به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، عصر امروز در دوازدهمین نشست سه شنبه های تکریم که به صورت ویدئو کنفرانس برگزار شد، با تجلیل از مقام شامخ شهید علی پرنیان از شهدای استان یزد، از خانواده این شهید تکریم شد .

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با اشاره به اینکه در آستانه چهلمین سالگرد دفاع مقدس هستیم، افزود: با توجه به ویژگی های شهید پرنیان و خانواده ایشان، مشخص است که هم این شهید بزرگوار و هم خانواده اش اهل فرهنگ و دیانت هستند و برادر شهید پرنیان از شاعران شهیر استان یزد به شمار می آیند .

صالحی با اشاره به نحوه شهادت شهید علی پرنیان و به شهادت رسیدن همزمان 26 شهید دیگر با وی، تاکید کرد: این واقعه مصیبت نامه ای است که کمتر روایت شده که 26 شهید به شکل مظلومانه ای با هم به شهادت برسند و اتفاق غمباری است که در تاریخ ایران می ماند و بخشی از سند مظلومیت شهدای ما در دوران دفاع مقدس است .

وی ادامه داد: برادر شهید پرنیان از شاعران به نام استان یزد هستند و در حوزه شعر آئینی، اجتماعی و طنز جایگاه درخوری دارند .

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در عین حال تصریح کرد: یکی از دلایلی که امروز این استان را برای تجلیل از خانواده شهدا انتخاب کردیم این بود که برادر این شهید از شاعران کشور هستند و در آستانه روز بزرگداشت شعر و ادب فارسی که همزمان با روز درگذشت استاد شهریار از شاعران بزرگ کشورمان است، هستیم .

وی ادامه داد: 27 شهریور روز بزرگداشت شعر و ادب فارسی است و استاد شهریار از شاعران شهیر معاصر کشورمان است که در دهه پایانی عمر خود با حوزه انقلاب نسبتی برقرار و پس از آن هم به طور عمیق و خاص با دفاع مقدس ارتباط برقرار کرد .

صالحی افزود: از همان ابتدای دفاع مقدس شاعران ما با این واقعه ارتباط برقرار کردند و در همان روز آغاز جنگ شعر معروف خلبانان اثر بابک رادمنش سروده شد .

وی گفت: از بابک رادمنش نقل است که گفته: خانه ام کنار فرودگاه بود و آن شبی که بعثی ها به ایران حمله کردند صدای مهیب انفجاری را شنیدیم و همان جا شعر و آهنگی در ذهنم پدید آمد و آن را آماده و به رادیو بردم و سرود خلبانان خلق شد .

صالحی با اشاره به تمدن و فرهنگ استان یزد ادامه داد: این استان یکی از مهدهای جدی حوزه شعر بوده و شعر آئینی یزد پشتوانه جریان سوگواره های عظیم الشان این استان به شمار می آید. شکوه عاشورایی یزد به پشتوانه شعر بلند و شعرای بزرگ آن و همچنین شهدای دفاع مقدس آن است .

وی در پایان گفت: به اعتبار اینکه خانواده شهید پرنیان هم فرزند خود را تقدیم نظام و ایران کرده و هم از طریق شعر های خود روایتگر دفاع مقدس است، قابل تقدیر هستند .

پیش از سخنان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، حجت الاسلام والمسلمین حبیب رضا ارزانی رئیس ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی و هنری مساجد کشور گفت: به مناسبت چهلمین سالگرد دفاع مقدس هر هفته از برخی خانواده های شهدا در استان ها تجلیل می شود و این هفته در دوازدهمین هفته تجلیل از خانواده شهید علی پرنیان در استان یزد تقدیر می شود .

در ابتدای این نشست مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی هم گزارشی از مجموعه اقدامات این اداره کل در حوزه دفاع مقدس ارائه کرد .

همچنین آیت الله ناصری امام جمعه این استان و نماینده ولی فقیه گفت: لازم است وصیت نامه های شهدا بازگو شود تا به نسل امروز و نسل های آینده منتقل شود تا آن ها از زندگی این شهیدان آگاهی یابند .

در پایان این نشست آیت الله ناصری با لوحی به امضای وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از خانواده شهید علی پرنیان تقدیر کرد .

به گزارش خبرگزاری مهر ، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی با همکاری معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بنیاد شهریار، نشست مجازی روز شعر و ادب فارسی و بزرگداشت استاد محمد حسین شهریار را با حضور و سخنرانی جمعی از استادان و مسئولان فرهنگی کشور برگزار می کند.

در این مراسم که پنجشنبه 27 شهریورماه از ساعت 10:00 تا 13:00 برگزار خواهد شد، سید عباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، لادن حیدری معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، حسن بلخاری قهی رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، مهدی محقق رئیس هیئت مدیره انجمن، محمود شالویی ، جلال الدین کزازی، اصغر دادبه ، حسن انوری، جواد نوروزی و عبادالله فتح الهی سخنرانی خواهند کرد.

زبان و ادبیات فارسی به عنوان دومین زبان جهان اسلام و زبان حوزه فرهنگ و تمدن ایرانی، با هزاران آثار گران سنگ در زمینه های مختلف ادبی، عرفانی، فلسفی، کلامی، تاریخی، هنری و مذهبی همواره مورد توجه و اعتقاد ایرانیان و مردمان سرزمین های دور و نزدیک بوده است. با وجود حوادث و رویدادهای پر تب و تاب و گاه ناخوشایند، باز هم این زبان شیرین و دلنشین در دورترین نقاط جهان امروزه حضور و نفوذ دارد. از این رو روز بیست و هفتم شهریور، سالروز درگذشت شهریار، شاعر معاصر ایرانی (1285 تا 1367)، با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، روز ملی شعر و ادب پارسی، نامیده شده است.

علاقه مندان می توانند با مراجعه به پایگاه اسکای روم انجمن به نشانی: https://www.skyroom.online/ch/farhang/anjomanmafakher با فشردن گزینه میهمان در این نشست مجازی شرکت کنند.

همچنین این برنامه از طریق صفحه اینستاگرام انجمن به نشانی: https://www.instagram.com/anjomanasarmafakher2 نیز به صورت زنده پخش خواهد شد.

کد خبر 5024838

محمد آسیابانی

خبرگزاری مهر: براساس اطلاعیه شماره 1 ستاد مرکزی اربعین حسینی به دلیل شیوع بیماری کرونا در عراق و اعلام عدم پذیرش زائرین دیگر کشورها برای انجام مراسم راهپیمائی اربعین، سفر به این کشور ممنوع است.

در متن اطلاعیه شماره (1) ستاد مرکزی اربعین آمده است؛ به اطلاع مردم شریف و دین مدار و عاشقان خط سرخ شهادت ابا عبدا... الحسین علیه السلام می رساند، در سال جاری علیرغم آماده سازی تمام زیرساخت ها و اتخاذ تمهیدات برای برگزاری یک حماسه باشکوه دیگر در ایام اربعین حسینی (ع) اما به دلیل شیوع بیماری کرونا در عراق و اعلام عدم پذیرش زائرین دیگر کشورها برای انجام مراسم راهپیمایی اربعین و اِعمال سیاست های قرنطینه ای در آن کشور، همچنین تصمیم ستاد ملی مدیریت مبارزه با بیماری کرونا در کشور مبنی بر اِعمال سیاست ها و شیوه نامه های پزشکی، بهداشتی ماه محرم که به نحو اَحسن توسط مردم عزادار و فهیم کشور اجرا گردید فلذا بدین وسیله اعلام می گردد؛ هر گونه عزیمت زوار به کشور عراق در ایام ماه صفر سال جاری امکان پذیر نبوده و مرزهای کشور برای تردد زوار مسدود می باشد.

در ادامه این اطلاعیه آمده است؛ برگزاری هرگونه راهپیمایی و پیاده روی گروهی و کاروانی تحت هر عنوان به سمت مرزهای غربی ممنوع و بر خلاف شیوه نامه های بهداشتی ستاد ملی کرونا می باشد.

همچنین در این اطلاعیه اشاره شده است؛ از عزاداران عزیز درخواست می شود به شایعات و مطالب طرح شده در فضای مجازی و سایت های غیر معتبر توجه نکرده و صرفاً اطلاعیه های صادره از سوی ستاد مرکزی اربعین و ستاد ملی مدیریت مبارزه با کرونا را ملاک عمل قرار دهند.

در آخرین بند این اطلاعیه خاطر نشان شده است: برنامه های جایگزین مراسم راهپیمایی اربعین سال جاری با هدف زنده نگه داشتن فضای ارزشی اربعین متعاقباً اعلام خواهد شد.

شایان ذکر است متن کامل اطلاعیه بدین شرح است:

(اطلاعیه شماره 1)

بسم الله الرحمن الرحیم

ان الحسین مصباح الهدی و سفینهً النجاهً

حماسه اربعین یک پدیده فوق العاده ای است که به لطف و فضل الهی در هنگامی که دنیای اسلام نهایت نیاز را به این چنین حماسه ای دارد به وجود آمده است.(مقام معظم رهبری) (مدظله العالی)
به اطلاع مردم شریف و دین مدار و عاشقان خط سرخ شهادت اباعبدالله الحسین (ع) می رساند در سال جاری علیرغم آماده سازی تمام زیرساخت ها و اتخاذ تمهیدات برای برگزاری یک حماسه باشکوه دیگر در ایام اربعین حسینی (ع) اما به دلیل شیوع بیماری کرونا در عراق و اعلام عدم پذیرش زائرین دیگر کشورها برای انجام مراسم راهپیمایی اربعین و اعمال سیاست های قرنطینه ای در آن کشور همچنین تصمیم ستاد ملی مدیریت مبارزه با بیماری کرونا در کشور مبنی بر اعمال سیاست ها و شیوه نامه های پزشکی، بهداشتی ماه محرم که به نحواحسن توسط مردم عزادار و فهیم کشور اجرا گردید فلذا بدین وسیله اعلام می گردد:

1. هر گونه عزیمت زوار به کشور عراق در ایام ماه صفر سال جاری امکان پذیر نبود و مرزهای کشور برای تردد زوار مسدود می باشد.

2. برگزاری هرگونه راهپیمایی و پیاده روی گروهی و کاروانی تحت هر عنوان به سمت مرزهای غربی ممنوع و بر خلاف شیوه نامه های بهداشتی ستاد ملی کرونا می باشد.

3. از عزادارن عزیز درخواست می شود به شایعات و مطالب طرح شده در فضای مجازی و سایت های غیر معتبر توجه نکرده و صرفاً اطلاعیه های صادره از سوی ستاد مرکزی اربعین و ستاد ملی مدیریت مبارزه با کرونا را ملاک عمل قرار دهند.

4. برنامه های جایگزین مراسم راهپیمایی اربعین سال جاری با هدف زنده نگه داشتن فضای ارزشی اربعین متعاقباً اعلام خواهد شد.

به گزارش ایسنا، در اطلاعیه ای که صندوق منتشر کرده است، خطاب به اعضای خود نوشته است: به اطلاع اعضای صندوق اعتباری هنرمی رساند؛ در راستای حمایت از اعضای تحت پوشش برای جبران خسارت های ناشی از کرونا، صندوق اعتباری هنرسهم حق بیمه سه ماهه اول سال 99 اعضایی که تا پایان اسفند 98 دارای قرارداد بیمه فعال بودند را پرداخت کرد.
چنانچه به هردلیل حق بیمه سه ماهه اول سال در سوابق بیمه شده اعمال نشده است و یا مبالغ پرداختی حق بیمه ( فقط سهم فرد) به حساب شما واریز نشده است، ضمن بررسی اطلاعات فردی و بانکی در پروفایل عضویت خود، کد ملی، شماره بیمه و شماره تماس خود را تا 5 مهرماه از طریق ایمیل به نشانی Info@honarcredit.ir ویا شماره پیامکی500028190 به صندوق اعلام تا در اسرع وقت رسیدگی و نتیجه به اطلاع رسانده شود.
گفتنی است؛ صندوق صرفاً حق بیمه سه ماهه اول سالجاری اعضا را پرداخت نموده است و اعضای صندوق می بایست به منظور استمرار پوشش بیمه تامین اجتماعی و جلوگیری از ایجاد گسست و وقفه در قراردادهای بیمه همچون گذشته در موعد مقرر شخصاً نسبت به واریز سهم بیمه خود اقدام نمایید.

انتهای پیام

اعتمادآنلاین| خانه هنرمندان این روزها حکایت از ناخوش احوالی دارد. برخی ها مشکلات اقتصادی این خانه را به گردن کرونا انداخته اند. اما اگر نگاهی به وضعیت اقتصادی این خانه در چند سال اخیر بیندازیم می بینیم مشکلات مالی آن ربطی به کرونا ندارد.

مجید رجبی معمار چندی پیش در رسانه ها با ابراز نگرانی از وضعیت اقتصادی این خانه گفته بود که در ماه های اخیر با تلاش و کوشش اعضای خانه هنرمندان این مکان سرپا ایستاده و توانسته هزینه های خود را تأمین کند، اما بیش از این دیگر توانایی این کار را نداریم.

او در ادامه سخنانش به کمک های ناچیز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اشاره کرده و گفته است: کمک وزارت ارشاد به خانه هنرمندان سال به سال کمتر می شود، تا جایی که از رقم 200 میلیون تومانی در چند سال گذشته به 50 میلیون تومان در سال 98 رسید و از اول سال 99 تاکنون هم هیچ کمکی به این خانه نشده است. این در حالی است که طبق آمار سایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، این وزارتخانه در سال 96 یکصد میلیون تومان به این خانه کمک کرده و در سال بعد این رقم را به دوبرابر رسانده و 200 میلیون تومان کمک کرده است.

در این مدت بارها مطرح شده است که ردیف بودجه خانه هنرمندان توسط کدام نهاد تأمین می شود؟ سؤال اصلی این است که آیا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید به خانه هنرمندان کمک مالی کند؟ اگر این وزارتخانه به هر دلیلی نتوانست کمک کند باید این گونه اقتصاد این خانه به زمین بخورد و به تعطیلی کشیده شود؟ در اساسنامه خانه هنرمندان به این نکته اشاره شده که خانه هنرمندان ایران تشکیلات غیردولتی، غیرسیاسی و غیرانتفاعی است و شخصیت حقوقی و مالی مستقلی دارد که منابع مالی آن از بودجه شهرداری تأمین می شود و سایر منابع مالی و اموال منقول و غیرمنقول از اشخاص حقیقی و حقوقی دولتی و غیردولتی، هدایا و کمک های بلاعوض و درآمدهای حاصل از فعالیت های اقتصادی و وجوه حاصل از ورودیه ها پیش بینی شده است. با توجه به اینکه تأمین بودجه خانه از طرف شهرداری تهران تأمین می شود، نماینده شهرداری نیز در کنار نمایندگان انجمن های تجسمی و خانه های موسیقی، تئاتر، سینما و شاعران در شورای عالی خانه حضور دارند اما نماینده ای از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این شورا حضور ندارد.

دو حامی مقتدر و مهم

اما چه شد که خانه هنرمندان در زمان بهروز غریب پور با کمتر از 15 کارمند روی پای خود ایستاد و این گونه خودکفا چرخه اقتصادی اش چرخید؟ اما اکنون با داشتن 4 برابر کارمند و تزریق نیرو این گونه دچار ورشکستگی شده است و شهرداری از دادن رقم بودجه 2 تا 3 میلیاردی اش شانه خالی می کند؟

بهروز غریب پور که خود مؤسس خانه هنرمندان است، در دوره ریاستش در سال های 78 تا 86 با اینکه در دوره احمدی نژاد با بحران جدی مواجه شد اما تلاش کرد تا این خانه به جایگاه درخوری برسد و هویتش را حفظ و آن را به خودکفایی نزدیک کرد.

غریب پور در مورد بودجه این خانه می گوید: در زمانی که من مدیر خانه بودم پس از نامه نگاری های بسیاری که کردیم و جلساتی که با معاونت امور هنری داشتیم قرار بود که از محل یک درصد بودجه عمرانی کل کشور بودجه خانه هنرمندان تأمین شود. بعد به کمیسیون فرهنگی مجلس رفتیم و صحبت کردیم و در نهایت قرار شد نیم درصد از بودجه کل عمرانی کشور برای خرید آثار و برای کمک به صنوف مختلف که خانه هنرمندان هم جزوش بود اخذ شود. این مدیر هنری در ادامه افزود: بعد از مدتی با تغییر مدیران عامل خانه هنرمندان، شهرداری این وضعیت را به عهده گرفت که کمک کند.

اما اگر کاری که ما آغاز کردیم پیگیری شده بود اکنون از محل نیم درصد بودجه عمرانی کل کشور بودجه خانه هنرمندان تأمین می شد، اما بعدها این نیم درصد فقط متوجه خرید آثار شد. اینجاست که هنرمندان باید رصد می کردند و تلاش می کردند تا این مسأله کلان این گونه به چیز کمی محدود نمی شد. آن زمان یک درصد بودجه عمرانی کل کشور 50 میلیارد تومان بود که نیم درصد آن نزدیک به 50 میلیون تومان می شد.

غریب پور در مورد تأسیس خانه هنرمندان ادامه داد: تعامل بین شهرداری و وزارت فرهنگ باعث شد خانه هنرمندان ساخته شود. شهرداری مکانش را خریداری کرد و وزارت فرهنگ هم بودجه بازسازی و مرمتش را داد. مکانی به وجود آمد که دو نهاد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شهرداری حامیانش بودند. اما ابهامی در اداره این خانه به وجود آمد که هیچ یک از دو نهاد مسائل مالی این خانه را به عهده نگرفتند. احساس معاونت هنری این بود که می تواند به خانه هنرمندان کمک کند و در مواردی هم بودجه تخصیص دادند. تا زمانی که من مدیر خانه بودم شهرداری کمک مالی نمی کرد. اگر کمکی می شد از جانب معاونت امور هنری وزارت فرهنگ بود. اگر تلاش های من برای تخصیص بودجه نیم درصد از کل بودجه عمرانی کشور تبدیل به قانون شده بود دیگر خانه هنرمندان نه به بودجه وزارت فرهنگ نیاز داشت و نه به حمایت مالی شهرداری. غریب پور با انتقاد از مدیرعامل خانه هنرمندان تصریح کرد: متأسفانه این مسأله نگرش مدیرعامل و شورای عالی هنرمندان بوده که به منبع مالی ای به نام شهرداری و کمک وزارت فرهنگ بسنده کرده اند. من به دنبال یک منبع بدون توقف و یک ردیف بودجه مشخص بودم. امروز هم مطمئنم که این موضوع را می توان احیا کرد. انتقاد من به خانه هنرمندان این است که در این مدت سراغ احیای ردیف بودجه ای که 90 درصد از کارهایش انجام شده بود، نرفتند.

چه شد که شهرداری بودجه این خانه را دیگر نمی پردازد؟

تا زمانی که شهرداری در زمان قالیباف بودجه خوبی به این خانه با ریاست مجید سرسنگی می داد، حال و روز آن هم خوب بود. حتی درآمد این خانه آنقدر بود که از کافه رستوران های متعددش پول خوبی به بدنه خانه هنرمندان تزریق می شد و نیز حتی بابت اجرای برخی برنامه ها هم کسب درآ مد می کرد. این موارد باعث شد که خانه هنرمندان نیاز چندانی به کمک های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم نداشته باشد.

اما بعد از اینکه رجبی معمار سکان ریاست این خانه را به عهده گرفت اما سؤالات بسیاری مطرح شد. او قبل از این سمت مدیریت شبکه 5 سیما را به عهده داشت و برای مدتی هم مشاور وزیر و مدیرکل روابط عمومی وزارت نیرو بود.

با رفتن قالیباف هم زمزمه هایی مبنی بر تغییر مدیریت خانه هنرمندان شنیده شد و به همین دلیل پای حمایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به میان آمد. با آغاز مدیریت رجبی معمار بودجه این خانه به صورت چشمگیری کاهش پیدا کرد و در این دوره مدتی هم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به این مجموعه کمک کرد تا این خانه تعطیل نشود. اما اکنون که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم به خاطر وضعیت کرونا به مشکل اقتصادی برخورد کرده امسال نتوانسته به این خانه کمک کند. این در حالی است که این خانه چشم امیدش به کمک وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.

