به نقل از پایگاه اطلاع رسانی ریاست جمهوری، حجت الاسلام والمسلمین حسن روحانی، رئیس جمهور با صدور حکمی سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و علیرضا رزم حسینی وزیر صنعت، معدن و تجارت را بعنوان عضو شورای عالی آمایش سرزمین منصوب کرد.

متن حکم رئیس جمهور به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

جناب آقای دکتر سیدعباس صالحی

وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی

جناب آقای علیرضا رزم حسینی

وزیر محترم صنعت، معدن و تجارت

در اجرای تبصره(3) بند (الف) ماده (32) قانون احکام دائمی برنامه های توسعه کشور مصوب 1395.11.10 مجلس شورای اسلامی و بند (10) ماده (5) آیین نامه اجرایی آن مصوب 1399.08.21 هیات محترم وزیران؛ نظر به شایستگی، تعهد و تجارب ارزنده جناب عالی، به موجب این حکم به عنوان عضو شورای عالی آمایش سرزمین منصوب می شوید.

امید است با استفاده از توان علمی و فنی خویش در استقرار کامل نظام راهبری توسعه سرزمین و نظارت بر اجرای آن تلاش همه جانبه مبذول دارید.

توفیق شما و سایر اعضای محترم را در انجام وظایف محوله با رعایت اصول قانون مداری، اعتدال گرایی و منشور اخلاقی دولت تدبیر و امید از خداوند متعال مسألت می نمایم.

حسن روحانی

رئیس جمهوری اسلامی ایران

به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در متن پیام تسلیت سیدعباس صالحی آمده است:

انالله و انا الیه راجعون

ضایعه درگذشت تاسف بار همکار عزیز و جوان اداره کل فرهنگ و ارشاد سمنان، مرحوم دکتر میثم مطهری موجب تاثر شد.

فقدان ایشان را به خانواده آن مرحوم و همکاران ارجمند دستگاه بزرگ فرهنگی کشور تسلیت می گویم.

از درگاه خداوند منان برای آن عزیز از دست رفته رحمت و مغفرت و برای بازماندگان معزز صبر و اجر مسالت دارم.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری خانه ملت ، علی کریمی فیروزجائی در نشست علنی امروز (یکشنبه، 15 فروردین ماه) مجلس شورای اسلامی تذکرات کتبی نمایندگان خطاب به مسئولان اجرایی کشور را به شرح زیر قرائت کرد:

- تذکر روح الله ایزدخواه نماینده مردم تهران به همراه 47 نماینده دیگر به رئیس جمهور درخصوص لزوم ممانعت از دور زدن قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم ها و آیین نامه ابلاغی

- تذکر سید سلمان ذاکر نماینده ارومیه به وزیر نیرو درخصوص لزوم بهسازی، لایروبی و لوله گذاری و احیای قنوات بخش انزل شمالی و جنوبی ارومیه، تذکر وی به رئیس جمهور درخصوص لزوم تخصیص کامل نهاد دفاتر رهبری در دانشگاه ها و جهاد کشاورزی کل کشور، تذکر وی به وزیر علوم درخصوص لزوم توجه به تامین خوابگاه های مورد نیاز دانشجویان و بهبود امکانات بهداشتی و فضای اسکان

- تذکر احمد راستینه نماینده شهرکرد به وزیر نیرو درخصوص اینکه چرا با وجود مصوبه شورای امنیت مبنی بر تامین حوزه آبگیر انتقال آب شرب نیمی از استان چهارمحال و بختیاری اقدام جدی صورت نمی گیرد.

- تذکر نصرالله پژمانفر نماینده مشهد و کلات به وزیر صمت درخصوص لزوم تخصیص سهمیه سوخت مازوت به شرکت سیمان شرق و مشکلات توقف 57 روزه این شرکت و بیکاری کارگران و افزایش قیمت سیمان در بازار

- تذکر نصرالله پژمانفر و 50 نفر از نمایندگان به وزیر صمت درخصوص اینکه چرا با توجه به مالکیت شرکت شهرک های صنعتی، وزارت صمت در شهرک های صنعتی کشور معاملات کارخانجات در اختیار مشاورین املاک قرارداشته و باعث عدم کنترل قیمت املاک کارخانجات در شهرک ها شده است.

- تذکر سیدمحمدرضا میرتاج الدینی نماینده تبریز، آذرشهر و اسکو به همراه 22 نفر از نمایندگان به وزیر صمت درخصوص اینکه چرا با گذشت حدود یک سال از وعده راه اندازی خط تولید موتور در شرکت ماشین سازی تبریز و گریبوکس در شرکت چرخشگر، اقدامی صورت نگرفته است، تذکر وی به همراه 30 نفر از نمایندگان به وزیر اقتصاد درخصوص لزوم رسیدگی به فریادرسی پدر و مادر سه شهید و به مزایده گذاشته شدن خانه آنها توسط بانک صادرات ازنا

- تذکر عباس مقتدایی نماینده اصفهان به وزیر صمت درخصوص ضرورت ورود فعالانه در عرصه تبدیل، بازاریابی و برگزاری نمایشگاه های عرضه صنایع دستی در خارج از کشور، تذکر وی به همراه 35 نفر از نمایندگان به رئیس جمهور درخصوص ضرورت تشکیل شورای عالی جوانان با همکاری وزیر ورزش و جوانان و دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، تذکر وی به همراه 54 نفر از نمایندگان به وزیر ورزش و جوانان درخصوص ضرورت ایجاد سامانه شفافیت درباره میزان حمایت های انجام شده از سمن ها در دولت یازدهم و دوازدهم در راستای توزیع عادلانه حمایت ها از سمن های کشور

- تذکر حبیب الله دهمرده نماینده زابل، زهک و هیرمند به وزیر نیرو درخصوص اینکه چرا در رابطه با انتقال آب از دریای عمان، سیستان و بلوچستان اقدامی جدی صورت نمی گیرد، تذکر وی به وزیر نیرو درخصوص اینکه چرا در رابطه با حقابه رودخانه هیرمند از افغانستان اقدامی جدی صورت نمی گیرد.

- تذکر علی اکبر کریمی نماینده اراک و کمیجان و خنداب به همراه 34 نفر از نمایندگان به ریس جمهور درخصوص لزوم توقف استفاده از سوخت مازوت در نیروگاه شازند و توجه به وعده شخص رئیس جمهور.

- تذکر عبدالکریم جمیری نماینده بوشهر به وزیر نفت درخصوص لزوم پرهیز از انتصاب نیروهای غیربومی در پست های مدیریتی نفت و گاز استان بوشهر با وجود نیروهای ذیصلاح بومی، تذکر وی به وزیر ورزش و جوانان درخصوص لزوم توجه بیشتر به ورزشکاران به ویژه ورزش قهرمانی استان و لزوم پرهیز از انتخاب اعضا و روسای هیات های ورزشی استان

- تذکر علی حدادی نماینده ساوجبلاغ و نظرآباد و طالقان به همراه 48 نفر از نمایندگان به وزیر نفت درخصوص لزوم افزایش جایگاه های CNG برای مردم و کاهش آلودگی هوا، تذکر وی به همراه 48 نفر از نمایندگان به وزرای جهاد کشاورزی و صمت درخصوص لزوم افزایش نظارت و کنترل بازار مواد غذایی با توجه به کاهش درآمد مردم و بیکاری ناشی از کرونا

- تذکر محمدمهدی فروردین نماینده فیروزآباد و فراشبند و قیرو کارزین به وزیر راه و شهرسازی درخصص لزوم تسریع در رسیدگی به وضعیت بحرانی و نابسامان حوزه انتخابیه با تصادفات مکرر منجر به فوت

- تذکر محمدکعب عمیر نماینده شوش به رئیس جمهور درخصوص لزوم تسریع در پرداخت مابقی خسارات سیل 98 کشاورزان خوزستان

- تذکر علیرضا پاک فطرت نماینده شیراز و زرقان به وزیر صمت درخصوص لزوم کنترل بازار به ویژه قیمت اقلام خوراکی و مصالح ساختمانی

- تذکر ابراهیم رضایی نماینده دشتستان به همراه 42 نفر از نمایندگان به وزرای دادگستری و صمت درخصوص لزوم کنترل قیمت ماده اولیه تولید دستمال کاغذی و پوشک و جلوگیری از خطر ایجاد تهدید جدید

- تذکر جعفر قادری نماینده شیراز و زرقان به همراه 16 نفر از نمایندگان به وزیر بهداشت و درمان درخصوص لزوم تسریع در راه اندازی مرکز جامع سلامت شهرک مسکن امام رضا (ع)

- تذکر حسین میرزایی نماینده اصفهان به همراه 42 نفر از نمایندگان به رئیس جمهور در خصوص لزوم شفاف سازی درباره سازندگان واکسن های خارجی وارد شده.

- تذکر زهره الهیان نماینده تهران به همراه 42 نفر از نمایندگان به رئیس جمهور درباره علت عدم لغو پرواز از کشورهای اروپایی به ایران در بحران کرونا و در زمان شیوع کرونای انگیسی چیست؟

- تذکر حبیب الله دهمرده نماینده زابل به وزیر کشور؛ در خصوص اینکه چرا در رابطه با بازگشایی مرز اقدام جدی صورت نمی گیرد و تذکر این نماینده به وزیر جهاد کشاورزی، در خصوص اینکه چرا در رابطه با تکمیل طرح 46 هزار هکتاری سیستان اقدام جدی صورت نمی گیرد.

- تذکر علی حدادی نماینده ساوجبلاغ به همراه 39 نفر از نمایندگان به وزیر بهداشت؛ در خصوص لزوم اطلاع رسانی دقیق و شفاف درباره واکسن های وارداتی شرکت های سازنده و افراد دریافت کننده واکسن و نتایج آن با توجه به اوامر رهبری در خصوص واردات واکسن کرونا.

- تذکر جواد نیک بین نماینده کاشمر به همراه 45 نفر از نمایندگان به وزیر علوم در خصوص اینکه چرا وزارت علوم برخلاف مصوبات قانون برنامه ششم توسعه بدون تصویر مجلس برخی از دانشگاه های کشور را با هم ادغام کرده است.

- تذکر علی حدادی نماینده ساوجبلاغ به همراه 49 نفر از نمایندگان به وزرای ارتباطات و صمت در خصوص لزوم اقدام جدی برای تولید تلفن همراه هوشمند و با کیفیت در کشور با توجه به رتبه دوم واردات از لحاظ ارزبری.

- تذکر حسین گودرزی نماینده درود و ازنا به همراه 49 نفر از نمایندگان به وزیر ارتباطات؛ در خصوص به کارگیری مجدد نیروهای خدماتی رها شده در شرایط کرونا.

- تذکر علی آذری نماینده قوچان به همراه 30 نفر از نمایندگان به وزیر جهاد کشاورزی؛ در خصوص علت عدم خرید تضمینی گوشت از عشایر به ویژه عشایر قوچان و فاروج چیست.

- تذکر احسان ارکانی نماینده نیشابور به وزیر صمت در خصوص لزوم رسیدگی به مدیریت ضعیف اداره کل صمت استان خراسان رضوی و شهرستان نیشابور در حوزه اتاق اصناف نیشابور.

- تذکر عباس مقتدایی نماینده اصفهان به وزرای جهاد کشاورزی، نیرو و کشور؛ در خصوص ضرورت اقدام فوری درباره پرداخت خسارات سیل اردیبهشت ماه اصفهان.

- تذکر جلال محمودزاده نماینده مهاباد به وزیر جهاد کشاورزی در خصوص لزوم اقدام جدی در زمینه اجرای پمپاژ آب و طرح های آبیاری تحت فشار و انتقال آب کشاورزی و لزوم دقت در تائید افراد عضو شورای قیمت گذاری محصولات استراتژیک کشاورزی.

- تذکر علی اکبر کریمی نماینده اراک به همراه 20 نفر از نمایندگان به وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی؛ در خصوص لزوم تغییر در مدیریت ضعیف، ناکارآمد و سیاسی سازمان فنی و حرفه ای کشور و تذکر این نماینده به همراه 50 نفر از نمایندگان به وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی؛ در خصوص لزوم اجرای تکلیف قانونی دولت در تبصره ذیل ماده واحده قانون معافیت سهم بیمه کارفرمایی بیمه کشاورزی و ابطال بخشنامه مغایر قانون سازمان تامین اجتماعی.

- تذکر جلال محمودزاده نماینده مهاباد به وزیر راه وشهرسازی؛ در خصوص لزوم اجرای مصوبات سفر وزیر راه و شهرسازی به استان آذربایجان غربی و شهرستان مهاباد.

- تذکر حبیب الله دهمرده نماینده زابل، زهک و هیرمند به وزیر آموزش و پرورش درخصوص اینکه چرا در رابطه با رتبه بندی معلمان و اعمال آخرین مدرک تحصیلی، تعیین تکلیف نهضتی ها، پیش دبستانی ها و خرید خدمتی ها اقدام جدی صورت نمی گیرد؟ چرا در رابطه با زیرساخت های آموزشی اقدام جدی صورت نمی گیرد؟ ، تذکر وی به وزیر نیرو درخصوص اینکه چرا در رابطه با نیروگاه های بادی تبخیر و رسوب گذاری چاه ایله ها و بند کمال خان و حقابه دریاچه هامون اقدام جدی صورت نمی گیرد، تذکر وی به وزیر کشور درخصوص اینکه چرا زیرساخت های شهرستان های جدیدالتاسیس اقدام جدی صورت نمی گیرد، تذکر وی به وزیر صمت درخصوص اینکه چرا در رابطه با احداث کارخانه و بنگاه های کوچک و بزرگ جهت اشتغال مردم سیستان اقدام جدی صورت نگرفته است، تذکر وی به وزیر راه و شهرسازی درخصوص اینکه چرا در رابطه با پل شهر آب زابل ویل دوم ملک ویل کمربندی زهک واقع در سیستان اقدام جدی صورت نگرفته است؟

- تذکر هاجر چنارانی نماینده نیشابور به وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی درخصوص لزوم حمایت از خانواده های بیش از 2 فرزند.

- تذکر حسینعلی حاجی دلیگانی نماینده شاهین شهر به همراه 52 نفر از نمایندگان به وزیر کار درخصوص ضرورت اجرای متناسب سازی حقوق کارگران بازنشسته تامین اجتماعی براساس بند (ب) ماده 12 قانون برنامه ششم توسعه و بند (و) قانون بودجه سال 1399، تذکر وی به همراه 50 نفر از نمایندگان به وزیر نیرو درخصوص ضرورت جلوگیری از تضییع حقوق نیروهای شاغل در شرکت های توزیع برق، تذکر وی به همراه 59 نفر از نمایندگان به وزیر آموزش و پرورش درخصوص ضرورت تسریع در پرداخت معوقات معلمان حق التدریس شاغل و بازنشسته و ضرورت افزایش حقوق فرهنگیان شاغل در قالب ماده 28 پیمانی آموزش و پرورش که با قبولی در آزمون استخدام و گذراندن دوره یکساله مهارت آموزی به کار گرفته شده اند.

- تذکر عباس مقتدایی نماینده اصفهان به وزرای بهداشت، امور خارجه و گردشگری درخصوص ضرورت توسعه گردشگری پزشکی در ایران، تذکر وی به رئیس جمهور درخصوص لزوم اجرای متناسب سازی حقوق کارگران بازنشسته تامین اجتماعی براساس بند (ب) ماده 12 قانون برنامه ششم توسعه، تذکر وی به وزیر صمت درخصوص ضرورت کنترل نرخ شکر جهت جلوگیری از نوسانات قیمت نبات، تذکر وی به رئیس جمهور درخصوص ضرورت برگزاری شورای عالی جوانان و ارائه رهنمود لازم به وزیر ورزش و جوانان در جهت اهتمام لازم به این امر

- تذکر محسن فتحی نماینده سنندج به وزیر آموزش و پرورش درخصوص لزوم تسریع در پرداخت مطالبات و حقوق معلمان حق التدریس، تذکر وی به وزیر ارتباطات درخصوص لزوم تخصیص اینترنت رایگان به دانش آموزان دهک های پایین با توجه به شرایط اجتماعی و اقتصادی کشور، تذکر وی به رئیس جمهور درخصوص لزوم افزایش حقوق بازنشسته ها طبق ماده 125 قانون مدیریت خدمات کشوری و افزایش متناسب با نرخ تورم اعلامی بانک مرکزی

- تذکر ابوافضل ابوترابی نماینده نجف آباد به همراه 56 نفر از نمایندگان به وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات درخصوص علت عدم قبول پرداخت قبوض آب و برق در پست بانک های مستقر در روستا چیست.

- تذکر حسین نوش آبادی نماینده ورامین به وزیر راه و شهرسازی درخصوص علت کاهش تردد و تاخیر در رفت و برگشت قطار مسافری مسیر پیشوا و قرچک ورامین به تهران چیست، تذکر وی به وزیر نیرو درخصوص علت قطع کانال های کشاورزی از آب زراعی سد ماملو و شهرستان های ورامین، قرچک و پیشوا چیست؟

- تذکر شهباز حسن پور بیگلری نماینده سرجان و بردسیر به وزیر راه و شهرسازی درخصوص لزوم تسریع در احدای باند دوم آزادراه تهران-بندرعباس در محدوده شهر سیرجان چیست.

- تذکر علیرضا ورناصری نماینده مسجدسلیمان به همراه 22 نفر از نمایندگان به وزیر نفت درخصوص لزوم تسریع در بررسی و رفع مشکل شکستگی لوله های خطوط انتقال نفت به اصفهان

- تذکر احمد مرادی نماینده بندرعباس، قشم و ابوموسی به وزیر نفت درخصوص لزوم توجه به حق و حقوق مردم در حاکمیت اراضی در طرح انتقال خطوط نفت به جاسک

- تذکر امان قلیچ شادمهر نماینده گنبدکاووس به همراه 51 نفر از نمایندگان به وزیر بهدهاشت درخصوص ضرورت برقراری پذیرش بیمه شدگان صندوق روستایی در بخش های خصوصی و غیردولتی، تذکر وی به وزیر بهداشت درخصوص لزوم رسیدگی به بی عدالتی و عدم شفافیت در نحوه پرداخت پاداش کرونا به کارکنان مراکز بهداشت و اورژانس استان گلستان، تذکر وی به همراه 36 نفر از نمایندگان به وزیر بهداشت درخصوص لزوم نظارت جدی در پرداخت کارانه و پاداش کرونا به صورت یکسان در استان های مختلف، تذکر وی به وزیر جهاد کشاورزی درخصوص لزوم رسیدگی به پرداخت ناعادلانه بیمه خشکسالی کشاورزان گندم کار حوزه انتخابیه.

- تذکر سیدسلمان ذاکر نماینده ارومیه به وزیر اقتصاد درخصوص لزوم افتتاح شعبه ای از بانک ها در شهرک ایثار و شهریار ارومیه با جمعیتی بالغ بر 40 هزار نفر، تذکر وی به وزیر بهداشت درخصوص لزوم پرداخ حقوق، مزایا، کارانه نیروهای خدماتی و شرکتی بیمارستان هاو دانشگاه علوم پزشکی آذربایجان غربی

- تذکر رسول فرخی میکال نماینده سیاهکل و لاهیجان به همراه 31 نفر از نمایندگان به وزیر جهاد کشاورزی درخصوص ضرورت حل مشکل کشاورزان در افزایش هزینه تولید محصولات با توجه به افزایش قیمت کود شیمیایی

- تذکر قاسم ساعدی نماینده دشت آزادگان به همراه 23 نفر از نمایندگان به وزیر بهداشت درخصوص لزوم تامین ابزار و تجهیزات درمانی جهت مدیریت و کنترل موج جدید کرونا در استان خوزستان، تذکر وی به همراه 43 نفر از نمایندگان به وزیر صمت درخصوص علت عدم نظارت بر قیمت ها چیست؟ آیا نوسانات قیمت ها نشانه فساد در شبکه های تولید نیست؟، تذکر وی به وزرای تعاون و صمت درخصوص لزوم تسهیل در روند اعطای تسهیلات و مجوز فعالیت کارگاه های تولیدی، صنعتی و صاحبان طرح ها، تذکر وی به وزیر آموزش و پرورش درخصوص علت اختلال برنامه آموزشی شاد در مدارس سراسر کشور از یک هفته قبل تاکنون چیست؟، تذکر وی به همراه 44 نفر از نمایندگان به رئیس جمهور درخصوص اینکه علت عدم تدوین طرح آمایش سرزمین با توجه به شرایط جغرافیایی و اقلیمی و به حسب ظرفیت و قابلیت مناطق کشور به عنوان نقشه راه متوازن کشور چیست؟

- تذکر علیرضا ورناصری نماینده مسجدسلیمان به همراه 28 نفر از نمایندگان به وزیر صمت درخصوص اینکه راهبردهای وزارت صمت جهت ممانعت از افزایش قیمت گروه های کالایی دریافتی چیست؟ ، تذکر وی به وزیر صمت درخصوص اینکه علت نبود ثبات در بازار پرتلاطم نهاده های دامی چیست؟

- تذکر ابراهیم رضایی نماینده دشتستان به همراه 38 نفر از نمایندگان به وزیر نفت درخصوص صندوق جلوگیری از تخریب محیط زیست و دریاخواری در خلیج فارس و عسلویه توسط شرکت های نفتی

- تکر یعقوب رضازاده نماینده سلماس به همراه 38 نفر از نمایندگان به وزیر آموزش و پرورش درخصوص لزوم بازنگری درخصوص شرایط جذبی و استخدام آموزش دهندگان پذیرفته شده سال های 92 تا 99 نهضت سوادآموزی سراسر کشور

- تذکر نصرالله پژمانفر نماینده مشهد و کلات به همراه 47 نفر از نمایندگان به رئیس جمهور درخصوص اینکه چرا برخلاف مصوبات جلس در امر بازرسی از مسائل هسته ای اقدام کرده است، تذکر وی به همراه 24 نفر از نمایندگان به وزیر بهداشت درخصوص اینکه چرا جلوی مناقصه ها و ارزبری شرکت های رانتی در شرایط کمبود ارز گرفته نمی شود؟ همچنین لزوم تخصیص ارز واکسن و دارو و تجهیزات مورد نیاز مقابله را کرونا به دستگاه آنژیوگرافی قلبی چیست؟، تذکر وی به همراه 44 نفر از نمایندگان مجلس به رئیس جمهور و وزیر علوم درخصوص دلایل سیاسی عدم پرتاب ماهواره ها با توجه به شرایط مناسب علمی و نبود مشکل فنی چیست؟

- تذکر مجتبی توانگر نماینده تهران به همراه 51 نفر از نمایندگان به رئیس جمهور و وزرای اطلاعات، صمت و اقتصاد درخصوص اتخاذ تدابیری برای جلنوگیری از سوخت شدن سرمایه مردم در معاملات رمز ارزهای خارجی

- تذکر جلال محمودزاده نماینده مهاباد به رئیس جمهور درخصوص علت نظارت بر عملکرد سازمان محیط زیست و وجود ضعف های عملکردی آن مجموعه چیست؟

- تذکر محسن فتحی نماینده سنندج و دیواندره و کامیاران به وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی: لزوم اجرای همسان سازی و تعیین تکلیف حقوق مستمری بگیران و بازنشستگان تأمین اجتماعی.

- تذکر جواد نیک بین کاشمر و بردسکن و خلیل آباد، کوهسرخ به همراه 24 نفر از نمایندگان به رئیس جمهور و وزرای اقتصادی و دارایی و جهاد کشاورزی: ضرورت حمایت از کارخانجات نیشکر و جبران خسارت های ناشی از سیل سال گذشته. همچنین تذکر به همراه 37 نفر از نمایندگان به رئیس جمهور: لزوم تحویل مسکن های مهر و طرح ملی مسکن با ارزانترین قیمت، کمترین آسیب و کوتاه ترین زمان برای حل مشکل مسکن. همچنین تذکر به همراه 43 نفر از نمایندگان به رئیس جمهور و وزیر راه و شهرسازی: لزوم رسیدگی به رشد 570 درصدی قیمت مسکن در 7 سال و افزایش معاملات اجاره. همچنین تذکر به همراه 35 نفر از نمایندگان به رئیس جمهور و وزرای ارتباطات و فناوری اطلاعات،امور خارجه، دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، صنعت، معدن و تجارت و علوم، تحقیقات و فناوری: لزوم برگزاری و فعال تر شدن شورای عالی فضایی، یکپارچه سازی و ساماندهی متخببان این حوزه و دوری از موازی کاری و جبران کاهش فعالیت فضایی ایران پس از برجام. همچنین تذکر به همراه 25 نفر از نمایندگان به وزیر آموزش و پرورش: چرا در بسیاری از مدارس و مراکز غیردولتی ماده 18 قانون تأسیس و اداره مدارس غیردولتی اجرا نمی شود؟ چرا آماری از درآمدها و هزینه های مدارس و مراکز غیردولتی در اداره امور اقتصادی و دارایی و همچنین آموزش و پرورش وجود ندارد؟ همچنین تذکر به همراه 21 نفر از نمایندگان به وزیر آموزش و پرورش: علت به کارگیری و انتخاب مدیران مدارس غیردولتی برخلاف جزء 10 بند الف ماده 21 قانون تأسیس و اداره مدارس و مراکز غیردولتی در برخی مناطق مانند اسلامشهر تهران. همچنین تذکر به همراه 27 نفر از نمایندگان به وزرای آموزش و پرورش و امور اقتصادی و دارایی: لزوم ابلاغ و اجرای قانون اعطای تسهیلات بدون ربا به مدارس و مراکز غیردولتی توسط بانک مرکزی طبق ماده 10 قانون تأسیس و اداره مدارس و مراکز غیردولتی با همکاری آموزش و پرورش.

- تذکر محمدرضا صباغیان بافقی نماینده مهریز و بافق و بهاباد و خاتم و ابرکوه به رئیس جمهور: لزوم اجرای صحیح قانون محاسبه و پرداخت کمک هزینه توانبخشی و نگهداری از افراد دارای معلولیت متناسب با نرخ تورم سالیانه.
- تذکر علیرضا نظری نماینده خمین به همراه 52 نفر از نمایندگان به وزیر اموراقتصادی و دارایی: لزوم رسیدگی به مشکلات حقوق کارمندان بانک های انصار، قوامین، حکمت ایرانیان ، مهر اقتصاد و ثامن.

- تذکر جلال محمودزاده نماینده مهاباد به وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی:ضرورت تأمین واکسن کرونا برای پرسنل بهداشت و درمان در معرض خطر.

- تذکر علی جدی نماینده شیروان به همراه 38 نفر از نمایندگان به وزیر نیرو: علت قطعی برق مکرر در مناطق مسکونی و شهرک ها و نواحی صنعتی با توجه به تعطیلی مدارس و دانشگاه ها و بسیاری از مجموعه ها چیست؟

- تذکر حسن همتی نماینده شاهین دژ و تکاب به وزیر راه و شهرسازی: لزوم اقدام جدی درباره حل مشکلات طرح راهسازی حوزه انتخابیه. تذکر به همراه 29 نفر از نمایندگان به وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات: لزوم تسریع در رسیدگی به وضعیت اینترنت مناطق روستایی شهرستان های تکاب و شاهین دژ.

- علیرضا ورناصری قندعلی نماینده مسجدسلیمان و لالی و هفتگل و اندیکا به همراه 47 نفر از نمایندگان به رئیس جمهور: لزوم بهبود عملکرد در مصادیق شاخص های جمعیتی و جلوگیری از کاهش جمعیت. همچنین تذکر به همراه 30 نفر از نمایندگان به رئیس جمهور: دلیل محقق نشدن اجرایی بند (ه) تبصره 21 قانون بودجه سال 98 جهت اصلاح ساختار بودجه و تحقق تعادل و توازن منابع و مصارف بودجه چیست؟

- تذکر رسول فرخی میکال نماینده لاهیجان و سیاهکل به وزرای جهاد کشاورزی و صنعت، معدن و تجارت: لزوم توسعه صنعت چای در شمال کشور با عرضه برگ سبز چای در بورس و ارائه تسهیلات و توزیع کارخانجات چای. همچنین تذکر به وزیر راه و شهرسازی: لزوم تکمیل اتوبان سیاهکل – سنگر- سراوان و احداث روگذر و زیرگذر در مسیر روستاهای آن.

- تذکر سیدسلمان ذاکر نماینده ارومیه به رئیس جمهور: لزوم رسیدگی به کوتاهی بانک ها در سرمایه گذاری و پرداخت سرمایه در پرداخت سرمایه در گردش به تولیدکنندگان و ارائه وام قرص الحسنه به مردم. همچنین تذکر به وزیر صمت: لزوم صادرات چند هزار تن کنسانتره با توجه به وجود 60 درصد از صنایع تبدیلی در استان آذربایجان غربی. همچنین تذکر به وزیر صنعت: ضرورت بسترسازی مناسب جهت صادرات مازاد مصرف داخلی قیر به کشورهای همسایه از استان آذربایجان غربی. همچنین تذکر به وزیر راه و شهرسازی: لزوم تأسیس مراکز توریستی و تفریحی در شهر ارومیه در راستای جلوگیری از ساخت و ساز غیرمجاز. همچننی تذکر به وزیر راه و شهرسازی: لزوم تسریع در حل مشکل ساکنان مناطق محروم مسکن غرب. همچین تذکر به وزیر کشور: ضرورت توجه به نیروی انسانی و تجهیزات بخشداری های شهرستان ارومیه. همچنین تذکر به وزیر کشور: لزوم جذب و استفاده از روحانیون و طلاب در پاسگاه ها و کلانتری ها جهت مشاوره به مردم در امور اجتماعی، شرعی و میانجگری. تذکر به وزیر کشور: لزوم تسریع در پرداخت یارانه بلیت رانندگان اتوبوسرانی شهرستان ارومیه و تسریع در تعویض و بهسازی 300 خط واحد شهری. همچنین تذکر به وزیر میراث فرهنگی: لزوم تسریع در مسیرگشایی امتداد سرداران 2 ارومیه. همچنین تذکر به وزیر نیرو: لزوم تسریع در ساخت و تکمیل سیل بند شهر سیلوانا در بخش ارومیه. همچنین تذکر به وزیر راه و شهرسازی: لزوم توجه به جاده های مناطق توریستی به خصوص 2 بانده نمودن جاده ارومیه – کشتیبان – ارومیه – سیلوانا و دیزج – زیوه. همچنین تذکر به وزیر صنعت: لزوم تسریع در بازگشایی و فعال نمودن 8 بازارچه مرزی استان آذربایجان غربی از جمله بازارچه مرزی زینی منگور.

- تذکر سیدمحمدرضا میرتاج الدینی نماینده تبریز و آذرشهر و اسکو به همراه 20 نفر از نمایندگان به وزرای کشور و نیرو: چرا پس از گذشت چندین سال از احداث معابر عمومی شهرک شهید بهشتی تبریز دکل های فشار قوی درون شهری جابه جا نشده؟ همچنین تذکر به وزیر امور خارجه: لزوم دادخواهی جهانی و اقدام برای جلب کمک های بشردوستانه برای نجات کودکان یمنی که در آستانه مرگ از گرسنگی قرار دارند.

- تذکر عباس مقتدایی نماینده اصفهان به رئیس جمهور و وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی: اجرای ترمیم متناسب سازی حقوق بازنشستگان بند (ب) ماده 12 قانون برنامه ششم توسعه بند و تبصره (2) بودجه سال 99 در شش ماهه دوم سال گذشته.

- تذکر مهدی عسگری نماینده کرج ، اشتهارد و فردیس به وزیر صنعت، معدن و تجارت: ضرورت تسریع در ساماندهی بازار سیمان اعم از ساماندهی ظرفیت تولید متناسب با نیازها و ساماندهی شبکه توزیع جهت جلوگیری از دلالی و افزایش بی رویه قیمت ها.

- تذکر حسن محمدیاری نماینده طوالش و رضوانشهر و ماسال به وزیر ورزش و جوانان: لزوم ممانعت از جابه جایی اعتبار 900 میلیونی تخصیص داده شده به شهرستان رضوانشهر.

- تذکر احمد راستینه هفشجانی نماینده شهرکرد، بن وسامان به وزیر نیرو: ضرورت تخصیص آب به طرح های مصوب کشاورزی توسط تعاونی های مردمی در شهرستان های بن و سامان.

- تذکر علیرضا عباسی نماینده کرج ، اشتهارد و فردیس به همراه 29 نفر از نمایندگان به رئیس جمهور: لزوم بازنگری در انتصاب استاندار خوزستان به ریاست سازمان ملی استاندارد.

- تذکر حبیب اله دهمرده نماینده زابل، زهک، هیرمند و نیمروز و هامون به وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی: چرا درباره اشتغال مردم علیرغم وعده های فراوان اقدامی صورت نگرفته است؟ چرا درباره بنگاه های ریز و درشت جهت اشتغال مردم اقدام جدی صورت نگرفته است؟ چرا درباره نیروگاه بادی میله نادر در سیستان متعلق به شرکت شستا اقدام جدی صورت نگرفته است. همچنین تذکر به وزیر نیرو: لزوم اقدام در خصوص اجرای فاضلاب شهری سیستان به ویژه زابل. همچنین تذکر به وزیر صنعت: چرا در رابطه با اکتشاف و استخراج معادن استان سیستان و بلوچستان به ویژه سیستان اقدام جدی صورت نگرفته است؟

- تذکر محمدرضا دشتی اردکانی نماینده اردکان به همراه نظام الدین موسوی به وزیر کشور: علت عدم اقدام درباره رفتار خارج از قانونی و اخلاقی فرمانده پلیس راه یکی از بخش های محروم شهرستان نیشابور با مردم و رانندگان خودروهای عبوری چیست؟

- تذکر معین الدین سعیدی نماینده چابهار، نیک شهر، کنارک و قصرقند به همراه 50 نفر از نمایندگان به وزیر کشور: لزوم اجرای دقیق ماده 4 و 8 قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی درباره الزام اطلاع رسانی به مالک وسیله نقلیه از تخلفات ثبت شده در سامانه های الکترونیکی و اخطار پرداخت.

- تذکر مهدی شریفیان نماینده تهران، شمیرانات، ری، اسلامشهر و پردیس به همراه 41 نفر از نمایندگن به رئیس جمهور و وزیرتعاون، کار و رفاه اجتماعی: علت عدم اجرای ماده 41 قانون کار درباره وظیفه شورای عالی کار در تعیین مزد کارگران برای مناطق مختلف و تخطی از کار چیست؟ همچنین تذکر به همراه 48 نفر از نمایندگان به رئیس جمهور و وزیر بهداشت: لزوم تسریع در اجرای قانون مصوب تعرفه گذاری خدمات پرستاری.

- تذکر نصراله پژمان فر نماینده مشهد و کلات به همراه 35 نفر از نمایندگان به وزیر آموزش و پرورش: چرا با گذشت 5 ماه از ابلاغ بخشنامه تعارض منافع مبنی بر ممنوعیت ارائه مراکز آموزش غیردولتی برای مدیران ستادی هنوز عده زیادی از مدیران دارای چند مرکز آموزش غیرانتفاعی هستند. همچنین تذکر به همراه 39 نفر از نمایندگان به وزیر آموزش و پرورش: لزوم تسریع تحقق مطالبه مقام معظم رهبری درباره معاونت پرورشی مطرح شده در دیدار فرهنگیان در روز معلم اردیبهشت ماه 98.

- تذکر حسین میرزائی نماینده اصفهان به همراه 42 نفر از نمایندگان به رئیس جمهور: لزوم شفاف سازی در خصوص سازندگان واکسن های خارجی وارد شده.

- تذکر زهره الهیان نماینده تهران، شمیرانات، ری، اسلامشهر و پردیس به همراه 42 نفر از نمایندگان به رئیس جمهور: علت عدم لغو پرواز از کشورهای اروپایی به ایران در بحران کرونا و در زمان شیوع کرونای انگلیسی چیست؟

- تذکر حبیب اله دهمرده نماینده زابل، زهک، هیرمند و نیمروز و هامون به وزیر کشور: چرا در رابطه با بازگشایی مرز اقدام جدی صورت نمی گیرد؟ همچنین به وزیر جهاد کشاورزی: چرا در رابطه با تکمیل طرح 46 هزار هکتاری سیستان اقدام جدی صورت نمی گیرد؟

- تذکر علی حدادی نماینده ساوجبلاغ و نظرآباد و طالقان به همراه 39 نفر از نمایندگان به وزیر بهداشت: لزوم اطلاع رسانی دقیق و شفاف در خصوص واکسن های وارداتی، شرکت سازنده، افراد دریافت کننده واکسن و نتایج آن با توجه به اوامر مقام معظم رهبری در مورد واردات واکسن ویروس کرونا. تذکر به همراه 49 نفر از نمایندگان به وزرای ارتباطات و صنعت: لزوم اقدام جدی برای تولید تلفن همراه هوشمند و با کیفیت در کشور با توجه به رشد روزافزون فناوری های ارتباطی و رتبه دوم واردات از لحاظ ارزبری.

- تذکر جواد نیک بین نماینده کاشمر و بردسکن و خلیل آباد، کوهسرخ به همراه 45 نفر از نمایندگان به وزیر علوم: چرا وزارت علوم برخلاف مصوبات قانون برنامه ششم توسعه بدون تصویب مجلس برخی دانشگاه های کشور را با هم ادغام نموده است؟

- تذکر حسین گودرزی نماینده دورود و ازنا به همراه 49 نفر از نمایندگان به وزیر آموزش و پرورش: ضرورت به کارگیری مجدد نیروهای خدماتی رها شده در شرایط کرونا.

- تذکر علی آذری نماینده قوچان و فاروج به همراه 30 نفر از نمایندگان به وزیر جهاد کشاورزی: علت عدم خرید تضمینی گوشت از عشایر به ویژه عشایر قوچان و فاروچ چیست؟

- تذکر احسان ارکانی نماینده نیشابور و فیروزه به وزیر صنعت، معدن و تجارت: لزوم رسیدگی به مدیریت ضعیف اداره کل صمت استان خراسان رضوی و شهرستان نیشابور در حوزه اتاق اصناف نیشابور.

- تذکر عباس مقتدایی نماینده اصفهان به وزیر جهاد کشاورزی، نیرو و کشور: ضرورت اقدام فوری در خصوص پرداخت خسارات سیل اردیبهشت ماه اصفهان. تذکر به وزرای بهداشت و تعاون: ضرورت توجه بیشتر به کادر درمان ذیل سازمان تأمین اجتماعی و درخواست آنان در خصوص اعمال افزایش فوق العاده ویژه کادر درمان. همچنین تذکر به وزیر امور خارجه: ضرورت بهره گیری از ظرفیت سفارتخانه های جمهوری اسلامی ایران در کشورهای خارجی در راستای توسعه صادرات صنایع دستی. همچنین تذکر به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی: ضرروت تسریع در رسیدگی به گلایه مطبوعات در خصوص مصوبه اخیر هیأت دولت در مورد حذف الزام آگهی.

- تذکر جلال محمودزاده نماینده مهاباد به وزیر ورزش: لزوم تسریع در تکمیل طرح های ورزشی نیمه تمام شهرستان های کشور. همچنین تذکر به وزیر کشور: ضرورت تأمین منابع مالی جهت پرداخت به موقع حقوق پرسنل شهرداری مهاباد.

- تذکر جلیل مختار نماینده آبادان به وزیر جهاد کشاورزی: لزوم توجه جدی به موضوع آفت کرم چوکار در نخیلات استان خوزستان به عنوان یکی از آفات اختصاصی درجه 2.

- تذکر علی اصغر خانی نماینده شاهرود و میامی به همره 17 نفر از نمایندگان به وزیر ورزش و جوانان: لزوم رسیدگی به توقف عملیات احدث استادیوم 15 هزار نفری شهرستان شاهرود. همچنین تذکر به همراه 16 نفر از نمایندگان به وزیر بهداشت: لزوم رسیدگی به عدم فعالیت تنها بیمارستان شهرستان میامی. همچنین تذکر به همراه 24 نفر از نمایندگان به وزیر علوم: لزوم توجه به دانشگاه فرهنگیان شهرستان شاهرود.

- تذکر علیرضا زندیان نماینده بیجار به همراه 69 نفر از نمایندگان به وزیر آموزش و پرورش: لزوم تسریع در پرداخت معقوات فرهنگیان، نیروهای حق التدریسی و بازنشستگان. همچنین تذکر به همراه 20 نفر از نمایندگان به رئیس جمهور: لزوم تخصیص اعتبار ویژه برای اجرای طرح اتصال راه آهن زنجان – تبریز به همدان – سنندج.

- تذکر محسن فتحی نماینده سنندج و دیواندره و کامیاران به وزیر تعاون: ضرورت عزم جدی و مشارکت فعال دستگاه های مرتبط با مناسب سازی مبلمان شهری برای افراد دارای معلولیت، جانبازان و سالمندان. همچنین تذکر به رئیس جمهور: لزوم توسعه و تقویت اورژانس کشور.

- تذکر ابوالفضل ابوترابی نماینده نجف آباد و تیران و کرون به همراه 46 نفر از نمایندگان به رئیس جمهور و وزیر علوم: علت عدم اعمال سهمیه المپیادی ها یا سلول های بنیادی و پزشکی بازخواستی در کنکور چیست؟

- تذکر بهزاد رحیمی نماینده سقز و بانه به وزیر راه و شهرسازی: لزوم تسریع در آغاز عملیات اجرایی در قطعه الف یک کریدور بزرگراه کرمانشاه – میاندوآب. تذکر به وزیر تعاون: لزوم تسریع در لغو قرارداد بدون هماهنگی و اجازه بازنشستگان صندوق بازنشستگی کشوری با بیمه ملت.

- تذکر حسن نوروزی نماینده رباط کریم و بهارستان به همراه 21 نفر از نمایندگان به وزیر کشور: لزوم افزایش کلانتری ها در شهرستان بهارستان با 700 هزار نفر جمعیت .

- تذکر عباس گلرو نماینده سمنان، مهدی شهر و سرخه به همراه جواد نیک بین به وزیر علوم: لزوم متوقف کردن پروسه ادغام دانشگاه فرزانگان واحد خواهران در دانشگاه سمنان برخلاف برنامه ششم توسعه.همچنین تذکر به وزیر آموزش و پرورش: لزوم رسیدگی به امکانات و روند جذب دنشجو در دانشگاه فرهنگیان سمنان.

- تذکر جعفر قادری نماینده شیراز و زرقان به همراه 16 نفر از نمایندگان به وزیر نیرو: لزوم تسریع در اجرای پست 132 برق دهستان سیاخ دارنگون شهرستان شیراز.

- تذکر سیدمجتبی محفوظی نماینده آبادان به همراه 37 نفر از نمایندگان به رئیس جمهور و وزیر بهداشت: ضرورت تسریع در رسیدگی به وضعیت کرونا در استان خوزستان.

- تذکر علی اکبر کریمی نماینده اراک و کمیجان و خنداب به همراه 52 نفر از نمایندگان به وزیر جهاد کشاورزی و صنعت: لزوم تسریع در رسیدگی به گرانی میوه در روزهای اخیر و تأمین و توزیع میوه مورد نیاز مردم با قیمت مناسب در روزهای پایانی سال و عید نوروز. تذکر به همراه 20 نفر از نمایندگان به وزیر راه و شهرسازی: لزوم رسیدگی به علت تعطیلی طرح احداث تقاطع غیرهم سطح سه راهی راهجرد به آشتیان و تسریع در تکمیل و بهره برداری از این طرح.

