کل نفس ذائقه الموت
خبر درگذشت حجت الاسلام والمسلمین محمدحسن راستگو موجب تاثر گردید.
خدمات ارزشمند و خلاقانه آن مرحوم در عرصه تعلیم و تربیت نسل های کودک و نوجوان دهه های نخستین انقلاب، هرگز در ذهن و ضمیر خانواده های ایرانی فراموش نخواهد شد.
از خداوند منان برای آن فقید سعید علو درجات و رحمت واسعه و برای بازماندگان محترم صبر و شکیبایی خواستارم.
حجت الاسلام والمسلمین محمدحسن راستگو (متولد 1332 در مشهد- 2 آذر 1399) روحانی و پژوهشگر فقه و اصول و تعلیم و تربیت است. او مبتکر شیوه خاصی از آموزش و تفریح برای کودکان بود. راستگو همچنین به عنوان کارشناس در برنامه های تلویزیونی حضور داشت.
درگذشت پدر بزرگوارتان، ابوالشهید مرحوم مغفور حاج علی اکبر صفرخانی را به جناب عالی و خانواده محترمتان صمیمانه تسلیت می گویم.
از خداوند متعال برای آن فقید سعید علو درجات و همنشینی با فرزند شهیدش در جنت الاعلی و برای بازماندگان مکرم صبر و اجر مسالت دارم.
خبر درگذشت عالم جلیل القدر و متقی، حضرت آیت الله سید یحیی جعفری(طاب ثراه) موجب تاسف و تالم شد.
آن فقید سعید سال های متمادی در جایگاه نمایندگی ولی فقیه در استان و امام جمعه شهر کرمان منشا وحدت نیروهای انقلاب و خدمات و برکات برای مردم شهیدپرور آن دیار بود.
ایشان همچنین در کسوت ریاست شورای فرهنگ عمومی استان در ادوار گوناگون با نظرات راه گشا و روشنگرانه خویش نقش مهمی در ارتقای فرهنگ و صیانت از فرهنگ غنی ایرانی اسلامی ایفا نمود.
اینجانب فقدان آن عالم بزرگ منش را به مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای(مدظله العالی)، حوزه های علمیه، مردم خونگرم کرمان و بیت مکرم جعفری تسلیت می گویم و از درگاه خداوند متعال برای آن مرحوم علو درجات در اعلی اعلیین و برای بازماندگان معزز صبر و اجر مسالت دارم.
بسم الله الرحمن الرحیم
انالله واناالیه راجعون
خانواده محترم پیشکسوت حوزه رسانه " پژمان مهدوی فر "
درگذشت چهره فرهیخته رسانه، شادروان پژمان مهدوی فر موجب تآلم و تآسف گردید.
فقدان این شخصیت ارزشمند را به شما خانواده محترم و عموم علاقه مندان و جامعه فرهنگی و رسانه استان ایلام تسلیت می گویم و از خداوند متعال برای آن مرحوم علو درجات و برای بازماندگان محترم صبر و بردباری خواستارم.
سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی
خزاف مقدم درباره صنعت بازی سازی در کشور معتقد است، بازی سازی صنعت یتیمی در ایران است. بچه های بازی ساز هم همیشه یتیم بودند.
محسن یحیی می گوید، ما در ایران اصلاً پابلیشر (ناشر) نداریم پخش کننده داریم. پخش کننده ها هم در برهه ای به خاطر امتیازات خیلی خوبی که بنیاد ملی رسانه های دیجیتال به آن ها می دادند و حمایت می کردند ورود خوبی داشتند و آن هم این قدر داخلش فساد به وجود آمد که برخی بازی ها را پخش نمی کردند.
بهزاد پاهنگ معتقد است، بنیاد ملی بازی های رایانه ای در زمینه دور زدن تحریم ها می تواند راهکارهای مثبتی را در پیش بگیرد تا بازی سازان بتوانند فعالیت های ثمربخشی را در زمینه بازی سازی در پیش بگیرند.
در ادامه میزگرد خبرگزاری مهر با 3 تن از فعالان، تولیدکنندگان و بازی سازان حوزه بازی سازی مهدی خزاف مقدم ، بهزاد پاهنگ و محسن یحیی درباره معضلات بازی سازی و سرمایه گذاری در بازار خارجی می آید:
بازار خارجی در حوزه بازی های رایانه برای بازی سازان بسیار مهم است و بیشتر تمرکزشان در این حوزه است، حتی ترجیح می دهند برای پیشرفت در این حوزه و وجود تحریم ها و مشکلات بیشتر به بازار خارجی فکر کنند. نظر شما درباره تمرکز در بازار خارجی چیست؟
مهدی خزاف مقدم: خب در این زمینه بحث حقوقی بسیار مهم است و اگر در هر کشوری در این زمینه صحبت کنیم باید تمامی جوانب را درنظر بگیریم، احتمال اینکه ضرر هم کنیم بسیار زیاد است. زیراکه ما ایرانی هستیم و دچار تحریم. بیشتر شرکت ها هم آن هایی که دست پر هستند را می پذیرند، اگر هم هیئت مدیره برخی شرکت ها ایرانی باشند و بتوان فعالیت هایی را داشت، باز بانک ها هم هستند که بسیار اذیت می کنند. حتی بانک کشور ترکیه هم سعی در بستن حساب ها کرده است یا اصلاً نمی توان حسابی در آن جا باز کرد. در مالزی هم حساب ها بسته می شد. امارات پارسال همه حساب ها را بست بعد رایزنی کردند و باز شد. می خواهم بگویم بازار خارجی هم دردسرهای خودش را از لحاظ حقوقی و مادی دارد و بازی ساز و تولیدکننده ای که در این حوزه سرمایه گذاری می کند باید استرس این اتفاق را داشته باشد با توجه به اینکه درآمد دارد و هزینه کارش در حساب اش باشد و آن را مسدود کنند باید چه کار کند.
با وجود این معضل بزرگ و مهم چرا بازی سازان، بازار خارجی را ترجیح می دهند؟ علت آن چیست؟
خزاف مقدم: به خاطر بحث برابری ارزی و قیمت ریال نسبت به دلار است و این امر خیلی می صرفد. با اینکه حدود 40 درصدش صرف می شود تا به ایران برسد ولی بازهم می صرفد. بالاخره هر بازی سازی هم در کشورهای مختلف توانسته موفقیت های مدنظرش را به دست بیاورد.
محسن یحیی: اگر درباره بازار خارجی بخواهم نظری بدهم باید بگویم که با توجه به هزینه تولید علاقه بازی سازان به بازار خارجی است! آن طرف به دلار تولید و به دلار می فروشند ولی ما به ریال تولید می کنیم خیلی برایمان به صرفه است آن طرف به دلار بفروشیم.
پدر بازی سازی فرزندش را رها کرده است. من خیلی از بازی سازها را می شناسم که ساخت بازی را رها کردند و به سمت انیمیشن سازی رفته اند زیرا هم درآمدش بهتر است و هم دردسر کمتری دارند
بهزاد پاهنگ: اتفاقاً یکی از جاهایی که نقش بنیاد می تواند پررنگ باشد همین بازار خارجی است.
خزاف مقدم: بله دقیقاً، بنیاد می تواند یک کانال ایجاد کند یا شرکتی بزنند که هیئت مدیره آن خارجی باشد یا با شرکت های مختلف رایزنی کنند.
پاهنگ: اینکه مدعی دور زدن تحریم ها هستند معنی اش باید همین باشد که این دست فعالیت های دولتی صورت بگیرد. آن ها می توانند سیستمی را به بازی سازها ارائه دهند که بیشتر انتشارات بازی ها از آن سو صورت بگیرد.
خزاف مقدم: اتفاقاً امکان چنین موضوع وجود دارد، زیرا بازی به صورت نرم افزاری است و برای صادرات آن مشکلی وجود ندارد که همانند دیگر اقلام صادراتی وجود دارد به راحتی می توان فایل ها را آپلود کرد و به آن طرف فرستاد و به راحتی هم آپلود می شود من حتی پیشنهاد چنین فعالیتی را به بنیاد هم داده بودم.
البته نزدیک به 3 یا 2 سال پیش بود که بنیاد ملی بازی های رایانه ای پابلیشر به تهران دعوت کرده بود!
خزاف مقدم: TGC؟
پاهنگ: TGC اصلاً ارزش نداشت.
خزاف مقدم: بله آمدند ولی کارهای TGC به طور نمایشی بود.
پاهنگ: هزینه زیادی برای آمدن این پابلیشر به تهران شد و کاملاً هم الکی بود همه آن ها آمدند و به به و چه چه کردند و گفتند وای چه عالی! اما یکی از همکارانم که در حوزه تولید و ساخت بازی رایانه ای فعال است می گفت ایمیل یکی از این پابلیشرها را گرفته بود و با کلی تعریف و تمجید که حتماً با ما در تماس باشد، زمانی که همکارم به او ایمیل زده در جواب ایمیلش گفته است که شما تحریم هستید و نمی توانیم با شما فعالیت داشته باشیم.
خزاف مقدم: بله می ترسند مگر می توانند به راحتی کار کنند.
پاهنگ: پس برای چه نمایشگاه برگزار کردند و این همه هزینه کردند؟!
یحیی: یکی از موضوعات این است در روند تولید یک بازی استاندارد این را می گویند که پابلیشر مثل بقیه اعضای تیم، در کنار تولید باید حضور داشته باشد و ذائقه مخاطب را به تیم ارائه دهد.
خب پابلیشرهای ایرانی کجا هستند؟ چه می کنند؟
یحیی: ما در ایران اصلاً پابلیشر نداریم پخش کننده داریم. پخش کننده ها هم در برهه ای به خاطر امتیازات خیلی خوبی که بنیاد ملی رسانه های دیجیتال به آن ها می دادند و حمایت می کردند ورود خوبی داشتند و آن هم این قدر داخلش فساد به وجود آمد که برخی بازی ها را پخش نمی کردند. بازی ساز را می خواستند 50 میلیون به او می دادند یک قرارداد صوری 500 میلیون تومانی با او می بستند و با این قرارداد 500 میلیون تومانی به بنیاد ملی می رفتند و هولوگرام رایگان می گرفتند؛ یعنی دانه ای 10 تا تک تومانی بود.
ما در ایران اصلاً پابلیشر نداریم پخش کننده داریم. پخش کننده ها هم در برهه ای به خاطر امتیازات خیلی خوبی که بنیاد ملی رسانه های دیجیتال به آن ها می دادند و حمایت می کردند ورود خوبی داشتند و آن هم این قدر داخلش فساد به وجود آمد
از همین رو، امکان نداشت شما بروید یک بازی را استعلام کنید؛ یعنی همان 500 میلیون قرارداد صوری که بسته بود به این منظور که می خواهد 500 هزار نسخه از این بازی را بفروشد یا فروخته است، 500 هزارتا هولوگرام برای آن بازی ایرانی می گرفت. بعدها که استعلام گرفته می شد و فهمیدند که فسادهای مختلفی در این زمینه وجود دارد و سروصداها درآمد بنیاد یا رسانه دیجیتال نیامدند این موضوع را اصلاح کنند بلکه از بیخ و بن حمایت ها را قطع کردند. که این موضوع در دوره آقای مینایی بابت هولوگرام های پرونده تشکیل شد.
پاهنگ: یا هولوگرام را روی بازی غیرمجاز چسباندند و از بنیاد شکایت کردند که شما به بازی غیرمجاز مجوز دادید!
یحیی: این کارها را بازی سازهایی که حمایت خوبی از بنیاد نگرفته بودند انجام دادند، یعنی دراین میان کسی دلسوز پیدا نشد که بازی غیرمجاز پخش می شود! چند بازی سازی که منافعشان در بنیاد تأمین نشده بود می خواستند همیشه بنیاد را به چالش بکشند اما متأسفانه کل صنعت را به چالش کشیدند.
البته آقای یحیی درباره این می گفتید که پابلیشر مثل بقیه اعضای تیم، در کنار تولید باید حضور داشته باشد و ذائقه مخاطب را به تیم ارائه دهد این چه معضلاتی دارد که پابلیشر در خارج باشد اما تیم بازی ساز در ایران؟ نکات اش در چیست؟
یحیی: داشتم می گفتم پابلیشر کنار تیم می ایستد حالا هر پابلیشری در هر کشوری هم باشد بخواهد از کشورهای خارجی با تیم های ایرانی ارتباط بگیرد یکی از مشکلات همین است او نمی تواند در کنار تیم باشد بعد از اینکه بازی را دوستان به دستشان می رسانند تازه کلی اصلاحات هم پابلیشر می خواهد در بازی اعمال کند و این هم مشکلاتی دارد.
پاهنگ: در حال حاضر بازی های ایرانی که در گوگل پلی هستند خیلی هایشان با پابلیشرهای ضعیف کار کردند، برای او مهم نیست که پابلیشر در چه سطحی باشد، ولی پابلیشر خوب و اسم ورسم دار باشد نمی خواهد اسمش خراب شود برای همین می آید آن طرح و بازی که برایش آمده است را به خوبی آنالیز می کند و می گوید بازار چه می پسندد.
یحیی: استانداردهای سبک بازی باید حتماً رعایت شود. به هیچ وجه نمی توانید یک بازی در یک سبک خاص بسازید و اصلاً پابلیشر هم حضور نداشته باشد یا استانداردها را رعایت نکنید و بگویید قسمتی از این بازی را در این سبک می خواهم و باید به این نحو بسازم، اصلاً چنین چیزی وجود ندارد. اکثر بازی سازها سعی می کنند استانداردهای سبک خود را رعایت کنند. اگر بازی سازهای ما بتوانند محصول خود را به خارج از کشور بفرستند با توجه به موضوعاتی که آقای خزاف گفتند آن ها باید بتوانند اعتماد کنند و ساختاری را برای خود ترسیم کنند و آن را عملاً از لحاظ مالی و حقوقی به اجرا درآورند و این بازی در پلی استورهای خارجی بنشیند، مطمئناً هزینه های تولیدش درمی آید چه بسا به سوددهی خوب هم برسد، مثلاً با توجه به نوع بازی، روش آپدیت کردن و ادامه دادن اینکه چقدر می خواهیم بازی را ادامه دهیم.