علی مرادخانی که اکنون مدیرعامل موزه موسیقی است و زمانی هم به او پیشنهاد ریاست این خانه داده شد و مدتی هم در شورای عالی این خانه بود تمام این موارد را رد می کند و می گوید: اصلاً این گونه نیست. من با قطعیت می گویم که در این دوره شهرداری ملاحظات سیاسی ندارد. در زمان شهرداری محمدعلی نجفی، ریاست خانه هنرمندان به من پیشنهاد شد و من قبول نکردم. من اصلاً به خانه هنرمندان نرفتم چون فکر کردم رجبی معمار گزینه مناسبی است. ایشان می تواند این مجموعه را اداره کند و زحمات زیادی هم کشیده است. او در پاسخ به اینکه چرا شهرداری از این خانه حمایت نمی کند؟ افزود: اکنون شهرداری در دوره ای است که به لحاظ مالی مشکلات زیادی دارد اما با این اوصاف در حال کمک کردن به این خانه است و قول مساعد داده تا گشایش هایی شود. مرادخانی در مورد ماندن رجبی معمار در سمت خود گفت: او در سمت خود باقی می ماند و تغییر نخواهد کرد.

وزارت فرهنگ حمایت می کند اما موظف نیست

لادن حیدری معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم درباره بودجه خانه هنرمندان می گوید: این خانه بودجه مصوب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را ندارد و با حمایت های جدی شهرداری تهران باید اداره شود. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی همیشه حتی اگر جزو ردیف بودجه اش هم نبوده اگر توانسته از نهادهای ذیربط فرهنگی حمایت کرده است.

ماهیت خانه هنرمندان اقتصادی نیست

مجید رجبی معمار، مدیرعامل خانه هنرمندان گفت: ماهیت خانه هنرمندان همان طور که در اساسنامه این خانه آمده است، ماهیتی اقتصادی نیست که بخواهد به طور مستقیم در مسائل اقتصادی ورود کند؛ بلکه این خانه مأوای هنرمندان است و وظیفه اش همراهی با هنر و هنرمندان است. البته بدون شک پیشنهادهایی برای اسپانسرینگ داشته ایم که از یک طرف آن چنان جدی نبوده اند و از طرفی دیگر وقتی در شورای عالی خانه هنرمندان مطرح شد به دلیل عدم همخوانی با ذات و ماهیت خانه این پیشنهادها رد شد و ما نمی توانستیم قبول کنیم که خواسته های آنها را در دل خانه هنرمندان عملیاتی کنیم. از بدو تأسیس خانه هنرمندان قرار بود که شهرداری تهران به لحاظ تأمین منابع مالی کمک حال ما باشد و از طرفی دیگر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در ردیف بودجه سالیانه خود اعتباری برای این خانه فراهم شود که متأسفانه امسال به دلیل مشکلاتی که در شهرداری تهران وجود داشت این شارژ مالی انجام نشد و در نهایت همین چند روز پیش بود که ما حدود یک چهارم از بودجه تعریف شده را از شهرداری گرفتیم و توانستیم نفسی تازه کنیم. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم مجموعاً 50 میلیون به ما کمک کرده و مسأله دیگری که ما در بخش درآمدزایی های خانه داشتیم مربوط به امسال و شیوع بیماری کروناست.

به هر صورت این مسأله برای بسیاری از مراکز فرهنگی پیش آمد و آنها را دچار بحران کرد و ما نیز نتوانستیم از طریق رستوران ها و مراکز فرهنگی یا برگزاری نمایشگاه ها و سالن های نمایشی که داریم درآمدزایی داشته باشیم و این موضوع ما را بشدت با مشکلاتی روبه رو کرد که راهی جز اطلاع رسانی آن نداشتیم تا کسانی که دغدغه این موضوع و خانه را دارند پیش از آن که خانه هنرمندان به سمت تعطیلی برود فکری برای آن کنند. بعضی ها می گویند چرا به سمت مسأله هایی که در حوزه اقتصاد هنر می گنجد نمی روید؟ همانطور که ابتدای این یادداشت گفتیم ورود به چنین حوزه ای از ذات خانه هنرمندان دور است و ما نمی توانیم به عنوان مثال بپذیریم که وارد حراج های هنری بشویم فقط به صرف اینکه درآمدزایی کنیم.

منبع: روزنامه ایران

به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری فارس، نشست بررسی وضعیت معیشت هنرمندان تئاتر در دوران کرونا با حضور قادر آشنا مدیرکل هنرهای نمایشی و مجری گری ایوب آقاخانی با اجرای جواد مولانا شب گذشته در مجله شبانگاهی شب های هنر، شبکه چهار سیما برگزار شد.

قادر آشنا در ابتدای صحبت های خود عنوان کرد: در شرایط کنونی که کرونا دنیا را گرفته و همه را به وحشت انداخته ، تئاتر در کشور باید مدنظر قرار بگیرد. اول این را بگویم هر اتفاقی می افتد اگر خوب باشد جمعی در این کار خوب حتما سهیم هستند اگر هر کاری ما کردیم، حمایت معاونت هنری ، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و معاونت توسعه وزارتخانه پشت آن بودند تا این اتفاقات رقم بخورد.

وی با تأکید بر پرداخت بدیهی های سال قبل اداره کل هنرهای نمایشی گفت: بنده سراغ ندارم یک نفر هنرمندی در عرصه هنرهای نمایشی سال 98 اجرا رفته باشد یا در رویداهای جشنواره ها شرکت کرده و الان طلب پرداخت نشده داشته باشد و ما 11 میلیارد و 400 میلیون تومان بدهی اداره کل هنرهای نمایشی را بود که بخشی 2 میلیارد برای مالیات بود و یک میلیارد و دویست میلیون از بدهی هنوز باقی مانده اما بقیه را پرداخت کردیم، آن چیزی هم که مانده برای سال های قبل تر است که در تلاش برای پرداخت آنها هستیم.

آشنا در بحث کرونا و وضعیت تئاتر گفت: ما ابتدا ستادی به این موضوع اختصاص دادیم و اتابک نادری را مسئول این ستاد قرار دادیم،ما گروه ها و افراد متضرر که حدود 11676 هنرمند تهران و شهرستان ها که یا اجرا داشتند متوقف شد یا آماده اجرا بودند یا مجوز اجرا گرفته بودند، اینها را رصد کردیم.257 گروه نمایشی آن دوره در تهران اجرا می رفتند، یا مجوز گرفته بودند که حدود 3855 نفر در این ایام بیکار و متضرر شدند، در این مدت کرونا ی در شهرستان ها 449 گروه نمایشی شهرستان ها را داشیم، از این ها 6486 نفر بیکار شدند، اولین کاری که تلاش کردیم انجام دهیم اینکه جز به جز تقسیم بندی کنیم، از گروه های صحنه ای و خیابانی، همینطور تماشاخانه های خصوصی تهران و شهرستان ها را رصد کردیم و همه را طی نامه ای با امضای وزیر محترم به دولت رفته است.

وی با اشاره به همین سخت بودن پیگیری یافتن این افراد و گروه ها در این دوره گفت: چون ما بانک اطلاعاتی در دست نداریم بنابراین ما به تک تک این افراد و گروه ها زنگ زده و پیدایشان کردیم که خیلی کار دشواری بود. ما الان دو کار در حال انجام هستیم یکی مستندسازی فعالیت های سالن های تحت امر معاونت هنری است از تئاتر شهر تا سنگلج و ... که از سال 98 به قبل را شروع کردیم ، شامل نویسنده، کارگردان، بازیگران و ... که این کار شروع شده و حداقل می دانم که تا به الان سیصد تا ازین موارد را انجام دادیم ، کار دیگر هم که قبل تر شروع شده بود و الان پیگیر آن شدیم، سامانه صدور مجوز است که خوشبختانه جزو اولین هایی هستیم که افتتاح کردیم و الان در استان ها در حال آموزش هستیم یعنی از این به بعد هر نمایشی که بیاید ، اطلاعاتش موجود است. تا به حال نزدیک سیصد نمایش مستند شده است.

آشنا درباره فعالیت های خانه تئاتر هم گفت: ما جلساتی هم با خانه تئاتر داشتیم و همین الان هم اطلاعاتمان را با هم مبادله می کنیم و این ارتباط بین ما وجود دارد.

وی در ادامه گفت: ما در این مدت از گروه های مختلف که درباره اش صحبت کردیم را حمایت کردیم و گروههای جدید هم با 50 درصد ظرفیت مورد حمایت مابقی سالن از سوی ما صورت می گیرد و این پرداخت ها هم تا پایان اجرا تسویه حساب می شوند. تلاش داریم وعده ای که می دهیم با پشتوانه باشد این اتفاق برای همه استان ها و تهران می افتد و فعلا پایان این طرح را تا پایان آذر گذاشتیم و بعد هم قابل تمدید است.

مدیر کل هنرهای نمایشی درباره سامانه کارا نیز گفت: کسانی که عضو صندوق هنر بودند و عضو سامانه کارا درخواست داشتند بخشی وام در این مدت دریافت کردند من هم قبول دارم که بازپرداخت آن برای عده ای دشوار است. از سامانه تحفه سهم هنرمندان تئاتر 7 میلیارد و 200 میلیون وام با بهره 4 درصد رسید ، 120 میلیارد تومان هم که به کسانی تعلق می گیرد که عضو صندوق اعتباری هنر هستند که وام بلاعوض است و قولش را آقای وزیر داده بود و خبر هم درست است الان این چند مدل حمایت برای کرونا در نظر گرفته شده است. ما الان دوازده هزار نفر عضو صندوق اعتباری هنر داریم که بهرحال جلو بردن کار اینها زمان می برد.

وی درباره وام صد میلیونی سالن های خصوصی با بهره چهار درصد گفت: در سامانه وزارت کار هم ما در تهران 16 سالن خصوصی و شهرستان ها 31 سالن معرفی کردیم که این تسهیلات را دریافت کنند تلاشمان این است که چون ما هم نگران سالنهای خصوصی هستیم این تسهیلات را دریافت کنند هر یک سالن یک امکانات است که نباید از ما گرفته شود. تلاش داریم حداقل 320 میلیون تومان به سالن های تهران کمک کنیم.

آشنا با تأکید بر اهمیت حمایت از استان ها گفت: ما بیست درصد از بودجه مان را به استان ها در قالب های مختلف اختصاص دادیم، یک میلیارد هم علاوه بر آن بیست درصد، برای استان ها گذاشتیم. خبر دیگر این است که شورای معاونین مصوب کردند سالن های تئاتری در استان ها به بچه های تئاتر یعنی انجمن هنرهای نمایشی بدهند که ما هم این نظر را دادیم و اتفاق خوبی است اگر اتفاق بیافتد دو مرتبه این اختیار در دست هنرمندان تئاتر بشود.

وی درباره معیشت هنرمندان گفت: دولت به این وضعیت ورود کرده و بیش از این هم ورود خواهد داشت اما من به عنوان کارشناس بهترین راه اجرای عمومی است که با رعایت پروتکل ها صورت بگیرد. الان ما در شرایط استثنایی قرار داریم و متناسب با آن جلو باید برویم مثلا کارها را تقلیل به فعالیت های ساده تر ببریم تا دولت هم بتواند حمایت بیشتری از ما بکند. ایران از جزو معدود کشورهایی است که از تئاتر حمایت میکند خیلی از کشورها الان محدودیت زیادی ایجاد کرده اند اما ما باز شرایطمان بهتر است این را هم باید در نظر بگیریم.

انتهای پیام/

سرویس موسیقی هنرآنلاین: سید محمد مجتبی حسینی معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پس از بازدید از تمرین پروژه کنسرت نمایش "علمدار" گفت: ارکستر با نهایت دقت و تأمل و با ویژگی خاص این اثر را تمرین کرد تا آن حس و حالی را که متناسب با متن و روایت است، اجرا شود و این مشخصه را می شد به طور کامل و دقیق در تمرین شنید.

حسینی عنوان کرد: فرهنگ ما مملو از رویدادها، خاطرات، داشته ها و سرمایه های فرهنگی، فکری، اعتقادی و باورهاست. در طول تاریخ آثار بسیار زیادی با الهام از این داشته ها خلق شده و در گنجینه معارف و آثارمان باقی مانده است. بازآفرینی آن ها می تواند بر حفظ داشته های ما و انتقال آن ها از نسلی به نسل دیگر کمک کند.

معاون امور هنری وزارت ارشاد اظهار داشت: پرداختن به آثار ویژه ای که با الهام از داشته های فرهنگی ما ساخته شده و شکل گرفته اند، به ویژه در این شرایط سخت کرونایی می توانند ما را به سمتی سوق دهند که بار دیگر خودمان و تاریخ را مرور کنیم.

حسینی همچنین گفت: با رعایت قواعد و شیوه هایی که توسط ستاد ملی مبارزه با کرونا اعلام می شود و با توجه به استمراری که این ویروس پیدا کرده است، باید مهیای زندگی باشیم.

او در پایان خاطرنشان کرد: هنرمندان در همین ایام دشوار نشان دادند که هنر خاموش نبود و کمک بسیار زیادی کردند تا این ایام سپری شود. با رعایت قواعد باید زندگی را از سر بگیریم و آثار هنری را در شکل های ایمن برای سلامتی مردم عرضه کنیم.

موسیقی نمایش عاشورایی "علمدار" در سوگ و رثای حضرت عباس (ع) برای دهه سوم محرم به همت بنیاد فرهنگی هنری رودکی در تالار وحدت اجرا می شود.

"علمدار" شامل یازده تابلوی نمایشی است و با همراهی ارکستر سمفونیک تهران و گروه آوازی به رهبری بردیا کیارس و خوانندگی پوریا اخواص و جلوه های ویژه تصویری و حرکتی، ساخته و پرداخته پوریا خادم آهنگساز اجرا می شود. حسین پارسایی کارگردان و پرویز پرستویی تهیه کننده پروژه هستند.

اجرای این موسیقی نمایش با حضور تعدادی محدود از تماشاگران و با رعایت پروتکل های بهداشتی و به صورت آنلاین خواهد بود و کلیه منافع مالی صرف مناطق محروم کشور می شود.

هوشنگ توکلی در گفت وگو با خبرگزاری میزان پیرامون آخرین فعالیت های خود در عرصه بازیگری گفت: در حال حاضر به دلیل سن و سالم و همچنین شیوع بیماری کرونا ریسک حضور در آثار را نمی پذیرم چراکه شرایط به نحوی نیست که بتوانم در اثری بازی کنم، زیرا در نهایت به عنوان بازیگر نمی توانم جلوی دوربین پروتکلی را رعایت کنم.

وی در همین راستا ادامه داد: ماه های گذشته در خانه بودم و روی متن نمایشنامه ام کار کردم، طبق قرار قبلی می خواستم این نمایش را آبان امسال روی صحنه ببرم، اما کرونا همه چیز را تغییر داده و ترجیح می دهم تا پایان این بیماری صبر کنم و تمام وقتم را روی بازنویسی نمایشنامه بگذارم.

بیشتر بخوانید: برای مشاهده آخرین اخبار تئاتر طی هفته جاری اینجا کلیک کنید

بازیگر سریال زیر تیغ درباره برگزاری جشنواره تئاتر فجر طی سال جاری تاکید کرد: من با برگزاری جشنواره تئاتر فجر مخالف نیستم منتها باید شیوه برگزاری این رویداد نمایشی بنا به وضعیت موجود اتخاذ شود. جشنواره تئاتر فجر نباید گسترده برگزار شود، اما می تواند با رعایت نکات بهداشتی در اشل کوچک تر برگزار شود، بالاخره بسیاری از گروه های جوان امیدشان طی یکسال تئاتر به این جشنواره است و طبیعتا برگزاری آن می تواند انگیزه فراوانی به آن ها بدهد.

توکلی با اشاره به وضعیت تئاتر در ماه های گذشته ابراز کرد: هرچند به صورت طبیعی بیماری کرونا تاثیر سویی بر تئاتر گذاشته، اما در قالب کلی به نظر من تئاتر مشکل مخاطب و یا تولید ندارد، ضعف اصلی تئاتر در حوزه تصمیم گیری های کلان است. متاسفانه تصمیمات مسئولین تئاتری بدون مشاوره با تئاتری ها صورت می گیرد، آن ها بنا به سلیقه و تفکر خود تصمیم می گیرند طبیعتا نبود مشورت باعث شده تا تئاتر مخاطب فعلی خود را از دست بدهد.

این نویسنده و کارگردان تئاتر درباره مضمون نمایش خود اظهار کرد: نمایش من بیشتر پیرامون اتفاقاتی است که برای پدر ها و مادر ها می افتد، اثر درباره دغدغه ها و چالش های زندگی بزرگان یک خانواده است، در این نمایش به نوعی برای میانسالان و کهنسالان تولید می شود و اکثر بازیگران ما بالای 50 سال هستند. به امید خدا اگر همه چیز خوب پیش برود اعتقاد دارم که این اثر می تواند تاثیرات خوبی بر نسل گذشته و جوان بگذارد.

وی درباره نام نمایش جدید خود خاطرنشان کرد: اسم نهایی نمایشنامه ای که قرار است روی صحنه ببرم من عشرت نیستم است، نمایشی که به شخصه آن را بسیار دوست دارم و تمام سعی ام را انجام می دهم تا در بهترین حالت روی صحنه برود و در نهایت به مخاطب خود احترام بگذارد. در این نمایش ترجیحم بر کارگردانی است و بازی نمی کنم، می خواهم در این نمایش تمام تمرکزم را روی کارگردانی اثر بگذارم.

انتهای پیام/

محسن رجب پور

همه از افزایش قیمتِ کنسرت ها حرف می زنند؛ اما در این میان کسی به این نکته توجهی ندارد که اهالی موسیقی نیز در همین اجتماع زندگی می کنند و ناگزیر هستند که فعالیت های اقتصادی موسیقی هم سو با دیگر مسائل اقتصادی کشور تامین شود. این نکته زمانی حیاتی تر می شود که دولت فشار اقتصادی عدم فروش نفت خودش را مستقیم به جامعه وارد می کند و در عین ناباوری در سال 1398 قانونی را تصویب کردند مبنی بر اینکه ده درصد فروش کل بلیت های کنسرت نصیب دولت شود و همین قیمت بلیت کنسرت ها را افزایش داد. بسیاری به نقش تهیه کنندگان در افزایش قیمت بلیت کنسرت ها اشاره می کنند و این در حالی است که در سال 97 به رغم اینکه در زندگی مردم تورم چندصد درصدی دیده می شد، تولیدکنندگان موسیقی تلاش کردند افزایش قیمت ها به برگزاری کنسرت ها نرسد؛ آنان همواره معتقد بودند که برنامه های موسیقی می تواند حالِ مردم را بهتر کند، اما سال گذشته، فروش کنسرت ها در بسیاری از اوقات رقم قابل توجهی نبوده است و تهیه کنندگان به شکلِ عملی سودی از برگزاری کنسرت ها نکرده اند.

از آن مهم تر اینکه چون موسیقی کالای مصرفی همانند پوشاک، غذا و... برای مردم نیست همیشه جزو اولویت های آخر مردم به حساب می آید، آنان استقبالی از برنامه ها نمی کنند؛ در ماه های گذشته نیز جلساتی میان صنف تهیه کنندگان موسیقی، مدیریت دفتر موسیقی وزارت ارشاد، برگزارکنندگان کنسرت ها و نمایندگان سالن های برگزاری کنسرت برگزار شد که طی آن توافقی انجام گرفت تا با توجه به کاهش 50 درصدی ظرفیت بلیت فروشی، از میزان اجاره بهای سالن ها به همان میزان کسر شود تا در پی ماجرای کرونا هیچ گونه افزایش قیمتی از بابت بلیت ها نداشته باشیم. البته این نکته را مدنظر داشته باشیم که با توجه به اوضاع بسیار بد اقتصادی و افزایش همه قیمت ها، برای تهیه کنندگان و برگزارکنندگان کنسرت ها، برگزاری کنسرت توجیه اقتصادی ندارد. کما اینکه در حوزه تبلیغات از پیج های اینستاگرامی گرفته تا بیلبوردها ما شاهد افزایش بسیار زیاد تعرفه ها هستیم که همین روند نیز ماجرا را تحت الشعاع قرار داده است. همانطور که توضیح دادم ما در جلسات یاد شده به شرط اینکه از میزان اجاره بهای سالن ها کم شود، هیچ گونه توافقی برای افزایش قیمت بلیت ها نداشتیم. چرا که تصمیم بر این بود برای شکسته شدن فضای رخوت انگیز و سکوت حاکم بر موسیقی کشور و صدالبته به راه افتادن چرخه اقتصادی حوزه موسیقی که موجب بیکاری بسیاری از فعالان این عرصه شده، به موضوع افزایش قیمت بلیت در زمان دیگری توجه شود؛ اما به شکلِ عملی مشاهده می کنیم که این اتفاق رخ نداده است و سالن ها حتی تهدید کرده اند که در صورت افزایش قیمت بلیت های کنسرت، قیمت سالن ها را افزایش خواهند داد. این شرایط زمانی بدتر می شود که با گذشت 6 ماه از سال عملا هیچ برنامه ای برگزار نشده است؛ در چنین شرایطی نیز ما به هیچ عنوان فصدِ افزایش قیمتِ بلیت کنسرت ها را نداشتیم؛ اما چاره ای جز این وجود ندارد، به خصوص آنکه دولت و صاحبان سالن ها به عاملینی برای افزایش قیمت بلیت تبدیل شده اند. به هر روی موضوعاتی که این روزها وجود دارد می تواند تاثیری مستقیم روی قیمت ها بگذارد، برای مثال شرایط نرخ دلار در جامعه که فشار بسیاری بر روی سبد خانواده ها آورده است و عوامل جانبی و در این میان ما به عنوان صنف اعتقاد داریم که گردش چرخ اقتصاد موسیقی در این روزها متوقف شده و تقریباً به صفر رسیده است. به طوری که بسیاری از افراد فعال در این حوزه بیکار شده و در وضعیت بسیار بدی قرار گرفته اند. بنابراین ما در جلسات متعدد به این نتیجه رسیدیم که با وجود مشکلات فراوانی که در این زمینه پیش روی تهیه کنندگان و برگزارکنندگان کنسرت قرار گرفته فعلاً افزایش قیمتی در زمینه بلیت ها نداشته و این موضوع را در وقت دیگری بررسی خواهیم کرد.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان ، تماشاخانه ایران مال با حضور سید مجتبی حسینی معاون امور هنری، احمد مسجد جامعی عضو شورای شهر تهران، قادر آشنا مدیر کل هنرهای نمایشی، مهدی افضلی مدیرعامل بنیاد فرهنگی هنری رودکی و جمعی از هنرمندان از جمله نادر مشایخی، بهروز رضوی و داریوش ارجمند افتتاح شد.

