به گزارش روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان زنجان، متن پیام سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به همایش بین المللی ادبیات در روزگار کرونا به شرح زیر است:

ادبیات ساحل امن انسان امروز است

قریب به یک سال و نیم از شیوع بیماری همه گیر کووید19 در کشور ما می گذرد. این پیشامد ناخواسته، تمامی بخش های زندگی جامعه را تحت تأثیر قرار داده است. عرصه فرهنگ هم از گزند آسیب های این بیماری در امان نمانده و تبعات و آثار سوء آن دامن گیر بازار نشر و کتاب هم شد.

در این میان، روند برگزاری نمایشگاه بین المللی کتاب تهران به عنوان مهم ترین رویداد کتاب و ادبیات کشور و نبض تپنده بازار نشر، ابتدا با تأخیر در زمان برگزاری مواجه شد و در ادامه در بستر فضای مجازی مجال برگزاری پیدا کرد.

در این مدت با قرمزشدن وضعیت شهرهای کشورمان، کتابفروشی ها و کتابخانه های عمومی چندین بار تعطیل شد؛ شماری از هنرمندان و نویسندگان به این ویروس مبتلا شدند و بسیاری از رویدادها، جشنواره ها و جوایز ادبی امکان برگزاری حضوری نیافت و زمینه ارتباط چهره به چهره میان نویسندگان و مخاطبان بسیار محدود شد.

در مقابل این محدودیت ها، فرصت های مناسبی هم برای بروز و ظهور در فضای مجازی و بهره گیری از این بستر در شکوفایی خلاقیت ها پدید آمد که برگزاری صدها برنامه در قالب جدید رهاورد آن بود و خانه کتاب و ادبیات ایران، با برگزاری نشست های ادبی متعدد در فضای مجازی از پیشگامان این عرصه محسوب می شود.

رونق فروش کتاب های صوتی و الکترونیکی و سایر محصولات فرهنگی نیز از نقاط امیدبخش این دوران است.

آمار فروش فراتر از پیش بینی و انتظار کتاب ها، نشان داد که در شرایط دشوار کنونی به رغم گرفتاری های ناشی از همه گیری ویروس کرونا، ادبیات همچنان ساحل امن و آرامش بخش انسان امروز است و چراغ امید را زنده نگه می دارد.

نویسندگان و شاعران عزیز در ستیز با ملال این ایام، همچنان به آفرینش و خلق ادبی می پردازند تا روایتگر روزهای سخت حیات یک ملت باشند و بیم ها و امیدهای این عصر را به قلم سحرانگیز خود ثبت کرده و جامعه را به پیشواز روزهای روشن فردا رهنمون سازند.

برگزاری وبینار بین المللی ادبیات در روزگار کرونا و نگاه تخصصی به مسائل این ایام از اقدامات حائز اهمیتی است که به همت همکاران خانه کتاب و ادبیات ایران فراهم آمده و از صاحب نظران پنج کشور برای این هم اندیشی دعوت به عمل آورده اند.

با ارج نهادن به حضور عالمانه استادان، ادیبان و پژوهشگران در این همایش مجازی امیدوارم مباحث مطرح شده در این رویداد بین المللی به شناخت بهتر ما از موقعیت ادبیات در دوران همه گیری کرونا کمک کند و به خلق آثار ادبی بیشتر یاری رساند.

به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سیدعباس صالحی امروز در حاشیه بازدید از نمایشگاه گنجینه مانا با بیان اینکه این نمایشگاه تصویری از فعالیت های خوب حوزه هنر است، اظهار داشت: در این نمایشگاه گام به گام هنر اساتید ایرانی را می توان مشاهده کرد و در بخش های گوناگون نمایشگاه مشهود بود که هر حوزه چگونه خلاقیت های استفاده از رنگ، صورت سازی ها و کاربردهای خود را دارد.

وی ادامه داد: این نمایشگاه با بیش از 40 هنرمند و با 400اثر در بخش های مختلف چشم اندازی را از جامعه هنر نشان می دهد که با تکیه بر آن راه هنر ایرانی در حال و آینده پر رونق تر خواهد بود، در این نمایشگاه شاهد خلاقیت های قابل توجه و فرصت ساز برای هر بخش از هنر ایرانی هستیم.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در مورد معرفی این هنرمندان و آثار آنها در سطح وسیع تر خاطرنشان کرد: این نوع نمایشگاه ها ابتدا فرصتی را برای دیدن سبک آثار مختلف فراهم می کند و این تجمیع آثار برای اتفاقات بعدی در مورد همین آثار مهم است، در بخش بعدی استمرار در مهارت ها و آموزش ها را به واسطه این نمایشگاه شاهد خواهیم بود، بسیاری از پیشکسوتان هستند که با آموزش هنرآموزان هنر آنها استمرار پیدا می کند و برگزاری این نوع نمایشگاه ها در برنامه ریزی برای آموزش های هنری موثر است.

صالحی یادآور شد: در برخی از این هنرها مقدماتی در آموزشگاه های فنی و حرفه ای یا در دانشگاه ها فراهم شده است اما اینکه این آموزش ها بتواند فضاهای بیشتری پیدا کند مهم است، بنابراین پس از هر نمایشگاه برگزار کننده ها باید بخشی از وقت خود را بر استمرار آموزش های هنری قرار دهند و از ظرفیت وزارت خانه های فرهنگی و هنری همچون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استفاده کنند و از آنجا به فضاهای آموزشی وصل شوند تا این هنرها استمرار آموزشی پیدا کنند.

وی افزود: از طرفی دیگر باید دید که چگونه این هنرهای خلاقانه را می توان به هنرهای کاربردی در زیست زندگی تبدیل کرد، بخش های مختلفی در همین نمایشگاه وجود داشت که این ایده ها و هنرها به زیست بوم زندگی شهری و شخصی ما وصل می شود، در این بخش هم از مقدمات نمایشگاه تا پایان آن باید توجه کرد که چگونه دستگاه ها و موسسات عمومی و خصوصی می توانند از این هنرها استفاده کنند و در زندگی شهری و غیرشهری از آن بهره ببرند.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی بیان کرد: بخش دیگر در وسعت بخشیدن به این نمایشگاه و هنرمندان آنها توجه به حوزه مصرف این آثار به عنوان اقتصاد فروش این هنرها است که هم به صورت حقیقی و هم مجازی می تواند اتفاقاتی را قم بزند، در واقع این نمایشگاه ها می توانند خریداران بیشتری برای این آثار پدید بیاورند به شکلی که هنرمندانی که در حوزه های مختلف کار می کنند بدانند که آثار هنری آنها مشتریان خود را دارد و کار اقتصادی را در بر خواهد داشت.

صالحی در پایان گفت: در این بخش هم مراکزی هستند که می توانند خریدار این آثار باشند، همچنین مردم به طور عام و فضای حقیقی و مجازی هم به طور خاص می تواند فضایی برای فروش آثار هنری باشد. در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز سامانه ای در این راستا در نظر گرفته شده است که هنرمندان ما می توانند آثار خود را در آنجا بارگذاری کنند و با تبلیغات امکان فروش گسترده آنها فراهم شود، طبیعتا این نمایشگاه و آثار 400گانه آن هم چنین فرصت های حقیقی و مجازی را باید پیدا کند.

گفتنی است در بخش پایانی این بازدید وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در دفترچه خاطرات این نمایشگاه نوشت:

به نام خداوند مهر و جمال

نمایشگاه آثار هنری گنجینه مانا چشم انداز خلاقیت و هنر ایرانی است ه از هر ماده، صورت زیبا می سازد و از هر ایده، معنایی قدسی و متعالی می پردازد. این اثار که برخاسته از روح بلند و تلاش وافر هنرمندان برجسته است، فرصتی برای هنرآموزان حال و آینده ایران زمین است که از پیشکسوتان هنرهای ایرانی بیاموزند و هنر ایرانی را به نسل های آینده و هنردوستان جهانی منتقل کنند.

به سهم خود از همه این تلاش ها و همت های ستودنی سپاسگذارم.

سیدعباس صالحی 1400/04/19

سومین جلسه شورای عالی ترویج و توسعه فرهنگ ایثار و شهادت عصر امروز (شنبه) به ریاست معاون اول رییس جمهور برگزار شد.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دولت، دکتر اسحاق جهانگیری در این جلسه با اشاره به اهمیت ترویج فرهنگ ایثار و شهادت در کشور به ویژه بین نسل جوان تأکید کرد: ترویج و توسعه فرهنگ ایثار و شهادت یکی از مهمترین اقدامات فرهنگی است که می تواند تضمین کننده استقرار حرکت جمهوری اسلامی ایران در عرصه منطقه ای و بین المللی باشد.
در این جلسه که با حضور وزرای آموزش و پرورش و فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار شد، سعید اوحدی رییس بنیاد شهید و امور ایثارگران با اشاره به برگزاری هیئت امنای بنیاد شهید و اجرایی شدن مصوبات آن پس از 12 سال در دولت تدبیر و امید ادامه داد: مصوبات و مباحث مطرح شده در شورای عالی ترویج و توسعه فرهنگ ایثار و شهادت می تواند به عنوان سندی جهت ریل گذاری برای دولت سیزدهم باشد.
همچنین در ادامه این جلسه بر ضرورت تدوین راهبردها و سیاست های برگزاری یادواره ها، کنگره ها و یادبودهای حوزه فداکاری، ایثار و شهادت به منظور ساماندهی و تقویت از این کار فرهنگی در سطح کشور تأکید شد.
در این جلسه دستورالعمل ساماندهی، حمایت و تشویق تشکل های مردمی فعال در حوزه ایثار و شهادت، ساماندهی فرآیند نامگذاری معابر و پیشگیری از اقدامات موازی حذف یا تغییر غیرمتعارف نام معابر مزین به نام شهدا با هماهنگی بنیاد شهید وامور ایثارگران و بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس و تدوین آیین نامه نحوه تجلیل از ایثارگران و همچنین استفاده از ظرفیت و مشارکت ایثارگران در توسعه فرهنگ ایثار و شهادت مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
همچنین کلیات سند ملی گلزارهای شهدا و مراکز فرهنگی وابسته، ایجاد زمینه های لازم دسترسی مخاطبین عمومی و تخصصی به منابع و مستندات حوزه فرهنگ ایثار و شهادت و نظارت هر چه بیشتر بر تحقق سیاست های فرهنگی حوزه ایثار و شهادت در سطح دستگاه های ملی و استانی با تعامل دستگاه های ذیربط از جمله مواردی بود که در این جلسه بررسی شد.
همچنین اعضای شورای عالی ترویج فرهنگ ایثار و شهادت از زحمات و خدمات دولت تدبیر و امید به ویژه معاون اول رییس جمهور در راستای نهادینه سازی و ترویج فرهنگ شهادت و حفظ ارزش های دفاع مقدس در سال های گذشته قدردانی کردند.

با همکاری مرکز ساماندهی ترجمه و نشر معارف اسلامی و علوم انسانی، ترجمه عربی، فرانسه و ترکی استانبولی کتاب هیاهو بر سر هیچ تألیف محمدعلی موحد (21 تیرماه) رونمایی می شود.

به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، آیین رونمایی از ترجمه عربی، فرانسه و ترکی استانبولی کتاب هیاهو بر سر هیچ با همکاری مرکز ساماندهی ترجمه و نشر معارف اسلامی و علوم انسانی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و خانه کتاب و ادبیات ایران (21 تیرماه) برگزار می شود.

در این آیین، پس از پیام تصویری محمدعلی موحد، ابوذر ابراهیمی ترکمان، رییس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، عباس خامه یار، رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در لبنان، صادق خورشا، مترجم کتاب به زبان عربی، سید محمد مهدی نورانی، نماینده دار الحضاره الاسلامیه در ایران (ناشر کتاب در لبنان)، جمال کامیاب، رایزن فرهنگی سابق جمهوری اسلامی ایران در فرانسه، حسن دیده بان، نماینده فرهنگی سابق جمهوری اسلامی ایران در ارزروم، نعمت ییلدریم، مترجم کتاب به زبان استانبولی و محمدرسول الماسیه، رییس مرکز ساماندهی ترجمه و نشر معارف اسلامی و علوم انسانی سخنرانی می کنند.

علاقه مندان می توانند روز دوشنبه (21 تیرماه) ساعت 11 از طریق اسکای روم به نشانی https://www.skyroom.online/ch/khaneketab/khaneketab43 در این نشست حضور پیدا کنند. همچنین، از طریق سایت سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی به نشانی www.icro.ir به صورت زنده پخش می شود.

انتهای پیام/ص

به گزارش نیم نگاه ، نتایج گزارش نظرسنجی دیدگاه مردم در خصوص کرونا (مطالعه کشوری) که توسط گروه افکارسنجی دفتر طرح های ملی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در اردیبهشت ماه 1400 اجرا شده، منتشر شد.

در مقدمه این گزارش آمده است که شناخت افکارعمومی به ویژه در حوزه های فرهنگی و اجتماعی از جمله اهدافی است که پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات از طریق انجام نظرسنجی ها آن را رصد و دنبال می کند. شیوع کرونا و پیامدهای مختلف آن به ویژه در حوزه اجتماعی و فرهنگی گروه افکارسنجی پژوهشگاه را برآن داشت تا مجموعه نظرسنجی هایی به شیوه تلفنی را به صورت مستمر و در بازه زمانی منظم در سطح کشوری در برنامه های خود تعریف کند و نتایج آن را در اختیار مسئولان، پژوهشگران و مردم قرار دهد.

از این رو دو ماه پس از اعلام رسمی مسئولان در خصوص شیوع کرونا در کشور، اقدام به نظرسنجی هایی در این زمینه کرد. تاکنون پنج موج نظرسنجی ملی انجام شده است. موج اول آن در فروردین 1399 با تعداد نمونه 1259 پرسشنامه، موج دوم در خرداد 1399 با تعداد 2112 پرسشنامه، موج سوم در مهر 1399 با تعداد 2024 پرسشنامه و موج چهارم آن در بهمن 1399 با تعداد 2103 پرسشنامه انجام شد. غیر از موج اول که فقط در مراکز استان ها انجام شد سایر نظرسنجی ها در گستره کل کشور (شهری و روستایی) بوده است.

گردآوری اطلاعات نظرسنجی اخیر از 5 تا 25 اردیبهشت 1400 انجام شده است. در همه نظرسنجی های انجام شده، جامعه آماری شهروندان 18 سال و بالاتر ساکن در شهر و روستاهای کشور بوده اند.

نمونه آماری در موج پنجم براساس سطح اطمینان 95 درصد و حجم نمونه 2071 نفر انتخاب شده و پاسخگویان به شیوه تصادفی از طریق مصاحبه تلفنی انتخاب و پرسشنامه ها تکمیل شد.

به گزارش ایسنا، در ادامه مروری بر مهمترین یافته های این نظرسنجی خواهیم داشت:

- 63.2 درصد پاسخگویان اعلام کرده اند که اخبار مرتبط به ویروس کرونا را از طریق رادیو و تلویزیون ایران پیگیری می کنند.

- 21.1 درصد پاسخگویان نیز از طریق شبکه های اجتماعی مجازی پیگیر اخبار کرونا هستند.

- شست وشوی دست ها با 92.6 درصد، عدم دست دادن و روبوسی کردن با 88.5 درصد، استفاده از ماسک و دستکش با87.2 درصد، شست وشو و ضد عفونی کردن وسایل خریداری شده از بیرون با 70.3 درصد توسط پاسخگویان، رعایت می شود.

64 درصد با قرنطینه کامل همه اصناف به مدت دو هفته موافق اند

- 80.9 درصد پاسخگویان با عدم بازگشایی سینماها، سالن های کنسرت و سالن تئاتر، 74.7 درصد پاسخگویان با عدم بازگشایی مساجد و هیئت های مذهبی، 72.5 درصد با عدم بازگشایی مدارس و دانشگاه ها، 66.8 درصد با عدم مجوز برای رفتن به شهر دیگر و 64.7 درصد با قرنطینه کلی و تعطیلی کامل همه اصناف (به جز مواد غذایی) به مدت دو هفته موافق هستند.

- 40 درصد از پاسخگویان اظهار داشته اند در دوران کرونایی وقت بیشتری صرف خود کرده و بیشتر فیلم و سریال دیده یا کتاب خوانده اند.

- 72.6 درصد از پاسخگویان اعلام کرده اند که در یک سال اخیر بیشتر با خانواده خودشان وقت گذرانده اند.

- 56 درصد از پاسخگویان در این یکسال خطر مرگ را بیشتر از قبل احساس کرده اند.

- 48.3 درصد پاسخگویان به میزان زیادی احساس می کنند نسبت به یک سال گذشته از نظر روحی و روانی ضعیف تر و عصبی تر شده اند.

31 درصد پاسخگویان بیشتر از این، تحمل محدودیت های بهداشتی را ندارند

58.4 درصد گفته اند دوران کرونا باعث شد از نظر اقتصادی در تنگنای بیشتری قرار بگیرند

- 31.6 درصد پاسخگویان گفته اند بیشتر از این، تحمل محدودیت های بهداشتی را ندارند.

- 27.4 درصد پاسخگویان اظهار داشته اند به دلیل شیوع کرونا، بیشتر از قبل از آینده ناامید شده اند.

- 34.7 درصد پاسخگویان اعلام کرده اند احساس ناامنی آنها در تمام عرصه های زندگی در این یکسال بیشتر شده است.

- 58.4 درصد از پاسخگویان گفته اند دوران کرونا باعث شد از نظر اقتصادی در تنگنای بیشتری قرار بگیرند.

اعتقادات مذهبی 54 درصد پاسخگویان تقویت شده

- 54.2 درصد پاسخگویان اعلام کرده اند در این دوران بیشتر احساس نزدیکی به خدا کرده و اعتقادات مذهبی شان تقویت شده است.

9 درصد ماه قبل به مسافرت رفته اند

- 17.1 درصد پاسخگویان گفته اند که با فامیل و خویشاوندان در یک ماه گذشته دید و بازدید کرده اند. 16.3 درصد در روز سیزده به در به گردش رفته و 9.6 درصد نیز ماه قبل به سفر رفته اند.

32 درصد معتقد به واردات واکسن خارجی و 73 درصد تمایل به تزریق واکسن دارند

- 32.7 درصد واردکردن واکسن خارجی با سرعت بیشتر را، اقدامی موثر برای کاهش شیوع کرونا می دانند. درحالی که 29.5 درصد پاسخگویان براین باورند باید تلاش بیشتری برای به بهره برداری رسیدن واکسن داخلی صورت پذیرد.

- 73.7 درصد از پاسخگویان تمایل به تزریق واکسن کرونا دارند. 29.9 درصد افراد پاسخگو ترجیح می دهند از واکسن ایرانی استفاده کنند. در مقابل 24.1 درصد افراد تمایل به استفاده از واکسن ساخت خارج از کشور را داشته اند.

- 20 درصد پاسخگویان، زمان به بهره برداری رسیدن واکسن داخلی را تا پایان خرداد پیش بینی کرده اند. 16 درصد تابستان، 9.3 درصد پاییز و 14.6 درصد زمستان را به عنوان زمان بهره برداری واکسن ایرانی اعلام کرده اند.

38.5 درصد از پاسخگویان بر اثربخشی واکسن کرونای ایرانی امیدوار و خوش بین هستند

- . 38.5 درصد از پاسخگویان بر اثربخشی واکسن کرونای ایرانی امیدوار و خوش بین هستند. 8 درصد پاسخگویان بر این باورند که دولت می تواند تا پایان خردادماه واکسیناسیون عمومی را انجام دهد. درحالی که 13.6 درصد تابستان، 11٫1 درصد پاییز و 26.7 درصد زمستان را به عنوان زمان واکسیناسیون عمومی پیش بینی کرده اند.

- 38.3 درصد از پاسخگویان توزیع واکسن در جامعه را عادلانه نمی دانند.

- 83.8 درصد از پاسخگویان مخالف دریافت هزینه برای تزریق واکسن کرونا هستند.

- 35.6 درصد پاسخگویان بی توجهی مردم به رعایت دستورالعملهای بهداشتی را مهمترین عامل استمرار ویروس کرونا در کشور ارزیابی کرده اند. در مقابل 47.8 درصد بی توجهی و آسانگیری مسئولین را دلیل وضعیت موجود دانسته اند.

- 67.9 درصد از پاسخگویان از ابتلای خود یا یکی از اعضای خانواده شان به ویروس کرونا احساس نگرانی می کنند.

- 26 درصد افراد پاسخگو اظهارکرده اند به ویروس کرونا مبتلا شده اند. 92.4 درصد پاسخگویانی که اعلام کرده اند به کرونا مبتلا شدند (24 درصد کل نمونه) اظهار داشته اند که بعد از ابتلا به کرونا در بیمارستان بستری نشده اند.

فردی از اعضای خانواده 97 درصد در اثر کرونا فوت نشده است

- 97.6 درصد پاسخگویان اعلام کرده اند طی مدت شیوع ویروس کرونا، فردی از اعضای خانواده آنها در اثر کرونا فوت نشده است.

- 56.3 درصد از پاسخگویان اعلام کرده اند به اقشار ضعیف یاری رسانده اند.

40.5 درصد به آمار و ارقام مبتلایان و فوت شدگان کرونا توسط دولت اعتماد کمی دارند

44.8 درصد پاسخگویان به سیاست های دولت در خصوص کنترل بحران کرونا اعتماد ندارند

- 41.3 درصد پاسخگویان اعلام کرده اند که زمان مشخصی برای پایان این دوره نمی توانند اعلام کنند. 40.5 درصد به آمار و ارقام مبتلایان و فوت شدگان کرونا توسط دولت اعتماد کمی دارند.

- 44.8 درصد پاسخگویان به سیاست های دولت در خصوص کنترل بحران کرونا اعتماد ندارند.

- میانگین نمره داده شده توسط پاسخگویان به عملکرد مسئولین در مدیریت کرونا 9.45 است.

خبرگزاری میزان - کوید 19 طی دو سال اخیر عواقب بسیاری را با خود به همراه آورده است از جمله این اتفاقات بسته شدن بسیاری از کتابخانه ها و کتاب فروشی ها بوده، این مهم بر اساس دستورات و تاکید ستاد ملی مبارزه با کرونا و در جهت حفظ سلامتی جامعه شکل گرفت، با شروع هر موج جدید از کرونا شاهد خاموشی و تعطیلی کتابخانه ها بودیم به عبارت دیگر کتابخانه ها و مراکز فروش کتاب به دو دلیل بسته شدند، یکی سلامت خود و کارکنان و دیگری سلامت جامعه و شکستن زنجیره انتقال ویروس کرونا و اکنون بار دیگر با شکل گیری موج پنجم کرونا بار دیگر شاهد بسته شدن کتابخانه ها در سطح استان های قرمز رنگ هستیم.

با این حال مسئولان حوزه کتابخانه ها اعلام کردند به دنبال ایجاد ارتباط با جامعه هستند و برای این منظور تدابیری در نظر گرفته اند رویکرد هایی همانند تمرکز کتابخانه ها روی خدمات دیجیتالی که تا حدودی به جبران بسته بودن کتابخانه ها بینجامد هر چند درخواست برای مطالعه پایین است و در عین حال کتاب های خدمات دیجیتالی نتوانسته نیاز آن دسته از مخاطبان و مراجعه کنندگان به کتابخانه ها را بر آورده کند.

نکته قابل توجه این است که تنها 70 درصد فضای مورد استفاده در کتابخانه ها، در بخش فضای قرائت خانه برای کنکور و امتحان های دانشگاهی است. مراجعه به کتابخانه برای پژوهش و مطالعه عمومی درصد خیلی کمتری را شامل می شود، این روند به دلیل خانه های کوچک و نبود فضای مطالعه محسوب می شود و از همه مهمتر استفاده از منابع کتابخانه در اولویت مراجعه کنندگان نیست.

اگر چه به اذعان بسیاری از مسئولان هنوز آماری علمی و متقن برای یافتن سرانه مطالعه نداریم، اما بدون تردید اگر آماری کامل تهیه شود شاهد کاهش سرانه مطالعه و عدم رقبت مردم جهت مراجعه به کتابخانه ها خواهیم بود بر اساس آمار های منتشر شده و میدانی بیشتر مراجعه کنندگان به کتابخانه ها افرادی هستند که برای مطالعه به سالن این مجموعه ها می روند.

در این شرایط بکار گیری ایده ها و الگو های مدیریت کتابخانه های عمومی همچنین توسعه خدمات کتابخانه های عمومی برای گروه های مختلف بسیار مهم و کارگشا خواهد بود لذا بایستی برای تقویت فضای کتابخانه ای کشور بیش از همیشه تلاش کرد.

*** لزوم افزایش تعداد کتابخانه ها

احمد نطنزی نویسنده کتاب در گفت وگو با میزان ابراز کرد: افزایش تعداد کتابخانه ها و یا کتابخانه های مساجد حتی کتابخانه های عمومی برای هر منطقه ضروری است، زیرا دسترسی به کتاب را آسانتر می کند و این بسیار ارزنده است. وقف کتاب نیز می تواند یکی از بهترین رویکرد های ما در عرصه مطالعه باشد، حضور کتابخانه های سیار نیز فعالیتی موثر و تاثیر گذار بر سرانه مطالعه خواهد داشت، اگر ما همانند گذشتگانمان خود را در قبال مطالعه مسئول بدانیم و خوانده شدن کتاب را یک نعمت برای همه افراد بدانیم قطعه کتاب های خود را به دیگران ارائه می کنیم تا به قول قدیمی ها خمس آن باشد.

وی در همین راستا ابراز کرد: دسترسی به کتاب به عنوان یک کالای فرهنگی امری مهم است؛ چنانچه کتاب فروشی ها و یا کتابخانه های بسیاری وجود داشته باشد قطعا شرایط برای مطالعه بسیار بیشتر فراهم می شود، با افزایش مشکلات اقتصادی کرونایی شرایط برای خرید کتاب بسیار سخت تر شده و کتاب از سبد خانواد ه ها حذف گردیده لذا می توان با کمک کتابخانه این چالش را به حداقل رساند.

جلال توکلی نویسنده کتاب در گفت وگو با میزان تصریح کرد: مسئولین فرهنگی باید کتابخانه ها را که تنها منبع مطالعه قشر کم درآمد و مستضعف جامعه است، به روز کنند؛ یعنی خرید کتاب های تازه منتشر شده توسط ارشاد و نهاد کتابخانه ها و ارسال به کتابخانه های اقصی نقاط کشور که علاوه بر حمایت از ناشرین و نویسندگان، باعث کشیده شدن قشری از علاقمندان کتاب، به خصوص خوانندگان رمان و داستان به کتابخانه هاست.

*** جذابیت سازی در کتابخانه ها

حسین گلدوست نویسنده کتاب تاکید کرد: با ایجاد جذابیت از سوی کتابخانه ها باید جامعه نوجوان و جوان را با مطالعه آشتی داد به عنوان مثال جلسات نقد و بررسی کتاب ها را در فضای کتابخانه ها برگزار کنند یا برگزاری نمایشگاه های هنری یا موسیقی و آنچه جامعه امروز جوان بیشتر به آن گرایش دارد را در فضایی فرهنگی فراهم کنند تا جامعه گرایش بیشتری را کم کم به مطالعه پیدا کند.

وی در همین راستا ابراز کرد: از جمله نکاتی که باید به آن اشاره کرد این است که کتابخانه ها نسبت به رشد جمعیت توسعه پیدا نکردند و پراکندگی آن ها نیز متناسب با جمعیت و جامعه نیست گاهی اوقات تراکم کتابخانه ها را بویژه کتابخانه های عمومی را در یک منطقه بیشتر داریم و مناطقی دیگر از نعمت کتابخانه محروم هستند که کتابخانه های آموزشگاهی و عمومی اینجا نقش مهمی دارند.

***چشم اندازی که از نظر ها دور ماند

تلاش برای افزایش سرانه مطالعه و نقش کتابخانه ها آن هم در شرایط شیوع کرونا را نمی توان نا دیده گرفت این بیشترین اوقات فراغتی است که در طول سال برای جامعه نوجوان فراهم شده با این حال نه تنها خانواده بلکه نهاد کتابخانه ها نیز نسبت به کارکردها ی کتابخانه با بی تفاوتی برخورد کرده اند.

ارتباط سرانه مطالعه با کتابخانه ها و مطالعه به حدی است که در سند چشم انداز 1404 بخشی از بودجه به تجهیز و ارتقا کتابخانه های عمومی اختصاص داده شده است؛ اما در این حوزه همچنان مشکلاتی وجود دارد و به نظر می رسد تحقق این چشم انداز با آنچه در واقعیت وجود دارد فاصله بسیار دارد و برای رسیدن به آن نیاز به عزم جدی و واقعی تری احساس می شود.

در عین حال آمار ها وضع مطلوبی را از وضعیت فیزیکی و تعداد کتاب های کتابخانه های عمومی ایران نشان نمی دهد، به طوری که حتی آمار هایی که از سوی نهاد کتابخانه های عمومی کشور منتشر می شود، بیانگر آن است که کتابخانه های عمومی در یک نگرش کلی از نظر کمی و کیفی با استاندارد های بین المللی فاصله بسیار دارند.

*** بیش از دو هزار کتابخانه در سطح کشور

آمار های جسته و گریخته نشان می دهد بیش از دو هزار کتابخانه در سطح کشور وجود دارد، اما این مکان به علت عدم وجود برنامه های کارشناسی شده زمینه جذب مخاطب را فراهم نکرده است، این مهم به سیاست های مدیریتی کلان و خرد کتابخانه ها باز می گردد البته نباید نقش بودجه را نیز در این زمینه کم رنگ در نظر گرفت لذا تعیین فرصت ها، تهدیدها، نقاط قوت و ضعف در کتابخانه ها و تدوین استراتژی های مناسب به منظور بهبود برنامه ها می باشد.

در آخر اگر تمامی این فعالیت ها منتهی به ترویج کتابخوانی گردد، به این معناست که درست عمل کرده ایم، اما زمانی که برنامه های تدوین شده، جلسات، گزارش ها عملا منجر به رشد فرهنگ کتابخوانی و مطالعه نشود قطعا می توانیم بگویم که کتابخانه ها در کنار سایر حوزه ها بسیار موفق عمل کرده اند.

انتهای پیام/

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی نهاد کتابخانه های عمومی کشور، افتتاحیه سلسله مراسم تجلیل از تبار قلم که به تجلیل از نویسندگان بومی استان های تهران، البرز و کردستان اختصاص دارد، شنبه 19 تیر ماه با حضور علیرضا مختارپور، دبیرکل نهاد کتابخانه های عمومی کشور، مهدی رمضانی، معاون توسعه کتابخانه ها و ترویج کتابخوانی، هادی آشتیانی، مدیرکل امور فرهنگی، مریم عربلو، شاعر و کارشناس مجری، بهزاد کرم الهی دبیر محافل ادبی استان کردستان، خسرو عباسی دبیر محافل ادبی استان البرز و مدیران کل و جمعی از اهالی قلم این سه استان از طریق ارتباط ویدئویی برگزار شد.

علیرضا مختارپور، دبیرکل نهاد کتابخانه های عمومی کشور در این مراسم ضمن تبریک به مناسبت روز قلم طی سخنانی گفت: از همه کسانی که در برنامه ریزی و اجرای این برنامه های تلاش می کنند تشکر می کنم؛ مخصوصا از اداره کل فرهنگی نهاد و معاونت توسعه کتابخانه ها و ترویج کتابخوانی که اگر نبود همت و تلاش و پشت کار این عزیزان، هیچ کدام از این برنامه های شکل نمی گرفت. همچنین از برادران و خواهران عزیز که در ادارت کل استان ها در حال تلاش هستند، به خصوص استان تهران که میزبان برنامه افتتاحیه این طرح است، تشکر می کنم.

دبیرکل نهاد کتابخانه های عمومی کشور در ادامه درباره اهمیت ادبیات و تکریم اهالی قلم گفت: درباره اهمیت ادبیات زیاد نباید صحبت کرد، چرا که امر پیچیده و مبهمی نیست و بسیار واضح است. خوشبختانه کشور ما و ملت ما بهره مند از یکی از غنی ترین گنجینه های معرفتی، ادبی و فرهنگی در جهان است و کمتر ملتی را سرغ داریم که اینقدر ذخایر فرهنگی و ادبی داشته باشد.

چالش های امروز پیش روی فعالان فرهنگی و ادبی

وی افزود: پس از پیروزی به نظر می رسید که اقتضائات ایجاب می کند که مسائل مربوط به اهل فرهنگ، اهل قلم و گسترش فرهنگ مکتوب با شدت و جدیت بیشتری دنبال شود. اما متاسفانه به دلایل مختلف از جمله همکاری برخی دستگاه های مسئول باعث شد که این آرزو و واجب فرهنگی به عرصه تحقق نرسد. امروز ما از یک طرف در شرایطی قرار داریم که نویسندگان، ناشران و شاعران بسیاری در کشور با مشکلات جدی مادی، تبلیغاتی، نشر و توزیع، تامین کاغذ و مواد اولیه روبه رو هستند و از ارائه آثار خوب خود به جامعه عاجز هستند و از طرف دیگر وضعیت اقتصاد نشر به حدی دچار نابسامانی شده که به جرات بتوان گفت که کمتر نویسنده و شاعری را می شناسیم که از طریق تولید و فروش آثار خود بتواند امرار معاش کند.

مختارپور درباره یکی دیگر از آسیب های حوزه نشر گفت: متاسفانه جریان های مخل و مضری هم به جریان نشر وارد شده اند؛ ناشرانی که صلاحیت لازم برای ورود به این عرصه را ندارند و صرفا با کپی، رونویسی و نشر مجدد بدون مجوز آثار نویسندگان در فضای مجازی، به دنبال کسب سود برای خودشان هستند، اقدامی که ضررهای قابل توجهی را متوجه نویسندگان، شاعران و ناشران واقعی می کند. از طرف دیگر می بینیم که آن همت لازم برای معرفی نویسندگان، شاعران و اهالی فرهنگ و ادب حقیقی و اصیل ما که بسیار نجیب هستند، متاسفانه وجود ندارد.

رویکرد ویژه نهاد در ارج نهادن به اهالی فرهنگ

علیرضا مختارپور با اشاره به اهتمام نهاد برای تکریم و حمایت از اهالی فرهنگ و ادب گفت: نهاد کتابخانه های عمومی کشور بنا بر وظیفه خود تلاش کرده بخشی از این کمبود ها را جبران کند و از سال های گذشته با اجرای برنامه هایی چون چهل قلم ، راویان بالندگی ، حایزه هدهد سفید و امروز با برنامه از تبار قلم در این جهت گام بردارد که طی این برنامه ها تلاش شده به تمامی نویسندگان حوزه های ادبی توجه و از مرکزگرایی پرهیز شود و نویسندگان، شاعران و اهالی ادب را از سراسر کشور معرفی کند، آنها را به کتابخانه ها بیاورد و از طریق ترویج آثار آنها به بازسازی چهره شایسته این شخصیت های فرهنگی کشور کمک شود.

وی تصریح کرد: تصور می کنم که اگر سایر دستگاه های فرهنگی کشور که امکانات به مراتب بیشتری از نهاد کتابخانه های عمومی کشور دارند پا پیش بگذارند و برای جبران این خلاءها همت کنند، می توانیم امید داشته باشیم که آینده فرهنگ، ادب و نشر این کشور بهتر از دیروز و امروزش باشد.

از تبار قلم ؛ امکانی برای معرفی چهره های فعال ادبی نقاط مختلف کشور

مهدی رمضانی، معاون توسعه کتابخانه ها و ترویج کتابخوانی نهاد در این مراسم گفت: تشکر می کنم از عزیزانی که در برگزاری این برنامه به عنوان افتتاحیه این مجموعه برنامه ها همت کردند، برادرانم در اداره کل فرهنگی و سه استان تهران البرز و کردستان که آغاز این برنامه را بر عهده گرفتند؛ امیدوارم که به برکت نیت خالصی که عزیزان برای برگزاری این برنامه در دل دارند یعنی بالا بردن قدر فرهنگ و ارج نهاد به فعالان حوزه فرهنگ، خداوند بر ثمرات این حرکت بیفزاید آن هم در فضایی که با رکود جدی فعالیت های فرهنگی در کشور روبه رو هستیم.

وی با اشاره به فعالیت های ارزشمند محافل ادبی نهاد در توجه به اهالی فرهنگ و ادب کشور گفت: ان شالله در سال های آینده قضاوت خواهد شد که محافل ادبی نهاد در سالی که کرونا همه جنبه های فعالیت های فرهنگی را تحت تاثیر خود قرار داده بود، چه ثمرات و نتایجی در سراسر کشور داشته است.

رمضانی افزود: همین امروز شما شاهد هستید که این ظرفیت وجود دارد که از سه نقطه مختلف کشور جلسه ای برگزار شود و امکان معرفی و شناساندن اهالی قلم در اقصا نقاط کشور فراهم است که ان شالله این حرکت در روزهای آتی با معرفی سایر عزیزان در استان های مختلف ادامه خواهد داشت.

معاون توسعه کتابخانه ها و ترویج کتابخوانی نهاد تصریح کرد: شاید آنچه که در ابتدا در ذهن تداعی می شد آن بود که حرکت محافل ادبی نهاد صرفا به حوزه شعر و ادب محدود می شد، اما امروز محافل ادبی در نهاد به عنوان یک مجمع تخصصی زبان و ادبیات فارسی شناخته می شود و ما این رویکرد را برای آن قائل هستیم و امروز با برگزاری چنین برنامه هایی به سمت یک کار تخصصی زبان و ادبیات فارسی در این محافل شکل خواهیم رفت.

رمضانی یادآور شد: در جلساتی که به میزبانی محافل برگزار شده بارها عنوان کرده ام که ما در نهاد امید زیادی به مجموعه محافل ادبی بسته ایم و امیدواریم این محافل به عنوان یک شجره طیبه، پایدار و مانا هم در آینده نهاد کتابخانه های عمومی کشور و هم در آینده فضای فرهنگی کشور برقرار باشد. جا دارد از شورای ادبی نهاد و دبیر محافل استانی که همراه ما در این مسیر هستند، تشکر کنم.

وی همچنین درباره نحوه انتخاب اهالی قلم برگزیده در استان های مختلف گفت: اساسا نگاه ما در این انتخاب ها و در این برگزیده شدن ها، شناساندن چهره های فعال در حوزه فرهنگ و ادب است و حتما در استان های مختلف نویسندگان و عزیزانی همسطح و هم وزن عزیزان معرفی شده وجوددارند. ولی ظرف برگزاری برنامه و تقدیر ها ظرف محدودی است و ان شالله این تقدیرها باعث نشور که فضای به غیر از فضای تقویت حوزه فرهنگ و ادب در کشور شکل بگیرد. این تقدیر به معنی معرفی و شناساندن و احترام گذاشتن به این جایگاه است. ان شالله در آینده از این ظرفیت برای شناساندن سایر چهره های فرهنگی و ادبی در استان ها استفاده خواهد شد.

نقش بی بدیل اصحاب فرهنگ در اتقاء فرهنگ جامعه

در ادامه این مراسم که به تقدیر از نویسندگان بومی استان تهران اختصاص داشت، محمد هادی ناصری طاهری، مدیرکل کتابخانه های عمومی استان تهران ضمن خیر مقدم به اهالی قلم و همکاران نهاد در کتابخانه های عمومی سراسر کشور طی، سخنانی گفت: ایامی که پشت سر گذاشتیم ایام مرتبط و مزین به نام قلم بود و وظیفه داشتیم که در این ایام از خدمات و زحمات عزیزانی که در حوزه فرهنگ و ادب تلاش کرده اند تجلیل کنیم. به تعبیر بزرگان فرهنگ روح کالبد هر جامعه است و یکی از حوزه ها و شعب مهم فرهنگ هم حوزه کتاب است. بنابراین نقش اصحاب قلم در ارتقاء فرهنگ جامعه نیز نقشی بی بدیل است.

ناصری طاهری ادامه داد: اهل قلم هم در بین همه حوزه ها و رشته هایی که شاید آسایش و رفاه بیشتری را می توانست داشته باشد، زحمت و تلاش مجدانه حوزه فرهنگ را متقبل شدند و بواسطه همین نقش، ان شالله نامشان در سپهر فرهنگ و هنر کشور جاودان خواهد شد. ما در اداره کل کتابخانه های عمومی استان تهران افتخار می کنیم که خدمتگزار اهالی قلم باشیم و اگر محدودیت های کرونایی نبود، حتما این برنامه را به شکل بهتر و با حضور بیشتر اهالی فرهنگ و ادب برگزار می کردیم.

ادامه این مراسم به معرفی و تقدیر از کلر ژوبرت نویسنده حوزه کودک و نوجوان، عباس خوش عمل، شاعر و فاطمه سادات میرعالی نویسنده حوزه دفاع مقدس به عنوان چهره های منتخب استان تهران در برنامه از تبار قلم اختصاص داشت.

کلر ژوبرت، در سخنان کوتاهی با تبریک روز قلم و ادبیات کودک و نوجوان و تقدیر از برگزار کنندگان این مراسم گفت: با اینکه ادبیات کودک ایران سابقه کمتری نسبت به ادبیات فرانسه دارد، اما در حال طی کردن مسیر خوبی است. من از کودکی عاشق ادبیات، کتاب و نویسندگی بودم اما زمانی که ار فرانسه به ایران آمدم با کتاب های بسیار در حوزه نویسندگی کودک و نوجوان و همچنین کارگاه های آموزشی در این حوزه مواجه شدم و متوجه شدم که می توانم مهارت نویسندگی را بیاموزم. زمانی که مادر شدم شروع به نوشتن کردم و در کنار آن کار تصویرگری را هم پیش بردم.

گفتنی است عباس خوش عمل، روزنامه نگار و شاعر شناخته شده کشور به دلیل کسالت امکان حضور در این مراسم را پیدا نکردند و فاطمه سادات میرعالی نیز طی سخنانی به روند نگارش یکی از آثار خود با عنوان حوض خون پرداخت. همچنین در بخش دیگری از این برنامه نغمه مستشارنظامی، دبیر محافل ادبی نهاد کتابخانه های عمومی کشور نیز در ارتبطی ویدئویی، با تقدیر از رویکرد نهاد به ارج نهادن به اهالی قلم، به خوانش غزلی با موضوع قلم پرداخت.

توجه به آداب نویسندگی و بهره برداری از قلم

ادامه برنامه از تبار قلم در اولین روز برگزاری خود با برقراری ارتباط ویدئویی با استان کردستان ادامه یافت که طی آن محمد مخدومی مدیرکل کتابخانه های عمومی استان کردستان طی سخنانی گفت: روز ملی ادبیات کودک و نوجوان را تبریک عرض می کنم روزی که روز درگذشت مهدی آذر یزدی، نویسنده بزرگ حوزه کودک و نوجوان نیز بوده است. نهاد کتابخانه های عمومی کشور به واقع در دوره اخیر مدیریتی خود خوش درخشید و امروز با افتخار اعلام می کنم که در استان کردستان در حوزه کودک و نوجوان کار بسیار بزرگی صورت گرفته است. اقدامی که برای آن باید از جناب آقای رمضانی تشکر کنم که یکی از بخش های کودک و نوجوان مجهز در منطقه غرب استان کردستان را به زودی در اختیار مردم این استان قرار خواهیم داد.

وی تاکید کرد: استفاده از قلم در نویسندگی آداب و اصولی دارد و هر قلم به دستی باید پیش از نوشتن آگاه باشد که نوشته او زمانی ارزشمند است که در خدمت گسترش آگاهی و رشد اخلاقی و معنوی انسان ها قرار بگیرد. خوشبختانه ما در استان کردستان نویسندگان بسیاری ئداریم که در این حوزه ها قلم می زنند و امروز در خدمت یکی از این نویسندگان مطرح به نام آقای زاهد ویسی هستیم.

لزوم توجه به حفظ نسخ خطی کردستان

زاهد ویسی، نویسنده منتخب استان کردستان در برنامه از تبار قلم طی سخنانی گفت: از برگزار کنندگان این برنامه تشکر می کنم. این نخستین حضور رسانه ای بنده است که با اصرار همکاران شما پا به این عرصه گذاشتم و امیدوارم موجب خیر و برکت شود و ضمن عبور از تعارفات مرسوم و متعارف به برنامه های اجرایی تر و کاربردی تری نیز منجر شود. فلسفه اشراق در فرهنگ اسلامی زائیده فرهنگ کردستان است؛ شیخ شهاب الدین سهروردی اهل کردستان بوده است. چقدر خوب می شود که توانمندی فرهنگی کردستان را توسعه داد تا این مکتب و مفسران آن بتوانند به جریان های فلسفی موجود در ایران و جهان کمک کنند.

وی ادامه داد: تصحیح نسخه های خطی کردستان از نکات مهمی است که متاسفانه امروز در حال خروج از کردستان و ایران هستند و در قبال چند دلار ناچیز آنها را به کشور های دیگر مانند کردستان عراق می برند. هیچ بعید نیست که در آینده ای نزدیک خانه های کردستان از وجود آثار خطی خالی شود و ما مجبور شویم که ما برای کارهای پژوهشی از کشور هایی مانند عراق نسخه کپی از آثار خودمان را درخواست کنیم که لازم است در این حوزه اقدامی صورت بگیرد.

ادامه این برنامه به تقدیر از زاهد ویسی به عنوان چهره منتخب استان کردستان در برنامه از تبار قلم اختصاص داشت.

تلاش برای قدردانی از همه فرهیختگان و فعالان فرهنگی استانی

ارتباط ویدئویی با استان البرز بخش دیگری از برنامه از تبار قلم بود که پیش از آن هادی آشتیانی، مدیرکل امور فرهنگی نهاد ضمن تشکر و قدردانی از همراهی همه دست اندرکاران برگزاری این مراسم، گفت: امیدوارم نتایج خوب و موثری از این جلسات برای ارتقاء فرهنگ و ادب کشور حاصل شود. امیدوارم این جلسه که برای تجلیل از اهالی قلم به مناسبت روز قلم طراحی و اجرا شده، کمی از مسئولیتی که بر دوش ما وجود دارد برای تجلیل از اهالی قلم که با عث ارتقاء سطح فرهنگ و ادب کشور شدند، به انجام رسانده باشد.

وی افزود: استان البرز به دلیل همجواری و نزدیکی در تهران دارای سرمایه های ارزشمندی است که امیدواریم بتوانیم در ادامه از زحمات همه اهالی فرهنگ و ادب این استان تقدیر کنیم و در جلساتی به صورت ماهانه و یا فصلی قدردان فرهیختگان استانی و شهرستانی باشیم. امروز در استان البرز شاهد تقدیر از یکی از شعرای حوزه کودک و نوجوان، سرکار خانم هاشم پور هستیم که ایشان به جهت حضور موفق خود در عرصه های ادبی و جشنواره ها شایسته تقدیر هستند.

مریم هاشم پور چهره برگزیده استان البرز در طرح از تبار قلم نیز در سخنانی گفت: تفاوتی که شعر کودک و نوجوان با شعر بزرگسال دارد این است که حوزه کودک بسیار سخت تر است و وظیفه سنگین تری دارد تا با جهانبینی کودک، زاویه دید او، دایره واژگان محدود تر پیام ویژه ای را منتقل کند. هرچه گروه سنی پایین تر می آید، کار سرایش شعر سخت تر و حساس تر می شود. امیدوارم که ما شاعران دنیای زیباتری برای بچه به وجود بیاورند.

ادامه این مراسم نیز به شعرخوانی مریم هاشم پور و پس از آن تقدیر از ایشان برای سال ها فعالیت در عرصه شعر کودک و نوجوان اخنصاص داشت.

به گزارش روز شنبه ایرنا از سازمان اوقاف و امور خیریه، حجت الاسلام والمسلمین امرالله حسنی نیا پیرامون رای صادر شده دیوان عالی کشور مبنی بر خروج موقوفه آق مشهد از وقفیت اظهار کرد: در یک رای قضایی، ممکن است قاضی دقت نکرده و ایرادات شکلی و ماهوی در رای وجود داشته باشد؛ در اینجا ایرادات با دلایل و مدارک متقن و مستدل در قالب اعتراض در مرجع بالاتر، مطرح و پیگیری خواهد شد.

وی تاکید کرد: سازمان اوقاف و امور خیریه تلاش می کند تا با جدیت از طریق راهکارهای قانونی و با توجه به مدارک و مستندات متقن و همچنین مراجعه به مراجع قضایی و با اعمال ماده 477 از حقوق موقوفه آق مشهد صیانت کند زیرا رای صادره دارای اشکالات جدی و ایرادت شکلی و ماهوی است.

معاون امور اوقافی، حقوقی و ثبتی سازمان اوقاف و امور خیریه یادآور شد: سابقه وقفیت چند صد سال است و در حکومت های گذشته که حکومت جور بوده به این وقف ها عمل شده و اجرای نیت واقف شده است؛ توقع می رود در حکومت اسلامی حمایت بیشتری از وقف و امور خیریه صورت پذیرد و فضا برای تصرف و غارت املاک وقفی توسط فرصت طلبان فراهم نشود.

حسنی نیا با بیان اینکه جریانی خاص با فشار رسانه ای قضات را مجبور به صدور آرای دستوری می کنند که متاسفانه اینگونه آراء شان و منزلت دستگاه قضاء را پایین می آورد، افزود: کاملا مشخص است در رای اخیری که در خصوص موقوفه آق مشهد در شعبه یک دیوان عالی کشور صادر شده است، اشکالات فنی بسیاری وجود دارد که این ایرادات و اشکالات را در فضای علمی کشور به مباحثه و مورد نقد و بررسی قرار خواهیم داد.

وی با تاکید بر اینکه سازمان اوقاف و امور خیریه با مدارک و مستندات متقن از حقوق موقوفات دفاع خواهد کرد، تصریح کرد: در رای قبلی که طی سال های گذشته صادر شد، اعمال ماده 477 را خواستند که ریاست اسبق قوه قضاییه رای را خلاف شرع تشخیص ندادند اما مجددا طی ماه های اخیر با فشار رسانه ها درخواست اعمال ماده 477 را داشته اند که رئیس سابق قوه قضاییه رای را خلاف شرع دانستند و پرونده به شعبه یک دیوان عالی کشور فرستاده شد و رای این شعبه مبنی بر خروج بخشی از موقوفه قریه آق مشهد از وقفیت خارج و در مالکیت دولت قرار گرفت.

معاون امور اوقافی، حقوقی و ثبتی سازمان اوقاف و امور خیریه ادامه داد: از همه حقوقدانان و صاحب نظران دعوت می کنم تا دو رای دیوان عالی کشور یعنی رای شعبه سه مبنی بر تایید وقفیت موقوفه آق مشهد و رای شعبه یک مبنی بر خروج موقوفه آق مشهد از وقفیت را در کنار هم قرار دهند و میزان استدلال و متقن و دقیق بودن هر دو رأی را با هم مقایسه و تحلیل کنند؛ حقوقدانان و صاحب نظران پس از مقایسه دو رای به این نتیجه خواهند رسید که رای اخیرالصدور شعبه یک چقدر سطحی و فاقد استدلال و استناد قانونی و شرعی است و کاملا مشخص است که رأی مستند و مستدل نیست.

حسنی نیا با تاکید بر اینکه با دلایل قانونی و شرعی می گوییم که رای شعبه یک دیوان عالی کشور در خصوص موقوفه آق مشهد خلاف موازین شرع صادر شده است، گفت: ما وظیفه شرعی و قانونی مان است که از طریق مراجع ذیصلاح این موضوع را پیگیری کنیم.

وی با اشاره به اینکه قدمت موقوفه آق مشهد بیش از 500 سال است، افزود: اگر جنگل های حریم روستای آق مشهد طی این سال ها حفظ شده، به دلیل موقوفه بودن بوده است.

معاون امور اوقافی، حقوقی و ثبتی سازمان اوقاف و امور خیریه با تاکید بر اینکه با این رویکرد دوگانه حاکمیت و دولت، نهاد وقف از بین می رود، تصریح کرد: سازمان اوقاف و امور خیریه جزو ادارات و نهادهای زیر مجموعه حاکمیت است اما هیچ حمایتی از سوی حاکمیت از این سازمان و موقوفات انجام نمی گیرد.

حسنی نیا با بیان اینکه سازمان اوقاف و امور خیریه یکی از متولیان وقف است و متولیان وقف در کشور مظلوم هستند، خاطرنشان کرد: متاسفانه برخورد چندگانه و با موقوفات هزینه حفظ و صیانت از موقوفات را بالا برده است و از وقف و متولیان وقف حمایت قضایی و اداری نمی شود.

