به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در متن توئیت سید عباس صالحی آمده است:

در متون دینی و ادبیات ایرانی، دوست نادان خطرناک تر از دشمن داناست.

دشمن دانا که غم جان بود

بهتر از آن دوست که نادان بود

دشمن احمق و غیرقابل پیش بینی که جای خود دارد.

تفاوت مابعد ترامپ با ترامپ در این است و نه تبدیل دشمن به دوست.

کام خوش این تغییر را در ذایقه ملت تلخ نکنیم.

به گزارش روابط عمومی معاونت حقوقی، امور مجلس و استان ها، در پیام علی اصغر کاراندیش مروستی آمده است: "همانطوری که معمار کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) فرمودند مجلس خانه ملت و در راس امور است.

اینجانب ضمن گرامیداشت یاد و خاطره روحانی اسوه و مجاهد شهید آیت ا... سیدحسن مدرس فرا رسیدن دهم آذرماه روز مجلس شورای اسلامی؛ روز مهم ترین رکن اساسی دموکراسی و جامعه مدنی را به نمایندگان محترم مردم در خانه ملت تبریک عرض می نمایم. امید است در سال جهش تولید در سایه الطاف الهی با توان افزایی و همکاری روزافزون بتوانیم در مسیر توسعه پایدار و رشد شاخص های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی میهن عزیز اسلامیمان گام های موثرتری برداریم ."

دهم آذر سالروز شهادت آیت الله سید حسن مدرس، در تقویم جمهوری اسلامی ایران روز مجلس نامگذاری شده است. وی در شب دهم آذر 1316 توسط عوامل رضاشاه به شهادت رسید.

خبرگزاری شبستان، گروه قرآن و معارف، پوستر هفتمین جشنواره فرهنگی و هنری وقف چشمه همیشه جاری با هدف حمایت از هنرمندان، فرهیختگان، پژوهشگران مستعد کشور و گسترش فرهنگ وقف و تولید آثار فاخر رونمایی شد.

شروع ارسال آثار به این جشنواره فرهنگی و هنری از ابتدای آبان 1399 بود و براساس پوستر منتشر شده پایان مهلت ارسال آثار نیز تا پایان فروردین سال آینده است؛ داوری و اعلام نتیجه نیز خرداد سال 1400 انجام می شود.

جشنواره سراسری وقف چشمه همیشه جاری در هشت بخش خوشنویسی، هنرهای تجسمی، متون ادبی، چندرسانه ای، عکس، آثار پژوهشی، خبر و رسانه و فضای مجازی برگزار خواهد شد و دبیرخانه هر بخش با حضور متخصصان مرتبط با رشته های جشنواره در یک استان تشکیل شده است؛ دبیرخانه مرکزی جشنواره در اداره ترویج وقف سازمان اوقاف و امور خیریه و دبیرخانه بخش خوشنویسی در قزوین، دبیرخانه بخش هنرهای تجسمی در کردستان، دبیرخانه بخش متون ادبی در هرمزگان، دبیرخانه بخش چندرسانه ای در همدان، دبیرخانه بخش عکس در کرمان، دبیرخانه بخش پژوهش در اصفهان، دبیرخانه بخش خبر و رسانه در خراسان جنوبی و دبیرخانه بخش فضای مجازی در تهران تشکیل شده است.

هنرمندان و اندیشمندان برای حضور در جشنواره سراسری وقف چشمه همیشه جاری می توانند برای شرکت در این جشنواره و همچنین ارسال آثار خود به سایت www.vaghffestival.ir مراجعه کنند.

راه های ارتباطی دیگری همچون صفحه جشنواره به نشانی vaghffestival@ در شبکه های اجتماعی و شماره تلفن های 64872614-64872616-64872648 برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص جشنواره سراسری وقف چشمه همیشه جاری ایجاد شده است.

سازمان اوقاف و امور خیریه از هنرمندان، فرهیختگان و پژوهشگران دعوت می کند تا آثار ارزشمند خود را برای حضور در هفتمین جشنواره فرهنگی و هنری وقف چشمه همیشه جاری تا پایان فروردین سال 1400 ارسال کنند.

پایان پیام/ 40

مجتبی نوروزی، معاون مرکز مطالعات فرهنگی بین المللی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و سرپرست رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در افغانستان در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، با اعلام خبر برگزاری نمایشگاه کتاب ایران و افغانستان بیان کرد: این نمایشگاه با شعار امید، شاید در صفحه بعدی باشد، کتاب را نبندیم... در مزارشریف بر پا شده است.

وی با اشاره به مهمانان مراسم افتتاحیه افزود:محمد فرهاد عظیمی، والی ولایت بلخ، سرکنسول جمهوری اسلامی ایران در مزار شریف، رئیس دانشگاه بلخ، رئیس اطلاعات و فرهنگ بلخ در آئین افتتاحیه حضور دارند. 7000 عنوان کتاب، از سوی 30 ناشر ایرانی و 11 ناشر افغانستانی در ورزشگاه امام خمینی(ره) عرضه می شود. نمایشگاه تا 19 آذر ماه نیز ادامه دارد.

نوروزی گفت: تهمیدات امنیتی برای برگزاری این نمایشگاه 8 روزه پیش بینی شده و مراسم افتتاحیه به یاد دانشجویان شهید دانشگاه کابل، دقیقا یک ماه بعد از حمله تروریستی داعش به دانشگاه کابل از امروز آغاز می شود.

یادآور می شود، دوشنبه 12 آبان ماه، همزمان با برگزاری آئین افتتاح سومین دوره نمایشگاه کتاب جمهوری اسلامی ایران در دانشگاه کابل، سه عضو داعش با سلاح های جنگی وارد دانشگاه شدند و تعدادی از دانشجویان و استادان دانشگاه را به گلوله بستند. این مهاجمان بعد از حدود 6 ساعت مقاومت کشته شدند.

سومین نمایشگاه بزرگ کتاب ایران و افغانستان ویژه دانشجویان و دانشگاهیان قرار بود، 12 تا 21 آبان ماه در دانشگاه کابل در فضایی به مساحت 2000 مترمربع و با حضور 40 ناشر از افغانستان و 40 ناشر از ایران برگزار شود.

مجتبی نوروزی، معاون مرکز مطالعات فرهنگی بین المللی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و سرپرست رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در افغانستان در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، با اعلام خبر برگزاری نمایشگاه کتاب ایران و افغانستان بیان کرد: این نمایشگاه با شعار امید، شاید در صفحه بعدی باشد، کتاب را نبندیم... در مزارشریف بر پا شده است.

وی با اشاره به مهمانان مراسم افتتاحیه افزود:محمد فرهاد عظیمی، والی ولایت بلخ، سرکنسول جمهوری اسلامی ایران در مزار شریف، رئیس دانشگاه بلخ، رئیس اطلاعات و فرهنگ بلخ در آئین افتتاحیه حضور دارند. 7000 عنوان کتاب، از سوی 30 ناشر ایرانی و 11 ناشر افغانستانی در ورزشگاه امام خمینی(ره) عرضه می شود. نمایشگاه تا 19 آذر ماه نیز ادامه دارد.

نوروزی گفت: تهمیدات امنیتی برای برگزاری این نمایشگاه 8 روزه پیش بینی شده و مراسم افتتاحیه به یاد دانشجویان شهید دانشگاه کابل، دقیقا یک ماه بعد از حمله تروریستی داعش به دانشگاه کابل از امروز آغاز می شود.

یادآور می شود، دوشنبه 12 آبان ماه، همزمان با برگزاری آئین افتتاح سومین دوره نمایشگاه کتاب جمهوری اسلامی ایران در دانشگاه کابل، سه عضو داعش با سلاح های جنگی وارد دانشگاه شدند و تعدادی از دانشجویان و استادان دانشگاه را به گلوله بستند. این مهاجمان بعد از حدود 6 ساعت مقاومت کشته شدند.

سومین نمایشگاه بزرگ کتاب ایران و افغانستان ویژه دانشجویان و دانشگاهیان قرار بود، 12 تا 21 آبان ماه در دانشگاه کابل در فضایی به مساحت 2000 مترمربع و با حضور 40 ناشر از افغانستان و 40 ناشر از ایران برگزار شود.
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)،
خبرگزاری کتاب ایران

هادی مظفری مدیر کل هنرهای تجسمی معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در مورد بازگشایی موزه هنرهای معاصر به خبرنگار تجسمی خبرگزاری موج گفت: پیش از این هم ما اعلام کرده بودیم که در آذرماه آماده بازگشایی موزه هستیم و کماکان هم بر قول خودمان استواریم. کار تیم بازسازی و مرمت موزه تقریبا به پایان رسیده و در حال جمع آوری و تحویل بخش هستند.

وی تاکید کرد: تمام عملیات مربوط به بازسازی و نقل و انتقال گنجینه موزه هم به طور کامل به اتمام رسیده است و ما در حال تدارک نمایشگاهی برای بازگشایی هستیم.

مظفری ادامه داد: با توجه به اینکه بیش از دو سال موزه تعطیل بوده است، پیش بینی ما این بود که مراسم مناسبی تدارک دیده شود و نمایشگاه جذابی را برای موزه تدارک ببنیم. مدتی هم هست که تدارک این کار را شروع کرده ایم و عزیزانمان در موزه هنرهای معاصر و بخش های مختلف دیگر در حال طراحی و اجرای نمایشگاه هایی برای افتتاح و بازگشایی موزه هستند؛ لکن با توجه به شرایط حال حاضر کشور، لزوم در قرنطینه بودن و دستور تعطیلی موزه ها، ما ناگزیریم همه موارد را آماده کنیم و در اختیار داشته باشیم تا زمانی که شرایط، قدری به حالت عادی برگردد و ما بتوانیم درهای موزه را به روی مردم باز کنیم.

مدیر کل هنرهای تجسمی ارشاد افزود: احساسمان این است که افراد زیادی مشتاق هستند که بعد از دو سال درهای موزه دوباره گشوده شود و بتوانند به آنجا بیایند، اما با توجه به شرایط و پروتکل های حال حاضر این کار، سخت و دشوار است. بنابراین منتظریم که با فروکش کردن آمار ابتلا به کرونا، شرایطمان را برای بازگشایی رسمی به طور دقیق اعلام کنیم.

وی تصریح کرد: بدین منظور حتما نشست خبری برگزار شد و در مورد جزئیات کامل نمایشگاه و مراسم افتتاحیه و بازگشایی، همچنین اتفاقاتی که در موزه رقم خورده و حتی کتاب هایی که در این ارتباط در دست چاپ است و هر آن چیزی که به حوزه سخت افزاری و نرم افزاری و برنامه های آتی موزه مربوط است، اطلاع رسانی خواهیم کرد.

هادی مظفری در پاسخ به این سوال که آیا سایت معرفی آثار موزه هنرهای معاصر تهران هم آماده شده است، گفت: بله سایت موزه، و معرفی آثار، هویت بصری جدید، به همراه چندین کتاب و صفحات جدید موزه در فضای مجازی و کارهای مفصل دیگری، داخل یک پکیج قرار دارند که آماده رونمایی همزمان با بازگشایی موزه است.

وی در پاسخ به این سوال که چرا برای موزه هنرهای معاصر تهران پیج جدیدی در شبکه اجتماعی اینستاگرام ایجاد شده است گفت: متاسفانه صفحه قبلی موزه هک و از دسترس خارج شد و تلاشهایی هم انجام شد که صفحه قبلی بازگردانده شود اما به لحاظ فنی مقدور نبود، بنابراین صفحه جدیدی معرفی شده است.

مظفری افزود: ما قبلا هم اعلام کرده بودیم که حدود یک ماه قبل از بازگشایی، موزه هنرهای معاصر گزارش هایی را در فضای مجازی منتشر خواهد کرد که شامل خاطرات موزه، اطلاعات مربوط به نحوه بازسازی و رویدادهایی که پیش رو داریم، معرفی هنرمندان موزه و آثار موجود در موزه خواهد شد. از ده روز پیش این کار را شروع کرده ایم و با قدرت هم ادامه خواهد یافت تا نشست خبری و آئین بازگشایی برگزار شود البته به شرط بهتر شدن شرایط کرونایی در کشور.

مدیر کل هنرهای تجسمی تاکید کرد: تما محتوای تولید و منتشر شده در صفحه اینستاگرام جدید موزه، بر روی سایتی که رونمایی خواهد شد هم در دسترس علاقمندان قرار خواهد گرفت.

به گزارش خبرنگار ایلنا، دو دهه پیش تله تئاتر یکی از جذاب ترین برنامه های تلویزیونی بود؛ فیلم های ضبط شده ای که تئاتر را به خانه های مردم می برد و مخاطبان پر و پا قرصی برای خودش هم دست و پا کرده بود. اما با باز شدن جای پای سریال ها و تله فیلم ها به شبکه ها و تاکید صداوسیما بر درآمدزایی برنامه هایش، بساط تله تئاتر هم از سیما جمع شد. و باز مدتی است که شبکه چهار سیما به صورت هفتگی یک تله تئاتر قدیمی را روانه آنتن پخش می کند. یکی از این آثار پیچ تند به کارگردانی مهرداد رایانی مخصوص بود که در این ایام تعطیلات کرونایی از تلویزیون پخش شد.

به همین بهانه با رایانی مخصوص (کارگردان و مدرس تئاتر) درباره ضرورت بازگشت تله تئاتر به تلویزیون گفتگو کردیم که مشروح آن را می توانید در ادامه بخوانید:

مدتی است شبکه چهار سیما اقدام به پخش تله تئاترهایی کرده که چند سالی از تولیدشان می گذرد و پیچ تند به کارگردانی شما هم یکی از آنها بود؛ برنامه ای که یادآور تولید و پخش تله تئاترها در حدود دو دهه پیش بود که اتفاقا آثار موفق و جذابی هم از کار درآمده بودند و مخاطب هم داشتند...

یادتان باشد آن زمان این تله تئاترها رقیبی هم نداشتند. سریال های شبانه آن زمان معنی نداشت، هر شب در تلویزیون فیلم سینمایی نداشتیم و ماهواره ای هم به این وسعت در کار نبود، اما امروز رقیب برای تله تئاتر زیاد است. وظیفه هنرمندان است که خودشان را به روزرسانی کنند و در این رقابت، نگاه ها را بدزدند و کاری کنند که مخاطب جای دیگری نرود. رسیدن به این نقطه کار می خواهد. البته فقط وظیفه هنرمند نیست و نمی گویم نگاه به تولید تله تئاتر فقط باید اقتصادی و تجاری باشد. مسائل مالی برای تلویزیون مهم است اما باید جایی هم سوبسیدهایی به کار فرهنگی و هنری تعلق بگیرد. چون اینها نیازهایی ملی را برطرف می کند؛ برای بعضی چیزها سرمایه می گذاریم تا به نیازهای غیرتجاری پاسخ بدهیم و تله تئاتر یکی از آنهاست.

تصور می کنید اراده ای در تلویزیون برای تولید تله تئاترهای جدید وجود دارد؟

با توجه به روندی که می بینم، بعید می دانم تلویزیون چنین کاری را انجام بدهد. اینکه تقاضا و انتظار ما چیست، یک بحث است و اینکه تلویزیون بر اساس نگاهی واقع بینانه کاری را می کند یا نه، هم بحثی دیگر. به نظر من نمی کند و نمی تواند.

دلیل این نخواستن و نتوانستن چیست؟

آن زمانی هم که تلویزیون این تله تئاترها را تولید می کرد با ممانعت هایی مواجه بود. همواره کسانی بودند که به دلایلی می گفتند تله تئاتر را از باکس تولید دربیاوریم و همان آدم ها هم بودند که در آخر توانستند این کار را بکنند. دلیل شان هم این بود که وقتی روی تولیداتی مانند سریال و تله فیلم سرمایه گذاری می کنیم، نتیجه بیشتر و بهتری در جذب و ارتباط با مخاطب می گیریم. حتی یادم است تله تئاترها در دوره ای رفتند سراغ هنرپیشه های چهره تری که احتمالا با اقبال بیشتری در جذب مخاطب روبه رو هستند، تا مرگ تله تئاتر در معاونت سیما رقم نخورد، اما متاسفانه به دلیل اینکه نمی توانستند حمایت مالی کنند، تله تئاتر کم کم فراموش شد و از بین رفت. یادم می آید حدود 12-13 سال پیش به طور متوسط سرانه تولید یک تله تئاتر 60-70 دقیقه ای تقریبا صد میلیون تومان بود. اما الان تولید تله تئاتری با همان پروداکشن حدود 600-700 میلیون تومان آب می خورد. فکر نمی کنم الان تلویزیون بتواند چنین پولی را برای تولید تله تئاتر سرمایه گذاری کند. با رقمی حدود 10 برابرش می رود سریال 120 شبی می سازد. از آنجا که نگاه شان به این مقوله، اقتصادی است، من فکر نمی کنم به سمت تولید تله تئاتر بروند. مگر اینکه مانند اغلب سریال ها، بتوانند مشارکت مالی بگیرند. یعنی تله تئاتر، تلویزیون را از نظر مالی تقویت کند. یا مراکزی ورود پیدا کنند و بخشی از سرمایه تولید را به عهده بگیرند. البته که می توان کارهایی کرد و امکان پذیر است. مثلا بخش خصوصی بگوید صفر تا صد باکس 60 دقیقه را من تولید می کنم و شما در مقابل آنتن را در اختیار من بگذار و سود تمام آگهی هایی که برای آن می گیرم برای خودم باشد.

اگر یک ارگان، نهاد یا آنچه که ایده آل من است بخش خصوصی وارد مذاکره با صداوسیمای جمهوری اسلامی شود و تفاهم نامه ای امضا کند و بگوید من یک سال، هر هفته مثلا روز شنبه، یک باکس نود دقیقه ای را طبق ضوابط تو پر می کنم. برای این 52 هفته، به من یک و نیم ساعت آنتن بدهید، من دستمزد تولید را برعهده می گیرم و در عوض آگهی های آن برای خودم باشد تا از آن طریق هزینه های تولید را دربیاورم. فکر می کنم اگر این اتفاق بیفتد بخش خصوصی راغب خواهد بود که وارد تولید تله تئاتر شود. هم کار فرهنگی می کند و هم سودآوری مالی دارد. امیدوارم صداوسیما در این زمینه منعطف باشد.

نیاز به حلقه واسطی برای مجاب کردن بخش خصوصی به سرمایه گذاری در تولید تله تئاتر و همچنین آوردن تلویزیون پای میز مذاکره هست؟ هنرمندان باید راسا این پیوند را بسازند؟

نه این کار هنرمند نیست. باید یک جایی مثلا موسسه فرهنگی و هنری خصوصی وارد مذاکره با تلویزیون یا یکی از شبکه های آن شود یا خود تلویزیون این کار را شروع کند. اگر فرد طرف مذاکره باشد یا تلویزیون بخواهد این کار را بکند، دردسرساز است. چون با 52 برنامه 90 دقیقه ای طرف هستیم که تلویزیون توانایی آن را ندارد و باید با یک موسسه فرهنگی هنری، خانه تئاتر یا جایی مانند آن برای تولید آثار طرف حساب باشد. فکر می کنم انجام چنین کاری به راحتی امکان پذیر است به شرطی که تلویزیون منعطف باشد و بداند نود دقیقه برنامه فرهنگی برای آنتن پر می کند و باید آنقدر سعه صدر داشته باشد که بفهمد با 90 دقیقه، یک کار نمایشی دست کم در سطح ب تولید می کند و پولی هم برایش نمی پردازد، فقط آنتن را در اختیارشان قرار می دهد و طرف مقابل هم همه ضوابط مورد نظر تلویزیون را رعایت می کند. تنها محل مناقشه احتمالی درآمد آگهی هاست که به نظر من حق آن شرکت/کمپانی/موسسه است که در قبال هزینه ای که می کند، درآمد داشته باشد. تلویزیون می تواند برای کسب درآمدهای دیگر فکر کند؛ بعد از تولید آن را کجا به نمایش بگذاریم؟ در وی او دی؟ فضای مجازی؟ یا آنها که کیفیت کافی دارد به زبان های دیگر ترجمه و زیرنویس شود و برای فروش بین المللی اش اقدام و در سایت های خارجی بارگزاری کنند. یعنی می توانند درآمدزایی مضاعفی هم از تولید این آثار داشته باشند که شراکتش در نفع مادی آن می تواند مورد بحث قرار بگیرد. مهم این است که این چرخه راه بیفتد تا به نتیجه خوبی برسد.

