وی در خصوص تعریف زیرساخت های اقتصاد، فرهنگ و کسب و کارهای فرهنگی گفت: مهمترین و شاخص ترین اقدامات ما در سال 1399 در حوزه اقتصاد فرهنگ است که در این حوزه موفق شدیم زیرساخت های اقتصاد فرهنگ و هنر را در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تعریف کنیم.
لادن حیدری معاون توسعه مدیریت و منابع در ادامه بیان کرد: خلاءیی که در سال های گذشته وجود داشت این بود که در حوزه اقتصاد فرهنگ گام های جدی ای برداشته نشده بود، اقتصاد خلاق به عنوان زیربنای فعالیت های فرهنگی هنری شناخته نشده بود. بر این اساس نیاز جدی وجود داشته که فهرست مشاغل فرهنگی هنری را احصاء کنیم و آنها را به عنوان شغل بشناسیم که مصوباتی در این زمینه داشتیم.
حیدری افزود: برای بیمه بیکاری هنرمندان تلاش کردیم و مصوبه ای در این زمینه به تصویب رساندیم. اعتبارات حمایتی را در حوزه کرونا به صورت بلاعوض، کم بهره و با بهره های کمتر از معمولِ بانک ها برای کسب و کارهای فرهنگ و هنر در نظر گرفتیم.
معاون وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در خصوص حمایت از کسب و کارهای فرهنگی هنری گفت: برای تسهیل کسب و کارها به حذف و ساماندهی مجوزها و استقرار دولت الکترونیک در حوزه صدور مجوزهای فرهنگ و هنر اقدام نمودیم که اینها اهم اقدامات انجام شده در زمینه کسب و کارهای فرهنگی هنری بوده است.
معاون وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در خصوص مجتمع های فرهنگی هنری گفت: در زمینه احداث مجتمع های فرهنگی هنری، بازسازی و بروز رسانی مجتمع ها به طور مثال موزه هنرهای معاصر و سایر مجتمع های کشور اقدامات خوبی انجام شده است که انشاالله تا اردیبهشت ماه 1400، 5 مجتمع بسیار ارزشمند در استان ها به بهره برداری خواهد رسید.
مشاور وزیر در توضیح بیشتر اقدامات گفت: امور زنان و خانواده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال جاری به منظور ارتقای کمی و کیفی فعالیت های گذشته، انواع محتواهای صوتی و پادکست های متنوع را منتشر خواهد کرد که موضوع آن ها در حوزه روانشناسی خانواده با هدف فرهنگ سازی هر چه بیشتر تاب آوری و انعطاف پذیری رفتارهای میان فردی در اجتماع، واکاوی چالش ها، مسائل و مشکلات تربیت فرزندان به واسطه بهره جستن از اساتید مجرب با هدف توسعه فعالیت های خانواده محور خواهد بود، همچنین در کنار توجه به فرهنگ سلامت محور روحی افراد در راستای تأکید بر سیاست های گذشته، امور زنان و خانواده نگاه ویژه به مباحث معنوی و معرفت افزایی با محوریت تقویت باورهای دینی، بینشی ، اعتقادی و توجه به گفتمان عفاف و احیای فرهنگ حیا در جامعه را دارد.
مدیرکل حوزه وزارتی درباره پرداختن به موضوع سلامت جسمی همکاران ادامه داد: در شرایط رعایت شیوه نامه های بهداشتی و رعایت فاصله گذاری اجتماعی که نتیجه همه گیری بیماری کرونا است، امور زنان و خانواده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای حفظ و بهبود سلامت جسمانی همکاران محترم به ویژه بانوان نگرش ویژه به اصول حفظ بهداشت جسمی و تغذیه سالم در افراد، به واسطه انتشار محتواهای آموزشی را خواهد داشت.
مشاور وزیر و مدیرکل حوزه وزارتی در ادامه گفت: همان گونه که ذکر شد محتواهای آموزشی با محوریت بهبود فرهنگ تواناسازی روحی و جسمانی خانواده ها، در سال جاری در بردارنده موضوعات روانشناسی خانواده محور، کودک محور به همراه نگاه ویژه به مسائل نوجوانان و سالمندان و مسائل تغذیه و سبک زندگی هر چه سالم تر است و سعی بر این است شیوه های ارائه راهکار در خصوص رویارویی با چالش ها و مسائل هر دوره از زندگانی افراد با هدف بهبود فرهنگ ارتباطات میان فردی در میان اعضای خانواده در کنار توجه به نشاط جسمانی و معنوی افراد واکاوی شود.
مدیرکل حوزه وزارتی در خاتمه بیان داشت: ارتقای طرح توان افزایی معنوی، روحی و جسمی خانواده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بواسطه تعاملی است که بنا بر پیشنهاد امور زنان و خانواده وزارت متبوع و موافقت دکتر محمدمهدی احمدی مشاور وزیر و مدیرکل حوزه وزارتی وقت با معاونت صدای سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در سال 1399 انجام پذیرفته و با یاری خداوند این محتواهای صوتی - آموزشی، از اواخر فروردین ماه تا پایان سال جاری در تارنمای امور زنان و خانواده به آدرس shora_banovan.farhang.gov.ir به صورت ماهیانه منتشر می شود که علاوه بر خانواده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، عموم افراد جامعه نیز می توانند از این مطالب استفاده کنند.
لازم به ذکر است، طرح توان افزایی معنوی، جسمی و روحی خانواده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال 1399 کلید خورد و اجرا شد، همچنین ارتقای این طرح بنا بر پیشنهاد امور زنان و خانواده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و موافقت محمدمهدی احمدی مشاور وزیر و مدیرکل حوزه وزارتی وقت و مذاکره با حمید شاه آبادی معاون وقت صدای سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران انجام پذیرفت که امور زنان و خانواده این وزارتخانه از این همکاری کمال تشکر و قدردانی را دارد.
حالا چند روز پس از این اظهارات برخی از فعالان صنعت چاپ و بسته بندی واکنش هایی را در انتقاد به این سخنان داشتند و معتقدند که این سخنان رئیس جمهور ناشی از اطلاعات نادرستی است که به ستاد تنظیم بازار و رئیس جمهور داده شده است.
غلامرضا شجاع، نماینده تشکل های چاپ سراسر کشور، در این زمینه به تسنیم گفت: اشاره رئیس جمهور به حذف بسته بندی برخی کالاها کل صنعت چاپ و بسته بندی را زیر سؤال می برد ؛ در حالی که در دنیا در کشورهای پیشرفته از بسته بندی های هوشمند استفاده می شود و ما نیز در ایران پیشرفت های خوبی در صنعت بسته بندی داشته ایم.
وی ادامه داد: برخی از فعالان این صنعت در یادداشتی برای وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تقاضا کرده اند که اطلاعات درست درباره این صنعت در اختیار رئیس جمهور قرار گیرد. به نظر می رسد این اتفاق از ناآگاهی افرادی است که به رئیس جمهور درباره برخی کالاهای گران اطلاعات داده اند.
شجاع با بیان این مطلب که بسته بندی یکی از مهمترین عوامل پیشگیری از شیوع بیماری کرونا است و در لوازم پزشکی و بهداشتی نقش بسزایی دارد، یادآور شد: برخی می گویند که اشاره رئیس جمهور به برخی کالاهای خاص مثل تخم مرغ و ... بوده است؛ در حالیکه درباره همان کالاهای خاص نیز در وضعیت فعلی بسته بندی مانع انتشار ویروس می شود. کارشناسان در یک سال اخیر بارها تذکر داده اند که تخم مرغ ها را نشویید.
شجاع در پاسخ به اینکه رئیس جمهور به بسته بندی هایی که موجب گران و لوکس تر شدن کالاها منجر می شود ، اشاره داشته است، گفت: تنها کالاهای غیر ضروری است که بسته بندی های لوکس و گران دارند، کالاهایی مثل شکلات، گز و ...، اما در کالاهای روزمره و کاربردی معمولاً بسته بندی قیمت چندانی ندارد و بیشترین کمک را برای توزیع آن کالا می کند.
وی با اشاره به پیشرفت هایی که کشورهای دیگر در حوزه بسته بندی داشته اند ، اضافه کرد: در دنیا بسته بندی های هوشمند برای کالاهایی مثل مرغ و تخم مرغ استفاده می شود و زمانی که اعتبار محصول تمام می شود، بسته بندی خود به خود سیاه می شود.
شجاع در پایان افزود: برای ارزان تر شدن بسته بندی های کالا باید مواد اولیه ارزان تری در اختیار این صنعت قرار داد، حذف بسته بندی راهکار مؤثری نیست.
انتهای پیام/
به گزارش اداره ارتباطات و امور بین الملل بنیاد ملی بازی های رایانه ای، اولین جشنواره رسانه ای امام رضا (ع) که همزمان با هفته پایانی اسفند 1399 کار خود را با انتشار فراخوان برای دریافت آثار آغاز کرده است، در بخش رسانه های مجازی پذیرای آثار و تولیدات کاربران در بستر فضای مجازی در حوزه بازینامه و طرح بازی نیز خواهد بود و داوری آثار این بخش با همکاری بنیاد ملی بازی های رایانه ای انجام می شود.
علاقه مندان برای شرکت در این جشنواره باید با مراجعه به سایت جشنواره نسبت به تکمیل فرم ثبت نام اقدام کنند. ضمن اینکه شرایط و جزئیات کامل در خصوص شرکت در این جشنواره نیز از طریق این سایت در دسترس قرار گرفته است.
به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، نشست آسیب شناسی و راه های بهینه سازی فرآیند گسترش ترجمه و نشر آثار ادبیات دفاع مقدس طی روز شنبه (21 فروردین ماه) ساعت 10 تا 12 با حضور جمعی از ناشران فعال در حوزه ادبیات دفاع مقدس در سالن کنفرانس ساختمان شهید رحیمی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی برگزار می شود.
سخنرانان این نشست تخصصی با محوریت مانع زدایی در امور نشر بین الملل به ارایه نقطه نظرات خود پیرامون ترجمه و نشر آثار ادبیات دفاع مقدس، رابطه ادبیات داستانی دفاع مقدس، دستاوردهای ترجمه آثار داستانی دفاع مقدس، ادبیات انقلاب و ادبیات داستانی دفاع مقدس، خاطره نگاری و چیستی ادبیات داستانی دفاع مقدس و ... می پردازند.
بنابر اعلام این خبر، مجمع ناشران دفاع مقدس، مرکز ساماندهی ترجمه و نشر معارف اسلامی و علوم انسانی، مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، انتشارات سوره مهر، مرکز مقاومت بسیج سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس ستاد مرکزی راهیان نور قرارگاه بین الملل راهیان نور و پژوهشکده شهید صدر مرکز نهضت ترجمه در این نشست، همکاری می کنند.
انتهای پیام/ص
این مراسم با اجرای محمدرضا پورمعین و نیز تلاوت محمدامیر میره ای، قاری نوجوان و از شاگردان علی اصغر شعاعی آغاز شد.
سرمایه بزرگ ایکنا
در بخشی از این مراسم محمدحسین حسنی، مدیرعامل ایکنا، در سخنان کوتاهی از بنیانگذاران اصلی این جلسه و مدیران سابق این خبرگزاری قدردانی کرد و گفت: ایکنا این افتخار را دارد در مناسبت های مختلف میزبان قرآنیان باشد.
حسنی در ادامه بزرگترین سرمایه مجموعه ایکنا را اعتماد جامعه قرآنی برشمرد و خطاب به جمع حاضر افزود: درخواست من این است که این رسانه را کمک کنید و ما را از راهنمایی و نقدهای خود محروم نفرمایید. در این سال ها ایکنا نشان داده پذیرای نقد هست و به انتقادات عمل خواهد کرد.
وی در پایان به قرار گرفتن مناسبت نیمه شعبان در ابتدا و انتهای سال 1400 اشاره کرد و گفت: امیدوارم امسال سال ظهور حضرت ولیعصر(ع) باشد و خوشایندترین خبر سال هم همین باشد.
برنامه های سازمان دارالقرآن در 1400
بر اساس گزارش ایکنا در بخش دیگری از این مراسم، حجت الاسلام والمسلمین مهدی اخوان صباغ، رئیس سازمان دارالقرآن الکریم نیز ضمن تبریک اعیاد شعبانیه و سال نو و همچنین آرزوی سالی پر از خیر و برکت برای جامعه قرآنی کشور گفت: سازمان دارالقرآن الکریم آمادگی خود را جهت هرگونه همکاری و خدمت به جامعه قرآنی اعلام می کند.
وی در ادامه به گوشه هایی از مهمترین برنامه های این سازمان در سال 1400 پرداخت و گفت: در سال 1400 برنامه های مختلفی داریم که از جمله آنها آموزش تخصصی قرآن کریم است. در این خصوص یک برنامه پنج ساله تدوین کرده ایم که شاخص برنامه های آن به موضوع آموزش تخصصی قرآن، حفظ قرآن و بحث سبک زندگی خواهد پرداخت. همچنین توسعه جلسات قرآنی را نیز در دستور کار قرار داده ایم.
مطالبه راه اندازی خانه قرآن
در ادامه این برنامه سیدحسین موسوی بلده، رئیس شورای عالی قرآن شهرداری تهران، با بیان آرزوی بهترین سال برای جامعه قرآنی گفت: آرزویم این است که جایگاه قرآنیان به آن جایگاه واقعی که شایسته آنها هست برسد. متأسفانه این جایگاه در موقعیت خوبی قرار ندارد و قرآنیان در جایگاه های مختلف کشور حضور اندکی دارند.
وی با اشاره به اهمیت و ضرورت راه اندازی و تشکیل خانه قرآنیان گفت: آرزویم این است که قرآنیان نیز مانند سایر تشکل ها برای طرح مباحث خودشان یک محل و خانه داشته باشند و در آنجا بتوانند به راحتی به بحث مسائل این حوزه بپردازند.
رئیس شورای عالی قرآن شهرداری تهران با تأکید بر اینکه این مطالبه قرآنی در کشور مغفول مانده است، افزود: در کنار خانه ، تشکل های مختلف ورزشی، هنری، فرهنگی و... قرآنیان نیز باید شکل گیرد.
سخنران بعدی این مراسم منصور آقامحمدی، عضو اتحادیه کشوری موسسات و تشکل های قرآن وعترت بود که به توجه ویژه به جایگاه قرآنیان در عرصه های مختلف کشور تأکید کرد.
تفاهم ایکنا و اوقاف برای برگزاری نشست های تخصصی
بر اساس گزارش ایکنا، مهدی قره شیخلو، رئیس مرکز امور قرآنی سازمان اوقاف و امور خیریه نیز در سخنانی با اشاره به برخی برنامه های سازمان اوقاف در سال 1400 گفت: برنامه های این سازمان در پنج محور مسابقات، آموزش، تبلیغ و ترویج، نظارت و وقف قرآنی خواهد بود.
وی افزود: با وجود اینکه جامعه قرآنی طی چهل سال گذشته کارهای خوبی صورت داده است، اما باز هم برخی موارد مغفول مانده است. علت این مغفول ماندن هم همین است که در بسیاری از جلسات به صورت ریشه ای به این مسائل پرداخته نمی شود و صرفاً دنبال طرح مقدماتی مشکلات هستیم.
قره شیخلو به اجرای یک تفاهم نامه بین مرکز امور قرآنی سازمان اوقاف و امور خیریه و ایکنا برای برگزاری یک سلسله نشست هایی اشاره کرد و گفت: این جلسات، فضا و امکانی را فراهم خواهد کرد تا فعالان قرآنی به موضوعات روز و مبتلا به جامعه بپردازند. در این نشست ها موضوعات مختلفی که برخی از آنها بلاتکلیف باقی مانده است، مورد پردازش قرار خواهد گرفت. از سازمان قرآنی دانشگاهیان که این پیشنهاد را ارائه دادند قدردانی می کنم و امیدوارم حداقل هر دو هفته یک بار این نشست ها برگزار شود.
رئیس مرکز امور قرآنی سازمان اوقاف و امور خیریه در ادامه به اجرای طرح اهدای کمک هزینه حفظ قرآن کریم به تعدادی از حافظان اشاره کرد و افزود: در این طرح، حدود 20 هزار نفر مشارکت داشتند که از مجموع آنها و طی دو مرحله بیش از 1300 نفر حدنصاب های لازم را کسب کرده و کمک هزینه 500 هزار تومانی برای هر پنج جزء را دریافت کردند.
وی همچنین به کاهش هزینه مسابقات بین المللی قرآن در سال 99 اشاره و تصریح کرد: هزینه مسابقات در سال 98 حدود 13 میلیارد تومان بود که در سال 99 به سه و نیم میلیارد تومان رسید. بر همین اساس پیشنهاد شد از محل همین صرفه جویی یک صندوق ذخیره تشکیل شود و به نخبگانی که طی چهل سال گذشته در مسابقات قرآن حائز رتبه شده اند، وام های ضروری اهدا شود. ریاست سازمان هم با این موضوع موافقت کرد اما درگیر روال اداری شده و با وجود تأکید ریاست سازمان کماکان درگیر مراحل اداری شده و هنوز راه اندازی نشده است.
بی توجهی تاریخی به اهل حق
در بخش دیگری از این مراسم، احمد ابوالقاسمی، قاری بین المللی کشورمان نیز به بیان نکاتی پرداخت و گفت: همیشه اهل حق تحویل گرفته نشده اند. وَیَقْتُلُونَ النَّبِیِّینَ بِغَیْرِ حَقٍّ آنها بیشتر سر بریده شده اند و بنابر این ما نیز نباید غیر از این فکر کنیم.
وی در ادامه به حدیثی از امام صادق(ع) اشاره کرد و افزود: در روز قیامت وقتی خداوند همه را جمع می کند، یک فرد زیبارو می آید که زیباترین چهره را در بین همه دارد و آن هم قرآن کریم است. خداوند خطاب به قرآن قسم می خورد که وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی وَ ارْتِفَاعِ مکانی ... به عزت و جلال و بندی مکانم قسم می خورم که هر کسی که تو را تکریم کرد من او را تکریم می کنم و کسی که او تو را خوار کرد، من او را خوار خواهم کرد.
ابوالقاسمی با تأکید بر اینکه جامعه قرآنی باید انتظارات خود را کم کند، تصریح کرد: اگر اینگونه شود و باور کنیم که قرار نیست هیچکس هیچ وقت از جامعه قرآنی قدردانی کند، می توانیم به انرژی خوبی برای ارتقای فعالیت ها برسیم.
فعالان قرآنی مطالبه گر حقوق دیگران باشند
در ادامه عباس سلیمی، پیشکسوت قرآنی کشور نیز به بیان سخنانی پرداخت و با اشاره به دو ویژگی سال 1400 گفت: ویژگی اول، مربوط به آخرین سال قرن چهاردهم و ویژگی دوم هم جشن میلاد حضرت ولیعصر(عج) است که در این سال، دو بار تکرار می شود. این می تواند حاوی یک پیام باشد، اینکه به حضرت حجت، امام غایب خطاب می شود، این کلمه غایب به معنای مصطلح بین ما راجع به سایر پدیده ها نیست. امام از منظر دقیق فلسفی غایب نیست و بین دو واژه ظهور و حضور تفاوت وجود دارد.
وی افزود: امام (ع) ظهور ندارد، اما حضور دارد، فلذا بهتر است این امام بزرگوار را به عنوان امام حاضرِ ناظر بنامیم؛ امامی که بر اساس روایات صحیح السند هر روز، دو بار پرونده اعمال ما به عرض مبارک ایشان می رسد.
سلیمی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به اینکه انسان متشکل از دو بعد مادی و معنوی است، بیان کرد: بر اساس همین مادی و معنوی بودن انسان، مخالفتی با طرح مطالبات مادی ندارم، اما اگر تعادل این کار رعایت نشود، ضربات بسیار سختی خواهیم خورد. شأن جامعه قرآنی بالاتر از این است که از دولت، حکومت، شخص و ... امکانات دریافت کند.
این پیشکسوت قرآنی کشورمان با تأکید بر اینکه باید عزت جامعه قرآنی حفظ شود، گفت: مهم تر از این موضوع آن است که به پیام های معنوی قرآن کریم نیز توجه کنیم. همه ما باید در خط مقدم دفاع از امنیت این کشور، عظمت این ملت، ولایت و سایر ارزش هایی باشیم که مظاهر مادی در سایه سار آنها می توانند، اعلام موجودیت کنند.
این پیشکسوت قرآنی کشورمان با اشاره به اینکه شأن جامعه قرآنی بالاتر از این است که از دولت، حکومت، شخص و ... امکانات دریافت کند، گفت: آمار نگران کننده برخی بزه کاری ها چگونه به ما اجازه می دهد در ارتباط با مطالبات مادی خودمان مسائلی را مطرح کنیم و شب ها به راحتی سر به بالین بگذاریم.
اجرای پراکنده برنامه های قرآنی
بر اساس گزارش ایکنا در ادامه این مراسم علی اصغر شعاعی، قاری بین المللی کشورمان نیز به بیان برخی نکات پرداخت و گفت: اینکه برای ما جامعه قرآنی چه کارهایی شده است یک سوی مسئله است و سوی دیگر هم این است که جامعه قرآنی برای مردم چه کاری انجام داده است.
وی افزود: در ایام مؤسسات قرآنی وجود دارند که تا آستانه تعطیل شدن پیش رفته اند، آیا جامعه قرآنی به این موسسات نگاهی داشته اند؟ در جامعه قرآنی اساتیدی هستند که از وضعیت مطلوبی برخوردار نیستند، آیا جامعه قرآنی برای چنین افرادی فکر کرده است؟ اینکه ما برای جامعه ارزش قائل شویم یک طرف است و طرف دیگر هم این است که برای اهالی جامعه قرآنی هم ارزش قائل شویم.
شعاعی به سفرهای خود برای آموزش قرآن به مناطق محروم اشاره کرد و گفت: در برخی مناطق یک نوجوان به یک بسته شکلات حافظ قرآن می شود، آیا ما چنین افرادی را شناسایی کرده ایم و آنها را مورد توجه قرار داده ایم؟
این پیشکسوت قرآنی کشورمان در بخش دیگری از صحبت های خود یکی از مشکلات فعلی جامعه قرآنی را اجرای پراکنده برنامه ها عنوان کرد و افزود: اگر بخواهیم فعالیت های قرآنی از انسجام بیشتری برخوردار باشد باید یک سازمان منسجم و واحد تشکیل شود. ما قرآنیان باید برای بسته بودن مساجد فکری کنیم. در همین راستا چندسالی پیگیر طرح سربازمسجد بودم. در این طرح، قاریان و حافظان خدمت سربازی خود را در مساجد خواهند گذراند. درخواست دارم از همه افرادی که می توانند گام در راستای اجرای این طرح بردارند، حمایت خود را دریغ نکنند.
این قاری بین المللی کشورمان با اشاره به اینکه هنوز هم هر وقت صدای قرآن شنیده می شود، منتظر شنیده شدن خبر مرگ هستیم، گفت: جامعه قرآنی چه میزان برای برطرف کردن این موضوع در جامعه تلاش کرده است؟ باید کمیته ای با عنوان کمیته فرهنگ سازی تشکیل شود و به دنبال راه حلی برای بردن قرآن به لایه های اجتماع باشد.
شعاعی یکی دیگر از مشکلات جامعه قرآنی را ضبط و مستند شدن آثار تولیدی قاریان و حافظان برشمرد و گفت: عرصه های فعالیت در مشاغل مختلف همگام با تغییرات اجتماعی تغییر شکل می دهد، اما جامعه قرآنی با کوچکترین تغییری که در اجتماع شکل می گیرد، موقعیت قبلی خود را از دست می دهد. جامعه قرآنی به جای اینکه از فضای مجازی بیشتر بهره مند شود، گاهی به نظر می رسد دچار گوشه نشینی شده و از این فضا جدا شده است.
بر اساس گزارش ایکنا محمدعلی خواجه پیری پیشکسوت قرآنی کشورمان و از اعضای شورای توسعه فرهنگ قرآنی نیز به بیان خاطراتی از دوران فعالیت خود در وزارت ارشاد و استان مرکزی پرداخت.
پایان بخش این مراسم تلاوت کوتاه مجتبی محمدبیگی، قاری ممتاز کشورمان بود.
یادآور می شود، در این مراسم اساتید و فعالان قرآنی کشورمان حضور داشتند. از جمله این افراد می توان به عباس سلیمی، محمدعلی خواجه پیری، احمد ابوالقاسمی، عیسی علیزاده، سیدمحمدجواد شوشتری، حمیدرضا صابرفرزام، حجج اسلام مهدی اخوان صباغ، محمدرضا شفیعی، سیدمحمدجواد موسوی درچه ای، مجید زکی لو، محمد بادپا، احمد حاجی شریف، کریم دولتی، مصطفی آجرلو، علی اصغر شعاعی، رشید جعفرپور، سیدحسین موسوی بلده، منصور آقامحمدی، محمد کاکاوند، مجتبی محمدبیگی، لاله افتخاری، حوریه عقبایی و ... اشاره کرد.
از جمله حاشیه ها و نکات جالب و قابل توجه این مراسم اهدای عیدی از سوی مجری به سخنرانان بود. همچنین ذکر خاطرات شیرین از سوی برخی حاضران لحظات شیرینی را در این مراسم رقم زد.
انتهای پیام
حجت الاسلام هادی شفیع زاده مدیرکل اعزام مبلغ سازمان اوقاف و امور خیریه کشور در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری بسیج قزوین با اشاره به اعزام مبلغین از سوی این سازمان در مناسبت های مختلف تقویمی با توجه به شرایط خاص کرونایی از سال گذشته بیان کرد: سازمان اوقاف و امور خیریه کشور هرساله با آموزش مبلغین، اقدام به اعزام مبلغ در مناسبت های مختلف سال به بقاع متبرکه می نماید.
وی گفت: طی یکسال گذشته به دلیل شرایط خاص کرونایی حاکم بر کشور، به ویژه طی یکسال اخیر، نوع اعزام مبلغین تغییر یافته و اغلب این برنامه ها به صورت مجازی انجام شده است.
مدیرکل اعزام مبلغ سازمان اوقاف و امور خیریه کشور اظهار کرد: اعزام مبلغ در قالب طرح های مختلف همچون طرح نشاط معنوی ، طرح آرامش بهاری و غیره بوده که در طرح نشاط معنوی که از اقدامات شاخص اداره کل اعزام مبلغ در سال های اخیر بوده و با هدف غنی سازی اوقات فراغت دانش آموزان در بقاع متبرکه انجام شده، طی سال گذشته 300 مبلغ از قم در بیش از 320 کانال مجازی بقاع متبرکه و امامزادگان فعالیت داشتند.
حجت الاسلام شفیع زاده اظهار کرد: عمده فعالیت مبلغین در طرح نشاط معنوی، ترویج معارف دینی، قرآن و عترت و مباحث اجتماعی و فرهنگی و هنری بوده و مبلغین با ارائه سخنرانی های کوتاه، برگزاری مسابقات، مشاوره مجازی و معارف دینی، مهارت های اجتماعی را به شرکت کنندگان در این طرح آموزش داده اند.
وی در تشریح اطلاعیه شماره 17 اداره اعزام مبلغ سازمان اوقاف و امور خیریه کشور و گزارش واحد ارزیابی و نظارت، از فعالیت سرگروه های استان ها و مبلغین، در طرح آرامش بهاری سال 1400 از تلاش مدیران کل اوقاف استانها، معاونین فرهنگی، سرگروه ها و معاونین، مبلغین، حوزه تبلیغ مجازی، حضوری و مبلغین بومی، مراکز افق مستقر در امامزادگان و بقاع متبرکه، هیات امنا و خادمین امامزادگان و بقاع متبرکه، و غیره به جهت برگزاری موفق طرح آرامش بهاری سال 1400 تقدیر کرد.
مدیرکل اعزام مبلغ سازمان اوقاف و امور خیریه کشور در ادامه با اشاره به تعداد مبلغین در طرح آرامش بهاری سال 1400 که از ابتدای سال تا روز سیزدهم فروردین سالجاری برگزار شد تصریح کرد: از سوی کارگروه رصد، جمعبندی، ارزیابی طرح آرامش بهاری 1400 در مجموع 566 مبلغ در دو حوزه تبلیغ حضوری و مجازی، حضور داشتند که از این تعداد 413 مبلغ در حوزه تبلیغ حضوری و تعداد 153 مبلغ در حوزه تبلیغ مجازی، مشغول تبلیغ و ترویج معارف اسلامی در کشور بوده اند.
وی اضافه کرد: طبق اطلاعات اخذ شده از روحانیون تبلیغی، تعداد 212 مراسم کاروان شادی در استان های کشور، از سوی مبلغین، با همکاری مراکز افق، هیات امنای امامزادگان و بقاع متبرکه صورت گرفت که از همه دست اندرکاران این مراسمات تقدیر و تشکر می گردد.
انتهای پیام/1010
با این وجود، آن طوری که عربستان در حال برنامه ریزی است، به نظر می رسد حج تمتع سال جاری برای زائران خارجی هم با رعایت نکات بهداشتی برگزار شود. چرا که نیمه اسفندماه سال گذشته یعنی حدود 6 ماه پس از انتظار کشورهای اسلامی درباره تعیین تکلیف حج تمتع، یکی از رسانه های عربی به نقل از وزیر بهداشت سعودی با اشاره به لزوم تزریق واکسن برای تشرف به حج تمتع، اعلام کرد: برای بهره برداری از امکانات بهداشتی مورد نیاز در مکه مکرمه، اماکن متبرکه و مدینه منوره و نقاط ورودی زائران حج امسال آماده شوید .
همه زائران خانه خدا باید واکسن مورد تأیید سازمان بهداشت جهانی تزریق کنند
البته این اولین واکنش سعودی ها درباره حج تمتع 1400 بود و پس از آن کشورهای اسلامی نیز برای خرید واکسن به منظور تشرف به سرزمین وحی اهتمام پیدا کردند. تا آن زمان مشخص نبود که منظور سعودی ها از ترزیق واکسن کرونا چه نوع واکسنی است که وزارت بهداشت این کشور در روزهای اخیر اعلام کرد: زائرانی که می خواهند به حج تمتع مشرف شوند، باید یک هفته قبل از ورود به عربستان واکسن مورد تأیید سازمان بهداشت جهانی را تزریق کنند .
مشکلی در زمینه تزریق واکسن حجاج نداریم
بر همین اساس، سیدعلی مرعشی، رئیس مرکز پزشکی حج و زیارت جمعیت هلال احمر با بیان اینکه وزیر بهداشت بابت تأمین واکسن حجاج کشورمان قول مساعد خود را اعلام کرده است، به خبرنگار حوزه حج و زیارت خبرگزاری فارس گفت: با این تصمیم وزیر بهداشت مشکلی در زمینه تزریق واکسن حجاج نداریم و در صورت نهایی شدن وضعیت اعزام و سهمیه ایران، واکسن کرونای زائران خانه خدا تزریق می شود.
شروط جدید سعودی ها برای پذیرش زائر؛ قرنطینه 72 ساعته و انجام آزمایش کرونا پس از ورود به عربستان
همچنین در روزهای اخیر عربستان، داشتن جوابیه منفی آزمایش کرونا 72 ساعت قبل از ورود به این کشور و قرنطینه 72 ساعته پس از ورود به عربستان و همچنین انجام مجدد آزمایش کرونا پس از 48 ساعت را از دیگر ضوابط پذیرش زائر عنوان کرده است که مرعشی در این رابطه نیز با بیان اینکه با توجه به استمرار کرونا معاینات زائران برای تأیید استطاعت جسمی در حج تمتع سال جاری با اعمال محدودیت و بر اساس پروتکل های بهداشتی خواهد بود، می افزاید: ما پس از اعلام طرف سعودی درباره سهمیه و نحوه پذیرش زائران، اقدام به معاینات پزشکی می کنیم و به طور حتم اعزام افراد پرخطر و آنهایی که بیماری زمینه ای دارند، با شرایط موجود منتفی خواهد بود.