- تذکر عباس گلرو نماینده سمنان، مهدی شهر و سرخه به همراه 36 نفر از نمیاندگان به رئیس جمهور: ضرروت تسریع در رسیدگی به 1200 تن بذر پایه علوفه مانده در گمرک به دلیل اختلاف 3 دستگاه دولتی.

/

ادامه دارد

بازی سازان ایرانی با انتشار بیانیه ای خطاب به بنیاد ملی بازی رایانه ای نگرانی خود را از نحوه رسیدگی بخش نظارت بازی ها ابراز کرده و اعلام کردند که با ادامه دار شدن این وضعیت، آسیب های جدی به صنعت بازی های رایانه ای وارد خواهد شد.

بازی سازان در این بیانیه هشدار داده اند که سهم ایران در حال حاضر با توجه به تحریم ها از بازار 140 میلیارد دلاری صنعت بازی های رایانه ای در جهان، کمتر از یک دهم درصد است و با سیاست گذاری های اشتباه و غیرتخصصی بنیاد در آینده، این رقم به صفر خواهد رسید.

این بیانیه که توسط فعالان این حوزه نوشته شده و به امضا 614 نفر افراد فعال این صنعت رسیده است، در کنار بیان برخی مشکلات، راهکارهایی را هم ارائه کرده است.

مقالات مرتبط:

همکاری بنیاد ملی بازی های رایانه ای با نیروی انتظامی

پیشنهاد نمایشگاه گیم کانکشن فرانسه به بازی سازان ایرانی

همگرا؛ ساختار حمایتی از بازی سازان

حمایت رایگان ابر آروان از بازی سازان نوپا

نظارت سلیقه ای و نبود قوانین شفاف

مدیران استودیوهای بازی سازی بر این باورند که بنیاد ملی بازی های رایانه ای که خود باید متولی رشد صنعت بازی در ایران باشد، تبدیل به یکی از بزرگ ترین مشکلات و مانع برای بازی سازان داخلی شده است. امین شهیدی، مدیرعامل استودیو بلک کیوب گیمز که خود عضو کمیسیون صنفی بازی سازان هم است، در گفت وگو با آی تی ایران به چالش هایی که در این مدت بنیاد ملی بازی های رایانه ای با بازی سازان داخلی داشتند اشاره کرد و گفت: پس از تغییر مدیریت بنیاد، چند معاون اساسی هم جایگزین شدند. یکی از این بخش ها که بلافاصله تاثیر زیادی در حوزه بازیسازی داشت، تغییر مسئول قسمت نظارت بود. به این صورت که بدون اعلام قوانین شفاف و مشخص، در شورای تصمیم گیری نظارت که بدون حضور نماینده ای از بازیسازان تشکیل شده است، دستور به اصلاحیه برخی از بازی ها می دهند که به دنبال آن بازی ها فیلتر می شوند. این در حالی است که تنوع، لازمه تولیدات فرهنگی است. اما حوزه نظارت در بنیاد ملی بازی های رایانه ای با فیلترینگ یا اصلاحیه های افراطی و سلیقه ای مانع ایجاد می کند.

به گفته او بیشتر این اصلاحیات به صورت شفاهی به بازی سازان گفته می شده است، در حالی که باید نکات مشخص، مکتوب و به همراه مصداق باشند.

به گفته شهیدی در برخی از موارد فقط نمایش اندکی مو در کاراکتر کارتونی زیر تیغ ممیزی بنیاد قرار می گیرد و عملاً بازی سازان چاره ای جز حذف زنان از محصولات تولیدی خود نخواهند داشت. او در ادامه بیان کرد: در حالی به چند تار مو یا چند دیالوگ در بخش های مختلف بازی اصلاحیه وارد می کنند که در بقیه رسانه ها از جمله صدا و سیما برای این موارد هیچ مانعی وجود ندارد. یا برای مثال چرا باید با یک جایزه مجازی نظیر سکه و الماس مجازی که به هیچ عنوان قابلیت خروج از فضای گیم و تبدیل شدن به پول واقعی را ندارد به عنوان مصداق قمار برخورد شود؟

شهدی توضیح داد که روندهای ممیزی با توجه به مکتوب و مشخص نبودن به سمت سلیقه ای شدن پیش می روند و باید در شورای نظارت این قوانین به صورت شفاف نوشته شده و به بازیسازان اعلام شود.

به گفته او فیلترینگ بازی هایی که بیش از 4 میلیون کاربر دارند، حتی برای یک روز هم آن ها را دچار آسیب جدی می کند.

قطع تعامل بخش نظارت بنیاد با بازی سازان

یکی دیگر از چالش هایی که بازی سازان ایرانی روی آن تاکید دارد، نبود یک نماینده از بازی سازان در شورای نظارت است. او توضیح داد که بخش نظارت حتی حاضر به برقراری گفت و گو با بازیسازان نیست.

شهیدی در اینباره اضافه کرد: با اصرار کمیسیون به بنیاد ملی بازی های رایانه ای، کارگروهی شکل گرفت تا مشکلات بازیسازان را پیگیری کند و با بخش های مختلف بنیاد در ارتباط باشند. اما به نظر می رسد این تعاملات هیچ نتیجه ای نداشته است. حتی در یکی از جلسات که رئیس کمیسیون به اصرار بازیسازان حضور داشته است، توسط اعضای شورا اخراج شد. او گفت که باید یک نماینده از بازیسازان که هم مخاطب را می شناسند، هم به چالش های بازیسازان آشنا است، در این شورا باشد تا بتواند آن ها را به درستی راهنمایی کند.

طبق قانون جدید بنیاد ملی بازی های رایانه ای، کلیه بازی های تولید داخل باید در فرآیندی کند و زمان بر و در یک پروسه ممیزی سختگیرانه و غیرشفاف از این بنیاد مجوز دریافت کنند. شهیدی در این باره توضیح داد: بنیاد به تازگی سامانه ای برای دریافت مجوز بازیسازان راه اندازی کرده است و اعلام شده که باید پیش از انتشار بازی، بازی های خود را در این سامانه ثبت کرده و مجوز بگیرند. در ابتدا قرار بر این بود که طی 7 روز بازی ها بررسی شود و نتایج اعلام شود در حالی برای برخی از بازی ها شده است که بیش از 20 روز از ثبت بازی گذشته و هنوز خبری از جواب بنیاد نیست. یا اینکه بازی مشخصی را بیش از چند ماه و در چند مرحله با اصلاحیه های زیادی رد می کنند که دیگر بازیساز با توجه به هزینه هایی که باید هر بار انجام دهد، بی خیال این موضوع می شود.

ناامیدی بازی سازان از بازار داخلی

آنچه که بیش از هر چیزی موجب نگرانی بازی سازان ایرانی شده، از بین رفتن بازار داخلی گیم با توجه به شرایط فعلی است، تا جایی که بسیاری از بازی سازان قید بازار بازار داخلی را زده و تمرکز خود را به بازارهای بین المللی معطوف کرده اند. موضوع دیگری که بازی سازان در صحبت های خود به آن اشاره می کنند، مهاجرت بازی سازان و در ادامه ناامیدی فعالان این حوزه با توجه به سخت گیری ها در بحث فیلترینگ و مجوز است.

او با اشاره به انتظارات خود از انتشار این بیانیه گفت: خواسته ما در حال حاضر از بنیاد ملی بازی های رایانه ای این است که به مانند سال های پیش از بازیسازان حمایت کند. در حال حاضر هیچ کسی حرف های ما را نمی شنود. بازیسازان باید چالش های خود را به حامی خود یعنی بنیاد بگویند. بارها شده است که یک توییت بازی ساز و گفتن مشکل، در رسانه های خارجی خبرساز شده است در حالی که ما اعتقاد داریم که این مشکلات باید در کشور و به صورت داخلی حل شود. تا الان هم در کمیسیون در سکوت سعی به برقراری تعامل با بنیاد داشتیم اما مشکلی حل نشده است. معاونت آموزش و حمایت به خوبی در حال فعالیت هستند ولی معاونت نظارت حتی حاضر به برقرار کردن دیالوگ هم نیست.

تجربه یک بازی ساز از پروسه دریافت مجوز

البته سخت گیری ها نظارت تنها به اصلاح بازی ها محدود نمی شود و در مواردی این بنیاد حتی اقدام به حذف بازی ها از استورهای ایرانی کرده است. به گفته مدیرعامل استودیو پاپاتا، چند ماه پیش به دلایل نامشخص دو بازی این استودیو از کافه بازار حذف شده است. امیر رضا انواری در این باره توضیح داد: بازی هایی که برای هر کدام حداقل 1 سال زمان گذاشته شده است به دلایل نامشخص حذف شدند. در پیگیری های که انجام دادیم، مشخص شد که بنیاد در قانون جدید اعلام کرده است که هر بازی باید پیش از انتشار از طریق سامانه مجوز دریافت کند. از زمانی که برای دریافت مجوز اقدام کردیم تاکنون بیش از 6 ماه گذشته است. یکی از آن ها که پس از 5 ماه و بیش از چند مرحله رفع اصلاح توسط شورای نظارت در ماه گذشته روی مارکت قرار گرفت. برای بازی دیگر که هنوز هیچ پاسخی دریافت نکردیم.

او در ادامه گفت: روندی که بنیاد برای اخذ مجوز قرار داده است، اصلا شفاف نیست و همین مورد باعث شد که چند ماه درگیراین اصلاحات شویم. به نظر می رسد قوانین به صورت سلیقه ای اعمال می شود و چارچوب و شفافیت خاصی ندارد. از آواتار یک خانم در یک بازی ایراد گرفته شده و در یک بازی دیگر اصلا به چشم نیامده است. به نظر می رسد در حال حاضر معیار خاصی وجود ندارد.

انواری توضیح داد: در این پروسه ما باید یک ایمیل می زدیم. اما این ایمیل ها در بیشتر مواقع بی جواب می ماند و آن ها به صورت شفاهی موارد اصلاحیه را می گفتند.

بررسی دریافت مجوز بازی ها سلیقه ای انجام می شود

به گفته او تولید بازی روندی پرهزینه است و تولیدکننده با ریسک بالایی و شکست 90 درصدی وارد این حوزه می شود و با توجه به اینکه بیشتر بازی سازان با هزینه های شخصی و بدون هیچ حمایتی وارد این حوزه می شوند باید یک چهارچوب مشخص برای این موضوع طراحی شود. او در این باره توضیح داد: تا الان همه سعی می کردند که با رعایت قوانین کشور بازی های خود را طراحی کنند اما در حال حاضر شرایطی به گونه ای شده است که چهارچوب مشخصی وجود ندارد و ممکن است چالش هایی به وجود بیاید که اصلا از آن جایی نام برده نشده است. روند بررسی کاملا سلیقه ای و غیرشفاف است.

به گفته انواری برای بهبود این پروسه بهتر است در شورای نظارت یک نماینده از بازیسازان حضور داشته باشد.

آی تی ایران آماده درج نظرات بنیاد بازی های رایانه تی در این زمینه است.

برچسب ها
تیتر

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی نهاد کتابخانه های عمومی کشور، پویش بهار موعود به مناسبت اعیاد شعبانیه و در سال 1400 که آغاز و ختامش مزین و متبرک به نام حضرت مهدی(عج) است، توسط محافل ادبی نهاد کتابخانه های عمومی کشور از 9 فروردین تا 12بهمن ماه سال جاری برگزار می شود.

مخاطبان این پویش که شامل شعرا، ادبا و چهره های ادبی و همچنین عموم مردم، مشتاقان و علاقه مندان هستند، برای شرکت در پویش بهار موعود می بایست متن اشعار به همراه تصویر عکس نوشته با هشتگ های #بهار_موعود، #سال_متبرک، #ابیات_ظهور، #اللهم_عجل_لولیک_الفرج و #محافل_ادبی_نهاد_کتابخانه_های_عمومی_کشور، در اینستاگرام منتشر کنند.

علاقه مندان به شرکت در این پویش همچنین می توانند اشعار خود را همراه با درج مشخصات اعم از نام، نام خانوادگی، نام استان، نام شهرستان، شماره همراه ضمیمه شعر ارسالی و کد ملی به پست الکترونیکی محافل ادبی mahafeladabi@iranpl.ir ارسال کنند.

زمان اعلام نتایج پویش بهار موعود روز 27 اسفند امسال همزمان با میلاد حضرت مهدی(عج) خواهد بود که طی آن از 12 اثر برگزیده در سطح ملی و آثار شایسته تقدیر در سطح استان تقدیر خواهد شد. همچنین منتخب اشعار با تصمیم کمیته داوری به چاپ خواهد رسید.

کد خبر 5181174

صادق وفایی

حجت الاسلام صحبت الله رحمانی در گفت وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم درباره وضعیت اعزام زائر به عتبات عالیات اظهار کرد: ما منتظر اعلام نظر ستاد مقابله با کرونا هستیم؛ زمانی که قربانیان کرونا دو رقمی شد جلسه ای با دکتر نمکی، وزیر بهداشت داشتیم که نتیجه آن به جلسه با کمیته امنیتی ستاد کرونا در وزارت کشور موکول شد؛ آنها نیز اعلام کردند سازمان حج و زیارت باید سازوکار و پروتکل بهداشتی برای ازسرگیری سفرها را ارائه دهد.

وی ادامه داد: ما نیز پروتکل بهداشتی تدوین شده را ارائه کردیم تا مشخص شود با چه شرایطی می توانیم زائران را اعزام کنیم اما این موضوع تاکنون مسکوت مانده و پاسخی به ما داده نشده است در حالی که سازمان حج و زیارت آمادگی کامل دارد.

معاون عتبات عالیات سازمان حج و زیارت تصریح کرد: در حال حاضر امکان اعزام انفرادی به عتبات وجود ندارد و شاید افراد دیگری که به زیارت مشرف می شوند از طریق کشورهای دیگر اقدام کرده اند یعنی دو مسیر پرواز دارند به عنوان مثال برخی از طریق دوحه به بغداد سفر می کنند.

وی خاطرنشان کرد: سفر کاری به عراق با مجوز از ستاد کرونا یا دریافت دعوتنامه امکانپذیر است؛ اینطور نیست که به راحتی بتوان به کشور عراق سفر کرد؛ مرزهای زمینی نیز بسته است و از مدتی پیش اجازه تردد وجود ندارد؛ با این حال سازمان حج برای اعزام زائران آمادگی کامل دارد و همچنان در انتظار نظر ستاد کرونا است.

رحمانی درباره اجازه سفر به سایر کشورها از جمله ترکیه و ممنوعیت سفر به عتبات اظهار کرد: باید از مسئولان مربوطه در این زمینه پرس و جو کرد اما احتمالا ستاد کرونا برای این مسئله دلیل و پاسخی دارد!

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار حج و زیارت خبرگزاری فارس، این روزها که با وجود وضعیت قرمز کرونایی ترکیه، سفر به این کشور بدون محدودیت برقرار است، مخاطبان فارس من از محدود شدن پروازهای نجف و توقف سفر به عتبات گلایه کردند. ( اینجا بخوانید)

این امر در حالی است که با وجود توصیه ستاد کرونا و وزیر بهداشت برای توقف این سفرها، کسی حاضر به تعلیق سفرهای پرخطر سیاحتی و غیرضرور به کشورهای همسایه به ویژه ترکیه نیست، اما همچنان با گذشت بیش از یک سال سفر به عتبات متوقف است و عاشقان حسینی امکان تشرف به زیارت سیدالشهدا (ع) را ندارند.

آیا مسؤولان با راه اندازی کاروان غیرمجاز موافق هستند؟

البته اواخر سال جاری برخی از کاروان های غیرمجاز با گرفتن هزینه های بالا از عاشقان حسینی، اقدام به راه اندازی کاروان می کردند و با داشتن ویزای عراق و ارتباطاتی که با عتبه ها داشتند، از مرزهای زمینی به عراق سفر می کردند که در آستانه نیمه شعبان حسین قاسمی، مدیرکل امور مرزی کشور از توقف خروج کاروان های غیرمجاز عتبات حتی در صورت داشتن ویزای عراق با دستور ستاد مبارزه با کرونا خبر داد و قرار شد تا نیمه فروردین این سفرها متوقف شود.

اما سوال اینجاست وقتی وزارت کشور می تواند با یک مصوبه ستاد کرونا از خروج کاروان های غیرمجاز جلوگیری کند، چرا پیش از این چنین تصمیمی نگرفته بود؟ چرا وقتی ستاد مقابله با کرونا ، سفر به عتبات را متوقف می کند، سایر نهادهای مرتبط برای عملیاتی کردن آن همکاری لازم را ندارند؟

اواخر سال گذشته مسؤولان وزارت بهداشت و رئیس جمهور از ورود کرونای انگلیس ی از کشور عراق خبر دادند و از همان زمان، استاندار خوزستان مرزهای جنوبی را به روی مسافران بست، ولی کاروان های غیرمجاز همچنان از مرز مهران تردد داشتند و کسی جلوی آنها را نمی گرفت و حتی در مرزها هم آزمایش کرونا از آنها گرفته نمی شد.

سفر رسمی به عتبات یا همراه با کاروان های غیرمجاز؟

کاروان های غیرمجاز تعهدی به سلامت زائران ندارند و حتی در اعزام ها به رعایت نکات بهداشتی و فاصله اجتماعی هم توجه نمی کنند و همین امر باعث شد که مسؤولان وزارت بهداشت مدعی شوند یکی از دلایل شیوع کرونای انگلیسی در کشور تردد مسافران از عراق است. با این حال اگر قرار باشد از نیمه فروردین مجدد مرزهای عراق به روی زائران کاروان های غیرمجاز و مسافران باز شود، چرا مسؤولان برای اعزام نظام مند به عتبات فکری نمی کنند؟

اگر قرار باشد سفر به عتبات انجام گیرد، سازمان حج و زیارت به عنوان متولی اعزام زائر باید اقدام به راه اندازی کاروان و اعزام زوار کند، اما وقتی ستاد کرونا مجوزی برای اعزام به عتبات صادر نکرده است، پس چرا باید کاروان های غیرمجاز برای سفر به عتبات برنامه ریزی کنند و از این فرصت سواستفاده کرده و با هزینه های بالا بدون داشتن امنیت لازم و حتی حفظ سلامت زائران در وضعیت کنونی عاشقان حسینی را راهی کربلا کنند.

وزارت کشور برای ادامه ممنوعیت تردد مسافران و زائران عراق از مرزهای زمینی تصمیم گیری می کند

البته متولیان وزارت کشور هم با توجه به اتمام زمان اولیه برای جلوگیری از تردد مسافران و زائران از مرزهای زمینی (15 فروردین )، در حال برنامه ریزی برای ارائه تصمیم جدید هستند که هنوز نتایج آن قطعی نشده است. اما امیدواریم اگر قرار است سفر به عتبات همراه با کاروان های غیرمجاز از سر گرفته شود، متولیان امر برای جلوگیری از شیوع کرونا به جای اجازه خروج از کشور به کاروان های غیرمجاز، برای برقراری محدود سفر به عتبات با رعایت نکات بهداشتی و به صورت رسمی از سوی سازمان حج و زیارت تصمیم گیری کنند.

سفر به عتبات در ماه رمضان با 15 میلیون!

کاروان های غیرمجاز که با هر شیوه ای و با قیمت های بالا عاشقان زیارت اباعبدالله را اعزام می کنند، این بار در آستانه ماه رمضان هم برای این سفرها برنامه ریزی کرده اند. یکی از مدیران کاروان های غیرمجاز که خواست نامش فاش نشود، می گوید: ما با داشتن ویزای عراق درصدد هستیم تا قبل از ماه رمضان و حتی در ماه مبارک رمضان چند کاروان به عتبات اعزام کنیم و در رمضان برای اینکه زوار بتوانند روزه بگیرند، سفر آنها را 14 روزه در نظر گرفتیم که 10 روز در کربلا اسکان می یابند و هزینه این سفر نیز حدود 15 میلیون تومان است.

درست است که با توجه به بالا رفتن نرخ ارز، هزینه سفر به عتبات نیز همچون سال های گذشته نیست، اما همانطور که مجتبی حیدری، مدیرعامل کارگزاری استان تهران مطرح کرده است در صورت بازگشایی مرزها و برقراری سفر به عتبات هزینه سفر هوایی به عتبات تا 8 میلیون تومان و هزینه سفر زمینی نیز تا 4 میلیون تومان خواهد بود.

کاروان های غیرمجاز در برابر امنیت و سلامت زوار مسؤولیتی نمی پذیرند

این در حالی است که به گفته مصطفی قاسمی، مدیرعامل شرکت شمسا این هزینه ها نه تنها برای جابجایی و تردد زائران و همچنین اسکان آنها، بلکه برای بیمه، تأمین امنیت و حتی تغذیه مناسب و تازه در نظر گرفته شده است؛ به طوری که برای حفظ امنیت زائران، مسؤولان ایرانی به طرف عراقی هزینه پرداخت می کنند که در کاروان های غیرمجاز چنین هزینه هایی نمی شود و کسی به فکر امنیت و سلامت زوار نیست.

چرا نباید با کاروان های غیرمجاز به عتبات سفر کرد؟

وی با بیان اینکه وقتی کاروان های حج و زیارت زائران را به عتبات اعزام می کنند، در کنار بیمه و حفظ سلامت آنها، مراکز درمان هلال احمر هم فعال هستند و در صورت بروز مشکل و بیماری در این مراکز به زائران به صورت رایگان خدمات ارائه می شود، می افزاید: کاروان های غیرمجاز هیچ تعهدی در برابر زائران ندارند و در صورت بروز بیماری زائران مجبورند برای حفظ سلامت هزینه های بالایی پرداخت کنند؛ تا جایی که حتی ورودی بیمارستان های عراق 100 دلار است و اگر مشکلی ایجاد شود، زائران متحمل هزینه بالایی خواهند شد.

مراکز درمان جمیعت هلال احمر در عراق غیرفعال است

برخی از کاروان های غیرمجاز مدعی هستند که زائران را بیمه می کنند و در صورت بروز مشکل در عراق هم مراکز ایرانی وجود دارد که رایگان می توانند در آنجا معاینه و درمان شوند که در این رابطه طاهر درودیان، معاون مرکز پزشکی حج و زیارت جمعیت هلال احمر با بیان اینکه فعالیت ما در عراق منوط به اعزام کاروان های حج و زیارت است، می گوید: در یک سال اخیر سازمان حج و زیارت هیچ کاروانی به عتبات اعزام نکرده است و کادر درمان ما نیز با توجه به نبود زائران ایرانی در عراق، در این کشور حضور ندارند و مراکز درمان جمعیت هلال احمر در شهرهای عراق فعال نیستند. علاوه بر این، در طول سال مراکز درمان جمعیت هلال احمر در شهرهای زیارتی عراق فقط به زائرانی که با کاروان های مجاز به عتبات سفر می کنند، به ارائه خدمات می پردازند.

بر همین اساس، ارائه خدمات درمانی رایگان در عراق که برخی از کاروان های غیرمجاز برای جذب زائر عنوان می کنند، فقط تبلیغ کاذب است و در صورت بروز مشکل مدیران کاروان ها زائران را رها می کنند و مسؤولیتی نیز در این رابطه قبول نمی کنند.

به گزارش فارس، دوگانگی تصمیم مسؤولان در رابطه با سفرهای سیاحتی و زیارتی برای بسیاری از مردم شبهاتی را ایجاد کرده است و بسیاری از افراد معتقدند که چرا سفر به ترکیه که بیش از 56 شهر قرمز کرونایی دارد، بدون محدودیت و با بلیت 700 هزار تومانی برقرار است اما سفرهای زیارتی به عتبات با وجود کاهش مبتلایان به کرونا همچنان متوقف است.

انتهای پیام/

- اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، با توجه به قرمز شدن شرایط شهر تهران و تعطیلی مشاغل گروه دو و به تبع آن تئاتر، قادر آشنا مدیرکل هنرهای نمایشی در رابطه با تعطیلی سالن های تئاتر گفت: در حال پیگیری ابلاغ تعطیلی تئاتر هستیم ولی تاکنون دستوری مبنی بر تعطیلی به ما ابلاغ نشده ولی به نظر تعطیلی تئاتر در این شرایط قطعی است.

لزوم رعایت بیشتر پروتکل های بهداشتی در شرایط نارنجی مسئله مهمی است که با انتقال تئاتر به گروه دو شغلی مطرح است، قادر آشنا ضمن تأکید بر اهمیت این نکته اظهار کرد: با انتقال تئاتر به گروه دو شغلی امکان فعالیت آن در شرایط کرونایی نارنجی به وجود آمد ولی شیوه نامه بهداشتی جدیدی برای فعالیت در این شرایط ابلاغ نشده است.

وی در ادامه افزود: رعایت پروتکل های بهداشتی در زمان اجرا بر عهده مسئولین تماشاخانه ها و سالن های نمایشی بوده و اداره کل هنرهای نمایشی بر این عملکرد نظارت خواهد داشت.

مدیرکل هنرهای نمایشی در رابطه با نظارت بر عملکرد سالن های تئاتر در رعایت دستورالعمل های بهداشتی بیان کرد: علاوه بر این کارشناسان و بازرسان وزارت بهداشت هم به صورت رندمی از این سالن های دولتی و خصوصی سرکشی کرده و ضمن نظارت بر عملکرد آن ها نظرات خود را نیز اعلام می کنند.

وی در این رابطه ادامه داد: وزارت بهداشت هم بر شکل فعالیت و یا عدم فعالیت سالن ها و هم بر میزان رعایت پروتکل های بهداشتی نظارت داد و خوشبختانه تاکنون جز یک مورد در تمامی بازدیدها ابراز رضایت کرده اند.

انتهای پیام/

به گزارش روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان قم، سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر با توجه به شیوع ویروس و محدودیت هایی که برای فعالیت های تئاتری در سال 99 وجود داشت، با تأخیر در انتخاب دبیر و شکل گیری دبیرخانه، کار خود را آغاز کرد. حسین مسافرآستانه دبیری جشنواره سی و نهم را در شرایطی پذیرفت که اکثر ماه های سال گذشته تئاتر تعطیل بود و تولید تئاتر وضعیت نامطلوبی داشت .

شرایط بین المللی نیز به دلیل شیوع ویروس کرونا به گونه ای رقم خود که سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر فاقد بخش بین الملل باشد .

در نهایت سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر هم زمان به صورت مجازی و حضوری برگزار شد و با وجود شرایط کرونایی سال 99 چراغش خاموش نشد .

حسین مسافرآستانه در اواخر اسفند سال 99 برای دومین دوره پیاپی به عنوان دبیر جشنواره تئاتر فجر انتخاب و معرفی شد و دبیری جشنواره چهلم را بر عهده گرفت .

وی درباره اینکه با توجه به انتخاب و معرفی در سال 99 و در اختیار داشتن زمانی چند ماهه تا برگزاری جشنواره چهلم فعالیت دبیرخانه از چه زمانی آغاز و چه زمانی فراخوان این دوره از جشنواره منتشر می شود، به خبرنگار مهر گفت: ما از هفته جاری فعالیت دبیرخانه چهلمین جشنواره تئاتر فجر را آغاز می کنیم. قطعاً فراخوان جشنواره چهلم نیز نسبت به جشنواره سی و نهم، زودتر و در فرصت مناسب تری منتشر می شود .

مسافرآستانه در پاسخ به این پرسش که آیا فراخوان جشنواره چهلم در فصل بهار سال جاری منتشر می شود یا نه؟ یادآور شد: تمام تلاش ما این است که فراخوان جشنواره در فصل بهار منتشر شود تا گروه ها فرصت کافی برای برنامه ریزی داشته باشند .

دبیر چهلمین جشنواره تئاتر فجر درباره این موضوع که آیا این دوره از جشنواره نیز مانند جشنواره سی و نهم در فضای مجازی نیز برگزار خواهد شد یا نه، تأکید کرد: قطعاً ما در شرایط کنونی و کرونایی جامعه برگزاری جشنواره به صورت مجازی و حضوری را در دستور کار خود داریم ولی در نهایت نحوه برگزاری جشنواره بستگی به شرایط آن مقطع زمانی دارد .

گروه مد و لباس هنرآنلاین: داستان تلاش فعالان عرصه فرهنگ برای معاف شدن از پرداخت مالیات، داستان امروز و دیروز نیست؛ مسئله ای که اگر بخواهیم از در انصاف به آن نگاه کنیم، در آشفته بازار اقتصادی امروز که شاید ریشه اصلی آن را باید در بسیاری از تحریم ها در سال های اخیر جستجو کرد، ثابت نگه داشتن قیمت محصولات فرهنگی لطیفه ای بیش نیست حال آنکه به محض افزایش قیمت این محصولات و در شرایطی که مدت های مدیدی است که دیگر فرهنگ و هنر در سبد خانوار ایرانی جای مشخص و معلومی ندارد، افزایش قیمت همانا و حذف آن برای همیشه همانا.

از سویی دیگر در میان سایر محصولات فرهنگی، تولیدات حوزه عفاف و حجاب نیز مشمول مطالبات مطرح در زمینه معافیت از مالیات و یا تخصیص ارز دولتی شده اند و به ویژه از تریبون انجمن تولیدکنندگان محصولات حجاب و عفاف بارها و بارها این موضوع به طور جدی مطرح شده است.

هرچند که تأمین ارز و اختصاص سهمیه ارزی به این محصولات به وزارت صنعت، معدن و تجارت بازمی گردد اما اعضای این انجمن ترجیح داده اند که اینبار و پس از ناکامی های گذشته در پی تلاش های مکرر، به سراغ مجلس شورای اسلامی رفته و مطالبات خود را از این مسیر دنبال کنند.

مریم خرمدره عضو هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان محصولات حجاب و عفاف در گفتگو با هنرآنلاین از برگزاری جلسه ای با سیدعلی یزدیخواه عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی با هدف پیگیری مطالبات این انجمن خبر داد و گفت: علی رغم اینکه در سال های اخیر تلاش های بسیاری برای معافیت مالیاتی و همچنین دریافت ارز دولتی برای فعالان عرصه طراحی و تولید محصولات حجاب شده است اما همچنان نتیجه مطلوبی در این بخش حاصل نشده حال آنکه پس از موضعات مطرح در جلسه با عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در روزهای اخیر، می توان این امید را داشت که در پیگیری مطالبات به انجام رسیده تسریع شود.

خرمدره اذعان داشت: در سالی که به نام تولید، پشتیبانی ها و مانع زدایی ها نامگذاری شده است امید آن می رود که بتوانیم در سایه این تلاش ها و پیگیری ها، بخشی از مشکلات جامعه فعال در عرصه فرهنگی عفاف و حجاب را مرتفع سازیم.

او در خاتمه گفت: در پایان این جلسه مقرر شد طرح جامعی از سوی انجمن با در نظر گرفتن تمامی نیازها و خواسته های بحق طراحان و تولیدکنندگان محصولات حجاب به کمیسیون فرهنگی مجلس ارائه شود تا در آینده نزدیک شاهد مرتفع ساختن مشکلات، کاهش هزینه ها در بخش تولید، معافیت مالیاتی فعالان این عرصه و ایجاد ظرفیت های تبلیغاتی بیشتر برای سوق یافتن جامعه ایرانی به سمت بهره مندی هر چه بیشتر از این محصولات باشیم.

نویسندگان، پژوهشگران، کارشناسان و مدیران عرصه فرهنگ و هنر کشور خاصه در حوزه هنرهای نمایشی همواره تاکید دارند یکی از اصلی ترین آسیب های موجود در مسیر رشد و ارتقای هنر نمایش و تئاتر ایران مسئله نمایشنامه است. هرچند طی بیش از دو دهه اخیر بارها درباره ضعف نمایشنامه نویسی در کشور سخن به میان رفته است به دلیل مشکل و مسئله آشنایی به نام بودجه محدود، هیچ گاه شاهد شکل گیری نهادی تحت لوای اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان یک نهاد رسمی، دولتی و صاحب ردیف بودجه ای مشخص برای برطرف سازی این آسیب نبودیم.

هرچند گام های نخستین برای برطرف ساختن این آسیب در دور نخست حضور قادر آشنا به عنوان مدیرکل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با طرح شکل گیری انجمن نمایشنامه نویسی ایران شکل گرفت، با تغییر مدیریت این مهم به محاق رفت. از اسفند 1398 که قادر آشنا برای دومین بار سکان هدایت مدیریت تئاتر کشور را در دست گرفت در ذیل 11 برنامه که به عنوان اولویت مدیریت خود ارائه کرد توجه به مسئله نمایش نامه نویسی در رتبه های نخستین قرار داشت.

رویدادی که در قالب دو طرح قلم روشن و راه روشن توانست جریانی بنیادین را با محوریت فرهنگ، هویت و جغرافیای ایران زمین در راستای تولید نمایشنامه های هم ساحت و تراز شأنیت فرهنگ و هنر ایران و همچنین جایگاه و مرتبه هنر تئاتر، شکل اجرایی و عینی به خود گیرد. اتفاق و رویدادی که با انتشار 12 نمایشنامه از میان ارسال بیش از 50 طرح منتخب در قالب مجموعه مجلد دوازده جلدی قلم روشن در روزهای پایانی سال 99 منتشر و رونمایی شد.

در نخستین روزهای سال 1400 درباره تسویه بدهی های اداره کل هنرهای نمایشی با هنرمندان در قالب طرح های حمایتی و کمک هزینه های جشنواره ای همچنین در ارتباط با جایگاه و جریان نمایشنامه نویسی کشور و تلاش برای ارتقای سطح نوشتاری و افزودن به گنجینه آثار نمایشنامه نویسی ایران با قادر آشنا مدیرکل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که یکی از اصلی ترین اولویت های مدیریت او در دور دوم سکان داری مدیریت تئاتر کشور به شمار می رفت به گفت وگو نشستیم.

آشنا در مورد تسویه بدهای های مالی اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در زمینه حمایت مالی از اجراهای عمومی و کمک هزینه جشنواره ها در سال 1399 گفت: از ابتدا وعده کرده بودم و باورم آن است که هنرمندان، وقتی کاری انجام می دهند باید بلافاصله با آن ها تسویه کنیم و خوشحالم از زمان حضور مجددم در اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به تمام قول هایم به ویژه در حوزه حمایت مالی از هنرمندان در این دوران سخت کرونا عمل کرده ایم.

بدهی های جشنواره و هنرمندان تسویه شده و بحث های هتل و نظایری از این دست باقی مانده است که آن مقدار ناچیز باقی مانده نیز تا پایان فروردین تسویه خواهد شد وهیچ بدهی باقی نخواهیم گذاشت. تمام موارد مالی را با هنرمندان در سه حوزه حمایت ها، تفاهم نامه ها و استان ها تسویه خواهیم کرد. منتها نباید از خاطر برد که مسئله تسویه با استان ها منوط به اجرای عمومی آثارشان است.

مدیر کل اداره هنرها ینمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی خاطرنشان کرد:با قدرت می گویم بعد از برگزاری انتخابات و تغییر دولت هر دوستی که بنا باشد تا سکان هدایت تئاتر را در دست بگیرد پرونده ای را به او تحویل خواهیم داد که بدهی در آن وجود نداشته باشد.

یکی دیگر از پروژه های موفق اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال 199 پروژه سفارش و تولید نمایشنامه های تراز با فرهنگ، اقلیم و جغرافیای ایران انقلابی و اسلامی و هم شان و سطح هنر تئاتر کشورمان بود. رخدادی که در قالب پروژه قلم روشن در روزهای پایانی سال 99 از آن ها رونمایی شد.

قادر آشنا پیش از این نیز که در اولین دوره مدیریتش در اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سکان دار مدیریت تئاتر کشور بود با راه اندازی انجمن نمایشنامه نویسان ایران تلاش کرد گامی مهم در راستای رفع یکی از آسیب های عرصه تئاتر کشور یعنی پوشش ضعف های حوزه نمایشنامه نویسی بردارد، امری که مانند بسیاری دیگر از رویدادها با تغییر مدیریت، ادامه پیدا نکرد. اما بار دیگر با حضور قادر آشنا در راس مدیریت تئاتر ایران در قالب پروژه قلم روشن، توانست سهم و فصل مهمی در تولید آثار مکتوب نمایشی در قالب 12 نمایشنامه، گام مهمی در راستای تقویت گنجینه ادبیات نمایشی ایران بردارد.

آشنا درباره این پروژ گفت: سال 1376 که در جهاد دانشگاهی مشغول خدمت بودم باورم آن بود که نمایشنامه، محوری ترین و اساسی ترین عنصر در عرصه فعالیت هنر تئاتر است. هنوز نیز باورم این است، نمایشنامه منطبق با فرهنگ، هویت و جغرافیای ایران زمین اولویت اول نظام جمهوری اسلامی ایران باید باشد.

وی با بیان آنکه من تلاش می کنم که کتاب بخوانم و می خوانم صادقانه می گویم که امکان ندارد طی هفته حداقل یک کتاب نخوانم ادامه داد: بنابراین به این باور رسیدم نویسنده ای که دست به قلم می شود و متنی می خواهد بنویسد، فرهنگ، هویت و زادگاهش در آن قلم هویدا می شود. حتی اگر بخواهد جهانی بنویسد نمی تواند از زادگاه خود به شکل کامل بکَند، ذهنش را آزاد کند و قلم را بچرخاند. شرقی باشد نگاه او شرقی خواهد بود و غربی باشد نگاه او غربی خواهد بود و ایرانی باشد نگاهش ایرانی خواهد بود.

حتی در کشورمان ایران نویسنده ای که در رشته کوه های زاگرس زندگی می کند هر کاری کند درباره رشته کوه البرز بنویسد نمی تواند، درنهایت اثر او بازتاب دهنده رشته کوه زاگرس خواهد بود. این همان باوری است که هنرمند با او زندگی و رشد کرده است. نمی خواهم بگویم که ترجمه متون خارجی مذموم است و آن را انجام ندهید. علم جهانی است و این را می دانم. اما این که همه بار را ما بر دوش ترجمه قرار دهیم، مذموم می دانم. ایران زمین فرهنگ های زیبایی دارد.

آشنا تاکید کرد: زمانی که در دور نخست مدیریتم در اداره کل هنرهای نمایشی بنیاد ادبیات نمایشنامه نویسی ایران را تاسیس کردیم، به دنبال حرکت عظیمی بودیم. حتی بنا داشتیم ردیف مستقلی را درون بودجه هنرهای نمایشی کشور برای آن ببینیم که اساساً کار به گونه ای شود که سالی 100 نمایشنامه تراز ایران اسلامی و انقلابی داشته باشیم که متأسفانه نشد.

وی ادامه داد: زمانی که علی مرادخانی معاون وزیر بود به او گفتم من یک کار برای شما انجام می دهم. آن زمان مدیرکل اداره هنرهای نمایشی بودم و بر این نکته تاکید کردم همه این ها زیر نظر من است اما حاضرم تنها با یک اتاق و یک نیرو کاری، پروژه ای را انجام دهم که به آن اعتقاد و ایمان عمیق دارم و هیچ پولی بابت آن نمی خواهم/ گفت چه کاری می خواهی انجام دهی و گفتم راه اندازی بنیاد ادبیات نمایشی ایران را مد نظر دارم.

مدیرکلی بودم که راه اندازی چنین بنیادی بخش جزئی از کار من بود. حاضر بودم آن بخش جزئی را به عنوان اصلی ترین کار خود برعهده بگیرم و به آن بپردازم که به هر دلیلی نشد. در بازگشت مجددم به اداره کل هنرهای نمایشی به عنوان اولویت هایم یازده برنامه را عنوان کردم که بحث تقویت نمایشنامه نویسی ایران یکی از مهمترین آنها بود. کاری را آقای شهرام کرمی انجام داد و آن هم پروژه قلم روشن بود. دیدم که کار و ایده خوبی است. حتی تاکید کردم کسی حق ندارد نام این پروژه را تغییر دهد، قلم روشن ؛ قلم روشن است و کار خوب را باید ادامه داد چرخ رو نباید از نو اختراع کرد.

مدیر کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یادآور شد: تنها تغییری که در ادامه مسیر قلم روشن دادم آن بود که گفتم نمی خواهم این پروژه موضوعی باشد. قلم روشن باید به جغرافیای ایران زمین متمرکز شود. با 50 نمایشنامه نویس کشور تماس گرفته شد که اگر می خواهند متنی بنویسند طرح خود را ارائه دهند. از آن 50 طرح به 20 طرح رسیدیم. به شکل استاد راهنمامحور- با حفظ شأن آن بزرگواران- این طرح ها به حالت رفت و برگشتی میان اداره کل و هنرمندان در نوسان بود تا در نهایت به پخته ترین شکل طرح ممکن بدل شود و درنهایت 12 نمایشنامه از آن 20 طرح از نگاه خودم، بسیار ممتاز، نهایی، نگاشته و به چاپ رسید.

وی ادامه داد: درباره هر کدام از این نمایشنامه ها چون تک تک آن ها را با دقت خوانده ام اگر بخواهم صحبت کنم برای هرکدام چهار، پنج ساعت زمان لازم است. من سه صاحب اثر از میان نمایشنامه نویسان را دراین میان نمی شناختم و با آن ها قرار ملاقات گذاشتم. با فراهم شدن دیدار از آن ها تشکر کردم و گفتم این قلم، قلمی زیباست.

آن قدر زیبا که نه تنها در حد خواندن که در قامت اجرا نیز این نمایش توفیق بالایی به دست خواهد آورد. امروز نیز قول می دهم هر کدام از این آثار اگر اجرا شود شاهد رکورد زنی در تئاتر ایران از نظر مخاطب، میزان فروش و جریان سازی اثر در بستر فرهنگی خواهیم بود.

آشنا با تاکید بر ادامه پروژه قلم روشن گفت: امیدوارم در تعامل و گفت وگو با دکتر سعید اسدی مدیر دفتر انتشارات، پژوهش و آموزش اداره کل هنرهای نمایشی، قلم روشن از فروردین ماه دوباره مسیر خود را ادامه دهد و یقین دارم قلم روشن در سال 1400 شاهد حضور تعداد آثار بیشتری خواهد بود. زیرا هنرمندان نمایشنامه نویسان نیز به این باور رسیده اند ما در کار جدی هستیم و از لحاظ منابع مالی نیز نیاز و خواسته آن ها را تامین خواهیم کرد. اگر در تامین منابع مالی در هر شاخه ای ناتوان باشم در بخش نمایشنامه نویسی تمام منابع را تامین خواهم کرد زیرا اولویت اول من است.

وی ادامه داد: تامینی که از آن یاد می کنم در حد مقدوراتی ست که وجود دارد. مدعی نیستم آنچه پرداخت می شود مابه ازای قدر قلم هنرمندان است اما آنچه پرداخت می شود همان نُرمی است که در کشورمان ساری و جاری است. آن را به هر شیوه ای شده تامین خواهم کرد و به هنرمندان تقدیم می کنم چون به این موضوع باور دارم و مطمئنم طی سال جاری هنرمندان ما بسیار بیشتر از این تعداد اثر را در قالب پروژه قلم روشن به هنر نمایش ایران تقدیم خواهند کرد.

آشنا در پاسخ به این پرسش که دور جدید طرح قلم روشن به شکل فراخوان مطرح می شود یا مانند دور پیشین با هنرمندان تماس گرفته می شود گفت: برای پروژه قلم روشن با هنرمندان تماس می گیریم اما در این میان اگر هنرمندی فکر می کند که می تواند در این حوزه کاری انجام دهد راه همکاری با او باز است. من به همکارانم گفتم برای رصد نمایشنامه نویسان نگاهشان بر کل کشور باشد. اگر کسی از قلم افتاد می تواند اعلام کند من این توانمندی را دارم و من را در لیست قرار دهید.