آنچه از ایده مدنظر دارید برای فرمت شبکه چهار است؟

حدود بیست سالی می شود که تله تئاتر برای شبکه 4 تعریف شده و می تواند این تفاهم نامه برای همان شبکه باشد. حتی می توانند بر اساس تقویم یک زمان بندی تعریف کنند تا بر اساس مناسبت های سال، تولیداتی متناسب انجام شود.

فکر می کنید برای رسیدن به چنین توافقی، برنامه های تخصصی تئاتر که پیش از این از شبکه چهار پخش شده می تواند زمینه ساز رسیدن سریع تر به یک تفاهم مشترک باشد؟

به نظرم برنامه های تولیدی مرتبط با تئاتر از شبکه چهار نتوانسته کاری کند که رایزنی با تلویزیون راحت تر شود. با این تعداد از شبکه های تلویزیونی، اختصاص زمانی یک ساعته از یک شبکه به تئاتر، حجم چندانی از برنامه ها نیست. گم و گور است و دیده نمی شود.

راحت بگویم؛ فکر می کنم تلویزیون سهم خودش را به تئاتر ملی ادا نکرده است. تئاتر که فقط برای تئاتری ها نیست، همانطور که تلویزیون و صداوسیما برای همه مردم است و پولش هم از طریق بیت المال تامین می شود. متاسفانه ارتباط بینارشته ای و بین فرهنگی بین صداوسیما و نهادهای دولتی فرهنگی هنری رخ نمی دهد؛ یک جاهایی وزارت ارشاد حمایت هایی از صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران می کند و در مقابل یک جایی هم تلویزیون باید از مسائل ملی از جمله تئاتر ملی اش حمایت کند. کجا باید دست همدیگر را بگیریم و کمک های ملی انجام دهیم؟ یکی اش همین الان. به شما قول می دهم اگر 52 تله تئاتر تولید شود، هم هنرمندان ما درگیر این فضا و مشغول کار می شوند، هم کارشان ثبت و ضبط می شود و هم یک روند روتین پیدا می کند که مخاطب را جذب کند و به نیاز علاقه مندان تئاتر پاسخ دهد. از سویی هنرمندان هم وادار می شوند برای ارتباط گرفتن با مخاطب، خود را به روزرسانی کنند. یک جورهایی هم ثبت تاریخی انجام می شود. به هرحال تله تئاترها به نوعی شرایط زمانی، اجتماعی، مکانی ما و شرایط فرهنگی، سیاسی را در دل خودش نهفته دارد. می توان تبادلات مختلفی را در آینده به واسطه ارائه اینها در فضای مجازی به وجود آورد. خیلی کارها می شود کرد که نشده است.

سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: واژه ترانه در قدیم در معنای رباعی به کار برده می شده. هم چنین این واژه را گاه در معناهای سرود، نوا و نغمه به کار می بردند. در کتاب "مبانی ترانه سرایی" نوشته سعید کریمی، در تعریف ترانه که امروزه در میان عموم رایج است، آمده: "گونه ای شعری که برای اجرای موسیقایی سروده می شود، در این میان کلام و آهنگ می توانند هر یک بر دیگری تقدم داشته باشند و یا به طور هم زمان آفریده شوند".

در همین کتاب، گفته شده تعریفی که امروزه از ترانه و ترانه سرایی می شنویم با علی اکبرخان شیرازی متخلص به "شیدا" آغاز می شود. او به زعم بسیاری احیاگر هنر ترانه سرایی در دوره معاصر است که با آگاهی، تسلط بر ظرائف شعر و موسیقی به تصنیف سازی پرداخت و به آن تشخص ادبی بخشید. در نتیجه قدیمی ترین تصنیف های شناخته شده ای که امروزه به صورت کامل نغمه و کلام در اختیار داریم، از شیداست.

کریمی یادآور شده، پیش از شیدا تصنیف فاقد شکل ادبی، رسمی و دارای عباراتی سخیف و بعضا رکیک بوده که عموما خواننده های دوره گرد سازنده و مجری آن بوده اند.

مبحث موسیقی با توجه به اتفاقات سیاسی و اجتماعی دهه های گذشته ایران بسیار پیچیده و دنباله دار است. در این نوشتار فراز و نشیب موسیقی مدنظر نیست و فقط به ترانه از منظر کلام توجه شده است. ترانه نیز به تبع کلیت فضای موسیقی در چند دهه اخیر با توجه به جامعه در حال گذار تغییراتی را به خود دیده است.

ترانه پیشینه ای قوی دارد اما در دهه های اخیر تهی از کلام و مبانی زیباشناسی شده است. هیچ توجهی به زبان و فنون بلاغی نمی شود و بخش عمده ترانه ها فاقد هرگونه اندیشه و تفکرند. سر هم کردن کلماتی مبتذل و خواندن آن، شده تعریف ترانه امروز.

"بررسی وضعیت ترانه های دو دهه اخیر" موضوعی بود که با 10 تن از ترانه سرایان و کارشناسان از چند نسل مختلف در میان گذاشتیم که به مرور در هنرآنلاین نشر یافت. بی سوادی، عدم آگاهی هنری، عدم مطالعه ادبیات کلاسیک، سلطه شرکت موسیقی به عنوان منبع قدرت و ثروت، به بن بست رسیدن آرمان ها، بلاتکلیفی بین مدرنیته و سنت، تغییر ذائقه و سلیقه جامعه، نظام فرهنگی معیوب، کاهش هزینه و سود بیشتر، تداخل وظایف شورای شعر وزارت ارشاد با وظایف شورای ممیزی محتوایی، مجوز دادن از سر دلسوزی، بحران روانی، اخلاقی و ارزشی جامعه، سرودن ترانه های مصرفی و گذرا، بی اهمیت شدن تراز هنری و مشهور شدن از کلید واژه های مهم و اصلی مباحث مطرح شده توسط کارشناسانی است که با آن ها به گفت وگو نشستیم. چکیده این نظریات را می خوانید.

ترانه سرا زیاد شده است

عبدالجبار کاکایی شاعر و ترانه سرا، در مورد عمده ترین مشکل ترانه سرایی دو دهه اخیر، توضیح داد: یکی از مشکلات ترانه سرایی، افول آهنگسازی است. من صلاحیت ورود به حوزه آهنگسازی را ندارم ولی احساس می کنم آهنگسازان حرفه ای کم شده اند و کامپیوتربازها آمده اند جای آن ها را گرفته اند. نسل جوان امروز کارهای دیگران را کاور می کنند و به همین خاطر تئوریسین و آهنگساز کم شده است. نکته دیگر این که ترانه سرا هم زیاد شده است. وقتی مارکت ترانه با استیج ها شلوغ شد، ترانه سرا هم زیاد شد. با ورود اجرای لحن به جای ردیف خوانی و دستگاه خوانی یک جورهایی کار به سمت دلالی رفت. همه این ها باعث شده که وضعیت موسیقی کمی دگرگون شود. با تغییر لحن، به جای این که حس زیبایی شناسی جامعه را ارضا کنیم، حس کنجکاوی آن ها را ارضا می کنیم.

او در مورد این که چرا موسیقی پاپ امروز نسبت به گذشته ترانه ماندگار کمتری دارد، اظهارداشت: ما افق فکری مشخصی نداریم. پیش از انقلاب افق های فکری روشنی وجود داشت که گروه های سیاسی جامعه بر مبنای آن ها فعالیت می کردند. مدینه های فاضله ای در ذهن بود و براساس آن می نشستند، شعر می گفتند و رویا می بافتند. جمعیت های آرمان سازی که در سال های پیش از انقلاب وجود داشتند، پس از انقلاب یکی پس از دیگری متلاشی شدند. در حال حاضر با یک جامعه بلاتکلیف روبروییم که در مواجه با مدرنیته تصمیم جدی ندارد. در نهادهای اجتماعی هم اراده ای وجود ندارد. همه این ها از بین رفته و با یک جمعیت بلاتکلیف مایوس روبرو هستیم که جهان آرمانی هم ندارد. وقتی جهان آرمانی نیست دیگر نمی توان شعر گفت. اعتقاد دارم جامعه افق ندارد تا آینده را رصد کند. افق داشتن برای یک جامعه بسیار مهم است. پیش از انقلاب جریان چپ ایدئولوژیک، جریان های میانه رو اسلامی و جریان های مذهبی وجود داشتند که هر کدام از آن ها افق داشتند و برای رسیدن به آرمان و آرزوهای خود زندانی می شدند و تلاش می کردند. همه با همدیگر دادوستد داشتند ولی الان جامعه بی آرمان شده و یک جامعه کرونازده است.

ترانه سرای که حاضر است برای اجرای ترانه اش پول بدهد

اسماعیل امینی شاعر و پژوهشگر نیز معتقد است، در بیشتر کشورهای دنیا معمولا خود آهنگساز یا خواننده آهنگ، کلام را می گوید یا چند نفر با هم دیگر یک گروه هستند که یکی از اعضای گروه ترانه کار می کند و در آهنگ بعدی یک نفر دیگر ترانه می گوید. این پدیده که یک نفر فقط ترانه بگوید و یک نفر بخواند، فقط متعلق به ما است. موضوع دیگر این که اساسا مجلات یا جلسات تخصصی برای نقد ترانه نداشته ایم و نداریم. در این جلساتی که به اسم ترانه برگزار می شود شرکت کرده ام ولی نقد ترانه ندیده ام. در آن جا فقط در این حد که چقدر خوب بود و ترانه شما را پسندیدم، حرف زده می شود و هیچ حرف تخصصی گفته نمی شود. در این حوزه تعلیم هم نداریم. از همه بدتر این که در عالم ترانه، نقد و دسته بندی نداریم. در کشورهای دیگر وقتی قطعات موسیقی منتشر می شوند سریعا آن ها را طبقه بندی می کنند. فقط یک مرجع هم ندارد، بلکه ممکن است 10 شرکت این کار را انجام بدهند. وقتی فرقی بین خریدن ترانه از ترانه سرای حرفه ای با قیمت بالا و ترانه سرایی که حاضر است برای اجرای ترانه اش پول هم بدهد، هیچ فرقی نیست، کم کم همه چیز رو به افول می رود و کیفیت ها ارزیابی نمی شوند.

او با این توضیح که تکنولوژی کاری می کند که آدم های معمولی هم می توانند وارد برخی از فعالیت های هنری شوند، ادامه داد: مثلا آدمی که حنجره ندارد به کمک دستگاه های الکترونیک می تواند خواننده باشد و آدمی که نوازندگی بلد نیست هم می تواند با کمک سمپل برای خودش آهنگ بسازد. امکانات باعث شده که کیفیت تبدیل به کمیت شود. خواننده ها، نوازنده ها و تنظیم کننده های زیادی داریم، چون بخشی از کار آن ها را دستگاه انجام می دهد. امروز با هجوم صداهای اضافه مواجهیم و مانند قدیم ممکن است یک ترانه سر زبان ها نیفتد.

باید ترانه سرایی ادامه پیدا کند

محمدعلی بهمنی شاعر و ترانه سرا، در مورد تولید ترانه های ماندگار، توضیح داد: در یک سال اخیر مدیریت شورای شعر و ترانه پی گیر چنین آفرینش هایی است. شورا در نظر گرفت که هر خواننده در طول سال سه تک ترک بدهد و در طول سال از بین کارهایش نمونه هایی را در بیاورد. برخی از شرکت های موسیقی اعتراض کردند که ما چه کاره هستیم؟ در نهایت آن قانون که باید در طول سه تک ترک منتشر کنند، برداشته شد. اگر جلوی ترانه سراها گرفته شود که کارشان را از ابتدا به شورا نیاورند و به شرکت ها بدهند و بعد شرکت ها آهنگ ها را به شورا بفرستند، هم جلوی زبان شرکت ها گرفته می شود و هم اگر شورا با شرکت روبرو باشد، طبیعی است که می تواند آن را رد کند. ترانه سراها باید ترانه خودشان را به شرکت ها بفرستند و شرکت ها هم ترانه ها را به شورا بیاورند. در آن صورت شورا از این دغدغه راحت می شود.

او ریشه های اولیه و ترانه هایی که پیش از انقلاب سروده شدند را اوج ترانه سرایی دانست و تصریح کرد: بخشی از آن ترانه سرایان از دست رفتند و بخشی هم از میهن شان دور هستند. ترانه سرایانی که در داخل کشور داریم خیلی درخشان هستند، مسئله این جاست که چون می بینند فلان دوست شان کار نمی کند می گویند ما هم کار نکنیم. در صورتی که اگر علاقه دارند وضعیت ترانه خوب باشد باید کار ادامه پیدا کند. می بایست از فرصت ها استفاده کنند.

نگارش اثر هنری به شکل معکوس اتفاق می افتد

ابراهیم اسماعیلی اراضی، شاعر، ترانه سرا و پژوهشگر ادبی، در مورد مشکلات ترانه سرایی، اظهارداشت: ترانه نوشته می شود که مخاطب آن را بشنود ولی مخاطب چطور باید آن را بشنود؟ باید یک آهنگساز آن را بسازد و یک خواننده هم آن را بخواند. در پنج سال دوم دهه 70، ترانه های کدام ترانه سراها بیشتر شنیده شده است و در دهه های 80 و 90 چه اتفاقاتی افتاده است. مسئله اساسی ترانه در اکنونِ این جا، تالیف عمومی است. تالیف عمومی یعنی این که پروسه نگارش اثر هنری، دارد به شکل معکوس اتفاق می افتد. تهیه کننده دنبال این است که کدام کارها بیشتر می فروشد و در کنسرت شنیده می شود تا سفارش همان نوع کار را به آهنگساز و خواننده منتقل کند؛ نهایتا هم سراغ اشخاصی می روند که حاضر باشند خودشان را به عنوان مولف کنار بگذارند و به عنوان اپراتور، همان چیزهایی را که تهیه کننده می گوید، بنویسند و بسازند و بخوانند. در این آسیب شناسی، نمی توان رخدادها و محدودیت های اجتماعی را در نظر نگرفت. چرا از جایی به بعد، می بینیم برخی کارها باب می شود که در آن ها یک عده سعی می کنند از کلمات قدمایی و اوزان پرطنطنه شبه مولانایی استفاده کنند؟ این مسئله به همان سفارش برمی گردد؛ سفارشی که بدون تعارف، می گوید مخاطب به موسیقی هایی نیاز دارد که بتواند در مهمانی با آن ها برقصد؛ در حالی که ما موسیقی مهمانی نداریم؛ چون موانع زیادی وجود دارد که اجازه نمی دهد چنان موسیقی ای تولید کنیم. مسئولان فرهنگی می گویند اصلا چه معنی دارد که مخاطب برقصد و نمی خواهند بپذیرند که این نیاز، زیر پوست جامعه وجود دارد. خب، بیزینس من ها تصمیم می گیرند به هر ترتیبی، موانع را دور بزنند. مخاطبی که با فریادهای حامد همایون و حمید هیراد و... می رقصد، تصور می کند کلام جدی و عرفانی می شنود؛ در حالی که مست ریتم است. می خواهیم ابرو را درست کنیم، چشم کور می کنیم! به همین دلیل بسامد تعداد افرادی که شخصیت تالیف دارند نسبت به کارهایی که دارد تولید می شود، روز به روز، پایین می آید. روز به روز به دلیل عمیق تر شدن شکاف موجود بین تشخیص سیاست گذاران فرهنگی ما و آن چیزی که در جامعه اتفاق می افتد، این انحطاط، پررنگ تر می شود. الان همه چیز موسیقی دارد در کنسرت اتفاق می افتد. در سال، چند کنسرت برای "شنیدن" برگزار می شود که انتظار استفاده از کلام درست و هنرمندانه داشته باشیم!؟ سیاست گذاران و متولیان فرهنگی ما باید برای آموزش و نقد موسیقی و ترانه درست، سرمایه گذاری کنند.

او با بیان این که کم شدن ترانه های ماندگار دلایل مختلفی دارد، افزود: یکی از دلایل مهم آن، گسترده شدن رسانه ها و افزایش چندصدبرابری تولید است. ماندگارشدن ترانه حاصل زمزمه پذیری و تکرار آثار است. زمانی یک رسانه فراگیر به نام رادیو داشته ایم که نیمی از دو ساعت برنامه اش را موسیقی پخش می کرده و سراغ زبده ترین موزیسین ها هم می رفته است. وقتی پای زبدگان در میان باشد، اثری که تولید می شود هم قابل پذیرش است؛ پس مخاطب، آن را زمزمه می کند و ماندگار می شود. هنرمند هم امنیت اقتصادی پیدا می کند و تشویق می شود که آثار بهتری بسازد؛ ضمن این که فرصت تخاطبش با مردم، ادامه می یابد. در چنین شرایطی هنرمندان هم بر یکدیگر و هم بر مردم، تاثیر می گذارند و متقابلا تاثیر می گیرند؛ یعنی به گونه ای، با نقد تخصصی و نقد اجتماعی مواجه می شوند. در این روزگار بخشی از عزیزان، اصلا به ماندگاری ترانه معتقد نیستند؛ چرا که وقتی اسم فعالیت تان را مارکت می گذارید، محصول تان هم کاملا مصرفی می شود؛ حتی گاهی در حد دستمال کاغذی. وقتی امنیت و تاثیر و تاثر وجود ندارد، روز به روز، بیشتر به سمت مصرفی شدن پیش می رویم و جنس مصرفی هم قرار نیست ماندگاری داشته باشد.

ترانه سرایی جزیی از یک کل پیچیده است

سعید کریمی، نویسنده، ترانه سرا و پژوهشگر موسیقی، با این توضیح که ترانه های ضعیف در همه دوره ها وجود داشته و حتی در یک دوره هایی بیشتر از اکنون بوده است، گفت: این که چرا قطعات قدیمی ماندگار شدند به خاطر این است که از یک اَلَک مهم به نام زمان رد شده اند. یعنی از بین مثلا 10 هزار ترانه ای که در دهه پنجاه تولید شده، در حال حاضر 50 یا صد قطعه مانده است. در بسیاری از موارد یا ملودی ها خیلی خوب هستند که عیب کلام را پوشانده اند و یا خواننده آن قدر خوب خوانده که عیب کلام کم تر به چشم می آید. در بین ترانه های ماندگار هم می توانم مثال هایی بزنم که برخی از آن ها مشکلات ادبی و دستوری دارند. نمی توانیم بگوییم چه ترانه ای ماندگار است. زمان می گذرد و مشخص می کند که چه ترانه ای ماندگار است. نمی توانیم ادعا کنیم الان ترانه ماندگار نداریم. شاید همین خواننده های تین ایجر که همه آن ها را مسخره می کنند، 20 سال بعد ماندگار شوند. البته احتمال این موضوع را بالا نمی دانم. اتفاقا اعتقاد دارم کارهایی که ساخته می شوند بالای 90 درصد مصرفی محض و گذرا هستند. از قضا این نکته اصلا اشکال ندارند. دغدغه موسیقی پاپ شنیده شدن و هیت شدن در زمان انتشار است. موسیقی پاپ اصلا وظیفه ماندگاری ندارد. کسی که در حوزه پاپ کار می کند با خودش می گوید من یک کار پاپ بسازم که دیده و شنیده شود.