سازمان حج و زیارت به عنوان متولی اعزام زائران به حج تمتع، از سال گذشته که برپایی حج تمتع برای زائران خارجی لغو شد، برنامه ها را برای آمادگی زائران به منظور اعزام به سرزمین وحی ادامه داد؛ تا جایی که حتی زائران خانه خدا برای بالا نرفتن هزینه سفر به حج تمتع، همه هزینه این سفر که 32 تا 41 میلیون تومان بود، پرداخت کردند.
عربستان درباره وضعیت حج تمتع 1400 و سهمیه کشورها اظهار نظر نکرده است
البته هنوز با وجود اینکه کمتر از سه ماه تا آغاز اعزام زائران به سرزمین وحی طبق روال سال های گذشته باقی مانده است، هنوز دستورالعمل و مصوبه خاصی برای اعزام زائران اعلام نکرده است و یکی از دلایل این امر را نامشخص بود وضعیت حج تمتع از سوی عربستان اعلام می کند؛ چرا که سعودی ها همچنان با هیچ کشوری برای حضور زائران کشورهای مختلف تفاهم نامه امضا نکردند و سهمیه کشورها با توجه به شرایط کرونا و لزوم رعایت فاصله اجتماعی اعلام نشده است.
اکبر رضایی، معاون امور حج و عمره سازمان حج و زیارت نیز با بیان اینکه وضعیت روشنی درباره حج تمتع 1400 از سوی عربستان اعلام نشده است، به خبرنگار فارس گفت: مهم ترین موضوع در اعزام به حج تمتع، حفظ سلامت زائران است و تدابیر ما نیز برای اعزام کاروان ها مبتنی بر این امر برنامه ریزی می شود. البته هنوز ما همچون سایر کشورها تفاهم نامه حج را با عربستان امضا نکردیم که بتوانیم به درستی تصمیم گیری کنیم.
این امر در حالی است که تفاهم نامه حج تمتع با کشورهای اسلامی هر سال در ماه های جمادی الاول و جمادی الثانی منعقد می شد، اما اکنون با گذشت سه ماه همچنان سعودی ها درباره امضای تفاهم نامه چه به صورت حضوری و چه به صورت آنلاین اظهارنظری نکرده اند و کشورهای اسلامی برای تشرف به حج تمتع بلاتکلیف هستند.
عربستان چگونه محدودیت اقامت زائران با شرایط کرونایی را مدیریت می کند؟
یکی دیگر از محدودیت های جدیدی که برای اعزام زائران به حج تمتع از سوی وزارت بهداشت عربستان اعلام شده است، رعایت فاصله گذاری اجتماعی در محل اقامت حجاج به میزان یک متر و نیم است که با این وضعیت به طور حتم عربستان با توجه به امکانات و محدودیت در اقامت زائران به ویژه در مدینه منوره، برای پذیرش زوار محدودیت هایی همچون کاهش سهمیه کشورها در نظر خواهد گرفت که البته هنوز با توجه به اینکه سعودی ها در این باره اظهارنظر نکردند، متولیان حج و زیارت نمی توانند به طور مشخص در این رابطه تصمیم گیری کنند.
به گزارش فارس، حج تمتع سال گذشته با توجه به شیوع کرونا فقط برای افراد ساکن عربستان برگزار شد. البته سعودی ها یک ماه پس از شیوع کرونا از کشورهای اسلامی خواستند برای تشرف به سرزمین وحی برنامه ریزی نکنند و پس از این اظهارنظر برخی کشورها با تداوم کرونا از حضور در حج تمتع انصراف دادند تا اینکه در نهایت چند روز قبل از آغاز عملیات حج تمتع، عربستان از نپذیرفتن زائر خارجی برای انجام مناسک حج تمتع خبر داد و در نهایت حج سال 99 برای حدود 10 هزار ساکن عربستان صورت گرفت.
انتهای پیام/
وی درباره داستان این نمایش توضیح داد: این نمایش داستان شهری است که هر سال حاکم خود را با نشستن کبوتری بر شانه یکی از اهالی شهر انتخاب می کند. تلخک و قندک دو رهگذر این شهر هستند که کبوتر به طور اتفاقی روی شانه یکی از آن ها می نشیند و آن فرد به عنوان پادشاه وارد دربار می شود و در آن جا پی می برد که این حاکم یک ساله هیچ کاره است و تمام آن سرزمین به دست درباریان پشت پرده اداره و به نام این حاکم یک ساله تمام می شود.
این هنرمند با اشاره به مجوز نگرفتن 20 ساله این نمایش بیان کرد: این نمایش را داوود فتحعلی بیگی در سال 63 نوشته است که در آن زمان هم این نمایش مجوز چاپ نمی گیرد و در سال 80 بعد از بازنویسی، داوود فتحعلی بیگی موفق به بردن این نمایش روی صحنه می شود و بعد از آن هم توسط تیم ما، بعد از 10 ماه توقیف بودن و بازبینی روی صحنه نمایش می رود.
طهماسب پور در بخشی دیگر از صحبت هایش درباره تاثیر کرونا بر تئاتر افزود: در این نمایش 50 بازیگر به روی صحنه می روند و هزینه دکور و لباس هم، همان هزینه قبل از شیوع ویروس کروناست با این تفاوت که در شرایط کرونایی 50 درصد از تعداد تماشاچی های نمایش کم می شود. دولت در این زمینه وعده کمک داده بود که تا الان به آن عمل نکرده است.
کارگردان تلخک و قندک درباره حمایت دولت و تحقق وعده هایش در زمینه تئاتر اظهار کرد: هیچ حمایتی از طرف دولت صورت نمی گیرد. تمام وعده هایی که تا به امروز از طرف دولت داده شده جز یک ادعا چیز دیگری نبوده است. من حتی از دفتر محمدباقر نوبخت ، معاون رییس جمهور، نامه دریافت کمک هزینه داشتم که پس از 60 روز دوندگی، پاسخ من از رییس بودجه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ، این بود که از این نامه ها زیاد صادر می شود و قرار نیست ما به همه آن ها عمل کنیم.
وی در پایان عنوان کرد: با توجه به شرایط موجود، تئاتر در این کشور روز به روز ضعیف تر می شود و تنها با جوانان علاقه مندی که میدان را خالی نمی کنند سرپاست.
الهه نظری زاده
انتهای پیام/
موزه ها در سطح سوم فعالیت قرار دارند. سینماها هم چنین وضعیتی داشتند که با درخواست رئیس سازمان سینمایی، وضعیت سالن های سینما در پایتخت به سطح دوم تغییر کرد و اکنون باز هستند.
موزه هنرهای معاصر تهران 32 ماه به دلیل مرمت و بازسازی تعطیل بود و از بهمن ماه سال گذشته به صورت رسمی بازگشایی شد.
انتهای پیام/
بابک رجبی (موسیقی دان، نوازنده و خواننده ایرانی) یکی از هنرمندانی است که تلاش دارد با تولید و ارائه آثار تجربه گرایانه موسیقی دستگاهی ایران را از منظری نو مورد بررسی قرار دهد. او در اواخر دهه هشتاد گروه نوژان را با هدف تولید و ارائه آثار مفهوم گرایانه تاسیس کرد و در ادامه کنسرت لباسخوانی با طرحی نو در تلفیق ادوات دوخت و پارچه و لباس با سازهای مختلف به همراه اشعار کلاسیک و نو، کنسرت پژوهشی در امتداد اصوات ، کنسرت گوشه های اصفهان با طرحی نو در تلفیق ادوات صنایع دستی اصفهان با سازهای ایرانی و غربی، کنسرت نور در تاریکی با ساخت و اجرای موسیقی و تقابل آن با موضوع سایه، نور و تاریکی را روی صحنه برد.
بابک رجبی به تازگی نیز آلبوم طنز و طرب را منتشر کرده است؛ مجموعه ای که حاصل تجربه های طنزآمیز در موسیقی سنتی و فولکلور ایرانی است. از خصوصیات این آلبوم می توان به خوانش ترانه هایی با لهجه اصفهانی، استفاده از ظرفیت و نوسانات فونتیکی واژگان، همچنین کنایه های نقادانه فرهنگی و اجتماعی اشاره کرد.
او که حال در کشور فرانسه زندگی می کند، ضمن همکاری با گروه های موسیقی این کشور، مربی موسیقی کودک در مدرسه پارلمان اروپا در شهر استراسبورگ است.
رجبی طی گفتگو با ایلنا، ضمن مقایسه وضعیت اهالی موسیقی و پژوهشگران در دو کشور ایران و فرانسه، به تحلیل اهمیت طنز در موسیقی دستگاهی ایران پرداخت و از ویژگی ها و پتانسیل های ادبیات عامه، گویش ها، لهجه ها و تاثیر آنها بر ارتقای موسیقی سنتی گفت.
شما در مقطعی گروه نوژان را سرپرستی می کردید. این گروه در حال حاضر چه وضعیتی دارد؟
از این رو که سرپرست و ایده پرداز این گروه بوده ام و گردهم آوردن نوازندگان و دیگر اعضای گروه نیز به عهده من بود، در واقع می توان گفت هسته اصلی و هیجانی که لازمه فعالیت است، همچنین انجام امور اجراها و برگزاری کنسرت ها نیز با خودم بود و در عمل زمانی که من نباشم بدون حضورم فرد دیگری نیست که این کارها را انجام دهد. بنابراین گروه نوژان پس از مقطعی تعطیل شد و فعالیتی ندارد.
عدم حضور شما در ایران به این معناست که از کشور مهاجرت کرده اید؟
مهاجرت کرده ام، اما بازگشت هایی را نیز به ایران دارم که البته کوتاه مدت است و در حال حاضر نسبت حضورم در خارج از کشور، بیشتر از ایران است، به این دلیل که در فرانسه مشغول به کار هستم تدریس می کنم و با دیگر گروه ها همکاری دارم. با همه اینها نمی دانم این رفت و آمدها مهاجرت محسوب می شود یا خیر، اما به هرحال بر اساس شرایط روال کارم فعلا اینگونه است.
فعالیت هنری بر اساس پژوهش برای شما چه معنایی دارد و به نظرتان، اینگونه فعالیت ها بر کلیت موسیقی کشور چه تاثیری خواهد داشت؟
قبل از هر چیز دوست دارم بگویم که حرف های من برآمده و حاوی زندگی و تجربیات خودم است. می توانم درباره خودم و نوع کارم درباره فعالیت های پژوهشی تعریفی ارائه دهم، اما واقعا نمی دانم با این نوع شیوه برای موسیقی کشور چه کاری می توان انجام داد. به هرحال کشور در هر بخش مسئولانی دارد و آنها هستند که دارند برای انجام امور و برنامه های مختلف تصمیم گیری می کنند. من یک آرتیست هستم که نقش خودم را ایفا می کنم و با این عنوان در زندگی شخصی ام گاهی به فعالیت های پژوهشی می پردازم.
در اروپا residence یعنی اقامت گا ه های پژوهشی وجود دارد که بر اساس آن یک گروه یا یک فرد مدتی (مثلا یک یا دوماه) ضمن سکونت در مکانی مشخص صرفا روی موضوعات مشخص به تحقیق و پژوهش یا تمرین می پردازد. طرح پروژه باید به ارگانی ارائه شود و آن ارگان با توجه به شرایط مالی، هزینه و امکانات لازم را برای پژوهشگر فراهم می کند
در اروپا و به طور جزیی تر در کشور فرانسه، پژوهشگران بر چه اساس فعالیت می کنند؟
یکی از شیوه ها این است که فعالیت های پژوهشی حمایت مالی یک ارگان یا نهاد بیرونی را داشته باشد. ایجاد شرایط برای پژوهش و در نظر گرفتن امکانات عملی (مانند هزینه و چگونگی سفر)، ایجاد آرامش و در نظر گرفتن حقوقی ماهیانه بخشی از مقولاتی است که باید در این شیوه لحاظ شود. همه جای دنیا را نمی دانم اما می دانم که در اروپا چنین روالی وجود دارد. در اروپا residence ، یعنی اقامت گا ه های پژوهشی وجود دارد که بر اساس آن یک گروه یا یک فرد مدتی (مثلا یک یا دوماه) ضمن سکونت در مکانی مشخص صرفا روی موضوعات مشخص به تحقیق و پژوهش یا تمرین می پردازد. طی این روش طرح پروژه باید به ارگانی ارائه شود و آن ارگان با توجه به شرایط مالی، هزینه و امکانات لازم را برای پژوهشگر فراهم می کند، تا او در شرایط عقلانی و منطقی کارش را انجام دهد. شیوه دوم توسط افرادی انجام می شود که شخصا تملک مالی دارند و با توجه به امکاناتشان به صورت خودجوش و فداکارانه (به دلیل علاقه شخصی یا احساس مسئولیت در قبال ضرورت تولید) فعالیت های پژوهشی خود را انجام می دهند. البته آرتیست ها معمولا در طول دوران فعالیت به صورت مقطعی دچار این احساس مسئولیت یا علاقه و انگیزه های شخصی می شوند. مثلا خودم الان بر همین اساس در حوزه های آموزشی مشغول فعالیت هستم و به این فکر می کنم که در بخش آموزش موسیقی، بخصوص در حوزه کودک چه کمبودهایی وجود دارد تا برای رفع آنها کارهای موثری انجام دهم.
در موسیقی ایران به اندازه کافی به مقوله طنز پرداخته نشده، بخصوص در سال های پس از انقلاب اسلامی. هنر و موسیقی ذاتا مولد زیبایی و لذت است و به همین دلیل نگاهی مشکوک از سوی جامعه عقلانی و جامعه ای که از برخی مفاهیم مذهبی برداشت اشتباهی داشته، نسبت به آن وجود داشته است.
طنز در موسیقی سنتی و فولکوریک ایران چه جایگاهی دارد و تا چه حد به آن توجه شده است؟
به نظرم در موسیقی ایران به اندازه کافی به مقوله طنز پرداخته نشده، بخصوص در سال های پس از انقلاب اسلامی. به جز این موضوع به هرحال هنر و موسیقی ذاتا مولد زیبایی و لذت است و به همین دلیل نگاهی مشکوک از سوی جامعه عقلانی و جامعه ای که از برخی مفاهیم مذهبی برداشت اشتباهی داشته، نسبت به آن وجود داشته است. این قشر از جامعه هنر را امری ولنگار مآبانه و بیهوده می بیند و تا بن در این تفکر غوطه ور است؛ اما با این وجود، به هرحال حفره هایی در جامعه ایجاد می شود که نیازهای خود را پیدا می کند و اینجاست که توجه و نگاه جامعه به برخی پدیده ها و طنز معطوف می شود و اینجاست که تولید آثار طنز ضرورت پیدا می کند.
درباره این عدم توجه ها به موسیقی و طنز در ایران طی سال های اخیر، مثالی بیاورید.
من کنسرتی در اصفهان برگزار کردم که در روز اجرا، دارمز (که سازی غربی است و به اصطلاح ابهت دارد و صداهای هیجان انگیز و لذتبخش تولید می کند) را توسط دیواری از صندوق و دیگ مسی و وسائل بی ربط پوشانده بودند. زمانی که با این صحنه روبرو شدم از مسئول فرهنگسرای خورشید که نسبت به فضاهای هنری آدمی آگاه نبود درباره این اتفاق سوال کردم و او در پاسخ گفت ما به نمایان کردن این ساز تمایلی نداریم و ترجیحمان این است که دیده نشود، به همین دلیل جلوی آن را پوشانده ایم. نوازنده نیز ناراحت شد و گفت من سر اجرا حاضر نمی شوم که با پادرمیانی ما از تصمیمش منصرف شد. در نهایت صندوق ها را کمی جابجا کردیم تا نوازنده دیده شود. می خواهم بگویم هنر از نظر برخی مسئولان در ایران حرام و ابزار لهو و لعب و تولیدکننده لذت های غیر جدی است و حال اگر صحبت طنز هم در میان باشد به طرز اولی تری شامل صفات و تعاریفی می شود که وجود دارد و افکار و عقایدی که گفتم نسبت به آن شدت بیشتری پیدا می کند؛ لذا به طنز در موسیقی ایرانی امید زیادی نیست، اما با این حال علائق شخصی و توجه بخش های کوچکی از اجتماع نسبت به طنز وجود دارد، یا اینکه غم ها و سختی های پیرامون تا آن حد فضا را اشغال می کند که جامعه به سمت طنز فرار می کند. اینجاست که مقوله طنز اهمیت پیدا می کند و در ادامه، تنگنای موجود بر اعتقادات و فرهنگ های ضد هنر فائق خواهد آمد.
بودجه وزارت فرهنگ در فرانسه سال گذشته حدود سه میلیارد و هشتصد میلیون یورو بوده است. هشتاد میلیون یورو هم به بودجه اضافه کرده اند تا به این ترتیب آرتیست های گمنام را بیایند و مورد حمایت قرار دهند.
موضوع این است که عامه مردم حتی برخی خواص، تولید و اجرای آثار طنز و طرب انگیز را مطربی می دانند که شاید این موضوع نیز در بی توجهی های موجود دخیل باشد.
همینطور است. مادر بزرگم اهل رشت بود و می گفت مطربان عروسی زمانی که از محله های قدیمی رشت رد می شدند، توسط مردم مورد فحش و ناسزا قرار می گرفتند و گاه همان مردم چیزی را نیز از پنجره سمت آنها پرتاب می کردند. الان نیز همین طور است و زمانی که به ایل های بختیاری می روم، شاهدم که به توشمال ها یا افرادی که در عروسی و جشن ها به اجرای برنامه می پردازند، نگاه خوبی وجود ندارد و برخی از آنها می گویند؛ با شرم زندگی می کنیم! بخشی از این نگاه ها مذهبی است. اینکه می گویم مذهبی بابت آن دلیل دارم زیرا در کشور فرانسه نیز چنین افرادی هستند و شخصا همکلاس های مراکشی و چچنی دارم که اینگونه اند. مثلا، یکی از همکلاسانم مرا به دیگری معرفی کرد و آن دیگری پرسید چه سازی می زنم و در پاسخ گفتم تار می زنم. او در پاسخ گفت؛ تار خوب است، اما برخی سازها حرام است. می خواهم بگویم به صورت کلی نسبت به هنر و موسیقی تبصره هایی وجود دارد و به صورت کلی بخش هایی از آن در مذهب قابل پذیرش نیست. درکل مخالفت هایی با امر هنر وجود دارد، مگر اینکه شروطی وجود داشته باشد، در حالی که شرط و شروط در عشق و زندگی هنری بی معناست. بر اساس همه توضیحات دلیل مقطعی عمل کردن افراد و گروه ها در پژوهش و عدم موفقیت ها، نبود انگیزه است و خب انگیزه لازم بنا به دلایلی که گفتم در آرتسیت ها از بین می رود. البته اصل مخالفت و حتی عناد با هنر در نهادها و دستگاه های دولتی است. این مخالفت ها باعث دلزدگی است و شریان اقتصادی حمایت از هنر نیز در همین دستگاه ها ایجاد می شود اما به نوعی کانالیزه شده و بر اساس بخشی از افکار موجود سمت و سوی دیگری می گیرد. اعداد مشخص است مثلا توجه کنید که بودجه سالانه وزارت ارشاد، حوزه هنری و دیگر بخش های مرتبط چقدر است و کجاها تزریق و هزینه می شود! تعداد چنین دستگاه هایی در فرانسه چهارصد و پنجاه تاست. بودجه وزارت فرهنگ در فرانسه سال گذشته حدود سه میلیارد و هشتصد میلیون یورو بوده است. ( هیچ اثر هنری در فرانسه سانسور نمی شود مگر حاوی خشونت آشکار یا پورنوگرافی کودکان باشد). هشتاد میلیون یورو هم به بودجه اضافه کرده اند تا به این ترتیب آرتیست های گمنام را بیایند و مورد حمایت قرار دهند. در ایران وزارت ارشاد نهادی است که می خواهد هنرمندان را رشد دهد، آنهم تنها از مسیر عرفی. یعنی آیا هنرمندان را بطور پیش فرض ناقص و رشد نایافته می داند؟ حالا درست است که ما اعتقاداتمان را دوست داریم ولی آیا با انتخاب این عناوین برای اداره ها و انسداد فضا چه دستاوردی می توانیم در جهت انتشار و رشد هنر ایفا کنیم؟
در جامعه ای که مدام درگیر مشکلات است و از این بحران به آن بحران می غلطد، اگر کسی به سمت طنز برود مورد ناسزا و نقدهای تند قرار می گیرد.
به طور واضح از فیلترهایی که در مقابل مقوله طنز و موسیقی طنز وجود دارد، بگویید.
یکی از مسائلی که در مقابل گسترش مقوله طنز در کارهای هنری سدهایی ایجاد می کند، فضای بحرانی جامعه است که مدام وجود دارد. توجه کنید که پیش از انقلاب مشروطه مردم در اخذ تصمیمات جایگاهی نداشتند و پس از آنکه متوجه حق و حقوقشان شدند احساس مسئولیت کردند و این حس باعث شده همه امور را جدی و رسالت گونه قلمداد کنند. بنابراین زمانی که می بییند کسی فارغ از رسالت هنری و بدون پیام به صورت طنزی خالص به موضوعات و مسائل می پردازد، مواخذه خواهد شد. در جوامع راضی که فاصله جامعه و حاکمیت زیاد نیست، مردم و دولت هم را می فهمند و در مقابل یکدیگر جبهه ندارند و همه در کنار هم کشور را اداره و مدیریت می کنند. در چنین جامعه ای تعریف و معنی طنز متفاوت است و درجه رسالت های هنری پایین می آید و مردم به هنر ناب نزدیک تر می شوند، به این ترتیب پیام ها و دستمایه قرار دادن هنر، رنگ می بازد و هنر به سمت اصالت های دیگری می رود. در مقابل جامعه ای که مدام درگیر مشکلات است و از این بحران به آن بحران می غلطد، اگر کسی به سمت طنز برود مورد ناسزا و نقدهای تند قرار می گیرد. مثلا می گویند حالا چه وقت موسیقی و چه وقت نقاشی و تئاتر است زمانی که مردم در وضعیت حساس و بحرانی قرار دارند؟! مانند یکی دو سال اخیر که درگیر کرونا هستیم.
البته موضوع دیگری نیز وجود دارد که بر تولید آثار طنز چه در موسیقی و چه در دیگر هنرها تاثیر می گذارد و آن موضوع وضعیت اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی هر کشور است که در نهایت فضایی نامعمول را برای جامعه رقم می زند.
بله. زمانی که اعتماد جامعه از دست می رود مردم احساس می کنند با تکیه بر موازین وضع شده به جایی نمی رسند. اینجاست که جامعه زیر پوسته خودش شروع به تولید مانیفست هایی می کند که فارغ از پوسته ای است که از سوی قدرت حاکم وضع شده است. جامعه در ادامه شروع به پوست اندازی می کند و کار خودش را انجام می دهد و شروع به تولید و خلق و زایش می کند؛ زیرا با تداخل ها و تضادهایی در رفتارها و عملکردها مواجه است. اینجا است که بسیاری از جریان های زیر پوستی مورد توجه قرار می گیرند که هنرهایی مانند تئاتر و موسیقی نیز جزیی از آنهاست. همه اینها یعنی اینکه جامعه هم به لحاظ فرهنگی، هنری و دیگر امور منتظر نمی ماند و پیش خواهد رفت و نگاه ها به هنرهای مختلف جلب خواهد شد.
ادبیات عامه مشمول نگاه از بالا به پایین حاکمان و روشنفکران اجتماع بوده. یعنی اگر کسی با لهجه حرف بزند و در مکالماتش از کلمات ادبی استفاده نکند کمتر به آن توجه می شود و آنهایی که با جملات اتو کشیده و واژه های روشنفکرانه حرف بزنند دارای اهمیت بیشتری هستند.
با توجه به اینکه ادبیات عامه متاثر از فرهنگ و منش مردم هر جامعه است و به نوعی در هنرهای مختلف ردپایی از آن وجود دارد، چگونه می توان از این پتانسیل و گستره در موسیقی امروز استفاده کرد، هرچند موسیقی کمتر از دیگر هنرها از این ویژگی بو امکان بهره برده است.
ادبیات عامه نیز مشمول نگاه از بالا به پایین حاکمان و روشنفکران اجتماع بوده و هنوز هم همینطور است. یعنی اگر کسی با لهجه حرف بزند و در مکالماتش از کلمات ادبی استفاده نکند کمتر به آن توجه می شود و آنهایی که با جملات اتو کشیده و واژه های روشنفکرانه حرف بزنند دارای اهمیت بیشتری هستند. در نهایت اینکه نگاه به ادبیات عامه سلطه گرانه است. زمانی که به مردم بها داده شود اتفاقات خوبی رخ می دهد و من نیز طی این چند سال که کار طنز می کنم، از این موضوع استفاده کرده ام و در آثارم از ظرفیت های ادبیات عامه بهره برده ام.
از این اتفاق و توجه چه بازخوردهایی گرفته اید؟
بازخوردهای خوبی حاصل شده است. مثلا اینکه می گویند تو برای مردم کار می کنی و درد آنها را بیان می کنی. این واکنش ها نشان گر این است که مسیر را درست رفته ام. به طور کلی هنر و دیگر مقولات برای مردم در دو حالت جذابیت دارد. یکی اینکه مثلا در تئاتر یا اپرا یا کنسرت با وجود کارهای اعجاب انگیز به نوعی سحر شوند و دیگر اینکه مخاطبان بی واسطه با اثر هنری همسان پنداری و همذات پنداری کنند. اینجاست که مثلا اگر در تئاتر از لهجه استفاده کنیم یا اتفاقات معمول و روزمره را در یک فیلم شاهد باشیم آن اثر مورد توجه قرار می گیرد. مانند آثار سینمایی آقای اصغر فرهادی که به چنین موضوعاتی می پردازد و مخاطبان را به همذات پنداری وا می دارد، و اینگونه است که آنها دچار لذت می شوند. در نتیجه باید گفت ادبیات عامه زندگی واقعی مردم است و آنها از دیدن اتفاقات و آثاری با توجه به این مقوله لذت می برند. من در زندگی کاری ام، دیده ام اغلب هنرمندان معمولا به دنبال ایجاد سحر مخاطبان و ایجاد اعجاب در آنها هستند تا اینکه خودشان را در لابلای مردم بدانند و با زبان آنها حرف بزنند. در صورتیکه می بینم فلان هنرمند فرانسوی مثلا درباره مسواک زدن و اتفاقاتی چون قهوه خوردن، ترانه نوشته و به اتفاقات روزمره و احساسات خودش در نگارش و خلق و ارائه اثر هنری توجه داشته است. در صورتیکه یک ترانه فارسی معمولا به مقولاتی چون عشق و هجران و زهر عشق و جدایی و اغراق در چنین موضوعاتی توجه دارد. به نظرم خیلی ساده تر می توانیم با مقوله هنر و شاخه های مختلف آن بپردازیم و از این طریق انتظارات را تغییر دهیم و در آنها گشایش ایجاد کنیم.
آهنگی که در لهجه وجود دارد در موسیقی به کار می آید. در لهجه اصفهانی همین که از حرف آخر استفاده می کنیم از وجود لحن و آهنگ لهجه بهره برده ایم. می گوییم؛ رفته س، ماست خریده س و آن ماست ترش س این همان لحن و آهنگی است که در موسیقی کابرد دارد.
یکی از ابزارهایی که به تولید آثار طنز چه در موسیقی و چه در هنرهای دیگر کمک می کند بهره گیری از گویش و لهجه هاست که شما در آلبوم طنز و طرب بهره برده اید. در کل آیا می توان به لحن و لهجه اقوام مختلف به عنوان ابزاری آهنگین و موسیقیایی بنگریم؟
بله آهنگی که در لهجه وجود دارد در موسیقی به کار می آید و من از این مقوله زیاد استفاده کرده ام. حال شما می گویید آهنگ اما در زبان های دیگر کلمات بسیاری دراینباره وجود دارد که ما در کل از آن کلمات و اصطلاحات به عنوان آهنگ لهجه یاد می کنیم. مثلا در لهجه اصفهانی همین که از حرف آخر استفاده می کنیم از وجود لحن و آهنگ لهجه بهره برده ایم. در لهجه اصفهانی می گوییم؛ رفته س، ماست خریده س و آن ماست ترش س این همان لحن و آهنگی است که در موسیقی کابرد دارد. حرف س در کلمه کرده که در اصفهانی کرده س خطاب می شود به خودی خود صوتی موسیقایی است. این همان اس است که در نوحه ها و عزاداری ائمه اطهار (ع) و ادای کلمه حسین از آن استفاده می شود. یا به طور مثال گویش رشتی و دیگر گویش های مناطق مختلف ایران نیز دارای چنین ویژگی هایی هستند و در اشعار محلی و فولکور از این امکان سود جسته اند که در موسیقی کارآمد است.
چه شد که لهجه اصفهانی را برای آلبوم طنز و طرب انتخاب کردید. آیا این انتخاب صرفا به این دلیل بوده که اهل اصفهان هستید یا اینکه دلایل دیگری داشته است؛ (مثلا اینکه ترانه ها و آثار عامیانه در اصفهان نسبت به دیگر شهرها بیشتر مورد توجه بوده یا اینکه لحن آهنگین تری دارد؟)
من به دلیل تسلط بر گویش و لهجه اصفهانی از این زبان استفاده کردم و تلاشم این بوده از ظرفیت های بسیار آن در جهت ارائه موسیقی بهتر بهره ببرم. یکی ، دوسالی روی لهجه اصفهانی کار کردم تا اصطلاحا به چم و خم و جزییات آن پی ببرم و در آثارم از آنها استفاده کنم. از طرفی لهجه و فرهنگ اصفهانی، طعنه و کنایه های بسیاری دارد و همه آنها در بیان هنری، نگارش تکست ها و ترانه ها بسیار کارآمد هستند.
اتفاقاتی که در آثار ایرانی و کنسرت ها رخ می دهد، تنها بخشی از موسیقی سنتی ماست. زمانی که از سنت می گوییم اتفاقا از فرهنگی عامیانه و مردمی حرف می زنیم. اینکه با کت و شلوار یا با پوشش درویش مآبانه روی صحنه برویم و شوریدگی کنیم و برنامه ای را اجرا کنیم که هیچ نسبت و سنخیتی با مردم ندارد، سنت نیست.
در خبری که درباره آلبوم طنز و طرب منتشر کردید، گفته بودید؛ ضرورت ارائه این اثر در تقلیل فاصله موسیقی سنتی از تمناهای شنیداری مخاطب است. ظرفیتی مغفول که باعث تهییج احساسات فروخفته انسان در وضعیت امروز جهان می شود. کمی در اینباره توضیح دهید.
بر اساس آنچه که شنیده ام و بررسی کرده ام باید بگویم زمانی که انقلاب صورت گرفته، با توجه به زیر و رو شدگی ارزش ها، از هر پدیده هنری بخش هایی ریزش کرده و بخش هایی باقی مانده و ارزش گذاری شده و به آنها بها داده شده است. موسیقی سنتی نیز از این قاعده مستثنی نبوده است. اتفاقاتی که در آثار ایرانی و کنسرت ها رخ می دهد، تنها بخشی از موسیقی سنتی ماست. یعنی تمام آن چیزی که شهرام ناظری و زنده یادان محمدرضا شجریان و تاج اصفهانی و دیگران خوانده اند تنها بخش هایی از موسیقی سنتی ماست. زمانی که از سنت می گوییم اتفاقا از فرهنگی عامیانه و مردمی حرف می زنیم. اینکه با کت و شلوار یا با پوشش درویش مآبانه روی صحنه برویم و شوریدگی کنیم و برنامه ای را اجرا کنیم که هیچ نسبت و سنخیتی با مردم ندارد، سنت نیست. موسیقی سنتی بر اساس تغییراتی در گام ها و درجات و زیر و بمی نت ها به صورت مشخص در رپرتوارهای موسیقی ایرانی تعریف شده و اساتید و هنرمندان آنها را اجرا کرده اند، اما اینکه به گام ها و دستگاه ها پایبند هستیم معنای اش این است که موسیقی سنتی همین است؟. موسیقی سنتی آن چیزی است که در جان مردم با رسوم و سنت های مردم در ارتباط است. مثلا بخشی از تعزیه، موسیقی سنتی است. روحوضی و طنز، موسیقی های تئاتری، ختنه سوران و آنچه در مراسم عروسی با عناوین خونچه برون و مهر برون و پاتختی وجود دارد نیز، موسیقی سنتی است. بخش هایی شاد و ریتمیک و لذیذ جزو موسیقی سنتی هستند که طی ارزش گذاری ها در چند دهه اخیر از بدنه موسیقی ما جدا شده و ریزش کرده اند. اینها ظرفیت های مغفولی است که از جذابیت های موسیقی سنتی ما کاسته است.