حتی بابت طرحی که به ما می دهند، مبلغی را به آن ها ارائه می کنیم. یعنی همان طرح اولیه که به ما ارائه می دهند حتی اگر پذیرفته نشود به دلیل آنکه برای آن زمان گذاشته، فکر صرف شده و در اختیار ما قرار داده اند تلاش می کنیم در حد توانمان قدردان ذهن و قلم هنرمندان باشیم. بنابراین قلم روشن ادامه پیدا خواهد کرد.

آشنا با اشاره به آنکه جشنواره نخل های سرخ در حوزه دفاع مقدس و جشنواره فتح خرمشهر که سال گذشته (1399) به سبب شیوع کرونا نتوانستیم آنها را برگزار کنیم هر چند بخشی از این رویداد را دوستان استان به ویژه منطقه آزاد اروند زحمت برگزاری کشیدند یادآور شد:بارها گفتیم پولی که قرار بود برای برگزاری این رویدادها صرف شود را از آنها دریغ نخواهیم کرد و تمام آن بودجه را برای توسعه نمایشنامه نویسی با همان رویکرد و رویداد جشنواره ای اختصاص می دهیم. دوستان فراخوانی دادند، تعدادی طرح به دستشان رسید و تعدادی اثر را نیز به هنرمندان نمایشنامه نویس سفارش دادند.

مدیرکل اداره هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تصریح کرد: این سفارش با سفارشی که به ذهن می رسد فرق می کند. ما صرفاً به نمایشنامه نویسان اطلاع می دهیم که از آن ها متن نمایشی می خواهیم و به آنها نمی گوییم چه باید بنویسند و چگونه باید بنویسند. موضوع آزاد است، درباره ایران زمین با هر رویکرد، نگاه و دغدغه ای بنویسند. به عنوان مثال در میان نمایشنامه هایی که در پروژه قلم روشن بوده یکی از نمایشنامه نویسان درباره نادرشاه افشار اثری را قلمی کرده بود. یکی درباره دهخدا، یکی درباره دکتر مصدق، یکی درباره منافقین و یکی درباره مادر نوشته است. با این رویکرد وقتی می گوییم دفاع مقدس، دنبال این هستیم که متنی درجه یک با این رویکرد، محتوا و محوریت تولید شود.

نمی خواهم بیلان کار ارائه دهم. حتی اگر ما از میان تمام طرح های ارسالی به یک نمایشنامه تراز هنر و فرهنگ ایران زمین برسیم، با افتخار می گویم ما به یک نمایشنامه دست پیدا کرده ایم. اما نمایشنامه ای که درباره دفاع مقدس با همان نگاه تراز، شأن و فرهنگ ایران زمین و جلال و شکوه حماسه دفاع مقدس نوشته شده باشد. چشم انداز من 15 نمایشنامه در حوزه آثار دفاع مقدس برای جشنواره فتح خرمشهر بود. حال اگر این تعداد به 20 نمایشنامه برسد نیز مشکلی ایجاد نخواهد کرد و اگر به 2 نمایشنامه نیز برسد مشکلی ایجاد نمی شود.

آشنا درباره دیگر اقدامات اداره کل هنرهای نمایشی در حوزه تقویت بن مایه های نمایشنامه نویسی کشور به پروژه راه روشن اشاره کرد و گفت: ما کتابی داریم به نام نهج البلاغه، صرف نظر از این که این کتاب بیانات امام اول ما شیعیان است، صرف نظر از این که این کتاب در عالم اسلام بازتاب دهنده سخنان امام علی (ع) و آنکه آن بزرگوار داماد پیامبر است، همه اینها به جای خود محفوظ و دارای بهترین درجات است؛ اما وقتی به آن اَبَرمرد و به این متن مراجعه می کنید نیاز امروز بشر را به وضوح در آن می توان رصد کرد. من خودم نهج البلاغه را بیش از 100 بار خوانده ام. وقتی به این کتاب مراجعه می کنید هر متن یا مطلبی را که به ذهن می رسد در آن می توان یافت.

مدعی ام هر کسی با هر موضوعی که مدنظر دارد بیاید و بگوید این مسئله در نهج البلاغه وجود ندارد به او با اطمینان می گویم این مسئله در این کتاب مطرح شده با این رویکرد با این نگاه و در چنین فصلی ما متوجه شدیم این کتاب در حوزه عمومی فرهنگ ساز تا حدودی مهجور واقع شده است. بنابراین تصمیم گرفتیم کسانی در حوزه و جغرافیایی که نهج البلاغه به آن اشاره دارد نمایشنامه ای خلق کنند از آن ها حمایت می کنند و بیشترین حمایت را از نظر ریالی در این بخش انجام می دهیم.

آشنا در تشریح دلیل این شیوه حمایتی گفت: خیلی چیزها را ما خود داریم اما متأسفانه از بیگانه تمنا می کنیم. شما به هر حوزه ای که ورود پیدا کنید در نهج البلاغه وجود دارد. به عنوان مثال درباره پدر و مادر به اندازه امام علی در دنیا کسی درباره احترام به پدر و مادر و بزرگان قلم نزده است. یا درباره دزدی و اختلاس و ارتشاء که یکی از آسیب هایی است که کشور ما درگیر آن است و در بعضی جاها وجود دارد. کسی به اندازه حضرت امیر این رفتار را مذمت نکرده و حتی استاندارش را نیز توبیخ می کند. درباره ی دوستی، درباره خانواده، جنگ، ایتام و فقرا، سرمایه داران، منافقان و درباره هر حوزه و موضوعی که بخواهید در نهج البلاغه مطلب، موارد و نشانه هایی وجود دارد.

وی یادآور شد: به عنوان مثال نامه امام علی(ع) به مالک اشتر یا نامه حضرت امیر به امام حسن مجتبی(ع) را مطالعه کنید. به وضوح درمی یابید چقدر عرفانی است. یا آخرین نامه او و وصیتش که دارد شهید می شود. حتی در آن لحظات درباره ایتام یا خواندن قرآن سفارش می کند. بر همین اساس تاکید می کنم این کتاب، کتاب بی بدیلی است. به عنوان نمونه ای دیگر حضرت امیر در نهج البلاغه می فرماید ضعیف ترین آدم، آدمی است که نتواند که دوستی به دست بیاورد و ضعیف تر از آن انسانی است که دوست خود را از دست بدهد. درباره تمام مسائل مبتلابه انسانی نکاتی در این اثر وجد دارد که می تواند به سعادت و سلامت هر جامعه ای از جمله جامعه خودمان یاری رساند.

به گفته مدیرکل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، یکی دیگر از معضلات جامعه ما آنست که عموم مردم ما نه گفتن را بلد نیستند. این بَلَد نبودن نه گفتن در مدیریت برایمان مشکل ایجاد می کند. توفیق ما آنست که این کتاب بزرگ در اختیار ما قرار گرفته است اما بسیار به آن کم پرداختیم.

بر همین اساس از دوستان خواهش کردم در این حوزه فعالیت کنند. اما بار دیگر با قدرت می گویم و تعارف هم نداریم، اگر طرح ها در حد ایده آل نبودند نیز هیچ مشکلی نیست. در نهایت اگر نتوانستیم به یک طرح یا طرح های دقیق و تراز فرهنگ ایرانی دست پیدا کنیم می گوییم ما تلاش خود را کردیم اما توفیقی در آن حاصل نشد. برای این منظر نیز 12 اثر منتخب و قدرتمند را مد نظر داریم.

وی خاطرنشان کرد: همچنین با کانون نمایشنامه نویسان خانه تئاتر نیز تفاهم نامه ای را قرار است امضاء کنیم که آن ها به شکل دیگر و در مسیر دیگر نمایشنامه تولید کرده و قرار است که حداقل20 نمایشنامه در کانون نمایشنامه نویسان خانه تئاتر در اختیار ما قرار دهند.

آشنا در پایان بار دیگر تصریح کرد: نمایشنامه نویسی اولویت ماست و ان شاءالله تمام این مسائلی که عرض کردم عملیاتی و اجرایی خواهد بود و شعار نیست.

به گزارش خبرنگار ایلنا، موسیقی پاپ طی دهه های اخیر به لحاظ کیفی، تولید و نشر دچار تغییرات بسیار شده است. در دنیای امروز ارائه آلبوم فیزیکی که در روزگاری نه چندان دور مرسوم بود، اتفاقی منسوخ شده و این روند کاهشی را می توان در تولیدات سالانه آثار مشاهده کرد. از طرفی هر چقدر تولید آلبوم رو به کاهش گذاشته، تولید و ارائه تک آهنگ افزایشی چشمگیر داشته و این روند صعودی در آمار هفتگی دفتر موسیقی معاونت هنری وزارت ارشاد به رسانه ها قابل مشاهده است.

اتفاق دیگری که سال هاست دامن گیر موسیقی بخصوص سبک پاپ شده مقوله کاور است. به طور کلی کاور یا کاور کردن cover version به معنای پوشش دادن، بازخوانی یا دوباره خوانی اثری است که قبلا (شاید سال ها یا دهه ها قبل) تولید شده است. طی سال های اخیر خوانندگان بسیاری با عنوان کاور آثاری از خوانندگان نسل های گذشته را بازخوانی کرده اند که از میان آن ها برخی با کیفیت بوده اند و بسیاری دیگر بدون هیچگونه بدعت و نوآوری صرفا کپی آثار قبلی بوده اند

شاهین آرین (نوازنده و خواننده موسیقی پاپ) که ضمن همکاری هایی با مرکز موسیقی صداوسیما در سالن های مختلفی در تهران از جمله تالار وحدت کنسرت پاپ برگزار کرده، چندی پیش به مناسبت فرا رسیدن عید نوروز یکی از آثار شاد زنده یاد ناصر چشم آذر را با حضور محمدرضا عیوضی و خوانندگان دیگر در قالب نماهنگ منتشر و آن را به مدافعان سلامت و کادر درمان کشور تقدیم نمود. سیدجواد هاشمی (بازیگر سینما و تلویزیون) نیز در این اثر حضور داشته است.

شاهین آرین، طی گفتگو با ایلنا، ضمن ارائه تعریف از مقوله کاور و بازخوانی آثار دیگر خوانندگان، درباره دشواری های تولید آلبوم و معایب شیوه مرسوم انتشار تک آهنگ توضیحاتی داد. او همچنین با انتقاد از شیوه ارائه مجوز به خوانندگان توسط دفتر موسیقی پیشنهاداتی را برای تولید و ارائه آثار بهتر مطرح کرد.

شما طی چند سال اخیر بسیار کم کار بوده اید، دلیلش چیست؟

من چند سالی به خواست خودم نخواستم اثری تولید و ارائه کنم. البته دو سال پیش اثری بهارانه را با عنوان ایده آل به سفارش مرکز موسیقی صدا و سیما را خواندم. آن اثر درگیر ممیزی و قوانین مرسوم درتلویزیون نبود. دلیل تولید آن که به درخواست تلویزیون ساخته شد، جذب مخاطبان به آثار امروزی تر بود. ما نیز دستمان برای ارائه اثری بهتر باز بود و به همین دلیل کاری متفاوت از آب درآمد. واقعا اگر این اثر سفارش صدا و سیما نبود شاید کار دیگری تولید نمی کردم. به این دلیل که از سکوتم پاسخ بدی نگرفتم. از طرفی از فضای موسیقی امروز ناراحت و دلخور بودم تا اینکه بهارانه ای ماندگار از زنده یاد چشم آذر با عنوان عید شما مبارک نظرم را جلب کرد و تصمیم به تولید و بازخوانی آن گرفتم.

در دنیای امروز با توجه به کثرت خوانندگان و تنوع آثار و سبک ها، عدم فعالیت موزیسین ها، بخصوص خواننده ها در مدت زمانی کوتاه منجر به فراموش شدنشان می شود. شما با کم کاری تان از این اتفاق نمی ترسید؟

رقابت میان موزیسین ها و خوانندگان کاری به شدت دشواری است که افزایش چشم گیری یافته، اما واقعیت این است که این رقابت ها در زمینه تولید آثار بی محتواست. اگر این رقابت در چهارچوبی درست بود و طی آن به محتوا و مضامین آثار توجه می شد، اتفاق خوبی بود. اما متاسفانه چشم و هم چشمی رویه ای است که در میان خوانندگان امروز شکلی ثابت و جدی به خود گرفته است. آنچه در حال حاضر اهمیت بسیار دارد این است که اثر کدام خواننده بیشتر دانلود و شنیده شده و در این میان کیفیت و محتوای اثر به هیچ وجه مورد توجه نیست. در حالی که عیار یک اثر هنری یا یک آهنگ خوب، کیفیت و محتوای آن است. در چنین فضایی کم کار بودن هیچ اتفاق بدی را رقم نخواهد زد و باعث نگرانی نخواهد بود. یکی دیگر از اتفاقاتی که طی سال های اخیر مرسوم شده، این است که خوانندگان تازه کار برای مطرح شدن باید آثاری بر اساس استانداردهای بازار ارائه کنند و زمانی که اغلب آثار بی محتوا هستند آن ها نیز برای دیده شدن به همان سمت و سو می روند. این رویه نیز بر تعداد آثار بی محتوا سطحی می افزاید و کلیت موسیقی را به لحاظ کیفی دچار اشکال خواهد کرد.

با توجه به بحران کرونا که منجر به کم کاری بسیاری از موزیسین ها شده از فعالیت های این روزهایتان بگویید.

در مرحله پیش تولید آلبوم جدیدم هستم و با همکاری دوستان در صدد ارائه اثری با محتوا هستیم. قصدمان این است آلبوم را به صورت مجازی منتشر کنیم و از الان مشغول برنامه ریزی این اتفاق هستیم. به نظرم ارائه آثار هنری در عرصه موسیقی به صورت آلبوم رسمیت و ارزش بیشتری دارد و اعتقادی به این موضوع ندارم که آثار موسیقایی به صورت تک آهنگ منتشر شوند. در حالی که این رویه با وجود مافیای موسیقی توسط تعداد زیادی از خوانندگان به شیوه ای مرسوم تبدیل شده است.

چرا با انتشار تک آهنگ مخالفید؟

به نظرم انتشار تک آهنگ از نظر هنری بار مثبتی ندارد. زمانی که تعداد قطعاتی به صورت آلبوم منتشر می شود، مخاطبان در جریان این موضوع قرار می گیرند که چه افرادی مشغول فعالیت هستند و در تولید آثار یک آلبوم موثر بوده اند. با ارائه تک آهنگ صرفا صدای خواننده و نام اوست که اهمیت دارد و مخاطبان به دیگر عوامل تولید یک اثر یعنی نوازندگان، آهنگساز و تنظیم کننده توجهی نمی کنند.

تولید آلبوم در دنیای امروز توجیه اقتصادی ندارد.

شاید در دنیای امروز تولید و ارائه فیزیکی آلبوم امری رو به فراموشی باشد و فروشگاه های کمی به فروش آلبوم های فیزیکی بپردازند، اما همچنان هستند افرادی که این فرمت را دوست دارند و به خرید آلبوم به صورت فیزیکال اقدام می کنند. تا ضمن داشتن آن، درباره عوامل تولید قطعات اعم از شاعر و نوازندگان و آهنگسازان اطلاعاتی کسب کنند. حتی به نظرم اگر قرار است اثری به صورت مجازی منتشر شود، آن نیز باید در قالب آلبوم پخش شود. این کار نه تنها ایرادی ندارد بلکه اتفاقی بسیار خوب است تا به این ترتیب شناسنامه کاملی از عوامل تولید آثار ارائه شود.

برای انتشار و فروش آلبوم خودتان چه تمهیداتی را در نظر دارید؟

پس از انتشار مجازی آلبوم به صورت نمادین، تعدادی از آن را به صورت فیزیکی منتشر خواهیم کرد و آن ها را به صورت وی آی پی برای علاقمندانی که در کلوپ هواداران حضور دارند، ارسال می کنیم. برای فروش اثر در پلتفرم ها نیز برنامه هایی داریم اما لینک اصلی را در سایت خودمان و رسانه های مورد نظرمان قرار خواهیم داد تا آن هایی که واقعا قصدشان حمایت است اثر را خریداری کنند که این روند اگر بخش ویژه ای داشته باشد ضمن ارسال، تخفیف های نیز شامل حال خریداران خواهد شد. در حالت معمول نیز مخاطبان می توانند با خریداری آلبوم آن را دانلود کنند که این نیز روند نیز تخفیف هایی دربردارد تا مخاطبان به خرید قانونی تشویق شوند.

احتمالا فروش آلبوم برایتان بار مالی نخواهد داشت. همانطور که آلبوم دیگر هنرمندان نیز در دنیای امروز سودی برای تولید کنندگان ندارد.

فروش آلبومم مطئنا بازگشت مالی نخواهد داشت. شاید در دنیای امروز برخی بگویند کسی برای دانلود آلبوم پولی پرداخت نمی کند. بله درست است. معمولا به محض آنکه آلبومی بیرون می آید، به صورت گسترده در فضای مجازی پخش می شود و مورد دانلود غیر قانونی و رایگان قرار می گیرد اما با این حال ما مسیر تولید و انتشار یک اثر هنری را طی خواهیم کرد، تا فرهنگ سازی کنیم. مهم این است که ما آن مسیر درست را پیش گیریم و روال قانونی را پیش روی مردم و مخاطبان قرار دهیم. اینکه من نوعی به عنوان هنرمند از شناسامه دار بودن آثار هنری کشور دم می زنم، باید نمودی بیرونی داشته باشد و من نیز به لحاظ وجدانی و اخلاقی کارم را درست انجام داده ام.

از بازخوانی و اجرای اثری از زنده یاد ناصر چشم آذر گفتید. یعنی اثری از ایشان را کاور کرده اید؟ چه تعریفی از مقوله کاور ارائه می دهید؟

مقوله کاور اگر با دلیل و بر اساس تفکری که پشت آن قرار دارد درست انجام شود و در نهایت اتفاقی نو و ویژه را رقم بزند، نه تنها ایراد ندارد، بلکه اتفاقی خوب است. کاور کردن زمانی دچار اشکال می شود که خواننده و دست اندرکاران یک اثر برای شهرت و محبوبیت خود به واسطه خواننده مطرح دیگر و اثر او به سراغ این مقوله بروند که اتفاقا همینطور هم هست و متاسفانه بسیاری ازخوانندگان در کاور کردن آثار دیگران صرفا به محبوبیت خودشان می اندیشند و چیزی بر اثر اصلی اضافه نمی کنند. این روند بسیار غلط است، زیرا اثر بازخوانی شده یک بار توسط خواننده اصلی به بهترین شکل و با کیفیت بهتر تولید و اجرا شده است. در نهایت نیز اثر بازخوانی شده کپی اثر اصلی است و قاعدتا کیفیت پایین تری دارد. شخصا چنین روشی را نمی پسندم و اگر قرار باشد به بازخوانی یا بازاجرای اثری بپردازم باید برای خودم و مخاطب دلیل متقاعد کننده ای داشته باشم. از طرفی یک اثر کاور شده باید با توجه به اثر اصلی، تا آن حد با کیفیت و بی نقص باشد که مردم آن را بپذیرند به این دلیل که در ابتدا اثر اصلی را شنیده و دیده و به خاطر سپرده اند. در غیر این صورت آن اثر کاور شده از سوی مخاطب پذیرفته نمی شود.

با این حساب لزوم بازخوانی قطعه و نماهنگ عید شما مبارک برایتان چه بوده است؟

عید امسال با عید سال گذشته متفاوت بود، زیرا طی یک سال گذشته کار و فعالیت هنرمندان و اهالی دیگر مشاغل وضعیت بدی داشت و قاعدتا در چنین شرایطی باید آثاری تولید شوند که شادی مردم و مخاطبان را برانگیزند و ما نیز به همین موضوع توجه داشتیم. موضوع دیگر اینکه اگر قرار بود اثری از آقای چشم آذر را به تنهایی بخوانم، هیچوقت چنین کاری نمی کردم. به این دلیل که در حال حاضر و در شرایط فعلی به اتفاقات جمعی نیاز بیشتری داریم و این حرکت مفهوم بیشتری دارد. در شرایط فعلی حتی نوع انتخاب عوامل نیز مهم است و من نیز برای انجام اتفاقی جمعی از وجود خوانندگانی چون هوتن جوادی، محمدرضا عیوضی، مسعود خادم، شاهین آرین و علی سفلی بهره بردم. سیدجواد هاشمی هم در نماهنگ ما حضور یافت و خواند تا به مخاطب بگوییم اگر چنین فردی برای نخستین بار در یک اثر شاد حضور یافته دلیلش مخاطب است.

برای تولید و اجرای قطعه زنده یاد چشم آذر مجوز دریافت کردید؟

اثر مذکور مجوز ارشاد دارد و قبلا نیز اجرا شده، اما برای رعایت مسائل اخلاقی از خانواده زنده یاد چشم آذر اجازه گرفتیم و آن ها نیز ضمن اجازه اجرا، از این اتفاق بسیار خوشحال شدند. به هرحال یاد کردن از استاد چون زنده یاد ناصر چشم آذر در اتفاق و فرمتی نو اتفاق جالبی است و چقدر خوب می شود که اگر هر ازگاهی از استادان و پیشکسوتان هنر با باز خوانی و باز اجرای آثارشان قدردانی کنیم.

اغلب خوانندگان پاپ بخصوص آن هایی که با چند تهیه کننده و کنسرت گذار فعال همکاری ندارند از سیاست های وزارت ارشاد در زمینه مدیریت حوزه پاپ انتقادهایی را مطرح می کنند. شما جزو این دسته از موزیسین ها هستید؟

من به جای انتقاد قصد دارم پیشنهاداتی را مطرح کنم. به نظرم وزارت ارشاد برای ضایع نشدن حق خوانندگان و دیگر عوامل موسیقی باید تمهیداتی را به کار گیرد. در کشور استعدادهای بی شماری داریم و برای توجه و به کارگیری آن ها باید کارهای جدیدی انجام دهیم. زیرا به هرحال حق همه آن هاست که در عرصه موسیقی حضور داشته باشند. به نظرم برای به نتیجه رساندن این هدف وزارت ارشاد باید صدور مجوزها را به شرکت ها و موسسات فرهنگی هنری مرتبط بسپارد و در مقابل آن ها را زیر ذره بین قرار دهد. این درست نیست که خوانندگانی را که به تولید و ارائه آثار می پردازند زیر ذره بین باشند. شاید بهتر باشد که ارشاد با واگذاری این مسئولیت ها بر اساس الگویی مشخص به شرکت ها و موسسات، از آن ها لیست عملکرد بخواهد.

نتیجه این روند چیست؟

طی این اتفاق وزارت ارشاد می تواند برای شرکت ها شروطی را در نظر گیرد. مثلا اینکه بگوید شما نمی توانید سرمایه و بودجه ای بسیار را صرف یک خواننده تازه کار کنید، در عوض مجاز هستید بر تعداد خوانندگان تحت پوشش بیفزایید. این اتفاق علاوه بر کشف استعدادهای جدید باعث خواهد شد آن هزینه کلان که سالانه صرف یک نفر می شود به خوانندگان دیگر اختصاص یابد. از طرفی مگر یک موسسه یا شرکت چقدر می تواند برای یک خواننده چندین کنسرت در سانس های متعدد برگزار کند؟ با این رویه حتی می توان بر اساس سهمیه بندی های مشخص برای تعداد کنسرت های هر خواننده، سقف مشخصی قائل شد. مثلا اینکه می توان گفت فلان خواننده مجاز است در سال ده سانس کنسرت برگزار کند. نه بیشتر. با وجود چنین قانونی قاعدتا مسئولان شرکت ها به این موضوع فکر می کند که برگزاری فقط ده سانس کنسرت از یک خواننده برایش صرف ندارد و طبیعتا به سراغ دیگر خوانندگان و کشف استعدادهای جدید خواهد رفت. در این میان از برگزاری کنسرت ها و تورهای بسیار از یک خواننده در سال جلوگیری می شود و خوانندگان دیگر نیز در این زمینه به حقشان می رسند. از طرفی مردم نیز با خوانندگان جدید و آثار جدید مواجه خواهند شد، به علاوه اینکه کنسرت ها نیز به لحاظ تماشاچی رونق بیشتری پیدا می کنند. این طرح ها بی شک ایراداتی نیز دارد که با به کار گیری تمهیدات لازم قابل خواهند بود.

به ارائه مجوز به تک آهنگ ها وعدم توجه به تولیدات آلبوم انتقادهایی مطرح کردید. برای رفع این معضل چه می توان کرد؟

به نظرم ارائه مجوز تک آهنگ نیز باید از سوی وزارت ارشاد و دفتر موسیقی متوقف شود و در مقابل تولید آلبوم با وضع قوانینی مشخص را به شرکت ها و موسسات بسپرند. مثلا اینکه شرکت ها موظف شوند در سال تعدادی مشخص آلبوم تولید کنند، تا به این ترتیب آثاری با کیفیت و محتوا و مضمون مشخص در دسترس مخاطبان قرار گیرد. در زمانی نه چندان دور مردم برای خرید آثار هنری ازجمله آلبوم های موسیقی به فروشگاه های فرهنگی می رفتند و حال باید برای خرید آلبوم ها به سوپرمارکت ها بروند. این تغییرحتی اگر ایرادی نداشته باشد اما آثار تولیدی را از آن حالت هنری خارج کرده است.

عکاس: علیرضا حق شناس

نورا حسینی: روی دیوار سیمانی به سبک شعارنویسی های دهه 60 جملاتی نقل شده؛ دیواری که بخشی از نمای یک پروژه بهره برداری نشده شهری است که چهار سال پیش 50 میلیارد تومان برای آن از جیب شهروندان تهرانی هزینه شده است. این پروژه با حاشیه های عجیبی همراه بوده است؛ حاشیه هایی که هم زمان با کلنگ زنی آن در سال 83 آغاز شد. زمینی که پارکینگ تئاتر شهر بود در زمان ساخت، به تالار قشقایی لطمه زد و اعتراض هنرمندان تئاتر را به دنبال داشت.

حکم توقف ساخت مسجد بدون گنبد و مناره

مجتمع فرهنگی و مذهبی ولیعصر در شورای چهارم حکم توقف ساخت وساز داشته است. مجتبی شاکری آن زمان بازدیدی از این مسجد داشته و آن را برخلاف معماری ایرانی و اسلامی تشخیص داده و اعلام کرده بود ساخت آن متوقف شود. همان زمان مشاوری برای طرح گرفته می شود تا این بنا دارای گنبد و مناره شود، اما این بنا با همان طراحی تکمیل و در سال 97 آماده بهره برداری می شود. با این حال، پروژه ای که به گفته معاون عمرانی شهرداری تهران فعالیت های عمرانی آن به اتمام رسیده است، هنوز برنامه ای برای بهره برداری ندارد. هرچند با وجود تأکید صفا صبوری دیلمی به تکمیل پروژه، برخی معتقدند هنوز این پروژه تکمیل نشده و از نظر ایمنی و استانداردهای آتش نشانی دچار مشکل است و سیستم اطفای حریق مکانیزه ندارد و اگر آتش سوزی در آن رخ دهد، جان افرادی که در آن هستند، در خطر است.

دلیل تأخیر در بهره برداری از این پروژه چیست؟

دلیل اینکه این پروژه هنوز به مدیریت شهری تحویل داده نشده، مقاومت روحانی ای است که در سال های دور مسئولیت نمازخانه ای در این محل را بر عهده داشته است؛ امام جماعت حالا خود را مالک کل این بنا می داند.

برای این پروژه 50 میلیاردی، طرح ها و برنامه های زیادی تعریف شده است، اما حالا هر ظهر و غروب نماز جماعتی خلوت با حدود 20 تا 30 نمازگزار در آن برگزار می شود. پارکینگ و انبارهای آن هم غیررسمی در حال بهره برداری است. اگر ظهر یا غروب که درهای این مجتمع برای نماز باز می شود، سری به این مجتمع بزنید، دیوار دود گرفته ای را می بینید که نشان از حضور کارتن خواب ها در این محل دارد. به جز اذان ظهر و مغرب، گاهی هم رهگذران برای اقامه نماز به این مجتمع می آیند.

جرئت دارید خودتان مجتمع را پس بگیرید

چند سالی است که برای تعیین تکلیف این بنا از سوی مدیریت شهری تلاش می شود، اما به سرانجامی نمی رسد. یکی از اعضای شورای شهر تهران به شوخی می گوید اگر جرئت دارید خودتان این مجتمع را از امام جماعتش پس بگیرید. اخبار غیر رسمی حکایت از شکایت از این روحانی در دادگاه ویژه روحانیت و محکومیت او در حکم بدوی دارد. سرانجام این حکم و حمایت نهاد قضائی می تواند به تعیین تکلیف این دارایی شهر کمک کند.

چرا مقابل تئاتر شهر، مسجد ولیعصر طراحی شد

محمدجواد حق شناس، رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای اسلامی شهر تهران، معتقد است برای فهم درست چالش این بنا باید به تاریخ آن رجوع شود. او می گوید: با پایان دوره مدیریت غلامحسین کرباسچی، جریان آبادگران در فضای انتخابات پس از سال 76 در شورای شهر به پیروزی رسید و محمود احمدی نژاد به شهرداری آمد. نگاه احمدی نژاد، تلاش برای رسیدن موقعیتی در میدان پاستور بود. اگر بخواهیم رویکرد وی در شهرداری تهران را مرور کنیم، شاید بهتر متوجه شویم که آن دوران چه اتفاقاتی افتاد. وی سراغ مجموعه ای از طبقات اجتماعی رفت که احساس می کردند به آنها کم توجهی شده یا ممکن است بعضی از ارزش هایشان دستخوش بی توجهی شده باشد. یکی از مواردی که در دوران شهرداری و دولت محمود احمدی نژاد با محوریت اسفندیار رحیم مشایی (چه در سازمان فرهنگی هنری شهرداری، چه در میراث فرهنگی و چه در دفتر رئیس جمهور) دنبال می شد، مسئله ظهور بود. جایگاه و ویژگی هایی با محوریت حضرت ولیعصر صاحب الزمان (عج) مورد توجه جدی قرار داشت.

تفکر حجتیه به دنبال نمادسازی در شهر

وی ادامه می دهد: آقای احمدی نژاد در دوران ورودش رویکردی مذهبی با محوریت گرایش ایدئولوژیک داشت. برخی معتقدند احیا، بازخوانی یا بازتولید تفکر انجمن حجتیه با نمادسازی هایی در شهر تهران دنبال می شد و عده ای بر این باور بودند که جامعه روشنفکری در آن مقطع زمانی، تفکر آقای احمدی نژاد و گروهشان را خیلی برنمی تابیدند؛ چرا که طیف های فرهنگی و هنری، جامعه سینمایی و تئاتری همراهی چندانی با دوران مدیریت وی نداشتند و به نوعی در کنار جریان رقیبشان (جریان اصلاحات) قرار داشتند.

به گفته حق شناس، با توجه به سوابق سید محمد خاتمی در وزارت ارشاد، طیف هنرمند از این جناح حمایت می کردند. در آن زمان، جایگاه مناسبی مانند تئاتر شهر یا تالار وحدت وجود نداشت که تفکرات جریان جدید را نمایندگی کند؛ نه تنها جایگاهی وجود نداشت، بلکه به نوعی مزاحمت هم بود. عده ای در نظر داشتند با رویکردی مذهبی، در کنار تئاتر شهر نمادی قرار دهند تا این مرکز تبدیل به محلی شود که فعالیت این حوزه را مدیریت کند. چنین اتفاقی بدون محمل قانونی رخ داد؛ چون زمین متعلق به شهرداری بود و شورای شهر باید مجوز واگذاری یا کاربری هر زمین را صادر می کرد. بر اساس قانون مصوب شورای شهر، واگذاری هر نوع ملک باید با تصویب شورای شهر باشد؛ درحالی که هیچ واگذاری ای در این مجموعه اتفاق نیفتاده است. آن زمان بدون گرفتن مجوزهای لازم و قانونی شورای شهر و با حضور برخی چهره های شاخص مذهبی، کلنگی زده شد. این محل در حریم تئاتر شهر است و به لحاظ میراث فرهنگی، حفظ حریم جزء قانون است و باید رعایت شود.

رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران اضافه می کند : حضور احمدی نژاد در شهرداری تهران طولانی مدت نبود؛ چرا که وی پس از یک سال به پاستور رفت. زمانی که قالیباف جایگزین وی شد، در سال اول همین رویکرد را ادامه داد و بدون مجوز شورای شهر آنجا واگذار شد. کارهای طراحی آن محل به یک تیم با محوریت آقای نقره کار شیرازی که به تفکر آقای احمدی نژاد و مجموعه دانشگاه علم و صنعت نزدیک بود، واگذار شد. در آن زمان با وجود آنکه آقای احمدی نژاد در پاستور، آقای مشایی در میراث فرهنگی و آقای قالیباف در شهرداری بودند، حوزه اقتدار پررنگ و فشار اجتماعی آن قدر شدید بود که آقای قالیباف به ناچار خواسته افکار عمومی را مورد توجه قرار داد و کار را به گروه طراحی و معماری جدیدی سپرد. گروه جدید افراد شناخته شده ای بودند که معماری جدیدی را طراحی کردند تا این بنا تئاتر شهر را تحت تأثیر قرار ندهد . این گروه سعی می کردند از حس تقابل بکاهند و ساختمان های جدید را هم به لحاظ مصالح مانند استفاده از بتُن، هم به لحاظ به کارگیری نماد (عدم استفاده از نماد گنبد یا گلدسته) و هم به لحاظ ارتفاع که ارتفاع بالاتر از ساختمان تئاتر شهر نباشد و با ساختمان تئاتر شهر همخوانی داشته باشد، طراحی کنند. او معتقد است: در نقطه ای که چشم تهران است، چه ضرورتی دارد که دو نماد مذهبی و هنری رودرروی هم قرار گیرند که بدترین کار ممکن بود. اگر عده ای آگاهانه دست به چنین اقدامی زده اند، باعث تأسف است و اگر هم ناآگاهانه این اتفاق در حال شروع شدن بوده که به نظر می رسد آقای قالیباف هوشمندانه سعی می کند با حرکت مطالعه شده و معماری از تشدید و تقابل جلوگیری کند. بنابراین مطالعات آن زمان دارای چارچوب بوده است. تیم نزدیک به آقای قالیباف سعی کردند کار را با مطالعات علمی و مشاوره هماهنگ کنند که جای سپاسگزاری و قدردانی دارد.

شهر آن قدر بی حساب و کتاب نیست

حق شناس درخصوص تصرف این پروژه قبل از بهره برداری رسمی می گوید: اگر در آنجا تصرفی شده، این تصرف را به معنای یک تصرف غیرقانونی و دخالت در اموال عمومی شهر تلقی می کنیم. ما در قبال اموال مردم پاسخ گو هستیم و برای شهر و مردم فرقی نمی کند که هنرمند، پزشک یا کسی به نام ارزش ها، جایی را تصرف کند. هر نوع اقدام خلاف قانون از سوی هر شخص با هر لباسی، اقدام پسندیده ای نیست. قطعا شهرداری موظف به دفاع و حراست از اموال عمومی مردم است. تا زمانی که شورای شهر برای نحوه بهره برداری تعیین تکلیف نکند، قطعا شهرداری نمی تواند این محل را به جای دیگری واگذار کند. این در حالی است که برخی به خود اجازه می دهند به دلیل نوع پوشش و روابطی که دارند، خودشان را فعال مایشا بدانند؛ در نتیجه خود را خارج از قاعده و ضابطه تعریف کرده و مجاز می دانند که از قانون عبور کنند. به نظر نمی رسد شهر آن قدر بی حساب و کتاب باشد که کسی به خود اجازه چنین رفتاری را بدهد.

برای بهره برداری از این بنا، پیشنهادهای متفاوتی مطرح می شود؛ حق شناس در این رابطه توضیح می دهد: هنوز تهران در حوزه هنرهای تجسمی اسلامی جایگاه مناسبی در شهر ندارد. تهران موزه ایران باستان دارد که این موزه مربوط به دوره پیش و بعد از اسلام است. در دهه های 40 و 50 ما شاهد افتتاح موزه هنرهای معاصر هستیم و یکی از اتفاق های خوب هنری این بود که هنرهای معاصر برای خودش جایی پیدا می کند، اما آنجا رویکرد اسلامی نداشت. با توجه به موقعیتی که این ملک دارد و درحالی که تهران به عنوان مرکز مهم فرهنگ جهان اسلام در کنار شهرهایی مثل استانبول، قاهره و بغداد پذیرفته شده است، می توانست پذیرای یک موزه و مرکز جدی در زمینه نقاشی، خط، هنرهای تجسمی، آثار گرافیکی و نقاشیخط ها برای هنرهای معاصر اسلامی باشد.

به گفته حق شناس چند سالی است که آثار هنرمندان ایرانی مانند احصایی و تناولی در حراج های مهم فصل مثل کریستی در تهران و حتی دوبی تا رقم چند میلیارد به فروش می رود، بنابراین جای مکان هایی برای هنرهای معاصر اسلامی خالی است. ضمن آنکه پیش بینی می شد این مرکز می تواند به مرکزی برای هنرهای معاصر اسلامی تبدیل شود. بهره برداری دیگری که پیشنهاد شد، ایجاد سالن هایی برای برگزاری مراسم هایی برای هنرمندان بزرگ کشور بود.

حسن خلیل آبادی، رئیس کمیته میراث شورای شهر تهران نیز درباره اشغال شدن یک پروژه شهری می گوید: من از ابتدا با ساخت این بنا در حریم ساختمان میراثی تئاتر شهر مخالف بودم و برخلاف قوانین و مقرارت میراثی این بنا ساخته شده و می بینیم که از نظر بصری به ساختمان تئاتر شهر آسیب زده است. او ادامه می دهد: اگر می خواهیم کاربری برای آن تعریف کنیم، باید بر اساس کارکرد ساختمان تئاتر شهر، یک کاربری فرهنگی و هنری باشد و کمبود های بنای مجاور را جبران کند.

خلیل آبادی درخصوص اینکه این پروژه شهری از سوی امام جماعت نمازخانه ای که پیش از این در این محل قرار داشت تصرف شده است و هنوز مدیریت شهری نتوانسته آن را تحویل بگیرد، می گوید: این بنا که با عوارض و مالیات مردم تهران ساخته شده، متعلق به شهروندان تهرانی است. متأسفانه برخی گروه ها هستند که قانون را رعایت نکرده و مالکیت شهرداری را هم بر اموال شهر به رسمیت نمی شناسند. این موضوع را شهرداری باید از طریق امور مساجد و قوه قضائیه پیگیری کند و کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران هم موضوع را پیگیری می کند و درخصوص آن تذکر لازم را می دهد.

مجتمع فرهنگی و مذهبی ولیعصر که هنوز از سوی مدیران شهری بهره برداری رسمی نشده، در حال تخریب است. پروژه ای که می تواند به فهرست پروژه های تکمیل شده اضافه شود، در فهرست پروژه های بلاتکلیف مانده است.

نورا حسینی: روی دیوار سیمانی به سبک شعارنویسی های دهه 60 جملاتی نقل شده؛ دیواری که بخشی از نمای یک پروژه بهره برداری نشده شهری است که چهار سال پیش 50 میلیارد تومان برای آن از جیب شهروندان تهرانی هزینه شده است. این پروژه با حاشیه های عجیبی همراه بوده است؛ حاشیه هایی که هم زمان با کلنگ زنی آن در سال 83 آغاز شد. زمینی که پارکینگ تئاتر شهر بود در زمان ساخت، به تالار قشقایی لطمه زد و اعتراض هنرمندان تئاتر را به دنبال داشت.

حکم توقف ساخت مسجد بدون گنبد و مناره

مجتمع فرهنگی و مذهبی ولیعصر در شورای چهارم حکم توقف ساخت وساز داشته است. مجتبی شاکری آن زمان بازدیدی از این مسجد داشته و آن را برخلاف معماری ایرانی و اسلامی تشخیص داده و اعلام کرده بود ساخت آن متوقف شود. همان زمان مشاوری برای طرح گرفته می شود تا این بنا دارای گنبد و مناره شود، اما این بنا با همان طراحی تکمیل و در سال 97 آماده بهره برداری می شود. با این حال، پروژه ای که به گفته معاون عمرانی شهرداری تهران فعالیت های عمرانی آن به اتمام رسیده است، هنوز برنامه ای برای بهره برداری ندارد. هرچند با وجود تأکید صفا صبوری دیلمی به تکمیل پروژه، برخی معتقدند هنوز این پروژه تکمیل نشده و از نظر ایمنی و استانداردهای آتش نشانی دچار مشکل است و سیستم اطفای حریق مکانیزه ندارد و اگر آتش سوزی در آن رخ دهد، جان افرادی که در آن هستند، در خطر است.

دلیل تأخیر در بهره برداری از این پروژه چیست؟

دلیل اینکه این پروژه هنوز به مدیریت شهری تحویل داده نشده، مقاومت روحانی ای است که در سال های دور مسئولیت نمازخانه ای در این محل را بر عهده داشته است؛ امام جماعت حالا خود را مالک کل این بنا می داند.

برای این پروژه 50 میلیاردی، طرح ها و برنامه های زیادی تعریف شده است، اما حالا هر ظهر و غروب نماز جماعتی خلوت با حدود 20 تا 30 نمازگزار در آن برگزار می شود. پارکینگ و انبارهای آن هم غیررسمی در حال بهره برداری است. اگر ظهر یا غروب که درهای این مجتمع برای نماز باز می شود، سری به این مجتمع بزنید، دیوار دود گرفته ای را می بینید که نشان از حضور کارتن خواب ها در این محل دارد. به جز اذان ظهر و مغرب، گاهی هم رهگذران برای اقامه نماز به این مجتمع می آیند.

جرئت دارید خودتان مجتمع را پس بگیرید

چند سالی است که برای تعیین تکلیف این بنا از سوی مدیریت شهری تلاش می شود، اما به سرانجامی نمی رسد. یکی از اعضای شورای شهر تهران به شوخی می گوید اگر جرئت دارید خودتان این مجتمع را از امام جماعتش پس بگیرید. اخبار غیر رسمی حکایت از شکایت از این روحانی در دادگاه ویژه روحانیت و محکومیت او در حکم بدوی دارد. سرانجام این حکم و حمایت نهاد قضائی می تواند به تعیین تکلیف این دارایی شهر کمک کند.

چرا مقابل تئاتر شهر، مسجد ولیعصر طراحی شد

محمدجواد حق شناس، رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای اسلامی شهر تهران، معتقد است برای فهم درست چالش این بنا باید به تاریخ آن رجوع شود. او می گوید: با پایان دوره مدیریت غلامحسین کرباسچی، جریان آبادگران در فضای انتخابات پس از سال 76 در شورای شهر به پیروزی رسید و محمود احمدی نژاد به شهرداری آمد. نگاه احمدی نژاد، تلاش برای رسیدن موقعیتی در میدان پاستور بود. اگر بخواهیم رویکرد وی در شهرداری تهران را مرور کنیم، شاید بهتر متوجه شویم که آن دوران چه اتفاقاتی افتاد. وی سراغ مجموعه ای از طبقات اجتماعی رفت که احساس می کردند به آنها کم توجهی شده یا ممکن است بعضی از ارزش هایشان دستخوش بی توجهی شده باشد. یکی از مواردی که در دوران شهرداری و دولت محمود احمدی نژاد با محوریت اسفندیار رحیم مشایی (چه در سازمان فرهنگی هنری شهرداری، چه در میراث فرهنگی و چه در دفتر رئیس جمهور) دنبال می شد، مسئله ظهور بود. جایگاه و ویژگی هایی با محوریت حضرت ولیعصر صاحب الزمان (عج) مورد توجه جدی قرار داشت.

