به گزارش گروه فرهنگی ایرنا، در ادامه پیام توییتری خود این بیت شعر را تقدیم کرده است: راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد شعری بخوان که با آن رطل گران توان زد.

استاد شجریان برجسته ترین هنرمند عرصه آواز و موسیقی سنتی کشور است و از وی با عنوان خسرو آواز ایران یاد می شود.

ملقب به خسرو آواز ایران از معتبرترین هنرمندان موسیقیایی جهان به شمار می آید؛ به طوری که سایت انجمن آسیا وی را پرآوازه ترین هنرمند موسیقی اصیل ایرانی، روزنامهٔ ونکوورسان او را یکی از مهم ترین هنرمندان موسیقی جهان و همچنین رادیوی عمومی ملی (NPR) در 2010 میلادی وی را یکی از 50 صدای برتر جهان معرفی کرده است. بیشتر آثار محمدرضا شجریان در 30 سال اخیر، محصول کنسرت های متعددی است که وی در این سال ها در شهرهای مختلف ایران و چهار گوشه جهان برگزار کرد و همگی با استقبال کم نظیر و شورانگیز مردم هنردوست روبرو شد. به خصوص ایرانیان برون مرزی وی را به عنوان سفیر فرهنگی و هنری ایران، ارج نهادند.

آوازهای این دوره از فعالیت های هنری استاد، به نحو محسوسی با پختگی بیش تر همراه است. گو اینکه وسعت صدای وی کاهش نیافته، اما بلاغت جوانی به تدریج جای خود را به پختگی و نظم و هنجارهای جدید داده و به نظر می رسد که موسیقی او در این سال ها دلنشین تر شده است. صرف نظر از تغییرات بیولوژیکی حنجره و دیگر اندام های صوتی، این تحول مطلوب، از دانش گسترده تر موسیقائی و اجتماعی و اشراف بیش تر وی به ادبیات پارسی نشأت گرفته است. شجریان در 30 سال گذشته، آثار قابل توجهی آفریده که هر یک از آن ها با ویژگی های مطلوب و پیام های مخصوص، نزد صاحب دلان جایگاه والایی دارند. اما برخی از این آوازها، شهرت بیشتری پیدا کرده است که از آن جمله می توان به راست پنجگاه، مرکبخوانی نوا، بیداد، زمستان، معمای هستی، فریاد، عشق، سرو چمان. شب، سکوت وکویر، یاد ایام، دستان، سرو چمان اشاره کرد.

بر اساس آخرین اطلاعیه بیمارستان جم، استاد محمد رضا شجریان از روز یکشنبه (13 مهر) با شرایط عمومی، قلبی و ریوی و تنفسی ناپایدار و افت سطح هوشیاری، افت فشار خون و پلاکت در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان جم بستری شده است.

استاد شجریان از 25 مرداد سال جاری به مدت 10 روز به دلیل افت سطح هوشیاری و شوک سپتیک در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان جم بستری شده بود. وی بهمن سال گذشته نیز به علت بروز مجدد اختلالات ریوی ناشی از بیماری قلبی در بیمارستان جم بستری شد و بامداد روز جمعه دوم اسفند 98 همایون شجریان فرزند وی با انتشار تصویری از نمایشگر علایم حیاتی پدر از دوستداران وی رفع نگرانی کرد.

به گزارش روابط عمومی موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران، در حکم سیدعباس صالحی خطاب به ابراهیم محمد حسن بیگی آمده است: نظر به پیشنهاد معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران، با توجه به سوابق و تجارب ارزنده شما در عرصه ادبیات داستانی به موجب این حکم به عنوان دبیرعلمی سیزدهمین دوره جایزه ادبی جلال آل احمد منصوب می شوید.

مقتضی است براساس ضوابط مندرج در آیین نامه جایزه و در همکاری با اعضای محترم هیئت علمی و دبیر اجرایی جایزه ، اقدام لازم در زمینه برگزاری شایسته این رویداد ادبی را معمول فرمایید. مزید توفیق شما را از خداوند متعال مسألت دارم.

همچنین در حکم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی خطاب به مصطفی راضی جلالی آمده است:

نظر به سوابق و تجارب ارزشمند جنابعالی در عرصه های فرهنگی، به ویژه در حوزه ادبیات به موجب این حکم به عنوان دبیر اجرایی سیزدهمین دوره جایزه ادبی جلال آل احمد منصوب می شوید.

امید است با استعانت از خداوند متعال، و تعامل موثر با اساتید و نویسندگان ارجمند و اعضای محترم هیئت علمی، در برگزاری شایسته تر این رویداد ملی موفق و موید باشید.

ابراهیم حسن بیگی در سال 1336 در روستای خواجه نفس از شهرستان بندر ترکمن متولد شد. تاکنون آثاری از وی در حوزه داستان کوتاه، ادبیات کودک و نوجوان، فرهنگ، دین و دفاع مقدس منتشر شده است. اشکانه ، ریشه در اعماق ، نشانه های صبح ، معمای مسیح ، محمد ، قدیس و ... برخی از آثار وی است.
گفتنی است اعضای هیئت علمی جایزه ادبی جلال آل احمد در روزهای آینده معرفی می شوند.

حجت الاسلام و المسلمین حبیب رضا ارزانی ، در گفت وگو با ستاد ارتباطات رسانه ای (فهما) ، ضمن گرامیداشت روز ملی روستا، به اهمیت حفظ، معرفی و تعمیق فرهنگ اقوام مختلف اشاره کرد و گفت: آداب و سنت های مناطق روستایی و عشایری بخشی از هویت کشور ما را تشکیل می دهد که در صورت حمایت و بارور ساختن این ظرفیت ها شاهد رشد روزافزون بخشی از میراث این مرز و بوم خواهیم بود.

دبیر شورای فرهنگ و هنر روستا و عشایر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در ادامه به فعالیت های ستاد هماهنگی کانون های فهما، به مناسبت روز ملی روستا اشاره کرد و گفت: در راستای تقویت توانمندی های کانون های فرهنگی هنری مساجد در روستاها هفته آینده تفاهم نامه مشترکی میان سازمان تعاون روستاییان ایران به امضا می رسد که امیدواریم زمینه مناسبی برای افزایش تعاملات و همکارها باشد.

وی در بخش دیگری از مباحث خود با اشاره به برنامه های شورای فرهنگ و هنر روستا و عشایر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ، در تقدیر از فعالان این عرصه گفت: با هدف ایجاد گسترش و تعمیق اقدامات صورت گرفته در این عرصه، پس از بررسی گزارش های ارسالی از مجموع 33 استان و منطقه، از مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی 8 استان از سوی وزیر تجلیل به عمل می آید، همچنین 7 استان نیز از سوی حوزه روستا و عشایر وزارت خانه تقدیر می شوند.

مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تصریح کرد: حدود 20 حوزه ستادی، معاونت های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مراکز تابعه و نمایندگان در روز روستا از سوی دبیرخانه روستا و عشایر وزارتخانه تقدیر می شوند.

حجت الاسلام و المسلمین ارزانی در ادامه به فعالیت های کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور در حوزه صیانت از فرهنگ و هنر روستا و عشایر اشاره کرد و گفت: برگزاری جشنواره داستان و قصه گویی از جمله اقداماتی بود که با محوریت استان هرمزگان برگزار شد، همچنین هفته آینده روز سه شنبه 22 مهر اختتامیه سوگواره شعر عاشورایی اقوام و ایلات عشایر ایران برگزار می شود.

وی ادامه داد: رونمایی از پوستر جشنواره ملی نماهنگ روستا و عشایر به میزبانی استان چهار محال و بختیاری، اقدام دیگری است که به مناسبت روز ملی روستا به همت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی این استان برگزار می شود.

مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، تدوین و چاپ گزارش هزار روز فعالیت دبیرخانه روستا و عشایر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را از دیگر اقدامات به مناسبت روز ملی روستا خواند و افزود: تدوین برنامه های عملیاتی بسته فرهنگی روستا؛ مصوب هیات وزیران نیز در هفته جاری صورت می گیرد، ضمن اینکه بحث تهیه و تولید چهار فیلم مستند با موضوع روستای برتر فرهنگی از دیگر اقداماتی است که در این ایام به منصه ظهور می رسد.

حجت الاسلام و المسلمین ارزانی ادامه داد: حمایت از 10 طرح و ایده موفق روستاها و عشایر و تولید سرود به همت دبیرخانه شورای فرهنگ و هنر روستا و عشایر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز از دیگر اقداماتی است که به منظور گرامیداشت روز ملی روستا در دستور کار قرار گرفته است.

حجت الاسلام محمدتقی نقدعلی در گفت و گو با خبرنگار پارلمانی خبرگزاری شبستان در مورد ظرفیت کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور در تحقق شعار جهش تولید گفت: کانون های فرهنگی و هنری مساجد کشور در همه عرصه ها از ظرفیت بالایی برخوردارند؛ از جمله عرصه هایی که این کانون ها می توانند خودی نشان دهند، بحث تولید است. مسجد محلی است که در آنجا اعزام به جبهه ها را داشتیم.

نماینده مردم خمینی شهر در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه کانون های فرهنگی و هنری مساجد کشور با همفکری و مدیریت خوبی که داشته اند باعث همفکری و هم افزایی در مساجد شده اند، اظهار داشت: قطعا کانون ها می توانند این همفکری و هم افزایی را در عرصه های اقتصادی نیز داشته باشند. خیلی از مشاغل خانگی و ابتکارات در عرصه تولید را با تضارب آرا و ورود متخصصان و کارشناسان و مشاورانی که در مساجد وجود دارند، مورد حمایت قرار دهند و آنها را در راستای تولید بیشتر هدایت کنند.

وی تصریح کرد: قطعا کانون های فرهنگی و هنری مساجد باید هم از جانب دولت و هم مجلس تقویت شوند. آنچه که از آموزه های دینی ما به ما رسیده است و آنچه که تجربه نشان داده است، این است که مسجد مهمترین محل برای حفظ ارتقای یک جامعه است.

وی تصریح کرد: در مسجد انسان های دلسوز، پاک و بدون انگیزه های شخصی وارد می شوند و چون اینچنین است، قطعا مساجد می توانند در هر کاری موفق عمل کنند و دلسوزانه باعث آبادانی کشور و جامعه شوند و به همین دلیل نیز باید کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور مورد حمایت جدی قرار گیرند.

وی خاطرنشان کرد: دولت و وزارت ارشاد اگر بخواهند کارنامه درخشان در عرصه فرهنگ و جهش تولید داشته باشند، باید به شکل جدی کانون های فرهنگی و هنری مساجد کشور را مورد هدف قرار دهند.

پایان پیام/ 33

فهیمه پناه آذر_روزنامه نگار

قرار بود نمایش یاماها نوشته و به کارگردانی کهبد تاراج اجرای خود را از شب گذشته، 14 مهر ماه در سالن قشقایی تئاتر شهر آغاز کند. نمایشی با 3 بازیگر که به گفته تاراج سعی کرده در این وضعیت بازیگران کمتری داشته باشد. این نمایش قرار بود هر روز در 2 سانس اجرا شود و در آن پاوان افسر، لبخند بدیعی و مازیار سیدی بازی کنند. اما تعطیلی یک هفته ای سالن های نمایش به دلیل شیوع دوباره ویروس کرونا باعث شد که این گروه از اجرا باز بماند.
کهبد تاراج، کارگردان این اثر نمایشی به همشهری می گوید: باکس اجرای نمایش، مهر و آبان ماه است و راستش فکر می کردم این تعطیلی در ماه های بعد اتفاق بیفتد، اما زودتر پیش آمد. متأسفانه 2 بازیگر نمایش پیشنهاد بازی دیگری داشتند که به خاطر نمایش قبول نکردند، اما حالا هم از کار تئاتر ماندند و هم از بازی در فیلم. ای کاش اگر قرار است تعطیلی باشد مدیریت شده اعلام کنند. به این شکل اعلام تعطیلی، تمام برنامه ریزها را از بین می برد و گروه های نمایشی با توجه به اجرایی که هر شب دارند و هزینه ای که دارند متضرر می شوند. این خسارت فقط مادی نیست بلکه باعث تضعیف روحیه بازیگران و گروه نمایش می شود. همچنین باید نمایش هایی به منظور اجرا انتخاب شوند تا مخاطب در این شرایط جذب تئاتر شود و اگر نتوانیم در این شرایط کار کنیم دچار مرگ روحی خواهیم شد. تاراج همچنین به این نکته نیز اشاره می کند که با توجه به وضعیتی که وجود دارد سعی کردم یک نمایشنامه ساده با بازیگران کمتر روی صحنه ببرم و برای نمایش نیز دکور و لباسی که داشتیم هزینه کمی داشت، اما ای کاش برای این تعطیلی ها مدیریت وجود داشته باشد. این کارگردان در ادامه به وضعیت فروش بلیت های نمایش هایی که این روزها اجرا دارند، اشاره کرده و توضیح می دهد: سایت های فروش چند روز قبل از اجرای نمایش باز می شوند و وقتی به یکباره اعلام تعطیلی می شود، علاوه بر گروه نمایش و سایتی که فروش بلیت دارد، تماشاگران نیز بلاتکلیف می شوند و باعث می شود که فروش ها هر روز کمتر شود. تاراج که قرار بود قبل از روزهای شیوع کرونا، چند سال پیش را اجرا کند در ایام کرونا موفق به اجرای این نمایش به دلیل پر پرسوناژ بودن کار نشد. وی می گوید: خوشبختانه تئاترشهر پروتکل های بهداشتی را رعایت می کند و با وجود اعلام تعطیلی یک هفته ای همه جا همچنان فعالیت خود را دارد. تنها جایی که اول بسته می شود سالن های نمایش است و آخرین جایی که بودجه دریافت می کند، تئاتر است.
این کارگردان امیدوار است که بعد از تعطیلی اعلام شده نمایش یاماها اجرای خود را آغاز کند. البته او معتقد است که هفته آینده نیز به احتمال زیاد تعطیل باشد.

نگین ضیایی کارگردان جوانی است که قرار بود نمایش مرفی را از پایان همین هفته در تالار سایه مجموعه تئاتر شهر روی صحنه ببرد که با تعطیلی تئاتر رو به رو شد.

او در گفتگو با ایسنا دغدغه های خود را درباره وضعیت بلاتکلیف تئاتر و هنرمندان جوان آن مطرح می کند.

ضیایی که تا به حال سه بار اجرای نمایشش به تعویق افتاده است، می گوید: اگر با تعطیلی تئاتر می شد کرونا را کنترل کرد، هیچ غمی نداشتیم ولی موضوع اینجاست که همه مشاغل دارند کار خودشان را می کنند، مترو و اتوبوس ها پر از جمعیت هستند ولی همیشه پای تعطیلی که به میان بیاید، اول از همه یقه تئاتر را می گیرد. آن هم آنقدر بی خبر و بدون مقدمه که گویی شب خوابیده اند و صبح بیدار شده اند و چنین تصمیمی گرفته اند.

او یادآوری می کند: دقیقا یک شب پیش از تعطیلی تئاتر، برد تیم پرسپولیس را داشتیم و مردم به خیابان ها ریختند. طبیعتا از خوشحالی مردم، خوشحالم آن هم بعد از این همه سختی ولی واقعا برایم جای سوال است که مگر کرونا در این شکل قابل انتقال نیست؟ آیا این ویروس فقط در تئاتر، گسترش پیدا می کند.

این دانشجوی تئاتر ابراز تاسف می کند: با دیدن این چیزها ، این تصور در ذهنم شکل می گیرد که انگار می خواهند ریشه تئاتر را قطع کنند. انگار می خواهند با تئاتر مقابله کنند نه کرونا و انگار تئاتر، ویروسی خطرناک تر از کروناست.

ضیایی با اشاره به همه گیری کرونا در کل جهان، ادامه می دهد: طبیعتا همه ما در جریان هستیم که هر روز آمار مبتلایان بالاتر می رود ولی چرا جلوی سفرها را نمی گیرند. مردم در تمام تابستان و حتی همین حالا بخصوص که چند روز تعطیلی هم در پیش داریم، مدام در حال سفر هستند. ولی تئاتر ما حتی قبل از کرونا هم مگر چقدر تماشاگر داشت و بعد از کرونا هم خیلی بدتر از قبل شد. واقعا فکر می کنند با تعطیل تئاتر، ویروس، کنترل می شود؟!

او با بیان اینکه اگر قرار به تعطیلی است، همه جا باید تعطیل باشد، اضافه می کند: اتفاقا قشری که تئاتری هستند اعم از هنرمند یا تماشاگر، بیشتر از بسیاری از اقشار دیگر، پروتکل ها را رعایت می کنند ولی چون مظلوم هستند و صدایشان به جایی نمی رسد، همیشه اول از همه قربانی می شوند. بعید می دانم توصیه کادر درمان، صرفا تعطیلی تئاتر باشد.

این کارگردان جوان می افزاید: ظاهرا قرار است کرونا فعلا با ما بماند. پس باید یاد بگیریم چگونه با آن کنار بیاییم. تئاتر هم باید به حیات خودش در این دوران ادامه بدهد. همانطور که مردم دیگر امور روزمره شان را انجام می دهند، خرید می روند، از نانوایی نان می گیرند، خوراک و پوشاک تهیه می کنند، تئاتر هم باید جزیی از زندگی ما در دوران کرونا باشد.

ضیایی از شفاف نبودن تصمیم گیری ها هم به عنوان دیگر مساله آزاردهنده یاد می کند و می گوید: همیشه تعطیلات ما ناگهانی است. گروه های هنری هم هم زمان با مخاطب در جریان قرار می گیرند و بدتر از آن اینکه این تعطیلات معمولا به صورت هفته ای تمدید می شود و ما در برزخ عجیبی قرار می گیریم.

او با ابراز تاسف از ضعف مدیریت در کشور ادامه می دهد: در شرایطی که کار ما به عنوان شغل به حساب نمی آید، در وضعیتی که بدترین فشارهای اقتصادی را تحمل می کنیم، و در حالی که هم آماده سازی نمایش، هم تبلیغات و اطلاع رسانی و هم سرمایه گذاری به عهده خود ماست، این قبیل بی برنامگی ها هم بیشتر آزاردهنده است.

ضیایی البته تاکید می کند: با این حال چون در جایگاه تصمیم گیرندگان نیستم، نمی توانم راهکاری بدهم ولی همه می بینیم که ضعف مدیریت، چگونه به ما آسیب می زند. ای کاش تعاملاتی رخ بدهد و بتوان این وضعیت را بسامان کرد.

این دانشجوی تئاتر که نمایشش جزو برگزیدگان جشنواره تئاتر دانشگاهی است، ادامه می دهد: در این وضعیت گروه های حرفه ای روی صحنه نمی روند چون برایشان صرفه اقتصادی ندارد. گروه های جوان هستند که چراغ تئاتر را روشن نگه داشته اند و بی برنامگی ها بیشتر گریبان آنان را می گیرد.

نگین ضیایی درباره چشم اندازش برای اجرای نمایش مرفی می گوید: شرایط خیلی پیچیده است. قرار بود فروردین اجرا داشته باشیم که تئاتر تعطیل شد. بعد از آن اجرای ما به تابستان موکول شد که موج دوم کرونا آمد. حالا هم همین که پیش فروش بلیت مان آغاز شد، بار دیگر تئاتر تعطیل شد و اصلا مشخص نیست این تعطیلی تا چه زمانی ادامه پیدا کند.

