به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در متن پیام سیدعباس صالحی آمده است:

انالله و انا الیه راجعون

خبر درگذشت عالم ربانی مرحوم آیت الله مرتضی محامی موجب تاثر شد .

آن عالم فقید پرورش یافته حوزه های علمیه مشهد، قم و نجف بود و از محضر درسی بزرگان آن مراکز دینی بهره وافر برد و به تربیت شاگردان و ترویج معارف اهل بیت(ع) کوشید و در کنار مقام علمی و حوزوی، سجایای اخلاقی ایشان نیز زبانزد بود .

رحلت آن عالم عامل را به محضر حضرت ولی عصر(عج)، رهبر معظم انقلاب اسلامی، مراجع عظام و حوزه های علمیه، علاقه مندان و شاگردان و بیت مکرم آن مرحوم به ویژه حضرت حجت الاسلام و المسلمین مصطفی محامی نماینده محترم ولی فقیه در استان سیستان و بلوچستان و امام جمعه زاهدان تسلیت می گویم و از خداوند منان رحمت و رضوان الهی برای ایشان و صبر و اجر برای بازماندگان مسألت دارم .

به گزارش ایرنا از نهاد کتابخانه های عمومی کشور، نهمین و دهمین شماره ماهنامه با مرور مهم ترین اقدامات نهاد کتابخانه های عمومی در دو ماه نخست سال 1400، منتشر شد.

بخش در این شماره با گزارش چهل و هشتمین جلسه هیئت امنای نهاد کتابخانه های عمومی کشور با حضور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی آغاز شده است. در این جلسه وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بر لزوم مدل سازی برای فعالیت کتابخانه های عمومی در فضای مجازی، با توجه به شیوع ویروس کرونا تأکید کرد. امضای تفاهم نامه همکاری نهاد و معاونت امور مطبوعاتی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با هدف خرید نشریات برای کتابخانه های عمومی، انتشار فراخوان پنجمین دوسالانه بین المللی کارتون کتاب ، افتتاح کتابخانه مرکزی شیروان در خراسان شمالی، برگزاری 45 دوره آموزشی ویژه کارکنان نهاد کتابخانه های عمومی کشور با همکاری مجتمع فنی تهران، انتشار یازدهمین جلد از کتاب هدهد سفید ، پاسخ نهاد کتابخانه های عمومی کشور به نماینده مجلس در خصوص بررسی تخلفات نهاد در کمیسیون اصل نود مجلس، تجهیز کتابخانه های مرکزی کشور به دستگاه ضدعفونی کننده کتاب و برگزاری نشست کتابخوان ارتباطات و کتاب به مناسبت هفته ارتباطات و روابط عمومی در همدان از اقدامات حائز اهمیت نهاد در دو ماه نخست سال 1400 بود، که در این بخش مرور شده است.

بخش ماهنامه کتاب خوان در این شماره با یادداشت علیرضا مختارپور، دبیرکل نهاد کتابخانه های عمومی کشور در ویژه برنامه ملی عطر سخن سعدی به مناسبت روز بزرگداشت سعدی شیرازی به میزبانی محفل ادبی قند پارسی استان فارس، آغاز می شود. در ادامه این بخش گزارشی از ارسال چهل و چهارمین بسته نورسیده ها به کتابخانه های عمومی کشور، معرفی منابع طرح کتابخوان فروردین و اردیبهشت ماه 1400، عصر شعر لاله های دشت برچی به مناسبت گرامیداشت شهدای دانش آموز افغانستان، به عنوان مهم ترین برنامه های فرهنگی در دو ماه نخست سال جاری، آمده است.

ماهنامه کتاب خوان در بخش با گزارش سخنرانی دبیرکل نهاد کتابخانه های عمومی کشور با عنوان کتابخانه های عمومی ایران و تجربه مشارکت در مدیریت مسائل اجتماعی در همایش مجازی بین المللی نقش کتابخانه های عمومی در توسعه اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کشور ایران با تأکید بر تجربیات کشورهای اروپایی آغاز شده است.

اتمام نخستین مرحله طرح مأموریت من و برگزاری مسابقه ملی طراحی کتابخانه عشایری نیز از دیگر اقدامات پژوهشی نهاد در فروردین و اردیبهشت ماه 1400 بوده است. گفتگو با مدیرعامل شرکت دانش بنیان فرآیند بنیان معماری، داور مسابقه طراحی کتابخانه عشایری ، استادیار معماری دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی و نیز یادداشت معاون شهردار تهران در خصوص برگزاری مسابقه ملی طراحی کتابخانه عشایری بخش پایانی این شماره از ماهنامه کتاب خوان است.

به گزارش خبرنگار حج و زیارت خبرگزاری فارس، با نزدیک شدن به ماه ذی الحجه و اطلاع رسانی نکردن سعودی ها درباره وضعیت پذیرش زائران در ایام کرونا ، گمانه زنی ها از برپایی حج تمتع افزایش یافته است.

برخی از منابع آگاه از پذیرش 15 درصد سهمیه کشورها در ایام حج امسال و برخی دیگر از منابع خبری از موافقت سعودی ها با پذیرش 60 هزار زائر در حج 1442 خبر داده و مدعی شدند که عربستان سهمیه 45 هزار نفری برای زوار خارجی پیش بینی کرده و 15 هزار نفر نیز از افراد ساکن عربستان برای انجام مناسک حج تمتع وارد مکه مکرمه خواهند شد.

البته متولیان حرمین شریفین در روزهای گذشته حضور حدود 300 هزار زائر را برای حج امسال پیش بینی کرده و آمادگی خود برای پذیرش این تعداد زائر در ایام حج با رعایت نکات بهداشتی را مطرح کردند، اما وزارت بهداشت عربستان با این تعداد زائر موافقت نکرده و به گفته منابع آگاه فقط 45 هزار زائر خارجی را با رعایت اصول بهداشتی خاص و همچنین واکسیناسیون حداقل 14 روز قبل از ورود به سرزمین وحی پذیرش می کنند.

این امر هنوز به صورت رسمی از سوی عربستان اعلام نشده است، اما برخی از مسؤولان کشورهای اسلامی همچون پاکستان نیز سهمیه پیش بینی شده برای حج امسال را تایید کرده اند. با این وجود، سایر کشورهای اسلامی از نحوه پذیرش و تعداد زائران در حج امسال بی اطلاع اند؛ به طوری که علیرضا رشیدیان، رئیس سازمان حج و زیارت گفته است: هنوز هیچ اطلاعی از نحوه پذیرش زائر خارجی از سوی عربستان نداریم.

صبح روز گذشته؛ طواف خانه خدا با رعایت نکات بهداشتی

مسؤولان کشورمان نیز با توجه به اینکه عربستان اطلاع رسانی رسمی درباره سهمیه و نحوه پذیرش زائران خارجی حج 1400 نکردند، درباره برنامه ایران به منظور تشرف به حج تمتع امسال اظهار نظر نمی کنند و همچنان منتظر اعلام رسمی سعودی ها هستند.

علاوه بر این، وزارت بهداشت سعودی ضوابط و دستورالعمل های پیشگیرانه برای حج تمتع 1442 را تهیه و به کمیته حج این کشور ارسال کرده است که بر اساس آن کارگزاران حج و زائران باید 14 روز قبل از آغاز مناسک حج و ورود به سرزمین وحی واکسن کرونا تزریق کرده باشند. همچنین جایی برای قرنطینه زائران خارجی حج تمتع مهیا شده تا زائران بعد از ورود به عربستان در آنجا به مدت سه روز قرنطینه شوند و بعد از آزمایش PCR کرونا و حصول اطمینان از سلامتی به انجام اعمال حج تمتع بپردازند.

ازدحام نکردن در حرمین شریفین، حین مراسم و حتی هتل ها و سالن های غذاخوری از دیگر دستورالعمل هایی است که زوار باید به آن توجه داشته باشند. در مراسم رمی جمرات نیز مطابق دستورالعمل وزارت بهداشت عربستان، در هر طبقه باید زائران فاصله یک و نیم متری را رعایت کنند.

یکی دیگر از شرایط حضور زائران برای اعمال حج تمتع سال 1442 قمری، نداشتن بیماری زمینه ای و سابقه بیماری زائران در 6 ماه گذشته است و در صورتی که فردی بدون توجه به این شرایط وارد مکه مکرمه و مدینه منوره شود، در صورت بروز مشکل، عربستان هیچ گونه تعهدی را نمی پذیرد. علاوه بر این، امسال فقط افراد 17 تا 60 سال امکان تشرف به خانه خدا را دارند.

بر همین اساس، کریم همتی، رئیس جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران از آمادگی برای تزریق واکسن زائران خانه خدا خبر داده و گفته است: در صورتی که سازمان حج و زیارت سهمیه را مشخص و اعلام کند، بر اساس برنامه ریزی با وزارت بهداشت واکسن زائران خانه خدا را تأمین و در زمان مناسب تزریق می کنیم.

اکنون در صورتی که عربستان برای حج تمتع امسال فقط 45 هزار زائر خارجی بپذیرد، به طور حتم سهمیه کشورها نیز به صورت قابل توجهی کاهش خواهد یافت؛ چرا که هر سال قبل از ایام کرونا بیش از دو میلیون زائر برای مناسک حج تمتع وارد سرزمین وحی می شد که با توجه به پذیرش احتمالی 60 هزار زائر (داخلی و خارجی)، این تعداد به حدود سه درصد تقلیل می یابد و با این حساب هم ممکن است سهمیه هر کشور با توجه به جمعیت و سهمیه قبلی به حدود سه درصد برسد.

این امر در حالی است که طی روزهای گذشته، مسؤولان مسجدالحرام برای پذیرش حدود 15 درصد سهمیه کشورها در حال آمادگی بودند که با موافقت نکردن مقامات سعودی، تعداد زائران حج تمتع امسال به حدود 3 درصد خواهد رسید. البته هنوز سعودی ها به صورت رسمی درباره نحوه پذیرش حجاج اطلاع رسانی نکردند و مسؤولان حج و زیارت و بعثه مقام معظم رهبری نیز تا این لحظه از سوی عربستان دعوتنامه ای نداشتند و حتی تفاهم نامه حج بین عربستان و کشورهای اسلامی به امضا نرسیده است.

در صورتی که حدود سه درصد سهمیه کشورها به حج 1400 مشرف شوند، از بین 87 هزار و 500 زائر ایرانی که سال گذشته در انتظار تشرف به خانه خدا بودند، فقط 2 هزار و 625 ایرانی به سرزمین وحی اعزام می شوند که البته با توجه به شرایط کرونا در منطقه و کشورهای اسلامی نمی توان به طور دقیقی در این باره پیش بینی کرد؛ چرا که هند به عنوان سومین کشور دارای بیش ترین سهمیه که سال گذشته در تدارک اعزام 140 هزار زائر بود، همچنان با کرونا دست و پنجه نرم می کند و ممکن است سعودی ها برای حفظ سلامت زوار از پذیرش زائران این کشور به طور کلی خودداری کند و سهمیه آنها به سایر کشورهای اسلامی اختصاص یابد.

به گزارش فارس، سهمیه ایران در حج تمتع سال گذشته 87 هزار و 500 نفر بود، اما با توجه به نپذیرفتن زائر خارجی از سوی عربستان، هیچ یک از ایرانیان در حج سال گذشته شرکت نکرد و این مناسک فقط برای حدود 10 هزار ساکن عربستان برگزار شد که البته سعودی ها مدعی بودند 70 درصد از این سهمیه به خارجی های ساکن عربستان اختصاص یافته است.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار قرآن و فعالیت های دینی خبرگزاری فارس ثبت نام چهل و چهارمین دوره مسابقات سراسری قرآن کریم روز 13 خرداد ماه به پایان می رسد و این مهلت تمدید نمی شود.

مهلت نام نویسی تمدید نمی شود/ داوطلبان برای ثبت نام اقدام کنند

مهدی قره شیخلو رئیس مرکز امور قرآنی سازمان اوقاف و امور خیریه در گفت وگو با فارس با اعلام این خبر گفت: مهلت نام نویسی این دوره از مسابقات تا روز 13 خرداد ماه است و علاقه مندان به شرکت در مسابقات باید در روز های باقی مانده نسبت نام نویسی اقدام کنند زیرا این مهلت به هیچ وجه تمدید نمی شود.

در موعد مقرر سامانه بسته می شود

وی با اشاره به مهلت یک ماهه نام نویسی این دوره از رقابت ها گفت: ثبت نام مسابقات از روز 13 اردیبهشت ماه آغاز شد و تا 13 خرداد ادامه دارد. مهلت یک ماهه زمان خوبی برای ثبت نام است و در موعد مقرر سامانه ثبت نام بسته می شود.

نام نویسی بیش از 19 هزار نفر تا امروز

رئیس مرکز امور قرآنی سازمان اوقاف و امور خیریه از استقبال از رقابت های امسال نسبت به سال قبل خبر داد و گفت: تا امروز حدود 19 هزار نفر در مسابقات ثبت نام کرده اند که این آمار نسبت به سال قبل رشد داشته است، البته هنوز 5 روز تا پایان مهلت نام نویسی فرصت باقی است و این آمار در روزهای آینده حتماً بالا می رود.

نظم ثبت نام های امسال بسیار خوب است

قره شیخلو درباره اعتراضات برخی داوطلبان به عدم تمدید مسابقات در سال گذشته گفت: سال گذشته هم در مجموع بیش از چهل مهلت برای ثبت نام قرار داده بودیم اما با این حال عده زیادی نام نویسی را به روز های آخر موکول کردند و حتی برخی به امید تمدید مهلت، ثبت نام نکردند. ما هم برای اینکه شرکت کنندگان به نظم عادت کنند مهلت ثبت نام را در سال گذشته تمدید نکردیم و امسال هم این فرصت تمدید نمی شود.

نام نویسی 2 هزار نفر در روز اول

وی ادامه داد: البته سخت گیری سال گذشته سبب شد امسال از روز اول با استقبال بالای علاقه مندان مواجه شویم و فقط در یک روز 2 هزار نفر ثبت نام کردند که این آمار از تعداد ثبت نامی های روز آخر سال گذشته بیشتر بود.

انتهای پیام/

حجت الاسلام سیدمهدی خاموشی روز شنبه در گفت وگوی اختصاصی با خبرنگار ایرنا افزود: برخی شرکت های دانش بنیان پیشرفت هایی در حوزه نمونه سازی داشته و نمونه ها را برای عرضه به بازار آماده کرده اند ولی خلایی از نظر پشتیبانی دارند که مورد حمایت اوقاف قرار می گیرند.
وی ادامه داد: درصورتی که شرکت های دانش بنیان بخواهند کارخانه تاسیس کنند موانع آنها با همکاری معاونت علمی نهاد ریاست جمهوری، سایر نهادها و دانشگاه ها برداشته می شوند ضمن اینکه پیش از این در زمینه تجهیزات پزشکی اقدامات خوبی انجام شده است.
رئیس سازمان اوقاف و امور خیریه کشور بیان کرد: تمام نهادهای دارای توانمندی تولید با توجه به تاکید مستقیم مقام معظم رهبری بر تولید، پشتیبانی و مانع زدایی ها باید حضور فعالی داشته باشند.
وی ادامه داد: سازمان اوقاف و امور خیریه کشور با توجه به داشتن زیرساخت ها و عرصه هایی از جمله زراعی، معادن، کارخانجات و عرصه های مسکونی و تجاری برای حرکت در مسیر شعار رهبر معظم انقلاب برنامه ریزی کرده است.

حجت الاسلام خاموشی با بیان اینکه سازمان اوقاف چند طرح عمده در خوزستان از جمله کشت خرما در ماهشهر را در دست پیگیری دارد، گفت: زمین های زراعی برخی بقاع مانند بن جعفر دزفول نیز می توانند در راستای تحقق شعار سال کمک کنند.

وی افزود: این زمین ها از نظر تولید زراعی و باغی در محاسبه با سال های گذشته از بهره وری خوبی برخوردار بوده اند.

رئیس سازمان اوقاف و امور خیریه کشور با بیان اینکه این سازمان رفع موانع تولید را در برنامه دارد، گفت: پشتیبانی های مالی و همکاری با سایر نهادها در این خصوص انجام خواهد شد و امیدوارم استان خوزستان چند برابر سال های گذشته در جهت بیت المال و وقف، مشارکت داشته باشد.
حجت الاسلام خاموشی روز شنبه برای افتتاح موزه سبزقبا و بازدید از طرح های زراعی و باغی بن جعفر و دامپروری گورسفید به شهرستان دزفول سفر کرد.

مصطفی بوعذار نویسنده و کارگردان تئاتر در گفتگو با خبرنگار مهر درباره عملکرد مدیران تئاتری در چندسال اخیر گفت: علی رغم تلاش های صورت گرفته، مدیران وزارت ارشاد و استان ها کارنامه قابل قبولی در دولت دوازدهم ندارند. البته برخی مدیران در استان ها بسیار عملکرد خوبی داشتند که رضایت مندی هنرمندان را نیز در پی داشته که باید مورد قدردانی قرار بگیرند.

وی با اشاره به پاسخگو نبودن معاونت هنری وزارت ارشاد به نیازهای عموم هنرمندان افزود: معتقدم بزرگترین اشتباه وزیر ارشاد انتصاب مجتبی حسینی در مقام معاون هنری بود که همین مساله باعث شد در سایر ادارات زیر مجموعه شاهد رکود و ناکارآمدی باشیم.

این کارشناس فرهنگی و هنری عنوان کرد: مدیران نالایقی که در عرصه هنرهای نمایشی به هنرمندان متعهد و کارهای ارزشی و دینی بی تفاوت بودند، جایی در دولت انقلابی آینده نخواهند داشت.

دبیر همایش ملی تئاتر خیابانی راهیان نور ادامه داد: مدیرانی که لابی گری را بر ضوابط و قوانین ترجیح می دهند و حامی جریان های ناسالم در بدنه هنرهای نمایشی هستند نباید با تعویض دولت ها رنگ عوض کنند.

به گفته وی، معاون هنری ارشاد و مدیرکل هنرهای نمایشی عملکرد قابل قبولی نداشتند و حامی رویدادهای ارزشی در سال های اخیر نبودند.

بوعذار با انتقاد از ایجاد حلقه های نزدیکان در اداره کل هنرهای نمایشی بیان کرد: مدیران تئاتر در مدت کرونا با برخی رفتارهای پوپولیستی سعی در جلب نظر هنرمندان داشتند که موفق نبودند چرا که ماهیت برخی مدیران هنری وزارت ارشاد براساس رابطه ها کاملاً مشخص است.

دبیر سوگواره ملی تئاتر میدانی و تعزیه اربعین حسینی گفت: تا زمانی که بخشی از مدیران سودجو و فرصت طلب در بدنه ادارات فرهنگی و هنری شعارهای انقلابی سر می دهند و در عمل حامی جریان های ناپاک هستند نباید به بهبود اوضاع فرهنگی و هنری کشور امید داشت.

وی در پایان صحبت هایش بیان کرد: هرچند هنرمندان گلایه های زیادی دارند اما یاس و ناامیدی در میان هنرمندان وجود ندارد و اغلب به روزهای پررونق فعالیت های هنری با احترام به تمامی سلیقه ها و گرایش ها امید دارند که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت آینده باید با جدیت به این امر بپردازد.

کد خبر 5222739

آروین موذن زاده

به گزارش تابناک به نقل از مهر، افشین معصومی تهیه کننده و تولید کننده حوزه موسیقی که طی سال های گذشته با پروژه چندشب حضور فعال تری در حوزه موسیقی داشت، طی گفتگویی با خبرنگار مهر درباره عملکرد دولت در حوزه موسیقی طی سال های گذشته توضیح داد: تا آنجایی که من به یاد دارم همیشه به ما گفته اند در بودجه فرهنگی کشور بخشی وجود دارد که به حمایت از موسیقی اختصاص دارد. حمایت هایی که بخشی از آن به جشنواره ها و رویدادهای مرتبط با موسیقی است و بخشی دیگر نیز به مصارف گوناگون دیگر اختصاص پیدا می کند. اما من به عنوان یک تهیه کننده که آثار منتشر شده و فعالیت های متعددم گواهی برای استمرار حضورم در عرصه موسیقی است تا به امروز ندیده ام که بدون تقاضا و مراجعه مان به دفتر موسیقی حمایتی از فعالان این حوزه در بخش موسیقی جدی شده باشد.

دفتر موسیقی فقط یک مجموعه برای صدور مجوز بود

وی افزود: البته شاید این کمک ها و حمایت هایی که از آن یاد می کنم برای آدم های خاصی باشد که بنده از این حمایت ها مطلع نیستم. شاید چون من و امثال من هیچ وقت اهل تقاضا و التماس از دولت برای دریافت حمایت نبودیم جایی در بسته های حمایتی دولت نداشتیم و نداریم. به هر حال من و بسیاری از همکارانم که در این سال ها فعالیت های موثری در حوزه اشاعه موسیقی جدی و موسیقی غیرتجاری داشتیم تاکنون تمام تلاشمان را انجام دادیم تا دستمان را برای گرفتن پول به سوی دولت دراز نکنیم. اگر هم اسپانسری داشتیم این اسپانسرها در نتیجه مذاکره ای بوده که با بخش خصوصی صورت گرفته و دولت در آنها نقشی نداشته است.

این تهیه کننده بیان کرد: متاسفانه در این سال ها دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با حضور مدیرانی که به لحاظ رفتاری و نوع برخورد، افرادی خوش اخلاق، محترم و دارای شخصیت مثبتی بودند و هستند تبدیل به محلی برای صدورمجوز و انجام چند کاری اداری رایج شده بود که در کنار انجمن موسیقی به عنوان یک نهاد اجرایی و خانه موسیقی به عنوان نهادی که به اعتقاد من فعالیت های مرتبط با بیمه و مسائلی از این دست شاخص تر از کارهای دیگرشان است ثمر چندانی برای موسیقی به همراه نداشتند و ما شاهد بودیم که نهادهای دولتی در حوزه موسیقی بدون اینکه هیچ هدفی را دنبال کنند، فقط به انجام امور اداری و جاری پرداختند که در دولت های قبلی نیز همین روند طی می شد.

موسیقی تجاری یا موسیقی غیرتجاری؛ مساله این است

معصومی در ادامه صحبت های خود با انتقاد از نوع نگاه دولتمردان که بیشتر به سمت حمایت از موسیقی تجاری رفته است، تصریح کرد: متاسفانه باید قاطعانه عرض کنم که دولت طی این سال ها و حتی دوره های پیشین هیچ حمایتی از موسیقی جدی انجام نداد و آنچه بیشتر از هر جریان دیگری به چشم آمد، رشد قارچ گونه موسیقی تجاری بود که عمده آن روی موسیقی پاپ متمرکز شد. گویا آقایان هم بدشان نمی آمد که این گردش مالی بسیار چشمگیری که در موسیقی پاپ وجود دارد، تبدیل به جریان اصلی فرآیند اصلی تولید محصولات موسیقایی باشد. به هر حال برگزاری چندین کنسرت موسیقی جدی در تالار کوچکی چون رودکی با استقبال محدود و قیمت بلیت محدود کجا و برگزاری دو کنسرت موسیقی پاپ در سالن چند هزار نفری میلاد کجا؟ قطعاً در ظاهر ماجرا فرآیند اقتصادی برگزاری کنسرت موسیقی پاپ بسیار چشمگیرتر از کنسرت های ما با مخاطبان محدود است. به هر حال اینها مواردی است که نشان دهنده یک خلاء جدی در مدیریت نظام اقتصادی موسیقی ایران است که به طور کامل در اختیار موسیقی تجاری است و ای کاش در چند سال دولتمردان برنامه ریزی بهتری برای آن داشتند.

وی افزود: من و بسیاری از تهیه کنندگان حوزه موسیقی که قطعاً در بازار فعالیت موسیقی یارای همراهی و رقابت با تهیه کنندگان بزرگ موسیقی پاپ را نداریم، در این چند ساله نهایت تلاشمان را کردیم تا با وجود همه بی مهری ها هیچ وقت درخواست کمکی از دوستان دولتی نداشته باشیم، چون هم می دانیم حمایتی در کار نیست و هم از سوی دیگر اعتمادی بین ما و آنها وجود ندارد که بخواهیم منتظر حمایت ها باشیم. به عنوان مثال در همین پروژه چند شب که خوشبختانه با استقبال خوبی از سوی مخاطبان مواجه شد ما به شدت نیازمند حمایت بودیم اما غیر از یک مقطع که انجمن موسیقی ایران برای همکاری اعلام آمادگی کرد و البته ما در این زمینه به دلیل اینکه دوستان می خواستند پروژه را به نام خودشان تمام کنند و با این نیت شریک کار شوند به نتیجه نرسیدیم.

وقتی شرایط دریافت تسهیلات کرونایی خیلی سخت شد

این تهیه کننده و ناشر در بخش دیگری از صحبت های خود به شرایط و احوالات فعالان حوزه موسیقی در روزهای کرونایی اشاره کرد و گفت: من یقین دارم کمتر از 10 درصد از همکارانم در حوزه موسیقی توانسته باشند از حمایت های دولت در حوزه موسیقی بهره مند شده باشند، چرا که در همین ماجرای دریافت وام و تسهیلات کرونایی به قدری شرایط پیچیده و سختی حکمفرما بود که خود من بعد از طی نیمه راه از گرفتن وام و تسهیلات پشیمان شدم و بهتر دیدم تا برای گرفتن این تسهیلات با این شرایط دست به دامن دوستان نشوم. به هر ترتیب ما که بسیاری از سرمایه های معنوی حوزه موسیقی را در این چند سال از دست دادیم، فضایی که برای جایگزین کردن هنرمندان از دست رفته باید سال ها تلاش کنیم تا شاید بتوانیم در این حوزه شاهد ظهور و بروز استعدادی باشیم.

معصومی در پایان گفت: این سال ها یکی از غم انگیزترین دورانی بود که موسیقی این سرزمین تجربه کرد، چرا که فضای نامطلوب اقتصادی که از دولت های پیشین وجود داشته و همچنان نیز ادامه دارد، به انضمام حضور ویروس کرونا و شرایط اقتصادی که به واسطه تعطیلی کنسرت ها و فعالیت های موسیقایی و البته کمبود حمایت های دولتی پیش آمد شرایطی را فراهم کرد که بسیاری از تهیه کنندگان و تولیدکنندگان موسیقی تغییر شغل داده و کارهایی را انجام دهند که اصلاً فکرش هم را نمی کردند.

مدیر هماهنگی تئاتر استان های اداره کل هنر های نمایشی در گفتگو با خبرنگار ایلنا، با اشاره به روند صدور پروانه فعالیت گروه های نمایشی در استان ها، گفت: به هیچ عنوان، آمارسازی نداریم که بخواهیم آماری خلاف واقع اعلام کنیم که این شائبه وجود داشته باشد که می خواهیم بر اساس آن بودجه بیشتری بگیریم. بلکه ما به گروهی مجوز می دهیم یا مجوزش را تمدید می کنیم که در طول سال فعال بوده باشد.

حسن رونده با اشاره به اینکه هم اکنون مشغول بررسی پرونده های تمدید مجوز گروه های نمایشی هستند، تصریح کرد: در برنامه های امور استان ها چند مساله روتین داریم؛ یکی بحث استقرار گروه های نمایشی است که به دو بخش تمدید پروانه فعالیت هنرمندان در استان ها و صدور پروانه، تقسیم می شود که پرونده ها را در بخش صدور، بر اساس شیوه نامه های ابلاغ شده تجمیع و طی فرایندی بررسی می کنیم و گروه هایی که فعال باشند، افرادی از تخصص های مختلف در آن حضور داشته و تجربه کاری داشته باشند، رده بندی و به سه دسته: گروه های بزرگ (الف)، گروه متوسط (ب) و گروه کوچک (ج) تقسیم می شوند و پروانه فعالیت برایشان صادر می شود.

او یادآور شد: علاوه بر این ها، در پاسخ به درخواست پروانه فعالیت گروه، تنها به اشل یا شیوه نامه بسنده نمی کنیم بلکه به صورت تجربی هم سابقه گروه را بررسی می کنیم. ممکن است شیوه نامه اجازه صدور مجوز بدهد اما تحقیقات میدانی و تجربه کاری کارشناس بگوید که این خانم/آقا لیاقت دریافت درجه کیفی الف را ندارد و باید رتبه ب یا ج به او داده شود. یا اینکه اساسا ایشان سندسازی کرده و بر همین اساس نتوانیم مجوز و پروانه فعالیتی برای این گروه صادر کنیم. بنابراین این پروسه، دقیقا کاری کارشناسی و تخصصی است.

مدیر هماهنگی تئاتر استان ها خاطرنشان کرد: در نهایت در حوزه صدور مجوزها و بودجه بندی، ما تابع وزارت ارشاد هستیم و به نسبت آمارها و رشد سالیانه بودجه که به ما ابلاغ می شود حمایت هایی از گروه ها، تولیدات، اجراهای عمومی، جشنواره ها و پرتال خبرها می کنیم.

رونده در ادامه با اشاره به نظارت بر جشنواره های استانی تئاتر گفت: شیوه نامه ای داریم که هر ساله آن را تنظیم و برای استان ها ارسال می کنیم که شامل دستورالعملی برای نحوه تشکیل شورای سیاست گذاری، دبیرخانه، چگونگی انتخاب متن ها برای اجرا و ضوابط دیگر است. دوستان هم بر اساس آن شیوه نامه، فراخوان را تنظیم و در اختیار شهرهای تابعه و گروه های نمایشی قرار می دهند.

او با اشاره به اینکه اکنون استان های کشور در مرحله تنظیم فراخوان جشنواره هایشان هستند، همکاری با انجمن هنرهای نمایشی ایران را برای برگزاری انتخابات انجمن هنرهای نمایشی کشور را از مهم ترین کارهایی خواند که اکنون در دست اجراست و بر اساس آن مدیران و هیئت های جدید انتخاب و معرفی می شوند.

این مدیر تئاتری با بیان اینکه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی هر استانی با معاونت هنری و اداره کل هنرهای نمایشی تفاهم نامه ای می نویسند که بر اساس آن، حمایت های مالی به گروه های نمایشی و جشنواره ها و فعالیت های تئاتری اختصاص می یابد. تصریح کرد: تلاش ما این است که با توجه به دستوری که مدیرکل هنرهای نمایشی داده اند، به یک ثبات مناسب در حوزه حمایت مالی برسیم.

رونده تشریح کرد: اکنون در حال مدیریت برنامه ریزی هایی که پیش از این برای حمایت از اجراهای عمومی در دوره کرونا شده بود هستیم تا هنرمندان و گروه ها به دریافتی هایشان برسند. امیدوارم به زودی بتوانیم موضوع پرداخت کمک هزینه بر اساس 50 درصد ظرفیت تالارهای نمایشی را محقق کنیم.

او در ادامه با اشاره به برنامه ریزی و پیگیری راه اندازی تئاتر شهر در ادارات کل استان ها و جذب حمایت های مالی برای آنها یادآور شد: همچنین در حوزه مدیریت کانون های عروسکی مبارک یونیما، تعاملاتی با مدیریت یونیمای مرکز آقای اردشیر صالح پور داشته ایم که امیدوارم بر اساس آن بتوانیم این کانون ها را در سراسر کشور فعال کنیم. در حال حاضر 14 نمایندگی مبارک یونیما در استان ها داریم که در صورت تحقق این تعامل ها، توجه و رونق بیشتری به تئاتر عروسکی در استان ها معطوف خواهیم کرد. ضرورت تحقق این امر در آن است که تئاتر عروسکی، تئاتر پایه بوده و می تواند فضای شاد، مفرح و بشاشی را برای کودکان و مخاطبان بزرگسال در سراسر کشور ایجاد کند.

مدیر هماهنگی تئاتر استان ها با بیان اینکه بخش بعدی اقدامات این اداره، فعال کردن مناطق آزاد است، گفت: مناطق آزاد همچون کیش و قشم و ارس و اروند و انزلی و... پتانسیل هایی دارند که می توانیم جذب کنیم و از آنها در حوزه سخت افزاری و نرم افزاری و به نفع تئاتر کشور بهره کافی ببریم. این پتانسیل ها و این اتفاقات می تواند برای گروه های نمایشی استان ها منشا خیر و استفاده بهینه و همکاری متقابل مناطق آزاد و ادارات کل فرهنگ و ارشاد اسلامی باشد.

رونده با تاکید بر اینکه از این تعامل و برنامه ریزی حتی می توان برای تقویت روابط بین الملل هم بهره برد، یادآور شد: مثلا در حوزه اروند می توانیم با کشورهای عراق و کویت و در منطقه قشم با قطر و امارات و... ارتباط بهتری برقرار کنیم. اینها مواردی است که در دستور کار قرار دارد و کارشناسی آنها انجام شده و در شرف نشست، تعامل و توافقی است که بین اداره کل هنرهای نمایشی و مناطق آزاد برنامه ریزی و اجرایی شود.

او همچنین با اشاره به افزایش تعامل با استان ها، خاطرنشان کرد: این مسائل بیشتر در حوزه رفع مشکلات و معضلاتی است که ممکن است در حوزه تولید، انجمن، کارشناسی و اتفاقاتی از این دست وجود داشته باشد که با تعامل بیشتر می توانیم چالش های پیش روی هنرمندان را کم تر کنیم.

مدیر هماهنگی تئاتر استان ها خاطرنشان کرد: همچنین هر سال گروه های برگزیده هر استان به ما معرفی می شوند و ما گروه های منتخب استان ها را بررسی و به تعداد سهمیه ای که قرار است به فجر معرفی شوند انتخاب و اسامی شان را به دبیرخانه اعلام می کنیم.

رونده در پایان تصریح کرد: در کنار این موارد، به امور به جشنواره های موضوعی و ثابت هم می پردازیم.

زینب د انشور/ حکومت مقتد رانه کووید 19 د ر این یک سال و اند ی از حضورش د ر کشور، فشار مضاعفی بر انبوه معضلات و مشکلات اقتصاد ی و اجتماعی موجود بر روان هم وطنان وارد کرد . تعطیلی سالن های سینما و کنسرت هم که جزو تنها تفریحات فرهنگی بود با وجود این ویروس عجیب و سمج، کان لم یکن شد و لذت لحظه ای سالم را د ریغ کرد . اما تقاضا و نیاز آن موجب شد تلویزیون های اینترنتی و پلتفرم های مجازی د ست به کار شوند و راهی بیابند و همان گونه که هر ارگان و سازمانی مسیرش را از طریق اینترنت و د نیای مجازی پید ا کرد ، مسیری سبز برای هنرمند ان و هنرد وستان باز شد . خرید بلیط کنسرت های آنلاین و اکران های آنلاین گرچه با مخاطبان قبل کرونا تناسبی ند اشت اما روزنه ای بود برای تابش نور امید تد اوم جریان فرهنگی.
د ر این میان کنسرت آنلاین هفتم خرد اد شهرام ناظری، با سانسور آلات موسیقی و سازهای مورد استفاد ه، بار د یگر موجب رنجید گی هنرمند ان موسیقی و د وستد اران آن شد . با این که این کنسرت از تلویزیون های اینترنتی و پلتفرم های مجازی پخش شد اما باز هم با سانسور سازها، تابو بود ن آن از د ید گاه عد ه ای را یاد آوری کرد .
به گفته بهمن بابازاد ه گویا این پلتفرم ها هم د ر سرکوب موسیقی جا پای تلوزیون و صد ا و سیما گذاشته اند . تصور کنید هزینه ای را تقبل می کنید که اند ک زمانی با د ید ن و شنید ن آوای موسیقی و صد ای خوانند ه مورد علاقه از حجم استرس های این روزها کم کنید ؛ با این که حس حضور د ر سالن کنسرت و هیجان موجود د ر آن قابل مقایسه با د ید ن تصاویر از پشت شیشه گوشی همراه و کامپیوتر نیست اما باز هم ترجیح می د هید آن لحظه را حتی مجازی تجربه کنید . فرض کنید جد ای از هزینه ای که پرد اخت کرد ه اید و اینترنتی که مصرف می کنید ، محکوم باشید به این که د و ساعت از زمان خود را تنها چهره خوانند ه را ببینید و د یگر هنرمند ان آن صحنه و خبری از تصاویر سازهای مورد استفاد ه نباشد . این به تمام معنا خیانتی است د ر حق مخاطب چرا که او با علم به این که آن چه تجربه خواهد کرد که د ر کنسرت واقعی تجربه می کند اقد ام به خرید بلیط کرد ه اما با کم و کاستی هایی مواجه شد ه. همین د لزد گی مخاطب است که رونق را از بازار و اقتصاد موسیقی می برد و هنر د ر کشور رنگ می بازد .
ماجرای تابو بود ن آلات موسیقی و انواع سازها و عد م نمایش آن از صد ا و سیما حکایتی است د یرینه تا جایی که چند سال پیش یک شرکت تجاری با چاپ تصویر استاد جلیل شهناز یکی از سرشناس ترین نوازند گان تار د ر یک قرن اخیر روی پاکت چیپس، آن هم با آلات موسیقی طعنه ای تلخ و گلایه ای گزند ه زد .
اما سئوال اینجاست چه تهد ید و خطری د ر نمایش این آلات است که د ر نمایش اسلحه و انواع مخد رها و ابزار مورد استفاد ه آن نیست؟ به نظر می رسد این یک د ور باطل است چرا که تجربه ثابت کرد ه با ایجاد محد ود یت و مانع گذاری ذهن بیشتر به سمت آن تمایل پید ا می کند و این ممکن است افراد ناآگاه را به سمت و سوی اشتباه بکشاند . کما این که نسل امروز ما خوانند ه های غربی و موسیقی های آن ور آبی را بیشتر از ستاره های موسیقی ملی خود و سازهای سنتی می شناسند . هرچند اخیرا برخی از برنامه ها با د عوت از هنرمند ان موسیقی و نمایش ساز آن ها سعی د ر کمرنگ کرد ن این تابو د اشتند اما هنوز هم به طور کامل مجاز به این نشد ه اند و باز هم خواهیم د ید برنامه هایی که از ابتد ا تا انتها از قطعات موسیقی استفاد ه می کنند ، بی آنکه حق و حقوقی برای خالقان آن قائل باشند . اد امه این روند موجب شد ه هنرمند ان زیاد ی از همکاری با صد ا و سیما سر باز زنند و د ر عوض با
راه اند ازی یک صفحه د ر اینستاگرام، علاقمند ان و مخاطبان را جای د یگری د ور هم جمع کنند و با اجراهای زند ه همان رقم بزنند که از صد ا و سیما انتظار د ارند . ممنوعیت نمایش آلات موسیقی د ر حالی است که به نظر می رسد نمایش ساز فقط برای مخاطبان د اخل ایران قد غن است و مخاطبان فارسی زبان خارج از ایران اجازه د ارند سازها را از شبکه جهانی جام جم که زیر نظر صد اوسیما است ببینند !
چرا نمایش ساز از تلویزیون ممنوع شد ؟
اینکه چه کسی بانی چنین امری است و چه کسی مانع از نشان د اد ن ساز د ر رسانه ملی می شود ، کسی نمی د اند . از همان سال های نخستین انقلاب بود که نمایش ساز د ر تلویزیون ممنوع شد ؛ د ر حالی که حکمی شرعی د ر این باره د اد ه نشد ه است. برای تایید این ماجرا کافی است که به صحبت های زند ه یاد صاد ق طباطبایی اشاره کنیم که به نظر امام خمینی (ره) اشاره د اشت و اینکه ایشان از ترانه ای که د ر سوگ شهید مطهری ساخته و اجرا شد ه، به عنوان موسیقی مجاز و سازند ه روح انسانی نام برد ند . ایشان د ر بخشی از یک گفت و گوی خود می گوید : زمانی که از قول امام (ره) این فتوا د ر مورد موسیقی د ر یکی از روزنامه های آن زمان منتشر شد ، من می د انستم که نظر امام خمینی (ره) د رباره موسیقی به د رستی بیان نشد ه است؛ زیرا همان زمان د ر برنامه های راد یو و تلویزیون موسیقی پخش می شد و مورد اعتراض ایشان هم قرار نمی گرفت. گرچه بود ند مراجع و فقهایی که همان اند ازه موسیقی را هم بر نمی تافتند و اصولا نسبت به کل موسیقی فتوای قاطع د اشتند و انواع موسیقی را از هم تفکیک نمی کرد ند . د ر یکی از همان روزها شاد روان مرتضی حنانه به د فتر کار من د ر نخست وزیری آمد و یک کاست از کارهای بد ون کلام خود را برایم هد یه آورد . چند روز بعد آن کاست را نزد امام (ره) برد م و از ایشان خواستم آن را گوش د هند . ایشان بعد از شنید ن آن چند قطعه گفتند : این آثار اشکال شرعی ند ارد . د ر همان سال های صد ر انقلاب، روزی مسئولان اصناف از امام (ره) کسب تکلیف کرد ند که با فروشند گان آلات موسیقی چه باید کرد ؟ امام (ره) د ر پاسخ قریب به این مضمون جواب د اد ند که سازها و اد وات موسیقی فی نفسه مشمول حکم حرمت قرار ند ارند . نوع استفاد ه و موارد مصرف و شرایط جانبی است که تعیین کنند ه نوع حکم می شود . مانند تخته و مهره های شطرنج و بازی شطرنج که اگر به قصد قمار نباشد مشمول تحریم فقهی نمی گرد د ؛ بلکه هد ف و نوع استعمال است که تعیین کنند ه است. حتی به یاد د ارم که گروهی از نظامیان د ر حضور ایشان با ارگ به اجرای سرود پرد اختند یا اینکه د ر روز افتتاح اولین د وره مجلس شورای اسلامی؛ ارکستر سمفونیک تهران د ر جایگاه هیأت رئیسه مجلس، قطعاتی را اجرا کرد ؛ د ر حالی که برنامه به طور زند ه از تلویزیون پخش می شد و فقهای سختگیر شورای نگهبان همگی د ر آن مجلس حضور د اشتند و امام خمینی (ره) هم آن را مشاهد ه
می کرد ند و آن را منع نکرد ند .نکته جالب گلایه ای است که از جوانان و نسل حاضر می شود این که با فرهنگ خود و سنت د یرینه شان بیگانه اند و از آن فاصله گرفته اند د ر حالی که باید گفت تا رسانه های جمعی اشاعه د هند ه نباشد چگونه از جوان امروزی می توان انتظار د اشت رهرو باشد ؟ به نظر می رسد باید تکلیف این ابهام روزی روشن شود که فیزیک آلات موسیقی ممنوعیت د ارد یا نوایی که از آن به گوش می رسد ؟ تا خود مان شناسای این هنر عمیق نباشیم چطور می توانیم د ر سطح جهانی آن را به عرضه برسانیم و خود ی نشان د هیم؟ چرا چون کشورهای د یگری که موسیقی را د ر کنجی از برنامه های د رسی و آموزش و پرورش و آموزش به کود کان خود قرار د اد ه اند ، ما از این هنر پیشینه د ار و قد یمی بهره ای نمی بریم و کود کانمان را از یاد گیری آن محروم کرد ه ایم؟

/انتهای متن/

یکی از این کسب وکارها، آموزشگاه های آزاد و خصوصی بودند که با شیوع کرونا و تعطیلی ها ، محیط فعالیت آنها بسیار کوچک شد. در این شرایط و تعطیلی های چندباره، بیش از پیش به مشکل خورده و دچار رکود اقتصادی شدید شدند. با تعطیلی آموزشگاه ها ، صاحبان آنها به ناگاه با مشکل تامین هزینه های جاری و پرداخت اجاره این مراکز مواجه شدند. از طرف دیگر مدرسانی که در این مراکز تدریس داشتند نیز بیکار و در این مدت فاقد درآمد بودند. این قشر که پشتوانه حمایتی مناسبی نه از سوی دولت و نه حتی سندیکاهای خصوصی هم ندارند، همواره از جیب می خورند و حالا که کرونا تیشه به ریشه بسیاری از کسب وکارها زده، بیشتر از گذشته دچار مشکلات اقتصادی شده اند. نمونه بارز این آموزشگاه های آزاد هم مراکز تعلیم انواع موسیقی هستند که شرایط آنها قبل از کرونا تعریفی نداشت و حالا با گسترش این بیماری وضعیت شغلی آنها به مراتب اسفبار تر از قبل نیز شده است. البته مراکز آموزشی دولتی در ایران رسمیت بیشتری در میان مردم دارند و آموزشگاه های هنری خصوصی در طول سال با مشکلات خاصی دست به گریبان هستند که این اتفاق باعث می شود مدرس و هنرجو هر دو با مشکلاتی روبه رو شوند.

