به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس ، نشست شورای فرهنگ عمومی کشور صبح امروز (سه شنبه) در خصوص بررسی سند گرامیداشت چهلمین سالگرد دفاع مقدس با حضور سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، سردار سرتیپ بسیجی بهمن کارگر رئیس بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس، معاونین وزرا، نمایندگان سازمان ها و دستگاه های کشوری، لشکری و عمومی و دبیر ستاد مرکزی گرامیداشت چهلمین سالگرد دفاع مقدس برگزار شد.

در این نشست، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به خدمت رسانی و فداکاری کادر بهداشت و درمانی کشور در بهبود وضعیت بیماران کرونایی اشاره کرد و گفت: باید از فرهنگ دفاع مقدس در حوزه نظام سلامت استفاده کنیم.

رئیس بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس نیز با تقدیر از فعالیت های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در راستای برگزاری هرچه بهتر گرامیداشت چهلمین سالگرد دفاع مقدس بر تعامل بیشتر با این وزارتخانه تاکید کرد.

بر اساس این گزارش، در این مراسم سید محمدرضا موالی زاده دبیر شورای فرهنگ عمومی کشور، سردار عبدالرضا آزادی معاون فرهنگی هنری سازمان بسیج مستضعفین، عبدالحمید احمدی معاون فرهنگی، آموزش و پژوهش وزارت ورزش و جوانان، حجت الاسلام حبیب رضا ارزانی دبیر ستاد عالی هماهنگی و نظارت بر کانون های فرهنگی و هنری مساجد، عماد افروغ کارشناس امور فرهنگی، علیرضا احمدی دبیر شورای عالی استان ها، حمید پوراصغری معاون توسعه امور علمی فرهنگی و اجتماعی سازمان برنامه و بودجه کشور، رضا پورحسین قائم مقام معاون سیمای جمهوری اسلامی، حجت الاسلام علی تقوی معاون فرهنگی سیاسی نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه ها، محمد حسین طالبیان معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، عیسی علیزاده معاون فرهنگی جهاد دانشگاهی، علیرضا کاظمی معاون پرورشی وزارت آموزش و پرورش، حجت الاسلام محمدحسن کاویانی راد معاون فرهنگی و امور اجتماعی بنیاد شهید و امور ایثارگران، حجت الاسلام ابراهیم کلانتری معاون فرهنگی دانشجویی دانشگاه آزاد، نصرالله لطفی قائم مقام شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی، علیرضا مختارپور رئیس نهاد کتابخانه های کشور، حضور داشتند.

گفتنی است، در این جلسه پس از تشریح برنامه ها و ارائه پیشنهادات اعضا و جمع بندی دکتر سیدعباس صالحی رئیس شورا، سند گرامیداشت چهلمین سالگرد دفاع مقدس به تصویب رسید.

انتهای پیام/ 221

کد ویدیو
دانلود

فیلم اصلی

لادن حیدری درباره سرنوشت رویدادها و جشنواره های ملی و بین المللی خاطرنشان ساخت: برای دوران مواجهه با کرونا برای همه رویدادها، شیوه جایگزین را پیش بینی کرده ایم. اگرچه وقوع و شیوع آن، یک باره بود اما به عنوان مثال برای نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، رویکرد نمایشگاه های مجازی را در دستور کار قرار داده ایم و حتی در حال بررسی برای برپایی نمایشگاه های فیزیکی با تمهیدات خاص هستیم.
برای جشنواره ها به ویژه جشنواره های فجر هم، اصل بر برگزاری است اما به ابزارهای جایگزین مانند برگزاری آنلاین هم فکر کرده ایم و در حال بررسی هستیم که چنانچه شرایط موجود استمرار پیدا کرد، بتوانیم با استفاده از این ابزارها، رویدادها را برگزار کنیم.
وزارت فرهنگ در تلاش برای حمایت از اهالی فرهنگ و هنر
وی با ذکر این موضوع که از ابتدای شیوع ویروس کرونا، نشست هایی برای مقابله با این بیماری برگزار شد، اظهار داشت: تلاش مان بر حمایت از آسیب پذیرترین اقشار جامعه یعنی اهالی فرهنگ و هنر بود چون این حوزه از روزهای نخست گسترش کرونا، ابتدا به صورت داوطلبانه و بعد، به شکل اجباری با توقف فعالیت مواجه شدند.
معاون وزیر فرهنگ همچنین ارائه بسته های حمایتی دولت در حوزه فرهنگ و هنر را مورد تأکید قرار داد و اظهار داشت: در این مدت، جلساتی هم با وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعی و هم با ستاد اقتصادی مقابله با کرونا داشتیم که نتایج خیلی خوبی همراه داشت؛ از جمله اینکه جمع کثیری از اهالی فرهنگ و هنر در سه ماهه بهار امسال از پرداخت حق بیمه معاف شده و سپس پرداخت تسهیلات ناشی از کرونا در دستور کار قرار گرفت.
حیدری در ادامه درباره جزئیات این تسهیلات هم گفت: هم اکنون در حال ثبت نام از بنگاه های فاقد کد کارگاهی بیمه هستیم. سرانه پرداخت به این بنگاه ها به سبب تحمیل تعطیلی، شانزده میلیون تومان و به اشخاص فاقد بیمه، شش تا هشت میلیون تومان است.
ارائه بسته های معیشتی کمک به اصحاب فرهنگ و هنر
معاون توسعه مدیریت و منابع وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در همین راستا اضافه کرد: افزون بر این، در حال پیگیری برای بسته های معیشتی کمک به اصحاب فرهنگ و هنر هستیم از این رو دیدارهایی با آقایان جهانگیری و نوبخت، معاون اول رئیس جمهوری و رئیس سازمان برنامه و بودجه داشتیم که مثمرثمر بود و در حال حاضر در مرحله تأمین منابع برای اجرا است.
به گفته وی، خوشبختانه دولت رویکرد بسیار مثبتی داشت و اهتمام بسیاری کرد و خبرهای خوبی از حیث تامین منابع خواهیم داشت و امیدمان این است تخصیصات قابل توجهی در اختیار قرار گیرد که در روزهای آینده، رسانه ای خواهد شد.

منبع:ایرنا

صبح امروز دوشنبه 23 تیرماه 1399 لادن حیدری معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در کارگاه آموزشی سلامت روان و پدافند غیرعامل ضمن خیرمقدم به حاضران در جلسه و مدیران و کارشناسانی که به صورت مجازی درجلسه حاضر بودند، گفت: وقتی جامعه با بحران مواجه می شود برای مقابله با بحران بر حسب نوع آن اقدامات دفاعی مختلفی می توان انجام داد. گاهی اقدامات دفاعی ، نظامی است و گاهی غیرنظامی.

معاون وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی افزود: اقدامات پیشگیرانه و دفاعی غیرنظامی موضوع پدافند غیرعامل است. تفاوت پدافند عامل و پدافند غیرعامل را می توان با تصور یک رزمنده که در حال دفاع از امنیت و مرزهای کشور است و یک پزشک که در حال مداوای بیماران است یا یک دانشمند که در حال ساخت یک داروی مهار بیماری همه گیر است به خوبی درک کرد. اقدامات غیرنظامی آنقدر تاب تفسیر وسیعی دارد که به نظر می توان سوای از اقدامات نظامی، هر اقدام دفاعی دیگر را موضوع پدافند غیرعامل دانست بی آنکه لازم باشد برای آن حدود و ثغوری تعیین کرد.