تفکر حجتیه به دنبال نمادسازی در شهر

وی ادامه می دهد: آقای احمدی نژاد در دوران ورودش رویکردی مذهبی با محوریت گرایش ایدئولوژیک داشت. برخی معتقدند احیا، بازخوانی یا بازتولید تفکر انجمن حجتیه با نمادسازی هایی در شهر تهران دنبال می شد و عده ای بر این باور بودند که جامعه روشنفکری در آن مقطع زمانی، تفکر آقای احمدی نژاد و گروهشان را خیلی برنمی تابیدند؛ چرا که طیف های فرهنگی و هنری، جامعه سینمایی و تئاتری همراهی چندانی با دوران مدیریت وی نداشتند و به نوعی در کنار جریان رقیبشان (جریان اصلاحات) قرار داشتند.

به گفته حق شناس، با توجه به سوابق سید محمد خاتمی در وزارت ارشاد، طیف هنرمند از این جناح حمایت می کردند. در آن زمان، جایگاه مناسبی مانند تئاتر شهر یا تالار وحدت وجود نداشت که تفکرات جریان جدید را نمایندگی کند؛ نه تنها جایگاهی وجود نداشت، بلکه به نوعی مزاحمت هم بود. عده ای در نظر داشتند با رویکردی مذهبی، در کنار تئاتر شهر نمادی قرار دهند تا این مرکز تبدیل به محلی شود که فعالیت این حوزه را مدیریت کند. چنین اتفاقی بدون محمل قانونی رخ داد؛ چون زمین متعلق به شهرداری بود و شورای شهر باید مجوز واگذاری یا کاربری هر زمین را صادر می کرد. بر اساس قانون مصوب شورای شهر، واگذاری هر نوع ملک باید با تصویب شورای شهر باشد؛ درحالی که هیچ واگذاری ای در این مجموعه اتفاق نیفتاده است. آن زمان بدون گرفتن مجوزهای لازم و قانونی شورای شهر و با حضور برخی چهره های شاخص مذهبی، کلنگی زده شد. این محل در حریم تئاتر شهر است و به لحاظ میراث فرهنگی، حفظ حریم جزء قانون است و باید رعایت شود.

رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران اضافه می کند : حضور احمدی نژاد در شهرداری تهران طولانی مدت نبود؛ چرا که وی پس از یک سال به پاستور رفت. زمانی که قالیباف جایگزین وی شد، در سال اول همین رویکرد را ادامه داد و بدون مجوز شورای شهر آنجا واگذار شد. کارهای طراحی آن محل به یک تیم با محوریت آقای نقره کار شیرازی که به تفکر آقای احمدی نژاد و مجموعه دانشگاه علم و صنعت نزدیک بود، واگذار شد. در آن زمان با وجود آنکه آقای احمدی نژاد در پاستور، آقای مشایی در میراث فرهنگی و آقای قالیباف در شهرداری بودند، حوزه اقتدار پررنگ و فشار اجتماعی آن قدر شدید بود که آقای قالیباف به ناچار خواسته افکار عمومی را مورد توجه قرار داد و کار را به گروه طراحی و معماری جدیدی سپرد. گروه جدید افراد شناخته شده ای بودند که معماری جدیدی را طراحی کردند تا این بنا تئاتر شهر را تحت تأثیر قرار ندهد . این گروه سعی می کردند از حس تقابل بکاهند و ساختمان های جدید را هم به لحاظ مصالح مانند استفاده از بتُن، هم به لحاظ به کارگیری نماد (عدم استفاده از نماد گنبد یا گلدسته) و هم به لحاظ ارتفاع که ارتفاع بالاتر از ساختمان تئاتر شهر نباشد و با ساختمان تئاتر شهر همخوانی داشته باشد، طراحی کنند. او معتقد است: در نقطه ای که چشم تهران است، چه ضرورتی دارد که دو نماد مذهبی و هنری رودرروی هم قرار گیرند که بدترین کار ممکن بود. اگر عده ای آگاهانه دست به چنین اقدامی زده اند، باعث تأسف است و اگر هم ناآگاهانه این اتفاق در حال شروع شدن بوده که به نظر می رسد آقای قالیباف هوشمندانه سعی می کند با حرکت مطالعه شده و معماری از تشدید و تقابل جلوگیری کند. بنابراین مطالعات آن زمان دارای چارچوب بوده است. تیم نزدیک به آقای قالیباف سعی کردند کار را با مطالعات علمی و مشاوره هماهنگ کنند که جای سپاسگزاری و قدردانی دارد.

شهر آن قدر بی حساب و کتاب نیست

حق شناس درخصوص تصرف این پروژه قبل از بهره برداری رسمی می گوید: اگر در آنجا تصرفی شده، این تصرف را به معنای یک تصرف غیرقانونی و دخالت در اموال عمومی شهر تلقی می کنیم. ما در قبال اموال مردم پاسخ گو هستیم و برای شهر و مردم فرقی نمی کند که هنرمند، پزشک یا کسی به نام ارزش ها، جایی را تصرف کند. هر نوع اقدام خلاف قانون از سوی هر شخص با هر لباسی، اقدام پسندیده ای نیست. قطعا شهرداری موظف به دفاع و حراست از اموال عمومی مردم است. تا زمانی که شورای شهر برای نحوه بهره برداری تعیین تکلیف نکند، قطعا شهرداری نمی تواند این محل را به جای دیگری واگذار کند. این در حالی است که برخی به خود اجازه می دهند به دلیل نوع پوشش و روابطی که دارند، خودشان را فعال مایشا بدانند؛ در نتیجه خود را خارج از قاعده و ضابطه تعریف کرده و مجاز می دانند که از قانون عبور کنند. به نظر نمی رسد شهر آن قدر بی حساب و کتاب باشد که کسی به خود اجازه چنین رفتاری را بدهد.

برای بهره برداری از این بنا، پیشنهادهای متفاوتی مطرح می شود؛ حق شناس در این رابطه توضیح می دهد: هنوز تهران در حوزه هنرهای تجسمی اسلامی جایگاه مناسبی در شهر ندارد. تهران موزه ایران باستان دارد که این موزه مربوط به دوره پیش و بعد از اسلام است. در دهه های 40 و 50 ما شاهد افتتاح موزه هنرهای معاصر هستیم و یکی از اتفاق های خوب هنری این بود که هنرهای معاصر برای خودش جایی پیدا می کند، اما آنجا رویکرد اسلامی نداشت. با توجه به موقعیتی که این ملک دارد و درحالی که تهران به عنوان مرکز مهم فرهنگ جهان اسلام در کنار شهرهایی مثل استانبول، قاهره و بغداد پذیرفته شده است، می توانست پذیرای یک موزه و مرکز جدی در زمینه نقاشی، خط، هنرهای تجسمی، آثار گرافیکی و نقاشیخط ها برای هنرهای معاصر اسلامی باشد.

به گفته حق شناس چند سالی است که آثار هنرمندان ایرانی مانند احصایی و تناولی در حراج های مهم فصل مثل کریستی در تهران و حتی دوبی تا رقم چند میلیارد به فروش می رود، بنابراین جای مکان هایی برای هنرهای معاصر اسلامی خالی است. ضمن آنکه پیش بینی می شد این مرکز می تواند به مرکزی برای هنرهای معاصر اسلامی تبدیل شود. بهره برداری دیگری که پیشنهاد شد، ایجاد سالن هایی برای برگزاری مراسم هایی برای هنرمندان بزرگ کشور بود.

حسن خلیل آبادی، رئیس کمیته میراث شورای شهر تهران نیز درباره اشغال شدن یک پروژه شهری می گوید: من از ابتدا با ساخت این بنا در حریم ساختمان میراثی تئاتر شهر مخالف بودم و برخلاف قوانین و مقرارت میراثی این بنا ساخته شده و می بینیم که از نظر بصری به ساختمان تئاتر شهر آسیب زده است. او ادامه می دهد: اگر می خواهیم کاربری برای آن تعریف کنیم، باید بر اساس کارکرد ساختمان تئاتر شهر، یک کاربری فرهنگی و هنری باشد و کمبود های بنای مجاور را جبران کند.

خلیل آبادی درخصوص اینکه این پروژه شهری از سوی امام جماعت نمازخانه ای که پیش از این در این محل قرار داشت تصرف شده است و هنوز مدیریت شهری نتوانسته آن را تحویل بگیرد، می گوید: این بنا که با عوارض و مالیات مردم تهران ساخته شده، متعلق به شهروندان تهرانی است. متأسفانه برخی گروه ها هستند که قانون را رعایت نکرده و مالکیت شهرداری را هم بر اموال شهر به رسمیت نمی شناسند. این موضوع را شهرداری باید از طریق امور مساجد و قوه قضائیه پیگیری کند و کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران هم موضوع را پیگیری می کند و درخصوص آن تذکر لازم را می دهد.

مجتمع فرهنگی و مذهبی ولیعصر که هنوز از سوی مدیران شهری بهره برداری رسمی نشده، در حال تخریب است. پروژه ای که می تواند به فهرست پروژه های تکمیل شده اضافه شود، در فهرست پروژه های بلاتکلیف مانده است.

به گزارش بسیاری از مراسمات علیرغم داشتن ریشه ملّی، در مفاهیم اسلامی مورد تأکید واقع شده و این به دلیل هماهنگی آن سنت ها با مبانی عقلی و کمک به افزایش همبستگی ملی و انسجام است. بی تردید پرداختن به آیین های ایرانی-اسلامی در سینما، تلویزیون و تئاتر کشور جزو ضروریاتی است که همواره توسط مدیران فرهنگی و سینمایی مورد غفلت واقع شده و کمتر به آن پرداخته شده است. این در حالی است که تولیدات تصویری و نمایشی ایران نیازمند پرداختن به این موضوعات مهم است و باید به جای گسترش ابعاد ابتذال در تولیدات تصویری و نمایشی تدبیری عاجل برای پرداختن به آیین های ایرانی-اسلامی به ویژه برای شناخت بیشتر نسل جوان کشور نسبت به آن ها نمود. حسین مسافرآستانه، مژده لواسانی و داریوش مهرجویی جزو افرادی بودند که در بخش سوم این گفتگو از اهمیت پاسداشت آیین های ایرانی-اسلامی به گفتند؛ ماحصل گفتگوی ما با این هنرمندان و کارشناسان فرهنگی در ذیل نقل شده است.

*****************

حسین مسافرآستانه دبیر جشنواره تئاتر فجر و کارشناس فرهنگی درباره اهمیت پاسداشت آیین های ایرانی-اسلامی در سینما، تلویزیون و تئاتر به گفت: هویت هر ملتی ریشه در آیین های آن ملت دارد و اینکه امروز چگونه فکر می کنیم و برنامه ریزی انجام می دهیم وابسته به این است که چقدر به آیین های مان آشنایی داریم.

وی با تأکید بر اینکه اگر بی توجهی به آیین ها صورت گیرد باعث می شود هویت ملی مان از دست برود اظهار داشت: هر آنچه فعالیت فرهنگی محسوب می شود از فعالیت مکتوب گرفته تا فعالیت های نمایشی و رادیویی باید همگی در شناخت ریشه های آیینی ملت قدم بردارند.

مسافرآستانه خاطرنشان کرد: از آنجایی که در سال های اخیر به شدت تحت تبلیغاتی بودیم که ما را به زندگی روزمره وابسته کرده و فرهنگ غربی جایگزین فرهنگ ملی ما شده شاهد اتفاقات تلخی هستیم. مسائل زندگی روزمره به شدت ما را مشغول کرده و عن قریب است که ما شناخت مان را نسبت به ریشه های فرهنگی مان از دست بدهیم.

وی تأکید کرد: امروزه یک رویکرد جهادگونه در عرصه سینما تلویزیون و تئاتر نیاز است که آیین ها را بازشناسی کنیم؛ ما باید به مردم بیاموزیم اینکه به ظاهر عنوان می کنند آیین ها ریشه خرافی دارند امری اشتباه است که ما را فریب می دهد. شناخت آیین ها و ریشه آیین ها شناخت حقایقی از فرهنگ گذشته ما است که امروزه به شدت به آن نیاز داریم.

وی متذکر شد: ما باید به خاطر داشته باشیم که منظور از رویکرد آیین ها صرفاً ظاهری نیست بلکه از نظر مفهومی است که مفاهیم مربوط به آیین ها را بشناسیم و شکلش را بر اساس نیاز امروز تنظیم کنیم. همچنین نباید فراموش کنیم که شناخت آیین ها به معنای درجا زدن در آیین ها نیست به معنای بهره گیری از مفاهیم برای شکل امروز زندگی است.

مژده لواسانی فعال رسانه ای و مجری شناخته شده نیز در گفتگو با اظهار داشت: پرداختن به آیین ها و سنت های ایرانی اسلامی در فضای هنرهای نمایشی و تصویری طی سال های اخیر نه کمرنگ که به طور کامل گم شده است!

وی ادامه داد: اتفاقی که ما شاهد آن هستیم بسیار بد است چرا که ما در سال های دور آثاری را در سینما و تلویزیون کشور داشتیم که به وضوح به آیین ها و سنت های ایرانی-اسلامی می پرداختند به نحوی که تا مدت ها در ذهن مردم می ماندند و حتی برخی از سکانس های آن ها بعد از گذشت سالیان ماندگار شده است. این اتفاق بیشتر در فیلم هایی که فضای خانوادگی و صمیمی تر داشت شکل می گرفت و شادمانی در پیشواز برخی سنت ها در این آثار دیده می شد.

لواسانی تأکید کرد: اما امروزه فضای سینما و تلویزیون و هنرهای نمایشی ما تلخ شده است. تأثیر هنر به مفهوم عام بر کسی پوشیده نیست؛ همه به خوبی واقفند که هنر چقدر می تواند ارزش ها و آیین ها را زنده نگه دارد. در همه کشورهای دنیا دولت ها بسیار حافظ سنت و فرهنگ شان هستند و نقش هنرمند در پاسداشت این آیین ها و سنت ها که دیرینه است بسیار مهم است و تنها در کشور ما این چنین نادیده گرفته می شود.

داریوش مهرجویی کارگردان برجسته و پیشکسوت سینما نیز در خصوص اهمیت پاسداشت آیین های ایرانی-اسلامی در سینما، تلویزیون و تئاتر به گفت: پرداختن به آیین های قدیمی و ارزشمند نیازمند داشتن دغدغه از سمت خود هنرمندان است.

وی ادامه داد: بنده در تمامی سال های فعالیتم در سینما هیچ گاه ندیده و نشینده ام که مدیران فرهنگی و سینمایی جلوی ترویج و پرداختن به آیین ها را بگیرند پس اگر امروزه در این خصوص شاهد کم کاری هستیم به علت بی دغدغگی هنرمندان است.

مهرجویی در خاتمه اظهاراتش متذکر شد: پرداختن به سنت ها و آیین های کهن مسأله ای بسیار حائز اهمیت و ضروری است و ما نباید این مسأله مهم را فراموش کنیم. من امیدوارم بتوانیم با دغدغه مندی مدیران و هنرمندان شاهد رشد و توسعه آثار مرتبط با سنت ها و آیین ها باشیم.

مژده لواسانی فعال رسانه ای و مجری شناخته شده نیز در گفتگو با اظهار داشت: پرداختن به آیین ها و سنت های ایرانی اسلامی در فضای هنرهای نمایشی و تصویری طی سال های اخیر نه کمرنگ که به طور کامل گم شده است!

وی ادامه داد: اتفاقی که ما شاهد آن هستیم بسیار بد است چرا که ما در سال های دور آثاری را در سینما و تلویزیون کشور داشتیم که به وضوح به آیین ها و سنت های ایرانی-اسلامی می پرداختند به نحوی که تا مدت ها در ذهن مردم می ماندند و حتی برخی از سکانس های آن ها بعد از گذشت سالیان ماندگار شده است. این اتفاق بیشتر در فیلم هایی که فضای خانوادگی و صمیمی تر داشت شکل می گرفت و شادمانی در پیشواز برخی سنت ها در این آثار دیده می شد.

لواسانی تأکید کرد: اما امروزه فضای سینما و تلویزیون و هنرهای نمایشی ما تلخ شده است. تأثیر هنر به مفهوم عام بر کسی پوشیده نیست؛ همه به خوبی واقفند که هنر چقدر می تواند ارزش ها و آیین ها را زنده نگه دارد. در همه کشورهای دنیا دولت ها بسیار حافظ سنت و فرهنگ شان هستند و نقش هنرمند در پاسداشت این آیین ها و سنت ها که دیرینه است بسیار مهم است و تنها در کشور ما این چنین نادیده گرفته می شود.

داریوش مهرجویی کارگردان برجسته و پیشکسوت سینما نیز در خصوص اهمیت پاسداشت آیین های ایرانی-اسلامی در سینما، تلویزیون و تئاتر به گفت: پرداختن به آیین های قدیمی و ارزشمند نیازمند داشتن دغدغه از سمت خود هنرمندان است.

وی ادامه داد: بنده در تمامی سال های فعالیتم در سینما هیچ گاه ندیده و نشینده ام که مدیران فرهنگی و سینمایی جلوی ترویج و پرداختن به آیین ها را بگیرند پس اگر امروزه در این خصوص شاهد کم کاری هستیم به علت بی دغدغگی هنرمندان است.

مهرجویی در خاتمه اظهاراتش متذکر شد: پرداختن به سنت ها و آیین های کهن مسأله ای بسیار حائز اهمیت و ضروری است و ما نباید این مسأله مهم را فراموش کنیم. من امیدوارم بتوانیم با دغدغه مندی مدیران و هنرمندان شاهد رشد و توسعه آثار مرتبط با سنت ها و آیین ها باشیم.

محمد دشتگلی مدیر پردیس تئاتر شهرزاد در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ضمن انتقاد به نوع کارشناسی و دسته بندی گروه های مختلف شغلی توسط ستاد ملی مبارزه با کرونا گفت: به نظر مشاغل موجود در گروه سوم شغلی سنخیت زیادی با فعالیت های فرهنگی و هنری نداشته و هم گروه شدن تئاتر و سینما با این مشاغل به دلیل عدم کارشناسی درست در مورد مشاغل فرهنگی است که البته این مورد با پیگیری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مدیرکل هنرهای نمایشی برطرف شده و تئاتر از گروه سوم به گروه دوم منتقل شد.

وی در این باره افزود: این اقدام باعث افزایش فعالیت اهالی تئاتر شده با توجه به اینکه تئاتر نیاز به حضور هنرمندان دارد، در این شرایط فرصت بیشتری در اختیار گروه های نمایشی قرار خواهد گرفت و اگر از قبل این تقسیم بندی صورت می گرفت گروه های تئاتری آسیب کمتری را متحمل می شدند.

این تغییر گروه شغلی در تئاتر و سینما به طور هم زمان اتفاق افتاده و اساساً این دو گونه نمایشی در کنار هم دیده می شوند. محمد دشتگلی ضمن انتقاد به این مطلب یادآور شد: شاید قرار دادن سینما و تئاتر در یک گروه کار درستی نباشد زیرا در سینما از قبل یک اثر تولیدشده و روی پرده به نمایش درمی آید ولی گروه های تئاتری باید در همان زمان و در زمان پیک کرونا فعالیت کنند، به همین جهت سینما آسیب کمتری دارد و برای مثال در سینما هنگام اجرا پشت صحنه ای وجود نداشته و هنرمند هم به طور مستقیم با نفس تماشاگر در ارتباط نخواهد بود.

مدیر پردیس تئاتر شهرزاد معتقد است تنها تغییر گروه شغلی برای خدمت به اهالی تئاتر کافی نبوده و این اقدام الزاماتی را به دنبال خواهد داشت، وی دراین باره مطرح کرد: زیرساخت های لازم برای اینکه تئاتر در گروه دوم شغلی قرار بگیرد تعریف و تدبیر نشده و این اقدام خیلی شتاب زده انجام شده و قوانین اجرا در این شرایط بدون کار کارشناسی شده وضع شده است، برای مثال اگر بنا بر یک اجرا در هرروز باشد و یا قرار باشد تا میان اجراهای مختلف زمانی صرف شود و سالن ضدعفونی گردد، این اقدام برای تماشاخانه های خصوصی مقرون به صرفه نخواهد بود.

تئاتر همواره به مخاطب آن زنده است و موضوع حضور مخاطب در شرایط کرونایی از نگرانی های اهالی تئاتر است؛ محمد دشتگلی دراین باره توضیح داد: در رابطه با حضور تماشاگران در سالن های نمایش به نظر باگذشت یک سال از شیوع ویروس کرونا مردم دیگر حساسیت های گذشته را نداشته و در چند باری که در سال 99 سالن ها بازگشایی شد شاهد استقبال خوب مخاطبان از اجراهای نمایشی بودیم و البته همین مهم خطرات اجرا در شرایط کرونایی را افزایش می دهد.

حفظ جان اهالی تئاتر و مخاطبان آن از مسائل اصلی بازگشایی تئاتر در شرایط نارنجی کرونا است، مدیر پردیس تئاتر شهرزاد در رابطه با امکان فراهم کردن مقدمات و ملزومات این مهم توسط سالن های نمایشی و تماشاخانه ها اظهار کرد: متأسفانه امکان رعایت دستورالعمل های لازم با این مهم در اکثر تماشاخانه ها فراهم نبوده و حدود 90 درصد آن ها فاقد استانداردهای لازم برای رعایت دستورالعمل های بهداشتی هستند.

وی در این باره توضیح داد: برای مثال درب ورود و خروج مناسب، ارتفاع مناسب سقف سالن های نمایش و امکانات پشت صحنه از مواردی هستند که در سالن های نمایشی وجود ندارند و از همه مهم تر مشکلاتی به جهت سالن انتظار در تماشاخانه ها برای رعایت فاصله گذاری اجتماعی میان مخاطبان نیز وجود خواهد داشت.

دشتگلی ضمن ابراز این نکته که در این شرایط جان اهالی تئاتر درخطر است تأکید کرد: اکثر تماشاخانه ها فضای مناسب برای تهویه را هم ندارند و اهالی تئاتر را در معرض خطر قرار می دهد و متأسفانه استانداردهای لازم تماشاخانه ها تنها به دلیل علاقه به بیان آمارهای تئاتری موردتوجه مسئولین قرار نگرفته است، امیدواریم اتفاقی رخ ندهد تا با به خطر افتادن جان افراد به فکر رعایت استانداردهای لازم باشیم.

وی ضمن بیان این نکته که از زمان شروع ویروس کرونا تا به امروز زمان بسیاری برای تدبیر شرایط تئاتر وجود داشت ولی این اتفاق رخ نداده است یادآور شد: تلاش های نهادهای دولتی ازجمله سازمان سینمایی و اداره کل هنرهای نمایشی برای بازگشایی این مراکز فرهنگی علی رغم قابل تقدیر بودند به نوعی پاک کردن صورت مسئله آن هاست زیرا عدم انجام کار مناسب برای اهالی تئاتر باعث شده تا این نهادها با انتقال آن به گروه 2 شغلی و ادامه فعالیت های تئاتر در شرایط پرخطر صورت مسئله را پاک کرده و فکری به جهت حفظ جان اهالی تئاتر در زمان شروع موج چهارم کرونا نکنند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: زمان زیادی از شروع مشکلات تئاتر به دلیل شیوع ویروس کرونا گذشته و اقدامی برای حل آن انجام نشده است، شاید به نوعی انجام این کار در این زمان بیشتر شبیه به یک فعالیت انتخاباتی باشد.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار مهر ، شیوع کرونا در کشور سرعت بیشتری گرفته است به جز خوزستان کرونا در بقیه استان ها روند افزایشی دارد. همچنین ستاد کرونا فهرست مشاغل گروه یک تا سه که در شهرهای قرمز نارنجی و زرد و آبی می توانند فعالیت داشته باشند را نیز اعلام کرده است اما درحالیکه مراکز آموزشی و فرهنگی در شهرهای قرمز و نارنجی تعطیل هستند؛ هنوز موزه های تحت پوشش وزارت میراث فرهنگی باز هستند.

محمدرضا کارگر مدیرکل امور موزه های کشور گفته است مجموعه های گردشگری که شامل موزه ها هم می شود از گروه شغلی سه به یک یا ضروری منتقل شده و فعالیت آنها بلامانع است. ظرفیت موزه ها محدود شده و تعطیلی در شهرهای قرمز و نارنجی با وجود هوشمند شدن محدودیت ها مستلزم اعلام ستاد کرونای استانهاست .

اما قاسمی دبیر کمیته امنیت اجتماعی و انتظامی ستاد کرونا با رد این مطلب به بخش خبر صبحگاهی رادیو گفته است: مجموعه های گردشگری که به رده یک منتقل شده اند شامل مراکز اقامتی از جمله هتل ها، متلها و مسافرخانه هاست و ارتباطی به موزه ها ندارد. بنابراین موزه ها همچنان در گروه سوم هستند که می توانند در شهرهای زرد و آبی فعالیت کنند.

اکنون موزه ها و کاخ موزه های کشور که تحت پوشش این وزارتخانه قرار دارند در شهرهای نارنجی و قرمز همچنان با اعمال محدودیت در تعداد بازدیدکنندگان، به فعالیت خود ادامه داده اند و هیچکدام از وزارت متبوعه دستوری برای تعطیلی نگرفته اند . به عنوان مثال در شهر تهران که اکنون در وضعیت نارنجی قرار دارد هنوز هیچ یک از موزه ها تعطیل نشده اند .

در این ارتباط موزه هنرهای معاصر تهران که تحت پوشش وزارت ارشاد است در خبری اعلام کرد: این موزه از امروز 15 فروردین ماه تا اطلاع ثانوی تعطیل است. این تعطیلی در راستای دستور ستاد ملی کروناست .

کد خبر 5181002

فاطیما کریمی

دریافت 15 MB

خبرگزاری مهر - گروه هنر- علیرضا سعیدی: تاریخ موسیقی سرزمین ایران، پر است از آدم های محترم و تلاشگر، پر است از هنرمندانی که برای آنچه می خواستند و می بایست باشند، جنگیدند. اینکه می گویم جنگیدند، چون اهالی موسیقی خوب می دانند برای آنکه بخواهی همانی باشی که می خواستی، فارغ از تمرین و ممارست و آگاهی از دانش موسیقایی، باید راه و چاه مقابله با برخی دست اندازها را هم بلد باشی؛ اصلاً مگر این حسد و آرزوی موفق نشدن آدم ها می گذارد که همین برخی ها آرام بگیرند؟ نه واقعاً نمی گذارند.

نه تنها نمی گذارند، که کاری می کنند از آنچه به عنوان یک هدف انتخاب کرده ای دور بمانی. یا دور بمانی، یا اینکه عطای کار را به لقایش ببخشی و بروی سراغ فضایی که دردسری برایت ندارد، کاری که خیلی ها کردند و اتفاقاً هم موفق شدند. کاری که خیلی ها به دلیل ضعف و کمبود اعتماد به نفس آنقدر راه را بد انتخاب کردند که نهایتش شدند مقلدان بی دست و پای یک جریان هنری که هیچ استقلالی برای شان باقی نماند.

اما در این قصه طولانی که مسیر پر فراز و نشیب آن توسط بسیاری از بزرگان فرهنگ و هنر این سرزمین در کتاب های مختلف مرتبط با تاریخ نگاری موسیقی به بهترین شکل ممکن روایت شده، بوده اند و هستند کسانی که در شرایط دشوار، وارد راهی شدند که هرچند آهسته بود اما به شدت پیوسته شد. پیوسته شد، چون خسته نشدند از کنایه ها، چون کم نیاوردند از آنچه می دانستند باید به آن برسند، چون زخم زبان ها، سرکوفت ها، مسخره کردن ها، ناامید کردن ها و قصه هایی از این دست آنها را خسته نکرد که هیچ؛ بلکه بازوی محرکی شد تا بروند و برسند به آنجایی که باید.

محمد معتمدی هم یکی از همین آدم هاست. یکی از هنرمندانی که به اعتقاد نگارنده در یک مسیر پر از پیچ های خطرناک، اکنون به شرایطی رسیده که نمی توان همچون برخی دیگر از هنرمندان این سرزمین به ویژه در حوزه خوانندگی از هنرش به سادگی عبور کرد.

یک هنرمند که در سن 43 سالگی به قد و قامتی از خوانندگی رسیده که هم دربرگیرنده مولفه های هنری و هم تضمین کننده توفیقات اقتصادی در حوزه موسیقی است. یک خواننده اهل کاشان که روزگارش بد نیست؛ یک خواننده که فراگیری آواز را به همراه نی نوازی از سنین نوجوانی آغاز کرد و از سال 1376 آواز را نزد حمیدرضا نوربخش آموخت. این هنرمند کاشانی الاصل در همین دوران بود که به سبب علاقه مندی های فراوانش به مکاتب آوازی مختلف از جمله مکتب آواز اصفهان همزمان به تمرین و الگوبرداری از آواز استادانی چون جلال تاج اصفهانی و ادیب خوانساری دو غول موسیقی آوازی ایران پرداخت و در این راه نیز از محضر استادانی چون حسین عمومی و علی اصغر شاه زیدی بهره مند شد. شرایطی که به دلیل توانمندی ها و استمرار، این خواننده بهره مند از تکنیک را وارد گروه های معتبر و مختلف موسیقی به سرپرستی بزرگان این عرصه کرد که از آن جمله می توان به گروه خورشید – مجید درخشانی ، هم نوازان شیدا – محمدرضا لطفی ، ارکستر ملی ایران – فرهاد فخرالدینی ، هم آوایان – حسین علیزاده و بسیاری دیگر اشاره کرد. شرایطی که البته در پس این سال ها برای او دربرگیرنده حاشیه ها و حرف و حدیث هایی هم شد اما قطعاً نقش موثری در معرفی یک خواننده صاحب سبک به جریان موسیقی ایرانی ایفا کرد که نمی توان از آن ساده عبور کرد.

محمد معتمدی در همین دوران بود که به واسطه تقدیر زمانه، وارد دانشکده صدا و سیما شد، مجموعه ای که به لحاظ موسیقایی از او دور بود و بعد دیگری از شخصیت معتمدی را در خود پرورش داد. یعنی مباحث مرتبط با کارگردانی و تولید و ماجراهایی از این دست که هیچ ربطی هم به موسیقی نداشت اما به هر حال شرایطی را ایجاد کرد که وی تحصیلات عالیه خود را در این فضا به اتمام برساند.

این فضا معتمدی را از مسیر و آرزوهایش در دنیای موسیقی دور نکرد و او پس از اتمام دوران دانشگاهی خود دوباره به موسیقی بازگشت. بازگشتی که اگرچه در دوران آموزش های دانشگاهی نیز به صورت تجربی و حتی اجرایی نیز آن ها از سر گذراند، اما چارچوبی را برای محمد معتمدی رقم زد، که موسیقی تبدیل به حرفه اول و دوم و سوم این هنرمند خوش آتیه شد. فضایی که آغازگر راه ها و تجربه های متفاوتی از این خواننده در عرصه های مختلف بود، و او را تا خارج از مرزهای ایران نیز معرفی کرد.

این خواننده در چنین شرایطی بود که ضمن حضور در رویدادها و پروژه های مختلف بین المللی، به تجربه اندوزی در معتبرترین ارکسترهای ایران نیز پرداخت. تجربه هایی که اگرچه در همین چند ماه به دلایل مختلف منجر به خداحافظی او از ارکسترهای دولتی شد، اما قطعاً برای او فراهم کننده شرایط ویژه ای بود که به طور حتم نمی توان از آن به سادگی عبور کرد. او در این مجال علاوه بر حضور موثر در تجربه های مهم موسیقی ایران در قالب آلبوم، کنسرت، موسیقی تیتراژ، اپرا و پروژه هایی از این دست، بی پروا دست به تجربه های متفاوت دیگری از جمله خوانندگی موسیقی پاپ زد و خود را خواننده چند وجهی معرفی کرد که خوب می داند کجا و در چه بزنگاهی می توان نبض مخاطب غیر تخصصی حوزه موسیقی را نیز به دست گیرد.

به واسطه همین نگرش ها و فعالیت های گوناگون محمد معتمدی است که می توان او را به عنوان یکی از چهره های برتر موسیقی ایران در حوزه خوانندگی طی سال های اخیر دانست، هنرمندی که فارغ از برخی حاشیه ها، اما و اگرها، مواجهه اش با برخی هنرمندان و دست اندرکاران حوزه موسیقی و موارد این چنینی، توانسته خود را به عنوان یک هنرمند دارای جایگاه در موسیقی ایرانی معرفی کند.

آنچه در ادامه می خوانید بخش اول از گفتگوی مشروح خبرگزاری مهر با محمد معتمدی این خواننده صاحب سبک موسیقی ایرانی است؛

* بد نیست در شروع مختصری درباره فعالیت های محمد معتمدی در روزهای کرونایی توضیح دهید تا طرفداران و دوستداران صدای شما بدانند در این روزگار سخت و طاقت فرسا برای علایق موسیقایی خود چه کرده اید؟

طبیعتاً در این روزها که به جهت رعایت پروتکل ها از کنسرت ها و برنامه های زنده خبر چندانی نیست، من هم عمده تمرکزم را روی کارهای تولیدی و بعضاً تدریس معطوف کرده ام. در این چند وقت هم آلبوم تهران عاشق به آهنگسازی محمدرضا چراغعلی و خوانندگی بنده منتشر شد که خوشبختانه مورد استقبال مردم عزیز هم قرار گرفت.

در همین چارچوب یک سری ضبط و تولید کارهای جدید هم داریم که برخی از آنها آماده شده و برخی دیگر نیز در مراحل تکمیلی قرار دارد که ترجیح می دهم در زمان مناسب انتشار درباره جزییات این پروژه ها خبری را منتشر کنم. چرا که درباره آثار و کارهای آینده باید خیلی محتاط صحبت کرد. زیرا دوست ندارم قول و خبری را اعلام کنم ولی در زمان مقرر، آن اثر منتشر نشود. بنابراین تا روزهای نزدیک به انتشار کارهای جدیدی صبر می کنم و بعد اطلاع رسانی های لازم را انجام می دهم.

* پس بهتر است برویم سراغ اصل مطلب و آن شرایط این روزهای موسیقی ایرانی است که اگر با من هم نظر باشید، متاسفانه حال و روز خوبی ندارد. گو اینکه دیگر طرح دغدغه های رسانه ای، گفتگوها، مصاحبه ها، نشست ها، نقدها و نظرها هم کمترین تاثیر را برای بهبود اوضاع دارند. فضایی به شدت غم انگیز که انگار نه مدیری انگیزه ای برای بهبود ماجرا دارد و نه هنرمندان توان مقابله با جریانات مبتذل موسیقایی را دارند. انگار هیچ حوصله ای برای تغییر این احوالات وجود ندارد. به نظر شما چه اتفاقی افتاده که ما را وارد این شرایط تقریباً بحرانی کرده که فکر می کنم از منِ خبرنگار تا شمای خواننده و بسیاری دیگر در آن به سهم خودمان مقصریم.

ببینید در پاسخ به پرسش شما می توانیم در سطوح دیگر جامعه نمونه و مثال بیاوریم. نمونه هایی که حتی در مقوله دین داری می تواند مورد توجه قرار گیرد. مثلاً شما یک سطح افراد متدین، نماز شب خوان، عالم و پرهیزگار را در یک جامعه دارید و از آن سو یکسری از افراد هستند که دارای اعتقاداتی کمتر از علما و در سطحی معمولی برخوردار بوده اما به آن هم اعتقاد دارند. در این مجال ما به هیچ عنوان نمی توانیم به اجبار از همین افراد انتظار داشته باشیم که همه شان نماز شب خوان باشند، در همه لحظات زندگی وضو بگیرند و رفتارهای همسان پرهیزگاران و علما داشته باشند، چون این اعمال فقط مربوط به اقشاری بالاتر از سطح خودشان است.

چنین رویکردی دقیقاً در حوزه های فرهنگی هنری به ویژه موسیقی نیز وجود دارد. یعنی ما اصلاً نمی توانیم از همه افراد جامعه این انتظار را داشته باشیم که به صورت دائم و مستمر موسیقی باخ و بتهوون و ردیف میرزا عبدالله گوش کنند؟ ما نمی توانیم بدون ایجاد هیچ پیش زمینه فرهنگی از قاطبه مردم این انتظار را داشته باشیم که به یکباره موسیقی ردیف دستگاهی یا تک نوازی استاد مجید کیانی، استاد داریوش طلایی، استاد محمدرضا لطفی و استاد حسین علیزاده را گوش کنند. این انتظار بسیار بالایی است. چرا می گویم بالا؟ چون برنامه ای را برایشان طراحی نکردیم. چون واقعاً نمی دانیم برنامه ما برای تغییر ذائقه آنها در گوش شنیداری شان چیست؟ من دوباره به مثال قبلی ام برمی گردم. آیا ما می توانیم از یک شهروند خاکستری جامعه انتظار تدین و پرهیزگاری یک عالم دینی را داشته باشیم و حتماً هم تاکید کنیم که او باید نماز شب بخواند؟ آیا ما می توانیم همان نقشه راهی که برای علما، مجتهدین و بزرگان دینی در مقوله دینداری توصیف شده، را روی قشر خاکستری جامعه متصور شویم؟ قطعاً پاسخ منفی است.

ما اصلاً نمی توانیم از همه افراد جامعه این انتظار را داشته باشیم که به صورت دائم و مستمر موسیقی باخ و بتهوون و ردیف میرزا عبدالله گوش کنند؟ چون واقعاً نمی دانیم برنامه ما برای تغییر ذائقه آنها در گوش شنیداری شان چیست در حوزه موسیقی نیز ماجرا همین است. یعنی ما نمی توانیم انتظار گوش فردی که دانش آموخته ردیف و موسیقی آکادمیک است را از گوش یک شهروند خاکستری جامعه داشته باشیم؟ چرا که این قشر انتخاب هایی دارد که ما نمی توانیم انتخاب این موسیقی ها را از توده مردم انتظار داشته باشیم. دقیقاً در همین جاست که کار فرهیختگان جامعه در حوزه موسیقی همین می شود که برنامه ای را برای توده گسترده جامعه در جهت شنیدن موسیقی ایرانی و اساساً شنیدن موسیقی خوب ارائه بدهند. یعنی ارائه نوعی از موسیقی که ریشه آن در موسیقی اصیل ایرانی داشته باشد اما اقشار مختلف جامعه یا توده مردم بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند.

ما در گذشته چنین نگاهی را داشتیم، یعنی بخشی از فعالیت های موسیقایی همچون برنامه گل ها در رادیو یا حتی برخی دیگر از برنامه ها وجود داشت که درک شنیدن آن برای توده مردم قابل هضم تر بود. موسیقی هایی که حتی در نوع کوچه بازاری خود دربرگیرنده ریشه هایی از موسیقی ردیف دستگاهی ایران بود، ولی نوع بیان آن مردم پسند تر بوده و به گونه ای به جامعه ارائه می شد که مردم بدون اینکه متوجه باشند، به شنیدن نغمه هایی می پرداختند که دربرگیرنده گوشه ها و ریشه های موسیقی اصیل ایرانی بوده که به مثابه یک سرم بیمارستانی به ذهن مخاطب تزریق می شد.

شما اگر قدیمی ها را نگاه کنید می بینید که آن ها با نغمه های موسیقی ردیف ایرانی بیگانه نیستند. آن ها بدون اینکه بدانند این موسیقی ها را از کجا شنیدند، به راحتی می توانستند تفاوت بین دستگاه ها و گوشه ها را با اسم متوجه شوند. حتی خود من که در دوران کودکی و نوجوانی ام می خواستم ردیف را یاد بگیرم، وقتی گوشه ای را به من یاد می دانند سریع متوجه می شدم که این گوشه را قبلاً در جایی شنیده بودم اما حالا به شکل کلاسه بندی شده آن را به من آموزش می دهند. دلیل اینها چیست؟ دلیل اینها فقط و فقط یک سابقه شنیداری بوده که در ذهن ما نقش بسته است. شرایطی که در حال حاضر وجود ندارد و این بزرگترین معضل جامعه است که نتوانستیم موسیقی اصیل ایرانی را با تکنیک های مردم پسندتر و پاپیولار به ذهن مردم برسانیم.

ما امروز برای رساندن موسیقی خوب به گوش شنیداری مردم عزیزمان هیچ مختصاتی نداریم و بعید هم می دانم به این زودی ها دوباره شاهد تولد دوباره ای از یک فرآیند درست و اصولی در این حوزه باشیم. ما حتی دیگر کمتر ارکستری را می توانیم بیابیم که بتواند نغمه های ایرانی را در چارچوب یک ارکستر بزند. حتی می توان گفت که این گونه از ارکسترها در حال انقراض است.

بگذارید یک مثال برایتان بزنم؛ همان طور که یوزپلنگ ایرانی در معرض انقراض قرار گرفته و ما به جهت توجه بیشتر مردم، کارهای متفاوتی را از جمله درج نقش و طرح یوز ایرانی در لباس تیم ملی فوتبال کشورمان می کنیم، باید متوجه این موضوع هم باشیم که فرهنگ، لباس، موسیقی و بسیاری از آداب اجتماعی ارزشمند ما نیز در حال انقراض است که باید برای آن نیز فکری کرد. شرایطی که متاسفانه در فرهنگ و هنر به ویژه موسیقی ما وجود ندارد و متولی خاصی در این چارچوب نسبت به هدایت ماجرا اقدامی نمی کند.

ما هم اکنون بیش از یک سال است که درگیر کرونا و ماجرای واکسن هستیم، شرایطی که موجب شده نهادها و مجموعه هایی در قالب اتاق فکرهایی نسبت به اعمال سیاست ها و برنامه ریزی ها در این زمینه کارهایی را انجام دهند. اما آیا در موسیقی ما چنین جایی داریم؟ آیا مجموعه یا اتاق فکری وجود دارد که بتواند در حوزه موسیقی سیاستگذاری کرده و بخشنامه هایی را در این قالب صادر کند؟ متاسفانه باید در پاسخ گفت: خیر . چون همه اتفاقاتی که در حوزه موسیقی مدیریت می شود، یا به متفرقه است یا هر مدیری بر اساس اجتهاد خود تصمیم گیری می کند. اینها عیب است، اینها آسیب است که واقعاً باید برای مرتفع شدن آن اقدام عاجلی کرد.

* در لابه لای صحبت های شما بحث مهجوری موسیقی ایرانی میان سبد شنیداری مخاطبان به میان آمد، اما مدتی پیش شما در برنامه دورهمی مهران مدیری دست به ابتکار جالبی درباره شناخت دستگاه های موسیقی زدید که بعد از پخش آن با موافقت ها و مخالفت های زیادی هم مواجه شد. فضایی که اگر بخواهیم آن را به جریان کلی موسیقی کشورمان تعمیم دهیم، متوجه این نکته می شویم، که گویی موسیقی ردیف دستگاهی ایران فقط در جلوه موزه ای، بدون نوآوری و خلاقیت است که باید به حیات خود ادامه دهد و گویی اگر بخواهیم تابوشکنی در چنین چارچوبی کنیم، هم از تفاخر و ارزش های این گونه موسیقایی کاسته و به قداست آن توهین شده و هم مردم عادی نمی توانند متوجه این تفاخر نهفته در جریان اصلی آن شوند. شرایطی که مایلم بدانم محمد معتمدی درباره آنچه دیدگاه و نگرشی دارد؟

من اعتقاد دارم وقتی هنرمندی تریبون مهمی به دست می گیرد، باید بتواند یک سری حرف هایی را بزند که به حال جامعه مفید باشد. مخصوصاً که این تریبون جایی مثل سازمان صدا و سیما باشد زیرا برای ثانیه به ثانیه تصویری که روی خروجی آنتن می رود، هزینه های بسیار هنگفتی صورت گرفته که همه ما بابت آن مسئولیم و باید بدانیم آن محتوایی که به مخاطب ارائه شده، به مثابه یک سرم بیمارستانی می ماند که قطره قطره به مردم تزریق می شود. حتی همین آموزش هایی که از رسانه ملی ارائه می شود، به نوعی آموزش نسل هاست که هر نسلی به فراخور زمانی، این آموزش ها را دریافت و آن را به فرزندان و نسل های دیگر منتقل می کند. اینها به اعتقاد من آموزش های زودگذر نیستند، اینها آموزش هایی هستند که یک نسل را متحول می کند که همه ما در نحوه انتشارشان مسئولیت داریم. بله قطعاً موضوع سرگرمی به شرط اینکه سرگرمی مخربی هم نباشد، موضوع بسیار مهمی است، اما به اعتقاد من این موسیقی نیز باید مانند سرم به مخاطب تزریق شود که آن هم قاعده و قانونی دارد.

