بولتن فرهنگی هنری/مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی 7 دی 99
محمود حبیبی کسبی با بیان این که در این سال ها هیچ کس از جشنواره شعر فجر مطلع نمی شود، انتقاد به انتخاب دبیر علمی پانزدهمین دوره جشنواره را کوچک ترین اعتراض می داند و می گوید اعتراض های بزرگ تر به نحوه برگزاری جشنواره است.

پس از انتشار خبر انتصاب مریم جلالی به عنوان دبیر علمی پانزدهمین جشنواره شعر فجر ، برخی از شاعران نسبت به این انتخاب که از جامعه آکادمیک ادبی بود، واکنش نشان دادند. همچنین محمود حبیبی کسبی و ناصر فیض در پی این ماجرا در نامه ای سرگشاده به سیدعباس صالحی - وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی - نسبت به این انتخاب و شیوه برگزاری این رویداد انتقاد کردند.

در پی این حواشی، محمود حبیبی کسبی - شاعر - در گفت وگو با ایسنا درباره انتخاب دبیر علمی پانزدهمین دوره این جشنواره و نیز چگونگی ایجاد ارتباط میان جامعه ادبی با چنین رویدادی اظهار کرد: هیچ اشکالی ندارد که دبیر یک جایزه ادبی به عنوان جشنواره شعر فجر از میان جامعه دانشگاهی انتخاب شود، هیچ ایرادی ندارد و خیلی هم خوب است. بنده نیز به عنوان عضو کوچکی از جامعه ادبی از این موضوع استقبال می کنم. اما از میان جامعه دانشگاهی هم می توان استادان دانشگاه و استادان تمام دانشگاه را پیدا کرد که شاعران خوبی هم هستند؛ آقای دکتر محمدرضا ترکی، آقای دکتر محمدرضا روزبه، آقای دکتر کاووس حسن لی، آقای دکتر قربان ولیئی، آقای دکتر محمدسعید میرزایی و از این دست. بسیارند شاعرانی که استاد ادبیات دانشگاه هم هستند، آن ها هم صاحب سبک، توانمند و صاحب اثر هستند و هم در دانشگاه افراد تاثیرگذاری بوده اند و شاعران توانمند، باسابقه و نامداری هستند.

او افزود: ما هیچ مخالفتی با این که دبیر جشنواره شعر فجر از میان جامعه دانشگاهی انتخاب شود، نداریم اما به شرطی که جایگاه علمی و اندازه آن فرد به اندازه دبیری این جشنواره باشد. من نام این بزرگوار، سرکار خانم جلالی را به واقع تا پیش از خبر دبیری شان نشنیده بودم و نه فقط من، بلکه بسیاری از دوستان شاعر بنده هم نام این بزرگوار را نشنیده بودند و بسیاری از دوستان شاعر هم از بنده پرسیدند که ایشان کیست؛ این نشان می دهد آن ها هم ایشان را نمی شناختند و ایشان در میان جامعه فعال شعری (در میان شاعران حرفه ای کشور) نام دار و نام آور نیستند. ظاهرا ایشان در فضای پژوهشی ادبیات کودک فعال بوده اند که اگر قرار باشد ما به سراغ افرادی این چنین برویم، همین الان می توانیم هزار اسم نام ببریم که هر هزار نفر آن ها می توانند دبیر جشنواره شعر فجر باشند و توجیه پذیر هم هست.

این شاعر و پژوهشگر ادبی سپس با اشاره به پیشینه برگزاری جشنواره شعر فجر گفت: ما با آدم ها دشمنی شخصی نداریم. من سرکار خانم جلالی را نه دیده ام و نه اسم شان را تا یک هفته پیش شنیده بودم، بنابراین هیچ دشمنی ای هم با ایشان ندارم و آرزو می کنم در برگزاری جشنواره شعر فجر موفق باشند اما این رویه، رویه غلطی است. این سنگ بنا با دبیری بزرگان ادبیات فارسی و شعر معاصر گذاشته شده، با شاعرانی مثل استاد علی معلم دامغانی، استاد سیدعلی موسوی گرمارودی، آقای دکتر علیرضا قزوه، آقای عبدالجبار کاکایی، آقای پرویز بیگی حبیب آبادی، آقای دکتر محمود اکرامی فر و در سال گذشته آقای سعید بیابانکی که شاعر مطرحی چه در حوزه شعر عاشقانه و چه در حوزه شعر مذهبی هستند، اما از این چهره های تثبیت شده شعر معاصر، یک دفعه چهره ای را انتخاب می کنند که نشان می دهد فقط می خواهند یک انتخاب خنثی به لحاظ سیاسی و اعتقادی داشته باشند که خط و ربط فردی که انتخاب شده، مشخص نباشد. فقط برای این که نه آن طرفی ها بگویند این طرفی بوده و نه این طرفی ها بگویند آن طرفی بوده و اعتراض نشود، اما در نهایت به نحوی انتخاب کردند که حالا هر دو طرف شاکی شده اند. در نتیجه به نظرم این انتخاب انتخاب غلطی است. اعتراض به شخص دبیر علمی جشنواره شعر فجر ، کوچک ترین اعتراض ماست، اعتراض های بزرگ تر ما به شیوه برگزاری آن در چند سال اخیر است.

محمود حبیبی کسبی همچنین درباره ارتباط این انتخاب با تغییرات به وجودآمده در نهاد برگزاری جشنواره شعر فجر (ادغام موسسات زیرمجموعه وزارت ارشاد در موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران و واگذاری جشنواره شعر فجر به دفتر گسترش شعر و ادبیات داستانی) بیان کرد: فقط اسم محل برگزاری تغییر کرده اما آدم ها اغلب همان ها هستند. همان تیم و همان تفکر برگزارکننده جشنواره است و آن چنان دچار تحول ویژه در برگزاری جشنواره امسال هم نیستیم. همان تیم بسته ای که در آن چهار، پنج سال اخیر برگزارکننده جشنواره بوده و اصرار عجیب و غریبی بر مخفی، پنهان و بی سروصدا برگزار کردن جشنواره داشتند، امسال هم هستند و ظاهرا همان برنامه را به شکل شدیدتر دارند و پیش می برند.

سراینده مجموعه من شور درباره نامه سرگشاده نوشته شده به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز گفت: امیدواریم تاثیرگذار باشد، نه به این عنوان که دبیر را عوض کنند، بلکه به این عنوان که به این دوستان گوشزدی کنند شعر فارسی خیلی بزرگ تر از این حدی است که این دوستان آن را می بینند. وقتی جهان آدم کوچک باشد، همه چیز آن جهان را اندازه خودش کوچک می بیند اما وقتی جهانش و خودش بزرگ باشد، همه اجزای جهانش هم بزرگ می شود ولی متاسفانه بعضی از این دوستان شعر را خیلی کوچک می بینند و سعی می کنند پیراهنی را که برای خودشان دوخته اند، تن شعر معاصر کنند. این پیراهن برای شعر فارسی و شعر معاصر ما خیلی کوچک است.

او سپس با بیان این که در این سال ها جشنواره شعر فجر برگزار و تمام می شود اما هیچ کس از آن مطلع نمی شود، اظهار کرد: زمانی مثل پارسال جنجالی درباره یکی از برگزیدگان این جشنواره باعث می شود شاعران تازه متوجه بشوند که جشنواره شعر فجر برگزار شده؛ این قدر جشنواره شعر فجر را بی سروصدا و مخفی برگزار می کنند.

حبیبی کسبی در پایان گفت: متاسفانه در روزگار ما همه این طور هستیم که خیلی محافظه کار، ملاحظه کار و حساب گر شده ایم و برای این که به روابط مان صدمه ای نخورد و به طمع چشم داشت های کوچک در برابر کج روی ها، سستی ها و کاستی ها سکوت می کنیم. من از دوستان شاعر عاجزانه می خواهم که کمکی کنند، اقلا نظرشان را که می توانند بگویند. این که سکوت کنیم تا خیر و برکتی هم به ما برسد در شان شاعر نیست. آقایان در صفحه خصوصی از من تندتر به من پیام می دهند که حرف دل ما را زدی اما در ظاهر می بینیم که اغلب سکوت می کنند، بی تفاوت اند و یا حتی تایید می کند. این جالب نیست و نه به نفع شعر است و نه به نفع شاعر. این سکوت ها و محافظه کاری ها سرانجام باعث می شود شعر فارسی که هنر ملی و هنر تاریخی ماست - این واقعیت است که زبان فارسی اگر زنده است به خاطر شعر فارسی است - لذا همان قدر که شعر بزرگ است، شاعر هم باید سعی کند همراه با شعرش بزرگ شود و جرات داشته باشد اقلا آن جا که کسی به شعر ظلم می کند، صدایش دربیاید. این تمنای من از دوستان شاعر است، آن جا که می بینند شعر غریب و مظلوم واقع شده است، به یاری شعری بیایند که همین شعر باعث نام دار شدن شان شده است.

انتهای پیام

لینک خبر :‌ خبرگزاری دانشجویان ایران
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۶ سایت های دیگر : خبرگزاری ایمنا

به گزارش جماران؛ سید عباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، در حساب توییتری خود نوشت: اصحاب فرهنگ و هنر خاطرات صمیمی و دلنشین از جلسات با رهبری دارند. نهادهای اجرایی، قضایی، نظارتی و امنیتی چقدر امتدادبخش این تصویرند؟

انتهای پیام

لینک خبر :‌ جماران
جلسه نقد و بررسی کتاب مصرف کالاهای فرهنگی با حضور سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، دوشنبه 8 دی 99 ساعت 14:30 به صورت مجازی برگزار می شود.

به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به نقل از پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، در این برنامه احمد مسجدجامعی عضو شورای اسلامی شهر تهران، محمد سلگی مدیر طرح پیمایش، سعید معیدفر مدیر علمی پژوهش، محسن گودرزی جامعه شناس و پژوهشگر و محمد رضایی جامعه شناس و پژوهشگر به ارائه دیدگاه های خود در رابطه با این پیمایش ملی خواهند پرداخت .

علاقه مندان می توانند از طریق نشانی https://www.skyroom.online/ch/ricac/meeting در این برنامه شرکت کنند .

پس از ورود به لینک، روی گزینه مهمان کلیک کنید .

لینک خبر :‌ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
یازدهمین دوسالانه ملی سرامیک ایران روز جمعه 29 آذرماه 1399 به کار خود پایان داد. طبق اعلام ستاد برگزاری، اسامی هنرمندان برگزیده و مراسم اختتامیه در روزهای آتی اطلاع رسانی خواهد شد.

به گزارش هنرآنلاین ، سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، سید مجتبی حسینی معاون امور هنری، هادی مظفری مدیرکل هنرهای تجسمی و هیربد همت آزاد دبیر یازدهمین دوره دوسالانه سرامیک، طی متونی جداگانه پیام های خود را به این دوره از دوسالانه سرامیک منتشر کردند.

پیام سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به یازدهمین دوسالانه ملی سرامیک ایران

برگزاری یازدهمین دوسالانه ملّی سرامیک ایران، جلوه ای معاصر از یکی از کهن ترین هنرهای ایران زمین را پیش روی هنردوستان قرار داده است. هنری که بیانگر بخش مهمی از تاریخ ما نیز هست. هنرمندانی که دست آفریده های آنان، هم در زندگی کاربرد داشته و هم جنبه های زیبایی شناسی را در طول قرون تقویت و تثبیت کرده است.

امروز نیز، هنرمندانِ سرامیست، با نگاهی معاصر که هم در مضامین و هم در فرم و تکنیک نمود دارد آثاری را تولید و عرضه کرده اند که برگی دیگر بر افتخارات تاریخِ هنر سرامیک ایران افزوده است. دوسالانه یازدهم سرامیک که پس از چند سال وقفه در شرایطی دشوار برگزار شده است، این نوید را می دهد که هنر و هنرمندان همواره می توانند بارقه امید و کار و آفرینش را در سخت ترین شرایط و موقعیت ها برای جامعه روشن نگاه دارند.

اگرچه شرایطِ دشوار شیوع ویروس کرونا در ایران و جهان، سبب تعطیلی و نیمه کاره ماندن فعالیت های فرهنگی و هنری شده است، بااین حال می توان در چنین موقعیتی و با رعایت دستورالعمل های بهداشتی جریان های هنری را حفظ کرد و اشاعه داد.

از دست اندرکاران برگزاری این رویداد هنری و نیز هنرمندان گرامی انجمن هنرمندان سفالگر که در برپایی این دوسالانه از هیچ کوششی دریغ نکردند، صمیمانه سپاسگزارم.

پیام سید مجتبی حسینی معاون امور هنری به یازدهمین دوسالانه ملی سرامیک ایران

سفال و سرامیک؛ سفیر تمدن و سند زنده ی مردمانی است که خاک را به هنر کیمیا کرده اند و به آب وآتش دانش، آبادی آفریده اند. کهن ساخته هایی که مصداق انسان عصر خویش و مولود به معرفت زیستن از عصر پارینه سنگی تا دیگر دشوار دوره هایی است که بشر، بودن را و چگونه بودن را مشق کرده است. سفال و سرامیک، اگرچه دست آفرینی برای بسامان تر زیستن ها بوده اما جمال اندیشی و جمال جویی انسان، خلعتی از هنر که برساخته از هم نشینی رنگ ها، نقش ها و روش هاست بر این پدیده پوشاند. نو پدیده ای که بیش از وجوه کاربری زیستی به آفریده ای هنری و نمادی از زیبایی شُهره گردید.

در ایران ما؛ اقلیم ها و اقوام هرکدام با شناسه های خویش، به این صناعت هنری دست برده و دل سپرده اند که هر کدام به لحن و لهجه ای، نقش وُ نگاره وُ معنایی به نام خویش و به یادگار باقی گذارده اند. نیک آن که ایرانیان که پیوسته از افق شاعرانگی به جهان نگریسته اند به غایت کوشیده اند که هر چه از سفال و سرامیک؛ ظرفی و ضرورتی ساخته اند، پیکره ای فریبا و هیمنه ای از هنر باشد. اکنون این هنرصنعت از یک سو مؤید تکامل صنعت در جوامع بشری و از دیگر سو به خلق وجوهی هنری منتهی شده است که به تحقیق بسیاری از دیگر هنرهای جهان تجسمی، مرهون این دست پرورده ی دیربازند.

به روزگار ما که جهان، آزرده از آلاینده ها و آلودگی هاست، سرامیک؛ این ساخته ی سلیم، نجات جهان از مکافات خواهد بود و خوش تر آن که به عنوان پرکاربردترین مواد در فن آوری های امروز وُ فردا، جایگاه و پایگاهی بی مانند دارد که دور از نظر نباید بماند.

کهن هنر سفال و سرامیک روزِ امروز با زبان زمانه با ما در گفتگوست و به شور و شعور هنرمندان این روزگار چنان معاصرت یافته که فراخ فرصتی یگانه برای خلق نقش مایه های هنر و تجلی بیان معاصری از کهن افریده ای به شمار می رود.

یازدهمین دوسالانه ی سرامیک ایران اگرچه از پس چند سال سکوت و در صعب ایام کرونا برگزار می گردد اما به فرخندگی فعالیت فرهیخته هنرمندان و بسترسازی روزآمد متولیان و چشمداشت مخاطبان آگاه، رویدادی خواهد بود که صحنه به صحنه، آوردگاه آرمان ها و آرزوهای انسان این عصر باشد و در نوآوری ها و نوزایی های هنرمندان سرامیک، جهانی نو خلق گردد.

فریضه ی تقدیر از هنرمندان همراه و متولیان همکار را با آرزوی سلامت و سعادت ارجمندان این دوره به جای می آورم.

پیام هادی مظفری مدیرکل هنرهای تجسمی به یازدهمین دوسالانه ملی سرامیک ایران

بهمن سال پیش بود.

شاید سخت ترین روزهایی که خیال می کردم اگر این روزها و ماه ها به سلامتی بگذرد و بهار جوانه بزند، میرِ نوروزی راه م افتد توی بازار تجریش و ماهی قرمز می فروشد و سُنبل.

توی همان روزهای ِسخت، هنرمندی با صدای خش دار، وسط ِحیاط موسسه هنرهای تجسمی، طرح نامه ای را به من داد برای برگزاری بی ینال سرامیک بعد از 9 سال.

فقط یک سوال پرسیدم؟ با این شرایط می شود برگزار کرد؟ گفت: بله!

نه من و نه هیچ کس دیگر نمی دانست اصلا بهار 99 عید نم ی آید. نوروز، توی خانه ها قرنطینه میشود. اولین عیدی است که سفر نخواهیم رفت و مردم ِشهر، سیزده فروردین را روی پشت بام خانه ها به درخواهند کرد و تا سال بعد، هر روز سخنگوی وزارت بهداشت می آید تا تعداد کشتگانِ روز قبل را اعلام کند.

توی همه روزهای سخت، وسط تمام حیاط های دلگیر، بالاخره یک آدمی پیدا می شود که امیدش بیشتر از بقیه آدم ها باشد و وقتی همه بُریدند، او دوام بیاورد.

امروز یازدهمین دوسالانه سرامیک ایران در نیاوران افتتاح شد، بدون حضور صدها نفر که جایشان در حیاط فرهنگسرا خالی بود و نگرانی از سلامتی شان نگذاشت صدای همهمه شان توی طبقات بپیچد اما صدای خش دارِ همان مرد با تمام مشکلات گفت: "می توانیم" و وسط ِتمام این ماه ها مردانه دوام آورد، امروز هم در سرسرا پیچیده بود که می گفت: امروز، بلوغ یک رسانه بود. رسانه سرامیک ایران.

پیام هیربد همت آزاد دبیر یازدهمین دوسالانه ملی سرامیک ایران

بلوغ رسانه سرامیک

قدردان و سپاسگزار هستیم از تمامی هنرمندانی که با توجه به شرایط سخت اقتصادی و جود بیماری همه گیر، با حضور چشمگیر و با ارتقای کمّی و کیفی آثار، مایه مباهات خانواده هنرمندان سرامیست در حوزه تجسمی شدند.

می توان با قطعیت اعلام کرد که ستون این دوسالانه، توسط هنرمندان جوانی برافراشته شد که در بخش فراخوان شرکت نمودند. معتقدیم دستاوردهای این دوسالانه در کارکرد اجتماعی و هنری، تنها شامل هنرمندانی که فرصت حضور یافتند نشده است بلکه آن را معطوف به تمام هنرمندان سرامیست می دانیم.

یازدهمین دوسالانه ملی سرامیک ایران، حضور گسترده جامعی از رویکردهای تجسمی در هنر سرامیک را به نمایش گذاشت. انتخاب گروهی از داوران که گرایش های متفاوت هنری را در نظر دارند در راستای همین آرمان بوده است.

آثار این نمایشگاه هم به لحاظ استفاده از ساختارهای تکنیکی مناسب در جهت بیان ایده و هم به لحاظ نمایش گرایش های مختلف هنری دارای سطحی درخور توجه بودند. این سطح از بالندگی قابل ستایش است.

اما این امر چالش های بیشتری در انتخاب نهایی آثار برگزیدگان ایجاد کرد. شورای داوری نهایی بر اساس درون مایه دوسالانه، ساختارهای هویتی رسانه سرامیک و مولفه های امروزی هنر، پس از بحث و تبادل نظر 3 اثر را به عنوان برگزیده دوسالانه و 7 اثر را شایسته تقدیر دانستند.

متاسفانه به سبب محدودیت های ناشی از بیماری کرونا حضور ژاک کافمن هنرمند سرامیست شناخته شده بین المللی در جمع داوران نهایی میسر نشد و تنها از مشاوره و نظر ایشان در فضای مجازی بهره مند شدیم.

با احترام به نظر نهایی داوران، معتقدیم که گزینش آثار و داوری در حوزه هنر حکمی مطلق و تمام عیار نیست و متغیرهای متعددی می تواند برای انتخاب موثر باشد.

در نهایت نشان افتخار این رویداد از آن هنرمندانی است که با حضور خود نمایشی از بلوغ رسانه سرامیک را در هنرهای تجسمی رقم زدند.

لینک خبر :‌ هنر آنلاین

محمدتقی امینی از برگزاری وبینار تخصصی با عنوان سردار سلیمانی و دفاع از جامعه مسلمان و مسیحی طی روز شنبه (13دی ماه) با حضور اندیشمندان و نخبگان ایران و ایتالیا خبر داد.

به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، محمدتقی امینی، رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در رُم با اعلام این خبر، اظهار کرد: با همکاری رایزنی فرهنگی ایران در ایتالیا، مرکز مطالعات بین المللی خانه دانایی و انجمن فرهنگی منتظران ظهور، به مناسبت نخستین سالگرد شهادت سردار سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی وبینار تخصصی با عنوان سردار سلیمانی و دفاع از جامعه مسلمان و مسیحی در ایتالیا برگزار خواهد شد.

وی ادامه داد: این وبینار (13دی ماه) با سخنرانی محمدرضا سوقندی، مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در امور ایثارگران، دانیله پرا، روزنامه نگار و تحلیلگر ژئوپلیتیک و پائولو بورگونیونه، مورخ و اندیشمند در بستر فضای مجازی (فیسبوک) برگزار می شود.

امینی افزود: علاقه مندان می توانند از طریق لینک https://www.facebook.com/csidimoredellasapienza در این وبینار تخصصی شرکت کنند.

انتهای پیام/ص

لینک خبر :‌ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی
سید صادق پژمان گفت: در بنیاد ملی بازی های رایانه ای با وزارت ورزش در حال گفت وگو و پیگیری موضوع ایجاد سازوکار عادلانه برای اعزام های خارجی هستیم.

سید صادق پژمان، مدیرعامل بنیاد ملی بازی های رایانه ای در گفت وگو با خبرنگار مهر ، درباره متولی ورزش های الکترونیک در مسابقات آسیایی جهانی و المپیک گفت: در مجموعه بنیاد ملی بازی های رایانه ای، متولی همه بخش های اکوسیستم بازی دیجیتال است و مطابق اساسنامه ای که در شورای عالی انقلاب فرهنگی مصوب شده و وظایف بنیاد آمده و شفاف شده است، قرار بوده موضوعات سیاست گذاری و ریل گذاری در حوزه بازی ها با یک قرارگاه باشد که قاعدتاً بنیاد در حوزه بازی ها دیجیتال است.

او ادامه داد: یکی از شاخص های این اکوسیستم، حوزه مصرف است که در ذیل این حوزه ، فعالیت های مختلفی انجام داده می شود که بخشی از آن مرتبط به بازی کنندگان است، در کشور ما نزدیک به 32 میلیون نفر بازیکن وجود دارند که 62 درصد مرد و 38 درصد زن هم هستند و عموم بازی ها در پلتفرم موبایل است. این نشان دهنده تعداد بالای مصرف کننده است و طیف متنوع در رده سنی مختلف طرفدار بازی اند.

پژمان اظهار کرد: بخشی از این بازیکن ها نیازهای مختلفی دارند و ما باید در بخش تولید بازی های ایرانی از محصولات حمایت کنیم تا در تجاری سازی، رشد و توانمندی ارتقا پیدا کنند و سهم بیشتری از بازار را کسب کنند. در پیماشی اخیر انجام شده از 15 بازی پر مخاطب مطابق نظر مخاطبان 4 عنوان از بازی های بومی در این لیست قرار دارد. باید این را بدانیم که بازی ایرانی در حال رشد است هم به لحاظ کیفیت و هم به لحاظ توسعه مخاطبانی که دارند. به همین نسبت اگر بخواهیم جلو برویم در بخش بازیکنان (32 میلیون) بخشی از این تعداد حرفه ای هستند که انتظارات متفاوتی دارند و قاعدتاً برنامه مجزایی را هم می طلبد.

مدیرعامل بنیاد ملی بازی های رایانه ای افزود: در خصوص کلیت بازیکن که باید در ارتقا سواد بازی، توجه به رده بندی سنی و موضوعاتی که به عنوان مشکلات زیرساختی دارند، باید آن را دنبال کنیم. اما موضوعات محتوایی، فرهنگی و ترویجی در اولویت فعالیت ها بنیاد است. در خصوص بازیکن های حرفه ای هم درصدد استعدادیابی هستیم تا فضای رقابت را برای آنان فراهم کنیم.

او گفت: در خصوص بازیکن های حرفه ای، بنیاد هر ساله برنامه ای دارد که به عنوان جام قهرمانان بازی های ویدئویی است و علاقه مندان در این رویداد شرکت می کنند و رقابت کاملی شکل می گیرد و در دل این مسابقات، منتخبینی مشخص می شوند و رتبه بندی صورت می گیرد و در نتیجه بنیاد با همکاری سازمان ها و ارگان های کشور همانند وزارت ورزش و... از گیمرها حمایت شود که یکی از این حمایت ها اعزام به مسابقات بین الملی است، یا تأسیس باشگاه هایی که از گیمرها کم کم حمایت کنند تا بتوانند به عنوان بازیکن ها حرفه ای به باشگاه ها راه پیدا کنند تا بتوانند تمرین کنند و هزینه هایشان پرداخت شود. متناسب با تمام این رویدادها امکان حضور در مسابقات جهانی را داشته باشند.

مدیرعامل بنیاد ملی بازی های رایانه ای درباره امکانات فضای نت برای بازیکن های بازی ها اظهار کرد: یکی از موضوعات مهم بحث اینترنت است که اختلال هایی در زیرساخت اینترنت وجود دارد باید برای آنان هموار شود زیرا بازی ها عموماً در بخش مقدماتی آنلاین انجام می شود و باید در رقابت با بازیکن های خارجی از اینترنت با کیفیت بهره مند باشند، ما در این بخش برنامه ریزی های با وزارت آی سی تی داشتیم تا بتوانیم امکانات اینترنتی خوبی را در اختیار بازیکن ها قرار دهیم.

پژمان ادامه داد: با توجه به آماری که داریم بازیکن ها رتبه های خوبی در مسابقات جهانی داشته اند و این نشان دهنده نکته خوبی است که باید در این حوزه کار کرد تا توسعه پیدا کند و در مسابقات المپیک یا آسیایی بتوانند مدال کسب کنند. بنیاد ملی بازی رایانه ای در این زمینه گفت وگوهایی با کمیته ملی المپیک داشته است و تفاهم نامه ای هم در حال امضا است که موضوعات گیمرها را در این راستا مورد حمایت قرار دهیم. همچنین با وزارت ورزش هم در حال گفت وگو و پیگیری موضوع ایجاد سازوکار عادلانه برای اعزام های خارجی هستیم.

کد خبر 5104564

مریم علی بابایی

لینک خبر :‌ خبرگزاری مهر
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۶ سایت های دیگر : خبرگزاری مهر خبرگزاری بین المللی قرآن

به مناسبت بزرگداشت اولین سالگرد شهادت مظلومانه سردار شهید سپهبد قاسم سلیمانی، ویژه برنامه هایی از سوی نمایندگی های فرهنگی ایران در پاکستان و گروه های سیاسی و مذهبی این کشور برگزار می شود.

به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، احسان خزاعی، رایزن فرهنگی ایران در پاکستان در خصوص برگزاری این جشنواره ادبی و هنری با اعلام این خبر، گفت: رایزنی فرهنگی ایران همزمان با نخستین سالگرد شهادت سردار آسمانی و با هدف معرفی و تبیین ابعاد مختلف شخصیت والای شهدای مجاهد سپهبد حاج قاسم سلیمانی فرمانده شهید سپاه قدس و شهید ابو مهدی مهندس، جشنواره ادبی هنری تحت عنوان سردار آسمانی را در سطح کشور پاکستان برگزار می کند.

وی افزود: در این جشنواره فرهنگی که به مناسبت نخستین سالگرد شهدای مقاومت اسلامی برگزار می شود به آثار برتر در زمینه های مختلف، جوایز نفیسی اهدا خواهد شد.

خزاعی گفت: شرکت کنندگان و علاقه مندان از شهرهای مختلف پاکستان می توانند آثار ادبی خود را در زمینه داستان نویسی، شعر، خاطره نویسی، مقاله، دل نوشته و آثار هنری خود را در زمینه طراحی پوستر، عکس، کلیپ، نقاشی و خوشنویسی تا 13 دی ماه به نشانی ایمیل iran.council@gmail.com ارسال و ارائه کنند.

بنابر اعلام این خبر، به مناسبت اولین سالگرد شهادت حاج قاسم سلیمانی برنامه های متنوعی از سوی خانه های فرهنگ ایران در شهرهای کراچی، پیشاور، لاهور، کویته و راولپندی از جمله انتشار کتاب رفیق خوشبخت من به زبان اردو از سوی خانه فرهنگ کشورمان در کراچی و همایش شهدای وحدت اسلامی در شهر پیشاور برگزار خواهد شد.

همزمان برخی از احزاب سیاسی و مذهبی پاکستان به ویژه حامیان محور مقاومت نیز در آستانه اولین سالگرد شهادت سپهبد حاج قاسم سلیمانی برنامه هایی را با محور تقویت جبهه مقاومت تدارک خواهند دید.

سردار سپهبد حاج قاسم سلیمانی فرمانده نیروی قدس و ابومهدی المهندس معاون سازمان الحشد الشعبی عراق به همراه 8 نفر دیگر بامداد جمعه 13 دی 98 در مسیر فرودگاه بغداد در اقدام تروریستی کاخ سفید و به دستور دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا و با شلیک از پهپادهای ارتش این کشور، به شهادت رسیدند.

در پیامد این اقدام تروریستی کاخ سفید، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بامداد چهارشنبه 18 دی ماه چندین فروند موشک بالستیک را به سمت پایگاه آمریکایی عین الاسد در استان الانبار عراق شلیک کرد. در پی این موشک باران، پنتاگون در چندین مرحله و به صورت تدریجی اعلام کرد که تعداد 110 نفر از نیروهای آمریکایی حاضر در پایگاه عین الاسد دچار آسیب مغزی شده و تحت درمان قرار گرفته اند.

انتهای پیام/ص

لینک خبر :‌ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی
دفتر موسیقی معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بنیاد رودکی از اجراهای آنلاین تا پایان سال جاری به صورت مشترک حمایت می کنند.

به گزارش هنرآنلاین به نقل از روابط عمومی معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، براساس توافق دفتر امور موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بنیاد رودکی، متقاضیان برگزاری اجرای موسیقی آنلاین در حوزه موسیقی ردیف دستگاهی، موسیقی کلاسیک و موسیقی نواحی می توانند از حمایت دفتر موسیقی و بنیاد رودکی برخوردار شوند.

با توجه به استمرار شرایط کرونا و برگزار نشدن اجراهای صحنه ای، حمایت از اجراهای آنلاین می تواند به بهره مندی مردم از اجراهای هنری و افزایش نشاط اجتماعی کمک کند.

براین اساس، دفتر موسیقی از گروه های علاقه مند ثبت شده و فعال در گونه موسیقی ردیف دستگاهی، کلاسیک و نواحی درخواست کرد تقاضای خود برای اجرای صحنه ای آنلاین را از طریق نشانی music@farhangmail.ir ارسال کنند.

بدیهی است پس از بررسی تقاضاها و تعیین اولویت ها توسط شورای کارشناسی، اقدام لازم برای تعیین زمان اجرا و هماهنگی با گروه ها انجام می شود.

لینک خبر :‌ هنر آنلاین
هیات انتخاب بخش ویژه سرباز انقلاب (نمایش های خیابانی) سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر متشکل از توحید معصومی، سعید خیرالهی و محمد لارتی معرفی شدند.

به گزارش ایلنا، توحید معصومی، سعید خیرالهی و محمد لارتی مسئولیت انتخاب آثار نمایش های خیابانی سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر را در بخش ویژه سرباز انقلاب برعهده گرفتند.

توحید معصومی

توحید معصومی متولد 1354 دارای مدرک کارشناسی بازیگری و کارشناسی ارشد کارگردانی از دانشکده هنر و معماری است و از سال 1368 فعالیت هنری خود را آغاز کرده است. کارگردانی بیش از 30 نمایش صحنه ای و تله تئاتر و حضور در چند دوره جشنواره بین المللی تئاتر فجر، سوره، ماه، تئاتر مقاومت و کسب جوایز مختلف از جشنواره های گوناگون از جمله سوابق هنری توحید معصومی است.

سعید خیرالهی

سعید خیراللهی متولد 1359 و دارای تحصیلات کارشناسی سینما و فیلمنامه نویسی است. وی سابقه حضور در17 دوره جشنواره بین المللی تئاتر فجر، 13 دوره از جشنواره بین المللی تئاتر مریوان و 5 دوره جشنواره تئاتر دانشگاهی را در کارنامه کاری خود دارد و جوایز ملی و بین المللی متعددی را از آن خود کرده است.

محمد لارتی

محمد لارتی متولد سال 1356 کارگردان، تهیه کننده، آهنگساز و بازیگر تئاتر و تلویزیون و دارای مدارک کارشناسی زبان شناسی و کارشناسی موسیقی است. وی تاکنون کارگردانی نمایش های آفتابی یا ابری ، ساعت صفر ، صبر کن کسی در می زند ، عروسک ها دیگر کوک نمی شوند ، کجا گم شدی فرهاد ، سه شنبه های خاکستری و... را برعهده داشته و برای بیش از 70 نمایش به آهنگسازی پرداخته است. آثار او همچنین منتخب جشنواره های مختلف داخلی و خارجی بوده و خود نیز به عنوان داور در این رویدادها حضور داشته است.

سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر به دبیری حسین مسافر آستانه بهمن 99 برگزار می شود. آدرس سایت جشنواره www.fitf.ir است.

لینک خبر :‌ خبرگزاری کار ایران
تهران- ایرنا- مدیر هماهنگی تئاتر استان های اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ، برگزاری 34 جشنواره استانی و معرفی آثار برتر به تئاترفجر را زرین ترین برگ مدیریت تئاتر کشور در ایام کرونا خواند و گفت: این مهم که امید کمی به توفیقش می رفت ثابت کرد چراغ تئاتر همان چراغ زندگی و غیرقابل خاموش شدن است.
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۶ سایت های دیگر : امروز نیوز

شیوع ویروس کرونا از ابتدای اسفندماه سال 1398 بسیاری از فعالیت های خُرد و کلان اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و البته فرهنگی را در کشورمان مانند تمامی نقاط جهان دست خوش تغییر کرد. درحقیقت شیوع این ویروس، دولت مردان و متولیان امر برنامه ریزی های کلان در تمامی عرصه های زیست اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی را آن گونه که در تمام جهان غافل گیر کرد، در کشورمان نیز معطوف خود ساخت.

در کنار تمام خسارت های جبران ناپذیر مادی و معنوی که به عنوان ارمغان شوم این ویروس در جهان و کشورمان شناخته می شود، تعطیلی فعالیت های فرهنگی و هنری به ویژه در عرصه تئاتر،خسارت های غیرقابل تصوری در بازه زمانی کوتاه مدت واردکرد.

دراین میان در کنار تمامی شاخه های فرهنگی و هنری، تئاتر و هنرمندان آن به دلیل شکل و شیوه متفاوت ارائه این هنر که نیازمند اجرای زنده و ارتباط نفس به نفس و چشم در چشم مخاطب هستند، بیشترین ضرر و خسارت را در هر دو بُعد مادی و معنوی متحمل شدند.

در همان گام های نخستین، ارائه برخی از راهکارهای خلاقانه برای برون رفت از این تنگناها از سوی هنرمندان و یا مسئولان و متولیان امر فرهنگ و هنر، خاصه هنر نمایش در کشور مطرح می شد. اما در آن روی دیگر سکه عملیاتی ساختن برخی از آن ها نیازمند زیرساخت هایی بود که به دلیل عنصر غافل گیری، فراهم کردنشان در بازه زمانی کوتاه مدت اگر نه غیرممکن که بسیار دشوار و نیازمند هزینه های هنگفت بود.

هرچند با درایت مسئولان و متولیان امر هنر از یک سو و از سوی دیگر پشتکار و فعالیت مستمر و نگاه خلاقانه هنرمندان بعد از گذشته سه،چهار ماه از شیوع این ویروس، آرام آرام شاهد گام برداشتن هنرمندان به سمت تولید و اجرای آثار نمایشی با رعایت شیوه نامه های بهداشتی و دستورالعمل های منتشرشده از سوی ستاد ملی مقابله با کرونا در تماشاخانه ها بودیم.

انتشار موج دوم و در ادامه موج سهمگین سوم شیوع کرونا، بار دیگر تمامی فعالیت ها را به محاق دعوت کرد. این جا بود که پای استفاده از فضای مجازی و ظرفیت های بالقوه و بالفعل آن به میان آمد و آرام آرام شاهد تجربه ها، آزمون و خطاهایی در قالب برگزاری رویدادهای جشنواره ای و یا شبهه جشنواره ای در بستر فضای مجازی بودیم.

در کنار همان نگاه خلاقه هنرمندان، در بازه زمانی بسیار کوتاه مدت و البته همت مسئولان و متولیان در امر چنین تجربه هایی طبق صحبت هنرمندان و البته کارشناسان و مسئولان توانست کارنامه رضایت بخش و موفقی نیز از خود به جای بگذارد.

بعد از توفیقات در این عرصه و پا گذاشتن به نیمه دوم سال که همواره شاهد برگزاری رویدادهای جشنواره ای در عرصه هنرهای نمایشی در سراسر کشورمان در قالب خُرد و کلان هستیم، برگزاری معتبرترین و مهم ترین جشنواره تئاتری کشور یعنی جشنواره بین المللی تئاتر فجر در دستور کار مسئولان قرار گرفت.

