به گزارش مرکز راوبط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در متن حکم سیدعباس صالحی آمده است:

زبان فارسی هویت فرهنگی ایران اسلامی است و دوام و استمرار این هویت در طول تاریخ، مدیون کوشش های شاعرانه و نویسندگانی است که با خلق آثار وزین و ارزشمند خود به دیرپایی، غنا و عظمت آن افزوده اند و پاسداشت و تکریم آنان همانند تقویت و تحکیم هویت فرهنگی است.

نظر به مراتب تعهد، تجربه و تخصص جناب عالی به موجب این حکم به عنوان دبیر اجرایی ستاد بزرگداشت حکیم نظامی گنجوی منصوب می شوید، امید است با همکاری واحدهای تابعه و بهره گیری از ظرفیت های موجود در انجام وظایف محوله موفق و سربلند باشید.

به گزارش روز شنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در توئیتی نسبت به درخواست برخی کاندیداها برای اعلام علل عدم احراز صلاحیت خود واکنش نشان داد.

صالحی در صفحه شخصی خود در تویتر نوشت: به درخواست برخی کاندیداها برای اعلام علل عدم احراز صلاحیت با این پاسخ همراه شده و می شود که قانون الزامی نداشته است.

پرسش این است که وقتی خود کاندیدا خواهان اعلام است و به او هم اطلاع داده نشده تا خود اعلام کند، ظاهراً این منع است که نیاز به قانون دارد و نه اعلام.

به گزارش خبرگزاری مهر ، برنامه رادیویی گفتگوی فرهنگی در گفتگو با سیامک محبوب مدیر کل برنامه ریزی نهاد کتابخانه های عمومی کشور درباره مسئولیت های فرهنگی نهاد کتابخانه های عمومی کشور از آنتن رادیو گفتگو پخش شد.

محبوب در ابتدای این برنامه، گفت: نهاد کتابخانه های عمومی کشور دو وظیفه دارد؛ هماهنگی با سازمان و اسناد بالادستی و هماهنگی اجزای درون سازمان از وظایف برنامه ریزی است. اقبال به کتاب در زمان کرونا کمتر نشد و اطلاعات نشان داده هر جا دسترسی به کتاب باشد، مردم از آن استقبال می کنند.

وی افزود: استقبال مردم موجب می شود که نهاد کتابخانه ها به سمت بهبود دسترسی ها پیش رود و یکی از کارهایی که نهاد به دنبال آن است، افزایش دسترسی به کتابخانه هاست. کتابخانه ها برای حل مسائل فرهنگی جامعه ورود می کنند؛ همچنین فعال کردن ظرفیت های اجتماعی و فرهنگی جامعه با نقش آفرینش گری کتابخانه ها، دیگر نقش اجتماعی کتابخانه هاست.

مدیر کل برنامه ریزی نهاد کتابخانه های عمومی کشور درباره اختلاف بین سرانه مطالعه 30 ثانیه و 13 دقیقه گفت: این اختلاف حاصل مقادیر غیرکمی و تحلیل شاخص های آماری است در حالی که ما هر نوع مطالعه ای را جزو آمار می دانیم؛ اما مرجع دقیقی برای ارائه آمار وجود ندارد. ارائه آمار و گزارش سرانه مطالعه وظیفه مرکز آمار است.

محبوب در بخش دیگری از این برنامه گفت: همواره وضعیت کتابداران نسبت به سایر همکاران مناسب نبوده و اطلاع نداشتن آنها، احجاف در حق آنهاست.

وی در ادامه مصاحبه پیرامون برنامه ریزی در شرایط کرونا گفت: پیش از کرونا ، فعالیت در فضای مجازی را آغاز کردیم و بنابراین با دست پُری در این شرایط مواجه بودیم که ایده تحویل کتاب درب منزل از برکات این شرایط برای کتابخانه ها بود و حتی بعد از کرونا نیز ادامه خواهد داشت.

مدیر کل برنامه ریزی نهاد کتابخانه های عمومی کشور در پایان گفت: نهاد کتابخانه ها با تدوین سند چشم انداز کتابخانه های عمومی به دنبال سامان دادن خود در قالب برنامه راهبردی بود که با متخصصان دانشگاهی نوشته شد و بخش اول آن با اهداف آرمانی در نهاد ابلاغ شده و اتفاق مثبت آن جدا شدن نهاد از کتابخانه ها برای تبدیل شدن آن به یک نهاد رگولاتور و اداره محلی کتابخانه ها بود.

کد خبر 5233496

صادق وفایی

به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، سیدباقر میرعبداللهی مدیرکل تأمین منابع کتابخانه های کشور امروز در برنامه گفت وگوی فرهنگی رادیو گفت وگو درباره مسئولیت های فرهنگی نهاد کتابخانه های عمومی کشور، ضمن اشاره به عمر بیش از 20 ساله نهاد کتابخانه ها گفت: در حال حاضر این نهاد تنها میدان دار کتابخانه داری در کشور است و بالغ بر 3500 کتابخانه دارد و با 50 میلیون نسخه کتاب به مخاطبان خدمات ارائه می دهد.

وی با بیان اینکه در 40 سال اخیر، جمعیت کتابخوان تغییری نکرده است، افزود: فرهنگی ترین کاری که یک کتابخانه ترویج می دهد، خواندن است، اما متأسفانه برخی با دادن آمارهای اشتباه، سرانه مطالعه را پایین گزارش می دهند؛ در حالی که اعتدال، رویه منطقی تری است و سرانه مطالعه تغییر محسوسی نکرده است.

مدیرکل تأمین منابع کتابخانه های کشور با بیان اینکه بهترین و دقیق ترین روش سنجیدن سرانه مطالعه، گذران وقت است، اذعان کرد: کارگروه فرهنگی مرکز آمار، این آمار را یک بار اعلام کرده که با آمار پژوهشگاه ارشاد تناقضی ندارد و بسیار به هم نزدیکند.

میرعبداللهی اذعان کرد: سرانه مطالعه 13 دقیقه با خرید و امانت کتاب همخوانی دارد و سرانه 2 دقیقه مربوط به زمانی است که رقیبان این حوزه به دنبال نقص گویی هستند، اما این عدد ارزشی ندارد.

وی مرکز آمار را سازمانی بی طرف در ارائه آمار سرانه مطالعه دانست و ادامه داد: نهاد کتابخانه های عمومی یک نهاد عمومی غیردولتی است و مانند تمام نظام های اداری با کارمندان خود، رفتار می کند.

او در بخش دیگر به نحوه فعالیت کتابخانه ها در دوران کرونا اشاره کرد و بیان داشت: به تناوب رنگ شهرها در شرایط کرونا، کتابخانه ها از حالت تعلیق مطلق درآمده و باز شده اند و با توجه به درگیری آن شهرها با بیماری، خدمات متفاوتی ارائه می دهند.

عبداللهی ضمن اشاره به خدمات متفاوت موجود در نرم افرازهای مختلف اذعان کرد: یک گروه حرفه ای، خروجی و محصولات جدیدی را روزانه ارائه می دهند.

وی با بیان اینکه فعالیت کتابخانه ها در شرایط بیماری همه گیر متوقف نشده اظهار کرد: جشنواره کتابخانی رضوی در باب امام رضا (ع) و حضرت معصومه (ع) را در این شرایط برگزار کردیم.

انتهای پیام/

به گزارش ایرنا از سازمان حج و زیارت؛ علی رضا رشیدیان به مناسبت آغاز هفته حج و ایام دهه کرامت و میلاد حضرت معصومه(س) در پیامی اظهار کرد: اینک ذی الحجه؛ موسم حج و اینجا کعبه؛ اولین و آخرین خانه است آنجا که به وقت طواف حضرت آدم، فرشتگان الهی ندایش دادند که دو هزار سال قبل از تو این خانه طواف و حج انجام می شده است.

وی افزود: با همه اینها شناسه حج، ابراهیم(ع) است که حجی خالصانه، حقیقی و واقعی را از برای تحقق فلسفه مهم آن یعنی حلق علقه های نفسانی، بریدن از خویشتن خویش، سعی اظهار عبودیت و حرکت برای رسیدن به قله کمال و سعادت است. حجی که در عین خودسازی، تکامل روحیه انسانی و اخلاق فردی، تمرین عطوفت و مهربانی؛ جلوه ای بی نظیر از اتحاد و انسجام امت اسلامی و مظلومان جهان از هر رنگ و نژاد و مذهب است، آنجا که در تعاملات گسترده افراد، اقوام، ملت ها و فرهنگ ها در این کنگره عظیم چه بسیار نقاط افتراق به حاشیه رفته و وجوه اشتراک قوت می یابد تا انسان به دور از حب و بغض، کینه و عداوت، تزویر و ریا، رذیلت و منیت خود را در سیل خروشان وحدانیت رها سازد، جاری شود و از برای خدا قیام و قعود کند و در دریای لایتناهی عبودیت صافی شود. به راستی آنگونه که بنیانگذار کبیر انقلاب امام خمینی (ره) این بزرگ احیاگر حج ابراهیمی در عصر کنونی گفت: حج بی روح، بی تحرک و قیام، حج بی برائت، حج بی وحدت وحجی که از آن هدم کفر و شرک برنیاید حج نیست .

رشیدیان گفت: اینک به سالی و ذی الحجه ای دیگر به انتظاریم تا شاید در این دنیای رنگ رنگ کرونایی متولیان این سرزمین مقدس (دولت عربستان ) وظیفه میزبانی شان را عهده دار شوند و دوباره فرصتی مغتنم آید تا زائران حریم امن الهی دعوت حق را لبیک گفته و به سیل خروشان معنویت و اتحاد، یکصدایی و هم آوایی در سرزمین وحی بپیوندند.

وی افزود: آنجا که به پیمانی دوباره با رب عالمیان در طواف کهکشان انسانی بر گرد خانه خدا چون ذره ای ناچیز در چرخش دوباره و چند باره هیچ می شوی و رجم شیاطین می کنی و به فطرت خود بازمی گردی و چونان ذره ای ناچیز در کهکشانی انسانی، خود را به جا و به یاد نمی آری و همه تن، او می شوی.

رئیس سازمان حج و زیارت تصریح کرد: اینک در آستانه هفته حج که به دهه کرامت و میلاد حضرت فاطمه معصومه(س)، معصوم ترین دختران تاریخ، این تجلی آفتاب و باران مهر متبرک است بانویی که وجودش رحمت واسعه، مهر بی انتها، عشق سرشار و محبت بی پایان به برادر امام علی ابن موسی الرضا (ع) است امید است تا انتظارها برای برگزاری حج ابراهیمی امسال به سر آید و با توجه به وجود واکسن کرونا و تدوین دستورالعمل های بهداشتی مربوطه هم از سوی کشور میزبان و هم توسط کشورهایی نظیر جمهوری اسلامی ایران حج برقرار شود.

به گزارش ایرنا، دهه کرامت از اول ذی القعده همزمان با ولادت حضرت معصومه(س) آغاز و با ولادت ثامن الحجج علی ابن موسی الرضا (ع) در 11 ذی القعده به پایان می رسد.

جمهوری اسلامی ایران با نمایش 1200 عنوان کتاب با موضوعات مذهبی، فرهنگی، هنری، شعر و ادبیات، سیاسی، ایران شناسی و ... به زبان های فارسی و عربی در بیست و دومین نمایشگاه کتاب بغداد شرکت می کند.

به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، بیست و دومین دوره نمایشگاه بین المللی کتاب بغداد با شعار کتاب میهن با حضور 228 انتشارات از 14 کشور از جمله ایران، لبنان، مصر، سوریه، سودان و ... با رعایت پروتکل های بهداشتی آغاز به کار کرد و به مدت 10 روز دایر خواهد بود.

غرفه ناشرین در چهار سالن مجزا که به نام فرهیختگان کشور عراق نامگذاری شده، قرار گرفته است و به گفته مسئولین برگزاری نمایشگاه در سالن های جانبی شاهد رویدادهای فرهنگی از قبیل برگزاری سمینارهای فرهنگی و هنری، جشن امضای کتاب، شب شعر ، میزگرد و سمینارهایی با عناوین مختلف با حضور شخصیت های فرهنگی، هنری و سیاسی محلی و خارجی و همچنین برگزاری نمایشگاه های مختلف هنری خواهد بود.

عمده کتاب های این نمایشگاه را کتب ادبی، هنری، دینی و تاریخی شکل داده و حضور جوانان قابل توجه است.

در این نمایشگاه با همکاری غرفه های رایزنی فرهنگی ایران در بغداد، خانه کتاب و ادبیات ایران و مؤسسه ابرار معاصران، غرفه ملی جمهوری اسلامی ایران در سالن چهار نمایشگاه بین المللی کتاب بغداد افتتاح شد.

غرفه ملی جمهوری اسلامی ایران در مساحت 75 متربع با حدود 1200 عنوان کتاب در قالب 13000 جلد با موضوعات مذهبی، فرهنگی، هنری، شعر و ادبیات، سیاسی، ایران شناسی و ... به زبان های فارسی و عربی پذیرای بازدیدکنندگان عراقی است.

از جمله کتب ارائه شده در غرفه ملی جمهوری اسلامی ایران در نمایشگاه کتاب بغداد، جلد اول کتاب الإمام الخمینی بأقلام عراقیة است که توسط رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران تدوین و چاپ شده است.

این کتاب شامل مجموعه یادداشت 19 نخبه و اندیشمند سیاسی، مذهبی و علمی کشور عراق اعم از شیعه و سنی است که پیرامون شخصیت امام خمینی(ره) منتشر شده است. نوری مالکی، خالد الملا، آیت الله سید علی اکبر حائری، شیخ همام الهمودی از چهره هایی هستند که در این کتاب یادداشت های از آنها به چاپ رسیده است. این کتاب توسط حجت الاسلام والمسلمین شیخ اسعد تمیمی گردآوری و تنظیم شده است.

نقش امام خمینی(ره) و انقلاب اسلامی در بیداری دولت های اسلامی منطقه، اهم اهداف نهضت امام خمینی(ره)، دلایل پیروزی انقلاب اسلامی، چگونگی روابط بین اخلاق معنوی و آثار اجتماعی در اندیشه و عمل امام خمینی(ره)، مهمترین رهنمودهای امام خمینی(ره) در هدایت جوانان به پاسداری از ارزش های انسانی، اثرات عرفانی و فلسفی شخصیت امام خمینی(ره) در حرکت های جهانی مستضعفین و موضوع نظام مردم سالاری دینی به عنوان ثمره نهضت امام خمینی(ره) از موضوعات اشاره شده در یاداشت های این کتاب است. جلد دوم این کتاب نیز تدوین و آماده چاپ است.

انتهای پیام/ص

به گزارش خبرنگار حج و زیارت خبرگزاری فارس، در حالی که ماه ها است عاشقان حسینی در انتظار از سرگیری سفر عتبات هستند و مسؤولان سازمان حج و زیارت نیز آمادگی خود را برای اعزام کاروان های زیارتی اعلام کردند، به دلیل موافقت نکردن ستاد کرونا و احتمال شیوع کرونا ، سفر به عتبات ممنوع است و در بیش از 15 ماه اخیر هیچ کاروانی از سوی سازمان حج و زیارت به عتبات اعزام نشده است.

توافق ایران و عراق برای برقراری سفر به عتبات!

با این وجود، پنج شنبه هفته گذشته سعید خطیب زاده، سخنگوی وزارت خارجه با اشاره به توافق صورت گرفته با وزارت فرهنگ عراق از برقراری سفر عتبات با رعایت نکات بهداشتی و به صورت محدود خبر داد. این خبر موجب خوشحالی بسیاری از مشتاقان زیارت امام حسین (ع) شد و شوق زیارت حرم سیدالشهدا (ع) را در دل بسیاری از مردم زنده کرد.

وقتی دولت در زمان انتخابات، روغن ریخته را نذر امامزاده می کند/ عراق از ماه ها قبل پذیرای زائران خارجی بود

البته این خبر مسرت بخش از سوی وزارت خارجه کشورمان در حالی منعکس شد که طرف عراقی در ماه های اخیر مشکلی با ازسرگیری اعزام زائران به عراق نداشت؛ به طوری که روزانه چند کاروان خارجی از کشورهایی همچون پاکستان، کویت و امارات به عتبات مشرف می شدند و حتی کاروان های غیرمجاز ایرانی بسیاری نیز در ماه های گذشته به صورت زمینی و هوایی بدون هیچ مانعی به عتبات سفر کردند که البته بیش تر این کاروان ها در هفته های اخیر به دلیل تشدید سختگیری ها در مرزها به صورت هوایی عازم عراق شدند.

بنابراین طرف عراقی مشکلی در زمینه برقراری سفر به عتبات نداشت که اکنون با افتخار مسؤولان در آستانه انتخابات ریاست جمهوری طوری القا می کنند که انگار توانسته اند طرف عراقی را برای پذیرش زائر ایرانی متقاعد کنند؛ غافل از اینکه راه کربلا باز بود و دلیل اصلی ممنوع بودن سفر عتبات، موافقت نکردن ستاد کرونا با اعزام زائر است.

سفر به عتبات ممنوع؛ راه ترکیه باز است!

وقتی سخنگوی وزارت امور خارجه از برقراری سفر به عتبات خبر داد، بسیاری تصور کردند که ستاد کرونا نیز با ازسرگیری سفر به عتبات موافقت کرده است، اما به گفته منابع آگاه، هنوز جلسه ای در ستاد کرونا برای ازسرگیری سفر به عتبات برگزار نشده و حتی دستورالعمل جدیدی برای ازسرگیری سفر عتبات ابلاغ نشده است.

بر همین اساس، با توجه به اعلام وزارت خارجه، باید منتظر نظر نهایی ستاد کرونا باشیم، چرا که پیش از این نیز طرف عراقی با ورود زائران ایرانی با رعایت نکات بهداشتی مخالفتی نداشت و مسؤولان دولتی راه زیارت عتبات را به دلیل جلوگیری از شیوع کرونا بسته بودند. البته این امر در حالی است که سفر به سایر کشورهای همسایه همچون ترکیه که حتی تعداد مبتلایان به کرونا در آن بیش تر است، همچنان برقرار است و بر اساس گزارش ها در ماه های اخیر نسبت به مدت مشابه سال های گذشته تعداد مسافران ایرانی که عازم ترکیه شده اند، بیشتر هم شده است.

هیچ نهاد و سازمانی از زمان برقراری سفر عتبات مطلع نیست

سازمان حج و زیارت نیز چندین بار از اعزام کاروان های غیرمجاز عتبات در نبود کاروان های رسمی گلایه کرد؛ تا جایی که علیرضا رشیدیان، رئیس سازمان حج و زیارت در جلسات مختلف از مسؤولان وزارت بهداشت و ستاد کرونا خواست تا سفر به عتبات را با رعایت نکات بهداشتی برقرار کنند؛ بلکه دست دلال ها از این سفرها کوتاه شود و مردم با هزینه مناسب و با نظارت و رعایت دستورالعمل های بهداشتی عازم عتبات شوند.

با این وجود، ستاد کرونا از سال گذشته تاکنون پاسخ مثبتی به این درخواست سازمان حج و زیارت نداده و همچنان هم سفر به عتبات ممنوع است و با وجود اینکه سخنگوی وزارت امور خارجه از برقراری سفر به عتبات خبر داد، اما طی تماس خبرنگار فارس با نهاد و سازمان های مرتبط با اعزام زائران، هنوز هیچ کدام درباره زمان آغاز اعزام ها اطلاعی ندارند.

هنوز ابلاغیه و مجوزی برای برقراری سفر به عتبات دریافت نکرده ایم

حجت الاسلام صحبت الله رحمانی، معاون عتبات سازمان حج و زیارت با اشاره به اینکه از سرگیری اعزام زائران به عتبات خبر خوشی بود که از سوی مسؤولان منعکس شد، می گوید: ما به صورت کامل آمادگی اعزام ها را با توجه به شرایط کرونا داریم و هماهنگی ها نیز در صورت موافقت مسؤولان انجام می گیرد. با این وجود، هنوز ابلاغیه و مجوزی برای برقراری سفر به عتبات نداشتیم. به همین دلیل هم زمان ازسرگیری سفر به عتبات هنوز مشخص نیست و عاشقان زیارت عتبات باید همچنان در انتظار ثبت نام باشند.

به گزارش فارس، از اسفند 98 که شیوع کرونا موجب ممنوعیت سفر به عتبات شد، تاکنون هیچ زائری در قالب کاروان حج و زیارت به عتبات مشرف نشده است. با این وجود، بسیاری از کاوران های غیرمجاز بدون محدودیت و حتی رعایت نکات بهداشتی اقدام به اعزام زائران می کنند و به نظر می رسد که فقط اعزام های رسمی ممنوع است.

انتهای پیام/

مهدی قره شیخلو، رئیس مرکز امور قرآنی در گفتگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری ایسکانیوز در خصوص انتظارات قشر فرهنگی و قرآنی از رئیس جمهور منتخب گفت: انتظار تمام مردم این است که هر شخصی که عهده دار پست ریاست جمهوری می شود قصدش خدمت به کشور و مردم و تلاش در جهت اجرایی کردن اهداف نظام جمهوری اسلامی ایران باشد، ما نیز به عنوان عضوی از جامعه که سبقه ی فرهنگی نیز داریم همین انتظارات را از ایشان داریم که نیتش خدمت به کشور و ارتقا حوزه ی فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی باشد.

وی ادامه داد: در حال حاضر در حوزه ی اقتصادی بحث معیشت مردم در اولویت است اما ما نباید از دیگر حوزه ها غافل شویم به این دلیل که در این جایگاه، حوزه ی قرآن و فرهنگ مورد غفلت قرار گرفته و تاکنون توجه لازم به آن نشده است، در نتیجه انتظار داریم که رئیس جمهور آینده به تمام حوزه ها توجه نموده و جهت ارتقاء جامعه اسلامی و تبدیل آن به یک جامعه ای در شأن نام اسلام و قرآن اهتمام ویژه ورزد.

قره شیخلو در پاسخ به این سوال که عملکرد دولت ها چه تاثیری در مشارکت مردم دارد، بیان کرد: به طور حتم تاثیر مستقیمی دارد زیرا هرچه دولت ها در خصوص وعده هایی که می دهند و وظایفی که دارند، موفق تر عمل کنند مردم نیز به آینده ی کشور امیدوار شده و باعث می شود مشارکت مردم بیشتر شود چرا که احساس می کنند انتخابشان تاثیرگذار بوده و اهدافی را که داشتند توانستند اجرایی و عملی کنند و در این رابطه نامزدها باید توجه کنند که وعده هایی که می دهند حتما عملیاتی شود تا مردم احساس دلگرمی کرده و به اعتمادشان جواب مثبت داده شود تا باعث سرخوردگی و دلزدگی آنها نشوند.

رئیس مرکز امور قرآنی در خصوص مهمترین وظیفه فعالان فرهنگی بیان کرد: نکته ای که مقام معظم رهبری فرمودند که هرکس هر امکانی دارد برای دعوت مردم جهت حضور حداکثری استفاده کند، قطعا فعالان قرآنی و فرهنگی هم از این امر مستثنی نیستند و با توجه به ارتباطات و تعاملاتی که با گروه های مختلف دارند، در درجه ی اول مردم را به شرکت در انتخابات تشویق کرده و در درجه بعدی تلاش کنند که بهترین تشخیص و اصلح ترین انتخاب را انجام دهند.

این قاری پیشکسوت قرآنی در خصوص توهین، تخریب و تهمت هایی که طی مناظراتی که برگزار شده بین کاندیدا صورت گرفته، تشریح کرد:از منظر قرآنی برای اظهارنظرهایی که می کنیم روش تعیین شده به این صورت که اولا قرآن به همه مردم سفارش می کند که خوب حرف بزنید، یعنی مودبانه و با احترام حرف زدن و نقد را نیز با احترام مطرح کنید و یا در جای دیگری می فرماید که اگر موضوعی را مطرح می کنید حتما مستدل، با منطق و با پشتوانه باشد، در حال حاضر اگر در این مناظرات ببینیم که کاندیدای ما مودب به آداب قرآنی هستند و در عین نقد یکدیگر، احترام را نیز رعایت می کنند و اشکالات را حفظ حریم ها می گویند، این موارد بازخورد مثبتی در جامعه می تواند داشته باشد، اما هنگامی که مشاهده کنیم فرد برای رسیدن به یک منسب از هرکاری و حرفی استفاده می کند، این موارد جز ضرر و زیان برای خود کاندیدا و در درجه بعدی برای جامعه هیچ ثمره مثبتی ندارد.

وی شاخصه های کابینه و دولت کارآمد را در تخصص افراد دانست و تشریح کرد: افرادی که قرار است درکابینه حضور داشته باشند باید متخصص در آن حوزه بوده و سابقه کار اجرایی نیز داشته باشند، یعنی آن حوزه را به خوبی بشناسند و در حقیقت این افراد انسان های سالم و پاکدستی با نیت منافع جمعی و گروهی باشند نه نیت فردی و جناحی و در عین حال اهل کارو تلاش جهادی باشند و با شناخت بتوانند راهکارهایی ارائه کنند و اهل مشورت با حلقه متصل به وزارتخانه باشند.

قره شیخلو مسئولیت در حوزه ی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را اندکی سخت تر و خطیرتر از دیگر حوزه ها دانست و افزود: اصحاب این حوزه افراد ویژه ای هستند و کسی که می خواهد وارد این حوزه شود باید فرهنگ را به خوبی شناخته و در این حوزه سابقه کاری داشته و اهل تعامل در حوزه های مختلف باشد و با یک برنامه و ایده فرهنگی در این حوزه وارد شود و طی چهار سال حضورش در این مسئولیت بتواند سطح فرهنگ جامعه را در بخش ها و موضوعات مختلف ارتقاء دهد که کار بسیار سختی است و به یک تلاش جهادی نیاز دارد.

رئیس مرکز امور قرآنی خاطرنشان کرد: در حوزه فرهنگ، نگاه های سیاسی را نباید دخالت داد، البته منظورم سیاست بازی است زیرا گاهی اوقات ما گرفتار سیاست بازی ها و گروه بازی ها و جناح بندی ها می شویم که این امر آفت بزرگی است و باید جلوی آن گرفته شود و کسی باید باشند که در حوزه فرهنگ سالها کار کرده و حوزه هنر را نشناسد و قرآن کتاب را این خیلی مهم است برای کسی که میخواهد مسدولیت حوزه فرهنگ را برعهده بگیرد.

پایان پیام/

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ قادر آشنا در گفت وگو با خبرنگار بلاغ درخصوص انتخابات اظهارکرد: انتخابات در نظام مردم سالاری کارکردهای ممتازی دارد که اهمیت انتخابات و ضرورت توجه به آن را بیش از پیش آشکار می کند.

وی گفت: نظام سیاسی که مبتنی بر رأی ملت است اشخاص در این نظام با حضور خود در پای صندوق های رأی انتخاب می کنند که چه باید کرد.

مدیرکل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تصریح کرد: مشارکت در انتخابات یک وظیفه دینی و ملی است.

این مسئول خاطرنشان کرد: با توجه به اینکه کشور در شرایط بدی قرار دارد که با مشکلات و نگرانی های همراه است اما نقاط قوت فراوان نیز در کشور نسبت به کشورهای جهان و منطقه وجود دارد.

آشنا از هنرمندان که از گروه های مرجع و تأثیرگذار در جامعه هستند، خواستار حضور پرشور در انتخابات شد.

وی در پایان افزود: امیدواریم با حضور حداکثری مردم در پای صندوق های رأی در 28 خرداد انتخابات خوبی را شاهد باشیم.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار برنا، متاسفانه با شکل گیری فضای مستاصلی که به واسطه شیوع کرونا و عدم حمایت های لازم در تئاتر شاهد هستیم طی یک سری گفت وگو با هنرمندان تئاتر به دنبال پیدا کردن راه ها و ایده های نجات دهنده هستیم که در این خصوص پرسش هایی را با اهالی تئاتر مطرح کرده ایم. در ادامه گفت وگوی خبرنگار برنا با مریم کاظمی بازیگر، کارگردان و نویسنده تئاتر را می خوانید:

بسیاری معتقدند با شیوع کرونا و وضعیتی که شکل گرفت آینده تئاتر برای همیشه دچار تحول شده است، پیش بینی شما از آینده تئاتر در روزگار کرونایی چیست!؟ آیا با وضعیتی که شاهد هستیم می توان به این امیدوار بود که روزهای پیش از کرونا دوباره برگردند؟

در تئاتر هم مانند همه مشاغل آنقدر گرفتار معیشت و روزمره گی هستیم که دیر به خودمان می آییم که چه نقشی در این حرفه مان بازی می کنیم و در حال ساختن هستیم یا تخریب. وقتی همه چیز عادی بود می خواستیم در مسابقه برتری و دور زدن یکدیگر برنده باشیم تا عقب نمانیم، وقتی دوران همه گیری کرونا پیش آمد این بیماری بیشتر شد، زیرا در کنار روزمره گی ترس از آینده و نبود چشم انداز هم گریبان ما را گرفت.

بحران شغلی نه تنها در تئاتر بلکه در همه مشاغل ایران ، مسیر ایجاد رانت را هموار می کند. چگونه می توان به خلاقیت و صداقت و اخلاق پایبند بود. زیربنای اقتصاد شغل ما آسیب دیده است، این ربطی به دوران کرونا ندارد. این دوران هم سپری خواهد شد، ولی شاید فرصتی به ما داده که مراقب باشیم. مصرف بی رویه آب هشدار بی آبی در آینده است، شاید کرونا هم هشدار رفتار حرفه ای ما است.

قطعا تا مدت ها نمی توان امیدوار بود که سالن های تئاتر به شرایط عادی بازگردند، به نظر شما ایده هایی چون تئاترهای خیابانی می توانند ناجی باشند تا تئاتر و فرهنگ تئاتر رفتن از یاد نرود؟

تئاترهای خیابانی یا بهتر بگوییم فضای باز ایده بازیابی شده یا کشف شده نیست که ناجی باشد. وجود داشته، هست و خواهد بود. فرهنگ اگر فرهنگ باشد یکروزه به دست نیامده که با اتفاقی مثل کرونا یا محدودیت رفتن به سالن های تئاتر از بین برود، چیزی که از بین می رود عادت است. عادت ها مقطعی و دنباله رو است. فرهنگ اصیل و مستقل است. فرهنگ منتظر می ماند عادت خود را با سرگرمی دیگری مشغول می کند نگران نباشیم.

بسیاری از اهالی تئاتر در شرایط حاضر به لحاظ معیشتی وضعیت خوبی ندارند و متاسفانه با طولانی شدن این وضعیت به حمایت های دولت هم نمی توان امیدوار بود. به نظر شما چه ایده هایی می توانند فضای کاری امن ایجاد کنند تا امکان بهتر شدن وضعیت معیشتی هنرمندان فراهم باشد و هم تئاتر زنده بماند؟

متاسفانه همواره فعالان مشاغل تئاتری از شرایط درآمدی خود شاکی بوده اند. هیچگاه شغلشان تامین کننده هزینه های زندگی آنها نبوده است. قبل از همه گیری کرونا هم دچار بحران بوده ایم و بارها در مورد عدم وجود امنیت شغلی فریاد زده ایم. امنیت شغلی این نیست که به ما پول بلاعوض بدهند.

امنیت شغلی یعنی در مقابل کار با توجه به تخصص و تجربه، دستمزد دریافت کنیم، به میزانی که نگران هزینه های زیربنایی زندگی نباشیم مثل هزینه های مسکن ، بیمه و تغذیه . باید این حداقل متناسب با هزینه های جاری تامین شود، نه حتی به میزانی که ویلا بخریم و سفارش کالای لوکس بدهیم.

امنیت شغلی یعنی وقتی امکان کارکردن فراهم نیست، برای تامین هزینه های بنیادی دارای سهمی از بودجه و اقتصاد کشور باشیم.

پس در شرایط عادی باید کار و شغل تعریف شود و شامل امکانات فراگیر همگانی مشاغل شود و با تصویب قوانین مدون در روزهای بیکاری بتواند تامین کننده حداقل های ما باشد. زیرا در غیر اینصورت حرفه هنری مزدور می شود.

خبرنگار: سها راستاد

وبگردی

اخلاق اقتصاد اقتصاد کشور بازی بودجه بیکاری پول تئاتر تغذیه خلاقیت دستمزد دولت مسکن برنا نمایش بازیگر کارگردان امنیت شغلی نویسنده مریم کاظمی تئاتر خیابانی رانت رام کردن زن سرکش کرونا خوابگردها دیوها و آدم ها

محمدحسین نیرومند هنرمند گرافیست و از مدیران باسابقه فرهنگی کشور، در گفت وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس ، با اشاره به اهمیت حضور حداکثری در انتخابات، اظهار داشت: حضور در انتخابات ریاست جمهوری را به نوعی می توان به عنوان لیله القدر ملت ایران تلقی کرد.

وی با بیان اینکه بیش از 40 سال گذشته مردم ایران همواره در رویداد های مهم حضور پررنگ داشته اند، گفت: هم اکنون علی رغم وجود مشکلات مدیریتی و اقتصادی نیز ان شاالله مردم پای صندوق های رای حضور پیدا خواهند کرد؛ چراکه انتخابات را همانند سایر مسائل دینی، تکلیف شرعی می دانند.

این هنرمند به مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم اشاره کرد و افزود: اگر فکر می کنیم انتخابات آینده نسبت به دوره های گذشته از شور و حرارت کمتری برخوردار است، متهم اصلی مدیرانی هستند که چنین وضعیتی را رقم زده اند. بخش عمده ای از مردم که به عنوان طیف انقلابی به آن ها نگاه می شود همواره طرفدار مدیرانی بوده اند که حامی قشر ضعیف و آسیب پذیر جامعه و پیگیر عدالت اجتماعی بوده اند؛ لذا افرادی که شامل جریان انقلاب هستند، را نمی توان عامل وضعیت کنونی دانست.

مشاور سابق وزیر ارشاد به نارضایتی اجتماعی نسبت به عمکرد بخشی از مدیران کنونی اشاره کرد و افزود: دلسردی طیفی از جامعه بخاطر این است که دولت منتخب آن ها نتوانسته انتظارات شان را در عرصه های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی برطرف کند و این طیف امروز برای حضور در انتخابات دچار تردید است؛ بنابراین متهم ردیف اول این دلسردی را می توان مدیران ناکارآمدی دانست که منافع گروه های ثروت و قدرت را بر منافع اکثریت جامعه ترجیح دادند که جا دارد رسانه ها این مسائل را مطرح کنند.

نیرومند به تاکیدات رهبر معظم انقلاب اسلامی مبنی بر اهمیت حضور حداکثری در انتخابات اشاره و تصریح کرد: امام خامنه ای تاکید بر شور انتخاباتی و حضور حداکثری در انتخابات دارند که نکته درستی است، ولی اگر چنین اتفاقی رقم نخورد به هرحال دولتی با یک میزان رای روی کار خواهد آمد. در این شرایط و با روی کار آمدن چنین دولتی، یک فرصت مغتنمی رقم می خورد و چنین تلقی خواهد شد که لزوماً از رای حداکثری دولت کارآمد به وجود نخواهد آمد. معتقدم الزاما رای اکثریت نمی تواند به گزینه اصلح برای اداره کشور که مطلوب باشد، بینجامد، آنچنان که این اتفاق افتاد. انشالله اگر دولت آینده کارآمد، انقلابی و مردمی باشد اگرچه با رای کمتر روی کار آمده باشد، با کار و تلاش مجاهدانه، حال عموم مردم را خوب خواهند کرد. بر اساس همین تحلیل است که جریان معاند و اصلاحات به شدت از روی کار آمدن رئیس جمهور قوی و مردمی ترس دارد.

این مدرس دانشگاه درخصوص برنامه های کاندیدا های ریاست جمهوری درخصوص فرهنگ و هنر گفت: ممکن نیست کاندیدا های موجود توانسته باشند ظرف مدت کوتاهی برنامه منسجم و قابل اجرایی را در زمینه فرهنگ و هنر برای دولت آینده تدوین کرده باشند. به نظرم تقریبا هیچ کدام از کاندیدا های موجود چنین برنامه جامعی در عرصه فرهنگ برای دولت آینده ندارند. حوزه فرهنگ و هنر اولویتی برای کاندیدا ها نبوده و طبیعتا به فرهنگ فکر جدی نشده، چراکه مباحث اقتصادی و اجتماعی برایشان اهمیت بیشتری داشته است و فکری در حوزه فرهنگ نکرده اند لذا کاندیدا ها وقتی در مناظرات صحبت می کردند حس نمی شد چیزی به عنوان فرهنگ برایشان موضوعیت داشته باشد.

وی ادامه داد: اغلب کاندیدا ها فهم فرهنگی و فرصتی برای فکر کردن در حوزه فرهنگ نداشته اند؛ بنابراین در مناظرات چیزی به عنوان فرهنگ و ایده ای جدی در این خصوص دیده نشد. همانطور که در مجلس شورای اسلامی نیز نماینده ای با شور و اشتیاق عضویت در کمیسیون فرهنگی را برعهده نمی گیرد، چراکه متاسفانه بحث فرهنگ برای سیاست مداران موضوعیت چندانی ندارد درحالی که تمام ابعاد همین مناظرات هم ماهیت فرهنگی دارد؛ از آنجایی که افراد تهمت و دروغ به دیگران نسبت می دهند تا واکنش نسبت به سوالاتی که از آن ها مطرح می شود. برخی بی فرهنگی ها در این مناظرات اتفاقا نشان از اهمیت فرهنگ دارد.

این مدیر با سابقه تلویزیون خاطرنشان کرد: در حوزه هنر، کاندیدا ها نشان داده اند که کاملا به مستند های تبلیغی خودشان اهمیت می دهند. و این موضوع نشان از اهمیت هنر دارد، اما نامزدهای محترم در مناظراتشان کمترین توجه به مقوله هنر و فرهنگ داشتند.

نیرومند شرکت در انتخابات و انتخاب فرد اصلح را وظیفه شرعی و دینی عموم مردم دانست و افزود: همانطور که در انتخابات گذشته مجلس حضور پیدا کردیم، در انتخابات 28 خرداد نیز حضور خواهیم داشت؛ اما بعید می دانیم بدون برنامه و با روند فعلی شاهد تغییر جدی در حوزه فرهنگ و هنر کشور باشیم.

مدیر سابق انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس بخشی از مشکلات اهالی فرهنگ را خلأهای قانونی دانست و گفت: رسالت شورای عالی انقلاب فرهنگی که به حکم حضرت امام (ره) شکل گرفته قانون گذاری است؛ یعنی حضرت امام معتقد بوده اند که فرهنگ را نباید معطل قانون گذاری عادی و غیر تخصصی در مجلس شورای اسلامی کرد و به همین دلیل این شورا ایجاد شده است تا به سرعت قانون گذاری عرصه فرهنگ و هنر صورت گیرد. سوال ما این است که کدام رئیس جمهور کشور از این ظرفیت استفاده کرده است؟ درحالی که بسیاری از مشکلات اهالی فرهنگ، مشکلات قانونی است و رئیس جمهور رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی است و می توانست کار های بسیار مهمی را در این جایگاه انجام دهد.

انتهای پیام/ 121

گروه فرهنگ و هنر – هنوز که هنوز است بعد از گذشت حدود 16 ماه از شیوع کرونا، با وجود آنکه تمام فعالیت های فرهنگی و هنری هرچند دست و پاشکسته کارشان را آغاز کرده اند اما کنسرت ها موسیقی آن هم در حد انگشتان یک دست و تنها در جزیره کیش برگزار می شود. اما چرا با وجود آنکه فعالیت های هنری رد دسته مشاغل گروه 3 قرار گرفته اند و سالن های تئاتر و سینما با رعایت پروتکل هایی خاص می توانند فعالیت کنند، کنسرت های موسیقی همچنان بی صدا هستند؟
تقریبا از اوایل اسفند سال 98 تمام فعالیت های فرهنگی و هنری به دلیل جلوگیری از شیوع ویروس بسیار مسری کرونا، بنا به اعلام وزارت ارشاد تعلیق شد، بدون آنکه مشخص باشد این فعالیت ها چه زمانی دوباره از سر گرفته می شود. از سوی دیگر مردم هم در پی تعطیلی های مشاغل و محدودیت های ترددی خانه نشین شدند، همین شد که اهالی موسیقی تصمیم گرفتند حالا که مردم نمی توانند به سالن های کنسرت بروند، کنسرت ها را به خانه ها بیاورند. در ابتدا برخی هنرمندان در خانه هایشان لایو گذاشتند و برای علاقه مندان شان زنده اجرا کردند. بنیامین بهادری اولین خواننده ایرانی بود که چراغ کنسرت های آنلاین را روشن کرد. او از پشت بام خانه خود به اجرای موسیقی پرداخت و کنسرتش را به صورت زنده از صفحه اینستاگرام برای مخاطبانش پخش کرد. پس از بنیامین، هنرمندان دیگری مانند کاوه آفاق، حجت اشرف زاده و سالار عقیلی همین کار را انجام دادند که مورد استقبال مخاطبان قرار گرفتند. زمانی که بازار اجراهای زنده در خانه داغ شده بود، روزبه نعمت اللهی در اقدامی قابل توجه به سالن همایش های برج میلاد تهران رفت تا روبه روی صندلی های خالی این سالن به اجرای کنسرت بپردازد. در همین مسیر با گذشت زمان و همکاری برخی نهادهای دولتی این امکان فراهم شد تا خوانندگان با همراهی تمام گروه شان در سالن کنسرت حاضر شوند و برای صندلی های خالی ای بخوانند که خانه نشینان به شکل مجازی روی آن ها نشسته بودند.
به هر روی از آنجا که موسیقی نیز مانند دیگر فعالیت های هنری تا همین اواخر در دسته سوم مشاغل قرار داشت، تقریبا فعالیتش با هر اوج و فرود کرونا تحت تاثیر قرار می گرفت. همین امر موجب رونق کنسرت های آنلاین شد. تا مدتی کنسرت های آنلاین به صورت رایگان و با حمایت نهادهای دولتی برگزار می شدند اما کم کم با ورود پلتفرم های اینترنتی پای بلیت فروشی هم به کنسرت آنلاین باز شد.
گرچه با گذشت حدود یک سال و نیم و تقریبا درآمد صفر اهالی موسیقی، نمی شد برای بلیت فروشی کنسرت های آنلاین چندان خورده ای به هنرمندان گرفت اما نبود زیرساخت های مناسب، انتقادهای بسیاری را برای برگزارکنندگان این کنسرت ها به دنبال داشت. کنسرت همایون شجریان اولین مورد کنسرت های غیر رایگان بود که قرار بود خرداد 1399 از طریق تلویزیونی اینترنتی پخش شود، اما عده زیادی از کاربرانی که اقدام به تهیه بلیت کرده بودند، موفق به تماشای آن نشدند و فردای آن روز، خیل عظیمی از آن ها در فضای مجازی به نقد این اتفاق پرداختند و در نهایت اعلام شد حق اشتراک کسانی که موفق به تماشای اجرا نشده اند، به آن ها برگردانده می شود.
13 مرداد نیز خبر آمد سیروان خسروی ششمین آلبوم رسمی خود را با نام مونولوگ منتشر کرده است و اولین کنسرت این آلبوم را 18 مرداد در قالب برنامه ای از قبل ضبط شده با قیمت بلیت 50 هزار تومان برگزار می کند. خبری که با تیتر خرید بلیت برای تماشای اجرایی از پیش ضبط شده به نام کنسرت آنلاین در رسانه ها منتشر شد. در این میان انتقاد از بابک جهانبخش هم که کنسرت آنلاینش را با بلیت 55 هزار تومانی برگزار کرد، کم نبود.
کنسرت آوای دوست نیز که جمعه 7 خرداد 1400 به صورت آنلاین در تالار وحدت برگزار شد و در طول آن شهرام ناظری به اتفاق نوازندگانش قطعاتی خاطره انگیز را برای کاربران اجرا کرد، نمونه دیگری از تاثیر ورود تلویزیون های اینترنتی به ماجرای کنسرت های آنلاین بود که متاسفانه با وجود بلیت فروشی باز هم کاربران ناراضی را به همراه داشت. قطعا برگزاری کنسرت آنلاین برای خواننده و گروه نوازنده امری انتقادبرانگیز نیست. چرا که این مجموعه به واسطه یک تلاش گروهی و انعقاد یک قرارداد مالی شرایطی را فراهم کرده است که مردم بدون پرداخت هزینه ای به تماشای کنسرتی بنشینند که در روزهای غیر کرونایی برای دیدن آن باید هزینه هنگفتی را متقبل می شدند. برگزاری کنسرت آنلاین غیررایگان نیز جای انتقاد ندارد اگر بپذیریم که اهالی موسیقی در حال حاضر منبع درآمدی جز آن ندارند، هرچند میزان مبلغ آن مهم است و می توان با هزینه کمتر بر مخاطب بیشتر و در نتیجه آورده مالی بالاتر تاکید کرد اما پرسش و ابهام اصلی اینجاست که چرا در این زمینه شفافیتی برای اعلام هزینه ها و قراردادها وجود ندارد؟!
از سوی دیگر پس از آنکه در 12 فروردین اعلام شد طبق مصوبه ستاد ملی مدیریت بیماری کرونا، سینما و تئاتر از گروه شغلی 3 به 2 منتقل شده است تا با این تغییر، فعالیت این دو حوزه در شهرهای دارای شرایط نارنجی بلامانع شود، اما در این میان هیچ نامی از موسیقی دیده نشد. تا اینکه سیدمحمد مجتبی حسینی، معاون امور هنری وزیر ارشاد، در 21 اردیبهشت امسال از ستاد ملی مبارزه با کرونا برای قرار گرفتن موسیقی در گروه شغلی 2 و برقراری امکان از سرگیری دوباره برگزاری کنسرت ها، بار دیگر تبعیض صورت گرفته میان اهالی موسیقی با دیگر هنرها را یادآوری کرد. او نوشت: عطف به نامه قبلی مبنی بر تجدیدنظر در گروه بندی مشاغل و پیرو جلسه کارگروه کارشناسی کمیته امنیتی، اجتماعی و انتظامی ستاد ملی مدیریت بیماری کرونا درباره قرار گرفتن سینما و تئاتر در گروه 2 مشاغل به آگاهی می رساند، بسیاری از اجراهای صحنه ای موسیقی در گونه های ردیف دستگاهی، نواحی و کلاسیک در سالن های کوچک و معمولا با مخاطبان محدود برگزار می شود و از نظر رعایت پروتکل های بهداشتی و تعداد محدود تماشاگران با استفاده از درصدی از ظرفیت سالن با اجرای تئاتر و نمایش فیلم مشابهت دارد. پس مقتضی است در گروه 2 مشاغل قرار بگیرد تا امکان برگزاری این گونه اجراها با رعایت پروتکل های بهداشتی میسر شود.
درخواستی که حمیدرضا نوربخش، مدیرعامل خانه موسیقی نیز در تایید آن گفت: آیا ما می دانیم نزدیک به 16 هزار نفر به صورت مستقیم و غیر مستقیم در ارتباط کامل با موسیقی هستند؟ این ها باید در این شرایط چه کنند؟ اکنون که اجراهای زنده موسیقی تعطیل شده اند آیا ما می دانیم این عزیزان با چه شرایطی مشغول زندگی هستند؟ آیا فهمیده ایم حالا که بسیاری از کنسرت ها در تعطیلی محض هستند این هنرمندان چگونه زندگی خود را اداره می کنند؟ به هر حال این دیدگاه غلطی است که در موسیقی فقط همه چیز را با سلبریتی ها ارزیابی کنیم. چرا که غیر از این افراد شناخته شده، هنرمندان شریفی در حوزه موسیقی حضور دارند که به شدت در انتظار آمدن روی صحنه و اجرای برنامه مقابل مخاطبان به شرط رعایت پروتکل های بهداشتی هستند.
در نبود جوابی رسمی برای این نامه، حال سوال بی جواب این است که آیا اهالی موسیقی اجازه روی صحنه رفتن ندارند؟ و اگر چنین است چرا اهالی سینما و تئاتر از چنین اجازه ای برخوردارند؟ سوال بی جواب دیگر این که آیا آن ها خود مایل به روی صحنه رفتن نیستند چون از خسارات مادی و معنوی اجرا در سالنی خالی از تماشاگر می هراسند و به همین دلیل است که شاهد تعطیلی کنسرت ها هستیم؟ سوالی که نمود عینی اش واکنش تهیه کنندگان و شرکت های برگزارکننده کنسرت ها و صاحبان سالن ها در سال 1399 به برقراری اجازه از سرگیری برگزاری کنسرت ها بود. زمانی که قرار شد صاحبان سالن ها، 50 درصد هزینه اجرا را از تهیه کنندگان دریافت کنند و نه صددرصد آن را و تهیه کنندگان هم بی بالا بردن قیمت بلیت از 50 درصد ظرفیت مجاز سالن بهره ببرند. اتفاقی که رخ نداد چون پیشاپیش مشخص بود که آورده مالی آن بسیار کمتر از پیش است.
ظاهرا به نظر می رسد که دست در دست دادن این دو وجه، ماجرایی را رقم زده است که چشم انداز تیره و تارش چیزی جز خاموش شدن صدای موسیقی نیست.