در ابتدای این مراسم معاون فرهنگی مجموعه بازار بزرگ ایران و داریوش ارجمند دقایقی را به سخنرانی در اهمیت افزایش سالن های تئاتری برای بالا بردن کیفیت تئاتر ایران و دسترسی راحت تر مخاطبین به این سالن ها پرداختند.

در ادامه با حضور شخصیت های هنری و مدیران ارشد فرهنگی یک تئاتر و یک تعزیه در این تماشاخانه به نمایش گذاشته شد.

در حاشیه این مراسم نیز قادر آشنا مدیرکل هنرهای نمایشی در پاسخ به شبستان در خصوص کمبود سالن های تئاتر و ورود بخش خصوصی برای ساخت چنین سالن هایی گفت: سالن های تئاتری که دارای استاندارهای روز باشد در تهران و کلان شهرها بسیار کم است، بنابراین ورود بخش خصوصی به ویژه در مکان های چون مراکز تجاری کار بسیار ارزشمندی است، به خصوص که در این شرایط سالن های تئاتر به صورت متراکم در بخش های مختلف شهر قرار می گیرد و همه سالن ها در یک جا متمرکز نمی شود.

وی ادامه داد: وقتی سالن های تئاتر به این شکل بتواند نیاز جمعیت تهران و شهرهای بزرگ را تامین کند اتفاق خوبی را در عرصه هنرهای نمایشی رقم خواهد زد، در تماشاخانه ایران مال نیز کاملا یک سالن استاندارد را شاهد هستیم که نیاز بخشی از جامعه هنری و مخاطبان را تامین می کند.

مدیرکل هنرهای نمایشی در مورد حمایت از بخش خصوصی برای ساخت سالن های تئاتر مشابه این تماشاخانه گفت: سالن های تئاتری باکیفیت اندک است و اگر سالن هایی با استانداردهای روز ساخته شود قطعا سطح تئاتر ایران را بالا خواهد برد. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز سالن های تئاتری زیادی در سراسر کشور دارد که نحوه بهره برداری و چگونگی استفاده از آن بسیار مهم است.

آشنا در خصوص آخرین وضعیت تئاتر ایران در شرایط کرونا نیز تصریح کرد: باتوجه به دستورالعمل قبلی ستاد ملی مبارزه با کرونا تئاترهای حضوری با 50درصد ظرفیت برگزار می شود، در بخش فضای مجازی نیز تئاتر آنلاین همچنان به قوت خود باقی است، در این بین تئاتر خیابانی، محیطی و تعزیه نیز در حال اجرا هستند.

وی در پایان در مورد تغییر و تحولات احتمالی در برپایی سی ونهمین جشنواره تئاتر فجر خاطرنشان کرد: همچنان شرایط همانگونه است که در فراخوان اعلام شد، تئاتر آفلاین، آنلاین و حضوری را خواهیم داشت، البته این منوط به آن است که تا آن زمان اتفاق خاصی رخ ندهد، در حال حاضر بخشی از نمایش نامه ها نیز به دبیرخانه ارسال شده است

پایان پیام/ 14

به گزارش ایسنا، او همچنین مطرح کرد:برای اجرای این نمایش انواع ذلت ها را پذیرفته و کسانی را که در این زمینه مشکل تراشی کرده اند، نمی بخشد و از خداوند می خواهد که آنان را مجازات کند.

این نمایشنامه نویس و کارگردان تئاتر در نشستی خبری که امروز 25 شهریور ماه برگزار شد، بارها تاکید کرد که مسئولیت تمام حرف هایش متوجه اوست و قصد دارد حرف هایی مهم بزند حتی اگر به قیمت تعطیلی اجرای نمایشش تمام شود ولی در عین حال خاطرنشان کرد حضور بازیگران نمایش در این نشست، به معنای تایید سخنان او نیست.

او گفت: باید این اخطار را بدهم اگر مرا به عنوان هنرمند قبول دارید، وظیفه خود می دانم بگویم که در چند سال اخیر سطح مطالبات هنرمندان از دستگاه های حاکمه که جریان های فرهنگی را رصد می کنند،بسیار تقلیل پیدا کرده است. آنان روز به روز فشار خود را بر ما بیشتر کرده اند.

رحمانیان با تاکید بر اینکه باید مراقب هنرمندان باشیم، افزود: این تعداد هنرمند را آسان به دست نیاورده ایم که امروز داریم به آسانی از دست شان می دهیم.

او ابراز تاسف کرد: شرایط را به گونه ای فراهم کرده اند که تئاتر حرفی برای گفتن نداشته باشد و تبدیل به جریانی بی خاصیت شود که فقط به درد سرگرمی می خورد ولی مسئولان و هنرمندان کمک کنند تا این شرایط برداشته شود.

رحمانیان با بیان اینکه تئاتر کار کردن خیلی سخت شده، اضافه کرد: هر لحظه همه ما را بی حرمت می کنند . بدترین شرایط اجرایی و رفتاری را با ما دارند و ما هم می پذیریم.

او ادامه داد: در ماه محرم هستیم که حرف مهمی برای ما دارد؛ هیهات منه الذله ولی به قول آقای بیضایی از او (امام حسین) بسیار می گویند و اصلا شبیه او نیستند. ما هم بارها این جمله را گفتیم ولی انواع ذلت ها را از مسئولان دیدیم.

او ادامه داد: هرگز شما را نمی بخشم و امیدوارم بابت این بی حرمتی ها خداوند شما را مجازات کند. هرچند ممکن است این حرف ها به قیمت توقیف نمایشم تمام شود ولی لازم دیدم بگویم.

رحمانیان خطاب به امام حسین (ع) گفت: حسین عزیز! ما حتی یک پیشنهاد شما را نتوانستیم عمل کنیم. به همه ذلت ها تن دادم که این نمایش اجرا شود و مسئولیت همه این حرف ها با من است.

او در این نشست به تشریح مشکلاتی که برای اجرای این نمایش با آن رو به رو شده، پرداخت و افزود: فکر نمی کردم نمایش به این سادگی، این همه دچار مشکلات گوناگون شود که البته بخش عمده ای از آن حل شده و بخش دیگر به عهده من نیست.

این کارگردان افزود: از همه جا مجوز داریم ولی دوستان صبح به صبح یا دنبال لغو مجوز ما هستند یا دنبال تعطیلی کارمان.

رحمانیان اضافه کرد: تا همین 20 روز پیش آدم محترمی بودم ولی همین که بحث اجرا مطرح شد، بدترین و غیرمحترمانه ترین رفتارها را دیدم، بارها پیشت در بسته اتاق ها ماندم و تماس هایم بی پاسخ ماند.

وی که برای اجرای این نمایش نیازمند مجوز مرکز هنرهای نمایشی و مرکز موسیقی بوده است، ادامه داد: اولین بار است که بخشی از وزارت ارشاد در مقابل بخشی دیگر می ایستد. گویی دچار مافیا شده ایم.

رحمانیان در بخش دیگری از این نشست، کرونا را به عنوان مبدا تاریخ دانست و گفت: کرونا چنان ضربه ای به همه باورها، سیاست ها و همه بخش های زندگی ما زد که همه موظفیم این روزها را ثبت کنیم.

او با تاکید بر اینکه بر وجه مستند این نمایش اصرار دارد، ادامه داد: روزنامه نگاران در صف اول ثبت این روزها هستند و ما اخبار و گزارش های آنان را درباره تاثیر این ویروس بر تغییر مناسبات زندگی ما، بهداشت، آموزش و پرورش، وضعیت مترو و ... می خوانیم به طوری که یکی از اپیزودهای نمایش با بازی بهنوش طباطبایی مشخصا از اخبار گرفته شده است.

رحمانیان تاکید کرد: ما نیز مانند روزنامه نگاران موظف به ثبت تجربه این روزها هستیم و به شیوه خودمان این اخبار و اتفاقات را پوشش می دهیم.

در این نشست غزل شاکری یکی از بازیگران نمایش درباره همکاری دوباره اش با رحمانیان و گزیده کار بودنش توضیح داد: اولین حضورم در تئاتر با اقای رحمانیان بود و آنقدر از ایشان یاد گرفتم که یک شبه ره صد ساله رفتم.

او با بیان اینکه روزهای کرونایی خیلی سخت می گذرد،افزود: همین که فرصتی باشد تا نشانه های زندگی را با هم تقسیم کنیم و ساعت های خوبی را در کنار هم بگذرانیم، خوب است. ضمن اینکه نمایشنامه های رحمانیان پر از طعم های مختلف است که آدم دوست دارد آن را بچشد.

رجمانیان نیز با قدردانی از همه بازیگرانی که او را در اجرای این نمایش همراهی کرده اند، ادامه داد: همکاری با این گروه مایه افتخارم است و زمانی که نمایشنامه را می نوشتم، صدای غزل در گوشم بود.

در این نشست، حسن علیشیری ترانه سرای این نمایش نیز با ارایه توضیحاتی گفت: شش ترانه قدیمی فرنگی مبنای کار ما بوده و بر اساس هر ترانه فرنگی، یک ترانه ایرانی سروده شده که در مجموع شش اپیزود نمایش را کامل می کند.

قرار است نمایش عشق روزهای کرونا از روز پنجشنبه 27 شهریور ماه در فضای باز تالار وحدت اجرا شود.

بخشی از ترانه های این نمایش در نشست خبری اجرا شد. در این نشست امیر کاو آهنین جان،افشین هاشمی، غزل شاکری،بازیگر کودک مبینا طبایی و تعدادی از بازیگران جوان این کار حضور داشتند و بهنوش طباطبایی هم دقایقی برای عکاسی حاضر بود.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین ، جلسه شورای سیاست گذاری سی و ششمین جشنواره موسیقی فجر ، با حضور سیدمجتبی حسینی (معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی) ، محمد اللهیاری فومنی (مدیرکل دفتر موسیقی) ، شاهین فرهت، حسن ریاحی، نادر مشایخی و مجید کیانی، عصر روز گذشته (دوشنبه 24 شهریور) برگزار شد.

معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در این جلسه گفت: جشنواره موسیقی فجر، این ظرفیت را دارد که به عنوان یک رویداد بزرگ و کلان ملی برگزار شود. البته امسال و در ادامه راه، یک دشواری ویژه داریم و آن مهمان ناخوانده کرونا است. برای همین سه سناریو برای جشنواره سی و ششم می توان درنظر گرفت. سناریوی اول، وضعیت سفید است که اگر شرایط از نظر بیماری مناسب بود، با این سناریو جشنواره برگزار شود. دو سناریو هم برای وضعیت زرد و قرمز نیز درنظر گرفته می شود تا در صورت شیوع بیماری و شدت آن، جشنواره به شیوه های دیگر و متناسب با شرایط دنبال شود.

حسینی افزود: مرحله نخست چهاردهمین جشنواره موسیقی جوان به صورت مجازی برگزار شد و این تجربه در جشنواره موسیقی فجر نیز می تواند مورد استفاده باشد. جشنواره موسیقی فجر طبیعتاً باید خلاصه ای از تمام سلایق باشد و نشان دهد ما خانواده بزرگی در حوزه موسیقی ایران داریم.

در ادامه این جلسه، شاهین فرهت، عضو شورای سیاست گذاری جشنواره سی و ششم موسیقی فجر گفت: قطعا امسال به دلیل شرایط خاص موجود، امکان رفت و آمد به شکل عادی وجود ندارد و باید بعضی مسائل برای سی و ششمین جشنواره موسیقی فجر در نظر گرفته شود. باید جشنواره امسال را با زمینه ای و شکلی متفاوت تر و بهره وری از موسیقی شرق پیش ببریم تا گوش شنیداری مخاطب با این فرم از موسیقی بیشتر آشنا شود.

حسن ریاحی ، یکی دیگر از اعضای شورای سیاست گذاری این جشنواره گفت: جوانان ما از موسیقی ملی خود دور شده و بیشتر بر موسیقی پاپ تمرکز کرده اند. بهتر است جشنواره امسال فضای رقابتی را افزایش دهد و هنرمندان جوان را به آهنگ سازی در دستگاه های ایرانی و مقامی تشویق کند. جشنواره می تواند بر موسیقی شرق تمرکز کند و تم این جشنواره، موسیقی شرق باشد.

نادر مشایخی هم در این نشست گفت: باید نگاه ما به موسیقی شرق بیش از پیش باشد و باید در فرم این موسیقی ها توجه و تفکر بیشتری داشته باشیم و در جشنواره امسال بتوانیم این شکل را برای جوانان هنرمند و دوستدار هنر بسط و گسترش بدهیم.

مجید کیانی ، دیگر عضو شورای سیاست گذاری جشنواره سی و ششم موسیقی فجر گفت: متاسفانه الگوهای واقعی را در موسیقی نه فقط برای عموم مردم بلکه برای فعالان در هنر و موسیقی معرفی نکرده ایم. در این زمینه اطلاع رسانی و نقش رسانه ها اهمیت دارد. بنابراین تغییر رفتارهای فرهنگی با آموزش در این زمینه ضرورت دارد و پژوهش و آموزش و الگوسازی در زمینه موسیقی نیاز است.

5757

کد خبر 1432815

پس از سی و دو سال برگزاری پی در پی نمایشگاه کتاب تهران در اردیبهشت هر سال، این نمایشگاه در سی و سومین دوره خودش با مانعی به نام ویروس کرونا مواجه شد. به همین دلیل هم برگزار کنندگان این نمایشگاه فعلا آن را لغو کرده اند.
با این حال، برگزاری نمایشگاه مجازی، تصمیم جدیدی است که معاونت فرهنگی وزارت ارشاد برای برپایی این رویداد مهم فرهنگی کشور گرفته است.
جزئیات نحوه برگزاری این نمایشگاه به طور مجازی تا حدود یک ماه دیگر اعلام خواهد شد.

حسین عابدینی مدیر مسئول انتشارات سفیر اردهال، در گفت و گو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، درباره فروش اینترنتی کتاب گفت: زیرساخت های اینترنتی ما در کشور به گونه ای نیست که تمام مردم به آن دسترسی داشته باشند و بتوانند کتاب را از طریق فروش اینترنتی تهیه یا با جستجوی کتاب در این فضا کتاب مورد نظرشان را پیدا کنند. بنابراین فروش اینترنتی کتاب هم در میزان فروش کتاب های ناشران تأثیر صددرصدی نداشته؛ اما توانسته است تا حدی به فروش کتاب ناشران کمک کند.

بیشتر بخوانید

او افزود: به خصوص در دوران شیوع بیماری کرونا که مردم نباید از خانه بیرون بروند، فروش اینترنتی کتاب باعث شده است کتاب راحت تر و بی دردسر تر به دست آنها برسد. این امکان برای مخاطب فراهم شد تا بدون نیاز به خروج از خانه، کتاب مورد نظرش را تهیه کند. گرایش به سمت فروش اینترنتی در بین مخاطبان بیشتر از قبل شده است، ولی این نوع فروش کتاب تاثیر زیادی در میزان فروش کتاب های ناشران نداشته است.

مدیر مسئول انتشارات سفیر اردهال ادامه داد: کسی که در شهرستان زندگی می کند، شاید دسترسی به اینترنت برایش فراهم نباشد یا خانم خانه داری که می خواهد کتاب تهیه کند، شاید سواد رسانه ای لازم را برای خرید کتاب در فضای اینترنت نداشته باشد. برای همین فروش اینترنتی کتاب در میزان فروش ناشران تأثیر زیادی نداشته است و تنها باعث شد مخاطبان کتاب رغبت بیشتری به استفاده از این روش برای تهیه کتاب پیدا کنند.

عابدینی بیان کرد: اگر روند فروش اینترنتی کتاب ادامه پیدا کند و کتاب ها در فضای اینترنت یا صداوسیما معرفی شوند، این روش می تواند در میزان فروش کتاب ناشران موثر باشد. مطمئناً طرح های فصلی که برای حمایت از صنعت نشر برگزار می شوند، در افزایش مخاطبان کتاب تأثیر نمی گذارد و باعث نمی شود مردم به دلیل تخفیف این طرح ها برای خرید کتاب هایشان از خانه بیرون بیایند؛ چون همه ناشران کتاب هایشان را در سایت هایشان با تخفیف عرضه می کنند و مردم می توانند از این طریق کتاب هایشان را تهیه کنند اما فروش ناشران افزایش نمی یابد. شاید عرضه اینترنتی کتاب روی میزان فروش ناشرانی که خاص تر هستند تاثیر بگذارد؛ اما مطمئناً باعث افزایش مخاطبان کتاب نمی شود.

او تصریح کرد: چهل سال است درباره این بحث می شود که چگونه مخاطبان کتاب را افزایش دهیم و اکثر صاحب نظران در این زمینه بر این باورند باید کودکان از سنین ابتدایی کتابخوان بار بیایند. همه نظرشان همین است؛ امکان ندارد صبح بیدار شویم و مشاهده کنیم تعداد زیادی از مردم یک شبه کتابخوان شده اند. شاید طرح هایی مانند برگزاری مسابقه های کتابخوانی یا معرفی کتاب بتواند درصدی از مردم را کتابخوان کرد، اما این نوع کتابخوان کردن ماندگار نیست.

مدیر مسئول انتشارات سفیر اردهال در پایان گفت: کودکان را باید از روز اول مدرسه کتابخوان کرد تا وقتی به سن جوانی می رسند، کتابخوان باشند. طرح هایی که برای این منظور اجرا می شود کمکی به کتابخوان شدن افراد نمی کند؛ بلکه این طرح ها و هزینه ها تنها مُسکِن هستند و تأثیرات مقطعی دارند.

انتهای پیام/

به گزارش خبرگزاری تسنیم ، محسن جوادی؛ معاون امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، با صدور حکمی مؤسسه کتاب و ادبیات ایران را به عنوان مسئول برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب تهران تعیین کرد.

در متن این حکم خطاب به ایوب دهقانکار، مدیر عامل مؤسسه کتاب و ادبیات ایران آمده است:

مدیرعامل مؤسسه کتاب و ادبیات ایران

در راستای تحقق سیاست های حمایتی معاونت امور فرهنگی از جامعه نشر کشور، بدین وسیله به جنابعالی ماموریت داده می شود برنامه ریزی و اقدامات لازم را جهت برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب تهران توسط موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران به عمل آورید.

بدیهی است در شرایط موجود کشور، به منظور جبران بخشی از خسارت ها و ضرر و زیان ناشی از عدم برگزاری نمایشگاه بین المللی کتاب تهران و نیز با هدف تامین سبد فرهنگی خانواده های ایرانی، اندیشیدن تمهیدات لازم برای فروش کتاب مورد انتظار است.