آزمون و خطاهای صورت گرفته طی ماه های گذشته و برگزاری دو رویداد جشنواره تئاتر مقاومت و همچنین جشنواره سینما حقیقت، این مسئله را برای متولیان، برنامه ریزان و مسئولان امر نمایش کشور از یک فرضیه به امری شدنی بدل ساخت که بستر فضای مجازی می تواند یکی از مهم ترین امکانات برای برگزاری جشنواره ای به وسعت، عظمت، قدمت و جریان سازی تئاتر فجر بدل شود.

جشنواره تئاتر فجر نه تنها آیینه تمام نمای داشته های هنر تئاترو هنرمندان کشورمان به شمار می رود که درحقیقت آبروی رویدادهای جشنواره ای و رخدادهای نمایشی ایران نیز شناخته می شود. جشنواره ای که درنهایت نه تنها تصمیم بر برگزاری قطعی و جدی آن گرفته شد که تنها بخشی که دست خوش تغییر و تحول شد به بخش بین الملل آن بازمی گشت. که این بار در کنار وجود توانمندی ها و ظرفیت های کشورمان، هنرمندان دیگر کشورها بودند که به دلیل شیوع ویروس کرونا امکان تولید و ارسال آثارشان به این رویداد را نداشتند.

برگزاری جشنواره تئاتر فجر در کنار تمام جذابیت ها، شیرینی ها و موتور محرکه جریان ساز آن برای توسعه و تعالی تئاتر، به زنده بودن، جریان داشتن و پویا بودن هنر تئاتر در سراسر کشور نیز مربوط می شود. چرا؟ پاسخ ساده است!!! فصل مهمی از آثار حاضر در این رویداد منوط به برگزاری جشنواره های تئاتر در تمامی استان های کشور و معرفی آثار برگزیده این جشنواره ها به جشنواره تئاتر فجر است که درحقیقت نماینده مهم ترین رویداد تئاتری ایران و نه تنها تهران شناخته می شود.

این جا بود که گام دوم فعالیت مسئولان و متولیان امر تئاتر به توسعه زیرساخت ها در تمامی استان ها و شهرستان های کشور معطوف شد. جایی که شاهدیم برخی از استان ها و شهرستان هایی که نسبت به پایتخت و یا دیگر استان های برخوردار امکانات کمتری داشتند، باید خود را پا به پای نیازهای برگزاری رویدادهای تئاتری در قالب فضای مجازی مهیا می کردند.

با وجود تمام شائبه ها، آرا و نظراتی که مبنی بر نشدنی بودن و به سرانجام نرسیدن برگزاری جشنواره های تئاتر استانی ختم می شد، در زمان تنظیم این گزارش جای خوشبختی و البته افتخار است که بعد از گذشته تنها 10 ماه از شروع فراگیر و مرگ بار ویروس کرونا در کشورمان به جز چهار استان قم، البرز، ایلام و اصفهان؛ شاهد برگزاری 32 جشنواره استانی به انضمام دو جشنواره منطقه آزاد اروند و قشم و معرفی آثار برتر این رویداد به قاب سی ونهمین جشنواره تئاتر فجر بودیم.

که در این میان انجمن هنرهای نمایشی ایران و مدیریت امور هماهنگی تئاتر استان های اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را نیز به پای کار کشاند و کارنامه ای موفق، درخشان و قابل تقدیر از آن ها به یادگار گذاشت.

برای آگاهی از چندوچون و کم وکیف برگزاری 32 جشنواره استانی در کنار دو جشنواره منطقه آزاد اروند و قشم با مدیر هماهنگی تئاتر استان های اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به گفتگو پرداختیم.

در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا با اشاره به آنکه باوجود تمامی سختی ها، تنگناها، مصائب و مشکلات در سال 1399 به خاطر شیوع ویروس کرونا که بسیاری از فعالیت های خُرد و کلان کشور را تحت الشعاع خود قرارداد، شاهد برگزاری 32 جشنواره استانی در کنار جشنواره تئاتر منطقه آزاد اروند و قشم بودیم گفت: دراین میان تنها به دلیل حجم بالای شیوع و تأکیدات ستاد ملی مبارزه با کرونا در چهار استان قم، البرز، ایلام و اصفهان؛ بقیه جشنواره های استانی باقدرت برگزار شد و نماینده آن ها برای حضور در جشنواره تئاتر فجر معرفی شده است.

مدیر هماهنگی استان های اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: یکی از مهم ترین مسائلی که به حوزه پویایی، تولید و اجرای مستمر آثار نمایشی در سراسر کشور و نه تنها تهران و چند استان بزرگ در حوزه هنر نمایش بازمی گردد به اهمیت جشنواره های تئاتر استانی معطوف می شود.

وی افزود: این همان امید و قوتی بود که به مثابه دمیدن روحی تازه در کالبد به اغماء رفته فعالیت هنرمندان تئاتر در سایه شیوع کرونا در کشورمان به شمار می رفت.

الوند با تأکید بر آنکه نمایش استان ها بی هیچ تردیدی به عنوان خط مقدم فعالیت های فرهنگی در حوزه هنرهای نمایشی کشور به شمار می رود ضمن تقدیر از مدیران و متولیان انجمن های هنرهای نمایشی سراسر کشور و همچنین هنرمندان تئاتر در استان ها که با تمام سختی های تمرین و تولید تئاتر در قالب رعایت شیوه نامه های بهداشتی این مهم را به انجام رساندند گفت: بار دیگر هنرمندان ایران تئاتر ثابت کرده اند که با وجود کمترین امکانات می توانند به واسطه بحران هایی مانند شیوع کرونا از تهدیدها،فرصت بسازند.

مدیر هماهنگی تئاتر استان ها در پاسخ به پرسش خبرنگار ایرنا مبنی بر آنکه آیا احتمال برگزاری جشنواره تئاتر استانی برای چهار استان قم، البرز، ایلام و اصفهان که تا به امروز برگزار نشده است وجود دارد گفت: با توجه به شیوع بالای کرونا در چهار استان نام برده شده و تأکیدات ستاد ملی مقابله با کرونا در این استان ها برگزاری جشنواره در این چهار استان لغو و منتفی است. اما برای فعالیت و پویش هنرمندان تئاتر در این استان ها شاهد برگزاری جشنواره هایی در عرصه نمایشنامه نویسی بودیم.

الوند با اشاره به آنکه تمامی آثار حاضر در جشنواره های تئاتر استان ها با وجود رعایت تمامی شیوه نامه های بهداشتی توسط هنرمندان، تنها برای اعضای هیات داوران به نمایش درآمد خاطرنشان کرد: استان هایی که تمایل داشتند تا مخاطبان نیز به جریان تولید آثار بپیوندند، مانند تجربیات پیشین صورت گرفته در تهران، توصیه شان به هنرمندان ضبط آثار و ارائه آن ها در قالب فضای مجازی بود. خوشبختانه در این عرصه نیز تمامی استان ها و هنرمندان کشورمان کارنامه موفق و قابل تقدیری از خود به یادگار گذاشته اند.

مدیر هماهنگی تئاتر استان های اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تصریح کرد: باوجود تمامی فعالیت های صورت گرفته، همت مدیران و البته ایثار و فداکاری هنرمندان تئاتر استان ها، نباید توفیق برگزاری جشنواره تئاتر استانی و بهره گیری از ظرفیت فضای مجازی به محملی برای بی توجهی مدیریت کلان تئاتر کشور برای برطرف ساختن موانع و آسیب ها در صورت استمرار شیوع ویروس کرونا در کشورمان تبدیل شود.

وی با تاکید بر آنکه تئاتر هنری زنده، وام دار ارتباط مستقیم و نفس به نفس با مخاطبان است خاطرنشان کرد: بستر فضای مجازی تنها به دلیل بحرانی مانند ویروس کروناست که می تواند تا حدودی پاسخ گوی این نیاز چه در عرصه برگزاری رویدادهای جشنواره ای و چه در حوزه استمرار فعالیت هنرمندان تئاتر باشد. دراین میان شاید بیشترین آسیب و ضرر به مخاطبان محدود تئاتر در کشورمان بازمی گردد.

الوند با اشاره به آنکه هنرمندان تئاتر در کشورمان نیز مانند کادر درمان، پزشکان و پرستاران که در خط مقدم مبارزه با ویروس کرونا دست به ایثار و فداکاری زده اند؛ در حوزه فعالیت خود ایثارگر و فداکار به شمار می روند یادآور شد: تئاتر هنری گروهی است و از نخستین گام های آن در حوزه تولید تا درنهایت اجرای عمومی آثار نیازمند تعامل، همکاری، اتحاد و دست در دست یکدیگر نهادن تمامی عناصر و بخش های نمایشنامه نویسی، کارگردانی، بازیگری و متخصصان امور فنی است تا درنهایت اثر تئاتری به مخاطب ارائه شود.

حال در شیوع ویروس کرونا با وجود خطرات فراوانی که تمرین تئاتر در فضای بسته و اجرای آن داشته و دارد، رعایت کردن شیوه نامه های بهداشتی از یک سو و ازسوی دیگر فداکاری هنرمندان تئاتر که حتی دراین میان خطراتی که ممکن است جان آن ها را تهدید کند را نیز برای روشن نگه داشتن چراغ این هنر و پاسخ گویی به مطالبات مخاطبان به جان خریدند. این ایثار و فداکاری با هیچ زبانی و هیچ نوع حمایت مادی قابل تقدیر نیست.

الوند ضمن تاکید بر تلاش مسئولان و متولیان امر تئاتر در کشور در راستای حمایت بی چون وچرا از خانواده نجیب و شریف هنر تئاتر که به سبب شیوع ویروس کرونا و محدود شدن فعالیت شان از نظر معیشتی و اقتصادی، روزهای سختی را می گذرانند اظهار داشت:

مدیر هماهنگی استان های اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی افزود: خوشبختانه مردم نیز با در جریان قرار گرفتنِ ایثار و فداکاری هنرمندان تئاتر در ایام ویروس کرونا که تمام سختی ها را به جان خریده و برای زنده نگاه داشتن این هنر و پاسخ به نیاز مخاطبان شان دست به تولید و اجرای آثار نمایشی زده اند، بیشتر متوجه اهمیت این هنر شده اند.

الوند در پایان ابراز امیدواری کرد چراکه تعالی و توسعه فرهنگ در هر جامعه ای مهم ترین استوانه اش به توسعه تئاتر در آن جوامع بستگی دارد.

لینک خبر :‌ خبرگزاری جمهوری اسلامی
پس از تائید شورای سیاستگزاری جشنواره "هنر زنده است"، هیئت داوران آثار بخش تئاتر این جشنواره اعلام شد.

به گزارش هنرآنلاین به نقل از روابط عمومی جشنواره "هنر زنده است"، شورای سیاستگزاری جشنواره هنر زنده است با درنظر گرفتن تنوع عناوین این بخش از جشنواره و پس از اخذ موافقت هنرمندان بزرگواری که همواره توجهی جدی نسبت به هنرمندان نسل جوان داشته اند، اسامی داوران این بخش را اعلام کرد: مرضیه برومند کارگردان سینما، تلویزیون و تئاتر، فاطمه معتمد آریا بازیگر سینما وتئاتر، آتیلا پسیانی کارگردان و بازیگر و علی اصغر دشتی نویسنده و کارگردان تئاتر، داورانی هستند که بخش تئاتر جشنواره "هنر زنده است " را مورد ارزیابی قرار می دهند.

بهروز غریب پور رئیس شورای سیاستگزاری جشنواره با حفظ سمت، دبیری بخش تئاتر را بعهده دارد و استاد علی نصیریان بعنوان رئیس هیئت داوران آراء داوران را مورد تائید نهائی قرار خواهند داد.

شایان ذکر است، شرط محدویت زمانی آثار که تا سقف 60 دقیقه اعلام شده بود، پس از تماس های متعدد و مکرر کارگردان های مایل به شرکت در جشنواره با تائید شورای سیاستگزاری و بخاطر حضور هرچه بیشتر هنرمندان تئاتر و تئاتر عروسکی حذف شد.

طبعا شرایط اعلام شده دیگر که در فراخوان جشنواره آنلاین هنر زنده است منعکس شده است به قوت خود باقیست.

نخستین دوره جشنواره آنلاین "هنر زنده است" را مؤسسه فرهنگی هنری "برداشت آخر" و مجموعه فرهنگی هنری "مربع11 " برگزار می کنند. این جشنواره به صورت رقابتی و غیررقابتی در شبکه های اینترنتی با حمایت مادی بخش خصوصی و حمایت معنوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از 10 لغایت 20 اسفندماه سال جاری برگزار می شود.

متقاضیان جهت کسب اطلاع از جزئیات فراخوان جشنواره با شماره 09035943899 تماس بگیرند. همچنین برای دریافت اخبار جشنواره و مطالعه کامل فراخوان می توانند به آدرس سایت و اینستاگرام http://aafestival.ir مراجعه کنند.

لینک خبر :‌ هنر آنلاین
عطا نویدی. پژوهشگر موسیقی
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۷

به بهانه یک نام گذاری و حواشی آن عطا نویدی. پژوهشگر موسیقی

درج نام مشاهیر فرهنگ و هنر بر تارک معابر شهری، همان قدر مهم و تأثیرگذار است که نام گذاری کوی و برزن ها به نام شهدای راه وطن و بزرگان تاریخ و سیاست. در دهه های گذشته به خاطر تغییر و تحولات سیاسی و مسائلی مانند جنگ و... مسئولان شهری آن قدر مشغول بودند که نام گذاری خیابان ها به نام مشاهیر فرهنگ و هنر به دست فراموشی سپرده شد.

فردوسی، سعدی، حافظ، مولوی، رودکی، خیام، بهار و جلال آل احمد از معدود شاعران و اهالی قلمی بودند که نام شان در پایتخت زینت بخش خیابان یا میدانی شد. به جز خیابانی مجاور وزارت فرهنگ و ارشاد به نام کمال الملک و بن بستی در مجاورت خانه استاد ابوالحسن صبا به نام کوچه صبا، شاید بتوان گفت نام هیچ خیابانی در پایتخت ایران به نام هنرمندان معاصر نام گذاری نشد.
در میان این غفلت ها، شورای کنونی شهر تهران (دوره پنجم) از سال گذشته مصمم به نام گذاری خیابان ها به نام هنرمندان طراز اول کشور شد. نام هایی که برخلاف روند سال های گذشته به غیر از شاعران، هنرمندان عرصه سینما و شاعران معاصر را نیز در بر می گرفت؛ اما یک ساختارشکنی نیز انجام شد؛ نام یک هنرمند موسیقی برای نخستین بار قرار بود روی خیابانی گذاشته شود که البته مشهورترین هنرمند زمانه خود است: محمدرضا شجریان .
از همان ابتدای تصویب نام گذاری یعنی فروردین 98، این تصمیم شورای شهر تهران با اما و اگرها و واکنش های ضد و نقیض زیادی مواجه شد. سیل استقبال هنرمندان موسیقی و بیانیه خانه موسیقی ایران، تنها نهاد صنفی هنرمندان موسیقی، در حمایت از این تصمیم از یک سو و واکنش منفی افراد و جریاناتی که در تمام سال های حیات این هنرمند دست به تخریب او در برخی رسانه ها می زدند، از سوی دیگر، این نام گذاری را به یکی از جنجالی ترین تصمیم های شورای شهر تهران در حوزه فرهنگ بدل کرد. همان طورکه انتظار می رفت، پس از کش و قوس های فراوان، نام گذاری خیابان شجریان به محاق فراموشی رفت تا اینکه صبح 19 مهر درحالی که پیکر استاد محمدرضا شجریان در شهر توس به خاک سپرده می شد، رئیس شورای شهر تهران نامه ابلاغ مصوبه نام گذاری خیابان شجریان به شهردار تهران را امضا کرد.
با پیگیری ها و اعتراض مدیرعامل خانه موسیقی و رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر، سرانجام در آخرین روز پاییز 99 خیابانی در شهرک غرب تهران به نام محمدرضا شجریان مزین شد. دیری نگذشت، افرادی که تعدادشان به انگشت های دو دست هم نمی رسید، چند تابلوی خیابان شجریان را مخدوش کرده و نام شهید فخری زاده را روی آن نهادند. در پلاکاردهای در دست این افراد نوشته شده بود: در بهار آزادی، جای نام شهدا خالی! . این در حالی بود که شورای شهر تهران در همان روزهای ابتدایی ترور شهید فخری زاده، خیابانی را به نام او تغییر داده بود؛ اما عده ای این تغییر نام را یا ندیده بودند یا نخواستند ببینند.
اهانت به نام بزرگان فرهنگ و هنر این مرزوبوم همان قدر مذموم و نکوهیده است که اهانت به شهیدان و جان برکفان راه وطن. نام فردوسی، حافظ، سعدی، مولوی، شجریان و... بر تارک تاریخ می درخشد و جان های مردم فرهنگ دوست چنان با این نام ها عجین است که نیازی به تبلیغ از طریق نام گذاری خیابان و کوی و میدان به نام شان نیست. هیچ جای جهان، فرهنگ ایران را بدون نام حافظ و شجریان و خیام نمی شناسند.
ای کاش مسئولان و هر آن کسی که در امر فرهنگ و هنر دست اندرکار است و حتی دلواپسان فرهنگی بدانند نام گذاری این خیابان ها تنها قدرشناسی اندکی از بزرگان ماست. شجریان نه نیازی به خیابان دارد، نه بزرگراه، نه میدان و نه شهر! به قول مولانا اوست گرفته شهر دل... . چنان که دیدیم در روزهای ابتدایی فقدان شجریان با آنکه عزای عمومی اعلام نشد، مردم خود عزادار بودند و با گذاشتن عکس های او در هر جایی که امکان داشت، ادای دینی به این بزرگمرد فرهنگ زمانه خود کردند.
همان طورکه همه می دانیم، سهم شجریان بیش از یک خیابان فرعی در تهران است، اما حال که این اتفاق پیش آمده، ای کاش حرمت اسطوره های مان را نگه داریم و قدر این خیابان را بدانیم.

به بهانه یک نام گذاری و حواشی آن عطا نویدی. پژوهشگر موسیقی

درج نام مشاهیر فرهنگ و هنر بر تارک معابر شهری، همان قدر مهم و تأثیرگذار است که نام گذاری کوی و برزن ها به نام شهدای راه وطن و بزرگان تاریخ و سیاست. در دهه های گذشته به خاطر تغییر و تحولات سیاسی و مسائلی مانند جنگ و... مسئولان شهری آن قدر مشغول بودند که نام گذاری خیابان ها به نام مشاهیر فرهنگ و هنر به دست فراموشی سپرده شد.

فردوسی، سعدی، حافظ، مولوی، رودکی، خیام، بهار و جلال آل احمد از معدود شاعران و اهالی قلمی بودند که نام شان در پایتخت زینت بخش خیابان یا میدانی شد. به جز خیابانی مجاور وزارت فرهنگ و ارشاد به نام کمال الملک و بن بستی در مجاورت خانه استاد ابوالحسن صبا به نام کوچه صبا، شاید بتوان گفت نام هیچ خیابانی در پایتخت ایران به نام هنرمندان معاصر نام گذاری نشد.
در میان این غفلت ها، شورای کنونی شهر تهران (دوره پنجم) از سال گذشته مصمم به نام گذاری خیابان ها به نام هنرمندان طراز اول کشور شد. نام هایی که برخلاف روند سال های گذشته به غیر از شاعران، هنرمندان عرصه سینما و شاعران معاصر را نیز در بر می گرفت؛ اما یک ساختارشکنی نیز انجام شد؛ نام یک هنرمند موسیقی برای نخستین بار قرار بود روی خیابانی گذاشته شود که البته مشهورترین هنرمند زمانه خود است: محمدرضا شجریان .
از همان ابتدای تصویب نام گذاری یعنی فروردین 98، این تصمیم شورای شهر تهران با اما و اگرها و واکنش های ضد و نقیض زیادی مواجه شد. سیل استقبال هنرمندان موسیقی و بیانیه خانه موسیقی ایران، تنها نهاد صنفی هنرمندان موسیقی، در حمایت از این تصمیم از یک سو و واکنش منفی افراد و جریاناتی که در تمام سال های حیات این هنرمند دست به تخریب او در برخی رسانه ها می زدند، از سوی دیگر، این نام گذاری را به یکی از جنجالی ترین تصمیم های شورای شهر تهران در حوزه فرهنگ بدل کرد. همان طورکه انتظار می رفت، پس از کش و قوس های فراوان، نام گذاری خیابان شجریان به محاق فراموشی رفت تا اینکه صبح 19 مهر درحالی که پیکر استاد محمدرضا شجریان در شهر توس به خاک سپرده می شد، رئیس شورای شهر تهران نامه ابلاغ مصوبه نام گذاری خیابان شجریان به شهردار تهران را امضا کرد.
با پیگیری ها و اعتراض مدیرعامل خانه موسیقی و رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر، سرانجام در آخرین روز پاییز 99 خیابانی در شهرک غرب تهران به نام محمدرضا شجریان مزین شد. دیری نگذشت، افرادی که تعدادشان به انگشت های دو دست هم نمی رسید، چند تابلوی خیابان شجریان را مخدوش کرده و نام شهید فخری زاده را روی آن نهادند. در پلاکاردهای در دست این افراد نوشته شده بود: در بهار آزادی، جای نام شهدا خالی! . این در حالی بود که شورای شهر تهران در همان روزهای ابتدایی ترور شهید فخری زاده، خیابانی را به نام او تغییر داده بود؛ اما عده ای این تغییر نام را یا ندیده بودند یا نخواستند ببینند.
اهانت به نام بزرگان فرهنگ و هنر این مرزوبوم همان قدر مذموم و نکوهیده است که اهانت به شهیدان و جان برکفان راه وطن. نام فردوسی، حافظ، سعدی، مولوی، شجریان و... بر تارک تاریخ می درخشد و جان های مردم فرهنگ دوست چنان با این نام ها عجین است که نیازی به تبلیغ از طریق نام گذاری خیابان و کوی و میدان به نام شان نیست. هیچ جای جهان، فرهنگ ایران را بدون نام حافظ و شجریان و خیام نمی شناسند.
ای کاش مسئولان و هر آن کسی که در امر فرهنگ و هنر دست اندرکار است و حتی دلواپسان فرهنگی بدانند نام گذاری این خیابان ها تنها قدرشناسی اندکی از بزرگان ماست. شجریان نه نیازی به خیابان دارد، نه بزرگراه، نه میدان و نه شهر! به قول مولانا اوست گرفته شهر دل... . چنان که دیدیم در روزهای ابتدایی فقدان شجریان با آنکه عزای عمومی اعلام نشد، مردم خود عزادار بودند و با گذاشتن عکس های او در هر جایی که امکان داشت، ادای دینی به این بزرگمرد فرهنگ زمانه خود کردند.
همان طورکه همه می دانیم، سهم شجریان بیش از یک خیابان فرعی در تهران است، اما حال که این اتفاق پیش آمده، ای کاش حرمت اسطوره های مان را نگه داریم و قدر این خیابان را بدانیم.

لینک خبر :‌ روزنامه شرق
محراب جلیل نیا نویسنده و کارگردان تئاتر، از تأثیر کرونا بر تعطیلی تئاتر و هنرهای نمایشی گفت.
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۶ سایت های دیگر : افکار نیوز روزنامه نصف جهان

محراب جلیل نیا نویسنده و کارگردان تئاتر، در گفت وگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، درباره تأثیرات کرونا بر تئاتر گفت: نقد های زیادی به تئاتر دارم؛ معتقدم کرونا تئاتر را تعطیل نکرد. سالن های تئاتر را بی علت بسته اند؛ خیلی وقت است که تئاتر نفس های آخرش را می کشد.

وی ادامه داد: بسیاری از هنرمندانی که بیمه ندارند، هیچ حقوقی دریافت نمی کنند. تماشاخانه های خصوصی هم در حال تعطیل شدن هستند و قیمت اجاره سالن آن ها برای اجرای نمایش نیز بسیار بالاست. متأسفانه اجرای تئاتر دیگر وابسته به علم و تجربه نیست. کسی که پول زیادی داشته باشد، می تواند به راحتی سالن را برای مدت زمان دلخواه خود در اختیار بگیرد.

جلیل نیا اظهار کرد: زمانی که تماشاگران ما در تئاتر و سینما انگشت شمار هستند، تئاتر هایی که بازیگر چهره دارند تماشاگر زیادی جذب می کنند؛ اما هنگامی که نمایشی با بازیگر غیر چهره اجرا می شود، میانگین تماشاگر به حدود بیست تا بیست و پنج نفر می رسد.

این هنرمند درباره قیمت بلیت های تئاتر و سینما هم گفت: قیمت بلیت تئاتر از سی هزار تومان شروع می شود؛ بلیت سینما هم قیمتش بالا رفته و مردمی که وضع مالی خوبی ندارند، از سینما و تئاتر استقبال نمی کنند. به نظرم سالن های تئاتر و سینما به بهانه کرونا بی علت بسته شدند. اگر به عکس هایی که از متروی پایتخت در فضا های مجازی منتشر شده است، نگاهی بیندازیم می بینیم که مترو و اتوبوس بی آر تی بسیار شلوغ تر از سالن های تئاتر و سینماست؛ اما چون مظلوم تر از بچه های تئاتر وجود ندارد، سالن های تئاتر را بستند.

انتهای پیام/

لینک خبر :‌ باشگاه خبرنگاران جوان
لیست نمایش های راه یافته به بخش صحنه ای دومین دوره جشنواره سردار آسمانی اعلام شد.

به گزارش خبرگزاری موج، هیئت انتخاب آثار بخش صحنه ای متشکل از وحید فخر موسوی، محمد لارتی و سیدعلی موسویان 7 اثرنمایشی را واجد شرایط برای اجرا در دومین جشنواره تئاتر سردار آسمانی معرفی کردند.

نمایش های راه یافته به بخش صحنه ای دومین دوره جشنواره سردار آسمانی بدین شرح است:

نمایش سبابه نشین (عقیق) به نویسندگی و کارگردانی شهرام سلطانی و شاهین سلطانی از شهر اراک استان مرکزی

نمایش جدال به نویسندگی و کارگردانی محمد داورپناه از شهر بجنورد استان خراسان شمالی

نمایش یک و بیست دقیقه بامداد به نویسندگی و کارگردانی پژمان شاهوردی از شهر بروجرد استان لرستان

نمایش موج به نویسندگی و کارگردانی سجاد منصوری از شهر زرند استان کرمان

نمایش وقتی ماهیچه ها سنگ می شوند به نویسندگی و کارگردانی کیانوش احمدی از شهر تهران استان تهران

نمایش ایستاده چو سرو به تماشای خورشید به نویسندگی هاشم پورمحمدی و کارگردانی مرتضی اسدی مرام از شهر کرمانشاه استان کرمانشاه

گفتنی است، دومین جشنواره تئاتر سردار آسمانی با حمایت و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمان، بنیاد فرهنگی روایت فتح، انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس و به دبیری امیرحسین شفیعی در قالب سه بخش مسابقه نمایشنامه نویسی، بخش صحنه ای و خیابانی از 10 تا 15 دی ماه در کرمان برگزار می شود.

نمایش سهم زن نوشته والنتین کراسناگوروف به کارگردانی محمد قنبری روی صحنه می رود. محمد قنبری در تازه ترین اثر خود قصد دارد نمایش سهم زن نوشته ی والنتین کراسناگوروف با ترجمه ماندانا مجیدی را به صحنه ببرد.

محمد قنبری پس از نمایش اتاق عروس در تماشاخانه مهرگان قرار است نمایش سهم زن را روی صحنه ببرد و با تولید و اجرای این نمایش ، گامی برای بهبود وضعیت موجود بردارد..

این دومین اثر از کراسناگوروف است که توسط این کارگردان روی صحنه می رود. سهم زن نمایشنامۀ کوتاهی است دربارۀ دو زن که به بیمارستان آمده اند تا با شوهرانشان ملاقات کنند، آن هم خارج از زمان ملاقات و به صورت پنهانی.

محمد قنبری پیش از از این نمایش خانم گلاب به نویسندگی محبوبه نورنقدی را در سال 1397 در سالن شماره یک پردیس تئاتر شهرزاد به صحنه برده بود که نمایشی کمدی - تاریخی است.وی مرداد ماه نیز اتاق عروس را در مهرگان روی صحنه برد.کارگردانی خوانش آثاری چون اتاق ورونیکا، جرم داریم تا جرم، سلام مایکل به زندان من خوش آمدی، هیدام و...از دیگر آثار محمدرضا قنبری است.

بازیگران و دیگر عوامل نمایش به زودی اعلام خواهد شد.

پروژه تعیین حریم مجموعه تئاتر شهر در دیدار معاون میراث فرهنگی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی با معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی وارد مرحله تازه ای شد.محمد حسن طالبیان معاون میراث فرهنگی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، محمدرضا کارگر مدیرکل امور موزه ها و اموال منقول فرهنگی تاریخی وزارت میراث فرهنگی وگردشگری، پرهام جانفشان مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان تهران و جبرائیل نوکنده مدیر موزه ملی ایران باستان روز سه شنبه دوم دی ماه در دیدار با سید مجتبی حسینی، معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، قادرآشنا، مدیرکل هنرهای نمایشی و ابراهیم گله دارزاده رییس مجموعه تئاتر شهر بر ضرورت عملیاتی شدن پروژه تعیین حریم مجموعه تئاتر شهر طی روزهای آینده تاکید کردند.

ابراهیم گله دارزاده، رییس مجموعه تئاتر شهر گفت: پیرو جلسه و دیداری که طی روزهای گذشته با مدیرموزه ملی ایران در تئاتر شهر داشتیم، تاکید بر این شد که موضوع تعیین حریم مجموعه تئاتر شهر می تواند به عنوان یکی از موضوعات مهم وزارت میراث فرهنگی و گردشگری مورد توجه قرار گیرد بنابراین جلسه مشترک مدیران وزارت میراث فرهنگی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی امروز برگزار شد که امیدوارم نتایج ارزشمندی برای تئاتر شهر داشته باشد.

وی افزود: به هر حال شرایط این سال های تئاتر شهر به گونه ای رقم خورده که متاسفانه شاهد اتفاقات ناخوشایندی در محیط پیرامونی این مجموعه هستیم و لازم است هرچه زودتر اقدام عاجلی برای کاهش این آسیب ها انجام داد. مجموعه تئاترشهر یکی از نقاط مهم تاریخی تهران است که می تواند دربرگیرنده جاذبه های فرهنگی، هنری، میراث فرهنگی و گردشگری باشد.

رییس تئاتر ادامه داد: حدود دو دهه پیش بنا به تصمیم مدیران شهرداری آن دوران تصمیم بر این شد تا حصار فیزیکی تعیین کننده حریم این مجموعه با محیط مجاور برداشته شود. شرایطی که به دلیل تغییرات اجتماعی به وجود آمده ماجرا را به سمت دیگری سوق داد که موجب بروز آسیب های فراوانی در این ناحیه شد. به دلیل همین فقدان تعیین حریم امروزه شاهد تخریب و آسیب های متعدد فیزیکی به مجموعه هستیم. از این منظر لازم است تا با حمایت و همراهی وزارت میراث فرهنگی تعیین حریم تئاتر شهر محقق شود.

قادرآشنا مدیرکل هنرهای نمایشی هم در این نشست بیان کرد: ساختمان تئاترشهر اعتبار تئاتر ایران است بنابراین نگهداری و مرمت آسیب های آن باید متناسب با شان و جایگاه این مجموعه باشد. اما در این راه بزرگترین نگرانی ما حریم تئاتر شهر است که در این زمینه طی هفته های گذشته جلسات متعددی را با مدیران شهرداری تهران برگزار کردیم تا بتوانیم هرچه زودتر موضوع تعیین حریم را مرتفع کنیم.

وی افزود: اکنون فرصت هایی برای مرمت مجموعه تئاتر شهر وجود دارد. تئاتر شهر یک اثر دارای ثبت ملی است که نگهداری و مرمت آن اولی تر از هر مساله دیگری است.

سید مجتبی حسینی معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز در این نشست با اشاره به ظرفیت های گسترده تئاتر ایران در مقایسه با فعالیت هنرمندان تئاتر کشورهای دیگر در منطقه بیان کرد: همزمان با فعالیت گسترده هنرمندان تئاتر در تهران و سایر شهرهای کشور، قلب هنر نمایش در تئاتر شهر می زند و می توان گفت اینجا به تعبیری نقطه عشق بسیاری از دوستداران و هنرمندان تئاتر است که از تئاتر شهر وارد حوزه تئاتر شدند.

وی افزود: موارد مجموعه تئاتر شهر در ارتباط با میراث فرهنگی مبتنی بر سه نکته است اولا تعیین حریم برای مجموعه تئاتر شهر بر اساس نظرات مکتوب کارشناسی شده در قالب یک پروژه رسمی که می تواند نقش قابل توجهی برای اهمیت این موضوع داشته باشد. قدم دوم تهیه گزارش کارشناسی آینده نگارانه برای نگهداری بنای تئاتر شهر به عنوان یک اثر دارای ثبت ملی است که باید چه دستور العملی در این زمینه صادر شود و اقدامات برای حفاظت بنا بر اساس دستورالعمل تخصصی باشد. گام بعدی هم تعیین کارشناسانی از سوی امور موزه های وزارت میراث فرهنگی است که بتوانند به عنوان یک گروه کارشناس متخصص در بحث آرشیو،مستند سازی و محتوا سازی همراه همکاران ما در مجموعه تئاتر شهر باشند. و اینکه چگونه محتوای موجود را به نمایشگاهی پویا و محلی برای حضور گردشگران بر اساس قواعد بین المللی مجموعه های فعال فرهنگی هنری تبدیل کنیم. به هر حال اسنادی که در مجموعه تئاتر شهر وجود دارد یک سرمایه ملی و گنجینه ای است که می تواند نقش بسیار ارزشمندی در شناساندن اتفاقات گذشته تئاتر کشورمان داشته باشد.

محمدرضا کارگر مدیرکل امور موزه ها و اموال منقول فرهنگی تاریخی وزارت میراث فرهنگی وگردشگری هم در این جلسه گفت: تیاتر شهر به عنوان ظرفیت مهم فرهنگی هنری شهر تهران از مشکلات زیادی برای نگهداری برخوردار است بنابراین باید نسبت به رفع مسائل مربوط به تعیین حریم این مجموعه کارهای لازم را انجام دهیم. در شرایطی هستیم که تجربه برداشتن حصار از مجموعه تئاتر شهر که دو دهه قبل پیاده سازی شده، جواب لازم را نداده و آسیب هایی برای تئاتر شهر داشته است. یک مکان فرهنگی و هنری نیز حریم و حرمت دارد و ضروری است که ساختمان تئاتر شهر به اصالت بنای خود بازگردد.

مدیرکل امور موزه ها و اموال منقول فرهنگی تاریخی وزارت میراث فرهنگی وگردشگری تصریح کرد: ما در امور موزه های وزارت میراث فرهنگی آماده ایم تا هرگونه همکاری در زمینه راه اندازی موزه و مواردی از این دست در مجموعه تئاتر شهر داشته باشیم.

پرهام جانفشان مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان تهران نیز در ادامه این جلسه گفت: با در نظر گرفتن شرایط موجود و پروژه پهنه فرهنگ و هنر رودکی باید تلاش کنیم وزارت میراث فرهنگی برای بهبود اوضاع کنونی تئاتر شهر کمک کند. دراین راه ترسیم یک نقشه راه و تشکیل یک کمیته یا شورای راهبردی برای حل مشکلات کنونی تعیین حریم تئاترشهر پیشنهاد می شود که این کمیته یا شورا با حضور نمایندگان نهادها و مجموعه های مرتبط به زودی تشکیل شود.

جبرائیل نوکنده مدیر موزه ملی ایران باستان نیز در این جلسه اظهار کرد: تعیین حریم برای مجموعه تئاتر شهر امر بسیار مهم و ضروری است ضمن اینکه تئاتر شهر جدای از ماجرای تعیین حریم دربرگیرنده ویژگی های منحصر به فردی به لحاظ ساختار معماری و فرهنگی است.

محمد حسن طالبیان معاون میراث فرهنگی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نیز گفت: امیدوارم در وزارت میراث فرهنگی بتوانیم در بهبود اوضاع فعلی تئاتر شهر کارهایی را انجام دهیم. مجموعه تئاتر شهر یکی از مهم ترین زنجیره های معماری دوره مدرن کشورمان است که حتی قابلیت ثبت در فهرست جهانی یونسکو را دارد.

معاون میراث فرهنگی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی تاکید کرد: مباحثی هم در حوزه سلسله مراتب معماری و مرزبندی های موجود در عرصه ها وجود دارد که مشتمل بر قواعدی برای تردد مردم در فضای فرهنگی است. شاید در دو دهه قبل نگاه دیگری برای مجموعه تئاتر شهر وجود داشت اما واقعیت این است که حتما باید در این مکان حصار وجود داشته باشد. تئاتر شهر اکنون یک منطقه بحران زده است که باید با شهرداری تهران درباره بهسازی وضعیت موجود کارهای مهمی انجام داد.