مدیر یکی از آموزشگاه های آزاد در تهران برای بررسی شرایط فعالیت این بخش از کسب وکارها با روزنامه دنیای اقتصاد گفت وگو و تاکید کرده فضای کاری و بازار آنها بعد از شیوع کرونا به شدت کوچک شده است. آقای شاطرانی مدیر آموزشگاه موسیقی ظفر که در خیابان شریعتی تهران قرار دارد، می گوید: از بهمن ماه سال 98 که اعلام شد کرونا در کشور منتشر شده مراجعه های حضوری آموزشگاه های خصوصی کاهش یافت و دو ماه بعد به صفر رسید. البته برای جلوگیری از ضرر و زیان بیشتر مالی، آموزشگاه ها سریع به سمت برگزاری کلاس ها به صورت آنلاین رفتند. البته خوشبختانه برخی از هنرجوها قبل از شیوع کرونا هم تجربه حضور در کلاس های آنلاین را داشتند چراکه آنها مشکل بعد مسافت(شهرستان ها) داشتند. البته کیفیت کلاس های آنلاین قابل مقایسه با نوع حضوری آن نیست اما برای اینکه وقفه ای در تعلیم هنرجوها نباشد مجبور به برگزاری آنلاین شدیم. از اوایل تابستان سال قبل با اینکه آموزشگاه ها کلیه پروتکل های بهداشتی را رعایت می کردند اما اجازه برگزاری کلاس های حضوری داده نشد و خانواده ها هم میل و رغبتی برای حضور فرزندانشان نداشتند. در این مدت ورودی هنرجوی ما نسبت به سال قبل کمتر از نصف شد، به همین دلیل متاسفانه خیلی از مدیران آموزشگاه ها موفق نشدند مرکز خود را حفظ کنند و در نتیجه به دلیل شرایط بد مالی، فعالیت خود را تعطیل کردند. البته ضرر دیگری که آموزشگاه های خصوصی دیدند این بود که متاسفانه برخی استادان با آنلاین شدن کلاس ها ، آموزشگاه ها را دور زده و خودشان به صورت مستقل با هنرجو ها کلاس برگزار می کردند که این اتفاق ضربه دیگری بر پیکر نحیف آموزشگاه های آزاد بود.

این فعال کسب وکارهای خصوصی در ادامه از عدم حمایت های مناسب از این بخش در دوران کرونا انتقاد کرد و گفت: متاسفانه در این مدت حمایت مناسبی از آموزشگاه ها انجام نشد. فقط انجمن صنفی موسیقی دو نوبت کارت هدیه ای به مدیران برخی آموزشگاه ها اهدا کرد که طبیعتا مشکلی را برطرف نکرد. برای حمایت بهتر از کسب وکارهای آزاد، اعطای تسهیلات بانکی کم بهره، بهترین و شایع ترین شیوه است که دولت می تواند آن را ارائه دهد.

اما منبع بزرگ سرپا ماندن و ادامه فعالیت آموزشگاه های آزاد، دریافت شهریه از هنرجوها است. این شهریه طبق تعرفه های موجود هر سال افزایش دارد. طبق تصمیم وزارت ارشاد، کلیه آموزشگاه های خصوصی باید سالانه 15 درصد به شهریه خود اضافه کنند اما با این حال تعرفه دریافت شهریه آموزشگاه ها در تهران و سایر شهرستان ها بر حسب موارد مختلف متغیر است. مثلا در آموزشگاه هایی که در حوالی جنوب تهران هستند برای هر ترم که شامل 10 جلسه می شود مبلغی بین 500 تا 650 هزار تومان دریافت می شود. این مبلغ برای مناطق جغرافیایی شرق و غرب بین 600 تا 900 تومان است و شمال شهر تهران برای هر ترم بین یک میلیون تا یک میلیون و هفتصد هزار تومان دریافت می شود. البته برخی آموزشگاه های خاص هم هستند که برای هر ترم مبلغی بین 5 تا 7 میلیون تومان دریافت می کنند.

گروه فرهنگ و هنر – یک سال و چند ماه از شیوع ویروس کرونا در کشور می گذرد و هنوز فعالیت های هنری حتی در نقطه امیدوارکننده ای هم نیستند. گرچه سینما و تئاتر لنگ لنگان در تلاشند که حیات خود را حفظ کنند اما کنسرت های موسیقی به جز چند کنسرت انگشت شمار در کیش هنوز به صورت فیزیکی اجرا نمی شوند. گرچه از همان ابتدا کنسرت های آنلاین با قدرت شروع کردند تا جای موسیقی خالی نماند اما حالا هرچه که می گذرد، بیشتر این نتیجه حاصل می شود که نفس به نفس بودن مردم چیز دیگری است.
اسفند سال 98 بود که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اعلام کرد کلیه فعالیت های هنری اعم از سینما، تئاتر و کنسرت ها به دلیل احتمال شیوع بیشتر ویروس کرونا تا اطلاع ثانوی تعلیق می شود. آن زمان کسی گمان نمی کرد که این تعطیلی چندان به طول بینجامد یا حداقل همه امیدوار بودند که چنین نشود. در این شرایط از آنجا که مردم خانه نشینی اختیاری را انتخاب کرده بودند تا زنجیره انسانی انتشار ویروس شکسته شود، اهالی موسیقی اولین گروهی بودند که از طریق فضای مجازی به خانه ها آمدند تا روزهای سخت قرنطینه خانگی را ساده تر کنند. گرچه بسیاری از این کنسرت ها به صورت رایگان برگزار شدند اما بودند کنسرت هایی هم که بلیت فروشی کردند تا مردم از پشت شیشه مونیتور آن ها را ببیند که البته به دلیل نبود زیرساخت های مورد نظر با انتقاد بسیار کاربران مواجه شد.
اما شاید بد نباشد روند کنسرت آنلاین را از روز نخست تا امروز به صورت خلاصه مرور کنیم.
برگزاری کنسرت های آنلاین در ابتدا، در قالب پویش های اجتماعی یا به صورت خودجوش به شکلی ساده برگزار شد؛ هنرمندانی که در منزل شان و با استفاده از امکانی که لایو اینستاگرام در اختیارشان قرار داده بود اجرایی زنده برای طرفدارانشان برگزار کردند.
با استقبال مخاطب از اجراهایی این چنینی مانند اجرای بنیامین بهادری، این شیوه از اجرا اوج گرفت اما رفته رفته تغییر مسیر داد و از حالت ساده پیشین خارج و به بستری برای جولان برندهای اسپانسر این رویداد تبدیل شد. البته در این میان کسانی مانند متولیان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شهرداری ها هم بودند که تلاش کردند با برگزاری رایگان این کنسرت ها و پرداخت دستمزد هنرمندان، موجب بهره مندی تعداد بیشتری از افراد جامعه از این هنر شوند.
به همین دلیل رفته رفته افراد بیشتری به جمع کنسرت دهندگان می پیوستند. هشتم فروردین 1399 بود که خبری درباره اجراهای آنلاین موسیقی پاپ در برج میلاد منتشر و از همان شب، نخستین اجرای رایگان توسط امید حاجیلی و آخرین اجرا در 21 فروردین توسط اشوان (اشکان خدابنده لو) برگزار شد. کمی بعد مسئولین تالار وحدت نیز از برگزاری اجرای آنلاین رایگان در این مجموعه خبر دادند.
پرواز همای 29 فروردین در تالار وحدت روی صحنه رفت و سپس کیوان ساکت و وحید تاج با همراهی گروه وزیری، گروه رستاک، علی زندوکیلی، سامان احتشامی، همایون شجریان، علیرضا قربانی، سالار عقیلی، ارکستر آلنام، ارکستر سازهای ملی ایران به رهبری علی اکبر قربانی و خوانندگی رشید وطن دوست و وحید تاج، ارکستر مجلسی نغمه باران به سرپرستی و خوانندگی علی امیرقاسمی، ارکستر ملی ایران به رهبری نصیر حیدریان، ارکستر سمفونیک تهران به رهبری سهراب کاشف، شهرام ناظری و... در این تالار و در غیاب تماشاگرِ حاضر در سالن روی صحنه رفتند. در این میان تلویزیون های اینترنتی نیز با هنرمندان دیگری چون حسام الدین سراج اجراهای آنلاینی را به نمایش گذاشتند. کیهان کلهر، آهنگساز و نوازنده سرشناس کمانچه نیز اول خرداد، به اجرای زنده پرداخت. اجرایی که از صفحه اینستاگرام او و یوتیوب پخش شد.
در شرایطی که هنرمندان اجراهای آنلاین خود را بدون دریافت هزینه برگزار می کردند، خبرهایی از خرید بلیت برای تماشای کنسرت آنلاین همایون شجریان و ارکستر مجلسی تهران به رهبری بردیا کیارس منتشر شد. این اجرا قرار بود چهارم خرداد از طریق تلویزیونی اینترنتی پخش شود اما عده زیادی از کاربرانی که اقدام به تهیه بلیت کرده بودند، موفق به تماشای آن نشدند و فردای آن روز، خیل عظیمی از آن ها در فضای مجازی به نقد این اتفاق پرداختند و در نهایت اعلام شد حق اشتراک کسانی که موفق به تماشای اجرا نشده اند، به آن ها برگردانده می شود.
در این میان همچنان کنسرت های اندکی به صورت آنلاین برگزار می شد تا زمانی که کنسرت سیروان خسروی و بابک جهان بخش با برگزاری کنسرتی آنلاین همراه با بلیت فروشی دوباره حاشیه ساز شدند. 13 مرداد بود که خبر آمد سیروان خسروی ششمین آلبوم رسمی خود را با نام مونولوگ منتشر کرده است و اولین کنسرت این آلبوم را 18 مرداد در قالب برنامه ای از قبل ضبط شده با قیمت بلیت 50 هزار تومان برگزار می کند. خبری که با تیتر خرید بلیت برای تماشای اجرایی از پیش ضبط شده به نام کنسرت آنلاین در رسانه ها منتشر شد. در این میان انتقاد از بابک جهانبخش هم که کنسرت آنلاینش را با بلیت 55 هزار تومانی برگزار کرد، کم نبود.
به هر روی باز هم زمان گذشت. تا هفته گذشته که خبر برگزاری کنسرت شهرام ناظری منتشر شد. کنسرتی که در ابتدا به دلیل ضعف در خبررسانی حتی چگونگی برگزاری اش هم در هاله ای از ابهام بود.
به هر صورت کنسرت آوای دوست جمعه هفتم خردادماه به صورت آنلاین در تالار وحدت تهران برگزار شد و شهرام ناظری به اتفاق نوازندگانش قطعاتی خاطره انگیز را برای کاربران اجرا کردند. این برنامه با همکاری بنیاد رودکی و تلویزیون اینترنتی لنز در حالی برگزار شد که پیش از این در هفته گذشته بنرهایی مبنی بر برگزاری کنسرت آوای دوست در برخی نقاط تهران همچنین در جاده های برون شهری نصب شده بود. صفحه رسمی لنز نیز اخبار آن را در منتشر کرده بود که این اطلاع رسانی تا ساعاتی پیش از اجرا ادامه یافت. اینکه خواننده ای با اعتبار و عیار شهرام ناظری، استاد و خواننده موسیقی فولک و ایرانی، در شرایطی که کرونا همه برنامه های جمعی را تعطیل کرده، کنسرت برگزار کند، اتفاق بسیار خوب و بجایی است. اما موضوعی که وجود دارد نوعی بی برنامه گی یا شاید نوعی تکنیک بیزینسی تبلیغاتی است که لنز در برگزاری کنسرت آوای دوست به کار گرفته است. ماجرا بدین گونه است که کنسرت آوای دوست برنامه ای رایگان نیست، قرار و اصراری هم نیست رایگان باشد. مخاطبان هم برای تماشا باید در ازای هر بلیت برای یک نفر، 15 هزارتومان پرداخت کنند، که بحثی بر سر مبلغ و مقدارش نیست.
اینکه کنسرت شهرام ناظری رایگان نیست موضوع قابل بحثی نیست و توقعی هم نیست که رایگان باشد. اتفاقا از جهتی مایه خوشحالی است که چند نفر معدود از انبوه نوازندگان کشور پس از مدت ها در برنامه ای ساز می زنند و نان هنر خویش می خورند؛ که امید است چنین باشد. اما آنچه جای سوال دارد این است که تلویزیون اینترنتی لنز در هیچکدام از خبرهای منتشر شده اش طی چند روز گذشته اشاره ای به بلیت و رقم آن نکرده است. که اگر چنین کاری می کرد حرفه ای تر عمل کرده بود. اول اینکه به لحاظ خبری اطلاعات کامل تر و دقیق تری به مخاطب داده بود و مورد بعدی اینکه دوست داران شهرام ناظری بدون عجله و ازدحام و ترافیک اینترنتی به خرید بلیت اقدام می کردند.
مخاطب بی اطلاع دقایقی پیش از ساعت 21 که زمان آغاز کنسرت است وارد صفحه مجازی لنز می شود به امید اینکه به تماشای کنسرت بنشیند اما با صفحه ای مواجه می شود که لازمه ورود را خرید بلیت می داند. کاربر وارد درگاه بانک می شود و روند خرید بلیتش با اختلال مواجه می شود، چراکه به طور همزمان ده ها و شاید صدها کاربر برای خرید اقدام کرده اند؛ با توجه به این موضوع که ایرانیان خارج از کشور نیز امکان تماشا دارند و بارها در خبرها بر آن تاکید شده است.
در نهایت اینکه تعدادی از کاربران با وجود خرید بلیت امکان حضور در صفحه را نیافته اند یا اینکه همان ابتدا امکان خرید بلیت را به دلیل اختلال و ازدحامات مجازی از دست داده اند. اشکال دیگر قطعی هایی بود که در حین اجرا وجود داشت. برخی از ساکنان خارج از ایران از قابل دسترس نبودن برنامه انتقاد کرده بودند و برخی دیگر از عدم هماهنگی صدا و تصویر گلایه داشتند که همه این موارد به اضافه موارد دیگر در کامنت های صفحه مجازی لنز قابل مشاهده است
اتفاق تعجب برانگیز دیگر که اعتراض تعدادی از کاربران را به همراه داشته نشان ندادن ساز نوازندگان حین اجرا بوده که در نوع خود شگفت انگیز است! گویا پلتفرها و تلویزیون های اینترنتی مسیر رسانه ملی را در سرکوب موسیقی پیش گرفته اند. کاش مسئولان مربوطه در تلویزیون اینترنتی لنز با برنامه ریزی دقیق تر و اطلاع رسانی صحیح تر رضایت جمع وسیع تری از مخاطبان را جلب می کردند؛ آن هم کنسرتی با حضور خواننده ای که به ندرت کنسرت برگزار می کند.
لازم به یاد آوری کنسرت مجازی همایون شجریان نیز با اشکالات و نواقص مشابه از تلویزیون اینترنتی لنز پخش شده بود.
شکی نیست که در 15 ماه گذشته، اقتصاد موسیقی به شدت لطمه خورده است و از خیلی وقت پیش باید زیرساخت های لازم برای پخش باکیفیت کنسرت های آنلاین فراهم می شد و چه بسا اگر این زیرساخت ها طی این مدت آماده شده بود، اکنون این اجراها می توانستند مخاطب قابل توجهی را جلب کنند.
بدون تردید در شرایطی که هنرمندان موسیقی امکان تدریس در آموزشگاه ها و برگزاری کنسرت را ندارند و بسیاری از آن ها با مشکلات مالی مواجه اند، نمی توان انتظار برگزاری کنسرت آنلاین رایگان از آن ها داشت اما آیا نهادهای فرهنگی و هنری مرتبط با موسیقی مانند وزارت ارشاد، حوزه هنری، سازمان فرهنگی هنری شهرداری، صداوسیما و... نمی توانند جمع شوند و این برنامه ها را به صورت رایگان برای مردم برگزار کنند و پرداخت دستمزد هنرمندان را بر عهده بگیرند؟! و اگر نمی توانند، از امکان بر عهده گرفتن بخشی از هزینه های جاری اهالی موسیقی نیز عاجزند تا آن ها به جای برگزاری کنسرت آنلاین با قیمت بلیت فرضی 50 هزار تومان، اجراهایی با قیمت بلیت 10 یا 20 هزار تومان برگزار کنند و د رواقع قیمت بلیت پایین تر، تعداد مخاطب بالاتر را در نظر بگیرند؟! و آیا مجموع این اقدامات مدیریت و همتی می خواهد که وجود ندارد؟!

ارسال دیدگاه
نام: ایمیل: دیدگاه:

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، رضا مهدوی منتقد موسیقی، موسیقیدان و نوازنده با برنامه گفت وگوی فرهنگی در مورد عملکرد دولت در حوزه موسیقی مصاحبه کرد.

وی در مورد نقش دولت ها در حوزه موسیقی، فرهنگ را از نیازهای اصلی مردم خواند و گفت: ایران کشوری فرهنگی است و کسانی که رئیس جمهور می شوند و در این حوزه مسئولیتی می گیرند، باید ذات فرهنگی داشته باشند.

مهدوی ضمن اشاره به صحبت های رئیس جمهور وقت که در ابتدا موجب اقبال جامعه موسیقی شد، تصریح کرد: این اقبال به زودی از میان رفت و تا امروز که مشخص شده است این دولت در عرصه فرهنگ هرگز نتوانست چنین کاری بکند.

این موسیقیدان از شدت بی برنامگی در این دولت یاد کرد و افزود: کمترین انتظار اهالی موسیقی این بود که حداقل، مقام اول اجرایی کشور یک بار روی صندلی کنسرت های موسیقی بنشیند در حالی که آقای رئیس جمهور هرگز به اجرای موسیقی سر نزد و این نشان از بیگانگی رئیس جمهور با فرهنگ و بی علاقگی به هنر بود.

وی با بیان اینکه جشنواره موسیقی فجر در این دولت نه تنها از شاکله دولت خارج نشد که دولتی تر شد، تصریح کرد: با وجود توصیه رهبری مبنی بر جوان گرایی، باز هم شاهد مدیران قدیمی و چندشغله در این حوزه هستیم.

مهدوی با ابراز اینکه غوطه وری در بی فرهنگی سرخوردگی به بار می آورد، تصریح کرد: سیاست گذاری برای موسیقی کشور یک اصل و سیاست گذاری برای موسیقیدان لازم است. سرود که یکی از معیارهای اصلی و گونه های بسیار مهم موسیقی در هر کشور است، امروزه برگرفته از موسیقی عرب ها و ترک ها و تبدیل به موسیقی های پاپ شده است.

این منتقد موسیقی در رادیو گفت وگو ضمن گلایه از نبود سیاست فرهنگی برون مرزی، تأکید کرد: ایران هنرهای متنوعی دارد و هر کدام از این هنرها هم هنرمندان بسیاری دارند، اما برای ملاقات با سران فرهنگی کشور از آنها دعوتی به عمل نیامده است و همه نگاه ها معطوف به سینماست.

وی ادامه داد: این دولت در حوزه موسیقی نمره قابل قبولی نمی گیرد چرا که در دولت تدبیر و امید، تدبیری برای موسیقی کلان و سیاست موسیقی وجود نداشت و محور بر اساس 40 سال قبل بوده است.

مهدوی ضمن توصیه به دولت جدید مبنی بر اقتصادی نشدن مدیریت آنها در حوزه موسیقی گفت: پیشرفته ترین کشورهای دنیا برای هنر و موسیقی های فاخر هزینه می کنند در حالی که در ایران با نگاه پول درآوردن از موسیقی و هنر، آسیب های جدی به آن وارد شده است.

منابع تسنیم

1399 تمامی حقوق سایت متعلق به صدای جمهوری اسلامی ایران است

به گزارش روابط عمومی معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در پی انتشار مطلبی با عنوان روحانی با فرهنگ و هنر بیگانه بود در خبرگزاری تسنیم روز شنبه (8 خردادماه 1400) به نقل از رضا مهدوی و در برنامه "گفتگوی فرهنگی" رادیو توضیحاتی ارائه کرد که به شرح ذیل است:

انتقاد از فعالیت ها با بیان عبارت های کلی، با نقد مبتنی بر استدلال و اطلاعات و آمار با توجه به جریان فرهنگی و اجتماعی است، فاصله دارد. به عنوان مثال در بخشی از این مطلب عنوان شده است که جشنواره موسیقی فجر در این دوره دولتی تر شده در حالی که این جشنواره همیشه با حمایت دفتر موسیقی و مشارکت هنرمندان برگزار شده است. در چند سال اخیر اعضای هیات انتخاب آثار و گروههای جشنواره از هنرمندان و کارشناسان جوان حوزه موسیقی بوده اند و در دو دوره اخیر نیز آقای مهدوی به عنوان عضو هیات انتخاب آثار و گروهها و دبیر نشست های پژوهشی با جشنواره همکاری داشته است.

همچنین جوانان حوزه موسیقی در شوراها و داوری جشنواره موسیقی نواحی و جوان حضور و مشارکت داشته اند و در سه جشنواره موسیقی فجر، نواحی و جوان، حضور و اجرای هنرمندان جوان موسیقی افزایش یافته است. جشنواره موسیقی جوان که قبلا چند سال متوقف شده بود در این هشت سال مستمر ومنظم و هر دوره نسبت به دوره قبل با حضور بیشتر جوانان در حوزه موسیقی نواحی، دستگاهی و کلاسیک و مشارکت هنرمندان و استادان به عنوان هیات انتخاب و داوری ادامه یافت که بیانگر اهمیت جوانان است. تداوم فعالیت ارکسترهای سمفونیک تهران و ارکستر ملی ایران و استفاده از رهبران، نوازندگان و خوانندگان جوان در ارکستر، حمایت از تولید آثار موسیقی پژوهشی و حرفه ای و آثار هنرمندان جوان، افزایش هنرستان های هنرهای زیبا و موسیقی در کشور، حمایت از کنسرت های آنلاین با حضور گروههای موسیقی نواحی و دستگاهی نمونه هایی است که توجه به موسیقی و جوانان حوزه موسیقی را بیان می کند.

دغدغه حمایت از موسیقی ارزشمند که ریشه فرهنگی و هنری دارد، ضرورت است اما رسانه ملی در اینکه این موسیقی و به تعبیر آقای مهدوی موسیقی فاخر در جامعه کمرنگ شود، نقش موثری داشته است و هنر هنرمندان عزیز موسیقی از این رسانه دیده و شنیده نشده است.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین ، در وضعیت پیش روی اهالی موسیقی، انتشار آلبوم و تک آهنگ و برگزاری کنسرت آنلاین، تنها گزینه های موجود برای برقراری ارتباط با مخاطب و تامین معاش است. کنسرت های آنلاینی که به دلایل متعدد مورد اقبال فعالان این عرصه قرار نگرفته و ایراداتش در موارد انگشت شماری که این هنرمندان اقدام به برگزاری آن کرده اند، دیگران را نسبت به تجربه کردنش مردد کرده است.

نخستین اطلاعیه روابط عمومی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که خبر از تعطیلی تمامی برنامه های فرهنگی و هنری به مدت یک هفته به علت شیوع کرونا می داد، سوم اسفند 1398 منتشر شد و کسی گمان نمی کرد این تعطیلی، برای اهالی موسیقی تا خرداد 1400 ادامه داشته باشد. همان طور که کسی تصور نمی کرد برگزاری کنسرت آنلاین به عنوان جایگزینی برای اجرای زنده، با قطع و وصل مکرر اجرا، نشان ندادن نوازنده و سازش در تصویر و... در جلب نظر مخاطب ناکام بماند.

نقطه شروع: اجراهایی خانگی در لایو اینستاگرام

برگزاری کنسرت های آنلاین در ابتدا، در قالب پویش های اجتماعی یا به صورت خودجوش به شکلی ساده برگزار شد؛ هنرمندانی که در منزلشان و با استفاده از امکانی که لایو اینستاگرام در اختیارشان قرار داده بود اجرایی زنده برای طرفدارانشان برگزار کردند.

با استقبال مخاطب از اجراهایی این چنینی مانند اجرای بنیامین بهادری، این شیوه از اجرا اوج گرفت اما رفته رفته تغییر مسیر داد و از حالت ساده پیشین خارج و به بستری برای جولان برندهای اسپانسر این رویداد تبدیل شد. البته در این میان کسانی مانند متولیان وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی و شهرداری ها هم بودند که تلاش کردند با برگزاری رایگان این کنسرت ها و پرداخت دستمزد هنرمندان، موجب بهره مندی تعداد بیشتری از افراد جامعه از این هنر شوند.

موج اجراهای آنلاین؛ از برج میلاد تا تالار وحدت

هشتم فروردین 1399 بود که خبری درباره اجراهای آنلاین موسیقی پاپ در برج میلاد منتشر و از همان شب، نخستین اجرای رایگان توسط امید حاجیلی و آخرین اجرا در 21 فروردین توسط اشوان (اشکان خدابنده لو) برگزار شد. کمی بعد مسئولین تالار وحدت نیز از برگزاری اجرای آنلاین رایگان در این مجموعه خبر دادند.

زیرساخت های لازم برای پخش باکیفیت کنسرت های آنلاین، باید از خیلی وقت پیش فراهم می شد و چه بسا اگر این زیرساخت ها آماده بود، اکنون این اجراها می توانست مخاطب قابل توجهی را جلب کند

پرواز همای 29 فروردین در تالار وحدت روی صحنه رفت و سپس کیوان ساکت و وحید تاج با همراهی گروه وزیری، گروه رستاک، علی زندوکیلی، سامان احتشامی، همایون شجریان، علیرضا قربانی، سالار عقیلی، ارکستر آلنام، ارکستر سازهای ملی ایران به رهبری علی اکبر قربانی و خوانندگی رشید وطن دوست و وحید تاج، ارکستر مجلسی نغمه باران به سرپرستی و خوانندگی علی امیرقاسمی، ارکستر ملی ایران به رهبری نصیر حیدریان، ارکستر سمفونیک تهران به رهبری سهراب کاشف، شهرام ناظری و... در این تالار و در غیاب تماشاگرِ حاضر در سالن روی صحنه رفتند.

در این میان تلویزیون های اینترنتی نیز با هنرمندان دیگری چون حسام الدین سراج اجراهای آنلاینی را به نمایش گذاشتند. کیهان کلهر، آهنگساز و نوازنده سرشناس کمانچه نیز اول خرداد، به اجرای زنده پرداخت. اجرایی که از صفحه اینستاگرام او و یوتیوب پخش شد.

حاشیه هایی که گریبان همایون شجریان را گرفت

در شرایطی که هنرمندان اجراهای آنلاین خود را بدون دریافت هزینه برگزار می کردند، خبرهایی از خرید بلیت برای تماشای کنسرت آنلاین همایون شجریان و ارکستر مجلسی تهران به رهبری بردیا کیارس منتشر شد. این اجرا قرار بود چهارم خرداد از طریق تلویزیونی اینترنتی پخش شود اما عده زیادی از کاربرانی که اقدام به تهیه بلیت کرده بودند، موفق به تماشای آن نشدند و فردای آن روز، خیل عظیمی از آن ها در فضای مجازی به نقد این اتفاق پرداختند و در نهایت اعلام شد حق اشتراک کسانی که موفق به تماشای اجرا نشده اند، به آن ها برگردانده می شود.

کنسرت آنلاین همایون شجریان با ارکستر مجلسی تهران به رهبری بردیا کیارس، 4 خرداد 99، تالار وحدت
حواشی سیروان خسروی و بابک جهانبخش

13 مرداد بود که خبر آمد سیروان خسروی ششمین آلبوم رسمی خود را با نام مونولوگ منتشر کرده است و اولین کنسرت این آلبوم را 18 مرداد در قالب برنامه ای از قبل ضبط شده با قیمت بلیت 50 هزار تومان برگزار می کند. خبری که با تیتر خرید بلیت برای تماشای اجرایی از پیش ضبط شده به نام کنسرت آنلاین در رسانه ها منتشر شد. در این میان انتقاد از بابک جهانبخش هم که کنسرت آنلاینش را با بلیت 55 هزار تومانی برگزار کرد، کم نبود.

آوای دوست ی که قطع و وصل شد

آوای دوست که شب گذشته، جمعه 7 خرداد به صورت آنلاین در تالار وحدت برگزار شد و در طول آن شهرام ناظری به اتفاق نوازندگانش قطعاتی خاطره انگیز را برای کاربران اجرا کردند، تازه ترین نمونه کنسرت های آنلاین بود.

آیا نهادهای فرهنگی و هنری، نمی توانند کنسرت های آنلاین را به صورت رایگان برای مردم برگزار کنند و پرداخت دستمزد هنرمندان را بر عهده بگیرند؟!

این کنسرت برنامه ای رایگان نبود و مخاطبان باید در ازای هر بلیت، 15 هزارتومان پرداخت می کردند اما تعداد زیادی از کاربران با وجود خرید بلیت امکان حضور در صفحه پخش این اثر را پیدا نکردند. اشکال دیگر قطع و وصل شدن های مکرر و عدم هماهنگی صدا و تصویر بود که همگی در قالب کامنت هایی اعتراضی در صفحه اینستاگرام تلویزیون اینترنتی که پخش آوای دوست را بر عهده داشت قابل مشاهده است.

اتفاق تعجب برانگیز دیگر که اعتراض بسیاری به همراه داشت نشان ندادن سازها و نوازندگان آن ها، حین اجرا بود و ظاهرا نشانی از این که تلویزیون های اینترنتی مسیر صداوسیما را در سانسور نوازندگان و سازهایشان پیش گرفته اند.

شهرام ناظری و گروه نوازندگانش در کنسرت آنلاین آوای دوست ، 7 خرداد 1400، تالار وحدت
آیا هنرمندان دیگری خطر خواهند کرد؟

شکی نیست که در 15 ماه گذشته، اقتصاد موسیقی به شدت لطمه خورده است و از خیلی وقت پیش باید زیرساخت های لازم برای پخش باکیفیت کنسرت های آنلاین فراهم می شد و چه بسا اگر این زیرساخت ها طی این مدت آماده شده بود، اکنون این اجراها می توانستند مخاطب قابل توجهی را جلب کنند.

هنرمندان می توانند به جای برگزاری کنسرت آنلاین با قیمت بلیت 50 هزار تومان، اجراهایی با قیمت بلیت 10 یا 20 هزار تومان برگزار کنند و تعداد مخاطب بیشتری را جذب کنند

بدون تردید در شرایطی که هنرمندان موسیقی امکان تدریس در آموزشگاه ها و برگزاری کنسرت را ندارند و بسیاری از آن ها با مشکلات مالی مواجه اند، نمی توان انتظار برگزاری کنسرت آنلاین رایگان از آن ها داشت اما آیا نهادهای فرهنگی و هنری مرتبط با موسیقی مانند وزارت ارشاد، حوزه هنری، سازمان فرهنگی هنری شهرداری، صداوسیما و... نمی توانند جمع شوند و این برنامه ها را به صورت رایگان برای مردم برگزار کنند و پرداخت دستمزد هنرمندان را بر عهده بگیرند؟! و اگر نمی توانند، از امکان بر عهده گرفتن بخشی از هزینه های جاری اهالی موسیقی نیز عاجزند تا آن ها به جای برگزاری کنسرت آنلاین با قیمت بلیت فرضی 50 هزار تومان، اجراهایی با قیمت بلیت 10 یا 20 هزار تومان برگزار کنند و درواقع قیمت بلیت پایین تر، تعداد مخاطب بالاتر را در نظر بگیرند؟!

و آیا مجموع این اقدامات مدیریت و همتی می خواهد که وجود ندارد؟!

این مطلب را هم بخوانید: ◾️ شهرام ناظری، پس از مدت ها، کنسرت می دهد

58259

کد خبر 1519898

احسان احمدی خاوه در گفت وگو با خبرگزاری میزان پیرامون وضعیت حوزه نشر گفت: واقعیت این است که حوزه نشر و کتاب، قبل از کرونا هم حال و روز خوشی نداشت. حالا هم که تعطیلات کرونایی مزید بر علت شده و شرایط نا مناسبی را به وجود آورده، در همین راستا سرانه فرهنگی هم در بودجه کشور و هم در سبد خانوار جزو ردیف های آخر لیست نیازهای مردم قرار گرفته است.

وی به نقش تسهیلات در برون رفت از فضای رکود ناشران اشاره وبیان کرد: انتشارات وارنا به عنوان یک ناشر نوپای شهرستانی حدود سه سال است که در ورامین فعالیت دارد و در این سه سال 15 عنوان کتاب بیشتر نتوانستیم منتشر کنیم. تا این لحظه هم علی رغم درخواست های ما و قول وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، هنوز ریالی تسهیلات دریافت نکردیم. اما به هر حال تسهیلات همانطور که از نامش بر می آید همیشه می تواند موجب تسهیل امور بشود؛ به شرطی که اولا نرخ سود آن کم باشد و ثانیا در بازپرداخت آن تنفس کافی به ناشر داده شود.

احمدی خاوه درادامه بیان کرد: اگر به اعداد و ارقام تسهیلات اعلام شده دقت کنیم متوجه خواهیم شد که این طرح ها حتی در حد یک آسپرین بچه هم برای وضعیت رو به رکود نشر افاقه نمی کند. به عنوان مثال تسهیلاتی که مجمع ناشران انقلاب اسلامی برای ناشران در نظر گرفته است 40 میلیارد تومان است. اگر قیمت کاغذ و چاپ و ... را کنار هم بگذارید روشن است که این رقم به هیچ جا نمی رسد. تازه اگر به همه متقاضیان سقف وام یعنی 100 میلیون داده شود.

وی اشاره ای به وضعیت کاغذ داشت و افزود: قیمت های ناپایدار و افزایشی کاغذ خصوصا در این چند سال اخیر تعداد زیادی از ناشران را به سمت چاپ های دیجیتال سوق داده است. تیراژ های محدود 200 یا 300 تایی از یک کتاب، برای یک جمعیت 80 میلیونی واقعا بی فایده است چراکه کالای فرهنگی در سبد خانوار ما کمترین رقم را به خود اختصاص داده است. این هم باید موشکافی شود که چرا اینطور است؟ عوامل فرهنگی، روانشناختی، جامعه شناختی و تاریخی آن مورد بررسی قرار بگیرد. بحث کتاب و کتابخوانی که موتور بازار نشر است، در جامعه ما یک بحث فرهنگی است. دولت هر چقدر هم مداخله کند، حتی اگر قیمت کتاب به حد معقولی هم برسد باز هم به نظر من تاثیر چندانی در حوزه نشر و کتاب ایجاد نمی شود.

وی سرانه مطالعه را مورد بررسی قرار داد و افزود: عده قلیلی هستند که کتابخوان هستند و کتاب هر چقدر هم که گران شود از خوراک و پوشاکشان می زنند و کتاب می خرند ولو با سختی. یک عده کثیری هم که کتابخوان نیستند شما کتاب را مفت هم به آن ها بدهید نمی خوانند. نکته مهم بعدی، بازار کتاب های یک بار مصرف است. بسیاری از کتاب های درسی و کمک درسی و دانشگاهی را باید جزو این کتاب های یکبار مصرف دانست که اتفاقا این حوزه نشر سود خوبی دارد. اما واقعا باید تحقیق کنیم ببینیم آیا همان کتابی که دانشجو موظف است برای پاس کردن واحدش بخرد و بخواند، یا دانش آموز برای قبولی در کنکور تهیه کند، اگر چه بطور نسبی باعث تحرک در بازار نیمه راکد نشر می شود، اما واقعا اثری در فرهیختگی اجتماعی افراد دارد یا خیر؟ این مطالبی که به عنوان محتوا های درسی و آموزشی و کمک آموزشی در اختیار دانشجو و دانش آموز قرار می گیرد، بعد از اینکه دانشجو واحدش را پاس کرد یا دانش اموز در کنکور قبول شد، باز هم کارایی دارد؟.

احمدی خاوه شرایط حوزه نشر در سال آینده را مورد پیش بینی قرارداد و خاطرنشان کرد: من معتقدم به هر حال همیشه امیدواری بهتر از ناامیدی است اگر ما بجای سیاحت در فضای مجازی قدری هم کتاب بخوانیم و قدری هم احساس نیاز به مطالعه پیدا کنیم می توان امیدوار بود که وضعیت حوزه نشر و کتاب بهتر شود.

انتهای پیام/

سخن های ارزشمندی که نشان از دغدغه فرهنگی سال های دور دارد و مطالبات ارزشمند و به جایی که راه به جایی نبرده است؛ هرچند در جایگاه عالی ترین مقام فرهنگی بیان می شود و بارها در مناسبت ها و رویدادهای گوناگون طرح می شود.

29 تیر، یک دهه قبل از دیدار مسوولان کتابخانه های بزرگ و عمومی و جمعی از کتابداران سراسر کشور می گذرد و 15 نکته طلایی و مهم درباره فرهنگ نشر و کتابخوانی اشاره و مطالباتی را در این حوزه بیان شد که انتظار می رود بعد از یک دهه اتفاق خاصی بنا بر همان نکات طرح شده در حوزه نشر و ترویج و توسعه کتابخوانی افتاده باشد.
برای حاضران در آن جمع، کتاب را این گونه تعریف می کنند: کتاب مجموعه ای است از محصولات یک فکر، یک اندیشه، یک ذوق، یک هنر؛ مجموعه ای است از یافته های یک یا چند انسان. ما خیلی باید مغتنم بشماریم که از محصول فکر آحاد گوناگون بشر استفاده کنیم؛ این کاری است که کتاب به ما تقدیم می کند، هدیه می کند؛ این هدیه کتاب به ماست. لذا کتاب یک پدیده و یک موجود ذی قیمت است؛ همیشه اینجور بوده و در آینده هم همین جور خواهد بود و نهایت این تعریف اهتمام به کتاب را توصیه می کنند: تبلیغات رسانه های عمومی برای کتابخوانی و ترویج کتابخوانی توسط دستگاه های مسوول؛ از مهم ترین دغدغه های ایشان است و بر آن تاکید می کنند. محصولی با عظمت کتاب، با ارزش کتاب، درخور این است که تبلیغ بشود؛ تشویق بشوند کسانی که می توانند کتاب را بخوانند؛ این را ما باید به صورت عادت در بیاوریم.
ده سال قبل نکته مهم دیگری را طرح می کنند که باید جوری بشود که در سبد کالای مصرفی خانواده ها، کتاب یک سهم قابل قبولی پیدا کند و کتاب را بخرند برای خواندن، نه برای تزئین کتابخانه و نشان دادن به این و آن و امروز باید به این پند حکیمانه با دقتی مضاعف نگاه کرد و میزان ورود کتاب در سبد کالای مصرفی خانواده ها را ارزیابی کرد. هرچند گرانی کاغذ و تولید کتاب بر هیچ شهروند ایرانی پوشیده نیست اما حذف کتاب از سبد کالای مصرفی نیز عاقلانه نبوده و باید موردتوجه مروجان فرهنگی کشور قرار بگیرد.
نکات مهم و کلیدی دیگری نیز در آن روز گرم تابستانی برای خادمان کتاب و کتابداران کشور مطرح شد؛ توصیه به درست کردن سیر مطالعاتی تا راهنمایی کتابخوانان توسط کتابداران و جلوگیری از نشر کتب مضر و بالابردن جایگاه جهانی ایران در نشر و مطالعه کتاب که نشان از اهمیت به ارتباط عمیق و کهن ملت ایران با کتاب دارد.
کمی با تامل و تفکر که به مطالبات مطرح شده در آن روز دقت شود، دل نگرانی های شخصیتی را می یابی که به معنای واقعی کتابخوان است و اهل مطالعه و کتابخانه را خوب می شناسد و با خون و پوستش مفاهیم و تعبیرهایش در حوزه کتاب و نشر و تیراژ را درک کرده و مطرح می کند برخلاف بسیاری از مدیرانی که واژه ها لق لقه زبانشان می شود و محفوظات کلامشان و نتیجه حرف های بی محتوایشان می شود وضع امروز حوزه کتاب و نشر و کتابخوانی و ترویج فرهنگی که در اولویت های فرهنگی محسوب نمی شود هرچند رفتار کریمانه در برخورد با آمارها و گزارش ها ابراز رضایت نسبی است.
در کنار تمام خصلت های خوب یک کتابخوان واقعی نکته مهم دیگری را می توان در میان فرمایش هایش با اهل فرهنگ و هنر کشف کرد که ایشان اهل رمان و داستان ایرانی-غیرایرانی است و از وضع کتاب های به ظاهر فرهنگی و در باطن سیاسی و دارای انحراف در حوزه اعتقادی و فرهنگی آگاه و این خطر را که باید توجه شود تا مواد تغذیه معنوی سالم، مفید و مقوی در سطح جامعه منتشر شود، همواره گوشزد می کنند و از تیراژ کم کتاب هم گله مندند تا این نکته مهم که احتیاج انسان به کتاب در سطح عمومی فهمانده شود و نگاه جدی تر به امر کتاب را از مسولان امور می خواهند تا آنجا که صریحا به این نکته اشاره می کنند: کاری کنیم که کتابخوانی یک امر رایج شود و کتاب از دست جوانان ما نیفتد. این که گفته می شود در شبانه روز سرانه مطالعه کتاب فلان مقدار است، اینها آمارهای راضی کننده ای نیست و خیلی بیشتر از این باید باشد. هیچ وقت انسان از کتاب مستغنی نیست.
در نخستین روزهای خرداد که 10 سالگی شهرستان ادب به عنوان یکی از قطب های هنر متعهد با پیام ارزشمند رهبری حکیم و اندیشمند و فرزانه، گرامی داشته می شود، دلیل خوبی است تا همزمان ناشران و فعالان حوزه نشر و فرهنگ در کنار سازمان های مردم نهاد و بخش غیردولتی غیرتمند نسبت به فرهنگ و هنر ایران اسلامی دستورات و نکات مطرح شده به این مناسبت را مدنظر قرار دهند تا اتفاقی نو و اقدامی مبارک و بدیع در حوزه نشر در خون فرهنگ و هنر ایران اسلامی جاری شود و حیات دگرباره ای در کتاب و کتابخوان های کشور به وجود آید.

مهدی توکلیان - مدیر کل نهاد عمومی کتابخانه ها / روزنامه جام جم

به گزارش سرویس فرهنگ و هنر برخط نیوز به نقل از فارس - این روزها موضوع کاغذ به یکی از دغدغه های اصلی اهالی نشر تبدیل شده است.

* حقی: نبود کاغذ مهمترین موانع تولید صنعت نشر است

محمد حقی مدیر انتشارات کتابستان معرفت در صفحه شخصی خود نوشت: نزدیک به چهل کتاب تجدید چاپی داریم و حدود 38 عنوان چاپ اولی، ولی متاسفانه خبری از کاغذ با قیمت مناسب نیست.

وی در ادامه توضیح داد: ماجرا در ماه های آینده به شدت خراب تر خواهد شد و احتمالا خبری از تدبیر نیز نخواهد بود. نبود کاغذ مهم ترین موانع تولید صنعت نشر است.

* یامین پور: به خاطر کمبود کاغذ، وضع بازار نشر اسفبار است

از سوی دیگر وحید یامین پور یکی از پژوهشگران و نویسندگان کشورمان در واکنش به قیمت کاغذ نوشت: قیمت کاغذ در این 4 سال بیش از 700 درصد رشد کرده و ناشران و کتابفروشی های زیادی تعطیل و ورشکسته شده اند. همین الان هم به خاطر کمبود کاغذ وضع بازار نشر اسفبار است.

این گزارش اضافه می کند، در حوزه نشر سالانه به 400 هزار تن کاغذ نیازمندیم. تا سال 97 حدود 50 هزار تن توسط کارخانه ها تولید می شد، اما به دلیل عدم نظارت دولت بسیاری از تولیدات به سمت خام فروشی رفت. از سوی دیگر نظارت نداشتن دولت بر کارخانه ها و عدم حمایت از کارخانه هایی که تمایل به تولید کاغذ داشتند، موجب شد وضعیت به اینجا برسد.

منبع : خبرگزاری فارس

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو- فاطمه احمدی؛ سابقه خوانش صوتی کتاب گویا به سال های دور و دراز دوران انسان های نخستین که دایره وار دور آتش می نشستند، برمی گردد. با جهشی، به نقال ها و شاهنامه خوانانی می رسیم که هر شب مشتاقان روایت گری را برای شنیدن داستان های شاهنامه به قهوه خانه ها می کشاندند تا ذهن ها را با دنیای ناشناخته رزم پهلوانان و اسطوره سازی همراه و همگام کنند. در این بین، قصه گویی مادران و مادربزرگ ها در شب های بلندی که هنوز نه از رادیو خبری بود و نه از تلویزیون گوش ها را نوازش می کرد. حال در عهد شیوع ویروس شاخ دار کشنده، آشنایی کلمات و حس صمیمیت و نزدیکی ناشی از گوش سپردن به صدای یک نفر، تسلی بزرگی محسوب می شود که در کالبد کتب صوتی رخ می نمایاند.