او با بیان این که موسیقی پاپ یک موسیقی تجاری و مصرفی است، تصریح کرد: اگر من خواننده موسیقی پاپ باشم و با تهیه کننده ای کار کنم و آن اثر هیت نشود و نفروشد، در کارهای بعدی دیگر با من کار نمی کند. شاید بگوید به لحاظ ادبی ترانه های شما خوب است ولی دیگر با من کار نمی کند. در بین خوانندگان تین ایجری افرادی را می شناسم که خواننده های بسیار خوبی هستند و سلیقه خوبی دارند ولی وقتی از آن ها می پرسیم که چرا چنین آهنگ هایی می خوانید، در جواب می گویند اگر ما این آهنگ ها را نخوانیم فروش نمی روند. همه چیز به لحاظ فرهنگی، زیستی و روانی عوض شده است. یک عده دوست دارند ترانه هایشان در میهمانی ها شنیده شود. نمی توانیم به آن ها بگوییم چرا یک ترانه سروده اید که همه جا شنیده می شود؟ در این میان آثاری هم داریم که مردم آن ها را زمزمه می کنند و دارای اندیشه و ارزش های ادبی اند.

ترانه کاملا یک حرفه بینارشته ای است

حسن علیشیری شاعر، ترانه سرا و مترجم، با این توضیح که فاصله بسیار بزرگی بین توان و استعداد هنری ترانه سرایان با آن چه که در بازار موسیقی ما به گوش می رسد وجود دارد، اضافه کرد: این فاصله بزرگ از این مسئله نشات می گیرد که تولید موسیقی در کشور ما، دست کم در 20 سال گذشته و شکل گیری دوباره موسیقی پاپ هیچ وقت به تولید صنعتی نرسیده است. تعبیر صنعتی را از بابت دارا بودن یک چرخه اقتصادی روشن و درست می گویم. ریشه مشکلات ترانه را در همین چرخه معیوب تولید موسیقی می دانم. در جلسات ترانه خوانی استعدادهایی را دیده ام و ترانه هایی را شنیده ام که فوق العاده بودند ولی آن ها به ندرت می توانند شانس حضور در بازار موسیقی را پیدا کنند. از طرفی در بازار موسیقی داریم ترانه هایی را بعضا حتی از ترانه سراهای صاحب نام می شنویم که فاقد حداقل استانداردهای ترانه هستند. این مشکل بیش از این که در دل خود ترانه و جامعه ترانه سرایان باشد به آن فقدان زنجیره تولید برمی گردد. اگر ما با یک بازار موسیقی منطقی و درست با همه شرایط لازم روبرو بودیم، آن ترانه سرایان هم شانس داشتند که وارد چرخه تولید شوند و آثارشان به گوش مخاطبین برسد و در یک بازار رقابتی، این مخاطب باشد که انتخاب می کند، اما وقتی رقابت وجود نداشته باشد، مانند صنعت خودروسازی می بینیم که قیمت ها بالا می رود و کیفیت ها کاهش پیدا می کند. چنین اتفاقی در بازار موسیقی هم می افتد و همان طور که سایر وجوه را تحت الشعاع قرار داده، ترانه را هم تحت الشعاع قرار داده است.

او با بیان این که در خود جامعه ترانه سرایان هم مشکلات زیادی وجود دارد، گفت: که یکی از مهم ترین های آن را فقدان مطالعه کافی می دانم. ترانه کاملا یک حرفه بینارشته ای است. برای ترانه سرودن به چیزی فراتر از امکان شعر نوشتن احتیاج است و به مطالعات زیادی احتیاج دارد. وقتی میانگین کلی مطالعه کاهش پیدا می کند و از طرفی گرایش بیشتر از این که به سمت کمال گرایی باشد، به سمت رفع نیازهای بازار است، سطح کلی ترانه ها کاهش پیدا می کند. این مسئله قابل کتمان نیست که ترانه ما به صورت کلی رو به پیشرفت نیست. سطح کلی ترانه به خاطر بحران کم سوادی و مطالعه کم رو به تنزل است. با این حال میانگین کلی ترانه از خوانندگی ما در سطح بالاتری قرار دارد. اقتصاد، فقدان رسانه و ممیزی باعث می شوند بین هنر ترانه سرایی و آن چه که در قالب موسیقی شنیده می شود شکاف عمیقی وجود داشته باشد.

از تجارب ترانه سرایان پیشکسوت بهره ببریم

اهورا ایمان ترانه سرا و خواننده، ترانه امروز را یک ترانه بیمار دانست که درمان آن هم با امر و نهی اتفاق نخواهد افتاد و ادامه داد: درمان ترانه به دست ترانه سرایان پیشکسوت انجام می شود. خوب بود بستری مهیا می شد تا از تجارب ترانه سرایان پیشکسوتی که هنوز در قید حیات هستند در کارگاه های آموزشی، دانشگاه ها و سمینارها بهره ببریم تا این گنجینه عظیم از دست نرود. هنوز می توانیم از دست رفتن بخشی از تاریخ ترانه جلوگیری کنیم ولی اگر غفلت کنیم قطعا آن گنجینه هم از دست خواهد رفت. باید در معرفی ترانه و ترانه شناسی آن قدر کار شود که لزوما ترانه سرای خوب فردی نباشد که با خواننده خوب کار کرده باشد. لزوما ترانه خوب، ترانه ای نباشد که از دهان خواننده پرطرف دار بیرون آمده باشد. ترانه براساس معیارهای موسیقی، فرهنگ و هنر سنجیده شود. زمانی که این اتفاق افتاد، می توانیم امیدوار باشیم ترانه به عنوان یک هنر زنده، اجتماعی، فعال و کنش گر در جامعه مطرح است و به معضلات نگاه می کند و به درد جوان ها می خورد. به هر حال ممکن است چند ترانه خوب هم شنیده شود و در خوانندگان و آهنگسازان دغدغه مندی وجود داشته باشد ولی کلیت موسیقی متاسفانه بیمار است.

او با این توضیح که جدای از آن که موسیقی 25 سال در کما بوده و وقتی برگشتیم و شروع کردیم هم با موسیقی روز دنیا همراه نشدیم، ادامه داد: بلکه دوباره آمدیم از آن جایی که موسیقی قطع شده بود ادامه دادیم. به نظر می آید آهنگسازان، ترانه سراها و خوانندگان ما نخواستند با موسیقی جهان همراه شوند. هنرمند ایرانی نمی خواست قبول کند که 25 سال فاصله افتاده است. به نظرم اگر ترانه سرای ایرانی از الان تلاش مستمر داشته باشد و کاستی ها رفع شود، ممکن است 20 سال دیگر به همان جایی برگردیم که دهه 50 قطع شده بود.

شاعری دم دستی و درجه چندم

سعید بیابانکی شاعر و کارشناس ترانه، با بیان این که حوزه موسیقی و ترانه یک هنر ترکیبی و تلفیقی است، افزود: شعر به طور خاص و خالص خودش یک هنر مستقل است و موسیقی بی کلام نیز همین استقلال را دارد. وقتی این دو با همدیگر ترکیب می شوند حضور گروهی دیگر به عنوان خواننده، آهنگساز و تنظیم کننده هم معنا پیدا می کند و هم چنین مخاطب که یک جامعه بزرگی است هم یک ضلع این ماجرا را تشکیل می دهد. لاجرم توفیق و مانایی یک اثر موسیقیایی با کلام که به آن تصنیف یا ترانه می گوییم، وقتی اتفاق می افتد که چند ویژگی داشته باشد. نخست این که باید هر چیزی سر جای خودش باشد. یعنی اگر قرار است کلامی را با یک موسیقی ترکیب کنیم، شاعر، آهنگساز و تنظیم کننده باید کارشان را درست انجام بدهند. از همه این ها مهم تر شرایط تاریخی و اجتماعی انتشار اثر و ذوق، انتخاب و پسند مخاطب است. جامعه در مقاطع مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و تاریخی یک چیزی را از هنرمند مطالبه می کند. هرگز نمی توان جامعه را منع کرد و گفت هرگز نباید از هنرمند چنین چیزی مطالبه کند، چرا که هنرمند زبان گویای اجتماع است. جامعه ای که قادر به سخن نیست ولی همواره مطالبه گر است، در صورتی که هنرمند این زبان را دارد. همه این ها دست به دست هم می دهد و یک اثر موسیقیایی با کلام را شکل می دهد و آن اثر در زمان عرضه خودش اثرگذار و پایا می شود و می ماند. بزرگ ترین و بهترین داور، گذر زمان است. مردم هم گاهی در داوری خودشان خطا می کنند ولی تاریخ خطا نمی کند. تاریخ آن دانه درشت ها را نگه می دارد و دانه ریزها را حذف می کند. این جبری است که تاریخ به آثار هنری تحمیل کرده و اتفاقا جبر دلچسبی است. یک اثر موسیقیایی وقتی عرضه می شود، باید یک ویژگی برجسته داشته باشد و آن زمزمه پذیری است. برخی از خواننده های بزرگ آن قدر فنون و ظرایف خوانندگی شان بالاست که مردم قادر به زمزمه آثار آن ها نیستند.

او با بیان این که شاعرانی داریم که در طول تاریخ ادبیات آهنگین و موسیقیایی، شاعر نامیده می شوند و یک گروه هستند که ترانه سرا و تصنیف سرا نامیده می شوند، تصریح کرد: به نظرم ترانه سرایی یک هنر فراتر از شاعری است و به یک قابلیت بالاتری نیاز دارد. باید توانایی این را داشته باشیم که بر یک ملودی و آهنگی که هنوز کلام بر روی آن نیست و تشنه کلام است، معادل آن ضرب آهنگ و هجاهای عروضی، کلام تعبیه کنیم که در نتیجه کار دشوارتری است. چیزی که امروز به نام ترانه سرایی مشهور شده و همه خودشان را ترانه سرا می دانند عملا ترانه سرایی نیست، بلکه یک جور شاعری دم دستی و درجه چندم است که عرضه می شود. شعری که اصول اولیه شعر، کلام و سخنوری در آن دیده نمی شود و اصلا پای بند به زبان فارسی نیست. ترانه سراهای امروز و به ویژه در نسل جوان عمدتا شاعران ناموفقی هستند. یعنی افرادی هستند که در عرصه شعر موفق نبوده اند و به ناچار به ترانه سرایی روی آورده اند تا عیب و ایرادهای شعرشان را پشت نقاب آهنگ و صدای خواننده پنهان کنند. شاعری که بخواهد کار کلاسیک کند و به شعر سنتی پای بند باشد باید اصول و قواعد این هنر را بداند و وزن، قافیه، قوالب و زبان را بشناسد. تا در یک عرصه شاعری فعالیت نکنید، نمی توانید در عرصه ترانه سرایی هم موفق شوید.

یک عده سر جای خودشان نیستند

امید صباغ نو شاعر و ترانه سرا، با بیان این که در ترانه ها ادبیات قوی نمی بینیم چون مهره ها سر جای خودشان نیستند، گفت: افراد زیادی داریم که آهنگساز هستند ولی در کسوت ترانه سرا هم ظاهر می شوند. "مر" چیزی که آهنگساز باید در اتود اولیه به عنوان یک کلام روی کار بیاورد تا شاعر بتواند براساس آن ترانه بگویید. در حال حاضر این مر به واسطه ارتباط هایی که بین آهنگساز و خواننده شکل می گیرد و چون ملودی، ملودی عامه پسندی است، به صورت ترانه منتشر می شود و همه فکر می کنند اصل ترانه این است و بقیه دارند ادای ترانه را در می آورند. همین اتفاق ها باعث می شود بار معنایی ترانه ها پایین بیاید و تکنیک آن افت کند و شاهد کشف های جدید نباشیم. اگر هر شخصی در جایگاه خودش ظاهر شود اتفاقات خوبی می افتد؛ یعنی فردا تبدیل به آهنگساز یا خواننده نشویم و فقط کاری که بلد هستیم را درست انجام بدهیم. اگر از دوستانی که شاعر و ترانه سرا هستند و دارند با بچه های موسیقی همکاری می کنند کارهای قوی نمی شنویم، حداقل کارهای قابل دفاع گوش کنیم، منتها مشکل اصلی این است که یک عده سر جای خودشان نیستند. امیدوارم هر کسی کار خودش را انجام دهد و در آینده نزدیک کارهای موسیقیایی بهتری تولید شوند.

او با اظهارتاسف از این که برخی ترانه سراهای شناخته شده هم به سمت ترانه های تجاری کشیده شده اند، ادامه داد: به واسطه ظهور فضای مجازی، تقاضا بیشتر شده و این مسئله باعث می شود دنبال عرضه و عرضه کننده بگردیم. بنابراین این وسط همه یا ترانه سرا شدند یا آهنگساز. این اتفاقات موجب شده با سلیقه مخاطب نیز بازی کنیم و آن را تغییر دهیم تا از یک سری آهنگ ها خوش شان بیاد که قبلا به مذاق شان خوش نمی آمد. از طرفی این قدر تعداد ترانه ها و ترانه سراها زیاد شد که ما به تعدد و تکرار در بسیاری از تصاویر رسیده ایم. همین تکرار باعث شده که خودمان به نوعی تنبل بار بیاییم و اولین چیزهایی که به ذهن مان می رسد را به عنوان ترانه بنویسیم. آن را به خواننده منتقل کنیم و در نهایت به خورد مخاطب عام جامعه بدهیم.

در ترانه دچار تکرار نخ نما و ابتذال شدیم

صابر قدیمی شاعر و ترانه سرا، با این توضیح که وقتی ترانه سرا شعر حافظ و سعدی را نخوانده باشد، هر چیزی که می نویسد فکر می کند عالی است، تصریح کرد: رفته رفته آن قدر کیفیت کار پایین می آید که خواننده می گوید این مزخرفات را من هم بلد هستم بنویسم، چرا باید به ترانه سرا پول بدهم؟ به همین خاطر خودش ترانه می نویسد. البته ما خوانندگانی داریم که ترانه خوب هم می گویند؛ ولی الان به سمتی رفته ایم که اغلب خواننده ها خودشان به فکر خلق ترانه افتاده اند. البته در گذشته ما به این کلمات! مِر می گفتیم و ملودی سازان می نوشتند تا ترانه سرایان حرفه ای روی آن ترانه بسرایند. مِر آهنگسازان باسواد و پیشکسوت بعضا از شعر ناترانه سرایان اخیر بهتر بود.

او عمده ترین مشکل ترانه سرایی دو دهه اخیر را بی سوادی دانست و افزود: تمام ترانه سراهای خوب در دهه 50 شعر می خواندند و باسواد بودند. امروزه افراد زیادی که دارند ترانه می گویند فقط روی ملودی کلمه می گذارند و سواد لازم در ارتباط با این قضیه را ندارند. سواد لازم یعنی فیلم و تئاتر خوب دیدن و به خلق توجه کردند. ما این چیزها را نداریم و در ترانه دچار تکرار نخ نما و ابتذال شدیم. وقتی مخاطبانی که در کنسرت شرکت می کنند افراد سن پایین هستند، متوسط موسیقی به سمت تین ایجرها می رود و تبدیل به آن چیزی می شود که سلیقه بچه های 13-14 ساله است. در آن جا به خاطر این که عمق صورت نگرفته است، طبیعتا تاثیر می گذارد و باعث می شود که کیفیت کارها کمرنگ تر شود. آن وقت من به عنوان تهیه کننده سعی می کنم به سراغ کارهایی بروم که سالن را پر می کند. سالن را چه افرادی پر می کنند؟ معمولا پدر و مادرها به خاطر فرزندشان به کنسرت می روند. این ها تعیین می کنند که موسیقی ما چه آهنگ هایی داشته باشد. گاهی اگر موسیقی ساختمند و خوبی منتشر شود، خوش شان نمی آید. البته در یکی، دو سال اخیر خود خواننده ها دارند به سمت ترانه های اجتماعی و دغدغه مندتر پیش می روند. آن قدر ترانه های مزخرف شنیده ایم که بچه های تین ایجر هم خسته شده اند و دوست دارند چیزهای جدیدتری را بشنوند.

اعتمادآنلاین| سحر آزاد- الهام پاوه نژاد در ایام کرونا نمایش مرجان به نویسندگی و کارگردانی آریان رضایی را به صورت آنلاین اجرا کرد. یک اجرای آنها برای ساکنان ملبورن استرالیا هم به نمایش درآمد.

او ضمن بازگو کردن تجربه ای که در این زمینه داشته است به وضعیت تئاتر این روزها اشاره می کند و می گوید هیچ صنفی به اندازه تئاتر دچار خسارت نشده و بسیاری از همکاران و دوستان او در تئاتر ماه هاست که بیکار هستند.

پاوه نژاد همچنین در زمینه کتاب صوتی نیز فعالیت کرده و کتاب ماهی سیاه کوچولو ، اولدوز و کلاغ ها ، یک هلو هزار هلو از صمد بهرنگی، کتاب قصه زندگی من از مریلین مونرو و... را خوانش کرده است. همین ها بهانه ای شد تا علاوه بر پرونده ای که درباره کتاب صوتی در اعتمادآنلاین منتشر می کنیم، درباره تئاترهای آنلاین نیز با او صحبت کنیم:

***

*تا پیش از شیوع کرونا به صورت جدی یا متمرکز برای اجرای آنلاین برنامه ای وجود نداشت. با توجه به این موضوع تجربه تئاترهای آنلاینی که اجرا کردید چطور بود؟

این تئاترها سه شب بیشتر اجرا نشد و خیلی طولانی نبود چون ادامه آن نیاز به حمایت مالی اسپانسر (حامی مالی) داشت. کار، سنگین بود مثل دوربین، تجهیزات، پرده آبی، امکانات فنی، صدا و... که اینها بدون حمایت شدنی نیستند.

اینکه تا پیش از این تئاتر آنلاین نبوده هم به هر حال طبیعت ماجراست. همیشه خلاقیت از محدودیت و نیاز می آید. به ضرس قاطع می توانم بگویم هیچ صنفی به اندازه تئاتر دچار خسارت و مشکلات شدید اقتصادی نشده و کسی هم به فکر نیست. همه هم توپ را به زمین فرد دیگری می اندازند.

خود من شخصاً از بهمن ماه بیکارم. پیشنهادها را رد می کنم. سال گذشته 2 بار قرار بود اجراهایم را دوباره شروع کنم، هر 2 بار هم کلی هزینه کردیم، کار کردیم، اما به دلیل شیوع کرونا اجرای عمومی منطقی نبود. طبیعتاً در همین اجراهای آنلاین نیز بیشتر از هر چیزی بحث روانی ماجرا به لحاظ روحی پیش آمد؛ یعنی فکر کردیم چه کنیم که از این سکون و رکود مرگ آور کمی فاصله بگیریم که آریان رضایی از دوستان و همکاران قدیمی ام- که چند بار هم تمایل به همکاری داشتیم اما شرایطش پیش نیامده بود- پیشنهاد تئاتر آنلاین را داد و من هم دوست داشتم این تجربه را داشته باشم.

او پیش از این 2 تئاتر آنلاین دیگر با افشین هاشمی و نسیم ادبی در موج اول شیوع کرونا اجرا کرده بود و این بار با استفاده از تجارب آن 2 اجرا می خواست یک کار سنگین تر و پرملات تر را شروع کند. متن و نگاه قصه را خیلی دوست داشتم. اتفاقاً به دلیل روز جهانی خشونت علیه زن ها، بخش هایی از آن را در صفحه تئاتربازها منتشر کرده بودند.