طالبیان افزود: همه باید بسیج شویم تا در حوزه مرمت ساختمان مجموعه تئاترشهر کارهایی را انجام دهیم. البته ما به دلیل محدودیت های قانونی قادر به حمایت های مالی برای مرمت مجموعه های تحت نظر دولت نیستیم اما قطعا در حوزه مشاوره و آسیب نگاری اولویت های ترمیم همراهی و کمک می کنیم. از هم اکنون هم برای تدوین دستورالعمل نگهداری ساختمان نیز آمادگی کامل داریم تا کارهای لازم را انجام دهیم. در حوزه تجهیزات موزه ای نیز می توانیم به طور کامل در خدمت اهالی تئاتر شهر باشیم. تشکیل شورای راهبردی و مشورتی که جلساتی را برگزار کند و درباره تعیین حریم تئاتر شهر تا رسیدن به نتیجه به هدف مشخصی برسد امری ضروری است.

معاون میراث فرهنگی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی تاکید کرد: همه تلاش ها باید مبتنی بر این چارچوب باشد که عرصه و اعیان تئاتر شهر از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با همراهی وزارت میراث فرهنگی و گردشگری به شهرداری تهران اعلام شود.

لینک خبر :‌ خبرگزاری موج
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۶

برنامه پرده آخر با موضوع تئاتر شهرستان ها، در ارتباط تلفنی با محسن حسن زاده (مدیر روابط عمومی اداره کل هنرهای نمایشی) از شبکه رادیویی گفت و گو روی آنتن رفت.

حسن زاده در گفتگوی تلفنی با برنامه پرده آخر گفت: عقد تفاهم نامه استانی بزرگ ترین همکاری اداره کل هنرهای نمایشی با انجمن هنرهای نمایشی بود.

وی افزود: هنرهای نمایشی در استان ها نهاد مشخصی را برای تولی گری و پاسخگویی ندارد.

مدیر روابط عمومی اداره کل هنرهای نمایشی ادامه داد: تفاهم نامه استانی تئاتر با دغدغه مندی مدیرکل وقت هنرهای نمایشی و آقای رضا بصیرت به نتیجه رسید.

وی با اشاره به این که ما برای حمایت از تئاتر استان ها قالب مالی مشخصی داریم، توضیح داد: نهادهای مرتبط به حوزه تئاتر مانند ادارات کل و شهرداری ها و استانداری ها و شرکت های صنعتی مهم و بخش خصوصی باید به تئاتر استانی کمک کنند و حمایت های متعددی را شکل دهند.

حسن زاده ادامه داد: تفاهم نامه استانی تئاتر باعث می شود تا زمینه ی مناسبی برای تولی گری در استان ها در حوزه تئاتر فراهم شود.

وی افزود: با انعقاد این تفاهم نامه انجمن های تئاتر شهرستان به موسسه های مستقل مبدل می شوند.

مدیر روابط عمومی اداره کل هنرهای نمایشی ادامه داد: در حال حاضر بودجه های حمایت از تئاتر شهرستان به طور مستقیم به حساب انجمن های فعال در شهرستان های مختلف واریز می شوند و انجمن ها می توانند با تصمیم های خودشان بودجه ی اخذ شده را در امور مختلف هزینه کنند.

وی با اشاره به این که صندوق اعتباری هنر وظیفه حمایت از هنرمندان را برعهده دارد، توضیح داد: انجمن های مختلف می توانند با هدایت و راهنمایی هنرمندان به سمت صندوق اعتباری هنر، بسیاری از مشکلات مرتبط به بیمه و کمک های بلاعوض را برطرف کنند.

حسن زاده در بخش دیگری از سخنان خودش در برنامه پرده آخر گفت: هنرمندان می توانند مدافعان روح و روان مردم باشند و در شرایط بحرانی کمک رسانی کنند.

خبرنگار : سپهر نصیحتگر

کلمات کلیدی: #بودجه #تئاتر #شهرستان

1399 تمامی حقوق سایت متعلق به صدای جمهوری اسلامی ایران است

لینک خبر :‌ رادیو گفت و گو
برگزاری نمایشگاه کتاب تهران به شکل مجازی، می تواند اتفاق مبارکی باشد؛ هرچند باید گفت که در شرایط فعلی ناگزیر به برگزاری آن به صورت مجازی هستیم.
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۷ سایت های دیگر : چاپ و نشر آنلاین

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، با شیوع گسترده ویروس کرونا در جهان و تحت تاثیر قرارگرفتن تمامی فعالیت های حضوری اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و... بسیاری از این فعالیت ها در بستر فضای مجازی و آنلاین قرار گرفت و با تغییر رویکرد از فعالیت حضوری به مجازی تلاش شد تا به حیات فعالیت های فرهنگی و اجتماعی اما در قالبی دیگر، پرداخته شود. یکی از این فعالیت های فرهنگی که در دوران کرونا بسیار آسیب دید و تحت تاثیر قرار گرفت، برگزاری نمایشگاه های بین المللی کتاب بود که متاثر از ویروس کووید-19 به ارائه فعالیت در فضای مجازی روی آورد.

نمایشگاه بین المللی کتاب تهران نیز از این جریان مستثنی نبوده و به دنبال حمایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از صنعت نشر کشور و کمک به ناشران، شاهد برگزاری نمایشگاه کتاب به صورت مجازی هستیم. در این راستا، با احمد ذوعلم، مدیر آژانس ادبی دایره مینا گفت وگویی انجام داده ایم که در ادامه می خوانید:

به نظر شما، فعالیت آژانس های ادبی در نخستین تجربه برگزاری نمایشگاه کتاب مجازی معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی چیست و چه انتظاری می توان داشت؟

برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب به شکلی که نمایشگاه کتاب تهران نیز قرار است برگزار شود، تجربه جدید و متفاوتی است. تجربه برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب، تجربه ای است که در گذشته وجود نداشته و شکلی جدید از ارتباط است که در این دوره شاهد آن هستیم. برگزاری نمایشگاه کتاب به شکل مجازی، می تواند اتفاق مبارکی باشد؛ هرچند باید گفت که در شرایط فعلی ناگزیر به برگزاری نمایشگاه کتاب به صورت مجازی هستیم. البته ممکن است راه های دیگری نیز برای حمایت از ناشران، غیر از برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب وجود داشته باشد؛ اما به نظر می آید که این شیوه، امن ترین و بهترین راه ممکن در شرایط موجود است.

فعالیت آژانس های ادبی در نمایشگاه مجازی کتاب نیز انجام همان کارهای همیشگی در نمایشگاه فیزیکی کتاب از جمله انجام مذاکرات خرید و فروش رایت کتاب ها در قالب فعالیت مجازی و آنلاین است. البته هنوز نمی دانم که ساز و کار نمایشگاه مجازی کتاب در بخش فعالیت رایت سنتر چطور خواهد بود، اما اگر قرار باشد که نمایشگاه مجازی کتاب فعالیت ثمربخشی داشته باشد، باید به تمام ابعاد این جریان دقت شود و طراحی ها و برنامه ریزی های لازم برای آن صورت بگیرد.

البته باید توجه کرد که اطلاع رسانی برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب به ناشران و آژانس های بین المللی، انجام شود تا کسانی که خواهان خرید رایت کتاب های ایرانی هستند، بتوانند در این رویداد شرکت کنند. نکته قابل توجه این است که، هنگام بارگذاری آثار آژانس ادبی دایره ی مینا در پلت فرم مورد نظر نمایشگاه با نکته ی قابل توجه محدودیت 15 جلدی کتاب مواجه شدیم و این اتفاق عجیبی است. به طور مثال در نمایشگاه کتاب فرانکفورت برای هر آژانس امکان بارگذاری و عرضه ی هزار اثر امکان پذیر بود تا بتوان درباره آن ها مذاکره و گفت وگو کرد.

فضای مطلوب و مورد انتظار شما در نمایشگاه مجازی کتاب چیست؟ چه انتظاراتی دارید؟
موارد مختلفی وجود دارد که اگر به آن توجه شود، فعالیت آژانس های ادبی با ناشران و دیگر آژانس های بین المللی را ثمربخش می کند. یکی از این موارد امکانات فنی است و دیگر آن که باید دید که آیا اتاق های گفت وگوی مجازی برای صحبت و معرفی آثار به آژانس های ادبی و ناشران بین المللی وجود دارد یا خیر. مهم تر از همه اینکه باید برگزاری چنین رویدادی به صورت مجازی و حضور آژانس های ادبی در آن به درستی به مراجعه کنندگان، مخاطبان، ناشران و آژانس های ادبی کشورهای دیگر اطلاع رسانی شود تا در این رویداد شرکت کنند. البته اطلاعی از چگونگی دعوت ناشران خارجی با چه فرآیند و ساز و کاری به نمایشگاه مجازی کتاب ندارم. فقط این را می دانم که خیلی اوقات، ممکن است بنابر دلایل مختلف، حضور در نمایشگاه های کتاب مختلف ازجمله نمایشگاه مجازی کتاب اولویت ناشران و آژانس های ادبی نباشد یا به هر دلیلی اصلاً نتوانند در این رویداد حضور پیدا کنند؛ اما با مجازی شدن نمایشگاه کتاب کارها خیلی راحت تر خواهد شد و به نوعی فرصتی ایجاد شده که باید آن را مغتنم بشماریم تا تعداد حاضران خارجی نمایشگاه کتاب را با یک برنامه ریزی درست افزایش بدهیم.

برنامه ها و اقدامات مورد نظر آژانس ادبی دایره مینا برای حضور و فعالیت در نمایشگاه کتاب مجازی چیست؟
فعالیت های آژانس ادبی دایره مینا به شرایط فنی موجود در نمایشگاه مجازی کتاب و شکل طراحی فرآیند های آن بستگی دارد. در نمایشگاه های بین المللی کتاب که به شکل مجازی برگزار شد و در آن حضور پیدا کردیم، منتخبی از کتاب های ناشرانی را که نمایندگی آن ها را داریم، در پلت فرم موردنظر به نمایش درخواهیم آورد و ناشران و آژانس های ادبی پس از انتخاب کتاب های عرضه شده با آژانس ادبی دایره مینا برای انعقاد قرارداد، وارد مذاکره خواهند شد.

آیا چنین امکانی وجود دارد که پس از گذراندن این تجربه، بخش فروشگاهی نمایشگاه را به فضای مجازی منتقل کنیم و نمایشگاه کتاب فیزیکی صرفاً در بعد نمایشگاهی خود باقی بماند؟ آیا می توان چنین انتظاری را از نمایشگاه کتاب تهران داشت؟
نمایشگاه مجازی و فیزیکی کتاب هر دو قابلیت های منحصر به فرد خودشان را دارند و نباید فرض کنیم که برگزاری هرکدام از این نمایشگاه ها، در دراز مدت ما را از دیگری بی نیاز می کند. در حال حاضر که در شرایط خاصی به سر می بریم، مجبوریم که نمایشگاه کتاب تهران را در کوتاه مدت به صورت مجازی برگزار کنیم. از ویژگی خریداران کتاب این است که خواهان کسب اطلاعات بیشتر درباره ی کتاب ها هستند و دوست دارند با ناشران و کارشناسان گفت وگو کنند. این موضوعی است که در نمایشگاه بین المللی کتاب تهران به خوبی اتفاق می افتد. البته یکی از نقدهایی که همواره به نمایشگاه کتاب تهران وارد بوده این است که این نمایشگاه، یک فروشگاه بزرگ کتاب است. البته ایرادی هم ندارد که نمایشگاه کتاب تهران به شکل یک فروشگاه کتاب باشد و این موضوع، یکی از ویژگی های مثبت و مزیت نمایشگاه کتاب تهران است. اما به دلایل مختلف، همین فروشگاه بزرگ پیچیدگی هایی ایجاد می کند که موجب اذیت شدن شرکت کنندگان آن می شود. مثلاً خیلی وقت ها مخاطبان و مراجعه کنندگان، کتاب مورد نظرشان را به سختی پیدا می کنند.

فکر می کنم با بهره گرفتن از این تجربه در آینده می توان تلفیقی از نمایشگاه فیزیکی و مجازی داشت. به این ترتیب امکان خرید مجازی برای افرادی که می خواهند با شرایط خاصی کتاب ها را به صورت مجازی خریداری کنند وجود خواهد داشت و سوی دیگر نمایشگاه به صورت فیزیکی هم برگزار خواهد شد که ویژگی ها و مزیت های خاص و منحصر به فرد خودش را دارد. البته اگر نمایشگاه مجازی صرفاً با هدف فروش کتاب برگزار شود و به نوعی به یک فروشگاه اینترنتی کتاب تبدیل شود؛ مزیتی به همراه نخواهد داشت. افرادی که طراح این ایده هستند باید به این مسأله فکر کنند که اگر قرار است که این رویداد به یک فروشگاه بزرگ مجازی کتاب تبدیل شود باید در ایام نمایشگاه کتاب مزایای ویژه ای چون تخفیف و برگزاری رویدادهای مجازی داشته باشد تا بتواند تمایز خودش را به بهترین شکل نشان داده و اثرگذار باشد.

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، با شیوع گسترده ویروس کرونا در جهان و تحت تاثیر قرارگرفتن تمامی فعالیت های حضوری اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و... بسیاری از این فعالیت ها در بستر فضای مجازی و آنلاین قرار گرفت و با تغییر رویکرد از فعالیت حضوری به مجازی تلاش شد تا به حیات فعالیت های فرهنگی و اجتماعی اما در قالبی دیگر، پرداخته شود. یکی از این فعالیت های فرهنگی که در دوران کرونا بسیار آسیب دید و تحت تاثیر قرار گرفت، برگزاری نمایشگاه های بین المللی کتاب بود که متاثر از ویروس کووید-19 به ارائه فعالیت در فضای مجازی روی آورد.

نمایشگاه بین المللی کتاب تهران نیز از این جریان مستثنی نبوده و به دنبال حمایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از صنعت نشر کشور و کمک به ناشران، شاهد برگزاری نمایشگاه کتاب به صورت مجازی هستیم. در این راستا، با احمد ذوعلم، مدیر آژانس ادبی دایره مینا گفت وگویی انجام داده ایم که در ادامه می خوانید:

به نظر شما، فعالیت آژانس های ادبی در نخستین تجربه برگزاری نمایشگاه کتاب مجازی معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی چیست و چه انتظاری می توان داشت؟

برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب به شکلی که نمایشگاه کتاب تهران نیز قرار است برگزار شود، تجربه جدید و متفاوتی است. تجربه برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب، تجربه ای است که در گذشته وجود نداشته و شکلی جدید از ارتباط است که در این دوره شاهد آن هستیم. برگزاری نمایشگاه کتاب به شکل مجازی، می تواند اتفاق مبارکی باشد؛ هرچند باید گفت که در شرایط فعلی ناگزیر به برگزاری نمایشگاه کتاب به صورت مجازی هستیم. البته ممکن است راه های دیگری نیز برای حمایت از ناشران، غیر از برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب وجود داشته باشد؛ اما به نظر می آید که این شیوه، امن ترین و بهترین راه ممکن در شرایط موجود است.

فعالیت آژانس های ادبی در نمایشگاه مجازی کتاب نیز انجام همان کارهای همیشگی در نمایشگاه فیزیکی کتاب از جمله انجام مذاکرات خرید و فروش رایت کتاب ها در قالب فعالیت مجازی و آنلاین است. البته هنوز نمی دانم که ساز و کار نمایشگاه مجازی کتاب در بخش فعالیت رایت سنتر چطور خواهد بود، اما اگر قرار باشد که نمایشگاه مجازی کتاب فعالیت ثمربخشی داشته باشد، باید به تمام ابعاد این جریان دقت شود و طراحی ها و برنامه ریزی های لازم برای آن صورت بگیرد.

البته باید توجه کرد که اطلاع رسانی برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب به ناشران و آژانس های بین المللی، انجام شود تا کسانی که خواهان خرید رایت کتاب های ایرانی هستند، بتوانند در این رویداد شرکت کنند. نکته قابل توجه این است که، هنگام بارگذاری آثار آژانس ادبی دایره ی مینا در پلت فرم مورد نظر نمایشگاه با نکته ی قابل توجه محدودیت 15 جلدی کتاب مواجه شدیم و این اتفاق عجیبی است. به طور مثال در نمایشگاه کتاب فرانکفورت برای هر آژانس امکان بارگذاری و عرضه ی هزار اثر امکان پذیر بود تا بتوان درباره آن ها مذاکره و گفت وگو کرد.

فضای مطلوب و مورد انتظار شما در نمایشگاه مجازی کتاب چیست؟ چه انتظاراتی دارید؟
موارد مختلفی وجود دارد که اگر به آن توجه شود، فعالیت آژانس های ادبی با ناشران و دیگر آژانس های بین المللی را ثمربخش می کند. یکی از این موارد امکانات فنی است و دیگر آن که باید دید که آیا اتاق های گفت وگوی مجازی برای صحبت و معرفی آثار به آژانس های ادبی و ناشران بین المللی وجود دارد یا خیر. مهم تر از همه اینکه باید برگزاری چنین رویدادی به صورت مجازی و حضور آژانس های ادبی در آن به درستی به مراجعه کنندگان، مخاطبان، ناشران و آژانس های ادبی کشورهای دیگر اطلاع رسانی شود تا در این رویداد شرکت کنند. البته اطلاعی از چگونگی دعوت ناشران خارجی با چه فرآیند و ساز و کاری به نمایشگاه مجازی کتاب ندارم. فقط این را می دانم که خیلی اوقات، ممکن است بنابر دلایل مختلف، حضور در نمایشگاه های کتاب مختلف ازجمله نمایشگاه مجازی کتاب اولویت ناشران و آژانس های ادبی نباشد یا به هر دلیلی اصلاً نتوانند در این رویداد حضور پیدا کنند؛ اما با مجازی شدن نمایشگاه کتاب کارها خیلی راحت تر خواهد شد و به نوعی فرصتی ایجاد شده که باید آن را مغتنم بشماریم تا تعداد حاضران خارجی نمایشگاه کتاب را با یک برنامه ریزی درست افزایش بدهیم.

برنامه ها و اقدامات مورد نظر آژانس ادبی دایره مینا برای حضور و فعالیت در نمایشگاه کتاب مجازی چیست؟
فعالیت های آژانس ادبی دایره مینا به شرایط فنی موجود در نمایشگاه مجازی کتاب و شکل طراحی فرآیند های آن بستگی دارد. در نمایشگاه های بین المللی کتاب که به شکل مجازی برگزار شد و در آن حضور پیدا کردیم، منتخبی از کتاب های ناشرانی را که نمایندگی آن ها را داریم، در پلت فرم موردنظر به نمایش درخواهیم آورد و ناشران و آژانس های ادبی پس از انتخاب کتاب های عرضه شده با آژانس ادبی دایره مینا برای انعقاد قرارداد، وارد مذاکره خواهند شد.

آیا چنین امکانی وجود دارد که پس از گذراندن این تجربه، بخش فروشگاهی نمایشگاه را به فضای مجازی منتقل کنیم و نمایشگاه کتاب فیزیکی صرفاً در بعد نمایشگاهی خود باقی بماند؟ آیا می توان چنین انتظاری را از نمایشگاه کتاب تهران داشت؟
نمایشگاه مجازی و فیزیکی کتاب هر دو قابلیت های منحصر به فرد خودشان را دارند و نباید فرض کنیم که برگزاری هرکدام از این نمایشگاه ها، در دراز مدت ما را از دیگری بی نیاز می کند. در حال حاضر که در شرایط خاصی به سر می بریم، مجبوریم که نمایشگاه کتاب تهران را در کوتاه مدت به صورت مجازی برگزار کنیم. از ویژگی خریداران کتاب این است که خواهان کسب اطلاعات بیشتر درباره ی کتاب ها هستند و دوست دارند با ناشران و کارشناسان گفت وگو کنند. این موضوعی است که در نمایشگاه بین المللی کتاب تهران به خوبی اتفاق می افتد. البته یکی از نقدهایی که همواره به نمایشگاه کتاب تهران وارد بوده این است که این نمایشگاه، یک فروشگاه بزرگ کتاب است. البته ایرادی هم ندارد که نمایشگاه کتاب تهران به شکل یک فروشگاه کتاب باشد و این موضوع، یکی از ویژگی های مثبت و مزیت نمایشگاه کتاب تهران است. اما به دلایل مختلف، همین فروشگاه بزرگ پیچیدگی هایی ایجاد می کند که موجب اذیت شدن شرکت کنندگان آن می شود. مثلاً خیلی وقت ها مخاطبان و مراجعه کنندگان، کتاب مورد نظرشان را به سختی پیدا می کنند.

فکر می کنم با بهره گرفتن از این تجربه در آینده می توان تلفیقی از نمایشگاه فیزیکی و مجازی داشت. به این ترتیب امکان خرید مجازی برای افرادی که می خواهند با شرایط خاصی کتاب ها را به صورت مجازی خریداری کنند وجود خواهد داشت و سوی دیگر نمایشگاه به صورت فیزیکی هم برگزار خواهد شد که ویژگی ها و مزیت های خاص و منحصر به فرد خودش را دارد. البته اگر نمایشگاه مجازی صرفاً با هدف فروش کتاب برگزار شود و به نوعی به یک فروشگاه اینترنتی کتاب تبدیل شود؛ مزیتی به همراه نخواهد داشت. افرادی که طراح این ایده هستند باید به این مسأله فکر کنند که اگر قرار است که این رویداد به یک فروشگاه بزرگ مجازی کتاب تبدیل شود باید در ایام نمایشگاه کتاب مزایای ویژه ای چون تخفیف و برگزاری رویدادهای مجازی داشته باشد تا بتواند تمایز خودش را به بهترین شکل نشان داده و اثرگذار باشد.
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)،
خبرگزاری کتاب ایران

به نظر شما، فعالیت
آژانس های ادبی در نخستین تجربه برگزاری نمایشگاه کتاب مجازی معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی چیست و چه انتظاری می توان داشت؟

فضای مطلوب و مورد انتظار شما در نمایشگاه مجازی کتاب چیست؟ چه انتظاراتی دارید؟

برنامه ها و اقدامات مورد نظر آژانس ادبی دایره مینا برای حضور و فعالیت در نمایشگاه کتاب مجازی چیست؟

آیا چنین امکانی وجود دارد که پس از گذراندن این تجربه، بخش فروشگاهی نمایشگاه را به فضای مجازی منتقل کنیم و نمایشگاه کتاب فیزیکی صرفاً در بعد نمایشگاهی خود باقی بماند؟ آیا می توان چنین انتظاری را از نمایشگاه کتاب تهران داشت؟

لینک خبر :‌ خبرگزاری کتاب ایران
افزایش قیمت کاغذ تحریر در بازار طی ده روز اخیر چالش های زیادی پیش روی اهالی نشر قرار داده است زیرا با توزیع نشدن کاغذ دولتی، ناشرانی که به دنبال انتشار کتاب بودند، با گرانی کاغذ روبه رو شدند.
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۷ سایت های دیگر : چاپ و نشر آنلاین شعار سال

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، در دوره ای که زمزمه های حذف ارز دولتی برای کاغذ روز به روز بیشتر به گوش اهالی نشر می رسد بازار کاغذ نیز طی ده روز اخیر شاهد افزایش قیمت نسبی بود و این موضوع موجب نگرانی در میان اهالی نشر شده است.

افزایش قیمت ها به گونه ای بود که که تا عصر روز گذشته (شنبه 6 دی) هر بند کاغذ تحریر 70 گرمی چهار و نیم ورقی حدود 420 تومان و هر بند کاغذ تحریر 70 گرمی سه ورقی نیز به قیمت 330 هزار تومان در بازار کاغذ خرید و فروش شد. همچنین کاغذ گلاسه که اغلب مورد نیاز ناشران حوزه کودک و نوجوان است هر کیلوی چینی آن 21 و هر کیلوی کر ه ای آن 22 هزار تومان به فروش می رسد و مقوای پشت طوسی هندی نیز کیلویی 19 هزار تومان در بازار عرضه می شد.

حسین بنایی کاغذفروش که سال های زیادی است در بازار کاغذ فعالیت می کند درباره علت افزایش قیمت ها به ایبنا گفت: توقف توزیع کاغذ دولتی در میان ناشران علت اصلی بالا رفتن قیمت کاغذ طی یک هفته تا 10 روز اخیر است زیرا بیش از 20 روز است که کاغذی به ناشران نداده شده است.

وی با بیان اینکه بازار به دنبال افزایش قیمت ها دچار شوک و رکود می شود، افزود: زمانی که قیمت ها پایین باشد خرید و فروش هم انجام می شود اما به محض اینکه قیمت ها تغییر می کنند، ناشران برای خرید دست نگه می دارند و همین موضوع سایه رکود بر فعالیت بازار کاغذ می اندازد؛ بنابراین به نفع ما است که قیمت ها ثبات داشته باشد.

کاهش تقاضا برای کاغذ در ماه های اخیر
در این زمینه غلامرضا شجاع نماینده مصرف کنندگان کاغذ کشور درباره افزایش قیمت کاغذ به ایبنا گفت: یکی از دلایل ثبات قیمت کاغذ طی ماه های اخیر که با گرانی لجام گسیخته مواجه نیستیم این است که اغلب بازرگانان در انبارهایشان کاغذ دارند و چون پروسه واردات سخت شده و برای واردکننده هیچ توجیه اقتصادی وجود ندارد، رغبتی هم به واردات نیست.

وی ادامه داد: اگر یک تاجر بخواهد با دلار 25 هزار تومانی کاغذ وارد کند، قیمت تمام شده هر بند آن، حدود 450 هزار تومان برای خودش تمام می شود و در کنار آن خواب سرمایه و مشکلات دیگری وجود دارد.

شجاع با اشاره به توزیع کاغذ دولتی طی هفته جاری توضیح داد: قرار شده است توزیع کاغذهای دولتی برای ناشران طی این هفته انجام شود. همین موضوع باعث می شود قیمت کاغذ ثابت شود؛ بنابراین افزایش 10 تا 20 هزار تومانی قیمت کاغذ در بازار موقتی است و با توزیع کاغذ دولتی، قیمت کاغذ مجددا کاهش پیدا می کند.

از سوی دیگر کاهش تقاضا برای کاغذ طی ماه های اخیر به دلایل مختلف را شاید بتوان یکی دیگر از دلایل ثبات نسبی قیمت کاغذ در ماه های اخیر دانست. شجاع در این زمینه گفت: اکنون بخش زیادی از چاپخانه ها حتی یک نوبت کاری -یعنی 8 ساعت- هم کار ندارند؛ البته برخی چاپخانه های بزرگ که سه حوزه پیش از چاپ، چاپ و پس از چاپ را دارند، می توانند سفارش بگیرند اما بیشتر چاپخانه ها به حالت نیمه تعطیل و تعطیل درآمده اند.

وی همچنین افزایش قیمت خمیر کاغذ را یکی دیگر از دلایل بالا رفتن قیمت کاغذ معرفی کرد و گفت: به دنبال شیوع بیماری کرونا، درخواست برای دستمال توالت بالا رفت و بخش زیادی از کارخانه های تولید کاغذ به سمت تولید کاغذ تیشو که مصرف بهداشتی دارد، رفتند و حجم تولیدات کاغذ تحریر کاهش پیدا کرد.

شجاع در بخش دیگر صحبت های خود درباره بالا بودن برخی کاغذهای مورد نیاز اهالی نشر مثل گلاسه یا مقوای ایندربرد توضیح داد: مشکل اصلی را وزارت صنعت، معدن و تجارت به دلیل حذف اطلاعات از روی سایت گمرک ایجاد کرده است؛ زیرا آمار واردات به روز از اول اردیبهشت سال 1398 بر روی این سایت قرار داده نمی شود و دلیلشان این است که دشمن متوجه نشود ما چه میزان واردات داریم.

وی در این زمینه توضیح داد: این دلیل کاملا بی اساس است؛ زیرا کالاهای استراتژیک نباید مشخص باشد اما آمار کاغذ و مقوا هیچ جذابیتی برای سایر کشورها ندارد. این مساله همچنان ادامه دارد و مسئولان از صدمات آن بی اطلاع اند.

شجاع افزود: واردکنندگان و بازرگانان کشور در گذشته زمان سفارش کالا به سایت مراجعه می کردند و می دیدند تا پایان هر ماه کاغذ تحریر چه میزان وارد شده است و اگر کافی بود مقوای پشت طوسی یا مقوای گلاسه در گراماژ مختلف به کشور وارد می کرد و نه جنس روی دست بازرگان می ماند و نه بازار با کمبود مواد روبه رو می شد و همین اتفاق در حوزه زینک و سایر مواد اساسی رخ داده است و بازرگانان در کار خود با مشکلات جدی روبه رو شده اند.

با توزیع کاغذ دولتی قیمت ها کاهش پیدا می کنند
یکی از واردکنندگان کاغذ که بیش از 50 سال است در این حوزه فعالیت می کند و البته تمایلی به درج نامش در این گزارش نداشت، معتقد است کاغذ هنوز گران نشده. او به ایبنا گفت: اکنون تخصیص ارز به کاغذ دولتی از سوی دولت قطع شده است و بازرگانان کاغذ را با ارز نیمایی به کشور آورده اند و اگر بخواهیم قیمت کاغذ را امروز محاسبه کنیم، حدود 485 تومان است؛ درحالی که بین قیمت 410 تا 420 تومان به فروش می رسد و این رقم، ضرر به همراه دارد.

وی ادامه داد: قیمت کاغذ خیلی بالا نیست؛ مساله اینجا است که به دلیل کرونا و تعطیلی مدارس و دانشگا ه ها و اتوماسیون شدن سیستم اداری و سیستم دورکاری مشتری ها و سفارش ها کاهش زیادی داشته است و قیمت کاغذ نسبت به ارز دولتی 4200 تومانی که باید بندی 130 هزار تومان باشد، بالا است.

این فعال حوزه واردات کاغذ با بیان اینکه خریدار و مصرف کننده کاغذ طی ماه های اخیر به شدت افت داشته است، عنوان کرد: کاغذ در یک برهه زمانی به بندی 360 تا 370هزار تومان رسید زیرا تعاونی ناشران کاغذ توزیع می کرد؛ اما اکنون که توزیع نکرده، قیمت ها مجددا بالا رفته است و اگر این هفته دوباره کاغذ پخش شود، قیمت ها روند نزولی خواهند داشت.

و حال در پایان باید گفت که به نظر می رسد نقش کاغذ دولتی در میان ناشران در کاهش قیمت کاغذ اهمیت بسیار زیادی داشته است و عدم واگذاری کاغذ به ناشران یکی از دلایل افزایش قیمت ها در بازار باشد. در این میان اگرچه تلاش کردیم با مهدی اسماعیلی راد مدیرعامل اتحادیه تعاونی آشنا صحبت کردیم اما موفق نشدیم.

ولی طبق آخرین اطلاعات خبرنگار ایبنا جلسات تخصیص کاغذ به ناشران طی هفته های اخیر برگزار شده و میزان کاغذ اختصاص یافته به ناشران نیز مشخص شده است و قرار است به زودی کاغذهای مورد نیاز ناشران در میان آن ها توزیع شود. البته علیرضا اسماعیلی مشاور معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز چندی پیش در گفت وگو با ایبنا بر تلاش های این وزارتخانه برای تامین کاغذ مورد نیاز اهالی نشر تاکید کرد و گفت که خبرهای خوبی در این زمینه در راه است.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، در دوره ای که زمزمه های حذف ارز دولتی برای کاغذ روز به روز بیشتر به گوش اهالی نشر می رسد بازار کاغذ نیز طی ده روز اخیر شاهد افزایش قیمت نسبی بود و این موضوع موجب نگرانی در میان اهالی نشر شده است.

افزایش قیمت ها به گونه ای بود که که تا عصر روز گذشته (شنبه 6 دی) هر بند کاغذ تحریر 70 گرمی چهار و نیم ورقی حدود 420 تومان و هر بند کاغذ تحریر 70 گرمی سه ورقی نیز به قیمت 330 هزار تومان در بازار کاغذ خرید و فروش شد. همچنین کاغذ گلاسه که اغلب مورد نیاز ناشران حوزه کودک و نوجوان است هر کیلوی چینی آن 21 و هر کیلوی کر ه ای آن 22 هزار تومان به فروش می رسد و مقوای پشت طوسی هندی نیز کیلویی 19 هزار تومان در بازار عرضه می شد.

حسین بنایی کاغذفروش که سال های زیادی است در بازار کاغذ فعالیت می کند درباره علت افزایش قیمت ها به ایبنا گفت: توقف توزیع کاغذ دولتی در میان ناشران علت اصلی بالا رفتن قیمت کاغذ طی یک هفته تا 10 روز اخیر است زیرا بیش از 20 روز است که کاغذی به ناشران نداده شده است.

وی با بیان اینکه بازار به دنبال افزایش قیمت ها دچار شوک و رکود می شود، افزود: زمانی که قیمت ها پایین باشد خرید و فروش هم انجام می شود اما به محض اینکه قیمت ها تغییر می کنند، ناشران برای خرید دست نگه می دارند و همین موضوع سایه رکود بر فعالیت بازار کاغذ می اندازد؛ بنابراین به نفع ما است که قیمت ها ثبات داشته باشد.

کاهش تقاضا برای کاغذ در ماه های اخیر
در این زمینه غلامرضا شجاع نماینده مصرف کنندگان کاغذ کشور درباره افزایش قیمت کاغذ به ایبنا گفت: یکی از دلایل ثبات قیمت کاغذ طی ماه های اخیر که با گرانی لجام گسیخته مواجه نیستیم این است که اغلب بازرگانان در انبارهایشان کاغذ دارند و چون پروسه واردات سخت شده و برای واردکننده هیچ توجیه اقتصادی وجود ندارد، رغبتی هم به واردات نیست.

وی ادامه داد: اگر یک تاجر بخواهد با دلار 25 هزار تومانی کاغذ وارد کند، قیمت تمام شده هر بند آن، حدود 450 هزار تومان برای خودش تمام می شود و در کنار آن خواب سرمایه و مشکلات دیگری وجود دارد.

شجاع با اشاره به توزیع کاغذ دولتی طی هفته جاری توضیح داد: قرار شده است توزیع کاغذهای دولتی برای ناشران طی این هفته انجام شود. همین موضوع باعث می شود قیمت کاغذ ثابت شود؛ بنابراین افزایش 10 تا 20 هزار تومانی قیمت کاغذ در بازار موقتی است و با توزیع کاغذ دولتی، قیمت کاغذ مجددا کاهش پیدا می کند.

از سوی دیگر کاهش تقاضا برای کاغذ طی ماه های اخیر به دلایل مختلف را شاید بتوان یکی دیگر از دلایل ثبات نسبی قیمت کاغذ در ماه های اخیر دانست. شجاع در این زمینه گفت: اکنون بخش زیادی از چاپخانه ها حتی یک نوبت کاری -یعنی 8 ساعت- هم کار ندارند؛ البته برخی چاپخانه های بزرگ که سه حوزه پیش از چاپ، چاپ و پس از چاپ را دارند، می توانند سفارش بگیرند اما بیشتر چاپخانه ها به حالت نیمه تعطیل و تعطیل درآمده اند.

وی همچنین افزایش قیمت خمیر کاغذ را یکی دیگر از دلایل بالا رفتن قیمت کاغذ معرفی کرد و گفت: به دنبال شیوع بیماری کرونا، درخواست برای دستمال توالت بالا رفت و بخش زیادی از کارخانه های تولید کاغذ به سمت تولید کاغذ تیشو که مصرف بهداشتی دارد، رفتند و حجم تولیدات کاغذ تحریر کاهش پیدا کرد.

شجاع در بخش دیگر صحبت های خود درباره بالا بودن برخی کاغذهای مورد نیاز اهالی نشر مثل گلاسه یا مقوای ایندربرد توضیح داد: مشکل اصلی را وزارت صنعت، معدن و تجارت به دلیل حذف اطلاعات از روی سایت گمرک ایجاد کرده است؛ زیرا آمار واردات به روز از اول اردیبهشت سال 1398 بر روی این سایت قرار داده نمی شود و دلیلشان این است که دشمن متوجه نشود ما چه میزان واردات داریم.

وی در این زمینه توضیح داد: این دلیل کاملا بی اساس است؛ زیرا کالاهای استراتژیک نباید مشخص باشد اما آمار کاغذ و مقوا هیچ جذابیتی برای سایر کشورها ندارد. این مساله همچنان ادامه دارد و مسئولان از صدمات آن بی اطلاع اند.

شجاع افزود: واردکنندگان و بازرگانان کشور در گذشته زمان سفارش کالا به سایت مراجعه می کردند و می دیدند تا پایان هر ماه کاغذ تحریر چه میزان وارد شده است و اگر کافی بود مقوای پشت طوسی یا مقوای گلاسه در گراماژ مختلف به کشور وارد می کرد و نه جنس روی دست بازرگان می ماند و نه بازار با کمبود مواد روبه رو می شد و همین اتفاق در حوزه زینک و سایر مواد اساسی رخ داده است و بازرگانان در کار خود با مشکلات جدی روبه رو شده اند.

با توزیع کاغذ دولتی قیمت ها کاهش پیدا می کنند
یکی از واردکنندگان کاغذ که بیش از 50 سال است در این حوزه فعالیت می کند و البته تمایلی به درج نامش در این گزارش نداشت، معتقد است کاغذ هنوز گران نشده. او به ایبنا گفت: اکنون تخصیص ارز به کاغذ دولتی از سوی دولت قطع شده است و بازرگانان کاغذ را با ارز نیمایی به کشور آورده اند و اگر بخواهیم قیمت کاغذ را امروز محاسبه کنیم، حدود 485 تومان است؛ درحالی که بین قیمت 410 تا 420 تومان به فروش می رسد و این رقم، ضرر به همراه دارد.