هم اکنون در جهان غرب به موازات گسترش بخش دیجیتالی زندگی، در عرصه نشر، به همراه کتاب هایی که هر روز منتشر می شوند، شکل صوتی بسیاری از آن ها نیز انتشار می یابند. صنعت نشر از این فرآورده به بهترین شکل استفاده می کند تا از ناب ترین شیوه ها بازاریابی کند. شیوع گسترده ویروس کرونا و تبعات ناشی از آن، ناشران و فعالان عرصه کتاب را با چنان مضیقه ای مواجه کرد که بسیاری از آن ها به شیوه های نوین فروش کتاب در کنار همان شیوه های مرسوم روی آوردند. در واقع نو شدن شیوه های فروش و عرضه کتاب به کمک کاتالیزوری به نام ویروس کرونا را باید به فال نیک گرفت. جنگی در صحنه دیجیتال بین کسانی که می خواهند از چشم خود استفاده کنند در مقابل کسانی که گوش خود را ترجیح می دهند در جریان است. باید دید که در شهر مدرن کتاب صوتی چه می گذرد؟

متر و معیار کتاب صوتی

بنابر اعلام دست اندرکاران کتب صوتی در زیر سایه کرونا، استقبال از کتاب های صوتی سیر صعودی پیدا کرده است، با این حال به نظر می رسد این استقبال، هنوز چندان مطلوب و شوق انگیز نیست و به سطحی نرسیده است که عاملان آن را به تولید بیشتر و بهتر محصولات صوتی، ترغیب کند. فعالان این حوزه در صحنه ای قد علم کرده اند که برای رسیدن به کار مطلوب انجام مراحل پیوسته ای را می طلبد.

انتخاب عنوان یا عناوین یک ناشر یا نویسنده، توافق و امضای قرارداد با ناشر یا نویسنده، بررسی کتاب در واحد تولید توسط تیم بررسی برای تشخیص و انتخاب صداپیشه مناسب، نحوه اجرا و کارگردانی اثر (در آثار ادبی)، تعیین و انتخاب آهنگساز یا تدوینگر مناسب با حال و هوای اثر، ضبط اثر در استودیو زیر نظر صدابردار و ناظر ضبط، ویرایش صدا، تدوین کتاب با انتخاب موسیقی، بازشنوایی کتاب و پیگیری اصلاحات احتمالی، اقدام برای مجوز و آماده سازی برای انتشار، مراحل تولید را تشکیل می دهند. بریدن بخشی از نخ اتصال این امور استقبال از اثر را خدشه دار می کند.

موسسه نوین کتاب گویا به عنوان نخستین ناشر تخصصی کتاب صوتی در ایران، چراغ فعالیت خود در حوزه تولید و انتشار کتاب گویا را از سال 85 به شکل تخصصی روشن کرده است. بدون شک ورود به وادی تولید کتاب صوتی مبنای منحصر به فرد خود را دارد به طوریکه هر کتابی چاپی با به دنیای شنیداری بشر نمی گذارد.

فاطمه محمدی، مدیر موسسه نوین کتاب گویا، در گفتگو با خبرگزاری دانشجو می گوید: این که بعضی کتاب ها برای صوتی شدن مناسب تر هستند و به اصطلاح خوشخوان ترند، بحثی نیست، اما تجربه چندین ساله ما حاکی از آن است که تقریبا تمام کتاب ها – به جز کتاب های تصویری و نموداری- قابلیت صوتی شدن را دارند. فقط نکته این جاست که هر کتابی در فرایند تبدیل شدن به نسخه گویا، چالش های خاص خود را دارد. در تولید بیش از 900 عنوان کتاب در حوزه های مختلف و با موضوعات متفاوت، خوانش و تولید آثار ادبی از جمله داستان و رمان همواره چالش بزرگتری برای ما بوده است. طرفداران کتاب های فلسفی، روانشناسی، مدیریت و خودیاری بسیار زیاد هستند و نشان دهنده آن است که تولید این گونه آثار در قالب شنیداری، موفقیت آمیز بوده است.

از سویی، جو سلبریتی زده خوانش برخی از کتب صوتی باعث شده است تا مخاطب با برچسب شهرت از شیره کتب صوتی تغذیه کند. در این اتمسفر نه موضوع کتاب اهمیت دارد و نه درستی خوانش. اما می توان طی اقداماتی استقبال عموم از این محصولات فرهنگی را نه به خاطر خوانش توسط یک سلبریتی بلکه به خاطر خود کتاب افزایش داد.

محمدی درباره راویان کتب صوتی اشاره می کند: مهمترین ویژگی راوی یک کتاب گویا، داشتن دانش عمومی کافی و تسلط به حوزه ایست که قرار است درباره آن بخواند. در مرحله بعد قطعا داشتن صدا و لحنی خوش که بتواند ساعت ها شنونده را همراه خود نگه دارد، اهمیت ویژه ای دارد. صبر و حوصله و پشتکار، آشنایی به فنون بیان و گفتار و تجربه کافی در این حوزه از دیگر ویژگی های یک راوی خوب است.

هم چنین می بینیم که اکثر کتاب ها و بخصوص رمان ها، فوق العاده به نظر می آیند، اما وقتی صوتی شده آن ها را (حتی با صدای یک بازیگر مشهور) می شنویم، چندان جذابیتی برایمان ندارند. بعد از شنیدن اکثر کتب صوتی متوجه می شویم که فقط صدای جذاب آن بازیگر بوده که تا دقایقی کنجکاوی مان را برانگیخته است و فایل صوتی به درستی تنظیم شنیداری نشده است.

این تنظیم تحت عنوان اقتضای حرفه ای کار و نه سانسور، باعث می شود تا کلمات و جملات روان، بدون حاشیه های زاید و شاخ و برگ های خسته کننده به گوش ما برسد. از آنجایی که کتاب برای خوانده شدن نوشته شده است و نه برای شنیده شدن، برای صوتی کردن رمان یا هر کتابی، بهتر است آن را اقتباس شنیداری و رادیویی کنیم چرا که ممکن است خوانش تک تک جملات برای شنونده، عطای شنیدنش را به لقایش ببخشد.

پله های رشد برون مرزی و درون مرزی

بنابر گزارش شرکت انگلیسی دیلوی، فروش جهانی کتاب های صوتی در سال 2020 به رشد 25 درصدی و درآمد 3.5 میلیارد دلاری رسیده است. هم چنین اشاره می کند که رشد فروش کتاب های صوتی به قیمت پایین آمدن تقاضا برای کتاب های کاغذی نیست چرا که طرفداران کتاب های صوتی معمولا جوانان 20 تا 30 ساله هستند. این طور که به نظر می رسد این نوع کتاب ها در حال تصرف سهم کتاب های الکترونیک از بازار هستند. براساس پیش بینی های شرکت دیلویت، ظرف چند سال آینده فروش کتاب های صوتی از کتاب های الکترونیک پیشی می گیرد.

تاریخ کتاب های صوتی به سال 1931 میلادی در آمریکا می رسد که تحت عنوان پروژه ای برای نابینایان آغاز شد. هدف این بود که نابینایان از این طریق امکان فراگیری و گوش دادن داشته باشند. از سویی، رشد صعودی مصرف کنندگان کتاب صوتی در ایالات متحده در سال 2021, 2.3 درصد افزایش یافته است. هم چنین شرکت Reports and data در گزارشی پیش بینی کرده است که بازار کتاب صوتی از نظر ارزش به 19.39 میلیارد دلار در سال 2027 می رسد. بازار کتاب های صوتی جهانی در حال حاضر رشد چشمگیری را تجربه می کند، زیرا بسیاری از مصرف کنندگان تمایل به گوش دادن شنیدنی ها دارند.

در صحنه نبرد دنیای دیجیتال، سیر تکاملی استفاده از کتب صوتی در مرز های داخلی نیز با پیشرفت چشمگیری همراه بوده است. فاطمه محمدی می گوید: هر چند کتاب گویا در دنیا سابقه بسیار طولانی دارد و سالهاست که جایگاه خود را یافته و تبدیل به صنعت قابل توجهی شده است؛ اما کتاب صوتی در ایران تا کمتر از یک دهه پیش به عنوان یک محصول تفننی محسوب می شد که طرفداران خاصی داشت و امکان استفاده از آن هم چندان وسیع نبود.

با پیشرفت تکنولوژی و در دسترس قرار گرفتن ابزار های شنیداری و همین طور فراگیر شدن اینترنت و بستر های عرضه دیجیتال، محصولاتی مانند کتاب گویا در جیب و کیف هر کسی ورود پیدا کرده است. حالا این امکان وجود دارد و به نسبت سال های اندکی که از شروع جدی فرایند تولید کتاب صوتی می گذرد، تعداد و تنوع قابل قبولی از این کتب در دسترس هستند. تجربه همین یک دهه گذشته نشان داده است که در دنیای امروز نادیده گرفتن اهمیت کتاب صوتی، بی درایتی بزرگی ست.

دایره مخاطبین شنیداری

به نقل از گودایریدر، براساس آمار و ارقام کشور های مختلف معلوم شده است که نوجوانان کمترین میزان مطالعه کتاب های چاپی را نشان می دهند، ولی نکته ای وجود دارد که نشان می دهد کتاب های صوتی در سال های اخیر توانسته شکاف بین نسل های جدید و قدیم را در مطالعه کتاب های غیردرسی و داستانی پر کند. رده سنی 4 تا 8 سال بیشتر از کتاب های صوتی استفاده کرده اند و دلیل آن را جذابیت بیشتر فایل های صوتی در این سنین و وقت نداشتن والدین برای خواندن کتاب برای کودکان بوده است. در خصوص ژانر کتاب های بزرگسالان، فروش رمان و کتاب های ادبی بیشتر از کتاب های کودکان و نوجوانان بوده است.

در استرالیا بر اساس آمار های جمعیتی، بیشتر کتاب های ارزان قیمت خریداری می شوند و به عبارتی ارزان ترین کتاب ها با فروش بیشتری روبرو هستند، ولی در مورد کتاب صوتی قضیه کاملاً عکس است و کتاب صوتی معمولاً گران تر از بقیه کتاب هاست. وقتی با یک آمار، چند میلیون کاربر نوجوان استرالیایی به بازار اینگونه کتاب ها اضافه می شود به سادگی می توان نقش و اهمیت کتاب صوتی را در زندگی کنونی و آینده بشر متصور شد.

محمدی درباره حفظ ارتباط مخاطبان با دنیای کتاب و کتابخوانی در فضای کتاب صوتی اشاره می کند: این همان موهبتی است که اگر کمی، فقط کمی، تعصب های خود را تلطیف کنیم، می توانیم از فایده هایش بهره ببریم. مردم و به ویژه نسل جدید، با قالب های جدید کتاب ارتباط برقرار کرده اند. اگر به آمار فروش نسخه های الکترونیکی و صوتی کتاب ها در طول یک سال و اندی گذشته نگاهی بیندازید، عظمت و شکوه این ارتباط را به چشم خواهید دید. مردم در این مدت، نه تنها از کتاب و کتابخوانی دور نیفتاده اند، که انگار بخش قابل توجهی از جامعه، تازه با این مقوله آشنا شده و انس گرفته است.

وضعیت جریان اسکناس در جیب ناشران صوتی

در مغناطیس کتب صوتی، با توجه به درآمد اندک و بازگشت کند سرمایه، اهالی نشر جاذبه چندانی ندارند. با توجه به اینکه کتاب کاغذی نسبت به کتاب های صوتی و الکترونیک جذابیت بیشتری برای افراد دارد، اغلب ناشران مجوز تولید کتاب هایشان را به شرکت هایی که کتاب ها را به صورت تخصصی صوتی می کنند، می دهند چرا که اگر خود ناشر تولید کتاب های صوتی را بر عهده بگیرد هزینه زیادی را متقبل می شود. فرایند تولید کتب صوتی پر هزینه تر از کتاب های چاپی است و ساز و کار پر پیچ و خمی دارد؛ بنابراین تولید کتاب های صوتی از سوی اغلب ناشران، هزینه زیادی را برای آن ها رقم می زند و با فروش کمی که دارند طبیعتا نمی توانند سود زیادی داشته باشند.

محمدی می گوید: قیمت کتاب های گویا در تمام دنیا نسبت به قیمت کتاب های چاپی بالاتر است؛ زیرا فرایند تولید پرهزینه و زمان بر است. اما در ایران با وجود هزینه بالای تولید، قیمت کتاب های صوتی معمولا از قیمت کتاب های چاپی پایین تر است و این برای طرفداران کتاب گویا خبر خوبی ست. هر چند شاید اگر قیمت گذاری کتاب های گویا در ایران مثل سایر کشور ها شود، کمک بزرگی به توسعه این صنعت می شد و سرعت تولید بالاتر می رفت.

وی افزود: در مورد سهم صاحبان کتب، در کتاب گویا هم مثل کتاب های چاپی، سهم نویسنده یا مترجم یا ناشر درصد مشخصی از قیمت کتاب است که چندان تفاوتی با نسخه های چاپی ندارد. در مورد قالب دیجیتال کتاب های گویا، این درصد بیشتر است و گاهی تا دو یا سه برابر قالب فیزیکی می رسد؛، چون هزینه های ملزومات فیزیکی را ندارد.

تنگ نظری در ممیزی

در ایران پس از انقلاب کتاب های صوتی از یک سو می کوشند هم گام با جهان تکنیک پیش بروند و از دیگر سو سانسور بخش معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، راه را بر آن در راستای چاپ و نشر محدود کرده است. برای کتابی که مجوز نشر دریافت نکند، ناممکن بودن انتشار آن به شکل صوتی نیز طبیعی است. از آن گذشته، هزاران کتاب که سالیان پیش و حتی اخیرا منتشر شده اند، حال اجازه بازنشر و در همین راستا نشر صوتی ندارند. اگر هم مجوز نشر دریافت دارند، در هر نوبت از چاپ، سلاخی جدیدی بر آن وارد خواهد آمد که همه این ها در کار ضبط صوتی اثر نیز تأثیر خواهد گذاشت.

محمدی در این باره می گوید: متاسفانه هنوز باوری وجود دارد مبنی بر اینکه کتابی که پیشتر از معاونت فرهنگی مجوز چاپ و انتشار گرفته، باید برای انتشار صوتی مجدداً ممیزی شود و تاسف بیشتر اینکه این ممیزی کتاب گویا حتی تنگ نظرانه تر از ممیزی کتاب چاپی است. این موضوع مشکلات زیادی برای ناشران کتاب گویا به وجود آورده است. تولید کتاب گویا فرایند زمان بر و پرهزینه ای است و ممیزی هم بعد از تولید انجام می شود، بنابراین در بسیاری از موارد، تولیدکننده کتاب گویا فقط به دلیل بی سامانی مراجع تصمیم گیری و ممیزی، متحمل خسارت زیادی می شود.

محمدی معتقد است که مشکل بزرگ دیگر این حوزه، کم دانشی و عقب ماندگی مسئولین و متولیان آن است که متاسفانه از سال ها پیش تا به امروز تغییرات زیادی نکرده و همچنان با فاصله زیاد، از ناشران و تولیدکنندگان عقب هستند. به نظر نمی رسد عزمی برای کم کردن این فاصله وجود داشته باشد. این موضوع باعث به وجود آمدن موانع زیادی شده و هنوز هم بعد از یک و نیم دهه از شروع رسمی تولید و انتشار کتاب گویا در ایران، ساز و کار مناسب و شایسته ای برای ساماندهی این بخش وجود ندارد. در تمام دنیا تکنولوژی و صنعت نشر رو به جلو در حرکت است، اما مسئولان ما اندر خم کوچه مانده اند.

شاهدیم که یک ویروس، کار زمین مانده متولیان و مسؤولان اجرایی کشورمان را تا حدودی به سامان رسانده است. اما فارغ از استقبال خوب عموم از کتب صوتی و رشد آمار آن در پاندمی کرونا، هنوز که هنوز است کتاب صوتی متولی واحد و درستی ندارد. ساماندهی جامعی وجود ندارد و تولیدکنندگان کتاب گویا با مشکلات فراوانی مواجه هستند. اهرم فرهنگ سازی در رسانه ملی که حتی کوچکترین قدمی در این راستا را به فراموشی سپرده است، می تواند جاده کتابخوانی و استقبال از کتب صوتی را هموارتر کند.

به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزارش فارس، در پی انتشار گزارشی از سوی خبرگزاری فارس با عنوان تخفیف های نجومی در بازار مجازی کتاب/ یک فروشنده اینترنتی: اتحادیه ناشران مافیاست! در موضوع فروشگاه های مجازی کتاب و تخفیف های نجومی آنها تا 80 درصد، اتحادیه ناشران به سخنان حسینی، مدیر فروشگاه اینترنتی کتاب هافکو پاسخ داد.

حسینی گفته بود: می دانیم تخفیف دست اتحادیه ناشران است، اما اتحادیه ناشران و کتابفروشان را چه کسانی تشکیل می دهند؟ 10 ناشر برند ایران که همان مافیا هستند، همه را می شناسم و هیچ یک را قبول ندارم. هدف این افراد پر کردن جیب خودشان است. بنده تفکر آنها را قبول ندارم، اما سوالی دارم: قیمت گذاری کتاب را چه کسی تعیین می کند؟ ناشر. پس چرا قیمت گذاری را اتحادیه قبول نمی کند؟

هومان حسن پور رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران در پاسخی سخنان حسینی مدیر فروشگاه اینترنتی کتاب هافکو را افترا خوانده و توضیح داد: ضمن اینکه حق پیگیری توهین و افترای یک فروشنده اینترنتی مدعی کتابشناسی را برای اتحادیه محفوظ می دانم، یادآور می شوم فعالیت های اتحادیه و صدور هر گونه مجوز بر اساس مفاد قانونی بوده و برای هیچ سایت اینترنتی مجوز فعالیت و اجازه حراج ندادیم.

بر حسب ادعای فرد مذکور مجوز نمایشگاه و ارائه تخفیف توسط وزارت فرهنگ و ارشاداسلامی صادر شده که قطعا وزارتخانه محترم در مورد عواقب صدور چنین مجوزی و یا عدم تکذیب خبر فوق که منتج به تشویق تخفیف های عنان گسیخته توسط عده ای معدود از فروشندگان اینترنتی که اتفاقاً به دلایل معلوم تخفیف های بالا و غیر قانونی ارائه می دهند خواهد شد؛ اطلاع کافی دارد و خود پاسخگو اهالی فرهنگ از اهل قلمان تا ناشران و کتابفروشان خواهد بود.

در نهایت ضمن اینکه تاکید دارم نهاد اتحادیه از حقوق قانونی اعضای خود که ناشران، موزعان و کتابفروشان و به شکل غیرمستقیم اهالی قلم و فرهیختگانی که فرهنگ کشور را پاس می دارند؛ دفاع می کند یاد آور می شوم مدعیان جدید ارزان فروشی قیمت کتابشان و یا کتاب هایی که ارائه می دهند را پایین بیاورند تا نیازی به تخفیفات کاذب نباشد!

در بُعد مخاطب از مخاطبین حرفه ای کتاب نگرانی ندارم، چون آنها هیچ وقت فریب ارزان فروشی کاذب را نمی خورند. بلکه نگران جوانان و مخاطبین جدید هستم که با این روش عموماً با کتب کپی کار شده و بی کیفیت متنی و زرد آشنا شده و امکان دارد ذائقه آنها سطحی شکل بگیرد و حتی بر قضاوت آنها برای خواندن و مطالعه تاثیر منفی بگذارد و در بُعد تولید محتوا که اهالی قلم را از ادامه فعالیت منصرف نماید و تولید محتوای داخلی و ارائه با کیفیت فرهنگ مکتوب و ملی را نشانه گرفته باشند.

به نظر من وزرات فرهنگ و ارشاد اسلامی هم ابزار هم بینش برخورد با این پدیده را دارد و هم مسئول مستقیم آن است. تمام نکات را هم برای عزیزان توضیح دادیم و اعتراض 700 فعال سراسر کشور را هم منتقل کردیم و اتفاقاً منتظر اقدام جدی هستیم.

اگر صلاح ندیدند اقدامی صورت دهند اعلام کنند تا با بهره گیری از اختیارات قانون نظام صنفی از تمام قوای کشور برای حراست از حقوق اهالی قلم و خادمین نشر کشور تقاضای رسیدگی خواهم کرد.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، طرح های حمایتی فصلی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از کتابفروشی ها با ثبت نام برای برگزاری طرح بهارانه کتاب در واپسین روزهای ماه پایانی بهار 1400 ادامه پیدا کرده است،؛ طرحی که در طول شش سال گذشته برگزار شده و موافقان و مخالفانی دارد.

وزارت ارشاد و مؤسسه زیرمجموعه اش خانه کتاب در وضعیت فعلی برگزاری این طرح را بهترین نوع حمایت از کتابفروشی ها می دانند، اما کتابفروشان در دوره های پیشین بارها اعلام کرده اند که این طرح ها اگرچه سودی هر چند ناچیز را روانه دخل کتابفروشی های می کند ، اما به عنوان یک طرح حمایتی چندان تاثیری روی کسب و کارهای مرتبط با فروش کتاب ندارد.

در مقابل کتابفروشان بسیاری طی چند ماه اخیر از وزارت ارشاد خواسته اند که طرح هایی چون برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب را که به ضرر کتابفروشان است، تعطیل کند ؛ موضوعی که محسن جوادی معاون فرهنگی وزارت ارشاد آن را امکان پذیر نمی داند چرا که به اقتصاد ناشران گره خورده است.

حالا چند روزی است که ثبت نام برای طرح بهارانه کتاب آغاز شده است و کتابفروشانی نیز از آن استقبال کرده اند ، اما به واقع برگزاری این طرح ها چه تأثیری روی اقتصاد کتابفروشی ها دارد؟ آیا اعداد و ارقام اعلام شده در هر دوره برای فروش کتاب، صرفاً یک عدد و رقم است یا در عمل نیز دخل کتابفروشان را به رونق می اندازد؟

نادر قدیانی، مدیر انتشارات قدیانی، از جمله کتابفروشان حاضر در طرح های فصلی است. وی در گفت وگو با خبرنگار تسنیم، با اشاره به برگزاری طرح بهارانه کتاب و تأثیری که این طرح های حمایتی بر اقتصاد کتابفروشی ها دارند، گفت: طبیعتاً به لحاظ اقتصادی وجه حمایتی که از برگزاری این طرح ها نصیب کتابفروشی ها می شود، یک یا دو میلیون تومان است؛ بنابراین حمایت اقتصادی این طرح ها برای کتابفروشان بسیار کمرنگ است.

وی ادامه داد: اما موجی که در خرید کتاب در یک سطح اتفاق می افتد و موجب مراجعه مردم به کتابفروشی ها می شود، به صورت غیرمستقیم موجب رشد فروش کتابفروش ها می شود. بنابراین اینکه به صورت مستقیم روی اقتصاد کتابفروشی ها تاثیر نمی گذارد صحیح است.

مدیر کتابفروشی قدیانی تصریح کرد: اکنون در طرح 700 کتابفروشی فعال هستند ، این نشان می دهد چقدر سیستم کتابفروشی ها ما از نظر استانداردهایی چون دسترسی به شبکه اینترنت فعال، فروش مجازی و ... ضعیف هستند، اگر ترتیبی اتخاذ شود که 500 کتابفروشی ضعیف تر نیز که اینترنت و زیرساخت های لازم برای حضور در طرح های فصلی را ندارند، به این جمع اضافه شود، تاثیرات بر اقتصاد نشر و کتاب و کتابخوانی افزایش پیدا می کند.

وی با بیان این مطلب که خانه کتاب و ادبیات ایران باید نرم افزارهای خود را توسعه دهد ، گفت: باید ترتیبی اتخاذ شود که اطلاعات کتابفروشان عضو طرح به صورت کامل درج شود، مردم نیز دسترسی وسیع به این اطلاعات داشته باشند. کتابفروش باید بداند کتابی که مشتری می خواهند ، برای کدام نشر و کجا موجود است؟ تا بتواند آن را سفارش دهد.

قدیانی گفت: سال هاست که خانه کتاب باید به این سمت حرکت می کرد که امکانات سخت افزاری و نرم افزاری اطلاعات کتاب های منتشر شده در کشور را کامل تر کرده و در اختیار عموم قرار دهد. تکمیل این اطلاعات به لحاظ زیرساختی کمک بزرگی در جهت رشد کتاب و کتابخوانی است.

وی در پاسخ به این پرسش که برخی از کتابفروشان معتقد هستند وزارت ارشاد طرح بهارانه را به بهانه رضایت کتابفروشان پیش از برگزاری نمایشگاه مجازی دوم برگزار کرده است، نمایشگاهی که کتابفروشان مخالف برگزاری آن هستند، گفت: اساساً سابقه این اختلاف بین کتابفروشان و ناشران از نمایشگاه دهم مطرح شد. که به نظر من فاقد پشتوانه کارشناسی است.

نمایشگاه مجازی کتاب سالی یکبار به جای نمایشگاه بین المللی برگزار شود

قدیانی تصریح کرد: من معتقدم که نمایشگاه مجازی کتاب باید سالی یکبار به جای نمایشگاه بین المللی کتاب تهران برگزار شود، چرا که هم هزینه های بسیار برگزاری نمایشگاه بین المللی را ندارد و هم در تمام ایران سطح دسترسی به نمایشگاه وجود دارد.

وی گفت: برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب موجب رشد کتابخوانی می شود و در نتیجه رشد کتابخوانی کتابفروشان نیز فروششان بیشتر می شود، در این دوران همه گیری کرونا مسئولان فرهنکی می توانستند از فرصت ها استفاده بسیار کنند که نکردند.

تولید در حوزه نشر پایین آمده است

قدیانی با اشاره به مشکلات پیش پای تولید در حوزه نشر اضافه کرد: کرونا اتفاقات مبارکی را برای نشر رقم زد و موجب آشتی بیشتر مردم با کتاب و کتابخوانی شد، اما به دلیل برخی اهمال ها نشد که از این فرصت استفاده بسیار شود. شش ماه است که ناشران کاغذ دریافت نکرده اند، وزارت ارشاد یک روز می گوید، کاغذ دیگر نیست ، یکروز می گوید در راه است، روز دیگر می گوید، هفته آینده می رسد. این موضوع تولید در حوزه نشر را در کشور پایین آورده است. در مجموع ما از معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی عملکرد مثبتی در حوزه کتاب و کتابخوانی طی سال های اخیر شاهد نیستیم.

وی در بخش دیگری از سخنان خود فروش با تخفیف کتاب در پلتفرم های مجازی را نیز محکوم کرد و گفت: امنیت نداشتن ناشران و کتابفروشان پدیده جدیدی نیست و در طی این سال ها رونق زیادی پیدا کرده است. کتاب های ناشران به راحتی تکثیر می شود و با تخفیف های 50 درصد در سطح شهر می فروشند که ضربه بزرگی بر پیکر اقتصاد نشر است.

انتهای پیام/

گروه فرهنگ وهنر یکتا پرس، در ماه های اخیر تبلیغات یک سایت فروش کالا دست به دست می چرخد و نوید می دهد که به خاطر انبارگردانی قصد دارد کتاب را با تخفیف های بالا در اختیار مردم قرار بدهد.

در دوره اول ؛ این سایت هزاران نسخه کتاب را در مدت زمانب محدود فروخت و به سود میلیاردی رسید.حالا دومین دوره این جشنواره هم در حال برگزاری است. شاید در ظاهر یک کار فرهنگی در حال انجام است اما در اصل اینطورنیست و نامش را باید کلاه گذاشتن روی سر مردم کم اطلاع یا هرچیز دیگری گذاشت.

مراجعه به این سایت مشخص می کند که انواع و اقسام کتاب های پرمخاطب از نویسندگان برجسته دنیا با ترجمه مترچمان ناشناس و با تخفیف های عجیب وغریب در معرض فروش گذاشته شده است.ماجرا خیلی پیچیده نیست.اکثر کتاب ها توسط یک یا چند ناشر منتشر شده اند.

ناشری که در انتشار چنین کتاب هایی ید طولایی دارد وبه هیچ کس هم جواب نمی دهد.اگر رد کتاب های موجود در این سایت را بگیرید به دستفروش هایی می رسید که در نقاط مختلف شهر بساط پهن کرده اند و همین کتاب ها را با تخفیف معمولا 50 درصدی می فروشند.

متاسفانه در ایستگاه های متروی تهران هم برای فروش آثار این ناشرها غرفه اختصاص داده شده است. اصل قضیه این است که ناشر این کناب ها؛ دسترنج سال ها زحمت نویسندگان و مترجمان استخوان خرد کرده را به رحتی به نام خود سند می زند و جایی هم برای رسیدگی وجود ندارد.

یعنی ترجمه آثار برجسته دنیا که پیشتر توسط مترجمان بزرگ ترجمه شده و بارها چاپ شده با یک نام جعلی و با کمترین هزینه باز نشر می شود و از آنجا که رقم تولید این کتاب ها بالا نیست در نتیجه اگر با تخفیف 50 درصد هم به فروش برسد ناشر به سود خالص می رسد.در این میان شهرداری تهران هم با یک اقدام غیرکارشناسی مهم ترین نقاط را در اختیار چنین ناشرانی قرار می دهد تا بساط سوداگری در بارزار کتاب به همین راحتی برپا شود.

حالا در این میان سایت مشهور فروش اینترنتی کالا هم به یاری چنین ناشرانی پیوسته و بر پیکر فرهنگ این مملکت چوب حراج می زند.

بارها اتحادیه ناشران نسبت به این موضوع اعتراض کرده اند اما در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که متولی رسیدگی به مشکلات فرهنگی است اراده ای برای مبارزه با قاچاق کتاب وجود ندارد.

انتهای پیام/

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، به نقل از روابط عمومی خانه کتاب و ادبیات ایران، همایش بین المللی کرونا؛ شعر و ادبیات داستانی روزهای نوزدهم و بیستم تیرماه 1400 به صورت وبینار از سوی خانه کتاب و ادبیات ایران برگزار می شود.

علاقه مندان می توانند آثار خود را در محورهای زیر به دبیرخانه همایش ارسال کنند؛

محورهای همایش:
- بیماری های همه گیر در متون ادب فارسی
- ادبیات و امیدبخشی در دوران بحران
-نقش ادبیات در دوران کرونا
-آفرینش های ادبی در عصر کرونا در کشورهای فارسی زبان
- وضعیت آثار ادبی در روزگار کرونا
- فرصت ها و چالش های شعر و ادبیات داستانی در دوران همه گیری کرونا

شرایط ارسال اثر:
مقالات پژوهشی باید در چارچوب مقالات علمی و دارای چکیده، مقدمه، پیشینه پژوهش، روش پژوهش، بحث منسجم و نتیجه گیری و حداقل در 12 صفحه باشد.

زمان ارسال مقالات:
مهلت ارسال چکیده آثار: 13 خرداد 1400
زمان ارسال اصل آثار: 10 تیر 1400
زمان برگزاری وبینار: 19 و 20 تیر 1400

علاقه مندان می توانند آثار خود را به دبیرخانه این همایش به نشانی، تهران، خیابان انقلاب، خیابان فلسطین جنوبی، کوچه خواجه نصیر، پلاک 2، طبقه 4، دفتر گسترش شعر و ادبیات داستانی خانه کتاب و ادبیات ایران، کدپستی :1315773411 ارسال کنند و برای کسب اطلاعات بیشتر 66966152 داخلی 432 تماس بگیرند.

نشانی الکترونیکی برای ارسال مقالات: adabiat.co@gmail.com

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، به نقل از روابط عمومی خانه کتاب و ادبیات ایران، همایش بین المللی کرونا؛ شعر و ادبیات داستانی روزهای نوزدهم و بیستم تیرماه 1400 به صورت وبینار از سوی خانه کتاب و ادبیات ایران برگزار می شود.

علاقه مندان می توانند آثار خود را در محورهای زیر به دبیرخانه همایش ارسال کنند؛

محورهای همایش:
- بیماری های همه گیر در متون ادب فارسی
- ادبیات و امیدبخشی در دوران بحران
-نقش ادبیات در دوران کرونا
-آفرینش های ادبی در عصر کرونا در کشورهای فارسی زبان
- وضعیت آثار ادبی در روزگار کرونا
- فرصت ها و چالش های شعر و ادبیات داستانی در دوران همه گیری کرونا

شرایط ارسال اثر:
مقالات پژوهشی باید در چارچوب مقالات علمی و دارای چکیده، مقدمه، پیشینه پژوهش، روش پژوهش، بحث منسجم و نتیجه گیری و حداقل در 12 صفحه باشد.

زمان ارسال مقالات:
مهلت ارسال چکیده آثار: 13 خرداد 1400
زمان ارسال اصل آثار: 10 تیر 1400
زمان برگزاری وبینار: 19 و 20 تیر 1400

علاقه مندان می توانند آثار خود را به دبیرخانه این همایش به نشانی، تهران، خیابان انقلاب، خیابان فلسطین جنوبی، کوچه خواجه نصیر، پلاک 2، طبقه 4، دفتر گسترش شعر و ادبیات داستانی خانه کتاب و ادبیات ایران، کدپستی :1315773411 ارسال کنند و برای کسب اطلاعات بیشتر 66966152 داخلی 432 تماس بگیرند.

نشانی الکترونیکی برای ارسال مقالات: adabiat.co@gmail.com

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)
خبرگزاری کتاب ایران

adabiat.co@gmail.com

خبرگزاری میزان - سینماها عملا از 4 اسفند 98 تعطیل شدند و به مدت چهار ماه این تعطیلی ها ادامه داشت تا این که تیرماه 99 با دو فیلم خوب یعنی شنای پروانه و خوب، بد، جلف2 که انتظار می رفت مورد استقبال قرار بگیرد، اکران سال 99 آغاز شد. این دو فیلم بدون تبلیغات تلویزیونی و محیطی در سطح شهر فروش خوبی داشتند اما بعد از دو هفته که از اکران فیلم ها گذشته بود و با شروع موج دوم کرونا سینماها خالی از جمعیت شدند.

در این میان بار ها سینماداران و دست اندرکاران سینما بر این تاکید داشتند که سینما فضایی بسیار امن است و رعایت موارد بهداشتی در آن ها به شدت پیگیری و اجرا می شود، اما گویی مخاطبین گوششان بدهکار این صحبت ها نبود. باید به این نکته اشاره کرد که با وجود رعایت پروتکل های بهداشتی مخاطبان حق داشتند تا در وضعیت همه گیری کرونا سریال های تلویزیونی و خانگی را به رفتن در محیطی سربسته ترجیح بدهند.

سرانجام در مردادماه 99 فیلم پرسرو سدای محمد کارت شنای پروانهم از اکران عمومی کنار گذاشته شد و در ادامه با فرا رسیدن محرم و صفر و در نهایت بعد از تعطیلی دوباره، سینما ها 22 دی ماه 99 مجدد بازگشایی شد. از سوی دیگر سی ونهمین جشنواره فیلم فجر با نصف ظرفیت برگزار شد و با این که محدودیت های کرونایی پابرجا بود، سینما ها رونق کم و بیش خوبی گرفتند و مخاطبینی که از باز شدن سینما ها خبر نداشتند در جریان بازگشایی قرار گرفته و امیدواری به اکران نوروزی با بهبود شرایط و تغییر گروه شغلی از 3 به 2 سینما ها هم بیشتر شد.

در حالی که همگی منتظر اکران فیلم های خوب جشنواره فیلم فجر بر پرده سینما ها بودند، اما این اتفاق نیفتاد تا سینما ها همچنان کم رونق بماند. بسیاری از کارشناسان و سینماگران از انتخاب نادرست فیلم های نوروزی شکایت داشتند و آنچه البته به جایی نرسید فریاد بود.

ادامه این روند تا کنون باعث شد تا بسیاری از سینماداران نیز خواهان تغییر کاربری سینما های شخصی خود شدند و سینما های دولتی و امیدواران به آینده منتظر رسیدن فیلم های جذاب و مخاطب پسند هستند.

این روزها، اما در غیاب سینما، بسیاری از کارگردانان سینما و بازیگران سراغ نمایش خانگی و سریال سازی رفته اند. آمار منتشر شده نشان می دهد پلتفرم های نمایش خانگی در این مدت رشد زیادی داشته است. ستاره ها هم حضور پررنگی در نمایش خانگی داشته اند، بعضی از آن ها برای اولین بار حضور در این مدیوم را تجربه می کنند و برخی پس از مدتی غیبت، دوباره به نمایش خانگی بازگشته اند. طبق آخرین خبر های منتشر شده درباره حضور بازیگران سینما در سریال های این مدیوم، سال 1400، سال پرستاره ای در نمایش خانگی خواهد بود و آینده سینما همچنان در هاله ای از ابهام است.

لازم به ذکر است کارگردانانی چون محمد حسین مهدویان، هومن سیدی و بازیگرانی چون نوید محمدزاده، طناز طباطبایی، نیکی کریمی،ساره بیات و ... این روزها در سریال های شبکه نمایش خانگی فعالیت می کنند و رضا عطاران هم قرار است در این مدیوم سریال تازه خود را بسازد.

انتهای پیام/

به گزارش مرور نیوز، کیانوش عیاری در مورد انتقاداتی که از برگزاری جشنواره جهانی فجر مطرح می شود، گفت: من به طور کل در جریان این مسائل نیستم چرا که در چهار سال گذشته تنها چیزی که از زندگی خصوصیم باقی مانده فقط مسواک زدنم بوده است و بس. از ماه ها پیش زمزمه هایی می شنیدم که بهتر است جشنواره برگزار نشود ولی به دلیل اینکه در گرفتاری مهیب مجموعه تلویزیونی 78 متر هستم، حقیقتا هیچ چیز در ذهنم باقی نمی ماند.

وی افزود: حتی در مورد نمایش فیلم خودم هم سه روز پیش بود که آقای شادمهر راستین به من خبر دادند که آن سوی آتش مرمت شده و قرار است که نمایش داده شود. این اتفاق برایم جالب بود و از جشنواره فجر و خانم طاهری مسئول فیلمخانه بابت کیفیت بسیار خوب این فیلم مرمت شده تشکر هم کردمِ اما واقعا از هیچ چیز خبر نداشتم.

کارگردان فیلم های مطرحی همچون شبه کژدم و خانه پدری ادامه داد: انگیزه این انتقادات با توجه به خطرات بیماری کرونا، انسانی و درست است و مسلما رعایت پروتکل ها یکی از مهمترین وظایف دست اندرکاران این جشنواره است که در مدت یک ساعت و نیمه ای که من اینجا بودم دیدم که همه رعایت می کردند. در سالن ها نحوه استقرار تماشاگران در صندلی ها یک در میان بود و در محوطه هم به خوبی نکات بهداشتی رعایت می شد. اما قاعدتا وزارت ارشاد هم برای برگزاری این جشنواره استدلالاتی داشته که در آستانه تصویب فیاپ بهتر است این جشنواره هم تعطیل نشود.

کیانوش عیاری ادامه داد: خوشختانه آقای عسگرپور هم اعلام کردند که این جشنواره در کنار جشنواره های رده بالا و مطرح در فیاپف (فدراسیون بین المللی انجمن های تهیه کنندگان فیلم؛ سازمانی غیردولتی که با هدف نظارت و ارزش گذاری بر جشنواره های بین المللی سینمای جهان پایه گذاری شده است) ثبت شد و از درجه بالای جهانی برخوردار شد که به همین دلیل شاید بتوان گفت که برگزاری آن در این دوره ارزشش را داشت.

تهیه کننده، نویسنده و کارگردان سریال 78 متر در پاسخ به این سوال که زمان پخش این سریال کی خواهد بود گفت: سریال هفتاد و هشت متر قرار بود که از بیست و پنجم اردیبهشت، یعنی فردای عید فطر، به روی آنتن برود اما به دلیل بیماری من و بستری شدنم در بیمارستان، لطف کردند که این اتفاق را یک ماه عقب انداختند و قرار است که از بیست و سوم یا چهارم خرداد از تلویزیون پخش شود.

وی در ادامه اظهار داشت: من امیدوارم این اتفاق بازهم یک هفته عقب بیفتد تا چند روزی از انتخابات ریاست جمهوری بگذرد و مردم بتوانند در آرامش به تماشای این سریال بنشینند چون گرفت و گیرهایی پس از پایان هر انتخاباتی وجود دارد که ممکن است ذهن مردم را به خودش جلب کند و من هم به عنوان کسی که چهار سال است که درگیر تولید این کار هستم دوست دارم که مردم با فراق خاطر به تماشای این کار بنشینند نه اینکه نیمی از حواسشان جای دیگری باشد. البته امیدوارم که خود کار به نحوی باشد که در طی چهل و پنج یا پنجاه دقیقه ای که نمایش هر قسمت، به خودی خود مسحور تماشای فیلم باشند.

آیا همه کار تولید سریال به پایان رسیده است گفت: فیلمبرداری آن به طور کامل به پایان رسیده است، مونتاژش هم به صورت مطلق تمام شده است اما کارهای صداگذاری و موسیقی آن در حال انجام است و هیچ نگرانی برای رسیدن به آنتن تا چند هفته دیگر نداریم.

به گزارش گروه فرهنگ و هنر قدس آنلاین ، محمد قهرمانی تهیه کننده سینما با اشاره به عملکرد دولت دوازدهم در حوزه فرهنگ و به ویژه سینما با تاکید بر این که همواره انتقاداتی نسبت به این دولت وارد بوده اما نمی توان برخی فعالیت های آن را هم کتمان کرد، گفت: همین که در این شرایط کرونایی روند تولیدات ما متوقف نشده است، خودش یک نکته مثبت محسوب می شود. البته به جرات می توان گفت ظرفیت تولید سینمای ما سه یا چهار برابر وضعیت فعلی است و اگر در حاضر سالی 100 فیلم تولید می کنیم به راحتی می توانیم این رقم را تا 500 فیلم هم برسانیم. همانطور که می دانید هر دو قسمت از سریال های شبکه نمایش خانگی خودش یک فیلم سینمایی است، بنابراین می توان گفت این ظرفیت وجود دارد.

به ارزش های انقلاب در حوزه فرهنگ و سینما کم توجهی شده است

تهیه کننده فرشتگان قصاب با بیان این که ما هنرمندان خوبی داریم و ایرانی از هرچه کم داشته باشد از هنر هیچ چیز کم ندارد، گفت: اما مسئله ای که در حوزه سینما چه در این دوره و چه در دولت های قبلی دیده شده و البته در دولت فعلی با نوسانات بیشتری همراه بوده این است که نباید فراموش کنیم در کشور ما براساس یک سری ارزش ها انقلاب شده و بر مبنای همان سیاست گذاری می شود. از طرفی دیگر مردم خاستگاه هایی دارند که براساس آن شهید داده اند و از این کشور دفاع کرده اند. متأسفانه ما به این ارزش ها به ویژه در حوزه فرهنگ و سینما کم توجهیم.

به گفته قهرمانی، متأسفانه در دولت یازدهم و دوازدهم به این ارزش ها کم توجهی و در مواردی بی توجهی شده است و این را در عملکرد دوستان حوزه سینما در سازمان سینمایی و بنیاد فارابی شاهد هستیم که یک ضعف بزرگ برای مجموعه وزارت ارشاد به حساب می آید.

چرا اشعار و ترانه های ما خالی از بعد معرفتی هستند؟

این تهیه کننده سینما تصریح کرد: البته باید گفت که نه تنها در این حوزه بلکه در وادی شعر، کتاب و ادبیات، موسیقی و ... نیز ضعف های جدی دیده می شود. موسیقی ما در این سال ها کاملاً به سمت فضای قبل از انقلاب رفته و جالب است همین حالا رادیو موسیقی های پیش از انقلاب را به راحتی پخش می کند، در عین حال که می بینیم برخی از اشعاری که در حوزه موسیقی خوانده می شود بسیار سبک و سطحی و فقط حول محور اشعار عشق و عاشقی و دختر و پسری خوانده می شود! در حالی که این اشعار و ترانه ها بایستی یک بعد معرفتی هم داشته باشد و نباید همه اشعار ما به سمتی برود که فکر و ذکر جوانان فقط به هم رسیدن و عاشقی باشد. حتی ترانه های پاپ هم می تواند به نوعی به مردم معرفت بدهد و در جهت ارتقای سطح دینی آنها کمک کند.

