روز شنبه در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا با تشریح روند امور صورت گرفته، اظهار داشت :حمایت از ایجاد اشتغال پایدار و تقویت رشد اقتصادی اشتغال زا و تحرک بخشی به بازار فرهنگ و هنر در راستای تحقق اهداف کلان برنامه تقویت ظرفیت های مردمی فرهنگ و هنر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انجام گرفته است.
معاون توسعه مدیریت و منابع وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: سیاست و اولویت این وزارتخانه همانگونه که در برنامه های سید عباس صالحی وزیر فرهنگ دولت دوازدهم در زمان اخذ رای اعتماد به مجلس شورای اسلامی نیز بر آنها تاکید شده، حمایت و کمک به رشد کسب وکارهای فرهنگی و هنری در جهت رونق اقتصاد فرهنگ و هنر بوده و با وجود تحقق بیشتر کلان برنامه این مهم، تا پایان نیز ادامه خواهد داشت.
وی، تدوین برنامه اجرایی حمایت از فرصت های شغلی بخش فرهنگ، هنر و رسانه، مبادله تفاهم نامه با سازمان برنامه و بودجه و صندوق کارآفرینی امید برای حمایت از فرصت های شغلی و کسب و کارهای آسیب دیده در بحران کرونا و انعقاد قرارداد عاملیت با بانک آینده و صندوق کارآفرینی امید وفق تفاهم نامه های همکاری مشترک با سازمان برنامه و بودجه کشور را از جمله این موارد برشمرد.
معاون وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در ادامه از راه اندازی سامانه برای ثبت اطلاعات و نیز درخواست متقاضیان دریافت تسهیلات حمایتی، تدوین و ابلاغ فرایند اجرایی تأسیس و راه اندازی گذرها و پهنه های فرهنگ و هنر، تدوین راهنمای مکان سازی خلاق (ایجاد گذرها و پهنه های فرهنگ و هنر) و بررسی و ارزیابی طرح های پیشنهادی ایجاد گذرها و فضاهای نوین فرهنگی و هنری و صدور موافقتنامه اولیه ایجاد 27 گذر و پهنه فرهنگی و هنری را از دیگر اقدامات در جهت حمایت از کسب وکارهای فرهنگی و هنری برشمرد.
حیدری همچنین برگزاری نشست با صاحبان کسب و کارها و کارگزاران گذرها و فضاهای نوین فرهنگی و هنری و صدور موافقتنامه اولیه حمایت از توسعه فضاهای نوین فرهنگی، انعقاد تفاهم نامه همکاری با جهاد دانشگاهی کشور با هدف رونق اقتصاد فرهنگ و هنر و حمایت از کسب و کارهای نوین در حوزه صنایع فرهنگی و خلاق، انعقاد قرارداد همکاری با پارک ملی علوم و فناوری های نرم و صنایع فرهنگی در زمینه برگزاری دو دوره کوتاه مدت مدیریت ارشد کسب و کار (MBA) در صنایع فرهنگی و برگزاری یک دوره برای مدیران و کارشناسان وزارتخانه را نیز از دیگر اقدامات این وزارتخانه عنوان کرد.
معاون توسعه مدیریت ومنابع وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی همچنین انعقاد قرارداد همکاری با پارک ملی علوم و فناوری های نرم و صنایع فرهنگی در زمینه نگارش 50 عنوان طرح کسب و کارهای فرهنگی، هنری و رسانه ای را نیز در راستای حمایت از کسب وکارهای فرهنگ و هنر برشمرد.

به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، همایون امیرزاده مدیرکل مرکز روابط عمومی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در برنامه رادیو یی تقاطع فرهنگ در رابطه با روند فزونی گرفتن قیمت کاغذ اظهار داشت: بعد از دفاع مقدس، هرگز تصور نمی کردیم، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بساط کاغذ سهمیه ای را پهن کند و به سمت مداخله در بازار کاغذ برود.

* ورود وزارت ارشاد به عنوان متولی در بخش مصرف کاغذ مطبوعات و نشر

وی با اشاره به تکانه های ارزی یکی دو سال اخیر گفت: این روند اتفاقات بدی را رقم زد و بنابراین وزارت ارشاد به عنوان متولی در بخش مصرف کاغذ – مطبوعات و نشر- وادار به ورود در این قضیه و اقدام شد.

امیرزاده این ورود را فاقد عقبه های قانونی خواند و تصریح کرد: پس از سهمیه بندی کاغذ که در سال های سخت دفاع مقدس و جنگ تحمیلی داشتیم، مداخله وزارت ارشاد در بحث کاغذ قانونی نشده بود و ما نیز بدین موضوع پی برده بودیم که این ورود، بی حاشیه نخواهد بود و مطالباتی را علیه وزارتخانه درپی خواهد داشت.

وی با بیان اینکه فعالان در وزارت ارشاد توان چشم پوشی و بی تفاوت بودن نسبت به بازار کاغذ و درپی آن نشر و مطبوعات را نداشتند، خاطرنشان کرد: نتوانستیم مدیریت های ناصحیح و فساد و رانت [را تحمل کنیم] که تا اعماق حوزه کاغذ و واردات آن رسوخ کرده بود.

* چرا مجموعه ای که ارز تخصیصی را دریافت کرد، اقدام به واردات کاغذ نکرد

امیرزاده به محورهای مورد نظر وزارتخانه اشاره ای داشت و گفت: ما با اعدادی عجیب و غریبی در زمینه ارز تخصیصی به کاغذ روبرو بودیم.

وی با اعلام اینکه میانگین 300 الی 400 هزار تن کاغذ - با ارزش تخصیصی- باید وارد کشور می شد، گفت: از میان ارزهای تخصیصی تا سال 96، تقریباً چیزی پیدا نکردیم و بسیاری شرکت [های به ظاهر واردکننده] صوری بودند و بسیاری وارد کنندگان نیز صلاحیت ورود به این حوزه را نداشتند.

امیرزاده افزود: وزارت فرهنگ و ارشاد سماجت کرد و در کمیسیون فرعی دولت که همواره مسئول تعیین تعرفه های گمرکی بود، اصرار کرد تا تعرفه کاغذ روی 5 درصد ثابت بماند.

رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت ارشاد گفت: بحث ما این بود که چرا مجموعه ای که ارز تخصیصی را دریافت کرده اقدام به واردات کاغذ نکرد!! ما همه موارد را شناسایی و تقدیم مقام قضایی کردیم.

* تلاش های ارشاد در سال 98

امیرزاده افزود: از آن زمان تمام حواشی که احساس می کردیم متوجه وزارت ارشاد است، پذیرا شدیم و این ورود ما، به لطف خدا ظرف دو سال، منجر شد قیمت کاغذ از 162 تا 165 هزار تومان تجاوز نکند.

وی با اشاره به اینکه این ارز هیچ چیز عاید کشور نکرد، گفت: حتی تیراژ کتاب افت کرد و کتاب های الکترونیک رو به فزونی گذاشت؛ پس چرا نیاز کشور به کاغذ باید همان عدد قبلی باشد؟!

به گفته امیرزاده تلاش های وزارت ارشاد به استخراج عدد 80هزار تن، نیاز کشور به کاغذ منتج شد که ارز آن در قالب کارگروه تخصصی تامین و مشکل در سال 98 مرتفع شد.

* دستور کار جدید ارشاد برای کاغذ

این مقام مسئول در وزارت ارشاد با بیان اینکه ناشران پرکار در کشور از کاغذهای یارانه ای استفاده کردند که کمک شایانی به مجموعه نشر کشور بود، افزود: این روند نشان داد، عددهای اعلامی و ریخت و پاش های ارزی هیچ مبنایی ندارد.

امیرزاده در بخشی دیگر، با اشاره به هشدارهای پیاپی در قبال ارز تخصیصی برای کاغذ گفت: امسال وضعیت کاغذ خوب نیست و نگران کننده است.

وی ادامه داد: در حال حاضر کمبود کاغذ نداریم؛ بلکه بسیاری از واردکنندگان کاغذ را با ارز نیمایی وارد کرده اند و روز گذشته جلسه ای با وزیر داشتیم و دوستان در معاونت مطبوعاتی و فرهنگی حضور داشتند و بنا شد چند موضوع را پیگیری کنیم.

* کاغذ بندی 700 هزار تومان منطقی است

امیرزاده کف قیمت کاغذ را -آن هم برای نوع بی کیفیت هندی- تا سال گذشته میلادی 650 دلار تخمین زد و افزود: این قیمت به 1000 دلار رسیده است.

وی گفت: چین صادرکننده کاغذ بود و امروز خود به وارد کننده تبدیل شده است؛ حال آنکه صنایع بسته بندی آن به شدت دچار جهش اقتصادی شده است.

رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت ارشاد تبدیل شدن چین به واردکننده را یکی از مشکلات پیش روی ورود کاغذ به کشورمان دانست و افزود: قیمت کنونی بازار بندی 700 تومان با ارز نیمایی است و این قیمت منطقی به نظر می رسد؛ البته نه بدین معنا که این قیمت خوب است.

* 16 میلیون دلار ارز در سال 98 برای کاغذ تخصیص نیافت

وی بیان کرد: آیا حوزه فرهنگ باید با سایر کالاها همسان دانسته شود؟! این حوزه نیازمند حمایت نیست؟

امیرزاده اضافه کرد: 16 میلیون دلار از ارزی که سال 98 باید به ما می دادند، تخصیص نیافت که اگر این رقم بدست ما می رسید، بخشی از کاغذ را تامین می کردیم و امروز هم در صورت دریافت این ارز، به تقویت سه الی چهار ماهه کاغذ یارانه ای منجر می شود.

رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت ارشاد تاکید کرد: امروز کاغذ گران بدست مصرف کننده می رسد و ما بر اساس دستور رئیس جمهور وظیفه داریم موضوع کاغذ را دنبال کنیم.

* تصور نمی کردیم بعد از جنگ، شبکه توزیع کاغذ را تشکیل دهیم

امیرزاده همچنین در پاسخ به نامه ای از سوی یکی از ناشران که ادعا کرده است چند تن از فعالان حوزه نشر 3هزار تن کاغذ را با قیمت ارز دولتی خریداری کرده اند و از معاونت فرهنگی ارشاد هم جوابی نگرفته است، گفت: ما در حوزه مسائل فرهنگی صحبت می کنیم و در این میان غول و بچه غول -با استناد به نامه آن ناشر- نداریم.

وی افزود: ما ناشران را با تقسیم بندی پرکار و کم کار می شناسیم و هرگز تصور نمی کردیم بعد از جنگ شبکه توزیع کاغذ را تشکیل دهیم ولی مجبور به این کار شدیم.

* برای یک بند کاغذ هم دلیل و مدرک داریم

امیرزاده در بخشی دیگر از این برنامه رادیویی خاطرنشان کرد: برخی ناشران کاغذهای دولتی را دریافت و به همان نسبت، از بازار آزاد، کاغذ نیمایی خریدند.

وی در رادیو گفت وگو گفت: وزارت ارشاد در بحث توزیع عادلانه، آنچه در توان داشته انجام داده و ما برای یک بند کاغذ هم دلیل و مدرک داریم.

انتهای پیام/

به گزارش ایرنا، سید عباس صالحی بامداد جمعه در توئیتی نوشت: خدیجه(س) ماه بود در کنار آفتاب محمد(ص) در شب های ظلمانی جاهلیت؛ خدیجه بود که نور محمدی را تاباند؛ با حکمت خاندانی؛ بامکنت تجاری و فرزانگی خدادادی.

وی اضافه کرد: خدیجه تنها یک همراه نبود، معین و معاون رسالت نبوی بود؛ و چنین بود که خدیجه(س) مادر فاطمه(س) شد.

سالگرد سوگ او را گرامی می داریم.

سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: به دنبال شیوع موج چهارم کرونا در کشور و با دستور ستاد ملی مبارزه با کرونا برخی مشاغل که فعالیت هایشان در شرایط بحران غیرضروری شناخته شده، تعطیل شدند، از جمله مشاغل تعطیل شده کتابفروشی ها هستند. کتابفروش ها که حتی پیش از فراگیری کرونا نیز از نظر اقتصادی با مشکلات عدیده ای روبه رو بودند، اکنون با تعطیلی اجباری به دلیل کرونا عملاً در مرز ورشکستگی قرار گرفته اند. نامه 180 کتابفروشی در سراسر کشور به سیدعباس صالحی، وزیر ارشاد نگرانی های فرهنگی را که در پی تعطیلی اجباری کتابفروشی ها به وجود می آید گوشزد کرده و خواهان توجه به اهمیت فعالیت کتابفروشی ها شده است.

در این نامه با انتقاد از بی توجهی به اهمیت فرهنگ از سوی سیاستگذاران کشوری، تعطیلی کتابفروشی ها عاملی بر افزایش قاچاق کتاب و فروش کتاب های ممنوعه و دستفروشی کتاب دانسته شده است. در بخشی از این نامه خطاب به وزیر ارشاد آمده است: کتابفروشی بستر پیاده سازی بخش قابل توجهی از مؤلفه های فرهنگی کشور است و این گزاره واقعیتی ثابت شده است. بیان این نکته ضروری است که مقصود نگارنده در نامه قبلی و مطالبه پیشِ رو، تبیین اهمیت رساندن محتوای فرهنگی به افکار جامعه است. انتقال دانش و فرهنگ باید استمرار داشته باشد و قطع این جریان، همانند قطع شریان های اصلی کشور است، کمااینکه این موضوع در کشور های اروپایی مورد توجه قرار گرفته و تا به امروز در بدترین شرایط همه گیری ویروس کرونا نیز زنجیر تعطیلی به گردن فرهنگ کشورشان نزده اند. گذشته از این، تعطیلی کتابفروشی ها مشکلات دیگری را هم به وجود آورده است، از جمله: عدم تأمین نیاز مردم به کتاب و نیز افزایش قاچاق کتاب، فروش کتب ممنوعه و دستفروشی کتاب، لذا انجمن کتابفروشان خوشه به نمایندگی از 180 کتابفروشی در سراسر کشور به عنوان کنشگران فرهنگی به استحضار می رساند، تهدید آسیب به ساحت فرهنگ جدی است و مسئولیت این امر متوجه متولیان حوزه فرهنگ در کشور است. مسیر برون رفت از این تهدید، توجه به اولویت فرهنگ در سیاستگذاری و برنامه ریزی بر اساس این مهم است.

در هفته های گذشته نیز بخش دیگری از کتابفروشی ها نامه دیگری به وزیر ارشاد نوشته و در آن خواستار بازگشایی کتابفروشی ها شده بودند.

به گزارش گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس ، اول اردیبهشت ماه همزمان با روز بزرگداشت سعدی شیرازی و در آغاز نهضت خوانش آثار سعدی ویژه برنامه ملی عطر سخن سعدی به همت محفل ادبی قند پارسی استان فارس به صورت مجازی برگزار شد.

در این نشست علیرضا مختارپور دبیرکل نهاد کتابخانه های عمومی کشور طی سخنانی با اشاره به اینکه مطالعه و بهره گیری از ذخایر فاخر قلّه های رفیع زبان و ادبیات فارسی از منظر رهبر انقلاب اسلامی اقدام و وظیفه ای انقلابی تلّقی می شود، آن را وظیفه ای بر دوش شاعران و نویسندگان و تمامی اهالی فرهنگ و هنر دانست.

متن کامل سخنرانی علیرضا مختارپور دبیرکل نهاد کتابخانه های عمومی کشور را در ادامه می خوانید؛

به نام آن که جان را روشنی داد

آذرماه سال 1363 جمهوری اسلامی ایران در شرایطی که هنوز به ششمین سالگرد تأسیس خود نرسیده، و جنگ تحمیلی رژیم بعثی با پشتیبانی استکبار جهانی به سال چهارم رسیده، کنگره جهانی بزرگداشت هشتصدمین سالگرد تولد شیخ اجل سعدی را در شیراز برگزار می کند. این کنگره با پیام حضرت آیت الله خامنه ای رئیس جمهور وقت افتتاح می شود.

این پیام که در آن شرایط سخت دوران دفاع مقدس صادر شده نشان دهنده جایگاه زبان و ادب فارسی و نیز مقام والای سعدی در نگاه یکی از مهم ترین مقامات آن روز و رهبر کنونی انقلاب اسلامی است. شاید افرادی که آن دوران را ندیده اند هرگز در نیابند که اهمیت این نکات چیست، امّا کسانی که یا آن روزگار را از سر گذرانیده و یا از طریق مطالعه و تحقیق در تاریخ انقلاب اسلامی شرایط آن روز را درک می کنند بخوبی موضوع را در می یابند.

امّا اشاره ای کوتاه به محتوای آن پیام تاریخی:

1- ایشان در آغاز پیام خود، برگزاری کنگره بزرگداشت سعدی را از جمله شایسته ترین اقدامات در عرصه ادب و فرهنگ انقلابی بر می شمارند.

2- سپس با اشاره به این که انقلاب مبارک اسلامی پهنه زندگی مردم ایران را قلمرو ارزش های اسلامی ساخته و حکمت و معرفت را در جایگاه شایسته خود نشانده تأکید می کنند: بجاست که ذکر جمیل سعدی بر زبان ارزش گزاران آن ارزش ها و یاد او در خاطر رهروان آن وادی ها مکرّر و مؤکّد گردد .

3- ایشان وظیفه کنگره را شناساندن گوشه های ناشناخته شخصیت سعدی و درخشندگی هنر او و هموار ساختن راه بهره جویی نسل انقلابی از این گنجینه قیمتی دانسته و تصریح می کنند: گذشته ادب و هنر ما، میراث ارزشمندی است که باید ادبیات انقلاب را مایه و توان ببخشد، مشعل هدایت گر شعر و هنر انقلابی بر بام این قلعه شکوهنده استوار، خواهد توانست تا همه جای آفاق هنرپذیر و سخن شناس را بپوشاند و نورافشانی کند .

از زمان برگزاری آن کنگره تاکنون رهبر معظّم انقلاب اسلامی در بیانات متعددی با اقشار مختلف مردم از جمله اهالی استان فارس این مهد ادب و فرهنگ و نیز اهالی فرهنگ و ادب و هنر بر اهمیت آثار سعدی و لزوم استفاده از گنجینه قیمتی اشعار معرفتی و اخلاقی او تأکید مکّرر داشته اند.

از تمامی این مطالب به روشنی می توان دریافت که توجه، مطالعه و بهره گیری از ذخایر فاخر قلّه های رفیع زبان و ادبیات فارسی که در آثار فردوسی، نظامی، مولوی، سعدی، حافظ و ده ها و صد ها ادیب دوره های بعد متجلّی شده از منظر رهبر انقلاب اسلامی اقدام و وظیفه ای انقلابی تلّقی میشود و این وظیفه ای است بر دوش شاعران و نویسندگان و تمامی اهالی فرهنگ و هنر که در حوزه زبان و ادب فارسی قلم می زنند و گام بر می دارند.

انتهای پیام/ 121

به گزارش ایسنا، سفر زیارتی به عتبات عالیات از یک سال پیش، همزمان با همه گیری ویروس کرونا با هماهنگی دولت عراق متوقف شد. عراق حتی در اربعین گذشته، از ورود زائران خارجی به این کشور جلوگیری کرد. با این حال، سازمان حج و زیارت در سال 99 اعلام کرد به دنبال مطالبه ای که در کشور برای انجام سفر زیارتی به عتبات عالیات وجود دارد، طرحی را برای برقراری دوباره این سفرها با رعایت پروتکل های بهداشتی به دولت عراق پیشنهاد کرده که مقامات دو کشور برای ازسرگیری این سفرها هنوز به توافق نهایی نرسیده اند.

رییس سازمان حج و زیارت که مسؤول اعزام رسمی کاروان های زیارتی به عراق است، در بهمن ماه 99 اعلام کرد که جلسه ای با وزیر بهداشت و معاونان این وزارتخانه برگزار شد و موافقت کلی وی با اعزام زائران به صورت محدود و بر اساس پروتکل های بهداشتی دریافت شد، اما این موضوع در مرحله بعد به موافقت کمیته امنیتی و اجتماعی ستاد ملی کرونا موکول شد که کلیات آن در این کمیته مصوب شد و منتظر مصوبه ستاد ملی کرونا هستند. ضمن این که مذاکرات برای از سرگیری اعزام ها در کمیسیون مشترک ایران و عراق نیز صورت گرفته است.

سفیر عراق در تهران نیز دی ماه 99 در دیداری که با نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت و رییس سازمان حج و زیارت داشت، آمادگی خود را برای صدور روادید برای کاروان های زیارتی که در آینده در قالب سازمان حج و زیارت برای سفر به عراق ساماندهی خواهند شد، اعلام کرد و گفت که شهرهای زیارتی در عراق برای استقبال از زائران ایرانی مشکلی ندارند و در انتظار توافقات میان مراجع ذی ربط در دو کشور هستند.

دولت عراق از اسفندماه سال 98 با بستن مرزهای زمینی و محدود کردن پروازهای بین المللی، صدور ویزا را در ایران و چند کشور دیگر متوقف کرده است. با این حال، برخی افراد با وعده دعوتنامه و ویزا، مردم را تشویق به سفر زیارتی می کنند و با انتشار تصاویر زائرانی که از ایران راهی عتبات عالیات شده اند، سعی دارند نشان دهند مرزها باز بوده و امکان سفر زیارتی بدون محدودیت و ممانعت وجود دارد.

در یکی از شهرهای زیارتی ایران، گروهی که مدعی اند دفتر زیارتی دارند، با تبلیغ سفر عتبات عالیات، برای حضور زائران در شب های قدر، اقدام کرده اند که بنا بر اظهارات شان، مدت ها است با دعوتنامه، ویزا می گیرند و زائر به عراق اعزام می کنند.

هزینه سفری 10 تا 12 روزه با این گروه 330 دلار و معادل آن حدود هشت میلیون تومان اعلام شده است. تاکید شده که اعزام ها از طریق دعوتنامه و با دریافت موافقت نامه انجام می شود. ایسنا در تماس با یکی از عوامل این گروه که مدعی شد مجری تور زیارتی است، مطلع شد کاروان آن ها برای شب های قدر تکمیل ظرفیت شده و آماده حرکت است و سفر بعدی آن ها در خردادماه انجام خواهد شد. این شخص برای جلب اطمینان حتی پیشنهاد می دهد شماره تماس زائرانی را که قبلا با این گروه به عراق اعزام شده اند در اختیار قرار دهد.

آن ها مدعی اند این سفرها را با دریافت موافقت نامه و ویزا انجام می دهند و هزینه ای که زائر می پردازد، شامل دعوتنامه با اعتبار 15 روز، مجوز ورود به عراق از وزارت خارجه، بهداشت و گردشگری عراق، ویزای زیارتی، اسکان در هتل همراه با صبحانه، ناهار، شام و حمل ونقل داخل عراق است و هزینه جابه جایی تا مرز و بلیت هواپیما را زائر باید جداگانه پرداخت کند که مبلغ آن تا مرز مهران با قطار یا اتوبوس حدود یک میلیون تومان اعلام شده است و قیمت بلیت نیز به نرخ روز دریافت می شود.

هزینه تست کرونا، عوارض خروج از کشور و بیمه نیز به عهده زائر گذاشته شده است.

علیرضا رشیدیان رییس سازمان حج و زیارت به تازگی و پس از آن که وزارت بهداشت سفرهای زیارتی را عامل سرایت ویروس جهش یافته به ایران دانسته بود، از اعزام زائران به عتبات عراق بدون رعایت شیوه نامه های بهداشتی انتقاد کرده و گفته بود : متاسفانه این روزها شاهد هستیم شماری از هموطنان از طریق برخی افراد به صورت کاروان آزاد به عتبات عالیات اعزام می شوند، در حالی که سازمان حج و زیارت بارها به صورت رسمی این موضوع را به مسؤولان مربوطه اطلاع داده و از آن ها خواسته است برای رفع دغدغه های بهداشتی، سفرهای زیارتی را با رعایت تمام ضوابط اعلام شده انجام دهیم، اما آن ها با این موضوع مخالفت کرده اند.

او همچنین اظهار کرده بود که پیش از آغاز موج چهارم کرونا در کشور، دستورالعمل های بهداشتی سفرهای زیارتی تهیه و به وزارت بهداشت ارائه شد. مذاکراتی هم با طرف عراقی داشتیم که قرار شد در صورت موافقت ستاد ملی مبارزه با کرونا و با رعایت تمام شیوه نامه های بهداشتی، سفرهای زیارتی را به صورت محدود انجام دهیم، اما متاسفانه این موضوع محقق نشد

عراق تا کنون درباره برقراری دوباره سفرهای زیارتی رسما اعلام نظر و یا موضع نکرده است. اما وزیر بهداشت اواخر اسفندماه 99 با وخیم شدن وضعیت استان خوزستان که مرز مشترک و پرترددی با عراق دارد، نسبت به سفرهایی که بین دو کشور بدون مجوز برقرار است، معترض شد و گفت: ما کی برای تردد از مرزها به سمت عتبات و برگشتش مجوز و اجازه دادیم؟. چه کسی از من نامه دارد در این زمینه. کدام یک از همکارانم با برخی از این ترددها موافقت کردند؟ اتوبوسی می آید و آن را در مرز تست می کنیم که فرد مثبت از آن بیرون می آید. این فرد مثبت پیاده می شود و اتوبوس تا فلان شهرستان می رود.

پس از این اظهارات، مرزهای زمینی بین دو کشور از اواخر اسفند 99 تا 15 فروردین ماه به روی مسافران بسته شد که این محدودیت تردد از مرزهای زمینی با موافقت وزیر کشور و فرمانده قرارگاه عملیاتی مبارزه با کرونا تا 31 فروردین ماه تمدید شد.

پروازهای دو کشور نیز بنا به گفته محمدحسن ذیبخش سخنگوی سازمان هواپیمایی کشوری هم اینک به صورت محدود و در شرایط ویژه و برای اتباع این کشور برقرار است. با این وجود کاروان هایی که برای سفر به عراق برنامه ریزی کرده اند، وعده استفاده از این پروازها و سفر هوایی را داده اند.

وزیر بهداشت عراق در هفته اول فروردین ماه از طوفان کرونا در این کشور خبر داد. این کشور به همراه ترکیه تا کنون بالاترین آمار شیوع ویروس جهش یافته کرونا را در میان کشورهای منطقه ثبت کرده اند. در عراق تاکنون حدود یک میلیون نفر تا به کووید-19 مبتلا شده اند که بیش از 15 هزار نفر جان خود را از دست داده اند.

انتهای پیام

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، در مراسم مجازی روز بزرگذاشت سعدی، شاعر و حکیم ایرانی که به همت انجمن آثار و مفاخر فرهنگی دیروز چهارشنبه اول اردیبهشت ماه و همزمان با روز سعدی برگزار شد، درباره راز مانایی سعدی گفت: در سرزمین ما ادبیات، جایگاه ویژه ای دارد. پرداختن به آثار ادبیات فارسی، پرداختن به هویت ملی و دینی است؛ زیرا در این سرزمین، فلسفه و حکمت و تاریخ با ادبیات درآمیخته اند و از این روست که حکیمی چون سعدی، در فرهنگ ایرانی و جهانی جایگاه ویژه ای دارد. سعدی پایه گذار مکتب ادبی شیراز است و آثارش کلیدی ترین باورها و اندیشه های انسانی را بازتاب می دهند و بدین سان او لباس فاخر شاعر ملی را بر تن می پوشد.

این سعدی شناس افزود: ادبیات هر قوم، بازتاب رنج ها، زندگی و آمال آنان است و کلیات سعدی در این زمینه سرآمد آثار ادبی است و فرهنگ اسلامی و ایرانی وامدار اوست. راز ماندگاری آثار سعدی در آن است که بر اساس نیازهای زمانه و ارزش های فرهنگی، معنایی تازه بخشیده است و اکنون پس از گذشت 700 سال، آرزوهای انسانی را در آن می یابیم و می کوشیم که آنها را با نیازهای مردم زمانه وفق دهیم. بازتاب کلام سحرآمیز او بر فرهنگ و هنر ایران و بر ذهن جهانیان، در میان سخن سرایان ایرانی بی همتاست.

سروستانی شخصیت سعدی را جهانی دانست و گفت: اگر سعدی در حافظه تاریخی، ذوق شعری و عاطفی و احساس ایرانیان و در مرزهای اندیشه و تخیل جهانیان جایگاه خوش یافته است، نشان از عزت و منزلت سعدی در جامعه فرهنگ جهانی دارد که قرن هاست آثارش را عاشقانه نگهبانی می کنند. به روایت فرهنگ ضرب المثل های ایرانی، بیش از 1965 ضرب المثل از کلیات سعدی در میان مردم و متون ادبی رایج است. پس از تأسیس نخستین چاپخانه ایران در تبریز، گلستان نخستین کتابی است که به چاپ رسید و نخستین کتابی است که به زبان خارجی ترجمه شد و بزرگان ادب جهان به سعدی روی آوردند.

او خاطرنشان کرد: اگرچه هم اینک کلیات سعدی در حافظه جهانی یونسکو و در فهرست جهانی میراث مستند به ثبت رسیده، اما قرن ها پیش از این، در ذهن و زبان مردم جهان و در حافظه تاریخی آنها به ثبت رسیده بود. سعدی شاعر بزرگ ایران زمین، منادی صلح و عشق و دوستی است؛ رمز و راز ماندگاری آثار سعدی، رویکرد انسان گرایانه و خداباورانه به ارزش های مشترک فرهنگ جهانی از جمله عشق، دوستی، صلح، احترام، حکمرانی عاقل و عادل، شادی و نشاط و مرگ و زندگی است. مدارا و مهربانی، رنج و مقاومت، زیبایی و شادمانی، خداترسی و کم آزاری از ویژگی های آثار و جهان بینی سعدی و از دلایل ماندگاری او هستند. خدای سعدی، خدایی است که رحمتش بر غضبش پیشی می گیرد و مدارا و مهربانی او در سخن و اندیشه و آثارش بازتاب دارد.

رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، با اشاره به آثار سعدی گفت: سعدی علاوه بر دو اثر درخشان بوستان و گلستان و همچنین غزلیات فوق العاده اش، چند اثر نثری هم دارد؛ از جمله مجالس پنجگانه ، نصیحت الملوک یا رساله در عقل و عشق ، زبان نثر سعدی در اوج فصاحت و بلاغت است و وقتی در قلمرو معنا ظهور می یابد، تلائم معنا و زیبایی کلام، متن را عظیم الشأن می کند.

وی افزود: مسائل عرفانی در بیان سعدی، جلوه دیگری دارند. در مجالس پنجگانه، سعدی متعرض برخی مفاهیم عرفانی شد و نشان داد که از مشرب شریعت مدار در عرفان اثر پذیرفته است. او مدام به احادیث و قرآن ارجاع می دهد و به نظر می رسد تا حدی متأثر از شیخ شهاب الدین سهروردی، ملقب به شیخ الإسلام، است زیرا در بیان طریقت، شریعت را رعایت می کند. سعدی طریقت را از منظر شریعت می بیند و به لزوم پایایی و سازگاری دوسویه شریعت و طریقت اعتقاد دارد.

رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی ادامه داد: سعدی در مجلس سوم، بعد از مسأله نسبت دنیا و آخرت و اینکه جمع این دو باهم ممکن نیست، سراغ عاشقی موسی و داستان بسیار مهم رب ارنی انظر الیک می رود که بیانگر آیه 143 سوره اعراف و داستان مشهور ارنی است. تفسیری که سعدی از این ماجرا دارد، عالی است.

بلخاری تصریح کرد: سعدی در این مجلس، با استناد به کلام حضرت علی و رجوع به روایت بایزید بسطامی، وارد یک دوقطبی میان آیه رب اشرح لی صدری و یسر لی امری در مقایسه با الم نشرح لک صدرک می شود و این برمی گردد به عشق بی حدی که سعدی به پیامبر دارد.

نویسنده، پژوهشگر ادبیات فارسی و دانشیار دانشگاه زنجان گفت: به نظر می رسد سعدی، هم به خاطر کتاب های زیادی که خوانده و هم به خاطر سفرهای زیادی که رفته و هم از این منظر که خودش آدم متفکری بوده، در حقیقت زندگی بسیار تأمل کرده است. او می گوید جز به خردمند مفرما عمل گرچه عمل کار خردمند نیست ؛ اینجا او به صراحت می گوید پست و مقام را فقط به خردمندان بدهید، هرچند که پذیرش پست و قبول ریاست، کار آدم خردمند نیست. یعنی از یک سو ما را با این گزاره آشنا می کند که برای هر پستی، حتی نازل ترین آنها، شرط اول خردمندی و عقلانیت است و از سوی دیگر، نقیض این گزاره را مطرح می کند که مرد خردمند و دانا، دنبال پست و مقام نمی رود.

وی افزود: هم از حیث تجربی و هم تأملی، می بینیم هرجا اندیشه به پست و مقام تبدیل شد، همانجا ایستاد؛ چون دیگر نمی تواند کار خلاقانه انجام دهد. لازمه کار اجرایی، درگیری با مسائل روزمره است؛ ولی لازمه کار خلاقه، تأمل و بریدن از امور روزمره و خلوت است. اما اگر همه خردمندان پست ها را کنار بگذارند، مصدر امور به دست کسانی می افتد که نه عقل دارند و نه عدالت و نه حتی تقوی. یعنی سرنوشت جماعت به دست کسانی می افتد که بی خردانه تصمیم هایی می گیرند که همان خردمندان را هم نابود می کنند.

این استاد ادبیات گفت: سعدی گزاره عام تری دارد که می گوید ما چطور باید زندگی کنیم تا کمتر حسرت بخوریم؟ به نظر می رسد که شیخ خودش تا آخر عمر درگیر این قضیه بوده و به چشم انداز روشنی درباره آن نرسیده است. اگر کل گزاره های سعدی در این حیطه را دسته بندی کنیم، به دو گزاره مهم می رسیم: یکی اینکه خوش تر از ایام عشق ایام نیست بامداد عاشقان را شام نیست. بیشترین چیزی که سعدی به ما یاد می دهد این است که در زندگی لحظه ای بهتر از لحظات عشق نیست و بهتر از آن لحظه ای که آدم می تواند جوانی کند، وجود ندارد.

در آثار سعدی کمتر می بینیم که مثل این بیت، سعدی به این صراحت گفته باشد که هرگز حسد نبردم بر منصبی و مالی الا بر آنکه دارد با دلبری وصالی . تمامی دعوت سعدی این است که جوانی ات را از دست نده و لذت ببر که بعد حسرت نخوری.

محبتی گفت: درست در لحظه ای که می خواهیم دل بدهیم به یار و از پول و مقام لذت ببریم، دریچه تازه ای در آثار سعدی باز می شود که دقیقا عکس این آموزه ها است. وقتی می گوید جوانا ره طاعت امروز گیر که فردا جوانی نیاید ز پیر ، حجم عظیمی از تعلیمات زیادی به این اشاره دارند که جهان جای تن آسایی و غفلت نیست. کسی که با اصول اولیه اندیشه سعدی آشنا باشد می داند که آثار سعدی پر از این آموزه هاست. برای عمل به این آموزه ها چه باید کرد؟ یک راه این است که بگوییم منظور سعدی از عیش، همان عبادت و عیش دینی است. اما قرائن نشان می دهند منظور سعدی از عیش، همان عشق انسانی و جسمانی و میل معطوف به زندگی است. ممکن است بگویند مراد سعدی از دعوت به زندگی آن است که صورت زیبا را ببین، اما در آن نمان.

وی ادامه داد: انسان می تواند از طریق جسم به تعالی برسد ولی دقت در جهان بینی سعدی این را به ما نشان نمی دهد. اگر جوانی ات را صرف علم و طاعت بکنی، از عیش و عشق محروم می شوی. اگر وارد حیطه عشق شوی، از طاعت بازمی مانی. چه کاری می شود انجام داد که بعدها در زندگی حسرت نخوریم؟ آیا نفس زندگی تراژیک است و هر قسمتی را بگیریم، قسمت دیگر را از دست می دهیم؟ برخی گفته اند سعدی به تعادل میان این دو حالت ما را دعوت می کند. آیا آدم معتدل، آدم درجه یک می شود؟

محبتی کاربردی بودن اندیشه بزرگان را مهم دانست و گفت: ما در آثار سعدی نارضایتی هایش را می بینیم و متوجه اشک ریختن هایش می شویم. اگر عمرش کامیابانه به آخر رسید، از چه گریه می کرد؟ به نظر می رسد آدم هر کاری بکند، باز هم حسرت باقی می ماند و نفس جهان تراژیک است. من قصد ندارم جواب بدهم و صرفا طرح مسأله کردم اما اگر کسی یک بار دقیق سعدی را بخواند، به راهکارهای خوبی می رسد و درمی یابد که این اشک و حزن، به معنی از دست دادن نیست، گاهی اسباب خودشکوفایی است. اگر بزرگی به خودشکوفایی برسد، به اوج رسیده و از این منظر می توان مطالعات جدیدی درباره بزرگان را آغاز کرد که نسل امروز هم از آنها بیشتر استفاده کنند.

متن کامل این پیام به شرح زیر است:

هوالرحمان و الرحیم و هو علی کل شی قدیر

این روزها و در روزگار انزوای آدمیان به ابتلای کرونا که سکوت و وهمی، پیچیده است، در زمین، هربار صدای تیشۀ سنگ تراش و مجسمه سازی را می شنویم، سر می گردانیم در کوچه پس کوچه های کرمان، انگار سیدعلی اکبر صنعتی ، نقاش، جایی و زیر طاقی نشسته است و دارد پیکرۀ یکی از آدم های شیرخوارگاه و پرورشگاه صنعتی را می تراشد.

این روزها و در روزگاری که مردم جهان بیش از همیشه منتظر دست مهربانی هستند بر روی شانه های خسته شان، هر بار دستی از آستین بیرون می آید، به دستگیریِ هم نوع؛ لطافت و مهربانی دست های پینۀ بستۀ علی اکبرخان صنعتی را حس می کنیم که هنوز خون گرم در رگ های انسانیت جریان دارد.
اینجا کرمان است، دیار کریمان؛ همان جایی که در تندترین آفتاب تموز، سایه هایش خنک است و جان بخش؛ نظیر سایۀ علی اکبرخان، همایون خان، مرحوم سیدعلی اکبر صنعتی، مرحوم رضاییِ مجسمه ساز و خیلی مشاهیر دیگر.
اینجا فاصلۀ دو باغش از باغ سنگی تا شاهزاده ماهان تمامی سنگ ها و درختان خشکیده و سبز کویر، نماد زندگی اند، نشان صلح و شرافت و تجسم انسانیت یک شهر که آوازه اش چونان عطر زیره کرمان به دورترین نقاط جهان رسیده است.

اینک که به همت والای شهردار عزیز و اعضای شورای اسلامی شهر و همکارانم در اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی کرمان و تلاش خستگی ناپذیر هنرمندان این دیار کریم و تمامی اساتید و هنرمندان سرزمین هنرخیزمان، در برترین ماه ضیافت و مهمانی رب العالمین، شاهد برپایی چهارمین سمپوزیوم ملی مجسمه سازی کرمان هستیم، وظیفۀ خود می دانم از تمام دست اندرکاران این رویداد حرفه ای و اثرگذار تقدیر و تشکر کنم و استمرار این رویداد ارجمند را آرزو نمایم.

سیدمحمدمجتبی حسینی
معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی

دوم اردیبهشت ماه

1400

به گزارش بولتن نیوز ، علیرضا دهقانی کارگردان و نویسنده تئاتر ، گفت: مشکل تئاتر خیابانی دلایل عمده و متعددی دارد. نخست آنکه تئاتر خیابانی نیز باید همچون تمامی ژانر های دیگر از نظر تخصصی مورد بررسی قرار گیرد. معزلی که نه تنها تئاتر خیابانی بلکه تمام جامعه تئاتر را دچارِ خود کرده که نشانه عدم دانش، آگاهی و علم مورد نیاز است.

وی درباره شرایط ورود افراد به حوزه تئاتر اظهار کرد: متاسفانه فیلتری برای ورود به عالم تئاتر تعریف نشده است. امروزه هرکس بر طبق علاقه ذاتی خود و بدون گذراندن دوره های پیش نیازی که لازمه فراگیری هنر تئاتر است به طرق مختلف، گاه از روی ضوابط، گاه به صورت سفارشی و یا خانوادگی وارد این عرصه می شود.

این کارگردان تئاتر افزود: کیفیت در هر رشته و تخصصی در گرو دانش متناسب با آن تخصص است. در غیر این صورت بدیهی است تئاتر خیابانی تبدیل به هنری می شود که سالیان متمادی در جا می زند و مسیر کمال و ترقی را طی نخواهد کرد.

وی با اشاره به تکراری بودن سبک تئاتر خیابانی مطرح کرد: هنوز سوژه ها، ایده ها و سبک های منسوخ 20 سال پیش در تئاتر خیابانی تکرار می شود؛ بنابراین شیوه عالی و متعالی تئاتر را که ارتباطی بی نظیر با تماشاگر برقرار می کند را بی رونق کرده است.

دهقانی درباره نوآوری در تئاتر خیابانی بیان کرد: از طرفی گاهی نوآوری و سنت شکنی، تجربه های نو و نگاه جدید از سوی مسئولان مورد بی مهری قرار می گیرد؛ بنابراین عرصه را برای تجربه های نو بر مشتاقان این رشته تنگ می کند. البته از نظر برخی از همین مسئولان نمایش های خیابانی خارجی که به کشور دعوت می شوند و نسبت به نوآوری های هنرمنان تئاتر خیابانی خودمان چیز زیادی برای گفتن ندارند یکباره مورده توجه همان مسئولان قرار می گیرند. به اصطلاح مرغ همسایه همیشه غاز است!

وی در ادامه از دیگر مشکلات تئاتر خیابانی گفت: معزل دیگر عدم امکان اجرا به صورت متوالی است. اجرا های گاه و بیگاه تئاتر خیابانی ارتباط مخاطب را با اجرا قطع می کند. نمی توان به هنری به عنوان تئاتر در فضای باز یا تئاتر محیطی که ما آن را تئاتر خیابانی می خوانیم، شیوه ای از تئاتر اطلاق کنیم در حالیکه مکانی ثابت و اجرای دارای تداوم ندارند.

این نویسنده تئاتر درباره نیاز های تئاتر خاطر نشان کرد: اختصاص فضا هایی به صورت مداوم و همیشگی به تئاتر خیابانی، اختصاص ردیف بودجه مناسب از طرف دولت و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و امکانات مورد نیاز و خاص اجرا در فضای باز امری بدیهی برای داشتن عنوانی به نام تئاتر خیابانی است.

وی درباره جایگاه تئاتر خیابانی در جشنواره ها عنوان کرد: جشنواره های تئاتری یکی از متولیان تئاتر خیابانی هستند. در هر رویداد جشنواره ای بخشی به این شیوه از نمایش تعلق می گیرد که به حیات تئاتر خیابانی کمک می کند. البته در بیشتر موارد به عنوان ویترین جشنواره ها و رویداد های هنری کشور نیز مورد حمایت قرار می گیرند.

دهقانی در پاسخ به سوال چه کسی وظیفه حمایت از تئاتر خیابانی را دارد تاکید کرد: دفتر تئاتر خیابانی به عنوان نماینده ی مدیرکل هنر های نمایشی از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و همچنین سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و دیگر شهر های کشور، وظیفه اصلی حمایت از تئاترخیابانی را بر عهده دارند.

وی در باب منزلت تئاتر خیابانی و صحنه ای تصریح کرد: انواع تئاتر منزلتی یکسان و برابر با یکدیگر دارند. چرا که هر کدام از آن ها بر اساس نیاز مخاطب خاص طراحی و اجرا می شوند. آنچه موجب می شود گاهی منزلت شیوه ای از اجرا زیر سوال برود برخورد خود اصحاب همان شیوه خاص و همچنین ارزش گذاری خود مسئولان مربوطه است.

دهقانی افزود: اگر تئاتر خیابانی همچون دیگر شیوه ها در انتخاب ایده متن بازیگر و ... شیوه نامه صحیح و اصولی را رعایت کند. همچنین در اجرا نیز نظم و انضباطی که اساس تئاتر را تشکیل می دهد رعایت شود و سازمان های مربوطه نیز احترام در خور این شیوه را برای مجریان و مخاطبان قائل شوند بی شک تئاتر خیابانی نیز جایگاه برحق خود را خواهد یافت.

این کارگردان تئاتر درباره تفاوت بازیگری در تئاتر خیابانی و صحنه ای اظهار کرد: تفاوت بازیگری در تئاتر خیابانی با دیگر شیوه ها در داشتن فاکتور هایی بیشتر در بازیگری نیست. فاکتور های بازیگری معین و قابل تعریف است. کما اینکه در همه شیوه ها بازیگر باید آموزش دیده و با دانش کافی پا بر صحنه بگذارد.

وی ادامه داد: در تئاتر خیابانی فاکتور هایی معین اجرا در فضای باز نیز به وظایف بازیگر اضافه می شود؛ از جمله آمادگی روانی و حساسیت های عصبی در بروز واکنش هایی مناسب با اتفاقات فضای باز و چیز هایی از این دست که به اصطلاح بداهه گویی در لحظه برخورد با گفتار و عمل مخاطبین این تئاتر ها در فضای باز و خیابان است.

دهقانی درباره بودجه اختصاص یافته به تئاتر خیابانی بیان کرد: از میزان بودجه اختصاص یافته اطلاعی ندارم، اما در اجرا های خیابانی متولیان اجرا های خیابانی از طرف دفتر تئاتر خیابانی به عنوان نماینده مدیریت کل هنر های نمایشی وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی و همچنین سازمان فرهنگی هنری شهرداری ها و همچنین دبیرخانه جشنواره ها به گروه های اجرایی مبالغی تحت عنوان کمک هزینه پرداخت می شود که مبلغ ثابتی ندارند و بستگی به نظر کارشناسان بازبین مدیریت کل نمایشی یا سازمان فرهنگی هنری شهرداری و دبیرخانه جشنواره ها کارشناسی و تعیین می گردد. همچنین به تعداد عوامل اجراکننده ی نمایش ها و کیفیت خوده اثر هنری بستگی دارد.

به گزارش خبرنگار ایلنا، یکی از ارکان مهم در حوزه هنرهای تجسمی وجود گالری ها و نحوه مدیریت آنهاست. همانطور که اهالی تئاتر برای اجرای نمایش به سالن های تئاتر نیاز دارند و همانطور که مکان اصلی اکران فیلم ها سینماست، هنرمندان عرصه هنرهای تجسمی نیز برای ارائه آثار خود به مکانی مشخص با فضای مناسب و کافی نیاز دارند. لذا با توجه به زیر شاخه های متعدد هنرهای تجسمی و کثرت فعالان آن لزوم وجود گالری ها همواره در همه کشورها و شهرها احساس می شود. قاعده مند و درست تر این است که گالری ها به صورت یکسان گستره ایران را دربرگیرند که اینگونه نیست و اغلب گالری های معتبر در تهران متمرکز شده اند که این اتفاق، هنرمندان شهرهای دیگر را بر این می دارد تا برای برگزاری نمایشگاه به صورت مقطعی یا همیشگی به پایتخت بیایند. بر همین اساس می توان گفت فعالیت و پویایی گالری هاست که هنرمندان را به حرکت وامی دارد و همه این ها در حالی است که بحران کرونا بیش از یک سال طول کشیده و روند فعالیت گالری ها را با اشکال و اختلال مواجه کرده است. در این روند زنجیروار هنرمندان شاخه های مختلف هنرهای تجسمی نیز به دلیل عدم وجود مکانی برای ارائه آثار به ناچار انزوا گزیده اند و انگیزه ای برای فعالیت ندارند.

مریم مجد مدیر گالری اثر تا پیش از شیوع کرونا درزمینه ایجاد رویدادهای موثر در عرصه هنرهای تجسمی تلاش های جدی داشته و با همکاری هرمز همتیان (مؤسس گالری دستان و بنیانگذار تیر آرت) و دیگر افراد متخصص در بخش های مختلف، اولین آرت فر هنری کشور را راه اندازی کرده است.

تیر آرت ابتکاری از سوی بخش خصوصی است که برای ترویج هنر مدرن و معاصر ایران به صورت سالانه برگزار می شود. هفته هنر تیر نیز دیگر رویدادی است که در تهران برگزار می شود و شامل نمایشگاه هایی در گالری های هنری، چیدمان های هنر شهری، نشست های گروهی، دیدار از کارگاه هنرمندان و تورهای عمومی است.

مریم مجد طی گفتگو با ایلنا از مصائب گالری دارها و هنرمندان در دوران کرونا گفت و درباره دیگر مسائل موجود در عرصه هنرهای تجسمی توضیحاتی ارائه کرد. او همچنین درباره چند و چون برگزاری تیرآرت طی سه دو دوره و بازخورد های آن گفت.

سوال درباره بحران های حاصل از کرونا و تاثیر آن بر مشاغل هنری و مرتبط با هنر به اتفاقی کلیشه ای تبدیل شده، اما پاسخ ها همچنان متفاوت هستند. به عنوان مدیر یکی از گالری های معتبر تهران و البته ایران طی یک سال و چند ماه گذشته با چه مشکلاتی مواجه بوده اید؟

درباره مشکلات و معضلات حاصل از کرونا همیشه صحبت شده است اما به هرحال فعالان هرکدام از مشاغل مشکلات خاص خود را دارند و قاعدتا گالری ها و هنرمندان عرصه تجسمی نیز از آسیب های موجود در امان نبوده اند. بخشی از مشکلات ما مربوط به برنامه هایی است که آرتیست ها برای خودشان در نظر گرفته بودند و با وجود کرونا انجام آنها میسر نشده است. گالری ها طی یک سال و نیم گذشته، یک یا دو نمایشگاه را به صورت جسته و گریخته و با فواصل زمانی برگزار کرده اند، که همین تعداد معدود نیز بازدیدکنندگان بسیار کمی داشته و این یعنی نمایشگاه های برگزار شده، آنطور که باید دیده نشده اند. این یکی از موارد است که رخ داده و بخش دیگر ماجرا که بسیار هم مهم است مقوله مالی و کسب درآمد است که گالری ها را با مشکلات جدی روبرو کرده است، بخصوص آنهایی که گالری هایشان استیجاری است و باید کرایه پرداخت کنند. هزینه های جاری گالری ها را نیز در نظر داشته باشید. پرداخت حقوق و دستمزد افرادی که در گالری ها کار می کنند و پول بیمه آنها نیز بخشی از ماجراست. به هرحال گالری ها موظفند حق و حقوق کارمندانشان را پرداخت کنند. از طرفی مدیر یا کارفرما نمی تواند به پرسنل و کارمندانش بگوید بروید و یک سال دیگر بازگردید و به کارتان ادامه دهید. در نهایت گالری باید تمام هزینه های مذکور را متقبل شود و انجام این کار در شرایط فعلی که طولانی هم شده خسارت هایی را دربرداشته است.

یکی از موضوعاتی که نباید نادیده گرفته شود، فروش غیرمستقیم آثار هنری توسط گالری هاست که کرونا تاثیر منفی بر روند آن نداشته یا اگر هم داشته بسیار کم بوده است.

یعنی گالری ها طی یک سال و نیم گذشته فعالیتی نداشته اند و درآمدی کسب نکرده اند؟

به هرحال کرونا مشکلات زیادی را ایجاد کرده و ضررهای بسیار به جا گذاشته است اما نباید نیمه پرلیوان را هم نادیده بگیریم. به نظرم یکی از موضوعاتی که نباید نادیده گرفته شود، فروش غیرمستقیم آثار هنری توسط گالری هاست که کرونا تاثیر منفی بر روند آن نداشته یا اگر هم داشته بسیار کم بوده است.

منظور از فروش غیرمستقیم چیست؟

گالری هایی که خوب کار می کنند، به جز برگزاری نمایشگاه که اتفاق مهمی است، در پشت صحنه نیز به طور کم و بیش مشغول خرید و فروش آثارشان هستند و این روال همچنان وجود دارد. حتی می توان گفت بحران کرونا فرصت نسبتا خوبی را برای معاملات این چنینی فراهم کرده است.

خریداران آثار هنری امکان سفر کردن ندارند و برای این اتفاق و اتفاق های مرتبط دیگر هزینه نمی کنند، لذا بیشتر روی خرید از گالری ها داخلی تمرکز دارند. موضوع مثبت دیگر اینکه بسیاری از افراد در دوران کرونا آنلاین شده اند و این اتفاق باعث شده عملکرد ها تا حدودی بین المللی تر شود.

مگر کرونا باعث چه اتفاقات مثبتی شده که در شرایط عادی وجود نداشته است؟

در شرایط فعلی خریداران آثار هنری امکان سفر کردن ندارند و برای این اتفاق و اتفاق های مرتبط دیگر هزینه نمی کنند، لذا بیشتر روی خرید از گالری ها داخلی تمرکز دارند. موضوع مثبت دیگر اینکه بسیاری از افراد در دوران کرونا آنلاین شده اند و این اتفاق باعث شده عملکرد ها تا حدودی بین المللی تر شود. در کل با وجود چنین اتفاقات مثبتی، مضرات کرونا بیش از محاسنش بوده و بدترین تاثیرش ایجاد خستگی، نگرانی و ناامیدی در هنرمندان است. پس از یک سال نابسامانی توقع این بود که وضعیت نامعمول فعلی به پایان برسد و کارها و فعالیت ها رونق گیرد اما متاسفانه با موج های بعدی مواجه شدیم. این روند بسیار فرساینده شده است.

افراد مسئول در انجمن نگارخانه داران تلاش کردند به وزارت ارشاد درخواست هایی دهند تا از این طریق لااقل گالری های کوچک سرپا نگاه داشته شوند. این تصمیم به قوت خود باقی است اما هنوز به مرحله اجرا نرسیده است.