انتهای پیام

هادی مظفری مدیرکل هنرهای تجسمی می گوید که طراحی نامناسب و اجرای غلط توسط افراد فاقد صلاحیت ساخت مجسمه های شهری، نتایج سنگینی به همراه خواهد داشت. طبق این امر، ساخت، اجرا و نصب هرگونه مجسمه، دیوارنگاره و نقش برجسته در فضای شهری باید با مجوز شورای نظارت بر نصب مجسمه ها صورت بگیرد.
به گزارش واحد ارتباطات و رسانه اداره کل هنرهای تجسمی، مظفری ضمن تاکید بر ضرورت پاسداشت مقام بزرگان از طریق ساخت یادمان و آثار هنری، در عین حال گفت: آثار یادمانی هنری برای بزرگان، می تواند ترجیع بند محتشم کاشانی برای حماسه کربلا، اثری موسیقایی و حماسی همانند سمفونی خرمشهر و مجسمه ای همانند اثر ابوالحسن خان صدیقی برای ادای احترام به فردوسی و یا آثار معماری و مجسمه ها و دیوارنگارها باشد که همگی از مهمترین گونه های آثار فرهنگی و هنری هستند.

وی افزود: این یادمان ها به عنوان مدرک و شاهدی برای قدرشناسی و بزرگداشت خاطره مفاخر و بزرگان یک کشور است که با قرار گرفتن در معرض دید شهروندان، هم خاطره ذهنی و ادای احترام آنها را در نزد مردم نشان می دهد و هم باعث افتخار و بالیدن آن ملت به ارزش ها، گذشته و بزرگان خویش می شود.

مظفری در ادامه با بیان اینکه ضرورت دارد تمامی ارگان های سفارش دهنده آثار هنری و مجسمه های شهری از مشورت یک شورای متخصص بهره مند شوند، گفت: از حدود 60 سال پیش تا کنون 4 آیین نامه مبنی بر نحوه نظارت بر انتخاب، ساخت و نصب مجسمه ها و یادمان ها در میدان ها و اماکن عمومی داشته ایم که همگی به عنوان قانون الزام آور است.

مظفری گفت: بر اساس نخستین تصویب نامه هیات وزیران وقت مورخ 29/3/1338 طبق پیشنهاد وزارت فرهنگ (هنرهای زیبای کشور) تصویب شد که سازمان های دولتی و ملی که درصدد تهیه مجسمه مشاهیر تاریخی، ادبی و هنری برای نصب در میادین و ... است، باید قبلا طرح و نام سازنده مجسمه را به هنرهای زیبای کشور ارسال کنند تا در کمیسیون مربوطه مورد مطالعه و پس از تصویب اقدام به تهیه آن شود. در تعیین محل نصب مجسمه، کمیسیون مربوطه، نظر اداره کل باستان شناسی را رعایت خواهد کرد. اداره های وزارتخانه فرهنگ کشور، مامور اجرای این تصویب نامه هستند. بر طبق دومین قانون که عبارت است از، آیین نامه نحوه نظارت بر انتخاب، ساخت و نصب مجسمه ها و یادمان ها در میادین و اماکن عمومی و درجلسه 442 مورخ 4 خرداد 1378 به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسیده است ، کلیه وزارتخانه ها، مراکز و سازمان ها و نهادهای دولتی و شهرداری ها موظف به اجرای سیاست های مصوب شورای نظارت در موضوع این آیین نامه هستند. همچنین بر اساس دستورالعمل اجرایی نحوه نظارت بر انتخاب، ساخت و نصب مجسمه و یادمان در میادین و اماکن عمومی مصوب جلسه 341 مورخ 18/8/1379شورای فرهنگی عمومی ، اماکن عمومی شامل میادین، مبادی ورودی شهرها، بوستان ها، معابر، محوطه و فضاهای عمومی تعریف شده است.

وی خاطرنشان کرد: انتخاب دغدغه فرهنگی و ایده مناسب بسیار حائز اهمیت است، اما طراحی نامناسب و اجرای غلط توسط افراد فاقد صلاحیت ساخت مجسمه های شهری، نتایج سنگینی به همراه خواهد داشت. طبق این امر، ساخت، اجرا و نصب هرگونه مجسمه، دیوارنگاره و نقش برجسته در فضای شهری باید با مجوز شورای نظارت بر نصب مجسمه ها صورت بگیرد. بنابراین ما تمامی ظرفیت های قانونی مبتنی بر رعایت دستگاه ها از این آیین نامه را دارا هستیم. هدف اصلی از تدوین این سه آیین نامه، حمایت از ایده ساخت و نصب مجسمه های شهری و پاسداشت مشاهیر و بزرگان است و در این روند، مشورت گرفتن و سپردن کار به خبرگان مجسمه سازی و هنرمندان صاحب نام و صاحب امضاء مهمترین بخش کار است.

او با اشاره به ماده 2 این آیین نامه که اعضای شورای نظارت بر ساخت و نصب مجسمه های شهری را معرفی می د، گفت: شورای نظارت بر انتخاب، ساخت و نصب مجسمه های شهری متشکل از معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مدیرکل هنرهای تجسمی، نماینده وزارت کشور، نماینده وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، نماینده انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، نماینده فرهنگستان هنر، یک نفر از استادان برجسته هنرهای تجسمی با معرفی وزارت علوم، تحقیقات و فن آوری، شهردار شهری که نصب مجسمه در آن پیشنهاد شده، دو نفر از صاحبنظران عرصه فرهنگ، نماینده بنیاد شهید و نماینده وزارت مسکن و شهرسازی است. احکام این اعضا براساس دستورالعمل اجرایی توسط وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی صادر می شود.

مظفری بیان کرد که طبیعی است نمایندگان و کارشناسان این شورا باید به حوزه مجسمه سازی آشنایی داشته باشند؛ چراکه درباره مجسمه های شهری از ایده، تا طراحی و اجرا، مواد اولیه و همچنین مکان نصب اثر بسیار حائز اهمیت است.

وی افزود: در همین راستا و بر اساس آسیب شناسی صورت گرفته، به این باور رسیدیم که نباید یک شورای واحد برای تمامی مجسمه های شهری در همه استان های کشور تصمیم گیری کنند. هر شهر ایران اقلیم، آب و هوای خاص، خرده فرهنگ های بومی و محلی، ساختار شهرسازی و معماری خود را دارا است که این خصوصیات برای خلق و نصب یک اثر هنری شهری بسیار حائز اهمیت و در عین حال متفاوت است.

مدیرکل هنرهای تجسمی اعلام کرد که چهارمین و آخرین مصوبه قانونی مربوط است به دستورالعمل صدور مجوز ساخت و نصب مجسمه و یادمان در میدان ها و اماکن عمومی مصوب 1399 که علاوه بر آیین نامه های مصوب گذشته، طی پیگیری و جلسات متمادی 8 ماهه گذشته در شورای ساماندهی مجوزهای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی این دستورالعمل تنظیم شده و در آن امکان تفویض اختیار این امر را به استان های توانمند سپرده است.
در این دستورالعمل با توجه به قوانین بالا دستی موجود به این نتیجه رسیدیم که شهرسازها، استادان دانشگاه، جامعه شناسان و هنرمندان هر شهر و استان بهتر می توانند با توجه به شرایط هر بوم و منطقه در مورد زیباسازی شهری و ساخت مجسمه بزرگان و مشاهیر و اینکه چه اثری در چه فضا و جایگاهی باید نصب شود، تصمیم بگیرند و این دستورالعمل طی روزهای آتی به تمامی استان های کشور ابلاغ خواهد شد .

وی ادامه داد: متاسفانه آثاری را که در این چند وقت در فضای برخی شهرهای ایران شاهدش بودیم از منظر هنری، آثار درخور و شایسته ای نبوده اند و تنها تعداد اندکی از آثار قابل دفاع بودند و الباقی از ساختار تکنیکی، جذابیت بصری و توانمندی سازنده برای خلق و اجرای یک اثر هنری برخودار نبودند.

وی خاطرنشان کرد: بهتر است، تمامی نهادها که برای پاسداشت نام و یاد قهرمانان و بزرگان این سرزمین قدم بر می دارند، از ظرفیت صحیح هنر و هنرمندان در این راه بهره گیرند. در بسیاری از اوقات، سفارش دهندگان نیت خیری دارند و بناست مجسمه یکی از مفاخر، مشاهیر، و سربازان و قهرمان کشور، خلق و در فضای شهری نصب شود اما چون به هنرمند صاحب امضا و دارای تجربه کافی مراجعه نمی شود و از نهادهای مرتبط و دارای صلاحیت کسب مشورت نمی گردد، نتیجه آن چیزی است که ما امروز در فضای شهری با آن مواجهیم.

وی ادامه داد: داشتن دغدغه فرهنگی و ایده مناسب بسیار حائز اهمیت است، اما عدم طراحی مناسب و اجرای غلط توسط افراد فاقد صلاحیت ساخت مجسمه های شهری، نتایج سنگینی به همراه خواهد داشت. البته نباید از ذهن دور داشت که طی سال های گذشته آثار باارزش هنری و درخور توجه نیز در کشور خلق و در فضای شهری نصب شده اند. شهرداری تهران، مشهد، اصفهان، شیراز، تبریز و برخی دیگر از شهرها از جمله شهرداری هایی هستند که با برگزاری سمپوزیوم مجسمه و دوسالانه های تخصصی در حوزه مجسمه سازی، توانستند آثار هنری ارزشمندی خلق، نمایش داده و در سطح شهرهای ایران نصب کنند. مشکل ما دقیقاً در جایی است که متولیان از مشورت های لازم بهره مند نمی شوند و از هنرمندان صاحب نام در این حوزه اعم از دانشگاه های هنر، انجمن مجسمه سازان، انجمن های هنرهای تجسمی کشور و از ظرفیت و مشورت شوراهای قانونی استفاده نمی کنند و نتیجه ای که با آن مواجهیم، خارج از توقع و انتظار همه است.

وی در پایان ابراز امیدواری کرد که با تفویض اختیار به شوراهای نظارت بر نصب مجسمه های شهری در استان ها و استفاده نهادهای سفارش دهنده از ظرفیت هنرمندان مجسمه سازی و فارغ التحصیلان دانشگاه و اساتید این رشته در آینده شاهد خلق و نصب آثار هنری بی کیفیت در سطح شهرهای ایران نباشیم.

اشتراک گذاری در:

داوود نامور در گفت وگو با خبرگزاری میزان، پیرامون تعطیلی دوباره تئاتر به دلیل موج سوم بیماری کرونا گفت: به نظر من اگر قرار بود با تعطیلی تئاتر و سینما اتفاقی در کاهش تعداد مبتلایان به کرونا می افتاد، همان چهار ماهی که همه ما هنرمندان تعطیل بودیم و در خانه نشستیم باید شاهد کاهش بیماران می بودیم، اما وقتی اکثریت مشاغل مشغول به کار هستند و محیط های حمل و نقل عمومی مملو از جمعیت است چرا تنها اماکنی که باید تعطیل شوند اماکن هنری هستند؟.

وی در همین راستا ادامه داد: به طور قطع می توانم بگویم که یکی از سالمترین اماکن در ماه های گذشته سالنهای تئاتر بوده اند زیرا بسیار سفت و سخت پروتکل ها را رعایت می کردند، اما تمام حرف های من بی معنا می شود وقتی که زور همه تنها به این هنر مظلوم یعنی تئاتر می رسد. من هم مثل تمامی مردم نگران وضعیت سلامت جامعه هستم اما اگر قرار است تعطیلی صورت گیرد باید همه جا را تعطیل کنیم تا بیماری ریشه کن شود، نه اینکه تنها مراکزی که با رعایت بهداشت به کارشان ادامه می دادند را به تعطیلی بکشانیم.

رییس تماشاخانه نوفل لوشاتو با اشاره به عدم استقبال مخاطبان از تئاتر به دلیل شرایط موجود کرونا در کشور اظهار کرد: تماشاخانه داران و بسیاری از هنرمندان تئاتر در بدترین شرایط و وقتی که می دانستند بازگشت سرمایه ای وجود ندارد پای تئاتر ایستادند تا این هنر زنده بماند، نمی دانم چرا تعطیلات همواره بر هنر نمایش تحمیل می شود، هنری که پیش از کرونا هم وضع خوبی نداشت و بعد از کرونا کاملا به یک هنر ورشکسته مبدل شد.

وی با اشاره به بی اهمیت بودن تئاتر نزد مسئولین فرهنگی ابراز کرد: ما هر روزمان را با استرس می گذرانیم، تازه بعد از چند هفته بازگشایی کمی به فعالیت تئاتر امیدوار شده بودیم اما این تعطیلات که بعید می دانم به یک هفته ختم شود همه چیز را از بین برد، ما قبل از کرونا هم نمی توانستیم آینده ای برای تئاتر ترسیم کنیم، حال که این فاجعه به وجود آمده علنا هیچ آینده ای را پیش روی هنر نمایش نمی بینیم.

این نویسنده و کارگردان تئاتر با اشاره به ورشکست شدن بسیاری از تماشاخانه داران و هنرمندان تئاتر ادامه داد: وضعیت تئاتر به حدی رسیده که ما برای یک ساعت آینده مان هم نمی توانیم برنامه ای داشته باشیم، اوضاع تئاتر فلاکت بار می گذرد، اکثریت تماشاخانه ها ورشکست شده اند، تماشاخانه نوفل لوشاتو بعد از ورشکستگی ابتدای سال به مکان جدید منتقل شد تا بلکه بتواند به فعالیت خود ادامه دهد اما اندکی بعد از افتتاح باز هم تعطیل شد.

وی حال اهالی تئاتر را بسیار بد خواند و اظهار کرد: چرا تئاتر به وضعیتی رسیده که هیچ آینده ای را نمی توان برای آن متصور شد، ما در شرایطی هستیم که از فردای خود هم خبر نداریم، در این وضع برنامه ریزی بلندمدت علنا ناممکن است، گاهی فکر می کنم که ما باید به چه قیمتی تئاتر را زنده نگه داریم؟. امیدوارم دولتمردان فکری به حال اهالی هنر بکنند زیرا وضعیت ناامید کننده است.

نامور درباره برگزاری جشنواره تئاتر فجر طی سال جاری ادامه داد: به شخصه نمی توانم نظری قطعی در این باره بدهم اما شرایط فعلی به طور کلی برای تئاتر مناسب نیست، بدون شک ما هم امیدواریم که وضعیت سلامت جامعه تا بهمن ماه به شرایط عادی برگردد و جشنواره برگزار شود، منتها شخصا بعید می دانم تا پایان سال اتفاق تازه ای در تئاتر بیفتد.

وی روی صحنه بودن تئاتر را به نفع جامعه کنونی خواند و افزود: جامعه امروز به دلیل شیوع بیماری کرونا دچار افسردگی شده است، استرس ناشی از کرونا بسیاری از انسانها را با بحرانهای روحی روبرو کرده است، در این فضا تئاتر می تواند به کمک جامعه بیاید، پس می توان به جای تعطیلی هنری که در آن بهداشت کاملا رعایت می شود به فکر ارتقا و رونق آن بود. در کل هنر تئاتر خیلی جدی گرفته نمی شود و تجربه نشان داده که هیچگاه جزو دغدغه های اصلی مسئولین فرهنگی نبوده است که اگر این چنین بود امروز با شرایطی این چنین دست و پنجه نرم نمی کردیم.

عضو انجمن تماشاخانه داران خصوصی ایران در همین راستا ادامه داد: در ماه های گذشته قول هایی مبنی بر ارائه کمک هزینه به تماشاخانه های خصوصی از سوی مرکز هنرهای نمایشی داده شد، واقعیت امر کمک زیادی نشده است، منتها کمکی بلاعوض معادل سیصد میلیون تومان برای تمامی تماشاخانه های خصوصی در نظر گرفته شد اما به واقع آن مبلغ معادل پول آب و برق تماشاخانه ها در این مدت هم نبوده است.

وی با اشاره به افتتاح مجموعه تازه نوفل لوشاتو ادامه داد: متاسفانه برخی حواشی درباره انتقال تماشاخانه نوفل لوشاتو به ساختمان جدید رخ داد، در ابتدا بگویم که تصمیم بر این انتقال سال گذشته و قبل از کرونا گرفته شده بود، دلیل اصلی هم فشار مالی فراوانی بود که تجربه می کردیم، در ایام تعطیلات کرونایی قرار بر عدم پرداخت اجاره بها به مالک بود منتها بعد از بازگشایی مالک تمامی اجاره بهای ماه های گذشته را هم از ما طلب کرد، در کل این را بگویم که هیچ مظلوم نمایی و یا شانتاژ خبری پشت این انتقال نبود، هیچ طمع مالی هم پشت این تصمیم نبوده است، من در این نقل و انتقال بیش از دو میلیارد تومان هزینه پرداخت کرده ام، به شخصه اگر به دنبال پول بودم به جای سرمایه گذاری در تئاتر و حمایت از نسل جوان آن مبلغ را وارد بازار می کردم و تا امروز چندین برابر سود کرده بودم.

نامور پیرامون حاشیه بوجود آمده درباره اجرای نمایش اپرای نود در تماشاخانه نوفل لوشاتو خاطرنشان کرد: مشکل پیش آمده براساس یک سوءتفاهم بود که خوشبختانه حل شد، ما به گروه اجرا پیشنهاد دادیم که با هزینه پرداخت شده بیست تا سی اجرا روی صحنه برود تا ما هم حمایتی از گروه کرده باشیم، از سویی گروه برای دریافت خسارت وارده به مرکز هنرهای نمایشی مراجعه کرد، منتها بعد از آنکه نتوانست از آنجا کمکی دریافت کند بار دیگر به سمت ما آمد و در نهایت این سوءتفاهم حاصل شد. خوشبختانه سابقه من طی سالهای گذشته نشان داده که همواره درب تماشاخانه نوفل لوشاتو روی جوانان باز بوده و هست، قصد من حمایت از تئاتری های جوان است زیرا خودم هم درس خوانده این هنر بوده و از گوشت و پوست این قشر هستم. امیدوارم روزی برسد که همه ما دوباره بتوانیم با شور و شوق درباره هنر تئاتر حرف بزنیم و کرونا هم از کشورمان رخت بر بندد.

انتهای پیام/

به گزارش فرهیختگان ، در نیمسال نخست سال گذشته که هنوز ویروس کرونا پایش را به ایران نگذاشته بود دفتر موسیقی وزارت ارشاد اعلام کرد 270 عنوان اجرای صحنه ای با 520 اجرا، 161 آلبوم موسیقی، سه آلبوم تصویری موسیقی، هزار و 78 تک آهنگ، 127 نماهنگ، 40 کتاب گویا و 26 اجرای گروه های خارجی در ایران از آن دفتر مجوز گرفته اند. همچنین در نیمه اول سال قبل، 6هزار و 300 پرونده شعر و ترانه در دفتر موسیقی تشکیل شده و از بین 270 عنوان اجرای صحنه ای که در 6ماه نخست امسال از دفتر موسیقی مجوز گرفته اند، 135 عنوان موسیقی پاپ، 52 عنوان موسیقی سنتی، 47 عنوان موسیقی کلاسیک، 19 عنوان موسیقی تلفیقی و 17 عنوان موسیقی نواحی بوده اند.

بدیهی است که شرایط نیمه اول سال 99 در حوزه های مختلف با 6 ماه نخست سال 98 متفاوت است و این به معنای تایید و مطلوب بودن شرایط سال قبل نیست. موسیقی سال گذشته وضعیت فوق العاده ای برای اهلش نداشت و عده کمی فقط می توانستند به سوددهی برسند و همان ها هم این ور و آن ور مصاحبه می کردند که اصلا مافیایی وجود ندارد.