قهرمانی با بیان اینکه در سینما هم وضعیت همینطور است، یادآور شد: امروز مردم برای ارزش هایی پای انقلاب ایستاده اند که هیچ آلترناتیو و جایگزینی برایش وجود ندارد؛ چنان که اگر وجود داشت برخی همچون آقای تاجزاده نمی گفت اگر جایگزینی وجود داشت به فضای انتخابات نمی آمدم. بله واقعاً وجود ندارد زیرا مردم جز انقلاب چیز دیگری را نمی خواهند. ظرفیت کشور ما جمهوری اسلامی و به تعبیر مقام معظم رهبر ی مردم سالاری دینی است و مطمئن باشید چیزی جز این نمی خواهند.

تهیه کننده خاک و آتش با طرح این سؤال که چرا اصرار داریم این خواسته و ذائقه را عوض کنیم، در حالی که می دانیم مردم چه می خواهند، گفت: ما باید از این فرصت استفاده و برای تحقق خواسته آنها تلاش کنیم و پای آن بایسیتم.

لزوم تقویت سینمای بین المللی

وی در بخش دیگری از سخنان خود با تأکید بر تقویت سینمای بین المللی گفت: ما در حوزه بین الملل و نشر فرهنگ ضعیف عمل کرده ایم. در حالی که می توانستیم فیلم هایی بسازیم که در شبکه های مختلف تلویزیونی و سینمای بین المللی پخش کنیم که حرف عموم جهانیان را بزند.

به گفته قهرمانی، جنس انقلاب ما برخاسته از خواست بشریت و شعار انقلاب ما استقلال، آزادی، جمهوریت است که همین سه مؤلفه خاستگاه بشر است. حالا چرا ما هیچ گاه دنبال این نبودیم که خاستگاه بشر را به خوبی به تصویر بکشیم و به واسطه سینما به جهانیان معرفی کنیم؟ متاسفانه ما از این مسائل غفلت کردیم و به مسائل دم دستی و فیلم و سریال های سخیف پرداخته ایم. بخش های دیگری همچون حوزه هنری، سازمان اوج و ... که ورود پیدا کردند نیز نتوانستند این رسالت را آن گونه که شایسته است انجام بدهند، البته تلاش هایی شده و نمی خواهم آنها را نادیده بگیریم ولی جا دارد در این اتفاق بیش از این ورود کنیم.

ارزش های انقلاب الویت کار فرهنگی باشد

این تهیه کننده سینما با اشاره به الویت های دولت سیزدهم در حوزه فرهنگ و سینما تأکید کرد: توجه به ارزش هایی که مردم بخاطرش انقلاب کردند و حرکت بر مبنای سیاست هایی که مقام معظم رهبری ابلاغ کردند باید در الویت کار فرهنگی باشد. اگر به همین یک مورد توجه شود اوضاع بسیار متفاوت خواهد شد.

قهرمانی با بیان این که کشور ما صاحب همه چیز است، خاطرنشان کرد: سیاست های کلی نظام، سند چشم انداز، وجود یک قانون اساسی قوی و ... نشان می دهد ما همه چیز داریم و در عین حال همه اینها باید مبنا باشد. کشور برهمین اساس پایه ریزی شده و فرهنگ هم به تبع باید بر همین قاعده حرکت کند و مطمئن باشید اگر دست اندارکاران از هر راه دیگری بروند به گمراهی رفته و اشتباه کرده اند، گرچه در نهایت به این مسیر برمی گردند و قطعاً مردم اجازه نخواهند داد که دولتمردان ما انقلاب را به انحراف بکشند.

انتهای پیام/

رضا درستکار؛ منتقد و کارشناس سینما در گفت وگو با ایکنا، پیرامون جشنواره جهانی فیلم فجر چنین اظهار نظر کرد: به طور کلی با برگزاری هر نوع جشنوار ه ای که به واسطه آن شاخص فرهنگی کشورمان رشد پیدا کند، موافق هستم. از نگاه من با توجه به پراکندگی جمعیتی و فرهنگی که در ایران وجود دارد کمیت فستیوال های سینمایی در کشورمان زیاد نیست، برای همین خواهان افزایش چنین اتفاقاتی هستم. با این توضیح نه تنها با جدا سازی جشنواره جهانی فجر از بخش سینمای ملی مخالف نیستم، بلکه کاملاً نسبت به این اتفاق نگاهی مثبت دارم.

وی درباره دوری خود از جشنواره جهانی فجر چنین توضیح داد: آن چیزی که باعث شده امسال هم به این فستیوال نیایم این است که هیچگونه تغییری را در آن شاهد نیستیم، حتی با آمدن هنرمند خوشنامی چون محمدمهدی عسگرپور باز هم اتفاق جدیدی را در جشنواره فجر نمی بینیم! وقتی این تکرار را در معضلات می بینم این سوال برایم پیش می آید چرا باید این همه تلاش شود تا این فستیوال رویکردی مستقل داشته باشد؟

این کارشناس رسانه دلیل وجود آسیب های همیشگی را برای جشنواره های سینمایی چنین توضیح داد: نگاه های بسته و جناحی به نظرم دلیلی است تا همیشه یکسری آدم در جشنواره ها حضور داشته باشند. مشکل دیگری که برای جشنواره جهانی فیلم فجر به عنوان آسیب می توانم نام برد برگزاری این رویداد در محلی تجاری (چهارسو) است، چون انتخاب چنین مکانی به عنوان کاخ جشنواره با هیچ یک از آداب جهانی برای برگزاری فستیوال فیلم فجر همخوانی ندارد.

درستکار از مسئولان سازمان سینمایی سوال کرد: وقتی دبیر یک جشنواره تغییر می کند این انتظار به وجود می آید که رویکردی نو با آدم های جدید روی کار آیند تا بتوان مشکلات برطرف شود، ولی تغییر نباید تنها در دبیر جشنواره باشد، ولی زیرمجموعه و سیاستگذاری همانی باشد که پیشتر بوده، اصلاً چرا باید دبیر قبلی تغییر می کرد؟ درضمن وجود برخی رانت ها نیز در جشنواره جهانی فیلم فجر باعث شده تا آدم ها تنها با کسانی کار کنند که با آنها همراه و همسو هستند!
بیشتر بخوانید:
وی درباره عملکرد بازار فیلم جشنواره جهانی فیلم فجر هم چنین توضیح داد: قبل از اینکه روی بودجه و درآمدزایی بازار فیلم حرف زنم باید نکته ای را به عنوان اصل بیان کنم. آنهم اینکه هزینه های که برای کار های فرهنگی می شود، بسیار پایین تر از دیگر مخارج کشور است. جدا از این موضوع، باید در نظر داشت اگر خواهان کارایی بازار فیلم در جهان هستیم باید در ابتدا تولید داشته باشیم. این خواسته نیز با کار های معمولی که انجام می شود حاصل نخواهد شد، همچنین برخی سانسور ها و خط قرمز ها که شاید بودن آنهم الزامی نداشته باشد، سبب شده بازار فیلم جشنواره جهانی فیلم فجر عملاً کارایی نداشته باشد.

این کارشناس با بیان اینکه ما قدر داشته های خود را نمی دانیم، گفت: به نظرم وجود سینماگرانی، چون عباس کیارستمی یک اتفاق خوب در سینمای کشورمان است که شاید دیگر رخ ندهد. نمونه دیگر اصغر فرهادی است که ارزش وی را نمی دانیم و به نوعی او را به حاشیه نیز می رانیم. این افراد یا فیلمسازانی نظیر آن ها می توانستند برای بازار فیلم کشورمان کارایی داشته باشد. اتفاقاتی نابسامانی که رخ می دهد این تصور را به وجود آورده است که حوزه فرهنگ در کشورمان رها شده است.

وی درباره مهمانان خارجی جشنواره جهانی فیلم فجر اظهار کرد: متاسفانه جز چند مورد نادر، کمتر سینماگر صاحب نامی به جشنواره فجر آمده است. جالب است چهره های مطرحی چون؛ الیور استون نیز که به جشنواره آمده اند به واسطه پول هایی بوده که به آنها داده شده است.

این کارشناس تاکید کرد: جشنواره زمانی دستاورد مفید از وجود مهمانش خواهد داشت که دعوت شدگان، قلباً اشتیاق حضور در جشنواره را داشته باشند، حتی حضور در فجر را باید نقطه درخشان کارنامه حرفه ای خود قلمداد کنند. در چنین شرایطی می توان انتظار اتفاقات خوب را در سینما داشت.

درستکار در پایان تاکید کرد: در ابتدای سخنانم تاکید کردم که با برگزاری هر جشنواره فرهنگی و هنری موافقم، پس تمام نقد هایی که مطرح کردم به این معنا برداشت نشود که این قبیل فستیوال ها نباید برگزار شود، بلکه منظورم شناسایی نقاط ضعف است تا اتفاقات بهتری را در آینده شاهد باشیم.
انتهای پیام

اعتمادآنلاین| در سی وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر که از پنجم خرداد آغاز شده و تا دوازدهم ادامه دارد از 6 فیلم بلند سینمای ایران در دو بخش رقابتی اصلی رونمایی می شود.

به گزارش روزنامه ایران، در بخش سینمای سعادت (مسابقه بین الملل) شهربانو مریم بحرالعلومی، در کنار میجر احسان عبدی پور و گیسوم نوید به تویی سینمای ایران را نمایندگی می کنند.

در بخش رقابتی جلوه گاه شرق (سینمای کشورهای آسیایی و اسلامی) نیز سیارک مهدی حسینی وند، صحنه زنی علیرضا صمدی و افسانه بناسان، غول چراغ جادو حبیب احمدزاده سه نماینده سینمای ایران هستند.

با مریم بحرالعلومی که امسال برای دومین بار حضور در جشنواره جهانی فیلم فجر را تجربه می کند، درباره شهربانو گفت وگو کرده ایم.

* شهربانو دومین حضور شما در جشنواره جهانی فیلم فجر است و پیش از این سیمرغ بهترین کارگردانی بخش جلوه گاه شرق سی وششمین جشنواره جهانی فجر را دریافت کردید. دریافت این جایزه چه فضایی برای پاسیو ایجاد کرد؟ تأثیری در دیده شدن فیلم یا مسیر فیلمسازی تان داشت؟

طبیعتاً جایزه جشنواره جهانی فیلم فجر در دیده شدن پاسیو در چند ماهی که در گروه هنر و تجربه اکران شد و همین طور شناخته شدن من به عنوان کارگردان فیلم اولی میان علاقه مندان سینما بخصوص سینمای هنر و تجربه که مخاطب خاص تری دارد مؤثر بود؛ اما اینکه در مسیر فیلمسازی تأثیری داشته باشد و مثلاً راه جذب سرمایه گذار را هموار کند یا اتفاقاتی از این دست، اثربخش نبود.

در حالی که در همان ایام تصور دوستان و همکاران این بود که با تشویق و تحسین در جشنواره جهانی فیلم فجر، جذب سرمایه گذار برای فیلم دوم راحت تر خواهد بود و همچون فیلم اول لازم نیست از سرمایه شخصی استفاده کنم یا در تکاپوی جذب سرمایه گذار باشم. در عین حال از حضور در جشنواره انگیزه و امید گرفتم.

بالاخره فیلم اول جنبه شخصی تری دارد و اینکه به چه درجه و سطح کیفی رسیده و حتی سنجش درستی مسیر، همگی دغدغه هایی است که با حضور در جشنواره پاسخ گرفتم و با انگیزه بیشتری مسیر را پی گرفتم.

*گویا فیلم به دلیل مشکلات مالی به جشنواره فیلم فجر نرسید. فکر می کنید جشنواره جهانی فیلم فجر بتواند این بدشانسی نبود در جشنواره ملی را جبران کند؟

البته شهربانو به دلیل مشکلات پس تولید به دوره پیشین (سی وهشتم) جشنواره فیلم فجر نرسید، برای بهمن 99 آماده بود و مشکلی برای حضور در سی ونهمین دوره جشنواره نداشت اما خب سلیقه داوران را تأمین نکرد. به همین خاطر نبودن در جشنواره ملی را بدشانسی نمی دانم اما قطعاً حضور در جشنواره جهانی فیلم فجر را شانس می دانم چرا که برای هر فیلم و فیلمسازی دیده شدن اثرش اتفاقی امیدبخش محسوب می شود.

طبیعتاً من و شهربانو هم از این قاعده مستثنی نیستیم. امیدوارم انرژی های مثبت و بازخوردها و نظرات خوبی دریافت کنیم و با رونمایی فیلم در جشنواره، مسیر روشنی برای شهربانو رقم بخورد.

*از ایده شکل گیری فیلم شهربانو و همکاری با پژمان تیمورتاش بگویید؟ فیلمنامه نویسی که در اولین تجربه کارگردانی اش (مفت آباد) درخشان ظاهر شده و در آثار مکتوب و سینمایی اش ثابت کرده شناخت خوبی از زبان و ادبیات و فضای اجتماعی بخصوص طبقه خاص دارد.

بله موافقم پژمان تیمورتاش ادبیات و فضای اجتماعی بخصوص طبقه متوسط رو به پایین را بسیار خوب می شناسد. همکاری و همراهی خوبی شکل گرفت.

از یک طرح سه صفحه ای پله پله و گام به گام پیش آمدیم تا به نسخه اولیه فیلمنامه رسیدیم. حدود 9 الی 10 ماه روی طرح و سیناپس و نسخه اولیه کار کردیم. بازنویسی های پی در پی انجام شد.

شهربانو بخش عمده ای از دغدغه هایی را که به لحاظ اجتماعی در ذهن داشتم، تضمین می کرد. نگاهی آسیب شناسانه داشت و روی سوژه بسیار حساسی دست گذاشته بود. در پرداخت هم همین روند ادامه یافت؛ ماحصل آن برای من فیلمساز و پژمان تیمورتاش به عنوان نویسنده رضایت بخش بود.

*در فیلم پاسیو زنانگی مطرح بود اما در شهربانو سراغ مادرانگی رفته اید. گویا شخصیت یک مادر را در خانواده به چالش کشیده اید. چه چیز سبب شد در دومین تجربه بلند سینمایی تان سراغ چنین مفاهیمی بروید؟

بعد از پاسیو طرح های فیلمنامه های مختلف را مطالعه کردم، پیگیر بودم که قلاب ذهنم جایی در یکی از قصه ها به یکی از کاراکترهای اصلی و پیش برنده قصه گیر کند و از دل قصه رها نشوم.

طرح سه صفحه ای افسانه دختر آفاق به قلم پژمان تیمورتاش را که خواندم این قلاب گیر کرد. چالش مادرانگی در این طرح خیلی موجز اشاره شده بود اما ذهنم را درگیر کرد، برایم جذاب بود.

احساس کردم جسارت در پرداخت این قصه همان نقطه ای است که من برای فیلم دوم در پی اش هستم. مسیری که با پاسیو شروع شده بود باید به نوعی در ادامه این دغدغه اجتماعی و شخصی را جوابگو می بود.

*جلب رضایت فارابی برای سرمایه گذاری در این فیلم سخت نبود؟ اینکه فارابی سرمایه گذار چنین قصه ای شود عجیب است.

بله طبیعتاً به خاطر جنس قصه و نگاه منتقدانه فیلم، در مرحله فیلمنامه نتوانستیم رضایت بنیاد سینمایی فارابی را برای حمایت جلب کنیم.

با وجود اینکه مراحل مختلف را طی کردیم، چند ماه وقت گذاشتیم، با کارشناسان بنیاد سینمایی فارابی بازنویسی های متعددی انجام دادیم - باید محدودیت های این بنیاد را به لحاظ ممیزی مراعات می کردیم- اما در نهایت پی بردیم اینکه هم ما راضی باشیم و هم آنها، شدنی نیست.

فیلم تا مرحله تولید پیش آمد و در نهایت فارابی پس از تولید به عنوان شریک اضافه شد البته در این مرحله هم جلب رضایتشان آسان نبود. در مرحله راف کات و پیش از مراحل نهایی تدوین فیلم را دیدند، مورد توجه شان قرار گرفت اما باز هم قوانین و محدودیت ها وجود داشت.

از درایت آقای حبیب ایل بیگی و همین طور معاونت فرهنگی وقت قوه قضائیه جناب آقای حجت الاسلام هادی صادقی تشکر می کنم، چون جنبه های قضایی در فیلم مطرح بود و محتوا و مضمون باید به تأیید نهاد قوه قضائیه می رسید. با این تأییدیه مشارکت فارابی در مرحله پس تولید تسهیل شد.

*مادر همیشه قداست و جایگاه ویژه ای دارد. چطور بین این نگاه که باعث مخدوش شدن چهره مادر نشوید، در عین حال با توجه به دغدغه مندی تان در حوزه زنان درگیر احساسات نشوید، بدون قضاوت، تصویری درست از این کاراکتر ارائه کنید، تعادل ایجاد کردید؟

چه در متن و چه در اجرا تلاش کردیم که احساسات کامل کننده باشد و ما را از مسیری که باید، منحرف نکند. تلاش کردیم بی رحمانه با این مادر مواجه شویم و اجازه ندهیم احساسات، ما را از مسیر واقع بینانه و وجه جامعه شناسی قصه خارج کند؛ بخصوص که در مراحل تحقیق به سوژه های عینی مختلفی برخوردیم.

وجه مقدس شخصیت مادر کمی کار را سخت می کرد اما به نظرم هم در متن و هم در اجرا موفق بودیم. از مرحله متن تا لباس و تصویر و گریم و بازی باید این تعادل را برقرار می کردیم. کار سختی بود. دقت در جزئیات را می طلبید.

امیدوارم همان طور که خودمان احساس می کنیم و معتقدیم تعادل را برقرار کردیم مخاطب هم همین نظر را داشته باشد و به نوعی نگاه بی طرف ما به مخاطب منتقل شود. نهایت تلاش مان این بود که این قصه در واقعی ترین شکل واگویه شود.

*انتخاب فرشته صدرعرفایی که وقار و منش مادرانه در قامت او دیده می شود چقدر مسیر را برای شما هموار کرد؟

از همان زمان آماده شدن نسخه اولیه فیلمنامه خانم صدرعرفایی اولین انتخاب برای شهربانو بود. بواسطه همین وقار منش و مادرانگی که در او دیده می شود مصرانه به حضور ایشان تأکید داشتم.

از همان ابتدا در مرحله تمرین و پیش تولید، در هر دیدار و صحبت با ایشان بیشتر به شهربانو نزدیک می شدم و این شخصیت برایم ملموس تر می شد. فرشته صدرعرفایی واقعاً یک موهبت برای فیلم دوم من بود. حضورشان کمک کننده بود و مسیر پیشبرد قصه را هموار کرد.

*با ترکیبی تلفیقی از بازیگران رو به رو هستیم. یکسو فرشته صدرعرفایی و بهناز جعفری و گلاره عباسی که در این سال ها شاهد نقش آفرینی های تحسین شده از آنها هستیم و از سوی دیگر سامان صفاری که بازیگر جوان و البته شناخته شده ای در تلویزیون است و یوسف تیموری که بیشتر در عرصه طنز و کمدی حضور داشته است. چطور به این ترکیب رسیدید؟

وقتی با یک فیلم اجتماعی مواجه هستیم طبیعتاً انتخاب ها حساسیت بیشتری پیدا می کند. باید با کاراکترها و همین طور جامعه ای که قصه از دل آن بیرون آمده همخوان باشد.

تصمیم به تلفیق بازیگران برای جلب نظر و به نوعی مورد وثوق قرار گرفتن قصه در گستره بیشتری از جامعه بود. امیدوار بودم بازیگرانی که از سلایق مختلف می آیند رضایت سلایق مختلف را تأمین کنند. هم از تلفیق بازیگران با تجربه در کنار تازه نفس ها و هم انتخاب یوسف تیموری که در قالب کمدی و سامان صفاری که در قالب تلویزیون جا افتاده راضی هستم. البته من مخالف دسته بندی و برچسب زدن به بازیگران هستم. هنر بازیگری در هدایت صحیح و جاگذاری درست متبلور می شود.

حتی انتخاب مه لقا باقری که صدای افتخاری شان را روی فیلم داریم برای من بسیار مهم بود. با بررسی و تأمل زیادی به این انتخاب رسیدم. اگر چه فقط صدای ایشان را به عنوان یک کاراکتر - که اتفاقاً برای من خیلی مهم است- در فیلم داریم اما این حضور هم به نوعی نقش آفرینی است به خاطر لحن بیان و جنس صدا باید با دقت انتخاب می شد. همه انتخاب ها برای من راضی کننده است امیدوارم برای مخاطب هم همین طور باشد.

*پیش از تجربه فیلمسازی، سال ها در عرصه سینما فعال بوده اید و شناخت کاملی از فضای سینما و آثار فیلمسازان زن در این حوزه دارید. خودتان را وامدار نگاه کدام یک از فیلمسازان زن ایرانی می دانید یا به لحاظ حسی با آثار کدام یک احساس قرابت دارید؟

در میان فیلمسازان زن تنها افتخار دستیاری خانم مرجان اشرفی زاده را داشتم و بسیار از ایشان آموختم. سینمای خانم بنی اعتماد از همان سنین نوجوانی به نظرم سینمای کامل و بسیار تأثیرگذاری بود. پس از آنکه وارد سینمای حرفه ای شدم و تحصیلات این رشته را پی گرفتم همچنان سینمای با گویش سلیس ایشان برایم دلنشین بود.

نگاهشان را همیشه دوست داشتم و امروز هم که تجربه ساخت دو سه فیلم بلند را در کارنامه دارم برای سینمای ایشان احترام قائلم. با دغدغه مندی های او که از سن نوجوانی در کارهایش می دیدم و بعدها برای خودم پررنگ تر شد احساس نزدیکی بیشتری دارم. امیدوارم بزودی فیلم تازه ای از ایشان ببینیم و باز هم لذت ببریم.

*علاوه بر شهربانو فیلم قطع فوری را هم آماده اکران دارید؛ فیلمی که از آخرین تجربه های بازیگری علی انصاریان است. از برنامه تان برای اکران این دو فیلم بگویید.

قطع فوری فعلاً در مراحل پس تولید است. برای رسیدن به اکران نیاز به زمان ندارد. این فیلم آخرین فیلم علی انصاریان است. اساساً به خاطر اتفاق ناگواری که برای ایشان افتاد و سوگواری گروه قطع فوری حدود یک ماه و نیم مرحله پس تولید را متوقف کردیم. در مورد شهربانو به هیچ وجه دوست ندارم فیلم در اکران آنلاین دیده شود.

به همراه خانم پگاه احمدی تهیه کننده فیلم تلاش مان این است که با کمک فارابی بعد از اینکه سیر اکران فیلم ها روی غلتک افتاد و رکود و رخوت سینماها کم رنگ تر شد شهربانو را روانه اکران عمومی کنیم. قطعاً بعد از جشنواره رایزنی با پخش کننده های داخلی شروع خواهد شد.

هر فیلمی که برای پرده عریض سینما ساخته شده، دیده شدنش فقط روی پرده نقره ای برای سازنده اثر دلچسب است. امیدوارم این اتفاق میسر شود و شهربانو مسیر اکران عمومی را در فضایی امن و سلامت در سرزمین مان تجربه کند.

به گزارش بولتن نیوز ، امیررضا مافی منتقد سینما درباره برگزاری سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر، گفت: اگر دست من باشد، دوباره جشنواره جهانی را به جشنواره ملی فجر ادغام می کنم، اما به هرحال جشنواره جهانی از لحاظ ابعاد بین المللی آن اهمیت دارد؛ مخصوصا امسال که جزء 15 جشنواره برتر دنیا هم قرار گرفته است. اینکه جشنواره جهانی می تواند دنیای زیست ما را در ابعاد جهانی بازنمایی کند، نکته مهمی است. البته باتوجه به اینکه جشنواره سال گذشته برگزار نشد و امسال هم در شرایط کرونایی قرار داریم، خیلی زمان مناسبی برای ارزیابی این رویداد نیست. امسال انگار می خواهیم بیشتر روی حفظ ظاهر جشنواره کار کنیم تا محتوا.

وی با بیان اینکه سینما مهمترین آینه نشان دهنده فرهنگ خودمان به جهانیان است، افزود: فجر مهمترین رویداد جهانی ایران است که به واسطه آن هنرمندان کشور های خارجی به کشور ما آمده و فضا را از نزدیک می بینند، به عبارتی جشنواره جهانی نماد دیپلماسی فرهنگی ماست؛ دوست داریم که این جشنواره با حضور کثیر هنرمندان خارجی برگزار شود.

این منتقد درخصوص بخش شاخه های زیتون توضیح داد: روایت هایی که رسانه های غربی از ما دارند، حرکت مسلمین به سمت ترور و جنایت است، بنابراین وجود این بخش کمک می کند که ما روایت های اصیل از مقاومت مسلمانا ن را به غربی ها نشان دهیم. البته نمی خواهم بگویم هرآنچه می سازیم عین واقعیت است، اما فرصتی است تا روایت های درستی به تصویر کشیده شود.

به گزارش ایمنا ، در پنجمین روز سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر، در سالن های پردیس چارسو، سینما آزادی و سینما کانون، در 40 سانس مختلف؛ آثار سینمایی، مستند و کوتاه از کشورهای مختلف به نمایش درمی آید و علاقمندان به تماشای آثار این دوره از جشنواره، می توانند بلیت های جشنواره را به صورت اینترنتی از سایت سینما تیکت تهیه کنند.

برنامه اکران پردیس سینمایی چارسو

سالن شماره یک؛ فیلم سینمایی دشت خاموش ساخته احمد بهرامی از ایران (جشنواره جشنواره ها / سانس 13:20) / مستند استعداد به کارگردانی جولیانو فراتینی از ایتالیا (مستند زیر ذره بین / سانس 15:20) / فیلم سینمایی گیسوم از نوید به تویی از ایران (سینمای سعادت / 17:10) / فیلم سینمایی بدوک به کارگردانی مجید مجیدی از ایران (کلاسیک های مرمت شده / سانس 19).

سالن شماره دو؛ باکس فیلم کوتاه شماره دو (جلوه گاه شرق / سانس 13:20) / فیلم سینمایی رخسار کودکان ساخته ژاک فدر از سوئیس و فرانسه (کلاسیک های مرمت شده / سانس 17:30) / فیلم سینمایی هجده هزار پا ساخته مهدی شامحمدی از ایران (شاخه های زیتون / سانس 19:50).

سالن شماره سه؛ مستند زمزمه های گمشده در دوردست اثر منصور فروزش از ایران (مستند زیر ذره بین / سانس 12:50) / فیلم سینمایی صد سال به این سال ها ساخته کارلوس اندرس مورلی از آلمان (جشنواره جشنواره ها / سانس 14:10) / مستند روزگار بلور ساخته امیر فرض الهی از ایران (مستند زیر ذره بین / سانس 15:50) / فیلم سینمایی برادرم نادعلی به کارگردانی علی تک روستا از ایران (شاخه های زیتون / سانس 17:50) / فیلم سینمایی لیتوانیای نوین به کارگردانی کارولیس کوپینس از لیتوانی (نمایش های ویژه / سانس 19:30).

سالن شماره چهار؛ فیلم سینمایی در کنار دریا ساخته آکیو فوجیمیتو از ژاپن (جلوه گاه شرق / سانس 12) / مستند شنا تا به آنجا که آبی شود دریا از جیا ژانگ که از چین (مستند زیر ذره بین / سانس 13:50) / فیلم سینمایی عوامل انسانی اثر رونی تراکر محصول مشترک آلمان، ایتالیا و دانمارک (سینمای سعادت / سانس 16) / فیلم سینمایی قصه های درختان بلوط ساخته گرگور بوژیچ محصول مشترک اسلوونی و ایتالیا (نمایش های ویژه / سانس 18) / فیلم سینمایی به زیر آسمان و زمین ساخته روی آریدا از فرانسه (جلوه گاه شرق / سانس 19:40).

سالن شماره پنج؛ نسخه مرمت شده فیلم سینمایی سرنوشت یک انسان اثر سرگی باندارچوک از اتحاد جماهیر شوروی (کلاسیک های مرمت شده / سانس 11:20) / فیلم سینمایی صحنه زنی به کارگردانی علیرضا صمدی از ایران (جلوه گاه شرق / سانس 13:20) / فیلم سینمایی خاطرات محاصره به کارگردانی آندره زایتسف از روسیه (جشنواره جشنواره ها / سانس 15:20) / فیلم سینمایی معجزه ساخته بیونگ هون مین از کره جنوبی (سینمای سعادت / سانس 17:40) / فیلم سینمایی بوتاکس به کارگردانی کاوه مظاهری از ایران (جشنواره جشنواره ها / سانس 19:20).

سالن شماره شش؛ فیلم سینمایی ارنا در جنگ به کارگردانی هنریک روبن گینز از دانمارک (سینمای دانمارک / سانس 11:20) / فیلم سینمایی پدر ما ساخته کلودیو نوچه از ایتالیا (جشنواره جشنواره ها / سانس 13:20) / فیلم سینمایی دختر لر به کارگردانی اردشیر ایرانی از ایران (کلاسیک های مرمت شده / سانس 15:30) / فیلم سینمایی یک جای معمولی ساخته اوبرتو پازولینی از بریتانیا، ایتالیا و رومانی (جشنواره جشنواره ها / سانس 17:30) / فیلم سینمایی جزیره دروغ به کارگردانی پائولا کونس از آرژانتین (سینمای سعادت / سانس 19:30).

سالن شماره هفت؛ باکس فیلم کوتاه شماره یک (سینمای سعادت / سانس 11) / فیلم سینمایی کم پیدایی اثر پیر فیلمون از فرانسه (جشنواره جشنواره ها / سانس 19:40).

برنامه اکران سینما آزادی

سالن شماره یک؛ فیلم سینمایی احساسات اثر دمیتری روداکف از روسیه (جشنواره جشنواره ها / سانس 11:30) / فیلم سینمایی شیفت ساخته استفان کمانداروف از بلغارستان (فیلم های ژانر معاصر / سانس 13:30) / فیلم سینمایی آخرالزمان به کارگردانی یوناس کاروپ یورک از دانمارک (سینمای دانمارک / سانس 15:50) / فیلم سینمایی نان روزانه ما ساخته کینگ ویدور از آمریکا (کلاسیک های مرمت شده / سانس 18:10) / فیلم سینمایی سوپرانو اثری از بارتوس کروهلیک از لهستان (جشنواره جشنواره ها / سانس 19:50).

سالن شماره دو؛ فیلم سینمایی نقشه برداران ساخته میشل سوته محصول سوئیس (کلاسیک های مرمت شده / سانس 14:10) / فیلم سینمایی پدر به کارگردانی مشترک کریستینا گروزوا و پیتر والچانف از بلغارستان (نمایش های ویژه / سانس 16) / فیلم سینمایی فرزندان شب ساخته بهروز نورانی پور از ایران (شاخه های زیتون / سانس 17:50) / باکس فیلم کوتاه شماره دو (سینمای سعادت / سانس 19:40).

برنامه اکران سینما کانون

سالن روباز: فیلم سینمایی بن بست ساخته وینکو میدرندورفر از اسلوونی (سینمای سعادت / سانس 17:50) / نسخه مرمت شده فیلم سینمایی آن سوی آتش ساخته کیانوش عیاری از ایران (کلاسیک های مرمت شده / سانس 19:40).

سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر، از 5 تا 12 خرداد 1400 به دبیری محمدمهدی عسگرپور نویسنده، کارگردان و تهیه کننده سینما در تهران، در حال برگزاری است.

کد خبر 497180

تهران (پانا) - خبر پیوستن جشنواره جهانی فیلم فجر به فیاپف یکی از مهم ترین خبرهای سی وهشتمین دوره این جشنواره است؛ البته نه تنها این دوره که برگزارکنندگان این رویداد آن را یکی از اتفاقات مهم سینمای ایران می دانند.

به گزارش ایران، قرار گرفتن در فهرست 15 جشنواره رقابتی درجه یک جهان فیاپف فدراسیون بین المللی انجمن های تهیه کنندگان فیلم است؛ سازمانی غیردولتی که با هدف نظارت و ارزش گذاری بر جشنواره های بین المللی سینمای جهان پایه گذاری شده است. پیوستن به فیاپف را رضا میرکریمی در دوره چهارساله دبیری جشنواره جهانی فیلم فجر قول داده بود. وعده ای که منتقدانش آن را خیالپردازی عنوان می کردند که حالا در زمان دبیری محمد مهدی عسگرپور عملی شده است. امیر اسفندیاری معاون دبیر سی وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر به ایران می گوید: سه سال نمایندگان فیاپف در جشنواره حضور داشتند و بر اساس چک لیستی که داشتند همه اتفاقات جشنواره از نمایش فیلم گرفته تا کیفیت پخش تصویر و حضور میهمانان خارجی را بررسی می کردند. در این سه سال با تمام استانداردها مطابقت داشتیم. تنها مانع اختلاف زمانی بود که با توجه به جابه جایی زمان و برگزاری جشنواره در خردادماه این مشکل حل شد و جشنواره جهانی فیلم فجر در فهرست 15 جشنواره رقابتی درجه یک جهان قرار گرفت.

موفقیت ملی و ترغیب فیلمسازان خارجی
با پیوستن به فیاپف جشنواره جهانی فیلم فجر به جمع فهرست جشنواره های رقابتی مهم و معتبر دنیا افزوده شده و به زبان عمومی تر، جشنواره فجر رتبه الف گرفته است. 16 جشنواره در این فهرست قرار دارد و به گفته رضا میرکریمی دبیر پیشین جشنواره جهانی فیلم فجر یک جشنواره باسابقه در امریکای شمالی به خاطر عملکرد ضعیفش در سال های اخیر در حال خارج شدن از این فهرست است. بر اساس آنچه کامیار محسنین مدیر روابط بین الملل این جشنواره گفته حالا جشنواره جهانی فیلم فجر در کنار جشنواره هایی مانند کن، ونیز، برلین، سن سباستین، لوکارنو، مسکو، کارلووی واری، ورشو، تالین، شانگهای، توکیو، گوآ، قاهره و ماردل پلاتا قرار دارد. اما حضور در این فهرست چه امتیازهایی برای جشنواره جهانی فیلم فجر دارد. اسفندیاری ترغیب فیلمسازان به حضور در جشنواره ای را که در رده الف قرار دارد مهم ترین امتیاز برای جشنواره می داند و در ادامه می افزاید: همیشه جشنواره هایی که در این فهرست قرار داشتند در ایمیل های دعوتشان بر این نکته ترغیب کننده تأکید داشتند که مثلاً تالین جزو جشنواره A جهانی است. این نکته برای فیلمسازان مهم است که فیلم شان در جشنواره برتر و تراز اول جهانی رقابت داشته باشد. بنابراین مسلماً فیلمسازان تمایل بیشتری برای حضور در جشنواره جهانی فیلم فجر خواهند داشت. اگر چه جشنواره جهانی فیلم فجر بواسطه برگزاری مداوم 38 دوره، اعتبار جهانی کسب کرده بود اما تأیید آن از سوی یک سازمان بین المللی و قرار گرفتن اسم جشنواره در کنار کن، برلین و... نه تنها برای جشنواره جهانی فیلم فجر و برای سینما بلکه برای کشور آورده هایی خواهد داشت. به همین خاطر این اتفاق یک موفقیت ملی است و باید خشنود بود. من به سینمای ایران بابت کسب چنین موفقیتی در روزهای آغازین سی وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر تبریک می گویم.

مراقبت های ویژه برای استمرار
آنطور که برگزارکنندگان جشنواره می گویند جشنواره جهانی فیلم فجر طی چند سال از هفت خان سخت سنجش گذشته تا به این نقطه و جایگاه برسد. قرار گرفتن در جمع 15 جشنواره برتر رقابتی دنیا اتفاق فرخنده ای است اما همان طور که رضا میرکریمی و محمدمهدی عسگرپور در این روزها بارها تأکید کرده اند این اتفاق مسئولیت را سنگین تر می کند. به گفته اسفندیاری برای نگه داشتن این استاندارد و استمرار آن باید تلاش کرد: تمرکز جشنواره فیلم فجر همواره بر بهتر دیده شدن فیلم های ایرانی در جهان بوده است. شاید این یکی از ویژگی های جشنواره ما باشد که میهمانان خارجی اولویتشان دیدن فیلم های بیشتر از کشور خودمان است. باید تمام خصوصیاتی را که باعث شده جشنواره جهانی فیلم فجر در فهرست 15 جشنواره برتر دنیا قرار بگیرد حفظ کنیم؛ همچنان در انتخاب فیلم ها، انتخاب داورها، حضور میهمانان خارجی و... دقت کنیم. در تمام این سال ها سینماگران شناخته شده جهانی از مصطفی عقاد، فرانچسکو رزی، کوستا گاوراس، تئو آنجلوپولوس تا پل شریدر، الیور استون و... به جشنواره ما آمده اند. طبیعتاً باید برای حفظ استانداردها مراقبت های ویژه ای داشته باشیم.

او درباره جدایی بخش بین الملل از بخش ملی و تأثیر هویت مستقل جشنواره جهانی در بهتر دیده شدن می گوید: در دوره هایی که این دو جشنواره به صورت همزمان برگزار می شد، فعالیت های بخش بین الملل زیر سایه سینمای ایران و بخش ملی قرار داشت. آنقدر توجه به سینمای ملی زیاد بود که بخش بین الملل دیده نمی شد در حالی که جشنواره ما بازار درجه یکی دارد و فیلم های منطقه که در دیگر بازارهای جهانی فرصت حضور نداشتند، بازار جشنواره جهانی فیلم فجر را محل مناسبی برای عرضه می دانند. تفکیک این دو جشنواره باعث شد که ویژگی های بخش بین الملل بهتر دیده شود.
در همین راستا رضا میرکریمی دبیر سابق جشنواره جهانی فیلم فجر در گفت وگویی با ایسنا بر ضرورت تأسیس دبیرخانه ای با هویت حقوقی مستقل، به شکل انجمن و بنیاد تأکید کرده تا این روند دستخوش تغییرات و سیاست های موسمی نشود و ردیف بودجه مستقلی برای آن تعریف شود. به گفته او باقی ماندن در فهرست فیاپف، نیازمند تعریف یک حوزه راهبردی برای جشنواره در منطقه است و باید رویکرد منطقه ای جشنواره و انتقال تجربیات فیلمسازان منطقه آسیا مورد توجه ویژه قرار بگیرد.

به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ،سی وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر، از 5 تا 12 خرداد 1400 به دبیری محمدمهدی عسگرپور نویسنده، کارگردان و تهیه کننده سینما در تهران، در حال برگزاری است.

جشنواره جهانی فیلم فجر در در سی و هشتمین دوره خود توانست در فدراسیون جهانی انجمن های تهیه کنندگان فیلم (فیاپف)ثبت شود و در 9 بخش آثار راه یافته را برای مخاطبانش به نمایش بگذارد.

کد ویدیو
دانلود

فیلم اصلی

انتهای پیام/

محمد قنبری مدیر سینما مگامال در گفت وگو با خبرنگار برنا، درباره تغییر کاربری سالن های سینما اظهار داشت: تغییر کاربری موقت یا دائمی سینماها به دلیل عدم استقبال مردم از فیلم های سینمایی و عدم اکران فیلم های مناسب تصمیمی کاملاً اشتباه و غلط است. سینما یک محیط فرهنگی است و قرار است در آن اتفاقات فرهنگی رخ دهد و نباید اجازه دهیم که هر روز تعداد سالن ها کمتر شود یا اتفاقاتی غیر فرهنگی در آن رخ دهد.

قنبری خاطرنشان کرد: تا امروز تقریباً همه سینماها تعدیل نیرو داشته اند و نیروهای خود را به بیمه بیکاری معرفی کرده اند تا در این دوران بحرانی حداقل حقوقی داشته باشند. ما در سینما مگامال این کار را انجام نداده ایم که به نظرم اشتباه است. علاوه بر حقوق و دستمزد نیروهای سینما بحث شارژ و هزینه های جاری سینما نیز مطرح است که باید این هزینه ها هم به نحوی تأمین شوند.

او افزود: سینما مگامال از 26 اسفند ماه تعطیل است چرا که اطمینان داشتیم با فیلم های انتخاب شده برای نوروز هم اتفاقی رخ نمی دهد و همین شرایط سخت حکمفرما خواهد بود. با تغییر کاربری قطعاً مخالف هستم و اعتقاد دارم که سینما را به هر نحوی با فیلم های خارجی، تله تئاترها یا فیلم های جدیدی که سازمان سینمایی از آن ها باید حمایت کند، می توان زنده نگاه داشت اما متأسفانه نه تنها از هیچ یک از فیلم ها برای اکران حمایت چندانی صورت نگرفته بلکه هیچ یک از این ایده ها هم اجرایی نشده است.

مدیر سینما مگامال در ادامه درباره پخش مناظرات انتخاباتی در سینماها گفت: مناظرات انتخاباتی به نظر من در تلویزیون هم مخاطبی نخواهند داشت و قطعاً کسی حاضر نیست بلیت خریداری کند و به سینما بیاید تا مناظره انتخاباتی ببیند. کسانی که به سینما می آیند قصد سرگرمی و تفریح دارند اما مناظره های انتخاباتی هیچ یک از این جنبه های تفریحی و سرگرمی را ندارند. چنین تصمیمی کاملاً اشتباه است که نتیجه ای نخواهد داشت و قطعاً این ایده با شکست مواجه می شود.

قنبری در ادامه تأکید کرد: پیشنهاد من پخش بازی های فوتبال یورو 2020 است که سال گذشته به تعویق افتاد و به زودی برگزار می شود. این بازی ها قطعاً برای علاقه مندان به فوتبال که در کشور ما جمعیت زیادی هم هستند جذاب خواهد بود و با توجه به تجربیات قبلی در نمایش بازی های مهم فوتبال در سالن های سینما فکر می کنم این بازی ها هم مورد استقبال قرار بگیرند.

او در پایان افزود: پخش بازی های مقدماتی جام جهانی تیم ملی فوتبال کشورمان یا مسابقات حساس دو تیم پر طرفدار استقلال و پرسپولیس یا حتی پخش سریال های شبکه نمایش خانگی هم می تواند ایده هایی باشد که ممکن است نتیجه بخش و سازنده باشند.