پاهنگ: خیلی از آدم هایی که الآن می خواهند وارد بازار خارجی شوند ترس این را دارند که اگر بازی ام را بردم و فروختم و پول آن را نتوانستم بگیرم چه کار کنم؟
خزاف مقدم: بحث انتقالش یک بحث است، بحث اینکه در آن طرف چطور می خواهید قرارداد ببندید بحث مهم دیگر.
یحیی: البته اگر با گروه یا اشخاصی برخورد کنید که قصد آسیب رساندن داشته باشند به نوعی قشنگ فیتیله پیچ خواهید شد.
خزاف مقدم: مثلاً برای گرفتن بازار خود بازی ساز یا تولیدکننده باید آن طرف شرکت بزند، آدم استخدام کند، دفتر بزند و هزینه ها هم به دلار است!
بنیاد در زمینه بازار خارجی چه تدابیری باید انجام می داد که انجام نشده یا برای بازی سازان می توانسته مفید باشد و راه را برایشان هموارتر می کرده است؟
یحیی: بنیاد می توانست طوری این کار را انجام دهد که الآن کشور روی بحث ارزآوری بازی حساب باز کند، ولی اصلاً هیچ اراده ای وجود نداشت. نه تنها در بنیاد اراده وجود نداشت بلکه هنوز ظرفیت این صنعت را مسئولان هم نمی فهمند. نمی خواهم بگویم این مهم تر از موضوع بنیاد و عدم کارایی آن باشد قطعاً پایین تر هم نیست، یعنی مسئولان ما می گویند من این ظرفیت را روی پسته و زعفران و فرش می گذارم اما بازی رایانه ای خیر! اصلاً در ذهنشان هم نمی گنجد حوزه بازی رایانه ای تا اندازه ای می تواند ارزآوری داشته باشد و هم بر روی مسئله فرهنگ تأثیرگذار است. باید بگویم صنعت بازی های رایانه ای در سال 2007 ترنسفر مالی اش از هالیوود هم جلو زده است. ما سینماگران را رقیب خود می دانیم در حالی که آنان اصلاً ما را هم نمی بینند و جدی نمی گیرند، صداوسیما هیچ زمان برنامه ای را به بازی اختصاص نداده است اما در ناخودآگاهشان قطعاً ما را رقیب خود می دانند زیرا بازی های رایانه ای رسانه ای تأثیرگذار است.
سینماگران رقیب هستند و ما هم آن ها را رقیب خود می بینیم ولی آن ها ما را پشیزی هم نمی بینند. اینکه صداوسیما هیچ وقت به بازی برنامه اختصاص نمی دهد اینکه کاملاً در ناخودآگاهش ما را رقیب می بیند، چون ما رسانه تأثیرگذار هستیم.
پاهنگ: خیلی تأثیرگذار هستیم. تأثیرگذاری اینتراکتیو بودن 30 برابر این است که شما یک طرفه فقط یک رسانه ای را ببینید؛ یعنی رسانه ای که دو طرفه باشد 30 برابر تأثیرگذارتر است.
یحیی: شاید به صورت آگاهانه یا ناخودآگاه این طور باشد. ما حتی برای صداوسیما در حوزه بازی های رایانه ای طرحی مشابه برنامه نود را دادیم حتی از طرح استقبال شد اما زمانی که طرح در سیستم اداری سازمان وارد شد اجازه این کار را ندادند. در حالی که اسپانسر هم داشتیم و علاوه بر هزینه های خود برنامه، درآمدزایی بسیار خوبی برای صداوسیما داشت.
خزاف مقدم: بازی سازی صنعت یتیمی در ایران است. بچه های بازی ساز هم همیشه یتیم بودند.
پاهنگ: زیرا پدر بازی سازی فرزندش را رها کرده است. من خیلی از بازی سازها را می شناسم که ساخت بازی را رها کردند و به سمت انیمیشن سازی رفته اند زیرا هم درآمدش بهتر است و هم دردسر کمتری دارند. شما فکر کنید برای ساخت بازی باید کلی با بنیاد رایزنی می کردند تا پابلیشر به آنان معرفی کند.
این نقد همیشه به بنیاد ملی بازی های رایانه ای وارد است که چرا بروبچه های بازی ساز را به خوبی نمی شناسد و در شناسایی آنان هیچ تلاشی ندارد، چرا بنیاد نمی آید با بازی سازها ارتباط ثمربخش برقرار کند تا بتوانیم صنعت بازی سازی را پربارتر کنیم
یحیی: دلیل اینکه بازی سازها به سمت انیمیشن سازی رفته اند این است که انیمیشن سازها تازه فهمیدند با موتورهای بازی سازی خیلی انیمیشن های بهتری می توانند بسازند چون دارند از بچه های بازی استفاده می کنند.
خزاف مقدم: بازی سازی بیس خیلی از کارها است.
درباره بازی و همه معضلاتی که در این زمینه وجود دارد حرف زدیم و آقای خزاف مقدم گفتند که صنعت بازی های رایانه ای در ایران یتیم است، می خواهم برای جمع بندی صحبت ها و انتقاداتی که به بنیاد صورت گرفت راه حلی برای بهتر شدن شرایط بازی سازی بگویید که باید چه مسیری در پیش گرفت تا این صنعت شکل جدی تری در میان مسئولان بگیرد!
یحیی: اما این نقد همیشه به بنیاد ملی بازی های رایانه ای وارد است که چرا بروبچه های بازی ساز را به خوبی نمی شناسد و در شناسایی آنان هیچ تلاشی ندارد، چرا بنیاد نمی آید با بازی سازها ارتباط ثمربخش برقرار کند تا بتوانیم صنعت بازی سازی را پربارتر کنیم و گسترش دهیم چرا مجموعه بنیاد احساس می کند هر بازی سازی نقدی می کند قصد دارد بر علیه بنیاد باشد خیر اصلاً این گونه نیست ما اگر نقدی هم می کنیم در جهت بهبودی اوضاع و شرایط است نه اینکه بخواهیم کسی را تخریب کنیم.
بالاخره همیشه در صنعت گیم همه این تیرهای انتقاد به سمت بنیاد است و حقش هم هست. اصلاً این نیست که تیری را به سمت بنیاد پرت کردیم و ناحق بوده است. اینکه این نقدها را داریم به دلیل زنده بودن خود بنیاد است و به نوعی به نفع آنان. من در دوره مدیریت گذشته بنیاد هیچ گونه مصاحبه و صحبتی نداشتم هر کسی درباره عملکرد بنیاد از من سوال کرد، سکوت کردم اما در این دوره برای بهتر شدن اوضاع در بنیاد و شرایط بازی سازی صحبت می کنم و نقدهایم را می گویم تا شاید شرایط و اوضاع بهتر شود متولیان بنیاد هم باید این موضوعات و نقدها را به فال نیک بگیرند. اینکه به سازمانی انتقاد می شود؛ یعنی آن سازمان زنده است. اگر می خواهید ما سکوت کنیم، می توانیم مثل مدیریت آقای کریم قدوسی کاملاً سکوت کنیم.
در آخر با همه این انتقادات بنیاد ملی بازی های رایانه ای چه بخواهد چه نخواهد، متولی این صنعت است و ما هر کمکی از دستمان برآید دریغ نمی کنیم ولی باید از سمت بنیاد هم باید یک جاذبه ای باشد یا فراخوانی بدهند تا بازی سازان به سمت شان بروند.
خزاف مقدم: جمع بندی من در حرف هایم بود، به اعتقاد من صنعت بازی سازی واقعاً یتیم است و ما هیچ گونه امیدی به بنیاد ملی بازی های رایانه ای نداریم. از همین رو، خودمان به دنبال آموزش و ساخت و تولید و... رفته ایم.
کد خبر 5076818
مریم علی بابایی
خبرگزاری میزان _ روزنامه ایران نوشت: سایه کرونا بر فضای موسیقی سنگینی می کند. حدوداً دوماهی است برای اجرای کنسرت های آنلاین، تقاضا و استقبالی نبوده و هنرمندان موسیقی همچنان در سکوت خبری به سر می برند و اغلب سعی شان بر این است در این فرصت های به دست آمده به تولید آلبوم یا تک آهنگ بپردازند چرا که بر این نظرند اجرای کنسرت آنلاین، متفاوت از اکران فیلم و یا اجرای تئاتر بوده است. البته این تصمیم ربطی به تعطیلی دو هفته ای ندارد. حتی پیش از این اهالی هنر درباره اجرای کنسرت در ساعت 18 عقاید متفاوتی داشتند. برخی از هنرمندان بر این نظرند که برگزاری کنسرت در تمام دنیا، ساعات مشخص و تعریف شده ای دارد و اصولاً مخاطبان آن، بعد از یک روز مشغله کاری و با آسودگی خاطر برای شنیدن اجرای زنده موسیقی مورد علاقه خود برنامه ریزی های متفاوتی دارند نه آنکه در اوج ساعت کاری و ترافیک شهری آن هم در این شرایط، به دنبال این گونه برنامه ها باشند. برخی دیگر هم به دلیل شرایط بد اقتصادی این روز ها حاضرند در هر ساعت از شبانه روز اجرای کنسرت داشته باشند تا درد معاشی نباشد. طبق صحبت های سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی که روز چهارشنبه (27 آبان ماه) در حاشیه جلسه هیأت دولت بیان داشت: در دو هفته آینده تمامی فعالیت های غیرضروری بجز مشاغل گروه یک، تماماً تعطیل هستند و مجموعه فعالیت های هنری و سینمایی که جزو مشاغل گروه 3 هستند، تعطیل خواهند بود. همچنین سالن های هنری و موسیقی بر مبنای اینکه فاصله هایشان را به صورت 50 درصد ترتیب دهند، مجاز به فعالیت بودند، اما این به قبل از محدودیت های جدید مربوط می شود. وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی اشاره ای هم به مبحث قیمت گذاری بلیت های کنسرت داشت: قیمت بلیت کنسرت ها و فعالیت های هنری با افزایش فاصله گذاری اجتماعی در سالن ها متناسب بوده است و اگر سالنی 500 نفر را می توانسته در بربگیرد، با شرایط جدید مجاز نبوده بیش از 200 تا 250 نفر را در خود جای دهد و این بر تغییر قیمت ها تأثیر داشته است.
کار نشد ندارد
هادی منتظری از آهنگسازان و نوازندگان موسیقی ایران است. این هنرمند هجدهم مرداد ماه امسال با سرپرستی گروه موسیقی تیام به خوانندگی حسین علیشاپور کنسرت آنلاینی درتالار رودکی تهران برگزارکرد. او در این باره گفت: موسیقی یک هنر انتزاعی است و انتقال احساس آن به مخاطب از راه چهره به چهره و دیدار نزدیک امکان پذیر است و بی تردید وقتی این ارتباط یا اجرای موسیقی از طریق موبایل یا تلویزیون صورت می گیرد این انتقال احساس، اثر بسیار کمی دارد؛ بنابراین اصولاً اجرای کنسرت های آنلاین نمی تواند خیلی موفق عمل کند البته شرایط موجود به گونه ای تعریف شده است که بودن آن بهتر از نبود یا حذف آن است و باز هم اگر تقاضایی باشد با کمال میل برای مردم کشورمان کنسرت آنلاین برگزار خواهیم کرد. این آهنگساز نقش مسوولان در حمایت از برنامه ها را مهم دانسته: مسوولان باید برای برگزاری چنین برنامه هایی از هنرمندان حمایت کنند و برای موسیقی های خاص و صاحب تفکر که بیان احساس و عاطفه است یارانه اختصاص بدهند، موضوعی که در تمامی کشور های دنیا مورد توجه است. البته هنرمندان ما نیاز به امکانات آنچنانی ندارد همین که درد معیشت نداشته باشند کفایت می کند. منتظری اجرای کنسرت پیش از ساعت 18 را کمی غیر قابل اجرا عنوان کرد و بیان داشت: البته به قول معروف کار نشد ندارد و به شخصه بر این نظرم در هر ساعتی می توان کنسرت برگزار کرد به شرط آنکه زمینه و بستر آن فراهم باشد و البته حمایت مالی هم انجام بگیرد.
فراهم شدن زیرساخت
کیوان ساکت از دیگر آهنگسازان و نوازندگانی است که سی ام فروردین ماه با سرپرستی گروه وزیری به خوانندگی وحید تاج در تالار وحدت اجرای کنسرت آنلاین داشت و البته قرار است بار دیگر کنسرت آنلاینی در تالار وحدت برگزار کند. این هنرمند اجرای یک کنسرت آنلاین با کیفیت را نیازمند زیرساخت های مناسب، چون ایجاد اینترنت پرسرعت دانسته: اگر این شرایط فراهم شود قطعاً استقبال بهتری خواهد بود. او مخالف برگزاری کنسرت قبل از ساعت 18 است: برگزاری کنسرت در این ساعت تعریف شده استقبالی نخواهد داشت چرا که زمان پرترافیک و پرازدحامی است و اغلب مردم سر کار خود هستند و انجام این کار تقریباً شدنی نخواهد بود.
نبود جذابیت و هیجان
وحید تاج یکی از خوانندگانی است که عدم استقبال هنرمندان از کنسرت های آنلاین را بی انگیزگی مردم و هنرمندان عنوان می کند و بر این نظر است که کنسرت های آنلاین جذابیت و هیجان کنسرت های حضوری را ندارد: راه ارتزاق هنرمندان برگزاری کنسرت است، اما وضعیت پیش آمده شرایط را بسیار سخت کرده است و اگر همچنان ادامه پیدا کند قطعاً شاهد اتفاقات بدتری خواهیم بود. او هم اجرای کنسرت پیش از ساعت 18 را غیر ممکن عنوان کرد: برگزاری کنسرت زمان تعریف شده ای دارد و مردم با یک آرامش خاطر به کنسرت ها می آیند بنابراین نمی توان امیدوار بود با انجام این کار در ساعت کاری استقبالی صورت بگیرد.
شاید مشکل مجوز باشد
دارا دارایی نوازنده و سرپرست گروه موسیقی داماهی است. این گروه پنجم خرداد در برج میلاد تهران کنسرت آنلاین برگزار کرد. دارا دارایی دراین باره گفت: آن طور که شنیده ام گویا برای اجرای کنسرت آنلاین شرایط مجوز کمی سخت تر شده است البته خرداد ماه که کنسرت آنلاین برگزار کردیم مشکلی به وجود نیامد حالا نمی دانم این سخت گیری درباره اجرای کنسرت آنلاین از سوی ارشاد است یا نهاد های دیگر! اگرچه برگزاری کنسرت همواره مورد استقبال هنرمندان بوده چرا که تنها راه امرار معاش ما همین برنامه های موسیقی است. او هم مانند دیگر هنرمندان زمان برگزاری کنسرت تا قبل از ساعت 18 را چندان معقول ندانست: اگر شرایط به همین روال پیش برود مجبور باشیم این کار را انجام خواهیم داد.