اغلب گالری های موجود در تهران و دیگر شهرها شخصی اداره می شوند. این خصوصی بودن توقع کمک و حمایت از سوی نهادها و دستگاه های دولتی را تاحدود بسیاری کاهش می دهد اما در نهایت زمانی که بحران تداوم داشته باشد لازمه اداره کردن گالری ها حمایت است. آیا در این زمینه اتفاقات مثبتی رخ داده است؟

انجمن نگارخانه داران برای حمایت کردن از گالری ها و نگارخانه ها تلاش هایی کرده است. افراد مسئول در انجمن نگارخانه داران تلاش کردند به وزارت ارشاد درخواست هایی دهند تا از این طریق لااقل گالری های کوچک سرپا نگاه داشته شوند. این تصمیم به قوت خود باقی است اما هنوز به مرحله اجرا نرسیده است. معمولا به نتیجه رسیدن اتفاقات این چنینی و تصویب و اجرایی شدن قوانین روند کندی دارد و بسیار زمان بر است. آنچه در حال حاضر اهمیت دارد این است که همه گالری داران نسبت به سرمایه و دارایی هایشان، با درجات مختلف در سختی هستند و باید برای حل این معضل تمهیدی اندیشیده شود تا به واسطه آن از تنگاهای موجود بکاهیم. ماجرا این است که اگر کرونا فروکش نکند و مثلا یک سال دیگر ادامه پیدا کند، نه تنها گالری ها؛ بلکه بسیاری مشاغل دیگر از بین خواهند رفت. اینجاست که برنامه ریزی و حمایت های دولتی اهمیت دوچندان پیدا می کند.

اتفاق دیگری که طی یک سال گذشته باب شده برگزاری نمایشگاه های مجازی است. هنرمندان نسبت به این شیوه نظرات مختلفی دارند. برخی آن را موثر می دانند و برخی دیگر با آن مخالفند. نظر شما چیست؟

البته که لطف و لذت نمایشگاه حضوری و دیدن آثار از فاصله نزدیک با نمایشگاه مجازی قابل مقایسه نیست، اما نمایشگاه مجازی و آنلاین نکات مثبتی نیز دارد. در یک سال و نیم گذشته برای برگزاری نمایشگاه آثار هنری به صورت مجازی و آنلاین شکل های مختلفی وجود داشته است. ما در سومین دوره تیر آرت که سال گذشته به دلیل لزوم پروتکل ها مجازی برگزار شد، تلاش کردیم آن را به شکل فیزیکال و واقعی نزدیک کنیم. غرفه بندی کردیم و آثار را روی دیوار قرار دادیم و حواسمان به این موضوع بود که نصب آنها به دیوارها مشخص باشد و زمانی که بیننده روی آثار زوم می کرد، مشخصات و جزییات آثار برایش قابل مشاهده بود. به نظرم این نوع فضاسازی ها شکل واقعی تری به نمایشگاه ها می دهد. می دیدم که برخی گالری های خصوصی هم چنین کارهایی کرده اند. مثلا دیده بودم که گالری های ایرانشهر، اعتماد، دستان و اُ نیز این کار را کرده اند. برخی گالری ها نیز زیرساختی دیجیتال به سایت هایشان اضافه کرده اند، و خب تلاش برای واقعی جلوه دادن نمایشگاه ها باعث جلب مخاطب بیشتر خواهد شد.

نمایی از نمایشگاه آنلاین تیر آرت سال 1399

در اروپا و آمریکا همه چیز به خرید و فروش های آنلاین محدود شده. اغلب کشورهای اروپایی و آمریکایی بیش از ما به فرهنگ و رفتار دیجیتال عادت داشته اند و ما در مقایسه با آنها تازه وارد و تازه کار محسوب می شویم. به همین دلیل زمان بیشتری صرف شد تا مخاطبان، خریداران و فروشندگان ایرانی تا حدودی به این رویه جدید عادت کنند.

با توجه به تمرکزتان بر عملکرد گالری ها و رویدادهای مرتبط با هنرهای تجسمی، تا چه حد از وضعیت گالری های اروپایی و آمریکایی در دوران کرونا مطلع هستید؟

اصولا کشوری چون فرانسه با آن نظام حکومتی و مدل برنامه ریزی ها بیشتر از هنرها و همچنین گالری ها حمایت می کند، اما کشوری مانند انگلیس و تعدادی دیگر از کشورها اینگونه نیستند. در کل کشورهای اروپایی از منظر خط و مشی ها و سیاست ها با یکدیگر متفاوتند. آمریکا نیز همینطور است. در این کشور بار انجام کارها و انجام امور هنری بیشتر به دوش بخش خصوصی است و این صاحبان مشاغل هستند که هزینه می کنند. تا آنجا که اطلاع دارم در اروپا و آمریکا همه چیز به خرید و فروش های آنلاین محدود شده است. البته این را هم بگویم که اغلب کشورهای اروپایی و آمریکایی بیش از ما به فرهنگ و رفتار دیجیتال عادت داشته اند و ما در مقایسه با آنها تازه وارد و تازه کار محسوب می شویم. به همین دلیل زمان بیشتری صرف شد تا مخاطبان، خریداران و فروشندگان ایرانی تا حدودی به این رویه جدید عادت کنند. اینطور هم نیست که بگوییم اروپایی ها و آمریکایی ها مدتهاست فعالیت دیجیتال و مجازی را پذیرفته اند، اما خب به هرحال از ما تجربه بیشتری دارند. در کل همه مردم دنیا با مصیبت کرونا مواجه هستند و فعلا کاری نمی توان کرد و چاره ای جز ادامه دادن نیست.

کرونا نه تنها برنامه های ما را برای برگزاری تیرآرت و هفته تیر به هم ریخت؛ بلکه باعث شد برای اداره دفترمان و سرپا نگه داشتن آن، همچین پرداخت پول ها و اجاره ها و بیمه ها و دستمزدها حتی تعدیل نیرو کنیم و چاره ای هم جز این نداشتیم.

از سال 1397 به بعد اتفاقات نو و ویژه ای توسط شما، آقای هرمز همتیان و برخی دیگر از همکارانتان در حوزه هنرهای تجسمی رقم خورد که برگزاری آرت فر تیر و هفته هنر تیر بود و در نهایت آخرین دوره آن مجازی برگزار شد. برای برگزاری حضوری این دو رویداد چه برنامه ایی داشتید و چند درصد آنها عملی شد؟

بله آرت فر تیر که بدون حمایت های دولتی اداره می شود، در سال 1399 مجازی برگزار شد که درباره برگزاری با این شیوه توضیحاتی دادم. قصدمان این بود هفته هنر تیر را هم برگزار کنیم که میسر نشد. البته می خواستیم برنامه های جانبی دیگری را نیز برگزار کنیم، اما متاسفانه همه آنها و هر اتفاق رویداد محور دیگر به دلیل شیوع کرونا برچیده و لغو شد. جدا اتفاقات خوبی در حال رخ دادن بود و کرونا واقعا به ما صدمه زد. به نظرم من و دیگر اعضای تیم برگزاری تیر آرت و هفته هنر از نظر مالی و کاری نسبت به گالری ها بیشترین آسیب را دیدیم. زیرا همانطور که گفتم گالری دارها با اینکه فعالیت زیادی در زمینه برگزاری نمایشگاه نداشتند، اما در پشت صحنه به خرید و فروش و معامله مشغول بوده اند و بخشی از نیازهای مالی شان از این راه تامین شده. کاری که ما کردیم، گروهی و رویدادی شهری بود و به مخاطبان وسیعی نیاز داشت. کرونا نه تنها برنامه های ما را به هم ریخت؛ بلکه باعث شد برای اداره دفترمان و سرپا نگه داشتن آن، همچین پرداخت پول ها و اجاره ها و بیمه ها و دستمزدها حتی تعدیل نیرو کنیم و چاره ای هم جز این نداشتیم. با وجود همه اینها، بازهم شرکا در طول سال مدام پول به سیستم تزریق کرده اند تا سرپا بمانیم. تلاش هایی که کردیم نه تنها برایمان آورده اقتصادی نداشت بلکه ضررهای زیادی را بابتش متقبل شدیم.

بخشی از نمایشگاه آنلاین سومین دوره تیر آرت/سال 1399

معمولا تصور بر این است که برگزاری آرت فر اتفاقی است که باید با حضور هنرمندان کشورهای مختلف برگزار شود، اما شما و تیمتان خلاف این تصور عمل کردید. از اولین دوره تا سومین دوره آن که سال 1399 برگزار شد با چه آمار و بازخوردهایی مواجه بودید؟

بله قبلا چنین اتفاقی در ایران رخ نداده بود. ما این رویداد را تیرماه سال 1397 با 10 گالری دعوت شده در آوا سنتر برگزار کردیم. در سال دوم با توجه به تجربیات قبلی آن را وسعت بخشیدیم و در پردیس چارسو برگزارش کردیم و بازخوردهای خوبی هم گرفتیم. در این دوره علاوه بر گالری های تهران، گالری های خوب امروز و پیرسوک از شهرهای اصفهان و شیراز نیز به ما پیوستند و در آرت فر حضور یافتند. مجموعا 20 گالری در دوره دوم تیرآرت حضور پیدا کردند. کلا روند رو به رشدی را در نظر داریم. هدفمان این بود که در برنامه بعدی یعنی سومین دوره تیر آرت، ما به شهرستان هایی چون اصفهان برویم و مثلا آرت فر را یک دوره در این شهر و دوره بعد را در تهران برگزار کنیم. صحبت های مقدماتی نیز انجام شده بود اما متاسفانه کرونا برنامه های ما را به هم ریخت و این اتفاق میسر نشد. در نهایت هم سومین آرت فر را سال 1399 با 18 گالری و 220 اثر از 99 هنرمند به صورت مجازی برگزار شد و بازخوردهای خوبی برایمان داشت.

نمایی دیگر از نمایشگاه آنلاین تیرآرت سال 1399

یکی از اتفاقات خوبی که با برگزاری تیرآرت در حال رخ دادن بود اتحاد و همدلی میان گالری دارها و هنرمندان بود و بهانه ای بود که فعالان گردهم جمع شوند و به تعامل با یکدیگر بپردازند. چون در حالت کلی اتحاد و همدلی میان هنرمندان و گالری دارها آنطور که باید وجود ندارد.

بله همینطور است. حتی در نظر داشتیم دوره های بعدی آرت فر را به صورت بین المللی برگزار کنیم و از وجود متخصصان و دست اندرکارانی حرفه ای غیرایرانی در سمینارهای مان بهره ببریم و از مجموعه داران خارجی دعوت به عمل آوریم تا بیش از قبل با هنر و هنرمندان ایرانی آشنا شوند.

اگر بحران کرونا تدام داشته باشد بازهم تیرآرت را مجازی برگزار می کنید؟

با اینکه شیوه مجازی را در سومین دوره آرت فر تجربه کردیم اما هنوز برای برگزاری چهارمین دوره با این شیوه تصمیمی نگرفته ایم. امیدمان این است که این رویداد را در زمستان امسال فیزیکی و حضوری برگزار کنیم و این اتفاق زمانی میسر است که مردم واکسینه شوند و زندگی به حالت عادی برگردد.

به گزارش هنرآنلاین ، در پیام معاون هنری وزیر ارشاد در آستانه افتتاح طرح شبکه شهرهای خلاق فرهنگ و هنر آمده است:

ارزش آفرینیِ فرهنگ وُهنر در واگرایی هایِ نظامِ شهری و توانمندسازیِ شهروندان، از کلیدواژه هایِ توسعه، تحرّک و رقابتِ در مدیریت شهری محسوب می شود. تبلور و تسرّیِ مهارت های فردی و استعدادهای گروهی و تبدیل آن به عنوان یک قابلیتِ شهری، می تواند با عبور از فرضیه ی زوالِ شهرها به پیدایش مناطقی منجر شود که براساس توانش هایِ جمعیتیِ خود، بازآفرینی شده اند و در ادامه یِ فرآیندهایِ رونق بخشی و متمایزسازیِ متأثر از رشد اقتصادی، به پایگاهی توریستی تبدیل شده اند. تحققِ چنین شهر وُ تولدِ چنان شهروندانی، مرهونِ آمایشِ خلاقیت ها و سرنوشت سازی های مبتنی بر مهارت های فردی است.

طرح شبکه ی شهرهای خلاق فرهنگ و هنر با احصاءزادبوم هایِ فرهنگی در اضلاعِ این سرزمین، تمرکزِ خود را بر ساماندهی پایدارِ صنایع فرهنگی هنری و دست سازه های بومی قرار داده است و مصمّم است الگوسازی شهرها با تکیه بر مزیت های فرهنگی و هنری را گسترش دهد و به عنوان راهبردی برای تمدن سازی از آن سود ببرد. فرصت تلقی کردنِ فرهنگ و هنر ، مستلزم کشفِ توانش ها، تربیتِ حرفه ای و ایده پردازی های خلّاقانه است. این وضعیت نه با فراخوان استعدادها به مرکز، بلکه با استانداردسازی زادبوم های مذکور و برنامه ریزی برای مدیریت بهره برداری از این بازار است. آرمانی تحقق یافته که با شعار ایران، تهران نیست آرزو می گردید وُ اکنون به مدارا و مُمارست و مجاهدت، به بار نشسته است.

شناسه شدن شهرها در طرح شبکه ی شهرهای خلاق فرهنگ و ُ هنر، بازگشت به جغرافیایی است که هر گوشه از آن به اعتبار و تجلّی یک هنر، نام و نشان داشته و میراث تاریخی آن زادبوم محسوب می شده است. خواهیم کوشید که این اتفاق، هوشمندانه با مواریث فرهنگی بیامیزد و شبکه ای تعامل خواه و تبادل پذیر ایجاد کند که مقصد آن علاوه بر آمایش سرزمین فرهنگ و هنر، هموارسازی مسیر پیدایش تمدن نوین اسلامی باشد.

امیدواریم تحققِ این تکلیفِ دشوار، ظرفیت های پیدا و پنهانِ فرهنگ و هنر این سرزمین را مستدل وُ مستند، احصاء کرده و به هم نَوَردی نهادهای غیردولتی و سامانه های مردم محور، امکانِ شاخص کردن شهرها، اعتبارافزایی هنرمندان و اشتغال آفرینی مبتنی بر پدیده های فرهنگی هنری فراهم گردد.

آیین معرفی اولین دوره شبکه شهرهای خلاق فرهنگ و هنر یکشنبه پنجم اردیبهشت ساعت 14:30 مجازی برگزار می شود.

شاهین چگینی رییس هیات مدیره انجمن صنفی تماشاخانه های ایران درباره اینکه چرا بعد از یک سال و نیم به تسهیلات کرونایی صندوق اعتباری هنر واکنش نشان می دهد، در گفتگو با خبرنگار تئاتر خبرگزاری صبا گفت: از زمان شیوع ویروس کرونا همه اقشار آسیب دیده اند و کسی نمی تواند این موضوع را انکار کند ولی مساله تئاتر مقداری متفاوت است. هنرمند تئاتر را نمی توان با مشاغلی که طی این یک سال انباشت سرمایه ای داشته اند و با این شرایط می توانند زندگی خود را اداره کنند، مقایسه کرد.

وی ادامه داد: هنرمند تئاتر همیشه در اوج فعالیتش هم دستمزد آنچنانی نداشته است که بتواند مقداری پس انداز کند. اکنون یک سال از تعطیلی تئاترها می گذرد و آسیب بسیار جدی و متفاوت از بقیه اقشار به آن وارد شده است.

مدیر تماشاخانه استاد جمشید مشایخی درباره حمایت مورد انتظار فضای هنری عنوان کرد: توقع بر این است که مانند بسیاری کشورهای دیگر که برای فرهنگ، هنر و تئاتر ارزش قائل هستند، در ایران هم از این بخش حمایت شود. در اینجا وعده حمایت می دهند اما وقتی با گذر زمان این وعده ها در حد حرف باقی می ماند، بخش عمده ای از هنرمندان تئاتر مستاصل می شوند که باید به دنبال چه شغلی بروند تا درآمدی داشته باشند.

چگینی تاکید کرد: سالن های خصوصی تئاتر که در 10 سال اخیر به زحمت به وجود آمده و توانسته اند چراغ خود را روشن نگه دارند، در عرض این یک سال تعطیلات کرونایی تک به تک به مرز رها شدن رسیدند. این آسیب باعث می شود بعد از برطرف شدن مساله کرونا هم برگشتن به حالت قبل کار راحتی نباشد؛ چیزی که از بین رفته را دیگر نمی شود به راحتی برگرداند.

وی اظهار کرد: اگر مدیری که متولی اداره مجموعه ای خاص است نتواند بعد از گذشت یک سال از وقوع یک بحران حتی درصد کمی از وعده هایی که داده است را محقق کند، بی کفایتی خود در مقامی که قرار دارد را نشان می دهد. به این دلیل من شخصا به عنوان مسئول صنف تماشاخانه ها بسیار معترض شدم، چرا باید وضعیت را به سمتی ببریم که هنرمندان به مشکل بر بخورند و تماشاخانه های خصوصی دچار آسیب شدیدی شوند؟

مسئولان باید از جنس تئاتر باشند

این فعال حوزه هنر بر حسب دلایل قابل اثبات و مقایسه اقدامات مسئولان حاضر با مدیران مشابه پیشین که اختیارات آن ها نیز در همین حد بود، وضعیت پیش آمده را محصول بی کفایتی مدیران فعلی خواند و پیشنهاد کرد: اگر واقعا توان اداره مسائل را ندارند، لطفا استعفا بدهند تا شاید کسی بیاید و این وضعیت را سر و سامان دهد.

چگینی با اشاره به اینکه تاکنون ارقامی که به اسم حمایت عنوان شده بسیار ناچیز بوده اند، بیان کرد: به هنرمندانی که عضو صندوق اعتباری هنر هستند در یک سال و سه ماه اخیر در مجموع حدود سه میلیون تومان تعلق گرفته که بعضا ممکن است پول اجاره ماهانه خانه یک نفره هم نشود؛ با توجه به اینکه بسیاری از هنرمندان عضو این صندوق نیستند هم عملا می توان گفت در واقع هیچ حمایتی صورت نگرفته است.

او افزود: حمایت هایی لازم است که وضعیت گذشته و موجود را در نظر گرفته باشد. ما پروسه یک ساله ای را طی کردیم که یک ماه اولش را می توان بحران نامید اما بقیه اش مدیریت بحران است که مساله مهمی است؛ ما هنوز که هنوز است در وضعیت شوک بحران هستیم.

رییس هیات مدیره انجمن صنفی تماشاخانه های ایران اشاره کرد: از این ماجرا بیشتر از یک سال گذشته است، اگر مدیریت و درایتی وجود داشته باشد قطعا به ساختاری خواهیم رسید که در صورت ادامه شرایط کرونا تا دو سال دیگر نیز این ساختار می تواند آن را مدیریت کند ولی وضعیت موجود عکس این قضیه را نشان می دهد و تا زمانی که متصدیان با نگاه هر چه پیش آید، خوش آید حرکت کنند به نتیجه ای نخواهند رسید.

چگینی گفت: در حال حاضر به اندازه ای سیستم اشتباه عمل می کند که بعد از مهار شدن ویروس کرونا هم خواهیم دید این آسیب ها چقدر به چشم خواهند آمد؛ این در حالی است که اگر به اقتضای وظیفه ذاتی از هنرمندان حمایت شود، چنین آسیبی را متحمل نخواهیم شد.

وی ادامه داد: وقتی تماشاخانه ای همچون تماشاخانه مستقل تهران به راحتی تعطیل می شود و برای هیچ کدام از مسئولان اهمیتی ندارد، برای بقیه تماشاخانه ها نیز این مسیر پیش رو است. اگر این شرایط ادامه پیدا کند تک تک سالن ها تعطیل خواهند شد و یا به قدری زیر بار بدهی می روند که از هر طریق ممکن بخواهند درآمدی برای برطرف کردن بدهی ها کسب کنند؛ این مساله باز هم آسیب به تئاتر است که با اصل زیبایی شناسی هنر تئاتر هم منافات دارد.

مدیر تماشاخانه استاد جمشید مشایخی در پایان خاطرنشان کرد: آسیب ها به قدری جدی شده که جبران آن ها بدون وجود حمایت مسئولان از توان بسیاری از بخش های تئاتر به خصوص بخش خصوصی خارج شده است. اگر مسئول با درایتی که خودش از جنس تئاتر است وجود داشته باشد و بتواند این پیش بینی ها را انجام دهد، برای وظیفه ای که به عهده گرفته است، دلسوزانه عمل کند و نتیجه اقدامات برایش مهم باشد، می تواند مسائل را مدیریت کند؛ چراکه رزق و روزی و آینده خودش هم از تئاتر تامین خواهد شد.

پریسا منیر

انتهای پیام/

حیدر رضایی از هنرمندان و فعالان تئاتر خیابانی اهل دهلران در گفتگو با خبرنگار مهر درباره نقش نمایش های خیابانی در آگاهی سازی مردم در زمینه بیماری کرونا گفت: قطعاً نقش تئاتر خیابانی در این زمینه بی تاثیر نیست و شاهد اجراهایی نیز در این راستا بودیم اما معتقدم باید به سمت تولید آثاری رفت که بدانیم تاثیرگذاری شان صددرصد است نه اینکه تنها به صورت فرمالیته و در سطح بخواهیم نمایشی را آماده اجرا کنیم.

این هنرمند تئاتر ادامه داد: پیشنهادم این است به چند کارگردان باتجربه و کارکشته کارهایی در این زمینه سفارش داده شود به شکلی که در نهایت بتوانیم تاثیر آنها را در فضای جامعه نیز شاهد باشیم. همچنین باید اطلاع رسانی و تبلیغات مناسبی نیز برای این آثار صورت گیرد تا مخاطب بیشتری در جریان اجرای چنین نمایش هایی قرار گیرند. در مراکز بهداشتی و ورودی بیمارستان ها می توان چنین نمایش هایی را اجرا کرد و حتی از طریق فضای مجازی دست به تولید نمایش هایی با تم آگاهی سازی و آموزشی زد.

وی درباره فعالیت هایش بیان کرد: در شرایط این روزهای تئاتر که متاسفانه برعکس انتظار تئاتر خیابانی را هم درگیر خودش کرده است، ترجیح می دهم بیشتر در حوزه نمایشنامه نویسی فعالیت داشته باشم. همچنین این روزها در حال گردآوری کتابی درباره تئاتر خیابانی تجربی در ایران هستم و مباحث آموزشی و کارگاهی را هم در برنامه دارم. بیشتر فعالیت های این روزهای ما اجرای نمایش های مناسبتی است و فعالیت مستمری برای هنرمندان این حوزه وجود ندارد.

رضایی با گلایه از وضعیت نامناسب فعالان تئاتر خیابانی در استان ها و شهرهای مختلف عنوان کرد: متاسفانه این روزها در دفتر تئاتر خیابانی اداره کل هنرهای نمایشی، بی توجهی به تئاتر خیابانی بیداد می کند و تنها منفعت شخصی مورد توجه است نه حمایت از هنرمندان. تئاتر خیابانی مسموم شده است و شاهد بودیم که در سال های اخیر با ورود برخی از مدیران ناآشنا با این حوزه و فضا تئاتر خیابانی وجهه خودش را از دست داده است و تنها هنرمندانی فعال هستند که از گذشته خودشان به صورت ریشه ای در حال کار بوده اند و در جشنواره ها هم تنها برخی نام ها در حال تکرار است و از جشنواره ای به جشنواره دیگر می روند.

این نویسنده و کارگردان تئاتر خیابانی با اشاره به اینکه چندسال است در جشنواره تئاتر فجر حضور ندارد، گفت: نمی شود که به جای آسیب شناسی و شناسایی مشکلات تئاتر خیابانی و هنرمندان این حوزه در کشور تنها به دنبال درست کردن کارنامه و سابقه کاری بود و با داور شدن در جشنواره ها و رویدادهای مختلف در پایان ماموریت، بیلان کاری ارائه داد در حالی که میزان نارضایتی اهالی تئاتر خیابانی روز به روز بیشتر می شود. من سال هاست که دیگر در جشنواره تئاتر فجری که روزگاری همه جایزه هایش را می بردم، حضور ندارم البته نه اینکه نخواهم بلکه دیگر ما جزو تیم دوستان نیستیم و به جشنواره راهمان نمی دهند.

وی در پایان صحبت هایش متذکر شد: ما سال ها تلاش کردیم و در جبهه تئاتر خیابانی جنگیده ایم تا تئاتر خیابانی در شهری مثل دهلران به رسمیت شناخته و جشنواره ای در سطح ملی در آنجا برگزار شود و مخاطبان با کمال احترام و مشتاقانه به دیدن نمایش های خیابانی بنشینند اما این درست نیست چون عضو باند این افراد نیستیم از تئاتر خیابانی کنار گذاشته شویم. امیدوارم مدیرکل هنرهای نمایشی پاسخگوی گلایه و اعتراض فعالان تئاتر خیابانی باشد و انتقاداتشان را بشنود.

کد خبر 5193965

آروین موذن زاده

شعار سال: موزه هنر های معاصر نزدیک به چهل سال است که در سکوت، گوشه ای از پارک لاله تهران آرام گرفته است و با آرامشی مرموز، شبیه به آن ها که قبل از طوفان بروز می کند، میزبان یکی از پر ارزش ترین گنجینه های دنیاست ؛ گنجینه ای که تا سال ها حتی کارشناسان نیز از تخمین دقیقِ ارزش واقعی آن ناتوان بودند و هستند؛ موزه ای که در طول عمرِ چهل و اندی ساله اش، شفافیت، تنها عضو غایب زیر سقفِ آن بود. حال و پس از بازگشایی موزه بعد از 2 سال مرمت، امید است که نوری به تاریکخانه گنجینه آن بتابد.

پشت پرده مرمت و شناسنامه دار شدن گنجینه

موزه هنر های معاصر، داستان های ناگفته بسیار دارد که آخرین آن مربوط به مرمت بیش از 2 ساله و بازگشایی موزه در بهمن سال گذشته است. اردیبهشت 97، زمانی که اعلام شد موزه هنر های معاصر به دلیل انجام تعمیرات حدود 6 ماه تعطیل خواهد بود، کمتر کسی فکر می کرد در های این موزه مهم هنری تا 2 سال و نیم بعد از آن هم به روی مخاطبانش بسته باشد؛ شرایطی که گویا بر همان چیزی دلالت داشت که زمانی مدیرکل هنر های تجسمی وزارت خانه گفته بود. هادی مظفری بالصراحه درآمده بود که پیش بینی 5 ماه برای انجام تعمیرات موزه تنها زاییده حدسیات مدیران بوده و گفته بود: برنامه زمان بندی حدسی بوده و مدیریت پروژه و جبهه های کاری در آن لحاظ نشده بود. او همچنین نوسانات مالی را دلیل دیگر این طولانی شدن تعمیرات دانسته بود. دلایلی که علاوه بر اضافه شدن محدودیت های کرونایی ، حالا هم گاهی موضوعیت پیدا می کنند. این مرمت که به ادعای مدیران و مسئولان موزه، 16 میلیارد تومان خرج برداشت، مرمتی غیرعلمی و غیرکارشناسی قلمداد می شود که طولانی شدن زمان آن به گواه برخی از فعالان حوزه هنر های تجسمی آنچه عنوان می شود نیست و به گنجینه باز می گردد. با این حال خبر خوش اینکه پس از سال ها پرسشگری بی وقفه و پیگیری، طلسم شکسته شد و علی محمد زارع، سرپرست موزه هنر های معاصر، تعداد دقیق آثار ثبت شده در دفتر ثبتی این موزه را اعلام کرد. بر طبق گفته زارع در وبسایت TMOCA، هم اینک مجموع آثار ثبت شده ی موجود در موزه به لحاظ ثبت اموال 3478 اثر است و همچنین اعلام شده که تعداد 900 اثر دارای شناسنامه جدید شده اند و تلاش ها برای شناسنامه دار کردن باقی آثار ادامه دارد. اما هنوز مشخص نشده است که آمارگیری و صدور اوراق هویتی جدید، با مجوز و نظارت کدام نهاد قضایی و نظارتی در حال انجام است؟ چه کسی به مدیران موزه، این اجازه را داده که بدون نظارت قوه قضاییه، سرخود دست به صدور اوراق هویتی بزنند؟ آیا سرنوشت آثار مفقودی مشخص شده است؟ آیا اصالت آثار گنجینه توسط نهاد های نظارتی تایید شده؟ آیا تکلیف هزار اثر آسیب دیده و نابود شده در آبگرفتگی عمدی انبار دفتر تجسمی مشخص شده؟

مدیران موزه باید بدانند که گنجینه ملی، ملک پدری شان نیست که بخواهند هرگونه دخل و تصرف و تغییری را بدون اجازه نهاد های قضایی و نظارتی انجام دهند . مدیران موزه اگر به فکر پاسخگویی به افکار عمومی هستند باید گنجینه را در اسرع وقت مهر و موم کرده و از سازمان بازرسی کل کشور بخواهند تا با ارسال گروه تحقیق و تفحص، آمار اعلام شده را با موجودی فعلی و همینطور فهرست سال 1358 مقایسه کرده و پیگیر آثار مفقودی و تعویض شده در طول چهل سال فعالیت موزه شود. همچنین اسناد امانت سپاری ها و بیمه گذاری های آثار هم بطور کامل مورد بررسی قرار دهد و صد البته اموال و دارایی های مدیران و کارمندان موزه و بستگانشان از زمان شروع به کار در موزه تا آخرین روز فعالیت در این محل، تحت بررسی کامل و دقیق قرار گیرد. ضمن اینکه صدور اوراق هویتی جدید آثار هم باید تحت نظارت قوه قضاییه صورت گیرد . دلیل این پرسشگری و گزارش خواهی از موزه، اما به پیشینه عملکرد آن باز می گردد؛ پیشینه ای که سرشار از ناگفته هاست.

زوایای پنهان موزه هنر های معاصر

درست در اوایل سال 81 بود که شایعاتی مبنی بر فروش بخشی از آثارِ گنجینه هنر های معاصر توسط 2 مسوول وقت یعنی علیرضا سمیع آذر ، رئیس اداره کل هنر های تجسمی و موزه هنر های معاصر و همچنین مرتضی کاظمی ، معاونت وقت هنری وزارت ارشاد نقل محافل مهم هنری شد. گویا این بخش از گنجینه شامل آثاری بود که به واسطه اروتیک بودن، قابلیت نمایش نیز نداشتند . بعد از این شائبه بود که طرحی توسط مرتضی کاظمی ، علیرضا سمیع آذر و سید محمد بهشتی ، رئیس سازمان میراث فرهنگی نگاشته شد مبنی بر این که این آثار به واسطه غیر قابل نمایش بودن به صورت قانونی به فروش رفته است. طرح به دولت و پس از آن به مجلس ارسال و تصویب هم شد.

شائبه بعدی در سال 90 اتفاق افتاد؛ انتقالی رسمی و قانونی که در پی آن 40 تا 50 تابلوی با ارزش از موزه خارج و به انبار معاونت هنری منتقل شدند . چند سال بعد و در سال 1393، مجید ملانوروزی ، رییس مرکز هنر های تجسمی و موزه هنر های معاصر در حین بازدید از انبار معاونت هنری متوجه این تابلو ها می شود و از آن ها عکس می گیرد و قرار می شود که این تابلو ها دوباره به موزه برگردانده شوند. اما در اواخر سال 93 امین اموال که در جریان عکاسی از این آثار نیست متوجه اهمیت 40-50 تابلوی نفیس می شود و 27 تابلو را از انبار خارج می کند و به فروش می رساند. بعد از چندماه مدیرکل دفتر تجسمی متوجه ماجرا می شود و بالاخره هم شخص متخلف پیدا می شود و با یک کارشناسی دقیق محل تابلو های مسروقه شناسایی و به گنجینه موزه برگردانده می شود.

شائبه بعد در سال 94 اتفاق افتاد؛ زمانی که احتمال واگذاری موزه هنر های معاصر به بنیاد رودکی قوت گرفت. این غائله تا سال 96 نیز ادامه داشت و در حال حاضر مسکوت باقی مانده است.

شائبه بعدی نیز باز مربوط به یک سرقت بود که در سال 97 اتفاق افتاد؛ سرقتی مربوط به مجسمه برنزی بهداد لاهوتی، مجسمه ساز که حدود 350 کیلوگرم وزن داشت و از محوطه ساختمان معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، واقع در خیابان شهریار به سرقت رفت؛ سرقتی که در نهایت فشار رسانه ها از وقوع این اتفاق پرده برداشته شد تا مشخص شود، حتی ساختمان مرکزی معاونت هنری نیز امنیت کافی را ندارد. تمام این شائبات که از نبود یک شناسنامه برای آثار سرچشمه می گرفت باعث شد که پس از سال ها پیگیری و پرسشگری فعالان حوزه هنر های تجسمی مدیران این موزه نسبت به این مهم واکنش نشان دهند و از انفعال خارج شوند.

حال موزه در کوران کرونا مانند دیگر مکان های عمومی در گروه بندی ها قرار می گیرد و گاه تعطیل و گاه در های آن به روی عموم باز می شود. با این حال نباید فراموش شود که حتی اگر در های موزه موقتا بسته باشد، این موزه و مدیران آن امانتداران یک میراث ملی هستند. بعد از ماجرای سرقت سال 94 که امین اموال مجرم شناخته شد، تجربه ثابت کرد که عموما امین اموال، همچون یک کارمند عادی بدون آن که به آن چه در اختیارش است، اشراف داشته باشد فقط انبارداری می کند و از تحقیق و چاپ مقاله خبری نیست. حتی در بسیاری از موارد از پژوهش و تحقیق پژوهشگران آزاد ایرانی جلوگیری می کنند و آن قدر پژوهشگر را سر می دوانند که عطای تحقیق را به لقایش می بخشند. باری، امین اموال همانطور که از نامش پیداست، امانت دار اموال ملی است . علاوه بر همکاری با پژوهشگران، قاعدتا باید هر شش ماه یکبار به صورت رسمی و با حضور چند ناظر انبارگردانی کنند تا وجود اشیا و سلامت آن ها احراز شود. بعد از سال ها شائبه درباره موزه هنر های معاصر، این ابتدایی ترین مسوولیت مدیران این موزه در قبال مردم است.

شعار سال ، با اندکی تلخیص و اضافات، برگرفته از فراز، تاریخ انتشار:1 اردیبهشت 1400، کد خبر:14000201، www.faraz.ir

افسانه ماهیان: تا زمانی که کرونا در کمین است سالن های تئاتر و سینما خالی می ماند/ نمی توان با زور مردم را به تئاتر کشاند/تلویزیون با ساخت تله تئاتر ما را ده ها گام جلو می اندازد/بار ها پیشنهاد داده ایم، کو گوش شنوا!

افسانه ماهیان بازیگر ، تهیه کننده و کارگردان تئاتر در این خصوص که با توجه به شرایطی که کرونا ایجاد کرده حتی اگر تمرین و هزینه ای صورت بگیرد مردم به علت هراس از بیماری به سالن ها نمی آیند در چنین شرایطی برای اینکه هم ضرر هنرمندان جبران شود و هم مردم بتوانند تئاتر ببینند و ضرری حاصل نشود چه پیشنهادی دارید به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: به دلیل شرایط کرونا هم مردم حق دارند و هم هنرمندان و افرادی که مشغول تولید اثر هستند . درواقع ما نمی توانیم مردم را به زور مجبور کنیم به سالن های تئاتر و سینما بیایند و همچنین خود ما هم نمی توانیم به دلیل خطر ابتلا به کرونا ریسک کنیم.

او ادامه داد: واقعیت این است که باید منتظر و شاهد این باشیم که این پیک چه زمانی به سیر نزولی می رسد و شرایط واکسیناسیون مردم به کجا می رسد. این مسائلی بسیار زیر ساختی و بنیادی است. البته این درست است که امکان دارد تماشاگران به تئاتر ،سینما و کنسرت ها نروند اما تا جایی که ما شاهد هستیم کافه ها، رستوران ها و مکان های عمومی باز هستند و مردم در این مکان ها بیشتر در رفت و آمد هستند زمانی که این تصمیم گیری ها در تناقض، تشدد و سردرگمی باشد در نتیجه این وضعیت متاسفانه به همین منوال ادامه پیدا می کند به این خاطر که هیچ انگیزه و دلگرمی برای مردم در این خصوص که بدانیم سیر واکسیناسیون رو به صعود است و می توان آرام آرام به حالت نرمال و اولیه برگشت وجود ندارد.

او در این خصوص که چقدر می توان از فضای مجازی برای اینکه مردم را به سمت سالن های تئاتر بکشاند کمک گرفت بیان کرد: اول از همه باید وضعیت درست شود تا بتوان از این نوع فضا ها کمک گرفت. قبلا هم از فضای مجازی کمک می گرفتیم . فضای مجازی یک نوع وسیله ی ارتباط رسانی است که اتفاقات رخ داده و در حال رخ دادن فرهنگی را به مردم می رساند تا آن ها آگاهی پیدا کنند.

ماهیان ادامه داد: راستش امروزه اطلاع رسانی از این فضا مناسب نیست. ما مردم را به کجا بکشانیم؟ به سالن های تعطیل؟ یا اینکه به آن ها بگوییم به سالن ها بیایند چرا که هیچ اتفاق شومی در کمین نیست؟! خیر اصلا نمی توان این کار را انجام داد.

این بازیگر و کارگردان تئاتر در این خصوص که ساخت تله تئاتر در تلویزیون می تواند کمک حال باشد یا خیر اظهار کرد: صد درصد. این یک مبحث مهمی است که جامعه هنر مدت های طولانی و حتی قبل از کرونا و این سختی ها در موردش صحبت کرده است اما کو گوش شنوا؟

این کار نیاز به سرمایه و حمایت تولیدی دارد. امیدوارم سیاست گزاری های تلویزیون بتواند تله تئاتر را در برنامه های خود قرار دهد و برایش تعریف بودجه کند و از گروه های تئاتری بخواهد نمایش های خود را به صورت تله تئاتر در بیاورند که بتواند در تلویزیون پخش شود.

این یک مسئله مهمی است که سال ها در موردش حرف زده ایم اما هیچ اتفاقی نیوفتاده است.

روزبه حسینی: پخش نمایش ها در پلتفرم های مجازی ایده جذابی است/ امروزه معیشت نسبت به تئاتر و نمایش حرف اول است

روزبه حسینی کارگردان و نویسنده تئاتر در این خصوص که با توجه به شرایط ایجاد شده توسط کرونا اگر تمرین و هزینه ای در سالن های تئاتر صورت بگیرد مردم به دلیل هراس به تئاتر نمی آیند در این شرایط برای اینکه هنرمند ضرر نبیند و مردم بتوانند نمایش ببینند چه پیشنهادی دارید به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: اواخر سال 99 مصوبه ای در خصوص پخش تئاتر در پلتفرم های مجازی و ضبط کارها برای پخش مجازی انجام گرفت که به نظر من این ایده اساسش خوب است.

او در ادامه بیان کرد: یک ایده دیگر می تواند این باشد که گروه های تئاتری در زمان نزدیک به نوبت اجرای خود، تمرین های نمایش خود را بر اساس مجوزی که دریافت می کنند انجام بدهند و نمایش بازبینی شود و در این میان مرکز هنرهای نمایشی موظف شود تا مصوبه مالی را که قرار بوده در زمان اجرا یا بعد از اجرا به آن ها تعلق دهد را پرداخت کند، و این ایده برای تمام سالن ها اتفاق بیفتد و مختص تئاتر شهر یا یکی دو سالن خاص نباشد. درواقع بهتر است به تیم گروه نمایش که قرار است اجرای عموم خود را به مدت 15 تا 30 شب روی صحنه ببرند حداقل یک مبلغ حمایتی تعلق بگیرد تا آن ها در نوبت انتظار بمانند تا زمانی که سالن ها باز شوند و مابقی درآمد خود را مانند گذشته از راه فروش بلیط به دست بیاورند.

هنرهای نمایشی تقریبا 10 سال است که نمی تواند قرارداد کامل، یا همان قراردادهای تیپ را اجرا کند. و صرفا حمایت آن به شکل محدود و در چهارچوب داشته های اداره کل است.

این کارگردان بیان کرد: از سوی دیگر، کاری که خانه تئاتر انجام داده و به فرجام خود نیز نزدیک است این است که انجمن ها و کانون های مختلف تخصصی در خانه تئاتر با تلاش هیت مدیره و در راس آن ها شهرام گیل آبادی تبدیل به صنف می شوند. زمانی که این اصناف به رسمیت شناخته می شوند وزارت کار باید با معادلات و گفت و گو ها به این نتیجه برسد که برای هر صنف و رده ای از نویسندگان، بازیگران، کارگردانان و... حقوق و مستمری دوران بیکاری در نظر بگیرد که اوج آن بیکاری مانند همین پاندمی کروناست که عموما اهالی تئاتر نمی توانند کار کنند.

مساله ای دیگر، بلاخره اعلام شد تئاتر و سینما از گروه سه مشاغل به گروه دو منتقل شدند، البته در هیچکدام از جدول ها و بسته های اعلام شده در خصوص گروه بندی ها از سوی ستاد کرونا، چنین تصمیمی دیده نشده و روال طبق گذشته همان گروه سومی ها برای تئاتر است که بادی از کرونا بوزد، باید پنجره اش بسته و درش تخته شود. زمانی که وضعیت شهرها تا حدودی بهتر شد و رنگ ها به نارنجی و زرد گرایش پیدا کرد با باز شدن سالن های تئاتر و سینما بسیاری از هنرمندان سینمایی دچار کرونا شدند و از دنیا رفتند، مثل کریم اکبری مبارکه که در اتاق گریم، مبتلا شد و شوربختانه از میان ما رفت. و بسیاری دیگر از عزیزان نویسنده و هنرمندان عرصه های مختلف، که از دست دادیمشان.

خوشبختانه اما، ما در تئاتر به هیچ عنوان گزارشی مبنی بر این ماجرا نداشتیم اگر هم در این میان کرونای مثبتی گزارش شد، آن نمایش به طور کل تعطیل شد تا زمانی که نتیجه منفی آن بازیگر بیاید.

اگر یک تماشاگر از دل سالن تئاتر کرونا گرفته بود و خدایی ناکرده خسارت جانی به آن فرد وارد می شد کل تئاتر کشور، شاید برای همیشه تعطیل می شد . درواقع بر سر این هنر زور زیادی وارد است و به راحتی و با یک بهانه می توانند کلا درش را پلمپ کنند.

حال در شرایط ایده آل، اگر فاصله گذاری اجتماعی و پروتکل ها رعایت شود و نمایش برای مردم روی صحنه رود، و گروه ها کار خود را انجام دهند و دستمزد حمایتی اولیه به آن ها داده شود ولی اگر قرار باشد با صندلی خالی و نصف ظرفیت نمایش ها روی صحنه بروند قطعا بردن نمایش ها روی صحنه بازگشت یا توجیه اقتصادی ندارد. تا یک اندازه ای می توان بلیط ها را گران کرد و ذوق تماشاگران را به سالن ها بر انگیخته کرد. اما مردم در شرایطی قرار ندارند که ما بخواهیم اصرار داشته باشیم و آن ها را وادار کنیم به سالن ها بیایند چراکه امروزه معیشت مردم مهم تر از تئاتر و دیدن نمایش است. تئاتر اگر به قول استاد من پیتر شومان، چون نان برای انسان باشد، وقتی نان نیست، تئاتر را چه ضرورت به بودن است؟!.

علی سلیمانی: می توان با حفظ پروتکل ها نمایش را در فضای باز اجرا کرد/مردم را با فضای مجازی پای نمایش بکشانیم!/تله تئاتر را به تلویزیون بیاورید!

علی سلیمانی در این خصوص که با توجه به شرایطی که کرونا ایجاد کرده حتی اگر تمرین و هزینه ای صورت بگیرد مردم به علت هراس از بیماری به سالن ها نمی آیند در چنین شرایطی برای اینکه هم ضرر هنرمندان جبران شود و هم مردم بتوانند تئاتر ببینند و ضرری حاصل نشود چه پیشنهادی دارید به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت:این ماجرا در کل جهان رقم خورده است. برای اینکه این ضرر ها جبران شود می توان کار های گوناگونی در هر حوزه انجام داد به طور مثال در تئاتر می توان آنلاین نمایش اجرا کرد و بلیط فروخت مانند اکران های محدود. یک نمونه دیگر آن اجرای مونولوگ در منزل و پخش زنده از کانال های اینترنتی است. یا برای فروش تابلو نمایش می توان آن را تبلیغ کرد و فروخت.

او در این خصوص که چقدر می توان از فضای مجازی استفاده کرد برای اینکه بتوان مردم را به سالن ها کشاند بیان کرد: واقعیت این است که حتی فضای مجازی هم در هیچ کجای دنیا جوابگو نبوده است. اما می توان در فضای باز و با فاصله های اجتماعی اجرا صورت بگیرد و به وسیله فضای مجازی نمایش را به مردم نشان داد اما این به شرطی امکان پذیر است که حکومت، دولت و وزارت ارشاد با ما همکاری کند.

سلیمانی در این باره که تلویزیون با ساخت تله تئاتر چقدر می تواند به تئاتر کمک کند اظهار کرد: در حال حاضر ارجحیت تلویزیون برای عموم مردم تئاتر نیست بلکه سریال است. اگر مدیران تلویزیون متقاعد شوند که همه مردم سریال نگاه نمی کنند و برخی خواهان این هستند تا در تلویزیون تله تئاتر یا تئاتر ببینند اگر چنین چیزی رقم بخورد قطعا تئاتر به پیشرفت می رسد.

خبرنگار: یگانه پاکستانی

تئاتر تلویزیون فضای مجازی نمایش نمایشنامه بازیگر کارگردان تله تئاتر روزبه حسینی افسانه ماهیان سالن های تئاتر کرونا

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، در روزهای اخیر دغدغه اصلی صنعت نشر کشور تنها به یک کلمه چهار حرفی ختم می شود : کاغذ کالایی که در 10 سال اخیر همواره افت و خیزهایی را برای این صنعت و مصرف کنندگانش داشته است، اگرچه تنها 30 درصد از جامعه مصرف کنندگان کاغذ را ناشران تشکیل می دهند اما به دلیل شرایط اقتصادی صنعت نشر می توان گفت که کاغذ برای این قشر از سایر اقشار کالایی حیاتی تر است و حیات آن ها وابسته به این کالا است.

حالا چند ماهی است که بازار کاغذ به التهاب دچار شده و هر بند کاغذ تحریر با قیمت 700 هزار تومان به فروش می رود؛ قیمتی که به گفته کارشناسان این بازار و حتی مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی چندان از قیمت تمام شده برای واردکننده به دور نیست.

سهمیه 40 میلیون دلاری کاغذ دولتی نیز که با ارز 4200 تومانی در سال 98 برای کاغذ اختصاص پیدا کرده بود، حالا پس از دو سال به اتمام رسیده است؛ سهیمه ای که با همه موافقت ها و مخالفت هایش برای اختصاص به کاغذ توانست برای دوسال هم که شده صنعت نشر را سرپا نگه دارد و بازار این کالا در کشور را مدیریت کند.

دولت نیز که در روزهای پایانی خود به سر می برد، ظاهراً برنامه ای برای اختصاص دوباره ارز ندارد؛ این در حالی است که ارز سال 99 تصویب شده است . حتی اگر در هفته های گذشته مسئولان مختلفی این نکته را به دولت گوشزد کرده باشند، سؤال اینجاست که آیا اتمام سهیمه سال 98 و افزایش قیمت ها قابل پیش بینی نبود؟ چرا با وجود اینکه بارها ناشران و کارشناسان بازار کاغذ از وضعیت قریب الوقوع گرانی و کمبود کاغذ در کشور ابراز نگرانی کرده بودند، وزارت ارشاد در تکاپو برای تامین سهمیه سال 99 نبود؟ و حالا که سهمیه تمام شده است و دست ناشران از کاغذ دولتی کوتاه و بازار نیز با افزایش قیمت روبرو شده به فکر آن افتاده است؟

در کنار همه این ها باید این نکته را نیز مدنظر داشت که تا کی قرار است ارز کشور را که در شرایط فعلی به دشواری به دست می آید و کالاهای حیاتی تری نظیر برخی داروها نیز از آن محروم هستند، به کالایی همچون کاغذ اختصاص داد؟ آیا این مسکن های گران قیمت می تواند درمان کند؟ یا تنها راه حل های کوتاه مدت است؟ برفرض که دولت 16 میلیون دلار ارز سال 99 (بنا به گفته مدیر روابط عمومی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) را نیز به کاغذ اختصاص داد و یکسالی وضعیت نشر بهتر شد، پس از آن چه؟ آیا می توان همیشه برای کاغذ ارز دولتی در اختیار گذاشت؟

نگارنده مخالف اختصاص ارز به کاغذ در شرایط فعلی نیست، طبعاً در شرایط فعلی و با کاغذ بندی 700 هزار تومان ناشران توان فعالیت نخواهند داشت و باید چاره ای اندیشید اما آیا نباید به فکر چاره ای عاجل دراین زمینه افتاد,؟ چاره ای جز تولید کاغذ و توجه به ظرفیت های داخلی در این زمینه وجود دارد؟

اگر این مهم در همان سال های ابتدایی دهه 90 جدی گرفته می شد و به جای کلنگ زنی های پی در پی واحدهای تولیدی کاغذ که بدون پشتوانه علمی و استانداردهای لازم انجام شد و حالا تنها سنگی بر زمین مانده است، تولید کاغذ تحریر را از مسیر درست پیش برده بودیم، نیازی به اینکه وزارت ارشاد برای اختصاص ارز به کاغذ نشر چانه زنی کند وجود داشت؟

در اینکه کارنامه دولت روحانی در حوزه کاغذ مردود است کارشناسان بارها اظهار نظر کرده اند ، ابوالفضل روغنی گلپایگانی، رئیس سندیکای تولیدکنندگان کاغذ، در این زمینه گفت: در حوزه کاغذ تحریر کارنامه دولت نه تنها قابل دفاع نیست، بلکه مردود است؛ زیرا اکنون همان میزانی هم که در ابتدای دهه 90 تولید می کردیم از بین رفته است. بر اساس مستنداتی که وجود دارد نه تنها کمکی به تولید کاغذ تحریر نکردیم، بلکه بسترها را برای حمایت نیز از بین برده ایم.

آمارها مؤید سخنان روغنی است و نشان می دهد که تولید در سال های گذشته به صفر رسیده است و خط های تولیدی در کارخانه های مازندران و پارس یا تغییر کاربری داده و یا خاموش شده است. اگر در دوره ای دغدغه اصلی تولیدکنندگان تحریر در کشور عدم استقبال مصرف کنندگان بود، حالا به یقین ناشران از کاغذ تولید داخل که طبیعتاً با قیمت بسیار مناسب تری در اختیارشان قرار خواهد گرفت استقبال می کنند پس بهتر است که با وجود فرصت سوزی های بسیار تولید را دریابیم؛ بلکه در دهه نخست از قرن جدید توانستیم این صنعت مرده را احیا کنیم.

انتهای پیام/

روز شنبه در گفتگو با ایرنا با اشاره به روند برگزاری جایزه در این سه دوره گفت: یکی از مهمترین دلایلی که جایزه الوند در همدان برگزار می شود این است که ما منتقد مدل مرکز – پیرامونی در فرهنگ هستیم. بر همین اساس، اتاق فکر و دبیرخانه جایزه بر این اصل تلاش دارند که این جایزه هر سال در همدان به عنوان پایتخت تاریخ و تمدن ایران زمین برگزار شود؛ اما متاسفانه به دلیل محدودیت های کرونایی و رعایت دستورالعمل های بهداشتی این دوره نتوانستیم آیین پایانی را در قالب مراسم برگزار کنیم.

این شاعر ادامه داد: به نظرم اهالی فرهنگ و هنر اگر قرار است متولی برگزاری یک رویداد فرهنگی شوند، بهتر است آن را در یک شهر و شهرستانی غیر از تهران برگزار کنند، به هر حال تهران، هر روز و در شرایط عادی، ده ها برنامه متنوع فرهنگی در مراکز دولتی و خصوصی دارد، پس بهتر است برای ایجاد توازن بیشتر و توسعه متوازن فرهنگ، رویدادهای هنری به شهرهایی غیر از پایتخت انتقال یابد.

وی با اشاره به برگزاری جشنواره هایی که متولیان دولتی فرهنگ برگزار می کنند، گفت: برای متولیان دستگاه های فرهنگی هم این موضوع آشکار شده که نباید تمام رویدادهای ملی فقط در تهران برگزار شود، کمااینکه می بینید در برگزاری جشنواره های فیلم و تجسمی و ... سیاست به سمت حضور در شهرستان ها رفته و می رود.

گوهرپور با اشاره به برگزیدگان این دوره و بخش های مختلف این جایزه گفت: جایزه ادبی الوند یک جایزه خصوصی ست، در دوره اول این رویداد فرهنگی، تنها 2 بخش داشتیم، اما در دوره دوم و این دوره یک بخش افزوده شد و حالا 3 بخش دارد که عبارتند از جایزه کتاب سال الوند ، جایزه انجمن علمی نقد ادبی ایران و جایزه بخش استانی (که مربوط به شاعران استان همدان است). ما در هر کدام از این بخش ها یک برگزیده داریم که تندیس ویژه جایزه را دریافت می کنند و به فراخور انتخاب داوران در هر بخش یک یا دو نفر هم لوح تقدیر می گیرند.

این عضو انجمن علمی نقد ادبی ایران با اشاره به حمایت های انجمن هم گفت: در هر 3 دوره جایزه، انجمن علمی نقد ادبی ایران و رئیس انجمن با این نگاه که نقش نهادهای علمی دانشگاهی در شناسایی شاعران موفق و معرفی آنان به جامعه ی مخاطب باید پر رنگ باشد در داوری های جایزه حضور داشتند و به طور مستقل آثار را مورد بررسی قرار دادند. در دوره سوم هم داوران بخش برگزیده انجمن، از اعضای هیئت علمی دانشگاه های کشور در حوزه ادبیات بودند.