وبگردی

استقلال و پرسپولیس بازی تلویزیون دستمزد یورو محمد قنبری سینما مگامال مناظرات انتخاباتی

گروه فرهنگ و هنر – شاید امروز برای خیلی از سینماروها، فیلم دیدن روی پرده نقره ای تبدیل به یک خاطره دور شده باشد. از روزی که کرونا وارد کشور شد، بسیاری از سینماها دیگر رنگ مخاطب را به خود ندیدند یا تنها با تماشاگرانی که به تعداد انگشتان یک دست می رسید آپارات هایشان را روشن کردند تا فقط چراغ سینما را روشن نگه دارند. اما حالا که نزدیک 15 ماه از ورود کرونا می گذرد و معلوم هم نیست که چه زمانی دست از سر ما برمی دارد، سالن های سینما در برزخ ادامه دادن یا رها کردن گرفتار شده اند.
از سال 1283 که اولین مکان های نمایش فیلم در کشور پا گرفت، ده ها سینمای بزرگ و کوچک با فیلم ها، آپارات خانه ها و آپاراتچی هایشان آمدند و رفتند، از بعضی هنوز نشانی مانده و بعضی دیگر تنها خاطره ای دور هستند که شاید به سختی نام شان را به خاطر بیاوریم. اما به هر روی با همه پستی و بلندی ها و با همه رکودها سینما داشت روزهای خوبی را تجربه می کرد، سالن های پر، سانس های فوق العاده و فروش قابل توجه. همه چیز خوب پیش می رفت. سینما رفتن به عادتی پرطرفدار بین جوانان تبدیل شده بود اما ناگهان ویروسی میکروسکوپی همه چیز را به هم ریخت. اسفند سال 98 اعلام شد ویروس کرونا که از چند وقت قبل تر در چین شیوع پیدا کرده بود، به کشور ما هم رسیده است. قدرت انتقال این ویروس چنان بود که ناگهان تمام تجمعات و فعالیت های جمعی تعطیل شدند. به همین دلیل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در همان اسفند ماه اعلام کرد که کلیه فعالیت های فرهنگی و هنری مانند سینما رفتن تا اطلاع ثانوی به حالت تعلیق درمی آید، تعلیقی که حدود 4 ماه طول کشید. اوایل همه امید داشتند با رعایت فاصله اجتماعی و قرنطینه های خانگی به زودی این ویروس از کشور رخت ببندد اما این طور نشد. راهکارهایی به به عنوان جایگزین سینما رفتن و برای از فراموش نشدن عادت سینما رفتن اندیشیده شده بود دائمی شدند و حالا پس از 15 ماه تقریبا گیشه ها را غبار گرفته است.
اکران آنلاین، یکی از همین راهکارهای موقت بود و گمان می رفت با باز شدن سینماها باز هم استقبال از پرده نقره ای صورت بگیرد. اما بعد از ماه ها تعطیلی و همچنین ترس از ابتلا به ویروس کرونا آن هم در محیط بسته دیگر جلب اعتماد مخاطبان برای حضور در سینماها به این راحتی ها هم نبود. مردمی که ماه ها به اکران آنلاین عادت کرده اند و فیلم ها را در قاب تلویزیون یا لپ تاپ می دیدند دیگر به سختی حاضر بودند به سینما برگردند. اینگونه بود که سینمای آنلاین با وجود فروش کمتری که به نسبت سالن های سینما داشت، باز هم انتخاب اول صاحبان فیلم ها شد.
با وجود تاکید زیادی که در یک سال و نیم گذشته بر رعایت پروتکل ها در سینماها و کم خطر بودن نسبت به بسیاری از مکان های تفریحی دیگر شده اما نبود مخاطب، خیلی از سینماها را به تعطیلی کشانده و البته آن تعدادی هم که همچنان باز هستند، شاید تعداد بلیت هایی که در روز می فروشند به کمتر از انگشتان یک دست برسد.
در تهران سینماهای قدیمی و شناخته شده ای همچنان تعطیل هستند که از بین آن ها به سینماها و پردیس های قدس، فلسطین، ایران، پایتخت، پیروزی، گلریز، عصر جدید، مرکزی، مگامال، زندگی، اریکه ایرانیان، شهرک، ارگ، سمرقند، راگا، تماشا، رازی، شمیران، دزاشیب، دهکده المپیک، هدیش، صبا، شکوفه و باغ کتاب می توان اشاره کرد.
البته برخی از این سینماها مشکلات غیرسینمایی هم دارند مثل گلریز که به خاطر مشکلات مالکیتی مدتی است پلمپ شده یا شهرک که پس از تبلیغ سانس خانوادگی و قلیان با تصمیم مدیرانش قرار است از چرخه اکران سینمایی خارج شده و به سالن هایی برای پخش فوتبال و سریال های شبکه نمایش خانوادگی به صورت اختصاصی و برای رونق فوت کورت های اطراف سالن ها تبدیل شود.
مگامال یکی از مجموعه هایی است که از اسفند 1399 فعالیت خود را آغاز نکرده و مدیرانش کفاف ندادن هزینه ها و نبود فیلم های خوب را دلیل اصلی بسته بودن سالن ها می دانند.
گفت وگو با بسیاری از مدیران این سینماها نشان می دهد که اصلی ترین دغدغه آن ها اکران فیلم خوب است که به نظر می رسد هیچ تهیه کننده ای حاضر به نمایش فیلم خود در این روزها نیست.
چندی پیش شورای صنفی نمایش از ورود فیلم گل به خودی به چرخه اکران خبر داد ولی هنوز خبری از نمایش این فیلم نیست و گفته شده شاید بعد از تعطیلات نیمه خرداد روی پرده رود. با این حال به نظر می رسد دست کم تا پایان انتخابات ریاست جمهوری، اتفاق جدیدی در اکران سینماها رخ ندهد و شاید در این مدت تعداد سینماهای خاموش بیشتر هم شود، چرا که برخی سینمادارها معتقدند تا پایان سال این روند ادامه خواهد داشت.
علی سرتیپی که مدیر چند مجموعه سینمایی در تهران است، درباره عدم بازگشایی سینماها گفت: بازگشایی سینما یک مسئله است و اینکه مردم از باز بودن سینماها اطلاع داشته باشند یک مسئله دیگر است. باید برای بازگشایی تبلیغات صورت گیرد، با شهرداری و صدا و سیما رایزنی شود تا مردم بدانند که با رعایت پروتکل ها سینماها دایر هستند. اگر قرار باشد دو درصد ظرفیت مجاز سینما هم پر نشود بازگشایی فایده ای ندارد، چرا که این کار دست کم باید هزینه های لحظه ای سینما را پوشش دهد. در شرایط اقتصادی فعلی هر بار که لامپی برای نمایش فیلم در سینما روشن می شود هزینه بسیار بالایی را تحمیل می کند و نمی توان در این وضعیت برای پنج نفر تماشاگر یک سالن سینما را باز نگه داشت.
همه این عوامل دست به دست هم دادند تا تقاضا برای تغییر کاربری سالن های سینما شتابی دوباره بگیرد. سال گذشته خبرهایی از تعطیلی و تغییر کاربری چند سینمای قدیمی و خاطره برانگیز تهران منتشر شد و در تمام ماه هایی که سینماها اجازه فعالیت نداشتند بر ایمن بودن شرایط و رعایت پروتکل ها در سالن ها تاکید می شد تا شاید مجوز باز شدن سینما ، سالن دارها را از ورشکستگی نجات دهد، اما وقتی در ابتدای سال 1400 و با شیوع موج چهارم ویروس کرونا دوباره سینماها تعطیل شده اند، تقاضا برای تغییر کاربری سالن های سینما بالا رفت. اعلام تعطیلی سینما عصر جدید تهران برای بررسی شرایط و تصمیم گیری در مورد آینده فعالیت این سینما یکی از مهم ترین خبرهایی بود که در همین رابطه منتشر شد، ضمن این که این اولین مورد نبود و مدتی قبل گفته شد که مدیران چند سینمای دیگر تهران هم برای تغییر کاربری درخواست داده اند. همچین از آن جا که تهیه کننده هایی که فیلمِ آماده اکران دارند ریسک نمایش فیلم های خود را در روزهای کرونایی کمتر به جان می خرند، باید ادامه این روند را انتظار داشت و نکته مهم این است که این مشکلات فقط مختص تهران نیست و سینماهای شهرهای دیگر که بیشتر آن ها زیرمجموعه موسسه بهمن سبز حوزه هنری هستند، وضع بهتری ندارند. در این باره محسن گرشاسبی، مدیر سینما بهمن اهواز، با اشاره به مشکلات عدیده در این سینما، گفته است: طی 30 سال خدمت این اولین بار است که می بینم سینما با چنین بحران و مشکلات عدیده ای مواجه می شود. در گذشته مشکلات و بحران های متفاوتی را به چشم دیده ام اما همیشه قابل حل بودند و این را که سینما تا به این حد در معرض نابودی قرار گیرد ندیده بودم. این اتفاقی است که هیچ گاه فکرش را نمی کردم روزی رخ دهد و متاسفانه می بینم که سینما در حال گذراندن روزهای سختی است که در تاریخ بی سابقه است.
او با بیان این که طی دو سال اخیر بسته شدن سینماها فشار جدی به عوامل اجرایی و پرسنل آن ها وارد کرده است، افزود: انتظار داریم مسئولان از ما حمایت کنند اما متاسفانه نمی دانم چرا آن ها هیچ اقدامی انجام نمی دهند. سینماها در حال از بین رفتن هستند و حتی پرسنل نیز دچار سردرگمی شده اند. متولیان امر که تصمیم گیرنده تعطیلی سینماها هستند باید به فکر پرسنل که تمام حق و حقوق شان از طریق فروش بلیت این مراکز تامین می شود باشند، چرا که وقتی سینماها تعطیل می شوند معیشت پرسنل سینماها نیز به خطر می افتد.
گرشاسبی همچنین به بازگشایی و بسته شدن سینماها در این ایام اشاره و بیان کرد: سینماها از ابتدای اپیدمی بسته و بعد در مقطعی یک ماهه بازگشایی شدند. متاسفانه با تبلیغات منفی که درباره سینماها شده مخاطبان این اماکن را بسیار پرخطر می دانند و حتی در دوران بازگشایی هم مراجعه کننده ای نداریم، به همین دلیل از دست اندرکاران، مسئولان و استاندار محترم خوزستان می خواهیم تا چاره ای برای رفع مشکلات عدیده سینماها بیاندیشند و بودجه ای را برای حل مشکلات سینماها درنظر بگیرند.
غلامرضا فرجی، نایب رییس انجمن سینماداران، نیز در این باره گفت: مالکان سالن های سینما در این مقطع کرونایی در شرایط بسیار سخت و دشواری قرار دارند و به دلیل هزینه بسیار بالای نگهداری از سالن ها مجبورند به دنبال تغییر کاربری باشند. آن ها در شرایط خاص تابع دستورات و همراهی ستاد کرونا بودند ولی با تعطیلات متمادی سینما انگیزه های خود را از دست دادند و اگرچه کمک و مساعدت شده ولی کفاف این همه هزینه نیست. هزینه انرژی، پرسنل، مالیات و بیمه بسیار زیاد است و دولت باید در بخش سرانه فرهنگ برای حفظ سینماهایی که نوستالژی مردم است مساعدت و سینما را به عنوان یکی از عناصر فرهنگی و مکانی که محل سرگرمی و تفریح جمعی خانواده ها بوده حمایت کند.
او ادامه داد: فروش یک میلیارد و 500 میلیونی نوروز برای سینما و فیلم ها فاجعه بود، لذا نیاز است که سینما و صاحبان آثار که بسیار متضرر شدند حمایت شوند و بخشی از ضرر و زیان ها جبران شود.
گرچه خبرهای اندکی درباره افتتاح سینماهای تازه هنوز هم منتشر می شود اما با چنین وضعیتی و با توجه به عدم تمایل تهیه کنندگان برای اکران فیزیکی فیلم ها و همچنین عدم حمایت های کافی دولتی شاید انتظار تحمل کردن شرایط توسط سینماداران، توقعی بیش از انتظار باشد.

ارسال دیدگاه
نام: ایمیل: دیدگاه:

.

قربانعلی تنگ شیر

منتقد سینما

سی وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر

جشنواره ای آرام و به دور از هیاهو

این دوره از جشنواره جهانی فیلم فجر با احتیاط و رعایت و بهره گیری از تجربیات جشنواره های قبلی شروع به کار کرد و جشنواره های سینمایی امکان تماشای سینما جهان و تعامل و گفتگو عمومی درباره اش را فراهم می سازنند البته برای علاقمندان جدی سینما. زیرا سینما هیچ وقت تعطیل نخواهد شد نه در بروز بیماریها و نه عوامل اقتصادی البته با رعایت نکات بهداشتی، زیرا مردم به سینما عشق می ورزنند. البته کرونا حقیقت تلخی است درکنار آن جنبه های فرهنگی انسان ها هم نباید نادیده گرفته شود چون جشنواره امسال جهانی شده است و جزو گروه الف قرار گرفته که باید به همه عوامل اجرایی آن تبریک گفت و این می تواند روی کیفیت سینمای ایران اثرگذار نیز باشد امسال یکی از زیبا ترین و گویاترین تیزر جشنواره ساخته شد با نمایشی از دماوند زیبا . انتخاب فیلم های امسال گویای یک آرامش به دور از هیاهو بوده با نداشتن افتتاحیه و احتمالا اختتامیه ،کاهش میهمانان و عوامل فیلم ها کاملا نمودار بوده و آقای عسگر پور توانسته با کنترل همه موارد تا حد زیادی نیازهای روحی روانی فرهنگی مخاطبان را با نمایش فیلم های به دور از سلیقه ها تامین کنند.زیرا مردم دوست دارند یکی از قشنگترین و بهترین لحظات زندگی خود را در سالنهای سینما به دست آورند بولتن روزانه الکترونیکی، نمایش به موقع فیلم ها و دفترچه راهنمای نمایش، از دیگر مزایای خوب این دوره جشنواره می باشد ،زیرا زندگی به شکل بی رحمانه ای کوتاه است. از فرصت جشنواره باید به خوبی استفاده کرد و با فرهنگ های مردم دنیا توسط همین فیلم ها آشنا شد و پند گرفت با تماشا مستند های خارجی ارزشمند زیرا چیزی بیشتر از تجربه زیستی را برای ما فراهم می کنند.

به گزارش سرویس فرهنگی و هنری شیرازه ، بیش از دو سال است که شیوع بیماری کرونا تعطیلی اصناف، ادارات، مشاغل مختلف را به همراه داشته است که فعالیت های فرهنگی و هنری نیز از این قائده مستثنی نیستند و حتی بیشتر از بقیه فعالیت ها ضربه جدی اقتصادی دیده اند.

شاید دولت تدابیری برای جبران این خسارات داشته، اما به گفته اصحاب هنر هنوز آن طور که باید به این موضوع پرداخته نشده است و برای همان دریافت اندک تسهیلات نیز کفش آهنین برای دویدن در ادارات می خواهد و صبر ایوب!

با وجود اینکه بازگشایی سینما ها با رعایت پروتکل های بهداشتی مانعی ندارد اما شاهد تعطیلی سینما ها هستیم که جای تامل و بررسی دارد.

برای پرداخت صحیح به این مشکلات هنرمندان و اصحاب سینما به گفتگو با بهروز مرامی معاون هنری و سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس پرداختیم.

شیرازه: باتوجه به کمرنگ شدن سینما ها در دوران کرونا، مردم دیگر رغبت حضور در سینما ها را ندارند، لذا آیا سینما ها بازگشایی خواهد شد؟

مرامی: بیماری کرونا نه تنها در کشور ما بلکه در تمام دنیا بر همه جنبه های زندگی مردم تاثیر گذاشته است و موجب تعطیلی و یا رکود کاری شده است. سالن های سینماها هم یکی از آنها می باشند.

براساس مصوبه فروردین ماه ستاد ملی مدیریت بیماری کرونا، سالن های سینما و سالن های نمایش از گروه شغلی سه به دو منتقل شدند و فعالیت این سالن ها در شرایط رنگ بندی نارنجی با رعایت پروتکل ها مجاز است، اما طبیعی هم هست که مردم فعلا برای رفتن به سینماها و اجراهای نمایشی – همانند بسیاری از فعالیت های زندگی خودشان- تمایل کمتری نشان دهند که اینهم یادمان باشد که سرانه تماشاگران سینما در ایران در شرایط عادی هم پایین است.

شیرازه: اداره کل ارشاد چه طرح های برای حل ایجاد رغبت و شور در مردم برای حضور در سینما ها دارد؟

مرامی: صرف مجاز بودن بودن فعالیت سینماها براساس مصوبه ستاد ملی و بازگشایی این فضاها یک بحث بوده و گردش کاری و مقرون به صرفه بودن فعالیت آنها برای مالکان سالنها یک مبحث دیگر است.

بازگشایی سینماها و فعالیت آنها تابع متغیرها و شرایطی است که در صورت تحقق و حضور آنها می توان به تداوم فعالیت امیدوار بود؛ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پیگیری لازم برای بازگشایی سالن های سینما را انجام داده اما بازگشایی سینماها نیاز به در اختیار گذاشتن فیلم از سوی صاحبان فیلم دارد.

اینکه صاحبان برخی فیلمهایی که انتظار پرفروش بودن آنها در گیشه می رفت، در حال حاضر تمایل کمتری به در اختیار گذاشتن فیلم های خود در این شرایط دارند خود مساله تعیین کننده ای است.

البته این رویکرد تنها به کشور ما اختصاص ندارد بلکه در کشوری مثل آمریکا هم صاحبان فیلم های پرهزینه از بیم شکست خوردن فیلم در گیشه، فیلم های خودشان را در اختیار سینماها قرار نمی دهند.

اگر قرار است مردم به سینما بروند، باید فیلم های خوبی هم برای نمایش روی پرده سینما وجود داشته باشد؛ جنبه دیگر اطمینان خاطر تماشاگران از رعایت پروتکل ها است که بخشی از آن مثل ماسک و رعایت بهداشت فردی بر عهده خود تماشاگران بوده و بخش دیگر آن که مربوط به رعایت پروتکل های سالن های سینما مثل رعایت فاصله گذاری و ضدعفونی نمودن سالن بر عهده مدیران سینما است که خوشبختانه مردم و مدیران سینما موارد را رعایت می کنند.

اما اگر به بخش اقتصادی مساله بازگردیم می بینیم که از یک سو، سالن های سینما با یک سوم ظرفیت خود فعالیت کنند و از سوی دیگر تهیه و تامین موارد ضد عفونی کننده برای صاحبان سالن های نمایش هزینه اضافه ای ایجاد می کند و این در حالیست که سایر هزینه ها همانند هزینه های حامل های انرژی، دستمزد کارکنان و استهلاک وسایل و تجهیزات از 30 تا 200 درصد افزایش داشته است.

وقتی سینما دار می بیند فیلم مناسبی برای اکران نیست، ضدعفونی باید انجام دهد و با ظرفیت اندک فعالیت کند با اجبار سینما را تعطیل می کند تا جلو ضرر بیشتر گرفته شود.

در این بین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تلاش خود را برای جلب موافقت صاحبان فیلم برای در اختیار گذاشتن فیلم های خود انجام داده است.

موافقت ستاد ملی مدیریت بیماری کرونا را در انتقال سالن های سینما از گروه 3 به گروه 2 انجام داده که در کنار آن بعضا یارانه هایی را (ولو اندک) به سالن های سینما ارایه نموده است.

شیرازه: در تهران طرحی آغاز شده که در برگزاری برنامه تئاتر با ظرفیت مشخص، بقیه هزینه صندلی را خود ارشاد تقبل می کند.

آیا این طرح در فارس اجرا شده؟ و اکنون تئاتر ها برگزار می شود؟

مرامی: این موضوع شامل همه استان های کشور می شود اما لازمه آن وجود اجراهای نمایشی است؛ یعنی باید نمایش اجرا شود و سپس گزارش را به مرکز هنرهای نمایشی ارسال نماییم تا آنها نیز به نوبه خود نسبت به واریز مابه التفاوت آن بخشی از ظرفیت صندلی هایی که به واسطه رعایت پروتکل ها به فروش نرفته اند، اقدام نمایند.

تاکنون فقط یک نفر برای اخذ مجوز اجرای تاتر مراجعه کرده که در حال پیگیری هستیم.

شیرازه: باتوجه به نزدیک شدن به تابستان و خنکی هوا در بعدظهر، طرح شما برای راه اندازی کنسرت های موسیقی برای حمایت از هنرمندان در فضای باز چیست؟

اجراهای زنده موسیقی یک مقوله ای هستند که تا بدین لحظه برای آنها تصمیم جدیدی گرفته نشده است؛ ولی آنچه که در پاسخ به پرسش شما می توانم بگویم این است که باید محل و فضایی روباز با حداقل گنجایش 1000 صندلی با رعایت فاصله گذاری را وجود داشته باشد.

متاسفانه چنین فضایی وجود ندارد؛ شاید به مواردی همچون وجود تجربه های سالهای گذشته که در آن کنسرت های موسیقی در باغ عفیف آباد و یا ورزشگاه ها اجرا می شد اشاره کنید که باید عرض کنم استفاده از این فضاها براساس مقررات با محدودیت و بعضا با ممنوعیت مواجه است.

البته موارد دیگری مثل هزینه گروه، هزینه رفت و برگشت و اقامت و موارد دیگر، موجب بالا رفتن قیمت بلیت می شود که به نوبه خود می تواند مانعی در برابر مجریان کنسرت ها از سوی دیگر استقبال مردم از اجراهای موسیقی شود.

شیرازه: هنرمندان نمی توانند از بیمه بیکاری استفاده کنند و تسهیلات وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی نیز جوابگوی معیشت هنرمندان، آموزشگاه داران و ... نیست؛ راهکار شما برای این موضوع چیست؟

مرامی: قبل از اینکه اشاره به کمک های انجام شده کنم باید بگویم بخشی از پاسخ در پرسش خودتان مستتر است و آن یعنی بهره مندی از بیمه بیکاری می باشد که باید شخص و یا کارفرمایی خودش و یا کارکنان زیر مجموعه خود را ابتدا بیمه کرده باشد تا بتوانند مشمول بیمه بیکاری شوند.

درصدی از مدیران بخش های فرهنگ وهنر (بدون اشاره به رقم درصد آن) تحت پوشش بیمه صندوق اعتباری هنرمندان هستند و بعضا نسبت به بیمه نمودن کارکنان خود اقدام نکرده بودند که همین مساله باعث می شود بسیاری از آنها مشمول بیمه بیکاری نشوند چون اساسا بیمه نبوده اند. سامانه تحفه اساسا ارتباطی به بیمه بیکاری ندارد.

سامانه تحفه صرفا سامانه ای است که به فعالان فرهنگ وهنر این امکان را می دهد از تسهیلات کم بهره استفاده کنند.

این را نیز نباید فراموش کنیم که آن بخشی از هنرمندان (از جمله فعالان قرآنی و اهالی رسانه) که تحت پوشش بیمه صندوق اعتباری هنر قرار دارند، نیمی از حق بیمه ماهیانه خود را خودشان پرداخت می کنند و نیمی دیگر از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پرداخت می شود.

شیرازه: طبق گفته ها، پروسه سنتی بروکراسی در اداره ارشاد برای دریافت وام و تسهیلات توسط هنرمندان زیاد است، راهکار سرعت بخشیدن به این موضوع چه می تواند باشد؟

مرامی: در اینکه فرایند اداری در کشور ما باوجود همه اقدام هایی که در رابطه با تسهیل و آسان سازی فرایندهای اداری انجام شده که در جای خود بسیار هم کارهای خوبی هستند، اما همچنان ناکافی است شکی ندارم و این شامل همه دستگاه ها و نهادهای اداری است.

آنچه در مورد سامانه تحفه به فرهنگ و ارشاد اسلامی مربوط می شود این است که آسانترین بخش در اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی انجام می شود؛ یعنی بررسی اولیه طرح ها و درخواست ها است.

این طرح ها اگر نواقصی نداشتند به بانک ارجاع داده می شود؛ اما آنچه که باعث کند شدن این فرایند می شود به دو مساله بازمی گردد، یکی عدم تکمیل و بارگذاری صحیح موارد خواسته شده از سوی متقاضیان بوده و دیگری شرایط پرداخت تسهیلات بانکی است.

همانطور که می دانید تسهیلات و یا همان وام ها مستقیما از سوی فرهنگ و ارشاداسلامی پرداخت نمی شود و شیوه کار به این صورت هست که متقاضیانی که مدارک آنها تکیمل است را باید به بانک عامل معرفی نماییم.

بانک عامل نیز برای تضمین بازگشت وام های پرداختی اسناد و مدارکی را مطالبه می کند که تامین آنها برای متقاضیان مشکل و یا امکان پذیر نیست.

در مورد منفی و یا مثبت این مساله قضاوتی نمی کنم چون بانک برای پرداخت تسهیلات مستنداتی برای تضمین بازگشت سرمایه خود مطالبه می کند که به دلیل عدم امکان تامین آنها، پرداخت تسهیلات با مانع مواجه می شود.

شیرازه: در هنر های تجسمی و موسیقی چه حمایتی از اوایل شیوع بیماری کرونا برای هنرمندان این بخش انجام شده است؟

مرامی: شاید بتوان گفت رشته هنرهای تجسمی و فعالان این حوزه بیشترین ضرر و زیان را دیده اند. چه در بخش آموزش و آموزشگاه های تجسمی و چه در بخش ارایه و عرضه آثار که از فعالیت های نگارخانه ها است.

فعالیت هایی در فضای مجازی انجام می شود که بخشی از جایگاه خالی آموزشگاه ها و نگارخانه ها را مرتفع می کند، اما خیلی از کارها را نمی توان از طریق فضای مجازی دنبال نمود.

در بحث آموزشگاه های موسیقی خوشبختانه ستاد استانی مدیریت بیماری کرونا با فعالیت کلاس های انفرادی در شهرهایی که از نظر شیوع بیماری کرونا نارنجی هستند، مشروط به رعایت شیوه نامه های بهداشتی موافقت نموده است.

حق بیمه سه ماهه نخست سالهای 99 و 1400 هنرمندان تحت پوشش صندوق اعتباری هنر، تقریبا بالغ بر یک میلیارد و 800 میلیون تومان پرداخت شده است.

به هزار و ششصد نفر از هنرمندان، فعالان فرهنگی، قرآنی و رسانه ای استان فارسی هنرکارت با موجودی یک و نیم میلیون تومان پرداخت شود که تا این لحظه به 600 نفر تعلق گرفته است.

میزان ضرر و زیان در قشر هنرمندان بسیار بالا می باشد و از سوی دیگر قصد براین نیست که بگوییم تمام وظیفه در برابر هنرمندان انجام داده شده است، لذا باید هنوز به مسئله هنرمندان پرداخته شود.

انتهای پیام/ح

سیدرضا صائمی منتقد و کارشناس سینما، معتقد است برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر ظرفیتی برای حل یکی از بزرگ ترین بحران های کنونی یعنی یأس و افسردگی است و روح دوباره ای را می تواند به کالبد سینما بدمد.

به گزارش سینماخانه و به نقل از ستاد خبری سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر، سیدرضا صائمی منتقد و کارشناس سینما که به تماشای تعدادی از فیلم های ایرانی و خارجی سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر نشسته است، درباره فیلم هلن ساخته آنتی یوکینن محصول مشترک فنلاند و استونی گفت: این فیلم داستان زندگی یک نقاش فنلاندی در سال های دهه 1920 را به تصویر می کشد، نقاشی با سبک شاید سوررئالیستی که فردی درون گراست و در رابطه عاطفی با یکی از هوادارانش که از او نیز جوان تر است، قرار می گیرد. این جریان، او را به یک چالش عاطفی دچار می کند و بر سبک کارش نیز تأثیر می گذارد و به دنبال ترک شدن از سوی او، دوباره به یک جریان بازگشت به خویشتن می رسد.

وی افزود: هلن ذیل فیلم های مبتنی بر اگزیستانسیالیستی قرار می گیرد و تأکید می کند آدم ها جوهره ای دارند که اگر به درستی کشف شود، جهان خود را در آن شکل می دهند و هرگاه در زندگی شکست بخورند، با تکیه بر همان جوهره، خود را بازسازی می کنند. فیلم، قاب بندی های فوق العاده ای داشت و متناسب با موضوع آن، یعنی نقاشی کمپوزوسیون هایی شبیه تابلوهای نقاشی بود.

این منتقد سینما درباره برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر در شرایط کرونا گفت: اگرچه شاید انگیزه سینماگران در این روزها کمتر باشد، اما همین برگزاری جشنواره فرصتی برای رفع شرایط افسردگی است. ما باید از هر ظرفیتی برای حل بحران ها استفاده کنیم و بزرگ ترین بحران ما در این روزها یأس و ناامیدی است. قرار گرفتن در فضای جشنواره ای، روحی در کالبد سینما می دمد اما شاید لازم است جشنواره از نظر محتوایی غنی تر باشد و از فیلم های جدیدتری که محدود به اروپای شرقی نباشد، دعوت کنیم.

صائمی عنوان کرد: همچنین مرمت فیلم های کلاسیک در جشنواره، ایده خیلی خوبی است. این پیشنهاد را هم دارم که جشنواره در مکان دیگری به دلیل شرایط شلوغی و طرح ترافیک برای حضور راحت تر مخاطبان و هنرمندان برگزار شود.

سی وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر از 5 تا 12 خرداد 1400 به دبیری محمدمهدی عسگرپور نویسنده، کارگردان و تهیه کننده سینما در تهران، در حال برگزاری است.

به گزارش گروه فرهنگ و هنر قدس آنلاین ، سامانه مدیریت فروش و اکران سینما (سمفا) اطلاعات فروش فیلم های در حال اکران در نخستین هفته خردادماه را براساس تعداد مخاطب هفته به روز کرد.

براساس گزارش این سامانه، پنج فیلم خورشید ، تک خال ، هفته ای یک بار آدم باش ، خون شد و لاله فیلم های منتخب اکران نوروزی 1400 بودند که میزان فروش آنها در ادامه ذکر شده است. علاوه بر اکران تازه فیلم مراسم تدفین کلاغ ها در گروه هنر و تجربه، باقی آثار از قبل در حال اکران بوده و با توجه به توقف فعالیت سینماها در ایام عید فطر اثر دیگری به جمع فیلم های اکران نوروزی اضافه نشد و سینماها در زمان بازگشایی همچنان با این آثار به اکران خود ادامه دادند.

در ادامه میزان فروش و تعداد مخاطبان یک هفته اخیر فیلم های نوروزی (از یکم الی هفتم خردادماه) سینماها آورده شده است.

بر اساس اطلاعات سامانه مدیریت فروش و اکران سینما (سمفا)، فیلم سینمایی هفته ای یک بار آدم باش به کارگردانی شهرام شاه حسینی با مجموع 4805 مخاطب به فروش کل964 میلیون ریال دست پیدا کرده است و فروش کل را به رقم 6 میلیارد و 677 میلیون ریال رسانده است.

همچنین فیلم سینمایی خورشید به کارگردانی مجیدی مجیدی با 4747 مخاطب در تهران و سایر استان ها به فروشی معادل 782 میلیون ریال و و با 596 سانس فروش یک میلیارد و 32 میلیون ریال را ثبت کرد و مجموع فروش این فیلم به 5 میلیارد و 998 میلیون ریال رسید.

تک خال به کارگردانی مجید مافی با در اختیار داشتن 3846 مخاطب در هفته اخیر توانست فروش 694 میلیون ریال را ثبت کند و مجموع فروش فیلم از ابتدای اکران تاکنون را با 736 سانس به رقمی معادل 4 میلیارد و 688 میلیون ریال برساند.

خون شد به کارگردانی مسعود کیمیایی با 714 مخاطب و 198 سانس از ابتدا تاکنون، طی هفته اخیر 148 میلیون ریال فروش را ثبت کرد و فروش کلی فیلم را یک میلیارد و 243 میلیون ریال رساند.

همچنین فیلم سینمایی لاله به کارگردانی اسدالله نیک نژاد با 591 مخاطب درمجموع سینمای تهران و شهرستان ها و مجموع 136 سانس 124 میلیون ریال فروش را ثبت کرد و فروش کلی فیلم را به 450 میلیون ریال رساند.

این 5 فیلم در تهران 5964 و سایر استان ها حدود 8739 مخاطب داشته و در مجموع 14703 نفر به تماشای این آثار نشسته اند که با توجه به آمارها این رقم نسبت به هفته گذشته افزایش یافته است.

همچنین این گزارش نشان می دهد مجموع فروش یک هفته ای تمام فیلم های در حال اکران رقمی معادل 3 میلیارد و 709 میلیون ریال با مجموع 17682 مخاطب و 3170 سانس بوده است.

به گزارش جهان نیوز به نقل از مشرق، برخی آثاری که در جشنواره جهانی فیلم فجر به نمایش درمی آیند، فیلم های مردود شده ای هستند که به جشنواره فیلم فجر اصلی(برگزار شده در بهمن ماه 1399) ارائه شده اند و به دلایل مختلف، عمدتا ضعف های ساختاری و محتوایی، پذیرفته نشده اند. فیلم شهربانو ساخته مریم بحرالعلومی که در این جشنواره به نمایش درآمد یکی از مردودی های جشنواره فیلم فجر است که از چند سکانس اولیه فیلم علت مردود شدن فیلم را دریافت.

شهربانو در جوانی همراه با همسرش (مجید) که صاحب یک اغذیه فروشی بوده به علت حمل مواد مخدر(تریاک) دستگیر و زندانی شده است و 12 سال از زندگی خود را در زندان گذارنده است و 2 روز مانده به شب عروسی فرزندش علیرضا (سامان صفاری) به صورت موقت از زندان آزاد شده تا شاهد مراسم او باشد و مجددا به زندان بازگردد.

شهربانو لبریز از باگ های فیلمنامه ای است. در واقع مخاطب متوجه نمی شود، همسر شهربانو، مجید، به چه دلیلی با وجود آنکه صاحب یک اغذیه فروشی است که می تواند زندگی قابل اعتنایی برای همسر و فرزندانش فراهم کند همراه وی دست به قاچاق مواد مخدر زده و برای این باگ فیلمنامه تا پایان ابهامات فیلم را چند برابر می کند. مجید همسر شربانو چرا همزمان خانه و مغازه اش را به صورت قولنامه ای واگذار کرده است؟ کارگردان سعی کرده، اثری مینی مالیستی بسازد اما تیشه به ریشه پیوندهای روایی خود زده است.

شهربانو فیلمی با حفره های داستانی فراوانی است که توضیحات قانع کننده برای این حفره ها در متن اثرش لحاظ نکرده است. به عنوان مثال شهربانو صاحب دختری به نام گلی است که با دختر کوچکش زندگی می کند و در طول فیلم علت جدایی این دختر شهربانو از همسرش وجه دیگری از ابهامات فیلم است.

دختر دیگر شهربانو که کاراکتر غایب فیلم است از صاحب کارش 40 میلیون تومان سرقت کرده و این پول را در اختیار پدرش قرار داده، پدری که توسط علیرضا از خانه اشان رانده شده است. وجه پر ابهام دیگر پدرآزاری توسط گلی و علیرضاست.

پدر گناه حمل مواد مخدر را نپذیرفته و مادر به خاطر این گناه به حبس طولانی رفته است اما دلیل عناد فرزندان با پدر وجه پوشیده دراماتیک فیلم محسوب می شود. فیلم شخصیت پدر و رعنا را به عنوان شخصیت های غایب استفاده می کند اما دلیل غیبت این شخصیت کارکردهای دراماتیک فیلم را دچار مخاطره می کند، در جایی که فیلم شخصیت های فرعی کمرنگ و بی اثری را برای پیشبرد روایت انتخاب کرده، حذف شخصیت های اصلی یعنی پدر و رعنا کارکردهای حسی فیلم را دچار مخاطره کرده است. به عنوان مثال اگر شخصیت فیروزه و منزل او را به عنوان توقفگاه شهربانو از فیلم حذف کنیم، هیچ لطمه چندانی به پیکره روایت وارد نمی شود.

مهمترین اشکال شهربانو این است که فاقد ساختار یکپارچه است. تشتت دراماتیک جان مایه فیلم را تحت الشعاع قرار می دهد و حذف شخصیت پدر و رعنا و استفاده از ویژگی شخصیت غایب در مورد این پرسوناژ نوعی، گنگی و سرگردانی را به ویژگی اصلی فیلم تبدیل می کند.

اما مهمترین اشکال را باید به سازندگان فیلم وارد دانست. فیلم محصول بنیاد سینمایی فارابی است و با حمایت این نهاد ساخته شده است. هدف اصلی سازندگان از ساخت این فیلم چه بوده و چه وجه تفاجری برای این سازمان تولید فیلم سینمایی دارد؟

آیا بنیاد سازمان سینمایی و شوراهای ناظر نزدیک به این سازمان، اشکالات بنیادین فیلمنامه را به درستی تحلیل کرده اند؟ فیلم داعیه حمایت از کانون خانواده را دارد اما آنچه روی پرده سینما می تواند مشاهده کرد، اثری ضد خانواده محسوب می شود و در میان سیاست گذاری کلان حاکمیتی ناظر به اموال عمومی که در اختیار این بنیاد است را چه می شود؟ چطور به چنین اثری که تمثیلی از نمایش پدربدکاره و فرزندانی است که راندن پدر اوج کنش گری فرزندان در مقابل اشتباه اوست، توسط نهاد سینمایی - نفتی حمایت می شود؟ اگر کمی نگرش و رویکرد پدرانه نسبت به محتوای آثار سینمایی در ارزش گذاری این بنیاد وجود داشت، ساخت فیلم شهربانو را باید به بخش خصوصی واگذار می کردند.

در واقع هیچ کمپانی دولتی را در هیچ کشوری در سراسر جهان نمی توان یافت که با سرمایه های مردمی، فیلم علیه مردم، مخصوصا علیه بنیاد خانواده را تولید کند و نکته جالب تر این است که این فیلم را در جشنواره بین المللی فجر به نمایش گذارد؟

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، شب گذشته فیلم "میجر" به نویسندگی و کارگردانی احسان عبدی پور روی پرده جشنواره جهانی فیلم فجر رفت؛ بازیگر نقش اول این فیلم، تهیه کنندگی اش را نیز برعهده دارد. قرار بود در جشنواره ملی فیلم فجر روی پرده برود که این امکان در این جشنواره فراهم شد.

به غیر از حمید فرخ نژاد که خود "میجر" داستان است بقیه بازیگران از استعدادها و هنرمندانِ خوب بوشهری بودند. داستان فیلم در بوشهر می گذرد؛ همان نقطه جغرافیایی که روایت های داستانی احسان عبدی پور را شکل می دهند و تشخص متمایزی به روایت هایش می دهد.

میجر اقتباسی از اتفاقات واقعی در بوشهر است که با نظرگاه احسان عبدی پور روایت شده است. سگِ ردیاب آلمانی و اسکله گمرک، داستان را وارد فضایی جذاب و دل انگیز می کند؛ شاید در کنارِ درامی که ناخودآگاه مخاطب را متوجه معضلاتی در آن دوردست ها می کند شیرینی برخی از "اکت ها" و "دیالوگ ها" لحظاتی مخاطب را به خنده وا می دارد.

بازی خوبِ حمید فرخ نژاد که مدت ها است از او در سینمای ایران خبری نیست و خودش می گوید بیشتر مشغولِ بازی در سریال های خانگی بوده و پیش از آن نامِ "میدان سرخ" ابراهیم ابراهیمیان می آید که او در این سریال به ایفای نقش پرداخته است. در کنار این بازیگر کاربلد سینما، بسیاری از هنرمندان خوب و مستعدِ بوشهری، خوش درخشیده اند.

احسان عبدی پور با سابقه ساخت فیلم های همسنگار، تنهای تنهای تنها، پاپ و تیک آف پا به سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر گذاشت. کارگردانی که همیشه با کارهایش مخاطبان را به دوردست ها و جنوبی ترین نقاط ایران می برد. در "میجر" هم چنین اتفاقی می افتد اما قدری محتوایی تر و دراماتیک تر!

در جریانِ تماشای فیلم "میجر" چند نکته به ذهن می رسد؛ قصه، قصه خوبی است؛ نسبتاً خوب پیش می رود و اصطلاحاً مخاطب خوابش نمی برد! ریتمِ خوبی دارد و واقعیت های کمدی اش درآمده است. مشکل جدّی در قاب بندی ها دارد؛ در جاهایی قاب بندی هایش اصلاً سینمایی نیست. در حالیکه دوربین می توانست بیشتر مخاطب را با اتسمفر شهر بوشهر همراه کند و نمای بازتری را در معرضِ نگاه قرار دهد.

بازیگران محلی اش خیلی بازیگران خوبی اند و خوب توانسته از آن ها بازی بگیرد. نکته مهم این است با وجود همه خوبی هایی که در بازی ها و درام است و اشکال فرمی که در قاب بندی ها دیده می شود. اما مشکل بزرگی که در "میجر" می بینیم احسان عبدی پور به واسطه نویسنده بودنش و ادبیات منحصر به فرد و لحنِ خاصِ را به دیالوگ همه شخصیت های داستانش، تسرّی می دهد.

در حالی که ما در فیلمنامه نویسی نمی توانیم یک نوع گرایش و لحن را به همه بازیگران و شخصیت هایمان تسرّی بدهیم. همه کاراکترها حکیمانه حرف می زنند در صورتیکه همه آدم ها در جهان واقعی، حکیمانه حرف نمی زنند. این از فانتزی های خاصِّ احسان عبدی پور است که البته اینجا خیلی زیاد وجود دارد.

اگرچه بد و بیراه گفتن در دیالوگ ها بسیار دیده می شود و شاید در زمره کارهایی قرار بگیرد که یک خانواده نتوانند در سینما در کنار هم به تماشای این فیلم بنشینند اما به تعبیرِ برخی، فضای طبقه ای که در قصه روایت می شود چنین ظرفیتی را به نویسنده و کارگردان می دهد چنین ادبیاتی را برگزیند. شاید از طریق این دیالوگ ها و احتمالاً حضور مؤثر حمید فرخ نژاد، قدری به فروشِ این فیلم کمک کند.

نکته ای که در هنگامِ تماشای "میجر" به ذهن می رسد چرا این فیلم در جشنواره ملی فجر به نمایش درنیامد؟ در میانِ فیلم هایی که شاید جای شان در جشنواره نبود و حتی در بخش هایی ضعف شان خیلی به چشم می خورد می توانست موفق تر باشد. به نظر می رسد این فیلم و حتی "صحنه زنی" می توانستند جزو ویترین جشنواره ملی فجر باشند تا جشنواره جهانی!

دست اندرکاران جشنواره جهانی فیلم فجر باید به سمتِ نمایش فیلم هایی بروند که افق های روشن تری داشته باشد؛ اگرچه فیلم "میجر" به لحاظ قهرمان سازی، توجه به دوردست ها، استفاده از استعدادهای بومی ما را به جهانی می برد که قابل ستایش است و از "شهربانو" دیدنی تر است؛ اما باز هم می توان در نوعِ چیدمان و انتخاب فیلم های سینمای ایران و عرضه آن ها به جشنواره های خارجی، رفتارِ اصولی تری داشته باشیم.

برای واکاوی بیشتر با احسان عبدی پور نویسنده و کارگردان فیلم هم همکلام شدیم؛ او درباره حضور "میجر" در جشنواره جهانی فیلم فجر گفت:

"انتظار نداشتم پذیرفته شود. معادلات را طوری می چینند که نمی دانم دست را چه کسی می چیند، چه کسی بازی می کند، به چه قصدی بازی می کند و این بازی چه قواعد و قوانینی دارد. این فرصت به وجود آمده که در این وانفسا، پرده ای شکل نمی گیرد در این پرده عریض یکی در میان بنشینند و فیلمم را تماشا کنند و این تنها دستاوردی است که می تواند داشته باشد و همین قدر برایم کفایت می کند و از این بابت خوشحالم و از این بابت تشکر هم می کنم و ناسپاسی هم نمی کنم."

وقتی درباره داستان "میجر" صحبت می کنیم، به عبارت جالبی اشاره دارد:

"این فیلم سفری است که با غیر این فیلم نمی شود آن را رفت. این تعریف امکان دارد شامل خیلی از فیلم های جهان بشود. اما حداقل سفری است که با هیچ قطار و هواپیمایی نمی شود رفت و با این فیلم می توان به لایه های زندگی آدم هایی رفت که در جغرافیای دوردستی که فوکوس روی آن ها نیست."

در ادامه این گفت وگو از او سؤال کردیم که بهتر نیست برخی از درام های تلخ در سینمای ایران به نمایش درآید تا تصویر وارونه ای از ایران و ایرانی در معرضِ نگاه مخاطبانی که خیلی با آداب و رسوم و خلقیات و نگاه مردم خوب و جامعه متمدن ایران آشنا نیستند، منعکس نشود؛ عبدی پور با نوعِ ادبیات قابل تأملی به این سؤال پاسخ داد:

"سوء تفاهمی که ما در داخل ایجاد می کنیم از هر چیزی که خارجی ها فکر می کنند بیشتر است؛ سوء تفاهمی که ما ایجاد می کنیم از هر آنچه آن ها فکر می کنند بیشتر است. شما در مملکتی زندگی می کنید که یک کاندید ریاست جمهوری که باید بشکن بزند دلش خوش باشد رقیبانش نیستند او می گوید که خیلی فاجعه است. در تاریخ ادبیات سیاسی جهان بی سابقه است بنابراین نگران هیچ سیاه نمایی از بیرون نباشیم."

حمید فرخ نژاد به عنوان تهیه کننده و بازیگر نقش اصلی این فیلم سینمایی تأکید کرد: واقعاً مدیون مردم بوشهریم؛ آنقدر مردم اصیل و درجه یک اند که خوشحالم این فیلم در بوشهر و آن فضای دل انگیز ساخته شد.

وقتی از او سؤال شد که مخاطب خارجی چقدر می تواند با فیلم "میجر" ارتباط برقرار کند گفت: نمی دانم! کار درست باشد و اتفاق درست ترسیم شده باشد با هر تماشاگری درست برقرار می کند و ما سعی کردیم این اتفاق بیفتد.

فرخ نژاد همچنین درباره تجربه حضور در سریال و تعطیلی کرونایی سینماها، خاطرنشان کرد: ما هم مثل بقیه بیشتر سریال کار کردیم؛ همین قدر که اوضاع سینما بد شد، سریال پا گرفته است.

در ادامه این سؤال را مطرح کردیم که "چه فکر می کردید و چه شد"؛ این جمله کنایه از حمایت هایی دارد که برخی از هنرمندان همچون او از ریاست جمهوری دولت یازدهم و دوازدهم مردم را سوق دادند تا به تدبیر و امید رأی بدهند. او این سؤال را بی پاسخ گذاشت.