در حال حاضر با گروه های فرانسوی همکاری دارید؟
با موزیسین های فرانسوی ارتباط دارم و با یکی دو گروه به طور مستمرهمکاری می کنم. برای برگزاری کنسرت و دیگر امور اجرایی نیز با برخی گروه ها تعامل می کنم و برای رویدادهای مقطعی نیز گاه گروه هایی را تشکیل می دهیم. Incredible Mektoub Orchestra یکی از گروه هایی است که من آن را به سرنوشت گنگ ترجمه کرده ام. این گروه شامل هفت موزیسین از کشورهای ترکیه، یونان، مراکش، الجزایر، ایران و فرانسه است. روال کارمان نیز به این شکل است که ترانه ها و موسیقی های صرفا سنتی کشورهای مذکور مدنظر قرار می دهیم و روی آنها کار می کنیم. به اتفاق اعضای گروه، کنسرت هایی را برگزار کرده ایم و آلبومی را نیز در دست ضبط و انتشار داریم. Espersan گروه دیگری است که چهار سال از فعالیت آن می گذرد. این گروه سه عضو دارد و گیتار، تار و پرکاشن سازهای ما هستند. به جز من دو نفر دیگر فرانسوی هستند، اما با این حال موسیقی قالب ما ایرانی است، به این دلیل که در ابتدای فعالیت اغلب ایده ها را من ارائه می کردم. هزار بیشه آلبومی است که توسط من و دیگر اعضا تولید شده و 19 مارس منتشر خواهد شد. موسیقی این آلبوم با تلفیق سازهایی که گفتم تولید شده و از شعرهای کلاسیک و فاخر شاعرانی چون حافظ، سعدی، مولوی و خیام بهره برده ایم. و اینکه به اتفاق اعضای گروه Espersan بیش از صد کنسرت در کشورهای مختلف برگزار کرده ایم.
در فرانسه اگر کسی طی سال 46 برنامه هنری برگزار کند یا به مدت 500 ساعت تدریس کرده باشد باید مبلغی معادل 1500 یورو به عنوان دستمزد به دست آورد و اگر مبلغ حاصل شده، کمتر از این رقم باشد دولت آن را به موزیسین پرداخت می کند. در صورتی که هنرمند به مدت یک سال بیکار باشد نیز دولت 1500 یورو به او می دهد.
نحوه فعالیت هنرمندان رشته های مختلف در فرانسه و ایران دارای چه تفاوت هایی است؛ هم به لحاظ فرهنگی و هم از نظر سیاست گذاری های دولتی و غیر دولتی و ارائه خدمات به هنرمندان.
در کل فعالیت های هنری و موسیقایی و فرهنگ مردم در فرانسه با ایران متفاوت است و یکی از دلایل این تفاوت این است که موزیسین ها جزو مردم هستند. فضای فعالیت هنرمندان و غیر هنرمندان در فرانسه بسیار محترمانه است و افراد برای سلایق یکدیگر ارزش بسیاری قائلند. حتی اغراق نیست اگر بگویم مردم در بکار بردن کلمات بسیار دقت می کنند و به همین دلیل انتقادها درست و به جا و به اندازه است. به طور کلی بر اساس تجربیات همکاری ام با گروه های فرانسوی باید بگویم در فرانسه خواننده سالاری مرسوم نیست و اعضای گروه ها و هنرمندان برای زنان نیز ارزش بسیار قائلند و در این زمینه تبعیضی وجود ندارد. در این میان آنچه در تولید و ارائه آثار نظرم را جلب می کند، این است که در فرانسه برای موسیقی و کنسرت به مجوز نیاز نداریم. از طرفی برای برگزاری کنسرت ها و زمابندی های آنها امکانات و قوانینی وجود دارد. در فرانسه به طور سالانه 430 جشنواره موسیقی برگزار می شود و این اتفاق امکان ابراز وجود برای همه گروه ها اعم از مبتدی و آماتور و حرفه ای وجود دارد. شما به عنوان موزیسین اگر رپرتواری بنویسی یا آثار یا کنسرت هایی جدید را آماده کنی، مطمئن خواهی بود که لااقل یک تور کاری را پیش رو خواهی داشت. مثلا من در همین لحظه می دانم سال آینده در فلان تاریخ و فلان مکان اجرا خواهم داشت و امکاناتی چون سالن و صدابرداری و تصویربرداری مهیا شده و تاخیر یا لغو برنامه در کار نیست. مورد دیگر اینکه آرتیست ها در فرانسه حقوق ماهانه دریافت می کنند و موسسه ای با عنوان Musicien intermittent مسئولیت این بخش را به عهده دارد. طی این اتفاق اگر کسی در سال 46 برنامه هنری برگزار کند یا به مدت 500 ساعت تدریس کرده باشد باید مبلغی معادل 1500 یورو به عنوان دستمزد به دست آورد و اگر مبلغ حاصل شده، کمتر از این رقم باشد دولت آن را به موزیسین پرداخت می کند. در صورتی که هنرمند به مدت یک سال بیکار باشد نیز دولت 1500 یورو به او می دهد. البته این امکان نه فقط در ایران که در اغلب کشورها وجود ندارد و خاص فرانسه است.
از فعالیت های آینده تان بگویید.
به جز آلبوم طنز و طرب که آن را به تازگی منتشر کرده ام، پروژه دیگری دارم که نمی خواهم فعلا درباره جزییاتش چیزی بگویم اما می توانم بگویم اتفاقی جدید در زمینه آموزش موسیقی کودک محسوب می شود. این اثر با هدف آموزش موسیقی ایرانی به کودکان ایران تولید و ارائه می شود. این اثر حدود سه تا چهار ماه آینده آماده می شود.
میثم یوسفی در گفتگو با ایلنا، درباره ترکیب این سه گونه نمایشی در جنگ و صلح خاطرنشان کرد: هر کارگردانی در اجرای یک اثر، بر اساس تجربیاتی که در طول سال ها کسب کرده، به اثر و متن اش نگاه می کند و به شیوه های اجرایی که می تواند به کارش کمک کند، فکر و طراحی و در نمایش اش استفاده می کند. من از سال 76-75 که تئاتر را با شاگردی شروع کردم تا امروز، گونه های مختلف نمایشی را از سر گذرانده و تجربه کردم، و جنگ و صلح به عنوان آخرین کارم تجمیع همه این هاست؛ چیزی که الان روی صحنه و پیش روی مخاطبان قرار گرفته اگر هم ترکیبی از تئاتر فیزیکال و تئاتر موزیکال و فضاهای تئاترهای عروسکی است، قطعا بعد از سال ها تجربه ای است که در کارهای مختلف به عنوان بازیگر، دستیار و کارگردان داشتم.
او با اشاره به قصه این نمایشنامه که در آن، یکسری ساز تبدیل می شوند به کاراکترهایی نمایشی، گفت: این قصه را چند سال در ذهن داشتم و همینطور پخته می شد، تا اینکه سال گذشته برای فراخوان جشنواره تهران-مبارک، که زنده یاد گلزار محمدی هم دبیرش بود، یک ایده ابتدایی را نوشتم و در ورکشاپی به اسم تئاتر عروسکی میدانی در اولین دوره جشنواره بین المللی یزد به عنوان مدرس ارائه دادم. قرار شد خروجی این کارگاه یک نمایش عروسکی با حضور بازیگران و عوامل و بچه های یزد باشد اما به خاطر اتفاق هایی که از سال گذشته تا حالا در نتیجه کرونا رخ داد، جشنواره تاتر یزد به تعطیلی رسید تا اینکه ماحصل آن کارگاه تبدیل به نمایش جنگ و صلح شد. البته به صورت فیلم تئاتر، کار را برای شرکت در 18 دوره جشنواره تهران مبارک آماده کردیم و تنها گروهی بودیم که در اختتامیه جشنواره از ما دعوت شد که بخش هایی از اثر را در تالار وحدت اجرا کنیم. من از سال گذشته در مجموعه تئاتر شهر نمایش نازگل از آثار برگزیده جشنواره آءینی و سنتی نوبت اجرا داشتم و با اینکه متاسفانه بچه های گروه یزدم را به خاطر مشکلات مالی، اقتصادی و اسکان و پذیرایی، از دست دادم ولی خوشبختانه یک گروه درجه یک و باتجربه، از همکارانی که سال های سال کنار هم در تهران و در کل ایران تجربه همکاری داشتیم، شکل گرفت و در یک ماراتن شبانه روزی و 10 روزه، این کار را از صبح تا شب در ایام نوروز تمرین و بازتولید کردیم و به اجرا رساندیم.
این نویسنده و کارگردان که نمایش اش تنها بعد از یک شب اجرا به دلیل تغییر وضعیت کرونایی تهران تعطیل شده بود، یادآور شد: این بی برنامگی ها و عدم مدیریت صحیح در برنامه ریزی ها برای من بسیار آزاردهنده است. برای اتفاق هایی که می افتد نمی خواهیم دنبال مقصر بگردیم، ولی اگر کرونا هست، چرا تبعاتش فقط برای تئاتر است؟ چرا در مترو نیست؟ دستفروش های تئاترشهر همین الان هم بساط شان پهن است، چرا بساطِ تئاتر پهن نیست؟ چرا بساط تئاتر باید همیشه برچیده شود؟ چرا مسافرت ها بساطش پهن است؟ چرا رستوران ها بساط شان به راه است؟ این تناقض ها این نکته را می رساند که مدیران و حتی وزیر ارشاد ما حتی هیچ بُرشی ندارند، هیچ قدرتی ندارند و این عدم مدیریت بین وزیران و مدیران فرهنگی ما را می رساند که به نظرم تنها آسیبش نصیبِ گروه های تولیدکننده آثار است.
یوسفی ادامه داد: بسیاری از این مسئولان موقع انتخابات و تبلیغاتش که می شود، می آیند و از صدقه سر هنرمندان دارای اعتبار می شوند و تبلیغ می کنند، جشنواره های فجر که می رسد، انتخابات ریاست جمهوری که می شود، انتخابات مجلس که می شود، همه یاد هنرمندان می افتند که بیایند از آنها برای تبلیغات و برای جایگاه ها و موقعیت های مدیریتی و دولتی شان استفاده کنند. اما وقتی که منِ هنرمند، منِ بازیگر، منِ کارگردان، منِ نویسنده، من دست اندرکار تولید یک کار از صبح تا شب تلاش می کنم و جانمان را کف دستم می گیریم و همین اثری که تولید می کنیم برای مدیران و وزرای فرهنگی - هنری اعتبار می آورد، این مسئولان کجا هستند؟ چرا نمی آیند که حمایتی کنند؟
او با تاکید بر اینکه حمایت نه به حرف که به عمل است، گفت: مدیر باید در زمان بحران مدیریت خود را نشان دهد؛ چه مدیریت در کل هنرهای نمایشی باشد، چه معاون هنری، چه وزیر ارشاد و چه در سطح کلان و ریاست جمهوری. آنچه که باعث آزار من و بسیاری از همکارانم شده، این است که حالا که تعطیلات نوروز تمام شده و همه مدیران، عیدی ها و پاداش هایشان را گرفته اند و سفرهای نوروزی شان را رفته اند، یک دفعه در روز جهانی تئاتر آمده اند و تئاتر را تعطیل کردند. –هرچند که بعد از مدتی با تغییر گروه بندی مشاغل، دوباره تئاتر بازگشایی شد- اما چنین اتفاق هایی بعد از بیش از یک سال از شیوع کرونا، ضعف و عدم قدرت مدیریتی کلان فرهنگی کشورمان را می رساند.
کارگردان تئاتر موزیکال جنگ و صلح خاطرنشان کرد: آیا همانطور که به خوراک و پوشاک نیاز داریم، به خوراک فکری نیازی نداریم؟ نتیجه همین اهمیت ندادن ها به فرهنگ این می شود که همیشه از نظر فرهنگی دچار عقب ماندگی هستیم، که سرانه خواندن کتاب در کشور ما از زیر صفر هم کمی آن طرف تر است. درست است که اول جان و معیشت مردم مهم است، ولی مگر هنرمند باد هوا می خورد؟ مگر ما خانواده و بچه نداریم؟ چرا مواقعی که گرفتاریم، کسی کمک مان نمی کند؟ در اینکه آقای قادر آشنا (مدیرکل هنرهای نمایشی) زحمت می کشند و دارند تلاش می کنند، شکی نداریم، ولی مگر ایشان به تنهایی چقدر در تصمیم های کلان کشور قدرت دارد؟ چقدر می تواند زور بزند تا ثابت کند مدیران تئاتری باید برای تئاتر کشور تصمیم بگیرند یک سال از شیوع کرونا گذشت، چقدر دیگر باید در بلاتکلیفی بمانیم و هر بار باید برنامه ریزی کنیم از همه چیزمان بگذریم و به اجرا برسیم و بعد با یک تغییر حتی کوچک، دوباره کارمان تعطیل شود. اتفاقا تئاتر به نظر من یکی از امن ترین مکان هاست. در رستوران ها که نمی آیند تب سنج بگذارند، در مترو که نمی آیند پروتکل های بهداشتی را به این دقت رعایت کنند، ولی در سالن های تئاتر مخاطبان با تب سنجی و ماسک و تازه با فاصله یکی در میان حضور دارند.
یوسفی با اشاره به نبود امنیت شغلی به عنوان معضل اصلی تئاتری ها در هر بحرانی، گفت: چه کسی باید از ما حمایت کند؟ چرا باید همه حرف این حمایت ها را بزنند اما در عمل اثری از آن نبینیم؟ این فکر که ما همه شده ایم ابزاری برای استفاده های تبلیغاتی یکسری از مدیران کلان کشور، اینکه انگار همه ما بازیچه شده ایم، آزاردهنده است. همه ما، مردم خوبی هستیم، هر جا کمکی لازم بوده، در سیل و زلزله و بحران، همه مردم در صحنه ایم، فرهنگ و هنر هم به اندازه خودش کمک کرده است. مدیران و مسئولان کلان کشوری ما نباید یادشان برود که از صدقه سر فضاهای هنری ماست که دارای اعتبارند. وقتی من نباشم، گروهم نباشم، تئاتر شهر معنا ندارد، وقتی تئاتر شهر نباشد، اداره کل هنرهای نمایشی معنا ندارد، وقتی این اداره کل نباشد، معاونت هنری معنا ندارد، وزارت ارشاد معنا ندارد و همینطور بگیرید و بروید تا سطح کلان کشور... ولی متاسفانه همه چیز در حد حرف و در حد وعده سرخرمن باقی می ماند.
این کارگردان و نمایشنامه نویس با تاکید بر اینکه بعد از یک سال آزمون و خطا ضروری است به یک تصمیم قطعی، عاقلانه و منطقی در مدیریت کلان فرهنگی برسیم تا از این سردرگمی ها و تصمیم های آنی رها شویم، گفت: امیدوارم واقعا گوش شنوایی برای این حرف ها که از دل پر خون ما می آید، باشد. در این یک سال، وعده زیاد شنیدیم اما امیدوارم فاصله حرف تا عمل کم شود. مساله هم یک فرد و یک مدیر نیست؛ مشکل در سیستم مدیریت فرهنگی است که باید اصلاح شود و دارای برنامه دقیق شود، اگرنه با تغییر افراد چیزی درست نمی شود.
یوسفی در پایان همچنین به موضوع تاتر موزیکال جنگ و صلح اشاره کرد و با بیان اینکه این اثر برداشتی از نمایشنامه رومئو و ژولیت شکسپیر است، گفت: داستان نمایش درباره 2 خانواده سازهای ایرانی و سنتی و سازهای کلاسیک است که در یک مهمانی در حال نواختن و خواندن هستند که در این میان کمانچه از خانواده سازهای ایرانی با چنگ از خانواده سازهای کلاسیک رودرروی یکدیگر قرار می گیرند و عاشق هم می شوند. براساس فضای سازشناسی و تاریخچه سازها و اختلافی که بین سازهای سنتی و کلاسیک وجود دارد جنگی بین 2 خانواده در می گیرد و... از آنجا که موسیقی تنها زبان بین المللی در دنیا است من نیز از عمد به جای اینکه برای نمایشنامه دیالوگ بنویسم از زبان موسیقی استفاده کردم و سازهایی نیز برای اجرا انتخاب شده که مکمل ماسک ها و تن پوش های بازیگران باشد و از این طریق مفاهیم مورد نظر به مخاطبان ارائه شود.
او تاکید بر مفهوم عشق و دوست داشتن که این روزها به فراموشی سپرده شده، آن را در مقابل جنگ و ستیز، مفهومی خواند که این تئاتر موزیکال در پی انتقال آن به مخاطب است.
وی ادامه داد: تا زمان برگزاری جشنواره بین المللی تئاتر دانشگاهی ایران مجموعه میزبان این آثار نمایشی است و با آغاز جشنواره تمامی فضای مجموعه میزبان برگزاری جشنواره خواهد شد.
حریری درباره اثری که از 16 فروردین به صحنه می رود، توضیح داد: این اثر نمایشی که اقتباسی از نمایشنامه یرما است با کارگردانی ندا شاهرخی در سالن اصلی مرکز تئاتر مولوی اجرا می شود.
مدیر مرکز تئاتر مولوی درباره برنامه ریزی برای آغاز به کار مدرسه تئاتر مولوی یادآور شد: ما آمادگی این را داشتیم که بعد از تعطیلات نوروز 1400 فعالیت مدرسه تئاتر مولوی را آغاز کنیم، ولی به دلیل اعمال محدودیت های جدید کرونایی و اینکه برگزاری کارگاه های آموزشی و همچنین فعالیت مراکز آموزشی در گروه 3 مشاغل ستاد ملی مقابله با کرونا قرار داد، این امر با تأخیر همراه شد.
وی در پایان سخنان خود تأکید کرد: امیدوارم با برطرف شدن محدودیت های کرونایی، از اوایل اردیبهشت سال 1400 مدرسه تئاتر مولوی فعالیت خود را آغاز کند.
شعار سال؛ با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سینما سینما، تاریخ انتشار: 14 فروردین 1400، کد خبر: 153401، www.cinemacinema.ir
گروه تئاتر واسومانی تمرین نمایش مِرفی را از آبان 97 آغاز کرد و این اثر را نخست در بیست ودومین جشنواره تئاتر دانشگاهی (اردیبهشت 98) و سپس به مدت 7 شب در سالن اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی نوشهر (شهریور 98) روی صحنه برد و اکنون علی رغم شرایط دشواری که شیوع کرونا برای همه اعضای جامعه و از جمله اهالی تئاتر رقم زده است، با عنوان اولین اجرای سال 1400 سالن سایه میزبان مخاطبان می شود.
از آبان 97 تا فروردین 1400 با مِرفی
ضیایی در پاسخ به این سوال که این مُمارست و پشتکار، این شورِ بودن روی صحنه و این شوق فروزان برای به اجرای عمومی رساندن اثری که تمرینش از سال 97 آغاز شده است در سال 1400، از کجا می آید، گفت: گمان می کنم انرژی موجود در هر گروهی و بده بستان آن میان اعضای گروه، دلیل عمده این اتفاق است. زمانی که من به عنوان کارگردان، همراهی بازیگران، طراحان و دیگر اعضای گروه را می بینیم، خواه ناخواه هم پایشان می شوم و این در مورد تک تک اعضا در قبال یکدیگر صدق می کند. اعضای گروه ما علی رغم همه مشکلات از جمله مسائل مالی و هزینه های تولید، از آبان 97 کنار یکدیگر ایستادند و برای رسیدن به هدفی مشترک، همدلانه یکدیگر را حمایت کردند.
جوانانی که اولین طعمی که چشیدند، سختی بود
ضیایی در برابر این گزاره که ظاهر امر نشان می دهد در میان بازگشایی ها و تعطیلی هایی که کرونا برای سالن های نمایش رقم زد، اهالی جوان تئاتر بیش از پیشکسوتان این حوزه، مایل به بودن روی صحنه هستند، گفت: با آن چه می گویید موافقم و گمان می کنم علتش این باشد که جوانان از لحظه ای که تصمیم گرفتند وارد این حوزه شوند، نه به این شکل که اکنون می بینید اما به همین میزان، سختی کشیدند. از جمله زمانی که پیشکسوتان به حق، در سالن های نام ونشان دار روی صحنه می رفتند و ما در صف نوبت اجرا بودیم، پس آن چه اکنون متحمل می شویم اگرچه در فرمی متفاوت اما با محتوایی یکسان، تکرار شرایط دشوار پیشین است.
میل ما به بودن روی صحنه علی رغم همه دشواری ها را شاید بتوان حاصل جسارتِ جوانی دانست، جسارتی که هرچه بر سال های عمر افزوده می شود جای خود را به محافظه کاری می دهد
کارگردان نمایش مِرفی در پاسخ به این سوال که آیا علم به این که مُجاز بودن به استفاده از تنها 50 درصد ظرفیت سالن های نمایشی و ترس احتمالی تماشاگران از ابتلا به کرونا، احتمالا اجراهایی با تعداد مخاطب اندک را رقم خواهد زد، نگرانش می کند یا خیر، توضیح داد: ما پیش از این هم می دانستیم که به واسطه جوان بودن و کمتر شناخته شده بودن، برای جذب مخاطب باید به کیفیت کارمان و تلاش خودمان برای اطلاع رسانی در مورد این کیفیت اتکا کنیم. ما همواره دستمان را روی زانوی خود گذاشته و می دانسته ایم این خود ما هستیم که باید مخاطب را از روی صحنه بودن مان خبردار کنیم. دلیل این شیوه برخورد را شاید بتوان در جسارتِ جوانی دانست، جسارتی که هرچه بر سال های عمر افزوده می شود ناخودآگاه جای خود را به محافظه کاری می دهد.
تغییراتی که گروه تئاتر واسومانی ناگزیر از اعمال آن بر متنِ بکت بود
اگر بخواهیم خطی داستانی برای مِرفیِ ساموئل بکت به عنوان جِسمانی ترین اثر این نمایشنامه نویس، رمان نویس و شاعر ایرلندی تعریف کنیم می توان گفت مِرفی روایتی است از عشق به یک روسپی و سازوکار جنون.
این مطلب را هم بخوانید:
◾️ یک اتفاق مهم در دنیای ادبیات / داستان بکت بعد از 80 سال منتشر می شود
داستان مردی مهاجر که به ایرلند پشت کرده است و روزگارش را در لندن به بطالت می گذراند. جایی که روسپی زیبایی خاطرخواهش می شود و از سر عشق به او، دست از آن چه تا پیش از این شغلش بوده است، برمی دارد. مِرفی می بایست مسئولیت زندگی را بر عهده گیرد و کار کند اما احساس می کند در جسمش اسیر شده است و ترجیح می دهد خود را برهنه بر صندلی گردانی ببندد و آن قدر تاب بخورد تا صندلی از حرکت بازماند و عشقش به سلیای زیبا نافرجام.
در پاره دوم رمان، مِرفی در یک دیوانه خانه کاری به دست می آورد. در دیوانه خانه است که او به دلیل احساس خویشاوندی روحی با دیوانگان به آرامش می رسد اما هنگامی که عاشق زنی مبتلا به اسکیزوفرنی می شود، شغلش را از دست می دهد. او معشوقه ای هم در دوبلین داشته که حالا یکی از رفقایش دلباخته او شده است و این ماجرا، ماجراهای دیگری را رقم می زند. آیا مِرفی به عنوان یک انسان در نظر دوستان و آشنایانش ارزشمند دارد؟ یا این که بهتر آن است که خودکشی کند؟ این سوال او، از خودش است.
نگین ضیایی در پاسخ به این سوال که با علم به ممیزی های موجود، تا چه میزان موفق به حفظ داستان رمان ساموئل بکت شده است، توضیح داد: بهانه خلق این نمایش در ابتدا، تحویل اثری به عنوان بخش عملی پایان نامه کارشناسی ارشد من بود. بعدتر به جشنواره تئاتر دانشگاهی رفتیم و در آن جا خط اصلی داستان را کاملا حفظ کرده بودیم اما در کمال تاسف با اتفاقی عجیب مواجه شدیم و آن این که اعضای هیات داوران شروع به انتقاد از اثر کردند و پرسیدند چرا این میزان تفاوت میان مِرفی و به عنوان مثال اثر شناخته شده ترِ بکت؛ در انتظار گودو و اساسا تصویر تثبیت شده از بکت به عنوان یک ابزوردنویس وجود دارد؟! و هنگامی که شنیدند این اقتباسی وفادارانه است مشخص شد هیچ کدام، رمان را نخوانده اند!
او ادامه داد: در جلساتی متعدد با نویسنده اثر، سپیده ضیایی به این نتیجه رسیدیم که ظاهرا آن قدر تصویر بکت به عنوان یک نمایشنامه نویس تئاتر ابزورد جا افتاده است که پذیرفتن اثری اقتباسی از او که حاوی خط داستانی مشخصی باشد، دشوار است.
ضیایی در پایان با تایید این که گروه ناگزیر از اعمال تغییرات بوده است، گفت: باقی تغییرات نیز به علت ممیزی هایی بود که می بایست رعایت می کردیم و در نتیجه آن چه اکنون در قالب اجرای عمومی خواهید دید، کاملا با اجرای جشنواره تئاتر دانشگاهی متفاوت است.
58259
کد خبر 1500896
سید مجتبی حسینی (معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) در مکاتبه با رییس کمیته امنیتی اجتماعی ستاد ملی مدیریت بیماری کرونا قرار گرفتن اجراهای موسیقی را در گروه دو مشاغل خواستار شد.
معاونت امور هنری در این نامه آورده است:
با اطمینان بخشی رعایت پروتکل های بهداشتی در سالن های اجرای صحنه ای موسیقی و با توجه به شرایط عمومی فرهنگ و هنر کشور و مطالبات بحق جامعه هنری بویژه موسیقی، مناسب است که در تجدید نظر گروه بندی مشاغل، سالن های موسیقی همانند سالن های سینما و تئاتر در گروه دو مشاغل قرار گیرد.
بسیاری از اجراهای صحنه ای موسیقی در گونه های ردیف دستگاهی، نواحی و کلاسیک در سالن های کوچک و معمولا با مخاطبان محدود برگزار می شود و از نظر رعایت پروتکل های بهداشتی و تعداد محدود تماشاگران با استفاده از درصدی از ظرفیت سالن با اجرای تئاتر و نمایش فیلم مشابهت دارد.
به همین مناسبت خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان به مهمترین اخبار تئاتر در هفته جاری پرداخته است:
هار به تماشاخانه ایرانشهر رسید
حسین پوریانی فرد نویسنده، طراح و کارگردان نمایش هار ؛ اثر برگزیده بیست و یکمین جشنواره تئاتر دانشگاهی ایران، قصد دارد این اثر نمایشی را از 17 فروردین در سالن سمندریان تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه ببرد.
در این اثر نمایشی که تهیه کنندگی آن را حمید پورآذری بر عهده دارد، بردیا مشهودی، سپندار اعلم، مهدی قربانی، اکبر سلمانی اله دادی، میلاد افواج، نیما خطیب شاد، علی اصغر حسینی، جواد کارگر و علیرضا آشوری به ایفای نقش می پردازند.
مهرکوش علیزاده و مرسده نقی زاده گروه کارگردانی، امیر ساعتچی، نرگس نیک سیرت و مهدی قربانی مشاوران کارگردان، مریم برادران گرافیک، علی ملکی عکاس، متین حبیبیان آهنگساز و طراح صدا، نیلوفر نقیب ساداتی طراح نور، سارا مژده (با همراهی مهدی قربانی، سپندار اعلم) طراح لباس و امیر قالیچی مجری طرح دیگر عوامل نمایش هار را تشکیل داده اند.
نمایش هار کاری از گروه تئاتر پاپتی ها است.
برنامه اجراهای تئاترشهر منتشر شد
پیرو جلسه عصر چهارشنبه 11 فروردین ماه 1400 و پیگیری معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و اداره کل هنر های نمایشی و موافقت ستاد ملی مقابله با کرونا مبنی بر انتقال مشاغل مربوط به تئاتر از گروه سه به گروه دو مشاغل، سه اثر نمایشی این هفته در تالار های چهارسو، قشقایی و سایه مجموعه تئاتر شهر میزبان مخاطبان تئاتر خواهند بود.
در تالار چهارسو تئاتر موزیکال جنگ و صلح به نویسندگی، طراحی و کارگردانی میثم یوسفی از روز سه شنبه 17 فروردین ماه سال 1400، ساعت 19، مدت زمان 40 دقیقه و قیمت بلیت 40 هزار تومان روی صحنه می رود.
شاهین علایی نژاد، مهناز غمخوار، محمد صمدی، مصطفی ایزدی، پریسا فلاح زاده، مرتضی حقی، هومن قاسم خانی گروه بازیگران و بازی دهندگان نمایش را تشکیل می دهند، این در حالی است که فرید نوایی آهنگساز، علی پاکدست، مریم اقبالی طراح و سازندگان ماسک و تن پوش، مرضیه سرمشقی و رفعت هاشمی سی سخت طراحان پوستر و بروشور، رضا خضرایی شاد طراح نور، نیلوفر عبدالعلیان طراح و سازنده عروسک های بخش سایه، محمد شباهنگ شاعر، یاسر بیات نوازنده تمبک و کمانچه، عرفان خزایی نوازنده تار، مرتضی برزگرزادگان برنامه ریز و دستیار کارگردان، علی رضایی دستیار کارگردان، احمد احمدی و زهرا دوستی دستیاران کارگردان، مهدی صالحی عکاس، جواد دهقان ساخت تیزر، آرش بختیاری زاده ومریم باطنی روابط عمومی دیگر اعضای گروه اجرایی نمایش هستند.
در خلاصه داستان تئاتر موزیکال جنگ و صلح آمده است: در مجلس بزمی دو خانواده ساز های سنتی (ایرانی) و کلاسیک (فرنگی) در حال اجرای موسیقی هستند که دو ساز جوان کمانچه از خانواده ساز های ایرانی و چنگ از خانواده ساز های کلاسیک رخ در رخ یکدیگر قرار گرفته و یک دل نه صد دل عاشق و واله و شیفته یکدیگر می شوند، اما با توجه به اختلافات بین فرهنگی و خانوادگی شان با ممنوعیت خانواده هایشان مواجه می شوند.
مِرفی عنوان دیگر نمایش جدید مجموعه تئاتر شهر است که از روز یکشنبه پانزدهم فروردین ماه در تالار سایه مجموعه تئاتر شهر به نویسندگی سپیده ضیایی و کارگردانی نگین ضیایی پیش روی مخاطبان قرار می گیرد.
در این نمایش که ساعت 18:45 با مدت زمان 60 دقیقه و قیمت بلیت 30 هزار تومان روی صحنه می رود، (به ترتیب حروف الفبا) حامد ادوای، نیما انصافیان، ساجده حمیدی منزه، شادی ضیایی، رضا مرشد، امین موحدی پور به عنوان بازیگر حضور دارند.
گروه تئاتر واسومانی (تهیه کننده)، سیروس تاجبخش صدا، امیرمرسلی مدیر تولید، بهگل شهیدی و فرنوش نادرپور گروه کارگردانی، رضابصیرزاده طراح صحنه، شادی ضیایی طراح صحنه، لیلا سرنی طراح گریم، میثم صفری طراح نور، روزبه خورزنی صدا و موسیقی، رضا جاویدی عکاس، سجاد داغستانی طراح پوستر و بروشور، محمد دادفر مدیر صحنه، امیر قالیچی مشاور امور رسانه و تبلیغات، مجید نیرومند ساخت تیزر، هدی نجفی نقاشی و گرافیک دیگر عوامل اجرایی تئاتر مرفی را تشکیل می دهند که پیش از این در بیست و دومین جشنواره تئاتر دانشگاهی ایران به عنوان یکی از آثار برگزیده معرفی شده بود.