به هر حال آن چیزی که من قبل از دعوت شدنم به یک برنامه تلویزیونی می پرسم، این است که آیا آن برنامه گفتگو دارد یا نه؟ بعد که متوجه می شوم گفتگویی وجود دارد، با فضای برنامه آشنایی پیدا می کنم و بعد که متوجه چند و چون ماجرا می شوم، شرایطی را برای خودم فراهم می کنم که در صورت پرسش های مجری پاسخی را بدهم که بدانم آن پاسخ نه تنها برای مجری که برای مخاطبان هم سودمند باشد. یعنی به شکلی باشد که عموم بینندگان نیز در پاسخ ارائه شده متوجه ماجرا باشند. البته باید این نکته را هم در نظر داشته باشیم که در برنامه هایی چون خندوانه ، دورهمی و تاک شوهایی از این دست نباید از نقش نوانس در ردیف میرزا عبدالله حرف بزنم! چون واقعاً کسی متوجه نمی شود. بنابراین باید طوری صحبت کنم که مخاطبان هم در انتخاب موضوع و هم مدل ارائه برنامه، متوجه آنچه ارائه می دهم باشند. این موضوع حتی در چینش کلمات هم نقش اساسی دارد. چرا که من باید بتوانم کمترین دافعه و بیشترین جاذبه را برای بینندگان و شنوندگانم ایجاد کرده و کاری کنم که مخاطب از آنچه دیده و شنیده نکته ای را متوجه شود.

نسل من و شما و حتی قبل تر غیر از موارد انگشت شمار و بسیار استثنائی برای نسل امروز چه کاشته ایم که از آنها در فصل برداشت انتظار داریم؟ تا اینجای کار من همواره و همیشه سعی خودم را انجام داده ام تا در هر برنامه ای از تلویزیون شرکت می کنم، ساختار حضورم مبتنی بر آن چیزی باشد که به آن اشاره داشتم. اما متاسفانه من و اساساً بسیاری از هنرمندان موسیقی آنتن و رسانه ای به صورت مستمر در اختیار نداریم که بتوانیم در یک چارچوب از پیش تعیین شده برای مخاطبان مفید باشم. اما خب باید از این فرصت های پراکنده هم استفاده کرد و گل را زد؛ اما این را هم می دانیم: با یک گل بهار نمی شود . چرا که چنین اتفاقاتی نیازمند برنامه های مداومی است که متاسفانه ما در حوزه موسیقی اصلاً نداریم.

اصلاً هیچ جایی را نمی توان به صورت منسجم جستجو کرد که سیاستگذاری تدوین شده ای برای حوزه موسیقی به صورت مشترک وجود داشته باشد که بر اساس آن بدانیم چه کار باید کرد؟ کاری که در کشورهایی چون جمهوری آذربایجان وجود دارد و ماجرا به قدری هدفمند ادامه پیدا کرده که بسیاری از علاقه مندان موسیقی ایرانی گرایشات متعددی به فعالیت های موسیقایی این کشور نشان داده اند. اما واقعاً ما به عنوان یک ایرانی چه کرده ایم؟

ببینید ما درآمدهایی در کشور داریم که شامل مواردی چون ثروت های ملی، مالیات ها و درآمدهای دیگر می شود، شرایطی که بخشی از آن در بسیاری از کشورها صرف فرهنگ و هنرشان می شود. فرهنگ و هنری که موسیقی نیز در آن عمده ترین نقش را دارد. اما من یک پرسش می کنم؟ ما از این درآمدها چقدر برای حفظ و اشاعه موسیقی ایرانی و اساساً موسیقی خوب و فرهنگ ساز اختصاص داده ایم؟

شما از ابتدای مصاحبه در بخش های مختلف به معضلات موسیقی اشاره کردید و گفتید که اتفاق بدی برای آن افتاده، اما من به ماجرا جور دیگری نگاه می کنم. اینکه نسل من و شما و حتی قبل تر غیر از موارد انگشت شمار و بسیار استثنائی برای نسل امروز چه کاشته ایم که از آن ها در فصل برداشت انتظار داریم؟ من بر این باورم هیچ تقصیری متوجه نسل فعلی ما نیست که این گونه با موسیقی اصیل ایرانی و موسیقی خوب بیگانه شده است. چون واقعاً برای خودم همیشه این پرسش وجود داشته که مگر ما به آن ها چه خوراک فرهنگی داده ایم که می خواهیم ما به ازایش چیزی دریافت کنیم؟

این ذات بشر است که شما هر نوع موسیقی را نهادینه کنی همان رفتار شنیداری را می بینی که نهادینه شده. وقتی ذهن یک نوجوان ایرانی فارغ از جنبه های سرگرم کننده موسیقی که در نوع خود می تواند مورد بررسی قرار گیرد، ذهن خود را با موسیقی ایرانی همراه نمی بیند، پس هیچ یک از جنبه های هویت ایرانی را نیز در وجودش نمی توان یافت. ما باید به این موضوع واقف باشیم که موسیقی یکی از مهم ترین حامل های فرهنگی است که اگر فرهنگ دیگری سوار آن شود، همین فرهنگ بیگانه ذره ذره در قلب و مغز یک شهروند ایرانی نفوذ می کند و آن وقت دیگر نمی توان انتظاری برای شکوفایی و شنیدن این موسیقی بود.

* جالب اینکه در همین برنامه های تاک شو و استعدادیابی که پیش روی مخاطبان قرار داده می شود، آن هنرمند مستعدی که اثرش را به عنوان موسیقی ایرانی یا موسیقی نواحی ارائه می دهد، حتماً خود را ملزم کرده تا برای پرحجم کردن و گیرا شدن موسیقی مدنظرش از فضاسازی ها و افکت هایی استفاده کند، که بتواند با این ابزار شنوندگانش را به سمت خوانش خود جلب کند. از همین منظر اگر بخواهیم وارد پرسش بعدی شویم، آیا چنین اتفاقات و مباحثی که به آن اشاره داشتید، باعث شد تا کمی از اجرا و خوانش آثار مرتبط با موسیقی اصیل ایرانی فاصله گرفته و در حوزه موسیقی پاپ فعالیت خود را پررنگ تر کنید؟ آثاری که انصافاً هم توانست با استقبال بسیار خوبی از سوی شنوندگان مواجه و شکل و شمایل جدیدی از محمد معتمدی و تعدادی دیگر از هنرمندان برگزیده موسیقی ایرانی از جمله علیرضا قربانی، همایون شجریان، سالار عقیلی و تعدادی دیگر را به مخاطبان معرفی کند که اگر چنین نبود، شاید شنوندگان کمتری هم با چنین خوانندگان توانمندی آشنا می شدند.

همه چیز این نیست که ما بیاییم موسیقی را همانند موسیقی زمان میرزا عبدالله اجرا کنیم. البته اگر بخواهیم نگاه سنتی و موزه ای داشته باشیم، بله باید مضراب به مضراب آنچه در قدیم بوده را اجرا کنیم، ولی من معتقدم ما یک وظیفه ای هم در قبال جامعه داریم. وظیفه ای که در چارچوب آن می توانیم همان عناصری که در موسیقی اصیل ایرانی وجود دارد را با آرایه ها و زبان جدیدی آراسته کرده و براساس فرمت هایی که برای جامعه قابل درک و هضم است، موسیقی ارائه دهیم.

همین چندی پیش بود که با دوست عزیزم فرید سعادتمند، آلبوم حالا که می روی را منتشر کردیم. آلبومی که اساس آن بر مبنای موسیقی ردیف دستگاهی ایران طراحی شد، اما آهنگساز و تنظیم کننده تلاش کرده بود، آن را با آرایه های جدیدی که مخاطب هم می پسندد طراحی کند. اتفاقاً همین هم شد و شما شاهد انتشار یک اثر در متریال و چارچوب موسیقی اصیل ایرانی بودید که با صدای تازه تر و نگاه امروزی تر پیش روی مخاطب قرار گرفته بود. یعنی مخاطب بدون اینکه خودش متوجه شود، وارد دنیایی از نغمه ها و نواهایی می شود که موسیقی ایرانی هستند.

شما همین کارها را نیز می توانید با ارکستری مشتمل بر سازهای ایرانی بزنید و اجرا کنید که بتواند مورد رضایت مخاطبان موسیقی سنتی نیز قرار گیرد، اما فرید سعادتمند کوشش کرد تا کارها را جوری تنظیم کند که مخاطب عام بتواند در همه حال شنونده آن باشند. حالا اگر همین کارها مانند قطعه باور نمی کنی با آن نگرش های سنتی و قدیمی مزین می شد طبیعتاً چیز تازه ای به گوش مخاطب ارائه نمی شد اما در این نوع کارها کوشش شد تا لابه لای یک سری از فایل های شنیداری که قطعاً دربرگیرنده نشانه های موسیقی پاپ هم هست فضا به گونه ای اجرا شود که مخاطب را وادار به شنیدن یک نغمه ابوعطا کند.

* پس چرا برخی از موارد پیش آمده که تعدادی از استادان و منتقدان شناخته شده و مولف حوزه موسیقی ایرانی چه در محافل رسمی و چه در گپ و گعده های خصوصی انتقادات تند و تیزی را به اجرا گران این نوع و گونه موسیقایی برآمده از سنت ها روا می دارند؟

به اعتقاد من همه این انتقادات باید باشد، ما باید حتی جشنواره های مرتبط با موسیقی ردیف دستگاهی ایرانی داشته باشیم و باید کسانی همیشه حضور داشته باشند که بتوانند حافظ اصلی موسیقی ایرانی باشند. حتی در این زمینه نیز باید کنسرت های تخصصی و ویژه ای هم برگزار شود. البته که انتظار اینکه قشر عظیم تری از جامعه باید شنونده موسیقی اصیل ایرانی باشند هم انتظار اشتباهی نیست اما به اعتقاد من انتظار دور از واقعیت است. این موضوع یک خواسته آرمانی است که هیچ وقت به 100 درصد نمی رسد که همه افراد جامعه بیایند تار و سه تار و موسیقی ردیف بدانند و بشنوند. ولی شما می توانید همان نغمه ها را با ارکستری اجرا کنید که علاوه بر آراستگی جلوه صوتی داشته و با رنگ های مختلف موسیقی به مخاطب ارائه شود، تا شنونده نیز از آن لذت ببرد بدون آنکه اثر را پس بزند.

من خودم شخصاً اعتقاد دارم مقدار زیادی از مخالفت هایی که در این زمینه می شود، ناآگاهانه بوده و بخش دیگر هم شاید به دلیل عدم توفیق اجرای موسیقی هایی است که باعث می شود، جنبه های منفی و مخالفت هایی در این زمینه به وجود بیاید. ببینید در حال حاضر برای بسیاری از ما موسیقی گل ها شده ژانر سنتی؛ اما اگر شما به چند دهه پیش برگردید می بینید که همین موسیقی گل ها در نظر بسیاری از صاحب نظران و کارشناسان معتبر، موسیقی خالتور محسوب می شود و برخی از این بزرگواران هم که در مقاطعی مصاحبه هایی را انجام می دهند، این طیف موسیقی را موسیقی کاباره ای می نامند. یکسری عناوین که به خودی خود توهین تلقی نمی شوند، اما با نوعی از گفتار بیان می شوند که گویی قصد کوبیدن آن موسیقی را دارد. بنده معتقدم نباید به ماجرا تک بعدی نگاه کرد، من معتقدم باید همه جنبه ها را در نظر داشت. من بر این باورم بر اساس آنچه آموخته ایم و می دانیم درست و اصولی است باید با واقعیت های جامعه پیش برویم، نه با ایده آلی که در ذهنمان ساختیم.

* البته خودِ من در برخی مواقع این ذهنیت را پیدا کردم که گویی ورود به عرصه های متفاوت تری از ژانرهای موسیقی به منزله رقابتی به حساب می آید که طی سال های اخیر میان هنرمندان و خوانندگان پرمخاطب موسیقی کشورمان شکل پررنگ تری پیدا کرده که اگر این ورود متفاوت انجام نگیرد، گویی هم در عرصه نظام اقتصادی موسیقی ایران و هم در عرصه های کمی و کیفی حوزه موسیقی عقب نشینی صورت گرفته که اگر از قافله عقب بمانیم، ماجرا جور دیگری اتفاق می افتد. پس بهتر است بیاییم و شکل دیگری از موسیقی را تجربه کنیم که گرچه با فضای ذهنی مان کمی متفاوت تر است اما حداقل ما را در این رقابت حرفه ای عقب نمی راند. آیا معتقد به این رقابت و به اصطلاح چشم و هم چشمی هستید؟ آیا فکر نمی کنید در این شرایط رقابتی کلیت کار از اصالت و ریشه آن بیرون آمده است؟

من خیلی به موضوعی که اشاره کردید، اعتقادی ندارم، حتی بر این باورم ورود همکاران و بنده در این عرصه های جدید یک ورود هوشمندانه ای بوده که اتفاقاً برای موسیقی نیز مفید است. از سوی دیگری بخشی از فعالیت ما در حوزه های اجرایی موسیقی، آنالیز و رصد ذائقه مخاطبان است که می دانم به شدت برای بنده و همکارانم مفید است. من در همین چند سالی که در حوزه موسیقی فعالیت می کنم یکسری کارهایی را انجام دادم که منطبق با ذائقه مخاطب عام و یکسری آثار هم برای مخاطبان خاص موسیقی ایرانی بوده اند. این در حالی است که من همواره در همه کارهایم به جز آلبوم تهران عاشق که اخیراً منتشر شده، روی ساز و آواز تاکید زیادی داشته و دارم. حتی من یک آلبوم به نام مناجات دارم که به طور کلی آواز است که نه تصنیف در آن وجود دارد و نه سازی در آن به کار گرفته شده، پس لطفاً انصاف داشته باشید اینها را هم ببینید و متوجه شوید که قصد ما برای ورود به عرصه های جدید آنچه گفتید نیست.

آنچه امروز از طریق برخی از دوستان به خرق عادت و سنت شکنی معروف شده، در واقع همان صدای قبل است که اتفاقاً نه در یک رقابت ناسالم، بلکه در یک رقابت درست و محترم پیش روی شنونده ای قرار می گیرد که دوستدار نوگرایی و خلاقیت در موسیقی ردیف دستگاهی ایران است نکته دیگر اینکه من در خودم در حوزه مخاطب به شدت روی مساله آنالیز تاکید داشته و دارم، به عنوان نمونه وقتی قطعه سوگند با بازخوانی بنده برای تیتراژ فیلم سینمایی سیانور پیش روی مخاطبان قرار گرفت، مخاطبان صدای من را شنیدند و طبق آخرین تحقیقاتی که انجام دادم، همان مخاطبان انگیزه پیدا کردند که بروند و کارهای تخصصی تر من در حوزه آواز و موسیقی ایرانی را بشنوند. جالب اینکه بسیاری از شنوندگان قطعه سوگند که دربرگیرنده حال و هوایی موسیقی پاپ است، شدند طرفدار آلبوم های من در حوزه آوازی. در صورتی من هرگز نمی توانستم حداقل با شرایط موجود موسیقی که هیچ آنتنی در اختیار ندارم، در شرایط عادی برای آثارم مخاطب ایجاد کنم که بیاید و در دایره شنیداری خود، شنیدن موسیقی ایرانی را بیازماید. بنابراین هم بنده و هم سایر همکاران عزیزم در حوزه خوانندگی که کارهای جدیدشان متفاوت تر از آثار قبلی شان است، همان خوانش و همان فضای هنری ارزشمند گذشته خود را طی می کنیم، منتها آنچه امروز پیش روی مخاطبان قرار گرفته، بستر مدرن و جدیدی است که همان آوازهای 100 ساله قدیم در آن گنجانده شده اند.

شما مطمئن باشید آنچه امروز از طریق برخی از دوستان به خرق عادت و سنت شکنی معروف شده، در واقع همان صدای قبل است که اتفاقاً نه در یک رقابت ناسالم، بلکه در یک رقابت درست و محترم پیش روی شنونده ای قرار می گیرد که دوستدار نوگرایی و خلاقیت در موسیقی ردیف دستگاهی ایران است. پس بیاییم به این شیوه فکر نکنیم. بیاییم به این موضوع فکر کنیم که مخاطب داشتن به خودی خود چیز بدی نیست. این فضا چیزی شبیه پخت غذا برای ارائه به یک جامعه آماری است. وقتی شما هدفت این باشد که فقط غذای بیشتری درست کنی تا پول بیشتری به دست بیاوری ماجرا جور دیگری هدایت می شود، اما وقتی شما هدفت پختن غذای خوب تر برای دوست داشتن آنهایی که غذا را می خورند، باشد، قطعاً مشتری آن غذا هم زیاد می شود. در موسیقی هم ماجرا همین شکلی است. یعنی سود اقتصادی با توفیق یک کار به صورت همزمان جلو می روند. قطعاً موسیقی که مخاطب ندارد، موسیقی مرده ای است، مگر اینکه تصمیم گرفته باشیم که با یک مخاطب حداقلی ردیف میرزا عبدالله ارائه بدهیم و پیش خودمان بگوییم که همین چند نفر مخاطب برای ما کافی است و دائم هم شعار بدهیم آدم هایی که چنین موسیقی هایی را می فهمند تعداد کمی هستند پس بهتر است در همین چارچوب باقی بمانیم. دیدگاهی که به اعتقاد من اصلاً توجیه درستی نیست. زیرا صنعتی که مخاطب را ملاک قرار نمی دهد، صنعت مرده ای است. حتی اگر قائل به این باشید که هنری به خودی خود در آمد داشته باشد، ولی مخاطب نداشته باشد، این هم دیدگاه غلطی است چون هنری مانند موسیقی باید مخاطب داشته باشد.

* ولی متاسفانه براساس این باوری که به زعم بنده هم می تواند دیدگاه مثبتی باشد، اما در کشور ما هستند تهیه کنندگان و سرمایه گذارانی که بدون توجه به دیگر مولفه های ساختاری، آموزشی و پرورشی موسیقی، خوانندگان را به سمت و سویی هدایت می کنند که اصلاً به صلاح کلیت فرآیند تولید آثار موسیقایی در بلند مدت نیست، و بعضاً عواقبی را به همراه می آورد که کلید واژه شنیدن موسیقی خوب تبدیل به عبارتی می شود که اصلاً مورد وثوق مبانی حوزه موسیقی و نقش پرورشی آن نیست. موسیقی هایی که دستاوردی جز تقلید ندارند، و بعضاً خواننده و کارنامه پربارش را به سمت و سویی می کشاند که اصلاً در شان و شخصیت او نیست. شرایطی که اکنون منجر به سردمداری محض موسیقی تجاری و مهجوری تام و تمام موسیقی خوب است که بدجوری گوش شنیداری مخاطبان را هدف قرار داده است، چارچوبی که بسیاری از خوانندگان مطرح کشورمان را به سمت و سویی برده که فارغ از ارزش ها و قابلیت های این نوع رویکرد، به همکاری و مشارکت در پروژه های بین المللی با تهیه کنندگان بین المللی سوق می دهد که به زعم بنده فارغ از مولفه های اقتصادی اش، نشان از بی اعتمادی یا کم اعتمادی به جریان تولید، بازاریابی و فروش محصولات موسیقی در ایران دارد.

من مایلم پاسخ شما را در این چارچوب بدهم که متاسفانه مبنای مدیریتی بسترهای موسیقی در حوزه پلتفرم ها، سخت افزارها و نرم افزارها در ایران فقط محدود به مسائل اقتصادی است که این رویکرد واقعاً جای تاسف دارد. متاسفانه اکنون ماجرا به شکلی است که در سمینارها و سخنرانی ها و نشست های متعدد، از موسیقی به عنوان یک آرمان فرهنگی یاد می کنند، اما در امور اجرایی می بینیم که این گونه هنری به شدت وابسته به اقتصاد و تجارت است. یک مثال می زنم؛ چندی پیش جلساتی را با برخی سیاستگذاران و برنامه ریزان عرصه فرهنگ و هنر برگزار کردم و در آنجا به موضوع راه اندازی سامانه ملی فروش بلیت کنسرت ها اشاره ای داشتم که لازم است این سامانه هرچه زودتر طراحی و راه اندازی شود تا ماجرای فروش بلیت کنسرت ها فقط در انحصار چند موسسه و فرد نباشد. اما واکنش چه بود؟ واکنش دوستان این بود که این مساله با قوانین جهانی حوزه تجارت مغایرت دارد. این یعنی چه؟ یعنی اینکه موسیقی در ظاهر ماجرا یک مسئله فرهنگی است اما در حوزه اجرایی فقط و فقط به عنوان یک مسئله تجاری قلمداد می شود.

مایه تاسف فراوان است که با وجود حضور تعدادی از تهیه کنندگان و ناشرانی که انصافاً انسان هایی شریف، صاحب ایده، موسیقی شناس و اهل فرهنگی هستند، تعدادی از تهیه کنندگان هم هستند که فقط و فقط به موسیقی از دریچه اقتصادی نگاه می کنند، و جالب اینکه همین تهیه کنندگان افراد تعیین کننده ای هم شدند این مایه تاسف فراوان است که با وجود حضور تعدادی از تهیه کنندگان و ناشرانی که انصافاً انسان هایی شریف، صاحب ایده، موسیقی شناس و اهل فرهنگی هستند، تعدادی از تهیه کنندگان هم هستند که فقط و فقط به موسیقی از دریچه اقتصادی نگاه می کنند، و جالب اینکه همین تهیه کنندگان افراد تعیین کننده ای هم شدند که بر اساس حساب دو دو تا چهارتا به تهیه کنندگی موسیقی روی آورده و فقط به این فکر می کنند که چقدر سرمایه گذاری کنند تا به همان میزان نیز برداشت کنند. البته که کسی منکر سود و اهداف اقتصادی نیست اما صحبت من نوع نگرش برخی افراد است که اصلاً به وجوه فرهنگی موسیقی توجهی ندارند و آنچه برایشان قابل اهمیت است سودآوری و برداشت های اقتصادی است. متاسفانه همین افراد نیز وقتی با هنرمندی مواجه می شوند که به زعم آنها خوب تشخیص داده می شوند، با او قراردادهای طولانی مدت امضا می کنند و بعد چندین میلیارد تومان هزینه تبلیغات می کنند و فضا را به سمتی می برند که فقط سودآوری در آن جریان اصلی است نه کار فرهنگی؛ البته که من در این مجال اصلاً کاری به خوب یا بد بودن این هنرمندان عزیز ندارم. حرف من مدل کاری این تهیه کنندگان است که مدل حرکت قطار موسیقی ما را به این شکل و سمت برده اند.

البته در برخی موارد هم شاهد بوده ایم که از سوی دست اندرکاران برگزاری همین کنسرت ها به صورت مستمر اعلام می شود که بلیت فروشی به اصطلاح (سولد اوت) شده که من فعلاً کاری به نحوه اعلام این روند ندارم. اما خوب می دانیم که بسیاری از این سولد اوت ها و ماجراهایی از این دست حاصل تفکراتی هستند که مسیرش بالاخره به تکرار و کنار رفتن خوانندگان مورد نظر برخی از این تهیه کنندگان ختم می شود. پس وقتی این جریان در حرکت قطار موسیقی کشور ما حکم فرماست ما هیچ انتظاری نباید داشته باشیم که در عرصه های فرهنگی کاری صورت گیرد. ما مانند سینما جریان هدایت شده و منظمی در تهیه کنندگی موسیقی نداریم که بخواهیم انتظار فرهنگ سازی داشته باشیم. همین شرایط به خودی خود موجب می شود که فضا برای ادامه کار در ایران آن هم با این چارچوب بسیار دشوار باشد.

در زمینه ماجرای همکاری تهیه کنندگان خارجی با هنرمندان ایرانی هم باید بگویم بسته به همین شرایطی که اشاره داشتم، این خودِ هنرمندان هستند که زمینه های همکاری و مشارکت را به صورت شخصی ایجاد می کنند. یعنی هیچ جریانی در ایران نیست که به عنوان یک بازوی کمکی در کنار هنرمندان باشند. اینها همه اقدامات شخصی است که توسط بنده و همکارانم در رویدادهای بین المللی صورت می پذیرد. من مجبورم دوباره از کشور آذربایجان مثال بزنم. من طی سال های گذشته در رویدادها و کنسرت های متعدد اروپایی حضور داشتم و همواره می دیدم که هنرمندانی از کشور آذربایجان در این رویدادها به صورت مستمر حضور دارند، وقتی ماجرا را جویا شدم، دیدم که افرادی به عنوان نماینده کشور آذربایجان دائم با مجموعه و مراکز مختلف برگزاری جشنواره های مختلف در حال مذاکره و رایزنی هستند تا استعدادها و هنرمندان کشورشان را به آنها معرفی کند. آیا در سیستم مدیریت موسیقی ما چنین رویکردی وجود دارد که من به عنوان هنرمند از آن کمک بگیرم؟ به طور حتم خیر. پس این مواردی که شما اشاره کردید حاصل یک بی ساز و کاری است که درباره آن حرف زیاد گفته شده است.

ادامه دارد....

کد خبر 5175534

علیرضا سعیدی

سیاوش پالاهنگ، خواننده و هنرمند کشورمان در گفتگو با خبرنگار سرویس فرهنگی پایگاه خبری و تحلیلی شمانیوز، از آخرین آثارش گفت و در این رابطه اظهار داشت: آخرین آثاری که از طرف من منتشر شده است، یکی جاده شمال و دیگری عشق اتفاقی است که عشق اتفاقی بازخورد خوبی داشت و با استقبال مردم مواجه شد. تنظیم این اثر برعهده کامیاب بهاری بوده و علی ایلیا هم شعر آن را سروده است و نیز آهنگسازی آن هم توسط خود من انجام شده است.

وی افزود: ساخت این قطعه، حدود دو تا سه ماه زمان بُرد و الحمدالله به خوبی هم در فضای مجازی و در میان مردم منتشر و شنیده شد، به گونه ای که از تعداد دابسمش های تولیدشده توسط مردم می توانستیم به این موضوع پی ببریم.

این هنرمند کشورمان در رابطه با اثر جاده شمال تأکید کرد: از اوایل سال 1399 در نظر گرفته بودیم که اثری را کار کنیم تا مردمی که می خواهند به سمت شمال کشور سفر کنند، از آن لذت ببرند. این اثر یک فضای عاشقانه را ایجاد می کرد و آهنگ سازی این اثر هم برعهده خود من بود و خانم غزل آریا، شعر آن را سروده است و کامیاب بهاری و آرش پاکزاد تنظیم و میکس و مستر این اثر را برعهده داشتند اما متأسفانه به دلیل شرایط کرونا سفرهای نوروزی به شمال به شدت کاهش یافت و این قطعه موسیقی آنطورکه باید مورد استقبال قرار نگرفت.

پالاهنگ در خصوص چالش های پیش روی هنرمندان و خوانندگان کشورمان گفت: از چالش های اصلی که باید نام ببرم این است که وزارت ارشاد هرازگاهی موانعی را ایجاد می کند، اما به طور کلی شرایط نسبت به هفت هشت سال گذشته بسیار بهتر و هموارتر شده است.

او ادامه داد: هرچند شرایط کمی برای خوانندگان سخت شده، اما خود من که مجاز می خوانم و در ایران فعالیت می کنم، معتقد هستم که این سختی ها و چالش ها در بسیاری موارد مفید و خوب است؛ زیرا مردم ایران از علم بالایی در خصوص موسیقی برخوردار نیستند و در این شرایط کارهایی منتشر می شود که خالی از محتوای مفید؛ لذا بعضی سخت گیری ها می تواند مفید و مؤثر باشد.

این خوانند موسیقی پاپ هزینه های بالای برگزاری کنسرت و اجاره سالن را یکی از چالش های اصلی پیش روی خوانندگان و تهیه کننده عنوان کرد و بیان داشت: متأسفانه دستمزد افرادی که در تولید یک اثر و برگزاری یک کنسرت فعال هستند، بسیار پایین است و همچنین اجرای کنسرت در شهرستان ها کمی دشوار شده و به خاطر هزینه بالای بلیت بسیاری از مردم نمی توانند در کنسرت ها شرکت کنند.

پالاهانگ درباره برنامه هایش در سال جدید گفت: با یک شرکت جدید قرارداد خواهم بست و تصمیم دارم که در سال 1400 اگر شرایط کرونا بهتر شد، در جزیره کیش و برخی مناطق که امکان آن وجود دارد، کنسرت برگزار کنیم. همچنین دو اثر جدید را خلق کرده ایم که هنوز نامی برای این دو اثر انتخاب نکرده ایم، ولی شعر و آهنگسازی آن توسط خود من انجام شده و تنظیم آن هم توسط کامیاب بهار انجام شده است و به امید خدا تلاش خواهیم کرد تا نخستین کنسرت خود را در اوایل تابستان در جزیره کیش برگزار کنیم.

وی خاطرنشان کرد: در سال 1400 تلاش می کنم تا حداقل چهار یا پنج اثر جدید تولید کنم و این چهار اثر همراه با موزیک ویدئو خواهد بود.

این آهنگساز موسیقی پاپ از برگزاری یک فستیوال در ترکیه خبر داد و در توضیح بیشتر این موضوع اظهار داشت: تابستان امسال یک فستیوالی در ترکیه برگزار خواهد شد و اگر امکان پذیر باشد می خواهیم با مجوز ایران در ترکیه اجرا داشته باشیم و فرزاد فرزین و بهنام بانی هم احتمالاً حضور خواهند داشت. همچنین در خصوص مبلغ به توافق دست یافته ایم و فقط الان منتظر مجوز در داخل هستیم که اگر مجوز صادر شود، در خصوص حضور ما در ترکیه مشکلی وجود نخواهد داشت.

پویش ملی نشاط نوروزی با کتاب با هدف ترویج فرهنگ کتاب و کتابخوانی با توجه به شیوع کرونا به صورت مجازی در سراسر کشور برگزار می شود.
پویش ملی نشاط نوروزی با کتاب توسط دفتر مطالعات و برنامه ریزی فرهنگی و کتابخوانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با مشارکت ادارات کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استانها و با همکاری نهادها و سازمانهای دولتی و تشکلهای مردمی و خانه کتاب و ادبیات، برگزار می شود. پویش ملی نشاط نوروزی با کتاب با هدف ترویج فرهنگ کتاب و کتابخوانی با توجه به شیوع کرونا به صورت مجازی در سراسر کشور برگزار می شود و علاقمندان می توانند جهت کسب اطلاعات بیشتر به نشانی اینترنتی bookpromotion.ir مراجعه کنند.در این پویش شرکت کنندگان می توانند کتابهایی که خوانده اند را در کلیپ کوتاه تا 3 دقیقه معرفی کنند، یا نظر خود را درباره آن بگویند. در پایان به تعدادی از برگزیدگانی که بیشترین امتیازها را کسب کرده اند، علاوه بر معرفی در سطح ملی، جوایزی اهدا خواهد شد.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، ارائه تخفیف برای فروش کتاب، موجب چرخش نقدینگی در بازار این کالای فرهنگی می شود؛ این درحالی است که برخی از منتقدان نسبت به خطرات درازمدت و تغییر عادت مخاطب برای خرید کتاب با تخفیف هشدار می دهند. در چنین شرایطی کدام روش را باید انتخاب کرد؟ افزایش نقدینگی در حلقه های نشر به وسیله اعمال تخفیفات یا سرمایه گذاری روی زیرساخت های این صنعت که طبیعتا نتایج آن در درازمدت میسر می شود.

عباس غمگسار، مدیر انتشارات ترمه با تاکید بر نقش کتابسازان در بازار این کالای فرهنگی، خواستار رسیدگی به این موضوع برای متوقف کردن فعالیت آن ها شد؛ چراکه در این صورت، ناشران و کتاب فروشان قادر خواهندبود با ارائه کتاب با قیمت مناسب و به دور از تخفیف های نامتعارف، کتاب های ارزشمند و با کیفیت تولید و روانه بازار کنند.

امروزه شاهد ارائه گسترده تخفیف در بازار کتاب؛ خصوصا از سوی سایت ها و گروه های مختلف هستیم. به نظر شما منفعت این روند به کدام بخش می رسد؟
نفعش نه برای ناشران است و نه شرکت های پخش؛ بلکه افرادی که از آب گل آلود ماهی می گیرند، از این روند سود می برند. با وضعیتی که برای قیمت کاغذ حکم فرما است، ناشران نمی توانند کتاب را با تخفیف بفروشند، درحالی که گروه هایی مانند دیجی کالا این کار را می کنند. همچنین برخی ناشران که به صورت غیرقانونی فعالیت می کنند، باعث این وضعیت شده اند. ناشران مشکلاتی دارند، چک هایی دارند که باید پرداخت شود، زیرا کتاب را با قیمت های جدید برای کاغذ، چاپ، صحافی و... منتشر کرده اند، وضعیت مانند گذشته نیست. برای چاپخانه ها صرف ندارد که با روش پرداخت مدت دار فعالیت کنند، زمانی دست ناشر باز بود و چک مدت دار می داد، اما در این روزها نمی توانند و باید پرداخت را به صورت نقدی انجام بدهد. این روند به نفع تولیدکننده نیست.

اگر ناشر بخواهد کتاب را با قیمت موردنظر خود چاپ کند، مردم آن را نمی خرند و در نتیجه مخاطب کم می شود. ارائه تخفیف در طولانی مدت به ضرر ناشر و شرکت های پخش است؛ زیرا این شرکت ها هم باید اجاره های زیادی برای دفاتر خود -که در محدوده فعالیت ناشران قراردارد- پرداخت بکنند.

آن ناشری که اجاره و حق تالیف نمی دهد و برای انتشار کتاب هزینه نمی کند، می تواند کتاب را با تخفیف بفروشد. آن ها برای اقدامات خود به کسی پاسخ گو نیستند و مالیات نمی پردازند؛ د رحالی که اگر پرداخت بیمه ناشر کمی دیر بشود، بیمه را قطع و ناشر را جریمه می کنند. اگر یک روز قبض تلفن را پرداخت نکنیم، قطع می شود. بنابراین کسی از تخفیف سود نمی برد، به جز آن هایی که به صورت غیرقانونی و با کتابسازی فعالیت می کنند. این درحالی است که ناشران واقعی، تلاش می کنند که نیروهای خود مانند صفحه آرا و توزیع کننده را حفظ کنند. فکر می کنم این شغل اعتیادی دارد که باعث می شود ناشران به این کار ادامه بدهند.

آشفته بازار کتاب های شناخته شده
این روزها یکی از آسیب های جدی در بازار نشر، کتابسازی است که توسط برخی ناشران انجام می شود. لطفا کمی بیشتر در این باره توضیح دهید.
بازار کتاب های شناخته شده، آشفته است. از کودک هشت ساله تا پیرمرد 80 ساله، نامش در شناسنامه کتاب ها درج می شود! کافی است اسم مولف یا مترجم، تغییر کند و کتاب کپی شده به بازار بیاید. اگر مولف آن را نوشته باشد، به سرعت کپی می شود و اگر نویسنده خارجی باشد، به راحتی در دارالترجمه ها، بازترجمه و به فارسی برگردانده می شود .

در سال های گذشته این طور نبود و اگر ناشر کتابی را منتشر می کرد، افراد دیگر چنین اقداماتی انجام نمی دادند. برخی از ناشران، کتاب ها را رونویسی و با نام خود منتشر می کنند و کتاب ها را در بازار می ریزند؛ اینگونه زحمات ناشری که هزینه ویرایش، صفحه آرایی، نمونه خوانی و همکاری با مترجم و مولف بنام را تقبل کرده، نادیده می گیرند. از طرفی در تامین کاغذ مشکلاتی ایجاد شد که به ناشران ضرر زد، اما شاید همین محدودیت ها باعث شود فعالیت ناشران غیرقانونی محدود بشود.

آوار کتابسازی بر سر ناشران
خرید کتاب با تخفیف های بالا، از سوی برخی مشتریان مورد استقبال قرار می گیرد، آیا این روند می تواند به سود جامعه باشد؟
کتابسازان، کتاب 80 هزار تومانی را با قیمت پشت جلد 180 هزار تومان چاپ می کنند و با تخفیف 100 هزار تومان می فروشند، همان کتاب را ناشر با ترجمه خوب و بدون غلط چاپ کرده است و با قیمت مناسب ارائه می کند. کتابسازی بدترین آسیبی است که روی سر ناشران مانند آوار خراب شده است. حتی به نظر من کتابسازی بیشتر از قاچاق کتاب به ناشران ضرر می زند. بسیاری از مشتریان در مواجهه با این آفت، گمراه می شوند و نمی دانند چه کتابی را بخرند. برای مثال ویکتور هوگو نویسنده مشهوری است، اما مردم نمی دانند که باید کدام ترجمه این کتاب را بخرند. این به نفع مخاطب نیست؛ زیرا انتخاب درست برایش مشکل شده است. در سال های گذشته روزنامه ها نقدهایی درباره کتاب ها منتشر می کردند اما در این روزها این مسائل هم کمتر دیده می شود.

مردم اگر کتاب خوب در دسترس داشته باشند واقعا می خرند. مردم در ماه های همه گیری بیماری کووید19 در خانه ها کتاب خواندند. این اتفاق خوبی بود، اما باید کسی به وضعیت آشفته بازار رسیدگی کند تا آن هایی که خاک این کار را نخورده اند، سودهای بالا نداشته باشند.

نظرشما درباره تخفیف هایی که به صورت رسمی و قانونی داده می شود چیست؟ این تخفیف ها هم به نفع نشر نیست؟
وقتی که ناشر با تقبل هزینه، کتاب خوب چاپ می کند، اگر کتاب در انبار باقی بماند، ناشر چه کاری می تواند انجام بدهد؟ باید کتاب را با تخفیف ارائه بدهد؛ اما هرچه ناشر بیشتر تخفیف می دهد، کتابسازان میزان تخفیف های خودشان را بالاتر می برند. تخفیف های نامتعارف که گاهی تا 80 درصد هم می رسند، برای ناشران واقعی صرفه اقتصادی ندارد. مگر کاغذ را به چه قیمتی می خرند که بتوانند کتاب را با تخفیف 80 درصدی بفروشند؟ آیا چک یک ساله می دهند؟ باید جلوی بازار آشفته نشر گرفته شود و برای انجام این کار، اتحادیه ناشران و کتاب فروشان و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید همفکری و مساله را حل کنند.

دود همه مشکلات به چشم خواننده می رود
یکی از نگرانی ها در شرایط موجود این است که برخی ناشران قیمت پشتِ جلد را بالاتر از قیمت واقعی بزنند و سپس آن را با تخفیف های بالا روانه بازار کنند. آیا این نگرانی وجود دارد؟
وقتی ناشر قیمت مناسبی پشت جلد کتاب می زند، اما به دلیل تخفیف های ارائه شده در مترو و سایت های فروش، کتاب های مشابه سازی شده، بر فروش او تاثیر منفی می گذارند، ناشر هم مجبور می شود قیمت را به صورتی تعیین کند که بتواند کتاب را با درنظر گرفتن ساختار بازار بفروشد، اما دود همه این ها به چشم خواننده می رود. اگر جلوی کتابسازی را بگیرند بعدها می توانند اقدامات مناسبی برای تعیین قیمت مناسب کتاب و کنترل تخفیف ها انجام داد.

پیش از این کاغذ را نسیه می خریدیم، مثلا سود دو نیم درصد برای آن پرداخت می کردیم و بعد از انتشار، قیمت تمام شده را به صورتی حساب می کردیم که به سود ناشر، مخاطب و دیگر حلقه های تولیدکننده کتاب باشد اما چندسالی است که شرایط کاملا تغییر کرده. ترجمه کتاب با مترجمان ناآشنا در بازار زیاد شده اند و سایت های فروش کتاب با اتکا به تخفیف های بالا، به وضعیت آشفته بازار و سردرگمی مخاطبان، دامن می زنند، سایت هایی که برایشان فرقی نمی کند که لباس و لوازم خانه می فروشن یا کتاب که یک کالای فرهنگی است!

برای تغییر این روند چه اقداماتی باید انجام بشود؟
باید مساله بررسی همگانی و کارشناسی شود. افراد دلسوز برای تغییر این روند باید راهکار ارائه بکنند. به هرحال کالاهای متنوعی در کشور تولید می شود و باید برای هر بازاری، چهارچوبی درنظر گرفته بشود.

آیا این چهارچوب باید توسط اتحادیه ناشران و کتاب فروشان تهران تهیه شود؟
اتحادیه ناشران و کتاب فروشان تهران یک قسمت بازار کتاب است و به تنهایی نمی تواند تمام اقدامات لازم را انجام بدهد. وزارت فرهنگ و ارشاد، مسئولان کاغذ، اتحادیه چاپخانه داران، اتحادیه لیتوگرافان و ناشران همه باید برای رفع مشکلات همکاری کنند. اگر این بررسی انجام نشود، این صنف از بین می رود.

زمانی را به یاد دارم که رنگ فروشی و سایر فروشگاه ها کارشان را تعطیل و کتاب فروشی تاسیس می کردند. حالا به جایی رسیده ایم که کتاب فروشی ها دست به تغییر شغل می زنند و معتقدند کتاب فروشی دیگر نتیجه نمی دهد. ناشران هم وضعیت مشابهی دارند؛ ما اسماً از مالیات معاف ایم، اما در عمل، همیشه راهی برای دریافت مالیات پیدا می کنند. بیمه هم از سوی دیگر به ناشران فشار می آورد. همه این ها باعث می شود کسی روی این کار سرمایه گذاری نکند. بسیاری از ناشران اطلاع ندارند که آینده چگونه خواهدبود اما فکر می کنم با چند برابرشدن فشار ناشی از مشکلات، کسی نمی تواند در آینده به فعالیت در حوزه نشر ادامه بدهد.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، ارائه تخفیف برای فروش کتاب، موجب چرخش نقدینگی در بازار این کالای فرهنگی می شود؛ این درحالی است که برخی از منتقدان نسبت به خطرات درازمدت و تغییر عادت مخاطب برای خرید کتاب با تخفیف هشدار می دهند. در چنین شرایطی کدام روش را باید انتخاب کرد؟ افزایش نقدینگی در حلقه های نشر به وسیله اعمال تخفیفات یا سرمایه گذاری روی زیرساخت های این صنعت که طبیعتا نتایج آن در درازمدت میسر می شود.