2 ماه هم تمرین کردیم. تمرین ها آنلاین بود؛ یعنی روی اپلیکیشن واتس اپ یا اتاق های مجازی سایت تیوال تمرین می کردیم. به جز 2 جلسه که تمرین فنی داشتیم و باید حضوری تمرین می کردیم، بقیه جلسات آنلاین بود. بعد از آن استقبال شد و ظاهراً تماشاگر کار را دوست داشت.

*یک اجرا هم برای افراد ساکن ملبورن داشتید.

بله. اختلاف زمانی ما با ملبورن بسیار زیاد است و به همین دلیل اجرا را ضبط کرده بودیم. تهیه کننده ای که سال گذشته ما را به ملبورن دعوت کرده بود اعلام آمادگی کرد که دوست دارد یک شب این کار را با وقت مناسب در استرالیا اجرا کنیم. اجرای ما شنبه ظهر به وقت ایران و هفت عصر شنبه به وقت ملبورن نمایش داده شد.

*برای کسانی که در استرالیا زندگی می کردند اجرای آنلاین تئاتر چطور بود؟ آیا برای آنها هم این شیوه تازگی دارد؟

برای آنها هم هنوز مانند ما جا نیفتاده است. کسانی که کار را دیده بودند دوست داشتند؛ واقعیت این است که آن اندازه ای که خود ما منتظر بودیم با استقبال شدید مواجه نشد اما بد هم نبود. به هر حال این شیوه هنوز جا نیفتاده است. خیلی ها نسبت به این شیوه گارد دارند و نتوانسته اند با آن ارتباط برقرار کنند، اما به نظر می رسد برای کسانی که به دل ماجرا آمده اند بد نبوده است.

*شما به این نکته اشاره کردید که تئاتر آنلاین نیاز به امکانات و حامی مالی دارد. فکر می کنید الان با توجه به اینکه مشخص نیست چه زمانی به شرایط عادی برگردیم، آیا می توان حامیان مالی جذب کرد که بتوان تئاتر آنلاین را طی مدتی که کرونا شیوع دارد رواج داد؟

اتفاقاً بعد از این اجراها درباره این موضوع مفصل صحبت کردم. آریان رضایی یک کارگردان جوان خوشفکر است که کارش را هم بلد است، اما ورود حامیان مالی و سرمایه گذاران نیاز به نام هایی دارد که سرمایه گذار هم بتواند اعتماد کند. طبیعتاً اتفاق خوبی خواهد افتاد اگر بزرگان این حیطه وارد این حوزه شوند.

حتی الان بهترین زمان برای این است که به عصر طلایی تله تئاتر برگردیم. این همه بودجه ای که تلویزیون صرف سریال می کند و متاسفانه با این حجم خسارت جسمی و سلامتی که میان همکاران مان وجود دارد چون گروه و تعداد افراد زیاد است و امکان رعایت پروتکل ها شوخی است، می تواند به سمت تله تئاتر هم برود.

تله تئاتر کم جمعیت تر است و در فضاهایی مانند استودیو انجام می شود که می توان آن را ضدعفونی کرد، شرایط بهداشتی رعایت شود و بازیگران نیز با معاینه و چکاپ حضور پیدا کنند. الان زمان تله تئاتر است چون خانواده تئاتر و هنرمندان به شدت تحت فشار هستند.

متاسفانه یک تصور عوامانه وجود دارد و مردم فکر می کنند همه مانند چند بازیگر چهره، سوپراستار هستند در صورتی که به جرات می توانم بگویم شاید 60 درصد همکارانم چه جلوی دوربین چه پشت دوربین ماه هاست که بیکارند.

خیلی از آنها به دلایل خانوادگی جرات نمی کنند کار کنند؛ مثلاً سن مادر خود من بالاست و به همین دلیل ترجیح می دهم با بد و خوب شرایط بسازم اما خطر نکنم. چنین شرایطی برای خیلی از ما وجود دارد، اما اگر راهکارهایی اندیشیده شود تا حداقل کارهایی کم و بیش اجرا شود، به اصطلاح خونی در رگ همکاران و دوستان جاری خواهد شد.

*اگر از بحث تئاتر آنلاین بگذریم، خود شما کتاب شعر نیز منتشر کرده اید و در حوزه ادبیات هم فعالیت کرده اید. تجربه کتاب صوتی چطور بود؟ وقتی بخواهید خوانش یک کتاب را انجام دهید، خودتان پیشنهاد می دهید یا اینکه پیشنهادها تا الان از سوی ناشر بوده است؟

تا به حال پیشنهادهایم از سمت ناشر بوده است. تعداد کتاب هایی که صوتی کرده ام محدود بوده و بیشترشان چند کتاب کودک و نوجوان مربوط به کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بودند که مدیریت و برنامه ریزی آن با دوست خوبم منصور ضابطیان بود؛ از جمله کتاب مادر . بعد از آن کتاب جدی و خیلی خوبی که خوانش کردم ولی متاسفانه رونمایی اش با اوج شیوع کرونا مصادف شد و از این رو خیلی مهجور ماند و فقط به لحاظ مجازی توانستیم روی آن مانور دهیم قصه زندگی من داستان زندگی مریلین مونرو بود.

این روزها خیلی از افراد خانه هستند و حتی اگر بیرون باشند زمان بیشتری برای شنیدن دارند تا برای خواندن. اصولاً یکی از جاذبه های کار صوتی این است که آدم ها زمان طولانی ای صرف مسیر رفت وآمد، پیاده روی یا ورزش می کنند.

خود من امروز هنگام ورزش کردن یک پادکست خیلی خوب درباره چهلم استاد شجریان گوش کردم. بنابراین می توان از این قابلیت استفاده کرد تا به روزتر ماند و از اطلاعات بیشتری استفاده کرد چون وضعیت جوری است که تمرکز کردن کمی سخت شده. حتی از هنرجویان و دوستانم می شنوم که می گویند آن قدر اضطراب بالاست که تمرکز برای خواندن کمتر است. شاید شنیدن و ترفندهای صوتی کمک کند اضطراب ها کمتر شود و کار فرهنگی ادامه یابد.

*برای اینکه به فضای کتاب برسید، چه شیوه ای را پیش می گیرد؟ یا اینکه برای نوع شیوه بیانی که روخوانی باشد یا نمایشی تجربه شما چگونه بوده است؟

از نظر من نوع کتاب به شما می گوید که چگونه آن را بخوانید. وقتی بیوگرافی می خوانید، اگر بتوانید زبان را بشکنید، به شکل محاوره درآورید و خودتان را به جای اول شخص یا متکلم کتاب قرار دهید، شنونده ارتباط بهتری برقرار می کند.

اما اگر مثلاً قرار باشد کتابی از استاد دولت آبادی بخوانم، قطعاً اجازه ندارم ادبیات آن را تغییر دهم و باید خوانش صحیح را انجام دهم. به خاطر اینکه نوع ادبیات ویژه است و طبیعتاً باید به آن وفادار ماند. نوع کتاب می گوید که با من چگونه برخورد کن.

*یک کتاب باید چه ویژگی هایی داشته باشد که خوانش آن را انجام دهید؟

مثل فیلمنامه و نمایشنامه است. طبیعتاً باید جذاب باشد و حرفی برای گفتن داشته باشد؛ مثلاً وقتی کتاب مادر را می خواندم، چون خودم دختر نوجوان دارم برایم خیلی جذاب بود که این گروه سنی بتوانند داستان های خوب را بشنوند یا داستان های صمد بهرنگی که برای خود من بسیار نوستالژیک است.

زندگی مریلین مونرو هم، به عنوان بازیگری که زندگی پرچالشی داشته، خیلی هیجان انگیز بود. پس طبیعی است نام نویسنده و آثار آن قدر جذاب هست که آن را بپذیرم. من ولع خواندن ندارم. دقیقاً شبیه بازیگری تصویر یا صحنه ام است، برایم کیفیت متنی که می خوانم خیلی اهمیت دارد.

چکیده گفت وگو با الهام پاوه نژاد

-هیچ صنفی به اندازه تئاتر دچار خسارت و مشکلات شدید اقتصادی نشده است -تئاتر آنلاین هنوز جا نیفتاده است -نوع کتاب به شما می گوید که چگونه آن را بخوانید

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، به نقل از شبکه ترویج کتابخوانی ایران، هرساله مجموعه فعالیت های ترویج کتابخوانی در قالب کتابی با عنوان معرفی برنامه های ترویج کتابخوانی در ایران منتشر و در اختیار علاقه مندان به این حوزه قرار می گیرد. امسال نیز این فعالیت ها در قالب کتابی با همین نام که از سوی روابط عمومی ستاد هماهنگی شهرها و روستاهای دوستدار کتاب تهیه شده ، منتشر و در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است.

این کتاب در چهار بخش، به معرفی فعالیت های کتابخوانی که از سوی دفتر مطالعات و برنامه ریزی فرهنگی و ستاد هماهنگی شهرها و روستاهای دوستدار کتاب معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال های گذشته و به ویژه 1398 برگزار شده، پرداخته است. نحوه اجرا، اهداف، نهادها و سازمان های همکار، دستاوردها، شاخص های انتخاب و آمار و گزارش برگزاری هر برنامه در سال های مختلف در این کتاب به تفکیک اشاره شده است؛ همچنین در دو بخش آخر این کتاب، به معرفی ستاد هماهنگی شهرها و روستاهای دوستدار کتاب و شبکه های کتابخوانی این ستاد پرداخته شده است و در بخش آخر کتاب نیز به معرفی پژوهش های انجمن گرفته در این دفتر در حوزه کتابخوانی اشاره شده است.

طرح انتخاب و معرفی پایتخت کتاب ایران ، جشنواره روستاها و عشایر دوستدار کتاب ، تقدیر از افراد و گروه های برگزیده در ترویج کتابخوانی و جام باشگاه های کتابخوانی کودکان و نوجوانان چهار فعالیت معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که به منظور گسترش عدالت فرهنگی، ایجاد امید و شور در جامعه، تمرکززدایی و توسعه فعالیت های فرهنگی از سال 1393 به این سو طراحی و هر ساله اجرا می شود.

در برگزاری این چهار رویداد، نهادها و دستگاه های دولتی و غیردولتی همکاری دارند که ازجمله می توان به معاونت توسعه روستایی و مناطق محروم ریاست جمهوری، سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور، سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران، نهاد کتابخانه های عمومی کشور، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، وزارت آموزش و پرورش، ستاد عالی کانون های فرهنگی و هنری مساجد کشور، خانه کتاب و ادبیات داستانی ایران، اتحادیه ناشران و کتابفروشان، انجمن نویسندگان کودک و نوجوان، انجمن علمی کتابداری و اطلاع رسانی ایران، شبکه های ترویج کتابخوانی و نهادهای بین المللی مانند کمیسیون ملی یونسکو، شرکت ارتباطات سیار هوشمند امین، صندوق کودکان سازمان ملل(یونیسف) شبکه شهرهای دوستدار کتاب، شبکه روستاها و عشایر دوستدار کتاب و جمع زیادی از انجمن ها، تشکل ها و سازمان های مردم نهاد اشاره کرد.

معرفی برنامه های ترویج کتابخوانی در ایران

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، به نقل از شبکه ترویج کتابخوانی ایران، هرساله مجموعه فعالیت های ترویج کتابخوانی در قالب کتابی با عنوان معرفی برنامه های ترویج کتابخوانی در ایران منتشر و در اختیار علاقه مندان به این حوزه قرار می گیرد. امسال نیز این فعالیت ها در قالب کتابی با همین نام که از سوی روابط عمومی ستاد هماهنگی شهرها و روستاهای دوستدار کتاب تهیه شده ، منتشر و در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است.

این کتاب در چهار بخش، به معرفی فعالیت های کتابخوانی که از سوی دفتر مطالعات و برنامه ریزی فرهنگی و ستاد هماهنگی شهرها و روستاهای دوستدار کتاب معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال های گذشته و به ویژه 1398 برگزار شده، پرداخته است. نحوه اجرا، اهداف، نهادها و سازمان های همکار، دستاوردها، شاخص های انتخاب و آمار و گزارش برگزاری هر برنامه در سال های مختلف در این کتاب به تفکیک اشاره شده است؛ همچنین در دو بخش آخر این کتاب، به معرفی ستاد هماهنگی شهرها و روستاهای دوستدار کتاب و شبکه های کتابخوانی این ستاد پرداخته شده است و در بخش آخر کتاب نیز به معرفی پژوهش های انجمن گرفته در این دفتر در حوزه کتابخوانی اشاره شده است.

طرح انتخاب و معرفی پایتخت کتاب ایران ، جشنواره روستاها و عشایر دوستدار کتاب ، تقدیر از افراد و گروه های برگزیده در ترویج کتابخوانی و جام باشگاه های کتابخوانی کودکان و نوجوانان چهار فعالیت معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که به منظور گسترش عدالت فرهنگی، ایجاد امید و شور در جامعه، تمرکززدایی و توسعه فعالیت های فرهنگی از سال 1393 به این سو طراحی و هر ساله اجرا می شود.

در برگزاری این چهار رویداد، نهادها و دستگاه های دولتی و غیردولتی همکاری دارند که ازجمله می توان به معاونت توسعه روستایی و مناطق محروم ریاست جمهوری، سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور، سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران، نهاد کتابخانه های عمومی کشور، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، وزارت آموزش و پرورش، ستاد عالی کانون های فرهنگی و هنری مساجد کشور، خانه کتاب و ادبیات داستانی ایران، اتحادیه ناشران و کتابفروشان، انجمن نویسندگان کودک و نوجوان، انجمن علمی کتابداری و اطلاع رسانی ایران، شبکه های ترویج کتابخوانی و نهادهای بین المللی مانند کمیسیون ملی یونسکو، شرکت ارتباطات سیار هوشمند امین، صندوق کودکان سازمان ملل(یونیسف) شبکه شهرهای دوستدار کتاب، شبکه روستاها و عشایر دوستدار کتاب و جمع زیادی از انجمن ها، تشکل ها و سازمان های مردم نهاد اشاره کرد.

معرفی برنامه های ترویج کتابخوانی در ایران
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)،
خبرگزاری کتاب ایران

معرفی برنامه های ترویج کتابخوانی در ایران
معرفی برنامه های ترویج کتابخوانی در ایران

به گزارش روز چهارشنبه گروه فرهنگی ایرنا، روزهایی که می گذرانیم لحظات ناشناخته ای هستند که کرونا زندگی اجتماعی و اقتصادی دنیا را متاثر کرده است. بازار کتاب نیز از این هجوم بی نصیب نمانده و کتابفروشان و ناشران، به دنبال راه هایی برای بهبود وضعیت اقتصادی خود هستند. در ایران نیز، همه بخش های فرهنگی و اقتصادی مربوط به کتاب با مشکلات خاصی دست و پنجه نرم می کنند. یکی از کتابفروشان مهم تهران، در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا، با اشاره به وضعیت قرنطینه فعلی و به حداقل رسیدن فروش حضوری در روزهای قبل از قرنطینه، فروشگاه های آنلاین را پرسودترین بازار کتاب امروز دانست.

از فروشندگان باسابقه کتابفروشی خوارزمی، با اشاره به اهمیت پیدا کردن فروشگاه های آنلاین گفت: اکنون فروشگاه ما بسته است و تنها درخواست های تلفنی و پستی را پاسخ می دهیم و در کنار آن نیز کتاب هایی که فروش آن از طریق سایت است را آماده می کنیم. مراجعه کننده به سایت ها بیشتر شده است و کمتر به کتابفروشی سر می زنند. در این ماه های اخیر، کتاب فروشی ها از رونق افتاده اند، ممکن است برخی کتاب ها نایاب یا چاپ تمام باشد، در آن حالت است که مخاطب برای تهیه آن ها به کتاب فروشی مراجعه می کند.
وی با اشاره به همکاری با مراکز فروش آنلاین، اضافه کرد: اولویت مردم خرید از سایت ها و هر روش غیر حضوری دیگری است، برخی سایت ها کتاب های خود را از ما تهیه می کنند و در همین مسیر متوجه می شویم چقدر مراجعه به آن ها بیشتر است.

فرزانه در پاسخ به این سوال که روند فروش غیرحضوری این فروشگاه چه تغییراتی داشته است، اظهار داشت: تعداد تماس ها بیشتر شده است و اما نمی توانیم بگوییم فروش کتاب هم بیشتر بوده چون وقتی مشتری به کتابفروشی می آید دنبال یک کتاب می گردد ولی ممکن است آثار دیگری را هم ببیند و تهیه کند، به ویژه آثاری که پیشتر منتشر شده اند.
وی افزود: کتابفروش در مراجعه حضوری، آثار متفاوتی را معرفی می کند و ممکن است مخاطب چندین کتاب را بخرد اما وقتی خرید آنلاین یا تلفنی باشد موارد مشابه دیده نمی شوند و مشتری همان یک یا چند کتاب مورد نظرش را می خرد، این گونه با وجود افزایش خریدهای تلفنی، خرید کتاب کمتر می شود. فروش حضوری همیشه برای ما بهتر است.
فرزانه با توجه به حضور کتابفروشی خوارزمی در هر سه دوره طرح های فصلی که در سال 99 برگزار شده است، گفت: این طرح ها بیشتر برای افراد کتابخوان است تا کتاب فروشی ها، کسانی که نمی توانند برخی کتاب ها را با قیمت بالا تهیه کنند، این طرح ها برایشان بسیار مناسب است.
این کتابفروش اضافه کرد: بودجه ای که برای این طرح ها به ما اختصاص داده می شود همیشه خیلی زود به پایان می رسد، فکر می کنم مقدار آن نسبت به دیگر فروشگاه ها کمتر باشد، البته من به نسبت مشتریانی که برای تهیه کتاب می آیند این نکته را می گویم.

فرزانه در پاسخ به این سوال که طرح های فصلی در جبران ضررهای کتاب فروشی تاثیر چشمگیری داشته است یا نه؟ گفت: یکی از بزرگترین مشکلات بازگشت پول است، پولی که در این طرح رد و بدل می شود را 6 ماه دیگر به ما می دهند، از برخی جهات این طرح خوب است اما از برخی جهات کارایی چشمگیری ندارد. مخاطبان کتاب و کسانی که با ما آشنا هستند از این فرصت استفاده می کنند و برای ما هم موقعیت فروش مناسبی است اما دستاورد چشمگیری ندارد.
وی در پاسخ به این سوال که برگزار نشدن نمایشگاه کتاب 1399 چه تاثیری در وضعیت انتشارات و کتابفروشی خوارزمی داشته است، اظهار کرد: سودآوری نمایشگاه کتاب، بیشتر به ناشرانی تعلق می گیرد که آثار بسیار زیادی را چاپ می کنند، نشر خوارزمی یک انتشارات پرسابقه و شناخته شده است و بیشتر آثارش تجدید چاپ می شوند اما همیشه کتاب های جدید برای معرفی در نمایشگاه ندارد.
این کتابفروش ادامه داد: نمایشگاه کتاب در ایران معنای خود را از دست داده است چون نمایشگاه باید برای نشان دادن آثار تازه باشد اما با تغییر معنای نمایشگاه در ایران، مردم وقت و انرژی خود را برای چند درصد تخفیف خرید کتاب صرف می کنند، ناشران نیز روی همین موضوع سرمایه گذاری کرده اند. فلسفه نمایشگاه کتاب این است که آثار جدیدی که منتشر شده را مردم ببینند و بازخورد آن نه از نظر اقتصادی برای ناشران که از نظر فرهنگی برای مخاطبان باشد.
وی افزود: این نمایشگاه کتاب به حال ما در نشر خوارزمی تفاوت چندانی ندارد اما برای بسیاری ناشران که در عرض یک ماه 20 عنوان کتاب منتشر می کنند سود آور است.