حیدری معاون وزیر همچنین گفت: بحران جدیدی که نه تنها کشور ما بلکه کل دنبا با آن درگیر شده یعنی بیماری کرونا جنبه های نوینی از پدافند غیرعامل را برای همه بویژه سطوح تصمیم گیر و تصمیم ساز مشخص کرده است. شاید تا قبل از شیوع این ویروس، هم قرنطینه کردن کل جامعه دور از ذهن بود و هم به همان اندازه نقش هنر و آثار فرهنگی هنری در پدافند غیرعامل. به خاطر دارم وقتی برای بررسی لایحه حمایت از مالکیت ادبی – هنری به مجلس می رفتیم بارها این جملات را از افراد مختلف شنیدیم که می گفتند اول باید اقتصاد جامعه و مشکلات سیاست خارجی و بیکاری و اعتیاد حل شود بعد به فکر هنر و هنرمند این موضوع فانتزی بود. هر چه از اهمیت هنر و فرهنگ در حل معضلات پیش گفته؛ اظهار می گردید گاهی در جواب فقط لبخند تحویل می گرفتیم و می دانستیم که باورشان نشده فرهنگ و هنر می تواند چه تاثیری بر جامعه داشته باشد. گمان می کردند چون نماینده دستگاهی هستیم که مدیریت اجرایی فرهنگ و هنر را بر عهده داریم، ناگزیریم چنین از ارزشهای هنر و فرهنگ صحبت کنیم ؛ اما کرونا و بویژه دوران قرنطینه خط بطلانی کشید بر روی تمام بی مهری هایی که سالها تحت تأثیر شرایط سیاسی اقتصادی جامعه به فرهنگ و هنر می شد.

معاون توسعه مدیریت و منابع در ادامه بیان کرد: ویروس کوید 19 بیشتر از اینکه جان بگیرد، آرامش روانی مان را گرفت و مختل کرد. ترس از بیمار شدن و خدای ناکرده بدرود زندگی گفتن، زندگی خیلی از ما انسانها را تحت الشعاع خود قرار داده، باعث شده برای حفظ سلامتی و کنترل بیماری از اجتماعات فاصله بگیریم و تا حد ممکن است هم دوری کنیم. تاثیرات ویروس کرونا بر سبک زندگی شخصی و اجتماعی ما خواسته یا ناخواسته عامل ایجاد افسردگی شده است. کرونا بالاخره شکست می خورد اما انسانهایی که سلامت ذهنشان بهم ریخته و به یک انسان مضطرب و وسواسی تبدیل شده ا ند زمان زیادی لازم دارند تا بهبود یابند.

وی افزود: شاید تا به حال فکر نکرده باشیم که چرا با اینهمه فشار عصبی و اخبار بد و ناامید کننده توانستیم تا امروز دوام بیاوریم و نه تنها خود را نباختیم بلکه به شکست دادن کرونا و داشتن فردایی بهتر امیدواریم. سوال این است چه چیزهایی به ما کمک کرده که از فشار روانی این بیماری رهایی یابیم؟ جمعیت کشور ما عدد قابل توجهی است اما آیا این ویروس و این قرنطینگی باعث شد که جامعه به جامعه ناامید تبدیل شود؟ براستی علت اینهمه روحیه قوی در مردم ما چه بوده و هست؟ در کنار تأثیرات غیرقابل انکار ارزشهای دینی و توجه به معنویات، بعد دیگر امور معنوی یعنی آثار ادبی هنری هم در این بارور ماندن درخت امید در کشورمان بی تاثیر نبوده است. تصور کنید دولت تصمیم به قرنطینه کردن جامعه می گرفت اما برای گذراندن دوران قرنطینه برنامه ای نداشت. تصور کنید فیلمی به نمایش در نمی آمد کتابی نبود که خوانده شود یا موسیقی ای نبود که شنیده شود. بدون این آثار ادبی – هنری تصور قرنطینه بیشتر از خود ویروس کرونا آزار دهنده تر می شد. ایام قرنطینه فرصتی شد مردم البته تحت تاثیر جنبه های آموزشی و انگیزشی فضای مجازی و شبکه های اجتماعی، به امور هنری بیشتر روی آورند.

معاون وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در ادامه بیان کرد: بی شک هر کدام از ما تجربه انجام حداقل یک کار هنری را در آن ایام به خاطر داریم. به نظر شما علت توجه بیشتر مردم به امور هنری از دوران قرنطینه تا به امروز چیست؟ مسلماً پاسخ وقت گذرانی نیست چرا که خوابیدن بهترین گزینه برای وقت گذرانی بود اما چرا بیشتر از اینکه بخوابیم سعی کردیم به فعالیت فرهنگی هنری بپردازیم، به موسیقی گوش دهیم و فیلم و سریال ببینیم؟ جواب واضح است؛ چون هنر و پرداختن به امور هنری آرامش بخش است. نقش درمانی دارد. از اضطراب می کاهد و امید را در دلها زنده می دارد. اگر قبل از کرونا به این خاصیت ها و ویژگی هنر می پرداختیم شاید کمتر تایید می شدیم. در کنار سایر ویژگیهای مثتبی که این ویروس بهمراه داشته، پی بردن به ارزش هنر بعنوان یک عامل دفاعی و چه بسا تهاجمی به فشارهای روحی وروانی، جایگاه آنرا بویژه در مباحث و سیاستگزاری های پدافند غیرعامل مشخص تر ساخته که انتظار می رود زین پس به این بعد هنر هم به هنگام اتخاذ تصمیمات کلان پدافند غیرعامل بیشتر توجه شود.

لادن حیدری افزود: هنر منبعث از روحی است که از پروردگار در نهاد بشر به ودیعه گذاشته شده است. درک و شناخت تاثیرات معنوی و روحی آن و بهره مندی از این تاثیرات در حیات و رشد جوامع و مقابله با بلایا در این کارزار نرم تا حدودی قوت گرفته است از اینرو امیدواریم هنر و خاصیت درمان کنندگی و ارامش بخشی آن بتواند بیش از پیش در حرکت مان در جاده های ناهموار پیش رو یاریمان کند و به هنر و آثار هنری نه بعنوان یک موضوع فانتزی بلکه به چشم یک عنصر استراتژیک در کلیه مراحل رشد و توسعه کشور نگریسته شود.

حیدری در پایان گفت: تا فرصت باقیست باید برای استفاده از این قدرت نرم بعنوان یک عامل دفاعی غیرنظامی موثر و کارامد برنامه ریزی کنیم و تا حد ممکن از ارزشهای هنر برای بهبود اوضاع روانی مردم کشور بوژه در این حال و روز بحران زده بهره بگیریم.

هر چند طی چند روز اخیر با افزایش آمار شیوع کرونا در کشور و افزوده شده به استان ها و شهرستان های در معرض خطر این ویروس، التهاب فعالان فرهنگ و هنر مبنی بر صدور دستور تعطیلی مجدد فعالیت های این حوزه کمی بالا گرفت اما دولتمردان ضمن رد این شایعه و بر لزوم هر چه بیشتر رعایت شیوه نامه های بهداشتی و اجرایی بر تلاش و تعامل جامعه هنری و مردم برای باز نگه داشتن فعالیت های این حوزه تاکید داشتند.

البته در کنار این مساله حوزه هنرهای نمایشی نیز خالی از اتفاق نبود که از مهمترین آنها می توان به مواردی چون معرفی اعضای هیات ارزیابی دو بخش جشنواره تئاتر مقاومت، بازشدن پای تئاتر به جلسه شورای هنر با خبرهای خوب، بازدید وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از تالار وحدت، انتشار فراخوان چهارمین جشنواره نقالی و پرده خوانی نقالان علوی و اخباری دیگر اشاره کرد.

اگر پیگیری بی وقفه اخبار ویروس کرونا کمتر زمانی برای رصد اخبار تئاتر برای شما باقی گذاشته در گزارش پیش رو مهمترین اخبار این حوزه را در بازه زمانی 19 تا 22 تیرماه مرور کنید.

، دبیر هفدهمین جشنوارۀ سراسری تئاتر مقاومت، طی احکامی جداگانه دکتر ، و را به عنوان اعضای هیأت ارزیابی متون بخش خیابانی و محیطی این جشنواره را معرفی و منصوب کرد.

نیلی همچنین در احکام جداگانه دیگر ، و را به عنوان اعضای هیئت ارزیابی متون بخش دانشجویی جشنواره معرفی شدند.

هفدهمین جشنوارۀ سراسری تئاتر مقاومت به همت انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس بنیاد فرهنگی روایت فتح، آذرماه سال جاری و با دبیری حمید نیلی برگزارخواهد شد.