وی ادامه داد: قیمت کاغذ خیلی بالا نیست؛ مساله اینجا است که به دلیل کرونا و تعطیلی مدارس و دانشگا ه ها و اتوماسیون شدن سیستم اداری و سیستم دورکاری مشتری ها و سفارش ها کاهش زیادی داشته است و قیمت کاغذ نسبت به ارز دولتی 4200 تومانی که باید بندی 130 هزار تومان باشد، بالا است.

این فعال حوزه واردات کاغذ با بیان اینکه خریدار و مصرف کننده کاغذ طی ماه های اخیر به شدت افت داشته است، عنوان کرد: کاغذ در یک برهه زمانی به بندی 360 تا 370هزار تومان رسید زیرا تعاونی ناشران کاغذ توزیع می کرد؛ اما اکنون که توزیع نکرده، قیمت ها مجددا بالا رفته است و اگر این هفته دوباره کاغذ پخش شود، قیمت ها روند نزولی خواهند داشت.

و حال در پایان باید گفت که به نظر می رسد نقش کاغذ دولتی در میان ناشران در کاهش قیمت کاغذ اهمیت بسیار زیادی داشته است و عدم واگذاری کاغذ به ناشران یکی از دلایل افزایش قیمت ها در بازار باشد. در این میان اگرچه تلاش کردیم با مهدی اسماعیلی راد مدیرعامل اتحادیه تعاونی آشنا صحبت کردیم اما موفق نشدیم.

ولی طبق آخرین اطلاعات خبرنگار ایبنا جلسات تخصیص کاغذ به ناشران طی هفته های اخیر برگزار شده و میزان کاغذ اختصاص یافته به ناشران نیز مشخص شده است و قرار است به زودی کاغذهای مورد نیاز ناشران در میان آن ها توزیع شود. البته علیرضا اسماعیلی مشاور معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز چندی پیش در گفت وگو با ایبنا بر تلاش های این وزارتخانه برای تامین کاغذ مورد نیاز اهالی نشر تاکید کرد و گفت که خبرهای خوبی در این زمینه در راه است.
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)
خبرگزاری کتاب ایران

کاهش تقاضا برای کاغذ در ماه های اخیر

با توزیع کاغذ دولتی قیمت ها کاهش پیدا می کنند

لینک خبر :‌ خبرگزاری کتاب ایران
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۷

خبرگزاری میزان - بازار نشر با شیوع ویروس کرونا و در پی آن برگزار نشدن نمایشگاه بین المللی کتاب تهران به شکل فیزیکی، روز های سخت و بحرانی را پشت سر می گذارد، از طرفی کمک های وعده داده شده از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مبنی بر یارانه کاغذ و نظارت بر قیمت مواد اولیه و وام به ناشران نیز نتوانسته یخ های این حوزه را آب کند، بالا بودن قیمت مواد اولیه نشر خصوصا کاغذ همچنین چاپ و صحافی برای تهیه یک کتاب از یک سو و عدم تمایل جامعه به خرید کتاب از سوی دیگر وضعیت نشر را بسیار سخت و بغرنج کرده است.

گفت وگو با نویسندگان و ناشران و حتی متولیان و مسئولان حوزه نشر نشان می دهد که عوامل و دلایل متعددی پیش روی حوزه نشر قرار دارد که اجازه برون رفت از بحران های متعدد در این حوزه را نمی دهد، برای بررسی این موضوع خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان در یک گزارش میدانی برای پیگیری این موارد از سوی ناشران و کتاب فروشان به خیابان انقلاب رفته و این بار مشکلات عرصه ادبیات، چاپ و نشر را از زبان کتاب فروشان، انتشاراتی ها و مردم جویا شده است.

به محض ورود به پیاده رو خیابان انقلاب و گذر از یکی دو انتشاراتی وارد یک کتاب فروشی شدم و پس از اینکه موضوع وضعیت نشر و چاپ کتاب ها را مطرح کردم مسئول کتاب فروشی اینگونه پاسخم را داد: بازار نشر در شرایط خوبی قرار ندارد متاسفانه بیشتر ناشران، به فروشنده کتاب تبدیل شده اند بدین ترتیب فاتحه بسیاری از کتابفروشی ها خوانده شده، البته برخی از کتاب فروشی ها هم هستند که برنامه های خاصی در پیش گرفته اند و با ایجاد سایت و یا ایجاد محلی در فضای مجازی برای تبلیغ و معرفی کتاب ها رویکرد جدیدی را در پیش گرفته اند، این سایت ها مکانی برای ثبت سفارش و فضایی مناسب برای فروش و تحویل کتاب هستند، باید تاکید کرد همه آمار ها نشان می دهد که فروش کتاب های اینترنی بسیار رونق دارد و جامعه امروز به خرید اینترنتی روی آورده است به طوری که نیمی از کتب ناشران در فضای مجازی به فروش می رسد، این امر قطعا نشان می دهد ناشران بیشتر کتاب های خود را به صورت مجازی می فروشند.

وی در همین راستا ادامه داد: تیراژ پایین کتاب به بخش فرهنگی ضربه می زند، البته در شرایط فعلی بازار نشر، این امر بسیار طبیعی است و نمی توان غیر از این انتظار داشت تیراژ های هزارتایی کتاب نسبت به جمعیت 80 میلیونی از وجود عدم توازن میان عرضه و تقاضا خبر می دهد.

این کتاب فروش اشاره ای به وضعیت ناشران دولتی کرد و افزود: فعالیت ناشران دولتی در حوزه نشر در شرایط خوبی قرار دارد اما ناشران خصوصی وضعیت مناسبی ندارند، تعداد تیراژ کتاب ها به صورت قابل توجهی کاهش یافته برخی از ناشران تیراژ کتابشان تنها به هزار و یا پانصد جلد رسیده است، این یک ترفند برای روز های مواجهه با تحریم های اقتصادی داخلی، مشکلات و آسیب های ناشی از نوسانات قیمت مواد اولیه است، البته تیراژ های پایین به نوعی مدیون تکنولوژی دیجیتال است که کار را برای ناشر راحت کرده و تیراژ ها را به حداقل رسانده است.

***معایب تکنولوژی

وی رویکرد ناشران و کتاب فروشان را در فضای مجازی مورد بررسی قرار داد و تاکید کرد: تکنولوژی فوایدی نیز برای چاپ های زیر زمین داشته که به مدد آن می توانند کتاب ها را بدون ممیزی و بدون تایید و اجازه ناشر یا مولف به چاپ برسانند این نوع فروش به نوعی بی احترامی به فرهنگ و حوزه نشر محسوب می شود، اما دشواری های اقتصادی پیش روی مخاطب و قیمت های ارزان و گول زننده کتاب توسط دستفروشان کنار خیابان به چاپ های زیر زمینی و غیر مجاز رونق داده است، البته بیشتر کتاب های منتشر شده در چاپ های زیر زمینی دارای غلط های املایی هستند، زیرا ویراستاری ضعیف و حتی در مواردی هیچ ویراستای روی آنان انجام نشده است.

وی به عمده ترین دلایل رکود صنعت نشر اشاره و تصریح کرد: بی علاقگی مردم به فرهنگ کتاب و کتابخوانی مهم ترین بن بست حوزه نشر به حساب می آید این موضوع مهم قلمداد می شود زیرا چرخه تولید و خرید کتاب را تحت تاثیر قرار می دهد از سوی دیگر ناشران در چنین وضعیتی برای نشر، سرمایه خود را در معرض خطر می بینند و دیگر تمایلی بر سرمایه گذاری ندارند از سوی دیگر متاسفانه با افزایش قیمت ها در همه حوزه های اقتصادی و کوچکتر شدن سبد خانواده، کتاب به عنوان کالای فرهنگی از لیست اقلام مهم و اولیه خانوار حذف شده است، این امر به فرهنگ کتاب و کتابخوانی نیز صدماتی جبران ناپذیر وارد کرده است. تدبیر برای رفع مشکلات فعالان عرصه نشر بر عهده متولیان امور فرهنگی است و باید در این زمینه رویکردی اثرگذار در نظر گرفته شود.

این فروشنده کتاب ابراز کرد: تسهیلات برای چاپ کتاب یکی از بهترین راهکاری هایی است که می توان به آن اشاره کرد: زیرا با افزایش قیمت کاغذ شرایط برای چاپ کتاب علاوه بر ناشران مخاطبان و حتی فروشندگان کتاب را هم با دشواری های فراوانی روبرو کرده است.گرانی کاغذ حتی بر تیراژ کتاب ها تاثیر گذاشته و باعث شده تا ناشران به تیراژهای پایین در چاپ هر نوبت از کتاب اقدام و چنانچه کتاب در بازار به فروش رفت آنگاه به چاپ های بعدی از کتاب اقدام کنند.

***نظر مخاطبان

پس از اینکه از اولین کتاب فروشی بیرون آمدم به یک کتاب فروشی دیگر که کمی جلوتر بود نگاه کردم و داخل رفتم، فردی را دیدم که با دقت کتاب ها را از قفسه کتاب فروشی بیرون می کشید و پس از کمی مطالعات اولیه و نگاه به شناسنامه کتاب، قیمت های پشت جلد را چک می کرد سراغ او رفتم و پرسیدم چرا قیمت همه کتاب ها را چک می کنید این فرد پاسخ داد: افزایش قیمت کتاب بدون توجه به محتوای آنان مقوله ای مهم است و کار مخاطب را در خریداری کتاب سخت می کند. می خواهم امروز کتاب را خریداری کنم و آن را به عنوان یک هدیه به یک دوستم بدهم، اما محتوا ها جذاب نیستند و نسبت به قیمت کتاب چنگی به دل نمی زنند متاسفانه عموما کتاب ها در مورد روانشناسی و یا رمز و راز موفقیت منتشر می شوند، بیشتر قفسه کتاب فروشی ها را کتاب های درسی و بخشی به کتاب های سطحی و غیر حرفه ای اختصاص یافته و در اکثر آثار توجهی به محتوا نشده است و این امر سبب می شود به جای انتخاب کتاب به عنوان یک هدیه به فکر تهیه کالایی دیگر باشم.

پس گفت وگو با ان فرد از کتاب فروشی خارج شدم در یک فروشگاه دیگر کتاب با مادری که همراه پسرش برای خرید کتاب درسی به خیابان انقلاب آمده بود مواجه شدم، وی که برای خرید کتاب کمک درسی برای ففرزندش به خیابان انقلاب امده بود بیان کرد: من برای خریدن کتاب کمک درسی برای فرزندم به خیابان انقلاب آمده ام البته در نظر داشتم کتابی نیز برای خودم خریداری کنم، اما قیمت کتاب ها به صورت سرسام آوری بالا رفته در حالی که به مطالعه علاقمند هستم، اما با دیدن قیمت های جدید کتاب ها متعجب شدم این در حالی است که کتاب ها با کاغذ های بالکی منتشر شده اند و کیفیت چندانی هم ندارند.

***ناشر یا بنگاه اقتصادی؟

کمی جلوتر رفتم و با فروشنده کتابی روبرو شدم که خود نویسنده بود، رنگ مو های سفیدش و چین های برجای مانده بر صورتش خبر از قدمت فعالیتش در حوزه کتاب دارد وارد مغازه شدم کتابفروشی تمیز و منظمی بود به نحوی که افراد را به خوبی جذب می کرد، در طول زمانی که ایستاده بودم و به عنوان کتاب ها نگاه می کردم، بودند افرادی که تک تک وارد مغازه می شدند و به دنبال کتاب های خاص و مد نظر خود سوالاتی را از فروشنده می پرسیدند در این میان چیدمان کتاب ها و قفسه ها نشان می داد طی سالیان گذشته رونق این کتاب فروشی بسیار خوب بوده است.

پیرامون وضعیت نشر و توجه ناشران به بازگشت سرمایه با این نویسنده و کتاب فروش صحبت کردم او معتقد بود ناشران تنها بنگاه های اقتصادی هستند که در حوزه تولید فرهنگ و کتاب فعالیت می کنند پس تنها بازگشت سرمایه برای آنان در اولویت فعالیت های قرار می گیرد بنابراین برای رسیدن به اصل سرمایه و یا سود اتفاقاتی همانند نادیده گرفته شدن حق کتاب فروشان و یا نویسندگان رخ می دهد.

وی تاکید کرد: من کتاب های زیادی را تالیف کردم و عموما برای نشر آنان حق التالیف دریافت نمی کردم تا کتاب با قیمت مناسب تری در اختیار مخاطب قرار بگیرد، اما کسانی که راه معاش خود را بر اساس نویسندگی بنا نهاده اند شرایط برای آنان سخت و دشوار است، چون درآمد حاصل از کتاب بسیار ناچیز و در عین حال به سختی به دستشان می رسد.

*** نبود فرهنگ و ضربات متعدد

وی رویکرد مسئوالان در قبال حوزه فرهنگ را مورد برسی قرار داد و اظهار کرد: اگرچه برنامه ها و تصمیاتی از سوی مسئولان برای مهار چالش های حوزه نشر و تولید فرهنگ مطرح شده اما عملا حرکت و یا برنامه ای برای دفاع از ناشران یا نویسندگان و کتابفروشان دیده نمی شود، عمده ترین و بزرگترین مشکل حوزه فرهنگ در قانون گذاری ها بوده متاسفانه قانونگذاری های انجام شده متعلق به زمان گذشته است، زمانی که فناوری امروز در جامعه رونق نیافته بود این عدم همخوانی قانون با فعالیت های و فناوری نوین خصوصا فضای مجازی عملا به سدی بزرگ پیش روی حوزه نشر بدل شده اگر قرار است تلاش ها بر این امر تمرکز یابد که حمایت شکل گیرد باید صنف تمام حوزه تولید فرهنگ اعم از نویسندگان، ناشران و کتاب فروشان به قوانین روز مجهز شوند خصوصیات این قوانین قطعا شفافیت و دقیق بودن همچنین اجرای قوانین مناسب و کاربردی آنان باید باشد.

این نویسنده پیشنهاد داد: حمایت ضرورتی اجتناب ناپذیر برای حوزه فرهنگ و تولید و توزیع کتاب محسوب می شود در شرایطی که چالش های اقتصادی فراوان در کنار گسترش بی توجهی مخاطبان و دوری آنان از فضای کتاب و کتاب خوانی شکل گرفته حمایت از قشر فرهیخته چرخه تولید و توزیع کتاب بسیار مهم است.

وی تصریح کرد: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متولی بخش فرهنگی موظف است تا حقوق فعالان عرصه فرهنگ را پیگیری و در این زمینه فرهنگ سازی کند اگر هر یک از ناشران و کتابفروشان حقوق خود را حفظ کنند قطعا شاهد رشد و تعالی فرهنگ کشور خواهیم بود.

*** تنها حقوق معنوی کتاب هایم را دارم

این کتاب فروش که خود یک نویسنده است پیرامون شرایط نویسندگان ابراز کرد: من خود نویسنده هستم و چندین کتاب را تالیف کرده ام، اما به خاطر برخی شرایط تنها مالکیت معنوی این کتاب ها را دارم در حقیقت حقوق مادی آن به ناشر واگذار شده این مهم به خاطر پاره ای از رویداد ها بود البته ناشر هم تاکید داشت چنانچه حقوق مادی آن واگذار نشود حاضر به چاپ کتاب نخواهد بود.

وی به تیراژ ثبت شده در شناسنامه برخی کتاب ها اشاره و تاکید کرد: برخی از ناشران در شناسنامه کتاب تیراژ های بالا مانند 2500 را ثبت می کنند، اما تنها 300 یا 400 جلد از این کتاب را منتشر و در بازار توزیع می کنند این ناشران با یک تیر دو نشان می زنند از یک سو قیمت کالای تولید شده خود را کم می کنند از سوی دیگر هنگام محاسبه دستمزد نویسنده نیز هزینه های کمتر را تقبل می کنند با این حال تاکید دارم که این وضعیت در مورد تمام ناشران صِدق نمی کند و تنها تعداد ناشر انگشت شماری این اقدام را انجام می دهند.

این فروشنده و نویسنده کتاب پیرامون سیاست های اتخاذ شده توسط برخی ناشران در هنگام ارائه تخفیف کتاب ابراز کرد: برخی از ناشران تخفیف های بسیاری را بر روی کتاب های خود می گذارند در عین حال برای اینکه بتوانند هزینه های کتاب را فراهم کنند قیمت روی جلد کتاب را بسیار بالاتر از آنچه تولید کتاب می شود ثبت می کنند و بعد تخفیف 50 درصد می زنند بدین ترتیب مخاطب را گمراه میکنند و در عین حال به سود خود دست می یابند و با این کار در قیمت کتاب نیز تا حدود دوگانگی ایجاد می کنند که این امر اصلا درست نیست.

کم کم مدت زمانی که برای روز اول تهیه گزارش میدانی از خیابان انقلاب تعیین کرده بودم رو به اتمام بود که با یک کتابفروش دیگر روبرو شدم، در پایان گزارش خود با نکات مهمی از سوی این کتاب فروش مواجه شدم که گفت: بارها مسئوالان برای بازید به این خیابان و یا حتی به مغازه من آمده اند اما تنها حاصل این گفت و گوها و بازرسی ها تنها وعده های عملی نشده بود که به ما داده شد، این امر نشان می دهد که کاری از مسئوالان فرهنگی ظاهرا ساخته نیست البته وعده هایی نیز که پیرامون دادن کاغذ یارانه ای به ناشران داده بودند جزو مواردی معدود بود که در سال گذشته انجام شد.

ادامه دارد ....

انتهای پیام/

لینک خبر :‌ میزان
مدیرعامل انجمن فرهنگی زنان ناشر می گوید؛ بخش نمایشگاهی سایت نمایشگاه مجازی کتاب به صورت دائمی و همیشگی باشد تا بهره برداری از آن برای اهالی نشر و مردم بهتر و موثرتر انجام شود.
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۷ سایت های دیگر : پایگاه خبری گسترش نیوز

مریم سادات ظهوریان مدیرعامل انجمن فرهنگی زنان ناشر در گفت وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، با اشاره به اهمیت برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب گفت: این نمایشگاه اتفاقی است که بالاخره باید رخ می داد و بیماری کرونا روند برگزاری آن را تسریع و تسهیل کرده و زمان برگزاری آن را به جلو انداخته است.

وی با بیان اینکه نمایشگاه مجازی کتاب در حوزه نقدینگی کمک خوبی به ناشران خواهد کرد، عنوان کرد: در این میان شاید در سال های اولیه برگزاری نمایشگاه به کندی پیش برود و با مشکلاتی همراه باشد اما معتقدم در سال های آینده اتفاق خوبی به دنبال خواهد شد.

ظهوریان ادامه داد: در یک نگاه کلی هم باید گفت که نمایشگاه های مجازی در زمینه بعد بین الملل، خیلی بهتر از بعد داخلی می توانند موثر باشند زیرا ممکن است درصد محدودی از ناشران در نمایشگاه کتاب های خارجی شرکت کنند؛ ولی در ماه های اخیر شیوه کار بسیاری از ناشران تغییر کرد و با رویکردهای جدید در نمایشگاه های مجازی شرکت کردند.

وی با طرح این موضوع که نمایشگاه مجازی کتاب مزایای بسیاری به همراه دارد، گفت: از سوی دیگر یک دنیای جدیدی برای ارتباط با نشر بین الملل هم باز خواهد شد زیرا در این مدت کسانی که امکان حضور در نمایشگاه های خارجی داشتند می توانستند با عرصه نشر جهانی آشنا شوند اما با این وضعیت و برگزاری نمایشگاه های مجازی هم در ایران و هم در سایر کشورها این اتفاق پررنگ تر خواهد بود.

به گفته ظهوریان، در نمایشگاه های مجازی کتاب علاوه بر ناشران، مخاطبان و علاقه مندان حوزه نشر هم می توانند با فرهنگ و نشر بین الملل آشنا شوند و هم از نظر نقدینگی و تغییر و پیشرفت حوزه کاری می تواند تاثیر داشته باشد.

وی در ادامه پیشنهاد کرد: در این زمینه باید اطلاع رسانی گسترده و وسیعی درباره نمایشگاه مجازی کتاب هم برای ناشران و هم مردم انجام شود زیرا هرچه اطلاع رسانی بیشتر و دقیق تر باشد، ناشران بیشتری حضور خواهند داشت و هرچه ناشر بیشتری در این رویداد شرکت کنند سطح نمایشگاه بالاتر می رود.

ظهوریان همچنین تاکید کرد: امیدوارم زمینه ای فراهم شود که غیر از بخش فروشگاهی بخش نمایشگاهی سایت دائمی و به صورت همیشگی باشد تا بهره برداری از آن هم برای اهالی نشر و هم برای مردم بهتر و موثرتر باشد.

مریم سادات ظهوریان مدیرعامل انجمن فرهنگی زنان ناشر در گفت وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، با اشاره به اهمیت برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب گفت: این نمایشگاه اتفاقی است که بالاخره باید رخ می داد و بیماری کرونا روند برگزاری آن را تسریع و تسهیل کرده و زمان برگزاری آن را به جلو انداخته است.

وی با بیان اینکه نمایشگاه مجازی کتاب در حوزه نقدینگی کمک خوبی به ناشران خواهد کرد، عنوان کرد: در این میان شاید در سال های اولیه برگزاری نمایشگاه به کندی پیش برود و با مشکلاتی همراه باشد اما معتقدم در سال های آینده اتفاق خوبی به دنبال خواهد شد.

ظهوریان ادامه داد: در یک نگاه کلی هم باید گفت که نمایشگاه های مجازی در زمینه بعد بین الملل، خیلی بهتر از بعد داخلی می توانند موثر باشند زیرا ممکن است درصد محدودی از ناشران در نمایشگاه کتاب های خارجی شرکت کنند؛ ولی در ماه های اخیر شیوه کار بسیاری از ناشران تغییر کرد و با رویکردهای جدید در نمایشگاه های مجازی شرکت کردند.

وی با طرح این موضوع که نمایشگاه مجازی کتاب مزایای بسیاری به همراه دارد، گفت: از سوی دیگر یک دنیای جدیدی برای ارتباط با نشر بین الملل هم باز خواهد شد زیرا در این مدت کسانی که امکان حضور در نمایشگاه های خارجی داشتند می توانستند با عرصه نشر جهانی آشنا شوند اما با این وضعیت و برگزاری نمایشگاه های مجازی هم در ایران و هم در سایر کشورها این اتفاق پررنگ تر خواهد بود.

به گفته ظهوریان، در نمایشگاه های مجازی کتاب علاوه بر ناشران، مخاطبان و علاقه مندان حوزه نشر هم می توانند با فرهنگ و نشر بین الملل آشنا شوند و هم از نظر نقدینگی و تغییر و پیشرفت حوزه کاری می تواند تاثیر داشته باشد.

وی در ادامه پیشنهاد کرد: در این زمینه باید اطلاع رسانی گسترده و وسیعی درباره نمایشگاه مجازی کتاب هم برای ناشران و هم مردم انجام شود زیرا هرچه اطلاع رسانی بیشتر و دقیق تر باشد، ناشران بیشتری حضور خواهند داشت و هرچه ناشر بیشتری در این رویداد شرکت کنند سطح نمایشگاه بالاتر می رود.

ظهوریان همچنین تاکید کرد: امیدوارم زمینه ای فراهم شود که غیر از بخش فروشگاهی بخش نمایشگاهی سایت دائمی و به صورت همیشگی باشد تا بهره برداری از آن هم برای اهالی نشر و هم برای مردم بهتر و موثرتر باشد.

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)
خبرگزاری کتاب ایران

لینک خبر :‌ خبرگزاری کتاب ایران
نشست خبری پانزدهمین جشنواره بین المللی شعر فجر یک شنبه (هفتم دی ماه) به صورت مجازی برگزار می شود.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از روابط عمومی خانه کتاب و ادبیات ایران، نشست خبری پانزدهمین جشنواره بین المللی شعر فجر یک شنبه (هفتم دی ماه) با حضور مریم جلالی، دبیر علمی و مصطفی راضی جلالی دبیر اجرایی این دوره از جشنواره بین المللی شعر فجر برپا خواهد شد.

علاقه مندان و اصحاب رسانه می توانند برای حضور در این نشست، یک شنبه (هفتم دی ماه) ساعت 14 به آدرس https://www.skyroom.online/ch/khaneketab/neshastekhabari یا اینستاگرام خانه کتاب و ادبیات ایران به نشانی khaneyeketab مراجعه کنند.

در پانزدهمین دوره جشنواره بین المللی شعر فجر، آثاری که در سال 1398 به زبان فارسی و با مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منتشر شده باشد در گروه های شعر کلاسیک، شعر نو(قالب های: نیمایی و سپید)، شعر محاوره، شعر کودک و نوجوان و درباره شعر(پژوهش های حوزه شعر) مورد ارزیابی قرار می گیرند.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از روابط عمومی خانه کتاب و ادبیات ایران، نشست خبری پانزدهمین جشنواره بین المللی شعر فجر یک شنبه (هفتم دی ماه) با حضور مریم جلالی، دبیر علمی و مصطفی راضی جلالی دبیر اجرایی این دوره از جشنواره بین المللی شعر فجر برپا خواهد شد.

علاقه مندان و اصحاب رسانه می توانند برای حضور در این نشست، یک شنبه (هفتم دی ماه) ساعت 14 به آدرس https://www.skyroom.online/ch/khaneketab/neshastekhabari یا اینستاگرام خانه کتاب و ادبیات ایران به نشانی khaneyeketab مراجعه کنند.

در پانزدهمین دوره جشنواره بین المللی شعر فجر، آثاری که در سال 1398 به زبان فارسی و با مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منتشر شده باشد در گروه های شعر کلاسیک، شعر نو(قالب های: نیمایی و سپید)، شعر محاوره، شعر کودک و نوجوان و درباره شعر(پژوهش های حوزه شعر) مورد ارزیابی قرار می گیرند.
به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از روابط عمومی خانه کتاب و ادبیات ایران،
خبرگزاری کتاب ایران

لینک خبر :‌ خبرگزاری کتاب ایران
رقم نهایی جوایز سیزدهمین دوره جایزه جلال آل احمد در بخش برگزیدگان، شایسته تقدیر، نامزدها و ویژه مشخص شد.

به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، مراسم اختتامیه سیزدهمین دوره جایزه جلال آل احمد دوشنبه 15 دی ماه از طریق شبکه چهار سیما با حضور سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، محسن جوادی معاون فرهنگی و ایوب دهقانکار مدیرعامل موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران برگزار می شود.

مصطفی جلالی دبیر اجرایی جایزه جلال در گفت وگو با خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس درباره تصمیم نهایی برای میزان اهدای جوایز در این دوره از جایزه جلال گفت: بنا بر مصوبات و جلسات نهایی برگزیدگان این جایزه ادبی 150 میلیون تومان، شایسته تقدیر 30 میلیون تومان و نامزدها 2 میلیون تومان دریافت می کنند. (هدیه نامزدها در سال های گذشته یک میلیون تومان بوده است)

وی با اشاره به انتخاب 12 چهره های برتر بخش ویژه سیزدهمین دوره جایزه جلال که از سوی اصحاب رسانه توضیح داد: هدیه بخش ویژه این دوره از جایزه ادبی جلال آل احمد به چهره های برتر داستان و مستندنگاری دفاع مقدس مبلغ 20 میلیون تومان بعلاوه لوح تقدیر به امضای وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و نشان جایزه جلال خواهد بود.

البته امسال میزان جایزه جلال افزایش 50 درصدی داشت که به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی هم رسید. چرا که پیش از این رقم جایزه 100 میلیون بود.

گزارش فارس درباره از سکه افتادن جوایز ادبی را اینجا بخوانید.

انتهای پیام/

لینک خبر :‌ خبرگزاری فارس
آئین اختتامیه سیزدهمین دوره جایزه ادبی جلال آل احمد ساعت 23 دوشنبه 15 دی ماه از شبکه چهار سیما برگزار می شود.
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۶

به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، آئین اختتامیه دبیر اجرایی سیزدهمین دوره جایزه ادبی جلال آل احمد دوشنبه 15 دی ماه در شبکه چهار سیما در قالب یک ویژه برنامه برگزار می شود.

بر اساس این گزارش، چند برنامه برای اختتامیه این دوره از جایزه جلال در نظر گرفته شده بود؛ نخست این که با حضور برگزیدگان و شایستگان تقدیر که در حدود 12 نفر هستند، برنامه محدود در تالار وحدت برگزار شود که در آن وزیر ارشاد نیز حضور داشته باشد. مؤسسه خانه کتاب و ادبیات ایران برای برگزاری این مراسم از ستاد ملی کرونا استعلام کرد، اما در نهایت ستاد کرونا اعلام کرد امکان برگزاری محدود اختتامیه به شکل حضوری در تالار وحدت هم میسر نیست.

این در حالی است که چند روز پیش جشنواره مقاومت در تالار وحدت آن هم با حضور مهمانان برگزار شد و مانعی برای اهدای جوایز نبود. چطور در سالن700 نفره تالار وحدت که قرار است فقط 12 برگزیده جایزه جلال حضور داشته باشند، مانع تراشی می شود؟ آیا بهتر نبود وزیر ارشاد در یک رایزنی تدارکی می اندیشید تا منزلت نویسندگان و ادبای کشورمان با یک برنامه حضوری آن هم فقط و فقط با حضور برگزیدگان برپا شود؟

بهروز جلالی، دبیر اجرایی این جایزه ادبی از برگزاری اختتامیه در تلویزیون خبر داد و گفت: آئین اختتامیه دبیر اجرایی سیزدهمین دوره جایزه ادبی جلال آل احمد دوشنبه 15 دی ماه در شبکه چهار سیما برگزار می شود. این برنامه در قالب یک ویژه برنامه خاص از ساعت 23 برگزار می شود.

وی با تشکر از مدیریت شبکه چهار سیما ابراز داشت: قرار است در این برنامه با چند نفر از برگزیدگان بخش ویژه که دفاع مقدس است، ارتباط تلفنی و تصویری گرفته شود.

انتهای پیام/

لینک خبر :‌ خبرگزاری فارس
سینماپرس: تعدادی از اهالی سینمای کشور با اعتراض به بی توجهی خانه سینما نسبت به معیشت سینماگران در این روزهای کرونایی تأکید کردند: مدیریت خانه سینما برای اعضا چه کاری انجام داده؟ برخی از سینماگران نیز با انتقاد از مسئولان رده بالای دولت متذکر شدند: وقتی رئیس جمهور در این شرایط بحرانی می خندد و نگران مردم نیست چه توقعی از دیگر مسئولان می توان داشت؟!
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۷ سایت های دیگر : هشدار نیوز

به گزارش سینماپرس در حالی به یک سالگی شیوع و گسترش ویروس منحوس کرونا در کشورمان نزدیک می شویم که سینمای ایران در این ایام با بزرگترین بحران اقتصادی تاریخ خود مواجه بود. تعطیلی سالن های سینما ضررهای هنگفتی را برای سینماداران و برخی سرمایه گذاران و صاحبان آثار سینمایی ایجاد کرد که علیرغم تمامی وعده ها و تعهدات مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان سینمایی هیچ اقدام موثری برای بهبود این بخش انجام نشد.

از سوی دیگر تولیدات در این روزهای کرونایی با بحران روبرو شد؛ بسیاری از پروژه ها به تعطیلی کشانده شدند و برخی پروژه ها هم که بی توجه به تدابیر و پروتکل های بهداشتی مبادرت به تولید کردند با بحران همه گیری ویروس کرونا در بین سینماگران مواجه شدند به نحوی که تعداد بسیار زیادی از هنرمندان در این ایام یا به ویروس کرونا مبتلا شدند و یا به دلیل شدت این ویروس جان خود را از دست دادند.

در این میان اما نقش خانه سینما به عنوان تنها نهاد صنفی سینماگران بسیار انفعالی تر از همیشه بود چرا که خانه سینما نتوانست طی نزدیک به یک سال گذشته هیچ اقدام مثبتی برای هزاران عضو بیکار و خانه نشین خود انجام دهد، آن هم درست در روزگاری که بیکاری گسترده باعث ایجاد اختلالات جدی در زندگی سینماگران به ویژه قشرها و صنف های ضعیف تر سینما شده بود.

در همین رابطه 11 تن از سینماگران کشور آقایان و خانم ها: حسین گیتی، داود یوسفیان، راحله نعمت زاده، اصغر رفیعی جم، مرتضی پورصمدی، دانیال عبادی، زهره حمیدی، عزت الله رمضانی فر، علی قوی تن، ثریا قاسمی و امیرمنصور جمشیدی با ما گفتگو کردند که ماحصل نظرات ایشان برای اطلاع بیشتر مخاطبان گرامی در ذیل نقل شده است.

کرونا و انتظارات از تنها نهاد صنفی سینماگران/1 گیتی: تاکتیک و استراتژی مدیرعامل خانه سینما در این شرایط بحرانی و فاجعه آمیز باید رسیدگی عاجل به وضعیت بد اقتصادی هنرمندان باشد

حسین گیتی عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در پی انتخاب سه باره منوچهر شاهسواری به عنوان مدیرعامل خانه سینما که عملکردش طی سال های اخیر با انتقاد جدی از سوی سینماگران روبرو بوده اظهار داشت: تاکتیک و استراتژی مدیرعامل خانه سینما در این شرایط بحرانی و فاجعه آمیز باید رسیدگی عاجل به وضعیت بد اقتصادی هنرمندان باشد؛ اهالی سینما حالشان خوب نیست و این روزها در بدترین وضعیت ممکن روزگار می گذرانند و حالا است که خانه سینما به عنوان تنها نهاد صنفی سینماگران باید خودی نشان دهد و از آن ها در این بحران وانفسا حمایت داشته باشد. امروزه سینما هم مثل بقیه ارگان ها و بنیادهای کشور تعطیل است. هیچ فیلمی ساخته نمی شود. اهالی سینما حالشان خوب نیست و اغلب بیکار و خانه نشین هستند و ایشان به عنوان مدیر عامل تنها نهاد صنفی سینما باید تاکتیک و استراتژی سریعاً به هنرمندان کمک کرده و با انجام کارهای رفاهی و مادی برای یکایک اهالی سینما موجبات خشنودی آن ها را فراهم آورند.

کرونا و انتظارات از نهاد صنفی سینماگران/2 یوسفیان: مشکل ما همواره از سمت مدیران بالادستی در حوزه فرهنگ و هنر نشأت می گیرد/ آقایان به فکر منافع شخصی تان نباشید!

داود یوسفیان تدوین گر پیشکسوت سینما نیز در این خصوص به سینماپرس گفت: بنده بارها عرض کردم و معتقدم مشکل ما همواره از سمت مدیران بالادستی در حوزه فرهنگ و هنر نشأت می گیرد، آن ها هستند که اصلاً برای هنر، هنرمند و سینما هیچ ارزشی قائل نیستند و به همین علت مدیران خانه سینما و... هم رسماً نمی توانند هیچ تدبیری برای برون رفت از این اوضاع اسفبار در سینما داشته باشند. متأسفانه مسأله وضعیت بد معیشتی سینماگران، عدم تأمین امنیت شغلی، فقدان بیمه بیکاری و... از جمله مواردی است که سال های سال است اهالی سینما در رابطه با آن صحبت می کنند، مصاحبه می کنند اما هیچ وقت هیچ اقدام شایسته ای برای رسیدگی به این مطالبات و نیازهای اولیه سینماگران از سمت هیچ یک از مدیران بالادستی در وزارت ارشاد، سازمان سینمایی، خانه سینما و سایر نهادهای مرتبط سینمایی صورت نگرفته است.

کرونا و انتظارات از نهاد صنفی سینماگران/3 نعمت زاده: آقای شاهسواری طی این همه سال مدیریت برای اعضای خانه سینما چه کاری انجام دادید؟/ رفاقت و باندبازی را در خانه سینما کنار بگذارید

راحله نعمت زاده عضو انجمن چهره پردازان سینما اظهار داشت: آقای شاهسواری طی این همه سال مدیریت برای اعضای خانه سینما چه کاری انجام دادید؟؛ همه ما اعضای خانه سینما با بدبختی و بیکاری و فقر در حال دست و پنجه نرم کردن هستیم و هیچ کس نیست که دردی از ما درمان کند! در این وضعیت همه گیری ویروس کرونا وضعیت مخاطره آمیز زندگی سینماگران به شدت تشدید شده و امروزه اغلب هنرمندان در بیکاری مطلق به سر می برند. این روزها تنها جاده سینما برای کسانی باز شده که دوست و آشنای برخی مدیران هستند و با زدوبند وارد پروژه ها می شوند. این را باید بدانیم که اغلب هنرمندان اصیل سینما بیکار و خانه نشین هستند و هیچ کس هم نیست در این وانفسا به فریاد آن ها برسد.

کرونا و انتظارات از تنها نهاد صنفی سینماگران/4 رفیعی جم: اگر بودجه ای هست باید به صورت مساوی میان تمامی سینماگران تقسیم شود/ اهالی سینما با سیلی صورت شان را سرخ نگه داشته اند

اصغر رفیعی جم مدیر فیلمبرداری و تهیه کننده پیشکسوت سینما در پی انتخاب سه باره منوچهر شاهسواری به عنوان مدیرعامل خانه سینما که عملکردش طی سال های اخیر با انتقاد جدی از سوی سینماگران روبرو بوده اظهار داشت: آقای شاهسواری و سایر اعضای هیأت مدیره خانه سینما همگی به امور سینما و وضعیت زندگی اهالی سینما به خوبی واقف هستند از این رو باید بدانند اگر بودجه ای هست باید به صورت مساوی میان تمامی سینماگران تقسیم شود. اهالی سینما با سیلی صورت شان را سرخ نگه داشته اند و مدیران خانه سینما اگر بخواهند می توانند برای آن ها تأمین بودجه کنند؛ متأسفانه من در صنف خودمان می بینم که تعدادی از چهره های شاخص و برجسته با مشکلات متعدد در حال دست و پنجه نرم کردن هستند و زندگی های شان با بحران جدی روبرو شده است.