به گزارش روابط عمومی بنیاد ملی بازی های رایانه ای، پنجمین دوره جایزه بازی های جدی با انتشار فراخوان خود به طور رسمی فعالیت را آغاز کرد تا تکلیف این ماراتن بزرگ و شناخته شده صنعت بازی ایران در حوزه بازی های جدی در آذرماه 1400 با معرفی برترین هایش به سرانجام برسد. اما یکی از دستاوردهای مهم این رویداد مهم طی چهار دوره گذشته ایجاد شبکه بزرگ و ارزشمندی از حامیان دولتی و خصوصی است که در آن نهادهای همکار با استفاده از ظرفیت بازی های جدی به عنوان ابزاری جدید در راستای حل مسائل خود اقدام می کنند، موسسه نیماد که به عنوان اولین حامی رویداد بازی های جدی از سال 1397 همکاری خود را با بنیاد ملی بازی های رایانه ای آغاز کرده است، امسال نیز به عنوان یکی از مهمترین حامیان با این رویداد همراه است تا با توجه به مسئله محور بودن بازی های جدی و در راستای دغدغه ها و اولویت های مربوطه بتواند گامی مهم در جهت حل موضوعات مهم خود بردارد.

مؤسسه ملی توسعه تحقیقات علوم پزشکی ایران (نیماد) یک نهاد دولتی وابسته به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی است که به عنوان یکی از حامیان کلیدی جایزه بازی های جدی، مشارکت و همکاری خود را با این رویداد از دومین دوره آن آغاز کرده است. موسسه نیماد امسال نیز به بازی های منتخب حوزه سلامت در جشنواره بازی جدی سال مشروط به داشتن تحقیقات و مطالعات اثربخشی تا سقف 200 میلیون ریال جایزه نقدی اهداء خواهد کرد.

گفتنی است جایزه بازی های جدی که هرسال توسط بنیاد برگزار می شود در این دوره نیز همچون سال گذشته با نگاهی کلان تر نسبت به سرگرمی های هدفمند و با جذب شبکه ای گسترده از حامیان و همکاران، علاوه بر بازی های دیجیتال، حامی سایر سرگرمی های جدی همچون اتاق فرار، بازی های رومیزی یا شبیه سازها هم خواهد بود. این رویداد امسال هم در سه بخش اصلی خود یعنی جشنواره، هکاتون و سمپوزیوم برگزار می شود.

اگر هنوز فراخوان جایزه بازی های جدی 1400 و شرایط شرکت در آن را ندیده اید، حتما اینجا کلیک کنید تا به طور کامل در جریان جزئیات ماجرا قرار گیرید.

به گزارش خبرنگار موسیقی خبرگزاری فارس، چهاردهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران به صورت غیررقابتی از تاریخ 29 مهر تا 2 آبان ماه 1400 در شهر کرمان برگزار خواهد شد.

این جشنواره با حمایت دفتر موسیقی معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و همکاری انجمن موسیقی ایران و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسالمی استان کرمان برگزار می گردد. فراخوان حاضر بنا بر اهداف و مأموریت های مشخص شده در آیین نامه برگزاری جشنواره و شناسایی، ظرفیت سازی و حمایت از فعالیت های خالقانه هنرمندان موسیقی اقوام سراسر کشور با اولویت معیارهای هنری و اصالت های فرهنگی موسیقایی هر منطقه تهیه و تنظیم شده است.

ثبت نام در این جشنواره از طریق سامانه بامک از تاریخ 20/4/1400 تا 20/6/1400 انجام خواهد گرفت.

موضوع جشنواره: موضوع اصلی وحدت در کثرت موسیقایی اقوام ایران براساس محورهای سنت، اصالت و آفرینش های درون قومی و بین قومی تعیین شده است. هدف اصلی از انتخاب این موضوع جذب حداکثری هنرمندان شاخص این حوزه است.

تعریف مفاهیم: سنت: مفهومی با مقبولیت عام و وفادار به قوم، شکل گیری خود به خود در یک مفهوم جمعی، تکامل جریان فرایند و مستمر، دگرش و تغی یر و تحول، گزینش و انتقال بصورت شفاهی و عموما سنت عامل فرهنگ سازی گروه های اجتماعی است.

اصالت : نوعی متر و معیار در ماهیت گذشته ، ریشه های طبیعی و خالقانه، تولید فی البداهه جمعی، عاملی در جهت انتخاب آنچه که باید تداوم پیدا کند، نقطه مقابل فرهنگ پذیری، نوعی ایده ی محافظت در از بین رفتن و یا در حال محو شدن می باشد و اصالت عاملی در روند ساخت ملت هاست که پایه های آن را اقوام تشکیل می دهند. آفرینش های درون قومی و بین قومی: خلق پدیده های موسیقایی اقوام عموما ازاین دو منظر قابل بررسی هستند که گاه بر اساس رفتار و نیازهای درون قوم و گاهی در ارتباطات بین اقوام بوجود می آیند.

ستاد چهاردهمین جشنواره موسیقی نواحی با انتشار این فراخوان از کلیۀ هنرمندان حوزه موسیقی اقوام در عرصه های فعالیت های اجرای صحنه ای و فعالیت های پژوهشی دعوت می کند در صورت تمایل با مطالعه دقیق این فراخوان و ارسال آثار و مدارک الزم در برگزاری هرچه پربارتر این رویداد مشارکت کنند، درخواست های ارسالی پس از بررسی و تأیید کارشناسان هیئت انتخاب این امکان را خواهند یافت به چهاردهمین جشنواره موسیقی نواحی دعوت شوند.

الف(بخش اجرای صحنه ای)
آثار ارسالی مرتبط در این فراخوان در چهارچوب سه محور ارزیابی می شوند: 1-سنت وهویت قومی، 2 -اصالت 3-اجراهایی که از درون یک قوم خلق شده اند، و یا با محوریت پیوند بین موسیقی اقوام ایرانی شکل گرفته اند. این جشنواره ژانر محور نبوده و امکانی را برای حضور همه انواع موسیقی های آوازی و سازی شاخص فراهم آورده است که شناسایی و حضور نهایی گروه ها با تایید نهایی هیات انتخاب چهاردهمین جشنواره موسیقی نواحی انجام خواهد شد.

شرایط ارسال اجراهای صحنه ای:
- مهلت ارسال آثار به دبیرخانه جشنواره تا تاریخ 20 شهریور ماه 1400 ازطریق سامانۀ بامک است.
- نمونه های تصویری اجراها به صورت ویدیویی می بایست با کیفیت مطلوب )بدون افکت یا هرگونه ویرایش در سامانه بامک بارگذاری گردد.
- مدت زمان نمونه تصویری نباید از 15 دقیقه کمتر باشد.
تعداد افراد برای اجرا، یک تا حداکثر سه نفر بر اساس اصالت های موسیقی هر منطقه خواهد بود .
- حداقل سن برای شرکت در این بخش 30 سال تمام است.
- صرف ارسال مدارک تعهدی برای جشنواره در خصوص دعوت از متقاضیان ایجاد نخواهد کرد.
- مدارک ارسالی در دبیرخانه جشنواره باقی مانده و مسترد نخواهد شد.برای گروه ها بر اساس نرخ کمک هزینه سفر کرایه اتوبوس یا قطار محاسبه و پرداخت خواهد شد.
- اقامت و پذیرایی از پذیرفته شدگان و ایاب و ذهاب درون شهری مرتبط بر عهده ستاد جشنواره است.
- تعیین مکان، تاریخ، مدت و ساعت اجرا در اختیار ستاد جشنواره است.
- به تمامی پذیرفته شدگان بخش فراخوان در صورت اجرا به صورت یکسان دستمزد و گواهی شرکت در جشنواره تقدیم خواهد شد.
- این جشنواره پیش بینی می کند به دلیل محدودیت انتخاب اجراهای شاخص در روزهای برگزاری جشنواره، از ویدیوهای ارسالی نیز آثاری را برای بارگذاری در سایت جشنواره انتخاب خواهد کرد.

- بدیهی است اسامی پذیرفته شدگان بخش فراخوان پس از بررسی هیئت انتخاب صرفا از طریق پایگاه های رسمی جشنواره به شرح ذیل اعالم خواهد شد و مسئولیت پیگیری اخبار و اطالعات بر عهده متقاضیان است.
www.nay.ir
www.ifmf.ir

دبیرخانه چهاردهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران، با شماره تلفن09411491754 در تهران و 03432460988 درکرمان آماده پاسخگویی به سؤالات احتمالی متقاضیان است.

ب( بخش فعالیت های پژوهشی)
مقاله نویسی و کنفرانس های پژوهشی (داخلی و بین المللی) دو محور این بخش خواهد بود. مقاله ها باید مرتبط با موضوع جشنواره چهاردهم باشند : وحدت در کثرت موسیقایی اقوام : سنت، اصالت و آفرینش های درون قومی و بین قومی . موضوع مقاالت می تواند دیدگاههای وسیع تری رانیز در برگیرد همچون؛ شکل گیری گونه های نوظهور موسیقی نواحی ایران که بدنبال گسترش زندگی شهری، ظهور رسانه های جمعی و اینترنتی زمینه ساز گردش ایده های موسیقایی در اقوام مختلف شده است.

کنفرانس های پژوهشی جشنواره متعاقبا از طریق سایت جشنواره اعالم خواهد شد.

شرایط ارسال مقاله:
- مهلت ارسال به دبیرخانه جشنواره تا تاریخ 20 شهریور ماه 1400ازطریق سامانۀ بامک است .
- مقاله ارسالی نباید سابقا در هیچ مجله و مجامع علمی داخلی و خارجی و به هر زبان دیگری به چاپ رسیده باشند و یا در نوبت چاپ باشند.
- مقاله باید دارای بخش های: چکیده فارسی و انگلیسی، واژگان کلیدی، مقدمه، روش تحقیق، بدنه تحقیق، نتیجه، پی نوشت ها و فهرست منابع باشند. اندازه این نوشتارها )با احتساب تمام بخش های مقاله( باید بین 5000 تا 5500 کلمه باشد. - چکیده مقاله باید شامل بیان مسأله، هدف، چگونگی پژوهش، نکته ها، یافته های مهم و نتیجه باشد. این بخش باید به تنهایی بیانکننده تمام مقاله و به ویژه نتایج بدست آمده باشد. اندازه چکیده 250 کلمه و الزم به ذکر است از ارجاع دهی در چکیده خودداری شود.
- در مقاالت پژوهشی ا لزامی است که واژگان کلیدی مقاله بعد از چکیده نوشته شوند. تعداد کلمات کلیدی بین 3 تا 5 کلمه است . - عناوین و شماره عکسها، شکلها و نمودارها در باالی آنها و توضیحات مربوطه و مأخذ زیر آنها ذکر شود و شماره هر یک از آنها در داخل متن ارجاع داده شود.
- اصالحات و معاد لهای واژهها، توضیحات و غیره باید در متن به ترتیب شماره گذاری شده و در پایان مقاله قبل از منابع در پی نوشت گنجانده شود. - نحوه ارجاع دهی به روش APA است .
- صفحه اول باید به نام و نام خانوادگی نویسنده )نویسندگان(، عنوان )رتبه علمی(، آدرس، تلفن، ایمیل نویسنده )نویسندگان( اختصاص یابد و نام نویسنده مسئول و عهده دار مکاتبات با ستاره مشخص شود. به عالوه چنانچه مقاله استخراج شده از طرح پژوهشی یا رساله باشد، عنوان طرح پژوهشی یا رساله نیز در صفحه اول درج شود. صفحه دوم باید بدون نام و مشخصات نویسندگان و فقط شامل عنوان مقاله، چکیده و واژههای کلیدی به فارسی و انگلیسی باشد و در صفحات بعدی ادامه مطلب آورده شود.
- نویسنده باید مقاله را به دو فرمت ووردآفیس و پی دی اف به جشنواره ارسال کند .

مهلت پذیرش آثار
چه اجرای صحنه ای و چه پژوهش و مقالات ( حداکثر تا تاریخ 20 شهریور است و پس از آن امکان بارگذاری و ارسال آثار در سامانه وجود ندارد.

نحوۀ ثبت نام و ارسال آثار
برای ثبت نام در چهاردهمین جشنوارۀ موسیقی نواحی با مراجعه به سایت جشنواره ir.ifmf.www با کلیک در قسمت فراخوان جشنواره، و یا با مراجعه به سامانۀ بامک به آدرس ir.nay.bamak://https ابتدا یک حساب کاربری ای جاد کنید و کلیۀ اطالعات عمومی خواسته شده را ثبت کنید .
همچنین عکس پرسنلی و تصویر کارت ملی یا شناسنامه در سامانه بارگذاری شود. )این سامانه از 20 تیرماه تا 20 شهریور فعال خواهد بود(.
1-برای ثبت نام نیازی نیست کلیۀ مراحل ثبت نام و ورود اطالعات عمومی و شترکت در جشنواره را به یکباره و در یک مرحله انجام دهید؛ میتوانید ابتدا در سامانه ثبت نام کرده و اطالعات عمومی خود را وارد کنید و سپس ثبتنام در جشنواره و بارگذاری فایلهای ویدئویی و متنی خود را تکمل کنید.
2-برای ثبت فیلم با تلفن همراه دقت داشته باشیدتلفن همراه خود را به صورت افقی گرفته و سپس ویدئو را ضبط کنید.
3-هنگام ثبت نام در قسمت اجرای صحنه ای ثبت عنوان گروه و یا برنامه الزامی است.
4-فرمتهای مجاز فایلهای تصویری ضتتبطشتتده MP4 و WMA است. چنانچه با فرمتهای با استفاده از نرمافزارهای تبدیل ویدئو، آن را به فرمتهای دیگری ویدئو را تهیه کرده اید، حتما قابل قبول تبدیل کنید.
5 -حجم ویدئو بارگذاری شتده در این ستامانه حداکثر 100 مگابایت در نظر گرفته شده است البته در صورتی که یک ویدیو توسط هیات انتخاب جشنواره پذیرفته شتود برای پخش ویدیودر فضای مجازی از متقاضی درخواست خواهد شتتتد، ویدیو را با کیفیت باال بصورتDVD, CD به دبیرخانه جشنواره ارسال کند.

6-تمامی اعضای یک گروه به عنوان نوازنده یا خواننده نقش دارند می بایست به صورت مجزا در سامانه بامک ثبت نام کرده باشند.
7-به منظور راهنمایی بیشتر دربتاره چگونگی و مراحل ثبت نام با ایمیل ir.nay@bamak مکاتبه کرده یا با شماره تلفن 09034483291( در ساعات کاری( تماس حاصل کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره این جشنواره با شماره های دبیرخانه جشنواره 09411491754 در تهران و 03432460988 درکرمان مطرح کنید.

انتهای پیام/

در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا ضمن گرامی داشت یاد زنده نام یادآور شد: در دوره ای که بنده به عنوان معاون امور حقوقی، مجلس و امور استان های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مشغول به فعالیت بودم، از نزدیک شاهد فعالیت بی وقفه و پیگیرانه آقای مرادخانی به عنوان مدیرکل حوزه موسیقی بودم.

وی با تاکید بر آنکهزنده نام مرادخانی هم زبان حال هنرمندان موسیقی را می دانست و هم به نوعی با محدودیت ها و سیاست های کلان حوزه موسیقی آشنا بود خاطرنشان کرد: کار و فعالیت در حوزه موسیقی، شرایط عادی ندارد و مدیریت در آن فردی را می طلبد که در کنار صلاحیت، چندجانبه نگر باشد و بتواند زبان مشترکی را بین اهالی هنر موسیقی از یک طرف و از طرف دیگر سیاست گذاران کلان جمهوری اسلامی برقرار کند.

حق شناس تاکید کرد: این دست از خصوصیات در مدیریت علی مرادخانی به وضوح قابل رصد بود. همین ویژگی ها بود که او را به یک چهره منحصربه فرد تبدیل کرده بود. به گونه ای که شاهد یکی از معدود مدیران و مدیریت هایی بودیم که توانست 13 سال در این حوزه بماند. این میزان استمرار مدیریت در مقایسه با سایر مدیریت ها در حوزه فرهنگ و هنر کمیاب است.

همین روند استمرار و توفیق در مدیریت موجب شد که در دولت یازدهم و با نگاه مثبت (وزیر پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی) در آغاز به کار دوران وزارت از او مجدد دعوت به کار کند تا این بار در جایگاه معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به مدیریت فرهنگی و هنری اش ادامه داد. قرار گرفتن مرادخانی به عنوان مدیر امور هنری وزارتخانه به او این امکان را داد تا جدا از مدیریت امور حوزه موسیقی، مدیریت امور سایر حوزه های زیر مجموعه معاونت امور هنری را چون هنرهای نمایشی و تجسمی دنبال و پیگیری کند.

یکی از تحولات مثبتی که در همان مقطع با پیشنهاد بزرگان حوزه موسیقی و ابتکار عمل مرادخانی از یک سو و از سویی دیگر همکاری مثبت و مناسب شهرداری تهران به سبب امکاناتی که در در اختیار داشت، عملی شد ایده خلاقانه زنده نام مرادخانی در تاسیس موزه موسیقی بود. او بارها یادآور شده بود جای یک موزه برای حوزه موسیقی در کشور خالی است.

رییس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای اسلامی شهر تهران ادامه داد: پس با کمک مجموعه ای از همراهانی که در قالب هیئت امنا تعریف شد این موزه شکل گرفت و انصافاً نیز در آن زمان شهرداری به تحقق این ایده همت گماشت و یکی از ساختمان های ارزشمند در ملکیت شهرداری در منطقه یک را در اختیار موزه موسیقی و تحقق شکل گیری این مجموعه قرارداد.

وی گفت: زنده نام علی مرادخانی به عنوان مدیرعامل، پایه گذار مجموعه ای شد که امروز یکی از مجموعه های ارزشمند موزه ای شهر تهران را به خود اختصاص داده است، آثار بسیار مهمی از هنرمندان سازنده ساز، انواع سازهایی ایرانی که در دهه های گذشته ساخته شده و در اختیار هنرمندان بزرگ موسیقی بوده، حتی گنجینه مهمی از آثار موسیقی ایرانی که قبلاً تولید شده و در طول کمتر از دو دهه مرحوم مرادخانی توانست آنها را کنار هم جمع کند.

این عضو شورای اسلامی شهر تهران افزود: البته در تمام این سال ها نیز شورای شهر به عنوان یک مجموعه مسئول، از این موزه حمایت کرده است. حتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به خاطر نوع ارتباط آقای مرادخانی با شورای شهر حمایت هایی را در این حوزه دریافت کرده است. از طرفی به شخصه برخی هنرمندان عرصه موسیقی را می شناسم که به سبب شناخت و ارادت به زنده نام مرادخانی بخشی از آثار، سازها و گنجینه های صوتی خود را اهدا کردند که امروز تمام آن آثار زینت بخش موزه موسیقی کشور است.

حق شناس در پاسخ به این پرسش که با توجه به قرار گرفتن در آستانه فعالیت دولت سیزدهم، چه پیشنهادی برای انتخاب مدیری شایسته در حوزه موسیقی و از جمله موزه موسیقی به مدیران فرهنگ و هنر دولت آینده دارد، گفت: قطعا اگر بخواهم به هیات امنا و هیات مدیره محترم موزه پیشنهادی داشته باشم آنست که شرایط استمرار و ادامه پیدا کردن مسیری را که مرادخانی آغاز کرد فرا هم کنند.

یکی از جدی ترین آسیب هایی که پیش از این بارها شاهدش بودیم آن است که متأسفانه برخی نهادها و مجموعه های موفق، بعد از رفتن مؤسس، ایده پرداز یا بنیان گذاران آن در ادامه حرکت دچار اختلال می شوندیا به کل از ادامه حیات باز می مانند. یادمان باشد مرادخانی ها و امثال چنین مدیران بزرگی هستند که باید در خدمت این حوزه باشند. کمااینکه پیش از این نیز بوده اند.

رییس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای اسلامی شهر تهران افزود: بهترین راه آن است که بتوانیم به این مجموعه (موزه موسیقی) به عنوان یکی از سرمایه های مهم هنری شهر، یکی از سرمایه های مهم موسیقایی کشور و به عنوان یک گنجینه ارزشمند برای آیندگان نگاه کنیم.

حق شناس با ابراز امیدواری به آنکه فضا و فرصتی فراهم شود تا بزرگان موسیقی در چنین محیط های تخصصی حضوری تام داشته باشند، امکان نظارت شان بر چنین محیط هایی باشد و رابطه دقیق و منطقی با خانه موسیقی به عنوان یکی از نهادهای برخاسته از مجموعه هنرمندان موسیقایی باشد اظهار داشت: خوشبختانه شنیدم با اصلاحی که صورت گرفته است، ریاست خانه موسیقی به عضویت هیات امنای موزه موسیقی درآمده است. این نقصی بود که باید اصلاح می شد و خوشبختانه اصلاح شده است.

همچنین امیدوارم اعضای هیات امنا با دغدغه موسیقایی، بستر نقش آفرینی را برای افراد دارای سابقه ای روشن در عرصه ادبیات، شعر، موسیقی و مدیریت هنری فراهم کنند. در عین حال دغدغه هایی که زنده نام علی مرادخانی داشتند توسط این عزیزان، با استفاده از تجارب شان و سیاست هایی که پیگیری می شده را شفاف تر در معرض دید تر و با حضور مستقیم هنرمندان این حوزه ادامه دهند. ان شاءالله بتوانند در کنار استمرار این مسیر، راه های جدید را به خوبی انتخاب و طی کنند و بیش از پیش پیگیر امور موسیقی باشند.

حق شناس در پاسخ به پرسشی دیگر مبنی بر آن که با توجه به همراهی شورای شهر و بدنه شهرداری با موزه موسیقی، با وجود انتخابات جدید شورای شهر آیا آن نگاه حمایتی استمرار خواهد داشت یا خیر، گفت: موزه موسیقی قبل از این دوره نیز از طرف شورا حمایت می شد. موزه موسیقی از محیط هایی بود که شوراهای قبلی و مدیریت شهری قبل نسبت به این حوزه همواره نگاه مثبتی داشتند.

رییس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای اسلامی شهر تهران گفت: گرچه این نگاه حمایتی در دوره مدیریت شورای شهر فعلی توسعه پیدا کرد، گمانم آن است در دوره بعدی نیز عزیزانی حضور دارند که این نگاه را بتوانند تقویت، دنبال کرده و حمایت های خود را نسبت به هنر موسیقی و دیگر حوزه های هنری ادامه دهند.

علی مرادخانی در سال 1337 خورشیدی در قم به دنیا آمد و در رشته روانشناسی از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد. مرادخانی پس از پایان تحصیلات، فعالیت هنری خود را از 1359 خورشیدی به عنوان مدیر کل تولید فیلم و عکس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی آغاز کرد. وی از سال 1369 خورشیدی عهده دار مدیریت موسیقی کشور شد و سپس در عنوان هایی چون مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و مدیریت موزه موسیقی خدمت کرد.

مدیریت مرادخانی در مرکز موسیقی، دوران درخشان تحرک ارکستر سمفونیک تهران به رهبری فریدون ناصری و همکاری با لوریس چکناوریان، نادر مشایخی، منوچهر صهبایی و ایرج صهبایی... همراه بود که می توان او را از نظر زمانی، رکورددار در مدیریت موسیقی تاریخ ایران به شمار آورد.

همچنین در دوره مدیریت مرادخانی، ایده خانه موسیقی عملیاتی شد. دفتر اولیه این نهاد مدنی اجتماعی ابتدا در اتاقی که مرکز موسیقی وزارت ارشاد در ساختمان خیابان مرجان مرکز موسیقی بود در اختیار هیات موسس و هیات مدیره اولیه قرار گرفت. ضمن آنکه مرادخانی در تمامی این سال ها جزو مشاوران ارشد این نهاد موسیقایی بود.

مرادخانی در 1383 خورشیدی از مرکز موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رفت و تنها عنوان مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی را بر عهده داشت. بعد از آن او ایده اجرای موزه موسیقی را به شهرداری تهران داد و سپس خود مدیریت و راه اندازی آن را در 1387 خورشیدی بر عهده گرفت. این موزه زیر مجموعه شهرداری تهران است و در چند دوره جشنواره ایکوم معرفی و مورد تقدیر قرار گرفت.

مرادخانی در اوایل شهریور 1392 خورشیدی از طرف علی جنتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی وقت، به عنوان معاون هنری این وزارتخانه منصوب و مشغول به کار شد.

وی که به دلیل ابتلا به کرونا در بیمارستان بستری و مداوا شده بود، مجدد به دلیل عوارض ناشی از کرونا و افت گلبول های سفید خون در بیمارستان بستری شد و به کما رفت. تا آنکه در 17 خرداد 1400 خورشیدی درگذشت.

سعید رضایی
مسئولیت رئیس جمهور منتخب و دولت آینده در قبال هنر و هنرمندان، موضوع مهمی است که این روزها فکر و ذکر محافل و اهالی فرهنگ شده است. استاد طاهری، از جمله هنرمندانی است که هم در حوزه خلق آثار هنری، هم نظریه پردازی و هم مدیریت صاحب تجربه و کسوت است. به همین مناسبت، بهانه ای شد تا با وی به گفت وگو بپردازیم.
دکتر غلامعلی طاهری هنرمند نقاش، منتقد و پژوهشگر نام آشنای کشور، از کودکی هنر نقاشی را آغاز و از سال 1350 آن را به صورت حرفه ای دنبال نموده، دارای کارشناسی ارشد نقاشی و مدرک درجه یک فرهنگ و هنر کشور (دکتری هنر) است. وی همچنین از سال های1357 تاکنون علاوه بر عهده داری مدیریت های هنری از جمله ریاست موزه هنرهای معاصرتهران، اولین دبیرکل جشنواره هنرهای تجسمی فجر، قائم مقام دانشکده هنر دانشگاه شاهد، معاونت هنری بنیاد شهید، ریاست موزه شهدا... در حوزه نقاشی نیز دهها نمایشگاه انفرادی در ایران و خارج از جمله فرانسه، آمریکا، صربستان، ترکیه، ترکمنستان، تاجیکستان، قطر، سوریه، بنگلادش و پاکستان برگزار و در اغلب بی ینالها و جشنواره های معتبر ملی و بین المللی داخلی شرکت داشته است. طاهری همچنین در سال 1368 به عنوان هنرمند برگزیده دفاع مقدس انتخاب و از ریاست جمهوری وقت لوح تقدیر و مدال طلای یادبود دفاع مقدس دریافت نمود. او بیش از 200 اثر فاخر هنری آفریده است که در موزه ها و گنجینه های معتبر ایران و جهان نگهداری می شود. وی دارنده معتبرترین نشان عالی هنری کشور (نشان عالی هنرهای تجسمی) است و تاکنون بیش از یکصدوبیست تقدیرنامه، تندیس، لوح افتخار و سپاس، از جشنواره ها و بی ینالهای هنری کسب نموده است. دکتر طاهری در سال 1386هنرمند برگزیده مروج ایثار معرفی و چهره او به عنوان تصویر ماندگار در قالب تمبر یاد بود به چاپ رسید.

* به عنوان یک هنرمند مطرح و شناخته شده در عرصه هنرهای تجسمی، انتظار شما از رئیس جمهور منتخب برای بهبود و اصلاح مدیریت فرهنگی کشور چیست؟
از آنجایی که اعتقاد دارم آقای ابراهیم رئیسی یک فرد به معنای واقعی کلمه انقلابی و نه نمایشی است یعنی بی عدالتی و ظلم را برنمی تابد لذاست که یقین دارم با تهاجم فرهنگی و هنری نیز مقابله خواهد کرد، بنابراین انتظار می رود همان طور که در دوران ریاست قوه قضائیه با مفسدین اقتصادی مبارزه کرد و شست برخی از اختلاص گران و زیاده خواهان را از بیت المال کوتاه کرد، با مفسدین فرهنگ و هنر (از قبیل مافیای حراجی ها و دلالی های جهت دار در ضربه زدن به هنر ایرانی و پولشویی های بی حساب و کتاب آثار هنری) هم مبارزه شود. باید مفسدین این عرصه شناسایی و کنار گذاشته شوند. البته ما نمی خواهیم بگوییم آزادی هنری و یا رونق اقتصاد هنر برای عموم هنرمندان محدود شود؛ هیچ کس نباید مانع آزادی افکار و اندیشه های هنرمندان بشود. حداقل این است که راه نفوذ بی هویتی در فرهنگ معاصر بسته شود و راه برای ورود آثار آحاد هنرمندان به ویژه هنرمندان جوان در ساحت هنر معاصر و بازار هنر باز شود.
* مشکل اساسی فرهنگ و هنر امروز ایران را چه می دانید و اولویت مدیریت فرهنگی در دولت ابراهیم رئیسی چه باید باشد؟
فرهنگ و هنر یک مقوله زیربنایی و دیربازده است؛ یعنی فرهنگ یک جامعه به فرهنگ عمومی و هنجارهای اجتماعی و چه محصولات ادبی و هنری در درازمدت می تواند موجب تخریب یا تعالی یک جامعه شود، متأسفانه هویت فرهنگی و هنری ما به شدت مخدوش شده و آسیب دیده است. در واقع به نوعی با بی هویتی و بحران هویت مواجه هستیم؛ یعنی هم نخبگان فرهنگی و هنری ما و هم آحاد مردم، سرنخ هویت فرهنگی را از دست داده اند و فرهنگ ما یک کلاف سردرگم شده که نمی توانیم به طور صریح و روشن مشخص کنیم که هویت هنر معاصر ایرانی اسلامی چیست!
این مسئله دو دلیل عمده دارد؛ اول اینکه به طور کلی همان طور که انقلاب ایران دشمنان زیادی داشته و دارد که در زمینه های نظامی، سیاسی و اقتصادی ضرباتی به ما وارد کردند. در حوزه فرهنگ و هنر نیز دقیقاً با چنین حملاتی به طور مستقیم و یا زیرپوستی مواجه هستیم و تناقضی سخت در تمامی اجزا و شئونات زندگی اجتماعی و فرهنگی و اخلاقی مردم به وجود آمده است طوری که فرهنگ غیربومی به جامعه تحمیل شده است. دلیل دوم هم این است که در دانشگاه ها و در رویدادهای هنری مانند جشنواره ها و نمایشگاه ها که توسط وزارت ارشاد و سایر نهادهای ذی ربط فرهنگی و هنری برگزار می شود، هنر متناسب با خاستگاه جمهوری اسلامی مورد توجه قرار نمی گیرد و ما به طور کامل در مقابل فرهنگ جهانی تسلیم شده ایم؛ ما بایستی توسط نخبگان و دلسوزان فرهنگی که در زمینه نظری و پژوهشی فعالیت دارند بازجستی عمیق در فرهنگ و هنر داشته باشیم تا هنری با هویت معاصر ایران دوران جمهوری اسلامی را زنده کنیم، من از هنر انقلاب اسم نمی برم بلکه می گویم هنر دوران جمهوری اسلامی، در واقع می بایست به گونه راهبردی در شالوده زیربنایی هنر معاصر تحولی ایجاد شود تا اگر چنانچه پس از گذشت سالیان زیاد هنگامی که تاریخ هنر ایران بررسی شود، مشخص شود که هنر دوران جمهوری اسلامی دارای چه ویژگی ها و مولفه هایی بوده است.
* این مهم به چه شیوه هایی قابل تحقق است و دولت چگونه می تواند هنر جمهوری اسلامی را احیاء کند؟
بنده اعتقاد دارم احیاء هنر جمهوری اسلامی در گرو سامان دهی برنامه های آموزشی در وزارت آموزش و پرورش، مدارس و هنرستان ها و البته وزارت علوم است تا در این نهادهای آموزشی هنر جمهوری اسلامی به گونه ای کارشناسی شده و آینده نگر هنر ایرانی اسلامی در بافت هنر معاصر ایران ایجاد شود و روح هنر ایرانی در آثار هنرمندان معاصر دمیده شود. یعنی باید از هنرستان شروع شود، چیزی که امروز در هنرستان ها و دانشگاه های ما تدریس می شود هیچ سنخیتی با آنچه که باید به عنوان هویت هنر جمهوری اسلامی باشد ندارد و دقیقاً همان الگوها و مبانی دهه سی تا پنجاه و دوران پهلوی است که آموزش داده می شود. همچنین لازم است شورای عالی هنر تاسیس شود. این شورا باید به طور اخص به محافظت و اشاعه هنر ایران معاصر، هنر انقلاب و جمهوری اسلامی بپردازد. در این شورا باید برنامه و راهکارهایی تدوین شود تا در شاخه های مختلف هنری به ویژگی های هنر مطلوب جمهوری اسلامی دست پیدا کنیم. از طرف دیگر در وزارت علوم بایستی با سرفصل دروس هنر که مربوط به هنر انقلاب و جمهوری اسلامی است اضافه شود و یا رشته مستقلی به نام هنر انقلاب راه اندازی شود.
از طرف دیگر رئیس جمهور منتخب در انتخاب وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی باید با حساسیت بسیار زیاد عمل کند، با اهالی فرهنگ و هنرو نخبگان مشورت کند و نباید فردی وزیر شود که هیچ گونه آشنایی با هنر نداشته باشد، می بایست سابقه فرهنگ و هنر ایران و هنرمندان را بشناسد نه آنکه مانند وزرای پیشین تنها با هنرمندان عکس یادگاری بگیرد، او باید در انتخاب معاونان و مدیرانش وسواس به خرج دهد و شایسته سالاری و شایسته مدیری را با جسارت به کار بندد.
* یکی از معاونت های وزارت ارشاد که با زمینه فعالیت شما ارتباط مستقیم خواهد داشت، معاونت هنری است. عملکرد این معاونت را چگونه ارزیابی می کنید؟
در حال حاضر در حوزه هنرهای تجسمی آنچه که ارزش شناخته می شود این است که هنرمندان بتوانند مانند هنرمندان پیش از انقلاب آثارشان را خلق کنند؛ یعنی الگو همان هنر دوران پهلوی است! مگر هنر عصر پهلوی طی چه مدت نضج گرفت؟ اگرچه روند تاریخی خود را از گذشته سپری کرد و چند هنرمند برجسته در آن دوران ظهور کردند که در فرهنگ ما یکه تازی می کنند، لیکن این یک سیاست گذاری اشتباه در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مجلس شورای اسلامی بوده است؛ حتی شورای عالی انقلاب فرهنگی که من نسبت به عملکرد آن به شدت انتقاد دارم! طی این سال ها هیچ اقدام مفیدی در جهت اصلاح فضای فرهنگ و هنر ما از سوی این نهادها انجام نشده است. ما در زمینه های علمی، سیاسی و نظامی خوب پیش می رویم و حتی در ادبیات و موسیقی کم و بیش خوب کار شده است لیکن در معماری، سینما، تئاتر و به خصوص هنرهای تجسمی بسیار ضعیف عمل کرده ایم. به طور کلی در زمینه فرهنگ و هنر وا داده ایم. آیا آرمان های انقلاب، فرهنگ عاشورا و اهل بیت، فرهنگ ایثار و شهادت و دفاع مقدس و همان گونه که در نمونه های ارزشمند تاریخ هنر جهانی ظهور کرده نباید به فرهنگ و هنر ایران معاصر تبلور یابد و نهادینه شود؟ بحث من تبلیغات و کارهای مناسبتی نیست، صحبت من خلق آثار فاخر و ماندگار موزه ای است. مردم ایران به دلیل ارزش های دینی و جانفشانی شهدای معظم پای این انقلاب مانده اند. آیا فرهنگ ایثار و شهادت نباید در متن فرهنگ و هنر جامعه نهادینه شود؟ آثاری خلق شود که هم در قدرت هنری و هم مضمون و محتوا تاریخی باشد و بتوان با افتخار در کنارشان ایستاد و دفاع کرد؟
* ممنون از اینکه فرصتی در اختیار ما گذاشتید. در پایان اگر سخنی باقی است در خدمت هستیم!
در پایان عناوین پیشنهادهای خود را به رئیس جمهور منتخب عرض می کنم: ایجاد شبکه تلویزیونی هنر، تاسیس مدرسه عالی هنر انقلاب، کوتاه کردن دست مفسدین هنری از ساحت هنر کشور؛ به خصوص کسانی که از سوی خارج نشینان حمایت می شوند، انتخاب وزیر ارشاد آگاه به اهمیت هنر و آشنا با هنرمندان جهت برنامه ریزی مناسب در بازجست هویت هنر معاصر دوره جمهوری اسلامی.

مهدی بختیاری کارگردان تئاتر، در گفت و گو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، درباره مشکلات حوزه تئاتر به خصوص تئاتر دانشجویی گفت: فکر می کنم این بحث تکراری باشد؛ دیگر همه می دانیم تئاتر چه مشکلاتی دارد. متاسفانه تئاتر بچه یتیم هنر کشور است و تنها و تنها زور همه به تئاتر می رسد. تئاتر دانشجویی کمترین حمایت مالی را دارد.

وی افزود: سانسور و عدم حمایت مالی بزرگترین مشکلاتی است که اعضای خانواده تئاتر را اذیت می کند. هنرمندان تئاتر طی دوران کرونا مجبور شدند برای تامین معاش سراغ کار های دیگر بروند. خود من یک کارگرزاده هستم و ابداً قصد بی احترامی به شغل های دیگر را ندارم که بگویم سطح چه شغلی پایین تر یا بالاتر است. منظور من از حرف هایم، امنیت شغلی نداشتن بچه های تئاتری است. خود من برای گذراندن زندگی ام با ماشین مسافرکشی می کنم تا هزینه های زندگی و تمرین تئاتر را دربیاورم.

این کارگردان جوان تئاتر در ادامه انتظاراتش از وزیر آینده فرهنگ را اینگونه بیان کرد: واقعیت این است که این سال ها با شعار حمایت و درست شدن اوضاع بسیار روبه رو بوده ایم. اما در نهایت نه تنها چیزی درست نشده بلکه اوضاع بدتر هم شده است. اینکه بخواهم از وزیر بعدی انتظاری داشته باشم بیشتر شبیه به شوخی است؛ وزیر فرهنگ اگر از جنس هنر باشد خودش می داند که انتظارات جامعه تئاتر چیست. در همه کشور های صاحب تئاتر، دولت از تئاتر حمایت می کند و نه تنها منتی نیست، بلکه ردیف بودجه اختصاص داده می شود؛ چون از اهمیت تئاتر برای یک جامعه آگاه هستند. در پایان حرفم را دوباره تکرار می کنم، با تئاتر در ایران مثل فرزندی یتیم برخورد می شود.

انتهای پیام/

اعضای نخستین هیات مدیره انجمن صنفی سراسری کارگردانان تئاتر ایران انتخاب شدند تا این انجمن صنفی به صورت رسمی آغاز به کار کند.

نخستین نشست مجمع موسسان انجمن صنفی سراسری کارگردانان تئاتر ایران روز جمعه هجدهم تیرماه 1400 با رعایت پروتکل های بهداشتی و با حضور کارگردانان و پیشکسوتان کارگردانی تئاتر کشور در محوطه مجموعه تالار وحدت برگزار شد.

در این مجمع پس از تصویب اساسنامه انجمن، انتخابات اعضای هیات مدیره و بازرسان با حضور نماینده وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی برگزار شد تا انجمن صنفی سراسری کارگردانان تئاتر ایران، نخستین هیات مدیره خود را بشناسد.

در پایان رای گیری، اسامی منتخبان به شرح ذیل اعلام شد:

1- شهرام گیل آبادی

2- محمد رحمانیان

3- احسان حاجی پور

4- سید هادی عامل هاشمی

5- آرش دادگر

6- نبی الله(مجید) گیاهچی (عضو علی البدل اول)

7- شکر خدا گودرزی(عضو علی البدل دوم)

بازرس: احسان فکا

بازرس علی البدل: مجید کریمی

با برپایی این انتخابات و تعیین هیات مدیره انجمن صنفی سراسری کارگردانان تئاتر ایران به صورت رسمی شکل گرفت و به زودی آغاز به کار خواهد کرد.

منبع: مهر

نرگس کیانی: این بار مانند 16 ماه گذشته، از زمان اعلام رسمی شیوع کرونا در ایران، داستان این نیست که چرا اهالی تئاتر نمی توانند روی صحنه بروند و ماجرا پیچیده تر از پیش است. آن چه اکنون مطرح شده، این است که سازمان سینمایی علی رغم قرار گرفتن مجدد شهر تهران در شرایط قرمز کرونا اعلام کرد که باز یا بسته بودن سالن های سینما را بر عهده سینماداران گذاشته است و آن ها اگر گمان می کنند می توانند شیوه نامه های بهداشتی ستاد ملی مدیریت بیماری کرونا را رعایت کنند مجاز به بازگشایی سالن های شان هستند و این در حالی بود که اداره کل هنرهای نمایشی در تاریخ 12 تیر 1400 از تعطیلی دو هفته ای سالن های تئاتر خبر داد.

دو هفته ای که اگرچه یک هفته آن گذشته است اما در آغاز هفته دوم و از روز دوشنبه 21 تیر شاهد بازگشایی و ادامه کار تماشاخانه های خصوصی از جمله پردیس تئاتر شهرزاد، تماشاخانه نوفل لوشاتو و سالن مشایخی خواهیم بود؛ تماشاخانه هایی که پیش فروش نمایش های حاضر بر صحنه شان آغاز شده است. می دانیم که آغاز پیش فروش بلیت در سایت ها به مجوز مستقیم رئیس شورای نظارت و ارزشیابی وابسته است، ولی عجیب این که اداره کل هنرهای نمایشی، اعلام نمی کند که چنین دستوری را صادر کرده و موضعی شفاف در پیش نمی گیرد.

مدیرکل هنرهای نمایشی به گونه ای عمل کرده است که هم راه دَر رویی برای خود باز بگذارد و هم چاهی پیش پای تماشاخانه داران خصوصی بِکَنَد که اگر هم با سر در آن فرو رفتند، نتوانند اداره کل هنرهای نمایشی هم را با خود به قعر آن بِکِشَند

در این میان می توان حدس و گمان هایی زد؛ مدیرکل هنرهای نمایشی اعلام نمی کند که از رئیس شورای نظارت و ارزشیابی نهاد تحت نظرش خواسته است مجوز آغاز پیش فروش بلیت را صادر کند چون نمی خواهد بگوید از تصمیم 12 تیر خود عقب نشسته است و شهامت اعتراف ندارد؟ اعلام نمی کند چون نمی داند واکنش ستاد ملی مدیریت بیماری کرونا چیست و آیا مورد عتاب و خطاب قرار می گیرد یا خیر؟ یا با این اعلام نکردن، به وقت خطر می تواند همه چیز را غیرقانونی و خود را مبری نشان دهد و بگوید سایت تیوال و تماشاخانه های خصوصی بی کسب اجازه اقدام به آغاز پیش فروش بلیت و شروع به کار کرده اند و از این طریق توپ را در زمین آن ها بیندازد و اگر آن ها به دلیل آن چه عدم رعایت قوانین یا تخلف از دستور مقام بالادستی خوانده می شود توبیخ شدند خود را مبری کند؟ اعلام نمی کند چون این گونه هم راه در رو یی برای خود باز می گذارد و هم چاهی پیش پای تماشاخانه داران خصوصی و سایت تیوال می کَنَد که اگر هم با سر در آن فرو رفتند اداره کل هنرهای نمایشی و متولیانش را با خود به قعر آن نَکِشَند؟

آن چه در ادامه می خوانید گفت وگویی است با سه تن از مدیران تماشاخانه های خصوصی (به ترتیب حروف الفبا) شاهین چگینی، مدیر تماشاخانه مشایخی، محمد دشتگلی، مدیر پردیس تئاتر شهرزاد و داوود نامور، مدیر عمارت نوفل لوشاتو در همین خصوص. لازم به ذکر است که محمد عمروآبادی،مدیرعامل سایت تیوال پاسخگوی تماس تلفنی و پیامک ارسال شده برای او، نبود.

چرا قادر آشنا اعلام نمی کند که تصمیمش عوض شده است؟!

شاهین چگینی در پاسخ به این سوال با اشاره به این که ایشان هنوز نتوانسته اند به مفهوم و ادبیات مشترکی که اهالی سینما به کار بردند و در پی آن سالن های سینما را باز نگه داشتند، برسند و در خصوص آن اطلاع رسانی کنند ادامه می دهد: در نتیجه بسیار محافظه کارانه عمل می کنند تا همان طور که اشاره کردید اگر فرداروزی هم مشکلی پیش آمد، به علت عملکرد سالن ها باشد و کسی به سراغ ایشان نرود.

محمد دشتگلی ضمن ارائه این توضیح که ما کارمان را از روز دوشنبه 20 تیرماه آغاز خواهیم کرد ، می افزاید: هم ما و هم چند تماشاخانه دیگر به این واسطه که بازگشایی سالن های سینمایی به عهده سینماداران گذاشته شده است و به تبعیت از این اتفاق، پیش فروش بلیت نمایش هایمان را آغاز کرده ایم چرا که معتقدیم معاونت هنری و سازمان سینمایی باید به تعاملی می رسیدند و نمی توان یک بام و دو هوا عمل کرد. تا این لحظه نیز واکنشی از سوی اداره کل هنرهای نمایشی یا ستاد ملی مدیریت بیماری کرونا ندیده ایم که اعلام کنند اجازه انجام این کار را نداریم و نباید چنین کنیم.

محمد دشتگلی: نمی توان یک بام و دو هوا عمل کرد و سینما را باز کرد و تئاتر را بست

او ادامه می دهد: من نمی دانم چرا هیچ کس روشن و شفاف و واضح اعلام نمی کند که توافقی صورت گرفته و بازگشایی سالن های خصوصی و آغاز پیش فروش بلیت نمایش هایشان در سایت ها، براساس چراغ سبز اداره کل هنرهای نمایشی انجام شده است. طبیعتا بهتر است اعلام عمومی شود که همان طور که سازمان سینمایی تصمیم گرفت بازگشایی یا عدم بازگشایی را بر عهده سینماداران بگذارد، معاونت هنری و اداره کل هنرهای نمایشی نیز به چنین تصمیمی رسیده اند.

باز بودن سایت های فروش با مجوز اداره کل هنرهای نمایشی است یا بی اطلاعِ آن؟!

چگینی در خصوص بحث باز شدن سایت های پیش فروش بلیت نمایش ها می گوید: نباید فراموش کنیم که این سایت ها، شرکتی خصوصی هستند و نهاد صادرکننده مجوز برای آن، اداره کل هنرهای نمایشی نیست که بخواهند فروش بلیت را به دستور مدیرکلِ آن ببندند یا باز کنند و اگر هم تا به حال این کار را می کرده اند، به خاطر تعاملی بوده است که با این اداره کل داشته وگرنه مختار هستند براساس قوانین داخلی ، فروش بلیت نمایشی را آغاز یا متوقف کند.

او ادامه می دهد: من در این مورد با وحید فخرموسوی، رئیس شورای نظارت و ارزشیابی اداره کل هنرهای نمایشی نیز صحبت کردم و از ایشان پرسیدم براساس چه حسابی از سایت ها می خواهید فروش بلیت یک نمایش را ببندند یا باز کنند و آیا جزو زیرمجموعه شما یا صدور و تمدید مجوزش در گرو موافقت شماست؟ که ایشان خودشان هم اعلام کردند این مجموعه ها جزئی از بخش خصوصی هستند و براساس قانون می توانند به فروش بلیت رویدادها بپردازند و این که تا پیش از این ترجیح می داده اند با اداره کل هنرهای نمایشی همکاری و همراهی کنتد، صرفا براساس تعاملی دوسویه بوده است. مبنای سایت های فروش بلیت، همان مجوزهایی است که پیش از این از سوی شورای نظارت و ارزشیابی برای روی صحنه رفتن نمایش ها صادر شده است و در واقع این بار برخلاف گذشته، برای آغاز پیش فروش بلیت نمایش ها روی سایت ها، به همان مجوز اتکا کرده و منتظر تماس تلفنی مسئول دفتر شورای نظارت برای صدور دستور بازگشایی صفحه فروش بلیت نمانده اند.

شاهین چگینی: مدیرکل هنرهای نمایشی بسیار محافظه کارانه عمل می کنند

چگینی توضیح می دهد: سوالی که اکنون باید مطرح شود این است که چرا آقای آشنا تاثیر تماشاخانه داران خصوصی در بازگشایی سالن ها را نمی پذیرد و آیا می خواهد منکر آن شود و پشت آن ها را خالی کند؟ خالی کردنی که امر تازه ای هم نیست و نشان مهم آن این که سالن های دولتی شروع به کار نکرده اند و دست کم ظاهر قضیه این است که آن ها را نگه داشته اند و ما را جلو انداخته اند که برخورد ابدا جالبی با سالن های خصوصی و سالن داران شان نیست.

دشتگلی اما در خصوص بازگشایی سایت های فروش بلیت، نظر دیگری دارد و می گوید: این سایت ها، به هیچ عنوان نمی توانند بدون اجازه اداره کل هنرهای نمایشی اقدام به آغاز پیش فروش یا فروش بلیت کند و این نکته ای نیست که بر کسی پوشیده باشد و قطعا از این اداره کل مجوز گرفته و رایزنی هایی کرده است. من هم این استدلال را شنیده ام که چون سایت ها خصوصی هستند، پس می توانند صرفا با اتکا به مجوز شورای نظارت و ارزشیابی برای آغاز به کار نمایش ها، شروع به فروش بلیت کنند و نیازی به گرفتن دستورِ دوباره برای شروع پیش فروش ندارند اما همه مان می دانیم که این گونه نیست و قطعا اداره کل هنرهای نمایشی برای آغاز پیش فروش به آن اجازه داده است.

داوود نامور نیز با بیان این که هیچ گونه اطلاعی از نوع رابطه سایت های فروش بلیت و اداره کل هنرهای نمایشی ندارد و نمی خواهد در این خصوص نظر بدهد که آیا آن چه رخ داده است را می توان راه دَر رو یی برای اداره کل هنرهای نمایشی و چاه ی برای تماشاخانه داران خصوصی دانست می گوید: صرفا می توانم اعلام کنم که تماشاخانه نوفل لوشاتو از دوشنبه 20 تیر آغاز به کار خواهد کرد.

داوود نامور: تماشاخانه مان را از دوشنبه 21 تیر باز می کنیم
این مطالب را هم بخوانید: ◾️ بلایی خطرناک تر از کرونا که به جان تئاتری ها افتاده است ◾️ تلویزیون تئاتر ایران ، جایی برای یومیه نگاری اداره کل هنرهای نمایشی! ◾️ مدیرکل هنرهای نمایشی: نمی دانم سه چهارم بودجه تئاتر کشور کجاست

57259

کد خبر 1533723

به گزارش نما ، صادق برقعی بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر به بهانه فعالیت های اخیرش گفت: سیاست دانشگاه تئاتر در کشور ما این است که مثلاً دانشگاه آزاد دست کم سالی 900 دانشجوی جدید در حوزه تئاتر می پذیرد و این تازه آمار اوایل دهه 90 است. با این ملاحظه، سالانه دست کم 4000 عضو جدید فقط از مجموعه های دانشگاهی به جامعه تئاتر ما اضافه می شود و باید سیستم های آزاد آموزشی و آموزشگاه های خصوصی را هم به آن اضافه کرد که آمار قابل ملاحظه ای است. ما برای اینها چه کار می کنیم؟ اصلاً امکان اجرا برای آن ها وجود دارد؟ حتی اگر بگوییم اینها پیشرفت می کنند و یک عده فیلتر و الک می شوند و تعداد کم می شود، باز مجموعه ای بزرگ وجود دارد که می خواهد از تئاتر ارتزاق کند. این جامعه بزرگ از کجا ارتزاق می کند؟ تئاتر ما دولتی است و امکانات این تئاتر دولتی به صورت مساوی تقسیم نشده است و روابط در این سیستم کار می کند و تأثیرگذار است و هیچ ضابطه ای هم در این خصوص وجود ندارد.

