در متن توئیت سیدعباس صالحی آمده است:

در سه ماهه نخست سال جاری چون سال پیشین، حق بیمه و سرانه درمان تمامی بیمه شوندگان صندوق هنر تامین خواهد شد.

در یکسال اخیر، پرداخت دو نوبت تسهیلات بلاعوض به همه اعضا و پرداخت شش ماهه حق بیمه و سرانه درمان و... گام هایی در ترمیم نسبی شرایط دشوار هنرمندان در دوره کروناست.

پویش نوروزی بازینو که همزمان با اولین روز فروردین 1400 کار خود را آغاز کرد در حالی 10 روز از فعالیت خود را پشت سر گذاشت که کاربران در مجموع 40 هزار و 948 بار بازی های موجود در کمپین را به صورت رایگان نصب کرده اند و یک هزار و 644 نفر هم برای شرکت در بخش قرعه کشی و دریافت جوایز این پویش در سایت بازینو ثبت نام کرده اند.

به گزارش اداره ارتباطات و امور بین الملل بنیاد ملی بازی های رایانه ای،پویش نوروزی بازینو که با شعار سال نو، بازی نو به همت بنیاد ملی بازی های رایانه ای و همکاری آژانس تبلیغاتی تپسل برای حمایت از بازی سازان ایرانی کار خود را از هفته پیش و با هدف جذب کاربر برای بازی های موبایلی مناسب ایرانی در ایام تعطیلات نوروز و با توجه به شرایط کرونایی و لزوم حضور خانواده ها در منزل و سرگرم شدن با بازی آغاز کرده در مجموع 10 روز گذشته 25 بازی حاضر در این پویش 40 هزار و 948 بار توسط خانواده ها و علاقه مندان به بازی های موبایلی ایرانی نصب شده اند.

پویش بازینو که از همان ابتدای طراحی با اختصاص جوایزی چون کنسول PS5، گوشی های هوشمند، جوایز روزانه و اینترنت گیمینگ آسیاتک تدارک ویژه ای برای بخش قرعه کشی و اهدای جوایز به کابران نیز دیده بود، طی 10 روز گذشته شاهد ثبت نام یک هزار و 644 نفر از کسانی بود که دوست داشتند شانس خود را برای شرکت در قرعه کشی این جوایز امتحان کنند. این در حالی است که در این مدت 33 هزار و 36 بار از سایت بازینو بازدید کرده اند تا در جریان کم و کیف برگزاری این پویش و بازی های حاضر در آن قرار بگیرند.

پویش نوروزی بازینو که تا 20 فروردین ماه ادامه خواهد داشت و در قالب این پویش، 25 بازی موبایلی منتخب ایرانی شامل دبرناشو، الفبابا، جدول سرا، بزن بهادر،قصه و بازی های قرآنی برای کودکان،سایفارم، فوتبالیستارز،پولدار شو، پیربابا،ارباب جنگ،سرزمین دندان ها،قهوه چی،تاس و تخت، سر ضرب، کات آف، پرسلاح و منچیکو در بخش اصلی و بازی های شوترلند، چرخه اره، راز جنگل، لران، فوتبال استارز، سنگ کاغذ قیچی، جورندگان و سکه پزی در بخش تازه واردها در معرض معرفی و نصب رایگان کاربران قرار گرفته اند.

اگر هنوز به جمع خانواده سراسری پویش بازینو نپیوستید، فرصت همچنان باقی است و از همین امروز می توانید با مراجعه به سایت bazino1400.ir این بازی ها را به صورت رایگان دانلود و نصب و برای شرکت در بخش قرعه کشی جوایز آن ثبت نام کنید.

در این سال ها به سبب تاسیس سالن تئاتر از نزدیک با بچه های تئاتر مأنوس هستم و از زیر و بم این هنر مسائلی را درک کرده و دریافته ام که شاید کم تر به چشم بیاید، به خصوص با جوانان این هنر گرانمایه زیاد نشست و برخاست دارم...

آقای آشنای عزیز... تئاترِ جوان و پرخون و پر تحرک که حاصل کار هنرمندان جوان است و تئاتر دهه های آینده بر روی شانه های آن قرار است بایستد، هیچ دخل و خرجی ندارد و به شدت در مضیقه است و بچه ها با پول توجیبی شان و با قرض و قوله کار به روی صحنه می برند. این تئاتر متاسفانه فاقد مناسبات مالی درست و گردش پولی از حیث کسب و کار است...

بهتر از بنده می دانید که برخلاف سایر هنرها، تئاتر به شدت مبتنی بر دانشگاه است و اغلب هنرمندان تئاتر ایران از قدیم الایام تا به امروز تحصیل کرده هستند. بگذارید از ادبیات مثال بزنم. در میان داستان نویسان به ندرت کسی را پیدا می کنید که در دانشگاه ادبیات خوانده باشد. در سینما هم وضعیت تقریبا چنین است. ولی تئاتر قصه اش فرق می کند... نسل جوان تئاتر هم مثل اسلاف خود، اغلب دانشگاهی هستند و بیشترشان به تازگی درس شان تمام شده... آن ها غالبا بچه های درس خوانی بوده اند و در کنکور رتبه های بالایی آورده اند. فکرش را بکنید، جوان باهوش و درس خوان ولی علاقه مند و عاشق تئاتر، علی رغم میل خانواده اش در کنکور هنر شرکت کرده و خب با رتبه بالا هم قبول شده. به احتمال قریب به یقین اگر او در مهندسی یا پزشکی هم شرکت می کرد، رتبه بالایی به دست می آورد و الان دکتر و مهندس شده بود... با همه وضعیت بد اشتغال در کشور، مهندس یا پزشکی که در دانشگاه دولتی درس خوانده، برای پیدا کردن شغل مرتبط با رشته تحصیلی اش، شانس بیشتری از فارغ التحصیل دانشکده های هنری دارد...

بیایید باز هم کمی خیال پردازی کنیم... پسرخاله یا دختر عموی هنرمند جوان تئاتر ما مهندس یا دکتر شده و شغلی دست و پا کرده و درآمدی دارد و برای تشکیل زندگی می خواهد اقدام کند... از این طرف هنرمند جوان ما... چه بگویم آقای آشنا؟... یکی داستانی است پر آب چشم... عده ای از این بچه ها افسردگی گرفته اند و زندگی شان پریشان حال است... بچه های جوان و پر انرژی و باسواد و کتاب خوان و دست به قلم و صاحب نگاه و فردیت و اهل همت و تلاش... درست مثل جوانی های شما و نسل شما که با انگیزه ای قوی و بلند، هدفی متعالی داشتید و بر خور و خواب و راحت زندگی چشم می پوشیدید، ایشان نیز با چنین حال و هوایی و با انگیزه و هدفی متعالی بی وقفه تلاش می کنند و... خودتان هم قطعا بارها و بارها بر روی صحنه با اثری رو به رو شده اید که خود اثر فریاد می زند که عده ای برای آن تلاش فراوانی کرده ، هفته ها و ماه ها، روزانه 20 ساعت و 18 ساعت بدون تعطیلی تمرین کرده و از جان مایه گذاشته اند...

آقای آشنا... این بچه ها شماتت می شوند... گاهی حتی پدر و مادرشان هم به ستوه می آیند و شماتت شان می کنند... خب شاید حق داشته باشند... همتاهای فرزندان شان در حال سر و سامان گرفتن هستند ولی این جوان ها...

فکر می کنید یک پسر یا یک دختر جوان هنرمند در بهترین حالت برای بازی در یک نمایشی که 30 شب به روی صحنه می رود، چه قدر دستمزد می گیرد؟... باور کنید خیلی از اوقات بچه ها بدون دستمزد بازی می کنند... تازه من و شما همین 30 شب اجرا را می بینیم و تمرین های مداوم چندین ماهه را به حساب نمی آوریم...

جناب آقای آشنای عزیز!... دیروز وقتی خبر تعطیلی دوباره سالن های تئاتر را در رسانه ها دیدم، اولین چیزی که جلوی چشمانم ظاهر شد، چهره 4 جوان هنرمندی بود که می خواستند چند روز دیگر در تئاتر آبان، نمایش درجه یکی را به صحنه ببرند... آنها ماه ها است که در حال تمرین هستند و نمایشی که قرار بود به روی صحنه ببرند، در حد خودش متن سخت و دشواری دارد از یکی از بزرگ ترین نمایشنامه نویسان معاصر که این گروه کوچک و جوان جرأت کرده ، با زحمت و تلاش و البته با خلاقیت، موفق شده اند که نمایش خوب و سر حالی را آماده اجرا کنند.

باور کنید که بیشتر از ضرر و زیان های مادی این تعطیلی ها، آن چیزی که آزار دهنده است، حال و روز این جوان ها است... در این یک سال گذشته بدون اغراق تئاتر نوپا و تازه تاسیس آبان زیان اساسی دیده است... ضرری که کم نیست و امیدواریم بتوانیم آن را جبران کنیم ولی آقای آشنای بزرگوار، زیان و آسیبی که به هنرمندان و به خصوص به هنرمندان جوان تئاتر وارد می شود، قابل جبران نیست... سرخوردگی و یأس و ناامیدی، جان و روان آدمی را ذره ذره می جَود و می کاهد و روح را کوچک می کند و آدم هایی با روح بزرگ را ذلیل می کند... جامعه ما به این بچه های جوان که روح بزرگی دارند و برای خلق اثر هنری از جان مایه می گذارند، سخت احتیاج دارد... رشد و تعالی و پیشرفت یک جامعه فقط به دست تکنوکرات ها و مهندسان و دانشمندان اتفاق نمی افتد... هنرمندان و روشنفکران و اهل قلم و نویسندگان هم در این میانه سهم عمده ای دارند...

به عنوان یک هم نسلی شما که دهه شصت را مثل شما با فِتیان و جوانمردان محشور بود، شهادت می دهم که این جوان های هنرمند هم از جنس همان مردان آرمان خواهی هستند که روح بزرگی داشتند و اهل تلاش و همت بودند... این بچه ها اهل پاسخ دادن به ندای دل شان هستند که اگر نبودند مثل قاطبه آدم های این روزگار، بنده عقل محاسبه گر می شدند و دغدغه دلار و بورس و سکه و چه و چه داشتند و به دنبال کسب آن می رفتند...

بدون تعارف عرض کنم که نمی دانم چه کاری از دست شما برای آن ها برمی آید و آیا اصلا کاری هم بر می آید؟... آن هم در این آخرین ماه های دولت که شما هم به هرحال بخشی از آن هستید... ولی خب دستم به کسی جز شما نرسید و گوشی شنواتر از گوش شما برای این دردِ دل ها پیدا نکردم، البته شاید آقای وزیر و آقای معاون و هر کسی که در عرصه هنر و فرهنگ مسئولیتی دارد هم این چند سطر را بخواند و...

امیدوارم شما هم چهره این جوان های هنرمند را نزد خود مجسم کنید و از تئاتر مظلوم این سرزمین دفاع کنید و نگذارید تصمیم های آنی و خلق الساعه، آسیب های جبران ناپذیر وارد کند.

قضاوتی درباره درستی یا نادرستی تصمیم اخیر مبنی بر تعطیلی سالن های تئاتر ندارم. دیوار تئاتر کوتاه است و زورش کم. کاش تئاتر ما هم کمی از زور زغال فروش ها را داشت. نمی دانم یادتان هست یا نه... چند سال پیش عرضه قلیان در قهوه خانه ها ممنوع شد ولی جلوتر از خود قهوه خانه دارها، زغال فروش ها جار و جنجال اساسی به راه انداختند و ضرر و زیان شان را از این ممنوعیت فریاد کردند، آن چنان که به سرعت، ممنوعیت قلیان لغو شد، همچنان که در روزگار کرونایی هم به کارشان کمابیش ادامه دادند و می دهند و... بگذریم.

مصدع شدم... این بیت از قصیده زیبای خاقانی را به یاد می آورم که می گوید:

به درد دلم کاشنائی نبینم
هم از درد، دل را دوایی نبینم...

که البته برخلاف خاقانی هنوز برای ما آشنا یی هست برای درد دل و امیدوارم که دوایی هم باشد...

*نویسنده و مدیر تئاتر آبان

5757

کد خبر 1500051

به گزارش ایرناپلاس، مشکلات اهالی تئاتر در کشور کم نبود که مهمان ناخوانده و شومی آن را چند برابر کرد. این هنر مهجور نتوانست کرونا را مانند مشکلات دیگر از پای درآورد و به همین دلیل ناچار به عقب نشینی شد.
به جرات می توان گفت این شاخه هنری بیش از هر رشته دیگری در این دوران صدمه دید و اهالی آن بیکار شدند. حتی زمانی که سالن ها باز شدند و برخی از فعالیت های هنری از سر گرفته شد؛ به دلیل نصف شدن ظرفیت سالن ها به منظور رعایت پروتکل های بهداشتی، از نظر اقتصادی اجرای تئاتر به صرفه نبود و با توجه به خطرات این بیماری، بسیاری ترجیحشان بر همان تعطیلی سالن ها بود.

بسیاری از اهالی این حوزه برای جلوگیری از مشکلات و بیکاری به راه هایی همچون فیلم تئاتر و اجرا در فضای باز روی آورند. که البته به دلیل نبود زیرساخت ها و آمادگی لازم بسترهای فرهنگی، چندان نتیجه بخش نبود. هر چند در این میان جشنواره تئاتر برگزار شد اما آن هم به شکلی متفاوت و محدودتر از سال های گذشته بود.

اما به راستی برای جبران این خسارت ها و بهتر شدن وضعیت معیشتی فعالان عرصه تئاتر و همچنین فعالیت مستمر این صنف در سال جاری باید چه راهکارهایی به کار گرفته شود؟ چگونه مسئولان، سازمان ها و نهادها می توانند این مسیر را هموار کنند؟
این پرسش ها را با کارگردان و مدرس تئاتر درمیان نهادیم.

کرونا، خسارت ها و بدهی های سنگین
دژاکام درباره چگونگی جبران خسارت های اهالی تئاتر از کرونا در سال 1400 خبرنگار ایرناپلاس گفت: 14 ماه است که تئاتر و فعالیت های تئاتری تعطیل است. نویسندگان، بازیگران، طراح های صحنه و کارگردانان این حوزه و همچنین تئاترهای خصوصی، دولتی و تجاری نتوانسته اند فعالیت داشته باشند.
کلاس های آموزش بازیگری تعطیل است و موسسه های بازیگری نتوانسته اند به فعالیت خود ادامه دهند. تئاترهای خصوصی و مستقل که سالن هایشان اجاره ای بود و گاهی با کرایه های 300 میلیون تومان در ماه فعالیت می کردند، خسارت های بسیاری دیدند و حتی بدهکار شدند. به عبارت دیگر نه تنها درآمد نداشتند بلکه به دلیل تعهدهای بسیار بدهی های سنگینی دارند.

وی با بیان اینکه در این شرایط، بازیگران تئاتر گاهی در سریال ها بازی می کردند و حتی طراحان صحنه، نویسندگان و دستیاران تئاتری در تلویزیون و سینما نیز فعال بودند، افزود: بالاخره این خانواده به یکدیگر متصل است. البته تلویزیون هم تقریبا تولیداتش کم شد و ساخت آثار سینمایی تا حدودی متوقف شد. در هر صورت خسارت های سنگینی به این افراد متحمل شد. البته شبکه نمایش خانگی فعالیت خود را ادامه داد و با توجه به خانه نشینی مردم، شرایط آن از زمان پیش از کرونا بهتر و فروششان بیشتر شده است.

نقش دیگر سازمان ها در فعالیت های فرهنگی
این کارگردان درخصوص وام هایی که از سوی مسئولان وعده داده شده است، گفت: اعلام کردند یک وامی به اهالی تئاتر تعلق می گیرد. به همین دلیل برای ثبت نام مراجعه کردم. همه مشخصات جزیی و کلی را خواستند؛ با این وجود گفتند یک وام 100 میلیونی به اسم من درآمده است که برای دریافت آن ابتدا باید 20 میلیون تومان پرداخت کنم تا وام را دریافت کنم و باید تا سال آینده با 14 درصد سود این مبلغ را برگردانم. مراحل ثبت نام هم انجام دادم اما تا این لحظه هیچی خبری از آن نیست.

وی ادامه داد: به اهالی هنر، یک هنر کارت به مبلغ یک میلیون و 500 هزار تومان دادند و در یکی دو نوبت این مبلغ شارژ شد.
به هر حال هنرمندان هم برای گذران زندگی و معیشتشان خرج و مخارج دارند. در کشور بودجه و ردیف بودجه داریم. در اوج بی پولی، بودجه های فرهنگی بسیاری در جاهای مختلف هزینه شد.

فقط وزارت ارشاد نیست که بودجه دارد. سازمان تبلیغات، بسیج هنرمندان و جاهای دیگر هم برای تولید تئاتر بودجه دارند. اما حالا که نمی توانند تئاتر تولید کنند این پول ها را به خانواده تئاتر بدهند.

من از دولت به تنهایی گله ندارم. سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران مشخصا معاونت اجتماعی هم بودجه دارد. این سازمان، مدیرکل هنرهای نمایشی دارد و برای فرهنگسراها و تولید تئاتر ردیف بودجه دارد. این بودجه ها را در قالب مبالغی به اهالی تئاتر بدهند که در سفره هایشان بگذارند.

بودجه هایی در قالب وام بلاعوض
این کارگردان با ارائه پیشنهادی در خصوص کمک سازمان ها و نهادها به اهالی تئاتر گفت: اهالی تئاتر شهرستان ها به مراتب اوضاع بدتری دارند. پیشنهاد مشخص من به دولت، سازمان ها، نهادها و همه ارگان هایی که بودجه فرهنگی دارند این است که به اهالی تئاتر وام بلاعوض بدهند. وام هایی با سود 14 درصد و ... را بردارند. چون فعالان این حوزه با این شرایط از عهده پرداخت این مبالغ بر نمی آیند.
از ریاست سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، ریاست حوزه هنری تهران و شهرستان ها، بسیج هنرمندان و نهادهای دیگری که بودجه فرهنگی دارند و همچنین بانک ها که روابط عمومی و بودجه فرهنگی دارند خواهشمندم این بودجه ها را به وام بلاعوض تبدیل کنند. این وام ها را با نظارت خانه تئاتر به فعالان تئاتری، یعنی کسانی که عضو خانه تئاترند و یا نیستند اما شغلشان همین است اعطا کنند.

معرفی بازیگران تئاتری به سریال ها و سینماها
وی درخصوص اجرای تئاترها در فضای باز و همچنین تاثیر نمایش خانگی در فعالیت بازیگران تئاتر نیز گفت: من هم در دوران کرونا در مجموعه تاریخی و فرهنگی سعدآباد، دریاچه چیتگر، آبشار و بام تهران نمایش اجرا کردم. دو پلتفرم نماوا و فیلیمو در ازای پخش سریال ها و آثار شبکه نمایش خانگی به درآمد هنگفتی رسیده اند و مردم هم استقبال زیادی کرده اند.
اتفاق خیلی خوبی است که در این شرایط کارشان رونق گرفته؛ در حال حاضر نیز در این دو پلتفرم نمایش خانگی، فیلم تئاتر های خوبی وجود دارد که مورد علاقه مردم است. خرید این فیلم تئاترها از اهالی تئاتر و پخش آنها در شبکه نمایش خانگی باعث می شود اقتصاد تئاتر گردش پیدا کند و تا حدودی بهتر شود.

در حال حاضر معضل بزرگ تئاتر این است که 20 تا 30 بازیگر مطرح و ستاره وجود دارد که این تعداد نمی توانند پاسخگوی نیاز شبکه نمایش خانگی باشند. لذا دستمزدهایشان بسیار گران شده است.
دژاکام افزود: دستمزدهای بازیگران به اصطلاح ستاره از دوران سلامت و پیش از کرونا 5 برابر شده است. اگر اتفاقی بیفتد که بازیگران تئاتر بیشتر معرفی شوند و بازی های خوبشان دیده شود و کارگردانان سراغ آنها بروند و از این بازیگران در سریال ها بازی بگیرند، به طور حتم در سریال های بعدی نقش اول می گیرند.

این کارگردان ادامه داد: در حال حاضر بازیگران تئاتری بسیار خوبی داریم که تواناییشان از برخی بازیگران مطرح کنونی بیشتر است اما دیده نشده اند. همانطور که در حال حاضر حدود نیمی از سوپراستارهای سینمای کشور از بازیگران تئاتر هستند.

سال 1399 را می توان یکی از غم بارترین دوران های موسیقی در ایران نامید. از سویی کرونا به جان هنر موسیقی افتاد و تمامی رویدادهای موسیقی را به محاق و خاموشی برد و از سوی دیگر تصمیم گیری های نابجا و مخربی که از سوی برخی مدیران و تصمیم گیران صورت گرفت، آسیب های جدی بر جان موسیقی در ایران وارد آورد که عمق زخم و آلام آن را در سال های آینده درک و مشاهده خواهیم کرد. اما در شرح چند مورد پراهمیت و آسیب زای می توان گفت:

کرونا - ورود کرونا و تبعات آن بر اهل هنر وجامعه ی موسیقی پوشیده نیست اما به طور عمده می توان به تعطیلی هر گونه کنسرت و رویداد زنده ی موسیقی، جشنواره ها و فستیوال های موسیقی اشاره کرد که بحث برگزاری آنلاین یا برخط، بدون داشتنِ زیرساخت تکنیکی و فرهنگی و با وجود دیدگاه های مصادره جویانه ی موجود در چند سازمان دیربط یا ذی نفع، تا ده ها سال دیگر هم نخواهد توانست جایگزینی برای اجراهای زنده باشند.

انجمن - بحث واگذاری شعب انجمن موسیقی به موسسه های خصوصی یکی از تصمیمات عجیب و خطرناک معاونت هنری و دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد بود که با اوج گیری بحث آن، موج اعتراض هم دامن گرفت اما از سنگ صدا درآمد از مدیران پاسخی در توجیه و تفسیر عملکردشان درنیامد. این تصمیم در صورت عملی شدن، بدون شک ضربه ی کاری خود را بر جان موسیقی اقوام و نواحی ایران برجای می گذارد که همچون تومور سرطانی، خوره وار آرام آرام جان و روح جاری در موسیقی مناطق را با در انداختن تفرقه و نفاق و خودبرتربینی بین هنرمندانی که موسسه ی فرهنگی ثبت شده ی خود را جایگزینی بر تشکیلات دولت قلمداد خواهند کرد، آغاز و با حذف و ترد و انزوای هنرمندان ادامه خواهد یافت تا جایی که نابودی موسیقی ای به نام نواحی را رقم زنَد. این عمارت نو با قدرت طلبی همراه خواهد بود که به زودی با انحراف بیشتر در ساختار و ارائه ی هنر موسیقی شاهد آن خواهیم بود.

شورا - در همان زمان که بحث واگذاری انجمن موسیقی، شورایی زیر عنوان برنامه ریزی و حمایت در دفتر موسیقی یکباره قدرت گرفت تا اندک توان و اختیار انجمن موسیقی را نیز در یدِ خود درآورد. همان انجمنی که بازوی اجرایی تمامی امور مرتبط با موسیقی در وزارت فرهنگ و ارشاد به خصوص برگزاری سه جشنواره ی دولتی یعنی فجر، نواحی و جوان بوده است. این شورا رسماً اختیارات هیات امنای قانونی انجمن را سلب کرده و مانند دینامیت ساختار 40 ساله ی انجمن موسیقی را منهدم می کند تا تمامت خواهی و سلطه ی بی چون وچرا برای چند مدیر در دوره ی مدیریتشان را فراهم سازد. بی که به عواقب و آتیه ی این طرح ها بیندیشند که پس از آنان افراد دیگری مدیر خواهند شد تا این دیوار کج کی فرو بریزد و نه تاک ماند و نه تاکنشان.

استعفا - در پی دو عامل پیش گفته، مدیر انجمن با نپذیرفتن زیاده خواهی مدیریتی طراحان واگذاری انجمن و دخالت شورای برتاخته و برساخته ی نوظهور، مجبور به استعفا شد تا بنا بر منطق خود در خرابی خانه یی که برای ساختنش سال ها کار و تلاش و هزینه شده است شریک نباشد؛ اما هیات امنای انجمن به سانِ رسمی نانوشته در وزارت فرهنگ و ارشاد، یکی از مدیران باسابقه ی کتابخانه های کشور را برای مدیریت موسیقی برگزیدند که خود حکایتی دگر است.

غوغای مانکن - از موارد طرح شده که بگذریم، شاهد آنیم که آفت های سوءمدیریت در حوزه ی فرهنگ به مرور همچون دمل های چرکین سرباز می کنند. پیش از پایان سال یک جوان که با هوشمندی و با تکیه بر خلاء و شکاف های نسلی و فرهنگی به ابزار و بیان موسیقایی دست یافته با انتشار ویدیویی موجی تازه در میان اهل هنر و فرهنگ برانداخت که به نظر می رسد تازه اول ماجراست و این قصه سر دراز خواهد داشت.

پایان - باری موسیقی ایران سال هاست امن و آسایش ندارد و هنرمند آن نیز نه بر حقوق خود آگاهی دارد و نه مدیران دردآشنا و کارآمد بر پشت میز ریاست می بینند و اگر هم کسی توان کار دارد با اعمال دخالت های بی جا مجبور به کناره گیری و استعفا می شود. همانند علی ترابی رییس پیشین دفتر موسیقی و علی ثابت نیا رییس پیشین انجمن موسیقی.

بله؛ سال 99 سال لهیدگی و تکیدگی بیشتر موسیقی ایران بود.

گروه موسیقی هنرآنلاین: این بیماری موجب شده رویدادهای موسیقی شیوه های برگزاری متفاوتی را تجربه کنند و هنرمندان موسیقی نیز دوران سختی را بگذرانند. در این دوران، برخی از هنرمندان موسیقی به رسم دوران کرونا که برگزاری رویدادها به شکل آنلاین است، کنسرت هایی را برگزار کردند که گرچه حس و حال کنسرت های پیش از کرونا را نداشت، اما آن ها را از صحنه دور نگه نداشت و در این دوران سخت، جانی دوباره به آن ها بخشید.

با این حال هنرمندانی نیز بودند که حاضر به اجرای کنسرت آنلاین نشدند و از طرفی چون امکان برگزاری کنسرت با شرکت تماشاگران وجود نداشت، مسیر گوشه گیری در این دوران را طی کردند که در این شرایط حتماً دچار آسیب هایی هم شده اند.

علاوه بر اجراهایی که برخی از خوانندگان به صورت داوطلبانه برگزار کردند، بنیاد رودکی و دفتر موسیقی نیز در این مدت کنسرت ها و جشنواره های مختلفی را به صورت آنلاین برگزار کردند تا به نشاط اجتماعی در شرایط کرونا کمک کرده باشند.

حمایت بنیاد رودکی و دفتر موسیقی از هنرمندان موسیقی در شرایط کرونا

در طول یک سال گذشته دفتر موسیقی معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نزدیک به 1000 گروه، هنرمند، استودیو و موسسه حوزه موسیقی را برای دریافت تسهیلات سامانه کارا شناسایی و معرفی کرده است.

بیش از 500 هنرمند موسیقی که به دلیل شیوع ویروس کرونا دچار زیان شده بودند، برای دریافت این تسهیلات به سامانه کارا معرفی شدند.

همچنین بیش از 350 استودیو صدابرداری، شرکت های تهیه و تولید موسیقی در میان گروه های معرفی شده هستند.