جلسه دوم شورای هنر شورای عالی انقلاب فرهنگی به ریاست وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و با حضور دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی در محل دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی و با موضوع بررسی پیش نویس سند توسعه هنر، ماده واحده تأسیس مؤسسه هنرمندان پیشکسوت و همچنین اصول و سیاست های موسیقی کشور برگزار شد که مقرر شد در زمینه تشکیل شورای هماهنگی موسیقی کشور و ساختار آن، اعضای شورای هنر پیشنهادات و نظر نهایی را ظرف دو هفته آینده به شورای هنر اعلام کنند.

در این جلسه از اعضای تدوین پیش نویس سند توسعه هنر با اشاره به تدوین این سند بر مبنای شش گام کارشناسانه در تشریح بررسی وضعیت اجرای نمایش در کشور تأکید کرد: عناوین نمایش حدود 1.5برابر و تعداد دفعات نمایش 2.6 برابر و تعداد تماشاگران بیش از 7 برابر بین سال های 85 تا 97 رشد داشته است که نشان دهنده افزایش قابل توجه استقبال مردم از تئاتر و هنرهای نمایشی است.

فراهانی در مورد حمایت های مالی گفت: انتظار داریم افزایش سهم هنر از بودجه عمومی کشور، اختصاص سهم مناسب برای هنر در صندوق توسعه ملی، افزایش سهم هنر در صندوق توسعه فناوری های نوین و افزایش سهم هنر در صندوق توسعه صادرات پیگیری و لحاظ شود.

وی درمورد مشارکت سازمان ها و دستگاه های دولتی با وزارت فرهنگ برای توسعه هنر تصریح کرد: انتظار می رود که هر کدام از دستگاها سهم مشخصی از بودجه عمومی برای حمایت از توسعه محصولات و خدمات هنری اختصاص دهند.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به همراه تعدادی از معاونان و مدیران بنیاد فرهنگی هنری رودکی از بخش ماشینری و امکانات صحنه ای تالار وحدت بازدید کرد. در این بازدید، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در جریان بازسازی های صورت گرفته در سال های اخیر و نیز پاره ای نیازهای بخش ماشینری تالار وحدت قرار گرفت.

همچنین گزارشی از تلاش های صورت گرفته برای نوسازی تالار وحدت و از جمله رایزنی صورت گرفته با شرکت اتریشی خدمات دهنده به اپرای دولتی وین ارایه شد.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی همچنین از پهنه فرهنگی رودکی بازدید و بر ظرفیت های این پهنه برای اجرای رویدادهای هنری تاکید کرد.

باب اسفنجی کرگدن ، به کارگردانی ثابت از 22 تا 27 تیر ساعت19:30 در تئاتر مستقل تهران به صحنه می رود.

این نمایش به نویسندگی و کارگردانی سامی صالحی ثابت تازه ترین تولید گروه بچه های شاهکار است که برای گروه سنی نوجوان و جوان و در مدت زمان محدود شش روز به اجرا در می آید.

در نمایش به ایفای نقش می پردازند.

مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری انقلاب اسلامی با همکاری معاونت امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران و اداره کل هنرهای نمایشی رادیو در راستای ارتقای فرهنگ علوی و ایرانی و نیز تقویت، بازپیرایی و به روز رسانی هنر سنتی و دیرینه پرده خوانی، نقالی و حماسه خوانی (نعت و مناقب خوانی آل الله) در کشور، چهارمین دوره جشنواره سراسری نقالی و پرده خوانی غدیر (نقالان علوی) را، همزمان با دهه ولایت و امامت از عید سعید قربان تا عید غدیر خم برگزار می کند.

زنده نگه داشتن معارف ولایت علوی و واقعه غدیر خم در اذهان مردم به ویژه نسل جوان، استفاده از هنر اصیل و کهن نقالی در تبیین و ترویج فرهنگ اسلامی و علوی، احیاء و ترویج اشعار و متون ادبی غنی ایرانی و اسلامی با محوریت ولایت و بیان سبک زندگی، علم و عمل حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) از جمله مهمترین اهداف این رویداد معرفی شده است.

همچنین در این فراخوان تاکید شده است جشنواره در ایام پیش بینی شده در صورتی برگزار خواهد شد که وزارت بهداشت و درمان بر اساس پروتکل بهداشتی مصوب مجوز برگزاری را صادر کند.

امکان تماشای هفت فیلم تئاتر؛ ، ، ، ، ، و به تازگی در سامانه تیوال فراهم شده است و علاقمندان می توانند از طریق این سایت در کنار تماشای این آثار از آرشیو تماشاگر 50 فیلم تئاتر دیگر نیز بهره ببرند.

پسران تاریخ ؛ نوشته آلن بنت با ترجمه محسن ابوالحسنی با دراماتورژی و کارگردانی اشکان خیل نژاد است. بازیگران این نمایش محسن ابوالحسنی، مجید آقاکریمی، مهرداد بابایی، سینا بالاهنگ، محمد برهمنی، سجاد حمیدیان، حامد رسولی، حمید رحیمی، مهدی شاهدی، مریم نورمحمدی و امیرمسعود واعظ تهرانی هستند.

مده آ ؛ به قلم حمید شهرانلو و کارگردان آن ندا قاسمیان است و بازیگران آن ونوشه واحدی و هامون هوشیار هستند.

ما سه نفر بودیم ؛ نمایشی است که در تئاتر مولوی با رویکردی از بازتاب صلح و تاثیرات آن در جوامع بشری را به مخاطب ارائه می دهد. صالح علوی زاده، پویان محمودی، پویا چوداریان با همراهی تارا صلاحی است.

مسخ ؛ اثری به نویسندگی و کارگردانی نصیر ملکی جو است و بازیگران آن الهه بخشی، مهدی تشکری، فلامک جنیدی، لیلی رشیدی، محمد زیگساری، پگاه کاظمی، پوریا گلشناس، نفیسه ملکی جو و رامین ناصر نصیر هستند. این نمایش سال 1393 در تالار حافظ اجرا شده است.

بیا جلوتر ؛ به قلم حسین برفی نژاد و کارگردان آن سجاد باقری است و سجاد باقری و حسین برفی نژا د در آن ایفای نقش می کنند. این نمایش در عمارت نوفل لوشاتو اجرا شده است.

دامپزشکی ؛ اثری به نویسندگی و کارگردانی شیرین جروقی است و بازیگران آن امین اسفندیار، صادق برقعی، هادی شیخ الااسلامی، کیوان محمدی، ستاره ملکی، زهرا مهرابی و علی نورانی هستند. این نمایش سال 1395 در تالار استاد انتظامی اجرا شده است.

جنگل و جینگیل ؛ اثری به نویسندگی و کارگردانی علی رضا جعفری مرام است و بازیگران آن پیمان کلانتری، پارسا پولادوند، محیا سالاری، شهرام قاصدزاده و لیلا میرحسینی هستند.

به گزارش سینماپرس ، ایمان افشاریان کارگردان و بازیگر تئاتر نسبت به نبود تدبیر و برنامه مدیران و مسئولان وزارت ارشاد در خصوص تئاتر انتقاد کرد.

متن یادداشت کارگردان نمایش فرانکنشتاین به شرح زیر است؛

یا لطیف

لطفاً تئاتر را با این شرایط برای همیشه تعطیل کنید.

مدیر محترم مرکز هنرهای نمایشی و وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی

من به عنوان عضوی از خانواده بزرگ تئاتر از شما خواهش می کنم که تئاتر را برای همیشه تعطیل کنید. اشتباه برداشت نکنید، خواهش من به خاطر بیماری وحشتناک کرونا نیست، خواهش من بر این اساس است که با برنامه ریزی و تدبیر شما عزیزان دیگر حتی نمی شود با عشق هم تئاتر کار کرد.