در نظر بگیریم یک آدم جدید و از سیستم درست، یعنی از مسیر درس و دانشگاه وارد شود، که مصداقش خود من هستم. من چون از دانشگاه وارد شدم، خودم پروژه تئاتر دانشگاهی را کامل کردم، یک آدمی مثل من باید n سال صبوری کند تا بتواند به واسطه اجراهای زیاد و کارهای متعدد، هر روز بیشتر شناخته شود، تا در این سیستم، حداقل امکانات را به او بدهند. تازه این امکانات باز هم قابل مقایسه با امکاناتی نیست که افرادی خاص، که از سازوکارهای غیراصولی و بر مبنای روابط ورود کرده اند، از آن بهره می برند، این را تا به حال نگفته بودم ولی حتی اسم قشر کارگر را نمی توانیم بر هنرمندان تئاتر بگذاریم، چون بدون تعارف، امکانات آنها را هم ندارند. در دوران کرونا ظهور و بروز این وضعیت برای همه عیان شد. الآن کجا هستند مجموعه ها و گروه هایی که داشتند کار می کردند و تا روزی 100 اجرا در تهران می رفتند و داشتند از همین راه ارتزاق می کردند؟

پس یک عده خاص را که در همان دوران قبل از کرونا هم خارج از دایره اصلی تئاتر بودند کنار می گذاریم، آنهایی که در دایره اصلی بودند الآن از کجا ارتزاق می کنند؟ غیر از اینکه اگر امکاناتی بوده امتیازهایی بوده است در همان یکی دو ماه اولیه که خیلی نیم بند بوده و از طرف دولت بوده است باز هم از زیر این فیلترها رد شده است و من که کنار شما نشستم یک هزارتومانی به من پرداخت نکردند و سؤالم این است؛ چرا؟ چرا به من نباید تعلق بگیرد؟ من شخص خودم را نمی گویم. من اینجا دغدغه شخصی خودم را ندارم. من به عنوان نماینده تمام بچه هایی که خروجی تئاتر دانشگاهی هستند، حرف می زنم. من بیش از ده سال هم در این جریان هستم و بیش از 20 اجرا و بیش از حتی 30 اجرا هم در تئاتر دانشگاهی رفتم، باز هم تأکید می کنم که موضع من، موضع مطالبه گری سیاسی یا حتی اجتماعی هم نیست.

مسئله این است که هیچ چیزی در این بساط نیست. وقتی راجع به عدد و رقم ها در تئاتر حرف می زنیم، راجع به هیچ حرف می زنیم، یعنی حتی نمی توانیم وضعیت تئاتری ها را با قشر محترم کارگر مقایسه کنیم. اصلاً بیاییم (به عنوان مسئولان این حوزه) یک جایی مثلاً سر این موضع بایستیم که "بله، اصلاً می خواهیم تئاتر تعطیل شود و ما اصولاً به این هنر در جامعه نیاز نداریم."، یک نفر بیاید این را بگوید که "تئاتر اصلاً فرزند نامشروع اجتماع است و بنا بر این، ما این را نمی خواهیم و باید سنگسارش کنیم."، مثلاً "در وضعیت کرونایی می آییم این بلا را سرش می آوریم."، بلای تصمیم تعطیلی دوهفته ای تئاتر، بلای خیلی عجیب و غریبی بود. بنا نداشتم این سنخ گلایه ها را مطرح کنم، ولی الآن غلیانی داشتم که کاملاً ناخودآگاه بود و نیّتم این نبود آن قدر در این مباحث جلو بروم اما این سؤال ها و این مسئله ها درباره وجود یا عدم وجود تئاتر، چیزهایی است که یک شخص مسئول فرهنگی ابداً حتی حاضر نیست جواب بدهد، ارشاد هم ابداً حاضر نیست به این مسایل پاسخ بدهد و ما اهالی تئاتر همین طور پاسکاری می شویم، خوب، یک نفر به ما جواب بدهد، به جریان تئاتر جواب بدهد یا اصلاً جواب ندهد، ولی لااقل فقط بشنود، اصلاً کسی هست که اینها را برایش مطرح کنیم؟

در جمله قبلی گفتم که ما نمی دانیم حتی از چه کسی باید سؤال کنیم اما هر کسی می تواند و مسئولیتی دارد و این سؤال را می شنود، یک بار برای همیشه این سؤال را جواب بدهد؛ آیا اصولاً تئاتر را می خواهیم و برای ما اهمیت دارد، یا خیر؟ ما آدم های بدی نیستیم، باور کنید، ما تئاتری ها آدمهای بدی نیستیم، ما فقط عاشق کارمان هستیم، از چیزهای زیادی گذشتیم که مهم ترین آن ها خانواده و زمان و مسائل دیگر و به خصوص مالی است، از همه اینها گذشتیم، چون عاشق این کار هستیم و اینجا هستیم چون این کار را دوست داریم. از آقای خمسه یک جمله ای نقل می کنم که بی ربط به این حرف نیست، ایشان می گفت که "کارگردانان اگر می دانستند که بازیگران چقدر عاشق کارشان هستند، یک هزارتومانی هم به یک بازیگر نمی دادند"، و حرف بیراهی نیست. ما همیشه داریم همین کار را می کنیم و من 20 سال است تقریباً همین کار را می کنم و همه زندگی ام را گذاشتم پای این کار و از زندگی 33 و 34 ساله ام، بیش از نیمی از آن را برای تئاتر گذشتم پس حق دارم و می توانم راجع به آن حرف بزنم و تا قبل از این هم حرف نزدم. یک بار برای همیشه برای ما نسبت و باور خود را درباره تئاتر و وجود و استمرار آن مشخص کنید.

صادق برقعی:مدیران آمده اند و صرفاً کارشان بوروکراتیک است، در حوزه تئاتر هستند تا یک موقعیتی پیدا کنند این حرفم قشنگ مصداق دارد و یک همشهری عزیزم را مدنظر دارم ولی اسم نمی آورم، که شما برای کمک به تئاتر نیامدید، شما فقط آمدید برای امکانات بعدی، ولی برای جریان تئاتر کاری نکردید.

شمای مسئول فرهنگی اگر هم فقط دیدگاه بسیار خاص و گُزیده ای از فرهنگ هم دارید، اگر همه فرهنگ برای شما همان دیدگاه خاص است، باور کنید دارید اشتباه می کنید، و این را کسی می گوید که به واسطه عقبه و ریشه فرهنگی خانوادگی می داند و می تواند درباره این مسئله حرف بزند، برای همین، وضعیت فرهنگی کشور خیلی مطلوب نیست.

او درباره رویکرد مدیران تئاتری با اشاره به جشنواره تئاتر دانشجویی یادآور شد: من حداقل دو سه سال درگیر مدیریت جشنواره های تئاتر دانشگاهی مختلف بودم، اصلاً موضوع ترسناک است، اصلاً هم اغراق نمی کنم. مدیران فرهنگی ما چقدر تئاتر را می شناسند و اصلاً چقدر تئاتر می بینند؟ من قبول دارم و می دانم که ما اهالی تئاتر هم مشکل داریم، ولی باز بخش بزرگی از مشکل دار بودن ما هم به خاطر فشارهای مختلفی است که از سوی مدیریت تئاتر روی ما وجود دارد، و البته مرتب هم تأکید می کنند که "روی تئاتر فشاری نیست"، فشار هست و اصلاً ما تئاتری ها از حیّز انتفاع خارج شده ایم، واقعاً هیچ جایی برای جریان تئاتر نیست، این حرفم کلیشه ای است ولی مدیران آمده اند و صرفاً کارشان بوروکراتیک است، در حوزه تئاتر هستند تا یک موقعیتی پیدا کنند، این حرفم قشنگ مصداق دارد و یک همشهری عزیزم را مدنظر دارم ولی اسم نمی آورم، که شما برای کمک به تئاتر نیامدید، شما فقط آمدید برای امکانات بعدی، ولی برای جریان تئاتر کاری نکردید. جریان تئاتر فقط شما و رفقای شما در دولت های مختلف نیستید. جریان تئاتر خیلی گسترده است. یک کارهایی می کنید تحت عنوان این که "در حال حمایت از جریان تئاتر هستیم." ولی کدام حمایت؟

او درباره سیاست های اخیر مدیران تئاتری و رویکردهای آنان افزود: مدیران تئاتری ما فقط یک سری تئاتر خاص می بینند. کدامشان می روند تالار مولوی اجرا ببینند؟ یا فلان تالار، مثلاً تئاتر مولوی، زیرمجموعه دانشگاه تهران است، مسئول فرهنگی دانشگاه شاید در سال یک تئاتر آنجا ببیند، نهایت دو تئاتر آنجا ببیند، آن هم به واسطه اینکه یک نفر را آنجا می شناسد.مثلاً آقای رجبی معمار تئاتر می بیند، چون خودش سالن دارد، چون آن سالن زیرمجموعه شهرداری هست، شاید ایشان سالی یک بار عوامل اعضای شورای شهر را دعوت کند برای تئاتر دیدن، آن هم اعضای شورای شهر کنونی که چندتایی از آن ها رفقای نزدیک من هستند و صبغه فرهنگی دارند و من به آنها ارادت دارم. ولی شما در کمیسیون فرهنگی شورای شهر بپرسید که اصولاً فرهنگ را برایتان توضیح بدهند، اصلاً بیایند و بگویند "تئاتر می بینند؟"

او در رابطه اشاره به انتخاب مدیران تئاتری برای دیدن آثار گفت: فقط تئاترهای لاکچری را و تئاترهایی که ذات تئاتری را از دست دادند، می بینند، بروند به سالن ها و تئاتر ببینند. شمای مسئول فرهنگی اگر هم فقط دیدگاه بسیار خاص و گُزیده ای از فرهنگ هم دارید، اگر همه فرهنگ برای شما همان دیدگاه خاص است، باور کنید دارید اشتباه می کنید، و این را کسی می گوید که به واسطه عقبه و ریشه فرهنگی خانوادگی می داند و می تواند درباره این مسئله حرف بزند، برای همین، وضعیت فرهنگی کشور خیلی مطلوب نیست.

اگر در خیابان یک راننده تاکسی به ماشین بغلی راه نمی دهد و یک رانندگی ساده تبدیل به مسئله می شود، و اساساً کل وضعیت رانندگی ما، خروجی فرهنگی ماست. چه کسی باید در این وضعیت کاری صورت دهد جز اهالی فرهنگ و هنر؟ ولی وقتی شما ما را از حَیّز انتفاع خارج می کنید و یا ما را حذف به قرینه معنوی می کنید، چه چیزی برایمان باقی می ماند و چه کاری می توانیم انجام بدهیم؟ حتی اگر کل خروجی تئاتر بشود یک یا دو کار فاخر، باز هم اشکالی ندارد، همان یکی دو کار، یک خروجی فرهنگی است که از خروجی سینما بهتر است، ولی چرا رها می کنید مسئله را؟ جالب این جاست که به تئاتر در حد شعارها و وعده های هم پرداخته نمی شود، چون ظاهراً در نظر دوستان جذابیت و کارکرد تبلیغاتی هم ندارد!

ما قبول داریم که به عنوان اهالی تئاتر در کشاندن مخاطب به سالن ها ضعف هایی داریم و به نوبه خودمان مقصریم، ولی وظیفه مدیریت دولتی تئاتر در جای خود باقی است. وقتی سالن های ما عمدتاً دولتی است، این که مثلاً تهویه سالن ها به هنگام اجرا، درست کار کند وظیفه نهادهای فرهنگی است، مثال فوتبالی اش این است که وقتی پرسپولیس و استقلال تیم های دولتی هستند، هرآن چه حول این دو تیم اتفاق می افتد، لاجرم به دولت هم برمی گردد، یا وظایف خود را درست انجام بدهید یا بسپارید به دست مردم، وگرنه با این وضعیت نمی شود ادامه داد.

برادران بزرگوار! شمایی که دستی بر آتش دارید، کاری که می توانید انجام بدهید تا این امکان از دست نرود، حرف من این است که فارغ از اینکه مردم این امکان را از دست می دهند، اول از همه شما آن را از دست می دهید. با از دست دادن این امکان، شما به همان هایی که خارج از ایران هستند، این امکان را داده اید که بر ذهنیت عمومی تأثیر بگذارند. این رسانه، یعنی تئاتر، مادر همه اینهاست، اصلاً شعار نیست. تا زمانی که تئاتر را، و تأثیرگذاری آن را نشناسید، فرهنگ را نشناخته اید.

در تئاتر هم این بخش ها هستند ولی کارکرد ندارند. یک دوره ای آمدند و مثلاً کمک هزینه به اجرا می دادند، لیست کمک مالی به اجراها بیرون آمد و همه شاکی بودند که؛ "این چه لیستی است؟"، همه اهالی تئاتر می دانند که از کدام لیست حرف می زنم و خود من در آن لیست سه اجرا داشتم که هر سه از دل جریان دانشجویی آمده بود و اسمشان را هم می گویم؛ هم لانچر5 هم پاره سنگ در جیب هایش و هم حذف به قرینه معنوی و دو اجرای دیگر هم داشتم که اساساً در این لیست نبودند و همه هم برای یک سال است از 97 تا 98 کلاً سه میلیون تومان کمک هزینه یکی از این کارها بود، یک 5 میلیون تومان کمک هزینه یکی دیگر از کارها بود و مثلاً 15 تا 20 میلیون تومان هم برای آن اجرایی اختصاص دادند که 170 اجرا داشت و کل شهر را گشته بود و بعد یک آقای ایکس که تاج سر من هم هست و اصلاً استاد من، ولی ناعادلانه است که این آقا در آن بالای لیست 70 و 100 و 200 میلیون تومان کمک دریافت کند. جالب این جاست که بیشترین کمک ها به کارهایی می شود که اتفاقاً بازیگران سلبریتی دارد و امکانات دیگری از بیرون دریافت کرده است و سالن و پلاتوی تمرین به آن ها داده شده است.

حالا فقط راجع به این حرف بزنیم که امثال ما برای هر اجرایمان چقدر پول پلاتوی تمرین می دهیم، ساعتی دست کم 20 تا 30 هزار تومان پول پلاتو می دهیم. وقتی یک کاری هفت ماه تمرین می کند، دست کم 60 تا 90 جلسه تمرین دارد، این کمکی که شما می دهید حتی پول پلاتوی تمرین را هم درنمی آورد، اصلاً چنین لیست کمکی، با این حرف و حدیث ها نباشد، بهتر است، به جای آن، بیایید سالن بسازید، کاری کنید که فایده داشته باشد. چقدر از این سوء مدیریت ها داریم، چرا باید هربار و هر بار در همه زمینه ها، و یا لااقل همین تئاتری که درباره آن حرف می زنیم، امکانات و حمایت های شما شامل حال افراد خاص و مشخصی شود؟ اصلاً قرار است که آنها چه کار بکنند و یا چه کار نکنند؟ به خدا آخرش هم کار خاص نمی کنند. من اینهایی را که با بغض می گویم اصلاً مسئله ام مصاحبه نیست، فقط داریم در یک گپ سه نفره درددل می کنیم و فقط هم مسئله من و فرید نیست. ببینید اگر آن اتفاق برای نمایش لانچر5 نمی افتاد و دیده نمی شد، چه اتفاقی برای آن بچه ها می افتاد؟ حتی بعضی از همان بچه هایی که در لانچر هم بازی کردند، الآن به چه کاری مشغول هستند؟

بسیار خوب، تئاتر را تعطیل کنید و به سینما اجازه بدهید که به کارش ادامه دهد، چون هیچ کس از شما نمی پرسد که چرا تئاتر را تعطیل کردید، اصلاً گوش هم نمی دهید، چیزی هم اگر اتفاق بیفتد باز ما تئاتری ها بین خودمان دعوا می کنیم.

او درباره سیاست های کرونایی تعطیلی سالن های تئاتر اشاره کرد: یک سال و نیم گذشته است و غیر از آن، مگر امروز همه مسائل مثل پیک اول رعایت می شود؟ تمام مسئله شما مخاطبی است که در سالن تئاتر حاضر می شود؟ این نکته باید روشن باشد که ما هم نگران سلامتی خودمان، مهم تر از آن خانواده مان و مخاطبی که می آید هستیم، ولی آیا واقعاً خطرناک ترین وضعیت مملکت در نسبت با کرونا، سالن های تئاتر است، آن هم تئاتری که اندکی می تواند ذهن و روح آسیب دیده از یک سال و نیم فشار کرونا (و اضافه کنید مسایل و فشارهای دیگری که همه لمس می کنیم) را در اقشاری از مردم التیام ببخشد. این یک امکان است و شما در حال از بین بردن این امکان هستید و من تمام هدفم از این غرهایی که می زنم یک چیز است، برادران بزرگوار! شمایی که دستی بر آتش دارید، کاری که می توانید انجام بدهید تا این امکان از دست نرود، حرف من این است که فارغ از اینکه مردم این امکان را از دست می دهند، اول از همه شما آن را از دست می دهید. با از دست دادن این امکان، شما به همان هایی که خارج از ایران هستند، این امکان را داده اید که بر ذهنیت عمومی تأثیر بگذارند. این رسانه، یعنی تئاتر، مادر همه اینهاست، اصلاً شعار نیست. تا زمانی که تئاتر را، و تأثیرگذاری آن را نشناسید، فرهنگ را نشناخته اید.

اصلاً اصرار داشتم که نقش بعد از زمین گرم کاملاً متفاوت باشد. بعد از آن که پخش سریال تمام شد، با خیلی ها گپ زدیم و در آن فضا، خیلی پیشنهادها بود و آدمها لطف هم دارند، ولی هر کسی از ظن خودش یار انسان می شود و آنجا پیشنهادهایی می دهند ولی انتخاب من چیز دیگر بود. نظرم این بود که من یک خاستگاهی دارم و سعی کنم بایستم روی همان خاستگاه و یک مقدار در بازیگری، شیدایی کنم. من تا همین روزهای اخیر 13 تا پیشنهاد مختلف فیلم بلند، سریال، چه نمایش خانگی و چه سریال تلویزیونی داشتم، ولی این اتفاق نیفتاد، یعنی من خودم هم به هیچ کدام راغب نبودم، عمدتاً هم به همین دلیل که یا غالباً شبیه علی یار بودند، چه به لحاظ ظاهر و چه شخصیت. من علی یار را دوست دارم و خیلی برایش زحمت کشیدم. من زحمتم را برای آن نقش کشیدم تکرارش برایم فعلاً معنایی ندارد شاید در آینده دوباره هم کارکرد وجودی برای خودم داشته باشد وهم اینکه نیاز داشته باشم که یک چیزی شبیه آن انجام بدهم ولی الآن نه.

منبع: تسنیم

به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، از اواخر روز چهارشنبه خبری مبنی بر آغاز فعالیت تماشاخانه های خصوصی از سوی حساب کاربری آنان در فضای مجازی پخش شد. در همین رابطه با محمد دشت گلی مدیر تماشاخانه شهرزاد و قادر آشنا مدیرکل مرکز هنر های نمایشی گفت وگویی کردیم.

محمد دشت گلی مدیر تماشاخانه شهرزاد در گفت وگو با خبرنگار ما درباره فعالیت تماشاخانه های خصوصی از روز دوشنبه گفت: شاهین چگینی، مدیر انجمن تماشاخانه های خصوصی در نامه ای مکتوب از قادر آشنا، مدیر کل مرکز هنر های نمایشی درخواست کرد که درباره فعالیت های انجمن تماشاخانه های خصوصی تجدید نظر کند، اما تاکنون پاسخی از سوی مرکز دریافت نکرده ایم.

وی افزود: به دلیل زیرساخت های لازم در تماشاخانه پردیس تئاتر شهرزاد و رعایت شیوه نامه های بهداشتی و هم چنین به دلیل بازگشایی سالن های سینما تصمیم گرفتیم که تماشاخانه شهرزاد فعالیتش را از دوشنبه آغاز کند.

تا پایان وضعیت قرمز کرونا سالن های تئاتر تعطیل هستند

مدیر تماشاخانه شهرزاد در پایان افزود: سایت هایی که بلیت فروشی سالن های سینما و تئاتر را بر عهده دارد گرچه سایت خصوصی است، اما مجوز مرکز هنر های نمایشی را دارد و به نظر می رسد باید توافقی صورت گرفته باشد که اقدام به بازگشایی سایت برای بلیت فروشی نموده اند. از طرفی مرکز هنر های نمایشی ابلاغیه رسمی و مکتوبی مبنی بر تعطیلی تماشاخانه های خصوصی به ما ابلاغ نکرده است. هر چند تلاش کردم با وزارت ارشاد برای کسب اطلاع بیشتر در خصوص دوگانگی سینما و تئاتر گفت وگویی داشته باشم، متاسفانه پاسخگو نبودند. با معاونت هنری ارشاد نیز تماس گرفتیم تا پاسخی به ما بدهند اما جواب آنان سکوت مطلق بود.

اصرار به اجرای قانون داریم

قادر آشنا، مدیر مرکز هنرهای نمایشی در گفت وگو با خبرنگار ما در این باره گفت: ما به عنوان مرکز هنرهای نمایشی اصرار به اجرای قانون داریم و هنوز ستاد ملی مقابله با کرونا به ما چیزی مبنی بر بازگشایی سالن های تئاتر اعلام نکرده است.

انتهای پیام/

خبرگزاری میزان - در پی تغییر رنگ بندی برخی استان ها از جمله پایتخت؛ سینما ها همچنان در شرایط قرمز کرونایی باز هستند. مرتضی شایسته دبیر و سخنگوی شورای صنفی نمایش خبر از تشکیل جلسه با استاندار تهران و غلامرضا فرجی عضو هیئت مدیره انجمن سینماداران نیز از تصمیم گیری ستاد ملی مبارزه با کرونای هر استان مبنی بر باز یا بسته بودن سینما ها خبر داد.

شایسته: جلسه با استاندار تهران امیدوار کننده بود

مرتضی شایسته در گفت وگو با خبرگزاری میزان پیرامون جلسه شورای صنفی نمایش با استاندار تهران گفت: روز پنجشنبه 17 تیرماه؛ اعضای شورای صنفی نمایش، دبیر و سخنگوی انجمن سینماداران و رییس کانون پخش کنندگان با انوشیروان محسنی بندپی استاندار تهران جلسه ای داشتیم که درباره وضعیت سینما ها و سینماداران و رعایت پروتکل های بهداشتی و امنیت سینما ها صحبت شد.

وی در همین راستا اظهار کرد: استاندار تهران تمامی مباحث مطرح شده در خصوص شرایط سینمادارن، تعطیلی های مکرر و ضرر و زیان های ناشی از آن و .. را شنید و قرار بر این شد تا شورای صنفی نمایش در نامه ای موارد عنوان شده را مکتوب و ارسال کنند.

شایسته خاطرنشان کرد: روند و نتیجه جلسه دو روز گذشته با استاندار مثبت است و امیدواریم اتفاق خوبی بیفتد. فردا نیز جلسه شورای صنفی نمایش برگزار می شود و در این جلسه راجع به فیلم های جدیدی که قرار است به اکران اضافه شود صحبت خواهیم کرد.

فرجی: در مورد باز بودن سینماها ستاد کرونای هر استان تصمیم می گیرد

همچنین غلامرضا فرجی عضو هیئت مدیره انجمن سینماداران در گفت وگو با میزان نیز در پاسخ این سوال که با وجود مصوبه ستاد ملی مبارزه با کرونا مبنی بر تعطیلی سینما ها در وضعیت قرمز و علت باز بودن سینما ها بیان کرد: سینما های هر شهر تابع رنگ بندی کرونایی هستند و وضعیت فعالیت سینما های سراسر کشور بنا بر وضعیت کرونایی هر استان و شهر مشخص خواهد شد.

وی در همین راستا خاطرنشان کرد: به تازگی روابط عمومی سازمان سینمایی در مصاحبه ای تصویری اعلام کرده که ستاد کرونای هر استانی بنا بر رنگ بندی هر شهر و استان می تواند راجع به فعالیت سینما های استان خود تصمیم گیری کند.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ یک ماهی به روی کار آمدن دولت جدید زمان باقی مانده و بدون شک در همه حوزه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کارهایی انجام شده و پروژه هایی هنوز زمین مانده است. در پرونده ای سعی کردیم به سراغ اهالی فرهنگ برویم و با محوریت اصلی چه باید کرد به مشکلات تخصصی حوزه فرهنگ و راهکارهای پیشنهادی برای رفع این مشکلات بپردازیم.

حمیدرضا نعیمی، نویسنده، بازیگر و کارگردان تئاتر و عضو هیات مدیره خانه تئاتر میهمان این گفت و گو بوده است.

حمیدرضا نعیمی ، نویسنده و کارگردان تئاتر درخصوص اتفاق هایی که منجر به تجمع اخیر تئاتری ها مقابل مجلس شد، به خبرنگار دانا گفت: هیات مدیره خانه تئاتر، گفت و گوهای زیادی با مسئولان فرهنگی دولت داشتند؛ از نامه نگاری ها، صحبت ها، مصاحبه ها، گفت و گوهای رو در رو با وزیر فرهنگ و ارشاد و همین طور معاون هنری، مدیر کل مرکز هنرهای نمایشی و یا حتی با مراکز فرهنگی وزارتخانه های دیگر؛ اما خیلی از کارها پیش نمی رفت و این عدم پیشرفت امور و بی توجهی به خواسته های مشروع خانواده هنری نمایش در نهایت به این نتیجه ما را رساند که با یک تجمع آرام، خواسته های خود را مکتوب کرده باشیم و به یک قوه دیگر رجوع کنیم. وقتی قوه مجریه هیچ راهکاری ندارد و هیچ عزمی برای برون رفت از بحران های فرهنگی مملکت ندارد، به سراغ خانه ملت رفتیم.

برخی اعضای کمیسیون فرهنگی به سراغمان آمدند

وی ادامه داد: این تنها راهی بود که به ذهنمان رسید. در مقابل مجلس ایستادیم؛ اما نه رئیس مجلس و نه هیچ کدام از نمایندگان به سراغ ما نیامدند تا حتی یک اظهار همدردی ساده کنند که البته بعدها متوجه شدیم که برخی از آنها در سفر بودند و قضایایی از این ماجرا. ولی ما آن روز حرف هایمان را زدیم و یک هفته پس از آن ماجرا چند نفر از اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس به خانه تئاتر آمدند، حرف های ما را شنیدند و از قبل نامه ما را مطالعه کرده بودند و همان جا اعلام کردند که در زمینه های مختلف یاری رسان خانواند تئاتر خواهند بود.

آنها از ما منتقدتر بودند

نعیمی افزود: مجددا پیگیری های ما موجب شد تا اعلام کنند در جلسه ای که مصوب شده، تسهیلاتی را برای تئاتر درنظر گرفته اند و بودجه تئاتر را بیشتر از این مقداری که هست درنظر خواهند گرفت. نکته جالب ماجرا این بود که همه آنها از ما نسبت به دولت و مدیریت فرهنگی کشور، منتقدتر بودند. ولی متاسفانه با این همه منتقد، پیشرفتی در امور ملاحظه نمی شود.

وزیر فرهنگ مدیری منفعل و خنثی است

عضو هیات مدیره خانه تئاتر با تاکید بر این نکته که گاهی هیچ کاری از دستتان برنمی آید و باید فریاد بزنید گفت: ما سعی کردیم این کارها را علی رغم بی اعتمادی هایی که بین خانواده خود ما تئاتری ها وجود داشت، انجام دهیم. دوستان ما اعتقاد داشتند که تجمع ما مقابل مجلس یک حرکت ژورنالیستی بوده که خانه تئاتر انجام داده اما هیچ کس به این فکر نمی کند که وقتی وزیر فرهنگ مملکت، مدیری منفعل و خنثی است و وقتی در پستی قرار می گیرد که انگیزه ای برای مدیریت آن ندارد، استعفا می دهد و استعفای او پذیرفته نمی شود و برای هر چیزی اظهار نظر می کند به جز رفع مشکلات و بحران های هنرمندان؛ وقتی نگاه می کنیم که هیچ برنامه ای برای رفع مشکلات تئاتری ها در دوران سیاه کرونا انجام نمی شود و به معیشت هنرمندان بی توجهی می شود، به این نتیجه می رسیم جز اینکه خواسته هایمان را فریاد بزنیم، کاری دیگر از دستمان برنمی آید.

تا حالا دیده اید مدیری به علت ناتوانی در کارش استعفا دهد؟!

کارگردان نمایش ریچارد سوم در ادامه افزود: ما هنرمندیم و فقط می توانیم حرف بزنیم و با خلق آثارمان نسبت به شرایط بد جامعه معترض باشیم، دردها را نشان دهیم، روشنگری کنیم و درعوض راهکار این مشکلات با کسی است که این مسئولیت را قبول کرده است. شما تا حالا مسئولی را دیده اید که در زمان کار خود بگوید که لطفا مرا نقد کنید که اگر روزی دیدم در کار خود ناتوانم، استعفا دهم و کنار بروم. شما اصلا از مسئولان عذرخواهی دیده اید؟ یک عذرخواهی هم که می کنند، به دل نمی نشیند. چون احساس می کنید که این عذرخواهی از روی صداقت و از صمیم قلب نیست و یک جور تصنع در آن موج می زند. عذرخواهی آنها نیز به نحوی طلبکارانه است! ما خود را نسبت به آیندگان مسئول می دانیم و این فریادها را مدام می زنیم ولی گوشی برای شنیدن وجود ندارد. خسارت های فرهنگی که در دولت های گذشته به بار آمده، قطعا در دولت بعدی خود را بیشتر نشان خواهد داد.

ما در تئاتر نیاز به مدیرانی دردمند و مطالبه گر داریم

حمیدرضا نعیمی در ادامه تئاتر را خالی از مدیرانی دلسوز و کاری دانست و افزود: ما در تئاتر نیاز به مدیرانی دردمند و مطالبه گر داریم؛ مدیران ما به جای مطالبه و خواست های به حق خانواده تئاتر از مسئولان بالاتر، فقط نگران از دست دادن میز خود هستند و سعی می کنند در زمان مدیریت، هیچ کنکاش و حاشیه ای ایجاد نکنند تا کماکان پست خود را داشته باشند. این مطالبه گری مدیران علاوه بر مسئولان بالاتر خود، باید از هنرمندان نیز صورت گیرد. یعنی مدیر تئاتری باید از کارگردان، نویسنده و هنرمند این حوزه بخواهد که چرا در خانه بیکار نشسته ای؟ چرا فلان کار را برای فلان سالن اجرا نمی کنی؟

من بهرام بیضایی ام و آمده ام که کار کنم

در ادامه نعیمی به ذکر خاطره ای تلخ از استاد بیضایی اشاره کرد و گفت: اجازه بدهید در همین رابطه خاطره ای را برای شما نقل کنم؛ آقای محمد حیدری، مدیر وقت تئاتر شهر می گفت: در دفترم نشسته بودم که آقای استاد بهرام بیضایی وارد اتاق شد و سه نمایشنامه با خودشان آورده بود که یکی از آنها مجلس سهراب کشی بود. وقتی استاد بیضایی وارد اتاق شد، من با شوق و ذوق بلند شدم و عرض ادب کردم. آقای بیضایی جلو آمدند و گفتند که: من بهرام بیضایی هستم. من گفتم که استاد بنده شما را می شناسم. ایشان گفتند: به هر حال بنده وظیفه دارم که خودم را معرفی کنم. بنده به تئاتر شهر آمدم و همراه خودم سه نمایشنامه دارم و هر کدام از این نمایشنامه ها را که شورای نظارت شما مجوز دهد، من حاظرم کارگردانی کنم در هر سالنی که شما صلاح بدانید و در هر زمانی که شما تعیین کنید. فقط به این خاطر که می دانم اگر من سال ها در خانه بنشینم، هیچ کسی سراغی از من نمی گیرد که بیایم و نمایشی کار کنم. پس لذا من خودم آمدم تا اعلام آمادگی برای کار کردن کنم.

نعیمی ادامه داد: همین را فقط در ادامه به شما بگویم که از زمانی که آقای بیضایی برای کارگردانی این نمایشنامه ها اعلام آمادگی کرد تا روزی که از ایران مهاجرت کردند، هیچ کس به او نگفت که آقای بیضایی لطفا بیایید و این نمایشنامه را کار کنید.

این حرف من به این معنا نیست که حتما آقای بیضایی با اثر خود یک شاهکار خلق می کرد و یا نه، نیست! اما ما مگر در تئاتر خود چند بهرام بیضایی داریم؟ مدیران ما باید مطالبه گر باشند و به نویسنده بگویند که فلانی تو حق نداری که ننویسی! تو حق نداری که سکوت کنی! و حق نداری که بیکار باشی! این حق را ما به شما نمی دهیم چون شما میراث زنده این مملکت هستید.

انتهای پیام/

گروه فرهنگی: طی سال های گدشته همواره کارشناسان و صاحب نظران بر این مساله تاکید داشته اند که مردم کشور ما مطالعه کمی دارند. این مساله شامل کتاب، نشریات و روزنامه ها می شود و منحصر به یک حوزه نیست. نشانه اش هم تیراژ پایین همه این موارد است که قابل قیاس با استاندارد جهانی نیست. اما اوضاع در میان نوجوانان بسیار بدتر است و آمارهای رسمی نیز این مساله را تایید می کنند. در جدیدترین آمار که توسط وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی اعلام شده است، 70 درصد نوجوانان کتاب مطالعه نمی کنند .

به گزارش بولتن نیوز، این آمار در واقع یک فاجعه تمار عیار فرهنگی است زیرا اثرات چنین مساله ای نه امروز بلکه در آینده ای نه چندان دور خود را نشان خواهد داد؛ زمانی که با جامعه ای کم سواد، بی دانش، فاقد عمق علمی و عقلی و در نهایت تک بعدی مواجه خواهیم شد. اما چه عواملی باعث به وجود آمدن این معضل بزرگ شده اند؟! می توان چندین گزینه را برای این مساله برشمرد که در شکل گیری چنین فاجعه ای نقش مهمی داشته اند.

اما عامل اصلی و مهم ترین عنصر در بی علاقگی نوجوانان به مطالعه بدون شک سیستم کهنه، از رده خارج و غلطی است که در آموزش و پرورش ما وجود دارد. سیستمی که کمترین ارزشی برای شکل گیری شخصیت و فرهنگ کودکان ما قائل نیست و تنها وظیفه خود را آموزش تعدادی مفاهیم علمی خشک می داند تا بچه های کشورمان خدای نکرده بی سواد بار نیایند. اما در همان شرایط توجهی به شخصیت و فرهنگ این آینده سازان کشور ندارد و ایشان را به سوی زندگی ماشینی تک بعدی سوق می دهد.

اما آیا همه اشکال به آمورش و پرورش باز می گردد؟! آیا تولیدکنندگان محتوا چیزی مطابق سلیقه نوجوان امروزی تولید می کنند یا همچنان بهترین گزینه کتاب های خارجی ای هستند که فیلم هایشان هم تولید شده؟! متاسفانه ما در بخش تولید محتوا هم مشکلات جدی داریم. همچنان کتاب های پرفروش ایرانی همان عناوینی هستند که چند دهه پیش منتشر شده اند و کتاب های جدید از جذابیت کافی برخوردار نیستند. مضاف بر اینکه فرضا اگر کتاب جذابی هم منتشر بشود، متاسفانه هیچ کس از این مساله مطلع نمی شود زیرا نظام تبلیغات کالای فرهنگی و علی الخصوص کتاب در کشور ما دچار مشکلات جدی است.

قیمت تا حدی بالای کتاب در شرایط اقتصادی فعلی هم برای اکثریتی که درآمدشان به سختی کفاف مخارج اصلی زندگی شان را می دهد، به عاملی دیگر برای دور شدن کودکان و نوجوانان از فضای کتاب و کتابخوانی منجر شده است؛ دیگر مسائلی همچون کمبود عجیب و غریب کتابخانه در کشور نیز به جای خود. اما چه باید کرد؟!

وظیفه اصلی بر عهده آمورش و پرورش است. این وزارت خانه باید بپذیرد که تنها وظیفه آموزش را بر عهده ندارد و باید به لحاظ فکری و فرهنگی نیز دانش آموزان را ارتقا ببخشد. ایده هایی همچون زنگ کتابخوانی، نقد و بررسی کتاب، کلاس های آموزش نویسندگی، تجهیز کتابخانه های مدارس و فاصله گرفتن از آدم آهنی پروری می تواند این فرآیند پر از اشکال را اصلاح کند و بهبود بخشد.

از سویی آموزش به والدین هنگامی که کودکانشان در سنین پایین هستند نیز می تواند به نهادینه شدن این مساله در ذهن کودک اثرگذار باشد. استفاده از ظرفیت پلتفرم های هوشمند و بهره مندی از گوشی ها و تبلت های هوشمند که این روزها به دلایل مختلف در اختیار کودکان و نوجوانان قرار دارند، راهکار دیگری است که می تواند در افزایش کتابخوانی نوجوانان اثرگذار باشد اما به این شرط که برای این کار برنامه ریزی صورت بگیرد و تنها نرم افزارهای کتابخوان تولید نشوند زیرا هم اکنون نیز برنامه های خوبی در این حوزه در حال فعالیت هستند. اما اجرایی شدن همه این مسائل و راهکارهای فراوان دیگری که کارشناسان این حوزه به آن خواهند پرداخت، نیاز به اراده واقعی از سوی متولیان فرهنگ کشور دارد و در واقع مسئولان و مدیران این حوزه باید بخواهند تا از ادامه این روند جلوگیری شود.

به گزارش صبا ، در پی انتشار فراخوان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در راستای جایزه کتاب ماه و سال انجمن فرهنگی ناشران کودک و نوجوان نسبت به این فراخوان اعتراض کرد.

در بندی از این فراخوان آمده است: دبیرخانه این جایزه، آثار ارسالی را در 4 بخش اصلی خواندنی های حوزه داستان شامل تالیف، ترجمه (مشمول قانون کپی رایت)، بازآفرینی، ادبیات نمایشی و فیلمنامه های چاپ شده، خواندنی های حوزه شعر شامل تالیف، قصه های منظوم و ترجمه (مشمول قانون کپی رایت)، تصویرگری و خلاقیت مورد ارزیابی قرار می دهد.

این بند از فراخوان اعتراض هایی را در برداشت چراکه بسیاری از ناشران و مترجمان معتقدند ما هنوز به کنوانسیون های بین المللی نپیوسته ایم از این رو باید تمام آثار داوری شود زیرا با این بند، بسیاری از آثار از چرخه داوری کنار گذاشته می شود.

عبدالعظیم فریدون رییس هیات مدیره انجمن فرهنگی ناشران کودک و نوجوان طی نامه ای به مهدی علی اکبرزاده مدیرعامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان این موضوع را متذکر شد.

در بخشی این نامه آمده است: از آنجا که این شرط مندرج در فراخوان، اعتراض همکاران ناشر عضو این انجمن را به همراه داشته، لازم است اعلام شود لزوم رعایت قانون کپی رایت در حالی که هنوز از طرف مراجع ذی صلاح کشور مورد تایید و اجرا قرار نگرفته است و بستر لازم برای انجام این فرآیند هنوز در قوانین موجود وجود ندارد، لزوم این شرط موجب ضایع شدن حق تعداد کثیری از ناشران حوزه کتاب کودک و نوجوان خواهد شد.

دستور فرمایید این موضوع از شروط لازم فراخوان حذف و اطلاع رسانی شود.

انتهای پیام/

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) آیین افتتاحیه وبینار بین المللی ادبیات در روزگار کرونا شنبه (نوزدهم تیرماه 1400) با حضور ایوب دهقان کار، مدیرعامل خانه کتاب و ادبیات ایران، حمیدرضا نمازی، دبیر علمی وبینار و مصطفی راضی جلالی، مدیر دفتر گسترش شعر و ادبیات داستانی خانه کتاب و ادبیات ایران در خانه کتاب و ادبیات ایران برگزار شد.

یافتن مناسبات ادبیات و کرونا دشوار نیست
در ابتدای این آیین ایوب دهقان کار درباره چرایی برگزاری وبینار بین المللی ادبیات در روزگار کرونا اظهار کرد: همان طور که از عنوان همایش به خوبی پیداست، این همایش دو محور دارد؛ ادبیات و کرونا. در نگاه اول ممکن است ادبیات به عنوان یکی از شاخه های علوم انسانی که خود شامل نظم، نثر، عروض و قافیه، صرف، نحو، معانی، بدیع و ... می شود با یک ویروس آزمایشگاهی به نام کووید 19 که حاصل کشف دانشمندان علوم پزشکی است، نه تنها ارتباط چندانی نداشته باشند، بلکه کاملا ناسازگار و به قول انگلیسی زبان ها mutually exclusive و به قول عرب زبان ها مانعه الجمع باشند. بر این اساس، سوالی که ممکن است در ذهن مخاطب ایجاد شود این است که چگونه می شود این دو مفهوم و ماهیت به ظاهر نامرتبط و نامانوس یعنی ادبیات و کرونا را با یکدیگر جمع کرد و با این موضوع، همایش و وبینار برگزار کرد.

وی درادامه افزود: برای یافتن پاسخ دقیق، باید این دو پدیده را از منظر دیگری نگاه کنیم و افق دیدمان را وسیع تر کرده و به قول منتقدان ادبی از جایگاهی مشرف به قضیه (Omniscient Point of View) نگاه کنیم. اگر از یک سو، ادبیات را صرفا علمی بر روی کاغذ نبینیم و از سویی دیگر، کووید 19 را هم نه در حد یک ویروس آزمایشگاهی بلکه به عنوان یک معضل اجتماعی ببینیم، آنگاه می توان به روزنه هایی رسید که از طریق آنها می شود مناسبات و رابطه این دو مفهوم را مشاهده کرد و به نتایج جالبی دست یافت.

دهقانکار همچنین گفت: دو پرسش کلان که هدف از برگزاری این همایش پیداکردن پاسخ هایی برای آن ها است عبارتند از: نقش ادبیات به طور عام در مواجهه با آسیب های اجتماعی چیست؟ و آیا اصولا می توان بین ادبیات و بحران های اجتماعی مناسباتی پیدا کرد یا خیر؟ و در صورتی که پاسخ ما به پرسش اول بلی باشد، پرسش دوم به این شکل مطرح می شود: نقش ادبیات فارسی بطور خاص در مواجهه با آسیب های اجتماعی چیست؟

دهقان کار با بیان اینکه برای پاسخ به پرسش اول، ضروری است ادبیات را از منظری کلان تر بینیم، تصریح کرد: بدین صورت که در ابتدا ادبیات را جزیی از پدیده بزرگ تری به نام زبان بدانیم. با این نگاه، ادبیات حالت خاصی از بروز و ظهور زبان انسان است؛ زبان انسان معجزه خلقت است که هم در مضامین دینی ما و هم در تئوری های علمی روز دنیا به آن اشاره شده است؛ از جمله در آثار نوام چامسکی به عنوان یکی از مطرح ترین زبان شناسان دنیا که تئوری فطری گرایی را مطرح کرده است؛ چامسکی معتقد است زبان موهبتی طبیعی است که در فطرت انسان ها به ودیعت گذاشته شده است. به همین دلیل است که زبانشناسان
ادبیات یکی از نمودها و بروزهای ویژگی زبانی انسان است در قالبی زیباتر و گاهی با انحرافی پذیرفتنی از معیار تجلی پیدا می کند؛ درواقع ادبیات ورژن زیبایی شناختی زبان است که در ژانرهای مختلف همچون شعر، داستان، نمایشنامه و... نمود پیدا می کند.
این تئوری را فطری گرایی (Nativism) نام نهاده اند. البته قرن ها پیش از مطرح شدن این تئوری توسط چامسکی، خداوند متعال در قرآن کریم در آیات متعددی به صورت تلویحی به این موضوع اشاره فرموده است. از جمله در آیات ابتدایی سوره مبارکه الرَّحْمَن (آیات شریفه 1 تا 4).

ادبیات یکی از نمودها و بروزهای ویژگی زبانی انسان است
وی در ادامه سخنان خود تاکید کرد: به اعتقاد بسیاری از دانشمندان تمام پیشرفت های بشر مرهون ویژگی قوه ناطقه (زبان) انسان است؛ یکی از ویژگی های زبان انسان، ویژگی ای است به نام Displacement. به لطف مجهز بودن به این ویژگی است که انسان برخلاف سایر موجودات می تواند درباره مسائلی که در زمان حال وجود ندارند، همچنین در مورد مسائل آبستره و انتزاعی صحبت و تفکر کند. درواقع ما می توانیم درباره گذشته، آینده و همچنین درباره چیزهایی که وجود ندارند صحبت کنیم و خلاقیت ها، نوآوری ها و آفرینش ها مدیون همین ویژگی زبان دان بودن انسان است.

دهقان کار ادبیات را بخشی از زبان خواند و اظهار کرد: ادبیات یکی از نمودها و بروزهای ویژگی زبانی انسان است در قالبی زیباتر و گاهی با انحرافی پذیرفتنی از معیار تجلی پیدا می کند؛ درواقع ادبیات ورژن زیبایی شناختی زبان است که در ژانرهای مختلف همچون شعر، داستان، نمایشنامه و... نمود پیدا می کند. حال برای رسیدن به پاسخی برای اولین پرسش، باید ببینیم مناسبات زبان و نمود زیبایی شناختی آن یعنی ادبیات، با فرهنگ چیست؟ در این خصوص باید گفت که دانشمندان علوم شناختی، جامعه شناسی، تحلیل گفتمان، تحلیل و گفتمان انتقادی و... به اندازه کافی در این خصوص صحبت کرده اند و صدها کتاب و مقاله علمی درباره این موضوع نوشته شده است که از جمله آن می توان به تئوری های متعدد علمی همچون نسبی گرایی زبانی (Linguistic Relativism) و جبرگرایی زبانی (Linguistic Determinism) اشاره کرد. حرف مشترک همه تئوری ها این است که زبان بروز و تجلی افکار انسان است؛ حال برخی دانشمندان، افکار و ایدئولوژی را متاثر از زبان می دانند و بعضی دیگر زبان را متاثر از جهان بینی می بینند. اما درعین حال فصل مشترک همه این نظریه ها این است که برهم کنش زبان و جهان بینی، فرهنگ و اندیشه اثبات شده است و مورد پذیرش طرفداران هردو تئوری است.

تاب آوری زبان فارسی در طول تاریخ
مدیرعامل خانه کتاب و ادبیات ایران در پاسخ به پرسش دوم یعنی نقش و جایگاه اجتماعی زبان و ادبیات فارسی در مواجهه با شرایط جامعه و آسیب های اجتماعی تاکید کرد: برای بررسی این امر باید زبان را از دو منظر تاریخی (ِDiachronic) و مقطعی (Synchronic) بررسی کرد. اگر زبان را در این دو منظر بررسی کنیم، خواهیم دید زبان فارسی از حیث تعاملات و اثربخشی اجتماعی دارای ظرفیت بالقوه و بالفعل عظیمی است که کمتر زبانی در دنیا چنین ویژگی هایی را دارا است. در نشستی که در سال 1872 در شهر برلین کشور آلمان با حضور ادیبان و زبان شناسان اروپایی برگزار شد، پس از بررسی شاخص های مختلف چهار زبانِ فارسی، لاتین، یونانی و سانسکریت به عنوان زبان های کلاسیک دنیا معرفی شدند.

وی در ادامه گفت: برای کلاسیک بودن، یک زبان از نگاه این زبان شناسان می بایست سه شاخصه مهم داشته باشد؛ یکی آن که دارای قدمت باشد، دیگری ادبیات دیرپا و غنای ادبی داشته باشد و سوم آنکه در هزاره پایانی عمر خود تغییرات کمی کرده باشد. هرکدام از این شاخص ها در زبان فارسی سرآمد است، به واقع ما اکنون آثار حافظ، سعدی، مولانا و... که قرن ها پیش زیسته اند را می خوانیم، درک می کنیم و لذت می بریم. کلاسیک بودن زبان فارسی پتانسیل و بضاعت زبان فارسی است و بدان
شرط اساسی برای اینکه پدیده ای بتواند به تاب آوری جامعه در شرایط دشوار کمک کند این است که خود در مقابل ناملایمات تاب آوری داشته باشد. زبان فارسی این تاب آوری را در مقابل شرایط سخت بارها در طول تاریخ از خود نشان داده است.
معنا است که این زبان اصطلاحا سرد و گرم دوران را چشیده است و در مقابل ناگواری ها و ناملایمات تاب آوری داشته است. لذا وقتی از زبان فارسی نام می بریم، از تمدن دیرپایی که در آن در کنار خوشی ها، ناملایمات، جنگ ها، قحطی، بیماری و... بوده و از همه این ها به سلامت عبور کرده و صحیح و سالم به دست ما رسیده است، سخن می گوییم.

وی همچنین اظهار کرد: شرط اساسی برای اینکه پدیده ای بتواند به تاب آوری جامعه در شرایط دشوار کمک کند این است که خود در مقابل ناملایمات تاب آوری داشته باشد. زبان فارسی این تاب آوری را در مقابل شرایط سخت بارها در طول تاریخ از خود نشان داده است.

شعر و ادبیات؛ یکی از جلوه های تجلی اندیشه ایرانی اسلامی
او با مطرح کردن این که شاعران و ادبای این سرزمین در اعصار مختلف با همه ناملایمات از جمله جنگ، بیماری، قحطی و... دست و پنجه نرم کرده اند، اظهار کرد: این سرزمین و مردمان آن از بسیاری از گردنه های سخت با همراهی ادبیات فاخر خود عبور کرده اند. در دوران معاصر نیز شاهد هستیم که یکی از مولفه های اصلی و تاثیرگذار در انقلاب شکوهمند اسلامی و پس از آن شعر و ادبیات بوده است. در دوران دفاع مقدس نیز به همین شکل شاهد رویش هایی هستیم که اکنون در حوزه شعر و ادبیات اتفاق می افتد؛ شکل گیری ادبیات پایداری نیز حاصل برهم کنش سازنده ادبیات با معنویات دفاع مقدس به عنوان یک پدیده اجتماعی در تاریخ معاصر این سرزمین است؛ به دیگر سخن، زندگی ایرانیان در هیچ زمانه ای خالی از ادبیات نبوده و ادبیات نیز از زندگی و زمانه مردمان این سرزمین جدا نبوده است و این دو همیشه پا به پای هم پیش رفته اند.

ایوب دهقان کار در پایان سخنان خود با تشکر و قدردانی از کادر درمان کشور و مدافعان سلامت گفت: کرونا نیز بحرانی است که کشور ایران و جهان با آن دست و پنجه نرم می کند؛ همانطور که ادبیات در مقاطع بحرانی پیشین نقش آفرینی کرده است؛ در این ایام نیز می تواند در کنار مردمان این سرزمین به تاب آوری بیشتر جامعه تا ریشه کنی کامل آن کمک شایانی کند.

لزوم استفاده از ادبیات برای عمومی سازی مفهوم سلامت
در بخش دیگری از افتتاحیه وبینار بین المللی ادبیات در روزگار کرونا حمیدرضا نمازی با اشاره به این که ما در حوزه سلامت سخت محتاج این هستیم که دست طلب را به سمت ادبیات دراز کنیم، اظهار کرد: اولین نکته ای که فکر می کنم باید به آن توجه کرد مفهوم عمومی سازی سلامتی و عمومی سازی علم است و این ترجمه ای است از ارتباطات علم. بسیار مهم است که ما به هر حال نمی توانیم مفاهیم سلامت، پزشکی و بحران های مختلف را با همان زبان فنی به جامعه منتقل کنیم و از جامعه انتظار تبعیت داشته باشیم.

وی در ادامه عنوان کرد: در چند سال اخیر واژه اضطراب سلامت مطرح شده است؛ درواقع بمباران اطلاعات فنی و پزشکی مردم را به سمت اضطراب سلامت می برد. در عمومی سازی علم و عمومی سازی سلامت مسئله مهمی که داریم این است که در بسیاری از کشورهای دنیا به این سمت و سو رفتند که از ابزار ادبیات برای ساده سازی و انتقال مفاهیم استفاده کنند. برخی از متخصصان حوز ه های مختلف برای این که مفهوم بیماری های گوناگون را ساده کنند تصمیم گرفتند رمان یا داستان بنویسند.

او همچنین تصریح کرد: ادبیات فارسی در ایران محتاج جدی گرفتن عمومی سازی علم است؛ درحقیقت باید تبدیل به عصایی برای حوزه سلامت شود و بحران های این حوزه که بتواند این مفاهیم را برای مردم ساده و آسان کند. امروز به این نتیجه رسیدیم که باید به ارتباطات
در دوران دفاع مقدس نیز به همین شکل شاهد رویش هایی هستیم که اکنون در حوزه شعر و ادبیات اتفاق می افتد؛ شکل گیری ادبیات پایداری نیز حاصل برهم کنش سازنده ادبیات با معنویات دفاع مقدس به عنوان یک پدیده اجتماعی در تاریخ معاصر این سرزمین است.
علم توجه شود.

دبیر علمی وبینار بین المللی ادبیات در روزگار کرونا مطرح کرد: یکی از بحث های بسیار مهم این همایش نیز تلاش برای عمومی سازی علم است. به واقع ادبیات هسته اصلی درمان و مراقبت است؛ همیشه در طول تاریخ و در همه گیری ها دوگانه ای بین مراقبت و درمان وجود داشت؛ اکنون نیز به نظر می رسد در عصر کرونا باید از ادبیات به مثابه امر مراقبتی در مقابل این بیماری سخن گفت و نقش مراقبتی ادبیات را در نظر گرفت. ماچیزی به نام پزشکی روایی یا نقش روایت گری پزشکی داریم؛ روزبه روز نیز بر اهمیت این امر و گفت وگوی پزشک و بیمار و نقش این امر در درمان و تسکین بیمار افزوده می شود.