ارسال دیدگاه
نام: ایمیل: دیدگاه:

به گزارش هنرآنلاین ، سیدمحمدمجتبی حسینی در پیامی به محمدحسین ایمانی خوشخو دبیر شورای هنر شورای عالی انقلاب فرهنگی و معاون اسبق امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نوشته است: درگذشت والده مکرمه را به شما و خانواده محترمتان تسلیت می گویم و از درگاه خداوند متعال برای خادمه اهل بیت والده محترمه جنابعالی مغفرت و رحمت و برای شما صبر و سلامتی آرزو مسئلت می کنم.

غلامرضا منتظری در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری خانه ملت ، با بیان اینکه دولت آینده باید تغییر نوع نگاه به حوزه فرهنگ را در دستور کار قرار دهد، گفت: بین نوع نگاه مسئولان، رئیس جمهور و متولیان به عرصه فرهنگ و نظام حمایت، رابطه معناداری وجود دارد و باید فرهنگ را جزو اولویت های خود قرار دهند و نقش فرهنگ را در تحولات جامعه به طور کامل احصا و ضرورت فرهنگ را با تمام وجود احساس کنند.

وی ادامه داد: اگر نوع نگاه به حوزه فرهنگ نگاه نازلی باشد با مشکلات فعلی همچنان روبرو خواهیم بود و حوزه فرهنگ از مظلومیت خارج نخواهد شد؛ مقام معظم رهبری می فرمایند فرهنگ مبدا تمامی تحولات است و باید این مهم در رفتار و برنامه دولتمردان به طور کامل دیده شود؛ متاسفانه شعارگونه با این موضوع برخورد می شود و به صورت جدی نیاز است از شعار دادن در حوزه فرهنگ پرهیز کرد و به ارتقای جایگاه فرهنگ و نقش آفرینی آن توجه ویژه داشته باشیم.

به بحث اقتصاد فرهنگ باید توجه شود

نماینده مردم گرگان و آق قلا در مجلس یازدهم با تاکید بر اینکه بسیاری از مشکلات جامعه ریشه در فرهنگ دارد، تصریح کرد: به بحث اقتصاد فرهنگ نیز باید توجه شود زیرا فعالیت افرادی که در حوزه فرهنگ کار می کنند به عنوان شغل محسوب نمی شوند در حالی که تنها منبع درآمدشان خلق آثار فرهنگی، ادبی و هنری است؛ شرایط اقتصادی این افراد در دوران کرونا بسیار نگران کننده است؛ هنرمند باید آرامش خاطر داشته و نسبت به آینده خود خوشبین و از خدمات رفاهی برخوردار باشد.

منتظری هنرمندان را جزو اقشار تاثیرگذار جامعه دانست و گفت: اگر هنرمندان از لحاظ معیشتی با مشکل مواجه شوند در خلق آثار آنها اثر سوء می گذارد بنابراین نیاز است از پشتوانه اقتصادی مناسب برخوردار باشند.

این نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی بر ضرورت عملیاتی شدن نقشه مهندسی فرهنگی توسط دولت آینده تاکید کرد و افزود: این نقشه تنها برای اطلاع رسانی نوشته نشده و نخبگان و فرهیختگان ساعت ها برای این سند تحول آفرین وقت گذاشتند در حالی که زمینه تحقق آن توسط سازمان ها و نهادها به خوبی فراهم نشده است.

وی توجه به پیوست فرهنگی را بسیار مهم دانست و ادامه داد: متاسفانه آثار پیوست فرهنگی را در لوایح و طرح های اثرگذار ملی مشاهده نمی کنیم و به نظر می رسد الزامی برای وزارتخانه و سازمان ها برای اجرای آن وجود ندارد.

نماینده مردم گرگان و آق قلا در مجلس یازدهم، حمایت از تولید آثار فرهنگی و هنری را امری ضروری دانست و گفت: به دلیل اینکه از تولیدات هنرمندان به خوبی حمایت نمی شود از تولید دلزده می شوند و دیگر رغبتی از خود نشان نمی دهند و زمانی که هنرمندی از خلق آثار فاصله بگیرد نباید انتظار خلق آثار نو و قوی را داشته باشیم و حتی ممکن است نگاه برخی هنرمندان به خارج معطوف شده و مهاجرت کنند بنابراین باید سعی کنیم پاسخ اقناعی به نیازهای آنان دهیم.

تمرکز بر فرهنگ عمومی باید در دستور کار دولت آینده قرار گیرد

نایب رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس با بیان اینکه تمرکز بر فرهنگ عمومی باید در دستور کار دولت آینده قرار گیرد، افزود: شوراهای فرهنگی عمومی در سراسر کشور وجود دارند به نظر می رسد باید در کارنامه این شوراها بازنگری مناسبی انجام شود زیرا بالاترین مرجع تصمیم گیری در حوزه فرهنگ عمومی محسوب می شود و ساختار خوبی در کشور دارد بنابراین نیاز است در کارنامه عملکرد آن تجدیدنظر شود.

مظلومی یادآور شد: اگر می خواهیم جشنواره های پیش رو متحول و خروجی آنها متناسب با نیازهای انقلاب اسلامی باشد باید نوع نگاه تغییر یابد و باید با توجه به ظرفیت ها به تربیت نیروهای جوان متناسب با حوزه های مختلف تخصصی هنر اقدام کنیم.

ضرورت تقویت اعتبارات صندوق حمایت از هنرمندان

وی بر ضرورت تقویت اعتبارات صندوق حمایت از هنرمندان تاکید کرد و گفت: هنرمندان درمسائل رفاهی، بیمه و بیکاری مشکلات فراوانی دارند و در زمان کرونا به صورت مقطعی مشکلاتشان حل شد در حالی که باید برای حل ریشه ای مشکلات آنها از تجربیات موفق سایر کشورها استفاده کرد البته تدوین برنامه هفتم توسعه در دستور کار قرار دارد و کمیسیون فرهنگی تلاش خواهد کرد در برنامه به دغدغه های هنرمندان توجه ویژه شود؛ به طور قطع اگر چالش های حوزه فرهنگ به خوبی دیده شود در سال های پیش رو با معضلات کمتری مواجه خواهیم شد./

پایان پیام

نرگس کیانی: نخستین اطلاعیه روابط عمومی وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی که خبر از تعطیلی تمامی برنامه های فرهنگی و هنری به مدت یک هفته می داد، سوم اسفند 1398 منتشر شد. آن زمان کسی گمان نمی کرد 365 روز سال پیش رو برای اهالی هنر میان تعطیلی و بازگشایی مکرر بگذرد و به واسطه قرار گرفتن شان در گروه شغلی 3 جزو نخستین کسانی باشند که با هر تغییری در رنگ میزان ابتلا به کرونا، یک هفته خانه نشین شوند و هفته بعد مشغول کار. راهکاری که از همان روزهای نخست، به تبعیت از شیوه جهانی، پیش روی آن ها قرار داشت استفاده از ظرفیت های فضای مجازی بود تا اکران آنلاین، تئاتر آنلاین، کنسرت آنلاین، گالری گردی آنلاین و... را رقم بزند. شیوه ای که فارغ از آن چه در جهان می گذشت، در ایران مشکلات خاص خود را داشت.

12 فروردین 1400 بود که اعلام شد طبق مصوبه ستاد ملی مدیریت بیماری کرونا، سینما و تئاتر از گروه شغلی 3 به 2 منتقل شده است تا با این تغییر، فعالیت این دو حوزه در شهرهای دارای شرایط نارنجی بلامانع شود. در این میان نامی از جابه جایی موسیقی میان گروه های شغلی نبود. پس هر چند معدود، فیلم های سینمایی روی پرده و نمایش ها روی صحنه رفتند اما اهالی موسیقی همچنان کنسرت آنلاین را در کنار انتشار تک آهنگ و آلبوم و تدریس تنها راه ادامه حیات مادی و معنوی خود دیدند. با تغییر وضعیت کرونایی شهر تهران از نارنجی به قرمز که 16 فروردین از سوی همان ستاد اعلام شد، کلیه مشاغل گروه 2 نیز مشمول تعطیلی کامل شدند تا عمر خوشحالی فعالان سینما و تئاتر بابت برخورداری از امکان فعالیت در شرایط نارنجی، به یک هفته هم قد ندهد. یک ماه بعد و در 18 اردیبهشت بود که بار دیگر خبر آمد سالن های سینما می توانند میزبان تماشاگران شوند و تئاتری ها هم می توانند روی صحنه بروند و همچنان کسی نگفت اهالی موسیقی چه کنند؟!

آن چه موجب تعجب است این است که نام موسیقی و هنرمندانش، نه در 12 فروردین و هنگام جابه جایی دیگر اهالی هنر میان گروه های شغلی، نه در 18 اردیبهشت که وضعیت از قرمز به نارنجی تغییر پیدا کرد و اجازه بازگشایی سالن های سینما و تئاتر صادر شد و نه امروز، در نیمه پایانی خرداد 1400 به گوش نمی رسد. آن چه در ادامه می خوانید نگاهی است به تنها گزینه پیش روی اهالی موسیقی از ابتدای شیوع کرونا در نبود امکان برگزاری کنسرت؛ کنسرت آنلاین که این روزها نیز نمونه ای از آن، تحت عنوان برخط ماه و نوا توسط انجمن موسیقی و با مشارکت بنیاد رودکی در جریان است.

اجرا در خانه، پخش از لایو اینستاگرام، اوج با کیهان کلهر

اجرای آنلاین موسیقی، از خانه خود هنرمندان آغاز شد. زمانی که هنوز نهادهای دولتی و تلویزیون های اینترنتی به صرافت آماده سازی مقدمات برگزاری کنسرت آنلاین نیافتاده بودند.

کنسرت بنیامین بهادری که قرار بود ششم اسفند 1398 در سالن 1500 نفری برج میلاد و در دو سانس برگزار شود، در پی شیوع کرونا لغو و هشتم اسفند در لایو صفحه اینستاگرام او و با حضور 7 هزار کاربر مجازی برگزار شد تا این خواننده موسیقی پاپ را به اولین هنرمندی تبدیل کند که مخاطبانش را در دوران همه گیری کرونا و ممنوعیت فعالیت های فرهنگی وهنری به اجرایی زنده در صفحه اینستاگرام خود دعوت می کند.

اجرای خانوادگی سالار عقیلی در کنار همسرش، حریر شریعت زاده، نوازنده پیانو و دف و فرزندش، ماهور عقیلی، نوازنده نوجوان تنبک رویداد دیگری از این دست بود که علاقه مندان به او را مهمان صفحه اینستاگرامش کرد.

اجرای خانگی ارکستر ملی ایران از قطعه سبکبال اثر زنده یاد حسین دهلوی که مورد توجه رسانه های جهانی نیز قرار گرفت و پروژه مرثیه ای برای بودن ایده حسام اینانلو که بداهه هایی از هنرمندان باسابقه با ملیت های مختلف بود و هر یک در گوشه ای از دنیا آهنگ تنهایی خود را می نواختند بخش دیگری از اتفاقی بود که تحت عناوینی چون #در_خانه_ بمانیم و #در_خانه_میمانیم_تا_زودتر_روی_صحنه_برویم رخ داد.

نام موسیقی و هنرمندانش، نه در 12 فروردین و هنگام جابه جایی دیگر اهالی هنر میان گروه های شغلی، نه در 18 اردیبهشت که وضعیت از قرمز به نارنجی تغییر پیدا کرد و اجازه بازگشایی سالن های سینما و تئاتر صادر شد و نه امروز، در نیمه پایانی خرداد 1400 به گوش نمی رسد و ظاهرا تنها گزینه پیش روی آن ها در نبود امکان برگزاری اجرای زنده، کنسرت آنلاین است

اوج این اجراهای زنده رایگان، که هنوز مُهر کنسرت آنلاین بر پیشانی اش نخورده بود اجرای کیهان کلهر، کمانچه نواز چیره دست و شناخته شده بود. کلهر ابتدا قرار بود شامگاه دوشنبه 25 فروردین 1399، اجرایی زنده و مجازی با حضور دیگر اعضای گروه جاده ابریشم در نقاط مختلف جهان را شکل دهد اما امکان انجام این کار را پیدا نکرد. او روز پنجشنبه یکم خرداد همان سال، در موزه آبگینه تهران بیش از یک ساعت به تک نوازی سه تار پرداخت و 24 هزار نفر شاهد اجرایش بودند.

کلهر همچنین در مورد تور شهر خاموش چنین اطلاع رسانی کرد: فروردین نودوهشت و در شروع تور شهر خاموش قرار بر رفتن به اغلب شهرهای کشورمان را داشتیم و بخشی از برنامه ما نیز کنسرت برای هموطنان در شهرهای مرزی و ازسرگیری اجراهای رایگان پیروِ تور قبلی در مناطق محروم بود که به دلیل شیوع بیماری امکان پذیر نشد. از این رو تصمیم بر ادامه این اجراها به صورت پخش زنده در فضای مجازی و با امکان دسترسی رایگان برای همه مخاطبان در اینستاگرام و یوتیوب گرفتیم تا در این احوال، برای ساعتی، هم دلانه در کنارتان بنوازیم و بشنویم. به این منظور دو مکان زیبا که برای تمام ایرانیان خاطره انگیز و عزیز است را در تهران و اصفهان انتخاب کردیم.

این مطالب را هم بخوانید: ◾️ چرا درخواست ازسرگیری برگزاری کنسرت ها، به جایی نمی رسد؟ ◾️ علی مغازه ای: عید عده ای، روزی است که سازها را سینه دیوار بگذارند و اعدام کنند

اجرایی که این چهره شناخته شده بین المللی در ادامه در موردش چنین گفت: دوشنبه سیزدهم مرداد ساعت بیست ودو بخش نخست کنسرت شهر خاموش را از خانه باغ اتحادیه به محضرتان ارائه خواهیم کرد. لازم به توضیح است که شهر خاموش به دلیل محدودیت زمان پخش زنده در اینستاگرام در دو بخش و طی دو برنامه متفاوت در تاریخ های سیزدهم مرداد از تهران و نوزدهم مرداد از اصفهان اجرا خواهد شد.

اجرای 13 مرداد او البته به 15 مرداد موکول و در خانه باغ اتحادیه (خانه امین السلطانِ) تهران و 19 مرداد در کاخ چهلستون اصفهان برگزار شد تا اوج اجراهای زنده و رایگان را رقم برند.

یکم خرداد 1399/ موزه آبگینه- تهران/ بیش از یک ساعت تک نوازی سه تارِ کیهان کلهر
ورود نهادهای دولتی به پویشی که با مردم آغاز شد

کنسرت های آنلاین با عنوان نوروزخانه که با مجوز دفتر موسیقی وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی و شهرداری تهران توسط موسسه فرهنگی جام سبز به مدیریت امیرحسین بی ریا در برج میلاد برگزار شد نخستین گام نهادهای دولتی در مسیری بود که با عنوان پویش های مردمی آغاز شده بود.

هشتم فروردین 1399 بود که خبری درباره اجراهای آنلاین موسیقی پاپ در برج میلاد منتشر و از همان شب، نخستین اجرای رایگان توسط امید حاجیلی و آخرین اجرا در 21 فروردین توسط اشوان (اشکان خدابنده لو) برگزار شد. شهرداری تهران به مناسبت عید سعید فطر نیز با مشارکت یکی از تلویزیون های اینترنتی 4 شب کنسرت آنلاین برگزار کرد. کنسرت هایی که از دوشنبه 5 خرداد 1399 با اجرای گروه داماهی آغاز شد و به ترتیب سه شنبه 6 خرداد با گروه دال ، چهارشنبه 7 خرداد با حامی و پنج شنبه 8 خرداد با علیرضا قربانی ادامه پیدا کرد. اجرایی که سه شب اول آن در برج میلاد تهران و آخرین شبش در تالار وحدت برگزار شد.

اوج اجراهای آنلاین و رایگان، کاری بود که کیهان کلهر، سه مرتبه انجام داد. اول خرداد در موزه آبگینه تهران به تک نوازی سه تار پرداخت و 15 و 19 مرداد به ترتیب در خانه باغ اتحادیه در تهران و کاخ چهلستون در اصفهان شهر خاموش را برای علاقه مندانش اجرا کرد

بنیاد رودکی نیز مجموعه ای از کنسرت های آنلاین رایگان را با همکاری و مشارکت یکی از تلویزیون های اینترنتی در تالار وحدت برگزار کرد. در قالب این برنامه پرواز همای 29 فروردین در تالار وحدت روی صحنه رفت و سپس کیوان ساکت و وحید تاج با همراهی گروه وزیری، گروه رستاک، علی زندوکیلی، سامان احتشامی، علیرضا قربانی، سالار عقیلی، ارکستر آلنام، ارکستر سازهای ملی ایران به رهبری علی اکبر قربانی و خوانندگی رشید وطن دوست و وحید تاج، ارکستر مجلسی نغمه باران به سرپرستی و خوانندگی علی امیرقاسمی، ارکستر ملی ایران به رهبری نصیر حیدریان، ارکستر سمفونیک تهران به رهبری سهراب کاشف و... در این تالار و در غیاب تماشاگرِ حاضر در سالن، روی صحنه رفتند.

اولین دوره کنسرت آنلاین موسیقی در تالار رودکی نیز از 16 تا 20 مرداد 1399 به مدت 5 شب برگزار شد. کنسرت های آنلاینی که این روزها چهارمین دوره خود را با عنوان برخط ماه و نوا طی می کند و بر موسیقی ردیف- دستگاهی، نواحی و کلاسیک غربی متمرکز است.

کنسرت آنلاین رایگان فرزاد فرزین و سالار عقیلی با عنوان برای تمام ایران می خوانم به مناسبت میلاد حضرت فاطمه زهرا (س) و روز مادر و دهه فجر اتفاق دیگری بود که 14 و 15 بهمن 1399 رخ داد.

وقتی پای پول وسط می آید

در این میان تلویزیون های اینترنتی نیز با هنرمندان دیگری، چون حسام الدین سراج اجراهای آنلاینی را به نمایش گذاشتند و در شرایطی که هنرمندان دیگر، اجراهای آنلاین خود را بدون دریافت هزینه برگزار کرده بودند، خبرهایی از خرید بلیت برای تماشای کنسرت آنلاین همایون شجریان و ارکستر مجلسی تهران به رهبری بردیا کیارس منتشر شد. این اجرا قرار بود چهارم خرداد 1399 از طریق تلویزیونی اینترنتی پخش شود، اما عده زیادی از کاربرانی که اقدام به تهیه بلیت کرده بودند، موفق به تماشای آن نشدند و فردای آن روز، خیل عظیمی از آن ها در فضای مجازی به نقد این اتفاق پرداختند و در نهایت اعلام شد حق اشتراک کسانی که موفق به تماشای اجرا نشده اند، به آن ها برگردانده می شود.

13 مرداد بود که خبر آمد سیروان خسروی ششمین آلبوم رسمی خود را با نام مونولوگ منتشر کرده است و اولین کنسرت این آلبوم را 18 مرداد در قالب برنامه ای از قبل ضبط شده با قیمت بلیت 50 هزار تومان برگزار می کند. خبری که با تیتر خرید بلیت برای تماشای اجرایی از پیش ضبط شده به نام کنسرت آنلاین در رسانه ها منتشر شد. در این میان انتقاد از بابک جهانبخش هم که کنسرت آنلاینش را با بلیت 55 هزار تومانی برگزار کرد، کم نبود.

کنسرت پولی آوای دوست که جمعه 7 خرداد 1400 به صورت آنلاین در تالار وحدت برگزار شد و در طول آن شهرام ناظری به اتفاق نوازندگانش قطعاتی خاطره انگیز را برای کاربران اجرا کرد، نمونه دیگری از تاثیر ورود تلویزیون های اینترنتی به ماجرای کنسرت های آنلاین بود.

کنسرت آنلاین شهرام ناظری/ 7 خرداد 1400/ تالار وحدت- تهران
زیرساخت نامناسب و بستر اینترنتی که وجود ندارد

شکی نیست که از ابتدای شیوع کرونا تا امروز، اقتصاد موسیقی به شدت لطمه خورده است و از خیلی وقت پیش باید زیرساخت های لازم برای پخش باکیفیت کنسرت های آنلاین فراهم می شد و چه بسا اگر این زیرساخت ها طی این مدت آماده شده بود، اکنون این اجراها می توانستند مخاطب قابل توجهی را جلب کنند.

در چارچوب نظام اقتصادی موسیقی، موضوع انعقاد قرارداد و دریافت دستمزد در فعالیت ها و اجراهای زنده موسیقایی امری معمول و قانونی است که بین امضاکنندگان قرارداد اعم از خواننده، تهیه کننده و کنسرت گذار منعقد می شود. قراردادی که اعلام کردن رقم آن و رسانه ای کردنش نیز شرط و شروطی دارد اما نکته این جاست که وقتی صحبت از ماجرای برگزاری کنسرت آنلاین آن هم به صورت رایگان به میان می آید و هنرمند نیز با شور و هیجانی وصف ناپذیر از حضور در این رویداد صحبت می کند، باید اعلام شود که در ازای دریافت چه مبلغی حاضر به حضور در این اجرای رایگان شده است. چرا که این تصور برای مخاطب به وجود می آید که خواننده مورد نظر رایگان در برنامه حضور داشته است و نه به واسطه دریافت دستمزد برای خود و گروهش، در حالی که چنین نیست.

چرا شفاف نیستیم؟

قطعا برگزاری کنسرت آنلاین برای خواننده و گروه نوازنده امری انتقادبرانگیز نیست. چرا که این مجموعه به واسطه یک تلاش گروهی و انعقاد یک قرارداد مالی شرایطی را فراهم کرده است که مردم بدون پرداخت هزینه ای به تماشای کنسرتی بنشینند که در روزهای غیر کرونایی برای دیدن آن باید هزینه هنگفتی را متقبل می شدند. برگزاری کنسرت آنلاین غیررایگان نیز جای انتقاد ندارد اگر بپذیریم که اهالی موسیقی در حال حاضر منبع درآمدی جز آن ندارند، هرچند میزان مبلغ آن مهم است و می توان با هزینه کمتر بر مخاطب بیشتر و در نتیجه آورده مالی بالاتر تاکید کرد اما پرسش و ابهام اصلی اینجاست که چرا در این زمینه شفافیتی برای اعلام هزینه ها و قراردادها وجود ندارد؟!

و پرسش پایانی این که آیا برای حل وفصل مجموع این نابه سامانی ها، اراده و همتی می بایست وجود داشته باشد که ندارد؟

این مطلب را هم بخوانید: ◾️ شبی سه نوبت کنسرت آنلاین تا 23 خرداد

57259

کد خبر 1524478

به گزارش صبا ، محمد اله یاری مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی فرهنگ و ارشاد اسلامی، اردوان جعفریان را به عنوان مسئول کمیته امور بین الملل سی و هفتمین جشنواره موسیقی فجر انتخاب کرد.

در حکم محمد اله یاری مدیرکل دفتر موسیقی برای اردوان جعفریان آمده است:

با سلام و احترام

نظر به سوابق و تجارب ارزشمند جنابعالی، به موجب این حکم به عنوان مسئول کمیته امور بین الملل سی و هفتمین جشنواره موسیقی فجر منصوب می شوید.

امید است در سایه لطف پروردگار و با بهره گیری مناسب از ظرفیت های هنری در عرصه بین الملل و هماهنگی با دبیر محترم جشنواره، در برگزاری شایسته این رویداد فرهنگی هنری موفق باشید.

اردوان جعفریان موسیقی دان و تهیه کننده موسیقی و دانش آموخته رشته موسیقی است. او مدیر بخش بین الملل یازدهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران به علاوه 2 دوره مدیر بخش بین الملل جشنواره موسیقی فجر بوده است. جعفریان همچنین عضو ایرانی شورای بین المللی موسیقی یونسکو نیز هست.

انتهای پیام/

به گزارش خبرگزاری فارس، دبیرخانه نهمین دوسالانه ملی نقاشی ایران از ارسال 4411 اثر از 1904 هنرمند به بخش سراسرنما این رویداد خبر داد. هنرمندان نقاش استقبال چشمگیری از این دوسالانه کردند و 75 درصد آثار رسیده به بانوان هنرمند اختصاص دارد.

1433شرکت کننده در نهمین دوسالانه ملی نقاشی ایران بانوان هنرمند هستند که در مقایسه با 471 نفر از مردان هنرمند در این رویداد، سهم 75 درصدی شرکت کنندگان را به خود اختصاص دادند.

811 نفر از این شرکت کنندگان دارای مدارک کارشناسی هستند که بالاترین حجم ارسال کنندگان آثار را تشکیل دادند و به ترتیب 765 شرکت کننده دارای مدرک کارشناسی ارشد، 184 نفر با مدرک دیپلم، 90 نفر با مدرک فوق دیپلم و 54 نفر با مدرک دکتری،آثار خود را به نهمین دوسالانه ملی نقاشی ایران ارسال کردند.

استان تهران با 1013 شرکت کننده همچون سال های گذشته بیشترین تعداد استقبال از این رویداد را به خود اختصاص داده است و به ترتیب استان البرز با 140 نفر، اصفهان با 119 نفر، خراسان رضوی با 90 نفر، فارس با 73 نفر، مازندران با 67 نفر، گیلان با 54 نفر، آذربایجان شرقی با 47 نفر، کرمان با 36 نفر، خوزستان با 31 نفر، سمنان با 24 نفر، زنجان با 21 نفر، همدان با 19 نفر، قزوین با 18 نفر، یزد با 18 نفر، کردستان با 16 نفر، کرمانشاه با 15 نفر، قم با 13 نفر، لرستان با 13 نفر، اردبیل با 12 نفر، آذربایجان غربی با 10 نفر، بوشهر با 9 نفر، هرمزگان با 8 نفر، مرکزی با 7 نفر، ایلام با 6 نفر، چهارمحال بختیاری با 6 نفر، سیستان و بلوچستان با 5 نفر، کهگیلویه و بویراحمد با 5 نفر، خراسان شمالی با 4 نفر، گلستان با 4 نفر و خراسان جنوبی با 1 نفر در این رویداد حضور دارند.

آثار بخش سراسرنما، که از طریق فراخوان دریافت شد، با هدف اعتلای رسانه نقاشی به طور خاص و هنرهای تجسمی به طور عام در کنار ایجاد بستری جهت نمایش بخشی از صحنهٔ هنر ایران در حوزه هنرهای تجسمی برای زمینه سازی رشد و بالندگی هنرمندان ایران و همچنین رشد فرهنگ بصری مخاطبان در سطوح مختلف جامعه و گسترش ظرفیت بیان هنری برگزار می شود.

انتخاب آثار جهت شرکت در بخش سراسرنمای دوسالانه طی 2 مرحله انجام می شود که آمار ارسال کنندگان در این گزارش اعلام شد و مرحله انتخاب نهایی هنرمندان، پس از مرحله داوری، از سوی دبیرخانه اطلاع رسانی خواهد شد و پذیرش اثر در این مرحله به معنای راهیابی اثر به نمایشگاه بخش سراسرنمای دوسالانه نیست.

آثار رسیده به دبیرخانه این دوره از دوسالانه در اختیار هیئت انتخاب قرار گرفته و آنها از 20 تا 24 خرداد ماه جاری به صورت فردی آثار را انتخاب کرده و در روزهای 25 و 26 خرداد به صورت حضوری و با رأی جمعی آثار را برای حضور در این رویداد در محل موسسه توسعه هنرهای تجسمی معاصر انتخاب خواهند کرد.

انجمن هنرمندان نقاش ایران با حمایت اداره کل هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و با همکاری مؤسسه توسعه هنرهای تجسمی معاصر بخش سراسرنما نهمین دوسالانه ملی نقاشی ایران را در شهریورماه 1400 به مدت یک ماه برگزار خواهد کرد. نهمین دوره این رویداد در سه بخش سراسرنما (panorama)، گفت وگو (forum) و کیوریتوریال (curatorial) برگزار خواهد شد.

اعضای هیأت انتخاب این دوره از دوسالانه نقاشی عبارتند از: فرح اصولی، علیرضا آدم بکان، فریدون امیدی، بهزاد حاتم، داریوش حسینی، رزیتا شرف جهان، علی نصیر.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، صنعت چاپ در دو سال گذشته به دلیل مسائل ناشی از اپیدمی کرونا فراز و فرودهای بسیاری را متحمل شده است از تعطیلی واحدهای مختلف تا افزایش سفارشات در حوزه چاپ وبسته بندی و... بااین وجود وضعیت اقتصادی این صنعت هم چنان نامطلوب است. اتحادیه چاپخانه داران تهران اخیراً تعرفه خدمات چاپی را تعیین و منتشر کرده است ، این قیمت گذاری و تعیین تعرفه در حالی رخ می دهد که طی دو تا سه سال اخیر قیمت گذاری جدی از سوی اتحادیه انجام نشده بود. در این میان برخی از فعالان این صنعت انتقاداتی را به روند قیمت گذاری مطرح کرده اند از جمله اینکه باید این قیمت گذاری ها مرحله به مرحله انجام می شد تا بازار دچار تنش نشود و یا هیچ ضمانت اجرایی برای عمل کردن تمام صنف به این قیمت ها وجود ندارد و ارزان فروشی برخی موجب ایجاد رقابت ناسالم و از دست رفتن سفارش برای واحدهای عمل کننده به تعرفه خواهد شد.

برای بررسی بیشتر تعرفه مذکور و روند قیمت گذاری به سراغ احمد ابوالحسنی رئیس اتحادیه چاپخانه داران تهران رفتیم. ابوالحسنی قیمت گذاری مذکور را کارشناسی شده می داند و مدعی است که این قیمت های اعلامی حداقل قیمت هاست و تعرفه برای سال 1400 دوباره تغییر خواهد کرد. مشروح گفت وگوی تسنیم با ابوالحسنی را می توانید در ادامه بخوانید:

* تسنیم: یکی از نخستین اقدامات هیئت مدیره اتحادیه چاپخانه داران تهران در مدت زمان روی کار آمدن تعرفه گذاری بوده است. در این میان چه مقدماتی طی شد تا به این قیمت ها رسیدید؟

قیمت گذاری و تعرفه خدمات چاپ دغدغه ای بود که صنف از مدت ها پیش دنبال آن بود و همیشه این انتقاد وجود داشت که چرا اتحادیه کاری انجام نمی دهد و ما برخلاف صنوف دیگر چند سالی است که تعرفه مشخص نداریم. در این راستا پس از استقرار و ثبات در اتحادیه بر آن شدیم تا با کارگروهی از دوستان و صاحب نظران این صنف بعد از دو ماه بررسی و آنالیز کردن برای خدمات چاپ تعرفه ای ارائه کنیم.

* تسنیم: چرا با وجود قیمت گذاری از سوی اتحادیه در بدنه چاپ برخی از فعالان با قیمت های پایین به فعالیت ادامه می دهند و این قمیت های تعیین شده را موجب از دست رفتن بازار می دانند؟

در صنف چاپ برخی از بدنه متوسط رو به پایین صنف به لحاظ اقتصادی با تعرفه های بسیار ناچیز اقدام به فعالیت می کنند چرا که تصورشان این است که اگر تعرفه قیمت پایینی داشته باشد، می توانند در این بازار رقابت سر پا بمانند، اما این اشتباه است و در مجموع به ضرر صنف تمام می شود و رقابت ناسالم ایجاد می کند.

تعطیلی یا تغییر کاربری 120 چاپخانه طی دو سال گذشته

با توجه به همین قیمت شکنی ها و ایجاد رقابت ناسالم در دو سال گذشته بیش از 120 چاپخانه از گردش کاری در این صنعت خارج شده و به تعطیلی یا تغییر کاربری رسیده اند. یکی از مهمترین دلایل این اتفاق، عدم تامین هزینه ها بود. در این میان چاپخانه های کوچک برای بقای خود به هر قیمتی تن داده اند که زمینه ساز تخلفات فراوان نیز شده است.

* تسنیم: اینکه قیمت پایینی برای خدمات خود در نظر گرفته اند از نظر قانون تخلف است؟ یا تخلفات مربوط به حوزه های دیگر بوده است؟

یکی از اقدامات اخیر ما بازرسی از چاپخانه ها بود، در روند بازرسی ها متوجه 200 مورد تخلف شدیم، چاپحخانه ای برای بقای خود حاضر شده بود جعبه داروهای تقلبی را با قیمت بسیار پایینی تهیه کند. هر جعبه آمپول تقلبی که در بازار بیش از دو میلیون تومان بفرئوش می رفت را به بهای هزار تومان چاپ می کرد. این اقدامات جایگاه صنعت چاپ را آسیب می رساند.

* تسنیم: آقای ابوالحسنی برخی از دوستان چاپ این افزایش یکباره تعرفه ها را موجب از دست رفتن بازار می دانند ، رشد 40 تا 80 درصدی در برخی تعرفه ها موجب ایجاد همین رقابت ناسالم خواهد شد در نتیجه چاپخانه هایی که به تعرفه عمل می کنند از بازار کار خارج می شوند، چه ضمانت اجرایی برای عمل به تعرفه در کل صنف وجود دارد؟

ببینید همین الان هم تعرفه ها پایین است و برای همین است که دوباره در سال 1400 تعرفه جدید تصویب خواهیم کرد تا به قیمت های واقعی نزدیک شویم. برخی دوستان چاپ برای بقای عمر واحد خود بدون احتساب هزینه های جاری و استهلاک و ... قیمت گذاری می کردند که اغلب چاپچی هستند نه چاپخانه وگرنه بالغ بر 60 تا 70 درصد چاپخانه ها این قیمت ها را سال گذشته اعمال می کردند و برخی به ما اعتراض داشتند که قیمت ها را پایین گذاشته اید.

* تسنیم: ضمانت اجرایی اینکه همان تعداد چاپخانه های کوچک به تعرفه ها عمل کنند و رقابت سالم در بازار ایجاد شود چیست؟

در تمام صنوف چه در داخل کشور و چه درخارج از ایران وقتی اتحادیه ها تعرفه خدمات ارائه می کنند ، نه گران فروشی و نه زیرفروشی توجیهی ندارد، با توجه به اینکه یکی از وظایف اتحادیه ها کمک به بقای صنف است، یکی از وظایفه اولیه ما تعرفه گذاری است و همان طور که با گران فروشی برخورد خواهیم کرد با ارزان فروشی بدون توجیه نیز برخورد خواهیم کرد. بر اساس اصل 44 ماده 45 قانون نظام صنفی مواردی که منجر به اخلال در رقابت بین صنف شود ممنوع است.

حجم تخلفات بالا در 15 تا 20 واحد چاپی

* تسنیم: گفتید که اخیراً بازرسی هایی از چاپخانه ها داشتید و 200 مورد تخلف به ثبت رسیده است. این تخلفات از چه نوع و دسته ای بوده اند؟

ببینید در صنف چاپ 95 چاپخانه بدون مجوز از اتحادیه و با مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مشغول به فعالیت هستند. وزارت ارشاد در رابطه با محتوا نظارت می کند و اتحادیه به بررسی جوازها ، رعایت نرخ اتحادیه، چاپ بدون مجوز و.. می پردازد. یکی از تخلفات آشکاری که در این بازرسی ها با آن برخورد داشتیم چاپ جعبه داروهای تقلبی به طور گسترده بود. حجم تخلفاتی که انجام شده بود متاسفانه بالا بود و ما 15 تا 20 واحد چاپ متخلف را شناسایی کردیم.

* تسنیم یکی از انتقاداتی که برخی از فعالان صنف چاپ به تعرفه های جدید داشتند این بود که برخی از خدمات چاپ در این تعرفه دیده نشده است، چرا نرخ گذاری ها کامل نیست؟

یکسری از خدمات پیش از چاپ و پس از چاپ در زیرمجموعه اتحادیه ما قرار ندارد، ولی قرار است به زودی اتحادیه های چاپ ، لیتوگراف و صحاف با هم ادغام شوند. البته ما برای برخی خدمات ازجمله زینک که جزو خدمات پیش از چاپ است برای واحدهای تجمیعی که زیر نظر ما فعالیت می کنند قیمت گذاری کردیم ولی برای واحدهای لیتوگراف که زیر نظراتحادیه های دیگر هستند ورود نکردیم. به زودی با این اتحادیه ها نیز جلساتی خواهیم داشت تا قیمت گذاری گسترده تر شود.

افزایش قیمت تعرفه چاپ کتاب به 4 درصد قیمت پشت جلد نیز نمی رسد

* تسنیم: در وضعیت فعلی اقتصاد کشور ، وضعیت اقتصادی مشاغلی که با چاپ سر و کار دارند از جمله نشر نیز چندان مناسب نیست در این میان افزایش تعرفه خدمات چاپ به ضرر ناشران و در نهایت مصرف کنندگان کتاب تمام می شود چرا که قیمت کتاب را افزایش دوباره خواهد داد. در قیمت گذاری ها تا چه اندازه حقوق مصرف کننده را در نظر گرفتید؟

ما از نظر قانون وظیفه ای برای مصرف کننده نداریم، اما از نظر انسانی چرا. کتاب یک کالای مهم برای کشور ما که انقلابش یک انقلاب فرهنگی بود به حساب می آید، طبیعتا ما نیز به این موضوع توجه داشتیم و تعرفه خدمات چاپ کتاب را چندان افزایش ندادیم. افزایش 30 تا 50 درصدی تعرفه خدمات چاپ کتاب به چهار درصد قیمت پشت جلد یک کتاب نیز نمی رسد و نمی توان گفت که افزایش تعرفه چاپ منجر به گرانی کتاب خواهد شد. هر یک ازدوستان اگر بررسی کردند و دیدند بیشتر از 4 درصد است ما حاضر هستیم تعرفه را هر چه می گویند قرار دهیم.

انتهای پیام/

قدس آنلاین : سیدحمیدرضا سیدناصری، مدیرمسوول انتشارات ذکر با اشاره به لزوم حمایت از کتابفروشی ها گفت: کتابفروشان در اصل ویترین عرضه کتاب ناشران هستند و پلی میان ناشر و مخاطبان کتاب هستند و تقویت هرچه بیشتر آن ها به رونق صنعت نشر و کتابخوانی منجر می شود.
وی افزود: نمایشگاه کتاب تهران که سال گذشته به شکل مجازی برگزار شد ناشر محور است اما طرح های فصلی مثل بهارانه، کتابفروش محور است و موجب چرخه نقدینگی خوبی در میان آن ها می شود.
سیدناصری با بیان اینکه طی دو سال اخیر مردم به سمت خرید اینترنتی حرکت کرده اند و این موضوع در حوزه کتاب هم رونق داشته است، عنوان کرد: مردم عادت کرده اند که خریدهای خود را از سایت ها، صفحات اینستاگرامی یا کانال های فروش کتاب انجام بدهند و کمتر به سراغ کتابفروشان بروند و به نوعی در کار آن ها رکود ایجاد شده است.
وی با طرح این موضوع که اجرای طرح های فصلی خرید کتاب به ایجاد رونق و حضور دوباره مردم در کتابفروشی ها کمک کرده است، ادامه داد: این بازه های زمانی فصلی فرصت خوبی ایجاد کرده است که مردم با تخفیف و یارانه کتاب های مورد نیاز خود را خریداری کنند و علاوه بر خریدهای اینترنتی که خوب و لازم هستند فضای کتابفروشی ها را دوباره تجربه کنند.
سیدناصری همچنین درباره لزوم تقویت مردم و کتابفروشی ها، توضیح داد: در این میان سایر عناصر حوزه نشر نیز از اجرای این طرح ها منتفع می شوند و پیشنهادم این است که سقف فروش و اعتبار کتابفروشی ها با توجه به بودجه ها افزایش پیدا کند تا جمع گسترده تری از مردم از مزایای آن بهره مند شوند.
به گفته وی؛ اگر شرایطی پیش بینی شود که اعتبار کتابفروشی ها بیشتر شود بهتر است زیرا با توجه به عدم اجرای طرح های مختلف مثل نمایشگاه بین المللی کتاب تهران می توان بخشی از یارانه آن را در این حوزه هزینه کرد.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، صنعت نشر ایران که از ماه ها پیش به دلایل مختلف با مشکلات متعدد دست و پنجه نرم می کرد، حالا در مواجهه با کرونا با چشم تردید به آینده می نگرد. تأثیر کرونا بر کسب و کارها در جهان انکارناشدنی است. در این چرخه و در ایران، صنعت نشر نیز همانند دیگر مشاغل و حرفه ها با شرایطی مواجه است که تا پیش از این تجربه نکرده بود.