علاوه بر این 100 گروه ثبت شده موسیقی نیز برای بهره وری از این تسهیلات در مسیر دریافت وام هستند و در این فهرست 20 موسسه تک منظوره هنر موسیقی نیز قرار دارند.

در ابتدای زمستان 1399، دفتر امور موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بنیاد رودکی توافق کردند که از متقاضیان برگزاری اجرای موسیقی آنلاین در حوزه موسیقی ردیف دستگاهی، موسیقی کلاسیک و موسیقی نواحی حمایت کنند.

با توجه به استمرار شرایط کرونا و برگزار نشدن اجراهای صحنه ای، حمایت از اجراهای آنلاین می تواند به بهره مندی مردم از اجراهای هنری و افزایش نشاط اجتماعی کمک کند.

برگزاری جشنواره های موسیقی زیر سایه کرونا

اجراهای سی و ششمین دوره جشنواره موسیقی فجر، طبق تصمیم ستاد برگزاری جشنواره و با توجه به شرایط بیماری کرونا و محدودیت های حضور مخاطبان در سالن های اجرای موسیقی و به جهت همراهی با مصوبات ستاد ملی کرونا به صورت مجازی پخش شد.

سی و ششمین جشنواره موسیقی فجر شاهد مجموعاً 42 اجرا و بالغ بر 1890 دقیقه ضبط در تالار رودکی با حضور 464 هنرمند داخلی و 11 هنرمند بین المللی بود.

جشنواره امسال در بخش بین الملل نیز میزبان دو گروه از آلمان، دو گروه از اتریش، یک گروه از ایتالیا و یک گروه از کوبا بود که از این شش اجرا، چهار اجرا به صورت آنلاین در کشورهای مبدأ به صورت انحصاری برای جشنواره ضبط شد و دو اجرا نیز در ایران ضبط شدند. در نهایت 55 هزار و 124 نفر، اجراهای سی و ششمین جشنواره موسیقی فجر را تماشا کردند.

جشنواره 14 جوان

چهاردهمین جشنواره ملی موسیقی جوان هم با معرفی برگزیدگان بخش های موسیقی دستگاهی، نواحی و کلاسیک برگزار شد. در این دوره جشنواره 2350 خواننده و نوازنده در گروه های سنی الف، ب و ج و در شاخه های موسیقی دستگاهی، کلاسیک و نواحی به رقابت پرداختند.

یکی دیگر از جشنواره هایی که در سایه کرونا برگزار شد، جشنواره موسیقی نواحی بود. سیزدهمین دوره جشنواره موسیقی نواحی با محوریت دوبیتی یا رباعی خوانی از 10 تا 13 آبان ماه در محل کاروانسرای گنجعلیخان شهر کرمان غیرحضوری و به صورت آنلاین و آفلاین برگزار شد.

مجموعه کنسرت های آنلاین

بنیاد رودکی نیز در سال 1399 کنسرت های آنلاین متعددی برگزار کرد؛ ازجمله اجرای پرواز همای، گروه وزیری با حضور کیوان ساکت و وحید تاج، کنسرت دونوازی سامان احتشامی و عمران فروزش، گروه رستاک، کنسرت همایون شجریان به همراه ارکستر ملی ایران به رهبری بردیا کیارس، علیرضا قربانی، سالار عقیلی و حریر شریعت زاده و کنسرت آنلاین ارکستر سازهای ملی ایران به رهبری علی اکبر قربانی و خوانندگی رشید وطن دوست و وحید تاج را برگزار کرد.

برگزاری دو دوره کنسرت آنلاین موسیقی دستگاهی ایرانی

بنیاد رودکی همچنین در این مدت دو دوره کنسرت آنلاین موسیقی ردیف- دستگاهی با اجراهای گروه نوازی با کلام و بی کلام را برگزار کرد. اولین دوره مجموعه کنسرت های آنلاین موسیقی دستگاهی به مدت پنج شب از 16 تا 20 مردادماه و با تمرکز بر موسیقی با کلام در بخش گروه نوازی با حمایت دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و همراهی بنیاد فرهنگی هنری رودکی برگزار شد. دومین دوره کنسرت آنلاین موسیقی دستگاهی که به موسیقی سازی و بی کلام اختصاص داشت نیز در روزهای 27 تا 30 آذر ماه برگزار شد.

مجوزهای دفتر موسیقی

دفتر موسیقی در سال 99، مجوز دو هزار و 139 تک آهنگ و 344 آلبوم موسیقی را صادر کرد.

ر قسمت شاخص ترین آثار بخش های مختلف، در بخش موسیقی پاپ در سال 99، از میان آلبوم های پاپ که مجوز انتشار گرفته اند، می توان به "باران شادی" به آهنگسازی ناصر چشم آذر، "تک گویی" به آهنگسازی و خوانندگی سیروان خسروی، "آدمای شب زده" به آهنگسازی و خوانندگی کاوه یغمایی و "دوراهی" به آهنگسازی و خوانندگی امیرعباس گلاب اشاره کرد.

در بخش سنتی از میان آثاری که مجوز انتشار گرفته اند باید به آلبوم های "روشن تر از خاموشی" به آهنگسازی حسین علیزاده و خوانندگی شهرام ناظری، "نهان" به خوانندگی حسین علیشاپور و آهنگسازی یاسمین رحمتی، "هم نفسی با خدا" به خوانندگی و آهنگسازی علیرضا فولادی و "با من بخوان" به خوانندگی علیرضا قربانی و آهنگسازی حسام ناصری اشاره کرد.

در بخش موسیقی کلاسیک از میان شاخص ترین آلبوم های منتشرشده می توان به آلبوم های "کنسرت بزرگداشت پرویز تناولی" به آهنگسازی کریستف رضایی، مازیار یونسی و پیمان یزدانیان، "مشتاق گل" به آهنگسازی هوشنگ کامکار و "نوروز آیینه " به آهنگسازی فردین خلعتبری اشاره کرد.

در بخش موسیقی تلفیقی نیز می توان به آلبوم ها و تک آهنگ هایی چون "از روزهای نبودن" به خوانندگی سالار عقیلی و آهنگسازی هومن دهلوی، "ایستگاه" به خوانندگی امید نعمتی و آهنگسازی مهیار علیزاده، " آغوشی خیالی" به خوانندگی علی یاری و حسین (ایرج) خواجه امیری اشاره کرد.

میثم یوسفی کارگردان تئاتر موزیکال جنگ و صلح که شامگاه یکشنبه 8 فروردین 1400 در سالن چهارسوی مجموعه تئاتر شهر به صحنه رفت ولی اجرای عمومی آن از روز دوشنبه 9 فروردین به دلیل تعطیلات جدید کرونایی تئاتر متوقف شد، درباره آسیبی که این وضعیت به نمایش و گروه اجرایی جنگ و صلح وارد می کند و همچنین شرایطی که بار دیگر برای گروه های تئاتری رقم خورده، به خبرنگار مهر گفت: ما در شرایط کرونایی تمرین، تولید و اجرای تئاتر را پذیرفتیم تا اثری که تولید کرده ایم به سرانجام برسد. از سال گذشته برای اجرای نمایش نازگل در تئاتر شهر درخواست نوبت اجرا داشتم و مدیر مجموعه تئاتر شهر نوبت اجرایی نوروز 1400 را به ما پیشنهاد داد پذیرفتیم و نمایش جنگ و صلح را آماده اجرا کردیم.

وی ادامه داد: نوبت اجرا در نوروز 1400 را به فال نیک گرفتیم و گفتیم با بهار و نوروز اتفاقات خوبی پیش رویمان خواهد بود ولی زور کرونا بار دیگر بر تئاتر چربید و بعد از تنها یک اجرای افتتاحیه جنگ و صلح ، اجرای عمومی مان به دلیل محدودیت ها و تعطیلی های جدید کرونایی متوقف شد.

یوسفی با اشاره به اینکه مدیران فرهنگی و هنری باید در این شرایط به داد هنرمندان تئاتر برسند، اظهار کرد: وقتی ما ریسک اجرا در شرایط کرونایی را پذیرفته ایم مدیریت اعم از اداره کل هنرهای نمایشی، معاونت هنری وزارت ارشاد، وزیر ارشاد و مدیران و مسئولان فرهنگی نیز باید از هنرمندان و گروه های تئاتری حمایت کنند.

کارگردان تئاتر موزیکال جنگ و صلح با بیان اینکه مدیران به گونه ای صحبت می کنند که گویی به هنرمندان تئاتر لطف کرده اند در حالی که باید به وظیفه شان که حمایت از هنرمندان است بپردازند، تصریح کرد: گویی تئاتر و سینما توسری خورترین شغل ها هستند زیرا در حالی که رستوران ها، مراکز خرید و بسیاری از فضاهای پرخطر دیگر تعطیل نیستند، تئاتر و سینما باید تعطیل باشند. گویی تئاتر پست ترین شغل در کشور است زیرا امنیت شغلی، هویت و حامی نداریم.

وی با انتقاد از عملکرد مدیران و مسئولان فرهنگی و هنری، متذکر شد: مدیران و تصمیم گیرندگان تنها در زمان نیاز به بیلان کاری، مقطع برگزاری جشنواره فجر و انتخابات ریاست جمهوری به سراغ هنرمندان می آیند و از آنها استفاده ابزاری می کنند.

یوسفی معتقد است که مدیران و مسئولان تصمیم گیرنده در شرایط سخت کرونایی که گروه های تئاتر جان خود را در کف دست می گذارند و به تولید یک اثر می پردازند وارد میدان شوند و از هویت و امنیت شغلی هنرمندان دفاع کنند که متأسفانه این کار را نمی کنند.

این بازیگر و کارگردان تئاتر با اشاره به اینکه ما به تعهد خود پایبند بودیم و نمایش جنگ و صلح را برای اجرا در تعطیلات نوروز 1400 آماده کردیم، یادآور شد: الان که اجرای عمومی اثر متوقف شده تکلیف گروه چیست؟ بعد از پایان تعطیلات کرونایی بار دیگر باید هزینه تبلیغات نمایش را بپردازیم تا ذهن مردم را متوجه اجرا کنیم. در تئاتر که پروتکل ها بیشتر از مراکز خرید و رستوران ها رعایت می شود پس چرا اولین جاهایی که تعطیل می شوند تئاتر و سینما هستند؟

وی با بیان اینکه مدیران فرهنگی و هنری ما ضعف دارند، تأکید کرد: ما می دانیم که سلامت و معیشت جامعه و مردم عزیزمان در اولویت است اما در این شرایط که روحیه مردم به هم ریخته آیا جامعه برای آرامش روح و روان و سرگرمی نیاز به تئاتر و سینما ندارد؟ چرا مدیران فقط زمانی که بحث استفاده ابزاری از هنرمندان می شود به یاد تئاتر و سینما می افتند؟

یوسفی در بخش پایانی سخنان خود اظهار کرد: از 28 اسفند 99 و به دنبال تغییراتی که در گروه تئاتر موزیکال جنگ و صلح رخ داد تا 8 اسفند به صورت شبانه روز به تمرین و تولید این اثر پرداختیم و پای تعهدمان ایستادیم. الان وظیفه مدیران است که پا به میدان بگذارند و از گروه های تئاتری حمایت کنند. یک کار تلویزیونی را به دلیل پایبندی به تعهدم در تئاتر از دست دادم و حالا این شرایط برای مان پیش آمده است. امیدوارم زودتر این مشکل برای هنرمندان و گروه های تئاتری برطرف شود.

کد خبر 5178199

فریبرز دارایی

این جمله البته فقط حرف دل میثم یوسفی نیست که اجرای نمایشش جنگ و صلح بعد از یک شب متوقف شده است. این جمله، حرف دل جماعتی است که اگر همه زیرشاخه هایش را در نظر بگیریم، چندان هم کم شمار نیستند. این جمله، حرف دل خانواده تئاتر است که در یک سال گذشته بارها طعم تلخ تعطیلی و بیکاری و بی پولی را مزه مزه کرده اند.

میثم یوسفی اما جزو اولین کارگردان هایی است که اولین روزهای سال نو هم به در بسته خورده است و ساعاتی پیش از اولین اجرای اجرای نمایشش، با خبر شده تئاتر دوباره تعطیل شده و اجرای افتتاحیه و اختتامیه نمایشش یکی شده است.

او اسفند ماه سال گذشته نمایش جنگ و صلح را در هجدهمین جشنواره نمایش عروسکی روی صحنه برد و چندی بعد خبر رسید که این نمایش جزو اولین اجراهای مجموعه تئاتر شهر در سال 1400 است؛ اتفاقی خجسته برای نمایشگران عروسکی که البته خوشی زودگذری بود.

یوسفی در تدارک اولین اجرا بود که از سوی ستاد ملی مقابله با کرونا اعلام شد به دلیل نارنجی شدن وضعیت تهران، تمام مشاغل گروه سه که سینما و تئاتر را هم شامل می شود، تا اطلاع ثانوی تعطیل هستند.

حالا این کارگردان بخشی از دغدغه های خود را با ایسنا در میان گذاشته است.

او می گوید: این مشکل همه خانواده تئاتر است که در یک سال گذشته مدام با آن رو به رو بوده اند و در مورد شخص من که سومین زخمی است که در این مدت از تعطیلات کرونایی تئاتر خورده ام.

این کارگردان یادآوری می کند: سال 98 در تدارک اجرای نمایشی عروسکی با بچه های یزد بودیم . قرار بود جشنواره نمایش عروسکی یزد اسفند سال 98 برگزار شود ولی ناگهان کرونا آمد و همه مجوزها لغو و کل کشور قرنطینه شد.

او با اشاره به فعالیت دستفروشان چهارراه ولیعصر، سخنان خود را با افسوسی بزرگ ادامه می دهد: جالب است که دستفروشان جلوی تئاتر شهر زورشان از ما بیشتر است چون بالاخره حرف شان برشی دارد و کسی نمی تواند مانع کسب و کارشان شود ولی تئاتر و سینما که جزو امن ترین مکان ها هستند و تمام پروتکل ها را به خوبی رعایت می کنند، هر دم تعطیل می شوند. در این مدت تنها چیزی که رعایت نشده، امنیت شغلی ماست. وقتی زور دستفروش ها به ما می چربد، دیگر چه کنیم. وزارتخانه مربوط به ما برای حمایت از سینما و تئاتر، برشی ندارد.

این بازیگر تئاتر اضافه می کند: کسانی که مدیر و کارمند تئاتر هستند، می توانند یک سال بدون حقوق زندگی کنند و شرمنده زن و بچه خود نشوند، اگر چنین است که خیلی مرد هستند. همه ما یک سال است که بیکاریم و از راه های دیگری زندگی می کنیم ولی با این زور و ضرب ها، باز هم شرمنده زن و بچه خود شده ایم.

او با تاکید بر اینکه باید در درجه بندی سینما و تئاتر به عنوان مشاغل گروه سه، بازنگری شود، می افزاید: این مسائل باید در سطح کلان پیگیری شود؛ یعنی وزارت ارشاد و وزارت بهداشت. گفته می شود قرار است پایان این هفته در این زمینه تصمیم گیری شود ولی آیا خیلی دیر نیست؟! یک سال است با این شرایط دست و پنجه نرم می کنیم ولی مدیران ما هنوز نتواسته اند تصمیم درستی بگیرند. تا کی قرار است آزمون و خطا کنند. ما نیازمند یک تصمیم درست و عاجل هستیم. اما تا بیایند جلسه بگذارند و تصمیم گیری کنند اجرای ما نابود شده و رفته است و به جز آن، زمان بندی تمام گروه هایی که در نوبت اجرا هستند، به هم می ریزد.

او سپس به تشریح مشکلاتی که برای اجرای نمایش خودش داشته است، می پردازد و می گوید: گروه نمایش من یزدی بودند ولی چون برای اسکان آنان در تهران بودجه نداشتیم، ناچار شدم دو هفته مانده به اجرا، تمام گروه را عوض کنم. ببینید چه اضطرابی به ما وارد شد! در این مدت تمرینی شبانه روزی داشتیم. همه تلاش مان را به کار بستیم که به تعهد خودمان پایبند باشیم ولی ناگهان همه چیز به هم ریخت. گروه من تعهدات دیگری هم دارند. اگر زمان اجرا آنقدر به تاخیر بیفتد که بازهم ناچار به تغییر گروه باشم، چه کسی پاسخگوی این همه خسارت خواهد بود.

یوسفی در پایان یادآوری می کند: می گویند بعد از هر خزانی، بهاری است ولی به این شرط که مدیران ما بعد از یک سال از خواب زمستانی بیدار شوند. در این موقعیت، مدیریت کردن هنر می خواهد و گرنه درشراط عادی که به هر حال، کارها انجام می شود.

انتهای پیام

سالی که نکوست از بهارش پیداست!

تئاتر، بهار امسال را نیز مانند سال گذشته با تعطیلی تماشاخانه ها آغاز کرد. گروه هایی که تمرین کرده بودند و در این شرایط با هزار بدبختی و مصیبت نمایش شان را برای اجرا آماده کرده بودند مجبور شدند از ابلاغیه ی وزرات بهداشت تبعیت کرده نمایش خود را تعطیل کنند!

آقایان!

وزرا!

وکلا!

مسئولین ارشاد!

اکنون که چنین شرایطی پیش آمده چه کسی مسئول ضرر و زیان هنرمندان آسیب دیده از تعطیلی تئاتر است؟ کدام نهاد یا وزیر یا موسسه و یا وکیلی سینه سپر خواهد کرد و جوانمردانه از حقوق به حق گروه هایی که با قرض و وام نمایشی را آماده کرده اند و اکنون متضرر شده اند حمایت کند؟!

آقایانی که فردا برای انتخابات شورا و مجلس و ریاست جمهوری انتظار دارید هنرمندان به حمایت از شما به میدان بیایند شما چه قدم مثبتی برای این قشر آسیب پذیر انجام داده اید؟!

البته یادداشت هنرمندان و انتخابات را به چند وقت دیگر موکول خواهم کرد. آنچه اکنون به صورتی فوری باید برای آن تصمیم حمایتی درست بگیرند وضعیت کنونی ابلاغیه هایی ست که در درجه اول گریبانگیر تئاتر و تماشاخانه ها می شود. این قشر از کجا باید ارتزاق کند؟!

عکسی را روز سه شنبه از یک مغازه توزیع مرغ ضمیمه این یادداشت می کنم! آیا در این صف و با این وضعیت کرونا نیست، اما در سالن تئاتر کروناست؟!

بنا به گفته رئیس فعلی تئاترشهر از تمام بازیگران تست کرونا گرفته شده، همه منفی بودند. لباس آماده، دکور آماده نمایش آماده، شب اول افتتاحیه نمایش را می روند و شب دوم اختتامیه! این در کدام قاموس می گنجد؟!

آیا نمایشی که تعطیل می شود توان بازیابی مجدد را دارد؟! آیا همه گروه منتظرند هر وقت ستاد کرونا تصمیم گرفت تعطیل کنند؟! هر وقت اراده کرد بازکنند؟! آیا گروه اجرایی، دیگر کار و زندگی ندارند؟! باید در پای یک تولید تئاتر بسوزند و حمایتی هم از آن ها صورت نگیرد؟! ممکن است مدیر کل ارشاد بگوید ما حمایت می کنیم!

شما چقدر حمایت می کنید؟ اصلا چقدر قادر هستید حمایت کنید؟! آیا این حمایت شما برای هزینه لباس و دکور یا ضبط موسیقی گروه کافی ست؟ بماند هزینه هایی که گروه در مدت تمرین از قبیل، پذیرایی و ایاب و ذهاب و گاه اجاره سالن پرداخت کرده است! دستمزد که جای خودش را دارد!

آقایان وزرا!

سروران وکلا!

نمایندگان شورای شهر!

به فکر خانواده ی آسیب دیده ی تئاتر باشید!

شما مسئول هستید! از زیر بار مسئولیت خود شانه خالی نکنید!

سرویس : فرهنگ و ادب - ادبیات و نشر زمان : شناسه خبر : 1039328

ایوب دهقانکار با بیان اینکه مزیت سازی جشنواره های ادبی حول محمور کتاب مدنظرم است،به خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان ، گفت: در جشنواره های ادبی، نفس دریافت جوایز ارزشمند است اما چیزی که دنبال آن بودم، تقویت برندها بود. مدنظرم این بود که آنچه برگزیدگان دریافت می کنند بیشتر از جوایز نقدی باشد.

مدیرعامل موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران در پاسخ به این سوال که برای مزیت سازی جشنواره های ادبی چه برنامه هایی دارید، اظهار داشت: عرض بنده این است که برگزیده جشنواره های ادبی دو حض مادی و معنوی دارد. یک حض این است که در یک جایزه معتبر کشوری برگزیده شده است. یک حض دیگر جایزه ای است که فرد از جشنواره های دریافت می کند. سیاست و نگاه ما این است که این حداقل مواهبی است که یک برگزیده می تواند از آن بهره مند شود. در این زمینه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دارد ایفای نقش می کند.

وی تصریح کرد: خوشبختانه امسال با تلاش های صورت گرفته جایزه کتاب سال به عنوان یکی از مبادی بنیاد نخبگان به رسمیت شناخته شد و این جای خوشحالی دارد امیدواریم برندینگ جشنواره های ادبی کشور تقویت شود . نفس جایزه ارزشمند است اما آنچه مد نظر ما بود، تقویت برندها است. جایزه کتاب سال و جایزه جلال به عنوان رویداد نخبگانی به رسمیت شناخته شد و برگزیدگان آنها در زمره نخبگان فرهنگی محسوب می شوند و می توانند از مزایای بنیاد ملی نخبگان بهره مند شوند.

دهقانکار افزود: دستگاه های دیگری هستند که امیدواریم مشارکت، همراهی، همکاری و همدلی آنها را داشته باشیم که برگزیدگان جایزه های معتبر ادبی کشور همچون جایزه جلال و کتاب سال که واقعا جزو نخبگان فرهنگی کشور محسوب می شوند از مزایا و مواهب آن دستگاه ها بهره مند شوند. گام اول را با بنیاد ملی نخبگان شروع کردیم و انشاءالله سراغ سایر دستگاه ها می رویم و امیدواریم آنها هم مشارکت داشته باشند.

پایان پیام/ 31

ضمیمه :

کلید ‫واژه ها:

جشنواره های ادبی

|

موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران

|

مدیرعامل موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران

|

ایوب دهقانکار

|

مریم داوری

|

گروه فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: کرونا ویروس ضررهای اقتصادی زیادی برای همه مشاغل و اصناف به بار آورد. در این اوضاع و شرایط صنف ناشران و کتابفروشان نیز از مشاغلی بودند که بیشترین آسیب را به خود دیدند. چرا که ناشران به دلیل برگزاری سی وسومین نمایشگاه بین المللی کتاب، آثار متعددی را روانه چا پخانه ها کردند. با شیوع ویروس، چاپ خانه ها تعطیل شدند. برخی کتاب ها نشر یافتند ولی تعدادی از چاپ باز ماندند. در این میان ناشران که به برگزاری بزرگ ترین رویداد کتاب دلخوش بودند با چک ها و هزینه های زیادی که به امید 10 روز نمایشگاه خرج شده بود روبه رو شدند. اگرچه اقداماتی نظیر تمرکز بیشتر بر فروش آنلاین از طریق سایت، اینستاگرام و اپلیکیشن های کتاب الکترونیک و ارسال کتاب به صورت خرید غیرحضوری صورت گرفت اما بیماری کرونا صدمه وسیعی بر صنعت نشر وارد کرد. در این وانفسا طرح های فصلی فروش کتاب با تخفیف، برگزاری هفته کتاب و نمایشگاه مجازی کتاب مرهمی بر زخم های این صنعت بود. در مورد شرایطی که صنعت نشر و حوزه کتاب از سر گذراند با ایوب دهقانکار مدیرعامل موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران گفت وگویی داشتم که ماحصل آن را می خوانید.

آقای دهقانکار، شیوع ویروس کرونا وضعیت کتاب و حوزه چاپ را تحت الشعاع قرار داد ولی این صنعت با تغییر یک سری رویکردها به حیات خود هر چند نفس زنان ادامه داد؛ ارزیابی تان را از این وضعیت بگویید؟

در مورد ویروس کرونا و تاثیراتش بر حوزه نشر جای هیچ انکاری وجود ندارد. یعنی ما کاملا می پذیریم که حوزه نشر هم مثل همه حوزه ها و کشور ایران مثل همه کشورها متاثر از ویروس کرونا قرار گرفت و تاثیرات منفی و مخربی که کرونا داشت کاملا ملموس است. ما این را می پذیریم ولی در ضمن پذیرش این امر فکر نمی کنم فردی پیدا شود که ادعا کند نشر ایران در مقابل ویروس کرونا تاب نیاورده و یا نشر ایران در مقابل کرونا شکست خورده یا حتی کرونا، نشر ایران را شکست داده است. البته این صحبت ها به معنی این نیست که همه چیز در شرایط ایده آل است و آب از آب تکان نخورده است. قطعا کرونا اثرات خودش را گذاشته است. در چند ماه اول اپیدمی همه صنوف تعطیل شدند ولی کم کم مرحله پذیریش شروع شد و بعد هم وارد مرحله انطباق شدیم. به نظرم کرونا سه مرحله داشت؛ مرحله اول مرحله شوک بود. ابتدا همه رسانه ها اعلام کردند ویروسی آمده که چنین اثراتی دارد و برای مقابله با آن باید یک سری نکات را رعایت کرد. در همان هفته های اول همه منتظر بودند که این ویروس ظرف یکی، دو ماه از بین برود ولی بعد متوجه شدیم این ویروس حالا حالاها ماندگار است و قصد رفتن ندارد. پس از شوک اولیه وارد مرحله پذیرش شدیم و پذیرفتیم که نمی توان کار و زندگی را تعطیل کرد و باید وارد مرحله سومی شویم که نام آن انطباق است. آن جا بود که فعالیت های ما با لحاظ تمام مسائل بهداشتی از سر گرفته شدند. هم معاونت امور فرهنگی و هم موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران اقداماتی انجام دادند تا به ناشران کمک کنند. از آن جایی که رسالت ما حمایت و کمک است، تلاش کردیم تا تاب آوری صنعت نشر ادامه پیدا کند. خوش بختانه به واسطه آمار و ارقام می بینیم که مردم به کتاب مراجعه می کنند و حتی در این شرایط سخت هم به کتابخوانی علاقه مند هستند. ناشران هم فرایند تولید کتاب را تعطیل نکرده اند. نمونه آن برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب و یا طرح های فصلی بودند. امیدوارم در سال 1400 در درجه اول شاهد ریشه کنی ویروس کرونا و در وهله دوم شاهد شکوفایی بیشتر صنعت نشر کشور باشیم.