گوهرپور همچنین در مورد رویکرد جایزه و نگاه هایی که به ادبیات دارد و آن ها را نمایندگی می کند عنوان کرد: این جایزه می کوشد چندان تحدید به مرزهای مشخص بین چهره های شاخص ادبی و جریان های ادبی در کشور نباشد؛ البته این کار در شعار ساده است و زمان عمل می ببنید بسیار مسیر صعب و دشواری است، اما غیر ممکن نیست.

در کشور دو طیف شاعر به طور مشخص وجود دارد، نخست طیفی که منتقد هستند اما در چهارچوب قواعد و قوانین کشور آثارشان منتشر می شود و دوم شاعرانی که همراهی با حاکمیت دارند، در مواجهه با این دو مورد، ملاک برای ما کتاب است، کتابی که از مجاری قانونی نشر در کشور منتشر می شود و به بازار کتاب وارد می شود.

وی ادامه داد: همه ما داریم در این سرزمین زندگی می کنیم، حتی می بینیم بسیاری از همین شاعران به شدت منتقد؛ کارمندان ادارات دولتی و شرکت های خصولتی و .... همین سیستم هستند یا در دوره ای بوده اند، اما به هر حال پیشرو در نقد شرایط هم هستند، بر همین اساس ملاک ما این است که هر کتابی که از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز دریافت کرده و برای دبیرخانه ارسال شده باشد به داوری گذاشته شود؛ محدودیتی هم وجود ندارد.

گوهرپور در مورد فراخوان دوره چهارم جایزه هم گفت: انشالله به زودی فراخوان چهارمین دوره هم منتشر خواهد شد. در دوره چهارم امید دارم شرایط جهان و به تبع آن کشور، عادی شود تا ما بتوانیم مراسم پایانی برای جایزه داشته باشیم.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، نخستین دوره برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب با استقبال مردم مواجه بود، به همین دلیل برنامه ریزی برای دومین دوره برای استفاده از امکانات این نمایشگاه بسیار ارزشمند است. از طرفی مسئولان باید برای رفع نواقص نخستین دوره تلاش کنند. همچنین ناشران که در ارتباط با مردم و مخاطبان هستند، باید بتوانند از این موقعیت بهترین استفاده را کنند زیرا آن طور که به نظر می رسد، در 1400 هم جامعه درگیر همه گیری بیماری کووید19 و مشکلات آن خواهدبود.

امیرعلی بیک، مدیرفروش انتشارات مروارید نیمه دوم سال را زمان پویایی بازار نشر اعلام می کند؛ بازاری که البته به دلایل مختلف اقتصادی و فرهنگی هر روز کوچک تر می شود.

به نظر شما آیا ناشران می توانند خود را برای نمایشگاه مجازی در فصل بهار آماده کنند؟
اگر دومین دوره نمایشگاه مجازی کتاب در ماه های تیر یا خرداد برگزار بشود، فاصله میان دو دوره نمایشگاه کم خواهدبود، این مساله روی شور و شوق مخاطبان و کتاب های جدیدی که باید برای عرضه منتشر بشوند، تاثیر می گذارد. با توجه به اعمال محدودیت های رعایت پروتکل های بهداشتی، ناشران عملا فروردین را از دست دادند و تعداد تازه های نشر به مقدار مناسب نخواهدبود.

از نظر اینکه برای ناشران آمادگی برای نمایشگاه مشکل باشد، فکر می کنم با توجه به اینکه کلیه اقدامات در فضای مجازی انجام می شود، در دسترس بودن انبار و اینکه تدارکات و مسائل نمایشگاهی بدون رفت وآمد انجام خواهد شد، مشکلی در روند آمادگی برای نمایشگاه مجازی به نظر نمی رسد. تنها نکته این است که فرصت عرضه کتاب در این فاصله مقداری کم خواهد بود.

فکرمی کنید برگزاری نخستین دوره نمایشگاه مجازی کتاب، اجرای طرح فصلی و دومین دوره نمایشگاه مجازی کتاب با فاصله زمانی کم، تکرار این رویدادها در فاصله کم از تعداد مخاطبان می کاهد؟
بازار فرهنگی ایران بازار گسترده، به روز و پویایی نیست. ورودی بازار فرهنگی با خروجی آن همگون نیست. احساس می کنم این بازار -از جمله بازار کتاب- روز به روز کوچک تر می شود. دلایل این مساله را که وابسته به مسائل اقتصادی، نبود اقدامات ترویجی فرهنگی و ... است، نمی خواهم بررسی کنم. با توجه به اینکه یک عده به دلایل خاص از رده مصرف کنندگان این بازار خارج شدند، به صورتی نیست که بتواند با همان تعداد جایگزین بشوند؛ در نتیجه بازار روزبه روز کوچک تر می شود. جاذبه هایی که برای این بازار کوچک ایجاد می شود اگر در فاصله های کوتاهی باشد، از تعداد مخاطبان می کاهد و نمی توان انتظارات گسترده ای از نمایشگاه مجازی داشته باشیم.

چه زمانی را برای برگزاری دومین نمایشگاه مجازی کتاب مناسب می دانید؟ آیا نزدیک بودن آن به زمان برگزاری نمایشگاه بین المللی می تواند تاثیر مثبتی در جذب مخاطب داشته باشد؟
اگر بخواهند زمان برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب را به زمان نمایشگاه بین المللی نزدیک کنند، ابتدا باید این نمایشگاه یک سال در مهرماه و سال بعد اردیبهشت ماه برگزار بشود. تا گستره ای از مخاطبان را که در نظر دارند، داشته باشند. در کل اگر بخواهند دومین دوره نمایشگاه مجازی را در نیمه دوم سال برگزار کنند، به نظرم نیمه دوم سال برای نشر امر پویاتری است، زیرا دانشگاه ها باز شده، رفت وآمد بیشتر و جامعه پویاتر است. برگزاری نمایشگاه کتاب در نیمه دوم سال می تواند بهره بیشتری به همراه داشته باشد.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، نخستین دوره برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب با استقبال مردم مواجه بود، به همین دلیل برنامه ریزی برای دومین دوره برای استفاده از امکانات این نمایشگاه بسیار ارزشمند است. از طرفی مسئولان باید برای رفع نواقص نخستین دوره تلاش کنند. همچنین ناشران که در ارتباط با مردم و مخاطبان هستند، باید بتوانند از این موقعیت بهترین استفاده را کنند زیرا آن طور که به نظر می رسد، در 1400 هم جامعه درگیر همه گیری بیماری کووید19 و مشکلات آن خواهدبود.

امیرعلی بیک، مدیرفروش انتشارات مروارید نیمه دوم سال را زمان پویایی بازار نشر اعلام می کند؛ بازاری که البته به دلایل مختلف اقتصادی و فرهنگی هر روز کوچک تر می شود.

به نظر شما آیا ناشران می توانند خود را برای نمایشگاه مجازی در فصل بهار آماده کنند؟
اگر دومین دوره نمایشگاه مجازی کتاب در ماه های تیر یا خرداد برگزار بشود، فاصله میان دو دوره نمایشگاه کم خواهدبود، این مساله روی شور و شوق مخاطبان و کتاب های جدیدی که باید برای عرضه منتشر بشوند، تاثیر می گذارد. با توجه به اعمال محدودیت های رعایت پروتکل های بهداشتی، ناشران عملا فروردین را از دست دادند و تعداد تازه های نشر به مقدار مناسب نخواهدبود.

از نظر اینکه برای ناشران آمادگی برای نمایشگاه مشکل باشد، فکر می کنم با توجه به اینکه کلیه اقدامات در فضای مجازی انجام می شود، در دسترس بودن انبار و اینکه تدارکات و مسائل نمایشگاهی بدون رفت وآمد انجام خواهد شد، مشکلی در روند آمادگی برای نمایشگاه مجازی به نظر نمی رسد. تنها نکته این است که فرصت عرضه کتاب در این فاصله مقداری کم خواهد بود.

فکرمی کنید برگزاری نخستین دوره نمایشگاه مجازی کتاب، اجرای طرح فصلی و دومین دوره نمایشگاه مجازی کتاب با فاصله زمانی کم، تکرار این رویدادها در فاصله کم از تعداد مخاطبان می کاهد؟
بازار فرهنگی ایران بازار گسترده، به روز و پویایی نیست. ورودی بازار فرهنگی با خروجی آن همگون نیست. احساس می کنم این بازار -از جمله بازار کتاب- روز به روز کوچک تر می شود. دلایل این مساله را که وابسته به مسائل اقتصادی، نبود اقدامات ترویجی فرهنگی و ... است، نمی خواهم بررسی کنم. با توجه به اینکه یک عده به دلایل خاص از رده مصرف کنندگان این بازار خارج شدند، به صورتی نیست که بتواند با همان تعداد جایگزین بشوند؛ در نتیجه بازار روزبه روز کوچک تر می شود. جاذبه هایی که برای این بازار کوچک ایجاد می شود اگر در فاصله های کوتاهی باشد، از تعداد مخاطبان می کاهد و نمی توان انتظارات گسترده ای از نمایشگاه مجازی داشته باشیم.

چه زمانی را برای برگزاری دومین نمایشگاه مجازی کتاب مناسب می دانید؟ آیا نزدیک بودن آن به زمان برگزاری نمایشگاه بین المللی می تواند تاثیر مثبتی در جذب مخاطب داشته باشد؟
اگر بخواهند زمان برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب را به زمان نمایشگاه بین المللی نزدیک کنند، ابتدا باید این نمایشگاه یک سال در مهرماه و سال بعد اردیبهشت ماه برگزار بشود. تا گستره ای از مخاطبان را که در نظر دارند، داشته باشند. در کل اگر بخواهند دومین دوره نمایشگاه مجازی را در نیمه دوم سال برگزار کنند، به نظرم نیمه دوم سال برای نشر امر پویاتری است، زیرا دانشگاه ها باز شده، رفت وآمد بیشتر و جامعه پویاتر است. برگزاری نمایشگاه کتاب در نیمه دوم سال می تواند بهره بیشتری به همراه داشته باشد.
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)

خبرگزاری کتاب ایران

به نظر شما آیا ناشران می توانند خود را برای نمایشگاه مجازی در فصل بهار آماده کنند؟

فکرمی کنید برگزاری نخستین دوره نمایشگاه مجازی کتاب، اجرای طرح فصلی و دومین دوره نمایشگاه مجازی کتاب با فاصله زمانی کم، تکرار این رویدادها در فاصله کم از تعداد مخاطبان می کاهد؟

چه زمانی را برای برگزاری دومین نمایشگاه مجازی کتاب مناسب می دانید؟ آیا نزدیک بودن آن به زمان برگزاری نمایشگاه بین المللی می تواند تاثیر مثبتی در جذب مخاطب داشته باشد؟

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ هفت سال از تشکیل دبیرخانه گرنت در دفتر مجامع و تشکل های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می گذرد. ماموریت دبیر خانه حمایت مادی از انتشار و ترجمه کتب ایرانی در خارج از کشور است، تا جهانی شدن آثار پدید آورندگان ایرانی و معرفی آن ها به بازار های بین المللی، با حمایت از ناشران خارجی علاقه مند به این آثار، در کشور های مختلف تسریع شود.

با نظر گروه کارشناسی دبیر خانه، برای کتاب کودک تا 1000 و برای کتاب بزرگسال تا 1500 یورو مبلغ حمایت تعیین شده است.

کشور های متعددی با هدف انتقال فرهنگ بومی و ملی، معرفی آداب و سنن، سبک زندگی، پیشنیه تاریخی، ادبی و چهره های فاخر خود به دیگر ملت ها، طرح حمایت از آثار پدید آوران خود در کشور های دیگر را اجرا می کنند. نتیجه این نوع حمایت ها به چاپ ترجمه کتاب برای مخاطبان زبان های مختلف منحصر نمی شود؛ بلکه معمولا تلاش می شود در جریان تعامل با ناشران کشور های مقصد، همچنین سرمایه گذاری و تخصیص بودجه، سهمی از بازار کشور مقصد را نیز به خود اختصاص دهند. برداشت سهم بیشتر از بازار نشر بین الملل با وجود رقبای جدی و با سابقه که با صرف هزینه های قابل توجه سال هاست در این میدان حضور دارند، چندان آسان نیست.

به عنوان مثال براساس آخرین اعلام تانِر بیوغلو، معاون مدیرکل کتابخانه ها و انتشارات وزارت فرهنگ و گردشگری ترکیه، در قالب طرح تدا طی 16 سال، از 2005 تا 2021 میلادی، تعداد 3208 عنوان کتاب ترکی استانبولی در 82 کشور و به 60 زبان دنیا ترجمه و منتشر شده است.

یکی از اهداف طرح تدا در ترکیه، معرفی آثار پدید آورندگان ترک در دنیا بوده که با کسب دو جایزه نوبل ادبیات؛ اولی در سال 2006 توسط اورهان پاموک و دومی در سال 2015 توسط عزیز سنجر، این مهم تا حد زیادی برایشان به دست آمده است. در ایران نیز به نظر می رسد حمایت های طرح گرنت طی سال های اخیر، در دیده و نامزدشدن برخی آثار در جوایز جهانی، خصوصا موفقیت پدید آورندگان ایرانی به ویژه در حوزه کودک و نوجوان، تاثیرات مثبتی داشته است.

مولفه های مختلفی در کسب سهم بیشتر از بازار کشور های مقصد وجود دارد؛ از جمله معرفی محتوای مناسب و مبتنی بر شناخت فرهنگ کشور مقصد، توجه به اشتراکات فرهنگی و تاریخی با تمرکز بر اصل جذابیت، بهره برداری از فرصت آورد گاه های فرهنگی مانند نمایشگاه های بین المللی برای معرفی آثار پدید آورندگان کشور مبدأ، کیفیت ظاهری کتاب ها و همچنین توجه به ظرفیت آژانس های ادبی به عنوان یکی از بازو های اجرایی در مسیر معرفی آثار و البته ضرورت تعیین و تکلیف موضوع کپی رایت در کشور مان.

کارنامه 7 سال عملکرد دبیر خانه گرنت
هفت سال فعالیت دبیر خانه گرنت، فرصت قابل توجهی به دست می دهد تا عملکرد این زیر مجموعه معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بررسی شود. براساس آمار، از سال 1394 تا پایان سال 1399، تعداد 386 عنوان کتاب فارسی مشمول 3.5 میلیارد تومان حمایت گرنت شده اند. کتاب های ایرانی در این مدت از سوی ناشران 28 کشور منتشر شده یا در آستانه انتشار قرار دارند.

بررسی ها نشان می دهد در هفت سال گذشته، ناشران کره ای با دریافت 92 نوبت حمایت ترجمه و انتشار آثار ایرانی در صدر جدول حمایت های گرنت و ناشرانی از فلسطین، ژاپن و گواتمالا هرکدام با دریافت حمایت برای یک عنوان کتاب پدید آورندگان ایرانی، رتبه های پایین جدول را به خود اختصاص داده اند. رتبه سوم از این جدول به زبان چینی با 89 مورد حمایت اختصاص دارد که از این تعداد، 49 عنوان این کتاب ها در کشور تایوان و 40 عنوان کتاب نیز در کشور چین به بازار عرضه شده اند و یا در صف انتظار قرار دارند.

همچنین بررسی آمار حمایت های گرنت در هفت سال گذشته، موید آن است که 50 عنوان کتاب به زبان عربی در کشور های مصر، تونس، فرانسه، سوریه، لبنان، با بهره مندی از حمایت این طرح منتشر شده اند. چهار عنوان کتاب ایرانی به زبان بهاسا لایو و در کشور مسلمان مالزی نیز منتشر شده و ترکیه نیز متقاضی و دریافت کننده گرنت ایران برای ترجمه و انتشار 35 عنوان کتاب نویسندگان ایرانی بوده است.

در کشور های اروپایی نیز در مجموع 74 عنوان کتاب از سوی ناشران اروپایی در 9 کشور منتشر شده که شامل تعداد عنوان های زیر است:

24 عنوان کتاب به زبان انگلیسی، پنج عنوان به زبان سوئدی، چهار عنوان به زبان فرانسوی، 19 عنوان به زبان ایتالیایی، پنج عنوان به زبان اسپانیولی در کشور اسپانیا، دو عنوان به زبان دانمارکی، چهار عنوان به زبان صربی، 6 عنوان به زبان ایتالیایی و همچنین پنج عنوان کتاب به زبان آلمانی در دو کشور آلمان و سوئیس. همچنین 28 کشور آمریکای لاتین نیز در قالب طرح گرنت، کتاب پدید آورندگان ایرانی را به زبان اسپانیولی خوانده اند.

استاندارد سازی آئین نامه گرنت
نخستین شیوه حمایت دبیر خانه گرنت در ابتدای شکل گیری، طی سال های 1394 تا 1396 با خرید کتاب از ناشر ایرانی انجام می شد. در این روش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از ناشر ایرانی که موفق به ترجمه کتاب به دیگر زبان ها شده بود حمایت مالی می کرد. در این روش باز ار یابی بعد از ترجمه کتاب اتفاق می افتاد که با شیو ه های معمول در جهان متفاوت و برای تحقق هدف گرنت، کم اثر بود.

جریان حمایت، با آسیب شناسی آئین نامه براساس بررسی طرح های حمایتی بیش از 70 کشور، به سمت ناشر کشور مقصد تغییر و به اعتقاد کارشناسان چار چوب استانداردی پیدا کرد. کیفیت ترجمه آثار، توانمندی ناشر در توزیع و مطلوبیت چاپ، در کمیته های تخصصی دبیر خانه گرنت بررسی می شود. با وجود حمایت دبیر خانه از ناشر خارجی، ناشر، پدید آور و یا تصویر گر ایرانی نیز با عقد قرار داد و فروش حق رایت، بین 6 تا 8 درصد از قیمت پشت جلد کتاب عایدی دارد.

دغدغه بودجه و نوسانات قیمت ارز
با وجود افزایش شدید قیمت ارز در سال های اخیر، بودجه دبیر خانه گرنت تغییر چندانی نداشته است. بررسی ها نشان می دهد، سال 1394 بودجه این دبیر خانه، 350 میلیون تومان و سال بعد از آن 700 میلیون تومان مصوب شده. سال 1396 این میزان با افزایش 300 میلیون تومانی به یک میلیارد تومان رسیده است. پیش بینی می شود با توجه به اهمیت حمایت از جریان شکل گرفته برای حمایت از ترجمه و نشر کتاب پدید آورندگان ایرانی در کشور های مختلف بودجه دبیر خانه گرنت به دو برابر افزایش پیدا کند.

ظرفیت های بالقوه و بالفعل کشورمان در عرصه ادبیات داستانی، ادبیات کودک و نوجوان، هنر، ایران شناسی و اسلام شناسی، راه طولانی، پیش پای متولیان امر برای تحقق اهداف دبیر خانه گرنت -که برپایه دیپلماسی فرهنگی بنا شده است- قرار می دهد.

برای مشاهده عملکرد دبیر خانه گرنت اینجا مراجعه کنید.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ هفت سال از تشکیل دبیرخانه گرنت در دفتر مجامع و تشکل های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می گذرد. ماموریت دبیر خانه حمایت مادی از انتشار و ترجمه کتب ایرانی در خارج از کشور است، تا جهانی شدن آثار پدید آورندگان ایرانی و معرفی آن ها به بازار های بین المللی، با حمایت از ناشران خارجی علاقه مند به این آثار، در کشور های مختلف تسریع شود.

با نظر گروه کارشناسی دبیر خانه، برای کتاب کودک تا 1000 و برای کتاب بزرگسال تا 1500 یورو مبلغ حمایت تعیین شده است.

کشور های متعددی با هدف انتقال فرهنگ بومی و ملی، معرفی آداب و سنن، سبک زندگی، پیشنیه تاریخی، ادبی و چهره های فاخر خود به دیگر ملت ها، طرح حمایت از آثار پدید آوران خود در کشور های دیگر را اجرا می کنند. نتیجه این نوع حمایت ها به چاپ ترجمه کتاب برای مخاطبان زبان های مختلف منحصر نمی شود؛ بلکه معمولا تلاش می شود در جریان تعامل با ناشران کشور های مقصد، همچنین سرمایه گذاری و تخصیص بودجه، سهمی از بازار کشور مقصد را نیز به خود اختصاص دهند. برداشت سهم بیشتر از بازار نشر بین الملل با وجود رقبای جدی و با سابقه که با صرف هزینه های قابل توجه سال هاست در این میدان حضور دارند، چندان آسان نیست.

به عنوان مثال براساس آخرین اعلام تانِر بیوغلو، معاون مدیرکل کتابخانه ها و انتشارات وزارت فرهنگ و گردشگری ترکیه، در قالب طرح تدا طی 16 سال، از 2005 تا 2021 میلادی، تعداد 3208 عنوان کتاب ترکی استانبولی در 82 کشور و به 60 زبان دنیا ترجمه و منتشر شده است.

یکی از اهداف طرح تدا در ترکیه، معرفی آثار پدید آورندگان ترک در دنیا بوده که با کسب دو جایزه نوبل ادبیات؛ اولی در سال 2006 توسط اورهان پاموک و دومی در سال 2015 توسط عزیز سنجر، این مهم تا حد زیادی برایشان به دست آمده است. در ایران نیز به نظر می رسد حمایت های طرح گرنت طی سال های اخیر، در دیده و نامزدشدن برخی آثار در جوایز جهانی، خصوصا موفقیت پدید آورندگان ایرانی به ویژه در حوزه کودک و نوجوان، تاثیرات مثبتی داشته است.

مولفه های مختلفی در کسب سهم بیشتر از بازار کشور های مقصد وجود دارد؛ از جمله معرفی محتوای مناسب و مبتنی بر شناخت فرهنگ کشور مقصد، توجه به اشتراکات فرهنگی و تاریخی با تمرکز بر اصل جذابیت، بهره برداری از فرصت آورد گاه های فرهنگی مانند نمایشگاه های بین المللی برای معرفی آثار پدید آورندگان کشور مبدأ، کیفیت ظاهری کتاب ها و همچنین توجه به ظرفیت آژانس های ادبی به عنوان یکی از بازو های اجرایی در مسیر معرفی آثار و البته ضرورت تعیین و تکلیف موضوع کپی رایت در کشور مان.

کارنامه 7 سال عملکرد دبیر خانه گرنت
هفت سال فعالیت دبیر خانه گرنت، فرصت قابل توجهی به دست می دهد تا عملکرد این زیر مجموعه معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بررسی شود. براساس آمار، از سال 1394 تا پایان سال 1399، تعداد 386 عنوان کتاب فارسی مشمول 3.5 میلیارد تومان حمایت گرنت شده اند. کتاب های ایرانی در این مدت از سوی ناشران 28 کشور منتشر شده یا در آستانه انتشار قرار دارند.

بررسی ها نشان می دهد در هفت سال گذشته، ناشران کره ای با دریافت 92 نوبت حمایت ترجمه و انتشار آثار ایرانی در صدر جدول حمایت های گرنت و ناشرانی از فلسطین، ژاپن و گواتمالا هرکدام با دریافت حمایت برای یک عنوان کتاب پدید آورندگان ایرانی، رتبه های پایین جدول را به خود اختصاص داده اند. رتبه سوم از این جدول به زبان چینی با 89 مورد حمایت اختصاص دارد که از این تعداد، 49 عنوان این کتاب ها در کشور تایوان و 40 عنوان کتاب نیز در کشور چین به بازار عرضه شده اند و یا در صف انتظار قرار دارند.

همچنین بررسی آمار حمایت های گرنت در هفت سال گذشته، موید آن است که 50 عنوان کتاب به زبان عربی در کشور های مصر، تونس، فرانسه، سوریه، لبنان، با بهره مندی از حمایت این طرح منتشر شده اند. چهار عنوان کتاب ایرانی به زبان بهاسا لایو و در کشور مسلمان مالزی نیز منتشر شده و ترکیه نیز متقاضی و دریافت کننده گرنت ایران برای ترجمه و انتشار 35 عنوان کتاب نویسندگان ایرانی بوده است.

در کشور های اروپایی نیز در مجموع 74 عنوان کتاب از سوی ناشران اروپایی در 9 کشور منتشر شده که شامل تعداد عنوان های زیر است:

24 عنوان کتاب به زبان انگلیسی، پنج عنوان به زبان سوئدی، چهار عنوان به زبان فرانسوی، 19 عنوان به زبان ایتالیایی، پنج عنوان به زبان اسپانیولی در کشور اسپانیا، دو عنوان به زبان دانمارکی، چهار عنوان به زبان صربی، 6 عنوان به زبان ایتالیایی و همچنین پنج عنوان کتاب به زبان آلمانی در دو کشور آلمان و سوئیس. همچنین 28 کشور آمریکای لاتین نیز در قالب طرح گرنت، کتاب پدید آورندگان ایرانی را به زبان اسپانیولی خوانده اند.

استاندارد سازی آئین نامه گرنت
نخستین شیوه حمایت دبیر خانه گرنت در ابتدای شکل گیری، طی سال های 1394 تا 1396 با خرید کتاب از ناشر ایرانی انجام می شد. در این روش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از ناشر ایرانی که موفق به ترجمه کتاب به دیگر زبان ها شده بود حمایت مالی می کرد. در این روش باز ار یابی بعد از ترجمه کتاب اتفاق می افتاد که با شیو ه های معمول در جهان متفاوت و برای تحقق هدف گرنت، کم اثر بود.

جریان حمایت، با آسیب شناسی آئین نامه براساس بررسی طرح های حمایتی بیش از 70 کشور، به سمت ناشر کشور مقصد تغییر و به اعتقاد کارشناسان چار چوب استانداردی پیدا کرد. کیفیت ترجمه آثار، توانمندی ناشر در توزیع و مطلوبیت چاپ، در کمیته های تخصصی دبیر خانه گرنت بررسی می شود. با وجود حمایت دبیر خانه از ناشر خارجی، ناشر، پدید آور و یا تصویر گر ایرانی نیز با عقد قرار داد و فروش حق رایت، بین 6 تا 8 درصد از قیمت پشت جلد کتاب عایدی دارد.

دغدغه بودجه و نوسانات قیمت ارز
با وجود افزایش شدید قیمت ارز در سال های اخیر، بودجه دبیر خانه گرنت تغییر چندانی نداشته است. بررسی ها نشان می دهد، سال 1394 بودجه این دبیر خانه، 350 میلیون تومان و سال بعد از آن 700 میلیون تومان مصوب شده. سال 1396 این میزان با افزایش 300 میلیون تومانی به یک میلیارد تومان رسیده است. پیش بینی می شود با توجه به اهمیت حمایت از جریان شکل گرفته برای حمایت از ترجمه و نشر کتاب پدید آورندگان ایرانی در کشور های مختلف بودجه دبیر خانه گرنت به دو برابر افزایش پیدا کند.

ظرفیت های بالقوه و بالفعل کشورمان در عرصه ادبیات داستانی، ادبیات کودک و نوجوان، هنر، ایران شناسی و اسلام شناسی، راه طولانی، پیش پای متولیان امر برای تحقق اهداف دبیر خانه گرنت -که برپایه دیپلماسی فرهنگی بنا شده است- قرار می دهد.

برای مشاهده عملکرد دبیر خانه گرنت اینجا مراجعه کنید.
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛
خبرگزاری کتاب ایران

کارنامه 7 سال عملکرد دبیر خانه گرنت

استاندارد سازی آئین نامه گرنت

دغدغه بودجه و نوسانات قیمت ارز

اینجا
اینجا

شبکه شهرهای خلاق فرهنگ و هنر عنوان طرحی برای شناسایی ظرفیت های فرهنگی و هنری در شهرها و مناطق جغرافیایی ایران با نگاه آمایش سرزمینی و ایجاد شبکه هایی برای تعریف همکاری ها و برنامه های مشترک میان آنها است. امسال با توجه به شیوع ویروس کرونا آیین معرفی نخستین دوره شبکه شهرهای خلاق فرهنگ و هنر با حضور سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به صورت مجازی برگزار می شود. پخش مستقیم این برنامه از طریق اسکای روم شبکه شهرهای خلاق فرهنگ و هنر، پنجم اردیبهشت ماه 1400 برگزار می شود.

شبکه شهرهای خلاق فرهنگ و هنر، عنوان طرحی است که در راستای بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی، برنامه ششم توسعه، برنامه های وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی در حوزه اقتصاد فرهنگ و هنر و با هدف شناسایی ظرفیت های هنری و فرهنگی کشور در شهرهای مختلف ایران و با تأکید بر تقویت ظرفیت مردمی فرهنگ و هنر در سطح ملی با استفاده از ظرفیت های بومی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، طراحی و با محوریت معاونت امور هنری اجرایی شد.

گام نخست این مسیر شناسایی داشته ها، ظرفیت های کالبدی و انسانی، فرهنگی، هنری و طبیعی در مناطق مختلف کشور است. این امر با مشارکت مردمی، هنرمندان، تشکل ها و نهادهای دولتی مختلف از جمله وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، سازمان شهرداری ها و دهیاری ها، سازمان یونسکو، ادارت کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و مجموعه معاونت های مختلف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و با همراهی و مشارکت انجمن ها و تشکل های فرهنگی و هنری در سراسر کشور و با محوریت معاونت امور هنری فراهم شد. تا بتوان با کنار هم قرار گرفتن ظرفیت های مختلف، متنوع و متکثر فرهنگ و هنر در زیست بوم های مختلف ایران و با شبکه سازی شهرهای مختلف از طریق به کارگیری بخش خصوصی و مشارکت نهادهای عمومی و پشتیبانی و حمایت نهادهای دولتی در زمینه های مشترک فرهنگی و هنری، هم به رونق اقتصاد فرهنگ و هنر کمکی کرده و هم به پویایی حوزه فرهنگ و هنر و انتقال میراث تمدنی به آیندگان قدمی برداشت. می توان گفت این طرح در مجموع به دنبال شناسایی ظرفیت های انسانی و کالبدی مناطق مختلف کشور، آموزش و سپس بهره برداری و به کارگیری این ظرفیت ها برای رونق اقتصاد فرهنگ، هنر و اقتصادی درون زا است. هر شهر بر مبنای گزارش هایی که ارایه می دهد و برنامه هایی که تدوین می کند، مورد ارزیابی و داوری قرار گرفته و به عضویت یک شبکه خلاق فرهنگ و هنر در می آید.

بله بخش قابل توجهی از اهتمام ما در تحقق حداکثری اهداف و ماموریت های شبکه شهرهای خلاق فرهنگ و هنر به برگزاری کارگاه های آموزشی اختصاص داده شد. بعد از اعلام فراخوان و اعلام آمادگی 367 شهر از 31 استان کشور برخلاف پیش بینی اولیه ما، طرح با استقبال بسیار زیاد شهرهای سراسر کشور مواجه شد و نظر به برنامه ریزی ابتدایی ما که مبتنی بر برگزاری کارگاه آموزشی در چهار منطقه کشور بود با توجه به تعداد زیاد شهرها و مشکلاتی که امکان دارد در روند آموزش شهرها به وجود آید، ما برای استفاده بهتر از کارگاه های آموزشی و حضور همه شهرها در این کارگاه ها ناگزیر شدیم که در مرکز هر استان کارگاه جداگانه برای شهرهای هر استان برنامه ریزی کنیم. با موافقت شورای سیاست گذاری و تایید دکتر حسینی معاون امور هنری مقرر شد، کارگاه ها در همه استان ها برگزار شود. برای آموزش نیاز به برنامه ریزان و متخصصان حوزه فرهنگ و هنر داشتیم به همین دلیل بعد از رایزنی و مکاتبه با نهادهای مختلف کشور و مراکز تخصصی و دانشگاهی تعدادی از صاحب نظران حوزه فرهنگ و هنر در حوزه برنامه ریزی فرهنگی و هنری را شناسایی کردیم و در کارگاه یک روزه در تهران و هم فکری این استادان توانستیم به متن مدونی برای ارایه در کارگاه ها برسیم که سرانجام 40 استاد در 9 هزار و 600 ساعت آموزش درطول حدود 45 روز در مراکز استان ها کارگاه های آموزشی با مدل برنامه ریزی مشارکتی (8 ساعت) برگزار کردند. در این کارگاه ها از هر شهرستان بنا به جمعیت و حوزه فعالیت 3 تا 5 (از روسای فرهنگ و ارشاد اسلامی، شهردار شهر و روسای انجمن های فرهنگی و هنری شهرستان یا هنرمندان برجستۀ آن شهر) حضور داشتند. این مدل طراحی کارگاه ها که مبتنی بر ظرفیت ها، توانمندی ها و داشته های هر استان و شهرستان و به صورت مشارکتی برگزار می شد، می توانست ما را در تحقق اولیه اهدافمان بیشتر یاری رساند. بعد از این آموزش هر شهر با توجه به شورا یا دبیرخانه هماهنگی که تشکیل داده بود با محوریت هنرمندان و تشکل های مرتبط و بخش خصوصی و عمومی برنامه خود را با نگاه آمایش سرزمینی تدوین کرد و با امضای شهردار به عنوان نهاد عمومی، رییس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان به عنوان نهاد دولتی و هم چنین رییس انجمن های فرهنگی و هنری شهرستان به عنوان نهاد تخصصی به دبیرخانه ارسال کردند.

با وجود همه گیری کرونا و مشکلات پیش آمده، خوشبختانه استقبال از رویداد شبکه شهرهای خلاق فرهنگ و هنر بسیار قابل توجه بود. مجموعاً 367 شهر برنامه های خود را به دبیرخانه ارسال کردند. مشارکت حداکثری از استان های مختلف کشور داشتیم و هر31 استان کشور در شبکه شهرهای خلاق فرهنگ و هنر مشارکت داشتند. جزئیات مشارکت: 143 شهر در حوزه موضوعی هنرهای تجسمی، 141 شهر در حوزه موضوعی هنرهای نمایشی، 117 شهر در حوزه موضوعی موسیقی، 134 شهر در حوزه موضوعی ادبیات، 120شهر در حوزه موضوعی هنرهای صنایعی، 33 شهر در حوزه موضوعی مد و لباس، 27 شهر در حوزه موضوعی سینما، هفت شهر در حوزه موضوعی رسانه و مطبوعات، هفت شهر در حوزه موضوعی چاپ و بسته بندی در این رویداد ملی شرکت کردند.

قبل از داوری این نکته را عرض کنم که طبق مصوبه شورای سیاست گذاری طرح، هر شبکه موضوعی شامل حداقل پنج شهر و حداکثر 10 شهر است و موضوعات کمتر از پنج شهر نمی توانستند شبکه تشکیل دهند و اگر در حوزه موضوعی شهرهای مرحله نهایی می رسیدند به عنوان شهرهای شایستۀ پیوستن به شبکه شهرهای خلاق انتخاب می شدند. نخستین شرط برای احراز نشان شهر خلاق فرهنگ و هنر، تدوین پیشنهاده (پروپوزال) دقیق و ارسال مستندات کامل از سوی هر شهر است. طبعا سابقۀ تاریخی، توجه به ظرفیت های بالقوه و بالفعل هر شهر، جذب و جلب نهادهای خصوصی و تشکل های مرتبط در اجرای برنامه ها، فعالیت های انجام گرفته و برنامه های خلاقانه ارایه شده، در حوزه موضوع، از ملاک های مهم ارزیابی و عضویت در شبکه های شهرهای خلاق بود. همچنین با توجه به لزوم تمرکز در رشته های فرهنگی و هنری از تکرار شهرها در موضوعات مختلف پرهیز شده است و اگر شهری در چند حوزه ظرفیت داشت از بین موضوعات یک موضوع که ارجحیت داشته، انتخاب شده است.367 شهری که آثارشان را به دبیرخانه ارسال کردند با توجه به شاخص های یادشده توسط هیات ارزیابی در 9 رشته و در چند مرحله مورد ارزیابی قرار گرفت. از جمله این رشته ها می توان به هنرهای تجسمی، هنرهای نمایشی، موسیقی، مدو لباس، سینما، هنرهای صناعی و سنتی، ادبیات، رسانه و مطبوعات و چاپ و بسته بندی اشاره کرد.

143 شهر به مرحله نیمه نهایی راه یافت و در پایان پس از ارزیابی هیات های ارزیابی در 7 موضوع 57 شهر به عضویت شبکه های مختلف شهرهای خلاق فرهنگ و هنر انتخاب شدند و در 2 حوزه موضوعی رسانه و مطبوعات و چاپ و نشر به علت تعداد محدود شهرهای متقاضی (3شهر) شبکه موضوعی تشکیل نشد که امیدواریم در این 2 موضوع تاثیرگذارحوزه فرهنگ و هنر نیز در دوره های بعد بتوانیم شبکه ای تشکیل دهیم. این نکته را عرض کنم که گروه داوری این 9 رشته موضوعی پس از مذاکره و مکاتبه با سازمان ها ومعاونت های مرتبط با موضوع و هم چنین انجمن ها و تشکل های مرتبط شامل هنرمندان آن موضوع و مدیران و صاحب نظران تشکیل شد.

بله از همان ابتدای شروع طرح در معاونت امور هنری تقسیم کاری انجام شد در 2 بخش علمی و اجرایی که بخش علمی با دبیری آقای خوشنویس شروع به فعالیت کرد و بخش اجرایی نیز به بنده واگذار شد. در حوزه علمی با مدیریت اقای خوشنویس سه جلد کتاب حدود هزار صفحه محتوای علمی_تخصصی در خصوص شهر خلاق تهیه و تدوین شده است که این کتاب ها به عنوان مبانی نظری این طرح می تواند بسیار راهگشا باشد در این کتاب ها تدوین اسناد بنیادین طرح شامل اهداف، مأموریت، چشم انداز و ارزش های بنیادین طرح شهرهای خلاق فرهنگ و هنر ایران و هم چنین پیشینه و سازوکارهای مربوطه بررسی و ارایه شده است. که کتاب های بسیار ارزشمندی محسوب می شوند.

بله همان طور که عرض کردم در دوره اول تاکید ما بر تشکیل شبکه ای از شهرهای خلاق فرهنگ و هنر بود و اصرار بر شهر خلاق نداشتیم. در سال های بعد ما باید ضمن تقویت این شبکه ها و ارزیابی و پایش برنامه های هر شهر و تبادل تجربیات شهرهای درون این شبکه ها، ارتباط مستمر با این شهر و ارزیابی و رصد برنامه ها مجددا طی فراخوانی نسبت به جذب شهرهای جدید و حذف شهرهایی که برنامه های خود را عملیاتی نکرده اند، اقدام کنیم و از طرف دیگر دورۀ بعد نگاه ما باید این باشد که بتوانیم شهرهای خلاق فرهنگ و هنر را شناسایی و با شاخص های علمی تر و دقیق تری انتخاب کنیم و بتوانیم این شبکه های داخلی را به گونه ای با شبکه های جهانی شهرهای خلاق فرهنگ و هنر پیوند بزنیم و با برگزاری کارگاه های آموزشی متعدد و تدوین برنامه ای مدون، بعد از 2 سال بتوانیم مجددا با سازوکار مشخص هم عملکرد شهرهای هرشبکه را بر مبنای برنامه ها ارزیابی کنیم و هم بتوانیم شهرهای جدید به آنها اضافه کنیم. از طرف دیگر بتوانیم شهرهای خلاق فرهنگ و هنر از درون این شبکه های موضوعی انتخاب کنیم.

اما در خصوص ساز و کار و ساختار آینده این طرح، ما پیش نویس شیوه نامه ای را با عنوان ستاد هماهنگی شهرهای خلاق فرهنگ و هنر تهیه کردیم و تحویل معاونت امور هنری دادیم. ظاهرا کلیات مورد تایید است و ان شالله پس از بررسی بیشتر این شیوه نامه به وسیله وزیر محترم، ابلاغ خواهد شد و توسط معاونت امور هنری و دبیرخانه رصد می شود و ادامه پیدا خواهد کرد. در این شیوه نامه، ما شورایی با عنوان شورای هماهنگی پیشنهاد کردیم که متشکل از اهالی هنر و دست اندرکاران و مدیران نهاهای همکار است و این شورا به عنوان نهاد برنامه ریز و سیاست گذار مجموعه ای از شبکه ها اقدام خواهد کرد که قرار است، این شبکه ها و شورای بالاسری این شبکه ها در آینده به عنوان بازوهای اجرایی و برنامه ریز حوزه فرهنگ و هنر برای دولت باشند.

به گزارش ایسنا، در اوایل بهمن ماه سال گذشته بود که خبرهایی از کاهش واردات کاغذ رسید ؛ آمار تجارت تا پایان آذرماه سال 99 نشان می داد که 153.4هزار تن کاغذ چاپ و تحریر به ارزش 142.6 میلیون دلار وارد شده، اما این در حالی بود که در مدت مشابه سال 98، 253.4 هزار تن از این نوع کاغذ با ارزش 255.1 میلیون دلار وارد شده بود، که این کاهش 40درصدی واردات کاغذ چاپ و تحریر را در سال 99 روایت می کرد.

در همان روزها بود که عباس قبادی، دبیر کارگروه ستاد تنظیم بازار، در جلسه ستاد تنظیم بازار از افزایش قیمت کاغذ در هفته های پیش از آن خبر داد و گفت که واردات این کالا تسهیل خواهد شد و در این زمینه اقداماتی از سوی بانک مرکزی برای تسهیل واردات مواد اولیه تولید کاغذ و خود محصول نهایی انجام شده است .

اما این وعده ها نتوانست مانع سرکشی قیمت کاغذ در بازار شود؛ پس از پایان تعطیلات نوروز و در حالی که ناشران توانایی تهیه کاغذ مازاد بر دریافت دولتی خود را نداشتند، قیمت این کالا در بازار آزاد برای آن ها به بندی حدود 700 هزار تومان رسید؛ عددی حدودا سه برابر زمان مشابه سال گذشته!

با این حال در روزهایی که از یک طرف از تخصیص پیدا نکردن اعتبار ارز کاغذ یارانه ای گفته می شود و از طرف دیگر عده ای نسبت به دریافت کاغذ با نرخ دولتی، آن هم بیش از مقدار معمول توسط عده ای از ناشران انتقاد دارند و زمزمه هایی هم حاکی از تک نرخی شدن قیمت کاغذ (البته با تخصیص قیمت دولتی به گروهی از ناشران) به گوش می رسد، وعده ها همچنان ادامه دارد.

در روزهای پایانی فروردین ماه سال جاری و در حالی که از ورود نخستین محموله رول کاغذ (722 رول) به بندر کاسپین از روسیه خبر رسید ، همایون امیرزاده، رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز از پیگیری جدی موضوع تخصیص سهمیه ارزی کاغذ از سوی این وزارتخانه خبر داد و گفت: علاوه بر رایزنی های مکرر انجام شده در این پیگیری ها ضمن تشریح شرایط موجود و نیاز ضروری کشور به برقراری سهمیه ارزی کاغذ مخاطرات احتمالی عدم تخصیص و تامین ارز کاغذ بر فضای کار و کسب های حوزه نشر و مطبوعات با صراحت مورد اشاره قرار گرفته است. در این نامه ها که از خرداد تا اسفند سال 1399 ارسال شده، ارز مورد نیاز برای سال های 1399 و 1400 به مبلغ حداقل 80 میلیون دلار برآورد شده است .

محسن جوادی، معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز ضمن تشریح پیگیری های این وزارتخانه برای حل مسئله کمبود و گرانی کاغذ و نامه نگاری های انجام شده، تغییر وزرای صمت و از طرف دیگر استناد مدیران مربوطه در آن وزارتخانه به مصوبه قبلی که کاغذ را از گروه کالایی مشمول ارز دولتی خارج کرده است موجب بی نتیجه ماندن اقدامات وزارت فرهنگ در این زمینه دانست و گفت: به نظر من ستاد اقتصادی دولت باید هرچه زودتر در این خصوص مساعدت کند تا بازار کاغذ که در اوج تحریم ها در قیاس با کالاهای مشابه که از ارز دولتی استفاده می کردند، ثبات نسبی داشت و نیازهای نشر و مطبوعات را در حداقل تامین کرد، دچار آشفتگی نشود .

جوادی همچنین وعده داد که علاوه بر پی گیری تامین ارز سال جاری برای کاغذ، با تشویق واردکنندگان به استفاده از ارز نیمایی این بازار را مدیریت می کنند تا نیاز نشر و مطبوعات برآورده شود.

با این حال بنا بر اطلاعات موجود در مرکز اطلاعات کاغذ ایران (در روز جمعه، سوم اردیبهشت ماه 1400)، قیمت هر بند کاغذ تحریر 100*70 چنمینگ با روندی کاهشی به 6,450,000 ریال، هر بند کاغذ تحریر 90*60 چنمینگ با روندی کاهشی به 5,450,000 ریال، هر بند کاغذ تحریر 100*70 اندونزی (گرماژ 80) با روندی افزایشی (در هفته اخیر) به 7,800,000 ریال، هر بند کاغذ تحریر 90*60 اندونزی با روندی افزایشی (در هفته اخیر) به 6,800,000، هر بند کاغذ تحریر 100*70 اندونزی (گرماژ 100) با روندی افزایشی به 9,400,000 ریال و هر بند کاغذ تحریر 90*60 بنفش با روندی افزایشی به 8,400,000 ریال رسیده است.

هر چند وضعیت کاغذ این روزها تیری شده است بر جان کتاب و نشر اما ناشران درحالی از این وضعیت گله مندند که مسائل دیگری نیز نمک بر زخم شان شده است.

حسین محسنی، مدیر انتشارات مارلیک در گفت وگو با ایسنا در پی وضعیت کاغذ در روزهای اخیر می گوید: سال گذشته وقتی گرانی های کاغذ آغاز شد، تعاونی به ما کمک کرد و تا حدود زیادی مشکل حل شد و توانستیم به کارمان ادامه دهیم، اما متاسفانه از اواخر سال 99 دوباره با مشکل مواجه شدیم. در حال حاضر ما و بعضی از همکاران به مرحله ای رسیده ایم که راهی به جز تعطیلی نداریم؛ یعنی نه می توانیم عنوان های جدید را منتشر کنیم و نه قادر به انتشار عنوان های قبلی هستیم. با این حال متاسفانه ندیده ام که پیگیری ای انجام شود یا وزیر مستقیما در این باره صحبت کند. حتی با توجه به فرمایشات مقام معظم رهبری در خصوص حمایت از تولید، متاسفانه هیچ اتفاقی از سوی مسئولان نمی افتد. قیمت کاغذ سال گذشته در بازار آزاد حدود 200 تا 250 هزار تومان بود که تعاونی با قیمت حدود 140هزار تومان آن را در اختیار ما قرار می داد اما الان به بندی 700هزار تومان رسیده است. کاغذ گلاسه هم که آن قدر گران شده دیگر کتاب های رنگی به خاطره ها پیوسته است.

او می افزاید: با این حال 14 روز که تعطیلات عید بود و حالا هم نیمه تعطیل هستیم و هیچ خبری از پیگیری ها نیست. به این ترتیب بخشی از کسانی که در کار نشر هستند، دارند از کار بیکار می شوند.

محسنی درخصوص تاثیر تعطیلات خیز چهارم کرونا بر وضع نشر نیز بیان می کند: این تعطیلی اثر دارد ولی چون در حال حاضر بیشتر خریدها به صورت آنلاین انجام می شود، ما هنوز مشتریان و مخاطبان مان را داریم. در حال حاضر حتی خیلی از مخاطبان ما کتاب ها را می خواهند ولی ما به دلیل گرانی کاغذ نمی توانیم آن ها را منتشر کنیم. و به این ترتیب در درازمدت با وضعیتی مواجه می شویم که دیگر کتابی پیدا نمی شود و کتاب ها جزئی از خاطرات می شوند.

مدیر انتشارات مارلیک سپس می گوید: مشکل ما فقط هم مسئله کاغذ نیست، مواد اولیه، چاپخانه و صحافی هم هست. 20 کیلو چسب صحافی را به مبلغ 250 هزار تومان می خریدیم اما حالا همین مقدار به نزدیک سه میلیون تومان رسیده است، دیگر چقدر می توانیم قیمت کتاب را بالا ببریم؟!

او از یأسی که ناشران به دلیل این وضعیت به آن دچار شده اند می گوید و ادامه می دهد: این وضعیت دامن گیر بسیاری از ناشران شده است و همه نگران هستند و خیلی ها دارند تغییر شغل می دهند. دست مان بسته شده و داریم به قهقرا می رویم.

حسین محسنی گله ای هم از وضعیت پرداخت وام به ناشران دارد و اظهار می کند: ما هیچ حمایتی نمی شویم. متاسفانه مسئله ای که باب شده، وام است. هر وقت قرار است هر حرکتی انجام شود، هر مدیر کلی می خواهد رای بیاورد و ... سایتی را برای وام معرفی می کنند، اما وقتی به پرداخت می رسد، مسائلی مطرح می شود که اصلا وجود خارجی ندارد و در نتیجه هیچ کمکی به ناشر نمی شود. آن ها هم که توانسته اند با تلاش بسیار این وام ها را بگیرند، حالا در پرداخت اقساطش مانده اند چون این وام ها به نحوی نیست که دردی از ناشر دوا کند و بیشتر جنبه تبلیغاتی دارد؛ برای مثال ناشر چطور می تواند وام یک میلیاردی را یک ساله پرداخت کند؟!

مدت زیادی نگذشته است از آن که زنگ خطر تعطیلی کتابفروشی ها به صدا درآمد؛ حالا زنگ خطر تعطیلی انتشاراتی ها به گوش می رسد. وقتی کتابفروشی ها یکی یکی کرکره های شان را پایین می کشیدند و به سراغ کسب و کار دیگری می رفتند، مدیران و مسئولان مشغول اعلام آمارهای میلیاردی طرح های فصلی و نمایشگاه کتاب بودند، اما کاش صدای پایین آمدن کرکره ناشران شنیده شود، که اگر نشود، دیگر نه خبری از چاپ کتاب است و نه طرح و نمایشگاهی برای آن؛ هرچند ناشران بزرگ خواهند ماند ولی قطعا شرایط دشوار خواهد شد.

انتهای پیام

به گزارش خبرنگار ایمنا ، کتاب دربردارنده اندیشه ها و تفکرات اندیشمندان و امانتداران عقلانیت است. روز جهانی کتاب با اهدافی چون تجلیل جهانی از کتاب و مؤلفان، تشویق همگان و بخصوص جوانان برای کشف لذت خواندن، تقدیر و حمایت از کسانی که در رشد و اعتلای فرهنگی و اجتماعی جامعه بشری نقش و سهم بسزایی داشته اند، توسعه صنعت نشر، ترویج جریان آزاد کتاب و تضمین دسترسی عموم به آن و جلب توجه سازمان ها، انجمن ها، نهادهای دولتی و خصوصی به این ابزار دانش ساز است.

وجود کتاب شرط حیات فرهنگ است، چراکه علاوه بر پرورش توانایی های فکری، هنری، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی افراد جامعه، مهم ترین نقش را در انتقال دستاوردها به نسل پس از خود و در نتیجه تداوم فرهنگ ایفا می کند. شاید تا چند سال پیش مهم ترین دغدغه اهالی نشر، فرهنگ سازی درباره کتاب و نشان دادن اهمیت آن برای رشد فرهنگی جامعه بود، اما به مرور زمان مسائل دیگری از جمله جبران کمبود کاغذ نیز به این دغدغه افزوده شد.

در چنین شرایطی انتشار ویروس کرونا و پس از آن تعطیلی کتاب فروشی ها بر مشکلات این صنعت افزود؛ حالا فعالان این حوزه از وضعیت بغرنج آن در کشور می گویند. روز جهانی کتاب در کشور ما فرصت مناسبی برای پاسخگویی به این سوال است که آیا صنعت نشر ایران در این شرایط دوام می آورد؟

فرهاد فروزنده از ناشران استان اصفهان در گفت وگو با خبرنگار ایمنا ، در این باره می گوید: وضعیت ناشران کتاب ناگوار است. آخرین حمایت نصفه و نیمه دولت از این صنف در شهریورماه بود که به اندازه 10 درصد نیاز ناشران به آنها کاغذ داده شد. از آن به بعد دیگر هیچ حمایتی از ناشران نشد. اگر تخفیفی در فروش کاغذهای دولتی برای ناشران در نظر گرفته نشود با نوسانات قیمت کاغذ و افزایش 50 تا 60 درصدی هزینه های چاپ، قیمت کتاب دو برابر می شود.

وی می افزاید: تعطیلی کتابفروشی ها به دلیل شیوع ویروس کرونا نیز تصمیم صحیحی نبود. در کشورهای آمریکایی و اروپایی به این نتیجه رسیده اند که بهتر است مردم اوقات آزاد خود در دوران قرنطینه را با کتاب بگذرانند، اما در کشور ما تصمیم گرفته شد که به جای کتاب فروشی ها، رستوران ها و غذا فروشی ها باز باشد. اختلاف و تفاوت در اولویت ها اینجا نمایان می شود.

مدیر انتشارات یار مانا ادامه می دهد: وقتی کتاب فروشی های رسمی و دارای پروانه و معتبر بسته باشد، دست کسانی که در کار قاچاق کتاب هستند، برای کپی کتاب ها و فروش آنها با درصد تخفیف های گزاف، باز می شود، بنابراین حتی پس از بازگشایی کتاب فروشی ها هم کتاب فروشان با بازاری خراب مواجه می شوند.

فروزنده تصریح می کند: فروش آنلاین در ایران نقش مسکن را دارد، اما 80 درصد مخاطبان کتاب مایلند کتاب را لمس کرده، آن را از نزدیک مورد بررسی قرار دهند و اگر ژانر کتاب را پسندیدند آن را خریداری کنند. فضای کتابفروشی کمک می کند تا مخاطب در محیطی آرام و فرهنگی، کتاب مورد علاقه خود را از بین صدها کتاب انتخاب کند. فروش الکترونیکی صرفاً برای کسی است که می داند به دنبال چه کتابی می گردد. روش مجازی به آمار کتابخوانی کشور و توسعه فرهنگی کمکی نمی کند.