حسین صفری، معاون اقتصاد و فرهنگ موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران در گفت وگو با خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس درباره نخستین نمایشگاه مجازی کتاب که قرار است به زودی به جای نمایشگاه فیزیکی برگزار شود، اظهار داشت: عمده برنامه ریزی های نخستین نمایشگاه مجازی کتاب انجام شده و ما جلسات مهم و نهایی را با سازمان ها و نهادهای همکار برگزار کرده ایم.

* لیست نهایی دانشجویان دریافت شده و به زودی در سامانه مجازی نمایشگاه بارگذاری خواهد شد

وی به نهایی شدن آئین نامه در بخش داخلی و خارجی نمایشگاه کتاب فیزیکی اشاره کرد و ابراز داشت: آئین نامه در بخش داخلی و خارجی نهایی شده و به زودی پس از ویرایش نهایی منتشر می شود. در کنار آن با مجموعه هایی چون پست و وزارت ارتباطات جلساتی برگزار شد.

صفری با بیان اینکه در این نمایشگاه هم موضوع یارانه مهم شمرده می شود و در دستور کار خواهد بود، اعلام کرد: مانند نمایشگاه فیزیکی برای دانشجویان، طلاب و اساتید یارانه هایی در نظر گرفته شده که به زودی مراحل ثبت نام در آن نیز اعلام می شود، اما به دلیل نهایی شدن سامانه، احراز هویت مخاطبان این بخش فهرست نهایی دانشجویان دریافت شده و به زودی در سامانه مجازی بارگذاری خواهد شد تا شاهد احراز هویت سیستمی باشیم.

* بانک صادرات بانک عامل نمایشگاه/ خرید قابل رصد است

به گفته معاون اقتصاد و فرهنگ موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران، بانک عامل نمایشگاه مجازی کتاب هم صادرات است. از این رو مذاکراتی با بانک عامل صورت گرفته تا مساله یکپارچه سازی نهایی شود.

وی در پاسخ به این سوال که میزان یارانه دانشجویان، طلاب و اساتید مشخص شده یا نه گفت: به زودی این مساله نهایی خواهد شد و قرار است یارانه اعتباری در اختیار دانشجویان و طلاب قرار گیرد تا با این اعتبار خرید کنند. این خرید قابل رصد بوده و امکان نقد کردن را به صفر می رساند.

* زمان نمایشگاه مجازی کتاب

صفری در پاسخ به این پرسش که آیا زمان نهایی نمایشگاه مجازی کتاب دی ماه خواهد بود، ابراز داشت: اواخر آذر و اوایل دی زمان پیش بینی شده ای است که روی آن برنامه ریزی می کنیم و به زودی با نهایی شدن تاریخ نمایشگاه اطلاعیه ثبت نام ناشران و دانشجویان منتشر خواهد شد.

این گزارش اضافه می کند، در غیاب نمایشگاه بین المللی کتاب تهران و در راستای حمایت از ناشران و مخاطبان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اجرا و برگزاری نخستین نمایشگاه مجازی کتاب را در دستور کار خود قرار داده است.

انتهای پیام/

آتش تقی پور، پیرامون وضعیت فعلی سینما بعد از شیوع موج تازه بیماری کرونا گفت: سینمای کشور پیش از کرونا هم وضعیت خوبی نداشت که امروز انتظار وضعیت خوب از این حرفه را داشته باشیم، سینمای کشور سالهاست که با مشکلات فراوانی روبرو شده است، سینمایی که مشکلاتش برای هنرمندان پیشکسوت سالهاست نهادینه شده است.

وی در همین راستا ادامه داد: متاسفانه بعد از شیوع بیماری کرونا اوضاع سینما بدتر از قبل شد، از سویی وضعیت سینما خوب پیش نمی رفت و از سویی تعطیلی سالنهای سینما و تولیدات باعث شد تا بسیاری از عوامل جلو و پشت دوربین سینما بیکار شوند.

بازیگر فیلم سینمایی خروج در همین رابطه ادامه داد: پیرامون مجموعه فعالیت های خود در عرصه بازیگری گفت: در حال حاضر به طور کامل خانه نشین هستم، شرایط سنی من اجازه نمی دهد که ریسک کنم و سر کار خاصی بروم، در هر صورت نمی توان کرونا را شوخی گرفت.

وی در همین راستا ادامه داد: برای بازی چند پیشنهاد خوب داشتم، اما همه آن ها اکثرا به دلیل شیوع بیماری کرونا متوقف شده اند و منتظرند تا با عادی تر شدن وضعیت سلامت جامعه بار دیگر تولید و یا پیش تولید را آغاز کنند، کرونا بد دماری از روزگار تولیدات در آورده و این مشکلات همچنان ادامه دارد.

این بازیگر پیشکسوت سینما و تئاتر درباره وضعیت سینمای کشور در سال جاری اضافه کرد: متاسفانه چیزی از سینما باقی نمانده است، از نظر من که این وضعیت حداقل تا سال 1400 هم ادامه پیدا خواهد کرد، ما هم کاری از دستمان بر نمی آید، کرونا عنان همه چیز را در دست گرفته است.

وی در همین راستا ادامه داد: در شرایط فعلی تا آنجا که شنیدم اکثر فیلم هایی که اکران شده اند فروش کمی داشته اند که البته طبیعی است، کسی جرات به سالن سینما رفتن را به خودش نمی دهد، ما برای ادامه کار سینما نیاز به فکر بیشتری داریم و اگر نه با ورشکستگی کامل این هنر روبرو می شویم.

وی رعایت صحیح نکات بهداشتی را تنها را خلاصی از کرونا دانست و اضافه کرد: ما و تمام جامعه باید رعایت کنیم، شاید رعایت برخی نکات بهداشتی کمی سخت به نظر برسد اما واقعا چاره ای نیست زیرا اگر رعایت نکنیم این بیماری به این راحتی از کشور خارج نمی شود. زدن ماسک شاید برای برخی سخت باشد اما در این مورد نباید خودخواه باشیم، باید به سایر انسانها و اطرافیانم هم اهمیت بدهیم زیرا شاید ناقل باشیم و خودمان هم ندانیم.

تقی پور رعایت اصول بهداشتی را یک وظیفه عمومی خواند و خاطرنشان کرد: امیدوارم به زودی شاهد دیدن عزیزانمان باشیم، یکی از سختی های کرونا ندیدن عزیزان بود البته که از سویی باعث شد قدر داشته هایمان را بدانیم.

سعید محسن صفوی فر، کارگردان مستند "به جهت یادگاری" که در چهاردهمین جشنواره سینماحقیقت و در بخش مستند نیمه بلند پذیرفته شده به خبرنگار ایمنا گفت: این مستند روایتگر شرایط اجتماعی مردم اصفهان بعد از فروپاشی صفوی است و استنادات آن از طریق یادگاری و دیوارنوشته های مردم در آن دوره تاریخی است.

وی افزود: طرح اولیه این ایده از محمدعلی صرامی است و به علت حضور در فضای تاریخی این ایده به وجود آمد، زیرا یادگاری های دوران قاجاریه و صفوی جذاب به نظر رسیده بود. سپس با کمک حسین مسجدی ملزومات این ایده گردآوری شد.

این کارگردان ادامه داد: قدیمی ترین یادگاری گردآوری شده به زمان 9 هجری در مسجد جامع عتیق مربوط می شود. زمانی که قرار شد درباره این موضوع فیلم بسازم ایده ثبت تصویری داده شد، اما از دل آن ها سعی کردم تاریخ را روایت کنم.

صفوی فر گفت: بخش عمده تاریخ را مورخان ننوشته اند و تاریخی است که مردم با پوست و گوشت خود تجربه کرده و بر دیوارها یادگاری گذاشتند. همانند فضای مجازی امروز که مردم درباره زندگی روزمره و دغدغه هایشان می نویسند، در آن زمان مردم این احساس را بر دیوارهای تاریخی می نوشتند.

این کارگردان تصریح کرد: امروزه یادگاری نوشتن بر دیوارهای آثار تاریخی اشتباه و زشت است و مستند "به جهت یادگاری" یادگاری نوشتن را تبلیغ نمی کند، چرا که میراث فرهنگی در زمان گذشته تعریف امروزه را نداشته و به عنوان منبع الهام برای فهمیدن مردم در زمان صفوی از آن استفاده کردیم.

صفوی فر ادامه داد: تولید مستند "به جهت یادگاری" از زمان ثبت و گردآوری یادگاری ها سه سال طول کشید و در نهایت آخرین تدوین آن در سال 1399 به جشنواره سینما حقیقت ارائه شد.

وی با اشاره به مشکلات مستندسازی، توضیح داد: در دوره ای شرایط مستند سازی در اصفهان خوب بود، اکنون کمبود منابع باعث ایجاد نارضایتی شده است. یک مستند ساز نیازمند شرایط مالی مناسب برای عملی کردن ایده های خود است، اما بیشتر از نیاز مالی احتیاج به فراهم شدن زیرساخت ها وجود دارد. مستندسازان باید صنف خود را شکل دهند و اهداف صنفی را از طریق مسائل مالی حل کنند. هنوز در اصفهان علی رغم سرمایه گذاری نهادهای مختلف صنفی شکل نگرفته و خواسته ها مشخص نیست و نیازها به درستی بیان نمی شود.

این کارگردان درباره اهمیت جشنواره سینما حقیقت، تصریح کرد: سینما چند پایه دارد که شامل آموزشگاه و آکادمی ها، سینمای تجربی و سینما مستند است و پایه سینمای هر کشوری در دنیا سینمای مستند است ضمن اینکه دلیل رونق سینما، پرداخت مناسب بر پایه های صنعت سینما است. با وجود جشنواره فجر، مهم ترین و حرفه ای ترین جشنواره ای که در ایران برگزار می شود سینما حقیقت است.

وی با اشاره به برگزاری مجازی جشنواره، خاطرنشان کرد: با توجه به شیوع ویروس کرونا، تلاش شده جشنواره سرپا نگه داشته شود که خیلی خوب است. بدین ترتیب مخاطبان بسیاری می توانند به صورت آنلاین سینما حقیقت را تماشا کنند.

کد خبر 458726

به گزارش خبرنگار ایلنا، محمدرضا عباسیان (دبیر اسبق جشنواره فیلم فجر) با اشاره به وضعیت برگزاری جشنواره فیلم فجر در دوران کرونا و احتمال تغییر تاریخ برگزاری آن گفت: برگزاری جشنواره فجر به عنوان مهم ترین مرجع جشنواره های سینمایی ایران مهم است و تداوم و نظم آن اهمیت بسیاری دارد. الان با پدیده منحوس کرونا طبیعتا باید به تصمیمات ستاد ملی کرونا پیرامون تجمعات توجه کرد و این اولویت دارد به اینکه به هر قیمتی بخواهیم جشنواره فجر را برگزار کنیم. فارغ از اینکه سال پایانی دولت هست و این جشنواره از اهمیت خاصی برخوردار است اما هیچ کدام از اینها باعث نمی شود که شرایط عمومی که الان حاکم بر جامعه است را فراموش کنیم.

وی در ادامه گفت: فرق جشنواره فیلم فجر با جشنواره هایی مثل جشنواره سینما حقیقت و جشنواره فیلم کودک این هست که نمی توان به صورت آنلاین آن را برگزار کرد. در آنجا سرقت آثار مثل سینمای داستانی و حرفه ای با وجود همه تلخی هایش خیلی نگران کننده نیست و تجربه نشان داده پلتفرم های VOD در اکران آنلاین امکان حفاظت و حراست و صیانت از فیلم ها را ندارند. اینکه جشنواره فجر را بدون تماشاگر برگزار کنیم و تنها برای عده معدودی از خبرنگاران و اهالی رسانه آثار را نمایش دهیم بازهم خطرات خاص خودش را دارد. برای همین به نظر می رسد در شرایط فعلی و با فرض اینکه این شرایط در ماه های آینده هم ادامه خواهد داشت، برگزاری جشنواره امکان پذیر نیست.

وی با اشاره به وضعیت معیشتی امروز هنرمندان، برگزاری این میزان جشنواره سینمایی را غیرضروری دانست و گفت: من همواره معتقدم در حالت عادی هم برگزاری بسیاری از جشنواره ها هیچ ضرورتی ندارد. جشنواره سلامت و فیلم شهر چه کمکی به رشد سینمای ما می کند؟ جشنواره فیلم مقاومت با وجود اهمیتش چه کمکی به ارتقای کیفی سینمای مقاومت کرده است؟ غیر از اینکه تک محصولی برگزار می شود تا معدود افرادی از طریق آن ارتزاق کنند، هیچ آورده دیگری ندارد. این موضوع در تمامی شرایط مصداق دارد. در شرایط کرونا اصلا این فرض وجود دارد که اگر بودجه خرج جشنواره نشد، خرج تولید بشود یا نه؟ مثلا اگر جشنواره کودک برگزار نمی شد بودجه آن چه اتفاقی برایش می افتاد؟ اما مشخصا جشنواره فیلم فجر با وجود اینکه در دو دولت آقای روحانی بیشترین بی توجهی به این مهم ترین رویداد فرهنگی و هنری کشور شده و به طور مشخص این دوپارگی جشنواره که در استاندارد بین المللی جشنواره ها بی سابقه است که یک نوبت از یک جشنواره در دو تایم مختلف با دو دبیر مختلف برگزار شود؛ اما باز هم اهمیت برگزاری آن به حدی است که باید نسبت به برگزاری آن و هزینه کردن برای آن حساس بود.

مدیر سابق موسسه رسانه های تصویری با انتقاد از وضعیت فعلی شبکه نمایش خانگی گفت: من بدون اینکه بخواهم به کسی اتهام وارد کنم و بگویم اتفاقی که در عرصه نمایش خانگی افتاده است از روی سیاست بوده یا از روی ناآگاهی اما چیزی که مسلم است؛ در چند سال اخیر شاهد یک وادادگی جدی در عرصه فرهنگی هستیم. سیاستگذاری در عرصه نمایش خانگی باعث شد تیشه به ریشه سینمای ایران بخورد. سینمای ایران مهم ترین شاخه فرهنگی و هنری مملکت ماست. تصویری که در دنیا از ایران به خصوص ایران بعد از انقلاب درست شده از سینما درست شده است. این تصویر را تئاتر، موسیقی و هنرهای تجسمی ایجاد نکردند و هیچ کدام از شاخه های فرهنگی ما به اندازه سینما در داخل و خارج از کشور تاثیرگذار نبوده است. خدمتی که سینما به این مملکت و اهدافش کرد بی نظیر است اما متاسفانه مدیران دولتی در تمامی دولت ها آن ارزش و توجهی که باید به سینما نکردند.

وی در ادامه افزود: یکی از مهم ترین جاهایی که می توانست با توجه به کمبود سالن های سینما به صنعت و اقتصاد سینما خدمت کند، شبکه نمایش خانگی بود. در تمام دوره های تکامل شبکه نمایش خانگی که محصولات به صورت VHS و CD و DVD عرضه می شد قیمت رایت به مراتب بیشتر از الان بود که تعداد مخاطبین پلتفرم ها بسیار بیشتر از گذشته هستند. اصلا سریال سازی در شبکه نمایش خانگی به هر شکلی چه DVD باشد چه توی پلتفرم های VOD خیانت است و آسیب جدی به سینما وارد می کند. سریال در نمایش خانگی تولید نشود صنعت سریال سازی ما آسیبی نمی بیند چون مرجع اصلی اش صداوسیما است. صداوسیما حداقل در سال بیش از 1500 اپیزود سریال تولید می کند در حالی که در حوزه نمایش خانگی الان که خیلی هم پرقدرت ظاهر شده به 150 اپیزود در سال هم نمی رسد. یعنی اصلا قابل قیاس نیست؛ اما آسیبی که سینمای ایران در نمایش خانگی خورده است بسیار مفصل است. الان نحوه عرضه عوض شده است ولی اینکه وزارت ارشاد تمام موسسات ویدئو رسانه که سال ها در این عرصه متخصص شده بودند را تعطیل کرد و صرفا به طور انحصاری این حوزه را به دو پلتفرم سپرد، اتفاق تلخی بود که به سینمای ایران آسیب زد. این دو پلتفرم با انحصاری که در دست گرفتند قیمت ها را به دلخواه خودشان بالا و پایین می کنند و به سینمای ایران آسیب می زنند.

عباسیان در پایان با اشاره به جلسه ای که میان تهیه کنندگان و برخی اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس در هفته گذشته در مورد اختیارات ساترا برگزار شد، گفت: جلسه ای با برخی از اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس که عضو کمیته مربوط به ماجرای ساترا هستند با حضور تهیه کنندگان و کارشناسان و نمایندگان خانه سینما و وزارت ارشاد و سازمان صداوسیما برگزار شد که بیشتر جنبه مشورتی و کارشناسی داشت. اینکه چرا نظام به این جمع بندی رسیده است اختیار تولیت شبکه نمایش خانگی که صراحتا در قانون آمده در اختیار وزارت ارشاد است از وزارت ارشاد سلب کند و به سازمان دیگری بسپارد مشخصا به کوتاهی بسیار بزرگی که مسئولین سازمان سینمایی در سالهای گذشته مرتکب شدند، برمی گردد. از قضا در همان جلسه هم که برگزار شد مسئولان سازمان سینمایی هیچ حرفی برای گفتن نداشتند و ساکتین اصلی جلسه نمایندگان وزارت ارشاد بودند که به نظرم اصلا اتفاق خوبی نیست که متولیان فرهنگی نمی توانند از عملکردشان دفاع کنند.

به گزارش خبرگزاری حوزه ، یکی از دلمشغولی های اهالی سینما که البته ریشه در دغدغه همیشگی جذب مخاطب عام دارد، ناظر به مقوله قصه و داستان در آثار سینمایی است و این که چگونه می توان با محتوای جذاب و البته به خدمت گرفتن فرم حرفه ای، مخاطب را با یک فیلم همراه کرد و با رونق گیشه، چرخ هنر هفتم را از حیث اقتصادی به گردش درآورد.

البته در سال جولانِ ویروس کرونا که همه چیز به هم ریخته، شاید نتوان چندان اُمیدی به گیشه سینماها داشت، اما با این حال توجه به این مقوله آن قدر حائز اهمیت است که درباره آن چند جمله ای قلم فرسایی کرد.

سیدجمال ساداتیان، از تهیه کنندگان مطرح سینمای ایران که اتفاقاً عضو هیئت انتخاب نماینده سینمای ایران در اسکار است، اخیراً در گفتگو با یکی از شبکه های رادیو، اظهار داشته: "پیدا کردن قصه سخت شده و تولید فیلم در سینما به لحاظ اقتصادی گران است"

اظهار نظر این سینماگر شناخته شده در حالی جای تعجب دارد که ما در کشوری زندگی می کنیم که از حیث پرداخت دراماتیک و سوژه های جذاب، بی نهایت سوژه و قصه دارد و تنها 42 سال پس از انقلاب اسلامی، فراز و نشیب هایی داشته که از دل آن، موضوعات و سوژه های جذابی را می توان مورد توجه قرار داد و بر اساس آن، فیلم و سریال تولید کرد.