وی با اشاره به این که اثری از ثبت و ضبط سابقه تاریخی وبا در مدرسه دارالفون دیده نمی شود، بیان کرد: گویا میل به فراموش شدن آن بسیار قوی بود. به واقع چیزی که می تواند خاطرات تلخ را حفظ کند ادبیات است. ما سال گذشته توانستیم درس ادبیات فارسی که در رشته پزشکی مهجور بود را زنده کنیم تا به کار طبابت بیاید. به واقع تاریخ پزشکی در این دیار با تاریخ ادبیات گره خورده است.

حمیدرضا نمازی همچنین گفت: در وبینار بین المللی ادبیات در روزگار کرونا بنا و توجه به این است که آمیختگی ادبیات و کرونا از یک امر تزیینی فراتر برود و نشان داده شود که کرونا ادبیات چه نقش بی بدیلی می تواند در درمان، مراقبت، حل بحران ها، ثبت و ضبط آنچه امروز می گذرد و در مستندسازی و روایت داشته باشد.

ثبت کرونا با ادبیات
در پایان افتتاحیه وبینار بین المللی ادبیات در روزگار کرونا مصطفی راضی جلالی ضمن تشکر از کادر درمان و مدافعان سلامت اظهار کرد: پس از آنکه ابلاغیه ای از سوی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی صادر شد که حتما در حوزه علمی ارتباط ادبیات و کرونا فعالیتی با حمایت معاونت امور فرهنگی انجام شود؛ برگزاری این وبینار در خانه کتاب و ادبیات ایران طراحی و برنامه ریزی شد و امیدواریم ماحصل وبینار بین المللی ادبیات در روزگار کرونا به ماندگاری اثرات ادبیات در شرایط بحران کمک کند.

وی افزود: ادبایی که وقتی همه جا را سکوت و رخوت گرفته بود، ننشستند؛ بلند شدند تا گرد رخوت را ابتدا از تن خودشان و سپس از جامعه بزدایند و با خلق آثاری که چند سال پس از این اتفاق و رخداد از انتهای اقیانوس بالا می آید، خود را نشان می دهند.

مصطفی راضی جلالی در پایان سخنان خود گفت: امیدوارم حاصل تلاش همکاران ما و استادانی که از پنج کشور در این وبینار حضور دارند در نهایت منتج به این نتیجه شود که اتفاقی که روزها و سال هاست منتظر آنیم تا از تهدیدها و تحدیدها فرصت بسازیم. بزرگان نظام و مملکت و زعمای قم بارها آروز کردند که از تهدیدها فرصت بسازیم و گاهی این فرصت ها را غنیمت ندانستیم و نتوانستیم از محدودیت ها فرصت بسازیم. امیدوارم این قدم خانه کتاب و ادبیات ایران سبب شود گامی هرچند کوتاه به سمت معرفی ادبیات در جامعه ای که اکنون بیش از هرچیزی به امید و نشاط نیاز دارد، برداشته شود.

گفتنی است علاوه بر افتتاحیه، یک نشست تخصصی از سلسله نشست های وبینار بین المللی ادبیات در روزگار کرونا شنبه نوزدهم تیرماه 1400 برگزار شد و بناست تا سه نشست تخصصی مرتبط با محورهای این وبینار نیز امروز یکشنبه بیستم تیرماه 1400 با حضور استادان بیش از 15 دانشگاه و پژوهشگاه از کشورهای هند، افغانستان، ایران، پاکستان و عراق برگزار شود. لازم به ذکر است که در نشست پایانی وبینار بین المللی ادبیات در روزگار کرونا محسن جوادی، معاون امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز سخنرانی خواهد کرد.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) آیین افتتاحیه وبینار بین المللی ادبیات در روزگار کرونا شنبه (نوزدهم تیرماه 1400) با حضور ایوب دهقان کار، مدیرعامل خانه کتاب و ادبیات ایران، حمیدرضا نمازی، دبیر علمی وبینار و مصطفی راضی جلالی، مدیر دفتر گسترش شعر و ادبیات داستانی خانه کتاب و ادبیات ایران در خانه کتاب و ادبیات ایران برگزار شد.

یافتن مناسبات ادبیات و کرونا دشوار نیست
در ابتدای این آیین ایوب دهقان کار درباره چرایی برگزاری وبینار بین المللی ادبیات در روزگار کرونا اظهار کرد: همان طور که از عنوان همایش به خوبی پیداست، این همایش دو محور دارد؛ ادبیات و کرونا. در نگاه اول ممکن است ادبیات به عنوان یکی از شاخه های علوم انسانی که خود شامل نظم، نثر، عروض و قافیه، صرف، نحو، معانی، بدیع و ... می شود با یک ویروس آزمایشگاهی به نام کووید 19 که حاصل کشف دانشمندان علوم پزشکی است، نه تنها ارتباط چندانی نداشته باشند، بلکه کاملا ناسازگار و به قول انگلیسی زبان ها mutually exclusive و به قول عرب زبان ها مانعه الجمع باشند. بر این اساس، سوالی که ممکن است در ذهن مخاطب ایجاد شود این است که چگونه می شود این دو مفهوم و ماهیت به ظاهر نامرتبط و نامانوس یعنی ادبیات و کرونا را با یکدیگر جمع کرد و با این موضوع، همایش و وبینار برگزار کرد.

وی درادامه افزود: برای یافتن پاسخ دقیق، باید این دو پدیده را از منظر دیگری نگاه کنیم و افق دیدمان را وسیع تر کرده و به قول منتقدان ادبی از جایگاهی مشرف به قضیه (Omniscient Point of View) نگاه کنیم. اگر از یک سو، ادبیات را صرفا علمی بر روی کاغذ نبینیم و از سویی دیگر، کووید 19 را هم نه در حد یک ویروس آزمایشگاهی بلکه به عنوان یک معضل اجتماعی ببینیم، آنگاه می توان به روزنه هایی رسید که از طریق آنها می شود مناسبات و رابطه این دو مفهوم را مشاهده کرد و به نتایج جالبی دست یافت.

دهقانکار همچنین گفت: دو پرسش کلان که هدف از برگزاری این همایش پیداکردن پاسخ هایی برای آن ها است عبارتند از: نقش ادبیات به طور عام در مواجهه با آسیب های اجتماعی چیست؟ و آیا اصولا می توان بین ادبیات و بحران های اجتماعی مناسباتی پیدا کرد یا خیر؟ و در صورتی که پاسخ ما به پرسش اول بلی باشد، پرسش دوم به این شکل مطرح می شود: نقش ادبیات فارسی بطور خاص در مواجهه با آسیب های اجتماعی چیست؟

دهقان کار با بیان اینکه برای پاسخ به پرسش اول، ضروری است ادبیات را از منظری کلان تر بینیم، تصریح کرد: بدین صورت که در ابتدا ادبیات را جزیی از پدیده بزرگ تری به نام زبان بدانیم. با این نگاه، ادبیات حالت خاصی از بروز و ظهور زبان انسان است؛ زبان انسان معجزه خلقت است که هم در مضامین دینی ما و هم در تئوری های علمی روز دنیا به آن اشاره شده است؛ از جمله در آثار نوام چامسکی به عنوان یکی از مطرح ترین زبان شناسان دنیا که تئوری فطری گرایی را مطرح کرده است؛ چامسکی معتقد است زبان موهبتی طبیعی است که در فطرت انسان ها به ودیعت گذاشته شده است. به همین دلیل است که زبانشناسان
ادبیات یکی از نمودها و بروزهای ویژگی زبانی انسان است در قالبی زیباتر و گاهی با انحرافی پذیرفتنی از معیار تجلی پیدا می کند؛ درواقع ادبیات ورژن زیبایی شناختی زبان است که در ژانرهای مختلف همچون شعر، داستان، نمایشنامه و... نمود پیدا می کند.
این تئوری را فطری گرایی (Nativism) نام نهاده اند. البته قرن ها پیش از مطرح شدن این تئوری توسط چامسکی، خداوند متعال در قرآن کریم در آیات متعددی به صورت تلویحی به این موضوع اشاره فرموده است. از جمله در آیات ابتدایی سوره مبارکه الرَّحْمَن (آیات شریفه 1 تا 4).

ادبیات یکی از نمودها و بروزهای ویژگی زبانی انسان است
وی در ادامه سخنان خود تاکید کرد: به اعتقاد بسیاری از دانشمندان تمام پیشرفت های بشر مرهون ویژگی قوه ناطقه (زبان) انسان است؛ یکی از ویژگی های زبان انسان، ویژگی ای است به نام Displacement. به لطف مجهز بودن به این ویژگی است که انسان برخلاف سایر موجودات می تواند درباره مسائلی که در زمان حال وجود ندارند، همچنین در مورد مسائل آبستره و انتزاعی صحبت و تفکر کند. درواقع ما می توانیم درباره گذشته، آینده و همچنین درباره چیزهایی که وجود ندارند صحبت کنیم و خلاقیت ها، نوآوری ها و آفرینش ها مدیون همین ویژگی زبان دان بودن انسان است.

دهقان کار ادبیات را بخشی از زبان خواند و اظهار کرد: ادبیات یکی از نمودها و بروزهای ویژگی زبانی انسان است در قالبی زیباتر و گاهی با انحرافی پذیرفتنی از معیار تجلی پیدا می کند؛ درواقع ادبیات ورژن زیبایی شناختی زبان است که در ژانرهای مختلف همچون شعر، داستان، نمایشنامه و... نمود پیدا می کند. حال برای رسیدن به پاسخی برای اولین پرسش، باید ببینیم مناسبات زبان و نمود زیبایی شناختی آن یعنی ادبیات، با فرهنگ چیست؟ در این خصوص باید گفت که دانشمندان علوم شناختی، جامعه شناسی، تحلیل گفتمان، تحلیل و گفتمان انتقادی و... به اندازه کافی در این خصوص صحبت کرده اند و صدها کتاب و مقاله علمی درباره این موضوع نوشته شده است که از جمله آن می توان به تئوری های متعدد علمی همچون نسبی گرایی زبانی (Linguistic Relativism) و جبرگرایی زبانی (Linguistic Determinism) اشاره کرد. حرف مشترک همه تئوری ها این است که زبان بروز و تجلی افکار انسان است؛ حال برخی دانشمندان، افکار و ایدئولوژی را متاثر از زبان می دانند و بعضی دیگر زبان را متاثر از جهان بینی می بینند. اما درعین حال فصل مشترک همه این نظریه ها این است که برهم کنش زبان و جهان بینی، فرهنگ و اندیشه اثبات شده است و مورد پذیرش طرفداران هردو تئوری است.

تاب آوری زبان فارسی در طول تاریخ
مدیرعامل خانه کتاب و ادبیات ایران در پاسخ به پرسش دوم یعنی نقش و جایگاه اجتماعی زبان و ادبیات فارسی در مواجهه با شرایط جامعه و آسیب های اجتماعی تاکید کرد: برای بررسی این امر باید زبان را از دو منظر تاریخی (ِDiachronic) و مقطعی (Synchronic) بررسی کرد. اگر زبان را در این دو منظر بررسی کنیم، خواهیم دید زبان فارسی از حیث تعاملات و اثربخشی اجتماعی دارای ظرفیت بالقوه و بالفعل عظیمی است که کمتر زبانی در دنیا چنین ویژگی هایی را دارا است. در نشستی که در سال 1872 در شهر برلین کشور آلمان با حضور ادیبان و زبان شناسان اروپایی برگزار شد، پس از بررسی شاخص های مختلف چهار زبانِ فارسی، لاتین، یونانی و سانسکریت به عنوان زبان های کلاسیک دنیا معرفی شدند.

وی در ادامه گفت: برای کلاسیک بودن، یک زبان از نگاه این زبان شناسان می بایست سه شاخصه مهم داشته باشد؛ یکی آن که دارای قدمت باشد، دیگری ادبیات دیرپا و غنای ادبی داشته باشد و سوم آنکه در هزاره پایانی عمر خود تغییرات کمی کرده باشد. هرکدام از این شاخص ها در زبان فارسی سرآمد است، به واقع ما اکنون آثار حافظ، سعدی، مولانا و... که قرن ها پیش زیسته اند را می خوانیم، درک می کنیم و لذت می بریم. کلاسیک بودن زبان فارسی پتانسیل و بضاعت زبان فارسی است و بدان
شرط اساسی برای اینکه پدیده ای بتواند به تاب آوری جامعه در شرایط دشوار کمک کند این است که خود در مقابل ناملایمات تاب آوری داشته باشد. زبان فارسی این تاب آوری را در مقابل شرایط سخت بارها در طول تاریخ از خود نشان داده است.
معنا است که این زبان اصطلاحا سرد و گرم دوران را چشیده است و در مقابل ناگواری ها و ناملایمات تاب آوری داشته است. لذا وقتی از زبان فارسی نام می بریم، از تمدن دیرپایی که در آن در کنار خوشی ها، ناملایمات، جنگ ها، قحطی، بیماری و... بوده و از همه این ها به سلامت عبور کرده و صحیح و سالم به دست ما رسیده است، سخن می گوییم.

وی همچنین اظهار کرد: شرط اساسی برای اینکه پدیده ای بتواند به تاب آوری جامعه در شرایط دشوار کمک کند این است که خود در مقابل ناملایمات تاب آوری داشته باشد. زبان فارسی این تاب آوری را در مقابل شرایط سخت بارها در طول تاریخ از خود نشان داده است.

شعر و ادبیات؛ یکی از جلوه های تجلی اندیشه ایرانی اسلامی
او با مطرح کردن این که شاعران و ادبای این سرزمین در اعصار مختلف با همه ناملایمات از جمله جنگ، بیماری، قحطی و... دست و پنجه نرم کرده اند، اظهار کرد: این سرزمین و مردمان آن از بسیاری از گردنه های سخت با همراهی ادبیات فاخر خود عبور کرده اند. در دوران معاصر نیز شاهد هستیم که یکی از مولفه های اصلی و تاثیرگذار در انقلاب شکوهمند اسلامی و پس از آن شعر و ادبیات بوده است. در دوران دفاع مقدس نیز به همین شکل شاهد رویش هایی هستیم که اکنون در حوزه شعر و ادبیات اتفاق می افتد؛ شکل گیری ادبیات پایداری نیز حاصل برهم کنش سازنده ادبیات با معنویات دفاع مقدس به عنوان یک پدیده اجتماعی در تاریخ معاصر این سرزمین است؛ به دیگر سخن، زندگی ایرانیان در هیچ زمانه ای خالی از ادبیات نبوده و ادبیات نیز از زندگی و زمانه مردمان این سرزمین جدا نبوده است و این دو همیشه پا به پای هم پیش رفته اند.

ایوب دهقان کار در پایان سخنان خود با تشکر و قدردانی از کادر درمان کشور و مدافعان سلامت گفت: کرونا نیز بحرانی است که کشور ایران و جهان با آن دست و پنجه نرم می کند؛ همانطور که ادبیات در مقاطع بحرانی پیشین نقش آفرینی کرده است؛ در این ایام نیز می تواند در کنار مردمان این سرزمین به تاب آوری بیشتر جامعه تا ریشه کنی کامل آن کمک شایانی کند.

لزوم استفاده از ادبیات برای عمومی سازی مفهوم سلامت
در بخش دیگری از افتتاحیه وبینار بین المللی ادبیات در روزگار کرونا حمیدرضا نمازی با اشاره به این که ما در حوزه سلامت سخت محتاج این هستیم که دست طلب را به سمت ادبیات دراز کنیم، اظهار کرد: اولین نکته ای که فکر می کنم باید به آن توجه کرد مفهوم عمومی سازی سلامتی و عمومی سازی علم است و این ترجمه ای است از ارتباطات علم. بسیار مهم است که ما به هر حال نمی توانیم مفاهیم سلامت، پزشکی و بحران های مختلف را با همان زبان فنی به جامعه منتقل کنیم و از جامعه انتظار تبعیت داشته باشیم.

وی در ادامه عنوان کرد: در چند سال اخیر واژه اضطراب سلامت مطرح شده است؛ درواقع بمباران اطلاعات فنی و پزشکی مردم را به سمت اضطراب سلامت می برد. در عمومی سازی علم و عمومی سازی سلامت مسئله مهمی که داریم این است که در بسیاری از کشورهای دنیا به این سمت و سو رفتند که از ابزار ادبیات برای ساده سازی و انتقال مفاهیم استفاده کنند. برخی از متخصصان حوز ه های مختلف برای این که مفهوم بیماری های گوناگون را ساده کنند تصمیم گرفتند رمان یا داستان بنویسند.

او همچنین تصریح کرد: ادبیات فارسی در ایران محتاج جدی گرفتن عمومی سازی علم است؛ درحقیقت باید تبدیل به عصایی برای حوزه سلامت شود و بحران های این حوزه که بتواند این مفاهیم را برای مردم ساده و آسان کند. امروز به این نتیجه رسیدیم که باید به ارتباطات
در دوران دفاع مقدس نیز به همین شکل شاهد رویش هایی هستیم که اکنون در حوزه شعر و ادبیات اتفاق می افتد؛ شکل گیری ادبیات پایداری نیز حاصل برهم کنش سازنده ادبیات با معنویات دفاع مقدس به عنوان یک پدیده اجتماعی در تاریخ معاصر این سرزمین است.
علم توجه شود.

دبیر علمی وبینار بین المللی ادبیات در روزگار کرونا مطرح کرد: یکی از بحث های بسیار مهم این همایش نیز تلاش برای عمومی سازی علم است. به واقع ادبیات هسته اصلی درمان و مراقبت است؛ همیشه در طول تاریخ و در همه گیری ها دوگانه ای بین مراقبت و درمان وجود داشت؛ اکنون نیز به نظر می رسد در عصر کرونا باید از ادبیات به مثابه امر مراقبتی در مقابل این بیماری سخن گفت و نقش مراقبتی ادبیات را در نظر گرفت. ماچیزی به نام پزشکی روایی یا نقش روایت گری پزشکی داریم؛ روزبه روز نیز بر اهمیت این امر و گفت وگوی پزشک و بیمار و نقش این امر در درمان و تسکین بیمار افزوده می شود.

وی با اشاره به این که اثری از ثبت و ضبط سابقه تاریخی وبا در مدرسه دارالفون دیده نمی شود، بیان کرد: گویا میل به فراموش شدن آن بسیار قوی بود. به واقع چیزی که می تواند خاطرات تلخ را حفظ کند ادبیات است. ما سال گذشته توانستیم درس ادبیات فارسی که در رشته پزشکی مهجور بود را زنده کنیم تا به کار طبابت بیاید. به واقع تاریخ پزشکی در این دیار با تاریخ ادبیات گره خورده است.

حمیدرضا نمازی همچنین گفت: در وبینار بین المللی ادبیات در روزگار کرونا بنا و توجه به این است که آمیختگی ادبیات و کرونا از یک امر تزیینی فراتر برود و نشان داده شود که کرونا ادبیات چه نقش بی بدیلی می تواند در درمان، مراقبت، حل بحران ها، ثبت و ضبط آنچه امروز می گذرد و در مستندسازی و روایت داشته باشد.

ثبت کرونا با ادبیات
در پایان افتتاحیه وبینار بین المللی ادبیات در روزگار کرونا مصطفی راضی جلالی ضمن تشکر از کادر درمان و مدافعان سلامت اظهار کرد: پس از آنکه ابلاغیه ای از سوی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی صادر شد که حتما در حوزه علمی ارتباط ادبیات و کرونا فعالیتی با حمایت معاونت امور فرهنگی انجام شود؛ برگزاری این وبینار در خانه کتاب و ادبیات ایران طراحی و برنامه ریزی شد و امیدواریم ماحصل وبینار بین المللی ادبیات در روزگار کرونا به ماندگاری اثرات ادبیات در شرایط بحران کمک کند.

وی افزود: ادبایی که وقتی همه جا را سکوت و رخوت گرفته بود، ننشستند؛ بلند شدند تا گرد رخوت را ابتدا از تن خودشان و سپس از جامعه بزدایند و با خلق آثاری که چند سال پس از این اتفاق و رخداد از انتهای اقیانوس بالا می آید، خود را نشان می دهند.

مصطفی راضی جلالی در پایان سخنان خود گفت: امیدوارم حاصل تلاش همکاران ما و استادانی که از پنج کشور در این وبینار حضور دارند در نهایت منتج به این نتیجه شود که اتفاقی که روزها و سال هاست منتظر آنیم تا از تهدیدها و تحدیدها فرصت بسازیم. بزرگان نظام و مملکت و زعمای قم بارها آروز کردند که از تهدیدها فرصت بسازیم و گاهی این فرصت ها را غنیمت ندانستیم و نتوانستیم از محدودیت ها فرصت بسازیم. امیدوارم این قدم خانه کتاب و ادبیات ایران سبب شود گامی هرچند کوتاه به سمت معرفی ادبیات در جامعه ای که اکنون بیش از هرچیزی به امید و نشاط نیاز دارد، برداشته شود.

گفتنی است علاوه بر افتتاحیه، یک نشست تخصصی از سلسله نشست های وبینار بین المللی ادبیات در روزگار کرونا شنبه نوزدهم تیرماه 1400 برگزار شد و بناست تا سه نشست تخصصی مرتبط با محورهای این وبینار نیز امروز یکشنبه بیستم تیرماه 1400 با حضور استادان بیش از 15 دانشگاه و پژوهشگاه از کشورهای هند، افغانستان، ایران، پاکستان و عراق برگزار شود. لازم به ذکر است که در نشست پایانی وبینار بین المللی ادبیات در روزگار کرونا محسن جوادی، معاون امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز سخنرانی خواهد کرد.
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)
خبرگزاری کتاب ایران

یافتن مناسبات ادبیات و کرونا دشوار نیست

ادبیات یکی از نمودها و بروزهای ویژگی زبانی انسان است در قالبی زیباتر و گاهی با انحرافی پذیرفتنی از معیار تجلی پیدا می کند؛ درواقع ادبیات ورژن زیبایی شناختی زبان است که در ژانرهای مختلف همچون شعر، داستان، نمایشنامه و... نمود پیدا می کند.

ادبیات یکی از نمودها و بروزهای ویژگی زبانی انسان است در قالبی زیباتر و گاهی با انحرافی پذیرفتنی از معیار تجلی پیدا می کند؛ درواقع ادبیات ورژن زیبایی شناختی زبان است که در ژانرهای مختلف همچون شعر، داستان، نمایشنامه و... نمود پیدا می کند.

ادبیات یکی از نمودها و بروزهای ویژگی زبانی انسان است

تاب آوری زبان فارسی در طول تاریخ

شرط اساسی برای اینکه پدیده ای بتواند به تاب آوری جامعه در شرایط دشوار کمک کند این است که خود در مقابل ناملایمات تاب آوری داشته باشد. زبان فارسی این تاب آوری را در مقابل شرایط سخت بارها در طول تاریخ از خود نشان داده است.

شرط اساسی برای اینکه پدیده ای بتواند به تاب آوری جامعه در شرایط دشوار کمک کند این است که خود در مقابل ناملایمات تاب آوری داشته باشد. زبان فارسی این تاب آوری را در مقابل شرایط سخت بارها در طول تاریخ از خود نشان داده است.

شعر و ادبیات؛ یکی از جلوه های تجلی اندیشه ایرانی اسلامی

لزوم استفاده از ادبیات برای عمومی سازی مفهوم سلامت

در دوران دفاع مقدس نیز به همین شکل شاهد رویش هایی هستیم که اکنون در حوزه شعر و ادبیات اتفاق می افتد؛ شکل گیری ادبیات پایداری نیز حاصل برهم کنش سازنده ادبیات با معنویات دفاع مقدس به عنوان یک پدیده اجتماعی در تاریخ معاصر این سرزمین است.

در دوران دفاع مقدس نیز به همین شکل شاهد رویش هایی هستیم که اکنون در حوزه شعر و ادبیات اتفاق می افتد؛ شکل گیری ادبیات پایداری نیز حاصل برهم کنش سازنده ادبیات با معنویات دفاع مقدس به عنوان یک پدیده اجتماعی در تاریخ معاصر این سرزمین است.

ثبت کرونا با ادبیات

به گزارش روز یکشنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا، همه گیری کرونا موج پنجم خود در بیشتر شهرها و کلان شهرهای ایران آغاز کرده است و اکنون با تعطیلی مشاغل در همه سطوح به جز بخش های خدمات اضطراری، کتابفروشی ها هم با قرار گرفتن در سطح دوم، ملزم به تعطیلی کسب و کار خود شده اند. از هفته گذشته، یعنی روز یکشنبه (13تیرماه) در شهرهای قرمز از جمله تهران، فقط مشاغل گروه یک اجازه فعالیت دارند و سایر گروه های شغلی تعطیل هستند. کتاب فروشی ها، در گروه 2 مشاغل تعریف شده اند بنابراین در شهرهای قرمز این واحدهای فرهنگی تعطیل اند و مجاز به پذیرش مشتری نیستند، اما کتاب هایی هست که هنوز در راسته انقلاب خرید و فروش می شود...

کتاب های بساط گستران و دست فروشان...

اما

بخش مهمی از کتاب هایی که دست فروشان بازار کتاب به مخاطب عرضه می کنند، کتاب هایی است که غیرقانونی منتشر شده اند. کتاب هایی که یا به دلایلی در بازار رسمی ارائه نمی شوند یا چاپ شان به پایان رسیده است. برخی از این آثار نیز کپی های ضعیف و کم ارزش از آثار مهمی هستند که قیمت زیادی دارند و برخی مخاطبان نمی توانند آن را تهیه کنند.

بخش دیگری از این کتاب های قاچاق، آثاری هستند که در قالب کتاب سازی عرضه می شوند و با کوچک کردن یک کتاب 500 صفحه ای، آن را در 200 صفحه منتشر کرده به فروش می رسانند. برخی از کتاب ها حتی جلدهای بسیار گران قیمتی دارند که روی آن طلاکوب است و با ظاهری فاخر آن کتاب را شبیه به یک سررسید سالیانه کرده است.

از سوی دیگر برخی ناشران غیرحرفه ای که با روشی سودجویانه نام مترجمان اصلی را به نام دیگری تبدیل و بدون زحمت ترجمه مجدد کاری به نام کتاب سازی می کنند، از این فروشنده ها برای فروختن کتاب های جعلی خود استفاده می کنند.

شاید همه کتاب های این دست فروشان جعلی یا غیرقانونی نباشد اما منطقی تر آن است که اندک مواردی که می تواند متفاوت باشد را برای جلوگیری از خطرهای جدی، موارد نادرست در نظر نگیریم.

بازار کتاب همیشه از سوی دست فروشان آسیب دیده است و همچنان یکی از مشکلاتی که به طور ویژه در راسته انقلاب وجود دارد، بساط کتابفروشانی است که در پیاده راه خیابان انقلاب، سفره ای از کتاب های بیشتر قاچاق و غیرقانونی را پهن کرده و مخاطبان را فریب می دهند و بسته شدن کتابفروشی ها به آنها فرصت بیشتری برای جولان می دهد.

بخش بزرگی از فروش کتاب به ویترین کتابفروشی ها برمی گردد، وقتی در برابر کرکره بسته یک کتابفروشی، بساطی گسترده می شود، نگاه مخاطب به سوی آن خواهد چرخید، کنجکاوی، نیاز تهیه کتاب و از سوی دیگر ناآشنایی با اصول خرید کتاب و ناآگاهی از اشتباهی که سالهاست در راسته کتاب تکرار می شود، نه تنها امروز بلکه آینده فروش کتاب و کتابفروشی را نیز به خطر می اندازد.

عجیب آن که طرح های جمع آوری فروشندگان از کف خیابان با این بخش از دستفروشان، مشکلی ندارد و آنها در دوران کرونا و حتی در وضعیت قرمز شهرهای بزرگی چون تهران نیز مثل روزهای دیگر به کار خود ادامه می دهند.

کتابفروشی هایی که هرگز شاهد ازدحام جمعیت نبوده و نیستند و همه شیوه نامه های بهداشتی را به دقت رعایت کرده اند، گاه به گاه با وخامت همه گیری کرونا تعطیل می شوند اما گویی کسی به این نکته دقت نمی کند که چقدر ساده می توان از این بساط های بر کف خیابان، ویروس را به دیگران منتقل کرد.

مساله ساده است، وقتی یک بساط گستر مشتری خود را در دوران کرونا به دست بیاورد، دیگر او را از دست نخواهد داد، در حالی که کتابفروشان، در عین این که تعطیل شده اند، مشتریان آینده خود را نیز از دست می دهند.

هومان حسن پور، رییس اتحادیه ناشران و کتابفروشان چندی پیش در گفت وگو با خبرنگار ایرنا، با اشاره به تعطیلی کتابفروشی ها در دوران قرنطینه کرونا گفت: در دورانی که همه فروشگاه ها برای پیک های کرونا بسته می شوند، روبه روی هر کدام از آن ها یک بساط تازه پهن می شود و بعد از باز شدن کتابفروشی نیز همچنان در جای خود باقی می ماند.

نکته این که اگر قرار بر این است که کتابفروشی ها، اجازه کار نداشته باشند، نباید بساط گستران بتوانند این آسیب را چند برابر کنند.

یکی از مهم ترین اندیشه هایی که درباره برخورد با دستفروشان وجود دارد، این نکته است که آن ها نیازمند هستند و از روی ناچاری دست به این کار زده اند، جمع شدن مغازه یا ورشکست شدن تولیدی، یکی از دلایلی است که ممکن است یک فروشنده، دستفروشی کند اما این مساله به دستفروشی کتاب ارتباطی ندارد.

هیچ ناشر یا کتابفروشی با وجود ورشکستگی، در خیابان بساط کتاب خود را به راه نمی اندازد، چون کار او، محاسبات مشخصی دارد و نمی تواند این گونه بدهی های خود را بپردازد، بساط گستران کتاب، بیش از آن که نیازمند به این کار باشند در سیستمی جای گرفته اند که می تواند به سادگی سودبخش باشد و حتی زمینه را برای به راه انداختن سایت فروش کتاب مشهوری، فراهم کند که به نوعی دیگر به کتابفروشان صدمه می زند.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گزارشی از 9 هزار میلیارد آسیب کرونا به فرهنگ و هنر ایران، ارایه کرده است، بازار کتاب نیز بخش مهمی از این آسیب را دیده است اما در زمان اوج گیری کرونا که بیشتر کتابفروشان می توانند، بیشتر و بهتر در خدمت مردم باشند، باید درها را ببندند و منتظر سفارش تلفنی و آنلاین شود.

از آغاز همه گیری کرونا، کتاب یکی از بهترین گزینه ها برای گذران ایام قرنطینه معرفی شده است اما با بسته شدن کتاب فروشی ها، کتاب های دوران قرنطینه مردم را بساط گسترانی تامین می کنند که در مورد مخدوش و غیرقانونی بودن کتاب هایشان بارها هشدارهایی داده شده است.

کتابفروشانی از پیش از بروز کرونا نیز با مسائل مالی متعدد مواجه بودند و با همه سختی های کسب و کار فرهنگی مبارزه کرده اند اما اکنون در عمل با خطر بساط گسترانی مواجه هستند که در زمان تعطیلی کسب و کارها، همچنان سفره کتاب هایشان پهن است. آسیبی که هر روز بزرگتر و زیانبارتر خواهد شد.

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، سال هاست که می گوییم برای ترویج کتاب خوانی باید از کودکی برنامه ریزی کرد، اما با وجود کاهش 20 درصدی تولید کتاب کودک در سال 1399 در مقایسه با سال 1398 به نظر می رسد، تا حد زیادی دچار شعارزدگی شده ایم. سحر ترهنده، که معتقد است کاهش تولید حتی تا 50 درصد می رسد و: همه گیری کووید19، تیر خلاصی به حوزه نشر بود.

مدیر نشر طوطی که سال 2012 از ایران، به عنوان داور جایزه جهانی هانس کریستن اندرسن انتخاب شده بود، معتقد است؛ با وجود نظام آموزش و پرورش سنتی و کرخت ایران، در ِ مدارس به روی نویسندگان بسته است؛ در حالی که برگزاری تور های کتاب خوانی برای دانش آموزان کشور های پیشرفته با حمایت های دولت، سهم ناشر از پشت جلد را به بخش ناچیزی از محل درآمد آن ها تبدیل کرده است.

وی چشم انداز نشر کتاب کودک را بدون حمایت های دولتی، روشن نمی بیند و معتقد است ناشران این حوزه با عشق و جنون پای کار ایستاده اند.

همزیستی فعالان حوزه نشر با کرونا، در 17 ماه گذشته آثار قابل توجهی بر بازار کتاب داشته است؛ به طوری که آمار ها از کاهش 20 درصدی میزان تولید کتاب در حوزه کودک خبر می دهند. در این مدت نشر طوطی چه وضعیتی را سپری کرد؟
با شیوع کرونا، میزان چاپ کتابِ طوطی در مقایسه با سال های گذشته به شدت کاهش پیدا کرد؛ ماه ها نیز کتاب جدید و چاپ نخست تولید نشد و آمار های تطبیقی نشان می دهد، تولید کتاب های جدید نشر طوطی در سال 1399 به یک دوم سال 1398 کاهش پیدا کرد. از ابتدای سال جدید نیز چهار عنوان جدید در طوطی منتشر شده است؛ در حالی که سال گذشته این میزان سه یا چهار برابر بود.

در این مدت، برای زنده نگه داشتن نشر و پیشگیری از تعدیل نیرو، تولید محتوا تالیف و ترجمه را ادامه دادیم اما غالبا در مرحله چاپ متوقف شدیم. به تبع کاهش چاپ کتاب، در حوزه تعاملات خارجی نیز فروش رایت بیش از نصف افت پیدا کرد. عوامل دیگری از جمله انتظار برای کاهش قیمت کاغذ موجب شد در پیش بینی و برنامه ریزی حرفه ای ناتوان شویم؛ به ویژه اینکه ناشران کتاب کودک با مشکل تهیه کاغذ گلاسه نیز مواجه هستند ؛چراکه این نوع کاغذ، مشمول ارز دولتی نیست. به همین دلیل بسیاری از ناشران کودک، به استفاده از کاغذ تحریر رو آوردند تا بتوانند از کاغذ دولتی بهره مند شوند؛ بنابراین کیفیت برخی کتاب های تصویری کودک، افت کرد. ناشران دیگر نیز برای حفظ کیفیت مجبور بودند از بازار آزاد که خود دچار کمبود شدید و تنوع اندک دچار بود، خرید کنند.

نتیجه همه مشکلات از کمبود کاغذ، تحریم تا تعطیلی کتاب فروشی ها دلسردی جامعه نشر است؛ البته مشکلات، چند سال پیش از شیوع کرونا، با نوسانات قیمت کاغذ آغاز شده بود و توقف فعالیت برخی کتاب فروشی ها و یا دفاتر نشر درپی همه گیری کووید19، تیر خلاصی به حوزه نشر بود. در نشر طوطی، برای اینکه دچار آسیب های سنگین نشویم، همان طور که گفتم بر تولید؛ به ویژه تالیف، تمرکز کردیم. به پدیدآوران اعلام
مطمئن باشید اگر مدارس همچنان صاحب کتابخانه و کتابدار بود، این دو حتما راه خودشان را در فضای مجازی سامانه شاد پیدا می کردند. مدارس باید کتابدار و کتابخانه داشته باشند؛ اگر در مدارس این دو فعال بودند بی تردید در دوره شیوع کرونا، تعداد قابل توجهی برنامه آنلاین ترویج کتابخوانی تولید می شد
کردیم پذیرای آثار هستیم اما به دلیل مشکلات مختلف، در انتخاب ها سختگیر تر شده ایم. در حوزه بین الملل و خرید رایت به دلیل نوسان قیمت ارز نیز این سیاست را اعمال کردیم. برنامه ریزی اولیه در نشر طوطی رشد تصاعدی سالانه در تالیف و ترجمه بود؛ اما نه تنها محقق نشد؛ بلکه کاهش چشم گیر هم داشتیم. می دانیم هرچه عنوان های جدید بیشتر باشد بر افزایش فروش تجدید چاپ ها تاثیر گذار است؛ چراکه تازه های نشر، ناشر را در بازار نگه می دارد.

برای برون رفت از بازار کرونایی کتاب، چه راهکاری را در بازار یابی پی گرفتید؟
سایت نشر را تقویت و بر فروش های اینترنتی تمرکز کردیم. پیش از شیوع کرونا، نشر طوطی با هدف حمایت از کتاب فروشِ های فیزیکی، به طور مستقل به شیوه فروش مجازی ورود نکرده بود اما به دلیل تعطیلی های مکرر کتاب فروشی ها و حتی تعطیلی کتاب فروشی انتشارات فاطمی، چاره ای جز فروش اینترنتی نداشتیم. علاوه براین برای فروش رمان نوجوان با فروشگاه های کتاب های الکترونیک قرار داد منعقد کردیم. با توجه به کاهش فروش داخلی، تقویت بخش انگلیسی زبان سایت، بر فروش رایت بیشتر تمرکز کردیم. این سیاست موجب شد تا ظرف چند ماه گذشته رایت 10 عنوان کتاب را بفروشیم.

در کنار اتفاقات بد که کرونا رقم زد، یکی از اقدامات قابل توجه، طراحی سامانه شاد در نظام آموزش و پرورش بود. بسیاری از فعلان حوزه کتاب سامانه شاد را به عنوان یک ظرفیت برای تقویت و توسعه کتاب خوانی گروه سنی کودک و نوجوان تحلیل کردند؛ اما مدتی پیش وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی براساس نتایج نظر سنجی از دانش آموزان نوجوان 15 تا 18 سال، اعلام کرد که 70 درصد دانش آموزان، کتاب غیر درسی نمی خوانند. به نظر می رسد با توجه به همه تفاهم نامه های همکاری که بین این دو وزارتخانه در زمینه کتاب و کتاب خوانی منعقد شده، از سامانه شاد برای این هدف استفاده نشده است. چطور می توان تفاهم نامه ها را به طور عملی، با توجه به ظرفیت های مختلف از جمله سامانه شاد در روزگاری که با کرونا درگیر هستیم -همچنین بعد از پایان شیوع- برای تقویت مطالعه کتاب های غیر درسی حفظ کنیم؟
تجربه آشنایی مستقیم با امکانات سامانه شاد را ندارم اما دور ادور در جریان بودم که دانش آموزان برای اتصال و حضور در کلاس های مجازی با مشکلات مختلفی مواجه بودند. در چند سال گذشته در بدنه نظام آموزش و پرورش چند باری تلاش شده تا به حوزه خواندن و ادبیات بها داده شود؛ اما این تلاش ها جدی نبود. متاسفانه نظام آموزش و پرورش ایران به شدت سنتی، حافظه محور است و بیماری تست زتی و توجه صرف به کنکور از این نظام به دانش آموزان و خانواده ها منتقل می شود. هرچند در سال های گذشته با افزایش ساعت کتاب خوانی اقدامات کوچکی انجام شد، اما شاهد بودیم که فعالیت کتابخانه های مدارس متوقف و شغل کتابداری از چارت آموزش و پرورش حذف شد. مطمئن باشید اگر مدارس همچنان صاحب کتابخانه و کتابدار بود، این دو حتما راه خودشان را در فضای مجازی سامانه شاد پیدا می کردند. مدارس باید کتابدار و کتابخانه داشته باشند؛ اگر در مدارس این دو فعال بودند بی تردید در دوره شیوع کرونا، تعداد قابل توجهی برنامه آنلاین ترویج کتاب خوانی تولید می شد.

بسیاری از نهاد های خواندن، مانند شورای کتاب کودک، مادران امروز و یا جام باشگا ه های کتاب خوانی با وجود کرونا، با استفاده از ظرفیت فضای مجازی و با وجود کاهش مخاطب، به تولید برنامه های کتاب محور و ترویجی ادامه دادند. متاسفانه بسیاری از فعالیت های کتاب خوانی به مناطق برخوردار شهر های کشور محدود شده است اما چند درصد از بدنه نظام آموزش
دانش آموزان متاسفانه، در نگارش، روش تحقیق و استدلال های منطقی دچار ضعف هستند و بی تردید در دانشگاه با مشکل مواجه خواهند شد. اگر به کتاب های غیر درسی توجه شود، سواد دانش آموزان به سطح نوشتن عایا آیا تنزل پیدا نمی کند. برای بهبود اوضاع می توان به راه های رفته در نظام آموزش و پرورش کشور های موفق توجه کرد؛ دنبال این نیستیم که چرخ را دوباره اختراع کنیم
و پرورش به این مدارس اختصاص دارد؟ ساعت کتاب خوانی در سایر مدارس به کلاس های جبرانی مثل ریاضی اختصاص پیدا می کند؛ بنابراین بخشنامه دستوری برای برگزاری ساعت کتاب خوانی آن هم بدون پایش و معرفی شیوه صحیح کتاب خوانی و انتخاب کتاب، چندان موثر نیست.

آموزش و پرورش برای بهره وری بیشتر از ساعت کتاب خوانی باید از کارشناسان استفاده کند. همچنین مدارس باید با متولیان جشنواره کتاب رشد که به عنوان مرجع معرفی کتاب های آموزشی و تربیتی مناسب شناخته می شود، متصل شوند. کیفیت ساعت کتاب خوانی باید پایش، تا میزان تاثیر گذاری آن مشخص شود. مشکل عظیم نظام سنتی آموزش و پرورش در ایران، ناآشنایی با شیوه های نوین آموزش غیر داستانی مفاهیم علمی در قالب کتاب های جذاب است.

دو نتیجه این شیوه آموزش می تواند، ماندگاری مفاهیم علمی در ذهن دانش آموز و دیگری ضمانت بازار کتاب کودک و نوجوان باشد.
بله؛ علاوه بر ضمانت بازار نشر، براساس این شیوه آموزش که با قصه همراه است، دانش آموزان، علم را کاربردی فرا می گیرند. نظام سنتی آموزش و پرورش ایران دانش آموزان را پرسشگر تربیت نمی کند؛ درحالی که باید تلاش کنیم این گروه سنی ذهن منتقد داشته باشند. مشکل دیگر بی توجهی به کتاب های غیر درسی و کنکوزدگی، مساله نگارش است. دانش آموزان بسیار کم کتاب می خوانند و به نظر می رسد بعد از شیوع ویروس کرونا و بازگشایی مدارس، افت تحصیلی آشکار خواهد شد. دانش آموزان متاسفانه، در نگارش، روش تحقیق و استدلال های منطقی دچار ضعف هستند و بی تردید در دانشگاه با مشکل مواجه خواهند شد.

اگر به کتاب های غیر درسی توجه شود، سواد دانش آموزان به سطح غلط املایی عایا آیا تنزل پیدا نمی کند. برای بهبود اوضاع می توان به راه های رفته در نظام آموزش و پرورش کشور های موفق توجه کرد؛ دنبال این نیستیم که چرخ را دوباره اختراع کنیم. به عنوان مثال در فنلاند 70 درصد ساعت حضور دانش آموزان به مطالعه کتاب های غیر درسی می گذرد؛ در حالی که کتاب علمی ناشران در جشنواره رشد، رد می شود. با این استدلال که محتوای این کتاب ها با محتوای کتاب های درسی همخوانی ندارد. خب؛ همخوانی نداشته باشد. این کتاب ها مفاهیم علمی را کاربردی آموزش می دهد. با کمک ادبیات است که می توان به بچه ها مفهوم وطن، همدلی و صلح را آموزش داد به ویژه در دورانی که در معرض انواع خبر های ناخوشایند قرار دارند. ریشه این مشکل همان طور که گفتم حافظه محور، نتیجه محور بودن نظام آموزش و پرورش است و اینکه دانش آموز، پایان سال پاسخ تست صحیح را انتخاب و نمره قبولی را دریافت کند؛ همین.

با وجود همه مشکلات و عقب افتادگی ها در حوزه بازار کتاب کودک طی 17 ماه گذشته و آمار کاهش 20 درصدی تولید کتاب کودک، چه چشم اندازی را برای این بازار می بینید؟
به نظر می رسد تولید کتاب کودک، 50 درصد افت داشته است. بررسی کتاب های این حوزه در شورای کتاب کودک نشان می دهد، سال 1398 تنها در گروه کتاب های تصویری، نزدیک به 450 عنوان کتاب منتشر شده بود؛ در حالی که سال گذشته این میزان تقریبا 200 عنوان بود و پیش بینی می کنم در سال جاری این میزان بیش از این کاهش پیدا کند. شورای کتاب کودک هر آنچه از سوی ناشران تولید می شود، به غیر از کتاب های زرد و کتاب های کیوسکی را بررسی می کند.

به هرحال 20 یا 50 درصد، تولید کتاب کودک کاهش قابل توجهی داشته است. اگر فرض کنیم، مشکلات حوزه نشر به ویژه کاغذ تامین شود، توان اقتصادی مردم، گرانی دیگر ملزومات چاپ و کرونا به پایان برسد، برای آینده بازار نشر کودک چه چشم اندازی دارید؟
باید توجه داشته باشیم که همه مشکل بازار نشر مربوط به کاغذ نیست؛ بلکه قیمت زینک از ابتدای سال سه برابر شده است و دیگر ملزمات تولید کتاب نیز به همین ترتیب افزایش قیمت داشته است
بازار کتاب کودک به شدت از کمبود کاغذ لطمه دید در حالی که با تامین کاغذ دولتی ناشران حوزه بزرگسال کج دارو مریض به راه خود ادامه دادند
که موجب افزایش بهای شدید، کتاب شده است. بنابراین چشم انداز روشنی درباره بازار کتاب کودک ندارم. امید وار بودیم کرونا با تزریق عمومی واکسن کنترل شود. نمی دانیم آیا دولت توان کنترل بازار را دارد؟ آیا کاغذ وارد خواهد شد؟ بازار کتاب کودک به شدت از کمبود کاغذ لطمه دید؛ در حالی که با تامین کاغذ دولتی ناشران حوزه بزرگسال کج دارو مریض به راه خود ادامه دادند. کاغذ گلاسه، کیفیت و چهار رنگ بودن قیمت تولید را به شدت افزایش داد. دنبال خواندن آیه یاس نیستم؛ دریافت متن قوی از نویسند ه ها و همکاری با تصویر گران خلاق، مصداق کورسو های امید برای ناشر است که در نشر طوطی دیده می شود؛ اما چراغی در مسیر فعالان نشر روشن نیست تا پیش بینی آینده امکان پذیر باشد. گویا ناشران کتاب کودک متاثر از موج های مختلف بالا و پایین می روند؛ به ویژه ناشران خصوصی که درآمدی جزو از محل فروش کتاب هایشان ندارند. ناشران را فقط عشق و جنون پای کار نگه داشته است. به شخصه انسان نا امیدی نیستم و معتقدم باید تلاش کرد برای بهبود اوضاع. ناشران حوزه کودک و نوجوان، پیروان مکتب خانم مرحوم میر هادی و این جمله ایشان که غم بزرگ را به کار های بزرگ تبدیل کنیم هستند. بزرگان شورای کتاب کودک می گفتند اگر همه بزرگان و متفکران از ایران بروند و افرادی که کار خوب بلدند قهر کننده و در خانه بمانند چه می شود؟ فکر می کنم حداقل بر حلقه محدود اطراف خودمان تاثیرمثبت بگذاریم و کتاب های با کیفیت تولید کنیم و امید وار باشیم، مسئولان فرهنگی نیز دلسوز و آگاه باشند.

نویسنده کتاب کودک در کشور های اسکاندیناوی از سهم فروش کتاب براساس قیمت پشت جلد ارتزاق نمی کند؛ بلکه از راه برگزاری تور های کتاب خوانی در مدارس، کسب درآمد می کنند. هزینه برگزاری این تور های از سوی دولت تامین می شود و در اختیار مدارس قرار می گیرد. مدارس موظف اند، براساس تعداد دانش آموزان، حداقل با حضور چهار نویسنده در سال برنامه کتاب خوانی داشته باشد و در پایان هر سال تاثیر گذاری تور ها را پایش می کنند. در جریان این تور ها، کتابدار است که براساس علاقه مندی دانش آموزان، نویسنده و تصویر گران خلاق را دعوت می کند. تعامل نویسندگان با دانش آموزان، بی تردید بر کیفیت آثار بعدی آن ها موثر است در حالی که در کشور ما نویسنده ها راهی به داخل مدارس ندارند؛ گویا در های مدارس به روی آن ها بسته است. در ایران نیز متخصصان، انجام برنامه های مشابه وجود دارد، اما امکانات و بودجه کافی در اختیار ندارند. تکرار می کنم، نظام آموزش و پرورش کرخت، سنتی و به شدت مقام در برابر کوچک ترین تغییرات است. با وجود همه مسائل و مشکلات، یکی از اقدامات قابل توجه دولتی، تشکیل باشگاه های کتاب خوانی است.

اجرای این طرح با استفاده از افراد متخصص به نیرو های علاقه مند در شهر های کوچک و حاشبه شهر های بزرگ انگیزه داد. تور های سفر نویسندگان و انتخاب مروجان برتر ازجمله نتایج تشکیل باشگاه های کتاب خوانی است؛ بنابراین هر زمان از افراد متخصص، نیرو های انسانی انجمن ها و تشکل های آشنا به کار بومی و غیر بومی استفاده شده است و به نظر می کسد بودجه های دولتی فارغ از هر شعار زدگی باید در این مسیر ها که افراد متخصص حضور دارند استفاده شود.

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، سال هاست که می گوییم برای ترویج کتاب خوانی باید از کودکی برنامه ریزی کرد، اما با وجود کاهش 20 درصدی تولید کتاب کودک در سال 1399 در مقایسه با سال 1398 به نظر می رسد، تا حد زیادی دچار شعارزدگی شده ایم. سحر ترهنده، که معتقد است کاهش تولید حتی تا 50 درصد می رسد و: همه گیری کووید19، تیر خلاصی به حوزه نشر بود.

مدیر نشر طوطی که سال 2012 از ایران، به عنوان داور جایزه جهانی هانس کریستن اندرسن انتخاب شده بود، معتقد است؛ با وجود نظام آموزش و پرورش سنتی و کرخت ایران، در ِ مدارس به روی نویسندگان بسته است؛ در حالی که برگزاری تور های کتاب خوانی برای دانش آموزان کشور های پیشرفته با حمایت های دولت، سهم ناشر از پشت جلد را به بخش ناچیزی از محل درآمد آن ها تبدیل کرده است.

وی چشم انداز نشر کتاب کودک را بدون حمایت های دولتی، روشن نمی بیند و معتقد است ناشران این حوزه با عشق و جنون پای کار ایستاده اند.

همزیستی فعالان حوزه نشر با کرونا، در 17 ماه گذشته آثار قابل توجهی بر بازار کتاب داشته است؛ به طوری که آمار ها از کاهش 20 درصدی میزان تولید کتاب در حوزه کودک خبر می دهند. در این مدت نشر طوطی چه وضعیتی را سپری کرد؟
با شیوع کرونا، میزان چاپ کتابِ طوطی در مقایسه با سال های گذشته به شدت کاهش پیدا کرد؛ ماه ها نیز کتاب جدید و چاپ نخست تولید نشد و آمار های تطبیقی نشان می دهد، تولید کتاب های جدید نشر طوطی در سال 1399 به یک دوم سال 1398 کاهش پیدا کرد. از ابتدای سال جدید نیز چهار عنوان جدید در طوطی منتشر شده است؛ در حالی که سال گذشته این میزان سه یا چهار برابر بود.

در این مدت، برای زنده نگه داشتن نشر و پیشگیری از تعدیل نیرو، تولید محتوا تالیف و ترجمه را ادامه دادیم اما غالبا در مرحله چاپ متوقف شدیم. به تبع کاهش چاپ کتاب، در حوزه تعاملات خارجی نیز فروش رایت بیش از نصف افت پیدا کرد. عوامل دیگری از جمله انتظار برای کاهش قیمت کاغذ موجب شد در پیش بینی و برنامه ریزی حرفه ای ناتوان شویم؛ به ویژه اینکه ناشران کتاب کودک با مشکل تهیه کاغذ گلاسه نیز مواجه هستند ؛چراکه این نوع کاغذ، مشمول ارز دولتی نیست. به همین دلیل بسیاری از ناشران کودک، به استفاده از کاغذ تحریر رو آوردند تا بتوانند از کاغذ دولتی بهره مند شوند؛ بنابراین کیفیت برخی کتاب های تصویری کودک، افت کرد. ناشران دیگر نیز برای حفظ کیفیت مجبور بودند از بازار آزاد که خود دچار کمبود شدید و تنوع اندک دچار بود، خرید کنند.