آمادگی اجرای کنسرت های آنلاین وعدم تقاضا برای کنسرت های قبل از ساعت 18
مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی درباره اجرای دوباره کنسرت های آنلاین گفت: در شرایط تداوم کرونا و محدودیت های فعالیت های فرهنگی و هنری به شکل میدانی و زنده، برگزاری اجرا های آنلاین برای افزایش نشاط اجتماعی و تداوم رابطه هنرمندان و مخاطبانشان، شیوه مناسبی است. دفتر موسیقی آمادگی دارد در صدور مجوز این اجرا ها سهولت ایجاد کند و از طرفی حمایت خود را نیز از برگزاری این اجرا ها تداوم بخشد.
محمد اللهیاری همچنین درباره استقبال از اجرای کنسرت پیش از ساعت 18 بیان داشت: هنرمندان گرچه بدلیل محدودیت های کرونایی و تعطیلی های پیش آمده شغلی، ماه هاست در مضیقه مالی هستند و هر روز اخبار ناخوشایندی از این وضعیت می شنویم، اما همچنان سلامت مردم را در اولویت قرار داده اند. بدیهی است که فعالیت های فرهنگی هنری طبق عرف در سال های قبل در ساعات پایانی روز برگزار می شده است و در ساعات میانی روز این فعالیت ها با اقبال مردم مواجه نمی شود. تا الان تقاضایی برای اجرا های صحنه ای در آبان ماه و قبل از ساعت 18 به دفتر موسیقی واصل نشده است.
انتهای پیام/
خبرگزاری میزان : انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.
همزمان با محدودیت های کرونایی، وزیر ارشاد از تعطیلی همه فعالیت های فرهنگی و هنری در کشور خبر داد.
سینماهای کشور پیش از این تا ساعت 18 اجازه فعالیت داشتند اما با آغاز دور جدید محدودیت های کرونایی از روز گذشته یک آذرماه تمامی سینماهای کشور به طور کامل تعطیل شده اند.
هرچند تلاش هایی مانند فروش آنلاین کتاب از سوی ناشران و اجرای طرح هایی مانند تابستانه و پاییزه کتاب از سوی ارشاد در این ایام اجرا شده، اما به نظر می رسد تأثیر چندانی بر وضعیت نشر کشور نداشته است. بعد از گذشت 9 ماه از بحران کرونا، میزان انتشار کتاب و خرید و فروش ها نشان می دهد که این راه حل های مقطعی دوای درد فعالان این صنعت نبوده است. برخی از ناشران به امید تغییر شرایط از انتشار کتاب های چاپ اولی خودداری می کنند تا از به اصطلاح خواب سرمایه خود جلوگیری کنند. در این میان، وضعیت بازار کتاب کودک و نوجوان به دلیل قرنطینه چند ماهه مخاطبانش، چندان دلگرم کننده نیست.
عبدالعظیم فریدون، مدیر انتشارات محراب قلم و رئیس انجمن ناشران کودک و نوجوان، با اشاره به تداوم رکود در بازار کتاب کودک و نوجوان گفت: بازاری وجود ندارد، بازار کتاب کودک عملاً تعطیل است؛ چون دسترسی وجود ندارد. همه در خانه قرنطینه هستند، کتابفروشی ها را دولت تعطیل کرد، مدارس تعطیل و پارک و میهمانی رفتن و سفر کردن نیز ممنوع است. بچه ها هم در خانه زندانی هستند.
وی ادامه داد: بچه ها در حال حاضر نهمین ماه است که در قرنطینه هستند، نه سفر می روند و نه بازی می کنند و به میهمانی می روند. در خانه مانده اند و خانواده ها را نیز به دلیل شرایط روحی، دچار مشکل کرده اند. در چنین شرایطی تنها چیزی که می تواند کمی از این مشکل را حل کند، اسباب بازی و کتاب برای بچه ها است. شاید می شد بخشی از تراکم انرژی های بچه ها با خواندن کتاب خارج شود و به آرامش برسند. ما از این هم دریغ کردیم. مدیران فرهنگی ما هیچ برنامه ای، هیچ برنامه ای و هیچ برنامه ای برای اینکه بخشی از این خلأ را پر کنند، نداشتند. شاید می شد با استفاده از راهکارهایی مانند رساندن کتاب به درب منازل، استفاده از ظرفیت رسانه هایی مانند صدا و سیما و ... بخشی از این مشکل را حل کرد؛ یا حداقل با تشویق و ترغیب به اینکه کتاب هم برای سلامتی روح و روان بچه ها به اندازه جسم آنها اهمیت دارد و خانواده ها می توانند زمانی که امکان خرید دارند، برای کودکان خود نیز کتاب تهیه کنند، نسبت به رفع بخشی از مشکلات کودکان اقدام کرد. اما هیچ راهکاری را مدیران فرهنگی کشور در این زمینه پیش بینی نکردند و مشورتی نیز با اهالی نشر در این زمینه صورت نگرفته است تا بخشی از این مشکل حل شود.
مدیر انتشارات محراب قلم با بیان اینکه برنامه های متعددی را می توانستیم در 9 ماه گذشته در جهت ارتقای سلامت روانی کودکان و نوجوانان و همچنین بهبود وضعیت نشر این حوزه انجام دهیم اما از آن غافل بودیم، تصریح کرد: آموزش و پرورش در این رابطه نقش پررنگی داشت. می توانست از طریق شبکه های رشد و شاد در این زمینه اقداماتی انجام دهد. می توانست با معرفی کتاب و تشویق دانش آموزان، بچه ها را به سمت مطالعه سوق دهد. از سوی دیگر، وزارت ارشاد نیز می توانست با طراحی طرح هایی کمک حال خانواده ها و ناشران در این شرایط باشد. طرح هایی مانند پاییزه و عیدانه کتاب می توانست بخشی را منحصراً برای حوزه کودک و نوجوان تعریف و اجرا کند.
به گفته فریدون؛ این طرح ها عمدتاً بر بخش بزرگسال تمرکز دارد، اما اگر بودجه ای به صورت اختصاصی برای بخش کودک در این طرح ها تعریف می شد، شاید گامی به جلو بود. در کنار این ها، صدا و سیما می توانست اندکی از وقت خود را که به اطلاع رسانی در زمینه مقابله و پیشگیری از بیماری کرونا اختصاص داده، به بحث ترویج و تشویق کتابخوانی اختصاص دهد و تأثیر مطالعه را در روح و روان خانواده ها و بچه ها در شرایط فعلی تبیین کند. همانطور که تبلیغات کالاها را انجام می دهد، مقداری نیز به فکر روح و روان و فکر بچه ها می بود و در این زمینه اقداماتی انجام می داد.
فریدون در پاسخ به این پرسش که آیا استفاده از بسترهای فضای مجازی و فروش آنلاین توانسته بخشی از مشکلات فروش ناشران کودک و نوجوان را در شرایط فعلی برطرف کند یا خیر گفت: فضای مجازی عمدتاً توانسته برای بزرگسال راهکار پیدا کند؛ زیرا دسترسی بزرگسالان به این بستر بیشتر از کودکان و نوجوانان است. در این رابطه ما فقط نباید کلانشهری مانند تهران را در نظر بگیریم، بلکه منظور همه کشور است. این فضا شاید توانسته بخشی از مشکل حوزه بزرگسال را حل کند.
مدیر انتشارات محراب قلم اضافه کرد: فضای مجازی نسبت به قبل از خود رشد کرد، نه اینکه توانسته باشد جایگزین فروش فیزیکی شود؛ به این معنی که این فضا تا پیش از شیوع ویروس کرونا وجود داشت اما اقبال چندانی به آن نمی شد. بخش کوچکی از ناشران و موزعان کتاب این فضا را طراحی کرده بودند، اما مخاطب این فضا قبل از شیوع کرونا کوچک و ناچیز بود. در شرایط پسا کرونا اندکی اقبال در مقایسه با گذشته به این ظرفیت شده است. اما این اقبال نتوانسته جایگزین خوبی برای فروش فیزیکی کتاب باشد.
رئیس انجمن ناشران کتاب کودک و نوجوان در پاسخ به این پرسش که آیا این انجمن طرحی در جهت بهبود شرایط ناشران به مسئولان ارائه کرده است یا خیر، گفت: باید حرف های انجمن شنیده شود، اما گوش شنوایی در این زمینه وجود ندارد. ما خودمان در انجمن کارهایی انجام می دهیم مانند برگزاری نشست و ... اما این برنامه ها برای ناشران است و ما به بچه ها دسترسی نداریم. مدیران فرهنگی باید با تشکل نویسندگان کودک و انجمن ناشران در این زمینه گفت وگویی می کردند و از تجربیات اعضای این تشکل ها استفاده می کردند. مدیران فرهنگی یا باید این تجربیات را خودشان داشته باشند یا از تجربیات دیگران استفاده می کردند، اگر از هر یک از این تجربیات استفاده می شد، ما باید خروجی آن را می دیدیم.
انتهای پیام/
صندلی خالی، ساخته سامان استرکی
شاید باورش سخت باشد اما سامان استرکی فقط 25 ساله بود که این فیلم را ساخت و در جشنواره ای که اصغر فرهادی سیمرغ کارگردانی را برای درباره الی.... گرفت به او دیپلم افتخار دادند. با ساختاری کاملا آوانگارد، طوری که چهار فیلم در فیلم در یک فیلم بود و از معدود روایت های سینمایی که به مفهوم جبر و اختیار می پرداخت. با بازیگران مطرحی مثل رضا عطاران، فریبرز عرب نیا، محمدرضا شریفی نیا (با چهار نقش متمایز در این فیلم)، پانته آ بهرام، گوهر خیر اندیش، فریده فرامرزی.
فیلم در جشنواره سال 87 اکران شد، مورد استقبال منتقدان واقع شد، فریده فرامرزی که همسر رضاعطاران است با اولین حضور حرفه ای اش در سینما، نامزد سیمرغ شد که رقبایی مثل لیلا حاتمی داشت. فیلم در چند جشنواره خارجی هم از جمله بوسان کره جنوبی تحسین شد. اما در کمال تعجب، بعد از چند سال با سر و شکل یک فیلم کمدی شاد دقیقا همین ترکیب برای تبلیغات استفاده شد که هیچ ربطی به جهان فیلم نداشت وارد شبکه نمایش خانگی شد، در حالیکه فیلم کمدی نبود و مثلا عطاران نقش جدی در فیلم داشت. خیلی ها استرکی را استعداد تازه سینمای ایران دانستند اما بعد از گذشت 12 سال هنوز امکان این ایجاد نشده که این کارگردان خلاق، فیلم دوم سینمایی اش را بسازد.
احتمال باران اسیدی ساخته بهتاش صناعی ها
از معدود فیلم های شاعرانه در سینمای ایران که چند خرده روایت داشت و داستانی مدرن را برای تعریف انتخاب کرده بود و بر خلاف جریان اصلی سینمای کلاسیک در ایران، روایتی تجربه گرایانه را مد نظر قرار داد. فیلم در جشنواره فجر، جشن خانه سینما، جشن منتقدان و جشنواره های خارجی تحسین شد اما در اکران فروش چندانی نداشت.
ماهی و گربه ساخته شهرام مکری
از اولین فیلم هایی که در گروه هنر و تجربه اکران شد، در جشنواره ونیز شیر نقره ای دریافت کرد و در بیش از سی جشنواره جهانی مورد استقبال قرار گرفت،اما طبعا امکان این فراهم نمی شود که مخاطب به این گونه فیلم ها روی خوش نشان نمی دهد.
کوپال ساخته کاظم ملایی
یکی از فرمالیستی ترین فیلم های چند سال اخیر از فیلمسازی که فیلم های کوتاهش، مثل منها و دیلیت جزو بهترین فیلم های کوتاه به حساب می آیند و جوایز پرشماری دریافت کرده اند. در این فیلم، سراغ تنهایی انسان معاصر و تسلط تکنولوژی و زندگی مدرن بر انسان در زندگی روزمره رفت که در اکران، حقش خورده شد.
بوتیک ساخته حمید نعمت الله
اولین ساخته نعمت الله که که یک کمدی سیاه به معنای دقیق کلمه بود و شاید تنها فیلمی که محمدرضا گلزار تاکنون به معنای دقیق کلمه بازی خوبی کرده است. اما با وجود حضور او و گلشیفته فراهانی و ... در اکران مهجور ماند.
ناهید ساخته آیدا پناهنده
از معدود فیلم هایی که از لوکیشن وجغرافیا به عنوان کاراکتر در فیلم استفاده هویتمندی می کند، محیط و شخصیت های قوام یافته دارد و جزو اولین فیلم هایی است که نوید محمد زاده نقش محوری دارد اما در اکران، با وجود بازیگرانی مثل ساره بیات و پژمان بازغی ناکام ماند، با وجود حضور در جشنواره کن و دریافت جوایز مختلف.
در دنیای تو ساعت چند است؟ ساخته صفی یزدانیان
یکی از نوستالژیک ترن و عاشقانه ترین فیلم های یک دهه اخیر که هم محبوب منتقدان شد و هم انواع و اقسام جوایز داخلی و خارحی را کسب کرد اما در اکران انتظار می رفت با حضور لیلا حاتمی و علی مصفا و حال و هوای نوستالژیکش، فروش خوبی داشته باشد که در نهایت کمتر از یک میلیارد فروخت.
من ساخته سهیل بیرقی
اولین فیلم بیرقی که از لیلا حاتمی به عنوان شمایلی از یک شخصیت نابهنجار، کار چاق کن، دلال و مرموز استفاده کرد و با وجود بازیگران مشهور دیگر، پیش بینی ها در زمان اکران درست از آب در نیامد.