توفیقات روز افزون جنابعالی را از خداوند متعال مسئلت دارم

انتهای پیام/

خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ: پس از گفتگو با مدیران انتشاراتی های نگاه، افراز، کتاب پارسه، شباهنگ و ثالث، در ششمین قسمت از پرونده کاغذ یارانه ای و نبودش با محمود آموزگار نایب رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران و مدیر انتشارات کتاب آمه به گفتگو نشستیم.

آموزگار در آغاز بحث، به زمان پیش از تحریم های اخیر آمریکا علیه ایران رفت و گفت: پیش از این که تحریم ها آغاز شوند، قرار بر این شد کاغذ به عنوان یکی از کالاهای اساسی، با ارز 4 هزار و 200 تومانی تأمین شود. به این ترتیب تا پیش از آن، قیمت های اقلام مختلف تولید کتاب، یکسان بودند؛ چه قیمت کاغذ، چه هزینه های دیگر ناشران از حق تألیف و ترجمه گرفته تا لیتوگرافی و صحافی و .... این هزینه ها از یک منطق واحد تبعیت می کردند و قیمت تمام شده ای که برای یک ناشر محاسبه می شد، همه بخش های مربوط به تولید را تأمین می کرد.

در حال حاضر محموله کاغذی که به کشور ما وارد شده، مربوط به دوران پیش از کرونا و با همان قیمت هزار دلار خریداری شده است. درست است که قیمت جهانی کاغذ پایین آمده اما باید توجه داشته باشیم نرخ دلار، آن موقع در کشور ما چه قدر بود و کاغذ 800 دلاری چه قدر برای ما هزینه داشت وی افزود: اما اتفاقی که در ادامه افتاد، این بود که دولت برای حمایت از این تولید، کاغذ را به فهرست کالاهای اساسی و مشمول دلار 4 هزار و 200 تومانی وارد کرد. می توان گفت ما در طول سال 98 و نیمه اول سال 99، در واقع با وضعیتی مواجه هستیم که به جز کاغذ، باقی هزینه های تولیدمان حدود 200 درصد افزایش پیدا کرده است. حتی هزینه حق التالیف هم تحت تأثیر این اوضاع و احوال قرار گرفته است. این میان، سوال مهمی به وجود می آید و از این قرار است که وقتی کاغذ دولتی برای چاپ کتاب اختصاص داده می شود، چرا قیمت کتاب بالاست؟ چرا ناگهان قیمت ها این گونه شدند و به عنوان مثال، کتابی را که ما چاپ دومش را با 900 صفحه و 65 هزار تومان عرضه کرده بودیم، حالا مجبوریم با 180 هزار تومان قیمت به بازار بفرستیم؟ در حالی که قیمت کاغذ نسبتاً ثبات داشته و هنوز نجومی نشده است!

این ناشر در ادامه گفت: این باقی هزینه هاست که از منطق دیگری تبعیت می کنند. منطقی که به تورم و نرخ ارز وابسته است. نکته مهم این است که فقط کاغذ نیست که باید برای چاپ کتاب وارد شود بلکه ملزومات دیگری هم هست که باید وارد شوند. خلاصه این بحث این است که کنار افزایش نرخ ارز که فوق العاده تأثیرگذار است، باید تورم را هم ببینیم! اگر در گذشته قیمت کاغذ، یک سوم یعنی تقریباً 30 درصد هزینه تمام شده قیمت یک کتاب برای ناشر بود، الان این رقم به حدود 15 درصد رسیده است. یعنی قیمت کاغذ 15 درصد قیمت تمام شده یک کتاب برای ناشر است و سهم باقی ملزومات است که بالا رفته است.

آموزگار در ادامه گفت: قیمت جهانی کاغذ در حال حاضر به خاطر ویروس کرونا ، پایین آمده و به تُنی 800 دلار رسیده است. این قیمت پیش از شیوع کرونا ، تنی هزار دلار بود. در حال حاضر محموله کاغذی که به کشور ما وارد شده، مربوط به دوران پیش از کرونا و با همان قیمت هزار دلار خریداری شده است. درست است که قیمت جهانی کاغذ پایین آمده اما باید توجه داشته باشیم نرخ دلار، آن موقع در کشور ما چه قدر بود و کاغذ 800 دلاری چه قدر برای ما هزینه داشت. این مسائل قطعاً در افزایش قیمت تمام شده بی تاثیر نیستند. بنابراین مسأله ای که به طور قطع می توان درباره اش نظر داد، این است که بالا رفتن قیمت کاغذ در وضعیت فعلی، به شدت فعالیت ناشران و صنعت نشر را محدود خواهد کرد. در همین شرایط فعلی که کاغذ دولتی تحویل ناشران داده می شود، شاهدیم که رغبت به چاپ کتاب های چاپ اول، بسیار کاهش پیدا کرده و معمولاً سراغ چاپ کتاب های تجدیدچاپی موفقی می روند که امتحان شان را پس داده و خواهند فروخت. یعنی ناشران سراغ چاپ کتاب هایی از فهرست شان می روند که مطمئن اند سرمایه را در زمان کوتاه تری برمی گرداند. همه این مسائل را هم باید کنار یک موضوع اصلی قرار دهیم و آن هم این است که تقاضای کتاب، افزایش پیدا نکرده و قشری که با کتاب انس و الفت دارند، هم به مرور تحت فشار قرار گرفته اند. یعنی مخاطبان کتاب هم با وضعیت اقتصادی جدیدی روبرو شده اند و هر روز نقل های تازه ای از کسانی می شنویم که زندگی در شهرهای بزرگ را ترک کرده و به شهرها یا مناطقی کوچ کرده اند که از پس هزینه های زندگی بربیایند.

نایب رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران در ادامه گفت: پس می بینیم که سفره مردم کوچک تر شده و تاثیراتش را هم بر معیشت شان گذاشته است. حالا اگر در این شرایط بنا باشد حمایت روی قیمت کاغذ هم برداشته شود، اوضاع تهیه و تولید کتاب، گره خواهد خورد. در حال حاضر، قیمت کاغذ وارداتی 100 در 70، حدود بندی 160 تا 170 هزار تومان است. این کاغذی است که با حمایت دولت در اختیار ناشران قرار می گیرد. اما همین کاغذ در بازار آزاد، حدود 400 هزار تومان قیمت دارد.

اکثریت قریب به اتفاق ناشران به سمت چاپ دیجیتال رفته اند تا با هزینه های زینک، انبارداری و تورم مقابله کنند و دوام فعالیت و حیات شان را تمدید کنند. چنین کاری هم طبیعی است چون اگر امروز سراغ چاپ یک کتاب هزار نسخه ای بروید، با هزینه های امروز صرف نمی کند بخواهید آن را غیردیجیتال چاپ کنید آموزگار گفت: برآورد ما این است که واردات 30 هزار تن کاغذ مربوط به شرایط ایده آل تر بود؛ یعنی زمانی که شمارگان عموم کتاب ها حداقل هزار نسخه بود. اما در حال حاضر که شمارگان کاهش پیدا کرده، سیستم چاپ دیجیتال یک راه حل و تدبیر محسوب می شود. یعنی چون شمارگان پایین آمده، اکثریت قریب به اتفاق ناشران به سمت چاپ دیجیتال رفته اند تا با هزینه های زینک، انبارداری و تورم مقابله کنند و دوام فعالیت و حیات شان را تمدید کنند. چنین کاری هم طبیعی است چون اگر امروز سراغ چاپ یک کتاب هزار نسخه ای بروید، با هزینه های امروز صرف نمی کند بخواهید آن را غیردیجیتال چاپ کنید. ولی وقتی شمارگان کتاب موردنظرتان 200 نسخه باشد، در یک دور ویزیت پخشی ها، وارد کتابفروشی ها می شود و زودتر هزینه هایش را برمی گرداند.

وی افزود: وقتی شمارگان کتاب حداقل هزار نسخه بود، درخواست و تقاضای حوزه نشر، حدود 30 هزار تن کاغذ بود. اگر حساب کنیم می بینیم با قیمت تنی 800 دلار، مبلغی حدود 24 میلیون دلار می شود. خب الان شرایط تغییر کرده و فکر می کنم مبلغ 24 میلیون دلار برای امروز دولت، با 24 میلیون دلار سال پیش متفاوت باشد. یعنی شاید الان لازم باشد 24 میلیون دلار، هزینه مسائل واجب تری شود. به هرحال هنوز نشنیده ام در شرایط جدید بودجه ای برای کاغذ اختصاص پیدا کرده باشد ولی ظاهراً تلاش هایی در این زمینه در جریان است.

این ناشر در پایان گفت: بحث کرونا و شیوعش این روزها در جهان عمومیت دارد و طبیعی است که آثارش را هم روی همه چیز نشان بدهد؛ ازجمله روی صنعت نشر. اما نکته مهمی این میان وجود دارد و این است که وقتی بررسی می کنیم، می بینیم کشورهایی که توانسته اند برای تولید کتاب، ارتباط بهتر و نزدیک تری با امکانات حوزه پیشتاز برقرار کنند، حالا وضعیت بهتری دارند. مثلاً آخرین آماری که از آمریکا داریم، نشان می دهد در این کشور، فروش کتاب های عمومی در روزهای کرونا افزایش پیدا کرده و در قیاس با سال گذشته، رقم بالاتری دارد. اما در کشورهای دیگر شاهد چنین وضعیتی نیستیم. علتش هم این است که سهم اقتصاد دیجیتال صنعت نشر، در آمریکا خیلی بالاست. یعنی نزدیک به 40 تا 50 درصد گردش مالی آمریکا را همین اقتصاد دیجیتال تأمین می کند. اما در کشورهایی مثل ایران که به روش های سنتی عمل کرده اند، اتفاقاتی مثل تحریم و کرونا ، تلنگرهای جدی محسوب می شوند. به نظرم اگر آن مقاومت های بیهوده را در تقابل با نشر الکترونیک و آنلاین نمی کردیم، شاید امروز صنعت نشرمان وضعیت بهتری داشت.

کد خبر 5023560

صادق وفایی

به گزارش فرهیختگان ، با پیچیده شدن شرایط اقتصادی کشور، دومینوی تولید در سینمای ایران نیز با سختی های بیشتری مواجه شده است. هزینه های تولید بالاتر رفته و دستمزد برخی عوامل ازجمله بازیگران، با افزایش سرسام آوری مواجه شده است. این درحالی است که قیمت بلیت، ثابت مانده و تعداد مخاطبان سینما با افت قابل توجهی همراه بوده است.

در چنین شرایطی که افزایش تصاعدی هزینه های تولید با افت فاحش مخاطب مواجه شده، قدرمسلم باید با تبعاتی در حوزه سرمایه گذاری و تولید فیلم های سینمایی همراه باشیم، اما نکته عجیب ماجرا آنجایی است که سینمای ایران با همین شرایط نیز به عطش بالای تولید خود ادامه داده و حتی با وجود عدم بازگشت سرمایه نیز ترجیح می دهد پرکار ظاهر شود. این عطش تولید تا جایی است که طی امسال که تمام بنیان کشور تحت تاثیر ویروس کرونا بوده، تا امروز که 6 ماه از سال می گذرد، بیش از 50 فیلم سینمایی جلوی دوربین رفته که آماری بسیار عجیب و تامل برانگیز را نشان می دهد. در حالی که در بسیاری از کشورهای اروپایی و آمریکایی، تا همین امروز حتی به سینماگران اجازه فیلمبرداری هم داده نشده و کشورهای صاحب صنعت در حوزه سینما نظیر هندوستان نیز تا به امروز قوانین سفت وسختی برای تولیدات سینمایی خود اتخاذ کرده اند که سبب شده تا جایگاه این کشور به عنوان نخستین کشور در حوزه تولید فیلم با آمار شکننده و عجیبی روبه رو شود.

در ایران اما پول هایی که سرمایه های فیلم می شوند، خود محل تشکیک هستند. اینکه سرمایه گذارانی که در روزگار نرمال سینما، بارها طعم شکست را تجربه کرده اند، حالا باز هم در این روزگار کرونایی که سینما به چنین وضعیتی دچار شده، با اشتیاق پول های خود را به چرخه تولید رسانده اند، بسیار عجیب و غیرواقعی به نظر می رسد. از دیگر سو، این حجم فیلم های پشت صف اکران سبب می شود تا سینما حداقل طی یک الی دو سال آینده نتواند روال معمول خود را در زمینه نمایش پی بگیرد و به این ترتیب، فیلم ها لااقل نمی توانند به مانند سال گذشته، طی چند هفته، اکران هایی طولانی و با سالن های زیاد را تجربه کنند. این دو پارامتر در کنار مختصاتی دیگر که یک آینده مبهم را برای سینمای ایران تشریح می کنند، منافاتی کلی با وضعیت تولید این روزهای سینمای ما دارند و این علامت سوال را به وجود می آورند که این میزان عطش تولید در شرایط کنونی، به چه دلیل و ضرورتی وجود دارد. آن هم زمانی که سازمان سینمایی نیز حمایت خاصی از فیلمسازان به عمل نیاورده و خود فیلمساز و سرمایه گذار به تنهایی، جور سختی های اثرش را به جان می خرد اما باز حاضر است که با وجود این همه موانع فعلی و آتی، به کار خود ادامه داده و به فعالیت بپردازد.

مقایسه آمار تولید در سینمای ایران و جهان

نگاهی به آمار تولید سینمای ایران طی سالیان اخیر نشان می دهد که حدود 135 فیلم توانسته اند به طور میانگین در طول سال ساخته شوند. این آمار در مقایسه با یک دهه پیش سینمای ایران، از رشد 30 درصدی برخوردار است. جالب آنکه سینمای ایران در همان یک دهه گذشته، با کمبود سالن برای نمایش 90 الی 100 فیلم سالانه خود مواجه بود و امروز که نهضت سالن سازی در ایران به وجود آمده، با رشد 30 درصدی تولید، باز هم همان کمبودها و موانع در زمینه نمایش فیلم وجود داشته و عملا اتفاق خوشایندی در زمینه عدالت در اکران و نمایش نرمال تمامی فیلم های تولیدشده در سینمای ایران رخ نداده است. علاوه بر کمبود سالن، برخی سوءمدیریت ها و تصمیم گیری های اشتباه که هنوز هم ادامه دارد سبب شده تا اقتصاد سینما در کمتر از 10 درصد تولیدات سالانه چرخش داشته و مابقی آثار به ضرر هنگفت رسیده و اتفاق بهینه ای را برای شاخص های سینمایی ایران به همراه نداشته باشند. هندوستان تا پیش از شیوع کرونا، کمی بیش از دو هزار فیلم را در طول سال تولید می کرد و دهه هاست که به عنوان بزرگ ترین کشور تولیدکننده فیلم در جهان شناخته می شود.

چین با تولید 1000 فیلم در طول سال در رتبه دوم و آمریکا با کمی اختلاف در رتبه سوم قرار دارد. این درحالی است که کل 47 کشور اروپا، در طول یک سال چیزی در حدود دو هزار فیلم تولید می کنند.

ایران درحالی متوسط تولید 135 فیلم در طول یک سال را دنبال می کند که طبق شاخص ها که شامل تعداد سالن فعال و میزان جمعیت می شود، میزان تولیدش به مراتب بیشتر از تمامی این کشورهایی است که آمارشان پیش تر قید شد. تولیدات هند، چین، آمریکا و اروپا متناسب با سالن های فعال و میزان جمعیت آنهاست اما در ایران، این میزان تولید نه متناسب با 550 سالن فعال است و نه 60 میلیون جمعیتی که می توانند از فیلم ها استقبال کنند. به همین دلیل سال هاست که آمار تعداد مخاطبان سینما در ایران، زیر یک درصد جمعیت کل کشور بوده و فیلم ها نیز نمی توانند به صورت عادلانه، رنگ پرده را در سراسر ایران دیده و طی مدت زمان مناسبی در نمایش بمانند.

وقتی بی عدالتی از خود سینماگران آغاز می شود

تا اینجا از بی عدالتی ها در تولید و اکران گفتیم اما بی عدالتی بزرگ تر قبل از تولید و اکران رخ می دهد یعنی پیش از کلید خوردن یک فیلم و در زمان بسته شدن تیم. طبق آمارهایی که فرهیختگان از چند مدیرتولید سینمایی به دست آورده، درحال حاضر، نمی توان یک فیلم کم بازیگر و آپارتمانی را به عنوان به صرفه ترین و ارزان ترین اثر سینمایی، با زیر دو میلیارد تومان تولید کرد. طبق این آمار، هزینه نرمال تولید فیلم در ایران چیزی حدود چهار میلیارد تومان است که این هزینه با توجه به نوع فیلمنامه، تیم تولید و گونه اثر، تا ارقام عجیبی که طی این سال ها برخی شان رسانه ای شده، افزایش می یابد.

درواقع اگر متوسط هزینه چهار میلیارد تومان را در 135 فیلم تولیدشده یک سال سینمای ایران ضرب کنیم، به عدد 540 میلیارد تومان در سال می رسیم. حال اگر برخی رانت ها و پولشویی های سینمایی را که قطعا به افزایش رقم تولید سالانه منجر می شوند در این آمار لحاظ کرده و این گونه بیندیشیم که با این مخارج، هزینه تولید سالانه، به دو برابر مقدار نرمال خود خواهد رسید، با رقم هزار میلیارد تومان در سال مواجه می شویم که این رقم در برابر بسیاری از پولشویی ها و رانت هایی که در کشور وجود دارد و دادگاه آن درحال برگزاری است، رقم چندان چشمگیری نیست. بنابراین از همین مقایسه می توانیم متوجه شویم که اقتصاد سینمایی ایران تا چه اندازه کوچک است و گردش مالی این صنعت در گیشه که کمتر از 300 میلیارد تومان است تا چه اندازه، کمتر از هزینه های تولید آن است.

این قیف وارونه در شرایطی قابل توجه است که تعداد تولیدات سالانه سینمای ایران، طبق ضریب شاخص هایی که پیش تر عنوان شد، از هند، چین، آمریکا و اروپا بیشتر است، اما رقم گیشه که کمتر از یک سوم هزنیه تولید سالانه است، بسیار کمتر از این کشورهای صنعتی در حوزه سینما محسوب می شود که همین، آسیب ماجرا و نادرست بودن مهندسی تاکتیک های سینمایی از مدیریت تا اجرا و از مدیران پشت میزنشین تا خود سینماگران را نشانه گرفته است. یعنی این بی عدالتی، ابتدا از خود سینماگران آغاز شده و سپس با برخی سوءمدیریت ها و آشنابازی ها، به مراحلی می رسد که سبب پیدایش چنین وضعیت بغرنجی برای سینمای ایران شده است.

بگوییم اشتباه زیرساختی بخوانیم ناعدالتی در تولید

طبق اطلاعات موثقی که فرهیختگان از چند مدیرتولید سینمایی به دست آورده، یک تیم سینمایی با حداقل 42 نفر و حداکثر تا 80 نفر بسته می شود. هر چند این تیم بسته به نوع و خواست فیلمنامه و با حضور هنروران می تواند تا چندصد نفر افزایش یابد اما تعداد معمول یک تیم سینمایی مابین 42 تا 80 نفر است. دیگر همه می دانند که بازیگران، بیشترین دستمزد یک اثر سینمایی را دریافت می کنند که میزان دستمزدشان بسته به میزان بودجه هر اثر و البته برش آن بازیگر و چهره بودنش، بین یک دوم تا یک سوم کل بودجه تولید را شامل می شود. حال آنکه اگر تعداد نرمال بازیگران اصلی یک فیلم را 4 نفر بدانیم و تعداد اعضای تولید یک فیلم را در کمترین میزانش یعنی 42 نفر، باید بگوییم که نصف بودجه این فیلم متعلق به 4 نفر است و نیم دیگری از بودجه نیز بین 38 نفر تقسیم می شود.

حالا اگر تعداد بازیگران اصلی یک فیلم را 6 نفر بدانیم و تعداد اعضای یک پروژه را 80 نفر، باید بگوییم نیمی از بودجه این فیلم میان 72 نفر تقسیم می شود. تازه در بین همین 72 نفر، برخی اعضا، دستمزدهای بیشتری به نسبت بقیه می گیرند مانند مدیران فیلمبرداری یا تدوینگران و مابقی نظیر تدارکات، برنامه ریز، منشی صحنه، طراح صحنه و لباس و... درصد بسیار پایین تری از بودجه یک اثر سینمایی را به خود اختصاص می دهند.

بنابراین بی عدالتی در حوزه تولید یک فیلم، پیش از آنکه در چرخه تولید و اکران خود را نشان دهد، در زمان بستن تیم تولیدی خود را نشان داده و متناسب با پیشرفت پروژه، اوج گرفته و شاخه بندی های دیگری را به خود می بیند.