در خلاصه نمایش آمده است: در عین حال که نمیشه انتظار داشت اوضاع بهتر بشه، دست کم لزومی نداره واهمه داشته باشیم که چیزی بدتر بشه. اوضاع همیشه همونطور که هست باقی می مونه. به این ترتیب، خارج از وجود خود مِرفی، دست کم پنج نفر به مِرفی نیاز دارن.
از روز سه شنبه 17 فروردین ماه نیز یک اثر جدید با عنوان نمایش کنسرت مرگ گرم به نویسندگی، طراحی و کارگردانی محمدرضا عطایی فر ساعت 18 به مدت زمان 90 دقیقه و قیمت بلیت 40 هزار تومان اجرای خود را در تالار قشقایی تئاتر شهر آغاز می کند.
(به ترتیب اپیزود): اپیزود یک: زری اماد، محسن زرابادی، اپیزود دو: مهتاب باجلان، علی حیدری، دانیال بلوری، اپیزود سه: محمد هادی عطایی، خسرو کشاورز، محمدباقر صفانور، بیتا شیری، اپیزود چهار: حسین میرزاییان، محمدرضا عطایی فر، الهه جوانمهر، اپیزود پنج: علی یعقوب زاده، الناز مکاری، اپیزود شش: زری اماد، رعنا حسین دخت، رهام شریفی، اپیزود هفت: محمد آسایشلو، مهدی اشتری، فائزه رجبی، احسان حاجیان، پرنیا عسگری، بیتا شیری، سپهر صفرخانی، سهیل صفرخانی، آرمین میرزایی، پارسا شیرازیان، علیرضا عرب، علیرضا اسلامی گیلانی گروه بازیگران نمایش را تشکیل می دهند.
رضا شاپور زاده طراح صحنه و لباس، المیرا رضی زاده دستیار کارگردان و برنامه ریز، رضا خضرایی طراح نور، شقایق فرشته مدیر روابط عمومی، آصف جاودان فر، وندا عفوی منشی صحنه، کیمیا رضایی، مسیح کامرانی، سارا واحد نوعی، سپهر صفرخانی، سهیل صفرخانی، سارا واحد نوعی، مبین هاشمی، یگانه حسینی، دستیاران طراح صحنه و لباس، فرشاد فیضی، روسانا اربابی، روزبه سلطانی گروه عکاسان، محمد قربانی تدوین گر و نریتور، فاطمه عطار باشی و محمد قربانی گویندگان، مسیح کامرانی طراح تراکت، مرجان عطایی فر طراح پوستر، بروشور و ساخت کلیپ هم به عنوان عوامل اجرایی در این اثر نمایشی حضور دارند.
روایت داستانی نمایش کنسرت مرگ گرم از دهه چهل آغاز شده و تا دهه 1400 ادامه خواهد یافت. این نمایش به صورت داستان گو در هفت اپیزود با زبان موسیقی، رخدادهای مهم هر دهه را روی صحنه روایت می کند.
آغاز فعالیت تئاتر مولوی از 16 فروردین/ مدرسه مولوی آماده است
امیرحسین حریری مدیر مرکز تئاتر مولوی درباره زمان آغاز فعالیت های این مجموعه در سال 1400 و میزبانی از اجراهای نمایشی گفت: ما از روز دوشنبه 16 فروردین با میزبانی از یک اثر نمایشی در سالن اصلی مجموعه، فعالیت خود را در سال جدید آغاز می کنیم. طبق بازبینی های انجام شده و مجوزهای صادر شده، از دهه آخر فروردین نیز میزبان 2 اثر نمایشی دیگر می شویم.
وی ادامه داد: تا زمان برگزاری جشنواره بین المللی تئاتر دانشگاهی ایران مجموعه میزبان این آثار نمایشی است و با آغاز جشنواره تمامی فضای مجموعه میزبان برگزاری جشنواره خواهد شد.
حریری درباره اثری که از 16 فروردین به صحنه می رود، توضیح داد: این اثر نمایشی که اقتباسی از نمایشنامه یرما است با کارگردانی ندا شاهرخی در سالن اصلی مرکز تئاتر مولوی اجرا می شود.
مدیر مرکز تئاتر مولوی درباره برنامه ریزی برای آغاز به کار مدرسه تئاتر مولوی یادآور شد: ما آمادگی این را داشتیم که بعد از تعطیلات نوروز 1400 فعالیت مدرسه تئاتر مولوی را آغاز کنیم ولی به دلیل اعمال محدودیت های جدید کرونایی و اینکه برگزاری کارگاه های آموزشی و همچنین فعالیت مراکز آموزشی در گروه 3 مشاغل ستاد ملی مقابله با کرونا قرار داد، این امر با تأخیر همراه شد.
وی در پایان سخنان خود تأکید کرد: امیدوارم با برطرف شدن محدودیت های کرونایی، از اوایل اردیبهشت سال 1400 مدرسه تئاتر مولوی فعالیت خود را آغاز کند.
اجرای نمایش تکرار در خانه نمایش مهرگان
حامد شیخی نویسنده، بازیگر و کارگردان تئاتر درباره فعالیت هایش در سال جدید گفت: بعد از پایان اجرای نمایش برای لیلا که تا آخرین روزهای سال 99 در تماشاخانه مهرگان روی صحنه بود، قرار است از 29 فروردین ماه اجرای جدیدی را در همین تماشاخانه به صحنه ببرم.
وی ادامه داد: این نمایش تکرار نام دارد و برگرفته از چند نمایشنامه کوتاه سم شپارد است که در یک مجموعه نمایشی با عنوان دکه بین راه منتشر شده است. این اثر نمایشی با حضور کاراکترهای نمایشنامه های تکرار کن ، فقط فضا و دکه بین راه در یک اثر واحد نوشته شده است به این ترتیب که معتقدم بین شخصیت های این آثار اشتراکاتی وجود دارد و با حضورشان در یک داستان مستقل و در قالب یک قصه به یک نقطه مشترک می رسند.
شیخی با اشاره به شکل گیری این نمایش بیان کرد: نمایش تکرار حاصل یک کارگاه آموزشی است که با تعدادی از هنرجویان شکل گرفت و قرار است از 29 فروردین تا 17 اردیبهشت به صحنه برود.
وی درباره داستان نمایش توضیح داد: در این نمایش فردی را می بینیم که سعی می کند اشتباهات آدم های مختلف درباره خودش را اعلام کند و آنها را مجبور می کند که دوباره این اشتباهات را تکرار کنند و ما اتفاقاتی را که منجر به بروز این اشتباهات شده است روی صحنه می بینیم.
وی در پایان صحبت هایش عنوان کرد: این نمایش نیز مانند اثر قبلی ام برای لیلا تمی در ارتباط با تنهایی انسان ها دارد و اشتباهات این افراد از جمله فرزند و دوست و... این فرد باعث تنهاتر شدن او شده و در زندگی اش تاثیر منفی داشته است. از طرف دیگر هرکدام از این آدم ها وجه اشتراکی نیز در داستان با یکدیگر دارند که رد طول داستان به آن پی می بریم.
انتهای پیام/
بالاخره در شهرستان ما هم بانک شهر شعبه باز کرد. اما این بار صندوق حمایت از هنرمندان و... بانک شهر را رها کرده و به سراغ بانک آینده رفت. شوربختانه بانک آینده هم در بسیاری از شهرستان ها، از جمله شهرستان نگارنده شعبه ای ندارد و بنابراین مجبوریم برای افتتاح حساب و دریافت هنر کارت بانک آینده، به مرکز استان برویم. این دست تبانی ها که معمولاً میان کارمندان امور مالی نهادها و بانک ها صورت می گیرد، عموماً شبهاتی در پی دارد که آیا از سوی بانک های گزینش شده، منافعی شخصی به برخی از مدیران این سازمان ها می رسد که باعث می شود از میان این همه بانک که در همه شهرهای بزرگ و کوچک شعبه دارند (همچون بانک ملی، صادرات، تجارت، مسکن، کشاورزی، سپه، ملت و...) به سراغ بانک هایی کمتر شناخته شده همچون شهر و آینده بروند که بسیاری از شهروندان ایرانی حتی نام شان را هم نشنیده اند و در بیشتر شهرستان های کشور حتی یک شعبه هم ندارند؟
به هر صورت، هنگام مراجعه به بانک آینده برای افتتاح حساب و دریافت هنرکارت (همان کارت بانکی آینده ویژه نویسندنگان و هنرمندان)، آدرس دقیق پستی خانه را گرفتند که کارت به آنجا فرستاده شود؛ اما دو هفته بعد، نویسندگان و هنرمندان پیامکی از بانک آینده دریافت کردند مبنی بر اینکه هنر کارت شان به اداره کل فرهنگ و ارشاد استان فرستاده شده و بنابراین برای دریافتش باید به آن اداره مراجعه کنند. تا آنجا که نگارنده می داند، بسیاری از افراد، به ویژه شهرستانی ها به این اداره مراجعه نکردند، چون هنگام افتتاح حساب در بانک آینده و پیش از دریافت هنرکارت ، توانسته بودند مبلغ کمک هزینه خرید کتاب سال 99 را برداشت کنند.
اما در ساعت 3 بعدازظهر روز چهارشنبه 27 اسفندماه 99، پیامک دیگری به نویسندگان فرستاده شد که خبری خوشحال کننده داشت: برای نخستین بار، مبلغ یک و نیم میلیون دیگر به عنوان عیدی به هنرکارت ها واریز شده بود. اما مشکل اینجا بود که این پیامک در آخرین ساعات اداری آخرین روز کاری سال 99 فرستاده شد. روز پنجشنبه 28 اسفندماه ادارات فرهنگ و ارشاد اسلامی تعطیل بودند و نویسندگان باید تا پس از تعطیلات نوروز منتظر می ماندند. این یعنی در این بازه زمانی، میلیاردها تومان پول متعلق به نویسندگان، هنرمندان و روزنامه نگاران در بانک آینده خوابیده بود و طبیعتاً منافع قابل توجهی برای این بانک داشت. بنابراین طبیعی است نخستین حدس این باشد که تعمدا پیامک یادشده در واپسین ساعت آخرین روز اداری سال فرستاده شده تا اقشار فرهنگی نتوانند پول شان را برداشت کنند.
روز شنبه هفتم فروردین، یعنی نخستین روز کاری سال 1400، نگارنده به اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان مراجعه کرد. نویسندگان و هنرمندان دیگری نیز برای دریافت هنرکارت شان آنجا بودند. حدود یکصد برگه آ 4 که دو روی آن نام مشمولان دریافت هنرکارت نوشته شده بود، روی میزی گذاشته بودند و هر کس باید نامش را در آنها جستجو می کرد؛ آن هم بدون ترتیب الفبایی. شوربختانه مسئول مربوطه هم عموماً با کم توجهی و پاسخ های کوتاه، می گفت که امکان جست وجوی نام در رایانه وجود ندارد و فقط باید در آن لیست نامرتب و بی سر و ته به دنبال نام مان بگردیم.
هنگامی که بالاخره پس از دو بار جست وجو در میان آن لیست، نامم را پیدا کردم، همان مسئول مربوطه پرسید آخرین کتابم چه سالی منتشر شده؟ وقتی دلیل این پرسش را جویا شدم، توضیح داد که دستور دارند کسانی که در دو سال اخیر هیچ فعالیت نویسندگی یا هنری ای نداشته اند، هنرکارت شان به تهران بازپس فرستاده شود. این شرط به ظاهر منطقی، اما در اصل توهین آمیز بود. یعنی واقعاً وزارت عریض و طویل فرهنگ و ارشاد اسلامی و یا صندوق حمایت از هنرمندان و... نمی توانست دو ماه پیش و قبل از فرستادن پیامک، خودش غربال گری کرده و سپس تنها به حساب افراد واجد شرایط (مثلاً کسانی که در دو سال اخیر هم فعالیت داشته اند) مبلغ هدیه را واریز کند؟
به هرحال پس از آنکه مشخص شد آخرین کتابم دو هفته پیش از نوروز تجدید چاپ شده، کارمند مربوطه به لیست خودش نگاهی انداخت و گفت هنرکارت شما چون شهرستانی هستید به اداره فرهنگ و ارشاد شهرستان خودتان فرستاده شده. هدیه ای که قرار بود به ما پرداخت شود، در یک فرایند پاس کاری، عملاً رفتاری به شدت توهین آمیز شده بود. یعنی ابتدا در بانک گفتند هنرکارت ها به آدرس خانه پست می شود، سپس پیامک آمد که به اداره کل استان فرستاده شده، و هنگامی که به آنجا مراجعه شد، خبر دادند که به شعبه شهرستان فرستاده شده. حقیقتاً این رفتارها بیشتر نوعی تحقیر است تا تشویق؛ آن هم از سوی وزارتی که نام فرهنگ را یدک می کشد.
اکنون نیز پس از گذشت هشت روز از دریافت هنرکارت و ثبت شماره روی کارت در سامانه، همچنان رمز آن فرستاده نشده است. به نظر می آید اصل بر اینست که تا حد امکان، مبلغ هدیه هرچه دیرتر به دست نویسندگان برسد و سودش را کسانی دیگر ببرند.
کد خبر 5180254
محمد آسیابانی
در این خصوص پژوهشگر گروه اطلاع رسانی ایرنا به گفت وگوی تفصیلی با سجاد جمشیدیان مدیر روابط عمومی ستاد هماهنگی شهرها و روستاهای دوستدار کتاب معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پرداخت که در ادامه متن آن آمده است:
ایرنا: دفتر مطالعات و برنامه ریزی معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی چه فعالیت ها و اقداماتی برای رشد و شکوفایی ادبیات کودکان و نوجوانان و توجه به کتابخوانی انجام داده است؟
جمشیدیان: ما در برنامه هایی که در این دفتر برگزار می کنیم توجه ویژه ای به بحث کودکان و نوجوانان و جامعه زنان داریم، در همه برنامه هایی که توسط این دفتر برگزار می شود و هنگام داوری و بررسی آثار، یکی از آیتم هایی که بسیار برای این دفتر و داوران محترم مورد توجه قرار می گیرد، توجه به گسترش کتاب و کتابخوانی در میان کودکان و نوجوانان و جامعه زنان است. در بحث پایتخت کتاب وقتی که شهرهای مختلف کشور برنامه های خودشان را برای کسب عنوان پایتختی کتاب اعلام می کنند، یکی از موضوع های مورد توجه داوران، برنامه های آن شهر برای کودکان و نوجوانان است. در برنامه جشنواره مروجان کتابخوانی نیز به همین شکل است و در جشنواره روستاها و عشایر دوستدار کتاب نیز روستاهایی که معمولاً فعالیت های زیادی را برای کودکان و نوجوانان انجام داده باشند، مورد توجه خاص هستند. در کنار این برنامه ها خود جام باشگاه های کتابخوانی کودک و نوجوان یکی از برنامه هایی است که مختص کودکان و نوجوانان برگزار می شود و امسال پنجمین دوره آن در حال برگزاری است و انشالله اختتامیه آن اعلام عمومی خواهد شد و برگزیدگان این برنامه در بخش های مختلف انتخاب و معرفی خواهند شد.
علاوه بر جام باشگاه های کتاب خوانی کودک و نوجوان از سال گذشته پویش های مختلفی را برای کودکان و نوجوانان در نظر گرفتیم. پویش های کتابخوانی که نخستین آن در ایام عید نوروز سال 1399 با عنوان پویش کتابخوانی معرفی فیلم بود و از کودکان و نوجوانان سراسر ایران خواستیم که کتاب هایی را که در ایام عید و در ایام قرنطینه سال گذشته به واسطه شیوع بیماری کرونا مطالعه کرده اند به صورت یک فیلم در حدود یک دقیقه تا 2 دقیقه به دوستان خودشان در سراسر کشور معرفی کنند تا آنها هم بتوانند این کتاب ها را مطالعه کنند. نزدیک به هزار و 150 اثر از سراسر کشور به دبیرخانه این پویش رسید و برگزیده های این پویش نیز انتخاب و معرفی شدند. همزمان با هفته ملی کودک و نوجوان پویش دیگری به عنوان پویش کتاب خوانی، نامه به نویسنده طراحی و برای همه کودکان و نوجوانان سراسر کشور به اجرا درآمد و از کودکان و نوجوانان خواسته شد که کتاب هایی را که مطالعه می کنند، مورد نقد و بررسی قرار بدهند و صحبت ها، نقدها و بررسی های خودشان را بنویسند و برای نویسندگان کتاب هایی که مطالعه کرده اند و برای دبیرخانه پویش ارسال کنند، بیش از 2 هزار و 500 اثر به دبیرخانه این پویش رسید و برگزیدگان این پویش نیز معرفی شدند و انشاالله نامه های برگزیده های آن که حدود 60 نامه را در برمی گیرد، نیز در حال پیاده سازی و جواب نویسندگان است و در قالب یک کتاب منتشر خواهد شد.
علاوه بر این 2 پویش، امسال پویش دیگری ویژه ایام نوروز به عنوان پویش نشاط نوروزی طراحی شد که همانند پویش فیلم، معرفی کتاب هایی که بچه ها خوانده اند در قالب یک فیلم معرفی می شود و در این پویش به نشاط، آیین های بومی، محلی و سنتی ایران توجه ویژه ای خواهد شد. این برنامه هم اکنون در حال برگزاری است و تا 25 فروردین فرصت شرکت در این برنامه وجود دارد. علاوه بر این، برای مربیان جام باشگاه های کتابخوانی کودک و نوجوان نیز در ایام برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب تهران نیز بن های خرید کتاب از طرف معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در نظر گرفته شد و این مربیان توانستند از این نمایشگاه نیز کتاب های مورد علاقه خود را خریداری کنند.
همچنین هر سال از اساتید و مربیان حوزه ادبیات کودک و نوجوان و نویسندگان برتر این حوزه دعوت به عمل می آید و برای آنان کارگاه های آموزشی ترویج کتاب و کتاب خوانی برای کودکان و نوجوانان و جام باشگاه های کتابخوانی کودک و نوجوان برگزار می شود، این استادان به استان های سراسر کشور در سال های گذشته اعزام می شدند و کارگاه های آموزش و ترویج کتابخوانی را برای تسهیل گران و علاقه مندان به حوزه ادبیات کودک و نوجوان در سراسر کشور در 2 روز برگزار می کردند. امسال بخاطر شیوع بیماری کرونا این کارگاه ها به صورت آنلاین و مجازی در 7 جلسه برگزار شد و بیش از 2 هزار مربی از سراسر کشور در این کارگاه ها شرکت کردند و در هر جلسه به آموزش و ترویج شیوه های نوین ترویج کتاب خوانی برای کودکان و نوجوانان پرداخته شد. همچنین باید در خصوص کتاب های پیشنهادی جام باشگاه های کتابخوانی کودک و نوجوانان گفت که هر ساله کتاب های پیشنهادی این برنامه توسط کارگروهی که از همین اساتید حوزه ادبیات کودک و نوجوان هستند و با کمک سازمان ها و نهادهایی که در این برنامه شرکت دارند جمع آوری می شوند. این کتاب ها شامل کتاب های برگزیده جشنواره ها و نهادهای مختلف فرهنگی کشور هستند که پس از جمع آوری و آماده سازی در اختیار کودکان و نوجوانان کشور قرار می گیرند و اعضای عضو جام باشگاه های کتابخوانی کودک و نوجوان می تواند این کتاب ها را از کتابفروشی های سراسر کشور با 50 درصد یارانه معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی خریداری کند. علاوه بر کتاب های پیشنهادی جام باشگاه های کتابخوانی کودک و نوجوان سایر کتاب های کودک و نوجوان نیز با 30 درصد تخفیف در اختیار این عزیزان قرار می گیرند که می توانند این کتاب ها را خریداری کنند، همچنین با ناشران حوزه مجازی که در زمینه ادبیات کودک و نوجوان در کشور فعال هستند نیز مکاتباتی صورت گرفته شده و در سال 1400 کتاب هایی که از طرف مجمع ناشران مجازی کشور منتشر شدند در اختیار اعضای جام باشگاه های کتابخانه کودک و نوجوان قرار می گیرند و این کودکان می توانند این کتاب ها را با 70% تخفیف در اختیار داشته باشند.
از دیگر اقداماتی که در حوزه کودکان و نوجوانان دفتر مطالعات و برنامه ریزی فرهنگی انجام داده است، باید به تهیه و تنظیم پروفایل نویسندگان کودک و نوجوان ایرانی اشاره کرد. از سال گذشته این برنامه توسط دفتر مطالعات و برنامه ریزی فرهنگی به انجام رسید و برای 9 نویسنده حوزه کودک و نوجوان رزومه یا پرونده فعالیت های آنان در حوزه کودک و نوجوان به زبان انگلیسی تهیه شد و برای شرکت در جشنواره ها و برنامه های مجامع بین المللی ارسال شد و هر سال تلاش می شود که این تعداد بیشتر شود و امسال نیز برای 20 نویسنده حوزه کودک و نوجوان در حال آماده سازی پرونده های کاری آنان برای مجامع بین المللی هستیم.
ایرنا: آیا دفتر مطالعات و برنامه ریزی فرهنگی برای گسترش فرهنگ کتابخوانی در میان کودکان و نوجوانان در روستاها و مناطق کم برخوردار اقداماتی انجام داده است؟
جمشیدیان: از دیگر اقدامات دفتر مطالعات و برنامه ریزی فرهنگی تشویق و ترغیب کودکان به کتابخوانی در روستاها و مناطق کم برخوردار بود. در این خصوص هر ساله چند هزار جلد کتاب کودک و نوجوان از طرف دفتر مطالعات و برنامه ریزی فرهنگی به روستاها و مناطق عشایری کشور و مناطق کم برخوردار اهدا می شود و سعی بر آن است که این کتاب ها که اغلب کتاب های خوب و از کتاب های برگزیده جام باشگاه های کتابخوانی کودک و نوجوان هستند در اختیار کودکان و نوجوانان سراسر کشور قرار بگیرند.
ایرنا: آیا دفتر مطالعات و برنامه ریزی معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تاکنون از ناشران حوزه کودک و نوجوان حمایت کرده است؟
جمشیدیان: خود برنامه های دفتر مطالعات و برنامه ریزی فرهنگی و به خصوص جام باشگاه های کتابخوانی کودک و نوجوان باعث شناسایی و شناخت نویسندگان ایرانی و همچنین ناشران کشور از طرف کودکان و نوجوانان کشور شده است. در سال های گذشته تعداد کمی از نویسندگان کودک و نوجوان را کودکان و نوجوانان ایران می شناختند اما در طول سال های گذشته به اذعان خود این نویسندگان الان تعداد زیادتری از آنان را کودکان و نوجوانان کشور می شناسند و این شناخت مرهون برگزاری جام باشگاه های کتابخوانی کودک و نوجوان است که این برنامه باعث ارتباط میان کودکان و نوجوانان و نویسندگان ایرانی شده است. این نویسندگان به شهرها و روستاهای کشور از سوی دفتر مطالعات و برنامه ریزی فرهنگی اعزام می شوند. کودکان با آنان ارتباط برقرار می کنند و در این برنامه پس از آنکه کتاب های آنان را می خوانند به این نویسندگان نامه می نویسند و نویسندگان نیز جواب نامه هایشان را برای آنان ارسال می کند.
ایرنا: به نظر شما چگونه می توان فرهنگ کتابخوانی در میان کودکان و نوجوانان اشاعه داد؟
جمشیدیان: برای اشاعه فرهنگ کتاب و کتابخوانی در میان کودکان و نوجوانان و کتابخوان کردن این قشر در جامعه در مرحله اول باید نیازسنجی کرد. نیازسنجی یعنی اینکه ما بدانیم که کودکان و نوجوانان به چه کتاب هایی علاقه مند هستند و حوزه فکری آنان در چه زمینه ای است. کودکان و نوجوانان کنونی با نسل گذشته و نسل های قبل تر از خود متفاوت هستند. آنان از قدرت انتخاب و تعقل بیشتری برخوردار هستند و نمی شود به زور برای آنان نسخه پیچید و کتاب هایی برای آنان در نظر گرفت که مورد علاقه آنان نیست و باعث زدگی و دوری آنان از حوزه کتاب و کتابخوانی شویم و آنان را به سرزمین فضای مجازی و پناه بردن به تبلت و کامپیوتر و... رهنمون کنیم. پس باید در مرحله اول کتاب هایی را که مورد علاقه و خواست این کودکان و نوجوانان هستند در اختیار آنان قرار داد تا به حوزه کتاب و کتابخوانی علاقه مند شود.
دوم اینکه ما باید در خانه و خانواده، پدر و مادر یک تسهیل گر باشد و در خانه کتابخانه کوچکی داشته باشیم که کودک و نوجوان با دیدن این کتاب ها به کتاب و کتاب خوانی علاقه مند شوند و پدران و مادران نیز نقش تسهیل گری و آموزش مطالعه را برای کودکان و نوجوانان بر عهده داشته باشند. سومین مرحله مدارس و آموزشگاه های هستند که کودکان و نوجوانان در آن جا درس می خوانند. متاسفانه در کشور ما زنگ مطالعه و کتابخوانی وجود ندارد و ای کاش می شد که وزارت آموزش و پرورش ساعتی از ساعت های درسی کودکان و نوجوانان را به مطالعه کتاب های غیردرسی اختصاص می داد و کودکان و نوجوانان می توانستند در این ساعت کتاب هایی را که خوانده اند، مورد نقد و بررسی قرار دهند و با همدیگر در مورد این کتاب ها گفت و گو کند. همچنین تجهیز کتابخانه های مدارس و نقش معلمان به خصوص معلمان پرورشی نیز در تشویق کودکان و نوجوانان به مطالعه بسیار مورد توجه است.
چهارمین مرحله وظیفه سنگین صدا و سیما هست. صدا و سیما به عنوان گسترده ترین و بزرگترین فضای ارتباطی جامعه، نقش بی بدیلی را می تواند در ترویج و گسترش کتاب و کتابخوانی در میان کودکان و نوجوانان کشور ایفا کند. صدا و سیما می تواند با پخش برنامه هایی در مورد کتاب و کتابخوانی، همچنین معرفی کتاب های حوزه کودک و نوجوان، معرفی برنامه ها و جشنواره های حوزه کودک و نوجوان و همچنین ساخت تئاتر ها و برنامه هایی از کتاب های حوزه کودک و نوجوان معرفی نویسندگان حوزه کودک و نوجوان و برگزاری مسابقات کتابخوانی کودکان را به امر مطالعه تشویق کند. متاسفانه صدا و سیما در سال های گذشته در بحث ترویج کتاب و کتابخوانی در میان کودکان و نوجوانان نتوانسته است، نقش مهم و اساسی ایفا کند و کودکان و نوجوانان ما نیز نتوانستند ارتباط مستقیم و مثمرثمری با برنامه های حوزه کودک و نوجوان در صدا و سیما برقرار کنند.
همچنین باید به نقش NGO ها و مراکز غیردولتی و سمن های کتاب و کتابخوانی در کشور اشاره کرد که نقش بسیار پررنگی را می توانند در حوزه کتاب کودک و نوجوان و علاقمند کردن کودکان و نوجوانان به حوزه کتاب و کتابخوانی ایفا کنند. خوشبختانه در چند سال گذشته گروه ها، نهادها و انجمن های خوب و تاثیر گذاری در حوزه کودک و نوجوان در سراسر کشور تشکیل شده اند که توانستند به مقدار بسیار زیادی با کودکان و نوجوانان سراسر کشور ارتباط برقرار کنند و تاثیرات کتابخوانی را در این سمن ها می توانیم به خوبی ببینیم و در آخر هم باید از نهادها، وزارتخانه ها و سازمان های دولتی بخواهیم که کتاب فروشی ها، ناشران و تمامی دست اندرکاران حوزه کتاب کودک و نوجوان را یاری و کمک کنند و دولت نقش تسهیل گری و حمایتی را برای این کتاب فروشی ها و ارگان ها داشته باشد تا آنان نیز بتوانند کتاب های مورد علاقه کودکان و نوجوانان را در اختیار این کودکان قرار دهند.
نکته دیگر اینکه کتابخوانی در روستاها و در میان کودکان مناطق روستایی بهتر و با علاقه بیشتری در جریان است. می طلبد که نهادها و سازمان های مختلف در حوزه فرهنگ توجه بیشتری به مناطق عشایری و روستایی سراسر کشور داشته باشند و با احداث و تجهیز کتابخانه های روستایی و ارسال کتاب برای کودکان و نوجوانان روستایی کمک شایانی به ترویج کتاب و کتابخوانی در روستاها کنند.
تاریخ انتشار
کد خبر 7713768
دانلود PDF
نظر دادن
احمد دولت آبادی، نویسنده و مدیر انتشارات نگارتابان در گفت و گو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان درباره نیاز های حمایتی وزارت فرهنگ و ارشاد از صنعت نشر در سال جاری گفت: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سال گذشته در حد مطلوبی از ناشران حمایت کرد و اقدامات خوبی در این زمینه انجام داد. از جمله آن ها می توان به برگزاری نمایشگاه بین المللی به صورت مجازی و پس از آن نیز خرید حمایتی کتاب از ناشران اشاره کرد.
بیشتربخوانید
نسخه ای که گرهی از مشکلات صنعت نشر باز نکرد/ علاقه آقای ناشر به سکه هفت سین
وی افزود: به ادامه حمایت های سال گذشته وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از ناشران نیازمندیم و امیدواریم بستری فراهم بشود که بتواند نمایشگاه بین المللی کتاب تهران را به صورت حضوری پس از رفع بیماری کرونا برگزار کند. امید ما این است این بیماری و بیماری اقتصادی ریشه کن شود.
مدیر مسئول انتشارات نگار تابان با اشاره به قیمت کاغذ بیان کرد: امیدوارم قیمت کاغذ در سال جاری تا حدی کاهش یابد و به صورت گسترده در بازار عرضه شود که علاوه بر ناشران بقیه مردم هم بتوانند کاغذ را با قیمت پایین تهیه کنند. هر چند خوش بین هستم به اینکه وزارت ارشاد کاغذ را امسال هم از طریق اتحادیه در اختیار ناشران قرار می دهد.
دولت آبادی ادامه داد: لازم است تا پیش از برگزاری نمایشگاه کتاب تهران چه به صورت مجازی چه حضوری کاغذ در اختیار ناشران قرار بگیرد و ناشران از هم اکنون زمینه را برای تولید کتاب برای نمایشگاه فراهم کنند. در سال گذشته تسهیلات بانکی هم به ناشران داده شد. به رونق صنعت نشر در سال جاری امیدوار هستم. البته مواردی، چون پایان بیماری کرونا و بهبود وضعیت اقتصادی مردم در این امر موثر هستند.
وی اظهار کرد: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال گذشته کمابیش از ناشران حمایت کرد. قبول ندارم هیچ حمایتی از ناشران نشد. امیدوارم وزارتخانه های دیگر هم همپای وزارت ارشاد برای رونق بازار نشر تلاش کنند که منظورم از وزارتخانه های دیگر بهبود شرایط اقتصادی و پایان بیماری کروناست که سایه شان همچنان بر سر اقتصاد نشر است. او در پایان از وزارت فرهنگ و ارشاد و صندوق اعتباری هنرمندان و نویسندگان در حمایت از هنرمندان و پرداخت بیمه سه ماه نخست سال جاری سپاسگزاری کرد.
انتهای پیام/
وی با بیان اینکه کودک امروز خواسته های متنوعی دارد و به دنبال پیداکردن پاسخ هایی دقیق،علمی و قانع کننده به سؤالات خود است، تصریح کرد: از منظر تخصصی،"کتاب کودک" به عنوان کالایی فرهنگی، می تواند دنیای مخاطب را با محتوا و اندیشه های خود تغییر دهد. مخاطب از کتاب توقع تازه تر و بروزتر دارد. عصر انفجار داده ها و دانش ها و اطلاعات فردی و گروهی، دنیای کودک امروز را به سمت دانش و فضاهای مجازی کشانده و کتاب هم به عنوان یک مؤلفه ی فرهنگی و عمومی، دستخوش این تغییرات شده است.