در کنار این مشکلات، کاغذ گره نشر را کورتر کرده است. ابتدا نوسانات قیمت ها در بازار کاغذ غیر قابل باور بود، اما پس از آن نبود کاغذ دغدغه اصلی دست اندرکاران امر شد. از ناشران گرفته که حیاتشان عمدتاً به وجود کاغذ وابسته است تا مطبوعات و ... در این مدت یک نگرانی مهم داشتند: تأمین کاغذ. مشکلات ایجاد شده در این زمینه تأثیرات منفی خود را بر بازار گذاشته است. بسیاری از ناشران یا توان چاپ کتاب جدید را ندارند یا منتظرند ببینند آیا دولت بالاخره آستین ها را بالا می زند و در این ایام باقی مانده، پاسخی به نامه هایشان خواهد داد یا خیر. فعالان این حوزه بر این باورند که مشکلات ایجاد شده و از سوی دیگر، سیاست دست روی دست گذاشتن مسئولان، سبب شده بازار کتاب ایران با افت و کاهش تعداد عناوین جدید و تجدید چاپ آثار گذشته مواجه باشد.

سردار علی ناظری، رئیس هیئت مدیره مجمع ناشران دفاع مقدس، در همین رابطه در گفت وگو با خبرنگار تسنیم، با اشاره به تأثیر این عوامل بر حوزه نشر دفاع مقدس گفت: رویه نشر در حوزه دفاع مقدس تقریباً از وضعیت عمومی نشر کشور پیروی می کند و به تبع آن، وضعیت وخیمی دارد. علت اصلی آن نیز مشکل کاغذ است. از سوی دیگر، امکان فروش کتاب نیز مانند گذشته وجود ندارد.

او اجرای طرح های فصلی ارشاد مانند بهارانه کتاب را امری مفید و تأثیرگذار برای رفع بخشی از مشکلات نشر کشور دانست و اضافه کرد: ارشاد اقدام به برگزاری نمایشگاه های مجازی کتاب و طرح های فصلی مانند بهارانه کتاب کرد که در این چند روز در حال اجراست. تبلیغات خوبی نیز در این مدت انجام شد، ناشران نیز تاحدودی از میزان فروش خود در این ایام راضی بودند، برخی از حوزه ها مانند نشر کودک و نوجوان و ناشران عمومی از میزان استقبال مخاطبان خود تا حدودی در این ایام راضی بودند، اما مشکل اصلی ما در جای دیگری است. ما در سیستم تولید و توزیع کتاب دچار مشکل هستیم، نه مخاطب. اگر امکان دسترسی کتاب برای مخاطب فراهم شود، اقدام به خرید آن خواهد کرد؛ این در حالی است که کتاب بسیار گران و وضعیت نشر پیچیده شده است.

ناظری با بیان اینکه صنعت نشر نیز مانند مشاغل دیگر از شرایط ایجاد شده زیر سایه کرونا ضربه خورده است، یادآور شد: در حوزه نشر دفاع مقدس ناشران بسیاری هستند که از میزان فروش کارهای خود گلایه دارند. ما حتی در این مدت با مواردی مواجه بودیم که قصد داشتند تغییر شغل دهند و برای حفظ سرمایه خود در حوزه دیگری مشغول به کار شوند.

رئیس هیئت مدیره مجمع ناشران دفاع مقدس در ادامه درباره تأثیر مشکلات تأمین کاغذ بر چاپ آثار تازه در بازار کتاب دفاع مقدس نیز گفت: همانطور که اشاره شد، نشر دفاع مقدس از شرایط کلی کشور پیروی می کند. این حوزه وجوه امتیاز و تفاوتی با دیگر حوزه های نشر دارد. یکی از امتیازات حوزه نشر دفاع مقدس، توجه مردم به کتاب های این حوزه است. اقبال مردم به آثار دفاع مقدس از قبل هم زیاد بوده است و در مقایسه با آثار در موضوعات دیگر اقبال بیشتری دارد، اما با وجود این نمی توان تأثیرات یکی دو سال اخیر را انکار کرد.

ناظری همچنین از کاهش تعداد عناوین کتاب های چاپ اول و تجدید چاپ آثار در حوزه نشر دفاع مقدس طی سه ماه اخیر خبر داد و گفت: من آمار دقیقی در این زمینه ندارم، از صحبت دوستانی که در این حوزه حضور دارند، متوجه شده ام که کاهش میزان چاپ کتاب در مقایسه با گذشته بیش از نصف بوده است. در سال های گذشته ما در این ایام، نمایشگاه را برگزار کرده بودیم و ناشران در این ایام میزان فروش خود را بررسی می کردند، اما امسال این اتفاق رخ نداده است. در سه ماهه نخست امسال تعداد کتاب های چاپ یا تولیدشده بسیار پایین بوده است و هم فروشی نداشته اند.

مدیر انتشارات فاتحان ادامه داد: از سوی دیگر، تولیدکنندگان و فعالان حوزه نشر دفاع مقدس نسبت به دیگر ناشران آسیب پذیری بیشتری دارند. به عنوان نمونه، وقتی ناشری در حوزه نشر عمومی می بیند که فروش خوبی ندارد، از آن حالت تخصصی خود خارج می شود و با انتشار چند عنوان کتاب در حوزه های مخاطب پسند مانند آشپزی، روانشناسی و ... کسری خود را جبران می کند. اما ناشران دفاع مقدس این امکان را ندارند. به عنوان مثال، ما در نشر فاتحان قریب به 400 عنوان کتاب در حوزه ادبیات دفاع مقدس و انقلاب اسلامی منتشر کرده ایم. نمی توانیم و حاضر نیستیم برای درآمد و فروش بیشتر وارد کار در حوزه دیگری شویم. ناشران دیگر هم همین طور هستند، آنها می خواهند ارزش کار خود را در این حوزه حفظ کنند و این وجه تمایزی است که به ضرر ناشران دفاع مقدس درمی آید.

ناظری نبود سیستم توزیع متمرکز و گسترده در حوزه نشر دفاع مقدس را از جمله آسیب های جدی در این حوزه برشمرد و یادآور شد: علاقه مندی مردم به کتاب های این حوزه مهم است، اما آثار دفاع مقدس معمولاً از توزیع خوبی بهره مند نیستند. فروشگاه هایی که به صورت تخصصی این دست از آثار را توزیع کنند، زیاد نیستند. از سوی دیگر، فروشگاه های عمومی نیز فقط حاضرند تعدادی از این دست از کتاب ها را توزیع کنند؛ به همین دلیل باید به فکر شبکه قوی توزیع در این زمینه باشیم. بهتر است مجموعه های دست اندرکار امر با سرمایه گذاری به فکر راه اندازی فروشگاه های زنجیره ای در سطح کشور و استان ها باشند تا دسترسی به این نوع آثار تسهیل شود.

رئیس هیئت مدیره مجمع ناشران دفاع مقدس با تأکید بر اینکه نبود سیستم توزیع سبب شده تا برخی آثار شاخص در حوزه دفاع مقدس مورد توجه قرار نگیرند، تصریح کرد: به عنوان نمونه، کتاب عصرهای کریسکان ، نوشته کیانوش گلزار راغب، از جمله آثار شاخص در این حوزه است که اخیراً نیز تقریظ مقام معظم رهبری بر این اثر منتشر شده است. توزیع این کتاب نیز به خوبی صورت نگرفت و فروش خوبی در مقایسه با دیگر آثاری که مزین به تقریظ رهبر انقلاب بودند، نداشت. مخاطب و اقبال به سمت کتاب های دفاع مقدس وجود دارد، کتاب خوب نیز وجود دارد و معرفی هم شده است، اما چرا فروش ندارد؟ این نشان می دهد که ایراد کار در جای دیگری است.

انتهای پیام/

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، بهارانه کتاب 1400؛ هفدهمین دوره طرح های فصلی معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در پایان ششمین روز فروش 15 میلیارد و 593 میلیون و 49 هزار و 995 تومان را به ثبت رسید. در این روز از بین 885 کتاب فروشی عضو تعداد 855 کتاب فروشی فروش کتاب داشتند.

بررسی شاخص های مختلف طرح در پایان ششمین روز نشان می دهد، پرفروش ترین کتاب فروشی ها براساس تعداد کتاب، دنیای کتاب قم، همچنان در صدر نشسته است و دو کتاب فروشی فرازمند رشت و ماه پیشونی تهران در رتبه های بعدی قرار دارند.

کتاب فروشی های پاتوق کتاب شیراز، کلبه کتاب جهرم، پاتوق کتاب اراک، شهر کتاب اصفهان، شهر کتاب مشهد، شهر کتاب کرمانشاه و کتاب طلائیه اراک در رتبه های بعدی قرار دارند و نشان می دهد وضعیت این نمودار با روز گذشته تفاوتی نکرده است.

بررسی نموار بعدی که براساس شاخص پر فروش ترین استان ها براساس تعداد کتاب رسم شده همچنان از صدر نشینی استان تهران حکایت دارد. در این نمودار نیز تفاوت چندانی با روز گذشته ندارد و استان های خراسان رضوی، اصفهان، فارس، قم، گیلان، آذربایجان شرقی، خوزستان، مازندران و مرکزی قرار دارند.

سومین نمودار با عنوان پرفروش ترین استان ها براساس مبلغ فروش، صدر نشینی تهران را نشان می دهد. تب و تاب رقابت در این نمودار بین دو استان خراسان رضوی و اصفهان، دو استان بعد از تهران است. فاصله بین دیگر استان ها یعنی قم، فارس، آذربایجان شرقی، گیلان، کردستان، مازندران و خوزستان نیز بسیار نزدیک است و احتمال جابه جایی هریک در دو روز باقی مانده وجود دارد.

بهارانه 1400 تا 23 خرداد ماه از سوی معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از سوی موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران، ادامه دارد.

در این طرح مخاطبان می توانند تا سقف 200 هزار تومان و 20درصد تخفیف از کتاب فروشی های عضو طرح خرید کنند. کتاب های عمومی، کودک و نوجوان و دانشگاهی مشمول این میزان تخفیف هستند.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، بهارانه کتاب 1400؛ هفدهمین دوره طرح های فصلی معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در پایان ششمین روز فروش 15 میلیارد و 593 میلیون و 49 هزار و 995 تومان را به ثبت رسید. در این روز از بین 885 کتاب فروشی عضو تعداد 855 کتاب فروشی فروش کتاب داشتند.

بررسی شاخص های مختلف طرح در پایان ششمین روز نشان می دهد، پرفروش ترین کتاب فروشی ها براساس تعداد کتاب، دنیای کتاب قم، همچنان در صدر نشسته است و دو کتاب فروشی فرازمند رشت و ماه پیشونی تهران در رتبه های بعدی قرار دارند.

کتاب فروشی های پاتوق کتاب شیراز، کلبه کتاب جهرم، پاتوق کتاب اراک، شهر کتاب اصفهان، شهر کتاب مشهد، شهر کتاب کرمانشاه و کتاب طلائیه اراک در رتبه های بعدی قرار دارند و نشان می دهد وضعیت این نمودار با روز گذشته تفاوتی نکرده است.

بررسی نموار بعدی که براساس شاخص پر فروش ترین استان ها براساس تعداد کتاب رسم شده همچنان از صدر نشینی استان تهران حکایت دارد. در این نمودار نیز تفاوت چندانی با روز گذشته ندارد و استان های خراسان رضوی، اصفهان، فارس، قم، گیلان، آذربایجان شرقی، خوزستان، مازندران و مرکزی قرار دارند.

سومین نمودار با عنوان پرفروش ترین استان ها براساس مبلغ فروش، صدر نشینی تهران را نشان می دهد. تب و تاب رقابت در این نمودار بین دو استان خراسان رضوی و اصفهان، دو استان بعد از تهران است. فاصله بین دیگر استان ها یعنی قم، فارس، آذربایجان شرقی، گیلان، کردستان، مازندران و خوزستان نیز بسیار نزدیک است و احتمال جابه جایی هریک در دو روز باقی مانده وجود دارد.

بهارانه 1400 تا 23 خرداد ماه از سوی معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از سوی موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران، ادامه دارد.

در این طرح مخاطبان می توانند تا سقف 200 هزار تومان و 20درصد تخفیف از کتاب فروشی های عضو طرح خرید کنند. کتاب های عمومی، کودک و نوجوان و دانشگاهی مشمول این میزان تخفیف هستند.
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)
خبرگزاری کتاب ایران

به گزارش روز یکشنبه گروه فرهنگی ایرنا از روابط عمومی خانه کتاب و ادبیات ایران، با توجه به استقبال عمومی از طرح بهارانه 1400 و مطالبه کتاب فروشان از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مبنی بر افزایش اعتبار و مدت زمان اجرای طرح، بهارانه 1400 به مدت دو روز تمدید شد. از ابتدای اجرای طرح بهارانه کتاب 1400 تاکنون بیش از 15 میلیارد و 500 میلیون تومان کتاب از سوی مردم خریداری شده است.

سقف مجاز خرید برای هر خریدار در بهارانه کتاب 1400 دویست هزار تومان است و خریداران می توانند تا 25 خرداد با مراجعه به کتابفروشی های عضو طرح کتاب های عمومی، کودک و نوجوان و دانشگاهی را با یارانه 20 درصدی بخرند. اسامی و مشخصات کتابفروشی های عضو طرح بهارانه کتاب 1400 به تفکیک هر استان روی سایتقابل مشاهده است.

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از سال 1394 برای هدفمندکردن یارانه نشر طرح های فصلی فروش کتاب را آغاز کرد؛ در این طرح ها کتابفروشی ها می توانند روی فروش کتاب به خریداران تخفیف بدهند و مبلغ تخفیف داده شده را از وزارتخانه دریافت کنند.

در این طرح ها که با نام طرح های فروش فصلی مشهور شده اند، کتابفروشی هایی که شرایط لازم را داشته باشند، پس از ثبت نام، می توانند کتاب های خود را که با شرایط تعیین شده مطابقت داشته باشند به خریداران بفروشند. این طرح ها از جمله مزیت هایی است که کتابفروشان حضور آن را در ایام رکود فروش کتاب در همه گیری کووید 19 ضروری می دانند.

طرح بهارانه کتاب 1400 از 17 خرداد جاری در کتابفروشی های سراسر کشور آغاز شد و تا سه شنبه پیش رو (25 خرداد) ادامه دارد. تاکنون بیش از 16 طرح فصلی کتاب برگزار شده که درآخرین دوره 936 کتابفروشی از سراسر کشور در این طرح مشارکت فعال داشته اند.

به گزارش روز یکشنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا، بهارانه کتاب 1400، نخستین طرح فصلی فروش کتاب در سال جدید، روز پایانی خود را آغاز می کند، دیروز در پایان پنجمین روز از این طرح ترویج کتابخوانی که برای حمایت متقابل از کتابفروشان و مخاطبان، برگزار می شود، ارزش فروش ریالی طرح بیش از 15 میلیارد تومان بوده است.

وضعیت کتابفروشی ها در روزهای کرونایی، نا به سامان شد و تعطیلات اجباری به خاطر قرنطینه در 4 موج از همه گیری بیماری، کارها را سخت کرد. اوضاع اقتصادی کشور و دست خالی مخاطبان کتاب برای تهیه آثار مورد نظرشان، فروش کتاب را با مشکلاتی مواجه کرده بود اما طرح های فصلی که پیش از این برای بهتر شدن شرایط طراحی شده بودند، این بار در جایگاه راه نجات به کمک آمدند.

4 طرح فصلی در سال گذشته، دستاورد مهمی بود که در نخستین ماه های سال 1400، تاکید مدیران فرهنگی حوزه کتاب و نشر بر اجرای دوباره در هر فصل را در پی داشت و با وجود شلوغی های انتخابات سیزدهمین دوره ریاست جمهوری، اجرای آن به تصویب رسید.

، معاون کتاب و ادبیات خانه کتاب ادبیات ایران، در گفت و گو با ایرنا، با بیان این که از روز تصویب تا اجرای طرح بهارانه، کمتر از 10 روز، فاصله داشتیم، این سرعت برگزاری را نتیجه برنامه ریزی های دقیق دوره های گذشته و ایجاد چارچوبی کلی دانست که می تواند به اساس نامه طرح های فصلی تبدیل شود.

طرح های فصلی برای کتابفروشان، دستاوردهای خوبی داشته است و توانسته اند بخشی از ضررهای خود را جبران کنند. در این دوره نیز برخی از کتابفروشان، از شرایط راضی هستند و می گویند تخفیف طرح بهارانه در کنار قانون تازه تصویب برای کنترل تخفیف سایت های فروش کتاب توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، کارآیی بیشتری داشته و کمک بهتری بوده است.

یکی از کتابفروشان خیابان انقلاب، در گفت وگو با خبرنگار ایرنا، با اشاره به این که طرح بهارانه کمک خوبی به کتابفروشان بوده، گفت: اگر امسال نیز چون دوره هایی که در سال 1399 برگزار شد، بازپرداخت یارانه ها به سرعت انجام شود، می توان گفت یکی از بهترین دوره ها را داشته ایم اما به هر حال نمی توان گفت که راه چاره برای حفظ کتابفروشی ها، طرح های فصلی بوده است، زیرا در هر دوره مشکلات افزایش می یابد.

صاحب یک کتابفروشی در خیابان کریم خان زند نیز بازخورد این دوره از طرح را خوب دانست و گفت: با توجه به این که نمایشگاه کتاب امسال برگزار نشد، مخاطبان کتاب های خود را در طرح بهارانه تهیه کردند اما با این وجود به دلیل تبلیغات انتخاباتی و نبود اطلاع رسانی مناسب، طرح به خوبی معرفی نشده است و بسیاری از مخاطبان از آن آگاه نیستند.

با وجود فروش خوب طرح بهارانه، مدیران خانه کتاب معتقدند افزایش قیمت کتاب، مانع می شود که این ارقام را معتبر بدانیم و بگوییم فروش خوبی داشته ایم.

معاون خانه کتاب درباره این مساله گفت: این که بخواهیم آن را چشمگیر بدانیم باتوجه به افزایش قیمت کتاب کار درستی نیست. اگر سبد خرید کتاب را در نظر بگیریم، باتوجه به افزایش قیمت کتاب، مبلغ کلی سبد خرید ثابت، تغییر کرده است، در نتیجه با در نظر گرفتن این افزایش قیمت در چند ماهه اخیر، فروش طرح بهارانه 1400 در مقایسه با سال گذشته، قابل توجه به شمار می آید اما رقم عجیبی نیست.

با توجه به افزایش بیش از 30 درصدی قیمت کتاب در یک سال اخیر، این گفته ها به نظر منطقی می رسد و رقم 13 میلیاردی فروش در 5 روز با توجه به قیمت نهایی کتاب ها می تواند هم اندازه با سال گذشته ارزیابی شود، افزایش قیمت زینک، کاغذ و صحافی همگی در کنار هم دست به دست داده اند تا کتاب ها گرانتر شود.

در گزارشی که خبرگزاری ایرنا، با عنوان در تاریخ پنجم اردیبهشت 1400 منتشر کرد، درباره این افزایش قیمت آمده است:

اگر مجموع قیمت 12 گروه موضوعی را با هم جمع و میانگین بگیریم به رقم 46 هزار و 540 تومان برای میانگین قیمت کتاب در سال 1399 می رسیم. در حالیکه میانگین قیمت کتاب در سال 1398، 34 هزار و 400 تومان و در سال 1397، 17هزار 701 تومان اعلام شده است. بنابراین قیمت کتاب در سال 1399 نسبت به سال گذشته افزایش حدود 38 درصدی و نسبت به سال 1397 افزایش نزدیک به 170 درصدی را نشان می دهد.

کتابفروشی های بسیاری هستند که در این دوران کرونا با همه توان تلاش کرده اند که به کار خود ادامه بدهند، طرح های فصلی مثل ستاره دنباله داری است که در عمیق ترین تاریکی های شبانه می درخشد و کتابفروشی هایی که در این دوران سخت هنوز جایگاه فرهنگی خود را از دست نداده اند، ستاره های ماندگار و پرفروغی به شمار می آیند که باید برایشان روز را به ارمغان آورد، روزی که با اجرای طرح های کوتاه مدت و موقت ممکن نیست و باید کاری عمیق تر انجام داد تا شب روزگارشان به پایان برسد.

خبرگزاری میزان - صنعت نشر دیر زمانی است که با چالش های متعددی دست و پنجه نرم می کند افزایش قیمت کاغذ طی دوسال اخیر همانند تبری بر پیکر صنعت نشر نفس تولید را بریده است بسیاری از ناشران از قیمت کاغذ گله مند هستند و معتقدند هر گونه کم کاری و یا تاخیر در انتشار کتاب ها به خاطر قیمت بالای کاغذ ایجاد شده است.

بر اساس آمار های منتشر شده طی دو ماه ابتدایی سال 1400 مجموعا 7 هزار و 591 کتاب در حوزه های مختلف منتشر شده است که سهم ناشران تهرانی 6 هزار و 202 کتاب و سهم شهرستانی ها هزار و 389 کتاب بوده در عین حال این آمار گویای روند فعالیت حوزه نشر است.

*** کاهش تیراژ کتاب

کاهش تیراژ کتاب ها در کنار کاهش تعداد صفحات و کوچکتر شدن کلمات از حال و روز حوزه نشر خبر می دهد؛ بر اساس اطلاعات موجود در سال 1400 تعداد صفحات منتشر شده یک میلیون و 510 هزار و 111 بوده است که در مقایسه با سال گذشته این تاثیر در تعداد صفحات هم به خوبی نمایان است این در حالی است که میانگین صفحات منتشر شده در سال 1399 حدود 207 بوده و در سال جاری 182 صفحه ثبت شده است.

باید توجه داشت که صنعت نشر با آسیب ها و چالش های دیگری نیز روبرو شده و سواستفاد ه ها و کپی کاری هایی که برخی ناشرنما ها با کتابسازی های متعدد انجام می دهند همچنین عملکرد برخی ناشران برای ترقیب مخاطب به خرید کتاب نیز در جای خود قابل توجه است. برخی ناشران برای فروش کتاب با تخفیفات ویژه قیمت های روی جلد کتاب را بالا زده و با تخفیف های باور نکردنی کتاب را به فروش می رسانند.

***کمبود نقدینگی

برخی از فعالان نشر کمبود نقدینگی و زمان بر بودن خواب سرمایه را عاملی مهم در بی رقبتی ناشران در حوزه نشر می دانند در این راستا کمبود سرانه مطالعه و جایگزین شدن فضای مجازی به عنوان برترین سر گرمی سبب شده میزان خرید کتاب تا حدود زیاد کاهش یابد همه این موارد ادامه حیات را برای تعدادی از انتشاراتی ها که ضعیف تر بوده سخت و دشوارتر کرده تا جایی که علی رغم میل باطنی از این حوزه فاصله گرفته اند البته چالش ادامه فعالیت برای ناشران فعال و توانمند نیز وجود دارد و آنان را نیز به دشواری های فراوانی انداخته است، در این میان بخش خصوصی بیشترین صدمه را متحمل شده است.

***وعده های بی پایان

احسان احمدی خاوه نویسنده کتاب در گفت وگو با خبرگزاری میزان با اشاره به نقش تسهیلات در برون رفت از فضای رکود ناشران گفت: انتشارات وارنا به عنوان یک ناشر نوپای شهرستانی حدود سه سال است که در ورامین فعالیت دارد و در این سه سال 15 عنوان کتاب بیشتر نتوانستیم منتشر کنیم. تا این لحظه هم علی رغم درخواست های ما و قول وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، هنوز ریالی تسهیلات دریافت نکردیم. اما به هر حال تسهیلات همانطور که از نامش بر می آید همیشه می تواند موجب تسهیل امور بشود؛ به شرطی که اولا نرخ سود آن کم باشد و ثانیا در بازپرداخت آن تنفس کافی به ناشر داده شود.

این نویسنده کتاب در ادامه بیان کرد: اگر به اعداد و ارقام تسهیلات اعلام شده دقت کنیم متوجه خواهیم شد که این طرح ها حتی در حد یک آسپرین بچه هم برای وضعیت رو به رکود نشر افاقه نمی کند. به عنوان مثال تسهیلاتی که مجمع ناشران انقلاب اسلامی برای ناشران در نظر گرفته است 40 میلیارد تومان است. اگر قیمت کاغذ و چاپ و ... را کنار هم بگذارید روشن است که این رقم به هیچ جا نمی رسد. تازه اگر به همه متقاضیان سقف وام یعنی 100 میلیون تومان داده شود.

***قیمت بالای کتاب

یک ناشر فعال درباره تصمیم برخی از ناشران در خصوص عدم چاپ کتاب جدید گفت: ما هم فقط به میزانی که از قبل کاغذ داشتیم، داریم کتاب چاپ می کنیم. افزایش قیمت کاغذ تأثیر بسیاری بر قیمت کتاب ها می گذارد که این امر در نهایت میزان خرید را کاهش خواهد داد. کتابی که قبلاً مثلاً 10 هزار تومان بود، الآن باید 15 هزار تومان قیمت گذاری شود به همین دلیل فعلاً دست نگه داشته ایم. کتاب هایی در دست داریم، اما به امید بهتر شدن اوضاع صبر می کنیم.

***بازار نشر در خواب

اکنون پس از پشت سر گذاشتن موج چهارم کرونا و تعطیلات پس از آن همچنان شاهد خواب بازار نشر هستیم و بسیاری از کتاب فروشی ها با مشکلات اقتصادی و کمبود مخاطب روبرو هستند از سوی دیگر کارشناسان اقتصادی حوزه کاغذ نیز تاکید دارند که عدم واردات کاغذ با نرخ ارز نیمایی تاثیر بسیار محسوسی بر قیمت کاغذ خواهد گذاشت در این میان بسیاری از کتاب فروشی ها و مصرف کنندگان مستقیم کاغذ نگرانی خود را از افزایش این کالا اعلام کردند، زیرا آینده بازار این کالای استراتژیک را بسیار متزلزل قلمداد می کنند.

تعدادی از ناشران نیز فروش های فصلی کتاب را به عنوان راه حلی ارزنده و کاربردی و راهی برای ادامه حیات مسیر برای ناشران و کتابفروشان دانسته که توانسته قدمی در راستای کاهش چالش ها برای آنان حساب شود.

انتهای پیام/

شعار سال: تشکیل اتحادیه کشوری ناشران خواسته ای است که طی یک دهه اخیر بارها از سوی ناشران و کتاب فروشان همچنین دست اندرکاران تشکل های صنفی سراسر کشور مطرح شده اما بی نتیجه مانده است.

در مسیر کشوری شدن اتحادیه ناشران موانع و مشکلات قانونی مختلفی وجود دارد که اجرای آن را به تاخیر می اندازد؛ مشکلاتی که اگرچه تبصره ها و استثناهایی برای آن پیش بینی شده است اما هیچ گاه رفع نشده اند و بسیاری از تشکل های صنفی در شهرها و استان های کشور از آن بی نصیب ماند ه اند. محمود آموزگار، رئیس سابق اتحادیه ناشران و کتاب فروشان تهران و مدیر انتشارات کتاب آمه، غیرقابل انعطاف بودن قوانین نظام صنفی را دلیل اصلی عدم تحقق این ایده می داند...

سال های زیادی است که تشکیل اتحادیه کشوری ناشران در دستور کار دست اندرکاران این حوزه قرار گرفته اما میسر نشده است. مانع یا موانع این جریان چیست؟
اتحادیه های صنفی نهادهای مدنی غیردولتی عمومی هستند که بر اساس فعالیت داوطلبانه شکل می گیرند و این نکته نیازمند این است که خود مجموعه کسانی که در سراسر کشور درگیر کار حوزه نشر هستند در این زمینه پیش قدم شوند. اگرچه اراده در بدنه صنف در سراسر کشور وجود دارد تا بتوانند تشکل های صنفی مربوط به خود را ایجاد کنند اما چندان موفق نبوده اند. من شاهد بودم که قرار بود ناشران و کتاب فروشان مشهد با اتحادیه نوشت افزار این شهر یک اتحادیه جدید تشکیل دهند اما چون تعداد نوشت افزار فروشی ها بیشتر بود، به نتیجه نرسید یا در شیراز تلاش زیادی شد که یک اتحادیه داشته باشند اما محقق نشد.

تشکیل اتحادیه کشوری هم با موانع و مشکلاتی که تبلور آن در قانون نظام صنفی است مواجه می شود. حد نصاب اعضا و نص صریح قانون در این زمینه مشکل اصلی است. بر اساس این قانون برای تشکیل اتحادیه کشوری، شهرستان ها هم باید اتحادیه صنفی داشته باشند. در این زمینه حدنصابی بر اساس جمعیت برای آن ها تعریف شده است که اگر به این نصاب نرسند امکان شکل گیری عملا وجود ندارد.

این حد نصاب ها بر حسب استان و شهرستان چگونه باید باشد؟
بر اساس قانون نظام صنفی حد نصاب تعداد واحدهای صنفی برای تشکیل یک اتحادیه در تهران 300 واحد و در شهرستان هایی با بیش از 2 میلیون نفر جمعیت 200، در شهرستان های بیش از یک میلیون نفر و کمتر از دو میلیون نفر 150، در شهرستان های بیش از 500 هزار و کمتر از یک میلیون نفر 100 و در شهرستان های با کمتر از 500 هزار نفر جمعیت نیز 50 است. بر اساس این قانون در شهرهای بزرگی مثل مشهد و شیراز این تعداد به حدنصاب نمی رسد و این موضوع یکی از موانع جدی است؛ مگر اینکه با یک اتحادیه همگن ادغام شوند تا بتوانند آن ها را هم اضافه کنند که به عنوان مثال در شهر مشهد علاوه بر ناشران و کتاب فروشان، نوشت افزارفروشان و خرازی ها هم اضافه می شوند.

این موضوع شرایط کار را برای صنف سخت می کند و به نظر می رسد انعطاف لازم را ندارد.
به نظر می رسد باید انعطاف لازم در قانون نظام صنفی باشد که اینقدر خشک با مشاغل متنوعی که در سراسر کشور وجود دارد برخورد نکند و این امکان را به آن ها بدهند که بتوانند از امکانات کار سازمانی و تشکیلاتی بهره ببرند و مطالبات خود را مطرح کنند، خدمات خود را ارائه بدهند و به کسب و کار خود رونق ببخشند.

آیا نمی شود با تبصره یا دستوری این قانون تغییر کند؟
در تبصره پنج ماده 21 همین قانون گفته شده است که اگر واحدهای صنفی یک شهرستان که تعدادشان به نصاب مقرر برای تشکیل اتحادیه نرسیده است، تشکیل اتحادیه به تشخیص کمیسیون نظارت مرکز استان که زیرمجموعه وزارت صنعت، معدن و تجارت است با امکان تغییر این اعداد و آمار میسر شود. در صورت تصویب هیات عالی نظارت که رئیس این هیات وزیر صمت است و بقیه اعضا هم از وزرا و مسئولان تراز اول هستند، این موضوع قابل انجام است؛ یعنی آن ها باید تصویب کنند که به عنوان مثال در یک شهرستان بیش از دو میلیون نفر جمعیت مثل شیراز، اگر به جای 200 واحد، 100 واحد فعال است، بتوانند اتحادیه مستقل تشکیل دهند اما مساله اینجا است که این کار انجام نمی شود و به طور کلی دولت یک نگاه محافظه کارانه به مجموعه تشکل های صنفی دارد.

درباره تشکیل اتحادیه استانی نیز مشکلاتی وجود دارد. در این زمینه هم برایمان می گویید. تبصره شش این ماده می گوید اگر تشکیل اتحادیه ای در مرکز استان از واحدهای صنفی موجود در شهرستان های همان استان به تشخیص کمیسیون نظارت مرکز استان لازم باشد، در صورت تصویب هیات عالی نظارت اتحادیه ای در مرکز استان تشکیل خواهد شد. اما مساله اینجا است که ما در استان تهران، جغرافیای محدودی داریم؛ به طوری که حد شمالی شهر تهران پل چمران و حدجنوبی آن خیابان شوش است. از پل چمران به بالا به محدوده شمیران و از خیابان شوش به پایین به محدوده شهرری می رسد. این یعنی خود ما هم نمی توانیم شهر تهران بزرگ را پوشش دهیم. این درحالی است که الان تقاضای زیادی به ویژه در شمیرانات وجود دارد که از اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران خدمات و کمک می خواهند تا بتوانند مسائل و مشکلات خود را حل کنند؛ زیرا اتحادیه ای که کتابفروشان شمیران در آن عضو هستند، در اصل اتحادیه خرازی ها است.

در این زمینه آیا اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران اقدامی انجام داده است؟
بله ما تاکنون چندین بار برای این کار اقدام کرده ایم تا اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران با اتکا به این تبصره استانی شود؛ ولی هر بار با مخالفت جدی کمیسیون نظارت روبه رو شده ایم.

علت این مخالفت ها چه بوده است؟
علت آن مناسبات بین اتاق اصناف شهرستان ها و اتحادیه ها به منظور حفظ و افزایش اعضا است. آن ها از دست دادن اعضا را کاهش درآمد و اقتدار خود تلقی می کنند. جالب است بدانید الان در ورامین یک کتاب فروشی فعال است که جواز کسب خود را از اتحادیه میوه و تره بار پاکدشت دریافت کرده است. در این میان اگر به عنوان مثال اتحادیه ناشران تهران استانی شود، او می تواند جواز خود را از اتحادیه تهران دریافت کند و چون اتحادیه میوه و تره بار پاکدشت درآمد خود از صدور جواز و... را از دست می دهد، در برابر آن مقاومت می کند.

آیا نمی توان برای حل این مشکل از مرجع بالا دستی در دولت دستور گرفت یا مساعدت و تعاملی از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای رفع مشکل انجام شود؟
ما بارها در این زمینه تلاش کردیم و حتی گفت وگوهایی با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی داشتیم. آقای وزیر کاملا به این موضوع آگاه است که اگر اتحادیه سراسری نشر داشته باشیم، می تواند به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سایر مراجع فرهگ به ویژه حوزه نشر کمک کند و به عنوان بازوی اجرایی قوی در حوزه فرهنگ باشد. این اتحادیه می تواند فاصله بین مرکز و پیرامون را کم کند و دیگر همه فعالیت ها در تهران متمرکز نمی شود و بقیه استان ها و شهرها هم می توانند در تصمیم گیری ها نقش داشته باشند. مزیت دیگرش این است که در بحث آموزش می توانیم به صورت جامع تر و قوی تری عمل کنیم و به کتاب فروشانی از دل تهران یا شهرهای دورافتاده آموزش دهیم که چگونه کسب و کار خود را با روش های مدرن و جدید تطبیق بدهند و از این روش ها برای بهبود کسب و کار خود استفاده کنند. اما به طرز آشکاری این مساله عملی نمی شود. مساله اینجا است که معتقدم قانون نظام صنفی اشکال دارد و این اشکالات قوانین را ناکارآمد می کند و ضروری است که یک بازنگری جدی در این قوانین انجام شود.
شعار سال، با اندکی تلخیص واضافات برگرفته از ایبنا، تاریخ انتشار: 22 خرداد 1400، کد خبر: 307133، www.ibna.ir

محمدحسن شاطریان بیدگلی، مدیر فروشگاه انتشارات بیدگل، در گفت وگو با ایسنا درباره تخفیف های نامتعارف سایت های فروش کتاب اظهار کرد: یک سری تخفیف ها را ارشاد می دهد که مشکلی نیست، یک سری هم خود ناشران تخفیف می گذارند که آن هم مشکل ندارد اما تخفیف هایی که بالای 25 درصد و 30 درصد، 50 درصد و 60 درصد است واقعا ضربه می زند. این را بارها و بارها گفته و درباره اش صحبت کرده ایم. کتابفروشان، ناشران و مراکز پخش در اعتراض به این تخفیف های بی رویه به اتحادیه ناشران نامه نوشته ایم. نمی دانم پشت این تخفیف ها چه چیزی است؛ یک سری کتاب های قاچاق هستند، کتاب ها را از دیگران کپی کرده و هیچ حق تالیف و هزینه های دیگری ندارند و بی رویه چاپ می کنند، قیمت های وحشتناک می زنند و بعد 50 درصد و 60 درصد به خریدار تخفیف می دهند، یعنی برای توزیع کننده بالای 70 درصد تخفیف که این موضوع به بازار کتاب شدیداً آسیب می زند.

او با اشاره به تخفیف 80 درصدی یکی از سایت ها، درباره راه های مقابله با این تخفیف ها گفت: باید با متخلفان قاطعانه برخورد شود اما متاسفانه نه قوه قضائیه در این ماجرا همکاری می کند و نه نیروهای انتظامی. چندین بار با آن ها جلسه داشته و مذاکره کرده ایم اما متاسفانه هیچ اقدامی نشد، بعد هم کرونا آمد و همه چیز رها شد. این ماجرا کتابفروشی ها را به تعطیلی می کشاند.

شاطریان در ادامه تصریح کرد: خود من شاهد بودم که مشتری آمده و گفته چرا به فلان کتاب تخفیف نمی دهید، فلان جا 50 درصد تخفیف می دهند. ما چطور باید توضیح دهیم که این کتاب غیرقانونی و قاچاق است؟ خریدار فقط می خواهد کتاب را بخواند و برایش فرقی نمی کند و کاری به این قضایا ندارد. این موضوع نیاز به حمایت جدی از طرف ارگان ها و جاهایی که زورشان می رسد دارد. ما هیچ کاری نمی توانیم انجام دهیم. فقط رد می شویم و می بینیم و بر این بازار آشفته تاسف می خوریم.

او درباره فرهنگ سازی در زمینه کتاب قاچاق افزود: باید رعایت کپی رایت در وجود مردم نهادینه شود؛ ما چطور به صدا و سیمایی که خود کپی رایت را رعایت نمی کند، بگوییم آموزش بدهید تا مردم کپی رایت را رعایت کنند؟ در این چندوقت آهنگ مثله شده همایون شجریان را پخش می کردند، که خودش گفته بود اجازه ندارید پخش کنید. زمانی که رادیو و تلویزیون این مسائل را رعایت نمی کند، ما چطور در وجود مردم و اهل مطالعه نهادینه کنیم که کپی رایت را رعایت کنید و اگر رعایت نکنید عین دزدی است. اگر بتوانیم این موضوع را تفهیم کنیم، قضیه حل است. تفهیم این موضوع نیاز به تبلیغات رادیو و تلویزیون دارد، تاکید کند و توضیح دهد؛ تا زمانی که مردم می خواهند کتاب بخرند، توجه داشته باشند حق تالیف پرداخت شده، کیفیت چاپ رعایت شده یا نه با دستگاه زیراکس چاپ شده و با تخفیف می فروشند. این مسائل به فرهنگ سازی نیاز دارد و فرهنگ سازی هم دست من و شما نیست، شاید شما بتوانید این مسائل را منعکس کنید ولی کاری از دست ما ساخته نیست. چطور به تک تک خریداران توضیح دهیم کپی رایت رعایت نشده و دزدی است؟

شاطریان درباره تاثیر کرونا و اینترنتی شدن بسیاری از کارها بر شدت این موضوع اظهار کرد: کرونا مقداری مسائل را تشدید کرد؛ مردم می خواهند کمتر از خانه بیرون بروند بنابراین در فضای مجازی خرید می کنند، تنها کتاب هم نیست، پوشاک و کفش و حتی غذا هم هست. مردم خرید خود را به خاطر کرونا در فضای مجازی انجام می دهند و به سایت ها رو آورده اند، که متاسفانه برخی از آن ها حقوق ناشر و مولف را رعایت نمی کنند. اتحادیه در پاسخ به اعتراض ما گفت، سایت ها زیرنظر ما نیست و ما نمی توانیم اعمال نظر کنیم، ما می توانیم کتابفروشی ها و موزعان و ناشران را کنترل کنیم و به آن ها تذکر بدهیم. کرونا باعث شد فضای مجازی بیشتر مورد استفاده قرار بگیرد و این فضا باعث شد کتاب با تخفیف وحشتناک عرضه شود و کسی که به فضای مجازی می رود فقط تخفیف را می بیند و نمی داند قیمت کتاب بیشتر از کتاب ناشر اصلی است؛ مثلا اگر کتابی 60 هزار تومان است، 90 هزار تومان قیمت می گذارند و حتی با تخفیفی که می دهند هم کلی سود می کنند و کلاه سر خریدار می رود.

انتهای پیام

محسن جوادی، معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، در پاسخ به این پرسش که برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب در دستور کار این معاونت قرار دارد یا خیر گفت: قبل از برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب امیدواریم که ابتدا مشکل کاغذ حل شود و با امیدواری بیشتری به سمت برگزاری نمایشگاه مجازی حرکت کنیم.

وی ادامه داد: کارهایی در شرف انجام است تا ناشران سریع تر به کاغذ مورد نیاز خود با قیمت مناسب دست پیدا کنند ، از مسیرهای مختلفی موضوع را در دست بررسی داریم که یکی از این مسیرها اختصاص ارز است.

جوادی در پاسخ به این پرسش که این مسیرهای در دست بررسی به پایان عمر دولت قد می دهد یا خیر؛ ابراز امیدواری کرد که ظرف 10 روز آینده خبرهای خوشی از دسترسی ناشران به کاغذ برسد.

وی با اشاره به تولید کاغذ گفت: تولید کاغذ در کشور یک کار بلندمدت است که سرمایه گذاری هایی نیز انجام شده است، اما در کوتاه مدت ما به جز اختصاص ارز باقی مانده سال 99 مسیرهای دیگری را نیز دنبال کرده ایم که تا به قطعیت نرسد نمی توانیم اعلام کنیم اما به زودی خبرهای خوبی خواهید شنید.

انتهای پیام/+

به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، طرح بهارانه کتاب که از 17 خردادماه آغاز شده است، فردا به پایان می رسد. هنوز وضعیت تمدید آن مشخص نیست؛ اما بنا بر گفته ایوب دهقانکار مدیرعامل موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران، این طرح تنها درصورتی تمدید می شود که میزان اعتبار اختصاص یافته به این طرح به اتمام نرسیده باشد.

چگونه کتاب هایمان را از طریق طرح بهارانه کتاب تهیه کنیم؟

در ابتدا 2 و نیم میلیارد تومان اعتبار برای اجرای طرح بهارانه کتاب در نظر گرفته شده بود، پس از استقبال مردم در یکی دو روز اول اجرای طرح میزان اعتبار آن به 4 میلیارد تومان افزایش یافت.

از آغاز اجرای طرح بهارانه کتاب تا کنون میزان فروش کتاب به بیش از 12 میلیارد تومان رسیده است. 17 درصد از میزان کل فروش کتاب به استان تهران اختصاص دارد. میزان فروش کتاب در این استان به 2 میلیارد تومان می رسد.16 درصد کتابفروشی های عضو طرح بهارانه کتاب هم در استان تهران فعالیت می کنند.