سال جدید و مانور تک آهنگ ها

براساس آنچه روابط عمومی معاونت هنری دراختیار فرهیختگان قرار داده در 6ماهه نخست امسال، هزار و 688 تک آهنگ، 135 اثر تصویری یا نماهنگ و 158 آلبوم مجوز انتشار گرفتند. همچنین با توجه به عدم برگزاری اجراهای صحنه ای در 6ماه اول امسال به دلیل شیوع کرونا، در این مدت مجوز 16 عنوان برنامه اجرای صحنه با 30 اجرا ازسوی دفتر موسیقی صادر شده که این اجراها به صورت آنلاین برای علاقه مندان پخش شده است. به جز کنسرت ها که متاثر از کرونا تعدادشان کاهش یافته، به نظر می رسد افزایش تک آهنگ ها ناشی از تغییر سیاستگذاری دفتر موسیقی در مواجهه با هنرمندان باشد. استودیوهای شخصی، هزینه های شخصی و اوقات فراغت کافی در این مدت باعث تولید بیشتر قطعات موسیقی شده است. امکان انتشار سریع در فضای مجازی و حمایت شرکت ها و موسسات موسیقی باعث به وجود آمدن یک رکورد در امسال هم شد. در سه ماهه نخست سال جاری، 839 تک آهنگ از دفتر موسیقی مجوز دریافت کرده که این رقم در بهار سال گذشته 495 تک آهنگ بوده و افزایش حدود دوبرابری داشته است. یعنی به طور میانگین در هر روز، تقریبا 10 تک آهنگ مجوز گرفته اند.

مسلم نادعلی زاده، دبیر علمی شورای شعر، ترانه و کلام ارشاد دلیل افزایش دوبرابری صدور مجوز تک آهنگ در بهار امسال نسبت به پارسال را به باشگاه خبرنگاران جوان اینچنین گفته بود: ما سال گذشته در این زمان، بیش از دوهزار پرونده در نوبت رسیدگی داشتیم؛ حدود شش تا هفت ماه رسیدگی به ترانه ها در شورا طول می کشید، ولی با برنامه ریزی ای که صورت گرفت و تلاش دوستان و همکاران، الان پاسخگویی در کمتر از یک هفته صورت می گیرد. در گذشته شورا جلسات کمی را برگزار می کرد و البته حجم کار ها هم به اندازه امروز نبود. الان روزانه حدود 80 پرونده برای اخذ مجوز ارسال می شود که در برخی پرونده ها یک شعر و در برخی تا 20 شعر وجود دارد. اگر فقط چند روز کارشناسان شورا به پرونده ها رسیدگی نکنند، طبیعتا تعداد درخواست ها زیاد و با تاخیر در پاسخگویی، نارضایتی ایجاد می شود و چه بسا عده ای هم از این تاخیرها، سودجویی کنند.

تک آهنگ ها، ضربه زننده یا مفید؟

حکم یک قرص مُسکن را داشته باشند یا اصلا دارو باشند بازهم عده ای از اهالی موسیقی به چشم یک حرکت اشتباه به آن نگاه می کنند. از بزرگان موسیقی مثال می آورند که هیچ گاه با خواندن یک قطعه نخواستند خود را مطرح کنند و اگرهم قطعه ای از آنها اصطلاحا گل کرده از یک آلبوم بوده و قطعات یک آلبوم هم حکم اجزای منظم و به هم پیوسته را داشته اند و هریک جداگانه ساز خودش را نمی زده است. هرچند در دهه های 50 یا 40 و زمانی که یک موسیقیدان قصد انتشار اثرش را در بازار داشت، باید از فرمت تک آهنگ استفاده می کرد. تمام صفحه های گرامافون دارای قطعات تک ترک هستند. ولی ظهور آلبوم با جمع آوری یک مجموعه آثار شکل گرفت و وارد بازار شد و در آن زمان همه از آن استقبال کردند. ولی دوباره به دلیل وضعیت اقتصادی، مارکت موسیقی از روی آلبوم برداشته شد و به سمت تک آهنگ رفت. آلبوم دیگر برای تهیه کنندگان و خوانندگان سودی ندارد و از آن طرف مردم هم شاید دیگر حوصله شنیدن تمام قطعات یک آلبوم را نداشته باشند و همین اتحاد ناخواسته باعث بروز و ظهور تک آهنگ ها شده است.

درحال حاضر که انتشار تک آهنگ در ایران باب شده است، هنرمندان در بیشتر مواقع اثر خود را به صورت رایگان دراختیار مخاطب قرار می دهند تا مردم با کارشان آشنا شوند و پس از اینکه آهنگ شان شنیده شد برای اجرای کنسرت آماده می شوند. انگار امروزه مردم بیشتر دوست دارند به تماشای اجراهای زنده بنشینند و به این صورت اوقات فراغت خود را پر کنند. درواقع می توان گفت تک آهنگ به خوراکی تبدیل شده تا مردم به سالن های کنسرت کشیده شوند و حکم یک کالای تبلیغاتی را پیدا کرده است.

حمیدرضا نوربخش در گفت وگویی با ایسنا درباره افزایش تک آهنگ ها گفته بود: درحال حاضر افزایش انتشار تک آهنگ در کل جهان نیز دیده می شود، چراکه بیشترین مصرف موسیقی در حوزه فضای مجازی صورت می گیرد. درواقع در کل دنیا از طریق آیتیونز یا اسپاتیفای نیز با تک آهنگ ها روبه رو هستیم؛ البته در آنجا آلبوم هم تولید می شود ولی دورنما این است که تولید آلبوم در کل دنیا کاهش پیدا کند. او درباره اینکه در ایران این اتفاق چرا سریع تر درحال رخ دادن است، پاسخ داده است: دلیل عمده آن سختی کار تولید آلبوم در ایران است. درواقع اگر در ایران کسی بخواهد آلبومی را با هشت یا هفت تک آهنگ منتشر کند باید هزینه زیادی را صرف کند درحالی که هزینه او بازگشتی نخواهد داشت. بنابراین زمانی که هزینه باز نمی گردد، تولید آلبوم برای هنرمند مقرون به صرفه نیست.

گفته می شود از انتشار تک آهنگ هم ناشر سود می برد و هم هنرمند؛ چون با این کار موقعیت هنرمند برای مخاطب خود در جایگاه بالایی خواهد بود و مدام به روزتر خواهد شد. زمانی هم که هنرمند برای مردم در جایگاه بالایی باشد ناشر می تواند اجراهای بیشتری بگذارد. ناشر تنها درصورتی ضرر می کند که سود حاصل از کنسرت متعلق به خود هنرمند باشد.

این نگاهی است که برخی از تهیه کنندگان و سرمایه گذاران عرصه موسیقی به تک آهنگ ها دارند و استدلال شان هم این است که اگر هرکدام از این تک قطعه ها محبوب شود در نتیجه کنسرت ها شلوغ تر می شوند و آنها سود بیشتری می برند.

هرچند کم شدن تعداد کنسرت ها موقتی است اما برای موسیقی ایران که دیگر در آن نسخه های فیزیکی فروش نمی روند و قطعات مصرفی، تولید می شوند تا اوقاتی گذرانده شوند و جوانان جویای نام دنبال شهرت یک شبه بروند و آنها که معروفند نام خود را در ذهن مخاطبان شان ماندگار داشته باشند افزایش تعداد تک آهنگ ها را هم باید به فال نیک گرفت زیرا ممکن است سال بعد همین ها را هم نداشته باشیم. تک آهنگ ها شاید در بلندمدت مفید نباشند اما در قحطی آلبوم ها و کنسرت ها حکم یک مو از خرس کندن را دارند و مع الاسف مایه دلخوشی هستند.

* نویسنده: سیدمهدی موسوی تبار، روزنامه نگار

به گزارش ایسنا، سال هاست هنرمندان و تماشاگران تئاتر عادت کرده اند با دیدن تصاویر نازیبا و نابهنجار وارد مجموعه تئاتر شهر بشوند ولی این تکرار، هیچ از زشتی این ماجرا نمی کاهد و آنان هر بار که از کنار این مجموعه می گذرند، حتی اگر قصد ورود به آن را نداشته باشند، از این وضعیت، اندوهگین می شوند.

هرچند در این روزهای کرونایی حضور هنرمندان و تماشاگران در این مکان زیبا که نماد تئاتر ایران و یکی از زیباترین بناهای شهر تهران است، کم رنگ تر از پیش شده ولی در عوض، شرایط دشوار اقتصادی سبب شده حضور دستفروشان و مواد فروشان و کیف قاپان و ... بیش از پیش به چشم بیاید.

مدت هاست که مدیران مجموعه تئاتر شهر در حال گفتگو با مسئولان شهرداری منطقه یازده هستند و هر از گاهی، خبری خوشحال کننده شنیده می شود.

امروز هم روابط عمومی مجموعه تئاتر شهر یکی دیگر از این خبرهای مسرت بخش را منتشر کرده است.

روز گذشته، یکشنبه 13 مهر ماه، جلسه ای با حضور نصرالله آبادیان شهردار منطقه یازده و قادر آشنا مدیر کل هنرهای نمایشی و ابراهیم گله دارزاده، مدیر جدید مجموعه تئاتر شهر برگزار شده است.

در این جلسه شهردار منطقه 11 تهران که پیش از این گفتگوهایی با سعید اسدی مدیر پیشین تئاتر شهر داشته است، از آغاز دور تازه همکاری ها برای رفع مشکلات پیرامونی مجموعه تئاتر شهر در آینده ای نزدیک خبر داده است.

او همراه با علی اصغر طاهری شهردار ناحیه یک منطقه 11 به مجموعه تئاتر شهر آمده است و در گفتگو با قادر آشنا مدیر کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و ابراهیم گله دارزاده رئیس تئاتر شهر ، در جریان تازه ترین مشکلات و آسیب های محیط پیرامونی این مجموعه قرار گرفته و درباره تازه ترین اقدامات شهرداری منطقه 11 برای بهبود شرایط فعلی سخن گفته است.

نصرالله آبادیان با اشاره به اجرای فاز اول پروژه پهنه فرهنگی هنری رودکی ابراز خرسندی کرده و گفته است با تأکیداتی که شهردار تهران در این زمینه داشت، ما موفق به بهره برداری از فاز اول پهنه فرهنگ و هنر رودکی شدیم و حالا که این شرایط توانست شأنیت محیط پیرامونی تالار وحدت را دو چندان کند این امیدواری وجود دارد که بتوانیم از اواخر مهرماه امسال فاز دوم پروژه را آغاز کنیم تا شرایط ویژه ای برای متصل کردن پهنه به بوستان دانشجو فراهم شود. در این چارچوب ضمن بهره مندی از مشاوره کارشناسان حوزه های مختلف با شرکت توسعه فضاهای فرهنگی نیز فعالیت های مشترکی خواهیم داشت که در آینده ای نزدیک جزئیات آن اعلام می شود.

شهردار منطقه 11 تهران با اشاره به پیشینه تاریخی و فرهنگی بوستان دانشجو تأکید کرده است که بوستان دانشجو یکی از مهم ترین بوستان های شهر تهران در موضوعات فرهنگی بوده که لازم است هرچه زودتر نسبت به بازپیرایی آن اقدامات لازم صورت پذیرفته و مشکلات ناشی از آسیب های اجتماعی محیط آن مرتفع شود. در این راه هنرمندان و مدیریت اداره کل هنرهای نمایشی و تئاتر شهر به عنوان ذی نفعان اصلی این منطقه باید حتماً ما را از مشورت های خود بهره مند و در جلسات مربوط به این پروژه شرکت کنند. چرا که همه ما خواهان این هستیم تا از این پس به جای شنیدن خبرهای ناگواری که ناشی از نزاع های خیابانی و بزهکاری در این منطقه است، شاهد اتفاقات خوب و فرهنگی باشیم که می توانم بوستان دانشجو را به عنوان بوستان موضوعی مرتبط با هنر نمایشی معرفی کنم.

آبادیان از تلاش همکاران خود برای حل مشکلات اطراف تئاتر شهر سخن گفته و توضیح داده است گرچه این حرکت آهسته بوده اما کوشش ما پیوسته راه رفتن تا رسیدن به نقطه مطلوب است.

او تاکید دارد که پیشخوان تئاتر شهر باید عاری از هر گونه اغتشاش و آسیبی باشد تا هنرمندان و تماشاگران فهیم تئاتر با خاطری آسوده در این حوزه فعالیت کنند.

آبادیان باور دارد که برای انجام این امر، یکی از کارهای مهم، توجه به اجرای آثار نمایشی در محیط تئاتر شهر است که قطعاً می تواند مقدمه ای برای تماشای آثار حرفه ای تئاتر باشد.

او وعده داده که در شهرداری منطقه 11 تهران نهایت تلاشش را انجام می دهد که این موضوعات را با حناچی شهردار تهران در میان بگذارد و امید دارد با توجه به علاقه ای که در شهردار نسبت به امور فرهنگی سراغ دارد، بتواند مذاکرات و اقدامات موثری در این زمینه انجام دهد.

هنرمندان تئاتر خوب به یاد دارند که پیش از حضور غلامحسین کرباسچی در شهرداری تهران، تئاتر شهر هم مانند دیگر بناهای فرهنگی، حریمی داشت که بعدا این حریم برداشته شد چراکه مسئولان وقت شهرداری اعتقاد داشتند بوستان های شهری نباید حریم داشته باشند و حریم تئاترشهر در بوستان شهرداری را برداشتند. اما برداشتن این حریم، بعدها صدمات زیادی را به تئاتر شهر وارد کرد و حالا قادر آشنا مدیر کل هنرهای نمایشی هم مانند تعدادی دیگر از اهالی تئاتر خواستار احیای این حریم شده است.

بنای زیبایی که با آن نامهربانیم

او در جلسه دیروز با قدردانی از همکاری های شهرداری منطقه 11 تهران ، از جایگاه مهم تئاتر شهر به عنوان بنایی تاریخی و حتی جهانی یاد و ابراز تاسف کرده است که ما گاهی قدر این بنا را نمی دانیم و با آن نامهربانی می کنیم و همین نامهربانی هم باعث می شود در وجوه جهانی نیز در این زمینه با اتفاقات خوبی همراه نباشیم.

او تاکید کرده است که اگر به فریاد تئاتر شهر نرسیم، این مجموعه ارزشمند تبدیل به محلی می شود که اصلاً در شأن هنر و تئاتر ایران نیست.

آشنا دو خواسته از شهردار منطقه یازده مطرح کرده و گفته است: اول اینکه این شهرداری شرایطی را فراهم کند که به اتکاء گزارش ها و آسیب های فراوانی که در محیط تئاتر شهر به دلیل بزهکاری فراوان وجود دارد، شرایط تعیین حریم برای این مجموعه فراهم شود. به هر حال برای این ساختمان دو نگاه در رابطه با تعیین حریم مطرح می شود اول اینکه حریمی برای آن وجود نداشته باشد و دوم اینکه مانند این سال ها حصاری پیرامون این مجموعه فرهنگی شکل نگرفته باشد. اما باید حواس مان به این نکته باشد که اگر فرهنگ چنین شرایطی وجود نداشته باشد ماجرا به ضدفرهنگ تبدیل می شود و فضا به سمتی می رود که این سال ها شاهد آن در محیط تئاتر شهر هستیم.

او از وضعیت بحرانی محیط تئاتر شهر هم سخن گفته و توضیح داده است: ما از دوستان شهرداری تهران خواهش می کنیم که ابتدا حریم تئاتر شهر را احیاء کنند و پس از آن نسبت به آغاز فاز دوم پروژه پهنه فرهنگ و هنر رودکی از مجموعه تئاتر شهر به جای ادامه پروژه از تالار وحدت همکاری های لازم را داشته باشند. من بر این باورم محیط پیرامون تئاتر شهر این قابلیت را دارد که بیشتر و گسترده تر از اینها تبدیل به یک پاتوق برای تئاتر خیابانی و اجرای مجالس شبیه خوانی در این منطقه شود.

آشنا شرایط ناخوشآیند پیرامون تئاتر شهر در سال های اخیر را هم یادآوری کرده است: محیط پیرامونی تئاتر شهر در این سال ها اصلاً در شرایط خوبی به سر نمی برد. بنابراین لازم است هرچه زودتر نسبت به رفع التهابات و اتفاقات دلخراش فضای بیرونی این مجموعه اقدامات لازم را انجام دهند. من مطمئنم در این زمینه تمامی هنرمندان از همه اقدامات حمایت می کنند.

ابراهیم گله دار زاده، رئیس تئاتر شهر نیز با قدردانی از همراهی شهرداری از نکاتی همچون تغییر بافت گیاهی فضای سبز برای جلوگیری از نفوذ آب، طراحی و اجرای نورپردازی محیط اطراف مجموعه برای جلوگیری از توقف افراد بزهکار، ساماندهی افراد بیکار در محیط مجموعه، اجرای آثار نمایشی و برنامه های مختلف با هدف ایجاد نشاط عمومی، احداث جایگاهی ویژه برای معرفی ساختمان تئاتر شهر سخن گفته است.

او البته معتقد است که بهسازی و کاهش آسیب های موجود در مجموعه تئاتر شهر در پروسه های کوتاه مدت قطعاً به سرانجام نمی رسد. بنابراین لازم است تا با مشارکت تئاتر شهر و شهرداری منطقه 11 تهران موضوع کاهش آسیب های تئاتر شهر در فازهای بلندمدت نیز تعریف شود تا بتوانیم با اتکا به این رویکرد شاهد اتفاقات موثری در این زمینه باشیم.

حالا که تئاتر در دوران رکود اجباری به سر می برد، فرصت خوبی است تا چنین مواردی اجرایی شود که این دوره برای تئاتر ثمراتی به همراه داشته باشد و وقتی دوباره اجراهای تئاتری از سر گرفته شد، اهالی تئاتر در شرایط خوشآیندتر و دلی گرم تر به این ساختمان زیبا پای بگذارند.

انتهای پیام

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ تداوم و ماندگاری ویروس کرونا و تحمیل عوامل دیگری چون تورم و فشارهای اقتصادی، صنعت نشر را دربرابر تغییر و تحول، ناگزیر می کند. تغییر در استراتژی چاپ کتاب و رفتن به سمت استراتژی چاپ به ازای سفارش یکی از این تغییرات است که شواهد و قرائن، از رشد آن حکایت دارد.

سعید منفرد فعال حوزه چاپ در گفت وگو با ایبنا، با اشاره به استقبال از چاپ دیجیتال در ماه های اخیر گفت: به دنبال شیوع بیماری کرونا، گرانی کاغذ و ملزومات چاپی، استقبال از چاپ دیجیتال رو به افزایش بوده است. با وجود اینکه صنایع دیگر در ایام شیوع کرونا، رکود داشتند اما بخش چاپ دیجیتال، رشد داشته و حتی می توان گفت که رونق گرفته است.

گرانی؛ عامل اصلی استقبال از چاپ دیجیتال
وی با اشاره به افزایش تقاضا برای تهیه دستگاه های چاپ دیجیتال و نشر رومیزی ادامه داد: اگرچه در بخش صحافی و چاپ افست ما با افت تقاضا از سوی فعالان این حوزه روبه رو بودیم ولی به جرات می توانم بگویم در بخش چاپ دیجیتال، به خصوص در حوزه کتاب و لیبل و بسته بندی، تقاضای بیشتری نسبت به گذشته داشتیم.

منفرد درباره چرایی این وضعیت توضیح داد: ما شاهد بودیم که در ماه های اخیر زینک رشد قیمت زیادی داشت. همچنین کاغذ به شدت گران شد و این موضوع طبیعی است که مخاطبان و فعالان حوزه نشر به سراغ چاپ دیجیتال و نشر رومیزی برای چاپ کتا ب هایشان بروند و از این طریق کتاب های خود را منتشر کنند.

وی با بیان اینکه افرادی که از قدیم به حوزه چاپ دیجیتال وارد شده بودند در این مدت سفارش های بیشتری داشتند، گفت: با توجه به تحریم های ظالمانه علیه ایران، در تحویل ماشین ها با مشکلات زیادی روبه رو شدیم. این مشکلات البته همه را مرتفع می شوند اما مساله اینجا است که دستگاه ها و مواد مصرفی آن ها وارداتی اند و قیمت ها با نرخ ارز محاسبه می شوند؛ بنابراین با توجه به افزایش چند برابری ارز، با تورم بالایی در این حوزه مواجهیم.