برای آنکه این مسأله برایتان روشن شود مثالی را برایتان بازگو می کنم:

فرض کنید که بنده به عنوان کارگردان قصد تولید نمایشی را دارم و قرار است این نمایش بعد از سه ماه تمرین در یک سالن 200 نفره اجرا شود. اگر میانگین حضور تماشاچی را (بدون در نظر گرفتن کرونا) 80 درصد سالن حساب کنیم و حداقل بلیت را 50 هزار تومان در نظر بگیریم و پنج درصد سایت فروش بلیت به علاوه 9 درصد ارزش افزوده که شما از بچه های تئاتر دریافت می کنید و اگر حداقل اجرایی 2 میلیون تومان اجاره سالن باشد و به طور میانگین پنج بازیگر از اهالی تئاتر (بدون بازیگر چهره) در این نمایش بازی کنند، با احتساب اجاره پلاتو برای سه ماه و خرج دکور و لباس و چاپ پوستر و بروشور و هزینه گریم و پذیرایی (چای و ارزان ترین بیسکوییت) و با در نظر گرفتن دستمزد طراحان و عوامل و بازیگران نسبت به فروش و درآمد چیزی حدود 150 میلیون تومان ضرر مالی می شود آن هم روی کاغذ و بدون احتساب اتفاقات غیرمترقبه که روزانه شاهد آن هستیم.

این چه حمایتی است برای علاقه مندان و عاشقان تئاتر که باید دربه در اسپانسر باشیم چون چرخ تئاتر نمی چرخد و دخل و خرجمان با هم جور نیست. که البته جستجوی اسپانسر بدون بازیگر چهره کار بیهوده ای است.

به همین خاطر پیشنهاد می کنم که کلاً تئاتر را تعطیل کنید حالا که هیچ برنامه ای برای درست برگزار شدن آن ندارید حداقل خیالمان راحت است که تئاتر نداریم. یا اگر راهی را برای بچه های تئاتر پیشنهاد دارید بفرمایید تا به آن عمل کنیم. هرچند که مطمئن هستم شما هم این بحران را می دانید ولی کارهای مهمتری دارید که به آن بپردازید چون فعالیت اصحاب فرهنگ بیشتر برای دیگران جنبه تفریح و فوق برنامه دارد، پس کلاً می شود دور آن را خط قرمز کشید.

به گزارش خبرگزاری شبستان ، نشست شورای برنامه ریزی و هماهنگی بعثه مقام معظم رهبری و سازمان حج و زیارت امروز به ریاست حجت الاسلام والمسلمین سید عبدالفتاح نواب نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت تشکیل شد، حجت الاسلام والمسلمین سید حسین رکن الدینی معاون فرهنگی بعثه مقام معظم رهبری اعلام کرد: این اقدام با هدف تغییر در فرآیند جذب روحانیون حج، عمره و عتبات، جوان سازی بدنه روحانیون با تغییر اساسی در شرایط و نحوه اعزام ها، بررسی فرآیند تبدیل وضعیت و تغییرات درسرفصل های آموزشی خادمان فرهنگی درحج ، عتبات و روایتگری صورت می گیرد.

وی افزود: حفظ ارتباط با زائران قبل، حین و بعد از سفر، آموزش متمرکز زائران عتبات، آموزش معرفتی، مناسکی و اماکن برای خادمان مجموعه ها، کاروان ها و عوامل اجرایی، تهیه بانک شعر برای مداحان و روحانیون و تدوین و تولید سوژه سخن برای روحانیون و مداحان از دیگر محورهایی است که در دستور کار برنامه های این معاونت قرار گرفته است.

در این جلسه نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت اهمیت استفاده از ابزارها و امکانات روز در حوزه آموزش را یادآور شد و برلزوم هماهنگی میان سازمان حج و زیارت و بعثه مقام معظم رهبری در اجرای این برنامه ها تاکید کرد.
آقای علی رضا رشیدیان رئیس سازمان حج و زیارت هم با توجه به وضعیت ناشی از شیوع کرونا تصریح کرد: ایجاد ساختاری که به تقویت فضای مجازی و ماندگاری بیشتر برنامه ها واقدامات صورت گرفته منجر شود، ضرورت دارد.
برپایه این گزارش، درادامه این جلسه آقای دکتر سید علی مرعشی رئیس مرکز پزشکی حج و زیارت از اقدامات صورت گرفته در حوزه پزشکی حج 99 گزارش داد و استراتژی فعالیت های این مرکز با توجه به شیوع ویروس کرونا را تشریح کرد.

وی با اشاره به اقدامات این مرکز برای حج 1400 گفت: دستورالعمل های بهداشتی در حوزه های مختلف تدوین و درحال نهایی شدن است.
نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت نیز از رئیس مرکز پزشکی حج و زیارت خواست در راستای تعامل با دیگر کشورهای اسلامی و همسایگان این دستورالعمل ها ترجمه و برای استفاده در اختیار آنها قرار گیرد.
حجت الاسلام والمسلمین نواب همچنین در ابتدای این جلسه طی سخنانی به فرارسیدن سالروز پیروزی پیامبر گرامی اسلام(ص) در مقابل یهودیان بنی قریظه اشاره کرد و به بیان خیانتها، کارشکنی ها، توطئه چینی های مکرر و پیمان شکنی یهودیان در برخورد با رسول گرامی اسلام پرداخت و گفت: یهودیان حتی نقشه ترور پیامبر را طراحی کرده بودند چرا که قصد داشتند اسلام را در نطفه نابود کنند.

وی افزود: یهودیان بنی قینقاع، بنی نضیر و بنی قریظه آشکارا در مقابل اسلام ایستادند به طوری که هر پیروزی که پیامبر و مسلمانان بدست می آرودند حتما شرارتی را از ناحیه یهودیان متحمل میشدند.
وی اضافه کرد: بعد از پیروزی پیامبر در بدر، توطئه بنی قینقاع و پس از احد و حمراءالاسد، طرح بنی نضیر برای ترور نبی خاتم صلی الله علیه و اله و در آستانه پیروزی غزوه احزاب، توطئه بنی قریظه را شاهد هستیم.
حجت الاسلام والمسلمین نواب ریشه آتش افروزی های یهودیان را خودخواهی، تمامیت خواهی و به حساب نیاوردن دیگران دانست و گفت: ریشه نژاد پرستی در تفکر یهودیان بوده و امروز نیز صهیونیست ها با همین روحیه خود را برتر از دیگران می دانند.
نماینده ولی فقیه در امورحج و زیارت با اشاره به آیات 44 و45 سوره مائده تصریح کرد: اسلام بر تفکرنژاد پرستی خط بطلان کشید و تاکید کرد که همه انسان ها برابرند.
وی افزود: درآن زمان یهودیان درمقابل موفقیت های پیامبر دست به توطئه می زدند و امروز نیز صهیونیست ها با مشاهده موفقیت های جمهوری اسلامی ایران علیه اسلام، مردم و کشور عزیزمان توطئه چینی می کنند، امروز جامعه جهانی از ستم صهیونیستها و استکبار جهانی نمی تواند نفس بکشد.

پایان پیام/ 49

خبرگزاری شبستان ، گروه قرآن و معارف ، نماینده ولی فقیه و رئیس سازمان اوقاف و امور خیریه با حضور در اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل سازمان اوقاف و امور خیریه از سلسله فعالیت های جدید این اداره کل در حوزه رسانه، مستندسازی و مرکز اسناد بازدید کرد.

عباس لهراسبی مدیرکل روابط عمومی و روابط بین الملل سازمان اوقاف و امور خیریه در این بازدید به تشریح آخرین فعالیت های این اداره کل در حوزه هایی همچون رسانه، فضای مجازی، مستندسازی و تأسیس مرکز اسناد پرداخت و با اشاره به اینکه پنج رمان با محوریت زندگی نامه واقفان شاخص کشور توسط نویسندگان متبحر کشور تهیه و تولید شده است بر اهمیت رسانه و فضای مجازی در ترویج و تبلیغ فرهنگ وقف تاکید کرد.

دکتر خاموشی نیز در این بازدید که با حضور مدیران و کارشناسان اداره کل روابط عمومی برگزار شد، ضمن بیان خاطراتی از دوران دفاع مقدس و ارائه راهنمایی ها و پیشنهاد هایی در حوزه رسانه و فضای مجازی به بحث پیرامون اهمیت شفاف سازی فعالیت های سازمان اوقاف و امور خیریه و لزوم اعتمادسازی در بین عموم مردم از طریق رسانه پرداخت.