اگر بخواهیم اعضای معمول یک پروژه را با ذکر نفرات عنوان کنیم به این پایش میدانی می رسیم:

گروه فیلمنامه یک تا 3 نفر، تیم کارگردانی 4 نفر، تهیه کننده یک نفر، بازیگران اصلی 3 نفر و 7 تا 8 نفر فرعی، تیم تدوین 2 نفر، تیم فیلمبرداری 6 نفر، تیم گریم 3 نفر، تیم موسیقی 2 نفر، تیم صدابردار 2 نفر، مدیرتولید یک نفر، تیم تدارکات 6 نفر، هنروران بسته به نوع فیلمنامه، مجری طرح یک نفر، برنامه ریز 2 نفر، منشی صحنه یک نفر، بازیگردان یک نفر، بدلکار بسته به نوع و خواست فیلمنامه، طراح صحنه 5 نفر، طراح لباس 3 نفر، جلوه های ویژه میدانی 3 الی 4 نفر، جلوه های ویژه رایانه ای یک تا 2 نفر، سینه موبیل 2 نفر و حمل ونقل 5 تا 7 ماشین.

سیدحسین هادیان فر از مدیرتولید های سرشناس سینما و تلویزیون کشورمان در این باره به فرهیختگان گفت: این یک حقیقت است که بخش اعظمی از بودجه، صرف دستمزد بازیگران می شود و بسیاری از اعضای گروه با دستمزدهای به خورونمیر درحال فعالیت هستند. خیلی از این عوامل برخلاف بازیگران که دستمزد بالایی می گیرند از اول صبح می آیند و تا آخرین ساعات شب حضور دارند. مدیرتولید متری شیش ونیم درباره این بی عدالتی می گوید: به نظرم نمی توان برای این وضعیت، کاری کرد و باید به همین منوال ادامه داد چون سیستم به این ترتیب پایه گذاری شده و چگونه می توان چیزی که از ریشه به این شکل سازمان یافته را تغییر داد؟ در تمام این سال ها همواره گفتند که می خواهند با تدابیری، تبعات این بی عدالتی را به حداقل برسانند اما آنچه در حقیقت شاهد بودیم آن بوده که این وضعیت نه تنها بهبود نیافته بلکه مبتنی بر تورم روز جامعه بالاتر رفته و الان به این وضعیت گرفتار آمده است.

هادیان فر که در دوره ای مدیرتولید خندوانه نیز بود، درباره وجود این وضعیت در تولیدات تلویزیونی می گوید: تا قبل از امسال، تولیدات تلویزیونی را با دقیقه ای سه میلیون و 800 هزار تومان می بستیم که امسال شده چهار میلیون و 500 هزار تومان اما از آنجایی که وضعیت دستمزد بازیگران در تلویزیون نیز به صورت ماهانه است و آنها بیشترین میزان بودجه یک کار را به خود اختصاص می دهند با این افزایش دقیقه ای نیز بودجه، کفاف پروژه را نداده و چیزی در انتها کم می آوریم که شرایط را بسیار سخت می کند.

رحمت عبدالله زاده از مدیرتولیدهای قدیمی سینما اما این اتفاق را بی عدالتی نمی داند و ریشه این قبیل اتفاق ها را از جای دیگری عنوان می کند.

عبدالله زاده به فرهیختگان گفت: وقتی قیمت هر چیزی در این مملکت بالا می رود چطور نباید انتظار داشته باشیم که قیمت تولیدات سینمایی و دستمزد عوامل یک فیلم بالاتر نرود؟ البته که برخی از این قیمت ها غیرواقعی و عجیب است مثلا قیمت سینه موبیل یک میلیون تومان بود اما امروز، تنها قیمت دوربین آن شده روزی 7 میلیون تومان. برخی فیلمبردارها هم می گویند آقا ما فقط با این دوربین ها کار می کنیم. یا حتی در دوربین های فیلمبرداری، برخی فیلمبردارها می گویند ما فقط با این دوربین های جدید و گران می توانیم کار کنیم درحالی که من خبر دارم برخی از این عزیزان حتی نحوه کار با این دوربین ها را بلد نیستند و فقط برای اینکه نشان دهند مطابق با دانش روز حرکت می کنند یا برای چشم و هم چشمی دست به چنین کارهایی می زنند.

وی ادامه می دهد: نباید بگوییم بی عدالتی بلکه باید بگوییم در به وجود آمدن این شرایط، ما مقصر هستیم که چنین وضعیتی را رقم زدیم. این اتفاق از 10، 12 سال پیش به وجود آمد یعنی همان دورانی که سرمایه های مشکوک و بی دلیل وارد سینما شد. یک زمانی بود که تهیه کنندگان با پول جیب شان فیلم می ساختند الان اما به جز معدودی از تهیه کنندگان، مابقی یا اسپانسر می گیرند یا دولتی هستند. از یک دورانی به بعد، خیلی از این مدل تهیه کنندگان وارد صنف شدند که چنین اتفاق هایی را برای سینمای ما به وجود آوردند.

عبدالله زاده اما برای چنین رویه ای، راه حل هم ارائه می دهد و می گوید: ما اگر می خواهیم چنین دستمزدهایی به بازیگران ندهیم تا دستمزدها، رویکرد منطقی تر و نرمالی به خود بگیرد، باید چند ماه از این بازیگران گران استفاده نکنیم. دقیقا مثل مرغ و گوشت و دیگر اقلام می ماند که تا قیمتش بالا می رود، خانواده ها استقبال بیشتری از آن به عمل می آورند درحالی که اگر همان اجناس را برای مدتی نخریم، قیمت آنها تعدیل می شود. در سینما هم تا بازیگری گران می شود، برای همکاری با او صف می کشند و آن بازیگر هم طبیعتا قیمتش را بالا می برد. آن هم با این محدودیت هایی که ما در تعداد بازیگران محبوب و مردم پسندمان داریم.

گزاره ای که گویا برای همه تثبیت شده

همان گونه که در بحث تولیدات سینمایی عنوان کردیم، میزان تولید با زیرساخت ها و نیروی انسانی موجود برابری نکرده و یک پارادوکس عجیب را رقم زده است. پاردوکسی که سبب شد تا سینمای ایران، اختلاف فاحش و معناداری را با کشورهای صاحب صنعت در حوزه سینما تجربه کند. در زمینه دستمزدها نیز وضعیت عجیب تر از سرانه تولیدات و هزینه ها و فروش گیشه است. نصف تا یک سوم بودجه یک فیلم به بازیگران تعلق می گیرد و مابقی بودجه نیز در اختیار ده ها تن از عوامل آن فیلم ها قرار می گیرد.

یکی از عوامل سینما که حضوری فعال در فیلم ها و سریال های تلویزیونی دارد به فرهیختگان اعلام کرد: برای یکی از سریال های پرسروصدای شبکه نمایش خانگی این سال ها، قرارداد بستم. من کارم از 5 صبح شروع می شد و باید تا 12 شب به صورت یک سره آن هم برای چند ماه حضور می یافتم. آن زمان برای من ماهانه 2.5 میلیون تومان دستمزد تعیین شده بود اما به چشم خودم می دیدم که فلان بازیگر، ساعت 10 صبح تازه می آمد برای گریم و حوالی غروب هم کارش تمام می شد و می رفت و ماهانه 250 میلیون تومان دستمزد می گرفت یعنی با نصف میزان کار من، ماهانه 100 برابر من و امثال من دستمزد می گرفت.

متاسفانه در تمام این سال ها تا صحبت از دستمزد افسارگسیخته بازیگران می شود، این گزاره اشتباه ذکر می شود که قیمت بازیگران در تمامی دنیا به همین منوال است که در چنین مواقعی باید بگوییم که تمام آمارهای سینمای ایران با ابعاد جهانی اش مقایسه شود و این انصاف نیست که تنها دستمزد بازیگران مان با بازیگران جهانی مقایسه شود و دیگر ابعاد آن سینماهای پیشرفته در سینمای ما لحاظ نشود یا آن تعهداتی که آن بازیگران در قبال کیفیت و مصاحبه های خود به کمپانی ها و تهیه کنندگان طرف قرارداد خود می بندند، در اینجا لحاظ نشود. بنابراین خیلی بعید است که این فرمول من درآوردی، روی تغییر را به خود ببیند. فرمولی که دیگر طی این سال ها برای همه عادی شده و دیگر کسی از شنیدن دستمزدهایی ولو 3 میلیارد تومانی برای یک پروژه 90دقیقه سینمایی که کل بودجه اش 5 میلیارد تومان هم نمی شود، تعجب نمی کند. دیگر کار از عزم سینمایی یا تصمیم مدیران سینمایی برای یک ریل گذاری جدید گذشته است و این ساختار معیوب در حال ورود به قله های جدید 60 درصد بودجه کل است تا به این ترتیب برخی بازیگران چهره، غنی تر شوند و قیف زندگی و دستمزد بیش از 90 درصد عوامل سینما، روزبه روز تنگ تر و سخت تر شود.

غلامرضا آزادی (تهیه کننده و کارگردان سینما) با اشاره به وضعیت سینماها در دوران کرونا و ورود به شش ماهه دوم سال گفت: متاسفانه سینمای ایران به دلیل تاثیرپذیری از فضای سیاسی و اجتماعی جامعه خیلی جلوتر از شیوع ویروس کرونا از بین برود. کرونا به این روند نابودی سرعت بیشتری بخشید و بخش هایی از عیب های سینمای ایران که موجب نابودی آن شد را بیشتر عیان کرد.

وی با اشاره به اینکه مسائل و مشکلات سینمای ایران ریشه در گذشته دارد، گفت: مشکلاتی که امروز بیشتر در رسانه ها مطرح می شود در گذشته شکل گرفته است و مشکلات ریشه در گذشته دارد. مسائل خانه سینما، اتحادیه تهیه کنندگان و مشکلاتی که بر سر اعطای مجوز نمایش خانگی امروز مطرح می شود چند سالی است که آغاز شده و امروز خودش را بیشتر نشان می دهد. تنها ضربه ای که کرونا به سینما وارد کرد از ناحیه اقتصادی بود. به دلیل ضعف معیشتی خانواده ها، سینما از سبد کالای فرهنگی مردم حذف شد و دیگر کسی به سینما نرفت. از طرفی به خاطر مسائل بهداشتی و حفظ فاصله های اجتماعی دیگر کمتر کسی به سالن های سینما رغبتی نشان داد و امروز وضعیت سالن های سینما چندان مساعد نیست. وقتی قدرت خرید مردم تا حدی پایین می آید که تخم مرغ هم نمی توانند بخرند طبیعی است که اولویتی برای سینما رفتن ندارند.

وی با اشاره به محاسن شیوع بیماری کرونا بر روند تولید سینما گفت: شاید این ویروس باعث شود اقبال مردم به فیلم های سخیف کمتر شود و ذائقه آن ها به دوره ای بازگردد که سینما صاحب تفکر بود و فیلم هایی تولید می شد که به دانش و فرهنگ مردم اضافه می کرد. مخاطب امروز دیگر با فیلم های ضداخلاقی پا به سینما نمی گذارد و پولش را خرج حرف های بی بنیاد نمی کند و همین باعث می شود دفاتری که فیلم های سطحی تولید می کنند به فکر تولید آثار فاخر و ارزشمند بیفتند.

وی با بیان اینکه نمی توان در آینده نزدیک اوضاع خوبی را برای سینما تعریف کرد، گفت: بعید است تا یک سال دیگر سینما به شرایط عادی خود بازگردد و باید در این مدت به فکر جایگزین ها و برنامه هایی بود که بتواند چراغ سینما را روشن نگه دارد. البته دولت با بازگشایی مدارس و مراکز مختلف اداری و تفریحی عملا این پیغام را می دهد که گویی دیگر کرونایی وجود ندارد و نمی دانم سینما چه گناهی کرده است که باید هنوز هم نیمه تعطیل باشد.

کارگردان فیلم سینمایی قبیله من با اشاره به مشکلات اقتصادی که بر سینما تحمیل شده است، گفت: هر چیزی که از چارچوب اقتصادی خودش خارج شود دیگر نمی تواند شکل درستی به خود بگیرد. در اصطلاح اقتصادی به کسی که همه چیزش را از دست بدهد ورشکسته می گویند و سینمای امروز ایران به معنای واقعی با توجه به تراز های اقتصادی ورشکسته به حساب می آید. در گذشته تمام سلایق و با هر نوع نگرش امکان فیلمسازی برای همه وجود داشت اما امروز و با ورود پول های بادآورده تعادل نظام دستمزد به هم ریخت و عده ای رقم هایی را مطالبه کردند که دیگر در توان پرداخت تهیه کنندگان اصیل سینمای ایران نبود. همین موضوع باعث شد بسیاری از تهیه کنندگان به تدریج کنار بروند و دیگر نتوانند فیلمی تهیه کنند. سینمای مستقل و بخش خصوصی با ورود پول های ارگان ها و مراکز دولتی و شبه دولتی از بین رفت و هر کس امروز بخواهد فیلم بسازد باید به یکی از همین منابع مالی متصل باشد.

وی با اشاره به ظرفیت اکران آنلاین گفت: متاسفانه قانون کپی رایت در سینمای ایران به درستی اجرا نمی شود و از طرفی تیراژ پایین تولیدات نمایش خانگی و نبود ساز و کاری که بتواند عرضه و تقاضا را در یک محور قرار دهد باعث شد این تکنولوژی که در دنیا سابقه طولانی دارد در ایران نتواند به خوبی رشد کند.

این کارگردان سینما در پایان درباره پروژه در دست ساختش گفت: من دو سال است که روی پروژه آرش کمانگیر متمرکز هستم و مراحل فنی آن را پشت سر می گذارم و چون بخشی از فیلم انیمیشن است کارهای آن در حال انجام است و منتظر شرایطی هستیم که وضعیت کشور از لحاظ شیوع کرونا به سمتی برود که بتوانیم تصویربرداری بخش های شهری را هم انجام دهیم.

فاطمه معتمدآریا از آن دسته بازیگرانی است که چندان اهل مصاحبه نیست و شاید فقط برای تئاتر باشد که هر گفت وگویی را راحت رد نکند. او این بار برای یکی از فیلم هایش پای صحبت نشست که دوست دارد بیشتر دیده شود ولی با نگاه تیز و منتقدانه ای که دارد، قطعا حرف هایش به همین فیلم ختم نمی شود.

این روزها فیلم بنفشه آفریقایی به کارگردانی مونا زندی در حال اکران آنلاین است؛ فیلمی که تولید سال 1396 بوده و اخیرا در پلتفرم های اینترنتی در دسترس مخاطبان و علاقه مندان به سینما قرار گرفته است. فاطمه معتمدآریا در این فیلم نقش زنی را ایفا کرده که تلاش می کند میان همسر امروز و دیروز خود انسانی ترین رفتار و منش را "زندگی" کند.

این فیلم و نقشی که او بازی کرده بهانه ای برای گفت وگو شد بخصوص آنکه معتمدآریا بنفشه آفریقایی را دارای ارزش هایی می داند که دوست دارد به هر چه بیشتر دیده شدن آن کمک کند. البته این بازیگر سینما و تئاتر که سال ها قبل سابقه کار در تلویزیون را هم داشته و معمولا درباره اتفاق های مهم حوزه کاری خود با حساسیت اظهارنظر و نقد می کند، در این مصاحبه نیز علاوه بر فیلم، با همان با صراحت کلام همیشگی به برخی مسائل روز اشاره کرد و از دغدغه های خود نسبت به سینما گفت.

شروع بحث ایسنا درباره بنفشه آفریقایی، جذابیت ها و به نوعی تابوشکنی نقشی بود که معتمدآریا در فیلم ایفا کرده و اینکه چه چیزی در سناریو او را جذب کرد.

زیبایی، همان گذاشتن یک گُل میان موهای یک زن است

او در این باره گفت: هر وقت سناریویی را به من پیشنهاد می دهند دنبال این هستم که حتماً موضوع متفاوتی نسبت به فیلم های قبلی ام داشته باشد. بنفشه آفریقایی نه تنها موضوعی متفاوت داشت بلکه نقش شخصیت زن داستان هم بدیع بود و من قبلا مشابه آن را بازی نکرده بودم و این ها اولین چیزهایی بودند که در فیلمنامه توجهم را جلب کردند.

معتمدآریا که بر متفاوت بودن این نقش تاکید دارد، در پاسخ به اینکه آیا بازی در نقش زن یا مادری مهربان برای خودش تکراری نبوده است؟ بیان کرد: به نظر من در جهانِ نمایش چند موضوع بیشتر وجود ندارد؛ مثل عشق، زندگی و دشمنی که هر کس با یک دید به آن ها نگاه می کند یعنی مثلا شکسپیر در آثار خود به یک شکل مطرح می کند و آقای عیاری به شکلی دیگر. حرفم این است که موضوع ها محدود هستند، اما نگاه انسان به آن ها نامحدود؛ در نتیجه از خودگذشتگی، مهربانی و... در هر انسانی اعم از مادر و همسر و... به شکل متفاوتی بروز و ظهور پیدا می کند و من هم هر قدر و به هر تعداد نقش زن فداکار، مادر مهربان یا همسر جنگجو داشته باشم، می توانم به اشکال مختلف آن را بازی کنم تا شبیه دیگری نباشد.

او در مورد اینکه چه واکنشی از تماشاگران بنفشه آفریقایی گرفته است؟ گفت: من فیلم را چند بار در ایران و خارج از کشور همراه مردم تماشا کرده ام و متوجه شدم چقدر ذهن تماشاچی امروز نیازمند قصه تعریف کردن است. او دوست دارد همه جزئیات برایش توضیح داده شود و انگار به خاطر سرعت زندگیِ این روزها تحمل خیلی چیزها را ندارد و دوست دارد همه چیز را کامل روی پرده نمایش ببیند. در مورد بنفشه آفریقایی به طور کلی برخوردها خوب بود، همین اواخر آقایی را در خیابان دیدم که گفت فیلم را تماشا کرده و وقتی نظرش را پرسیدم با صدایی بلند در خیابان گفت: عالی! عالی! مدت ها بود چنین واکنشی ندیده بودم و هیجان او در مقابل کسانی که خیلی عادی تعریف و تحسین می کنند حس و حال متفاوتی داشت. این هیجان به نظرم بخاطر موضوع متفاوت فیلم است؛ موضوعی که به وجوه ظریف و انسانی ما می پردازد و می گوید همه زیبایی ها می توانند همان گذاشتن یک گل میان موهای یک زن باشد.

بنفشه آفریقایی محتاط شد تا سانسور مضاعف نشود

معتمدآیا در پاسخ به اینکه در بسیاری از نقدهای مربوط به فیلم و نیز صحبت های خودش به تابوشکنی در بنفشه آفریقایی اشاره شده ولی آیا در تمام این چند بار تماشا کردن فیلم، احساس نکرده که اتفاقا بخاطر همان تابوشکنی، فیلم دچار نوعی احتیاط شده است؟ اظهار کرد: حتماً دچار احتیاط شده است، چون ایده اصلی خانم زندی براساس شخصیتی بود که به طور واقعی وجود داشت و داستان فیلم به نوعی از زندگی او الگو برداری شده بود. زنی هم که در سناریو ترسیم شده و من خواندم، خیلی جلوتر از این زنی است که ما در بنفشه آفریقایی می بینیم؛ برای همین بطور مسلم، می دانم برای اینکه فیلم دچار سختگیری های سانسور نشود کارگردان خیلی محتاطانه رفتار و عامدانه خود را سانسور کرده تا دچار سانسور مضاعف و بنیان کن نشود.

سینمای مبتذل با سانسور مشکلی ندارد

بازیگر فیلم های پریناز و صد سال به این سال ها در این باره به تجربه خود در فیلم های سانسور شده یا توقیف شده اش اشاره کرد و با خنده ای تلخ یادآور شد: من در خیلی چیزها رکورد دارم، یکی از آن ها همین نشان ندادن یا سانسور و توقیف فیلم هایم است.