عباس غمگسار، مدیر انتشارات ترمه با تاکید بر نقش کتابسازان در بازار این کالای فرهنگی، خواستار رسیدگی به این موضوع برای متوقف کردن فعالیت آن ها شد؛ چراکه در این صورت، ناشران و کتاب فروشان قادر خواهندبود با ارائه کتاب با قیمت مناسب و به دور از تخفیف های نامتعارف، کتاب های ارزشمند و با کیفیت تولید و روانه بازار کنند.

امروزه شاهد ارائه گسترده تخفیف در بازار کتاب؛ خصوصا از سوی سایت ها و گروه های مختلف هستیم. به نظر شما منفعت این روند به کدام بخش می رسد؟
نفعش نه برای ناشران است و نه شرکت های پخش؛ بلکه افرادی که از آب گل آلود ماهی می گیرند، از این روند سود می برند. با وضعیتی که برای قیمت کاغذ حکم فرما است، ناشران نمی توانند کتاب را با تخفیف بفروشند، درحالی که گروه هایی مانند دیجی کالا این کار را می کنند. همچنین برخی ناشران که به صورت غیرقانونی فعالیت می کنند، باعث این وضعیت شده اند. ناشران مشکلاتی دارند، چک هایی دارند که باید پرداخت شود، زیرا کتاب را با قیمت های جدید برای کاغذ، چاپ، صحافی و... منتشر کرده اند، وضعیت مانند گذشته نیست. برای چاپخانه ها صرف ندارد که با روش پرداخت مدت دار فعالیت کنند، زمانی دست ناشر باز بود و چک مدت دار می داد، اما در این روزها نمی توانند و باید پرداخت را به صورت نقدی انجام بدهد. این روند به نفع تولیدکننده نیست.

اگر ناشر بخواهد کتاب را با قیمت موردنظر خود چاپ کند، مردم آن را نمی خرند و در نتیجه مخاطب کم می شود. ارائه تخفیف در طولانی مدت به ضرر ناشر و شرکت های پخش است؛ زیرا این شرکت ها هم باید اجاره های زیادی برای دفاتر خود -که در محدوده فعالیت ناشران قراردارد- پرداخت بکنند.

آن ناشری که اجاره و حق تالیف نمی دهد و برای انتشار کتاب هزینه نمی کند، می تواند کتاب را با تخفیف بفروشد. آن ها برای اقدامات خود به کسی پاسخ گو نیستند و مالیات نمی پردازند؛ د رحالی که اگر پرداخت بیمه ناشر کمی دیر بشود، بیمه را قطع و ناشر را جریمه می کنند. اگر یک روز قبض تلفن را پرداخت نکنیم، قطع می شود. بنابراین کسی از تخفیف سود نمی برد، به جز آن هایی که به صورت غیرقانونی و با کتابسازی فعالیت می کنند. این درحالی است که ناشران واقعی، تلاش می کنند که نیروهای خود مانند صفحه آرا و توزیع کننده را حفظ کنند. فکر می کنم این شغل اعتیادی دارد که باعث می شود ناشران به این کار ادامه بدهند.

آشفته بازار کتاب های شناخته شده
این روزها یکی از آسیب های جدی در بازار نشر، کتابسازی است که توسط برخی ناشران انجام می شود. لطفا کمی بیشتر در این باره توضیح دهید.
بازار کتاب های شناخته شده، آشفته است. از کودک هشت ساله تا پیرمرد 80 ساله، نامش در شناسنامه کتاب ها درج می شود! کافی است اسم مولف یا مترجم، تغییر کند و کتاب کپی شده به بازار بیاید. اگر مولف آن را نوشته باشد، به سرعت کپی می شود و اگر نویسنده خارجی باشد، به راحتی در دارالترجمه ها، بازترجمه و به فارسی برگردانده می شود .

در سال های گذشته این طور نبود و اگر ناشر کتابی را منتشر می کرد، افراد دیگر چنین اقداماتی انجام نمی دادند. برخی از ناشران، کتاب ها را رونویسی و با نام خود منتشر می کنند و کتاب ها را در بازار می ریزند؛ اینگونه زحمات ناشری که هزینه ویرایش، صفحه آرایی، نمونه خوانی و همکاری با مترجم و مولف بنام را تقبل کرده، نادیده می گیرند. از طرفی در تامین کاغذ مشکلاتی ایجاد شد که به ناشران ضرر زد، اما شاید همین محدودیت ها باعث شود فعالیت ناشران غیرقانونی محدود بشود.

آوار کتابسازی بر سر ناشران
خرید کتاب با تخفیف های بالا، از سوی برخی مشتریان مورد استقبال قرار می گیرد، آیا این روند می تواند به سود جامعه باشد؟
کتابسازان، کتاب 80 هزار تومانی را با قیمت پشت جلد 180 هزار تومان چاپ می کنند و با تخفیف 100 هزار تومان می فروشند، همان کتاب را ناشر با ترجمه خوب و بدون غلط چاپ کرده است و با قیمت مناسب ارائه می کند. کتابسازی بدترین آسیبی است که روی سر ناشران مانند آوار خراب شده است. حتی به نظر من کتابسازی بیشتر از قاچاق کتاب به ناشران ضرر می زند. بسیاری از مشتریان در مواجهه با این آفت، گمراه می شوند و نمی دانند چه کتابی را بخرند. برای مثال ویکتور هوگو نویسنده مشهوری است، اما مردم نمی دانند که باید کدام ترجمه این کتاب را بخرند. این به نفع مخاطب نیست؛ زیرا انتخاب درست برایش مشکل شده است. در سال های گذشته روزنامه ها نقدهایی درباره کتاب ها منتشر می کردند اما در این روزها این مسائل هم کمتر دیده می شود.

مردم اگر کتاب خوب در دسترس داشته باشند واقعا می خرند. مردم در ماه های همه گیری بیماری کووید19 در خانه ها کتاب خواندند. این اتفاق خوبی بود، اما باید کسی به وضعیت آشفته بازار رسیدگی کند تا آن هایی که خاک این کار را نخورده اند، سودهای بالا نداشته باشند.

نظرشما درباره تخفیف هایی که به صورت رسمی و قانونی داده می شود چیست؟ این تخفیف ها هم به نفع نشر نیست؟
وقتی که ناشر با تقبل هزینه، کتاب خوب چاپ می کند، اگر کتاب در انبار باقی بماند، ناشر چه کاری می تواند انجام بدهد؟ باید کتاب را با تخفیف ارائه بدهد؛ اما هرچه ناشر بیشتر تخفیف می دهد، کتابسازان میزان تخفیف های خودشان را بالاتر می برند. تخفیف های نامتعارف که گاهی تا 80 درصد هم می رسند، برای ناشران واقعی صرفه اقتصادی ندارد. مگر کاغذ را به چه قیمتی می خرند که بتوانند کتاب را با تخفیف 80 درصدی بفروشند؟ آیا چک یک ساله می دهند؟ باید جلوی بازار آشفته نشر گرفته شود و برای انجام این کار، اتحادیه ناشران و کتاب فروشان و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید همفکری و مساله را حل کنند.

دود همه مشکلات به چشم خواننده می رود
یکی از نگرانی ها در شرایط موجود این است که برخی ناشران قیمت پشتِ جلد را بالاتر از قیمت واقعی بزنند و سپس آن را با تخفیف های بالا روانه بازار کنند. آیا این نگرانی وجود دارد؟
وقتی ناشر قیمت مناسبی پشت جلد کتاب می زند، اما به دلیل تخفیف های ارائه شده در مترو و سایت های فروش، کتاب های مشابه سازی شده، بر فروش او تاثیر منفی می گذارند، ناشر هم مجبور می شود قیمت را به صورتی تعیین کند که بتواند کتاب را با درنظر گرفتن ساختار بازار بفروشد، اما دود همه این ها به چشم خواننده می رود. اگر جلوی کتابسازی را بگیرند بعدها می توانند اقدامات مناسبی برای تعیین قیمت مناسب کتاب و کنترل تخفیف ها انجام داد.

پیش از این کاغذ را نسیه می خریدیم، مثلا سود دو نیم درصد برای آن پرداخت می کردیم و بعد از انتشار، قیمت تمام شده را به صورتی حساب می کردیم که به سود ناشر، مخاطب و دیگر حلقه های تولیدکننده کتاب باشد اما چندسالی است که شرایط کاملا تغییر کرده. ترجمه کتاب با مترجمان ناآشنا در بازار زیاد شده اند و سایت های فروش کتاب با اتکا به تخفیف های بالا، به وضعیت آشفته بازار و سردرگمی مخاطبان، دامن می زنند، سایت هایی که برایشان فرقی نمی کند که لباس و لوازم خانه می فروشن یا کتاب که یک کالای فرهنگی است!

برای تغییر این روند چه اقداماتی باید انجام بشود؟
باید مساله بررسی همگانی و کارشناسی شود. افراد دلسوز برای تغییر این روند باید راهکار ارائه بکنند. به هرحال کالاهای متنوعی در کشور تولید می شود و باید برای هر بازاری، چهارچوبی درنظر گرفته بشود.

آیا این چهارچوب باید توسط اتحادیه ناشران و کتاب فروشان تهران تهیه شود؟
اتحادیه ناشران و کتاب فروشان تهران یک قسمت بازار کتاب است و به تنهایی نمی تواند تمام اقدامات لازم را انجام بدهد. وزارت فرهنگ و ارشاد، مسئولان کاغذ، اتحادیه چاپخانه داران، اتحادیه لیتوگرافان و ناشران همه باید برای رفع مشکلات همکاری کنند. اگر این بررسی انجام نشود، این صنف از بین می رود.

زمانی را به یاد دارم که رنگ فروشی و سایر فروشگاه ها کارشان را تعطیل و کتاب فروشی تاسیس می کردند. حالا به جایی رسیده ایم که کتاب فروشی ها دست به تغییر شغل می زنند و معتقدند کتاب فروشی دیگر نتیجه نمی دهد. ناشران هم وضعیت مشابهی دارند؛ ما اسماً از مالیات معاف ایم، اما در عمل، همیشه راهی برای دریافت مالیات پیدا می کنند. بیمه هم از سوی دیگر به ناشران فشار می آورد. همه این ها باعث می شود کسی روی این کار سرمایه گذاری نکند. بسیاری از ناشران اطلاع ندارند که آینده چگونه خواهدبود اما فکر می کنم با چند برابرشدن فشار ناشی از مشکلات، کسی نمی تواند در آینده به فعالیت در حوزه نشر ادامه بدهد.
خبرگزاری کتاب ایران

خبرگزاری کتاب ایران
(ایبنا)،

امروزه شاهد ارائه گسترده تخفیف در بازار کتاب؛ خصوصا از سوی سایت ها و گروه های مختلف هستیم. به نظر شما منفعت این روند به کدام بخش می رسد؟

آشفته بازار کتاب های شناخته شده

این روزها یکی از آسیب های جدی در بازار نشر، کتابسازی است که توسط برخی ناشران انجام می شود. لطفا کمی بیشتر در این باره توضیح دهید.

آوار کتابسازی بر سر ناشران

خرید کتاب با تخفیف های بالا، از سوی برخی مشتریان مورد استقبال قرار می گیرد، آیا این روند می تواند به سود جامعه باشد؟

نظرشما درباره تخفیف هایی که به صورت رسمی و قانونی داده می شود چیست؟ این تخفیف ها هم به نفع نشر نیست؟

دود همه مشکلات به چشم خواننده می رود

یکی از نگرانی ها در شرایط موجود این است که برخی ناشران قیمت پشتِ جلد را بالاتر از قیمت واقعی بزنند و سپس آن را با تخفیف های بالا روانه بازار کنند. آیا این نگرانی وجود دارد؟

برای تغییر این روند چه اقداماتی باید انجام بشود؟

آیا این چهارچوب باید توسط اتحادیه ناشران و کتاب فروشان تهران تهیه شود؟

احمد راستینه، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی، در گفت و گو با ایکنا، درباره جایگاه شعار سال در عرصه فرهنگ و هنر اظهار کرد: درباره نحوه محقق کردن شعار سال در حوزه فرهنگ، در ابتدا باید مانع هایی که در این میان وجود دارد را به درستی بشناسیم و برای آن نظام برنامه ریزی معین کنیم تا بتوانیم در این راستا گام بلندی برداریم.

وی افزود: از جمله کارهایی که در زمینه مانع زدایی در حوزه فرهنگ می توان انجام داد این است که نظام آموزشی از مدرسه تا دانشگاه با محوریت و تمرکز روی ترویج مبانی دینی به صورت جدی ارزش گذاری کند، ولیکن متاسفانه یکی از معضلات این است که جهت گیری در نظام آموزش و پروش و آموزش عالی، به سمت تقویت دروس قرآنی، معارف و هنر مبتنی بر سبک زندگی ایرانی اسلامی نیست. برای همین این خروجی این نظام آموزشی آنچه که مورد نیاز یک جامعه دینی با تمدنی بزرگ است، نخواهد بود.

راستینه ادامه داد: برای اینکه در سال مانع زدایی بتوانیم در حوزه فرهنگ درست گام برداریم ابتدا باید چارچوب ها و قانونمندی را برای تمرکز بر هسته های اصلی شکل گیری فرهنگ دینی و ایرانی سازمان دهیم. به عبارتی خانواده به عنوان رکن اصلی باید در سال جاری محور باشد، زیرا خانواده به عنوان هسته ای فرهنگی و تمدن ساز انتظار می رود فعالیت های ویژه ای را شکل دهد. والدینی که دارای فرهنگ قرآنی هستند، قادرند فرزندان قرآنی و مبتنی بر فرهنگ ناب اسلامی تربیت کنند، لذا سال 1400 باید سال تمرکز برای رفع موانع در ارتقا و تعالی خانواده باشد. برای رسیدن به این خواسته نیز هنر و فرهنگ می تواند نقش مهمی ایفا کند، بنابراین اگر مانع زدایی از تعالی خانواده در دستور کار متولیان فرهنگ و هنر باشد آینده حوزه فرهنگ و هنر بسیار درخشان خواهد بود.

وی تاکید کرد: گام دوم، تمرکز روی اندیشه های راهبردی امامین انقلاب است تا بتوانیم آینده را مبتنی بر این اندیشه ها آنها به درستی هدایت کنیم. سال 1390 رهبری فرمایشی داشتند مبنی بر اینکه باید 10 میلیون حافظ قرآنی داشته باشیم، اما متاسفانه عدم تمرکز روی این مسیر باعث شده با این شعار فاصله زیاد داشته باشیم در چنین شرایطی لازم است در عرصه های حفظ قرآن، حمایت های مالی از موسسات قرآنی و تمرکز روی معارف قرآنی در مدارس و نظام آموزش عالی در سال 1400 در دستور کار ویژه قرار گیرد.

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس اعلام کرد: در عرصه حمایت از مباحث فرهنگی یکی از مهمترین مولفه ها تمرکز روی هسته های کتابخوانی و فرهنگ کتابخوانی برای نوجوانان است، چراکه سرانه مطالعه بسیار پایین است. با توجه به چنین نقصانی اگر می خواهیم جامعه فرهنگی داشته باشیم باید سرانه مطالعه را ارتقا دهیم و مانع های پیش رو را برداریم تا با تقویت نهاد عمومی کتابخانه ها و همچنین تولید و تبیین و چاپ کتاب های ارزشمند در حوزه های مختلف بتوانیم به نقطه دلخواه نزدیک شویم.

راستینه تصریح کرد: در سال جاری اگر می خواهیم موانع را از پیش روی ملت برداریم باید بدانیم ما ملتی با تمدن بسیار کهن و ملتی بسیار علاقه مند در حوزه های فرهنگی هستیم. پس باید این علاقه مندی که به سمت مبانی بلند فرهنگی بلند است را قدر بدانیم و تلاش کنیم در این حوزه قدم برداریم. امروز یکی از مهمترین موانع پیش روی فرهنگ، هزینه های زیاد برای تولید آثار فاخر است. مانع دیگر به تنگناهای معیشتی هنرمندان برمی گردد؛ هنرمندانی که دغدغه اشاعه سبک ایرانی و اسلامی را دارند.

این نماینده مجلس یادآور شد: با حمایت از هنرمندان آیینی که آثار فاخر دارند می توان از هنر دینی و قرآنی پشتیبانی کرد، لازم به ذکر است برای تکریم هنرمندان باید شرایط دیده شدن آثار را فراهم آوریم، به ویژه درشرایطی که کرونا سبب شده مراکز فرهنگی و هنری به شدت آسیب ببینند حمایت اصلی می تواند در این زمینه رخ دهد تا معاش هنرمندان تامین شود.

وی با بیان اینکه امسال با توجه به افزایش اعتبارات فرهنگ و هنر که بر مبنای تلاش مضاعف نمایندگان صورت گرفته، امید داریم، سالی خوب برای هنرمندان داشته باشیم، تصریح کرد: اعتبارات فرهنگ و هنر از یک درصد به دو و نیم درصد از کل سهم لایه بودجه افزایش پیدا کرد. کمیسیون فرهنگی مجلس با کمک نمایندگان گام بلندی برای حمایت از موسسات مردم نهاد در حوزه هنر برداشته است. در همین راستا امیدواریم سالی پر تولید و حمایت از خانواده در عرصه های قرآنی داشته باشیم.

انتهای پیام

ایوب دهقانکار مدیر عامل موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران در گفت وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس ، در پاسخ به سوالی مبنی بر تاثیرگذاری جشنواره های ادبی کتاب برای رونق کتاب و کتابخوانی اظهار داشت: موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران در راستای تاثیرگذاری رویداد های ادبی بر روند کتابخوانی و فروش کتاب فعالیت هایی را آغاز کرده است.

وی گفت: علاوه بر جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران، جایزه ادبی جلال آل احمد نیز یکی دیگر از اتفاقاتی است که فعالیت های پژوهشی درباره تاثیرگذاری آن توسط مجموعه موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران صورت گرفته و در دست اقدام است.

مدیر عامل موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران تصریح کرد: در یک طرح پژوهشی با عنوان پیوست طرح پدید که پیوست ویژه جایزه ادبی جلال آل احمد نیز بود به دنبال احصا میزان تاثیرگذاری و اثربخشی این رویداد ها در سطح عمومی جامعه هستیم؛ یعنی اینکه جوایزی که در این رویداد ها اعطا می شود چقدر اثر عمومی در جامعه داشته است.

انتهای پیام/ 121

گروه ادبیات فرهنگی هنری

تاریخ انتشار

کد خبر 7714699

دانلود PDF

نظر دادن

حسین اسرافیلی شاعر، در گفت و گو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، درباره دلیل فرصت اندک شعر انقلاب برای شنیده شدن در کشور های دیگر گفت: متأسفانه شعر انقلاب کمتر فرصت پیدا کرده است که در کشور های دیگر شنیده شود. من در دیدار با شاعران عرب متوجه شدم که آن ها شاعرانی از جمله حافظ، سعدی و مولوی را می شناسند یا در نهایت از میان شاعران معاصر با فروغ فرخزاد آشنایی دارند. این مسئله به نحوه انتخاب مسئولان فرهنگی پس از انقلاب باز می گردد؛ آن ها اهل فرهنگ نبودند.

بیشتر بخوانید

زبان قهوه خانه ای و شلخته در ترانه ها حکم فرماست/پاسخ تامل برانگیز وزارت ارشاد به صدور مجوز ترانه با غلط های املایی

وی افزود: اگر به فهرست رایزن های فرهنگی ما نگاه کنید، می بینید کدامیک از آن ها اهل فرهنگ هستند. برخی از آنها حتی نمی توانند یک بیت شعر را به درستی بخوانند و متأسفانه یک خاطره، رمان یا شعر معاصر را هم نخوانده اند.

این شاعر ادامه داد: خودم پرس و جو کردم یکی از رایزن های فرهنگی ما در یکی از کشور های عرب از اینکه پروین اعتصامی را در آن کشور می شناسند، تعجب کرده بود. در دلم گفتم این هم به دلیل برگزاری کنگره پروین اعتصامی در ایران است. آن هایی که برای رایزنی فرهنگی انتخاب می شوند اصلا اهل فرهنگ نیستند.

اسرافیلی اظهار کرد: شناخته نشدن شاعران معاصر ما در کشور های دیگر به دلیل کم کاری آن کشور نیست؛ بلکه به کم کاری مسئولان فرهنگی ما باز می گردد. بخشی از آن هم به این باز می گردد که کشور های عربی در جنگ با صدام همکاری داشتند. بخشی از شعر دوران انقلاب ما درباره دفاع مقدس سروده شدند. از این رو نمی توان این شعر ها را در این کشور ها تبلیغ کرد؛ اما می توان اشعاری با مضامین دیگر را در کشور های عربی تبلیغ کرد.

این شاعر اظهار کرد: کسانی که از شعر آگاهی داشته باشند و متعهد و دانا در این زمینه باشند برای ترجمه آثار شاعران انقلاب به کشور های دیگر انتخاب نمی شوند. از سوی دیگر خود شاعر هم آنقدر امکانات در اختیار ندارد که بتواند خود را در کشور های دیگر معرفی کند. او باید برای انتشار کتابش به ناشر پول بدهد و کتاب نهایتا در 500 نسخه منتشرمی شود. بعد ناشر از شاعر می خواهد که خودش توزیع کتابش را به عهده بگیرد. از این رو باید یک نهاد فرهنگی آثار شاعران را به کشور های دیگر معرفی کند.

اسرافیلی ادامه داد: نهاد های فرهنگی باید در زمینه معرفی شاعران به دانشگاه ها و موسسه های فرهنگی کشور های دیگر فعالیت و آثار چهار نفر از شاعران را در کشور های اروپایی تا آسیایی معرفی کنند.

انتهای پیام/

احمد راستینه نماینده مردم شهرکرد در مجلس شورای اسلامی در گفت وگو با خبرنگار پارلمانی خبرگزاری فارس، با اشاره به نشست امروز کمیسیون فرهنگی مجلس گفت: در جلسه امروز برنامه های کاری کمیسیون در سال 1400 و همچنین بودجه فرهنگی در سال جاری مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

وی با بیان اینکه اعتبارات بخش فرهنگ در بودجه 1400 افزایش یافته است، افزود: اعضای کمیسیون فرهنگی در قالب کمیته های تخصصی کمیسیون بر میزان تخصیص و نحوه هزینه کرد اعتبارات بخش فرهنگ به صورت کمی و کیفی نظارت خواهند کرد.

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس اظهار داشت: اعتبارات فرهنگی هم باید به صورت کمی و هم به صورت کیفی به طور دقیق هزینه شود و به محصولی که مورد هدف بوده تبدیل شود و این مسئله در نظارت بر هزینه کرد اعتبارات فرهنگی مدنظر خواه دبود.

راستینه خاطرنشان کرد: همچنین در این جلسه اولویت های کاری کمیسیون در سال 1400 مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

وی افزود: براین اساس بنا شد تا موضوع فضای مجازی و ساماندهی شبکه ملی اطلاعات و نیز ورزش جوانان و تدوین نظام نامه جامع ورزش اولویت های اصلی کمیسیون در سال 1400 باشد.

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس در پایان گفت: پیش از این و در سال 99 موضوع جمعیت اولویت اول کمیسیون بود که جمع بندی ها در مورد آن انجام شد.

انتهای پیام/

به گزارش ایرنا از روابط عمومی معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، با حمایت معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با کتابفروشی های عضو طرح زمستانه کتاب 99 طی 10 روز تسویه حساب شد.

در طرح زمستانه کتاب 99 که با مشارکت و استقبال 937 کتابفروشی از 31 استان کشور از 9 تا 17 اسفند ماه برگزار شد، 440 هزار و 276 نسخه کتاب به مبلغ 214 میلیارد و 3 میلیون و 199 هزار و 674 ریال خریداری شد.

با برگزاری چهار دوره طرح توزیع یارانه کتاب از طریق کتابفروشی ها (طرح های فصلی فروش کتاب) در سال 1399، یک میلیون و 712هزار و 239 نسخه کتاب به ارزش 724میلیارد ریال به فروش رسیده است.

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از سال 1394، برای هدفمندکردن یارانه نشر طرح های فصلی فروش کتاب را آغاز کرد؛ در این طرح ها کتابفروشی ها می توانند روی فروش کتاب به خریداران تخفیف بدهند و مبلغ تخفیف داده شده را از وزارتخانه دریافت کنند.

در این طرح ها که با نام طرح های فروش فصلی مشهور شده اند، کتابفروشی هایی که شرایط لازم را داشته باشند، پس از ثبت نام، می توانند کتاب های خود را که با شرایط تعیین شده مطابقت داشته باشند به خریداران بفروشند. شانزدهمین طرح فصلی فروش کتاب زمستان 99 برگزار شد.

گروه ادبیات فرهنگی هنری

تاریخ انتشار

کد خبر 7713834

دانلود PDF

نظر دادن

مجید باشعور مدیر مسئول انتشارات آریترین، در گفت وگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، درباره حمایت هایی که باید در سال جاری از صنعت نشر شود، گفت: تا الان به صورت های مختلف از صنعت نشرمان حمایت شده است. هر یک از این حمایت ها با بازخوردی مواجه شده و تنها کاری که دولت می تواند انجام دهد، رصد این بازخوردهاست و بر اساس آن می توان برای حمایت از نشر برنامه ریزی کرد.

بیشتر بخوانید

مشکلات زیاد صنعت نشر، ناشران را سخت گیرتر کرد

وی افزود: اینکه بگوییم وزارت ارشاد در زمینه خرید کاغذ به ناشران کمک کند یا اینکه وام به آنها بدهد، مشکلاتی برای آنها به همراه دارد. در شرایط کنونی اوضاع نشر خوب نیست؛ حمایت از نشر باید بیشتر از طرف مردم باشد.

مدیر مسئول انتشارات آریترین بیان کرد: مردم باید کتاب بخوانند و بحث کتابخوانی باید میان مردم رواج داشته باشد. باید تمایل مخاطب را به کتابخوانی افزایش دهیم. مسئولان باید برای اینکه حجم کتابخوانی مردم افزایش یابد، روندی برای حمایت از نشر دیجیتال به وجود بیاورند. با این کار وضعیت این نوع نشر هم بهبود می یابد. شاید حمایت های زیرساختی از نشر دیجیتال بتواند به بهبود وضعیت این نشر کمک کند و لزوم رعایت قانون کپی رایت هم در این نشر باید گنجانده شود.

انتهای پیام/

فیلم سینمایی خون شد به کارگردانی مسعود کیمیایی از جمله پنج فیلمی بود که در قالب اکران نوروزی 1400 راهی چرخه اکران شد، اما بعد از نزدیک به 20 روز اکران تنها به فروشی معادل 40 میلیون تومان دست یافت تا یکی از بدترین تجربه های اکران در کارنامه کاری خود را به دست آورد.

فیلم سینمایی خون شد از بیست و هفتم اسفند ماه 1399 راهی چرخه اکران در سینما ها شد و با وجود داشتن 114 سالن سینما و همچنین افزایش قیمت بلیت سینما ها موفق به جذب 1700 مخاطب شد. رقمی که برای این فیلم با وجود داشتن بازیگران مطرح شکستی سنگین محسوب می شود.

فیلم سینمایی خون شد به کارگردانی مسعود کیمیایی از جمله آثار سینمایی اجتماعی است که اولین بار در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر رونمایی شد و حال برای اکران نوروزی سال آینده آماده می شود. این فیلم از فردا اکران خود در سینماهای کشور را آغاز می کند.

سعید آقاخانی در نقش فضلی، نسرین مقانلو در نقش خانم جان، سیامک صفری در نقش مرتضی، لیلا زارع در نقش فاطمه، سیامک انصاری در نقش دکتر، هومن برق نورد در نقش الهیار، مریم عباس زاده در نقش شراره، اکبر معززی در نقش آقا خان، شاپور کلهر در نقش گلاب، ماهور احمدی در نقش زن بقال و پوریا قاسمی در نقش صمد پور بازیگرانی هستند که در فیلم سینمایی خون شد به ایفای نقش پرداخته اند.

داستان خون شد به مثابه خانه ای قدیمی است که همه چراغ هایش خاموش بوده و هیچکس نیز در اتاق هایش ساکن نیست. در این میان یکی از ساکنین این خانه می آید و همه چراغ ها را روشن می کند. قائم شهر و مناطق مختلفی از تهران لوکشین های تازه ترین فیلم کیمیایی بودند.

بخشی از داستان فیلم دربارهٔ زن دوم و مادری با نام خانم جانی با بازی نسرین مقانلو است که عهده دار مراقبت از فرزندان شوهر و دختر خودش است. خانم جانی که اقتدار و زنانگی خاصی دارد، برای خانواده اش ایثار می کند. او فاصلهٔ سنی زیادی با شوهرش دارد و به شدت دل نگران خانه و همسر و فرزندانش است.

این فیلم در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر در دو بخش بهترین بازیگر نقش مکمل زن لیلا زارع و بهترین چهره پردازی محمدرضا قومی نامزد دریافت سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر شد اما در نهایت دست خالی این رویداد سینمایی را ترک کرد.

عوامل فیلم سینمایی خون شد به شرح زیر است: نویسنده و کارگردان: مسعود کیمیایی، تهیه کننده: جواد نوروزبیگی، مدیر فیلمبرداری: علیرضا زرین دست، تدوین: هایده صفی یاری و سارا آهنی، موسیقی: ستار اورکی، جانشین تهیه کننده و سرمایه گذار: محمدصادق رنجکشان، طراح صحنه و لباس: سعید آهنگرانی، صدابرداری صحنه: اسحاق خانزادی، طراح چهره پردازی: محمدرضا قومی، صداگذاری و میکس: اسحاق خانزادی عرفان یزدی، مجری طرح: امیرحسین نوروزبیگی، عکاس: بابک برزویه، مدیر پروژه: حسن خرسند، مدیران تولید: مجید بابایی پیمان شیرخانی.

منبع: میزان

فیلم های یدو برنده پنج سیمرغ بلورین و تک تیرانداز برنده سیمرغ بهترین فیلم از نگاه ملی در دوره اخیر جشنواره فجر، بی آنکه وارد چرخه اکران شوند، در کنداکتور پخش نوروزی تلویزیون قرار گرفته و روی آنتن رفتند.

در ابتدا معاونت سینمایی وقت و بنیاد فارابی اساسا جشنواره فجر را برای هدایت جریان اکران و تسلط بر آن موثر می دیدند. در دهه های هفتاد و هشتاد، مسیرِ یک اکرانِ موفق، روی بال های سیمرغ فجر هموار می شد. از اوایل دهه نود این هژمونی تا حدودی شکست. اما قدرت همچنان در دست فیلم های ارگانی بود که فجر هم به مانند وظیفه ای سازمانی، تحویل شان می گرفت و بر صدر می نشاند.

امسال دیگر بازی عوض شده است. برگزیدگان ارگانیِ جشنواره دولتی فجر هم دیگر نیازی به آن احساس نمی کنند. دیگر نه سیمرغ برای شان مهم است، نه اکران عمومی و نه حتی آب باریکه اکران آنلاین. مدیریت تلویزیون هم که در دست همفکران و هم جناحی هاست. نیازی هم که به بازگشت سرمایه ندارند. می سازند، سیمرغ می گیرند (که اگر نگیرند هم چندان مهم نیست) و روی آنتن تلویزیون می فرستند.

با این اتفاق یک طیف فکری صاحب قدرت و سرمایه، تکلیف خود را با بقیه سینمای ایران روشن می کند. خرجش که سوا بود، سفره اش را هم جدا می کند و خلاص. حالا شما بمانید و سینمای ورشکسته کرونا زده در شرف نابودی. ساز و کار در حال تغییر تولید و نمایش فیلم های ارگانی و نزدیک به نگاه رسمی، زنگ خطر را برای بقیه سینمای ایران به صدا در می آورد و آخرین میخ ها را بر تابوت جریان اکران، سینماداری و تولید سینمای ایران می کوبد.

با این وضعیت موجود در جامعه، تمام نشدن ماجرای کرونا، بلبشوی مدیریتی سینما و بلاتکلیفی کلی که در جامعه سینمایی ایران رواج یافته، در ادامه روزگار سینمای ایران بدتر هم خواهد شد. دیگر سنگ روی سنگ بند نیست و هیچ کس در این سینمای عریض و طویل تکلیف خود را نمی داند. نه تکلیف تهیه کننده روشن است و نه تکلیف سینمادار. یک روز سینماها بازگشایی می شوند و روز دیگر با توجیه قرار گیری سالن های سینما در گروه سوم دسته بندی ستاد کرونا، به تعطیلی کشیده می شوند. دوباره بازگشایی می شوند و چند روز بعد از گروه سوم به دوم منتقل شده و بعد بازهم تعطیلی.

اکران آنلاین هم که به لطف صاحبان قدرت در معادلات سینما که منافع خود را تامین شده نمی بینند، خیلی زود به بن بست رسید و این روزها کمتر کسی حاضر است فیلمش را به شبکه نمایش آنلاین بدهد. چون کمتر از دو ساعت بعد فیلم قاچاق شده و نه فقط نسخه غیرقانونی آن قابل بارگیری است که شبکه های ماهواره ای آن سوی آب هم فیلم ها را روی آنتن می فرستند. سینمای ایران در بن بست بدی گرفتار آمده است.

*نویسنده و منتقد سینما

در این صورت لابد افزایش قیمت ها را به طور کاملا محسوس حس کرده اید. یعنی شمایی که در سال گذشته حق اشتراک فلان سامانه پخش فیلم و سریال را پرداخت می کردید، حتما دیده اید که امسال چقدر باید بیشتر بپردازید. درست مثل وقت هایی که پا به فروشگاه اقلام خوراکی یا بهداشتی می گذارید و می بینید قیمت ها هفته به هفته بالا می روند. شاید بگویید در رابطه با کالاها و خدمات فرهنگی، گرانی امری طبیعی است، حاصل از شیب منطقی تورم سالانه اما در این گزارش نشان خواهیم داد که این دیگر شیب ملایمی رو به بالا نیست؛ قله ای است صعب که برای رسیدن به آن باید داربست ببندید و صخره نوردی کنید! می بینید که منطق های چند درصدی افزایش قیمت ها، همان طور که در اقلام خوراکی و بهداشتی و دیگر اقلام و خدمات رعایت نشده اند، دامنگیر فرهنگ نیز شده و سبد کالا و خدمات فرهنگی گران تر از انتظار شده است. بدیهی است هر سال ارائه دهندگان خدمات و تولیدکنندگان کالاهای هنری و فرهنگی براساس منطق تورمی موجود و مسلط بر بازار، کالاها و خدمات خود را به نسبت همان تورم با افزایش قیمت ارائه می دهند اما به نظر نمی رسد که به طور مثال بلیت چهارصدهزارتومانی کنسرت، تابع چنین منطقی در بازار نبوده باشد. حتما هم نیست.

از این روست که ما می گوییم فرهنگ گران شده و این گرانی منطبق با منطق های تورمی موجود نیست.در این گزارش به حوزه های مختلف مرتبط با کالاها و خدمات فرهنگی و هنری سرک کشیده و برایشان چرتکه انداخته ایم تا ببینیم هر کدام چقدر گران شده اند و شما سال1400 برای بهره مندی از آنها چه مقدار بیش از سال گذشته باید سر کیسه را شل کنید. شاید بپرسید راستی کدام کیسه؟! از این رو در موسیقی به قیمت آلبوم های منتشرشده نگاهی انداخته ایم و نیز به هزینه ای سرسام آور که برای حضور در کنسرت ها باید بپردازید؛ اگر نوروز را در جزیره کیش به سر برده اید لابد از قیمت های آنچنانی کنسرت در آنجا باخبرید. به گالری های هنرهای تجسمی و یکی دو رویداد هنری نیز رجوع کرده ایم تا بدانیم اگر امسال بخواهیم یک تابلوی نقاشی بخریم و بزنیم بالا سر کاناپه مان، چقدر باید پیاده شویم.

در عین حال به بازار کتاب هم رفته ایم تا بدانیم به طور متوسط هر صفحه کتاب نسبت به سال گذشته چقدر گران تر شده است. سامانه های پخش فیلم و سریال هم که مستحضرید چقدر گران کرده اند. قیمت بلیت سالن های سینما را هم از نظر گذرانده ایم و همچنین چند مجله و روزنامه را که حسابی گران کرده اند. عجب بازاری است این بازار فرهنگ در سال جدید؛ سالی که همچنان شیوع ویروس کرونا پنجه از حلق اش برنداشته و تجربه سال گذشته نشان داده در این خفگی، گردن ادبیات و هنر، نازک تر از همه چیز است.

کتاب
گرانیِ بی حساب و کتاب
چند روزی بیشتر از شروع به کار چاپخانه ها و ناشران نگذشته و تعداد کتاب هایی که در فهرست نویسی شان به چاپ سال1400 ا شاره شده باشد،زیاد نیست اما قیمت های همین چند عنوان نیز نشان دهنده افزایشی نه چندان منطقی است.به عنوان مثال، یکی از تازه ترین کتاب ها، چاپ نهم نمایشنامه ای پرفروش از نیل سایمون است که انتشارات افراز چند سالی است آن را منتشر می کند. درحالی که چاپ هشتم این کتاب 88 صفحه ای، یعنی چاپ پیشین آن، باقیمت 20هزارتومان منتشرشده بود، این بار با 30هزارتومان عرضه شده است. به عبارتی هر صفحه 340تومان. در چاپ پیشین، هر صفحه 227 تومان بوده است. این یعنی 49/7درصد افزایش. نزدیک به 50درصد. البته کتاب های دیگر را نیز باید بررسی کنیم تا به میانگین برسیم. مثلا فیلمنامه ای فارسی به قلم داوود ملکی در نشر برزآفرین در 138صفحه منتشرشده باقیمت 42هزارتومان که قیمت هر صفحه اش می شود 304 تومان. می شود این پیمایش را تا چند کتاب دیگر نیز ادامه داد و به قیمت هر صفحه در چند کتاب دیگر نیز رسید اما این پیمایش ما را به رقمی برای هر صفحه بالغ بر 300تومان خواهد رسانید. این در حالی است که ما سال گذشته طی گزارشی در جام جم به میانگین 246تومان برای هر صفحه کتاب رسیده بودیم. کتاب، حسابی گران شده است؛ گرانیِ بی حساب وکتاب و این پس از پایداری نسبی قیمت کاغذ دریکی دو سال گذشته، کمی عجیب به نظر می رسد.

تجسمی
وقتی هنرهای تجسمی از دید خارج می شود
هنرهای تجسمی اصیل و ریشه دار پیش از این هم خود را نه به عنوان یک هنر پاپ و عمومی که به عنوان هنری خاص جاانداخته بود. در نتیجه هیچ گاه نتوانست بخشی از دیوار یا ویترین خانه های ایرانی را به خود اختصاص دهد. برای مثال معمولا روی کمتر دیوار خانه ای می توانید یک نقاشی از کوروش شیشه گران یا حسن روح الامین یا مثلا یک اثر حجمی از ژازه طباطبایی پیدا کنید.

دلیلش هم سخت نیست چون قیمت آن آثار زیاد است و خانواده ایرانی با حقوق های کم و متوسط توان خرید آثاری از این نوع را ندارند. در عوض به جای این آثار ترجیح می دهند به یک عکس پرتره از اعضای خانواده یا عکس چاپی یک شخصیت موردعلاقه یا آثار ارزان قیمت صنایع دستی را در معرض دید بگذارند تا هم علاقه خود را به هنر نشان دهند و هم به اندازه جیب شان خرج کرده باشند اما حتی با این همه و با پذیرش این پیش فرض که هنرهای تجسمی مخصوص خواص و متمولان و هنرمندان است باز هم این عدد و رقم ها جایی پیش می رود که حتی خواص هم فیلتر شوند و هر بار با یک افزایش قیمت بخشی از خواص هم از این بازار ریزش کرده و صنایع تجسمی اصیل را از سبد خریدشان خارج کنند. وضعیت حراج تهران و نگاهی به چند دوره این حراج نشان می دهد که قیمت آثار در هر دوره به صورت تصاعدی بالاتر رفته است. تیرماه97 در حالی که مجموع فروش حدود 31میلیارد تومان بود بالاترین اثر که دو تابلو از سهراب سپهری بود با قیمت حدود 5میلیارد فروش رفت. این میزان در دی ماه همان سال و در دهمین دوره حراج به این صورت است: مجموع فروش حدود 34میلیون. تعداد آثار میلیاردی 7اثر و گران ترین اثر: حدود 5 میلیارد (از منیر فرمانفرماییان). سال98 بالاترین میزان فروش است و در نهایت این مقدار در آخرین دوره حراج که 3ماه قبل برگزار شد به 12میلیارد می رسد. از سوی دیگر سال گذشته تابلوهای رنگ روغن و اکریلیک با پایین ترین قیمت ها و سایز متوسط حدود 3تا4 میلیون تومان بود اما همین تابلوها در همان ابعداد حالا از 6تا7میلیون تومان شروع می شوند. این یعنی هنرهای تجسمی قیمت شان به طور متوسط تا 200درصد افزایش داشته است. وضعیت آثار حجمی هم در همین حدود است و بین 200تا300درصد افزایش قیمت داشته اند. حالا و با این افزایش قیمت ها به نظر می رسد هنرهای تجسمی قرار است صرفا به عنوان هنر خاص کلکسیونرها و افرادی که علاقه مند به داشتن زندگی های اصطلاحا لاکچری هستند بماند و سایر علاقه مندان هنر اصیل صرفا باید به عکس های چاپی یا آثار بدلی حجمی که از روی آثار اصلی ساخته شده، قناعت کنند.

تئاتر
گرانِ مظلوم
قبل از داوری درباره افزایش و کاهش قیمت بلیت تئاتر، باید از سازوکار قیمت گذاری نمایش ها مطلع باشیم. برخلاف سایر کسب وکارهای فرهنگی مشابه مثل سینما و نمایش خانگی که مبتنی بر عرضه کالا نیستند، تئاتر نظام قیمت گذاری ثابت و مشخصی ندارد. نمایش ها معمولا بر اساس عرف بازار، توسط صنف قیمت گذاری می شود و عواملی چون شهرت نویسنده و کارگردان و بازیگران، محل اجرا و کیفیت طراحی صحنه و لباس و مخارج آنها بر این قیمت تاثیرگذار است. بنابراین قیمت بلیت نمایش، شاید کف ثابتی داشته باشد اما سقف ندارد و سال 97 و 98 با ورود تئاتر به اصطلاح لاکچری و درحالی که کف قیمت نمایش ها 15هزار تومان بود، برخی بلیت ها تا 200هزار تومان هم رسید که البته این دست نمایش ها از پس کرونا برنیامدند. بنابراین طبق آمار فروش نمایش های روی صحنه رفته در شش ماه نخست سال 1399 توسط اداره کل هنرهای نمایشی، متوسط قیمت بلیت تئاتر در فروردین سال گذشته را باید 35هزارتومان در نظر بگیریم. حالا این متوسط شاید به 40هزارتومان رسیده باشد اما باتوجه به آسیب گسترده تئاتر در این یک سال، می توان گفت عملا افزایش قیمت نداشته ایم.