انتهای پیام/

تهران (پانا) - علیرضا تابش مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی با اشاره به سیاست های این بنیاد عنوان می کند که سیاست بنیاد سینمایی فارابی، حمایت از کارگردانان فیلم اولی و کارگردانان زن سینما است که خانم مرجان اشرفی زاده هر دو ویژگی و البته داستانی متفاوت را داشتند و بنیاد سینمایی فارابی در تولید این فیلم مشارکت چهل درصدی داشت.

به گزارش روابط عمومی هنروتجربه، علیرضا تابش مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی در حاشیه آیین آغاز نمایش فیلم سینمایی آبجی ، در گروه هنر و تجربه گفت: فیلم سینمایی آبجی، به بخشی از جامعه نگاه دارد که سهمشان در سینما و رسانه ها کم است. نگاه زنانه کارگردان و درک دردمندانه و درست او از موضوع فیلم، مخاطب را با یک فیلم اجتماعی متفاوت مواجه می کند.
تابش با اشاره به اهمیت آثار اجتماعی در سینمای ایران گفت: در زمانه ای که بحران کرونا، حیات سینما را به طور جدی تهدید می کند، از طرفی برخی آثار مبتذل به راحتی ساخته و پخش می شوند، بازنمایی آثار اجتماعی در سینمای فرهنگی برای ما در اولویت بوده و هست، اما این حمایت ها کافی نیست و بخاطر شرایط جامعه، نهادهای مسئول نظیر سازمان بهزیستی، شهرداری ها، وزارت کشور، معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری و... باید کمک کنند که فیلم های اجتماعی در سبد مصرف فرهنگی خانوار قرار بگیرد و فیلمسازانی که به این موضوعات می پردازند مورد تشویق و حمایت قرار گیرند.
مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی افزود: در این سالها، سیاست بنیاد سینمایی فارابی، حمایت از کارگردانان فیلم اولی و کارگردانان زن سینما است که خانم مرجان اشرفی زاده هر دو ویژگی و البته داستانی متفاوت را داشتند و بنیاد سینمایی فارابی در تولید این فیلم مشارکت چهل درصدی داشت. خرسندم که در گروه هنر و تجربه، شاهد اکران فیلم هستیم اما زودتر از اینها و همان پنج، شش سال پیش می توانست این فیلم اکران شود و امروز اکرانش در سینماهای گروه هنر و تجربه غنیمت است و امیدوارم با حمایت صدا و سیما و پخش تیزر از تلویزیون اطلاع رسانی برای دیده شدن فیلم صورت گیرد. البته با اکران آنلاین این فیلم، طیف وسیع تری از مخاطبان می توانند با داستان و موضوع این فیلم ارتباط بگیرند.
وی با اشاره به توفیقات بین المللی فیلم آبجی ادامه داد: این فیلم در 10 جشنواره بین المللی فیلم حضور داشته و افتخاراتی در عرصه بین الملل داشت که کسب جایزه بهترین فیلم از سیزدهمین جشنواره بین المللی فیلم Action on Film آمریکا، کسب جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن جشنواره بین المللی فیلم پکن توسط خانم گلاب آدینه، کسب جایزه بهترین فیلم داستانی بلند از چهارمین جشنواره فیلم زنان هرات ، کسب جایزه بهترین دستاورد هنری از بیستمین جشنواره بین المللی فیلم بروکلین برای نقش آفرینی خانم گلاب آدینه، مهم ترین آنهاست.
تابش در توصیف فیلم آبجی افزود: این فیلم یکی از مادرانه های سینمای ایران است ملودرام اجتماعی که تنهایی، بیم و امید زندگی ، معلولیت و دغدغه های یک مادر و زندگی فرزندانش را روایت می کند که توسط یک کارگردان زن سینما به تصویر کشیده شده است.

حبیب اسماعیلی، تهیه کننده قدیمی سینما و مدیر شرکت رسانه فیلمسازان مولود در گفتگو با قدس آنلاین با بیان اینکه چهار دهه از انقلاب می گذرد و هر دولتی که روی کار آمده، وزارت ارشاد آن تمام تلاش خود را کرده که برای فرهنگ کاری انجام بدهد، می گوید: اما به نظرم دولت آن قدر مشکلات دارد که فرهنگ در بخش های انتهایی این لیست قرار می گیرد.

قدمی در حمایت از سینماگران برداشته نشده است

وی می افزاید: به همین دلیل است که می بینیم چه در دولت فعلی و چه دولت های پیشین در حمایت و رسیدگی از دست اندرکاران هنر گام های چندان مثبتی برداشته نشده است. یک نمونه اش را هم در دوران کرونا شاهد بودیم که اگر برنامه ریزی درستی صورت می گرفت می شد جلوی بسیاری از اتفاقات را گرفت.

به گفته اسماعیلی در این شرایط بسیاری از پرسنل سینماها، عوامل و هنرمندان بیکار شدند در حالی که این مقوله ناخواسته اتفاق افتاده بود. اما چگونه است که وقتی بخشی از کشور دچار بحران می شود به سرعت به آن کمک می کنند و درصدد حل مسئله برمی آیند اما چرا هیچ اهمیتی برای فرهنگ قائل نیستند؟

وقتی از هر طرف به ما حمله می کنند، هنر و ورزش ایران را سربلند می کند

این تهیه کننده سینما با تاکید بر این که جوانان آینده سازان این مملکت هستند، می گوید: به پشتوانه فرهنگ کارهای زیادی می توان انجام داد که متاسفانه از آن غافل شدیم. در حالی که امروز شاهد هستیم چقدر علیه ایران در دنیا سم پاشی کردند و از هر سو انگ های مختلفی به ما زدند اما از آن طرف هم دیدیم هنر و به ویژه سینما که تا اسکار و کن هم پیش رفت چگونه برای جامعه ایرانی آبروداری کرد و هنرمندان و فیلمسازان ایران را از طریق فیلم ها و پیامشان به دنیا معرفی کردند؛ در ورزش هم به همین ترتیب بوده و ورزشکاران ما نام ایران را بارها سربلند کرده اند.

اسماعیلی در ادامه می گوید: به نظرم کسی که به عنوان رییس جمهور بر مسند قدرت می نشیند باید به وضعیت مردم رسیدگی کند و دیگر در مرحله حرف و شعار ماندن چاره ساز نیست. باید برای کسی که کار فرهنگی می کند حرمت قائل شد. من از ابتدای انقلاب بوده ام و همه شرایط را دیده ام و هیچ گاه نگاهم اینطور نبوده که اگر شرایط خوب است کار کنیم و اگر روزی دیگر شرایط مساعد نبود کار نکنیم. به نظرم باید کسانی را که در این چند سال به سینما ورود کردند و روی فیلم ها سرمایه گذاری کردند جذب کنیم و مسئولان کمک کنند که این افراد در این فضا بمانند و آنها را دلگرم کنند. وظیفه دولت این است که به مقوله فرهنگ و ورزش بیشتر توجه کند.

در مرحله حرف و شعار ماندن چاره ساز نیست

تهیه کننده فیلم قرمز در واکنش به کمرنگ بودن برنامه های فرهنگی در گفت وگوهای نامزدها می گوید: همیشه نامزدهای ریاست جمهوری شعار زیاد می دهند و پس از انتخاب شدن کاری هم انجام نمی دهند اما حالا دیگر بدتر که همان شعار را هم نمی دهند. کسی که انتخاب می شود از وزیر ارشاد گرفته تا رییس سازمان سینمایی و صدا و سیما باید عملکرد مناسبی داشته باشد. با حرف و شعار کاری از پیش نمی رود و حتی اگر امروز هزار وعده و شعار هم بدهند برای جذب رای است. در حالی که معتقدم وقتی هستند باید کار انجام دهند.

وی در تایید گفته های خود به عملکرد سازمان صداو سیما در حمایت از سینما اشاره می کند و می گوید: در این دو سالی که کرونا شیوع پیدا کرده و سینما به مشکل برخورده، صدا و سیما ذره ای ما را حمایت نکرده است. در حالی که می توانست همزمان با بازگشایی سینماها تبلیغ کرده و مردم را از فعالیت دوباره سینماها باخبر کند. صدا و سیما می توانست به حرمت سینماها که ورشکسته شدند از آنها حمایت کند اما هیچ کاری نکرد که سینما را رونق بدهند، این یک نمونه آن است. به همین دلیل است که می گویم باید در عمل حمایت ها را دید و به حرف و شعار نیست!

بیشتر بخوانید

نامزدهای ریاست جمهوری فقط راجع به اقتصاد صحبت می کنند اما درباره فرهنگ خیر! /فرهنگ، اصل بر همه چیز است

تولیدات ژانر دفاع مقدس در دوران اصلاحات سقوط کرد/ شاهد ولنگاری و بی هویتی در سینما هستیم/ دولت بعدی در حوزه فرهنگ خیلی کار دارد

در حوزه بین الملل و نشر فرهنگ ضعیف عمل کرده ایم/ توجه به ارزش های انقلابی، الویت فرهنگی دولت آینده باشد

بسیاری از فیلم هایی که در نوبت اکران سینمایی بودند، مجبور شدند تن به اکران آنلاین بدهند، برخی صاحبان فیلم هم که مقاومت کردند، در مدت بازگشایی موقت سالن های سینمایی، فروش های بسیار پایین و گاه ناچیزی داشتند که یک دهم سرمایه فیلمشان هم نمی شد. در چند ماهی که مردم مجبور به خانه نشینی بودند به تماشای فیلم و سریال در خانه هایشان عادت کردند و این اتفاق سبب رونق گرفتن تولیدات شبکه نمایش خانگی همچون سریال ها، تاک شوها، رئالیتی شوها و سیتکام ها شد؛ به طوری که برخی از فیلمسازان آثار سینمایی همچون محمد کارت و محمدحسین مهدویان هم وارد عرصه سریال سازی شدند تا از این قافله عقب نمانند، اما آنچه موجب اعتراض مخاطبان شده، کیفیت پایین برخی از این تولیدات است که بدون توجه به نیاز و خواست تماشاچی ساخته می شود. به باور یک منتقد سینمایی، توقف تولید به دلیل نبود استقبال مخاطب به نوعی رفتار حرفه ای در تولیدات نمایش خانگی به شمار می رود؛ زیرا حیات یک پلتفرم به رضایت مخاطبان و خرید اشتراک از سوی آن ها وابسته است و اگر بودجه این تولیدات از منبع درست و سالمی باشد، باید پایبند به قاعده عرضه و تقاضا باشند. پوریا ذوالفقاری در این باره به خبرنگار ما می گوید: شبکه نمایش خانگی در نبود رقیب سینما، فرصت خوبی برای عرض اندام پیدا کرد، اما کیفیت پایین آثار تولیدی این عرصه موجب شکست آن در نبود رقیب شده است.

این منتقد سینمایی اضافه می کند: بسیاری از بازیگران و عوامل می گویند سرصحنه، دیالوگ های سریال نوشته می شود و اصلاً فیلم نامه ای وجود ندارد. تهیه کننده یکی از همین سریال های شبکه نمایش خانگی گفته نمی دانم سریالم چند قسمت است! این نشان می دهد در نظام قراردادهایشان، ایرادهای جدی وجود دارد و گفته می شود که به تهیه کننده هم دستمزد می دهند و او هم در جایگاه یک حقوق بگیر است.

وی خاطرنشان می کند: به نظرم چند عامل سینمای ایران را زمین زد، یکی پول های بی حساب و کتاب مشکوک بود که احساس نیاز به برگرداندن سرمایه نمی کردند. دیگری تراکم تولید بدون توجه به سلیقه و ذائقه مخاطب بود و در سال های اخیر، فیلم ها فروش بسیار پایینی داشتند.

ورود پول های مشکوک به تولیدات شبکه نمایش خانگی

ذوالفقاری معتقد است: کرونا به داد سینمای ایران رسید و همه شکست سینما را به نام کرونا تمام کردند. مورد دیگری که موجب سقوط سینما شد، سلبریتی محوری افراطی در تولید فیلم های سینمایی بود. عین این سه عامل در سریال ها و تولیدات شبکه نمایش خانگی وجود دارد و می تواند همان طور که سینما را زمین زد، تولیدات شبکه نمایش خانگی را زمین بزند.

او با بیان اینکه اساساً سریال ها و تولیدات شبکه نمایش خانگی، احساس نیاز به مخاطب ندارند؛ چون سرمایه تولید آن ها از محل پول های نامعلوم و سرگردان تأمین می شود و برای بازگشت سرمایه، دلواپسی ندارند، می گوید: تمام قسمت های برنامه هم رفیق تولید شده، شهاب حسینی دستمزدش را گرفته و الان برای پخش بارگذاری می شود. دوستانی که در تولید برنامه های شبکه نمایش خانگی خودشان را با شبکه ای مثل نتفلیکس مقایسه می کنند، در شکل درست باید چند قسمت به عنوان پایلوت تولید کنند و بعد از پخش، بازخورد مردمی بگیرند و براساس آن بازخوردها، ایرادهایشان را برطرف کنند.

این منتقد سینمایی ادامه می دهد: با وجود اینکه بیشتر نظرات و بازخوردها نسبت به سریال مردم معمولی رامبد جوان منفی است، ولی تولید آن هنوز ادامه دارد، حتی صحبت از دستمزدهای ماهانه 400، 500 میلیون تومان برای عده خاصی از بازیگران این سریال می شود! وقتی چنین سریالی، بیننده ندارد، چطور تولید می شود و چنین دستمزدهایی را پرداخت می کند. ضمن اینکه این دستمزدهای بالا فقط به چند چهره خاص داده می شود. من با تعداد زیادی از عوامل تولید این سریال ها صحبت کردم، متأسفانه عوامل پشت صحنه، دستمزد بالایی نمی گیرند و با خوش قولی هم به آن ها پول نمی دهند.

پایان سینمای ایران با رشد سریال های شبکه نمایش خانگی

ذوالفقاری با اینکه معمولاً در این برنامه ها سلبریتی ها دستمزدهای بالا می گیرند و کیفیت هم مطلقاً برایشان مهم نیست، خاطرنشان می کند: آن ها تصور می کنند ویترینی هستند که مخاطب با دیدن آن ویترین، اشتراک می خرد، ولی ویترین هم نیاز به تنوع دارد، در حالی که جمع محدود 40-30 نفری از بازیگران را در این ویترین داریم که در اکثر فیلم ها و سریال ها حضور دارند.

او می گوید: به نظرم اگر بحران کرونا تمام شود و اکران های سینمایی رونق بگیرد، به نسل تازه ای از بازیگران نیاز داریم؛ چون دیگر مخاطب برای تماشای بازیگرانی که به دفعات آن ها را در سریال های شبکه نمایش خانگی دیده است، به سینما نمی رود. به باور وی، رشد سریال های نمایش خانگی، پایان سینمای ایران را رقم می زند و دیگر نام معتبری در سینما نمی ماند.

ذوالفقاری ادامه می دهد: نکته عجیب اینکه کارگردان های فیلم های سینمایی به تولید سریال در شبکه نمایش خانگی روی آورده اند، در حالی که مدیوم فیلم و سریال با هم متفاوت است. چطور می توان بودجه چند میلیاردی برای ساخت سریال را در اختیار فیلم سازی قرار داد که سابقه ساخت یک فیلم موفق داستانی داشته، اما سابقه تولید سریال نداشته است، فقط روی اسامی مانور می دهند.

او با تأکید بر ورود نسل تازه بازیگران به عرصه سینمای ایران خاطرنشان می کند: در هیچ جای دنیا، دایره بازیگران این قدر محدود نیست، ولی در اینجا هنوز از امین حیایی 50 ساله برای نقش یک جوان 30 ساله استفاده می شود. ستاره های سینمای هیچ کجای جهان این قدر پیر نیستند، اما در اینجا درها را بسته اند و درنهایت یک جمع 50 نفره از کارگردان ها و بازیگرهای تکراری، از سفره ای که پهن شده، متنعم می شوند که به ضرر خودشان هم است؛ چون احساس رقابت نمی کنند و هرچه می خواهند، می سازند. این منتقد سینما یادآور می شود: اگر سیاست های غلط سینمایی در دولت بعدی هم ادامه یابد، پس از پایان بحران کرونا، چیزی به نام سینما نداریم؛ چون مردم برای تماشای فیلم به سالن سینما نمی روند.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی خبری- تحلیلی سینما مثبت،رضا استادی در مصاحبه تلفنی با برنامه سینما معیار گفت: عنوان جشنواره جهانی فیلم فجر تناسبی با این رویداد ندارند و شخصا در مطالب و نوشته هایم به جای این عبارت از بخش بین الملل فیلم فجر استفاده می کنم.

وی با تاکید بر اینکه واژه جهانی مناسب این رویداد نیست، اظهار داشت: متولیان جشنواره جهانی علاقه دارند معیارهای خودساخته ی خودشان را به جای معیارهای جهانی جا بزنند.

این کارشناس رسانه تاکید کرد: جشنواره فیلم با جهانی گفتن، جهانی نمی شود.

وی با اشاره به این که سی و هشتمین دوره جشنواره جهانی فیلم فجر با یک سال تعویق برگزار شد، توضیح داد: بخش نمایش فیلم های ایرانی بهترین بخش این جشنواره بود که مورد استقبال نسبی قرار گرفت.

رضا استادی با بیان این که برخی از آثار قابل تامل خارجی در جشنواره جهانی فیلم فجر اکران شدند، ادامه داد: از آن جایی که فیلم های خارجی حاضر در این رویداد دربرگیرنده ی کل فیلم هایی که در دنیا ساخته می شوند – گزینش نادرست – نیستند، ما نمی توانیم قضاوت درستی درباره فیلم های خارجی داشته باشیم.

وی افزود: حواشی جشنواره جهانی بیش از خود جشنواره مورد توجه قرار گرفت.

این کارشناس رسانه در مصاحبه با رادیو گفت وگو اضافه کرد: جشنواره جهانی فجر پس از گذشت شش سال هنوز در حد مبانی و مباحث اولیه باقی مانده است.

وی تصریح کرد: جشنواره جهانی فجر پس از انتخابات ریاست جمهوری مورد تغییر و تحول قرار می گیرد و احساس می کنم که در سال آینده چراغ این جشنواره خاموش می شود.

رضا استادی با اشاره به این که جشنواره جهانی در شش سال گذشته باید حداقل به یک نقطه اتکا می رسید، اظهار داشت: متاسفانه جشنواره جهانی فیلم فجر هیچ نقطه اتکایی ندارد.

وی با اشاره به این که سینماگران به جشنواره جهانی نمی روند، افزود: در حال حاضر افرادی به کاخ جشنواره جهانی می آیند که یا در این جشنواره شرکت کرده اند و فیلم دارند یا یک کار مشخصی از جنس خبرنگاری یا عضویت در ستاد برگزاری جشنواره را دارند.

این کارشناس رسانه ادامه داد: برگزارکنندگان جشنواره جهانی فجر بودجه های چند میلیاردی دریافت می کنند و در نتیجه کار، طلب کارانه از عیب های خود دفاع می کنند.

وی تصریح کرد: جشنواره جهانی فجر منافع دست اندرکاران خود را تامین می کند و از قبال این رویداد سینمای ایران سود و ثمره ای نبرده و سینمای بین الملل ایران خارج از این جشنواره به مسیر خود ادامه می دهد.

منابع پایگاه خبری-تحلیلی سینما مثبت

1399 تمامی حقوق سایت متعلق به صدای جمهوری اسلامی ایران است

طی مناظره های انتخاباتی و نیز در طرح و برنامه هایی که آنها از راه های مختلف ارائه کرده اند، بی توجهی به خلأهای فرهنگ و هنر بسیار مشهود و نگران کننده بوده است. اگر هم در برنامه نامزدها، گاه با طرح و ایده ای نیز مواجه می شویم، کلی گرایی و دورماندن از واقعیت های موجود را در آنها می بینیم. حالا فکر کنید با این اوصاف، دولت آینده با حوزه های مختلف هنر و ادبیات، چه قرار است بکند؟ آیا دولتی که بر سر کار خواهدآمد، با توجه به رصد ناقص مقولات فرهنگی، به درک درستی از رفع خلأها خواهد رسید؟ ما فارغ از یافتن پرسشی برای این پاسخ ها، از چالش ها و ابرچالش هایی نوشته ایم که دولت آینده در مقولات مرتبط با هنر، ادبیات و فرهنگ با آنها رو به رو خواهد بود.

برای یافتن پاسخِ پرسش هایی که طرح کردیم، کاری جز انتظار و بررسی عملکرد دولت آینده در زمان مقرر نمی توانیم صورت بدهیم اما از همین حالا فارغ از این که دولت آینده چه تصوری از این چالش ها خواهد داشت و برای رفع آنها چه برنامه ای را به اجرا خواهدگذاشت، می توانیم آنها را فهرست کنیم. این را می دانیم که بسته فرهنگ کوچک ، کم بضاعت و لاغرتر از هر زمان دیگری به دست دولت بعدی خواهد رسید و از این رو، کار مجموعه های فرهنگ آن دولت بسیار سخت خواهد بود. در این لاغر شدن، علاوه بر عملکرد مجموعه های فرهنگی، شیوع ویروس کرونا و زمینگیر شدن اغلب فعالیت های هنری در یک سال و چهار ماه گذشته، مزید بر علت بوده است. حتی برخی عملکردهای مثبت سال های اخیر، با همه گیری کشدار این ویروس، رنگ باخته اند و دوباره باید مسیرشان از ابتدا پیموده شود.

موسیقی

بخیر کردن آخر و عاقبت موسیقی
دولت یازدهم در دو سال پایانی خود با موضوع مهمی به نام کرونا دست و پنجه نرم کرد و این مساله بر تمام شؤونات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و از جمله آنها حوزه فرهنگ و هنر نیز تاثیر گذاشت. یکی از هنرهایی که تحت تاثیر کرونا با تغییراتی در عرضه و انتشار رو به رو شد، حوزه موسیقی بود. در دوران کرونا، میزان کنسرت های حضوری بسیار کمتر شد و بیشتر فضای اجراهای آنلاین بود که جدی گرفته می شد. این مساله در عین حال که بستری تازه را برای فعالیت های هنری آشکار کرد، باعث شد لذت تماشای یک اجرای زنده برای مخاطبان دست نیافتنی تر تلقی شود. در این گیر و دار، هرازگاهی نیز اجراهای حضوری برگزار شد که نکته عجیب آنها بالا رفتن قیمت این اجراها بود. افزایش شدید قیمت بلیت کنسرت امید حاجیلی و سه خواننده دیگر در تیر سال گذشته به بیش از سه برابر قیمت، مساله ای بود که خبر از آینده مبهمی برای کنسرت ها می داد. مخاطبان موسیقی نگران این هستند که با رفع محدودیت های کرونایی و از سرگیری اجراهای زنده و کنسرت های موسیقی، قیمت ها به چه میزان خواهد رسید. احتمالا در حوزه موسیقی، نخستین چالش دولت تازه نفس همین خواهد بود که تکلیف قیمت کنسرت ها را مشخص کند.
یکی از مهم ترین مسائلی که در - دست کم - 10 سال گذشته در فضای موسیقی شاهد بوده ایم، چالشی است که بر سر محتوا بین کارشناسان و تصمیم گیران حوزه موسیقی و هنرمندان وجود دارد. بعلاوه انتشار تک آهنگ ها مدت هاست که جلوی منتشر شدن آلبوم ها را گرفته است . این در حالی است که فروش آلبوم ها که مجموعه ای از تک آهنگ ها هم به اقتصاد موسیقی کمک می کند و هم مزایای فرهنگی دارد. نمود پررنگ تر این اتفاق را در حیطه موسیقی پاپ می توانیم ببینیم فضای آن به اعتقاد کارشناسان، روز به روز مبتذل تر و بازاری تر می شود. این دغدغه، تبدیل به سنگ بزرگی شده است که دیگر در فضای موسیقی، صرفا علامت نزدن است، نه هدفی بزرگ که می توان با برنامه ریزی درست به مرز تحقق آن نزدیک شد. متاسفانه محتوای بسیاری از موسیقی های این روزها نه استاندارد درست و لازم را از لحاظ کیفیت موسیقایی دارد و نه ترویج کننده و اشاعه دهنده مفاهیم درستی میان مخاطبان هستند. این مساله آنجا اهمیت پیدا می کند که مخاطب اصلی موسیقی های رایج امروزی نوجوانان و جوانانی هستند که امید اصلی کشور به آنهاست. سیاستگذاران در دولت های قبلی به جای برنامه ریزی های درست و زمینه سازی های اثرگذار در این زمینه ترجیح داده اند اقدامات رفع تکلیفی را در دستور کار قرار دهند. اما سوال اینجاست واقعا چه زمانی موسیقی کشور به ویژه پاپ – از این منجلابی که در آن گرفتار است، بیرون خواهد آمد؟ دولت بعدی اگر نخواهد مثل دولت های قبلی دست به کارهای رفع تکلیفی بزند، جدا باید فکری به حال این اوضاع بکند.

سینما

فکری برای صف اکران و توزیع عادلانه سینما
نزدیک دو سال از آغاز شیوع کرونا می گذرد و بدون تردید فوری ترین نیاز سینما همان نخستین چالشی خواهد بود که دولت سیزدهم را در ابتدای راهش با خود درگیر خواهد کرد. توجه به این نکته ضروری است که سینمای ایران تا پیش از کرونا هم به عارضه ای مبتلا بود که از آن با نام فیلم سوزی یاد می شد. عارضه ای که به فقدان تناسب میان حجم تولیدات سالانه سینمایی با ظرفیت اکران اشاره می کرد. هرچند که در میان کارشناسان بر سر علت آن از وجود مافیای اکران گرفته تا کمبود سالن های سینما اختلاف وجود داشت. با تمام اینها کرونا، قوز بالای این قوز گذاشت و بسیاری از فیلم های تولید سال 98 و تعدادی از تولیدات سال 99 هم پشت درهای سینما ماندند. حالا هر دولتی که بیاید اول از همه با مشکل برنامه ریزی برای اکران فیلم های این صف رو به رو خواهد بود. این مهم البته کارویژه شورای برنامه ریزی اکران است اما دولت نه تنها به عنوان عضو در این شورا حضور دارد بلکه نهایتا وظیفه تنظیم گری و تسهیل گری هم بر عهده وزارت فرهنگ متبوعه آن است و بلاشک در این موضوع مورد استیضاح و بازخواست اصناف و گروه های مرتبط قرار خواهد گرفت.
از ورود پول های کثیف به ساز و کار فیلمسازی کشور در شاخه های مختلف، از سینمایی گرفته تا نمایش خانگی که بگذریم، دست کم دو دهه است که سینمای ایران با معضل کمبود سالن و فقدان عدالت فرهنگی در توزیع این سالن ها به نسبت جمعیت هر شهر، دست وپنجه نرم می کند. این مشکل تا اندازه ای چالش کلان دولت ها محسوب می شود که حتی با ورود نهادهای دیگر چون حوزه هنری در بازسازی سالن های شهرهای مختلف، موسسات وابسته به شهرداری ها و همچنین خصوصی سازی، تاسیس و بهره برداری سالن های سینما باز هم این مشکل حل نشد و بلکه خود تبدیل به معضلی مضاعف گردید. حالا با انبوه سالن ها و پردیس های تجاری- سینمایی در برخی مراکز و مناطق در کلانشهرها مواجه ایم درحالی که هنوز برخی شهرهای دور از مرکز، فاقد حتی یک سالن سینما هستند. دولت با برنامه ریزی و به پشتوانه نقش تنظیم گری خود می توانست برای حضور نهادهای مختلف و سرمایه گذاری آنها در سینمای مناطق محروم، این وضعیت را سامان دهد اما تاکنون دولت های مختلف، این بار را بر دوش نگرفته اند. باید دید دولت سیزدهم بالاخره می تواند به اصلی ترین چالش سینما که سال هاست بر ساز و کار فیلمسازی کشور سایه انداخته، پایان دهد یا پس از چهار سال همچنان فقدان عدالت فرهنگی و چیره شدن مناسبات اقتصادی بر سالن سازی را به عنوان یک چالش پیش روی دولت بعد خواهد گذاشت؟

تئاتر

بماند برای دولتِ نجات غریق
کمتر کسی است در این ادعا مناقشه ای مطرح کند که شیوع ویروس کرونا، به تئاتر بیش از باقی هنرها آسیب زد؛ هنرهای نمایشی، از آنجا که به نفس حضور مخاطب وابسته اند، به مانند سینما و دیگر حوزه ها نتوانستند از مسیر نمایش آنلاین و... به حیات خود ادامه دهند و اگر بگوییم تئاتر دولتی و خصوصی ایران، امروز با ورشکستگی کامل فاصله چندانی ندارد، بیراه نگفته ایم. بنابراین نخستین چالش مجموعه فرهنگیِ دولت آینده در رابطه با تئاتر، بازگرداندن این ویرانه به مرحله ای پیش از ورشکستگی است. هنرمندان تئاتر دی ماه سال گذشته مقابل در مجلس شورای اسلامی تجمع و مطالبات شان را از دولت پیگیری و به کاستی ها اعتراض کردند. سپس آنها با اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی نیز جلسه ای برپا کردند. معیشت آنان کاملا با مشکل روبه روست و عجالتا کار دولت آینده، پیگیری و پرداخت وعده های مالی است که در طول یک سال گذشته به هنرمندان داده شده، اما تحقق پیدا نکرده است. اخیرا خبر رسید که مجلس برای حمایت از هنرمندان 350 میلیارد تومان مصوب کرده است ولی ایرج راد رئیس هیات مدیره خانه تئاتر هم مانند دیگر اعضای این تشکل می گوید، هیچ جزئیاتی درباره چگونگی پرداخت این مبلغ حمایتی نمی داند. با تغییر ساختار سیاسی کشور، هر یک از مجراهایی که در پیگیری پرداخت این حمایت مصوب، دخیل هستند، به راحتی می توانند از زیر بار این مسؤولیت شانه خالی کنند و این دولت آینده خواهد بود که باید پیگیر باشد.
پس از این که مطالبات مادی هنرمندان خسارت دیده از دوره رکود کرونا پرداخت شد، دولت آینده باید همه مسیرهای ممکن برای بازگشایی تماشاخانه های آسیب دیده را بپیماید. در این مسیر باید سنگ جلوی پای تماشاخانه های خصوصی نیندازد و چه بسا مسیر را برایشان تسهیل کند؛ تماشاخانه هایی که محصول نگاه مجموعه های فرهنگی دولت حسن روحانی به خصوصی سازی در حوزه فرهنگ بودند و در ابتدا با رونق نیز همراه بودند اما حالا کاملا به گوشه رینگ رفته اند. اَبَرچالش بعدی، بازگرداندن عموم مردم به سالن های تئاتر است. تئاتر ایران در دهه 90توانسته بود نمایش هایی را عرضه کند تا بسیاری از مردم برای اولین بار، تماشای یک نمایش را تجربه کنند. این مهم البته از مسیر نمایش هایی موسوم به نمایش های لاکچری نیز طی شده بود. حالا دولت باید بدون تأسی به چنین نمایش هایی دوباره عموم مردم را به سالن ها بکشاند و تئاتر را دوباره از این که هنر خواص باشد، با مردم نیز آشتی دهد.

تجسمی

کوتاه کردن دست دلالان
نخستین چالش دولت در رابطه با هنرهای تجسمی، به مانند دیگر حوزه ها، ابتدا تأمین خسارات ناشی از تعطیلی های دوره شیوع ویروس کرونا خواهد بود؛ خساراتی که هم هنرمندان و هم گالری دارها را در مواردی با خود درگیر و برخی را نیز از ادامه راه برای همیشه بازداشته است. در دوره تسلط کرونا بر فعالیت های هنری، دست دلالان این هنر از ماجراهای بازار کوتاه نشد. می دانیم که تجسمی، هنری است بیش از باقی هنرها درگیر دلال ها و پولشویان. آنها حالا منتظرند در اولین فرصت، کارهای معوقه شان را به نتیجه برسانند و شاید روزهای نخست دولت بعد را بهترین موقع برای کارشان بیایند. چرا که در این روزها دولت هنوز به طور کامل مستقر نشده و اجرای برنامه ها و فوریت هایش را آغاز نکرده است.
پس از توجه به فوریت های اقتصادی و آشفته بازارهایی چون حراج ها و ورود پولشویان و دلالان به آنها، دولت باید فکری به حال جشنواره های دولتی مرتبط با هنرهای تجسمی کند. این جشنواره ها هم از مسیر خود خارج شده اند و هم تاثیرگذاری خود را با وجود برگزاری حراج ها در بخش خصوصی از دست داده اند. آنچه به دولت و تصدی گری اش در حوزه هنرهای تجسمی مربوط است، یکی اش همین برگزاری جشنواره های دولتی است که باید به لحاظ ساختار آثار و شیوه های برگزاری با تجدید نظر رو به رو باشد. یکی دیگر از ابر چالش ها در این حوزه، حفظ و ترویج برگزاری آنلاین کارگاه های آموزشی و نیز نمایشگاه هاست. نمایشگاه ها در دوره تسلط شیوع کرونا، گاه توانستند فروش خود را به همان کیفیت سابق ادامه دهند و حالا دولت آینده می تواند از این ظرفیت استفاده کند.

صنعت نشر

کاغذ گران و فرهنگ مظلوم
در سال 1399 نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، تجربه تازه ای را پشت سر گذاشت و برای نخستین بار به صورت مجازی برگزار شد. این تجربه نقاط مثبت و منفی بسیاری داشت. از جمله این که دو روز ابتدایی نمایشگاه به علت فراهم نبودن زیرساخت های فنی، بسیاری از مراجعه کنندگان نتوانستند به بازدید و خرید کتاب بپردازند. از نقاط مثبت نیز می توان به آسانی تهیه کتاب برای ساکنان استان های مختلف کشور و امکان ارسال رایگان اشاره کرد. با این تجربه، امسال نیز کماکان چالش نمایشگاه کتاب برای دولت پیش رو باقی است.
دولت یازدهم که سال گذشته فرصت نمایشگاه را از دست داد و بین زمان برگزاری نمایشگاه حضوری تا نمایشگاه مجازی کتاب ماه ها تاخیر انداخت، امسال نیز اردیبهشت بی نمایشگاهی را رقم زد تا شاهد پیروزی دوباره کرونا بر نمایشگاه کتاب باشیم.
حال باید دید دولت آینده آیا مثل دولت قبل برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب را در دستور کار دارد یا این که اساسا تا اردیبهشت سال 1401 می خواهد نمایشگاهی چه حضوری چه مجازی برای کتاب برگزار کند یا خیر؟ اما این را با قاطعیت می توانیم بگوییم که حال مولفان و ناشران کشور به هیچ وجه خوب نیست و تعطیلی نمایشگاه بین المللی و نمایشگاه های استانی کتاب ضررهای جبران ناپذیری به صنعت نشر وارد کرده است. احتمالا لازم است دولت آینده در این حوزه برنامه ای ضرب الاجلی برای این حوزه تدارک ببیند.
بنا بر اعلام رئیس سندیکای تولیدکنندگان کاغذ و مقوای ایران در خرداد ماه امسال، قیمت کاغذ نسبت به پنج سال پیش، از هر کیلو 1800 تومان به 16 هزار تومان رسیده است! این افزایش سرسام آور سبب شده عملا چاپ کتاب در ایران به هیچ وجه عملی به صرفه نباشد. در حقیقت مهم ترین دلیل افزایش قیمت کاغذ، افزایش نرخ ارز است.
ماجرا از این قرار است زمانی دولت به کاغذ یارانه می داد و افراد می توانستند با دلارهای ارزان قیمت کاغذ وارد کنند اما دیگر دولت نمی تواند این تخصیص ارز را انجام دهد و به همین علت کاغذ به شدت گران شده است. در حال حاضر بسیاری از ناشران با انبوه کتاب هایی مواجه اند که قول انتشار آنها را به مولفان شان داده اند و با آنها قرارداد بسته اند اما به علت شرایط بد اقتصادی و قیمت بالای کاغذ توانایی انتشار این آثار را ندارند.
مساله دیگر مشکلی است که ناشر در فروش آثار چاپ شده اش دارد. شرکت های مختلف پخش کتاب، نصف میزان دو سال قبل در بازه زمانی مشابه نیز از ناشران کتاب نمی گیرند و این مساله کار ناشر را برای فروش به واقع بغرنج کرده است. ناشران خصوصی که در همه این سال ها با درآمد ناشی از فروش آثار قبلی شان توان انتشار آثار تازه را پیدا کرده اند، حالا در برزخی میان تولید و عرضه مانده اند و در این میان نقش مشکلات اقتصادی و قیمت کاغذ کم نیست.
مساله دیگر که آن را نیز باید به چالش های دولت آینده افزود، شرایط خاص مطبوعات در ایران است. در حال حاضر ژورنالیسم فرهنگی در کشور ما در مرز نابودی قرار دارد. مطبوعات با کاهش تیراژ مواجه اند و بسیاری از آنها در بازه یک سال اخیر و تحت تاثیر شرایط کرونا، از حجم صفحات روزنامه کاسته اند. البته در این سال ها مجلات تازه نفس و متنوعی به بازار مطبوعات عرضه شد که از حیث محتوا خلاق و پیشرو هستند. اما حیات این مجلات غالبا به یکی دو سال نمی کشد و باید به حال آنها فکری کرد. مهم ترین تدبیر در این زمینه، فراهم کردن زیرساخت ها، کاهش قیمت کاغذ و تسهیل فرآیند چاپ و عرضه است.

اقتصاد فرهنگ

امراض مسری اقتصادی
اقتصاد فرهنگ می تواند عبارتی بسیار کلی تر از آن چیزی باشد که امروز بیش از هر چیز نقل محافل فرهنگی و موضوع درددل های اهالی هنر کشور است. اقتصاد فرهنگ در شرایط بسامان و اوضاع مساعد می تواند اشاره به راهکارهایی برای توسعه بازار کالاها و خدمات فرهنگی و هنری داشته باشد اما حالا عارضه ها و امراض مبتلا به فرهنگ کشور ما از ناحیه اقتصاد آن قدر جدی و نافذ و تکان دهنده شده اند که بیشتر از نگاه به راه های پیشرفت باید جلوی آنها را بگیریم و این غده های سرطانی را کنترل کنیم. انواع و اقسام امراض اقتصادی در حوزه های مختلف هنر و فرهنگ، به انحای مختلف خصوصا در سال های اخیر خود را نشان داده اند.
در حوزه هنرهای تجسمی با شتاب گرفتن تاسیس و توسعه حراج های آثار هنری، طبقه ای جدید در ارتباط پنهان میان دولت، سرمایه داران و هنرمندان شکل گرفته که فقدان شناخت و البته اراده از سوی تیم فرهنگی دولت ها، باعث پیدایش چالش های مهمی ازجمله رانت ها، مافیاها، عرصه های مناسب برای پولشویی، اعتبارسازی دروغین برای برخی اسامی، قیمت گذاری های فیک و خرید و فروش آثار تقلبی شده است. این امراض در ساز و کار فیلمسازی به نحوی دیگر با ورود پول های کثیف به عرصه تولید، خود را نشان داده و البته اگر دنبال چالش های جرئی تر آن هم باشیم در نظام توزیع و اکران هم به شکلی دیگر بروز کرده است.
تئاترهای لاکچری، شکل دیگری از سرایت این امراض به حوزه هنرهای نمایشی است و عرصه موسیقی و دفاتر تولید و نشر موسیقی هم هرچند تاکنون موضوعات اخبار نبوده اند اما حرف و حدیث ها درباره ارقام درشت گردش سالانه مالی آنها، اگر تاکنون به امراضی مبتلایشان نکرده باشد بی شک به زودی هدف آن قرار خواهند گرفت. یارانه های کاغذ و کتاب هم به شکلی پیچیده تر و پنهان تر به بیماری تولید ناشران فیک و آویزان شدن شان به بودجه دولت، دامن زده است. حل این بیماری های مزمن و جاافتاده در سازوکار فرهنگ و هنر، چالش بزرگ دولت بعدی برای سامان دهی وضعیت پر درد اقتصاد فرهنگ خواهد بود.

قوانین زیرسختنی فرهنگ

فجایع کپی بدون رایت
فرا دولتی ترین و پایاترین معضل فرهنگی کشور بدون تردید مساله سامان دهی به حقوق مولف در کشور است. موضوعی که از دولت هم فراتر می رود و حالا چند سالی است معطل تصمیم گیری در مجلس، پشت درهای کمیسیون های فرهنگی و حقوقی باقی مانده است. علاوه بر چالش های قبلی این مساله در حوزه های مختلف فرهنگی و هنری، موضوع کپی رایت در دو دولت یازدهم و دوازدهم با سوالات بنیادین چالشی دیگری هم در ساحت سیاست خارجی گره خورد که حل این مساله را دوچندان دشوار کرد. طرح مساله پیوستن به کنوانسیون های بین المللی مانند برن که برای دولت آورده های دیگری فراتر از کپی رایت داشت و به نوعی این موضوع را دستاویزی برای پیوست های سیاسی برجام قرار می داد، راهکاراندیشی در این مساله را پیچیده تر کرد و عقب انداخت.
حالا در ادامه چند سال فقدان قوانین موثر در حوزه های مختلف هنر برای تعیین تکلیف مالکیت فکری آثار و به دنبال توسعه بسترهای نشر آثار و تکثر راه های دزدی و تقلب، هنرمندان، روز به روز بیشتر از این فقدان متضرر می شوند و هر ساعت بیش از قبل از این معضل آسیب اقتصادی و حتی اجتماعی و روانی می بینند. دولت های مختلف با پشت گوش انداختن یا پیچاندن لقمه دور سرشان، حل این معضل را عقب انداخته اند و به نظر می رسد مساله کپی رایت و پیگیری رفع موانع زیرساختی آن خصوصا در عرصه قانونی، باید سرلوحه اولین اقدامات دولت سیزدهم قرار گیرد و منقطع از نگاه به بیرون از مرزها با سامان دهی وضعیت کپی رایت در داخل کشور، فضای امنی را برای تولید آثار هنری و فرهنگی ایجاد کند. باید توجه داشت ادامه این نابسامانی نه تنها باعث ایجاد ناامیدی و ضررهای اقتصادی در قشر هنرمند و آسیب مستقیم بر حوزه فرهنگ خواهد شد بلکه مستقیما بر سایر عرصه ها چون اقتصاد و سیاست و اجتماع که ساحت تجلی فرهنگ عمومی است نیز اثر سوء خواهد گذاشت.

گروه فرهنگی / روزنامه جام جم

به گزارش خبرنگار ایکنا؛ عصر دیروز سومین مناظره انتخاباتی نامزد های ریاست جمهوری دوره سیزدهم برگزار شد و نظیر مناظره دوم که قرار بود به مسائل فرهنگی، اجتماعی و سیاسی بپردازد عملاً برنامه فرهنگی از سوی نامزد ها اعلام نشد.

اوضاع کنونی فرهنگ به ویژه حوزه نشر، سینما، تئاتر، موسیقی و ... نشان می دهد دولت های پیشین در گذشته نتوانستند در این زمینه اقدام سازنده و مؤثری انجام دهند. اکنون پس از چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی، حوزه فرهنگ و هنر روز به روز ضعیفتر و نحیف تر می شود و این نشان می دهد مهندسی فرهنگی در کشورمان جایگاهی ندارد و هر آنچه از راهبرد ها و استراتژی ها بوده یا روی کاغذ مانده یا امکان عملیاتی شدن نداشته است.

فرهنگ یک مسئله کلان است و توسعه فرهنگی یکی از اصلی ترین نیازهای جامعه محسوب می شود. هیچ شاخص معتبری نیز به اندازه توسعه فرهنگی حائز اهمیت نیست. شاخصی که می تواند مسائل اساسی و بنیادی کشور را تحت تأثیر قرار دهد. ما امروز در کشورمان با چالش های جدی اخلاقی، اجتماعی، خانوادگی و ... مواجه هستیم که همه ریشه در فقدان استفاده از فرهنگی و ابزارهای آن برای فرهنگسازی و آموزش و فراهم کردن زیرساخت های فرهنگی است.