منفرد یادآور شد: چاپخانه دارانی که از قدیم دستگاه چاپ دیجیتال داشتند و کار می کنند، از وضعیت راضی هستند اما اگر کسی بخواهد در شرایط موجود، به این حوزه وارد شود، با مشکلات جدی روبه رو خواهد شد.

این فعال حوزه چاپ با اشاره به پیشینه چاپ دیجیتال در ایران و در صنعت نشر، گفت: 15 سال قبل که دستگاه های چاپ دیجیتال به ایران وارد شد، خیلی شناخته شده نبود و بسیاری از ناشران می گفتند که ما کتاب هایمان را با دستگاه های دیجیتال چاپ نمی کنیم. بسیاری از ناشران بزرگ حتی از اسم چاپ دیجیتال فراری بودند؛ زیرا تیراژ کتاب ها نسبت به الان خیلی بالاتر بود. از سوی دیگر؛ کیفیت دستگاه های دیجیتال تا آن زمان، خیلی خوب نبود. همچنین؛ به دلیل توزیع کاغذ دولتی و ضرورت شمارش کاغذ سهمیه ای، اگر ناشران از دستگاه های دیجیتال استفاده می کردند، نمی توانستند از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کاغذ بگیرند.

منفرد با بیان اینکه اکنون شرایط به گونه ای شده است که بسیاری از ناشران به سمت استفاده از این دستگاه ها آمده اند، افزود: اکنون کیفیت دستگاه های چاپ بسیار بهتر شده و چاپ دیجیتال به خوبی در میان جامعه ناشران شناخته شده است. شرایط فعالیت نیز به گونه ای شده که بسیاری از فعالان حوزه نشر مجبور به ورود به این حوزه شده اند.

صنعت نشر آینده نگر نبود؛ وگرنه...
وی با اشاره به موضوع اضافه شدن امکان چاپ در مراکز نشر با استفاده از دستگاه های چاپ رومیزی، به بیان خاطره ای پرداخت و گفت: در سال 1389 ما از همه ناشران دعوت کردیم تا در سمیناری درباره دستگاه های چاپ دیجیتال شرکت کنند. ما به عنوان کارآفرین توانسته بودیم تسهیلاتی بگیریم که ناشران در صورت خرید دستگاه های چاپ بتوانند 40 میلیون تومان وام بگیرند و این مبلغ را طی دو سال پرداخت کنند. از میان حدود 300 ناشر، تعداد بسیار محدودی نسبت به خرید دستگاه، تمایل نشان دادند.

منفرد با بیان اینکه اکنون خریداری یک دستگاه چاپ دیجیتال و نشر رومیزی معمولی، حداقل حدود 500 میلیون تومان است، تاکید کرد: اگر ناشران از سال ها قبل به این حوزه وارد می شدند و پیش بینی آینده صنعت نشر را داشتند، در شرایط خیلی بهتر می توانستند ماشین های این حوزه را خریداری کنند. درحالی که الان نرخ دلار خیلی بی رویه بالا رفته و خریداری دستگاه ها با چالش هایی همراه است.

وی با طرح این موضوع که با توجه به رکود کاری چاپخانه ها و نوسانات بازار ارز، خریداری دستگاه های جدید چندان برای چاپخانه داران نیز توجیه اقتصادی ندارد، خاطرنشان کرد: به نظرم باید صبر کنیم قیمت دلار منطقی شود یا درآمدها افزایش پیدا کند تا سرمایه گذاری در این بخش توجیه داشته باشد تا فعالان این حوزه نیز بتوانند برای آینده کاری خود برنامه ریزی مدونی داشته باشند.

این فعال صنعت چاپ ادامه داد: در سال های اخیر یک سری دستگاه های دست دوم به کشور وارد می شود و استقبال از این ماشین ها بیشتر شده. اکنون بحث قیمت از کیفیت مهمتر شده است و به همین دلیل از دستگاه های اروپایی دست دوم بیشتر استفاده می شود؛ نه دستگاه های نو و جدید.

چاپ به ازای سفارش و آینده دستگاه های دیجیتال
منفرد با بیان اینکه صنعت نشر در سال های اخیر به استراتژی چاپ به ازای سفارش و تقاضای مشتری، خیلی نزدیک شده است، گفت: اکنون بسیاری از ناشران بر اساس نیاز و تقاضای مخاطبان خود در بازه زمانی دو تا سه ماه کتاب چاپ می کنند؛ نه بیشتر. به زودی شرایطی ایجاد می شود که فعالیت در حوزه نشر از چاپ افست به صورت کامل خارج می شود و افست فقط برای چاپ و بسته بندی استفاده خواهد شد.

وی ادامه داد: آینده صنعت نشر قطعا در تصرف چاپ دیجیتال است؛ البته نه چاپ دیجیتالی که ما امروز از آن استفاده می کنیم، زیرا تکنولوژی های این حوزه به سرعت در حال به روز شدن است و ماشین ها تغییرات زیادی می کنند.

منفرد با بیان اینکه دستگاه های چاپ دیجیتالی اکنون وجود دارند که حتی نمونه ای از آن ها در ایران موجود نیست، گفت: این دستگاه ها شامل لاین کامل چاپ کتاب هستند؛ به عنوان مثال ماشین هایی آمده است که بعد از چاپ به صورت آنلاین، به بخش چسب گرم منتقل می شود و کتاب به صورت صحافی شده در یک بازه زمانی کوتاه مدت چاپ می شود.

وی با طرح این موضوع که استفاده از این ماشین ها هزینه نهایی را برای ناشر بسیار کاهش می دهد، عنوان کرد: مساله اینجا است که هزینه تمام شده چاپ دیجیتال با افست برابری می کند. در گذشته شاید ناشر تنها یک کتاب را به شکل دیجیتال چاپ می کرد اما اکنون تیراژها بیشتر شده اند؛ زیرا هزینه تمام شده نسبت به افست پایین تر آمده است.

به گفته منفرد، استفاده از دستگاه های چاپ دیجیتال مزیت های زیادی دارد که چون اتومات هستند هزینه کارگر کم می شود از سوی دیگر دقت و کیفیت نهایی کار رشد دارد.

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ تداوم و ماندگاری ویروس کرونا و تحمیل عوامل دیگری چون تورم و فشارهای اقتصادی، صنعت نشر را دربرابر تغییر و تحول، ناگزیر می کند. تغییر در استراتژی چاپ کتاب و رفتن به سمت استراتژی چاپ به ازای سفارش یکی از این تغییرات است که شواهد و قرائن، از رشد آن حکایت دارد.

سعید منفرد فعال حوزه چاپ در گفت وگو با ایبنا، با اشاره به استقبال از چاپ دیجیتال در ماه های اخیر گفت: به دنبال شیوع بیماری کرونا، گرانی کاغذ و ملزومات چاپی، استقبال از چاپ دیجیتال رو به افزایش بوده است. با وجود اینکه صنایع دیگر در ایام شیوع کرونا، رکود داشتند اما بخش چاپ دیجیتال، رشد داشته و حتی می توان گفت که رونق گرفته است.

گرانی؛ عامل اصلی استقبال از چاپ دیجیتال
وی با اشاره به افزایش تقاضا برای تهیه دستگاه های چاپ دیجیتال و نشر رومیزی ادامه داد: اگرچه در بخش صحافی و چاپ افست ما با افت تقاضا از سوی فعالان این حوزه روبه رو بودیم ولی به جرات می توانم بگویم در بخش چاپ دیجیتال، به خصوص در حوزه کتاب و لیبل و بسته بندی، تقاضای بیشتری نسبت به گذشته داشتیم.

منفرد درباره چرایی این وضعیت توضیح داد: ما شاهد بودیم که در ماه های اخیر زینک رشد قیمت زیادی داشت. همچنین کاغذ به شدت گران شد و این موضوع طبیعی است که مخاطبان و فعالان حوزه نشر به سراغ چاپ دیجیتال و نشر رومیزی برای چاپ کتا ب هایشان بروند و از این طریق کتاب های خود را منتشر کنند.

وی با بیان اینکه افرادی که از قدیم به حوزه چاپ دیجیتال وارد شده بودند در این مدت سفارش های بیشتری داشتند، گفت: با توجه به تحریم های ظالمانه علیه ایران، در تحویل ماشین ها با مشکلات زیادی روبه رو شدیم. این مشکلات البته همه را مرتفع می شوند اما مساله اینجا است که دستگاه ها و مواد مصرفی آن ها وارداتی اند و قیمت ها با نرخ ارز محاسبه می شوند؛ بنابراین با توجه به افزایش چند برابری ارز، با تورم بالایی در این حوزه مواجهیم.

منفرد یادآور شد: چاپخانه دارانی که از قدیم دستگاه چاپ دیجیتال داشتند و کار می کنند، از وضعیت راضی هستند اما اگر کسی بخواهد در شرایط موجود، به این حوزه وارد شود، با مشکلات جدی روبه رو خواهد شد.

این فعال حوزه چاپ با اشاره به پیشینه چاپ دیجیتال در ایران و در صنعت نشر، گفت: 15 سال قبل که دستگاه های چاپ دیجیتال به ایران وارد شد، خیلی شناخته شده نبود و بسیاری از ناشران می گفتند که ما کتاب هایمان را با دستگاه های دیجیتال چاپ نمی کنیم. بسیاری از ناشران بزرگ حتی از اسم چاپ دیجیتال فراری بودند؛ زیرا تیراژ کتاب ها نسبت به الان خیلی بالاتر بود. از سوی دیگر؛ کیفیت دستگاه های دیجیتال تا آن زمان، خیلی خوب نبود. همچنین؛ به دلیل توزیع کاغذ دولتی و ضرورت شمارش کاغذ سهمیه ای، اگر ناشران از دستگاه های دیجیتال استفاده می کردند، نمی توانستند از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کاغذ بگیرند.

منفرد با بیان اینکه اکنون شرایط به گونه ای شده است که بسیاری از ناشران به سمت استفاده از این دستگاه ها آمده اند، افزود: اکنون کیفیت دستگاه های چاپ بسیار بهتر شده و چاپ دیجیتال به خوبی در میان جامعه ناشران شناخته شده است. شرایط فعالیت نیز به گونه ای شده که بسیاری از فعالان حوزه نشر مجبور به ورود به این حوزه شده اند.

صنعت نشر آینده نگر نبود؛ وگرنه...
وی با اشاره به موضوع اضافه شدن امکان چاپ در مراکز نشر با استفاده از دستگاه های چاپ رومیزی، به بیان خاطره ای پرداخت و گفت: در سال 1389 ما از همه ناشران دعوت کردیم تا در سمیناری درباره دستگاه های چاپ دیجیتال شرکت کنند. ما به عنوان کارآفرین توانسته بودیم تسهیلاتی بگیریم که ناشران در صورت خرید دستگاه های چاپ بتوانند 40 میلیون تومان وام بگیرند و این مبلغ را طی دو سال پرداخت کنند. از میان حدود 300 ناشر، تعداد بسیار محدودی نسبت به خرید دستگاه، تمایل نشان دادند.

منفرد با بیان اینکه اکنون خریداری یک دستگاه چاپ دیجیتال و نشر رومیزی معمولی، حداقل حدود 500 میلیون تومان است، تاکید کرد: اگر ناشران از سال ها قبل به این حوزه وارد می شدند و پیش بینی آینده صنعت نشر را داشتند، در شرایط خیلی بهتر می توانستند ماشین های این حوزه را خریداری کنند. درحالی که الان نرخ دلار خیلی بی رویه بالا رفته و خریداری دستگاه ها با چالش هایی همراه است.

وی با طرح این موضوع که با توجه به رکود کاری چاپخانه ها و نوسانات بازار ارز، خریداری دستگاه های جدید چندان برای چاپخانه داران نیز توجیه اقتصادی ندارد، خاطرنشان کرد: به نظرم باید صبر کنیم قیمت دلار منطقی شود یا درآمدها افزایش پیدا کند تا سرمایه گذاری در این بخش توجیه داشته باشد تا فعالان این حوزه نیز بتوانند برای آینده کاری خود برنامه ریزی مدونی داشته باشند.

این فعال صنعت چاپ ادامه داد: در سال های اخیر یک سری دستگاه های دست دوم به کشور وارد می شود و استقبال از این ماشین ها بیشتر شده. اکنون بحث قیمت از کیفیت مهمتر شده است و به همین دلیل از دستگاه های اروپایی دست دوم بیشتر استفاده می شود؛ نه دستگاه های نو و جدید.

چاپ به ازای سفارش و آینده دستگاه های دیجیتال
منفرد با بیان اینکه صنعت نشر در سال های اخیر به استراتژی چاپ به ازای سفارش و تقاضای مشتری، خیلی نزدیک شده است، گفت: اکنون بسیاری از ناشران بر اساس نیاز و تقاضای مخاطبان خود در بازه زمانی دو تا سه ماه کتاب چاپ می کنند؛ نه بیشتر. به زودی شرایطی ایجاد می شود که فعالیت در حوزه نشر از چاپ افست به صورت کامل خارج می شود و افست فقط برای چاپ و بسته بندی استفاده خواهد شد.

وی ادامه داد: آینده صنعت نشر قطعا در تصرف چاپ دیجیتال است؛ البته نه چاپ دیجیتالی که ما امروز از آن استفاده می کنیم، زیرا تکنولوژی های این حوزه به سرعت در حال به روز شدن است و ماشین ها تغییرات زیادی می کنند.

منفرد با بیان اینکه دستگاه های چاپ دیجیتالی اکنون وجود دارند که حتی نمونه ای از آن ها در ایران موجود نیست، گفت: این دستگاه ها شامل لاین کامل چاپ کتاب هستند؛ به عنوان مثال ماشین هایی آمده است که بعد از چاپ به صورت آنلاین، به بخش چسب گرم منتقل می شود و کتاب به صورت صحافی شده در یک بازه زمانی کوتاه مدت چاپ می شود.

وی با طرح این موضوع که استفاده از این ماشین ها هزینه نهایی را برای ناشر بسیار کاهش می دهد، عنوان کرد: مساله اینجا است که هزینه تمام شده چاپ دیجیتال با افست برابری می کند. در گذشته شاید ناشر تنها یک کتاب را به شکل دیجیتال چاپ می کرد اما اکنون تیراژها بیشتر شده اند؛ زیرا هزینه تمام شده نسبت به افست پایین تر آمده است.

به گفته منفرد، استفاده از دستگاه های چاپ دیجیتال مزیت های زیادی دارد که چون اتومات هستند هزینه کارگر کم می شود از سوی دیگر دقت و کیفیت نهایی کار رشد دارد.

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛
خبرگزاری کتاب ایران

گرانی؛ عامل اصلی استقبال از چاپ دیجیتال

صنعت نشر آینده نگر نبود؛ وگرنه...

چاپ به ازای سفارش و آینده دستگاه های دیجیتال

تهیه کننده فیلم های سینمایی اشک سرما و سیب سرخ حوا در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بنده که در این 7 سال واقعاً کار مفیدی از سوی مسئولان برای سینما ندیدم و متأسفانه سینما روز به روز بیشتر در دام ابتذال فرو رفت! آقایان اگر واقعاً کاری برای فرهنگ و هنر و به خصوص سینما کرده اند بهتر است خودشان بیایند و توضیح دهند. اگر سالن سینمایی در این سال ها ساخته شده که تنها به همت بخش خصوصی بوده و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و یا سازمان سینمایی قدم جدی در این راستا برنداشته، بیکاری و خانه نشینی اهالی سینما در این سال ها بیداد کرده و باندبازی در سینما حرف اصلی را زده!

وی ادامه داد: ما طی 7 سال گذشته با رکود کامل در سینما روبرو بودیم. سینمای ریشه دار و سینمای بدنه در این سال ها به طور کل فراموش شد و سینمای مبتذل و فیلم های رکیک جایگزین شدند.

شریفی سپس با بیان اینکه فیلم های ضعیف که سازندگان آن ها اغلب اعضای یک باند بودند که دولت حامی شان بود در این سال ها سینما را تحت سیطره خود گرفتند اظهار داشت: این افراد خانه سینما و سالن ها و پخش و به طور کل همه سینما را در دست گرفتند؛ آن ها وابسته به دولت بودند و این وابستگی باعث سوء استفاده شان از بیت المل و ضرر به فرهنگ و هنر کشور شد.

این سینماگر خاطرنشان کرد: واقعاً نمی دانم این افراد در آخرت چطور می خواهند جوابگوی این سوء استفاده های شان از بیت المال را بدهند. متأسفانه اگر بودجه ای بود این بودجه ها به رفقای شان داده شد و منابع به صورت عادلانه میان اهالی فرهنگ و هنر تقسیم نشد.

تهیه کننده فیلم های سینمایی ضیافت و آوازهای سرزمین من در خاتمه این گفتگو با تأکید بر اینکه ابتذال و سطحی نگری عناصر کلیدی فیلم ها طی سال های اخیر است تصریح کرد: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این سال ها هیچ گونه کارکرد مثبتی نداشته و این روزها چشم ما به دولت بعدی است؛ ان شاالله دولت بعدی شعار ندهد و کمی سینما و فرهنگ و هنر این کشور را اعتلا و ارتقا دهد. ما سال ها قبل فیلم های دفاع مقدس و انقلابی و ارزشمندی را در سینما داشتیم که برای مخاطب پیام های عالی داشت. اما متأسفانه در این دولت چنین چیزی ندیدیم؛ چشم مسئولان در این سال ها تنها به گیشه بود و به همین دلیل راه هر نوع ابتذالی را در سینما باز کردند تا سالن های سینما پررونق و فیلم ها پرفروش شود!

به گزارش سینماپرس مسأله فقدان بیمه درمانی و تأمین اجتماعی کارآمد و رایگان، فقدان بیمه بیکاری و... برای اهالی سینما یکی از مسائلی است که طی سال های اخیر به کرات به آن اشاره شده و سینماگران همواره نسبت به نقصان های این حوزه انتقاد کرده و از مسئولان دولت خواستار رسیدگی به وضعیت بحرانی بیمه سینماگران بوده اند.

اما خانه سینما که بعد از بازگشایی اش رسما هیچ دستاورد مشخصی برای اهالی سینمای کشور نداشته است سال 1396 در اقدامی سوال برانگیز و قابل تأمل اعلام کرد بیمه تکمیلی برای سینماگرانی که به دلایل مختلف نتوانسته و یا نخواسته اند تا بیمه پایه شان توسط خانه سینما پرداخت شود، تعلق نخواهد گرفت؛ موضوعی که اثری مستقیم بر زندگی بسیاری از سینماگران گذاشت. سینماگرانی که تنها چشم امیدشان به همین بیمه تکمیلی بود که در زمان مدیریت جواد شمقدری و تعطیلی خانه سینما شکل گرفت!

آخر خردادماه سال 1396 مهلت بیمه تکمیلی اهالی سینمای کشور به پایان رسید. خانه سینما که به سنت گذشته وظیفه آن را بر عهده داشت تا مجدد تمامی اعضای این نهاد صنفی را بیمه تکمیلی کند با ارسال پیامکی مبنی بر اینکه عضو گرامی از امروز تا 25 تیرماه می توانید با مراجعه به صنف خود و دریافت فرم مربوط، تکمیل مدارک و واریز حق بیمه و تحویل آن به خانه سینما جهت ثبت نام بیمه تکمیلی خود اقدام بفرمایید. این امید را به یکایک همه اهالی سینمای کشور داد که بیمه تکمیلی شان مجدد تمدید خواهد شد اما تنها یکی دو روز بعد از ارسال این پیامک، مجدداً پیامکی جدید به اهالی سینمای کشور ارسال شد؛ در متن این پیام آمده بود: صرفا پدران و مادران اعضایی که توسط آنان بیمه تامین اجتماعی شده اند مشمول کفالت بیمه تکمیلی هستند و می توانند از تسهیلات بیمه ای خانه سینما استفاده کنند .