انتهای پیام/

به گزارش برنا؛ احمد بهرامی کارگردان فیلم تحسین شده دشت خاموش که اولین اکران رسمی فیلم خود را در سی وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر، در ایران تجربه کرده است، با اعلام این موضوع که دوست داشت برای اولین بار فیلمش در ایران اکران شود، درخصوص دلایل عدم حضور این فیلم در جشنواره ملی فجر، به خبرنگار ستاد خبری جشنواره گفت: بنا به قوانین دست و پا گیری که متأسفانه در مدل برگزاری جشنواره ملی فیلم فجر وجود دارد، از آنجا که پروانه ساخت دشت خاموش ویدئویی بود، فیلم در فجر ملی پذیرفته نشد اما همان موقع جشنواره ونیز فیلم ما را پذیرفت و در آنجا اکران شد. اما خوشبختانه امسال جشنواره جهانی فیلم فجر چون آن قوانین را نداشت، فیلم را پذیرفت و خوشحالم که بالاخره بعد از یک سال، دشت خاموش در ایران اکران شد.

بهرامی که فیلمش در جشنواره های بین المللی با تحسین و جوایز متعددی روبرو شده، از بازخوردهای کارش در روزهای ابتدایی جشنواره جهانی فجر اعلام رضایت کرد و افزود: از روز نخستِ اکرانِ دشت خاموش در جشنواره، دوستانی که فیلم را تماشا کردند، از آن راضی بودند و برخی از دوستان هم گفتند که در دو روز ابتدایی، پرمخاطب ترین فیلم جشنواره بوده است. البته باتوجه به اینکه فیلم در جشنواره های دیگر هم همینطور بوده، این حجم از استقبال دور از انتظار نبود. هرچند مخاطب ایرانی خیلی سختگیرتر و جدی تر است و مطمئنم که نقدهای بینابین هم در مورد فیلم مطرح می شود که من از آن ها استقبال می کنم.

وی با اعلام این موضوع که برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر برای حیات سینما لازم بود، اضافه کرد: در همه جای دنیا مثل ونیز، چین، استرالیا، توکیو و... جشنواره ها برگزار شد و هیچ اتفاق بدی هم رخ نداد. در حال حاضر همه ما سوار مترو می شویم، به رستوران می رویم، مهمانی ها برقرار است، اگرچه می دانم که باید پروتکل ها را رعایت کنیم، اما این نباید باعث شود که تمام فعالیت هایمان را تعطیل کنیم. جشنواره هم از جنس همین فعالیت هاست که با حفظ پروتکل ها می توانیم آن را برگزار کنیم.

این کارگردان درخصوص تجربه تماشای فیلمش در سینماهای جشنواره جهانی فجر نیز افزود: من در سینما آزادی و در پردیس چارسو فیلم را دیدم و در هر دوجا، فضا خیلی شور و حال داشت. اکثر مردم هم از کار خوششان آمده بود و خیلی راحت با آن ارتباط گرفتند، اگرچه دشت خاموش واقعا فیلم سختی است.

احمد بهرامی در انتهای صحبت هایش از میزان علاقه اش به فیلم خود گفت: من در جشنواره امسال، برای هشتادویکمین بار این فیلم را دیدم و شاید الان خواننده هایتان بگویند که چقدر این آدم از خودراضی است! اما هربار تا انتهای فیلم در سالن می ایستم و کل کار را می بینم، آنقدر که فیلم را دوست دارم، نمی توانم از سالن بیرون بیایم.

سی وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر، از 5 تا 12 خرداد 1400 به دبیری محمدمهدی عسگرپور نویسنده، کارگردان و تهیه کننده سینما در تهران، در حال برگزاری است.

وبگردی

فیلم جشنواره سینما کارگردان حیات احمد بهرامی دشت خاموش

برنامه سینما معیار با موضوع بررسی حواشی بازگشایی سالن های سینما، در ارتباط تلفنی با محمدرضا صابری (دبیر و سخنگوی انجمن سینماداران و سینمادار) از شبکه رادیویی گفت و گو روی آنتن رفت.

محمدرضا صابری در گفتگوی تلفنی با برنامه سینما معیار گفت: در ایام قبل از کرونا مسئولان سازمان سینمایی برای تعطیلی یک ساعته ی سینما برخوردارهای قانونی را انجام می دادند.

وی افزود: سینماداری برای سازمان سینمایی ایران ارزش و اهمیتی ندارد.

این سینمادار با اشاره به این که بسته شدن درهای سینما دیگر برای کسی مهم نیست، عنوان کرد: در حال حاضر بیش از 30 درصد سینماهای کشور در حالت تعطیل و نیمه تعطیل هستند.

وی با اشاره به این که سینما کارکرد تفریحی دارد، توضیح داد: مردم با حضور در سالن های سینما نباید وضعیت سلامتی خود را خدشه دار کنند.

محمدرضا صابری با بیان این که بسیاری از سالن های تازه ساخت سینما استانداردهای لازم را ندارند، اظهار داشت: قبل از شیوع ویروس کرونا اکثر مال ها – مراکز فروش بزرگ و زنجیره ای – به دنبال سینماسازی بودند و امروز به دلیل عدم حمایت متولیان سینما در ایران رغبتی به این کار ندارند.

وی ادامه داد: مسئولان سازمان سینمایی باید تلاش کنند تا سرمایه گذاران حوزه سینما انگیزه لازم برای کار و سرمایه گذاری داشته باشند.

سخنگوی انجمن سینماداران با اشاره به این که سازمان سینمایی برای حمایت از قشرهای مختلفِ صنعت خود بودجه زیادی در اختیار ندارد، عنوان کرد: دولت کم ترین میزان بودجه و توجه را به حوزه فرهنگ به ویژه سینما معطوف کرده است.

وی افزود: در دوران شیوع ویروس کرونا و اعمال محدودیت ها سالن های سینما در مقایسه با سایر بخش های صنعت سینما در ایران بیشترین آسیب و ضرر را متحمل شدند.

محمدرضا صابری با اشاره به این که سالن های سینما به دنبال پول نیستند، گفت: اگر فیلم های سینمایی مورد حمایت قرار بگیرند، به اکران می رسند و سالن سینما به فعالیت خود ادامه می دهند.

وی با بیان این که فیلم خوب مخاطب را به سالن سینما می کشاند، توضیح داد: برخی از فیلم های خوب جشنواره فیلم فجر در سال 1399 در ساعت 9 صبح به اکران فوق العاده می رسیدند و مخاطب برای تماشای این فیلم ها به سالن سینما مراجعه می کرد.

دبیر انجمن سینماداران افزود: سازمان سینمایی با حمایت از چند فیلم سینمایی خوب و پرمخاطب می تواند به وضعیت بحرانی سالن های سینما بهبود ببخشد.

خبرنگار : سپهر نصیحتگر

کلمات کلیدی: #بازگشایی #سینما #کرونا

1399 تمامی حقوق سایت متعلق به صدای جمهوری اسلامی ایران است

خبرگزاری مهر - فرهنگ و اندیشه- مصطفی وثوق کیا: دنیای امروز، دنیای رسانه هاست و جریان مخابره اطلاعات به قدری زیاد شده که اگر رسانه ای خودش را به جریان پرسرعت تبادل اخبار و اطلاعات نرساند از یک جریان مهم جریانی جا می ماند. با اینکه امروز کار اصلی اطلاع رسانی و مخابره اخبار را شبکه ها و رسانه های اجتماعی انجام می دهند اما رسانه های رسمی یک کشور مثل رادیو، تلویزیون، روزنامه ها و خبرگزاری ها همچنان دارای رسمیت و اعتباری هستند که مورد رجوع بخش عمده ای از مردم هستند. منتها برای باقی ماندن چنین وجهه ای لازم است بازبینی هایی در قوانین و سیاستگذاری های کشورمان صورت بگیرد. به همین منظور با محمد خدادی، معاون امور مطبوعاتی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گفتگویی انجام دادیم. خدادی در کارنامه خود مسئولیت های رسانه ای متعددی از جمله عضویت در شورای مؤسس و سردبیری روزنامه ایران، مسئول دفتر خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران در دهلی نو مدیرکل اخبار بین الملل و عضویت در شورای خط مشی خبرگزاری جمهوری اسلامی دارد.

*در ابتدا می خواهم درباره برخوردی که با خبرنگار یک روزنامه در حین تهیه گزارش اتفاق افتاد صحبت کنیم. به نظر جنابعالی چگونه می توان چنین رفتارهایی را کنترل کرد؟

من بعد از اینکه متوجه این موضوع شدم چندین نوبت با آقای دکتر زالی صحبت کردم و ایشان هم بابت این اتفاق عذرخواهی کردند. هویت، وظایف و جایگاه خبرنگار مشخص است و این قشر همیشه هم در همه اتفاقات و حوادث حضور دارند ولی مشابه چنین برخوردهایی مستمر نبوده و در اکثریت قریب به اتفاق موارد همراهی داریم تا اینگونه برخوردها اما یکی از ضعف هایی که ما داریم این است که سازمان نظام خبرنگاری نداریم بنابراین، کارت خبرنگاری هم شاخص مدون و مشخصی ندارد و در نتیجه وقتی در یک موقعیتی کارت خبرنگاری نشان می دهیم هیچ ساز و کاری برایش وجود ندارد و معلوم نیست که میزان دسترسی خبرنگار تا چه حد است. این لایحه چندین بار در مجلس مطرح شد ولی به نتیجه نرسید. با وجود همه اینها برخورد فیزیکی به هیچ وجه قابل توجیه و قابل قبول نیست، به موازات آن سازمان نظام خبرنگاری هم اختلال دارد چون ما حدود 13 هزار رسانه داریم و اگر فقط برای هر رسانه دو کارت صادر شود چگونه می توان هویت تمام این خبرنگاران را مشخص و تایید کرد.

حدود پنج هزار خبرنگار بیمه شده در صندوق رسانه داریم آیا واقعاً این تعداد خبرنگار آزاد داریم؟ مشکل جریان رسانه در ایران، کمی شدنش است؛ همین موضوع یکی از دلایل و علل ناتوانی ما در حمایت از رسانه هاست. حمایت کردن و رسیدگی کردن به هزار یا دوهزار نفر شدنی است ولی رسیدگی به 33 هزار خبرنگار (28 هزار نفر برای اینترنت خبرنگاری ثبت نام کردند) خیلی کار سختی است

*چرا لایحه در مجلس ماند؟

ببینید خیلی از حرف هایی که زده می شود هم ایده آل است و هم خیلی قشنگ ولی امکانپذیر نیست. دوستان رسانه ای راجع به لایحه نکاتی را مطرح می کردند که قابل پیاده شدن نبود.

*در دوران کرونا بسیاری از رسانه ها اوضاع خوبی نداشتند و حتی برخی از رسانه ها تعطیل شدند، معاونت مطبوعاتی چه اقدامات حمایتی در این دوران برای رسانه ها انجام داد؟

در مدت کرونا ، معاونت مطبوعاتی اقدامات متعددی انجام داد، مهمترین اقدامش، علاوه بر امهال بیمه قرار دادن رسانه ها در گروه یک بود علاوه برآن دو وام در اختیار مدیران رسانه ها قرار گرفت. از طرفی یارانه مطبوعات غیردولتی 100 درصد و به آنها کمک شد.

*در خصوص حمایت صندوق هنر و سایت مشخصی که معاونت مطبوعاتی برای احراز خبرنگاران استفاده می کند به نظر کارشناس مربوطه از فضای خبرنگاری و رسانه ای دور است که این باعث مشکلات زیادی برای اهالی رسانه شده است. چرا این اتفاقات می افتد؟

همه رسانه های کشور باید کارمندانشان را بیمه کنند چون یکی از شرایط پرداختن یارانه به رسانه های غیردولتی این است که کارمندانشان را بیمه کرده باشند. در حال حاضر حدود پنج هزار خبرنگار بیمه شده در صندوق رسانه داریم آیا واقعاً این تعداد خبرنگار آزاد داریم؟ مشکل جریان رسانه در ایران، کمی شدنش است؛ همین موضوع یکی از دلایل و علل ناتوانی ما در حمایت از رسانه هاست. حمایت کردن و رسیدگی کردن به هزار یا دوهزار نفر شدنی است ولی رسیدگی به 33 هزار خبرنگار (28 هزار نفر برای اینترنت خبرنگاری ثبت نام کردند) خیلی کار سختی است. نزدیک به 400 روزنامه سراسری داریم که حدود 300 تعداد آن در حال فعالیت است، این درحالیست که کل تیراژ روزنامه های کشور یک میلیون عدد است.

خب شما نباید این عدد رسانه ها را واقعی کنید؟

اینکه این جریان کمی را نتوانستیم کیفی کنیم، مقصرش من به عنوان معاون مطبوعاتی هستم. یکی از کارهایی که در دوران مسئولیت بنده اتفاق افتاد ، اصلاح شیوه نامه مطبوعاتی بود به این ترتیب که رسانه هایی که منتشر می شوند حمایت شوند نه رسانه هایی که فقط یک اسم هستند. به همین دلیل هم توانستیم با 20 هزار تن کاغذ به جای 80 هزار تن کاغذ در دو سال حمایت رسانه ای داشته باشیم. سالیانه 40 میلیون دلار کاغذ وارد کشور می شود که در این دو سال می بایست 80 میلیون دلار کاغذ وارد می شد؛ ما این دو سال فقط 20 میلیون دلار یعنی حدود 20 هزار تن کاغذ وارد کشور کردیم. البته از ابتدای سال 1400 بحران کاغذ داریم و از این بابت نگران هستم. وزارت صمت و بانک مرکزی باید در این باره مساعدت کنند. رئیس جمهور و وزیر ارشاد هم دستور این مساعدت و تخصیص ارز 4200 تومانی را صادر کرده اند.

*البته حرف هایی هم مطرح بود در همین دوسال که برخی رسانه های چاپی کاغذ دولتی که از شما دریافت کردند در بازار آزاد با قیمت بالا فروختند؟

من گزارشی مبنی بر تخلف رسانه های بزرگ در فروش کاغذ دولتی که دریافت کرده بودند ندیدم، اما اگر مستنداتی در این باره وجود داشته باشد حتماً پیگیری می کنیم. در ضمن کاغذی که به رسانه ها دادیم همه نیاز آنها نبود و فقط بخشی از مصرف آنها را تامین کردیم. بسیاری از روزنامه های بزرگ خودشان جداگانه کاغذ وارد کردند. واقعیت این است که اقتصاد رسانه باید براساس عرضه و تقاضا باشد نه حمایت دولت، چون حمایت رسانه مثل سرم کمکی و موقت است نه همیشگی اما برخی رسانه ها پایه شان شده حمایت دولت. برای همین هم وضعیت رسانه های ما به جای اینکه عمیق باشد خیلی سطحی است و عمر رسانه های ما کوتاه. چون اصلاً فضای عرضه و تقاضا وجود ندارد. چرا؟ چون مهارت برخی از رسانه های ما دچاراختلال است. در زیرساخت و مقررات گذاری برای استفاده از ظرفیت جریان اطلاعات در مدل جدید رسانه ها دچار مشکل جدی هستیم و خیلی عقبیم. متاسفانه قوانین ما به روز نشده و هنوز مربوط به دهه های گذشته است. ضمن اینکه بحران کمی شدن رسانه ها را داریم و فکر کردیم هرچقدر تعداد رسانه ها بیشتر باشد قدرتمندتریم در حالی که قدرت و تاثیر رسانه به محتواست. البته ظاهراً این اتفاق فقط مربوط به فضای رسانه نیست و در همه حوزه ها این مشکل وجود دارد، مثلاً من شنیدم حدود 2200 دانشگاه در ایران وجود دارد. دلیلش هم این است که کمی گرایی دغدغه اصلی ما شده است در حالی که در اقتصاد مقاومتی باید دنبال کیفیت باشیم تا کمیت.

سه تا کار را شروع کردیم؛

رسانه هایی که سالهای سال فعال نبودند را لغو مجوز کردیم.

هرنوع حمایت از جمله یارانه کاغذ را به سمت رسانه هایی بردیم که منتشر می شود و فعالیت دارد.

برای دادن مجوز روزنامه و خبرگزاری محدودیت ایجاد کردیم.

در آینده هم می خواهیم به سمت ساختارسازی برویم. خبرگزاری، یعنی رسانه ای برای رسانه ها ولی خبرگزاری های ما عملاً سایت های بزرگ هستند در حالی که کارکرد خبرگزاری برای این است که رسانه های کوچک از آن سرویس بخرند ولی این طور نیست چون قانون دسترسی به اطلاعاتمان دچار اختلال است. علاقه ما در رسانه بیشتر از تولید علاقه به نشر و رسانه های ما هم مثل اقتصادمان خام فروش است.مهم ترین کارکرد اطلاعات دردنیای امروز، تخصصی شدن است چون انحصار اطلاعات دیگر معنی ندارد.

ما در دگردیسی قرار داریم که یکی از اجزای دگردیسی ساختارهای ماست که هیچ نسبتی با شبکه های اجتماعی ندارند. گذاشتن قاعده برای یکسری موضوعات مثل قاعده برای انتشار اخبار حوادث مهم است ولی اعمال آن مهم تر است. ما همین الان هم قاعده های بسیاری داریم ولی اعمال بسیاری از آنها امکانپذیر نیست بنابراین باید قواعدی تعیین کنیم که شدنی باشد

*درباره موضوع توزیع آگهی های دولتی، گاهی گلایه هایی می شنویم از روزنامه های غیر دولتی که معتقدند توزیع این آگهی ها ناعادلانه است و روزنامه های دولتی تعداد بیشتری آگهی می گیرند، آیا این چنین است؟

اینکه ما بگوییم که آگهی های تبلیغاتی ناعادلانه توزیع می شود یک حرف کلی است. آگهی های دولتی شیوه نامه ای دارد که روی سایت معاونت مطبوعاتی وجود دارد. سازمان بازرسی کل کشور، در آخرین گزارشی که برای من فرستاده است هیچ گونه انحراف یا خطایی را گزارش نکرده است. اما اگر کسی چنین خطایی را دید می تواند به معاونت گزارش دهد. یکی از اشکالات ما این است که کلیتی را به یک جزء تعمیم می دهیم در حالی که باید مختصات جزء دربیاید بنابراین شما اگر برای این حرفتان سندی داشتید می توانید ارائه دهید، بنده هم آمادگی پیگیری آن را دارم. سیاست ما تحت هیچ شرایطی معطوف به جریان های سیاسی راست و چپ یا اصولگرا و اصلاح طلب نبوده است.

*یکی از موضوعاتی که چند وقت پیش مطرح شد موضوع مکانیزه کردن و بروز شدن اطلاعات در معاونت مطبوعاتی بود این کار انجام شد؟

بله در حال حاضر سامانه مکانیزه شدن اطلاعات در معاونت مطبوعاتی فعال است.

*به عنوان سوال پایانی اینکه جامعه رسانه ای ما برای پوشش اخبار حوادث پروتکل و قوانین خاصی ندارد و همین موضوع آسیب های بسیاری به افکار عمومی می زند چون گاهی تصاویر و اخباری از یک حادثه منتشر می شود که صدمه روحی سنگینی به افراد جامعه می زند به نظر شما برای سرو سامان دادن به این موضوع چه باید کرد؟

ما در دهه 60 و 70 مهارت رسانه و برای همه شاخص ها تعاریفی داشتیم اما الان دیگر این شاخص ها کار نمی کند. چون انقلاب اطلاعات و تحولات لحظه ای آنقدر زیاد است که محتوا از آن جامانده است. من سال 1368 خبرنگار ایرنا در دهلی نو بودم سال 1372 که به ایران آمدم و در این چهار سال تنها تحولی که رخ داده بود کار با فکس بود ولی الان چطور؟ چهار ماه پیش کلاب هاس آمده است و چهار ماه دیگر هم ده ها اپلیکیشن و رسانه دیگری می آید. در گذشته ایرنا روزی 150- 200 خبر تولید می کرد اما الان یک شهروند تعداد زیادی خبر می گیرد و می فرستد لذا سرعت تکنولوژی و جاماندن محتوا یک بحران جهانی است. برای کنترل اخبار نیاز به بازخوانی داریم و این بازخوانی هم کار زمانبری است. ما در دگردیسی قرار داریم که یکی از اجزای دگردیسی ساختارهای ماست که هیچ نسبتی با شبکه های اجتماعی ندارند. گذاشتن قاعده برای یکسری موضوعات مثل قاعده برای انتشار اخبار حوادث مهم است ولی اعمال آن مهم تر است. ما همین الان هم قاعده های بسیاری داریم ولی اعمال بسیاری از آنها امکانپذیر نیست بنابراین باید قواعدی تعیین کنیم که شدنی باشد.

کد خبر 5221175

سارا فرجی

خبرگزاری فارس-گروه رسانه: میزگرد موج وارونه با موضوع نقش رسانه ها در انتخاب اصلح با مشارکت خبرگزاری فارس و رادیو گفت و گو برگزار شد. در این گفت وگو محمد خدادی معاون امور مطبوعاتی وزارت ارشاد اسلامی و علی مرادخانی کارشناس در این نشست حضور داشتند که متن آن در ادامه می آید:

**رسانه ها با تعریفی که امروز دارند. شبکه های اجتماعی و پلتفرم ها روزنامه و خبرگزاری ها بخش مهمی از رسانه هستند. به نظرتان چقدر می توانند تاثیر گذار باشند؟رسانه ها در قرن جدید قطعا خیلی اثرگذارتر از چیزهای دیگر هستند اما کارکردها تغییر کرده است. یعنی اگر در چند سال گذشته رسانه هایمان شیوه سنتی داشتند و به شکل سنتی پیش می رفتند در حال حاضر مقداری این کارکردها تغییر کرده است. رسانه در دسترس بیشتری قرار گرفته و هر آدمی خودش می تاند یک رسانه باشد و شکل های دسترسی به اطلاعات هم تغییر کرده است. اینها نکته های خیلی مهمی است که می توانیم نمونه هایش را هم در انتخابات اخیر آمریکا ببینیم. درباره توضیح این مسئله می توان گفت نقش رسانه هایی مثل توئیتر را نمی توانیم نادیده بگیریم که هر فردی با دسترسی به یک اکانت می تواند یک رسانه در اختیار داشته باشد و حالا اظهار نظر و جریان سازی می کند. تا جایی که توئیت های ترامپ رئیس جمهور وقت آمریکا آنقدر خطرساز می شود که توئیتر به عنوان دارنده این پلتفرم ترامپ را تهدید کرده و توئیت هایش را پاک می کند و کار به جایی می رسد که حسابش برای همیشه تعلیق می شود و این نشان می دهد کارکرد رسانه ها با شکل و شمایل جدید مقداری قواعد بازی را تغییر داده است.

یا اینکه بتوان گفت یک طورهایی در عصر سلطنت پلتفرم ها هستیم. اینکه توئیتر دسترسی ترامپ را برای همیشه بست و او را برای همیشه از داشتن حساب کاربری در توئیتر ممنوع کرد و این اتفاق عجیبی بود که پیش از این ندیده بودیم و از طرفی هم قدرت نرم افزارها و شبکه های اجتماعی و پلتفرم های تازه را دارد نشان می دهد. حالا می خواهم از این مدخل ورود کنم و از آقای دکتر خدادی بپرسم که نقش نو رسانه ها را در این روزهای هندسه رسانه ای کشور خودمان.

خدادی: جریان اطلاعات تفاوتی که پیدا کرده این است که در گذشته انحصار داشتیم یا در اختیار قدرتمندان بود یا ثروت مندان اما امروز هر فردی که تلفن همراه دارد قابلیت تولید پردازش و انتشار اطلاعات دارد و به همین میزان این ظرفیت باعث شده همه افرادی که نظر دارند امکان ابراز نظر را هم داشته باشند و این فرصت ابراز نظر نقش آنها را متفاوت کرده است.

لذا در این دگردیسی که در دنیا اتفاق افتاده است اولا شما با تنوع نظرها روبرو هستید و ثانیا با انبار شدن این نظرات روبرو هستید و ثالثا قدرتی که این نظرها در ایجاد مطالبه ایجاد کرده است. پس قدرت انتخاب بالا رفته و تصمیمات به راحتی قبل نیست. در گذشته شاید به اسم رای می دادند امروز آن اسم تنها کافی نیست و محتوا هم تعیین کننده است چون امروز قدرت اصلی قدرت محتوا است و قدرت اسم ها دیگر نیست.

** به تنوع نظرات و ایجاد مطالبه اشاره کردید فکر می کنید این نظرات و مطالبه ها در نتیجه انتخابات تاثیر می گذارد؟

خدادی: حتما همین طور است. آقای ترامپ همان آقای بوش است و آن موقع شبکه های اجتماعی نبود و امروز هست. لذا حلقه های پنهان آدم ها پیدا می شود. در گذشته شما اطلاعاتی از یک رئیس جمهور و از گذشته و سوابق و نظراتش نمی توانستید بدست آورید مگر اینکه خودش بخواهد یا یک ظرفیت قدرت مندی یا ظرفیتی که دارای امکانات فوق العاده ای بود این را نشر بدهد.

تازه چقدر می توانست نشر دهد؟ اگر از شبکه تلویزیونی می خواست پخش کند باید از آن شبکه اجازه می گرفت. چه کسی می توانست شبکه تلویزیونی در دنیا داشته باشد؟ قاعدتا باید قدرتی پشت سرش می بود و فلذا مردم عادی در این وسط منفعل بودند و نقش و سهمی نداشتند چه در تولید اطلاعات و چه در نشر. گیرنده ای هم نداشتند. الان نه تنها فرستنده هستند گیرنده هم هستند و این قابلیت فرستنده و گیرنده سرعتش چند برابر شده است؟

همیشه این را می گویم من خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی بودم در سال 68 در دهلی نو با تلکس به تهران خبر می فرستادم. چهار ساعت با ماهی پنج هزار دلار هزینه طول می کشید که یک صفحه خبر به تهران بفرستید. آنهم فقط متن، نه عکس و تصویر و صدا. اگر می خواستید تصویر بفرستید برای پنج دقیقه تصویر باید دو هزار دلار هزینه می کردید از یک محل مشخص آنهم باید ماهواره را رزرو می کردید.

طبیعتا امروز شما با یک گوشی تجمعی دیوایس دارید. من سفری رفتم بر حسب اتفاق به توکیو پکن و موسکو. خیلی برایم جالب بود آن زمان فیلمی از آقای ترامپ پخش شده بود که می رود در کشتی کج و موی یکی را با ماشین می زند و از هر کدام از راننده های این سه شهر پرسیدم گفتند که این فیلم را دیده اند آنهم در سه نقطه دنیا. لذا نگاه شما به یک موضوع باید نگاه متفاوتی باشد و مختصات گذشته قابل استفاده برای الان نیست و باید در محاسبات امروز ما هم تغییر کند.

** نمی شود این رسانه ها و رسانه های نوین و ابزارهای جدید نادیده گرفته شود. برخی ها قائلند به اینکه تهدیدهای این فضاها خیلی زیاد است و برخی هم قائلند به اینکه فرصت هایش به تهدیدهایش می چربد. می خواهم نظر شما را در این باره بدانم.

خدادی: تهدید و فرصت دو واژه ای است که شامل هر موضوعی می شود. من از شما سوالی می پرسم که اتومبیل فرصت است یا تهدید یا آب؟ شما نمی توانید یک پدیده و فرایند و محصول و تکنولوژی را اینطوری بگویید. انسان هم فرصت است هم تهدید هم آدم به دنیا می آورد و هم آدم می کشد. طبیعتا ار شما تعریفت مشخص باشد و با مختصاتت منطبق باشد و نسبتش یک نسبت منطقی باشد تبدیل به فرصت می شود.

** پس با شبه رسانه های بی نام و نشانی که مشغول پمپاژ دروغ و اخبار کذب هستند باید چه کار کنیم؟

خدادی: ببینید همان تعداد که در دنیا دزد وجود دارد در نقطه ای از عالم هست که دزد و بدی و کار خلاف نباشد؟ به همان نسبت هم شما شبه رسانه دارید. یعنی اساسا شبه رسانه ها مثل بقیه فرایندها هستند. مثل همه آنهایی هستند که اساسا بقایشان برکار خلاف و جعل است. کالای فیک در دنیا هست. چه کار می کنید این کالا فیک نباشد؟ استانداردش می کنید. راه استانداردش چیست؟ تعریفش را مشخص می کنید و نحوه داروی جعلی با داروی اصلی و تاریخ گذشته چیست؟ از جایی بخرید که استانداردش را تائید می کند. یعنی از داروخانه تهیه کنید.

طبیعی است کسی که از یک فضای گمنام و از خیابان قرصی را برمی دارد از بقالی می خرد، ممکن است قرص فاسد باشد. خبر هم باید منبعش معلوم باشد کسی که به محتوای بدون منبع خبر توجه می کند باید آمادگی این را هم داشته باشد که صدمات ناشی از این انتخاب خودش را بپذیرد و وظیفه حاکمیت هست که به مردم آموزش دهد که اساسا هر دارویی را برای هر درمانی مصرف نکند. البته در گذر زمان الان دارو حل شده است چرا؟ چون طول دوره بسیار زیادی را ما با این پدیده روبرو بودیم اما این در مورد اطلاعات که دوران بسیار جدیدی است که جامعه با آن درگیر است، هنوز این موضوع جا نیفتاده است و هنوز مردم در مورد سواد رسانه و اطلاع از نحوه استفاده از رسانه توجیه نشدند. اگر خاطرتان باشد تصادف ها در شروع آمدن اتومبیل چقدر زیاد بود و منجر به کشته شدن آدم ها می شد ؟ به دلیل کیفیت پایین ماشین ها و عدم مهارت راننده و ... الان طبیعتا صدماتش کمتر شده است.

** داریم به انتخابات نزدیک می شویم. همیشه بی سامانی فضای هندسه رسانه ای کشور باعث شده حرف و حدیث هایی درباره این موضوع زده شود. برای مثال ما سال 88 بود که موج جدی ای از توئیتر و تاثیرگذار در انتخابات آمد و این شبه رسانه در انتخابات بعدی هم آمد و در تلگرام و اینستاگرام هم ادامه پیدا کرد و الان هم همین ها وجود دارند و هم کلاب هاوس. بی سامانی در حکم رانی فضای مجازی به این معنی که همیشه ما از دیدن اینها غافلگیر می شویم. چطور می توانیم جلوی این ایستاد؟

خدادی: ببینید اولا نیازی به ایستادن نیست.

**نه، بالاخره مدیریت و اینککه غافلگیر نشویم چیزی نیست که عجیب باشد.

خدادی: ریشه مشکل های ما این است که اساسا همچنان به اسم ها بیشتر از محتوا تاکید داریم. همین الان تا الان افرادی که کاندید شدند اسم هایشان کاندید شده نه محتوا. مردم ما به دلیل آنچه که در گذشته بوده به اسم ها تاکید داشتند تصورشان این بوده که این آقا طرفدار این تفکر است و مردم هم به برنامه رای ندادند و عادت نکردند به برنامه. طبیعتا اگر شما به محتوا وارد شوید و چالش محتوا اتفاق بیفتد به این راحتی نمی توانید در محتوا فیک تولید کنید. چرا؟ چون شما می گویید نسخه علاج محیط زیست در ایران چیست؟ نسخه علاج فقر در ایران چیست؟ چرا؟ وقتی شما در مورد برنامه وارد شوید مسیر چالش ها تغییر می کند، سطح گفتمان فرق می کند و نوع آدم هایی که به میدان می آیند فرق می کند و به نوعی شما دارید به هندوانه در بسته رای می دهید. خب این که فایده ای ندارد. بله شما در یک روزی این فضا را داشتید اما امروز این فضا تغییر کرده است و به نوعی کارکرد رسانه باید به آنجایی برسد که تبیین برنامه ها را داشته باشد و تبیین محتوا. محتوا هم فقط بد گفتن نیست. چون ما فکر می کنیم نفی یکی قدرت ما است و اصلا چالش اصلی ما این است که نفی یک موضوع که ایراد گرفتند بگوییم نسخه شما برای اصلاحش چیست؟ خوب چی هست و ما چه کار کنیم خوب است؟ چون وقتی وارد نفی می شوید می گویید این سیاست خوب نیست و آن سیاست بد است. خب شما جای من بنشین و ببین کاغذ رسانه را چطور می خواهی توزیع کنید؟ اصلا با همین شبه رسانه ها شما بگو برنامه ات برای مقابله با شبه رسانه ها چیست؟ با جعل کذب سواستفاده شما نسخه و راهت چیست؟

** بعضی ها کلا می خواهند ببندند و بعضی ها کلا می خواهند باز بگذارند.

خدادی: نه اصلا دیگه دنیا از این حرف ها عبور کرده و این چیزها معنی ندارد. دنیای امروز متفاوت از گذشته نیست بلکه یک روز دیگر است. اساسا شما امروز در این دنیا آنچه می بینید تولید محتوا است. بیشترین کسی که در طول بیست سال گذشته به او حمله شده خدا رحمت کند حاج قاسم سلیمانی بوده است. تندترین حمله ها تندترین تهمت ها و کمترین کسی که حضور رسانه ای داشته حاج قاسم بوده و بیشترین حمایتی که مردم ایران به صورت یکپارچه در همه جناح ها داشتند حاج قاسم سلیمانی بوده است و قدرت او در محتوایش بود.

** توضیح می دهید.

خدادی: در گفتمانی که تولید می کرد.

** خب حاج قاسم که حضور رسانه ای شان خیلی کم بود.

خدادی: باشد آنی که می آمد بیرون قدرت محتوایش قدرتی بود که تاثیرگذار بود و آنچه که از ایشان می آمد. چون محتوایش منطبق بر عملش بود و یعنی ما به جای اینکه از اسم به محتوا برسیم از محتوا به اسم رسیدیم و داعش جمع شد و معلوم بود فرمانده اش چه کسی است. نکته این است. یعنی می خواهم بگویم آنجا که شما به قدرت گفتمان برسی و گفتمان ات منطبق بر واقعیت باشد نه بر بستر شعار. در بستر عمل باشد. در بستر عمل حقانیت خودش را اثبات می کند ولو اینکه مورد حمله شبه رسانه قرار بگیرد. حجم تعداد اعلام یک موضوع که قدرت یک موضوع نیست. اینکه شما هر روز سخنرانی کنی هر روز اظهار نظرو گفت و گو کنی و نظریه دهی. اگر شما کم بگی و کم ات منطبق بر واقعیت باشد و این واقعیت ملموس باشد آنجا به اثر می رسی.

** با توجه به شرایطی که وجود دارد و شبه رسانه هایی که حالا هم در داخل و خارج کشور فعالیت دارند و فضای افکار عمومی را در دست خودشان گرفتند. شما فکر می کنید رسانه ها و مطبوعات رسمی هنوز می توانند به انتخابات ما کمک کنند و به مسیری که طی می کند؟

خدادی: اساسا امروز محل نشر دیگر قدرت نشر نیست و محتوای نشر قدرت نشر است. اگر مطلب به درد بخوری باشد چه در رسانه های رسمی و چه در رسانه های غیر رسمی چه با شناسنامه و چه بی شناسنامه برود اثر خودش را خواهد داشت. اگر این محتوا فاقد ارزش خبری و ارزش اطلاعاتی باشد در هر جا که باشد به ضد خودش تبدیل می شود. نمونه ای زیادی هم در جامعه داریم. در اسفند 98 چه حجمی از شایعه و اظهار نظر و پدیده های عجیب و غریبی که توسط افراد متفاوت یا حتی متخصصینی که آمدند اما به زودی این ماجرا حذف شد. چه کسانی توانستند جواب دهند؟ آنجایی که اطلاعات بود. یعنی امروز تلاقی اصلی دنیا به قدرت محتوا است و مخاطب انتخاب کننده است ولو اینکه در کوتاه مدت فریب بخورد. لذا در جریان انتخابات آنچه که امروز تفاوت دارد با دیروز این است که امروز دیگر گفت و گو بر اساس اسم نیست، بر اساس محتوا است.

** یعنی این دوره متفاوت است از ادوار قبل به این دلیل که فرمودید؟

خدادی: بله. برای اینکه شما ظرفیت های بسترهای تولید محتوا و نشر اطلاعات را قیاس کنید با آخرین دوره که 96 باشد.

** آخه در فرمایشات قبلی تان فرمودید مردم هنوز دنبال اسم هستند نه محتوا.

خدادی: نگفتم دنبال اسم هستند گفتم این تفاوتی است که اتفاق افتاده است. اولا که من نمی توانم معلوم کنم. سوالی می پرسم حجم اطلاعاتی که مردم در شبانه روز می خوانند به نسبت پنج سال پیش بیشتر شده است یا نه؟

** ده برابر شده است.

خدادی: بسترهایی که امروز از نظر سرعت، ظرفیت و تنوع بسترها وجود دارد، بیشتر شده یا کمتر شده؟

** بیشتر شده.

خدادی: کنش گری مردم در موضوعات و بیان و اظهار نظر بیشتر شده یا کمتر؟

**بیشتر. البته برخی ها می گویند عمق مردم هم به همین نسبت کمتر شده است.

خدادی: آن یک بحث دیگر است. اما حرفم اینجا است که قدرت انتخاب مردم در سه لایه افزایش پیدا کرده است. در لایه محتوا، محتوا به صورت عام، در تخصص موضوعات چون موضوع ها تخصصی شده است. یعنی وقتی شما امروز درباره موضوعی صحبت می کنید قدرت اینکه شما سریع ببینید که این چیست؟ و ... این دسترسی را بیشتر کرده است. حالا با ظرفیت هوش مصنوعی و پلتفرم های عجیب و غریبی که آمده انواع و اقسام. نکته سوم تنوع موضوعات است. در گذشته دغدغه مردم حول و حوش دو سه موضوع می گشت اما امروز در مورد چند موضوع می گردد.

** شاید بخشی از این به آگاهی بیشتری که اتفاق افتاده است مربوط می شود.

خدادی: بله ما واقعیت هایی در جامعه داریم که مثل سِیلی می ماند که همه را با خودش می برد. آقای معاون وزیر ارشاد یا می تواند در برابر این خودش را به روز کند یا نه حذف می شود. یک روزی در خبرگزاری جمهوری اسلامی پُستی به نام آشپز داشتیم و غذای خبرگزاری را در همان جا می پختند و پُست دیگری به نام راننده داشتیم و تمام دستگاه ها تعمیرگاه داشتند و روغن ماشین را خودشان انجام می دادند و حتی کارواش داشتند. آیا چنین چیزی الان معنا دارد؟

** نه.

خدادی: اصلا معنا دارد؟ اینها کلا حذف شدند و رفتند. شما امروز به جایی رسیدید که اتاق خبر به معنای اتاق خبر شاید خیلی نیازی نداشته باشید. شما الان ضبط خبرنگاری با خودتان جایی می برید؟

** دورکاری نشان داد خیلی چیزهای متفاوت تری هم داریم.

خدادی: نه این به خاطر اینکه ما با دنیای دیگری مواجهیم و باید مختصات دنیای جدید را بپذیریم چون انتخابی برای ما نیست که می خواهیم یا نمی خواهیم.

** شما گفتید مردم محتوا را گزینش می کنند. تصور بفرمائید من امروز یک کلیپ یک دقیقه ای درست می کنم علیه شخص شما و شما را به انوع و اقسام فسادهای اقتصادی متهم می کنم بدون ذره ای سند و مدرک و این کلیپ را در شبکه های اجتماعی نشر می دهم و چون حالت افشاگرانه دارد و مگو است در بین مردم دیده می شود. حالا آبروی شما بی دلیل می رود. برگردیم به انتخابات. یک جایی می رسیم که توئیتر تصمیم می گیرد ترامپ را محدود کند. در این گزینش شما هیچ نقشی از دولت نمی بینید؟

خدادی: چرا. اولا که این خودش یک آسیب است.

** بله آسیب است. حاکمیت در هر جای دنیا نباید کاری بکند؟

خدادی: قطعا باید کاری بکند. مگر شما می توانید خودرویی را وارد کنید و مقررات راهنمایی رانندگی نگذارید و به ماشین پلاک ندهید.

**ولی در فضای مجازی دارند این کار را می کنند.

خدادی: ماشین نزدیک به یک قرن است که دارد می آید و می رود. یادتان است یک زمانی تصادف که می شد مردم از ماشین پیاده می شدند و همدیگر را می زدند چون آن زمان بیمه شخص ثالث نه فرهنگش بود نه بسترش. یعنی تصادف مواجه بود با برخورد فیزیکی و الان دیگر این چیزها را نمی بینید. چرا؟ چون هم تصادف در خیابان کم شده و کسی کسی را زیر نمی گیرد و در خیابان چقدر آدم ها زیر ماشین می رفتند و کشته می شدند چون ترمز خوب نبود. حالا اگر تصادف می کرد مقررات جواب نمی داد و تازه اگر هم جواب می داد همه نداشتند. الان به مرور زمان این اتفاق به گونه ای رقم خورده است که هم امنیت ماشین بالا رفته و هم مقررات کامل شده و هم زیرساخت ها کامل شده و هم سواد رانندگی افزایش پیدا کرده تا تصادف ها کاهش پیدا کند. ما با دنیای جدیدی روبرو هستیم که هر روز یک تغییری در آن هست. ماشین های بی ترمزی در اختیار افرادی قرار گرفته است که خیلی ها ترمز و پدال و گاز را هم نمی دانند و فقط گاز دادن را بلدند. در این دنیا طبیعتا نه مقررات ما کامل است و نه زیرساخت های ما کامل است نه ابزارمان کامل است و نه سواد و فرهنگش وجود دارد. اولا که مقررات حداقلی روز به روز گذاشته می شود و همین الان شما مواجهید با دادسرای رسانه دادسرای جرایم یارانه ای و افراد می توانند بروند شکاست کنند و اعاده حیثیت کنند.

** آن که آن سر بردار است.

خدادی: ما همین را هم در گذشته نداشتیم و تازه دارد مقررات می شود. پلتفرم ها باید پاسخ گو باشند و قبلا وجود نداشته و الان روز به روز دارد این مقررات آماده می شود و نوشته می شود و محدودیت گذاشته می شود. نکته سوم مردم نسبت به مسائل و موضوعات سواد نداشتند و طرف فقط موبایل را می گرفت و هر کاری می خواست می کرد.

** الان فکر می کنید بحث سوادی که به آن اشاره کردید اتفاق افتاده است؟

خدادی: نه نه ابدا. ما با یک انقلاب اطلاعات و تکنولوژی روبرو بودیم. من سال 72 از هند برگشتم و با تلکس خبر می فرستادم. شما ببینید در طول این نزدیک به سی سال چه اتفاقی افتاده است؟ یادم است چهار سال رفتم هند و آمدم فکس آمده بود. آنهم فکسی بود که اصلا استفاده نمی شد چون تلفن ها قابلیت استفاده از فکس را نداشتند.

**فیلم هایی که در دهه 50 قرن 19 ساخته می شد درباره سال 2000 میلادی و داشتند 50 سال بعد را پیش بینی می کردند. الان که نگاه می کنید از تصورتان قدیم هم جلوتر است.

خدادی: من دارم می گویم که در سال 72 هنوز تلکس بود و به زبان فارسی نمی توانستیم بنویسیم و باید انگلیسی می نوشتیم. بعد پانچ بود و نوار گرفته می شد. شما تصویر کنید در چهار سال فکس آمده بود. من از شما سوال می کنم در سه ماه گذشته کلاب هاوس آمده.

** چقدر هم تاثیر گذاشته است.

خدادی: نه طبیعی است. تازه این در ایران است. تحولات تکنولوژی بومی شده است. شما در ایران می بینید یکسری نرم افزار است و در افغانستان می بینید فیسبوک استفاده می کنند و در شبه قاره واتس آپ و در چین وی چت و ... می خواهم بگویم شما در دنیای متفاوتی انتظار نداشته باشیم که حالا به سرعتی که این تکنولوژی رفت سوادش هم بیاید. حالا جالب است جامعه ای که کار خبری می کردند در آن ایام چند نفر بودند؟

**خیلی کم بودند.

خدادی: چند رسانه ما در ایران کلا داشتیم؟

** اصلا خیلی از این رسانه ها نبودند.

خدادی: نه اصلا سوال می کنم چند درصد جمعیت با اطلاعات و اخبار در تولیدش سر و کار داشتند؟ می توانید بگویید یک درصد. کمتر از یک درصد. امروز با اطلاعات و اخبار چند درصد سر و کار دارند؟ نود درصد.