پایان پیام/ 40

به گزارش ایکنا، جایگاه معنوی و بلند بقاع متبرکه و امامزادگان از یک سو و گستردگی و فراوانی زیارت مشاهد شریفه و استقبال از آن ها از سوی دیگر، این الزام را به میان می آورد که مسئله بقاع متبرکه و امامزادگان، از ابعاد مختلف، مورد کاوش و پژوهش قرار گیرد. چنین امری برای متولیان امر مفید است تا در برنامه ریزی ها از آن بهره گیرند و زائران نیز می توانند بهره معنوی خویش را بالا برند. بی تردید مقوله مهندسی فرهنگی امامزادگان، بقاع متبرکه و مشاهد شریفه در مناسبات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی و در توسعه و تعمیق ارزش های دینی، نقشی حیاتی و تأثیری شگرف دارد و بدیهی است که درک مشترک و اتفاق نظر نخبگان سیاسی، علمی و مذهبی و شفاف سازی این مفاهیم، گام بزرگی در توسعه و تعمیق فرهنگ اسلامی محسوب می شود.

با توجه به پیچیدگی این مسئله و با دقت به اینکه نهادی به نام سازمان اوقاف و امور خیریه متولی امور بقاع متبرکه و امامزادگان شده است و هر ساله سرمایه مالی و انسانی زیادی را صرف نگهداری، رسیدگی و توسعه این اماکن می کند، باید به لحاظ فرهنگی نیز بستر ذهنی مناسبی در سطح کلان ایجاد شود و دید روشنی درباره فلسفه زیارت امامزادگان و تأثیرات سازنده آن در جامعه اسلامی شکل گیرد. از این رو ایکنا در این باره با حجت الاسلام سیدحسین خادمیان، استاد حوزه و دانشگاه و چهره برتر تبلیغ کشور، گفت وگو کرده است.

وی در بخش نخست این گفت وگو ، با بیان اینکه از اصل الگو پذیری به عنوان مهمترین و اصلی ترین ثمره فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اخلاقی امامزادگان غفلت کرده ایم، گفت: اداره اوقاف در نگاه مردم یک چهره اقتصادی و کاسب مدارانه دارد نه چهره فرهنگی؛ لذا باید جراحی بزرگی را درباره تولیت ها و مدیران امامزادگان و مشاهد شریف و موقوفات انجام دهیم. در ادامه مشروح بخش پایانی این گفت وگو را از نظر می گذرانید.

ایکنا بی تردید مقوله مهندسی فرهنگی امامزادگان، بقاع متبرکه و مشاهد شریفه در مناسبات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی و در توسعه و تعمیق ارزش های دینی، نقشی حیاتی و تأثیری شگرف دارد؛ بر همین اساس تبدیل شدن بقاع متبرکه به قطب های فرهنگی کشور و جایگاه اصلی آن ها چگونه محقق می شود؟

برای نزدیک شدن به این بعد، باید به همان اصل حقیقی امامزادگان برگردیم؛ مگر امامزادگان در گذشته رونق نداشتند؟ آن زمان نگاه مردم فرهنگی و اعتقادی بود و اعتماد وجود داشت، ولی امروز حالت منفعل پیدا شده است؛ لذا برای رسیدن به بعد فرهنگی امامزادگان باید به عقبه روایی و فقاهتی برگردیم و آن را احیا کنیم. قطعاً با اینکه آستان امامزادگان، بقاع متبرکه و مشاهد شریفه را به عنوان بعد اقتصادی بنگیریم، مخالف هستم. اگر در بحث گردشگری مذهبی بعد حقیقی امامزادگان و بقاع متبرکه را که همان بعد فرهنگی، عقلانیت و الگو مداری از آنهاست معرفی کنیم و بگوییم که این ها معلم معارف ها واخلاق بودند و معمار اخلاقیات در حوزه فردی، اجتماعی، خانوادگی، اقتصادی و ... جاذبه ایجاد می شود. چه چیزی گاندی، رهبر انقلاب هند، را به سمت امام حسین(ع) می کشاند که او از امام حسین(ع) سخن می گوید؟ اگر همین شناخت گاندی به امام حسین(ع) را به عنوان رهبر یکی از بزرگترین و پر جمعیت ترین کشور های دنیا بتوانیم در جامعه خودمان احیا کنیم، موفق عمل کرده ایم.

امروز درباره امام رضا(ع) در جامعه چقدر فعالیت کرده ایم؟ حتی سریال هایی را هم که برای امام رضا(ع) ساختیم، باعث وهم در مورد امام رضا شد و حقایق در مورد ایشان گفته نشد. در سریال امام علی(ع) نیز اینگونه بود و در طول این سریال حتی یک جنبه تعلیمی از حضرت علی(ع) مشاهده نشد. مباحثی که حضرت در خصوص اخلاقیات، نحوه جمع آوری زکات و بسیاری از مسائل و موارد دیگر بیان کرده اند در این سریال ندیدم؛ چراکه کار های فرهنگی دست متولیان اصلی و واقعی فرهنگی ما نیست و هر فردی به خود اجازه داده است، یک مجوز گرفته و درباره اسلام حرف بزند، در حالی که به آن هایی که می توانستند در مورد اسلام به درستی حرف بزنند و حقایق را روشن کنند، مجوز داده نشد و حتی میدانی هم برای ارائه ندادند؛ لذا اگر بخواهیم یک نگاه دقیق به مشاهد شریفه به عنوان یک الگوی فرهنگی و اسلامی داشته باشیم باید آن ها را به درستی معرفی کنیم؛ اما متأسفانه منفعل عمل کردیم.

ایکنا - بستر ذهنی مناسب جامعه درباره فلسفه زیارت امامزادگان و تأثیرات سازنده آن در عرصه گردشگری مذهبی در جامعه اسلامی چگونه شکل می گیرد؟

اگر حقیقت های متعالی انسان ساز امامزادگان را در مدارس، حوزه ها، دانشگاه ها و منابرمان مطرح کنیم، بجای اینکه حرف های ساختگی خلاف مکتب را بگوییم و تلاش کنیم از حالات ساختاری امامزادگان بگوییم تا مردم به این سمت معطوف شوند، به طور غیر مستقیم اقبال مردم و ملت ها سبب رشد گردشگری و اقتصادی می شود و دیگر نیازی نیست که بیایم و چهره امامزادگان را کاسب کارانه کنیم و قبر، مراسم ختم و اتاق عقد را در این مکان ها قیمت گذاری کنیم؛ با این نگاه می توانیم بسیاری از این خدمات را به صورت رایگان برای مردم داشته باشیم، چراکه نذورات به این اماکن سرازیر خواهد شد و وجهه آبرومندانه اقتصادی نه کاسب مدارانه ای را، که به مرور زمان سلب اعتماد می کند و قطعاً به بن بست کشیده خواهد شد، شاهد خواهیم بود.

ایکنا از فلسفه و حقیقت حضور امامزادگان در کشور و اثرات حضور آن ها بر زندگی مردم ایران بگویید.

در ایران به جهت اینکه از دوره خلیفه دوم بحث طبقاتی بین عرب و عجم ایجاد شد و به تعبیر اهل تاریخ، موالی معرفی و عجم ها در طبقه دوم معرفی شدند و بیشتر ایرانی ها طرد شدند، این ها باعث شد تا ایرانی ها تفاوت های رفتاری حضرت علی(ع) را با دیگران که منطبق بر رفتار پیامبر(ص) بود ببینند و به نوعی جذب اخلاقیات اهل بیت(ع) خصوصاً حضرت علی(ع) شوند؛ این موضوع در فکر و فاکره مردم ایران ماند و ایران را به محلی امن برای شیعیان و گرایش به شیعه تبدیل کرد. زمانی که تحقیر ها آمد و در زمان معاویه به اوج خود رسید، معاویه غیرعرب مخصوصاً مردم ایران را تحقیر می کرد و کار های سخت به آن ها می داد، همین مسئله باعث شد که ایران یک محل امن برای شیعیان شود و شیعه در آن گسترش پیدا کند. اگرچه بعضی ها این را مرهون تلاش های جناب سلمان می دانند، اما این مسئله مهم نیز در کنار آن مطرح است. پس از آن ایران به نوعی یک منطقه شیعه نشین شد و غیر ایران مناطق ضدشیعه شد.