این اتفاق مجددا در سال 1397 نیز در حالی تکرار شد که اهالی سینمای کشور امید داشتند تا دیگر هرگز اشتباه مدیران خانه سینما که در سال گذشته شاهد آن بودند تکرار نشود؛ مدیران به وظیفه شان عمل کنند و اعضای خانه سینما و خانواده های شان بدون هرگونه گربه رقصانی بیمه شوند!

در نهایت فروردین ماه سال 1399 هیأت مدیره وقت خانه سینما که همواره با رفتارهای فراقانونی و ضدصنفی خود که با همراهی مدیران سازمان سینمایی روبرو شد و ثابت کرد اهتمام و دغدغه ای برای رسیدگی به وضع فلاکت بار بخش عمده ای از سینماگران ندارد با ارسال یک پیامک به یکایک اعضای خانه سینما در خصوص تمدید دفترچه های بیمه تأمین اجتماعی نوشت: با عنایت به لزوم تمدید دفترچه های بیمه تأمین اجتماعی اعضای خانه سینما تا تاریخ 31 فروردین ماه، به استحضار می رسد که ضروری است اعضای محترم هرچه سریع تر به جهت پیشگیری از قطع بیمه تأمین اجتماعی راسا نسبت به تمدید دفترچه های خود اقدام فرمایند!

نکته قابل تأمل آنجا بود که در شامگاه سه شنبه 26 فروردین ماه برخی اخبار غیررسمی از قطع بیمه تکمیلی سینماگران (سرمد) حکایت داشت؛ یکی از روسای صنوف سینمایی که مایل نبود نامش فاش بشود در این خصوص به سینماپرس گفت: امروز یکی از اعضای ما برای آزمایش رفته بوده، جایی که همیشه طرف قرارداد با بیمه سرمد بوده اما وی را با بیمه پذیرش نمی کنند و می گویند بیمه جلوی این حساب ها را بسته است !

همانطور که پیش از این ذکر شد فقدان خدمات صنفی به اهالی سینما و رسانه بارها به مسئولان ذیربط گوشزد شده است اما گویا آن ها هیچ توجهی به این مقوله ندارند و به همین دلیل سینماگران و اهالی رسانه را به حال خود رها کرده اند.

این مایه تأسف و شرمساری است که یک فعال رسانه ای یا هنرمند سینما برای داشتن یک بیمه تکمیلی و دریافت حداقل های درمانی با مشکلات عدیده روبرو شود. سوأل اینجا است که چرا هیچ کس پاسخگوی موانع ایجاد شده برای بیمه سینماگران و اهالی رسانه نیست؟

در این روزهای کرونایی رسما هیچ نهادی پاسخگوی مطالبات برحق اهالی سینما در خصوص وضعیت بیمه شان نیست! صندوق اعتباری هنر مسأله ای تحت عنوان هنر کارت را مطرح کرده که تنها به دارندگان این کارت خدمات بیمه تکمیلی ارائه می کند! خانه سینما هم که فقط عنوان نهاد صنفی سینماگران را با خود به یدک می کشد دست روی دست گذاشته و دست به هیچ اقدام مفیدی در این راستا نمی زند و در نهایت مدیران سازمان سینمایی هم هیچ دغدغه و اهتمامی جهت برون رفت اهالی سینما از اوضاع نابسامان اقتصادی و تأمین هزینه های درمان آن ها در دوران کرونا ندارند!

سرویس سینمایی هنرآنلاین : محمد احمدی دبیر کارگروه مبارزه با سرقت و قاچاق فیلم های سینمایی در گفت وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره اقدامات انجام شده از سوی این کارگروه برای مبارزه با قاچاق فیلم بیان کرد: هماهنگی هایی با مدیران تلگرام در خارج از کشور داشتیم تا اگر چنانچه کانالی فیلمی را غیرقانونی برای دانلود ارائه کرد، صاحب اثر یا کسی که حق رایت فیلم را خریده است مستقیم بتواند نامه زده و با ارائه مدرک، نسبت به بسته شدن آن کانال اقدامات لازم را انجام دهد.

این تهیه کننده در پاسخ به این سؤال که ارتباط با مدیران تلگرام مستلزم صرف زمان زیادی خواهد بود یا نه، اظهار کرد: مؤسساتی که حق رایت آثار را خریداری می کنند به شدت پیگیر این امر هستند، چون حق رایت فیلم به آن ها واگذار می شود و در یک روز می توانند این کار را انجام دهند. ما هم از طریق پلیس فتا اقدام می کنیم و همکاری هایی در این زمینه صورت گرفته است که بتوانیم جلوی قاچاق فیلم ها را بگیریم، البته حس می کنیم اقدام از طریق پلیس فتا کمی زمان بر است و ارتباط با مدیران تلگرام می تواند سریع تر کار را پیش ببرد.

او ادامه داد: همچنین با توجه به این که میزان جریمه مواد قانونی در مورد جرائم اینترنتی اغلب بازدارنده نبوده و بسیار اندک است و فرد متخلف بار دیگر اقدام به امر خطا می کند، وکلای کارگروه، ماده واحده ای را تنظیم کردند که تا هفته آینده به واحد پژوهش های مجلس ارائه می شود تا پیرو ماده قبلی جریمه ها تغییر یافته و اثر بازدارندگی داشته باشد. میزان این جرائم از 90 تا 500 میلیون تومان را شامل می شود که اگر چنانچه سایت یا کانالی تخلفی در این زمینه انجام داد، جریمه تعلق گرفته به آن بازدارنده و غیرقابل تکرار باشد. امیدواریم که این ماده به مجلس رسیده و مورد تصویب قرار گیرد تا بتوان از طریق قانونی جلوی قاچاق کالاهای فرهنگی و فیلم های سینمایی را گرفت.

احمدی همچنین درباره جلوگیری پخش آثار سینمای ایران از شبکه های ماهواره ای گفت: با دوستان در قوه قضاییه دراین باره صحبت هایی شده است تا بتوان جلوی این شبکه ها را گرفت چرا که مالکین این شبکه ها، ایرانی هستند و مسائل مالی آن ها از طریق پخش آگهی های تبلیغاتی انجام می شود. سعی می کنیم ریشه اقتصادی آن ها را قطع کنیم، چون وقتی تبلیغ می کنند مدیران و صاحبان حساب های بانکی آن ها کاملاً مشخص هستند و با یک پیگیری ساده می توان جلوی آن ها را گرفت. همچنین در تلاش هستیم با یک اقدام دسته جمعی از سوی تهیه کنندگان و استخدام وکلای خبره، جلوی این اقدام شبکه های خارجی را بگیریم که این مسئله زمان بر و همراه با صرف هزینه بالاست. نیازمند همراهی و همکاری دسته جمعی تهیه کنندگان هستیم تا با هم جلوی این مشکل را بگیریم و اقدام آن ها را خنثی کنیم.

به گزارش سینماپرس ، متن مصاحبه زینب تقوایی، تهیه کننده سریال های دودکش و مدینه با فرهیختگان شرح ذیل است:

عده ای اعتقاد دارند کیفیت بالای سریال های شبکه خانگی باعث شده دیده شوند و عده ای دیگر می گویند محدودیت های کمتر این حوزه دلیل اصلی است. آیا مسائلی مانند اینکه نقش حجاب در شبکه نمایش خانگی کمتر است یا ترنس در آن نمایش داده می شود و یا شوخی جنسی می کنند، باعث برجسته شدن جایگاه شبکه نمایش خانگی شده و یا ضعف صداوسیما موجب این مساله شده است؟

مجموعه عوامل در این زمینه موثر است. نمی توان گفت یک عامل باعث شده رخدادی در این اندازه شکل گیرد. در بحث شبکه نمایش خانگی چند اتفاق رخ می دهد که همگی موثر هستند. یک عامل جلوه های بصری است. طبیعتا بخش مهم فیلمسازی جلوه های بصری است. جلوه های بصری شبکه نمایش خانگی به لحاظ فضاهایی که نمایش می دهند به حوزه مالی و اقتصادی آنها برمی گردد. عموما بودجه های آنها چندین برابر بودجه های سریال های تلویزیونی است و از طرفی این توانایی را دارند ستاره های تلویزیون و سینما را به راحتی جذب کنند که این اتفاق برای تلویزیون خیلی سخت رخ می دهد. فاصله برآوردها و بودجه های تلویزیون با شبکه نمایش خانگی بسیار زیاد است.

به عنوان کسی که در این حوزه کار می کند باید بگویم با فاجعه روبه رو هستیم. نمی توانم به سمت این بروم که از سروته کار بزنم. نمی توانم از لوکیشن، بخش های ظاهری کار، بحث های کارگردانی و فیلمنامه ای بزنم. نمی توانم از ظواهر کار، رنگ و لعاب، بازیگر، لباس، لوکیشن تا همه مواردی که در حوزه جلوه های بصری کار تلقی می شود، بگذرم. همه اینها مهم است و هزینه این موارد همانند گذشته نیست که با عدد کوچکی بتوانیم مدیریت کنیم. وضعیت اقتصاد کشور حدود یک سال است با سیر صعودی زیادی پیش می رود و طبیعتا فیلمسازی را سخت و گران تر می کند. فیلمسازی کار پرخرجی است. در بخش برآورد مساله داریم. اختلاف برآورد با بخش خانگی داریم. این عنصر بسیار مهمی است.

یعنی فقط مسائل مالی مهم است؟

ببینید خیلی از کسانی که به تلویزیون می آیند، از تهیه کننده، نویسنده و کارگردان و خیلی از عوامل و بازیگران، علاقه دارند برای مردم کار کنند. این تعارف نیست. تلویزیون به هرحال یک سازمان عمومی است که در خانه های مردم جا دارد. همین الان با این مساله مواجه هستم. وقتی کار شبکه نمایش خانگی ساخته می شود طبیعتا چند درصد محدودی از جامعه ما می توانند ببینند ولی کاری که در تلویزیون و رسانه ساخته می شود همه کشور می تواند با ضریب بالا ببیند. ضریب مخاطب تلویزیون قابل مقایسه با شبکه نمایش خانگی نیست. به همین دلیل کسی که علاقه مند به کار خود و وفادار به این حوزه است، دوست دارد برای مردم کار کند و تلویزیون جای جذابی برای او است. یک خلاء بزرگ اقتصادی داریم که هرجا بخواهیم جبران کنیم یک سری موارد و تصمیمات از حوزه کار ما خارج می شود و نمی توانیم مدیریت کنیم. مثلا من از بازیگر بتوانم خواهش کنم که کمتر پول بگیرد و او هم دوست داشته باشد کار کند، کارگردان و نویسنده و بقیه عوامل هم همین طور است ولی یک جاهایی مثل غذا و تدارکات و... با شبکه نمایش خانگی تفاوتی ندارد. پس یک بحث بودجه است که بسیار اهمیت دارد.

بسیاری اعتقاد دارند صداوسیما اتفاقا مشکل مالی ندارد و فقط مشکلش مدیریت ضعیف مالی است. یعنی هدرریز پول در صداوسیما زیاد است. مثلا یکی از سریال های نوروز 25 میلیارد بودجه داشته است و اگر صداوسیما بخواهد می تواند تامین بودجه کند.

احتمالا منظورشان پایتخت است. برای کسی که می گوید صداوسیما پول دارد، عرض می کنم چیزی که من می بینم این است که در سال یکی دو پروژه شبیه پایتخت را می تواند جلو ببرد. برای بقیه پروژه ها نمی توان این میزان هزینه کرد. اتفاقا صداوسیما مشکل بودجه دارد. به نظر من مدیر شبکه یا مدیر سیما دل شان نمی خواهد کار بد پخش شود. او هم دوست دارد همه پروژه ها به آن حد از استاندارد برسد ولی این کشش را از نظر مالی ندارد.

چیزی که امروز من از صداوسیما می بینم، این است که دوستان در صداوسیما در وضعیت کرونا و مشکلات اقتصادی درگیر کار هستند و تلاش می کنند. مدیریت هایی که در رده های پایین هستند تلاش خود را می کنند و قطره چکانی می توانند پول برای پروژه ها بیاورند. عنادی ندارند بگویند به پروژه تقوایی پول ندهید و به پروژه دیگری پول بدهید؛ اتفاقا اصلا چنین نیست. چیزی که من شاهدم این است که عنادی با کسی وجود ندارد. در پروژه هایی چون پایتخت جذب اسپانسر هم البته می شود. اتفاقا از نظر من تلویزیون به شدت مشکل بودجه دارد.

الان مدت هاست بخش زیادی از بودجه تلویزیون که قرار بود از طریق سرمایه هایی همچون بانک ها تامین شود، با دستور ریاست جمهوری متوقف شده است. مدت هاست در تلویزیون تبلیغات بانکی نداریم. یک بخش درآمد تلویزیون از بیمه و بانک ها بود که حذف شد. بخشی برای ایرانسل و همراه اول و رایتل بود که اینها در بخش های دیگر وارد شدند همانند شبکه نمایش خانگی تبلیغات می کنند. اینها هم حذف شده اند.

بنابراین بودجه زیادی که تلویزیون خود باید کسب درآمد می کرد، حذف شده است و اتفاقا تلویزیون به شدت مشکل اقتصادی دارد و هر کسی می گوید مدیران نمی خواهند هزینه کنند، دلیل بیان کند. چرا نباید مدیر تلویزیون بخواهد کار باکیفیت پخش کند؟

بحث نخواستن نیست، بحث مدیریت منابع است.

وقتی پولی نیست، چه چیزی را می توان مدیریت کرد. 50 میلیارد بودجه می آید و مدیر تلویزیون باید سالانه 500 میلیارد سریال تولید کند. چطور این میزان را مدیریت کند؟

پس یکی از مواردی که شبکه نمایش خانگی جلوتر است و کار باکیفیت می سازند، بحث مالی است.

بله، به نظر من مهم ترین مورد است و حتی می توان گفت صددرصد این بحث مالی موثر است. این که الان بسیاری از کارگردان ها و نویسندگان و تیم های خوب می خواهند در تلویزیون با نصف قیمت شبکه نمایش خانگی کار کنند یعنی دوست دارند در تلویزیون کار کنند. آقای حسن فتحی، آقای میرباقری و خیلی از جوانان ما چنین هستند. اگر بستر اقتصادی تلویزیون فراهم باشد، فکر می کنید برای شبکه نمایش خانگی کار می کنند؟ تلویزیون را رها نخواهند کرد و برای حوزه شبکه نمایش خانگی برای بیرون آوردن موی زن و خط قرمزهای اروتیک کار نمی کنند. من فکر نمی کنم این موارد دلیل بر این باشد که به سمت شبکه نمایش خانگی بروند. اعتقاد دارم 99 درصد این مساله به بحث اقتصادی برمی گردد و همان مشکلات اقتصادی سبب می شود مسائل دیگری نیز رقم بخورد.

در حوزه محتوا چه اتفاقی رخ می دهد؟

بحث محتوا مرحله بعدی است. برای بیان یک سری محتواها آزادی وجود دارد، البته کنترل روی شبکه نمایش خانگی هم می شود. یک سری از محتواها خیلی جذاب نیست. من کاری به آزادی بیان ندارم اما برخی از این کارها، چرک و کثیف است. کارهای چرک و کثیف را حتی در سریال های خارجی هم شاهد نیستید. این که نویسنده ای می خواهد توانمندی خود را به وسیله کارهای چرک به رخ بکشد که کار او دیده شود، هنری نکرده است. اگر می تواند برای مردم ایران بنویسد که با فرهنگ مردم ایران همخوانی داشته باشد و از جذابیت لازم هم برخوردار باشد.

درباره محتوای برخی سریال ها با شما موافق هستم. اما سوالم اینجاست که مثلا سریال هایی چون کرگدن و هم گناه یا دل یا مانکن و... می توانند در تلویزیون پخش شوند؟

خیر، من با توجه به اینکه الان اینجا کار می کنم، می دانم امکان این وجود ندارد و اگر بخواهد انجام شود باید با روتوش های اساسی باشد. نکات محتوایی هم داریم مثلا موضوعاتی در جلسات در تلویزیون مطرح می شود که واقعا حساسیت های بیش از اندازه است. یک سری از این حساسیت ها و نظرات در شوراها توسط افراد باتجربه کمک کننده است. ولیکن در جاهایی حساسیت قدری زیاد می شود. آنجاها لبه تیغ است و باید بتوانیم مدیریت کنیم که از سوی دیگر بام نیفتیم. این حساسیت ها هم جاهایی در تلویزیون وجود دارد و تصور من این است که در آینده اوضاع بهتر شود. برای تلویزیون ظرفیت مخاطب 20 میلیونی امر عادی است. در سیستان و بلوچستان در مرز کشور، شرایط دیدن کار شبکه نمایش خانگی را ندارند ولی تلویزیون تماشا می کنند.

اگر شما این بخش را به نحوی فلج کنید و افراد را به سمتی ببرید که شبکه نمایش خانگی کار کنند، این حوزه ظرفیت ندارد و نمی تواند. نگاه حاکم برای آن آدمی که در شهرهای مرزی کشور زندگی می کند، چیست؟ برای پیرزنی که نمی تواند فیلیمو و نماوا را نصب کند، چه برنامه ای دارید؟ تلویزیون رایگان در دست مردم است.

به نظر من شبکه نمایش خانگی مرحله ای از نظام سرمایه داری است. برای من الان انتخاب بازیگر امکان پذیر نیست، چون همه سر کارهای شبکه نمایش خانگی هستند. بازیگر باید معرفی کنم و یکی از کارهای ما این است که از بین بچه های بااستعداد و تئاتری بازیگر انتخاب کنیم. همین افراد را به تلویزیون می آوریم و در حجم بالا دیده می شوند و فردا در حوزه شبکه نمایش خانگی فعالیت می کنند.

ممکن است در شبکه نمایش خانگی کار کنید؟

احتمال این وجود دارد کمااینکه خیلی از بخش ها آمده اند و صحبت هم کرده ایم. دفاتر ما همانند کمپانی می شود. وقتی سریال می سازیم این دفتر باید بچرخد. شاید یک سری تیم باشند که به سمت شبکه نمایش خانگی بروند. در روابط بین سینما، تلویزیون و نمایش خانگی اتفاق بدی نیست. ما سعی می کنیم خوب ها را جدا و در تلویزیون کار کنیم، سعی داریم همدیگر را هم پوشانی کنند. یک سری از چیزها را از آن طرف برمی داریم و اینجا می آوریم ولی الان واقعا اگر در تلویزیون دغدغه مند هستند، کمک شود، فکر می کنم نه تنها من بلکه خیلی از آدم های دیگر تمایل دارند در تلویزیون کار کنند.

وقتی بازیگری در شبکه نمایش خانگی ماهی 200 میلیون دریافت می کند، می توانم به او بگویم در تلویزیون با 150 میلیون کار کند، نه اینکه با ماهی 50 میلیون کار کند! باید واقعیت را بپذیریم ولی بخش خانگی بسیاری از تعادل ها را به هم زده است. کسانی در آن کار کردند که خیلی درست به کار مسلط نبودند و پول هایی دادند که خوب نبوده و طرف معادلات کاری را به هم زده است و دستمزدهایی پرداخت شده که در سینما و تلویزیون مرسوم نبوده است. الان تلویزیون دچار چالش شده ولی سینمای ما هم دچار چالش می شود. بازیگر نداریم که فیلم سینمایی کار کنیم.

سرویس سینمایی هنرآنلاین : سید امیر سیدزاده تهیه کننده سینما در گفت وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره وضعیت ساخت آثاری که در دست تولید دارد، گفت: کرونا ما را در معذوریت قرار داده است و برای حفظ جان همکارانمان با وجود آنکه همه مراحل تولیدی فیلم "بی اجازه حرف نزن" به کارگردانی رسول صانعی را پیش رفته بودیم و کار آماده کلید خوردن بود، اما آن را موقتاً متوقف کردیم تا وضعیت کمی بهتر شود و بعد برای آن اقدام کنیم.