**اصلا خبرگزاری فارس قسمتی دارد که می گوید مردم شما اگر حرفی دارید به ما بزنید یعنی انقدر فرق کرده است.

خدادی: من اغلب رسانه های دنیا را در دوره های مختلف دیدم. بزرگترین بنگاه خبری دنیا چه کار می کند؟ جمع آوری پردازش و انتشار. یک خانم خانه دار وقتی همه کارهای خانه را انجام می دهد و وقتی دارد استراحت می کند یکسری اطلاعات جمع کرده و کم و زیاد می کند و برای یک نفر دیگر می فرستد. کجایش فرقی نمی کند.

** سطحش فرق می کند.

خدادی: نه خب اگر محتوا داشته باشد منفجر می کند.

** کار پلتفرم ها است دیگر.

خدادی: نه نه. قدرت انتشار اطلاعات به محتوای اطلاعات است نه به محل نشر. این نیست که اگر شما یک محتوایی را از شبکه یک پخش کردید همه می بینند و اگر شما محتوای خوب داشتید و از شبکه یک پخش نکردید کسی نمی بیند.اصلا همچین چیزی نیست.

** خیلی وقت ها فیلم های بی کیفیتی که توسط شهروندان عادی اتفاقی گرفته شده تکان دهنده می شود و اتفاقات بزرگی را در جهان رقم می زند.

خدادی: نکته ای که وجود دارد این است که بدانیم اولا آداب هر چیزی باعث بهای آن موضوع می شود. چرا حالا آداب این دچار مخاطره ما می شود؟ اولین مشکلش سرعتش است و تا وقتی تو می ری یاد بگیری این چی هست و باید چه کار کنی. شروع هر پدیده ای با موجی از تناقض مواجه است. شما در شروع کرونا چی بخوریم چی بپوشیم کجا بریم و ... همه تناقش داشت. کم کم آدابش مشخص شد و هنوز هم در جاهایی مواجهیم. ما انتظار نداشته باشیم حالا که شبکه های اجتماعی آمد ظرف کمتر از شش ماه سواد رسانه ای بیاید و پنج ماه بعد مقرراتش بیاید و هفت ماه بعد همه بنشینند در قاعده و دزد و خطاکار و سواستفاده کن مشخص شود. در شروع کرونا طرف داشت داروی الکی را به نام داروی کرونا جعل می کرد و بازداشت هم شد.

** آقای خدادی اتفاقا نکته دقیقی فرمودید. ما مفهوم انتزاعی داریم به نام سواد رسانه. حالا به قول شما یک حد زیادی از آن مانده و تکمیل می شود. یک ماه دیگر انتخابات ریاست جمهوری مان است. در این عصر سرگردانی میان پلتفرم ها و خبرهای جعلی و واقعی، مردم چه کار کنند که بتوانند خبر درست را تشخیص دهند؟

خدادی: مهم ترین عنصر در یک اطلاعات، منبع اطلاعات است. شما هر آب و هر غذایی را می خورید؟ هر قرصی را از روی زمین و یا از هر مغازه ای می خرید؟ قطعا به دنبال این هستید که مطمئن شوید این محل مرجع اطلاعات هست. ما سه کار باید بکنیم یکی اینکه رسانه هایمان شناسنامه دار شوند، شناسنامه نه به معنای اجازه به معنای پلاک ماشین که معلوم شود این حرف را چه کسی می زند. که مسئولیت گفت و گو و اظهارات متوجه فرد شود و پاسخگویی ایجاد کند. نکته دوم ما برسیم به چهارچوب و قواعدی که امکان استفاده از آن را فراهم کند. نکته سوم که از این دو مهم تر است اینکه اساسا سعی کنیم چه به عنوان فرستنده گوینده شنونده قواعد بازی را رعایت کنیم. نمی شود که شما در زمین فوتبال بازی کنید به عنوان بازیکن یا مربی یا تماشاچی و قواعد این را در نظر نگیری که یک زمینی است و یازده نفر این سمت و یازده نفر آن سمت هستند و یک دروازه این سمت و یکی آن سمت و یک توپ هم هست. شما تماشاگر فوتبالی و سنگ بیندازی وسط زمین. دوست دارند دیگر. بازیکنی می گوید می خواهم توی دروازه خودم گل بزنم. نمی شود! باید قوانینی را بپذیرید اگر می خواهید فوتبال بازی کنید و فوتبال ببینید.

اگر می خواهی در یک جامعه تضارب آرا داشته باشید و در مقطع ریاست جمهوری به نتیجه برسی، توصیه ایران برایت مهم است و اساسا می خواهی اصلح انتخاب کنی که اگر نکنی خودت ضرر می کنی. اولا باید این را متوجه شوید که شما برای آینده خودت سهم داری و نیایی دچار خطا شوی و فکر نکنی نیامدنت در انتخابات به معنای حل مشکل است. نیامدن در انتخابات هر جوری که نگاه کنی ضرر است.

** الان یکسری رسانه های خارجی نشین دارند تلاش می کنند سطح مشارکت در انتخابات را به پایین ترین حد برسانند.

خدادی: شما باید ببینید پول این رسانه را برای چه می دهند؟ و شما نباید انتظار داشته باشید که یک کشوری پول بدهد و در کشور دیگری به زبان شما برای شما رسانه درست کنند و به نفع شما کار کند؟ برای چی باید این کار را بکنند؟

** اصلا معلوم است که طرف دارد پول خرج می کند که تاثیر خودش را بگذارد.

خدادی: اصلا من می پرسم هزینه ای که یک تلویزیون دارد در یک ماه چقدر است و چرا این هزینه را انجام می دهد و دلش برای چه کسی می سوزد؟

** یک بخشی اش برمی گردد به سو استفاده از عدم سواد رسانه ای که در کشور ما هست و می دانند بخشی از جامعه به حد اسانداردی که شما به آن اشاره کردید نرسیدند.

خدادی: طبیعی است ما نمی توانیم بگوییم آنها مطلب پخش نکنند و پول نگذارند. ما باید رفتارمان طوری باشد که مردم به ما اعتماد کنند و به من مسئول اعتماد کنند و تلاشم را بکنم که مردم به من اعتماد کنند. نمونه هم داشتیم و حاج قاسم سلیمانی نظامی و پاسدار بوده است و روزی که به شهادت رسید مردم به تقاضای کسی مردم نیامدند تشییع. مردم به خاطر عملکردش آمدند. پس نمی شود عمل ثواب کنی و مردم خطا تصور کنند.

** حتی اگر همه رسانه های خارجی بسیج شوند تا این ماجرا را وارونه جلوه دهند.

خدادی: بالاترین حجم خبر منفی حاج قاسم سلیمانی و کمترین حضور تبلیغی حاج قاسم سلیمانی بود.

** اما بیشترین حضور مردمی برای او هم باز حاج قاسم بود.

خدادی: این مدلی است که ما می توانیم به عنوان یک مدل رسانه ای در نظر بگیریم که من یک کاری کنم که مردم به من اعتماد کنند. تو وقتی می شوی کاندید ریاست جمهوری انتظار نداشته باش به اسمت رای بدهم و برو حرفی بزن و محتوایی تولید کن که واقع بینانه باشد و شعار هم ندهد. به اضافه اینکه سیزدهمین دوره انتخابات است و مردم ما دوازده بار امتحان پس دادند. مردم قدرت انتخاب دارند و تو باید بروی در انتخاب مردم قرار بگیری و مردم هم به بهانه و به سخنرانی و صرف حرف زدن نگاه نمی کنند و بقای حکومت در دنیا به ایجاد اعتماد است و به راستی آزمایی عملکرد و موفقیت تصمیماتش است و به کمتر خطا کردنش است و به خروجی و اثر اقداماتش در زندگی مردم است. شما نمی توانید بگویید من یک خانواده ای را می خواهم حفظ کنم و مرد این خانواده عُرضه پول درآوردن ندارد و مدام ادعا می کند و این نشد حرف.

** آقای دکتر خیلی صاف و پوست کنده الان مردم چطور می توانند به برنامه هایی که آقایان نامزدهای ریاست جمهوری درباره اش حرف بزنند؟

خدادی: آقایان نامزدها ببینید برنامه ای ارائه خواهند کرد یا نه؟ اتفاقا بگویم جامعه در دنیا نه فقط در ایران روز به روز چشم ها بازتر می شود و ذهن ها هوشیارتر می شود.

** شما گفتید نگاه مردم به محتوا است. با این تفاسیر من اینطوری نتیجه می گیرم از حرف شما که نامزدهایی که برنامه ندارند.

خدادی: من از شما سوالی می پرسم معاون مطبوعاتی وزیر ارشاد یک اسم است دیگر؟ درست است؟ با اسم خالی باز هم می تواند معاون بماند؟ یا در این شرایط پیچیده اجتماعی امروز باید نقش داشته باشد. ارز شما ندارید. کاغذ مطبوعات امروز تمام شده و شما اینجا چه کاره ای؟

**باید یک کاری بکنید.

خدادی: تمام شد. یعنی دنیا منابعش کاهش پیدا می کند و تقاضا در دنیا افزایش پیدا می کند. پیچیدگی معادلات امنیتی سیاسی هم بیشتر می شود. چه کسی می تواند قدرت داشته باشد؟ آن فردی که بر محتوا و محتوایی که راستی آزمایی شده باشد و مردمش هم به او اعتماد کنند به عنوان افرادی که موفق شدند منافع مردم را بدست آورند.

**خوب کار کند راستش را بگوید.

خدادی: نه اصلا خوب کار کند نه اینکه بگوید خود به خود راستی آزمایی می شود.

**آخه برخی ها دروغ می گویند.

خدادی: نه نه می دانم. چشم باز می شود. شما در کوتاه مدت می توانید دروغ بگویید و کلاه سر مردم بگذارید اما سرعت تشخیص بالا رفته و جامعه شما جامعه بیدار و هوشیارتر شده و انتخاب هایش نسبت به گذشته تشدید شده است. شما ببینید الان یک واکسن می زنند در جامعه و به جای کارگر به یک مدیر واکسن زدند و ظرف چند روز این جامعه نسبت به آن واکنش نشان داد و این واکنش منجر به چه تصمیمی شد؟

** تازه طرف ادعایی کرد که مردم آن را نپذیرفتند.

خدادی: حالا سوالم این است که در 15 و 20 سال پیش اصلا چنین موضوعی به گوش کسی می رسید؟ شما این نمونه را به کل جامعه تامیم دهید.

** الان اتفاقی هم افتاده این است که خیلی از افرادی که برای انتخابات اعلام حضور می کنند وعده هایی می دهند و وقتی مسند را بدست می آورند یا وعده ها را فراموش می کنند یا اصلا خلافش عمل می کنند. یکی از عوامل دلسردی مردم که شاید برخی اوقات به رسانه هایی که هیچ دلسوزی برای ما ندارند توجه می کنند همین است.

خدادی: البته این بخشی است که برای ما نیست و در همه دنیا وجود دارد و موقع انتخاب شدن وعده می دهند و وقتی انتخاب می شود یک بخشی اش را عمل می کند.

** گفتم برخی ها دروغ می گویند.

خدادی: کارنامه الان تشخیصش راحت تر از قبل است. کارنامه عملکرد من نشان می دهد که راستی آزمایی من چند چند است. در گذشته این تشخیص ضریبش کمتر بود.

** یعنی شفافیت وجود نداشت.

خدادی: یعنی زاویه های متعددی دارد. سرعت دسترسی، حجم دسترسی، نوع انتخاب، هر کدام از اینها را ببینید موثر است. لذا خیلی راحت وقتی یک اسمی کاندید می شود کارنامه اش جلوی چشم مردم می آید و به نظرم شرایط انتخاب در امروز متفاوت است با دیروز حتی با 96. امیدواریم کاندیداهای ریاست جمهوری برنامه های شعاری را کنار بگذارند و منطبق با واقعیت و نه در نفی دیگران بلکه برای اثبات خودشان حرف بزنند.

** کاش این بار به خاطر نه به فلانی به بهمانی رای ندهیم.

خدادی: نه فقط نه به فلانی بحث من چیز دیگری است و ما نگوییم او بد است و من خوبش می کنم. بگوییم خوب چی هست؟ یعنی ما نیاییم شروع کنیم و یک دور خیلی راحت و تبلیغاتی بگوییم اقتصاد و مسکن وضعش خراب است و من بیایم درست می شود. نه. آنی که می گوید خراب است خوبش چی هست؟ واقع بینانه و منطبق بر واقعیت. ما با آمریکایی ها وارد یک جنگ شدیم به عنوان یک جنگ اقتصادی و پذیرفتیم که آنها فشار حداکثری بیاورند و ما مقاومت حداکثری بکنیم و در این میدان به خودکفایی برسیم. در این خودکفایی در بازارت طبیعی است که تنوع جنس زیاد است.

انتهای پیام/

سرویس : خراسان شمالی - زمان : شناسه خبر : 1061309

رضا رضایی به خبرنگار خبرگزاری شبستان در فاروج گفت: هرآنچه می خواهد در جامعه تبدیل به جریان شود، باید اول فرهنگ شود و همه کارها در ذیل فرهنگ انجام می شود.

معاون امور فرهنگی و رسانه ای اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان شمالی با اشاره به اینکه انسجام فرهنگی منجر به گفتمان فرهنگی می شود، بیان کرد: شرایط ناشی از کرونا این انسجام را ضعیف کرد.

وی با اشاره به رویکرد مجازی یافتن فعالیت های فرهنگی و اجرای پویش ها و برنامه های مختلف افزود: پویش خیام خوانی که با حضور شرکت کنندگانی از 13 استان و 24 شهرستان و ارسال افزون بر 200 اثر برگزار شد، یکی از همین برنامه ها بود.

وی گفت: در همین قالب ها در بزرگداشت مفاخر و برنامه های خلاق در شهرستان، اعتبار پیش بینی می کنیم تا بر رونق فعالیت ها افزوده شود.

رضایی گفت: با همه این اوصاف رویکرد ما در مواجهه با کرونا منفعلانه نبوده و در همین شرایط هم اقداماتی برای عضویت هنرمندان در صندوق هنرمندان برای 370 نفر انجام شد و به ثمر رسید.

رضایی گفت: 130 میلیارد ریال هم در یک مرحله برای چاپخانه های استان جذب شد.

پایان پیام/ 640

ضمیمه :

کلید ‫واژه ها:

ویروس کرونا

|

شهرستان فاروج

|

کرونا

|

هنر

|

هنرمندان

|

معصومه حسنی خونسار امروز در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: کتابخانه های عمومی استان کرمانشاه با اعلام بخشنامه جدید نهاد کتابخانه ها از تاریخ 6 خرداد سال جاری فعال است.

وی افزود: شهرستان های با وضعیت نارنجی و قرمز کرونایی خدمات کتابخانه ای را به صورت امانت کتاب با رعایت دستورالعمل های بهداشتی انجام می دهند، در این شهرستان ها سالن های مطالعه تا اعلام وضعیت زرد کرونایی تعطیل است.

مدیرکل کتابخانه های عمومی استان کرمانشاه گفت: کتاب ها پس از برگرداندن اعضا به مدت 15 روز تا یک ماه در بخشی از کتابخانه به نام قرنطینه نگهداری شده و سپس به اعضای دیگر کتابخانه امانت داده می شود.

حسنی خونسار تاکید کرد: رعایت دستورالعمل های بهداشتی همچون استفاده از ماسک، فاصله گذاری اجتماعی و خودداری از تجمع افراد در لابی و راهرو کتابخانه، مقابل میز امانت و محوطه کتابخانه الزامی است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خراسان رضوی ، اواسط سال 98 بود که شیوع یک بیماری واگیردار جهان را وارد مرحله جدیدی از خلقت کرد و چندماه بعد هم این طوفان به کشورمان ایران رسید و در کنار تمام مسائل و مصیبت هایش، مشکلات فراوانی را هم برای مشاغل مختلف به وجود آورد. صنعت نشر نیز از این قاعده مستثنی نبود و علاوه بر چالش های فراوانی که در سال های گذشته از جمله گرانی کاغذ، نبود مخاطب، کاهش شدید سرانه مطالعه و ... مواجه بود، حالا دیگر باید عطر بدبو و مزه ی تلخ کرونا را نیز به سایر دلایل رکود بازار نشر اضافه کرد؛ موضوعی که باعث کاهش میزان فعالیت ناشران، نیمه تعطیلی و تعطیلی کتابفروشی ها و انتشاراتی ها، خانه نشینی کتاب دوستان و ... شد. با مهدی نصیرزاده، مدیرعامل شرکت تعاونی اتحادیه ناشران خراسان رضوی مفصل درخصوص مشکلات و مسائل موجود در بازار نشر به گفت گو نشستیم که در ادامه از نظر مخاطبان می گذرد.

آموزش های غیرحضوری فعالیت ناشران را کاهش داد
مدیرعامل شرکت تعاونی ناشران خراسان با بیان اینکه متاسفانه شیوع بیماری کرونا برای
سال گذشته زمانی که تازه شیوع بیماری کرونا و قرنطینه خانگی مطرح شده بود، استقبال نسبت به خرید کتاب افزایش یافت اما این موضوع تنها مدت کمی پابرجا بود
انتشاراتی ها نیز همانند سایر مشاغل مشکلاتی به وجود آورد و باعث شد تا ناشران فعالیت کمرنگ تری داشته باشند، می گوید: صنعت نشر به کتابفروشی و کتابفروشی به میزان مخاطب وابسته است و این زنجیره به طور کامل به یکدیگر متصل هستند، به صورتی که اگر کتابفروش، مخاطب نداشته باشد انتشارات نیز با کاهش میزان سفارش و ضرر و زیان مواجه می شود.

نصیرزاده ادامه می دهد: سال گذشته زمانی که تازه شیوع بیماری کرونا و قرنطینه خانگی مطرح شده بود استقبال نسبت به خرید کتاب افزایش یافت اما این موضوع تنها مدت کمی پابرجا بود، چون افراد به دلیل طولانی شدن زمان خانه نشینی دچار بی حوصلگی شده و دیگر علاقه به مطالعه در آنها مانند هفته های نخست نبود، از طرفی به دلیل آسیب های جدی که به صنوف مختلف وارد شده بود و همچنین صرف هزینه برای خرید اقلام بهداشتی مانند ماسک، محلول ضدعفونی کننده و ... که برای خانوارها اجباری بود، باعث شد تا خرید کتاب در سبد خانوارها رنگ ببازد.

وی تصریح می کند: برخلاف تصور برخی از افراد که افزایش مطالعه در دوران قرنطینه خانگی را با میزان فروش کتاب در یک راستا می دیدند در همین سال گذشته شاهد تعطیلی کتابفروشی ها و همچنین کاهش میزان فعالیت ناشران بودیم و دلایل آن هم به شیوع همین بیماری و تعطیلی های مستمر بازار و منع عبور و مرور بین شهری بازمی گردد.

عضو هیات مدیره و مدیرعامل شرکت تعاونی ناشران خراسان، یکی دیگر از دلایل
آموزش های غیرحضوری باعث شد تا بسیاری از دانش آموزان و به ویژه دانشجویان دیگر نیازی به تهیه کتاب های درسی و کمک درسی نبینند و از طریق فایل های اینترنتی نیاز خود را برطرف کنند
کاهش فعالیت ناشران را آموزش های غیرحضوری مدارس و دانشگاه ها عنوان می کند و می گوید: این آموزش های غیرحضوری باعث شد تا بسیاری از دانش آموزان و به ویژه دانشجویان دیگر نیازی به تهیه کتاب های درسی و کمک درسی نبینند و از طریق فایل های اینترنتی نیاز خود را برطرف کنند.

تعطیلی انتشاراتی ها همانند کتابفروشی ها مشهود نیست!
نصیرزاده با بیان اینکه آمار دقیقی از تعداد ناشرانی که فعالیت خود را در یک سال اخیر تعطیل کرده باشند نداریم، عنوان می کند: تعطیلی انتشارات همانند کتابفروشی ها خیلی مشهود نیست چون ناشر با چاپ 4 کتاب در سال می تواند مجوز خود را تمدید کند در صورتی که برخی از ناشران فعال استان که در سال 50 عنوان کتاب چاپ می کردند سال گذشته تا 20 عنوان کتاب کاهش چاپ داشته اند و همین موضوع کاهش فعالیت آنها و میزان ضررشان را تا حدودی نشان می دهد.

وی اضافه می کند: مطابق بخش نامه جدید به دلیل محدودیت های شیوع این بیماری اعتبار ناشرانی که مجوز فعالیت آنها تا ابتدای سال 1400 بوده به صورت خودکار تا پایان امسال تمدید می شود و با توجه به این بخش نامه نمی توانیم از نظر آماری ارزیابی از تعطیلی انتشاراتی ها در استان داشته باشیم.

عضو هیات مدیره و مدیرعامل شرکت تعاونی ناشران خراسان یادآور شد: یکی دیگر از اتفاقاتی که باعث شد تا تعداد چاپ کتاب در یک سال اخیر کاهش پیدا کند عدم تمایل ناشران به چاپ کتاب هایی در حوزه های روانشناسی، تجارت، مدیریت و ... به خاطر
آمار دقیقی از تعداد ناشرانی که فعالیت خود را در یک سال اخیر تعطیل کرده اند، نداریم، چون تعطیلی انتشاراتی ها همانند کتابفروشی ها خیلی مشهود نیست و یک ناشر با چاپ 4 عنوان کتاب در سال می تواند هم مجوز خود را تمدید کند
کاهش میزان فروش بود، به عنوان مثال برخی از ناشران سفارش چاپ کتاب هایی در این حوزه ها که تمام آنها باید اطلاعات به روزی را به مخاطب ارائه دهند داشتند اما به دلیل عدم خرید از سوی مخاطب ترجیح دادند این کار را انجام ندهند چون کتاب در این حوزه ها همچون عتیقه نیست که هر چقدر در انبار بماند بر میزان قیمت و خواهان آن افزوده شود بلکه زمان چاپ در آن تاثیر بسزایی دارد.

سرانه مطالعه در میزان نشر تاثیر مستقیم دارد
نصیرزاده، پایین بودن سرانه مطالعه را یکی از چالش های اصلی جامعه که تاثیر مستقیم در حوزه نشر و کتابفروشی می گذارد، عنوان می کند و می گوید: مطابق تحقیقات آماری سرانه مطالعه در کشور ما پایین است و این امر ایجاب می کند تا متولیان آموزش و پرورش و دانشگاه ها که شاه کلید ترویج فرهنگ کتابخوانی محسوب می شوند با برنامه ریزی مدون از همان سنین پایه کودکان و نوجوانان را به خوانش کتاب علاقمند کنند و در ادامه اساتید دانشگاه با تحقیق و پژوهش خواستار پروژه های ارزشمند از دانشجویان شوند.

وی ادامه می دهد: متاسفانه نظام آموزش کنونی کشور کتاب محور بوده و با توجه به نوع آموزش و امتحانات، کودکان علاقه چندانی به خواندن کتاب های جانبی ندارند در صورتی که اگر حتی 20 درصد نظام آموزشی به سمت مطالعه کتاب های غیردرسی برود و با یک برنامه ریزی مشخص در تمام سطوح تحصیلی شکل بگیرد در آینده نه چندان دور شاهد افزایش علاقه مندان به کتاب خواهیم بود.

هیچ ناشری معطل کاغذ برای چاپ نمانده است
مدیرعامل شرکت تعاونی ناشران خراسان در ارتباط با مشکلاتی که
نظام آموزش کشور کتاب محور است و با توجه به نوع آموزش و امتحانات، کودکان علاقه چندانی به خواندن کتاب های غیردرسی و جانبی ندارند
برای تامین کاغذ و گرانی آن وجود دارد، نیز می گوید: سال 88 بعد از اینکه چند ماهی بازار کاغذ تلاطم داشت، این مشکل با بودجه دولتی و واردات کاغذ با دلار 4200 تومانی برطرف شد و این موضوع تا امسال نیز ادامه داشته است و برای تامین کاغذ ناشران مشکلی نداریم، نمی گویم 100 درصد نیاز کاغذ یک ناشر را تامین کرده ایم اما هیچ ناشری هم معطل کاغذ برای چاپ نمانده است.

نصیرزاده با تاکید بر اینکه مشکل اصلی ناشران تامین کاغذ نیست، عنوان می گوید: یک زمانی کاغذ هزینه اصلی برای ناشر و گرانی کتاب به شمار می رفت، اما اکنون هزینه های زینک، چاپ و صحافی 4 تا 5 برابر افزایش یافته و این افزایش قیمت ها تاثیر بیشتری از کاغذ در گرانی کتاب گذاشته است. ناشرانی هستند که معطل کاغذ دولتی نمی مانند و از بازار آزاد خرید می کنند اما هزینه های جانبی مانند مواردی که اشاره شد تاثیرات خود را بر شغل آنها می گذارد.

وی اضافه می کند: قصه نشر در ایران مجهولات فراوانی دارد و یکی از آنها کم بودن ناشر حرفه ای است؛ به عنوان مثال ناشری در یک حوزه برای مدتی فعالیت می کند و اتفاقا کار او با رشد و سفارش زیادی همراه است اما بعد از مدتی دیگر اسم و رسمی از او باقی نمانده است، چون تب فروش کاهش پیدا کرده و یا سایر ناشران نیز با توجه به بازار وارد این حوزه شده اند.

تنها یک چهارم ناشران کشور حرفه ای هستند
عضو هیات مدیره و مدیرعامل
ناشرانی هستند که معطل کاغذ دولتی نمی مانند و از بازار آزاد خرید می کنند، اما هزینه های جانبی مانند مواردی که اشاره شد، تاثیرات خود را بر شغل آنها می گذارد
شرکت تعاونی ناشران خراسان تصریح می کند: متاسفانه در حال حاضر شاید تنها 25 درصد ناشران کشور حرفه ای باشند وگرنه با چاپ 4 کتاب در سال هر دفتر نشری مجوز دریافت می کند و این در صورتی است که باید به سمت تقویت ناشران حرفه ای برویم و با راهکارهای حمایتی ثبات آنها را در بازار تامین کنیم، چون با حرفه ای شدن این صنعت نظرسنجی، تبلیغات و تحریک بازار اتفاق می افتد که اثرات مثبت فراوانی را به همراه خواهد داشت.

نصیرزاده با بیان اینکه نبود استراتژی و برنامه زمانبندی شده در حوزه نشر آسیب جدی به فعالان این حوزه وارد می کند، یادآور می شود: در کشور ما همانند سایر کشورها نیست که ناشر سفارش یک کتاب را به مولف بدهد به این صورت که برای نوشتن کتاب های حوزه روانشناسی یا اقتصاد و .... به مولف حاذقی سفارش کار داده و برای مدت چند سال با او قرارداد ببندد و دلیل این موضوع ناشی از نداشتن قدرت اقتصادی فعالان حوزه نشر است.

وی گریزی هم به تیراژ پایین کتاب ها در کشور می زند و می گوید: تیراژ کتاب ها در حدود هزار نسخه است و با وجودی که این تیراژ کم، هزینه بیشتری برای ناشر دارد اما این ریسک را قبول نمی کند که با چاپ کتاب در تعداد زیاد با عدم استقبال مخاطب آنها را انبار و سپس خمیر کند، تیراژ کم امکان نیازسنجی بازار را به ناشر می دهد، اما اگر از قبل همچون کشورهای پیشرفته با تبلیغات و تحریک بازار برای معرفی کتاب اقدام می شد، دست ناشر بازتر می بود.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خراسان رضوی ، اواسط سال 98 بود که شیوع یک بیماری واگیردار جهان را وارد مرحله جدیدی از خلقت کرد و چندماه بعد هم این طوفان به کشورمان ایران رسید و در کنار تمام مسائل و مصیبت هایش، مشکلات فراوانی را هم برای مشاغل مختلف به وجود آورد. صنعت نشر نیز از این قاعده مستثنی نبود و علاوه بر چالش های فراوانی که در سال های گذشته از جمله گرانی کاغذ، نبود مخاطب، کاهش شدید سرانه مطالعه و ... مواجه بود، حالا دیگر باید عطر بدبو و مزه ی تلخ کرونا را نیز به سایر دلایل رکود بازار نشر اضافه کرد؛ موضوعی که باعث کاهش میزان فعالیت ناشران، نیمه تعطیلی و تعطیلی کتابفروشی ها و انتشاراتی ها، خانه نشینی کتاب دوستان و ... شد. با مهدی نصیرزاده، مدیرعامل شرکت تعاونی اتحادیه ناشران خراسان رضوی مفصل درخصوص مشکلات و مسائل موجود در بازار نشر به گفت گو نشستیم که در ادامه از نظر مخاطبان می گذرد.

آموزش های غیرحضوری فعالیت ناشران را کاهش داد
مدیرعامل شرکت تعاونی ناشران خراسان با بیان اینکه متاسفانه شیوع بیماری کرونا برای
سال گذشته زمانی که تازه شیوع بیماری کرونا و قرنطینه خانگی مطرح شده بود، استقبال نسبت به خرید کتاب افزایش یافت اما این موضوع تنها مدت کمی پابرجا بود
انتشاراتی ها نیز همانند سایر مشاغل مشکلاتی به وجود آورد و باعث شد تا ناشران فعالیت کمرنگ تری داشته باشند، می گوید: صنعت نشر به کتابفروشی و کتابفروشی به میزان مخاطب وابسته است و این زنجیره به طور کامل به یکدیگر متصل هستند، به صورتی که اگر کتابفروش، مخاطب نداشته باشد انتشارات نیز با کاهش میزان سفارش و ضرر و زیان مواجه می شود.

نصیرزاده ادامه می دهد: سال گذشته زمانی که تازه شیوع بیماری کرونا و قرنطینه خانگی مطرح شده بود استقبال نسبت به خرید کتاب افزایش یافت اما این موضوع تنها مدت کمی پابرجا بود، چون افراد به دلیل طولانی شدن زمان خانه نشینی دچار بی حوصلگی شده و دیگر علاقه به مطالعه در آنها مانند هفته های نخست نبود، از طرفی به دلیل آسیب های جدی که به صنوف مختلف وارد شده بود و همچنین صرف هزینه برای خرید اقلام بهداشتی مانند ماسک، محلول ضدعفونی کننده و ... که برای خانوارها اجباری بود، باعث شد تا خرید کتاب در سبد خانوارها رنگ ببازد.

وی تصریح می کند: برخلاف تصور برخی از افراد که افزایش مطالعه در دوران قرنطینه خانگی را با میزان فروش کتاب در یک راستا می دیدند در همین سال گذشته شاهد تعطیلی کتابفروشی ها و همچنین کاهش میزان فعالیت ناشران بودیم و دلایل آن هم به شیوع همین بیماری و تعطیلی های مستمر بازار و منع عبور و مرور بین شهری بازمی گردد.

عضو هیات مدیره و مدیرعامل شرکت تعاونی ناشران خراسان، یکی دیگر از دلایل
آموزش های غیرحضوری باعث شد تا بسیاری از دانش آموزان و به ویژه دانشجویان دیگر نیازی به تهیه کتاب های درسی و کمک درسی نبینند و از طریق فایل های اینترنتی نیاز خود را برطرف کنند
کاهش فعالیت ناشران را آموزش های غیرحضوری مدارس و دانشگاه ها عنوان می کند و می گوید: این آموزش های غیرحضوری باعث شد تا بسیاری از دانش آموزان و به ویژه دانشجویان دیگر نیازی به تهیه کتاب های درسی و کمک درسی نبینند و از طریق فایل های اینترنتی نیاز خود را برطرف کنند.

تعطیلی انتشاراتی ها همانند کتابفروشی ها مشهود نیست!
نصیرزاده با بیان اینکه آمار دقیقی از تعداد ناشرانی که فعالیت خود را در یک سال اخیر تعطیل کرده باشند نداریم، عنوان می کند: تعطیلی انتشارات همانند کتابفروشی ها خیلی مشهود نیست چون ناشر با چاپ 4 کتاب در سال می تواند مجوز خود را تمدید کند در صورتی که برخی از ناشران فعال استان که در سال 50 عنوان کتاب چاپ می کردند سال گذشته تا 20 عنوان کتاب کاهش چاپ داشته اند و همین موضوع کاهش فعالیت آنها و میزان ضررشان را تا حدودی نشان می دهد.

وی اضافه می کند: مطابق بخش نامه جدید به دلیل محدودیت های شیوع این بیماری اعتبار ناشرانی که مجوز فعالیت آنها تا ابتدای سال 1400 بوده به صورت خودکار تا پایان امسال تمدید می شود و با توجه به این بخش نامه نمی توانیم از نظر آماری ارزیابی از تعطیلی انتشاراتی ها در استان داشته باشیم.

عضو هیات مدیره و مدیرعامل شرکت تعاونی ناشران خراسان یادآور شد: یکی دیگر از اتفاقاتی که باعث شد تا تعداد چاپ کتاب در یک سال اخیر کاهش پیدا کند عدم تمایل ناشران به چاپ کتاب هایی در حوزه های روانشناسی، تجارت، مدیریت و ... به خاطر
آمار دقیقی از تعداد ناشرانی که فعالیت خود را در یک سال اخیر تعطیل کرده اند، نداریم، چون تعطیلی انتشاراتی ها همانند کتابفروشی ها خیلی مشهود نیست و یک ناشر با چاپ 4 عنوان کتاب در سال می تواند هم مجوز خود را تمدید کند
کاهش میزان فروش بود، به عنوان مثال برخی از ناشران سفارش چاپ کتاب هایی در این حوزه ها که تمام آنها باید اطلاعات به روزی را به مخاطب ارائه دهند داشتند اما به دلیل عدم خرید از سوی مخاطب ترجیح دادند این کار را انجام ندهند چون کتاب در این حوزه ها همچون عتیقه نیست که هر چقدر در انبار بماند بر میزان قیمت و خواهان آن افزوده شود بلکه زمان چاپ در آن تاثیر بسزایی دارد.

سرانه مطالعه در میزان نشر تاثیر مستقیم دارد
نصیرزاده، پایین بودن سرانه مطالعه را یکی از چالش های اصلی جامعه که تاثیر مستقیم در حوزه نشر و کتابفروشی می گذارد، عنوان می کند و می گوید: مطابق تحقیقات آماری سرانه مطالعه در کشور ما پایین است و این امر ایجاب می کند تا متولیان آموزش و پرورش و دانشگاه ها که شاه کلید ترویج فرهنگ کتابخوانی محسوب می شوند با برنامه ریزی مدون از همان سنین پایه کودکان و نوجوانان را به خوانش کتاب علاقمند کنند و در ادامه اساتید دانشگاه با تحقیق و پژوهش خواستار پروژه های ارزشمند از دانشجویان شوند.

وی ادامه می دهد: متاسفانه نظام آموزش کنونی کشور کتاب محور بوده و با توجه به نوع آموزش و امتحانات، کودکان علاقه چندانی به خواندن کتاب های جانبی ندارند در صورتی که اگر حتی 20 درصد نظام آموزشی به سمت مطالعه کتاب های غیردرسی برود و با یک برنامه ریزی مشخص در تمام سطوح تحصیلی شکل بگیرد در آینده نه چندان دور شاهد افزایش علاقه مندان به کتاب خواهیم بود.

هیچ ناشری معطل کاغذ برای چاپ نمانده است
مدیرعامل شرکت تعاونی ناشران خراسان در ارتباط با مشکلاتی که
نظام آموزش کشور کتاب محور است و با توجه به نوع آموزش و امتحانات، کودکان علاقه چندانی به خواندن کتاب های غیردرسی و جانبی ندارند
برای تامین کاغذ و گرانی آن وجود دارد، نیز می گوید: سال 88 بعد از اینکه چند ماهی بازار کاغذ تلاطم داشت، این مشکل با بودجه دولتی و واردات کاغذ با دلار 4200 تومانی برطرف شد و این موضوع تا امسال نیز ادامه داشته است و برای تامین کاغذ ناشران مشکلی نداریم، نمی گویم 100 درصد نیاز کاغذ یک ناشر را تامین کرده ایم اما هیچ ناشری هم معطل کاغذ برای چاپ نمانده است.

نصیرزاده با تاکید بر اینکه مشکل اصلی ناشران تامین کاغذ نیست، عنوان می گوید: یک زمانی کاغذ هزینه اصلی برای ناشر و گرانی کتاب به شمار می رفت، اما اکنون هزینه های زینک، چاپ و صحافی 4 تا 5 برابر افزایش یافته و این افزایش قیمت ها تاثیر بیشتری از کاغذ در گرانی کتاب گذاشته است. ناشرانی هستند که معطل کاغذ دولتی نمی مانند و از بازار آزاد خرید می کنند اما هزینه های جانبی مانند مواردی که اشاره شد تاثیرات خود را بر شغل آنها می گذارد.

وی اضافه می کند: قصه نشر در ایران مجهولات فراوانی دارد و یکی از آنها کم بودن ناشر حرفه ای است؛ به عنوان مثال ناشری در یک حوزه برای مدتی فعالیت می کند و اتفاقا کار او با رشد و سفارش زیادی همراه است اما بعد از مدتی دیگر اسم و رسمی از او باقی نمانده است، چون تب فروش کاهش پیدا کرده و یا سایر ناشران نیز با توجه به بازار وارد این حوزه شده اند.

تنها یک چهارم ناشران کشور حرفه ای هستند
عضو هیات مدیره و مدیرعامل
ناشرانی هستند که معطل کاغذ دولتی نمی مانند و از بازار آزاد خرید می کنند، اما هزینه های جانبی مانند مواردی که اشاره شد، تاثیرات خود را بر شغل آنها می گذارد
شرکت تعاونی ناشران خراسان تصریح می کند: متاسفانه در حال حاضر شاید تنها 25 درصد ناشران کشور حرفه ای باشند وگرنه با چاپ 4 کتاب در سال هر دفتر نشری مجوز دریافت می کند و این در صورتی است که باید به سمت تقویت ناشران حرفه ای برویم و با راهکارهای حمایتی ثبات آنها را در بازار تامین کنیم، چون با حرفه ای شدن این صنعت نظرسنجی، تبلیغات و تحریک بازار اتفاق می افتد که اثرات مثبت فراوانی را به همراه خواهد داشت.

نصیرزاده با بیان اینکه نبود استراتژی و برنامه زمانبندی شده در حوزه نشر آسیب جدی به فعالان این حوزه وارد می کند، یادآور می شود: در کشور ما همانند سایر کشورها نیست که ناشر سفارش یک کتاب را به مولف بدهد به این صورت که برای نوشتن کتاب های حوزه روانشناسی یا اقتصاد و .... به مولف حاذقی سفارش کار داده و برای مدت چند سال با او قرارداد ببندد و دلیل این موضوع ناشی از نداشتن قدرت اقتصادی فعالان حوزه نشر است.

وی گریزی هم به تیراژ پایین کتاب ها در کشور می زند و می گوید: تیراژ کتاب ها در حدود هزار نسخه است و با وجودی که این تیراژ کم، هزینه بیشتری برای ناشر دارد اما این ریسک را قبول نمی کند که با چاپ کتاب در تعداد زیاد با عدم استقبال مخاطب آنها را انبار و سپس خمیر کند، تیراژ کم امکان نیازسنجی بازار را به ناشر می دهد، اما اگر از قبل همچون کشورهای پیشرفته با تبلیغات و تحریک بازار برای معرفی کتاب اقدام می شد، دست ناشر بازتر می بود.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خراسان رضوی ، اواسط سال 98 بود که شیوع یک بیماری واگیردار جهان را وارد مرحله جدیدی از خلقت کرد و چندماه بعد هم این طوفان به کشورمان ایران رسید و در کنار تمام مسائل و مصیبت هایش، مشکلات فراوانی را هم برای مشاغل مختلف به وجود آورد. صنعت نشر نیز از این قاعده مستثنی نبود و علاوه بر چالش های فراوانی که در سال های گذشته از جمله گرانی کاغذ، نبود مخاطب، کاهش شدید سرانه مطالعه و ... مواجه بود، حالا دیگر باید عطر بدبو و مزه ی تلخ کرونا را نیز به سایر دلایل رکود بازار نشر اضافه کرد؛ موضوعی که باعث کاهش میزان فعالیت ناشران، نیمه تعطیلی و تعطیلی کتابفروشی ها و انتشاراتی ها، خانه نشینی کتاب دوستان و ... شد. با مهدی نصیرزاده، مدیرعامل شرکت تعاونی اتحادیه ناشران خراسان رضوی مفصل درخصوص مشکلات و مسائل موجود در بازار نشر به گفت گو نشستیم که در ادامه از نظر مخاطبان می گذرد.

آموزش های غیرحضوری فعالیت ناشران را کاهش داد
مدیرعامل شرکت تعاونی ناشران خراسان با بیان اینکه متاسفانه شیوع بیماری کرونا برای
سال گذشته زمانی که تازه شیوع بیماری کرونا و قرنطینه خانگی مطرح شده بود، استقبال نسبت به خرید کتاب افزایش یافت اما این موضوع تنها مدت کمی پابرجا بود
انتشاراتی ها نیز همانند سایر مشاغل مشکلاتی به وجود آورد و باعث شد تا ناشران فعالیت کمرنگ تری داشته باشند، می گوید: صنعت نشر به کتابفروشی و کتابفروشی به میزان مخاطب وابسته است و این زنجیره به طور کامل به یکدیگر متصل هستند، به صورتی که اگر کتابفروش، مخاطب نداشته باشد انتشارات نیز با کاهش میزان سفارش و ضرر و زیان مواجه می شود.

نصیرزاده ادامه می دهد: سال گذشته زمانی که تازه شیوع بیماری کرونا و قرنطینه خانگی مطرح شده بود استقبال نسبت به خرید کتاب افزایش یافت اما این موضوع تنها مدت کمی پابرجا بود، چون افراد به دلیل طولانی شدن زمان خانه نشینی دچار بی حوصلگی شده و دیگر علاقه به مطالعه در آنها مانند هفته های نخست نبود، از طرفی به دلیل آسیب های جدی که به صنوف مختلف وارد شده بود و همچنین صرف هزینه برای خرید اقلام بهداشتی مانند ماسک، محلول ضدعفونی کننده و ... که برای خانوارها اجباری بود، باعث شد تا خرید کتاب در سبد خانوارها رنگ ببازد.

وی تصریح می کند: برخلاف تصور برخی از افراد که افزایش مطالعه در دوران قرنطینه خانگی را با میزان فروش کتاب در یک راستا می دیدند در همین سال گذشته شاهد تعطیلی کتابفروشی ها و همچنین کاهش میزان فعالیت ناشران بودیم و دلایل آن هم به شیوع همین بیماری و تعطیلی های مستمر بازار و منع عبور و مرور بین شهری بازمی گردد.

عضو هیات مدیره و مدیرعامل شرکت تعاونی ناشران خراسان، یکی دیگر از دلایل
آموزش های غیرحضوری باعث شد تا بسیاری از دانش آموزان و به ویژه دانشجویان دیگر نیازی به تهیه کتاب های درسی و کمک درسی نبینند و از طریق فایل های اینترنتی نیاز خود را برطرف کنند
کاهش فعالیت ناشران را آموزش های غیرحضوری مدارس و دانشگاه ها عنوان می کند و می گوید: این آموزش های غیرحضوری باعث شد تا بسیاری از دانش آموزان و به ویژه دانشجویان دیگر نیازی به تهیه کتاب های درسی و کمک درسی نبینند و از طریق فایل های اینترنتی نیاز خود را برطرف کنند.

تعطیلی انتشاراتی ها همانند کتابفروشی ها مشهود نیست!
نصیرزاده با بیان اینکه آمار دقیقی از تعداد ناشرانی که فعالیت خود را در یک سال اخیر تعطیل کرده باشند نداریم، عنوان می کند: تعطیلی انتشارات همانند کتابفروشی ها خیلی مشهود نیست چون ناشر با چاپ 4 کتاب در سال می تواند مجوز خود را تمدید کند در صورتی که برخی از ناشران فعال استان که در سال 50 عنوان کتاب چاپ می کردند سال گذشته تا 20 عنوان کتاب کاهش چاپ داشته اند و همین موضوع کاهش فعالیت آنها و میزان ضررشان را تا حدودی نشان می دهد.

وی اضافه می کند: مطابق بخش نامه جدید به دلیل محدودیت های شیوع این بیماری اعتبار ناشرانی که مجوز فعالیت آنها تا ابتدای سال 1400 بوده به صورت خودکار تا پایان امسال تمدید می شود و با توجه به این بخش نامه نمی توانیم از نظر آماری ارزیابی از تعطیلی انتشاراتی ها در استان داشته باشیم.