حاتمی ادامه داد: روزجهانی کتاب کودک بهانه ای برای پاسخ به نیازهای مطالعاتی کودک است و بهانه ای مهم و ضروری است که می تواند کودک را به دنیای تازه تری راهنمایی و هدایت کند.
این روزنامه نگار ادبی گفت: کتاب کودک، به عنوان یک جریان فرهنگی، اجتماعی و روانی مستمر و به هم متصل می تواند مسیر یک جامعه را تغییر دهد و به دنیایی دیگر هدایت کند، زیرا کودک زیر بنای ساختاری تمام جوامع بشری است و تولید و آفرینش کتاب های مناسب و متناسب با توان ذهنی کودک و مخاطب دغدغه ای است که تمام کنش گران و تلاش گران ادبیات کودک و نوجوان جهان را پای کار آورده تا با رعایت استانداردهای اعلام و مصوب شده، اثری را آفرینش و منتشر کنند که کودک را به بالندگی و تعالی فکری و اندیشه ای سوق دهد و راهنمایی کند.
حاتمی تصریح کرد : مفاهیم تربیتی، اخلاقی، انسانی، اجتماعی تقویت تخیل، تقویت رشد و پرورش شخصیت فردی و اجتماعی کودک، سرگرم کردن و لذت بخشی ادبیات،واقع گرایی،تلاش برای تقویت فرهنگ تاب آوری و برخی نکات دیگر می تواند در آفرینش و تولید محتوایی کتاب کودک مؤثر واقع شود.
وی کاهش تیراژ کتاب کودک به زیر 50 جلد را شرم آور عنوان کرد و معتقد است: هزینه های سرسام آور چاپ و نشر کتاب کودک، عدم استقبال جامعه ی هدف از کتاب های منتشر شده، عدم نقد و تحلیل های علمی و کارشناسی کتاب کودک، کمبود نقدینگی و بودجه در سرمایه گذاری کلان نشر کتاب کودک و تمایل سرمایه گذاران به سمت کتاب های زرد و بازاری و کارتونی، نظارت و ممیزی غیر تحصصی و کانالیزه ی کتاب کودک، عدم نیازسنجی در تولید محتوا، عدم معرفی های مناسب و کاربردی آثار درشت محتوا، نظام آموزشی به شدت تعلیمی و دور از منابع مفید و تخصصی و غنی کتاب کودک، فقر فرهنگی و اقتصادی جامعه،مشکل پخش و توزیع مناسب و گسترده،عدم حمایت از مؤلفان و ناشران تخصصی و حرفه ای ادبیات کودک، محتوای ضعیف و سفارشی نویسی مؤلفان و ده ها واژه و ترکیب دیگر که پرداختن به آن ها زمانبر است و مجالی دیگر می طلبد، هنوز نتوانسته جریان کتاب کودک در جامعه را مناسب و قابل قبول رونق توسعه و ترویج دهد.
حاتمی با بیان اینکه با وجود تلاش های مؤسسات خصوصی و سازمان ها و ادارات دولتی متولی امر، اما هنوز تا رسیدن به وضعیت ایده آل جریان کتاب کودک در جامعه، فاصله داریم، ادامه داد: با شیوع همه گیر ویروس کرونا و تغییر مسیر زندگی انسان معاصر به بستر فضای مجازی موجب شد تا کودک امروز به دنبای منابع خوانداری در این عرصه مسیرش را عوض کند و مؤلفان و ناشران هوشمند با درک شرایط موجود به تولید و آفرینش و انتشار کتاب های مجازی، صوتی، نرم افزاری، طراحی و ساخت اپلیکیشن های مختلف و البته رایگان، تقویت، بروزرسانی و توسعه ی سایت های دانلود کتاب های الکترونیکی، تبدیل کتاب کاغذی به فرمت های EPUB و PDF بروز رسانی و تشکیل حداکثری کنسرسیوم ها و شبکه های تولید محتوای کتاب کودک و بسیاری از مؤلفه های دیگر در تولید کتاب در بستر مجازی موجب شده تا کودک امروز با کتاب ارتباط بهتر، راحت تر و صمیمانه تری برقرار کند. او در این بستر به کتاب و دنیا و شخصیت های پنهان در آن بیشتر نزدیک شود و همذات پنداری که یکی از شاخصه های رشد روانی اوست، در خود تقویت کند.
وی ادامه داد: شاید هنوز بسیاری از مؤلفان، والدین و اولیای تربیتی نتوانسته اند کم شدن حس کتاب های سنتی و کاغذی را بپذیرند اما خواسته یا ناخواسته کودک امروز در کنار کتاب سنتی در کتاب خانه ی شخصی اش؛ مجموعه ای از کتاب های دیجیتالی و صوتی و نرم افزاری را در گوشی یا تبلتش دارد که به تناسب مطالعه و با آنها زندگی می کند.
حاتمی تاکید کرد: کودک امروز را نباید در دنیای مجازی تنها گذاشت و رها کرد و نظارت هوشمندانه و هدایت دقیق و توجه به محتوای کتاب های منتشرشده در این بستر پرخطر و البته مفید، دقت و دغدغه و تعهد والدین و اولیای تربیتی را می طلبد.
وی در پیان این گفت و گو تاکید کرد: با این حال با تمام مشکلات کوچک و بزرگ در این مسیر، باورمند به بالندگی جامعه ای با تربیت کودکان کتاب خوان نه تنها در روز چهاردهم فروردین هر سال بلکه در تمام روزهای سال می توان جامعه ای آگاه ، مطابه گر و آشنا به حقوق مدنی و اجتماعی با توسعه و ترویج حداکثری کتاب کودک انتظار داشت.
انتهای پیام
همشهری آنلاین_شقایق عرفی نژاد: تقریباً نه فیلمی اکران شد و نه تماشاگری به سینما رفت. پیامد آن تعطیلی موقت سینماها بود که البته جای نگرانی داشت، اما به هر حال می شود به روزی نه چندان دور فکر کرد که درهای سینماها روی مخاطبان باز شوند. آنچه بیشتر باعث نگرانی بود و حسرت به دل می نشاند، تعطیلی دائم بعضی از سینماها بود؛ سینماهایی که صاحبانشان مجبور شدند، در این شرایط، قفل بر در سینمایشان بزنند و یا ترجیح دادند از شرایط کرونا استفاده کنند و آن را ببندند، به امید روزی که پاساژی یا مرکزی تجاری به جای آن افتتاح کنند.
سینما بولوار در بولوار کشاورز یکی از سینماهایی بود که مظلومانه و تقریباً بی سرو صدا تعطیل و کمی بعد هم تبدیل به مرکز همایش های دانشکده علوم پزشکی شد. این سینما سال 45 با اسم سینما مدائن شروع به کار کرد و تا سال گذشته که پرونده اش بسته شد، فعال بود. در سال های میانه دهه 40 و 50، آن طور که هوشنگ گلمکانی منتقد فیلم، می گوید، سینما مدائن صبح های جمعه از سوی تلاش فیلم فیلم های کلاسیک و خارج از جریان رایج را نمایش می داد: فیلم هایی که با مایه های سیاسی، دانشجویان سیاست زده و سیاست گرا را صبح های جمعه به این سینما می کشاند.
فضا کاملاً دانشجویی می شد. در سال های بعد از انقلاب البته دیگر سینما مدائن به سینما بولوار تغییر نام داده بود. اما هویتش حفظ شد و انبوهی از فیلم های سیاسی در آن روی پرده رفت. سال 87 این سینما به دانشگاه تهران واگذار شد و از فعالیت بازماند. با این حال، با تعمیراتی بازگشایی شد و کارش را تا سال 97 ادامه داد. اما در این سال به دلیل بی رونقی و اینکه شرکت های پخش فیلم کمتر تمایلی برای اکران فیلم در این سینما داشتند، تعطیل شد و سال پیش هم به بخشی از دانشگاه تهران تبدیل شد.
اگر سینما بولوار را گذشت زمان و بی رونقی اکران نابود کرد، سینما ایران لاله زار را ورثه به این روز نشاندند. این سینما مدت ها پیش به دست ورثه افتاد و آنها هم آن را متروکه رها کردند تا روند نابودی خودبه خود طی شود. اردیبهشت سال 98 ورودی این سینما تبدیل به ساندویچی شد و یک سال و نیم بعد، در دی ماه 99، رأی تخریبش به تأیید دیوان عدالت رسید. رأی دیوان عدالت به تخریب و الزام شهرداری به نوسازی سینما واکنش های زیادی به دنبال داشت که البته بیشتر آنها در فضای مجازی و صفحه های اینستاگرام طرح شدند، اما عضو شورای شهر، سال گذشته، در جلسه این شورا درباره حکم تخریب این سینما هشدار داد و از آن به عنوان آغاز تخریب سریالی سینماهای لاله زار اسم برد.
او در این جلسه لاله زار را دالان سینماهای محتضر نام داد و از 18 سالن سینمای دیگر در این خیابان اسم برد که در وضعیتی نابسامان انتظار روز تخریب را می کشند. او البته در آن جلسه از میراث فرهنگی هم گلایه کرد که در برابر تخریب بسیاری از بناها بی تفاوت است و گفت: دعوای مالکان خصوصی بناها و خانه های تاریخی با میراث فرهنگی و گشاده دستی دیوان عدالت اداری در صدور حکم خروج این آثار و بناها از فهرست آثار ملی، داستان دیروز و امروز نیست و به نظر می رسد در فرداها هم همچنان ادامه خواهد داشت. هر چند میراث فرهنگی مسئولیت ثبت آثار تاریخی و دارای شئون ملی و ساختمان های ارزشمند را برعهده دارد، اما در بسیاری موارد این مجموعه چنان که باید و مطابق آنچه در قانون پیش بینی شده نتوانسته است زمینه های حمایت از مالکان و متصرفان بناهای تاریخی را فراهم کند. همان طور که اعطا هم مطرح کرده است، مالکان و وارثان آثار تاریخی با سختی های زیادی برای نگهداری از بنا مواجه اند و زمانی هم که میراث ملک را غیرقابل فروش و بازسازی اعلام می کند، مشکلات چندین برابر می شود.
از نگاه سودطلبانه بسیاری از وارثان که بگذریم، این واقعیت را نمی توان کتمان کرد که هزینه های نگهداری از یک ملک تاریخی و قدیمی از عهده یک شخص حقیقی برنمی آید. به هرحال، سالن سینمایی که عکس ازدحام جمعیت مقابل آن در نخستین روز اکران فیلم توفان در شهر ما ، از ساموئل خاچیکیان، از عکس های تاریخی تهران است و میرسیف الدین کرمانشاهی کلاس های بازیگری اش را در استودیو درام کرمانشاهی در آن برگزار می کرده، حالا در انتظار تخریب است تا با تمام تاریخ و گذشته اش از بین برود و جایش احتمالاً یک پاساژ با مغازه های الکتریکی ساخته شود.
بهمن ماه سال گذشته سینما گلریز در یوسف آباد هم پلمب شد. این سینما از آن دسته سینماهایی بود که اختلاف ملکی و البته نگاه اقتصادی کارش را به تعطیلی کشاند و ظاهراً راه حلی هم وجود ندارد. 2 ماه پیش از سال نو، این سینما به دلیل اختلاف مالک و صاحب سرقفلی از یک طرف و رأی شهرداری به فرسوده بودن و در نتیجه خطرساز بودن آن پلمب شد. سینما گلریز که کارش را از سال 1337 با نام گلدیس شروع کرده بود و این اواخر بیشتر به خاطر نمایش های کمدی اش طرفدار داشت، از سال های گذشته محل مناقشات بسیاری بود.
قاسم مصیبی که همراه برادرش سال هاست این سینما را اداره می کنند، در گفت وگویی که سال پیش با همشهری محله کرد، از این مناقشات گفت و توضیح داد: سرقفلی سینما از قبل انقلاب در اختیار ما بود. پس از انقلاب این بنا مصادره و کمیته امداد مالکش شد، اما دادگاه حق کسب را به ما داد و مالکیت سرقفلی برای ما حفظ شد.
سال 83 کمیته امداد مالکیت بنا را به قیمت 180 میلیون تومان در مزایده فروخت. از همان سال، ماجراهای ما و صاحب جدید ملک شروع شد و 6 سال برای تعیین سرقفلی دعوای حقوقی داشتیم.
او درباره فرسوده بودن بنا که یکی از دلایل تعطیلی آن است هم گفته: می خواستند اثبات کنند بنا استحکام ندارد تا اینکه بعد از کارشناسی ها رسمی در چندین نوبت 13 کارشناس دادگستری استحکام بنا را تأیید کردند. بعد از آن وزارت ارشاد هم در کمیسیون بند 5 مسئله را بررسی کرد و بعد از بازبینی، تأییدیه ادامه فعالیت گلریز داده شد و مشکل استحکام بنا حل شد.
او از کمک های نهادهایی مثل مؤسسه سینماشهر و کمک 300 میلیونی وزارت ارشاد هم برای تعویض صندلی و تعمیرات اساسی هم صحبت کرده است: بعد از مدتی آقای فرهادی، شهردار منطقه 6، و یکی از نمایندگان شورای شهر در بازدیدی که داشتند مدارک سینما را تأیید کردند و قرار شد معضل حل شود.
اما جلسات کمیسیون عقب افتاد تا اینکه مجدداً درخواست پلمب واحد از دادستانی توسط اداره حقوقی گرفته و اعلام شد سینما برای ادامه کار نیاز به برگه تأیید آتش نشانی و استحکام بنا دارد. مصیبی این برگه را هم می گیرد و با اینکه ظاهراً مشکل دیگری نبوده، اما روز 14 بهمن سینما لاک و مهر می شود و شهرداری منطقه همچنان بر ناایمن بودن بنا پافشاری می کند. این را که چطور و چرا یک سینما بعد از تمام تأییدیه ها باز هم پلمب می شود، شاید باید در گفته های دبیر شورایاری منطقه 6 جست که در همان گزارش بعد از صحبت از تعطیلی سینماهای لاله زار می گوید: حیف است جای سینما گلریز مرکز خرید یا ساختمان پزشکان ساخته شود.
اما از همه تازه تر تعطیلی سینما عصر جدید است. این سینما سال های دهه 70 تنها امکان برای دیدن فیلم های هنری جهان بود. از آنجا که این سینما در مرکز شهر و در نزدیکی دانشگاه تهران و بعدتر دانشگاه هنر و معماری بود، دانشجویان بی شماری برای دیدن فیلمی از مثلاً پاراجانف که در سینماهای دیگر امکان دیدنش نبود و یا گذران ساعت های بیکاری شان به این سینما می رفتند.
یا ساعت های طولانی در صف می ایستادند تا فیلمی را در جشنواره فجر در این سینما ببینند. سینما عصر جدید در خیابان طالقانی سینمای محلی نیست. با 3 سالن که زمانی از بهترین سالن های سینمای تهران بودند، سینما عصر جدید میزبان تماشاگران پرشماری بود که این سینما را برای دیدن فیلم انتخاب می کردند. این تماشاگران حالا نگران سینمایی هستند که روزهای پرخاطره ای با آن داشته اند و این روزها تعطیل است.
اما دلیل تعطیلی سینما عصر جدید مشکلات مالک و سرقفلی دار و یا مشکل فرسودگی نیست. دست ورثه هم نیفتاده است. مشکل کروناست. عبدالله علیخانی که به همراه حسین فرحبخش از سال 88، یعنی 11 سال پیش، مالک این سینماست، درباره تعطیلی آن حرف نمی زند. فقط می گوید تا زمانی که سینما تعیین تکلیف شود و شرایط کرونا از بین برود، سینما تعطیل خواهد بود.
او پیش تر هم در گفت وگو با ایسنا از نبود تماشاگر و عملاً تعطیلی آن صحبت کرده و گفته بود شرایط برای ادامه کار مهیا نیست. صاحبان سینما از تعطیلی دائم آن نمی گویند و معتقدند: سینما تعطیل نشده. کسی به سینما نمی رود.
این تهیه کنندگان نام آشنای سینما البته از این هم صحبت کرده اند که باید کمک ها و حمایت های دولتی وجود داشته باشد تا بتوانند سینما را سر پا نگه دارند. اما مسئله این است که این کمک ها چه میزان می توانند باشند تا سینمایی را از تعطیلی دائم نجات دهند و یاکاری کنند که برای صاحبانشان بیشتر از یک پاساژ با احیاناً سینمایی در آن، صرفه تجاری داشته باشد.
البته از یک مسئله دیگر هم نباید گذشت و آن تکثیر الکترونیکی هنر است.
زمانی که هرکسی به راحتی در خانه اش می تواند از طریق اینترنت به هر فیلمی دسترسی داشته باشد، سینما رفتن معنای گذشته اش را از دست می دهد. مگر اینکه کیفیت سینما آنقدر چشمگیر باشد و فیلم چنان جذاب باشد که دیدنش روی پرده ارزش داشته باشد؛ این مسئله یکی از دلایل مهمی است که در سال های اخیر سالن های سینمای ما را با بحران کمبود تماشاگر مواجه کرده است.
گرانی بلیت سینما ها در سال جدید در حالی رخ می دهد که پرفروش ترین فیلم اکران شده در سال 1400 تنها 180 میلیون تومان فروخته است، فیلم سینمایی خون شد به کارگردانی مسعود کیمیایی 39 میلیون تومان و فیلم سینمایی لاله ساخته اسدالله نیک نژاد تنها به فروشی معادل 11 میلیون تومان دست یافته است.
حال باید دید با وضعیت ناگوار گیشه و نبود مخاطبان در سینما این تصمیم و زمان اعمال آن در سینما ها تا چه حد درست بوده است، شاید بهتر بود برای سینمایی که مخاطبان اندکی دارد راه حل بهتری برای جبران خسارات سینماداران و سینماگران در نظر گرفته شود.
سینمای کشور از اسفند ماه سال 98 بدترین و تلخ ترین دوران خود را پشت سر می گذارد، پس از شیوع بیماری کرونا اکثریت سالن های سینما تعطیل شدند و بسیار از صاحبان آثار به دلیل شرایط موجود یا ورشکست شده و یا از اکران آثارشان در شرایط موجود صرف نظر کردند.
از سویی در بهبوهه تعطیلی سینماها دو طرح اکران آنلاین و سینماماشین هم اندکی روی کار آمدند اما هر دو به دلایلی مشخص شکست خورند، قاچاق سریع آثار در عرصه اکران آنلاین و پخش آنها در فضای اینترنت و نبود امکانات مناسب برای اکران سینما ماشین این دو طرح را خیلی سریع با شکست روبرو کرد.
از سویی تیر ماه سال جاری و با فروکش کردن موج دوم کرونا سینماها با دو فیلم مطرح شنای پروانه و ارتش سری بازگشایی شدند، اما هر دو اثر به طرز فجیعی شکست در چرخه اکران را تجربه کرده و سریعا از پرده سینما پایین آمدند، آثار دیگر هم تنها ورشکستگی را برای صاحبان آثار به همراه آوردند.
چرخ سینما به طور کامل ایستاده بود تا اینکه خبر برگزاری جشنواره فیلم فجر نور تازه ای برای سینما خاموش تاباند، هرچند جشنواره فیلم فجر هم با شیوع عجیب برگزاری و اکران آثار متوسط خود نتوانست اتفاق جذابی را برای مخاطبان به همراه بیاورد. این جشنواره که منتقدان فراوانی برای برگزاری داشت به پایان رسید و سینماها در ادامه بار دیگر بازگشایی شدند.
در بازگشایی دوم سینماها هم مخاطبان میل چندانی برای تماشای آثار نشان ندادند و فیلمها هر هفته با آمار فروشی بسیار پایین به کارشان ادامه دادند.
نکته عجیب و قابل تامل اما خبر احتمال افزایش قیمت بلیت سینماها است، مشخص نیست با وجود نبود مخاطب، ادامه شیوع بیماری کرونا و شکست اقتصادی آثار این طرح با چه منطقی مطرح شده است، سازمان سینمایی در این راه به جای حمایت از تولید کننده و تسهیل برای مخاطب در فکر افزایش قیمت بلیت است، مشخصا با این اتفاق همین تعداد محدود مخاطبی که به سالنها می روند هم ترجیح می دهند در خانه مانده و سینما را تنهاتر از امروز بگذارند.
منبع: میزان
وی ادامه داد: تمام فیلم ها به همین وضعیت دچار شدند، حتی مشاهده کردید که فیلمی مانند شنای پروانه ساخته محمد کارت موفقیتی در اکران سینمایی به دست نیاورد اما در اکران آنلاین در دو روز اتفاقات ویژه ای برای آن رقم خورد. بنابراین به نظرم مقداری قواعد بر هم ریخته است. برای مثال در حالی که فکر می کنیم اکران آنلاین بد است، چنین نمایشی روی یک فیلم جواب می دهد. باید یک کارشناسی و بررسی درستی صورت بگیرد تا سینما را نجات بدهیم و مخاطب دوباره به سینما بازگردد. چون عدم ورود مخاطب به سینما صدمات زیادی دارد.
وی افزود: آثاری که روی پرده هستند جزو فیلم های خوب سینمایی هستند. از سوی دیگر آثار آقای کیمیایی هم همواره در اکران موفق بوده، همیشه طرفداران خود را داشته و توانسته است مخاطبانی را به دست بیاورد. آقای مجیدی کارگردان خورشید هم همیشه جزو فیلمسازان موفق در اکران بوده است. اما اکران نوروزی امسال نشان داد که مردم در تعطیلات نوروزی تفریحی به نام سینما را از میان برنامه های خود حذف کرده بودند و به سمت سینما نرفتند، یعنی هرچند به تفریحات دیگر و مسافرت پرداختند اما سینما را در میان سبد تفریحی خود قرار ندادند از این رو باید وضعیت سینماها تقویت شود.
نوروزبیگی اظهار کرد: اگر تنها هدف ما اکران خون شد در ایام نوروز بود، که باید سال گذشته این فیلم را به نمایش می گذاشتیم اما شرایط فعلی ایجاب کرد که به همراه شورای صنفی چنین تصمیمی بگیریم. یعنی ما هم یکی از کسانی بودیم که با این تصمیم موافقت کردیم به هر حال فیلم های دیگری هم در این پکیج قرار دارند. بنابراین در شرایط فعلی مسأله این نیست که آیا خون شد مناسب اکران نوروزی بود یا نه چون شرایط سینما بسیار بغرنج شده است. البته این وضعیت برای تمام فیلم ها وجود دارد و من تنها درباره فیلم خودم حرف نمی زنم.
این تهیه کننده توضیح داد: گرچه تیزرهایی از فیلم ها از تلویزیون پخش شد اما رسانه ملی به آن اندازه ای که باید، به فیلم ها تبلیغات نداد. آثار همیشه چیزی حدود 250 نوبت پخش تیزر تبلیغاتی دارند اما این اتفاق امسال رخ نداد و این مسأله هم به فیلم ها ضربه زد. ضمن اینکه این تعطیلاتی که گه گاه برای سینماها پیش می آید هم آسیب زننده است این اتفاق نه تنها به فیلم ما که به همه آثار روی پرده صدمه زد.
وی در پایان درباره اکران دیگر فیلم خود در مقام تهیه کننده یعنی بی همه چیز به کارگردانی محسن قرایی بیان کرد: ما هنوز هیچ تصمیمی برای اکران این فیلم نداریم.
سعید آقاخانی، سیامک انصاری، لیلا زارع، نسرین مقانلو، هومن برق نورد، سیامک صفری، اکبر معززی، مریم عباس زاده و... در فیلم سینمایی خون شد به ایفای نقش پرداخته اند.
به گزارش ایران، لاله صدیق که از او به عنوان قهرمان اتومبیلرانی در ایران یاد می شود و رسانه ها او را نخستین زنی می دانند که در تاریخ جمهوری اسلامی به رقابت با مردان در رشته اتومبیلرانی پرداخته است. با پایان عمر دولت دهم، پروژه پرحاشیه لاله نیمه کاره ماند و دولت یازدهم ترجیح داد برای مدتی جنجال های خبری آن مسکوت بماند تا در فرصت مناسب درباره پروژه گرانقیمت سینمای ایران تصمیم بگیرد. در نهایت با حکمیت علیرضا رضاداد از مدیران باسابقه سینمایی مشکل مالکیت فیلم حل شد و با اختصاص بودجه تازه بالاخره این پروژه سینمایی برای سال 99 آماده نمایش شد. از نوروز 1400 لاله که با حضور بازیگران ایرانی به زبان انگلیسی ساخته شده با دوبله فارسی به نمایش عمومی درآمده است. با اسدالله نیک نژاد نویسنده و کارگردان درباره لاله گفت وگو کرده ایم.
در سینمای ایران، فیلم های زندگینامه ای کمتر تولید می شود و آثار ساخته شده عموماً موفق نیستند. برای این فیلم سراغ ورزشکار زن رفته اید. در ایران ورزشکاران زن زیادی داریم که با مشکلات دست و پنجه نرم کرده و قهرمان شده اند. چرا لاله صدیق؟
در ایامی که در لس آنجلس بودم به صورت اتفاقی از طریق یکی از مجلات هفتگی متوجه شدم زنی در ایران قهرمان اتومبیلرانی شده است. برایم جالب بود که بدانم چگونه یک زن در ایران می تواند قهرمان اتومبیلرانی باشد. پیگیری های بیشتر برای آشنایی با لاله صدیق آغاز شد و وقتی کل ماجرا را از زبان خودش شنیدم قصه برایم جالب تر شد. دو، سه سال قبل از آشنایی با لاله صدیق، دنبال فرصتی برای ساخت فیلمی در ایران بودم. در خارج از کشور اخبار خیلی بدی از ایران می شنوید. به همین خاطر تصمیم داشتم کاری انجام دهم تا نشان دهم چهره مردم ایران و واقعیت چیز دیگری است. قصه لاله با نیت من همخوانی داشت. به ایران آمدم و از نزدیک با ماجرای او آشنا شدم. سناریو را با عنوان اولیه driver آغاز کردم اما وزارت ارشاد اعلام کرد که به عناوین خارجی مجوز نمی دهد و مجبور شدیم عنوان فیلم را به لاله تغییر دهیم.
لاله فیلم مجللی است. شخصیت اصلی از خانواده ای متمول است. بی ام دبلیو سوار می شود، ورزش لوکسی را انتخاب می کند، تهران و ایرانِ فیلم مدرن است. می خواهید بگویید با اصرار بر نمایش این زرق و برق تصمیم داشتید تصویری تازه از ایران برای مخاطب غربی بسازید؟
به هیچ وجه سعی نکردم چهره ایران را بزک کنم، فلسفه زندگی من بر این اصل استوار است که انسان مجاز است نیمه پر لیوان را ببیند همان طور که اختیار دارد نیمه خالی را ببیند. این حق هر انسان است. من چهره ایران را شیک درست نکردم و پرهیز کردم از این که مسائلی را به دروغ مطرح کنم. فقط نیمه پر این لیوان را دیدم. به همین خاطر ممکن است این گونه جلوه کند که ایران شیکی را نمایش می دهم در حالی که دوربین من به همان خیابانی رفته است که خیلی از دوربین ها می روند. دوربین من در همان شهری گشته که ده ها دوربین دیگر به وسیله ده ها فیلمساز در این شهر گشته است منتها وقتی نیت شما دیدن نیمه پر باشد چیز دیگری را می بینید و اگر نیت شما متفاوت باشد، تصویر متفاوت تری ثبت می کنید. ممکن است در نگاه به یک باغ آن را سرسبز ببینید ولی با گشت و گذار داخل آن برگ های زرد را هم مشاهده کنید. این به انتخاب شما بستگی دارد که چه چیز را ببینید.
در سال های اخیر توجه به ورزشکاران موفق زن و ترسیم تصویری متفاوت از زنان که مطالبه گر هستند، برای رسیدن به خواسته هایشان با مشکلات می جنگند و تسلیم موانع نمی شوند پررنگتر شده است. بر خلاف سال های گذشته که گاهی برای نشان دادن مشکلات زنان، تصویری ترحم برانگیز و رقت بار از آنها تصویر شده است. قرار است این آثار الگویی باورپذیر برای القای خودباوری در زنان ایجاد کنند و از سوی دیگر تصویری تازه از زنان ایرانی به جهانیان نشان دهد؟
در میان منتقدان چه داخلی و چه خارجی به این مسأله و تقسیم بندی دقت جدی می شود اما کارنامه کاری من گواهی می دهد که نوع نگاه من متفاوت از این تقسیم بندی هاست. گر چه خیلی ها تصور می کنند سریال پاییز صحرا که در اوایل دهه 60 پخش شد هم درباره عدالت خواهی یک زن است و اینجا هم به نوعی همان مضمون تکرار شده اما اینها صرفاً از اصول دراماتیک کار است. اگر نیت فیلمساز این باشد که از حقوق فلان قشر دفاع کند و حقوق بخشی دیگر را نادیده بگیرد از بی فلسفه و بی اندیشه بودن او نشأت می گیرد. هر نویسنده و فیلمسازی حق دارد به آنچه فکر می کند وبرای مردم آگاهی دهنده است، بپردازد. در یک جامعه دموکراتیک طیف فیلم ها همچون رنگ ها متفاوت است و هر رنگی کاربرد خاص خودش را دارد. نمی توانید بگویید بین هفت رنگ اصلی کدام کیفیت بهتری دارد. همه رنگ ها در کنار هم کامل می شوند. ساختن فیلم با ژانرهای مختلف تعبیرش این است که سینمای ایران دارای صنعت است. فیلم من در کنار دیگر فیلم ها معنا پیدا می کند و به تنهایی پیام و مانیفست خاصی ندارد. در همه جای دنیا زمانی فیلمسازی معنا پیدا می کند که آثاری با تنوع رنگ و مضامین متفاوت خانوادگی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و... تولید شود. برای من پرداختن به موضوع زن معنا ندارد همان طور که پرداختن به مردان بی معناست. اجتماع زمانی معنا پیدا می کند که شامل مجموعه ای از زن ها و مردها باشند. حال در این اجتماع ممکن است یک موضوع اجتماعی گاهی محور مردانه و گاهی زنان پیدا کند. در فیلم لاله هم برای من جامعه مهم است و نیتم این نبود که برای قشری خاص بیانیه صادر کنم. من فیلمساز باید کل اجتماع را در نظر بگیرم منتها برای بیزینس و شکل اقتصادی باید مارکت خاصی در نظر بگیرم که فیلم های من اصولاً مارکت زن ها را پوشش می دهد.
اگر چه ساخت لاله حدود 10 سال قبل آغاز شد اما اکران آن در برهه ای از زمان که آثاری چون صفر تا سکو ، جایی برای فرشته ها نیست و یا عرق سرد و... هم به نمایش در آمده در نگاه کلی این تصور را ایجاد می کند که در سینمای ایران تصویری تازه از زنان شکل گرفته است بخصوص لاله صدیق که به نوعی نماد تجدد زن ایرانی است.
قطعاً تماشاگر حق دارد هر چیزی را تصور کند و هر چیزی را به هر چیز دیگر ربط بدهد. این حق طبیعی تماشاگر است اما همان طور که گفتم نیت فیلمساز مهم است. برای من کشورم و مردم آن مهم بود. در جامعه ای که هم زنان هستند و هم مردان. همان طور که یکی از قهرمانان فیلم می گوید همانقدر که شما آرزوی پیروزی دارید من هم دارم. هیچ فرقی بین زن و مرد نیست. تفاوت کاراکترهای فیلم در نیت هایشان است. پیام لاله این است که در مقابل مشکلات نباید تسلیم شد. فلسفه خود من هم در زندگی همین است که نباید به مشکلات تعظیم کنیم. با انتخاب یک راه ساده و تسلیم شدن لذت زندگی را درک نمی کنیم. مقایسه این فیلم با دیگر فیلم ها درباره قهرمانان زن بی انصافی است. هر کاری را باید با جنس همان کار مقایسه کرد.