سینما
افزایش 50 درصدی قیمت نشستن در سالن
نظام متمرکز قیمت گذاری بلیت سینما، اوضاعش را از تئاتر بهتر کرده است. فروردین 99 هرچند کرونا سینماها را تعطیل کرد اما مساله افزایش قیمت بلیت فیلم ها مطرح بود.
با این حال این قیمت بدون تغییر از نوروز 98 در همان رقم 20هزارتومانی برای سینماهای پردیس که سقف قیمت بلیت را داشتند، باقی ماند که 9درصد مالیات بر ارزش افزوده، آن را به بیش از 22هزار تومان می رساند. صنف سینماداران به همراه سازمان سینمایی تصمیم گرفتند در مدت کوتاه بازگشایی سینماها در تابستان به این رقم دست نزنند تا دست کم به انگیزه اقتصادی تماشاگران ضربه نزنند. اما نوروز امسال پس از این که بالاخره تلاش اهالی سینما برای تغییر رده شغلی سالن ها از سوم به دوم نتیجه داد، خیال قیمت گذاران کمی راحت تر شد و رقم گیشه برای هر تماشاگر به 30هزارتومان (با مالیات 32هزار و 500تومان) در سینماهای پردیس رسید. بنابراین رشد 50درصدی قیمت بلیت سینما نشان می دهد تماشای فیلم ها در سالن، گران تر از سال قبل شده است.

پلتفرم ها
دو و نیم تا 4 برابر گران تر!
احتمالا برخی علاقه مندان فیلم پیش خودشان به سینماها برای افزایش قیمت بلیت حق بدهند اما بعید است کسی باوجود رشد آشکار بازار پلتفرم های پخش فیلم آنلاین خصوصا به خاطر کرونا، افزایش قیمت بلیت آنها را بپذیرد. خصوصا که استفاده از این پلتفرم ها، مستلزم پرداخت هزینه اینترنت نیز هست و این اتفاق بار مالی سنگینی را به مردم تحمیل می کند. فیلیمو و نماوا، دو پلتفرم اصلی، نرسیده به کاروان گرانی های 1400، در اواخر بهمن 99 در اقدامی هماهنگ هزینه حق اشتراک ماهانه خود را از 25هزار تومان به 59 هزار تومان یعنی به بیش از دوبرابر رساندند. اما با آغاز نوروز، فیلیمو ناگهان این رقم را به 99هزار تومان افزایش داد تا حاشیه ای سنگین بر اقتصاد فرهنگ در سال جدید بسازد. حالا می توان گفت دست کم فیلیمو، هزینه تماشای فیلم را نسبت به مدت مشابه سال قبل، به بیش از چهاربرابر رسانده و برای نماوا هم این گرانی حدود دوونیم
برابر است.

روزنامه
نشریات زیر تیغ تازه های جهان
کرونا، تغییر سبک زندگی مخاطبان، ظهور رسانه های مجازی و بی تدبیری های دولت در حوزه تولید، واردات و حتی توزیع کاغذ از چند سو روزنامه ها و نشریات را نشانه گرفته اند.

داستان گرانی روزنامه ها و نشریات، سری درازتر از شیوع کرونا دارد و به حدود یک دهه پیش بازمی گردد؛ از سال 2011 و ظهور اولین رسانه های اجتماعی، روزنامه ها در تمام جهان، هر روز با اقبال کمتری مواجه شدند و علاوه بر کم شدن تیراژ بسیاری از روزنامه های مطرح جهان، برخی از نشریات باسابقه نیز برای همیشه انتشار نسخه کاغذی را بوسیدند و به جهان شبکه ای و انتشار نسخه های الکترونیک روی آوردند.در ایران هم موج رسانه های تازه، روزنامه ها را گرفتار کرد، مثلا روزنامه خبر از اولین روزنامه هایی بود که انتشار نسخه کاغذی را تعطیل کرد و به فضای مجازی کوچید، اما در کشور ما علاوه بر تغییر الگوی مصرف مخاطبان، تورم و نیز بی تدبیری های دولت در ساماندهی به کاغذ وارداتی، در کمرنگ شدن یا حذف نشریات از سبد فرهنگی خانواده ها بی تاثیر نبود.
کنایه معروف دیگر این روزها چه کسی روزنامه می خواند، همچنان داغ بود و روزنامه ها با تیراژ کمتر و کاغذهای یارانه ای به زحمت منتشر می شدند که کرونا از راه رسید و ضربه نهایی را زد؛ برای مدتی روزنامه ها منتشر نمی شدند، تیراژ کاهش یافته بود و رکود اقتصادی ناشی از پاندمی کرونا برای نشریات چاره ای باقی نگذاشت، جز افزایش قیمت که البته بیشتر در رسانه های غیردولتی رخ داده است.
هنوز در آغاز سال هستیم و معلوم نیست در آینده روزنامه های دولتی خواهند توانست قیمت را حفظ کنند یا نه، اما تا اینجای سال، روزنامه های خصوصی در کمترین حالت هزار تومان گران تر شده اند که می کند به عبارت 26 هزار تومان در طول ماه. ارزش پیشگویی ندارد که در آینده بیشتر از همین حالا، شهروندان به استفاده از پیام رسان های اجتماعی روی خواهند آورد، در معرض انبوه اخباری قرار خواهند گرفت که درهم و آلوده به شایعات و خبرهای کذب هستند و کمترین میزان تحلیل و تعمق را انتقال می دهند. خبر بدتر این که تجربه نشان داده حذف کالاهای فرهنگی از سبد مصرفی شهروندان، ضربه ای تقریبا جبران ناپذیز است، چراکه مرغ مخاطب از بامی که بپرد، پریده و به این راحتی ها باز نمی گردد.

منبع: صابر محمدی - ادبیات و هنر / روزنامه جام جم

سیدمهدی موسوی تبار، روزنامه نگار: با وجود رونق گرفتن مسابقات تلویزیونی و برنامه های گفت وگومحور، سریال ها همچنان برگ برنده شبکه های داخلی و خارجی و نمایش خانگی هستند. به نظر می رسد عمر سریال به واسطه جذابیت های ذاتی و علاقه تاریخی مردم به شنیدن قصه پایان نداشته باشد. سریال ها و برنامه های سرگرم کننده در شرایط سخت و بحرانی می توانند تاثیر بیشتری داشته باشند و در کشور خودمان، دوران دفاع مقدس به عنوان نمونه قدیمی و سال کرونایی99 مثال تازه ای از این دوران هستند که نقش برنامه های تفریحی و سرگرمی در گذراندن اوقات مردم در آنها پررنگند. سال گذشته البته شاهد حضور موثرتر فضای مجازی بودیم و بسیاری از خلأهای رسانه های رسمی کشور را این رسانه نوپا پر کرد و پلتفرم های پخش نمایش فیلم و سریال هم بازار پررونقی داشتند. صداوسیما در سال گذشته بنابر گفته مدیرانش در ماه های ابتدایی ورود کرونا غافلگیر شد و نگاهی به عملکرد سال قبل آنها نشان می دهد که این غافلگیری تا انتهای سال هم ادامه داشت. تلویزیون در این سال نزدیک به 30 سریال تلویزیونی تولیدی برای اولین بار از شبکه های یک، دو، سه، پنج و نسیم پخش کرد که اینها مجزا از سریال های تولیدشده و پخش نشده بودند. این عدد با توجه به شرایط خاص کشور و بدون توجه به کیفیت آثار، عدد قابل قبولی به نظر می رسد و تولیدات پخش شده از 2 پلتفرم داخلی فیلیمو و نماوا در سال 99 هم در مجموع به 10 عنوان نمی رسد و حالا می خواهیم نگاهی بیندازیم به مجموع این تولیدات و مقایسه کیفی و بررسی وضعیت سریال ها در سالی که گذشت و آثارش همچنان ادامه دارد.

شبکه های یک و سه؛ رقابت شانه به شانه

براساس آنچه در سال 99 و با عنوان سریال های تلویزیونی تولیدی از شبکه های سراسری پخش شد، 10 سریال از شبکه اول سیما، 10 سریال از شبکه سه سیما، 6 سریال از شبکه دو، 2 سریال از شبکه پنج و یک سریال از شبکه نسیم سبد پخش سریال های تلویزیونی را تشکیل می دهند. در سال های گذشته این اعداد به فراخور امکانات سخت افزاری و شرایط خاص هر شبکه تغییراتی داشتند. در سال 99، سریال های پایتخت6 ، نون خ2 ، زیرخاکی ، دخترم نرگس و خانه امن پربیننده ترین سریال های شبکه اول بودند و سهم شبکه دو تنها بچه مهندس3 بود و مجموعه های تلویزیونی پرمخاطب شبکه سه هم بدون ترتیب و بنابر آمار معاونت سیما دوپینگ ، زمین گرم ، نجلا و دادستان بودند که نشان می دهند این شبکه با وجود ساعت پخش مناسب، از نظر تعداد مخاطب از شبکه اول عقب افتاده است.

در جدول شماره 1 اسامی سریال ها و شبکه هایشان آمده، اما نکته مهم اینجاست که در بین سریال های پربیننده، سریال های باکیفیت و فاخر کمی به چشم می خورند و بدیهی است که الزاما هر اثر پرمخاطبی بهترین نیست و یادمان نرفته است که در دهه های 60 و 70 و 80 چه سریال های استاندارد و مطلوبی از شبکه های تلویزیون پخش می شد و آنقدر کارهای قابل قبولی بودند که هنوز هم تکرار برخی از آنها پرمخاطب تر از سریال های تولیدی روز هستند. اینکه مخاطب ایرانی، سریال های طنز و ملودرام خانوادگی را بیشتر از ژانرهای دیگر دوست دارد اظهر من الشمس است و در این بین البته گاهی سریال های پلیسی یا معمایی هم خودنمایی می کنند، اما فرمول به دست آوردن رگ خواب بینندگان تلویزیون ایران تقریبا ثابت است. فراموش نکرده ایم سال های نه چندان دوری را که سریال های تلویزیونی آنقدر خوب بودند که نسخه ای از آنها تولید و مورد استقبال شدید مردم قرار می گرفتند. خودتان پاسخ دهید که از سریال های پخش شده تلویزیون به چه تعداد از آنها علاقه مند هستید که تهیه کنید و مجدد تماشا کنید؟

حالا چه شده که با علم به این فرمول سبد آثار باکیفیت تلویزیون هر سال خالی تر از سال قبل می شود و جایش را تولیدات متوسط متعدد گرفته است. اگر به جای این 29 سریال، مثلا 15 اثر فاخر (نه ثقیل) و استاندارد ساخته می شد برای مخاطب و خود تلویزیون به عنوان رسانه بهتر نبود؟ سال هاست نگاه آماری در گزارش عملکردها کمر کشور را شکسته است و صداوسیما هم از این قاعده مستثنی نیست. اکثر مدیران محترم تلویزیون تفاوت یک اثر ضعیف با قوی را متوجه می شوند و حال باید پرسید که چرا راضی به تولید و پخش آثار ضعیف از شبکه خودشان می شوند؟ بسیاری از مردم و خانواده ها اساسا سریال های تلویزیون را نگاه می کنند و مخاطبان ثابت آن هستند؛ زنان خانه دار یا افراد مسن که شاید انتخاب آسان دیگری نداشته باشند. مساله اصلی اینجاست که تلویزیون قرار است کدام دایره مخاطبان هدف را جذب و کدام گروه را حفظ کند؟ ممکن است تعدادی از این سریال ها فقط از روی عادت و گذراندن وقت دیده شده باشند و این الزاما به معنی پیگیری و رضایت نیست. توجیهاتی مانند کمبود بودجه یا بالا رفتن دستمزدها و هزینه ها نمی تواند کم کاری تلویزیون درحوزه کیفی سریال سازی را بپوشاند و هنوز هم می شود به دوران طلایی ساخت سریال های خیابان خلوت کن برگشت و فراتر رفت. در سال گذشته 29 سریال در 842 قسمت تولیدی از تلویزیون پخش شده که در جدول ذیل آمده اند.

زمین بازی خالی و ورود فیلیمو و نماوا

شاید من و شما هم اگر خلأ بازار را می دیدیم و می دانستیم که سود در چیست، همان کاری را می کردیم که شبکه نمایش خانگی و بخش خصوصی کردند. شبکه های تلویزیون از سریال های جذاب و متنوع و خلاق خالی شده است و حالا نوبت به 2 پلتفرم داخلی است که به واسطه منابع مالی قابل قبول و همچنین نداشتن محدودیت های رسانه رسمی کشور پا را به میدان بگذارند و همان راهی را جدی تر بروند که دهه 80 قلب یخی و قهوه تلخ رفتند. با این تفاوت بزرگ که آنجا باید نسخه فیزیکی خریداری می شد و سریال ها را می شد بارها دید و دیگران را هم شریک کرد، حالا اما هر بار تماشای یک قسمت از سریال ها مشمول هزینه می شود و دیگران هم در صورت حضور می توانند آن را تماشا کنند. کارگردان ها و بازیگرانی که اکثر آنها از تلویزیون مشهور شده بودند، جذب بخش خصوصی شدند و روند ساخت سریال های گاه تابوشکن و جدید تندتر و تندتر شد. سریال های شبکه نمایش خانگی دنبال شدند و البته مردم حواس شان به کیفیت آنها بود و از مانکن هایش دل می بریدند. سریال های شبکه نمایش خانگی روزبه روز بیشتر و جذاب تر شدند و سفره تلویزیون هم خالی تر از سریال های جذاب بود و انگار دیگر زمان آن شده بود که بازار سریال هم مثل بازار مرغ و تخم مرغ تورم را تجربه کند. به بهانه افزایش تولیدات داخلی و پخش روزانه سریال ها هزینه تعرفه ها دوبرابر و بیشتر شدند، اما نتیجه این تورم آن چیزی نبود که مخاطبان شبکه نمایش خانگی از آن توقع داشتند. کاهش زمان هر قسمت از سریال و افت آشکار سریال های تولیدشده و همچنین تکیه نام ها به جای کیفیت آثار، نشان داد که انگار مدیران این 2 پلتفرم خیال شان از جذب مخاطب راحت شده و حالا وقت توجه صرف به سودآوری و افزایش درآمدهاست؛ درآمدهایی که قطعا با ادامه روند ساخت آثار نازل، کاسته خواهد شد و دیگر اقبال گذشته را نخواهند دید. در جدول شماره 2، آثار پخش شده برای اولین بار در سال 99 شبکه نمایش خانگی دیده می شود.

چرا سریال های تلویزیون قوی نیستند؟

برای این سوال می توان جواب های متنوع و حتی متضادی را پشت هم قرار داد، اما سعی می کنیم به مشترکات آن توجه بیشتری کنیم. نگاهی به سریال های پرطرفدار در چهاردهه اخیر تلویزیون نشان می دهد که مخاطب ایرانی عاشق قصه ساده و سرراست است. سال هاست که می شنویم می گویند مشکل سینما و تلویزیون ما، نبود فیلمنامه های خوب است و از آن سو و در ادبیات خودمان با منابع متعدد و پایان ناپذیری از قصه ها مواجهیم. نویسندگان فیلمنامه معتقدند که مشکل از فیلمنامه و نبود داستان نیست و این دعوا هنوز نتیجه ای نداشته است. نبود قصه های جذاب، خالی شدن تلویزیون از کارگردان های کاربلد و سپردن برخی سریال ها به دست کارگردانان جوانی که تجربه ای در عرصه کارگردانی نداشتند و گسترده نکردن دایره موضوعات قابل پرداخت در سریال ها تنها گوشه ای از دلایل افت تلویزیون در حوزه سریال سازی است. سریال هایی را که داود میرباقری و حسن فتحی در شبکه نمایش خانگی ساختند، می شد با کمی تسامح در تلویزیون بسازند و بدتر از آن تلاش نکردن برای پرورش آدم هایی شبیه به میرباقری و فتحی در تلویزیون بود. نگاه غیر فرهنگی به موضوعات و آدم ها و همچنین عدم تحمل هزینه های احتمالی برخی واکنش ها و ریسک ناپذیر بودن مدیران در مواجهه با افراد و موضوعات خاص و ویژه، کار را به جایی رسانده که چاره ای جز رفتن به سمت افراد و سوژه های کم دردسر نمی ماند و خروجی اش نیز همین می شود که در 2، 3 سال اخیر می بینیم. سریال خوب، بازیگر خوب می خواهد و نه صرفا سلبریتی. درکنار بازیگران قوی و کاربلد، حضور جوان ها و چهره های تازه می تواند دیده شود و به کیفیت اثر کمک کند. کسی مخالف حضور نیروهای تازه نفس در پشت و جلوی دوربین نیست، نگرانی اصلی از سوزاندن این سرمایه در قالب آثار سطحی و ضعیف است.

هنوز هم ساخت پنج سریال درجه یک به جای 10 سریال معمولی می تواند تلویزیون را نجات دهد و مخاطبان آن را با آثار فاخر و دیدنی آشتی دهد. چاره کار روشن است اگر مدیران تلویزیون بخواهند. شبکه نمایش خانگی هم با عملکرد عید امسالش نشان داد که هنوز بی تجربه است و نه مخاطب ایرانی را می شناسد و نه رسانه را. مردم با هیچ رسانه ای عقد اخوت همیشگی نمی بندند، چه رسمی و چه خصوصی.

معاون دبیر و رییس دبیرخانه مرکزی سی وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر با اشاره به برگزاری مجازی بازار فیلم این دوره از جشنواره، گفت: همه برنامه ریزی ها برای تامین امنیت فیلم ها صورت گرفته است.

امیر اسفندیاری درباره جزئیات برگزاری بازار فیلم جشنواره سی وهشتم جهانی فجر در شرایط همه گیری کرونا گفت: در فضایی که بعد از کرونا اتفاق افتاد تصمیم گرفتیم نمایش فیلم ها در جشنواره جهانی فیلم فجر امسال به شکل فیزیکی و برگزاری بازار به شکل مجازی در دستور کار قرار گیرد. به این ترتیب آنچه در قالب بدنه ی خود جشنواره در کشورمان برگزار می شود به شکل فیزیکی خواهد بود و بازار فیلم که شرکت کنندگان داخلی و خارجی در آن حضور دارند به شکل مجازی برپا می شود.

او افزود: همانطور که پیش از این در مقررات اعلام شده است، تاریخ پنجم تا دوازدهم خردادماه برای برپایی این رویداد تعیین شده است و با توجه به تجربیاتی که در طول دوران کرونا در جشنواره های دیگر اتفاق افتاده و قوت گیری کتابخانه های برخط ویدیویی، تصمیم قطعی جهت بهره گیری از این فضاها برای برپایی بازار فیلم اتخاذ شد.

اسفندیاری با اشاره به اینکه مهمترین دغدغه در این میان حفظ امنیت فیلم ها بود، گفت: بسیاری از جشنواره های بین المللی فیلم از کتابخانه ویدیویی پلتفرم سیناندو (Cinando) بهره بردند. این پلتفرم، جهت ارائه محتوای بصری غیرقابل دانلود، در سال های اخیر، از خدمات شرکت شیفت 72 (Shift 72) استفاده کرده است. تیم برگزاری جشنواره هم در این دوره خاص، در نهایت به این نتیجه رسید که با سیناندو و شیفت 72 همکاری کند. این شیوه که پیش از این در جشنواره ها و بازارهایی چون کن، تورنتو، ورشو و تالین مورد استفاده قرار گرفته است، با گسترش برنامه و تغییراتی جهت اعطاء امکان تصمیم گیری به صاحبان آثار در بازار فیلم ایران (IFM) مد نظر قرار گرفت.

وی اضافه کرد: با توجه به مذاکراتی که با مسئولان پلتفرم ها انجام شده، برای کسانی که آثارشان در بازار مجازی فجر به نمایش در می آید مزایایی در نظر گرفته شده است که از جمله آن می توان به عضویت رایگان در پلتفرم سیناندو اشاره کرد.

او ادامه داد: در این دوره از بازار جشنواره جهانی دو گروه شرکت کنندگان بازار و مهمانان جشنواره برای دیدن فیلم های بازار درخواست خود را به صورت مستقیم به صاحب اثر ارائه می دهند و در صورت تایید، امکان تماشای فیلم برای این دو گروه فراهم می شود. افزونه های لازم برای تحقق این موضوع که امکان نمایش فیلم ها در بازار را در کمال امنیت و بدون هیچ گونه نگرانی فراهم می کند، در چارچوب برنامه ریزی ها و مذاکراتی تخصصی پیگیری شده و به نتیجه رسیده است. برای مذاکرات یک به یک میان صاحبان آثار ایرانی و شرکت کنندگان بین المللی هم توافقات لازم با شرکتی متخصص در ارائه اتاق های ملاقات مجازی صورت پذیرفته است.

این مدیر سینمایی درباره ویژگی فیلم های ایرانی که امکان حضور در بازار فیلم جشنواره امسال را دارا هستند، گفت: بازار امسال با حضور فیلم های ایرانی، صاحبان آثار و شرکت های خارجی برگزار می شود و نکته قابل توجه درباره شرکت های ایرانی این است که برای حضور در بازار حتما باید فیلمی در جمع آثار منتخب داشته باشند. به روال هر سال فیلم های ایرانی جشنواره هم از میان فیلم های منتخب برای نمایش های بازار برگزیده خواهند شد.

بازار فیلم جشنواره به منظور معرفی تولیدات یک سال سینمای ایران به مهمانان، خریداران، مدیران جشنواره های جهانی و نمایندگان شرکت های پخش بین المللی حاضر در این رویداد، امکان ارائه مجازی فیلم ها را می دهد.

متقاضیان نمایش فیلم ها در بخش نمایش های بازار سی وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر می توانند با مراجعه به پایگاه www.fajriff.com اثر خود را جهت ارائه نسخه فیزیکی به دبیرخانه فیلم های ایرانی ثبت نام کنند.

فیلم های ایرانی برای آنکه امکان حضور در بازار فیلم را داشته باشند باید در فاصله زمانی آغاز دی ماه 1398 تا پایان فروردین 1400 آماده نمایش شده باشند و به هیچ وجه اکران سینمایی، نمایش تلویزیونی، اینترنتی و شبکه نمایش خانگی نداشته باشند.

البته با توجه به محدودیت تعداد فیلم های قابل بارگذاری در پلتفرم امن بین المللی، فیلم های مورد نظر به سبک و سیاق معمول توسط دبیر با همکاری مشاورین و مسئولین برگزارکننده جشنواره انتخاب خواهند شد.

سی وهشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر از تاریخ 5 تا 12خرداد 1400 به دبیری محمدمهدی عسگرپور در تهران برگزار می شود.

منبع: ایسنا

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر،

برای دومین سال پیاپی زور کرونا به هنر هفتم چربید و سینما ها همچنان فروش کج دار و مریضی را با حضور ویروس کرونا تجربه کردند.

فروش نیم میلیاردی گیشه سینما در تعطیلات عید چندان امیدوارکننده نبود.

کد ویدیو
دانلود

فیلم اصلی

روز گذشته، ابتدا خبری با عنوان بیانیه 18 فیلمساز علیه سند همکاری ایران و چین در رسانه های بیگانه منتشر شد. خبری که خیلی زود با واکنش برخی از امضا کنندگان این بیانیه مواجه شد و آنها در مصاحبه هایی نسبت به سوءاستفاده از این بیانیه توسط رسانه های بدخواه ایران، اعتراض کردند. به گفته این فیلمسازان، آنها فقط خواستار شفاف سازی مفاد و محتوای سند همکاری ایران و چین هستند و نه مخالف اصل قراردادی که در جهت تقویت منافع ملی ایران است.
اما نکته مهم، ذکر اسم یک مستندساز نه چندان مطرح توسط یکی از فیلمسازهای امضا کننده این بیانیه است. م، آ که نامش در این بیانیه هم دیده می شود، یک به اصطلاح مستندساز است که قبلاً نیز اسم وی در بسیاری از بیانیه های سیاسی منتسب به سینماگران هم دیده شده است. از او به عنوان عامل جمع آوری امضا از سینماگران در پای بیانیه های سیاسی علیه ایران یاد می شود. بیانیه درباره حوادث آبان 98 مطابق با قرائت سرویس های جاسوسی بیگانه، بیانیه علیه ممیزی در سینما، تحریم جشنواره فیلم فجر و... این بار جمع آوری امضا و سوءاستفاده از اسامی برخی از فیلمسازها علیه منافع ملی، از جمله حرکت هایی بوده اند که م، آ در همه آنها نقش محوری داشته است. بیانیه هایی که هیچ سودی برای سینمای ایران نداشته اند و صرفا به خوراکی تبلیغاتی برای محافل و رسانه های غربی علیه ایران تبدیل شده اند.

بهروز افخمی در بخشی از یک مصاحبه با ایلنا، با بیان مطلب فوق گفت: این آثار تولیدی، محافظه کار هستند و جسارت ندارند. بطور کلی، این وضعیت سینمای ایران است؛ کرونا هم نقش کاتالیزور را ایفا کرد و به آنچه که در حال اتفاق افتادن بود، سرعت داد. 90 درصد مردم سینما را ترک کرده بودند و 10 درصد باقیمانده گاهی به سینما می رفتند و از آنچه که می دیدند، منزجر شده بودند. انسان تا کجا می تواند چیزی را ببیند که با واقعیت زندگی روزمره سنخیتی ندارد.
وی افزود: تصور نمی کنم، افرادی که هزینه ساخت این فیلم ها را پرداخت می کنند برای بازگشت سرمایه اهمیتی قائل شوند. بازهم تأکید می کنم، پول آنها بادآورده است. جریان سیاسی که خود را لیبرال می داند و آزادمنشانه رفتار می کند، سرمایه گذاری برای ساخت یک سریال را سفارش می دهد. کسانی که به واسطه پشتوانه سیاسی مبلغ هزار میلیارد تومان به دست می آورند، 50 میلیارد تومان برای ساخت یک فیلم هزینه می کنند. اگر40 میلیارد تومان از هزینه سرمایه گذاری شده بازگردد، برای آنها هیچ اهمیتی ندارد اما این موضوع سبب نابودی سینمای ایران شده است، یعنی مردم فیلم ها را نمی بینند.

به گزارش خبرگزاری آنا، سینماها در طول اپیدمی کرونا در ایران نیز نتوانست رونقی بگیرند با این تفاوت که قرار بود با سبد اکران نوروزی و شوکی دوباره به سالن ها و البته مخاطب علاقه مند به پرده سینما، گیشه بتواند نیمه جانی به خود بگیرد.

با این حال آمار اکران روزانه از عدم استقبال مخاطب از اکران نوروزی 1400 دارد به طوری که 5 فیلم حاضر بر پرده سینما در بیش از دو هفته حدود 500 میلون تومان گیشه داشته اند و این رقم در قیاس با سال های اخیر (منهای 99 و شروع کرونا) اختلافی عجیب و فاحش دارد.

هفته ای یک بار آدم باش که در صدر جدول گیشه ایستاده و هم اکنون 183 سالن سینما را اشغال کرده، فروشی معادل 190 میلیون تومان داشته است. 7,973 نفر مخاطب این فیلم بوده اند.

ته جدول بسته اکران نوروزی نیز لاله پرهیاهو قرار گرفته که میزان فروشش کمتر از 12 میلیون تومان اعلام شده یعنی تقریبا 510 مخاطب؛ تعداد سالن های نمایش فیلم نیز 69 سالن است. خورشید ، تک خال و خون شد هم با آماری فاجعه بارتر به ترتیب در رده های میانی باکس نوروزی قرار دارند.

نبود مخاطب در سینماها تنها به شرایط کرونایی کشور برنمی گردد و به نظر باید مشکل عمده این افت تماشاگر را در بسته اکران موجود دید. حتی به زعم سینماداران صرفا فیلم هایی در این بازه جواب می گیرند که حال و هوای شاد و طنازانه داشته باشند.

فیلم کمدی بدون تبلیغات هم می فروشد

این نکته ای است که باید آن را در اظهارات سالن داران به عینه دید. حیدر مرادی که سینمابهمن سنندج را در اختیار دارد معتقد است: اگر دست من باشد ترکیب را جور دیگری می چیدم. الان وقت اکران فیلم های کمدی و شاد است آن هم فیلمی باکیفیت که مخاطب را به سینما آمدن ترغیب کند. امیدوار بودیم که فیلم کمدی با جذب مخاطب بالا بیاید که جای شان خالی است.

چنین ادعایی در مورد هفته ای یک بار آدم باش حتی به شکل حداقلی صادق است. فیلم شهرام شاه حسینی درحالی در میان فیلم های نوروزی قرار گرفت که اتفاقا تا روز اکران هیچ مشخصاتی از فیلم وجود نداشت اما بازهم مخاطب به طور نسبی پای تماشای آن نشست. در نقطه مقابل لاله با همه حواشی و ریخت و پاش های میلیاردی در ده سال اخیر نتوانست جذب مخاطب کند.

این نکته را نیز باید درنظر داشت که بسیاری لاله را فیلمی جذاب و با ساختار مناسبی معرفی کرده اند که به نظر عدم استقبال از آن را نباید به کیفیت فیلم ارتباط داد.

یک اتفاق جالب و امیدوارکننده در سالن های خالی

البته بازهم در این بین برخی سینماگران ترجیح می دهند فیلمشان را به دلیل عدم حمایت به سینماها ندهند؛ این نیز به دلیل شکست جدی فیلم ها در اکران است. فیلمی مثل شنای پروانه که ازجمله فیلم های شاخص این چندساله محسوب می شود در اکران سینماها تنها یک میلیارد و هفتصد میلیون فروخت و جالب تر اینکه همین رقم مشابه را توانست فقط در 2 روز در اکران آنلاین به دست آورد.

بنابراین خیلی ها راضی به حضور در سالن ها و تماشای فیلم نیستند و همین امر باعث شده تا عده ای فیلم خود را به سینما ندهند.

بارها سینماداران متقاضی فیلم های کمدی برای نوروز بوده اند؛ آن طور که محمد نادری، مدیر پردیس سینما ارگ اعتقاد داشت: این فیلم ها اصلا باعث ایجاد انگیزه ای برای حضور دوباره مردم در سینماها نمی شود؛ الان فیلمی نیاز است که حال مردم را عوض کند و به حال و احوالشان بخورد. می توانستند سراغ فیلم های کمدی و شاد باکیفیت بروند. فیلم های اعلام شده قدرت انجام این کار را ندارند و مردم برای تماشای شان به سینما نخواهند آمد.

دل به پرده خاموش با حفظ اکران آنلاین

فیلم باکیفیتی مثل دینامیت در میان آثار متقاضی از سمت سالن داران قرار داشت اما به دلیل همین استقبال غیرممکن، با دست رد صاحبان آن روبرو شدند. اطیابی، کارگردان فیلم تأکید داشت: این فیلم به دلیل قصه بانشاطی که دارد به درد ظرفیت کامل سالن می خورد نه الان که مردم نمی توانند کنار هم بنشینند؛ یعنی برای سالنی با ظرفیت 100 درصد تماشاگر و نه 50 درصد و 30 درصد. فیلمی که خانواده ها دورهم جمع شوند نه اینکه آنها را یکی در میان کنار بنشانم چون هدف فیلم این است که می خواهد کمی حال مردم را خوب کند.

اکران فیلم در سالن ها کمتر می تواند برای بخش خصوصی درآمدی به همراه داشته باشد و بخش دولتی هم که بود یا نبود سوددهی برایش چندان تفاوتی ندارد. با این وجود بازگشایی سینماها امری است که باید اتفاق بیفتد و ادامه یابد تا چرخ سینما از حرکت نایستد اما دقت باید داشت که امروز شاهد حیف و میل فیلم های باکیفیت بی مخاطب در سالن ها هستیم. بنابراین در ادامه رونق پرده سینما، بازهم باید دل به اکران آنلاین و طرح های حمایتی برای حضور صاحبان فیلم در سالن ها نهاد.

مرتضی شایسته در گفت وگو با خبرگزاری میزان، پیرامون نخستین جلسه شورای صنفی نمایش در سال 1400 گفت: به امید خدا قرار است تا نخستین جلسه سال جدید امروز با حضور اعضا برگزار شده و دستور جلسات مورد بررسی قرار گیرد.

وی در همین راستا ادامه داد: طی جلسه امروز که اولین جلسه سینمای کشور در سال 1400 محسوب می شود قرار است درباره وضعیت اکران پنج فیلم اکران نوروزی تصمیم گیری شده و همچنین در مورد اضافه شدن فیلم های جدید به چرخه اکران نتیجه نهایی مشخص گردد.

سخنگوی شورای صنفی نمایش درباره وضعیت گیشه نامطلوب سینما ها اضافه کرد: یکی دیگر از صورت جلسات امروز که باید در شورای صنفی نمایش به آن بپردازیم چاره اندیشی برای بهبود وضعیت اکران و ایراد راهکاری برای جذب بهتر و بیشتر مخاطبان است.

وی درباره افزایش قیمت بلیت سینما ها در شرایط فعلی کرونا اضافه کرد: واقعیت امر قیمت بلیت سینما ها نسبت به تورم و وضعیت موجود هیچ افزایشی نداشته است، این قیمت بنا به مخارج سینما ها و آثار در نظر گرفته شده است.

شایسته در همین رابطه خاطرنشان کرد: در شرایط فعلی و با تعداد محدود مخاطبان سینما ها با این قیمت بلیت هم هر روزه ضرر می دهند و حتی اگر وضعیت سینما عادی بود هم این قیمت سود چندانی به سینمادار و صاحب اثر نمی رساند. سینماداران با همین قیمت کنونی بلیت سینما ها هم در دخل و خرج خود مانده اند و به نظرم این رقم به هیچ وجه بالا نیست.

انتهای پیام/

حالا بیش از یک سال است که فرهنگ وهنر -از موسیقی و تجسمی گرفته تا کتاب و سینما- با تنفس مصنوعی و به سختی زنده مانده و سینما هم از این قاعده مستثنا نیست.

امسال کرونا باعث شد برعکس چند سال گذشته -که همیشه علاقه فراوانی از سوی صاحبان فیلم ها برای اکران نوروز وجود داشت- از سوی اهالی سینما اشتیاق زیادی وجود نداشته باشد که البته با اعلام تدابیر حمایتی پیش بینی شده در نهایت 13فیلم نامزد اکران نوروز و از این میان پنج فیلم برای این فصل مهم اکران انتخاب شدند؛ اتفاقی که البته به واسطه ماندن مردم در خانه و احتیاط در رفتن به اماکن شلوغ قابل حدس بود. با این همه، همه صنوف دست به دست هم دادند تا سینما امسال وضعیتی بهتر از سال گذشته داشته باشد.

تمام پروتکل ها در سینماها رعایت شد و اهالی سینما تا جایی مقید به رعایت اصول بهداشتی بودند که کمترین اتفاقی در سینماها روی نداد و هیچ علاقه مندی در محیط سینما به این ویروس آلوده نشد.

سینماها کاری کردند تا فضای سینما و شرایط فیلم دیدن حتی از خانه ها و محل کار مردم امن تر باشد؛ اتفاقی که به واسطه ضدعفونی کردن های مداوم و بی وقفه، تهویه درست هوا، رعایت فواصل تعیین شده در تماشای فیلم (دو صندلی در میان) و نظارت دقیق بر موادخوراکی عرضه شده در سالن ها به دست آمد.

در نهایت هم تمام این تلاش ها کار را به جایی رساند که با دلسوزی مدیران محترم سازمان سینمایی از رده سوم به رده دوم آمد و حالا با وجود نارنجی بودن تهران، سالن های سینما بازگشایی شده اند و این یعنی به قدری نکات ایمنی و بهداشتی در سینما رعایت می شود و نظارت بر آن جدی است که رفتن مردم به سینما هیچ خطری برای آنها ندارد. از سوی دیگر حالا آرام آرام و با این اتفاق مثبت، دوباره سینمارفتن و فیلم دیدن وارد زندگی مردم می شود.

حالا گرچه هنوز عددهای فروش فیلم ها بسیار تلخ است اما ناامیدکننده نیست. فروش زیر یک میلیاردی برای سینما گرچه بسیار کم است اما یادمان نرود که این رقم به تعطیلی چند ماهه سینما بی ارتباط نیست.

حالا آرام آرام می شود امیدوار بود با نزدیک شدن به پایان کرونا مردم دوباره به سینما اعتماد کرده و گمان من این است که بعد از پایان کرونا شاهد پوست اندازی کرونا و تولد سینمایی متفاوت خواهیم بود.

سینمایی که در بحث سخت افزاری و نرم افزاری بسیار مدرن تر و جذاب تر از پیش خواهد بود. در این میان بارها گفته ام که سهم تبلیغات و اطلاع رسانی به مردم در مورد باز و امن بودن سینما بسیار مهم است و با تبلیغات و اطلاع رسانی درست دوباره می توان به روزهای اوج سینما بازگشت.

علی سرتیپی - رئیس کانون پخش کنندگان سینمای ایران / روزنامه جام جم

امین مرادی در گفت وگو با خبرنگار فارس در سنندج، اظهار کرد: یکی از اولویت های حوزه هنری در استان کردستان تقویت و توسعه زیرساخت های فرهنگی است.

وی در این زمینه گفت: از مهمترین زیرساخت های توسعه در نمودارهای ارزیابی مؤلفه های فرهنگی است که در این زمینه وجود سالن های استاندارد سینمایی و مکان های فرهنگی بسیار مؤثر است که بر همین مبنا ساخت وتجهیز سالن های سینما در شهرستان های استان و مناطق کمتر توسعه یافته در راستای عدالت فرهنگی در دستور کارحوزه هنری قرار گرفته است.

وی به نقش و جایگاه سینما به عنوان هنر صنعت در جهان اشاره کرد و ادامه داد: بخش عظیمی از سرمایه اقتصادی و رونق کشورها در بخش سینما است.

رئیس حوزه هنری استان کردستان با اشاره به شاخص های کشوری در بخش سینما گفت: بر اساس آمار اعلامی توسط سازمان سینمایی کشور در سال 1398 استان کردستان در مجموع دارای 4 سینما و 3 مجتمع فرهنگی در مجموع با 9 سالن بوده است که البته مجتمع های فرهنگی و هنری قید شده در این آمار در چرخه اکران سینمایی قرار ندارند بنابراین بر این اساس استان کردستان تا پایان سال 1398 دارای 4 سینما در سنندج، بیجار و مریوان بوده است که در این آمار سینمای غیر فعال شیدا نیز آمده است.

وی ادامه داد: این آمار در سال 1399 نیز همچنان برقرار بوده با یان تفاوت که مجموع صندلی های سینمایی فعال در استان در سال 1399 شامل پردیس سینمایی بهمن سنندج با 3 سالن،سینما آزادی بیجار با یک سالن و سینما مریوان با یک سالن درمجموع 1380 صندلی بوده است که به نسبت جمعیت استان به ازای هر 1161 نفر یک صندلی سینمایی وجود داشته است.

وی گفت: تا پایان سال 1398 استان کردستان با دارابودن 11 شهرستان و 32 شهر تنها در 3 شهر دارای سالن سینما بوده است و 29 شهر استان از سینما محروم بوده اند که براین اساس جزء استان های کم برخوردار محسوب می شوند.

مرادی افزود: تهران با 79 سینما و 221 سالن، اصفهان و خراسان رضوی با 53 سالن سینما، آذربایجان شرق با 30 سالن و البرز با 23 سالن سینمایی بیشترین سالن های سینمایی را در اختیار دارند.

مرادی ادامه داد: در سال 1399 در خصوص بازسازی مجدد پردیس سینمایی بهمن سنندج به عنوان یکی از مهمترین ظرفیت های فرهنگی در استان و منطقه غرب کشور، یادآور شد: پردیس سینمایی بهمن سنندج در سال1391 با سه سالن مجهز و با امکانات روز مورد بهره برداری قرار گرفت.

وی با اشاره به روند توسعه و تجهیز پردیس سینمایی بهمن سنندج در یک دهه اخیر، عنوان کرد: در طول یک دهه اخیر روند توسعه پردیس سینمایی بهمن سنندج متوقف نشده و در این مدت کاربری ها و ظرفیت های جدیدی به آن افزوده شده است.

مرادی به افزایش چهار سالن جدید در پردیس سینمایی بهمن سنندج اشاره کرد و گفت: کار احداث چهار سالن جدید در پردیس سینمایی بهمن سنندج از اسفند ماه سال 98 آغاز شده و هم اکنون نیز در دست اجراست.

وی با اشاره به اقدامات صورت گرفته در این راستا، افزود: با افزایش سالن های جدید پردیس سینمایی بهمن سنندج در مجموع 159 صندلی به سرانه صندلی سینمایی استان می افزاید و تعداد صندلی های سینمایی بهمن سنندج از 759 صندلی به 918 صندلی افزایش پیدا می کند.

وی به احداث نخستین سینمای روباز در منطقه غرب کشور در پردیس سینمایی بهمن سنندج اشاره کرد و یادآور شد: این سینمای روباز به عنوان اولین سینمای روباز منطقه غرب کشور با چشم اندازی ویژه و امکانات لازم تا چند ماه آینده میزبان علاقه مندان هنر هفتم خواهد بود.

رئیس حوزه هنری انقلاب اسلامی استان کردستان افزود: یکی دیگر از سالن های در دست احداث در این پردیس با کارکردی دوگانه به شکل یک پلاتوی سینمایی امکان استفاده اهالی تئاتر و تولیدات نمایشی را دارا است.

وی به دیگر پروژه های سینمایی در استان کردستان اشاره کرد و افزود: کلنگ زنی پردیس سینمایی سقز در اسفند ماه سال 98 صورت گرفته است که روند پیشرفت فیزیکی این پروژه با توجه به شیوع ویروس کرونا بسیار امیدوار کننده است.

مرادی با اشاره به ظرفیت های در نظر گرفته شده در پردیس سینمایی سقز، گفت: این پردیس در سه سالن سینمایی وبا امکاناتی همچون گالری، کافی شاب، کافه کتاب و فضای مناسب فرهنگی در مرکز شهر سقز با حمایت موسسه فرهنگی بهمن سبز، استانداری کردستان، سازمان مدیریت و برنامه ریزی، فرمانداری ویژه سقز، آموزش و پرورش شهرستان سقز در حال احداث است.

وی با اشاره به ایجاد 489 صندلی سینمایی در سقز به عنوان دومین شهر پر جمعیت استان کردستان توسط حوزه هنری اظهار امیدواری کرد: این پردیس سینمایی که سالن اصلی آن ظرفیت 405 صندلی و دو سالن با ظرفیت 42 صندلی را دارا است در چند ماه آینده میزبان مردم فهیم شهرستان سقز باشد.

رئیس حوزه هنری استان کردستان در ادامه به توسعه پردیس سینمایی آزادی بیجارنیز اشاره کرد و گفت: سینما آزادی بیجار که سال 96 با یک سالن فعالیت خود را آغاز کرده است در راستای افزایش سرانه صندلی و توسعه مراکز فرهنگی و هنری به سه سالن ارتقاء پیدا می کند که در مجموع 53 صندلی به ظرفیت این سینما افزوده می شود.

وی با اشاره به وضعیت پیگیری اجرایی کردن این پروژه، یادآور شد: این پروژه نیز در حال حاضر در دست اجراء است و پس از بهره برداری از آن ظرفیت صندلی های پردیس سینمایی آزادی بیجار به 338 صندلی افزایش پیدا می کند.

مرادی ضمن اشاره به اولویت حوزه هنری کردستان در راستای ارتقاء زیرساخت های فرهنگی ، یادآور شد: با بهره برداری از این سه پروژه در مجموع تعداد صندلی های سینمایی در استان 701 صندلی ارتقاء پیدا خواهد کرد و به 2081 صندلی خواهد رسیدکه براساس جمعیت به ازای هر 1000 نفر 2.1 صندلی و به ازای هر یکصد هزار نفر یک سالن سینمایی است و بخشی از کمبودهای استان کردستان در زمینه سرانه صندلی جبران می شود.

مرادی در پایان ضمن تقدیر و تشکر از حمایت های صورت گرفته در راستای ارتقای زیرساخت های فرهنگی و هنری به ویژه در بخش سینما گفت: مدیران ارشد استان از جمله استاندار محترم، رئیس سازمان مدیرینت وبرنامه ریزی استان نگاه ویژه ای به این حوزه دارند تأکید کرد: حوزه هنری این آمادگی را دارد در صورت فراهم نمودن شرایط در دیگر شهرهای استان نیز احداث سالن های سینمایی را در دستور کار قراردهد.