بیش از 17 هزار شهید ترور که در بین آن ها رئیس جمهور و نخست وزیر و رئیس دستگاه قضایی، نماینده مجلس و فرمانده نظامی به چشم می خورد تا افراد عادی جامعه از معلم و کاسب و مغازه دار و ...، مگر کم گنجینه ای از حیث سوژه و موضوع و قصه است و به راستی در دنیا چند کشور را سراغ داریم که این چنین باشد و مع الاسف آن طور که باید و شاید از این همه سوژه و قصه و داستان بهره لازم را در هنر و رسانه خویش نبرد!؟

البته در سال های اخیر تا حدودی با ساخت برخی فیلم ها و سریال ها، قدم های خوبی برداشته شده اما حقیقتاً حجم آثار تولیدی در این زمینه چند درصد از آن کارهایی است که باید می شده و نشده است؟

به عنوان مثال فیلم های ماجرای "نیمروز یک و دو "و یا "ایستاده در غبار"، "چ" و ... چقدر از حیث سوژه ای و نیز پرداخت هنرمندانه جذابیت داشته اند و هر بار بازپخش آن ها از رسانه ملی، مخاطب را پای تلویزیون می نشاند.

به تعبیر "بهروز بقایی"، بازیگر سینما و تلویزیون، مردم تصویر خود را در فیلم ها نمی بینند و این مساله به جهت غفلت از مردم و مطالبات واقعی آن ها در بطن داستان ها و قصه هاست؛ قصه هایی که بیشتر محدود به دغدغه های شخصی نویسنده ها و دنیای صرفاً پیرامونی آن هاست؛ تازه آن هم اگر روی اصول و قواعد حرفه ای باشد.

بنابر این، آنچه مسلم است این که ما در سینمای ایران کمبود قصه نداریم، بلکه به یک معنا، کمبود نویسنده خوب، متعهد و خلاق داریم و این که از افراد کاربلد در این زمینه به اندازه بازیگران، حمایت مالی صورت نمی گیرد.

به تعبیر یکی از کارگردانان کشور، برای سینمایی که پس از شیوع کرونا هرچه بیشتر به سمت سقوط می رود باید چاره اندیشی کرد و یکی از راه های چاره اندیشی، توجه به سوژه های جذاب و مردمی از دل انقلاب و تحولات پرفراز و نشیب آن است.

از سوی دیگر باید توجه داشت که سینما و تأثیرگذاری فوق العاده این هنر- صنعتِ پرمخاطب، یک فرصت کم نظیر برای کشور و نظام اسلامی است که متأسفانه خیلی از اوقات به آن کم توجه هستیم و حال آن که باید زمینه ای فراهم آوریم که با تولید آثار جذاب و پرمحتوا، اهداف متعالی انقلاب را به درستی تبیین و بازنمایی کنیم.

سید محمد مهدی موسوی

وی در پاسخ به این پرسش که آیا نگران نیستید که به خاطر این حرف ها در فضای هنری کمرنگ شوید؟ تصریح کرد: به جهنم که کم رنگم کنند... من برای عقایدم زندگی می کنم... ما عاشق سرزمین و دین مان هستیم. ما به شهید فخری زاده، قاسم سلیمانی، همت و به همه جوان ها و پیرهایی که رفتند و خون دادند تا ما بتوانیم حرف بزنیم افتخار می کنیم.
بازیگر نقش مالک اشتر ادامه داد: من به امثال شهید فخری زاده افتخار می کنم به خصوص اینکه اینها دانشمند هستند. این ستیز با علم معنی دارد. مگر می شود یک هنرمند راجع به چنین تروری بی تفاوت باشد. اینکه کسی سرش در کتاب و دفتر بوده و دانشمند بوده، چه خطری دارد که ترورش می کنند؟ به قول فردوسی، توانا بود هر که دانا بود. آنها از دانایی ما می ترسند. رژیم صهیونیستی، آمریکا، فرانسه و... از دانایی ما می ترسند.
ارجمند در پایان گفت: بعضی منتظرند ببینند بایدن می آید یا ترامپ؛ گور پدر هر دوشان... سگ زرد برادر شغال است!

تهیه کننده فیلم های سینمایی قرارمون پارک شهر و مردی از جنس بلور در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: این مایه ننگ است که برخی از سلبریتی ها خودشان را از مسائل ملی کشورشان جدا می کنند تا برایشان هنگام سفرهای غربی مشکلی به وجود نیاید! مایه تأسف است که ما در خیلی جاها شاهد آن هستیم که سلبریتی ها با مسائل انقلاب همراهی نمی کنند.

وی ادامه داد: تمامی این اتفاقات در حالی است که این سلبریتی ها از پول ملت ایران سلبریتی شده اند! در داخل خاک این کشور به شهرت و محبوبیت و ثروت رسیده اند و وظیفه شان است که همه جوره از کشورشان در مقابل دشمنان دفاع کنند اما اسفا که ما هیچ نوع تعهد ملی را در رفتار و کلام آن ها نمی بینیم و این مسأله نشان از بی درایتی و بی خردی آن ها دارد.

اصغری سپس با تأکید بر اینکه وظیفه مدیریت صنفی جامعه هنرمندان را نمی توان در راستای سازماندهی برای واکنش به اتفاقات این چنینی نادیده گرفت اظهار داشت: بی تردید مسئولان در مدیریت صنفی سینما و هنرمندان باید از اعضای خود برای واکنش به این مسائل دعوت به عمل آورند. خانه هنرمندان، خانه موسیقی، خانه تئاتر، خانه سینما و امثالهم وظیفه دارند در چنین بزنگاه های حساس و تاریخی سازماندهی جدی داشته باشند و از هنرمندان و به ویژه سلبریتی ها دعوت کنند تا با امضای طومارهای متعدد این نوع جنایات را محکوم کنند.

این سینماگر متذکر شد: مهمتر از همه اینکه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متولی اصلی حوزه فرهنگی و هنری کشور باید به صورت ویژه پشتیبان این بخش باشد اما متأسفانه تا به امروز ما همواره شاهد کم کاری آن ها در این بزنگاه های حساس و تاریخی بوده ایم.

تهیه کننده فیلم های سینمایی او خوب سنگ می زند و اشنوگل خاطرنشان کرد: من امیدوارم برخی مسئولان کم کاری ها و اهمال کاری ها و نابخردی های خود را گردن ویروس کرونا نیندازند چرا که می توان بدون تجمعات غیر ضروری از طریق فضای مجازی و... نیز این نوع جنایات را محکوم کرد.

اصغری در همین راستا تصریح کرد: چطور در انتخابات و مسائل دیگر حزبی و جناحی ما شاهد واکنش و تجمع عظیم سلبریتی ها هستیم؟ چطور در آن زمان ها سازماندهی های پشت پرده وجود دارد اما در مورد مسائل ملی چنین اتفاقاتی رخ نمی دهد؟ سلبریتی ها همانطور که راجع به محکومیت اعدام یک نفر جانی از خودشان تعهد نشان می دهند و وقتی یک جنایتکار می خواهد اعدام شود دایه مهربان تر از مادر می شوند و فریاد وامصیبتا سر می دهند باید برای قهرمانان ملی شان که خدمات زیادی به کشور کرده اند سینه چاک دهند!

این تهیه کننده در خاتمه این گفتگو افزود: البته از خیلی آن ها نمی توان توقع واکنش به جا و درست داشت چون سطح بینش و درک آن ها در این حد نیست. آن ها تابع برخی اتفاقات پوپولیستی هستند و اغلب هم تنها منافع شخصی شان را مدنظر دارند و منافع جمعی و ملی برایشان خالی از هر نوع اهمیتی است!

به گزارش ایسنا، در متن پیام تسلیت آمده است: "در این روزهای سخت که تعدد فوت عزیزان سینما ما را بسیار متاثر و آشفته کرده، از دست دادن مردی که سالها مشغول خدمت صادقانه به همه اهالی سینما بود این تاثر را دوچندان میکند.
علی بابائی عزیز مردی که سالهای زیادی، مخلصانه و غیرتمندانه پیگیر انجام مراسم آبرومندانه خاکسپاری و بدرقه پایانی اهالی سینما بود، خود رخ در نقاب خاک کشید و ما را تنها گذاشت.
علی بابائی یک همکار سینمائی صادق و زحمتکش بود که الگوی ماندگار خانه سینما برای خدمت به همه اهالی سینما فارغ از دلبستگی های صنفی بود.
درگذشت او را به خانواده محترمش و همه اهالی سینما تسلیت می گوئیم.
روحش شاد و یادش گرامی.

علی بابایی از اعضای شورای مرکزی انجمن بازیگران بدلکار، از اعضای انجمن دستیاران فیلمبردار و بازیگر قدیمی بود که 9 آذر ماه براثر سکته قلبی درگذشت.

انتهای پیام

به گزارش ایسنا، حدود یک هفته از درگذشت کارگردان و فیلمنامه نویس مطرح سینمای ایران می گذرد و در این مدت خیلی ها با یادآوری آثار پرتوی و توانمندی هایی که داشت در غم فقدانش گفتند و نوشتند و از آنچه می شد خلق کند و اجل مهلت نداد، حسرت خوردند.

پرتوی - که فیلم کامیون او هنوز به اکران نرسیده - در دوران کاری خود جوایز داخلی و خارجی مختلفی کسب کرده بود که در این گزارش مروری بر آن ها می شود.

برخی کارشناسان سینما در حوزه بین المللی معتقدند، کامبوزیا پرتوی به حق خود در حوزه بین الملل نرسید، چرا که اگرچه بعضی فیلم هایش جایزه گرفته اند اما آثاری هم داشته که شرایط نمایش آن ها در جشنواره های مختلف به خوبی فراهم نشد.

از جمله این فیلم ها بازی بزرگان است که ظرفیت های خوبی داشت ولی دچار سانسور و بعد هم توقیف شد و امکان عرضه و نمایش آن از بین رفت. همچنین فیلمی مثل کافه ترانزیت می توانست خیلی بهتر در عرصه بین المللی پخش شود که متاسفانه این اتفاق نیفتاد.

بازی بزرگان به نویسندگی و کارگردانی کامبوزیا پرتوی در سال 1369 ساخته شد و تدوین آن را واروژ کریم مسیحی برعهده داشت. این فیلم درباره سرنوشت یک دختر و پسر کم سن و سال است که در پی حمله عراق به ایران و اشغال یکی از شهرهای مرزی کشور اسیر می شوند.

پرتوی در طول سال های کاری خود علاوه بر فیلم هایی که ساخت، برای بسیاری دیگر از فیلمسازان سینما به طور مستقل یا مشترک فیلمنامه نوشت و جوایزی هم کسب کرد.

او در سال 1380 سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه جشنواره فجر را برای فیلم من ترانه 15 سال دارم به کارگردانی رسول صدرعاملی گرفت و سه سال بعد سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه جشنواره فجر را برای کافه ترانزیت دریافت کرد. پرتوی برای کافه ترانزیت تندیس زرین بهترین فیلمنامه جشن خانه سینما را هم در سال 84 دریافت کرد و در سال های 95 و 96 سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه جشنواره فجر را برای دو فیلم فراری و کامیون گرفت.

او همچنین تندیس زرین بهترین فیلمنامه جشن خانه سینما را برای قطعه های ناتمام مازیار میری دریافت کرد.

اما در بخش بین الملل هم جوایزی به این سینماگر و آثارش اهدا شده است.

ماهی فیلمی است که پرتوی سال 1366 با فیلمنامه خودش ساخت و در سال 68 جایزه یونیسف را برای این فیلم از چهلمین جشنواره فیلم برلین دریافت کرد. همچنین یک سال بعد جایزه سیفژ جشنواره فیلم آدلاید، استرالیا به ماهی تعلق گرفت.

نه نه لالا و بچه هایش دیگر ساخته کامبوزیا پرتوی بود که در بیست و چهارمین جشنواره فیلم کودکان فرانکفورت، لوکاس، آلمان در سال 1377 جایزه سیفژ را دریافت کرد.

پس از آن کافه ترانزیت دیگر فیلم پرتوی است که چند جایزه خارجی گرفته؛ جایزه بهترین فیلم در نهمین جشنواره فیلم داکا، بنگلادش در سال 1384 و جایزه فیپرشی در همان جشنواره فیلم داکا. کافه ترانزیت تقدیرنامه هیات داوران بیست و یکمین جشنواره فیلم ماردل پلاتا، آرژانتین و نیز جایزه انجمن روزنامه نگاران سینمایی آرژانتین در این جشنواره در سال 1384 دریافت کرد.

پرده ساخته سال 1391 به نوشته و کارگردانی مشترک پرتوی و جعفر پناهی بود که جایزه خرس نقره ای بهترین فیلمنامه را (مشترک با جعفر پناهی) در شصت و سومین جشنواره فیلم برلین در همان سال برای پرتوی به ارمغان آورد.

کامیون ، آخرین ساخته این فیلمساز هم سال گذشته برای سعید آقاخانی بازیگر نقش اصلی فیلم جایزه بهترین بازیگر مرد را در هفتمین جشنواره فیلم دهوک، عراق به همراه داشت.

کامبوزیا پرتوی که به دلیل جراحی قلب به بیمارستان مراجعه کرده بود، در آنجا به کرونا مبتلا شد و از دنیا رفت.

انتهای پیام

دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی اخیرا به بیان نکاتی درباره برنامه های دبیرخانه شورا و فعالیت صندوق مشارکت توسعه فرهنگ قرآنی پرداخت و اظهار کرد: مجموع اعتبار در بودجه سال 99، تنها 20 میلیارد تومان است که سال گذشته این مبلغ حدود 100 میلیارد تومان بود. این یعنی بودجه قرآنی نسبت به سال گذشته 80 درصد کاهش داشته است.

افزود: از مبلغ 20 میلیارد تومان تا امروز، حدود سه میلیارد و 300 میلیون تومان اعتبار تخصیص داده شده که هنوز وارد صندوق نشده است. سال گذشته نیز از مبلغ 100 میلیارد تومان، مجموعا 13 میلیارد تومان تخصیص یافت.

رئیس دبیرخانه کمیسیون توسعه فعالیت های تبلیغی و ترویجی قرآنی کشور در گفت و گو با خبرنگار معارف ایرنا گفت: اعتبارات اجرای منشور توسعه فرهنگ قرآنی اولین بار در قانون بودجه سال 89 لحاظ شد ولی این اعتبارات در آن سال به صورت متمرکز مدیریت نمی شد بلکه دستگاه ها بر اساس یک بند مجاز بودند تا سقفی از اعتبارات خود را هزینه کنند و متاسفانه هیچ گزارش دقیقی از آن دوره در دست نیست.

افزود: از سال 90 این اعتبارات به صورت متمرکز از طریق دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی دریافت شد و از آن سال به اعتبارات نیم درصد و بعد از آن به اعتبارات 200 میلیارد تومانی اجرای منشور معروف شد.

عزیززاده ادامه داد: در آخرین روز از سال 90 این اعتبارات به حساب شورای عالی انقلاب فرهنگی واصل شد که میزان آن 196 میلیارد و 200 میلیون تومان بود. در همان روز بخشی از این اعتبارات به حساب دستگاه ها منتقل و بخشی از این اعتبارات برای بودجه سنواتی دستگاه ها و تعهدات مالی آنها پرداخت شد و بقیه آن نیز از طریق انتقال سنواتی در حساب دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی ماند و در سال 91 هزینه شد.

وی افزود: تخصیص این اعتبارات در سال 91 صفر بود و هیچ اعتباری از سوی دولت پرداخت نشد. سال 92 مبلغ دریافتی 87 میلیارد و 300 میلیون تومان بود و در سال 93 این مبلغ به 25 میلیارد تومان رسید. البته در سال 94 نیز این اعتبار صفر بود و در سال 95 نیز تخصیص نداشتیم و سال گذشته 15 میلیارد تومان تخصیص داده شد.

عزیززاده در بیان علت تناوب این اعتبارات قرآنی گفت: در مرحله اول باید قبول کنیم کشور ما در سال های اخیر با محدودیت هایی در بودجه روبرو بوده و محدودیت های اعتباری باعث می شود تا تخصیص آن در اولویت های آخر قرار گیرد.

وی اضافه کرد: اشکال دیگر که بسیار مهم است، نوع گزارش دهی و مدیریت توزیع این اعتبارات است. ما به عنوان یکی از کمیسیون های سه گانه شورای توسعه فرهنگ قرآنی به این تخصیص و روند مدیریت اعتبارات اعتراض کرده و بارها اعلام کردیم.

عزیززاده افزود: این اعتبارات در دیدگاه مجموعه برنامه ریزان سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور تلقی صحیح و دقیقی نیست و گزارش صحیحی از اینکه چه اتفاقی برای این اعتبارات می افتد، وجود ندارد.

وی به مطالب بیان شده در جلسه سال 98 شورای توسعه فرهنگ قرآنی استناد کرد و گفت: در سال گذشته نماینده سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور همین نکته را بیان کرد و گفت که گزارش های به موقع و شفافی نسبت به این اعتبارات دریافت نمی کنیم و حتی اعلام کرد که خیلی برای ما روشن نیست که چه تفاوتی میان ماهیت این اعتبارات و اعتبارات قرآنی داخل دستگاه ها وجود دارد.

عزیززاده افزود: علت این است که در سال های گذشته بسیاری از این اعتبارات به صورت مشارکتی به برنامه هایی که در طول سال و به عنوان برنامه های عادی و جاری دستگاه ها اجرا می شود، تخصیص داده شده است.

رئیس دبیرخانه کمیسیون توسعه فعالیت های تبلیغی و ترویجی قرآنی کشور ادامه داد: سازمان مدیریت و برنامه ریزی ملاحظه می کند در گزارش ما گفته شده برای حمایت از مسابقات بین المللی قرآن اعتبار می دهیم در حالی که سازمان اوقاف و امور خیریه نیز به صورت مستقل اعتباری را برای این مسابقات دریافت می کند و حمایت از جشنواره ها و دوره های آموزشی در موسسات نیز اینگونه است در حالی که دستگاه ها برای این فعالیت ها اعتباراتی دریافت می کنند.

عزیززاده تصریح کرد: در این موضوع کسی که بیش از دیگر نهادها مسئولیت دارد و باید پاسخگو باشد، برنامه ریزان توزیع اعتبارات در شورای توسعه فرهنگ قرآنی هستند که این اعتبارات را به جای این که درگیر تحقق راهبردها و اهداف منشور توسعه فرهنگ قرآنی کنند، درگیر برنامه های جاری دستگاه ها کردند.

وی افزود: امسال در کمیسیون تبلیغ و ترویج بالغ بر 86 درصد هزینه کرد اعتبارات را تایید نکردیم و گزارش آن را در صحن جلسه شورای توسعه فرهنگ قرآنی ارائه دادیم ولی چون ما نهاد توزیع کننده پول نیستیم، ابزار اجرایی برای پاسخگو کردن دستگاه ها نداریم.

این مقام مسئول ادامه داد: اگرچه برنامه های دستگاه ها از طریق کمیسیون تبلیغ و ترویج تصویب می شود و در نهایت ما باید گزارش نظارتی بدهیم ولی دستگاه ها از صندوق مشارکت و شورای توسعه فرهنگ قرآنی پول می گیرند.

وی افزود: به همین دلیل کمیسیون های سه گانه (تبلیغ و ترویج، آموزش و پژوهش) جایگاه لازم را برای مدریت و اعمال فشار بر دستگاه ها برای هزینه کرد اعتبارات ندارند و لذا می بینیم 86 درصد گزارش ها تایید نشد و فقط دو دستگاه یعنی مرکز طبع و نشر قرآن کریم و سازمان صدا و سیما مستحق دریافت اعتبارات مرحله دوم شدند و 24 سازمان گزارش های ناقص و پر اشکال دارند.

عزیززاده از ضعف پیگیری و ارتباط گیری با سازمان های برنامه ریز به ویژه سازمان مدیریت و برنامه ریزی به عنوان یکی از دلایل مهم این مسئله یاد کرد و گفت: چون باید ماهیت این اعتبارات برای آنان روشن تر شود. دوم این که اشکال در گزارش دهی هاست که دستگاه بالاسری کشور اینگونه تلقی می کند که نبود این اعتبارات خدشه ای در فعالیت های قرآنی ایجاد نخواهد کرد.