احتمالاً دلیل انتخاب زبان انگلیسی به منظور برنامه ریزی برای اکران فیلم در خارج از کشور بوده است؟
کاملاً درست است.
اما فعلاً که خبری از اکران خارج از ایران نیست.
فعلاً تکلیف خیلی چیزها مشخص نیست. سال 91 که ساخت فیلم را شروع کردیم مثل همه آدم ها آرزوهایی برای خودمان داشتیم. آن زمان فکر می کردم که دیدن قصه به زبان انگلیسی فضای بیشتری برای دیدن فیلم ایجاد خواهد کرد اما با وضعیت موجود و محدودیت های سینما رفتن در سراسر دنیا، نمی دانم چه سرنوشتی در انتظار اکران جهانی لاله است. اول باید دید تکلیف اکران در ایران چه می شود. اگر در این شرایط فرصت اکران خارج از کشور هم فراهم شود خوش شانسی است. من به این اتفاق امیدوارم.
از سوی دیگر اما لزوم دوبله فیلم، باورپذیری شخصیت ها را در سایه قرار می دهد.
در ایران دیدن فیلم دوبله مرسوم است. نمی دانم کیفیت دوبله لاله تحت تأثیر ترجمه بوده یا اینکه توقع مخاطب این است که فیلم ایرانی را به زبان اصلی ببیند ولی اعتقاد من بر این است که توده مردم مثل شما اینقدر تخصصی نگاه نمی کنند که آیا صدا روی فلان هنرپیشه نشسته یا نه! همین قدر که مخاطب با شخصیت ها همذات پنداری کند دیگر به این موارد تخصصی فکر نمی کند. به همین خاطر فکر نمی کنم دوبله به کار لطمه زده باشد.
این امر انتخاب بازیگران را هم با دردسر مواجه می کند. اصرار به همکاری با بازیگری که به زبان انگلیسی مسلط باشد انتخاب را محدود می کند. همچنان که پروسه انتخاب بازیگر لاله هم پر حاشیه بود. اعلام شد بهاره کیان افشار به خاطر عدم تسلط به زبان انگلیسی از پروژه کنار گذاشته شده یا شایعات عجیب و غریبی همچون احتمال حضور بازیگران هالیوود از آنجلینا جولی تا جسیکا آلبا شنیده شد.
بله. در انتخاب بازیگر قطعاً با مشکل رو به رو بودیم. اسامی بازیگرانی را که نام بردید من هم از رسانه ها شنیدم. یک عده این ور و آن ور صحبت کردند اما واقعیت ندارد و من هم قصد ندارم پاسخگوی این خانم یا آن خانم باشم. برای انتخاب لاله به دنبال فردی بودیم که از جهت فیزیکی و چهره با کاراکتری که من نوشتم هماهنگی داشته باشد. تیم ما سراغ هنرپیشه های مختلفی رفت و با تعداد قابل توجهی از بازیگران صاحبنام سینمای ایران که احترام خاصی برایشان قائل هستم گفت و گو کردیم اما در نهایت به این جمع بندی رسیدیم که این کاراکتر مناسب آنها نیست. فقط بحث خوشایند من مطرح نبود. هنرپیشه ها بیشتر از من باید با کاراکتر فیلم احساس نزدیکی کنند. در ایران ملاک انتخاب بازیگر متفاوت است. بازیگران یا به خاطر اسم و قیافه انتخاب می شوند و یا بر این اساس که آیا می توانند اسپانسر بیاورند یا برای فیلم هیاهو درست کنند و... من به دنبال این چیزها نبودم. با برخی از گزینه ها حدود یک هفته گفت و گو و بحث کردیم با بعضی حتی تا پای قرارداد هم رفتیم اما باز هم در تعامل دو سویه به این نتیجه رسیدیم که این همکاری برای هر دو طرف و برای فیلم مناسب نیست. خانمی که نامش را مطرح کردید هم جزو کسانی بود که مثل خیلی های دیگر گفت و گو کردیم اما به این نتیجه رسیدیم که نقش مناسب او نیست و شاید نقش دیگری برایش مفیدتر باشد. ولی خب برخی دوست دارند با شایعات مجلات زرد را پر بکنند. خوشحالم که خانم سارا امیری انتخاب شد. هم به خاطر کیفیت حضورشان و هم به خاطر توانایی شان برای کارهایی که از عهده دیگران خارج بود. صبر 8 ساله او برای اکران فیلم ثابت کرد که چقدر این انتخاب درست بوده است. سارا امیری بسیار بااستعداد است. در لحظات سخت همراه بود، گاهی حتی جانش به خطر افتاد و چندین بار زخمی شد اما اندازه خود من که سر فیلمبرداری بینایی ام را از دست دادم، صبوری کرد. عشق به کار فرق دارد با ادا و اصول هنرپیشه های معروفی که می گویند باید اینجا بنشینم، این را بخورم و با این ماشین بیایم و... اینها همه شو است.
زمانی حتی شنیده شد که قرار است لاله صدیق در نقش خودش بازی کند. چرا از خود او استفاده نکردید؟
از ابتدا به این فکر کردم که نقش اول فیلم را به خودش بسپاریم اما در زمان گفت وگو با ایشان متوجه شدم که اگر چه قصه اش من را شگفت زده و ترغیب کرده اما این که خودش جلوی دوربین قرار بگیرد به نفع فیلم نیست. پس از رایزنی های زیاد با توافق طرفین این امر منتفی شد. حتی بعد از انتخاب سارا امیری سعی کردم این دو نفر به هم نزدیک نشوند تا ایشان تحت تأثیر لاله صدیق قرار نگیرد و حرکات او را تقلید نکند. دوست داشتم این شخصیت خیلی بکر ساخته شود.
ساز و کار تولید فیلم اکشن در ایران ضعیف است. برای ساخت لاله که صحنه های مسابقه خیلی خوب طراحی و اجرا شده مشکل خاصی نداشتید؟
با کمترین امکانات، نیرو و وسایل تکنیکی فیلم را ساختیم. امکاناتی که برای ساخت فیلم داشتیم بیشتر از صفر نبود. سر صحنه به امکاناتی که داشتیم می خندیدیم. یک دوربین سه پایه بود و چهار نفر آدم. وسایل نورپردازی و تراولینگ ساده را هم نداشتیم. عکس های پشت صحنه گواهی می دهد که با کمترین امکانات و ارزان ترین عوامل فنی کار کردیم. یکی از بازیگرها فوت کرد. بازیگر ترک و 5 بازیگر خارجی را که قرار همکاری داشتیم از دست دادیم، بازیگر خردسال فیلم بزرگ شد و... بلاهایی که حتی نمی توانید تصور کنید سر این فیلم آمد اما وقتی باور داشته باشید که می دانید چه چیز می خواهید بسازید باید همان را بسازید حتی با کمترین امکانات. سعی کردیم این امکانات مثل دستگاه های حرکتی را خودمان بسازیم. حضور بهرام مشاعی از عوامل فنی که به اعتقاد من سرمایه بزرگی برای سینمای ایران است کارگشا بود. موانع زیادی سر راه بود اما خدا را سپاسگزارم که توانستیم تصاویری ثبت کنیم که تماشاگر از آن لذت ببرد.
نبود امکانات در تناقض با آمار و ارقام بحث برانگیز فیلمی است که اسمش در میان گرانقیمت ترین پروژه های سینمایی ایران مطرح است.
نه. عجیب نیست. شما وقتی شایعه را با واقعیت مقایسه می کنید عجیب به نظر می رسد. در حالی که شایعه چیز دیگری است و واقعیت چیزی دیگر. شایعه سازان بر اساس منافع خودشان کار می کنند و شما هر روز نمی توانید با آنها در جنگ باشید. باید کار خودتان را انجام دهید. واقعیت کار نشان می دهد که چقدر شایعات بی اساس بوده است. اینکه لاله گرانقیمت ترین فیلم سینماست از آن حرف های بی پایه و اساس است. فاکتورها همگی روی میز است، بروند ببینند. بودجه فیلم لاله معادل فیلم معمولی است که در یک آپارتمان دوخوابه ساخته می شود. بودجه فیلم هایی که ساخته می شود چندین برابر بودجه اعلامی فیلم لاله است و نه بودجه مصرفی آن. خیلی از بودجه ها مصرفی است و خیلی از بودجه ها صرفاً آمار و ارقام است. هزینه ساخت لاله خیلی کمتر از بودجه اعلامی است اما خدا را شکر کیفیت کار چنان هست که می گویند لابد مخارج عظیمی صرف آن شده است.
به هر حال آمار و ارقامی از سوی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی اعلام می شود که رسمی است.
بله. اگر مرکز گسترش آماری را اعلام کند قطعاً درست است. من از ابتدای کار تا امروز درباره مخارج کار دخالتی نداشتم. هر آنچه مرکز گسترش اعلام کند قطعاً بر اساس مدارک و درست است.
با توجه به سوابق و ارتباطات بین المللی تان، چرا برای سرمایه گذاری از منابع خارجی کمک نگرفتید.
اتفاقاً سرمایه اولیه فیلم از خارج از کشور بود منتها وقتی به ایران آمدیم معاونت سینمایی اعلام کرد که روی پول و سرمایه و عوامل خودمان حساب کنیم. در همان زمان در سینمای کشورمان فیلم هایی تولید شد که عواملشان را از خارج از کشور می آوردند. من اما هنرمندان کشورمان را باور داشتم. اعتقادم این است که آرتیست ایرانی فوق العاده باهوش است و اگر امکاناتی را که در همین کشور وجود دارد به خدمت بگیرد بهترین ها را می سازد. بر اساس همین باور از پیشنهاد معاونت سینمایی استقبال کردم. بودجه اعلامی این فیلم که حدود 7 الی 8 میلیارد است معادل یک میلیون دلار هم نمی شود در حالی که در امریکا ارزیابی ما از بودجه اولیه فیلم نزدیک 20 میلیون دلار بود. یعنی اگر قرار بود به نیروی خارجی اتکا کنیم باید چنین بودجه ای را هزینه می کردیم اما ما به نیروی خودمان اتکا کردیم و با امکانات داخل ایران با هزینه بسیار کمی فیلم را به سرانجام رساندیم.
اگر چه صحنه های اکشن و تعقیب و گریز استاندارد و جزو نقاط قوت فیلم است اما تکیه بر جلوه های بصری و تکنیکی در نمایش مسابقات باعث شده کمتر روی قصه و شخصیت پردازی متمرکز شوید. بر خلاف جریان تولید فیلم که پرحاشیه بود از حواشی زندگی شخصیت اصلی قصه که همیشه از حاشیه پیش بوده پرهیز کرده اید.
سناریوی فیلم من 155 صفحه بود. در این سناریو به شخصیت لاله، خانواده اش، ضد قهرمان ها و تمام عوامل پرداخته شده است منتها فشار اینکه سینمادار فیلم بیش از 125دقیقه را نمایش نمی دهد من را مجبور کرد که زمان فیلم را به جایی برسانم که با تایم فلان سینما در ابرقو هم هماهنگ باشد. همین الان دوباره دستور داده شده که اگر فیلم را کوتاه نکنم سالن سینما و سانس نمایش نمی دهند. من هم برای اینکه فرصت بیشتری فراهم شود تا مخاطب فیلم را ببیند دندان روی جگر می گذارم و فیلم را کوتاه تر می کنم. چند فیلمساز دیگر را هم مجبور به کوتاه کردن نسخه نمایش فیلم هایشان کرده اند. تمام این فشارها هم به خاطر نظام تولید و توزیع غلط است که فیلمساز را مجبور می کند به این قواعد تن بدهد.
یعنی نسخه اولیه فیلم بلندتر بود.
سناریو برای سه ساعت نوشته و ساخته شده است. الان هم سه ساعت کامل را داریم. با تماشای نسخه سه ساعته فیلم دیگر چنین سؤالی نخواهید کرد که به تمام شخصیت ها و عوامل با جزئیات پرداخته نشده است.
پس از کش و قوس های فراوان فیلم روی پرده رفته اما به نظر می رسد هنوز مشکلات تمام نشده است.
بله من از اکران گلایه دارم. در سایت سمفا اعلام شده که اکران لاله از 27 اسفند آغاز شده است. این اطلاعات دروغ است. ساعت 9 جمعه شب 29 اسفند دستور داده شد فیلم ما به اکران در بیاید. روز شنبه سی ام همه جا تعطیل بود. یکشنبه اول فروردین نسخه فیلم هول هولکی از لابراتوار گرفته شد و به دست پخش کننده رسید. ساعت 45و4 دقیقه دوشنبه دوم فروردین، اولین سانس فیلم در سینما فرهنگ به نمایش درآمد. در یک سالن کوچک با کیفیت نامناسب پرده نمایش و صدای بد. در حالی که برای کیفیت تصویری و صوتی فیلم زحمت زیادی کشیده شده است. طبق قرار پخش کننده و صاحب فیلم قرار بود 10 روز یا حداقل 7 روز پیش از نمایش فیلم، تبلیغات انجام شود. این جزو قراردادهای ما بود یا حداقل به من چنین گفته شد اما این طور عمل نکردند. تبلیغ نکردند. اصلاً اعلام نکردند که سینماهای سراسر کشور فعال است. حداقل انتظار و توقع صاحبان فیلم ها از سازمان سینمایی کشور این است که وقتی فیلم ها را اکران می کنند خبررسانی انجام دهند و این اطمینان را در مخاطب ایجاد کنند که سالن های سینما محل امنی است. باید با همکاری ستاد ملی مقابله با کرونا این اطلاع رسانی و اعتماد برای فعالیت سالن های سینما ایجاد شود. آگاهی و اطلاع رسانی به مردم که چه فیلم هایی و در چه شهرهایی اکران می شود یک توقع حداقلی است. وضعیت پخش در سینمای ایران دیکته غلطی است که به صورت قانون نانوشته در آمده است. یک سانس ساعت 10 صبح و یک سانس 5 بعد ازظهر که اسمش پخش نیست، گول زدن فیلمسازان است. اولاً در سراسر دنیا سینماها شریک فیلمساز نیستند اما در این مملکت هستند. در سراسر دنیا سالن های سینما به پخش کنندگان اجاره داده می شود. بنابراین پخش کنندگان به نوعی سهامدار فیلم خواهند شد. پخش کنندگان به اندازه بودجه فیلم سرمایه می گذارند و برای اطلاع رسانی و تبلیغ هزینه می کنند. یعنی همان ریسکی که سرمایه گذار برای ساخت فیلم داشته، پخش کننده هم می کند و معادل همان هزینه را صرف آگاهی رسانی می کند. تولید و توزیع در سینمای ایران دارای اشکالات جدی است. به همین خاطر فیلمسازها به جان هم می افتند. من می گویم چرا فلان فیلم را 10 بار نمایش می دهند و تهیه کننده دیگری به شورای صنفی نمایش شکایت می کند که چرا فیلم من اکران نمی شود و صف طولانی به وجود می آید. سیستم توزیع سینمای ایران از کار افتاده و غلط است. سازمان سینمایی که به اجبار کنترل سینمای ایران را در اختیار دارد باید این وضعیت را سازماندهی و کنترل کند اما در سیستم موجود تابع افرادی شده که چه به نام تولیدکننده و چه به نام توزیع کننده جایگاهشان جایی نیست که نشسته اند و این سیستم غلط به آنها جایگاه و میز و مقام داده است.
به گفته شما 29 اسفند دستور نمایش فیلم صادر شده اما این در حالی است که قرار بود لاله بعد از ایام جشنواره به نمایش در بیاید.
بله. این فرمایش شما کاملاً درست است. گفته بودند برای حفظ موج مخاطبان جشنواره فیلم فجر باید فیلم هایی برای اکران پیشقدم شوند. بعد هم اعلام شد که تهیه کنند ه های مستقل داوطلب نمی شوند. اگر چه اساساً عنوان تهیه کننده مستقل در سینمای ایران بی معناست، وقتی در لیست فارابی 90درصد فیلم ها با وام های دولتی ساخته شده- به استثنای تعداد کمی که شخصاً می شناسم- تهیه کننده مستقل کجاست؟ پیشنهاد دادند فیلم لاله پیشقدم شود چون فیلم دولتی است. در همان روز اعلام کردم صاحب چنین تفکری خائن به مردم است. چون پول ساخت فیلم از دولت نیست بلکه پول مردم است. افتخار می کنم با پول مردم فیلم را ساختم و دین ام این بود که آن را هدر ندهم. من کار خودم را کردم. بارها به مسئولان مرکز و دیگر رفقا گفتم این فیلم مناسب الان نیست اما تفکری که اصرار داشت پول دولت است و اشکالی ندارد که قربانی شود فشار آورد که این فیلم اکران شود. در حالی که در هفته آخر اسفند به این نتیجه رسیدیم که فیلم برای عید فطر نمایش داده شود و اطلاع رسانی و تبلیغات شهری آن هم از 10 روز پایانی ماه رمضان آغاز شود- برای این کار حتی با اسپانسرها به توافق رسیده بودیم- دستور رسید که فیلم باید اکران شود و مدیران زیرمجموعه هم اطاعت کردند. حتی پخش کننده فیلم که قول داده بود یک هفته برای فیلم تبلیغ کند از وظیفه اش شانه خالی کرد. نداشتن تبلیغات به یک طرف، اصلاً به فیلم سالن نمایش اختصاص ندادند. در این 5 روزی (َشنبه 7فروردین) که از اکران فیلم گذشته یک سالن سینما اسم ببرید که از ساعت 10 صبح تا 10 شب سانس نمایش اش متعلق به فیلم لاله بوده باشد. احتمالاً از سینما کوروش و ایران مال نمونه بیاورید اما آیا کسی که در نازی آباد و اصفهان و شیراز است باید بیاید در سینما کوروش فیلم را ببینند. اسم این پخش است؟ من اصلاً نمی دانم در کدام شهرستان ها این فیلم نمایش داده می شود. برایشان مهم نیست چون معتقدند این فیلم دولتی است در حالی که صاحب اصلی سرمایه آن مردم هستند.
با وجود همه حواشی ساخت لاله تصمیم دارید دوباره فیلمسازی در ایران را تجربه کنید.
در دیالوگی از فیلم، پدر لاله به دخترش می گوید هیچ چیز نباید در زندگی مانع خوشبختی تو شود. این دیالوگ از قلب من آمده و آن را باور دارم. معتقدم هیچ چیز نمی تواند ایرانی بودن را از من بگیرد. حتی اگر این فیلم پردردسرترین فیلمی باشد که ساختم. فرار کردن از مشکلات کار آدم های بی مایه است البته منظور من فرار سیاسی نیست. منظورم کسانی هستند که از زیر بار مشکلات شانه خالی می کنند. دو، سه سناریو آماده دارم اما تا حالا منتظر بودم که پرونده لاله تمام شود.
فروختند، یعنی به زحمت و با عرق ریزی فراوان توانستند رقم فروش خود را کمی از نیم میلیارد تومان بالاتر ببرند. این در حالی است که در سال های قبل، حتی کم رمق ترین و کم فروش ترین فیلم های اکران نوروز، دست کم همین مقدار و حتی بیشتر می فروختند و آن فیلم های صدرنشین و پرفروش، رکوردها را جابه جا می کردند و هرکدام چند میلیارد تومانی به جیب می زدند. اما امسال با یک آبروریزی ناخواسته و تحت تاثیر کرونا مواجهیم که حکایت از اوضاع اسفبار و نگران کننده سینما دارد. درضمن به هیچ وجه نباید افزایش بهای بلیت سینما نسبت به سال گذشته را هم از قلم انداخت. در واقع اگر این فیلم ها با همان قیمت بلیت قبلی اکران می شدند، حتی مجموع فروش آنها به همین نیم میلیارد تومان ناقابل هم نمی رسید.
در این گزارش، ضمن معرفی مختصر فیلم های اکران نوروزی و اشاره به تعداد مخاطب و رقم فروش آنها، ظرفیت بالقوه فروش شان در شرایط طبیعی و غیرکرونایی را هم بررسی کرده ایم، این که اگر هرکدام از این فیلم ها در نوروزی عادی روی پرده می رفتند، حدودا چقدر در گیشه می فروختند.
هفته ای یک بار آدم باش
شهرام شاه حسینی که این روزها به عنوان کارگردان، سریال پرمخاطب می خواهم زنده بمانم را در کارنامه دارد و پیشتر هم فیلم بحث انگیز خانه دختر را ساخته بود، با کارگردانی هفته ای یک بار آدم باش، نشان داد که هر آن، این ظرفیت و توانایی را دارد که به حال و هوای فیلم هایی مثل زن ها فرشته اند و کلاغ پر برگردد.
کمدی هفته ای یک بار آدم باش با بازی پژمان جمشیدی، پژمان بازغی، رعنا آزادی ور، ساغر قناعت، علی استادی، هوشنگ رادی پور، ترنم کرمانیان و شیرین یزدان بخش، قصه دو برادر با دو سبک زندگی متفاوت را روایت می کند.
تهیه کنندگی فیلم را هم مستانه مهاجر، تدوینگر باسابقه سینما و همسر پژمان بازغی به عهده دارد.
تعداد سالن سینما: 182
تعداد مخاطب: 7748 نفر
میزان فروش: 184،905،900 تومان
مکث: همان طور که ملاحظه می کنید، این وضعیت پرفروش ترین فیلم اکران نوروز 1400 است، یعنی صدرنشین گیشه تا لحظه تنظیم این گزارش حتی 200 میلیون تومان هم نفروخته است. یک زنگ خطری جدی برای سینمای ایران که بیانگر بحرانی بودن اوضاع است. البته نکته قابل اشاره این که در این وضعیت غیرطبیعی و کرونایی، صاحبان آثار بالقوه با ظرفیت بالای فروش، همچنان ترجیح دادند فیلم های شان را حتی در نوروز اکران نکنند و تا رفع کامل خطر، در سالن های سینما نمایش ندهند. بنابراین با نگاهی اجمالی و ترکیب فیلم های نوروزی، واقعا فیلم ششدانگ، کاملا جذاب و رکوردشکن یافت نمی شود که حالا توقع فروش خیلی بالا از آنها را داشته باشیم. ادامه شیوع کرونا و بی اعتمادی مردم به سینما و عادت شدید آنها به فیلم دیدن راحت در پلتفرم های خانگی هم مزید بر علت شده تا مخاطبان اندکی حاضر شوند در این وضعیت به سینما بروند. نتیجه همه اینها همین میزان فروش مجموع فیلم های اکران نوروزی تا اینجا و صدرنشینی هفته ای یک بار آدم باش با همین رقم ناچیز می شود.
حالا تصور کنیم اگر هفته ای یک بار آدم باش در نوروزی عادی اکران می شد، چقدر می فروخت. به رغم عنوان کمدی دافعه برانگیز و نصیحت گونه فیلم، باوجود فضای کمدی و حضور بازیگر پرمخاطبی چون پژمان جمشیدی، می شد به رقمی بین دو تا سه میلیارد تومان فکر کرد.
خورشید
مجید مجیدی با فیلم موفق و خوش ساخت خورشید، بازگشت خوبی به مسیر موفقش در سینما داشت. توانایی او در ساخت فیلم هایی با موضوع کودکان و نوجوانان، هم باعث درخشش فیلم در جشنواره معتبر ونیز شد و هم باعث شد خورشید، جزو نامزدهای اولیه اسکار بهترین فیلم خارجی قرار بگیرد.
ترکیب بازیگران نوجوانان تازه وارد و بازیگران نام آشنا و حرفه ای سینما با هنر مجیدی، هماهنگی دلپذیر و درخشانی یافت و به یکی از برگ های برنده فیلم تبدیل شد. خورشید، قصه نوجوانی به نام علی را روایت می کند که از بچه های کار است و توسط یک پیرمرد برای پیدا کردن یک زیرخاکی اجیر می شود. روح ا... زمانی، شمیلا شیرزاد، جواد عزتی، طناز طباطبایی و علی نصیریان از بازیگران این فیلم هستند.
تهیه کنندگی فیلم را هم امیر بنان و مجید مجیدی بر عهده دارند. خورشید در حالی به عنوان یکی از فیلم های اکران نوروزی انتخاب شد که سال گذشته و برای یک هفته در تفرش - که منطقه سلامتی بود و سالن سینمای آن فعالیت می کرد - به نمایش درآمد. دلیل این اکران عجیب هم صرفا رعایت قوانین فیلم برای شرکت در اسکار بود.
تعداد سالن سینما: 149
تعداد مخاطب: 6321 نفر
میزان فروش: 161،770،450 تومان
مکث: این تعداد مخاطب و این میزان فروش قطعا در شأن فیلم خوب مجیدی نیست. البته این وضعیت هم متاثر از اوضاع بد سینما و اکران کرونا زده است، وگرنه در شرایطی طبیعی، سینمای مجیدی مخاطبانی همیشگی دارد و آثار او معمولا در اکران و در ارتباط با تماشاگر موفق عمل می کنند. نظر ما این است که در یک نوروز عادی، خورشید می توانست سه چهار میلیاردی بفروشد.
تکخال
این کمدی محصول دیگری از دفتر پارسافیلم است که پیشتر با نام پویافیلم فعالیت می کرد. محمدحسین فرحبخش و عبدا... علیخانی سال هاست که به فیلمسازی و تولید فیلم در سینمای بدنه، تجاری و سرگرم کننده مشغولند و مخاطبان زیادی را به سالن های سینما کشاند ه اند. آنها نه تنها ابایی از برچسب هایی چون فیلمفارسی ندارند، حتی از حال و هوای سبک عامه پسند آن استقبال می کنند و در کمدی هایشان به کار می برند. تکخال به کارگردانی مجید مافی و به تهیه کنندگی فرحبخش و بازی بازیگرانی چون سحر قریشی، پوریا پورسرخ، شبنم قلی خانی، امیر کربلایی زاده و یوسف تیموری، قصه مردی را روایت می کند که در مواجهه با بانوان متعدد باید خویشتنداری کند!
تعداد سالن سینما: 143
تعداد مخاطب: 5661 نفر
میزان فروش: 123،052،950 تومان
مکث: قطعا این میزان مخاطب و فروش، ماحصل شرایط کرونایی است، چرا که فیلم های محمدحسین فرحبخش و عبدا... علیخانی، همواره مخاطبان خود را دارد و تماشاگرانی هستند که با همین قصه های سرخوشانه هم کارشان راه می افتد و سرگرم می شوند و می خندند و دنبال پیچیدگی های درام هایی از جنس سینمای اصغر فرهادی نیستند. به جز این، سینمای این دو سینماگر یکی از مثال های همیشگی سینمای مستقل بدنه است، سینمایی که به هیچ کمک و وام دولتی وابسته نیست و خودش خرج خودش را درمی آورد. این آثار معمولا هم فروش خیره کننده و رکوردشکنی ندارند، اما با فروش های متوسط و نسبتا خوب، گلیم خود را در گیشه از آب بیرون می کشند. همین تکخال در وضعیت عادی، می توانست حدود پنج شش میلیارد تومان بفروشد.
خون شد
مسعود کیمیایی از همان فیلم دومش قیصر در سال 1348، خودش را در دل تماشاگران سینما جا کرد و بعد با ساخت فیلم های موفق دیگری، سبک و سیاق خود را مطرح و جایگاهش را تثبیت کرد. سینمای استاد اما در سال های اخیر، حال و روز خوبی ندارد و در فیلم هایش به جز اندک صحنه ها و لحظات موفق، نشانی از دوران اوج نیست. با این حال شیفتگان کیمیایی و حتی مخالفان فیلم هایش در سالیان اخیر، همچنان امیدوارند این فیلمساز، دوباره آنها را با فیلمی خوب غافلگیر کند. خون شد باوجود این که ایرادات فیلم های متاخر استاد را دارد، اما اوضاع کمی از قاتل اهلی و متروپل و... بهتر است. خون شد، قصه مردی به نام فضلی را روایت می کند که بعد از مدت ها غیبت به خانه برمی گردد و با خانواده ای در آستانه فروپاشی روبه رو می شود. سعید آقاخانی، سیامک صفری، لیلا زارع، هومن برق نورد، نسرین مقانلو، اکبر معززی، شاپور کلهر و سیامک انصاری، از جمله بازیگران این فیلم به تهیه کنندگی جواد نوروزبیگی هستند.
سرمایه گذار فیلم محمدصادق رنجکشان است. نکته جالب و قابل اشاره این که اگر فیلم شنای پروانه را هم درنظر بگیریم - که این روزها به صورت آنلاین اکران می شود و از قضا اکران موفقی هم دارد- رنجکشان به عنوان سرمایه گذار سه فیلم متفاوت در اکران نوروزی و فعلی دارد: خون شد، هفته ای یک بار آدم باش و شنای پروانه.
تعداد سالن سینما: 113
تعداد مخاطب: 1670 نفر
میزان فروش: 40،113،500 تومان
مکث: بی تردید این ضعیف ترین استقبالی است که از فیلم های کیمیایی شده است؛ 1670 نفر تماشاگر کجا، انبوه مخاطبانی که در سینما برای دیدن قیصر صف می بستند و روی صندلی های سالن های مختلف ایران، با هیجان تخمه می شکستند کجا! بنابراین، این فاجعه را می گذاریم به حساب شرایط کرونایی. اما اگر کرونایی در کار نبود، خون شد چقدر موفق به جذب طیف وسیع تماشاگران می شد و چقدر می فروخت؟ تعارف را اگر کنار بگذاریم و بخواهیم منصفانه نگاه کنیم، خون شد، فیلمی نیست که ظرفیت فروش بالا را داشته باشد. قاتل اهلی با پرستویی و امیر جدیدی و پگاه آهنگرانی، کمی بیشتر از دو میلیارد تومان فروخت و قبل ترش متروپل تنها 700 میلیون تومان. خون شد هیچ چهره پرفروشی در میان ترکیب بازیگران ندارد و به جز خود آقاخانی که بازیگر خوبی است و نقش فضلی را از آب و گل درمی آورد، بازیگری در قامت سینمای آشنای کیمیایی ندارد. این فیلم در وضعیت غیرکرونایی و به خاطر اسم و اعتبار کیمیایی و حضور آقاخانی، شاید دست بالا می توانست حدود دو میلیارد تومان فروش داشته باشد.
لاله
این فیلم به کارگردانی اسدا... نیک نژاد، یکی از پرحاشیه ترین آثار سینمای ایران است. فیلمی که یک دهه از آغاز ساخت آن می گذرد و سال گذشته هم یکی از گزینه های اکران نوروز بود، امسال سرانجام توانست رنگ پرده سینما را ببیند. در همان ابتدای ساخت، بودجه چند میلیارد تومانی فیلم جنجال هایی ایجاد کرد و تولید کار در چند مقطع به دلایل مختلف متوقف شد. لاله به عنوان یک فیلم ورزشی، به زندگی لاله صدیق، قهرمان اتومبیلرانی ایران می پردازد. باوجود این که در مقاطعی صحبت از بازی بازیگرانی چون بهاره کیان افشار، مهناز افشار، آنجلینا جولی و جسیکا آلبا بود، درنهایت نقش لاله صدیق را سارا امیری بازی کرد. ایرج نوذری، سام قریبیان، نیکی کریمی، امیرعلی دانایی، میترا حجار، همایون ارشادی، محمد صادقی، آزیتا حاجیان، لیلا اوتادی، محمود اردلان و محمد متوسلانی از بازیگران این فیلم به تهیه کنندگی تورج منصوری هستند.