کرونا و انتظارات از تنها نهاد صنفی سینماگران/5 پورصمدی: خانه سینما رسمیت قانونی ندارد/ تست رایگان کرونا برای اعضای خانه سینما کم ترین کاری است که مسئولان این نهاد می توانند انجام دهند

مرتضی پورصمدی فیلمبردار پیشکسوت سینما نیز در این باره به سینماپرس گفت: از آنجا که خانه سینما رسمیت قانونی ندارد هیچ کار قانونی هم نمی تواند برای اعضایش انجام دهند. مسئولان خانه سینما باید به فکر انجام کارهای عمیق و اساسی برای رفع بحران معیشتی و بیکاری اعضای این خانه به ویژه لایه های فراموش شده سینما باشند اما متأسفانه در عمل هیچ اتفاق مثبتی را در این خصوص شاهد نیستیم! تست رایگان کرونا برای اعضای خانه سینما کم ترین کاری است که مسئولان این نهاد می توانند انجام دهند. خانه سینما می تواند با یک بیمارستان، کلینیک یا... قرارداد ببندد تا اعضای این نهاد مجبور نباشند برای تست کرونا رقم های گزافی را از جیب شان هزینه کنند.

کرونا و انتظارات از تنها نهاد صنفی سینماگران/6 عبادی: وقتی رئیس جمهور در این شرایط بحرانی می خندد و نگران مردم نیست چه توقعی از دیگر مسئولان می توان داشت؟

دانیال عبادی بازیگر سینما و تلویزیون گفت: وقتی رئیس جمهور در این شرایط بحرانی می خندد و نگران مردم نیست چه توقعی از دیگر مسئولان می توان داشت؟ ما در این وانفسا به حال خود رها شده ایم و بنده فکر نمی کنم هیچ یک از مسئولان دستگاه ها و نهادهای فرهنگی و هنری از جمله مسئولان خانه سینما اصلاً تدبیری برای رفع بحران زندگی هنرمندان داشته باشند. بنده طی ماه های اخیر به کرات شاهد بوده ام که بسیاری از هنرمندان سینما در صفحات شخصی خود و در گفتگو با رسانه های مختلف از خانه سینما به عنوان تنها نهاد صنفی سینماگران گلایه و انتقاد داشته اند اما واقعاً با این گلایه ها و انتقادها چه چیزی عوض شده؟ متأسفانه ما فقط انتقاد می کنیم اما مسئولانی که باید انتقادهای ما را بشنوند خود را به نشنیدن می زنند و همین باعث می شود هیچ اتفاق مثبتی رخ ندهد.

کرونا و انتظارات از تنها نهاد صنفی سینماگران/7 حمیدی: هیچ کار اساسی نه تنها برای هنرمندان که برای عموم مردم نیز صورت نگرفته است/ برای سینماگران مقرری ماهیانه تعیین کنید!

زهره حمیدی بازیگر سینما و تلویزیون گفت: در حالی به یک سالگی ورود کرونا نزدیک می شویم که تاکنون هیچ کار اساسی نه تنها برای هنرمندان که برای عموم مردم نیز صورت نگرفته و این در حالی است که کشور ما ثروتمند است و دولت باید حداقل ها را برای عموم مردم لحاظ کند. متأسفانه مسئولان سینمایی و مدیران خانه سینما هم هیچ کار اساسی تا این زمان برای رفع بحران از زندگی هنرمندان صورت نداده اند. البته برخی کارهای معمول را انجام دادند اما مسأله این است که ما زندگی مان را نمی توانیم بگذرانیم و این مشکل در تمام صنوف است.

کرونا و انتظارات از تنها نهاد صنفی سینماگران/9 رمضانی فر: چرا دولت در ردیف بودجه سالانه مبلغی برای هنرمندان بیکار اختصاص نمی دهد؟/ خانه سینما طی یک سال اخیر تنها مقدار اندکی اقلام شوینده و خواربار به ما داد!

عزت الله رمضانی فر بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون گفت: پرسش من از متولیان دولت این است که در این ایام کرونایی که شاهد بیکاری و خانه نشینی بخش اعظمی از هنرمندان در صنوف مختلف هستیم چرا در ردیف بودجه سالانه مبلغی برای هنرمندان بیکار اختصاص پیدا نمی کند؟ چرا کسی هنرمندان را نمی بیند و صدای ناله آن ها را نمی شنود؟ خانه سینما طی یک سال اخیر تنها مقدار اندکی اقلام شوینده و خواربار به ما داد! خانه سینما در این زمانه کرونایی 2 بار مقدار اندکی به ما کمک کردند! کل اقلامی که آن ها به ما دادند روی هم یک میلیون تومان هم نمی شد! خوب این چه دردی را از هنرمندان بیکار و خانه نشین درمان می کند؟

کرونا و انتظارات از تنها نهاد صنفی سینماگران/8 قوی تن: مسئولان خانه سینما دست روی دست گذاشته اند و هیچ تدبیری برای وضعیت بحرانی زندگی سینماگران ندارند/ تصمیم گیری های دولت زندگی مردم را سخت تر کرده است!

علی قوی تن کارگردان سینما با انتقاد از شرایط بحرانی به وجود آمده برای سینماگران و عملکرد انفعالی خانه سینما در خصوص رفع این وضعیت گفت: مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و خانه سینما دست روی دست گذاشته اند و هیچ تدبیری برای وضعیت بحرانی زندگی سینماگران ندارند؛ امروزه سینماگران در شرایط بحرانی روزگار می گذارنند و به دلیل اینکه در بین عموم افراد جامعه چهره ای شناخته شده هستند نمی توانند برای امرار معاش شان دست به هر کاری بزنند و این وظیفه دستگاه های متولی حوزه فرهنگ و هنر و به ویژه تنها نهاد صنفی سینماگران است که تدبیری عاجل برای برون رفت هنرمندان از این وضعیت نابسامان اتخاذ کنند. متأسفانه از سوی مسئولان دولتی هم شاهد تصمیم گیری های چاره گشا نیستیم و بالعکس تصمیم گیری های دولت زندگی مردم را سخت تر کرده است!

کرونا و انتظارات از تنها نهاد صنفی سینماگران/11 قاسمی: ارج گذاشتن به هنر و هنرمند پیشکش، به فکر نان هنرمندان باشید!/ مسئول دلسوزی وجود ندارد که مشکلات صنفی سینماگران برطرف نمی شود!

ثریا قاسمی بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون با انتقاد از شرایط بحرانی به وجود آمده برای سینماگران و عملکرد انفعالی خانه سینما در خصوص رفع این وضعیت گفت: یک زمانی مقام و منزلت هنرمندان و تکریم جایگاه هنری آن ها مسأله ای مهم بود اما امروزه به جایی رسیده ایم که باید بگوییم ارج گذاشتن به هنر و هنرمند پیشکش؛ نان برای خوردن نداریم! بی تردید اگر مسئول دلسوزی در سینمای ایران، خانه سینما و سازمان سینمایی و... وجود داشته باشد مشکلات صنفی سینماگران نیز برطرف خواهد شد. مگر سینماگران به جز امنیت شغلی و یک معاش حداقلی چه چیزی می خواهند؟ پس به این نتیجه می رسیم که مسئول دلسوزی وجود ندارد که مشکلات صنفی سینماگران برطرف نمی شود!

کرونا و انتظارات از تنها نهاد صنفی سینماگران/10 جمشیدی: خانه سینما باید برای مجموعه ها و اشخاص وام های با درصد پایین فراهم کند/ مسئولان وزارت ارشاد برای روشن نگه داشتن چراغ سینماها باید ما را مساعدت نمایند

امیرمنصور جمشیدی مدیرعامل پردیس سینمایی کوروش نیز در این باره اظهار داشت: خانه سینما باید برای مجموعه های سینمایی و اشخاص وام های با درصد پایین فراهم کند تا بخشی از بحران های به وجود آمده در زندگی سینماگران کاهش پیدا کند. در حال حاضر سینماداران بزرگترین ضربه ها را خورده اند و من فکر نمی کنم فشاری که روی سینماداران است را سایر دست اندرکاران سینما تجربه کرده باشند چرا که نزدیک به یک سالی است که چراغ سالن های سینما به طور کلی خاموش است و این مسأله باعث شده تعداد کثیری از کارکنان و پرسنل زحمتکش سالن های سینما با مشکلات عدیده مالی مواجه شوند.

لینک خبر :‌ سینما پرس
مدیرکل دفتر جشنواره ها و همکاری های بین الملل سازمان سینمایی معتقد است با حذف هیأت انتخاب از این دوره جشنواره فجر فرصت داوری برای همه آثار فراهم شده و این اتفاق را باید به فال نیک گرفت.

روح الله حسینی مدیرکل دفتر جشنواره ها و همکاری های بین الملل سازمان سینمایی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره برگزاری سی و نهمین جشنواره فیلم فجر گفت: معتقدم برگزار نشدن جشنواره فیلم فجر چندان کمکی برای حل مسائل حوزه فرهنگ نمی کرد، در خبرها خوانده ام، در فرانسه که مهد فرهنگ، سینماها و جشنواره ها است، اهالی فرهنگ معترض هستند که همه جا صف های طولانی آدم ها را می بینیم که شامل مکان های مختلف می شود و تنها سینما و تئاتر است که در شرایط کرونایی تعطیل شده است.

وی تاکید کرد: در واقع این فرهنگ است که در دوره کرونا قربانی شده و آسیب دیده است.

حسینی ادامه داد: به همین دلیل برگزار نشدن جشنواره فیلم فجر را راه حل مناسبی در شرایط فعلی نمی دانم، اما اینکه جشنواره چگونه برگزار می شود، مسأله ای است که در شورای سیاستگذاری جشنواره فیلم فجر ابعاد مختلف آن در دست بررسی است.

وی در پاسخ به اینکه فیلم ها در این دوره توسط هیأت انتخاب، انتخاب نمی شوند و مستقیم به داوری می روند، چه مشکلاتی را می تواند به همراه داشته باشد، نیز توضیح داد: معمولاً هیأت انتخاب با ملاحظات تشکیل شده و فیلم ها را انتخاب می کند، معتقدم اگر یک سال این فرصت فراهم شده که آن ممیزی خاص اعمال نشود، باید این اتفاق را به فال نیک گرفت.

مدیرکل دفتر جشنواره ها و همکاری های بین الملل سازمان سینمایی بیان کرد: بسیاری از فیلمسازان فکر می کردند در منظومه جشنواره جایی ندارند، اما حالا فرصتی پیدا کرده اند که آثارشان داوری شود، من این مدل از برگزاری جشنواره فیلم فجر را می پسندم، در واقع این فرصتی برای کسانی است که خود را محق می دانستند که در جشنواره حضور داشته باشند و امسال کسی نیست که بخواهد آنها را حذف کند.

وی ادامه داد: اگر شخصاً قرار بود برای برگزاری جشنواره تصمیم بگیرم حتماً این روند را در دوره های بعدی نیز ادامه می دادم، در واقع با چنین شرایطی که فیلمسازان با این سختی ها و هزینه ها فیلم می سازند، حق دارند که فیلم هایشان در جشنواره فیلم فجر داوری شود. حال اینکه در داوری چه ملاحظات و معیارهایی در نظر گرفته می شود، هنوز مشخص نیست.

این مدیر سینمایی تاکید کرد: معتقدم باید از فرصت های این دوران استفاده شود تا اتفاقات خوبی رخ دهد.

حسینی در پایان و در جواب این سوال که جشنواره فیلم فجر با مخاطبان خود معنا پیدا می کند، امسال با حذف مخاطب چه اتفاقی رخ می دهد؟ توضیح داد: این مساله نکته مهمی است، به دلیل همین نکته است که همیشه بین جشن و جشنواره آونگ وار حرکت می کردیم، جشن یعنی حضور مردم، بدون مخاطب عام جشنواره و جشن معنا ندارد، متأسفانه کرونا دست همه را بسته است، به همین دلیل ممکن است جشنواره بدون مخاطب آسیب جدی ببیند، اما اگر بخواهیم تنور جشنواره فیلم فجر گرم باشد و روشن بماند، شاید چاره ای جز برگزاری آن به این صورت نداشته باشیم. البته جشنواره سینماحقیقت محک خوبی برای چگونگی برگزاری جشنواره بود و می توان با امیدواری بیشتری سی و نهمین جشنواره فیلم فجر را برگزار کرد.

کد خبر 5103148

نیوشا روزبان

لینک خبر :‌ خبرگزاری مهر
دبیر سی وهفتمین جشنواره فیلم کوتاه تهران اعلام کرد: اگر امکان نمایش فیلم ها در سالن های سینما فراهم نشود، قطعاً در اسفندماه با پخش آنلاین فیلم ها جشنواره را به پایان خواهیم رساند.

به گزارش ایسنا، دوره سی وهفتم جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران آبان ماه امسال به صورت مجازی برگزار شد، اما بخش اصلی آن که همان نمایش فیلم است به دلیل تعطیلی فعالیت سینماها و رضایت نداشتن جمعی از فیلمسازها برای پخش آنلاین به زمانی دیگر موکول شد. در آن زمان قرار بر این بود که همزمان با بازگشایی سینماها جشنواره به صورت محدود در چند سالن برگزار شود، اما با ادامه منع فعالیت مشاغل گروه 3 و 4 که سینماها هم جز آن ها می شوند هنوز بخش اصلی این جشنواره برگزار نشده است.

روز گذشته، 6 دی ماه اعضای هیات داوران بخش فیلم های کوتاه جشنواره فیلم فجر امسال هم معرفی شدند و قرار است داوران این بخش آثار بخش رقابتی را در حوزه فیلم کوتاه ارزیابی کنند . حال سوال اینجاست که با برگزار نشدن جشنواره فیلم کوتاه چه آثاری از این جشنواره بررسی و داوری می شوند؟

در این باره سید صادق موسوی - دبیر جشنواره فیلم کوتاه تهران- به ایسنا گفت: ما آثار راه یافته را به جشنواره فجر داده ایم و داوری آن ها از بین آثار راه یافته به جشنواره فیلم کوتاه تهران انجام می شود چون به هر حال جشنواره ما هنوز برگزار نشده است.

او در پاسخ به اینکه تکلیف برگزاری جشنواره چه می شود؟ توضیح داد: منتظر هستیم و امیدواریم به زودی سینماها باز شوند تا بتوانیم جشنواره را هم به شکل فیزیکی و هم به شکل آنلاین برگزار کنیم. اگر این اتفاق نیفتد نهایتا تا پایان سال آن را به شکل آنلاین برگزار خواهیم کرد، یعنی اگر تا پایان سال جاری سینماها باز نشوند ما در اسفند ماه جشنواره را به شکل آنلاین برگزار می کنیم.

موسوی درباره اینکه آیا موانع برگزاری آنلاین برطرف شده است؟ گفت: یکسری از فیلمسازان در نامه نگاری هایی اعلام کردند که موافق پخش آنلاین فیلم های خود نیستند. بنابراین چنین فیلم هایی از بخش نمایش آنلاین بیرون گذاشته می شوند و فقط توسط داورها دیده می شوند. به هر حال جشنواره متعلق به سال 99 است و باید حتما در همین سال هم به پایان برسد.

وی اضافه کرد: البته تمام امیدواری ما این است که در همین دی ماه سینماها باز شوند تا به شکل فیزیکی و آنلاین همزمان با هم جشنواره را برگزار کنیم. اگر چنین شرایطی فراهم شود فیلم هایی که موافق پخش آنلاین نیستند فقط در سالن سینما نمایش داده می شوند.

او در پاسخ به اینکه بستر پخش آنلاین فیلم ها کجا خواهد بود؟ گفت: همچنان در حال مذاکره هستیم ولی قطعاً در یک پلتفرم اختصاصی نخواهد بود و چند پلتفرم را برای نمایش فیلم ها در نظر داریم.

انتهای پیام

لینک خبر :‌ خبرگزاری دانشجویان ایران
یک تهیه کننده سینما از تبعات مثبت و منفی افزایش تولید آثار در شبکه نمایش خانگی اشاره کرد.
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۶ سایت های دیگر : تجارت آنلاین افکار نیوز روزنامه نصف جهان

ساسان سالور تهیه کننده سینما در گفت وگو با خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، درباره تبعات مثبت و منفی افزایش تولیدات در شبکه نمایش خانگی به گفت: معیشت عده ای از اهالی سینما در شرایط سخت کرونایی که تولیدات سینمایی کم شده است، با حضور در پروژه های نمایش خانگی تا حدی تامین می شود.

وی افزود: در مقابل نکات مثبت، نکات منفی هم در زمینه افزایش تولیدات شبکه خانگی وجود دارد؛ یکی از بزرگترین ضرر های تولیدات نمایش خانگی، افزایش بی رویه دستمزد بازیگران است. این روزها راضی کردن بازیگران برای حضور در آثار سینمایی سخت شده است.

این تهیه کننده ادامه داد: مسئله بعدی اینکه اکثر بازیگران چند ماه درگیر شبکه نمایش می شوند و عملا دست کارگردان و تهیه کننده سینما برای انتخاب بازیگران تا حدی بسته می شود. از آنجایی که تعداد هنرپیشگان به شدت محدود است و طی این سال ها به ندرت شاهد ورود بازیگران جدید بودیم، پس این نیز مشکلی بر مشکلات می افزاید.

سالور در پایان عنوان کرد: با بالا رفتن هزینه تولید فیلم ها به واسطه پررنگ شدن تولیدات در شبکه نمایش خانگی و هزینه های بالا، ساخت فیلم های فرهنگی و کم هزینه سینما دچار مشکل می شود. منظور آثاریست که افتخارات داخلی و بین المللی فراوانی برای سینمای کشور به همراه داشتند. تهیه کننده این نوع فیلم ها دیگر توان جمع آوری گروه تولید و بازیگران را ندارند و در نتیجه حضور آن ها در سینما به مرور کم رنگ خواهد شد.

انتهای پیام/

لینک خبر :‌ باشگاه خبرنگاران جوان
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۶

دنیای سینما:

با عرضه سریال "قورباغه" از طریق سامانه نماوا، سامانه رقیب که فیلیمو باشد سعی کرده بر عرضه عنقریب سریالهای خود مانور خبری دهد.

"ملکه گدایان" و "خوب بد جلف رادیواکتیو" ازجمله سریالهای اختصاصی فیلیمو هستند که هیچ بعید نیست یکی از این دو که "ملکه..." باشد عنقریب به شبکه خانگی برسد.

روال تبلیغاتی فیلیمو این طور بوده که هر محصول تازه ای را که ارائه داده بلافاصله آمار رکوردشکنی تعداد بینندگانش را هم مخابره کرده؛ از مانکن تا شبهای مافیا این روال را شاهد بوده ایم. روالی که انتقادات خاصی را هم برانگیخته.

با رونمایی از بیلبوردهای تبلیغاتی "ملکه گدایان" مشخص شده هیچ نوآوری تبلیغاتی در فیلیمو وجود ندارد و باز چسباندن کله چند بازیگر اصلیست که شده موتیف طراحی.

با این روند هیچ بعید نیست که بلافاصله بعد از عرضه "ملکه..." نیز خبر رکوردشکنی میزان بیننده سریال از طریق فیلیمو منتشر گردد!؟؟

فیلیمو که بلحاظ فعالیت، پرکارترین سامانه ویدیوی درخواستی موجود است با وجود تعطیلی سینماها و راه اندازی اکران آنلاین هنوز نتوانسته از منظر طراحی تبلیغاتی به درستی محصولات خود را پرزنت کند.

همه کار تبلیغاتی این سامانه خلاصه شده در تعدادی بیلیورد تیپیکال، انتشار خبر عرضه در تعدادی پیج مملو از فالوئر فیک و آن هم با ادبیات تکراری و درنهایت ادعای رکوردشکنی تعداد بیننده!

این نبود استراتژی تبلیغاتی درست نه تنها به خود سامانه آسیب زده بلکه موجب گشته بسیاری از فیلمسازانی که به اکران آنلاین به چشم آلترناتیوی برای اکران سینماها می نگریستند نیز کلا بیخیال اکران آنلاین شده و منتظر باز شدن سینماها بمانند.

با جدایی نماوا از فیلیمو و رفتن "قورباغه"نوید و "همرفیق"شهاب به سمت نماوا و فعالیت دوباره فیلمنت به لطف حمایت مالی علی سرتیپی، به نظر میرسد فیلیمو با دست فرمانی که درپیش گرفته، روزهای دشواری را در جلب مخاطب پیشرو داشته باشد؛ مگر آن که حمایت مالی یک ارگان متصل شامل حال این سامانه شده باشد که دیگر دخل و خرج برایش اهمیتی نداشته باشد؟؟

لینک خبر :‌ دنیای سینما
حوزه/ بیست و پنجمین قسمت از فصل جدید برنامه نقد سینما جمعه شب 5 دی ماه روی آنتن شبکه پنج رفت که در این قسمت از برنامه علاوه بر نقد و بررسی کارنامه داریوش مهرجویی از منظر اندیشه و تفکر در سینما ، آخرین وضعیت معیشت سینماگران در سایه بحران کرونا با حضور سید غلامرضا موسوی رئیس اتحادیه صنف تهیه کنندگان سینمای ایران، مورد بررسی قرار گرفت.
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۶

به گزارش خبرگزاری حوزه ، بیست و پنجمین قسمت از فصل جدید برنامه نقد سینما جمعه شب 5 دی ماه روی آنتن شبکه پنج رفت در این قسمت از برنامه علاوه بر نقد و بررسی کارنامه داریوش مهرجویی از منظر اندیشه و تفکر در سینما ، آخرین وضعیت معیشت سینماگران در سایه بحران کرونا با حضور سید غلامرضا موسوی رییس اتحادیه صنف تهیه کنندگان سینمای ایران، مورد بررسی قرار گرفت.

موسوی صحبت های خود را با خبر خوب آغاز کرد و گفت: بنا به گفته وزیر ارشاد، بیمه بیکاری برای هنرمندان در هیأت وزیران تصویب شده است. بد نیست بدانید این بیمه در برنامه چهارم پیش بینی شده بود، اما طی 5 سال اجرایی نشد. در برنامه پنجم پیش بینی شد، بازهم اجرایی نشد. بالاخره به واسطه کرونا این اتفاق افتاد. اگر زودتر این مصوبه اجرایی شده بود، ما امروز مصیبتی برای معیشت هنرمندان نداشتیم.

وی افزود: صندوق اعتباری هنر امروز 70 هزار عضو دارد. اکثر این هنرمندان هم به جهت سعه صدر و منشی که دارند، دست تکدی برای کمک دراز نمی کنند. بسیاری با سیلی صورت خود را سرخ نگه می دارند. گلایه ما در این زمینه هم به وزیر ارشاد و معاونت سینمایی برنمی گردد. بابت همین بیمه بیکاری هم از وزیر ارشاد ممنونم. اشکالی که در سیستم وجود دارد و برخی دوستان از آن مطلع نیستند این است که هر بودجه ردیف و اسم دارد. جابه جایی این بودجه ها دست مدیر نیست. به همین دلیل همکاران من امسال با مصیب عظیمی مواجه شده اند.

موسوی با اشاره به اعضای خانه سینما گفت: از میان این اعضا در بهترین حالت، یکسوم افراد بی نیاز هستند اما دو سوم دیگر نیاز به حمایت دارند و درگیر مشکلات معیشتی هستند. خانه سینما برای این دو سوم که چیزی در حدود سه هزار و پانصد نفر هستند، قاعدتا باید ماهانه 3 تا 4 میلیون تومان بدهد تا بتوانند زندگی ساده و حداقلی داشته باشند. این در حالی است که خانه سینما اساسا درآمدی ندارد. کل پولی که خانه سینما از ارشاد برای همه امورش می گیرد 5 یا 6 میلیارد تومان است که به جایی نمی رسد. وزارت ارشاد هم پولی ندارد. در این زمینه سازمان برنامه و بودجه و دولت باید تصمیم گیری کند.

این تهیه کننده سینما افزود: چند وقت پیش خانه سینما اطلاعیه ای داد که کارها را باید تعطیل کنید. من از موضع شخصی نیست به این اطلاعیه اعتراض کردم چون همه بچه های از کار بی کار می شوند. همین امروز در هر پروژه 120 تا 130 نفر حقوق می گیرند. این ها باید کاری داشته باشند تا از خانواده شان خجالت نکشند.

وی افزود: همکارانم در اتحادیه تهیه کنندگان، فرصتی از رئیس سازمان برنامه و بودجه خواسته بودند تا بخشی از این دغدغه ها را مطرح کنند. چون می دانستند چه مباحثی می خواهیم طرح کنیم، علاقه ای به این دیدار نداشتند. آن هم آدم هایی که همواره سعی دارند با همکاران بنده عکس یادگاری زیاد بگیرند و احتمالا چهار روز دیگر برای انتخابات سراغ ما می آیند!

موسوی در بخش دیگری از صحبت های خود گفت: یکی از کارهای خوبی که آقای دکتر انتظامی انجام دادند این بود که همان اسفندماه سال گذشته کارگروهی تشکیل دادند که در وزارتخانه های دیگر نشنیدم چنین کاری کرده باشند. در این کارگروه هم مدیرعامل خانه سینما حضور دارد، هم مدیرعامل صندوق اعتباری هنر، کارهای بسیار خوبی در این کارگروه صورت گرفت.

وی افزود: اگر سینماها باز شود، طبیعتا تعداد بالای فیلم ها به سینمادارها کمک خواهد کرد. باید برنامه ریزی ای صورت بگیرد که در آن زمان تهیه کننده ها متضرر نشوند. این اتفاق باعث می شود تنها تهیه کنندگان خواب پول داشته باشند.

موسوی درباره برگزاری جشنواره سی ونهم فیلم فجر با تأکید بر موافقت خود با برگزاری این رویداد گفت: اگر 40، 50 فیلمی که آماده عرضه در جشنواره امسال هستند، بمانند برای سال آینده، با تراکم 170 تا 180 فیلم برای دوره بعد مواجه می شویم. مضاف بر این جشنواره فجر یک جشنواره ملی که هم برای مردم مهم است و هم برای هنرمندان. چرا باید به هنرمندانی که در این شرایط زحمت کشیدند و فیلم ساخته اند بگوییم جشنواره ای برگزار نمی شود؟ با برگزاری جشنواره در این شرایط موافقم.

لینک خبر :‌ خبرگزاری حوزه
اعضای هیئت داوران بخش های مستند و فیلم کوتاه در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر معرفی شدند.

به گزارش حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از روابط عمومی جشنواره فیلم فجر، با حکم سیدمحمدمهدی طباطبایی نژاد، سعید پوراسماعیلی، امیر توده روستا، محمدعلی فارسی، محمد کارت و سام کلانتری به عنوان اعضای هیئت داوران دو بخش مستند و فیلم کوتاه جشنواره سی و نهم فیلم فجر معرفی شدند.

سعید پوراسماعیلی: دارای مدرک کارشناسی سینما با گرایش فیلمبرداری از دانشکده سینماتئاتر دانشگاه هنر تهران و گواهی دوره سینمای دیجیتال از دانشکده لومیر فرانسه، معاون فرهنگی و آموزش انجمن سینمای جوانان ایران است و علاوه بر فعالیت در عرصه کارگردانی، فیلمبرداری و تدوین، به عنوان مدرس دانشگاه، عضو هیات موسس و داوران آکادمی ایسفا- انجمن فیلم کوتاه ایران، انجمن فیلمبرداران سینمای ایران، معاون پژوهش، اجرائی، شورای علمی و سیاست گذاری مدرسه ملی سینمای ایران، رئیس هیات مدیره انجمن فیلم کوتاه ایران و... فعالیت داشته است.

امیر توده روستا: دارای مدرک کارشناسی ادبیات نمایشی از دانشکده سوره تهران است که از آثار او می توان به ساخت فیلم سینمایی پات، شانزده فیلم کوتاه و سه مستند از جمله جای منو توی اتاق بنداز، رادیولوژی یک پرتره، تلالو، سلام آقای ایول، ساخت بیش از 200 آگهی تبلیغاتی تلویزیونی اشاره کرد. این فیلمساز تحسین شده در جشنواره های داخلی و خارجی عضویت در هیات مدیره انجمن فیلم کوتاه ایران- ایسفا، آکادمی خانه سینما و دبیری هشتمین جشن مستقل فیلم کوتاه را در کارنامه دارد.

محمدعلی فارسی: دارای مدرک کارشناسی سینما - فیلمنامه نویسی از دانشکده صداوسیما است. او از سال 67 به عنوان دستیار کارگردان و تدوینگر، همکاری با شهید آوینی را در تولید مجموعه تلویزیونی سراب آغاز کرد و پس از تاسیس روایت فتح به همکاری خود با شهید آوینی ادامه داد. فارسی از سال 72 مسئولیت معاونت تولید موسسه روایت فتح را تا سال 81 عهده دار شد. او ساخت مستند های متعددی از جمله معلم، حقیقت گمشده، نومن، طوفان، رستاخیز، روزحادثه (برنده جایزه جشنواره فیلم فجر در دوره 26)، قصه های جنگ و ساخت بیش از 20 مجموعه مستند را در کارنامه دارد.

محمد کارت: دارای مدرک کارشناسی کارگردانی سینما است. این مستندساز، کارگردان، بازیگر و فیلمنامه نویس، ساخت فیلم های تحسین شده در جشنواره های داخلی و خارجی از جمله فیلم کوتاه بچه خور (سیمرغ بلورین بهترین فیلم کوتاه دوره 37)، مستند های خون مردگی، بختک (سیمرغ بلورین کارگردانی در دوره 33)، معلق، آوانتاژ و... را در کارنامه دارد و سال گذشته با فیلم بلند سینمایی شنای پروانه در جشنواره فیلم فجر حضور داشت. کارت همچنین تهیه کنندگی فیلم های مستند ذره بین، لاوراتور را برعهده داشته است.

سام کلانتری: دارای مدرک کارشناسی مهندسی عمران است. این مستندساز، عکاسی حرفه ای را هم زمان با ورود به دانشگاه آغاز کرد. او با ساخت اولین فیلم کوتاهش، تمنای مجهول وارد عرصه سینما شد و پس از تحصیل سینما در ایرلند و بازگشت به ایران پروژه از خانه شماره 37 را به اتمام رساند. او ساخت مستند های مانکن های قلعه حسن خان، قلب من پر از عروسک است، این زن حرف نمی زند، سرزمین افسانه ها، جایی برای فرشته ها نیست (سیمرغ بلورین بهترین مستند دوره 38) مجموعه مستند گاراژ 888 و ترنج را ساخته و ریاست نهمین دوره جشن مستند سینمای ایران و عضویت در چهار دوره هیئت مدیره انجمن تهیه کنندگان سینمای مستند ایران را در کارنامه دارد.

گفتنی است بر اساس فراخوان جشنواره سی و نهم، هیات داوران این بخش از میان فیلم های مستند بلند (بالای 70 دقیقه) حاضر در چهاردهمین جشنواره فیلم مستند سینماحقیقت، یک فیلم را به عنوان اثر برگزیده معرفی خواهند کرد. همچنین هیئت داوران این بخش از میان فیلم های کوتاه حائز شرایط (3 تا 15 دقیقه) حاضر در سی و هفتمین جشنواره فیلم کوتاه تهران، یک فیلم را به عنوان اثر برگزیده معرفی خواهند کرد.

سی و نهمین جشنواره فیلم فجر بهمن ماه 99 همزمان با چهل و دومین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران به دبیری سیدمحمدمهدی طباطبایی نژاد برگزار خواهد شد.

انتهای پیام/

لینک خبر :‌ باشگاه خبرنگاران جوان
کارگردان حاضر در دیدار با رهبر معظم انقلاب و مستند غیررسمی گفت: من سعی کردم در صحبت هایم آنچه که فکر می کردم به گوش رهبر معظم انقلاب نرسیده را به اطلاع ایشان برسانم. اتفاقاً خود به خود افشاگری هم می شود.
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۶

به گزارش خبرنگار حوزه سینمایی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا ، قسمت دوم مستند غیررسمی پس از پخش طی یکی دو روز اخیر، با واکنش های مثبتی روبرو شده که همچنان هم در نقل قول ها و پست های مجازی دیده و شنیده می شود؛ مستندی که هرچند یک سال از دیدار برخی طیف ها ازجمله هنرمندان با رهبر معظم انقلاب می گذرد ولی هنوز هم برای سینما تازگی دارد.

عبدالحسن برزیده از جمله فیلمسازان حاضر در این جلسه که برخی صحبت های او به دلیل نقدهای صریحش در مستند غیررسمی بیشتر به چشم آمده است در گفتگو با خبرنگار آنا گفت: البته من در آن جلسه نزدیک به 12 دقیقه با رهبر معظم انقلاب صحبت کردم و کمی از آن پخش شد. از فرصت پیش آمده در آن دیدار، سعی کردم بی واسطه صحبت هایم را خدمت ایشان عرض کنم چرا که فکر می کنم این دیدارها قطعا فرصت عالی برای ماست.

کاملاً خودجوش با ایشان وارد صحبت شدم

وی افزود: نه فقط ما هنرمندان بلکه همه مردم همیشه دنبال فضایی هستیم که طرح سؤال کنیم و مسئولان هم پاسخگو باشند. البته منظورم از مسئول فقط رهبر معظم انقلاب نیست بلکه هرکسی که کاری یا مسئولیتی را برعهده گرفته را مدنظرم است. به شخصه چنین دیدارهایی را به فال نیک می گیرم.

ما وارد مسائل کلی تر غیر از حوزه هنر هم شدیم و ایشان هم کاملا به ما اجازه طرح این مباحث را دادند. وقتی خودشان از طرح این مسائل استقبال می کنند نمی دانم چرا برخی تلاش دارند تا این ارتباط دوستانه بین مردم و ایشان برقرار نشود.

کارگردان فیلم برگزیده مزار شریف اذعان داشت: من چنین فرصتی اندکی را غنیمت دیدم و کاملاً خودجوش با ایشان وارد صحبت شدم. بالاخره فرصت کم است و نمی توان ایشان را همیشه دید.

برزیده اضافه کرد: ما وارد مسائل کلی تر غیر از حوزه هنر هم شدیم و ایشان هم کاملاً به ما اجازه طرح این مباحث را دادند. وقتی خودشان از طرح این مسائل استقبال می کنند نمی دانم چرا برخی تلاش دارند تا این ارتباط دوستانه بین مردم و ایشان برقرار نشود.

الان هم بعضی به من پیامک می زدند که چرا چنین حرفی زدی؟

این فیلمساز سینمای ایران دراین باره توضیح داد: این دسته از افراد دو گروه هستند؛ برخی واقعاً دلسوز هستند، اما برخی تعمد دارند تا خیلی از کارهایشان به گوش رهبر معظم انقلاب به عنوان بالاترین مرجع کشوری نرسد. البته به نظر من هر دو نیز آب به آسیاب دشمن می ریزند.

کارگردان فیلم دکل درباره واکنش ها به این مستند گفت: جالب است الان هم بعضی به من پیامک می دهند که چرا در شرایط حساس چنین سؤالاتی می کنید. من سعی کردم در صحبت هایم آنچه که فکر می کردم به گوش رهبری نرسیده را به اطلاع ایشان برسانم. اتفاقاً خود به خود افشاگری هم می شود تا برخی که پشت ایشان قایم می شوند و برخی مطالب، برایشان شفاف تر شود.

وی برپایی چنین دیدارهایی را راهی مناسب برای تلطیف فضا عنوان کرد و گفت: همین جلسات است که می تواند راهی برای جلوگیری از سوءتفاهم ها باشد. ای کاش دیگر مسئولان هم برای اصلاح بهتر وضعیت، این فرصت های رودررو را جدی بگیرند و حرف ها را بشنوند.

الان هم بعضی به من پیامک می زدند که چرا در شرایط حساس چنین سؤالاتی می کنید. من سعی کردم در صحبت هایم آنچه که فکر می کردم به گوش رهبری نرسیده را به اطلاع ایشان برسانم. اتفاقاً خود به خود افشاگری هم می شود.

این استدلال فقط از یک شخصیت فرهیخته برمی آمد

برزیده درباره اشارات رهبر معظم انقلاب نسبت به خبر نکات مطرح شده در مستند غیررسمی از جمله حمایت از فیلم مارمولک و طرح نقد در آثار هنری گفت: برای من استدلال ایشان درباره مارمولک فوق العاده بود و دیدید که چه دقیق و درست طرح مسئله کردند.

وی مدعی شد: به نظرم فقط یک شخصیت فرهنگی و فرهیخته می تواند این چنین استدلال کند. این نکات را باید مسئول فرهنگی ما و حتی وزیر ارشاد ما هم بفهمد اما نمی فهمد.

این کارگردان همچنین ابراز علاقه کرد؛ ای کاش رهبر معظم انقلاب نه فقط در قالب سخنرانی ها، بلکه هر از گاهی هم در جلسه رسانه ای گفتگویی داشته باشند تا ایشان بی پرده اعلام موضع کنند.