شماره 17 سهیلا ساخته محمود غفاری
فیلمی که یکی از بهترین ایده های مرکزی سینمای ایران را دارد. همسریابی در موسسه ای با همین رویکرد و روایت پیردختر چاقی که در این مسیر با جوانی بازیگوش آشنا می شود. فیلم هم محبوب منتقدان شد هم جوایز مختلفی گرفت اما در اکران، انگار نه انگار که یک فیلم باسوژه ای تازه را شاهدیم و در نهایت حدود 120 میلیون در گیشه فروخت.
.
نتیجه اینکه با هیاهوی بسیار و تبلیغات میلیاردی، به هر قیمت و شکلی و حضور مافیای اکران، ده ها فیلم شبیه این فیلم ها با وجود ساخته بدیع و فرم نو آورانه آنقدر کم فروختند که کارگردانانشان کمتر انگیزه ادامه کار پیدا کردند، برخی، دیگر فیلم نساختند، برخی نتوانستند موفقیت فیلم اول را ادامه دهند و برخی مهاجرت کردند و این نتیجه بی عدالتی در اکران و پخش فیلم در سینمای ایران است.
وی ضمن بیان اینکه واقعاً مشخص نیست که در سال آینده چه اتفاقی رخ می دهد، ادامه داد: حتی اگر امکان برگزاری جشنواره در سال آینده فراهم باشد، ما در جشنواره بعدی با دو برابر فیلم مواجه می شویم که خیلی از آنها بیات شده یا امکان ارائه ندارند. بنابراین بهتر است که امسال جشنواره به صورت آنلاین برگزار شود.
تهیه کننده مستند جایی برای فرشته ها نیست اظهار کرد: بخش داوری و انتخاب فیلم ها که همچون سال های قبل است. تنها تفاوت در اکران مستندهاست که مساله مهمی است، اما به هر حال وضعیت به گونه ای است که تحت هیچ شرایطی اجازه اکران کردن فیلم ها را نمی دهد. بنابراین حداقل این شکل آنلاین بخشی از مدل اکران را پوشش می دهد. به علاوه اینکه اگر بشود درست این رویداد را رسانه ای کرد شاید این شکل برگزاری از نقاط قوتی هم برخوردار باشد.
شکیبانیا در ادامه عنوان کرد: در این شکل همه به فیلم ها دسترسی دارند و تعداد زیادی از علاقمندان می توانند فیلم ها را ببینند. همچنین دیگر با محدودیت سالن و سانس مواجه نیستیم. اگرچه بسیاری از فیلم سازها فیلم ها را برای پرده می سازند و پرده سینما هم در قضاوت ما از فیلم موثر است، اما یادمان باشد که در سینمای مستند، بسیاری از آثار برای تلویزیون و پلتفرم ها ساخته می شوند و ویژگی های سینمایی آنها به قدری نیست که افسوس بخوریم چرا سینما را از دست دادیم.
تهیه کننده مستند مادرکشی ادامه داد: اکنون فرصت مغتنمی است که جشنواره آنلاین برگزار شود تا متوجه ایرادهای آن بشویم و در سال های بعد اگر هم امکان اکران در سینما وجود داشته باشد بتوانیم به صورت همزمان اکران آنلاین را هم در کنار شیوه کلاسیک برگزاری داشته باشیم.
وی در پایان درباره برگزاری جشنواره های سینمایی در دوران بعد از کرونا گفت: پیشنهادم این است که در دوران بعد از کرونا جشنواره ها به شکل قبلی خود برگردد. چراکه مدل حضوری از خواص بسیاری برخوردار است که مهم ترینش اکران در سالن سینما و دورهمی است که هر ساله مستندسازان را دور هم جمع می کند. اما برای افرادی که نمی توانند به صورت حضوری در جشنواره حاضر باشند، بخش آنلاین (برخط) می تواند در کنار جشنواره ادامه پیدا کند.
کد خبر 5077673
زهرا منصوری
او در ادامه افزود: سریال یا فیلمی که از قبل آماده باشد و اکنون بخواهد آماده ی پخش باشد ندارم و همه سریال ها و فیلم هایم پخش شده اند.
سپاه منصور در خصوص امرار معاش در این روزهای کرونایی بیان کرد: مقادیر اندکی را که از قبل پس انداز کرده بودم را با قناعت مصرف می کنم و از طرف خانه سینما و وزارت ارشاد قرار است به همه بازیگران 65 سال به بالا کمک اندکی کند که هنوز اتفاق نیوفتاده است.
او با اشاره به اینکه ترجیح می دهد در خانه بماند یا کار کند ادامه داد: قطعا در این شرایط ترجیح ام این است که در خانه بمانم.
سپاه منصور در خصوص این سوال که ممکن است دو هفته تعطیلی داشته باشیم به عنوان هنرمند چه پیامی برای کاهش کرونا دارید بیان کرد: هر پیامی که باید توسط مسئولین داده می شد انجام شده است من دیگر حرفی برای گفتن ندارم اما من تنها پیامی که می توانم بدهم این است که هرکاری که لازم است انجام دهید زیرا این رعایت اصول بهداشتی برای سلامتی خودمان است.
این بازیگر خاطر نشان کرد: اگر برنامه ساز ها و مدیران برنامه بتوانند برای مردم سرگرمی های جالب تهیه و در رسانه ها پخش کنند مردم در خانه هایشان می مانند درواقع می توانند برای مردم برنامه های مفید پخش کنند.
فریده سپاه منصور در پایان در خصوص اینکه آیا شبکه های نمایش خانگی می توانند جای سینما ها را بگیرند و خلاء را پر کنند یا خیر خاطر نشان کرد: من فکر می کنم این امکان وجود دارد چرا که من خودم همین کار را می کنم و سریال یا فیلم هایی که قبلا فرصت نکرده بودم ببینم را اکنون از فیلیمو نگاه می کنم. به عنوان کلام آخر از همه می خواهم بیشتر به فکر همدیگر باشیم.
خبرنگار: یگانه پاکستانی
تلویزیون سینما بازیگر کرونا فریده سپاه منصور
وی افزود: در گذشته اگر فیلمی درباره بسیجیان ساخته می شد کیفیتش به اندازه ای بالا بود که بیننده دوست داشت جای آن شخصیت باشد، ولی عمده کارهایی که در این زمان با محوریت بسیجیان تولید می شود به دلیل کیفیت پایین چنین حسی را در تماشاگران بیدار نمی کند این یکی از آسیب هایی است که به نظرم سبب شده فیلم های این گونه در سینما کم رنگ شوند.
این سینماگر با بیان این که نبود مهندسی فرهنگی به سینمای ما ضربه زده است گفت: فیلمسازان بسیار خوبی داریم که در دغدغه ساخت کارهای ارزشی دارند، اما آنها سالهاست خانه نشین هستند، چون شرایطی پیش نیامده تا هنرمندان خانه نشینمان دست به تولید کار زنند. درباره فیلمسازان دغدغه مند خانه نشین باید نکته را اضافه کنم آن هم این که آنها حاضر نیستند به هر قیمتی کار کنند، برای همین سال ها خبری از آنها نیست. در این میان وظیفه دولت است که با بها دادن به آنها (فیلمسازان ارزشی) در شرایطی که فیلم های گیشه حرف اول را می زند امکاناتی فراهم آورند تا آنها بتوانند دوباره فیلم های مدنظرشان را تولید کنند.
وی متذکر شد: بسیار تاسف آور است که بگویم وقتی کارگردانی با فیلمنامه ای درباره بسیجیان به تهیه کننده ها و سرمایه گذارها مراجعه می کند اثرش با استقبال مواجه نمی شود، اما اگر فیلمنامه های گیشه پسند به آنها پیشنهاد شود، بلافاصله همراه آنان خواهند شد. این معضل نشان می دهد ما از فرهنگ بسیجی در هنرمان دور شده ایم، برای همین در چنین وضعیتی نباید توقع ساخت فیلم های ارزشمند را داشت!
کارگردان شب به خیر فرمانده متذکر شد: آنچه بیش از هر چیز مرا آزار می دهد یک بهانه رایج است. آنهم اینکه سرمایه گذاران و تهیه کننده ها در توجیه عدم حمایتشان از فیلم هایی با محوریت بسیجیان، نداشتن گیشه را بهانه می آورند، درصورتی که تجربه نشان داده هرگاه فیلمی به درستی تصویرگر بسیجیان در آثار سینمایی بوده، آن کار با استقبال تماشاگران و مردم نیز مواجه شده است، چون مردم این سرزمین عاشقانه قهرمان های خود را دوست دارند.
شاه حسینی در انتها تاکید کرد: هر کشوری تلاش می کند به واسطه سینما و هنر، قهرمان های خود را به جهانیان معرفی کند، اما ما برعکس عمل می کنیم و سعی می کنیم از شخصیت های افتخارآفرین مان دور بمانیم، پس تا زمانی که اینگونه پیش برویم سینمای ما نخواهد توانست همانند دهه 60 به روزهای پر افتخار خود بازگردد.
انتهای پیام
وی افزود: همه کشورها جنگ را تجربه کرده اند و مطمئناً در آن نبردها، فداکاری هایی نیز رخ داده، اما جنس فداکاری و ایثار در جنگ ما کاملاً متفاوت با الگوهای دیگر کشورهاست. در کشور ما بسیجیان با تکیه بر ایمانشان به جنگ می روند بدون اینکه انتظار داشته باشند چیزی دریافت کنند. انگیزه ای که از آن حرف زدم متأسفانه آنگونه که باید در فیلم هایی سینمایی مورد نظر نبوده، بلکه اگر اتفاقی رخ داده تنها به شکل شعاری به آن پرداخته شده است.
عدم تکرار تولید فیلم های موفقی چون آژانس شیشه ای
کارگردان سریال رخصت گفت: اگر به فیلم هایی که در دهه 60 درباره بسیجیان ساخته می شد دقت کنید تنها رشادت های جنگی بسیجی ها مدنظر بوده، درصورتی که دوربین می توانست به داخل خانه آنها نیز برود. این اتفاق در سال های بعد با فیلم هایی نظیر آژانس شیشه ای رخ داد، اما این رویکرد می توانست بارها روی دهد نه این که به صورت استثنا در سینما از آن نام برده شود.
وی با بیان اینکه در زمان حال این نهادهای فرهنگی هستند که باید بانی اشاعه فرهنگ بسیجی در سینما باشند، تصریح کرد: در سینما دو نوع فیلمسازی وجود دارد. ابتدا کارهایی که در آن صرفاً گیشه مدنظر است. این تولیدات همیشه در سینما بوده و باز هم باید وجود داشته باشد، زیرا چرخه اقتصادی سینما را این فیلم ها تامین می کند، اما در کنار این تولیدات آثاری هم هستند که هدف از تولیدشان موضوعات مادی نیست، بلکه به واسطه آن می خواهیم فرهنگ و اندیشه ای را منتقل کنیم. فیلم هایی با موضوع بسیجیان از جمله این آثارند. این فیلم ها باید از سوی نهادهایی تولید و حمایت شوند که بر همین مبنا شکل گرفته اند. برای مثال سازمان بسیج مستضعفان، انجمن سینمای دفاع مقدس، حوزه هنری، مؤسسه شهید آوینی و... نهادهایی هستند که باید در این عرصه حضور فعالی داشته باشند. این مشارکت نیز تنها با مشارکت سالیانه در یک یا دو فیلم به دست نمی آید، بلکه باید مدام این اتفاق بیفتد.
کارگردان فیلم زندگی شیرین متذکر شد: سالها پیش اولین کتاب جنگی با عنوان محاصره سوسنگرد را نوشتم. در این کتاب به زیبایی به دنیای بسیجیان ورود شده بود، به نحوی که تماشاگر خود را با شخصیت ها همراه می دید، اما این کتاب تنها در قالب یک فیلم یا سریالی بیگ پروداکشن قادر است عظمت قصه را نشان دهد و متأسفانه هیچ گاه سرمایه گذار مناسبی برای ساخت یافت نشد!
یکسویه نگری، آسیب رایج فیلم های ایرانی
این فیلمساز بزرگترین آسیب در شخصیت پردازی بسیجیان را یکسویه نگری آنها دانست و بیان کرد: اینکه تصور کنیم بسیجی تنها با یک لباس خاکی و تفنگی در دست، باید دیده شود بی انصافی در حق این ایثارگران است. در زمان جنگ هم بسیجیانی داشتیم که در جهاد سازندگی حضور داشتند و کارشان رانندگی بولدزر بود. آنها وظیفه داشتند خاکریز درست کنند. این کار آنها به شدت روی موفقیت رزمنده ها تأثیرگذار بود، ولی هرگز آنچنان که باید درباره این افراد فیلم ساخته نشد. در زمان حال نیز بسیجیان در عرصه هایی چون نبرد اقتصادی و مدافعان سلامت جان خود را در طبق اخلاص گذشتند، اما باز هم کمتر به فداکاری آنها توجه می شود.
بیشتر بخوانید:
کارگردان سریال حکایت های کمال متذکر شد: این که بسیجی ها کمتر تلاششان دیده می شود، اتفاقاً خواسته قلبی مورد نظر خود آنهاست، چون دوست دارند اگر کاری انجام می دهند به چشم نیاید. آنها معتقدند با خدا معامله کرده اند، اما این موضوع نباید بهانه ای برای کم کاری ما باشد. برای همین هم تاکید دارم نهادهای فرهنگی که بودجه مجزا در این حوزه دریافت می کنند به صورت ویژه به این موضوع توجه کنند. آخرین نمونه ایثارگری بسیجیان را در مواجهه این آنها با بیماری کرونا می شود مشاهده کرد.
بسیجی در قامت مدافع سلامت
وی یادآور شد: در روزگاری که شاید بسیاری از مردم عادی از بابت این بیماری خانه نشین شده اند، بسیجیان با ورود به فعالیت های انسان دوستانه جان خود را فدای آسایش مردم کرده و در جاهایی حضور پیدا می کنند که برای سلامتی آنها به هیچ وجه مفید نیست. این نمودی دیگر از ایثار بسیجی هاست که سینماگران باید در بازنمایی آن تلاش کنند.
صلح میرزایی با اشاره به این که بسیج مردمی ترین نهاد است، تأکید کرد: بسیجی از دل مردم به پا خاسته، پس اگر قرار باشد آنها را در فیلم های سینمایی نشان دهیم باید زبانمان کاملا مردمی باشد. این خواسته متأسفانه در برخی فیلم ها رخ نمی دهد، زیرا به بهانه ارزش نهادن به بسیجیان تصویری از آنها ارائه می دهند که با واقعیت همخوانی لازم را ندارد. این امر سبب می شود تماشاگر حس کند بسیجی آدمی از دنیای دیگر است و او قادر نیست آنطور باشد.