وی افزود: برخی تصور می کنند که اعتبارات دستگاه ها کمکی برای اعتبارات شورای توسعه فرهنگ قرآنی است و این خط غلطی بود که در سیستم مجموعه صندوق مشارکت پایه گذاری شده و پیگیری می شود. لذا معتقدم بیش از هر کسی در دستگاه های تخصیص بودجه، باید مجموعه مدیران صندوق مشارکت و شورای توسعه فرهنگ قرآنی پاسخگو باشند که چرا این اشکالات را نتوانسته اند هنوز رفع کنند.

عزیززاده ادامه داد: در سایر حوزه های فرهنگی شاهد افزایش اعتبارات بودیم ولی باید قبول کنیم که عدم تخصیص اعتبارات قرآنی فقط مختص این دولت نیست و به همه دولت ها برمی گردد و از طرف دیگر نقش راهبری برنامه ای که باید برای این اعتبارات در شورای توسعه فرهنگ قرآنی اتفاق بیافتد، رخ نداده است.

وی افزود: البته دستگاه ها نیز باید از نگاه سهم خواهانه نسبت به این اعتبارات دست بردارند. این اعتبارات برای اجرای برنامه های مشخصی است که عمدتا برنامه های بنیادی و پایه ای برای فعالیت های قرآنی است و قرار نیست کمبودهای دستگاه ها از این محل جبران شود. لذا دستگاه ها عملکرد دقیقی در این خصوص ندارند.

این مقام مسئول تصریح کرد: البته تخصیص این اعتبارات به میزان کافی جزو ضروریات کشور است و به معنای متوقف شدن یا کم شدن این اعتبارات نیست. ما در کمیسیون تبلیغ و ترویج به اندازه کافی برنامه و نیاز اعتباری داریم و می توانیم هدف گذاری مشخصی برای این اعتبارات داشته باشیم و برنامه های مورد نظر را از آن استخراج کنیم.

وی تاکید کرد: در موضوع اعتبارات فقط دولت ها، سازمان مدیریت و برنامه ریزی یا خزانه مسئول نیستند. چون ما نتوانستیم برای نهادهای برنامه ریز و تخصیص دهنده این اعتبارات به اندازه کافی گزارش های توجیهی تهیه کنیم و آنها را نسبت به اهمیت و ماهیت این اعتبارات توجیه کنیم.

عزیززاده اضافه کرد: ما نهادی هستیم که گزارش های خود را به شورای توسعه فرهنگ قرآنی می دهیم و کمیسیون تبلیغ و ترویج تنها کمیسیونی است که در طول سه سال گذشته ریز گزارش های اعتبارات را منتشر کرده و ضمن ارزیابی عملکرد دستگاه ها، نتیجه آن را منتشر کرده است ولی گزارش های ارزیابی باید به موقع به دست نهادهای تصمیم گیر برسد و چون ما طرف حساب آنها نیستیم و فقط با صندوق مشارکت و شورای توسعه فرهنگ قرآنی ارتباط داریم، به نظر می رسد یک حلقه مفقوده در گزارش دهی و ارتباط گیری در این میان وجود دارد.

به گزارش ایرنا کمیسیون توسعه فعالیت های تبلیغی ترویجی قرآنی در قالب کارگروه تخصصی هماهنگی فعالیت های تبلیغی ترویجی قرآنی به ریاست وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، با حضور مدیران مرتبط این وزارتخانه شامل معاونان امور هنری، مطبوعاتی و اطلاع رسانی، امور فرهنگی، سینمایی، فرهنگ و ارتباطات اسلامی، قرآن و عترت و نمایندگانی از مراکز مدیریت حوزه های علمیه برادران و خواهران، رئیس نهادهای قرآنی وابسته به دفتر رهبر معظم انقلاب، سازمان صدا و سیما، سازمان تبلیغات اسلامی، سازمان اوقاف و امورخیریه، دفتر تبلیغات اسلامی، ستاد کل نیروهای مسلح و دبیرخانه شورای توسعه فرهنگ قرآنی در کمیسیون تشکیل می شود.
همچنین وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان رئیس کمیسیون و معاون قرآن و عترت نیز به عنوان دبیر کمیسیون توسعه فعالیت های تبلیغی و ترویجی قرآنی کشور در ترکیب این کمیسیون حضور دارند.

شیوع ویروس کرونا و حاکم شدن شرایط جدید در دنیا بسیاری از فعالیت های فیزیکی را به تعطیلی کشاند و فعالیت های قرآنی نیز از این قضیه مستثنا نبود و بسیاری از رویدادهای قرآنی، در حالی که فاصله زمانی بسیار کمی تا برگزاری مراسم افتتاحیه داشتند، تعطیل شدند. بیست وهشتمین دوره نمایشگاه بین المللی قرآن و سی وهفتمین دوره مسابقات بین المللی قرآن از جمله آنها بودند. هرچند با طولانی شدن شیوع کرونا نهادهای برگزارکننده این دو رویداد، برنامه ریزی برای اجرای رویدادهای مجازی را در دستور کار قرار دادند، اما همچنان یک سؤال در ذهن مخاطبان پیگیر این فعالیت ها وجود دارد که هزینه این رویدادها که در این شرایط برگزار نمی شود، در کجا مصرف می شود؟

مهدی قره شیخلو، رئیس مرکز امور قرآنی سازمان اوقاف و امور خیریه، طی هفته های گذشته به این سؤال پاسخ و از راه اندازی صندوق اعتباری از محل هزینه مسابقات بین المللی قرآن خبر داد، اما ابهام در مورد هزینه های نمایشگاه قرآن همچنان وجود دارد. برای اطلاع از بودجه نمایشگاه قرآن، که اوایل امسال باید بیست وهشتمین دوره آن به ثبت می رسید، همین سؤال را از مدیرکل دفتر تبلیغ و ترویج معاونت قرآن و عترت وزارت ارشاد پرسیدیم.

مرتضی خدمتکار در گفت وگو با خبرنگار ایکنا گفت: در هر دستگاه و وزارتخانه ای، سازوکاری برای پرداخت بودجه وجود دارد. اینگونه نیست که دفتر برنامه و بودجه در وزارت ارشاد، که متولی تخصیص اعتبارات و هزینه های معاونت ها و سازمان های وابسته است و کار نظارت بر نحوه هزینه کرد اعتبارات را بر عهده دارد، از این موضوع که نمایشگاه قرآن 99 برگزار نمی شود، مطلع نبوده و اعتبار آن را تخصیص دهد.

مدیرکل دفتر تبلیغ و ترویج معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی افزود: براساس ابلاغ رسمی (خردادماه سال جاری) به همه معاونت های وزارت ارشاد از جمله مجموع اعتبار رسمی معاونت قرآن و عترت، که مبنای عمل و برنامه ریزی فعالیت ها تا پایان سال است، منهای عدد اعتبار نمایشگاه قرآن در نظر گرفته شده است. در سال 1398، 15 میلیارد تومان و در ابتدای سال 99، عدد 10 میلیارد و 300 میلیون تومان، اعتبار برای معاونت در نظر گرفته شده بود. مبلغ کاهش یافته بودجه 99 نسبت به 98 معاونت، همان بودجه نمایشگاه قرآن است.

خدمتکار ادامه داد: اعتبار هر دستگاهی به صورت فصلی و ماهانه پرداخت می شود و اینگونه نیست که ابتدای سال تمام بودجه پرداخت شود. بر همین اساس با گذشت هشت ماه از سال، از مجموع 10 میلیارد و 300 میلیون تومان، حدود چهار میلیارد و 300 میلیون تومان دریافت شده است . از این مبلغ فقط در یک مورد نزدیک به دو میلیارد تومان بابت خسارت کرونا به مؤسسات قرآنی پرداخت شده و از بقیه این بودجه، برنامه های دیگری اجرا شده است.

وی با اشاره به اینکه معاونت قرآن و عترت، شفاف سازی هزینه کرد بودجه را در دستور کار داشته و تاکنون نیز این کار را انجام داده است، بیان کرد: این شفاف سازی در پایان سال 99 نیز صورت خواهد گرفت و هزینه های صرف شده از محل این بودجه اطلاع رسانی خواهد شد. این شفاف سازی وظیفه سازمانی ماست، چرا که مخاطب و جامعه هدف ما حق دارد از اتفاقات اطلاع داشته باشد و از جمله اقداماتی است که شاید در دستگاه های دیگر کمتر اتفاق افتاده باشد.

مدیرکل دفتر تبلیغ و ترویج معاونت قرآن و عترت وزارت ارشاد اظهار کرد: تلاش کرده ایم تا ریل گذاری را با توجه به شرایط به وجود آمده تغییر دهیم. در تغییر ریل بسیاری از برنامه های مستمر معاونت امکان برگزاری نداشته است، از جمله این برنامه ها جشن رمضان و یا هفته های قرآن و عترت بود که امسال امکان برگزاری این برنامه فراهم نبود. لذا بودجه مربوط به این بخش را به سمت برنامه های جدید، که عمدتاً مجازی بوده است، سوق دادیم. این فعالیت ها از محل جابه جایی اعتبارات اجرا شده که البته با هماهنگی دفتر برنامه و بودجه وزارت ارشاد، که نقش نظارتی دارد، صورت گرفته و همچنین تخصیص های ماهانه براساس گزارش عملکرد ماه قبل است. بنابراین همه چیز روشن است.

وی در پایان اظهار کرد: اگر فرضاً قرار بود بودجه نمایشگاه قرآن در سال 99 اختصاص یابد، به این صورت نیست که همه بودجه یکجا پرداخت شود، بلکه ماهانه پرداخت می شود. با توجه به اینکه هیچ پیش بینی ای از پرداخت باقی اعتبار سال 99 وجود ندارد، نمی توانیم براساس اعتباری که هنوز دریافت نکرده ایم و مشخص هم نیست، برنامه ریزی کنیم.

مصاحبه از تیمور کاکایی

انتهای پیام

طرح ملی ایران قوی چندی قبل توسط حجت الاسلام ، رییس ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور معرفی و رونمایی شد. این طرح در قالب های مختلف سعی در ایجاد بستر مشارکت و نقش آفرینی، رقابت سالم، تولید و اشتراک محتوا، هماهنگی و انسجام فعالیت کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور دارد.

حجت الاسلام ارزانی به خبرنگار معارف ایرنا گفت: طرح ایران قوی از هفته دفاع مقدس با حضور سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی آغاز شد و تا دهه فجر ادامه دارد. البته با توجه به تعطیلی های اخیر و احتمال تعطیلی های بعدی ممکن است تمدید شود.

وی افزود: چهار محور اصلی برای این طرح درنظر گرفته شده که اعضای کانون های فرهنگی هنری مساجد در این راستا فعالیت می کنند. اولین محور شامل قرآن و سیره اهل بیت (ع) است و موضوع هایی همچون فرهنگ ولایت پذیری، سبک زندگی ایرانی اسلامی، داستان های قرآنی، مناسبت های ملی مذهبی، امر به معروف و نهی از منکر و موضوع نماز که از مباحث مهم حوزه قرآن و سیره اهل بیت است، در ذیل این محور قرار می گیرد.

مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: البته علاقه مندان می توانند درباره موضوع های دیگر که مرتبط با قرآن و سیره اهل بیت (ع) است، شرکت کنند. البته این موضوع ها مربوط به کانون هاست و اعضای کانون ها می توانند در مسابقه هایی مانند کتابخوانی، دل نوشته، عکس نوشته، خاطره نویسی و قصه نویسی و خلاصه کتاب شرکت کنند.

وی افزود: وقتی یک عضو از کانون مسجد در این مسابقات شرکت کند، باعث کسب امتیاز برای کانون می شود و لذا مشارکت در این زمینه برای ما مهم است و به هر میزان این ارتباط بیشتر باشد و اعضای کانون ها بتوانند در فضای مجازی فعالیت کنند، امتیاز بیشتری را برای کانون خود کسب می کنند.

ارزانی اضافه کرد: محور دوم مربوط به مسجد و گام دوم انقلاب است که بر اساس فرمایش رهبر معظم انقلاب در زمینه گام دوم انقلاب است که مسائلی مانند نقش مسجد در خودسازی، نقش مسجد در جامعه پردازی و در حوزه تمدنی و همچنین نقش مسجد در زمینه قوی شدن ایران اسلامی مطرح می شود.

به گفته این مقام مسئول محور سوم عبارت از پیشرفت و امید به آینده است که نشاط آفرینی در جامعه، تقویت روحیه امید و تلاش در میان جوانان، توجه به کارآفرینی و جهش تولید، خدمت رسانی، محرومیت زدایی و مسائلی مانند اختراع ها و خلاقیت ها و الگوهای موفق محلی، استانی و ملی بخش هایی از آن را تشکیل می دهد.

ارزانی افزود: محور چهارم نیز مربوط به مقاومت و عزت ایرانی است که موضوع هایی همچون دفاع مقدس، شهدای مقاومت، شهدای هسته ای، شهدای سلامت و به طور خاص سردار شهید سلیمانی و اکنون نیز شهید محسن فخری زاده را در بر می گیرد.

رئیس ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور اضافه کرد: جلوه های مشارکت مردم در عرصه های همدلی و مواسات و همچنین مباحث رشد علم و فناوری و دیگر نمادهای عزت و مقاومت سرفصل های این محور است.

وی ادامه داد: امروز فراخوانی از بوشهر منتشر شد تا علاقه مندان بتوانند آثار ادبی خود را به مناسبت بزرگداشت دانشمند شهید محسن فخری زاده ارسال کنند که این فراخوان با عنوان شهدای هسته ای است و آثار در قالب دلنوشته، نقاشی، عکس نوشته، کلیپ ویژه سنین هشت تا 20 سال طراحی شده و تا 20 آذرماه فرصت ثبت نام است.

ارزانی افزود: البته این فراخوان برای اعضای کانون هاست ولی هر یک از علاقه مندان می توانند با ثبت نام به صورت مجازی به عضویت یکی از کانون ها در آمده و در مسابقات و فراخوان ها شرکت کنند.

وی یکی دیگر از اهداف طرح ملی ایران قوی را ترویج روحیه امید و تلاش موثر و هدفمند بچه های مسجد در فضای مسجد دانست و گفت: البته رواق های 12 گانه نیز در این طرح در نظر گرفته شده است. یعنی 12 استان به عنوان استان های معین انتخاب شدند و به هر یک از استان ها یک رواق اختصاص یافته تا ارزیابی کارها با حضور نمایندگانی از مرکز در همان استان صورت گیرد.

مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی افزود: مثلا تمام کارهای نمایشی در استان البرز با حضور نمایندگان ستاد و کارشناسان ملی صورت می گیرد تا هم بهای بیشتری به استانها داده شود و هم تمرکززدایی صورت گیرد و از طرف دیگر استان غنا پیدا کرده و ظرفیت بزرگ استانها شناسایی شود.

وی همچنین درباره پایتخت فهما (فرهنگ و هنر مسجد ایران) گفت: سال گذشته استان قم به عنوان پایتخت فهما انتخاب شد و با توجه به شیوع ویروس کرونا مقرر شد امسال و سال آینده پایتختی فهما به قم اختصاص یابد، بر همین اساس طرح ایران قوی جایگزین پایتخت فهما خواهد شد و در اسفند سال آینده پایتخت فهما را برای سال 1401 انتخاب خواهیم کرد.

چند روز پیش حجت الاسلام دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی در گفت و گو با رادیو قرآن به موضوع سند قرآن و فضای مجازی اشاره کرد و گفت: این برنامه تاکنون اجرایی نشده است و باید از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و کمیسیون مربوطه در این خصوص مطالبه به عمل آید، چرا که اگر این مسئله را محقق کرده بودیم، بسیاری از مشکلات مؤسسات قرآنی مرتفع می شد.

رئیس دبیرخانه کمیسیون توسعه فعالیت های تبلیغی و ترویجی قرآنی کشور امروز در این زمینه به خبرنگار معارف ایرنا گفت: ویراست اول سند قرآن و فضای مجازی در سال 91 در کارگروه فضای مجازی این کمیسیون که در آن زمان ریاستش به عهده سازمان تبلیغات اسلامی بود تدوین شد.

وی افزود: با تغییرات مدیریتی کارگروه مربوطه به مرکز فضای مجازی کمیسیون ملحق و ویراست نهایی در اسفند 94 برای طرح در صحن کمیسیون و تصویب به دبیرخانه واصل و این سند در جلسه 42 کمیسیون در 14 اسفند 95 تصویب شد و در 16 فروردین 96 با نامه وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی برای تصویب به شورای توسعه فرهنگ قرآنی ارسال گردید و شورای توسعه نیز در جلسه چهلم یعنی در سی ام مرداد سال 97 این سند را تصویب و ابلاغ کرد.

عزیززاده ادامه داد: در بخش نگاشت نهادی این سند تصریح شده است که سند قرآن و فضای مجازی پس از تصویب در شورای توسعه فرهنگ قرآنی برای تصویب نهایی به شورای عالی فضای مجازی ارسال و بعد از تصویب در شورای عالی فضای مجازی به دستگاه ها ابلاغ می شود.

وی افزود: بنابراین با توجه به این که سند موردنظر یک سند فراکمیسیونی است و شامل کمیسیون های آموزش و پژوهش نیز می شود، پیگیری اجرای مصوبه نیز با دبیرخانه شورای توسعه فرهنگ قرآنی است ولی ما به عنوان پیشنهاد دهنده سند، آن را پیگیری و درخواست کردیم که در شورای عالی فضای مجازی مطرح شود.

عزیززاده اضافه کرد: ما این سند را در هفتم شهریور سال 97 برای شورای عالی فضای مجازی ارسال کردیم و در 26 خرداد 98 در دستور کمیسیون عالی ارتقاء محتوای فضای مجازی قرار گرفته و بنده به همراه عبدالهادی فقهی زاده معاون قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دعوت شدیم و در جلسه موردنظر از محتوای سند دفاع کردیم.

وی افزود: از آن زمان تا کنون هر بار که پیگیر تصویب این سند در شورای عالی فضای مجازی بوده ایم، اعلام کردند که سند قرآن و فضای مجازی هنوز به صحن شورا نرفته و در نهایت دو ماه پیش جلسه ای را در دبیرخانه شورای توسعه فرهنگ قرآنی برگزار کردیم و مقرر شد بدون توقف برای اجرای دستور در شورای عالی فضای مجازی این سند اجرایی سازی شده و با تشکیل یک کارگروه ویژه سند را با توجه به وضعیت کرونا مورد بررسی قرار داده و تغییرات لازم را انجام دهیم و با زمان بندی های لازم اقدام کنیم.

این مقام مسئول افزود: اکنون سند قرآن و فضای مجازی در دستور جلسه آینده کمیسیون تبلیغ و ترویج است تا اصلاحات متن سند و برنامه اجرایی سازی را به تصویب برسانیم. در این زمینه دبیرخانه شورای توسعه فرهنگ قرآنی مسئولیت پیگیری داشته و باید این سند را از طریق شورای عالی فضای مجازی پیگیری می کرد ولی عمده تاخیر به دلیل عدم تصویب در شورای عالی فضای مجازی بوده و ما بر اساس تکلیف، پیگیری های خودمان را انجام داده ایم و هر زمانی که جلسه کمیسیون تبلیغ و ترویج برگزار شود یکی از دستورهای آن تصویب اجرایی سازی سند قرآن و فضای مجازی است.