انتهای پیام /4143/پ

لینک خبر :‌ خبرگزاری آنا
سینماپرس: دکتر مصطفی جلالی فخر متخصص بیماری های داخلی و منتقد فیلم در خصوص برگزاری جشنواره فیلم فجر در روزهای بحرانی کرونا گفت: فعالیت سینماهای مردمی جشنواره فجر و مشارکت مردم طبق روال سال های گذشته، اشتباه محض است و ممکن است باعث شعله وری مجدد کرونا شود؛ حتی اگر آمار مرگ و میر و ابتلا در آن مقطع پایین باشد، تا زمانی که پایان کرونا توسط وزارت بهداشت به صورت رسمی اعلام نشود، نباید سلامتی مردم با حضور در سینماهای جشنواره به خطر افتد.
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۶ سایت های دیگر : هشدار نیوز

این منتقد برجسته سینمای کشور در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بنده طبعاً با برگزاری جشنواره به صورت فیزیکی موافق نیستم. این روزها سینماها تعطیل شده و برگزاری این جشنواره می تواند به بهبود روحیه سینما کمک کند؛ تعطیلی کامل جشنواره، اوضاع مایوس فعلی را تشدید می کند و چه بسا شبیه اعلام رسمی مرگ سینما به شمار آید. بنده مخالفتی با برگزاری جشنواره فیلم فجر بدون حضور مردم ندارم.

این عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران تأکید کرد: اگر جشنواره به صورت محدود با نمایش فیلم ها، فقط برای داوران برگزار شود، شبیه جوانه ای است که از یک شاخه خشکیده بیرون می زند. از منظر تبلیغاتی هم اگر به این قضیه نگاه کنیم متوجه می شویم که فیلم های حاضر در این رویداد می توانند برای اکران در دوران پساکرونا معرفی شوند. به هر حال در این ایام همه گیری ویروس کرونا، عده ای با یا بدون رعایت پروتکل فیلم ساخته اند و بهتر است فیلم های شان دیده شود.

جلالی فخر سپس با بیان اینکه اگر اوضاع همه گیری کرونا، بهترشود می توانیم مانند سال های گذشته، سینمای مطبوعات را نیز در جشنواره داشته باشیم، اظهار داشت: اگر مسئولان سازمان سینمایی و دست اندرکاران برگزاری جشنواره نظر به اختصاص مکانی برای اهالی رسانه و مطبوعات داشته باشند باید بدانند که تنها با یک پنجم ظرفیت سال قبل می توانند این کار را انجام دهند.

وی در همین راستا افزود: باید سالن های با تهویه مناسب برای اهالی رسانه در نظر گرفته شود؛ همه حاضران باید ماسک داشته باشند و در ردیف ها باید بین هر نفر 5 صندلی فاصله وجود داشته باشد.

این پزشک متخصص در پاسخ به این سوأل که به عقیده شما اگر شرایط به همین سادگی است چرا سایر جشنواره های معتبر بین المللی برای اولین و یا چندمین بار پس از همه گیری ویروس کرونا اعلام لغو و تعویق کرده اند، اظهار داشت: آن جشنواره ها رقابتی هستند؛ نشانه سینمای یک سرزمین نیستند. درست یا غلط، جشنواره فجر به عنوان چراغ سینمای کل کشور شناخته می شود و تفاوت فاحشی با جشنواره های رقابتی در سراسر دنیا دارد.

وی در خاتمه افزود: اگر به جای جشنواره فیلم فجر در مورد جشنواره هایی مانند جشننواره فیلم کودک، جشنواره سینماحقیقت یا جشن خانه سینما و... صحبت می کردیم بنده تأکید می کردم که بهترین راه، لغو کامل این جشن ها و جشنواره ها است اما در خصوص جشنواره فیلم فجر به دلیل آنکه نشانه ای از فرهنگ و سینمای سرزمین ما است نمی توانم چنین نظری داشته باشم و معتقدم این جشنواره باید بدون حضور مردم و با رعایت کامل پروتکل های بهداشتی میان داوران برگزار شود.

لینک خبر :‌ سینما پرس
سینماپرس: محمدحسین نیرومند در آستانه 13 دی ماه اولین سالگرد شهادت سردار سپهبد حاج قاسم سلیمانی با نقد مدیریت فرهنگی کشور در خصوص عدم تولید فیلم و سریال های ارزشمند برای قهرمانان ملی گفت: متأسفانه سال ها است در فضای فرهنگی کشور یک سیاست نانوشته وجود دارد که هرکس روشنفکرتر است هنرمندتر است.
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۶ سایت های دیگر : هشدار نیوز روزنامه کیهان خبرگزاری دانشجو

این کارشناس فرهنگی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: این فرضیه غلط دامن مدیران کم سواد ما را گرفته تا جایی که هنرمندان انقلابی ما را اصولاً هنرمند نمی دانند! و همین مسأله باعث شده تا ما شاهد فقدان و یا تولیدات بسیار اندکی در خصوص زندگی قهرمانان ملی در سیما و سینما باشیم. باید صادقانه بپذیریم که به دلیل ضعف سیستم فرهنگی کشور در ارتباط با آموزش و پرورش هنرمندان باورمند، اکثریت هنرمندان کشور را افرادی تشکیل می دهند که چندان قائل به سیاست گذاری های کلان فرهنگی کشور نیستند و از آنجا که مسئولان وزارت ارشاد و ... در حوزه حمایت ها نگاهی عام و فراگیر دارند، طبیعتاً بودجه را بین این افراد تقسیم می کنند و این مسأله باعث می شود تا دست هنرمندان دغدغه مند از بودجه برای تولید آثار ارزشمند خالی بماند .

وی سپس به یکی دیگر از معضلات تولید در سینما و تلویزیون اشاره کرد و با بیان اینکه سیستم تولید ما به گونه ای است که بیشتر تهیه کنندگان و کارگردانان تعیین کننده تولید آثار هستند اظهار داشت: متأسفانه سیستم های بالادستی مثل سازمان سینمایی یا سازمان صدا و سیما و... چندان در نحوه تولیدات دخالتی ندارند و همین باعث شده تا برخی تهیه کنندگان و فیلمسازان پرکار تعیین کننده آن باشند که چه نوع آثاری تولید شود .

نیرومند در همین راستا متذکر شد: بی تردید هنرمندانی هم هستند که دغدغه های ارزشمند ولایی، انقلابی، دینی و ملی دارند و تمایل شان بر این است که دست به تولید آثار ارزشمندی بزنند اما سیستم از آن ها حمایتی نمی کند. اصولاً تجربه ثابت کرده که مدیران رغبتی ندارند تا با این افراد که در پی چنین سوژه هایی هستند همکاری داشته باشند .

وی خاطرنشان کرد: این وضعیت در حالی است که در تمام دنیا که کار رسانه ای جدی انجام می دهند، نظام سیاست گذاری از بالادست به کمپانی های بزرگ اما محدود وابسته به نظام سرمایه داری دیکته می شود. در واقع برخلاف کشور ما در آن کشورها وضعیت این گونه نیست که هرکس صرفاً پول و ثروت داشته باشد بتواند کار تولید کند. ورود پول های کثیف در چرخه تولید از همین جا سرچشمه می گیرد .

نیرومند ادامه داد: در فیلم های مطرح و جریان ساز جهان کاملاً مشهود است که افراد پشت سر تولید آن ها بوده اند که مدت ها طراحی و برنامه ریزی و سیاست گذاری های راهبردی کرده اند تا این آثار به تولید رسیده است. ما این وضعیت را در اکثر فیلم های هالیوودی که در جشنواره ها و جشن هایی مانند اسکار راه می یابند را شاهد هستیم که گاهی مانند آرگو وجوه سیاسی پیدا می کنند و گاهی وجوه فکری واعتقادی دارند .

این کارشناس فرهنگی در خاتمه این گفتگو در پاسخ به این پرسش که فکر می کنید علت تفاوت میان حرف و عمل مسئولان سینمایی کشور ما چیست و چرا علیرغم آنکه مسئولان دم از سینمای ملی و انقلابی می زنند ما با حجم عظیمی از فیلم های سطح پایین و سخیف روبرو هستیم اظهار داشت: همانطور که پیش تر اشاره کردم در کشور ما سیاست گذاران چندان تعیین کننده نیستند. بین ساست گذار و تولید کننده فاصله است. از آنجا که فرهنگ با کالای فرهنگی مدیریت می شود، بنابراین این تولیدکننده های کالای فرهنگی هستند که فرهنگ کشور را مدیریت می کنند نه مدیران فرهنگی! و تا زمانی که فاصله فکری و اندیشه ای میان سیاست گذاران و تولیدکنندگان وجود داشته باشد، ما شاهد همین روند غلط و ناپسند خواهیم بود.

لینک خبر :‌ سینما پرس
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۶ سایت های دیگر : شهر فردا پیام مازند خبر یزد

خبرگزاری آریا - شهر: عضو کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر گفت: در صورتی که وزارت میراث فرهنگی و ارشاد اسلامی تایید رسمی کنند که سینما ایران جزو ابینه فاخر، فرهنگی و واجد ارزش است، شهرداری از واگذاری جواز و پروانه ساخت پیشگیری می کند اما اگر در این زمینه مصوبه، ثبت و نامه ای از وزارتخانه های میراث فرهنگی و فرهنگ و ارشاد وجود نداشته باشد، شهرداری به طور طبیعی موظف به صدور جواز است.
حسن خلیل آبادی، عضو کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران در گفتگو با خبرنگار شهر درباره تخریب سینما ایران گفت: سینما ایران یکی از سینماهای قدیمی تهران در خیابان لاله زار است. این سینما جزو بناهای تاریخی و فرهنگی بوده است و اخیرا مالکان آن به دنبال کسب جواز برای بازسازی، تجدید ساختار و ساخت ساختمان دیگری به جای آن هستند.
به گفته این عضو شورای شهر، مردم و اهل فرهنگ و هنر که به حفظ و نگهداری آثار فرهنگی و هنری حساسیت دارند نسبت به این موضوع واکنش نشان داده اند.
او ادامه داد: وزارت میراث فرهنگی و وزارت ارشاد به دنبال آن هستند که این موضوع را پیگیری و حل و فصل کنند. در صورتی که این وزارتخانه ها تایید رسمی کنند که این بنا جزو ابینه فاخر، فرهنگی و واجد ارزش است، شهرداری از واگذاری جواز و پروانه ساخت پیشگیری می کند اما اگر در این زمینه مصوبه، ثبت و نامه ای از میراث و وزارت فرهنگ و ارشاد وجود نداشته باشد، شهرداری به طور طبیعی موظف است که به هر مالکی که برای ملک اش مراجعه می کند جواز و پروانه ساخت بدهد.
خلیل آبادی گفت: در شورای شهر تهران نسبت به این موضوع تذکر دادیم. بنده نیز در حال بررسی و واکاوی مسئله هستم که برای تخریب اقدام شده است یا خیر؟
یکی از بهترین و خاطره انگیزترین سینماهای کشور سینما ایران در لاله زار بود. حتی عکسی که جمعیت زیادی را نشان می دهد که در لاله زار در انتظار دیدن فیلم هستند متعلق به همین سینما است. مردم در این عکس برای فیلم طوفان در شهر ما صف کشیده اند.

علی محمد سعادتی، شهردار منطقه 12 نیز در صفحه توییتر خود با انتشار مطلبی در واکنش به تخریب سینما ایران نوشت: این روزها ماجرای سینمای ایران نقل همه محافل است، باید پرسید که انتظارتان از شهرداری تهران چیست؟ مادامی که معاونت سینمایی وزارت ارشاد با انحلال سینما موافقت می نماید و میراث فرهنگی در محکمه قضایی طبق روال مغلوب می گردد، شهرداری تهران باید در مقابل دستور قضایی چگونه مقاومت نماید؟
او ادامه داد: به جای آدرس غلط به افکار عمومی، با خود مرور نمایید که کدام نهاد به اندازه شهرداری تهران در خصوص پاسداری از فرهنگ و هویت لاله زار تلاش نمود است؟ مرمت خانه اتحادیه، تئاتر نصر، خانه های پیرنیا و موزه سینما، باغ علاءالدوله و ساماندهی لاله زار شمالی گوشه ای از این تلاشها است.
شهردار منطقه 12 نوشت: هنوز رای دیوان عدالت اداری به ما در شهرداری منطقه 12 ابلاغ نگردیده است، امیدواریم با مذاکره و بهره گیری از ظرفیت های قانونی با مالکان مجموعه سینما ایران به نقطه ای مشترک و تفاهمی برد_برد برسیم. چراکه نتیجه رویکردهای منفعلانه قبلی پیرامون صیانت از میراث فرهنگی در شهر هویدا است.
بر اساس این گزارش، مالک سینما ایران در آذر ماه با مراجعه به دیوان عدالت اداری رأی دیوان برای تخریب سینما را گرفته که به گفته معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان تهران این رأی در همان زمان با کارشناسی میراث فرهنگی ابطال شده است.
مرتضی ادیب زاده، معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان تهران در تاریخ 25 آذر در گفتگویی با ایسنا گفته است: با ابلاغِ رای دیوان عدالت اداری به میراث فرهنگی برای حکم تخریب این سینما، کارشناسانِ این سازمان، واجد ارزش بودن آن را از سوی میراث فرهنگی به دیوان عدالت اداری اعلام کردند که ان رای نیز ابطال شد.
او گفته است که این سینما در جداره خیابان لاله زار به عنوان یک فضای تاریخی قرار دارد، به همین دلیل حساسیت زیادی نسبت به آن داریم و حفاظت از آن خواهیم بود.
به گفته این معاون میراث فرهنگی مالک این سینما در حدود دو سال گذشته درخواست تخریب و نوسازی این سالن سینما را داده بود، در آن زمان با استعلام شهرداری از میراث فرهنگی، اعلام شد این ملک نباید تخریب شود، با این وجود مالک همچنان پیگیر تخریب ان بود و با شکایت به دیوان عدالت اداری، حکم تخریب آن را گرفته است.
به هر حال موضوع تخریب سینما ایران در خیابان لاله زار تهران همچنان در دست بررسی است و باید دید که اقدامات تصمیم نهایی در این مورد چه زمانی اعلام خواهد شد.
خبرنگار: سمیرا امیرچخماقی

لینک خبر :‌ خبرگزاری آریا
شهردار منطقه 12 با اشاره به موضوع تخریب سینما ایران گفت: هنور رای دیوان عدالت اداری به ما ابلاغ نشده و امیدواریم با مذاکره مسئله حل شود.

به گزارش ایسنا، علی محمد سعادتی در صفحه توییتر خود با انتشار مطلبی در واکنش به تخریب سینما ایران عنوان کرد: "این روزها ماجرای سینمای ایران نقل همه محافل است، باید پرسید که انتظارتان از شهرداری تهران چیست؟ مادامی که معاونت سینمایی وزارت ارشاد با انحلال سینما موافقت می نماید و میراث فرهنگی در محکمه قضایی طبق روال مغلوب می گردد،شهرداری تهران باید در مقابل دستور قضایی چگونه مقاومت نماید؟"

وی ادامه داد:" بجای آدرس غلط به افکار عمومی، با خود مرور نمایید که کدام نهاد به اندازه شهرداری تهران در خصوص پاسداری از فرهنگ و هویت لاله زار تلاش نمود است؟ مرمت خانه اتحادیه، تئاتر نصر، خانه های پیرنیا و موزه سینما، باغ علاءالدوله و ساماندی لاله زار شمالی گوشه ای از این تلاشها است."

شهردار منطقه 12 نوشت: "هنوز رای دیوان عدالت اداری به ما در شهرداری منطقه 12 ابلاغ نگردیده است، امیدواریم با مذاکره و بهره گیری از ظرفیت های قانونی با مالکان مجموعه سینما ایران به نقطه ای مشترک و تفاهمی برد_برد برسیم. چراکه نتیجه رویکردهای منفعلانه قبلی پیرامون صیانت از میراث فرهنگی در شهر هویدا است."

انتهای پیام

لینک خبر :‌ خبرگزاری دانشجویان ایران
در چند ماه اخیر دو اتفاق مهم در زمینه فیلمنامه نویسی رقم خورد که در هر دوی آن ها بنیاد سینمایی فارابی سهم عمده را داشت. اولی امضای تفاهم نامه بین بنیاد سینمایی فارابی و انجمن صنفی فیلمنامه نویسان خانه سینما بود و دومی حمایت از آثار اقتباسی.
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۶ سایت های دیگر : جهانی پرس سینما جریان

به گزارش روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی به نقل از ماهنامه فیلم نگار، توضیحات مفصل تر و چگونگی سازوکار این دو طرح در گفت وگو با حبیب ایل بیگی، معاونت فرهنگی بنیاد سینمایی فارابی، تبیین و تشریح شد.

در خبرها خواندیم بنیاد سینمایی فارابی مستقیماً اجرای دو طرح حمایتی را بر عهده گرفته است. از آن جایی که موضوع این دو طرح حمایتی مربوط به فیلمنامه است، مطمئناً برای خوانندگان فیلم نگار موضوع مهمی است و بسیاری علاقه مندند از جزئیات اطلاع پیدا کنند. به همین دلیل مزاحمتان شدیم تا از چندوچون قضیه اطلاع پیدا کنیم .

در طول 40 و اندی سال فعالیت، فیلمنامه نویس و جایگاهش بخش مهمی از حمایت های بنیاد سینمایی فارابی را به خود اختصاص داده است. هدف نیز ارتقای این صنف و تثبیت اعضای آن در پیکره یک اثر سینمایی و هم چنین حمایت های مادی و معنوی از این قشر بوده تا باعث شود تهیه کنندگان، سرمایه گذاران و سایر عوامل- بیرون از این سازمان هم- به شأن و منزلت فیلمنامه نویس توجه بیشتری کنند. از طرف دیگر، یکی از بلایایی که سینمای ما مدت هاست دچارش شده، اصرار و افراط به مؤلف بودن خود کارگردان است که این صنف علاقه مند است خودش فیلمنامه بنویسد و حتی به سمت تهیه کنندگی هم برود. برای جبران و زدودن این آفت، ما با طرح و برنامه هایی، به دنبال این هستیم که سینمای ایران این تفکیک را قائل شود تا به شکل حرفه ای و بهتری نویسنده جایگاه خودش را داشته باشد و در تیتراژ فیلم، فیلمنامه نویس از کارگردان جدا باشد و هر کدام به شکل حرفه ای کار خودشان را انجام دهند.

طی این سال ها طرح های مختلفی برای جذب یا سفارش اولویت های بنیاد سینمای فارابی به فیلمنامه نویسان داده شده است. آخرین طرح ارائه شده در سال 99 در دورانی که همه گیری ویروس کرونا موجب کم کاری، فشار اقتصادی و خانه نشینی بسیاری از افراد شد، تعاملی میان ریاست سازمان سینمایی و انجمن فیلمنامه نویسان صورت گرفت تا از طریق بنیاد سینمایی فارابی، از انجمن صنفی فیلمنامه نویسان خانه سینما حمایت شود.

خاطرم هست یک بار دیگر در چندین سال قبل این طرح- یا مشابه آن- در دستور قرار گرفته بود .

در دهه 80 همکاری میان کانون فیلمنامه نویسان آن زمان و فارابی به شکل خرید فیلمنامه بود؛ مثلاً خرید 50 فیلمنامه. به این صورت که کانون فیلمنامه ها را پیشنهاد می داد و یک گروه انتخاب در فارابی، فیلمنامه ها را بررسی می کردند. در واقع فیلمنامه هایی که از قبل نوشته شده بودند، خریداری می شد.

احتمالاً دلیل شکست آن طرح همین نکته آخری بود که اشاره کردید؛ فیلمنامه های از قبل نوشته شده !

به نظر من در یکی دو سال اخیر در سازمان سینمایی یک اتفاق خوب افتاده و آن این است که در سازمان به طور واضح و روشن به اولویت هایی که همه زیرمجموعه های سازمان سینمایی باید به آن توجه کنند، پرداخته ایم؛ مسئله ای که شاید کمتر در دوره های مختلف به آن توجه شده است. در این دوره چهار تا پنج اولویت مشخص شده و همه بخش های سازمان، چه فارابی، چه انجمن سینمای جوان و چه مرکز گسترش-که از تولیدات فیلم در شکل های مختلف حمایت می کنند- باید با توجه به این اولویت ها انتخاب و حمایت هایشان را از طرح و فیلمنامه های سازندگان، انجام دهند.

و طرح جدید که استارت آن در اوایل سال خورد ...

در این طرح، مبلغی به عنوان حمایت اولیه به همه اعضای انجمن فیلمنامه نویسان خانه سینما که اعلام آمادگی و ثبت نام کردند، پرداخت شد و آن هایی که خواهان ادامه کار هستند، باید طرح پنج صفحه ای فیلمنامه خود را به ما ارائه دهند تا در شورا بررسی شود.

اعضای این شورا شامل چه کسانی است؟

شورا متشکل از نماینده انجمن صنفی فیلمنامه نویسان، آقای مهدی سجاده چی، نماینده رئیس سازمان سینمایی، آقای محمود اربابی، و من نیز به عنوان معاون فرهنگی بنیاد است که بررسی این طرح ها را انجام می دهیم و در صورت تصویب طرح، صاحب آن برای عقد قرارداد نگارش فیلمنامه معرفی می شود.

در جریانم که صرف ثبت نام اولیه، مبلغ سه میلیون بلاعوض به اعضای صنف پرداخت شد. در ادامه راه، برآورد و پرداخت ها چگونه است؟

بعد از تصویب طرح، مبلغ 30 میلیون تومان بابت نگارش به فیلمنامه نویس پرداخت خواهد شود.

این مبلغ با تعرفه ای که سال گذشته خانه سینما برای کف قرارداد نگارش یک فیلمنامه تعیین کرده، جور درنمی آید .

شما حالت کلی کار را در نظر بگیرید. فیلمنامه ای که نوشته می شود، نویسنده یا موفق می شود با تهیه کننده قرارداد ببندد، یا خیر. حال، ما انتخابی را در این طرح برای نویسنده قرار دادیم. به این ترتیب که بعد از نگارش فیلمنامه و پایان کار و دریافت مبلغ قرارداد 30 میلیون تومانی، او این اختیار را دارد که فیلمنامه را به دفاتر سینمایی، تهیه کنندگان و سرمایه گذاران ارائه دهد و اگر سرمایه گذار پیدا کرد و کسانی علاقه مند بودند به تولید فیلمنامه، وجهی را که از فارابی گرفته، پس بدهد تا فیلمنامه در اختیار خودش قرار گیرد. حال نویسنده مختار است با هر مبلغی که عرف است و با تهیه کننده به توافق می رسد، آن را به فروش برساند، یا این که در صورت تمایل فارابی برای تولید یا حمایت از آن، می تواند فیلمنامه را در اختیار فارابی قرار دهد.

به لحاظ محتوایی چه ویژگی ای را در این طرح حمایتی می بینید؟

تفاوت مهم در این است که نویسندگان موضوعات را با توجه و بر اساس اولویت هایی که فارابی معین کرده، می نویسند. نکته بعدی تأکید بر ژانر است. با توجه به مغفول بودن ژانرهای مختلف در سینمای ایران، چنان چه طرح هایی باشند که بتوانند ژانرهای کمتر کارشده را پوشش دهند، در اولویت ما قرار می گیرند.

آیا این طرح ددلاین هم دارد؟ از این حیث داشتن ددلاین طولانی اهمیت دارد که به نویسنده فرصت بدهد، زیرا یک عادت رایج در نویسندگان هیچ گاه تغییر نخواهد کرد؛ بیرون کشیدن متن های تاریخ مصرف گذشته. در این فراخوان ها قاطبه آثار فرستاده شده تشکیل شده از طرح و فیلمنامه هایی که نویسنده در آرشیوش دارد و تاکنون هیچ کس حاضر به ساخت و حمایت از آن ها نشده است. حال اگر ددلاین هم کوتاه باشد، نداشتن فرصت برای رسیدن به یک طرح خوب، انگیزه بیرون کشیدن متون خاک خورده را تشدید می کند .

البته در این مسیر چالش هایی وجود داشت و دارد. قرار هم بر این بود که فیلمنامه هایی که قبلاً ارائه شده و در شوراها پذیرفته نشده اند، ارائه نشوند. ولی همان طور که اشاره کردید، متأسفانه برخی از متن های بررسی شده، همان آثار ارائه شده قبلی بودند. درحالی که هدف ما از این برنامه واداشتن فیلمنامه نویسان به خلق آثار جدید بود. این که برخی از آن ها آثار قبل تر نوشته شده را ارائه می دهند، نشان دهنده این است که برای تعدادی از دوستان ماجرا آ ن قدر جدی نیست که بروند یک کار نو و جدید با توجه به اولویت های اعلام شده بنویسند. خیلی از این طرح ها و ایده ها قبل تر از سوی اعضای شورا خوانده شده و برای آن ها آشناست و متوجه این موضوع می شوند. من این را تنها آسیب این دوره می دانم. البته این را هم می دانیم بسیاری از نویسنده ها دل بسته آثاری هستند که می نویسند و فکر می کنند که مثل بچه هایشان هستند و باید آن ها را به ثمر برسانند. این توجیه قابل پذیرش است، ولی فکر می کنم تداوم و گفت وگو در این زمینه مهم است. در مورد ددلاین، برای امسال، فیلمنامه نویسان می توانند تا بهمن 99 طرح هایشان را ارائه دهند. معتقدم اصولاً این نوع برنامه ها در طولانی مدت می تواند نتیجه خود را نشان دهد و باید یک طرح همیشگی و روتین هر ساله باشد. قرارمان با رئیس سازمان سینمایی هم این است که اگر طرح موفقیت آمیز باشد و مورد استقبال قرار گیرد و- با توجه به اولویت ها- ایده های خوبی تصویب شود، در سال های بعدی هم می تواند این برنامه ادامه پیدا کند.

بد نیست به موضوع اولویت ها بپردازیم که برخی از فیلم سازان را معترض خود کرده است و برخی ها آن را دست وپاگیر می دانند. به شخصه قائل نیستم به این که چنین خطوطی که صرفاً راه کارهای کلی می دهند، آن چنان محدودیت ایجاد کنند. اگر حتی همین اولویت ها هم با نگاه خلاقه- و نه نگاه سلبی- دیده شوند، می بینیم که شخصیت ها و داستان خودشان را بر همان اساس پیدا می کنند و پیشنهادهای غافل گیرانه تری نسبت به زمانی که دست نویسنده برای پرداختن به هر موضوعی باز است، ارائه می کنند. هر چند آن روی سکه ای هم دارد و تعدادی فیلمنامه خوب قربانی در اولویت نبودن موضوعشان می شوند .

به هرحال شاید نویسندگان این رویکرد را نوعی سفارش قلمداد کنند، که فکر می کنم خوب است این جا به این بحث بپردازیم. به عنوان مثال، اگر شما در آمریکا زندگی کنید و کارتان همین فیلمنامه نویسی باشد، با کمپانی های فیلم سازی چطور ارتباط می گیرید؟ آیا آن ها به شما سفارش نمی دهند؟

آن طور که من شنیده ام، سفارش آن ها ظاهراً فقط یک قید خیلی مهم دارد؛ فیلمنامه باید پتانسیل یک فیلم پرفروش را داشته باشد. در واقع با بررسی طیف محتوایی گسترده آثار هالیوود می توان مطمئن بود که تنها خط قرمز آن ها یک چیز است؛ احتمال شکست تجاری !

این اهمیت و وزن بیش از حد دادن به بازگشت سرمایه هم خودش نوعی سفارش است که دست و پای بسیاری از جریانات و فیلم سازان مستقل، هنری و تجربی را می بندد.

برعکس سینمای ما که همه چیز اهمیت دارد جز بازگشت سرمایه. این موضوع حتی برای خود فیلم ساز هم اهمیتی ندارد و سال بعد، فیلم بعدی را روانه شورای پروانه نمایش می کند .

نکته جالب این است که تعدادی از فیلم سازان ما تولیداتشان از آثاری است که اتفاقاً سفارشش را از مراکزی که این فاندها را در اختیارشان قرار می دهند، می گیرند. یعنی برای گرفتن سرمایه، متن هایشان را ارائه داده اند و اگر با نیازهای آن مراکز سفارش دهنده منطبق بوده، کار به تولید رسیده است. این مراکزی که این فاندها را می دهند، راجع به ده ها موضوع مثل حقوق بشر، محیط زیست، آلودگی هوا، تبعیض نژادی و... فاند می دهند، زیرا دغدغه یا علاقه شان آن است. پس اگر شما یا من برویم ایده ای را بدهیم که نیازهای آن ها را برآورده کند، در اصل سفارش چیزی را که آن ها دوست دارند، کار کرده ایم. مشخص نیست چرا فیلم سازان ما این نوع جذب سرمایه را سفارش قلمداد نمی کنند، درحالی که در داخل، ما هم- البته نه با شکل و شمایل و پوشش آن ها، بلکه در شکل خیلی مستقیم تر- این نوع گفت وگوها را می کنیم. اولویت هایمان را اعلام می کنیم و می گوییم علاقه مند هستیم این موضوعات را در این دوره کاری تولید کنیم. من نمی توانم میان این ها فرقی قائل شوم. شاید در خارج از کشور در کنار بسیاری از جشنواره های خارجی که این فاندها داده می شود، پوشش یا سازمان دولتی نباشد، ولی باید پرسید پول ها از کجا می آید؟ زیرا یک فرد یا شرکت خصوصی که همیشه دنبال درآمد است، بعید می دانم بخواهد روی این موضوعات عام المنفعه سرمایه اش را هزینه کند.

در مورد آن ایده های سه میلیونی، هر کسی که یک ایده داد، سه میلیون به حسابش واریز شد. به نظر می رسد در این اقدام بیشتر بحث حمایتی بود نه یک حرکت یا اتفاق سینمایی. به چند نفر این مبلغ پرداخته شد؟

بله، چون حدوداً 120 تا 130 نفر اعلام آمادگی کردند،و این حداقل کمکی بود که سازمان به نظرش رسید به فیلمنامه نویسان بکند.

در واقع هرکسی هر ایده ای داشت، بدون عبور از فیلتر خاصی پذیرفته می شد؟

در وهله اول، حتی بدون ارائه ایده ای این پرداخت ها انجام شد. کسانی که ایده و پس از آن طرح را می دهند، امکان رفتن در آن رقابتِ تصویب و تأییدیه، و دریافت 30 میلیون تومان برای نگارش فیلمنامه را برای خودشان ایجاد می کنند و آن هایی که ایده ای را برای بررسی به شورا نمی دهند، در همان مرحله سه میلیون تومان باقی می مانند. یعنی مقرر شد حتی به افرادی که همان ایده اولیه را نیز ارسال نکردند، سه میلیون پرداخت شود و در پایان سال، به عنوان وجه حمایتی از سینماگران به حساب خانه سینما گذاشته شود. مثل یک کمک بلاعوض به سینماگران، که جزو پرداختی های سازمان سینمایی به خانه سینما سند زده می شود.

به لحاظ کمیت آیا محدودیتی برای تعداد این 30 میلیونی ها یا پنج صفحه ای ها قائل شده اند، یا خیر؟

خیر، الان محدودیتی ندارد. مثلاً نگفته اند 10، 20 یا 30 تا بیشتر نشود. چون به نظر می آید اگر از این ایده ها بشود ایده های خوب و نابی را پیدا کرد که کمتر با آن مواجه شده ایم، یک فرصت برای ماست که امکان نگارش آن را فراهم کنیم.

اما حدس من این است که تساهلی هم در کار وجود خواهد داشت. یعنی کسی که طرح پنج صفحه ای خود را ارائه کرده، ذیل همان بحث حمایتی قرار است 30 میلیون تومان را بگیرد. درنتیجه احتمالاً آن چنان متن او به لحاظ کیفی در شورا بررسی نمی شود .

خیر. مثل بقیه کارها از نظر کیفیت و ساختار و سایر مباحث موشکافی خواهند شد. در حال حاضر دو قرارداد با آقای فرهودی و آقای حسن پور بسته ایم و منتظر هستیم فیلمنامه آن ها نوشته شود.

طرح هایی که به دستتان می رسد، همان سه وضعیت کلی را دارند؟ تأیید، رد، یا مشروط؟

بله، امروز با آقای سجاده چی برای ادامه این کارها صحبت می کردم که چند مشروطی داشتیم، مشروطی ها بر اساس گفت وگویی که نماینده این شورا با آن ها کرده، طرح هایشان را بازنویسی کرده و ارائه داده اند، که در روزهای آینده بررسی شود.

به محض ارائه طرح و تأیید آن، تمام 30 میلیون تومان به حسابشان واریز می شود؟

خیر، قرارداد این هم مثل بقیه کارهاست. در اصل 33 میلیون می شود. سه میلیون را گرفته اند، قسط اول هنگام تصویب طرح و عقد قرارداد پرداخت می شود. قسط بعدی بعد از ارائه فیلمنامه و قسط آخر پس از تصویب فیلمنامه است.

در تجربه ای که از شورای فارابی داریم، بیشتر فیلمنامه ها تقریباً ضعیف هستند و خب خیلی از نویسندگانی که به شورای فارابی کار ارائه می دهند، احتمالاً در این طرح حمایتی هم حضور خواهند داشت. اگر کیفیت طرح ها و فیلمنامه هایی که می آید، به همان منوال باشد، قابل پیش بینی خواهد بود که احتمالاً چیز زیادی دست این پروژه را نخواهد گرفت .

شاید تفاوت این فراخوان با آن شکلی که ما از فیلمنامه ها در شورا می خوانیم، این باشد که در این مرحله مقداری روشن تر و شفاف تر با هم صحبت کرده ایم. یعنی شرط گذاشته ایم اگر واجد این ویژگی هاست، برای ما بفرستید.

چندتا از این طرح ها را خوانده اید؟

همه ایده هایی را که آمده و تا به الان مطرح شده است، خوانده ام.

حدوداً چه تعداد طرح بوده است؟

41 ایده یا طرح اولیه آمده که بررسی شده و از میان آن ها، دو فیلمنامه هم تأیید شده است.

تقریباً 39 طرح رد یا مشروط شده است؟

مشروطی ها سه یا چهار تا بیشتر نبوده است و مابقی رد شده اند.

سازوکاری که برای بازگشت طرح های ردشده به این چرخه وجود ندارد؟

خیر، طرحی که به هر دلیلی رد شده، دیگر رد شده است. درصدی از این ها در گذشته در شورا خوانده شده و رد شده بودند. می گفتیم این طرح که رد شده یا نتوانسته پروانه ساخت بگیرد، نمی تواند به این بخش بیاید. این گونه نباشد که از در بیرون کنیم و از پنجره وارد شوند. بالاخره نماینده رئیس سازمان در پروانه ساخت هست، من هم از شوراهای فارابی مطلع هستم که چه آثاری آمده است. اما طبیعی است رویکرد نویسندگان چنین فیلمنامه هایی که بخش خصوصی به آن نمی پردازد، چنین باشد. قطعاً ما به عنوان یک مرکز دولتی، مقداری دایره را بازتر می گیریم و این، حداقلی است تا بتوانیم از بین این ایده های زیادی که می آید، بهترین هارا انتخاب کنیم. الان هم این دو طرحی که انتخاب شده ، کار های خیلی خوبی هستند و اگر خارج از این فراخوان هم به شورا می آمد، شک نکنید پذیرفته می شد. با توجه به این که فیلمنامه ها را می خوانم و در شورا هم به نظرات و دیدگاه های شما نسبت به فیلمنامه ها گوش می دهم، به نظرم جزو همان کار های خوبی بود که در شوراها به دنبال آن ها هستیم.

از همین جا به آقای فرهودی تبریک می گویم که معلم بسیاری از ما بوده و خدمت بزرگی به جامعه فیلمنامه نویسان کرده اند .

فیلمنامه ایشان هم ساختار خوبی داشت و هم امید و انگیزه بخش بود. در رابطه با کار آقای حسن پور هم چنین بود. برایم جالب بود ایشان که همیشه کودک و نوجوان کار می کرد، این بار یک کار متفاوت با قصه ای معمایی و به روز نوشته که فکر می کنم اقتباس هم باشد. بالاخره این که شما چه کتابی و چه قصه ای را پیدا کنید، این هم خودش به نظرم اتفاق خوبی بوده است.

حالا که بحث اقتباس شد، به سمت موضوع دوم این جلسه برویم؛ بحث حمایت از آثار اقتباسی .

بله، این هم یک طرح دیگر است که در دستور کار سازمان سینمایی- با این دیدگاه که قصه ها، فیلمنامه ها و فیلم های ما بیشتر بتواند بر پایه ادبیات داستانی مان باشد- قرار گرفت. در دنیا، به خصوص هالیوود و کشورهایی که سینما دارند هم بیشتر از آثار ادبی اقتباس می کنند و آن جا همه فیلم ها اقتباس است، مگر این که استثنایی وجود داشته باشد. برعکس سینمای ما که همه فیلم ها غیراقتباسی است، مگر موردی خاص!

دلیل این را که آن ها تا این حد در مقوله اقتباس از ما پیش افتاده اند، چه می دانید؟

از همان آغاز و تولد سینما، به دلیل نداشتن مواد و مصالح داستانی، ادبیات از پشتوانه های قوی و کارآمد سینما به حساب می آمده است. نکته قابل توجه این است که آن فیلم سازان خودشان را فقط به این وام گرفتن از مضامین و پیرنگ های داستانی محدود نکردند، بلکه هر چه جلوتر آمدیم، در ساحت های مختلف از قبیل شخصیت پردازی و روایت گری هم در بازگو کردن آن چه در ادبیات داستانی برای تبدیل به تصویر لازم بوده، بهره برده اند.