به نظر شما طرح های فصلی یا نمایشگاه مجازی کتاب چقدر توانستند صدمات را التیام ببخشند؟

سال 1399 یک سال استثنایی در برگزاری طرح های فصلی بود و در چهار فصل برگزار شد. در سال های قبل معمولا یکی، دو طرح برگزار می شد ولی هیچ سالی سابقه نداشت که در همه فصل ها شاهد برپایی آن باشیم. در مجموع در این چهار طرح، بالغ بر 70 میلیارد تومان کتاب فروختیم. این آمار فقط آن عددهایی است که در طرح ما و برنامه ای که ما به میزان فروش دسترسی داریم ثبت شده است. قطعا مردم از کتابفروشی ها هم کتاب هایی خریدند که آمار آن در این طرح نیست. این 70 میلیارد تومان فقط با یارانه مستقیم ارشاد بوده که گردش مالی ایجاد کرده است. چه بسا که از این مقدار هم بیشتر باشد، چون شخصی که کتاب می خرد به اندازه یارانه ای که ما می دهیم نیست. از طرفی نمایشگاه مجازی کتاب را داشتیم که 64 میلیارد تومان گردش مالی ایجاد کرد و مجموع این دو فراتر از نمایشگاه بین المللی کتاب تهران شد. در سی ودومین نمایشگاه بین المللی کتاب 90 میلیارد تومان تراکنش از طریق دستگاه کارتخوان داشتیم؛ اما مجموع نخستین نمایشگاه مجازی کتاب و چهار طرح فصلی حدود 130 میلیارد تومان بوده است. بنابراین می توان گفت بخشی از ضرر و زیان ها از طریق این فعالیت های حمایتی جبران شده است و با استناد به همین عدد و ارقام می گویم که صنعت نشر ایران خوش بختانه در مقابل کرونا تاب آورده است.

آقای دهقانکار، آیا شاهد برپایی مجدد نمایشگاه مجازی کتاب هستیم و این رویداد ادامه دارد؟

حتما ادامه خواهد داشت. با توجه به تجربه ای که از برگزاری اولین دوره داشتیم این ادعا را دارم. نمایشگاه مجازی فرصت خوبی برای تحقق عدالت فرهنگی و رساندن کتاب به همه نقاط ایران است. در نمایشگاه مجازی کتاب سال گذشته، یک شهروند از میرجاوه کتابی خریده بود که ناشر آن در تبریز بود. این مسئله کمک بزرگی به گسترش کتاب در کشور می کند. تسهیل کردن و آسان کردن دسترسی مردم به کتاب یکی از آن فاکتورها و عوامل اساسی است که می تواند به ارتقای فرهنگی و سطح مطالعه در کشور بی انجامد که نمایشگاه مجازی به خوبی این کار را انجام می دهد. ما وقتی از نمایشگاه مجازی کتاب دفاع می کنیم، دفاع از شیوه و روش نیست. ممکن است در دوره یا دوره های بعد شیوه های اجرا کاملا تغییر کند؛ چون هیچ تعصبی روی شیوه نداریم و منکر نقص و ایرادات دوره اول هم نیستیم ولی آن چیزی که از آن دفاع می کنیم نمایشگاه مجازی کتاب است.

سخن پایانی؟

اگر لطف خدا شامل حال ما شود و موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، صنف نشر و رسانه ها دست به دست هم بدهند با هم افزایی بیشتر و انتقال تجربیات تاب آوری ما در مقابل کرونا بیشتر خواهد شد و حتی با کمک همدیگر می توانیم تهدیدها را به فرصت تبدیل کنیم. من به آینده نشر ایران بسیار امیدوارم.

به گزارش ایلنا به نقل از خانه کتاب، برنامه رادیویی تقاطع فرهنگ با موضوع پانزدهمین دوره فروش فصلی طرح های کتاب، در قالب زمستانه کتاب، و حضور آزاده نظربلند معاون کتاب و فرهنگ موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران، از آنتن رادیو گفتگو پخش شد.

نظربلند در این برنامه گفت: نخستین دوره این طرح در پاییز 94 آغاز و کتاب فروشی به وسعت ایران نام گرفت. هدف اولیه این طرح ناظر بر افزایش سرانه مطالعه و کتابخوانی عنوان بود و گردش مالی کتاب فروشی ها و افزایش این گردش مالی در ایام خاصی از سال هدف دیگر این طرح بود.

وی افزود: در شهریور ماه قرار بود به طور قطع نمایشگاه مجازی برپا شود و این ماموریت به خانه کتاب و ادبیات ایران داده شد. ما قصد داشتیم نمایشگاه مجازی موجب تضعیف کتاب فروشی ها نشود و خوشبختانه در کمتر از 4 ماه توانستیم نمایشگاه مجازی کتاب تهران را برپا کنیم. از اول تا دهم اسفند ماه این نمایشگاه برپا شد.

معاون کتاب و فرهنگ در موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران در ادامه، با اعلام اینکه این فروش بالغ بر 60 میلیارد تومان بود، افزود: این فروش برای اولین دوره نمایشگاه خوب بود. طرح های فصلی مخاطبان خاص خود را دارند و عده ای علاقه دارند کتب را در محیط کتابفروشی تورق کنند. امروز شرایطی خاص در کشور است و همانطور که می دانید یکی از وظایف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، چرخه نشر را باید حمایت کنیم؛ لذا طرح زمستانه کتاب را با هدف حمایت از کتابفروشی ها شروع کردیم.

نظربلند از اعتبار بسیار مناسب برای این طرح خبر داد و گفت: در حال حاضر بالغ بر 17 میلیارد تومان، گردش مالی این طرح است و مبلغ فروش 170 میلیارد ریال بود که عدد خوبی است. در طرح های پیشین حدود 850 کتابفروشیِ فعال داشتیم و ثبت نام 936 کتابفروشی هم در طرح زمستانه امسال تایید شد.

این طرح موجب به کتابفروشی کشاندن مخاطبان می شود. کتابفروشی ها امید دارند خریدشان در یک بازه زمانی بیشتر شود. همچنین باید بگویم کرونا باعث شده مردم به سمت سرگرمی های مختلف از جمله فیلم و کتاب کشیده شوند. آمارهایی داریم که از افزایش خرید کتاب خبر می دهد که شامل طرح های فصلی و نمایشگاه کتاب است.

طرح زمستانه کتاب 99 از نهم تا شانزدهم اسفند در کتابفروشی های کشور اجرا شد و کتاب های عمومی، کودک و نوجوان و کتاب دانشگاهی با یارانه 25درصدی به فروش رفتند.

منابع ایلنا

1399 تمامی حقوق سایت متعلق به صدای جمهوری اسلامی ایران است

سید مرتضی حسینی شاه ترابی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری حوزه ، با اشاره به اهمیت و ضرورت ترویج فرهنگ کتاب و کتابخوانی در سطح جامعه ابرازداشت: بیش از یک سال است که کشور ما و بسیاری از جوامع دیگر، درگیر ویروس کروناست و امسال هم تعطیلات عید نوروز به جهت ممانعت از شیوع بیشتر این ویروس، تأکید شده که به مسافرت و دید و بازدیدهای نوروزی نرویم و لذا در این شرایط یکی از بهترین و مفیدترین کارها، مطالعه کتاب های ارزشمند و پرمحتواست.

وی افزود: خوشبختانه در چنین ایامی برخی از نویسندگان و یا چهره های فرهنگی اقدام به معرفی و پیشنهاد کتاب به علاقه مندان می کنند که این رویه و سنت خوبی در جهت ترویج فرهنگ مطالعه است.

وی گفت: معرفی و شناساندن کتاب ها در بستر فضای مجازی و به طور کلی رسانه، یکی از مؤثرترین راهکارهای ترویج فرهنگ کتابخوانی است که امیدواریم در این زمینه اهالی رسانه و فعالان فضای مجازی همچنین صدا و سیما همکاری و مشارکت بیشتری هم داشته باشند.

شاه ترابی همچنین با بیان این که یکی از شاخصه های مهم رشد و توسعه فرهنگی جامعه، ترویج فرهنگ کتاب خوانی در بین اقشار و سنین مختلف است، ابراز امیدواری کرد: ان شاءالله در سال 1400 ضمن رفع معضل ویروس عالمگیر کرونا، شاهد رونق فعالیت های فرهنگی به خصوص کتاب و کتاب خوانی باشیم.

گروه ادبیات فرهنگی هنری

تاریخ انتشار

کد خبر 7695345

دانلود PDF

نظر دادن

به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، سال 99 با تمام اتفاقات تلخی و شیرینی هایش به پایان رسید و سال جدیدی پیش رو داریم. به مناسبت فرارسیدن عید نوروز و آغاز سال جدید با محمد میرکیانی، نویسنده کودک و نوجوان در باره آنچه در سال 99 برایش رقم خورد و کار هایی که در سال جدید انجام می دهد گفت گو کردیم. در ادامه گفت وگویمان را با این نویسنده کودک و نوجوان می خوانید.

سال 99 با ادامه شیوع کرونا در کشور آغاز شد. این مسئله چقدر روی کار نویسندگی شما تاثیرگذاشت؟

تقریبا روز های اول برای من خیلی سخت بود، تمرکزم را از دست دادم؛ نه می توانستم بنویسم نه می توانستم مطالعه کنم. به تدریج تلاش کردم خودم را با شرایط سازگار کنم. سعی می کردم با نوشتن و مطالعه این فضای تلخی را که کرونا در زندگی اجتماعی ما به وجود آورده بود از ذهن و اندیشه ام دور کنم.

کرونا روی روند انتشار کتاب هایی که در سال 99 منتشر کردید، تاثیرگذاشت؟

شیوع بیماری کرونا در سال 99 تاثیری روی انتشار کتاب هایم نگذاشت. آثارم مثل سال های قبل منتشر شد. قالب کتاب هایم با شمارگان خوبی منتشر شد. تاثیرآنچنانی نداشت. البته اگر کرونا نبود، به طور قطع و یقین شمارگان کتابم بیشتر بود، اما در مجموع سال قابل قبولی بود. از جهت انتشار کتاب هایی که به نام من منتشر شد.

بیشتر بخوانید

همسایه ها ؛ سیری در فضای تاریخی ملی شدن صنعت نفت

بدترین اتفاقی که در سال 99 برایتان رقم خورد چه بود؟

بدترین سال گذشته، شیوع کرونا بود؛ به خصوص درگذشت اهالی هنر و اندیشه و اساتید و مدافعان سلامت، پزشکان و کسانی که در امر مبارزه با کرونا فعال بودند. شهادت مدافعان سلامت برای من بسیار تلخ بود و بار ها و بار ها از این قضیه متاثر می شدم.

بهترین اتفاقی که در سال 99 برایتان رخ داد چه بود؟

بهترین اتفاق خبر انتشار کتابم در کشور چین بود. انتشار مجموعه ده جلدی قصه های ما مثل شد در کشور ترکیه،کتاب شب های شیرین در کانون پرورش کودکان و نوجوانان و البته یکی از اتفاق های خوبی که در سال 99 رخ داد انتشار رمان جشن خرگوش ها بود که برایم بسیار شیرین و قابل قبول بود.

اگر قرار باشد از میان سین های سفره هفت سین یک سین را انتخاب کنید، کدام سین را انتخاب می کنید؟ چرا؟

من سیب را انتخاب می کنم. به دلیل اینکه سیب نشانه سلامت است امیدوارم در سال 1400 سالی لبریز از خوشبختی، سلامت و شادمانی برای همه مردم ایران باشد.

تا چه اندازه از آثاری که در سال 99 منتشر کردید راضی بودید؟

راضی هستم البته رضایت از آثار منتشر شده یک امر نسبی است. می توانست بهتر از این باشد، اما آنچه اتفاق افتاد از آثارم به ویژه جشن خرگوش ها و و شب های شیرین بسیار راضی هستم. امیدوارم در سال آینده، سال 1400 کرونا از میان برود و فضای بهتری برای انتشار داستان و کتاب های خودم ایجاد بشود که بازخورد بهتری از کتاب های منتشر شده داشتم.

چه بازخوردی از کتاب های منتشر شده تان در سال جاری دریافت کردید. بازخورد ها به گونه ای بود که بخواهید تغییری در روند کاری تان ایجاد کنید؟

بازخورد خوبی بود. تماس های بسیار خوبی گرفته شد اگر ملاحظه کرده باشید بازتاب انتشار کتاب های در فضای مجازی و خبرگزاری ها بسیار گسترده بود و سالی بود که آثارم بسیار دیده شد و بسیار خوانده شد.

کتاب هایی در سال 99 با موضوع کرونا منتشر شد به نظر شما نویسنده باید سراغ موضوعاتی ازاین دست برود یا اینکه باید به رویه خودش در انتخاب موضوع ادامه دهد؟

هرکتابی با موضوع مثبت و سازنده منتشر شود خوب است. بهتر است که از وقایعی مانند کرونا بعد از واقعه همه گیری مورد پردازش قرار گیرد، چون در زمان جریان یک واقعه و حادثه تلخ ممکن است، تلخکامی و رنج آن را برای مخاطب بیشتر کند. در این است وقتی یک جامعه اجتماعی و بیماری فراگیر به پایان رسید بررسی ابعاد آن راحت تر و آسانتر است تا در زمان خود واقعه. اگر چه آثاری که در زمان واقعه نوشته می شود ممکن است ارزش تاریخی و اجتماعی پیدا کند، اما به هر حال پرداختن به کرونا مثل هر موضوع دیگری باید اثری قابل قبول، محکم و قابل عرضه باشد.

چه کتابی را برای مطالعه در ایام عید به مخاطبانتان پیشنهاد می دهید؟

مخاطبان من معمولا کتاب های مختلفی را مطالعه می کنند و برای همین کتاب خاصی را به آن ها برای مطالعه پیشنهاد نمی دهم. توصیه می کنم ایام عید را با مطالعه سپری کنند. مطالعه، بهترین فرصت برای ایجاد آرامش است؛ بهترین فرصت برای اندوختن به دانش فرهنگی و اجتماعی. هرکتابی که به فهم ما از زندگی و مسائل پیرامون زندگی کمک می کند، قطعا اثر با ارزشی است.

برنامه تان برای سال آینده چیست؟ قرار است کتاب جدیدی منتشر کنید یا نه؟

یک مجموعه شانزده جلدی را برای نوجوانان دارم می نویسم که در مراحل پایانیش است. البته امیدوارم در زمان مناسب بتوانم درباره اش صحبت کنم. فعلا در همین حد است. آنچه در سال 99 رخ داد یک سه گانه ای برای نوجوانان با عنوان جشن خرگوش ها نوشتم. جلد دوم ملکه موش ها و جلد سوم بازی بازها است. این سه گانه که داستان حیوانات است ان شاء الله در سال 1400 منتشر می شود. این کتاب در حال حاضر در مرحله تصویرگری است. امیدوارم در زمان مناسب منتشر شود. جلد اولش را که انتشارات به نشر منتشر کرده است. جلد دومش را هم خود انتشارات به نشر منتشر می کند. در حال حاضر در مرحله تصویرگری است، سعید رزاقی در حال تصویرگری کتاب ملکه موش ها و بازی باز ها هستند. ان شاء الله این سه جلد کتاب در قالب یک سه گانه ای با شکل و شمایل داستان های مرتبط باهم و با عنوان ماجرا های دشت مرموز در به نشر منتشر می شود.

اگر قرار باشد سال آینده از میان ناشرانی که تاکنون با آن ها کار کردید تنها با یک ناشر کار کنید انتخاب شما کدام ناشر است و چرا؟

فرقی نمی کند هر نویسنده ای که تعداد بیشتری از آثارش را به ناشری می سپارد، قطعا باید همه متوجه شوند که ارتباطش با آن ناشر خوب است. چنین افرادی توانستند به تعامل برسند و رضایت کامل از ارتباط آن نویسنده با ناشر برقرار شده است. نمی خواهم جایگاه هیچ ناشری را زیرسوال ببرم، اما قطعا چند سالی می گذرد نویسنده اثری را به ناشری سپرده است و منتشر نمی شود، نشان می دهد از کار آن ناشر رضایت آنچنانی ندارد.

انتهای پیام/

وحید حسنی در گفت وگو با خبرگزاری میزان پیرامون پر کردن اوقات فراغت به وسیله مطالعه کتاب گفت: در مدت زمانی که جامعه ما در قرنطینه حضور داشت و اوقات فراغت بسیاری برای تک تک افراد ایجاد شده بود توجه ویژه ای به خرید کتاب و مطالعه شده است، اگر چه قرنطینه به تعطیلی بسیاری از کسب و کار ها انجامید، اما فروش بسیاری از ناشران افزایش چشمگیری پیدا کرد.

وی به دلایل عدم علاقه جامعه به مطالعه اشاره و بیان کرد: سه محور اساسی برای عدم علاقه مردم به مطالعه می توان شناخت، محور اول به سبک زندگی ما باعث می گردد تا باور کنیم که ما ملتی شفاهی هستیم و البته در حال گذر به سوی جامعه مکتوب، علاقه وافر ما به شنیدن اطلاعات قابل توجه است در بسیاری از موارد دیده می شود حاضر هستیم 50 صفحه جزوه بنویسیم، اما حاضر نیستیم ده صفحه کتاب بخوانیم.

حسنی محور دوم عدم گرایش جامعه به سوی مطالعه را مورد بررسی قرار داد و افزود: مقوله فرهنگ در کشور ما همواره جای بحث و بررسی دارد حال آنکه به عنوان یک کشور جهان سومی علیرغم فرهنگ غنی، ولی سرانه مطالعه پایینی داریم که باید به آن توجهی ویژه داشت بی شک محرومیت ها، تحریم ها و استعمار ها در طی سال های دور سبب شده جامعه ایرانی از مطالعه فاصله بگیرد و یا به عبارت دیگر جامعه لاغر شود لذا تاثیر این عوامل خود را در قالب یک جامعه جهان سومی نشان می دهد اگر چه جامعه ما در حال گذر از جامعه شفاهی محسوب می شود.

نویسنده کتاب برنامه نویس به جریانات فرهنگی پس از انقلاب اسلامی اشاره و بیان کرد: پس از انقلاب اسلامی ایران دو جریان ادبی و فرهنگی مناسب در ایران شکل گرفته است، یک جریان که جریان ادبی بود و افرادی مانند احمد دهقان، احمدمحمود از آن متولد شدند و جریان دیگر جریان ادبیات دفاع مقدس بود که از دهه 70 به بعد توانست مخاطبان بسیاری را به خود جلب کند این ادبیات توانست بسیار موفق عمل کند و جذابیت های ویژه ای را در حوزه کتاب و مطالعه برای جامعه فراهم کند.

وی با اشاره به افزایش قیمت کتاب داشته افزود: قیمت کتاب سال های اخیر دچار افزایش شده است، همین افزایش سبب می شود که بسیاری از مردم از قرار دادن کتاب در سبد خانوار دوری کنند. هنگامی که قیمت کتاب افزایش یابد قطعا مردم ترجیح می دهند تا ابتدا مایحتاج اولیه زندگی را تامین کنند و بعد از آن به تامین فرهنگ در خانواده بپردازند.

حسنی پیرامون رسالت افراد جامعه برای افزایش سرانه مطالعه خاطرنشان کرد: نقشه تک تک افراد جامعه در شکل گیری فرهنگ و رشد و نزول آن تاثیر دارد گسترش فرهنگ مطالعه به تک تک افراد جامعه بستگی دارد البته ارگان ها و بخش هایی همچون شهرداری ها می توانند با راه اندازی مراکز دائم ترویج و توزیع کتاب به این روند کمک کنند همچنین حسینیه ها و اجتماعات که مخاطبان بسیاری دارند می توانند در مجالس خود پیرامون کتاب ها اطلاعاتی را به مردم ارائه کنند و خرید آن را پیشنهاد دهند همچنین مدارس نیز باید زنگی به عنوان کتابخوانی داشته باشند تا بتوانیم فرهنگ افزایش سرانه مطالعه را از کودکی در بین قشر جوان و آینده ساز ایجاد کنیم.

انتهای پیام/

امیرحسین علم الهدی عضو شورای سیاستگذاری و هیات مدیره موسسه هنر و تجربه در گفتگو با خبرنگار مهر درباره شرایط سینمای ایران در سال جدید گفت: اصلی ترین آرزوی ما برای سال 1400 این است که کرونا به طور کامل از بین برود، مردم به زندگی عادی خودشان بازگردند، ایران بتواند نفسی بکشد و بعد از آن امیدوارم با اتخاذ سیاست های اقتصادی درست ، برای دوران پس از کرونا ، ایران به سمت کمال برود.

وی تاکید کرد: البته با توجه به اینکه انتخابات ریاست جمهوری در پیش است به نظر می رسد که همه چیز در سال 1400 متوجه انتخابات باشد و نمی توان انتظار برنامه ریزی دقیقی را از مدیران در حوزه های مختلف داشت، اما امیدواری اصلی ما همچنان این است که کرونا از بین برود.

این مدیر سینمایی ادامه داد: اگر در سال جاری همچنان کرونا ادامه داشته باشد، همین سیاست حداقلی حمایت از سینما که در حال حاضر دنبال می شود باید ادامه داشته باشد.

وی ادامه بیان کرد: اما این را تاکید می کنم تا زمانی که مساله کرونا وجود دارد نمی توان هیچ گونه سیاست تشویقی برای آوردن مردم به سینماها اجرا کرد.

عضو شورای سیاستگذاری و هیات مدیره موسسه هنر و تجربه توضیح داد: اگر دولت برای برگشت سرمایه سینماداران و مالکان فیلم ها تضمین دهد ممکن است چرخ سینما بچرخد، مساله این است که اگر فیلمی با هزینه 5 یا 6 میلیاردی تولید شده باشد، مالکان فیلم تمایلی به اکران آن در شرایطی که مخاطب حاضر به حضور در سینماها نیست، ندارند.

علم الهدی در پایان گفت: اگر قرار است سینما باز بماند، دولت باید منابع مالی خود را به بخش نمایش هدایت کند و فیلم ها و سالن های سینما را بیمه کند.

کد خبر 5170054

نیوشا روزبان

ابوالحسن داوودی کارگردان سینما در گفت وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: در یک سالی که گذشت مثل خیلی از دوستان و همکاران کاملاً از فضای کاری فاصله گرفتم و اتفاقات را خیلی پیگیری نمی کردم اما از فضای کلی سینما و اتفاقاتی که برای آن رخ داده، می توان به این نتیجه رسید که سینمای ایران نیازمند یک تغییر کلی است و این تغییر که برای زنده نگاه داشتن سینما است به یک شهامت و شجاعت در مدیریت آن نیاز دارد.

داوودی تصریح کرد: متأسفانه این شهامت که از فرصت ایجاد شده برای تغییر در جریان ها و روابط استفاده شود در بین مدیران سینمایی وجود ندارد، شرایطی که امروز در جریان تولید، توزیع و نمایش حاکم است باید تغییری اساسی داشته باشد، باید به اصناف برای به روز شدن کمک شود تا سینمای ایران به تبعیت از آن به روز و پویا باشد اما متأسفانه هیچ اتفاقی رخ نداده چرا که هیچ فکر، اندیشه و اراده ای برای این کار و از همه مهم تر برای ارزیابی شرایط جدید وجود ندارد.

این کارگردان درباره تجربه اکران آنلاین در سال 1399 گفت: متأسفانه همه مسائل ما به شکلی زنجیروار به هم مرتبط است و مشکلی که در اکران آنلاین وجود دارد هم ناشی از مسائل و معضلاتی است که سال ها گرفتارش بودیم. در کشور ما حق تألیف و کپی رایت به رسمیت شناخته نمی شود و همه آنچه که به عنوان قانون کپی رایت در کشور ما مطرح می شود کم ترین کارکردی در برابر سرقت آثار هنری ندارد. طبیعتاً در این شرایط ما از حق تألیف فیلم هایمان در خارج از کشور هم نمی توانیم دفاع کنیم و عدم وجود این قانون باعث می شود اکران آنلاین نتواند برای ما نتیجه چندان مثبتی داشته باشد.

او افزود: سال های قبل که فیلم ها در قالب نوارهای سلولوید بارگذاری می شدند امکان سرقت آثار بسیار کم بود و بعدها که با پیشرفت تکنولوژی فیلم ها به صورت دیجیتال در دسترس قرار گرفتند با کدگذاری سعی شد که جلوی سرقت آثار گرفته شود. امروز ما به به روز شدن شرایط حفظ امنیت حق تألیف فیلم ها نیاز داریم و با تجربه اکران آنلاین باید قانونی تعریف شود که احترام و اعتباری جهانی داشته باشد و تنها در این صورت است که حقوق صاحبان آثار حفظ می شود؛ قطعاً تا زمانی که تکلیف ما با جهان مشخص نشود و به این احترام در سطح جهانی نرسیم با هر مدیریتی این مشکلات کم و بیش در سینمای ما وجود خواهد داشت و راه هایی که مطرح می شوند تنها تسکین های موقتی هستند که کارکرد چندانی ندارند.

این کارگردان در ادامه اظهاراتش گفت: رسیدن به قانون کپی رایت بسیار ساده است و مسئله چندان پیچیده ای نیست. تنها لازم است حکومت کشور که سرنوشت همه افراد و آحاد مردم تحت تأثیر نگرش های آن قرار دارد حق تألیف آثار سینمایی را به عنوان سرمایه مسلم هنرمندان به رسمیت بشناسد و در این زمینه با جدیت کار کند. این اتفاق تنها از سوی سیستم حاکم رخ می دهد و در این بین اصناف و هنرمندان تنها می توانند در کنار حاکمیت باشند و به آن در رسیدن به این مسئله مهم کمک کنند. تلاش اصناف، افراد و کمپانی ها و رایزنی آن ها به تنهایی نمی تواند نتیجه بخش باشد. به طور قطع اولین قدم برای موفقیت اکران آنلاین به رسمیت شناختن قانون کپی رایت است و تنها از این طریق است که می توان به نتیجه ای مطلوب در این مورد رسید.

کارگردان فیلم سینمایی هزارپا درباره برگزاری سی ونهمین جشنواره فیلم فجر اظهار داشت: متأسفانه برخی از هنرمندان که در جشنواره حضور داشتند به کرونا مبتلا شدند و به نظرم برگزاری این دوره از جشنواره در سال 1399 اشتباه بزرگی بود. جشنواره فیلم فجر پس از برگزاری نزدیک به چهل دوره توانسته بود به نوعی یک پل ارتباطی مناسب و یک آشتی فرهنگی بین مردم، حکومت و دولت از طریق فیلمسازان و هنرمندان سینما باشد و متأسفانه امسال جشنواره کاملاً چهره ای دولتی و حکومتی داشت و وجهه ای که در این سال ها به دست آورده بود را کاملاً از دست داد. متأسفانه این رویداد، امسال به یک جشنواره فرمایشی تبدیل شد که تأثیرش را هم در برخوردهایی که با آن صورت گرفت دیدیم. قطعاً این اتفاق هیچ ربطی به فیلم های حاضر در جشنواره ندارد و سیاست برگزارکنندگان جشنواره است که به آن لطمه زده و این آسیب را می توان آنقدر جدی دید که آن را متوجه سی وهشت دوره قبلی دانست، به طوری که می توان گفت جشنواره سی ونهم آسیبی جدی به کلیت جشنواره فیلم فجر وارد کرد.

داوودی تصریح کرد: سال های سال است که با این شکل مدیریت که امروز شاهدش هستیم، برخورد داشتم و هر گاه که تلاشی برای اصلاح آن داشتیم به ناامیدی رسیدیم. بودجه هایی برای برگزاری رویدادهای فرهنگی تعریف شده است که هدف از برگزاری جشنواره ها گویا فقط مصرف کردن همین بودجه ها است. در این بین تنها گروهی می آیند به مدتی محدود این بودجه ها را در اختیار می گیرند و سعی می کنند این بودجه ها را بدون برنامه ریزی درست هزینه کنند و به همین دلیل بعد از برگزاری مشخص نیست این اتفاقات چه حاصلی برای سینمای ایران و به طور کل برای فرهنگ کشور داشته اند. متأسفانه مسئولان ما هیچ فکری برای آشتی دادن نظام با مردم ندارند و اصلاً فکر نمی کنند که فلسفه و دلیل تعریف این بودجه ها و جشنواره ها چیست و به شخصه هر بار که به اصلاح این تفکر فکر کرده ام با ناامیدی روبرو شده ام.