انتهای پیام
او در ادامه افزود: یک سریال از قبل آماده شده به کارگردانی آقای کاوری به نام شرم دارم که در اواخر پاییز روی آنتن می رود.
سنگ چاپ در خصوص امرار معاش این روزهایش گفت: چون در حال حاضر مشغول به کار هستم حقوق می گیریم و زندگی امان را می چرخانیم اما برخی از بازیگران در این شرایط کار نمی کنند وامیدوار هستم هرچه سریع تر به کار مشغول شوند.
او با اشاره به اینکه ترجیح می دهد در این شرایط در خانه بماند یا کار کند بیان کرد: امروزه بیشتر هنرمندان با عشق به سراغ کارشان می آیند و به شدت احساس مسئولیت می کنند جدای مسائل مالی و مایحتاج بیشتر این افراد جانشان را کف دستشان می گذارند و صادقانه در جبهه اول با کرونا می جنگند .
این بازیگر در خصوص اینکه ممکن است دو هفته سینما ها را تعطیل کنند به عنوان هنرمند پیام خود را برای کاهش کرونا بیان کرد: تنها اصل کاهش بیماری رعایت کردن است و تا وقتی که این اتفاق نیوفتد این ویروس همچنان ادامه دارد و منوط بر این است تا همه دست به دست هم دهند البته درست است که شرایط سخت است اما به هرحال همه در همین اوضاع به سر می برند و شرایط کاملا مساوی است و هیچ کس بر دیگری برتری ندارد.
او در خصوص اینکه برنامه ساز ها و مدیران برنامه چه عملی انجام دهند تا مردم در خانه بمانند گفت: تنها بخش که مهمی که از لحاظ فرهنگی نیاز است انجام شود ایجاد سرگرمی است تا عبور از این بیماری را برای مردم راحت کنند. بنابراین از همین جا به تک تک همکاران و افرادی که در راه حفظ سلامت می کوشند و تلاش می کنند خسته نباشید و خدا قوت می گویم و آرزوی سلامتی برای افرادی دارم که بدون ادعا در حال تلاش هستند تا جامعه ای سالم و بدون مرگ و میر حاکم شود و به همین خاطر تنها پیامی که می توانم به همکارانم دهم این است که مطمئنم نتیجه کار خیرشان را در سال های آینده می بینند.
افشین سنگ چاپ در پایان نسبت به اینکه سینما ها تعطیل شدند آیا شبکه نمایش خانگی، فیلیمو و نماوا می توانند جای سینما را بگیرند و خلاء را پر کنند تصریح کرد: قبل از اینکه شیوع پیدا کند ما در دنیا روابط حسنه ای داشتیم و افرادی در فضای مجازی دنیای گسترده ای از اقتصاد و هنر را اداره می کردند اما در حال حاضر کرونا باعث شده ما مجبور شویم در فضای مجازی فعالیت داشته باشیم و سینما را به آن جا انتقال دهیم. اگر ما مدیران باهوشی داشته باشیم الان بهترین موقعیت است که از این قضیه برای برابری اقتصاد و هنر استفاده کنند و نوع نگرش به فیلم، سینما و تفریح را دگرگون کنند درواقع نمی دانم چقدر روی این قضیه کار می کنند اما تا همین جا هم بسیار مثبت و خوب است ما باید برای مردم فرهنگ سازی کنیم و یاد بدهیم که تا وقتی این بیماری هست سینمایی وجود ندارد و در این موقعیت هم نباید اشتراک بخریم و کپی رایت کنیم و الان بهترین موقعیت است که دنیای سینما را به دنیای مجازی انتقال دهیم که نه کسی متضرر شود و هم بازار آن گرم بماند و هنرش هم در جای خود ثابت باشد.
خبرنگار: یگانه پاکستانی
فیلم سریال بازیگر افشین سنگ چاپ کرونا
رضا ادامه داد: در حال حاضر بخش عمده ای از منشیان صحنه به کرونا مبتلا شده اند و حال برخی از آن ها اصلاً خوب نیست. چه کسی باید پاسخگوی این اتفاقات شوم و دردآور باشد؟ نکته قابل تأمل آنجا است که وقتی بنده و امثال بنده به این وضعیت بغرنج و بحرانی معترض می شویم آقایان عنوان می کنند که اگر کسی نمی خواهد سر کار نیاید! همین چند وقت قبل یکی از مدیران تولید به بنده گفت اهالی سینما با علم و اطلاع از اینکه به راحتی می توانند به کرونا مبتلا شوند قرارداد امضا می کنند!
این سینماگر در همین راستا متذکر شد: من نمی دانم در این میان وظیفه ستاد کرونا خانه سینما چیست؟ آن ها چه کاری برای اهالی سینما انجام داده اند؟ چرا حتی ما نمی دانیم چه کسانی در این ستاد حضور دارند؟ چرا وقتی ما به مدیرعامل خانه سینما در خصوص وضعیت اسفبار پشت صحنه آثار توضیح می دهیم ایشان هیچ کار مثبتی انجام نمی دهند؟
وی خاطرنشان کرد: مشخص است که وقتی اهالی سینما تأمین نیستند مجبورند برای پول و تأمین معاش کار کنند. اما همه حرف من این است که وقتی جان آن ها می رود نان به چه کارشان می آید؟ این هیأت مدیره تحمیلی و بی تفاوت خانه سینما چه می کند؟ من متأسفم که باید عنوان کنم عده ای منفعت طلب در جایگاه های کلیدی و مهم نشسته اند و بهره برداری خودشان می کنند و اصلاً برایشان مهم نیست بر سر هنرمندان چه می آید.
رضا تأکید کرد: نکته دیگر آنجا است که همین افراد عده ای را اجیر می کنند تا علیه صنوف معترض دست به شانتاژ بزنند. ما شاهد حضور پرستوهای زیادی در همین خانه سینما هستیم که وظیفه شان به هم ریختن صنوف است. برخی آقایانی که از هیأت مدیره قبلی خانه سینما رفتند این روزها در پشت صحنه مشغول هدایت برخی جریان ها در صنوف سینمایی هستند که بسیار اسفبار و ناراحت کننده است.
وی در بخش دیگری از اظهارات خود خطاب به وزیر ارشاد و مسئولان سازمان سینمایی گفت: چرا با جان اهالی سینما بازی می کنید؟ آقای وزیر شما عنوان می کنید که همه جشنواره ها و نمایشگاه ها و... برگزار می شوند، آیا این بازی با جان هنرمندان نیست؟ شما باید هرچه زودتر دستور توقف تولید همه پروژه ها را صادر کنید تا بیش از این شاهد کسالت و داغدار شدن بخش عمده ای از هنرمندان و خانواده های شان نباشیم. هنرمندان سرمایه های ارزشمند این کشور هستند که باید همه جوره حفظ و حراست شوند نه اینکه با رفتارهای اهمال کارانه آن ها را یک به یک از دست بدهیم.
رضا در خاتمه اظهاراتش متذکر شد: قطعاً هیچ هم وطنی تمایل به این ندارد که برای سرگرمی خودش جان هنرمندان این مرز و بوم در معرض مخاطره و آسیب قرار بگیرد و هنرمندان در این راه جان خودشان را از دست بدهند.
وی جذب سینماگران خارجی برای حضور در جشنواره فیلم مقاومت را ضروری برشمرد و گفت: در این میان دغدغه مندی فیلمسازان و هنرمندان کشورمان برای تولید آثار و تلاش برای جذب آنان در جشنواره هایی همچون مقاومت یکی از ملزومات امروز کشور در بخش هنری به شمار می رود و جذب سینماگران خارجی نیز برای حضور در این جشنواره ضرورت دارد.
انتظامی، انقلاب اسلامی ایران را مروج مفهوم مقاومت در منطقه دانست و تصریح کرد: در شرایط فعلی که ویروس منحوس کرونا به عنوان یک بیماری فراگیر و همه گیر بسیاری از کشورها را با خود درگیر کرده است، شانزدهمین دوره جشنواره بین المللی فیلم مقاومت با اختصاص بخش ویژه به موضوع مدافعان سلامت توانست حرکتی بدیع در حوزه فرهنگسازی آغاز کند و دفاع از سلامت اجتماعی را به عنوان یک جریان در سطح کشور مطرح کند.
رییس سازمان سینمایی ادامه داد: بی شک، نهادینه کردن مفهوم اجتماعی مقاومت یکی از کارکردهای جشنواره بین المللی فیلم مقاومت است و با اقداماتی که در این جشنواره انجام می شود، مقاومت معنای گسترده تری پیدا می کند. می توان و باید ارتباط منطقی میان بسیاری از موضوعات اجتماعی در بخش های مختلف با مفهوم مقاومت ایجاد کرد.
انتظامی در پایان گفت: تواصی به حق و تواصی به صبر راه رهایی از شرایط کنونی و به ویژه مقابله با تحریم های ظالمانه ای است که کشور را در حوزه های مختلف با چالش های بسیاری روبرو کرده، این رویکرد را می توان به مقاومت تعبیر کرد. که در سایه تعامل، همدلی و همراهی همگان محقق می شود.
همزمان با برگزاری مرحله دوم شانزدهمین جشنواره بین المللی فیلم مقاومت ، آثار راه یافته به این جشنواره به صورت همزمان در 2 پلتفرم نما فیلم namafilm.ir و عماریار ammaryar.ir اکران می شود.
کد خبر 5077797
نیوشا روزبان
وی در ادامه افزود: گهگاه پیش امده که در ایران 2 تا 3 هزارنفر درگیر تولید فیلم هستند، اما در مقابل چند برابر آن نیروی انسانی در مراکز مختلف دولتی با دریافت احواع حقوق و تسهیلات مشغول ساماندهی این تعداد اند. آیا این منطقی ست؟
الماسی ادامه داد: سینما را باید به عنوان یک پازل و در کنار هم قرار گرفتن چندین فیلم با اندیشه های همسو یا حتی غیر همسو در مسیر اهداف سیاسی و استراتژیک جوامع مورد بهره برداری قرار داد نه نها با ساخت یک یا دو فیلم!
این بازیگر پیشکسوت سینمای ایران با انتقاد از نحوه عمکلرد مدیران در حوزه فرهنگی اظهار داشت: چطور می شود که مدیریت فرهنگی کشورکه وظیفه مدیریت مسائل فرهنگی را دارد می گوید میخواهیم مسئله سینما را به خود فیلمسازان واگذار کنیم؟
الماسی افزود: جهان در حال تغییر است، کرونا سینما ها را در سراسر جهان تعطیل کرده است. مردم در آمریکا با خود می گویند وقتی با 4 دلار می شود فیلم روز سینمای جهان را در خانه دید چرا باید به سالن سینما بروند که کرونا را به جان بخرند. اینجاست که آینده پژوهی مدیران سینمایی هر کشوری مشخص خواهد شد.
وی با اشاره به جریان نفوذ در سینمای ایران گفت: در بستر نبود هدف کلان و استراتژی نزد مدیران فرهنگی جریانات التقاطی و منحرف وارد عرصه سینما شده و از این میدان به نفع خود سو استفاده می کنند.
الماسی افزود: هنوز تعریف ما از سینما به دوره ی پیش از انقلاب برمی گردد و در حال حاضر همان جریان در سینمای امروز ایران نقش دارند و مدیریت می کنند.
این کارگردان سینمای ایران در پایان خاطر نشان ساخت: دانش آموختگان سینما در شرایط فعلی تنها به تولید مبتنی بر فروش بیشتر فکر می کنند و بسیاری از دانشجویان در مراکز آموزشی ازاد و یا دانشگاهی عاری از اطلاعات عمیق از مکاتب مختلف سینمایی جهان هستند.
انتهای پیام/
وی افزود: برای رونق اقتصادی تئاتر در دهه 90 زحمات بسیاری کشیده شد که یکی از پایه های این رونق رسانه ها بود. البته سایت های فروش که راه اندازی شد، به همراه رسانه ها دست به دست هم داد تا دهه 90 دهه پررونقی شود که شیوع کرونا آخرین سال این دهه پر رونق را از ما گرفت.
این هنرمند تئاتر ادامه داد: من به عنوان عضوی از تئاتر مشهد کرونا را مسبب بخشی از این ماجراها می دانم اما بخش دیگر این اتفاقات مربوط به مدیران متولی این حوزه است که کرونا را بهانه کرده اند و به شکلی نهایت استفاد از وجود کرونا را برده اند. من به شخصه نمی توانم این بخش را قبول کرده و با آن کنار بیایم. به عقیده من می توان به وسیله برگزاری جلسات آنلاین فعالان این حوزه را دور هم جمع کرد و در مورد راهکارها سخن گفت.
هنر تئاتر نیاز به برنامه ریزی دارد
اشکذری خاطرنشان کرد: باید گفت که بهار سال 1400 پردیس تئاتر مشهد افتتاح خواهد شد اما متاسفانه به واسطه اتفاقات اخیر تئاتر مشهد بهاری به خود نخواهد دید؛ اگر حتی پردیس تئاتر در مجلل ترین حالت نیز افتتاح شود، گروه های تئاتری انگیزه ای برای کار ندارند چرا که تئاتر هنری نیست که بتوان آن را به سرعت تولید کرد و نیازمند برنامه ریزی جدی است.
وی تشریح کرد: اولین راهکار برای این مورد این است که مسئولین و مدیران باید برای فعالیت در مرکزی که قرار است به زودی افتتاح شود، برنامه ریزی کنند و اگر این برنامه ریزی از همین حالا انجام شود. شاید در بهار بتوان نتیجه آن را دید. حال سوال من این است که چرا مسئولین با هنرمندان در گروه های آنلاین شروع به مشکل یابی و برنامه ریزی نمی کنند؟
این هنرمند تئاتر در خصوص حل مشکلات هنر تئاتر ابراز کرد: به عقیده من باید یک شورای سیاست گذاری با عده ای از صاحب نظران تئاتر در شاخه های مختلف این رشته مانند تئاتر خیابانی و... تشکیل شود تا به صورت جمعی در مورد اینکه پس از کرونا چه اتفاقاتی باید در این حوزه رخ دهد، تصمیم گیری کنند.