نتیجه همه مشکلات از کمبود کاغذ، تحریم تا تعطیلی کتاب فروشی ها دلسردی جامعه نشر است؛ البته مشکلات، چند سال پیش از شیوع کرونا، با نوسانات قیمت کاغذ آغاز شده بود و توقف فعالیت برخی کتاب فروشی ها و یا دفاتر نشر درپی همه گیری کووید19، تیر خلاصی به حوزه نشر بود. در نشر طوطی، برای اینکه دچار آسیب های سنگین نشویم، همان طور که گفتم بر تولید؛ به ویژه تالیف، تمرکز کردیم. به پدیدآوران اعلام
مطمئن باشید اگر مدارس همچنان صاحب کتابخانه و کتابدار بود، این دو حتما راه خودشان را در فضای مجازی سامانه شاد پیدا می کردند. مدارس باید کتابدار و کتابخانه داشته باشند؛ اگر در مدارس این دو فعال بودند بی تردید در دوره شیوع کرونا، تعداد قابل توجهی برنامه آنلاین ترویج کتابخوانی تولید می شد
کردیم پذیرای آثار هستیم اما به دلیل مشکلات مختلف، در انتخاب ها سختگیر تر شده ایم. در حوزه بین الملل و خرید رایت به دلیل نوسان قیمت ارز نیز این سیاست را اعمال کردیم. برنامه ریزی اولیه در نشر طوطی رشد تصاعدی سالانه در تالیف و ترجمه بود؛ اما نه تنها محقق نشد؛ بلکه کاهش چشم گیر هم داشتیم. می دانیم هرچه عنوان های جدید بیشتر باشد بر افزایش فروش تجدید چاپ ها تاثیر گذار است؛ چراکه تازه های نشر، ناشر را در بازار نگه می دارد.

برای برون رفت از بازار کرونایی کتاب، چه راهکاری را در بازار یابی پی گرفتید؟
سایت نشر را تقویت و بر فروش های اینترنتی تمرکز کردیم. پیش از شیوع کرونا، نشر طوطی با هدف حمایت از کتاب فروشِ های فیزیکی، به طور مستقل به شیوه فروش مجازی ورود نکرده بود اما به دلیل تعطیلی های مکرر کتاب فروشی ها و حتی تعطیلی کتاب فروشی انتشارات فاطمی، چاره ای جز فروش اینترنتی نداشتیم. علاوه براین برای فروش رمان نوجوان با فروشگاه های کتاب های الکترونیک قرار داد منعقد کردیم. با توجه به کاهش فروش داخلی، تقویت بخش انگلیسی زبان سایت، بر فروش رایت بیشتر تمرکز کردیم. این سیاست موجب شد تا ظرف چند ماه گذشته رایت 10 عنوان کتاب را بفروشیم.

در کنار اتفاقات بد که کرونا رقم زد، یکی از اقدامات قابل توجه، طراحی سامانه شاد در نظام آموزش و پرورش بود. بسیاری از فعلان حوزه کتاب سامانه شاد را به عنوان یک ظرفیت برای تقویت و توسعه کتاب خوانی گروه سنی کودک و نوجوان تحلیل کردند؛ اما مدتی پیش وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی براساس نتایج نظر سنجی از دانش آموزان نوجوان 15 تا 18 سال، اعلام کرد که 70 درصد دانش آموزان، کتاب غیر درسی نمی خوانند. به نظر می رسد با توجه به همه تفاهم نامه های همکاری که بین این دو وزارتخانه در زمینه کتاب و کتاب خوانی منعقد شده، از سامانه شاد برای این هدف استفاده نشده است. چطور می توان تفاهم نامه ها را به طور عملی، با توجه به ظرفیت های مختلف از جمله سامانه شاد در روزگاری که با کرونا درگیر هستیم -همچنین بعد از پایان شیوع- برای تقویت مطالعه کتاب های غیر درسی حفظ کنیم؟
تجربه آشنایی مستقیم با امکانات سامانه شاد را ندارم اما دور ادور در جریان بودم که دانش آموزان برای اتصال و حضور در کلاس های مجازی با مشکلات مختلفی مواجه بودند. در چند سال گذشته در بدنه نظام آموزش و پرورش چند باری تلاش شده تا به حوزه خواندن و ادبیات بها داده شود؛ اما این تلاش ها جدی نبود. متاسفانه نظام آموزش و پرورش ایران به شدت سنتی، حافظه محور است و بیماری تست زتی و توجه صرف به کنکور از این نظام به دانش آموزان و خانواده ها منتقل می شود. هرچند در سال های گذشته با افزایش ساعت کتاب خوانی اقدامات کوچکی انجام شد، اما شاهد بودیم که فعالیت کتابخانه های مدارس متوقف و شغل کتابداری از چارت آموزش و پرورش حذف شد. مطمئن باشید اگر مدارس همچنان صاحب کتابخانه و کتابدار بود، این دو حتما راه خودشان را در فضای مجازی سامانه شاد پیدا می کردند. مدارس باید کتابدار و کتابخانه داشته باشند؛ اگر در مدارس این دو فعال بودند بی تردید در دوره شیوع کرونا، تعداد قابل توجهی برنامه آنلاین ترویج کتاب خوانی تولید می شد.

بسیاری از نهاد های خواندن، مانند شورای کتاب کودک، مادران امروز و یا جام باشگا ه های کتاب خوانی با وجود کرونا، با استفاده از ظرفیت فضای مجازی و با وجود کاهش مخاطب، به تولید برنامه های کتاب محور و ترویجی ادامه دادند. متاسفانه بسیاری از فعالیت های کتاب خوانی به مناطق برخوردار شهر های کشور محدود شده است اما چند درصد از بدنه نظام آموزش
دانش آموزان متاسفانه، در نگارش، روش تحقیق و استدلال های منطقی دچار ضعف هستند و بی تردید در دانشگاه با مشکل مواجه خواهند شد. اگر به کتاب های غیر درسی توجه شود، سواد دانش آموزان به سطح نوشتن عایا آیا تنزل پیدا نمی کند. برای بهبود اوضاع می توان به راه های رفته در نظام آموزش و پرورش کشور های موفق توجه کرد؛ دنبال این نیستیم که چرخ را دوباره اختراع کنیم
و پرورش به این مدارس اختصاص دارد؟ ساعت کتاب خوانی در سایر مدارس به کلاس های جبرانی مثل ریاضی اختصاص پیدا می کند؛ بنابراین بخشنامه دستوری برای برگزاری ساعت کتاب خوانی آن هم بدون پایش و معرفی شیوه صحیح کتاب خوانی و انتخاب کتاب، چندان موثر نیست.

آموزش و پرورش برای بهره وری بیشتر از ساعت کتاب خوانی باید از کارشناسان استفاده کند. همچنین مدارس باید با متولیان جشنواره کتاب رشد که به عنوان مرجع معرفی کتاب های آموزشی و تربیتی مناسب شناخته می شود، متصل شوند. کیفیت ساعت کتاب خوانی باید پایش، تا میزان تاثیر گذاری آن مشخص شود. مشکل عظیم نظام سنتی آموزش و پرورش در ایران، ناآشنایی با شیوه های نوین آموزش غیر داستانی مفاهیم علمی در قالب کتاب های جذاب است.

دو نتیجه این شیوه آموزش می تواند، ماندگاری مفاهیم علمی در ذهن دانش آموز و دیگری ضمانت بازار کتاب کودک و نوجوان باشد.
بله؛ علاوه بر ضمانت بازار نشر، براساس این شیوه آموزش که با قصه همراه است، دانش آموزان، علم را کاربردی فرا می گیرند. نظام سنتی آموزش و پرورش ایران دانش آموزان را پرسشگر تربیت نمی کند؛ درحالی که باید تلاش کنیم این گروه سنی ذهن منتقد داشته باشند. مشکل دیگر بی توجهی به کتاب های غیر درسی و کنکوزدگی، مساله نگارش است. دانش آموزان بسیار کم کتاب می خوانند و به نظر می رسد بعد از شیوع ویروس کرونا و بازگشایی مدارس، افت تحصیلی آشکار خواهد شد. دانش آموزان متاسفانه، در نگارش، روش تحقیق و استدلال های منطقی دچار ضعف هستند و بی تردید در دانشگاه با مشکل مواجه خواهند شد.

اگر به کتاب های غیر درسی توجه شود، سواد دانش آموزان به سطح غلط املایی عایا آیا تنزل پیدا نمی کند. برای بهبود اوضاع می توان به راه های رفته در نظام آموزش و پرورش کشور های موفق توجه کرد؛ دنبال این نیستیم که چرخ را دوباره اختراع کنیم. به عنوان مثال در فنلاند 70 درصد ساعت حضور دانش آموزان به مطالعه کتاب های غیر درسی می گذرد؛ در حالی که کتاب علمی ناشران در جشنواره رشد، رد می شود. با این استدلال که محتوای این کتاب ها با محتوای کتاب های درسی همخوانی ندارد. خب؛ همخوانی نداشته باشد. این کتاب ها مفاهیم علمی را کاربردی آموزش می دهد. با کمک ادبیات است که می توان به بچه ها مفهوم وطن، همدلی و صلح را آموزش داد به ویژه در دورانی که در معرض انواع خبر های ناخوشایند قرار دارند. ریشه این مشکل همان طور که گفتم حافظه محور، نتیجه محور بودن نظام آموزش و پرورش است و اینکه دانش آموز، پایان سال پاسخ تست صحیح را انتخاب و نمره قبولی را دریافت کند؛ همین.

با وجود همه مشکلات و عقب افتادگی ها در حوزه بازار کتاب کودک طی 17 ماه گذشته و آمار کاهش 20 درصدی تولید کتاب کودک، چه چشم اندازی را برای این بازار می بینید؟
به نظر می رسد تولید کتاب کودک، 50 درصد افت داشته است. بررسی کتاب های این حوزه در شورای کتاب کودک نشان می دهد، سال 1398 تنها در گروه کتاب های تصویری، نزدیک به 450 عنوان کتاب منتشر شده بود؛ در حالی که سال گذشته این میزان تقریبا 200 عنوان بود و پیش بینی می کنم در سال جاری این میزان بیش از این کاهش پیدا کند. شورای کتاب کودک هر آنچه از سوی ناشران تولید می شود، به غیر از کتاب های زرد و کتاب های کیوسکی را بررسی می کند.

به هرحال 20 یا 50 درصد، تولید کتاب کودک کاهش قابل توجهی داشته است. اگر فرض کنیم، مشکلات حوزه نشر به ویژه کاغذ تامین شود، توان اقتصادی مردم، گرانی دیگر ملزومات چاپ و کرونا به پایان برسد، برای آینده بازار نشر کودک چه چشم اندازی دارید؟
باید توجه داشته باشیم که همه مشکل بازار نشر مربوط به کاغذ نیست؛ بلکه قیمت زینک از ابتدای سال سه برابر شده است و دیگر ملزمات تولید کتاب نیز به همین ترتیب افزایش قیمت داشته است
بازار کتاب کودک به شدت از کمبود کاغذ لطمه دید در حالی که با تامین کاغذ دولتی ناشران حوزه بزرگسال کج دارو مریض به راه خود ادامه دادند
که موجب افزایش بهای شدید، کتاب شده است. بنابراین چشم انداز روشنی درباره بازار کتاب کودک ندارم. امید وار بودیم کرونا با تزریق عمومی واکسن کنترل شود. نمی دانیم آیا دولت توان کنترل بازار را دارد؟ آیا کاغذ وارد خواهد شد؟ بازار کتاب کودک به شدت از کمبود کاغذ لطمه دید؛ در حالی که با تامین کاغذ دولتی ناشران حوزه بزرگسال کج دارو مریض به راه خود ادامه دادند. کاغذ گلاسه، کیفیت و چهار رنگ بودن قیمت تولید را به شدت افزایش داد. دنبال خواندن آیه یاس نیستم؛ دریافت متن قوی از نویسند ه ها و همکاری با تصویر گران خلاق، مصداق کورسو های امید برای ناشر است که در نشر طوطی دیده می شود؛ اما چراغی در مسیر فعالان نشر روشن نیست تا پیش بینی آینده امکان پذیر باشد. گویا ناشران کتاب کودک متاثر از موج های مختلف بالا و پایین می روند؛ به ویژه ناشران خصوصی که درآمدی جزو از محل فروش کتاب هایشان ندارند. ناشران را فقط عشق و جنون پای کار نگه داشته است. به شخصه انسان نا امیدی نیستم و معتقدم باید تلاش کرد برای بهبود اوضاع. ناشران حوزه کودک و نوجوان، پیروان مکتب خانم مرحوم میر هادی و این جمله ایشان که غم بزرگ را به کار های بزرگ تبدیل کنیم هستند. بزرگان شورای کتاب کودک می گفتند اگر همه بزرگان و متفکران از ایران بروند و افرادی که کار خوب بلدند قهر کننده و در خانه بمانند چه می شود؟ فکر می کنم حداقل بر حلقه محدود اطراف خودمان تاثیرمثبت بگذاریم و کتاب های با کیفیت تولید کنیم و امید وار باشیم، مسئولان فرهنگی نیز دلسوز و آگاه باشند.

نویسنده کتاب کودک در کشور های اسکاندیناوی از سهم فروش کتاب براساس قیمت پشت جلد ارتزاق نمی کند؛ بلکه از راه برگزاری تور های کتاب خوانی در مدارس، کسب درآمد می کنند. هزینه برگزاری این تور های از سوی دولت تامین می شود و در اختیار مدارس قرار می گیرد. مدارس موظف اند، براساس تعداد دانش آموزان، حداقل با حضور چهار نویسنده در سال برنامه کتاب خوانی داشته باشد و در پایان هر سال تاثیر گذاری تور ها را پایش می کنند. در جریان این تور ها، کتابدار است که براساس علاقه مندی دانش آموزان، نویسنده و تصویر گران خلاق را دعوت می کند. تعامل نویسندگان با دانش آموزان، بی تردید بر کیفیت آثار بعدی آن ها موثر است در حالی که در کشور ما نویسنده ها راهی به داخل مدارس ندارند؛ گویا در های مدارس به روی آن ها بسته است. در ایران نیز متخصصان، انجام برنامه های مشابه وجود دارد، اما امکانات و بودجه کافی در اختیار ندارند. تکرار می کنم، نظام آموزش و پرورش کرخت، سنتی و به شدت مقام در برابر کوچک ترین تغییرات است. با وجود همه مسائل و مشکلات، یکی از اقدامات قابل توجه دولتی، تشکیل باشگاه های کتاب خوانی است.

اجرای این طرح با استفاده از افراد متخصص به نیرو های علاقه مند در شهر های کوچک و حاشبه شهر های بزرگ انگیزه داد. تور های سفر نویسندگان و انتخاب مروجان برتر ازجمله نتایج تشکیل باشگاه های کتاب خوانی است؛ بنابراین هر زمان از افراد متخصص، نیرو های انسانی انجمن ها و تشکل های آشنا به کار بومی و غیر بومی استفاده شده است و به نظر می کسد بودجه های دولتی فارغ از هر شعار زدگی باید در این مسیر ها که افراد متخصص حضور دارند استفاده شود.
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)
خبرگزاری کتاب ایران

همزیستی فعالان حوزه نشر با کرونا، در 17 ماه گذشته آثار قابل توجهی بر بازار کتاب داشته است؛ به طوری که آمار ها از کاهش 20 درصدی میزان تولید کتاب در حوزه کودک خبر می دهند. در این مدت نشر طوطی چه وضعیتی را سپری کرد؟

مطمئن باشید اگر مدارس همچنان صاحب کتابخانه و کتابدار بود، این دو حتما راه خودشان را در فضای مجازی سامانه شاد پیدا می کردند. مدارس باید کتابدار و کتابخانه داشته باشند؛ اگر در مدارس این دو فعال بودند بی تردید در دوره شیوع کرونا، تعداد قابل توجهی برنامه آنلاین ترویج کتابخوانی تولید می شد

مطمئن باشید اگر مدارس همچنان صاحب کتابخانه و کتابدار بود، این دو حتما راه خودشان را در فضای مجازی سامانه شاد پیدا می کردند. مدارس باید کتابدار و کتابخانه داشته باشند؛ اگر در مدارس این دو فعال بودند بی تردید در دوره شیوع کرونا، تعداد قابل توجهی برنامه آنلاین ترویج کتابخوانی تولید می شد

برای برون رفت از بازار کرونایی کتاب، چه راهکاری را در بازار یابی پی گرفتید؟

در کنار اتفاقات بد که کرونا رقم زد، یکی از اقدامات قابل توجه، طراحی سامانه شاد در نظام آموزش و پرورش بود. بسیاری از فعلان حوزه کتاب سامانه شاد را به عنوان یک ظرفیت برای تقویت و توسعه کتاب خوانی گروه سنی کودک و نوجوان تحلیل کردند؛ اما مدتی پیش وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی براساس نتایج نظر سنجی از دانش آموزان نوجوان 15 تا 18 سال، اعلام کرد که 70 درصد دانش آموزان، کتاب غیر درسی نمی خوانند. به نظر می رسد با توجه به همه تفاهم نامه های همکاری که بین این دو وزارتخانه در زمینه کتاب و کتاب خوانی منعقد شده، از سامانه شاد برای این هدف استفاده نشده است. چطور می توان تفاهم نامه ها را به طور عملی، با توجه به ظرفیت های مختلف از جمله سامانه شاد در روزگاری که با کرونا درگیر هستیم -همچنین بعد از پایان شیوع- برای تقویت مطالعه کتاب های غیر درسی حفظ کنیم؟

دانش آموزان متاسفانه، در نگارش، روش تحقیق و استدلال های منطقی دچار ضعف هستند و بی تردید در دانشگاه با مشکل مواجه خواهند شد. اگر به کتاب های غیر درسی توجه شود، سواد دانش آموزان به سطح نوشتن عایا آیا تنزل پیدا نمی کند. برای بهبود اوضاع می توان به راه های رفته در نظام آموزش و پرورش کشور های موفق توجه کرد؛ دنبال این نیستیم که چرخ را دوباره اختراع کنیم

دانش آموزان متاسفانه، در نگارش، روش تحقیق و استدلال های منطقی دچار ضعف هستند و بی تردید در دانشگاه با مشکل مواجه خواهند شد. اگر به کتاب های غیر درسی توجه شود، سواد دانش آموزان به سطح نوشتن عایا آیا تنزل پیدا نمی کند. برای بهبود اوضاع می توان به راه های رفته در نظام آموزش و پرورش کشور های موفق توجه کرد؛ دنبال این نیستیم که چرخ را دوباره اختراع کنیم

دو نتیجه این شیوه آموزش می تواند، ماندگاری مفاهیم علمی در ذهن دانش آموز و دیگری ضمانت بازار کتاب کودک و نوجوان باشد.

با وجود همه مشکلات و عقب افتادگی ها
در حوزه بازار کتاب کودک طی 17 ماه گذشته و آمار کاهش 20 درصدی تولید کتاب کودک، چه چشم اندازی را برای این بازار می بینید؟

به هرحال 20 یا 50 درصد، تولید کتاب کودک کاهش قابل توجهی داشته است. اگر فرض کنیم، مشکلات حوزه نشر به ویژه کاغذ تامین شود، توان اقتصادی مردم، گرانی دیگر ملزومات چاپ و کرونا به پایان برسد، برای آینده بازار نشر کودک چه چشم اندازی دارید؟

بازار کتاب کودک به شدت از کمبود کاغذ لطمه دید در حالی که با تامین کاغذ دولتی ناشران حوزه بزرگسال کج دارو مریض به راه خود ادامه دادند

بازار کتاب کودک به شدت از کمبود کاغذ لطمه دید در حالی که با تامین کاغذ دولتی ناشران حوزه بزرگسال کج دارو مریض به راه خود ادامه دادند

به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در حاشیه سفر به استان سمنان در جمع خبرنگاران با اشاره به خسارت های بخش فرهنگ و هنر و گردشگری ایران در دوران شیوع کرونا گفت: بخش فرهنگ و هنر ایران از اسفندماه که شاهد شیوع ویروس کرونا بودیم تا اواخر اردیبهشت ماه 1400 افزون بر 9000 میلیارد تومان خسارت دیده که حجم قابل توجهی است.

کتاب یکی از بخش های فرهنگی جامعه ماست که مخاطبان خاص خود را دارد و از خسارت های ناشی از شیوع بیماری کرونا بی نصیب نماند. تعطیلی چاپخانه داران و کتابفروشان در ماه های ابتدایی سال 99 باعث شد کتابی در فروردین ماه همان سال منتشر نشود. از سوی دیگر وضعیت اقتصادی مردم روی میزان خرید کتاب تاثیر گذاشت و اقتصاد نشر را تحت تاثیر قرار داد.

ناشران به تبع میزان تقاضای بازار برای خرید کتاب، میزان عناوین منتشرشده شان را کاهش دادند. این مسئله در موضوعات دیده می شود. تاحدی که از اسفند ماه سال 98 که آغاز شیوع کرونا در کشور بود تا اردیبهشت ماه امسال 113 هزار و 367 عنوان کتاب در کشور منتشر شد. حجم قابل توجهی از این کتاب ها تألیفی بودند. میزان کتاب های تألیفی در این مدت به 81 هزار و 261 عنوان و میزان کتاب های ترجمه به 32 هزار و 106 عنوان رسید.

از بین آثار منتشرشده سهم ناشران تهرانی در این مدت 85 هزار و 887 عنوان و سهم ناشران شهرستانی 27 هزار و 480 عنوان کتاب بود. همچنین اکثر کتاب های منتشرشده در این مدت چاپ اولی بودند. در میان آثار چاپ اولی کمتر نام مولفان مشهور به چشم می خورد. این مسئله از سویی به شیوع کرونا و از سوی دیگر به دست به عصا بودن ناشران برای انتشار کتاب بازمی گردد. آثار برخی از مولفان مشهور در شرایط کرونایی در صف انتشار ماندند و هنوز به بازار نشر عرضه نشدند.مجموع شمارگان کتاب در دوران شیوع کرونا به 142 میلیون و 370 هزار و 265 نسخه رسید. کاهش شمارگان کتاب مسئله ای است که پیش از شیوع بیماری کرونا در کشور وجود داشت و در این دوران ادامه پیدا کرد.

میزان کتاب های منتشرشده از ابتدای سال 98 تا پیش از شیوع کرونا به 94 هزار و 660 عنوان می رسید. تنها با مقایسه میزان کتاب های منتشر شده در ایام شیوع کرونا و پیش از آن می توان به احتیاط بیشتر ناشران برای انتشار کتاب به تبع خسارات ناشی از کرونا پی برد. میزان کتاب های منتشر شده در یک سال و نیم گذشته تفاوت اندکی با میزان انتشار کتاب در یازده ماه نخست سال 98 دارد.

67 هزار و 544 عنوان کتاب تالیفی و 27 هزار و 116 عنوان کتاب ترجمه در یازده ماه نخست سال 98 منتشر شد. سهم ناشران تهرانی 73 هزار و 187 عنوان و سهم ناشران شهرستانی 21 هزار و 473 عنوان بود. 51 هزار و 486 کتاب چاپ اولی و 43 هزار و 174 عنوان کتاب تجدید چاپ در این مدت در بازار نشر عرضه شدند.

میزان شمارگان کتاب در یازده ماه نخست سال 98 به 134 میلیون و 435 هزار و 405 عنوان رسیده بود این مسئله نشان می دهد مجموع شمارگان کتاب در یک سال و نیم گذشته نسبت به یازده ماه سال 98 حدود 8 میلیون افزایش یافته است. کاهش شمارگان با میزان استقبال مخاطب از کتاب ارتباط مستقیمی دارد. البته دولت برای جبران خسارت های ناشی از کرونا در این مدت نمایشگاه مجازی کتاب و طرح های فصلی موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران را برگزار کرده است.

برگزاری نمایشگاه و اجرای طرح ها تنها مسکنی برای اقتصاد نشر بودند و روند کاهش انتشار عناوین کتاب را متوقف نکرد و این روند در ماه های پس از اردیبهشت هم ادامه داشت. در یک ماه و نیم نخست امسال باوجود تعطیل نشدن چاپخانه ها بازهم میزان عناوین منتشرشده در این مدت کاهش یافت. افزایش قیمت ملزومات چاپ در کنار افزایش قیمت کاغذ و خارج شدن کتاب از سبد خرید مردم در این امر بی تاثیر نبود. در این مدت تعدادی از ناشران از صنعت نشر خارج شدند تعدادی هم کتاب هایشان را منتشرنکردند این به معنای تعطیلی صنعت نشر در دوران شیوع کروناست.

افزایش دو برابری قیمت ملزومات چاپ از اوایل امسال خرید 322 عنوان کتاب به تصویب رسید ناشران تازه وارد وابسته به حمایت های دولتی هستند

انتهای پیام/

نقی سلیمانی

روز 18 تیرماه در تقویم ما ایرانی ها، به عنوان روز ادبیات کودکان و نوجوانان اعلام شده است؛ یعنی روز مرگ مهدی آذریزدی . آذر یزدی صاحب مجموعه کتاب با ارزش قصه های خوب برای بچه های خوب و شماری دیگر از آثار با ارزش است و از پیش کسوتان ادبیات کودکان و نوجوانان در ایران. آیا می توان روز مرگ یک نویسنده را جشن گرفت (!) و به عنوان روز ادبیات کودکان و نوجوانان در یک کشور اعلام کرد؟

البته ادبیات کودکان و نوجوانان در ایران مسائل و مشکلات زیادی دارد که نویسندگان ضروری است در روزنامه ها و نیز در کتاب های خود آن را اعلام کنند تا سرانجام روزی نزدیک یا دور اصلاح شود. اما این یکی اگرچه شاید خیلی کوچک به نظر برسد، اما مثل یک جور توهین دائمی است که هر سال تکرار می شود. اگر به نویسنده کتاب کودک این روز را تبریک بگویید، چنان که من گفتم، برمی آشوبد و از ناراحتی به خود می پیچد.
من نمی دانم روز 27 اسفند، روز تولد مهدی آذر یزدی، که اتفاقا به عید هم نزدیک است، مگر چه عیبی دارد که روز ادبیات کودکان اعلام نمی شود؟
چرا برخی سرنا را از سر گشادش می زنند؟! چرا اجازه می دهیم بی تناسبی پا بگیرد و بیداد کند؟ آیا گرهی را که با دست باز می شود، به راستی، باید با دندان گشود؟!

نقی سلیمانی

روز 18 تیرماه در تقویم ما ایرانی ها، به عنوان روز ادبیات کودکان و نوجوانان اعلام شده است؛ یعنی روز مرگ مهدی آذریزدی . آذر یزدی صاحب مجموعه کتاب با ارزش قصه های خوب برای بچه های خوب و شماری دیگر از آثار با ارزش است و از پیش کسوتان ادبیات کودکان و نوجوانان در ایران. آیا می توان روز مرگ یک نویسنده را جشن گرفت (!) و به عنوان روز ادبیات کودکان و نوجوانان در یک کشور اعلام کرد؟

البته ادبیات کودکان و نوجوانان در ایران مسائل و مشکلات زیادی دارد که نویسندگان ضروری است در روزنامه ها و نیز در کتاب های خود آن را اعلام کنند تا سرانجام روزی نزدیک یا دور اصلاح شود. اما این یکی اگرچه شاید خیلی کوچک به نظر برسد، اما مثل یک جور توهین دائمی است که هر سال تکرار می شود. اگر به نویسنده کتاب کودک این روز را تبریک بگویید، چنان که من گفتم، برمی آشوبد و از ناراحتی به خود می پیچد.
من نمی دانم روز 27 اسفند، روز تولد مهدی آذر یزدی، که اتفاقا به عید هم نزدیک است، مگر چه عیبی دارد که روز ادبیات کودکان اعلام نمی شود؟
چرا برخی سرنا را از سر گشادش می زنند؟! چرا اجازه می دهیم بی تناسبی پا بگیرد و بیداد کند؟ آیا گرهی را که با دست باز می شود، به راستی، باید با دندان گشود؟!

سرویس : فرهنگ و ادب - ادبیات و نشر زمان : شناسه خبر : 1074325

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان ، مصطفی راضی جلالی امروز شنبه 19 تیر در وبینار بین المللی ادبیات در روزگار کرونا که در موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران برگزار شد، گفت: امسال در اولین روز کاری دکتر جوادی معاون فرهنگی وزیر ارشاد ابلاغ دستوری از سوی جناب وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی داد. دکتر صالحی وزیر فرهنگ به آقای دهقانکار در مورد فرهنگ سازی و برقراری ارتباط علمی بین ادبیات و کرونا گفته بودند که در این زمینه فعالیتی صورت گیرد. طبق این دستور و ابلاغیه موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران اقدام کرد.

مدیر دفتر گسترش شعر و ادبیات موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران اظهار داشت: وقتی همه جا را سکوت و رخوت فرا گرفته بود، ادبا به میدان آمدند و گرد رخوت را از تن خود و جامعه زدودند. امیدوارم حاصل تلاش همکاران در همایش ادبیات در روزگار کرونا این باشد که از تهدید و تحدید فرصت بسازیم، باید در این شرایط از محدودیت ها فرصت بسازیم. امیدوارم که قدم موسسه خانه کتاب با برگزاری همایش ادبیات در روزگار کرونا باعث شود که گامی به سمت فرصت سازی و معرفی ادبیات به جامعه برداریم.

راضی جلالی تصریح کرد: از همه عزیزان که به ما کمک کردند، تشکر می کنم. افراد، نظام ها و دولت ها در پیچ های تند زندگی ماهیت خود را نشان می دهند. کرونا یکی از پیچ های تند زندگی همه ماست و امیدوارم ماهیت خود را خوب نشان دهیم.

گفتنی است، همایش بین المللی ادبیات در روزگار کرونا به همت موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران در محورهای ادبیات و امیدبخشی در دوران بحران، بیماری های همه گیر در متون ادب فارسی، نقش ادبیات در دوران کرونا، آفرینش های ادبی در عصر کرونا در کشورهای فارسی زبان، وضعیت آثار ادبی در روزگار کرونا و فرصت ها و چالش های شعر و ادبیات داستانی در دوران همه گیری کرونا نوزدهم و بیستم تیر برگزار می شود.

پایان پیام/ 31

ضمیمه :

کلید ‫واژه ها:

مصطفی راضی جلالی

|

موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران

|

ویروس کرونا

|

ماکان زهرایی، مدیر نشر کارنامه و مدیر شهر کتاب نیاوران در گفت وگو با ایسنا درباره تخفیف های نامتعارف برخی از سایت های فروش کتاب اظهار کرد: این بحث طولانی است و فکر می کنم خیلی راحت می شود این موضوع را کنترل کرد اما این را که چرا کنترل نمی شود، نمی فهمم. جواب تازه ای هم ندارم. فکر می کنم این موضوع موضوع روشنی است و سروسامان دادنش هم کار بسیار ساده ای است. این که متوجه شویم کتابی کپی است، کار سختی نیست و شناسایی مرجع فروش کتاب هم کار سختی نیست و این که باید جلو فروش کتاب ها در سایت های متخلف گرفته شود، چیز سختی نیست. برای همین نمی توانم بفهمم باید چه راهکاری داد. این سایت ها به سرعت باید توسط وزارت فرهنگ و ارشاد و اتحادیه ناشران و کتابفروشان جمع شوند. ما به عنوان کتابفروش و ناشر عملا نمی دانیم باید چه کنیم و نشسته ایم فقط به این صحنه نگاه می کنیم.

او درباره مسئله دادن تخفیف و آسیبی که ممکن است به دنبال داشته باشد، گفت: ما در قوانین صنفی مان خیلی روشن داریم که هیچ کس نمی تواند بیشتر از 15 درصد به کالای خود تخفیف دهد مگر با اجازه اتحادیه و صنف. زمانی که ما تخفیف های فصلی داریم مانند عیدانه کتاب و بهارانه کتاب، این ارشاد است که تخفیفی را می گذارد و همه در آن سهیم هستند. طبق قانون صنفی هر کسی می تواند با اطلاع تا 15 درصد تخفیف بدهد و برای بیشتر از آن باید مجوز بگیرد. از طرف دیگر زمانی که کالایی را در محل کارم گران می فروشم اداره تعزیرات می آید این موضوع را ثبت و دادگاهی می کند و جریمه می شوم، همین طور ارزان فروشی بیش از اندازه هم ثبت و دادگاهی و جریمه دارد، اما چرا این اتفاق نمی افتد؟

زهرایی در ادامه افزود: اگر من روی در کتابفروشی خود بگذارم 35 درصد تخفیف، اتحادیه به من اخطار می دهد اما الان سایت ها این کار را می کنند. 35 تا 45 درصد قیمت کتاب هزینه تولید است اما چطور می شود با 80 درصد تخفیف می فروشند؟! این موضوع جای بحث دارد. چرا جلو این ها گرفته نمی شود. در کنار خیابان بساط کتاب های کپی را می بینیم اما من ناشر می توانم در کنار خیابان بساط کنم و کتاب اوریجینال خودم را بفروشم و خیابان را مغازه کنم؟ نمی شود. اما آن عده می توانند، چرا آن ها می توانند، چرا جلوشان گرفته نمی شود؟ مگر 200 بساط را جمع کردن چقدر سخت است؟ یا پیدا کردن منابع تأمین شان را، یا حتی اخطار دادن به سایت هایی که تعدادشان هم زیاد نیست، چرا نمی شود؟ ما قانون داریم و کسی نمی تواند بالای 15 درصد تخفیف بدهد مگر این که مجوز داشته باشد، سایت های مجازی هم مانند فروشگاه هستند، این ها مالیات می دهند، چرا این عده می توانند؟ اساسا از چه منبعی کالا را تهیه می کنند؟ این چه رقابت ناسالمی است؟! معتقدم ما در کشور قدرتمندی زندگی می کنیم و توان دفاعی و کنترلی بالایی در آن هست، چرا این اتفاق برای کتاب می افتد و نمی شود آن را جمع کرد؟ من این سوال را دارم.

او همچنین خاطرنشان کرد: از طرف دیگر زمانی که من ناشر کالای خود را عرضه نمی کنم، کپی شده آن وارد بازار می شود. در نشر کارنامه حتی یک کتابم را بالای 35 درصد به مراکز پخش نمی دهم و بالای 25 درصد هم به کتابفروش نمی دهم، چطور می شود کتاب من بالای 60 درصد در سایت ها تخفیف می خورد؟ اکر کتاب را تأمین نکنم در خطر کپی غیرمجاز قرار می گیرد، چون کتابم نیست کپی می شود، من چه کار می توانم بکنم؟ مگر این کشور قانون ندارد؟ محافظت از قانون ندارد؟ مگر پلیس ندارد؟ عملی به این وسعت اتفاق می افتد، این موضوع باید شاکی عمومی داشته باشد. بنابراین من نمی دانم چه بگویم و یا اصلا حرف من چه فایده ای دارد.

این ناشر درباره فرهنگ سازی در این عرصه همچنان که در حوزه سینما این اتفاق افتاد، گفت: بله ما عملا قاچاق فیلم را دیگر نمی بینیم اما الان با دادن پولی به سایت های مجاز هر فیلمی را که بخواهید، می توانید ببینید. هزینه سی دی و دانلود فیلم بالاست اما 100 هزار تومان به یکی از سایت ها بدهید و صبح تا شب فیلم ببینید. اما چه راهکاری برای کتاب فیزیکی وجود دارد؟ ما که نمی توانیم کتاب مان را به صورت پی دی اف بفروشیم؟ شرایط برای سینمایی ها و اهل موسیقی سخت شد اما امکاناتی به وجود آمد که شرایط برای شان بهتر شد اما ما در واقع از همکاران مان آسیب می بینیم؛ مثلا یک سایت رسمی و سایت های کتاب که رسمی هستند. پویش زمانی معنا دارد که جلو این ها گرفته شود. سال هاست پشت در کتابفروشی زده ایم کتاب قاچاق نخرید، از سایت غیرمجاز کتاب نگیرید، از حراجی نگیرید وگرنه کتابفروشی محله تان تعطیل می شود، اما زمانی که یک سایت رسمی دارد کتاب را با تخفیف نامتعارف می فروشد، مردم با خود می گویند چرا من نگیرم. پس موضوع منتفی است.

او سپس بیان کرد: ما قدرتمندتر از ارشاد و اتحادیه که نداریم، من کتابفروش و ناشر چه کاری از دستم بر می آید؟ من کتابی دارم که مدت هاست عرضه نمی کنم، الان هم مراکز توزیعی را که به سایت ها کتاب می دهند، شناسایی کرده ام و تاجای ممکن به آن ها کتاب نمی دهم. اما نمی دانم چطور به دست می آورند، ما بیشتر از 35 درصد برای موزعان و 25 درصد برای کتابفروشان نداریم، چطور کتاب با تخفیف بالای 50 درصد فروخته می شود؟ شما این معادله را برای من حل کنید. از من کتاب را می گیرد و علاوه بر هزینه های نگهداری، 15 درصد هم از جیب خود می گذارد و برایش می صرفد! چطور می صرفد؟ پویش معنایی ندارد زیرا یک اتفاق رسمی دارد می افتد. ما می گوییم یک سایت معتبر نمی گوییم قاچاقچی. این ها مغازه اینترنتی اند و باید قانون داشته باشند. این ها نمی توانند از قانون مبرا باشند. من هم چه کار می توانم انجام دهم، بروم و بگویم چرا قانون اجرا نمی شود یا به این ها دستبند بزنید؟قانون وجود دارد، مدعی العموم وجود دارد، ارشاد هست، اتحادیه هست اما هیچ کدام نتوانسته اند کاری کنند. من کتابفروش چه راه حلی دارم؟ یا کتاب نفروشم یا تک فروشی کنم یا در مغازه ام را ببندم و چند نفر بیکار شوند و خودم هم زمین بخورم. کاری از دستم برنمی آید.

انتهای پیام

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، بهمن ماه سال 98 نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جریان اصلاح لایحه مالیات بر ارزش افزوده بند های 3، 4، 8 و 11 از بخش ب ماده 9 را تصویب کردند و با این اقدام خدمات زینک، چاپ و انتشار، روزنامه اعم از کاغذی یا الکترونیکی، چاپ کتاب، نشریه و خدمات نشر و توزیع آن ها از پرداخت مالیات و عوارض معاف شدند.

تلاش دست اندرکاران صنعت چاپ در این سال ها بر این بوده است که چاپ تجاری و بسته بندی را نیز با توجه به اینکه در متن قانون کلمه چاپ بدون اشاره به نوع آن معاف از مالیات شده است، معاف کنند. با این حال هنوز اتفاقی رخ نداده است. اخیراً نیز فعالان صنف چاپ به اعاده مالیات برای سالی که صنعت چاپ با مشکلات بسیار روبرو بوده انتقاد داشته و خواستار تعینی مهلت سه ماهه برای ارائه اظهارنامه ها شده بودند.

غلامرضا شجاع، نماینده تشکل های صنعت چاپ سراسر کشور، در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، با اشاره به مشکلات مالیاتی این صنعت گفت: اکنون بزرگترین مشکل صنعت چاپ بحث مالیات است، با اینکه در خرداد ماه با وزیر اقتصاد نامه نگاری کرده و تقاضا داشتیم که با توجه به کاهش سفارشات چاپخانه ها در دوران کرونا و فعالیت یک شیفت به جای سه شیفت در چاپخانه ها همراهی بیشتری با ما داشته باشند.

وی ادامه داد: این درست است که چاپخانه ها در تعطیلات ستاد کرونا باز بوده و به فعالیت خود ادامه داده اند ، اما به دلیل گرانی مواد اولیه حجم سفارشات بالا نبوده است. رؤسای اتحادیه ها و تشکل های صنعت چاپ از وزیر اقتصاد و نمایندگان مجلس خواستند تا همراهی بیشتری داشته باشند.

به گفته شجاع؛ در این راستا تعدادی از نمایندگان مجلس از رئیس سازمان امور مالیاتی و وزیر اقتصاد در نامه هایی جداگانه خواستار این شدند که سه ماه مهلت تقدیم اظهارنامه دهند تا بلکه ما در این مدت بتوانیم معافیت چاپخانه ها را که قانونی است، اجرایی کنیم. یا حداقل برای سال مالیاتی جاری افزایش مالیات نداشته باشیم.

وی با اشاره به تعطیلی های گسترده در صنعت چاپ گفت: در دو سال گذشته بسیاری از واحدهای چاپ ، پیش از چاپ و پس از چاپ تعداد کارگران خود را کاهش دادند و بی کاری گسترده در این صنعت داشتیم. اما تلاش شد تا چراغ چاپخانه ها خاموش نشود ولی دولت هیچ توجهی به این موضوعات ندارد.

شجاع نامه نگاری های انجام شده را بی نتیجه دانست و گفت: سازمان امور مالیاتی و وزارت اقتصاد هیچ پاسخی ندادند ، با وجود اینکه رئیس و اعضای کمیسیون اقتصادی مجلس به آن ها نامه نوشته بود.

وی بخشی دیگری از مشکلات این صنعت را کمبود کاغذ دانست و یادآور شد: با توجه به برنامه دولت برای واکسیناسیون معلمان و بازگشایی مدارس و دانشگاه ها در مهر ماه ما با کمبود کاغذ مواجه خواهیم شد در حال حاضر بسیاری از تجار واردکننده کاغذ اقدام به واردات محصولات جدید نکرده اند؛ زیرا قیمت کاغذ در بازار از قیمت تمام شده برای تاجر پایین تر است، از فراخوان ارشاد برای واردات نیز استقبال چندانی نشده است ؛ بنابراین باید فکری برای دسترسی به کاغذ در نیمه دوم سال جاری کرد.

انتهای پیام/

سید مرتضی سبزقبا در گفت وگو با ایسنا اظهار کرد: در واقع هیچ زمانی شرایط و مناسبات سینمای حرفه ای کوتاه ایران بغرنج تر و دشوارتر و پیچیده تر و نابسامان تر از امروز نبوده است. با این حال برخی ها تلاش می کنند تا تغییرات اعمال شده در شیوه تولید فیلم، شیوه اختصاص بودجه به آثار و نیز روش برگزاری و مدیریت جشنواره های سینمای کوتاه را تغییراتی مثبت و سازنده ارزیابی کنند که این چیزی جز دروغ و فریب نیست.

او خاطرنشان کرد: حداقل در بیش از یک دهه اخیر شاهد مدیریتی بودیم که حاصل آن تجمیع ظرفیت ها و بسترهای رشد سینماگران در پایتخت، تبعیض در حمایت از سینماگران شاخص شهرستانی، جهت دهی جشنواره ها و به تبع آن برخی فیلم سازان برای شکل گیری سینمای کوتاهی که به دور از تعاریف علمی و درست سینمای کوتاه مقلد صرف مناسبات و قواعد سینمای بلند بوده و نیز جایگزینی و تثبیت روابط به جای ضوابط در شیوه حمایت از سینماگران حرفه ای سینمای کوتاه بوده است.

به باور سبزقبا؛ این معضلات که هر کدام برای نابودی سینمای کوتاه و سینماگران کشور، خود به تنهایی کافی به نظر می رسد حاصل مدیریت کسانی است که با انحصارطلبی در حوزه سینمای کوتاه مانع رشد سینمای کوتاه مستقل شدند و با زیاده خواهی در تقسیم امکانات، ظرفیت ها و بسترهای رشد سینما و سینماگران به نفع خود و همفکران خود راه را برای گسترش سینمای کوتاهی که به لحاظ قواعد و ساختارهای سینمایی فرسنگ ها از سینمای کوتاه به دور است باز کردند.

وی تصریح کرد: من به عنوان یکی از سینماگران سینمای کوتاه و به عنوان یکی از اعضای انجمن سینمای جوانان ایران و انجمن فیلم کوتاه ایران (ISFA) نسبت به آینده سینمای کوتاه و سینماگرانش به شدت نگران ام و این نگرانی را دلسوزانه و به دور از منفعت طلبی های شخصی به این وسیله به گوش آن دسته از مدیران و مسؤولان دلسوزی که به دور از منفعت طلبی های شخصی علاقه مندند تا برای رفع معضلات سینمای کوتاه کشور اقدامی مؤثر و مثبت انجام دهند و گامی برای رفع موانع موجود در مسیر رشد سینماگران این عرصه بردارند، اعلام می کنم.

این فیلم ساز در همین زمینه ادامه داد: من برخلاف نظر و رأی برخی مدیران و مسئولان سینمای کوتاه کشور، تغییرات اعمال شده در شیوه تولید فیلم و شیوه اختصاص بودجه به آثار را مثبت ارزیابی نمی کنم. اعلام پروتکل حمایت از سینمای کوتاه و سینماگرانش از سوی انجمن سینمای جوانان ایران برای تولید اثر و تخصیص این میزان بودجه برای تولید فیلم های کوتاه حرفه ای نه تنها چتر حمایتی انجمن از سینماگران و سینمای کوتاه را گسترش نخواهد داد بلکه به مرور هم در کیفیت و هم در کمیت باعث گسترش سینمای متوسط و میان مایه ای خواهد شد که حتی در کوتاه مدت سطح کیفیت سینمای کوتاه کشور را تنزل خواهد بخشید.

سبزقبا با بیان اینکه برای قضاوت درباره این تغییرات به گذشت زمان طولانی نیازی نیست، تاکید کرد: ناکارآمدی این شیوه به زودی و روزبه روز بیشتر از قبل مشخص خواهد شد. در شرایطی که مدت ها است همه نهادهای سینمایی کشور که پیش از این وظیفه حمایت از سینمای کوتاه و فیلم سازانش را برعهده داشته اند هر کدام به نوعی و به بهانه ای حمایت خویش را از سینمای کوتاه و سینماگرانش دریغ می کنند، این تغییرات اعمال شده در شیوه تولید فیلم و شیوه اختصاص بودجه در انجمن سینمای جوانان ایران که چندین دهه پناه و حامی فیلم سازان سینمای کوتاه بوده است، موجی از ناامیدی را در سینماگران این عرصه به وجود خواهد آورد.

از منظر این کارگردان؛ حضور مدرسان غیرمتخصص و نابلد در دفاتر مختلف انجمن در گستره ای وسیع، معضل دیگری است که سال ها است در دفاتر سراسر کشور نمود یافته و سطح آموزش های انجمن را بیش از پیش تنزل داده است. عدم جایگزینی کامل ورک شاپ ها و کارگاه های آموزشی کاربردی با رویکرد تولید فیلم به جای شیوه های آموزشی قبلی نیز تربیت و پرورش فیلم سازان جوان و مستعد را به تأخیر انداخته است.

وی بیان کرد: لزوم تغییر در شیوه آموزشی قبلی و جایگزینی ورک شاپ ها و کارگاه های آموزشی کاربردی که سال ها است هم از نظر مدیران عالی رتبه انجمن و هم از نظر کارشناسان و سینماگران توأمان، مورد تأیید قرار گرفته است ایجاب می کند که در همین زمینه به جای استفاده از مدرسان غیرمتخصص و ناکارآمد از متخصصان و هنرمندان موفق هر رشته برای تدریس در ورک شاپ ها و مدیریت کارگاه های آموزشی بهره گرفته شود.

کارگردان بهمن عنوان کرد: از سویی اگر قرار باشد ورک شاپ ها و کارگاه های آموزشی کاربردی با رویکرد تولید فیلم به طور کامل جایگزین شیوه آموزشی فعلی شود، مدرسان غیرمتخصص که خود هیچ موفقیتی در زمینه موضوعی که تدریس می کنند نداشته اند، چگونه قرار است راهکارها و رازهای موفقیت در سینما را به هنرجویان سینما آموزش بدهند؟ چراکه اساس برگزاری ورک شاپ ها بر مبنای انتقال تجربه های شخصی و هنری موفقِ سینماگران و متخصصان رشته های مختلف سینمایی شکل می گیرد و نه لزوما بر اساس جزوه ها و کتاب های آموزشی.

به اعتقاد سبزقبا؛ مساله دیگر این است که شیوه غیرمنصفانه حمایت های بی حد و اندازه از برخی فیلم سازان سینمای کوتاه به بی پرواترین شکل ممکن، بخش مهمی از سینماگران سینمای کوتاه را از تغییر رویکرد غیرمنصفانه برخی از مسؤولان نهادهای سینمایی کشور نسبت به حمایت اصولی و قانون مند از سینماگران شاخص کشور ناامید کرده است. شیوه انتخاب، سانسور و حذف شمار قابل توجهی از فیلم های کوتاه سینمای ایران در جشنواره های فیلم کوتاه کشور و البته انحصار بخش گروه های مربوط به انتخاب و داوری آثار در اکثر جشنواره های فیلم کوتاه به تعدادی محدود از افرادی که سال ها است تعیین کننده نحوه سیاست گذاری های جشنواره های داخلی اند شرایط بسیار پیچیده و دشواری را به سینمای کوتاه کشور و سینماگران این عرصه تحمیل کرده است.

او همچنین گفت: از طرفی چند سالی است افرادی که خود در شکل گرفتن این شرایط نابسامان برای سینمای کوتاه و فیلم سازان آن نقشی انکارناپذیر داشته اند، حالا به منتقدان انجمن سینمای جوانان ایران و مدیریت آن تبدیل شده اند؛ نوعی فرار رو به جلو از سوی افرادی سودجو که همه جا خود را دلسوز و حامی سینمای کوتاه و فیلم سازان آن معرفی می کنند. این ها در کمال بی شرمی به شکل اختصاصی برای خود به عنوان تنها منتقدان وضع موجود در سینمای کوتاه جایگاهی ویژه قائل هستند و برای دیگران حتی فیلم سازان آسیب دیده از نابسامانی های این عرصه هیچ حقی برای اعتراض و انتقاد قائل نمی شوند.

وی ادامه داد: بدتر این که اینها مدعی اند راه حل تمام مشکلات و مصایب سینمای کوتاه فقط در اختیار ایشان است و بس. معضل دیگر سینمای کوتاه ما همین افراد خودبزرگ بین و خودحق پندارهایی هستند که تا دیروز با برخی از نهادها و مراکز سینمای کوتاه کشور ارتباطی نزدیک داشته اند و امروز خود را منتقد آنها و نیز منتقد شرایط نابسامان سینمای کوتاه معرفی می کنند.

کارگردان آنها ، مسأله مشکل ساز دیگر سینمای کوتاه را بحث پخش خارجی فیلم ها دانست و گفت: بر اثر بی توجهی های مدیران نهادهای سینمایی کشور و نیز به سبب سودجویی های افرادی که خود را پخش کننده بین المللی معرفی می کنند، حالا دیگر کم کم به معضلی بزرگ تبدیل شده است.

سبزقبا گفت: اکثر نهادها و مراکزی که خود به عنوان تولیدکننده فیلم های کوتاه سهمی در تولید این آثار دارند، یا هیچ مسؤولیتی در برابر پخش بین المللی فیلم ها برعهده نمی گیرند و یا آن چنان در پخش آثار به گونه ای غیرشفاف و تبعیض آمیز عمل می کنند که فیلم ساز ناچار می شود خود با هزینه شخصی و در آشفته بازار مدعیان پخش فیلم، راهکاری ولو موقت و آسیب زا برای دیده شدن آثارش بیابد تا فیلمش را از چنگ موانع دشوار و شرایط عجیب و غریب سینمای کوتاه کشور تا حد امکان برهاند و خود راه را برای رشد و پیشرفتش در سینما هموارتر کند. در صورتی که همچنان مدیران سینمایی کشور برای این معضل بزرگ راهکاری منطقی و سودمند پیدا نکنند شرایط سینمای ما از چیزی که هست حتی بغرنج تر و دشوارتر و پیچیده تر و نابسامان تر نیز خواهد شد. آن وقت ممکن است دیگر بسیار دیر شده باشد.

این فیلم ساز با بیان اینکه سینمای کوتاه از اساس سینمایی متفاوت از سینمای رسمی هر کشوری است، توضیح داد: به این معنا که برخی از قواعد و مناسبات سینمای بلند هیچ گاه در سینمای کوتاه جایگاهی نداشته اند و نباید داشته باشند. در این حال برخی افراد با امید راه پیدا کردن سریع تر به سینمای بلند برخی از مهم ترین ویژگی های سینمای کوتاه را نادیده می گیرند و برخی از ویژگی های سینمای بلند را به سینمای کوتاه تزریق می کنند تا بلکه با موفقیت این گونه آثار، راه میان بُری برای ورود به عرصه سینمای بلند پیدا کنند.

وی اضافه کرد: به شکل واضح برخی از تولیدات 10 سال اخیر سینمای کوتاه کشور مدلی کوتاه تر و نسخه ای فشرده تر از یک فیلم بلند هستند. یا به عبارت دیگر برخی از این فیلم های کوتاه بخشی یا سکانسی از یک فیلم بلند هستند با همان ویژگی های فیلم های بلند. در این شیوه که متأسفانه با حمایت های بخش مهمی از سیاست گذاران مراکز و نهادها و با تحسین بخش زیادی از جشنواره های سینمای کوتاه به روالی متداول در تولید فیلم تبدیل شد، استفاده از بازیگر حرفه ای و مشهور و استفاده از ساختارهای سینمای بلند تثبیت شد و روزبه روز عرصه بر سینمای مستقل کوتاه به مفهوم ساختاری اش تنگ تر شد.