او در پاسخ به اینکه با این حساب، نتیجه این همه احتیاط و خودسانسوری در سینما به کجا خواهد رسید؟ بیان کرد: این روزها یک بحث خیلی صحیح وجود دارد و آن هم حذف سانسور از سینماست و اخیرا هم بیانیه ای از طرف عده زیادی از افراد صنف های مختلف در این مورد یعنی مخالفت با سانسور منتشر شد. ممکن است برای عده ای بخصوص این سوال پیش بیاید که منظور از حذف سانسور چیست و قرارست جلوی چه چیز و چه حرفی گرفته نشود؟ جواب این پرسش می تواند مثل همان یک نقش و هزار رنگ که در تعریف مثلا مادر مهربان و همسر فداکار وجود دارد، متفاوت باشد. در مورد سانسور و حذف آن تعبیر و تفسیرهای مختلفی وجود دارد. خواسته شخصی من از حذف سانسور، حذف سانسور تفکر و اندیشه است، چرا که سینمای مبتذل و بی مایه اولا مشکلی با سانسور ندارد و دوما در این روزها نه تنها سانسور نمی شود که مورد حمایت هم قراردارد. عناوین کریه فیلم ها، سلبریتی بازی های دست چندم آمریکایی و جنجال های سخیف در فضای مجازی نشان می دهد این ها مشکلی ندارند. راهشان باز و کاسبی شان داغ است. سانسور متوجه کسانی است که صاحب تفکر و اندیشه هستند و آن هایی مشکل دارند که می خواهند درد و واقعیتی را بیان کنند یا به شیوه ای دیگر سخن بگویند. سانسور با این ها مشکل دارد. سانسور سعی می کند جلوی حرف های تازه و نگاه و اندیشه متفاوت و بیان واقیعت ها را بگیرد و من با این نوع سانسور مخالفم.

او که در طول دوران کاری اش چه خود و چه فیلم هایش با سانسور و ممنوعیت های مختلفی مواجه شده اند، ادامه داد: در بین تمام فیلم هایم که در تکاپو هستند تا خود را از سانسور بیرون بکشند، یک فیلم زیبا و پر از تفاوت مثل صد سال به این سال ها ساخته آقای سامان مقدم هم هست که بخاطر حرف یک نفر که معیار قضاوت فیلم شده، 14 سال است در دفتر تهیه کننده خاک می خورد، در حالی که می توانستند و می توانند و باید آن را نمایش دهند.

ادامه این مصاحبه به اینجا رسید که نگاه سختگیرانه و همراه با سانسور، زبان انتقادی و اجتماعی فیلم ها را الکن می کند در حالی که موضوع های مطرح شده در خیلی از این فیلم ها چیزی است که در جامعه دیده می شود؛ مثل دختر کشی یا حتی همین مسئله"غیرت" در فیلم بنفشه آفریقایی که نگاهی انسانی دارد، اما در جامعه تعبیرهای دیگری از آن می شود.

غیرتی که خون بار نیست

معتمدآریا دراین باره گفت: در بنفشه آفریقایی شما یک منشِ انسانیِ با موهبت تفکرِ و محبت را در رابطه با موضوعی می بینید که بطور عُرفی و سنتی تحت عنوان غیرت می تواند خون بار باشد ولی این اتفاق نمی افتد ، نه بدلیل نفی صفات بشری مثل عشق و نفرت و حسادت؛ بلکه به دلیل نشان دادن مرز های ظریف بین آن هاست که باعث می شود تماشاچی سنتی هم با این باور همراهی کند که می توان به همسر سابق بعنوان انسان مهر ورزید و در عین حال متهم به خیانت نشد. این بخشی از کار سینمای متفکر است که باورهای عوامانه و سطحی در مورد موضوع ها و خصوصیت های بشری را به چالش می کشد که متاسفانه همیشه مورد هراس و سانسور محافظه کاران بوده است.

او درباره اینکه در این روزگار کرونایی که روحیه و تحمل آدم ها متفاوت از گذشته است، بنفشه آفریقایی چه حرف تازه ای برای مخاطب دارد؟ گفت: به نظرم مهم ترین حرف فیلم، بی زمانی و شاید بی مکانی آن است که می تواند در حافظه تاریخی تماشاگران باقی بماند، مثل حرف ناصرالدین شاه آکتور سینما ، روسری آبی ، هنرپیشه ، مسافران یا یک بار برای همیشه و گیلانه که اسم هر کدام تداعی کننده حرف هایی است که در حافظه علاقه مندان به سینما باقی مانده و اثرگذار بوده است. درباره بنفشه آفریقایی هم به نظرم رسید حرفی دارد که مدت هاست کسی درباره آن صحبت نکرده یا چیزی نساخته است و می تواند ماندنی باشد.

حرف های مشترک میان کرونا و بنفشه آفریقایی

وی افزود: در مورد کرونا که گفتید، شاید مقایسه جالبی نباشد اما به نظرم این فیلم از جهاتی شبیه شرایط امروز ما است که یک موجود ناشناخته وارد زندگی بشر شد و به همه انسان های روی زمین گفت، "یک دقیقه سر جایتان بنشینید"، "یک دقیقه اجازه دهید طبیعت کار خود را بکند"، "اجازه دهید دریاچه ها و رودها راه خود را بروند" و.... بنفشه آفریقایی هم انگار برای من همین طور است. می گوید به خودت فرصت بده، یک لحظه قضاوت نکن، یک لحظه صبر کن، نگاه کن، فکر کن... به همین دلیل است که معتقدم برای دیدن بنفشه آفریقایی باید صبر داشت هرچند آن هایی هم که برخوردی غیرصبورانه دارند شاید تقصیری ندارند چون ذائقه و سلیقه شان اینطور تربیت شده است و تاب و تحمل تغییر و نگاه متفاوت را ندارند.

همکاری با رضا بابک و سعید آقاخانی

معتمدآریا که در این فیلم با رضا بابک به عنوان بازیگر نسل قبلی خود و سعید آقاخانی به عنوان یک نسل جوان تر از خود بازی کرده است درباره همکاری با این دو گفت: آقای بابک برای من استادی هستند که در نوجوانی از کارهایشان الگوبرداری می کردم. و زمانی این فرصت را پیدا کردم که وقتی نمایش اولدوز و کلاغ ها را کارگردانی می کردند پنج، شش روز جای یکی از بازیگران بازی کنم. فکر می کردم با بازی در این نمایش و کار با ایشان جهانم در حال تغییر است. بعدها کار من ادامه پیدا کرد و در بیش از 6 یا هفت فیلم و سریال و مجموعه های عروسکی با آقای بابک کار کردم و تجربه کار دوباره با ایشان در بنفشه آفریقایی برایم فوق العاده بود.

درباره آقای آقاخانی هم بازی هایشان را دنبال می کردم، البته نه آن زمانی که در تلویزیون کار می کردند. جنس کارشان را دوست داشتم چون متوجه می شدم یک دریافت خوبی از سینما و بازیگری در ذهن ایشان است و وقتی هم از نزدیک با هم آشنا شدیم مطمئن شدم که همینطور است و کار کردن با ایشان برایم خیلی راحت بود. ما در بنفشه آفریقایی فرهاد صبا را هم داشتیم که به نوعی بنیانگذار شیوه نوین فیلمبرداری در سینما بوده و یک فیلمبرداری رئال از کارهای کودک تلویزیون یا مستندهای آقای تقوایی و بعدتر کارهای آقای کیارستمی انجام داده اند که نشان دهنده یک نوع ساده نگری و مینیمال است که فکر می کنم خیلی به بنفشه آفریقایی کمک کرد.

در بخش دیگری از این مصاحبه حرف از سینما به بهانه روز ملی سینما به میان آمد و بعد هم مراسمی که به همین مناسبت برای افتخارآفرینان سینماگر در بخش بین الملل برگزار شد. او در این باره نظری داشت که مطرح کرد و در کنارش به یکی از موضوع های روز سینما که به جدالی بین وزارت ارشاد و صدا و سیما تبدیل شده است هم اشاره داشت.

سینما دیگر نمی تواند مثل سابق مسیرش را ادامه دهد

این هنرمند ابتدا با اشاره به اینکه هیچ گاه برای هیج مناسبتی مقید به روز خاص و مشخصی نبوده و برای سینما نیز همینطور است گفت: به نظرم زندگی بعد از همه آنچه که در جهان، بعد از شیوع کرونا اتفاق افتاد همچنان ادامه دارد و خواهد داشت، فقط شاید با تعریفی متفاوت. سینمای ایران هم ادامه دارد و باید به خودش یک فرصت بازنگری و دگرگونی بدهد و راه جدیدی پیدا کند. این سینما دیگر نمی تواند مثل سابق ادامه دهد چون مردم هم دیگر مردم سابق نیستند. شرایط، شرایطِ گذشته نیست. پس نیاز است یک بازنگری اتفاق بیفتد و آرزو می کنم سینمای ایران به استقلال برسد تا به دست خود سینماگران اداره شود.

در مراسم روز ملی سینما قبل از همه باید از پخش کننده های بین المللی تقدیر می شد

معتمدآریا که همواره سعی کرده نظرخود را با رعایت انصاف در هر زمینه ای مطرح کند، در ادامه به مراسمی که اخیرا برای تجلیل از افتخارآفرینان سینمای ایران در عرصه بین الملل برگزار شد اشاره و اظهار کرد: اینکه تصمیم گرفته شد از طرف جشنواره بین المللی سینمای ایران یا بنیاد فارابی با همکاری خانه سینما از کسانی که در سال گذشته سهمی برای معرفی سینمای ایران به دنیا داشتند تقدیر و تجلیل شود، پسندیده و شاید یک دلگرمی در روز ملی سینما بود که بعد ازمدت ها توقف دیدار یا برگزاری مراسمی که بخاطر کرونا لغو شد، اتفاق افتاد. اما نکته ای که به نظرم خیلی پررنگ آمد و حذف شده بود بی توجهی به تشکر و تجلیل از پخش کنندگان بخش بین المللی سینما است، چرا که همه آنچه از سینمای ایران یا افراد به سینمای دنیا شده مدیون تلاش بسیار سخت و کوشای پخش کننده های بین المللی ایرانی است که اگر تلاش آن ها نبود هیچ وقت از اولین موفقیت ها مثل خانه دوست کجاست آقای کیارستمی تا فیلم های آقای فرهادی و فیلم هایی که اخیراً در ونیز درخشیدند و جایزه گرفتند، میسر نمی شد. سینمای ایران معرفی در عرصه بین الملل را مدیون پخش کننده های بین المللی است که قبل از همه ی ما باید از آن ها تجلیل می شد.

باید تلاش شود تا صدا و سیما ابتذال خود را وارد سینما نکند

او در پایان درباره یکی دیگر از چالش های روز سینما که واکنش های زیادی را هم در پی داشته، یعنی واگذاری اختیارات شبکه نمایش خانگی از وزارت ارشاد به سازمان صدا و سیما ابراز عقیده کرد: شرایط سریال ها و فیلم هایی که برای نمایش در شبکه های خانگی یا سینماها ساخته می شوند با تلویزیون بسیار متفاوت هستند. صدا و سیما با بودجه بسیار کلانی که از درآمد مردم دارد صرفا بدنبال طرح مسائل خودش است و برایش کسب درآمد و بازگشت سرمایه مهم نیست، ولی فیلم های سینمایی و سریال های شبکه های خانگی و اینترنتی عمدتا با پول بخش خصوصی ساخته می شوند و ادامه کارشان به بازگشت سرمایه بستگی دارد به همین دلیل ضوابط متفاوتی دارند.

وی با اشاره به طرح نمایندگان برای تغییر قانون به سود صدا و سیما بیان کرد: این مسئله نیازمند کار تخصصی آدم های همین حرفه است و نه کسانی که کارشان صرفا قانونگذاری است. با این حال به نظرم سینما و در راس آن وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی باید تلاش کنند تا صدا و سیما ابتذال خود را وارد سینما نکند.

ایسنا

ملودرام های عاشقانه ای که یکی پس از دیگری ساخته می شوند بیشتر از اینکه به فکر حفظ استانداردهای فرهنگی و تقویت بنیان خانواده ها باشند، به فکر تغییر سبک زندگی ایرانی ها هستند و انگار نه انگار که یکی از اهداف شبکه نمایش خانگی، گرم کردن کانون خانواده ها و دیدن فیلم یا سریالی به منظور جمع کردن اعضای یک خانواده کنار یکدیگر است.
در اینجا این پرسش مطرح می شود که چرا اراده ای جدی برای برخورد با پدیده های مغایر با فرهنگ و هنر والای ایرانی وجود ندارد و اساسا نهادهای نظارتی نقش شان در این بین چیست؟ به هر حال امید است در آینده تمام ماجرای شبکه نمایش خانگی به لاکچری بازی، ترویج سبک زندگی اشرافی، عبور از خطر قرمزهای اخلاقی جامعه و... ختم نشود. چرا که دیدن مداوم این صحنه ها در دراز مدت قطعا باعث سرخوردگی و دلزدگی تدریجی مخاطب می شود.

محلی برای عقده گشایی غیر مرسوم
افشین علیار، در دنیای سینما و به ویژه نقد فیلم نام شناخته شده ای است. او حالا بیشتر از هر وقت دیگری در جلسات نقد فیلم شرکت می کند و از منتقدان سرسخت سطح کیفی تولیدات این شبکه است. علیار سریال های این شبکه را کپی دست چندم سریال های ماهواره ای می داند و به جام جم آنلاین می گوید: اساسا سریال های شبکه خانگی با پیدایش پلتفرم ها مخاطب های بیشتری به خودش جذب کرده، اما سریال های ساخته شده که از این طریق پخش می شوند آنقدر تنزل محتوایی و ساختاری پیدا کردند که می توانند تاثیر منفی روی مخاطب بگذارند.
او ادامه می دهد: بیشتر سریال هایی که در بخش خانگی تولید می شود کپی دست چندم از سریال های شبکه های ماهواره ای است. کارگردانان این سریال ها با این نگرش که مخاطب ایرانی سریال های شبکه های ماهواره ای را می پسندد دست به کپی سازی می زنند. سریال هایی مثل مانکن ، ممنوعه ، عاشقانه ، دل یا همگناه بر اساس متر و معیار فرهنگ ایرانی ساخته نشده اند، این سریال ها با هدف تخریب و تحریف فرهنگ ایرانی ساخته می شوند! به طور مثال سریال همگناه که مخاطب زیادی را به خودش اختصاص داده بود در قسمت آخر نتوانست حتی رضایت نسبی مخاطب را هم بدست بیاورد یا سریال دل که از اساس نگرش ضدخانواده دارد و کارگردانش هیچ راهکاری برای یک زندگی استاندارد به مخاطبش توصیه نمی کند! چرا که سریال های شبکه خانگی محلی برای عقده گشایی های غیر مرسوم شده است، به طوری که زندگی های لاکچری و روابط های غیرعرف خانوادگی و رابطه های ضد اخلاقی و عشق های مثلثی و مربعی شاکله اصلی این سریال ها شدند!
عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی سریال سازی در شبکه نمایش خانگی را دور زدن خط قرمزهای تلویزیون تلقی می کند و در پایان خاطرنشان می سازد: از آنجایی که سریال ساختن در شبکه خانگی دور زدن خط قرمزهای مرسوم در تلویزیون است کارگردانان ما اشتیاق بیشتری در امر سریال سازی در شبکه خانگی را دارند، چرا که استفاده از روایت های نامرسوم و حتی استفاده از آرایش و لباس های آنچنانی بازیگران در این شبکه راحت تر است، اما معتقدم سریال های شبکه خانگی با بی اعتنایی به مخاطبش ساخته می شود چرا که این سریال های خانوادگی می بایست برای مخاطب راهگشا و ایجاد انگیزه کند، اما سریال هایی مثل همگناه یا دل بیشتر به وضع اقتصادی و لاکچری بودن می پردازند! آدم های این سریال ها بی هویت اند، هیچ شغل و کار روزمره ای ندارند یا شغل شان در سریال نشان داده نمی شود! از آنجا که بیشتر مخاطب این سریال ها نوجوانان و جوانان هستند باید با فرهنگ سازی اخلاق و نوع صحیح زندگی کردن را به آنها آموخت، اما در حال حاضر مخاطب نوجوان این سریال ها بدون هیچ اندیشه و پیش آگاهی آرزو دارد مثل نیما بحری سریال آقازاده شیک و لاکچری زندگی کند.

علیرضا سبط احمدی، تهیه کننده سینما و تلویزیون، در گفت وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: دستمزد بازیگران و برخی عوامل مثل کارگردان ها افزایش نرخ وحشتناکی داشته که این افزایش نرخ شامل دیگر عوامل نشده و بعضاً بسیار کمتر از میزانی که بتواند برای امرار معاش آن ها کافی باشد دستمزد می گیرند.

سبط احمدی تصریح کرد: وقتی یک پول بی حساب که بدون زحمت به دست آمده خرج کردنش آسان است و هیچ مبالاتی در آن وجود ندارد. اگر تهیه کننده و سرمایه گذار فیلمی با پول زحمت کشیده خود بسازد برای هر هزار تومانش برنامه ریزی می کنم که مبادا ذره ای متضرر شوم و وقتی این دغدغه برای یک تهیه کننده وجود ندارد باید به سرمایه موجود در پروژه شک کرد.

این تهیه کننده در ادامه اظهار داشت: پول های سرگردان که اصطلاحاً به آن پول کثیف نیز گفته می شود وقتی وارد چرخه اقتصادی سینما شد انگیزه کار را از خیلی افراد گرفت و همچنان باعث سرخوردگی هنرمندان واقعی می شود. باید منبع این پول ها رصد و جلوی ظهور دوباره آن ها گرفته شود. فیلمسازی کار پر زحمتی است و وقتی پول بدون زحمت و بی حساب و کتاب وارد این شغل می شود افرادی که با زحمت در آن راه پیدا کرده اند سرخورده و بی میل می شوند.

او افزود: سینما حرفه ای است که برای موفقیت در آن باید زحمات بسیاری کشید. افراد بسیاری در این شغل به شهرت می رسند و این خاصیت حرفه سینما است؛ بسیاری افراد که امروز به شهرت رسیده اند زحمات بسیاری کشیده اند اما بسیاری با پول های کثیف این شهرت را که در راستای اهداف دیگری برایشان عمل می کند به دست آورده اند و نامشان امروز بر سر زبان ها است و در واقع جایگاهی که به دست آورده اند را مستحق نیستند. افرادی که با شرافت در این حرفه فعالیت می کنند با دیدن این اتفاقات بی انگیزه می شوند و در جایگاهی به مراتب پایین تر از آنچه که مستحق هستند، قرار دارند.

سبط احمدی در پایان تصریح کرد: امروز به واسطه وجود پول های کثیف اختلاف طبقاتی عجیبی در سینما به وجود آمده که در این قشر رخوت ایجاد کرده است. در کمتر حرفه ای می توان با پول ورود کرد و به شهرت رسید، متأسفانه سینما این ویژگی را دارد و به همین دلیل افراد بسیاری با سوء نیت وارد آن می شوند. باید از این خطر آگاه بود و آن را جدی گرفت که متأسفانه تا امروز در کشور ما اینگونه نبوده است.

سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: در این باره عبدالله علیخانی، تهیه کننده سینما در گفتگو با جوان به این نکته اشاره می کند که نفس عمل و اینکه هرازگاه مدیران سینمایی آمار و ارقام بودجه های زیرمجموعه ها را اعلام می کنند، قدم خوبی برای شروع شفاف سازی است ولی این شفاف سازی به نتیجه نمی رسد مگر با شرح جزئیات هزینه ها و در عین حال تلاش برای پرهیز از اسراف. این تهیه کننده سینما با بیان این مطلب عنوان کرد: خیلی خوب است که هر چند ماه یک بار گزارش مالی زیرمجموعه های دولتی سینما منتشر می شود ولی اگر بخواهیم این شفاف سازی به نتیجه ای روشن برسد، باید دو کار دیگر انجام شود. تهیه کننده کما و آواز قو در تشریح این دو کار ادامه داد: اول آنکه باید به سمت شفاف سازی جزئیات هزینه کرد ها بروند، یعنی دقیقاً معلوم باشد چقدر از بودجه میلیاردی صرف دستمزد مدیران و اعضای شورا ها شده و به روشنی بگویند فلان عضو شورا ماهانه چقدر حق جلسه یا دستمزد می گیرد. این تهیه کننده افزود: دومین کاری که باید انجام شود آن است که با انتقادات وارده به این هزینه کرد ها منصفانه برخورد و برای اصلاح عملکرد مالی تلاش شود. چه معنی دارد یک زیرمجموعه دولتی سینما میلیارد ها تومان به بهانه پشتیبانی یا مدیریت راهبردی، هزینه کند و درست هم توضیح ندهد این پشتیبانی چه معنایی دارد؟ علیخانی تأکید دارد: شفاف سازی مالی وقتی به نتیجه می رسد که در دفعات بعدی که کارنامه مالی سازمان ها منتشر می شود دیگر با ارقام هنگفت برای برگزاری جشنواره های بی خاصیت مواجه نباشیم نه اینکه با وجود شفاف سازی باز همان روال غلط در پول پاشی میان عده ای محدود در جشنواره ها و شورا ها و محافل دولتی را شاهد باشیم!