اگر در بخش های جزئی تر فرهنگ نیز ورود کنیم، به عنوان نمونه، حوزه نشر کشورمان با چالش های جدی نظیر تأمین کاغذ، اختصاص یارانه کاغذ، سرانه مطالعه، کاهش تولید کتاب، ممیزی کتاب، قانون کپی رایت، قاچاق کتاب و ... مواجه است. ماه هاست که ناشران منتظر اختصاص کاغذ با ارز دولتی هستند، اما تعلل در این زمینه داد ناشران را درآورده است و کسی نیز پاسخگو نیست و تنها به وعده حل مشکل در روز های آتی اکتفا کرده اند.

اهالی ادبیات نیز اتفاقاتی را تجربه کرده اند که حاکی از این است که ادبیات برای مسئولان مسئله نیست. در یک دولت دفتر شعر وزارت ارشاد منحل می شود و در دولتی دیگر بنیاد شعر و ادبیات داستانی در بخش های اجرایی فرهنگی دیگر ادغام می شود.

در بخش هنر نیز چالش های عمده ای نظیر کمبود سالن های سینما و تئاتر، ساماندهی کنسرت ها، جلوگیری از لغو های سریالی و ... وجود داشته و هر یک از اهالی سینما، تئاتر، موسیقی، هنرمندان حوزه های تجسمی و ... هر کدام با مشکلات مختلفی مواجه بوده اند که برخی از آن ها حل نشده باقی مانده و یا چالش های بی پایانی را شکل داده است.

اگر مسئولان گذشته درک درستی از فرهنگ داشتند، می توانستند فرهنگ و هنر را از بن بست خارج کنند. متأسفانه تاکنون برنامه اساسی و زیربنایی برای اصلاح پایه های فرهنگ و هنر و اجتماع انجام نشده است و این در حالی است که مقام معظم رهبری بار ها به مسئولان تأکید کرده اند که فرهنگ هویت یک ملت است. ارزش های فرهنگی روح و معنای حقیقی یک ملت است. همه چیز مترتب بر فرهنگ است. فرهنگ حاشیه و ذیلِ اقتصاد نیست، حاشیه و ذیلِ سیاست نیست، اقتصاد و سیاست حاشیه و ذیل بر فرهنگند؛ به این باید توجه کرد. نمی توانیم فرهنگ را از عرصه های دیگر منفک کنیم؛ [اینکه] ما گفتیم مسائل اقتصادی و مسائل گوناگون مهم پیوست فرهنگی داشته باشد، معنای آن همین است؛ معنای آن این است که یک حرکت اساسی که در زمینه اقتصاد، در زمینه سیاست، در زمینه سازندگی، در زمینه فناوری، تولید، پیشرفت علم می خواهیم انجام بدهیم، ملتفت لوازم فرهنگی آن باشیم.

متأسفانه در هر دوره ریاست جمهوری چه دوره های قبل و چه دوره کنونی، صرفاً از هنرمندان به عنوان سلبریتی و چهره های مشهور یاد و فقط سوءاستفاده های تبلیغاتی از آن ها شده است. وقتی پای صحبت های مسئولان می نشینیم بسیار جذاب صحبت می کنند، اما طراحی جدی برای حل مشکل فرهنگی و هنری ندارند. ما اکنون در شرایطی قرار داریم که نیاز به حرف زدن نیست و باید عمل کرد.

متأسفانه تاکنون برنامه و استراتژی مشخصی را از سوی نامزد های ریاست جمهوری در حوزه فرهنگ و هنر ندیدیم و آن ها دستشان از برنامه و استراتژی فرهنگی خالی بود و یا در اولویتشان نیست. درست است که کشور درگیر مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم است، اما باید فرهنگ را هم در کنار این مسائل دید. زیرا فرهنگ نیز از اقتصاد و سیاست و ... جدا نیست و خود می تواند زمینه ساز اقتصاد فرهنگی برای قشر عظیمی از جامعه باشد.

یادداشت از سمیه قربانی
انتهای پیام

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو- رعنا مقیسه؛ در همه دوازده دوره گذشته، وقتی پای انتخابات و سیاست به میان آمده و میدان دوقطبی ها و مناظرات و میتینگ ها و رنگ ها در فضای جامعه گرم شده، کمتر کسی بوده که به فرهنگ و مشخصا هنر نیم نگاهی بیندازد. نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری و مشاورانشان اغلب یا فرهنگ را بی اهمیت شمرده اند و کنار گذاشته اند، یا به عنوان دستاویزی برای بزرگتر کردن سبد رای به آن پرداخته اند. می شود گفت که در تمام این سال ها فرهنگ هیچگاه عنصر مستقلی در سیاست گذاری محسوب نشده و همیشه مهجور مانده است. به بهانه نزدیکی به سیزدهمین انتخابات ریاست جمهوری با سجاد مهرگان سیاست پژوه و منتقد سینمایی، با نگاهی رو به آینده روندی که سینمای ایران در دهه نود طی کرد را از نظر گذراندیم. گفتگویی که نکات قابل توجهی برای سیاست گذاری دولت آینده در عرصه فرهنگ و مشخصا سینما خواهد داشت؛

با شرایط فعلی سینما شروع کنیم. سینمای ایران دوسال گذشته را در سکوت و خاموشی گذراند. سکوتی که کسی هم برای شکستنش کاری نکرد. با این شرایط حال سینمای ایران چطور است؟

فکر می کنم درباره وضعیت امروز سینمای ایران با گزاره سهمگین تری نسبت به سکوت و خاموشی رو به رو هستیم. عملا می توان گفت امروز سینمای ایران در آستانه مرگ است و در کما به سر می برد. بدتر اینکه این وضعیت هیچ عزاداری هم ندارد. یعنی نه مردم از اینکه سینمایی ندارند نگران هستند و نه دولت. سینماگران و پدرخوانده های سینمایی هم عملا دارند بازارشان را در جای دیگری تعریف می کنند. به سمت فضای VOD ها حرکت کرده اند و آن گردش مالی ای که قبل از این در سالن های سینما به دست می آوردند را امروز دارند در فضای VOD ها تامین می کنند. تنها بازنده واقعی این شرایط عموم خانواده سینما به معنای بدنه اصلی سینما هستند؛ کارمندها، ژورنالیست ها، و تعدادی از عوامل فنی سینما.

سجاد مهرگان اضافه کرد: من فکر می کنم اگر بخواهیم درباره وضعیت امروز سینمای ایران صحبت کنیم باید در رابطه با یک سه گانه صحبت کنیم؛ دولت، مردم و سینما. این روز ها توسط اهالی سینما این گزاره که مردم به سینما نیاز دارند، بار ها مطرح شده است. با این وجود ضعیف ترین، نادیده گرفته شده ترین و مهجورترین ضلع این مثلث مردم هستند. در واقع هیچکس توجه نمی کند که مردم چه می خواهند، کسی نیست که برای مردم اعاده حق کند یا حتی به این موضوع فکر کند که مردم در سینما به دنبال چه چیزی هستند؟ آیا مردم خودشان را در سینمای ایران می بینند؟ قطعا اینطور نیست. به همین دلیل اتفاقا به جای اینکه مردم به سینما نیاز داشته باشند، سینما به مردم نیاز دارد.

این منتقد سینما ادامه داد: من فکر می کنم بعد از 8 سال دولت آقای روحانی، دولت آینده باید به یک سوال اساسی پاسخ بدهد و آن سوال محور سیاست های سینمایی آینده باشد؛ اینکه چرا مردم فیلم می بینند، اما به سینما نمی آیند؟ بر اساس آماری که سازمان سینمایی در سال های مختلف ارائه داده است حتی در اوج شکوفایی دهه 90 سینمای ما نهایتا و در بهترین حالت رویابافانه 7 میلیون نفر مخاطب داشته است، کمتر از 10 درصد از جامعه ایران! این آمار به این معناست که مردم ما در این دهه احساس کرده اند به سینما نیاز ندارند. این 7 میلیون نفر هم مخاطبین ثابت سینما هستند. مخاطبینی که سینما آمده داخل سبد فرهنگی زندگیشان و هرفیلمی روی پرده بگذارید به سینما می روند.

من فکر می کنم سیاست های آینده دولت ایران در عرصه فرهنگ و به خصوص در عرصه سینما باید توجه به این مسئله باشد که چطور کاری کنیم که 80 میلیون ایرانی در سال حداقل یکبار به سینمابروند؟ علاوه بر این باید هاضمه مان را بیشتر کنیم و به این موضوع فکر کنیم که چطور کشور های منطقه یعنی خاورمیانه یا آسیای نزدیک یا اروپای نزدیک مشتاق دیدن فیلم های ما باشند؟

علت روندی که از سال های گذشته درباره مخاطبان سینما طی کرده ایم و امروز ما را به این شرایط رسانده چیست؟ در واقع چرا مردم ما احساس نمی کنند که به سینما احتیاج دارند؟

پاسخ در این است که ببینیم در سه گانه دولت، مردم و سینما، دولت چطور بین مردم و سینما تنظیم گری می کند. دولت در این دهه به هیچ وجه به سینما به عنوان یک هنرِ فرهنگ فروش نگاه نکرده است. می گویم فرهنگ فروش. یعنی سینما باید بفروشد و جذاب باشد، اما باید فرهنگ بفروشد. با این وجود نگاه دولت به سینما تنها به عنوان عنصر رای آور بوده. یعنی ریاست های محترم جمهور و همینطور مدیران سینمایی ما فکر می کردند که با سینما و با حمایت از فضای هنرمندان می توانند رای بیاورند.

بار ها شنیده ایم که اهالی سینما می گویند ما به این خاطر اینطور فیلم می سازیم که مردم می خواهند. من فکر می کنم این جمله بزرگترین دروغ تاریخی است که هر دولت و سینماگری می تواند به مردمش بگویند.

همین نگاه باعث شد که تنها سیاست سینمایی موجود در دولت آقای روحانی تبدیل شود به نمک گیر کردن اهالی سینما. نمک گیرکردن هم انواع مختلفی دارد؛ گاهی تبدیل می شود به اهدای دکتری افتخاری و فوق لیسانس افتخاری، گاهی می شود بودجه دادن برای یک فیلم، گاهی جشنواره برگزار کردن و بعضی اوقات می شود قانون گذاری نکردن برای جلوگیری از ورود پول کثیف به سینما. نمک گیر کردنی که نه به نفع اهالی اصلی سینماست و نه به نفع مردم. تنها به نفع دولت محافظه کار است و پدرخوانده های سینمایی. در این فضا که سینماگران با سلایق های دولتی فیلم می سازند و سلایق مستقلِ به سمت مردم، کمتر در سینمای ایران دیده می شوند، نباید انتظار نباید داشته باشیم که مردم به سمت سینما بیایند وخودشان را در سینما ببینند.

این سیاست پژوه سینمایی ادامه داد: بار ها شنیده ایم که اهالی سینما می گویند ما به این خاطر اینطور فیلم می سازیم که مردم می خواهند. من فکر می کنم این جمله بزرگترین دروغ تاریخی است که هر دولت و سینماگری می تواند به مردمش بگویند. اتفاقا مخصوص ما هم نیست. دوره ای در تاریخ سینمای آمریکا هم این جمله گفته می شد. سیدنی لومت کارگردان برجسته آمریکایی جایی در کتاب فیلم ساختن می گوید این جمله در دوره هایی از سینمای آمریکا گفته می شد. در صورتی که این نتیجه مهندسی نگاه کردن به فضای فرهنگ است.

وقتی به تاریخ سینما نگاه می کنیم؛ در دهه 30 که رکود بزرگ اقتصادی آمریکا را داریم، دولت یکباره قیمت بلیط سینما را پایین می آورد و طرح های حمایتی برای مردم می گذارد تا مردم بتوانند به سینما بیایند. از طرف دیگر شروع می کنند به خلق ژانر های متفاوتی که بر اساس آن ها بازهم مخاطب بیشتری را به سمت بیاورند. اصلا دلیل پدید آمدن ژانری مثل نوآر در سینمای آمریکا، آوردن مردم به سینماست. چرا؟ چون مردم فکر می کردند مافیا های اقتصادی دارند پول آن ها را میخورند، که چقدر شبیه وضع امروز ما هم هست، و مطابق این موضوع در سینما ژانر نوآر پدید می آید در آن یک کارآگاه سعی می کند مافیا ها را پیدا و سرکوب کند.

این نکته خیلی مهمی است. یعنی اساسا سینما کاری می کند که حرف مردم دیده بشود و حالا به همین دلیل آن ها به سالن سینما می آیند. نکته دیگر اینکه در آن دهه کمدی های اسکروبال به وجود می آید. کمدی هایی از جنس اکشن کمدی که با ایجاد فضایی شاد و مفرح و نقد ثروتمندان، سرگرم می کنند و باعث می شود مردم خودشان را با حال و هوای کمدی تخلیه کنند. این ها فضا هایی است که به مردم کمک می کند.

این منتقد سینما در مقایسه سینمای امروز ایران و دهه 30 آمریکا از لحاظ وقوع بحران در جامعه گفت: سینمای ایران در دهه اخیر به شدت از جامعه ایران عقب افتاده است و به کشور کمکی نمی کند. سینمای ایران به توریست کمک نمی کند، به آموزش، عدالت محوری و اقتصاد ایران هم کمک نمی کند. سینما در این سال ها و به خصوص در وضعیت کرونا وبال گردن اقتصاد ایران بوده است. این شرایط باعث می شود که ما این توجیه ها را بشنویم که مردم اینطور می خواهند، پس ما اینطور فیلم می سازیم .

سیدنی لومت می گوید که این جمله بزرگترین توهین و نتیجه نگاه مهندسی به فضای فرهنگ است. نگاه مهندسی می گوید: امروز هوا سرد است، مردم به لباس گرم نیاز دارند. به سرعت مشکل را حل می کند. در فرهنگ نباید مخاطب را با این شیوه بسنجیم. مؤلفه های مختلفی برای شناخت مخاطب در فضای فرهنگ وجود دارد و بسیار هم پیچیده است. ما در فضای فرهنگ مخاطب ثابت و پایداری نداریم، هرروز سلیقه مخاطب عوض می شود و ما نمی توانیم بگوییم امروز لباس گرم می خواهد. شاید همین ساعت لباس گرم بخواهد، اما یک ساعت دیگر به چیز دیگری نیاز داشته باشد.

مهرگان ادامه داد: دولت ها باید پویا باشند. بزرگترین نقدی که نسبت به دولت در ده سال اخیر در حوزه فرهنگ وجود دارد این است که هیچوقت به استقبال آینده نرفته است. برای مثال چرا دولت نباید سال ها قبل به استقبال شرایطی می رفت که الان در بحران کرونا با آن روبروییم؟ ما Drive-in Cinema یا سینما های روباز را همیشه همه جای دنیا داریم و دولت ها به استقبال آن ها رفته اند. شاید تا پیش از این جمعیت آماری کمی به این سینما ها می رفتند، ولی دولت همیشه آن ها را حفظ کرده است. درباره پرورش VOD ها هم همین مسئله وجود دارد. ما برای قانون گذاری در حوزه VOD ها و محتوای فضای مجازی تا زمانی که در دامن ویروس منحوس کرونا نیفتادیم، عملا کاری نکردیم.

درباره سه گانه ای که در نسبت سینما، مردم و دولت مطرح کردید سوالی به وجود می آید؛ در دهه اخیر ما شاهد موجی از فیلم های کمدی مبتذل در سینما بودیم که نسبت به اقتصاد سینمای ایران هم خوب فروختند و دقیقا همین توجیه که به دلیل استقبال و خواست مردم ساخته می شوند، درباره این نوع فیلم ها گفته می شود. آیا ظهور و گسترش این فیلم ها مربوط به سیاست های دولت است یا به دلیل جریان مالی ای است که در انفعال دولت وارد سینما شده و عملا به سینمای ایران جهت دهی می کند؟

سرمایه محافظه کار است. هرکسی که سرمایه ای دارد ذاتا محافظه کار می شود. پس طوری سرمایه گذاری می کند که پول از دست نرود. این یک طرف ماجراست و دولت طرف دیگر. دولت هم اگر محافظه کار باشد و به جای اینکه نقدپذیر باشد منتقدی کند، جمع این دو می شود یک فضای خنثی که تهیه کننده می گوید من با کمترین هزینه می خواهم بیشترین سود را به دست بیاوریم و نمی خواهم در درجه اول ممیزی بشود و در درجه دوم سرمایه ام از دست برود؛ و می داند اگر در فیلم بحث های سیاسی و اخلاقی و فلسفی کند فیلمش را توقیف می کنند. با این شرایط تنها موضوعی که اگر در فیلم باشد توقیف نمی شود ابتذال است. چون دولت می گوید در ابتذال کسی به من نقد وارد نمی کند. حتی فیلم های طنزی داشتیم که با نگاه نقادانه دولت را زیر سوال می بردند و جلویشان گرفته شده است.

دولت در این دهه به هیچ وجه به سینما به عنوان یک هنرِ فرهنگ فروش نگاه نکرده است. می گویم فرهنگ فروش. یعنی سینما باید بفروشد و جذاب باشد، اما باید فرهنگ بفروشد. با این وجود نگاه دولت به سینما تنها به عنوان عنصر رای آور بوده.

این منتقد فرهنگی ادامه داد: به نظر من اینجا هم دولت مقصر است. بر اساس آمار هزینه اجرایی دولتی یعنی هزینه ای که دولت برای امورات خودش دارد، چیزی حدود 1300 میلیارد تومان است. بر اساس آمار چیزی حدود 1000 میلیارد این مبلغ به مجوزدهی تخصیص داده می شود. یعنی وزارت ارشاد با اینکه هیچ برنامه ای برای آینده نزدیک و دور ندارد، خودش را به مجوزدهی مشغول کرده است. در واقع وزارت ارشاد را می توانیم فقط به عنوان ارگانی که دائما تحت عنوان شورا های مختلف مثل شورای پروانه نمایش و شورا مجوز ساخت، مجوز می دهد. متصور بشویم. چون فکر می کند اگر همین گلوگاه را بگیرد کافی است و درنهایت می خواهد با این اقدامات رأی بیاورد و کسی نقدش نکند. نتیجه اش می شود دقیقا همین ابتذالی که در سینما وجود دارد.

سجاد مهرگان درباره اقداماتی که دولت آینده باید انجام بدهد گفت: دولت آینده جدا از اینکه چه کسی در نهایت ریاست آن را بر عهده می گیرد. سه مورد را باید در حوزه فرهنگ، اقتصاد، آموزش و سلامت اصل و اساس قرار بدهد. به عنوان یک سیاست پژوه می توانم بگویم که تقریبا مسائل حوزه های مختلف کشور ما یکسان هستند و تنها جنسشان با هم متفاوت است؛ بنابراین سه مسئله مهمی که دولت باید در دستور کارش قرار بدهد این موضوعات هستند: اول عدم مداخله در قیمت. به نظرم هیچ دولتی در آینده ایران نباید در قیمت مداخله کند و قیمت باید توسط بازار در تناسب بین کیفیت و مردم و بازار تعیین شود.

دومین نکته انحصار است. ما در فضای فرهنگ انحصار های شدیدی داریم؛ در دل بازیگران، در دل طراحان صحنه، در دل فیلمبرداران، در دل فیلم نامه نویسان. فضای شورا ها انحصار خلق می کند، ما وقتی تهیه کننده ای داریم که هم در شورای صنفی نمایش است هم در شورای پروانه ساخت، یعنی به او اجازه می دهیم هم به خودش مجوز بدهد و هم به مجوزش پروانه ساخت بدهد! در حال حاضر خیلی از اوقات لابی تهیه کننده ها هستند که تصمیم می گیرند یک فیلم چقدر بفروشد. برنامه ریزی می کنند که فیلم طوری در سالن های سینما توزیع شود که مقدار مشخصی بفروشد. یا طوری در VOD ها عرضه شود که این میزان بفروشد. این انحصار از کجا پدید می آید؟ از قدرتی که دولت تحت عنوان شورا های پروانه ساخت و نمایش و انواع شورا ها دارد به آن ها می دهد.

نکته سومی هم که به غیر از مداخله قیمتی و انحصار وجود دارد تضارب منافع است. تضارب منافعی که در شورا های سینمایی ایران وجود دارد در نهایت باعث می شود خیلی اوقات قانونی به تصویب نرسد چراکه به نفع گروهی از فضای سینمایی نیست و باعث می شود حتی به مجلس نفوذ داشته باشند و جلوی تصویب یک قانون را بگیرند.

کد ویدیو
دانلود

فیلم اصلی

به گزارش خبرنگار ایلنا، سینما حال و روز خوشی ندارد؛ این موضوع را می توان در اکران ها و فروش فیلم های در حال اکران دید. فقط کرونا باعث این رکود نیست و عدم رضایت مخاطبان از فیلم ها و وضعیت بحرانی معیشت مردم یکی از اصلی ترین دلایل این رکود است. سینمای فیلم کوتاه و مستند اما داستان متفاوتی دارد، این فیلم ها طی دوران پاندمی کرونا روند رو به رشدی داشتند و توانستند با حضوری بیش از گذشته در عرصه های جهانی کسب جایزه و درآمد کنند. برای اطلاع از اوضاع و حال و هوای فیلمسازان فیلم های کوتاه به سراغ یکی از فیلمسازانی رفتیم که طی این ماه ها فیلم هایش در جشنواره های زیادی حضور داشته و جوایزی نیز کسب کرده است. با نوید نیکخواه آزاد درباره اوضاع سینما و انتظار سینماگران از دولت آینده مصاحبه ای داشتیم که می خوانید.

حال و هوای سینما را طی هشت سال گذشته چگونه ارزیابی می کنید؟ آیا در این هشت سال پیشرفتی در سینما، چه داستانی، چه مستند و چه کوتاه داشتیم یا خیر؟

بگذارید از سینما به عنوان یک کلیت بگذریم و دامنه آن را محدود کنیم به جغرافیای ایران تا بتوان داخل این چارچوب پاسخی شایسته به این پرسش داد. سینمای ایران حال روحی مناسبی ندارد و هشت سال گذشته و حتی پیش از آن را در نوعی از افسردگی و پژمردگی گذرانده، این افسردگی چنان بر چرخه تکرار افتاده که فکر می کنم سینما مدت هاست حالی به جز این را به خود ندیده و دست کم شاید ورای آن حال و روزی نمی شناسد که ریشه آن در گذشته است؛ گذشته ای که عمرش بیش و فراتر از هشت سال سپری شده است.

فکر می کنم سینمای ایران از جهاتی به پس رفته است و از جهاتی به پیش. اینکه به روشنی بگوییم سینما در فیلم کوتاه یا بلند، یا به طور مشخص در شاخه های داستانی و غیر داستانی رو به جلو بوده یا به عقب و رأی قاطع صادر کنیم، به دید من، یک بررسی جامع می طلبد و از ظرفیت این گفت و گو خارج است.

بیایید روی برگی از کاغذ یک خط مستقیم رسم کنیم. نقطه آغازش را تولد حیاتِ این هشت ساله بگذاریم و بگوییم سینما قرار بوده در این هشت سال به چه نقطه ای و چه جایگاهی برسد و چه اتفاقی را متصور بوده ایم. یک خط متقاطع بر آن رسم کنیم تا بدانیم حالا کجای آن قرار داریم. اگر فرض کنیم اسکار فروشنده فرهادی نقطه طلایی حیات سینمایی این هشت ساله بوده، این اتفاق خجسته را باید مربوط بدانیم به دوره کودکی حیاتِ سینمایی هشت سال گذشته و در میان سالی و کهن سالی دوره مورد سؤال، شاید نتوان به اتفاقی تأثیرگذار هم پای درخشش سینمای ایران در ابتدای این دوره اشاره کرد. در حوزه فیلم کوتاه، به ویژه داستانی و مستند، فیلمسازها توانسته اند قدم های مؤثری در صحنه جهانی بردارند و حضور چشم گیر و درخشان در جشنواره های معتبر جهانی در سه سال گذشته گویای این مهم است. سینمای ایران، به دید من، رو به جلو گام برداشته، چه در فیلم کوتاه چه در فیلم بلند. این اما به معنای آن نیست که حال سینما خوب بوده است. این یعنی حال سینما وخیم بوده و تنها در این چند سال دست و پا زده تا از شدت و حدّت این وخامت بکاهد.

برای شما که در حوزه فیلم کوتاه فعال هستید، آیا دولت ها تفاوتی دارند؟ اگر دوباره فردی خارج از سینما، زمامدار امور سینمایی شود آیا می توان به پیشرفت سینما امیدوار بود؟

تفاوت دولتی با دولت دیگر برای من در اندیشه و نگاه به امور است؛ هرچند دولت نمی تواند مجری اندیشه و نگاهی جدا از خط مشی و سیاست نظام باشد. اینکه نگاه و اندیشه دولت را همسو با جهان خود ببینیم، باعث مسرّت است و ایجاد امیدواری می کند؛ هرچند این امیدواری می تواند بدل به ضد خودش شود. همیشه به تغییر فکر می کنم و تلاش. تغییر دولت را همیشه در جهت بهبود و سازندگی امور دانسته ام و قرار است دولت ثروت باشد و نعمت و شکوفایی. فرد را عامل سازندگی و شکوفایی سینما نمی دانم. اگر سینمای ایران را کشتی به گل نشسته ای فرض کنیم، یک فرد ابرقهرمان هم باشد، نمی تواند کاری از پیش ببرد. من درباره مدیریت قوی حرف می زنم و قوت مدیر. اندیشه یک مدیر کارآمد است که قرار است نجات بخش باشد. یک مدیر زمانی می تواند نجات دهنده باشد که سیاست سازنده ای را اجرا کند. در بسیاری مواقع سیاست سینمایی کشور با اندیشه زمامدار امور سینمایی در تضاد بوده و به همین دلیل، کاری پیش نرفته است. حرف من این است که اول سیاستی سازنده را تبیین کنیم، هدف را سازندگی و آبادانی تعریف کنیم، بعد آن فردِ کارآمد، چه از بطن سینما یا خارج از آن، با تدبیر و مدیریت قوی، سینما را به سوی آبادانی براند.

با خروج از کرونا چه انتظاری از مسئولان دارید؟ مدیران سینمایی چگونه می توانند سینما را از این بحران خارج کنند؟

در زبان چینی واژه بحران از دو کلمه تشکیل شده است: خطر + فرصت. با خطر ابتلا به کرونا هر روز دست و پنجه نرم می کنیم، اما مهم این است که فرصتی در این خطر ببینیم تا به نفع اتفاق های مثبت و مؤثر آن را مصادره کنیم. شاید بهتر باشد از دولتمردان بپرسیم برای برون رفت از این بحران آیا اصلا برنامه ای دارید؟ حسابی دارید؟ کتابی دارید؟ و بعد ببینیم آیا دولت آن قدر توانمند است که بتواند انتظارات اهالی سینما را که انتظارات پایینی هم نیست، برآورده سازد. شاید شیرین ترین خاطره ای که به جا مانده و به یاد داریم بازمی گردد به روزهایی پیش از این همه گیری و شاید آرزوی هر روزه باشد که برگردیم به آن دوران، اما در آن دوران هم سینما در بحران بوده، پیش از آن هم در بحران بوده ایم. احساس امنیت در دوره بحران پیش از کرونا از یک ثبات می آید. پس آرزوی ما بازگشت به یک ثبات است، ثباتی همه جانبه که رنگی از بحران به خود نداشته باشد. بیایید بگوییم از فردا دیگر ویروس کرونا وجود نخواهد داشت و خطر آن از زندگی ها رخت بربسته است. بعدش چه؟ همه جا گل می شود و گلستان!؟ و همه چیز رنگ رونق و عطر پیشرفت می گیرد؟

فکر می کنم آمادگی خروج از کرونا در ایران و بسیاری از نقاط جهان وجود ندارد. اگر با دیدی اجمالی از نظر بگذرانیم، می بینیم که تعداد بی شماری مجموعه های اینترنتی و فیلم های کوتاه و بلند ویژه نمایش آنلاین تولید شده اند و یا در حال ساخت هستند و درصد بسیاری از مخاطبان از اینکه در محیط امن خانه و خانواده با بودجه ای ناچیز، بسیار کم تر از هزینه ای که باید برای رفتن به سینما و متعلقات وابسته به آن کنار گذاشت، می توانند فیلم ببینند و از حضور یکدیگر نیز لذت ببرند، راضی هستند. با همه گیری کرونا جشنواره های بی شماری در زمینه فیلم به وجود آمده اند، جشنواره هایی که حیات خود را مدیون ویروس کرونا بوده اند و تعداد قابل توجهی از این جشنواره ها به صورت موضوعی به ویروس کرونا و فرنطینه می پردازند. حتی فکر به این تغییر بزرگ و خروج از این بحران، دوباره عمیقا زندگی ها را تحت تأثیر قرار خواهد داد. پس حتی خروج از کرونا خود زاینده بحرانی دیگر خواهد بود. من فکر می کنم بحران ویروس کرونا در ابتدا رهگذر بوده، بعد میهمان زندگی هایمان شده و حالا صاحب خانه شده است. شاید بیشترین انتظار من این است که اجازه ندهیم این ویروس و بحرانش صاحب خانه بماند. الگو و ساختار بحران در سینما را در زمان همه گیری و پیش از آن شناسایی کنیم و آن الگو را بشکنیم و از دل همین بحران اتفاقی را رقم بزنیم که مثبت باشد و سازنده و سر به سوی آبادانی و سازندگی داشته باشد. به نظرم، بحران حاضر اضلاع بی نهایتی دارد و نمی توان آن را در طوماری بلندبالا فهرست کرد یا یکی یکی نام برد. فکر می کنم این بحران مثل جنازه روی زمین مانده و بو گرفته است. باید آن را با هم یاری از زمین برداشت و دفن کرد.

فیلم کوتاه و مستند بیشترین افتخار را در جشنواره های خارجی برای ایران داشتند، آیا امیدوارید که در دولت بعد نگاه بهتر و درست تری به سینمای فیلم کوتاه و مستند بشود؟

پاسخم را با نقدی به پرسش شما آغاز می کنم، فکر می کنم این به خودی خود فرض نادرستی است که نگاه دولت حاضر را به فیلم کوتاه و فیلم مستند خوب و درست بپنداریم. ابتدا به ساکن بگوییم آن نگاه خوب و درست دولت به فیلم کوتاه و سینمای مستند چه بوده و بعد با خودمان فکر کنیم در زهدان این نگاه چه پتانسیلی برای رشد و باروری وجود دارد و اصلا آن نگاه درست تر و بهتر چیست و چه مختصاتی دارد. دولت ها و مردانشان در مقام صحبت همیشه کوشیده اند وعده های رنگارنگ و آب داری سر سفره های مردم بگذارند؛ وعده هایی که تنها عاریه اند و جنبه آرایش و زینت بخشی به یک سفره خالی را دارند. این خود ما هستیم که وعده اصلی را به خود می دهیم و شکم مان را با فکر کردن به آن، صابون می زنیم. اگر از ابتدا فکر کنیم این سفره خالی است، تنها بوی کباب می آید و خبری از کباب نیست، وعده ای به خودمان نمی دهیم تا بخواهیم دلی از عزا درآوریم.

در سال های گذشته فیلم کوتاه و سینمای مستند بدون پدر و مادر یا به عبارت دیگر قیم بوده و بارش را خود به دوش کشیده است. از قدیم گفته اند موفقیت هزار پدر دارد و شکست یتیم و بی کس است. موفقیت فیلم کوتاه و سینمای مستند را نمی توانم به پدری نسبت دهم که ترک فرزند و خانواده کرده است. نگاهی که به فیلم کوتاه و سینمای مستند وجود دارد، مثل نگاه به فرزندان خلف و صالح یک خانواده است. یعنی فکر می کنیم این فرزندان صالح و خلف اصلا باید نیکوکار باشند و پرتلاش و هرگز از راه به در نمی شوند؛ اصلا به جز این را نباید به ذهن راه داد و تمرکز را باید گذاشت بر فرزندانی که راه ترکستان را در پیش گرفته اند! می خواهم بگویم فیلم کوتاه و سینمای مستند به حال خود رها شده اند، چون چه کاری صورت بگیرد چه نگیرد، با خود فکر می کنیم راهش را می رود. یک دلیل مهم وجود چنین نگاهی این است که مسئولان و متولیان امور سینمایی از حال فیلم کوتاه و سینمای مستند بی خبرند و لابد با خود می گویند بی خبری نشان از خوش خبری دارد! شاید بهتر باشد متولیان امور سینمایی نسبت به فیلم کوتاه و سینمای مستند صله رحم کنند. گاهی با یک دلجویی ساده دل مان محکم و استوار می شود و خود را از بغضی که در این سال ها در وجودمان کمین کرده، رها می کنیم.

انتظار شما از دولت آینده چیست؟ فکر می کنید که با سرکار آمدن دولت بعدی فضا بسته تر خواهد شد و یا اینکه می توان امیدوار بود که اوضاع سینما بهتر شود؟

انتظار دارم دولت آینده با اصولی که خود مبین آن است، موافق باشد و به اصولی که تعریف می کند، پشت پا نزند و در عین حال، به اصلاح فکر کند، به بهبود امور و سازندگی. خط بطلان بکشد بر هر اندیشه و نگاه که زیست سینما را به خطر انداخته و تهدید می کند. ما مردم و فرهنگی هستیم که به امیدو قهرمان نیاز داریم؛ قهرمان بودن یعنی توانایی فراخواندن امید، آن هم در جایی که ذره ای امید وجود ندارد. مثل برافروختن کبریتی برای روشن کردن دنیایی تاریک، یعنی نشان دادن وجود دنیایی بهتر. نه آن جهان بهتری که می خواهیم وجود داشته باشد، بلکه آن جهان بهتری که اصلا نمی دانستیم ممکن است وجود داشته باشد.

سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر در یک نگاه مازیار معاونی

مایلم بحث را با این نکته آغاز کنم که تصمیم چند سال پیش مسئولان برگزارکننده جشنواره فیلم فجر برای جداکردن بخش بین الملل از بخش داخلی جشنواره، چه تصمیم خوب و به جایی بوده که هویت مستقل بخش جهانی و خارج شدن آن از زیر چتر توجهات و حواشی ریز و درشت بخش داخلی را به دنبال داشته است؛ اما جشنواره جهانی امسال یک ویژگی متمایزکننده دیگر هم داشت، اینکه با وجود ادامه شیوع اپیدمی کرونا که به تعطیلی اجباری جشنواره در سال گذشته انجامید و با درنظرگرفتن تغییر دبیر جشنواره که به هر حال تا جاافتادن تیم برگزار کننده جدید، دشواری های های خاص خود را در پی دارد، عملکرد محمدمهدی عسگرپور و گروه همراهش در برگزاری و رونق نسبی جشنواره را می توان موفق ارزیابی کرد.

یکی از نکات مهم و البته تأسف برانگیز جشنواره امسال، عدم حضور میهمانان خارجی جشنواره به دلیل محدودیت های کرونایی بود. بر کسی پوشیده نیست که در ادوار پیشین حضور سینماگرانی از کشورهای مختلف دنیا به ویژه فیلم سازانی که در دنیای سینما برای خود اسم و رسمی دارند، یکی از دلایل اصلی روشن نگه داشتن چراغ رونق جشنواره و ارتقای جایگاه آن در سطح بین المللی بود و در نبود این مؤلفه مهم که هم متن و هم حاشیه را در بطن خود داشت جشنواره به هر حال آسیب هایی دید. شرایط ناشی از کرونا البته تنها به عدم حضور سینماگران خارجی محدود نماند و دو بخش مهم و شناخته شده جشنواره جهانی یعنی بازار فیلم و دارالفنون را هم متأثر کرد. بخش بازار فیلم در برقراری تعامل و معرفی آثار کشورهای مختلف به یکدیگر به ویژه فراهم کردن شرایط راهیابی آثار سینمای ایران به بازارهای بین المللی بخشی مهم و تعیین کننده است و کرونای نابکار این فرصت را از سینمای ایران و البته در مقیاسی کلی تر از سینمای دنیا دریغ کرد. درباره بخش دارالفنون هم که کارگاه های آموزشی جشنواره در دل این بخش برگزار می شد و از جذابیت های انکارناپذیر تمام ادوار جشنواره بود، شرایط اپیدمی مانع از این گردهمایی فرهنگی- هنری در ابعاد گسترده شد و تا حدودی جشنواره را از نفس انداخت.
اما در این دوره از جشنواره هم فیلم هایی در ژانرهای گوناگون سینمایی با تنوعی قابل قبول از سراسر دنیا شرکت داشتند؛ از کشورهای حوزه اسکاندیناوی در شمال اروپا تا اسپانیا، فرانسه و سوئیس، آثاری از ژاپن، چین و ویتنام متعلق به سینمای خاور دور به انضمام فیلم هایی از سینمای هند و برخی کشورهای عربی از جمله آثار شرکت کننده در این دوره از جشنواره فجر بودند، ولی آنچه نه بر مبنای یک آمارگیری دقیق و مبتنی بر مطالعه مورد به مورد و حساب و کتاب به ذهن تماشاگران جشنواره (که بیشتر از اهالی عرصه های نقد و تحلیل سینمایی بودند) متبادر می شد، حضور پررنگ کشورهای شرق اروپا در سی و هشتمین دوره جشنواره بود. تقریبا روزی نبود که در فهرست فیلم های روزانه جشنواره اثری از سینمای کشورهای موسوم به بلوک شرق را روی پرده یکی از پردیس های چارسو نبینیم، آثاری از روسیه، اسلوونی، صربستان، مجارستان و دیگر کشورهای این منطقه جغرافیایی و فرهنگی در این بخش به نمایش درآمدند که البته در میان آنها اثر چندان شاخصی به چشم نمی خورد، حتی فیلم بن بست ساخته ویکتور میدرندورفر که محصول مشترک سه کشور اسلوونی، صربستان و مقدونیه بود و بسیاری از منتقدان شاید بنا بر تبلیغات انجام شده برای تماشای آن به جشنواره آمده بودند هم اثر خوب و تأثیرگذاری از کار درنیامد و در برآورده کردن انتظارات ناموفق بود.
شاید تنها فیلم خارجی که تا حدود قابل توجهی انتظارات کارشناسان شرکت کننده در جشنواره را برآورده کرد فیلم هلن ساخته آنتی یوکینن و محصول مشترک سینمای فنلاند و استونی بود که پرداخت جذاب درون گرایانه در کنار قاب بندی های چشم نواز و بازی های خوب نقش آفرینانش با وجود کشداربودن برخی از فصل ها، در مجموع تماشاگر را راضی از سالن نمایش بیرون می فرستاد.
در میان فیلم های داخلی هم فیلم دشت خاموش ساخته احمد بهرامی رزا که دست کم نگارنده پیشینه ای از او به یاد نمی آورد، می توان قابل اعتناترین فیلم ایرانی جشنواره تلقی کرد که با تأیید نسبی اکثریت منتقدان شرکت کننده در جشنواره همراه شد. حبیب احمدزاده با فیلم اگر باد بایستد و احسان عبدی پور با فیلم میجر که در اتمسفر جغرافیایی و فرهنگی جنوب کشور ساخته شده بود هم از جمله دیگر فیلم سازان شناخته شده تر جشنواره جهانی در بخش آثار داخلی بودند. البته هیئت انتخاب جشنواره طرفداران آثار قدیمی سینمای ایران را هم بی نصیب نگذاشته بود و دو فیلم سفر سنگ ساخته مسعود کیمیایی و بدوک به کارگردانی مجید مجیدی که اولی در دهه 50 و دومی در دهه 70 خورشیدی ساخته شده بودند هم در سانس هایی به نمایش درآمدند تا علاوه بر ادای دین به دو فیلم ساز پیش کسوت سینمای ایران، رضایت طرفداران نوستالژی های سینمایی هم تا اندازه ای برآورده شده باشد.
باری، در روز چهارشنبه 12 خرداد سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر با میهمانان خود وداع کرد تا در بهار آینده که به ریشه کنی کرونا و رفع محدویت های ناشی از آن امیدواری های بسیاری وجود دارد، سیمرغ جشنواره دوباره به علاقه مندان و کارشناسان سینما از ایران و اقصی نقاط جهان لبخند بزند.

سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر در یک نگاه مازیار معاونی

مایلم بحث را با این نکته آغاز کنم که تصمیم چند سال پیش مسئولان برگزارکننده جشنواره فیلم فجر برای جداکردن بخش بین الملل از بخش داخلی جشنواره، چه تصمیم خوب و به جایی بوده که هویت مستقل بخش جهانی و خارج شدن آن از زیر چتر توجهات و حواشی ریز و درشت بخش داخلی را به دنبال داشته است؛ اما جشنواره جهانی امسال یک ویژگی متمایزکننده دیگر هم داشت، اینکه با وجود ادامه شیوع اپیدمی کرونا که به تعطیلی اجباری جشنواره در سال گذشته انجامید و با درنظرگرفتن تغییر دبیر جشنواره که به هر حال تا جاافتادن تیم برگزار کننده جدید، دشواری های های خاص خود را در پی دارد، عملکرد محمدمهدی عسگرپور و گروه همراهش در برگزاری و رونق نسبی جشنواره را می توان موفق ارزیابی کرد.

یکی از نکات مهم و البته تأسف برانگیز جشنواره امسال، عدم حضور میهمانان خارجی جشنواره به دلیل محدودیت های کرونایی بود. بر کسی پوشیده نیست که در ادوار پیشین حضور سینماگرانی از کشورهای مختلف دنیا به ویژه فیلم سازانی که در دنیای سینما برای خود اسم و رسمی دارند، یکی از دلایل اصلی روشن نگه داشتن چراغ رونق جشنواره و ارتقای جایگاه آن در سطح بین المللی بود و در نبود این مؤلفه مهم که هم متن و هم حاشیه را در بطن خود داشت جشنواره به هر حال آسیب هایی دید. شرایط ناشی از کرونا البته تنها به عدم حضور سینماگران خارجی محدود نماند و دو بخش مهم و شناخته شده جشنواره جهانی یعنی بازار فیلم و دارالفنون را هم متأثر کرد. بخش بازار فیلم در برقراری تعامل و معرفی آثار کشورهای مختلف به یکدیگر به ویژه فراهم کردن شرایط راهیابی آثار سینمای ایران به بازارهای بین المللی بخشی مهم و تعیین کننده است و کرونای نابکار این فرصت را از سینمای ایران و البته در مقیاسی کلی تر از سینمای دنیا دریغ کرد. درباره بخش دارالفنون هم که کارگاه های آموزشی جشنواره در دل این بخش برگزار می شد و از جذابیت های انکارناپذیر تمام ادوار جشنواره بود، شرایط اپیدمی مانع از این گردهمایی فرهنگی- هنری در ابعاد گسترده شد و تا حدودی جشنواره را از نفس انداخت.
اما در این دوره از جشنواره هم فیلم هایی در ژانرهای گوناگون سینمایی با تنوعی قابل قبول از سراسر دنیا شرکت داشتند؛ از کشورهای حوزه اسکاندیناوی در شمال اروپا تا اسپانیا، فرانسه و سوئیس، آثاری از ژاپن، چین و ویتنام متعلق به سینمای خاور دور به انضمام فیلم هایی از سینمای هند و برخی کشورهای عربی از جمله آثار شرکت کننده در این دوره از جشنواره فجر بودند، ولی آنچه نه بر مبنای یک آمارگیری دقیق و مبتنی بر مطالعه مورد به مورد و حساب و کتاب به ذهن تماشاگران جشنواره (که بیشتر از اهالی عرصه های نقد و تحلیل سینمایی بودند) متبادر می شد، حضور پررنگ کشورهای شرق اروپا در سی و هشتمین دوره جشنواره بود. تقریبا روزی نبود که در فهرست فیلم های روزانه جشنواره اثری از سینمای کشورهای موسوم به بلوک شرق را روی پرده یکی از پردیس های چارسو نبینیم، آثاری از روسیه، اسلوونی، صربستان، مجارستان و دیگر کشورهای این منطقه جغرافیایی و فرهنگی در این بخش به نمایش درآمدند که البته در میان آنها اثر چندان شاخصی به چشم نمی خورد، حتی فیلم بن بست ساخته ویکتور میدرندورفر که محصول مشترک سه کشور اسلوونی، صربستان و مقدونیه بود و بسیاری از منتقدان شاید بنا بر تبلیغات انجام شده برای تماشای آن به جشنواره آمده بودند هم اثر خوب و تأثیرگذاری از کار درنیامد و در برآورده کردن انتظارات ناموفق بود.
شاید تنها فیلم خارجی که تا حدود قابل توجهی انتظارات کارشناسان شرکت کننده در جشنواره را برآورده کرد فیلم هلن ساخته آنتی یوکینن و محصول مشترک سینمای فنلاند و استونی بود که پرداخت جذاب درون گرایانه در کنار قاب بندی های چشم نواز و بازی های خوب نقش آفرینانش با وجود کشداربودن برخی از فصل ها، در مجموع تماشاگر را راضی از سالن نمایش بیرون می فرستاد.
در میان فیلم های داخلی هم فیلم دشت خاموش ساخته احمد بهرامی رزا که دست کم نگارنده پیشینه ای از او به یاد نمی آورد، می توان قابل اعتناترین فیلم ایرانی جشنواره تلقی کرد که با تأیید نسبی اکثریت منتقدان شرکت کننده در جشنواره همراه شد. حبیب احمدزاده با فیلم اگر باد بایستد و احسان عبدی پور با فیلم میجر که در اتمسفر جغرافیایی و فرهنگی جنوب کشور ساخته شده بود هم از جمله دیگر فیلم سازان شناخته شده تر جشنواره جهانی در بخش آثار داخلی بودند. البته هیئت انتخاب جشنواره طرفداران آثار قدیمی سینمای ایران را هم بی نصیب نگذاشته بود و دو فیلم سفر سنگ ساخته مسعود کیمیایی و بدوک به کارگردانی مجید مجیدی که اولی در دهه 50 و دومی در دهه 70 خورشیدی ساخته شده بودند هم در سانس هایی به نمایش درآمدند تا علاوه بر ادای دین به دو فیلم ساز پیش کسوت سینمای ایران، رضایت طرفداران نوستالژی های سینمایی هم تا اندازه ای برآورده شده باشد.
باری، در روز چهارشنبه 12 خرداد سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر با میهمانان خود وداع کرد تا در بهار آینده که به ریشه کنی کرونا و رفع محدویت های ناشی از آن امیدواری های بسیاری وجود دارد، سیمرغ جشنواره دوباره به علاقه مندان و کارشناسان سینما از ایران و اقصی نقاط جهان لبخند بزند.