حکام اموی و عباسی بر ائمه و فرزندان آن ها سخت گیر بودند و در تاریخ نیز آمده است که هارون الرشید آنقدر به فرزندان امام موسی ابن جعفر(ع) سخت می گرفت که آن ها خود را فرزند حضرت معرفی نمی کردند و از شهری به شهر دیگر می رفتند و حتی اگر می دانستند که این ها فرزند امام موسی ابن جعفر(ع) هستند با آن ها وصلت نمی کردند. در تاریخ داریم که کار به جایی رسید که محارم حضرت یک چادر داشتند که در هنگام نماز به همدیگر قرض می دادند و کسی که نمازش تمام می شد چادر را به دیگری می داد تا او هم نمازش را به جا آورد؛ در این شرایط بسیار سخت، ایران به دور از محل خلافت امویان و عباسیان ملعون بود و محل امنی شد که از تیررس مستقیم آن ها خارج بود و امامزادگانی که اذیت و آزار می شدند، قطعاً و قهراً به مناطقی که شیعه هستند و اعتقاد راسخ به مکتب امامیه داشتند، هجرت می کردند.

هجرت نیز از آداب یک مسلمان است؛ لذا علت اصلی اینکه آن ها مدینه، مکه و شهر های اسلامی را ترک می کردند و به شهر ها و روستا های ایران می آمدند، همین مسائل بود. در تاریخ داریم که نیرو های فراوانی به عنوان قیام های علویان و زیدیه به خاطر همین مسائل شکل می گیرد و اوج این مسائل نیز بعد از جریانات سختگیرانه خلیفه دوم، معاویه و حجاج ابن یوسف بود که حرکت های شکننده و تحقیر آمیزی می کردند، بنابراین اولاد حضرات معصومین(ع) ایران را محل مناسبی برای زندگی و محلی امن برای تبلیغ حقیقت اسلام همراه با بستری آماده و پذیرا برای معارف و معالم حقه اسلام مشاهده کردند و در ایران حضور پیدا کردند.

اگر بخواهیم فلسفه و حقیقت حضور امامزادگان را در ایران بررسی کنیم یکی از مهمترین مسائل، بستر مناسبی بود که برای نشر، تعلیم و حفاظت از معارف حقه اسلام ایجاد شده بود؛ در آن زمان در شهر های اسلامی مانند مدینه، مکه، بغداد و شام به خاطر تسلط خلفای جور اموی و عباسی امکان این مسئله نبود و آن ها تلاش می کردند که اسلام حقیقی را از بین ببرند و باید این اسلام تعلیم و ترویج داده می شد؛ ایران در آن زمان بهترین بستر برای این مسئله بود. دومین مسئله امنیت آن ها در ایران بود و سومین مسئله اقبالی بود که مردم ایران از ابتدا به ائمه هدی و اولاد آن ها داشتند و طبق دستور پیامبر مکرم اسلام(ص) این تکریم را به جا می آوردند.

ایکنا - مسئله رونق امامزادگان وبقاع متبرکه از چه زمانی در ایران ایجاد شد؟

مسئله رونق امامزادگان و بقاع شریفه از زمان حکومت فاطمیون در مصر با موضوع ساختن بقاع و گنبد و بارگاه شروع شد و در ایران اوج رونق این مسئله دوره سلجوقیان بود؛ بعد از آن ها ایلخانیان به دلیل گرایشی که به عرفان و تصوف اسلامی پیدا کردند و بعد از آن نیز در دوره تیموریان ادامه یافت، اما کم کم در زمان صفویه کاسته شد و حتی شکل آن نیز تغییر کرد. علی رغم اینکه بسیاری فکر می کنند در دوره صفویه این مسئله رونق پیدا کرد، اینگونه نبود و صفویه به دنبال مطرح کردن بزرگان خودشان بودند و حتی آن ها را در مقابل امامزادگان علم می کردند؛ آن ها برای کمرنگ کردن امامزادگان حتی تجمل گرایی را در حرم های شریفه مانند حرم حضرت رضا(ع) شروع کردند و به نوعی یک مانعیت را برای رونق و ترویج و توجه به امامزادگان ایجاد کردند و به جای اینکه مردم یک نگاه فرهنگی به امامزادگان و مشاهده شریفه داشته باشند، یک نگاه اقتصادی پیدا کردند. این مراکز در آن زمان دکان درآمدزایی برای حکام شد و این خطر بود که بعد از آن نیز این موضوع افول پیدا کرد و در زمان قاجاریه علی رغم شعار هایی که داده می شد، مجدداً افول پیدا کرد، تا به انقلاب شکوهمند اسلامی منتهی شد؛ امروز نیز به جهت مسائل سیاسی که درگیر آن ها هستیم از این مسئله غافل ماندیم که باید بعد فرهنگی و رونق آن ها احیا و جایگاه حقیقی امامزادگان شناخته و تعریف شود.

ایکنا منظورتان از جایگاه حقیقی امامزادگان چیست؟

جایگاه حقیقی امامزادگان، بقاع متبرکه و مشاهد شریفه همان بعد الگومداری از آنهاست نه بعد اقتصادی آنها؛ اگر ما جنبه الگومدارانه و سرمشق گونه امامزادگان را در جامعه تعریف کنیم و در کتب درسی و دانشگاه هایمان و رسانه ها و تمام مراتب جامعه جاری و ساری کنیم، هم اقتصاد و هم سیاست کشورمان تصحیح می شود. اگر طاغوت فرهنگی را شکست دهیم، مطمئن باشید طاغوت سیاسی و اقتصادی نیز شکست خواهد خورد. اختلاس ها، ناهنجاری ها، طلاق ها و بسیاری از مشکلات جامعه ما به خاطر این است که طاغوت فرهنگی در کشور ما با وجود سرمایه های عظیم فرهنگی که داریم ترویج پیدا کرده است. کشور های غربی چنین سرمایه هایی ندارند و از این منظر دستشان خالی است و ما با داشتن چنین سرمایه های عظیمی باید به حال خودمان گریه کنیم؛ جوانان و نوجوانان ما به سمت دیگری می روند و شکل دیگری گرفته اند و الگوی غربی را فرا گرفته ایم. این یعنی اینکه غافلانه عمل کرده ایم و کار به دست اهلش نیست و کسانی متولی این کار ها شده اند که چندین مشغله دارند.

متأسفانه کار به متخصصان سپرده و صدایشان نیز شنیده نمی شود. خطبایی داریم که اگر در نماز جمعه وارد شوند می توانند بسیار مؤثر عمل کنند، کمااینکه در فضای منبری نیز مفید عمل کرده اند؛ مردم از آن ها بدون اینکه هیچ هیاهویی داشته باشند تأثیر می پذیرند اما این ها را به هر دلیلی در سنگر نماز جمعه نمی آوریم. این ها نشان می دهد کار هنوز دست کار بلد نیست. تولیت مشاهد شریفه نیز باید بتوانند سیره و الگومداری آن ها را تبلیغ و ترویج و بدانند چگونه مردم را جذب کنند تا همان چیزی که مقام معظم رهبری در خصوص بعد فرهنگی شدن این اماکن تأکید داشته اند، محقق شود.

گفت وگو از وهاب خدابخشی
انتهای پیام

به گزارش ایسنا و طبق اعلام صندوق اعتباری هنر، فرزاد طایفه حیدری با اشاره به پرداخت حق بیمه سه ماهه نخست امسال گفت: در راستای حمایت از اعضای تحت پوشش برای جبران خسارت های ناشی از کرونا، طی هماهنگی های صورت گرفته با سازمان تأمین اجتماعی مقرر شد صندوق اعتباری هنر سهم حق بیمه سه ماهه اول سال 99 اعضایی را که تا پایان اسفند 98 دارای قرارداد بیمه فعال بودند پرداخت کند.