تعداد سالن سینما: 69
تعداد مخاطب: 501 نفر
میزان فروش: 11،335،450 تومان
مکث: بالعکس سینمای جهان، سینمای ایران چندان به فیلم های ورزشی اهمیت نمی دهد و به سادگی از این ظرفیت جذب تماشاگر می گذرد. همین سوژه فیلم لاله اگر دست هالیوودی ها بود، همان ده سال پیش فیلمش را به جذاب ترین شکل ممکن ساخته بودند و به سود خوبی هم دست می یافتند. اما لاله در سینمای ما به سرنوشت غریبی دچار شد و بعد از یک سال درجا زدن در اکران، سهمش شد حدود 500 تماشاگر و اگر بخت یارش باشد، در ادامه و در این وضعیت کرونایی می تواند هزار و چه بسا سه چهار هزار نفر را به سالن های سینما بکشاند. این میزان مخاطب و فروش که البته خنده دار است و به هیچ وجه جبران بودجه کلان فیلم و یک دهه خفتن سرمایه را نمی کند. البته در وضعیت طبیعی هم نمی توانستیم فروش چندان بالایی برای لاله متصور باشیم و این فیلم احتمالا چیزی حدود چهار پنج میلیارد تومان می فروخت.
منبع: علی رستگار - سینما / روزنامه جام جم
: کیومرث پوراحمد کارگردان سینما در پی بحران های عدیده به وجود آمده در سینما، استمرار چالش های کرونایی، انفعال مدیران و سردرگمی سینماگران گفت: بنده با اطمینان بسیار بالا عنوان می کنم که مسئولان فرهنگی و دولتمردان از اینکه مردم به سینما نمی روند و سریال های شبکه جم را نگاه می کنند بسیار خوشحالند چرا که آن ها اصلا نمی خواهند سینما و فرهنگ و هنر و اندیشه ای وجود داشته باشد!
کارگردان فیلم های سینمایی خواهران غریب و اتوبوس شب در گفتگو با خبرنگار افزود: طی بیش از یک سال گذشته کسانی که اهل سینما رفتن و فیلم دیدن بودند در خانه های شان توسط اینترنت بهترین فیلم های روز سینمای جهان را دانلود و تماشا کردند و بقیه افراد جامعه هم پای برنامه های شبکه جم هستند!
وی ادامه داد: بنده به یقین عرض می کنم که این مسئولان اصلا از همین کرونا هم خوشحالند چرا که اگر خوشحال نبودند تدبیری جدی برای رفع این معضل می کردند! امروزه در افغانستان هم واکسن آمده اما مسئولان ما هنوز اندرخم تهیه واکسن هستند!
پوراحمد تصریح کرد: بنده یک بار دیگر عرض می کنم که مسئولان دولت از کرونا و وحشت انداختن بین مردم و تخته شدن سالن های سینما و عدم تولید فیلم توسط سینماگران قدیمی و برجسته و اندیشمند بسیار خشنود هستند و تا بتواند این شرایط را ادامه می دهند!
این سینماگر تصریح کرد: بحران در عرصه سینما مختص همه سینماگران نیست و فقط زندگی سینماگران و صنوف ضعیف سینمایی را دچار مخاطره کرده است چرا که برخی افراد در همین سینما کار و فعالیت می کنند و زیر بال قدرت هستند و مسئولان آن ها را از هر نظر همیشه تأمین می کنند و آن ها زندگی های بسیار مرفه و لوکسی دارند و از این شرایط بحرانی کک شان هم نمی گزد!
کارگردان فیلم های سینمایی گل یخ و کفش هایم کو؟ در پایان این گفتگو افزود: اوضاع در سینما برای بنده و امثال بنده که زیر بار کسی نمی رویم دردناک و بحرانی است! خود من تا 2-3 سال قبل جزو طبقه متوسط محسوب می شدم و الآن نزدیک 30 سال است در یک خانه 100 متری زندگی می کنم اما این روزها که دقت کرده ام می بینم که ماه به ماه سطح زندگی مان دچار افت جدی می شود! جالب آنجا است که برای بنده حرف های زیادی هم درآورده بودند که مثلا بابت ساخت قصه های مجید پول های نجومی گرفته ام در صورتی که کل مبلغی که من برای ساخت تمام قسمت های این سریال گرفتم 16 میلیون تومان بود!
کارگردان فیلم های سینمایی خواهران غریب و اتوبوس شب در گفتگو با خبرنگار افزود: طی بیش از یک سال گذشته کسانی که اهل سینما رفتن و فیلم دیدن بودند در خانه های شان توسط اینترنت بهترین فیلم های روز سینمای جهان را دانلود و تماشا کردند و بقیه افراد جامعه هم پای برنامه های شبکه جم هستند!
وی ادامه داد: بنده به یقین عرض می کنم که این مسئولان اصلا از همین کرونا هم خوشحالند چرا که اگر خوشحال نبودند تدبیری جدی برای رفع این معضل می کردند! امروزه در افغانستان هم واکسن آمده اما مسئولان ما هنوز اندرخم تهیه واکسن هستند!
پوراحمد تصریح کرد: بنده یک بار دیگر عرض می کنم که مسئولان دولت از کرونا و وحشت انداختن بین مردم و تخته شدن سالن های سینما و عدم تولید فیلم توسط سینماگران قدیمی و برجسته و اندیشمند بسیار خشنود هستند و تا بتواند این شرایط را ادامه می دهند!
این سینماگر تصریح کرد: بحران در عرصه سینما مختص همه سینماگران نیست و فقط زندگی سینماگران و صنوف ضعیف سینمایی را دچار مخاطره کرده است چرا که برخی افراد در همین سینما کار و فعالیت می کنند و زیر بال قدرت هستند و مسئولان آن ها را از هر نظر همیشه تأمین می کنند و آن ها زندگی های بسیار مرفه و لوکسی دارند و از این شرایط بحرانی کک شان هم نمی گزد!
کارگردان فیلم های سینمایی گل یخ و کفش هایم کو؟ در پایان این گفتگو افزود: اوضاع در سینما برای بنده و امثال بنده که زیر بار کسی نمی رویم دردناک و بحرانی است! خود من تا 2-3 سال قبل جزو طبقه متوسط محسوب می شدم و الآن نزدیک 30 سال است در یک خانه 100 متری زندگی می کنم اما این روزها که دقت کرده ام می بینم که ماه به ماه سطح زندگی مان دچار افت جدی می شود! جالب آنجا است که برای بنده حرف های زیادی هم درآورده بودند که مثلا بابت ساخت قصه های مجید پول های نجومی گرفته ام در صورتی که کل مبلغی که من برای ساخت تمام قسمت های این سریال گرفتم 16 میلیون تومان بود!
قنبری تصریح کرد: فیلم های خورشید ، لاله ، خون شد ، تکخال و هفته ای یک بار آدم باش فیلم هایی نیستند که بتوانند فروش چندانی داشته باشند و به نظر می رسد تنها فیلم هفته ای یک بار آدم باش است که فروش بهتری داشته که فکر می کنم به دلیل حضور پژمان جمشیدی است و فیلم خورشید نیز به دلیل موضوعی که دارد کمی مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است.
او افزود: متأسفانه دوستان تهیه کننده و دفاتر پخش حاضر نبودند فیلم های خوب خود را در این زمان اکران کنند که البته می توان به آن ها حق داد. سینما مگامال زیر نظر شرکت نمایشگران پرده نقره ای است که مدیران این موسسه در حال حاضر با توجه به شرایط تصمیم به تعطیلی گرفتند. متأسفانه در اکران نوروزی امسال همچنان تبلیغات مناسبی شاهد نبودیم.
مدیر سینما مگامال در ادامه درباره تغییر گروه شغلی سینما گفت: تغییر گروه شغلی سینما به سطح دو اتفاق مثبت و بسیار خوبی است که در صورت اکران فیلم های مناسب می تواند برای رونق گرفتن سینما نتیجه بخش باشد. در صورتی که فیلم ها اثر مناسبی برای جذب مخاطب نباشند همچنان نمی توان به اکران موفق در سینما فکر کرد. فیلم هایی چون بی همه چیز ، دینامیت ، انفرادی و چپ راست آثاری هستند که می شود به موفقیت آن ها در اکران امیدوار بود. در صورت عدم اکران فیلم های مناسب تغییراتی مثل جابجایی سینما در سطوح مشاغل نمی تواند نتیجه چندانی داشته باشد.
قنبری در پایان تأکید کرد: خوب، بد، جلف 2 و شنای پروانه هم سال گذشته با وجود وضعیت بدی که در سینما حاکم بود توانستند در روزهای ابتدایی سال فروش مناسبی داشته باشند. تبلیغات مناسب نیز از شروط این اتفاق است و اگر چنین برنامه ریزی وجود نداشته باشد قطعاً نمی توان انتظار رخ دادن اتفاقی مثبت در سینماها داشت.
ناجیان خاطرنشان کرد: با این وجود بازگشایی سینماها در ایام نوروز اتفاق بسیار خوبی است که امیدوارم دیگر پس از این تعطیلی کوتاه مدت دیگر شاهد تعطیلی نباشیم. هر جایی که مدتی طولانی تعطیل باشد مستهلک می شود و اینگونه صنعت سینما نیز می میرد و ادامه حیات برایش غیرممکن می شود.
او افزود: بازگشایی سینماها حرکتی ارزشمند بود و تغییر سطح شغلی سینما به سطح دو اتفاقی بود که باید زودتر رخ می داد اما باز هم جای خوشحالی دارد که بالاخره این تصمیم گرفته شد و احتمالاً در آینده دیگر شاهد تعطیلی های بی مورد نخواهیم بود. بازخوردی که در جشنواره فیلم فجر شاهد بودیم این نکته را به ما نشان داد که سینما مکانی بی خطر است و طی روزهای آینده با آشنایی بیشتر مردم نسبت به بازگشایی سینماها کم کم به مرور زمان می توان به بیشتر شدن مخاطبان آثار سینمایی امیدوار بود.
مدیر روابط عمومی سینما ایران در ادامه درباره قیمت بلیت های سینما گفت: در حال حاضر قیمت بلیت های سینما بسیار کم است و البته نمی توان بدون در نظر گرفتن وضعیت اقتصادی مردم قیمت بلیت ها را هم افزایش داد. در واقع ما در یک دو راهی قرار گرفته ایم که اگر قیمت بیشتر شود مردم نمی توانند به سینما بیایند و اگر قیمت همین اندازه بماند فیلم ها و سینماها نمی توانند درآمدزایی چندانی داشته باشند.
او در پایان اظهار داشت: به نظر من دولت باید برای سینماها سوبسید در نظر بگیرد تا قیمت بلیت ها چندان افزایشی نداشته باشد و از طرفی مردم هم بتوانند به سینما بیایند. افزایش قیمت بلیت را می توان اندک اندک انجام داد و قطعاً بالا بردن ناگهانی قیمت منجر به ریزش مخاطب می شود. یکی دیگر از نکاتی که درباره سینما و اکران های نوروزی اهمیت دارد این است که متأسفانه محدودیت زمان تردد باعث شد سانس های سینما تا ساعت 19 باشد و این مسئله هم به میزان فروش فیلم ها آسیب زد چرا که معمولاً همه ترجیح می دهند شب به سینما بروند.
اکران نوروز سینما ایران حمیدرضا ناجیان
گروه فرهنگ و هنر – سال 99 سال خوبی برای سینمای ایران نبود. تعطیلی های گاه و بی گاه، پیک های کرونا، جشنواره کم رونق همه رمق سینمای ایران را گرفت. اما همه چشم امیدشان به نوروز 1400 بود که شاید با داشتن تجربه یک ساله بتوان حداقل در سینمای آنلاین گیشه طلایی نوروز را دوباره احیا کنند.
کرونا از اسفند 98 وارد کشور شد و یکی از اولین قربانیانش حوزه های فرهنگ و هنر بود. از همان ابتدا، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، کلیه فعالیت های فرهنگی و هنری را به حالت تعلیق درآورد و این تعلیق حدودا 4 ماه طول کشید. بعد از بازگشایی سینماها فعالیت تنها با نیمی از ظرفیت امکان پذیر بود که همان هم مورد استقبال قرار نمی گرفت. همان زمان ها یعنی حدودا اردیبهشت سال 99، شبکه نمایش خانگی به کمک سینما آمد و با فراهم کردن امکانات سینمای آنلاین، تلاش کرد تا سینما را به خانه ها بیاورد تا از این طریق بخشی از خسارت های عظیمی را که صنعت سینما متحمل شده بود، جبران کند.
سینمای آنلاین، گرچه به پای فروش گیشه در روزهای بدون کرونا نمی رسید اما کم کم توانست اعتماد مخاطب و همین طور سینمادارها را به خود جلب کند. مراجعه مخاطب برای استفاده از سینمای آنلاین در پلتفرم های شبکه نمایش خانگی برای آن ها نیز سودمند بود چرا که مخاطب تنها به دیدن یک فیلم اکتفا نمی کرد و بعد از دیدن محتوای بارگذاری شده در پلتفرم تصمیم به تهیه اشتراک طولانی مدت می گرفت. همه چیز تقریبا به آرامشی نسبی رسیده بود تا اینکه پیش از عید پلتفرم های شبکه نمایش خانگی اقدام به افزایش قیمت ناگهانی حق اشتراک شان کردند. همین موضوع سبب اعتراض کاربران شد. کاربری تاکید کرد که دو پلتفرم فیلیمو و نماوا با حذف رقبا و انحصارگرایی در حوزه پخش فیلم و سریال موفق به کسب چنین جایگاهی در میان مخاطبان شده اند و هم اکنون که مخاطب بسیاری جذب کرده اند بدون در نظر گرفتن حقوق مصرف کننده، نرخ خود را چندین برابر کرده اند. کاربر دیگری معتقد بود که بخش اعظمی از محتوای قابل ارائه در این پلتفرم ها صرفاً محتوای ویدئویی خارجی دوبله شده است که نسخه دوبله بدون سانسور همه آنها در سایت های مشابه قابل دسترس است.
کاربری، نرخ اشتراک تلویزیون های اینترنتی را با شبکه ها و پلتفرم های مشابه خارجی مقایسه کرده و به اذعان وی، هزینه ریالی اشتراک پلتفرم های ایرانی از هزینه اشتراک شبکه های خارجی بیشتر است.
محمد سرشار نویسنده و مدیر شبکه کودک سیما نیز در اینستاگرام این طور نوشت: فیلیمو هزینه اشتراکش را بازهم افزایش داد و اشتراک 6 ماهه را به بیش از 415 هزار تومان رساند. هزینه همین اشتراک در پایان سال 98، صد و ده هزار تومان بود. یعنی فیلیمو در عرض یک سال، 277 درصد خدماتش را گران تر کرده. از سوی دیگر بر اساس همین گرانی سرسام آور، درآمد فیلیمو در سال 1400 دستکم هزار و پنجاه میلیارد تومان خواهد بود. این پیش بینی، کمینه درآمد فیلیمو است چون درآمد آگهی ها به آن افزوده نشده و بر این فرض ها استوار است که تعداد مشترکان فیلیمو، هزینه مصرف اینترنت و میزان تماشای فیلیمو توسط هر کاربر افزایش نخواهد یافت؛ حالا قصه پرغصه گرانی های افسارگسیخته، از بازارها به فضای مجازی کشیده شده و این گران فروشی را باید به فهرست بلند ولنگاری در فضای مجازی افزود.
با این حال روابط عمومی فیلیمو درباره این افزایش قیمت اعلام کرد: فیلیمو برای تولید 30 سریال باکیفیت و افزایش عرضه و پخش هفتگی از 2 قسمت سریال به 6 قسمت سریال (4 سریال بیشتر از سال 99)، از یک سو و تلاش برای راضی نگه داشتن شما مخاطبان حرفه ای فیلم و سریال از سوی دیگر، نیازمند تامین منابع مالی مقتضی است. از آنجا که به عنوان بخش خصوصی به بودجه عمومی و دولتی چشم ندوخته ایم، باید تلاش کنیم که هزینه این تولیدات را با همراهی شما کاربران و مردم عزیز تامین کنیم.
این موضوع در کنار موضوع افزایش بهای قیمت بلیت سینمای آنلاین حالا می تواند چالشی تازه برای اهالی سینما باشد. با این اوصاف آیا 1400 سال خوبی برای سینما خواهد بود؟ جلیل شعبانی، تهیه کننده سینما با اشاره به شرایط متفاوت سینمای ایران در سال پیش رو گفت: فکر می کنم آرزوی همه سینماگران برای سال جاری این باشد که سینما دوباره به روزهای پررونق خود بازگردد. ویروس کرونا دست از سر مردم بردارد تا مردم دوباره و بدون ترس به سینماها بازگردند و فیلم هایی که تولید می شود توسط مردم دیده شود.
وی تاکید کرد: امیدوارم در سال های پیش رو، به لحاظ تکنولوژی و تکنیک های سینمایی که در دنیا پیشرفت های قابل توجهی به خصوص در حوزه ویژوآل افکت کرده است، ما هم بتوانیم شرکت های بزرگی در کشور داشته باشیم که بتوانند این خدمات را به سینمای ایران ارائه کنند تا ما بتوانیم تخیل پردازی در فیلم ها را قوی تر از حالا کنیم و آن را روی پرده آوریم.
کاوه سجادی حسینی، کارگردان سینما نیز درباره شرایط سینمای ایران در سال جدید گفت: امیدوارم شرایط به گونه ای فراهم شود که بتوانیم در سینمای مستقل فعالیت کنیم و همه فیلمسازان از شرایط ویژه ای برخوردار شوند. همچنین امیدوارم فرصت مناسب برای اکران فیلم های سینمایی فراهم شود و آرزو می کنم سینمای ایران از دست نرود.
کارگردان فیلم سینمایی بوفالو ادامه داد: با توجه به اینکه انتخابات ریاست جمهوری را در پیش داریم، بی شک مدیران سینمایی نیز تغییر خواهند کرد و ممکن است که این تغییرات به سینمای ایران آسیب وارد کند. به همین دلیل آرزو می کنم که در تغییرات سیاسی که پیش رو داریم، سینما کمتر دچار آسیب شود.
سجادی حسینی افزود: باید مدیران فرهنگی وارد عرصه فعالیت شوند که حمایت های لازم را برای روشن نگه داشتن چراغ سینمای ایران داشته باشند تا سینما از دست نرود.
مسعود اطیابی، تهیه کننده و کارگردان سینما، اما راهکارهای دیگری را مطرح کرد. او گفت: سینما نیز مانند بخش های دیگر باید به تولید و پیشرفت فکر کند، اگر بخواهیم نیازهای سینما در سال جدید را اولویت بندی کنیم، معتقدم پیش از هر چیز باید از تولید فیلم های نشاط آور حمایت کرد، فیلم هایی که بتواند مانند یک مسکن درد جامعه را کاهش داد نه فیلم هایی که خود به نوعی نمک زدن به زخم باشد.
وی ادامه داد: از طرف دیگر معتقدم باید سالن های سینما در شان مردم تجهیز شود، متاسفانه کوتاهی در دوران کرونا برای تجهیز سالن های سینما شکل گرفت، معتقدم پیش از این، قطار سینما در حال حرکت بود و تعمیر کردن آن هم سخت بود، این قطار در حال حاضر ایستاده است و در این شرایط می توانستیم خیلی کارها را انجام دهیم که متاسفانه این اتفاق شکل نگرفت.
کارگردان فیلم سینمایی انفرادی گفت: فکر می کنم بهتر بود به جای حمایت های نقدی، سالن های سینما را به روز رسانی کرد و یا زیرساخت های لازم برای امنیت اقتصادی سینماگران فراهم می شد.
در حالی که هنوز در آغاز راه سال 1400 هستیم باید ببینیم مسئولان با تجربه یک ساله ای که از شرایط کرونایی اندوخته اند سرانجام چه تصمیمی برای حوزه سینما می گیرند؟ با توجه به احتمال شیوع موج چهارم کرونا آیا سالن های سینما به گروه 2 برای فعالیت می پیوندد یا دوباره باید منتظر خاموشی چراغ هایش بود؟
ارسال دیدگاه
نام: ایمیل: دیدگاه:
این فروش در حالی رقم خورده است که از ابتدای اکران آنلاین که از نوروز سال گذشته آغاز شده است 36 فیلم به نمایش عمومی در آمدند و فروش شنای پروانه در دو روز ابتدایی به عنوان یک رکورد در میان آثار اکران آنلاین توانسته است در جذب مخاطب موفق عمل کند.
نخستین ساخته سینمایی محمد کارت به تهیه کنندگی رسول صدرعاملی پیش از اکران آنلاین در سینما های سراسر کشور در دو نوبت روی پرده رفت و سپس در ایام نوروز 1400 در پلتفرم های فیلیمو و نماوا اکران آنلاینش را آغاز کرد.
امیر آقایی، جواد عزتی، طناز طباطبایی، علی شادمان، مهدی حسینی نیا، مه لقا باقری، ایمان صفا، ناهید مسلمی، نادر شهسواری با حضور افتخاری علیرضا داودنژاد و هنرمندی پانته آ بهرام ومعرفی آبان عسکری بازیگران شنای پروانه هستند.
سرمایه گذاری این فیلم را محمدصادق رنجکشان بر عهده داشته و سید مازیار هاشمی مجری طرح این فیلم سینمایی است.
شنای پروانه سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه مردم را از سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر دریافت کرد.
انتهای پیام/
اکران نوروز امسال البته بر خلاف سال گذشته که کلا سینماها تعطیل بود رونق نصف و نیمه ای داشت و نمایش همزمان 5 فیلم جدید بعد از مدت ها رنگ پرده نقره ای را تازه کرد تا برای سینمارو کور سوی امیدی باشد.
امسال البته شهرهایی که در دسته بندی کرونا به رنگ نارنجی درآمده بودند وقفه ای سه روزه را در اکران نوروز تجربه کردند که در نهایت با موافقت ستاد مقابله با کرونا سینما از دسته بندی مشاغل گروه سه به دو جابجا شد به این مضمون که از این به بعد سینماهای شهرهای در وضعیت نارنجی هم امکان فعالیت دارند.
اما در میان 5 فیلم تازه اکران هم بر خلاف انتظار، فیلم سینمایی هفته ای یک بار آدم باش به کارگردانی بیشترین و فیلم پرحاشیه لاله به کارگردانی کمترین فروش را داشته اند.
هفته ای یک بار آدم باش فیلمی که کاملا در سکوت خبری ساخته شده بود؛ در اکران اقبال خوبی داشت و با داشتن 181 سالن و 7666 نفر بیننده، 100 میلیون و 830 هزار تومان فروش داشته است.
در این فیلم هنرمندانی چون ایفای نقش کرده اند.
خورشید تازه ترین ساخته که در جشنواره ونیز نیز مورد استقبال قرار گرفت و در میان 15 فیلم نهایی اسکار هم قرارداشت با 149 سالن و 6263 نفر بیننده، بیش از 100 میلیون و 630 هزار تومان فروخت تا در رده دوم پرفروش های اکران نوروز قرار گیرد.
در خلاصه داستان این فیلم آمده است: علی کودک دوازده ساله ای است که همراه دوستانش با دزدی قطعات و کار در یک انبار لاستیک ، زندگیشان را می گذرانند تا اینکه با پیشنهاد جدیدی از سوی خلافکاران محل مواجه می شوند.
هنرمندانی چون در خورشید ایفای نقش کرده اند.
دیگر فیلم کمدی اکران نوروزی یعنی تکخال به کارگردانی نیز با 143 سالن توانسته 5615 تماشاگر را با فروش 100 میلیون و 220 هزار تومان ثبت کند.
فیلم سینمایی تکخال به تهیه کنندگی با بازی ساخته شده است.
فیلم خون شد آخرین ساخته مسعود کیمیایی نیز دیگر فیلم اکران نوروز بود که در جایگاه سوم پرفروش ها قرار گرفت. این فیلم که در 113 سالن اکران می شود، تاکنون 1650 نفر تماشاگر داشته و در حال حاضر حدود 40 میلیون تومان فروخته است.
بازیگران فیلم سینمایی خون شد هستند.
در خلاصه داستان این فیلم آمده است: داستان خون شد به مثابه خانه ای قدیمی است که همه چراغ هایش خاموش بوده و هیچکس نیز در اتاق هایش ساکن نیست. در این میان یکی از ساکنین این خانه می آید و همه چراغ ها را روشن می کند.
اما پنجمین فیلم اکران نوروزی لاله ساخته است که با 68 سالن و حدود 490 نفر مخاطب 11 میلیون و 654 هزار تومان فروش داشته است.
لاله با بازی درباره زندگی واقعی ، قهرمان اتومبیل رانی ایران است.
به گزارش مدت های مدیدی است که مشکلات متعدد و دامنه دار سینمای کشور را دچار بحران هایی عجیب کرده؛ مدیریت ناکارآمد، ایجاد گعده های خودمانی بین سیاست گذاران، بی توجهی به بیکاری و خانه نشینی بخش اعظمی از سینماگران، گسترش ابعاد فاجعه بار ابتذال در سینمای کشور و... از جمله این مشکلات است و این مسائل باعث شده تا صداهای مخالف از عملکردهای نادرست مدیران فعلی سازمان سینمایی از گوشه و کنار شنیده شود؛ همزمان با سال نو از برخی از اهالی سینما از انتظارات شان سوأل کرده ایم و آن ها هم انتظارات خود را از مسئولان سینمای کشور بیان کرده اند؛ مهشید افشارزاده، سیدجمال ساداتیان، رویا شریف و دانش اقباشاوی جزو افرادی بودند که در بخش سوم این گفتگو از انتظارات خود از مدیران سینمایی به گفتند؛ ماحصل گفتگوی ما با این سینماگران در ذیل نقل شده است.
*****************
از زمان شروع ریاست جمهوری آقای روحانی تنها عده ای خاص توانستند با بودجه و رانت های دولتی در سینما فعالیت داشته باشند
مهشید افشارزاده بازیگر و کارگردان سینما با انتقاد شدید از وضعیت بحرانی سینمای کشور اظهار داشت: از زمان شروع ریاست جمهوری آقای روحانی تنها عده ای خاص که در دسته و باندهای خاص بودند توانستند با بودجه و رانت های دولتی در سینما فعالیت داشته باشند و امکان کار و فعالیت برای فیلمسازان مستقل و غیردولتی به سختی فراهم شد.
وی در گفتگو با افزود: کسانی که پول و رانت های انبوه دولتی در اختیار داشتند با صرف این بودجه ها دستمزد بازیگران را به شدت بالا بردند و باعث شدند تا فیلمسازان بخش خصوصی که توان پرداخت این دستمزدهای هنگفت را نداشتند رسما بیکار و خانه نشین شوند. در واقع افراد پیشکسوت و خبره و کاربلد در این سال ها خانه نشین شدند و در عوض ما شاهد جولان دادن کسانی در سینما بودیم که بعضا حتی سواد اندک سینمایی نداشتند و در عمرشان حتی یک فیلم درست حسابی هم ندیده بودند!
این سینماگر تأکید کرد: اگر نیم نگاهی به تیتراژ فیلم ها و سریال ها در سال های اخیر بیندازیم به خوبی متوجه می شویم که چه کسانی مرتب از این پروژه به آن پروژه رفتند و در عوض چه بزرگانی بیکار بودند و در خانه های شان کنج عزلت گزیده بودند. این اتفاقات نه معنای عدالت می دهد و نه شعار تأمین امنیت شغلی برخی مدیران سینمایی با این رفتار سنخیتی دارد.
افشارزاده با تأکید بر اینکه وزرات فرهنگ و ارشاد اسلامی باید لیستی از هنرمندان در رشته های مختلف سینمایی را فراهم آورده و اجازه ندهد برخی افراد با رابطه های شان جای ضوابط را بگیرند اظهار داشت: ما نباید اجازه دهیم برخی افراد بدون هیچ تجربه و دانش و سواد و مهارتی یک شبه به واسطه پول ههای فراوانی که وارد سینما می کنند و یا زدوبندهایی که دارند وارد عرصه شبکه نمایش خانگی یا سینما شوند.
وی تصریح کرد: وضعیت امروز سینمای ایران درست مانند وضعیت حوزه موسیقی به شدت بی سر و سامان شده و درست همانطور که عده ای با بدترین صدای ممکن به جرگه خوانندگان کشور می پیوندند ما شاهد کسانی هستیم که کمترین سواد سینمایی ندارند و یک شبه در سینما سلبریتی و مشهور می شوند و نقش های کلیدی و دستمزدهای نجومی می گیرند!
کارگردان فیلم سینمایی پنج ستاره متذکر شد: مدیران وزرات فرهنگ و ارشاد اسلامی نباید فراموش کنند که ورود برخی افراد به حیطه فرهنگ و هنر از اساس اشتباه است و باعث بدآموزی است! برخی افراد الگوهای بسیار بدی برای جامعه و به ویژه نسل جوان هستند و با حاشیه های احمقانه ای که در زندگی شان دارند نباید اجازه حضور در سینما به آن ها داده شود. متأسفانه این اتفاقات دردآور و متحیرکننده سینمای ایران را به شدت رو به افول و نزول برده و باعث شده تا ما هیچ امیدی به آینده نداشته باشیم.
دولت برای استمرار و حرکت چرخه سینما هیچ تلاشی نکرد
سیدجمال ساداتیان تهیه کننده مطرح سینما نیز به گفت: یکی از مهمترین معضلات سینما در سال 1399 مسأله شیوع ویروس کرونا و تعطیلی سالن های سینما در سراسر کشور بود. سینما در سال 99 لطمات اقتصادی جدی را شاهد بود و همه ما چشم انتظار آن هستیم تا با تدبیر مدیران سینمایی در سال جدید شرایط بهتری در سینما حاکم شود.
وی سپس با بین اینکه دولت برای استمرار و حرکت چرخه سینما هیچ تلاشی نکرد تصریح کرد: دولت باید در زمان درد کشیدن سینما با تزریق مسکن کمی باعث التیام این هنر0صنعت می شد اما خوب متأسفانه مسئولان دولت این کار را نکردند و سینما رسما به حال خود رها شده بود.
ساداتیان در بخش دیگری از اظهارات خود خاطرنشان کرد: یکی دیگر از مشکلات امروز سینمای ما عدم تولید فیلم هایی بر اساس ذائقه مخاطب امروزی و نیاز جامعه است. مسئولان باید شرایطی را فراهم آورند که فیلم های دلخواه مردم ساخته شود تا ما بتوانیم شاهد استقبال مردم از سینماها و گیشه های پررونق باشیم. بنده معتقدم حتی در بحران کرونا هم اگر فیلمی بر اساس خواسته و سلیقه مردم تولید شود می تواند خیل انبوه مخاطبان را به سالن های سینما کشانده و باعث رونق این هنر-صنعت شود.
این تهیه کننده در پایان اظهارات خود افزود: من امیدوارم مسئولان بسترسازی لازم جهت بهبود اوضاع و استقبال مخاطبان از سینما را فراهم آورند تا بتوانیم شاهد رونق گرفتن سالن های سینما در سال 1400 باشیم.
مگر معضلات سینمای ایران یکی و دو تا است؟!
رویا شریف دیگر تهیه کننده سینما نیز در پاسخ به سوأل گفت: مگر معضلات سینمای ایران یکی و دو تا است که بتوانیم نام ببریم؟ متأسفانه سراپای سینمای ایران امروزه سرشار از معضلات مهمی است که برطرف شدن این معضلات نیاز به حضور مدیران دغدغه مند، متعهد و دلسوز دارد و تا زمانی که ما شاهد حضور چنین مدیرانی در سینمای کشور نباشیم نمی توان هیچ چشم انداز روشنی از آینده سینمای ایران متصور شد.
نه تولید می خواهیم، نه جشنواره، فقط بگذارید زنده بمانیم!
دانش اقباشاوی رئیس هیات مدیره انجمن صنفی برنامه ریزان و دستیاران کارگردان سینما با انتقاد شدید از وضعیت بحرانی سینمای کشور اظهار داشت: آقایان! ما فقط می خواهیم زنده بمانیم! مرحمت کنید و جلوی نفس کشیدن مان را نگیرید!
وی سپس با تأکید بر اینکه از مدیران سینمایی هیچ چیزی جز این نمی خواهیم! ما دیگر جانی در بدن نداریم و نایی برای نفس کشیدن مان باقی نمانده! ای کاش مدیران سینمایی به جای اینکه مرتب در مورد فرهنگ و تاریخ و افتخارات گذشته سینمای ایران حرف بزنند بیایند و در این بحران کرونا به فریاد هنرمندان درمانده برسند که زندگی شان با بحران های عجیب روبرو شده است.