به نوعی غنای ادبی، و بیشتر، نوآوری های روایی آثاری که قرار است مورد اقتباس قرار بگیرند، اهمیت پیدا می کند .

معمولاً در اقتباس دو رویکرد اصلی وجود دارد؛ اقتباس بر اساس منبع ادبی و اقتباس بر اساس عناصر داستانی. در روش اول، عناصر متن نوشتاری در ساخت فیلم سینمایی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. آن نوع دوم که به نظر من اهمیت بیشتری دارد، به نگاه فیلم ساز برمی گردد. فیلم ساز مضمون کلی و روح رمان یا داستان کوتاه را باید استنباط کند و پیرنگ فیلمنامه را بر اساس آن از نو بسازد. این چیزی است که ما در سینمای ایران کم داریم.

در آمریکا، استیلای سینما بر سایر هنرها باعث شده حتی رمان نویسان، به لحاظ ساختار روایی، داستان هایشان را متناسب با فرم های قابل تبدیل به فیلمنامه بنویسند؛ یعنی یک بده بستان دوطرفه !

این بده بستان دوطرفه نکته مهمی است. در جایی خواندم وقتی ژان کلود کریر قرار شد از رمان بار هستی اقتباس کند، میلان کوندرا فقط یک خلاصه ای از کتاب را در اختیار او قرار داد که در آن، برخی از روایت ها و داستانک های فرعی وجود نداشته است. این یعنی رمان نویس تا چه حد به ذات و ماهیت سینما اشراف دارد. چه داستان نویس و چه فیلمنامه نویس باید بداند که تصویر کردن همه چیزهایی که در رمان آمده، نامش اقتباس نیست، بی ذوقی است. لازم است اقتباس کننده با خواندن چندباره اثر داستانی، به ذات، کنه و حقیقت آن اشراف یابد. اقتباس شگرد و فنونی دارد. لازم است فیلمنامه نویس پیش از آغاز به کار، بر این تکنیک ها مسلط باشد. داستان نویس هم به همین ترتیب لازم است قواعد ساختاری فیلمنامه را بداند؛ از دو جهت. اول همانی که اشاره کردید، این که حین نگارش داستان نیم نگاهی به قابلیت اقتباس از اثرش داشته باشد و دوم، از حساسیت های نادرستی که حین تبدیل و تغییر مدیوم رخ می دهد، بپرهیزد، یا لااقل این حساسیت ها را کم کند و به ساحت خودآگاه خود بیاورد. دانستن این نکته برای داستان نویس حیاتی است، که نه تنها در فرایند اقتباس از این تبدیل و تغییرات ناگزیریم، بلکه لطف و حسن اقتباس در همین تطور یافتن هاست.

آیا می توان، یا بهتر است بپرسم خوش بین هستید که برای جریان سازی اقتباس می شود کاری کرد، یا این مورد را هم باید مانند فقر ژانری بپذیریم و دست از تقلا برداریم؟

نمی توان تسلیم شد. کارهایی هم انجام شده است. مثلاً در چندین سال اخیر، جایزه فیلمنامه اقتباسی را در جشنواره فیلم فجر و دیگر جشنواره ها برای تشویق فیلم سازان به اقتباس وارد کرده اند. یا برای مثال، در سال های گذشته، فارابی طرح های مختلفی برای تشویق سینماگران به امر اقتباس سینمایی از ادبیات داستانی انجام داده، ولی هر کدام به دلیلی آن چنان مؤثر واقع نشده است. البته همین اقدامات منتهی به ساخت فیلم هایی شده، ولی این که تداوم پیدا کند و همیشگی باشد و فیلم سازان ما را به سمت استفاده از داستان های پرطرفدار ترغیب کند، نرفته است. خیلی ها از ما سؤال می کنند مگر این کارها را نکرده بودید؟ این بار هم مثل دوره های قبلی می شود! اما به نظر من این دوره تفاوتی با دوره های قبل دارد و آن هم این است که ما در این طرح اعلام کردیم خود تهیه کنندگان باید طرح را ارائه دهند. اگر تهیه کننده درخواست دهد، یعنی این آمادگی را برای تولید آن اثر دارد. محور تولید یک فیلم، تهیه کننده است و او حتماً با حساب و کتاب کردن وارد یک پروژه می شود، ولی تا پیش از این آثار ارائه شده از سوی فیلمنامه نویس یا کارگردان بوده است. هر دوی این عزیزان وقتی طرحی یا فیلمنامه ای می دهند، اگر تهیه کننده ای برای جمع کردن سرمایه یا بستن کار نیاید، آن فیلمنامه هیچ وقت نمی تواند ساخته شود. به همین خاطر، این قید، کار را جدی تر می کند.

با فرض این که تهیه کننده فیلمنامه را ارائه کند، آیا حمایت بنیاد سینمایی فارابی صددرصدی خواهد بود؟ چون به نظر می رسد حتی در بهترین حالت اگر فارابی 50 درصد را هم حمایت کند، چنان چه تهیه کننده طبق روال این سال ها صرفاً یک ارائه دهنده باشد و نخواهد چیزی از خودش مایه بگذارد، باز هم کار به جایی نخواهد رسید .

ما در شروع این طرح اعلام کردیم پس از نگارش فیلمنامه و طی همه تشریفات، درنهایت فارابی یک میلیارد تومان کمک خواهد کرد که به نظر من این کفایت نمی کند. اتفاقاً اخیراً باب این گفت وگو را با ریاست سازمان باز کردیم تا کمی بیشتر ابعاد مسئله را واشکافی کنیم. در شرایطی که هزینه ساخت یک فیلم سینمایی بالای سه میلیارد تومان است، آن یک میلیاردی که ابتدای سال اعلام کردیم، در شرایط امروز درصد کمی از هزینه های تولید یک فیلم را برآورده می کند (حتی کمتر از 30 درصد بودجه یک فیلم)، اما راجع به اصل ماجرا چند اتفاق افتاده است. اول، همان موردی که عرض کردم؛ تهیه کننده باید خودش با پیشنهاد به قضیه ورود کند. دوم این که پس از بررسی پیشنهادها و تأیید، ما حقوق سینمایی آن کتاب را می خریم. پول فیلمنامه اش را هم می پردازیم تا فیلمنامه نویسی که تهیه کننده انتخاب کرده، در اصل بدون هیچ هزینه ای برای او فیلمنامه را بنویسد. این ها امکاناتی است که برای تسهیل کار، پیش از تولید در اختیار تهیه کننده قرار می دهیم.

این حقوق کتاب و دستمزد نویسنده، از محل همان یک میلیارد تومان تأمین می شود؟

خیر، جدای از آن یک میلیارد تومان، تا 50 میلیون تومان نیز برای خرید کتاب، و در آخرین جلسه ای که با رئیس سازمان داشتیم، تصمیم بر این شد تا 80 میلیون تومان برای نگارش فیلمنامه پیش بینی کنیم و در اختیار فیلمنامه نویس قرار دهیم تا بتواند اقتباس کند. یعنی تا پایان مرحله تحویل فیلمنامه، تهیه کننده متحمل هیچ هزینه ای نمی شود.

از عدم استقبال نویسندگان فیلمنامه برای اقتباس از آثار ایرانی زیاد شنیده ایم، اما شخصاً مایلم ارزیابی شما را بر اساس تجربه هایتان بدانم .

خود شما فیلمنامه می نویسید و فیلمنامه های زیادی هم در شوراهای ما خوانده اید. مشکل بسیاری از فیلمنامه های ما فقدان قصه جذاب است، که اتفاقاً در ادبیات داستانی ما به وفور این قصه های جذاب و دوست داشتنی وجود دارند. اما این که چرا تا حالا این اتفاق نیفتاده، دلایل بی شماری دارد که مانع شده است. اول این که شاید در دورانی- به دلیل تصویری نبودن کتاب هایی که منتشر می شده- اقتباس سینمایی از آن ها کاهش پیدا کرده است. به نظر می رسد در چند ساله اخیر- و به گفته کارشناسان–کتاب هایی که وجوه تصویری شان بیشتر باشد، به مراتب فزونی یافته است و این کمک می کند کار فیلمنامه نویس و فیلم ساز راحت تر باشد. مانع دیگر، توجیه نبودن دقیق نویسندگان و ناشران نسبت به اقتباس است، که در بالاتر اشاره کردیم. برخی از آن ها تصورشان این است عین همان چیزی که در کتاب نوشته اند، باید تبدیل به فیلم شود. هر دو طرف باید حقوق یکدیگر را بشناسند و به آن احترام بگذارند. هوشنگ مرادی کرمانی- که بیشترین اقتباس از آثارشان در سینما و تلویزیون انجام شده–می فرمایند من سخت نمی گیرم، چون اثر من کتاب من است و اثر فیلم ساز فیلمش است. به عبارتی، درست است که از روی کتاب من فیلم ساخته، ولی قرار نیست که فیلمنامه نویس کار من را تکرار کند. من کتابم را نوشته ام و داستان من سرجایش است. به نظر من این از آن نکاتی است که خیلی می تواند به رفع این مشکل و مانعی که سال ها وجود داشته، کمک کند.

این مقاومتی که در داستان نویسان وجود دارد، ممکن است مشکل ساز هم بشود. مثلاً با فرض این که تهیه کننده یک رمان را معرفی کند، آیا قبل از عقد قرارداد با فیلمنامه نویس، تهیه کننده با صاحب اثر یا انتشارات رایزنی می کند؟

می تواند این گفت وگو را قبل از آن کرده باشد، یا می تواند رایزنی نکرده باشد و فقط به عنوان یک خواننده که قصه را خوانده و به نظرش جذاب رسیده باشد، به ما پیشنهاد بدهد. این کار ماست که بعد از بررسی کتاب، به سراغ مؤلفش برویم. در واقع همین طور که گفتید، می تواند این اتفاق بیفتد و ما بعد از انتخاب به سراغ آن ناشر و نویسنده برویم، ولی حاضر نباشند کتابش را برای اقتباس در اختیار فیلمنامه نویس قرار دهد.

یعنی در این دوره نخست، قبل از شروع به نگارش فیلمنامه، بدون رایزنی با ناشر کار را آغاز کردید؟

ناشران و نویسندگانی که در سری اولی کتاب هایشان را انتخاب کردیم، همگی جواب پس داده بودند. کانون پرورش، حوزه هنری، یک داستان هم از حبیب احمدزاده و دیگری هم برای هوشنگ مرادی کرمانی بود که طبیعتاً می دانستیم با این افراد و سازمان ها به این موانع برخورد نخواهیم کرد و نکردیم.

گرچه هنوز فیلمی از این آثار و از این برنامه حمایتی به تولید نرسیده، اما جالب است بدانم که آیا اخبار منتشرشده از این پروژه بازتابی هم بین سینماگران داشته است؟

بعد از اعلام این طرح، جنب و جوشی در بین تهیه کنند گان برای خرید کتاب اتفاق افتاد. البته اقتباس کردن هم کار ساده ای نیست. ما در اجرای این طرح بررسی کردیم و اعلام کردیم اول کتاب ها را به همراه خلاصه اش ارسال کنید، بعد از افرادی که متقاضی بودند، خواهش کردیم طرح خود را از کتاب ارائه کنند. در برخی از موارد به واسطه طرح نوشته شده کار رد شد، چون در آن طرح روح جذاب کتاب وجود نداشت. من فکر می کنم اگر به عنوان بخش حمایتی دولت اصرار کنیم و حمایت هایمان را بیشتر به سمت اقتباس و حمایت از این فیلمنامه ها ببریم، جریان مدنظر راه می افتد. لازم است جریانی را که در سینمای ایران هست، برعکس کنیم و بگوییم همه فیلمنامه ها اقتباسی، مگر مورد خاصی وجود داشته باشد که غیراقتباسی تصویب شود.

که این کار هم با اصرار و ابرام اتفاق می افتد. اما آیا اصلاً ادبیات ما این ظرفیت را دارد؟

سالانه 3000 عنوان کتاب در کشور ما چاپ می شود که از این تعداد 1200 عنوان چاپ اول است. مسئله این است که آگاهی این تازه های نشر را چه کسی دارد؟ کدام یک فیلم سازان ما می تواند بر همه این داستان های منتشرشده اشراف داشته باشد؟ فارابی هم در حوزه کارشناسی اش این امکان را ندارد که همه کتاب هایی را که در سال منتشر می شود، جمع کند و بخواند.

اطلاع دارم همکاران در شورای اقتباسی با بررسی تولیدات نشر، کتاب های مناسب را پیشنهاد می دهند .

در شوراهای اقتباسی ما در گذشته روال این گونه بود که اعضای آن شورا موظف بودند این موردی را که گفتید، بررسی کنند، اما پنج یا هفت نفر درنهایت در سال می توانند چند کتاب را بخوانند و معرفی کنند؟ ما الان دو تا کار را دنبال می کنیم که شاید سبب شود اشراف بیشتری بر آثار منتشرشده پیدا کنیم. همان طور که شما به عنوان یک منتقد سینمایی در جریان همه فیلم هایی که می آید، قرار دارید، اگر پنج یا شش نفر منتقد سینمایی را جمع کنیم تا کارشان این باشد که در جریان هر آن چه در سینمای دنیا ساخته می شود، قرار گیرند، چه اتفاقی می افتد؟ ما چنین امکانی در حوزه نشر و نویسندگی هم داریم. با دوستان و منتقدان ادبی گفت وگو کردیم و از آن ها خواهش کردیم تا بتوانیم با تشکلی از بچه های نخبه که به ادبیات داستانی حوزه های مختلف اشراف دارند، هر چند وقت یک بار نشستی داشته باشیم تا این که بتوانیم از سوی آن ها در جریان تازه های نشر و کتاب ها و نویسنده های خوب قرار بگیریم و به نگاه دقیق تری برسیم از آن چه در بازار کتاب می گذرد.

در واقع همان برون سپاری که بهینه ترین و اقتصادی ترین نحوه است .

نشستی هم با مسئولان نهاد دولتی حوزه نشر (خانه کتاب و ادبیات داستانی) داشتیم که در این زمینه به ما کمک کنند. وقتی این طرح اعلام شد، آن ها نیز از این که فارابی به این سمت رفته استقبال، و برای همکاری اعلام آمادگی کردند. مقرر شد وقتی کارشناسان آن ها اثری را که می خواهد منتشر شود، بررسی می کنند، در فرم های بررسی شان قابلیت اقتباس هم گنجانیده شود. برای یکی دو تا کار دیگر هم گفت وگوهایی شده است که ان شاءالله بتوانیم پیش ببریم و نشست هایی را بتوانیم با حوزه ناشران و نویسندگان و سینماگران به شکل مشترک در خانه کتاب و ادبیات برگزار کنیم.

ولی هم چنان حلقه مفقود این فعالیت ها، پیوند بین فیلمنامه نویس و داستان نویس است .

این درست است که از تمام هنرها در هنر هفتم (سینما) وجود دارد، ولی لازمه آن حضور مؤثر این است که پیوندی بین سینما و هنرمندان سایر رشته ها برقرار شود. ولی سینمایی ها با خودشان نشست برگزار می کنند، ادبیاتی ها با خودشان و موزیسین ها با خودشان و... باید یک جایی این ها به هم پیوند بخورد. اگر این دوستی و ارتباط شکل بگیرد، سینماگر و نویسنده می توانند به هم سفارش هایشان را بگویند و همدیگر را پیدا کنند.

این پیوند هم در بحث اقتصادی به ناشران و هم به معروف شدن و معرفی کردن نویسنده ها کمک می کند، و در کل به نفع دو طرف است که این اتفاق به شکل جدی رخ دهد .

بدون شک زمانی که کتابی به فیلم تبدیل، و در تیراژ بالا و چند 10 میلیونی دیده شود، دوباره- این بار مخاطبان سینمایی- به همان کتاب مراجعه خواهند کرد. این در همه جای دنیا هم اتفاق می افتد، زیرا خواندن قصه و کتاب با جزئیات بیشتر می تواند مخاطب را کمک کند برای لذت بیشتر از فیلمی که دیده است. از آن سو هم قطعاً اگر یک فیلم ساز نویسنده خوبی را بشناسد، حتماً در تیم خلاقه خودش برای خلق یک فیلمنامه، از او دعوت می کند تا بتواند از نگاه نویسندگی او استفاده کند. سینماگر نباید بنشیند و فکر کند همه چیز در همین سینماست. باید سراغ حوزه های دیگر رفت و دعوتشان کرد به این گفت وگو. الان داریم این فراخوان را برای دوره بعد اقتباس به همه ناشران و حوزه های ادبیات داستانی- که اتفاقاً تأثیرگذار هستند- می فرستیم تا آن ها هم حضور یابند.

لینک خبر :‌ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
چهاردهمین دوره جشنواره بین المللی فیلم مستند ایران سینما حقیقت که امسال به صورت کاملاً آنلاین برگزار شد، به کار خود پایان داد.
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۶

به گزارش خبرنگار حوزه سینمایی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا چهاردهمین دوره از جشنواره بین المللی فیلم مستند ایران به شیوه ای متفاوت به پایان رسید. برگزاری این رویداد به شیوه کاملاً آنلاین، اولین تجربه اکران جشنواره ای در ایران محسوب می شود.

اکران آنلاین با وجود اولین تجربه برگزاری و اشکالات در نحوه اجرا نمره قابل قبولی را در بخش اکران فیلم ها برای مخاطبان، به خود اختصاص داد. چراکه پخش فیلم هایی که نوبت اکرانشان، در روز بخصوصی قرار داشت، محدود به ساعت مخصوصی نبود و این امتیاز شرایط مناسبی را برای علاقمندان فیلم های مستند بدنبال داشت تا مستند های مورد علاقه شان را در شرایط بهتری نسبت به سال گذشته تماشا کنند.

محدودیت اکران برای خبرنگاران ؛ یک نکته منفی در کارنامه جشنواره

نکته مهم در این میان محدودیت اکران فیلم ها برای خبرنگاران و اهالی رسانه بود که به اذعان مسئولین بخش اجرایی جشنواره، با محدودیت عرضه مواجه بود و بسته کامل فیلم ها در اختیار خبرنگاران و اهالی رسانه قرار نگرفته بود.

برای خبرنگاران و اهالی رسانه امکان تماشای فیلم ها در بستری ویژه و تحت عنوان ′′خانه جشنواره′′؛ از ساعت 7 صبح تا ساعت 24 شب در نظر گرفته شده بود. در این مورد پیشنهاد می شود در صورت تکرار برگزاری جشنواره آنلاین بسته کامل فیلم ها به صورت نامحدود و حتی بدون در نظر گرفتن محدودیت اکران روزانه فیلم ها در اختیار اهالی رسانه قرار گیرد تا بدین وسیله کارشناسان مربوطه به نحو مناسبتری و بدون محدودیت، به نقد و بررسی فیلم ها بپردازند. از طرفی اکران نامحدود فیلم ها، ضعف حاصل از اختلالات بستر نشر را نیز پوشش خواهد داد.

شفاف سازی مالی؛ یک ضرورت برای ارتقای جشنواره در ادوار بعدی

نکته دیگری که پرداخت به آن اهمیت دارد، شفاف سازی در زمینه های مختلف دخیل در جشنواره است. بررسی تعدادی از فاکتورهای مهم و اساسی بصورت هزینه فایده ای می تواند در ارتقای رشد کیفی و کمی جشنواره اثر گذار باشد.

مواردی همچون شفاف سازی کامل هزینه کرد مالی در بخش های مختلف جشنواره اعم از نیروهای اجرایی، بسترهای نشر و زیرساخت اکران، بخش تبلیغات و ...، آماردقیق بازدید فیلم ها، رای و نظر مخاطبان، نحوه برگزاری و میزان رضایتمندی از کارگاه ها، جلسات نقد و برسی فیلم ها و کم و کیف آن ها، نحوه ارتباط گیری اهالی جشنواره با یکدیگر؛ اعم از اساتید و دانشجوها و کارشناسان و هنرمندان و سایرین با یکدیگر و هر عامل دیگری که در نوع برگزاری فیزیکی و مجازی این رویداد تمایز ایجاد می کند.

بررسی کارشناسانه و دقیق تفاوت ها می تواند در نحوه مواجهه مسئولان جشنواره در سال های آتی تعیین کننده باشد. بنابراین لازم است مسئولان وزارت ارشاد و جشنواره نسبت به شفاف سازی کامل و دقیق اقدام نمایند و از طرف دیگر رسانه ها با نقد و نظر کارشناسانه نقاط ضعف و قوت در نحوه برگزاری جشنواره را مورد کنکاش قرار دهند تا در صورت ادامه شرایط فعلی و مجازی سازی مناسبت ها و حتی عدم استمرار شرایط فعلی، چشم انداز مناسبی برای جشنواره های دیگر و سال های آینده ترسیم شود.

در این میان موضوع شفاف سازی هزینه کرد مالی و مقایسه آن با نحوه برگزاری به صورت فیزیکی در شرایط اقتصادی فعلی از اهمیت بالایی برخوردار است. چرا که متضرر شدن اهالی هنر در شرایط کرونایی موضوع قابل کتمانی نیست.

بدیهی ست که نحوه برگزاری آنلاین با توجه به آماده بودن بخش زیادی از بستر اکران در پلتفرم های موجود، همچنین کاهش چشمگیر نیروی اجرایی و هزینه های جنبی جشنواره، صرفه اقتصادی قابل قبولی را در پی داشته است. بنابراین یکی از پیشنهادهای معقول برای جبران ضرر و زیان مالی هنرمندان و حل بخشی از مشکلات افراد این حرفه از محل صرفه جویی این بخش است.

نگاهی به برگزیدگان جشنواره چهاردهم

در زمینه اجرایی و نحوه اکران جشنواره نظرات کارشناسانه بسیاری قابل طرح است و طبیعتا تاکنون بسیاری از آن ها نیز مطرح شده؛ لذا با گذر از بخش اجرایی، نقد و بررسی برخی فیلم های برگزیده بخش مسابقه ملی و شرحی از این فیلم های برگزیده که معمولا مورد غفلت است، مطرح می شود.

طبیعی است که فیلم های برگزیده در بخش های مختلف جشنواره تعیین کننده رویکرد مسئولان امر است، از طرفی در حکم مسیر پیشنهادی برای هنرمندان این عرصه نیز محسوب می شود. لذا بررسی بخش جوایز از اهمیت بالایی برخوردار است.

توزیع جوایز در مراسم اختتامیه چهاردهمین دوره از جشنواره حقیقت نیز متفاوت از سال های گذشته و بصورت آنلاین انجام گرفت. در این مراسم جایزه بهترین کارگردانی فیلم های مستند کوتاه، نیمه بلند و بلند جشنواره به سه فیلم برانازا (علی اسدی و رسول داوری)، کل فاطمه (مهدی زمانپور کیاسری) و فیلم جاهای خالی پر شود ( عطیه زارع آرندی) اختصاص یافت. همچنین جایزه بهترین فیلم جشنواره نیز به فیلم جاهای خالی پر شود تعلق گرفت.

جاهای خالی پرشود ؛ مشکلاتی فراتر از سن یک دختربچه معصوم

فیلم جاهای خالی پر شود به عنوان فیلم برگزیده دو بخش کارگردانی و بهترین فیلم، داستان زندگی دختری است که پدر و مادرش از یکدیگر جدا شده و هر یک مجددا ازدواج کردند. حال این دختربچه که در کنار پدربزرگ و مادربزرگش زندگی می کند با مشکلاتی فراتر از سن خود در حال دست و پنجه نرم کردن است. او به یک کودک بزرگسال تبدیل شده که ناچار است مشکلات زندگی اش را تحمل کند. دلایل پدر و مادر برای جدایی از یکدیگر نیز برای این دختر قابل پذیرش نیست و زمینه ی اعتراض و دلخوری اش را فراهم ساخته است. از طرفی زندگی جدید مادر نیز تحت الشعاع وضعیت دختر قرار گرفته است.

روایت و به تصویر کشیدن بخش هایی از زندگی شخصی و حریم خصوصی خانواده این کودک، همچون تعدادی از فیلم های مستند سال گذشته محل آسیب و انتقاد است. به تصویر کشیدن مشکلات تلخ زندگی این دختر بچه احساسات هر مخاطبی را تحریک می کند تا با خود بیندیشد که اگر ازدواج سابق پدر و مادرش اتفاق نیفتاده بود، یا حتی این بچه بدنیا نیامده بود، اکنون گرفتار این مشکلات نیز نبود!

محتواهای مشابه این نوع فیلم های مستند با موضوع مشکلات، رنج ها و آرزوهای دست نیافتنی قشر کودک و نوجوان این سرزمین و نیز معضلات زنان از جمله ویترین جوایز در جشنواره های مختلف است! بدیهی ست که بیان مشکلات و به تصویر کشیدن معضلات جامعه و قشرهای مختلف نه تنها مانعی ندارد بلکه لازم و ضروری نیز هست؛ اما نوع بیان آسیب ها و پیام القایی فیلم است که نقش تعیین کننده ای را ایفا می کند. طبیعی است که در وضعیت بحران جمعیتی فعلی که تعدادی از مسئولان نیز در این باب رویکرد انفعالی پیشه کرده اند، تائید و تشویق چنین فیلم هایی القای مناسبی را برای مخاطبش به ارمغان ندارد و عاقلانه به نظر نمی رسد!

کل فاطمه ؛ رنج نامه زنی سختکوش اما ناتوان از تکلم

از طرفی فیلم کل فاطمه نیز زنی را تصویر می کند که روزگارش دل هر انسانی را درد می آورد که این همه سیاهی و بدبختی چرا؟!!! زنی که از نعمت تکلم بی بهره ست، همسر معتادش فوت کرده، از صبح تا شب باید کار کند و از همه تلخ تر دختر نوجوانش اسیر دست مردی معتاد شده که رفیق پای منقل همسر مرحومش بوده!

حال این دختر نه در نزد شوهر است و نه اجازه برگشت نزد مادر را دارد چرا که برادرانش مخالف ند. شوهر معتادش نوزادش را فروخته و دختر در پی اوست. حال این کل فاطمه است که این رنج را نیز باید تحمل کند.

نکته قابل تأمل در این دو مستند برگزیده جشنواره، پرداختن به موضوع خانواده و زن است. موضوعات مهم و راهبردی که نیازمند دقت نظر بیشتری در نحوه مواجهه را می طلبد. می توان گفت ایران از جمله معدود کشورها و یا حتی تنها کشوری ست که بخش فرهنگ و هنرش رویکردی متفاوت و همسو در دامن زدن به برخی مشکلاتش را عامدانه یا جاهلانه اتخاذ نموده است. در این باب گفتنی ها بسیار است اما در حکم ضرب المثل در خانه کس است یک حرف بس است تنها به طرح یک گزاره اکتفا می شود که آیا تمام زنان و کودکان و خانواده های این سرزمین بدبخت و فلاکت زده اند؟ آیا یک نمونه خوب وجود ندارد که هنرمندانه تصویر شود و تشویق!؟ تا برای دیگران نیز راه نشان دهد و مسیر بگشاید؟

برانازا ؛ گوشه نشینی یک عارف عجیب و غریب

از پدیده های دیگر بخش اختتامیه و اهدای جوایز، فیلم برانازا است که مورد تقدیر داوران جشنواره قرار گرفته است.

برانازا وصف و حال پیرمردی درویش مسلک است که تقدیس شده. او گوشه عزلتی بر خود برگزیده، تنها و ژنده پوش است و دور از مردم. خانواده اش او را طرد کرده اند و برخی مردم او را باور دارند. خواب تائیدش توسط ائمه را دیده و پس از آن مهربانی با حیوانات را پیشه کرده! خود را امام میداند اما حوصله تبلیغ ندارد. درختی را از دامن آتش نجات داده که به این واسطه آن درخت برای او و چند تن دیگر مقدس است!

پیرمردی که اعمال عبادی ندارد اما برای مخاطب عارف مسلک نمایانده می شود.

از آنجایی که این فیلم به لحاظ ساخت و ویژگی های تکنیکی نیز دارای ویژگی قابل قبولی نبود، توجه به محتوای آن و معرفی این پیرمرد و تائید او جای تعجب است! به ویژه که در سکانس پایانی درخت مورد اشاره در این مستند توسط یکی از دست اندرکاران مستند مورد تقدیس و تعظیم قرار می گیرد.

این سه فیلم به عنوان مهمترین فیلم های برگزیده جشنواره چهاردهم نقش تعیین کننده ای را بر این رویداد ایفا می کند. میتوان اذعان نمود که دلیل اینکه چنین فیلم هایی ساخته می شوند قطعا با سیاست های مسئولان فرهنگی و بالاخص جشنواره ها ارتباط ویژه ای دارد، چرا که سبب جهت دهی و سوق دادن اهالی فن و حرکت در مسیر تعیین شده است و به هنرمند جوان جویای نام راه و مسیر دریافت جایزه جشنواره را نشان می دهد.

بنابراین بررسی کارشناسانه و نقد و نظر رویکرد کلی حاکم بر جشنواره از ضروریات امر است. لازم است آسیب ها و فرصت ها سنجش شده و اهداف و چشم انداز داخلی و بومی، مبتنی بر فرهنگ ایرانی اسلامی به عنوان الگو برای جوانان هنرمند تبیین و ترسیم شود.

انتهای پیام/4104/

لینک خبر :‌ خبرگزاری آنا
فرید رحمتی معاون هنری و سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی لرستان و از هنرمندان لرستانی در یادداشتی بر ضرورت تشکیل شورای عالی هنر در استانها با ریاست استاندار تاکید کرده و خواستار رسیدگی به این موضوع شده است. موضوعی که می تواند در تعالی هنر در استانها کمک کند.
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۷ سایت های دیگر : میرملاس نیوز بسیج وارک نیوز

به گزارش خبرگزاری فارس از خرم آباد، فرید رحمتی معاون هنری و سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی لرستان و از هنرمندان لرستانی به یادداشتی که در ادامه می آید بر ضرورت تشکیل شورای عالی هنر در استانها با ریاست استاندار تاکید کرده و خواستار رسیدگی به این موضوع شده است.

متن کامل این یادداشت به شرح زیر است؛

امروزه، در مدیریت های فرهنگی هنری استانها، فرهنگ همواره اعم از هنر قرار گرفته و این تداخل موضوعی مباحث تخصصی هنری شامل: سینما، تئاتر، موسیقی، هنرهای تجسمی، خوشنویسی و...، با حوزه های موضوعی عمومی تر فرهنگی، تصمیم سازی و تصمیم گیری هایی نه چندان مرتبط با حوزه تخصصی هنر را در بر داشته و به عبارتی بخش عظیمی از برنامه ریزی و سیاست گذاری تخصصی هنری در استانها، در لابلای بحث های غیر تخصصی و غیر مرتبط با هنر و کالاهای هنری، مغفول مانده است.

سیاست گذاری های هنری استانها در هیچ یک از کارگروه ها و جلساتی که به ریاست استانداران تشکیل می گردد، انجام نگرفته و اصولا هیچ شورا یا کارگروهی مدون و تخصصی با نام هنر و به ریاست استانداران به طور رسمی و با جایگاه مشخص، در استانها وجود ندارد.

این آیین نامه تلاشی است برای تشکیل شورایی تخصصی با عنوان شورای عالی هنر استانها که بسیاری از تصمیم سازی ها، تصمیم گیری ها و سیاست گذاری های تخصصی مرتبط با بخش های آموزشی، پژوهشی و اجرایی هنر در استانها را به طور کلان عهده دار باشد.

واقعیت تحولات فرهنگی و هنری در ایران اسلامی، چالش ها، مسئولیت ها و افق های تازه ای را پیش روی مدیریت فرهنگی هنری استانها قرار می دهد که با کلی نگری و نگاه غیر تخصصی، هیچ یک از چالش ها و افق ها مرتفع و به سر منزل مقصود نخواهند رسید.

معنا و ترجمان تحولات فرهنگی هنری برای مدیران این حوزه، اندیشیدن و خلق تدابیر و شیوه های جدید در مواجه تخصصی با حوزه های مختلف فرهنگی و هنری است که دستیابی به شیوه ها و تدابیر جدید، نیازمند شناخت صحیح ساختارها و توانمندی های هر حوزه به طور خاص است.

لذا ضروری است که قالب های مختلف هنری و میزان کارآمدی آنها در تحولات اجتماعی شناسایی و دلیل اقبال یا عدم اقبال جامعه در مواجهه با این قالب های تخصصی در شورایی فنی و کاملا مرتبط با مدیریت هنری استان ها و به ریاست مدیریت ارشد استان بررسی و کشف گردد تا از ین راه بتوان آینده ای روشن را در سیاستگذاری هنری ترسیم نمود.

دستگاه های مختلف تصمیم ساز در حوزه هنر در استانها نیازمند بستر و جایگاهی مدون و مشخص هستند تا با هم افزایی و به دور از اقدامات جزیره ای که غالبا نتایج مثبت و پرباری را به دنبال نخواهند داشت، کار آمدی و نقش ویژه هنر و کالا های هنری را در اصلاح امور جامعه احصاء و به صورت مدون و شناسنامه داری، استخراج نمایند.

شورای فرهنگ عمومی در استانها گرچه بعضا حسب دستور کار، به امور هنری نیز پرداخته است، لیکن عمق استراتژیک و مفاهیم راهبردی هنری و ارتباط این مفاهیم با پدیده ها اجتماعی به گونه ای است که پرداختن با این مباحث در ساختارهایی نه چندان مرتبط، موجب خسران است و در اکثر موارد نتیجه و برآیند عکس خواهد داشت. به طور مثال در موضوع شناسایی و ایجاد شبکه شهرهای خلاق، یکی از مهمترین حوزه های مدیریتی و سازمانی در این بخش شهرداری ها و فرمانداری ها تعریف شده اند.

آنچه مسلم است هماهنگی و هم افزایی جهت ایجاد شبکه شهرهای خلاق و همچنین طرح موضوع شهرهای خلاق، در قالب شورای عالی یا شورای راهبردی هنر استان به ریاست مدیریت ارشد استان، بسیار کارآمدتر خواهد بود تا موجهه جزیره ای و انفرادی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان با شهرداری ها و فرمانداری ها.