این کارگردان درباره توقیف فیلم های سینمایی و همچنین وضعیت سینمای ایران در بحث ممیزی و سانسور گفت: وقتی دید جریان حاکم که در بخش دولتی وجود دارد یک نظارت سختگیرانه و غلط است به سینما به عنوان یک عنصر نامطلوب نگاه می شود که باید با آن برخورد کنند. ما هیچ گاه هیچ قاعده مشخصی در نظام سینمایی مان نداشتیم که فیلمساز و سایر دست اندر کاران آثار سینمایی بدانند باید بر اساس چه قاعده و قانونی محصولشان را ارائه دهند و برای آن برنامه ریزی کنند.

او در پایان تأکید کرد: همه کسانی که در سینمای ایران به تولید فیلم مشغول هستند در یک فضای گنگ فعالیت می کنند که خط قرمزهایی را به صورت کلی می شناسند و با شانس و اقبال و ترس همیشگی از توقیف و سانسور فیلم می سازند. همیشه آنچه که به عنوان خط قرمزها در سینمای ایران تعریف شده اند نشأت گرفته از سلیقه و دید مدیران بوده که گاه با خط قرمزهای قبلی هم در تضاد قرار می گرفتند و هیچ کس هم پاسخگوی این تضاد عجیب و غریب نبوده است. ما هر بار که برای قاعده مند شدن این مسئله تلاش کردیم مثل کاراکتر افسانه سیزیف آلبر کامو بودیم و بیهوده تلاش کردیم تخته سنگی را تا بالای یک قله بغلتانیم و با بازگشت دوباره سنگ به پایین قله کارمان بی حاصل شد.

جشنواره فیلم فجر توقیف سینما ابوالحسن داوودی کرونا اکران آنلاین

برای اطلاع بیشتر مخاطبان گرامی برآن شدیم تا اهم گفتگوهای اهالی سینما با را در 4 فصل مجزا منتشر کنیم؛ مطلبی که قطعاً خواندن آن خالی از لطف نخواهد بود و یادآور واکنش های به موقع اهالی سینما و نکته سنجی در بزنگاه های حساس و مهم است.

در ذیل بخش چهارم این مقاله در خصوص گفتگوها و مقالات مهم منتشر شده در فصل زمستان 1399 از نظر شما مخاطبان گرامی می گذرد.

1-هنرمندان و واکنش به ترور دانشمند برجسته هسته ای

تعدادی از سینماگران و کارشناسان فرهنگی کشور در خصوص جای خالی سلبریتی ها در واکنش به ترور دانشمند برجسته ملی شهید محسن فخری زاده تأکید کردند: برخی از سلبریتی های نوکر بیگانگان و امپریالیسم هستند و از این رو جرأت نمی کنند بدون صلاحدید و نظر آن ها در خصوص مسائل مهم و استراتژیک ملی و دینی نظری بدهند؛ این در حالی است که همین افراد وقتی اتفاقی مشابه در کشورهای دیگر رخ می دهد بلافاصله در صفحات مجازی خود دست به سوگواری می زنند و به سفارت ها می روند و شمع روشن می کنند و گل می دهند!

شهید محسن فخری زاده دانشمند هسته ای ایران چندی قبل مورد حمله تروریست ها قرار گرفت و به درجه شهادت نائل شد؛ نام محسن فخری زاده به عنوان یکی از 5 شخصیت ایرانی که در فهرست 500 نفره قدرتمندترین افراد جهان که از سوی نشریه آمریکایی فارین پالیسی منتشر شده است. نام این شهید والامقام تحت عنوان دانشمند ارشد وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و رئیس پیشین مرکز تحقیقاتی فیزیک (PHRC) در تاریخ 24 مارس 2007 میلادی، در فهرست تحریم شدگان ایران توسط شورای امنیت سازمان ملل قرار گرفت. محسن فخری زاده تنها دانشمند هسته ای ایرانی است که بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی نام او را مستقیما در شو تبلیغاتی سال گذشته خود به زبان آورد و مدعی شد روی برنامه تسلیحاتی اتمی کار می کرده است .

اما نکته قابل تأمل آنجا بود که سلبریتی هایی که وقت و بی وقت نسبت به اتفاقات مختلف اظهارنظر می کنند بعد از این شهادت مظلومانه سکوت پیشه کردند. واقعاً معلوم نیست به خاطر از دست دادن فالوئرها و تهدیدات اینستاگرام برای حذف صفحه این کار را انجام دادند یا به فکر پاسپورت ها و گرین کارت ها و ویزای های شان بوده اند که با نوکری برای بیگانگان به دست آورده اند !

این سکوت ددمنشانه سلبریتی های وطنی در مقابل این جنایت آشکار که سازمان ملل متحد نیز آن را محکوم کرد با واکنش جدی از سوی برخی هنرمندان ولایی و انقلابی و همچنین رسانه و مردم روبرو شد! همه از خود سوأل می کردند چطور این سلبریتی هایی که برای کوچکترین اتفاقاتی در پاریس و برلین و... جلوی سفارت ها می روند و گل اهدا کرده و شمع روشن می کنند و در صفحات مجازی شان به سوگواری می پردازند حالا برای ترور یک دانشمند برجسته ملی سکوت مطلق اختیار کرده و حتی این جنایت هولناک را محکوم هم نمی کنند !

در همین رابطه با 9 تن از هنرمندان و کارشناسان فرهنگی کشور آقایان : آرش فهیم، ابراهیم اصغری، هوشنگ توکلی، اکبر حر، رضا برجی، حسین طلابیگی، محمدرضا شرف الدین، داود بیدل و علیرضا سربخش گفتگو کردیم. سه شنبه 2 دی 1399

2-کرونا و انتظارات از تنها نهاد صنفی سینماگران

تعدادی از اهالی سینمای کشور با اعتراض به بی توجهی خانه سینما نسبت به معیشت سینماگران در این روزهای کرونایی تأکید کردند: مدیریت خانه سینما برای اعضا چه کاری انجام داده؟ برخی از سینماگران نیز با انتقاد از مسئولان رده بالای دولت متذکر شدند: وقتی رئیس جمهور در این شرایط بحرانی می خندد و نگران مردم نیست چه توقعی از دیگر مسئولان می توان داشت؟!

در حالی به یک سالگی شیوع و گسترش ویروس منحوس کرونا در کشورمان نزدیک می شویم که سینمای ایران در این ایام با بزرگترین بحران اقتصادی تاریخ خود مواجه بود. تعطیلی سالن های سینما ضررهای هنگفتی را برای سینماداران و برخی سرمایه گذاران و صاحبان آثار سینمایی ایجاد کرد که علیرغم تمامی وعده ها و تعهدات مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان سینمایی هیچ اقدام موثری برای بهبود این بخش انجام نشد.

از سوی دیگر تولیدات در این روزهای کرونایی با بحران روبرو شد؛ بسیاری از پروژه ها به تعطیلی کشانده شدند و برخی پروژه ها هم که بی توجه به تدابیر و پروتکل های بهداشتی مبادرت به تولید کردند با بحران همه گیری ویروس کرونا در بین سینماگران مواجه شدند به نحوی که تعداد بسیار زیادی از هنرمندان در این ایام یا به ویروس کرونا مبتلا شدند و یا به دلیل شدت این ویروس جان خود را از دست دادند.

در این میان اما نقش خانه سینما به عنوان تنها نهاد صنفی سینماگران بسیار انفعالی تر از همیشه بود چرا که خانه سینما نتوانست طی نزدیک به یک سال گذشته هیچ اقدام مثبتی برای هزاران عضو بیکار و خانه نشین خود انجام دهد، آن هم درست در روزگاری که بیکاری گسترده باعث ایجاد اختلالات جدی در زندگی سینماگران به ویژه قشرها و صنف های ضعیف تر سینما شده بود.

در همین رابطه 11 تن از سینماگران کشور آقایان و خانم ها: حسین گیتی، داود یوسفیان، راحله نعمت زاده، اصغر رفیعی جم، مرتضی پورصمدی، دانیال عبادی، زهره حمیدی، عزت الله رمضانی فر، علی قوی تن، ثریا قاسمی و امیرمنصور جمشیدی با ما گفتگو کردند. یکشنبه 7 دی 1399

3-بحران کرونا و اصرار برای برگزاری جشنواره فیلم فجر

تعدادی از سینماگران و کارشناسان فرهنگی برجسته کشور با انتقاد شدید نسبت به اصرار نابخردانه برخی مدیران سینمایی برای برگزاری جشنواره فیلم فجر در روزهای بحرانی کرونا تأکید کردند: اولین افت شدید جشنواره فیلم فجر با جداسازی بخش های ملی و جهانی جشنواره حاصل شد و حالا در استمرار تصمیمات ناآگاهانه و نابخردانه مدیران سینمایی شاهد برگزاری جشنواره فجر بدون حضور مردم به صورت خنثی و منفعلانه هستیم!

بعد از پاندمی ویروس کرونا در سراسر جهان بسیاری از حرفه ها، صنایع و مشاغل به تعطیلی کامل کشیده شدند و در راستای این اتفاق تولیدات سینمایی در اکثر کشورهای جهان متوقف و جشنواره های معتبر سینمایی جهان نیز یک به یک لغو شده و یا به تعویق افتادند که از جمله آن ها می توان به لغو جشنواره ها و مراسم هایی همچون جشنواره فیلم کن، جشنواره فیلم برلین، مراسم آکادمی اسکار و... اشاره کرد.

اما در این میان مدیران سینمایی کشور با بی تدبیری هرچه تمام تر در روزهای بحرانی کرونا اصرار به برگزاری جشنواره فجر دارند؛ اصراری که با سیلی از انتقادات جدی و تند اهالی رسانه، منتقدان و سینماگران روبرو شده است اما آن ها همچنان مصرانه می خواهند جشنواره فیلم فجر را در ماه های پایانی حیات دولت دوازدهم برگزار کنند.

اصرار مدیران سینمایی برای این جشنواره با واکنش هایی قابل تأمل همراه بوده؛ برخی معتقدند که مدیران سینمایی نمی توانند از بودجه هنگفت برگزاری جشنواره چشم پوشی کنند و به همین علت می خواهند برای صرف این بودجه و پر و پیمان تر کردن رزومه های شان دست به برگزاری این جشنواره بزنند؛ عده دیگری معتقدند سیاستی که مدیران سینمایی در پیش گرفته اند کوچک و خنثی سازی جشنواره فجر انقلاب اسلامی است و به همین علت است که بعد از جداسازی بخش های ملی و جهانی، حالا اصرار به برگزاری این جشنواره بدون حضور مردم و بدون شور ملی دارند.

در این میان نیز عده ای از اهالی سینما که به علت گسترش ویروس کرونا مدت ها است در بیکاری مطلق و خانه نشینی به سر می برند نیز معتقدند که مدیران سینمایی اگر اندکی انصاف و عدالت داشته باشند به جای صرف بودجه های میلیاردی برای برگزاری این رویداد سینمایی بودجه آن را به اهالی بیکار و خانه نشین سینما و به ویژه صنوف ضعیف تر خانه سینما اعطا می کنند تا شاید بخشی از مشکلات عدیده زندگی سینماگران مرتفع گردد.

در همین راستا با 15 تن از چهره های برجسته رسانه ای و سینمایی خانم ها و آقایان: عباس کریمی، حسن هدایت، مجید مظفری، محسن محسنی نسب، سیدامیر سیدزاده، سیروس الوند، امیرحسین شریفی، حسن برزیده، دکتر مصطفی جلالی فخر، سارا طالبی زاده، سیاوش حقیقی، داود توحیدپرست، پروانه معصومی، مهدی احمدی و شفیع آقامحمدیان گفتگو کرد. سه شنبه 30 دی 1399

4-هیأت داوران جشنواره فجر از منظر سینماگران

تعدادی از سینماگران و کارشناسان فرهنگی کشور همزمان با معرفی و آغاز فعالیت هیأت داوران سی و نهمین جشنواره فیلم فجر تأکید کردند: داوران جشنواره فجر باید با دیدگاه و بینش انقلابی بهترین آثار را انتخاب نمایند؛ این ترکیب فعلی اصلاً خوب نیست. دبیر جشنواره باید پاسخ دهد این هیأت داوران ضعیف، حسب چه معیاری انتخاب شده اند؟ این جشنواره برای آقای روحانی یا انتظامی و طباطبایی نژاد نیست که هرطور دوست داشته باشند دست به برگزاری اش بزنند!

جشنواره فیلم فجر یکی از پر اهمیت ترین رویدادهای فرهنگی و هنری در جمهوری اسلامی ایران است که نه تنها در داخل کشور بلکه در سطح جهانی نیز ازطرفداران خاص خود برخوردار است. بخش اعظمی از سینماگران تمامی توجه خود را در طول سال معطوف به این رویداد مهم می کنند و دوست دارند که آثارشان در این جشنواره دیده شده و مورد ارزیابی قرار بگیرد.

این اتفاق باعث شده تا رقابت های تنگاتنگی در میان اهالی سینما به وجود بیاید و بعضی افراد با لابی گری بخواهند که فیلم هایشان را در لیست آثار کاندید شده توسط اعضای هیأت داوران بگنجانند.

از سوی دیگر طی سال های اخیر به دلیل بی توجهی مدیران فرهنگی دولت تدبیر و امید، تعدادی فیلم با محوریت موضوعات ضدارزشی، حمایت از جریان فتنه، سیاه نمایی و حتی ضد شئونات دینی در جشنواره حضور داشتند که مبانی و اصول اساسی این جشنواره مهم که هر ساله در ایام الله دهه مبارکه فجر و سالروز پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی برگزار می شود را زیر سوأل می بردند و بعضاً توسط هیأت داوران نیز مورد توجه قرار گرفتند!

این جشنواره که به عنوان معتبرترین جشنواره در خاورمیانه شناخته می شود همواره به دلایل مختلف از جمله ضعف های مدیریتی و اجرایی و همچنین حضور فیلم هایی که با عنوان فجر انقلاب اسلامی همخوانی ندارند مورد نقد و نکوهش سینماگران بوده است.

اینک انتقاد بسیاری از اهالی سینما نسبت به ترکیب هیأت داوران ضعیف سی و نهمین جشنواره فیلم فجر است که اغلب آن ها را شایسته داوری برای بزرگترین و مهمترین رویداد سینمایی کشور نمی دانند. در همین رابطه 10 تن از سینماگران مطرح کشور آقایان: رهبر قنبری، هوشنگ توکلی، اکبر حر، علی رویین تن، جواد اردکانی، احسان رستگار، علیرضا سربخش، محمدحسین فرحبخش، امرالله احمدجو و سرکار خانم: مهشید افشارزاده با ما گفتگو کردند. چهارشنبه 15 بهمن 1399

5-انتقاد سینماگران از برگزاری فیزیکی جشنواره فجر در بحران کرونا

تعدادی از سینماگران و کارشناسان فرهنگی کشور با انتقاد شدید از برگزاری فیزیکی جشنواره فیلم فجر در بحران کرونا تأکید کردند: مدیران جاه طلب برای دستیابی به منافع شخصی شان می خواهند جشنواره را برگزار کنند؛ برگزاری فیزیکی جشنواره فیلم فجر در این روزهای بحرانی و حساس اشتباه صرف و دعوت به مرگ همگانی بود.

بحران کرونا تاکنون باعث تعطیلی مهمترین جشنواره ها و مراسم های سینمایی در سراسر جهان شده است اما مدیران سینمای کشور با بی تدبیری هرچه تمام تر با پافشاری و اصرار این جشنواره را به صورت فیزیکی برگزار کردند! این اتفاق در حالی است که بسیاری از پزشکان و کارشناسان بهداشتی خبر از خیز پیک چهارم ویروس مرگبار کرونا در کشور را می دهند.

این اصرار مدیران سینمایی برای برگزاری فیزیکی جشنواره فیلم فجر با انتقاد بسیار جدی از سوی بخش اعظمی از سینماگران و اهالی رسانه روبرو شد؛ اما مدیران سینمایی که خود را کاملاً به نشنیدن زده اند همچنان پیش رفتند و به اصرارشان برای برگزاری تجمعات خطرناک در جشنواره فیلم فجر پافشاری کردند. در همین رابطه 8 تن از سینماگران و کارشناسان فرهنگی کشور خانم ها و آقایان: زینت رضا، گلچهره دانش، داریوش ارجمند، فریده ذاکری، نادر طریقت، فرزاد موتمن، محمد متوسلانی و مائده طهماسبی با ما گفتگو کردند. چهارشنبه 22 بهمن 1399

6-فریبکاری به سبک مدیران سینمایی دولت بنفش

تعدادی از سینماگران جوان کشور در خصوص فریبکاری مدیران سینمایی و دست اندرکاران برگزاری سی و نهمین جشنواره فیلم فجر در خصوص شوآف حضور ده ها اثر سینمایی در این رویداد و عدم نمایش بخش عمده ای از فیلم ها در جشنواره فجر متذکر شدند: این پارادوکس که 62 فیلم در جشنواره حضور دارند اما نمایش داده نمی شوند یعنی چه؟ متأسفانه ما شاهد رفتارهای بسیار نادرستی در جشنواره سی و نهم بودیم از عدم نمایش همه فیلم های حاضر در جشنواره گرفته تا داوری هایی که تنها به برخی فیلم های دولتی و ارگانی توجه داشتند؛ رقابت در این رویداد بسیار ناعادلانه و ناسالم است و ستاد خبری جشنواره تمام سخنان انتقادی سینماگران را سانسور کرده و هر حرفی به نفع شان است را منتشر می کنند!

سی و نهمین جشنواره فیلم فجر امسال در حالی برگزار می شود که بخش اعظمی از اهالی سینما، خبرنگاران و منتقدان خواستار لغو و تعطیلی این رویداد سینمایی به دلیل شیوع بیشتر ویروس منحوس کرونا بودند.

اما مدیران سینمایی با اصرار و لجاجت دست به برگزاری این جشنواره زدند اما با تغییراتی عجیب در خط مشی و سیاست گذاری های جشنواره که از حذف هیأت انتخاب گرفته تا راه یابی همه آثار به بخش سودای سیمرغ را شامل می شد.

در نگاه اول حذف هیأت انتخاب در جشنواره به مذاق بسیاری از سینماگران خوش آمد و همه در انتظار جشنواره ای متفاوت بودند اما به یک باره مسئولان برگزارکننده جشنواره اعلام کردند تنها 16 فیلم که در رشته های مختلف کاندید دریافت سیمرغ بلورین شده اند امکان نمایش در جشنواره را دارند و مابقی آثار در جشنواره به نمایش در نخواهند آمد.

این مسأله با موج عظیمی از انتقادات اهالی سینما و رسانه روبرو شد؛ بسیاری از سینماگران تأکید داشتند که دست اندرکاران جشنواره آن ها را فریب داده اند و تنها خواسته اند از نام و حضور آن ها برای پر اهمیت جلوه دادن جشنواره در این روزهای کرونایی سوء استفاده کنند. به گفته برخی صاحبان آثار حذف فیلم ها به دلایل خارج از موضوعات حرفه ای است. برخی معتقدند هیأت داوران جشنواره با فشارهای متعدد بیرونی دست به گزینش آثار زده و برخی فیلم ها را که محتوایش مطلوب مدیران نبوده را از جشنواره حذف کرده اند که در این میان خبر توقیف رسمی برخی از فیلم ها نیز منتشر شد.

از هر رو این اتفاقات پیرو تمامی اتفاقات عجیب در فجر سی و نهم بیش از پیش اعتبار این رویداد سینمایی را زیر سوأل برده است؛ در همین راستا 8 تن از فیلمسازان جوان کشور آقایان و خانم ها: محمدرضا لطفی، نوید اسماعیلی، علی جبارزاده، رقیه توکلی، ستاره اسکندری، کریم لک زاده، شهرام مسلخی و حجت الاسلام والمسلیمن امید آقایی با ما گفتگو کردند. چهارشنبه 22 بهمن 1399

7-جایگاه پدر در سینمای ایران

تعدادی از سینماگران و کارشناسان فرهنگی کشور در آستانه میلاد باسعادت امیرالمومنین حضرت علی (ع) و روز پدر در خصوص جایگاه پدر در سینمای ایران تأکید کردند: سینما در کشور ما بدل به یک آشفته بازار شده که ارزش ها در آن جایگاهی ندارند؛ پدر های این روزهای سینما، شبکه نمایش خانگی و گاه تلویزیون یا فقط به ماشین پولسازی تبدیل شده اند و یا اهل خیانت هستند این در حالی است که عنصر خانواده در فیلمفارسی ها بسیار آشناتر و سنتی تر از خانواده هایی است که امروزه در آثار سینمایی شاهدش هستیم!

در فرهنگ ارزشمند ایرانی- اسلامی پدر از شأنی مهم و والا برخوردار است و در بینش اسلامی به امانت داری تلقی می شود که در حفظ و شکوفایی فرزندان خود به عنوان هدیه و امانت الهی می کوشد و با تلاش و مجاهدت های بی دریغ، مانند باغبانی پر مهر و عطوفت به پرورش گلهای هستی اش می پردازد.

با نیم نگاهی به فهرست تولیدات قدیمی در سینما و تلویزیون ایران، می توانیم تصاویر به یادماندنی و خاطره انگیزی از پدران را که در اذهان و خاطرات مان ماندگار شده اند به یاد بیاوریم. پدرانی که همواره کوشیده اند با نقش آفرینی در فیلم ها و سریال های گوناگون تصویری حقیقی از این تأثیرگذارترین عنصر انسانی را که در زندگی اکثریت افراد جامعه نقشی بی همتا داشته اند به تصویر بکشند. پدرانی که به وظایف پدری خود که احساس مسئولیت پذیری در رأس آن ها قرار دارد توجه ویژه ای داشته و بعضاً تا پای جان از فرزندان خود در مقابل مشکلات و خطرات حمایت کرده اند.

اما متأسفانه توجه به بنیان خانواده و به ویژه جایگاه والا و ارزشمند پدر و مادر در آثار سال های اخیر سینمای ایران مشهود نیست. اغلب فیلم های سینمایی ایران طی سال های اخیر تصویری آشفته و متشنج از خانواده ها نشان داده و پدر و مادر را اغلب در پست ترین حالت ممکن به تصویر می کشند که بسیار دردآور است.

در همین راستا با 5 تن از سینماگران و کارشناسان فرهنگی کشور آقایان و خانم ها: کوروش تهامی، هوشنگ توکلی، آنتونیا شرکا، سارا طالبی زاده و دکتر امان الله قرایی مقدم گفتگو کردیم. شنبه 9 اسفند 1399

8- ترویج سینمای مأیوس، ناامید و ضدمردمی در جشنواره فجر

تعدادی از سینماگران و کارشناسان فرهنگی کشور پس از اتمام نمایش فیلم های حاضر در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر که به تعبیر بسیاری از کارشناسان اغلب آن ها مروج یأس و ناامیدی بودند با تأکید بر اینکه سیر نفوذ بیگانگان در سیستم فضای فرهنگی کشور و به ویژه سینما و تلویزیون کاملاً مشهود است تصریح کردند: سینما در جمهوری اسلامی ایران باید در راستای گفتمان انقلاب اسلامی باشد؛ ما در سینمای ایران به سمت ژانری می رویم که تنها مختص سینمای ایران است؛ ژانری که از نشان دادن فلاکت لذت می برد و آن را در فیلم های شلوغ و زورآبادی و سیاه جشنواره به شدت شاهد بودیم!

سی و نهمین جشنواره فیلم فجر در حالی برگزار شد که انتقادها نسبت به محتوای آثار حاضر در این رویداد بسیار زیاد بود؛ فیلم هایی با محتوایی تلخ، سیاه و چرک از ایران اسلامی که بیشتر به مذاق دشمنان قسم خورده نظام و انقلاب اسلامی خوش می آیند در این جشنواره جولان می دادند و در نهایت بهت و تعجب مورد توجه هیأت داوران نیز قرار گرفتند!

همین مسأله باعث شد تا بسیاری از کارشناسان فرهنگی، منتقدان، اهالی رسانه و همچنین سینماگران به این نتیجه برسند که جشنواره فیلم فجر به طور کلی نسبت خود را با انقلاب اسلامی از دست داده است.

کرامت انسانی در بسیاری از آثار جشنواره فجر به شدت زیر سوأل رفته بود؛ از بی همه چیز تا شیشلیک و ابلق تصاویری به شدت مهوع از جامعه امروز ایران اسلامی نشان می دادند. بسیاری از کارشناسان بعد از تماشای فیلم های جشنواره از خود سوأل می کردند اختصاص بیش از یک سوم فیلم های جشنواره امسال به موضوعات تلخ و ناامیدکننده اجتماعی و سیاسی و حتی خودکشی در لحظات پایانی آثار به دلایل مختلف و همچنین نمایش برخی آثار نازل در طول سال، بر چه مبنایی از مراجع رسمی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز ساخت دریافت کرده اند؟

در همین رابطه با 10 تن از سینماگران و کارشناسان فرهنگی کشور خانم ها و آقایان: انسیه شاه حسینی، چیستا یثربی، عباس لاجوردی، مهدی فیوضی، شهرام خرازی ها، حسن علیمردانی، مریم دوستی، سلمان امیری، محمد دیندار و پرویز فارسیجانی گفتگو کردیم. شنبه 16 اسفند 1399

9-ادامه رکود در سینما، تعطیلی سالن ها و انفعال مدیران

تعدادی از سینماگران و اهالی رسانه در پی ادامه رکود سینماها و تعطیلی گسترده سالن های قدیمی و نوستالژیک از جمله سینماهای عصر جدید ، بولوار ، گلریز و... متذکر شدند: سینما برای عده ای بدل به یک ابزار برای کاسبکاری و تجارت شده و تفکر دلال گونه باعث شده تا سالن های قدیمی یک به یک تعطیل شوند! سینمای کشور امروزه محلی برای رانت خواران شده؛ سینماداری که رانت دارد سالن خود را سرپا نگه می دارد و کسی که رانت ندارد چاره ای جز تعطیلی نخواهد داشت!؛ این افراد همچنین تأکید کردند: دولت و شهرداری وظیفه خودشان را برای حمایت از سالن های سینما به طور کل فراموش کرده اند.

طی حدود یک ماه اخیر خبر تعطیلی سالن های نوستالژیک و خاطره انگیز سینمایی از جمله سینماهای عصر جدید ، بولوار ، گلریز به گوش رسید و دل بسیاری از سینماگران، اهالی رسانه و سینمادوستان را به درد آورد. به تازگی مرتضی شایسته تهیه کننده با سابقه سینما که مالک سینما پارس است نیز در گفتگو با یکی از خبرگزاری ها از امکان قریب الوقوع بودن تعطیلی این سینما سخن گفته است و با توجه به بی برنامگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بر اساس شنیده ها قریب به 50 سینمای تک سالنه در سراسر کشور در نوبت تعطیلی قرار دارند.