او درباره درخواست ساخت سریال "بازی خانه" که برای شبکه نمایش خانگی قصد ساخت آن را داشت، نیز توضیح داد: ازآنجایی که وضعیت صدور مجوزهای سریال شبکه نمایش خانگی هنوز مشخص نشده است و صدور مجوز را به تلویزیون ارجاع داده اند فعلاً دست نگه داشته ایم. بخش خصوصی هم انگیزه لازم را برای همکاری با تلویزیون ندارد و فکر می کنم سرمایه گذاری بیهوده ای است. نه تنها من بلکه سایر همکارانم نیز تقاضای مجوز نخواهند کرد، چون سیاست های تلویزیون با وزارت ارشاد کاملاً متفاوت است و ممیزی ها به نحوی است که محصول شما بیشتر از آنکه زاییده تفکر و ذهن نویسنده و کارگردان باشد یک محصول سفارشی می شود. ارجاع صدور مجوز بخش نمایش خانگی به تلویزیون باعث بیکاری چند هزار نفر شده است که در شبکه نمایش خانگی و تولید محصولات آن فعال بودند که همه این افراد صاحب خانواده هستند و با این شرایط با معضل بیکاری مواجه شده اند. امیدوارم با پادرمیانی مسئولین امر و خوش فکری مسئولان فرهنگی سرنوشت این شبکه به نتیجه درستی برسد و همانند گذشته صدور مجوزها توسط وزارت ارشاد انجام شود تا بخش خصوصی انگیزه سرمایه گذاری یافته و این مسیر را ادامه دهد.

تهیه کننده "ریست" همچنین درباره آثاری که در دست اکران دارد، اظهار کرد: وضعیت اکران به شکل فیزیکی صد در صد محکوم به شکست است، چون مخاطبی به سالن سینما نمی رود. در این فرصت چند ماهه من خودم به سالن های مختلف رفتم و دیدم که سئانس ها با یکی دو نفر اکران می شود که این هزینه روشن کردن چراغ سالن را هم درنمی آورد. از سوی دیگر اکران آنلاین را داریم که به دلیل عدم تبعیت از قانون منع کپی رایت فیلم ها به سرعت قاچاق شده و از کانال های مختلف ماهواره ای به راحتی پخش می شوند و مخاطب دیگر پولی برای خرید فیلم صرف نمی کند. از همین رو با توجه به چند اثر آماده اکرانی که دارم فعلاً دست نگه داشته ام تا ببینم وضعیت چگونه خواهد شد.

سیدزاده در ادامه و در پاسخ به این سؤال که آیا شرکت های خارجی پخش کننده می توانند جلوی قاچاق آثار ایرانی را بگیرند، بیان کرد: در کلیت می توانند اما دو نکته اینجا مطرح است، یک خود فیلم است که تا چه اندازه قابلیت دیده شدن در آن سوی مرزها را دارد تا از طریق پخش کننده خارجی ضمانت شود و هزینه ها را پوشش دهد. فیلم باید جهان شمول باشد و با فرهنگ جهانی همخوانی داشته باشد، در غیر این صورت موفقیتی به همراه نخواهد داشت. نکته بعدی این است که فیلم در داخل بیمه نمی شود و خود تلویزیون ما ناقض این حق و حقوق است، وقتی فیلم بلافاصله قاچاق می شود، مسلماً صدمه و ضرر و زیان آن گریبان من را خواهد گرفت. ایران اگر به جمع کشورهای کنوانسیون برن بپیوندد آن وقت می توان از داخل و خارج پیگیر این موضوع بود. امروز قاچاقچیان مانند قارچ به جان محصولات فرهنگی افتاده اند و کسی هم جلودار آن ها نیست. تشکیل کارگروه قاچاق آثار سینمایی هم هرچند احکامی را صادر کرده است، اما تحت هر شرایطی این احکام نمی تواند پاسخگو باشد و نظام، قانونی باید بپیوندد و تا این اتفاق نیفتد تأثیری به همراه نخواهد داشت. باید سرمنشأ آن را پیدا کرد و بعد بر اساس آن جلوگیری کرد. به دلیل مشکلات اقتصادی آدم های مختلف امروز دست به این کار می زنند، یکسری برای امرار معاش و یکسری هم برای سرگرمی که باید برخورد عملی با آن ها صورت گیرد.

محمدرضا لطفی منتقد و کارگردان سینما در گفتگو با خبرنگار سینمایی صبا ، درباره سخنان مسئولان سینمایی که از برگزار شدن جشنواره ملی فیلم فجر باوجود بحران کرونا خبر داده اند، بیان کرد: خبر برگزاری فیزیکی جشنواره ملی فیلم فجر امسال در حالی اعلام شد که به همت مردم و مسئولان به رتبه سوم مرگ و میر در کرونا صعود کردیم و تا رسیدن به رکورد روزانه چهار هزار ابتلا در روز تنها یک گام فاصله داریم...عجب!

وی افزود: عجب که گویی در دنیایی دیگر سیر می کنیم، عجب که فقط روی آمار و ظاهرسازی متمرکز هستیم و عجب که حتی از ارایه یک راهکار عملی و درست عاجز هستیم.

این کارگردان سینما با اشاره به اینکه روزگاری فریاد زدیم که اکران آنلاین را دریابید و به آن رسمیت دهید اما متهم به سیاه نمایی شدیم، عنوان کرد: در نهایت برای عادی سازی شرایط با لجبازی های مکرر تیشه به ریشه اکران آنلاین زدیم و درب سالن ها را باز کردیم که نتیجه اش همین حقارت و تحقیر شد که کل فروش این ماه ها به اندازه فروش یک هفته روزگار عادی هم نرسید.

لطفی اضافه کرد: با این دست فرمون و لجبازی و تنها دغدغه عادی انگاری، سینما و شکوه و عظمت پرده نقره ای را که نابود کردید، حداقل به جشنواره ملی فیلم فجر به عنوان مهم ترین جشنواره سینمایی کشور رحم کنید و آن را قربانی عادی سازی خود نکنید. حداقل این یکی را بگذارید برای دلخوشی هم که شده برای ما بماند و تحقیر نشود.

این کارگردان سینما در پاسخ به این پرسش که گفته شده جشنواره قرار است با رعایت کامل و حداکثر پروتکل های بهداشتی برگزار شود پس چه مشکلی وجود دارد، گفت: کدام پروتکل؟ منظور از حداکثر چیست؟ حداقل اگر به سینما و جشنواره فجر رحم نمی کنید به جان آدم ها رحم کنید. دوستان خیلی بهتر می دانند که برگزار کردن جشنواره ای مثل فجر در حالت عادی کاری سخت و طاقت فرسا است که تیم های اجرایی و رسانه ای روزی پانزده، شانزده ساعت کار فشرده و بعضا در مواقعی چند شب بی خوابی دارند. جشنواره ستاد، جلسه، نشست و هزار مورد دیگر می خواهد. چگونه فکر می کنید همه باید پانزده، شانزده ساعت مداوم ماسک بزنند و شب بیداری بکشند و همه پروتکل ها هم رعایت شود؟ چرا همه معیارها را با اتاق شیک و ایزوله مدیران قیاس می کنید؟ جشنواره که تنها مخاطب و سالن نمایش نیست.

وی در پایان تاکید کرد: از برگزاری فیزیکی جشنواره ونیز برای الگوبرداری از آن سخن به میان آمده است، خود این جمله آنقدر ابزورد است که نیاز به هیچ توضیحی ندارد. به این فکر کنیم که ونیز در حالی برگزار شد که ایتالیا توانست از رتبه اول بحران کرونا در دنیا در عرض چند ماه به کشور بیست و پنجم تبدیل شود و ما بعد از هشت ماه اگر هند با یک میلیارد و آمریکا و سیصد و پنجاه میلیون جمعیت نبودند ما در سکوی نخست ایستاده بودیم و همین یک اشاره و بس.

انتهای پیام/

سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: سید مصطفی حسینی، مدیرعامل موسسه بهمن سبز حوزه هنری با گلایه از تعطیلی مجدد سینما ها گفت: برای من و همکارانم جای سوال است که چرا وزارت بهداشت و ستاد ملی کرونا نخستین مکانی که برای تعطیلی به فکرشان می رسد، سینماست؟!

این مدیر سینمایی با بیان مخاطرات تعطیلی چندباره سینما ها بیان داشت: نه تنها سینما ها جزو اولین کسب و کار های تعطیل شده با شیوع ویروس کرونا بودند، بلکه پس از 120 روز تعطیلی در پی تلاش ها و رایزنی های بسیاری به عنوان آخرین مشاغل بازگشایی شدند؛ و در این سه ماه فراز و نشیب اکران، هرگاه در آستانه رونق قرار گرفتند، دوباره به تعطیلی کشانده شدند. این درحالی است که برخلاف سایر اماکن عمومی، بیشترین دستورالعمل بهداشتی به صورت دقیق در سینما اجرا می شود و در این مدت حتی از 50 درصد ظرفیت مجاز اشغال سینما ها که توسط ستاد ملی مبارزه با کرونا اعلام شده، تنها 3 درصد پُر شده است!

* سینما ها و موزه ها با کمترین تراکم جمیعتی بسته می شوند

مدیرعامل موسسه بهمن سبز با بیان آنکه این شیوه تعطیلی تنها شانه خالی کردن از مسئولیت است، گفت: شما سینما را مقایسه کنید با اماکنی نظیر رستوران ها، بازارها، وسایل حمل و نقل عمومی نظیر مترو و هواپیما که حتی سیستم تهویه امنی ندارند، ادارات و مدارس با این حجم تراکم جمعیتی.... چطور می توان مدعی بود تهران نیمه تعطیل شده است، درحالی که از میان این مراکز پرتجمع هیچ کدام تعطیل نشده اند؟ حتی طرح ترافیک همچنان برقرار است، اما به صورت نمادین سینما ها و موزه ها با کمترین تراکم جمیعتی بسته می شوند. روز شنبه حدود 1300 نفر در کل کشور برای تماشای فیلم به سینما رفتند. این عدد را مقایسه کنید با چند میلیونی که روزانه به اداره، مدرسه، مترو، اتوبوس، بازار و رستوران می روند تا متوجه نمادین بودن ماجرا و اجرای نادرست طرح ها برای قطع زنجیره انتشار ویروس کرونا شوید.

این مدیر سینمایی با انتقاد از رویکرد ستاد ملی کرونا گفت: نمی دانم وزارت بهداشت و ستاد ملی مبارزه با کرونا چه خصومتی با سینما دارند؟ آیا شناخت و آگاهی نسبت به وضعیت فعلی سینما ها دارند یا خیر؟ اساساً ضریب اشغال صندلی در سینما به گونه ای نیست که در زمره اماکن پرخطر و شلوغ قرار گیرد، اما آقایان مصرانه بر این باورند که سینما با 0.09 درصد احتمال بالقوه انتقال کرونا، پُرخطرتر از رستوران ها و مراکز متراکم از جمعیت می باشد و در اولین قدم حرف از تعطیلی آن می زنند. اتفاقاً سینما های سراسر کشور به دلیل مسائل فنی و نوع معماری با سقف بلند، فواصل بین صندلی، سیستم های تهویه قدرتمند و گردش مناسب هوا بسیار امن تر از امکان عمومی دیگر است و با بیشترین وسواس پروتکل ها در آن رعایت می شود.

وی افزود: آنچه که بیشتر جای تاسف دارد تصمیم گیری عجولانه مسئولین استانی برای تعطیلی مراکز فرهنگی است. در بسیاری از استان ها و شهر ها تشخیص وضعیت قرمز و تعطیلی سینما ها توسط استانداری و ستاد کرونا استان و کاملا سلیقه ای است. آیا تاکنون هیچ مسئولی در استان های کشور به سالن های سینمایی رفته تا وضعیت بحرانی و خالی از مخاطب را مشاهد کند؟ بسیاری از تصمیم گیری ها در سطح استان متأثر از ستاد ملی کرونا در پایتخت است؛ در صورتی که هر استان شرایط اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خود را دارد.

* خسارات گسترده به سینما های حوزه هنری در 19 استان

مدیرعامل بهمن سبز ادامه داد: این موضوع شاید به برخی سینماداران آسیب چندانی نزد، اما به مجموعه ای مثل ما که در 19 استان کشور سینما دارد و هر روز با اخبار تعطیلی استان های مختلف روبرو می شود، سردرگمی و خسارات زیادی وارد کرده است؛ بنابراین بنده و دیگر همکارانم از مقامات ارشد استان ها تقاضا داریم هرگونه تصمیم و اقدام در جهت تعطیلی مراکز فرهنگی به ویژه سینما ها همراه با بررسی و مشاهدات میدانی باشد. چرا که با یک تصمیم اشتباه زندگی بسیاری از کارکنان این مراکز فرهنگی دچار آسیب های جدی خواهد شد. انتظار این است از مظلومیت سینما سوءاستفاده نشود.

حسینی در ادامه با گلایه از عملکرد صداوسیما در اطلاع رسانی از وضعیت سینما ها خاطرنشان کرد: سینما ها مطابق تعهدشان کارگاه های مختلفی برای آمادگی مقابله با ویروس کرونا برگزار و در حین اکران به پروتکل های بهداشتی عمل کردند و تاکنون یک مورد ابتلا به ویروس کرونا در محیط امن سینما ها گزارش نشده است. با این وجود به جای آنکه صداوسیما و شهرداری در کنار سینما قرار گیرند، با بی توجهی محض هیچ حمایتی در تبلیغات فیلم های در حال اکران و اطلاع رسانی درباره شیوه صحیح سینمارفتن در ایام کرونا و صورت نگرفت و حتی بسیاری از شهروندان از بازگشایی مجدد سینما ها و نیم بها شدن قیمت بلیت مطلع نیستند!

وی افزود: این بی توجهی به فرهنگ و هنر، درحالی است که روزانه در شبکه های ملی، مردم را به سفر به شهر های توریستی ترغیب می کنند و مشخص نیست چه هماهنگی بین بخش تبلیغات این سازمان و سیاست ها و پروتکل های جلوگیری از شیوع کروناست! چطور می شود رسانه ملی به این می رسد که نباید سینما را تبلیغ کرد، اما سفر به کیش مجاز است؟

* سینما 3 ماه پس از بازگشایی همچنان منزوی، بی پناه و تنها است

مدیر سینما های حوزه هنری در بخش دیگری از گفت وگوی خود با فارس بیان داشت: ما این صنعت را با چنگ و دندان نگه داشته ایم. پیشکسوتان این عرصه به خوبی می دانند تعطیلی سینما مساوی است با فروپاشی تدریجی و ورشکستگی آن. برای جلوگیری از فاجعه مذکور، در قدم اول باید درب سینما به روی مخاطب باز باشد و با ایجاد اندک درآمد چرخش بچرخد. می بینید امروز سینما تنها صنفی است که در این 8 ماه بحران کرونا و 3 ماه بازگشایی همچنان منزوی، بی پناه و تنها است. تعطیلی های مکرر بیشترین لطمه را به اعتبار سینما می زند. بستن سینما، نابود کردن زندگی قشر بزرگی از کارگران این عرصه است که تنها امیدشان برقراری آن است.

مدیرعامل بهمن سبز درخصوص عملکرد وزارت ارشاد در این خصوص گفت: علیرغم تلاش های درخور سازمان سینمایی برای اعطای وام جهت تسویه بدهی سینما ها و دفاتر پخش، نیم بها شدن بلیت و اختصاص بهای آن به سینماها، کمک حمایتی به فیلم ها و سالن ها و... که قابل تقدیر و تشکر است، اما مسئله اعطای وام همچنان در پیچ و خم دولت و صندوق اعتباری هنر مانده است. از طرفی بانک های عامل به جای همکاری با مشاغل آسیب دیده از ویروس کرونا، متاسفانه قوانین را سخت تر و پیچیده تر کرده اند و هیچ گونه همکاری در این مورد نمی کنند.

* رونق سینما بدون فیلم خوب و تبلیغات مناسب ممکن نیست

وی ادامه داد: در کنار همه این مشکلات ریز و درشت، امروز تامین محتوا مهمترین مسئله برای سینما است. رونق سینما بدون فیلم خوب و تبلیغات مناسب ممکن نیست. مردم در دوران پیش از کرونا هم برای تماشای فیلمِ خوب به سینما می آمدند، چه رسد در این روز ها که در صورت نبودِ فیلم مناسب، باز بودن سینما ها با تعطیلی آن چندان فرقی نخواهد داشت. سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد باید حمایت های لازم را در این خصوص انجام دهد تا در چند دوره اکران، فیلم خوب روی پرده بیاید و به سینما ها جان دوباره دهد.

حسینی در انتها بیان داشت: کسانی که طی سال ها به واسطه سینما شناخته شده اند، نباید بگذارند چراغ این صنعت به خاموشی رود. صنف هایی که به واسطه سینما ایجاد شده و از آن ارتزاق می کنند، باید از اساسِ سینما حمایت کنند. کسانی که مدام بر طبل تعطیلی سینما می کوبند، اساسا سینما برای آن ها مهم نیست. ای کاش افرادی که بدون شناخت دقیق وضعیت سینما، تنها نسخه تعطیلی آن را می پیچند، بدانند بخشی از بدنه همین صنف در چه شرایط سختی معاش می گذرانند. امروز شاغلین چندهزار نفری سینما ها نیاز به امید و راه برون رفت دارند؛ بنابراین از همه صنوف سینمایی می خواهم در این دوران سخت و بحران زده فارغ از اختلافات سلیقه ای، همدلانه کنار هم قرار گیرند و برای احیای دوباره سینما تلاش کنند.

به گزارش روابط عمومی سازمان امور سینمایی و سمعی بصری به نقل از اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان تهران، معاون توسعه مدیریت و منابع سازمان سینمایی در جلسه تبادل تفاهم نامه که با حضور نماینده مردم ورامین، قرچک و پیشوا در مجلس شورای اسلامی، فرماندار، شهردار و اعضای شورای اسلامی شهر قرچک و مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان تهران در محل فرمانداری قرچک برگزار شد؛ گفت: در راستای شعار ایران ، تهران نیست ؛ حضور جدی تری در استان ها خواهیم داشت. احداث سینماهای جدید بویژه در شهرهای فاقد سینما ، موجب توسعه و تقویت بازار سینمای کشور خواهد شد.
وی افزود: با استقبال شهرداری ها برای احداث سینما در شهرهای فاقد سالن سینما مواجه هستیم و تا امروز تفام نامه احداث پردیس سینمایی با شهرداران 27شهر در 27 استان کشور با ظرفیت 87 سالن امضا شده است.
پردیس سینمایی امید در راستای کلان برنامه عمومی سازی دسترسی فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و افزایش توان زیرساختی سینمای کشور در شهرهای فاقد سالن سینما که دارای جمعیت بیشتری هستند با محوریت شهرداری ها احداث می شود.
خلیلی با اشاره به موضوع تامین زمین، تهیه نقشه و اجرای عملیاتی پروژه که بر عهده شهرداری است، ادامه داد:
770 میلیون تومان توسط سازمان امورسینمایی به صورت بلاعوض برای احداث پردیس سینمایی امید پرداخت می شود.
پردیس سینمایی امید قرچک با 3 سالن و پیش بینی 300 صندلی در شهر قرچک - زیبا شهر - خیابان شهدای گمنام - جنب پارک جنگلی با محوریت شهرداری قرچک احداث خواهد شد و شهرهای قرچک ، زیبا شهر ، باقر آباد ، پوئینک ، فردیس از شهرستان قرچک را تحت پوشش قرار خواهد داد.
معاون توسعه مدیریت و منابع سازمان سینمایی گفت: در حال حاضر 296 سالن سینما با سرمایه گذاری بخش خصوصی در سطح کشور در حال احداث است.
تقویت زیرساخت های فرهنگی باعث توسعه فرهنگی مناطق و کاهش آسیب های اجتماعی خواهد شد.
احداث پردیس سینمایی امید ادامه خواهد داشت و استان های باقیمانده نیز مقصد پردیس سینمایی امید خواهند بود.