وظایف

الف) تدوین سیاست های کلان هنری استان ها برای پیشنهاد به مراجع بالا دستی

ب) تدوین و ترسیم نقشه مهندسی و همچنین تدوین سند جامع هنر استان ها

ج) پیشنهاد سیاست ها و راهکارها در زمینه :
1 - آموزش های عالی و پژوهش های هنری.
2 - ارتقاء فرهنگ مکتوب هنر استانها از طریق ایجاد تسهیلات تألیف و ترجمه و نشر
3 - تعیین اولویت ها در تولیدات هنر استان ها.
4- معرفی آثار هنری هنرمندان استانها ( از طریق تألیف، ترجمه، برگزاری نمایشگاه ها، جشنواره ها و...
5 - شناسایی، معرفی، حفظ و صیانت از آثار هنری هنرمندان استان ها
6- انتقال مفاهیم و ارزشهای انقلاب اسلامی به نسل جدید با زبان هنر
7- تبیین جنبه های نظری هنر درزمینه هایی چون زیبایی شناسی، عرفان، فلسفه و همچنین شناسایی و نقد جریانات هنری
8- برنامه ریزی برای معرفی آثار کلاسیک فرهنگی - هنری به منظور حفظ و اشاعه هویت
فرهنگ ایرانی _اسلامی.
3- تقویت ارتباط و هماهنگی میان بخش های تولیدی، اجرایی و علمی هنر در استان لرستان و کشور
4- تعیین سیاست های معرفی و ترویج هنرهای بومی و محلی لرستان
5- حمایت از پژوهش های دینی، فلسفی و عرفانی درباره مبانی هنر واستفاده کاربردی از نتایج این پژوهش ها در تولید آثار هنری، معماری و شهرسازی استان

اعضاء:

استاندار یا معاونت سیاسی بنا به صلاحدید استاندار _مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان_مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان_مدیر کل آموزش و پرورش استان_روسای دانشگاه های مختلف استان و دانشکده های هنر_رییس سازمان صدا و سیما_ رییس سازمان تبلیغات اسلامی و یا رئیس حوزه هنری استان_رئیس سازمان فرهنگی هنری شهرداری_رئیس سازمان بسیج هنرمندان استان _رئیس کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی شهر_نماینده انجمن های تخصصی هنری و صنوف وابسته هنری
_سه نفر از هنرمندان شاخص و شهیر استان

انتهای پیام/

لینک خبر :‌ خبرگزاری فارس
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۷

فهیمه صدقی

کارآفرین مشهدی از درد طراحان مشهدی در نبود انجمن مد و لباس می گوید و اینکه مشهد به عنوان پایتخت معنوی فرهنگی و اسلامی، می تواند قطب البسه اسلامی باشد. طاهره خرامان معتقد است که وجود انجمن مد و لباس، جدا از سودآوری اقتصادی که در بردارد می تواند ایده فرهنگی و میراث هر مرزوبوم یا فرهنگ هر شهری را انتقال دهد. طاهره خرامان اظهار داشت: دنیا برحسب آرزوها ساخته می شود؛ آرزو دارم کارم جهانی شود؛ طراحی ایرانی جهانی شود. در کشورهای مختلف، هنرمند ایرانی، تولیدکننده است؛ ولی به نام آن کشور برند می شود؛ برای مثال در ترکیه؛ لباس های مجلسی ایران در دنیا حرفی برای گفتن دارد؛ ولی هنوز در سکوت هستیم . مؤسس آموزشگاه هنرهای تجسمی پارچه و لباس بااشاره به اینکه ایران کشور رنگ ها و المان هاست، تأکید کرد: کشور ما پر از المان و رنگ های متنوع است. از شمال تا جنوب ایران، پر از رنگ است. برای مثال؛ همین شهرهای شمالی، کلی رنگ های متنوع دارد؛ اما به دلیل نبود امکانات، حمایت و همچنین براساس چهارچوب های بسته، فراتر از این نمی توانیم گام برداریم. معضلاتی از قبیل بحث نهادهای موازی، تصمیم گیری های غیرمتمرکز برای نظارت بر نمایشگاه ها و عدم فرایند تولید بر پایه طراحی متخصصان؛ ولی باوجود این مشکلات ایران باید اولین کشور تولیدکننده پارچه و مدل لباس باشد. تاکنون درزمینهٔ لباس های اجتماعی خیلی خوب پیشرفت کرده ایم و لباس های مجلسی هم به دلیل یک سری قوانین فقط در کانال های مجازی به صورت غیرمجاز پخش می شود .
از همان دوران کودکی به هنر علاقه خاصی داشتم و این سبقه هنری ام ریشه در کار پدرم هم داشت. از چهارده سالگی شروع به کارهای هنری با هلال احمر کردم. هفده ساله که شدم پای سفره عقد مردی که او هم از کار هنر نان آور بود نشستم ثمره این ازدواج سه فرزند است که فرزند بزرگم اکنون دانشجوست. بعدازاین که فرزندانم کمی بزرگ تر شدند، مجدد شروع به ادامه تحصیل کردم و اکنون کارشناسی طراحی پوشاک و دانشجوی ارشد رشته پژوهش هنر هستم. همیشه معتقد بودم که نخستین گام در دست یابی به اهداف توان تصورمان در آن جایگاه است و بزرگ ترین مشوق من بعد از خانواده و همسرم، طلب خود درونی ام برای رسیدن به خواسته هایم بود زندگی یک مدرسه طولانی مدت است که هرروز چیزهای جدید می آموزی که قبلاً کسب نکردی.
این کارآفرین فعال ادامه داد: در تمام جشنواره ها شرکت کرده و تندیس و لوح تقدیر زیادی از همه ارگانها دارم، در جشنواره بین المللی قرآن کریم در بخش "حجاب و عفاف" ورکشاپ چادر (تبدیل چادر به چادر دیگر) و نیز جشنواره مد و لباس فجر با همکاری اداره کل ارشاد اسلامی استان، جشنواره مدیافت که با همکاری شهرداری برگزار شد در بحث طراحی مد یافت (تبدیل لباس به لباس دیگر) به کمک اقتصادی و حفظ محیط زیست پرداخته و هم لباس های قدیمی به جدید طراحی شده و دورریز کمتری دارد، که تندیس این جشنواره را هم به خود اختصاص دادم. لوح تقدیر از دانشگاه علمی کاربردی فنی حرفه ای، جشنواره ترمه، و همچنین جشنواره پیام آزادگان با همکاری بنیاد شهید و امور ایثارگران نیز گرفته ام . خرامان افزود: در بحث طراحی لباس های دیجیتالی هم فعالیت می کنیم ابتدا دستی طراحی کرده بعد طراحی دیجیتال می کنیم و بعضی کارها را باتوجه به نیاز جامعه به صورت انبوه و نیمه انبوه تولید می کنیم؛ البته در تهیه ملزومات بخصوص پارچه گاهی با مشکل روبرو هستیم . این کارآفرین از ایجاد اشتغال در این برهه از زمان که معضل کرونا بیشتر کارگاه های تولیدی را تحت تأثیر قرار داده و منجر به تعطیلی یا نیمه تعطیلی آنها شده است، گفت: قریب به یک سال با تغییر کاربری با ایجاد اشتغال خانگی و حضور نداشتن افراد در محیط بیرون از خانه برای خانواده هایی که ازلحاظ مالی وضعیت نابسامانی دارند با دادن ابزار کار اشتغال زایی کردیم و با همکاری یک خیر برای توزیع رایگان یا نیمه بها شروع به تولید پاپوش، گان، ماسک و آستین چه برای کادر درمان بیمارستان ها و همچنین ارسال ماسک رایگان برخی ارگان های مشهد، درگز، نیشابور، تربت حیدریه و شیروان کردیم . وی گفت: برخی از همکاران هم صنف من در حال تعطیلی هستند ولی من همچنان پابرجا هستم، هیچ وقت چیزی را سخت نگرفتم و شاید تنها دلیل موفقیتم همین است. به یک جمله اعتقاد قلبی دارم و آن این است؛ "نترس" . خرامان بااشاره به جمله زیبای "جی شیرواتیزمن" افزود: به کارم علاقه و اشتیاق زیادی دارم و فقط به خاطر پول کار نمی کنم بقول دیلان جی شیرواتیزمن (بزرگ ترین کارآفرین موفق) به یاد داشته باشید که افراد خریدار ارزش ها هستند، نه محصول و من ارزش های کارم را در کارآفرینی و ایجاد اشتغال می بینم. تمام مشکلات کسب وکارم را شناسایی و ساعت ها به آن فکر می کنم و یک به یک سراغ حل آنها می روم . وی از هنر و تبحر دیگرش در آشپزی می گوید: از سال 90 در مؤسسات و آموزشگاه ها تدریس آشپزی داشتم و در سال 96 داور مسابقات بنیاد شهید را عهده دار بودم . گفتنی ست اکنون به دلیل وجود کرونا کلاس ها به صورت مجازی و نیمه حضوری برگزار می شود.

لینک خبر :‌ روزنامه سراسری سایه
معاون امور هنری و سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی با تاکید براینکه تاکنون هیچ فردی از ارشاد برای سنگ قبر استاد شجریان نظرخواهی نکرده است که آن را رد یا تایید کنیم،گفت: منشا این خبر را نمیدانم و من به عنوان معاون هنری ارشاد استان هیچ اطلاعی از موضوع سنگ قبر ندارم.

معاون امور هنری و سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی با تاکید براینکه تاکنون هیچ فردی از ارشاد برای سنگ قبر استاد شجریان نظرخواهی نکرده است که آن را رد یا تایید کنیم،گفت: منشا این خبر را نمیدانم و من به عنوان معاون هنری ارشاد استان هیچ اطلاعی از موضوع سنگ قبر ندارم.
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۶

محمدرضا محمدی در گفت وگو با مشهد فوری در خصوص چرایی نصب نشدن سنگ قبر شجریان اظهار کرد: فضای آرامگاه فردوسی متعلق به میراث فرهنگی است و همان روزهای ابتدایی دفن استاد شجریان در محوطه آرامگاه فردوسی، به خبرنگاران گفتم چون این مکان تابع شرایط خاص میراث فرهنگی است سازمان میراث فرهنگی در این زمینه نظر می دهد.

معاون امور هنری و سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی گفت: اگر قرار باشد در این مکان مقبره ای ساخته شود یا سنگ قبری نصب شود مسلما با نظرات خود سازمان میراث فرهنگی اتفاق می افتد و هیچ ارتباطی به مانع تراشی ارشاد و سنگ اندازی ارشاد ندارد.

وی با تاکید براینکه تاکنون هیچ فردی از ارشاد برای این مسئله نظرخواهی نکرده است که آن را رد یا تایید کنیم، بیان کرد: منشا این خبر را نمیدانم و من به عنوان معاون هنری ارشاد استان هیچ اطلاعی از موضوع سنگ قبر ندارم.

محمدی گفت: این مسئله مرتبط به داخل یک فضای فرهنگی ثبت شده است و سنگ قبر، طول و عرض و ارتفاع آن تابع نظر خاص میراث فرهنگی است و آنها باید تایید کنند که لطمه ای به فضای فرهنگی ایجاد کند یا از لحاظ زیبایی بصری مشکلی ایجاد کند یا نه، که تحت نظر خود میراث فرهنگی است.

گفتنی است؛ پیش از این خبری در فضای مجازی دست به دست می شد که ارشاد به علت ابعاد سنگ طراحی شده، مانع نصب سنگ مزار استاد شجریان شده است.

محمدرضا محمدی در گفت وگو با مشهد فوری در خصوص چرایی نصب نشدن سنگ قبر شجریان اظهار کرد: فضای آرامگاه فردوسی متعلق به میراث فرهنگی است و همان روزهای ابتدایی دفن استاد شجریان در محوطه آرامگاه فردوسی، به خبرنگاران گفتم چون این مکان تابع شرایط خاص میراث فرهنگی است سازمان میراث فرهنگی در این زمینه نظر می دهد.

معاون امور هنری و سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی گفت: اگر قرار باشد در این مکان مقبره ای ساخته شود یا سنگ قبری نصب شود مسلما با نظرات خود سازمان میراث فرهنگی اتفاق می افتد و هیچ ارتباطی به مانع تراشی ارشاد و سنگ اندازی ارشاد ندارد.

وی با تاکید براینکه تاکنون هیچ فردی از ارشاد برای این مسئله نظرخواهی نکرده است که آن را رد یا تایید کنیم، بیان کرد: منشا این خبر را نمیدانم و من به عنوان معاون هنری ارشاد استان هیچ اطلاعی از موضوع سنگ قبر ندارم.

محمدی گفت: این مسئله مرتبط به داخل یک فضای فرهنگی ثبت شده است و سنگ قبر، طول و عرض و ارتفاع آن تابع نظر خاص میراث فرهنگی است و آنها باید تایید کنند که لطمه ای به فضای فرهنگی ایجاد کند یا از لحاظ زیبایی بصری مشکلی ایجاد کند یا نه، که تحت نظر خود میراث فرهنگی است.

گفتنی است؛ پیش از این خبری در فضای مجازی دست به دست می شد که ارشاد به علت ابعاد سنگ طراحی شده، مانع نصب سنگ مزار استاد شجریان شده است.

لینک خبر :‌ مشهد فوری
با وجود قول های مسئولین هنوز خبری از اتمام پروژه "پردیس هنری" گچساران نیست که باتوجه به شرایط نامناسب بودجه ای و اقتصادی، یعنی باید به جای جشن افتتاح به فکر مرثیه سرایی برای ناتمام مانده چنین پروژه هایی در استان باشیم؟!.
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۶

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ صبح زاگرس سالهاست که پروژه های بسیاری در کهگیلویه و بویراحمد نیمه کاره رها شده اند که مسئولین به جای تکمیل و بهره برداری به موقع از آنها بازهم پروژه های تازه ای را تعریف و کلنگ زنی می کنند!، هرچند افتتاح و گشایش طرح های مختلف فرهنگی، عمرانی،صنعتی،کشاورزی و زیربنایی موجب امیدواری مردم خواهد شد اما باید توجه داشت که بی توجهی به خواسته های واقعی مردم در اتمام پروژه های نیمه تمام هم می تواند به جای ایجاد حس اعتماد به مسئولین، نتیجه عکس نیز به دنبال داشته باشد.

مشکلات پروژه های نیمه تمام

بنابراین کم نیستند پروژه هایی که در سنوات گذشته کلنگ احداث شان به زمین خورده تا بخشی از کمبودها و معضلات شهروندان در عرصه های فرهنگی،اجتماعی و اقتصادی را مرتفع کنند،اما متاسفانه پس از گذشت سال ها نیز خبری از اجرا و یا اتمام پروژه ها در دست نیست که می توان گفت از جمله آسیب هایی است که به وضوع در کهگیلویه و بویراحمد دیده می شود.

با این تفاسیر، اگر به طرح های حوزه فرهنگ و هنر در گچساران نگاه کنیم،طرح بزرگ "پردیس هنری" از مطالبات جدی اهالی فرهنگ و هنر در این شهرستان بوده که علی رغم وعده های بسیاری ازمسئولین در بهره برداری سریع از این پروژه، هنوز هم نیمه کاره مانده است و به حسرتی برای شهروندان و دوستداران فرهنگ و هنر تبدیل شده است.

پردیس هنری گچساران

این درحالی است که "تاجگردون" ،نماینده سابق گچساران و باشت در مجلس در بازدیدی که اواخر مهرماه 96 از این پروژه داشت بیان کرده بوده که این پروژه در زمینی به مساحت 10 هزار متر مربع با زیربنای 6 هزار متر مربع در حال اجرا و اعتبار این پروژه عمرانی 140 میلیارد ریال است که سالن های موسیقی، پلاتو، نگارخانه، گالری، موزه، سینما، گیم نت، کافی نت، کنفرانس، کتابخانه تخصصی و سالن اجتماعات از بخش های مهم پیش بینی شده در این پروژه است.

اگرچه وی درادامه تصریح کرده بود که با تکمیل و بهره برداری از این طرح نیاز به فضاهای فرهنگی برای هنرمندان این شهرستان تا 50 سال آینده تأمین خواهد شد، اما با وجود کمبود امکانات هنرمندان گچسارانی تاکنون در سطح کشور خوش درخشیده اند.

وعده تاجگردون

بنابراین تاجگردون در آن موقع از پیشرفت فیزیکی 25 درصدی پروژه یاد کرده و گفته بود که عملیات اجرایی این طرح فرهنگی و هنری در سال جاری(96) آغاز شده که تا پایان سال 97 به بهره برداری خواهد رسید؛گچساران تاکنون هنرمندان مطرحی را در عرصه ملی و بین المللی معرفی کرده که نبود یک چنین پردیس هنری از نقاط ضعف هنر این شهرستان بوده است.

با این تفاسیر، اگر به طرح های حوزه فرهنگ و هنر در گچساران نگاه کنیم،طرح بزرگ "پردیس هنری" از مطالبات جدی اهالی فرهنگ و هنر در این شهرستان بوده که علی رغم وعده های بسیاری ازمسئولین در بهره برداری سریع از این پروژه، هنوز هم نیمه کاره مانده است و به حسرتی برای شهروندان و دوستداران فرهنگ و هنر تبدیل شده است.

پردیس هنری گچساران

این درحالی است که "تاجگردون" ،نماینده سابق گچساران و باشت در مجلس در بازدیدی که اواخر مهرماه 96 از این پروژه داشت بیان کرده بوده که این پروژه در زمینی به مساحت 10 هزار متر مربع با زیربنای 6 هزار متر مربع در حال اجرا و اعتبار این پروژه عمرانی 140 میلیارد ریال است که سالن های موسیقی، پلاتو، نگارخانه، گالری، موزه، سینما، گیم نت، کافی نت، کنفرانس، کتابخانه تخصصی و سالن اجتماعات از بخش های مهم پیش بینی شده در این پروژه است.

اگرچه وی درادامه تصریح کرده بود که با تکمیل و بهره برداری از این طرح نیاز به فضاهای فرهنگی برای هنرمندان این شهرستان تا 50 سال آینده تأمین خواهد شد، اما با وجود کمبود امکانات هنرمندان گچسارانی تاکنون در سطح کشور خوش درخشیده اند.

وعده تاجگردون

بنابراین تاجگردون در آن موقع از پیشرفت فیزیکی 25 درصدی پروژه یاد کرده و گفته بود که عملیات اجرایی این طرح فرهنگی و هنری در سال جاری(96) آغاز شده که تا پایان سال 97 به بهره برداری خواهد رسید؛گچساران تاکنون هنرمندان مطرحی را در عرصه ملی و بین المللی معرفی کرده که نبود یک چنین پردیس هنری از نقاط ضعف هنر این شهرستان بوده است.

باین وجود نیز مدیرکل سابق فرهنگ و ارشاد کهگیلویه و بویراحمد در آیین کلنگ زنی از این طرح نیز بیان کرده بود برخی شهرهای استان از نظر اماکن فرهنگی فقیر و از داشتن زیرساخت های مناسب محروم هستند و گچساران با همه ظرفیت های فرهنگی و به رغم نقش مهمی که در اقتصاد کشور دارد، فاقد مجتمع های فرهنگی و هنری است.

وضعیت نامناسب مالی

دهبانی پور اضافه کرده بود که گچساران نسبت به شهرهای کلان استان از نظر داشتن مجتمع های فرهنگی و هنری محروم است و مجتمع هنری پردیس گچساران نیز در شرایطی کلنگ زنی می شود که در وضعیت مالی نامناسبی قرار داریم.

وی نیز تصریح کرده بود امیدوارم پروژه احداث پردیس هنری دچار فرایند زمانی نشود، مردم گچساران، مردمی سخت کوش، علاقمند و با سلیقه نسبت به هنر هستند، مردم این شهرستان با همه محدودیت ها در زمینه هنری می درخشند که امیدواریم بتوانیم در زمان مقرر پیش بینی شده توسط کارشناسان، این پروژه را به بهره برداری برسانیم.

تیم همراه و هماهنگ!

با این وجود رئیس فرهنگ و ارشاد گچساران در آغاز عملیات اجرایی این پروژه گفته بود که احداث پردیس هنری در گچساران یک ضرورت به جای مانده از قبل است که روز به روز نیاز به آن بیش تر احساس می شد و برای عملیاتی کردن این پردیس نیازمند تیمی همراه و هماهنگ بودیم ولی متأسفانه نبود چنین تیمی مانع از تحقق هدفمان می شد.

غفلت بزرگ!

نوروزی درادامه افزوده بود سال ها به عنوان یک هنرمند، عدم وجود پردیس هنری در گچساران را حس می کردم و این موضوع برایم تبدیل به دغدغه شده بود چرا که وجود چنین مکانی، بستر خدمات هنری و فرهنگی را فراهم می آورد،نمی خواهم منکر زحمات دوستان گذشته در این خصوص بشوم ولی به نظر بنده نسبت به این موضوع مهم غفلت شد.

وی بازهم توضیح داده بود که خوشبختانه در سالیان گذشته به سبب توجه مسئولین و نماینده محترم توانستیم موافقت های لازم در خصوص راه اندازی پردیس هنری را کسب کنیم که 17 بخش در طرح مطالعاتی پروژه پردیس پیشنهاد دادیم که از آن جمله سالن همایش، سینما، سینما تک، تئاتر، پلاتو، کتابخانه، موزه هنری، کنفرانس و مجموعه اداری است.

بهره برداری ظرف 18ماه

نوروزی افزوده بود که شاید مقداری شروع عملیات زمان بر بود اما دلیل این موضوع وسواس و دقتی بود که در معماری فرهنگ سرا و مجتمع های فرهنگی و هنری به خرج داده شد،اقتضای هر فعالیت هنری یک معماری خاص خود را می طلبد که باید با فضای هنری مربوطه همخوانی داشته باشد وما تصورمان این است که ظرف 18 ماه این ساختمان با شکل پیش بینی شده تحویل گردد.

رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی گچساران نیز افزوده بود پردیس هنری گچساران هدیه ای برای همه هنرمندان است و این پردیس کمکی می کند تا آینده ای درخشان در عرصه های فرهنگی و هنری داشته باشیم،این پردیس مهمان سرای بزرگ هنری شهر گچساران خواهد بود و به جرات می توانم بگویم نمونه ای به این شکل در استان و کشور نداریم به گونه ای که پردیس هنری گچساران دارای 10 هزار متر مربع زمین، 6 هزار متر زیر بنا و 8 سالن است و دسترسی به آن نیز به واسطه موقعیت مناسب برای همه شهروندان فراهم است.

مدیرکل راه و شهرسازی کهگیلویه و بویراحمد نیز تصریح کرده که برای انجام فاز نخست این طرح 130 میلیارد ریال اعتبار هزینه شده است و مجتمع پردیس هنری در زمینی به مساحت 10 هزار و 150 متر مربع و زیربنای 6 هزار و 500 متر مربع در دو ساختمان 2 و 3 طبقه در حال احداث است.

وی خاطرنشان کرده بود که این ساختمان دارای 8 سالن از جمله موسیقی، پلاتو، نگارخانه، گالری، موزه، سینما، گیم نت، کافی نت، کنفرانس، کتابخانه تخصصی، سینما تکس و سالن های 150 و 400 نفری است.

فرایند واگذاری به پیمانکار جدید

براین اساس،رئیس فرهنگ و ارشاد اسلامی گچساران در گفتگو با این پایگاه خبری تحلیلی گفته است کار و قرارداد پیمانکار فاز اول پروژه پردیس هنری سال گذشته به اتمام رسید و فرایند واگذاری به پیمانکار در فاز دوم نیز طی شد که اسفندماه سال گذشته نیز کار به پیمانکار جدید واگذار که می توانست کار را آغاز کند.

احساس نا امنی برای جذب اعتبارات

وی افزود: متاسفانه این پروژه همان روند پروژه های نیمه کاره را دنبال کرد و موضوعاتی همچون جذب پول ، اعتبار و جدیت در پیگیری امورات پروژه از سوی پیمانکاران مطرح می شد،بنابراین بعد از رد اعتبار نامه "تاجگردون"به نوعی احساس نا امنی برای تامین اعتبارات و بودجه ها نیز بوجود آمد که پیمانکار فاز دوم هم تاکنون شروع بکار نکرده است هرچند اداره فرهنگ و ارشاد گچساران، فرمانداری و هم راه و شهرسازی مرتب پیگیر هستیم که پیمانکار پروژه عملیات اجرایی فاز دوم را با جدیت آغاز کند.

نوروزی گفت:بنابراین موضوعاتی همچون نبود و کمبود اعتبارات لازم برای اجرای پروژه ها موضوعی است که دامن گیر بسیاری از پروژه های استان شده است که شاید خود بهانه ای برای پای کار نیامدن پیمانکاران باشد به هرحال اداره فرهنگ و ارشاد به عنوان یک بهره بردار است و راه و شهرسازی به عنوان مجری باید فرایند انتخاب و واگذاری به پیمانکار برعهده آنهاست.

70درصد پیشرفت فیزیکی

نوروزی درادامه تصریح کرد: بنابراین پروژه در فاز معماری داخلی است که خود پروژه تاکنون حدود 70درصد پیشرفت فیزیکی داشته است که بایستی در فاز دوم کفت پوش ،دیوار پوش، تجهیزات و باقی موارد نیز اجرا شوند.

آسیب بی نمایندگی!

وی درادامه گفت:امیدواریم بیشتر از این آسیب بی نمایندگی را نخوریم،به هرحال پروژه های گچساران متاثر از این رویداد هستند و این موضوع خواه و ناخواه در پیشرفت و کیفیت کار تاثیرخواهد داشت درحالی که حتی پروژه های دیگر هم همین شرایط را دارند و مبتلا به وضعیت کنونی هستند.

رئیس فرهنگ و ارشاد گچساران گفت:همینجا به آن نمایندگان مجلسی که مدعی بودند کارهای پروژه های گچساران را پیگیری و دنبال می کنند،عرض می کنم که مدیون مردم هستید و بایستی به جای شعار دادن کارها را پیش می بردید،در حالی که چندین ماه است که پروژه های ما راکد مانده است و هیچ گونه اتفاقی مثبتی هم نیافتاده است.

قربانی بلاتکلیفی!

وی افزود:بنابراین احساس می کنیم که "پردیس هنری" یک نیاز ضروری برای اهالی فرهنگ و هنر این شهرستان است که خواستار توجه بیشتر مسئولین به پروژه های گچساران را داریم چرا که این پروژه ها سرمایه های ملی مملکت هستند و نباید قربانی بلاتکلیفی شوند.

براین اساس،همه آنچه در این گزارش گفته شد به معنای خرده گرفتن از تلاش های نماینده سابق گچساران، مسئولین استانی و شهرستانی نیست، بلکه هدف از یادآوری این مشکلات، برجسته کردن دوباره خواسته های واقعی مردم برای مسئولین این دیار نفتخیز است، چرا که یادآوری از وظایف ذاتی رسانه های مردمی است و امید است که مسئولان استان و به تبع شهرستان گام های جدی تری در تحقق پروژه های نیمه تمام بردارند.

انتهای پیام/

لینک خبر :‌ راه دانا
موانع طرح اینترنت رایگان خبرنگاری در مازندران مرتفع گردد/ لیست ثبت نامی ها و استفاده کنندگان اعلام شود
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۶

رئیس مجمع نمایندگان مازندران اعلام کرد: اینکه شنیده می شود دستگاهی مثل اداره کل ارتباطات استان در این موضوع، همکاری و شفافیت لازم را ندارد، چندان زیبنده نیست. حداقل انتظار این بود که این اداره کل از همان سال قبل، اسامی ثبت نامی ها را به اداره کل ارشاد استان ارجاع می داد تا خبرنگاران فعال و واقعی از مابقی ثبت نامی مشخص شوند.

منصورعلی زارعی رئیس مجمع نمایندگان مازندران در گفت و گو با تیرنگ اظهار کرد: در سایت ها و فضای مجازی خبر محرومیت حداقل 75 خبرنگار فعال مازندران از اینترنت خبرنگاری را خواندم و پرسش من از اداره کل ارتباطات استان این است که چرا خبرنگاران فعال استان نباید از این طرح که امتیازی رایگان است برخوردار باشند؟
وی با تاکید بر لزوم حمایت از خبرنگاران، افزود: مگر مازندران چند خبرنگار فعال و پای کار دارد که حداقل 75 نفر از آن ها برای دومین سال متوالی از هدیه روز خبرنگار محروم اند؟ اگر گمانه های بهره مندی برخی غیرخبرنگاران از این طرح صحیح باشد که فاجعه است!
رئیس مجمع نمایندگان مازندران تصریح کرد: از نهادهای مرتبط در استان و حتی کشور می خواهییم موضوع را به طور جدی مورد پیگیری قرار دهند و اساس رفتارشان بر شفافیت و اعتماد متقابل باشد.
لیست ثبت نامی ها و استفاده کنندگان اعلام شود
زارعی ادامه داد: اینکه شنیده می شود دستگاهی مثل اداره کل ارتباطات مازندران در این موضوع، همکاری و شفافیت لازم را ندارد، چندان زیبنده استان نیست. حداقل انتظار این بود که اداره کل ارتباطات مازندران از همان سال قبل، اسامی ثبت نامی ها را به اداره کل ارشاد استان ارجاع می داد تا خبرنگاران فعال و واقعی از مابقی ثبت نامی مشخص شوند.
نماینده مردم ساری و میاندورود در مجلس، بیان کرد: همانطور که برخی رسانه ها هم به درستی اعلام کردند انتظار می رود لیست افرادی که در حال استفاده از بسته هدیه خبرنگاری در اپراتورهای مختلف هستند، توسط اداره کل ارتباطات استان تهیه و ارائه شود تا حواشی و سوتفاهم های مرتبط پایان یابد.
رئیس مجمع نمایندگان مازندران در پایان گفت: نیاز است همه دستگاهها در مسائل مرتبط با اهالی رسانه همچون مسائل مرتبط با مردم، جدیت و اهتمام کامل به خرج دهند و با هم نهایت همکاری را داشته باشند.

کانال اطلاع رسانی منصورعلی زارعی رئیس مجمع نمایندگان استان مازندران و نماینده مردم شریف شهرستان ساری و میاندورود در مجلس شورای اسلامی

لینک خبر :‌ تابناک مازندران
بیرجند- معاون امور مطبوعاتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: جشنواره مطبوعاتی پرفسور معتمدنژاد فرصتی برای واکاوی کارکرد رسانه در شرق کشور است.

به گزارش خبرنگار مهر ، محمد خدادی ظهر شنبه در مراسم رونمایی از پوستر اولین جشنواره منطقه ای مطبوعات شرق کشور که به صورت ویدئو کنفرانسی برگزار شد، اظهار کرد: جشنواره پرفسور معتمد نژاد (اولین جشنواره منطقه ای مطبوعات شرق کشور) فرصتی برای واکاوی کارکرد رسانه در مناطق شرق کشور است.

معاون امور مطبوعاتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با اشاره به اینکه غفلت ما ماندن در گذشته است، گفت: جریان رسانه امروزه در همه ابعاد بروز و ظهور داشته و سرعت تحولات به گونه ای است که مسائل را باید روزانه و ساعتی رصد کرد.

خدادی اظهار کرد: این جشنواره باید آسیب شناسی کارکرد رسانه را در ابعاد مختلف در شرق کشور داشته باشد و به هم افزایی رسانه منجر شود.

وی با بیان اینکه رسانه ما باید به گونه ای عمل کند که در سبد انتخاب مخاطب قرار گیرد، بیان کرد: امروز تنها داشتن رسانه قدرت نیست بلکه مهم اثر و نقش یک رسانه در زندگی مردم و میزان اقبال جامعه از یک رسانه است.

معاون امور مطبوعاتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با بیان اینکه ما از نظر کمی و کیفی در حوزه رسانه مشکلی نداریم، ادامه داد: مسئله محتوای نشر یافته در یک رسانه است.

قدرت یک رسانه بسته به تمایز در محتوا و سوژه است

خدادی با بیان اینکه امروزه مردم در حوزه رسانه قدرت انتخاب متعدد و متنوعی دارند که کار رسانه ای را سخت تر کرده است، اظهار کرد: امروز قدرت یک رسانه بسته به تمایز در موضوع و سوژه، تنوع در سبک ارائه محتوا و تفاوت در مدل نشر و رویکرد است.

وی بیان کرد: یک رسانه باید بداند که هر چه کوتاه تر و ساده تر بنویسد اقبال مردم به او بیشتر خواهد شد و باید از خبر پوششی به سوژه ای روی بیاورد.

معاون امور مطبوعاتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: رسانه هر چه ابهامات و شبهات را پاسخ گفته و زمینه تضارب آرا را فراهم آورد، موفق تر خواهد بود.

خدادی یادآورشد: امروزه رسانه ها باید بر روی واژه هایی چون تحریم با دقت بیشتری تأمل کنند چون در شرایط فعلی ما با یک تحریم رو به رو نیستیم بلکه با یک جنگ اقتصادی رو به رو هستیم که این دقت ها بسیار حائز اهمیت است.

ناصر نبی زاده مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان جنوبی اظهار کرد: امیدواریم بتوانیم در سال های آتی این جشنواره را در سطح ملی برگزار کرده و جایزه ویژه پرفسور معتمد نژاد را داشته باشیم.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی اسلامی خراسان جنوبی بیان کرد: پرفسور معتمد نژاد از بزرگ مردان خراسان جنوبی در حوزه علوم انسانی است که در راستای رشد و توسعه فرهنگ اقدامات بسیار ارزشمند و بی بدیلی انجام داده است.

نبی زاده یادآور شد: رسانه های خراسان جنوبی در حوزه مدیریت بیماری کرونا صحنه درخشانی را خلق کردند و این موضوع شامل صدا و سیمای استان، روزنامه های مکتوب و رسانه های برخط استان می شود که در کنترل این بیماری در استان نقش آفرین بودند.

کد خبر 5105121

لینک خبر :‌ خبرگزاری مهر
یکسال فعالیت مسئول دفتر فرماندار سنندج به عنوان مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان با فراز و نشیب های بسیاری همراه بوده است که انفعال در حوزه های مختلف فرهنگ و هنر بارزترین رویداد دوران مدیریتی عبیدالله رستمی است.
تاریخ انتشار: ۱۳۹۹/۱۰/۰۶

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛به نقل از کُردتودی ، عبیدالله رستمی، مسئول دفتر سابق محمد ابراهیم زارعی فرماندار سنندج و از فعالان عرصه هنرهای نمایشی سنندج از دی ماه سال گذشته با اسرار و سفارش آقای فرماندار، ابتدا به عنوان سرپرست فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان و سپس به عنوان مدیرکل شروع به فعالیت کرد اما طی این مدت عملکردی قابل دفاع و چشمگیر در کارنامه وی رقم نخورده است.

رستمی که در 2 سال پایانی دولت روحانی بر مسند فرهنگ و هنر کردستان تکیه زده است برآیند عملکردی همچون شخص اول اجرایی استان و دیگر مدیران دولت در کردستان را داشته و انفعال در حوزه های مختلف تحت امر وی به عینه قابل مشاهده است.

طی یک سال اخیر برنامه ای در حوزه رسانه صورت نگرفته و در سال دوم فعالیت رستمی نیز هیچ فراخوانی مبنی بر برگزاری جشنواره استانی مطبوعات و رسانه های کردستان که طی چند سال اخیر تعطیل شده است به چشم نمی خورد.

رستمی در سال گذشته و امسال نیز برنامه ای شاخص در راستای اعتلای رشته های مرتبط با هنرهای تجسمی نداشته و خوشنویسی کردستان به قهقرا رفته است.

به اذعان فعالان عرصه موسیقی و سینما نیز این دو عرصه مهم و تأثیرگذار که کردستان همواره در سطح ملی و بین المللی حرف های بسیاری برای گفتن داشته است نیز به حال خود رها شده اند و نخبگان این عرصه هرکدام آواره شهر و استانی دیگر شده اند.

رستمی همچون دیگر هم مسلکانش در دولت تدبیر و امید این دو سال پایانی را به ادای دین به دوستان و رفقا قرار داده و طی چند ماه اخیر تمامی توان خود را برای زنده کردن جشنواره های تئاتری گذاشته است که طی چند دهه اخیر تأثیر آنچنانی بر حوزه فرهنگ و تعالی اجتماعی نداشته و تنها برای چند ده نفر محدود که در این عرصه فعالیت می کنند برگزار شده است.

اگر نگاهی کلی بر تعداد مخاطبان و افراد فعال در عرصه تئاتر کردستان بیاندازیم به جمعیتی انگشت شمار می رسیم که چندین دهه است به دلیل نزدیک بودن به بدنه اداری و سیاسی استان همواره جایگاه بلندی را برای خود در بین اصحاب فرهنگ و هنر رقم زده اند اما دریغ از نقش آفرینی آنان در مواقعی که جامعه و نظام اسلامی به آن ها نیاز داشته است.

31 سال است که جشنواره تئاتر استانی کردستان با اعتبارات هنگفت و جایزه های کلان برگزار شده است اما آیا تاکنون 31 هزار نفر مخاطب کردستانی جذب این عرصه شده اند؟

بدون شک اگر این سرمایه گذاری ها در حوزه تولید بازی های رایانه ای، انیمیشن، هنرهای تجسمی، تولید محتوای رسانه و نشر کتاب و جشنواره های فرهنگی و ادبی هدایت می شد اکنون نه تنها هزاران اثر فاخر در استان تولید شده بود بلکه صدها نفر اشتغال زایی ثابت نیز در نقاط مختلف کردستان محقق می شد و از خروج بسیاری از نخبگان هنری و فرهنگی استان جلوگیری می شد.

عملکرد سلیقه ای به جای اقدامات ضابطه مند و با برنامه از جمله آسیب هایی است که در ادارات متولی حوزه فرهنگ و هنر کردستان از جمله فرهنگ و ارشاد اسلامی و حوزه هنری موج می زند اما اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی به دلیل حجم بزرگ اعتبارات، امکانات و نیروهای سازمانی و رسالتی که بر عهده دارد دارای حواشی و انحرافات بسیاری از رسالت کاری خود است که این کم کاری ها آسیب هایی را به دنبال داشته است که شاید تا سال ها نتوان آن را جبران کرد.

هم اکنون اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان هیچ آمار دقیقی از تعداد هنرمندان رشته های مختلف هنرهای تجسمی ندارد و آمار دقیقی از خبرنگاران، روزنامه نگاران، نمایندگان جذب آگهی در روزنامه های سراسری، تعداد روزنامه های سراسری فعال در کردستان، میزان آگهی های واگذار شده به روزنامه های سراسری در کردستان نیز در دسترس این اداره کل نیست.

انفعال در تصمیم گیری برای مقابله با رانت چندین دهه ای رسانه و رانت های موجود در رشته های مختلف هنری از دیگر مواردی است که عبیدالله رستمی مدیرکل فعلی فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان به آن دچار شده و در عمل اقدامی از وی برای مقابله با این رانت ها صورت نگرفته و اگر نگاهی به نشریات و رسانه های همسو با آقای مدیرکل بیاندازیم به عمق فاجعه بیشتر خواهیم رسید.

از حوزه ولنگار رسانه که بگذریم به حوزه هنرهای تجسمی می رسیم که طی یک سال اخیر به بهانه شیوع کرونا اقدامی عملی برای حمایت از فعالان این عرصه صورت نگرفته و نمایشگاه های مجازی که در دیگر استان های کشور به صورت روزانه و هفتگی دایر شده است در کردستان وجود خارجی ندارد.

مدیرکل تئاتری فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان که سابقه مدیریتی در کارنامه خود ندارد و برای اولین بار به یک مسند مهم مدیریتی گماشته شده است در آخرین ماه های فعالیت خود در این عرصه خطیر دست از دیگر حوزه های فرهنگ و هنر شسته و به یاری همکیشان بازیگر خود با نقش آفرینی در اذهان عمومی سعی بر ادای دین به جامعه چند ده نفری تئاتر دارد.

در کل می توان گفت که رستمی برای فرهنگ و هنر کردستان کاری نکرد اما برای تئاتر کردستان کارهای بزرگی انجام داد که به ثمر رسیدن عملیات عمرانی پلاتوهای تئاتر در شهرستان های مختلف، راه اندازی مجدد جشنواره های مختلف تئاتر در سقز، دیواندره و سنندج و حمایت ویژه از گروه های تئاتر استان از جمله این اقدامات است.

انتهای پیام/

لینک خبر :‌ راه دانا

روزنامه اطلاعات


روزنامه مردم سالاری


روزنامه عصر ایرانیان


روزنامه آفتاب یزد


روزنامه همدلی


روزنامه رویش ملت


روزنامه خریدار


روزنامه بهار


روزنامه وطن امروز


روزنامه اعتماد


روزنامه حمایت


روزنامه امروز


روزنامه آرمان ملی


روزنامه جهان صنعت


روزنامه ایران


روزنامه اقتصاد سرآمد


روزنامه کیهان


روزنامه مستقل