وی خاطرنشان می کند: علی رغم سنگ اندازی ها و محدودیت هایی که در یک سال اخیر صنعت نشر با آن مواجه بوده است، دیدگاه مردم نسبت به کتاب بهتر از سال های پیش شده است. چراکه به این نتیجه رسیده اند که اعتلای فرهنگ از حوزه نشر کتاب می گذرد.

مهدی صاحب فصول، مدیر انتشارات نوشته نیز با اشاره به گرانی کاغذ در روزهای اخیر می گوید: واردات کاغذ متوقف شده است و این امر خود به خود بر قیمت ها تأثیر می گذارد، علاوه بر این انتخابات نیز در پیش است، افرادی که کاغذ در اختیار دارند به دلیل اینکه مطمئن نیستند که کاغذ به اندازه کافی وارد شود، آن را نگه می داند و به این واسطه در حال سودجویی هستند.

وی می افزاید: در این اواخر دولت برای کنترل افزایش قیمت کتاب ها، اقدام به تخصیص کاغذ دولتی به ناشران کرد؛ اما پیش از سال نو تاکنون توزیع کاغذ دولتی نیز متوقف شد. این مساله باعث شده است که ناشران برای چاپ کتاب های خود، کاغذ را از بازار آزاد تهیه کنند. معمولاً گفته می شود که افراد باید در خانه بمانند و از مسافرت و حضور در تجمعات خودداری کنند. این در حالی است که افراد برای ماندن در خانه نیاز به سرگرمی دارند. تلویزیون، بازی، خواندن مجله و کتاب برخی از این سرگرمی ها است. وقتی افراد نتوانند کتاب مورد علاقه خود را خریداری و مطالعه کنند بخشی از وقت آنها در خانه به بطالت می گذرد. مسلم است که اگر بخشی از وقت افراد خالی باشد آن را به کارهای دیگری از جمله قدم زدن در پارک ها و حضور در تجمعات اختصاص می دهند که جامعه را دچار مشکل می کند. تعطیلی کتاب فروشی ها یک اشتباه محاسباتی است.

این ناشر تاکید می کند: به جای اینکه ناشران و کتاب فروشان را تشویق کنند که تولیدات خوبی داشته باشند تا مردم در اوقات فراغت خود از آنها استفاده کنند، کتاب فروشی ها را تعطیل و مردم را از این امکان محروم می کنند که به ازای آن خسارت های دیگری پدید خواهد آمد. اگر این وضعیت ادامه پیدا کند ظرف ماه های آینده شاهد سقوط صنعت نشر خواهیم بود.

کد خبر 488754

علی کاشفی خوانساری نویسنده و شاعر در گفتگو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری صبا درباره کتاب هایی که در طول 6 ماه گذشته از او منتشر شده است، گفت: کتاب شعر عشق با فونت بولد هفتاد از مجموعه شعر شباب از انتشارات گویا، زندگینامه و معرفی آثار عباس یمینی شریف از مجموعه قرار با ستاره انتشارات گویا، کتاب و سرایی مجموعه نقدهای ادبی انتشارات قصه باران و مجموعه شش جلدی قصه های دوستی برای خردسالان به همت انتشارات نردبان به چاپ رسیدند. همچنین چند کتاب از جمله قصه روزنامجات عهدبوق و قصه سینماجات عهدبوق هم تجدید چاپ شدند.

گردآورنده گاهنامه نقد کتاب کودک و نوجوان درباره این نشریه عنوان کرد: گاهنامه نقد کتاب کودک و نوجوان یک حرکت کوچک، غیر دولتی و فردی در عرصه نقد و مباحث نظری ادبیات کودک و نوجوان است. این نشریه شامل مجموعه مقالاتی است که در هر فصل به شکل کتاب به همت نشر آرون منتشر می شود. تمام همکاران این گاهنامه به صورت داوطلبانه و رایگان فعالیت می کنند و خوشحالم که توانستیم در سال 99 چهار شماره از آن را منتشر کنیم.

وی افزود: امیدوارم منتقدان، نویسندگان، مترجمان و دانشگاهیان با مقالات و نوشته های خود این گاهنامه را حمایت کنند.

این نویسنده با اشاره به اینکه تعداد نشریات تئوریک کودک و نوجوان در کشور ما بسیار کم است، اظهار کرد: از تابستان 98 که فصلنامه نقد کتاب کودک و نوجوان تعطیل شد در موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران به این فکر افتادم که به شکل فردی این کار را ادامه دهم .

وی درباره چهار نشریه حال حاضر کودک و نوجوان تشریح کرد:به علاوه گاهنامه نقد کتاب کودک و نوجوان دو نشریه دانشگاهی در زمینه مباحث نظری ادبیات کودک داریم که دانشگاه های شیراز و شهید بهشتی آن ها را منتشر می کنند، همچنین پژوهشنامه ادبیات کودک و نوجوان که قدیمی ترین نشریه در این حوزه است. اما حوزه های کار این چهار نشریه باهم بسیار تفاوت دارد. فکر می کنم در زمینه ای که گاهنامه برای خود انتخاب کرده است، یعنی نقد کتاب های جدید کودک و نوجوان، در هیچ کدام از سه نشریه دیگر موضوع اصلی نیست و به همین دلیل گاهنامه در این مدت کوتاه با وجود نداشتن تبلیغات و امکان توزیع، توانسته تا حدی مخاطبان خود را پیدا کند.

نویسنده کتاب عزم و رزم و قصه با بیان اینکه برای کشف تاثیر کرونا بر زبان و نگاه نویسنده ها نیازمند گذشت زمان هستیم، تصریح کرد: درصد کمی از آثاری که در این دوره خلق شده منتشر شدند. به دلیل تعطیلی کتابخانه ها و کاهش فروش آثار و برگزار نشدن نمایشگاه کتاب تهران تولید کتاب به صورت قابل توجهی کاهش پیدا کرد. این تاثیر بر کتاب های تالیفی و چاپ اول بیشتر از کتاب های ترجمه بود.

وی ادامه داد: با این وجود صنعت نشر کتاب کودک و نوجوان توانست بر این بحران غلبه کند و جریان تولید کتاب علیرغم مشکلات متوقف نشد. برخی از ناشران با احتیاط یا ترس و تردید تولیدشان را کم کردند اما در مقابل بعضی از ناشران از این فرصت استفاده کردند و انتشار کتاب را افزایش دادند. ناشران جدیدی نیز در این مدت به این حوزه وارد شدند. در مجموع با وجود همه مشکلات نشر کتاب کودک هنوز پابرجاست و به تدریج فروش اینترنتی کتاب در نمایشگاه مجازی کتاب و فروش نسخه های الکترونیک کتاب ها افزایش پیدا کرد.

او درباره لزوم تخصیص ارز دولتی به کاغذ نشریات و مطبوعات بیان کرد: کاغذ یکی از مشکلات اصلی در حوزه کتاب و مطبوعات است. به نظرم جزو بدیهی ترین چیزهاست که در این حوزه یارانه دولتی برای تهیه کاغذ وجود داشته باشد، البته باید دنبال راه هایی برای جلوگیری از سوءاستفاده ها و رانت ها در این حوزه هم بود.

کاشفی در پایان با اشاره به نزدیک شدن زمان انتخابات ریاست جمهوری خاطرنشان کرد: با نزدیک شدن به ایام انتخابات ریاست جمهوری و شورای شهر و اتفاقات دیگر قیمت کاغذ روزبه روز درحال افزایش است. واقعا لازم است که از ناشران و مطبوعات با اختصاص ارز دولتی به کاغذ حمایت شده و دقت شود که این کاغذها صرف انتخابات و تبلیغات چاپی نشود. خوب است که کمپین هایی راه بیافتد با این موضوع که نامزدهای مختلف ریاست جمهوری و شورای شهر امسال از پخش تبلیغات کاغذی خودداری کنند. خوب است که مثلا اگر می خواهند تبلیغات چاپی داشته باشند به مردم کتاب اهدا کنند. امیدوارم این انتخابات موجب مشکلات بیشتر برای جامعه نشر و مطبوعات نشود.

ندا زنگینه

انتهای پیام/

غلامرضا شجاع نماینده تشکل های صنعت چاپ و مصرف کنندگان کاغذ و مقوای استان های کشور در گفت وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، از ارسال نامه به سعید نمکی، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی خبر داد و گفت: با توجه به اینکه صنعت چاپ و بسته بندی نقشی اساسی به عنوان تکمیل کننده و شناساننده در تولید محصولات دارویی، لوازم پزشکی، بهداشتی، غذایی و محصولات فرهنگی دارد در روزهای شیوع این بیماری همواره در کنار کادر درمان بوده است.

وی افزود: در این نامه خطاب به وزیر بهداشت آورده ایم که چاپخانه داران نیز در خط مقدم مبارزه با این ویروس منحوس قرار دارند و با توجه به اینکه 90 درصد ماشین ها و مواد اولیه این صنعت وارداتی است فعالان این حوزه اکنون با مشکلات بی سابقه ای در زمان تحریم روبرو شده اند.

شجاع با بیان اینکه بسیاری از فعالان این حوزه اکنون 14 ماه است که در شرایط این بیماری و با حداقل سود در حال فعالیت هستند، عنوان کرد: در این نامه از وزیر بهداشت درخواست کردیم کاکرنان خانواده بزرگ چاپ و بسته بندی کشور را در اولویت واکسیناسیون قرار دهد و با عنایت به مشکلات مالی این گروه تزریق واکسن به صورت رایگان باشد.

به گفته وی، رونوشت این نامه را نیز برای سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، علیرضا رزم حسینی وزیر صنعت، معدن و تجارت، همچنین به روسای کمیسیون فرهنگی و کمیسیون اصل 90 مجلس شورای اسلامی، رئیس اتاق اصناف ایران و رییس اتاق اصناف تهران ارسال کردیم تا مورد توجه قرار گیرد.

غلامرضا شجاع نماینده تشکل های صنعت چاپ و مصرف کنندگان کاغذ و مقوای استان های کشور در گفت وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، از ارسال نامه به سعید نمکی، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی خبر داد و گفت: با توجه به اینکه صنعت چاپ و بسته بندی نقشی اساسی به عنوان تکمیل کننده و شناساننده در تولید محصولات دارویی، لوازم پزشکی، بهداشتی، غذایی و محصولات فرهنگی دارد در روزهای شیوع این بیماری همواره در کنار کادر درمان بوده است.

وی افزود: در این نامه خطاب به وزیر بهداشت آورده ایم که چاپخانه داران نیز در خط مقدم مبارزه با این ویروس منحوس قرار دارند و با توجه به اینکه 90 درصد ماشین ها و مواد اولیه این صنعت وارداتی است فعالان این حوزه اکنون با مشکلات بی سابقه ای در زمان تحریم روبرو شده اند.

شجاع با بیان اینکه بسیاری از فعالان این حوزه اکنون 14 ماه است که در شرایط این بیماری و با حداقل سود در حال فعالیت هستند، عنوان کرد: در این نامه از وزیر بهداشت درخواست کردیم کاکرنان خانواده بزرگ چاپ و بسته بندی کشور را در اولویت واکسیناسیون قرار دهد و با عنایت به مشکلات مالی این گروه تزریق واکسن به صورت رایگان باشد.

به گفته وی، رونوشت این نامه را نیز برای سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، علیرضا رزم حسینی وزیر صنعت، معدن و تجارت، همچنین به روسای کمیسیون فرهنگی و کمیسیون اصل 90 مجلس شورای اسلامی، رئیس اتاق اصناف ایران و رییس اتاق اصناف تهران ارسال کردیم تا مورد توجه قرار گیرد.

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)
خبرگزاری کتاب ایران

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو- راضیه صیادی؛ به وضوح شاهد بوده ایم که جریان سازی در ادبیات یک کشور بر دوش نهاد ها، نشریات و جوایز ادبی خصوصی و مستقل آن جامعه ادبی است. در واقع معیار ها و نظام ارزش گذاری محض و صرف ادبی در جوایز ادبی مستقل حاکم است، موجب شده است که این جوایز همواره در کانون توجه مخاطبان و اهالی ادبیات قرار بگیرد.

در دهه ای که پشت سر نهادیم در کنار جوایز ادبی متعددی که تاسیس شد، بسیاری از جوایز ادبی خصوصی تعطیل شدند و از پیوستن به دهه بعدی جا ماندند. مشکلات متعددی که بر سر راه جوایز ادبی مستقل قرار گرفت سبب شد تا ادامه و استمرار فعالیت جوایز ادبی برای متولیانش به رویایی بدل شود که دستشان از آن کوتاه است و صراحتا این مشکلات، عمر فعالیت های این جوایز را کوتاه می کند.

برای پرداختن به مشکلات جوایز ادبی در دهه ای که گذشت و واکاوی دلایل زودمرگی آن ها با ساجده سلیمی خبرنگار مطرح کتاب و ادبیات و دبیر سابق سرویس ادب و هنر خبرگزاری ایبنا به گفتگو نشستیم.

در باب مشکلاتی که منجر به تعطیلی جوایز میشوند

در سال های آغازین این دهه که شاهد توقف فعالیت جوایز ادبی معتبر و با سابقه ای بوده ایم ادله مختلفی برای کوتاه بودن عمر جوایز ادبی مطرح شد. ساجده سلیمی در خصوص اهم موانع و مشکلاتی که به تعطیلی جوایز ادبی می انجامد، در گفت و گو با خبرگزاری دانشجو می گوید:

برای تعطیلی همه جوایز ادبی خصوصی نمی توان یک نسخه کلی پیچید. هرکدام از جوایز دلیل خاص خود را داشته اند. اما نکته ای که شاید بتوان گفت تا حدود زیادی درباره همه آنها مشترک است، کمبود منابع مالی و امکانات کم جوایز است. این امکانات شامل نیروی انسانی هم می شود. همانطور که می دانید برگزاری جوایز در همه دنیا بخصوص در ایران با مشکلات بسیار زیادی همراه است. مردم ما و به تبع آن اهالی قلم اعم از شعرا و نویسندگان هنوز با موضوع پذیرفتن داوری ها کنار نیامده اند، مثلا همیشه پس از اعلام نتایج داوری ها و مشخص شدن برگزیده ها با حجم زیادی از انتقادات مواجه می شویم که از سوی برخی از کسانی که آثارشان برگزیده نشده مطرح می شوند.

تجربه نشان داده بعضی از آن منتقدان اگر آثارشان در سال های بعد مثلا در همان جایزه ای که به آن نقد داشته اند برگزیده شود، از حامیان و طرفداران می شوند. بنابراین برگزاری جوایز در هردوره با کشمکش های زیادی برای برگزارکنندگان همراه است و خب این نیازمند توانایی و صبر زیادی است، به هر حال این صبر هم روزی به پایان می رسد و به قول معروف جایی برگزارکنندگان ترجیح می دهند عطای جایزه را به لقای آن ببخشند و آن را متوقف کنند.

درباره جایزه گلشیری هم که تا حدودی این اتفاق افتاد، یعنی خانم فرزانه طاهری همسر آقای گلشیری که برگزارکننده این جایزه بود پس از 13 دوره برگزاری آن به این نتیجه رسید که کمبود امکانات از سویی و حرف و حدیث ها و اعتراضات از سوی دیگر تا جایی رسیده که ایشان دیگر یارای ادامه برگزاری آن را ندارد. این نکته را هم در نظر بگیرید که هرچقدر جایزه مهم و تاثیرگذارتر باشد به مراتب میزان انتقادها و حرف و حدیث ها هم بیشتر می شود و این به نظرم اتفاقی بود که برای جایزه گلشیری رخ داد.

او اضافه می کند: اما اگر بخواهم به سوال شما بازگردم و اینکه مهم ترین عللی که جوایز خصوصی را تهدید می کند، باید بگویم به نظر من از دو منظر می توان به آن نگاه کرد یکی از سوی برگزارکنندگان و دیگری از سوی شرکت کنندگان. خب برگزارکنندگان جوایز ادبی خصوصی معمولا جمعی از نویسندگان یا شعرا هستند که از قبل دوستی ها و گعده هایی هم با هم دارند، تا حدود زیادی هم خط فکری مشترکی دارند، لذا وقتی آنها اقدام به برگزاری جوایز و داوری کتاب ها می کنند، تا حدود زیادی علایق مشترکشان ناخودآگاه در امر داوری ها دخیل می شود. بخشی از کتاب هایی که به نظر آنها قابلیت برگزیده شدن ندارند کنار گذاشته می شوند و کتاب های مورد علاقه شان به آثار نهایی راه پیدا می کنند.

این امر منجر به آن می شود که مثلا در آثار برگزیده ما یک سری ویژگی های مشترک پیدا کنیم که از نظر آن داوران شایستگی برگزیده شدن داشته است این است که تعداد زیادی از کتاب هایی که از نظر طیف دیگری از نویسندگان و شعرا اثر خوبی بوده نادیده گرفته می شود و در نهایت به اعتراضات ختم می شود. نکته دیگر این است که این جمع های نویسندگان و شعرا که جایزه های ادبی را برگزار می کنند هر یک به نوعی با ناشرانی خاص ارتباط نزدیک تری دارند، یا بررس آن نشر هستند یا کتاب خودشان در آن نشر منتشر شده و از این دست روابط.

بنابراین این امر هم در تصمیم گیری های آنها تاثیر می گذارد و این است که مثلا ما با شنیدن نام داوران هرکدام از جوایز ادبی، تا حدود زیادی می توانیم حدس بزنیم که بیشتر برگزیدگان از کدام نشرها هستند، این البته قاعده کلی نیست و استثناهای زیادی هم دارد اما معمولا این اتفاق میفتد.

سلیمی ادامه می دهد: وجه دیگر رفتار شرکت کنندگان است. به نظر شخص من مبلغ جایزه خصوصی در میان برگزیدگان آثار ادبی نباید خیلی موضوع مهمی باشد، بخصوص اگر قرار باشد جایزه واقعا مستقل باشد و به هیچ نهاد دولتی وابستگی نداشته باشد که مثلا آنها با تامین اعتبار بتوانند بر جریان داوری ها و نتایج آن اثرگذار باشند. پس اگر نویسنده ای می پذیرد که در یک جایزه خصوصی شرکت کرده نباید خیلی به دنبال مبلغ آنچنانی جایزه باشد، مهم این است که چه کسانی و شخصیت هایی اثر او را داوری کرده اند.

اگر در این میان اثر او بدون در نظر گرفتن هیچ یک از ویژگی های محتوایی مورد نظر جوایز دولتی، و صرفا بخاطر قوی بودن اثر چه در داستان چه در شعر برگزیده شد، باید راضی باشد حال اگر این جایزه تامین کننده مالی مستقلی هم پیدا کرده بود که می توانست مبلغ خوبی برای آثار برگزیده اهدا کند که چه بهتر. فحاشی ها و غرزدن ها و هجمه ها بخصوص در فضای مجازی که این روزها باب شده بیش از هرچیز برای برگزارکنندگان جوایز حاشیه ایجاد می کند، و آنها را خسته کرده و درنهایت از ادامه راه منصرف می کند.

آنچه مشکل اصلی جوایز ماست منابع مالی نیست

وی با بیان اینکه مشکل جوایز ما فقط با بحث پول حل نمی شود، اضافه کرد: کمبود منابع مالی هم همیشه بوده و هست اما به نظر من آنچه مشکل اصلی جوایز ماست منابع مالی نیست. بله منابع مالی باید باشد که مثلا داوری که قرار است تعداد زیادی اثر را بخواند و داوری کند، انگیزه ای برای وقت گذاشتن داشته باشد، منابعی باید باشد که افراد انگیزه ای برای شرکت در آن جایزه داشته باشند، اما همانطور که اشاره کردم این همه ماجرا نیست.

شما در نظر بگیرید جایزه ای مبلغ زیادی برای برگزیدگان در نظر بگیرد، همیشه هم بهترین سالن ها برای برگزاری مراسم در اختیارش باشد اما آیا حرف و حدیث ها پس از اعلام برگزیده ها مطرح تمام می شود؟ خیر، پس فکر نمی کنم مشکل جوایز ما با بحث پول حل شود. مردم باید بپذیرند وقتی در جایزه ای شرکت می کنند و خود را در معرض داوری قرار می دهند، آن جایزه و متولیان آن هستند که تصمیم می گیرند چه کسی بهتر است پس اعتراضات و غرزدن ها پس از آن بی فایده است.

البته اینها با انتقادات سازنده فرق می کند. یک زمانی کسانی با دلیل و مدرک مطالبی می نویسند خطاب به داوران جایزه ای که مثلا فلان اثری که شما انتخاب کردید این مشکلات را دارد، اینها اتفاقا خوب است و باعث پویایی جوایز می شود، اما اینکه کسی بیاید در صفحات مجازی اش فحش های رکیک به برگزارکنندگان بدهد که چرا فلان اثر برگزیده شده برای من اصلا قابل پذیرش نیست واین رفتار را دون شأن اهالی قلم می دانم. اینها همه چیزهایی است که در این سال های روزنامه نگاری بارها دیده ام.

از طرف دیگر برگزارکنندگان هم باید دست از باندبازی هایشان بردارند. جایزه ای که تشکیل می دهند باید داورانی از همه طیف های فکری و سلایق مختلف داشته باشد به نظرم هرچه تضارب آراء بین داوران بیشتر باشد احتمال اینکه کتاب درست بالا بیاید بیشتر است.

محدودیت کمی و کیفی آثار و تعطیلی جوایز

چندی پیش پا نگرفتن جوایز ادبی مستقل را گردن کم رونق شدن بازار نشر و انتشار کتاب به دلیل مسائلی نظیر سانسور می انداختند. به دنبال آن متولیان برگزاری جوایز به این نتیجه می رسیدند که تعداد و کیفیت عمومی آثار، کفاف برگزاری یک جایزه ادبی را نمی دهد و در نهایت جوایز ادبی، ناگزیر به تعطیلی کشانده میشدند. سلیمی با اشاره به این موضوع که این سری محدودیت ربطی به تعطیلی جوایز ندارد، گفت: جایزه ها در همین کشور برگزار می شوند و کتاب ها از یک وزارتخانه مجوز گرفته اند و در یک سطح بررسی شده اند، پس ربطی ندارد که کتاب ممیزی شده باشد یا نه، اثری که خوب است با ممیزی هم خوب است، شاید تغییراتی در آن اعمال شده باشد اما نویسنده همان است، چه بسا همین ممیزی باعث خلاقیت بعضی اهالی قلم هم شده باشد کمااینکه این اتفاق هم افتاده است.

من موافق ممیزی و سانسور به این شکلی که الان هست، نیستم و این بحث دیگری است اما اینکه این محدودیت ها باعث توقف برگزاری جوایز شود را به هیچ وجه نمی پذیرم. با محدود بودن تعداد کتاب های خوب هم موافق نیستم در تمام این سال ها بسیاری از کتاب های مهم با همین قانون ممیزی منتشر شده اند و ما نمی توانیم این مساله را نفی کنیم. حالا شاید بگویید اگر ممیزی نبود شاید اثر نهایی بهتر از آنچیزی که هست می شد، این را می توانم بپذیرم اما باز هم می گویم این ربطی به جوایز ندارد.

و در دهه ای که گذشت، آیا بهبودی در اوضاع حاصل شد؟

خب در دهه نود ما با رشد فزاینده ای از جوایز ادبی مواجه بودیم. البته اینطور نیست که همه جوایز در آن دوره تعطیل شده باشند، مثلا جایزه مهرگان ادب بیشتر از 20سال است که مشغول فعالیت است و اکنون هم به کار خود ادامه می دهد، اما همانطور که عرض کردم در دهه 90 همزمان با رشد چشمگیر تولیدات و انتشار کتاب ها جوایز ادبی هم رشد زیادی داشتند. البته متاسفانه دوام چندانی ندارند.

هر از گاهی ما می شنویم که گوشه ای جایزه ای راه افتاده و خوب هم شروع می کنند اما در ادامه مسیر افت می کنند و کم کم کمرنگ می شوند. یکی از اتفاقات خوب در حوزه جوایز ادبی در این سال ها به نظر تمرکززدایی از پایتخت بوده، یعنی در سرتاسر استان های کشورمان جوایزی راه اندازی شد و خبرهای آنها از سطح استانی خارج می شد و به سطح ملی می رسید و این اتفاق خوشایندی بود.

احوال جوایز ادبی خصوصی در عصر همه گیری

در ادامه گفت و گو، خانم سلیمی در خصوص مشکلاتی که همه گیری کرونا برای جوایز خصوصی به وجود آورد، گفت : به تبع همه امورات کشور، جوایز ادبی هم در سالی که مردم با این ویروس منحوس دست وپنجه نرم می کردند، دچار مشکلات فراوانی شدند. اوایل این همه گیری که ارسال کتاب ها برای داوری ها بخصوص که در شهرهای مختلف هم هستند، سخت و تا حدودی غیرممکن بود این شد که بسیاری نتوانستند در موعد مقرر برنامه ریزی های خود را به انجام برسانند. از طرفی برگزاری جلسات داوری که در آن داوران به شور و مشورت درباره کتاب ها می پرداختند هم لاجرم غیرممکن شده و مجبور بودند با این فضای ضعیف اینترنتی کار خود را تا حدودی پیش ببرند.

برپایی بخش مهم برگزاری جوایز یعنی مراسم اختتامیه و اهدای جوایز هم که عملا غیر ممکن بود، بنابراین دیگر از آن شور و حلاوت شرکت کنندگان و برگزیدگان برای حضور در صحنه و دریافت جایزه خود خبری نبود و می توان گفت در سایه مشکلات اقتصادی شدید دیگر کمتر رمقی برای برپایی چنین جوایزی وجود داشت. اما با این حال بودند کسانی هم که دست از کار نکشیدند و سعی کردند با استفاده از فضای مجازی بخشی از روند را اجرایی کنند. در نهایت امیدوارم با پایان این همه گیری و برگشتن زندگی انسان ها به روال قبل، شور و اشتیاق هم به جامعه ادبی بخصوص برگزارکنندگان جوایز ادبی باز گردد و سبب پویایی هرچه بیشتر فضای ادبی کشورمان شود

در آخر؛ چه باید کرد؟

سلیمی در باره راهکار پیش روی جوایز ادبی برای رهایی از آفت زودمرگی می گوید: به نظرم کسانی باید به فکر راه انداختن جایزه باشند که در این امر مصمم هستند، یعنی با علم به سختی کار و فراز و نشیب های آن باید قدم در این راه بگذارند، این نکته اول. فکر می کنم اگر برگزار کنندگان اصلی جوایز نویسنده یا ناشر نباشند اتفاق بهتری رقم بخورد. برگزاری جایزه یک کار اجرایی است، یک مدیر با تجربه نیاز دارد که چهره مقبول و مورد اعتمادی هم در میان اهالی قلم داشته باشد، این افراد هستند که با داشتن این سرمایه اجتماعی می توانند از بهترین نویسندگان و شعرا، از هر طیف فکری و سلایق مختلف برای داوری ها کمک بگیرند و با برنامه ریزی دقیق و حساب شده مراحل برگزاری آن جوایز را از لحظه انتشار فراخوان تا پایان اهدای جوایز برگزیدگان طی کنند. یکی از این حمایت ها وقف های فرهنگی می تواند باشد، کسانی که سرمایه ای دارند و دلشان می خواهد آن را در راه های فرهنگی وقف کنند یکی از این راه ها می تواند حمایت از جوایز ادبی باشد، به هرحال چیزی که ما می دانیم این است که این حمایت ها به هیچ وجه نباید از سوی نهادهای دولتی و حکومتی باشد چون تجربه نشان داده این امر سبب انحراف در روند برگزاری جوایز مستقل ادبی می شوند.

ناکامی جوایز ادبی در استمرار و ادامه حیات و فعالیت در گروی گشودن گره هایی است که برآیند آن فراهم نمودن زمینه و بستری معتبر و با سابقه و در عین حال بی طرفانه برای داوری و قضاوت آثار ادبی میشود که حمایتی از جنس خود این جوایز خصوصی می طلبد.

احمد شریفان، نایب رئیس اتحادیه فروشندگان کاغذ و مقوا در گفت وگو با خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس درباره قیمت کاغذ گفت: بازار در حال حاضر به هم ریخته است، ولی سیر نزولی قیمت ها ادامه دارد.

نایب رئیس اتحادیه فروشندگان کاغذ و مقوا با بیان اینکه همانگونه که دلار و سکه در بازار با کاهش قیمت مواجه شده اند، قیمت کاغذ هم روبه افزایش است افزود: در حال حاضر کاغذ تحریر معامله نمی شود، اما برای فروشندگان 15 درصد افت کرده است. بر این اساس در بازار هر بند کاغذ تحریر 80 گرمی در مرز 700 هزار تومان قرار دارد که نشان می دهد 20 درصد این نوع کاغذ ارزان شده است و کاغذ 70 گرمی هم بندی 630 هزار تومان و کاغذ A4 به مرز 68 هزار تومان رسیده است.

وی در پاسخ به این پرسش که این قیمت ها با ارز نیمایی است، گفت: بله قیمت های اعلامی با محاسبه ارز نیمایی است.

بر اساس این گزارش، با توجه به اختصاص نیافتن ارز به کاغذ در سال 99 و 1400 این کالای استراتژیک دچار مشکلاتی شده است و آینده چالش برانگیزی برای آن دیده می شود. اینجا بخوانید.

منبع : خبرگزاری فارس

نصف جهان: علیرضا استادی که چندی قبل خبر ابتلای او به کرونا و تعطیلی یک پروژه سینمایی به دلیل همین بیماری منتشر و بعد هم از سوی او تکذیب شد بیان کرد: کار کردن در شرایط کرونایی بسیار سخت است و خیلی از هنرمندان در شرایط قرنطینه مردم هر کاری از دستشان برمی آمد انجام دادند. در این بین گروهی از جامعه مدافع سلامت هستند و من با توجه به بیماری ام، خودم شاهد عینی زحمات آن ها بودم و از آن سو گروهی هم مدافع فرهنگی هستند. در میان مشاغل هنری، بازیگرها جزء گروهی هستند که نمی توانند ماسک بزنند و شاید الان جمع بازیگرانی که در پروژه های مختلف مشغول کار هستند به 500 یا هزار نفر هم نرسد و اگر بخواهیم کارها را به سرانجام برسانیم تا در این شرایط برای تماشای مردم عرضه شوند ، باید فکر جدی تری کرد.

او ادامه داد: البته برخی همکاران ما معتقدند تفاوتی نباید با گروه های دیگر جامعه داشته باشیم ولی به لحاظ شغلی و برای ادامه چرخه فعالیت های فرهنگی شاید بتوان بازیگرهای درحال کار را، جزء اولویت ها دسته بندی کرد چون خود من احتمال می دهم در همین سریالی که اخیرا مشغول کار بودم به کرونا مبتلا شدم در حالی که 14 ماه است نه از تهران خارج شده ام و نه رفت وآمدی داشته ام و در حین کار هم بخاطر اعضای خانواده باید مراقبت های بیشتری انجام داد.

استادی درباره خبری که از سوی گروه فیلم سینمایی نعره سکوت مبنی بر ابتلای او به کرونا و توقف فیلمبرداری بخاطر بیماری او در اختار رسانه ها قرار گرفت، هم توضیح داد: این خبر کمی شیطنت داشت و توسط عزیزی که تازه وارد گروه شده بود منتشر شد ، در حالی که فیلم به دلیل نبود فیلمنامه کامل و نیز مشکلات کرونا به وقفه خورده بود.

وی افزود: نعره سکوت سال 98 کلید خورد و روزهای ابتدایی شیوع کرونا و با تاکید خانه سینما بر تعطیلی فیلمبرداری ها متوقف شد، آن هم در شرایطی که بخش زیادی از آن باقی نمانده بود. کار من با این پروژه طبق قرارداد و نیز طبق فیلمنامه سال 98 تمام شده بود، اما یکی دو سکانس دیگر به سلیقه کارگردان اضافه شد و من قول دادم که برای این بخش هم کمک کنم تا کار به سرانجام برسد و در مراحل آخر هم گفتم کار را پیش ببرند و لوکیشن که آماده شود فیلمبرداری می کنیم ولی متاسفانه به تعطیلات کرونایی برخورد کردیم و کار متوقف شد.

این بازیگر با اشاره به قراردادهای دیگری که در ماه های گذشته داشته گفت: با خبری که منتشر کردند مرا به نوعی در شرایط آمپاس قرار دادند تا با استفاده از بیماری و خبری کردن موضوع، نتوانم ادامه همکاری را رد کنم.

در این باره سعید شعبانی - کارگردان فیلم نعره سکوت - هم در باره این خبر به ایسنا توضیح داد: در حال حاضر 30 درصد فیلمبرداری ما باقی مانده و وقتی در روزهای ابتدایی شیوع کرونا مجبور به تعطیلی شدیم با عوامل صحبت کردیم که بقیه سکانس ها را در فرصت مناسب فیلمبرداری کنیم. از کار آقای استادی هم حدود دو، سه سکانس باقی مانده و چون قبل از عید نتوانستیم کار را از سربگیریم قرار شد 15 فروردین امسال ادامه دهیم که شنیدیم حال ایشان خوب نیست و به دلیل ابتلا به کرونا شرایط خوب ندارند و حتی در کما هستند. اما بعد که خودم با ایشان صحبت کردم، متوجه شدم آنچه گفته شده بود شایعه است و ما این موضوع را در قالب یک خبری به خبرگزاری ها اعلام کردیم تا از شایعات جلوگیری کنیم، البته تا الان هم نتوانستیم با ایشان همکاری کنیم.

وی در پاسخ به اینکه آیا قبول دارد در خبری که از سوی گروه در اختیار رسانه ها قرار گرفته بر موضوع دیگری تاکید دارد و بهره برداری دیگری شده است؟ گفت: ما تاریخ شروع مجدد فیلمبرداری را چند بار جابجا کرده بودیم و عوامل هم سر کارهای مختلفی هستند و می خواستند به دنبال پروژه های دیگر خود بروند. نمی دانستیم برای جابجایی دوباره تاریخ باید به عوامل چه بگوییم و موضوع بیماری یکی از بازیگران را چطور مطرح کنیم. بنابراین تصمیم گرفتیم یک خبر منتشر شود تا هم شایعه های مربوط به بیماری آقای استادی که در سینما پیچیده بود کم رنگ شود و هم اینکه عوامل فیلم بدانند چه وضعیتی پیش آمده است.

شعبانی در ادامه به برخی اظهارات علیرضا استادی مبنی بر تمام شدن کارش در فیلم نعره سکوت اشاره کرد و افزود: اگر واقعا اینطور باشد در صورت لزوم موضوع را در خانه سینما پیگیری می کنم چون عوامل فیلم شاهد هستند که ما بخاطر کرونا کار را متوقف کردیم و نمیدانم چطور گفته می شود که کار تمام شده در حالی که چند سکانس ایشان باقی مانده است. الان هم نمی دانم کار را چه زمانی می توانیم دوباره شروع کنیم، چون هم به دلیل شرایط کرونایی مشکل داریم و هم اینکه نمی دانم همکاری ما با آقای استادی به چه شکل ادامه پیدا می کند.

نعره سکوت مضمونی اجتماعی دارد و در خلاصه داستانش آمده است: الهام زنی که دغدغه های زندگی خود را با سختی و به تنهایی به دوش می کشد در محیط کار احساس ناامنی می کند، او چالش های عمیقی را پشت سر می گذارد و به همین خاطر مجبور به فروش تخمک خود می شود.

علیرضا استادی، شیدا یوسفی، تیما تقی زاده، عرفان اخلاصچی و اشکان هورسان گروه بازیگران این فیلم سینمایی را تشکیل می دهند.

به گزارش گروه فرهنگ و هنر قدس آنلاین ، بخت با سینما یار نیست! شاید این جمله گویاترین چیزی باشد که احوال این روزهای سینما را تعریف می کند و هرچه جلوتر می رویم شرایط برای سینما سخت تر و عرصه بر آن بیشتر تنگ می شود. از بازگشایی و تعطیلی های مکرر سینما گرفته تا قدرت نمایی شبکه نمایش خانگی و به گوشه راندن سینما. مساعدت مسئولان فرهنگی هم کمکی به حال و روز سینما نمی کند و تغییر رده بندی شغلی سینماها و امکان فعالیت بیشتر، با قرمز شدن بسیاری از شهرها باز هم درهای سینما را بسته و چراغ هایش را خاموش کرده است.

در این شرایط اکران آنلاین تنها گزینه پیش رو است؛ تجربه ای که سال گذشته کلید خورد اما درنهایت با قاچاق و فروش پایین فیلم ها تبدیل به یک طرح شکست خورده شد. حالا دیگر سینماگران هم به اکران آنلاین اقبالی نشان نمی دهند و شاید مصمم تر از سال پیش می دانند که نمی خواهند فیلم هایشان را در VODها اکران کنند.

وزارت ارشاد برای تضمین امنیت فیلم ها چه کرده است؟

علی قوی تن، کارگردان سینما که دو فیلم رویای سهراب و آرزوی زیبا را آماده اکران دارد و برای آرزوی زیبا پروانه نمایش هم گرفته در واکنش به نمایش این فیلم ها در فضای آنلاین می گوید: واقعیت این است به اکران آنلاین علاقمندم و اتفاقاً این شکل از اکران در شرایط فعلی شاید بازدید و فروشی به مراتب بیشتر از سینمای گیشه داشته باشد، اما مسئله اینجاست که دولت و وزارت ارشاد چه ساز و کاری برقرار کرده تا امنیت فیلم ها را تضمین کند!

وی در ادامه می افزاید: ما فیلمسازان تابحال هیچ حرکت و سیاستی مبنی بر حمایت و پشتیبانی از فیلم ها در اکران آنلاین ندیده ایم. به نظرم در این زمینه باید با نگاه کارشناسانه بررسی های دقیقی صورت بگیرد و در این صورت است که فیلم ها می توانند با تضمین در پلتفرم های آنلاین اکران شوند و سرمایه آنها هم تا حدودی بازگشت داشته باشد. متاسفانه ورود به این فضا بدون پیشتوانه و ایده است و وزارت فرهنگ و ارشاد باید مستقیماً به آن ورود کند زیرا در غیر این صورت دوباره مافیا شکل می گیرد و تولیدکنندگانی که هزینه زیادی برای فیلم ها دادند، اثر را در اختیار پخش کننده و مافیا قرار می دهند و سودش را هم می برند .

این کارگردان با تاکید بر راه اندازی شبکه های آنلاین تحت مدیریت وزارت ارشاد یادآور می شود: باید فیلم ها را در این شبکه ها با تمهیدات خاصی نمایش دهند و امنیت آنها را تضمین کنند تا برای آنها که از این شرایط سوءاستفاده می کنند دیگر قاچاق فیلم مقرون به صرفه نباشد.

منتظر وضعیت مطلوب اکران در سینما می مانم

اما مرتضی شایسته، تهیه کننده سینما که با سه فیلم بی صدا حلزون ، ورود و خروج ممنوع و راند چهارم در انتظار اکران است، در تحلیل وضعیت پیش روی سینما و انتخاب گزینه اکران آنلاین برای فیلم هایش می گوید: تمایلی به اکران آنلاین فیلم هایم ندارم و منتظرم وضعیت اکران در سینماها به شرایط مطلوبی برسد و آنها را در سالن های سینما به نمایش درآورم. البته اگر این شرایط طولانی شود و امکان اکران در سالن های سینما مقدور نباشد در نهایت مجبوریم به اکران آنلاین روی بیاوریم اما درحال حاضر بیشتر به دنبال اکران سینمایی هستیم.

قاچاق فیلم ها؛ همچنان مهمترین دغدغه سینماگران

این تهیه کننده معتقد است مهمترین مسئله ای که فیلمسازان و صاحبان آثار بابت آن نگرانی فراوانی دارند، قاچاق فیلم ها در نتیجه اکران آنلاین فیلم هاست که تنها چند ساعت پس از اکران فیلم، سر از شبکه های ماهواره ای در می آورد.

اما نادر مقدس که فیلم شاه ماهی را آماده نمایش دارد در ارزیابی وضعیت موجود سینما و تصممیش برای اکران فیلم می گوید: در حال حاضر هیچ تمایلی به اکران فیلمم ندارم و حتی شرایط را برای اکران آنلاین به ویژه برای فیلم هایی مانند فیلم خودم اصلاً مناسب نمی دانم. به دلیل اینکه ما بازیگران مطرح سینمایی مانند این سریال هایی که در حال پخش از شبکه نمایش خانگی هستند، در این فیلم نداریم و شانس دیده شدن در این فضا بسیار کم است و علاوه بر این اکران آنلاین فضای قابل اعتمادی هم نیست و با این وضعیتی که وجود دارد و به سرعت فیلم ها کپی و قاچاق می شوند فقط به فیلم و صاحب اثر ضربه می زنند.

فعلاً چاره ای جز صبر و تحمل نداریم

این فیلمساز با تاکید بر این که چندان به اکران شاه ماهی فکر نمی کنم و بیشتر درگیر حضور آن در جشنواره جهانی فجر هستم تا ببینیم در آینده چه وضعیتی پیش می آید، می گوید: متاسفانه سینما در شرایط بسیار بدی است و از آنجایی که خودم هم مدیریت یک سینما را در شهرستان برعهده دارم شاهد این هستم که در مازندارن نیز نزدیک به 15 ماه است سینما به طور کامل تعطیل شده است. با این وضعیت چه اطمینانی به اکران وجود دارد؟ حالا ما با این شرایط انتظار داریم در فضای مجازی موفق باشیم؟ به نظرم فعلا باید صبر و تحمل کنیم تا ببینیم چه پیش می آید.

عادل تبریزی، کارگردان جوان سینما که سال گذشته با گیج گاه به عنوان نخستین فیلمش در جشنواره سی و نهم فجر حضور داشت و با استقبال مخاطبان هم مواجه شد، درباره اکران آنلاین این فیلم به خبرنگار ما می گوید: فعلاً به اکران آنلاین فکر نمی کنم و با این شرایطی که در حال حاضر وجود دارد اعتقادی به آن ندارم. فیلم من هم ادای دینی به سینما است و ترجیحم این است که به صورت آنلاین اکران نشود اما شاید تهیه کنندگان تصمیم دیگری بگیرند.

شیوه های مدیریتی فعلی سینما را به حاشیه رانده است

وی با بیان اینکه باید سیاستی اتخاذ کنیم تا سینما فراموش نشود، ادامه می دهد: همین الان هم این شکل از مدیریت باعث شده مردم سینما را فراموش کنند. مردم این روزها دیگر به تماشای فیلم ها در خانه و پلتفرم های آنلاین عادت کرده اند و نگرانی من از این است که اگر روزی کرونا از بین برود هم مردم به سینماها بازنگردند و همچنان فیلم ها را از پلتفرم های آنلاین تماشا کنند و سینما به تدریج حذف شود.

وی در پاسخ به این پرسش که تامین امنیت فیلم ها تا چه حد می تواند مشوق و محرک خوبی برای استقبال سینماگران از عرضه آثارشان در اکران آنلاین باشد، می گوید: بحث قاچاق فیلم از زمان فیلم های VHS تا حال حاضر وجود داشته و اتفاق و نگرانی تازه ای نیست. ضمن اینکه می بینیم فیلم هایی که در حال حاضر هم به صورت آنلاین اکران شدند کاملاً ضررده هستند.

می ترسم با این شرایط سینما فراموش شود

به گفته این فیلمساز، سینما رفتن آیینی دارد اما شیوه مدیریت فرهنگی به سمتی رفته که سینما در حال فراموش شدن است و این خیلی خطرناک است. آیین سینما رفتن سال به سال بیشتر از دل خانواده ایرانی بیرون می رود. این که مردم بلیت بخرند و در صف بایستند و تمام شور و حالی که در سینما رفتن وجود داشت از بین رفته و این نفس های آخری است که سینما می کشد، اما نباید وضعیت به گونه ای پیش برود که مردم فقط گزینه تماشای آنلاین فیلم ها را داشته باشند وبه همان بسنده کنند، از طرفی برای من هم سخت است که یک فیلم بسازم و روی پرده سینما دیده نشود.

انتهای پیام/

علی رویین تن؛ کارگردان سینما و تلویزیون در گفت و گو با ایکنا درباره اکران سینماها در ماه رمضان گفت: با شرایطی که کرونا بر جهان حاکم کرده است بعد از آن نیز شاهد تغییرات اساسی در شکل اکران خواهیم بود، به ویژه که اکران های آنلاین و پلتفرم ها وضعیتی را به وجود آورده اند که ممکن است دیگر علاقه به سینما رفتن کمتر از گذشته شود، اما این به آن معنا نیست که سینما تعطیل خواهد شد.

وی افزود: اگر به یاد داشته باشید زمانی که ویدئو وارد عرصه نمایش شد، عده ای فکر می کردند دیگر مردم به سینما نخواهند رفت، اما بعد از مدتی سینما توانست جایگاه خود را پیدا کند. این اتفاق برای زمان حال نیز مصداق دارد، چون ممکن است در چند سال پیش رو، کرونا و پلتفرم ها روی اکران تاثیرگذار باشند، اما لذت فیلم دیدن در سالن چیزی نیست که بشود آن را با چیز دیگری عوض کرد. البته سینما نیز باید شرایط اکران خود را تغییر دهد، یعنی دیگر با ابزارهای گذشته نمی توان مردم را به سینما رفتن علاقه مند کرد، بلکه راهکاری جدید را باید در این رابط مد نظر قرار داد.

کارگردان فیلم دلشکسته در پاسخ به این سوال که آیا قیمت بالای بلیط در شرایطی که مردم با مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند، دلیلی برای کم شدن مخاطبان سینما نیست؟ گفت: قبول دارم تورم و گرانی سینما را از سبد بسیاری از مردم حذف کرده و مطمئناً تاثیر آن را هم در اکران شاهد خواهیم بود، اما در نهایت لذت فیلم دیدن جمعی در سالن، شرایطی را به وجود می آورد که مردم را به سوی سینما سوق خواهد داد، ولی همانطور که گفتید مطمئناً مشکلات اقتصادی تاثیر خود را خواهد داشت.

بیشتر بخوانیم:

افطار تا سحر طرح خوبی بود

رویین تن درباره شرایط اکران در ماه رمضان توضیح داد: در ایامی چون رمضان و محرم، مردم بیشتر به مناسک مذهبی مشغول هستند. برای مثال در ماه محرم کمتر کسی به سینما می رود، اما در ماه رمضان وضعیت فرق می کند. مردم روزه دار شاید در طول روز علاقه ای به سینما رفتن نداشته باشند، اما بعد از افطار سعی می کنند اوقات فراغت خود را یا به دیدن سریال های تلویزیونی اختصاص دهند یا اینکه به مکان های تفریحی نظیر سینما روند. برای همین طرح افطار تا سحر به نظرم اتفاق خوبی بود که برای سینما رخ داد، البته رمضان امسال به دلیل شیوع کرونا این طرح تعطیل شده است، اما انتظار می رود در سال های بعد ادامه داشته باشد.

وی درباره ویژگی کارهایی که در ماه مبارک باید روی پرده رود گفت: در این زمینه باید یک مخاطب شناسی جدی انجام شود تا فیلم هایی که روی پرده می رود مناسب ایام ماه مبارک باشد. البته نمی خواهم ژانر خاصی را توصیه کنم، اما حتماً موضوع و معنای آثار باید به نوعی باشد که مغایر با این ایام نباشد تا مردم با حس بهتری به سالن های نمایش بروند.

این سینماگر در پایان درباره طرح اکران آنلاین توضیح داد: این شکل از اکران شاید برای فیلم های گیشه درآمدزایی مطلوبی نداشته باشد، اما معتقدم برای فیلم های گروه هنر و تجربه اتفاق خوبی محسوب می شود، چون به دیده شدن این کارها کمک می کند.

انتهای پیام

اعتمادآنلاین| امیر وفایی نویسنده تلویزیون، اظهار داشت: پیش از هر گونه آسیب شناسی درباره آثار کمدی سینما و تلویزیون باید این نکته را مورد بررسی قرار دهیم که آیا در سینما و تلویزیون ما آثار کمدی تولید می شود یا خیر.

به گزارش برنا، امروز ساخت یک اثر کمدی به معنی ساخت یک فیلم یا سریال ساده و آسان است که به راحتی می توانند اصطلاحاً کار را جمع کنند و دغدغه طراحی کاراکتر و خلاقیت های روایی و اصولش را هم کنار بگذارند.

وفایی تصریح کرد: این مشکل به صورت جدی هم در تلویزیون و هم در شبکه نمایش خانگی وجود دارد. وقتی نگاه و انتظار تولیدکنندگان از آثار کمدی در این سطح است اصلاً نمی شود درباره این ژانر و مشکلاتی که در آن وجود دارد به صورت جدی صحبت کرد. امروز نگاه به این گونه سینمایی نگاهی کاملاً اقتصادی است و تنها به درآمدزایی فکر می شود.

او افزود: برخلاف آنچه که تصور می شود ساخت اثر کمدی کار بسیار سختی است چرا که خنداندن مخاطب بسیار سخت است و هر فیلمساز و نویسنده ای از پس این کار برنمی آید.

کمدی های زیادی در طول سال ساخته می شود که خیلی زود فراموش می شوند. بحث اصلی پیش از بررسی و آسیب شناسی آثار کمدی در سینما و تلویزیون این است که آیا امروز ما کمدی دغدغه مند داریم یا خیر؛ که به نظر من طی سال های اخیر نهایتاً فیلم ها و سریال هایی به اندازه انگشتان یک دست در ژانر کمدی ساخته شده اند که می توان آن ها را آثاری با کیفیت دانست. سینمای ما امروز به سمتی رفته که در خدمت فضای مجازی قرار گرفته و در آثار کمدی تمام دغدغه این است که بخش هایی از اثر وایرال شود و بیشتر لایک بگیرد.

نویسنده مجموعه تلویزیونی نون خ در ادامه تأکید کرد: خیلی وقت ها در آثاری که می بینیم مشخص است فیلمساز می خواهد حرف مهمی بزند اما نمایشی کردن همین حرف و بیان غیرمستقیم آن هم حائز اهمیت است. هر حرفی در سینما باید با ظرافت بیان شود اما ما در آثارمان شکلی از بیان این دغدغه ها را می بینیم که گویا مخاطب شاهد یک سخنرانی است.

متأسفانه در سینما و تلویزیون ما این موضوع جدی گرفته نمی شود و در آثار کمدی هیچ توجهی به این نمی شود که مضمون به شکلی منتقل شود که هم مخاطب از مطرح کردن آن به وجد بیاید هم لذت ببرد و هم آن حرف را بپذیرد.

این نویسنده خاطرنشان کرد: من فکر می کنم در دهه 70 و 80 (به خصوص دهه 70) کمدی های دغدغه مند و خوبی ساخته می شد. امروز در آثار کمدی مان شاهد افراد ابلهی هستیم که هر کاری از آن ها بر می آید و قرار است مخاطب به رفتارهای این افراد بخندد.

فیلم سینمایی روز فرشته که به نظر یک اثر جدی است امروز می تواند در ژانر کمدی هم تعریف شود و بخش های خنده دار این فیلم واقعاً کیفیت مناسبی دارد. متأسفانه امروز تصور بر این است که در آثار کمدی باید حتماً یک رقص و آوازی باشد و دختر و پسری باشند و ماجراهای تکراری روایت شود.

وفایی تصریح کرد: قطعاً یکی از دلایل این اتفاق محدودیت هایی است که در سینما و تلویزیون ما وجود دارد. وقتی محدودیت ها برای فیلمساز دردسرساز می شود، او ترجیح می دهد حرفی بزند که دچار دردسر نشود.

در تلویزیون دغدغه به این تبدیل می شود که سریالی بسازند تا در پخش دردسر کمتری داشته باشد، در واقع مدیران با تعریف محدودیت ها راه بی دردسر را به فیلمساز نشان می دهند و این راه هم معمولاً نمی تواند تولیدکننده آثار چندان با کیفیتی باشد.

چنین وضعیتی باعث می شود حتی صاحبان آثار هم به کیفیت اهمیتی ندهند و بگویند پولی گرفته ایم و باید کار را جمع کنیم. در برخی مواقع من شاهد اتفاقات عجیبی هستم و می بینم یک بازیگر در صفحه اینستاگرامش بخشی از فیلم یا سریال را منتشر کرده و تأکید دارد که این بخش کاملاً بداهه بوده و به آن افتخار می کند در حالیکه این اتفاق واقعاً یک فاجعه است چرا که به معنای عدم وجود متن و کارگردانی است. دلیل این اتفاق این است که نه متنی وجود دارد و نه کارگردانی که دغدغه کیفیت داشته باشد و سر صحنه تصمیم می گیرند چه دیالوگ هایی گفته شود که بامزه باشد.

یک اثر کمدی باید موقعیت تعریف کند و در آن موقعیت دیالوگ ها تعریف شوند که بتوانند خنده دار باشند نه اینکه هر بازیگر در هر بخشی از فیلم به یک ایده برسد و آن را جلوی دوربین اجرا کند.

این فیلمنامه نویس در ادامه درباره دلیل فروش و استقبال بالا از فیلم ها و سریال های کمدی گفت: من فکر می کنم مردم با آثار کمدی و برخی بازیگران خاطرات خوشی دارند. ممکن است یک بازیگر در یک اثر نظر مخاطب را جلب کرده باشد و ذهنیت خوبی از او شکل گرفته باشد، حال اگر این بازیگر در یک اثر کمدی دیگر بازی کند هم مورد استقبال قرار می گیرد و حتی اگر چند بار مخاطب به سینما برود و انتظار قبل برآورده نشود به امید همان اتفاق اول این کار را تکرار می کند. مردم سینما را به عنوان یک امکان برای گذران اوقات فراغت می دانند و سطح سلیقه در این حد است که به سینما بروند و بخندند و در فیلم ها هم یک سری کاراکتر ابله تعریف شده که هر کاری از دستشان برمی آید و مخاطب را می خندانند. امروز سینمای کمدی به یک وسیله بازاری برای فروش تبدیل شده است.