اشکذری اضافه کرد: در حال حاضر انجمن و اداره تئاتر هر دو تعطیل است. خانه هنرمندان نیز فعالیت نمی کند و تنها معاونت فرهنگی اداره ارشاد است که به امور رسیدگی می کند که ادامه روند مشکل یابی و تصمیم گیری به این شیوه امکان پذیر نخواهد بود. باید مجامع عمومی مختلف مربوط به این حوزه دوباره برگزار شود.
وی ادامه داد: در همین راستا باید هر چه زودتر انتخابات انجمن ها حتی به صورت آنلاین برگزار شود. البته امروز بدون وجود کرونا نیز باید تمام انتخابات ها به صورت آنلاین برگزار می شد چرا که گرد هم آمدن فعالان این حوزه از دیگر شهرستان های استان در مشهد بسیار سخت و دشوار بود؛ کرونا به ما ثابت کرد برگزاری بسیاری از جلسات به صورت حضوری هیچ لزومی نداشته و ندارد.
نمایش آنلاین نیاز به فرهنگ سازی و حمایت مالی از سوی ارشاد دارد
این هنرمند تئاتر عنوان کرد: در این حوزه می توانستیم برخی از نمایش ها و کارگاه ها را به صورت آنلاین در این دوران برگزار کنیم که نیاز به حمایت مالی از سوی ارشاد دارد. البته نمایش به صورت آنلاین نیاز به فرهنگ سازی داشته و باید مدیران طی جلساتی در این شرایط کرونایی تصمیمات درستی در این زمینه اخذ کنند تا تئاتر مشهد بیشتر از این دچار آسیب نشود.
اشکذری تصریح کرد: مورد بعدی که صحبت در مورد آن خالی از لطف نیست، این است که حتی پس از رفع شدن مشکل اجرای تئاتر در این شرایط و یا حتی پس از آن، افرادی که در حال حاضر با مشکلات اقتصادی بسیاری درگیر هستند، برای تماشای تئاتر هزینه نخواهند کرد.
وی اضافه کرد: نکته دیگری که باید به آن اشاره کنیم، این است که در چند ماه گذشته که کشور و مشهد با بیماری کرونا درگیر بود، با برنامه ریزی درست می توانستیم در چند نوبت به اجرای تئاتر بپردازیم اما متاسفانه این اتفاق رخ نداد.
این هنرمند تئاتر خاطرنشان کرد: برای این اتفاق می توان چندین دلیل مطرح کرد. اولین دلیل این است که برنامه ریزی برای تولید انجام نشده و اگر این اتفاق رخ می داد، در همین زمان نیز با وجود محدودیت ها بسیاری از سالن ها می توانست اجرا داشته باشد و حتی متولیان امر با همکاری و حمایت می توانستند کارگردانان را برای کار با فراهم آوردن جمعیت حداقلی تشویق کنند.
تسهیلاتی که در اختیار هنرمندان تئاتری قرار گرفته مشکلی را از ریشه حل نخواهد کرد
اشکذری گفت: در حال حاضر اما شرایط تولید وجود ندارد و تولید باید توسط بدنه مدیریت ایجاد شود. همانطور که گفته شد متولیان امور فرهنگی باید به صورت حداقلی از تئاتر حمایت می کردند که متاسفانه این اتفاق رخ نداد و تسهیلاتی که در اختیار هنرمندان تئاتری قرار گرفته، مشکلی را از ریشه حل نخواهد کرد.
وی ادامه داد: با توجه به نبود برنامه یزی درست در حوزه فرهنگی و به خصوص تئاتر، به عقیده من در سال 1400 ورود خوبی به عرصه تئاتر حداقل در مشهد نخواهیم داشت که مسئولین باید برای جلوگیری از بروز چنین وضعیتی با تشکیل انجمن ها مشکلات هنرمندان را بررسی کنند.
این هنرمند تئاتر تشریح کرد: لازم به ذکر است که خراسان رضوی هر سال در جشنواره تئاتر فجر پیشرو بوده اما به گمانم با شرایط موجود امسال برای شرکت در جشنواره فجر نماینده ای نخواهیم داشت. در حال حاضر که تکلیف جشنواره استانی تئاتر نیز مشخص نیست. به عقیده من باید اعتبارات این جشنواره اگر برای برگزاری آن خرج نمی شود، برای هنرمندان هزینه گردد؛ البته در خصوص برگزاری یا عدم برگزاری این جشنواره گفته ها ضد و نقیض است و شفاف سازی وجود ندارد.
انتهای پیام
او با اشاره به اعلام دولت مبنی بر پرداخت تسهیلات کم بهره به فعالان بخش سینما همکاری نکردن بانک های استان را از عوامل انصراف متقاضیان دریافت تسهیلات در این بخش دانست.
او ضمن تاکید بر نظارت کامل برای رعایت تمام شیوه نامه های بهداشتی در سینما ها، افزود: در حال حاضر بر اساس مصوبه ستاد ملی مقابله با کرونا سینما های کرمانشاه نیز از اول آذر به مدت دو هفته تعطیل شده اند.
مسئول امور سینمایی حوزه هنری استان افزوده شدن دو سالن وی آی پی با ظرفیت 36 نفر و کافی شاپ را از اقدامات انجام شده در سال جاری برای توسعه ی سینما های کرمانشاه اعلام کرد .
انتهای پیام/د
بیشتر بخوانید
علت کاهش انتشار عناوین کتاب در بهمن ماه امسال چه بود؟
وی افزود: چاپخانه داران می گویند زمانی برای خرید تجهیزات لازم برای انتشار کتاب می توانستیم از چک استفاده کنیم، اما اکنون دیگر کسی چک قبول نمی کند و باید هزینه تهیه تجهیزات لازم برای انتشار کتاب نقدی پرداخت شود. از سوی دیگر هر روز باید برای انتشار کتاب یک قیمتی پرداخت کرد. این نبود آرامش و ثبات در قیمت انتشار کتاب از عواملی است که منجر به کاهش انتشار کتاب شد.
مدیر مسئول انتشارات کتاب ابرار ادامه داد: وزارت ارشاد برای حل مشکل تهیه کاغذ ناشران ورود کرد. یارانه ای برای تهیه کاغذ دولتی به ناشران پرداخت شد و انتشارات کتاب ابرار تنها یک بار از این یارانه استفاده کرد. از سوی دیگر شیوع بیماری کرونا تمایل مردم را برای مطالعه کتاب کاغذی کاهش داد و بیشتر به سمت مطالعه کتاب های الکترونیک رفتند.
جبلی بیان کرد: دولت می تواند برای حمایت از ناشران کتاب های چاپ اول ناشران را تهیه کند و حمایتش را در این زمینه افزایش دهد. مثلا به جای دادن کاغذ دولتی به ناشران کتاب های آن ها را بخرد یا از کتاب های الکترونیک هم برای جبران نقیصه موجود حمایت کند. با این اقدام می توان کمبودی را که در زمینه انتشار کتاب وجود دارد، جبران کرد.
وی اظهار کرد: دولت باید از ناشرانی که کتاب الکترونیک منتشر می کنند، حمایت کند و چتر حمایتی برای انتشار این کتاب ها داشته باشد. ناشری که توان انتشار کتاب با تیراژ بالا را ندارد و کتاب الکترونیک منتشر می کند، وقتی از حمایت ارشاد در زمینه انتشار کتاب الکترونیک برخوردار شد، بخشی از حمایتی که دریافت کرده است را به سمت انتشار کتاب چاپی می برد.
مدیر مسئول انتشارات کتاب ابرار ادامه داد: بخشی از مردم کتاب های مورد نیازشان را از فروشگاه های اینترنتی تهیه می کنند؛ و بیشتر تمایل دارند از اپلیکیشن ها برای تهیه کتاب استفاده کنند؛ چون کتاب همیشه در تلفن همراهشان وجود دارد و از این جهت ماندگار است. هم برایشان مقرون به صرفه است و هم می توانند در هر زمان کتاب مورد نیازشان را مطالعه کنند.
انتهای پیام/
وی افزود: تعدادی از خیرین نیز دنبال ساخت کتابخانه ای دیگر در شهر لنگرود هستند، مدیریت شهری تلاش می کند تا در بخش پرداخت عوارض ساختمانی برای احداث آن کمک کند.
شهردار لنگرود تاکید کرد: بر اساس قانون یکی از وظایف شهرداری ها ترویج فرهنگ کتاب و کتابخوانی است. مدیریت شهری لنگرود در دوره پنجم در راستای ترویج این فرهنگ اقدامات خوبی کرده است.
رجایی تصریح کرد: در دوره های گذشته نیم درصد سهم از درآمد شهرداری به درستی به حساب کتابخانه های عمومی شهرستان واریز نمی شد. اما در دوره پنجم این عوارض به صورت مستقیم از طرف شهرداری به حساب این نهاد واریز شده است که در سال جاری مبلغ 250 میلیون ریال بوده است.
وی افزود: مدیریت شهری طی این مدت برای ترویج فرهنگ کتابخوانی مسابقات اطلاعات عمومی و کتابخوانی برگزار کرد که مورد استقبال شهروندان قرار گرفت و به برگزیدگان جوایزی به رسم یادبود اهدا شد.
شهردار لنگرود ادامه داد: در سال جاری نمایشگاه کتاب با تخفیف 50 درصدی به مدت 45 روز در شهر لنگرود برگزار شد که شهرداری با ارائه مکان و تبلیغات محیطی رایگان با مجری آن همکاری کرد.
وی افزود: یکی از نویسندگان، خاطرات یکی از قهرمانان و ایثارگران هشت سال دفاع مقدس را گردآوری کرده و به رشته تحریر درآورده است. مدیریت شهری در مراسم رونمایی از کتاب برای حمایت از او بخشی از تیراژ آن را خریداری کرده است.
رجایی خاطرنشان کرد: مدیریت شهری لنگرود برای حمایت از نویسندگان شهر 50 تا یکصد نسخه از کتاب های منتشر شده آنان را خریداری می کند و آمادگی دارد تا هر شهروندی کتابی بنویسد بخشی از هزینه های انتشار آن را پرداخت کند.
کد خبر 456938
اهدای مجموعه کتاب حاضر در راستای اشاعه فرهنگ کتابخوانی و افزایش سرانه مطالعه در کشور به ویژه حمایت و تقویت کتابخانه ها و مراکز فرهنگی به مناسبت بیست و هشتمین هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران با شعار دانایی؛ مانایی و در آستانه هفته پژوهش توسط این وزارتخانه انجام شد.
این مجموعه کتاب اهدایی پس از انجام مراحل فهرست نویسی، آماده سازی و... در کتابخانه ملی ملک در دسترس دوستداران فرهنگ و تمدن اسلامی- ایرانی گذاشته خواهد شد.
کتابخانه ملی ملک یکی از شش کتابخانه بزرگ کشور در حوزه نسخه های خطی به شمار می آید که دارای منابع مطالعاتی متنوعی از جمله بیش از 123 هزار جلد کتاب چاپی در موضوعات دین، تاریخ، ادبیات، عرفان و فلسفه به زبان های مختلف به ویژه فارسی و عربی است.
واقفان و مجموعه داران بسیاری هر ساله در تداوم راه حاج حسین آقا ملک بنیانگذار و واقف کتابخانه و موزه ملی ملک، آثار تاریخی و فرهنگی شخصی و خانوادگی خویش مانند کتاب های نفیس قدیمی و جدیدشان را به این موقوفه تقدیم می کنند. در سال جاری حجم قابل توجهی کتاب در قالب ارتباط و تعامل با مؤسسات فرهنگی و ناشران مطرح به این کتابخانه اهدا شده است.
کتابخانه و موزه ملی ملک(واقع در تهران، میدان امام خمینی، سردر باغ ملی، خیابان ملل متحد) در سال 1316 خورشیدی بر حرم مطهر رضوی وقف شده است. در حال حاضر با توجه به توقف ارائه خدمات حضوری این موقوفه به دلیل بحران بیماری کرونا، اهل علم و پژوهش می توانند از خدمات غیرحضوری و مجازی آن با مراجعه به وب سایت مؤسسه به نشانی www.malekmuseum.org استفاده کنند.
منبع: آستان نیوز
انتهای خبر/
این ناشر از همان اولین تأسیس در نمایشگاه کتاب تهران حاضر بود، دو سال ناشر مشترک با انتشارات مُنادی تربیت و پنج شش سال با نشر قو در نمایشگاه شرکت کرد و از آن به بعد، به صورت مستقل غرفه داشت.
با کتایون رجبی راد مدیر انتشارات نسیما حرف زدیم تا از مسیر ورود تا فعالیت امروز این ناشر در عرصه نشر را جویا شویم. آنچه در ادامه می خوانید مشروح این مصاحبه است:
* در چه حوزه هایی فعالیت می کنید و تاکنون چند اثر منتشر کرده اید؟
به طور کلی در حوزه های دینی و علوم انسانی فعالیت می کنیم که این ها در شاخه های مختلف به حوزه های روان شناسی، داستان و شعر با زمینه های مذهبی می رسند و زمینه فعالیت ما را تشکیل می دهد. بخش کتاب های آموزشی هم داریم که هنوز به زمان بیش تری نیاز است که کار پیش رود. اکثر کارهای ما تألیفی هستند و چون روند تولید کار تألیفی با وسواس و دقت زیادی انجام می شود، روند کُندی را به نسبت دیگر ناشرانی که همزمان با ما وارد عرصه نشر شدند، سپری کردیم.
سعی ما بر این بوده که آثار، تألیفی باشند و با توجه به نیازسنجی انجام شده، به تناسب نوجوان و جوان آثاری را تولید کنیم. تاکنون حدود 40 اثر منتشر کرده ایم.
* آثار مهم و کارویژه انتشارات نسیما در سال جاری چیست؟
می خواهم عاشق شوم، اجازه هست؟ به قلم حسین اسکندری و ساجده عرب سرخی و نامه نگاری پدر و دختری است که 6 ماه طول کشیده است. در این کتاب، پدر به عنوان یک روان شناس و با اندیشه های سنتی با یک دختر امروزی مواجه می شود و نمی داند با او چطور رفتار کند. این نامه ها در راستای حل مشکلات جوانان است. این دو نفر در قالب نامه و با گفت وگو با یکدیگر، راهکار ارائه می کنند. این کتاب اتفاق خوبی را رقم زده است و مخاطبان از آن استفاده کرده اند؛ به خصوص در مدارس و به عنوان راه حل برای اصلاح روابط والدین با فرزندان. این یک مجموعه هفت جلدی است که در قالب گفت وگو در حوزه دین تبیین شده است. حتی یک زرتشتی این کتاب را خوانده و از آن استفاده کرده است.