در همین رابطه با 4 تن از سینماگران و اهالی رسانه آقایان: رضا سخایی شاهرودی، منوچهر اکبرلو و یدالله شهیدی و سرکار خانم: سعیده خدابخش گفتگو کرد. سه شنبه 19 اسفند 1399

10-مشکلات سینماگران در آستانه سال نو

تعدادی از اهالی سینما در خصوص مشکلات معیشتی و رفاهی سینماگران در آستانه سال نو تأکید کردند: خانه سینما آشکارا در حق برخی صنوف اجحاف می کند؛ 80 درصد سینماگران بیکار مطلقند و حتی نان برای خوردن ندارند و ما در بدترین دوران تاریخ سینما به سر می بریم، ما هیچ امیدی به مدیران سینمایی نداریم!

چند سالی است اهالی سینمای کشور در خصوص سرنوشت عیدی های میلیاردی که وزارت ارشاد برای تقسیم کردن آن میان اعضای خانه سینما در اختیار دست اندرکاران این نهاد قرار داده، خواستار رسیدگی به عملکرد هیأت مدیره خانه سینما در این زمینه شده اند؛ سینماگران بارها تأکید کرده اند این نهاد مثلاً صنفی بی هویت و بی خاصیت شده و از آن منافعی به قشر بدنه سینما نمی رسد!

عملکرد هیأت مدیره خانه سینما طی سال های اخیر همواره محل بحث و انتقاد شدید اهالی سینما بوده به نحوی که بسیاری از اهالی خانه سینما این دوران را بدترین ایام برای صنوف سینمایی دانسته و بعضاً خواهان بسته شدن خانه سینما هم شده اند!

مسئولان هیأت مدیره خانه سینما که برای خود شاه نشین تشکیل داده، هر کاری را که دوست دارند انجام می دهند و خیال شان هم راحت است که کسی آن ها را مورد موأخذه و بازخواست قرار نمی دهد!

اما اینک در بحران کرونا که منجر به بیکاری و خانه نشینی گسترده تر اهالی سینما شده، اعضای خانه سینما بار دیگر در آستانه سال نو فریاد اعتراض شان نسبت به عملکرد پرشائبه مدیران خانه سینما طی سال های اخیر بلند شده و تأکید دارند که مدیران این نهاد که عنوان صنفی را با خود به یدک می کشد باید حتماً تدبیری جدی برای وضعیت بحرانی معیشت سینماگران داشته باشد.

این اتفاق در حالی است که پیش از این به خصوص در دولت دهم و زمان ریاست جواد شمقدری در سازمان سینمایی، با کمک نهاد ریاست جمهوری همواره به مناسبت های مختلف از جمله عید نوروز، ماه مبارک رمضان و... سبدهای کالا، کارت های هدیه، بن های خرید و... به یکایک اعضای خانه سینما، خبرنگاران و اصحاب رسانه و... اهدا می شد!

لازم به ذکر است تعدادی از چهره های شناخته شده سینمای کشور طی ماه های گذشته در پی اتفاقات خانه سینما مبنی بر اجبار صنوف در وزارت کار، فقدان خدمات صنفی و در نقطه مقابل توسعه ساختاری این نهاد بدون توجه به نیازهای صنفی اعضا که موجب اعتراض و انتقاد سینماگران قرار گرفته، خواهان برخورد جدی و قاطع دستگاه های فرهنگی و نظارتی با مسئولان آن شدند.

در همین رابطه با 10 تن از سینماگران کشور در صنف های مختلف گفتگو کردیم؛ خانم ها و آقایان: مهدی امینی خواه، علیرضا زرین دست، حسن زاهدی، حسین زندباف، عباس شوقی، محسن روزبهانی، ناهید علامی، مجید علیزاده و زینت رضا انتقادات و پیشنهادات خود را طی گفتگوهای متعدد بیان کردند. شنبه 23 اسفند 1399

11-بررسی عملکرد 8 ساله مدیران سینمایی دولت بنفش

تعدادی از سینماگران و کارشناسان فرهنگی مطرح کشور با انتقاد شدید از عملکرد غلط مدیران سینمایی دولت تدبیر و امید، این سال ها را جزو تلخ ترین و سیاه ترین ایام برای هنرهفتم برشمردند و تأکید کردند: 8 سال اخیر یک کابوس تلخ برای فرهنگ و هنر و سینمای کشور بود و طی سال های گذشته فراماسونرها در سیاست گذاری های سینما دخالت جدی داشتند.

سازمان سینمایی کشور در دولت تدبیر و امید شاهد حضور 3 مدیر بود؛ حجت الله ایوبی از سال 1392 الی 1395 اولین مدیری دولت بنفش بود که اداره امور سینما را در دست گرفت و از همان آغاز مدیریتش با عملکردهای به شدت غلط خود موجی از انتقادات جدی را به وجود آورد. محمدمهدی حیدریان نیز از سال 1395 تا سال 1397 عهده دار این سمت شد و پس از آن حسین انتظامی سکان اداره سینمای کشور را در دست گرفت که احتمال می رود آخرین مدیر سازمان سینمایی در دولت تدبیر و امید باشد!

عملکرد مدیران سینمایی دولت بنفش طی 8 سال گذشته همواره با انتقادات بسیار تند و گزنده از سوی سینماگران مواجه شده به نحوی که حتی سینماگرانی که جزو طرفداران سینه چاک این دولت بودند انتقادات جدی خود را نسبت به تنزل فرهنگ و هنر ابراز داشتند و بعضاً از اعلام حمایت های شخصی شان از دولت برائت جستند!

گسترش ابعاد فساد و ابتذال در سینمای کشور، ترویج تلخی، سیاهی، یأس، ناامیدی و تباهی از جمله دستاوردهای مدیران فرهنگی و سینمایی دولت تدبیر و امید بود. در همین رابطه با 20 تن از چهره های مطرح سینمای کشور در شاخه های گوناگون سینمایی از جمله، کارگردانی، تهیه کنندگی، بازیگری، فیلمنامه نویسی و... گفتگو کرد. ماحصل نظرات گفتگوهای با خانم ها و آقایان: رضا رویگری، انسیه شاه حسینی، ماشاالله شاهمرادی زاده، مریم پوریامین، محسن فاضلی، عبدالله علیخانی، محمد قهرمانی، محسن علی اکبری، کاوه سجادی حسینی، میرفرخ هاشمیان، منوچهر مصیری، محمدرضا اسلاملو، سیدسعید سیدزاده، حسن کلامی، سیدهادی محقق، سهیل سلیمی، رضا برجی، ابراهیم اصغری، امیرمحمد زند و پیمان عباسی برای اطلاع بیشتر مخاطبان گرامی منتشر شده است. سه شنبه 26 اسفند 1399

******************************

با اعلام معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد؛ برترین پایگاه خبری تخصصی کشور در حوزه فرهنگ و هنر شد.

تایج دور چهارم رتبه بندی پایگاه های خبری با صدور بیانیه ای از سوی اعضای کمیته رتبه بندی اعلام شد؛ با اعلام این نتایج برترین سایت تخصصی فرهنگی و هنری کشور شد.

به نقل از روابط عمومی معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دبیرخانه کمیته رتبه بندی پایگاه های خبری، مجموعا 707 پایگاه خبری با تکمیل و ارسال فرم های خوداظهاری، در چهارمین رتبه بندی، مشارکت داشته اند.

در این رتبه بندی اعلام شده از سوی معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، رتبه چهارم پایگاه های خبری تخصصی و رتبه 23 در بین 707 پایگاه خبری شرکت کننده در این رتبه بندی را کسب کرده و با لحاظ حوزه تخصصی فرهنگ و هنر، برترین پایگاه خبری این حوزه در سطح کشور معرفی شده است. دوشنبه 22 دی 1399

******************************

برخی اهالی رسانه از جمله مهدیار حسن پور دبیر سرویس فرهنگی و هنری خبرگزاری میزان ، امیرحسین اشرفی دبیر سرویس فرهنگی و هنری خبرگزاری پانا و آرش فهیم منتقد سینما و خبرنگار فرهنگی روزنامه کیهان در واپسین روزهای برگزاری جشنواره سی و نهم در مطلبی با عنوان انتقاد شدید اهالی رسانه نسبت به کیفیت پایین آثار/ از تأکید بر ضعف سیاست گذاری و مدیریت سینما تا انتقاد از به تصویر کشیدن تلخی و سیاهی و فقر و بی توجهی به سینمای امیدساز! به از این جشنواره خنثی و بی هویت گفتند.

در بخشی از این گفتگو آمده است: کیفیت پایین آثار سی و نهمین جشنواره فیلم فجر طی روزهای اخیر بازتاب گسترده ای در جامعه منتقدان و اهالی رسانه داشته است؛ برخی خبرنگاران حاضر در جشنواره سی و نهم نیز با تأکید بر ضعف سیاست گذاری و مدیریت صحیح در سینمای کشور انتقاد شدید خود را از به تصویر کشیدن زورآباد ها، تلخی، سیاهی و فقر ابراز داشته و تأکید کردند مدیران سینمایی نسبت به سینمای امیدساز و روحیه بخش بی توجه هستند و با این فیلم های مأیوس کننده وضعیت کشور را بسیار بحرانی نشان داده و آب به آسیاب دشمنان می ریزند. سه شنبه 21 بهمن 1399

******************************

در ویژه برنامه نقد سینما سیدرضا منتظری از همراه با سمیه مردانی از شبکه خبر با اجرای علیرضا مرادی در خصوص برخی مسائل مهم روز سینمای کشور از جمله عدم رعایت پروتکل های بهداشتی در جشنواره فیلم فجر، سطح کیفی پایین آثار حاضر در جشنواره و... گفتگو کردند. منتظری در بخشی از این گفتگو اظهار داشت: بودجه جشنواره در بحران کرونا باید به صنوف ضعیف خانه سینما اختصاص داده می شد؛ بسیاری از سینماگران مدت ها است بیکار و محتاج 100 هزار تومان پول هستند اما کسی به فریاد آن ها نمی رسد!

منتظری در ابتدای این برنامه اظهار داشت: شیوه برگزاری جشنواره فجر غلط است؛ من تلاش دوستان دست اندرکار جشنواره را زیر سوأل نمی برم و می دانم همه کوشش شان را می کنند تا آسیب ها به حداقل برسد. یکی از نکات خوبی که امسال تجربه اش را کسب کردیم این بود که می شود با 200 نفر خبرنگار جشنواره را برگزار کرد و امیدوارم این رویه برای سال های آتی حفظ شود. رسانه های اصلی در اینجا حضور دارند و کار می کنند. رمق جشنواره به شلوغی نیست و این یک قاعده استاندارد است و ما الآن فضای خوبی را داریم و نباید دوباره در سال های آتی شاهد حضور افراد غیرمرتبط به عنوان خبرنگار در این رویداد باشیم.

وی افزود: طی روزهای اول برگزاری جشنواره اتفاقاتی در برج میلاد افتاد که انتقادات جدی اهالی سینما، رسانه و عموم مردم را در پی داشت؛ پروتکل های بهداشتی در جشنواره رعایت نشد که البته دو تن از سبب سازان این اتفاق که جزو سلبریتی ها بودند از مردم بابت رفتارشان عذرخواهی کردند. اما همه مشکلات فقط رفتار آن ها نبود، من این مسأله را بارها مطرح کردم که بعد از نشست فیلم ها خبرنگاران می خواهند مصاحبه بگیرند آنجا فاصله گذاری اجتماعی به هیچ وجه رعایت نمی شود، مسئولان برگزارکننده جشنواره هم به همین علت اجازه دسترسی خبرنگاران به هنرمندان را نمی دهند و این اتفاق انتقاد جدی خبرنگاران را در پی داشته و مرتب سوأل می کنند پس ما برای چه چیزی در جشنواره حضور داریم؟

منتظری خاطرنشان کرد: برگزاری جشنواره در بحران کرونا نیاز به بررسی پیچیده و جدی تر داشت و دست اندرکاران نباید به صورت باری به هر جهت دست به برگزاری این رویداد می زدند. اینکه بعد از برگزاری تازه یادشان می افتد که مشکلات را یکی یکی حل کنند غلط است. جمعه 17 بهمن 1399

در هفتمین ویژه برنامه سودای سیمرغ رادیو گفتگو سیدرضا منتظری از با اجرای امیرعباس صباغ در خصوص برخی مسائل مهم سی و نهمین جشنواره فیلم فجر از جمله: سطح کیفی پایین آثار حاضر در این رویداد، عدم رعایت کامل پروتکل های بهداشتی در روند برگزاری جشنواره و همچنین 2 فیلم سینمای منصور و مامان و... گفتگو کردند. منتظری در بخشی از این گفتگو اظهار داشت: اگر این 16 فیلم گلچین آثار هستند باید به حال سینمای ایران افسوس خورد چرا که این فیلم ها موجی از انتقادات اهالی رسانه، منتقدان و صاحب نظران سینما را در پی داشته اند و بسیاری افراد که فیلم های دیگر متقاضی حضور در جشنواره را در محافل خصوصی تماشا کرده اند معتقدند سطح کیفی و محتوایی برخی از آن فیلم ها بسیار بالاتر از آثاری است که در جشنواره به نمایش درآمده است.

منتظری در بخش پایانی اظهاراتش با اشاره به مشکلات متعدد سی و نهمین جشنواره فیلم فجر گفت: متأسفانه فیلم های حاضر در جشنواره سی و نهم انتقادات جدی را در پی داشتند. خیلی از دوستان می گویند اگر این 16 فیلم گلچین شده آثار هستند بدا به حال سینمای ایران که سال آینده چه اکران بدی را تجربه خواهد کرد.

فیلم هایی که پشت در مانده اند و در اکران های خصوصی دیدیم قوی تر و حرفه ای تر و شاخص تر بودند؛ حالا سوأل بسیاری از اهالی سینما و منتقدان این است که چرا این 16 فیلم به نمایش درآمدند!

این روزها همچنان که از ماه ها قبل انتقاد جدی به برگزاری فیزیکی جشنواره وجود داشت همچنان شاهد موج انتقادات نسبت به برگزاری جشنواره در بحران کرونا هستیم. اینجا در برج میلاد آنطور که شایسته است پروتکل های بهداشتی رعایت نمی شود، خدا وضعیت سینماهای مردمی را به خیر کند که چندان از آن خبر نداریم.

حضور فیلمسازی که ترویج می کرد مردم ماسک نزدند نیز این روزها موجی از انتقادها را به همراه داشته است. سوأل این است که چطور ایشان را به برج میلاد راه دادند وقتی برخلاف پروتکل ها که مسئولان بهداشتی نسبت به رعایت آن ها تأکید دارند چرا با ایشان برخورد نمی شوند؟ از سوی دیگر این روزها پرسش های زیادی را می شنویم مبنی بر اینکه چطور به مردم می گویند در مهمانی های خانوادگی شرکت نکنید اما جشنواره با حضور صدها نفر برگزار می شود؟ شنبه 18 بهمن 1399

در قسمت صد و یکم برنامه سینمایی هفت سیدرضا منتظری از همراه با محمدصالح حجت الاسلامی از موج با اجرای پژمان کرمی در خصوص برخی مسائل مهم روز سینمای کشور و سی و نهمین جشنواره فیلم فجر از جمله کیفیت پایین ساختاری و محتوایی آثار به نمایش درآمده در این رویداد، بی توجهی به فیلم های کوتاه و مستند و... گفتگو کردند. منتظری در بخشی از این گفتگو اظهار داشت: چرا فقر، فساد، سیاهی، یأس، خیانت و امثالهم عنصر اصلی فیلم های حاضر در جشنواره ای برآمده از دل انقلاب اسلامی هستند که باید مروج وحدت ملی و دستاوردهای کشور باشد؟ چرا مدیران سینمایی اجازه می دهند برخی اشخاص با بودجه های بیت المال و یا پول های بادآورده دست به تولید آثاری بزنند که فاقد کیفیت ساختاری و محتوایی است؟

منتظری در ابتدای این برنامه در پاسخ به سوأل پژمان کریمی مبنی بر ارزیابی کیفی و اجرایی این رویداد سینمایی گفت: متأسفانه اوضاع سینما و جشنواره اصلا خوب نیست؛ در این چند روزی که از جشنواره گذشته ماحصل فیلم های به نمایش درآمده اغلب سرشار از مضامین تکراری و شبیه به هم و فضای به شدت یأس برانگیز و سیاه و تلخ است. ما کمتر شاهد حضور فیلم های امیدبخش در این رویداد بودیم.

وی افزود: مهمتر از همه اینکه فضای فیلم ها به سمت تله فیلم رفته و دیگر سینما نمی بینیم. بنده وقتی نقدهای منتقدان و یادداشت های اهالی رسانه را دنبال می کنم به پرسش های جالبی از مدیران سینمایی و دست اندرکاران جشنواره بر می خورم که اگر این فیلم ها گلچین شده سینما هستند اوضاع سینما در سال 1400 از نظر اکران چطور خواهد بود؟ بی تردید اوضاع اکران بد خواهد بود چرا که این فیلم ها نمی تواند مخاطب را جذب کند.

منتظری با بیان اینکه اگر ان شاالله روند کاهشی کرونا ادامه داشته باشد و سالن ها به تعطیلی مجدد کشیده نشوند و شاهد اکران باشیم فکر نمی کنم سینما بتواند با این آثار روی پای خود بایستد تصریح کرد: ما که حرفه مان این است و شوق و ذوق داشتیم که در جشنواره فجر آثار یک سال سینما را تماشا کنیم از تماشای آن ها مأیوس و دلزده شده ایم وای به حال مردمی که دیگر اصلا حوصله تماشای چنین آثاری را ندارند.

وی تأکید کرد: البته تعدادی فیلم بیرون ماندند و جزو این 16 فیلم نیستند که برخی از آن ها اکران خصوصی داشتند و نکته قابل تأمل اینجا است که برخی منتقدان و اصحاب رسانه که فیلم ها را دیده اند معتقدند آثار بیرون مانده از جشنواره بسیار بهتر از این 16 فیلم هستند! واقعا معلوم نیست چه مناسباتی بوده که آن ها پشت در مانده اند! این بدعت گذاری هم عجیب است؛ ما در هیچ کجای دنیا شاهد این اتفاق نیستیم که جشنواره ای 57 فیلم داشته باشد اما فقط 16 فیلم را نمایش بدهد. بنده به ضرس قاطع عرض می کنم با توجه به حضورم در جشنواره های جهانی هرگز چنین اتفاقی در هیچ کجای دنیا سابقه نداشته است. یکشنبه 19 بهمن 1399

شهید محسن فخری زاده دانشمند هسته ای ایران چندی قبل مورد حمله تروریست ها قرار گرفت و به درجه شهادت نائل شد؛ نام محسن فخری زاده به عنوان یکی از 5 شخصیت ایرانی که در فهرست 500 نفره قدرتمندترین افراد جهان که از سوی نشریه آمریکایی فارین پالیسی منتشر شده است. نام این شهید والامقام تحت عنوان دانشمند ارشد وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و رئیس پیشین مرکز تحقیقاتی فیزیک (PHRC) در تاریخ 24 مارس 2007 میلادی، در فهرست تحریم شدگان ایران توسط شورای امنیت سازمان ملل قرار گرفت. محسن فخری زاده تنها دانشمند هسته ای ایرانی است که بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی نام او را مستقیما در شو تبلیغاتی سال گذشته خود به زبان آورد و مدعی شد روی برنامه تسلیحاتی اتمی کار می کرده است .

اما نکته قابل تأمل آنجا بود که سلبریتی هایی که وقت و بی وقت نسبت به اتفاقات مختلف اظهارنظر می کنند بعد از این شهادت مظلومانه سکوت پیشه کردند. واقعاً معلوم نیست به خاطر از دست دادن فالوئرها و تهدیدات اینستاگرام برای حذف صفحه این کار را انجام دادند یا به فکر پاسپورت ها و گرین کارت ها و ویزای های شان بوده اند که با نوکری برای بیگانگان به دست آورده اند !

این سکوت ددمنشانه سلبریتی های وطنی در مقابل این جنایت آشکار که سازمان ملل متحد نیز آن را محکوم کرد با واکنش جدی از سوی برخی هنرمندان ولایی و انقلابی و همچنین رسانه و مردم روبرو شد! همه از خود سوأل می کردند چطور این سلبریتی هایی که برای کوچکترین اتفاقاتی در پاریس و برلین و... جلوی سفارت ها می روند و گل اهدا کرده و شمع روشن می کنند و در صفحات مجازی شان به سوگواری می پردازند حالا برای ترور یک دانشمند برجسته ملی سکوت مطلق اختیار کرده و حتی این جنایت هولناک را محکوم هم نمی کنند !

در همین رابطه با 9 تن از هنرمندان و کارشناسان فرهنگی کشور آقایان : آرش فهیم، ابراهیم اصغری، هوشنگ توکلی، اکبر حر، رضا برجی، حسین طلابیگی، محمدرضا شرف الدین، داود بیدل و علیرضا سربخش گفتگو کردیم. سه شنبه 2 دی 1399

در حالی به یک سالگی شیوع و گسترش ویروس منحوس کرونا در کشورمان نزدیک می شویم که سینمای ایران در این ایام با بزرگترین بحران اقتصادی تاریخ خود مواجه بود. تعطیلی سالن های سینما ضررهای هنگفتی را برای سینماداران و برخی سرمایه گذاران و صاحبان آثار سینمایی ایجاد کرد که علیرغم تمامی وعده ها و تعهدات مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان سینمایی هیچ اقدام موثری برای بهبود این بخش انجام نشد.

از سوی دیگر تولیدات در این روزهای کرونایی با بحران روبرو شد؛ بسیاری از پروژه ها به تعطیلی کشانده شدند و برخی پروژه ها هم که بی توجه به تدابیر و پروتکل های بهداشتی مبادرت به تولید کردند با بحران همه گیری ویروس کرونا در بین سینماگران مواجه شدند به نحوی که تعداد بسیار زیادی از هنرمندان در این ایام یا به ویروس کرونا مبتلا شدند و یا به دلیل شدت این ویروس جان خود را از دست دادند.

در این میان اما نقش خانه سینما به عنوان تنها نهاد صنفی سینماگران بسیار انفعالی تر از همیشه بود چرا که خانه سینما نتوانست طی نزدیک به یک سال گذشته هیچ اقدام مثبتی برای هزاران عضو بیکار و خانه نشین خود انجام دهد، آن هم درست در روزگاری که بیکاری گسترده باعث ایجاد اختلالات جدی در زندگی سینماگران به ویژه قشرها و صنف های ضعیف تر سینما شده بود.

در همین رابطه 11 تن از سینماگران کشور آقایان و خانم ها: حسین گیتی، داود یوسفیان، راحله نعمت زاده، اصغر رفیعی جم، مرتضی پورصمدی، دانیال عبادی، زهره حمیدی، عزت الله رمضانی فر، علی قوی تن، ثریا قاسمی و امیرمنصور جمشیدی با ما گفتگو کردند. یکشنبه 7 دی 1399

بعد از پاندمی ویروس کرونا در سراسر جهان بسیاری از حرفه ها، صنایع و مشاغل به تعطیلی کامل کشیده شدند و در راستای این اتفاق تولیدات سینمایی در اکثر کشورهای جهان متوقف و جشنواره های معتبر سینمایی جهان نیز یک به یک لغو شده و یا به تعویق افتادند که از جمله آن ها می توان به لغو جشنواره ها و مراسم هایی همچون جشنواره فیلم کن، جشنواره فیلم برلین، مراسم آکادمی اسکار و... اشاره کرد.

اما در این میان مدیران سینمایی کشور با بی تدبیری هرچه تمام تر در روزهای بحرانی کرونا اصرار به برگزاری جشنواره فجر دارند؛ اصراری که با سیلی از انتقادات جدی و تند اهالی رسانه، منتقدان و سینماگران روبرو شده است اما آن ها همچنان مصرانه می خواهند جشنواره فیلم فجر را در ماه های پایانی حیات دولت دوازدهم برگزار کنند.

اصرار مدیران سینمایی برای این جشنواره با واکنش هایی قابل تأمل همراه بوده؛ برخی معتقدند که مدیران سینمایی نمی توانند از بودجه هنگفت برگزاری جشنواره چشم پوشی کنند و به همین علت می خواهند برای صرف این بودجه و پر و پیمان تر کردن رزومه های شان دست به برگزاری این جشنواره بزنند؛ عده دیگری معتقدند سیاستی که مدیران سینمایی در پیش گرفته اند کوچک و خنثی سازی جشنواره فجر انقلاب اسلامی است و به همین علت است که بعد از جداسازی بخش های ملی و جهانی، حالا اصرار به برگزاری این جشنواره بدون حضور مردم و بدون شور ملی دارند.

در این میان نیز عده ای از اهالی سینما که به علت گسترش ویروس کرونا مدت ها است در بیکاری مطلق و خانه نشینی به سر می برند نیز معتقدند که مدیران سینمایی اگر اندکی انصاف و عدالت داشته باشند به جای صرف بودجه های میلیاردی برای برگزاری این رویداد سینمایی بودجه آن را به اهالی بیکار و خانه نشین سینما و به ویژه صنوف ضعیف تر خانه سینما اعطا می کنند تا شاید بخشی از مشکلات عدیده زندگی سینماگران مرتفع گردد.

در همین راستا با 15 تن از چهره های برجسته رسانه ای و سینمایی خانم ها و آقایان: عباس کریمی، حسن هدایت، مجید مظفری، محسن محسنی نسب، سیدامیر سیدزاده، سیروس الوند، امیرحسین شریفی، حسن برزیده، دکتر مصطفی جلالی فخر، سارا طالبی زاده، سیاوش حقیقی، داود توحیدپرست، پروانه معصومی، مهدی احمدی و شفیع آقامحمدیان گفتگو کرد. سه شنبه 30 دی 1399

بحران کرونا تاکنون باعث تعطیلی مهمترین جشنواره ها و مراسم های سینمایی در سراسر جهان شده است اما مدیران سینمای کشور با بی تدبیری هرچه تمام تر با پافشاری و اصرار این جشنواره را به صورت فیزیکی برگزار کردند! این اتفاق در حالی است که بسیاری از پزشکان و کارشناسان بهداشتی خبر از خیز پیک چهارم ویروس مرگبار کرونا در کشور را می دهند.

این اصرار مدیران سینمایی برای برگزاری فیزیکی جشنواره فیلم فجر با انتقاد بسیار جدی از سوی بخش اعظمی از سینماگران و اهالی رسانه روبرو شد؛ اما مدیران سینمایی که خود را کاملاً به نشنیدن زده اند همچنان پیش رفتند و به اصرارشان برای برگزاری تجمعات خطرناک در جشنواره فیلم فجر پافشاری کردند. در همین رابطه 8 تن از سینماگران و کارشناسان فرهنگی کشور خانم ها و آقایان: زینت رضا، گلچهره دانش، داریوش ارجمند، فریده ذاکری، نادر طریقت، فرزاد موتمن، محمد متوسلانی و مائده طهماسبی با ما گفتگو کردند. چهارشنبه 22 بهمن 1399

6-فریبکاری به سبک مدیران سینمایی دولت بنفش

تعدادی از سینماگران جوان کشور در خصوص فریبکاری مدیران سینمایی و دست اندرکاران برگزاری سی و نهمین جشنواره فیلم فجر در خصوص شوآف حضور ده ها اثر سینمایی در این رویداد و عدم نمایش بخش عمده ای از فیلم ها در جشنواره فجر متذکر شدند: این پارادوکس که 62 فیلم در جشنواره حضور دارند اما نمایش داده نمی شوند یعنی چه؟ متأسفانه ما شاهد رفتارهای بسیار نادرستی در جشنواره سی و نهم بودیم از عدم نمایش همه فیلم های حاضر در جشنواره گرفته تا داوری هایی که تنها به برخی فیلم های دولتی و ارگانی توجه داشتند؛ رقابت در این رویداد بسیار ناعادلانه و ناسالم است و ستاد خبری جشنواره تمام سخنان انتقادی سینماگران را سانسور کرده و هر حرفی به نفع شان است را منتشر می کنند!