او افزود: در یک کار که من از عوامل آن بودم، بازیگر متن را نزد نویسنده دیگری برده بود و گفته بود سکانس های من را خنده دارتر کن. آن نویسنده هم این کار را انجام داده بود و وقتی کارگردان متوجه تغییر دیالوگ ها شد دلیل این کار را پرسید و او تأکید داشت که قصد داشته فضا را کمدی تر کند.

وقتی حتی درک در این حد نیست که حتماً سطح خنده دار بودن بخش های مختلف اثر به صلاحدید نویسنده و کارگردان با توجه به فضا و ریتم اثر بوده و هر دیالوگ و حرفی مختص کاراکتری است که تعریف شده و نمی شود آن را همینطور تغییر داد چه انتظاری می توان از سینمای کمدی داشت.

اگر ما در حوزه تهیه کنندگی، نویسندگی، کارگردانی و بازیگری مشکل آثار کمدی مان را حل کردیم سپس می توانیم درباره محدودیت ها و تأثیر آن صحبت کنیم. من نقش محدودیت ها را در شکل گیری این وضعیت نهایتاً 20 درصد می دانم چرا که شاهد هستم از سوی تولیدکنندگان آثار دغدغه ای برای ساخت کمدی باکیفیت وجود ندارد.

وفایی در پایان تصریح کرد: مدیریت ما در سینما و تلویزیون امروز کمتر با مواردی مواجه می شود که برایش چالش برانگیز باشد.

هنرمندان به نوعی از این محدودیت استقبال کرده اند و تماماً در این تلاش هستند که اثرشان کمتر با مشکل مواجه شود در حالیکه اگر نگاه سطحی به سینمای کمدی از بین برود و دغدغه های هنری جایگزین آن شود قطعاً مدیریت سینما و تلویزیون هم در برخی موارد مجبور است با هنرمندان مدارا کند و اثر را به پخش یا اکران برساند.

در سریال نون خ که من نویسنده آن بودم این کار را انجام دادیم و شاید برخی مواقع مجبور بودیم زحماتی که کشیده شده را کنار بگذاریم یا اصلاحاتی انجام دهیم اما در اکثر مواقع مشکل حل می شد و اثر به پخش می رسید.

خبرگزاری میزان - سینمای ایران از اسفند ماه سال 98 بار بحرانی با نام کرونا روبرو شده است، بحرانی که نه تنها عرصه هنر کشور بلکه سراسر جهان را با مشکلات فراوانی روبرو کرده است درست یک سال از آغاز شیوع ویروس کرونا و دست و پنجه نرم کردن دنیا با این ویروس می گذرد. سینمای ایران اما حالا پس از یک سال مواجهه با این شرایط و تعطیلی های وقت و بی وقت ناشی از پیک های جدید کرونا هنوز نتوانسه فکری برای این شرایط ایجاد کند تا راهی روشن برای آثار تولید شده در یک سال سینمای ایران پیدا کند.

در اوایل شیوع این بیماری شاید کمتر کسی فکرش را می کرد که بیش از یکسال با این بیماری روبرو باشد، سینما هم خارج از این قاعده نبود، در ابتدا تمامی هنرمندان عرصه سینما و همچنین مسئولین این هنر به گمان پایان زودهنگام بیماری تنها در انتظار بازگشایی سینما ها بودند، اما بحران کرونا سال 99 سینمای کشور را به طور کامل تحت الشعاع قرار داد.

تعطیلی سینما ها در اسفند ماه سال 98 تا تیر ماه سال 99 ادامه یافت، این تعطیلی در دوران موج و دوم بیماری کرونا رخ داد و باعث شد تا علاوه بر تعطیلی بسیاری از پروژه های سینمایی در دست تولید، چرخه اکران نیز چهار ماه کامل تعطیلی را تجربه کند.

در این میان، اما راهکار های سریعی همچون اکران آنلاین و سینماماشین راه افتاد، اما به دلیل نبود زیرساخت هر دو روش به سرعت شکست خوردند، سینماماشین به دلیل عدم جذابیت برای مخاطبان، اکران آثار کم رمق و همچنین نبود امکانات مناسب برای این مدیوم و اکران آنلاین به دلیل قاچاق سریع آثار در شبکه های ماهواره ای و اینترنتی به سرعت شکست خوردند.

پس از فروکش کردن موج دوم کرونا، سینما ها طی تیرماه سال 99 بازگشایی شدند، البته نباید فراموش کرد که چهار ماه تعطیلی سینما ها علنا بدون هیچ راهکار کاربردی طی شده بود و همه امیدوار بودند که سینما بتواند طی تابستان 99 روی پای خود بایستد. اما هیچکدام از پیش بینی ها درست از کار در نیامد، تمامی آثار در گیشه شکست سنگینی خوردند و بعد از عدم فروش دو فیلم موفق جشنواره فیلم فجر سایر آثار مطرح از اکران انصراف دادند.

سینمای کشور در تابستان 99 با همین روند نزولی به کار خود ادامه می داد تا کرونا موج سوم شد و بار دیگر تعطیلی پاییز سینمای کشور را در بر گرفت. در این میان و با نزدیک به جشنواره فیلم فجر تولیدات بار دیگر آغاز شدند، سینما های کشور در بهمن ماه 99 همزمان با جشنواره فیلم فجر بار دیگر بازگشایی شدند.

جشنواره فیلم فجر در دوره سی و نهم برخلاف تبلیغات صورت گرفته با حضور آثار کم رمقی روبرو شد، این جشنواره به اذعان بسیاری از اهالی خبر و منتقدین یکی از کم رمق ترین جشنواره ها بود و تلاش مسئولین فرهنگی برای بازگشت شور و شوق به سینما علنا ناکام ماند.

پس از برگزاری جشنواره فیلم فجر و در آستانه اکران نوروز سال 1400 سینما ها بار دیگر تعطیل شدند، البته این تعطیلی طولانی مدت نبود و با تغییر گروه شغلی سینما ها به گروه دوم بازگشایی سریعی رخ داد، بازگشایی که با آغاز موج چهارم کرونا به سرعت به تعطیلی دوباره کشیده شد تا سینما علنا بهار 1400 را هم از دست داده باشد.

حال سینما های سراسر کشور به طور حتم تا یکم اردیبهشت ماه 1400 درگیر تعطیلی خواهند بود، البته با آمار فعلی بیماری کرونا و رشد صعودی آن بعید است که تعطیلی سینما ها به این زودی ها به اتمام برسد، از سویی با آغاز ماه مبارک رمضان از 25 فروردین ماه به طور علنی اگر سینما ها بازگشایی هم شوند با توجه به محدودیت تردد و روزه دار بودن تماشاگران پیش از این ساعت تعطیلی یا غیرتعطیلی سینما ها تفاوتی نخواهد داشت.

به طور خوشبینانه سینما های سراسر کشور در بهترین حالت از تابستان سال 1400 می توانند آغاز به کار کنند، این اتفاق در حالی رخ می دهد که موج چهارم کرونا تا تابستان امسال به پایان برسد، اتفاقی که شاید کمی خوشبینانه به نظر برسد، البته در صورت بازگشایی سینما ها در تابستان هم نمی توان انتظاری از مخاطبان برای حضور در سینما ها داد.

انتهای پیام/

به گزارش صبا ، برای سومین سال متوالی، هیات داوران فیلم های قرآنی سی و نهمین جشنواره ملی فیلم فجر به دبیری مرتضی خدمتکار و متشکل از عباس صالح مدرسه ای، سید مصطفی زراوندیان و حسین سلیمانی ضمن تشکر از اصحاب هنر سینما و همه دست اندرکاران این جشنواره، منتخبان خود را اعلام کرد. البته قرار بود در اسفندماه گذشته این نتایج به طور رسمی منتشر شود اما به دلیل محدودیت های کرونایی برگزاری مراسم تاکنون به تعویق افتاد و به آینده موکول شد.

متن بیانیه هیات داوران فیلم های قرآنی سی و نهمین جشنواره ملی فیلم فجر به این شرح است:

هوالمصور

نظر به اهمیت تولید فیلم های قرآنی در حوزه سینما که از مفاهیم و مضامین قرآن و عترت الهام گرفته است و نقش هنرمندان به عنوان طلایه دارانِ تولید این آثار، برای سومین سال متوالی هیات داورانِ معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ضمن ادای احترام به ساحت کلام الله مجید، مراتب تقدیر و تشکر خود را از اصحاب هنر سینما و همه دست اندرکاران سی و نهمین جشنواره فیلم فجر، بر خود واجب دانسته و از هنرمندان عزیزی که باعث رونق و ارتقاء سطح کمی و کیفی این دوره از جشنواره شده اند و با خلق آثار خود بر غنای هنر سینما افزوده اند، قدردانی می نماید.

بر این اساس، هیات داوران ضمن بررسی فیلم های این دوره، ضمن تقدیر از فیلمنامه تک تیرانداز جایزه بهترین فیلمنامه را به آقایان حسین دارابی، احسان ثقفی و احمد حیدریان نویسندگان فیلمنامه مصلحت به خاطر انتقال مفاهیم و مضامین قرآنی با تکیه بر مفهوم عدالت محوری در روند فیلم اهدا می کند.

همچنین به پاس یک عمر مستندسازی در محورِ مقاومت و تلاش مجاهدانه برای ثبت و ترویج فرهنگ جهاد و شهادت و نیز تاکید بر روحیه خودباوریِ ملی، جایزه بهترین کارگردانی را به آقای سیاوش سرمدی برای فیلم سینمایی منصور اهدا می نماید.

هیات داوران بخاطر نقش آفرینیِ زیبا و متفاوت در راستای ترسیم عفو و بخشش در آموزه های دینی، جایزه بهترین بازیگری را به خانم نازنین فراهانی در فیلم سینمایی مصلحت اعطا می کند.

هیات داوران: عباس صالح مدرسه ای، سید مصطفی زراوندیان، حسین سلیمانی.

دبیر هیات داوران: مرتضی خدمتکار.

انتهای پیام/

نادر طریقت کارگردان فیلم سینمایی اینجا هم باران می بارد که طبق نظر شورای صنفی نمایش از 22 بهمن ماه جزو اولین فیلم هایی بود که بعد از سی و نهمین جشنواره ملی فیلم فجر روی پرده رفت، در گفتگو با خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا ، درباره وضعیت اکران این فیلم گفت: این روزها وضعیت اکران برای هیچ فیلمی خوب نیست، فیلم ما جزو آخرین فیلم های قرن بود که روی پرده رفت. حوزه نیز با ما و فیلم ما همکاری زیادی نکرد و در تهران فقط یک سینما شاهد را در اختیار ما قرار داد؛ فکر می کنند سینما ارث پدرشان است، نمی دانند که این سینماها برای خود مردم، شهروندان و هنرمندان است.

وی افزود: فیلم هایی که از عید و برای اکران نوروز روی پرده رفتند هم فروش خوبی نداشتند، این مساله فاجعه است. سال های غیر از کرونا در همان روزهای اول اکران نوروزی، فیلم ها بیش از 2 میلیارد تومان فروش داشتند، اما الان شرایط اکران و فروش فیلم ها خوب نیست، فیلم ما هم مانند بقیه فیلم ها.

کارگردان خاطره درباره وضعیت دنیا در سال گذشته بیان کرد: سالی که گذشت برای همه کسب و کارها در دنیا فاجعه بوده است، قبل ترها می گفتیم سه زمان داریم؛ حال و گذشته و آینده، بعد از انقلاب می گفتیم زمان حال و آینده و گذشته و زمان شاه، حالا که کرونا آمده یک زمان دیگر هم اضافه شده است؛ حال و آینده و گذشته و زمان شاه و زمان کرونا. شاید زمانی برسد که دنیا را به 2 دوره پیش از کرونا و پس از آن تقسیم کرده و بر آن اساس ارزیابی کنند. فاجعه ای بود که همه دنیا را زمین گیر کرده است.

این کارگردان درباره مشکلات سینما در سال گذشته تاکید کرد: بزرگ ترین مشکل سینما در سال گذشته در درجه اول کرونا و در درجه دوم مدیریت ضعیف مسئولان در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده است. البته باید گفت آن ها هم به نوعی با محدودیت هایی روبرو بودند مثلا مواقعی که دوست داشتند سینما باز باشد و با دستور ستاد کرونا امکانش نبود پس می توان گفت بعضی چیزها هم از دست آن ها خارج شده بود.

کارگردان ب مثل بهشت درباره کمک های صندوق هنرمندان خاطرنشان کرد: خانه هنرمندان، تئاتر و سینما یا نقاشان مگر چند نفر عضو دارد؟ همه آن ها در صندوق هنرمندان بیشتر از 3 هزار نفر نیستند، یعنی به طور کلی 3 هزار خانواده، ولی مسئولان حمایت چندانی از هنرمندان انجام ندادند. یک بار، یک میلیون و 500 هزار تومان کمک کردند، یک بار پول بیمه دادند که باید گفت به چهار قسط تقسیم شد و قسط آخر آن را اسفندماه سال گذشته دریافت کردیم، یعنی یک سال طول کشید تا پول ناچیزی به هنرمندان کمک کنند.

تهیه کنندگان اسیر دست فیلیمو و نماوا شده اند

این تهیه کننده درباره وضعیت دیگر مردم در شرایط فعلی اظهار کرد: شرایط اسفباری ست، هنرمندان آدم های مظلومی هستند و صدای شان در نمی آید ولی سالی که گذشت برای مردم مظلوم ایران فاجعه بود، مردمی که نمی توانند حتی نیازهای اساسی و اولیه خود را برطرف کنند. مردمی که نمی توانند گوشت و مرغ بخرند. در طول این یک سال مسئولان حتی نتوانستند قیمت مرغ را ثابت نگه دارند، من مانده ام که چگونه مملکت داری می کنند؟ در این شرایط توقع دارید برای فرهنگ و هنر ناراحت باشیم؟ این حوزه هم مانند دیگر مسائلی است که نتوانستند مدیریت کنند. وضعیت سینماها به این صورت است در حوزه پخش آنلاین هم تهیه کننده ها اسیر دست دو شرکت فیلیمو و نماوا شده اند که یکه تازی می کنند و پخش آنلاین را با همدستی، مختص به خود کرده اند. تهیه کننده ای که میلیاردها تومان، در این شرایط فعلی برای فیلمش سرمایه گذاشته ، مجبور است به قراردادهای شبیه ترکمن چای آن ها تن دهد. امیدوارم پلتفرم های جدیدی برای پخش فعال شوند تا این دو پلتفرم را از تاخت و تاز به زیر بکشند.

وی ادامه داد: مگر من چند سال عمر می کنم که خود را در آینه ببینم و از خودم بدم بیاید به این دلیل که هر بلایی سرمان آمد ساکت نشستم و چیزی نگفتم. ما 40 سال پیش در این مملکت انقلاب کردیم، نمی دانستیم عاقبت مان به گونه ای می شود و خودمان هم به خودمان ظلم می کنیم، چرا ما باید برای تهیه 100 هزار تومان پول در این مملکت مشکل داشته باشیم؟ آیا طبیعی است که زندگی ما اینگونه بگذرد؟

کارگردان سرای عشق مطرح کرد: امیدوارم خداوند تکانی به مسئولان بدهد تا ایران را دوست بدارند و به مردم کمک کنند. مردم نگاه و چشم شان به بزرگ ترهایشان است، بزرگ ترهایی که متاسفانه مسئولان مملکت هستند ولی آن ها به این صورت به قضیه نگاه نمی کنند.

این تهیه کننده درباره امید برای گذراندن روزهای سخت بیان کرد: بزرگ ترین چیزی که از خدا می خواهم این است که امید را از ما نگیرد چون امید مانند سوخت برای حرکت در زندگی است. اگر خدا امید را هم از ما بگیرد چیزی برایمان باقی نمی ماند. امیدوارم که خداوند این امید را از ما نگیرد و این مساله باعث شود مملکت رونق پیدا کند، شکلش تغییر کند، نگاهش تغییر کند و با محبت تر به یکدیگر نگاه کنیم. به مردم با محبت نگاه کنیم، مردم را آدم حساب کنیم؛ اگر آن ها می گویند یک چیزی بد است فردا نگویند خس و خاشاک هستند و آدم نیستند. این مردم ایرانی هستند، کشورشان و دین شان را دوست دارند. آن ها مسئول شان را دوست دارند و پای آن می ایستند مثل همه سال های سختی که گذراندند اما ماندند.

طریقت در ادامه درباره وضعیت مردم در سال جدید تصریح کرد: اینگونه که به نظر می رسد کرونا امسال هم از بین نمی رود و با این وضعیت واکسیناسیون من فکر می کنم تا زمانی که واکسیناسیون به صورت کامل انجام شود نصف مردم ایران می میرند و دیگر کسی باقی نمی ماند، شاید هم برنامه ریز ها با هدف مردن ما باشد.

وی در پایان درباره تعطیلی جشنواره ها در سال جدید خاطرنشان کرد: به نظر من در سال جدید اولین کاری که باید در حوزه فرهنگ و هنر انجام داد این است که جشنواره های رانتی، به درد نخور و دورهمی را تعطیل کنند. این جشنواره ها به چه دردی می خورد؟ تعطیل کنند و با پول آن به هنرمندان کمک کنند تا بیشتر از این از خانواده خود خجالت نکشند و شرمنده آن ها نباشند. به نظر من در شرایط فعلی برگزاری جشنواره ها اصلا مهم نیست. پول های میلیاردی که برای هزینه این جشنواره ها کنار گذاشته اند را به جای دزدی و چپاول، خرج هنرمندان کنند. بهترین جشنواره های دنیا تعطیل شده اند، البته آن ها دغدغه مالی ندارند و هرماه چندین هزار دلار در همان سرزمین کفر آمریکا به خانه های شان می رود.

فروغ گشتیل

انتهای پیام/

به گزارش برنا؛ یکی از مهم ترن مسائلی که این روزها شاکله خانواده ها را از هم می پاشد موضوع خیانت است امری که باید مورد توجه قرار بگیرد و راه و روش درست زندگی را به خانواده ها آموزش داد. خیانت یکی از آسیب های اجتماعی است که در سال های اخیر به گونه ای دیگر به آن توجه می شود. از آنجایی که رسانه نقش موثری در زندگی افراد دارد توجه کمتری به مضامین آموزش خانواده به خصوص این آسیب در سریال ها و برنامه های مختلف شده است.

جالب است بدانید با توسعه فضای مجازی و شبکه های اجتماعی، گرایش طیف وسیعی از اقشار مختلف جامعه به این سمت وسو رفت اما عدم نظارت دقیق بر ممیزی های معمول و طبقه بندی سنی مخاطب در این حوزه و همچنین ابعاد اقتصادی و بازار پرمخاطب آن بسیاری از سرمایه گذاران پروژه های فیلم و سریال را باهدف کسب سودهای کلان و بدون ریسک برای سرمایه گذاری در این زمینه ترغیب کرده است ولی پخش مجموعه های نمایش خانگی همواره با چالش هایی همراه بوده است و جای سوال دارد استانداردهای فرهنگی و خطوط قرمز وزارت ارشاد چیست که چرا در سال های اخیر رشد قارچی سریال های ضد ارزش و خارج از شئون اخلاقیات و همچنین ترویج خیانت و طلاق را شاهد هستیم؟ سریال هایی که می تواند بنیان های خانواده را به سمت وسوی ویرانی بکشاند که البته این فقط مخصوص شبکه نمایش خانگی نیست بلکه در فیلم های سینمایی و حتی سریال های رسانه ملی نیز دیده می شود و هشدار آسیب شناسان و روانشناسان را به دنبال داشته است. خشم و هیاهو ، من مادر هستم ، عادت نمی کنیم ، زیرسقف دودی ، ملی و راه های نرفته ، عصر یخبندان ، شب یلدا ، چهارشنبه سوری ، دوران عاشقی ، زندگی خصوصی ، برف روی کاج ها ، سعادت آباد در سینما، می خواهم زنده بمانمم، میوه ممنوعه ، یاور ، شهرزاد ، ممنوعه ، همگناه ، دراکولا و... در نمایش خانگی و تلویزیون از جمله آثاری هستند که با محور اصلی خیانت ساخته شدند و اتفاقا به دلیل داشتن بازیگران سوپراستار و جذاب بسیار پرمخاطب بودند و از مرد و زن و پیر و جوان امکان ندارد این فیلم ها یا سریال ها را ندیده باشند.

خشم و هیاهو روایتی از زندگی یک خواننده مشهور بود که به همسرش خیانت کرد و در نهایت با نقشه ای از پیش طراحی شده همسرش را توسط همان فردی که با او درارتباط بود به قتل رساند، عصر یخبندان روایتی ازخیانت یک زن به شوهر است که پس از 13 سال زندگی مشترک و داشتن فرزند به نمایش گذاشته می شود و ماجرای اعتیاد و فریب خوردن به داستان این فیلم می افزاید، دوران عاشقی روایتی از زندگی بیتا با بازی لیلا حاتمی و حمید با بازی شهاب حسینی است که خیانت حمید به بیتا و ماجراهای بعد از آن داستان این فیلم سینمایی را شکل می دهد، در زندگی خصوصی فرهاد اصلانی در نقش ابراهیم کیانی به همسرش خیانت می کند و وارد رابطه با زنی دیگر به نام پریسا ارتباط برقرار می کند و او را به عقد موقت خود در می آورد، برف روی کاج ها داستانی از خیانت در زندگی یک زن و شوهر جوان است که رفتار متقابل هر دو زندگی را به نابودی می کشاند، سعادت آباد قصه یک جشن تولد با حضور چند خانواده است که در این میان یاسی با بازی لیلا حاتمی متوجه خیانت همسرش با بازی حامد بهداد می شود و تماس های مکرر همسرش بر این ماجرا صحه می گذارد، چهارشنبه سوری روایتی از خیانت یک مرد با بازی حمید فرخ نژاد به همسرش با بازی هدیه تهرانی است که شک و شبهه در داستان ماجرا را به سمتی می برد که گمان میکنی زن دچار توهم شده است و خیانتی در کار نیست، شب یلدا روایتی از زندگی فروپاشیده یک زوج است که که خیانت زن زندگی را به نابودی می کشاند و راه را برای ارتباط همسر با زنی دیگر باز میکند و.... ترویج و ترغیب به خیانت در آثار تصویری موضوعی است که بارها هشدار آن اعلام شده و این روزها با افزایش اینگونه آثار این هشدارها قوت گرفته است.

محتوای سینما، تلویزیون و نمایش خانگی ولنگاری تمام عیار است/ کمیسیون فرهنگی مجلس جلوی محتواهای ضدارزش فیلم ها و سریال ها را بگیرد

علی حیدری، جامعه شناس فرهنگی، آسیب شناس اجتماعی و استاد دانشگاه در گفتگو با خبرنگار برنا ضمن انتقاد از محتوای سریال ها و فیلم ها گفت: قریب به یک دهه است که شبکه ی نمایش خانگی کنار سینما و تلویزیون آمده تا گره ای را باز کند اما متأسفانه گره ای را به گره های فرهنگی قبلی افزوده است درحالی که این بستر می تواند یک فرصت استثنایی برای ترویج سبک زندگی اسلامی و ایرانی باشد اما عملا به تهدیدی برای متزلزل کردن بنیان خانواده تبدیل شده است.

او افزود: طی سال های اخیر در سینما و شبکه ی نمایش خانگی به ترویج مسائلی چون عشق مثلثی یا مربعی، همباشی و ولنگاری ارتباط بین زن و مرد نامحرم و عادی جلوه دادن آن، موسیقی های مبتذل، آرایش های غلیظ و پوشش های ناهنجار پرداخته شده و زندگی اشرافی و پر زرق وبرق در این تولیدات به وفور به چشم می آید بنابراین این روزها سینما، رسانه ملی و نمایش خانگی مروج برهنگی است و جای تاسف دارد پای این ولنگاری ها به تلویزیون و رسانه ملی باز شده است برای مثال همین چند روز پیش در یکی از همین سریال ها به نام یاور به موضوع خیانت پرداخته شد که در آن مقصر تمام عیار را زن و عدم رسیدگی به ظاهرش دانستند که با واکنش های فراوانی در فضای مجازی نیز روبه رو شد.

حیدری تصریح کرد: واقعیت این است که رگه های نفوذ در شبکه ی نمایش خانگی و کلاً در سینمای ایران به وضوح مشهود است بنابراین از مجلس شورای اسلامی توقع داریم که در بحث تقنین و نظارت در این حوزه ورود پیدا کند و کمیسیون فرهنگی مجلس از وزیر ارشاد پاسخ بخواهد که سریال ها و فیلم های در حال پخش که سراسر خیانت و طلاق است از چه فیلتری رد می شود و چرا بر محتوای آنها نظارتی صورت نمی گیرد؟

این جامعه شناس در ادامه گفت: متاسفانه محتوای فیلم ها و سریال ها اصلا قابل توجیه نیست و برای مثال در جشنواره فجر می بینیم که هرسال سطح کیفی، مبنایی و گفتمانی فیلم ها رو به افول است و هر روز که می گذرد فیلم هایی با محتوای ضدارزش مانند طلاق، خیانت، روابط خارج از خانواده و ... ساخته می شود و به خورد جوانان می رود.

این استاد دانشگاه اظهار کرد: اگر یک پازل را در نظر بگیریم درصد بیشتری از این پازل مربوط به رسانه ی ملی است و شبکه ی نمایش خانگی و سینما باید مکمل آن قرار گیرند درواقع این دو رسانه باید به کمک رسانه ملی بیایند نه اینکه باری بر دوش آن بگذارند. اگر رسانه ی ملی توانست ذائقه ی مخاطب را به سمت ذائقه ای ایرانی و اصیل هدایت کند مخاطب کم کم مطالبه گر خواهد شد و همین باعث خواهد شد تا تغییرات مثبت رخ دهد ولی اگر رسانه ی ملی در این راستا کوتاهی داشته باشد این مخاطب به سمت وسوی دیگری خواهد رفت.

حیدری با اشاره به سریال های پر زرق و برق اخیر شبکه نمایش خانگی که با چاشنی خیانت همراه بودند، گفت: روابط بدون چارچوب و خارج از قاعده از جمله مسائلی است که حتی مخاطبان را هم سردرگم کرده که آیا می توانند این آثار را همراه با فرزندانشان تماشا کنند یا خیر. یکی از این سریالها ممنوعه بود که همه ممنوعه ها را با خود به همراه داشت. این سریال سبک زندگی اغراق آمیز و کاملاً هنجارشکنانه، از متن جامعه و خانواده ایرانی را به تصویر کشید، استفاده علنی کوکائین مقابل دوربین و معرفی یک گروه مختلط از دختران و پسران که با روشی شبیه کارتی پارتی ، پارتنر جنسی خود را انتخاب می کنند، از نشانه های نمایشی ممنوعی بود که در این سریال استفاده شد اما نقطه اوج این مثلث را می توان در سریال پرمخاطب شهرزاد جستجو کرد، جایی که شهرزاد بین قباد و فرهاد گیر افتاده بود و هربار بخشی از عمرش را با عشق به دیگری سپری می کرد و ماجرا تا جایی پیش رفت که دیگر برای مخاطب زردپسند هم خیلی جذاب نبود اگر بخواهم از این سریال ها نام ببرم تعدادشان بسیار زیاد است و هرکدام به نحوی به موضوع کریه خیانت پرداختند بنابراین تنها درخواست ما همان ورود مجلس و وزارت ارشاد بر محتوای فیلم هاست تا هرچیزی به خورد مردم داده نشود که در آینده نتوان آن را جمع کرد.

افزایش خیانت در سطح جامعه/ برخی از فیلم ها و سریال ها روشنگری در راستای خیانت است/کارگردانان و نویسندگان در موضوع آسیب های اجتماعی از روانشناسان و اهالی رسانه استفاده کنند

آزیتا کشاورز، هیئت علمی دانشگاه و مدیر تیم تخصصی خیانت و طلاق انجمن ازدواج و خانواده در گفتگو با خبرنگار برنا با اشاره به تاثیر فیلم ها و سریال ها بر خانواده ها گفت: از آنجایی که شخصا فیلم و سریال زیاد نگاه می کنم معتقدم بسیاری از فیلم های سینمایی و سریال های نمایش خانگی در مسیر روشنگری قرار دارند و می خواهند به مردم نشان دهند چه می شود یک رابطه به سرانجام نمی رسد و چه رفتارها و کنش ها و واکنش هایی باعث می شود زن و شوهر دچار مشکل شوند بنابراین اینگونه آثار نمایشی را نمی توان مروج خیانت و طلاق دانست هرچند برخی از این آثار هستند که پیامد منفی در جامعه دارند و بر مردم نیز تاثیر سو می گذارند.

او افزود: فیلم سینمایی زندگی خصوصی ، نبات یا سریال عاشقانه به خوبی یک زندگی را روایت می کرد و نشان می داد یک زن و شوهر چگونه در رابطه خود به انتها می رسند و مسائلی چون طلاق و خیانت بینشان ایجاد می شود؛ برای مثال در فیلم نبات نشان می داد به دلیل رفتارهای ناکارآمد خانم مانند گریه های بیجا، قهرهای بی مناسبت و... نقش مرد فیلم با بازی شهاب حسینی از ازدواج با او منصرف شده است بنابراین وقتی یک زوج به تماشای این فیلم بنشینند به خوبی می فهمند چقدر تعامل و گفتگو درست حتی هنگام دعوا بین زوجین می تواند در بهبود رابطه موثر باشد بنابراین معتقدم پیامدهای مثبت فیلم ها و سریال ها بسیار بیشتر از پیامدهای منفی آن است.

کشاورز تصریح کرد: پیشنهاد من به زن و شوهرها این است که هم زیاد فیلم ببینند و هم زیاد کتاب بخوانند البته نه سریال های ترکی که روابط مثلثی و مربعی را نشان می دهد؛ بلکه فیلم ها و سریال هایی که تاریخ زندگی آدم ها را نشان می دهد چون باعث می شود با دیدن آن راه حل مشکل زندگی خود را پیدا کنند. آدم ها با فیلم دیدن، کتاب خواندن، معاشرت کردن و مسافرت رفتن باید نکات خوب را یاد بگیرند و با پیدا کردن نقاط مثبت در خود، آنها را تقویت کنند.

مدیر تیم تخصصی خیانت و طلاق انجمن ازدواج و خانواده با اشاره به وضعیت خیانت در کشور گفت: مراجعاتی که داریم نشان می دهد میزان خیانت بین زوجین افزایش پیدا کرده است اما این دلیل نمی شود که جامعه در حال حرکت به سمت راه کج است چون به همان اندازه عطش آموزش و یادگیری در مردم بیشتر شده است برای مثال قبلا در کارگاه های مهارت زندگی زناشویی و سکس تراپی افراد بسیار کمتری شرکت می کردند اما با ورود کرونا و افزایش استفاده از شبکه های مجازی مانند واتساپ، کلاب هاوس، اینستاگرام و... مردم بیشتر گوش می دهند و در حال آموزش دیدن هستند.

او افزود: نکته خوبی که این فضاها دارد این است مردم مهارت ها و حتی اشتباه های خود را به اشتراک می گذارند تا درس عبرتی برای سایرین شود بنابراین می توان گفت آموزش بین مردم ما روز به روز در حال افزایش است و به عنوان یک زوج درمان بسیار لذت می برم وقتی آقایان و خانم ها برای حل شدن مشکل خود گام برمیدارند و دوست دارند یاد بگیرند برای تداوم رابطه خود باید چکاری انجام دهند.

کشاورز بیان کرد: فیلم ها، سریال ها و کتاب ها یاد می دهند چگونه مشکلات عاطفی، اجتماعی، مالی -ورشکستگی، جنسی و... خود را حل کنیم و بتوانیم راه های درست را امتحان کنیم. حتی کسانی که مشکلات کمی هم دارند گاها از یکدیگر طلاق می گیرند چون راه حل هایشان درست نیست اما امروزه خوشبختانه با آموزش های زیادی که در انواع و اقسام فضاها ارائه می شود سواد رابطه افزایش پیدا کرده است و این نشان می دهد مردم از پنجره و نگاه بسته به سمت پنجره باز در حال حرکت هستند و حتی می توان این اتفاق مثبت را ناشی از کرونا دانست که باعث شد مردم در خانه بمانند و بیشتر گوش دهند و مسائل بین خود و همسر و فرزندانشان را مورد واکاوی قرار دهند و من به عنوان یک زوج درمان بسیار از این موضوع خوشحال هستم.

این زوج درمان در ادامه به موضوع تاثیر فیلم ها و سریال ها بر زندگی زوجین اشاره کرد و گفت: به اعتقاد من آن دسته از فیلم های هالیوودی که اکشن است و مردان ایرانی دوست دارند باید مدیریت شود چون به نحوی خشونت را ترویج می دهد و خشن شدن روحیه مرد می تواند بر فرایند جنسی، روابط بین فردی تاثیر بگذارد و زمینه ساز خشونت خانگی شود.

کشاورز ضمن توصیه ای به فیلمسازان گفت: به کارگردانان و نویسندگان ایرانی که می خواهند معضلات و آسیب های اجتماعی را به نمایش بگذارند، توصیه می کنم حتما از روانشناسان، مشاوران و اهالی رسانه استفاده کنند تا بتوانند به بهترین شکل ممکن آسیب های اجتماعی را نشان دهند و درسی به خانواده ها دهند نه اینکه معضلی بر معضل ها اضافه کنند.

مدیر تیم تخصصی خیانت و طلاق انجمن ازدواج و خانواده بیان کرد: به طور کلی به عنوان کسی که سال ها در این حوزه کار کردم تنها توصیه ام به زوجین این است که به کتاب، فیلم، معاشرت و مسافرت به شدت اهمیت دهند چرا که این سه عنصر انسان را می سازد و باعث می شود در زندگی راه حل تعارض را یاد بگیرند.

ورود به محتوای آثار نمایشی اولویت کمیسیون فرهنگی در سال 1400 است/ فیلم ها و سریال ها مروج فرهنگ لاابالی، خیانت و طلاق شده است/ نمی خواهیم دخالت کنیم، فقط نظارت می کنیم

جواد نیک بین، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در گفتگو با خبرنگار برنا با تاکید بر اینکه ورود به محتوای آثار نمایشی از اولویت های سال 1400 این کمیسیون است، گفت: براساس برنامه ریزی های صورت گرفته پرداختن به محتوای آثار نمایش خانگی یکی از اولویت های سال 1400 کمیسیون فرهنگی است و عزم راسخی برای تصمیم گیری درمورد محتوای سریال ها که بیشتر توسط شرکت های خصوصی ساخته می شوند، داریم چرا که سریال های شبکه نمایش خانگی زیرمجموعه صدا و سیما نیستند و فقط مجوز پخش خود را از این سازمان دریافت می کنند، لذا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید بر محتوای آنها نظارت کند اما عملا چنین اتفاقی رخ نمی دهد بنابراین در ماه های آینده این موضوع در دستور کار کمیسیون فرهنگی قرار دارد و به صورت جدی وارد خواهیم شد.

نیک بین تصریح کرد: این روزها به دلیل کم کاری صدا و سیما مردم به سمت شبکه نمایش خانگی کشیده شدند و ذائقه آنها تغییر کرده است، وقتی علت را از صدا و سیما جویا می شویم می گویند بودجه نداریم به همین دلیل کارهای ضعیف می سازیم هرچند که شبکه نمایش خانگی هم خوب است و هیچ مانعی برای ادامه فعالیت آن وجود ندارد اما ریشه مشکل اینجاست که صدا و سیما ضعیف عمل کرده و باعث شده مردم به سمت دیگر کشیده شوند و هیچ تمایلی به آن نشان ندهند.

این نماینده مجلس شورای اسلامی در انتقاد از ترویج خیانت و طلاق در سریال ها و فیلم ها گفت: بارها بارها در سریال های تلویزیون و شبکه نمایش خانگی و سینما دیدیم که خیانت و طلاق محورهای اصلی آنها هستند و بدتر از آن این است که در برخی از آنها تقصیر را گردن زن می اندازند و کارگردان اصرار دارد بگوید چون زن به خودش نرسیده مردم حق داشته و خیانت کرده است درحالی که کذب محض است و اصلا اینگونه نیست، اگر در واقعیت خیانتی هم رخ می دهد حتما مشکل دوطرفه وجود داشته است.

او افزود: متاسفانه سریال ها و فیلم های ما سراسر از ترویج خیانت، طلاق و فرهنگ لاابالی شده است که باید جلوی آن گرفته شود البته تاکید دارم که ما نمی خواهیم مانع فعالیت شبکه نمایش خانگی شویم اتفاقا معتقدیم باید توسعه پیدا کند اما با محتوای درست و نظارت دقیق.

نیک بین تاکید کرد: ما نمی خواهیم در کار سینما، تلویزیون و شبکه نمایش خانگی دخالت کنیم ما فقط می خواهیم نظارت را تقویت کنیم تا محتوای درست و اصولی به مردم تحویل داده شود و طوری نباشد آثار زیان بار یک فیلم و سریال را در جامعه تماشا کنیم.

محتوای آثار نمایشی؛ تلخ و خیانت یا شیرینی و امید؟!

اینطور که از فیلم ها و سریال های در حال پخش سینما، تلویزیون و نمایش خانگی مشخص است، خیانت، طلاق، شک، آسیب های اجتماعی، فروپاشی زندگی زناشویی محورهای اصلی آنها تشکیل می دهد و این موضوع می تواند فضای آینده کشور را که از آن به پساکرونا نیز یاد می شود تحت تأثیر خود قرار دهد و آسیب های اجتماعی جدی به مردم وارد کند. حال باید دید که قرار است چه تصمیمی برای نظارت بر محتوای فیلم ها و سریال ها گرفته شود؟ تلخی و خیانت یا شیرینی و امید؟!

//انتهای پیام:6

خبرنگار: الهام مرادی

آسیب های اجتماعی طلاق خیانت شبکه نمایش خانگی سریال های ایرانی

: محمود پاک نیت بازیگر سینما و تلویزیون با انتقاد شدید از تصمیمات نابخردانه مدیران سینمایی و اصرار به برگزاری شو ی جشنواره جهانی فیلم فجر در بحران کرونا گفت: پرسش بنده از یکایک تصمیم گیران، سیاست گذاران و مدیران فرهنگی و سینمایی این است که وقتی بخش اعظمی از اهالی سینما از تأمین معاش روزانه خود عاجزند، برگزاری جشن و جشنواره چه معنایی دارد؟ چرا ما همیشه اصل قضیه را فراموش می کنیم و به فرعیات می چسبیم؟ چرا باید پول های بیت المال را با برگزاری این جشنواره ها هدر بدهیم اما در کنارمان برخی هنرمندان صاحب نام را شاهد باشیم که به لقمه نانی نیاز دارند؟

بازیگر فیلم های سینمایی پنجشنبه آخر ماه و سیب سرخ حوا در گفتگو با خبرنگار افزود: نیاز سینمای ایران امروز بیش از هر زمان دیگری رونق تولید است؛ مدیران باید در وهله اول به مسأله مهم تولید توجه داشته باشند؛ آن ها باید بودجه جشنواره ها را صرف تولید آثار ارزنده کنند. سینمای ایران بایستی اول تولیدات شاخص داشته باشد تا بعد این تولیدات بتوانند در جشنواره های داخلی و خارجی بدرخشند و به سینمای ایران اعتبار بخشند.

وی ادامه داد: بحث مهم دیگر توجه به زیرساخت های سینما است؛ ما در سینمای کشور با کمبود شدید سالن های سینمایی مواجهیم؛ پس بعد از توجه به مقوله مهم تولید باید بودجه های فرهنگی را صرف ساخت سالن های سینما در سراسر کشور و به ویژه استان محروم و دوردست کنیم.

پاک نیت با بیان اینکه جدا از همه این مسائل با توجه به وضعیت ویژه کنونی و همه گیری ویروس کرونا اگر همه چیزمان هم درست بود هرگز نباید فکری برای برگزاری جشنواره به ذهن مان خطور می کرد اظهار داشت: بنده بار دیگر تأکید می کنم در چنین وضعیتی که اغلب اهالی سینما بیکار هستند و درآمدی ندارند به برگزاری جشنواره ها هیچ نیازی نیست چون اولین چیزی که مهم است سلامتی اهالی سینما و مردم است.

این سینماگر تأکید کرد: همچنین معیشتی که سینماگران باید برای خانواده های شان ببرند مهم است؛ وقتی سینماگران زندگی درستی ندارند جشن و جشنواره به چه کارشان می آید؟ جشنواره برای زمانی است که سینما و سینماگران هیچ مشکلی نداشته باشند و از همه جهت تأمین باشند.

بازیگر سریال های پدر سالار و شهرزاد در خاتمه این گفتگو افزود: من امیدوارم گوش شنوایی برای حرف های دلسوزانه ما وجود داشته باشد. من امیدوارم مدیران سینمایی برای یک بار هم که شده با دلسوزی نسبت به اهالی سینما نگاه کنند، دست از منافع شخصی شان بکشند و به جای برگزاری جشنواره آن هم در این بحران کرونایی تدبیری برای رفع معضلات زندگی سینماگران داشته باشند.

بازیگر فیلم های سینمایی پنجشنبه آخر ماه و سیب سرخ حوا در گفتگو با خبرنگار افزود: نیاز سینمای ایران امروز بیش از هر زمان دیگری رونق تولید است؛ مدیران باید در وهله اول به مسأله مهم تولید توجه داشته باشند؛ آن ها باید بودجه جشنواره ها را صرف تولید آثار ارزنده کنند. سینمای ایران بایستی اول تولیدات شاخص داشته باشد تا بعد این تولیدات بتوانند در جشنواره های داخلی و خارجی بدرخشند و به سینمای ایران اعتبار بخشند.

وی ادامه داد: بحث مهم دیگر توجه به زیرساخت های سینما است؛ ما در سینمای کشور با کمبود شدید سالن های سینمایی مواجهیم؛ پس بعد از توجه به مقوله مهم تولید باید بودجه های فرهنگی را صرف ساخت سالن های سینما در سراسر کشور و به ویژه استان محروم و دوردست کنیم.

پاک نیت با بیان اینکه جدا از همه این مسائل با توجه به وضعیت ویژه کنونی و همه گیری ویروس کرونا اگر همه چیزمان هم درست بود هرگز نباید فکری برای برگزاری جشنواره به ذهن مان خطور می کرد اظهار داشت: بنده بار دیگر تأکید می کنم در چنین وضعیتی که اغلب اهالی سینما بیکار هستند و درآمدی ندارند به برگزاری جشنواره ها هیچ نیازی نیست چون اولین چیزی که مهم است سلامتی اهالی سینما و مردم است.

این سینماگر تأکید کرد: همچنین معیشتی که سینماگران باید برای خانواده های شان ببرند مهم است؛ وقتی سینماگران زندگی درستی ندارند جشن و جشنواره به چه کارشان می آید؟ جشنواره برای زمانی است که سینما و سینماگران هیچ مشکلی نداشته باشند و از همه جهت تأمین باشند.

بازیگر سریال های پدر سالار و شهرزاد در خاتمه این گفتگو افزود: من امیدوارم گوش شنوایی برای حرف های دلسوزانه ما وجود داشته باشد. من امیدوارم مدیران سینمایی برای یک بار هم که شده با دلسوزی نسبت به اهالی سینما نگاه کنند، دست از منافع شخصی شان بکشند و به جای برگزاری جشنواره آن هم در این بحران کرونایی تدبیری برای رفع معضلات زندگی سینماگران داشته باشند.

به گزارش خبرنگار مهر ، اشکان منصوری خبرنگار و بازیگر جوان سینما بر اثر عارضه کلیوی در بیمارستان میلاد درگذشت.

وی در آثاری چون تگزاس 2 ، هزارپا ، رقص روی شیشه، سریال پرستاران ، سریال هشت و نیم دقیقه و... به ایفای نقش پرداخته بود.

منصوری خبرنگار بخش سینمای باشگاه خبرنگاران جوان بود.

مراسم تشییع و خاکسپاری وی شنبه چهارم اردیبهشت در شهرستان جهرم شیراز برگزار می شود.

علیرضا تابش مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی در پیامی درگذشت این هنرمند و خبرنگار جوان را تسلیت گفت.

در این پیام آمده است:

رنج تحمل فقدان در این روزها سخت تر از همیشه و باور از دست دادنِ بنده خوب خدا، جوانی صادق، پرتلاش و خوشنام، تلخ تر و تکان دهنده تر است.

درگذشت اشکان منصوری خبرنگار و هنرمند پرتلاش عرصه تئاتر و سینما، به واسطه ابتلا به بیماری کلیوی، خانواده و همکاران و دوستدارانش را متاثر ساخت. جوانی که احترام، مردم داری، تخصص، تلاش، انصاف، اعتدال، مهربانی و صداقت از او خاطراتی را بر جای گذاشت که مرورشان، قلب هر آنکه او را می شناخت، می لرزاند و بغض ها را عمیق تر از همیشه می ترکاند... در کشاکش همین نامرادی ها باید در برابر تقدیر حضرت حق تسلیم بود و به سرچشمه امید و رحمت، توکل کرد و پذیرفت آنچه سهمگین و تلخ است...

این مصیبت را به جامعه رسانه ای و هنری کشور و به دوستداران آن عزیز و به خصوص بستگان داغدار این جوان عزیز تسلیت عرض می کنم و از پروردگار قادر متعال، برای بازماندگان محترم صبر و برای آن فقید سعید علو درجات و رحمت واسعه الهی آرزومندم.

پیام تسلیت روابط عمومی سازمان سینمایی

در متن پیام روابط عمومی سازمان سینمایی هم آمده است:

هو الحی الذی لایموت. روابط عمومی سازمان سینمایی در گذشت ناگهانی این خبرنگار و بازیگر پرتلاش را به خانواده آن مرحوم و همکارانش در باشگاه خبرنگاران جوان تسلیت گفته و از خداوند متعال برای آنان صبر و اجر و برای آن عزیز سفر کرده علو درجات مسئلت دارد.

خبرگزاری مهر هم درگذشت اشکان منصوری را به جامعه ای رسانه ای و هنری و خانواده وی تسلیت می گوید.

کد خبر 5195509

زهرا منصوری

تهران (پانا) - بحران جهانی کرونا، تعطیلی سینماها و گسترش سرویس های پخش آنلاین فیلم و سریال موضوعاتی هستند که در یک سال اخیر همه دست اندرکاران هنر هفتم با آنها دست به گریبان هستند.

به گزارش ایران، چندی پیش مارتین اسکورسیزی مقاله ای بلند در نشریه هارپر منتشر و در آن نسبت به آینده هنر سینما ابراز نگرانی کرد. قبلاً هم استاد به مجموعه فیلم های مارول اعتراض کرده و گفته بود اینها سینما را تبدیل کرده اند به پارک تفریحی موضوعی! این اظهار نظر صریح و بی پرده استاد البته داد خیلی ها را درآورد. این بار اسکورسیزی عنوان مقاله اش را گذاشته استاد بزرگ و در آن به تقدیر از فدریکو فلینی به عنوان یکی از سلاطین هنر سینما پرداخته است. استاد کهنه کار ایتالیایی تبار ما به فیلم های بزرگ فلینی مانند هشت و نیم ، زندگی شیرین و جاده اشاره و خاطرات خود را از تماشای این فیلم ها و حشر و نشر با فلینی در دهه های 1960و 70 نقل می کند. نگاه عاشقانه اسکورسیزی به هنر سینما هنوز آدم را یاد آن نوجوان عاشق سینمای فیلم سینما پارادیزو می اندازد.

از نظر اسکورسیزی، توجه بیش از حد به سلیقه مخاطب و پیروی از آنچه الگوریتم های هوش مصنوعی شبکه های اجتماعی برای فروش بیشتر فیلم ها پیشنهاد می دهند هنر اصیل سینما را کمرنگ کرده است. در واقع آنچه در سینمای روز هالیوود کم است همان جادوی سینماست. او می گوید سینما به دوران افول خود رسیده و در حال رفتن به حاشیه است. سینما به مضمون و محتوا تقلیل داده شده، اما سینما همیشه چیزی بیش از صرفاً محتوا بوده است. همه چیز تغییر کرده است از جمله اهمیت سینما. بزرگانی همچون گدار، برگمان، فلینی و کوبریک به سایه رفته اند. اسکورسیزی می گوید اگر فلینی با دوربین دیجیتال سبک امروزی کار می کرد بازهم چیزی از سختگیری و دقت نظر او در انتخاب های هنری و زیبایی شناسی آثارش کم نمی شد. حالا اما صاحبان و سلاطین سینما سرویس های پخش آنلاین مخاطب محور هستند که اهمیتی به شکوه و هنر سینما نمی دهند.

اسکورسیزی از نسلی است که سینما رفتن در آن به مثابه آیینی باشکوه تقدیس می شده است. دنیای او کاملاً با نوجوان امروزی که در صفحه 8 اینچی موبایل خود فیلم های روز را به صورت آنلاین می بیند و راضی هم هست کاملاً متفاوت است. اما سرویس های پخش آنلاین چه بر سر سینما آورده اند؟ آیا این موج تازه در نهایت سینما را نابود خواهد کرد؟

آنچه گذشت
سینما در طول تاریخ صد و اندی ساله خود تهدیدها و موانع بسیاری را پشت سر گذاشته است. موقعی که تلویزیون در دهه 50 به وجود آمد و خانه ها را فتح کرد، تصور می شد سینما رفتن به حاشیه برود. در دهه های بعدی، پیدایش ویدئو، سی دی و دی وی دی هم نگرانی های مشابهی برای دوستداران سینه چاک سینما به وجود آورد. اما هیچ کدام از این پدیده ها و رسانه های مشابه نتوانستند هژمونی سینما را به خطر بیندازند. در واقع فرمت های مختلف صوتی و تصویری هم در کنار سینما قرار گرفتند و به آن پر و بال دادند. بسیاری از فیلم هایی که در زمان اکران با اقبال روبه رو نشده بودند در آرشیو های ویدئویی و دیجیتال دیده شدند و با کشف دوباره ارزش هایشان به فهرست بهترین فیلم های عمر تماشاگران راه یافتند. با چنین سابقه ای می توانیم بگوییم هنر سینما آنقدر سابقه و ریشه دارد که با این بادها تکان نخورد و همچنان باقی بماند. بحران کرونا بالاخره دیر یا زود دست از سرمان برمی دارد و سینما رفتن دوباره یکی از خوشگذرانی های هفتگی تماشاگران جهان خواهد شد. اما این تماشاگران دیگر همان تماشاگران قبلی نیستند! تجربیات متفاوتی داشته اند.

کرونا با سینما چه کرد؟
نشریه ورایتی در شماره اخیر خود یک نظرسنجی از امریکایی ها انجام داده است راجع به اینکه ترجیح می دهند در سینما فیلم تماشا کنند یا در خانه. 70 درصد امریکایی ها گفته اند حتی در اکران همزمان ترجیح می دهند فیلم ها را در خانه ببینند. تنها 13 درصد هنوز مشتاق سینما رفتن هستند.
در یک سال اخیر، بحران کرونا بسیاری از پروژه های سینمایی بزرگ را لغو کرد یا به تعویق انداخت. بسیاری از جشنواره های سینمایی برگزار نشدند یا به مراسمی مختصر در فضای مجازی بسنده کردند. سینماهای زنجیره ای به مرز ورشکستگی رسیدند. دولت امریکا با اعطای وام و معافیت های مالیاتی سعی کرد از صنعت سینما حمایت کند. با تعطیلی سینماهای زنجیره ای فیلم های پرخرج هالیوودی به حاشیه رفتند و جا برای سینمای مستقل و فیلم های کم بودجه باز شد. سینمای مستقل در غیاب فیلم های بزرگ از فرصت پخش اینترنتی استفاده و انبوه تماشاگران را با خود همراه کرد. سرویس های پخش آنلاینی مانند آمازون، اپل تی وی، پرایم ویدئو و دیزنی پلاس بشدت رشد کردند و ارزشمند شدند و مخاطب میلیونی یافتند. حالا دیگر همه استودیوهای بزرگ به دنبال راهکارهای پخش اینترنتی محصولات خود هستند.

در سینمای ایران چه خبر است؟
سینمای ایران تا پیش از کرونا نیز نیمه جان بود و تعطیلی های طولانی سال کرونایی ضربات جبران ناپذیری به این سینما وارد کرد. در ایران حدود 10 هزار نفر در صنعت سینما مشغول به کار هستند که همگی آنها آسیب دیدند. مطابق برآوردها بحران کرونا حدود 300 میلیارد تومان به سینمای ایران خسارت وارد کرده است. البته خیلی زود اکران آنلاین در ایران هم راه افتاد و فیلم خروج ابراهیم حاتمی کیا در این عرصه پیشقدم شد. فیلم های حکایت دریا و یا تیغ و ترمه کیومرث پوراحمد هم پس از آن در نمایش اینترنتی توفیق چندانی کسب نکردند. تنها فیلمی که می توان گفت بازخورد مطلوبی از نمایش آنلاین گرفته است شنای پروانه است که علی رغم پخش نسخه قاچاق به فروش قابل قبولی دست یافت. مسأله پخش اینترنتی فیلم ها در ایران با چالش های زیادی روبه رواست که در صورت حل شدن می توان به این جریان امیدوار بود. نبود قانون کپی رایت، شبکه توزیع قاچاق بسیار گسترده و سرعت و کیفیت پایین اینترنت در ایران از چالش های اصلی این عرصه است.

: حسن هدایت کارگردان سینما و تلویزیون در خصوص 8 سال عملکرد دولت روحانی در حوزه سینما و انتظارات از رئیس جمهور آینده گفت: مشکل اساسی ما همواره فقدان یک سیاست گذاری باثبات و مشخص در حوزه تولید آثار فرهنگی و هنری است و بنده معتقدم در گام اول سیاست های فرهنگی کشور نیاز به یک بازنگری جدی و اساسی دارد تا بعد از این اتفاق تکلیف سینماگران با خودشان، سیاست ها، مدیران و... روشن شود و آثاری تولید شوند که در راستای اهدافی خاص گام برداشته، به محاق توقیف نروند و برای کشور دستاوردی ارزشمند محسوب شوند.