یک مجموعه دیگر با عنوان عقیق به قلم سیدمحمد سادات اخوی منتشر کرده ایم که یک مجموعه مصور برای بزرگسالان است. تصاویرش هم کار آقای سعید بهزاد است که دارای مفاهیم مستقلی هستند. آقای بهزاد به ساده ترین شکل، مفاهیم عمیق و کاملی را به مخاطب منتقل می کند. ما تنها ناشری هستیم که از آقای بهزاد کتاب منتشر کرده ایم.
مجموعه ای را به کمک فرزندان آقای جواد محقق و کارشناسی مذهبی آقای محمدرضا زائری تهیه کردیم. پیشنهاد این کار از طرف بنده بود؛ مبنی بر اینکه وقتی یک نفر در دهه اول محرم روضه می رود، نمی داند که این شب متعلق به کدام شهید است و باید تا زمانی که سخنران یا مداح اعلام کند، صبر کند. آقای حامد محقق این اثر را برای نوجوانان نوشته و آقای صلواتیان هم کار تصویرگری آن را انجام داده است. این کتاب با عنوان از کوفه تا کربلا در 10 مجلس برای 10 شب اول محرم در دسترس عموم قرار گرفته است. کتاب ده قدم، ده نام را آقای سجاد محقق نوشته و برای بزرگسال آماده کرده است.
یک کار دیگر هم با عنوان یک، دو، سه، چهار کار محمدعلی شامانی و با محوریت دفاع مقدس تولید شده است.
* به نظر شما آیا نمایشگاه مجازی کتاب می تواند خلأ نمایشگاه بین المللی کتاب را پوشش دهد؟
اصلاً. در نمایشگاه مجازی کسانی موفق تر هستند که کار با تکنولوژی را بهتر بلد باشند. الان ناشرانی را می شناسم که هنوز با تکنولوژی آشنا نیستند؛ یا امکاناتش را ندارند یا نمی توانند محتوای مناسبی برای فروشگاه مجازی شان تولید کنند.
اکنون به خاطر کرونا یک عده مجبور شده اند کارهایی را انجام دهند؛ اما به نظر من آن تأثیری که گفت وگوی رودررو با مخاطب دارد، فضای مجازی ندارد. در نمایشگاه مجازی این امکان وجود ندارد که ما مخاطب را ببینیم و با توجه به سن و نیازش به او کتاب معرفی کنیم. اینکه من بتوانم با مخاطب حرف بزنم، قطعاً موثرتر است تا نمایشگاه مجازی. یک نفر می گفت آدم ها جنس شما را نمی خرند. داستانی را که برای آن جنس تعریف می کنید، می خرند. تجربه زیستی من می گوید که فلان داستان به درد فلان فرد یا فلان شخصیت می خورد. وقتی من بتوانم این داستان را به تناسب افراد بیان کنم و بگویم این کتاب را چطور استفاده کن که به کارَت بیاید. این امکان در فروشگاه مجازی وجود ندارد. در فضای مجازی فقط یک یادداشت می گذاریم و می گوییم این کتاب به درد فلانی می خورد. چند نفر که کتاب به کارشان نمی آید، می آیند و کامنت نامناسب می گذارند. این شاید روند فروش کتاب را کُند کند؛ اما این کامنت ها باعث شهرت کتاب می شود.
در فضای مجازی فقط یک یادداشت می گذاریم و نهایتاً می گوییم این کتاب به درد فلان سن، شخصیت، شغل و... می خورد.
*حمایت های دولت و ارشاد در دوره کرونا را چگونه ارزیابی می کنید؟ آیا توانسته است مشکلات به وجود آمده را حل و فصل کند؟
اگر همین یک وام چند ده میلیونی باشد که به جایی نمی رسد! ما اگر بخواهیم چهار کتاب چاپ کنیم، همین 80 میلیون تومان تمام می شود. دولت اگر واقعاً می خواهد حمایت کند، باید کتابخانه های عمومی را فعال کند. آدمی که می خواهد کتاب بخرد، خیلی باید لاکچری باشد یا شاید هم خیلی حساس به فیزیک کتاب، تا بتواند کتاب بخرد. کتابخانه های عمومی باید فعال شوند و مردم ترغیب شوند به کتاب گرفتن از کتابخانه ها. کتابخانه ای در ایوانکی وجود دارد که بسیار فعال است و هر کتاب جدیدی را که وارد بازار می شود، به سرعت تهیه می کنند و در کتابخانه شان قرار می دهند. ولی کتابدارهای ما اکثراً بی حال هستند! خیلی کم پیش می آید اهل فعالیت و معرفی کتاب باشند. وقتی شما کتابخانه را تبلیغ کنید، کتاب جدید نیاز دارید. وقتی کتاب جدید احتیاج شد، نهاد کتابخانه ها موظف است برای شما تأمین کند.
ما الان چند هزار کتابخانه در سراسر کشور داریم. اگر نهاد کتابخانه ها برای همه این کتابخانه ها بخواهد کتابی را ولو با تیراژ هزار نسخه تهیه کند، باید حداقل پنج تیراژ از کتاب را بخرد تا به هر کتابخانه حداقل یک کتاب بدهد. ایراد این چرخه اینجاست که مردم به سراغ کتابخانه ها نمی روند! مردم باید همان طور که می دانند شهرداری منطقه سکونتشان کجاست، بدانند کتابخانه محل زندگی شان کجاست. اگر مردم از کتابخانه ها استفاده کنند، هم بهانه ای برای کتاب نخواندن به خاطر گرانی را ندارند و هم نگران جابه جایی و کمبود جا برای نگهداری کتاب هایشان نیستند.
حتی می توان امتیازاتی برای کسانی که از کتابخانه استفاده می کنند در نظر گرفت تا مردم به کتاب خواندن مشتاق شوند. نمایشگاه هم بماند برای ناشران و اهالی قلم، نه مردم عادی. از ابتدا سنگ بنای نمایشگاه اشتباه بود. از ابتدا هم نمایشگاه برای فروش کتاب در نظر گرفته شده است. باید اول کتابخانه ها را اصلاح و شارژ کنند، بعد به فکر اصلاح نمایشگاه بیفتند.
* برای تهیه کاغذ یارانه ای که وزارت ارشاد توزیع می کند، مشکلی ندارید؟
به جز سری اول که با مساعدت مجمع ناشران انقلاب اسلامی توانستیم کاغذ بگیریم، دیگر کاغذ یارانه ای دریافت نکردیم. البته ثبت نام کرده ایم؛ اما هنوز کاغذی تحویل نداده اند.
* راه های دسترسی مردم به کتاب های شما چیست؟
از طریق صفحات اینستاگرام به نشانی nasimapublication@ با مخاطبان در ارتباط هستیم. سایت انتشارات در حال به روزرسانی و افزودن بخش فروشگاهی است و به زودی با قوت کار خود را آغاز خواهد کرد.
انتهای پیام/
وی با بیان اینکه بین 450 شهرستان کشور برای نخستین بار، فرماندار و رییس انجمن کتابخانه های عمومی شهرستان شاهرود رتبه برتر کشوری را کسب کرد، تاکید کرد: همت و تلاش همگانی مجموعه اداره کتابخانه های عمومی و پیگیری مصوبات نشست های این انجمن از جمله دلایل این انتخاب بوده است .
معاون استاندار سمنان و فرماندار شاهرود هم در این نشست با تبریک هفته بسیج ، تعامل خوب بین دستگاهای اجرایی موثردر حوزه ترویج کتابخوانی با مجموعه کتابخانه های عمومی این شهرستان و فعالیت های کتابداران برای ورود کتاب و کتابخوانی به منازل مردم در فضای مجازی گامی موثر درپیشبرد اهداف این اداره برشمرد.
نادر فخری افزود: شاهرود مهد پرورش عالمان دینی و مفاخر علمی بزرگی است که باید در حوزه کتاب و کتابخوانی باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد و تلاش شود.
رییس اداره کتابخانه های عمومی شهرستان شاهرود با بیان اینکه 155 برنامه فرهنگی درفضای مجازی در هفته گرامیداشت کتاب و کتابخوانی به همت کتابداران انجام شده است.
سید ابراهیم موسوی با بیان اینکه 6 انجمن کتابخانه های عمومی در شهرستان شاهرود فعال است،افزود: شهرداری این شهر درپرداخت سهم نیم درصد درآمد خود بحساب انجمن کتابخانه های عمومی در استان سمنان پیشگام است.
وی ادامه داد: سمیه رجبی کتابدار کتابخانه عمومی 22بهمن شاهرود برای سومین سال پیایی دربیست وهشتمین هفته کتاب کشور رتبه برتر کشوری را کسب کرد و سکینه بهرامی برای فعالیت های ترویجی کتابخوانی در فضای مجازی کتابدار دیگر شهرستان به عنوان کتابدار نمونه استان سمنان معرفی شدند.
به گفته وی ، با پیگیری های مستمر فرمانداری این شهرستان در آینده نزدیک کتابخانه عمومی روستای دیزج این شهرستان نیز افتتاح خواهد شد.
موسوی افزود: شورای اسلامی این روستا مکان این کتابخانه را به این اداره واگذار کردو در این راستا اقدامات لازم صورت گرفته است.
امسال آیین مجازی تجلیل از برگزیدگان هفته گرامی داشت کتاب و کتابخوانی با حضور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در تهران از فرماندار شاهرود با اهدای لوح توسط دبیرکل نهاد کتابخانه های عمومی کشور تقدیر شد.
کسب وکارهای هنری در زمره نخستین گروه هایی بودند که از اسفند سال 98 که تعطیلی ها و محدودیت های کرونایی به بخشی از زندگی انسان ها بدل شد، خاموش شدند و خاموش ماندند تا آنکه صدای زده شدن قفل ها به درهایشان شنیده شد.
ماه هاست که هیچ نمایشی بر صحنه هیچ سالنی اجرا نشده و حتی درد دلتنگی برای تئاتر فارس از یاد مخاطبان این هنر رفته است؛ همان مخاطبان اندک هم هنر نمایش را فراموش کرده اند.
در این مدت نه تنها این نخستین جعبه سیاه تئاتر شیراز که چند گالری و سینماتِکی که جای بحث های هنری و گردهمایی های فرهنگی بود، به دهان سیری ناپذیر هیولای همه گیر کرونا فرو رفت، در سیاهچاله ای که هنوز کسی نمی داند تا کی جان ها را و زندگی ها را می رباید.
هنرمندان تئاتر در شیراز از وضعیت موجود گلایه مندند و در عین حال گویی بسیاری از آن ها نمی دانند دقیقا چه باید کرد. به نظر می رسد تعطیلی تماشاخانه تنها یک مهره از دومینویی است که دانه اولش پیش از همه گیری افتاده بود و کرونا فقط سرعت ریزش را شتاب بخشید.
تئاتر فارس در سال های اخیر موفقیت هایی کسب کرد؛ اما همیشه در گیر و دار جذب مخاطب و تامین اقتصادش درمانده بود. بعضی ها از همین تماشاخانه های خصوصی به دلیل هزینه های بسیارشان ناراضی بودند، عده ای هم به وضعیت سالن های بی امکانات و قدیمی دولتی اعتراض داشتند، کسانی می گفتند تئاتر واقعی جایگاهش را از دست داده است، برخی هم می پنداشتند که با ساخت تئاتری صرفا تجاری می توان موفق بود.
حالا همه مشکلات پیشین زیر سایه کرونا فراموش شده و هنرمندان این عرصه یک صدا می گویند که دچار خسرانی شده اند که جبرانش تا سال ها ممکن نیست؛ گرچه تفاوت نظرهایی درباره شیوه رهایی از وضعیت کنونی و حتی نوع نگاه به آن وجود دارد.
عده ای معتقدند کمک های دولتی کافی نیست و نمی توان ضرر و زیان های دنباله دار را در تسهیلات میان مدت و کوتاه مدت خلاصه کرد و از سوی دیگر برخی بر این باورند که اتفاقا نباید به تعطیلی های فعلی باعنوان متوقف کننده روند فعالیت های هنری نگریست، بلکه باید به آن به دید فرصتی برای بازآموزی و کسب مهارت های تازه نگاه کرد.
معاون هنری و سینمایی ارشاد فارس پیش از این در گفت وگو با ایرنا عنوان کرده بود که شیوع بیماری کرونا و عدم استقبال مخاطبان، از عواملی است که سبب شده سالن های تئاتر از اسفندماه سال 1398 تا به امروز تعطیل باشند.
بهروز مرامی درحالی این مطلب را عنوان کرد که ضریب اشغال سالن های نمایش و فیلم استان فارس را در شرایط عادی به صورت میانگین 43درصد اعلام کرد.
وی اظهار کرد: بازگشایی سالن ها باوجود خسارتی که با تعطیلی آن ها وارد شده است، همچنان مقرون به صرفه نیست و ضروری است هنرمندان از راه های ابتکاری از جمله استفاده از فضای مجازی فعالیت هنری خود را ادامه دهند؛ البته معاون فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس بر این نکته نیز تاکید کرد که با ادامه دار شدن روند شیوع بیماری، فعالیت های هنری نباید تعطیل شوند و ضروری است برای برون رفت از بحران، راهکارهای خلاقانه ارائه شود.
نایب رئیس انجمن نمایش فارس در گفت وگو با ایرنا کرونا را بحرانی متفاوت از دیگر بحران های کشور در طول تاریخ خواند و گفت: در تمام دوران های تاریخی هنرمندان و نویسندگان برایند اتفاقات اطراف خود را وارد هنر کردند و به واسطه آن مکتب های ادبی یا شیوه های نمایشی را پدید آوردند؛ به بیان دیگر سبک های هنری زاییده تنگناهای بشری اند.
نوید جعفری از رویدادهایی تاریخی همچون انقلاب مشروطه، کودتای 28 مرداد، ملی شدن صنعت نفت، انقلاب اسلامی و دفاع مقدس شاهد آورد که هم در زمان بروزشان و هم پس از آن، تا امروز الهام بخش هنرمندان بوده اند و مضامینی تازه را به ادبیات، موسیقی، هنرهای تجسمی و تئاتر افزوده اند؛ اما از دید او همه گیری کرونا از ابتدا با شمشیری آخته به سراغ هنر آمد و باعث رکود و از سکه افتادن بازار آن شد.