تهیه کننده قافله و دو روی سکه خاطرنشان ساخت: اگر تا قبل از شیوع کرونا نفس شفاف سازی اهمیت داشت، حالا که کرونا اصطکاک زیادی را بر چرخ محرک سینما تحمیل کرده، لازم است حتماً در مسیر صرفه جویی و اصلاح هزینه کرد ها حرکت شود تا اهالی سینما وقتی با شفاف سازی های مالی تازه مواجه می شوند پیش خود فکر نکنند که چرا آن ها گرسنه اند و عده ای روزبه روز فربه تر می شوند.

این تهیه کننده 71ساله ابراز امیدواری کرد: واقعاً باید رئیس سینما با جدیت از زیرمجموعه ها بخواهد صرفه جویی مالی را در پی بگیرند و قید بریز و بپاش های بی حاصلی که سودی به حال سینما و بدنه سینما ندارد را بزنند تا آنگاه مابه التفاوت بودجه ها صرف ارتقای معیشت سینماگران شود.

اعتمادآنلاین| شبکه نمایش خانگی که سال هاست طبق قانون با نظارت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی فعالیت می کند این روزها محل مجادله است. مدیران سینمایی طبق قانون مسئولیت صدور مجوز محتوا در شبکه نمایش خانگی، اعم از فیزیکی و مجازی را وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می دانند و جامعه سینمایی هم اعتراضش را نسبت به واگذاری این مسئولیت به صداوسیما اعلام کرده اما سازمان صدا وسیما چند وقتی است مصرانه عزمش را جزم کرده تا عهده دار مسئولیت شبکه نمایش خانگی شود. در حالی که 26 نماینده مجلس شورای اسلامی طرحی را به رئیس مجلس شورای اسلامی ارائه کرده اند تا صدور هر گونه مجوز نظارت بر این حوزه برعهده سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران قرار بگیرد، صدا و سیما هم با پخش گزارش هایی در صدد القای این نگاه بر افکار عمومی است که متولیان این شبکه نمایشی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، صلاحیت لازم را برای مدیریت و نظارت بر این بخش ندارند. با محمد طباطبایی نژاد معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی درباره فضای شکل گرفته در این منازعه و تبعات آن گفت وگو کرده ایم که در ادامه می خوانید.

تلاش نمایندگان مجلس برای واگذاری مدیریت و نظارت شبکه نمایش خانگی به صدا و سیما با القای این نگاه که این محصولات بدون نظارت کافی در جامعه عرضه می شود از کجا می آید. پیش از این تذکراتی در این باره به سازمان سینمایی داده شده بود؟

این که با هجمه گسترده ای از اعتراضات مواجه باشیم نه! هیچ وقت چنین اتفاقی نیفتاده؛ در چند وقت اخیر اما به دلایلی که خیلی هم بر ما پنهان نیست جوی عجیب علیه نظارت سازمان سینمایی ایجاد شده است؛ از مجموع هزاران دقیقه تولید سریال داخلی و هزاران ساعت مجوز برای آثار داخلی و خارجی جهت عرضه در پلتفرم های نمایش ممکن است بر چند دقیقه ای هم نقد وجود داشته باشد نقد خوب است به شرط این که جانب انصاف را رعایت کنیم. این که با قرار دادن چندین دیالوگ کنار هم- که برخی از آنها مربوط به محصولات شبکه نمایش خانگی نیست-کلیپی تخریبی ساخته و به طور گسترده از تلویزیون پخش شود و معنایی خاص از آن استخراج شود، دور از اخلاق نقد است. اگر جانب انصاف را رعایت کنیم در مجموعه ای با این حجم از نظارت بر محتوا قبل از تولید و پس از تولید، حق می دهیم که درصد کوچکی هم ضریب خطا وجود داشته باشد. نمی خواهم بگویم اشکالاتی وجود ندارد در عین حال اطمینان می دهم که خط اصلی و مراقبت های لازم رعایت شده است. اگر لازم باشد در حوزه نظارت پیشینی و پسینی مراقبت های جدی تر صورت بگیرد حتماً این اتفاق می افتاد.

یکی از ابهامات این است که چرا تولیداتی که در جذب مخاطب موفق بودند و توانستند به عنوان رقیب شبکه های ماهواره ای قد علم کنند به جای حمایت، تهدید می شوند.

طبق اظهارات اهل فن این شبکه نمایشی خانگی بود که توانست مخاطب سریال های هنجارشکن و خانواده ستیز شبکه های ماهواره ای را از پای برنامه های مبتذل این شبکه ها به پای سریال های داخلی بکشاند. این مهم که به مدد تلویزیون اتفاق نیفتاده است. سال 89 که اولین سریال شبکه نمایش خانگی یعنی قلب یخی تولید شد وقت خانواده های ایرانی به طور نگران کننده ای در اختیار شبکه های ماهواره ای بود و تلویزیون توان رقابت نداشت؛ در چنین موقعیتی اهل فرهنگ به این نتیجه رسید که در خارج از صداوسیما توان رقابتی مان را با شبکه های بیگانه بالا ببریم.

این سریال ها متفاوت از ساخته های صدا و سیماست. آیا این تفاوت به مفهوم تخطی از قانون است؟

در جمهوری اسلامی دو گفتمان داریم. یک گفتمان حداکثری که مخاطب با رعایت موازین حداکثری هدف رسانه و تولید محتوا قرار می گیرد. تلویزیون این مسئولیت را به عهده دارد که یک وقت هایی موفق است مثل چند ماه قبل که زیرخاکی ، نون خ و پایتخت را روی آنتن برد و یک وقت هایی هم ناموفق. لازم است در کنار این گفتمان، گفتمان دیگری که در آن هم تمام موازین شرعی و اسلامی رعایت می شود اما مبتنی بر گفتمان عرفی است ایجاد شود؛ با یک مثال منظورم را شفاف تر بیان کنم. در صداوسیما نشان دادن ساز مجاز نیست، در حالی که در کشور ما کنسرت برگزار می شود و ساز و ادوات موسیقی روی سن قرار می گیرد. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی داعیه دار این گفتمان دوم است که بازهم تأکید می کنم مبتنی بر رعایت موازین شرعی و ملی ولی عرفی است. در فیلم های ما ادوات موسیقی نمایش داده می شود، رعایت حجاب همان حجابی است که عموم مردم جامعه رعایت می کنند، البته تلاش ما این بوده که این گفتمان را به سمت رعایت هر چه بهتر ارزش های ملی و اسلامی سوق بدهیم، نه این که آنها را تقلیل یا تخفیف بدهیم. اگر جایی از مثلث عشقی صحبت شده در نهایت فیلم به صلاح و رستگاری رسیده است؛هر جایی امر غیراخلاقی دیده شده، نتیجه و عارضه و جزای امر غیراخلاقی هم بدرستی به تصویر کشیده شده است.

صاحبنظران بر این باورند که اساساً ضرورت تنظیم و تقدیم طرح نمایندگان مجلس مبهم است؛ چه نقد یا ایرادی به مقررات موجود نمایش خانگی وجود دارد که خواسته اند با چنین طرحی آن را جبران کنند؟

خیلی عجیب است که به واسطه دو سکانس یا بخشی از یک سریال بخواهیم قانونی را نادیده بگیریم یا این که گمان کنیم نیاز به اصلاح دارد. در طرح پیشنهادی نمایندگان محترم مجلس آنقدر تعارض قانونی وجود دارد که عملاً اجرایی نیست. ضمن این که در حوزه توسعه فرهنگی باید به دنبال دوری از انحصار باشیم نه این که به انحصار پناه ببریم. اگر جایی به دقت بیشتر نیاز دارد تلاش کنیم تقویتش کنیم، تحکیم ببخشیم و کمک کنیم کار را بهتر انجام بدهد، نه این که قانون را به نفع انحصار تغییر بدهیم و مسئولیت قانونی یک مجموعه را نادیده بگیریم. اگر جایی نیاز به تذکر دارد، متذکر شویم. جانب انصاف را هم رعایت کنیم. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از بدو پیروزی انقلاب مسئولیت نظارت بر کلیه محتواهای سمعی و بصری منتشر شده در فضای جامعه غیر از رسانه ملی را بر عهده داشته است.

یک دوره در قالب VHS، دوره ای در قالب DVD و این روزها هم در قالب VOD که همان ویدئو کلوپ دیجیتال شده است. جالب این که در همان سال ها تلویزیون اگر می خواست سریال های خودش را در قالب DVD عرضه کند طبق قانون باید از ارشاد مجوز می گرفت. سریال های تلویزیون با هولوگرام ارشاد و مؤسسه رسانه های تصویری اجازه انتشار داشت. دامنه این نظارت البته گسترده تر از سریال های شبکه نمایش خانگی است. الان بیش از 700 مؤسسه و شرکت برای تولید برنامه های ویدئویی مستند، آموزشی، ترکیبی و... از وزارت فرهنگ و ارشاد مجوز دارند. حالا می گویند مجوزش باید برود دست تلویزیون یعنی مؤسسه از جای دیگری مجوز فعالیت بگیرد و مجوز تولیداتش را به تلویزیون بسپارد؛ خیلی از روزنامه ها امروز دیجیتال هستند و بخش های تصویری شان به صورت ویدئو منتشر می شود. باید برای روزنامه از ارشاد مجوز بگیرد و برای نسخه تصویری و محتوایی و بصری از تلویزیون؛ برای پادکست ها هم همین طور. با این طرح به تشتت دامن می زنیم در حالی که بر این انسجام در قانون تأکید شده است.

قانون به صراحت تعریف کرده تولید و عرضه هر گونه محتوای سینمایی و سمعی و بصری در حوزه اختیارات فرهنگ و ارشاد اسلامی است. صداوسیما برای پخش آثار از سیمای جمهوری اسلامی از این قانون مستثنی است. بدیهی است که تصمیم گیری بشدت غلط فضای مشوش و نگران کننده ای را هم برای مجموعه وزارت ارشاد و هم مجموعه تولیدکنندگان به وجود آورده که تبعات آن خسارت بزرگی را در پی خواهد داشت. این روزها حدود 27 تا 30 سریال نمایش خانگی در مراحل مختلف تولید در حال فعالیت است. با احتساب فعالیت 50 نفر در هر کدام از سریال ها، مجموعه حداقل دو هزار نفری از جامعه فرهنگی در حوزه نمایش خانگی و سریال سازی فعال است. در شرایط نیمه تعطیل تولید و نمایش آثار سینمایی نمایش خانگی مشغله جدی و جریان ساز در جامعه سینمایی ایجاد کرده است؛ بیش از دو هزار نفر در حوزه انیمیشن و فیلم کوتاه مشغول فعالیت هستند. این تصمیمات همه آنها را آشفته می کند و تولیدات بلاتکلیف می مانند.

فارغ از موضوع قانونی یک بحث عقلانی هم وجود دارد که از جمله نگرانی های تأکید شده در اظهارات اصناف سینمایی است؛ شائبه هایی مبنی بر تلاش صدا وسیما برای حذف رقیب.

ارشاد رقیب رسانه و تولیدکننده نیست، تنظیم گر واقعی است. مثل تلویزیون تولید کننده نیست که بخواهد به رقیب مجوز بدهد. چطور ممکن است سریال سازی که با بودجه خودش سریال می سازد، برای دریافت مجوز به جایی مراجعه کند که خودش مجموعه سریال ساز است؛یکی از شکست های حقوق انسانی همین است که تنظیم گری حقوق من را به رقیب واگذار کنید.

و این اتفاق باعث یکسان سازی تولیدات دو بخش متفاوت و کمرنگ شدن جذابیت های تولید و در نهایت از دست رفتن مخاطب رسانه های داخلی می شود.

شبکه نمایش خانگی هرگز در تقابل با صداوسیما نبوده بلکه مکمل صداوسیماست. تلویزیون امکانات گسترده ای دارد و لازم نیست مهار رفیق و همراه خودش را در اختیار بگیرد و تنظیم گری کند، رسانه ای است که 80 میلیون کاربر بالقوه دارد؛در دسترس است و بدون نیاز به اینترنت امکان دریافت برنامه آن وجود دارد. رایگان است در حالی که تماشای فیلم در پلتفرم هزینه می خواهد. تلویزیون با چنین قابلیت هایی هر وقت کار باارزشی انجام داده مخاطب جذب کرده است. نمودار پلتفرم های فیلیمو و نماوا گویاست که در زمان پخش همین سریال های پرطرفدار مثل پایتخت و نون خ مخاطب تلویزیون را انتخاب کرده و به سمت تلویزیون رفته است و برنامه ذخیره شده در پلتفرم ها را ساعتی دیگر تماشا کرده است؛ در واقع تلویزیون با رسانه ای رقابت می کند که باعث سوزاندن فرصت او نمی شود.

بیش از 60 هزار نیرو در صداوسیما فعالیت می کنند که درصدی از آنها هنرمندان قابلی هم هستند؛ با چنین دارایی گسترده ای که دارایی ملت ایران است به دارایی دیگری که در حوزه ارشاد و شبکه نمایش خانگی شکل گرفته و هنرمندان برای بخش دیگری از مخاطب تولید فرهنگی می کند احترام بگذاریم. ما کنار هم و جاهایی در رقابت با هم تکمیل می شویم. من 22 سال از بهترین روزهای عمرم را در تلویزیون گذراندم. خاستگاهم تلویزیون است و الان هم کارمند تلویزیون هستم. به خانه خودم وفادارم و برایم مهم است که تلویزیون هر روز قویتر باشد، اما این قویتر شدن را در اجبارهای فراقانونی و غیر قانونی برای کنترل های نظارتی نمی بینم. من این قدرت را در تلویزیون با تولیدات قوی مثل سریال سلمان فارسی و برنامه های دورهمی ، عصر جدید و نود می خواهم؛ برایمان مهم است که رسانه ای مقتدر و توانا داشته باشیم. از آن سو برایمان مهم است که مجموعه نمایش خانگی مقتدر و توانا مبتنی بر سرمایه های بخش خصوصی وارد عرصه تولید شود و ساحت فرهنگ را از تک صدایی جدا کند. جامعه ای که از آن صداهای متعدد و البته با رنگ و بوی ملی و اسلامی شنیده می شود جامعه ای پیشرو است. این که همه صداها را متمرکز و به یک میکروفن و بلندگو محدود کنیم خدمت به فرهنگ نیست.

به اعتقاد شما در این ماجرا برنامه سازانی که قبل از تصویب شدن طرح 26 نماینده برای دریافت مجوز به ساترا مراجعه می کنند چقدر در به رسمیت شناختن این رسانه به عنوان مرجع نظارت مؤثر هستند.

وقتی پلتفرم را مجبور می کنی که مجوزش را از ساترا بگیرد هنرمند ناچار است به آن سمت برود.این که به واسطه قدرت قوه محترم قضائیه و ضابطان محترم این قوه به پلتفرم های عرضه شبکه نمایش خانگی فشار بیاوریم و آنها را تهدید و مجبور کنیم که برای مجوزهایشان به صداوسیما و ساترا مراجعه کنند یا به تهیه کنندگان و هنرمندانمان الزام کنیم که به صداوسیما مراجعه کنند در واقع یک امر غیرقانونی را با زور قانون اجرا می کنیم.

در نهایت حرف ناگفته ای اگر باقی مانده.

باز هم تأکید می کنم که مراقب باشیم تصمیم غلط نگیریم. اولاً این تصمیم غیرقانونی است ،ثانیاً این تصمیم غیرقانونی دارد به اجبار مجموعه های صاحب قدرت به هنرمند تحمیل می شود. جاهایی که باید حافظ رفتار قانونی باشند خودشان مجری رفتار غیرقانونی نشوند، اگر چه یقین دارم حتی اگر این طرح اجرایی شود عقلای قوم پی خواهند برد که نهایت این ره به ترکستان است اما نگرانیم چرا که هر وقت بموقع عمل نکردیم و جلوی تصمیمات غلط را نگرفتیم جامعه فرهنگی خسارات سنگینی داد. به همین دلیل امروز نمی توانیم دست روی دست بگذاریم و بگوییم روزی خواهند فهمید این تصمیم غلط بوده است. سرچشمه شاید گرفتن به بیل، چو پر شد نشاید گرفتن به پیل. این جنس از تصمیم گیری ها حوزه فرهنگ نظام مقدس جمهوری اسلامی را تحقیر و خفیف می کند. بر سر شاخ و بن بریدن به سقوط خود ما منجر می شود و همه را با خسارت مواجه می کند.

منبع: ایران

کارگردان فیلم های سینمایی دوران عاشقی و چهل سالگی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: به غیر از دوره دو سال و نیمه آقای حیدریان، طی مابقی این سال ها عدم شناخت و درک صحیح مدیران رده بالا از سینما دلیل اصلی ایجاد بحران در این عرصه بوده است.

وی ادامه داد: کسانی که همیشه در اطراف این مدیران هستند و اطلاعات گاهاً ناصحیح و تحلیل های شخصی شان را جایگزین مطالب علمی و دقیق و درست می کنند این بار هم در فرآیند این اتفاق همین مأموریت را انجام دادند. درواقع کسانی که سال ها است به صورت پنهان و آشکار در مدیریت سینما نقش داشته و دارند طی این سال ها از عدم آگاهی مدیران سینمایی سوءاستفاده کرده و صدمات زیادی را به سینما زدند.

رئیسیان خاطرنشان کرد: دولت که مأموریت و وظیفه اصلی اش داشتن سیاست و برنامه ریزی روشن برای پیشبرد اهداف سینمای ایران در داخل و خارج از کشور است در این سال ها فاقد هرگونه برنامه ریزی و سیاست گذاری اصولی بود و صرفاً به مسائل جاری و روزمره می پرداخت. این در حالی است که به عنوان مثال سازمان عریض و طویل سینمایی نمی تواند مرتباً در مسیر سابق و به صورت تکراری حرکت کند.

این سینماگر با بیان اینکه ساختار سازمان سینمایی و زیرمجموعه ها و همینطور ساختار وزارت ارشاد به طول کل دچار اشکالات جدی است تصریح کرد: اصولاً در وزارتخانه ها و هیأت دولت جریان مسائل فرهنگی در هیچ زمینه ای اولویت جدی ندارد و این مسأله فقط به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مربطو نمی شود؛ وزارتخانه های ورزش و جوانان، آموزش و پرورش و علوم هم همینطور هستند و متأسفانه اصولاً مقوله فرهنگ از نظر مسئولان دولت مسأله ای بی اهمیت و حاشیه ای است!

کارگردان فیلم های سینمایی پرونده هاوانا و ایستگاه متروک تأکید کرد: به نوعی ارتباط جامعه از طریق کانال فرهنگ با مدیران سطح بالا دچار نقصان جدی است و این فرآیند به گونه ای است که حتی در موضوعات اجتماعی هم تأثیرش را در همه ابعاد شاهد هستیم. دولت در حالی که اولویت اصلی بحث معیشتی است از اولویت های دیگر غافل شده و فکر می کند همه اولویت ها در این امر خلاصه می شود. در صورتی که مسائل فرهنگی و اقتصادی و سیاسی و... همه به صورت طیف روی هم تأثیر می گذارند.

وی در ادامه این گفتگو اظهار داشت: متأسفانه در رده های بالای دولتی از شخص رئیس جمهور گرفته تا وزرا مسأله فرهنگ عاری از اولویت است چرا که حتی در سخنرانی های شان هرگز نمی بینیم و نمی شنویم که راجع به مسأله فرهنگ و هنر حرفی بزنند و اظهارنظر کنند. همراهی با مردم در مسئولان دولت وجود ندارد و این باعث تأسف است.

رئیسیان در پایان این گفتگو افزود: وظیفه مدیران به وجود آوردن سیستم و اداره آن است و وظیفه ما نقد سیستم است و ما نباید متهم به آن شویم که در سال آخر دولت همیشه نق می زنیم و بهانه جویی می کنیم.

امیرحجت مرادی، عضو هیئت مدیره اتحادیه کشوری مؤسسات و تشکل های قرآن و عترت در گفت وگو با خبرنگار ایکنا، با اشاره به توقف انتخابات مجمع عمومی اتحادیه استان یزد گفت: این جلوگیری از برگزاری مجمع، غیر قانونی بود و زیبنده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیست و هیچ دستگاهی حق متوقف کردن مجامع استانی را ندارد. اتحادیه های استانی دارای شخصیت حقوقی مستقل هستند و طبق اساسنامه خود می توانند در موعد مقرر نسبت به تشکیل مجامع اقدام کنند.