عضو هیات مدیره و مدیرعامل شرکت تعاونی ناشران خراسان یادآور شد: یکی دیگر از اتفاقاتی که باعث شد تا تعداد چاپ کتاب در یک سال اخیر کاهش پیدا کند عدم تمایل ناشران به چاپ کتاب هایی در حوزه های روانشناسی، تجارت، مدیریت و ... به خاطر
آمار دقیقی از تعداد ناشرانی که فعالیت خود را در یک سال اخیر تعطیل کرده اند، نداریم، چون تعطیلی انتشاراتی ها همانند کتابفروشی ها خیلی مشهود نیست و یک ناشر با چاپ 4 عنوان کتاب در سال می تواند هم مجوز خود را تمدید کند
کاهش میزان فروش بود، به عنوان مثال برخی از ناشران سفارش چاپ کتاب هایی در این حوزه ها که تمام آنها باید اطلاعات به روزی را به مخاطب ارائه دهند داشتند اما به دلیل عدم خرید از سوی مخاطب ترجیح دادند این کار را انجام ندهند چون کتاب در این حوزه ها همچون عتیقه نیست که هر چقدر در انبار بماند بر میزان قیمت و خواهان آن افزوده شود بلکه زمان چاپ در آن تاثیر بسزایی دارد.

سرانه مطالعه در میزان نشر تاثیر مستقیم دارد
نصیرزاده، پایین بودن سرانه مطالعه را یکی از چالش های اصلی جامعه که تاثیر مستقیم در حوزه نشر و کتابفروشی می گذارد، عنوان می کند و می گوید: مطابق تحقیقات آماری سرانه مطالعه در کشور ما پایین است و این امر ایجاب می کند تا متولیان آموزش و پرورش و دانشگاه ها که شاه کلید ترویج فرهنگ کتابخوانی محسوب می شوند با برنامه ریزی مدون از همان سنین پایه کودکان و نوجوانان را به خوانش کتاب علاقمند کنند و در ادامه اساتید دانشگاه با تحقیق و پژوهش خواستار پروژه های ارزشمند از دانشجویان شوند.

وی ادامه می دهد: متاسفانه نظام آموزش کنونی کشور کتاب محور بوده و با توجه به نوع آموزش و امتحانات، کودکان علاقه چندانی به خواندن کتاب های جانبی ندارند در صورتی که اگر حتی 20 درصد نظام آموزشی به سمت مطالعه کتاب های غیردرسی برود و با یک برنامه ریزی مشخص در تمام سطوح تحصیلی شکل بگیرد در آینده نه چندان دور شاهد افزایش علاقه مندان به کتاب خواهیم بود.

هیچ ناشری معطل کاغذ برای چاپ نمانده است
مدیرعامل شرکت تعاونی ناشران خراسان در ارتباط با مشکلاتی که
نظام آموزش کشور کتاب محور است و با توجه به نوع آموزش و امتحانات، کودکان علاقه چندانی به خواندن کتاب های غیردرسی و جانبی ندارند
برای تامین کاغذ و گرانی آن وجود دارد، نیز می گوید: سال 88 بعد از اینکه چند ماهی بازار کاغذ تلاطم داشت، این مشکل با بودجه دولتی و واردات کاغذ با دلار 4200 تومانی برطرف شد و این موضوع تا امسال نیز ادامه داشته است و برای تامین کاغذ ناشران مشکلی نداریم، نمی گویم 100 درصد نیاز کاغذ یک ناشر را تامین کرده ایم اما هیچ ناشری هم معطل کاغذ برای چاپ نمانده است.

نصیرزاده با تاکید بر اینکه مشکل اصلی ناشران تامین کاغذ نیست، عنوان می گوید: یک زمانی کاغذ هزینه اصلی برای ناشر و گرانی کتاب به شمار می رفت، اما اکنون هزینه های زینک، چاپ و صحافی 4 تا 5 برابر افزایش یافته و این افزایش قیمت ها تاثیر بیشتری از کاغذ در گرانی کتاب گذاشته است. ناشرانی هستند که معطل کاغذ دولتی نمی مانند و از بازار آزاد خرید می کنند اما هزینه های جانبی مانند مواردی که اشاره شد تاثیرات خود را بر شغل آنها می گذارد.

وی اضافه می کند: قصه نشر در ایران مجهولات فراوانی دارد و یکی از آنها کم بودن ناشر حرفه ای است؛ به عنوان مثال ناشری در یک حوزه برای مدتی فعالیت می کند و اتفاقا کار او با رشد و سفارش زیادی همراه است اما بعد از مدتی دیگر اسم و رسمی از او باقی نمانده است، چون تب فروش کاهش پیدا کرده و یا سایر ناشران نیز با توجه به بازار وارد این حوزه شده اند.

تنها یک چهارم ناشران کشور حرفه ای هستند
عضو هیات مدیره و مدیرعامل
ناشرانی هستند که معطل کاغذ دولتی نمی مانند و از بازار آزاد خرید می کنند، اما هزینه های جانبی مانند مواردی که اشاره شد، تاثیرات خود را بر شغل آنها می گذارد
شرکت تعاونی ناشران خراسان تصریح می کند: متاسفانه در حال حاضر شاید تنها 25 درصد ناشران کشور حرفه ای باشند وگرنه با چاپ 4 کتاب در سال هر دفتر نشری مجوز دریافت می کند و این در صورتی است که باید به سمت تقویت ناشران حرفه ای برویم و با راهکارهای حمایتی ثبات آنها را در بازار تامین کنیم، چون با حرفه ای شدن این صنعت نظرسنجی، تبلیغات و تحریک بازار اتفاق می افتد که اثرات مثبت فراوانی را به همراه خواهد داشت.

نصیرزاده با بیان اینکه نبود استراتژی و برنامه زمانبندی شده در حوزه نشر آسیب جدی به فعالان این حوزه وارد می کند، یادآور می شود: در کشور ما همانند سایر کشورها نیست که ناشر سفارش یک کتاب را به مولف بدهد به این صورت که برای نوشتن کتاب های حوزه روانشناسی یا اقتصاد و .... به مولف حاذقی سفارش کار داده و برای مدت چند سال با او قرارداد ببندد و دلیل این موضوع ناشی از نداشتن قدرت اقتصادی فعالان حوزه نشر است.

وی گریزی هم به تیراژ پایین کتاب ها در کشور می زند و می گوید: تیراژ کتاب ها در حدود هزار نسخه است و با وجودی که این تیراژ کم، هزینه بیشتری برای ناشر دارد اما این ریسک را قبول نمی کند که با چاپ کتاب در تعداد زیاد با عدم استقبال مخاطب آنها را انبار و سپس خمیر کند، تیراژ کم امکان نیازسنجی بازار را به ناشر می دهد، اما اگر از قبل همچون کشورهای پیشرفته با تبلیغات و تحریک بازار برای معرفی کتاب اقدام می شد، دست ناشر بازتر می بود.

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خراسان رضوی
خبرگزاری کتاب ایران

آموزش های غیرحضوری فعالیت ناشران را کاهش داد

سال گذشته زمانی که تازه شیوع بیماری کرونا و قرنطینه خانگی مطرح شده بود، استقبال نسبت به خرید کتاب افزایش یافت اما این موضوع تنها مدت کمی پابرجا بود

سال گذشته زمانی که تازه شیوع بیماری کرونا و قرنطینه خانگی مطرح شده بود، استقبال نسبت به خرید کتاب افزایش یافت اما این موضوع تنها مدت کمی پابرجا بود

آموزش های غیرحضوری باعث شد تا بسیاری از دانش آموزان و به ویژه دانشجویان دیگر نیازی به تهیه کتاب های درسی و کمک درسی نبینند و از طریق فایل های اینترنتی نیاز خود را برطرف کنند

آموزش های غیرحضوری باعث شد تا بسیاری از دانش آموزان و به ویژه دانشجویان دیگر نیازی به تهیه کتاب های درسی و کمک درسی نبینند و از طریق فایل های اینترنتی نیاز خود را برطرف کنند

تعطیلی انتشاراتی ها همانند کتابفروشی ها مشهود نیست!

آمار دقیقی از تعداد ناشرانی که فعالیت خود را در یک سال اخیر تعطیل کرده اند، نداریم، چون تعطیلی انتشاراتی ها همانند کتابفروشی ها خیلی مشهود نیست و یک ناشر با چاپ 4 عنوان کتاب در سال می تواند هم مجوز خود را تمدید کند

آمار دقیقی از تعداد ناشرانی که فعالیت خود را در یک سال اخیر تعطیل کرده اند، نداریم، چون تعطیلی انتشاراتی ها همانند کتابفروشی ها خیلی مشهود نیست و یک ناشر با چاپ 4 عنوان کتاب در سال می تواند هم مجوز خود را تمدید کند

سرانه مطالعه در میزان نشر تاثیر مستقیم دارد

هیچ ناشری معطل کاغذ برای چاپ نمانده است

نظام آموزش کشور کتاب محور است و با توجه به نوع آموزش و امتحانات، کودکان علاقه چندانی به خواندن کتاب های غیردرسی و جانبی ندارند

نظام آموزش کشور کتاب محور است و با توجه به نوع آموزش و امتحانات، کودکان علاقه چندانی به خواندن کتاب های غیردرسی و جانبی ندارند

تنها یک چهارم ناشران کشور حرفه ای هستند

ناشرانی هستند که معطل کاغذ دولتی نمی مانند و از بازار آزاد خرید می کنند، اما هزینه های جانبی مانند مواردی که اشاره شد، تاثیرات خود را بر شغل آنها می گذارد

ناشرانی هستند که معطل کاغذ دولتی نمی مانند و از بازار آزاد خرید می کنند، اما هزینه های جانبی مانند مواردی که اشاره شد، تاثیرات خود را بر شغل آنها می گذارد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خراسان رضوی، کتاب همیشه یک هدیه ارزشمند است و این ارزش را نمی توان در هزینه ای که برای خرید آن می شود، خلاصه کرد؛ با این وجود گاهی به تناسب شخص هدیه گیرنده، مناسبت هدیه و کاربردی که علاوه بر محتوا از یک کتاب داریم، هزینه ای بیشتر از معمول برای یک کتاب در نظر می گیریم در این شرایط است که به سراغ کتاب های نفیس می رویم.

کتاب های نفیس بیشتر اوقات برای هدیه به کار می روند؛ آن هم هدیه برای افراد خاص یا در موقعیت های خاص. ممکن است بخواهیم کتاب را بهانه ای کنیم تا هنر، ادبیات و فرهنگ ایرانی را به افرادی با ملیت های دیگر معرفی کنیم، یا بخواهیم به دوستی که به خارج از کشور مهاجرت می کند، یادگاری ماندگار هدیه دهیم، یا به مدیر و مسئولی که در جلسه تکریم تقدیم کنیم. یا به عنوان هدیه روز تولد یا سایر مناسبت ها از آثار نفیس استفاده کنیم.

انتشارات کلهر یکی از مراکز اصلی فروش آثار نفیس در مشهد شناخته می شود. فروشگاهی به مساحتی کمی بیش از 25 مترمربع اما با بیش از 25 سال تجربه. کلهر از برترین ناشران و پخش کنندگان کتاب های نفیس مذهبی، ادبی، هنری و معماری است که در خیابان امام خمینی (ره) و به اصطلاح مشهدی ها نبش چهارراه لشگر واقع شده است.

محمدتقی ماسنانی فروشنده ی با تجربه ی انتشارات کلهر در مشهد، در گفت وگو با خبرنگار ایبنا می گوید: در این انتشارات بیش از 10 هزار عنوان کالای فرهنگی وجود دارد که از این بین 7000 جلد کتب هنری و نفیس و حدود 3000 قلم کالاهای دیگر از جمله لوازم طراحی و خوشنویسی است.

وی که 18 سال از 55 سال عمر خود را در همین مغازه سپری کرده است، درباره تفاوت رشته تحصیلی اش با شغلش اینگونه می گوید: فارغ التحصیل مقطع لیسانس در رشته زمین شناسی بودم اما به دلیل علاقه ای که به کتاب داشتم، کتابفروشی را به عنوان شغل خودم انتخاب کردم و اکنون 18 سال از سابقه کاری من در انتشارات کلهر می گذرد.

فروشنده انتشارات کلهر با اشاره به اینکه دفتر مرکزی و پخش انتشارات کلهر در تهران و با مدیریت آقای سمیعی فرد است، بیان می کند: انتشارات کلهر از سال 63 تاسیس شده و بیشتر در زمینه فعالیت های هنری و چاپ کتاب های معروف در هنرخوشنویسی، طراحی، کتاب های نفیس و کتب معماری فعالیت می کند.

وی با بیان اینکه در کنار کتب نفیس در این انتشارات، کتاب های حوزه روانشناسی، رمان و شعر هم عرضه می شود، اظهار می کند: اگرچه در کنار کتاب های نفیس دیگر کتاب های متفرقه هم داریم اما فروش آنها محدود است.

ماسنانی درباره مشتریان این کتابفروشی نیز بیان می کند: از آنجایی که کلهر از قدیمی ترین فروشگاه های لوازم هنری مشهد است، مشتریان خاص خودش را دارد و بیشتر خریدشان کتب نفیس مثل قرآن، کتاب های حافظ، سعدی و ... یا لوازم هنری است. رهگذران نیز بیشتر به دنبال کتاب های عمومی و رمان و شعر هستند.

وی با اشاره به اینکه ما در دوران کرونا تعطیل بودیم و هیچگونه فروش غیرحضوری نداشتیم، می گوید: بیشتر فروشمان در لوازم و کتب خوشنویسی است که در دوران کرونا چون کلاس ها و آموزشگاه ها و مدارس تعطیل شد کار ما هم تحت تاثیر غیرمستقیم کرونا قرار گرفت و فروش آن بسیار پایین آمد.

ماسنانی تصریح کرد: قبل از کرونا آموزشگاه های خوشنویسی به صورت کلی لوازم طراحی و خوشنویسی خریداری می کردند اما در دوران کرونا فروشمان صفر شد.

این متصدی فروش در انتشارات کلهر با اشاره به اینکه فعالیت در عرصه هنری کاری دلی است، می گوید: افرادی که به حرفه خوشنویسی رو می آورند، این کار را با عشق و علاقه انجام می دهند و هرچه قدر هم که قیمت محصولات هنری بالا رود، هزینه اش را می پردازند.

وی در خصوص ماهیت کتاب های نفیس می گوید: محتوای کتاب های نفیس اغلب شاهکا رها، میراث ادبی، کتاب های آسمانی و دینی هستند؛ فاکتور اول در انتخاب کتاب های نفیس، هزینه ای است که برای خرید در نظر گرفته می شود و فاکتور دوم در آراستگی و کیفیت ظاهری کتاب خلاصه می شود.

ماسنانی در خصوص کیفیت کتاب های نفیس توضیح می دهد: یک کتاب نفیس با چنین کاربردهایی را بهتر است در میان کتاب هایی پیدا کنیم که به جای خط تایپی، متن را با هنر خوشنویسی یا اصطلاحا خط نستعلیق در خود دارند. همچنین بعضی کتاب های نفیس دارای صفحات نقاشی و به طور خاص نقاشی مینیاتور هستند که تلفیق هنر و ادبیات ایرانی را در کنار یگدیگر نشان می دهند.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خراسان رضوی، کتاب همیشه یک هدیه ارزشمند است و این ارزش را نمی توان در هزینه ای که برای خرید آن می شود، خلاصه کرد؛ با این وجود گاهی به تناسب شخص هدیه گیرنده، مناسبت هدیه و کاربردی که علاوه بر محتوا از یک کتاب داریم، هزینه ای بیشتر از معمول برای یک کتاب در نظر می گیریم در این شرایط است که به سراغ کتاب های نفیس می رویم.

کتاب های نفیس بیشتر اوقات برای هدیه به کار می روند؛ آن هم هدیه برای افراد خاص یا در موقعیت های خاص. ممکن است بخواهیم کتاب را بهانه ای کنیم تا هنر، ادبیات و فرهنگ ایرانی را به افرادی با ملیت های دیگر معرفی کنیم، یا بخواهیم به دوستی که به خارج از کشور مهاجرت می کند، یادگاری ماندگار هدیه دهیم، یا به مدیر و مسئولی که در جلسه تکریم تقدیم کنیم. یا به عنوان هدیه روز تولد یا سایر مناسبت ها از آثار نفیس استفاده کنیم.

انتشارات کلهر یکی از مراکز اصلی فروش آثار نفیس در مشهد شناخته می شود. فروشگاهی به مساحتی کمی بیش از 25 مترمربع اما با بیش از 25 سال تجربه. کلهر از برترین ناشران و پخش کنندگان کتاب های نفیس مذهبی، ادبی، هنری و معماری است که در خیابان امام خمینی (ره) و به اصطلاح مشهدی ها نبش چهارراه لشگر واقع شده است.

محمدتقی ماسنانی فروشنده ی با تجربه ی انتشارات کلهر در مشهد، در گفت وگو با خبرنگار ایبنا می گوید: در این انتشارات بیش از 10 هزار عنوان کالای فرهنگی وجود دارد که از این بین 7000 جلد کتب هنری و نفیس و حدود 3000 قلم کالاهای دیگر از جمله لوازم طراحی و خوشنویسی است.

وی که 18 سال از 55 سال عمر خود را در همین مغازه سپری کرده است، درباره تفاوت رشته تحصیلی اش با شغلش اینگونه می گوید: فارغ التحصیل مقطع لیسانس در رشته زمین شناسی بودم اما به دلیل علاقه ای که به کتاب داشتم، کتابفروشی را به عنوان شغل خودم انتخاب کردم و اکنون 18 سال از سابقه کاری من در انتشارات کلهر می گذرد.

فروشنده انتشارات کلهر با اشاره به اینکه دفتر مرکزی و پخش انتشارات کلهر در تهران و با مدیریت آقای سمیعی فرد است، بیان می کند: انتشارات کلهر از سال 63 تاسیس شده و بیشتر در زمینه فعالیت های هنری و چاپ کتاب های معروف در هنرخوشنویسی، طراحی، کتاب های نفیس و کتب معماری فعالیت می کند.

وی با بیان اینکه در کنار کتب نفیس در این انتشارات، کتاب های حوزه روانشناسی، رمان و شعر هم عرضه می شود، اظهار می کند: اگرچه در کنار کتاب های نفیس دیگر کتاب های متفرقه هم داریم اما فروش آنها محدود است.

ماسنانی درباره مشتریان این کتابفروشی نیز بیان می کند: از آنجایی که کلهر از قدیمی ترین فروشگاه های لوازم هنری مشهد است، مشتریان خاص خودش را دارد و بیشتر خریدشان کتب نفیس مثل قرآن، کتاب های حافظ، سعدی و ... یا لوازم هنری است. رهگذران نیز بیشتر به دنبال کتاب های عمومی و رمان و شعر هستند.

وی با اشاره به اینکه ما در دوران کرونا تعطیل بودیم و هیچگونه فروش غیرحضوری نداشتیم، می گوید: بیشتر فروشمان در لوازم و کتب خوشنویسی است که در دوران کرونا چون کلاس ها و آموزشگاه ها و مدارس تعطیل شد کار ما هم تحت تاثیر غیرمستقیم کرونا قرار گرفت و فروش آن بسیار پایین آمد.

ماسنانی تصریح کرد: قبل از کرونا آموزشگاه های خوشنویسی به صورت کلی لوازم طراحی و خوشنویسی خریداری می کردند اما در دوران کرونا فروشمان صفر شد.

این متصدی فروش در انتشارات کلهر با اشاره به اینکه فعالیت در عرصه هنری کاری دلی است، می گوید: افرادی که به حرفه خوشنویسی رو می آورند، این کار را با عشق و علاقه انجام می دهند و هرچه قدر هم که قیمت محصولات هنری بالا رود، هزینه اش را می پردازند.

وی در خصوص ماهیت کتاب های نفیس می گوید: محتوای کتاب های نفیس اغلب شاهکا رها، میراث ادبی، کتاب های آسمانی و دینی هستند؛ فاکتور اول در انتخاب کتاب های نفیس، هزینه ای است که برای خرید در نظر گرفته می شود و فاکتور دوم در آراستگی و کیفیت ظاهری کتاب خلاصه می شود.

ماسنانی در خصوص کیفیت کتاب های نفیس توضیح می دهد: یک کتاب نفیس با چنین کاربردهایی را بهتر است در میان کتاب هایی پیدا کنیم که به جای خط تایپی، متن را با هنر خوشنویسی یا اصطلاحا خط نستعلیق در خود دارند. همچنین بعضی کتاب های نفیس دارای صفحات نقاشی و به طور خاص نقاشی مینیاتور هستند که تلفیق هنر و ادبیات ایرانی را در کنار یگدیگر نشان می دهند.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خراسان رضوی، کتاب همیشه یک هدیه ارزشمند است و این ارزش را نمی توان در هزینه ای که برای خرید آن می شود، خلاصه کرد؛ با این وجود گاهی به تناسب شخص هدیه گیرنده، مناسبت هدیه و کاربردی که علاوه بر محتوا از یک کتاب داریم، هزینه ای بیشتر از معمول برای یک کتاب در نظر می گیریم در این شرایط است که به سراغ کتاب های نفیس می رویم.

کتاب های نفیس بیشتر اوقات برای هدیه به کار می روند؛ آن هم هدیه برای افراد خاص یا در موقعیت های خاص. ممکن است بخواهیم کتاب را بهانه ای کنیم تا هنر، ادبیات و فرهنگ ایرانی را به افرادی با ملیت های دیگر معرفی کنیم، یا بخواهیم به دوستی که به خارج از کشور مهاجرت می کند، یادگاری ماندگار هدیه دهیم، یا به مدیر و مسئولی که در جلسه تکریم تقدیم کنیم. یا به عنوان هدیه روز تولد یا سایر مناسبت ها از آثار نفیس استفاده کنیم.

انتشارات کلهر یکی از مراکز اصلی فروش آثار نفیس در مشهد شناخته می شود. فروشگاهی به مساحتی کمی بیش از 25 مترمربع اما با بیش از 25 سال تجربه. کلهر از برترین ناشران و پخش کنندگان کتاب های نفیس مذهبی، ادبی، هنری و معماری است که در خیابان امام خمینی (ره) و به اصطلاح مشهدی ها نبش چهارراه لشگر واقع شده است.

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خراسان رضوی،
خبرگزاری کتاب ایران

محمدتقی ماسنانی فروشنده ی با تجربه ی انتشارات کلهر در مشهد، در گفت وگو با خبرنگار ایبنا می گوید: در این انتشارات بیش از 10 هزار عنوان کالای فرهنگی وجود دارد که از این بین 7000 جلد کتب هنری و نفیس و حدود 3000 قلم کالاهای دیگر از جمله لوازم طراحی و خوشنویسی است.

وی که 18 سال از 55 سال عمر خود را در همین مغازه سپری کرده است، درباره تفاوت رشته تحصیلی اش با شغلش اینگونه می گوید: فارغ التحصیل مقطع لیسانس در رشته زمین شناسی بودم اما به دلیل علاقه ای که به کتاب داشتم، کتابفروشی را به عنوان شغل خودم انتخاب کردم و اکنون 18 سال از سابقه کاری من در انتشارات کلهر می گذرد.

فروشنده انتشارات کلهر با اشاره به اینکه دفتر مرکزی و پخش انتشارات کلهر در تهران و با مدیریت آقای سمیعی فرد است، بیان می کند: انتشارات کلهر از سال 63 تاسیس شده و بیشتر در زمینه فعالیت های هنری و چاپ کتاب های معروف در هنرخوشنویسی، طراحی، کتاب های نفیس و کتب معماری فعالیت می کند.

خبرنگار ایبنا

وی با بیان اینکه در کنار کتب نفیس در این انتشارات، کتاب های حوزه روانشناسی، رمان و شعر هم عرضه می شود، اظهار می کند: اگرچه در کنار کتاب های نفیس دیگر کتاب های متفرقه هم داریم اما فروش آنها محدود است.

ماسنانی درباره مشتریان این کتابفروشی نیز بیان می کند: از آنجایی که کلهر از قدیمی ترین فروشگاه های لوازم هنری مشهد است، مشتریان خاص خودش را دارد و بیشتر خریدشان کتب نفیس مثل قرآن، کتاب های حافظ، سعدی و ... یا لوازم هنری است. رهگذران نیز بیشتر به دنبال کتاب های عمومی و رمان و شعر هستند.

وی با اشاره به اینکه ما در دوران کرونا تعطیل بودیم و هیچگونه فروش غیرحضوری نداشتیم، می گوید: بیشتر فروشمان در لوازم و کتب خوشنویسی است که در دوران کرونا چون کلاس ها و آموزشگاه ها و مدارس تعطیل شد کار ما هم تحت تاثیر غیرمستقیم کرونا قرار گرفت و فروش آن بسیار پایین آمد.

ماسنانی تصریح کرد: قبل از کرونا آموزشگاه های خوشنویسی به صورت کلی لوازم طراحی و خوشنویسی خریداری می کردند اما در دوران کرونا فروشمان صفر شد.

این متصدی فروش در انتشارات کلهر با اشاره به اینکه فعالیت در عرصه هنری کاری دلی است، می گوید: افرادی که به حرفه خوشنویسی رو می آورند، این کار را با عشق و علاقه انجام می دهند و هرچه قدر هم که قیمت محصولات هنری بالا رود، هزینه اش را می پردازند.

وی در خصوص ماهیت کتاب های نفیس می گوید: محتوای کتاب های نفیس اغلب شاهکا رها، میراث ادبی، کتاب های آسمانی و دینی هستند؛ فاکتور اول در انتخاب کتاب های نفیس، هزینه ای است که برای خرید در نظر گرفته می شود و فاکتور دوم در آراستگی و کیفیت ظاهری کتاب خلاصه می شود.

ماسنانی در خصوص کیفیت کتاب های نفیس توضیح می دهد: یک کتاب نفیس با چنین کاربردهایی را بهتر است در میان کتاب هایی پیدا کنیم که به جای خط تایپی، متن را با هنر خوشنویسی یا اصطلاحا خط نستعلیق در خود دارند. همچنین بعضی کتاب های نفیس دارای صفحات نقاشی و به طور خاص نقاشی مینیاتور هستند که تلفیق هنر و ادبیات ایرانی را در کنار یگدیگر نشان می دهند.

تالار مرکزی یکی از زیرساخت های مهم در هر شهری است، ولی متاسفانه خرم آباد سال هاست که از داشتن فرهنگسرا یا تالار مرکزی محروم مانده است.

برای شهری که از لحاظ شواهد، آثار تاریخی و باستانی، بیش از 50 هزار سال محل دفن انسان هوشمند بوده است، موسیقی، تاریخ و آداب و رسوم نشان از فرهنگ و هنر بالای استان دارد، این محرومیت، ضعف بزرگی برای متولیان فرهنگ و هنر محسوب می شود. البته که بیشتر از یک دهه، پیش قدمی در این باره برداشته شده، اما هنوز به نتیجه نرسیده است.

پروژه تالار مرکزی خرم آباد مصوب هیات دولت در سال 87 است، اما کلنگ عملیات اجرایی آن سال 90 برزمین زده شد و حالا نصب اسکلت بنا، تنها سهم خرم آباد از این پروژه فرهنگی، در طول 10 سال است. طبق اظهارنظر مسؤولان قرار بود پروژه تا سال 93 به بهره برداری برسد، اما این وعده تاکنون محقق نشده و برای اتمام به اعتباری بالغ بر 70 میلیارد تومان نیاز دارد. در حالی که متاسفانه در سال جاری حتی ردیف بودجه اعتباری ندارد و باید تا سال 1401 برای دریافت اعتبار منتظر بماند.

20 درصد در 13 سال

مجتمع فرهنگی و تالار مرکزی استان لرستان با زیربنای 12هزار و 900 متر، یکی از پروژه های مهم اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی است. براساس طراحی اولیه، قرار است ظرفیت 1000 نفر را داشته باشد و دو سالن موسیقی و تئاتر نیز در آن پیش بینی شده است. مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی لرستان درباره این مجتمع فرهنگی می گوید: تالار مرکزی، جزو پروژه های ملی و مجری آن وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که با همکاری پیمانکار و مشاور قرار بود اجرایی شود، اما متاسفانه طی این مدت نتوانست به پیشرفت قابل قبولی برسد.

احمدحسین فتایی تاکید می کند: پروژه تالار مرکزی خرم آباد مصوب هیات دولت در سال 87 است و عملیات اجرایی پروژه سال 90 آغاز شده است، اما متاسفانه در حال حاضر تنها حدود 20 درصد پیشرفت فیزیکی دارد. این پروژه طی چند سال اعتبار چشمگیری نداشته، زیرا اولویت با اتمام پروژه های بالای 50 درصد پیشرفت فیزیکی و در مرحله بهره برداری بود که متاسفانه این پروژه هیچ کدام از شرایط را نداشت. براساس اظهارات مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی لرستان، در این سال ها اعتبارات اندکی به پروژه تخصیص یافته که کفاف انجام کارهای چشمگیر را نداده است.

نیاز 70 میلیارد تومانی

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی لرستان به سرنوشت این پروژه چندان امیدوار نیست، چراکه در بودجه سال 1400 اعتباری برای پیشبرد آن درنظر گرفته نشده است. فتایی اما امیدوار است در سال های آینده اتفاقات بهتری رخ بدهد.

به گفته او، مقرر شده در ردیف اعتباری بودجه سال 1401 اعتبار لازم برای این اتمام این پروژه تخصیص یابد.

فتایی می گوید: طبق برآوردهای صورت گرفته، تالار مرکزی برای سال 1400 به اعتباری بالغ بر 70 میلیارد تومان نیاز دارد، اما قطعا این میزان اعتبار به صورت یکجا به این پروژه تخصیص پیدا نمی کند و یکی دو سال تزریق اعتبار طول خواهد کشید. بنابراین قطعا تا زمان اجرا و شروع به کار دوباره و اتمام آن، مبلغ اعتبار مورد نیاز به نرخ روز محاسبه می شود. زیرا قیمت مصالح، مواد، تجهیزات، دستمزد و... در نوسان است و هزینه ها به نرخ روز محاسبه می شوند.

ضررهای یک پروژه بلاتکلیف

ناتمام ماندن پروژه تالار مرکزی در خرم آباد هزینه های زیادی را به دولت تحمیل و از اعتبارات استانی کسر می کند. این گفته یک کارشناس اقتصادی است که تشریح می کند، چرا هر روزی که بهره برداری از این پروژه به تعویق می افتد، ضررهای بیشتری شامل حال استان لرستان می شود.

حسین حافظی می گوید: اگر این پروژه در همان سال های ابتدایی یا همان پنج سال اول می توانست با عزم و اهتمام و پیگیری مدیران، مسؤولان و نمایندگان استان به اتمام برسد، قطعا با هزینه کمتری به بهره برداری رسیده بود و الان می توانستند برای پروژه های بعدی به دنبال جذب اعتبار باشند.

اما وقتی بعد از گذشت بیش از 10 سال، این پروژه تنها 20درصد پیشرفت فیزیکی دارد و تنها پیشرفت به اسکلت آن مربوط می شود، یعنی طی این سال ها هیچ عزم و شم اقتصادی ای برای اتمام این پروژه در استان وجود نداشته است.

این کارشناس اقتصادی در توضیحاتش اشاره کرد: وقتی پروژه هایی که می توانند علاوه بر بالا بردن سرانه فرهنگی، اجتماعی و... به درآمدزایی و حتی میزبانی های کلان برای مراسم و برنامه های کشوری یا حتی بین المللی برسند، این گونه در ورطه بی توجهی خاک می خورند، به بدنه اقتصادی استان ضربه می زنند. زیرا پروژه ای که می شد با مبلغی در حدود 20 تا 30 میلیارد تومان به اتمام برسد، حالا به 70 میلیارد تومان نیاز دارد و این مبلغ قطعا برای سال 1401 با رشد صعودی همراه خواهد بود.

حافظی این را هم اضافه می کند که چون هرگز دولت ها چنین مبلغی را به صورت یکجا به یک پروژه تزریق نمی کنند، بنابراین 70 میلیارد مشمول زمان می شود و رقم نهایی تکمیل پروژه بیشتر از این خواهد بود. این کارشناس تاکید می کند: در صورتی که عزم جدی از سوی مسؤولان و نمایندگان استان در جهت جذب اعتبارات لازم برای پروژ های مهم و تاثیرگذار استانی وجود داشته باشد، می توان با مابقی اعتبارات، پروژه های دیگری را فعال کرد. نه این که با اعتبارات کلان تنها درگیر به سرانجام رساندن یک پروژه در طی سالیان سال باشیم.

فاطمه حافظی - جام جم لرستان

رضا عباسی در گفت وگو با ایسنا، با اشاره به اینکه در ایام شیوع کروناویروس وضعیت هنرمندان موسیقی همدان نابسامان بوده است، مطرح کرد: در این مدت بسیاری از هنرمندان هیچ منبع درآمدی نداشته و در وضعیت بسیار سختی زندگی می کنند و هزینه حداقل های زندگی خود را ندارند.

این هنرمند عرصه موسیقی همدان با اشاره به اینکه موسیقی همدان از چندین سال قبل و به ویژه در دوران کرونا به حالت رکود درآمده است، اظهار کرد: در حال حاضر وضعیت موسیقی کشور هم اینگونه است.

وی با بیان اینکه همدان با وجود پتانسیل ها، ذائقه ها و استعدادهای موسیقی در ژانرهای پاپ، سنتی و محلی وضعیت خوبی ندارد، تصریح کرد: چیزی به اسم موسیقی فولکلور همدانی وجود ندارد و تنها موسیقی محلات مانند موسیقی عاشیق های اطراف همدان و بخشی از موسیقی لری نهاوند در این منطقه موجود است.

این هنرمند همدانی وضعیت موسیقی همدان را با وجود سرمایه های ارزشمند نابسامان دانست و افزود: به علت اینکه محلی برای عرضه موسیقی نیست، هنرمندان این رشته به ناچار منزوی می شوند و از ساز دوری می کنند.

عباسی مطرح کرد: متأسفانه وضعیت مناسب و قابل تعریفی برای موسیقی همدان نداریم و با وجود کلاس های پیشرفته و مستر کلاس های اساتید بزرگ که به همت انجمن موسیقی و آموزشگاه های موسیقی به صورت مقطعی برگزار شد و مورد استقبال خوبی هم قرار گرفت، انتطار می رفت موسیقی حرکتی بکند اما این اتفاق نیفتاد.

وی درباره وضعیت هنرمندان عرصه موسیقی همدان هم گفت: در دوران همه گیری بیماری کرونا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی حمایت هایی از هنرمندان انجام داد و با دادن هنر کارت به مبلغ سه میلیون تومان به آنها کمک کرد همچنین مبالغی برای سه ماه بیمه هنرمندان درنظر گرفت و برای سال 1400 هم قول هایی داده که تاکنون عملی نشده است .

عباسی بیان کرد: با توجه به شرایط سخت هنرمندان در دوران شیوع کرونا این حمایت ها چشمگیر نبود، در این مدت هنرمندان عرصه موسیقی اعم از آنهایی که آموزشگاه دارند و کسانی که تدریس می کنند یا سرپرستان گروه به صورت کامل بیکار هستند و وضعیت مناسبی ندارند.

این آهنگساز همدانی با بیان اینکه هنر موسیقی از ابتدای شیوع این بیماری تعطیل بوده و کار هنرمندان به صورت زنده است، ادامه داد: یکی از عوامل این اتفاق این است که کلاس ها به صورت آنلاین برگزار می شود که این شیوه برای موسیقی جوابگو نیست و رضایت کامل استاد و هنرجو را در پی ندارد.

وی در ادامه به اهمیت حضور فیزیکی هنرمند در کلاس اشاره کرد و افزود: استقبال هنرجویان از کلاس های موسیقی بسیار کم شده و در نهایت به 15 درصد رسیده که اصلاً جوابگو نیست و به هیچ وجه هزینه های هنرمندان تأمین نمی شود.

عباسی به لزوم حمایت اداره ارشاد از هنرمندان عرصه موسیقی اشاره و یادآور شد: بسیاری از هنرمندان موسیقی در دوران کرونا به نوعی از هنر کنار کشیدند، سرپرستان گروه در طول سال سه یا چهار کنسرت اجرا می کردند اما در شرایط فعلی امکان پذیر نیست.

به عقیده این هنرمند همدانی، کنسرت آنلاین به هیچ وجه کیفیت کنسرت زنده را ندارد چراکه در موسیقی مخاطب حتماً باید حضور داشته باشد تا ارتباط ها ایجاد و انرژی خوبی به هنرمندان منتقل شود همچنین علاوه بر استقبال نشدن از کنسرت های آنلاین، نبود اینترنت باکیفیت هم مزید بر علت شد.

وی با اشاره به اینکه در این مدت بعضی از هنرمندان به صورت انفرادی در صفحات مجازی قطعاتی را اجرا و منتشر کردند، ادامه داد: این کار هم خیلی جالب نیست چراکه موسیقی آنلاین معنی ندارد و این هنر باید زنده باشد تا با نفس و انرژی تماشاگر عجین شود.

عباسی در رابطه با مشکلات عرصه موسیقی هنرمندان همدان بیان کرد: کسی که در همدان وارد عرصه موسیقی می شود با مشکلات زیادی مواجه است و این مشکلات تا جایی ادامه می یابد که او را از پا درآورد، به عبارتی هنرمندان عرصه موسیقی در همدان حول یک دایره می چرخند و پس از خسته شدن به زمین می افتند.

وی در مورد گرایش جوانان به موسیقی پاپ هم مطرح کرد: نخستین علت این اتفاق این است که موسیقی پاپ روان و ساده است و تفکر زیادی در پشت آن نیست، علت بعدی ذائقه جوانان است که بسیار ضعیف و ساده شده؛ مثلا جوانان دیگر اهل مطالعه نیستند و تنها می خواهند در لحظه حس خوبی داشته باشند.

عباسی با بیان اینکه در حال حاضر از موسیقی ریشه دار استقبال نمی شود و موسیقی که انسان را به تفکر وا دارد، دیگر مخاطب ندارد، گفت: رسانه ها و به ویژه رسانه ملی مقصر ضعیف شدن ذائقه های جوانان هستند، رسانه ها موسیقی فاخر را ترویج نمی دهند و مثلاً موسیقی سنتی با تصویرهای گل و گلدان و ... نشان داده می شود و ساز را نشان نمی دهند.

این هنرمند همدانی درباره فعالیت های هنری خود بیان کرد: حوزه فعالیتم در تدریس موسیقی، آهنگسازی، حوزه موسیقی کودک، موسیقی نمایش، موسیقی فیلم، تله تئاتر، کارهای تلویریونی، ساخت و تنظیم آهنگ است.

وی اضافه کرد: در سال جاری بیشتر وقتم را برای سه آلبوم گذاشته ام، یکی از این آلبوم ها را از سال قبل شروع کرده ام و کاری برای دو ساز فلوت و پیانو از کارهای ضبط شده و ساخته های استاد معین خرم است که تنظیم و حال و هوای جدیدتری دارد.

عباسی در رابطه با دومین و سومین پروژه مطرح کرد: این آلبوم به نام رقص ستاره ها از قطعاتی است که قبلاً ساخته ام و با اشعاری از رهی معیری و خودم ساخته شده که حالت ارکستر مجلسی دارد و در حال ضبط است. کار بعدی برای ساز نی، قانون، بربط و سازهای کوبه ای است که نوشته و تنظیم خودم است و تمریناتش شروع شده و ضبطش فعلاً آغاز نشده است.

وی در مورد سلیقه مخاطبان موسیقی در همدان خاطرنشان کرد: هر ژانر موسیقی مخاطب خود را دارد و در همدان نیز در هر ژانر مخاطب و تماشاچی خاصی است اما درصد بیشتری از مخاطبان به علت راحت و ساده بودن موسیقی پاپ را می پسندند.

عباسی اظهار کرد: در حال حاضر انتظار داریم جامعه رو به نشاط و شادی رفته و درک و شعور و سواد مردم بالاتر برود چراکه فرهنگ زمانی رشد می کند که سواد مردم نسبت به پیرامون جامعه بالا رود، از طرفی فرهنگ شامل موسیقی، تئاتر، سینما و کتاب است و اگر بتوانیم این هنرها را مردمی کرده و به دل جامعه ببریم جامعه موفقی خواهیم داشت، مسئولان نیز باید فرهنگ را شایسته و درست به مردم ارائه و هدیه دهند.

انتهای پیام

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شنو ، روز گذشته ویدئویی در فضای مجازی دست به دست شد که حاوی تصاویری از تجمع زباله اطراف آرامگاه حبیب محبیان بود که قلب اهالی هنر و دوستداران این خواننده اسطوره ای را به درد آورد.

ویدو منتشرشده در تاریخ 7 خرداد از آرامگاه روستای نیاسته رامسر که به فاصله حدودا 18 کلیومتری این شهر قرار دارد جز آرامگاه های نسبتا مشهور این شهر است. شهری که حبیب محبیان پس از بازگشت خود به ایران در سال 88 در آنجا ساکن شد و پس از مرگ حبیب در روستای نیاسته، خانه موسیقی ایران از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درخواست کرد تا مراسم تشییع حبیب از مقابل تالار وحدت به سمت قطعهٔ هنرمندان بهشت زهرا صورت بگیرد. اما پس از چند ساعت، داریوش قانع رئیس ادارهٔ فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان رامسر اعلام کرد که تدفین حبیب در شهرستان رامسر و در امامزاده محمد تشییع و در همین محل به خاک سپرده خواهد شد اما در نهایت پیکر حبیب در محوطه گورستان روستای نیاسته به خاک سپرده شد. این به خاک سپاری در شرایطی صورت گرفت که حبیب هیچ گونه تعلقی به شهر رامسر نداشت و فقط در ویلای شخصی اش در این شهر ساکن بود.

حبیب که در سال 1362 به دلیل ممنوعیت خواندن وی در ایران، ایران را ترک کرد و در سال 1364 در لس آنجلس در ایالات متحده آمریکا ساکن شد. او در سال 1388 با نگاشتن نامه ای به رئیس جمهور وقت، محمود احمدی نژاد، خواستار حضور در کشور شد و با موافقت ضمنی و پذیرفتن رعایت برخی شرایط به همراه خانواده اش به ایران بازگشت و در رامسر، چهارصد دستگاه اقامت کرد.

حبیب در سال 1389 درخواست خود برای دریافت مجوز انتشار آلبوم را ارائه کرد و اعلام کرد که می خواهد در ورزشگاه آزادی کنسرت برگزار کند؛ و ادعا کرد که این کنسرت اگر 10 شب هم برگزار شود، 100 هزارنفری آزادی خالی نمی شود.
اسفندیار رحیم مشایی (رئیس دفتر محمود احمدی نژاد)، در واکنش به حضور حبیب در ایران گفت: این که یک ایرانی بخواهد فعالیتی در داخل و خارج از کشور داشته باشد، مطابق چارچوب و قوانین آزاد است و مشکلی ندارد. فعالیت هنری در همهٔ بخش ها ازجمله موسیقی برای همهٔ هنرمندان در داخل و خارج از کشور آزاد است و برگشت به ایران برای کسی مشکلی ندارد. اما حمید شاه آبادی معاون هنری وزیر ارشاد (دولت دهم) در سال 1391 گفت: خواننده ای که به ایران بازگشته از وزارت ارشاد مجوزی ندارد و آنچه گفته و شنیده شده شایعه است.
در سال 1393 حسین نوش آبادی (سخنگوی وزارت ارشاد دولت یازدهم) گفت: ایشان می تواند با توجه به نگاه و رویکرد دولت یازدهم به محتوای آثار فرهنگی و هنری، مجدداً به ارائهٔ آلبوم خود برای اخذ مجوز اقدام کند. ارائهٔ مجوز به آثار هنری ربطی به تولید در دولت قبل ندارد و ویژگی های اثر ارائه شده در شرایط حاضر ملاک است. سید احمد خاتمی (امام جمعه موقت تهران) در واکنش به این موضوع (حضور حبیب در ایران) گفت: ایران جای خواننده های لس آنجلسی نیست.

حبیب پس از بازگشت به ایران چه از سوی دولت و چه از سوی هنرمندان و برخی دوستان خود مورد بی مهری و حتی بعضاً بایکوت قرار گرفت چراکه برخی از هنرمندان معتقد بودند حبیب نمی بایست آن نامه که به توبه نامه مشهور است را امضا و قبول می کرد.

حال با توجه به فیلم پخش شده در فضای مجازی دوستداران حبیب محبیان دلخور هستند و معتقدند چرا نباید شان این هنرمند رعایت شود و او را مانند دیگر هنرمندان فقید مورد احترام دانست؟

انتهای پیام/