او قطع ارتباط با مخاطبی که جذبش سال های سال به طول انجامید و خالی شدن فضاهای فرهنگی از حضور انسان را از بزنگاه های نادر تاریخ هنر برشمرد و گفت: هنر نیازمند ارتباط رودررو با مخاطب است، آثار تجسمی باید در گالری، تئاتر در سالن و آثار سینمایی هم در سینما ارائه شود تا ارزش واقعی خود را نشان دهد و حتی اگر همین امروز کرونا تمام شود، همچنان چند سال زمان نیاز داریم تا از این بی نهایت منفی به نقطه صفر برسیم.
عضو هیات مدیره خانه تئاتر شیراز گفت: سالن های خصوصی کم کم در شیراز پیدا شدند و دستمان را برای ارتباط آسانتر با مخاطب خاص باز کردند و افقی پیش روی هنرمندان قرار دادند که با همه کمی و کاستی ها و عدم حمایت ها بتوانیم به فعالیتمان ادامه دهیم.
جعفری حمایت های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را ناکافی دانست و بر آن است که پشتیبانی ها باید به گونه ای باشد که ثمره اش را بتوان در زندگی روزمره هنرمندان ولو در قرنطینه مشاهده کرد و اعطای تسهیلات تنها بخش کوچکی از بعد اقتصادی هنر را تامین می کند؛ درحالیکه دیگر ابعاد زندگی هنرمندان همچنان معطل مانده است.
او اظهار کرد: شاید یکی از دلایل پیشرفت تئاتر فارس در سال های اخیر، این بود که هرگز کمکی سازنده به آن نشد و همین سبب شد هنرمندان با داشته های ناچیزشان آثاری را خلق کنند که مجوز حضور در جشنواره ها را بگیرد.
نایب رئیس انجمن نمایش فارس محدودیت های نظارتی فراروی هنرمندان عرصه تئاتر را با وجود شرایط کرونایی معضلی اساسی برشمرد و گفت: با آنکه زمینه نمایش آنلاین فیلم تئاتر در فارس فراهم شد، با موانعی مواجه شدیم که بیش از کرونا به ساختار تئاتر ضربه وارد کرد، قوانینی نظارتی که معلوم نیست از کجا سرچشمه می گیرند و چرا وقتی نمایشی از ممیزی های مختلف مثل بازخوانی، بازبینی و نظارت حراست رد می شود، باید برای نمایش مجدد در قالب فیلم دوباره بازبینی شود و حتی کار به جایی بکشد که متولی این نظارت هم معلوم نباشد؛ درواقع به جای آنکه مسیر هموارتر شود و راه تازه ای پیش رویمان گذاشته شود، وضعیت سخت به مرحله تازه ای می رسد.
او معتقد است که زمان آن رسیده بخشنامه ها پایشان را از زندگی هنرمندان بیرون بکشند و مسوولان نیز مدیریت در زمان بحران را با دیدی وسیع تر اعمال کنند.
جعفری با تاکید بر اینکه معیشت هنرمندان به خطر افتاده است، بر این نکته نیز پافشاری کرد که این همه ماجرا نیست و نیازهای روحی و روانی قشر عظیمی از آن ها هم برطرف نمی شود که باعث شده افسردگی و خمودی بر آن ها حاکم شود.
نایب رئیس انجمن نمایش فارس با بیان اینکه نمایندگان مجلس حامیانشان را فراموش کرده اند، گفت: نمایندگان با شعارهای فرهنگی روی کار آمدند و در فراکسیون فرهنگی عضو شدند؛ اما امروز که روز دستگیری است، فرهنگ و هنر را به حال خود رها کرده اند و از هنرمندان دلجویی نمی کنند.
عضو هیات مدیره خانه تئاتر شیراز گفت: مایه تأسف است که فارس باعنوان استانی که همیشه یکی از قطب های اصلی فرهنگ و هنر کشور به شمار می رفت، در وضعیتی قرار گیرد که هنرمندانش به سختی روزگار بگذرانند و هیچ راهکار عملی پیش روی خود نبینند.
او پیشنهاد کرد که متولیان به جای صادر کردن بخشنامه و تصویب قوانین سفت و سخت، دست هنرمندان را برای ارائه اثر هنری در فرم های گوناگون باز بگذارند؛ همچنین بودجه های تئاتر را امروز که هنرمندان خانه نشین اند و تماشاخانه ها بسته، صرف تعمیر و بازسازی همین مجموعه هایی کنند که روند بازگشت به وضعیت عادی را در دنیای پساکرونا تسهیل خواهند کرد.
ابوالفضل فرهادی، کارگردان و بازیگر تئاتر اهل شیراز هم در گفت وگو با ایرنا اذعان کرد که گرچه هنر و خاصه تئاتر، محصول شرایط سخت و بحرانی است، بحران اخیر بیشترین میزان آسیب را به فعالان این عرصه وارد کرده است که شاید دلیل عمده آن عدم توجیه اقتصادی برای سرمایه گذارانی است که فروش محصولات هنری به شکل سابق برایشان امکان پذیر نیست.
او ادامه داد: این مشکل برای فعالان حوزه تئاتر بیش از دیگرعرصه های هنری است؛ چراکه فروش محصول تئاتری به گونه ای است که مخاطب به عنوان مشتری، تقاضای خود را به صورت اجرای زنده طلب می کند؛ نه حتی به صورت آنلاین یا ضبط شده.
فرهادی البته تاریخ خمودی نمایش فارس را به پیش از کرونا نسبت داد و گفت: تئاتر شیراز و فارس مدت هاست به دلیل کوچ فعالان مستعدش به تهران و البته بی توجهی و نبود حمایت از گروه های جوان که از حداقل امکانات برای تولید تئاتر محروم اند، دچار رکود شده بود و شیوع ویروس کرونا به این رویه سرعت بخشید.
او با اشاره به تدام تعطیلات و بروز مشکلات جدی معیشتی برای هنرمندان، اظهار کرد: قابل پیش بینی است که با توجه به مشکلات اقتصادی ناشی از تحریم و بیماری، فرهنگ اولین گزینه برای حذف از سبد خانوار است و بازگشتش نیز به زمان نامعلوم موکول خواهد شد.
این هنرمند تنها امکان موجود برای زنده ماندن فعالیت هنری را فضای مجازی دانست و گفت: در همین فرصت، بسیاری از گروه های تئاتری دم را غنیمت شمردند و آثار خود را در فضای مجازی به نمایش گذاشتند؛ هرچند استقبال از تولیدات تئاتری در مقایسه با محصولات سینمایی و شبکه های خانگی ناچیز است، شاید بتوان با آن، بخشی اندک از ضررها را جبران کرد.
البته او معتقد است که کرونا از منظری می تواند منشا خیر و برکت هم باشد، به ویژه برای تولیدکنندگان تئاتر.
این کارگردان تئاتر یکی از مشکلات اصلی رکود و عدم استقبال مخاطبان را از تئاتر در سال های اخیر، ناآشنایی فعالان تئاتری شیراز با دانش روز دانست و اظهار کرد: تعطیلی ناشی از کرونا فرصتی طلایی برای دانش افزایی است که پیش از آن به بهانه های مختلف میسر نبود.
فرهادی نیز همچون جعفری بر این باور است که تئاتر حتی با رفتن کرونا هم برای جان گرفتن نیاز به زمان دارد و اولویت های جامعه در پساکرونا سروسامان دادن به وضعیت اقتصادی است.
این نویسنده نمایشنامه بیان کرد: قطعا تئاتر دوباره از این دوران بحرانی گذر خواهد کرد و باید امیدوار بود که فعالان تئاتری هم بیش از پیش به فکر تولید آثاری باشند که فشارهای روانی ناشی از این روزها را بکاهد.
تا بدین جا هنرمندان تئاتر فارس که در گود مصائب ایستاده اند، از دشواری ها و سختی ها، امیدها و ناامیدی ها گفتند، یک سو نگران و اندیشناک و دیگر سو شاید کمی روشن تر و خوشبین تر.
مهدی مقدر، فعال عرصه تئاتر که از سال 1368 در این زمینه فعالیت کرده است، اما در نگاهی دیگر، بر این اندیشه است که اساساً فارس تئاتر حرفه ای ندارد، بنابراین آسیب هایش را نمی توان صرفا معطوف به کرونا دانست و از سوی دیگر، نباید به وضعیت کنونی به مثابه آسیب نگاه کرد، بلکه این موقعیت فرصتی است برای دوباره ساختن و از نو نگریستن.
او در گفت وگو با ایرنا با بیان اینکه بحران ها و تغییرات بزرگ همواره می تواند به منزله منبع تغذیه ای برای هر هنرمند تلقی شود، کرونا را از این قاعده مستثنا ندانست و اظهار کرد: اگر بخواهیم همیشه روی یک خط ثابت حرکت کنیم و از زندگی توقع اتفاقات معمول را داشته باشیم، نمی توانیم از مبدائی تاریخی همچون همه گیری یک بیماری به عنوان یک فرصت بهره گیریم.
مقدر افزود: در آینده از کرونا با عنوان رویدادی یاد می کنند که بسیاری از انسان ها را وادار به تغییر سبک زندگی کرد؛ اما اینکه امروز آن را چه بنامیم به این بستگی دارد که چگونه به آن نگاه کنیم.
این فعال عرصه هنرهای نمایشی ابراز داشت: از یک دیدگاه، هنرمندان دچار زیان شده اند و از نظر مالی هیچ شکی در این موضوع نیست؛ اما نسل جدید ما در تئاتر ضمن اینکه صبر کمتری دارند و گلایه مندترند، به جای آنکه به خلاقیت روی آورند در پی انجام کارها به صورت معمول هستند و اندک شمارند کسانی که در این حوزه در فارس خوب عمل کرده باشند.
او سود بحران کرونا را معطوف به بهره گیری از زمان برای ارتقای سطح کیفی آثار دانست و بیان کرد: تئاتر در شیراز کمتر جنبه حرفه ای دارد و بسیاری به عنوان تفنن به این هنر می نگرند، کسی در تعریف حرفه ای می گنجد که از منبع تئاتر ارتزاق کند یا بتواند از آن درآمد کسب کند، بسیاری حتی پیش از وضعیت فعلی هم از نبود مخاطب گلایه مند بودند؛ اما هنوز راهکاری برای افزایش آن ارائه نکرده اند.
مقدر با اشاره به اینکه بسیاری از آثار از کیفیت مطلوبی برای جلب مخاطب بیشتر برخوردار نبوده است، گفت: به نظر می رسد رکود ناشی از کرونا این فرصت را به هنرمندان عرصه نمایش داده است که ضعف هایشان را بشناسند و درصدد رفع آن ها برآیند، به صورت هدفمند مطالعه کنند، از منابع غیر فارسی بهره گیرند و خود را از فضای روتین و معمول پیش از کرونا رها سازند.
او خلاقیت را زاده ایده های نامعمول دانست و بیان کرد: هر کار جدیدی خلاقیت نیست، تا پیش از کرونا به اجراهای مجازی فکر نمی کردیم اما امروز همه از آن استفاده می کنند که این خلاقیت محسوب نمی شود؛ همانگونه که استفاده از ظرفیت های دیجیتالی و الکترونیکی همیشه نوآورانه نیست.
این فعال حوزه نمایش پیشنهاد کرد که به جای چشم انتظاری برای بازگشایی در سالن های تئاتر، از محیط های طبیعی همچون کوه برای اجراهای خاص مثلا در ژانر تاریخی یا برای گروه های محدود مثلا ورزشکاران استفاده شود.
مقدر مشکل اصلی تئاتر فارس را نه در بروز بحرانی ناشناخته که در استفاده محدود از ظرفیت ها دانست و افزود: باید در این فرصت عملکرد خود را منصفانه بازنگری کنیم، اگر قرار باشد هنرمند با هر اتفاقی از نان خوردن بیفتد، نمی توان نام هنرمند بر او نهاد،چراکه هنر زاده خلاقیت است، اگر صحنه نیست باید آن را به گونه ای دیگر طراحی کرد، اگر زمان نیست باید اجراهای کوتاه چند دقیقه ای ترتیب داد، اگر فاصله ضروری است باید نمایش را روی نمایشگر پخش کرد؛ بنابراین، خیلی چیزها شدنی است و فقط کافی است از خودمان بخواهیم که یاد بگیریم.
او اظهار داشت: دچار نوعی غرور کاذب شدیم و الان زمان آن رسیده که درجه های سرهنگی را از دوشمان بکنیم.
مقدر همچنین عملکرد متولیان را نیز مورد نقد قرار داد و گفت: توجه و علاقه مسوولان به ارائه آمار، هنرمندان را به اعداد و ارقام بدل ساخته است و باعث شده نهادهای مختلف فرهنگی به صورت موازی کار کنند و جشنواره های بسیاری برگزار شود بی آنکه کیفیت آثار مورد توجه قرار گیرد؛ نتیجه این نگاه آن است که امروز در وضعیت شیوع کرونا، نمی توان با خلاقیت از بحرانی که این بیماری ایجاد کرده، بیرون جست.
به نظر می رسد فارغ از طیف نظرها درباره وضعیت تئاتر و هنرمندانش که محدود به فارس و شیراز هم نمی شود، باید از وضعیت موجود برای تغییر در نگرش ها استفاده کرد، در این میان ضروری است مدیران و متولیان امر نگاه یاری گرانه خود را از ارائه صِرف تسهیلات مختلف به آسان کردن روند تولید تغییر دهند.
در سوی دیگر، بایدتعطیلی مداوم بخش خصوصی هنر را نه در یک عامل که امروز کروناست، بلکه در عملکردی چندین ساله جست که همواره فعالیت در این حوزه ها را با دشواری همراه می کرده است؛ شاید درحال حاضر مطالعه با هدف تغییر مسیر و آینده نگری، باید ضمیمه فعالیت های هنری به ویژه تئاتر شود.
روزنامه آسیا
روزنامه سایه
روزنامه اطلاعات
روزنامه مردم سالاری
روزنامه آرمان ملی
روزنامه رسالت
روزنامه ایران
روزنامه عصر ایرانیان