اقباشاوی خاطرنشان کرد: امروزه سینماگران بیکار و درمانده حتی نمی توانند هزینه های درمان خود را از بیمه ناکارآمدی که صندوق اعتباری هنر برایشان در نظر گرفته بگیرند. سینماگران در سال 99 کم غم و زجر نکشیدند. ما در سال 99 همواره سوگوار بودیم و دیگر سزاوار نیست که بیش از این آزرده خاطر شویم. چرا شما هزینه درمان بیماران سرطانی و صعب العلاج را پرداخت نمی کنید؟ به والله این پول ها خوردن ندارد و روزی باید در قیامت پاسخگوی کارهای تان باشید!
این سینماگر تصریح کرد: ما تنها انتظاری که از آقایان مدیر و مسئول در سینما داریم این است که دیگر صحبتی از تولید فیلم و برگزاری جشنواره و افتخارات بین المللی سینمای ایران نکند. از ایشان می خواهیم به طور کل بی خیال سینما شوند و اول جازه بدهند سینماگران زنده بمانند. امروزه ما به شدت گرفتار و دردمند هستیم نیاز به حمایت و پشتوانه داریم.
براساس آمار سمفا فروش فیلم های نوروزی تا ساعت 16 روز شنبه مورخ 14 فروردین 1400 به شرح زیر است:
1- هفته ای یکبار آدم باش به کارگردانی شهرام شاه حسینی 185 میلیون و 309 هزار تومان
2- خورشید به کارگردانی مجید مجیدی 162 میلیون و 335 هزار تومان
3- تکخال به کارگردانی مجید مافی 123 میلیون و 352 هزار تومان
4- خون شد به کارگردانی مسعود کیمیایی 40 میلیون و 113 هزار تومان
5- لاله به کارگردانی اسدالله نیک نژاد 11 میلیون و 335 هزار تومان
مجموع فروش: 522 میلیون و 444 هزار تومان
بنابراین احتمال دارد با بازگشایی سینماهای شهرهای نارنجی در کنار شهرهای آبی و سفید بتوان کمی به فروش بهتر امیدوار بود. البته شرایط حال حاضر سینماها نشان می دهد که فروش بالای سینماها بعد از ریشه کن شدن کرونا ممکن خواهد شد.
انتهای پیام/
متن تسلیت اصناف سینمایی به شرح زیر است:
انجمن فیلمبرداران سینمای ایران
همکاران عزیز
با کمال تاسف حسین ملکی از میان ما پر کشید. با قلبی آکنده از اندوه، فقدان این رفیق و همکار قدیمی را، که وجودش همیشه لبخند بر لب های ما می نشاند، به شما تسلیت عرض می کنم. یادش بخیر
انجمن جلوه های بصری
انا لله و انا الیه راجعون
انجمن جلوه های بصری رحلت همکار عزیز حسین ملکی را به خانواده سینما تسلیت عرض نموده برای ایشان رحمت بی حد الهی و برای بازماندگان و دوستان صبر جمیل آرزومند است.
انجمن برنامه ریزان و دستیاران کارگردان سینما
بسم الله الرحمن الرحیم
انا لله و انا الیه راجعون
انجمن برنامه ریزان و دستیاران کارگردان سینما فقدان اندوهناک تصویرپرداز خاطره انگیز سینمای ایران جناب آقای حسین ملکی را به سینمای ایران، انجمن محترم مدیران فیلمبرداری و خانواده های داغدار ملکی و حیدری تسلیت و تعزیت عرض می کند.
کد خبر 5180222
نیوشا روزبان
علاوه بر این، با توجه به وضعیت شهرها و تغییر رنگ آنها و بنا بر تصمیم ستاد ملی مقابله با کرونا سینماها 9 فروردین ماه تعطیل شدند که دو روز بعد یعنی در 11 فروردین با موافقت مسؤولان ستاد کرونا مبنی بر انتقال مشاغل مربوط به سینما از گروه 3 به گروه 2، بلیت فروشی در سینماهای تهران از عصر همان روز آغاز شد.
بیشترین و کمترین فروش نوروزی متعلق به کدام فیلم ها بود؟
براساس جدول فروش ارائه شده از سوی سمفا، فیلم سینمایی هفته ای یک بار آدم باش به کارگردانی شهرام شاه حسینی با مجموع 3694 نفر مخاطب و 767 سانس، رقمی بالغ بر یک میلیارد و 830 میلیون ریال از ابتدای اکران تا روز گذشته فروش داشته است. این در حالی است که فروش یک هفته ای این فیلم نزدیک به 86 میلیون تومان بوده است.
خورشید ساخته مجید مجیدی نیز با 563 سانس و 2693 مخاطب با فروش هفتگی 67 میلیون تومان، توانسته به فروش یک میلیارد و 610 میلیون ریالی دست پیدا کند.
همچنین تک خال به کارگردانی جواد منافی با 3017 مخاطب و با در اختیار داشتین 645 سانس 63 میلیون و 616 هزار تومان فروش داشته که رقم فروش کلی این فیلم را از ابتدای اکران تاکنون نزدیک به یک میلیارد و 220 میلیون ریال رسانده است.
خون شد به کارگردانی مسعود کیمیایی با 198 سانس سینمایی و 546 تماشاگر فروشی بالغ بر 39 میلیون تومان به دست آورده است که سهم فروش یک هفته اخیر این فیلم از اکران تنها 12 میلیون و 700 هزار تومان بوده است.
همچنین لاله ساخته اسدالله نیک نژاد با 235 تماشاگر و در اختیار داشتن 89 سانس، رقمی نزدیک به 5 میلیون تومان را در جدول هفتگی خود ثبت کرد و بدین ترتیب فروش کلی فیلم را به 11 میلیون تومان رساند.
علاوه براین فیلم سینمایی شنای پروانه به کارگردانی محمد کارت که سال گذشته جزو نخستین فیلم هایی بود که راهی اکران شد و بنا به شرایط موجود از ادامه نمایش انصراف داد، مجدداً به سینما بازگشت و همزمان از 11 فروردین ماه از طریق پلتفرم های فیلیمو و نماوا به صورت آنلاین اکران خود را آغاز کرد. این فیلم طی هفته گذشته در سینماها با در اختیار داشتن 271 سانس و با 1498 مخاطب، نزدیک به 39 میلیون تومان را در یک هفته ثبت کرد و به فروش کلی هفده میلیارد و 633 میلیون ریال رسید.
دیدن این فیلم جرم است نیز طی هفته گذشته با در اختیار داشتن 84 سانس و 347 تماشاگر 8 میلیون و 710هزار تومان فروش را ثبت کرد و مجموع فروش خود را به 6 میلیارد و 113 میلیون ریال رساند.
همچنین آقای آسانسور با 101 سانس و 475 مخاطب 11 میلیون 815 هزارتومان را طی یک هفته ثبت کرد و فروش کلی فیلم را به 6 میلیارد و 443 میلیون ریال رساند.
چرا استقبال مردم از سینماها همچنان کم رمق است؟
آمار فیلم های روی پرده نشان می دهد علیرغم این که در ترکیب اکران فیلم های نوروزی تنوع موضوعی آثار لحاظ شده و مخاطبان با سلایق مختلف می توانند سراغ فیلم مورد علاقه شان بروند و فیلم های کارگردانان سرشناسی اکران شده که نامشان به راحتی مخاطب را به سالن ها می کشاند، اما همچنان روی خوشی به سینما نشان نمی دهند و سینما رفتن در بین گزینه های مردم برای گذران وقت و سرگرمی تقریباً به آخر لیست رسیده است، در حالی که تجربه سال های گذشته و فروش دور از انتظار فیلم ها در نوروز سال های 94 به بعد نشان می دهد، سینما جزو اصلی ترین انتخاب های مردم در تعطیلات نوروز بوده است.
به نظر می رسد در این کم اقبالی به سینما عوامل متعددی دخیل است که اصلی ترین عامل آن کروناست، اما فراموش نکنیم رفتارهای مردم طی یک سال اخیر نشان می دهد شمار زیادی از آنها به زندگی عادی بازگشته اند و فعالیت هایی همچون رستوران گردی و مسافرت و ... به زندگی آنها بازگشته، در حالی که ترس از سالن های سینما همچنان پابرجاست!
صرف نظر از این مسئله، شواهد نشان می دهد اطلاع رسانی مناسب و کافی در خصوص فعالیت سینماها صورت نمی گیرد و بسیاری از مردم تصور می کنند سینماها هنوز در پیچ و خم بازگشایی و تعطیلی های مکرر هستند و در برخی موارد اطلاعات آنها نسبت به بازگشایی سینماها به روز نشده است. افزایش قیمت بلیت را هم شاید بتوان عامل دیگری قلمداد کرد که ممکن است عده ای را از انتخاب آن به عنوان یک تفریح دسته جمعی دلسرد کند.
اما از طرفی دیگر اکران آنلاین و به ویژه پخش سریال های متنوع از شبکه نمایش خانگی را هم می توان دلیل دیگری بر به حاشیه رانده شدن سینما قلمداد کرد و به نظر می آید شماری از مردم این جنس از لذت و سرگرمی را در جای دیگری یعنی VOD ها یافته اند.
با این حال امید می رود با انتقال مشاغل مربوط به سینما از گروه 3 به گروه 2، کمتر با تعطیلی سینماها مواجه باشیم و فیلم های بیشتری متقاضی اکران در سینماها شوند؛ چرا که یکی از اهداف برپایی سی و نهمین جشنواره فیلم فجر با همه حواشی که به دنبال داشت باز کردن مسیر اکران فیلم ها و آشتی با سینماها بود؛ اتفاقی که به نظر می رسد محقق نشده و تولیدات انبوه سال گذشته را بر فیلم های اکران نشده سال 98 اضافه کرده است و ماحصلش چیزی جز معضل ترافیک اکران فیلم ها و در نتیجه پدیده فیلم سوزی نخواهد بود.
نتهای پیام/
حجت الاسلام حسین رحیمی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در بیرجند اظهار داشت: طرح تبرکات مهدوی از 7 اسفند 99 تا 14 فروردین 1400 از محل موقوفات مرتبط در سراسر خراسان جنوبی برگزار شد.
معاون فرهنگی اوقاف و امور خیریه خراسان جنوبی به هدف از برگزاری طرح تبرکات مهدوی اشاره کرد و گفت: هدف از اجرای این طرح کمک به افراد نیازمند و مستمند در شهرستان های خراسان جنوبی در راستای اجرای نیات واقفین است.
وی با بیان اینکه در راستای طرح تبرکات مهدوی 6 هزار و 834 بسته بین نیازمندان استان از محل درآمد موقوفات مختلف توزیع شد، افزود: این بسته ها شامل بسته معیشتی، پوشاک، گوشت قرمز، غذای گرم و بسته بهداشتی است.
حجت الاسلام رحیمی در ادامه عنوان کرد: در راستای اجرای این طرح 130 بسته گوشت قرمز به ارزش 27 میلیون تومان و 659 بسته معیشتی به ارزش 138 میلیون و 400 هزار تومان بین نیازمندان و مستمندان استان از محل درآمد موقوفات مرتبط توزیع شده است.
معاون فرهنگی اوقاف و امور خیریه خراسان جنوبی با اشاره به اینکه 70 بسته بهداشتی نیز به ارزش هفت میلیون تومان در راستای اجرای این طرح توزیع شد، گفت: در راستای اجرای طرح تبرکات مهدوی بحث توزیع 75 عدد البسه به ارزش 14 میلیون و 400 هزار تومان در دستور کار قرار گرفت.
حجت الاسلام رحیمی در پایان با بیان اینکه تعداد پنج هزار و 900 پُرس غذای گرم به ارزش 51 میلیون و 500 هزار تومان بین نیازمندان استان توزیع شد، اظهار کرد: در مجموع در راستای اجرای این طرح اعتباری بالغ بر 238 میلیون و 315 هزار تومان هزینه شده است.
پایان پیام/ 573
ضمیمه :
کلید واژه ها:
طرح تبرکات مهدوی
|
معاون فرهنگی اوقاف و امور خیریه خراسان جنوبی
|
کمک به نیازمندان
|
وی مجموع کتاب های خریداری شده را 15 هزار و 683 جلد کتاب عنوان کرد و گفت استقبال مردم از اجرای طرح های فروش کتاب پارسال چشمگیر بوده است.
وی همچنین گفت: در اجرای طرح های فصلی، 27 کتاب فروش در سطح استان با اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی همکاری داشته است.
وی در ادامه گفت: این طرح در هر فصل با هدف حمایت از ناشرین و کتابفروشی ها و توسعه کتاب و کتابخوانی با حمایت خانه کتاب و ادبیات ایران و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار می شود.
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از سال 1394، برای هدفمند کردن یارانه نشر طرح های فصلی فروش کتاب را آغاز کرد.
خراسان شمالی با قومیت های کرمانج، ترک، ترکمن، تات و بلوچ به عنوان دیار گنجینه فرهنگ ها شهره است که براساس آمارهای موجود استقبال کننده خوبی از کتابخوانی دارند.
سرانه مطالعه در خراسان شمالی با میانگین کشوری برابر است. آمار نشر کتاب در کشور نشان می دهد که سالانه به ازای هر ایرانی تقریبا 2 کتاب چاپ می شود.
خراسان شمالی با جمعیت 863 هزار نفری، جایگاه نخست سرانه فضای کتابخوانی را به نسبت جمعیت خود در کشور دارد.
وی ادامه داد: برگزاری کلاس های گروهی در آموزشگاه های آزاد هنری و سینمایی شیراز تا اطلاع بعدی ممنوع است.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان فارس گفت: نحوه فعالیت یا ممنوعیت فعالیت مراکز فرهنگی و هنری در سایر شهرستان های استان فارس باتوجه به میزان شیوع بیماری ،تابع تصمیمات ستاد کرونای هر شهرستان است.
صنعت چاپ در رشد تولید ناخالص ملی جزو پنج صنعت اول و از اثرگذارترین صنایع است. در ایران اما این صنعت همواره از مشکلات ریز و درشت رنج برده است، زمانی نبود متولی مشخص و درست برای این صنعت سرچشمه مشکلات بود، زمانی دیگر فرسوده بودن ناوگان و حالا کمبود مواد اولیه، گرانی ارز و کرونا.
بیش از یک سال است که صنایع کشور از شیوع کرونا و افزایش نرخ ارز متضرر شده اند، چاپ که در سال های گذشته نیز صنعتی با چهره ای رنگ پریده بود ، بیمارگونه تر به فعالیت خود ادامه می دهد و مشکلاتش بیشتر و بیشتر شده اند. به طور مشخص در یکسال گذشته اتفاقاتی چون تعدیل نیروهای گسترده، تعطیلی های پی در پی ستاد ملی کرونا ، نبود مواد اولیه، عدم تخصیص ارز برای واردات مواد اولیه، گرانی های چندین باره کاغذ، زینک، مرکب و دیگر مواد اولیه چاپ در کنار فرصت سوزی های صادرات محصولات چاپی موجب شده است که این صنعت منزوی تر به فعالیت خود ادامه دهد.
اما موضوعی که سال هاست اهالی این صنعت با آن دست به گریبانند نبود متولی مشخص و دلسوز برای این صنف است، موضوعی که در سال های گذشته قدم هایی برای رفع آن بر داشته است و بخشی از صنعت به وزارت صمت منتقل شد اما در مقام اجرا به نظر می رسد هنوز مشکلات پابرجاست. علی مغانی رئیس اتحادیه چاپخهانه داران خراسان در این راستا از نبود یک متولی دلسوز انتقاد دارد و معتقد است که وزارت ارشاد که وظیفه نظارت بر این صنعت را دارد با آیین نامه های دست و پاگیر سنگ پیش پای این صنعت می اندازد.
مغانی، با اشاره به وضعیت این صنف در سال گذشته و سال پیش رو گفت: وضع مواد اولیه برای صنعت چاپ بسیار نامناسب است، اگر امروز چاپخانه ای قراردادی ببندد ، نمی داند که می تواند با این قیمت ها فعالیت کند یا خیر، چرا که به صورت لحظه ای قیمت ها در حال افزایش و تغییر هستند.
وی ادامه داد: هر صنفی یک متولی دارد که هدایت و رهبری آن صنف را بر عهده دارد، اما متاسفانه صنعت چاپ از این قاعده مستثنی است و متولی ندارد ، اسما متولی صنعت چاپ وزارت فرهنگ و ارشاد است، اما اگر از این متولی بپرسید که در خراسان وضعیت این صنف چگونه است , خبری ندارد.نه آن ها از ما خبر دارند و نه ما از آن ها خبر داریم و این بزرگترین معضل این صنف است.
مغانی تصریح کرد: فعالان صنف چاپ بدنبال ارز دولتی نیستند ، صنف چاپ سهمیه نمی خواهد ما بدنبال این هستیم که مواد اولیه با قیمت آزاد وارد شود اما قیمت ها ثبات داشته باشد اگر بدنبال صادرات غیرنفتی هستیم باید مواد اولیه تولید را فراهم کنیمو هر صادراتی نیازمند بسته بندی است وقتی مواد اولیه بسته بندی وجود ندارد چگونه می خواهیم تولید کنیم؟ مواد اولیه اگر هم وجود داشته باشد هر روز به یک قیمت است.
وی با انتقاد از برنامه های وزارت ارشاد در حوزه چاپ ادامه داد: از از اداره کل چاپ و نشر این وزارتخانه باید پرسید که برنامه شما در سال گذشته برای این صنعت چه بوده است؟ یا وزارت صمت چه برنامه ای داشته است، ما دو سال پیش برای واردات 60 تن مرکب ارز دولتی گرفتیم اما اکنون مرکب به کیلویی 180 هزار تئومان رسیده است در حالی است که برای وارد کننده کیلویی 70 هزار تومان تمام می شود ، متولی صنف چاپ و دستگاه های ناظر کجا هستند؟
وی با انتقاد از عملکرد وزارت ارشاد در بخش نظارتی صنعت چاپ افزود: وزارت ارشاد اگر ناظر است باید بر محتوا نظارت داشته باشد نه بر ماشین آلات و متراژ واحد. برای تاسیس چاپخانه از ما طرح توجیهی می خواهند و بر حسب تعداد کارگران فضای کارگاه را تعیین می کنند در حالیکه اساسا نباید چنین باشد. مگر وزرات بهداشت برای کارخانه های داروسازی پروانه صادر می کند؟
مغانی تصریح کرد: در مشهد بالغ بر 500 واجد چاپ سیلک فعالیت می کنند که فاقد پروانه هستند، وقتی خواهان پروانه می شوند، وزارت ارشاد شرایطی پیش می آورد از جمله اینکه حتما باید ماشین آلات از خارج وارد شده باشد، مکان باید دارای ابعاد مشخصی باشد و حداقل مدرک نیز دیپلم باشد. در حالیکه اغلب این افراد سنتی به کار چاپ وارد شده اند و با دستگاه های تولید داخل فعالیت می کنند، ما نمی دانیم باید آیین نامه های وزارت ارشاد را نصب العین قرار دهیم یا فرمایشات رهبر معظم انقلاب در حمایت از تولید داخل را.
وی ادامه داد: بر این اساس ارشاد از ما خواسته است که واحدهای فاقد پروانه تعطیل شوند ، در حالیکه این واحدها خرچ چندین خانواده را میی دهند و فعالیت خوبی هم دارند. من سوالم این است با توجه به وضعیت فعلی کشور، قیمت ارز ، تحریم ها و ... آیا می توان از خارج از کشور ماشین آلات وارد کرد؟
مغانی در پایان گفت: به نظر می رسد که آیین نامه های فعلی قدیمی است. باید بر اساس شرایط روز ایران و صنعت و بر اساس فرمایشات رهبری و با هدف حمایت از تولید داخلی و ایجاد فضای کسب و کار این آیین نامه ها را متناسب سازی کرد.
انتهای پیام/
وی با اشاره به برنامه های این اداره کل در سال جاری اظهار داشت: با توجه به شعار سال، علاوه بر برنامه های جشنواره ای، به موضوع حمایت و پشتیبانی از آموزش و تولیدات فرهنگی و هنری با هدف حمایت از بخش تولید به طور جدی توجه داریم و امیدواریم همچنین با اجرای اقدامات و برنامه هایی در جهت توسعه و تقویت اقتصاد فرهنگ و هنر با همراهی دستگاه ها و نهادهای فرهنگی، گام های موثری برداریم.
اسماعیلی اضافه کرد: تکریم و تجلیل از اساتید و پیشکسوتان هنری در قالب برنامه ی در "محضر عشق"، برگزاری نشست های مستمر با هنرمندان و انجمن ها و تشکل ها و شوراهای فرهنگی و هنری، برگزاری نهمین جشنواره ملی رسانه های دیجیتال رضوی با رویکرد بین المللی، برگزاری جشنواره تئاتر استان قزوین، دومین دوره جایزه ملی عارف در حوزه تصنیف و ترانه های ایرانی، دومین دوره نشان ملی دبیر سیاقی در حوزه زبان و ادبیات فارسی، برگزاری جشنواره ملی فیلم یادگار در حوزه فیلم مستند و با موضوع میراث فرهنگی از دیگر برنامه های اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال جاری است.
وی، برگزاری ششمین دوسالانه نقاشی قزوین، برگزاری هشتمین جشنواره رسانه های قزوین، برگزاری جشنواره ملی طنز، اجرای پاتوق های فرهنگی و ادبی و هنری و سینمایی، نشست های تخصصی و کارگاه های آموزشی در حوزه های فرهنگی و هنری و سینمایی، جشن روز سینما، حمایت از انتشار کتاب خادمین قرآن استان قزوین را نیز بخشی از برنامه های فرهنگی و هنری و سینمایی و قرآنی استان قزوین در سال 1400 عنوان کرد.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان قزوین درباره زیرساخت های فرهنگی هنری استان نیز گفت: با پیگیری ها و اقداماتی که از سال گذشته صورت گرفت امیدواریم در بهار سال جاری شاهد راه اندازی یک خانه فرهنگ در آبیک شامل پلاتوی نمایش، نگارخانه، کلاس های آموزشی و دفاتر انجمن های هنری باشیم و همچنین سالن تخصصی تئاتر واقع در مجتمع فرهنگی هنری ارشاد قزوین در بهار امسال نیز به بهره برداری خواهد رسید.
وی افزود: با شهرداری محمودآباد نمونه در حال رایزنی و عقد تفاهم نامه جهت احیا و راه اندازی فرهنگسرای امام رضا (ع) و ایجاد یک کتابخانه عمومی در این شهر هستیم.
اسماعیلی همچنین از پیگیری و مذاکره با اداره کل آموزش و پرورش برای راه اندازی هنرستان هنرهای زیبای پسران در قزوین، راه اندازی نمایشگاه مجازی کتاب، پیگیری جهت احداث خانه فرهنگ و کتابخانه عمومی در مهرگان و آوج و احداث نگارخانه تخصصی در اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال جدید خبر داد.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان قزوین به جایگاه و ظرفیت فرهنگی قزوین اشاره کرد و گفت: برای شناساندن و ارتقای این جایگاه رفیع در سطح استانی و ملی باید برنامه ریزی و اقدام کرد که یکی از این گونه اقدامات معرفی و تجلیل از مفاخر و میراث ماندگار قزوین است.
وی ادامه داد: در این راستا برنامه ها و جشنواره هایی چون همایش نسیم شمال، جایزه عارف، نشان دبیر سیاقی و جشنواره فیلم یادگار تعریف و اجرایی شده است تا هم ظرفیت ها و مفاخر فرهنگی قزوین معرفی شود و هم یک جریان فرهنگی تأثیرگذار به وجود آید.
اسماعیلی تأکید کرد: تولیدات فرهنگی ازجمله کتاب، فیلم، شعر، مستند نگاری، عکس نیز در این زمینه اثربخش است و با جدیت تمام از این تولیدات حمایت خواهد شد.
مدیرکل اوقاف کردستان خاطرنشان کرد: با توجه به ضرورت رعایت پروتکل های بهداشتی زائران ابتدا در ایستگاه سلامت اماکن متبرکه برای دریافت ماسک و مواد ضد عفونی کننده حضور یافتند و سپس با رعایت فاصله گذاری اجتماعی از خدمات این طرح بهره مند شدند.
کاروند از توزیع بیش از 20 هزار ماسک و اقلام بهداشتی در این ایام خبر داد و گفت: در ایام نوروز امسال با برگزاری غرفه های طرح آرامش بهاری در محیط باز و فضاهای گسترده و همچنین برگزاری کاروان شادی "نسیم انتظار" به صورت سیار تلاش کردیم طرح آرامش بهاری را با شرایط جدید وقف داده و در راستای تبدیل بقاع متبرکه به قطب فرهنگی گام برداریم.
انتهای پیام/2330/71
اینها بخشی از صحبت های اکبر رشنو یکی از شاعران برجسته لرستانی در قالب شعر سپید است.
وی 25 اسفند سال 99 به عنوان ملک الشعرای شعر پاک برگزیده شد، طارق خراسانی مدیر وبسایت شعر پاک معتقد است؛ اکبررشنو به عنوان شاعر و ادیب وزنه سنگینی در ادبیات ایران است.
رشنو متولد 1333 به واسطه یک اتفاق یعنی فوت پدر و خواهر زاده اش وارد وادی شعر شد، قالب شعر رشنو سپید است، وی که از 15 سال پیش به سرایش شعر روی آورده 30 سال در سطوح مختلف به معلمی مشغول بوده و مقالات ادبی متعددی هم نوشته است.
نوع نگارش و نثر رشنو به گواه بسیاری از صاحبنظران این عرصه کاملا مشخص است و امضا ادبی محسوب می شود، چندین سال به عنوان داور سایت شعر پاک انتخاب شده است.
رشنو می گوید: شعر سپید و عموما هر قالب شعری دردمندی انسان ها را بیان می کند، شعر لزوما باید داستان زندگی انسان باشد و دردمندی، ناملایمات، خوشی ها و غم ها را مطرح کند، شعر یک رسالت بزرگ را برعهده دارد و آن هم عدالت خواهی است.
وی اما از نبود امکانات و فراهم نبودن فضا برای شاعران لرستانی گلایه دارد و می گوید: متاسفانه طی دهه های گذشته شاعران ما با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم کرده اند به طوی که انجمن شعر خرم آباد سال هاست که در رکود به سر می برد.
به بهانه انتخاب این شاعر، نویسنده، تحلیل گر و منتقد ادبی نامی لرستانی در سالر وز تولید پروین اعتصامی به عنوان ملک الشعرای شعر پاک گفت وگوی کوتاهی انجام داداه ایم که در ادامه می خوانید.
هزینه چاپ کتاب هایم از پول معلمی است
رشنو از ورودش به عرصه شعر می گوید: از 15 سال پیش که پا در این عرصه گذاشتم سعی کردم در شعرم حرف دلم را فارغ از قید و بند قافیه و ردیف بزنم و معتقد بودم باید آزاد اندیشی در کارم باشد، بنابراین شعر سپید را از سر علاقه و آگاهانه انتخاب کردم، مداوم و سخت کوش هر روز شعر می گفتم و در محافل ادبی حضور داشتم.
شعر را هیچ گاه به عنوان تفنن قبول نکردم و مصمم بودم در این وادی از دست مایه های تجربی خود که تلفیقی از ادبیات و علوم اسلامی بود استفاده کنم، و همین سبب شد به جایی برسم که چندین کتاب از جمله بی جاده جنون که مجموعه شعرهای سپیدم بود و به عنوان کتاب دوسالانه لرستان انتخاب شد، زیر خاکستر همچنین مقالات ادبی با عنوان بی مانیفست که مانیفست کتابهای من است به چاپ برسد این کتاب شامل 25 مقاله در قالب نثر موزون است.
چندین کتاب دیگر نیز که شامل مجموعه شعر و کتاب پژوهشی و تحقیقاتی در دست چاپ دارم که ممکن است چندین سال به طول بیانجامد، نکته ی که دوست دارم مطرح کنم این است که هزینه چاپ تمام کتاب هایم از پول معلمی بوده زیرا هیچ گاه چشمداشت مادی و بازاری نداشته ام بلکه هم و غم من از انتشار کتاب کار فرهنگی بوده است.
شعر سپید گفتمان روز است
وی در تعریف شعر سپید می گوید: شعر سپید به دنبال نوآوری است، شعر نو و سپید در مقابل شعر کلاسیک قرار نداشته بلکه دو سبک هستند که به موازات و تکامل همدیگر حرکت می کنند و هر کدام مخاطبان و طرفداران خاص خودش را دارد، شعر سپید گفتمان روز محسوب می شود، معنا در شعر سپید اصل است و خیلی در قید و بند وزن نیست.
سرایش شعر سپید بر خلاف برخی تصورات یه سادگی نیست یعنی اگر بخواهیم حق مطلب را به خوبی ادا کنیم پیچیدگی ها فراوانی دارد، شعر سپیبد یک نوع نقاشی روی آب حساب می شود هر چند ساده به نظر می آید اما در عمل سخت و دشوار است.
در مجموع شعر سپید باید دارای پیام باشد و پارامترهایی دارد که باید لحاظ شود یک شعری است که باید محتوی داشته باشد، شعر سپید شعری است اگر اندازه کلاسیک سخت نباشد ساده تر هم نیست اما موضوعات و مضمون های شعر سپید خارج از شعر کلاسیک نیست.
شعر سپید دردمندی انسان ها را بیان می کند، شعر لزوما باید داستان زندگی انسان باشد و دردمندی، ناملایمات، خوشی ها و غم ها در سراسر زمان بوده است شعر دامنه افکار روشن و زوایای تاریک اجتماع را بیان می کند، شعر یک رسالت بزرگ را برعهده دارد و آن عدالت خواهی است، شعر رسالت دارد شعر بی رسالت و بی پیام شعر عالی نیست.
عدم مدیریت قوی و منسجم
رشنو به مشکلات اهالی شعر استان اشاره می کند و می گوید: در لرستان بیش از 20 شاعر نامی شعر سپید داریم که حرف برای گفتن دارند افرادی نامدار و بزرگ، اما موقعیت امروز به گونه ای نیست که شرایط پیشرفت شاعران را فراهم کند، انجمن شعر خرم آباد در مقطعی رونق زیادی داشت اما اکنون در رکود قرار دارد، امکانات و موقعیت برای برگزاری جلسات شعر کم است، انجمن های شعر با فعال نیستند یا اگر فعال هستند پررنگ نیستند.
در حالی که برای موضوعات و عرصه های فرهنگی و هنری نیازمند مدیریت قوی و منسجم هستیم و اگر نباشد نبوغ و استعدادها سرکوب می شود اما در استان شاهد عدم مدیریت قوی و منسجم هستیم، استعدادهای سرشاری در حوزه شعر و شاعری هم کلاسیک و هم سپید در استان وجود دارد منتهی امکانات بسیار اندک است.
عموم شاعران و افراد ادبی به لحاظ مالی وضع قابل قبولی ندارند، اما متولیان فرهنگی کسی حال شاعران را نمی پرسد و این یک درد مزمن است، من به دنبال بازاریابی در حوزه چاپ کتاب هایم نبوده ام، اما متولیان فرهنگ و هنرچه وظیفه ی دارند چرا به شاعران در چاپ کتاب کمک نمی کنند.
12 فروردین 97 معاون فرهنگی ارشاد در جمع بزرگان مطرح کرد: اداره ارشاد در حق رشنو کم لطفی و کوتاهی کرده و حتما بزرگداشتی برای وی خواهیم گرفت اما تنها به آن حرف اکتفا شد و خبری نشد که نشد.
معضل دیگر صدا و سیما است که یک سویه نگری و محدودیت نگری در آن حاکم است نگاهی که به فرهنگ و هنر این استان ضریه وارد کرده است، با وجود اینکه صدا و سیما نباید در انحصار عده ی خاص باشد اما متاسفانه در لرستان شاهد این موضوع هستیم.
انتهای پیام/
روزنامه ایران
روزنامه حمایت
روزنامه بهار
روزنامه ثروت
روزنامه پیام زمان
روزنامه مردم سالاری
روزنامه ابتکار