کارگردان فیلم های سینمایی گراند سینما و دلاوران کوچه دلگشا در گفتگو با خبرنگار افزود: اگر شرایط به همین منوال پیش برود رئیس جمهور بعدی حتی اگر دغدغه رشد و تعالی فرهنگ و هنر هم داشته باشد نمی تواند کاری از پیش ببرد چرا که مقوله بسیار مهم فرهنگ در کشور ما به دلایل متعدد در دست نهادهای گوناگون است که هریک بر اساس سلیقه خود می خواهند در آن دخالت کنند.

وی ادامه داد: این اتفاق در حالی است که حوزه مهم فرهنگ و هنر نیازمند یک سیاست گذاری واحد و مشخص است و باید اداره آن تنها در دست یک نهاد خاص باشد و سایر ارگان ها و نهادها نتوانند در سیاست گذاری های آن دست ببرند و با فشارهای بیرونی مانع از تحقق سیاست های فرهنگی شوند.

هدایت با بیان اینکه همین کنتراست موجود در آثار سینمایی و شبکه نمایش خانگی با آثار رسانه ملی اصلاً قابل قبول نیست اظهار داشت: واقعاً چطور می شود در یک کشور و در زیر پرچم جمهوری اسلامی ایران دو رسانه سینما و تلویزیون در تولیدات شان این همه با یکدیگر تضاد داشته باشند و خطوط قرمز و باید و نبایدها در این دو رسانه اینقدر با هم متفاوت باشد!

این سینماگر تأکید کرد: باید خطوط قرمز قانون مند بشوند تا یک کلیت ویژه ای شکل بگیرد و حوزه فرهنگ و هنر در تمامی عرصه ها از جمله حوزه مهم فیلمسازی و سریال سازی درست جلو برود.

کارگردان سریال های تلویزیونی کارآگاه علوی و آخرین فرصت متذکر شد: یکی دیگر از معضلات مهم تولیدات در سینما و تلویزیون مقوله بسیار مهم محتوای آثار است؛ شاید ما به صورت اندک شاهد تولید آثار خوب در سینما و تلویزیون باشیم اما این برای کشوری به عظمت کشور ما کافی نیست و تعداد محصولات خوب باید زیاد شوند.

وی در پایان این گفتگو افزود: من امیدوارم به زودی با روی کار آمدن دولت جدید سیاست های فرهنگی کشور بازتعریف شوند و ما شاهد یک روند معقول در تولیدات مان باشیم. همچنین امیدوارم همه هنرمندان بتوانند فرصت حضور و تولید آثار فرهنگی و هنری را داشته باشند و فعالیت شان معطوف به اینکه چه میزان سرمایه ای وارد سینما می کنند یا چه مدیرانی حامی و پشتیبان شان هستند نشود! در هر صورت بنده به آینده سینما خوش بین نیستم و فکر نمی کنم بتوانیم شاهد تحولات مثبت در حوزه سینما باشیم.

کارگردان فیلم های سینمایی گراند سینما و دلاوران کوچه دلگشا در گفتگو با خبرنگار افزود: اگر شرایط به همین منوال پیش برود رئیس جمهور بعدی حتی اگر دغدغه رشد و تعالی فرهنگ و هنر هم داشته باشد نمی تواند کاری از پیش ببرد چرا که مقوله بسیار مهم فرهنگ در کشور ما به دلایل متعدد در دست نهادهای گوناگون است که هریک بر اساس سلیقه خود می خواهند در آن دخالت کنند.

وی ادامه داد: این اتفاق در حالی است که حوزه مهم فرهنگ و هنر نیازمند یک سیاست گذاری واحد و مشخص است و باید اداره آن تنها در دست یک نهاد خاص باشد و سایر ارگان ها و نهادها نتوانند در سیاست گذاری های آن دست ببرند و با فشارهای بیرونی مانع از تحقق سیاست های فرهنگی شوند.

هدایت با بیان اینکه همین کنتراست موجود در آثار سینمایی و شبکه نمایش خانگی با آثار رسانه ملی اصلاً قابل قبول نیست اظهار داشت: واقعاً چطور می شود در یک کشور و در زیر پرچم جمهوری اسلامی ایران دو رسانه سینما و تلویزیون در تولیدات شان این همه با یکدیگر تضاد داشته باشند و خطوط قرمز و باید و نبایدها در این دو رسانه اینقدر با هم متفاوت باشد!

این سینماگر تأکید کرد: باید خطوط قرمز قانون مند بشوند تا یک کلیت ویژه ای شکل بگیرد و حوزه فرهنگ و هنر در تمامی عرصه ها از جمله حوزه مهم فیلمسازی و سریال سازی درست جلو برود.

کارگردان سریال های تلویزیونی کارآگاه علوی و آخرین فرصت متذکر شد: یکی دیگر از معضلات مهم تولیدات در سینما و تلویزیون مقوله بسیار مهم محتوای آثار است؛ شاید ما به صورت اندک شاهد تولید آثار خوب در سینما و تلویزیون باشیم اما این برای کشوری به عظمت کشور ما کافی نیست و تعداد محصولات خوب باید زیاد شوند.

وی در پایان این گفتگو افزود: من امیدوارم به زودی با روی کار آمدن دولت جدید سیاست های فرهنگی کشور بازتعریف شوند و ما شاهد یک روند معقول در تولیدات مان باشیم. همچنین امیدوارم همه هنرمندان بتوانند فرصت حضور و تولید آثار فرهنگی و هنری را داشته باشند و فعالیت شان معطوف به اینکه چه میزان سرمایه ای وارد سینما می کنند یا چه مدیرانی حامی و پشتیبان شان هستند نشود! در هر صورت بنده به آینده سینما خوش بین نیستم و فکر نمی کنم بتوانیم شاهد تحولات مثبت در حوزه سینما باشیم.

مرتضی شایسته در گفت وگو با خبرگزاری میزان پیرامون وضعیت بازگشایی سینما ها با وجود موج چهارم شیوع ویروس کرونا گفت: تا مشخص شدن کامل وضعیت کرونا در کشور نمی توان تصمیم خاصی برای بازگشایی سینماها اتخاذ کرد.

سخنگوی شورای صنفی نمایش همچنین در پاسخ به این سوال که، شورای صنفی نمایش با وجود وضعیت فعلی و موج چهارم کرونا در کشور چه برنامه ریزی برای آینده بازگشایی سینما ها خواهند داشت بیان کرد: تا شکل گرفتن هرگونه برنامه ریزی منوط به پایان شیوع ویروس کرونا در کشور یا تثبیت و کنترل آن از طریق شروع واکسیناسیون کار دیگری از شورای صنفی نمایش برای بازگشت سینما ها به وضع عادی بر نمی آید.

وی همچنین در پایان با اشاره به اینکه تعیین تکلیف اکران فیلم های سی و نهمین جشنواره فیلم فجر هم الزاما نیازمند پایان وضعیت شیوع و یا فروکش کردن ویروس کرونا است، خاطرنشان کرد: در شرایطی که نهاد مهمی همچون مجلس شورای اسلامی تعطیل و تصمیم گیری های اصلی را مشروط به مشخص شدن وضعیت بیماری کرونا کرده است، از بخش های دیگر همچون شورای صنفی نمایش انتظاری برای تصمیم گیری درباره بازگشت به شرایط عادی توقع نمی رود.

شایسته خاطرنشان کرد: باید امیدوار باشیم تا هر چه زودتر این شرایط پیش آمده، نه در کشور بلکه در جهان به سرانجامی قابل کنترل برسد تا بتوان به شرایط اکران در پیش از همه گیری کرونا باز گردیم.

انتهای پیام/

ناصر دهقانی؛ تهیه کننده سینما در گفت وگو با خبرگزاری حوزه ، با بیان اینکه رونق در تولید اتفاق خوبی است، اظهار کرد: اینکه تولیدات شبکه نمایش خانگی رواج پیدا کردن، اتفاق بدی نیست؛ زیرا هر چه تولید بالاتر رود، رونق فرهنگی نیز بیشتر خواهد شد، اما باید توجه داشت که این تولیدات نباید با سیاست ها و ارزش های حاکم مغایرت داشته باشد یعنی اینکه بخواهیم به بهانه جذب مخاطب به موضوعاتی بپردازیم که روی اخلاقیات جامعه تاثیر منفی داشته باشد.

وی افزود: البته باید توجه داشت که باید تنوع سلیقه در تولیدات نمایشی شبکه نمایش خانگی وجود داشته باشد، اما آثار می بایست به ارزش های حاکم بر جامعه احترام بگذارند، ولی آن چیزی که من می بینم چندان خوشایند نیست! زیرا حس می کنم مدیریت در این عرصه ضعیف است.

این تهیه کننده تاکید کرد: شبکه نمایش خانگی کارهایی که پخش می کند عمدتاً اجتماعی هستند، اما اگر برنامه ریزی صحیحی در این حوزه رخ دهد آثار دینی و ارزشی نیز می تواند در این عرصه خودنمایی کند. برای مثال کارهای دفاع مقدسی اگر به طرز مطلوبی تولید شوند مطمئناً مخاطب لازم را خواهند داشت.

وی توصیه کرد: برای اینکه به هدف موردنظر نزدیک شویم، دولت باید در گام اول از کارهای مربوطه حمایت کنند وقتی این حمایت رخ داد و تماشاگر دانست فیلم های ارزشی نیز می تواند بخشی از سبد خانواده را در برگیرد آنگاه عرصه برای رقابت عادلانه بین تمام تولیدات فراهم خواهد شد.

دهقانی در خاتمه تصریح کرد: امیدوارم هنرمندانی که دغدغه ساخت کارهای ارزشی را دارند همه حوزه ها را محلی برای کار کردن بدانند، چون اگر قرار باشد برخی از عرصه ها خالی از نیروهای متعهد باشد، فرصت برای کارهای بی ارزش بیشتر فراهم خواهد شد.

انتهای پیام

آرش فهیم

ابتذال در هنر و رسانه، فقط یک دکان اقتصادی و ابزار شهرت نیست، بلکه یک عملیات سیاسی هم هست. سیاست بازان سرمایه سالار و نفوذی های قدرت های غربی، با استفاده ابزاری برای بستر سازی فعالیت های سیاسی خودشان، بیشترین خیانت را به هنر کرده اند!
طوری که برخی از نظریه پردازان هنری معتقدند لیبرال سرمایه داری سلطه گر، با کالایی کردن هنر و تبدیل زیبایی شناسی به اهرم سیاسی و اقتصادی، کمر به قتل هنر
بسته است.
برخی از پلتفرم های نمایش فیلم و سریال و کانال های موسیقی در فضای مجازی، مصداق بارز یک عملیات سیاسی در قالب ارائه خدمات فرهنگی هستند؛ وی او دی هایی که توزیع محصولات دیداری و شنیداری را قبضه
کرده اند. با استمرار شیوع ویروس کرونا در کشور و افزایش باقی ماندن بسیاری از اقشار جامعه در منزل، استفاده از وی او دی ها و پلتفرم های نمایش آنلاین فیلم و سریال نیز به یکی از اسباب سرگرم کننده پرمخاطب تبدیل شده اند. درنتیجه، وی او دی ها، حالا یکی از اصلی ترین عوامل تأثیرگذار بر فرهنگ عمومی در ایران به حساب می آیند. اما با تأمل و تحلیل عملکرد برخی از این پلتفرم ها می توان به ماهیت سیاسی آنها پی برد. نکته مهم این است که برخی از سامانه های وی او دی، نه تنها ارائه دهنده، بلکه خودشان به تولید کننده سریال هم تبدیل شده اند.
سریال هایی که برخی از آنها به خون آشام فرهنگی شباهت دارند و حتی به طور آشکار به تخریب پوشش اسلامی و ترویج مدگرایی افراطی و تبرج می پردازند. طوری که حتی صدای دبیر کارگروه ساماندهی مد و لباس وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم درآمد و طی نامه ای سرگشاده به رئیس سازمان ساترا با اشاره به پوشش بانوان در یک سریال نوشت: نمایش زنده لباس مصداق صریح استفاده از جذابیت های جنسی زن و در نتیجه مغایر با شئونات اسلامی و کرامت زن (موضوع بند 6 ماده 3 آئین نامه نظارت بر نمایش فیلم و اسلاید و ویدئو) می باشد؛
از طرف دیگر به استناد بندهای ج ، د و ل از بخش 2، بندهای پ و ج از بخش 3 و بند ج از بخش 4 دستورالعمل شاخص های لباس، استفاده از سربند یا توربان ممنوع است.
علاوه بر این، به استناد بند 1 از بخش الف آئین نامه تعیین مصادیق و آرایش های غیرمجاز مصوب وزارت کشور، سبک پوشش توربان که نوعی کلاه محسوب می شود جزو مصادیق لباس غیرمجاز می باشد.
ترور ارزش های دهه 60 توسط یک وی او دی
جهت گیری سیاسی و فرهنگی در سریال های تولید شده توسط پلتفرم ها بسیار غلیظ تر است. این سریال ها، همان طور که از نظر اقتصادی و نحوه سرمایه گذاری، در چارچوب لیبرال-سرمایه داری تعریف می شوند، محتوای فرهنگی و نگاه سیاسی نئولیبرال را نیز ترویج می دهند. حتی در انتخاب فیلم های ارائه شده نیز ملاک های سیاسی پررنگی در عملکرد بعضی از وی او دی ها دیده می شود. متأسفانه جای یک پلتفرم قدرتمند، برای ارائه آثاری با محتوای سالم و ارزشی
خالی است.
علیرضا پورصباغ، کارشناس رسانه و منتقد سینما به گزارشگر کیهان می گوید: مسئله ای که سال ها سیاست گذاران عرصه فرهنگ ما با آن درگیر هستند این است برای انطباق و نزدیک شدن مردم با فرهنگ عامه کشور اقدام به تاسیس سازمان های تولید می کنند اما نظام توزیع را نادیده می گیرند. مسئله توزیع در اقتصاد فرهنگ یکی از مباحث زیرساختی است. متاسفانه ما سال هاست که نهادهای ارزشمندی برای تولید اثر هنری، علی الخصوص ، اثر سینمایی تولید کردیم از حوزه هنری گرفته تا انجمن فیلم دفاع مقدس و... اما این نهادهای تولید کننده با بودجه های مصوب دولتی به تدریج مستهلک شده و تبدیل به انباری و تعدادی کارمندان انبارگردان شدند! یعنی تولید ما مبنای توزیع نداشته است. تا قبل از کرونا اگر فیلمی ملی مبتنی بر ارزش های مثلا دفاع مقدس ساخته می شد، قطعا سازندگان با چالش پخش در سینماها مواجه می شدند، نتیجه اصرار به خلق نظام تولید این شد که در شرایط پاندومی بیماری کووید 19 دو فیلم یدو و تک تیرانداز توسط سامانه های vod خریداری نشدند و چون پخش این دو فیلم در سینما فعلا ممکن نبود، مدیران نهادهای تولید کننده ترجیح دادند که این دو اثر در رسانه ملی منتشر شوند. اما اگر فهرست هزینه های جاری سال های اخیر سازمان های تولید اثر سینمایی را کنار هم می گذاشتیم یا مثلا بودجه فیلمی نمایش داده نشده مثل امپراطور جهنم را صرف خلق یک سامانه توزیع گسترده می کردیم که از قضا درآمدزا بود، در شرایط کلی مشکلی برای توزیع آثار ملی برگزیده جشنواره 39 فجر نداشتیم.
وی می افزاید: طبیعی است بنا به هر دلیلی نهادهای انقلابی و ارزشمند ما دلشان نمی خواهد نظام توزیع را در سیطره خود داشته باشند، در نتیجه این سیاست گذاری پلتفرم های موجود بر اساس فروش و پارامترهای بازاری سریال تولید می کنند. تولید با متر و معیار فروش و جذب مخاطب به ساختن آثاری نظیر سریال هایی با اتکا به فرمول های عشق های مثلثی و مربعی و ذوزنقه ای منجر می شود.
پورصباغ تصریح می کند: البته در شرایط کنونی آرزو می کنیم که ای کاش راهبرد تولیدات نمایشی شبکه نمایش صرفا به همین مدل
خط شکنی ها منجر شود اما به تدریج متوجه خواهیم شد که پا را فراتر می گذارند؛ در سریال های اخیر سامانه های فعلی به عنوان نمونه پس از تمجید مقامات عالی کشور از دهه شصت، به شکل عجیبی در سریال تولید شده توسط یکی از پلتفرم ها، دهه شصت ، دهه ای که با عنوان دهه باشکوه انقلاب شناخته می شود را هدف قرار داده است. دقیقا در شرایطی که پس از آبان 1398 مقامات عالی کشور توصیه کردند بسیج باید مثل کمیته انقلاب اسلامی دهه شصت عمل کند، علیه کمیته انقلاب اسلامی و نشان دادن فساد در آن سریالی را تولید و توزیع کرده اند. اخیرا هم رسانه های انقلاب را خواب عمیق برده است و مثل گذشته، بررسی درونمایه آثار را مورد نقد و بررسی قرار نمی دهند. این سامانه ها متاسفانه با یک طراحی هدفمند جریان های انقلابی را در مقاطع مختلف نشانه گرفته اند.
پمپاژ سریال های ترکیه ای و ضدمذهبی
در وی او دی ها!
اما وی او دی ها فقط به انتشار فیلم و سریال های داخلی محدود نیستند و بخش زیادی از دستور کار آنها، توزیع و انتشار محصولات خارجی است؛ از فیلم و سریال های روزهالیوودی گرفته تا سریال های ترکیه ای و...
یک، کارشناس رسانه و منتقد سینما به گزارشگر کیهان می گوید: روند پخش سریال ها در پلتفرم های وی او دی بدون نظارت کیفی، فقط برای افزایش کمی و فروش بیشتر انجام می شود و رویکرد مناسبی نیز ندارند. برخی از این سریال ها به ترویج زندگی اشرافی می پردازند؛ یکی از این سریال ها باعث چند برابر شدن فروش مارچوبه شد، فقط به خاطر این که خانواده محوری در قصه این سریال از مارچوبه استفاده می کردند، برخی سریال ها نیز کپی سریال های ترکیه ای هستند.
وی می افزاید: در پخش سریال های خارجی نیز بدون محدودیت و خط قرمز به پخش هر محتوایی اقدام می کنند، مانند پخش سریالی که ضد اسلام است و به طرفداری نشریه چارلی هبدو که کاریکاتورهای موهن علیه پیامبر اسلام(ص) منتشر می کرد اخیرا پخش کرده اند و این سریال به ترویج لائیسیته می پردازد. در برخی سریال ها، فیلم ها و مستندهایی که پلتفرم های وی او دی در دسترس خانواده ها قرار می دهند، به ترویج فمینیسم و بی خدایی پرداخته می شود. یک فهرست طولانی از فیلم های فمینیستی در این وی او دی ها قرار دارد که حتی بدون نقد اولیه به مخاطب ارائه داده می شود. پخش سریال های ترکیه ای که محتوای متضاد با فرهنگ خانواده های ایرانی دارد هم از دیگر اتفاقات ناگوار در وی او دی هاست. همچنین کلیپی که متعلق به یکی از پلتفرم ها بود در جهت تبلیغ سند 2030 بود که با برخورد قضایی نیز مواجه شد.
وی تأکید می کند: بحث مالی سریال های منتشر شده توسط این پلتفرم ها با شفاف سازی همراه نیست که با اعتراضات شدیدی از سوی منتقدین همراه شد که با ورود قوه قضائیه، برخی از این مشکلات حل خواهد شد. تعدادی از پلتفرم ها با استفاده از بدحجابی بازیگران در سریال های خود سعی دارند مخاطب را جذب کنند و یک جذابیت کاذب و غیراخلاقی را ایجاد کنند.
فضای مجازی؛ جایی برای خواننده های قلابی!
تهاجم نئولیبرالیسم فقط به ارکان ارزشی و مبانی فرهنگی انقلاب اسلامی محدود نیست، بلکه حیات طبیعی هنر را نیز هدف گرفته است.
آنچنان که اسکات ری برن روزنامه نگار انگلیسی حوزه هنر و سرگرمی با انتشار یادداشتی در روزنامه هنر چاپ لندن می نویسد: نفوذ تفکر و فلسفه نئولیبرال به عرصه هنر، با تحریف دید ما به هنر و آثار هنری باعث شده این آثار بعد زیبایی شناسانه و معنوی خود را از دست بدهند و به یک کالای مادی تبدیل شوند. (نقل ترجمه مقاله از خبرگزاری ایرنا) مصداق بارز چنین جریانی ، موسیقی هایی هستند که فضای مجازی و شبکه های اجتماعی، محل اصلی آنهاست.
فرزاد میرحمیدی، کارشناس موسیقی در این باره به گزارشگر کیهان می گوید:
عرصه هایی که سیاستگذاری و فرهنگ سازی درستی برای آنها تدوین و اجرا نشده باشد در این شرایط و با وجود تکنولوژی دیجیتال و فضای مجازی، بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند. به ویژه موسیقی که علاوه بر نبود سیاستگذاری و آموزش و فرهنگ سازی مناسب، دارای ذات و ویژگی های منحصر به فردی هم هست. به خصوص موسیقی پاپ که بیشتر از اینکه یک محصول فرهنگی باشد یک کالای مصرفی است، خیلی بیشتر در معرض آسیب های فضای مجازی قرار
می گیرد. شاید انواع دیگر موسیقی به دلیل پلتفرم ها و امکانات اجرایی متفاوتی که دارند کمتر صدمه ببینند اما در موسیقی پاپ به خاطر تسهیل در تولید و اجرا، در بستر فضای مجازی دچار سطحی زدگی بیشتری شده است.
وی می افزاید: از یک کالای هنری انتظار می رود که دست کم از استانداردی برخوردار باشد. اما این نوع موزیک هایی که محل اصلی عرضه شان در شبکه های اجتماعی است، اغلب توسط افرادی تولید می شود که از حداقل اطلاع و سواد هنری هم بی بهره هستند اما با استفاده از امکانات تکنولوژیک و نرم افزارهای دیجیتال که در اختیار دارند به تولید اثر دست می زنند و بعد هم با عرضه در فضای مجازی، در دسترس عموم قرار می دهند.
میرحمیدی با اشاره به اینکه برخی از گروه های موسیقی بدون مجوز در فضای مجازی فعالیت می کنند هم می گوید: تحت تأثیر سیاستگذاری های اشتباه در عرصه موسیقی و از آنجایی که موسیقی امروز ما کیفیت و حتی مخاطب مشخصی هم ندارد و به آن معنا کالای فرهنگی هم محسوب نمی شود، برخی از گروه های موسیقی داشتن مجوز را فقط یک محدودیت می دانند و ترجیح می دهند بدون مجوز در فضای مجازی کار کنند. هر چند که خیلی از آثار موسیقی هم که با مجوز منتشر می شوند، کیفیت در خور اعتنایی ندارند. دفتر شعر و موسیقی وزارت ارشاد سال هاست که به آثاری مجوز می دهد که اغلبشان نازل هستند.
کارشناس دیگری نیز در این باره به گزارشگر کیهان می گوید: در شبکه اجتماعی اینستاگرام، به خاطر راحتی کار و نبود نظارت اولیه خواننده ها موسیقی خود را از طریق فضای مجازی انتشار می دهند با ویو و لایک فراوانی هم مواجه می شوند که باعث تغییر ذائقه مخاطب می شود؛ از عواقب این جریان این است که مخاطب به موسیقی بد، عادت می کند. یکی از مشکلات این موسیقی ها نداشتن شعر درست است که قوانین اصلی شعر را هم رعایت نمی کنند و فقط می خواهند یک موسیقی را عرضه کنند و دیگر نیازی به مجوز ارشاد نباشد و این خوانندگان مجوز ارشاد و نهادهای دیگر را به ضرر خود می دانند و این بستر مجازی را برای رشد خود فضای بهتری
می بینند.

به گزارش نامگذاری سال ها سنت نیکویی است که هر ساله در آغاز سال جدید رهبر معظم انقلاب انجام می دهند و در این شعارها به نوعی مردم و مسئولان سیاسی را مخاطب تلاشی همه جانبه برای حل مشکلات کشور می دانند. دقت در نامگذاری ها نشان می دهد این نامگذاری به دو گونه بوده اند. گاه دستیابی به هدف و حل مشکلی اقتصادی یا سیاسی مدنظر بوده است گاهی هم این نامگذاری ها راهبرد محور بوده اند.

انتخاب شعار تولید، پشتیبانی ها و مانع زدایی ها نشان می دهد که همچنان اولویت کشور مسئله اقتصاد و تولید است. از این رو سیاست های کشور باید به سمت رفع موانع فعالیت های فعالین اقتصادی هموار شود. بی تردید پشتیبانی و مانع زدایی از تولید لازمه تحقق اقتصاد مقاومتی است. نامگذاری امسال نشان از اهمیت اقتصاد دارد و این اهمیت نیازمند توجه مسوولان برای بهبود شرایط معیشتی و اقتصادی حاکم بر جامعه است.

سینما و تلویزیون هم که تلفیقی از هنر، صنعت و اقتصاد هستند نیاز به پشتیبانی و مانع زدایی در حوزه تولید دارند، اتفاقی که چند سالی است چندان از آن نشانی دیده نمی شود و اغلب اعتراض ها و گلایه های هنرمندان طی این مدت مربوط به این بوده که عدالت در سینما وجود ندارد و کارها تنها به دست عده ای خاص انجام می شود، به خصوص در حوزه سینمای ارزشی و استراتژیک همواره شنیده ایم که مسئولان دولتی کمترین حمایتی از سینماگران نمی کنند و بیشتر توجه خود را به طیف انتلکتوئل معطوف ساخته اند.

در همین رابطه 9 تن از سینماگران کشور آقایان: سیدسعید سیدزاده، ابراهیم اصغری، شفیع آقامحمدیان، محمدحسین نیرومند، محمدرضا اسلاملو، اکبر حر، جهانگیر الماسی، حمید بهمنی و محسن علی اکبری نظرات و پیشنهادات خود را طی گفتگو با مطرح کردند که ماحصل این گفتگوها برای اطلاع بیشتر مخاطبان گرامی در ذیل نقل شده است.

سیدسعید سیدزاده تهیه کننده سینما در پی نامگذاری سال 1400 به عنوان تولید، پشتیبانی ها و مانع زدایی ها گفت: بنده معتقدم نامگذاری امسال با دلی پر درد از عملکرد همه ما توسط حضرت آقا صورت گرفت؛ ایشان هرچه فریاد زدند هیچ گوش شنوایی برای شنیدن فرمایشات شان نبود. رهبر معظم انقلاب فقط در خصوص علم و صنعت و شوق تولید این دغدغه را نداشتند حضرت آقا در تمامی حوزه ها مشکل را احساس کردند و فریاد برآوردند و حالا همه ما باید دست در دست هم بدهیم و شعار سال را تحقق بخشیم. متأسفانه کارشکنی ها و ایجاد موانع همواره باعث عدم تولید فیلم های درخشان ارزشی و انقلابی می شوند و این بسیار تلخ و متأثرکننده است. بنده معتقدم حضرت آقا این بار با تعیین این شعار آخرین فریادشان را زدند و وای بر مایی که بر مسند امور هستیم و نخواهیم بفهمیم. البته بی تردید کسانی که نفهم هستند هرگز نخواهند فهمید چون عارضه ای جز بی شعوری را به همراه ندارند. افراد بی شعور قطعاً نمی فهمند چه باید بکنند. وقتی بیماری شان حاد تر می شود دیگر نمی خواهند بفهمند!

ابراهیم اصغری تهیه کننده سینما نیز در این باره اظهار داشت: مشکلات متعدد و هزینه های سرسام آور فیلمسازی را بسیار دشوار کرده است به خصوص فیلم های ارزشی و استراتژیک هنگام تولید با موانع بسیار جدی تری روبرو می شوند که امید است در راستای تحقق این شعار مهم یکایک مدیران و مسئولان تدبیری اندیشه کنند تا با مانع زدایی بتوانیم شاهد تولید انبوه آثار سینمایی و تلویزیونی ارزشمند در کشورمان باشیم. در عرصه سینما و تلویزیون شاهد مشکلات زیادی بر سر راه فیلم ها هستیم که علاوه بر مشکلات مالی و هزینه های سرسام آوری که فیلمسازی را بسیار سخت کرده اختصاصاً برای فیلم های ارزشی شاهد موانع جدی تری هستیم.

شفیع آقامحمدیان کارگردان سینما و مدیرعامل سابق مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی نیز با انتقاد از وضعیت فعلی عرصه فرهنگ و هنر کشور اظهار داشت: تا خانه تکانی جدی در حیطه مدیریتی صورت نگیرد موانع موجود در حوزه تولید آثار سینمایی برداشته نمی شود! همه ما این روزها منتظر تغییرات بنیادین در حیطه مدیریتی هستیم تا ان شاالله پس از این اتفاق نیکوترین اتفاقات در حوزه مسائل اقتصادی و تولید به ویژه تولید کالای فرهنگی رخ دهد. طی سال های اخیر ما با پدیده بسیار عجیبی روبرو بودیم به نحوی که مدیران سینمایی برای افرادی که در جبهه فکری شان نیستند مانع تراشی می کردند و از همین رو اغلب فیلم هایی که در این سال ها تولید شدند در جهت منافع ملی کشور نبودند و فرهنگ انقلابی و هویت ایرانی-اسلامی در آن ها هویدا نبود.

محمدحسین نیرومند مدیرعامل پیشین انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس و کارشناس فرهنگی در پی نامگذاری سال 1400 به عنوان تولید، پشتیبانی ها و مانع زدایی ها گفت: تا زمانی که افراد نالایق پست های کلیدی و مهم را در اختیار دارند نمی توانیم امیدی به مانع زدایی داشته باشیم! این افراد خودشان مانع اصلی بر سر راه انجام هر کار مثبت و سازنده ای هستند و تنها عدم حضور آن ها است که می تواند نویدبخش رفع موانع برای تولید کارهای شایسته باشد. در حوزه فرهنگ بحث پشتیبانی باید معطوف به تولید محتوا باشد و بحث مانع زدایی باید معطوف عزل افرادی باشد که مانع کار فرهنگی می شوند.

محمدرضا اسلاملو کارگردان سینما نیز به گفت: نکته مهمی که در خصوص این شعار مهم و ارزشمند و کلیدی وجود دارد این است که هرگز نباید به آن به صورت سخت افزاری نگاه شود، نگاه سخت افزاری ظلم به این شعار ناب است به خصوص در عرصه فرهنگ و هنر هرچه مشکل داریم در حوزه نرم افزاری است که این مشکلات باید هرچه زودتر رفع شوند چرا که آنچه امروز به اسم فیلم و سینما وجود دارد شایسته نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران نیست و بیشتر دشمن شاد کن است! آنچه امروزه به اسم سینما در کشورمان داریم شایسته نظام جمهوری اسلامی ایران نیست. همه چیز در سینمای ما باری به هر جهت پیش می رود و هیچ چیز درست در جای خود قرار ندارد. در واقع آنچه ما به اسم سینما در کشورمان شاهد هستیم سرابی بیش نیست، سرابی که می تواند ریشه های فرهنگ و هنر اسلامی و انسانی را در کشور ما برای همیشه بخشکاند.

اکبر حر کارگردان سینما نیز متذکر شد: لازمه تحقق شعار سال در حوزه فرهنگ و هنر تشکیل یک اتاق فکر با حضور هنرمندان انقلابی، متعهد و ولایتمدار است و از این رو باید اعضای هیأت اسلامی هنرمندان، حوزه هنری و... کنار هم بنشینند، مشکلات و موانع موجود را بررسی کنند و تمام اهتمام خود را به کار ببندند تا شعار سال در حوزه سینما و تلویزیون تحقق پیدا کند. ما امروزه شرایط اجتماعی ناهنجاری داریم که اصل آن از وادادگی فرهنگی ناشی می شود. در سینما و تلویزیون و تئاتر هرآنچه شاهدیم یک وادادگی فرهنگی در مقابل غربی ها است و متأسفانه مدیرانی که کعبه آمال شان غرب و فرهنگ غربی است باعث این اتفاق تلخ و دردآور شده اند.

جهانگیر الماسی بازیگر و کارگردان سینما در پی نامگذاری سال 1400 به عنوان تولید، پشتیبانی ها و مانع زدایی ها گفت: فقدان آموزش مناسب برای فیلمسازان و عدم هدف گذاری مدیران باعث شده تا تولیدات سینما و تلویزیون به کجراهه هدایت شوند و بی شک برای تحقق شعار ارزنده سال که توسط مقام معظم رهبری تعیین شده باید در گام اول این دو معضل مهم و اساسی را برطرف کرد چرا که عدم سواد و دانش مکفی و همچنین عدم ریل گذاری مناسب و جهت دهی در سینما خود به خود موانع بسیار جدی در مقابل تولیدات ارزشی و فرهنگی به وجود می آورند. آثاری که زوج سام درخشانی و پژمان جمشیدی در آن حضور دارند به چه درد مردم می خورد؟ من نمی دانم چرا برخی افراد اصرار به این دارند که آثار سینمایی و تلویزیونی باید مردم را بخندانند! کدام خنده؟ مردم در این بحران سیاسی و اقتصادی به چه چیزی باید بخندند؟ مردم زمانی می توانند بخندند که رفاه داشته باشند و زندگی های شان سرشار از معضلات و مشکلات عدیده نباشد!

حمید بهمنی کارگردان سینما نیز در این باره گفت: تا زمانی که دولت فعلی در رأس کار است هیچ امیدی به تحقق شعار سال در هیچ حوزه ای نداریم و این روزها ما فقط در حال لحظه شماری هستیم تا ان شاالله زمان انتخابات ریاست جمهوری به زودی فرا برسد و افرادی رأس کار بیایند که برنامه ریزی فرهنگی بر اساس اهداف و آرمان های نظام و انقلاب اسلامی داشته باشند و ما را از این ورطه تاریک و سیاه نجات دهند. ما برای تحقق شعار ارزنده تولید، پشتیبانی ها و مانع زدایی ها در حوزه سینما نیازمند حضور مدیرانی هستیم که تبیین این شعار جزو دغدغه های شان باشد و تمام تلاش خود را به کار ببرند تا تمامی موانع موجود که بر سر راه تولید آثار ارزشی و استراتژیک است را از سر راه هنرمندان متعهد و انقلابی بردارند.

محسن علی اکبری تهیه کننده سینما و تلویزیون نیز در گفتگو با اظهار داشت: در حال حاضر فیلم ها و سریال ها مشکل محتوایی اساسی دارند و مسائل مهمی مانند تحکیم بنیان خانواده را دچار خدشه می کنند از این رو ما نیازمند آن هستیم که در گام نخست مدیران فرهنگی و سینمایی پشتیبانی جدی از هنرمندان متعهد، دغدغه مند و انقلابی داشته باشند تا بتوانند در مقابل انبوهی از آثاری که خطوط قرمز انسانی و اسلامی را زیر سوأل می برند قد علم کنند و در گام بعدی نیز نیاز است تا تمامی موانع موجود که بر سر راه تولید آثار دغدغه مندانه است برداشته شود. الآن فیلم ها و سریال ها مشکل محتوایی اساسی دارند شاید یک سری خطوط قرمز ظاهری را رعایت می کنند اما خط قرمزی مثل تحکیم بنیان خانواده در آثار به شدت خدشه دار می شود. از سوی دیگر در ارتباط با بحث زیرساخت ها ما الآن واقعاً نسبت به تعداد بالای تولیدی که می خواهیم داشته باشیم از نظر امکانات فنی و سالن سینما و... در مضیقه هستیم و هنوز به رشد شایسته و مطلوب نرسیده ایم.

به گزارش گروه فرهنگی ایرنا، نشست نخستین بازار فیلم مجازی در ایران با حضور مدیر ارتباطات بین الملل و مدیر بازار فیلم بعد از ظهر امروز 1 اردیبهشت در صفحه اینستاگرام جشنواره جهانی فیلم فجر برگزار شد.

محسنین در ابتدای این نشست ضمن تشریح شرایط برگزاری بازار فیلم در این دوره از جشنواره جهانی فیلم فجر گفت: در این یک سال تحقیقاتی می کردیم که ببینیم به چه شکل می توانیم بازار را برگزار کنیم به این نتیجه رسیدیم که از راهی استفاده کنیم که جشنواره کن و تورنتو استفاده کرده بودند. ما گرایشی داریم تا در وهله اول روی بازاریابی فیلم های ایرانی تمرکز کنیم.

فاطمه جواهرساز مدیر بازار فیلم جشنواره در ادامه این گفت وگو درباره آخرین وضعیت برگزاری بازار فیلم جشنواره جهانی فجر توضیح داد: ما در مکاتباتی که با صاحبان آثار داشتیم، تاکنون پاسخ های مثبت زیادی گرفته ایم تا به صورت مجازی در خدمت آن ها باشیم.

محسنین در توضیح کیفیت برگزاری مجازی بازار فیلم جشنواره جهانی فجر با استفاده از پلتفرم جهانی سیناندو (Cinando) بیان کرد: قرار است از بخش ویدیو لایبرری هم استفاده کنیم و قراردادی بسته شده و این امکان را داریم که 60 پکیج از فیلم های ایرانی به مدت 110 دقیقه داشته باشیم. پلتفرمی که با آن قرارداد بسته ایم به قدری امن است که کسی نمی تواند از آن دانلود غیرقانونی کند.

محسنین تاکید کرد: این پلتفرم با جشنواره کن هم همکاری داشته است. در این پلتفرم 60 بسته سینمای ایران بارگذاری می شود، ضمن اینکه در فضای مجازی بازار می توانیم پذیرای 400 مهمان خارجی باشیم که خریداران فیلم، دبیران و برنامه ریزان جشنواره، منتقدان و چهره های شاخص هم در بین آنها خواهند بود.

وی ادامه داد: جشنواره فجر این امکان را می دهد که صاحبان فیلم، خودشان آثار را بارگذاری کنند. وقتی کسی وارد پلتفرم سیناندو می شود یا در زمره مهمانان مهم قرار می گیرد به محتوا دسترسی پیدا می کند، اما مهمانان و خریداران دسترسی مستقیم به آثار نخواهند داشت. باید به صاحبان آثار درخواست بدهند تا به آن ها اجازه دسترسی داده شود. این پلتفرم یک ماه اشتراک رایگان خواهد داد تا استفاده کنندگان با شرکت های بین المللی در تماس باشند. لینک 6 ماهه آثار منتخب در بخش بازار هم در اختیار صاحبان آثار قرار می گیرد.

محسنین در بخش دیگر این برنامه گفت: فیلم های حاضر در جشنواره مطابق روال هر ساله از بین فیلم هایی انتخاب می شوند که برای نمایش در بازار برگزیده شوند. ملاقات هایی در چارچوب آنلاین با صاحبان آثار، خریداران و... نیز ترتیب داده می شود.

جواهرساز درباره برنامه هایی که در بازار فیلم در دست پیگیری است، گفت: درباره ملاقات هایی که الان مرسوم شده باید بگویم خریداران می توانند درخواست بدهند و مستقیما با شرکت های پخش ایرانی در ارتباط باشند و برای مذاکرات بعدی با هم در تعامل باشند. جشنواره جهانی فیلم فجر از بالاترین استانداردهای بین المللی استفاده می کند در اصل همان امکانی که فستیوال های بین المللی استفاده می کنند و این اتفاق بزرگی است. من این اطمینان خاطر را می دهم که افراد بتوانند از این بازار مجازی استفاده کنند و با اطمینان خاطر این بازار را دنبال کنند.

محسنین هم بیان کرد: برای برگزاری میتینگ هم با پلتفرمی به توافق رسیدیم که با مشکلات وصل شدن مواجه نباشیم و دو طرف بتوانند به راحتی با هم ارتباط برقرار کنند. بسیاری از فیلم ها هستند که راه حضور و نمایش در مجامع بین المللی به پخش کنندگان جهانی را از همین بازار جشنواره جهانی فیلم فجر آغاز کرده اند. البته ما حق نداریم اطلاعات را فاش کنیم چون مفاد قرارداد محرمانه است. هیچ بازاری نمی تواند دقیقا اعلام کند چه اتفاقاتی در آن رخ داده است.

وی در مورد وضعیت سینما در شرایط کرونا گفت: روال سینمای ایران توقف پیدا نکرده است و حتی در سال کرونایی چیزی حدود 110 عنوان فیلم تولید و درخواست حضور در جشنواره ملی فیلم فجر را داده بودند.

محسنین ادامه داد: وضعیت اکران در همه جای دنیا نابسامان است اما یکی از راه های درآمدزایی در تمام دنیا حضور در مجامع بین المللی و کسب حق پخش از این حضورهاست. سینمای ایران هم نمی توانست از این قاعده مستثنی باشد در نهایت فوریت و ضرورت احساس می شد که راهکاری برای تداوم بازار بین المللی فراهم شود به همین جهت فکر می کنم امسال یکی از موضوعاتی که می توانیم درباره آن بحث کنیم این است که برای خیلی ها مسافرت به ایران و دور بودن از محل کاری سخت بود. برخی از نمایندگان جشنواره های بزرگ بین المللی ممکن بود در برخی دوره ها نتوانند حضور پیدا کنند اما امسال می بینم که نمایندگان بسیاری از جشنواره های مهم برای حضور ابراز تمایل کرده اند.

نشست لایو اینستاگرام برگزاری نخستین بازار فیلم مجازی در ایران با صحبت های فاطمه جواهرساز ادامه پیدا کرد.

وی در مورد شیوه حضور خریداران خارجی در بازار فیلم گفت: درباره خریداران باید بگویم با توجه به گستردگی کشورها، سعی کردیم از تمام کشورها خریداران خوبی را پیدا کنیم و با آنها مکاتبه کنیم و خوشبختانه تا الان بازخوردهای خوبی گرفته ایم حتی برخی اصرار به برگزاری بازار به صورت فیزیکی داشتند اما گفتیم می توانند به صورت آنلاین حضور داشته باشند.

سرویس فرهنگ و هنر مشرق - آیت الله خامنه ای رهبر انقلاب اسلامی، بارها در سخنرانی های مختلفی از دهه شصت به عنوان دهه پر افتخار انقلاب نام بردند و طی یک دهه اخیر، بارها بر افتخارات بزرگ انقلاب در دهه شصت همواره تاکید داشتند. ایشان در مراسم بیست و هشتمین سالگرد رحلت امام در خرداد 1396 با اشاره به دهه ی شصت ، دهه اول پیروزی انقلاب اسلامی و دهه حیات پربرکت امام گفتند: دهه شصت یک دهه مظلوم و درعین حال بسیار مهم و سرنوشت ساز در تاریخ انقلاب اسلامی است که متأسفانه ناشناخته مانده و اخیراً هم به وسیله ی برخی بلندگوها و صاحبان آن ها مورد تهاجم قرار گرفته است.

اینفوگرافی دهه شصت از منظر رهبر انقلاب (انتشار یافته در وب سایت)

رهبر انقلاب دهه شصت را دهه هشت سال جنگ تحمیلی و دهه سخت ترین تحریم ها خواندند و تأکید کردند: البته دهه شصت، دهه ی افتخارات بزرگ و دهه مبارزه با تجزیه طلبی است که ملت ایران به ویژه جوانان با ایستادگی محکم خود در این دهه، توانستند بر همه ی توطئه ها و دشمنی ها پیروز شوند. ایشان، اهل فکر را به تأمل در حقایق و واقعیت های دهه ی شصت فراخواندند و گفتند: مراقب باشیم تا در دهه ی شصت، جای شهید و جلاد عوض نشود. تاکید ایشان بر بیست سال اخیر بر افتخارات دهه شصت بر اقشار مختلف مردم و رسانه های پوشیده نیست.

با تاکیدات هر چه بیشتر رهبر انقلاب بر برجسته سازی دهه شصت و باشکوه روایت کردن آن دوران، تولیدات نمایشی مجوز گرفته از سوی وزارت ارشاد، سویه تحریف و هدف قرار دادن دهه شصت را مبنا قرار داده اند.

اغلب آثار هنری که با هدف فوق موفق به دریافت مجوز شده اند، محتواهایی کاملا تحریف شده، با نمایش رخدادهایی حول اقلیت ها و نادیده گرفتن روند خواست اکثریت جامعه (در آن دهه) پدید آمده اند.

وارونه سازی دهه شصت پس از سخنان آیت الله خامنه ای افزایش می یابد و به کار ویژه های بی شماری در حوزه تئاتر و کتاب (با تم نقد دهه شصت) تبدیل می شود. یکی از این نمایشنامه هایی که با جنجال فراوانی مواجه می شود، نمایش جوادیه (بیست متری ) به کارگردانی رضا بهرامی و در حوزه کتاب، رمان خون خورده مهدی یزدانی خرم و فیلم ناگهان درخت (صفی یزدانیان) است که می توان به عنوان چند اثر ویژه شاخص در راستای پروژه وارونه سازی دهه شصت معرفی کرد.

کتاب خون خورده مهدی یزدانی خرم

با افزایش تاکیدات رهبر انقلاب بر برجسته سازی دهه شصت، اتاق فکرهای سینما و تولیدات نمایشی ، آثار خود را در مسیر معکوس این راهبرد تنظیم می کنند. فیلم هایی نظیر نهنگ عنبر 1 و 2، هزارپا، مطرب با نمادی همچون رضا عطاران، با دستمایه کمدی و طنز، پروژه وارونه سازی دهه شصت را پیش می برند.

در این پروژه ملاک و معیار اصلی نمایشی، هجو شرایط و نمایشی از فضای پیچیده جنگی و امنیتی درمتن زندگی مردم است. این رویه در تولیدات نمایشی سریال های شبکه نمایش خانگی، به صورت یک الگوی نمایشی هدفمند مورد استفاده قرار گرفته است.

به عنوان مثال یکی از قسمت های اولیه سریال قورباغه، از زمان حال به دهه شصت بازمی گردد و پدرِ شخصیت اصلی سریال، وقتی که انگشت همسرش در اثر یک اتفاق ساده زیر کاپوت ماشین می ماند و قطع می شود، قصد دارد با طی مراحل اداری، از مزیت های ویژه جانبازی برای همسرش استفاده کند و تم هجو آمیزی چاشنی این لحظات سریال است.

تمسخر و هجو دهه شصت و اصرار بر این خط القایی در سریال قورباغه به این دلیل است که سازنده ثابت کند بر خلاف تاثیرات و تحولات اجتماعی منتج از جنگ و دفاع و تحولات سیاسی، اکثریت مردم سبک زندگی قبل از انقلاب خود را همچنان به صورت زیرزمینی دنبال می کنند. تماشای این قسمت از سریال قورباغه، زمینه این تحلیل را تقویت می کند.

در هفته های اخیر، فیلیمو، سریالی را تحت عنوان می خواهم زنده بمانم را توزیع کرد و در اقدامی بی سابقه و عجیب، تبلیغاتی میدانی غیرمتعارفی را برای دیده شدن این سریال تدارک دید. از سوی کاربران فضای مجازی و توییتر به این شیوه تبلیغ، عنوان برده برداری انسانی نسبت داده شد. البته نباید فراموش کرد که تبلیغ انسانی سریال بی سابقه بوده و استفاده گسترده از بیلبوردهای فراوان شهری بسیار تعجب برانگیز است. چرا فیلیمو اینقدر اصرار به دیده شدن این سریال دارد؟

روایت سریال و دقت بر هجمه های دراماتیک سریال

در ابتدای سریال با هماحقی (سحر دولتشاهی) فرزند همایون حقی (بابک کریمی) آشنا می شویم که قصد دارد با نادر سرمد (پدرام شریفی) یک معلم ساده حرفه و فن در دهه شصت ازدواج کند. وقایع روایت سریال با توجه به اطلاعاتی که دشتی (مهران احمدی)، یک مقام بالادستی کمیته، ارائه می دهد، پس از جنگ تحمیلی در حال وقوع است. با توجه به اینکه نیروی انتظامی در سال 1370 با تجمیع شهربانی، ژاندارمری و کمیته انقلاب اسلامی تشکیل شد، می توان به صورت دقیق تری حدس زد، خط زمانی سریال مشمول بازه زمانی 1368 تا 1370 است.

سریال با قصد نقد و به چالش کشیدن کمیته انقلاب اسلامی، بازوی مهم امنیت شهری در دهه شصت آغاز می شود. در یک ایست بازرسی نادر و هما در داخل خوردویی نشسته اند و در ایستگاه بازرسی خودروی آنان توسط نیروهای کمیته متوقف می شود.

آنان در پاسخ به سئوال مامور ایست بازرسی مبنی بر زن و شوهر بودند پاسخ مثبت می دهد، اما چون شناسنامه به همراه ندارند، هر یک به صورت جداگانه باید سئوالاتی را پاسخ دهند تا اثبات شود که این دو زن و وشوهر هستند. کاوه را از خودرو پیاده می شود و به مکانی با فاصله بیشتری از نامزدش باید سئوالاتی را پاسخ دهد و الزاما جواب هایش با هما یکسان باشد تا زن و شوهر بودن آنان اثبات شود. کاوه و هما چون رابطه صمیمانه ای دارند، این آزمون را موفق پشت سر می گذارند وگرنه با برخورد قهری کمیته مواجه می شوند.

سکانس ابتدایی سریال تصویر اغراق آمیزی از کمیته سال های 1368 تا 1370 ارائه می دهد. کمیته ای که به زعم بنیانگذارانش، شاید برخی نفوذی ها در آن رخنه کرده بودند اما تا سال 1365 هسته تشکیل دهنده، اقدام به خلع نفوذی ها کردند و در برخی موارد نفوذی ها دادگاهی شدند.

نکته مهمتری که باید نسل جوان به آن آگاه باشد، درباره برخورد کمیته با دختران و پسران جوان است. پرسش داشتن یا نداشتن رابطه توسط ماموران کمیته در ابتدای دهه شصت، برای دخالت در امور شخصی افراد نبود. سازمان مجاهدین خلق تا عمق سازمان ها و نهادهای استراتژیک کشور نفوذ کرده بود و بسیاری از دختران و پسران جوان وابسته به این سازمان در خانه های تیمی متصل به این گروهک تروریستی زندگی می کردند.

پرسش درباره پیوند زناشویی توسط اعضای کمیته انقلاب اسلامی یک روش استراتژیک امنیتی برای دختران و پسرانی بود که در خانه های تیمی زندگی می کردند و هر کدام از این خانه های تیمی پتانسیل انجام اقدام مسلحانه علیه منافع شهروندان را دارا بود.

سازندگان سریال، بررسی روابط محرم و نامحرم را به صورت اغراق شده به عنوان دستاویزی بزرگ در طول سریال برای بدنام کردن کمیته پس از سال 1365 بکار می برند. کمیته ای که کاملا سیستماتیک و روش مند بر اساس حقوق شهروندی عمل می کرد و رویکردهای سال های آغازین تاسیسش، بر اساس تصمیمات فردی، برای گسترش امنیت شهری شهروندان را اصلاح کرد.

بر اساس اسنادتاریخی، بسیاری از تندروها با محوریت جداسازی دختران -پسران، توسط هسته ای گزینشی، قبل از سال 1365 تعدیل شدند و در یک اقدام انقلابی، عناصر تندرو که نفوذی های وابسته به سازمان های معارض بودند، از کمیته انقلاب اسلامی پاکسازی شدند. این روایت از کمیته در متن سریال می خواهم زنده بمانم، قبل از ادغام در قالب نیروهای انتظامی، بسیار اغراق آمیز و باورنکردنی است.

در ادامه روایت ما با داستانی مواجه هستیم که همان خط ابتدایی را دنبال می کند. در خودروی همایون حقی راننده یک تریلری باربری، 5 کیلو تریاک کشف می شود. این مقدار مخدر توسط فرزند برادرش در همکاری با یک باند موادمخدر در خودروی او جاسازی شده است. در شب جشن تولد همایون، پس از آنکه وارد خانه اش می شود و مدت زمان کوتاهی را در این مراسم می گذراند، افراد کمیته وارد خانه همایون شده و او را دستگیر می کند. در فرآیند دستگیری همایون، خشونتی که از سوی برخی عناصر کمیته ای اعمال می شود، در ادامه همان خط تحریف سریال لحاظ شده است.

دستگیری همایون حقی با توجه به سابقه قبلی در حمل مواد مخدر، گناهکار بودنش را محتمل می کند و او با این 5 کیلو تریاک قطعا اعدام خواهد شد. دختر حقی به دنبال راه حلی برای نجات پدرش می گردد تا اینکه بهمن دشتی افسر بالادستی پرونده در کمیته، دخترک مستاصل را به امیر شایگان متصل می کند.

امیر شایگان همان شخصیت همیشگی سریال های فیلیمو است. شایگان از هماحقی می خواهد به جای ازدواج با نادر سرمد، با او ازدواج کند تا به واسطه ارتباطی که در کمیته و دستگاه قضائی دارد، حکم اعدام او را با حبس دوساله تعویض کند.

نفوذ و سیطره ای که شایگان بر سیستم دارد، در سریال آقازاده در قاب شخصیت حاج حسن خودنمایی کرد و در سریال نهنگ آبی، در قالب کاراکتر بهمن آژند(حسین یاری) یکی از مهره های یافتن جرائم اقتصادی نمایان شد. ا در سریال آقازاده کاراکتر حاج حسن(جمشید هاشم پور) تداعی کننده بهمن آژند و امیر شایگان سریال می خواهم زنده بمانم ، گذشته ای از همین کاراکترهای فاسد درون سیستم است که می تواند تعادل روانی، زیستی، اقتصادی سایر شهروندان را دچار مخاطره کند.

چنین کاراکترهای فاسدی درون سیستم از ویژگی سریال های شبکه نمایش خانگی است. این سریال ها برای توجیهات بعدی و عبور از ممیزی، یک کاراکتر حقیقت یاب هم دارند که بر فساد سیستمی نمی توانند غلبه کند اما بر افراد فاسد فائق می آید.

هر چند در ادامه سریال کاراکتر حقیقت یاب (مهدی نوروزی) بخشی از فساد را مهار می کند، اما در چند قسمت ابتدایی به قدر کافی تماشاگر بمباران دراماتیک می شود و از همان ابتدا به سازمان مردم نهاد کمیته بدبین می شود.