این فیلم ساز تصریح کرد: بدتر این که استفاده از برخی از فیلم سازان حرفه ای سینمای بلند -که هیچ شناختی نسبت به قواعد و اصول سینمای کوتاه ندارند- در هیات انتخاب و داوران جشنواره های فیلم کوتاه این رویه را تشدید کرد و سینمای کوتاه را به مسیری منحرف کرد که فرسنگ ها از مسیر اصلی خود دور است. این مسیربا سینمای بلند و رسمی مان هم نشین و هم راستا است؛ وضعیتی که اتفاقا با مناسبات و کارکردهای سینمای کوتاه منافات دارد. در این میان بیشترین آسیب از این شیوه سیاست گذاری های غلط مدیران سینمای کوتاه بر فیلم سازانی که به شیوه ها و ساختارهای سینمای کوتاه وفادار باقی مانده اند تحمیل شده است.

سبزقبا معتقد است: ساختار مدیریت سینمای کوتاه کشور باید تغییر کند. ساختار فعلی سال ها است که به سینماگر و سینمای کوتاه آسیب زده است. این در حالی است که برخی از فیلم سازان همین سینما، به جهت این ساختار معیوب، منفعت های بی شماری نصیب خود و همفکران خود کرده اند. بهتر است مسؤولان و مدیران به جای این که منتقدان دلسوز را با چوب بی مهری خود برانند و بر دوش افراد منتقد هزینه های سنگینی تحمیل کنند، با سعه صدر سخنان دلسوزانه منتقدان، کارشناسان و سینماگران سینمای کوتاه را بشنوند و برای رفع مشکلات و مصایب فعلی آن، صادقانه بکوشند.

وی یادآوری کرد: در روزهای اخیر خبر مهمی منتشر شد مبنی بر این که جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران به جمع جشنواره های مورد تأیید اسکار افزوده شده است. این خبر خوبی است البته و باعث خوشحالی همه علاقه مندان و سینماگران سینمای کوتاه شده است. اما نکته ای که در این میان نباید فراموش شود این است که اگر همچنان دَر بر همان پاشنه قبلی بچرخد و شرایط سینمای کوتاه به گونه ای که گفتیم باقی بماند، اکثر سینماگران کشور طبق معمول از این امتیاز مهم نیز هیچ نصیبی نخواهند برد و همان افرادی که در این سال ها منفعت های بی شماری نصیب خود و همفکران خود کرده اند، کماکان از این اقبال بهره مند خواهند شد که از دریچه باز شده جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران، فیلم های خود یا همفکران خود را به اسکار معرفی کنند. این نه منفی بافی است و نه مخالف خوانی. اظهار این نظر، نتیجه 20 سال تجربه فعالیت من در سینما و حاصل 20 سال مطالعه درباره شرایط و مناسبات سینمای کوتاه ایران است.

کارگردان آن و این گفت: به عنوان عضو خانواده بزرگ انجمن سینمای جوانان ایران و انجمن فیلم کوتاه ایران (ISFA) بارها با زاویه نگاهی منتقدانه اما دلسوزانه، از مشکلات سینمای کوتاه کشور سخن گفته ام و البته هزینه هایش را هم پرداخته ام. قطعا تا روزی که هستم ترجیح می دهم همین رویه را در پیش بگیرم و با نگاهی کارشناسانه و علمی و نه بر مبنای سلیقه و منفعت طلبی های شخصی ضعف ها و مشکلات سینمای کوتاه کشورم را بازگو کنم و برای رفع شان راهکار ارایه بدهم. باقی به عملکرد مسؤولان و مدیرانی مربوط می شود که مدعی اند قصد دارند برای رفع موانع سینمای کوتاه کاری انجام بدهند.

انتهای پیام

مرجان خسروی بالِدی، کارگردان - بازیگر- فیلم نامه نویس، در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری ایسکانیوز در خصوص توقعات و انتظارات اهالی فرهنگ و هنر از رئیس جمهور منتخب و کابینه اش گفت: بیشترین انتظاری که یک هنرمند از دولتمردان دارد این است که در این مسیر به آزادی بیان و اندیشه احترام بگذراند، البته این موضوع به این معنی نیست که هر کسی هر حرفی که دوست دارد را بدون علم و آگاهی و دانش بر زبان جاری کند، بلکه آزادی این است که اگر هنری پیشروست، به خصوص در زمینه هنرمندان فیلم کوتاه و هنر مستقل که همیشه پیشگام بوده و حرف جسورانه تری می زنند، مورد حمایت واقع شود.

کارگردان فیلم مادر برفی ضمن بیان مطلب فوق ادامه داد: همواره فیلمسازان برای تامین هزینه های فیلمسازی دچار مشکل هستند که این امر نیازمند توجه وزیر محترم ارشاد است زیرا گاهی اوقات مشاهده می کنیم که هنرمند برای تولید فیلمهایش دچار مشکل می شود، حال چه حرف پیشرو و انتقادی بزند و چه اینطور نباشد.

وی ادامه داد: مسئله بعدی این است که اگر هنرمندی واقعا نگاه انتقادی دارد، حال می خواهد کاریکاتوریست، نقاش، فیلمساز یا مستندساز باشد، با او به گونه ای برخورد نشود که گویی اهل این جامعه نیست و تحت فشار قرار گیرد، بلکه این هنرمندان یکی از اهالی همین جامعه هستند، منتها با درد و دغدغه بیشتر که در هنرشان آن را متجلی می کنند.

کارگردان فیلم کوتاه خون بس با اشاره به اینکه هنرمند به واسطه ای اینکه اندکی احساس و شهود بیشتر نسبت به دیگران به مشکلات اطرافش دارد و کمی حساستر است، ادامه داد: هنرمند در قبال مردم عادی خودش را بیشتر مسئول می داند و سعی می کند یک اثری را در قالب فیلم، عکس یا نقاشی تولید کند تا درد جامعه را به تصویر بکشد و صدایش را همه بشنوند.

خسروی تشریح کرد: دغدغه مهم هنرمند این است که زمانی که درد مردم را در قالب هنر بازگو کرد، کسی این حرکت او را حمل بر اعتراض به دولت یا ارگان و سازمان خاصی نداند، بلکه او را در جبهه مردم ببینند که برای بهتر کردن اوضاع و شرایط آنها دست به تولید اثر هنری می زند.

وی تاکید کرد: به عنوان یکی از اهالی هنر جامعه، از کابینه دولت سیزدهم می خواهیم که طرفدار هنرمند باشند و اگر می خواهند هنرمند ومردم را در یک جهت بایستند و به درد و مشکلات مردم پاسخ داده شود که در این صورت به طور حتم اوضاع بهتری خواهد بود چون همه در یک تیم قرار داریم و مدافع حقوق یکدیگر هستیم.

مرجان خسروی که چند مستند و فیلم کوتاه درباره سبک زندگی و آداب و رسوم عشایر چهارمحال و بختیاری ساخته است، قصدش از این کار را نشان دادن شیوه زندگی و سختی های آنها به خصوص زنان و در نتیجه پیدا کردن راهی برای کم کردن این سختی ها بیان کرد و افزود: موضوعی که امروز در ایران به عنوان اولین مشکل در مورد آن صحبت می شود وضعیت نابسامان معیشت مردم است که باید در اولویت مسئولان قرار گیرد و این دغدغه مردم ماست و من فکر می کنم بزرگترین خواهشی که می شود از دولت داشت این است که سعی کند حداقل تا چهار سال آینده وضعیت اقتصادی مردم را ثابت نگه دارد، نه اینکه هرروز با قیمت های جدید مردم غافلگیر شوند و تنها وضعیت مثبت در دولت سیزدهم این است که ما دوباره تورم اقتصادی را تجربه نکنیم.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار ایلنا، کتایون جهانگیری، کارگردان مستند زیر این چتر باران می بارد ، درباره فعالیت مستندسازان در شرایط کرونا گفت: مستندسازها مثل دیگر اقشار جامعه، پزشکان، کارمندان بانک و... در این روزهای سخت مشغول کار هستند. پروتکل ها را رعایت می کنیم و این موضوع، روند کارمان را کند می کند اما امیدواریم که خانه سینما به وعده هایش برای واکسیناسیون عمل کند و همه ما در کنار دیگر اقشار جامعه به زودی واکسن بزنیم. جهان، بحران های کوچک و بزرگی را پشت سر گذاشته و زندگی ادامه دارد. ما هم، در این شرایط تلاش می کنیم و منتظر بهتر شدن اوضاع می مانیم.

این کارگردان درباره نمایش مستند زیر این چتر باران می بارد اظهار کرد: امیدوارم که شرایط نمایش این فیلم فراهم شود. زیر این چتر باران می بارد فیلم اکران نیست و به نظرم در تلویزیون بیشتر مورد توجه قرار می گیرد. شنیده ام مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی به دنبال برنامه ریزی برای اکران آنلاین آثار مستند است. اتفاقی که می تواند برای همه مستندسازان فرصتی فراهم کند تا آثارشان در گستره وسیعی دیده شود.

وی درباره کار روی موضوعاتی که وجه اقتصادی دارند، گفت: مستند زیر این چتر باران می بارد به مسائل تامین اجتماعی و رابطه کارفرما و کارگر اشاره دارد. این یکی از ده ها موضوعی است که می توان درباره تامین اجتماعی به آن پرداخت. به نظرم جنس این مستند و فضای آن، بیشتر برای تلویزیون مناسب است و سوژه ممکن است خیلی زود کهنه شود، بنابراین امیدوارم فیلم روی آنتن برود یا شرایط نمایش آنلاین آن فراهم شود.

جهانگیری با اشاره به حضور پررنگ فیلمسازان زن در عرصه سینمای مستند گفت: در فضای جامعه، سازمان ها و نهادها، زنان و مردان در فضای برابر فعالیت نمی کنند. زنان تلاش بسیاری دارند و با انگیزه و توان مضاعف کار می کنند. در سینمای مستند، ما چهره های شاخص خانم کم نداریم. فیلمسازی مثل خانم مهوش شیخ الاسلامی پس از مسیری طولانی خود را ثابت کرده است، اما باید دید دشواری های این مسیر و میزان تلاش ایشان برای رسیدن به این جایگاه چقدر بوده است.

این کارگردان گفت: بعضی تقسیم بندی ها ناعادلانه و غیر حرفه ای است. مثلا گفته می شود فیلمسازی درباره جنگ یا محیط زیست مردانه است. در حالی که فیلمساز حرفه ای یا می تواند یا نمی تواند و نمی شود موضوع ها و ژانرها را تقسیم بندی جنسیتی کرد.

دولت جدید هنر و تجربه را جدی بگیرد/ انجمن سینمای جوان به یک مدرسه سینمایی حرفه ای تبدیل شود/ فیلم کوتاه در گذشته رادیکال تر بود.

به گزارش روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران به نقل از پانا، سعید نجاتی می گوید خبر حضور جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران در لیست جشنواره های ورودی اسکار بسیار مسرت بخش بود زیرا کشور سال ها منتظراین مهم بوده و اکنون یک حال خوب ملی تجربه می شود.

سعید نجاتی از فیلم سازان مطرح سینمای کوتاه ایران است که در کارنامه اش ساخت 16 فیلم کوتاه داستانی و تجربی دیده می شود. فیلم های کوتاه دابُر ، صراحی و باران آهسته می بارد از جمله فیلم های مطرح اوست که در جشنواره های متعددی نیز موفق به کسب جایزه شده اند. او برای فیلم کوتاه دابر سیمرغ فیلم کوتاه سی و هشتمین جشنواره ملی فیلم فجر و جایزه ویژه هیات داوران از سی و ششمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران را دریافت کرد. نجاتی، فارغ التحصیل رشته سینما در مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه سوره تهران است و در کارنامه کاری خود تدریس در دانشگاه سوره و دبیری چهاردهمین جشنواره فیلم کوتاه رضوی را دارد. نجاتی همچنین عضو هیات داوری نوزدهمین جشنواره ازمیر ترکیه، عضو هیات داوری بخش بین الملل پانزدهمین جشنواره فیلم کوتاه و مستقل داکا، عضو هیات انتخاب و داوری المپیاد فیلمسازی سی و دومین جشنواره فیلم کوتاه تهران، عضو هیات انتخاب و داوری نوزدهمین جشن بزرگ سینمای ایران، عضو هیات داوری هجدهمین جشن بزرگ سینمای ایران، عضو هیات انتخاب بخش تجربه گرا سی و دومین جشنواره فیلم کوتاه تهران و عضو هیات انتخاب چهارمین دوره المپیاد فیلمسازی نوجوانان کشور بوده است. به تبع حضور این هنرمند جوان در جشنواره های متعدد خارجی و داخلی و شناخت او از سینمای کوتاه و تجربی، در ادامه پرونده جایگاه فیلم کوتاه در اکران با این فیلمساز گفت و گویی داشتیم که در ادامه آن را می خوانید.

تغییر ساختار رسانه کمک کرد تا فیلم کوتاه دیده شود
سعید نجاتی درباره روند تغییرات ساخت فیلم کوتاه، گفت: من از سال 1380 در فضای سینمای کوتاه نفس می کشم و از نزدیک تغییراتی را که در حوزه فیلم کوتاه رخ داده است، مشاهده کرده ام. تغییر ساختار رسانه ها و حضور رسانه های جدیدی مانند اینستاگرام و غیره باعث شده فضای مجازی بستری برای بهتر دیده شدن فیلم کوتاه باشد. زمانی منتقدان فقط در مجلات می نوشتند و اکنون راحت در سایت های معتبر مجازی می نویسند. این نوع تغییر نگاه به فضای مجازی بر جایگاه فیلم کوتاه نیز اثرگذاشته است؛ البته همچنان به ایده آل خودش نرسیده است و باید خیلی مراتب بالاتری را طی کنیم.

فیلم کوتاه زمانی به رادیکال بودنش معروف بود
وی با اشاره به جایگاه فیلمنامه و اثرگذاری فیلمنامه بر موفقیت فیلم کوتاه، جذابیت فیلم کوتاه را به ایده های جدیدش دانست و عنوان کرد: ایده جدید چه در فیلمنامه باشد و چه در فرم و محتوا و غیره تفاوتی ندارد؛ در واقع همه چیز به نوع نگرش فیلمساز به جهان اطرافش بستگی دارد. گاهی این بکربودن از عناصر تصویری می آید.
کارگردان فیلم کوتاه دابُر درباره نحوه انتخاب ایده برای فیلم کوتاه گفت: فیلم کوتاه زمانی به رادیکال بودنش معروف بود و این بسیار ارزش داشت؛ برای من ایده آل این است که ایده ، بکر و تازه و جسور باشد. متاسفانه از طرفی سیاست های اشتباه، وضعیت و شرایط به گونه ای رقم خورده که این جسور شدن را از چهره های جوان گرفته است و از طرف دیگر فیلمسازهای جوان جسارت لازم را در فیلم هایشان ندارند؛ البته برای آسیب شناسی این مهم باید از آموزش و پرورش شروع کنیم و جلو بیاییم تا برسیم به اکنون و آنچه وجود دارد.

نقطه ضعف فیلمسازهای جوان عجول بودن در ساخت است
وی در مورد مقبولیت سینمای کوتاه در دنیا نیز اظهار کرد: سینمای کوتاه ایران در همه دنیا فستیوال هایی دارد و ایران هم مستثنی نیست. در ایران، انجمن سینمای جوانان ایران، متمرکز روی فیلم کوتاه و مسائل مربوط به آن کار می کند؛ آموزش می دهد و از فیلمسازان جوان حمایت می کند و در همین راستا سالیانه 2 الی 3 هزار فیلم کوتاه ساخته می شود که بخشی با حمایت های دولتی ساخته می شوند. فیلمسازان ایرانی در فستیوال های مختلف جهانی حضور دارند و این جای خوشحالی دارد اما اینکه در دنیا بگویند سینمای کوتاه ایران عجیب و غریب است، چنین چیزی نیست. در این راستا، ما اساتیدی چون عباس کیارستمی را در این حوزه داشتیم و همین پشتوانه خوبی برای معرفی سینمای ایران در جهان است و فیلم های ایرانی از این جهت در برخی از کشورهای دنیا جلب توجه می کنند.
نجاتی، یکی از نقاط ضعف در فیلمسازهای جوان ایرانی را عجله در اجرای یک ایده خوب عنوان کرد و افزود: ممکن است فیلمساز ایرانی ایده های خیلی جذابی داشت هباشد اما زمان کافی برای اجرای آن ایده نگذارد که یکی از نقاط ضعف در بین فیلمسازهای ایرانی محسوب می شود.

انجمن سینمای جوان به یک مدرسه سینمایی حرفه ای تبدیل شود
وی در توضیح بیشتر گفت: من همیشه خودم را مدیون انجمن سینمای جوان می دانم اما شرایط الان به گونه ای است که به اعتقاد من انجمن باید در روش های حمایتی اش تجدیدنظر کند. به اعتقاد من آموزش انجمن سینمای جوانان ایران باید به سمت استعدادیابی برود که فیلمسازی را به صورت حرفه ای تری آموزش دهد نه اینکه آموزش را از مبتدی شروع کند؛ درست همان طوری که در مدرسه ملی سینما اتفاق می افتاد. همچون کشور آلمان، که فاند یا حمایت برای تولید فیلم به فیلمسازهای خود ارائه می دهد. به طور کلی انجمن سینمای جوان می تواند هم فیلم ها را پس از تولید خریداری کند و هم بر مبنای رتبه بندی فیلمسازها یا حضور انها در جشنواره ها، فاند تولید دهد.
کارگردان فیلم کوتاه صراحی به تولیدات عظیم هر ساله در سینمای کوتاه اشاره کرد و افزود: این تعداد تولیدات از جهاتی خوشایند نیست؛ از بین سالانه 2 تا 3 هزار فیلم کوتاهی که ساخته می شوند برای مثال انجمن سینمای جوان از 150 فیلم حمایت مالی می کند اما در شرایط فعلی که هزینه های تولید فیلم بسیار بالاست، بهتر است انجمن سینمای جوان از تعداد محدودتری اثر باکیفیت تر حمایت کند و بودجه اش را صرف ساخت 10 اثر کند.
وی درباره اینکه موفقیت یک فیلمساز کوتاه تا چه اندازه به حضور در جشنواره یا ساخت فیلم بلند بعد از کوتاه بستگی دارد، گفت: فیلمسازی کوتاه و بلند کاملا با هم متفاوت است و لزوم موفقیت در عرصه فیلم کوتاه تضمینی برای موفقیت در ساخت فیلم بلند نیست. جشنواره ها هم مکانی است تا فیلمساز با فیلمسازهای مختلف و جهان بینی های متفاوت آشنا شود.

دولت جدید هنر و تجربه را جدی بگیرد
نجاتی درباره اثرگذاری اکران های موقتی مثل هنروتجربه بر سینمای کوتاه نیز گفت: هنر و تجربه رسالتش را خوب انجام می دهد. به اعتقاد من، دولتی که سرکار می آید باید هنر و تجربه را بسیار جدی بگیرد چراکه هنر و تجربه بخش مهمی از سینمای هنری ایران را رقم می زند و با گونه های دیگری که امتحان شده و ضرر کرده اند، تفاوت دارد. یکی از رویکردهای مثبت هنر و تجربه این بود که لذت اکران را به فیلمسازهای کوتاه چشاند. از طرفی قرار نیست همه فیلم های کوتاه در هنر و تجربه اکران شود چون باید از استانداردی قابل قبول برخوردار باشد.
وی همچنین تاکید کرد: وقتی استاندارد برای اکران فیلم ها وجود داشته باشد، مخاطب هنر و تجربه ای نیز خواهیم داشت که بر مبنای حسی که از فیلم های هنر و تجربه دارد فیلم ها را می بیند.

با ثبت جشنواره فیلم کوتاه تهران در میان جشنواره های معتبر یک حال خوب ملی را تجربه می کنیم
نجاتی در پاسخ به اینکه با توجه به حضور در جشنواره ازمیر ترکیه که از جشنواره های معتبر معرفی به اسکار است، تاثیر حضور جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران در بین جشنواره های معرف فیلم برتر به اسکار چیست، گفت: خبر حضور جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران در لیست جشنواره های ورودی اسکار بسیار مسرت بخش بود زیرا سال ها منتظراین مهم بودیم و اکنون یک حال خوب ملی را تجربه می کنیم. حالا وقتی به یک فستیوال جهانی می رویم نام جشنواره فیلم کوتاه تهران را به عنوان یک فستیوال معتبر خواهیم برد. نکته بعدی این است که جایزه بزرگ جشنواره در بخش بین الملل اعطا می شود و در چند سال اخیر، هیات انتخاب بخش بین الملل جشنواره فیلم کوتاه تهران، فیلم هایی را که هیات انتخاب بخش ملی که خودشان تجربه حضور در فستیوال های بین المللی را دارند، به آنها معرفی می کنند، برای بخش بین الملل در نظر می گیرند. بنابراین باید بهترین فیلم های ممکن در این بخش حضور داشته باشند که بتوانیم رقابت کنیم و یک فیلم ایرانی بتواند جایزه بزرگ را بگیرد که باعث مسرت و خوشحالی دوبرابر خواهد شد.
وی تاکید کرد: فیلمسازهای کوتاه به حدی نجیب و صبور هستند که با وجود اتفاق های متعدد، در این سینما حضور دارند و همراهی می کنند تا اعتلای سینمای کوتاه را حفظ کنند.

تاکید نجاتی بر کم شدن ممیزی در فیلم کوتاه و سختگیری نهادهای غیرمرتبط
نجاتی در پایان گفت: مدیران بالادستی و نهادهای نظارتی و مدیریتی دست از سر فیلم کوتاه و ممیزی های غیرمنطقی آن بردارند و بگذارند فیلم کوتاه به حالت قبل خود بازگردد چراکه ممیزی های بسیار و حضور بیش از حد نهادهای غیرمرتبط باعث اذیت شدن بچه های فیلم کوتاه شده است و به همین دلیل ممکن است از نمایش فیلم شان در ایران فراری شوند. در حال حاضر فیلمسازهای کوتاه می توانند فیلم کوتاه خود را بسازند و قید حضور در جشنواره های داخلی و اکران در ایران را بزنند تا فیلم شان با یک کلیک و آپلود کردن، در جشنواره ها و پلتفرم های جهانی نمایش داده شود.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رادیو گفت و گو، دکتر شاهپور حسینی، مسئول انجمن سینمای جوانان شهرستان قدس و مدیر عامل مؤسسه سینمایی آرتا فیلم پارسه با برنامه گفتگوی فرهنگی در مورد اهمیت رده بندی سنی فیلم و سریال مصاحبه کرد.

حسینی ضمن ابراز تأسف از نبود اساسنامه ای برای رده بندی فیلم ها و سریال ها بیان کرد: برخی شرکت های پخش کننده سالیان سال است جلوی این کار را گرفتند تا رده های سنی بتوانند فیلم را ببینند و آنها را عمداً به سینما بکشند.

وی با بیان اینکه در صنف سینما، جامعه ای هدفمند وجود ندارد خاطرنشان کرد: نظارتی روی رده های سنی به ویژه در شبکه خانگی وجود ندارد و این در حالی است که شبکه خانگی، اکران بیشتری از سینما دارد.

مدیر عامل مؤسسه سینمایی آرتا فیلم پارسه با بیان اینکه تنظیم اساسنامه رده های سنی باید درون صنف سینمایی انجام شود اظهار کرد: مقصر اصلی، خانه سینماست که این مسائل چندان اهمیتی برایش ندارد.

حسینی در رادیو گفت و گو ضمن حمایت نشدن از تولیدات کودک و نوجوان تصریح کرد: اگر حوزه کودک و نوجوان حمایت می شد و به اندازه کافی تولید وجود داشت، فرزندان انتخاب بیشتری داشتند و سراغ فیلم هایی که مناسب سنشان نیست، نمی رفتند.

وی پیرامون فرهنگ سازی دیدن فیلم و تلویزیون برای بچه ها تشریح کرد: این موضوع یک سویه نیست و بخشی از آن مربوط به خود جامعه است و بنابراین باید سطح سواد بصری و رسانه ای مردم را بالا برد.

مسئول انجمن سینمای جوانان شهرستان قدس ضمن تأکید بر پژوهش و مطالبه عمومی نسبت به موضوع رده های سنی افزود: ارتباط خوبی بین تولیدکنندگان فیلم و مردم نیست و نهادهای حاکمیتی مانند سازمان سینمایی باید به حل موضوع و برقراری ارتباط بپردازد.

حسینی با بیان اینکه تولیدکنندگان فیلم تنها فیلم را تولید می کنند و نظارتی بر مسائل دیگر آن ندارند گفت: سیاست های کلان سازمان سینمایی و شرکت های پخش کننده تمایلی برای پژوهش در حوزه رده بندی سنی ندارند و از سمت مخاطبان نیز مطالبه ای برای این امر نیست.

وی در ادامه ضمن تأکید بر یک حرکت جمعی برای موضوع رده بندی سنی اظهار کرد: سطح آگاهی مردم نسبت به این موضوع پایان است و همچنین اصناف نیز باید این موضوع را جدی بگیرند تا کمترین آسیب به فرزندان برسد و حتی آثار کمتری توقیف خواهد شد.

خبرنگار : فرزانه مرادی

کلمات کلیدی: #خانه_سینما #رده_سنی #سینما #فیلم

1399 تمامی حقوق سایت متعلق به صدای جمهوری اسلامی ایران است

صراط:

در اواخر هفته گذشته خبرگزاری فارس خبری را منتشر کرد که سازمان سینمایی از سازمان تنظیم مقررات رسانه های صوت و تصویر فراگیر (ساترا) بابت محتوای سریال زخم کاری به مراجع قضائی شکایت کرده و خواستار توقف پخش این سریال است در بخشی دیگری از این خبر آمد: صحنه های مربوط به سیگار کشیدن مالک نمایش استفاده از مواد مخدر و مشروبات الکی در بخش هایی از سریال از جمله موارد اعتراضی سازمان سینمایی است. فارس شائبه توقیف سریال زخم کاری را در این خبر پیش کشید و یک مجادله رسانه ای دو میان دو نهاد ناظر بالا گرفت.

سازمان سینمایی در بیانیه ای کوتاه با تائید شکایت از ساترا بابت سریال زخم کاری نوشت: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با توجه به انتشار و پخش آثار تصویری در حوزه نمایش خانگی، ضمن دفاع از مجوزهای صادر شده، در خصوص محصولات فرهنگی فاقد مجوز، مطابق رویه قانونی گزارشی به مراجع ذیربط ارسال می کند تا حقوق فعالانی که در چارچوب قانون عمل می کنند، پایمال نشود.

علی سعد معاون ساترا در توییتی خطاب به سازمان سینمایی بنویسد: ساترا تمایلی به مطرح کردن سنگ اندازی ها در مسیر حمایتی خود از رسانه های صوت و تصویر را ندارد، ولی لازم است شفاف اعلام کنم: درروزهای گذشته وزارت ارشاد نسبت به پخش سریال زخم کاری به دادسرای فرهنگ و رسانه شکایت کرده. دوستان در صورتی که با مردم صادق اند، با تکذیبیه رسمی افکار عمومی را آگاه کند! کاش دوستان وزارت ارشاد در آخرین روزهای مسوولیت خود با مردم صادق بودند.

برای بررسی ابعاد این جدال دو نهاد نظارتی باید ریشه های خشکیده روند نظارت در ارشاد و نهال تازه روییده سازمان نیابتی- نظارتی همچون ساترا را در روزشماری تحلیلی بررسی کنیم.

ساترا چگونه بوجود آمد؟

رویکردهای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت های یازدهم و دوازدهم به تقلیل شعاع دایره نظارتی این نهاد منجر شد. توقیف های پیاپی برخی نمایش ها توسط نهادهای قضائی، نظارت پس از تولید بر بازی های رایانه ای طی هشت سال اخیر، صدور مجوزهای فراوان دفتر موسیقی موید این رویکرد است که دو دولت یازدهم و دوازدهم اراده دائر بر نظارت محصولات فرهنگی را محدود کردند.

تصویری از سریال ممنوعه

با گسترش فعالیت پلت فرم ها و افزایش تولیدات آن ها سازمان سینمایی وزارت از مهمترین معاونت های زیرمجموعه وزارت ارشاد عملا به استیصال در دایره نظارت رسید. پخش جنجالی سریال ممنوعه ، اعتراض به کیفیت بسیار نازل سریال دل ، شباهت محتوای اغلب مجموعه های نمایشی به سریال هایی که عمدتا تولید کشور ترکیه بودند کار را به جایی رساند که در تیرماه 1399 بهمن حبشی مدیرکل دفتر نظارت بر تولید فیلم سازمان سینمایی، از توقف صدور مجوز تولید سریال های نمایش خانگی خبر داد.

او درباره این اتفاق چنین گفت: تعداد مجوزهای صادره و سریال های در حال تولید و آماده توزیع برای نمایش خانگی بیشتر از نیاز و ظرفیت بازار است و تا نمایش چند سریال آماده توزیع و ایجاد تعادل میان زنجیره صدور مجوز تا توزیع، لازم است چند ماهی از صدور مجوز جدید خودداری شود.

غلامرضا موسوی

چندی پس از انتشار این خبر روزنامه همشهری به نقل از منابع خود گزارشی را منتشر کرد و در آن صراحتا عنوان کرد که صدور مجوز سریال های نمایش خانگی در وزارت ارشاد متوقف و به زودی صدور مجوزها در اختیار صداوسیما قرار می گیرد.

با توجه به بندهای قانونی در قانون اساسی مجوز هر نوع صوت و تصویر فراگیری باید توسط سازمان صداوسیما صادر شود. با اینکه این روند نظارتی در قانون اساسی ما مشخص شده، اما چون تعریف واحدی از این پیوست نظارتی نداریم و جزئیات آن مشخص نیست، صداوسیما با توجه به عدول وزارت ارشاد بر کیفیت سریال های تولید شده VODها و IPDها ، سازمان تنظیم مقررات رسانه های صوت و تصویر فراگیر (ساترا) را تاسیس کرد.

با توجه به بندهای قانونی در قانون اساسی مجوز هر نوع صوت و تصویر فراگیری باید توسط سازمان صداوسیما صادر شود. با اینکه این روند نظارتی در قانون اساسی ما مشخص شده، اما چون تعریف واحدی از این پیوست نظارتی نداریم و جزئیات آن مشخص نیست، صداوسیما با توجه به عدول وزارت ارشاد بر کیفیت سریال های تولید شده VOD ها و IPD ها ، سازمان تنظیم مقررات رسانه های صوت و تصویر فراگیر (ساترا) را تاسیس کرد.

در این جدل تازه سازمان سینمایی تاکید داشت این بخش، یعنی سریال های شبکه نمایش خانگی، مشمول نظارت صوت و تصویر فراگیر نمی شود و این اختلاف منجر به جدال های ساترا با سازمان سینمایی شد.

چندی بعد غلامرضا موسوی تهیه کننده سینما (یکی از شرکای کمپانی فیلمیران) بیان داشت، به دعوت معاون اجتماعی ساترا همراه با مجتبی فرآورده و سیدجمال ساداتیان نشستی را با ساترا برگزار کرده اند و موضوع نشست واگذاری پروانه تولید و نمایش فیلم ها و سریال ها براساس اطلاق ویدئو درخواستی به وزارت ارشاد مطرح شده است.

در حاشیه این نشست یک ابهام بسیار بزرگ قابل طرح است، این جلسه مهم چرا با اعضای خاص صنف تهیه کنندگان برگزار شده و ساترا جلسه مشترکی را با مسئولان سازمان سینمایی برگزار نکرده است؟ چرا وزارت ارشاد دولت روحانی، هیچ جلسه مشترکی را با ساترا برگزار نکرده و اگر اقدام به این کار کرده، چرا بازتاب آن در رسانه های منتشر نشده است.

بحث های مفصلی در این جلسه که با حضور نمایندگان سازمان سینمایی مطرح می شود و معاون اجتماعی ساترا تاکید می کند، مجوز تولید فیلم و سریال با وزارت ارشاد است و مجوز نمایش هم با ارشاد، اما سریال ها برای نمایش در پلتفرم ها نیاز به مجوز ساترا دارند.

چندی بعد محمدرضا عباسیان ، مدیرعامل اسبق مؤسسه رسانه های تصویری خبر از جلسه مشترک نمایندگان مجلس و نمایندگان وزارت ارشاد و همچنین ساترا می دهد و می گوید: "از قضا در همان جلسه هم که برگزار شد مسئولان سازمان سینمایی هیچ حرفی برای گفتن نداشتند و ساکتان اصلی جلسه نمایندگان وزارت ارشاد بودند که به نظرم اصلاً اتفاق خوبی نیست که متولیان فرهنگی نمی توانند از عملکردشان دفاع کنند.

از قضا برگزاری این جلسه با حکمیت کمیسیون فرهنگی مجلس نیز سبب نمی شود که وزارت ارشاد علی الخصوص سازمان سینمایی د دایره نظارتی - جکومتی خود را از ساترا پس بگیرد.

با توجه به خلاء نظارتی سازمان سینمایی این بهترین روش برای کنترل کیفیت سریال های شبکه نمایش خانگی بود. به عنوان نمونه سریالی تحت عنوان احضار به کارگردانی رامین عباسی زاده به جای آنکه به صورت هفتگی توزیع شود با فاصله چند هفته توزیع شد و وضعیت توزیع آن بسیار نابه سامان بود، ساترا وارد این کارزار شد که نظارت در توزیع و محتوا را بر عهده گیرد.

از سوی دیگر حجم خرده روایت های ساختارشکن در اغلب سریال های مجوز گرفته افزایش یافت و سطح نمایش خشونت سریال شبکه نمایش خانگی از استاندار سینمای ایران و حتی در مواردی از نمونه های فرنگی ساخته شده در سینمای جهان فراتر رفت که نمونه شاخص آن سریال قورباغه است که به نخستین برگ از توسعه خشونت در تاریخچه شبکه نمایش خانگی.

مقصر اصلی خلع ید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کیست؟

ساترا به عنوان ناظر سازمانی پوششی جدید ، موقعیت سازمان سینمایی را در دوران پاندمی و شیوع کووید 19 بشدت تضعیف کرد. با توجه به عدم استقبال مردمی از سینماها و توقف چرخه تولید و نمایش سینمایی، سازمان سینمایی رویکرد محوری خود را عملا در امر نظارت از دست داد. اما مقصر اصلی خلع ید شدن وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کیست؟

نظر فقهی امام خمینی(ره) : جلوگیری از گمراهی جامعه از امور واجبه است. امام بر همین اساس، حتی فروختن کاغذ به کسی که مطالب گمراه کننده در آن کاغذها می نویسد را "حرام" می دانند، چه برسد به مجوّز نشر دادن به کتابهای ضد اسلام! بر مبنای نگاه فقهی امام، کسی که به کتاب گمراه کننده و فاسد، مجوّز چاپ می دهد، زمینه را برای افساد جامعه فراهم می کند.

حسن روحانی ، در مراسم افتتاح نمایشگاه کتاب سال 93و یک سال پس از استقرار در نهاد ریاست جمهوری به مساله ممیزی پیش از انتشار کُتب واکنش نشان داد و گفت: هیچ کس در ممیزی، بالاتر از وجدان افکار عمومی نیست، صاحبان فرهنگ ما نیاز به ارشاد و گشت ارشاد ندارند.

امام در کتاب "المکاسب المحرمة" می فرمایند: إنّ دفع إضلال الناس من الأمور التی یهتمّ به الشارع الأقدس، فکیف یمکن القول بجواز بیع القرطاس ممّن یعلم أنّه یکتب فیه ضدّ الإسلام و ردّ القرآن الکریم. یعنی: جلوگیری از گمراهی مردم، از اموری است که شارع مقدّس نسبت به آن بسیار اهتمام دارد. بنابر این چگونه می توان فروش کاغذ را به کسی که می خواهد در آن کاغذها مطالبی ضد اسلام بنویسد جایز دانست!؟ (المکاسب المحرّمة، ج1، ص201)

حسن روحانی در اظهار نظر دیگری روز چهارشنبه 18 بهمن 1396 در مراسم سی و پنجمین دوره جایزه کتاب سال و بیست و پنجمین دوره جایزه جهانی کتاب سال جمهوری اسلامی ایران با ابراز نظراتی مشابه با آنچه در سال 1393 گفت بیان داشت: وزارت ارشاد باید ممیزی را به انجمن های تخصصی، اندیشمندان، فرهیختگان، نویسندگان و ناشران بزرگ واگذار کند تا این ممیزی ها به طور دقیق و تخصصی انجام شود.

رئیس جمهور روز سه شنبه 18 بهمن 1396در حاشیه مراسم افتتاح کتابخانه دیجیتال قوانین و مقررات ممیزی، دوباره تَکرار کرد: ممیزی دولت محور نیست و نگاه دولت یازدهم و وزات فرهنگ و ارشاد اسلامی واگذاری این موضوع به صاحبان نشر و تدوین کتاب است.

تیتر گاردین پس از اظهارت حسن روحانی نشانه هایی برای تغییر در تهران

روحانی که در حوزه سینما هیچ تعامل مشخصی با فعالان این حوزه نداشت به علت فعالیت تخصصی وزیر ارشاد داز ابتدا در همین سمت در ارشاد به مراسم هایی با محوریت کتاب می رفت و درباره ممیزی و نظارت به صورت کلی و عمدتا درباره کتاب اظهار نظر می کرد اما همین اظهارات برای سیدعباس صالحی تبدیل به سرفصلی اجرایی در سایر حوزه ها می شد. حسن روحانی در اظهار نظری دیگری در باب ممیزی بیان داشت: خ ط قرمز یا مثلث است یا مربع و نمی تواند هزار ضلع داشته باشد ما باید نظارت را قدم به قدم به صاحبان امر واگذار کنیم. ناشران، نویسندگان و اساتید برجسته نظارت داشته باشند و اگر کتاب چاپ شد، نباید برای چاپ دوم نیز مجبور باشد از چندین مانع عبور کند.

عباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد هم در مردادماه امسال و در برنامه تلویزیونی نگاه یک درباره وضعیت نظارت در وزارت ارشاد گفت: نظارت ها بر فعالیت های فرهنگی و هنری دارای چند مسیر است که باید توازن آن را حفظ کنیم. مانع نشدن از آزادی های فردی و خلاق افراد یکی از این مسیرهاست. بنابراین هرچقدر جریان خلاق را حفظ کنیم تولیدات آثار با نوآوری بیشتر همراه است. دومین مسیر حفاظت از ارزش های اخلاقی و هویتی افراد است. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید تلاش کند این دو مسیر را به عنوان دوگانه مکمل و در کنار هم جلو ببرد.

با بروز نگرش حجت الاسلام حسن روحانی در نمایشگاه کتاب می توان حدس زد زیرمجموعه های وزارت ارشاد به چه دلیل سیاست های نظارتی خود را تقلیل داده اند و به همین دلیل سازمانی نظیر ساترا تشکیل شد.

عدول وزارت ارشاد از نقش نظارتی - حاکمیتی در زمینه تولیدات نمایش خانگی و توزیع آثاری است که در کیفیت و محتوا دارای نقاط ضعف فراوان هستند و تهدید آشکار برای نهاد خانواده به شمار می روند در دوران ولنگاری فرهنگی دولت های یازدهم و دوازدهم نقش ساترا را تقویت کرد.

ضعف آشکار وزارت ارشاد در مدیریت شبکه نمایش خانگی و ارتباط بخش عظیمی از جامعه با تولیدات پلت فرم ها و در معرض تهدید قرار گرفتن سبک زندگی ایرانی با تولیدات داخلی، منجر به نظارت نیابتی ساترا شد.

اینکه چرا وزارت ارشاد از سویی فضای مدیریت نمایش خانگی را رها کرده و از سویی دیگر از نقش و وظیفه حاکمیتی خود دست کشیده، مسئله ای عجیب است؟

نظارت نیابتی ساترا چرا ناموفق است؟

اما عملکرد تخصصی ساترا در یکسال اخیر نشان داد این نهاد نیز از عهده این کار برنخواهد آمد. مدیران ساترا به جای مراقبه و تعامل بر محصولات هر روز در مراسمی مشغول تقدیر از فعالانی بودند که هیچ تاثیری بر فضای شبکه نمایش خانگی نداشتند.

به آخرین تقدیرهای این سازمان می توان توجه داشت، در حالی که فیلیمو و نماوا حتی حاضر به نصب یک بنر تبلیغاتی در ایام انتخابات نبودند، ساترا از فعالان انتخابی پلات فرم ها تقدیر کرد و هیچ رسانه ای از مدیران ساترا سئوال نکرد، از میان سه پلت فرم خصوصی فعال پر بیننده هیچکدام در انتخابات مشارکت فعال نداشتند و در مراسم های خصوصی ساترا از چه کسانی تقدیر شد؟

اولین شکل خارج شدن از ماموریت ساختاری مبتنی بر نظارت توسط ساترا در سریال موچین خودنمایی کرد. بخش هایی از سریال که در آن الفاظ رکیکی به کار می رفت و شبهه لفاظی های اروتیک را تقویت می کرد، سال گذشته در فضای مجازی منتشر شد و نشان داد ساترا نیز قائل به انجام ماموریت واگذار شده نیست.

یکی از بی عملی های ساترا در حوزه پخش سریال قورباغه خودنمایی کرد. سریال با یک صحنه پلیس کشی آغاز می شود و سرقت سلاح این پلیس مصداق یک ساختار شکنی نمایشی تابوشکن بود. قتل های فجیعی که در این سریال رخ می دهد به جای پالایش توسط ساترا مشمول رده بندی شد، در صورتیکه روش نامه رده بندی وزارت ارشاد با حکم دیوان عدالت اداری منسوخ شد. ضمن اینکه اعمال درجه بندی سنی +18 در مورد سریال قورباغه بهت آور بود، چون این درجه بندی در غرب در مورد آثاری اعمال می شود که دارای صحنه های اروتیک هستند.

جلسه سند حمایت از کودکان در رسانه های صوت و تصویر فراگیر در آبان 1399 که هیچگاه اجرایی نشده است

با اینکه تصویب سند حمایت از کودکان در رسانه های صوت و تصویر فراگیر(ساترا) در رسانه ها منتشر شد اما راهبرد تفکیک سازی در VOD ها، پلتفرم ها بر اساس درجه بندی سنی هیچگاه اعمال نشد. هم اکنون اگر یک نوجوان 12 ساله در سامانه فیلیمو ثبت نام کند می تواند با سایر محتوای نامتناسب این سامانه که ظاهرا مشمول درجه بندی سنی شده اند، دسترسی پیدا کند. با اینکه جلسات تصویب حمایت از سند کودکان در پلت فرم ها برگزارشد اخبار آن رسانه ای شده اما تاکنون شکل اجرایی پیدا نکرده است. در صورتیکه ساترا بر اساس راهبرد حمایت از کودکان در رسانه های صوت و تصویر فراگیر ملکف به اجرایی شدن ضوابط محتوایی و حفظ محرمانگی و حریم خصوصی و الزاماتی مانند ایجاد ابزار کنترل والدین، جداسازی دسترسی کودک و بزرگسالان به محتوای پلت فرم ها، حساب مخصوص کودکان، فرآیند گزارش دهی ویژه، تفکیک قابل شناخت محتوای تبلیغات تجاری و تناسب تبلیغات و ممنوعیت های تبلیغاتی است که هیچکدام از این راهبردها همچنان اجرایی نشده است.

***دری که همچنان روی پاشنه قدیمی نفرات می چرخد

از راست به چپ: محمد مهدی یادگاری - مهدی فرجی - محمد احسانی

به تدریج مشخص شد که اهرم نظارتی ساترا دست کمی از وزارت ارشاد ندارد و انتشار یک خبر نشان که داد که ساترا با انتخاب هیئت نظارتی اش دست کمی از وزارت ارشاد ندارد. یکسال قبل علی سعد معاون کاربران و تنظیم گری اجتماعی ساترا در توییتی در پاسخ به خبرنگاران اعضای شورای انتشار مجوز حرفه ای ساترا را معرفی کرد. بر این اساس محمد احسانی ، مهدی فرجی ، محمدمهدی یادگاری ، عبدالکریم خیامی، نماینده رسانه های صوت و تصویر، معاون پایش و نظارت ساترا، مدیر کل صدور مجوز ساترا و نماینده رییس ساترا 7 عضو شورایی هستند که درباره مجوز انتشار محتوای حرفه ای در پلتفرم های آنلاین (رسانه های صوت و تصویر) تصمیم گیری می کنند. دست کم حضور فرجی، احسانی و یادگاری که خودشان از شوراهای پروانه نمایش ویدئویی بودند نشان داد از دیگ تازه ساز ساترا نیز بخاری بلند نخواهد شد. چون همان اعضا و همان افراد در شورایی حرفه ای برای امر نظارت حضور دارند.

این انتخاب ها نشان داد نقشی را که سازمان سینمایی وزارت ارشاد را رها کرده و مسئولیتش را در عمل نمی پذیرفت نهادی نیابتی چون ساترا بر عهده گرفته و این سامانه نظارتی دست کم مثل وزارت ارشاد با همان اعضای همیشگی ناظر یعنی فرجی، یادگاری، احسانی (ناظران در حوزه صدور پروانه نمایش تولیدات شبکه نمایش خانگی) همکاری خواهد کرد.

حالا وزارت ارشاد در کمین هر گونه اهمال در مشی نظارتی ساترا بود که بهانه جویی هایش را آغاز کند و عملا روی نقاطی دست می گذاشت که زمینه انتقادی اش کاملا منطقی به نظر می رسید. قبل از شکایت ساترا مرضیه شفاپور دبیر کارگروه مد و لباس وزارت ارشاد خواستار ممیزی دراکولا شد و در متنی مدعی شد که پوشش ها مغایر با فرهنگ ایرانی است! شفاپور در نامه ای به سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر نسبت به سریال دراکولا اعتراض کرده و خواهان حذف سکانس هایی از این سریال شد.

در این نامه آمده است: با استناد به ماده 1 قانون ساماندهی مد و لباس مصوب مجلس محترم شورای اسلامی و تاکید بر حفظ و تقویت فرهنگ و هویت اصیل ایرانی اسلامی و ترغیب عموم مردم به پرهیز از انتخاب و مصرف الگوهای بیگانه و غیرمانوس با فرهنگ و هویت ایرانی اسلامی، همچنین طبق مصوبه کارگروه ساماندهی مدولباس، هرگونه نمایش زنده لباس یا هرگونه استفاده از مدل زنده ممنوع می باشد. ضمن اینکه نمایش زنده لباس مصداق صریح استفاده از جذابیت های جنسی زن و در نتیجه مغایر با شئونات اسلامی و کرامت زن (موضوع بند 6 ماده 3 آئین نامه نظارت بر نمایش فیلم و اسلاید و ویدئو) می باشد؛ از طرف دیگر بر اساس آئین نامه تعیین مصادیق و آرایش های غیرمجاز مصوب وزارت کشور، سبک پوشش توربان که نوعی کلاه محسوب می شود جزو مصادیق لباس غیرمجاز می باشد.

حال با توجه به انتشار سریال جدید دراکولا در شبکه نمایش خانگی و عدم رعایت ضوابط، قوانین و مقررات مصوب جمهوری اسلامی ایران، نمایش زنده لباس و مدلینگ، نمایش پوشش های نامناسب بازیگران ترویج و اشاعه الگوهای غربی و مغایر با قانون و فرهنگ ایرانی اسلامی توسط سازندگان آن سریال زمینه ساز آسیب های جدی و هنجارشکنی در سطح جامعه می باشد. مقتضی است با توجه به اهمیت و تاثیرگذاری برنامه های سمعی و بصری بر مخاطبان و آحاد جامعه، خواهشمند است دستور فرمائید سکانس های مربوط به نمایش زنده و استفاده از مدل زنده از قسمت های منتشر شده و نیز قسمت های آتی حذف گردد. ثانیاً درخصوص قسمت های درحال ساخته سبک پوشش توربان حذف گردد

این اعتراض درحالی از سوی دبیر کارگروه مد و لباس وزارت ارشاد مطرح شد که وزارت ارشاد با رونوشتی از اظهارات حسن روحانی در نمایشگاه کتاب مثل عبارت :" صاحبان فرهنگ ما نیاز به ارشاد و گشت ارشاد ندارند" عملا نظارت های تخصصی خود را از دست داد و ساترا نیز همچنان مفعلانه در مورد پالایش آثاری که در سامانه هایی مثل فیلیمو و نماوا بارگذاری می شود عمل می کند.

***وزارت ارشاد آینده باید اختیار تام در مورد نظارت و پالایش تولیدت شبکه نمایش خانگی داشته باشد

با توجه به تغییر دولت و روی کار آمدن رئیس جمهور منتخب، آیت الله سید ابراهیم رئیسی که معتمد افکار عمومی است و فضای عمومی کشور را در سطوح و حوزه های مختلف امیدوار به تغییرات شگرف کرده، فضای نظارتی وزارت ارشاد در تمامی حوزه های باید تقویت شود تا دولت آتی فضای تعاملی خود را با تولید کنندگان تقویت کند و راهبرد هنربانی جایگزین گفتمان مدیریت فرهنگی دستوری شود. امر نظارت به صورت مطلق باید به وزارت ارشادی بازگردد که قصد دارد اعتماد ملی را در تمامی سطوح تقویت کند و گرفتن هر اختیار نظارتی از جانب ساترا موجب تضعیف وزارت ارشاد و سازمان سینمایی آینده خواهد شد.

گروه سینمایی هنرآنلاین: فیلم آبجی به نویسندگی و کارگردانی مرجان اشرفی زاده سال 94 تولید شد اما به تازگی فرصت اکران در گروه سینمایی هنر و تجربه را پیدا کرده است. این فیلم روایتی از زندگی دختری با توانایی هایی از جنس دیگر است و سعی دارد داستان متفاوتی را پیش روی مخاطبان بگذارد.

اشرفی زاده درباره اینکه چرا اکران این فیلم پس از شش سال مهیا شده است گفت: آبجی سال 94 تولید شد و ابتدا قرار بود در جشنواره ملی فیلم فجر همان سال به نمایش دربیاید. با اینکه در صورتجلسه هیات انتخاب گفته شده بود آبجی و فیلم دیگری برای بخش نگاه نو انتخاب شدند، فیلم هرگز در آن جشنواره نمایش داده نشد و به دلیل حواشی پیش آمده از دیده شدن بازماند.

وی افزود: البته فیلم در جشنواره بین الملل فجر به نمایش درآمد. بعد از آن نیز ما جشنواره های خارجی داشتیم که فیلم در آنها دیده شد و در برخی موارد مورد استقبال قرار گرفت و جوایزی را نیز کسب کرد. اما باتوجه به تاثیری که جشنواره ملی فجر روی اکران فیلم ها دارد، این اتفاق شروع ناکامی هایی برای فیلم آبجی بود.

این کارگردان سینما در ادامه با تاکید بر اینکه اکران فیلم های فرهنگی حتی پیش از کرونا نیز با مشکلات بسیاری مواجه بوده گفت: با همه مشکلاتی که برای اکران فیلم وجود داشت، تهیه کننده و پخش کننده دنبال زمان مناسبی برای اکران می گشتند. در واقع می خواستیم فیلم اکران خوبی شود و بازخوردهای خوبی بگیرد. به این ترتیب خودمان مدام اکران را به تاخیر می انداختیم.

اشرفی زاده ادامه داد: دلیل این کار این بود که در میان حجم فیلم هایی که برای اکران نوروز، پاییز و عید فطر روی پرده سینماها می رفتند، همیشه فیلم هایی وجود داشت که یا به خاطر اقبال جشنواره ای یا به دلیل اینکه اساسا فیلم های پرفروشی بودند، در اولویت قرار می گرفتند. این روند ادامه پیدا کرد و یکی دو مرتبه ما تا نزدیک اکران رفتیم ولی به خاطر اینکه ممکن است فیلم در این شیوه اکران کنار آن فیلم ها بسوزد، اکران را عقب انداختیم.

کارگردان فیلم آبجی در ادامه بیان کرد: در نهایت سال 98 می خواستیم فیلم را اکران کنیم که با ماجرای پاندمی کرونا مواجه شدیم و اساسا امید ما به اکران در آن شرایط از بین رفت. بعد از قضیه شیوع کرونا، وضعیت برای همه بدتر هم شد. به صورتی که امسال بعد از پیگیری های زیاد بنیاد سینمایی فارابی و خود ما شرایط اکران در گروه هنر و تجربه و بعد از آن اکران آنلاین مهیا شده است.