انتهای پیام/2330/71

نقدی بر عملکرد شورای شهر آمل در حوزه ی فرهنگ و هنر

یادداشتی از : محسن مرعشی ؛

مدرس موسیقی و مدیر عامل سازمان مردم نهاد موسیقی آوای دماوند؛

حوزه ی فرهنگ و هنر ، یکی از پر چالش ترین مباحث جوامع مختلف است که دست کم ،داعیه ی حمایت از آن و مدیریتش را از زبان سیاست مداران به وفور شنیده ایم.

کشورهای توسعه یافته سالهاست به اهمیت عرصه ی هنر و فرهنگ پی برده اند و با حمایت های خود از این حوزه، پیشرفت همه جانبه ای را تضمین کرده و به جوامع خود نیز هویت بخشیدند.

اهمیت فرهنگ ، تا بدانجاست که جامعه شناسانی چون ماکس وبر آن را زیر بنای توسعه می دانند و منتقدانی چون تئودور آدورنو راجع به آن نظریه پردازی ها کرده اند و سیاستهای اقتصاد جوامع توسعه یافته بر پایه ی آن استوار شده است.

جایگاه هنر ، چه در نزد اندیشمندان بزرگ جهان اسلام و از آن جمله ملاصدرا، فارابی و ابن سینا و چه در نزد فیلسوفانی چون نیچه، شوپنهاور و تولستوی در مغرب زمین ، به اندازه ای بزرگ و مهم است که به طور مستقیم و غیر مستقیم در آثار خود بدان اشاره کرده اند.

تقریبا در همه ی کشورها, این شهرداری است که مهمترین نهاد حامی هنر و فرهنگ است که بودجه های کلانی را نیز به این بخش مهم اختصاص می دهد.

در کشور ما اما وزارت فرهنگ و ارشاد هرگز نتوانست آنطور که باید, در پاسداشت هنر و فرهنگ, گامهایی مهم و تاثیرگذار بردارد و عملا باز هم نگاه ها به شهرداری و حمایت های آن دوخته شده است.

خصوصا در دو دهه ی اخیر که شوراهای شهر تشکیل شده و کمیسیون فرهنگی شورا روی کار آمد و در پی آن سازمان فرهنگی ورزشی نیز در برخی شهرها از جمله شهرستان آمل تاسیس شد ، توقع اهالی فرهنگ و هنر را در تسهیل بده بستانها و شرایط حمایتی بالا برده است.اما در آمل ، آنچه در این سالها در زمینه ی حمایت از هنر و فرهنگ اتفاق افتاد، چیزی نبود که انتظار می رفت!

شورای شهر آمل در دهه ی هشتاد، جسته و گریخته از برخی اهالی هنر حمایت هایی می کرد که در نیمه ی اول دهه ی نود و با بهبود نسبی تعامل اداره ی فرهنگ و هنر با شورای شهر ، حمایتها از جامعه ی هنری شهرستان آمل به نسبتِ گذشته بهبود یافت . هر چند مشکلات و معضلات بسیاری در همان روند حمایتیِ بهبود یافته نیز وجود داشت.

در دوره ی اخیر نیز با وجود حضور چهره هایی که چه به لحاظ پیشینه و چه به واسطه ی شعارهایی که در حمایت از هنر و فرهنگ ابراز داشتند ، شورا نه تنها نتوانست توقع هنرمندان شهر خود را برآورده سازد ، بلکه در مواردی نیز سبب خدشه دار شدن حیثیت و غرور اهالی هنر شد.

بی گمان بخشی از این مشکلات, ریشه در کلیت تفکر حاکم بر نظام کشور دارد که درک صحیحی از فرهنگ و هنر نداشته و یا به هنر و فرهنگ ایدئولوژیک زده می اندیشد .اما بخش دیگری از معضلات موجود در این حوزه ، به نبودِ درایت لازم از جانب مسئولان امر در شفاف سازی بودجه های فرهنگ و هنر، همچنین وجود رفتارهای پوپولیستی و عوام فریبانه ی بسیاری از مسند نشینان شورا در نگاهی غیر شایسته سالارانه و نیز نبودِ دغدغه شورا نشینان در حوزه ی هنر و فرهنگ برمی گردد.

کمیسیون فرهنگی شورای هر شهر موظف است بودجه های فرهنگ و هنر شهرداری ها را به درستی صرف بهبود هنر و فرهنگ کند. قطعا یکی از دلایل تشکیل و تاسیس سازمانهای فرهنگی شهرداری در کنار شورا، بهبود و تسریع روند حمایت از فرهنگ و هنر بوده است. کما اینکه در مراسم افتتاحیه سازمان فرهنگی-ورزشی-اجتماعی شهرداری آمل ، درخواست شفاف سازی بودجه های فرهنگ و هنر نیز از جانب برخی هنرمندان مطرح شده بود.اما در سالهای گذشته, نه تنها پرسش اهالی هنر شهرستان آمل در چگونگی تصویب و تخصیص بودجه های هنر و فرهنگ از جانب مسئولین امر بی پاسخ مانده است، بلکه بسیاری از قول ها و شعارها و تعهدات شورا و سازمان فرهنگی آن نیز به سرانجامی نرسید!

درخواست های مشروع و به حقی چون: شفاف سازی بودجه های هنری, نیاز دخالت دادن انجمن های هنری شهر در برنامه ریزی های این حوزه ، لزوم حفظ حرمت هنرمندان در استفاده از اندک بودجه های حمایتی ، رعایت شایسته سالاری ، تقدیری درخور و شایسته از نام آوران و پیشکسوتان عرصه ی هنر و نیز سرانجامِ احداث فرهنگسرای وعده داده شده ، بخشی از مواردی ست که با وجود پیگیری جامعه ی هنرمندان و درخواست مکرر آنها، هنوز تحقق نیافته است.

باید کوشید و امیدوار بود کسانی بر مسند شورا تکیه زنند که علاوه بر تخصص های لازم ، دغدغه ی هنر و فرهنگ در آنها مشهود و محسوس و در نتیجه ی عملکرد کارآمد شورا در حوزه ی فرهنگ و هنر ، حداقل ، بخشی از نیازهای به حق اهالی فرهنگ و هنر در آمل تامین و از مشکلات آنان کاسته گردد .

به گزارش صبح الوند ، هادی بیگدلو مسئول کتاب فروشی منتظران ظهور در همدان گفت: فروش کتاب و کتابخوانی حال و روز خوبی ندارد چرا که کلا در کتابخوانی و خرید کتاب فرهنگ سازی کم بوده است.

وی افزود: در چند سال اخیر هم گرانی و تورم باعث افزایش قیمت کاغذ و در نتیجه کتاب شده است و از طرف دیگر ضعف فرهنگی عدم تبلیغ کتابخوانی و عدم برگزاری نمایشگاهها قوت گرفته و گرانی هم مزید بر علت شده و خواندن کتاب و فروش آن روز به روز کاهش داشته است.

این کتاب فروش همدانی گفت: خواندن کتاب ها به صورت صوتی و پی دی اف هم شاید تاثیراتی داشته باشد اما آنچنان نیست که روی بازار تاثیر داشته باشد چرا که کتابخوان های حرفه ای خواندن کتاب را به صورت مکتوب ترجیح می دهند.
بیگدلو افزود: کتاب های مذهبی و رمان ها و زندگینامه شهدا و همسرانشان مشتری های خاص خود را دارند.

وی ادامه داد: کتاب های مذهبی به شرط معرفی و تخفیفات ویژه به خوبی فروش می روند.

بیگدلو عنوان کرد: رمان های خارجی هم مشتری های خاص خود را دارند ، اما نمایشگاهها دانشگاهها مدارس و کانون های فرهنگی نقش های مهمی در فروش کتاب دارند.

وی افزود: کرونا در فروش کتاب اثر سوء داشته و ذهن ها همه درگی هستند و رفت و آمدها در سطح شهر کمتر پس طبیعی است که فروش هم کمتر باشد.

بیگدلو در پایان گفت: از مسئولین مربوطه خواهشمندیم به قیمت کتاب و کاغذ توجه ویژه ای داشته باشند تا سرانه مطالعه افزایش یابد و مالیات بر کتابفروشی ها تعیین تکلیف شود چرا که تقابل بین ارشاد و اداره مالیاتی وجود دارد که باید حل شود.

انتهای پیام/ آ

لیلا کوچک زاده | شهرآرانیوز - دهه 90، دهه طلایی تاریخ تئاتر مشهد نبود، اما دهه ای پر از امید و آرزو برای تئاتر شهر محسوب می شد. در 10 سال اخیر، اهالی تئاتر به آرامشی نسبی رسیده بودند، زیرا توانسته بودند مردم مشهد را با این هنر آشنا کنند. طوری که لازم نبود برای معرفی تئاتر خود، زحمت زیادی بکشند. مردم خودشان می آمدند و برای خریدن بلیت صف می ایستادند و دیگر بلیت فروشی کار سختی نبود.

شب های شلوغ مجموعه تئاتر شهر مشهد در بوستان ملت گواه این ماجراست. گاه حتی یک صندلی در سالن ها و تماشاخانه ها خالی نمی ماند. اهالی تئاتر به این فکر افتاده بودند که باید سالن های بیشتری ساخته شود؛ سالن هایی که ظرفیت بالاتری برای تماشاچیان داشته باشد. زیرا می دانستند مردم مشهد با تئاتر آشتی کرده اند. فکر های بزرگ تری هم توی سر داشتند. موضوع جلساتشان شده بود گسترش اقتصاد تئاتر .

اما یک باره با آمدن کرونا، صحنه تئاتر مشهد فروریخت. جزو اولین مبتلایان کووید 19 بودند که به باور تئاتری ها، بیماری پیش زمینه ای نیز داشت و کرونا به بدن نحیف این بیمار، تیر آخر را شلیک کرد. بیماری که با گذشت بیش از یک سال هنوز هم التیام نیافته است و این خود هنرمندان بوده اند که در این شرایط، هر کدام به طریقی، برای بهبود تلاش کرده اند. در ادامه، در گفتگو با چندتن از هنرمندان تئاتر مشهد، به آسیب شناسی اتفاق های تئاتری مشهد در سال 1399، پرداخته ایم که از نظر می گذارنید.

آن سال سیاه در تهران
نخستین صحبت مسعود صفری ، کارگردان جوان مشهدی از شرایط تأثربرانگیزی است که در اوج اجرا های خود در زمستان سال 1398، با آن روبه رو می شوند و عملا آن ها را از کار بازمی دارد: بعد از اجرای نمایش ناهملت در بیست وهشتمین جشنواره استانی تئاتر استان خراسان رضوی در سال 1398 و کسب جایزه در چند رشته، در حال تمرین و آماده سازی برای اجرای عمومی بودیم که خبر بیماری همه گیری آمد که اطلاعات خاصی هم درباره آن نبود. اما تمرین هایمان را متوقف کرد و ما را در شرایط تعلیق قرار داد. او ادامه می دهد: متأسفانه با تداوم این بیماری، گروهمان از هم پاشید و هر فردی به دنبال برنامه ریزی شخصی برای خود بود. من هم ترجیح دادم باتوجه به پیشنهاد کاری از تهران برای اجرا در نمایشی به این شهر بروم. در حالی که قرار بود در سالن مولوی تهران، نمایش رومئو و ژولیت را که در جشنواره فجر سال 1397 دیده و نقد های خوبی درباره آن نوشته شده بود، به روی صحنه ببریم، اما اجرای این نمایش لغو شد.

صفری به این موضوع اشاره می کند که نمی توانسته مسئولیت روانی گروه را در مقابله با کرونا بپذیرد و آن ها را در خطر بیماری قرار دهد: تمرینات را متوقف کردیم. اما در مشهد در دوران کرونا، هیچ اتفاق خاصی نیفتاد. نه ایده اجرا های آنلاین به نتیجه رسید و نه حتی بحث های پژوهشی و علمی شکل گرفت. در حالی که در تهران سمینار ها و جلساتی برگزار شد و به دنبال موضع گیری آگاهانه در این شرایط بودند. پژوهشگران حوزه تئاتر در تهران، سعی می کردند، یک قدم جلوتر را ببیند. اینکه تئاتر نقاط ضعفی هم داشته که با آمدن این پاندمی، ضربه پذیر شد.

کارگردان ناهملت بر این باور است که برای حفظ هویت تئاتری خود به تهران رفته است و نام مهاجرت را مطرح نمی کند و می گوید: همچنان دوست دارم در شهر خودم تئاتر تولید کنم و مشهد و مناسبات آن را دوست دارم، اما در شرایط فعلی و با توجه به پیشنهاد کاری ترجیح دادم، این سال سیاه را در تهران بگذرانم. او در تهران در تئاتری به نام مشروطه به کارگردانی احسان شایان فر در نقش شیخ فضل ا... نوری بازی می کند. درواقع این نمایش را تجربه کاری می داند که از اجرای آن خرسند است.

اما حرف های کارگردان نمایش رومئو و ژولیت با ابراز نگرانی از وضعیت سالن اصلی تئاتر شهر، ادامه می یابد: مناسبات تاریخ تئاتر نشان می دهد که این هنر، در هر شرایطی خودش را در میان مردم پیدا می کرده، ولی حالا ما در میان مردم نیستیم و هر کدام در خانه خود نشسته ایم تا این بیماری برود و بتوانیم دوباره به سالن های نمایش برگردیم. سالن های نمایشی که به گفته او یکی یکی در حال خارج شدن از دست هنرمندان است. صفری در این باره از شائبه هایی واگذاری سالن تئاتر اصلی به بخش خصوصی می گوید و از اینکه اگر مهم ترین سالن شهر از دسترس هنرمندان خارج شود و انجمن هنر های نمایشی و اداره ارشاد اختیاری روی آن نداشته باشند، ابراز نگرانی می کند.

بیشتر بخوانید:

حال و روز تئاتر پس از روزگار همه گیری چگونه خواهد بود؟

شاید دیگر نمایش های بزرگ و فاخر نداشته باشیم
خراسان خاک هنرمندخیزی دارد. حتی اگر متولیان حمایت نکنند. بازهم هنرمندان ما می درخشند محمد جهان پا از هنرمندان تئاتر مشهد، نقش متولیان امر در اپیدمی کرونا را در حمایت از تئاتری ها کم رنگ می داند و می گوید: در یک سال گذشته عملا اقدام خاصی از سوی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی انجام نشد. می دانیم که با کمبود بودجه روبه رو هستند، اما می توانستند در حوزه های دیگر ورود پیدا کنند و با همکای نهاد های دیگر، فعالیت هایی را برای حمایت از هنرمندان تئاتر انجام دهند. اما از آنجا که هنرمندان ما همیشه راه حلی می یابند، مسئولان را بدعادت کرده اند. کارگردان نمایش افسانه ماردوش که در جشنواره فجر کودک و نوجوان در سال 1398 از آن استقبال شد و جایزه گرفت، نمایش تله تئاتر را بخش مغفولی می داند که اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و صداوسیمای استان می توانستند آن را جایگزین اجرا های زنده تئاتر کنند و با حمایت از هنرمندان، چراغ نمایش را روشن نگه دارند.

این کارگردان مشهدی که خود آموزش های مجازی را جایگزین اجرا های تئاتر کرده است، می گوید: در یک سال گذشته بیش از چهار دوره کلاس آموزش بازیگری مقدماتی و تکمیلی و پیشرفته کودک و نوجوان در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار کردیم. همچنین مجموعه ده قسمتی آموزش شیوه نقالی و روایتگری تاریخ انقلاب را برای فرهنگ سرای ترافیک کار کردیم. او همچنین به اجرای نمایشی در روز مبعث پیامبر (ص) در حرم مطهری رضوی اشاره می کند که برای اولین بار در رواق امام خمینی حرم مطهر اتفاق افتاده است و به گفته او مسیر را برای اجرای گروه های دیگر هموار خواهد کرد.

اما به باور جهان پا در 6 ماه نخست اپیدمی کرونا، بستر بسیار خوبی برای آموزش ایجاد شده بود: استادان در خانه بودند و می شد به آموزش که سال ها از آن غفلت شده بود، پرداخت، اما این فرصت را از دست دادیم. ما پس از کرونا فهمیدیم که باید در زمان بحران های بعدی به فکر باشیم. همچنین از این موضع که نمایش حتما باید زنده باشد، کوتاه بیاییم و بستر خوبی برای اکران کار های خود در فضای مجازی ایجاد کنیم.

این کارگردان همچنین به این مهم اشاره می کند که بیش از یک سال از تعطیلی سالن های تئاتر مشهد می گذرد و فقط سالن تئاتر مستقل آن هم با ظرفیت پایین اجرا دارد و عملا شهر مشهد با یک سالن تئاتر فعالیت می کند: این موضوع خوب نیست و ما را به تفکر وامی دارد که امنیت شغلی نداریم. همین است که شاهد کوچ هنرمندان به فضا های دیگر در سریال ها و سینما هستیم. گرچه اکنون تولید یک نمایش، دیگر به صرفه نیست. چون شرایط اقتصادی این فرصت را نمی دهد. نباید خودمان را گول بزنیم، اگر کرونا تمام شود، با مشکلات اقتصادی چگونه می توان کنار آمد؟ شاید اگر تهیه کننده دولتی حمایت نکند، دیگر نمایش های بزرگ و فاخر نداشته باشیم.

بیشترین ضربه را تازه وارد ها خوردند
نمایش ریبوت به کارگردانی امیرحسین آژیر ارشد، تنها اثر راه یافته از مشهد به سی ونهمین جشنواره تئاتر فجر در سال 1399 بود. نمایشی که به گفته این کارگردان، اجرای آن در سال 1398 نیمه کاره ماند و با وجود کرونا، بازهم در سال 99 اجرا نشد. اما آژیر می گوید: تنها اقدام مفید من این بود که از نمایش فیلم گرفتم و توانستم آن را برای جشنواره استانی ارسال کنم و بعد هم اثرم به جشنواره فجر راه یافت. به گفته او بازخورد های این نمایش در بین گروه های تئاتری در تهران، رضایت بخش بوده است.

ریبوت ماجرای 4 نفر غریبه و بیگانه است که با هدف کسب پول، وارد یک بازی زیرزمینی می شوند و در نمایش با انگیزه و گذشته این افراد بیشتر آشنا می شویم. آن طور که آژیر ارشد می گوید او در این نمایش سعی داشته به سمت ریشه یابی مسائل خانوادگی برود.

اما به نظر این کارگردان، بیشترین ضربه تئاتر را گروه هایی خوردند که تازه تجربه کسب کرده و وارد تئاتر شده بودند و می خواستند خودی نشان دهند و قرار بود به عنوان استعداد های جدید مطرح شوند که این اتفاق نیفتاد. او مشهد را قطب دوم تئاتر کشور می داند و بر این باور است که مخاطب تئاتر در چند سال اخیر کشش بیشتری به سمت این هنر نمایشی پیدا کرده و آشتی مردم هم با تئاتر بیشتر شده است و امید می رود که با راه اندازی سالن های تئاتر بیشتر در مشهد، بخشی از دشواری های هنرمندان مرتفع شود. او همچنین می گوید: شاید این حرف کلیشه ای به نظر برسد، ولی تئاتر برای من فقط عشق است و هیچ گاه به تئاتر به عنوان منبع مالی نگاه نکرده ام.

بیشتر بخوانید:

انتقاد اهالی تئاتر مشهد درباره چگونگی برگزاری سی امین جشنواره تئاتر استانی

هنرمندان تئاتر مشهد از ضرورت اجرای تئاتر مجازی می گویند
باید مؤسسه حقوقی شویم
کریم جشنی ، سرپرست انجمن هنر های نمایشی در خراسان رضوی درباره شائبه پیش آمده از واگذاری سالن اصلی تئاتر شهر به بخش خصوصی می گوید: یک سالی است که سالن اصلی تئاتر شهر، از اختیار انجمن هنر های نمایشی خارج شده است و مستقیم زیر نظر اداره فرهنگ و ارشاد اداره می شود. به گفته او این روند زمانی که انجمن هنر های نمایشی به عنوان مؤسسه حقوقی به ثبت برسد، تغییر خواهد کرد.

او تصریح می کند: انجمن هنر های نمایشی بعد از تبدیل شدن به مؤسسه حقوقی، برای داشتن هیئت موسس، انتخابات برگزار می کند و پس از آن شاهد هیئت مدیره جدید و شکل جدیدی از انجمن هنر های نمایشی به عنوان مؤسسه حقوقی خواهیم بود. طبیعتا زمانی که این اتفاق بیفتد، می توان سالن ها را در اختیار انجمن ثبت شده قرار داد که به صورت سابق و حتی با فعالیت های بیشتر به کار خود ادامه می دهد.

او به این هم اشاره می کند که هم اکنون 30 گروه نمایشی برای اجرا در سالن اصلی، اعلام آمادگی کرده اند که به محض ثبت مجمع عمومی و مشخص شدن کاندیداها، اجرا ها به روال قبل ادامه می یابد.

جشنی همچنین بیان می کند که مصوبه حمایتی شورای شهر مشهد در قالب خرید 30 درصد ظرفیت سالن های نمایش، همچنان در سال جدید ادامه خواهد یافت و به گفته او نقطه عطفی برای روشن ماندن سالن های تئاتر مشهد خواهد بود.

به گزارش ایرنا، شهردار کرمان در این آیین با بیان اینکه این رویداد در سطح قابل قبول و مناسبی برگزار شد گفت: 110 اثر به سمپوزیوم مجسمه سازی کرمان ارسال شده که از این میزان 12 مورد توسط هیات داوران برگزیده شد.

سیدمهران عالم زاده افزود: وجه تمایز سمپوزیوم مجسمه سازی به هویت، تاریخ، فرهنگ، هنر و معماری شهرها مربوط است و تعداد شهرهای بسیاری در این حوزه زبانزد نیستند.

وی با اشاره به تفاوت ویژگی های فرهنگی، هنرمندان و اصحاب فرهنگ و هنر، معماری و تاریخ که در قالب آثار مجسمه هنری و معماری نمود می یابد تصریح کرد: آیندگان می توانند از این ویژگی ها باخبر شوند و این موارد مورد افتخار مردم قرار می گیرد.

شهردار کرمان گفت: شهرسازی و معماری، مبلمان و المان ها در عصر معاصر به عنوان بخشی از تاریخ، یک شهر را در دیدگان آیندگان به قضاوت خواهد گذاشت و وظیفه داریم در حوزه فرهنگی چیزی به شهر بیفزاییم.

وی ادامه داد: مدیریت شهری باید در حوزه های مختلف شهری ورود کند که آیندگان در مورد آن قضاوت کنند و سمپوزیوم مجسمه سازی از این دست است.

وی با اشاره به برگزاری چهارمین سمپوزیوم کرمان اظهار داشت: تهران و کیش هرسال سمپوزیوم مجسمه سازی دارند و استفاده از سنگ و مس در آثار هنری و هنرمندان وجه تمایز کرمان محسوب می شود که ارزشمند است.

عالم زاده گفت: شهرداری کرمان در صورتی که 12 اثر برگزیده را در این شهر به یادگار بگذارد می تواند با تبدیل این شهر به یک گالری، موجب جذب گردشگر شود.

وی عنوان کرد: شهرداری کرمان اهدافی همچون ارتباط با هنرمندان و به یادگار گذاشتن آثار هنری را در برگزاری این سمپوزیوم دنبال می کند و به طور قطع از سمپوزیوم های کشوری مطلوب تر و نسبت به آنان سرآمد ارزیابی می شود.

شهردار کرمان اضافه کرد: 800 اثر از 20 کشور جهان به جشنواره نقاشی کودک شهرداری کرمان ارسال شده که این رویداد نیز موجب معرفی این شهر می شود.

وی با اشاره به یکصدمین سالگرد شهرداری کرمان گفت: ادامه داد: کتاب معماری شهری کرمان نیز در این دوره از مدیریت شهری چاپ می شود و این کتاب اکنون در مرحله تدوین قرار دارد.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمان نیز در این آیین گفت: نگاه فرهنگی و هنری شهرداری کرمان هم این است که شهر نیاز به روح دارد که این روح با فعالیت های فرهنگی و هنری شکل می گیرد و به مردم انرژی می دهد.

محمدرضا علیزاده افزود: برگزاری این رویداد در ایام شیوع ویروس کرونا کرمان را به شهری پویا و فعال در عرصه های مختلف تبدیل می کند که خوشبختانه شهرداری کرمان در این راستا پیشگام بوده است.

وی عنوان کرد: سال گذشته شاهد احداث خانه مشارکتی هنرمندان در کرمان بودیم که ساختار آن شکل گرفته و چهارمین سمپوزیوم مجسمه سازی شهرداری امسال، نخستین رویداد فرهنگی و هنری بوده است که استمرار آن سیما و منظر شهری را تغییر می دهد.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمان افزود: برگزاری این رویداد با تولیدات فاخر و بهره مندی از هنرمندان و تعامل با آنان موجب ایجاد کلاس آموزشی و ارتقای این حوزه می شود.

وی تاکید کرد: فعالیت های شهرداری کرمان در حوزه مجسمه سازی سرامد کشور است که ما مرحوم صنعتی را در این هنر داریم و موزه صنعتی این شهر نیز در رتبه دوم کشور است.

همچنین رییس شورای اسلامی شهر کرمان در این آیین گفت: متناسب با معاونت های شهرداری کمیسیون تشکیل دادیم که در تعامل با دستگاه های مربوطه در عرصه های فرهنگی و هنری هم فعالیت دارند که کارهای خوبی ازجمله سمپوزیوم خانه های فرهنگ و هنر، شورای اجتماعی محلات، تاسیس خانه های فرهنگی مشارکتی با همکاری هنرمندان انجام شده است.

محمد فرشاد افزود: همچنین در تعامل سپاه پاسداران با احداث المان سردار شهید سلیمانی اقدامات بسیار مطلوبی انجام شد که مورد تحصین قرار گرفت.

وی بیان داشت: شورای اسلامی شهر کرمان در این رابطه اعتبارات لازم را تخصیص داده و پیشنهادات فرهنگی از طرف شهرداری در زیباسازی شهری کارشناسی و بستر را برای اجرای وظایف آماده کردیم که وضعیت آن مطلوب ارزیابی می شود و در این زمینه از شهرداری کرمان تشکر و قدردانی می شود.

همچنین استاندار کرمان، رییس شورای شهر، شهردار، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان از کارگاه های مجسمه سازی هنرمندان بازدید و با آنان گفت و گو کردند.

آمل/ مهدی غلامی
رییس سازمان اوقاف و امور خیریه درسفر نوروزی به شهرستان آمل، از مرکز شورای خیریه، خیمه معروف طرح آرامش بهاری، کارگاه تولید ماسک آستان مقدس امامزاده ابراهیم(ع) و همچنین طرح توسعه حرم و طرح نهالکاری در آستان مقدس امامزاده عبدالله(ع) شهرستان آمل بازدید کرد.
حجت الاسلام سیدمهدی خاموشی همچنین به همراه مدیرکل، معاونان اوقاف وامورخیریه مازندران ورییس اداره اوقاف وامورخیریه شهرستان آمل در جلسه شورای اداری اداره کل اوقاف و امور خیریه مازندران که در مجتمع فرهنگی بصیرت امامزاده ابراهیم(ع) آمل برگزار شد، حضور یافت و با امین موقوفات استان دیدار و گفت وگو کرد.

خارج شدن اراضی وقفی از معطلی وهدایت به سمت تولید
رییس سازمان اوقاف و امور خیریه در جلسه شورای اداری اداره کل اوقاف و امور خیریه مازندران و دیدار با امین موقوفات استان در مجتمع بصیرت امامزاده ابراهیم(ع) آمل، میلاد امام زمان (عج) را تبریک گفت وافزود: باید اراضی وقفی کشور از حالت معطلی خارج و وارد مدار تولید واشتغال شود.
حجت الاسلام خاموشی، بر ضرورت احیای موقوفات و اجرای پروژه های سرمایه گذاری دراراضی وقفی کشور تاکید کرد وافزود: مقام معظم رهبری در چند سال گذشته به مسئله تولید و اشتغال تاکید فراوانی دارند و بنده اوقاف را مخاطب فرمایشات رهبری می دانم و با توجه به اراضی موقوفه ای که در اختیار داریم می توانیم نسبت به افزایش تولید و اشتغال در جامعه کمک کنیم وازهمین رو اراضی وقفی را باید از حالت معطلی خارج و وارد مدار تولید و اشتغال کنیم.

افزایش بهره وری وقف در جامعه
رییس سازمان اوقاف و امور خیریه کشور ادامه داد، برخی اراضی موقوفات در کشور که یک معضل بود با رویکرد جدید احیا شده و اکنون بهره وری بالایی برای کشور دارند، که می شود با پیگیری های جدید و همچنین با احیای موقوفات شاهد افزایش بهره وری وقف در جامعه هستیم که عواید آن دوباره طبق نیت واقف به مردم و مستضعفان بر می گردد.
حجت الاسلام خاموشی، همچنین به قابلیت های کشاورزی وحاصلخیزی مازندران اشاره وبا بیان اینکه در اراضی وقفی استان می توان طرح ها و پروژه های مختلف اقتصادی و تولیدی را به اجرا گذاشت، بر زراعت چوب در اراضی موقوفات کشور تاکید کرد وگفت: براساس نظر متخصصان دراراضی که این قابلیت را دارند باید به سمت زراعت چوب سوق پیدا کنیم که اوقاف در این زمینه ورود پیدا کرده است.

اراضی موقوفات فروشی نیست
وی، دربخش دیگری با بیان اینکه کاربری اراضی وقفی باید مورد توجه امین موقوفات قرار گیرد، گفت: امین و امنای موقوفات می توانند طرح های تجاری، مسکونی و کشاورزی را به ادارات و سازمان اوقاف ارائه دهند تا شاهد افزایش بهره وری موقوفات باشیم.
رییس سازمان اوقاف و امور خیریه کشور، با تاکید بر اینکه اراضی موقوفات قابل فروش نیستند، و اوقاف امانتدار اموال واقفان است، افزود: امینان موقوفات باید در هزینه عوائد موقوفات و اجرای امینانه، طبق نظر واقف که در وقفنامه ذکر شده است، عمل خواهد کرد.

همکاری مشارکتی اوقاف وشرکت های دانش بنیان برای تحقق شعار1400
حجت الاسلام خاموشی در پایان و با اشاره به نامگذاری امسال باعنوان تولید، مانع زدایی ها و پشتیبانی ها ازسوی مقام معظم رهبری گفت، در استان مازندران زمین های زیادی داریم در حالی که خیلی از شرکت های دانش بنیان مشکلات زیرساخت دارند به صورت مشارکتی ورود پیدا کنیم تا میزان تولید افزایش، که این امرباعث رونق سرمایه ملی و اوقاف نیزمی تواند دراین زمینه نقش مهمی ایفا کند.

احیای وقف با به کارگیری امین موقوفات
مدیرکل اوقاف و امور خیریه مازندران هم درنخستین جلسه شورای اداری اوقاف و امور خیریه مازندران با حضور رییس سازمان اوقاف اومورخیریه کشور در سالن مجتمع بصیرت امامزاده ابراهیم(ع) آمل، با تبریک میلاد امام زمان (عج) اظهار کرد: جهان تشنه معارف مهدوی است و برای نجات بشریت باید معارف اهل بیت(ع) ترویج داده شود.
حجت الاسلام ابراهیم حیدری، با بیان اینکه اداره کل اوقاف و امور خیریه مازندران برای سال جاری احیای موقوفات استان را به صورت جدی در دستور کار دارد، افزود: بکارگیری امین و امناء موقوفات یکی از راه های احیای موقوفات به شمار می رود که مورد تاکید سازمان اوقاف و امورخیریه است.
وی اضافه کرد: موقوفات مازندران دارای کاربری های تجاری، مسکونی، خدماتی، درمانی، آموزشی، فرهنگی، ورزشی، کشاورزی، صنعت، علمی و حتی هسته ای است که در کشور کم نظیر است.
رویکرد اوقاف، سرمایه گذاری دراراضی موقوفات برای افزایش تولید
مدیرکل اوقاف وامورخیریه مازندران، همچنین با بیان اینکه رویکرد جدید سازمان اوقاف کشور، سرمایه گذاری دراراضی موقوفات باهدف افزایش تولید، اشتغال وعمل به فرمایشات رهبری است، خاطرنشان کرد: اجرای پروژه های سرمایه گذاری موجب افزایش بهره وری وقف و در نتیجه افزایش اجرای امینانه نیت واقف می شود.
حجت الاسلام حیدری تصریح کرد: تمامی عواید موقوفات در راستای نیت واقف خیراندیش در همان منطقه و یا شهرستان هزینه خواهد شد و کسی اجازه ندارد غیر از نظر واقف اجرای نیت انجام دهد.

توسعه نهال کاری در طرح جامع آستان مقدس امامزاده عبداله آمل
مدیرکل اوقاف وامورخیریه مازندران همچنین به اجرای طرح توسعه نهالکاری درسطح بقاع متبرکه استان که درهفته منابع طبیعی انجام شد، گفت: به مناسبت گرامیداشت هفته منابع طبیعی و ایجاد فضای سبز، سال 99 درحدود 51 هکتار از مستغلات بقاع متبرکه و امامزاده های مازندران نهال کاری شد که یکی از مهمترین وبزرگترین طرح های نهالکاری شده، کاشت حدود 3هزار اصله نهال از گونه های سریع رشد صنوبر در6هکتار از زمین های اطراف آستان مقدس امامزاده عبدالله (ع)آمل که با اهتمام حجت الاسلام بهرامی رییس اداره اوقاف وامورخیریه آمل وهیأت امنا آستان مقدس نهال کاری شد.

کاشت نهال ، درقالب طرح میراث ماندگار
در محوطه بقاع متبرکه شهرستان آمل
حجت الاسلام محمد هادی بهرامی رییس اداره اوقاف وامور خیریه شهرستان آمل هم دررابطه با کاشت نهال درسطح بقاع متبرکه این شهرستان گفت : برای امسال طرح نهال کاری درختان صنعتی با کاشت حدود 3هزاراصله نهال درمحوطه آستان مقدس امامزاده عبداله آمل درقالب طرح میراث ماندگار درمکان ارزشی ونیزدیگر محوطه بقاع متبرکه شهرستان آمل اجرایی شد.
وی کاشت نهال را یکی از سنت های حسنه وبه جای مانده از امامان معصوم(ع) دانست وافزود: یکی از وقفیات بزرگی که از اهل بیت(ع) باقی مانده، کاشت نهال است که در بقاع متبرکه انجام می شود.
رییس اداره اوقاف وامور خیریه شهرستان آمل ، با بیان اینکه کاشت نهال درختان در محوطه بقاع متبرکه و آستان مقدس امامزادگان در راستای ترویج فرهنگ نهال کاری، توجه به منابع طبیعی، حفاظت از عرصه های منابع طبیعی و در راستای سرمایه گذاری و ایجاد منابع پایدار در بقاع متبرکه صورت می گیرد، یادآورشد: باید درخت کاری به عنوان یک باقیات و صالحات در جامعه مطرح شود، چرا که تا زمانی که درخت وجود داشته باشد برای کسی که آن را کاشت کرده ثواب دارد.

به گزارش خبرگزاری فارس از گنبدکاووس، صالح محبی ظهر امروز در نشست خبری با خبرنگاران اظهار کرد: اجرای دیوار ضلع شمالی امامزاده به مساحت 300 مترمربع ، تعمیر و مرمت استخر باغ امامزاده یحیی بن زید (ع)، راه اندازی پروژه نیروگاه خورشیدی 15 کیلووات در بقعه متبرکه ملاعلی عطا دانشمند ، کاشی کاری و معرق کاری در قسمت شمال غرب و غرب امامزاده یحیی بن زید (ع) به متراژ 900 متر مربع، تعمیر و مرمت موقوفه امان جان پلاسی و آینه کاری داخل شبستان امامزاده یحیی بن زید (ع) پروژه هایی است که سال گذشته با اعتبار 19 میلیارد ریال انجام شده است.
وی تصریح کرد: همچنین در سال گذشته برای 31 اماکن مذهبی شهرستان سند جدید تهیه و اخذ شده است.
رئیس اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان گنبدکاووس با اشاره به ولادت منجی عالم بشریت امام زمان (عج) خاطرنشان کرد: میلاد امام زمان (عج) در ایام سال نو بوده و امسال یازدهمین سال طرح آرامش بهاری در اماکن متبرکه با رعایت کامل پروتکل های بهداشتی و فاصله گذاری اجتماعی ضمن التزام به مصوبات ستاد کرونا انجام شد.
وی درباره عملکرد و فعالیت های این اداره بیان کرد: سال گذشته با راه اندازی پویش و مشارکت مردم و خیرین توانستیم پنج زندانی جرائم غیرعمد و یک مادر در بند پس از تحمل 30 ماه حبس به مبلغ 180 میلیون ریال آزاد کرده و برای حمایت از خانواده زندانیان 29 بسته تحصیلی، 20 بسته حمایتی تهیه و به این خانواده ها اهدا شد.
محبی گفت: از اواخر سال 1398 تاکنون شاهد شیوع و همه گیری ویروس کرونا بوده و در این مدت برنامه های مذهبی اماکن متبرکه به ویژه امامزاده یحیی بن زید (ع) در ایام و مناسبت های ملی و مذهبی به صورت مجازی برگزار می شود.

* توزیع 87 هزار و 339 پرس غذای گرم در راستای طرح شهید شوشتری و طرح شهید سلیمانی در مناطق محروم و مناطق آسیب پذیر گنبدکاووس
وی ادامه داد: در سال گذشته 87 هزار و 339 پرس غذای گرم در راستای طرح شهید شوشتری و طرح شهید سلیمانی در مناطق محروم و مناطق آسیب پذیر شهرستان توزیع شده است.
رئیس اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان گنبدکاووس ابراز کرد: توزیع یک هزار و 150 بسته معیشتی بین اقشار آسیب پذیر به ارزش 300 میلیون تومان، 34 هزار و 370 قرص نان، ساماندهی 170 عدد قبر در محوطه امامزاده یحیی بن زید (ع)، توزیع 508 بسته تحصیلی، اجرای کاروان سرود و شادی در 45 منطقه شهرستان و محلات آسیب پذیر در مناسبت های مختلف، توزیع یک هزار و 750 بسته های بهداشتی و سلامت و توزیع اقلام غذایی و شوینده بخشی از فعالیت های این اداره است.
وی ادامه داد: با شروع سال 1399 و با توجه به همه گیری ویروس کرونا و تعطیلی بسیاری از مشاغل، فشار اقتصادی زیادی به خانواده های کم بضاعت وارد شد که برای حمایت از این خانواده ها دو ماه اجاره 43 نفر از اهالی سید آباد و اسلام آباد بخشوده و سه ماه اجاره معوقه توسط اداره پرداخت، 10 هزار عدد ماسک در محلات آسیب پذیر و حاشیه نشین شهر، 12 هزار و 945 عدد ماسک به زندان گنبدکاووس، 2 هزار عدد ماسک ال 95 با کادر درمان و پرستاران در بیمارستان ها، 80 دست لباس مخصوص کادر درمان، 200 عدد ماسک به هلال احمر، خرید 400 عدد ماسک از معلولان شرکت بهزیست گنبد و 16 هزار و 900 عدد ماسک بین اقشار مردم توزیع شده و طی 9 مرحله این محلات به صورت خانه به خانه ضدعفونی شده و دو عدد پنکه و بخاری برای نیازمندان این محله خریداری و اهدا شده است.
محبی بیان کرد: همچنین تاکنون تعدادی البسه گرم به ارزش 5 میلیون ریال، سه مرحله توزیع کمک های مومنانه و ویزیت رایگان در درمانگاه خیریه امامزاده یحیی بن زید (ع) انجام شده و به نیازمندان بیمار دارو رایگان نیز اهدا و کلینیک دندانپزشکی امامزاده یحیی بن زید (ع) تیز با تعرفه دولتی راه اندازی شده است.
وی خاطرنشان کرد: در سال گذشته به همت خیرین و اداره اوقاف شهرستان 170 بسته سلامت در مناطق آسیب پذیر توزیع، یک هزار و 313 بسته غذایی در روز ولادت امام زمان (عج)، 5 هزار افطاری در روز ولادت امام حسن مجتبی (ع)، 46 هزار پرس غذای گرم در ایام محرم، ماه رمضان و عید غدیر، 200 بسته معیشتی در ایام دهه فجر تهیه و توزیع شده است.
رئیس اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان گنبدکاووس گفت: در راستای طرح شهید شوشتری و کمک به اقشار آسیب پذیر 300 بسته اقلام موادغذایی و شوینده، مساعدت مالی به محله سیدآباد ، توزیع البسه در محله اسلام آباد و یک هزار و 750 بسته سلامت در محلات پیرحاجی، افغان آباد و بدلجه انجام شده است.
انتهای پیام/2307

حجت الاسلام حسن رحیمی در گفت وگو با خبرنگار تسنیم در بیرجند در اظهار داشت: در نوروز امسال 8 وقف جدید به ارزش 160 میلیون تومان در استان به ثبت رسید.

وی افزود: بیشترین تعداد موقوفات در سال جدید به ترتیب مربوط به شهرستان های نهبندان با چهار وقف ، قاینات سه وقف و خوسف یک وقف است.

معاون فرهنگی اداره کل اوقاف و امور خیریه خراسان جنوبی گفت: یکی از این موقوفات قرآنی است که مربوط به شهرستان خوسف است که توسط پدر شهید عابدین با وقف 19 فنجان آب و اراضی تابعه به ارزش 400 میلیون ریال انجام شده است و تاکنون 545 وقف قرآنی در خراسان جنوبی ثبت شده است.

وی از افزایش وقف های جدید در نوروز امسال نسبت به مدت مشابه سال قبل خبر داد و افزود: سال گذشته طرح آرامش بهاری در نوروز برگزار نشد اما امسال طرح آرامش بهاری از 29 اسفند 99 در 20 بقعه آغاز وتا 13 فروردین ماه ادامه داشت.

رحیمی افزود: طرح آرامش بهاری در پنج بقعه متبرکه سطح یک و شاخص و 15 بقعه سطح 2 استان برگزار شد.

وی با اشاره به هفتمین جشنواره وقف چشمه همیشه جاری بیان کرد: آخرین مهلت ارسال آثار به بخش خبر، رسانه هفتمین جشنواره فرهنگی هنری وقف چشمه همیشه جاری تا پایان فروردین ماه است.

معاون فرهنگی اداره کل اوقاف وا مور خیریه خراسان جنوبی گفت: دبیرخانه بخش خبر و رسانه جشنواره سراسری وقف چشمه همیشه جاری در اداره کل اوقاف و امور خیریه خراسان جنوبی مستقر است و این جشنواره در هشت بخش خوشنویسی، هنرهای تجسمی، متون ادبی، چند رسانه ای، عکس، آثار پژوهشی، خبر، رسانه و فضای مجازی برگزارمی شود.

رحیمی افزود: دبیرخانه هر بخش با حضور متخصصان مرتبط با رشته های جشنواره در یک استان تشکیل شده است و بخش خبر و رسانه آن که به میزانی خراسان جنوبی است در رشته های تولیدات خبری مکتوب تیتر،خبر، گزارش، مصاحبه، سرمقاله،مقاله یادداشت،گزارش تصویری، عکس و گزارش خبری رادیویی و تلویزیونی برگزار می شود.

انتهای پیام/254/ی