سی و نهمین جشنواره فیلم فجر امسال در حالی برگزار می شود که بخش اعظمی از اهالی سینما، خبرنگاران و منتقدان خواستار لغو و تعطیلی این رویداد سینمایی به دلیل شیوع بیشتر ویروس منحوس کرونا بودند.

اما مدیران سینمایی با اصرار و لجاجت دست به برگزاری این جشنواره زدند اما با تغییراتی عجیب در خط مشی و سیاست گذاری های جشنواره که از حذف هیأت انتخاب گرفته تا راه یابی همه آثار به بخش سودای سیمرغ را شامل می شد.

در نگاه اول حذف هیأت انتخاب در جشنواره به مذاق بسیاری از سینماگران خوش آمد و همه در انتظار جشنواره ای متفاوت بودند اما به یک باره مسئولان برگزارکننده جشنواره اعلام کردند تنها 16 فیلم که در رشته های مختلف کاندید دریافت سیمرغ بلورین شده اند امکان نمایش در جشنواره را دارند و مابقی آثار در جشنواره به نمایش در نخواهند آمد.

این مسأله با موج عظیمی از انتقادات اهالی سینما و رسانه روبرو شد؛ بسیاری از سینماگران تأکید داشتند که دست اندرکاران جشنواره آن ها را فریب داده اند و تنها خواسته اند از نام و حضور آن ها برای پر اهمیت جلوه دادن جشنواره در این روزهای کرونایی سوء استفاده کنند. به گفته برخی صاحبان آثار حذف فیلم ها به دلایل خارج از موضوعات حرفه ای است. برخی معتقدند هیأت داوران جشنواره با فشارهای متعدد بیرونی دست به گزینش آثار زده و برخی فیلم ها را که محتوایش مطلوب مدیران نبوده را از جشنواره حذف کرده اند که در این میان خبر توقیف رسمی برخی از فیلم ها نیز منتشر شد.

از هر رو این اتفاقات پیرو تمامی اتفاقات عجیب در فجر سی و نهم بیش از پیش اعتبار این رویداد سینمایی را زیر سوأل برده است؛ در همین راستا 8 تن از فیلمسازان جوان کشور آقایان و خانم ها: محمدرضا لطفی، نوید اسماعیلی، علی جبارزاده، رقیه توکلی، ستاره اسکندری، کریم لک زاده، شهرام مسلخی و حجت الاسلام والمسلیمن امید آقایی با ما گفتگو کردند. چهارشنبه 22 بهمن 1399

7-جایگاه پدر در سینمای ایران

تعدادی از سینماگران و کارشناسان فرهنگی کشور در آستانه میلاد باسعادت امیرالمومنین حضرت علی (ع) و روز پدر در خصوص جایگاه پدر در سینمای ایران تأکید کردند: سینما در کشور ما بدل به یک آشفته بازار شده که ارزش ها در آن جایگاهی ندارند؛ پدر های این روزهای سینما، شبکه نمایش خانگی و گاه تلویزیون یا فقط به ماشین پولسازی تبدیل شده اند و یا اهل خیانت هستند این در حالی است که عنصر خانواده در فیلمفارسی ها بسیار آشناتر و سنتی تر از خانواده هایی است که امروزه در آثار سینمایی شاهدش هستیم!

در فرهنگ ارزشمند ایرانی- اسلامی پدر از شأنی مهم و والا برخوردار است و در بینش اسلامی به امانت داری تلقی می شود که در حفظ و شکوفایی فرزندان خود به عنوان هدیه و امانت الهی می کوشد و با تلاش و مجاهدت های بی دریغ، مانند باغبانی پر مهر و عطوفت به پرورش گلهای هستی اش می پردازد.

با نیم نگاهی به فهرست تولیدات قدیمی در سینما و تلویزیون ایران، می توانیم تصاویر به یادماندنی و خاطره انگیزی از پدران را که در اذهان و خاطرات مان ماندگار شده اند به یاد بیاوریم. پدرانی که همواره کوشیده اند با نقش آفرینی در فیلم ها و سریال های گوناگون تصویری حقیقی از این تأثیرگذارترین عنصر انسانی را که در زندگی اکثریت افراد جامعه نقشی بی همتا داشته اند به تصویر بکشند. پدرانی که به وظایف پدری خود که احساس مسئولیت پذیری در رأس آن ها قرار دارد توجه ویژه ای داشته و بعضاً تا پای جان از فرزندان خود در مقابل مشکلات و خطرات حمایت کرده اند.

اما متأسفانه توجه به بنیان خانواده و به ویژه جایگاه والا و ارزشمند پدر و مادر در آثار سال های اخیر سینمای ایران مشهود نیست. اغلب فیلم های سینمایی ایران طی سال های اخیر تصویری آشفته و متشنج از خانواده ها نشان داده و پدر و مادر را اغلب در پست ترین حالت ممکن به تصویر می کشند که بسیار دردآور است.

در همین راستا با 5 تن از سینماگران و کارشناسان فرهنگی کشور آقایان و خانم ها: کوروش تهامی، هوشنگ توکلی، آنتونیا شرکا، سارا طالبی زاده و دکتر امان الله قرایی مقدم گفتگو کردیم. شنبه 9 اسفند 1399

8- ترویج سینمای مأیوس، ناامید و ضدمردمی در جشنواره فجر

تعدادی از سینماگران و کارشناسان فرهنگی کشور پس از اتمام نمایش فیلم های حاضر در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر که به تعبیر بسیاری از کارشناسان اغلب آن ها مروج یأس و ناامیدی بودند با تأکید بر اینکه سیر نفوذ بیگانگان در سیستم فضای فرهنگی کشور و به ویژه سینما و تلویزیون کاملاً مشهود است تصریح کردند: سینما در جمهوری اسلامی ایران باید در راستای گفتمان انقلاب اسلامی باشد؛ ما در سینمای ایران به سمت ژانری می رویم که تنها مختص سینمای ایران است؛ ژانری که از نشان دادن فلاکت لذت می برد و آن را در فیلم های شلوغ و زورآبادی و سیاه جشنواره به شدت شاهد بودیم!

سی و نهمین جشنواره فیلم فجر در حالی برگزار شد که انتقادها نسبت به محتوای آثار حاضر در این رویداد بسیار زیاد بود؛ فیلم هایی با محتوایی تلخ، سیاه و چرک از ایران اسلامی که بیشتر به مذاق دشمنان قسم خورده نظام و انقلاب اسلامی خوش می آیند در این جشنواره جولان می دادند و در نهایت بهت و تعجب مورد توجه هیأت داوران نیز قرار گرفتند!

همین مسأله باعث شد تا بسیاری از کارشناسان فرهنگی، منتقدان، اهالی رسانه و همچنین سینماگران به این نتیجه برسند که جشنواره فیلم فجر به طور کلی نسبت خود را با انقلاب اسلامی از دست داده است.

کرامت انسانی در بسیاری از آثار جشنواره فجر به شدت زیر سوأل رفته بود؛ از بی همه چیز تا شیشلیک و ابلق تصاویری به شدت مهوع از جامعه امروز ایران اسلامی نشان می دادند. بسیاری از کارشناسان بعد از تماشای فیلم های جشنواره از خود سوأل می کردند اختصاص بیش از یک سوم فیلم های جشنواره امسال به موضوعات تلخ و ناامیدکننده اجتماعی و سیاسی و حتی خودکشی در لحظات پایانی آثار به دلایل مختلف و همچنین نمایش برخی آثار نازل در طول سال، بر چه مبنایی از مراجع رسمی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز ساخت دریافت کرده اند؟

در همین رابطه با 10 تن از سینماگران و کارشناسان فرهنگی کشور خانم ها و آقایان: انسیه شاه حسینی، چیستا یثربی، عباس لاجوردی، مهدی فیوضی، شهرام خرازی ها، حسن علیمردانی، مریم دوستی، سلمان امیری، محمد دیندار و پرویز فارسیجانی گفتگو کردیم. شنبه 16 اسفند 1399

9-ادامه رکود در سینما، تعطیلی سالن ها و انفعال مدیران

تعدادی از سینماگران و اهالی رسانه در پی ادامه رکود سینماها و تعطیلی گسترده سالن های قدیمی و نوستالژیک از جمله سینماهای عصر جدید ، بولوار ، گلریز و... متذکر شدند: سینما برای عده ای بدل به یک ابزار برای کاسبکاری و تجارت شده و تفکر دلال گونه باعث شده تا سالن های قدیمی یک به یک تعطیل شوند! سینمای کشور امروزه محلی برای رانت خواران شده؛ سینماداری که رانت دارد سالن خود را سرپا نگه می دارد و کسی که رانت ندارد چاره ای جز تعطیلی نخواهد داشت!؛ این افراد همچنین تأکید کردند: دولت و شهرداری وظیفه خودشان را برای حمایت از سالن های سینما به طور کل فراموش کرده اند.

طی حدود یک ماه اخیر خبر تعطیلی سالن های نوستالژیک و خاطره انگیز سینمایی از جمله سینماهای عصر جدید ، بولوار ، گلریز به گوش رسید و دل بسیاری از سینماگران، اهالی رسانه و سینمادوستان را به درد آورد. به تازگی مرتضی شایسته تهیه کننده با سابقه سینما که مالک سینما پارس است نیز در گفتگو با یکی از خبرگزاری ها از امکان قریب الوقوع بودن تعطیلی این سینما سخن گفته است و با توجه به بی برنامگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بر اساس شنیده ها قریب به 50 سینمای تک سالنه در سراسر کشور در نوبت تعطیلی قرار دارند.

در همین رابطه با 4 تن از سینماگران و اهالی رسانه آقایان: رضا سخایی شاهرودی، منوچهر اکبرلو و یدالله شهیدی و سرکار خانم: سعیده خدابخش گفتگو کرد. سه شنبه 19 اسفند 1399

10-مشکلات سینماگران در آستانه سال نو

تعدادی از اهالی سینما در خصوص مشکلات معیشتی و رفاهی سینماگران در آستانه سال نو تأکید کردند: خانه سینما آشکارا در حق برخی صنوف اجحاف می کند؛ 80 درصد سینماگران بیکار مطلقند و حتی نان برای خوردن ندارند و ما در بدترین دوران تاریخ سینما به سر می بریم، ما هیچ امیدی به مدیران سینمایی نداریم!

چند سالی است اهالی سینمای کشور در خصوص سرنوشت عیدی های میلیاردی که وزارت ارشاد برای تقسیم کردن آن میان اعضای خانه سینما در اختیار دست اندرکاران این نهاد قرار داده، خواستار رسیدگی به عملکرد هیأت مدیره خانه سینما در این زمینه شده اند؛ سینماگران بارها تأکید کرده اند این نهاد مثلاً صنفی بی هویت و بی خاصیت شده و از آن منافعی به قشر بدنه سینما نمی رسد!

عملکرد هیأت مدیره خانه سینما طی سال های اخیر همواره محل بحث و انتقاد شدید اهالی سینما بوده به نحوی که بسیاری از اهالی خانه سینما این دوران را بدترین ایام برای صنوف سینمایی دانسته و بعضاً خواهان بسته شدن خانه سینما هم شده اند!

مسئولان هیأت مدیره خانه سینما که برای خود شاه نشین تشکیل داده، هر کاری را که دوست دارند انجام می دهند و خیال شان هم راحت است که کسی آن ها را مورد موأخذه و بازخواست قرار نمی دهد!

اما اینک در بحران کرونا که منجر به بیکاری و خانه نشینی گسترده تر اهالی سینما شده، اعضای خانه سینما بار دیگر در آستانه سال نو فریاد اعتراض شان نسبت به عملکرد پرشائبه مدیران خانه سینما طی سال های اخیر بلند شده و تأکید دارند که مدیران این نهاد که عنوان صنفی را با خود به یدک می کشد باید حتماً تدبیری جدی برای وضعیت بحرانی معیشت سینماگران داشته باشد.

این اتفاق در حالی است که پیش از این به خصوص در دولت دهم و زمان ریاست جواد شمقدری در سازمان سینمایی، با کمک نهاد ریاست جمهوری همواره به مناسبت های مختلف از جمله عید نوروز، ماه مبارک رمضان و... سبدهای کالا، کارت های هدیه، بن های خرید و... به یکایک اعضای خانه سینما، خبرنگاران و اصحاب رسانه و... اهدا می شد!

لازم به ذکر است تعدادی از چهره های شناخته شده سینمای کشور طی ماه های گذشته در پی اتفاقات خانه سینما مبنی بر اجبار صنوف در وزارت کار، فقدان خدمات صنفی و در نقطه مقابل توسعه ساختاری این نهاد بدون توجه به نیازهای صنفی اعضا که موجب اعتراض و انتقاد سینماگران قرار گرفته، خواهان برخورد جدی و قاطع دستگاه های فرهنگی و نظارتی با مسئولان آن شدند.

در همین رابطه با 10 تن از سینماگران کشور در صنف های مختلف گفتگو کردیم؛ خانم ها و آقایان: مهدی امینی خواه، علیرضا زرین دست، حسن زاهدی، حسین زندباف، عباس شوقی، محسن روزبهانی، ناهید علامی، مجید علیزاده و زینت رضا انتقادات و پیشنهادات خود را طی گفتگوهای متعدد بیان کردند. شنبه 23 اسفند 1399

سی و نهمین جشنواره فیلم فجر امسال در حالی برگزار می شود که بخش اعظمی از اهالی سینما، خبرنگاران و منتقدان خواستار لغو و تعطیلی این رویداد سینمایی به دلیل شیوع بیشتر ویروس منحوس کرونا بودند.

اما مدیران سینمایی با اصرار و لجاجت دست به برگزاری این جشنواره زدند اما با تغییراتی عجیب در خط مشی و سیاست گذاری های جشنواره که از حذف هیأت انتخاب گرفته تا راه یابی همه آثار به بخش سودای سیمرغ را شامل می شد.

در نگاه اول حذف هیأت انتخاب در جشنواره به مذاق بسیاری از سینماگران خوش آمد و همه در انتظار جشنواره ای متفاوت بودند اما به یک باره مسئولان برگزارکننده جشنواره اعلام کردند تنها 16 فیلم که در رشته های مختلف کاندید دریافت سیمرغ بلورین شده اند امکان نمایش در جشنواره را دارند و مابقی آثار در جشنواره به نمایش در نخواهند آمد.

این مسأله با موج عظیمی از انتقادات اهالی سینما و رسانه روبرو شد؛ بسیاری از سینماگران تأکید داشتند که دست اندرکاران جشنواره آن ها را فریب داده اند و تنها خواسته اند از نام و حضور آن ها برای پر اهمیت جلوه دادن جشنواره در این روزهای کرونایی سوء استفاده کنند. به گفته برخی صاحبان آثار حذف فیلم ها به دلایل خارج از موضوعات حرفه ای است. برخی معتقدند هیأت داوران جشنواره با فشارهای متعدد بیرونی دست به گزینش آثار زده و برخی فیلم ها را که محتوایش مطلوب مدیران نبوده را از جشنواره حذف کرده اند که در این میان خبر توقیف رسمی برخی از فیلم ها نیز منتشر شد.

از هر رو این اتفاقات پیرو تمامی اتفاقات عجیب در فجر سی و نهم بیش از پیش اعتبار این رویداد سینمایی را زیر سوأل برده است؛ در همین راستا 8 تن از فیلمسازان جوان کشور آقایان و خانم ها: محمدرضا لطفی، نوید اسماعیلی، علی جبارزاده، رقیه توکلی، ستاره اسکندری، کریم لک زاده، شهرام مسلخی و حجت الاسلام والمسلیمن امید آقایی با ما گفتگو کردند. چهارشنبه 22 بهمن 1399

در فرهنگ ارزشمند ایرانی- اسلامی پدر از شأنی مهم و والا برخوردار است و در بینش اسلامی به امانت داری تلقی می شود که در حفظ و شکوفایی فرزندان خود به عنوان هدیه و امانت الهی می کوشد و با تلاش و مجاهدت های بی دریغ، مانند باغبانی پر مهر و عطوفت به پرورش گلهای هستی اش می پردازد.

با نیم نگاهی به فهرست تولیدات قدیمی در سینما و تلویزیون ایران، می توانیم تصاویر به یادماندنی و خاطره انگیزی از پدران را که در اذهان و خاطرات مان ماندگار شده اند به یاد بیاوریم. پدرانی که همواره کوشیده اند با نقش آفرینی در فیلم ها و سریال های گوناگون تصویری حقیقی از این تأثیرگذارترین عنصر انسانی را که در زندگی اکثریت افراد جامعه نقشی بی همتا داشته اند به تصویر بکشند. پدرانی که به وظایف پدری خود که احساس مسئولیت پذیری در رأس آن ها قرار دارد توجه ویژه ای داشته و بعضاً تا پای جان از فرزندان خود در مقابل مشکلات و خطرات حمایت کرده اند.

اما متأسفانه توجه به بنیان خانواده و به ویژه جایگاه والا و ارزشمند پدر و مادر در آثار سال های اخیر سینمای ایران مشهود نیست. اغلب فیلم های سینمایی ایران طی سال های اخیر تصویری آشفته و متشنج از خانواده ها نشان داده و پدر و مادر را اغلب در پست ترین حالت ممکن به تصویر می کشند که بسیار دردآور است.

در همین راستا با 5 تن از سینماگران و کارشناسان فرهنگی کشور آقایان و خانم ها: کوروش تهامی، هوشنگ توکلی، آنتونیا شرکا، سارا طالبی زاده و دکتر امان الله قرایی مقدم گفتگو کردیم. شنبه 9 اسفند 1399

8- ترویج سینمای مأیوس، ناامید و ضدمردمی در جشنواره فجر

تعدادی از سینماگران و کارشناسان فرهنگی کشور پس از اتمام نمایش فیلم های حاضر در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر که به تعبیر بسیاری از کارشناسان اغلب آن ها مروج یأس و ناامیدی بودند با تأکید بر اینکه سیر نفوذ بیگانگان در سیستم فضای فرهنگی کشور و به ویژه سینما و تلویزیون کاملاً مشهود است تصریح کردند: سینما در جمهوری اسلامی ایران باید در راستای گفتمان انقلاب اسلامی باشد؛ ما در سینمای ایران به سمت ژانری می رویم که تنها مختص سینمای ایران است؛ ژانری که از نشان دادن فلاکت لذت می برد و آن را در فیلم های شلوغ و زورآبادی و سیاه جشنواره به شدت شاهد بودیم!

سی و نهمین جشنواره فیلم فجر در حالی برگزار شد که انتقادها نسبت به محتوای آثار حاضر در این رویداد بسیار زیاد بود؛ فیلم هایی با محتوایی تلخ، سیاه و چرک از ایران اسلامی که بیشتر به مذاق دشمنان قسم خورده نظام و انقلاب اسلامی خوش می آیند در این جشنواره جولان می دادند و در نهایت بهت و تعجب مورد توجه هیأت داوران نیز قرار گرفتند!

همین مسأله باعث شد تا بسیاری از کارشناسان فرهنگی، منتقدان، اهالی رسانه و همچنین سینماگران به این نتیجه برسند که جشنواره فیلم فجر به طور کلی نسبت خود را با انقلاب اسلامی از دست داده است.

کرامت انسانی در بسیاری از آثار جشنواره فجر به شدت زیر سوأل رفته بود؛ از بی همه چیز تا شیشلیک و ابلق تصاویری به شدت مهوع از جامعه امروز ایران اسلامی نشان می دادند. بسیاری از کارشناسان بعد از تماشای فیلم های جشنواره از خود سوأل می کردند اختصاص بیش از یک سوم فیلم های جشنواره امسال به موضوعات تلخ و ناامیدکننده اجتماعی و سیاسی و حتی خودکشی در لحظات پایانی آثار به دلایل مختلف و همچنین نمایش برخی آثار نازل در طول سال، بر چه مبنایی از مراجع رسمی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز ساخت دریافت کرده اند؟

در همین رابطه با 10 تن از سینماگران و کارشناسان فرهنگی کشور خانم ها و آقایان: انسیه شاه حسینی، چیستا یثربی، عباس لاجوردی، مهدی فیوضی، شهرام خرازی ها، حسن علیمردانی، مریم دوستی، سلمان امیری، محمد دیندار و پرویز فارسیجانی گفتگو کردیم. شنبه 16 اسفند 1399

9-ادامه رکود در سینما، تعطیلی سالن ها و انفعال مدیران

تعدادی از سینماگران و اهالی رسانه در پی ادامه رکود سینماها و تعطیلی گسترده سالن های قدیمی و نوستالژیک از جمله سینماهای عصر جدید ، بولوار ، گلریز و... متذکر شدند: سینما برای عده ای بدل به یک ابزار برای کاسبکاری و تجارت شده و تفکر دلال گونه باعث شده تا سالن های قدیمی یک به یک تعطیل شوند! سینمای کشور امروزه محلی برای رانت خواران شده؛ سینماداری که رانت دارد سالن خود را سرپا نگه می دارد و کسی که رانت ندارد چاره ای جز تعطیلی نخواهد داشت!؛ این افراد همچنین تأکید کردند: دولت و شهرداری وظیفه خودشان را برای حمایت از سالن های سینما به طور کل فراموش کرده اند.

طی حدود یک ماه اخیر خبر تعطیلی سالن های نوستالژیک و خاطره انگیز سینمایی از جمله سینماهای عصر جدید ، بولوار ، گلریز به گوش رسید و دل بسیاری از سینماگران، اهالی رسانه و سینمادوستان را به درد آورد. به تازگی مرتضی شایسته تهیه کننده با سابقه سینما که مالک سینما پارس است نیز در گفتگو با یکی از خبرگزاری ها از امکان قریب الوقوع بودن تعطیلی این سینما سخن گفته است و با توجه به بی برنامگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بر اساس شنیده ها قریب به 50 سینمای تک سالنه در سراسر کشور در نوبت تعطیلی قرار دارند.

در همین رابطه با 4 تن از سینماگران و اهالی رسانه آقایان: رضا سخایی شاهرودی، منوچهر اکبرلو و یدالله شهیدی و سرکار خانم: سعیده خدابخش گفتگو کرد. سه شنبه 19 اسفند 1399

10-مشکلات سینماگران در آستانه سال نو

تعدادی از اهالی سینما در خصوص مشکلات معیشتی و رفاهی سینماگران در آستانه سال نو تأکید کردند: خانه سینما آشکارا در حق برخی صنوف اجحاف می کند؛ 80 درصد سینماگران بیکار مطلقند و حتی نان برای خوردن ندارند و ما در بدترین دوران تاریخ سینما به سر می بریم، ما هیچ امیدی به مدیران سینمایی نداریم!

چند سالی است اهالی سینمای کشور در خصوص سرنوشت عیدی های میلیاردی که وزارت ارشاد برای تقسیم کردن آن میان اعضای خانه سینما در اختیار دست اندرکاران این نهاد قرار داده، خواستار رسیدگی به عملکرد هیأت مدیره خانه سینما در این زمینه شده اند؛ سینماگران بارها تأکید کرده اند این نهاد مثلاً صنفی بی هویت و بی خاصیت شده و از آن منافعی به قشر بدنه سینما نمی رسد!

عملکرد هیأت مدیره خانه سینما طی سال های اخیر همواره محل بحث و انتقاد شدید اهالی سینما بوده به نحوی که بسیاری از اهالی خانه سینما این دوران را بدترین ایام برای صنوف سینمایی دانسته و بعضاً خواهان بسته شدن خانه سینما هم شده اند!

مسئولان هیأت مدیره خانه سینما که برای خود شاه نشین تشکیل داده، هر کاری را که دوست دارند انجام می دهند و خیال شان هم راحت است که کسی آن ها را مورد موأخذه و بازخواست قرار نمی دهد!

اما اینک در بحران کرونا که منجر به بیکاری و خانه نشینی گسترده تر اهالی سینما شده، اعضای خانه سینما بار دیگر در آستانه سال نو فریاد اعتراض شان نسبت به عملکرد پرشائبه مدیران خانه سینما طی سال های اخیر بلند شده و تأکید دارند که مدیران این نهاد که عنوان صنفی را با خود به یدک می کشد باید حتماً تدبیری جدی برای وضعیت بحرانی معیشت سینماگران داشته باشد.

این اتفاق در حالی است که پیش از این به خصوص در دولت دهم و زمان ریاست جواد شمقدری در سازمان سینمایی، با کمک نهاد ریاست جمهوری همواره به مناسبت های مختلف از جمله عید نوروز، ماه مبارک رمضان و... سبدهای کالا، کارت های هدیه، بن های خرید و... به یکایک اعضای خانه سینما، خبرنگاران و اصحاب رسانه و... اهدا می شد!

لازم به ذکر است تعدادی از چهره های شناخته شده سینمای کشور طی ماه های گذشته در پی اتفاقات خانه سینما مبنی بر اجبار صنوف در وزارت کار، فقدان خدمات صنفی و در نقطه مقابل توسعه ساختاری این نهاد بدون توجه به نیازهای صنفی اعضا که موجب اعتراض و انتقاد سینماگران قرار گرفته، خواهان برخورد جدی و قاطع دستگاه های فرهنگی و نظارتی با مسئولان آن شدند.

در همین رابطه با 10 تن از سینماگران کشور در صنف های مختلف گفتگو کردیم؛ خانم ها و آقایان: مهدی امینی خواه، علیرضا زرین دست، حسن زاهدی، حسین زندباف، عباس شوقی، محسن روزبهانی، ناهید علامی، مجید علیزاده و زینت رضا انتقادات و پیشنهادات خود را طی گفتگوهای متعدد بیان کردند. شنبه 23 اسفند 1399

گسترش ابعاد فساد و ابتذال در سینمای کشور، ترویج تلخی، سیاهی، یأس، ناامیدی و تباهی از جمله دستاوردهای مدیران فرهنگی و سینمایی دولت تدبیر و امید بود. در همین رابطه با 20 تن از چهره های مطرح سینمای کشور در شاخه های گوناگون سینمایی از جمله، کارگردانی، تهیه کنندگی، بازیگری، فیلمنامه نویسی و... گفتگو کرد. ماحصل نظرات گفتگوهای با خانم ها و آقایان: رضا رویگری، انسیه شاه حسینی، ماشاالله شاهمرادی زاده، مریم پوریامین، محسن فاضلی، عبدالله علیخانی، محمد قهرمانی، محسن علی اکبری، کاوه سجادی حسینی، میرفرخ هاشمیان، منوچهر مصیری، محمدرضا اسلاملو، سیدسعید سیدزاده، حسن کلامی، سیدهادی محقق، سهیل سلیمی، رضا برجی، ابراهیم اصغری، امیرمحمد زند و پیمان عباسی برای اطلاع بیشتر مخاطبان گرامی منتشر شده است. سه شنبه 26 اسفند 1399

به نقل از روابط عمومی معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دبیرخانه کمیته رتبه بندی پایگاه های خبری، مجموعا 707 پایگاه خبری با تکمیل و ارسال فرم های خوداظهاری، در چهارمین رتبه بندی، مشارکت داشته اند.