مدیرعامل اتحادیه مؤسسات و تشکل های فرهنگی مردمی قرآن و عترت گیلان ادامه داد: دستگاه های نظارتی نظیر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان تبلیغات اسلامی و حتی اتحادیه کشوری به عنوان هماهنگ کننده اتحادیه های استانی، می توانند به عنوان ناظر در جلسات حضور پیدا کنند و بر انتخابات نظارت کنند، اما حق دخالت بر روند اجرایی را ندارد.

دلیل تغییر زمان برپایی مجمع عمومی اتحادیه قرآنی یزد اعلام شد

وی گفت: اساسنامه های موجود که از سوی هیئت رسیدگی به امور مؤسسات سابق به ریاست معاونت فعلی قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، با حضور سازمان تبلیغات اسلامی و نمایندگان دو اتحادیه سابق تنظیم شده است، کامل است، اگر چه آن هم ممکن است، دارای اشکالاتی باشد، اما باز باید آنها را مجامع اصلاح کنند و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و یا هر دستگاه نظارتی دیگری در این خصوص صرفاً می تواند پیشنهاددهنده باشند. این موضوع حتی در اساسنامه اتحادیه کشوری که در مردادماه امسال تأسیس شد، اشاره شده است (که تنها می توانند پیشنهاددهنده باشند و اتحادیه های استانی می توانند، آن را بپذیرند و یا نپذیرند.)

وی با اشاره به اینکه اکنون موضوع اصلاح اساسنامه مطرح نیست، ادامه داد: موضوع تشکیل مجامع استانی است که موعد آنها به سر آمده است. در اساسنامه آمده است که هیئت مدیره مؤظف است، یک ماه پیش از پایان خدمت هیئت مدیره و بازرسان نسبت به تشکیل مجمع عمومی اقدام کنند. برای تشکیل مجامع عمومی، قانون به مانند قانون تجارت و ثبتی مشخص شده است و باید طبق آن روال انجام شود و در اساسنامه به این موضوع تصریح شده است که هیئت مدیره یک ماه قبل از موعد مقرر، دعوتنامه را با قید روز، زمان و مکان تشکیل و به آخرین اقامتگاه مؤسسات عضو خود ارسال کند. رسیدگی به صلاحیت کاندیداها، برعهده هیئت مدیره استان است. این فرآیند روشن و شاخص است و نیازمند هیچ شیوه نامه، دستورالعمل و ابلاغیه ای نیست.

مرادی اضافه کرد: اتحادیه های استانی که تقریباً بیش از 10 سال از عمرشان می گذرد و تا کنون بیش از پنج و یا شش مجمع برگزار کرده اند، به این بلوغ رسیده اند که بتوانند بدون نقص و به بهترین وجه این کار را انجام دهند. انتظار از دستگاه های نظارتی هم صرفاً نظارت بر این فرآیند است و نه دخالت. آنچه که در ممانعت از برگزاری مجمع عمومی یزد اتفاق افتاد، دخالت محض بود، زیرا فرآیند انتخابات، دعوتنامه های تشکیل مجمع و روال تأیید کاندیداها، طبق اساسنامه اتفاق افتاده بود و استان یزد نیز یکی از استان های توانمند در این عرصه بود. بنابر این کاری که وزارت ارشاد و به طور مشخص دبیرخانه هیئت رسیدگی به مراکز امور فرهنگی انجام داد، دخالت آشکار است و تداوم این دخالت، منجر به مراجعه به دستگاه های قانونی می شود.(اگر چنانچه ابلاغیه های غیر قانونی نظیر اساسنامه و شیوه نامه ادامه پیدا کند، خصوصا اینکه مغایر با اساسنامه و شیوه نامه های فعلی باشد.)

مدیرعامل اتحادیه مؤسسات و تشکل های فرهنگی مردمی قرآن و عترت گیلان بیان کرد: هیئت رسیدگی به امور مؤسسات فرهنگی هنری، جای مناسبی برای تصدی نظارت بر اتحادیه های قرآنی نیست. معتقدیم بحث نظارت باید برعهده کمیته مشترکی که ذیل شورای توسعه فرهنگ قرآنی است با حضور نمایندگان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی(به طور مشخص معاونت قرآن و عترت) و سازمان تبلیغات اسلامی، با اصلاح آن کمیته و دعوت از نمایندگان اتحادیه کشوری باشد و به عنوان مرجع نظارت و صدور پروانه فعالیت به اتحادیه های کشوری و استانی باشد. نمی شود که مؤسسات قرآنی و اعضای اتحادیه ها تابع دو دستگاه باشند و از دو دستگاه نظارتی امورشان پیگیری شود و اتحادیه ها تابع یکی از مراجع نظارتی باشد.

وی ادامه داد: انتظار ما از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی این است که به جای اینکه جلوی تشکیل مجامع قرآنی را بگیرند و از برگزاری آن ممانعت کنند، تکلیف خود را در حوزه مؤسسات معین با حساب های میلیاردی روشن کنند، برای مؤسسات و اتحادیه ها توضیح دهند که چرا این مبالغ آنجا ذخیره شده و برای چه مصارفی صرف می شود. یکی از جاهایی که معتقدیم باید نظارت و مطالبه کنند، اتحادیه ها هستند. در همه دنیا سمن ها و اتحادیه ها تشکیل می شوند که نظارت بر حسن اجرای فعالیت دستگاه های حاکمیتی داشته باشند.

مرادی بیان کرد: کارویژه هایی که در سمن ها در دنیا شاهد هستیم، این است که اعتراض و نظارت می کنند، بنابر این یکی از کارهای اتحادیه های قرآنی، همین است، یعنی در کنار اینکه باید برای دستگاه های حاکمیتی در جهت تحقق سیاست های کلان کشور در حوزه قرآن بازو باشند، در طرف مقابل هم می توان نظارت و مطالبه گری بر روند فعالیت آنها داشته باشیم. لذا از همین باب است که امروز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و معاونت قرآن و عترت ارشاد مطالبه داریم که وضعیت مؤسسات معین را توضیح دهند. اینکه از لحاظ قانونی این موضوع را تشریح کنند که آیا چنین اقداماتی قانونی است؟ آیا در مصارفی که استفاده می شود، قانونی است؟ پول هایی که توزیع می شود، قانونی است؟ این موضوع کامل و شفاف توضیح داده شود.

وی اضافه کرد: حداقل دوستانی که در معاونت فعلی قرآن و عترت هستند، روند تخصیصی این اعتبار را در هشت سال گذشته شفاف بیان کنند. در پایگاه اینترنتی وزارت ارشاد و یا معاونت قرآن و عترت ارشاد درج شود که این مبالغ را برای این مصارف به فلان مؤسسات داده شده است. آیا نظارت داشته است که این مبالغ در آن مصارف، صرف شده است؟ آیا این مبالغ نمی توانست در اختیار اتحادیه ها به عنوان بخش مردمی قرار گیرد؟ اگر قرار است کمکی به حاکمیت شود و در جهت حفظ و صیانت این اعتبارات گام برداشته شود، اتحادیه بهترین مکان است. زیرا هم نظارت درونی و هم نظارت برون سازمانی دارد. خود دستگاه به عنوان دستگاهی که اعتبار را واریز می کند، می تواند بر حسن اجرا نظارت کند و خود اتحادیه نیز ساختارش به گونه ای است که هیئت بازرسی و مجمع عمومی و هیئت مدیره دارد و سالانه تراز مالی ارائه می کند و به اعضای خود گزارش می دهد. اتحادیه ها قائم به شخص نیستند و هیئت مدیره هست که تصمیم گیرنده است، هیئت مدیره ای که مننتخب مؤسسات هستند.

مرادی گفت: در حوزه مؤسسات معین، هیچ شفافیتی را مشاهده نمی کنیم. برخی از دوستان که دغدغه مؤسسات کاغذی دارند، نسبت به مؤسسات میلیاردی هم دغدغه پیدا کنند. همچنین اتحادیه های سابق کشوری نیز درباره اعتباراتی که در این سال ها دریافت کردند، پاسخ مناسبی برای اعضا داشته باشند چه آنهایی که فرآیند انحلال را طی می کند و هیئت تسویه آنها و پیرو آن مدیران عامل سابق باید پاسخگو باشند و اتحادیه های جدید نیز در این زمینه فرآیند شفافی را طی کنند.

انتهای پیام

به گزارش روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان، فیروز فاضلی، صبح امروز در جلسه شورای اداری این اداره کل که به صورت وبینار برگزار شد، با بیان اینکه فرهنگ محور همه فعالیت های جامعه است، گفت: پیشرفت و توسعۀ اقتصادی، سیاسی و اجتماعی یک جامعه در گرو پویایی فرهنگ آن جامعه است.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان افزود: امروز حوزه نفوذ فرهنگ به همه ابعاد زندگی بشر کشیده شده است؛ ارتقای توانمندی فرهنگی افراد به عنوان سرمایه های فرهنگی جامعه در بسط توسعه فرهنگی جامعه تأثیرگذار است.

وی با تأکید بر اینکه فرهنگ سازی یعنی بتوانیم فکری را به تکرار به مردم برسانیم، اذعان کرد: اگر می خواهیم عرصه هنر بالنده شود باید در حفظ سرمایه گذاری در این عرصه نیز کوشا باشیم.

فاضلی در ادامه اظهار کرد: بر اساس تصمیمات ستاد کرونا استان، فعالیت ها در حوزه تئاتر و موسیقی در آینده ای نزدیک، با رعایت پروتکل های بهداشتی شروع خواهد شد.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان در بخش دیگری از سخنان خود خطاب به روسای ادارات شهرستانی، گفت: در خصوص هزینه ها و بودجه های فرهنگی و هنری مطمئن باشید که هر بودجه ای که دریافت می شود سهمی برای هر شهرستان اختصاص خواهد یافت.

وی اضافه کرد: برای اجرای برنامه های ثابت و تبیین شده ای مانند جشنواره تئاتر شهروند که به دلیل شیوع ویروس کرونا برگزار نشده است، پیشنهاد می شود طرح هایی با در نظر گرفتن شرایط کنونی لحاظ شود تا بتوان به گونه ای جدید آن ها را عملیاتی کرد.

علی خاکپور روز سه شنبه در نشست با رئیس و کارکنان اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی دشتی بیان کرد: فلسفه وجودی بازرسی ها کمک به ارتقا کیفیت عملکرد، بهره وری و خدمت رسانی به جامعه فرهنگی و هنری، کاهش مشکلات کارکنان و ادارات است.

وی افزود: تلاش عموم همکاران در این اداره، انجام وظایف محوله سازمانی و خدمت رسانی به جامعه فرهنگی و هنری به صورت مطلوب در همه ابعاد است.

رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی دشتی نیز با تقدیر از حضور و توجه بازرسان به مشکلات شهرستان ها بیان کرد: پیشرفت و تاثیر هر مجموعه ای به داشتن نیروهای شایسته و کارآمد و استفاده بهینه از منابع انسانی است و رضایت مندی مردم و افتخارات کسب شده نتیجه هم دلی و تلاش کارکنان و همراهی جامعه فرهنگی و هنری است.

حمید زارعی اضافه کرد: احداث و راه اندازی سالن سینما، احداث بزرگترین نگارخانه استان، راه اندازی دفتر نمایندگی سینمای جوانان، احداث دو پلاتوی نمایش، تاسیس 802 باشگاه کتاب خوانی و ایجاد 6 کتابخانه مدرسه ای و 62 کتاب خانه کلاسی، احداث سالن کنفرانس آموزشی در فرهنگسرای خورموج، ایجاد کتاب نمای دشتی، تاسیس اولین خانه فرهنگ و هنر روستایی کشور در چاوشی، احداث فرهنگسرا در شهر شُنبه، تشکیل شورای قرآنی، احداث موسسه قرآنی در روستای چارک و چاپ آثار و حمایت از مولفان دشتی از جمله اقدامات انجام شده توسط اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی دشتی در این دولت بوده است.

وی بیان کرد: از سال 93 تاکنون 136 همایش و جشنواره علمی، فرهنگی و قرآنی، 137 اجرای نمایش، 29 فیلم مستند و کوتاه، 162 جنگ شادی، 12 کنسرت موسیقی، 1744 دوره آموزشی، 159 نمایشگاه فرهنگی و هنری و 169 مسابقه فرهنگی و هنری برگزار شده است.

زارعی افزود: در این دولت 18 انجمن فرهنگی و هنری، 6 آموزشگاه هنری، هشت کانون تبلیغاتی، 30 کانون فرهنگی و هنری مساجد، 3 موسسه قرآنی، 5 چاپخانه، 8 موسسه فرهنگی و هنری و 4 انتشارات به مجموعه فرهنگی شهرستان اضافه شده است.

وی اضافه کرد: شاخص ها و افتخارات متعددی نیز کسب شده که نامزدی چند دوره پایتخت کتاب ایران، دهکده کتاب ایران توسط روستای درازی، شهرستان برتر باشگاه های کتاب خوانی کشور، شهر شاخص نقالی و شاهنامه خوانی کودکان و نوجوانان کشور، انجمن برگزیده ادبی توسط انجمن ادبی فایز، تربیت سی حافظ قرآنی، سه دوره کانون برگزیده استانی و کشوری توسط کانون روستای عربی، شهر شاخص موسیقی کودکان، ثبت آثار متعدد معنوی و اخذ درجه هنری و کسب عناوین مختلف توسط هنرمندان در جشنواره های بین المللی و ملی گوشه ای از افتخارات کسب شده بوده است.

شهرستان دشتی با 86 هزار نفر جمعیت در 80 کیلومتری جنوب بوشهر واقع است.

همشهری آنلاین - نیما شایان: آرامگاه ابن بابویه نخستین گورستان شهرری و دومین گورستان تهران است که در دی ماه 1375 در فهرست آثار ملی ثبت شد و بقعه شیخ صدوق در آن واقع شده است و بسیاری از مشاهیر و چهره ها از جمله غلامرضا تختی، علی اکبر دهخدا، محمدعلی فروغی، رجبعلی خیاط، دکتر حسین فاطمی، رحیم موذن زاده اردبیلی، حسین بهزاد، میرزاده عشقی، شهدای سی تیر و سه آذر اهورایی شانزدهم آذر در آن مدفون هستند و به عنوان یکی از میراث های تاریخی و هویتی شهرری محسوب می شود.

نحوه نگهداشت و ساماندهی قبرستان تاریخی ابن بابویه که نخستین گورستان شهرری و دومین گورستان تهران به شمار می رود، تا کنون بارها مورد انتقاد اعضای شورای شهر تهران قرار گرفته است. در یکی از موارد، حجت نظری عضو کمیسیون فرهنگی و اجتماعی عضو شورای شهر تهران در تیر ماه امسال نسبت به اخبار منتشرشده درباره تخریب سنگ قبور در این قبرستان واکنش نشان داد و عنوان کرد که عمدتا نگاه حاکم بر ساماندهی و یکپارچه سازی آرامستان ها، غیرفرهنگی است و مسوولان بیشتر به دنبال فعالیت عمرانی هستند تا احیاء هویت. متاسفانه نگاه حاکم بر این قبرستان یا کلا برخی آرامستان های واجد ارزش تاریخی، به جای آنکه رویکرد فرهنگی باشد عمدتا کالبدی و خشن است.

بر اساس قانون، مدیریت آرامستان ها برعهده شهرداری هاست اما برخی قبرستان ها همچون ابن بابویه در اختیار سازمان اوقاف هستند که از این حیث مشکلاتی از جمله چگونگی ساماندهی آنها را رقم می زند. از همین رو عضو شورای شهر تهران ابراز امیدواری کرده بود که سازمان اوقاف بعنوان متولی ابن بابویه، در زمینه ساماندهی این قبرستان تاریخی در تعامل با وزارت میراث فرهنگی و شهرداری تهران باشد تا در حین این ساماندهی، آسیبی به هویت و میراث شهر نرسد.

علاوه بر انتقادها نسبت به آنچه که تخریب سنگ قبرهایی با قدمت بیش از صد ساله در ابن بابویه عنوان می شود، پیگیری دوستداران میراث فرهنگی برای مرمت یادمان دکتر محمد مصدق، موضوعی است که همچنان بلاتکلیف مانده است.

اما ظرفیت گردشگری قبرستان تاریخی ابن بابویه، از دیگر محورهای مورد توجه مدیریت شهری است. احمد مسجد جامعی عضو شورای شهر تهران این ظرفیت های تاریخی را یک سرمایه ملی در راستای توسعه گردشگری پایتخت برمی شمرد و در همین راستا است که سیدمجید غمخوار، مدیرعامل سازمان عمرانی مناطق شهرداری تهران در فروردین ماه امسال در بازدید از ظرفیت های فرهنگی و تاریخی منطقه 20 تهران، به عناصر مهم مذهبی و هویتی نظیر آرامستان ابن بابویه در جنوب تهران اشاره و تاکید کرده و احیای ظرفیت گردشگری آن را نیازمند همکاری و هماهنگی همه نهادها دانسته است.

مجید فراهانی دیگر عضو شورای اسلامی شهر تهران نیز با اشاره به ویرانی بسیاری از قبور به دلیل فرسودگی، می گوید: به باور من آرامستان ابن بابویه با مساحت قریب به 10هکتار با دربرگرفتن بسیاری از مشاهیر تاریخی، مذهبی و ملی از منحصربه فردترین آرامستان های دنیاست که ظرفیت تبدیل به عنوان یکی از قطب های گردشگری تهران را داراست اما متأسفانه هم اکنون وضعیت بسیار نابسامان و رها شده ای دارد و گورستانی است که به سمت ویرانی و تخریب رفته است. کارشناسان بنای گورستان تاریخی ابن بابویه را از دوران سامانی می دانند که آرامگاه 800 ساله شیخ صدوق در آن همچون نگینی ارزشمند قرار دارد.

فراهانی در شهریور ماه 1397 طی نامه ای به شهردار منطقه 20 تهران بر ساماندهی آرامستان ابن بابویه تاکید کرده و ابراز امیدواری کرده بود تا وی عقب ماندگی تاریخی درباره ساماندهی این قبرستان تاریخی را جبران کند.

همه پیگیری های دوستداران میراث فرهنگی و اعضای شورای شهر تهران در سال های اخیر و قرارگیری در آستانه هفته تهران که یکی از محورهای مهم آن بازخوانی هویت تهران با نگاه به اماکن قدیمی و همچنین توسعه گردشگری و ادبیات سازی برای مکتب تهران است، فرهاد افشار شهردار منطقه 20 تهران را راهی قبرستان ابن بابویه کرد تا در نشستی با حضور رئیس سازمان زیباسازی شهرداری تهران، رئیس اوقاف شهرستان ری و تولیت آرامگاه ابن بابویه، ساماندهی آرامستان قدیمی و تاریخی ابن بابویه را به بحث بگذارد و آمادگی شهرداری را برای ساماندهی قبور تاریخی و مشاهیر آرامگاه ابن بابویه اعلام کند.

فرهاد افشار در این رابطه گفت: ساماندهی آرامگاه ابن بابویه با توجه به قدمت و هویت فرهنگی و میراثی آن به واسطه مشاهیری که در آن مدفون هستند حائز اهمیت است و در این نشست پیرامون ساماندهی این آرامگاه بحث و تبادل نظر شد.

افشار با اشاره به طراحی اپلیکیشن ویژه زیارت آستان حضرت عبدالعظیم (ع) در شهرداری منطقه 20 و امکان بهره برداری شهروندان به صورت غیرحضوری گفت: مدیریت شهری این منطقه آمادگی آن را دارد در راستای توسعه گردشگری و شناسایی نقاط گردشگری و مذهبی این منطقه با طراحی یک اپلیکیشن، اطلاعات جامعی از این آرامگاه قدیمی در اختیار شهروندان قرار دهد.

وی خاطرنشان کرد: در این نشست ضمن بررسی طرح جامع ابن بابویه، مقرر شد با تشکیل کمیته تخصصی متشکل از نمایندگان سازمان زیباسازی، شهرداری منطقه 20 و اوقاف شهرری، طرح جامع این آرامگاه به منظور ساماندهی قبور بررسی شود.

شهردار منطقه 20 تهران با تاکید بر اینکه طرح های ساماندهی آرامستان ها می بایست از جنس فرهنگی، هویتی و میراثی باشد، تصریح کرد: بر اساس قانون، مدیریت آرامستان ها برعهده شهرداری هاست؛ اما برخی قبرستان ها همچون ابن بابویه در اختیار سازمان اوقاف است و ساماندهی آنها نیازمند تعامل و همکاری سازنده با وزارت میراث و شهرداری تهران است.