او در ادامه افزود: در مرحله اول حق بیمه و سرانه درمان فروردین بالغ بر هشت هزار نفر از اعضایی که هیچ اقدامی برای اخذ فیش و پرداخت حق بیمه انجام نداده بودند، به حساب سازمان تأمین اجتماعی واریز شد.

حیدری تصریح کرد: در مرحله دوم حق بیمه فروردین بیش از 9 هزار نفر از اعضا که مبادرت به دریافت فیش پرداخت از سازمان تأمین اجتماعی کرده و بعد از اطلاع رسانی های صندوق اقدام به پرداخت مستقیم به حساب آن سازمان کردند، از سوی صندوق به حساب افراد واریز شد. مبلغ سرانه درمان این گروه از اعضا نیز متعاقباً به حساب آنان واریز خواهد شد.

معاون صندوق اعتباری هنر افزود: همچنین برابر با اطلاعیه های قبلی حق بیمه گروه سوم (اعضایی که مبادرت به پرداخت سهم بیمه خود به حساب سازمان تأمین اجتماعی کرده اند)، براساس اطلاعات دریافتی از این سازمان به حساب آن ها واریز خواهد شد.

او همچنین گفت: طی توافق انجام شده با سازمان تأمین اجتماعی حق بیمه اردیبهشت و خرداد اعضایی که فیش پرداخت حق بیمه این دوماه را دریافت نکرده اند براساس زمان بندی توافق شده از سوی صندوق به حساب سازمان تأمین اجتماعی واریز خواهد شد.

معاون توسعه مدیریت و منابع صندوق اعتباری هنر تأکید کرد: با توجه به اقدام صندوق در پرداخت سهم حق بیمه فروردین، سوابق پرداختی اعضا از طریق سامانه سوابق سازمان تأمین اجتماعی قابل پیگیری است.

انتهای پیام

به گزارش خبرنگار حج و زیارت خبرگزاری فارس، با افزایش تعداد مبتلایان به کرونا در عراق و تعطیلی برخی از مشاغل، امرار معاش برای بسیاری از مردم عراق سخت شده است.

بر همین اساس، کمک های مردمی برای تهیه بسته های معیشتی از اوایل شیوع کرونا در عراق به همت اعتاب مقدسه عراق و همچنین مراجع جمع آوری و توزیع شد.

همچنین موکب های اربعینی که برای اعیاد شعبانیه خود را آماده کرده بودند، اوایل سال جاری با تخصیص مبالغ جمع آوری شده به نیازمندان، سعی در کمک به مردم داشتند.

پس از مدتی نیز آیت الله سیستانی، مرجع شیعیان عراق از مردم خواست تا به کمک یکدیگر بشتابند و برای کمک به نیازمندان اقدام کنند که بعد از آن کمک های مردمی بیش از گذشته شد.

اکنون نیز با پیروی از فرمایش های آیت الله سیستانی برای کمک به نیازمندان، موکب های اربعینی عراق دوباره فعال شدند و روزانه بیش از یک هزار بسته معیشتی تهیه و بین نیازمندان توزیع می کنند.

این موکب ها که بیشتر در کربلا و نجف هستند، قرار است تا پایان کرونا به نیازمندان خدمت رسانی کنند. البته به گفته یکی از موکبداران عراقی، با توجه به احتمال کاهش زائران در اربعین امسال، سعی شده تا بودجه برخی از موکب ها برای کمک به نیازمندان و همچنین مداوای بیماران کرونایی اختصاص پیدا کند.

هم اکنون بیش از 380 موکب عراقی در کربلا و 110 موکب عراقی در نجف اشرف و همچنین 160 موکب عراقی در بغداد با هم برای مبارزه با کرونا و تهیه و توزیع بسته های معیشتی بین نیازمندان فعال هستند.

انتهای پیام/

به گزارش سپیدآنلاین ، سعید نمکی در دیدار رییس سازمان اوقاف و امور خیریه اظهار داشت: به شدت گله مندم که در سال های گذشته خیلی از این موقوفات متاسفانه از دست رفته اند و حافظ هم که از موقوفه خواری برخی افراد در زمانه خودش خسته شده بود، گفت "فقیه مدرسه دی مست بود و فتوا داد/که می حرام ولی به ز مال اوقاف است".

نمکی گفت: تعداد زیادی از موقوفات برای مراکز درمانی در کشور وجود دارد اما از دست رفته اند و بعضا هیچ ردپایی از آنها باقی نمانده است. باید کمیته ای متشکل از دفتر آمار و فناوری اطلاعات، معاونت توسعه مدیریت و منابع و دفتر حقوقی وزارت بهداشت حداکثر تا یک ماه آینده لیست تعیین تکلیف موقوفات و خیریه های بهداشتی و درمانی را تهیه کنند.

وی افزود: باید اول بدانیم که چه موفوقات و خیریه های بهداشتی و درمانی در کشور وجود دارد. با کمک سازمان اوقاف و امور خیریه باید شیوه مدیریت بهینه این مراکز را تعریف کنیم و در این زمینه نیاز است که کمیته مشترکی بین وزارت بهداشت و سازمان اوقاف و امور خیریه مشخص شود.

وزیر بهداشت یادآور شد: بعد از مشخص شدن واحدهای موقوفه و خیریه باید ببینیم چطور می توان آنها را تبدیل به احسن کرد. همچنین باید نقشه راهی در این زمینه با همکاری معاونین بهداشت، درمان و آموزش تدوین شود و طبق آن نقشه راه، توسعه فضاهای بهداشتی، درمانی، آموزشی و خوابگاهی را در دستور کار قرار دهیم.

نمکی اظهار داشت: با بکارگیری یک مدیر پروژه باید تمام موقوفات بهداشتی و درمانی سراسر کشور به سرعت احصاء شود. وضعیت پرونده هایی که در این حوزه بلاتکلیف مانده یا به نتیجه نرسیده، مشخص شود. همچنین باید ثبت دقیق سامانه ای از موقوفات و خیریه های قطعی، بلاتکلیف و در جریان با کمک دفتر حقوقی در مرکز آمار و فناوری اطلاعات وزارت بهداشت وجود داشته باشد.

وی اضافه کرد: برخی از موقوفات هستند که از محل درآمد آنها باید برای مراکز درمانی هزینه کنیم به عنوان نمونه واقف نیت کرده که از درآمدهای فلان زمین کشاورزی، مقداری از آن برای یک بیمارستان هزینه شود اما در برخی موارد این موقوفات الان به مجتمع تجاری و برج مسکونی تبدیل شده که باید تکلیف آنها را بدانیم، همچنین ضروری است بر مبنای مشخصی، نیت واقف عملی شود.

به گزارش وبدا، وزیر بهداشت گفت: برخی املاک و دارایی هایی موقوفه و خیریه به عنوان مراکز بهداشتی و درمانی مورد استفاده قرار می گیرند، برخی دیگر نیز توسط واقف یا خیّر با نیت ساخت و کارکرد بهداشتی و درمانی وقف شده و مواردی از موقوفات و خیریه های هستند که واقف از محل عایدات آن، برای تقویت یک مرکز بهداشتی و درمانی اقدام به وقف کرده است.

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، تعداد جشنواره های هنری که هر سال توسط نهادهای دولتی و خصوصی در کشور برگزار می شود کم نیستند، برخی از این جشنواره ها به صورت تخصصی در حوزه هنرهای تجسمی فعالیت می کنند و در برخی دیگر هم رشته های تجسمی بخشی از محورهای آن رویداد است.

که توسط سازمان بسیج دانشجویی کشور برگزار می شود از جمله جشنواره های شناخته شده ای است که توجه ویژه به هنرهای تجسمی در فضای آکادمی و دانشگاهی دارد.

این رویداد انجمن ها و هسته های تخصصی هنری را با رویکرد مسئله محوری و نقش آفرینی از برگزیدگان خود در سراسر کشور شکل داده است.