وی افزود: اکنون سرنوشت تاسفباری برای فیلم ما و بسیاری فیلم های دیگری رخ داده که با زحمت و عشق ساخته شدند ولی متاسفانه در زمان خودشان دیده نمی شوند. با همه این احوال، امروز خوشحالم فیلم اکران شده و رنگ پرده را می بیند. امیدوارم فیلم هم در اکران هنر و تجربه و هم در اکران آنلاین دیده و با بازخوردهای خوبی مواجه شود و به این طریق ما نیز انرژی مضاعفی از دیده شدن آن بگیریم.

اشرفی زاده با تاکید بر شرایط بد اکران فیلم در سینماهای کشور گفت: گاهی برای ساختن فیلم با بودجه های دولتی کار می کنیم اما متاسفانه در اکران امکانی برای حمایت از فیلم وجود ندارد. به نوعی ما یک تولید دولتی و یک اکران خصوصی داریم که با یکدیگر همگون نیستند. واقعا اگر سینمای هنر و تجربه که این نگاه حمایتی را به فیلم ها دارد نبود، برای فیلم های فرهنگی که دیدنشان نیاز جامعه است و برای فیلم هایی که المان های فیلم پرفروش را ندارند و اصلا نمی خواهند داشته باشند، چه کار می توانستیم بکنیم؟

این کارگردان با اشاره به سینمای فرهنگی دهه های شصت و هفتاد بیان کرد: در آن دو دهه تولید فیلم های خوبی را شاهد بودیم. چراکه آن زمان ماجرای تولید و اکران همزمان مورد حمایت قرار می گرفتند. در این سال ها متاسفانه این سیستم به هم ریخته است. در واقع نه ماجرای تولید به طور کامل خصوصی است که اساسا فیلم با آن قواعد برای اکران آماده شود نه عکس این موضوع. از سوی دیگر فیلم در اکران هم حمایت نمی شود.

وی در پایان گفت: متاسفانه این موضوع لطمه های جدی به اکران فیلم ها در سینمای ایران وارد کرده است. علاوه بر این کرونا هم که به صورت خیلی بدتر اساسا ما را با یک فضای مه آلود و غریب مواجه کرده که نمی دانیم در آینده چه خواهد شد.

به گزارش خبرنگار ایلنا، سانسور و توقیف سال هاست که همراه سینما و فیلمسازی ماست اما هیچ گاه هیچ قانون مشخصی برای سانسور فیلم ها و سریال ها وجود نداشته و نگاه ها کاملا شخصی و یا سیاسی بوده است. در سال های اخیر که شبکه نمایش خانگی و سریال سازی در پلتفرم ها رونق گرفته، ممیزی هم نمود بیشتری پیدا کرده و به کرات شاهد گلایه مندی صاحبان آثار از حذف یک یا چند سکانس از یک سریال هستیم که براساس ایرادات وارده ازسوی ساترا یا ارشاد می بایست از بدنه ی اثر بیرون آورده شوند. شاید همواره سانسور بخشی از قواعد انتشار هر اثر هنری باشد اما وقتی قوانین دست و پا بسته و غیرشفاف باشد، دست را برای اعتراضات بازمی گذارد. هرچند مواردی هم وجود دارد که توقف موقتی پخش یا ممیزی برخی سکانس ها، یک فرصت تبلیغاتی برای اثر فراهم ساخته و مسیر درآمدزایی برای آن را هموارتر کرده است؛ گاه حتی سرمایه گذاران و سازندگان اثر مستقیما از این حربه استفاده می کنند. یکی از تهیه کننده هایی که فیلمش با توقیف طولانی مدت و ممیزی های چندین مرحله ای مواجه شده، محمدرضا شفاه است. تهیه کننده فیلم دیدن این فیلم جرم است می گوید: من اعتقاد ندارم که هنرمندان و سینماگران بدون قاعده کار کنند. بالاخره برای هر مدیومی که کار می کنیم یکسری قواعدی وجود دارد که باید رعایت شود، اما باید این قوانین و مقررات تا جایی که امکان دارد روشن شود و این مقوله را از دام برخوردهای سلیقه ای بیرون بکشیم و قاعده مند رفتار کنیم.

بخشی از اختلاف ها به برخوردهای سلیقه ای برمی گردد

به اعتقاد وی؛ آن چیزی که باعث می شود همیشه همه معترض باشند این است که قوانین ما در زمینه ممیزی شفاف نیست. اگر ما قوانین مورد توافق درباره موضوعات ممیزی داشته باشیم، آن وقت اعتراض ها نه اینکه تمام شود، اما به حداقل می رسد. چراکه هنرمند می داند در چه زمینه ای اگر فیلم بسازد دچار ممیزی می شود و در کجا با مشکل روبرو نخواهد شد. لذا بخشی از اختلاف ها به برخوردهای سلیقه ای برمی گردد.

تهیه کننده فیلم سینمایی مصلحت درباره نگاه های سلیقه ای در اجرای ممیزی ها می گوید: برخی از این نگاه های سلیقه ای متاسفانه آنقدر شخصی و تهدیدانگارانه نسبت به فیلم است که گویی قرار است با ساخت یک فیلم یک جنبش عظیمی علیه کشور رخ دهد. همین نگاه توام با تردید به فیلمساز و اثر هنری همیشه تاثیرات منفی بر جریانات ممیزی گذاشته است و اتفاقا همین نگاه خارج از چارچوب هنری و با سویه های فراهنری باعث می شود سخت گیری ها به یک فیلم بیشتر شود.

وی تاکید می کند: اگر قوانین شفاف شود فکر نمی کنم هنرمندان نسبت به این موضوعات نگاه سختگیرانه ای داشته باشند. همانطور که اگر در هر کشوری هنرمندان بخواهند فیلم بسازند باید تابع قوانین و عرف اجتماعی آن کشور باشند و اگر نسبت به آن قوانین تخطی کنند، با مشکلاتی روبرو می شوند. متاسفانه شرایطی که الان وجود دارد یک وضعیت متشتتی است که نارضایتی همگان را موجب شده است.

غیرنظام مند بودن نظارت ها موجب دلسردی هنرمندان و انتخاب بین ماندن و رفتن می شود

شفاه با بیان اینکه غیرشفاف بودن قوانین و ممیزی ها باعث می شود هنرمندان عرصه را برای فعالیت تنگ تر ببینند، می افزاید: من فکر نمی کنم هنرمندان با ممیزی ها و قوانین و عرف جامعه مشکل داشته باشند. آن چیزی که آزاردهنده است، رفتار سلیقه ای نسبت به موضوعات مختلف است. آنچه که باعث می شود هنرمندان دلسرد شوند، غیرشفاف و غیرنظام مند بودن نظارت بر تولیدات است.

وی ادامه می دهد: اگر این قاعده نظام مند شود و همه چیز بر اساس قانون شکل بگیرد هیچ کس به یک امر قانونی اعتراضی ندارد. در حال حاضر شاهدیم که سلایق به جای قوانین بر نظارت ها حاکم هستند. نتیجه این سردرگمی هنرمندان در طول زمان یا منجر به سکوت طولانی مدت آن ها می شود و یا به یک اتفاق نامبارکی منتهی می شود و هنرمندانمان را در شرایط دوراهی انتخاب بین ماندن و رفتن از کشور قرار می دهد. این فضای غیرشفاف و غیرنظام مند فیلمسازان را معترض می کند و این اعتراض هم به حق است.

تهیه کننده بیست و یک روز بعد در پایان ضمن اشاره به اینکه نمی توان به طور کامل سلیقه را در اجرای قانون کنار گذاشت، می گوید: اساسا معتقدم قوانین ممیزی بعد از سال ها که از تدوین آن می گذرد باید یکبار برای همیشه بازنگری جدی شود و متر و معیار مشخصی برای آن در نظر گرفت تا هم از این میزان رویکرد متناقض دور شویم و هم بتوانیم در مسیر شفافیت قوانین حرکت کنیم. اگر قوانین ممیزی با جزئیات و دقیق مصوب شود، دیگر امکان سلیقه ای رفتار کردن را به حداقل می رسانیم و دیگر هیچ نهادی نمی تواند نگاه سلیقه ای و تفسیرهای فرامتنی نسبت به قوانین داشته باشد.

آیت ملک نیا مدیر سالن های سینمای موزه در گفت وگو با خبرنگار برنا، درباره اکران فیلم های کمدی در سینماها اظهار داشت: روزی که فیلم سینمایی دینامیت اکران شد فروش بسیار خوبی را شاهد بودیم اما سینماها تنها با فیلم کمدی رونق نمی گیرد و به نظر من هر فیلم جدید و با کیفیتی که اکران شود با تبلیغات و اطلاع رسانی مناسب می تواند فروش قابل قبولی داشته باشد.

ملک نیا خاطرنشان کرد: منظور من از تبلیغات بیشتر معطوف به تبلیغات رسانه ای بود. امروز فضای مجازی با تبلیغاتی که انجام می دهد و بحث هایی که در آن به راه می افتد در شناساندن فیلم ها به مردم بسیار تأثیرگذار است و به نظر من در فروش بسیار خوب فیلم سینمایی دینامیت هم کاملاً تأثیرگذار بوده است.

او افزود: جدا از تبلیغاتی که در فضای مجازی برای این فیلم شاهد بودیم حاشیه هایی که برای دینامیت به وجود آمد که بارها گفته شد فیلم اکران نمی شود و بعد اکران شد مردم را به دیدن آن کنجکاو کرد و در فروشش بسیار تأثیرگذار بود. در یک سال اخیر که شرایط سختی را سینماها تجربه کردند دو فیلم شنای پروانه و دینامیت توانستند در زمان اکرانشان به سینماها رونق دهند.

مدیر سالن های سینمای موزه در ادامه تأکید کرد: متأسفانه هر بار که شاهد شدیدترین شدن شیوع ویروس کرونا بودیم سینماها اولین مکان هایی بودند که تعطیل شدند و امیدوارم این بار متولیان امر چنین تصمیمی نگیرند. طی این چند ماه که سینماها تعطیل بودند، بسیاری از مکان هایی که خطر بیشتری برای شیوع کرونا داشتند به فعالیت خود ادامه دادند.

ملک نیا در پایان اظهاراتش گفت: سینما یک محیط فرهنگی است و قطعاً افرادی که به آن جا مراجعه می کنند دغدغه های فرهنگی دارند و کسی که اینگونه است قطعاً پروتکل های بهداشتی را هم جدی می گیرد. سینمادارها هم با جدیت قوانین موجود برای حفظ پروتکل های بهداشتی را رعایت می کنند و بعید می دانم در این مدت بیش از یک سالی که از شیوع کرونا می گذرد کسی در سینماها به این بیماری مبتلا شده باشد. امیدوارم مسئولان دیگر تصمیم به تعطیلی سینماها نگیرند و اجازه دهند که سینما بتواند به شرایط عادی بازگردد.

وبگردی

رسانه فضای مجازی فیلم سینمایی موزه ویروس اکران دینامیت شنای پروانه آیت ملک نیا

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، سینمای کودک و نوجوان در تاریخ سینمای ایران پرافتخارترین ژانر سینمایی در جشنواره های دنیا محسوب می شود. از بچه های آسمان مجید مجیدی که برای اولین بار به نمایندگی از سینمای ایران توانست در جشنواره اسکار راه یابد تا طعم گیلاس مرحوم عباس کیارستمی در جشنواره فیلم کن به عنوان بهترین فیلم و همین اواخر مسیر معکوس ابوالفضل جلیلی که در جشنواره شانگهای برنده بهترین کارگردانی شد.

اما مسیر سینمای کودک که روزگاری با فیلم های چهره های فوق و همینطور کارگردانان دیگری به دنیا با عنوان سینمای فکورانه و عمیق و سرشار از انسانیت و عاطفه شناخته می شد در سال های اخیر دچار نوعی گیشه زدگی و تجاری شدن شده است. آن سوی دیگر ماجرا نیز ناراحت کننده است. فیلم های بسیاری از کارگردانان سینمای کودک ما به جای آن که برای کودک و نوجوان باشد بیشتر از کودکان صحبت می کند اما نه برای آنان بلکه برای بزرگسالان و منتقدین! اینگونه سینمای کودک و نوجوان ما از میسر محبوب و غرورآفرین و هویت زای خود دور و دچار نوعی تغییر ماهیت در مسیر تولید شده است.

یکی از کارگردانان تازه کار سینمای کودک و نوجوان که می خواهد با حس و حال بومی و محلی دنیای معصومانه کودکان را با تم فداکاری و ایثار نشان دهد، محمدرضا صالحی نژاد است - کارگردان فیلم پیله و پروانه - که در همین ابتدای مسیر توانست در دو جشنواره داخلی فیلم کودکان و نوجوانان و همینطور جشنواره فیلم رشد تقدیر و برنده شود و در جشنواره فیلم بوسان نیز به عنوان فیلم های انتخابی به مرحله نهایی راه یابد. فیلم او در یکی از روستاهای محروم در شمال کشور ساخته شده است و بیشتر بازیگران فیلم کودک و نوجوانان تازه بازیگر هستند.

با او درباره فیلم جدیدش صحبت کردیم و از او خواستیم تادرباره ظرفیت جهانی شدن سینمای ایران از مسیر سینمای کودک و نوجوان به ما بگوید.

بهتر است در ابتدا کمی درباره کلیات فیلم صحبت کنم. فیلم پیله و پروانه فیلمی عاطفی و انسانی است که تلاش کردم تا آن را در سبک مینیمال (بیان ساده) بسازم که در آن زندگی به جای بازی جریان دارد. البته بچه های روستایی که در این فیلم بازی می کنند نابازیگر هستند برای همین در فیلم پیله و پروانه فضای ساده و صمیمی زندگی حاکم است و به همین دلیل است که می گویم فضای ساده و مینیمال در آن وجود دارد تا اینکه دخالت من وجود داشته باشد.

در فیلم حس ساده بچه ها با فضای فیلمنامه عجین شده و در مسیر یک فیلم کودک و نوجوان صمیمی شکل گرفته است. همانطور که می دانیم ایثار زبان مشترک همه بچه های جهان است. بچه ها فداکاری را دوست دارند و در زندگی برای همدیگر ایثار می کنند. این زبان مشترک همه بچه های جهان است و به نظرم می تواند برای موفقیت فیلم در عرصه جشنواره های جهانی اثرگذار باشد.

اما درباره هویت زایی که درباره آن سؤال کردید باید بگویم که شرایط حاکم بر روستایی که فیلم را در آن ساختم به حدی بد است که در کلام نگنجد. آنان شناسنامه ندارند و روی یک کاغذ هویتشان ثبت شده است اما من خواستم تا با این فیلم برای آنان هویت بسازم. این آدم ها با ما در همین کشور زندگی می کنند و می خواستم در یک کلام حرفمم را بزنم: هویت ما بودن و ماندن است.

من قبل از اینکه فیلم را بسازم ذهنیت چندانی درباره دنیای بچه ها نداشتم. اما رفته رفته با این فضا آشنا و آنقدر علاقمند شدم که فیلمنامه بعدی خودم را هم برای بچه ها نوشتم که بزودی وارد مراحل تولید خواهد شد.

جدای از داستان اصلی فیلم یک داستان فرعی نیز وجود دارد که به فضای معصومانه و صمیمانه فیلم کمک می کند. داستان فرعی این است که یاور (پسربچه فیلم که به دخترک کمک می کند) قرار است تا در کنار درس دادن به دختر بچه فیلم تلاش کند تا او را به مدرسه بیاورد و سر کلاس راه دهد. برای اینکه مدرسه این روستا 5 کلاس دارد و اگر دانش آموزی وارد کلاس بعدی شود اما نیمکت او در کلاس قبلی خالی بماند و تعداد کلاس های مدرسه به چهارتا برسد مدرسه دیگر نمی تواند ادامه کار دهد. یاور تلاش می کند تا این اتفاق نیافتد.

در پاسخ به سؤال دوم هم باید بگویم که فیلمی که من ساختم از بچه ها نیست بلکه درباره بچه ها و برای آنان است و کودک با آن ارتباط می گیرد. زمانی که بچه ها فیلمی که برای آنان ساخته شده باشد را می بینند یا برای آن دست می زنند یا نفس راحتی می کشند. بینندگان فیلم من هم وقتی فیلم را تماشا کردند با شور و شوق برای آن دست زدند چراکه فیلم بجای نگاه معناگرا و مفهومی غالب فیلم های کودکان ساخته شده در کشور، داستان و فضای کودک پسند دارد. برای من اینکه بچه ها توانستند فیلم را هضم کنند و از دیدن آن لذت ببرند لذت بخش بود. درست است که موضوع فیلم تعلیم و تربیت بود اما مضمون و داستان فیلم سخت و نارس نبود و لازم نیست برای بچه ها بعد از فیلم کنفرانس بگذارند.

اما متأسفانه در سال های اخیر جریانی باعث شده است که حتی فیلم های کودک و نوجوان ما نیز گیشه ای شود. باید بگویم که فیلم هایی مانند فیلم پیله و پروانه که نگاهی انسانی و البته کودک پسند دارند در سینمای ایران جایی ندارد اگرچه که بچه ها فیلم را با نهایت تمرکز دیدند.

* با توجه به اینکه می گویید فیلم در مناطقی ساخته شده است که از امکانات خیلی کمی برخوردار است شرایط سختی را برای ساخت فیلم باید طی کرده باشید...

بله، در مسیر تولید این فیلم که آن را با سرمایه شخصی ساختم رنج و مشکلات فراوانی را متحمل شدم. اداره کل ارشاد استان مازندران تنها کاری که کرد این بود که یک مؤسسه را به عنوان تهیه کننده به ما معرفی کرد که در مسیر تولید فیلم حتی یک ریال برای ساخت این فیلم هزینه نکردند. تمامی هزینه های تولید این فیلم توسط خود بنده انجام شده است و هیچ کس کمکی به من نکرد. البته تهیه کننده فیلم برای دریافت جوایز و لوح های تقدیر بعد از برگزیده شدن ما در برخی از جشنواره ها سر از پا نشناخت و به سرعت خود را به جشنواره ها رساند.

البته در جشنواره فیلم رشد دبیر محترم جشنواره لطف کرد و از من حمایت کرد و جوایز فیلم را به خود من اهدا کرد. برای همین تصمیم گرفتم که فیلم بعدی ام را خودم تهیه کنندگی کنم.

شاید گفتن این جمله سخت باشد اما بعد از چند روز از فیلمبرداری فیلم که دوربین را روی بلوک سیمانی گذاشتم و فیلمبرداری کردم تازه پایه دوربین فیلمبرداری دست من رسید.

حتی از نظر رسانه ای و تبلیغات رسانه های محلی و استانی ما یک نقطه هم برای ما نگذاشتند و در محرومیت کامل بسر بردم. برخی از بچه های فیلم در جای نامناسب می خوابیدند و برخی دیگر هم در کیسه خواب. بدون اسپانسر فیلمم را ساختم.

* شما به تازگی در جشنواره فیلم بوسان به عنوان یکی از 10 فیلم راه یافته به بخش نهایی جشنواره انتخاب شدید. همانطور که می دانید در دهه های قبل فیلم های کودک و نوجوان زیادی از سینمای ایران در جشنواره های خارجی شرکت و جوایز زیادی را کسب کردند. حضور و موفقیت سینمای یک کشور در جشنواره نیز یکی از شروط جهانی شدن سینمای یک کشور است. فکر می کنید که ظرفیت سینمای کودک و نوجوان ما برای جهانی کردن سینمای کشور از بزرگسال بیشتر است یا خیر؟

باید در مقدمه جواب شما بگویم که بخشی از زمینه اینکه سینمای ما بتواند با دنیا ارتباط بگیرد به ارتباط فرهنگی دنیا با ما برمی گردد و اینکه بتواند زبان فرهنگی و اجتماعی ما را فهم کند. البته به مرور زمان این اتفاق می افتد و درباره برخی از کشورهای دیگر مانند چین و هند افتاده است. مسیر جهانی شدن ما را کارگردانانی مانند کیارستمی، مجیدی و فرهادی آغاز کردند. برای همین نحوه پردازش ما به سینما برای اینکه بتواند جهانی بشود خیلی مهم است. در حال حاضر موفقیت ما در جشنواره هایی مانند اسکار و کن و... همینطور دستآورد جشنواره فیلم کوتاه به عنوان دروازه اسکار، راه را برای جهانی شدن ما بیشتر فراهم کرده است.

مگر غیر از این بود که فیلم انگل توانست در جهان به شهرت برسد و مردم آن را تماشا کنند؟ پس جهانی شدن امکان دارد اما به شرط آنکه بتوان با زبان مشترک دنیا صحبت کرد. به نظرم اشکالی داریم که این است تا حدی می خواهیم تافته جدا بافته باشیم و از رویه هایی که در سینمای دنیا وجود دارد فاصله بگیریم. در همین جشنواره بوسان فیلم هایی وجود دارد که به صورت مشترک ساخته شده است. چه اشکالی دارد که ما هم در سینمای خودمان فیلم هایی را به صورت مشترک تولید کنیم؟

در نهایت احساس من هم همین است که سینمای کودک ما نسبت به سینمای بزرگسال ما جلوتر است. چراکه سینمای کارگردانانی مانند مجید مجیدی، کیارستمی، ابوالفضل جلیلی و... نشان دادند که در جهان موفق هستند. سینمای کودک ما در دنیا قابل هضم تر است و بهتر دیده می شود و قابل لمس تر است. این اواخر هم برای فیلم های کودک و نوجوان ما در دنیا اتفاقات خوبی رخ داده است.

ما باید زبان سینمای کودک را یاد بگیریم و با فیلم هایمان به دنیا آن را با هویت بومی خودمان نشان دهیم.

اما در حال حاضر میسر تولید فیلم های کودک و نوجوان ما بسیار دشوارتر از مسیر سینمای بزرگسال ما است. باید این گلایه را به طور جدی بگویم که کجای دنیا مرسوم است که برای تولید فیلم انقدر سختی و مشقت کشید؟ موانع و کمبود امکانات به حدی زیاد است که نویسنده فیلمنامه باید هنگام نگارش مدام به این مشکلات فکر کند و فیلمنامه را ناظر به محدودیت های موجود بنویسد. در حالی که کارگردان باید فقط به فیلمنامه فکر کند و درگیر مسائل دیگر نشود. از سوی دیگر مدام باید نگران این نیز باشیم که فیلمنامه ما به کسی برنخورد. در نهایت هم گیشه و هم رقابت را از دست می دهیم.

/گفت وگو از محمدباقر صنیعی منش/

انتهای پیام/

در پی انتقاد صریح محمدحسین مهدویان از اعمال سانسور بر سریال زخم کاری ، معاون سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر (ساترا) تاکید کرد: هم حامی پلتفرم داخلی هستیم و هم دیده بان چارچوب های فرهنگی کشو.

پعلی سعد، معاون ساترا درباره اعمال. ممیزی بر سریال نمایش خانگی زخم کاری که از سوی کارگردان با انتقاد مواجه شده است، نوشت:

هم پلتفرم داخلی را حمایت می کنیم و هم دیده بان چارچوب های فرهنگی کشور هستیم. با شروع پخش سریال زخم کاری ، شاهد انتقادهایی از دو سوی طیف بودیم. بخشی از دغدغه مندان فرهنگی معتقد به توقیف سریال بودند که برای رسیدن به آن فعالیت های رسانه ای و رایزنی هایی هم انجام دادند.

بخش دیگری نیز معتقد بودند سریال تولیدشده می بایست بدون هیچ گونه بازبینی پخش شود. حفظ تعادل میان این دو طیف اقدامی سخت و پیچیده است. در ماجرای زخم کاری ، اقدام وزارت ارشاد در شکایت به دادسرای فرهنگ و رسانه برای توقیف سریال مذکور، مسأله را پیچیده تر از قبل کرد. با وجود همه سنگ اندازی های انجام شده بر تصمیم خود مبنی بر پخش سریال اصرار کردیم.
اصل عملکردی ساترا حمایت از تصمیماتی است که حاصل فرایندهای حرفه ای و کارشناسی است.

همان طور که در موضوع شکایت وزارت ارشاد از انتشار سریال زخم کاری برغم صدور پروانه ساخت، مدیران ساترا هزینه دادگاهی شدن را با هدف حمایت از پلتفرم های داخلی می پردازند، انجام برخی از اصلاحات که در فرایند کارگزاری محتوایی وبازبینی آن تایید شده، بخشی از رویکرد حرفه ای و فرهنگی ساتراست.

منبع: ایسنا

در گفت و گو با خبرنگار سینمایی ایرنا، با بیان اینکه حتما باید مرکزی، تولیدات نمایش خانگی را کنترل کند، اظهار داشت: واقعیت این است که دو گانگی ایجاد شده در شان فضای فرهنگی ما نیست. منطقی این است که نظارت بر سریال های شبکه های خانگی بر عهده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باشد.

وی ادامه داد: حالا بر هر دلیلی این نظارت را به عهده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نگذاشتند که به این سیاست های کلان نظام بر می گردد اما حتما باید نظارت بر عهده یک مرکز باشد چرا که دو گانگی ساترا و وزارت ارشاد زیبنده فضای هنر کشور نیست.

تهیه کنند سریال محکومین گفت: فرهنگ و سینما نباید وارد فضای سلیقه ای شود و البته بازهم می گویم این فضای فرهنگ را نباید رها کرد.

مفید در مورد تاثیر سانسور بر فرهنگ کشور، ادامه داد: سانسور قطعا به حوزه فرهنگ کمک نمی کند اما می تواند مانع خدشه دار شدن فرهنگ جامعه شود. سانسور از جنبه سلبی می تواند پیش برود اما نمی تواند فضای فرهنگی ایجابی درست کند.

این تهیه کننده سینما و تلویزیون درباره مهاجرت هنرمندان به خاطر محدودیت ها و سانسور به خارج کشور افزود: فکر نمی کنم کسی تنها به خاطر سانسور تن به مهاجرت بدهد. قطعا عوامل دست به دست هم می دهند و هنرمند را به سمت مهاجرت سوق می دهد و می شود گفت که سانسور در کنار مشکلات دیگر فرهنگی زمینه ساز مهاجرت هنرمندان به خارج از کشور می شود.

مدیر پیشین شبکه پنج سیما، گفت: معدود تهیه کنندگانی برای جذب مخاطب دست به کارهایی می زنند که زیبنده فضای فرهنگی ما نیست و به خاطر همین نیاز به یک مرکز کنترل داریم. اگر بتوانیم باید و نبایدها را مکتوب کنیم و آن را اختیار تهیه کنندگان و کارگردانان بگذاریم و آنها بر اساس آن مصوبه مورد سوال و جواب قرار بگیرند قطعا مشکلات ما کمتر خواهد شد.

مفید خاطر نشان کرد: متاسفانه تهیه کنندگان فرصت اعتراض به تصمیم ها را ندارند و اگر بشود یک مرکز بالادستی را برای شنیدن حرف آنها تعریف کرد تا بتواند به اعتراض آنها رسیدگی کند، حرکت رو به جلویی است و قطعا به ما و آینده سینمای ایران کمک خواهد کرد.

به گزارش ایرنا، به تازگی یکی از کارگرانان سینما در اعتراض به سانسور اعمال شده بر سریال خود گفته؛ به نقطه ای رسیده ام که می بینم تن دادن به سانسورهای غیرعقلانی، غیرحرفه ای و دور از واقع بینی اجتماعی به وضوح موجب تاثیرات مخرب بر داستان و تضییع حقوق ما به عنوان سازنده و شما به عنوان مخاطب شده است.

رضا سخایی شاهروی برنامه ریز و دستیار کارگردان با انتشار یادداشتی ، پیشنهاد داد که رییس سازمان سینمایی در دولت جدید ، با پیشنهاد صنوف سینمایی انتخاب شود.

به گزارش سینماسینما ، رضا سخایی در یادداشت خود نوشته است :

بنام خدا
اکنون که رییس جمهور منتخب از مردم خواسته تا پیشنهاد خودشان را برای مدیران دولتی ارائه دهند فرصت مناسبی است که خانه سینما متولی اتفاقی درست شود و با جمع کردن نمایندگان صنوف اجرایی همراه با صنوف مهم کارگردانان ، تهیه کنندگان، پخش کنندگان و دعوت از انجمن هایی مانند سینمای دفاع مقدس و حتی بنیاد سینمایی فارابی در مورد ریاست سازمان سینمایی به اجماع برسند و افرادی را به رییس جمهور معرفی نمایند.
با وجود اینکه سازمان سینمایی هنوز به شکل معاونت در وزارت ارشاد است اما میتواند رییس آن با پیشنهاد صنوف سینمایی به شکل مستقل انتخاب شود.
خانه سینما باید از حالت کمیته رفاهی خارج و در تصمیمات مهم نقش داشته باشد، اینکه بگوییم یک نفر انتخاب شود و بیاید مشکلات را حل کند قطعا هیچ اتفاقی رخ نخواهد داد ، چرا گمان کرده ایم که مسئولین دولتی باید در مورد سینما برنامه ارائه دهند ؟ مگر آن ها در امور سینما تخصص دارند؟
چرا سینما به دولت برنامه ندهد ؟ و به جای کلی گویی با مشخص کردن اصل مشکلات و جزئیاتشان سعی کنیم در مورد آینده سینما به یک برنامه مشخص و هدفمند برسیم و با ارائه آن به دولت مطالبات سینما را معین کنیم.
خانه سینما متشکل از کلیه اصناف سینمای ایران دارای قدرتی قانونی و مشخص است، و می تواند نقش تعیین کننده ای در تشکیلات دولتی سینما داشته باشد.
هیات مدیره محترم جلسه بگذارد، ازهمه دعوت کند ( حتی این جلسه میتواند به شکل آنلاین باشد) آنگاه هر نهاد یا صنفی قبول نکرد بلند نام آنرا اعلام کنند تا متوجه خادمان واقعی و نمایشی سینما بشویم.
امیدواریم این اتفاق هرچه زودتر توسط هیئت مدیره توانمند و دلسوز خانه سینما انجام پذیرد .

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، بحثِ ممیزی ها و حاشیه سازی های سازندگان و هنرمندان مسبوق به سابقه است. وقتی در جریانِ پخش سریال "پایتخت6" هم این فشارها را به مدیران و دست اندرکاران تلویزیون می آوردند تا به گونه ای جلوی ممیزی های اصولی گرفته شود. حال اینکه ممیزی اصولی و غیراصولی کدام است و چه کسانی می توانند بهتر این عرصه را مدیریت کنند نکته ای است که کارشناسان بهتر می توانند درباره اش اظهارنظر کنند.

شاید یکی از کسانی که این روزها بیش از دیگران درباره سریال های خانگی و وضعیتِ نابسامانش، صحبت می کند محمدرضا عباسیان مدیرعامل سابق مؤسسه رسانه های تصویری است. کسی که به وضعیت این روزهای محتوایی و مدیریتی جریانِ vodها در کشور انتقاد جدّی دارد. او در وهله اول به لغوِ پروانه های ساخت گلایه می کند و می گوید: "چرا این پروسه و فرایند پروانه ساخت و نمایش را یک نهاد حاکمیتی تأیید نمی کند؛ ساخت و تولید با ارشاد و نمایش با ساترا؛ این چه معنی می دهد؟ جایی که پروانه ساخت می دهد مرجعِ بهتری برای نظارت بر جریانِ تولید است. با اینکه چنین نظارت هایی می شود سینماگرها بعضاً فیلمنامه دیگری می برند و فیلم چیز دیگری می شود! حالا چه برسد که جایی پروانه ساخت بدهد و جایی دیگر پروانه عرضه و نمایش!

او همچنین تأکید دارد که با این سازوکاری که کار نمایش خانگی به صداوسیما منتقل شده چه تفاوتی داشته است. چه ضرورتی به یک ساختمان 7 طبقه، هزینه هنگفت و این فرآیند دوگانه بود؛ در همان اداره کوچک با 7، 8 کارمند کار پیش می رفت. کسی باید مسئولیت این نوع کارها را برعهده بگیرد که هم سابقه طولانی در تولید محتوا داشته باشد و هم نوع تعامل با فیلمساز را بلد باشد. هیچ نیازی نیست که ده ها نفر استخدام بشوند و آن قدر کار بزرگ تر بشود.

عباسیان در جریان این بحث و گفت وگو با خبرنگار تسنیم به این نکته اشاره می کند که چرا این انتقال از ارشاد به صداوسیما صورت گرفت و چرا آن قدر نمایش خانگی ولنگار شد؟ او اعتقاد دارد: وزارت ارشاد در حوزه نمایش خانگی صرفاً به خاطر سیاسی کاری که داشته تا با ایجاد سازوکاری بتواند با رسانه ملّی مقابله کند سیاستِ حمایت بی چون و چرای از vodها را در دستور کارش قرار داد. چرا که می دانیم هر شرکتی بخواهد از وزارت ارشاد مجوز فعالیت بگیرد باید پروسه قانونی را سپری کند هم سوابق تخصصی مسئولین ذیربطِ آن اهمیت دارند و هم پیشینه شخصی افراد مورد بررسی قرار می گیرد اما سال 1394 VODها آن فرآیندها را نگذراندند و مؤسسه رسانه های تصویری پروانه فعالیت وی او دی ها را صادر کرد و با توجه به غیرقانونی بودن پروسه صدور، یک سال بعد معاون سینمایی وقت صرفاً پروانه های فعالیت های این رسانه ها را امضاء کرد اما آن پروسه های تشخیصی انجام نشد.

عباسیان همچنین به حمایت های برخی از نهادهای دیگر همچون وزارت ارتباطات از بروز و ظهورِ این رسانه ها اشاره کرد و گفت: غیر از سازمان سینمایی که همه ابزارها و امکانات در اختیار vodها قرار داد، وزارت ارتباطات هم در بحث هزینه های اینترنتی به شدت از این رسانه ها حمایت کرد تا جایی که برای جلبِ نظر مخاطب، موضوعِ اشتراک های حداقلی به میان آمد. و از طرفی دیگر بحث چشم پوشی از محتوا هم مطرح شد که ارشاد به قدری ناتوان بود یا تعمداً کوتاهی در نظارت بر عملکردشان، کار را به صداوسیما دادند. البته در جلسه کارشناسی گفتیم این راهکار درستی نیست. در مورد این سوء عملکرد باید مسئولین ارشاد پاسخگو باشند. اما هیچ اتفاقی نیفتاد و کار را به دوستان صداوسیما واگذار کردند که هیچ سازوکار مشخص و مدونی صورت نگرفته است.

او تأکید کرد: مسئولینی را برای این کار انتخاب کردند چه سابقه ای در تولید محتوا دارند؟ مدیرعامل، معاونین و اعضای شوراهای تخصصی، چه کسانی اند و چه سوابقی دارند؟! الان نکته ای که شنیده ام کار را تولید می کنند و برای مجوز عرضه سراغِ ساترا می آیند؛ حتی سریال هایی در راه است که وضعیت آن ها ممکن است بدتر از آنهایی باشد که به نمایش درآمده؛ باز شنیده ایم بحث ممیزی را به شرکت ها و کارگزاری های خصوصی واگذار کرده اند.

حتی وقتی جزئی تر می شویم و به سراغِ پرسش دیگری می رویم (شما بازبینی ندارید که مشکلی پیدا شد مثل "شام ایرانی" و اهانت آن سلبریتی و یا در "هم رفیق" اهانت یکی از میهمانان به مردم و خیلی از اتفاقات دیگر که باعثِ حذف آن قسمت از برنامه و یا سریال در پلتفرم ها شد) که باز خانم روشندل این پاسخ را می دهند: ما بازبینی مان بنابر گزارشی است که کارگزار محتوایی یا کاربران به ما می دهند. ممکن است خطا کند آن بازبینی می شود؛ در واقع آن بازبینی پیشینی است و بازبینی ساترا، پسینی است. اگر اتفاقی بیفتد که کارگزار در واقع از دستش رد شده باشد، کارگزار متخلف می شود. این را هم بگویم کارگزار جایی را حذف نمی کند و فقط به آن رسانه اعلام می کند که باید آن قسمت و یا بخش دچار ممیزی شود. این تصمیم خود آن رسانه است که به چه نحوی این تغییر ایجاد شود.

این نوعِ پاسخ شاید موضوع را خیلی شفاف تر می کند حتی موقعی که آقای عباسیان اشاره می کند: شرکت های کارگزاری بسیار محدودی به وجود آمده است. هر پلتفرم مشخصاً فقط اجازه دارد با یک کارگزاری کار کند می تواند چقدر منشأ فساد باشد. ارقامی که پرداخت می شود عجیب است. برای هر اپیزود پروانه از یک میلیون تومان تا رقم 5 میلیون تومان شنیده می شود. در حالی که پیش از آن در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی این ارقام بسیار کمتر از این، به حسابِ خزانه واریز می شده است؛ اگر چنین ارقامی صحت داشته باشند کاملاً غیرقانونی، غیرعرفی و به شدت مسأله دار است.

این رقم ها قابل تأمل است؛ چون چندی پیش بود که بهروز مفید در میزگرد تحلیل و بررسی عملکرد صداوسیما در پاسخ به این سؤال که چرا نظارت و توجه بر کیفیت سریال های تلویزیونی روز به روز روند نزولی پیدا می کند، تأکید کرد: "فیلمنامه در مقطع تأیید طرح بارها مورد بررسی قرار می گیرد اما به محض آنکه که تبدیل به فیلمنامه می شود کمترین توجه به آن می شود. یک ناظر می گذارند و به او برای سریال 30 قسمتی مجموعاً 13 میلیون می دهند. از یک کارگر ساده هم رقم کمتری برایش درنظر می گیرند. او مجبور است که 5 کار دیگر را هم نظارت کند و همین موضوع باعث می شود که به کار لطمه بخورد."

شاید از این نظر ارقامی که عباسیان به آن ها اشاره می کند بسیار قابل تأمل و توجه اند. شاید هم این بخشِ صحبت های مدیرعامل سابق مؤسسه رسانه های تصویری هم دردناک باشد که می گوید: "الان بحثِ محتوای داخلی به شدت داغ است و به موضوع محتوای خارجی کمتر کسی توجه می کند. حجم محتوای مبتذل و مسئله دار و فیلم هایی که مستقیماً مسیحیت و فعالیت های دولت آمریکا را تبلیغ می کند. این آثار امروز در پلتفرم های خانگی ما به وفور دیده می شوند و کمترین سطح ممیزی و سانسور به آن ها اختصاص پیدا می کند تا جایی که این سطح ممیزی ها حتی از شبکه های عربی هم کمتر است.

وظیفه تولیدکنندگان و فیلمسازان، این است که ارزش هایی را به جامعه القاء کنند که مقدس، انقلابی و اخلاقی باشند. احترام به پدر و مادر و خانواده و کسبِ حلال و حتی وضعیت محیط زیست و بدیهی ترین مسائل اخلاقی در کجایِ نمایش خانگی وجود دارد؟ هیچ قهرمانی نیست که به آن افتخار کنیم. اما در سینمای هالیوود هم قهرمان دارند و هم مسیحیت و اتفاقات پیرامونی شان را به خوبی تبلیغ می کنند؛ حتی هنرمندان مان به هالیوود می نازند و اینجا از حداقل های فرهنگی در فیلم ها خبری نیست و به جای آن عادی سازی ابتذالات در دستور کار قرار گرفته است. "

ساترا در میان نهادهای رسانه ای در این چند وقت بنا به ضرورت بارها نکات مختلفی را رسانه ای کرده است و حاشیه های مختلف سریال ها و اتفاقات مرتبط با وی او دی ها و شبکه خانگی را پیگیری کرده است. این سازمان اگرچه زیر نظر صداوسیماست با این حال بیشتر از سازمان صداوسیما به ارائه توضیحات رسانه ای هرچند در قالب توئیتری پرداخته است و در مورد اتفاقات اخیر مثلِ ممیزی های "زخم کاری" و حتی چنین اظهارنظرهایی، باید دید این سخنان هم واکنشی دارد یا خیر؟

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری ص ب ا، علیرضا رییسی سخنگوی ستاد ملی مقابله با کرونا در نشست خبری ظهر امروز 19 تیرماه بر تعطیلی سالن های سینما و تئاتر در شهرهای قرمز تاکید کرد.

رییسی در بخشی از سخنان خود ضمن مرور مراکز تجمعاتی که به زعم وی بیشترین شانس انتقال ویروس را دارند، مردم را به پرهیز از این مراکز تجمع فراخواند. وی همچنین اعلام کرد که در شهرهای قرمز این مراکز تعطیل هستند.

سخنگوی ستاد ملی مقابله با کرونا اظهار کرد: سالن های سینما و تئاتر، تالارهای پذیرایی، پاساژها و بازارهای سربسته، باشگاه های بدنسازی و... مکان هایی است که می تواند به شدت باعث انتقال بیماری شود. امروز جزو مصوبات بود که روی این مراکز دقت و کنترل بیشتری صورت گیرد.

به گزارش صبا ، اغلب سالن های سینما در سراسر کشور هم اکنون در حال فعالیت هستند، اگرچه برخی سینماداران به اختیار خود سالن ها را تعطیل کرده اند.

شب گذشته 18 تیرماه نیز سخنگوی شورای صنفی نمایش از دیدار اعضای این شورا با استاندار تهران برای پیشگیری از تعطیلی سینماهای استان تهران خبر داد .

شهر تهران از شنبه 11 تیرماه در وضعیت قرمز از نظر شیوع کرونا قرار گرفته است.

مصطفی قاسمیان

انتهای پیام/

فرارو- فیلم سینمایی دینامیت با ورود قوی اش به سینما توانسته است در سکوی سوم پروفروش ترین های هفته قرار گیرد. طبق آمار فروشی که امروز در جدول سینماتیکت به روز شده است، دینامینت تاکنون توانسته فروش خود را به رقم 1 میلیارد و صد وسه میلیون برساند.

به گزارش فرارو، علی رغم تمامی مخالفت هایی که از سوی دست اندرکاران فیلم دینامیت از جمله کارگردان آن بخاطر غلبه کرونا و گفته های تناض آمیز سازمان سینمایی مطرح می شد، سرانجام سینماگران توانستند عوامل فیلم را راضی به اکران آن کنند.

ابراهیم عامریان، تهیه کننده فیلم کمدی دینامیت درباره علت اکران این فیلم می گوید: شرایطی را که سازمان سینمایی مطرح کرد تغییری نداد و انتظارات ما هم برآورده نشد، اما در نهایت به میل خودمان و برای رونق گرفتن سینما و روشن بودن چراغ سینما تصمیم گرفتیم فیلم دینامیت اکران شود.

در واقع سازمان سینمایی با وعده کمک 2 ونیم میلیارد به دو فیلمی که دینامیت یکی از آن ها بود، عوامل این فیلم را راضی به اکران کرده بود، اما پس از چند روز با اعلام شرایطی تازه که سازمان سینمایی بر خلاف تصمیم شورای صنفی نمایش مطرح کرده بود، اکران دینامیت باری دیگر متوقف شد، تا اینکه هفته گذشته عامریان اعلام کرد که قرار است فیلم وارد سینما ها شود.
دینامیت چگونه به اکران رسید؟
داستان اکران فیلم دینامیت از اوایل تیرماه شروع شد و برخی از سینماگران معقتد بودند که فیلم تازه مسعود اطیابی می تواند رنگ و لعاب از دست رفته سینما ها را بازگرداند و سبب توفیق کار اکران های بعدی شود. رونق از دست رفته ی سینما بخاطر همه گیری ویروس کرونا بود که حالا هم با پیشرفت مجدد این ویروس، ترس بر جان دست اندرکاران دینامیت افتاده است.

درست در همان روز هایی که سازمان سینمایی با وعده 2 ونیم میلیارد قصد داشت دینامیت را به میدان رقابت بکشاند، تهیه کننده فیلم اعلام کرد که هنوز هیچ توافقی حاصل نشده کمااینکه آقای اطیابی همچنان مخالف اکران فیلم است. ما، اما تحت فشار سینماداران و دوستان پخش کننده در حال رایزنی هستیم. تلاش هایی شده است که ما را برای اکران راضی کنند، اما واقعیت این است که هنوز رضایت حاصل نشده است. جلسه فوق العاده ای که از سوی ستاد مقابله با کرونای سازمان سینمایی قرار است با این موضوع برگزار شود، شرایط قطعی را مشخص می کند.

عامریان تاکید کرد که درصورتی به پخش فیلم رضایت می دهند که تضمین مالی برای رضایت دادن به اکران در نظر بگیرند، باید مبلغش به گونه ای باشد که عوامل ضرر نکنند و لااقل پول تولید فیلم تأمین شود. وگرنه چرا باید فیلم را که چند ماه دیگر و پس از عبور از این شرایط به راحتی می تواند 40، 50 میلیارد تومان فروش داشته باشد، در این شرایط قربانی کند؟

بااین حال توافقی بین این تیم صورت نگرفت و دینامیت دهم تیر وارد جدول سینما شد که ابراهیم عامریان طی بیانیه ای اعلام کرد: دوست داشتیم تا پیش تر و قبل از همه گیری کرونا در کنارتان فیلم "دینامیت" را به تماشا می نشستیم، اما تقدیر را به گونه ای رقم زدند که امروز و در این شرایط سخت در خدمتتان باشیم، گرچه این اتفاق قرار بود چهارشنبه 9 تیرماه رقم بخورد، اما به دلایلی که اجازه مطرح کردن آن را نداریم، با وجود حل نشدن مسائل و مشکلات پیش روی فیلم با توجه به شرایط سخت خانواده سینما صرفاً به دلیل درخواست مکرر سینماداران و متعهد شدن شورای صنفی نمایش و انجمن سینماداران جهت حل مشکلات فیلم، از پنجشنبه پذیرای حضور و حمایت گرم و مهربانتان خواهیم بود.

البته فیلم دینامیت در بدو ورودش با استقبال مردم هم روبرو شد. تهیه کننده فلیم دینامیت در این باره می گوید: قطعاً فروش مناسب برای فیلم دینامیت روزی یک میلیارد تومان بود. ما در زمان ساخت این فیلم که شرایطی قرار داشتیم که پیش بینی می کردیم این فیلم می تواند روزی یک میلیارد فروش داشته باشد، اما با شیوع کرونا برنامه ریزی ها به هم خورد و با این حال در این شرایط وقتی فیلم توانسته در یک روز 400 میلیون تومان فروش داشته باشد، نشان از استقبال مردم است و بسیار خوشحالم که دینامیت توانسته به سینما رونق دهد و به نوعی چراغ سینما را روشن کرده است.

مروری بر کمدی تازه سینما
فیلم سینمایی دینامیت به کارگردانی مسعود اطیابی ساخته شده و بازیگرانی، چون پژمان جمشیدی، احمد مهران فر، محسن کیایی، نازنین بیاتی، زیبا کرمعلی، نادر سلیمانی، میرطاهر مظلومی امید روحانی در این فیلم به ایفای نقش می پردازند.

دینامیت محصول سال 1397 است و حالا پس از سه سال وارد دنیای سینما شده وبه موفقیتی چشمگیر دست یافته است. این فیلم تقریبا فضایی، چون فیلم اجاره نشین به کارگردانی داریوش مهرجویی را تداعی می کند.

دینامیت داستان آپارتمانی را روایت می کند که افرادی از قشار مختلف جامعه، چون ساقی و طلبه در آن ساکن هستند. در واقع دو طلبه با بازی پژمان جمشیدی و احمد مهرانفر، ساقی با بازی محسن کیایی و همچنین دو دختر با ایفای نقش نازنین بیاتی و زیبا کرمعلی هم در این ساختمان حضور دارند که با توجه به تضاد های فکریشان موقعیت های طنزی را می سازند.

باتوجه به حضور سه ضلع طنز در این فیلم می توان به توفیق بیشتر دینامیت هم امیدوار بود، چراکه پژمان جمشیدی، احمد مهرانفر و محسن کیایی قبلا نشان داده اند که مایه هایی از طنز در وجودشان قرار دارد و حالا که در کنار هم بازی می کنند، موفقیت فیلم بیشتر تضمین شده است.

خبرگزاری میزان - در شرایطی مه با ورود کشور به پیک پنجم کرونا بیشتر مشاغل به حالت تعطیل و نمیه تعطیل در آمده اند طبیعتا گروه های فیلمسازی از این قاعده مستثنا نبوده و باید برای جلوگیری از ابتلای عوامل آثار به کرونا کارشان را متوقف کنند. قطعا در شرایط قرمز کرونایی سینما و آثار تصویری بیشتر از هر شغل و قشر دیگری در خطر هستند چراکه در گروه های سینمایی که در کمترین حالت سی الی چهل نفر در پشت و مقابل دوربین هستند و این وضعیت تنها به فضای باز ختم نمی شود بلکه در محیط های بسته مجبور به ساخت آثار خود هستند خطر ابتلای این گروه ها بیشتر از هر شغل دیگری است آن هم در شرایطی که بازیگران مقابل دوربین به اجبار بدون ماسک ظاهر می شوند.

در پی این خطرات احتمالی و با ورود کشور به پیک پنجم کرونا سازمان سینمایی پیرو اطلاعیه قبلی خود باز هم بر توقف پروژه های سینمایی و نمایش خانگی تاکید و تهیه کنندگان را ملزم به تعطیلی پروژه های خود کرد. در شرایطی که لااقل بخشی از سینماگران به دلیل تعطیلی های مکرر و اکران نشدن آثارشان متضرر شدند و امکان فعالیتی جز در بخش فیلمسازی ندارند این سوال مهم مطرح می شود که آیا این دستورالعمل اجرایی منصفانه است و از آن مهمتر اینکه آیا این ضرورت به مرحله اجرا در می آید یا مانند سالن های سینما در وضعیت قرمز گروه های سینمایی نیز به فعالیت خود ادامه می دهند.

برای جواب این پرسش نیازی به حدس و گمان نیست و می توان در یک سال و نیم گذشته نمونه های بسیاری را مشاهده کرد که با وجود دستورالعمل های اجرایی پروژه ها نه تنها تعطیل نشدند که گا ها با سرعت بیشتری هم به کار خود ادامه دادند.

با شروع ویرس کرونا در اسفدماه 98 وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کلیه فعالیت های فرهنگی و هنری خود را تعطیل و خانه سینما هم پیشنهادی مبنی بر تعطیلی روند فیلمبرداری پروژه ها را مطرح و مورد موافقت قرار گرفت. در همان زمان خبر هایی مبنی بر ادامه دار بودن تصویربرداری پروژه های سینمایی به گوش رسید و پس از آن مشخص نشد چرا الزام توقف فیلمبرداری همگانی نیست، سرمایه گذران و تهیه کنندگان معتقد بودند توقف فیلمبرداری باعث ضرر و زیان آن ها می شود. نکته بسیار مهم، اما در همان زمان رعایت نکردن پروتکل های بهداشتی سر صحنه آثار بود.

بعد از سپری شدن چندماه و با توجه به آنکه دورنمایی از بهبود وضعیت کرونایی متصور نبود و با تغییر وضعیت شهرها به رنگ بندی قرمز و اطلاعیه هایی مبنی بر تعطیلی پروژه ها و البته رعایت نشدن این دستور ها از طرف تهیه کنندگان، پروژه های سینمایی یکی یکی تصویربرداری خود را آغاز کردند و خبر های زیادی از ابتلای عوامل پشت و جلوی صحنه و از جمله بازیگران به گوش رسید و متاسفانه بسیاری از هنرمندان کشور از جمله کریم اکبری مبارکه، اکبر عالمی، پرویز پورحسینی، چنگیز جلیلوند و ... در پی این بی اختیاطی از دنیا رفتند.

با همه این شرایط اگر دستورالعملی صادر می شود چرا هیچگونه نظارتی از سوی دستگاه های متولی فرهنگی نیست و برخی از پروژه ها امکان فعالیت دارند؟ وقتی سینما جزو مشاغل گروه 2 محسوب می شود و طبق نظر ستاد ملی مبارزه باکرونا سینما ها در وضعیت قرمز باید تعطیل شوند و فعالیت خود را با تغییر وضعیت به نارنجی تغییر دهند، اما در عمل می بینیم سینما ها باز هستند، با این شرایط نمی توان به تعطیلی پروژه های سینمایی و شبکه نمایش خانگی امیدوار بود.

انتهای پیام/

به گزارش سرویس فرهنگ و هنر برخط نیوز به نقل از فارس - با روی کار آمدن دولت جدید، نهادهای دولتی مختلف با تغییر مدیریت مواجه خواهند شد. در پرونده میز فرهنگ و با هدف کمک به دولت آیت الله رئیسی بنا داریم با بررسی عملکرد نهادهای فرهنگی دولتی مختلف، ضمن ارائه پیشنهادهایی برای بهتر شدن عملکرد این نهادها، افرادی را نیز برای تصدی این پست ها معرفی کنیم. این گزارش ها با راهنمایی و مشورت کارشناسان خبره این حوزه ها تهیه شده است.