مسعود ردایی تهیه کننده سینما درباره بالارفتن هر روزه دستمزد بازیگران آن هم در شرایطی که سینما درگیر کرونا شده است و مشکلات عدیده ای که دارد به خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، گفت: افزایش دستمزد ها یک مقدار غیر طبیعی است و شاید فکر می کنند با بالارفتن رقم ارز، باید دستمزدشان را بالا ببرند. در صورتی که سینمای کنونی ما به صورت طبیعی جلو نمی رود، مخاطب بسیار اندکی دارد و هزینه هایش باز نمی گردد. پس در چنین شرایطی چطور باید برای تولید یک فیلم چند برابر دستمزد داد؟ آن هم به عده ای که خودشان را هنرمند می دانند، ولی در روزی که باید مددکار سینما باشند و کمک کنند تا سینما از شرایط کرونایی نجات پیدا کند، در حال ضربه زدن هستند و شاید این ضربه به متلاشی شدن سینما هم ختم شود.

وی افزود: متاسفانه شرایط کنونی سینما به افراد یا ارگان هایی که سرمایه گذاری عجیب غریب دارند و شاید از منابع غیرقانونی و غیر شرعی هزینه می کنند به شدت وابسته شده است که این به هیچ وجه درست نیست. من اصلا نمی گویم که تهیه کننده ها، کارگردان ها، خانه سینما و هر نهاد مربوط، فکری به حال این افراد بکنند زیرا خودشان باید وجدان داشته باشند و کلاه خود را قاضی کنند که آیا در این وضعیت باید دست هنر، سینما و تولید را بگیرند یا ضربه ای به صنعتی که الان نیمه جان به کار خود ادامه می دهد، بزنند؟

ردایی در پایان عنوان کرد: بازیگران با دستمزد بالا افرادی با تجربه با سوابق خوب هستند پس باید در چنین وضعیتی کمک کننده باشند و مطمئن باشند که هر کمکی انجام دهند، حتما در جا های مختلف باز پس داده خواهد شد و در شرایط بهتری و بیشتری برای بخش بازیگری خود قرار خواهند گرفت. این عزیزان قطعا می دانند اگر سینما نباشد آن ها هم نیستند.

انتهای پیام/

روزنامه خراسان: شاید مهم ترین ویژگی مجید مظفری که او را از بسیاری از همتایانش متمایز می کند، این است که پس از چهار دهه بازیگری، هنوز هم جایگاه خود را در سینما و تلویزیون حفظ کرده است. این هنرمند با این که 22 بهمن امسال پا در دهه 70 زندگی خود می گذارد، همچنان پیشنهادهای متعددی دارد و از همه مهم تر این که در این سن و سال و پس از حدود 40 سال بازیگری هنوز به دنبال کسب تجربه های تازه و ایفای نقش های متفاوت است.

نقش هایی که مظفری در سال های اخیر در فیلم های همسفر ، سگ کشی ، زیر پوست شب ، غریبه و مه ، کفش هایم کو؟ ، جنگ نفتکش ها ، آسمان پرستاره ، زیگزاگ ، تقاطع و... ایفا کرده، هیچ شباهتی به یکدیگر ندارند. مظفری در دهه 50 در دانشکده ونسن پاریس الفبای بازیگری را آموخت و برای ایفای نقش در فیلم سینمایی مسافران برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مکمل مرد در جشنواره فیلم و سینما شد.

مظفری کاربلد، حرفه ای و بااخلاق است. او رابطه خوبی با رسانه ها دارد و هر زمانی که تماس می گیریم با دقت به سوالات مان پاسخ می دهد. با مجید مظفری به بهانه پخش سریال ایلدا گفت و گو کردیم که از شرایط حاکم بر سینما و تلویزیون، باندبازی ها و همچنین وزارت ارشاد گلایه کرد. او در بخشی از این گفت و گوی تفصیلی، برداشت های عجیب و متفاوتی را درباره دو موضوع پول های کثیف و باندبازی در سینما ارائه کرد که با دیدگاه های غالب در این زمینه، فاصله تأمل برانگیزی دارد.

4 سال است که در سینما بازی نکرده اید. دلیل خاصی دارد؟

در این چهار سال حدود یک سال درگیر کرونا شدیم، در این سه سال باقی مانده در یک فیلم سینمایی بازی کردم که هنوز اکران نشده است، ولی چند پیشنهاد تلویزیونی داشتم که نپذیرفتم و دلایل متعددی داشت؛ متن خوب نبود، به لحاظ قراردادی به توافق نرسیدیم یا به خارج از کشور رفتم. البته در دو سریال شبکه خانگی بازی کردم. سریال ممنوعه را کار کردم و اواسط کار نهنگ آبی دیدم سناریو در حال تغییر است به همین دلیل خودم را کنار کشیدم.

با توجه به این که تجربه ساخت فیلم سینمایی قلب های ناآرام را دارید، چرا بعد از سال 81 این روند را ادامه ندادید؟

وقتی در این فیلم شروع به کار کردم، برای تهیه کننده مشکلی پیش آمد که پروژه مدتی خوابید و زمان اکران خوبی به فیلمم ندادند و این گونه مسائل پیش بینی نشده اتفاق افتاد. فیلم سازی کار مشکلی است و ترجیح می دهم فعلاً بازی کنم.

دستمزدهای بازیگران سینما نسبت به تلویزیون خیلی بالاتر است. در سال های اخیر حرف از ورود پول های کثیف به شبکه نمایش خانگی و سینما شده است. شما ماجرای ورود پول های کثیف به سینما را قبول دارید؟

باز خدا پدرشان را بیامرزد که پول های کثیف را در سینمای ایران خرج می کنند. اما پول های کثیف پول هایی است که از این مملکت خارج و در دیگر کشورها همچون کانادا خرج می شود.

یعنی معتقدید آن چه با عنوان پول شویی گفتید، به وضعیت سینما کمک کرده است؟

ببینید، اعضای خانواده سینمای ایران بیش از آن چه که فکر می کنید هستند. حداقل آن ها نانی سر سفره خانواده سینما می برند ولی آن هایی که اختلاس می کنند و پول را از این مملکت می برند چه؟

برخی معتقدند دیده شدن و مسائل پشت پرده سبب حضور بازیگران در سینما شده است.

البته در تلویزیون بیشتر به دلیل مخاطب میلیونی دیده می شوند. در هر صورت هنرمندان آدم های خودخواهی هستند و دوست دارند دیده و مطرح شوند و سر زبان ها بیفتند، بعضی ها مسیر درست را انتخاب می کنند و برخی در حاشیه این کار را انجام می دهند که مخالف آن هستم.

در این میان بحث باندبازی و روند انتخاب بازیگران و عوامل ساخت یک اثر هم مطرح است.

معتقدم اعضای یک تیم که با هم سازش دارند کنار هم جمع می شوند و روی سناریو، فیلم برداری و عوامل کار می کنند و نمی شود گفت ایراد است. من برای آقای بهرام بیضایی چهار فیلم کار کردم، مگر باندبازی کردم؟! دلیل اش این بود که ما با هم راحت تر کار می کنیم یا با محمد بزرگ نیا هم همین طور، در چند فیلم اش بازی کردم و دلیل نمی شود بگوییم بزرگ نیا در سینما باند دارد. این ها حرف هایی است که حسادت برانگیز است.

به نظرتان علت فعالیت نکردن برخی کارگردان های مولف چیست؟

اندکی وزارت ارشاد مقصر است که باید از آن ها حمایت و دعوت به کار کند؛ چرا باید برای فیلمی بودجه زیادی صرف شود ، بعضی ها میلیاردی بودجه می گیرند و فیلم می سازند و فیلم شان ارزش دیدن هم ندارد، بعد به طور مثال محمد بزرگ نیا سال هاست قصد تولید فیلم اش را دارد و به دنبال سرمایه گذار است و بودجه خرج تولید اثرش نمی کنند. این ارتباط ها و رانت ها وجود دارد که وزارت ارشاد باید جلوی این ها را بگیرد و متاسفانه کاری انجام نمی دهد.

با این توضیحات ساخت فیلم در این دوره برای تهیه کننده و کارگردان خروجی مناسبی دارد؟

خروجی ندارد ولی بیکار هم نمی توانند بنشینند. تمام سینماگران و تهیه کنندگان ما 40 سال است برای فرهنگ و هنر مملکت زحمت می کشند و وزارت ارشاد را سرپا نگه داشته اند ولی کمتر از یک سال است که درگیر کرونا هستیم، وزارت ارشاد نتوانست به آن ها کمک خاصی کند. با این شرایط سینماگران چه انگیزه ای دارند؟

در این شرایط هم اکران آنلاین فیلم سوزی محسوب می شود و فروش زیادی ندارد.

کلاً سینما نامش رویش است و باید روی پرده سینما فیلم دیده شود اما در چنین شرایطی تهیه کننده هم نمی تواند سرمایه اش را بخواباند و فیلم اش کهنه می شود و معلوم هم نیست کرونا چه زمانی تمام می شود.

شما آثار ماندگاری را در سینما و تلویزیون در کارنامه هنری تان به ثبت رسانده اید. کدام نقش یا اثر به دل تان نشسته است؟

از روز نخست فعالیت ام در بازیگری هر فیلمی یک تجربه و آموزش برای فیلم های بعدی ام بود. این فیلم ها سبب رشد و معرفی بیشتر من به جامعه و سینمادوستان شدند و برایم ارزشمند هستند چون آثاری بودند که مردم با من بیشتر آشنا شدند و من هم با هنر سینما بیشتر آشنا شدم.

برسیم به نقش صالح خان در سریال در حال پخش ایلدا . دلیل بازی تان در این نقش چه بود؟

قبلاً این نقش پیشنهاد داده شده بود که نپذیرفتم. در آن مقطع تهیه کننده و کارگردان و تیم دیگری قرار بود سریال را تولید کنند. راما قویدل با من تماس گرفت و گفت فیلم نامه بازنویسی شده و پذیرفتم. در گذشته سریال شب می گذرد را با قویدل کار کرده بودم و ارتباط خوبی با هم داشتیم.

کار در شهرستان و دور از پایتخت چگونه بود؟

بسیار امکانات بدی داشتیم اما اعضای تیم دلی کار کردند تا ایلدا به نتیجه برسد. بازی در این سریال تجربه ای خوب و کار بسیار سختی بود. امکانات ما خیلی کم بود، یک روز اسلحه و فردا فشنگ نبود، سیاهی لشکر می خواستیم که در دوران کرونا نمی آمدند.

بازتاب ها را چگونه دیدید؟

کامنت های خوبی دریافت کردم . مردم دوست دارند بیننده تلویزیون ملی شان باشند به شرط آن که سریال خوب پخش شود. تلویزیون ما رادیوتصویری شده است، 2-3 نفر کنار هم می نشینند و شروع به حرف زدن می کنند که معتقدم این کار رادیوست نه تلویزیون.

در پایان مصاحبه هر سخنی باقی مانده بفرمایید.

مسئولان نگاه بیشتری به تلویزیون داشته باشند. اگر آن ها روی سریال سازی ها و تله فیلم ها و تله تئاترها سرمایه گذاری کنند دیگر مردم به دنبال ماهواره نمی روند. هر روز از شبکه های استانی فیلم و سریال های تکراری پخش می شود و هیچ کار جدیدی نداریم. این قدر مختارنامه را پخش کرده اند که مردم شاکی شده اند و خود میرباقری هم صدایش درآمده و می گوید چرا این قدر سریالم را پخش می کنید.

به گزارش روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی به نقل از ستاد اطلاع رسانی جشنواره بین المللی فیلم های کودکان و نوجوانان، علیرضا تابش عصر امروز (13 مهر) در بخشی از برنامه هفت اقلیم رادیو فرهنگ با ارزیابی وضعیت امروز سینمای کودکان و نوجوانان گفت: سینمای کودک و نوجوان فراز و فروزهای زیادی را پشت سر گذاشته است. از جمله اتفاقات مهمی که در سال های اخیر رخ داده و می توانم به آن اشاره کنم، این است که نسل جدیدی از کارگردانان سینمای کودک و نوجوان بوده اند که به این حوزه ورود کرده اند.

او با اشاره به تاثیر جشنواره فیلم کودک و نوجوان بر تولیدات سینمایی این عرصه تصریح کرد: در خلال جشنواره، با دیدن همه فیلم های سال در یک محدوده زمانی، می توانیم روند رشد و تولید محتوا در سینمای کودک و نوجوان را قضاوت کنیم، همچنین جشنواره به گردش مالی سینمای کودک و نوجوان کمک کرده است. همه می دانند که اگر این جشنواره برگزار نمی شد، فیلم های کودک در طول سال دیده یا قضاوت نمی شدند.

تابش اظهار داشت: چند روزی است که در رسانه ها می بینم دوستان منتقد می گویند جشنواره ها تاثیری بر اکران نداشته است، درصورتی که از شهریور سال گذشته که جشنواره برگزار شد تا زمستان سال گذشته، 9 فیلم کودک فروش خوبی در سینما داشتند.

این مدیر سینمایی در برنامه هفت اقلیم رادیو فرهنگ خاطرنشان کرد: جشنواره فیلم کودک و نوجوان آیینه واقعی از سیمای سینمای کودک و نوجوان است و اگر این جشنواره نبود کسی نمی دانست که وضع سینمای کودک چگونه است اما چون این جشنواره همچنان برگزار می شود منتقدان همچنان درباره چیستی سینمای کودک و کم و کیف آن گفت وگو می کنند.

او افزود: امسال هم این فرصت را داشتیم که به خاطر شرایط ویروس کرونا، برپاکننده اولین جشنواره آنلاین کشور باشیم، من و همکارانم با صاحب نظران، فعالان سینمای کودک و نوجوان، فعالان رسانه و صاحب نظرانی که به نوعی با سینمای کودک و نوجوان در ارتباطند، گفتگوهای متعددی انجام دادیم تا جشنواره ای متفاوت و درخور برای شادی و نشاط کودکان و نوجوانان برگزار کنیم.

علیرضا تابش گفت: از آنجا که کشور تحت تاثیر کرونا دچار تغییرات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و زیستی فراوانی شده است، امیدواریم امسال بتوانیم حال خوبی برای بچه های سرزمینمان فراهم کنیم.

او با اشاره به فیلم های سی و سومین دوره جشنواره فیلم کودک و نوجوان عنوان کرد: امسال در جشنواره شاهد رشد آثار سینمایی در همه عرصه ها به خصوص در سینمای بلند و داستانی بودیم که جای خوشحالی دارد که سینماگران در گروه های سنی مختلف، آثار متنوع تری برای جشنواره ارسال کرده اند.

دبیر جشنواره سی و سوم، در بخشی از این گفتگو درباره برپایی هدفمند چهارمین المپیاد فیلمسازان نوجوانان ایران گفت: از آنجا که نسل نوجوان را نسلی تعیین کننده می دانیم، این المپیاد را بستری برای کشف فرصت های جدید و شکوفایی استعدادهای ناب قلمداد می کنیم. در این دوره، گروه سنی 12 تا 17 سال را داریم که در فراخوان ما شرکت کرده اند.

او اظهار داشت: 832 نفر نوجوان به فراخوان المپیاد چهارم پاسخ داده اند که این استقبال چهار برابر سال های قبل است. از سوی دیگر با توجه به اینکه نوجوانان در ایام کرونا بیشتر درگیر فضای مجازی هستند، استقبال نوجوانان از المپیاد امسال نشان داد که این نسل، به سینما علاقه دارد و به آن پاسخ مثبت می دهد.

تابش با اشاره به انتخاب آثار در المپیاد چهارم فیلمسازی گفت: پس از ارزیابی آثار 64 نوجوان به مرحله بعدی المپیاد راه یافتند، 27 اثر نیز در بخش ایده پذیرفته شدند و 36 فیلم کوتاه که از یک تا پنج دقیقه هستند نیز به مرحله بعد راه یافتند.

به گفته دبیر جشنواره، بنیاد سینمایی فارابی، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و انجمن سینمای جوانان چهارمین المپیاد فیلمسازی نوجوانان را امسال از تاریخ 27 تا 30 مهر برگزار می کنند و درنهایت به گروه های برگزیده، مدال های طلا، نقره و برنز اهدا خواهد شد.

به گزارش خبرنگار ایلنا از میناب، فرهنگ از بنیادی ترین مسائل در هر جامعه انسانی است، به شکلی که همه چیز در بستر فرهنگ رشد می کند پرورش می یابد و به شکوفایی می رسد. از این روست که دولت ها توجه خاصی به مقوله فرهنگ دارند و هر ساله بودجه های کلانی را به این موضوع اختصاص می دهند.

زیر ساخت های فرهنگی یکی از ضرورت هایی است که باید در حوزه فرهنگ مورد توجه قرار گیرد استاندارد فضاهای فرهنگی در کشورهای مختلف متفاوت است؛ شهرستان میناب پس از بندرعباس بزرگترین شهرستان استان هرمزگان است یکی از قطب های فرهنگی و هنری با پتانسیل های بالقوه به شمار می رود.

همانگونه که اشاره شد برای رشد و بالندگی در حوزه فرهنگ نیازمند زیرساخت های مناسب هستیم، در شهرستان میناب مانند اکثر نقاط استان هرمزگان نه تنها زیرساخت مناسب فرهنگی وجود ندارد بلکه میزان این فضای نامناسب فرهنگی نیز با جمعیتی که در این جغرافیا زیست می کند مطابقت ندارد.

بی اعتنایی برخی مسئولین نسبت به مسائل و مشکلات به جایی رسیده که هنرمندان حوزه موسیقی و تئاتر این شهرستان برای اجرای کنسرت و نمایش به دیگر شهرهای هرمزگان یا کشور سفر می کنند.

این موضوع را از دو منظر می توان مورد بررسی قرار داد: نخست کمبود فضا های فرهنگی و دوم عدم استقبال مخاطبان از اجرا های هنری است که به شکل اجمالی آن را مورد بررسی قرار می دهیم.

این موضوع را با طرح یک پرسش پیش می بریم چه امری باعث می شود تا مردم از اجراهای هنری استقبال کنند یا به بیانی برای پاسخ دادن به احساس نیازشان به تماشای تئاتر، فیلم، نمایشگاه نقاشی و ... بروند، به دلیل عدم وجود امکانات فرهنگی و توجه لازم به امر فرهنگ این احساس نیاز در انسان شکل نمی گیرد تا برای ارضای آن به دنبال راهکاری باشد.

حبیب ناصری فعال فرهنگی مینابی در گفت و گو با خبرنگار ایلنا گفت: این مجتمع فرهنگی در سال 1394آیین کلنگ زنی آن شروع و تا سال 96طول کشید و متاسفانه از آن زمان تا کنون هیچ اتفاقی صورت نگرفته است که در طی این مدت پیگیری های مکرری صورت گرفت اما به نتیجه مطلوبی نرسید.

با گذشت زمان فقط وعده و وعید های توخالی از طرف مسئولان در سایت ها و خبر گزاری ها منتشر شده است که ظرف فلان مدت صورت خواهد گرفت اما تاکنون هیچ اتفاقی نیفتاده و فقط سخندان خوبی بوده اند.

وی در بخش دیگری از سخنان خود به تفاهم نامه صورت گرفته پلاتو های نمایش میناب اشاره کرد و افزود: طبق تصمیمات گرفته شده فرهنگ و ارشاد، 4پلاتو نمایش به میناب تعلق گرفته بود که 2 پلاتو در همان سال و 2پلاتو دیگر در نیمسال بعد راه اندازی شود اما متاسفانه هیچ یک از آن را نداریم.