در این رتبه بندی اعلام شده از سوی معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، رتبه چهارم پایگاه های خبری تخصصی و رتبه 23 در بین 707 پایگاه خبری شرکت کننده در این رتبه بندی را کسب کرده و با لحاظ حوزه تخصصی فرهنگ و هنر، برترین پایگاه خبری این حوزه در سطح کشور معرفی شده است. دوشنبه 22 دی 1399

******************************

برخی اهالی رسانه از جمله مهدیار حسن پور دبیر سرویس فرهنگی و هنری خبرگزاری میزان ، امیرحسین اشرفی دبیر سرویس فرهنگی و هنری خبرگزاری پانا و آرش فهیم منتقد سینما و خبرنگار فرهنگی روزنامه کیهان در واپسین روزهای برگزاری جشنواره سی و نهم در مطلبی با عنوان انتقاد شدید اهالی رسانه نسبت به کیفیت پایین آثار/ از تأکید بر ضعف سیاست گذاری و مدیریت سینما تا انتقاد از به تصویر کشیدن تلخی و سیاهی و فقر و بی توجهی به سینمای امیدساز! به از این جشنواره خنثی و بی هویت گفتند.

در بخشی از این گفتگو آمده است: کیفیت پایین آثار سی و نهمین جشنواره فیلم فجر طی روزهای اخیر بازتاب گسترده ای در جامعه منتقدان و اهالی رسانه داشته است؛ برخی خبرنگاران حاضر در جشنواره سی و نهم نیز با تأکید بر ضعف سیاست گذاری و مدیریت صحیح در سینمای کشور انتقاد شدید خود را از به تصویر کشیدن زورآباد ها، تلخی، سیاهی و فقر ابراز داشته و تأکید کردند مدیران سینمایی نسبت به سینمای امیدساز و روحیه بخش بی توجه هستند و با این فیلم های مأیوس کننده وضعیت کشور را بسیار بحرانی نشان داده و آب به آسیاب دشمنان می ریزند. سه شنبه 21 بهمن 1399

******************************

در ویژه برنامه نقد سینما سیدرضا منتظری از همراه با سمیه مردانی از شبکه خبر با اجرای علیرضا مرادی در خصوص برخی مسائل مهم روز سینمای کشور از جمله عدم رعایت پروتکل های بهداشتی در جشنواره فیلم فجر، سطح کیفی پایین آثار حاضر در جشنواره و... گفتگو کردند. منتظری در بخشی از این گفتگو اظهار داشت: بودجه جشنواره در بحران کرونا باید به صنوف ضعیف خانه سینما اختصاص داده می شد؛ بسیاری از سینماگران مدت ها است بیکار و محتاج 100 هزار تومان پول هستند اما کسی به فریاد آن ها نمی رسد!

منتظری در ابتدای این برنامه اظهار داشت: شیوه برگزاری جشنواره فجر غلط است؛ من تلاش دوستان دست اندرکار جشنواره را زیر سوأل نمی برم و می دانم همه کوشش شان را می کنند تا آسیب ها به حداقل برسد. یکی از نکات خوبی که امسال تجربه اش را کسب کردیم این بود که می شود با 200 نفر خبرنگار جشنواره را برگزار کرد و امیدوارم این رویه برای سال های آتی حفظ شود. رسانه های اصلی در اینجا حضور دارند و کار می کنند. رمق جشنواره به شلوغی نیست و این یک قاعده استاندارد است و ما الآن فضای خوبی را داریم و نباید دوباره در سال های آتی شاهد حضور افراد غیرمرتبط به عنوان خبرنگار در این رویداد باشیم.

وی افزود: طی روزهای اول برگزاری جشنواره اتفاقاتی در برج میلاد افتاد که انتقادات جدی اهالی سینما، رسانه و عموم مردم را در پی داشت؛ پروتکل های بهداشتی در جشنواره رعایت نشد که البته دو تن از سبب سازان این اتفاق که جزو سلبریتی ها بودند از مردم بابت رفتارشان عذرخواهی کردند. اما همه مشکلات فقط رفتار آن ها نبود، من این مسأله را بارها مطرح کردم که بعد از نشست فیلم ها خبرنگاران می خواهند مصاحبه بگیرند آنجا فاصله گذاری اجتماعی به هیچ وجه رعایت نمی شود، مسئولان برگزارکننده جشنواره هم به همین علت اجازه دسترسی خبرنگاران به هنرمندان را نمی دهند و این اتفاق انتقاد جدی خبرنگاران را در پی داشته و مرتب سوأل می کنند پس ما برای چه چیزی در جشنواره حضور داریم؟

منتظری خاطرنشان کرد: برگزاری جشنواره در بحران کرونا نیاز به بررسی پیچیده و جدی تر داشت و دست اندرکاران نباید به صورت باری به هر جهت دست به برگزاری این رویداد می زدند. اینکه بعد از برگزاری تازه یادشان می افتد که مشکلات را یکی یکی حل کنند غلط است. جمعه 17 بهمن 1399

در هفتمین ویژه برنامه سودای سیمرغ رادیو گفتگو سیدرضا منتظری از با اجرای امیرعباس صباغ در خصوص برخی مسائل مهم سی و نهمین جشنواره فیلم فجر از جمله: سطح کیفی پایین آثار حاضر در این رویداد، عدم رعایت کامل پروتکل های بهداشتی در روند برگزاری جشنواره و همچنین 2 فیلم سینمای منصور و مامان و... گفتگو کردند. منتظری در بخشی از این گفتگو اظهار داشت: اگر این 16 فیلم گلچین آثار هستند باید به حال سینمای ایران افسوس خورد چرا که این فیلم ها موجی از انتقادات اهالی رسانه، منتقدان و صاحب نظران سینما را در پی داشته اند و بسیاری افراد که فیلم های دیگر متقاضی حضور در جشنواره را در محافل خصوصی تماشا کرده اند معتقدند سطح کیفی و محتوایی برخی از آن فیلم ها بسیار بالاتر از آثاری است که در جشنواره به نمایش درآمده است.

منتظری در بخش پایانی اظهاراتش با اشاره به مشکلات متعدد سی و نهمین جشنواره فیلم فجر گفت: متأسفانه فیلم های حاضر در جشنواره سی و نهم انتقادات جدی را در پی داشتند. خیلی از دوستان می گویند اگر این 16 فیلم گلچین شده آثار هستند بدا به حال سینمای ایران که سال آینده چه اکران بدی را تجربه خواهد کرد.

فیلم هایی که پشت در مانده اند و در اکران های خصوصی دیدیم قوی تر و حرفه ای تر و شاخص تر بودند؛ حالا سوأل بسیاری از اهالی سینما و منتقدان این است که چرا این 16 فیلم به نمایش درآمدند!

این روزها همچنان که از ماه ها قبل انتقاد جدی به برگزاری فیزیکی جشنواره وجود داشت همچنان شاهد موج انتقادات نسبت به برگزاری جشنواره در بحران کرونا هستیم. اینجا در برج میلاد آنطور که شایسته است پروتکل های بهداشتی رعایت نمی شود، خدا وضعیت سینماهای مردمی را به خیر کند که چندان از آن خبر نداریم.

حضور فیلمسازی که ترویج می کرد مردم ماسک نزدند نیز این روزها موجی از انتقادها را به همراه داشته است. سوأل این است که چطور ایشان را به برج میلاد راه دادند وقتی برخلاف پروتکل ها که مسئولان بهداشتی نسبت به رعایت آن ها تأکید دارند چرا با ایشان برخورد نمی شوند؟ از سوی دیگر این روزها پرسش های زیادی را می شنویم مبنی بر اینکه چطور به مردم می گویند در مهمانی های خانوادگی شرکت نکنید اما جشنواره با حضور صدها نفر برگزار می شود؟ شنبه 18 بهمن 1399

در قسمت صد و یکم برنامه سینمایی هفت سیدرضا منتظری از همراه با محمدصالح حجت الاسلامی از موج با اجرای پژمان کرمی در خصوص برخی مسائل مهم روز سینمای کشور و سی و نهمین جشنواره فیلم فجر از جمله کیفیت پایین ساختاری و محتوایی آثار به نمایش درآمده در این رویداد، بی توجهی به فیلم های کوتاه و مستند و... گفتگو کردند. منتظری در بخشی از این گفتگو اظهار داشت: چرا فقر، فساد، سیاهی، یأس، خیانت و امثالهم عنصر اصلی فیلم های حاضر در جشنواره ای برآمده از دل انقلاب اسلامی هستند که باید مروج وحدت ملی و دستاوردهای کشور باشد؟ چرا مدیران سینمایی اجازه می دهند برخی اشخاص با بودجه های بیت المال و یا پول های بادآورده دست به تولید آثاری بزنند که فاقد کیفیت ساختاری و محتوایی است؟

منتظری در ابتدای این برنامه در پاسخ به سوأل پژمان کریمی مبنی بر ارزیابی کیفی و اجرایی این رویداد سینمایی گفت: متأسفانه اوضاع سینما و جشنواره اصلا خوب نیست؛ در این چند روزی که از جشنواره گذشته ماحصل فیلم های به نمایش درآمده اغلب سرشار از مضامین تکراری و شبیه به هم و فضای به شدت یأس برانگیز و سیاه و تلخ است. ما کمتر شاهد حضور فیلم های امیدبخش در این رویداد بودیم.

وی افزود: مهمتر از همه اینکه فضای فیلم ها به سمت تله فیلم رفته و دیگر سینما نمی بینیم. بنده وقتی نقدهای منتقدان و یادداشت های اهالی رسانه را دنبال می کنم به پرسش های جالبی از مدیران سینمایی و دست اندرکاران جشنواره بر می خورم که اگر این فیلم ها گلچین شده سینما هستند اوضاع سینما در سال 1400 از نظر اکران چطور خواهد بود؟ بی تردید اوضاع اکران بد خواهد بود چرا که این فیلم ها نمی تواند مخاطب را جذب کند.

منتظری با بیان اینکه اگر ان شاالله روند کاهشی کرونا ادامه داشته باشد و سالن ها به تعطیلی مجدد کشیده نشوند و شاهد اکران باشیم فکر نمی کنم سینما بتواند با این آثار روی پای خود بایستد تصریح کرد: ما که حرفه مان این است و شوق و ذوق داشتیم که در جشنواره فجر آثار یک سال سینما را تماشا کنیم از تماشای آن ها مأیوس و دلزده شده ایم وای به حال مردمی که دیگر اصلا حوصله تماشای چنین آثاری را ندارند.

وی تأکید کرد: البته تعدادی فیلم بیرون ماندند و جزو این 16 فیلم نیستند که برخی از آن ها اکران خصوصی داشتند و نکته قابل تأمل اینجا است که برخی منتقدان و اصحاب رسانه که فیلم ها را دیده اند معتقدند آثار بیرون مانده از جشنواره بسیار بهتر از این 16 فیلم هستند! واقعا معلوم نیست چه مناسباتی بوده که آن ها پشت در مانده اند! این بدعت گذاری هم عجیب است؛ ما در هیچ کجای دنیا شاهد این اتفاق نیستیم که جشنواره ای 57 فیلم داشته باشد اما فقط 16 فیلم را نمایش بدهد. بنده به ضرس قاطع عرض می کنم با توجه به حضورم در جشنواره های جهانی هرگز چنین اتفاقی در هیچ کجای دنیا سابقه نداشته است. یکشنبه 19 بهمن 1399

در گفت و گو با خبرنگار سینمایی ایرنا با بیان اینکه در طی 13 ماه گذشته که سینماها نیمه فعال بوده اند حتی یک مورد گزارش ابتلا به کرونا نداشته ایم گفت: حتی در جشنواره فیلم فجر که بیش از 138 هزار نفر در تهران و استانها به سینماهای جشنواره رفتند یک مورد گزارش نداشتیم. دلیل این امر اولا خودمراقبتی مخاطبان سینماست که از قشر فرهیخته جامعه اند و ثانیاً توجه ویژه ستاد کرونا در سازمان سینمایی و توجه شورای صنفی نمایش و همت سینماداران و کارکنان سینماها بوده است.

وی ادامه داد: به اذعان مسئولان ذیربط بهداشتی، رعایت دستورالعمل ها در سینماها، در زمره بهترین صنوف بوده است که شامل تب سنجی در ورود، فاصله گذاری صندلی ها در هنگام خرید بلیت، فاصله گذاری زمانی بین سانس ها، تهویه مناسب سالن ها، تعطیلی بوفه های باز و اجبار استفاده از ماسک و تمهیدات مشابه بوده است.

رییس سازمان سینمایی با اشاره به رایزنی با ستاد کرونا برای تغییر گروه سینما از 3 به 2 گفت: در دی ماه سال گذشته از کمیته اجتماعی ستاد ملی مقابله با کرونا خواهش کردیم سینماها را از گروه 3 به گروه 2 تغییر دهند. در جلسات کارشناسی هم نظر مساعد وجود داشت؛ بویژه مشاهدات میدانی که از جشنواره فیلم فجر داشتند. به طور جدی انتظار داریم این موضوع، به نتیجه برسد.وقتی رستوران ها و کافه ها و بعضی مشاغل دیگر، اخیراً به گروه 2 رفته اند انتظار جامعه سینمایی این است که سینماها هم در این گروه تعریف شوند.

انتظامی افزود: خوشبختانه همه و از جمله مسئولان ذیربط در ستاد مقابله با کرونا می توانند از طریق سامانه سمفا به صورت برخط، ضریب اِشغال هر سالن و هر سانس را مرتبا پایش کنند. در 13 ماه گذشته فرکانس اشغال یعنی معدل ضریب های اِشغال، حدود 5 درصد بوده است یعنی در هر سانس، 5 درصد صندلی ها پر شده و این رقم اندک، از نظر دستورالعمل هایی کرونایی واقعا چه جای نگرانی دارد؟

رییس سازمان سینمایی با اشاره به نقش روانی سینما در جامعه گفت: یکی دیگر از دلایلی که ما اصرار داریم سینماها در وضعیت نارنجی هم باز باشند نقشی است که سینما می تواند به عنوان یک نهاد اجتماعی در جنبه روانی جامعه بازی کند. می دانیم محدودیت های کرونایی، مردم را خسته می کند و روحیه ملی را در کوتاه مدت و درازمدت تضعیف می کند و نوعی سرخوردگی ایجاد می شود. از قضا سینما و رفتار مسئولانه این نهاد در قبال مردم خودش از این زاویه یعنی بازیابی نشاط اجتماعی هم اهمیت پیدا می کند.

وی تاکید کرد: درست است که سازمان سینمایی برای فیلم های اکران نوروزی حتی اگر سینماها تعطیل باشد گارانتی مشخصی به مالکان آثار و سینماها می دهد اما این رقم، چشمگیر نیست و تداوم تعطیلی، با توجه به هزاران شاغل در بخش های تولید و پخش و نمایش، ضربات جبران ناپذیری بر پیکره سینما وارد می کند.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین ، معضلات زیادی گریبان سینمای ایران را گرفته است، یکی از مواردی که اخیرا مطرح شده و قیمت بلیت سینما را به 30هزار تومان رساند، بحث افزایش قیمت بلیت سینما بود، که بخشی از جامعه هنری با آن مخالف و بخشی با آن موافق بودند، یکی از افرادی که با این موضوع موافق است و باور دارد که قیمت واقعی بلیت سینما 100هزار تومان است، سید ابراهیم عامریان، تهیه کننده تگزاس ، دینامیت و انفرادی است.

ابراهیم عامریان درباره قیمت واقعی بلیت سینما بر اساس هزینه تهیه کننده گفت: این را هم در نظر بگیریم که مخاطب نسبت به فیلم های ضعیف یک ایرادی وارد می کند، اگر بخواهیم فیلم خوب بسازیم که مخاطب آن را دوست داشته باشد، باید برای آن هزینه کرد، بازیگران توانمند آورد و برای آنها لوکیشن خوب در نظر گرفت. پس من وقتی می گویم باید هزینه شود، ماحصلش برای چه کسی است؟ برای مخاطب. مخاطب هم نمی تواند هم خدا را بخواهد، هم خرما را، اگر می خواهد فیلم خوب ببیند باید برای آن هزینه کند. وقتی ما فیلم خوب می سازیم توقعمان این است که سرمایه بازگردد تا بتوانیم ادامه دهیم. مردم ما امروز گران شدن همه چیز را می پذیرند، اما گران شدند بلیت سینما را نه.

این تهیه کننه درباره این موضوع ادامه داد: من می دانم که قیمت واقعی بلیت با توجه به هزینه فیلمم باید رقمی حدود 100هزار تومان باشد. ولی می دانم که این موضوع نشدنی است اما مبلغ 50 هزار تومان، کاملا رقم نرمالی است. آن هم نه برای همه سینماها، بیایند درجه بندی کنند تا مردم در هر قشر و با هر قدرت و توانمندی که دارند به سینما بروند و فیلم ببینند.

او در پایان درباره تعیین تکلیف قیمت بلیت سینما از جانب مسئولین گفت: به من هم اجازه بدهند که خودم قیمت فیلمم را تعیین کنم. نه اینکه قیمت بلیت فیلمی که با دویست میلیون ساخته شده است با فیلمی که برای ساخت آن ده میلیارد هزینه شده است، یکی باشد. این موارد را هم در نظر بگیرند. برای فیلم من نرخ تعیین نکنند، چون آنها ذی نفع نیستند، متاسفانه خود بچه های سینما اجازه ندارند که قیمت بلیت را تعیین کنند.

متن کامل این گفت و گو را در خبرآنلاین بخوانید.

58245

کد خبر 1499989

به گزارش ایسنا، شنای پروانه فیلم برگزیده مردمی فیلم فجر در سال 98 که علی رغم همه پیش بینی ها برای فروش قابل توجه به دلیل گسترش شیوع ویروس کرونا مسیرش دچار چالشهای زیادی شد و هرچند طبق اذعان کارشناسان ،نسبت به شرایط کلی و رکود سالنهای سینما از همه فیلمهایی که در سال 99 اکران شدند بیشترین آمار تماشاگر را به خود اختصاص داد اما بالاخره این فیلم فردا چهارشنبه یازدهم فروردین ساعت 16 از طریق پلتفرم های فیلیمو و نماوا به صورت آنلاین اکران خواهد شد.

محمدصادق رنج کشان سرمایه گذار فیلم بوده و سید مازیار هاشمی به عنوان مجری طرح در شنای پروانه حضور داشته است.
نویسندگی فیلم را محمد کارت، حسین دوماری، پدرام پورامیری بر عهده داشته اند.

جواد عزتی ،طناز طباطبایی، امیر آقایی، علی شادمان، مهدی حسینی نیا، مه لقا باقری، ایمان صفا، بهروز پناهنده، ناهید مسلمی، نادر شهسواری، روح الله مهرابی،نیلوفر شهفری،محمد مطهری پور با معرفی آبان عسکری و هنرمندی پانته آ بهرام و حضور افتخاری علیرضا داودنژاد در فیلم به ایفای نقش پرداخته اند.

انتهای پیام

به گزارش سلام نو به نقل از فارس، با افزایش مسافرت های نوروزی، وضعیت دسته بندی شهرها از نظر شیوع ویروس کرونا تغییر کرده و در حال حاضر حدود 70 شهر کشور در وضعیت های نارنجی و قرمز قرار دارند.

به همین دلیل، سالن های سینما که جزء گروه های شغلی سطح 3 دسته بندی شده اند، در این شهرها تعطیل هستند. این تعطیلی در برخی شهرها از جمله تهران و کرج از دیروز (دوشنبه 9 فروردین) اجرا شده است.

از سوی دیگر، فیلم هایی که به مناسبت نوروز در سینماها اکران شدند، اقبالی در جذب مخاطب و گیشه نداشتند و تعطیلی سینماها هم مزید بر علت شده است.

در حال حاضر و تا پایان روز گذشته، مجموع فروش 5 فیلم خورشید به کارگردانی مجید مجیدی، هفته ای یک بار آدم باش به کارگردانی شهرام شاه حسینی، لاله ساخته اسدالله نیک نژاد، خون شد به کارگردانی مسعود کیمیایی و تکخال به کارگردانی مجید مافی به عدد 400 میلیون تومان رسیده که بیانگر عمق فاجعه است.

برای درک بهتر این موضوع، جالب است بدانید سه فیلم پرفروشی که در ایام نوروز سال 97 (بلیت 15 هزار تومانی) حدود 17 میلیارد تومان فروختند و سه فیلم پرفروش در ایام نوروز سال 98 (بلیت 20 هزار تومانی) بیش از 30 میلیارد تومان عایدی برای سینمای ایران به ارمغان آوردند.

در ادامه، میزان فروش فیلم های نوروز 1400 بر اساس آمار سامانه سمفا ارائه می شود:

نام فیلم تعداد مخاطب میزان فروش

هفته ای یک بار آدم باش 5832 140.2 میلیون تومان

خورشید 5059 130.4 میلیون تومان

تکخال 3934 86.8 میلیون تومان

خون شد 1397 33.7 میلیون تومان

لاله 383 8.8 میلیون تومان

همشهری آنلاین- مسعود پویا: سالن های سینما با کمتر از هزار تماشاگر در روز و در بی رونق ترین اکران نوروزی تاریخ، به علت شیوع ویروس کرونا تعطیل شدند . تصمیمی که فقط به ماجرا رسمیت داد وگرنه سینماها عملا تعطیل بودند. کسی سینما نمی رفت که بخواهد کرونا بگیرد یا نگیرد. با این تماشاگر اندک، سالن های سینما یکی از امن ترین مکان های عمومی بودند و قرار گرفتنشان در فهرست مشاغل گروه سوم مربوط به سینمای قبل از کروناست که هنوز اندک رونقی وجود داشت. در این شرایط تعطیل کردن سینماها برای جلوگیری از شیوع بیشتر کرونا بیشتر به جوک شباهت دارد.

دست کم اینکه احتمالش از بسیاری موارد و مکان ها و مشاغل کمتر است. مثلاً از باشگاه های بدنسازی که در گروه مشاغل رده دوم قرار دارد و قرار نیست تعطیل شوند. با تعطیلی سینماها اندک امیدی که به بهبود شرایط اکران وجود داشت هم از بین رفت.

البته شاید سینمادار ترجیح بدهد سینمایش بسته باشد تا کمتر ضرر کند چون در این ایام کارکرد گیشه برخی از سینماها کمتر از آن بود که هزینه های جاری شان را هم پوشش دهد. به هر حال اکران نوروزی آنقدر بی رمق بود که تعطیلی رسمی خیلی با واکنش مواجه نشود. به نظر می رسد برای بازگشت سینما به روزهای قبل از کرونا، باید منتظر حل شدن اساسی ماجرا و واکسیناسیون عمومی باشیم. ملتی که عادت به فیلم دیدن در سالن سینما را به فراموشی سپرده و تصمیم گیران با تعطیلی های ادواری به این نسیان جمعی یاری می رسانند.

سید مصطفی حسینی با بیان این مطلب به ایسنا گفت: انتظار این بود همانطور که با سخت ترین تعهدها و پیگیری های مداوم از ستاد ملی کرونا مجوز برگزاری جشنواره فجر گرفته شد، برای برگزاری اکران نوروزی که نقطه امید رونق سینماست، نیز تدابیر جدی در نظر گرفته شود.

وی ادامه داد: اما درحالی که سینماها تنها با 4-5 درصد ضریب اشغال میزبان فقط 15 هزار مخاطب در ایام نوروز در سراسر کشور بوده اند و رئیس سازمان سینمایی در بازدید اخیر از یکی از سینماها به امن بودن این محیط تاکید می کند، باز هم مصداق تعطیلی قرار می گیرند و این مسئله متاسفانه ناشی از عدم تغییر گروه شغلی سینماست که قرار بوده پیش از جشنواره فجر رخ دهد.

حسینی در این زمینه توضیح داد: علیرغم پیگیری سینماداران از آبان ماه سال گذشته برای تغییر گروه شغلی از 3 به 2 و وعده دبیر جشنواره فیلم فجر برای برگزاری این رویداد به شرط این اتفاق، اما در عمل به نتیجه ای نرسید تا امروز با کوچکترین جهش در وضعیت کرونا، اکران نوروزی به کلی متوقف شود.

مدیرعامل بهمن سبز با اشاره به ناعادلانه بودن این تقسیم بندی افزود: چطور می شود سفرهای نوروزی، کافه ها، رستوران ها، موزه ها، باغ وحش، کنسرت، استخر و شنا در سواحل آزاد باشد، کسی هم دستور به تعطیلی آنها ندهد اما سینما مورد چنین بی مهری قرار گیرد؟! اگر شعار احیای سینما می دهیم قدم اول تجدیدنظر در مصوبه ستاد ملی کرونا برای گروه شغلی سینما است. متاسفانه این ستاد بدون کار کارشناسی و با تصمیمات غلط، مردم را از سینما ترساند و از آن بدتر آنکه بر این تصمیم تداوم می ورزد.

او درباره آینده سینما گفت: سینما امکان احیا دارد و این ذات سینماست که خود را احیا می کند. اما باید شرایط و زمینه را فراهم کرد. در درجه نخست فراهم کردن شرایطی برای بازگشایی مداوم سینماست. دوم چینش درست و نمایش فیلم های مخاطب پسند و جذاب. و سوم اطلاع رسانی و تبلیغات حداکثری با ایجاد شرایط حمایتی مناسب. امروز متاسفانه شأن سینما رعایت نمی شود و بعضا فیلم های قاچاق یا اکران آنلاین شده، روی پرده می روند. اینها زمینه دلسردی و تغییر ذائقه مخاطب را فراهم می کند. ترکیب اکران نوروزی علیرغم درخواست ها و مطالبات ما بدون حتی یک فیلم از جشنواره سی و نهم فیلم فجر بسته می شود. بارها گفتیم برگزاری جشنواره بسیار خوب است اما بدون اکران نوروزی ویترینی بیش نیست.

حسینی اضافه کرد: جشنواره ای که به ادعای برخی قرار بود نجات بخش سینمای ایران و سکوی پرتاب فیلمسازان جوان باشد اما فیلم هایش جوایز معتبرترین جشنواره سینمایی کشور را می برند، بعد از سر تلویزیون در می آوردند. در عین حال هیچ خبری از پخش تیزر تبلیغاتی برای فیلم های اکران نوروزی نیست و تبلیغ مناسبی برای آثار یا باز بودن سینماها در رسانه ملی، فضای شهری و رسانه های جمعی نمی بینید.

مدیرعامل بهمن سبز با خلاف آئین نامه دانستن نمایش مستقیم آثار سینمایی در تلویزیون تصریح کرد: طبق آئین نامه فیلمی که پروانه نمایش سینما گرفته تا پیش از اکران در سینما نباید جایی نمایش داشته باشد. نمایش مستقیم آثار سینمایی در تلویزیون ضمن افزایش سرعت قاچاق، حیات اکران فیلم ها را به اتمام می رساند و سرمایه سینما را از آن می گیرد.

وی خاطرنشان کرد: فیلمی که می تواند برای سالن مخاطب جذب کند و کمک کننده چرخه احیای سینما باشد و سپس وارد بسترهای دیگر شود، از آن دریغ می شود. خرید فیلم های تولید شده با بودجه دولتی توسط نهاد دیگری در دل حاکمیت نقض غرض و به نوعی اخلال گر چرخهٔ اقتصاد فرهنگ است. اگر هنر و مخاطب برای ما موضوعیت دارد و به دنبال فرهنگ سازی هستیم باید تمام تلاش و توان خود را بر اصلاح چرخه حیات آثار سینمایی متمرکز کنیم. در این صورت قطعا فیلم ها با وجود همه محدودیت ها به بازگشت سرمایه خود نیز می رسند. کما اینکه ما علیرغم اکران عمومی فیلم سینمایی دیدن این فیلم جرم است در سخت ترین شرایط سینماها و پس از تعطیلی چندماهه، به فروش قابل قبول 1.2 میلیارد تومانی و رکوردی در دوران کرونا رسیدیم. همین فیلم در ادامه در بستر نمایش آنلاین نیز میلیاردی شد و این روند می تواند تا نمایش در تلویزیون ادامه یاید.