در حالی که اغلب سامانه های نمایش فیلم و سریال که با نام وی او دی شناخته می شوند، به دلیل ولنگاری فرهنگی و اقتصادی با انتقادات شدیدی مواجه هستند، حمایت مالی هنگفت از یک سامانه، سؤال برانگیز است!
حمیدرضا جعفریان، رئیس سازمان سینمایی حوزه هنری در برنامه شهر فرنگ که از شبکه خبر پخش شد گفت: در زیست بوم سینما نه بازیگران نقش خود را به درستی برعهده گرفته اند، نه شفافیت وجود دارد و نه روابط مشخص است. برای مثال در سینما نهادهای زیرمجموعه ارشاد نظیر فارابی یا تصویر شهر مبالغ حمایت خود از فیلم ها یا تجهیز سینماها را در سال های اخیر اعلام کردند. منتها در فضای نمایش خانگی این اتفاق وجود ندارد. به طور مثال در سال های اخیر صندوق نوآوری حمایت هایی را در قالب وام و تسهیلات از سامانه های مختلف در حوزه اقتصاد دیجیتال آغاز کرده است. یکی از دریافت کننده های این وام یکی از سامانه های ویدئوی نمایش خانگی است که حدود 66 میلیارد تومان از نیمه سال 98 تا آخر سال 99 تسهیلات گرفته اما تاکنون جایی اعلام و شفاف نشده است.

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، سجاد نوروزی گفت: فدراسیون فوتبال می گوید من حق پخش خودم را از اکران فوتبال در سینما ها می خواهم و اگر سینما ها بخواهند بازی فوتبال را روی پرده اکران کنند، باید حق پخش آن را به ما بپردازند و اداره اماکن بر مبنای همین نامه، دیگر نمی تواند مجوز نمایش بازی های بعدی تیم ملی را به سالن های سینمایی بدهد

سوال ما این است که تلویزیون در تمام این سال ها که بازی های تیم ملی را پخش کرده است، آیا حق پخش به فدراسیون فوتبال پرداخت کرده است فدراسیون فوتبال اگر می تواند برود این حق پخش را از صداوسیما بگیرد، چرا زورش فقط به چهارتا سالن سینما می رسد.

شعار سال :هشت سال پیش وقتی دولت روحانی قرار بود سر کار بیاید، عمده تصورات راجع به چگونگی رفتار آن درقبال سینما، ازطریق قیاس با دولت اصلاحات به وجود آمده بود. البته می شد رویکرد فرهنگی دولت تدبیر و امید را با دولت سازندگی هم مقایسه کرد، اما این ایده در آن فضا خیلی ضعیف تر بود. دولت روحانی اما در زمینه فرهنگی نه این بود و نه آن و با اینکه با هردوی این دولت ها یک سری شباهت ها و حتی مدیران فرهنگی مشترکی داشت و البته با دولت احمدی نژاد هم بی شباهت و بی ربط نبود، خودش معجون جدیدی به وجود آورد که به گواه تمام آمارها و تحلیل ها، بدترین عملکرد اجرایی درخصوص سینما را بین تمام دولت های تاریخ ایران رقم زد. شعار اصلی روحانی در حوزه سینما حمایت از صنوف و سپردن کار به بخش خصوصی بود، اما آنها در این ادعا، جدای از درست یا غلط بودنش، صداقت نداشتند. همان طور که در دوران احمدی نژاد، دولت وقت متهم به ورود افراد بسیار جوان و بدون سابقه هنری، به تهیه کنندگی سینما می شد، در دولت روحانی هم همین اتفاق افتاد؛ منتها تیپ افراد فرق می کرد. در سینما این عوامل هنری و به خصوص کارگردان ها هستند که باید جوان باشند نه تهیه کننده ها که جایگاه شان استعدادیابی است، اما در ایران قضیه کاملا برعکس شد. اگر در دولت احمدی نژاد، تیپ تازه واردان عرصه تهیه کنندگی با ته ریش و یقه بسته تعریف می شد، حالا با 6تیغه هایی که گاهی کراوات هم می زدند طرف بودیم و اگر در دولت قبل عنوان می شود که تازه واردها، به نهادهای حاکمیتی و امنیتی وصل هستند، تازه واردان جدید علاوه بر تلاش برای مخفی کردن چنین ارتباطاتی، با بانک ها و موسسات مالی و صندوق های بازنشستگی ارتباط داشتند و برعکس مواردی که در دولت قبل وجود داشت، اینها ادعای خصوصی بودن می کردند. می دانیم که در بازار همه چیز برپایه عرضه و تقاضا می گذرد. اگر جنسی کمیاب شود و موردنیاز باشد، قیمت آن بالا می رود و بالعکس قضیه هم صادق است؛ اما اگر پول بی حسابی وارد یک بازار شود و مثلا برای جنس های معمولی، بهای نامعمول بپردازد و بعضی از اجناس دیگر را نخرد، به طور کل نظم بازار به هم می ریزد، بعضی حجره ها و کارگاه های تولیدی تعطیل می شوند و خلاصه بعد از اینکه چنین پول هایی از گردونه خارج شدند هم زیرساخت های متلاشی شده بازار اجازه نمی دهند کسب وکار به شکل قبلی ادامه پیدا کند. پول های بی حسابی که اختلا س گران بانک ها و موسسات مالی وارد سینما کردند، با بازار سینمای ایران همین کار را کرد. اتفاقا در زمانی که هنوز دولت روحانی سر کار نیامده بود، در سینمای ایران لااقل بخشی از فعالیت ها را بخش خصوصی واقعی انجام می داد؛ اما پول های مشکوک که در این دوره وارد گردونه تولید شدند، کاری با زیرساخت های سینما کردند که دیگر بخش خصوصی نتواند در آن فعالیت کند و این میدان فقط جولانگاه ابرسرمایه داران متصل به منابع مالی مساله دار باشد.

کم کم زمزمه هایی درباره اینکه این پول ها مساله دار هستند در فضای اجتماعی و رسانه ای ایران پیچید. چند نفر از مهم ترین و فعال ترین سرمایه گذاران و تهیه کنندگان بخش خصوصی مجعول و تازه وارد و بانکی جدید، دستگیر و محاکمه شدند و نهایتا دیگر نمی شد مثل سابق همچنان پشت چند اسم به عنوان بخش خصوصی مخفی شد و سیاست های دولت را در سینما پیش برد. برای همین بود که دولتی ها مجبور شدند دوباره به حمایت مستقیم از تولید فیلم ها روی بیاورند و بنیاد سینمایی فارابی که تا سال ها به طور رسمی و علنی سیاست دولت در حمایت از بخش خصوصی را بهانه ای برای کم کاری هایش قرار داده بود، دوباره به صحنه آمد و از یک سری پروژه ها حمایت مالی کرد. بله، وقتی دولت رسما روی پروژه ای سرمایه گذاری کند، ممکن است با اعتراضات و انتقاداتی مواجه شود که چرا از بعضی نورچشمی ها حمایت ویژه کرده و از بعضی دیگر نکرده است. مخفی شدن پشت عنوان جعلی بخش خصوصی، راه فراری دربرابر این نوع انتقادات فراهم می کرد، اما حالا دوباره همین نقدها مطرح می شوند و با درصدی بالا، خیلی از آنها به عملکرد فارابی و سازمان سینمایی وارد هستند.

درباره اینکه فعالیت اقتصادی سینما باید به طور کامل در بخش خصوصی باشد یا دولتی، بایستی بحث های جداگانه و مفصلی صورت بگیرد. مختصر می توان در این زمینه گفت که اگر بخش خصوصی یا دولتی، هرکدام به طور کامل محو شوند، سینما صدمه ای جدی خواهد خورد. ازطرفی محو شدن بخش خصوصی، ارتباط ارگانیک سینما با مخاطبانش را مخدوش می کند و مزرعه فرهنگ، به گلخانه تبدیل خواهد شد و از طرف دیگر محو شدن کامل بخش دولتی، هم از کشف و ورود استعدادهای جدید به سینما جلوگیری خواهد کرد و هم انواعی از فیلمسازی که جنبه های فرهنگی قوی تری دارند را از بین می برد. مثلا عمده کارهای مرحوم کیارستمی نمی توانند در بخش خصوصی تولید شوند یا تولید اکثر آثار مرحوم ملاقلی پور یا فیلم بازمانده از مرحوم سیف الله داد، در بخش خصوصی صرفه اقتصادی نداشتند، درحالی که وجودشان لازم بود. اما بحث سینمای امروز ایران فراتر از این کلیات است. امروز زیرساخت های سینمای ایران به سبب عملکردهای غلط پیشین متلاشی شده اند.

در هر جای دنیا وقتی یک صنعت مهم متلاشی می شود، دولت ها یا در مواردی خاص حتی نهادهای نظامی، برای حمایت از آن وارد میدان می شوند تا وضعیت زیرساخت ها به حالت قبل برگردد. درمورد سینمای ایران هم باتوجه به وضعیتی که امروز زیرساخت های آن پیدا کرده، ورود دولت برای رتق و فتق امور لازم است. پس از آنکه زیرساخت ها به حالت قبل برگشت، می شود نشست و بحث کرد که دولت در این عرصه باید بماند یا رفته رفته باید پایش را بیرون بکشد. هشت سال پیش وقتی دولت روحانی سر کار می آمد، راجع به عملکرد آن در حوزه فرهنگ تصویر دقیقی وجود نداشت و وضعیت امروز قابل پیش بینی نبود، اما حالا تکلیف تمام سینماگران ایران، علاقه مندان سینما و مردم عادی، با بعضی شعارها و ادعاها روشن است. حالا می دانیم که سردادن شعار بخش خصوصی به تنهایی کافی نیست و باید مسائل متعددی به طور دقیق روشن باشند تا سراغ این بحث برویم. حالا می دانیم که آزادی، معانی متعددی دارد که بعضی از آنها می توانند علیه بعضی دیگر کار کنند. مثلا آزادی ولنگاری، می تواند جای اندیشه های عمیق را تنگ کند. حالا می دانیم که دولت محافظه کار چطور می تواند سینما را دربرابر تندبادهای اجتماعی، بی دفاع و آسیب پذیر کند و حالاست که دریافته ایم اولویت نداشتن مباحث فرهنگی برای یک دولت و قرار گرفتن فرهنگ در سایه سیاست، چطور می تواند سینما را بیچاره کند. در دولت روحانی با پدیده سلبریتیسم مواجه شدیم و هنرمندانی را که به جای متن در حاشیه زندگی می کردند و فقط این طور دیده می شدند، دیدیم. همین دولتی که اولویت چندم آن هم سینما نبود، چنان استفاده ابزاری هولناکی از وجهه اجتماعی هنرمندان کرد که شکاف ایجادشده بین این جماعت و توده مردم تا سال ها جبران ناپذیر است. حالاست که می دانیم فرق سلبریتی و هنرمند چیست، منظور هرکس از بخش خصوصی چه می تواند باشد، چرا باید فرهنگ اولویت دولت ها باشد و خیلی مسائل دیگر... . دولت روحانی اگرچه به سینمای ایران صدمات بی سابقه ای زد، اما تجربیات گران سنگی ایجاد کرد که تکلیف خیلی از واژه های مورد مناقشه را برای همیشه حل می کند.

سلبریتیسم؛ افیون توده ها

تا هشت سال پیش هنرمندان سینما هم به طور طبیعی یکی از طیف های اجتماعی ایران به حساب می آمدند که در گذرگاه های مهم تاریخی می توانستند نقش آفرینی هایی بکنند. پس از روی کار آمدن روحانی اما نقش ها مقداری تغییر کرد. این گروه از افراد بی اینکه خودشان بدانند، برای پیش بردن بعضی از پروژه های اجتماعی مامور شدند و در جایگاهی فراتر از حد طبیعی خودشان قرار گرفتند؛ اما به قول سعدی شیرازی؛ لاجرم آن کس که بالاتر نشست، استخوانش سخت تر خواهد شکست. به عبارتی همین جایگاه فرادستی اجتماعی که به شکل مصنوعی به سلبریتی ها داده شد، باعث سقوط سنگین تری برای آنها در دوره زمانی بعد شد. در ایران هیچ کدام از شبکه های اجتماعی به جز اینستاگرام که تصویرمحور و سلبریتی ساز بود، توسط دولت مورد حمایت قرار نگرفتند و هر روز حاشیه ها نسبت به متن وسعت بیشتری پیدا کردند؛ طوری که خیلی از بازیگران سینما برای دیده شدن فقط کافی بود در فضای مجازی فعال باشند، نه اینکه فیلم و سریال بازی کنند. از سوی دیگر حضور هنرمندان در تبلیغات بازرگانی در این دوره بود که کاملا مجاز شد؛ یعنی به هر شکل داشت از پیکره سینما تراشیده می شد و در ظرف های دیگر می ریخت. مسلم است که از چنین وضعی فقط چهره های مشهور و آنهایی که قابلیت هایی در حاشیه سازی دارند، منتفع خواهند شد و وضعیت سایر اهالی سینما تغییری نخواهد کرد و به عبارتی بدتر می شود. دولت روحانی از این چهره ها برای جا انداختن یک سبک زندگی به خصوص استفاده می کرد و تمام آنها را برای حمایت از خود در انتخابات ریاست جمهوری سال 1396 بسیج کرد؛ کاری که بعد از انتخاب مجدد روحانی و بالا گرفتن نارضایتی ها از او نتیجه معکوس داد و باعث فاصله ای عمیق بین هنرمندان و توده مردم شد.

سینما زیر بلیت سیاست

وقتی دولت حسن روحانی روی کار آمد، وزیر ارشاد آن یک دیپلمات بود، سخنگوی وزارت ارشاد و رئیس سازمان سینمایی هم دیپلمات بودند. این فقط به دلیل آن نبود که حسن روحانی از میان رجال سیاسی تنها با دیپلمات ها آشنایی داشته است. مساله اینجاست که اولویت اول و آخر این دولت، مذاکرات هسته ای با 6 کشور قدرتمند جهان و به عبارتی همان توافقنامه برجام بود و هر کاری می کرد تا هیچ چیزی مزاحم رسیدن دولتش به این توافقنامه یا باعث برهم خوردن آن نشود. او نمی خواست سینما برایش طوری هزینه بسازد که باعث اختلالی در مسیر موفق شدن برجام شود. مثلا از بعضی از بزرگان کشور نامه حمایت از برجام را می گرفت و به مجلس می فرستاد اما وقتی همین بزرگان بر اثر بعضی سوءتفاهم ها به یک سری از فیلم های سینمایی، بی اینکه آنها را دیده باشند، اعتراض می کردند، یک ساعت وقت نمی گذاشت تا آنها را توجیه کند و سوءتفاهم ها برطرف شوند؛ چون می خواست تمام کوپن هایش را فقط برای برجام خرج کرده باشد. نمونه شاخص برای این قضیه فیلم رستاخیز بود؛ فیلمی درباره قیام عاشورا که مجوز اکران گرفت اما به دلیل بعضی اعتراضات، از پرده پایین آمد. این فیلم با اینکه سخنگوی فرهنگی سپاه پاسداران، جریان مخالفان آن را از هواداران شیعه انگلیسی خطاب کرده بود و به طور کل حامیان سرسختی در جریان افراد مذهبی داشت، تنها به دلیل اینکه دولت نمی خواست کوپن هایش را برای حمایت از آن بسوزاند، موفق به نمایش نشد؛ درحالی که بدون تردید در هرکدام از دولت های پیش از آن می توانست اکران شود.

دوران آزادی برای ولنگاری و حبس برای اندیشه

پدیده ای که به سلبریتیسم معروف بود، در حقیقت جزئی از ولنگاری فرهنگی و پرت کردن حواس مردم از موضوعات اصلی و مشغول کردن شان به موضوعات دست چندم به حساب می آمد. این قضیه در سینمای دوران حسن روحانی به شدت فراگیر بود و غیر از حاشیه های سینما به متن آن هم ورود کرد؛ یعنی روی محتوا و کیفیت فیلم ها تاثیر داشت. نگاهی به اسامی پرفروش ترین فیلم های هر سال در دوران دولت داری حسن روحانی، به خصوص چهار سال دوم او نشان می دهد که ابتذال تا چه حد در سینمای ایران در این دوره جا و پا گرفت. نکته اصلی اینجاست که این فیلم ها با یک مهندسی اکران، به جایگاه پرفروش ترین ها رسیده اند، نه اینکه سلیقه واقعی مردم ایران باشند. دستی که پشت این مهندسی ها وجود داشت از آستین دولت بیرون می آمد. طبیعتا تنها می توان با چنین محصولاتی حواس عده ای از مردم ایران را پرت کرد که دغدغه های اقتصادی کمتری دارند، نه تمام مردم ایران. ولنگاری بدون شک نام چنین دورانی بود؛ دورانی که بسیاری از طبقات اجتماعی، از سبد مخاطبان سینمای ایران حذف شدند و عده معدودی در صحنه باقی ماندند که به عنوان تمام مردم ایران معرفی شدند. اتفاقا در همین راستا بود که در هشت سال گذشته، سالن سازی های فراوانی در مناطق اعیان نشین پایتخت و در دل مال ها و پاساژها انجام شد اما در عوض سالن های متعددی در شهرستان های مختلف دانه به دانه تعطیل و متروکه شدند. این نشان می داد که سینمای دوران حسن روحانی تابعی از اقتصاد سیاسی است، نه آنچنان که خودشان مدعی بودند اقتصاد آزاد. این سطح از ولنگاری فرهنگی، نهایتا با واکنش منفی و گسترده ای از جانب جامعه مواجه شد اما ویران شدن یک سری زیرساخت ها طی این هشت سال اجازه نمی داد که جایگزینی برای این وضعیت مبتذل ایجاد شود.

محافظه کاری بی سابقه

دولت حسن روحانی در تمام شئون خودش محافظه کار بود و این قضیه در مورد سینما کار را برای اهالی آن بسیار سخت می کرد. اتفاقا بحث خصوصی شدن سینما که یکی از راهکارهای دولت برای فرار از پاسخگویی راجع به ضعف های حمایتی اش بود، در مورد ممیزی ها هم وجود داشت. دولت باید از سینما در برابر تمام سوءتفاهم ها دفاع می کرد و پشت مجوزهایی که می داد، می ایستاد؛ اما این اتفاق به هیچ وجه رخ نداد و کمترین قاطعیتی از مدیران سینمایی متعدد این هشت سال، در دفاع از سینما در برابر اتفاقات نامیمونی که رخ دادند، دیده نشد. دولتی ها به فکر صندلی هایشان بودند و احیانا به فکر هزار موضوع دیگر به جز سینما. آنها حاضر نبودند هیچ کوپنی را برای حمایت از سینما بسوزانند. حتی در همین دوره بود که مطرح شد مساله پروانه نمایش از دولت گرفته شود و آن را به قوه قضائیه بسپارند. به عبارتی دولتی ها می خواستند خودشان را از شر سینما راحت کنند و مجبور نباشند برای آن بهایی بپردازند. موردی که محافظه کاری دولت حسن روحانی در دفاع از سینما را در حد اعلای خودش نشان می داد، این بود که آنها بر خلاف سنت تمام سال های گذشته، اعلام کردند که هر فیلمی برای حضور در جشنواره فجر باید پروانه نمایش هم داشته باشد. اصلا جذابیت فجر به این بود که می شد در آن فیلم های جنجالی را دید؛ فیلم هایی که ممکن بود هیچ گاه مجوز نگیرند و دولت روحانی سی و چند سال پس از برگزاری فجر، یکی از اصلی ترین جذابیت های آن را به دلیل محافظه کاری از بین برد. پس از آن دایره اعطای پروانه نمایش را هم تا جایی تنگ تر کردند که فیلمی مثل قاتل وحشی ، به دلیل سر تراشیده بازیگر زن آن، مجوز حضور در این رویداد را پیدا نکرد؛ اتفاقی که از دهه 60 تا به حال در فیلم های مختلف افتاده بود و هیچ وقت مساله ساز نشد.

رونق اقتصادی برای سلبریتی ها و ورشکستگی سایر عوامل سینما

حتما تا به حال همه مردم ایران چیزهای فراوانی درباره دستمزدهای نجومی تعدادی از هنرپیشه های مشهور سینما و شبکه نمایش خانگی شنیده اند. این قضیه ارتباط مستقیمی با ورود پول های مشکوک به سینما دارد و اعتراض بسیاری از اهالی سینما را هم برانگیخته است، چون تعادل نرخ ها را در سینما به هم ریخت و ساخت پروژه ها را تا حدی گران کرد که به جز ابرسرمایه داران رانت خوار و مفسدان اقتصادی، هیچ کس ازجمله فعالان بخش خصوصی، نمی توانست در چنین سینمایی و با چنین نرخ هایی فیلم بسازد. دولت حسن روحانی حمایت بی سابقه ای از این وضع ناعادلانه کرد و با اینکه از مردم ایران که هیچ، حتی از درخت ها و سنگ های خیابان در اعتراض به اینکه سلبریتی های ایرانی مالیات نمی دهند صدا درآمد، به هیچ وجه حاضر نشد چنین قانونی بگذارد تا مبادا دریافتی های چهره های مشهور سینما به ناچار در بستری شفاف قرار بگیرند. به این شکل، اوضاع اقتصادی سینما به هم ریخت اما کسانی که در چند پروژه دستمزدهای نجومی گرفته بودند، تا مدت ها می توانستند به لحاظ مالی تامین باشند. علاوه بر آن، حضور چهره های مشهور در فضای مجازی که گاهی به دریافت تبلیغات پنهان و پیدا منجر می شد، منبع درآمد دیگری برای این چهره ها بود و آنها به انحای دیگری هم در تبلیغات بازرگانی حضور داشتند و پول دریافت می کردند. اما این وضعیت به هم ریخته، باعث می شد که سایر اهالی سینما به لحاظ معیشتی هر روز دچار مشکلات بیشتری شوند تا اینکه کرونا از راه رسید و اوضاع به شکل بی سابقه ای دگرگون شد. در این شرایط هم دولت بنابر دأب همیشگی اش حاضر نشد از سینماگران حمایت های مستقیم مالی کند و در عوض می گفت نمی توانیم تولید را تعطیل کنیم که همین باعث مبتلا شدن خیلی از عوامل سینما به کرونا شد. رفتار دولت حسن روحانی با سینما طوری بود که در این یکی، دو سال آخر، عوامل سینما برای تمام شدن مدت زمامداری او لحظه شماری می کردند.

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه فرهیتختگان ، تاریخ انتشار: 22 خرداد1400، کدخبر: ، www.farhikhtegandaily.com،55674

به گزارش هنرنیوز ، حسین زندباف تهیه کننده، کارگردان و تدوین گر سینما در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: اوضاع زندگی پیشکسوتان سینما این روزها بیش از سایر هنرمندان با بحران روبرو است؛ به عنوان مثال بنده با 75 سال سن اگر دستمزد نگیرم چرخ زندگی ام پنچر است! واقعاً چه کسی باید در این بحران اسفبار به فریاد ما برسد؟ وظیفه اصناف و خانه سینما در این شرایط بحرانی اقتصادی چیست؟

وی ادامه داد: بی شک حفظ و حراست از زندگی بزرگان سینما وظیفه مدیران خانه سینما است؛ پیشکسوتان سینما تمامی سال های عمرشان را زحمت کشیدند تا سینمای کشور رشد و توسعه پیدا کند و این روا نیست که حالا در سنین پیری نادیده گرفته شده و به حال خود رها شوند. یکی از بزرگترین معضلات امروز سینمای کشور بی توجهی به پیشکسوتانی است که با مشکلات عجیب و متعددی در زندگی های شان روبرو هستند و همگی از این اوضاع اسفبار انتقاد و گلایه دارند.

زندباف خاطرنشان کرد: تا زمانی که یک مدیر دلسوز رأس کار نباشد و دغدغه اش برطرف کردن عیوب پیشین نباشد هیچ اتفاق مثبتی در سینما و خانه سینما رخ نخواهد داد. این خیلی ناراحت کننده است که حضور خانه سینما این روزها در زندگی هنرمندان احساس نمی شود و آن ها پشت و پناه امنی برای سینماگران نیستند. کم کاری و بی توجهی مدیران این نهاد به هنرمندان اصلاً پذیرفتنی نیست و باید جلوی این امر ناپسند گرفته شود.

کارگردان فیلم های سینمایی مرگ سفید و مأموریت سپس با بیان اینکه امروزه خیلی از اهالی سینما بیمار هستند اظهار داشت: این اتفاق بسیار تلخ است که برخی از سینماگران برای درمان خود نمی توانند هزینه کنند و مسئولان اصلاً به این وضعیت اسفبار توجهی نمی کنند و هیچ احساس مسئولیتی در آن ها برای رفع این بحران دیده نمی شود.

زندباف یادآور شد: البته متأسفانه مشکلات در خانه سینما بسیار است و بنده خوب به خاطر دارم زمانی که ما در هیأت ساماندهی صنوف سینمایی فعالیت می کردیم و با مسئولان اصناف گفتگو داشتیم متوجه شدیم که دل ها با هم یکی نیست، اهالی سینما در کنار هم نیستند و بالعکس نوعی دشمنی و خشونت نیز در رفتار آن ها دیده می شود.

وی در پایان این گفتگو متذکر شد: مسئولان خانه سینما و یا هر سازمان و نهاد دیگری باید بدانند اگر کار نیک کنند جواب نیک می گیرند و اگر کار بد کنند بلا سر خود و خانواده شان می آید و باید روزی در محضر عدل الهی پاسخگوی عملکرد بدشان باشند.

رامین حیدر ی فاروقی در گفت وگویی با ایسنا درباره چگونگی برگزاری جشن خانه سینما که سال قبل هم بخاطر ادامه دار بودن پاندمی برپا نشد، توضیح داد: جشن خانه سینما در روز ملی سینما برای سینماگران ایران بیش از یک رویداد برای ارزیابی کیفی، هنری و فنی سینمای ایران است؛ این جشن و آن روز، یادآور یک داستان پرماجراست از شخصیت ها و همراهی ها و همدلی های آدم هایی که برای داشتن و ماندن و رشد سینمای هوشیار در ایران کوشش مستمر کرده اند. برگزاری جشن، برای آکادمی خانه سینما، که انجمنی است فرهنگی - آموزشی است و هدف آن ارزیابی اثربخشی رفتار سینمای ایران از ایده تا اجراست، اصول و قواعدی دارد که باید علمی، منطقی و پیشنهاد دهنده و عملی باشند؛ انجمن عالی هنرها و فنون سینمایی ایران محل فکر کردن و مراجعه خلاق به مستنداتی است که می توانند بگویند چه کرده ایم و چه می کنیم و طراحی ما برای بعد چیست؟

جشن خانه سینما، آیین و مناسک احترام گذاشتن به زندگی در قاب تصویر در حرکت است که حالا چیزی وسیع تر است از حافظه ما از سینما و بنا و محل و تالاری که در آن فیلم نمایش می دهند؛ امروز و پس از کرونا تصوری که مربوط بود به پیش بینی سال های آینده و یک دهه پیش رو، در یکی- دو سال رخ داده است و هنر - صنعت فیلم ایران از انواع روش های اکران بهره گرفته است. اما این فرایند، تند و سریع و نامتوازن انجام شده و مفهوم اکران در این ایام بسیار پیچیده است. فیلم هایی به وقت خود اکران نشدند، به شکل دوپاره اکران شدند، تعدادی اصلاً اکران نشدند، شکل نمایش و عرضه آثار متفاوت بوده است، سال گذشته داوری رخ نداد و مسئله تعداد آثاری که باید در کنار هم داوری شوند و مربوط به دو دوره هستند خیلی مهم است. چه باید کرد؟ اگر این ها داوری نشوند در آینده باید با حجم زیاد آثار چه کرد؟

او افزود: در آخرین دوره ما سازوکاری طراحی و اجرا کرده بودیم که اعضای آکادمی در طول سال و در سالن های سینما و همراه تماشاگران، آثار را ببینند اما با همه گیری بیماری و تعطیلی و وقفه های غیر قابل پیش بینی، حالا سؤال این است که اگر داوری صورت نگیرد، آیا سزاوار است و می شود قید تشویق کار کسی را زد که در این ایام در فیلمی مشارکت داشته و درخشیده و شاید به این زودی ها و به آسانی تکرار نشود؟ آیا می شود در این اکران نامتوازن از اعضاء تقاضای داوری دقیق و صحیح و کارشناسانه داشت؟ آیا می شود در پلتفرم ها شرایطی برای تماشای آثار و داوری آن ها به شکل مجازی فراهم آورد؟ آیا جشن را می شود به شکل نیمه حضوری برگزار کرد؟ می بینید که پرسش ها بسیارند و در شرایط اجتماعی و سیاسی خاصی هم هستیم. آکادمی خانه سینما و اعضای هیئت مدیره در حال بررسی داده ها و آمار و آمادگی برای نظرسنجی از صاحبان آثار و داوران آکادمی هستند تا گزارش و برنامه پیش رو را بر اساس تحلیل موقعیت و امکانات و اولویت ها تنظیم و در اولین فرصت آن را اعلام نمایند.

حیدری فاروقی تاکید کرد: سینمای ایران، طی سال ها، پیشخوانِ نمایشِ نقاط عطف و بنیان ها و فراز و فرود کیفیت رفتارهایی بوده که نیاز به تفسیر و ارزیابی و نقد و تصحیح و تشویق داشته اند و انواع فیلم های ایرانی بیش از آنچه در حوزه اقتصادی، صنعتی و قوانینِ مشوِّق دراختیارشان بوده عمل کرده اند، توجه جلب کرده اند، جریان ساز شده اند و گاهی تحت تأثیرِ جریان هایی بیرون از خود دچار سختی شده اند؛ اما جامعه فعالی در هنر-صنعت فیلم ایران، نسل به نسل در حرکت است که نقش فیلم و فیلمسازی در فرهنگ معاصر ایران را به شاخصی هویتی از امکان بروز کیفیت بدل کرده است و جشن حضور و وجود وجدانگیزش باید نمونه باشد؛ نمونه ای از تناسب شکل و محتوا.

امیدواریم شرایط طوری باشد که گردهم آمدن برای گرامیداشت فرهنگ، تعقل، تفکر و توانِ سینمای ایران در انگیزش عواطفِ معنوی و زیبایی شناختی، در خور شأن کارنامه قابل احترامش باشد.

انتهای پیام

چندی پیش تجارت نیوز در گزارشی تحت عنوان دلار 4200 تومانی برای تردمیل!/ شیر خشک و دارو معطل ارز هستند از تخصیص ارز ترجیحی به تعدادی از نهادهای فرهنگی گزارش داد که یک از آن ها موسسه فرهنگی هنری خراسان بود.

این موسسه در واکنش به گزارش تجارت نیوز جوابیه ای را منتشر کرده که به شرح زیر است:

در پی انتشار مطلبی مبنی بر گرفتن ارز 4200 تومانی درباره واردات کاغذ توسط موسسه فرهنگی هنری خراسان در آن رسانه خواهشمند طبق قانون مطبوعات این جوابیه در آن رسانه منتشر شود ضمن آن که از معاونت مطبوعاتی که در تامین کاغذ مطبوعات عملکرد قابل قبولی داشته است، انتظار داشتیم که در روشنگری در اینباره اقدام می کردند.

لذا برای روشن شدن افکار عمومی توضیحاتی ارایه می شود که در ادامه می خوانید:

1_ زمانی که بحران کاغذ مجموعه روزنامه ها را درگیر کرد، وزارت ارشاد از موسسه فرهنگی هنری خراسان و دیگر مجموعه هایی که به دلیل سابقه واردات کاغذ برای مصرف خود، اعتبار کافی برای گرفتن پورفورم و واردات کاغذ داشتند، خواست که نسبت به واردات کاغذ با سهمیه ارز 4200 تومانی اقدام کنند مشروط به این که متعهد شود، کاغذ وارد شده را با قیمتی که سازمان حمایت از مصرف کننده تعیین می کند به روزنامه هایی که معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد تعیین می کند، تحویل دهد.

2_ موسسه فرهنگی هنری خراسان برای کمک به وزارت ارشاد از اعتبار خود استفاده کرد، با گرفتن وام های بانکی با سختی زیاد تامین اعتبار کرد و توانست بخشی از کاغذ مورد نیاز مطبوعات را وارد کند. البته معاونت مطبوعاتی وزارت بجای اینکه این کاغذها را به روزنامه ها دهد تا سرمایه درگیر شده موسسه خراسان برگشت کند، با بیش از یک سال تاخیر در این زمینه اقدام کرد که باعث ضرر و زیان به موسسه خراسان شد اما آنچه مهم است این است که موسسه خراسان طبق جدولی که ارشاد به طور رسمی اعلام کرده است، کاغذهای وارد شده با ارز 4200 تومانی را عینا به نشریات و روزنامه مربوط که 164 نشریه می شود و خراسان هم فقط یکی از آن ها است را با وزن اعلام شده و قیمت تعیین شده (که از قیمت تمام شده بدلیل تاخیری که ذکر شد کمتر بود) تحویل داد. اسناد ، فهرست و مقدار کاغذهای تحویل شده به روزنامه های مختلف موجود است. بنابر این ارز درنظر گرفته شده به نام خراسان مربوط به مطبوعات کشور بوده است و خراسان فقط سختی گذراندن موانع متعدد برای واردات کاغذ را در اوج تحریم ها بعهده داشته است.

اما نکته سوال برانگیزی که وجود دارد این است که برای واردات کاغذ با ارز 4200 تومانی برای نیاز مطبوعات کشور فقط خراسان اقدام نکرده است و نه تنها چند شرکت بازرگانی بلکه حداقل دو موسسه مطبوعاتی همشهری و اطلاعات نیز در این زمینه ارز 4200 تومانی گرفته اند. با این توضیح چند مطالبه جدی مطرح را می کنیم:

1_ باید هدف دست های پشت پرده ای که اسم موسسه فرهنگی و هنری خراسان را به عنوان گیرندگان ارز 4200 تومانی مطرح می کنند ولی از بردن نام همشهری و اطلاعات خودداری می کنند مشخص شود و این که چرا به این مسأله اشاره نکردند که این ارز متعلق به کل مطبوعات بوده نه فقط خراسان؟

2_ چرا معاونت مطبوعاتی که همکاری خوبی در پیگیری موضوع تامین کاغذ با ارز دولتی برای مطبوعات داشته دربرابر این اتهام سکوت کرده است و توضیحات لازم را برای روشنگری به افکار عمومی نمی دهد تا حداقل خودش را از اتهام رانتدهی مبرا کند؟

3_ ما مدعی هستیم باید بصورت کامل و دقیق مشخص شود که دیگر موسسه ها مانند اطلاعات و همشهری چقدر ارز دریافت کرده اند و مطالبه می کنیم که لیست کاغذهای تحویلی توسط این موسسه ها به مطبوعات توسط معاونت مطبوعاتی ارشاد شفاف سازی و منتشر شود تا مشخص شود آیا همه این موسسات به وظیفه خود در تحویل کاغذ به دیگر مطبوعات عمل کرده اند یا خیر؟

4_ از همه این ها مهمتر باید میزان استفاده مطبوعات مخصوصا مطبوعات نزدیک به دولت از ارز 4200 تومانی منتشر شود تا با توجه به حجم تیراژ روزنامه ها مشخص شود آیا عدالت واقعی رعایت شده است یا خیر؟

اگر انتشار یک جانبه لیست کاغذهایی که خراسان تحویل داده به دلیل جامع نبودن اطلاعات برای دیگر مطبوعات حاشیه ساز نمی شد، آنها را منتشر می کردیم لذا باید انتشار این لیست برای مقایسه درست متناسب با تیراژ بطور کامل صورت گیرد.

شفاف سازی معاونت مطبوعاتی امری ضروری برای این مساله است که در عین حالی که از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است تاکنون انجام نشده است .

به گزارش خبرگزاری موج قم-درج آگهی در روزنامه ها و رسانه ها، یکی از ظرفیت های مهم در ارتزاق آن است و باید شرایط استانداردی را در جهت ساماندهی این امر تعریف کرد تا با توزیع عادلانه و براساس شاخص های تعیین شده علاوه بر حمایت اقتصادی، سازوکاری در جهت شفافیت های مالی نیز فراهم آورد.

امروزه در شرایطی که بسیاری از رسانه ها و روزنامه های مستقل به سختی به حیات خود ادامه می دهند، بی توجهی به حوزه تبلیغات و انتشار آگهی های دولتی ، در تضاد با صیانت از حقوق رسانه و مطبوعات است.

عدم الزام درج آگهی های مناقصه ها و مزایده های ادارات دولتی وشهرداری ها در روزنامه ها یکی از آسیب های جدی بود که مورد بازنگری قرار گرفت و دستورالعمل اجرایی توزیع و انتشار آگهی های دولتی وشهرداری ها تا حدی موانع را رفع کرد.

در اجرای بند 5 از ماده 2 قانون اهداف و وظایف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در خصوص تمرکز، توزیع و نشر آگهی های دولتی، دستورالعمل اجرایی انتشار آگهی های دولتی وشهرداری ها ، دستورالعمل هایی را ابلاغ کرده است که براساس آن واژه نشریه در تمام بخش های دستورالعمل به مفهوم نشریه چاپی و الکترونیک و برخط اعم از خبرگزاری یا پایگاه خبری مطابق با قانون اصلاح ماده (1) قانون مطبوعات است.

در این زمینه روزنامه کثیرالانتشار نیز شامل تمام نشریات چاپی می شود که به صورت روزنامه ای غیرصحافی شده درحداقل 8 صفحه با ترتیب انتشار روزانه یا غیر آن، در گستره توزیع سراسری، منطقه ای، استانی یا محلّی و با هر شمارگانی چاپ می شوند، بدیهی است شمارگان و گستره توزیع و کیفیت در رتبه بندی آنها نیز تأثیر دارد، امّا ملاک اصلی برای تعریف روزنامه های کثیرالانتشار، فقط قطع روزنامه ای است.

همچنین تعیین ضوابط و مقررات توزیع و نشر انواع آگهی های دولتی در داخل و خارج از کشور از وظایف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است و کلیه دستگاه های اجرایی و همچنین نشریات دارای مجوز از هیات نظارت بر مطبوعات مکلف به اجرای این ضوابط هستند.

همچنین در جهت جلوگیری از ایجاد رانت و توزیع سلیقه ای آگهی، براساس قانون کلیه شهرداری ها و دستگاه های اجرایی موضوع ماده 5 قانون مدیریت خدمات کشوری ها مکلفند انتشار آگهی های خود را صرفاً از طریق وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سفارش دهند و این وزارت نیز با در نظر گرفتن اهداف دستگاه ها، نوع مخاطبان، میزان فراگیری و عدالت در حمایت از رسانه ها، آگهی های دولتی را توزیع می کند.

سیستم های نظارتی باید مانع از نقض قوانین از سوی دستگاههای دولتی و اجرایی در توزیع آگهی شوند، قطعا تعطیلی نشریات و مطبوعات و رسانه ها به نفع جامعه نیست و جامعه را از مطالبه گری دور می سازد، در این شرایط دشوار اقتصادی با وجود شیوع کرونا، عدم حمایت مناسب از مطبوعات و روزنامه ها و رسانه موجب آسیب های جدی به متولیان و اصحاب رسانه و مطبوعات می شود.

رسانه ها در واقع ابزاری مهم در روشنگری و جهانی سازی به شمار می روند، علاوه بر حمایت های بخش دولتی، باید بستر را برای توسعه تبلیغات از سوی بخش خصوصی نیز فراهم کرد و بتوان ضمن حمایت از مطبوعات و رسانه ها، تحولات خوبی در حوزه سرمایه گذاری و تولید و صادرات از مسیر گسترش تبلیغات بازرگانی ایجاد نمود.

با توجه به اینکه نرخ نامه آگهی های دولتی هر سال توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تعیین، اطلاع رسانی و ابلاغ می شود و تا ابلاغ نرخ نامه بعدی به قوت خود باقی است، در این زمینه نیز نیازمند شفاف سازی و نظارت های ویژه ای هستیم تا رتبه آگهی و امتیاز کیفی که عمدتا در سامانه جامع رسانه های کشور ثبت شده است نیز به خوبی لحاظ شود.

همچنین ادارات کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ها مکلف هستند توزیع آگهی دولتی را با اولویت بندی های نشریات محلی ، استان و منطقه ای و نشریات سراسری باضریب توزیع 70درصد مطبوعات محلی و 30 درصد روزنامه های سراسری اختصاص دهند، البته ضوابطی نیز برای جلوگیری از تخلف از سوی مطبوعات نیز وجود دارد مثلا چنانچه آگهی های ارسالی به صورت مستقیم توسط رسانه بدون شناسه آگهی ومجوز اداره ارشاد چاپ شود ، نشریه متخلف به مدت شش ماه از فهرست واجدان شرایط دریافت آگهی دولتی، حذف خواهد شد.

و درصورت تکرار تخلف طبق قوانین مشخص شده با خاطی برخورد خواهد شد.

در این راستا به منظور شفافیت، هر ماهه گزارش نحوه توزیع آگهی ها به تفکیک هر استان در وبگاه معاونت امور مطبوعاتی، اطلاع رسانی می شود و این امر تا حد زیادی مانع از ایجاد تخلف است.

به گفته معاون مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بر اساس رأی دیوان عدالت اداری، توزیع آگهی به مطبوعات و نشریات فقط باید از طریق وزارت ارشاد باشد و این رأی به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و وزارت کشور ابلاغ شده است و بر اساس قانون جدید ساماندهی و توزیع آگهی تبلیغاتی تمام دستگاه ها و نهادهای گوناگون ازجمله شهرداری ها باداشتن بیشترین حجم آگهی ها به صورت مستقیم به مطبوعات و روزنامه ها ممنوع است.

لازم به ذکراست در گذشته قانون برای برخی دستگاه ها مانند شهرداری و شوراهای شهر تفسیر خاصی داشت که بر اساس قانون جدید تمام شهرداری ها و شوراهای شهر سراسر کشور باید آگهی های تبلیغاتی خود را به واسطه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی در مطبوعات توزیع کنند.