مهم این است که در مقدمه قبل از رسوایی آنتاگونیست ها، تعادل زندگی کاراکترهایی نظیر هما و نادر برهم می ریزد و از منظر مخاطب سیستم امنیت شهری و دامنه گسترده نفوذ در آن مقصر شناخته می شود.

سخنان رهبر انقلاب در تمجید از کمیته انقلاب اسلامی

دستگاه حافظ امنیت شهری ابزاری برای معشوقه دزدی بود؟

در می خواهم زنده بمانم نسبت به سیستم امنیت شهری و قضائی کشور اتهاماتی مثل وجود افرادی نظیر امیر شایگان نسبت داده می شود و کمیته انقلاب اسلامی و دستگاه قضائی به چالش کشیده می شوند. در سریال می بینیم ضابطان کمیته دختران و پسران جوان بسیاری را با محوریت محرم و نامحرم دستگیر کرده اند اما امیرشایگان در آن نفوذ دارد که می تواند سرنوشت یک پرونده قضائی مهم را تغییر دهد و در روند دادرسی وکیل و احقاق حقوق قضائی و شهروندی محلی از اعراب ندارد.

این سریال دهه شصت را بر خلاف روایت رهبری، دهه نفوذ توصیف می کند و پرسش مهم این است که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یا نهاد نظارتی ساترا چه میزان در اعطای مجوزها نقش داشته اند؟ در حالیکه می خواهم زنده بمانم نهاد کمیته را متهم به فساد می کند رهبر انقلاب پس از وقایع آبان 1398 در دیدار با بسیجیان از آنان می خواهند مثل کمیته عمل کنند.

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، کرونا در کنار تمامی آفت هایی که در حوزه سینما به همراه داشت، یک ضربه بزرگ نیز به ساحت سخت افزاری سینما وارد کرد و آن، اجبار به تعطیلی سینما های تک سالنه و دوسالنه ای بود که تا پیش از آن، به سختی روزگار می گذراندند و نمی توانستند سودآوری چندانی را در گیشه تجربه کنند.

این چنین شد که با ورود کرونا، این سینما ها نیز تعطیل شدند و در فرجه ای که برای بازگشایی به سینما ها داده شد، آن ها ترجیح دادند همچنان بسته باقی مانده و به جای فکر روی ترمیم و بازسازی، به فکر تغییر مالکیت بیفتند. اتفاقی که تا پیش از آن، هرازچندسال یک بار رخ می داد و سبب می شد جریان رسانه ای پررنگی علیه این اقدام صاحب سینما به راه بیفتد. عمدتا به این نحو بود که صاحبان سینما، بدون اینکه به بحث تغییر مالکیت ورود کنند، ترجیح می دادند سینمایشان به مخروبه تبدیل شود تا خاطرات نوستالژیک آن از بین نرود و این چنین خاطره خوش سال های دور آن سینما ها نزد مخاطبان دهه های گذشته زنده بماند.
اما کرونا، در کنار تمامی مضیقه هایی که برای اهالی سینما به همراه آورد، سبب شد صاحبان این سینما های فرتوت، ترجیح بدهند با تغییر مالکیت، عطای آن خاطرات رنگین را به لقایش ببخشند و بیش از این متضرر نشوند. هم اکنون تعداد صاحبان سینمایی که در این سودا به سر می برند آن قدر زیاد است که نایب رئیس انجمن سینماداران، طی گفت وگویی اعلام کرد مالکان سالن های سینما در این مقطع کرونایی در شرایط بسیار سخت و دشواری قرار دارند و به دلیل هزینه های بسیار بالای نگهداری از سالن ها مجبورند به دنبال تغییر مالکیت باشند و همین سبب شده درخواست تغییر کاربری سینما ها در ایام کرونا، به خصوص موج کنونی، با افزایش قابل توجهی همراه باشد.

شاید دوستداران سینما همواره در این اندیشه بودند که تغییر مالکیت سینما ها به آسانی به دست نیامده و همین، حاشیه امن خوبی را برای آن ها فراهم می آورد تا خیال شان از بابت عدم تغییر کاربری سینما های قدیمی و خاطره انگیز راحت باشد، اما حقیقت، چیز دیگری است.

آیا تغییر کاربری سینما ها به همین راحتی است؟

شاید تاکنون تصور می شد که وزارت ارشاد، بزرگ ترین مانع برای تغییر کاربری سینماهاست و منجی بزرگی که اجازه نمی دهد سینما ها هرگز بسته شده و یا به صنف دیگری تبدیل شوند. اما حقیقت آن است که در بحث تغییر کاربری، بیشتر با شهرداری طرف هستیم تا وزارت ارشاد.

درنظر بگیرید که مالک یک سینمای فرتوت و کم بازده، قصد تغییر مالکیت را دارد؛ بنابراین ابتدا درخواست خود را تسلیم وزارت ارشاد می کند و درصورت همراهی ارشاد، برگ انحلال را از وزارت دریافت می کند، در ادامه، به عنوان مالکی که یک قطعه زمینی دارد و می خواهد در آن زمین، تغییر کاربری دهد، به شهرداری مراجعه کرده و این شهرداری است که با عوارض و طرح جامع شهری می تواند با این درخواست، موافقت یا مخالفت کند؛ بنابراین نهاد متولی در این قضیه، شهرداری است.

البته که در این بین، تبصره و ماده های بسیاری هم وجود دارد. مهم ترینش آن است که عمده سینما هایی که درخواست تغییر کاربری می دهند، شریک دارند و همین، کار را سخت می کند. یا یکی از شرکا از دنیا رفته و ورثه، یا در ایران حضور ندارند و یا برای تغییر مالکیت، متفق القول نیستند. البته گا ها پیش آمده که مالک ملک و سرقفلی، دو فرد مجزا هستند که همین امر، مشکلاتی را بر سر راه تغییر مالکیت به وجود می آورد. درست به دلیل همین تبصره های دست وپاگیر است که در تمامی این سال ها، تعداد درخواست های تغییر کاربری، از تعداد موارد قطعی تغییر کاربری بیشتر است؛ بنابراین همان گونه که متوجه شدیم، اولا هیچ تضمینی برای همیشگی ماندن یک بنا به عنوان سینما وجود ندارد و ثانیا، تغییر کاربری سینماها، کار چندان راحت و آسانی نیست. البته که وزارت ارشاد چندسالی است شرایط مجوز ساخت سینما را کمی سخت گیرانه تر کرده است. درحال حاضر، مدارک موردنیاز برای دریافت مجوز ساخت سینما، 11 مورد است که در بند هفتم این موارد آمده: تعهدنامه کتبی متقاضی در هامش نقشه زمین ممهور به شورای منطقه مبنی بر تغییر ندادن کاربری زمین از ساخت سینما به محلی دیگر. ، اما این سخت گیری درمورد سینما های جدید بوده و متاسفانه سینما های قدیمی و نوستالژیک را که متقاضی اصلی این سال های تغییر کاربری هستند، دربرنمی گیرد.

مکان هایی تجاری که فرهنگی نامیده شدند.

اما یکی از دلایلی که از رغبت بسیاری از مالکان قدیمی برای تغییر کاربری سینما های خود کاسته، تغییر مالکیت تجاری سینما ها به مالکیت فرهنگی است. بسیاری از سینما هایی که این سال ها مشمول تغییر کاربری می شوند، مابین دهه 30 تا 50 ساخته شده اند. در آن سال ها، سینما ها ملک هایی تجاری محسوب می شده اند که مالکان می توانستند درصورت سودده نبودن سینماها، آن ها را به راحتی به فرد یا افراد دیگر فروخته و در نتیجه گذر زمان، لااقل سرمایه خود را به روز می دیده و متوجه خسارت نمی شدند، اما از اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70، قید تجاری از مالکیت سینما ها برداشته شد و فرهنگی نامیده شدند. همین تغییر به ظاهر کوچک سبب شد قیمت ملک سینما ها به شدت پایین آمده و در مواقعی حتی توجیه و صرفه اقتصادی خوبی هم برای مالکان آن نداشته باشد.

این تغییر در پی آن به وجود آمد که مدیران سینمایی وقت این گونه تفسیر کردند که با فرهنگی شدن مالکیت سینماها، بهتر و راحت تر می توانند کمک های دولتی را به سمت آن ها روانه کرده و بدین ترتیب از کسادی بازار و تعطیلی ناخواسته این سینما ها جلوگیری کنند. این نگاه درحالی سبب تغییر این پسوند در مالکیت سینما ها شد که ارزش ملک پایین آمد و سینمادار ها که ملکی را خریده بودند و عمدتا به سود های چندانی هم نرسیده بودند، به جای آن که ملک شان را رو به ترقی و سوددهی ببینند، یک روند رو به پایین را به لحاظ ریالی برای مکانی که سال ها پیش خریداری کرده بودند، می دیدند.

در همین رابطه، حسین فرحبخش، مالک سینمای پرخاطره عصرجدید که طی این ماه ها تعطیل شده، گفت: سینما ها از همان پیش از انقلاب، جایگاهی تجاری داشتند و باید در جایی تاسیس می شدند که در ملأعام باشند. بعد از انقلاب و زمانی که آقایان قانونگذار سینمایی به همراه آقای کرباسچی که شهردار وقت تهران بود، طرحی را ارائه کردند، به موجب آن طرح، جایگاه سینما ها از تجاری به فرهنگی تبدیل شد.

این تهیه کننده پیشکسوت سینما با اعتراض نسبت به این مقوله ادامه می دهد: این اقدام از همان زمان، یک خلاف آشکار و کاری اشتباه بود. شهرداری هم اکنون سینما ها را اماکنی تجاری ندانسته و هیچ سندی هم در رابطه با فرهنگی بودن سینما رو نمی کند و متعاقبا، هیچ اعتراضی را هم نمی پذیرد. این اتفاق سبب می شود تا قیمت واقعی سینما اگر متری 100 میلیون تومان باشد، در نتیجه فرهنگی نامیدن آنها، به متری 20 میلیون تومان تنزل یابد و این چیزی نیست که سینماداری آن را بپذیرد.

فرحبخش البته راهکاری را هم گوشزد کرده و می گوید: این کار، خلاف قانون است و به همین جهت، بسیاری از سینماداران که درصدد تغییر کاربری هستند و با مخالفت شهرداری مواجه می شوند، به دیوان عدالت اداری مراجعه می کنند تا به این ترتیب بتوانند قانون شهرداری را بشکنند.

اتفاقی که در آن دهه های 60 و 70 برای نجات سینما ها انجام شد و در آن، سود سینماداران لحاظ نشد. چون در آن سال ها، عملا هیچ سینمایی در دست ساخت نبود و با توجه به پایین آمدن تدریجی آمار مخاطبان، مدیران سینمایی تنها راه نجات سینما را در حمایت از آن می دیدند که همین فرهنگی تلقی کردن مکان سینماها، یکی از این ترفند ها بود که شاید در آن زمان، تا این اندازه موردتوجه سینماداران واقع نشده بود.

مال هایی که سینما های تک سالنه را قورت می دهند

از اواخر دهه 80 و به خصوص ابتدای دهه 90 که ساخت پردیس های سینمایی و مال هایی که در طبقات فوقانی خود، چندین سالن مجهز سینما داشتند، رونق گرفت، اقبال مخاطب به سینما های قدیمی تک سالنه و دوسالنه بسیار پایین آمد. درست از همین زمان بود که نفس این سینما ها به شماره افتاد و روند تعطیلی آن ها شتاب گرفت. این سینما ها که عمدتا گذشته ای درخشان داشتند، به راحتی کنار گذاشته شدند و تنها تلاش شان در مسیر بقا، رفع و رجوع کردن هزینه های روزمره و جاری شان بود؛ بنابراین پربیراه نیست که رشد قارچ گونه پردیس ها و مال های تجاری در شتاب گرفتن تغییر کاربری سینما های قدیمی تاثیری کاملا مستقیم داشته است. همچنان که وقتی نهاد های دولتی، به سینمایی مانند قدس کمک های بسیاری کردند تا این سینمای قدیمی از خطر تعطیلی نجات پیدا کند، اما باز هم همان مسیر رکود برای این سینما که وضعیت و مکانش، به مراتب بهتر از دیگر سینما های قدیمی است، ادامه یافت تا این سینما نیز در آینده ای نه چندان دور، به همان مسیری برود که سینما های هم سن و سال او رفتند.

حسین فرحبخش درباره رشد سریع مال هایی که سینما دارند، می گوید: زمانی که قرار است یک مرکز خرید ساخته شود، شهرداری به آن هایی که در این مرکز خرید، فعالیت فرهنگی انجام دهند، امتیاز هایی می دهد. مثلا می گوید به ازای هر یک متر فضای فرهنگی، هزینه یک متر تجاری را از تو نمی گیرم و پول آن را هر زمان که خواستی بفروشی، از تو می گیرم؛ و به همین دلیل است که بسیاری از مراکز خریدی که طی چند سال اخیر ساخته شدند، همگی چندین سالن سینما دارند. درواقع این ها سالن می سازند تا مالیات ندهند.

بنابراین حالا می توان متوجه شد که چرا تقریبا تمامی مال ها اصرار دارند که چندسالن سینما داشته باشند. البته برخی از آن ها هم از این آوانس، سوءاستفاده کرده و تنها سالن را می سازند و نسبت به تجهیز آن ها اقدام نمی کنند. هم اکنون چندین مال را در تهران و حتی شهرستان ها سراغ داریم که سال هاست مورد بهره برداری قرار گرفته اند، اما سالن های سینمایی شان، هیچ وسیله و تجهیزاتی را به خود ندیده و همان کف سیمانی مانده. مالکان این مال ها تنها در پی دریافت معافیت های ناشی از ساخت سینما بودند که وقتی از آن بهره مند شدند، گاهی حتی سیستم نور سینما ها را هم تعبیه نکردند تا این چنین برخی سالن های لخت سینماها، در تاریکی مطلق قرار داشته باشد.

آیا صلاح سینما های متروک تک سالنه، در تغییر کاربری است؟

مبارزه نابرابری است که با گسترش پردیس ها و مال های سینمایی، سینما های تک سالنه و دوسالنه باید به سمت تعطیلی بروند. اما این، مبارزه ای است که همواره به نفع مال ها خاتمه یافته است. آن هم در شرایطی که برخی سینما های تک سالنه و دوسالنه، از تجهیزات بسیار خوبی برخوردار بوده و مخاطبان به نسبت بیشتری را هم به خود اختصاص می دهند.

اما طی یک دهه اخیر بار ها اخباری مبنی بر تغییر کاربری برخی سینما ها ازجمله آسیا و جمهوری به گوش رسیده است. سینما بلوار هم که طی یک سال گذشته تغییر کاربری داد و به مرکز همایش های دانشگاه علوم پزشکی تبدیل شد، اما این طور که به گوش ما رسیده، ارشاد، نهایت مخالفت و سرسختی را با تغییر کاربری سینما ها انجام داده و به این راحتی ها، حکم به انحلال سینمایی نمی دهد. ازجمله آن که شرط می کند تا در سازه جدیدی که قرار است به جای سینما، قدعلم کند، حداقل باید به همان تعداد صندلی و سالن، جا برای نمایش فیلم داشته باشد.

بااین حال اما، برخی تهیه کنندگان عنوان کرده اند که تغییر کاربری سینما های متروک و تک سالنه، در شرایط فعلی، به نفع آنهاست.

حسین فرحبخش در این باره گفت: تقریبا تمامی این سینما های متروک و تک سالنه متعلق به قبل انقلاب است و نگه داشتن آن ها با همین سروشکل یا تعمیر آنها، چندان مقرون به صرفه نیست. ضمن اینکه مخاطبان هم ترجیح می دهند برای تماشای فیلم به مال ها بروند و بنابراین مالک سینما های فرسوده که هیچ استقبالی از فیلم هایش نمی شود، چاره ای جز تغییر کاربری ندارد.

مرتضی شایسته که در کنار تهیه کنندگی، مدیریت هدایت فیلم و ریاست شورای صنفی نمایش را برعهده دارد، یکی از سینماداران قدیمی نیز هست، دراین باره گفت: در طول این سال ها، یک تعداد سینما درخواست تغییر کاربری داده اند. علتش هم مشخص است، یا از دور خارج شده اند و سال هاست فعالیتی ندارند و یا دیده اند که مردم، هیچ استقبالی از آن ها نمی کنند. در چنین شرایطی کاملا به صرفه است که مدیر این سینما ها بخواهند درخواست تغییر کاربری دهند.

البته در روزگار کنونی، این تنها سینما ها نیستند که درصدد تغییر کاربری برآمده اند. طبق اخبار منتشره، طی یک سال اخیر، بسیاری از تالاردار ها که با تعطیلی های متعدد مواجه بوده اند نیز درخواست هایی برای تغییر کاربری ارائه داده اند. طبیعتا در این زمینه، سختی کار سینماداران بیشتر است.

در ماه هایی که سینما ها به دلیل کرونا تعطیل بود، فارغ از هزینه های جاری شارژ و حقوق پرسنل و...، این قیمت ملک بود که راکد افتاده بود و مالک، نمی توانست هیچ بهره برداری از آن به عمل بیاورد. هم اکنون قیمت سینما های یک پردیس، چندده میلیاردتومان است و این تعطیلی ها، سبب می شود تا بده وبستان های اقتصادی این مدیوم، چندان به نفع مالکان سینما نباشد. آن هایی هم که سینماهایشان از دور خارج شده، به نوعی چاره ای جز تغییر مالکیت ندارند، چون نه می توانند چندصدمیلیون و شاید میلیارد خرج کنند و سینمای خود را که تنها یک یا دو سالن دارد، به چرخه اکران بازگردانند؛ نه پولش را دارند و می دانند که درصورت این اتفاق هم استقبال چندانی از سینمای نونوارشان نمی شود. همچنین می دانند که با پول فروش سینما نمی توانند سینمای دیگری را احداث یا خریداری کنند؛ بنابراین در این برزخ، تغییر کاربری، از نگاه و زاویه آنها، منطقی ترین و بهترین کاری است که می توانند انجام دهند.

در این میان اما، خاطرات نوستالژیک دهه ها زندگی در این سینماها، در حکم آتشی است که دل سینماداران و مخاطبانی که چندین فیلم را در این اماکن تماشا کرده اند، می سوزاند. به این ادای دین نباید خیلی سرسری نگاه کرد. همین الان هم بسیاری از سینما های متروک پایتخت و شهر های بزرگ با همین استدلال، به همان شکل مخروبه باقی مانده اند و مالکان شان علی رغم مشکلات مالی، حاضر به تغییر کاربری آن نیستند. در چنین فضایی است که برخی نهاد های متولی ترجیح می دهند همچنان به حمایت خود از ساخت وساز های جدید ادامه داده و هیچ توجهی به جغرافیای سازه، تخمین سودآوری و مهم تر از اینها، زنده نگه داشتن روح نوستالژیک این سینما ها نمی کنند. حیف است در پایان این گزارش یادی نکنیم از افرادی که برای زنده نگه داشتن سینما های تک سالنه، ترجیح می دهند فیلم مورد علاقه شان را به جای تماشا در مال ها و پردیس های مدرن، در این سینما های پرخاطره تماشا کنند تا با همان کمک اندک شان در خرید بلیت، به زعم خود، چراغ آن سینمای خاطره ساز را روشن نگه دارند. سنگینی این داغ و گرمای این پاسداشت را تنها آن سینمادار می فهمد و آن مخاطبی که آن سینما را بخشی از هویت فرهنگی و انسانی خود می داند.

سالار طهرانی کارگردان فیلم سینمایی شاهین در گفت و گویی در خصوص توقیف فیلم شاهین گفت: ما برای پخش فیلم شاهین اسفند ماه سال گذشته قرارداد پخش با در دو پلتفرم نماوا و فیلیمو برای اکران نوروزی 1400 را امضا کردیم.

وی افزود: سوم فروردین ماه سال 1400 قرار بود فیلم اکران شود و در هر دو پلتفرم روز شمار برای آن گذاشته بودند که 5 ساعت قبل از شروع اکران تماس گرفتند و گفتند که فیلم توقیف شده است. این در حالی ست که فیلم از وزارت ارشاد پروانه نمایش دارد و هیچ ممیزی از طرف ارشاد نداشتیم.

وی در پایان گفت: ما حتی 13 اصلاحیه انجام دادیم و یک سکانس را نیز حذف کردیم، اما باز هم شاهین مدنظر دوستان تا به این لحظه نبوده است. در هر حال رایزنی ها و تلاش ها برای رفع توقیف این فیلم ادامه دارد.

انتهای پیام /

سجاد مهرگان ( پژوهشگر حوزه سینما ) در گفتگوی فرهنگی رادیو گفت وگو درخصوص نظام حقوقی وی او دی ها گفت: متاسفانه در این چندسالی که (وی او دی) ها (VOD) فعال شده اند نتوانستیم چشم انداز واحدی ترسیم کنیم و با نگاهی عمیق و علمی به این مساله ورود داشته باشیم چرا که سیاست ها بر اساس مناسبات صنفی ایجاد شده است.

وی با اشاره به اینکه مراجع متفاوتی برای مجوزدهی به محتوای تصویری داریم و در چهار شکل مجوز صادر می شود گفت: مجوز بخشی از محتوای تصویری در سینما بر عهده وزارت ارشاد است، اگر فیلمی درسالن سینما اجرا شود مجوز سینمایی اش را ارشاد انجام می دهد. محتوایی که در وی او دی ها یا درفضای مجازی به صورت کلان پخش شود ساترا مجوز می دهد و بخشی از محتوای تصویری را تلویزیون مجوز می دهد و بخش نمایش خانگی به شکل فیزیکی در وی سی دی ها نیز از سوی وزارت ارشاد مجوز می گیرند در حالی که جنس محتوا همه واحد است.

سجاد مهرگان تصریح کرد: ما در حوزه ی سیاست گذاری سینما یک کلید واژه به عنوان (تصاویر متحرک) داریم پس در نمایش خانگی و (وی او دی) ها ما با تصاویر متحرک طرف هستیم و جنسشان یکی است پس باید وحدت سیاست گذاری در محل صدور مجوز وجود داشته باشد.

وی با اشاره به اینکه مبادی متفاوت صدور مجوز باعث شده شاخص های ممیزی یکسانی لحاظ نشود افزود: برای محتوایی وی اودی شاخص های ممیزی با آنچه در تلویزیون پخش می شود و حتی سینما متفاوت است و مخاطب دچار چندگانگی وسردرگمی می شود؛ دهه شصت در حوزه ی سیاست گذاری سینما تقریبا یک پارچگی داشتیم البته در دهه شصت ویدیو را جمع کردند این یک تصمیمی بود که از سیاست گذار سینما به سمت دولت رفت چرا که گفتند اگر ویدیو در خانه ها باشد سینمای ایران از رونق می افتد و راهکار سیاستی بود و این ترس ها هنوز ادامه دارد و در خود، خود را محدود کرده ایم.

این پژوهشگر سینما معتقد است: ما نیاز به یک موسسه داریم تا مجوز دهی به آثار تصویری در آن متمرکز باشد و مجوز دهی و نظارت و کنترل سیاست ها و مدیریت محتوایی توسط یک مجموعه شکل بگیرد در حالی که اکنون نظام محتوایی به شکل سطحی ممیزی نداریم و به طور مثال نظام رتبه بندی سنی براساس محتوا در کشور نداریم و پارامترهای نادقیق را لحاظ کرده ایم و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی آن را تعیین کرده ولی کارکرد مناسب ندارد.

وی ادامه داد: رگولاتوری در وی او دی به سه زیر بخش اطلاق می شود، قانونگذاری در تولید محتوا که یکی از ابزارهای ممیزی و رده بندی سن ها است؛ قوانین مربوط به رقابت بخش دیگری است که در ایران قوانین مربوط به رقابت بین فیلیمو و نماآوا و روبیکا و... باید به شکل متفاوت تعریف شود و این قوانین نه بر اساس تحریم ها بلکه بر اساس ایده کلی ارتباط جهانی باید باشد که اگر روزی نت فیلیکس به ایران بیاید قوانین رقابتی برای همه پلتفرم ها وجود داشته باشد.

مهرگان سومین بحث را قوانین مربوط به کپی رایت عنوان کرد و گفت: بحث کپی رایت هم خیلی مهم است و اگر قوانین بین رقابت خوب و محتوا درست تعریف شود قوانین کپی رایت شکل می گیرد.

پژوهشگر حوزه سینما نپیوستن به معاهده برن را سوق دادن به سمت ضرر دارک وب دانست و گفت: مردم سلیقه متفاوتی دارند با چینش محتوایی فعلی آنها را به دارک وب ها نباید سوق داد چرا که کم کم سلایق به سمت آن نوع محتوا گرایش پیدا می کند و از لحاظ فرهنگی تاثیر نامطلوبی خواهد داشت.

وی با تاکید مجدد بر اهمیت قانون گذاری در یک مرجع مشخص برای محتوای تصویری اظهار کرد: در ابتدا باید در بخش سیاست گذاری تکلیف را مشخص کنیم و با توجه به سه مدل صنایع خلاق دردنیا یکی از آنها یا ترکیبی از آن باید انتخاب شود، یک الگو مدل فرانسوی است که همه چیز تحت نظر دولت و شورا است که سرمایه گذاری و تولید و نظارت توسط دولت است و یا الگوی بریتانیایی را مورد توجه قرار دهیم که دولت مستقیم ورورد نمی کند و سازمان هایی مثل آفکام( سازمان تنظیم کننده مقررات رسانه ای بریتانیا) ساخته می شود سیاست گذاری و نظارت با این سازمان ها است دولت دخالت نمی کند و مدل امریکایی است که دولت چیزی تحت وزارت فرهنگ ندارد همه چیز را به صنف می دهد و دولت از طریق نظام بازار کنترل می کند.

مهرگان پس از برشمردن این مدل ها تصریح کرد: قوه قضاییه برای جرم انگاری باید بر اساس انتخاب یک از روش ها تصمیم بگیرد درحالی که قانون تصویب شده در مجلس با هیچ یک از این روش ها سنخیت ندارد و در عین حال روش مشخصی هم لحاظ نشده است و تصمیم گیری مشکل زا می شود.

وی با توجه به شرایط بازار داخلی و اوضاع بازار جهانی روش صنفی را مطلوب کشور دانست و گفت: مدل آمریکایی که کار به صنف سپرده می شود در کشور کارایی بیشتری دارد و در مراحل تولید و توزیع و نمایش آثار دولتها به علت هزینه بر بودن فرایند تولید و توزیع عموما خود را درگیر این دو بخش نمی کنند و مدیریت نمایش را به معنای نظارت از دور و سپرن امور به صنف به عهده می گیرند پس دولت باید مدیریت اکران را انتخاب کند.

خبرنگار : راحله آجودانی

کلمات کلیدی: #vod #سینما #نظام_حقوقی

1399 تمامی حقوق سایت متعلق به صدای جمهوری اسلامی ایران است

سرویس جامعه جوان آنلاین: سال گذشته بود که پلیس فتای ناجا اعلام کرد: کشف حجاب در فضای مجازی جزو زیرمجموعه های ناهنجار قرار می گیرد و تخلف محسوب می شود. بنابراین با افرادی که عکس های بی حجاب خود را در شبکه های اجتماعی منتشر می کنند، برخورد قانونی خواهد شد.

این اظهارات در حالی مطرح شده که گردانندگان بسیاری از صفحات اینستاگرامی که پربیننده نیز هستند، عکس بی حجاب خود را منتشر می کنند و حتی تذکری نیز به آن ها داده نمی شود. این در حالی است که هویت این افراد و محل زندگی شان نیز مشخص است و پیدا کردنشان هم کار سختی نیست، اما چطور می شود که آزادانه و بدون هیچ ترسی، تصاویر و فیلم های بی حجاب خود را در فضای مجازی می گذارند و بی حجابی را تبلیغ می کنند؟

فضای مجازی، مجازی نیست

حجت الاسلام و المسلمین مهدی بیاتی، مدیر مرکز راهبردی عفاف و حجاب در این باره به جوان می گوید: یکی از مواردی که همیشه مورد غفلت واقع شده، هویت فضای مجازی است، اینکه بدانیم و مردم را متوجه کنیم که فضای مجازی واقعاً مجازی نیست، بلکه یک حقیقت است.

او با اشاره به اینکه افراد پس از وارد شدن به فضای مجازی، هر کاری که دلشان می خواهد می کنند، می گوید: اگر به یک خانم بگوییم که عکس بی حجاب با لباس نامتعارف خود را چاپ کن و آن ها را سرچهارراه ببر و هر کسی که از سر چهارراه عبور کرد، یکی از آن عکس ها را به او بده، به طور حتم قبول نمی کند! زیرا که دوست ندارد عکسش، دست هر کسی بیفتد. از طرفی این کار او می تواند یک درخواست جنسی نیز باشد، اما او متوجه عیب و قبح قرار دادن عکس نامتعارف خود در فضای مجازی نیست. بنابراین بخش عمده ای از این کار ها به نبود سواد رسانه ای افراد برمی گردد.

حجت الاسلام بیاتی ادامه می دهد: قانون به ما می گوید فضای مجازی با فضای حقیقی هیچ فرقی ندارد و همه قواعد در فضای حقیقی باید در فضای مجازی نیز رعایت شود. اما شاهد آزادی بدون فکر از سوی بسیاری از گردانندگان صفحات اینستاگرامی هستیم که حتی از کار خود، حس بدی ندارند و تعدادشان نیز روز به روز بیشتر می شود! در چنین شرایطی حتی اگر مسئولان هم بخواهند برخورد کنند نیز تأثیری معکوس خواهد داشت.

مدیر مرکز راهبردی عفاف و حجاب با بیان اینکه به جای عفاف سازی، عفاف سوزی کرده ایم، اظهار می دارد: جمع کثیری از کاربران اینستاگرام که هویت، شماره تماس، آدرس و دیگر راه های ارتباطی با آن ها مشخص است، فیلم و عکسی را از خود منتشر می کنند که به شدت خصوصی است، اما آن ها نمی دانند که این امر یک امر جنسی است!

او با اشاره به بی توجهی مسئولان نسبت به عرضه و تقاضای حجاب بیان می کند: در اکثر مواقع به مدیریت نگاه افراد هیچ کاری نداریم و هیچ مُبلغی را در این خصوص به مدارس نمی فرستیم تا به پسران بگوید، نگاهشان را مدیریت کنند، اما برعکس روی موضوع حجاب دختران متمرکز شده ایم. در چنین شرایطی که به تقاضای حجاب اهمیت نمی دهیم و همه دغدغه مان عرضه حجاب شده است، شکست می خوریم.

وحدتی برای برخورد با تخلفات در فضای مجازی نیست

حجت الاسلام بیاتی تأکید می کند: بسیاری از مسئولان کشور، از قانونگذار تا مجری، تصور می کنند که مسئله امر جنسی خود به خود حل می شود و قرار نیست برای آن برنامه ریزی شود! در صورتی که اسلام این موضوع را به رسمیت شناخته و هزاران روایت در موضوع جنسی مطرح شده است.

مسئول طرح مردمی پارسا می گوید: یکی از مسئولانی که در حال حاضر جزو مدیران ارشد وزارت اطلاعات است، تصور می کند برای اینکه کشور دچار مشکل نشود باید افراد در فضای مجازی احساس آزادی کنند، اما نمی دانند که با رها کردن فضای مجازی این ناهنجاری ها و انتشار تصاویر بدحجاب و نامتعارف، عادی می شود و پس از عادی سازی، این معضل در فضای حقیقی نیز کنترلی نخواهد داشت. در واقع به مرور زمان نگاه های سنگینی که مردم به افراد قبح شکن داشتند، دیگر عادی می شود و دیدن این ناهنجاری ها چه در فضای مجازی چه در سطح شهر، فرقی برایشان ندارد.

مسئول مؤسسه فرهنگی- پژوهشی طهورا با بیان اینکه فرهنگ دستخوش فضای مجازی خواهد شد و دشمنان نیز از این غفلت استفاده می کنند، اظهار می دارد: وزارت ارشاد که وظیفه اش ارشاد کردن است از سلبریتی های بی حجاب حمایت می کند و در جشنواره برای آن ها فرش قرمز پهن می کند. آن وقت مردم می بینند که نه تن ها با کسانی که به قانون دهن کجی کردند، برخوردی نشد، بلکه این افراد تشویق هم شدند! به همین دلیل تصور می کنند این سبک لباس پوشیدن و نمایش دادن خود در فضای مجازی، امری عادی است و می توانند خودشان نیز چنین رفتاری داشته باشند.

حجت الاسلام بیاتی می گوید: شاهد آن بودیم که در سال گذشته، آگاهی مردم از ویروس کرونا کمتر بود، اما دستورالعمل های بهداشتی را بیشتر رعایت می کردند، اما دیدیم که امسال با وجود بالاتر رفتن آگاهی مردم، دستورالعمل های بهداشتی کمتر رعایت شد! زیرا که مسئولان دستگاه های مختلف با یکدیگر هماهنگ و واحد نبودند و مردم با مشاهده این تناقض، کمتر توجهی به توصیه های امسال وزارت بهداشت داشتند! در صورتی که اگر مسئولان ارشد کشور به صورت متحد با موارد مختلف برخورد کنند و حتی اگر با یک چهره اجتماعی یا یک سلبریتی که تخلف کرده، برخورد کنند، مردم عادی نیز برای اجرای قوانین، ارزش بیشتری قائل می شوند.

او به اهمیت آموزش و بالا بردن سواد رسانه ای جامعه نیز اشاره می کند و می گوید: باید به مردم آموزش داده شود تا آن ها بدانند فضای مجازی اگر بیشتر از فضای حقیقی، واقعی نباشد، کمتر نیست. آن وقت اکثر افراد، خودشان خودکنترلی خواهند کرد و به نمایش گذاشتن تصاویر خصوصی شان را عملی وقیح می شمارند.
چرا حواس پلیس فتا به اینجا نیست؟

بار ها در صدا و سیما و سایر رسانه های کشور اعلام شده که اگر تخلفی در فضای مجازی مشاهده شد، فوراً آن را به پلیس فتای ناجا اطلاع دهید تا با آن برخورد شود، به همین دلیل موضوع برخورد با کشف حجاب و تصاویر نامتعارف در شبکه اجتماعی اینستاگرام را از پلیس فتا جویا شدیم که پاسخگو نبود! هر چند نظارت و برخورد با بی قانونی در فضای مجازی، تنها برعهده پلیس فتا نیست، اما عجیب به نظر می رسد که چرا حواس پلیس فتا به کشف حجاب در اینستاگرام نیست؟

گسترش فحشای فرهنگی زیر سایه بی توجهی مسئولان

انتشار تصاویر بی حجاب در اینستاگرام، آسیب های جبران ناپذیری را به دنبال خواهد داشت. در همین رابطه مجید ابهری، جامعه شناس و آسیب شناس اجتماعی به خبرنگار جوان می گوید: فضای مجازی با ورود خود به هر جامعه، آثار و عوارض مختلفی بر جا گذاشته است. هر جامعه که در آن فرهنگ سازی و بهبود روش های کاربرد آموخته شود، فضای مجازی به ابزار ارتباطی تبدیل می شود. این در حالی است که در جامعه ما، یورش غافلگیرانه این فرآیند باعث بروز، تولید و توسعه آسیب های فرهنگی و رفتاری شده است.

ابهری ادامه می دهد: ایجاد صفحات و تصاویر غیراخلاقی با نام های ظاهرفریب باعث شده باور ها و فرهنگ مورد احترام جامعه، دچار بیماری های این ویروس فرهنگی شود و با توجه به نفوذ گسترده اینستاگرام و بعضی دیگر از شبکه های اجتماعی، شاهد گسترش بی حجابی و رفتار های دور از عفت و اخلاق باشیم.

این آسیب شناس اجتماعی تأکید می کند: باید توجه کرد که این فرآیند با هدف قرار دادن اخلاق و عفت دختران و زنان، قصد گسترش فحشای فرهنگی را دارد که جامعه را نسبت به این گونه حرکات غیرمقاوم و خنثی می کند و آسیب های اصلی این رفتار محدود به زمان و مکان خاص نمی باشد.

ابهری درباره راهکار مقابله با این گونه بی اخلاقی ها می گوید: از نگاه آسیب شناسی اجتماعی دو گونه می توان با این فرآیند که عفت و اخلاق را مورد تهاجم قرار داده است، برخورد کرد؛ اول پیشگیری و واکسیناسیون فرهنگی نوجوانان و جوانان علیه این ویروس فرهنگی که با بیان ماهیت و هدف های این شبکه های اجتماعی ممکن خواهد شد تا نقشه های آن ها را بی اثر کند. دوم برخورد با افرادی که عامل ایجاد و گسترش رفتار های ضداخلاق هستند؛ چراکه امروزه پلیس فتا به راحتی می تواند این اشخاص را شناسایی و مطابق با قانون با آن ها برخورد کند. این جامعه شناس تأکید می کند: هر دو مورد باید با یکدیگر و به موازات هم صورت بگیرد تا بتوان این حرکت های ضدحیا و اخلاق را خنثی کرد.

انتقاد از کم سوادی مسئولان ارشد در حوزه فضای مجازی!

سینا تفنگچی، متخصص فناوری های نوین رسانه ای و مدرس علوم ارتباطات در دانشگاه پیام نور به عدم وجود زیرساخت های مطلوب محتوایی و ساختاری در حوزه رسانه های اجتماعی اشاره می کند و می گوید: رهبر معظم انقلاب در بهمن ماه 1396 در دیدار با اعضای شورای عالی فضای مجازی، تأکید می کنند آن چیزی که نیاز کشور است دستگاه تولید محتواست و می فرمایند باید دستگاه تولید محتوا فعالانه حرکت کند.

او ادامه می دهد: متأسفانه در حوزه فضای مجازی ضعف های بسیار زیادی داریم. در صورتی که می دانیم هر کجا عرصه را خالی کنیم، دیگری می تواند حضور فعالانه تری داشته باشد.

تفنگچی با بیان اینکه اینستاگرام دارای بیش از یک میلیارد کاربر فعال است و باید این شبکه اجتماعی را به درستی مدیریت کنیم، اظهار می دارد: پس از کش و قوس های فراوان، مصوب شد هر صفحه ای که بیش از 500 هزار دنبال کننده دارد، باید معرفی شود و علاوه بر تعیین مالیات برای کسب و کار این صفحات، فعالیت آن ها نیز مورد بررسی قرار گیرد که در این راستا معاونت مطبوعاتی و پلیس فتا بیش از پیش رصد و نظارت دقیق خود را بر محتوای غیراخلاقی و هنجارگونه در این صفحات بیشتر خواهند کرد.

متخصص فناوری های نوین رسانه ای با اشاره به آیه 3 سوره انسان بر ضرورت فرهنگ سازی، رهنمود و هدایت تأکید می کند و می گوید: برای مقابله با انتشار تصاویر غیراخلاقی و نامتعارف باید فرهنگ سازی مطلوبی داشته باشیم و سعی کنیم گزند ها را به حداقل برسانیم. زیرا که هر چقدر فرهنگ سازی شود، مردم کمتر با بحث های ناهنجارگونه مواجه خواهند شد و تا زمانی که نتوانیم این فرهنگ را سالم سازی و گسترده کنیم، در نهایت راه به جایی نخواهیم برد.

او با انتقاد از کم سوادی برخی از مسئولان نسبت به فضای مجازی تصریح می کند: داشتن مسئولان کم سواد ما را به اینجا رسانده است، وقتی مسئولان ارشد در این حوزه اصلاً نمی دانند شبکه اجتماعی چیست و حتی آقای ضرغامی نیز اعلام کرد که بیش از نیمی از اعضای شورای عالی فضای مجازی کشور حتی توانایی ساختن یک ایمیل را ندارند! بنابراین مشخص است که چنین فاجعه ای که امروز گریبانگیر فضای مجازی کشور شده، خیلی هم عجیب و غریب نیست! تفنگچی ادامه می دهد: وقتی مسئولان تصمیم گیرنده و اجرا کننده در حوزه فضای مجازی شناختی از فناوری نداشته باشند، به طور حتم نمی توانند نسبت به آن اظهار نظر مطلوبی داشته باشند، نمی توانند آن را درست تدوین کنند و بالطبع نمی توانند سیاست گذاری مناسبی برای آن درنظر بگیرند.

چه باید کرد؟

متخصص فناوری های نوین رسانه ای درباره راهکار بهینه سازی شبکه های اجتماعی پرطرفدار اظهار می دارد: در مرحله اول باید فضای آداب استفاده از شبکه های اجتماعی را تقویت کنیم. در مرحله دوم نیز مسئولان باید نسبت به فناوری پذیرش داشته باشند، آن وقت است که می توانند قانون گذاری بهتر و نظارت دقیق تری داشته باشند، اما شاهد این هستیم که مردم از یک شبکه اجتماعی استفاده می کنند و بعد از مدتی مسئولان به صورت اجباری جلسه می گذارند و می گویند خب! الان چه کنیم؟

او درباره راهکار مقابله با محتوای نامتعارف در اینستاگرام و دیگر شبکه های اجتماعی می گوید: نظارت های هوشمند بهترین راهکار در حال حاضر است. زیرا که با استفاده از تکنولوژی هوش مصنوعی، خیلی راحت می توان بر محتوای اینستاگرام نظارت کرد و فیلترینگ هوشمند انجام داد. این کاری است که کشور های دیگر نیز انجام می دهند و به جای فیلتر یک شبکه اجتماعی، محتوایی را که برخلاف هنجار های رایج اجتماعی کشورشان است، فیلتر می کنند. در کنار این می توان یک سامانه نظارتی برای شبکه های اجتماعی در نظر گرفت تا مردم محتوای غیراخلاقی و خلاف عرف رایج جامعه را ارسال کنند تا به صورت موردی با آن ها برخورد شود و مانع از ادامه فعالیت ناهنجارانه شد.

تفنگچی ادامه می دهد: ضروری است که برای صیانت از محتوای منتشر شده در شبکه های اجتماعی پرطرفدار در کشور، کارگروهی از صدا و سیما، وزارت فرهنگ و ارشاد، وزارت اطلاعات، نیروی انتظامی و قوه قضائیه تشکیل و با خرد جمعی و در نهایت وحدت رویه، تصمیمات مناسبی در این زمینه گرفته شود. متخصص فناوری های نوین رسانه ای بر اهمیت بسیج محتوا تأکید کرده و بیان می دارد: هر چقدر حضور فعالانه در زمینه تولید محتوا در شبکه های اجتماعی بیش از پیش تقویت شود، سبب خواهد شد محتوای غیراخلاقی، هنجارشکنانه و پوچ کمتر دیده شود.

وی افزود: ابعاد سرگرمی نیز باید در تولید محتوا دیده شود، چراکه در غیر این صورت، دوباره رویکرد به سمت محتوا های ناسالم و هنجارشکن از سوی عموم مردم استمرار خواهد یافت.

پدرام پاک آیین درباره این راه حل ها در گفت و گوی با خبرنگار رسانه خبرگزاری فارس گفت: راه حل اول، تصویب یک فرایند برنامه ریزی سه تا چهارساله در دولت برای راه اندازی سامانه تدارکات الکترونیکی، راه حل دوم، ارسال یک لایحه فوریتدار از دولت به مجلس برای اصلاح ماده 9 برنامه ششم توسعه و راه حل سوم، ارائه استفساریه جامعه رسانه ای به مجلس برای تفسیر این ماده و ماده 50 قانون احکام دایمی برنامه های توسعه است.

وی با تاکید بر این که از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انتظار می رود هر سه راه حل را همزمان پیگیری کند، افزود: هم تدوین کنندگان برنامه ششم توسعه و هم قانون گذار در تصویب این مواد که مطبوعات را از آگهی دولتی محروم می کند، به سیاست های کلی نظام قانونگذاری ، توجه کافی نداشته اند؛ زیرا در ماده 9 این سیاست ها به جلب مشارکت ذی نفعان که در اینجا مدیران مسئول رسانه ها هستند، تاکید شده و حال آن که ماده 9 قانون برنامه ششم بدون توجه به نیازهای حیاتی جامعه رسانه ای تصویب شد.

پاک آیین با اشاره به تعارضات موجود در قانون برنامه ششم توسعه نسبت به حذف آگهی های دولتی از مطبوعات افزود: در حالی که ماده 50 قانون احکام دائمی برنامه های توسعه، دولت را مجاز به راه اندازی سامانه تدارکات الکترونیکی کرده ، ماده 9 قانون برنامه از تکلیف دولت در این باره سخن می گوید . البته در چنین مواردی باید دولت را مکلف فرض کرد، اما نکته اینجاست که همان طور که در ایراد مجلس آمده، دولت برای تاسیس سامانه نیاز به زمانبندی دارد و چون یک سال بیشتر به پایان برنامه ششم نمانده است، مسلما نمی توان تکمیل این سامانه را عملیاتی و آگهی های دولتی را از مطبوعات حذف کرد.

پاک آیین با اشاره به راه حل رفع ایراد هیات تطبیق مصوبات دولت با قوانین ادامه داد: خوشبختانه این هیات مصوبه دولت مبنی بر بازگشت آگهی های دولتی به مطبوعات را کلا مغایر با قانون ندانسته و از دولت برنامه زمانبندی خواسته است . این زمانبندی که نمی تواند کمتر از یک سال باشد، باید از سوی دولت در آیین نامه نحوه فعالیت دستگاه های اجرایی در سامانه تدارکات الکترونیکی گنجانده شود . این اقدام باعث رفع ایراد و ابقای مصوبه دولت می شود . در نتیجه در یک سال باقی مانده از عمر قانون برنامه ششم، همچنان می توان به مطبوعات آگهی دولتی داد و در برنامه هفتم هم که قلمرو اجرای آن از سال 1401 آغاز می شود، باید مشارکت ذینفعان جلب و راه حلی اساسی ارائه شود .

وی با اشاره به اشکالات اساسی درج آگهی های معاملات دولتی در سامانه دولت ادامه داد: اشکال اساسی این است که وقتی یک آگهی باید چند نوبت درج شود، رعایت مواعد قانون مناقصات در سامانه بر خلاف مطبوعات معنا نداشته و ایجاد رانت خواهد کرد؛ در حالی که درج چند نوبت آگهی در چند رسانه، حقوق شرکت کنندگان در معاملات را بهتر تامین می کند.

نماینده مدیران مسئول در هیات نظارت بر مطبوعات گفت: پیشنهاد بنده به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی این است که از یک سو درخواست ارائه زمانبندی برای اصلاح آیین نامه سامانه تدارکات الکترونیکی را به دولت بدهد و از سوی دیگر لایحه ای فوریتدار برای اصلاح ماده 9 قانون برنامه ششم و ماده 50 قانون احکام دائمی برنامه های توسعه به دولت ببرد تا تقدیم مجلس شود.

پاک آیین در پایان افزود: معاون حقوقی رییس جمهور از بنده خواست راه حلی برای رفع ایراد هیات تطبیق به ایشان ارائه کنم و بنده هم همین موارد را به ایشان دادم. با آقای محسن اسماعیلی، رئیس هیات تطبیق مصوبات نیز گفت و گویی در این خصوص داشتم که باید در انتظار نتایج آن باشیم. در مجموع تصور می کنم بتوان با مطالعه ای تطبیقی و بررسی وضع فراخوان های دولتی در جهان، طوری تدبیر کرد که هم از ظرفیت فضای مجازی به خصوص سایت های خبری در نشر این فراخوان ها سود جست و هم مطبوعات را دچار بحران نکرد.

انتهای پیام/

به گزارش گلستان ما ؛ ایرج رمضانی فعال مطبوعاتی و کارشناس حوزه رسانه به بهانه انتخابات خانه مطبوعات نوشت :

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پیش نویس اساسنامه خانه مطبوعات را در اوایل سال 1393 برای عموم اصحاب رسانه منتشر کرد و از آنان درخواست کرد نظرات و پیشنهادات خود را جهت اصلاح به معاونت مطبوعاتی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ارسال نمایند.

در مقدمه پیش نویس آمده بود ؛

از آنجا که در حال حاضر خانه های مطبوعات استانی و اساسنامه های آنها بعضاً با مشکلاتی مواجه هستند، بازنگری در اساسنامه های موجود و نظارت بر حسن اجرای آن با هدف شفافیت و تضمین فعالیت نهادهای مدنی ضرورت می یابد.

مهمترین مشکلاتی که در اساسنامه ها یا خانه های مطبوعاتی بعضی استانها وجود دارد به شرح زیر است:

1؛ تشکیل نشدن خانه مطبوعات در بعضی استانها
2؛ تعریف نشدن روزنامه نگاران نشریات الکترونیکی در اساسنامه های موجود
3؛ عضویت برخی صنوف مرتبط مطبوعاتی امّا غیرروزنامه نگار و حضور آنان در مجمع عمومی
4؛ فقدان ساز و کار مشخص برای احراز هویت روزنامه نگاران
5؛ نبود سقف مجاز برای حضور افرادی از یک رسانه در هیأت مدیره
6؛ فقدان ترکیب رسته های مختلف روزنامه نگاری (مدیر مسئول،سردبیر،خبرنگارو...) در هیأت مدیره
7؛ کمبود شفافیت در عضوگیری و عملکرد
8؛ ضرورت حمایت از خبرنگاران برای بیمه شدن آنان توسط صاحبان امتیاز (ماده 46 قانون مطبوعات)
9؛ همزمان نبودن انتخابات هیأت مدیره استانها

در این مورد که چقدر نظرات و پیشنهادات به وزارت ارشاد واصل شد و یا چند مورد آن مورد موافقت قرار گرفت بر ما معلوم نیست اما خروجی همه این تلاش ها همین اساسنامه 50 ماده ای است که هم اکنون در اختیار ماست و ایرادات و اشکالات بسیاری بر آن وارد است که تعدادی از آنها به شرح ذیل بررسی می شود.

1؛ ماده یک در تعریف خانه مطبوعات آمده است که به عنوان موسسه ای فرهنگی، صنفی، غیردولتی و غیرتجاری و مستقل از میان دست اندرکاران مطبوعات و رسانه های استانی دارای مجوز فعالیت از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، نمایندگان نشریات سراسری، خبرگزاری ها و پایگاه های خبری تشکیل می شود تا با همکاری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان و به موجب این اساسنامه اهداف یاد شده را در استان دنبال نماید.

نقد اول؛ چگونه این خانه مطبوعات می تواند غیردولتی، غیرتجاری و مستقل باشد در حالیکه انتخابات را دولت برگزار می کند، دولت مسئول تایید صلاحیت حتی برای عضو شدن در این انجمن است، خود این اساسنامه را وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تهیه کرده و خانه مطبوعات حق ندارد بدون اجازه یک واژه را جابجا یا حذف کند، دولت تعیین می کند که چه زمان و چگونه انتخابات را برگزار کند ، خانه مطبوعات غیردولتی و مستقل حتی اختیار آن را ندارد که روزنامه نگار بودن یکی از همکاران خود را تشخیص دهد و کلید تایید آن در داختیار ارشاد و معاونت مطبوعاتی است و گاه سالها بروزرسانی نمی شود. اینها پرسش هایی که پاسخی برای آن وجود ندارد.

2؛ ماده 42 در تعریف روزنامه نگار آورده است که کلیه شاغلان مطبوعات، پایگاه های خبری و نمایندگی ها و سرپرستی های روزنامه های سراسری و خبرگزاری ها که در بخش تحریریه و در قالب شغل اصلی و به صورت مستمر یا پاره وقت فعالیت می کنند (اعم از گزارشگر، مترجم، عکاس خبری، نویسنده، تنظیم کننده اخبار، کاریکاتوریست، گرافیست، خبرنگار، دبیر گروه، معاون دبیر گروه، معاون سردبیر، عضو شورای سردبیری، سردبیر، مدیرمسئول و صاحب امتیاز که دارای شرایط زیر باشند، می توانند به عضویت خانه و یا هیأت مدیره درآیند.

در بند 3 تبصره 7 همین ماده آمده است که روزنامه نگاران آزاد یا پاره وقت که شغل اصلی و مستمر آنان روزنامه نگاری نیست باید به عضویت افتخاری خانه درآیند که در این صورت از امتیازات محدودی برخوردارند و حق رای هم ندارند و طبعا حق کاندیدا شدن هم ندارند اما در تبصره 2 ماده 21 آورده است که اعضای هیات مدیره بجز ردیفهای 3 و 4 ( نمایندگی خبرگزاری و نشریات سراسری ) و اساتید دانشگاهها، هیأتهای علمی و آموزشی (دبیران، آموزگاران آموزش و پروش استان و روزنامه نگاران رسانه های دولتی ) نمی توانند شغل رسمی دولتی یا نهادهای عمومی داشته باشند. یعنی در حوزه خبرنگاران و مدیران مسئول نامزد نباید شغل دولتی داشته باشد.

بدیهی است که طبق خود این اساسنامه کسی که شغل دولتی دارد به این دلیل که شغل اصلی و مستمر آنها روزنامه نگاری نیست اصولا نمی توانند به عنوان اعصای اصلی عضو شوند چه برسد به اینکه کاندیدا شوند و نکته دوم اینکه چرا اعضای هیات علمی دانشگاهها و کارمندان آموزش و پرورش مستثنی شده اند؟

شخصی که عضو هیات علمی دانشگاه و یا دبیر آموزش و پرورش است مگر نه این است که تمام وقت در اختیار سازمان مربوط است ! پس شغل مستمر و اصلی رسانه ای اینجا چه توجیهی دارد! و چه تفاوتی با سایر شغل ها دارد؟

مورد بعد این است با توجه اینکه خبرگزاری ها هم حق دارند یک نماینده در هیات مدیره داشته باشند با توجه به شرایطی که در اساسنامه وجود دارد از میان خبرگزاری مطرح کشور فقط یک الی دو خبرگزاری عضو خانه مطبوعات می شوند و شرایط عضویت خبرنگاران آنها هم فراهم می شود .