مدیرعامل بهمن سبز با درخواست از نهادهای مسئول برای هم افزایی در عرصه فرهنگ گفت: انتظار این است با کمک به عرضهٔ چندگانه آثار به ترتیب در بسترهای مختلف هم به احیای این هنر کمک کنیم و هم مسئولیت فرهنگی خود را به سرانجام برسانیم.

حسینی در پایان گفت: از ستاد ملی کرونا می خواهم با کارشناسی درست و درک ضرورت تغییر گروه شغلی سینما، قدم اول برای تغییر شرایط سینما در سال جدید را بردارد تا قصه تلخ سینما در سال 99 تکرار نشود.

انتهای پیام

در حالی که همچنان فرصت ثبت نام فیلم های ایرانی در جشنواره جهانی فیلم فجر باقی است، تاکنون بیش از 250 فیلم درخواست حضور در این رویداد سینمایی را تکمیل کرده اند.

به گزارش ستاد خبری سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر، صاحبان 251 فیلم ایرانی تا پایان هفته اول فروردین ماه فرم درخواست حضور در جشنواره را تکمیل کرده اند؛ این فیلم ها شامل آثار کوتاه، مستند و داستانی می شود.

154 فیلم کوتاه و 97 فیلم بلند مستند و داستانی، مجموع 251 فیلم متقاضی حضور در جشنواره را تشکیل می دهند. از میان 97 فیلم بلند، 68 اثر فیلم بلند داستانی و 29 فیلم، مستند است.

همان طور که پیش از این در خبرها اعلام شده بود مهلت ثبت نام فیلم های ایرانی برای حضور در جشنواره جهانی فیلم فجر تا روز 17 فرودین ماه 1400 تمدید شده است و آخرین زمان ارائه نسخه فیزیکی آثار نیز 21 فروردین است.

دبیرخانه بخش فیلم های ایرانی جشنواره در ایام نوروز هم به مدت سه روز نسخه های فیزیکی آثار را دریافت کرد.

متقاضیان حضور در جشنواره با مراجعه به سایت جشنواره به آدرس www.fajriff.com امکان ثبت درخواست برای حضور در این رویداد را دارند.

سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر 5 تا 12خرداد 1400 به دبیری محمدمهدی عسگرپور نویسنده، کارگردان و تهیه کننده سینما در تهران برگزار می شود.

در 27 دی 99 خبر فوت سیده شیده لالمی مسئول گروه اجتماعی روزنامه همشهری، رسانه های کشور را در بهت و ماتم فرو برد و سوگمندانه دیری نپایید که درگذشت آزاده نامداری مجری سابق سیما در 7 فروردین 1400 ناقوس مرگ را مجددا در رسانه های داخلی و خارجی فارسی زبان به صدا درآورد. گرچه خانواده بزرگ ارتباطات و رسانه، طی سال سیاه 1399 بار ها در سوگ از دست دادن عزیزانشان رخت عزا بر تن کردند؛ ولی آنچه خبر درگذشت زنده یادان لالمی و نامداری را متمایز می کرد، گمانه زنی در خصوص چگونگی مرگ و بازتاب این گمانه زنی ها در سایت شبکه های اجتماعی بود.

بعد از انتشار خبر فوت این دو چهره رسانه ای اطلاعات نادرست غیرعمدی [1] و شایعه، کروناگون از طریق رسانه های سنتی و نوین به پیکر افکار عمومی نفوذ کرد تا جایی که بسیاری از کاربرشهروندان را در مارپیچ بازنشر گرفتار کرد و با این اوصاف ناگفته پیداست که در هر دو رخداد، سایت شبکه های اجتماعی گوی سبقت نشر و بازنشر را از رسانه های جریان اصلی ربودند. در این ساختار اجتماعی، برخی علت مرگ را قتل و گروهی خودکشی اعلام کردند تا این که با انتشار متنی از سوی خانواده مرحومه لالمی [2] و مصاحبه سرپرست دادسرای امور جنایی تهران در خصوص جزئیات فوت مرحومه نامداری [3] بحث خودکشی جدی تر از گذشته در سایت شبکه های اجتماعی مورد توجه واقع شد.

فارغ از این که تا چه حد با امبرتو اکو [4] پیرامون ماهیت سایت شبکه های اجتماعی همراه و هم نظر شویم [5] ، باید بپذیریم که هم شواهدی گسترده درباره نحوه پوشش اخبار خودکشی و اقدام به آن در افزایش و سرایت این رفتار [6] توسط رسانه وجود دارد [7] و هم تاثیر رسانه در پیشگیری و کاهش موارد خودکشی به لحاظ علمی اثبات شده است [8] . لذا با عنایت به این دوگانه، اهمیت وجود راهنمای نحوه انعکاس اخبار خودکشی در رسانه و پایبندی رسانه به قالب و محتوای چنین دستورالعملی ضرورتی انکارناپذیر است.

در دنیا تجاربی در خصوص تهیه و انتشار دستورالعمل و ارائه توصیه خطاب به اصحاب رسانه جهت نحوه پوشش خبری خودکشی وجود دارد که از آن جمله می توان به توصیه های مرکز تحقیقات و پیشگیری از خودکشی هنگ کنگ در مورد گزارش خودکشی به متخصصان رسانه در سال 1984، دستورالعمل های رسانه ای در مورد گزارش خودکشی تهیه شده توسط انجمن پیشگیری از خودکشی اتریش در سال 1987، انتشار دستورالعمل وزارت بهداشت نیوزلند با عنوان خودکشی و رسانه ها در سال 1999، دستورالعمل سازمان بهداشت جهانی در سال 1999، دستور العمل بنیاد آمریکایی American Foundation در سال 2001، دستورالعمل رسانه ای برای نحوه نمایش مطالب مرتبط با خودکشی توسط موسسه خیریه Samaritans در انگلستان در سال 2002، تهیه کتابچه راهنمای گزارش خودکشی برای روزنامه نگاران توسط مرکز سیاست های سریلانکا در سال 2003 و انتشار دستورالعمل گزارش خودکشی و بیماری روانی توسط وزارت بهداشت استرالیا در سال 2004 اشاره کرد. [9]

در ایران نیز اداره سلامت روان دفتر سلامت روانی، اجتماعی واعتیاد معاونت سلامت وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی طی سال 1386 راهنمای انعکاس خبر خودکشی در رسانه ها را منتشر کرد. [10] در این دستور العمل پنج صفحه ای ذیل عناوین فرعیِ اثرات گزارش خودکشی بر بروز خودکشی، منابع معتبر ارائه دهنده آمار خودکشی، چگونگی گزارش خودکشی، چگونه موارد خودکشی را منتشر کنیم و بایدها و نبایدها؛ توصیه هایی به اهالی رسانه ارائه شده است. بنا بر آنچه که در این دستورالعمل آمده، نکته مهم در انتشار اخبار و مطالب پیرامون پدیده خودکشی توجه به اثرات این پدیده بر خانواده و بازماندگان فرد اقدام کننده است لذا به هیچ وجه نباید خبری منتشر کرد که باعث رنجش بیشتر خانواده و زدن برخی برچسب های اجتماعی شود.

مرور مفاد دستور العمل مذکور پرسش هایی را به ذهن متبادر می کند مانند این که به جز شش متخصص علوم رفتاری که نامشان در مقام تیم تولید این سند آمده آیا از ظرفیت علمی صاحب نظران دیگر حوزه های مرتبط مانند جامعه شناسی و مطالعات فرهنگی استفاده شده است؟ سهم متخصصان علوم ارتباطات و رسانه در تولید این سند چه میزان بوده است؟ خبرنگاران و روزنامه نگاران چه میزان از این توصیه ها آگاهی دارند و آن را به کار می بندند؟ چرا این دستور العمل پس ازگذشت 14 سال از زمان تولید مانند دستور العمل انجمن پیشگیری از خودکشی اتریش یا راهنمای عمل سازمان بهداشت جهانی همزمان با تغییرات و رخدادهای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و ارتباطی بازنگری و اصلاح نشده است؟ نهادهای حاکمیتی و دولتی از حمله وزارت ارشاد در این زمینه چه مسولیتی داشته و دارند؟ معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد که در نحوه پوشش خبری درگذشت آزاده نامداری به شبه رسانه ها تاخته و برای حیثیت از کف رفته رسانه اظهار نگرانی می کند، در دوران تصدی مسولیت برای آشنایی اصحاب رسانه با نحوه انتشار اخبار مربوط به خودکشی و ارتقا سواد خبری و توانمندسازی کاربرشهروندان در مواجهه با اخبار جعلی و اطلاعات نادرست چه گام های عملی برداشته است و اساسا وظیفه مواجهه با چنین شبه رسانه هایی بر عهده کدام نهاد و ارگان است؟

این پرسش ها و دیکر پرسش هایی از این دست در حالی مطرح می شود که بنا به گزارشات منتشر شده، آمار قربانیان خودکشی در 8 ماه ابتدای سال 1399 نسبت به مدت مشابه سال پیش از آن 4.2 درصد افزایش داشته است. این افزایش تعداد قربانیان خودکشی در حالی در گزارش های سازمان پزشکی قانونی کشور ثبت شده که طی سال 1398 تعداد کل قربانیان خودکشی در کشور 5143 نفر بود. روانپزشکان معتقدند برای درک وخامت شدت افسردگی های درمان نشده در جامعه ایران، آمار خالص از تعداد قربانیان خودکشی حداقل باید 20 یا 30 برابر افزایش یابد تا رقم خام موارد اقدام به خودکشی مشخص شود. [11]

هر چند عوامل موثر بر اقدام به خودکشی محدود به نحوه انتشار و بازنشر اخبار خودکشی در رسانه ها نبوده فهرستی مفصل و متغیرهایی پرشمار چون مهاجرت، سن، جنسیت، عوامل مذهبی و اخلاقی، اختلالات روانی، تعارض و چالش های خانوادگی، سلامت جسمی، عوامل اقتصادی - فرهنگی و مانند آن در این امر سهیم و دخیلند اما با توجه به مطالعات جهانی که به رسانه در مقام عاملی اثرگذار چه در زمینه پیشگیری و چه ترغیب به خودکشی اشاره دارد، نهادها و دستگاه های ذی ربط باید حمایت های لازم را از سازمان های رسانه ای به عمل آورند تا این سازمان ها ضمن ارتقا سطح دانش و مهارت خبرنگاران، عملکرد آنان را در پوشش خبری این دسته حوادث با مسئولیت اجتماعی مضاعف رصد کنند. از جمله این آموزش ها می توان به تأکید بر تهیه هر چه بیشتر گزارش های دقیق جهت جلوگیری از مشروعیت یابیِ اطلاعات نادرست اشاره کرد. شاید نظر مهدی حسن روزنامه نگار بریتانیایی و دبیر سیاسی نسخه بریتانیایی هافینگتن پست در این خصوص راهگشا محسوب شود. وی معتقد است اگر شخصی مدعی بارش باران شود و آن دیگری مدعی آفتابی بودن هوا، وظیفه روزنامه نگار این نیست که گفته های این دو نفر را به مخاطبانش منتقل کند بلکه باید نسبت به گشودن پنجره اقدام و نسبت به وضعیت جوی آگاهی یابد. [12]

لازم به ذکر است که وظایف خبرنگاران و سازمان های رسانه ای در این رابطه به هیچ وجه از مسئولیت کاربرشهروندان در راستی آزمایی اطلاعات و اخبار، پیش از به پذیرفتن و به اشتراک گذاردن آن ها نمی کاهد، چراکه درنهایت این منِ مخاطب است که آثار و تبعات این مسئله را در زندگی خود لمس می کند؛ لذا باید با استفاده از ظرفیت بخش خصوصی و انجمن های مردم نهاد نسبت به ارتقا، توسعه و بهبود سواد خبری کاربرشهروندان اقدام همزمان انجام گرفته از تجارب کشورهایی چون فنلاند در این زمینه بهره مند شد. [13]

------------------------------------

[1] Misinformation

[2] https://bit.ly/31vB3CN

[3] https://bit.ly/2PafEg3

[4] Umberto Eco

[5] https://twitter.com/naderth33/status/1346381387008516097

[6] Copycat

[7] Werther Effect

[8] Papageno Effect

[9] https://journal.rums.ac.ir/article-1-5384-fa.pdf

[10] https://bit.ly/3frxqGi

[11] www.etemadnewspaper.ir/fa/Main/Detail/162330

[12] https://twitter.com/BBCArdalan/status/1289674591737176064

[13] www.magiran.com/paper/1998506

به گزارش روابط عمومی و پایگاه اطلاع رسانی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان شمالی؛ ابوالحسن حیدری گفت: فیلم های سینمایی خون شد به کارگردانی مسعود کیمیایی و تهیه کنندگی جواد نوروزبیگی، لاله به کارگردانی اسدالله نیک نژاد و تهیه کنندگی پروانه پرتو و تورج منصوری ، تک خال به کارگردانی مجید مافی و تهیه کنندگی حسین فرحبخش و خورشید به کارگردانی مجیدمجیدی و تهیه کنندگی امیر بنان از جمله فیلم هایی هستند که در ایام نوروز اکران شدند.

وی با اشاره به اکران چهار فیلم در سینماهای بجنورد افزود: فیلم های خورشید و خون شد در سینماهای عمیق و گلشن بجنورد و تک خال و لاله در سینما عمیق بر روی پرده رفت.

وی تصریح کرد: فیلم ها در سینما گلشن در دو سانس 17 و 19:30 و سینما عمیق در سه سانس 15، 17 و 19:30 اکران شده و ادامه دارد.

حیدری افزود: از میان این فیلم ها، تک خال دارای ژانر کمدی و لاله ، خون شد و خورشید دارای ژانر اجتماعی هستند و هر کدام با رعایت پروتکل های بهداشتی در سالن های گلشن و عمیق بجنورد روی پرده رفت.

به گزارش صبا به نقل از روابط عمومی پروژه، محمد احمدی تهیه کننده فیلم بعد از تو به کارگردانی فرهاد نجفی که به تازگی به اکران آنلاین پیوسته است، گفت: به تازگی ویدیویی مشکوک شامل برش هایی ناقص و جهت دار از فیلم بعد از تو در فضای مجازی منتشر شده و به نوعی تداعی می کند که گویی بدون مجوز اکران شده و نیت تخریبی سازندگان آن کاملا مشهود است، این در حالی است که بعد از تو تمام مجوزهای لازم برای اکران را گرفته است.

این سینماگر افزود: در شرایطی که کرونا و مشکلات اقتصادی نفس سینما را بریده و شرایط فیلمسازی را به شدت دشوار کرده و تامین بودجه و امید به بازگشت سرمایه هم ریسک پذیری بالایی می طلبد، چنین اقداماتی که در راه اکران آثار مانع تراشی می کنند، نه تنها شیطنتی غیراخلاقی هستند، بلکه ذهنیتی منفی از یک فیلم عاشقانه را برای مسئولان و سینماروها ایجاد می کنند. انتشار این ویدیو هم قطعا حرکتی غیرمنصفانه و نادرست بوده که برای ما هم مشکلاتی ایجاد کرده است.

احمدی در پایان خبر داد که برای پیگیری و شناسایی سازندگان این ویدیوی مشکوک، اقدامات قانونی از طریق مراجع قضایی در حال انجام است.

درام عاشقانه بعد از تو از چهارم فروردین 1400 اکران آنلاین خود را آغاز کرده است.

مینا وحید، تیرداد کیایی و با معرفی مهدی حسینی بازیگران اصلی و نیلوفر پارسا، بابک قادری، رضا بادامچی و بازیگر خردسال نادیا نجفی دیگر بازیگران این فیلم سینمایی هستند.

انتهای پیام/

هیوا حاجی محمدی در گفت وگو با خبرنگار فارس در سقز اظهار داشت: هر یک از اعضای صندوق هنر، مبلغ یک میلیون و 500 هزار تومان دریافت کرده اند.

وی حمایت از هنرمندان را از اقدامات شایسته دولت دانست و اظهار داشت: دولت با راه اندازی صندوق هنر از اصحاب فرهنگ، هنر و رسانه حمایت می کند.

رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی سقز از پرداخت یک میلیارد و 500 میلیون ریال به 100 نفر از دارندگان هنرکارت و از اعضای صندوق اعتباری هنر و اهالی رسانه در سقز خبر داد.

حاجی محمدی با اشاره به خسارت کرونا به حوزه فرهنگ و هنر، ادامه داد: گرچه تدابیر بسیار خوبی اندیشیده شد، اما بخشی از خسارات آموزشگاه های آزاد هنر، سینماها، سالن های نمایش، تئاترهای خیابانی و نمایشگاه کتاب جبران ناپذیر است.

رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی سقز اضافه کرد: با وجود تهدید کرونا، هنرمندان با برگزاری جشنواره هایی در فضای مجازی، بخشی از نشاط اجتماعی از دست رفته ناشی از کرونا را به زندگی مردم باز گرداندند.

وی با بیان اینکه توزیع هنر کارت گامی مهم در راستای ارائه خدمات به اصحاب فرهنگ و هنر است افزود: همه خدمات صندوق اعتباری هنر از طریق این کارت ارائه می شود و افرادی که تا به حال در این سامانه ثبت نام نکرده اند، با مراجعه به سایت صندوق، نام نویسی کنند.

حاجی محمدی با بیان اینکه هنرمندان سالخورده مستمری بگیر با استفاده از همین کارت به صورت بلاعوض ماهانه مورد حمایت قرار خواهند گرفت، افزود: علاوه بر این برخی هنرمندان شناخته شده نیز در صورت تکمیل و ارسال اطلاعات مورد نیاز زیرپوشش قرار می گیرند.

انتهای پیام/2330/74

سرویس : اصفهان - زمان : شناسه خبر : 1041507

محمد غلامی نصرآبادی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در آران و بیدگل گفت: فراخوان جشنواره سراسری ادبی هنری فضل بی کران با استقبال بالای شاعران، نویسندگان و شرکت کنندگان بخش عکاسی با موبایل در سراسر کشور همراه شد.

دبیر علمی جشنواره ادبی هنری فضل بی کران افزود: پس از اتمام مهلت ارسال آثار، حدود 400 اثر در هر سه بخش شعر، داستانک و موبایل گرافی به دبیرخانه جشنواره رسید که در بخشِ شعر و داستانک بیش از 300 اثر از 108 شاعر و نویسنده دریافت شد و نهایتا پس از داوری اولیه، 150 اثر به مرحلۀ دوم داوری راه یافتند.

غلامی تصریح کرد: در مرحله نهایی با بررسی آثار و پس اجماع هیئت داوران جشنواره، 11 اثر به مرحله نهایی رسید که در این مرحله پس از نقد و بررسی، در بخش شعر 3 اثر به عنوان برگزیده و دو اثر شایسته تقدیر انتخاب شد و در بخش داستانک و موبایل گرافی هم هر کدام یک اثر به عنوان آثار برتر انتخاب شد.

دبیر علمی جشنواره ادبی هنری فضل بی کران اظهار داشت: گسترۀ جغرافیاییِ آثار رسیده به دبیرخانه ، تمام استان های کشور از شمالی ترین نقطه همچون استان های گیلان و مازندران تا جنوبی ترین نقطه، استان های بوشهر و هرمزگان و شرقی ترین نقطه استان های خراسان جنوبی و سیستان و بلوچستان تا غربی ترین نقطه چون استان های کرمانشاه و ایلام را شامل می شود.

غلامی خاطر نشان کرد: مراسم اختتامیۀ جشنواره سراسری ادبی هنری فضل بی کران همراه با معرفی و اهدای جوایز نفرات برگزیده، شامگاه دوشنبه نهم فروردین ماه در قدمگاه علی علیه السلام مرکز هیئت ابوالفضلی سفید شهر و با رعایت کامل دستورالعمل های بهداشتی و با حضور نماینده مردم شهرستان های کاشان و آران و بیدگل در مجلس شورای اسلامی، فرماندار شهرستان آران و بیدگل، اساتید و شاعران برجسته منطقه، برگزیدگان جشنواره و همچنین مردم ادب پرور و هنر آفرین سفید شهر برگزار خواهد شد.

وی افزود: این جشنواره به همت جوانان هیئت حضرت ابوالفضل سفید شهر و همکاری انجمن ادبی مجلس افروز نصرآباد، انجمن ادبی علمدار سفید شهر، شورای اسلامی و شهرداری سفید شهر، اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان آران و بیدگل برگزار شده است./

پایان پیام/ 513

ضمیمه :

کلید ‫واژه ها:

جشنواره سراسری ادبی هنری فضل بی کران

|

سفیدشهر آران و بیدگل

|

محمد غلامی

|

سفیدشهر

|

شهرستان آران و بیدگل

|

آران و بیدگل

|

اختتامیه جشنواره

|

اصفهان

|

به گزارش ایرنا، این مراسم که قرار بود در سالن آمفی تئاتر آفرینش کانون پرورشی فکری کودکان نوجوانان استان برگزار گردد با توجه به دستورات جدید ستاد مقابله با کرونا در خصوص محدودیت ها ، روز سه شنبه با حضور تعداد محدودی از هنرمندان و با رعایت پروتکل های بهداشتی در فضای باز عمارت تاریخی گردشگری بامگاه برگزار شد.

رییس انجمن هنرهای نمایشی استان کرمانشاه در این مراسم گفت: با جولان ویروس کرونا در کشور و حمایت های محدود از تئاتر و انجمن، متاسفانه آن طور که شاید و باید حامی هنرمندان این حوزه نبوده ایم.

محمدرضا درند ادامه داد: سال 1399 سال سخت و پر چالشی برای هنرمندان تئاتر بود، چرا که ویروس کرونا خسارات فراوانی به حوزه تئاتر وارد کرد و امیدواریم که به زودی این ویروس منحوس از دیار و کشورمان رخت برکند و روزهای خوب تئاتر دوباره بازگردد.

در این مراسم از آقایان مصطفی دهشت کارگردان حاضر در جشنواره هایی چون مقاوت، مهرکاشان، سردار آسمانی، شهریار انصاری مسوول نمایندگی شهرستان پاوه، پرویز کولیوندی مسوول نمایندگی شهرستان کنگاور، مهدی اسدی تبار هنرمند فعال حوزه گرافیک و طراحی پوستر تئاتر، احسان مرادی گزارشگر رادیو کرمانشاه و حامی تئاتر، مرتضی اسدی مرام سرپرست گروه تئاتر نقال ها و سعید ذبیحی سرپرست گروه تئاتر باران برای حضور در جشنواره فجر و سرکار خانم مینا بهرامی تبار به عنوان فعال رسانه در حوزه تئاتر تقدیر به عمل آمد.

در برنامه ریزی گذشته این مراسم، قرار بر تقدیر از حامیانی چون سرکار خانم مهناز فتاحی مدیرکل کانون پرورشی فکری کودکان و نوجوانان استان، آقایان مظفر تیموری معاون فرهنگی و رسانه ای اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان، پژمان خسروی پور و محمدرضا غلامی معاونت فرهنگی و دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی و نماینده مدافعان سلامت و کادر درمان بود که متاسفانه با توجه به اعلام محدودیت های جدید از سوی ستاد مقابله با کرونا استان از این افراد به صورت جداگانه و با رعایت پروتکل های بهداشتی تقدیر به عمل خواهد آمد.

در پایان این مراسم تندیسی برای یاد بود از سوی انجمن هنرهای نمایشی استان به عمارت تاریخی توریستی بامگاه اهدا شد.

محمدپور در جلسه مسئولان حوزه چاپ و نشر در اردبیل اظهار کرد: ما در دو سال اخیر علاوه بر تسهیل فرآیندها در صدور مجوز، نسبت به برگزاری دوره آموزشی برای فعالان حوزه چاپ و نشر و چاپخانه داران انجام دادیم تا در بهترین شرایط بتوانند فعالیت خود را انجام دهند.

وی تصریح کرد: برای صدور مجوز در این حوزه از طریق سامانه اعلام شده وزارت فرهنگ و ارشاد استعلام از سوابق افراد و همچنین درخواست آنها با ثبت مشخصات دقیق انجام می شود تا نسبت به صدور گواهی موقت و پروانه دائمی فعالیت چاپخانه ها اقدامات انجام شود.

معاون فرهنگی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اردبیل گفت: سرمایه گذاران به راحتی می توانند در این فرآیند درخواست خود را ارائه کرده و نسبت به راه اندازی چاپ افست و سایر چاپ مورد نیاز دیجیتالی و کامپیوتری در استان اقدام و مجوزهای لازم را دریافت کنند.

محمدپور افزود: در حوزه نشر نیز با توجه به نیاز استان به توسعه انتشارات، متقاضیان با داشتن مدارک تحصیلی و حضور در دوره های آموزشی کوتاه مدت می توانند ثبت درخواست کرده تا بعد از استعلام مشخصات، صدور مجوزها به راحتی از طریق وزارتخانه و در محدوده استانی به انجام برسد.

وی در بخش دیگری از سخنان خود خاطر نشان کرد: با توجه به شرایط کرونا در سال های اخیر سعی کردیم تا همه روند صدور مجوزها از طریق ثبت اطلاعات در سامانه انجام شود که این امر به جلب رضایت متقاضیان نیز منجر شده است.

محمدپور اضافه کرد: در همه این مراحل نیازی به حضور در اداره کل فرهنگ و ارشاد نیست و متقاضیان با کمترین صرف وقت می توانند مجوزهای لازم را دریافت و فعالیت خود را در سال جدید در حوزه نشر و چاپ انجام دهند.

معاون فرهنگی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اردبیل بیان کرد: ما در بخش فرهنگی سعی می کنیم تا از فعالان حوزه های مختلف در سطح استان حمایت های لازم و همه جانبه را انجام دهیم که امیدواریم امسال با توجه به شرایط پیش رو، بتوانیم در همه بخش ها به ویژه برگزاری رویدادهای فرهنگی، کتاب و کتابخوانی به اهداف مورد نظر دست پیدا کنیم.

انتهای پیام

"سیدقاسم ناظمی" در مطلبی که در فضای مجازی منتشر کرده دررابطه با مسئله ی "المان شهری پیانو" در تبریز و حواشی پیرامون این موضوع نوشته است:

"نصب و برچیدن المان های شهری جزو وظایف شهرداری هاست اما:

1 - کاش برای همیشه مدیران جرات کنند و کسانی که در کار آنها اعمال نظر می کنند را به مردم معرفی کنند.

2 – و اگر قرار است این سازه از شهر برچیده شود ما آماده ایم آن را در یکی از مراکز فرهنگی نصب کنیم."

گفتنی است همزمان با ایام نوروز المان های مختلفی با محوریت بهار و ایجاد نشاط بصری در سطح شهر تبریز نصب شده است که در میان این المان ها دو المان موسیقی یکی با محوریت موسیقی ایرانی و آذربایجانی و دیگری با محوریت موسیقی جهان به همت سازمان سیما، منظرو فضای سبز شهرداری تبریز در سطح شهر نصب شده بود اما به دلالیل نامعلومی المان پیانو دیشب برچیده شده است.