حال با توجه به چنین قوانین و سازوکاری و همچنین مقررات آگهی های دولتی طبق اصل چهل و چهارم قانون اساسی باید یکی از شاخص های مهم ارزیابی ادارت و دستگاههای اجرایی را شفافیت مالی به خصوص در درج اگهی و تبلیغات دانست تا مانع از رانت و ویژه خواری و ایجاد فرصت های نابرابر برای رسانه ها شد، هر چند براساس دیدگاه صاحب نظران، بسیاری از رسانه ها هنوز دارای هم گرایی صنفی نیستند تا بتوان به صورت ریشه ای با برخی از تخلفات و عدم شفاف سازی مالی توسط دستگاههای اجرایی مقابله کرد.

چاپ وانتشارآگهی ها و تبلیغات ارگانها توسط رسانه های خاص فراتر از چارچوب ها و ضوابط و با صدورفاکتورهای غیر قانونی با قیمتی بالاترو غیرواقعی و همچنین عدم برگزاری مناقصه قیمت برای برخی از خدمات چاپی وتبلیغاتی و رپرتاژی در ادارات از طریق سپردن به دوستان و نزدیکان رسانه ای حتی با قیمتی بالاترازطریق روابط عمومی ها وگاها مدیران و ارتباط تیمی مدیروروابط عمومی با رسانه های خاص درقبال حمایتهای غیرشرعی وقانونی از جمله تخلفاتی است که باید در قالب بازرسی های دقیق احصاء و با آن برخورد شود.به طور کلی به هر میزان شفافیت مالی به عنوان ارزیابی عملکرد دستگاههای اجرایی مورد ارزیابی قرار بگیرد، از میزان تخلفات مالی به خصوص در حوزه انتشار آگهی و تبلیغات که گردش مالی زیادی را شامل می شود نیز کاسته خواهد شد.

به گزارش کمیته ارتباطات و فضای مجازی دهه کرامت: برنامه زنده باد زندگی صبح امروز شنبه 22 خرداد همزمان با آغاز دهه کرامت و ولادت حضرت فاطمه معصومه(س) میزبان حجج الاسلام و المسلمین حبیب رضا ارزانی رئیس ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور و محمدکاظم راشد یزدی خطیب و استاد حوزه علمیه مشهد بود.

در این برنامه حجت الاسلام و المسلمین ارزانی لوح تقدیر سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی را به پاس تلاش ها و خدمات در ترویج سیره رضوی تقدیم حجت الاسلام راشد یزدی کرد؛ همچنین نشان خادم نمونه رضوی نیز تقدیم وی شد.

حجت الاسلام و المسلمین ارزانی در این برنامه که به صورت زنده از شبکه دو سیما پخش می شد، با بیان اینکه محبت اهل بیت(ع) در دل انسان تاثیر خاصی می گذارد و در زندگی او نقش آفرین است اظهار کرد: آغاز دهه کرامت با ولادت حضرت فاطمه معصومه(س) و روز دختر همراه بوده و برنامه های این ایام ازصبح امروز 22 خرداد در آستان مقدس کریمه اهل بیت(ع) آغاز شده و تا شام ولادت امام رضا(ع) و قرائت صلوات خاصه آن حضرت(ع) در ساعت هشت شب ادامه می یابد.

رئیس ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور گفت: البته در میانه این دهه روز بزرگداشت و تکریم امامزادگان و نیز سالروز تکریم حضرت احمدبن موسی(ع)، شاهچراغ(ع) نیز واقع شده که برای این مناسبت ها نیز ویژه برنامه هایی در سطح دستگاه ها و نهادهای عضو در شورای بزرگداشت دهه کرامت، در نظر گرفته و طراحی شده است.

وی در بخش دیگری از مباحث خود ضمن تقدیر از فعالیت های حجت الاسلام و المسلمین راشد یزدی گفت: ایشان از خادمان نمونه محسوب می شوند، جشنواره خادمان نمونه امام رضا(ع) چهاردهمین سال برگزاری خود را سپری کرده و هرسال برخی بزرگان عرصه فرهنگ و هنر کشور به عنوان خادمان فرهنگ رضوی معرفی می شوند، امسال نیز در خدمت حجت الاسلام و المسلمین راشد یزدی در باب سیره رضوی هستیم.

حجت الاسلام و المسلمین ارزانی ادامه داد: ایشان بسیار روان صحبت کرده و آیات و روایت را به زبان ساده و به طوری که همه مردم متوجه شوند تفسیر می کند؛ امروز نیز فرصتی است تا از نزدیک از خدمت ایشان باشیم .

رئیس ستاد هماهنگی کانون های فهما در ادامه لوح تقدیر سید عباس صالحی خطاب به حجت الاسلام و المسلمین راشد یزدی را قرائت کرده و نشان خادم نمونه رضوی را تقدیم وی کرد.

همچنین در ابتدای این برنامه حجت الاسلام و المسلمین راشد یزدی طی سخنانی با اشاره به جایگاه فرزند دختر در اسلام اظهار کرد: فرزند نعمت الهی است و همه مسایل بر سر فرزند بوده و اساس ازدواج بشر برای فرزند است. در این میان فرزند دختر در دین ما ارجحیت به فرزند پسر دارد و باید به او توجه شود.

این خطیب دینی افزود: وقتی فرزند پا به عرصه زندگی می گذارد صحنه زندگی تغییر کرده و در اولین وهله منجر به استحکام گره تزویج می شود؛ بشر دلش می خواهد جاوید باشد و فقط داشتن فرزند است که منجر به ابقا انسان می شود.

وی با اشاره به روایتی از حضرت رسول(ص) تصریح کرد: پیامبر اسلام فرمود: هرکس اولین فرزندش دختر باشد ابواب رحمت خداوند به روی او باز می شود، در فرمایش دیگری از آن حضرت نیز روایت شده است که هرکسی موفق شود که دو دختر را تربیت کند خداوند در روز قیامت هشت در بهشت را به رویش باز می کند و می گوید: هرکدام را خواستی انتخاب کن. آن حضرت همچنین تاکید دارد که اگر چیز تازه ای خریدی و به منزل بردی اول به دخترت تقدیم کن و بعد پسران، پیامبر(ص) تاکید داشت که در محبت و بوسیدن فرزندان از فرزند دختر شروع کنید، رزق با دختران است، ضمن اینکه در قرآن نیز تاکید شده است که با دختران به درستی و لطافت برخورد شود چنانچه می فرماید: وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ .

به گزارش ایکنا؛ برنامه افق رادیو قرآن عصر امروز شنبه 22 خردادماه با حضور حجت الاسلام والمسلمین حمید محمدی، دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی، اجرای کارشناسی جواد نصیری و با موضوع انتخابات پیش رو و رویکرد جامعه قرآنی در این عرصه به روی امواج این شبکه رادیویی رفت.

حجت الاسلام محمدی، در ابتدای این برنامه در پاسخ به سوالی در مورد مطالبه گری جامعه قرآنی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری، گفت: ما یک وظیفه نسبت به اصل انتخابات و یک وظیفه نسبت به تعیین نامزد خاص و مدنظر خودمان داریم که این دو بحث مجزاست، ما نسبت به اصل انتخابات وظیفه شخصی و صنفی داریم، وظیفه شخصی ما به عنوان حق و تکلیف شهروندی این است که در انتخابات شرکت قطعی داشته باشیم، در قرآن و روایات بیش از 20 دلیل برای حضور در انتخابات اعلام شده است.

وی آیه انَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّی یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ را مهم ترین آیه برای حضور در امر انتخابات برشمرد و افزود: هر کسی که می خواهد شرکت نکند یا معترض و متقاضی یک تحول است، بر اساس امر قرآن باید اعتراض خودمان را با حضور در انتخابات و تصمیم درست اعلام کنیم. بنابراین هرکسی می خواهد حرف بزند، باید آن را پای صندوق رأی بزند و تکلیف خود را ادا کند.

محمدی در ادامه در مورد وظایفی که جامعه قرآنی در قبال طرفداری از نامزدهای انتخابات و علنی کردن این طرفداری می تواند داشته باشد، گفت: به جای حمایت علنی باید ضوابط را بگوئیم، مردم قدرت تشخیص دارند و می دانند نسبت به وعده ها و برنامه هایی که مطرح می شود، چه موضعی داشته باشند. یکی از مهم ترین ویژگی ها در مورد نامزدها نگاه به عملکرد گذشته و نوع نگاه آنها به مردم است. مردم و جامعه قرآنی باید نگاه کنند و ببینند کدام نامزد بیشترین مقابله را با فساد داشته است، این ملاک بسیار مهم و یک بحث کلیدی است.

دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی در ادامه برخوردار بودن از یک نگاه عمیق دینی را از جمله مهم ترین ویژگی های نامزد اصلح عنوان و تصریح کرد: مردم این را بدانند کسی که سطح بالایی در حوزه دین دارد و در این حوزه از تسلط نسبی و جامعیت برخوردار است بهتر از کسی هست که نسبت به یک موضوع تخصص دارد. حضرت امام(ره) تعبیر زیبایی داشتند و فرمودند: فقه، تئوری اداره کل جامعه است کسی که فقه دارد، می تواند کل جامعه را اداره کند.

محمدی در بخش دیگری از این گفت وگو در پاسخ به این سوال که جامعه قرآنی مطالبات خود را چگونه باید مطرح کند، گفت: مبنای حکومت جمهوری اسلامی حکومت عدل قرآن است. هر کسی غیر از این می فهمد، اشتباه می کند. هر دولت و شورایی که می خواهد تشکیل شود، اگر غیر از تحقق حکومت عدل قرآنی مورد توجه داشته باشد، یقیناً دچار کج روی شده است. مطالبات قرآنی در سه محور هماهنگ سازی، نظام سازی و فرهنگ سازی، باید مطرح شود. مطالبه هماهنگ سازی اتفاق افتاده است، اما مطالبه فرهنگ سازی که ریشه آن در توسعه آموزش عمومی قرآن و تبلیغ و ترویج قرآن است و نظام سازی که ریشه آن در کادرسازی و پژوهش های قرآنی است به طور جدی روی زمین مانده است. لذا جامعه قرآنی باید مطالبه تحقق منشور توسعه فرهنگ قرآنی و اسناد ذیل آن که بالاترین اسناد قرآنی کشور هستند را مطرح کنند و با تمام وجود پای آن بایستند.

دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی بیان کرد: دولتی که در آن وزیر آموزش و پرورش، وزیر علوم و وزیر ارشاد که روسای کمیسیون ها هستند، اراده ای برای اجرایی سازی اسناد آن نداشته باشند، مشخص است که این دولت از اساس با قرآن مشکل دارد. دولتی که رئیس جمهور آن در دوره ریاست خود باید هشت بار در مراسم تجلیل از خادمان قرآن حضور می یافت، اما در بسیاری از آنها نبوده است، مشخص است که با قرآن مشکل دارد.

وی با تأکید بر اینکه غفلت مسئولین نسبت به اهمیت راهبردی بودن امور قرآنی و نداشتن نگاه راهبردی به قرآن ریشه همه مشکلات است، افزود: متأسفانه فهم دقیقی از جایگاه قرآن وجود ندارد و قرآن را فقط خواندن و توسعه آن می دانند، حوزه نظام سازی قرآن باید بودجه عظیمی داشته باشد تا اجرایی شود، اما از این بودجه خبری نیست. موضوع دیگر این است که بایستی تلاش کنیم دولت بعد مانند این دولت نباشد و از ابتدا نسبت به طرح مطالبات اقدام کرد. در شورای توسعه فرهنگ قرآنی که عالی ترین مرجع سیاستگذار قرآنی است پنج وزیر و دو معاون رئیس جمهور عضویت دارند، اما دریغ از یک بار حضور همه اینها در جلسات شورا. این نشان می دهد اراده ای بر کار قرآنی وجود ندارد.

محمدی یکی دیگر از مطالبات جامعه قرآنی از دولت آینده را تحول نیروی انسانی مطرح کرد و گفت: شاه بیت تحولات در آموزش و پرورش است، در حال حاضر طرح اتقان به صورت آزمایشی در حال اجراست و باید ملی شدن این طرح به عنوان یک مطالبه در دولت آینده مطرح شود. تقویت ساختارها و تشکیلات یکی دیگر از کارهای مهم است؛ در کنار آن واگذاری کارها به بخش مردمی نیز باید مورد توجه قرار بگیرد، چرا که بخش مردمی عقبه استراتژیک نظام جمهوری اسلامی هستند. این را باید جدی بگیریم. افزایش اعتبارات و تخصیص ها هم مطالبه دیگر است، باید بودجه خوبی به فعالیت های قرآنی اختصاص داده شود و این بودجه کامل اختصاص یابد، انتظار ما این نیست که بیشتر از بقیه بخش ها بودجه بگیریم، بلکه می گوئیم در حد بقیه اختصاص دهند.

دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی با طرح این سوال که چرا بودجه موسیقی بیش از 90 درصد محقق شده اما بودجه قرآنی باید 11 درصد محقق شود، گفت: این نه تنها فاجعه بوده است، بلکه در حد جنایت است. من قصد این را ندارم بگویم موسیقی کم اهمیت است، هنر هم جایگاه خود را دارد، اما اینکه در مقام مقایسه اینگونه بی اعتنایی کنید، فاجعه است. وقتی دولت با بودجه ای که خود تعریف کرده است، اینگونه برخورد می کند، نشان می دهد وضعیت قرآنی در این دولت چگونه بوده است.

وی با تأکید بر اینکه مطالبه جامعه قرآنی از دولت آینده باید از همین الان مطرح شود، گفت: به اعتقاد من در آغاز دولت جدید جامعه قرآنی باید در یک بیانیه تمام عیار تمام عقب افتادگی ها بعد از انقلاب به خصوص در هشت سال گذشته را مطرح کند و قاطعانه از دولت جدید درخواست حمایت داشته باشد.

محمدی در بخش دیگری از این برنامه گفت: ما وقتی به کشورهای دیگر می رویم، اولین چیزی که می گوییم این است که بزرگ ترین عمل به قرآن کریم تحقق جمهوری اسلامی بوده است لذا من اعتقاد دارم هر نامزدی که نشان دهد جنبه های اسلامیت نظام برای او مهم است و توسعه قضای اسلامی، احاکم دینی، توسعه اقتصاد اسلامی و مواردی از این دست برای او اهمیت دارد، او یک نامزد اصلح است. وقتی برنامه های فرهنگی لبریز از مفاهیم و آموزه های قرآنی است کفایت می کند ولو اینکه کلمه قرآن در آن استفاده نشده باشد. من تبلیغات برخی نامزدها را نگاه می کردم، متوجه شدم در برنامه برخی از نامزدها حتی بسم الله الرحمن الرحیم هم نیامده و هیچ استنادی به آیات قرآن وجود ندارد. باید چنین نامزدهایی را از نامزدهای دیگر متمایز کنیم.

دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی با تأکید بر اینکه مطالبه کلیدی جامعه قرآنی از دولت جدید قرآنیزه کردن حکومت و توجه به مضامین و گزاره های قرآنی است، گفت: علاوه بر این مطالبه عام، یک مطالبه خاص هم وجود دارد که آن توسعه فرهنگ قرآنی است. این توسعه مستلزم معرفت قرآنی است و معرفت قرآنی هم مستلزم توسعه روخوانی، روان خوانی، زیباخوانی، حفظ، ترجمه، مفاهیم و معرفت قرآنی است. این مجموعه هفت گانه به صورت خاص باید مورد توجه قرار بگیرد. اما شما به عملکردها نگاه کنید تا متوجه شوید که این کار صورت گرفته است یا خیر؟ جشنواره آیات که زمانی در آستانه 22 رشته ای شدن بود، به 11 رشته تنزل پیدا کرد. علت این تنزل ها چیست؟ امروز برخی بی مهری ها که نسبت به کارهای هنری می شود، غیر قابل تحمل است، ما باید به گونه ای عمل کنیم که جوان هنرمند به غیر از قرآن به عرصه دیگری مراجعه نداشته باشد.

دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی در بخش دیگری از این گفت وگو در مورد انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا و نقش جامعه قرآنی در این انتخابات نیز بیان کرد: یکی از نکاتی که مهم است بحث انتخابات شوراهای شهر است، این شوراها یکی از ابزارهای اصلی برای توسعه فرهنگ قرآنی هستند. در شهر تهران به تنهایی سالانه فعالیت های متعددی ذیل معاونت فرهنگی صورت می گیرد، در عرصه قرآنی این بخش موفق تر از بخش دولتی است. هم بودجه مناسب تر دارد هم جدی تر است و هم با اراده تر است، لذا باید ان را نیز جدی گرفت.

وی افزود: البته یک اتفاق بسیار نامبارک در دوره اخیر شورای شهر رخ داد و آن هم بی اعتنایی به فعالیت های دینی بود. شاهد بودیم که در این دوره کمک به مساجد و حوزه های علمیه قطع شد. فعالیت های گسترده قرآنی هم محدود شد. بر اساس گزارشی که از وضعیت چهار سال گذشته دریافت شده است وضعیت نامبارکی در حوزه فعالیت های دینی داشته ایم که علت آن هم اولویت نداشتن دین بوده است، لذا مردم باید کسانی را انتخاب کنند که نگاه و اولویت اول آنها به دین باشد و این نگاه عمیق تر و اصولی تر باشد.

محمدی در بخش دیگری از سخنان خود در مورد تلاش های شورای توسعه برای تعامل بیشتر با دولت برای دریافت بودجه بیشتر، گفت: قرار بود با حضور حجت الاسلام والمسلمین عاملی در شورای توسعه فرهنگ قرآنی اتفاقات مبارکی بیفتد، اما اینگونه نشد، شهادت می دهم ایشان بیش از پنج بار برای پیگیری بودجه قرآنی به سازمان برنامه و بودجه رفتند، اما چیزی که دست ایشان گرفت همین 11 درصد بود و اتفاق خاصی نیفتاد. آقای عاملی تمام تلاش خود را به کار بست و من از نزدیک شاهد این تلاش ها بودم اما مجموعه سازوکارها اجازه مالطبه بیشتر را نمی داد.

محمدی افزود: 10 سال پیش پس از یک بررسی جامع مشخص شد برای اداره قرآنی کشور نیاز به 3650 میلیارد تومان وجود دارد، آن نیاز نه تنها برآورده نشد، بلکه اکنون رشد هم کرده است، با این بودجه ها نمی توان امر قرآن را جدی گرفت. بحث آموزش عمومی، نهضت حفظ عمومی قرآن و مواردی از این دست که بودجه های هزار میلیاردی نیاز دارند عملا با دریافت نکردن بودجه محقق نشدند.

دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی با اشاره به اینکه امروز کمتر از 1000 موسسه فعال قرآنی در کشور وجود دارد، گفت: مسئولان برای رفع همه این مشکلات باید نگاه راهبردی به قرآن داشته باشند، همه آنها باید در روز قایمت پاسخگوی سوال رسول الله(ص) باشند که فرمودند: اولین سوالی که در قیامت می شود این است که با کتاب خدا و عترت من چه کرده اید . من این را بارها به مسئولان گوشزد کرده ام.

انتهای پیام

به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در ایلام، منصور محبی، کارشناس فرهنگی و چاپ و نشر اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ایلام است. وی که متولد 1357 و دانشجوی سال آخر دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی است، خود از مولفین استان است و تاکنون کتاب های آخرین آرزو ، شخصیت پردازی در رمان دفاع مقدس و عقیق و ارغوان 1 را به دست چاپ سپرده است. با محبی که از ابتدای سال 94 در این حوزه در اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی ایلام مشغول به کار شده است، درباره برنامه ها و اقدامات انجام شده در حوزه چاپ و نشر این اداره کل به گفت وگو نشستیم که در ادامه از نظر مخاطبان می گذرد.

استان ایلام چند ناشر فعال دارد؟ لطفاً از مشکلات و تلاش های این صنف پرتلاش فرهنگ ساز بگویید.

در سال 94 تعداد 24 ناشر در استان مجوز فعالیت داشتند و امروز این تعداد به 35 ناشر رسیده است. در سال های گذشته با توجه به منطقی بودن قیمت کاغذ و تسهیلاتی که به حوزه نشر اختصاص پیدا می کرد، ناشران نیز اقبال بیشتری به فعالیت در چاپ کتاب با شمارگان واقعی داشتند. اما به تدریج و با کاهش حمایت ها و عدم تخصیص تسهیلات به حوزه نشر و با افزایش انفجاری قیمت کاغذ در دو سال اخیر، امروزه تعداد کمی از ناشران استان، توانسته اند خود را سرپا نگه دارند و آثاری با حداقل شمارگان منتشر می کنند. در سال 99 تعداد 21 ناشر استان ایلام حداقل یک عنوان کتاب را منتشر کرده اند و فقط تعداد 10 ناشر فعال در حوزه چاپ و انتشار کتاب داشته ایم.

وضعیت صنعت نشر در استان ایلام را از نظر کمی و کیفی چگونه بررسی و تحلیل می کنید؟

با توجه به مسائلی که در سؤال قبلی اشاره شد، صنعت نشر استان، هم از نظر کمی و هم کیفی، دچار افت و خیز
با کاهش حمایت ها و عدم تخصیص تسهیلات به حوزه نشر و نیز افزایش انفجاری قیمت کاغذ در دو سال اخیر، امروز تعداد کمی از ناشران استان ایلام، توانسته اند خود را سرپا نگه دارند و آثاری با حداقل شمارگان منتشر می کنند؛ به طوری که در سال گذشته 21 ناشر استان ایلام حداقل یک عنوان کتاب را منتشر کرده اند و فقط تعداد 10 ناشر فعال در حوزه چاپ و انتشار کتاب داشته ایم
شده است. از لحاظ کمیت به دو نکته می توان اشاره کرد: نخست کمیت عناوین است که در سال 99 با وجود شیوع ویروس کرونا و محدودیت های ایجاد شده، عناوین کتاب های چاپ شده، نسبت به سال قبل افزایش قابل توجهی داشت؛ در سال 98 تعداد 165 عنوان و در سال 99 تعداد 230 عنوان کتاب به چاپ رسید. دوم کمیت شمارگان است که باید به این نکته اعتراف کنیم که شمارگان واقعی کتاب بسیار پایین آمده و در اکثر موارد در حد 50 نسخه و شاید کمتر است. اما نویسندگان و ناشرانی هم در استان هستند که ضمن واقعی کردن شمارگان در شناسنامه کتاب، آن را به تعداد واقعی چاپ می کنند.

نکته بعدی کیفیت عناوین است که متاسفانه معضلی به نام کتاب سازی آن را قربانی کرده است و هر کسی برای تقویت رزومه شخصی، خود را در این حوزه مجتهد قلمداد و نسبت به چاپ کتاب اقدام می کند. این اتفاق، بسیاری از کارهای چاپ شده در استان را تنزل داده است. اما ناشرانی در استان فعالند که علاوه بر کمیت، کیفیت آثار را هم ارتقا داده اند که این امر جای امیدواری دارد. در این حوزه هم مسئولیت متوجه ناشر و نویسنده است و هم اینکه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بایستی هنگام ممیزی کتاب، کیفیت آن را مورد توجه قراد دهد؛ امری که به نظر بنده، اخیرا مورد توجه نیست.

بانک مؤلفان و ناشران بومی استان یک ضرورت حرفه ای و تخصصی است. آیا در این زمینه اقدامی صورت گرفته است؟

در استان ایلام با توجه به ظرفیت های موجود، آثار زیادی به چاپ رسیده و نویسندگان و ناشران با وجود مشکلات حوزه نشر، دست از فعالیت نکشیده اند. اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان هم تا حدودی نسبت به گردآوری و تنظیم بانک آثار مؤلفان اقدام کرده است. اما درخصوص بانک مشخصات مؤلفان استان، اطلاعات کامل و مدونی تهیه نشده است. از سال گذشته با مساعدت همکاران حوزه چاپ و نشر، گردآوری بانک مشخصات نویسندگان استان در دستور کار قرار گرفته و ان شاءالله در سال 1400 تا حدودی تکمیل خواهد شد و برای تکمیل و تدوین این بانک، به همکاری ناشران استانی نیاز داریم.

آیا در استان ایلام، ناشران تخصصی در حوزه ادبیات کودک و نوجوان هم داریم؟

کودکان و نوجوانان درصد بالایی از جمعیت جامعه را تشکیل می دهند و تأمین نیازهای آنها و از جمله تولید کتاب و سایر اقلام فرهنگی مناسب برای این رده سنی از جامعه، ضرورتی انکارناپذیر است. در استان ایلام، ناشران به صورت پراکنده، کتاب هایی برای کودکان و نوجوانان چاپ و منتشر می کنند. در فاصله سال های 94 تا 97، انتشارات مهرآیش به صورت تخصصی در حوزه کودک و نوجوان آثار خوبی به چاپ رساند، اما متاسفانه
شمارگان واقعی کتاب بسیار پایین آمده و در اکثر موارد در حد 50 نسخه و شاید کمتر است
به دلیل مسائل و مشکلات مالی و شیوع ویروس کرونا، فعالیت آن متوقف شد. اخیرا نشر باشور که مدیر آن از جوانان فعال و دغدغه مند فرهنگ چاپ و نشر است، کارهای ارزشمندی در حوزه کودک و به زبان بومی و محلی به چاپ رسانده و این اتفاق، امری خوشایند است.

با بررسی زبانی آثار منتشرشده در مجموعه ناشران استان، ادبیات کُردی در قالب های شعر و داستان و کودک و نوجوان توسط تعدادی از ناشران بومی در وضعیت مناسبی قرار دارد و خوشبختانه آثاری ارزشمند و غنی در زبان کُردی ایلامی منتشر شده و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی هم حمایت های مطلوب و حداکثری داشته است. به نظر شما علت توجه به این مساله چیست؟

باید گفت که شعر کُردی در استان ایلام به درجه بلوغ رسیده است و از چند سال پیش که جشنواره منطقه ای شعر کردی کودک (منال) در استان ایلام و شهرستان ایوان شروع به کار کرد و با استقبال شاعران کُردی سرا مواجه شد و با قدرت به کار خود ادامه داد، خوشبختانه جمعی از شاعران استانی در حوزه شعر کُردی کودک و نوجوان کارهای بدیع و خوبی خلق کردند. در حوزه داستان کردی با وجود نوپایی، نویسندگان و اهل قلم استان آثار مناسبی را خلق کرده اند و به نظر می رسد که آینده روشنی در انتظار داستان کُردی است. این اتفاقات خوشایند و امیدبخش، نتیجه تلاش دلسوزان حوزه نشر و گرایش خانواده ها به حفظ زبان مادری است که هم به تقویت و غنای زبان فارسی کمک می کند و هم ماندگاری زبان و فرهنگ بومی و محلی را فراهم می کند. اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان هم در حد توان و مقدورات از تولیدات این حوزه حمایت می کند.

ناشران دانشگاهی نقش مناسبی در آفرینش و انتشار آثار دانشجویان و اساتید در حوزه های تخصصی و دانشگاهی دارند، اما گاه مشاهده می شود که آثار پایان نامه ای و ضعیف از نطر محتوا هم منتشر می شود. آسیب شناسی و تحلیل شما از این مسئله چیست؟

کتاب سازی و تبدیل غیرحرفه ای
در حوزه داستان کردی با وجود نوپایی، نویسندگان و اهل قلم استان آثار مناسبی را خلق کرده اند و به نظر می رسد که آینده روشنی در انتظار داستان کُردی است
موضوعات پژوهشی و پایان نامه به کتاب، بدون در نظر گرفتن استانداردهای لازم، آثار چاپی را تا حد زیادی تنزل داده است. اما باید عرض کنم که ناشران دانشگاهی در استان ایلام، کمتر دچار این آسیب شده اند و این امر مربوط به ناشران دیگر است. آثار چاپی ناشران دانشگاهی اکثراً علمی و کیفی است و تولیدات علمی خوبی داشته اند؛ به گونه ای که در جایزه سالانه کتاب استان نیز حائز رتبه شده اند.

لطفاً از میزان حمایت اداره کل از آثار مؤلفان و ناشران در طول سال بگویید.

هر ساله بر اساس تفاهم نامه های منعقد شده با معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ ارشاد اسلامی، ادارات کل استان ها، نسبت به حمایت از آثار چاپی اقدام می کنند. اما از یک طرف آثار چاپ شده هر ساله بیشتر می شود و به تبع آن انتظارات بیشتر و از طرف دیگر اعتبارات، هر ساله متغیر است و جوابگوی انتظارات نیست. اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ایلام هم با توجه به اعتبار مالی موجود و تعداد کیفیت و محتوای آثار، از آنها حمایت می کند. به عنوان نمونه سال گذشته میزان حمایت استانی از آثار چاپ شده در استان ایلام، مبلغ 114 میلیون تومان بوده است. علاوه بر این، تعدادی از آثار نیز به کمیته خرید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ارسال می شود و در صورت تصویب کمیته، مورد حمایت قرار می گیرند.

معیارهای خرید و حمایت از ناشران و مولفان بومی، دارای شیوه نامه وزارتی است یا استانی؟

تصمیمات کمیته خرید استان بر اساس شیوه نامه ابلاغی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است و با توجه به کیفیت، محتوا و موضوع آثار، از آنها حمایت می شود. آثار مورد حمایت باید چاپ اول باشند، کتاب های کمک آموزشی و چاپ مجدد نباشند. کمیته، مجاز به خرید آثار ناشران غیربومی نیست؛ مگر اینکه موضوع اثر، مربوط به استان و یا نویسنده ساکن استان باشد.

واحد حوزه چاپ و نشر اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان چه وظایفی دارد؟

چاپ و نشر همان گونه که از نام آن پیداست، امور مربوط به چاپ و نشر کتاب، اهل قلم و صنعت چاپ را پیگیری می کند. این دو، جزو حوزه های پرکار
سال گذشته میزان حمایت استانی از آثار چاپ شده در استان ایلام، مبلغ 114 میلیون تومان بوده است. علاوه بر این، تعدادی از آثار نیز به کمیته خرید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ارسال می شود و در صورت تصویب کمیته، مورد حمایت قرار می گیرند
و حساس اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی است و با فعالان صنعت چاپ و نشر ارتباط دارد. یک بُعد فعالیت آن در حوزه صنعت چاپ است که موضوع این مصاحبه نیست. اما در ارتباط با نشر کتاب، از زمانی که یک نفر برای دریافت مجوز نشر کتاب، به اداره مراجعه می کند تا تشکیل پرونده و صدور پروانه فعالیت به عنوان ناشر آغاز می شود. مرحله بعدی امور مربوط به کتاب است که شامل صدور مجوز، اعلام وصول، ارسال نمونه کتاب به موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران و کتابخانه ملی و کمیته خرید کتاب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، پیگیری درخواست ناشران درخصوص مشکلات صدور مجوز کتاب، برگزاری جلسات خرید کتاب استانی، تحویل کتاب های خریداری شده و ارسال سند خرید به وزارتخانه جهت پرداخت هزینه و ... است.

وظیفه دیگر این حوزه توزیع کتاب های اهدایی وزارت و نیز آثار خریداری شده از ناشران و نویسندگان استانی بر اساس رسالت محوله و درخواست های دریافتی است. خوشبختانه در راستای واسپاری امور به بخش خصوصی، این فعالیت به یکی از مؤسسات فرهنگی و هنری توانمند استان واگذار شده و با مدیریت خوب و تعامل مناسب و تحت نظارت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی در حال انجام است. از دیگر وظایف این حوزه می توان به تمدید مجوز فعالیت ناشران استان، ارسال آثار فاخر به کمیته بررسی کتب ارزشمند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تکمیل بانک آثار مؤلفان استان، برگزاری برنامه های هفته کتاب، جایزه کتاب سال و برگزاری برنامه های ترویج کتاب و کتاب خوانی است.

همکاری مؤسسات فرهنگی هنری با مجموعه چاپ و نشر به چه میزان است؟

اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ایلام از سال 94، اجرای عمده فعالیت های خود را به بخش خصوصی واگذار کرده است. در این میان سهم مؤسسات فرهنگی هنری چشم گیر است. خوشبختانه تعدادی از مؤسسات در این سال ها و به واسطه اجرای فعالیت های فرهنگی ارتباط نزدیکی با اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی برقرار کرده اند. در حوزه چاپ و نشر هم اجرای برنامه های مختلف از برگزاری نمایشگاه کتاب استانی، هفته کتاب، جایزه کتاب سال، جشنواره صنعت چاپ، برنامه های نقد کتاب و مدیریت توزیع کتاب های اهدایی، به مؤسسات فرهنگی هنری واگذار شده و نتایج حاصل از این واگذاری، رضایت بخش است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در ایلام، منصور محبی، کارشناس فرهنگی و چاپ و نشر اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ایلام است. وی که متولد 1357 و دانشجوی سال آخر دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی است، خود از مولفین استان است و تاکنون کتاب های آخرین آرزو ، شخصیت پردازی در رمان دفاع مقدس و عقیق و ارغوان 1 را به دست چاپ سپرده است. با محبی که از ابتدای سال 94 در این حوزه در اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی ایلام مشغول به کار شده است، درباره برنامه ها و اقدامات انجام شده در حوزه چاپ و نشر این اداره کل به گفت وگو نشستیم که در ادامه از نظر مخاطبان می گذرد.

استان ایلام چند ناشر فعال دارد؟ لطفاً از مشکلات و تلاش های این صنف پرتلاش فرهنگ ساز بگویید.

در سال 94 تعداد 24 ناشر در استان مجوز فعالیت داشتند و امروز این تعداد به 35 ناشر رسیده است. در سال های گذشته با توجه به منطقی بودن قیمت کاغذ و تسهیلاتی که به حوزه نشر اختصاص پیدا می کرد، ناشران نیز اقبال بیشتری به فعالیت در چاپ کتاب با شمارگان واقعی داشتند. اما به تدریج و با کاهش حمایت ها و عدم تخصیص تسهیلات به حوزه نشر و با افزایش انفجاری قیمت کاغذ در دو سال اخیر، امروزه تعداد کمی از ناشران استان، توانسته اند خود را سرپا نگه دارند و آثاری با حداقل شمارگان منتشر می کنند. در سال 99 تعداد 21 ناشر استان ایلام حداقل یک عنوان کتاب را منتشر کرده اند و فقط تعداد 10 ناشر فعال در حوزه چاپ و انتشار کتاب داشته ایم.

وضعیت صنعت نشر در استان ایلام را از نظر کمی و کیفی چگونه بررسی و تحلیل می کنید؟

با توجه به مسائلی که در سؤال قبلی اشاره شد، صنعت نشر استان، هم از نظر کمی و هم کیفی، دچار افت و خیز
با کاهش حمایت ها و عدم تخصیص تسهیلات به حوزه نشر و نیز افزایش انفجاری قیمت کاغذ در دو سال اخیر، امروز تعداد کمی از ناشران استان ایلام، توانسته اند خود را سرپا نگه دارند و آثاری با حداقل شمارگان منتشر می کنند؛ به طوری که در سال گذشته 21 ناشر استان ایلام حداقل یک عنوان کتاب را منتشر کرده اند و فقط تعداد 10 ناشر فعال در حوزه چاپ و انتشار کتاب داشته ایم
شده است. از لحاظ کمیت به دو نکته می توان اشاره کرد: نخست کمیت عناوین است که در سال 99 با وجود شیوع ویروس کرونا و محدودیت های ایجاد شده، عناوین کتاب های چاپ شده، نسبت به سال قبل افزایش قابل توجهی داشت؛ در سال 98 تعداد 165 عنوان و در سال 99 تعداد 230 عنوان کتاب به چاپ رسید. دوم کمیت شمارگان است که باید به این نکته اعتراف کنیم که شمارگان واقعی کتاب بسیار پایین آمده و در اکثر موارد در حد 50 نسخه و شاید کمتر است. اما نویسندگان و ناشرانی هم در استان هستند که ضمن واقعی کردن شمارگان در شناسنامه کتاب، آن را به تعداد واقعی چاپ می کنند.

نکته بعدی کیفیت عناوین است که متاسفانه معضلی به نام کتاب سازی آن را قربانی کرده است و هر کسی برای تقویت رزومه شخصی، خود را در این حوزه مجتهد قلمداد و نسبت به چاپ کتاب اقدام می کند. این اتفاق، بسیاری از کارهای چاپ شده در استان را تنزل داده است. اما ناشرانی در استان فعالند که علاوه بر کمیت، کیفیت آثار را هم ارتقا داده اند که این امر جای امیدواری دارد. در این حوزه هم مسئولیت متوجه ناشر و نویسنده است و هم اینکه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بایستی هنگام ممیزی کتاب، کیفیت آن را مورد توجه قراد دهد؛ امری که به نظر بنده، اخیرا مورد توجه نیست.

بانک مؤلفان و ناشران بومی استان یک ضرورت حرفه ای و تخصصی است. آیا در این زمینه اقدامی صورت گرفته است؟

در استان ایلام با توجه به ظرفیت های موجود، آثار زیادی به چاپ رسیده و نویسندگان و ناشران با وجود مشکلات حوزه نشر، دست از فعالیت نکشیده اند. اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان هم تا حدودی نسبت به گردآوری و تنظیم بانک آثار مؤلفان اقدام کرده است. اما درخصوص بانک مشخصات مؤلفان استان، اطلاعات کامل و مدونی تهیه نشده است. از سال گذشته با مساعدت همکاران حوزه چاپ و نشر، گردآوری بانک مشخصات نویسندگان استان در دستور کار قرار گرفته و ان شاءالله در سال 1400 تا حدودی تکمیل خواهد شد و برای تکمیل و تدوین این بانک، به همکاری ناشران استانی نیاز داریم.

آیا در استان ایلام، ناشران تخصصی در حوزه ادبیات کودک و نوجوان هم داریم؟

کودکان و نوجوانان درصد بالایی از جمعیت جامعه را تشکیل می دهند و تأمین نیازهای آنها و از جمله تولید کتاب و سایر اقلام فرهنگی مناسب برای این رده سنی از جامعه، ضرورتی انکارناپذیر است. در استان ایلام، ناشران به صورت پراکنده، کتاب هایی برای کودکان و نوجوانان چاپ و منتشر می کنند. در فاصله سال های 94 تا 97، انتشارات مهرآیش به صورت تخصصی در حوزه کودک و نوجوان آثار خوبی به چاپ رساند، اما متاسفانه
شمارگان واقعی کتاب بسیار پایین آمده و در اکثر موارد در حد 50 نسخه و شاید کمتر است
به دلیل مسائل و مشکلات مالی و شیوع ویروس کرونا، فعالیت آن متوقف شد. اخیرا نشر باشور که مدیر آن از جوانان فعال و دغدغه مند فرهنگ چاپ و نشر است، کارهای ارزشمندی در حوزه کودک و به زبان بومی و محلی به چاپ رسانده و این اتفاق، امری خوشایند است.

با بررسی زبانی آثار منتشرشده در مجموعه ناشران استان، ادبیات کُردی در قالب های شعر و داستان و کودک و نوجوان توسط تعدادی از ناشران بومی در وضعیت مناسبی قرار دارد و خوشبختانه آثاری ارزشمند و غنی در زبان کُردی ایلامی منتشر شده و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی هم حمایت های مطلوب و حداکثری داشته است. به نظر شما علت توجه به این مساله چیست؟

باید گفت که شعر کُردی در استان ایلام به درجه بلوغ رسیده است و از چند سال پیش که جشنواره منطقه ای شعر کردی کودک (منال) در استان ایلام و شهرستان ایوان شروع به کار کرد و با استقبال شاعران کُردی سرا مواجه شد و با قدرت به کار خود ادامه داد، خوشبختانه جمعی از شاعران استانی در حوزه شعر کُردی کودک و نوجوان کارهای بدیع و خوبی خلق کردند. در حوزه داستان کردی با وجود نوپایی، نویسندگان و اهل قلم استان آثار مناسبی را خلق کرده اند و به نظر می رسد که آینده روشنی در انتظار داستان کُردی است. این اتفاقات خوشایند و امیدبخش، نتیجه تلاش دلسوزان حوزه نشر و گرایش خانواده ها به حفظ زبان مادری است که هم به تقویت و غنای زبان فارسی کمک می کند و هم ماندگاری زبان و فرهنگ بومی و محلی را فراهم می کند. اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان هم در حد توان و مقدورات از تولیدات این حوزه حمایت می کند.

ناشران دانشگاهی نقش مناسبی در آفرینش و انتشار آثار دانشجویان و اساتید در حوزه های تخصصی و دانشگاهی دارند، اما گاه مشاهده می شود که آثار پایان نامه ای و ضعیف از نطر محتوا هم منتشر می شود. آسیب شناسی و تحلیل شما از این مسئله چیست؟

کتاب سازی و تبدیل غیرحرفه ای
در حوزه داستان کردی با وجود نوپایی، نویسندگان و اهل قلم استان آثار مناسبی را خلق کرده اند و به نظر می رسد که آینده روشنی در انتظار داستان کُردی است
موضوعات پژوهشی و پایان نامه به کتاب، بدون در نظر گرفتن استانداردهای لازم، آثار چاپی را تا حد زیادی تنزل داده است. اما باید عرض کنم که ناشران دانشگاهی در استان ایلام، کمتر دچار این آسیب شده اند و این امر مربوط به ناشران دیگر است. آثار چاپی ناشران دانشگاهی اکثراً علمی و کیفی است و تولیدات علمی خوبی داشته اند؛ به گونه ای که در جایزه سالانه کتاب استان نیز حائز رتبه شده اند.

لطفاً از میزان حمایت اداره کل از آثار مؤلفان و ناشران در طول سال بگویید.

هر ساله بر اساس تفاهم نامه های منعقد شده با معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ ارشاد اسلامی، ادارات کل استان ها، نسبت به حمایت از آثار چاپی اقدام می کنند. اما از یک طرف آثار چاپ شده هر ساله بیشتر می شود و به تبع آن انتظارات بیشتر و از طرف دیگر اعتبارات، هر ساله متغیر است و جوابگوی انتظارات نیست. اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ایلام هم با توجه به اعتبار مالی موجود و تعداد کیفیت و محتوای آثار، از آنها حمایت می کند. به عنوان نمونه سال گذشته میزان حمایت استانی از آثار چاپ شده در استان ایلام، مبلغ 114 میلیون تومان بوده است. علاوه بر این، تعدادی از آثار نیز به کمیته خرید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ارسال می شود و در صورت تصویب کمیته، مورد حمایت قرار می گیرند.

معیارهای خرید و حمایت از ناشران و مولفان بومی، دارای شیوه نامه وزارتی است یا استانی؟

تصمیمات کمیته خرید استان بر اساس شیوه نامه ابلاغی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است و با توجه به کیفیت، محتوا و موضوع آثار، از آنها حمایت می شود. آثار مورد حمایت باید چاپ اول باشند، کتاب های کمک آموزشی و چاپ مجدد نباشند. کمیته، مجاز به خرید آثار ناشران غیربومی نیست؛ مگر اینکه موضوع اثر، مربوط به استان و یا نویسنده ساکن استان باشد.

واحد حوزه چاپ و نشر اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان چه وظایفی دارد؟

چاپ و نشر همان گونه که از نام آن پیداست، امور مربوط به چاپ و نشر کتاب، اهل قلم و صنعت چاپ را پیگیری می کند. این دو، جزو حوزه های پرکار
سال گذشته میزان حمایت استانی از آثار چاپ شده در استان ایلام، مبلغ 114 میلیون تومان بوده است. علاوه بر این، تعدادی از آثار نیز به کمیته خرید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ارسال می شود و در صورت تصویب کمیته، مورد حمایت قرار می گیرند
و حساس اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی است و با فعالان صنعت چاپ و نشر ارتباط دارد. یک بُعد فعالیت آن در حوزه صنعت چاپ است که موضوع این مصاحبه نیست. اما در ارتباط با نشر کتاب، از زمانی که یک نفر برای دریافت مجوز نشر کتاب، به اداره مراجعه می کند تا تشکیل پرونده و صدور پروانه فعالیت به عنوان ناشر آغاز می شود. مرحله بعدی امور مربوط به کتاب است که شامل صدور مجوز، اعلام وصول، ارسال نمونه کتاب به موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران و کتابخانه ملی و کمیته خرید کتاب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، پیگیری درخواست ناشران درخصوص مشکلات صدور مجوز کتاب، برگزاری جلسات خرید کتاب استانی، تحویل کتاب های خریداری شده و ارسال سند خرید به وزارتخانه جهت پرداخت هزینه و ... است.