ناصری با اشاره به کمپین بی مهری به فرهنگ میناب، اظهار کرد: با توجه به کوتاهی. های صورت گرفته شده از دو دستگاه فرهنگ و ارشاد و شهرداری میناب نسبت به ارسال طرح های فرهنگی هنرمندان و تعلل در ساخت پردیس سینمایی ،دست شهرستان میناب از عنوان شهر خلاق کوتاه ماند و این کمپین تا حصول نتیجه ادامه خواهد داشت.

رضا اوژند مدیر فرهنگ و ارشاد میناب اظهار کرد: طبق مصوبات و با پیگیری نماینده حوزه شرق استان هرمزگان،ادامه ساخت این مجتمع فرهنگی صورت خواهد گرفت.

وی افزود: ساخت مجتمع فرهنگی شهرستان میناب از نیمه دوم سال 1394آغاز شد و اتمام آن می توانست تا حدود زیادی مشکلات حال حاضر این شهرستان را مرتفع کند؛ زیربنای این مجتمع یک هزارو 643 متر مربع و شامل سالن نمایش با گنجایش500 نفر، پلاتو با گنجایش 100نفر، سالن آمفی تئاتر با گنجایش 500 نفر، نگارخانه و کلاس های آموزشی است. متاسفانه روند اجرایی این پروژه تا سال 1396 به درازا کشید و سپس متوقف شد.

به گزارش ایلنا، فرهنگ سرای شهید بهشتی میناب که در حال حاضر فعال است دارای یک سالن آمفی تئاتر با گنجایش160نفر و از سال 1376 برای مراسم ها و تمرین هنرمندان استفاده می شود.

تنها یک سالن 160 نفره که برای تمرین و اجرای گروه های هنری و همچنین برگزاری مراسم مختلف استفاده می شود که خود موضوعی قابل تامل است، گذشته از این، تنها سالن موجود وضعیت چندان مناسبی ندارد و هیچ گونه اقدامی نیز در جهت بهبود آن انجام نگرفته است.

قادر آشنا مدیر کل هنرهای نمایشی درباره وعده های حمایت از تئاتر استان ها و وضعیت بودجه استان ها در گفت وگو با خبرنگار تئاتر خبرگزاری فارس گفت: خوشبختانه اولین تفاهم نامه هفته گذشته مقارن با هفته دفاع مقدس با استان سیستان و بلوچستان بسته شد.

وی در این باره توضیح داد: همانطور که می دانید بودجه های استانی تحت اختیار استان قرار می گیرد، بودجه فرهنگ و هنر در ذیل اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و نهادهای فرهنگی مصوب و ابلاغ می شود و این سازمان ها هم آن را اجرا می کنند سازمان هایی مثل میراث فرهنگی، سازمان ملی جوانان، وزارت ورزش و حوزه های دیگر. بنابراین آنچه در اختیار وزارت خانه است معمولا ملی و برای رویدادهای ملی در اختیار دیگران قرار می دهد، وزارتخانه مدت زیادی است که از این بودجه های ملی به استان ها هم کمک می کند.

آشنا با اشاره به تفاهم نامه هایی که با استان ها و گاهی معاونت های تخصصی به صورت جداگانه و ادارات کل با استان ها صورت می گیرد، توضیح داد: بهرحال استان ها به لحاظ مالی دچار مشکل هستند بنابراین هر چه که بتوانیم به آنها کمک کنیم به ثواب نزدیک تر است.

وی همچنین گفت: به طور تکمیلی هم بگویم که شهر تهران به دلیل اینکه هم چون وزارتخانه در آن مستقر است و هم معاونت های اداره کل و خود اداره کل گاهی مشکلاتی هم برایش پیش می آید، بنابراین در بودجه اداره کل تلاشمان بر این است که شهر تهران را که پوشش می دهیم، استان تهران هم چون دیگر استان ها در نظر گرفته شود چرا که تهران کلان شهر با مختصات خاص خود است.

مدیر کل هنرهای نمایشی اظهار داشت: معاونت هنری وزارت ارشاد خوشبختانه با جلسات کارشناسی به جمع بندی رسید که بتوانیم با استان ها تفاهم نامه منعقد کنیم، بهرحال من در استان ها هم مدتها کار کردم و در بدو ورودم هم تأکید کردم که تلاش می کنم به استان ها توجه داشته باشم خوشبختانه با این جلسات کارشناسی به نتایج خوبی رسیدیم.در بحث حمایت ما 9 میلیارد و 600 میلیون تومان بودجه حمایتی داریم که این روی کاغذ آمده و در بودجه هم دیده شده است البته گاه تا به اجرا برسد کمتر یا حتی بیشتر هم می شود اما بهرحال این مبلغ مشخص شده است.

وی در این باره افزود: از این مبلغ 5 میلیارد تومان به شهر تهران اختصاص یافته که ازاین مبلغ 4 میلیارد و 700 میلیون برای تئاترهای صحنه ای یا درون سالنی در نظر گرفته شده و 300 میلیون هم برای تئاترهای خیابانی و تعزیه ها و مابقی هم 4 میلیارد و 600 میلیون به استان ها اختصاص یافته است که بدون تردید این رقم خیلی قابل توجه است و در طول سالیان سال بودجه هنرهای نمایشی بی سابقه بوده است.

وی با اشاره به اینکه نزدیک به 50 درصد این بودجه به استان ها اختصاص یافته است، گفت: این را در قالب تفاهمنامه استانی آوردیم و برای هر استان هم مشخص شده که این پول به چه فعالیتی براساس پیشنهادات استان ها وموارد موردتوافق ، نمایش ها ، جشنواره ها و میزان هنرمندان، جمعیت استان و میزان محرومیتشان اختصاص پیدا می کند اینها را در کارگروه تخصصی اداره کل و معاونت هنری مورد بحث و گفت وگو قرار داده و در تفاهم نامه اعمال می کنیم.

اشنا اظهار داشت: نظر ما این است که استان های کم برخوردار بیشتر مورد حمایت قرار بگیرند به همین دلیل هم از سیستان و بلوچستان شروع کردیم. بنابراین ما در مجموعه معاونت هنری از دکتر حسینی گرفته تا معاونت ایشان و مشاور وزیرعهد بستیم که این مبالغ را به موقع تأمین کرده تا سال بعد را هم پشت سر بگذاریم و به تعهداتمان عمل کنیم.

آشنا با بیان اینکه پس از تفاهم نامه و مشخص کردن حمایت دیگر خود استان ها هستند که می بایست از هنرمندان تئاتر حمایت کرده و فرصت ها را برایشان فراهم کنند،افزود: خصوصا در شرایط کنونی به شدت هنرمندان نیاز به حمایت دارند اینکه سالن در اختیار داشته باشند و امکانات بگیرند نباید استان ها از آنها دریغ کنند تا بتوانیم این سال استثنایی را خیلی استثنایی هم عبور کنیم.

وی با ابراز مسرت از این حمایت استانی گفت: همه این کارها در راستا وعده هایی بود که دادیم و سیاست های وزارت خانه و شخص دکتر صالحیکه دلسوزانه کارها را عملیاتی کردند. از این پس همه ما ملزم به تأمین اعتبار و هماهنگی های لازم هستیم و انتهای سال هم طبق شفاف سازی که قرارش را گذاشتیم ، وضعیت همه استان ها را اعلام خواهیم کرد.

وی در پایان در پاسخ به این سوال که در شرایط کنونی تعطیلی سالن ها چه برنامه ای دارند، گفت: فعلا که ما تابع شرایط عمومی کشور و ملزم به اجرای دستورات ستاد ملی مقابله با کرونا هستیم ولی به محض اینکه به ما اعلام بازگشایی کنند ما هم رایزنی و کارشناسی می کنیم.مدیران وزارتخانه هم فعالانه در جلسات ستاد کرونا شرکت می کنند بنابراین امیدواریم که شرایط به زودی بهتر شود و تئاتر مجدد فعالیتش را از سر بگیرد.

آشنا اظهار داشت: همه ما تلاشمان این است که دستورالعمل های وزارت فرهنگ و ارشاد و وزارت بهداشت را رعایت کنیم تا الان هم این اتفاق افتاده است و خوشبختانه هیچ هنرمندی نبوده که گزارش شده باشد دچار عارضه است همه بچه های ما هم اهتمام دارند که علی القاعده در سالن هاحضور داشته باشند من خودم در این مدت چند کار نمایشی تماشا کردم انصافا هم دیدم که هنرمندان و هم مخاطبان مسائل بهداشتی از ضدعفونی تا ماسک و نیمه پر شدن سالن را رعایت می کنند و خوشحالم که جامعه هنری شاید الان خیلی جلوتر از سایر صنوف باشند به امید اینکه همین نگاه هنرمندان را برای بازگشایی زودهنگام سالن ها شاهد باشیم تا همه بتوانند کارهایشان را جلو ببرند.

انتهای پیام/

رضا زوزنی | شهرآرانیوز - چند ماهی است سینما ها به دلیل سیاست های ستاد ملی مبارزه با کرونا به چالش خورده اند. سیاست های یک بام و دو هوایی که این بخش از فرهنگ و هنر را تا ورطه ورشکستگی پیش برده است. در حالی که سینماداران مجبورند به دلیل تأکید ستاد ملی کرونا فیلم ها را با نیمی از ظرفیت سالن ها اکران کنند، رستوران ها، کافی شاپ ها، سالن های غذاخوری و صنوفی از این دست که ممکن است فاصله گذاری اجتماعی در آن رعایت نشود، پذیرای مردم و مراجعه کنندگان هستند.

گزارش های میدانی شهرآرا از سینما های مشهد که در این شرایط فعال هستند نشان می دهد، همه آن ها موارد بهداشتی را رعایت و محیطی امن برای خانواده ها و سینمادوستان فراهم کرده اند.

در این میان و در حالی که حیات سینما ها در هاله ای از ابهام است، مشاهدات از آن حکایت دارد که سینمایی دیگر در شرف اضافه شدن به سینما های مشهد است. این سینما در مجتمع تجاری حاشیه پارک کوهسنگی قرار دارد و بهره بردار آن سازمان سینمایی حوزه هنری، بهمن سبز ، است.

همچنین به سینما آفریقا، که در حاشیه میدان دکتر شریعتی قرار دارد، دو سالن دیگر افزوده خواهد شد.
در ادامه گزارش، سری زده ایم به این دو سینمای در حال احداث و توسعه و با حیدر مرادی، مدیر امور سینما های حوزه هنری خراسان رضوی، گپ و گفتی داشته ایم. همچنین با دو تن از اهالی مشهدی سینما نیز درباره توسعه سینما ها در مشهد گفتگو کرده ایم که در ادامه می خوانید.

تکاپو در سینما های نیمه ساز
طبقه ششم مجتمع تجاری حاشیه پارک کوهسنگی، به فضای سبز مشرف است. نمایی چشم نواز که از طرفی می توان شهر را زیر پا دید و از طرفی دیگر هم پارک کوهسنگی را نظاره کرد. با اینکه تنها از سالن سینما سازه آهنی آن دیده می شود، اما از همین ها می توان فرم و حالت سالن را دریافت. در این فضای چند صد متری، ده سالن کوچک و بزرگ طراحی شده که حداقل نزدیک به 1100 صندلی به صندلی های سینمای مشهد اضافه خواهد کرد. کوچک ترین سالن حدود 60 صندلی و بزرگ ترین آن ها حدود 180 صندلی را در خود جای خواهد داد.

در ارتفاع بودن این سینما شاید در هنگام تماشای فیلم مزیتی به حساب نیاید، اما قطعا تراس هایی که دور تا دور این ده سالن را احاطه کرده اند به یکی از جاذبه های دیدنی مشهد بدل خواهد شد. تماشای استخر معروف و قدیمی پارک کوهسنگی از تراس این سینما در ارتفاع پنجاه، شصت متری نیز خیره کننده و بدیع است. بخشی از تراس ها قرار است به سینمای روباز تبدیل شود. مابقی فضا به رستوران، کافی شاپ و محل بازی کودکان تبدیل خواهد شد.

همچنین پنج دستگاه آسانسور و یک سرویس پله برقی، در نقاط مختلف بنا تعبیه شده تا دسترسی مراجعه کنندگان را به سینما آسان کند. با اینکه هنوز این طبقه از این مجتمع تجاری مسکونی چندان شباهتی به سالن سینما ندارد، اما از توضیحات حیدر مرادی می توان فهمید که کار عظیمی برای احداث سینما در این نقطه از شهر صورت گرفته است. تخریب و خارج کردن صد ها تن نخاله ساختمانی کاری طاقت فرسا بوده که او می گوید همه این کار ها را با همراهی کارکنان سینما های هویزه و آفریقا انجام داده اند و در کمتر کاری از کارگر های ساختمانی کمک گرفته اند.

سینما آفریقا نیز این روز ها در دست بازسازی است و به باور نگارنده پیشرفت و توسعه سالن در این سینما بیشتر به چشم می آید. اگر گذرتان به طبقه فوقانی این سینما افتاده باشد می دانید که در آن طبقه فضای وسیعی برای لابی وجود داشت. اما اکنون در آن فضا دو سالن مجزا ساخته شده که مجموعا صد صندلی به سینما آفریقا اضافه می شود و این سینما را سه سالنه می کند.

چهره تمام آن هایی که با لباس های خاکی و گچی در سینما مشغول بنایی هستند آشناست. همان طور که مرادی گفته بود کارکنان سینما بخشی از شیفت کاری شان را به خواست خودشان در توسعه سینما آفریقا مشارکت می کنند.
شیب بندی دو سالن در سینما آفریقا به انتها رسیده و حتی صندلی های آن ها نیز خریداری شده و آماده نصب است. شاید کمتر از چند هفته دیگر سینما آفریقا هم بتواند در یک سیانس دو یا سه فیلم به نمایش بگذارد و مخاطبان بیشتری به خود جلب کند.

به فجر می رسیم اگر ...
به گفته مرادی کار اصلی در راه اندازی سینما کوهسنگی انجام شده است. به گفته او فضای طبقه ششم این مجتمع تجاری و مسکونی تودرتو بوده و با تخریب دیوار های میانی توانسته اند فضای مناسب و کافی را برای احداث سالن ها فراهم آورند: پیش تر فضای اینجا بسته بود و اکنون همه دیوار های مزاحم را تخریب کرده ایم. نبود بودجه برای ادامه کار، مانع بزرگی است که کار احداث سینما در کوهسنگی را به چالش کشانده است.

این مدیر جوان امیدوار است با مشارکت شهرداری مشهد و بخش خصوصی هرچه زودتر این سینما به بهره برداری برسد او می گوید: منتظر پول هستیم. اگر پول برسد می توانیم در دو یا سه ماه این سینما را آماده کنیم. حتی می توانیم آن را برای برگزاری جشنواره فیلم فجر مشهد آماده بهره برداری کنیم او می گوید: موسسه بهمن سبز که بهره بردار سینما های حوزه هنری انقلاب اسلامی است هزینه های اولیه احداث را تأمین کرده است، با این حال باتوجه به اینکه محمدرضا حیدری رئیس شورای شهر مشهد چندی قبل، از این مجموعه بازدید کرد امیدواریم مدیریت شهری نیز پای کار بیاید و کمک کند تا این مجموعه هرچه زودتر به مجموعه فرهنگی شهر افزوده شود.

بنا بر آنچه مرادی می گوید، صندلی هایی که برای سینما کوهسنگی در نظر گرفته شده با صندلی هیچ سینمایی در کشور شباهت ندارد و سروشکلی متفاوت برای آن طراحی شده است.

سالن سازی، نیکو و اجتناب ناپذیر
نهضت سالن سازی ، عنوانی است که سید امیر سیدزاده، تهیه کننده مشهدی سینما برای فعالیت سالن سازی در مشهد به کار می برد و می گوید: با توجه به جمعیت چند میلیونی مشهد مقدس و همچنین زائرپذیری این شهر که به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام مطرح است، توجه به نهضت سالن سازی برای سینما ها در این قطب فرهنگی و مذهبی کاری نیکو و اجتناب ناپذیر است.

به گفته او محدودیت دولت در ساخت و تجهیز سالن های سینما، فرصت خوبی برای بخش خصوصی فراهم می کند تا به تولید درآمد و اشتغال زایی بپردازد: در تمام دنیا بهره برداری کردن از سینما به عنوان صنعتی محسوب می شود که نه تنها مولد ثروت است که باعث اشتغال زایی خواهد شد. مشهد شهر بزرگ، توسعه یافته و پیشرفته ای شده که افزودن سالن های سینما باعث افزایش امید و نشاط در میان مردم و نسل جوان خواهد شد. مردم و نسل جوان نیازمند تفریحات سالم برای گذراندن اوقات خود هستند و سینما یکی از امن ترین این فضا ها می تواند باشد.

سیدزاده باور دارد ایجاد این زیرساخت ها که نیازمند فرهنگ جامعه است همکاری همه نهاد ها را می طلبد: دستگاه های مربوط با هموار کردن راه و بخش خصوصی با سرمایه گذاری در این مسیر می توانند نهضت سالن سازی سینما را گسترش دهند. به نظر اصلی ترین معیار تعیین کننده سرنوشت یک جامعه فرهنگ آن است و هر ابزاری برای رشد و توسعه فرهنگی جامعه تلاش کند کاری مبارک است.

به باور تهیه کننده فیلم مادر قلب اتمی با افزایش سالن های سینما از تعداد فیلم هایی که برای اکران انتظار می کشند و نوبت به آن ها نمی رسد کاسته خواهد شد، به این ترتیب چرخه تولید سینما نیز به گردش می افتد و بخش عظیمی از جامعه که به فعالیت های سینمایی مشغول هستند، سر کار خواهند رفت.

با یک کرشمه دو کار
دیگر سینماگر مشهدی، سید غلامرضا موسوی، عضو شورای عالی تهیه کنندگان ایران، رئیس هیئت مدیره اتحادیه صنف تهیه کنندگان ، نیز از احداث و کسترش سینما در مشهد خرسند است. به گفته او مشهد، شهری زائرپذیر است و سالیانه چندین برابر جمعیتش را پذیرایی می کند: حضور این تعداد زائر در مشهد نیازمند زیرساخت های فرهنگی و تفریحی است که سینما یکی از مهم ترین آن هاست. زائران علی ابن موسی الرضا (ع) در کنار زیارت قطعا به محل های تفریحی خواهند رفت که وجود سینما می تواند یکی از مهم ترین تفریحگاه های فرهنگی باشد. در واقع با یک کرشمه دو کار صورت می گیرد. هم به زیارت می روند و هم از مکان های تفریحی و فرهنگی استفاده می کنند.

موسوی باور دارد سینما تفریح ارزانی برای خانواده هاست که در کنار آن می توان به دستاورد فرهنگی نیز دست یافت: کشور ما با جمعیت فعلی نیازمند پنج هزار سالن سینماست. مشهد بعد از تهران مهم ترین شهری است که نیازمند توسعه سالن های سینمایی است. درواقع هیچ کدام از شهر های کشور به اندازه تهران و مشهد نیازمند این زیرساخت نیستند. امیدوارم مدیریت شهری مشهد و دستگاه های فرهنگی پای کار این توسعه فرهنگی بیایند.

تهیه کننده فیلم های سینمایی قرمز و من مادر هستم به تبلیغات سویی که برای سینما صورت گرفته اشاره می کند و می گوید: واقعیت درباره رعایت نکات بهداشتی در سینما ها به مردم گفته نشده است: نمی دانم این غفلت چه علتی داشته است، اما باور دارم خیلی از مردم نمی دانند سینما ها یکی از امن ترین مکان های عمومی در مقایسه با مکان های عمومی دیگر است که این روز ها به راحتی مشغول فعالیت هستند.