28 سال فعالیت کانون های فرهنگی و هنری مساجد

یکی از نهادهایی که با سرکار آمدن وزیر جدید فرهنگ و ارشاد اسلامی تغییر مدیریت خواهد داد، کانون فرهنگی و هنری مساجد کشور است. کانون ها یکی از نهادهای فعال در مساجد است که از چارت سازمانی خوبی در سطح ملی، استان ها و شهرستان ها برای فعالیت در مساجد برخوردار است. رئیس این مجموعه به عنوان مشاور وزیر و رئیس ستاد هماهنگی این کانون ها حکم می گیرد. شورای عالی انقلاب فرهنگی در تاریخ 18 اسفندماه 1371 و تحت عنوان مصوبه 302 به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در زمینه ارائه طرح هایی برای مقابله با تهاجم فرهنگی مقرر کرد از باب احیای نقش واقعی فرهنگی و تبلیغی مساجد و استفاده بهینه از امکانات و تأسیسات دستگاه های دولتی، این وزارتخانه، هیأتی را در راستای هدایت و سازماندهی فعالیت های فرهنگی و هنری در مساجد ایجاد کند. این هیأت بعد از شکل گیری و فعالیت به ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی و هنری مساجد شهرت یافت.

مدیران کانون های مساجد در ادوار مختلف

روسای گذشته کانون های مساجد

شبکه عظیم کانون های فرهنگی و هنری مساجد کشور که امروز از مرز 26 هزار باب عبور کرده است، از سال 1372 رسماً آغاز به فعالیت کرده و تاکنون مأمن صدها هزار نوجوان و جوان علاقه مند و مستعد بوده است. ابتدا مدیریت این کانون ها بر عهده حجازی قرار گرفت و بعد به ترتیب محمدرضا حشمتی و حمیدرضا ارباب سلیمانی ریاست دبیرخانه این ستاد را بر عهده داشتند و هم اکنون هم حبیب رضا ارزانی رئیس این ستاد است.

ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی و هنری مساجد کشور با رویکرد تأسیس کانون در تمام مساجد کشور، برنامه ریزی های خود را انجام داد و به افزایش تأسیس تعداد کانو ن ها در هر سال اهتمام ویژه ای داشت. هر مسجد در صورت آمادگی، تمایل و ارائه درخواست کتبی به دبیرخانه های استانی و با ارائه مدارک لازم به این شبکه می پیوست.

اساسنامه کانون های مساجد در سال 97 تصویب شد

اساسنامه ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی و هنری مساجد کشور در جلسه 807 مورخ 1397/2/18 شورای عالی انقلاب فرهنگی و بنا به پیشنهاد مورخ 1395/3/26 وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به تصویب رسید. در مقدمه این اساسنامه آمده است: به منظور احیای نقش واقعی مساجد در ترویج فرهنگ دینی و کادرسازی، توانمندسازی و هدایت ظرفیت های موجود مردمی به سمت اهداف بلند استقرار ارزش های دینی و استفاده بهینه از اعتبارات و امکانات وزارتخانه ها، سازمان ها و نهادهای دولتی و غیردولتی که امکان بهره وری فرهنگی در حوزه مساجد را دارند و در راستای تحقق منویات امام راحل (ره) و مقام معظم رهبری (مدظله العالی) و اصول و سیاست های فرهنگی کشور مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی، ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی و هنری مساجد کشور تأسیس می شود.

آموزش قرآن به کودکان و نوجوانان در مساجد از برنامه های کانون های فرهنگی است

اهداف و وظایف کانون ها براساس اساسنامه

اهداف کانون ها در این اساسنامه احیای نقش واقعی فرهنگی، آموزشی، هنری و تبلیغی مساجد، تربیت و رشد نیروهای متعهد، انقلابی و کارآمد در حوزه فرهنگ و هنر، توسعه فرهنگ اصیل اسلامی در شهرها و روستاهای کشور و مقابله با تهاجم فرهنگی دشمنان مطرح شده است. در زمینه وظایف و اختیارات هم برنامه ریزی، نظارت، هماهنگی، انسجام و تقویت امور کانون های فرهنگی و هنری مساجد، ساماندهی و کمک به راه اندازی و تجهیز کانون های فرهنگی و هنری و کتابخانه های مساجد، به روزرسانی بانک اطلاعات کانون های فرهنگی و هنری مساجد، کمک به تولید و عرضه محصولات فرهنگی و دینی، کمک به راه اندازی و توسعه پایگاه های فرهنگی رقومی (دیجیتال) در حوزه فعالیت مساجد، برای استفاده بهینه از فرصت ها و مقابله با تهاجم فرهنگی، شناسایی، جذب، آموزش و حمایت از استعدادهای برتر و نخبگان کانون ها و کتابخانه های مساجد، تلاش در جهت تخصصی شدن کانون ها و کتابخانه های مساجد، حمایت و هدایت فعالیت های فرهنگی، هنری و دینی کانون ها و فراهم کردن زمینه رشد و ارتقای بینش فرهنگی و اجتماعی عوامل اجرایی و اعضا از طریق برگزاری مسابقات، دوره های آموزشی، اردوها و جشنواره های فرهنگی، هنری، علمی، دینی و برپایی نمایشگاه ها و پیوند دادن آنها به نهادهای فرهنگی و اجتماعی کشور، تبادل فرهنگی و هنری و هماهنگی با مراکز علمی و فرهنگی داخل و خارج از کشور در چارچوب قوانین و مقررات کشور و زمینه سازی برای پیوند شبکه کانون های مساجد با نهاد خانواده، مدارس و مراکز و نهادهای آموزشی، اجتماعی و فرهنگی مطرح شده است.

کانون ها آمدند تا مساجد رونق پیدا کنند

به طور خلاصه کانون های مساجد ایجاد شدند تا با رونق فعالیت های فرهنگی و هنری، مساجد را رونق دهند و موجب حضور هرچه بیش تر نوجوانان و جوانان در مساجد شود. امری که با گذشت 28 سال بسیاری معتقدند هنوز صورت نگرفته است و تنها یک پرچم به نهادهای فعال در مساجد اضافه شد و در این سال ها تنها تلاش کرده تا عنوان کانون ها را سر زبان ها بیندازد؛ در حالی که بنا بود، مساجد را فعال کند نه خودش را.

اجرای طرح تلاوت نور از سوی کانون فرهنگی هنری امام علی (علیه السلام) فلاورجان اصفهان

مدیران کانون ها تاکنون چه کرده اند؟

در کارنامه مدیران گذشته کانون های مساجد، اجرای طرح هایی مانند تلاوت نور، قرائت یک صفحه قرآن در مساجد، مدیریت بزرگداشت دهه کرامت، برگزاری مسابقات مدهامتان و افزایش کمّی کانون های مساجد به چشم می خورد. در سال 96 حجت الاسلام حبیب رضا ارزانی، مدیرکل جدید فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان به سمت ریاست این کانون ها منصوب شد و تلاش کرد از همان ابتدا سامانه ای برای مدیریت کانون های مساجد ایجاد کند.

سامانه بچه های مسجد در این راستا ایجاد شد. سامانه ای که با عنوان زیست بوم مجازی بچه های مسجد با هدف کشف، پرورش و به کارگیری خلاقیت های فرهنگی هنری بچه های مسجد با امکان رصد، پایش و ارزیابی اطلاعات راه اندازی شد. این سامانه و اطلاعات آن محور فعالیت های کانون های مساجد در ستاد شد. تاکنون 26020 کانون، 580598 دوره آموزشی، 1802380 فعالیت و 10136 کتابخانه در این سامانه ثبت شده است.

کانون های فرهنگی هنری مساجد ایجاد شد تا مساجد رونق بگیرند

کاون های مساجد دچار رخوت شده اند

منتقدان بر این باورند که کار سامانه ای و این چنینی نمی تواند موجب حرکت کانون های فرهنگی مساجد که سال ها دچار رخوت شده اند، شود. آن ها معتقدند برای این کار باید در عرصه میدان فعال بود و با نظارت های میدانی موتور کانون ها را روشن کرد.

شفاف نبودن عملکرد و هزینه های کانون های مساجد نیز از دیگر ضعف های مدیریت فعلی کانون ها مطرح می شود. اینکه اعلام شود یک فعالیت صرفا در 25 هزار کانون اجرایی می شود، شائبه عددسازی دارد؛ زیرا منوط به ارسال بخشنامه به این تعداد کانون است و دیگر نظارتی برای اجرای این دستورالعمل نیست. اتفاقی که شاهد عینی آن، اثرگذار نبودن کانون های مساجد در سطح کشور است؛ تا جایی که برخی از کارشناسان معتقدند بود و نبود کانون ها تفاوتی ندارد.

سامانه بچه های مسجد

کارهای خوب مدیریت فعلی کانون های مساجد

البته در خصوص عملکرد فعلی کانون ها نباید از نوآوری های صورت گرفته مانند دسته بندی فعالیت ها در رواق های مختلف تخصصی، ثبت عملکردها و اطلاعات در سامانه بچه های مسجد، تقویت گروه های سرود و تئاتر در سراسر کشور غافل شد، اما تمام این اتفاقات هدف اصلی کانون ها که فعال شدن مساجد و حضور هرچه بیش تر جوانان و نوجوانان در این مکان دینی است، محقق نکرده است. کانون ها، پایگاه های بسیج و هیأت امنا قرار بودند بدوند تا پرچم مسجد بالا رود، نه اینکه هرکدام به دنبال مطرح کردن نام خود در مساجد باشند. گاهی در اخبار و کلام مسئولین کانون های مساجد اینگونه مطرح می شود که کانون ها در کنار مساجد هستند که این خطایی راهبردی است؛ بلکه کانون عضوی از مسجد است.

کانون های مساجد نیازمند چابک سازی است

با روی کار آمدن دولت سیزدهم به ریاست آیت الله سیدابراهیم رئیسی که شعار خود را دولت مردمی، ایران قوی اعلام کرده، امید است ارکان مختلف کشور فعال تر از پیش در راستای اهداف خود برای مردم فعالیت کنند. در خصوص کانون های مساجد پیشنهادهایی مطرح است؛ مبنی بر اینکه ابتدا باید چابک سازی اساسی در این ستاد صورت گیرد. بخش اعظم بودجه و پول این کانون ها صرف پرداخت حقوق نیروها در ستاد می شود و به کانون ها عدد مالی خوبی اختصاص پیدا نمی کند. چابک سازی و واگذاری بودجه ها به کانون های مساجد به عنوان مجری بسیار مهم است.

امسال ذیل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با عنوان بودجه برنامه حمایت از گسترش فعالیت های فرهنگی در مساجد که به فعالیت ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی و هنری مساجد اختصاص خواهد داشت، رقم 130 میلیارد تومان اختصاص پیدا کرده است که نسبت به سال گذشته که 82 میلیارد تومان مصوب شده بود، افزایش 40 درصدی داشته است. این رقم با چابک سازی و کاهش نیروها (حقوق بگیران) می توانند رقم خوبی را به دست مجریان کانون ها در مساجد برساند.

تفاهم نامه منعقد شده میان کانون های فرهنگی هنری مساجد و سازمان بسیج مساجد

لزوم هم افزایی ارکان فرهنگی مساجد

در مساجد ارکان فرهنگی متعددی مانند کانون های فرهنگی مساجد، پایگاه های بسیج و شورای فرهنگی وجود دارد که لازم است این نهادها با هم هماهنگ و هم افزا شوند و هرکدام صرفا وظیفه خود را بلند کردن پرچم مسجد بدانند و از تلاش برای مطرح کردن نام خود پرهیز کنند. این مهم نیازمند جلسات متعدد مسئولین این مجموعه ها در سطح ملی و به تبع در رده ها استانی و شهرستانی است که منجر به تفاهم نامه های مشترک شوند تا با هم افزایی توان کارهای بیش تری انجام دهند.

کارهای کانون های فرهنگی مساجد در دوره فعلی صرفا آماری بوده است و در کف میدان اثرگذاری نداشته است. بنابراین لازم است برای این امر کارها و برنامه های کیفی تری عملیاتی شود. بسیاری از کارشناسان معتقدند برای امر باید مسئول کانون های مساجد فردی با سابقه امام جماعتی مسجد باشد تا هم ظرفیت ها و توان مسجد را بشناسد و هم قبلا کار کرده باشد و بداند در مسجد چه کارهایی می توان کرد.

عامل مهم بعدی، نظارت میدانی است. متاسفانه کارشناسان معتقدند در دوره مدیریت فعلی کانون ها هم در ستاد و هم در استان ها حضور میدانی در مساجد بسیار کم است و حتی بسیاری از این 26 هزار کانون ثبت شده در سامانه اصلا فعال نیستند و تنها یک عدد هستند که مدیران اطلاعی از آن ندارند. برای همین معتقدند مدیر کانون باید نگاه جهادی داشته باشد و بدود تا پا به پای او هم کانون های مساجد بدوند.

حجت الاسلام حبیب رضا ارزانی، رئیس فعلی ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی مساجد

مدیر کانون ها در دولت بعدی چه کسانی می توانند باشند؟

با روی کار آمدن دولت جدید یکی از نهادهایی که با سرکار آمدن وزیر جدید فرهنگ و ارشاد اسلام تغییر مدیریت خواهد داد، کانون فرهنگی و هنری مساجد کشور است. کارشناسان معتقدند مدیر این کانون ها حتما باید برآمده از حوزه باشد و دیگر مدیران زیرمجموعه اش هم تا حد امکان باید روحانی باشند. باتوجه به شرایط کنونی کانون ها که رخوت و خوب آلودگی حاکم بر این مجموعه در مساجد است باید مدیر جدید روحیه جهادی داشته باشد. حجت الاسلام ارزانی مدیری خلاق و ایده پرداز است و این قضیه، مورد اتفاق تمام کارشناسان این حوزه است، اما معتقدند ارزیابی و نظارت برای اجرای طرح ها و ایده ها بسیار مهم است که در دوره کنونی مغفول مانده است.

بسیاری از مدیران کانون ها در مساجد معتقدند جای خالی جلسه با او و دیگر مدیران کانون ها در سال های اخیر بسیار ملموس است. با اینکه شرایط کرونایی بر کشور حاصل بوده است، اما بسیاری از نهادها بارها با نیروهای خود جلسه برگزار کردند، ولی در کانون ها اصلا به نیروهای صف توجهی نمی شود. ارزانی که براساس حکم سیدعباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از 10 اسفند 1399 به مدت 3 سال رئیس ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور شده است، برخی معتقدند دولت جدید در یک سال و نیم باقیمانده از مسئولیت باید به او فرصت دهند تا کارها و اقدامات خود را سرانجام برساند و با تزریق روحیه جهادی و فعالیت بیش تر این دوران را با او سپری کنند و پس از آن به دنبال ابقا یا تغییر براساس عملکرد او باشند.

پیشنهادهایی برای مدیریت بعدی

حجت الاسلام حجت الله ذاکر، معاون فرهنگی اجتماعی مرکز رسیدگی به امور مساجد یکی از گزینه های پیشنهادی برای این سمت است. او سابقه مسئولیت فرهنگی در قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاء، معاون فرهنگی دانشجویی واحد علوم و تحقیقات، معاون نهاد رهبری دانشگاه تهران، بیش از ده سال تدریس در حوزه و دانشگاه، مدیریت اداری یکی از حوزه های علمیه و ... را داراست و قریب 3 سال است که در حوزه فرهنگی اجتماعی مرکز رسیدگی به امور مساجد استان تهران در سمت معاونت مرکز، کارنامه قابل قبولی داشته است.

حجت الاسلام حجت الله ذاکر معاون فعلی فرهنگی اجتماعی مرکز رسیدگی به امور مساجد

او سابقه امامت جماعتی در مسجد جامع امام علی (ع) شهران داشته و به عنوان امام جماعت ممتاز در استان تهران انتخاب شده و هم اکنون امام جماعت مسجد جامع امام سجاد(ع) در صادقیه تهران است.

حجت الاسلام رِجالی تهرانی، مسئول فعلی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه شهید بهشتی

گزینه بعدی برای این پست حجت الاسلام رِجالی تهرانی، مسئول فعلی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه شهید بهشتی و مسئول سابق نهاد رهبری در دانشگاه آزاد اسلامی استان تهران است. او سابقه بیش از 20 سال امام جماعتی مسجد حضرت ابوالفضل(ع) شادآباد تهران را دارد و صاحب تألیفات مختلفی در حوزه معارف است.

حال باید صبر کرد تا با روی کار آمدن دولت جدید و اخذ رأی اعتماد توسط وزیر جدید فرهنگ و ارشاد اسلامی از مجلس شورای اسلامی، سرنوشت سکان هدایت ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی هنری مساجد مشخص شود.

منبع : خبرگزاری فارس

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از کُردتودی ، کردستان جزو محروم ترین استان های کشور از لحاظ زیرساخت های فرهنگی و هنری بوده و بسیاری از شهرهای این استان از کوچکترین امکانات و زیرساخت ها در این عرصه بی بهره هستند.

دستگاه های فرهنگی و هنری همچون فرهنگ و ارشاد اسلامی و حوزه هنری طی دو دهه اخیر به جای اینکه یک نهاد تخصصی باشند متأسفانه به ابزاری برای تحقق امیال سیاست مداران تبدیل شده و از رسالت خویش دور شده اند.

غلبه امیال سیاسی بر امور تخصصی موجب تهی شدن این نهادها از افراد متخصص و دلسوز شده و بسیاری از پروژه های عمرانی در بدنه فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان بدون حضور متخصصان و تنها با تاخت و تاز سیاسیون و پیمانکاران به پیش می رود.

پروژه تالار مرکزی سنندج به عنوان نماد ناکارآمدی مدیران کل فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان طی 2 دهه اخیر مطرح بوده و اکنون با گذشت 18 سال از کلنگ زنی این پروژه هنوز شاهد ارائه آمارهای متناقضی از عملیات ساخت آن هستیم.

اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان که از نعمت واحد عمرانی محروم بوده و بسیاری از نیروهای توانمند آن بازنشسته شده اند قدرت آنچنانی برای پیشبرد امور عمرانی را نداشته و طی چند سال اخیر نیز تنها مدیرکل تئاتری آن در حوزه ساخت پلاتوهای تئاتر و آن هم برای ادای دین به هم مسلکان خویش اقداماتی نه چندان قابل توجه انجام داده است.

به گفته عبیدالله رستمی مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان که در هفته نامه دولتی سیروان و کانال های مجازی این رسانه بازتاب یافته است، پیشرفت فیزیکی پروژه از سال 82 تا پایان 96 در مدت 14 سال را 25 درصد و از سال 97 تا 16 تیرماه جاری به 68 درصد رسیده است اما آقای مدیرکل شیوه سنجش این میزان پیشرفت فیزیکی را عنوان نکرده اند و نفرموده اند که اداره کلی که فاقد واحد عمرانی است این سنجش توسط چه کسی صورت گرفته است.

رستمی همچنین در این مصاحبه به وعده جذب اعتبارات مازاد بر اعتبارات سال 99 توسط نمایندگان سنندج در مجلس شورای اسلامی اشاره کرده است اما نگفته است که کدام نماینده، از چه محلی و به چه میزان برای این امر وعده داده است.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان در این مطلب ادعای چهار برابری بودجه این پروژه را در سال مالی 99 کرده است و افزوده است که 37 میلیارد تومان برای عملیات احداث این پروژه با تخصیص 100 اختصاص یافته است.

رستمی ادعا کرده است که تا پایان سال 96 از محل اعتبارات ملی 10میلیارد تومان، سال 97 از محل اعتبارات ملی استانی شده 19 میلیارد تومان با 100درصد تخصیص،سال 98 حدود 9 میلیارد تومان با 100درصد تخصیص داده شده است.

با این ادعاهای مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان در خصوص اعتبارات اختصاص داده شده به پروژه تالار مرکزی سنندج و بر اساس وعده های مدیرکل قبلی فرهنگ و ارشاد اسلامی و همچنین رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان باید با این اعتبارات این پروژه اکنون تکمیل می شد اما هنوز گرفتار در بازی اعداد و ارقام است.

جالب تر اینکه بهرام نصرالهی زاده رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان سوم خرداد ماه و دقیقا 45 روز قبل تر از مصاحبه مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفت و گو با سایت تابناک کردستان از پیشرفت 70 درصدی این پروژه خبر داده بود.

بازی با اعداد و ارقام دردی از پروژه های عمرانی کردستان دوا نمی کند

این بازی با اعداد و ارقام توسط دولتمردان تدبیر و امید در واپسین روزهای مدیریتیشان در کردستان نوعی فرار رو به جلو از ضعف مدیریتیشان بوده و می توان گفت که این حنا دیگر رنگی ندارد و پروژه ای که 18 سال از عملیات عمرانی آن می گذرد دیگر نیازی به این وعده های توخالی و آمارسازی ها ندارد.

قرار بود این مجموعه در زمینی به مساحت 2 هزار و 500 مترمربع و با استفاده از اعتبارات استانی در مدت 2 سال ساخته شود ولی با توجه به اینکه منابع استانی جوابگوی هزینه های ساخت نشد در فهرست طرح های ملی قرار گرفت و زمین آن پس از چند مورد اصلاحیه به 14 هزار و 500 مترمربع افزایش یافت.

روند احداث و بازسازی تالار مرکزی شهر سنندج تاکنون پنج دولت، هفت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، پنج استاندار، هفت مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی را به خود دیده ولی وعده های تمامی این مسئولان در خصوص تسریع در احداث و بهره برداری از آن به نتیجه نرسیده است و حتی وعده مدیرکل پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان مبنی بر افتتاح بخشی از این پروژه در سال 98 نیز محقق نشد.

از سال 82 تاکنون روند احداث تالار مرکزی شهر سنندج که در روزگاری با اعتباری حدود یک میلیارد تومان ممکن بود امروز نیازمند اعتباری بالغ بر 40 میلیارد تومان است و طی این مدت میلیاردها تومان نیز هزینه نگهداری کارگاه احداث شده در محل این پروژه شده است.

جالب تر اینکه جلال قلعه شاخانی مدیرکل وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان در 10 مرداد ماه سال 97 در خصوص وضعیت تالار مرکزی سنندج با اشاره به اینکه این پروژه 30 درصد پیشرفت فیزیکی دارد، گفته بود: برآورد شده برای تکمیل آن به 31 میلیارد تومان اعتبار نیاز است.

وی در این مصاحبه خبری ادعا کرده بود که این پروژه با برنامه ریزی دولتمردان تدبیر و امید 15 ماهه به بهره برداری خواهد رسید اما عمر مدیریتی وی کفاف نکرد و معاون فرهنگی به عنوان سکان دار فرهنگ و ارشاد اسلامی استان انتخاب شد و اکنون با گذشت 36 ماه از این وعده هنوز مسئولان دستگاه فرهنگ و هنر و مسئولان اقتصادی استان بر ثر میزان پیشرفت فیزیکی این پروژه با همدیگر اختلاف دارند.

گفتنی است، در نقشه احداث این طرح در 5 طبقه با ظرفیت تالار 1200 نفره وسالن چند منظوره سینما تئاترموسیقی 130 نفره طراحی شده است.

پلاتو های تئاتر،کارگاه دکور،کارگاه لباس،کارگاه رنگ،نگار خانه،سایت اداری، پارکینگ،مهمانسرای vip از جمله بخش های این مجموعه است که باز هم بازگو کننده نیازهای یک طیف از هنرمندان بوده و نیازهای بسیاری از رشته های هنری در این مجموعه فراموش شده است.

انتهای پیام/

کرمانشاه جزو استان هایی است که رتبه ی بیکاری بالایی دارد و این حوزه در صورت حمایت می تواند درزمینه ی اشتغال زایی و کارآفرینی نقش بسیار مهمی را بر عهده بگیرد؛ اما به دلیل عدم آگاهی کارشناسان بخش های دولتی از مشکلات صنعت چاپ کرمانشاه حمایت های لازم انجام نمی شود درنتیجه شور و اشتیاق و خلاقیتی برای کارآفرینان برای ادامه کار باقی نمی ماند.

محمد شمس نژاد، مدرس رشته چاپ و مدیر چاپخانه شمس است.وی درباره مشکلات صنعت چاپ کرمانشاه به خبرنگار چاپ و نشر آنلاین گفت: صنعت چاپ در استان کرمانشاه در حال حاضر رو به انفعال است؛ به گونه ای که انگیزه و شوق فعالیت در بین همکاران ما روزبه روز در حال ضعیف تر شدن است؛ اما این استان از پتانسیل هایی خوبی برای رشد برخوردار است که اگر موردتوجه و حمایت قرار گیرد می تواند دوباره به فعالیت و پویایی بازگردد؛ منطقه کرمانشاه به لحاظ لجستیک از وضعیت مطلوبی برخوردار است، ما به دلیل مرز مشترک با کشور عراق می توانیم روابط خوب تجاری در این حوزه با کشور همسایه خود داشته باشیم.

شمس نژاد یکی از مهم ترین مشکلات صنعت چاپ کرمانشاه را عدم حمایت های دولتی و به خصوص وزارت ارشاد به عنوان متولی این صنعت دانست و بیان داشت: جای حمایت از صنعت چاپ توسط وزارت ارشاد و در غالب کارشناس فنی خالی است. حمایت از چاپخانه های فعال و دارای مجوز و جلوگیری از فعالیت های زیرزمینی و غیرمجاز ازجمله حمایت های دولتی محسوب می شود که متأسفانه وزارت ارشاد به آن التفاتی ندارد؛ از سویی انسجام و همکاری لازم بین چاپخانه داران نیز در استان ما وجود ندارد؛ اما مهم ترین مسئله عدم درک ادارات مرتبط از صنعت است. بانک ها، وزارت دارایی، تأمین اجتماعی و ادارات بهداشتی به دلیل نداشتن یک کارشناس حاذق که نسبت به کار چاپ دانش کافی داشته باشد با اقدامات ناصحیح، غیراصولی و غیرعلمی از رشد این صنعت جلوگیری به عمل می آورند.

حل مشکلات صنعت چاپ کرمانشاه با فناوری های روز

مدیر چاپخانه شمس در ادامه تصریح کرد: زمانی که ادراک متقابل وجود نداشته باشد نمی توانیم انتظار انگیزه و خلاقیت از کارآفرینان داشته باشیم.

وی همچنین افزود: صنعت چاپ ازجمله صنایعی است که حیاتش به شدت با فناوری درآمیخته است؛ به این معنا که ارتباط با دنیای روز برای چاپخانه داران و فعالان صنعت چاپ امری الزامی است. تولید دستگاه، انتقال فناوری، حمایت های فنی و دسترسی به مواد اولیه باکیفیت ازجمله مواردی هستند که صنعت چاپ نه تنها در استان کرمانشاه بلکه در کل ایران به آن ها نیاز است، دسترسی به موارد بیان شده نیازمند ارتباط با جهان است و این نیز در ید قدرت دولت مردان ما قرار دارد.مشکلات صنعت چاپ کرمانشاه با حمایت های دولتی می تواند حل شود.

شمس نژاد اظهار داشت: کرمانشاه جزو استان هایی است که رتبه ی بیکاری بالایی دارد و این حوزه در صورت حمایت می تواند درزمینه ی اشتغال زایی و کارآفرینی نقش بسیار مهمی را بر عهده بگیرد؛ اما به دلیل عدم آگاهی کارشناسان بخش های دولتی از مشکلات صنعت چاپ کرمانشاه حمایت های لازم انجام نمی شود درنتیجه شور و اشتیاق و خلاقیتی برای کارآفرینان برای ادامه کار باقی نمی ماند.

وی در ادامه بیان داشت: واحدهای قدیمی بسیاری در استان کرمانشاه به کار مشغول هستند که اگر واحدهای خود را به روزرسانی نکنند و در رسته های تجاری رشته چاپ وارد نشوند، دیر یا زود مجبور به تعطیلی خواهند شد؛ اما اگر همین واحدهای موجود مشکل یابی شوند و مورد حمایت های لازم قرار بگیرند می توانند خود را احیا کرده و مجموعه هایشان را از ورشکستگی نجات دهند. دولت باید به این مسئله توجه داشته باشد که با حمایت های لازمی که از مجموعه های دولتی به عمل می آورد از بیکاری تعداد زیادی از مردم در این استان جلوگیری خواهد شد.

بیشتر بخوانید:

حل مشکلات صنعت چاپ کرمانشاه با گسترش ارتباطات

شمس نژاد در مورد سفارش های چاپی استان کرمانشاه گفت: در گذشته استان کرمانشاه با استان هایی همچون همدان، ایلام، سنندج و لرستان در ارتباط بود و سفارش هایی دریافت می کرد که در حال حاضر آن ها نیز به شدت محدود شده اند؛ یکی از دلایل این امر نزدیکی همدان به تهران است که ترجیح می دهند کارها را به تهران منتقل کنند. از طرف دیگر ما در سال های اخیر سفارش هایی از کشور عراق داشتیم اما به دلیل سخت گیری های دولتی برای دریافت مجوز و همچنین پایین بودن کیفیت کالاهای تولیدی ایران این سفارش ها نیز قطع شده و کشور عراق نیز کشور ترکیه را جایگزین ایران کرده است.

به گزارش خبرگزاری صداوسیمای خراسان جنوبی ، مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان همراه جمعی از مسئولان عصر شنبه 19 تیرماه با حضور در منزل هنرمندان استان آقایان غلامحسین یوسفی و محمد اطمینان، ضمن تقدیم لوح تقدیر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، گفت: جامعه هنری و فرهنگی خراسان جنوبی در قبال هنرمندان پیشکسوت مسئول است و باید از تجارب ارزشمند آنان استفاده کرد.

نبی زاده با اشاره به این که بررسی آثار این دو فرهیخته اهل خراسان جنوبی موید این واقعیت است که سرمایه های عظیمی در حوزه شعر و هنر های تجسمی در استان وجود دارد، افزود: ارج نهادن به هنرمندان بویژه پیشکسوتان که کوله باری از تجربه های گرانبها را بر دوش دارند، ارج نهادن به فرهنگ و هنر این سرزمین است.

به گزارش خبرگزاری فارس از همدان، امشب اختتامیه نخستین جشنواره ملی شعر و داستان دوست من کتاب با حضور دبیرکل نهاد کتابخانه های عمومی کشور، معاون سیاسی امنیتی استانداری همدان، مدیران کل فرهنگی استان، کتابداران و اهالی شعر و ادب استان همراه با حضور برگزیدگان به صورت حضوری و غیر حضوری برگزار شد.

مدیرکل کتابخانه های عمومی استان همدان در این آیین اظهار کرد: همدان به عنوان قطب ادبیات کودک و نوجوان این افتخار را پیدا کرده است تا اختتامیه نخستین جشنواره ملی شعر و داستان کودک و نوجوان دوست من کتاب را برگزار کند.

عاطفه زارعی افزود: این جشنواره مولود خلاقیت، پویایی، دغدغه مندی و رسالت جوانانی است که خود را مدیون فرهنگ ایران زمین و پایتخت تاریخ و تمدن آن می دانند، تاریخی که فرهنگ چهره بارز آن است و ادبیات کودک و نوجوان نقطه قوت آن.

وی تصریح کرد: جشنواره ملی دوست من کتاب در هفته کتاب سال گذشته به همت اداره کل کتابخانه های عمومی استان همدان و محفل ادبی هگمتانه این اداره کل آغاز شد و استقبال چشمگیری از سراسر ایران زمین از این جشنواره صورت گرفت.

مدیرکل کتابخانه های عمومی استان همدان گفت: 2 هزار و 911 نفر آثار خود را به این جشنواره ارسال کردند و در نهایت 793 اثر از سوی 393 نفر به بخش داوری نهایی راه یافتند، از این میان 24 نفر به عنوان برگزیدگان جشنواره در رده های سنی مختلف توسط هیأت داوران که تک تک آنها باعث افتخار این حرکت بزرگ فرهنگی هستند؛ انتخاب شدند.

وی تصریح کرد: در نخستین دوره جشنواره ملی دوست من کتاب در خدمت شخصیت های برجسته ادبیات کودک و نوجوان همچون استاد مصطفی رحماندوست، استاد محمدرضا یوسفی، استاد کمال شفیعی مشعوف از چهره های ملی که از پایتخت تاریخ و تمدن ایران زمین برخاستند و افراد برجسته ای چون استاد بیوک ملکی و محمود پوروهاب به عنوان داور بودیم که سهم بسیاری در اقبال مردم به این جشنواره داشتند.

زارعی ادامه داد: جشنواره ملی دوست من کتاب در سه گروه سنی کودکان، نوجوانان، جوانان و بزرگسالان با موضوع کتاب و کتابخوانی(نقش مطالعه در زندگی فردی و تعیین سرنوشت جامعه) و کتابخانه چشمه همیشه جوشان دانش (تاثیر کتابخانه های عمومی در رشد فرهنگ کتابخوانی) برگزار شد.

وی با اشاره به اینکه ما به دنبال ترویج فرهنگ مطالعه هستیم و در این راه شکی نیست که ادبیات بهترین محمل برای پیشبرد مقاصد در به ثمر نشستن این اهداف مقدس است خاطرنشان کرد: از 19 استان کشور به این جشنواره آثار ارسال شد که در نهایت 11 استان نمایندگان خود را در جمع برگزیدگان شناختند.

برگزیدگان جشنواره

آرنیکا فروتن از استان سیستان و بلوچستان، آذین عینعلی از استان همدان و مصطفی دهگان از استان خراسان رضوی در بخش نویسندگان کودک.

در بخش نویسندگان نوجوان الهه فریدی از استان مازندران، شکیبا خاکزاد از استان اصفهان و مهدیه بیاتی از استان همدان.

در بخش نویسندگان بزرگسال داستان کودک مهدی عصاره از استان خوزستان و ریحانه آبشاهی از استان گلستان به طور مشترک رتبه سوم، زهرا داوری از استان خراسان شمالی رتبه دوم را کسب کردند و هیأت داوران در این بخش اثری را حائز رتبه برتر نشناخت.

در بخش نویسندگان بزرگسال داستان نوجوان هیأت داوران پگاه نیک طلب از استان تهران شایسته تقدیر شد و زینب توقع همدانی از استان همدان رتبه سوم، معصومه دین محمدی از استان زنجان رتبه دوم و ژیلا طاهری تیزرو از استان همدان به عنوان رتبه برتر معرفی شدند.

دربخش شاعران کودک هیأت داوران آروین حیدری از استان خوزستان و امیررضا شیخی پور از استان گیلان به عنوان برگزیده انتخاب شدند.

در بخش شاعران بزرگسال شعر کودک، سمیه بابایی رتبه سوم، پیوند فرهادی رتبه دوم و مریم اسلامی همگی از تهران رتبه برتر را کسب کردند.

در بخش شاعران بزرگسال شعر نوجوان، طیبه شامانی از استان تهران، زهرا آقامیرزایی از استان همدان به طور مشترک رتبه سوم، دادیار حامدی از استان مازندران رتبه دوم و سعید موسوی زاده از استان خراسان رضوی رتبه برتر را به خود اختصاص دادند.

انتهای پیام/89040/

حجت الاسلام هادی مومنی مقدم، مدیرکل اوقاف و امور خیریه سیستان و بلوچستان در گفت و گو با عصرهامون بیان کرد: از این میزان بسته اهدایی سازمان اوقاف و امور خیریه کشور از محل درآمدهای موقوفات منطبق، هزار بسته معیشتی و بهداشتی را به ارزش تقریبی 6 میلیون ریال جهت توزیع بین اقشار آسیب پذیر سیستان وبلوچستان ارسال کرد.

وی ادامه داد: با توجه به وضعیت به وجود آمده و تعطیلی بسیاری از مشاغل سازمان اوقاف و امور خیریه کشور در صدد تهیه بسته های معیشتی و بهداشتی با پیگیری های اداره کل اوقاف استان برآمده که مرحله اول توزیع بین نیازمندان سیستانی و بلوچستانی توزیع خواهد شد.

این مقام مسئول اضافه کرد: بسته های خریداری شده با حضور گروه های جهادی در موقوفه زائرسرای امام رضا (ع) آماده شده و از فردا در مناطق حاشیه نشین استان توزیع می شود.

وی اظهار کرد: همچنین اداره اوقاف و امور خیریه زاهدان با همکاری مساجد 250 بسته معیشتی و بهداشتی به ارزش تقریبی سه هزار و پانصد میلیون ریال تهیه کرده که با همکاری هیئت امنای مساجد به جامعه هدف نیازمند که از قبل شناسایی شده اند، اهدا می شود.

مومنی مقدم گفت: این بسته ها شامل برنج، رب، ماکارونی، نخود، لپه، عدس، قند، چای، روغن، تن ماهی، ماسک و مواد ضد عفونی است.

وی افزود: کل مبلغ حمایتی سازمان اوقاف کشور تاکنون 5 میلیارد ریال بوده که با پیگیری های این اداره کل ارسال شده و در روزهای آینده کمک های خیران به استان ارسال می شود.

مدیرکل اوقاف و امور خیریه سیستان و بلوچستان همچنین لوازم بیمارستانی توسط اداره اوقاف شهرستان زاهدان جهت توزیع بین بیمارانی که در منزل دوره بیماری را طی می کنند تهیه شده که شامل رابط های یک بار مصرف دستگاه اکسیژن و 12دستگاه اکسیژن سنج کوچک است.

وی ادامه داد: هزینه کمک های درمانی 32 میلیون ریال بوده که بیشتر جهت بیماران نیازمندی که توان درمان در بیمارستان ندارند تهیه و 150 گان هم جهت استفاده گروه های جهادی خریداری شده است.

انتهای پیام/

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس؛ در دیدار مهدی رنجبر، رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی مرودشت با سید مهدی مکی، شهردار این شهر و بهمن مردانی، از برگزیدگان جدید شورای اسلامی مرودشت سینما امید مرودشت و سرعت بخشیدن به ساخت آن پیگیری شد .

مهدی رنجبر در این دیدار یکی از کارکردهای مهم شورای اسلامی و شهرداری را فراهم کردن زیرساخت های فرهنگی هنری دانست و گفت: این دو نهاد می بایست در کنار عمران و آبادی شهر و رفع مشکلات زیرساختی به فرهنگ و زیرساخت های فرهنگی و هنری نیز نگاه ویژه داشته و در این راه گام بردارند .

دبیر شورای فرهنگ عمومی مرودشت گفت: یکی از پروژه های فرهنگی و هنری که معاونت سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای مرودشت در نظر گرفته، پردیس سینمایی امید است که در سال پیش با حضور استاندار و مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس کلنگ زنی آن انجام شد. اکنون شهرداری می بایست برای جذب اعتبار تخصیص یافته این پروژه از سوی سازمان سینمایی کشور و همچنین تحقق خواسته به حق هنرمندان، تلاش های خود را آغاز کند .

سید مهدی مکی، شهردار مرودشت نیز توجه به فرهنگ را از کارکردهای اصلی این نهاد دانست و گفت: اگر در هر جامعه ای فرهنگ آن پیشرفت نماید، مشکلات و معضلات آن کمتر و آبادانی آن بیشتر می شود .

وی ساخت پردیس سینمایی مرودشت را از اولویت های کاری شهرداری دانست و افزود: در اعتبارات سال جاری شهرداری، افزون بر سه میلیارد تومان اعتبار برای این پروژه در نظر گرفته شده که متاسفانه علی رغم انتشار دو بار آگهی مناقصه در رسانه ها برای انجام مراحل قانونی، به دلیل عدم استقبال شرکت ها، برای بار سوم آگهی مناقصه برای انتشار در رسانه ها فرستاده شده است. با مشخص شدن پیمانکار، کار ساخت آن آغاز خواهد شد .

بهمن مردانی، هم یکی از دغدغه های اصلی شورای جدید را توجه به زیرساخت های فرهنگی دانست و گفت: شورای جدید به جد درصدد رفع مشکل زیرساخت های فرهنگی و هنری شهر است و در این راه با همکاری شهرداری، متخصصین امر و اهالی فرهنگ و هنر، پیشنهادهایی را به شورا خواهیم برد.

مردانی افزود: ساخت پردیس سینمایی امید مرودشت، یکی از نیازهای شهر و خواسته های اهالی فرهنگ و هنر است که شورای اسلامی برای ساخت آن در کنار شهرداری خواهد بود.

مریم عبدلی-همشهری آنلاین:

استان ایلام با جمعیتی بیش از 580هزارنفر، در کنار همه محرومیت هایی که دارد، از امکانات فرهنگی مناسب هم بهره ای نبرده و تنها سینمای این استان نیز چند سال پیش به ویرانه و پس از آن به محل پارکینگ خودروها تبدیل شد؛ حالا مردم ایلام از استان شان به عنوان استانی بدون سینما نام می برند و به اسکلتی فلزی که قرار است در آینده ای نامعلوم تبدیل به سینما امید شود، دل خوش کرده اند تا شاید بتوانند فیلم های روز را روی پرده نقره ای تماشا کنند.

از سینما خاطراتش مانده
سال 92 بود که سینما قدس، تنها سینمای شهر و استان ایلام با خاک یکسان شد تا روی ویرانه های این سینما، سینمایی امروزی با تجهیزات به روز سبز شود؛ وعده ای که هیچ گاه عملی نشد. 8سال است که سینما قدس ایلام تبدیل به زمینی خاکی برای پارک خودروها شده و 18سال هم از متروکه ماندن سینما هنر آبدانان می گذرد.

وحید باغی 42ساله از شهروندانی است که همیشه یک پای ثابت سینما قدس ایلام بود. او به همشهری می گوید: از دوره نوجوانی پایم به سینما باز شد و هر وقت که از خیابان رد می شدم، به دنبال نام جدیدی روی تابلو بزرگ و سفید رنگ سینما بودم. هنوز خاطراتم را در راهروی سینما، مغازه اغذیه فروشی و بلیت فروشی جست وجو می کنم؛ عکس هایی با کاغذهای مخصوص که فقط روی دیوار ورودی سینما بود. حالا اما همان سینما هم دیگر وجود خارجی ندارد تا بتوانم بچه هایم را برای دیدن فیلم به سینما ببرم. الان جای ساختمان تنها سینمای شهر، خودرو پارک می کنند تا بتوانند از بازار خرید کنند.

امیر حسن زاده، یکی دیگر از شهروندان جوان ایلامی، با بیان اینکه بعضی از فیلم ها در سالن اجتماعات ساختمان اداره ارشاد نمایش داده می شود، به همشهری می گوید: اگر بخواهیم فیلم های روز را تماشا کنیم، باید کلی منتظر بمانیم تا در سالن اجتماعات ارشاد روی پرده نمایش داده شود که آن هم تنها برخی از فیلم ها و به صورت محدود است. اینکه ما انتظار داشته باشیم شهرمان حداقل یک سینمای مستقل داشت باشد، توقع زیادی نیست.

وی ادامه می دهد: اگر سینما در شهر ایلام وجود داشته باشد، مردم مجبور نیستند به سینما فرهنگ یا همان سالن اجتماعات مجتمع فرهنگ و ارشاد بیایند. این مکان، اختصاصی برای سینما نیست. هم ظرفیت صندلی ها بسیار کم است و هم استانداردهای لازم مانند دیگر سینماها در نقاط مختلف کشور را ندارد. چند سال پیش هم وعده ساخت سینما امید را دادند که آن هم هنوز به نتیجه نرسیده است.

فرجام یک طرح ناتمام
قرار بود شهر ایلام، در طرح پردیس سینمایی امید و در راستای تحقق برنامه کلان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باهدف دسترسی فرهنگی و افزایش توان زیرساختی سینمای کشور در شهرهای فاقد سالن سینما، که دارای جمعیت بیشتری هستند، با محوریت شهرداری ها، صاحب سالن سینما شود که این طرح نیز بعد از گذشت سال ها درحد ساخت چند ستون به حال خود رها شده است. 16مرداد سال 1398 کلنگ ساخت سینما امید شهر ایلام توسط شهرداری با مشارکت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ایلام به زمین زده شده تا شاید بتوان نبود سینما را دراین شهر جبران کرد، اما با گذشت نزدیک به 2سال این سینمای شهر ایلام همچنان سرنوشت نامعلومی دارد.

معاون فنی و عمرانی شهردار ایلام یکی از دلایل طولانی شدن پروژه سینمایی امید شهر ایلام را حجم بالای خاک برداری عنوان می کند و می گوید: با توجه به محوطه 15هزار مترمکعبی این مجموعه فرهنگی، مرحله خاک برداری و آماده کردن بستر کار برای پیمانکار مربوطه به مدت 5ماه به طول انجامید که این خود می تواند یکی از دلایل مهم به تعویق افتادن بهره برداری از این طرح فرهنگی باشد.

علی رضازاده، درباره پیشرفت فیزیکی این پروژه عنوان می کند: اسکلت بندی و نصب ستون هایی در اندازه های مختلف بین 5 تا 11متری به دلیل وجود 4سالن سینمایی مجزا از موارد 50درصد پیشرفت فیزیکی این طرح فرهنگی است. فاز اصلی و پایانی سینما امید اکنون طی درج آگهی در رسانه های مختلف به مناقصه گذاشته شده است و با پیمانکاران درحال مذاکره هستیم. امیدواریم با مشخص شدن برنده مناقصه، مراحل پایانی کار انجام و این پروژه تکمیل شود.

به گفته این مسئول، براساس برآوردهای اولیه، 5میلیارد تومان برای این پروژه فرهنگی پیش بینی شده که تاکنون یک میلیارد و 500میلیون تومان آن هزینه شده و برای تکمیل طرح، به 3میلیارد و 500میلیون تومان دیگر نیاز است.

سالن اجتماعات، جایگزین سینما
مدیرکل فرهنگ و ارشاداسلامی ایلام نیز عنوان استان بدون سینما را برای ایلام قبول ندارد و به همشهری می گوید: سینما قدس مالک خصوصی داشت و با اینکه دراین چند سال که از تخریب این سینما می گذرد، ما بارها با مالک این بنا صحبت کردیم و قول مساعدت داده ایم، اما کم کاری ازسوی مالک بوده است و نمی توان مالک را مجبور به ساخت سینمای جدیدی کرد.

عمران خودآموز با بیان اینکه سالن اجتماعات اداره ارشاد اکنون به سینما تبدیل شده است، می افزاید: تجهیزات به روز سینما را به سالن اجتماعات اداره ارشاد آوردیم تا مردم بتوانند به راحتی فیلم های روز را دراین سالن تماشا کنند. حتی در زمان جشنواره فیلم فجر نیز فیلم های جشنواره را برای شهروندان دراین سالن اکران کردیم. وی ادامه می دهد: همچنین در شهرهای ایوان و آبدانان نیز سالن های اجتماعات اداره های ارشاد این شهرستان ها به سینما تبدیل شده و به زودی در شهرستان های ملک شاهی، دره دشت و چرداول نیز سالن اجتماعات ارشاد به تجهیزات روز مجهز می شود و این سالن ها نیز حکم سینما را پیدا خواهند کرد.

این مسئول معتقد است فرقی میان این سالن ها و سینمای مستقل وجود ندارد و اضافه می کند: سعی ما براین است که تا تکمیل شدن سینما امید، زیرساخت های فرهنگی را در استان افزایش دهیم و مردم بتوانند فیلم های اکران شده را به روز ببینند.

حمایت از بخش خصوصی
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ایلام درباره وقفه به وجود آمده در ساخت سینما امید نیز می گوید: با توجه به اینکه شهرداری ایلام مجری پروژه سینمایی امید بوده، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز به عنوان یکی از متولیان فرهنگی استان، دراین زمینه حمایت های لازم را از پروژه انجام داده است، اما شیوع کرونا سبب شد ساخت این سینما به تعویق بیفتد، اما با رفع مشکلات موجود و جایگزینی پیمانکار جدید، عملیات اجرایی سینما امید شهر ایلام به زودی ازسر گرفته خواهد شد و سعی ما این است که تا آخر تابستان حداقل فاز یک این پروژه که همان ساخت و تکمیل بناست، به بهره برداری برسد.

خودآموز با بیان اینکه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی درصدد کمک به شهرداری در زمینه تأمین منابع مالی باهدف تکمیل هرچه سریع تر پروژه سینما امید است، می افزاید: این اداره کل تاکنون 700میلیون تومان از طریق سازمان سینمایی کشور به این پروژه تزریق کرده و همچنین برای تکمیل آن یک میلیارد تومان دیگر اختصاص داده شده است و امیدواریم سال آینده این پروژه به طورکامل افتتاح شود.

وی همچنین اضافه می کند: اداره ارشاد از بخش خصوصی برای ساخت سینما در شهرهای ایلام حمایت خواهد کرد و شهرداری نیز آماده دادن امکانات به این بخش خواهد بود.

سرویس : اردبیل - زمان : شناسه خبر : 1074356

عبدالله بحرالعلومی به خبرنگار خبرگزاری شبستان در اردبیل گفت: کلیه برنامه های فرهنگی هنری پس از اعلام وضعیت قرمز شیوع بیماری کرونا در شهرستان اردبیل تعطیل شد.

مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اردبیل تصریح کرد: اطلاعیه ای برای لزوم پیشگیری از شیوع بیماری کرونا صادر شد و امیدواریم موسسه های فرهنگی هنری در رعایت مقررات اعلام شده دقت نظر بیشتری داشته باشند.

این مقام مسئول افزود: از امروز 19 تیرماه کلیه های برنامه های فرهنگی و هنری زیر مجموعه فرهنگ و ارشاد اسلامی لغو خواهد شد و برگزاری مجدد این برنامه ها اعلام خواهد شد.

بحرالعلومی اضافه کرد: امیدواریم با رعایت بیش از پیش پروتکل های بهداشتی به ویژه استفاده از ماسک و فاصله گذاری اجتماعی شاهد کاهش شیوع این بیماری در جامعه باشیم.

وی بیان کرد: هنرمندان می توانند بهترین یاری رسان برای ایجاد زمینه فرهگ سازی در مسائل بهداشتی و کمک حال کادر درمانی باشند.

پایان پیام/ 365

ضمیمه :

کلید ‫واژه ها:

شیوع بیماری کرونا ویروس

|

پیشگیری از شیوع ویروس کرونا

|

لغو برنامه ها

|

برنامه های فرهنگی هنری

|

اردبیل

|

به گزارش ایلنا از بندرعباس، ساخت مجتمع فرهنگی شهرستان میناب از نیمه دوم سال 1394 آغاز شد و اتمام آن می توانست تا حدود زیادی مشکلات حال حاضر این شهرستان را مرتفع کند، زیربنای این مجتمع یک هزارو 643 متر مربع و شامل سالن نمایش با گنجایش500 نفر، پلاتو با گنجایش 100نفر، سالن آمفی تئاتر با گنجایش 500 نفر، نگارخانه و کلاس های آموزشی است، متاسفانه روند اجرایی این پروژه تا سال 1396 به درازا کشید و سپس متوقف شد.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد استان هرمزگان در دیدار با اصحاب فرهنگ و هنر میناب گفت: جایگاه فرهنگ و هنر میناب بسیار بالاست که در سال گذشته در حال جمع آوری تصاویر مفتخر فرهنگی هرمزگان، از هر سه رشته شاهد یک مینابی بودیم که این نشان از نقش فرهنگ و هنر میناب است.

رضا کمالی زرکانی در حاشیه این نشست عنوان کرد: همانطور که برای زندگی نیاز به امکان پذیری هایی است و یکی از این امکان پذیری ها آب و یا یک موجود زنده برای رشد نیاز اکسیژن ،کربن و...دارد همه اینها یک امکان پذیری است که بستر همه امکان پذیری ها فرهنگ است.

کمالی افزود: اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متولی طرح و برنامه ریزی و تصویب چنین پروژه هایی تمام تلاش خود را به کار گرفته، بودجه فرهنگی مطلوب برای میناب درنظر گرفته شده است.

وی اظهار کرد: چنین پروژه هایی به صورت مشترک و اداره مسکن و شهرسازی ساخت آن را برعهده دارد که با کمک بخش خصوصی، شهرداری و شورای شهر میناب محقق خواهد شد.

وی از یک پلاتو موقتی در میناب خبرداد و گفت: با همکاری جهاد کشاورزی و اداره فرهنگ و ارشاد یک سوله که می تواند یک پلاتو موقتی برای پیشبرد آثار هنرمندان باشد در نظر گرفته می شود که این تجربه موفق را در جزیره هرمز نیز شاهد بودیم.

حسین رئیسی نماینده مردم شرق هرمزگان در دیدار با اصحاب فرهنگ و هنر شهرستان میناب ادامه داد: این مجتمع فرهنگی یکی از اولویت ها ما بود که از دو محل تملک دارایی ها و اعتبارات متوازن تامین اعتبار شده که برای احداث این پروژه 6میلیارد تومان در نظر گرفته شده است.