خبرگزاری هایی هم هستند که با وجود عوامل و نیروهای فراوان اما با توجه به خط مشی و سیاست خاص خود اصولا به این حوزه ها ورود پیدا نمی کنند و خبرنگاران آنها هم محروم می شوند و در نهایت اگر هم بتوانند عضو شوند افتخاری خواهد بود .

موضوع دیگر که شاید بیشتر از همه جای نقد داشته باشد بحث الزام بیمه رسانه ای برای خبرنگاران باشد. خبرنگارانی که رکن هر رسانه ای هستند و در شرایط کنونی متاسفانه قریب به اتفاق آنها از بیمه برخوردار نیستند باید پشت در خانه مطبوعات بمانند و گاه افراد و نزدیکان مدیران مسئول که بیمه آنها پرداخت می شود از مزایای آن بهره مند شوند.

موضوع دیگری که شاید برای کلیه اصحاب رسانه جای پرسش دارد و بعد از حدود یک دهه هنوز به سرانجام نرسیده تحقق بند 5 ماده 2 اساسنامه بوده و آن تدوین بانک های اطلاعاتی روزنامه نگاران است که هرچند این موضوع تا حدی به دست اندرکاران و عوامل خانه مطبوعات مرتبط است اما متاسفانه شرایط و ضوابط مندرج در اساسنامه مانع استخراج چنین اطلاعات مهمی می شود و طی این سالها همواره از نقدهای جدی بوده است که هم به مجموعه ارشاد به عنوان متولی و هم به خانه مطبوعات وارد بوده است.

علاوه بر موارد فوق ابهامات دیگری وجود دارد مانند عضویت افرادی که لغو مجوز شده اند و یا نمایندگی روزنامه های سراسری که در استان نماینده ندارند، افرادی که از گردونه مطبوعات خارج شده اند و یا در استان زندگی نمی کنند و ... که باید با همت خانه مطبوعات و اداره ارشاد و نیز همکاری معاونت مطبوعاتی و اطلاع رسانی اصلاحات اساسی انجام شود تا خانه مطبوعات به عنوان یک نهاد مدنی موثر آنچنان که برازنده نام آن است تشکلی کارآمد ، مستقل و غیر دولتی باشد.

انتهای پیام /

ساسان شیخی در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: رئیس مجلس شورای اسلامی در نامه ای به رئیس جمهور خواستار اصلاح بخشنامه توزیع آگهی های دولتی مبنی بر عدم انتشار در مطبوعات تاکید کرد لذا انتظار داریم نمایندگان مجلس مازندران نسبت به رسانه ها بی تفاوت نباشند.

شیخی اظهار داشت: در چند ماه گذشته دولت مصوبه ای داشت که در فرایند توزیع آگهی های دولتی در روزنامه ها چاپ نشود که با اعتراض های گسترده اهالی رسانه کشور روبرو و در اولین جلسه هیئت دولت ماده 14 مصوبه دولت در مورد موضوع فوق اصلاح و ادارات همچون گذشته الزام به توزیع آگهی ها به روزنامه ها شدند.

وی ادامه داد: متأسفانه مجلس شورای اسلامی در روزهای گذشته در نامه ای به دولت اصلاح ماده 14 را نپذیرفت و اعلام کرد باید همان بند قبلی که عدم انتشار آگهی های دولتی در روزنامه ها است پابرجا باشد که این موضوع قطعاً مرگ روزنامه ها در ایران را در پی دارد.

شیخی بیان داشت: انتظار ما، مدیران روزنامه های استان مازندران و سرپرستان روزنامه ها و همچنین مدیران هفته نامه ها از نمایندگان استان در مجلس شورای اسلامی این است در دفاع از نشریات مکتوب ورود کنند و مانع مرگ مطبوعات با دستان مجلس شورای اسلامی شوند.

وی گفت: تنها درآمد مطبوعات و بسیاری از اهای رسانه همین آگهی های مزایده و مناقصه است در صورتی که اگر مجلس در این موضوع کوتاه نیاید شاهد تعطیلی مطبوعات و بیکاری هزاران نفر از اهالی مطبوعات خواهیم بود.

وی بیان داشت: درخواست فوری ما از رئیس مجمع نمایندگان استان مازندران برگزاری نشست نمایندگان استان با خانه مطبوعات و مدیران روزنامه های استان پیرامون موضوع فوق است.

شیخی تاکید کرد: نمی دانم چه کسانی و با چه اهدافی به دنبال خاموشی مطبوعات در ایران هستند اما بدانید اجازه نمی دهیم خوشحالی مقطعی بعضی ها ادامه داشته باشد و اتحاد مطبوعات ایران را به رخ همگان می کشیم و یکبار این را ثابت کردیم و دولت در اولین جلسه موضوع فوق را اصلاح کرد.

کد خبر 5195333

به گزارش گروه فرهنگی ایرنا، امروز پنجشنبه در توییتی نوشت: بعد از اعلام نظر هیات تطبیق مجلس شورای اسلامی درباره موضوع انتشار فراخوان معاملات دولتی در روزنامه های کثیرالانتشار، وزیر فرهنگ ضمن رایزنی با معاون حقوقی رئیس جمهور، در صدد تهیه اصلاحیه برای رفع نگرانی مطبوعات در این خصوص است.

بهمن ماه سال گذشته انتشار خبر لغو الزام دولتی ها به انتشار آگهی در روزنامه ها در میان اهالی مطبوعات و مسوولان فرهنگی واکنش های متنوعی را برانگیخت و نماینده مدیران مسئول در هیات نظارت بر مطبوعات لغو آن را خواستار شد.

هیأت وزیران بهمن ماه سال گذشته آئین نامه نحوه فعالیت دستگاه های اجرایی در سامانه تدارکات الکترونیکی دولت (ستاد) را تصویب و ابلاغ کرد.

از جمله مهمترین مفاد آن مصوبه می توان به بهره گیری از امضای الکترونیکی، انجام معاملات و انتشار فراخوان ها بر بستر ستاد و بالطبع حذف کاغذ و رویه های سنتی و موازی و همچنین حذف آگهی روزنامه برای مزایده ها و مناقصه ها اشاره داشت.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما بنابر اطلاعیه معاونت قرآن وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نمایشگاه در دو محور خدمات فروشگاهی و خدمات محتوایی به مدت ده روز تا 30 اردیبهشت برپاست.
در بخش خدمات فروشگاهی نمایشگاه، آثار مکتوب منتشر شده متعلق به هشت سال گذشته در حوزه های قرآن کریم، دین و دفاع مقدس عرضه می شود.
تسهیلات پیش بینی شده برای ناشران و مخاطبان نخستین نمایشگاه مجازی قرآن کریم عبارت است از:
تخفیف قطعی 20 درصد برای همه آثار، تامین هزینه ارسال بسته های خریداران تا سقف 50 هزار تومان، اعطای بن خریداران از نمایشگاه به 12 هزار فعال قرآنی و فرهنگی.
در بخش خدمات محتوایی، زمینه مشارکت و حضور موسسه ها و مراکز و فعالان قرآنی و دینی که امکان ارائه خدمات ممتاز و خلاقه در حوزه های مختلف آموزش و مشاوره را دارند فراهم شده است.
در این بخش 30 نشست علمی و ترویجی با حضور کارشناسان ایرانی و خارجی برگزار می شود.
آخرین مهلت نام نویسی ناشران و مراکز قرآنی در نخستین نمایشگاه مجازی قرآن کریم، سه شنبه 31 فروردین است.
نمایشگاه قرآن کریم هر سال در ماه مبارک رمضان در مصلای تهران برگزار می شد.
سال گذشته به علت شرایط کرونایی این نمایشگاه برگزار نشد و امسال با توجه به ادامه محدودیت های کرونایی نمایشگاه مجازی برای نخستین بار برپا می شود.

به گزارش روابط عمومی معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ، بر اساس گزارش ستاد اجرایی نخستین نمایشگاه مجازی قرآن کریم مهلت ثبت نام ناشران، مؤسسات و مراکز قرآنی و دینی 31 فروردین ماه پایان یافت و در این مدت 544 ناشر و 430 مؤسسه و مرکز دینی و قرآنی ثبت نام کردند. گفتنی است پس از این مرحله کتاب ها، محصولات و خدمات ناشران، مؤسسات و مراکز قرآنی و دینی مورد بررسی قرار گرفته و در صورت تأیید کمیته ارزیابی نمایشگاه، آماده ارائه و عرضه به مخاطبان خواهد شد.

شایان ذکر است نخستین نمایشگاه مجازی قرآن کریم توسط معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و با همکاری خانه کتاب و ادبیات ایران؛ از تاریخ 11 لغایت 21 اردیبهشت ماه سال جاری (18 تا 28 ماه مبارک رمضان) برگزار می شود.

همچنین متقاضیان می توانند در صورت داشتن هر گونه سؤال، با شماره 91009898-021 از ساعت 9 تا 16 تماس حاصل نمایند.

سیدفخرالدین اسماعیلی، مدیرکل دفتر آموزش و توسعه مشارکت های مردمی معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفت وگو با خبرنگار ایکنا با اشاره به برگزاری مرحله آزمایشی آزمون سراسری قرآن و عترت گفت: با توجه به اینکه امسال برای اولین بار آزمون سراسری قرآن و عترت به صورت مجازی برگزار می شود، لازم بود تا یک مرحله آموزشی برای کاربران در نظر گرفته شود.

وی با اشاره به بارگذاری فیلم و جزئیات بیشتر آزمون سراسری قرآن و عترت در سامانه quranedu.ir گفت: در این فیلم، داوطلبان با شیوه برگزاری آزمون مجازی آشنا خواهند شد، ضمن اینکه نحوه محاسبه نمره، نحوه رفتن به سؤال بعد، میزان فرصت در نظر گرفته شده برای هر سؤال، امکان برگشت به سؤال قبل و بسیاری جزئیات دیگر در این فیلم و در سامانه آزمون اطلاع رسانی شده است.

اسماعیلی با تأکید بر اینکه آزمون مجازی طی روزهای هشتم، نهم و دهم برگزار می شود، در مورد پیش بینی میزان حضور متقاضیان ثبت نام کننده در جلسه آزمون بیان کرد: طی روزهای گذشته تماس های متعددی از سوی مؤسسات گرفته شده اما اینکه چه تعداد از 120 هزار نفر متقاضی ثبت نام کننده در آزمون حضور می یابند، مشخص نیست با این وجود امیدواریم درصد بالایی از این افراد در آزمون حضور پیدا کنند.

مدیرکل دفتر آموزش و توسعه مشارکت های مردمی معاونت قرآن و عترت وزارت ارشاد در مورد فرایند این آزمون بعد از برگزاری گفت: پس از رسیدگی به اعترضات احتمالی و بعد از دو یا سه روز پس از اجرای آزمون نتایج اعلام می شود. بعد از آن نیز وارد فاز شفاهی آزمون رشته حفظ خواهیم شد.

اسماعیلی افزود: شیوه اجرای این بخش بستگی به وضعیت کرونایی کشور دارد، اگر وضعیت رو به بهبود باشد، مرحله شفاهی آزمون رشته حفظ را به صورت حضوری در مؤسسات استانی و نیز نظارت مجازی از تهران، برگزار خواهیم کرد. در غیر این صورت مرحله شفاهی را به صورت وبیناری به سرانجام می رسانیم.

در ادامه فیلم آموزشی نحوه شرکت در آزمون بارگذاری شده است.

کد ویدیو
دانلود

فیلم اصلی

انتهای پیام

به گزارش خبرگزاری فارس از ارومیه در پی بررسی وضعیت صنعت چاپ آذربایجان غربی، گزارشی با عنوان" تیر خلاص گرانی بر پیکره مطبوعات و نشر/ نفس رسانه های مکتوب آذربایجان غربی به شماره افتاد" در خبرگزاری فارس؛ که در آن به بحران کاغذ و بالا بودن قیمت تمام شده چاپ نشریات در استان پرداخته شده بود، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی را بر آن داشت تا نسبت به مشکلات صنعت چاپ استان حساس تر شود.

در پی تحلیل این مشکلات به صورت میدانی توسط خبرنگار خبرگزاری فارس و انتشار آن در این خبرگزاری، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان غربی دستور بررسی دلایل بالا بودن قیمت چاپ در استان را صادر کرد.

حجت الاسلام ناصر خدایاری از مسوول چاپ اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان غربی خواست در کوتاه ترین زمان ممکن نسبت به بررسی وضعیت موجود اقدام و نتیجه را به وی اعلام کند.

اختلاف 3 برابری هزینه چاپ نشریات در آذربایحان غربی به ویژه در مرکز استان سبب شده تا رسانه های مکتوب این استان روز به روز ضعیف تر شوند و از سوی دیگر با کمبود و گران شدن کاغذ، زینک و سایر مواد اولیه برای چاپ نشریات مکتوب، زنگ خطر تعطیلی دفاتر نشریات به صدا درآمده به طوری که فقط 50 درصد از نشریات دارای مجوز استان به حیات خود ادامه می دهند.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان غربی در دیدار با خبرنگار فارس در ارومیه، گفت: در راستای حمایت از تولید داخل و حفظ کسب و کارهای موجود، تلاش می کنیم علاوه بر زنده نگه داشتن مطبوعات استان، مشاغل این حوزه را نیز صیانت کنیم.

حجت الاسلام ناصر خدایاری تصریح کرد: طی سال های متمادی تلاش شده چاپخانه های استان رونق بگیرند و به منظور حمایت از چاپخانه های استان، مخالف چاپ نشریات در سایر استان های کشور هستیم که ضرورت دارد با تقویت صنعت چاپ و از سوی دیگر با همکاری هر چه بیشتر چاپخانه داران، بتوانیم در این زمینه به توفیق برسیم.

انتهای پیام/

حجت الاسلام مختار کرمی امروز در گفت وگو با خبرنگار فارس در زنجان اظهار کرد: امسال برگزاری هرگونه آیین و تجمع به منظور جلوگیری از شیوع ویروس کرونا در استان ممنوع است.

وی ادامه داد: برنامه های زیادی در ایام ماه مبارک رمضان پیش بینی شده است از جمله جزءخوانی و قرائت مجلسی قرآن با حضور قاریان در بقاع متبرکه که پخش در فضای مجازی را خواهیم داشت.

مدیرکل اوقاف و امور خیریه استان زنجان افزود: برای شب های قدر و شب شهادت حضرت علی (ع) نیز برنامه ریزی شده تا مراسم در برخی بقاع شاخص استان برگزار و به صورت مجازی پخش شود.

کرمی ادامه داد: گفت: خدیجه مادر امت ، ویژه برنامه ولادت امام حسن مجتبی(ع)، راه اندازی کاروان شادی، توزیع افطاری ساده به صورت بسته بندی در درب منازل، توزیع بسته های بهداشتی و ... از جمله برنامه های مراکز افق بقاع متبرکه ویژه ماه رمضان است.

وی در ادامه از هدف گذاری توزیع 100 هزار پرس غذای گرم تا پایان ماه مبارک رمضان خبر داد و افزود: در اولین روز این افتتاح بیش از 2 هزار پرس غذای گرم برای پخش در بین خانوده های کم برخوردار در اختیار نهادها و موسسات خیریه قرار داده شد تا در بین خانواده های تحت حمایت خود توزیع کنند.

مدیرکل اوقاف و امور خیریه استان زنجان گفت: هزینه های این طرح از محل کمک های خیرین این مسجد و سایر خیرین ارجمند و بعضا مساعدت های نهادها، ارگان ها و موسسات خیریه تهیه و تامین می شود.

انتهای پیام/73005/ق

بهمن ماه سال گذشته را هنوز از یاد نبرده ایم زیرا خیلی هم از آن نگذشته است.جلسه عجیب هیات دولت به ریاست اسحاق جهانگیری بدون حضور وزیر فرهنگ و ارشاد و تصویب یک بسته 5صفحه ای فرهنگی که هنوز هم تنظیم کننده آن نامشخص است ،بهانه ای شد تا تیری به شقیقه مطبوعات شلیک شود ! اما همبستگی ما و شما عزیزان از نشریات گرفته تا خبرگزاری ها و پایگاه های خبری یکصدا علیه این احجاف ، ایستاده و ورق در جلسه بعدی هیات دولت با تصویب اصلاحیه به نفع مطبوعات برگشت و مصوبه مرگ مطبوعات لغو بدین ترتیب لغو شد.

حالا هم که اولین ماه فصل بهار کرونایی تازه تمام شده و در اردیبهشت ماه گویی با امضای رییس مجلس و با سناریوی دیگری قرار است با همان کارد گلوی مطبوعات بریده شود.
رئیس محترم مجلس ضمن رد اصلاحیه هیئت دولت اصرار دارد که مصوبه لغو شده دولت مبنی بر حذف الزام انتشار آگهی های معاملات دولتی در نشریات مکتوب ،پابرجا بماند!
در حالی که انتظار بود با همراهی نمایندگان محترم مجلس روزهای نوید بخشی برای جامعه رسانه ای کشور رقم بخورد گویی تحمل همین حداقل حیات و اشتغال در جامعه مطبوعاتی نیز سخت آمده است.
اینک و با این روند ضمن اظهار نگرانی از این نوع برخوردهای خلاف وعده های خوش آغازین ،در پایان ماموریت دولت انتظار داریم ضمن دلجویی از این قشر فرهیخته شرایط به سمت گشایش فرهنگی پیش برود.
یقیناً جامعه رسانه ای استان خوزستان با نگرانی شرایط موجود را رصد نموده و همپای برخوردهای آتی دولت و مجلس نسبت به سرنوشت فعالان عرصه رسانه بی تفاوت نخواهد ماند.

والعاقبه اللمتقین
خانه مطبوعات استان خوزستان

به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرمان ، سمپوزیوم ملی مجسمه سازی کرمان صبح امروز با حضور علی زینی وند استاندار کرمان، محمدرضا علیزاده مدیرکل ارشاد استان، سیدمهران عالم زاده شهردار کرمان و تعدادی از مسئولان استان به کار خود پایان داد.

چهارمین سمپوزیوم مجسمه سازی استان کرمان به صورت ملی برگزار و در این دوره از سمپوزیوم مجسمه سازی بعد از اعلام فراخوان، 110 هنرمند از سراسر کشور شرکت کردند و 224 اثر را به دبیرخانه سمپوزیوم تحویل دادند.

به گزارش تسنیم در کرمان چهارمین سمپوزیوم مجسمه سازی استان کرمان به همت شهرداری کرمان و با حضور داوران مطرح و صاحب نام کشوری در مجموعه پردیسان جنگل قائم (عج) شهر کرمان برگزار و از بین آثار رسیده به جشنواره بعد از داوری، 12 هنرمند برای مرحله نهایی انتخاب شده و در مدت بیش از 20 روز آثار هنری را خلق کردند.

در آیین اختتامیه سمپوزیوم ملی مجسمه سازی کرمان پیام معاون هنری وزیر ارشاد توسط مدیرکل ارشاد استان کرمان قرائت شد.

در این آیین با اهدای لوح از هنرمندان شرکت کننده و برگزارکنندگان رویداد ملی چهارمین سمپوزیوم مجسمه سازی شهرداری کرمان تقدیر و از آثار خلق شده در چهارمین سمپوزیوم ملی مجسمه سازی شهرداری کرمان رونمایی شد.

انتهای پیام/511/ح

حمید عابدیها در گفت وگو با خبرنگار ایلنا در قزوین، با اشاره به وضعیت فرهنگ و هنر در استان گفت: درمجموع وضع عمومی فرهنگی و هنری در کشور رو به بالا نیست و در سنجش با آرمان های انقلابی رو به افول است؛ البته در دوره کنونی در استان نسبت به گذشته و مدیریت های پیشین وضع بهبود یافته است.

این پژوهشگر حوزه ادبیات در قزوین ادامه داد: باتوجه به باتجربه بودن مدیر کنونی ارشاد و آشنایی اش با هنر می توان شاهد نتایج مثبتی در عرصه فرهنگ و هنر استان بود، البته اوایل فعالیت این مدیر با شیوع کرونا همراه شده و همین امر کار را سخت کرد.

وی عنوان کرد: در شرایط کنونی کمترین بودجه و اعتبار برای فرهنگ و هنر صرف شده و بیشتر بودجه ها برای پرداخت حقوق کارکنان هزینه می شود، این درحالی است که در شرایط مطلوب باید هزینه فرهنگ و هنر از پرداختی کارگزاران فرهنگ بیشتر باشد.

این مدرس حوزه ادبیات ابراز کرد: اداره کل ارشاد استان در دوره های پیشین روبه افول بود اما اکنون درحال پیشرفت است.

وی ادامه داد: طی سال گذشته در اداره ارشاد چند همایش در سطح ملی برگزار شد که همایش ملی اشرف الدین قزوینی، جایزه ادبی و نشان ملی استاد دبیر سیاقی و جشنواره عارف ازجمله آن ها بود.

عابدیها با بیان تاثیرات برگزاری جشنواره های سال گذشته در ارتقای سطح فرهنگ و هنر استان اظهار کرد: برگزاری جایزه سالانه استاد دبیر سیاقی آشنایی عموم مردم با این شخصیت ادبی و گرایش دانشجویان و محققان به سمت تصحیح متن را به دنبال دارد و این دو موهبت برگزاری این همایش ها به شمار می آید.

روند روبه رشد انجمن های فرهنگی و هنری استان

وی ادامه داد: برگزاری همایش های مرتبط با شخصیت های فرهنگی، هنری و ادبی استان طی سال گذشته به نوعی حمایت از این شخصیت ها به شمار می آید.

این پژوهشگر حوره ادبیات در قزوین ابراز کرد: اداره کل فرهنگ و ارشاد استان لاجرم در تقویت انجمن های فرهنگی و هنری نقش داشته؛ چرا که انجمن ها زیر مجموعه ارشاد و وابسته به آن هستند.

وی ادامه داد: انجمن های فرهنگی و هنری از دهه های پیش فعال بودند اما اخیرا نظم بهتری پیدا کرده که البته به دلیل شیوع کرونا استقبال عمومی از آن ها کاهش یافت؛ چرا که کلاس هایی همچون خوشنویسی و نمایش نیازمند حضور فیزیکی است.

عابدیها عنوان کرد: علی رغم کاهش فعالیت های انجمن ها به دلیل شیوع کرونا، اقدامات انجام شده به لحاظ ساختاری روند رو به رشد داشته، بویژه انجمن خوشنویسان چند حجره در سعدالسلطنه و یک نیم طبقه در اداره کل ارشاد به خود اختصاص داد و در انجمن موسیقی نیز پوست اندازی شد و حلقه جوان فعال روی کار آمد، در مقابل انجمن قرآن و نهج البلاغه همچون گذشته فعالیت قابل توجهی ندارد.

وی ابراز کرد: درمجموع باید توجه داشت که فرهنگ، هنر و مذهب دولتی نبوده و لازم است خود مردم و اهالی فرهنگ و هنر به این حوزه توجه داشته و در کنار فرهنگ و هنر باشیم.

عابدیها درپایان گفت: انتقاد به معنای ناشکری و قدرنشناسی نیست؛ بلکه لازم است در کنار نقاط قوت نقاط ضعف نیز بیان شود.

گروه تجسمی هنرآنلاین : آذر انورحسینی، مدیر گالری آذرنور در شهر مشهد است. انورحسینی در گفت وگو با هنرآنلاین درباره سابقه فعالیت این گالری گفت: من رشته نقاشی را تا مقطع فوق لیسانس در تهران آموختم و پس از آن به مشهد آمدم و به تدریس در دانشگاه و آموزشگاه پرداختم. پس از مدتی به فکر افتادم که نگارخانه ای برای نمایش و فروش آثار هنرمندان شهرمان تأسیس کنم و سال 92 گالری آذر نور افتتاح شد. فعالیت های خوبی در آن سال ها داشتیم و برگزاری ورکشاپ های متعدد و تقدیر از هنرمندان پیشکسوت مشهد جزء فعالیت های ما بود.

انور حسینی ادامه داد: فعالیت های این گالری بیشتر به لحاظ فرهنگی مؤثر بود، نه اقتصادی. زیرا در مشهد هنوز فروش آثار هنری جا نیفتاده و علاوه بر آن ذائقه مردم متفاوت از نوع آثاری بود که ما در نمایشگاه ها ارائه می کردیم.

او با بیان اینکه از ابتدای راه اندازی این گالری استانداردهایی برای برگزاری نمایشگاه ها در نظر داشته است، گفت: نمی خواستیم کارهای کپی را به نمایش بگذاریم و اصرار داشتیم که هنرمندان باید کار اورجینال ارائه دهند. بیشتر بر خلاقیت و نوآوری کارها تاکید داشتیم با این حال عامه مردم که به گالری می آمدند نمی توانستند با هنر روز و آثار خلاقانه ارتباط برقرار کنند و متوجه این آثار نمی شدند. اما به هر حال باید این اتفاق می افتاد تا مردم به مرور با این کارها آشنا شوند. الان پس از گذشت چند سال می بینم که مخاطبان وقتی به دیدن آثار هنری می آیند و یا قصد خرید این آثار را دارند در پی کارهای نو هستند و شناخت بیشتری از آثار هنری پیدا کرده اند.

انور حسینی ادامه داد: هنرمندان تحصیل کرده ای که کارشان خوب بود در گالری ما نمایشگاه می گذاشتند اما در سال های اخیر شرایط به گونه ای شده است که این هنرمندان بیشتر ترجیح می دهند نمایشگاه های خود را در تهران برگزار کنند، زیرا به دنبال مخاطب بیشتر و فروش آثارشان هستند. این در حالی است که در مشهد به ندرت خریدار آثار هنری پیدا می شود و اگر هم مجموعه داری وجود داشته باشد همچنان با رویکردهای قدیمی آثاری را که مورد علاقه خودش است می خرد و مجموعه دار حرفه ای که شناخت درستی از هنر داشته باشد نداریم.

او درباره فضای هنری مشهد گفت: زمانی که گالری آذر نور را تاسیس کردیم تعداد محدودی گالری در مشهد وجود داشت، اما الان مجوزهای زیادی صادر شده و گالری های متعددی بدون استاندارد و داشتن اطلاعات لازم تأسیس شده اند. من عضو شورای نگارخانه داران اداره ارشاد مشهد هستم و بارها نکات مهمی را در این زمینه گوشزد کرده ام، اما این مسئله تاثیری نداشته و مجوزهای فراوانی صادر شده است. به نظر می رسد که مسئولین بیش از کیفیت به افزایش تعداد گالری ها توجه می کنند و بنابراین گالری هایی که در سال های اخیر تاسیس شده است که حرفه ای نیستند و هر نوع اثری را نمایش می دهند.

انور حسینی افزود: من همیشه عقیده داشتم که وزارت ارشاد و شهرداری باید از نگارخانه ها حمایت کنند تا هنرمندان دغدغه های کمتری برای نمایش آثار خود داشته باشند. نگارخانه نمی تواند متعهد باشد که حتماً آثار هنرمندان فروخته می شود و اگر از هنرمند ورودی دریافت نکند متضرر می شود. به عقیده من باید به گالری ها یارانه بدهند تا آن ها بتوانند بدون دریافت ورودیه برای هنرمندان نمایشگاه بگذارند. این اتفاق در ماهه ای آخر سال 99 رخ داد و حمایتی از جانب شهرداری صورت گرفت که باعث شد پس از تعطیلات و کم رونقی گالری های مشهد به دلیل کرونا، آن ها بار دیگر فعال شوند و نمایشگاه های مختلف را برگزار کنند.

کاشف اسرار- از ساعت 11 تا 13 امروز انتخابات تعیین هیات مدیره و بازرسان خانه مطبوعات استانی به صورت الکترونیک با نظارت نمایندگان اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی ،پلیس فتا و استانداری برگزار شد و رییس هیات مدیره خانه مطبوعات کشور هم حضور داشت.

به گزارش کاشف اسرار، “سید حسین ضیابری سیدین” و ” اکبر مصطفوی “به ترتیب به عنوان ” رئیس و نائب رئیس “،” سکینه حسابی “، ” حسین همرنگ ” و “حسن سامری ” عهده دار سمت ” منشی ” هیئت رئیسه سنی پنجمین دوره انتخابات خانه مطبوعات و رسانه های استان انتخاب شدند.

این مؤسسه در حال حاضر دارای 352 عضو اصلی و 10 عضو افتخاری است و 32 نامزد این دوره از انتخابات مورد تائید قرار گرفتند به طوری که 13 نفر به عنوان بازرس، 8 نفر مدیرمسئول، 6 روزنامه نگار (خبرنگار) و 5 نماینده رسانه کشوری (دفتر سرپرستی نشریه و یا خبرگزاری) رقابت کردند.

بر اساس نتایج اعلام شده ” ابراهیم بهمنی جلالی و میلاد ابراهیمی ” در بخش ” مدیران مسئول “، ” سینا هوشمند گورابی ” اسماعیل بلالایی و بابک محب پور ” قسمت : ” خبرنگاران ” ، ” حسن شکری ” ، ” ابراهیم افشاری” و ” رضا اسدی و غلام پور ” به ترتیب حوزه ” سرپرستی نشریه، نماینده خبرگزاری و بازرسان ” انتخاب گردیدند و میزان رای نامزدها اعلام نشد.

” فیروز فاضلی-حسین ابراهیمیان و هما باقری پور ” به ترتیب ” مدیرکل “،” معاون فرهنگی و رسانه” و نیز کارشناس رسانه این دستگاه اجرایی هم حضور داشتند،ضمن این که ” مریم اسلامی ” مسئول دفتر خانه مطبوعات و رسانه های استانی ” در حال فعالیت کاری بود”

” کریم خورسندی مژدهی، اکبر مصطفوی، حسین همرنگ ،خلیل اخوان اصغری،فاطمه عباس زاده و رضا اسدی از اعضای اصلی خانه مطبوعات استانی حضور داشتند، هنگام برگزاری انتخابات سیستم اینترنتی در اتاق جلسات هیات مدیره که مقامات هم حضور داشتند،رویت نشد.

این دوره از انتخابات در حالی برگزار شد که نحوه اجرای آن علی الظاهر با برخی از مواد اساس نامه خانه مطبوعات و رسانه های گیلان به دلایل زیر مغایرت دارد و از مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان به صورت تلفنی سئوال شد و قادر به توجیه نبودند،درخواست می شود به سئوالاتی که در ادامه منتشر می شود هر چه سریعتر با ذکر مستندات جهت تنویر افکار عمومی علی الخصوص کاندیداها و حامیان آنان اقدام بکند :

1- باید برابر ماده 17 اساس نامه ” استماع گزارش ادواری و هم چنین رسیدگی و اتخاذ تصمیم درباره تراز نامه و سایر گزارش های مالی هیات مدیره و بازرسان ” جزو وظایف و اختیارات مجمع عمومی است، چرا این موارد مطرح نشد ؟

2-مدیر خانه مطبوعات و رسانه های گیلان در روز جاری طی گفتگویی اعلام کرد : ” خانه مطبوعات و رسانه های استان گیلان در حال حاضر هیچ گونه منبع درآمدی در اختیار ندارند” این در حالی است به نظر نویسنده این یادداشت ،یکی از منابع درآمدی این موسسه ، اخذ حق عضویت و دریافت کمک اشخاص است، چرا میزان درآمد و کمک ها اعلام نشد ؟

3- ” کریم خورسندی مژدهی” در گفتگوی مذکور اعلام کرد : “برگزاری جشنواره ملی مطبوعات با حضور دکتر نوبخت ، نمایندگان و استاندار و مدیران وقت استان و با حمایت مالی منطقه آزاد انزلی برگزار شد” حال این سئوال مطرح می شود ،میزان حمایت مالی منطقه آزاد انزلی چه مقدار بوده است؟ آیا اعضای مجمع نامحرم می باشند ؟

4- ماده 9 اساس نامه تاکید دارد : ” در جلسه مجمع ابتدا یک رئیس،یک نائب رئیس،یک منشی و دو ناظر از میان اعضای مجمع عمومی انتخاب خواهند شد ” و ماده ششم هم اعضای مجمع را ” اعضای حقیقی خانه” می داند، حال یک سئوال حسابی می شود چطور یک شخصی خارج از اعضا به عنوان اعضای هیات رئیسی سنی انتخاب شد ؟

5- در کجای اساس نامه بر حضور ” نمایندگان استانداری ” و ” پلیس فضای تولید و تبادل اطلاعات ” ( فتا ) موافقت شده است که هر کدام یک نماینده از استانداری و یک نفر از پلیس فتا حضور یافتند؟

شش-ماده 44 اساس نامه بر ضرورت ارائه ” گواهی سوء پیشینه ” از شرایط اختصاصی برای بازرسی و عضویت در هیات مدیره ” تاکید شده ، حال سئوال می شود ،چطور ” غلام پور ” گواهی مذکور تسلیم نکرده است به عنوان : ” بازرس منتخب معرفی شد ؟

7- در انتخابات مجلس شورای اسلامی که با نظارت شورای نگهبان برگزار می شود نمایندگان کاندیداها می توانند زمان اخذ رای و شمارش آرا حضور داشته باشند، حال سئوال می شود چرا هنگام اخذ رای و اعلام نتیجه آرا ، سیستمی برای رویت آرا در خانه مطبوعات معرض دید کاندیداها قرار نداشت و حتی در سامانه خانه مطبوعات ، تعداد آرای هر نامزد اعلام نشد؟ضمن این که آرا به صورت تلفنی از تهران اعلام شد و قابل رویت برای کاندیدا و مقامات نبود!؟

8-” یکی از اعضای اصلی خانه مطبوعات استان یعقوب امیری می باشد که چند سالی می باشد از طریق روزنامه سوال و جواب به مدیر مسوولی کریم خورسندی مژدهی و مدیرعامل خانه مطبوعات گیلان به عضویت این موسسه صنفی تحت عنوان خبرنگار در آمده است.

این شخص به اصطلاح خبرنگار که همزمان کارمند شهرداری رشت بوده از 97 تا آذر ماه 98 مدیر مالی نهاد مذکور بوده و به دلیل تحصیل در خارج از این سمت وداع کرده و احتمالا اروپا رفته است.

اگر ترک وطن توسط امیری صورت گرفته باشد و هم چنان ” غربت به سر می برد ، این سوال در ذهن تداعی شده با توجه به اینکه یکی از شروط عضویت در خانه مطبوعات تابعیت داشتن در ایران و از سویی دیگر استمرار عضویت،اقامت داشتن در محل فعالیت خانه مطبوعات است؛ اگر ترک وطن کرده باشد و در حوزه فعالیت خانه مطبوعات ساکن نیست؛ آیا استمرار عضویت نامبرده در موسسه صنفی مذکور و شرکت در انتخابات روز جاری قانونی است؟

از مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان و هم چنین مدیر خانه مطبوعات استان ،بازرسین خانه و سایر نهادهای نظارتی درخواست میشود هر چه سریعتر برابر مستندات و موازین قانونی نسبت به تنویر افکار عمومی بپردازند

9-چطور شخصی که صفحه بند نشریه می باشد و احتمالا خبرنگار نیست،توانسته است به عنوان خبرنگار توسط مدیر مسئول رسانه اش معرفی و توسط اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مورد تائید قرار گرفته است،برای انتخابات تائید صلاحیت شد ؟

10 -بنا به مشاهدات مدیر مسئول پایگاه خبری ” کاشف اسرار”یکی از ناظران انتخابات ،صورت جلسه هیات رئیسه سنی امضاء کرد ، آیا پیش از تنظیم صورت جلسه دوم که برای اعلام اسامی منتخبین بود، مکان را زودتر ترک کرد؟

11- چرا برابر ماده 42 اساس نامه موسسه،سابقه پرداخت بیمه توسط رسانه ” در کنار نام و نام خانوادگی،نام رسانه ،سمت و تاریخ عضویت منتشر نمی شود؟ وظیفه بازرسان چیست ؟

12-چرا علی رغم این که اعلام رسمی شد از 30 فروردین ماه امسال سامانه بر روی متقاضیان عضویت تا زمان برگزاری انتخابات مسدود می شود،در 31 فروردین ،3 نفر عضو شدند ؟

13-چرا برخی از کاندیداهای ثبت نام کننده برای شرکت در انتخابات به بهانه عدم نظم در انتشار رسانه شان مورد تائید قرار نگرفتند ؟ آیا طبق تبصره 5 ماده 42 و تبصره 6 ماده 21 بود؟

13-چرا علی رغم این که کریم خورسندی مژدهی” طی گفتگوی منتشر شده زمان برگزاری مجمع اذعان کردند : ” متاسفانه شاهد هستیم که بعضی از اعضای خانه های مطبوعات از منسوبین مدیران مسوول هستند و یا اینکه صلاحیت عضویت یا فعالیت رسانه را ندارند و فقط برای رای گیری در انتخابات، عضو خانه شده اند” چرا افراد عضو قبل از برگزاری مجمع ،پالایش نشدند؟ پالایشی که مورد تاکید نگارنده قبل از شروع رای گیری بود.

14وی یکی دیگر از عملکردهای بی سابقه خانه مطبوعات گیلان در این دوره “اعزام بیش از 400 خبرنگار و فعال رسانه ای با خانواده های آنها به وسیله قطار از راه آهن گیلان به مشهد مقدس” عنوان کرد این در حالی می باشد معاون رییس جمهوری و رییس سازمان برنامه و بودجه کشور،برخی از مقامات و اغلب روزنامه نگاران گواه هستند با درخواست نگارنده،همکاران عزیزان اعزام شدند و اگر توانایی اعزام داشتید چرا سنوات گذشته نتوانستید رهسپار کنید؟ خدای شکر درخواست اختصاص بنزین با نرخ دولتی به صورت ماهیانه 400 لیتر،عیدی معادل کارکنان دولت و درخواست کمک بلاعوض به پایگاه های خبری دارای مجوز هم از طریق خانه مطبوعات پیگیری نشد!

15-چرا حدود 29 درصد از اعضای خانه مطبوعات گیلان در انتخابات امروز شرکت نکردند؟ آیا برخی از قدیمی ها عرصه مطبوعات استانی من جمله :” سید حسین ضیابری “،اکبر مصطفوی ،حسین خوش سیرت شالدهی( به اتفاق 6 شش نفر و... ” در انتخابات شرکت کردند؟ آیا قاسم مصفا ( از کارکنان اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان و دارای رسانه) در انتخابات شرکت کرد؟

16-چرا از زمان برگزاری انتخابات بازرسی در نیمه دوم 1398 تاکنون برابر ماده 16 اساس رفتار نگردید و مجمع عمومی عادی موسسه برگزار نشد؟ بازرسان خانه و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان در این باره پاسخگو باشند

در راستای تنویر افکار عمومی بر گرفته از قانون مطبوعات و ارتقای نظارت رسمی، مردمی و رسانه ای بر ارکان و اجزای نظام مورد تاکید مقام معظم رهبری در بند 48 فراخوان معظم له برای تکمیل و ارتقای الگوی پایه اسلامی ایرانی پیشرفت،ضرورت دارد هر چه سریعتر ناظان انتخابات با ارائه اسناد محکم و مستند،روشن گری کنند

پایان پیام

حجت اعلایی در گفت وگو با ایسنا با اشاره به مشکلات موجود در جامعه کتابفروشان استان، گفت: مشکل اساسی که قشر آسیب پذیر کتابفروشان با آن مواجه هستند، بازی با اعداد و ارقام غیر منطقی و ناعادلانه است.

وی با ذکر مثالی در این خصوص، افزود: فرهنگ و ارشاد اسلامی با همکاری خانه کتاب هر فصل طرحی را اجرا می کند که در این طرح ها در استان ما فقط تعداد 11 کتابفروش معرفی می شود اما در هنگام ارائه آمار کتابفروشان به مرکز 165 عضو می شویم و این هم جهت بالا بردن راندمان کاری اداره است که حتی به جرات می توان گفت کسی که حتی یک جلد مجله هم نمی فروشد را عضوگیری کرده اند.

اعلایی با بیان اینکه متاسفانه گاهی اوقات در مورد چاپ کتابی که 10 جلد چاپ شده آمار تیراژ یک هزار جلدی بیان می شود، ادامه داد: جای تاسف است که به نام ائمه اطهار(ع) اقدام به برگزاری نمایشگاه های دائمی کتاب می شود و اکثرا کتب چاپ افست در آنها عرضه می شود، در صورتیکه کتابفروشان رسمی و معتبر حتی یک جلد هم از این نوع کتاب ها را ندارند.

مدیر کتابفروشی شریعتی اردبیل با بیان اینکه با چنین اقداماتی حال و روز کتابفروشان اینگونه می شود که هر روز شاهد تخته شدن درب کتابفروشان معتبر و قدیمی می شویم، ادامه داد: با چنین وضعیتی اکثر کتابفروشان اردبیل اگر مالک مغازه اجازه دهد، قطعا شغل خود را عوض خواهند کرد.

وی با اشاره به وضعیت قرمز کرونایی در اردبیل و محدودیت های اعمال شده برای اصناف و مشاغل و قرار گرفتن کتابفروشان در گروه 2 محدویت ها، گفت: در این خصوص وقتی به فرمانداری و ستاد مقابله با کرونا مراجعه می کنیم دلیل قرار گرفتن در گروه 2 را وجود 165 عضو در این صنف عنوان می کنند و می گویند اگر 11 کتابفروش بودید، قطعا به گروه یک منتقل می شدید.

اعلایی ادامه داد: در این ایام و در کل سابقه کاری حدود 29 سال بنده، به جرات ادعا می کنم از هیچ ارگان دولتی و احدی برای ما کمک مالی و معنوی انجام نشده است.

این کتابفروش با سابقه اردبیلی با بیان اینکه در دوران کرونایی ما تا به امروز دو دوره محدویت کلی را سپری کرده ایم و متاسفانه با برگشت خوردن چک هایمان مواجه شده و برای این منظور مجبور به دریافت وام های کلان بانکی با درصد بالا شده ایم، تصریح کرد: متاسفانه اداره ارشاد حتی برای معرفی ما و کارمندان به بیمه نیز همکاری نمی کند، حتی چندین مرحله درخواست دادیم فقط ما را برای دریافت وام با درصد متعارف و پایین به بانک معرفی نمایند، ضامن هم خودمان پیدا کنیم، تا ما که دغدغه فرهنگی داریم حداقل مشکل مالی نداشته باشیم.

وی با تاکید بر اینکه دقیقا 16 ماه می شود که در پرداخت حقوق و بیمه به مشکل اساسی برخورد کرده ایم، افزود: فروش هم در طول دوران کرونایی حتی با باز بودن فروشگاه به 20 درصد فروش مشابه سال های 1397 و 1398 نزول پیدا کرده است.

اعلایی انتظار کتابفروشان از مسئولان را بجا دانست و گفت: متاسفانه مسئولان غیر از همکاری که خودشان می فرمایند، همکاری خاصی ندارند و فقط در حد شعار می ماند. همکاری در حضور در فروشگاه و گرفتن عکس یادگاری نیست.ما همکاری ندیدیم و کلا از همکاری منصرف شدیم.

انتهای پیام

مجید جوادیان زاده روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: با توجه به شرایط کرونایی فعالیت های فرهنگی و هنری با حفظ اصول و رعایت پروتکل های بهداشتی در استان پیگیری شد و بخشی از فعالیت های فرهنگی و هنری که برگزاری آن حضوری امکان داشت با حفظ رعایت پروتکل های برگزار و برخی ها هم با استفاده از فضای مجازی برگزار شد.

جوادیان زاده گفت: رویکرد این اداره کل در حوزه های مختلف هنری جلوگیری از پراکنده کاری در رویدادها و صاحب نشان معتبر در کشور و عرصه بین المللی است.

وی اظهارکرد: در گذشته آسیب هایی در حوزه هنری وجود داشت به گونه ای یک جشنواره چند دوره برگزار می شد و حتی یک دبیرخانه دایمی برای استمرار و تبدیل آن به یک جریان فراگیر نبود.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی یزد ادامه داد: بدین ترتیب برای رویدادهای هنری یک برند تعریف شد که می توان به جشنواره ملی تئاتر خیابانی چتر زندگی در استان اشاره کرد.

وی با بیان اینکه در جشنواره یادشده فرهنگ مردم و سبک زندگی خانواده های یزدی به زبان هنر ارایه می شود ،اظهارکرد: دبیرخانه دایمی جشنواره در استان تشکیل شد و اکنون در تقویم برنامه رویدادهای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جشنواره تئاتر خیابانی ثبت شد.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی یزد ادامه داد: چهار دوره جشنواره یادشده در استان برگزار و در کنار آن کارگاه های نمایشی برای تبادل تجربه و انتقال دانش هنر به هنرمندان استان برپا شد و تئاتر خیابانی ارتباط مستقیم با افراد برقرار می کند و موجب نشر هنر می شود.

به گفته مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی یزد با توجه به اینکه در زمینه زیرساخت های هنری با تنگناهایی چون کمبود سالن نمایشی در استان وجود دارد، برگزاری تئاتر خیابانی فرصتی است جامعه بتواند از هنر زاینده نمایش برخوردار شود.

جوادیان زاده با اشاره به اقدامات این اداره کل در حوزه موسیقی هم افزود: جشنواره موسیقی کویرنشینان در سال 96 یک دوره آن به صورت استانی برگزار شد با برنامه ریزی های انجام شده از سال 97 به شکل منطقه ای با حضور استان های کویرنشین به صورت منطقه ای برگزار می شود.

وی اظهارکرد: جشنواره یادشده با هدف بازیابی هویت موسیقی مردم کویرنشین و همچنین الگوسازی برای مشخص کردن موسیقی علمی و معتبر طراحی شد و این جشنواره به صورت موسیقی سنتی و کلاسیک برگزار می شود و فرصتی برای شناسایی و استعدادهای درخشان موسیقی است.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی یزد گفت: در زمینه موسیقی کویر در استان مطالعاتی انجام شد که به برترین پژوهش و آثار مکتوب در این زمینه جوایزی اهدا شد.

وی با اشاره به فعالیت های این اداره کل در حوزه فیلم هم خاطرنشان کرد: در این بخش به دنبال یک برند بومی و محلی هستیم که با همکاری نهادها و حوزه های مختلف از جمله شورای اسلامی شهر یزد جشنواره ملی فیلم ساباط برگزار شد.

این مسوول با بیان اینکه جشنواره ساباط برگرفته از معماری کویر است، گفت: با توجه به ثبت جهانی بافت تاریخی شهر یزد تولید اثر سینمایی ضروری است بدین ترتیب جشنواره یادشده برگزار شد.

وی با اشاره به هنرهای تجسمی یزد گفت: استان در سال 98 به عنوان پایتخت هنرهای جدید انتخاب شد به همین علت همایش ملی شیوه های ارایه در هنرهای جدید به عنوان سایه های فیروزه ای در استان برگزار که مجموعه مقاله آن در قالب کتابی چاپ شد.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی یزد برگزاری نمایشگاه آثار هنرمندان تجسمی را از دیگر اقدام های این اداره کل بیان کرد.

وی با بیان اینکه فراهم کردن زیرساخت های هنری در استان به صورت جدی پیگیری می شود، افزود: هم اکنون 2 مجموعه بزرگ فرهنگی و هنری شامل تالار مرکزی و مرحله دوم مجتمع امام علی (ع) در استان در حال ساخت است و با راه اندازی 2 مجموعه یادشده سرانه فرهنگی و هنری استان به شکل قابل توجهی افزایش می یابد.

جوادیان زاده ادامه داد: همچنین علاوه بر این ساخت مجتمع فرهنگی و هنری در شهرهای بافق و مروست در دستور کار این اداره کل قرار دارد.

وی پیگیری بیمه هنرمندان و عضویت آنها در صندوق هنرمندان را از دیگر اقدام ها برشمرد و خاطرنشان کرد: با توجه به اطلاع رسانی خوبی که از سوی انجمن های فرهنگی و هنری استان صورت گرفت عضویت هنرمندان در صندوق هنرمندان رشد قابل توجهی داشت.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی یزد از صدور یکهزار هنر کارت برای هنرمندان استان خبر داد و خاطرنشان کرد: همچنین در راستای فرهنگ کتاب و کتابخوانی تعدادی کتاب تخصصی بین هنرمندان به ویژه پیشکسوتان استان توزیع شد.

جوادیان زاده تجهیز کتابخانه های تخصصی فرهنگ و هنر، آموزش هنرمندان و رویداد نقاشی خط با موضوع مضامین صفحیه سجادیه از دیگر برنامه های این اداره کل در سال 1400 بیان کرد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از بلاغ ، در آبان ماه سال 98 با توافق بین شهرداری شهر نور و سازمان سینمایی کشور، قرار بود بیستمین پردیس سینمایی کشور (طرح سینمای امید) در شهر نور احداث شود، بنابراین در حضور مدیرکل ارشاد مازندران، نماینده وقت شهرستان، فرماندار، رئیس وقت شورای شهر تفاهم نامه ای به امضای شهردار و معاون توسعه مدیریت و منابع سازمان سینمایی کشور رسید.

در ادامه با برنامه ریزی انجام شده با حضور مسؤولان استانی و شهرستانی در اوایل دی ماه همان سال کلنگ احداث این پردیس سینمایی به زمین خورد و قرار بود در فروردین امسال تکمیل و به بهره برداری برسد اما برخی مشکلات از جمله نبود پیمانکار، شرایط اقتصادی و تغییرات قیمت ارز سبب شد تا این اتفاق نیکو با توجه به همه پیگیری های انجام شده تا کنون بی نتیجه بماند.

در روزهای اخیر با توجه به تاخیر در اجرایی شدن پروژه، وزارت ارشاد با تعیین زمان و فرصت برای آغاز عملیات اجرایی تاکید کرد در صورتی که در فرصت تعیین شده اقدام خاصی صورت نگیرد، مجوز پردیس سینمایی از شهرستان نور به شهرستان دیگری منتقل می شود.

این اتفاقات و زمزمه ها و احتمال پرکشیدن مجوز پردیس سینمایی امید از شهرستان نور سبب نگرانی دوست داران فرهنگ و هنر و شهروندان شد، رسانه ها و فضای مجازی نیز این مطالبه را پیگیری کردند که در پی این مطالبات سه شنبه شب جلسه ای با حضورفرماندار شهرستان و شهردار شهر نور با اصحاب رسانه برگزار و توضیحاتی ارائه شد.

در این جلسه ابتدا فرماندار شهرستان نور در توضیحاتی به چگونگی اختصاص مجوز احداث پردیس سینمایی امید و اتفاقات ماه های گذشته پرداخت و اظهار کرد: حدود 17 ماه پبش بر اساس سیاست های وزارت ارشاد بیست پردیس سینمایی با استان های مختلف اختصاص داده شد، در مازندران نیز دربین 22 شهرستان این مجوز به شهرستان نوراختصاص پیدا کرد.

علی شادمان افزود: امروز با توجه به فرصتی که وزارت ارشاد داده باید تلاش کنیم تا هر چه سریع تر پروژه اجرایی شود زیرا همه تلاش ها صورت گرفت، مسئولان همکاری کردند، ترک تشریفات انجام شد و مناقصه محدود انجام تا در اجرای کار تسهیل شود.

وی تصریح کرد: با توجه به شرایط قرار گرفتن زمین مورد نظر بهترین و مناسب ترین گزینه برای استفاده بهینه از آن احداث پردیس سینمایی است که علاوه بر انتفاع شهرداری، شهروندان و مسافران از آن بهره مند می شوند بنابراین انتظار از شهردار و تیم همراه این است که تا این فرصت از دست نرفته در اجرای کار تسریع کنند.

این مسئول تاکید کرد: مهم انجام کار است پس هرچه مانع انجام کار است باید حذف شود و باید تدبیر کنیم این موضوع اجرایی شود، اگر اراده برای انجام کار باشد در کمترین زمان ممکن همه کارها در مسیر قرار می گیرد، سینما شاخص و شناسنامه شهرستان می تواند باشد.

فرماندار شهرستان نور از آمادگی سرمایه گذاران برای مشارکت در ساخت پردیس سینمایی خبر داد و افزود: این ظرفیت و فرصت را از دست ندهید.

وی با بیان اینکه یکهفته برای طرح موضوع در شورا، برآوردها و تجدید مناقصه و 10 روز هم برای برگزاری مناقصه و آگهی روزنامه زمان نیاز است، گفت: تمدید مهلت و دریافت اعتبارات از ارشاد را ضمانت می کنم.

شهردار نور نیز در این جلسه در گزارشی از اقدامات انجام شده، اظهار کرد: در شهریورماه سال 98 پیشنهاد تخصیص زمین برای احداث پردیس سینمایی داده شد، شورای شهر با واگذاری یکهزار و 500 متر زمین موافقت کرد، با ارشاد هم مکاتبه شد تا نقشه تیپ را ارائه کند، در نتیجه تفاهم نامه ای با ارشاد و سازمان سینمایی امضا شد.

فرامرز چمن آرا افزود: دو مرحله آگهی مناقصه انجام شد اما پیمانکاری مراجعه نکرد، مناقصه تجدید شد و یک مورد پیشنهاد واصل شد که به دلیل نداشتن رتبه باطل شد در ادامه با توجه به بنای احداثی مورد نیاز به منظور پیشگیری از تخلف درخواست افزایش متراژ زمین از یکهزار متر به 2هزار متر مربع را به شورا دادیم و شورا نیز موافقت کرد.

وی خاطر نشان کرد: در مناقصه محدود سه پاکت از 6 پاکت باید بدون نقص باشد که متاسفانه هر6 پاکت دارای نقص بوده و تاریخ صلاحیت شرکت ها هم گذشته بود.

این مسئول با اشاره به تأکید استاندار و اهتمام شورای شهر برای احداث سالن های سینمایی، گفت: با توجه به اینکه سه سالن باید احداث شود با شرایط قرار گرفتن زمین با مشکل مواجه هستیم و نمی توانیم از معبرعمومی استفاده کنیم بنابراین لازم است این موضوعات باید رفع و هزینه فاز اول، دوم و سوم برآورد و مصوبه شورا اخذ و آگهی شود.

سید زمان حسینی عضو شورای شهر نور نیز ضمن توضیحاتی، گفت: شورای شهرهمراهی کامل را برای انجام کار دارد و همه تلاش خود را می کند.

انتهای پیام/