پیشنهاد تنظیم و تدوین سند راهبردی قرآن و فضای مجازی سال 90 از سوی سازمان دارالقرآن مطرح شد تا براساس آن همه فعالیت های این حوزه رصد شود، یعنی نحوه استفاده از ابزار فضای مجازی برای تبلیغ و ترویج فرهنگ قرآنی را برنامه ریزی بکند و از تمام توانمندی های کشور در این دو حوزه استفاده کند.

به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز ، سال 1379 یا شاید هم 1380، مراسمی باشکوه برای کلنگ زنی احداث سالن های همایش و نمایش در اهواز واقع در جاده ساحلی و رو به رودخانه خروشان کارون انجام شد و قرار بود در مدت زمانی معین ساخته و در اختیار دوستداران فرهنگ و هنر قرار بگیرد.

روز ها و شب ها گذشت، با طلوع خورشید کارگران با بقچه هایی در دست که بوی غذای گرم از آن ها به مشام می رسید، در محل پروژه حاضر می شدند، پی ریزی می کردند و سرعت پیشرفت پروژه رضایت بخش بود. دوستداران فرهنگ و هنر به امید روزی که بتوانند در این محل به فعالیت های هنری بپردازند، چشم به رشد آن دوخته بودند.

ستون های بتنی یکی پس از دیگری در مجاورت موزه هنر های معاصر خوزستان با دستان زحمتکش کارگران قد علم می کردند، خودرو های حامل سیمان یکی پس از دیگری صف می کشیدند، صدای کارگران و تلاش های آن ها ستودنی بود برای احداث مکانی که قرار بود هنرمندان و بازیگران تئاتر و تلویزیون در آن پرورش پیدا کنند.

کار و تلاش در گرمای سوزان و سرمایی که تا استخوان احساس می شد، ستودنی بود، اهالی هنر هم رویای زیبایی را در سر می پروراندند و با خیالی خوش هرازگاهی برای تماشای میزان پیشرفت پروژه به خانه در حال احداث خود سر می زدند، اما دیری نپایید که صدا های کارگران در محل پروژه خاموش شد، ردپایی از آن ها دیده نمی شد، کامیون های حامل مصالح ساختمانی دیگر صف نمی کشیدند، بوی خوشی از این توقف به مشام نمی رسید.

توقف پروژه به یک سال و 2 سال قانع نبود و براساس بررسی ها و تحقیقات بعمل آمده، حدود 20 سال است که همچون کودکی سرراهی در جاده ساحلی اهواز، از باد و باران سیلی می خورد، ستون ها و سقف بتنی آماده شده و گویی مکانی است برای جولان معتادان و حیواناتی از جمله سگ های ولگرد، وجود نخاله ها و زباله ها و تجمع جانوران موزی و خطرناک هم که جای خود را دارد.

به منظور بررسی علت توقف پروژه راهی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی خوزستان شدیم و با مسئول مربوطه در این زمینه گفتگو کردیم.

احداث سالن های همایش و نمایش اهواز

سید علی ضرغامی رئیس دفتر ساختمانی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خوزستان به خبرنگار ما گفت: در سال 79 کلنگ زنی احداث سینما های دوقلوی علاءالدین از سوی اداره ارشاد به زمین زده شد و قرار بود این ساختمان در مساحتی بالغ بر 4 هزار متر مربع با 2 سالن مجزا با ظرفیت 400 و 700 نفر برای برگزاری همایش ها و نمایش ها ساخته شود و به پروژه سالن های همایش و نمایش تغییر نام داد.

او هدف از آغاز این پروژه و احداث این سالن ها را رفع دغدغه های هنرمندان برای برگزاری تئاتر و ایجاد مکانی مناسب برای هنر دوستان و علاقمندان به تئاتر عنوان کرد و افزود: مقرر بود سالن های همایش و نمایش به سیستم های پیشرفته نور، صوت، صندلی و بخش های مختلف با تجهیزات مطلوب مجهز شوند.

نبود اعتبارات پروژه را زمین گیر کرد

ضرغامی درخصوص علت توقف پروژه به مدت حدود 20 سال اظهار داشت: زمین پروژه مذکور چندین سال در تصاحب شهرداری اهواز بود و با انتصاب مقتدایی استاندار سابق خوزستان، زمین به اداره ارشاد اسلامی بازگردانده شد، اما مشکل اصلی ما که سبب راکد ماندن عملیات شده، نبود اعتبارات کافی است.

این مقام مسئول اعتبار موردنیاز برای بهره برداری از پروژه سالن های همایش و نمایش اهواز را بیش از 200 میلیارد ریال عنوان و بیان کرد: پیگیری های بسیاری در این زمینه انجام داده ایم، با سازمان برنامه و بودجه استان هم مذاکراتی صورت گرفته است، اما از سرگیری پروژه و تکمیل آن به همکاری دولت در زمینه تامین بودجه و اعتبارات نیاز دارد.

وقتی مدیرکل سازمان برنامه و بودجه از پاسخ دادن شانه خالی می کند

به منظور بررسی آخرین اقدامات و پیگیری های سازمان بودجه و برنامه خوزستان با امید حاجتی رئیس این سازمان تماس تلفنی برقرار کردیم، ولی تلفن همراه او خاموش بود و به گفتن این جمله به مسئول روابط عمومی که "باید موضوع را از دستگاه اجرایی مربوطه که همان اداره کل ارشاد و تبلیغات اسلامی است، پیگیری شود" بسنده کرد، البته راهی را به ما نشان داد که پیش از این رفته ایم و توضیحات را در ابتدا مکتوب کرده ایم، گویا راه را بلد نبودیم و می خواستیم نشانی را از این اداره بگیریم.

پاسخگو نبودن مسئولان و نیمه کاره ماندن پروژه های بسیار در نقاط مختلف خوزستان و اهواز، عملا یعنی هدر دادن سرمایه هایی که اگر در مسیری دیگر هزینه می شد، شاید نتیجه بهتری داشت، اعتبارات و سرمایه های ممکلت باید در جای صحیح صرف شوند تا علاوه بر درآمدزایی، اشتغالزایی و پیشرفتی برای فعالیت های مربوطه به دنبال داشته باشد، نه راکد ماندن 20 ساله یک پروژه که ایجاد مکانی برای جولان حیوانات و وقوع رفتار هایی که سبب آسیب های اجتماعی می شود.

هنرمندان عامل انتقال فرهنگ و هنر یک منطقه و استان و کشور به نسل ها و سایر مجامع هستند، وقتی مکانی برای تمرین و بروز استعداد ها نداشته باشند، چگونه می توان انتظار پیشرفت و شکوفایی داشت؟ هنرمندان خوزستان و اهواز امید دارند روزی برسد که تئاتر و نمایش در این ساختمان تاریخی زنده شود و شهروندان و هنردوستان بتوانند با کوبیدن دستی بر دست دیگر، هنرمندان شهر را تشویق کنند و صدای دست ها دوستداران هنر را خوشحال کند.

گزارش از ملیحه گریزی نسب

انتهای پیام/گ

به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهدمقدس ، قصه ما مثل شد ، روزی بود روزی نبود ، یک قل دو قل ، داستان های مثنوی ، قصه های قرآنی از جمله کارهایی است که او تصویرگری آن را انجام داده است.

تاکنون 731 عنوان اثر از صلواتیان منتشر شده است. برگزیدگی جشنواره های کتاب و مطبوعات کانون پرورش فکری کودکان، پلاک طلایی مجله آفتابگردان، جشنواره رشد در بخش تالیف، برنده اول جایزه های تصویرگری کتاب سال دفاع مقدس در دو دوره، کاریکاتور مجلات رشد و دریافت لوح تقدیر از کاخ کودک قزاقزستان از جمله افتخارات او است.

به بهانه تصویرگری کتاب های کودک و حواشی آن به سراغ او رفتیم. وی در این گفت وگو به تفاوت مخاطب در خلق یک تصویر برای کتاب ها اشاره کرد و از وجود خط قرمز در این حوزه می گوید.

صلواتیان با اشاره به نقش تاثیرگذار تصویرگری یک کتاب بر مخاطب توضیح می دهد: بدون شک تصویر بر مخاطب تاثیر دارد. به ویژه اگر این تصویر از مبانی زیباشناسی و حادثه های بصری بهره داشته باشد. جلو و عقب نبودن زیاد تصویر از متن چه از نظر روایت موضوع و چه از سطح هنری از جمله عواملی است که توجه به آن در تصویرسازی کتاب کودک و نوجوان می تواند در خلق یک کتاب موفق موثر باشد .

این نویسنده کتاب و نشریات کودک و نوجوان سال های طولانی در این عرصه کار کرده و انتشار بیش از یک هزار عنوان کتاب در داخل و خارج از کشور گواهی بر سابقه وی در این عرصه است.

وی مهم ترین رسالت یک تصویرگر را هم افزایی و روایت صادقانه از متن می داند و معتقد است هم افزایی و روایت صادقانه از متن به معنی تفسیر مکانیکی از متن نیست بلکه تصویرگر باید به بیان لایه های پنهان متن بپردازد و به گسترش معقول مفاهیم توجه داشته باشد.

صلواتیان با تاکید بر اینکه اولین مولفه ای که باید در تصویرگری آثار به آن توجه کرد، گروه سنی مخاطب است، اظهار می کند: باید تصویرگر در تصاویر طراحی شده، یا انتخاب شده برای کتاب، از عناصر بصری، به گونه ای استفاده کند که مناسب ویژگی و نیازهای گروه سنی مخاطب کتاب باشد. همچنین موضوع متن به عنوان مولفه دوم، بر تصویر تاثیر می گذارد.

متن علمی، آموزشی، بهداشتی، تاریخی و... در نوع نگاه تصویرگر اثر دارد. قالب متن، شعر، داستان، پی نما، قصه تصویر و... نیز در ساختار تصویر بی تاثیر نیست. ویژگی های مخاطب هم از عوامل موثر در خلق اثر است. تصویرگری برای کودک تهرانی با تصویرگری برای کودک روستای دور افتاده در یک استان محروم تفاوت می کند. به این دلیل که سواد بصری مخاطب متفاوت است .

به گفته صلواتیان، قطع کتاب، تکنیک چاپ، نوع کاغذ، کیفیت چاپ، سبک نگارش، نوع صفحه آرایی، شیوه صحافی و قیمت تمام شده کتاب برای فروش، ذائقه مخاطب، ظرفیت تصویری متن و... از جمله مواردی است که باید در تصویرگری آثار به آن توجه شود.

این تصویرگر کتاب های کودک و نوجوان با اشاره به نقش تصاویر در افزایش آگاهی کودک می گوید: خط عزیمت بسیاری از کتاب های تصویری، متن است. هر چقدر متن، ظرفیت تصویری بیشتر و بهتری داشته باشد، تصاویر غنی تر و جذاب تری می توان خلق کرد. نکته ای که نباید از آن غافل شد این است که تصویر باید در راستای متن باشد و نقش مکمل در ارائه محتوا داشته باشد.

موضوع را گسترش و ماندگاری را افزایش دهد . صلواتیان در خصوص نقش نویسنده در خلق تصاویرکتاب و ارتباط بین نویسنده و تصویرگر می گوید: همفکری نویسنده با تصویرگر غالبا اثر مثبت دارد و تصویرگر را در درک بهتر از متن کمک می کند؛ به شرط اینکه همفکری نویسنده به دخالت نیانجامد و هویت تصویرگر را آسیب نزند .

هر تصویری برای کودک مناسب نیست

صلواتیان که در حال تالیف جزوه ای با موضوع آداب و احکام تصویرگری برای کودکان و نوجوانان است، از تفاوت تصویرگری برای کودک و نوجوانان می گوید: تصویرگری هم مانند بقیه شئونات زندگی آداب و احکام دارد. به جهت تفاوت مخاطب و ویژگی های هر یک از گروه های سنی، تصویرگری برای هر کدام متفاوت است. با توجه به اینکه هر تصویری برای کودک مناسب نیست، در تصویرگری برای کودکان بدون تردید حریم وجود دارد، تصویرگری برای کودکان از سادگی و صراحت بیشتری برخوردار است .

صلواتیان با توجه به نقش تصویرگری یک کتاب در فروش آثار تاکید می کند: متأسفانه بسیاری از ناشران، مکانیسم و سیستم سنجش بازخورد از مخاطب را ندارند. بعضا میزان فروش آثار و بازخوردهایی که در فضای مجازی اتفاق می افتد و گاهی هم ارتباط چهره به چهره با مخاطبان در دیدارهای جمعی با بچه ها در مدارس و مراکز فرهنگی تنها راه های آگاهی از نظرات مخاطب و سطح موفقیت آثار است .

حال کتاب و اهالی کتاب تعریف چندانی ندارد

نویسنده و تصویرگر کتاب های مذهبی با اشاره به وضعیت چاپ کتاب در دوران کرونا می گوید: در دوران کرونا وضعیت کتاب مانند بیماران کرونایی بستری است. تقریبا اتفاق جدی نمی افتد. حال کتاب و اهالی کتاب این روزها، تعریف چندانی ندارد.

در حال حاضر، مسئولین و متولیان امور کتاب در نهادهای فرهنگی باید چاره ای بیندیشند و به فکر وضعیت چاپ کتاب باشد وگرنه باید صبر کنیم و منتظر باشیم تا ببینیم در دوران پسا کرونا چه می شود. در حال حاضر می توان از ظرفیت های بی نظیر و قدرتمند فضای مجازی استفاده کرد. برای اینکه انس مردم به خصوص کودکان و نوجوانان با کتاب بیشتر شود، باید تعریف از مخاطب و کتاب به روز شود. قالب های فرسوده و کهنه خیلی جاها جواب نمی دهد .

این تصویرگر که تصویرگری مجموعه های رازهای نقاشی های قشنگ ، لاله های نوجوان ، یه قل دو قل ، راه بهتر و قصه های شیرین از زندگی معصومین(ع) از جمله آثار او است که توسط به نشر(انتشارات آستان قدس رضوی) چاپ و منتشر شده است، می گوید: به نشر در سال های اخیر حرکت روبه رشدی را آغاز کرده است و به صورت تخصصی تر به کار می پردازد. هر چند این انتشارات نیز برای رسیدن به موفقیت در این عرصه باید بیش از پیش تلاش کند .

انتهای پیام/282/ ز

به گزارش روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان ، حسین ابراهیمیان با اعلام این خبر، افزود: این مبلغ به حساب صاحبان امتیاز 43 روزنامه، نشریات ادواری و پایگاه خبری استان که در طرح رتبه بندی رسانه ها شرکت کرده و در سامانه جامع رسانه های کشور اعلام وصول مرتب داشته اند، واریز شده است.

وی تصریح کرد: مبالغی بین 384 تا 579 میلیون ریال (به جمع چهار میلیارد و 146 میلیون ریال) از این یارانه به 9 روزنامه گیلان اختصاص یافت.

معاون امور فرهنگی و رسانه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان ادامه داد: 20 نشریه دیگر از 165 نشریه محلی چاپی (به غیر از روزنامه) استان نیز توانستند یک میلیارد و 693 میلیون ریال (مبالغی بین 17 تا 261 میلیون ریال) از این یارانه را دریافت کنند.

ابراهیمیان اضافه کرد: همچنین یک میلیارد و 496 میلیون ریال یارانه (مبالغی بین 25 تا 568 میلیون ریال) به 14 پایگاه از 201 پایگاه خبری دارای مجوز استان گیلان تعلق گرفت.

وی در پایان با اشاره به اینکه از ابتدای سال 98 و به منظور شفاف سازی اطلاعات، گزارش یارانه های حمایتی رسانه های استان در بخش شفاف سازی اطلاعات تارنمای اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان منتشر می شود، افزود: علاقه مندان برای مشاهده جزئیات بیشتر می توانند به این بخش از تارنما ( اینجا ) مراجعه نمایند.

محمد ربیع احمدخانی شامگاه سه شنبه در جلسه شورای اطلاع رسانی استان با اشاره به اقدامات اطلاع رسانی رسانه های جمعی استان از زمان شیوع کرونا تاکنون افزود: از مجموع این میزان مبلغ، هفت میلیارد تومان کمک های مومنانه و 9 میلیارد تومان نیز از طریق وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به گروههای هدف این اداره کل پرداخت شده است.

این مسؤول ادامه داد: میزان تسهیلات درخواستی بنگاه های آسیب پذیر ناشی از کرونا در بخش فرهنگ هفت میلیارد و 500 میلیون تومان بود که با پیگیری انجام گرفته 6 میلیارد و 100 میلیون تومان با کارمزد 12 درصد سه ساله پرداخت شده است.

وی، اقدامات انجام گرفته در خصوص کمک به صندوق اعتباری هنر از زمان شیوع کرونا تا کنون را یادآور شد و گفت: بر این مبنا پرداخت حق بیمه سه ماهه هنرمندان صندوق در سه ماهه اول امسال، تمدید رایگان بیمه تکمیلی و درمان اعضا، صدور هنر کارت، حمایت های مالی، حمایت از کسب و کارهای فرهنگی از جمله کارهایی بوده که در مجموع حدود 2 میلیارد و 600 میلیون تومان برای آنها پرداخت شده است.

احمدخانی به همکاری و همراهی رسانه های استان در انتشار اخبار کرونایی اشاره کرد و افزود: بر این اساس چهار روزنامه فعال استان حدود یکهزار و 230 خبر و گزارش، هفته نامه و 2 هفته نامه ها نیز 72 مورد مطلب در زمینه بیماری کرونا منتشر کرده اند.

وی اضافه کرد: پایگاههای خبری 250، نمایندگی خبرگزاری ها در استان نیز 11 هزار و 302 مورد که در مجموع رسانه های استان 12 هزار و 854 خبر و گزارش در خصوص بیماری کرونا منتشر کردند که جای قدردانی دارد.

این مسؤول با بیان اینکه از زمان شیوع کرونا تا کنون حدود 414 کلیپ و انیمیشن با دعوت از هنرمندان و اصحاب رسانه تولید شده است، ادامه داد: این اداره با هدف حمایت از موسسات فرهنگی، قرآن و عترت و فعالان قرآنی زنجان نیز حدود 271 میلیون و 560 هزار تومان کمک کرده است.

احمدخانی خاطرنشان کرد: این اداره کل قصد دارد جشنواره ای با عنوان نخستین جشنواره تولیدات مردمی در فضای مجازی و در ارتباط با نحوه پیشگیری از ویروس کرونا را مورد توجه قرار دهد که رسانه های جمعی استان نیز نسبت به اطلاع رسانی آن مبادرت کنند.

ابوالحسن حیدری روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: این تسهیلات از محل اعتبارات صندوق کارآفرینی امید تا سقف یک میلیارد ریال با تنفس 6 ماهه و اقساط 54 ماهه به متقاضیان پرداخت می شود که به استان خراسان شمالی 21 میلیارد ریال تخصیص داده شده است.

وی در ادامه گفت: اولویت های اعطای این تسهیلات به گروه های نمایش، آموزش، موسیقی، تجسمی و مدولباس است.

معاون هنری، سینمایی، سمعی و بصری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان شمالی گفت: ثبت نام متقاضیان از طریق سامانه تحفه به آدرس https://tohfeh.farhang.gov.ir انجام می گیرد.

هم اکنون در استان خراسان شمالی با 863 هزار نفر جمعیت، هزار و 115 مرکز فرهنگی و هنری وجود دارد که تمامی موسسات فرهنگی و هنری، آموزشگاه های هنری، سالنهای سینما و تئاتر جزو مشاغل گروه چهار به شمار می روند که طبق مصوبه ستاد ملی مقابله با کرونا تعطیل هستند.

خراسان شمالی از اوایل مردادماه وارد وضعیت قرمز کرونایی شده که هنوز نتوانسته از این شرایط رهایی یابد.