وظیفه دیگر این حوزه توزیع کتاب های اهدایی وزارت و نیز آثار خریداری شده از ناشران و نویسندگان استانی بر اساس رسالت محوله و درخواست های دریافتی است. خوشبختانه در راستای واسپاری امور به بخش خصوصی، این فعالیت به یکی از مؤسسات فرهنگی و هنری توانمند استان واگذار شده و با مدیریت خوب و تعامل مناسب و تحت نظارت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی در حال انجام است. از دیگر وظایف این حوزه می توان به تمدید مجوز فعالیت ناشران استان، ارسال آثار فاخر به کمیته بررسی کتب ارزشمند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تکمیل بانک آثار مؤلفان استان، برگزاری برنامه های هفته کتاب، جایزه کتاب سال و برگزاری برنامه های ترویج کتاب و کتاب خوانی است.

همکاری مؤسسات فرهنگی هنری با مجموعه چاپ و نشر به چه میزان است؟

اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ایلام از سال 94، اجرای عمده فعالیت های خود را به بخش خصوصی واگذار کرده است. در این میان سهم مؤسسات فرهنگی هنری چشم گیر است. خوشبختانه تعدادی از مؤسسات در این سال ها و به واسطه اجرای فعالیت های فرهنگی ارتباط نزدیکی با اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی برقرار کرده اند. در حوزه چاپ و نشر هم اجرای برنامه های مختلف از برگزاری نمایشگاه کتاب استانی، هفته کتاب، جایزه کتاب سال، جشنواره صنعت چاپ، برنامه های نقد کتاب و مدیریت توزیع کتاب های اهدایی، به مؤسسات فرهنگی هنری واگذار شده و نتایج حاصل از این واگذاری، رضایت بخش است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در ایلام، منصور محبی، کارشناس فرهنگی و چاپ و نشر اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ایلام است. وی که متولد 1357 و دانشجوی سال آخر دکتری رشته زبان و ادبیات فارسی است، خود از مولفین استان است و تاکنون کتاب های آخرین آرزو ، شخصیت پردازی در رمان دفاع مقدس و عقیق و ارغوان 1 را به دست چاپ سپرده است. با محبی که از ابتدای سال 94 در این حوزه در اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی ایلام مشغول به کار شده است، درباره برنامه ها و اقدامات انجام شده در حوزه چاپ و نشر این اداره کل به گفت وگو نشستیم که در ادامه از نظر مخاطبان می گذرد.

استان ایلام چند ناشر فعال دارد؟ لطفاً از مشکلات و تلاش های این صنف پرتلاش فرهنگ ساز بگویید.

در سال 94 تعداد 24 ناشر در استان مجوز فعالیت داشتند و امروز این تعداد به 35 ناشر رسیده است. در سال های گذشته با توجه به منطقی بودن قیمت کاغذ و تسهیلاتی که به حوزه نشر اختصاص پیدا می کرد، ناشران نیز اقبال بیشتری به فعالیت در چاپ کتاب با شمارگان واقعی داشتند. اما به تدریج و با کاهش حمایت ها و عدم تخصیص تسهیلات به حوزه نشر و با افزایش انفجاری قیمت کاغذ در دو سال اخیر، امروزه تعداد کمی از ناشران استان، توانسته اند خود را سرپا نگه دارند و آثاری با حداقل شمارگان منتشر می کنند. در سال 99 تعداد 21 ناشر استان ایلام حداقل یک عنوان کتاب را منتشر کرده اند و فقط تعداد 10 ناشر فعال در حوزه چاپ و انتشار کتاب داشته ایم.

وضعیت صنعت نشر در استان ایلام را از نظر کمی و کیفی چگونه بررسی و تحلیل می کنید؟

با توجه به مسائلی که در سؤال قبلی اشاره شد، صنعت نشر استان، هم از نظر کمی و هم کیفی، دچار افت و خیز
با کاهش حمایت ها و عدم تخصیص تسهیلات به حوزه نشر و نیز افزایش انفجاری قیمت کاغذ در دو سال اخیر، امروز تعداد کمی از ناشران استان ایلام، توانسته اند خود را سرپا نگه دارند و آثاری با حداقل شمارگان منتشر می کنند؛ به طوری که در سال گذشته 21 ناشر استان ایلام حداقل یک عنوان کتاب را منتشر کرده اند و فقط تعداد 10 ناشر فعال در حوزه چاپ و انتشار کتاب داشته ایم
شده است. از لحاظ کمیت به دو نکته می توان اشاره کرد: نخست کمیت عناوین است که در سال 99 با وجود شیوع ویروس کرونا و محدودیت های ایجاد شده، عناوین کتاب های چاپ شده، نسبت به سال قبل افزایش قابل توجهی داشت؛ در سال 98 تعداد 165 عنوان و در سال 99 تعداد 230 عنوان کتاب به چاپ رسید. دوم کمیت شمارگان است که باید به این نکته اعتراف کنیم که شمارگان واقعی کتاب بسیار پایین آمده و در اکثر موارد در حد 50 نسخه و شاید کمتر است. اما نویسندگان و ناشرانی هم در استان هستند که ضمن واقعی کردن شمارگان در شناسنامه کتاب، آن را به تعداد واقعی چاپ می کنند.

نکته بعدی کیفیت عناوین است که متاسفانه معضلی به نام کتاب سازی آن را قربانی کرده است و هر کسی برای تقویت رزومه شخصی، خود را در این حوزه مجتهد قلمداد و نسبت به چاپ کتاب اقدام می کند. این اتفاق، بسیاری از کارهای چاپ شده در استان را تنزل داده است. اما ناشرانی در استان فعالند که علاوه بر کمیت، کیفیت آثار را هم ارتقا داده اند که این امر جای امیدواری دارد. در این حوزه هم مسئولیت متوجه ناشر و نویسنده است و هم اینکه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بایستی هنگام ممیزی کتاب، کیفیت آن را مورد توجه قراد دهد؛ امری که به نظر بنده، اخیرا مورد توجه نیست.

بانک مؤلفان و ناشران بومی استان یک ضرورت حرفه ای و تخصصی است. آیا در این زمینه اقدامی صورت گرفته است؟

در استان ایلام با توجه به ظرفیت های موجود، آثار زیادی به چاپ رسیده و نویسندگان و ناشران با وجود مشکلات حوزه نشر، دست از فعالیت نکشیده اند. اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان هم تا حدودی نسبت به گردآوری و تنظیم بانک آثار مؤلفان اقدام کرده است. اما درخصوص بانک مشخصات مؤلفان استان، اطلاعات کامل و مدونی تهیه نشده است. از سال گذشته با مساعدت همکاران حوزه چاپ و نشر، گردآوری بانک مشخصات نویسندگان استان در دستور کار قرار گرفته و ان شاءالله در سال 1400 تا حدودی تکمیل خواهد شد و برای تکمیل و تدوین این بانک، به همکاری ناشران استانی نیاز داریم.

آیا در استان ایلام، ناشران تخصصی در حوزه ادبیات کودک و نوجوان هم داریم؟

کودکان و نوجوانان درصد بالایی از جمعیت جامعه را تشکیل می دهند و تأمین نیازهای آنها و از جمله تولید کتاب و سایر اقلام فرهنگی مناسب برای این رده سنی از جامعه، ضرورتی انکارناپذیر است. در استان ایلام، ناشران به صورت پراکنده، کتاب هایی برای کودکان و نوجوانان چاپ و منتشر می کنند. در فاصله سال های 94 تا 97، انتشارات مهرآیش به صورت تخصصی در حوزه کودک و نوجوان آثار خوبی به چاپ رساند، اما متاسفانه
شمارگان واقعی کتاب بسیار پایین آمده و در اکثر موارد در حد 50 نسخه و شاید کمتر است
به دلیل مسائل و مشکلات مالی و شیوع ویروس کرونا، فعالیت آن متوقف شد. اخیرا نشر باشور که مدیر آن از جوانان فعال و دغدغه مند فرهنگ چاپ و نشر است، کارهای ارزشمندی در حوزه کودک و به زبان بومی و محلی به چاپ رسانده و این اتفاق، امری خوشایند است.

با بررسی زبانی آثار منتشرشده در مجموعه ناشران استان، ادبیات کُردی در قالب های شعر و داستان و کودک و نوجوان توسط تعدادی از ناشران بومی در وضعیت مناسبی قرار دارد و خوشبختانه آثاری ارزشمند و غنی در زبان کُردی ایلامی منتشر شده و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی هم حمایت های مطلوب و حداکثری داشته است. به نظر شما علت توجه به این مساله چیست؟

باید گفت که شعر کُردی در استان ایلام به درجه بلوغ رسیده است و از چند سال پیش که جشنواره منطقه ای شعر کردی کودک (منال) در استان ایلام و شهرستان ایوان شروع به کار کرد و با استقبال شاعران کُردی سرا مواجه شد و با قدرت به کار خود ادامه داد، خوشبختانه جمعی از شاعران استانی در حوزه شعر کُردی کودک و نوجوان کارهای بدیع و خوبی خلق کردند. در حوزه داستان کردی با وجود نوپایی، نویسندگان و اهل قلم استان آثار مناسبی را خلق کرده اند و به نظر می رسد که آینده روشنی در انتظار داستان کُردی است. این اتفاقات خوشایند و امیدبخش، نتیجه تلاش دلسوزان حوزه نشر و گرایش خانواده ها به حفظ زبان مادری است که هم به تقویت و غنای زبان فارسی کمک می کند و هم ماندگاری زبان و فرهنگ بومی و محلی را فراهم می کند. اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان هم در حد توان و مقدورات از تولیدات این حوزه حمایت می کند.

ناشران دانشگاهی نقش مناسبی در آفرینش و انتشار آثار دانشجویان و اساتید در حوزه های تخصصی و دانشگاهی دارند، اما گاه مشاهده می شود که آثار پایان نامه ای و ضعیف از نطر محتوا هم منتشر می شود. آسیب شناسی و تحلیل شما از این مسئله چیست؟

کتاب سازی و تبدیل غیرحرفه ای
در حوزه داستان کردی با وجود نوپایی، نویسندگان و اهل قلم استان آثار مناسبی را خلق کرده اند و به نظر می رسد که آینده روشنی در انتظار داستان کُردی است
موضوعات پژوهشی و پایان نامه به کتاب، بدون در نظر گرفتن استانداردهای لازم، آثار چاپی را تا حد زیادی تنزل داده است. اما باید عرض کنم که ناشران دانشگاهی در استان ایلام، کمتر دچار این آسیب شده اند و این امر مربوط به ناشران دیگر است. آثار چاپی ناشران دانشگاهی اکثراً علمی و کیفی است و تولیدات علمی خوبی داشته اند؛ به گونه ای که در جایزه سالانه کتاب استان نیز حائز رتبه شده اند.

لطفاً از میزان حمایت اداره کل از آثار مؤلفان و ناشران در طول سال بگویید.

هر ساله بر اساس تفاهم نامه های منعقد شده با معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ ارشاد اسلامی، ادارات کل استان ها، نسبت به حمایت از آثار چاپی اقدام می کنند. اما از یک طرف آثار چاپ شده هر ساله بیشتر می شود و به تبع آن انتظارات بیشتر و از طرف دیگر اعتبارات، هر ساله متغیر است و جوابگوی انتظارات نیست. اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ایلام هم با توجه به اعتبار مالی موجود و تعداد کیفیت و محتوای آثار، از آنها حمایت می کند. به عنوان نمونه سال گذشته میزان حمایت استانی از آثار چاپ شده در استان ایلام، مبلغ 114 میلیون تومان بوده است. علاوه بر این، تعدادی از آثار نیز به کمیته خرید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ارسال می شود و در صورت تصویب کمیته، مورد حمایت قرار می گیرند.

معیارهای خرید و حمایت از ناشران و مولفان بومی، دارای شیوه نامه وزارتی است یا استانی؟

تصمیمات کمیته خرید استان بر اساس شیوه نامه ابلاغی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است و با توجه به کیفیت، محتوا و موضوع آثار، از آنها حمایت می شود. آثار مورد حمایت باید چاپ اول باشند، کتاب های کمک آموزشی و چاپ مجدد نباشند. کمیته، مجاز به خرید آثار ناشران غیربومی نیست؛ مگر اینکه موضوع اثر، مربوط به استان و یا نویسنده ساکن استان باشد.

واحد حوزه چاپ و نشر اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان چه وظایفی دارد؟

چاپ و نشر همان گونه که از نام آن پیداست، امور مربوط به چاپ و نشر کتاب، اهل قلم و صنعت چاپ را پیگیری می کند. این دو، جزو حوزه های پرکار
سال گذشته میزان حمایت استانی از آثار چاپ شده در استان ایلام، مبلغ 114 میلیون تومان بوده است. علاوه بر این، تعدادی از آثار نیز به کمیته خرید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ارسال می شود و در صورت تصویب کمیته، مورد حمایت قرار می گیرند
و حساس اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی است و با فعالان صنعت چاپ و نشر ارتباط دارد. یک بُعد فعالیت آن در حوزه صنعت چاپ است که موضوع این مصاحبه نیست. اما در ارتباط با نشر کتاب، از زمانی که یک نفر برای دریافت مجوز نشر کتاب، به اداره مراجعه می کند تا تشکیل پرونده و صدور پروانه فعالیت به عنوان ناشر آغاز می شود. مرحله بعدی امور مربوط به کتاب است که شامل صدور مجوز، اعلام وصول، ارسال نمونه کتاب به موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران و کتابخانه ملی و کمیته خرید کتاب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، پیگیری درخواست ناشران درخصوص مشکلات صدور مجوز کتاب، برگزاری جلسات خرید کتاب استانی، تحویل کتاب های خریداری شده و ارسال سند خرید به وزارتخانه جهت پرداخت هزینه و ... است.

وظیفه دیگر این حوزه توزیع کتاب های اهدایی وزارت و نیز آثار خریداری شده از ناشران و نویسندگان استانی بر اساس رسالت محوله و درخواست های دریافتی است. خوشبختانه در راستای واسپاری امور به بخش خصوصی، این فعالیت به یکی از مؤسسات فرهنگی و هنری توانمند استان واگذار شده و با مدیریت خوب و تعامل مناسب و تحت نظارت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی در حال انجام است. از دیگر وظایف این حوزه می توان به تمدید مجوز فعالیت ناشران استان، ارسال آثار فاخر به کمیته بررسی کتب ارزشمند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تکمیل بانک آثار مؤلفان استان، برگزاری برنامه های هفته کتاب، جایزه کتاب سال و برگزاری برنامه های ترویج کتاب و کتاب خوانی است.

همکاری مؤسسات فرهنگی هنری با مجموعه چاپ و نشر به چه میزان است؟

اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ایلام از سال 94، اجرای عمده فعالیت های خود را به بخش خصوصی واگذار کرده است. در این میان سهم مؤسسات فرهنگی هنری چشم گیر است. خوشبختانه تعدادی از مؤسسات در این سال ها و به واسطه اجرای فعالیت های فرهنگی ارتباط نزدیکی با اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی برقرار کرده اند. در حوزه چاپ و نشر هم اجرای برنامه های مختلف از برگزاری نمایشگاه کتاب استانی، هفته کتاب، جایزه کتاب سال، جشنواره صنعت چاپ، برنامه های نقد کتاب و مدیریت توزیع کتاب های اهدایی، به مؤسسات فرهنگی هنری واگذار شده و نتایج حاصل از این واگذاری، رضایت بخش است.

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در ایلام،
خبرگزاری کتاب ایران

استان ایلام چند ناشر فعال دارد؟ لطفاً از مشکلات و تلاش های این صنف پرتلاش فرهنگ ساز بگویید.

وضعیت صنعت نشر در استان ایلام را از نظر کمی و کیفی چگونه بررسی و تحلیل می کنید؟

با کاهش حمایت ها و عدم تخصیص تسهیلات به حوزه نشر و نیز افزایش انفجاری قیمت کاغذ در دو سال اخیر، امروز تعداد کمی از ناشران استان ایلام، توانسته اند خود را سرپا نگه دارند و آثاری با حداقل شمارگان منتشر می کنند؛ به طوری که در سال گذشته 21 ناشر استان ایلام حداقل یک عنوان کتاب را منتشر کرده اند و فقط تعداد 10 ناشر فعال در حوزه چاپ و انتشار کتاب داشته ایم

با کاهش حمایت ها و عدم تخصیص تسهیلات به حوزه نشر و نیز افزایش انفجاری قیمت کاغذ در دو سال اخیر، امروز تعداد کمی از ناشران استان ایلام، توانسته اند خود را سرپا نگه دارند و آثاری با حداقل شمارگان منتشر می کنند؛ به طوری که در سال گذشته 21 ناشر استان ایلام حداقل یک عنوان کتاب را منتشر کرده اند و فقط تعداد 10 ناشر فعال در حوزه چاپ و انتشار کتاب داشته ایم

بانک مؤلفان و ناشران بومی استان یک ضرورت حرفه ای و تخصصی است. آیا در این زمینه اقدامی صورت گرفته است؟

آیا در استان ایلام، ناشران تخصصی در حوزه ادبیات کودک و نوجوان هم داریم؟

شمارگان واقعی کتاب بسیار پایین آمده و در اکثر موارد در حد 50 نسخه و شاید کمتر است

شمارگان واقعی کتاب بسیار پایین آمده و در اکثر موارد در حد 50 نسخه و شاید کمتر است

با بررسی زبانی آثار منتشرشده در مجموعه ناشران استان، ادبیات کُردی در قالب های شعر و داستان و کودک و نوجوان توسط تعدادی از ناشران بومی در وضعیت مناسبی قرار دارد و خوشبختانه آثاری ارزشمند و غنی در زبان کُردی ایلامی منتشر شده و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی هم حمایت های مطلوب و حداکثری داشته است. به نظر شما علت توجه به این مساله چیست؟

ناشران دانشگاهی نقش مناسبی در آفرینش و انتشار آثار دانشجویان و اساتید در حوزه های تخصصی و دانشگاهی دارند، اما گاه مشاهده می شود که آثار پایان نامه ای و ضعیف از نطر محتوا هم منتشر می شود. آسیب شناسی و تحلیل شما از این مسئله چیست؟

در حوزه داستان کردی با وجود نوپایی، نویسندگان و اهل قلم استان آثار مناسبی را خلق کرده اند و به نظر می رسد که آینده روشنی در انتظار داستان کُردی است

در حوزه داستان کردی با وجود نوپایی، نویسندگان و اهل قلم استان آثار مناسبی را خلق کرده اند و به نظر می رسد که آینده روشنی در انتظار داستان کُردی است

لطفاً از میزان حمایت اداره کل از آثار مؤلفان و ناشران در طول سال بگویید.

معیارهای خرید و حمایت از ناشران و مولفان بومی، دارای شیوه نامه وزارتی است یا استانی؟

واحد حوزه چاپ و نشر اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان چه وظایفی دارد؟

سال گذشته میزان حمایت استانی از آثار چاپ شده در استان ایلام، مبلغ 114 میلیون تومان بوده است. علاوه بر این، تعدادی از آثار نیز به کمیته خرید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ارسال می شود و در صورت تصویب کمیته، مورد حمایت قرار می گیرند

سال گذشته میزان حمایت استانی از آثار چاپ شده در استان ایلام، مبلغ 114 میلیون تومان بوده است. علاوه بر این، تعدادی از آثار نیز به کمیته خرید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ارسال می شود و در صورت تصویب کمیته، مورد حمایت قرار می گیرند

همکاری مؤسسات فرهنگی هنری با مجموعه چاپ و نشر به چه میزان است؟

به گزارش روابط عمومی و پایگاه اطلاع رسانی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان شمالی، به منظور حمایت از کسب و کارهای سینمایی و سمعی بصری آسیب دیده از کرونا، حفظ فرصت های شغلی و رونق هنرصنعت سینما وزارت تعاون، کار و رفاه امور اجتماعی به متقاضیان در عرصه های مراکز پشتیبانی فنی سینمایی (استودیو و لابراتوارها) وام با بهره 12 درصد اعطا می کند.

این وام به سینماها، موسسات سینمایی، آموزشگاه های آزاد سینمایی، تهیه کنندگان فیلم سینمایی، فیلم مستند و فیلم انیمیشن سینمایی (تهیه کنندگانی که دارای پروانه ساخت و دارای اعتبار باشند) کسب و کارهای سینمایی (صدابردار، صداگذار، عکاس، کارگردان، تدوینگر و فیلمبردار) موسسات تهیه و تولید ابزار و تجهیزات نیز اعطا می شود.

با بر این گزارش، مرحله دوم ثبت نام اعطای تسهیلات حمایتی کرونا (از طریق سامانه کارا ) از 22 خردادماه سال جاری تمدید شد.

فعالان و مدیران کسب و کارهای سینمایی و سمعی بصری متقاضی دریافت تسهیلات حمایتی، برای ثبت تقاضا می توانند به سامانه کارا به آدرس https://kara.mcls.gov.ir مراجعه کنند.

علی اصغر جلیلیان در گفت وگو با ایسنا با اشاره به برخی از مشکلات این روزهای صنعت چاپ و نشر و انتظارات از دولت آینده، اظهار کرد: مشکلات در صنعت چاپ به دو دسته تقسیم می شود؛ نخست مشکلات تأمین مواد اولیه و ملزومات و لوازم یدکی ماشین آلات روز دنیا و دیگری موانعی همچون سازمان های امور مالیاتی، بیمه تامین اجتماعی و شهرداری ها است.

وی ادامه داد: از دولت آینده می خواهیم تا حقوق از دست رفته ما در این صنعت بازگردانده شود و واردات و توزیع مواد اولیه به شرکت های تعاونی هر صنف واگذار شود.

قوانین دست و پا گیر برداشته شود

جلیلیان با بیان این که تبصره های دست و پاگیر از سر راه برداشته شود ، تصریح کرد: برای نمونه در موضوع قوانین امور مالیاتی مواد و قوانینی وجود دارد که اگر هر شخص از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دارای مجوز باشد شامل فعالیت های چاپ و انتشارات و هنری و فرهنگی از پرداخت مالیات معاف است و یا هر تولیدی که در شهرک های صنعتی مشغول شود تا 10 سال از پرداخت مالیات معاف است. در صورتی با تبصره ای که به این قانون اضافه شده، چاپخانه از این ماجرا بهره مند نمی شود. همچنین در شهرداری ها هم برای چاپ و انتشارات به مانند داروخانه و دفترخانه و... باید از مکان تجاری معاف باشند در حالی که اینگونه نیست.

عضو هیأت مدیره تعاونی صنعت چاپ خراسان رضوی خاطرنشان کرد: در سازمان تأمین اجتماعی برای کارگاه های کوچک با شاغلان زیر پنج نفر سهم کارفرما به عهده دولت است، اما در کارگاه های بزرگتر که بیش از پنج نفر نیرو داشته باشند مشمول بخشودگی نخواهند شد. پیشنهاد ما این است که کارگاه هایی با بیش از 15 نفر نیرو مشمول بخشودگی شوند، ضمن این که یارانه اشتغال زایی که به دست شرکت های خاص افتاده است قطع شود تا شاهد اشتغال زایی و رفع بی کاری باشیم.

وی عنوان کرد: اصولاً فلسفه ایجاد شهرک های صنعتی این است که بایستی به صنعت کشور کمک کنند و آن را سروسامان بخشند، اما متأسفانه برعکس آن را شاهد هستیم. هنگامی که صنعتگری برای دریافت زمین مراجعه می کند در صورت موافقت با درخواست او دفترچه قراردادی به صورت یک طرفه آماده می شود و علاوه بر آن سفته به میزان کل سند معامله و به صورت جداگانه چک های اقساط هم دریافت می شود و علاوه بر این تعهد یک سال ساخت هم دریافت خواهد شد. در صورت ساخته نشدن در ظرف یک سال بدون در نظر گرفتن موجه یا موجه نبودن، خلع ید صادر می شود و آن را به مزایده می گذارند و قیمت زمین ها را بالا می برند در صورتی که بایستی پس از تحویل زمین به صنعتگر با معرفی به بانک صنعت و معدن به همان دفترچه وام تعلق گیرد تا ساخت وساز و تجهیز کارگاه تاخیری نداشته باشد.

مخالف بازگشت یارانه کاغذیم

جلیلیان با اشاره به موضوع یارانه کاغذ، خاطرنشان کرد: کاملاً مخالف بازگشت یارانه کاغذی هستیم، زیرا معمولا هرجا یارانه باشد موجب رانت و فساد می شود.

وی در پاسخ به این سوال که برای افزایش سهم انتشار کتاب چه اقدامی باید صورت گیرد، اضافه کرد: ما از دولت آینده انتظار داریم مانند کتب درسی یارانه کتاب را مستقیم از طریق تعاونی ناشرین در اختیار مردم بگذارند بدین صورت که کتاب از ناشر به قیمت تمام شده و سود تولید خریداری شود و با قیمت ارزان تر در اختیار کتاب فروشان برای توزیع به دانش آموزان و دانشجویان و مردم قرار داده شود و اینگونه دولت مروج کتاب خوانی خواهد شد. در این راه بهتر است که دولت فقط بر امور نظارتی دخالت کند.

انتهای پیام

ویسه سعدی زاده، در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در آذربایجان غربی ، گفت: متاسفانه تبلیغات برگزاری طرح ها ضعیف است و ما بیشتر از طریق همکاران اطلاع پیدا می کنی.م حتی بسیاری از کتابفروشی ها به خاطر اینکه دیر خبردار می شوند، از شرکت در طرح جا می مانند.

مدیر کتابسرای امام شافعی شهرستان سردشت، ادامه داد: یکی دیگر از مشکلات این طرح به روز نبودن کتاب هاست و بیشتر کتاب ها در سامانه بهارانه کتاب 1400 ثبت نشده اند و در نتیجه نمی توانیم آنها را بفروشیم و کتاب هایی هم که ثبت شده اند، قیمت هایشان به روز نیست.

وی افزود: مبلغ یارانه اختصاص یافته نیز خیلی کم است و مسئولین باید به این امر توجه ویژه داشته باشند.

سعدی زاده اضافه کرد: من اولین بار است که در این طرح شرکت کرده ام و طرح های فصلی حتی نمایشگاه های کتاب را هم جدی نمی گرفتم و تا حالا شرکت نکرده ام و هر سال خودمان در داخل شهر سردشت نمایشگاه کتاب و علوم قرآنی برپا می کردیم که البته از سال 98 آن را برگزار نکردیم.

مدیر کتابسرای امام شافعی شهرستان سردشت افزود: فروش کتاب مثل دوره های قبل نیست و نه تنها شرایط کرونا حاکم بر جامعه در این امر موثر است، بلکه قدرت خرید مردم نیز خیلی پایین است، ولی برگزاری چنین طرح های فصلی کمک خوبی است که هم سرانه مطالعه افزایش می یابد و در این راستا حتی مشتری کتابفروشی ما در شهرهای دیگر به صورت مجازی و راحت تر خرید می کنند.

وی ادامه داد: در طرح بهارانه کتاب 1400 علاوه بر تخفیف خود طرح، کتابفروشی امام شافعی سردشت نیز تخفیف های 10، 15 و 20 درصد نیز به علاقمندان حوزه کتاب و کتابخوانی می دهد.

یادآوری می شود؛ کتابسرای امام شافعی سردشت با بیش از 10 هزار جلد کتاب به عنوان یکی از غنی ترین کتابفروشی های اهل سنت از سال 88 فعالیت خود را در شهرستان سردشت شروع کرده است.

ویسه سعدی زاده، در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در آذربایجان غربی ، گفت: متاسفانه تبلیغات برگزاری طرح ها ضعیف است و ما بیشتر از طریق همکاران اطلاع پیدا می کنی.م حتی بسیاری از کتابفروشی ها به خاطر اینکه دیر خبردار می شوند، از شرکت در طرح جا می مانند.

مدیر کتابسرای امام شافعی شهرستان سردشت، ادامه داد: یکی دیگر از مشکلات این طرح به روز نبودن کتاب هاست و بیشتر کتاب ها در سامانه بهارانه کتاب 1400 ثبت نشده اند و در نتیجه نمی توانیم آنها را بفروشیم و کتاب هایی هم که ثبت شده اند، قیمت هایشان به روز نیست.

وی افزود: مبلغ یارانه اختصاص یافته نیز خیلی کم است و مسئولین باید به این امر توجه ویژه داشته باشند.

سعدی زاده اضافه کرد: من اولین بار است که در این طرح شرکت کرده ام و طرح های فصلی حتی نمایشگاه های کتاب را هم جدی نمی گرفتم و تا حالا شرکت نکرده ام و هر سال خودمان در داخل شهر سردشت نمایشگاه کتاب و علوم قرآنی برپا می کردیم که البته از سال 98 آن را برگزار نکردیم.

مدیر کتابسرای امام شافعی شهرستان سردشت افزود: فروش کتاب مثل دوره های قبل نیست و نه تنها شرایط کرونا حاکم بر جامعه در این امر موثر است، بلکه قدرت خرید مردم نیز خیلی پایین است، ولی برگزاری چنین طرح های فصلی کمک خوبی است که هم سرانه مطالعه افزایش می یابد و در این راستا حتی مشتری کتابفروشی ما در شهرهای دیگر به صورت مجازی و راحت تر خرید می کنند.

وی ادامه داد: در طرح بهارانه کتاب 1400 علاوه بر تخفیف خود طرح، کتابفروشی امام شافعی سردشت نیز تخفیف های 10، 15 و 20 درصد نیز به علاقمندان حوزه کتاب و کتابخوانی می دهد.

یادآوری می شود؛ کتابسرای امام شافعی سردشت با بیش از 10 هزار جلد کتاب به عنوان یکی از غنی ترین کتابفروشی های اهل سنت از سال 88 فعالیت خود را در شهرستان سردشت شروع کرده است.

ویسه سعدی زاده، در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در آذربایجان غربی ، گفت: متاسفانه تبلیغات برگزاری طرح ها ضعیف است و ما بیشتر از طریق همکاران اطلاع پیدا می کنی.م حتی بسیاری از کتابفروشی ها به خاطر اینکه دیر خبردار می شوند، از شرکت در طرح جا می مانند.

مدیر کتابسرای امام شافعی شهرستان سردشت، ادامه داد: یکی دیگر از مشکلات این طرح به روز نبودن کتاب هاست و بیشتر کتاب ها در سامانه بهارانه کتاب 1400 ثبت نشده اند و در نتیجه نمی توانیم آنها را بفروشیم و کتاب هایی هم که ثبت شده اند، قیمت هایشان به روز نیست.

وی افزود: مبلغ یارانه اختصاص یافته نیز خیلی کم است و مسئولین باید به این امر توجه ویژه داشته باشند.

سعدی زاده اضافه کرد: من اولین بار است که در این طرح شرکت کرده ام و طرح های فصلی حتی نمایشگاه های کتاب را هم جدی نمی گرفتم و تا حالا شرکت نکرده ام و هر سال خودمان در داخل شهر سردشت نمایشگاه کتاب و علوم قرآنی برپا می کردیم که البته از سال 98 آن را برگزار نکردیم.

مدیر کتابسرای امام شافعی شهرستان سردشت افزود: فروش کتاب مثل دوره های قبل نیست و نه تنها شرایط کرونا حاکم بر جامعه در این امر موثر است، بلکه قدرت خرید مردم نیز خیلی پایین است، ولی برگزاری چنین طرح های فصلی کمک خوبی است که هم سرانه مطالعه افزایش می یابد و در این راستا حتی مشتری کتابفروشی ما در شهرهای دیگر به صورت مجازی و راحت تر خرید می کنند.

وی ادامه داد: در طرح بهارانه کتاب 1400 علاوه بر تخفیف خود طرح، کتابفروشی امام شافعی سردشت نیز تخفیف های 10، 15 و 20 درصد نیز به علاقمندان حوزه کتاب و کتابخوانی می دهد.

یادآوری می شود؛ کتابسرای امام شافعی سردشت با بیش از 10 هزار جلد کتاب به عنوان یکی از غنی ترین کتابفروشی های اهل سنت از سال 88 فعالیت خود را در شهرستان سردشت شروع کرده است.

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در آذربایجان غربی
خبرگزاری کتاب ایران

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از سال 1394 برای هدفمند کردن یارانه نشر، طرحهای فصلی فروش کتاب را توسط موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران آغاز کرد، فروشگاههای کتاب در اجرای این طرح، کتابهای خود را با تخفیف به مشتریان عرضه می کنند اما مبلغ تخفیف را از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت می کنند.

معاون فرهنگی و رسانه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی در این باره به خبرنگار ایرنا گفت: به دلیل استقبال بالای مردم استان از طرح فصلی فروش بهارانه کتاب، درخواست مجدد اختصاص یارانه برای برخی از کتابفروشی های مرجع در استان از موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران شده است.

افشین تحفه گر افزود: در نوبت اول 350 میلیون تومان یارانه خرید کتاب به طرح فروش بهارانه کتاب در خراسان رضوی اختصاص یافت که تقریبا بخش عمده این یارانه به اتمام رسید و برای شارژ مجدد آن درخواست شده است.

وی بیان کرد: خراسان رضوی در چند روز سپری شده از اجرای طرح فروش بهارانه کتاب، رتبه نخست را بعد از تهران در میزان فروش و تعداد کتاب کسب کرده و کتابفروشی های استان جزو 10 کتابفروشی برتر کشور در این زمینه بوده اند، در چهار روز نخست اجرای این طرح 25 هزار جلد کتاب به ارزش بیش از یک میلیارد و 200 میلیون تومان در استان به فروش رسیده است.

معاون اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی گفت: کتابفروشی ها در بین صنوف و بخش های مختلف حوزه نشر نقش مهم تری دارند، کتابفروشی ها در چرخه کتاب، نشر و فرهنگ مکتوب ما آخرین حلقه ارتباطی با مردم هستند که ارتباط مستقیم با مخاطبان و قشرهای مختلف جامعه دارند و به همین دلیل باید توجه زیادی به آنها بشود.

وی بیان کرد: در همین راستا و در جهت حمایت از کتابفروشی ها، طرح های فصلی کتاب از سال 94 شروع شد که با حمایت معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و خانه کتاب و ادبیات ایران، اجرا می شود، این طرح ها به میزان قابل توجهی به نقدینگی کتابفروشی ها کمک کرده و به برقراری عدالت میان مخاطبان و صنف نشر منجر می شود.

تحفه گر اظهار داشت: هدف این طرح ایجاد رونق در بازار کتاب و افزایش انگیزه برای افرادی است که در این حوزه در حال فعالیت هستند و هدف دیگر نیز، ترویج کتابخوانی و ایجاد تسهیلات برای کسانی است که اهل مطالعه بوده و می خواهند کتاب های جدید را خریداری کنند.

وی افزود: طرح بهارانه فروش کتاب همزمان با سراسر کشور در 114 کتابفروشی خراسان رضوی تا 24 خردادماه ادامه دارد، از این تعداد کتابفروشی 86 مورد در مرکز استان خراسان رضوی و 28 مورد در سایر شهرستانهای استان فعال هستند.

وی بیان کرد: سقف خرید کتاب برای هر خریدار در طرح بهارانه امسال 200 هزار تومان است و خریداران می توانند در این طرح تا سقف 40 هزار تومان از یارانه خرید کتاب بهره مند شوند.

رییس اتحادیه صنف کتاب، نوشت افزار و صحاف مشهد نیز در این باره به خبرنگار ایرنا گفت: حدود 50 درصد از کتابفروشی های شهر مشهد در طرح بهارانه فروش کتاب شرکت کرده اند.

سیدجواد سیدعباسیان افزود: هرچند در رکود فعلی بازار و گرانی کتاب، اجرای طرح فصلی فروش کتاب به بازار تکانی خواهد داد اما با توجه به افزایش چند برابری قیمتها و کاهش توان اقتصادی مردم تاثیر آنچنانی در وضعیت کتابفروشان و رونق بازار نخواهد داشت.

وی بیان کرد: فقط قیمت کاغذ نسبت به یک سال و نیم قبل پنج تا 6 برابر شده و با توجه به افزایش قیمت اقلام چاپ، نرخ تمام شده کتاب رشد قابل ملاحظه ای داشته است.

سیدعباسیان اظهار داشت: قیمت کتاب در طرح فصلی فروش 20 درصد کمتر از نرخ معمول آن است و همین موضوع در کنار تنوع موضوعی کتابها در این طرح، خریداران و دوستداران کتاب را به این سمت سوق داده و فروش را افزایش می دهد.

خراسان رضوی 817 ناشر دارد که از این تعداد 427 ناشر فعال هستند.

جمعیت 6 میلیون و 870 هزار نفری خراسان رضوی از خدمات 201 کتابخانه مشارکتی و نهادی، 2 میلیون و 500 هزار نسخه کتاب و همچنین 48 ایستگاه مطالعه در سطح این استان برخوردارند که از این تعداد 50 کتابخانه در مشهد دایر است.

همچنین از مجموع 240 کتابدار فعال در خراسان رضوی 80 کتابدار در مشهد مشغول کار هستند و 70 درصد کتابداران فعال در خراسان رضوی را بانوان تشکیل می دهند.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس؛ هادی ورشویی با تاکید بر راه اندازی سامانه آموزشگاه های آزاد هنری به آدرس www.sso.farhang.gov.ir اضافه کرد: از این به بعد همه مراحل تمدید، ثبت و امور اداری آموزشگاه های آزاد هنری از طریق این سامانه صورت می گیرد و مدیران آموزشگاه ها باید هرگونه امور مربوطه را از این طریق به انجام رسانند .

وی افزود: در این راستا مجوزهایی که در سال های گذشته بدون ذکر تاریخ تمدید و یا با تاریخ اعتبار دائم صادر شده است نیز باید پس از طی مراحل اداری، نسبت به ثبت آموزشگاه خود در این سامانه اقدام کنند و در غیر این صورت، فاقد اعتبار خواهند شد .

رئیس گروه امور هنری فرهنگ و ارشاد فارس با ابراز همدردی از شرایط موجود آموزشگاه های آزاد هنری در مواجه با محدودیت های آموزشی و تاکید بر رعایت شیوه نامه های بهداشتی، هنر را از کارآمدترین ابزار و روش های تربیت در عصر امروز برشمرد و افزود: از این به بعد تمامی فرآیندهای مجوز و پیگیری امور مربوط به آموزشگاه های آزاد هنری، توسط سامانه یاد شده و در قالب روندی الکترونیکی انجام خواهد شد .

ورشویی با توجه به سامانه ای شدن تمامی فرآیندهای مربوط به مجوز آموزشگاه های آزاد هنری، عنوان کرد: همه متقاضیان تأسیس آموزشگاه آزاد هنری شامل رشته های موسیقی، تجسمی، هنرهای نمایشی و خوشنویسی، پس از ورود به سامانه www.sso.farhang.gov.ir نسبت به ثبت نام و انجام فرآیندهای بعدی اقدام کنند .

رئیس گروه امور هنری فرهنگ و ارشاد فارس در پایان با تاکید بر اینکه آموزشگاه هایی که قبلاً نیز مجوز فعالیت دریافت داشته اند، پس از ورود به سامانه مذکور، نسبت به تکمیل فرآیند مربوط به بخش درخواست تأیید آموزشگاه به انجام امور این قسمت بپردازند، گفت: از این پس هرگونه درخواستی، مانند ارائه گزارش سه ماهه، تقاضای جابه جایی و تقاضای تمدید مجوز فقط از طریق همین سامانه صورت می گیرد .

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز کهگیلویه و بویراحمد ، معاون مطبوعاتی اداره کل فرهنگ و ارشاد کهگیلویه و بویراحمد در نشست شورای معاونین با انجمن های فرهنگی و هنری شهرستان چرام گفت: این دیدار برای بررسی برنامه های مختلف فرهنگی و هنری انجمن های شهرستان چرام برگزار شد.
خردمند با بیان اینکه در سال 1399 بیش از 400 برنامه فرهنگی و هنری در سطح استان برگزار شد افزود: برنامه های مختلفی شامل کارگاه های شعر، فیلم و اهل قلم، شاهنامه خوانی و مسابقات مختلف در فضای مجازی برگزار شد.
وی با اشاره به اینکه امسال برنامه های مختلف فرهنگی را به صورت برنامه های ماهانه و شش ماهه تعریف کردیم گفت: برای شهرستان ها هم برنامه های مختلف فرهنگی و هنری پیش بینی شده است و امسال برنامه های فرهنگی و هنری نسبت به سال گذشته 20 درصد افزایش دارد.
امسال با توجه به آغاز واکسیناسیون کرونا از نیمه دوم سعی می کنیم که برنامه های فرهنگی و هنری را به صورت حضوری برگزار کنیم.
معاونت هنری و سیمنایی اداره کل فرهنگ و ارشاد کهگیلویه و بویراحمد گفت: مشکل اصلی که در سطح شهرستان چرام در حوزه فرهنگ و هنر وجود دارد بحث نبود زیرساخت های فرهنگی و هنری است.
بیژن علی بازی افزود: از شورای برنامه ریزی شهرستان چرام درخواست دارم که حداقل مشکل زیرساخت فرهنگی را که پیرامون احداث مجتمع فرهنگی و هنری شهرستان چرام است در شورای برنامه ریزی مرتفع کنند.
وی با بیان اینکه حوزه فرهنگ و هنر به خصوص هنر و سینما مخاطب محور است، گفت: متاسفانه بیشتر برنامه ها به دلیل نبود زیرساخت ها، امکان اجرایی ندارد.
علی بازی با بیان اینکه امسال برای شهرستان چرام اجرای کارگاه های اموزشی در حوزه فیلم و عکس را با اعتباری بیش از 50 میلیون ریال برای شهرستان چرام در نظر گرفته شده است، افزود: کارگاه های آموزشی در حوزه تجسم و نمایش نیز با اعتبار بیش از 50 میلیون ریال برای شهرستان چرام در نظر گرفته شده است
وی ادامه داد: در صورتی که وضعیت کرونا در سطح شهرستان به حالت زرد باشد اجرای نمایش های خیابانی را با اعتباری بیش از یکصد میلیون ریال پیش بینی کردیم که امیدوارم در فواصل مختلف اجرا شود.
علی بازی با بیان اینکه امسال برنامه داریم که در سطح استان ساخت 10 فیلم کوتاه با اعتباری بیش از یک میلیارد و 500 میلیون ریال را اجرایی کنیم، گفت: همچنین ساخت 2 فیلم مستند با اعتبار بیش از یک میلیارد ریال در دستور کار قرار دارد.

ایرج داود بیگی امروز در گفت و گو با خبرنگار موج رسا; اظهار داشت: شهرداری قیدار در یک سال گذشته نسبت به احداث و عملیات عمرانی پردیس سینمایی تعلل کرده و اقدام جدی و عملی در این زمینه انجام نشده است.

وی با بیان اینکه عملیات ساخت این پردیس ابتر مانده است، افزود: با توجه به نامه نگاری های انجام شده امیدواریم عملیات ساخت این پردیس سینمایی به زودی آغاز شود.

این مسئول خاطرنشان کرد: در صورتی که اقدامی برای احداث پردیس سینمایی قیدار انجام نشود، شهر دیگری برای احداث در نظر گرفته می شود.

معاون هنری و سینمایی اداره کل ارشاد اسلامی استان زنجان با اشاره به ساخت پردیس سینمایی در شهرستان ابهر، افزود: پیشرفت این پروژه که توسط بخشی خصوصی در حال اجرا است، مطلوب است.

داود بیگی یادآور شد: در مابقی شهرهای استان پردیس سینمایی در نظر گرفته نشده است و سینماها در زنجان فعال هستند.

وی در خصوص پردیس سینمایی منطقه گاوازنگ زنجان اظهار بی اطلاعی کرد و گفت: پیگیری های لازم در خصوص کم و کیف اجرای این پروژه انجام می شود.

این مسئول بیان داشت: در حال حاضر سازمان سینمایی وزارت بهداشت در خصوص تجهیز سالن پردیس های سینمایی اقدام می کند که این امر نیازمند اتمام پروژه است.//ن

انتهای پیام/