به بهانه ساماندهی و راه اندازی انجمن تخصصی هنرهای تجسمی جشنواره ققنوس، گفتگویی با مدیر هنر و رسانه سازمان بسیج دانشجویی کشور و دبیرکل پنجمین جشنواره هنری دانشجویی ققنوس داشتیم تا اهداف این رویداد و چشم اندازهای پیشرو را جویا شویم.

هنرهای تجسمی دارای زیر مجموعه هایی نظیر خوشنویسی، نقاشی، کارتون، عکس، مجسمه، گرافیک، سفال و نگارگری است که برخی از این رشته ها برای مردم آشنا و هم تاحدودی ناآشناست. به طور مثال بیشتر مردم با واژه خوشنویسی به خوبی آشنا هستند که دلیل این آشنایی به تمرین این هنر در کلاس های هنر مدارس و یا دیدن آثار خوشنویسی در فضاهای مختلف مرتبط است اما اگر از همین افراد نام خطوط ایرانی، اسلامی و یا چند خوشنویس برجسته را بپرسید شاید نتوانند پاسخ درستی دهند.

اولویت پدر و مادرهای ایرانی برای پرکردن اوقات فراغت فرزندانشان در فصل تابستان، ثبت نام آنها در کلاس های طراحی و نقاشی است. نمونه دیگر اینکه مردم با تصویر ارتباط عمیقی برقرار می کنند و پس از وقوع یک جریان، تصویر یک کاریکاتور و یا طرح گرافیکی در فضاهای مجازی منتشر می شود. این نمونه ها نشان دهنده این است که هنرهای تجسمی با زندگی مردم ارتباط تنگاتنگی دارد و جدا از جامعه و روابط اجتماعی آنها نیست. هنر در ذات انسان است و ممکن نیست یک نفر از دیدن یک اثر هنرمندانه و زیبا لذت نبرد اما اگر نام چند تن از نقاشان و یا مجسمه سازان بزرگ را بپرسید به غیر از تعداد محدودی، بسیاری از مردم آنها را نمی شناسند چون بین هنرهای تجسمی با مردم همچنان فاصله وجود دارد.

جای برنامه های تخصصی و تفریحی با محور هنرهای تجسمی در رسانه ها و به ویژه صدا و سیما بسیار خالی و کمرنگ است. وقتی از بین هزاران شرکت کننده در برنامه عصر جدید که بزرگترین مسابقه استعدادیابی تلویزیون است، یک هنرمند نقاش مقام اول را کسب می کند و مخاطبان از کارش لذت می برند، گواه از قدرت این هنر و نفوذی است که می تواند در روح و ذهن بیننده داشته باشد.

منتقدان تخصصی در راستای پیشبرد هنرهای ایران-اسلامی معتقد هستند که جامعه ما سلبریتی پرور است، اما واقعا این سلبریتی ها یا به تعبیر درست تر این چهره ها را چه کسانی می سازند؟ قبول دارم در همه جای دنیا سینما به دلیل تریبون بزرگی که در دست دارد هنر و صنعت شناخته شده ای است و بازیگران درجه 3 هم چهره های آشنایی برای عموم مردم هستند، اما چرا هنرهایی مانند تئاتر یا تجسمی تریبون ندارند و بسیاری از استعدادهای این هنرها در سکوت کامل به کار خود ادامه می دهند. چرا باید این روند همچنان بدون آسیب شناسی ادامه داشته باشد و آئین نامه اصلاحی برای بهتر دیده شدن رشته هایی همچون هنرهای تجسمی در سطوح مختلف ملی و بین المللی در رسانه های ما به ویژه صدا و سیمای جمهوری اسلامی نگارش نمی شود؟

آیا رسانه های ما اعم از خبرگزاری، مطبوعات و تلویزیون محتوای تخصصی و مناسب به مخاطب نمی دهند؟ بطور مثال زمانی که نمایشگاه در تهران برگزار شد و تمامی بیلبوردهای شهر را آثار فاخر هنری فرا گرفت، مگر مردم چاره ای به جز دیدن آنها داشتند؟ فرض کنید اخبار تجسمی هم همینطور از رسانه ها منتشر شود، در نتیجه همانگونه که چشمشان به دیدن اثر هنری عادت کرد گوششان هم به شنیدن اخبار هنری عادت می کند. اگر تعداد بیلبوردهایی که به تبلیغ یک کنسرت و یا فیلم اختصاص داده می شود، به تبلیغ یک نمایشگاه هم اختصاص یابد آیا حداقل 30 درصد مردم مطلع نمی شوند که فلان نمایشگاه در حال برگزاری است؟ آیا تعداد بازدیدکنندگان آن نمایشگاه به طور چشمگیر افزایش پیدا نمی کند؟ در اینصورت هم فرهنگ و هنر ارتقاء می یابد و هم با افزایش خرید اثر از یک گالری، گردش اقتصاد هنر فعال خواهند ماند که مجموع این اتفاق ها به نفع جامعه به ویژه مخاطبان هنری است.

جالب است بدانید در بین تمامی هنرها، ارتباط سینما با تجسمی قوی تر است. یعنی تعداد کارگردان هایی که در رشته های مختلف تجسمی فعالیت دارند از تعداد فعالان موسیقی و اهالی ادبیات بیشتر است. نمونه این ارتباط نزدیک و تنگاتنگ هم مرحوم و مرحوم است. بیشتر اهالی سینما معتقدند که نگاه خاص کیارستمی در عکس هایش به چیدمان و ترکیب بندی فیلم هایی که ساخته موثر بوده است. این دیدگاه بسیار خوب و از طرفی بسیار هم ضروری است زیرا یک کارگردان باید ، و رنگ را در اثر بشناسد که پایه آن شناخت هنرهای تجسمی است.

کارگردان های ما می توانند سوژه فیلم خود را از تولیدات هنرهای تجسمی در شهر بیابند. به طور مثال بسیاری از فیلمنامه های اقتباسی که می توان از زندگی یک هنرمند نوشت. همانند سریال هزاردستان مرحوم استاد علی حاتمی که درباره رضا خوشنویس است و یا فیلم کمال الملک ایشان که نقش مهمی در آشنایی مردم با این هنرمندان داشت. البته در سال های اخیر مستندهای بسیاری با موضوع هنرهای تجسمی ساخته شده است و یا کارهای خسرو سینایی هم قابل چشم پوشی نیست اما تعداد آثار ماندگار سینمایی با موضوع تجسمی کم است که به نظرم زندگی هر شخصیت از بزرگان هنر ایران اسلامی جای کار دارد.

جشنواره هنری دانشجویی ققنوس تهران بزرگ که هم اکنون پنجمین دوره خود را پشت سر می گذارد در 11 محور اصلی و 2 بخش جنبی برگزار شده است که جایزه ویژه به بهترین اثر جشنواره در تمامی بخش های این رویداد فرهنگی هنری دانشجویی اهدا خواهد شد.

ققنوس تنها جشنواره ایران است که ارتباط خود با شرکت کنندگان را به صورت متوالی و پیوسته در طول سال حفظ می کند و قصد دارد که برترین استعدادهای خود در این 5 دوره را در قالب انجمن های تخصصی مسئله محور و نقش آفرین ساماندهی کند. تاکنون جلسات هم اندیشی شورای عالی انجمن های فیلم و ادبیات داستانی ققنوس کشور با حضور چهره ها و مفاخر این 2 رشته به میزبانی انجمن مرکزی که سازمان بسیج دانشجویی کشور است برگزار کند و به موازات آن انجمن ها و هسته های استانی این رشته ها در نواحی بسیج دانشجویی در حال تشکیل است. همچنین در نظر داریم که جلسه شورای عالی انجمن تجسمی ققنوس کشور را با حضور اساتید، پیشکسوت و نخبگان جوان جشنواره برگزار کرده و انجمن را تشکیل دهیم.

یکی از اهداف اصلی ما در این انجمن، توجه خاص به هنرهای تجسمی ایرانی-اسلامی و ایجاد ارتباط شبکه ای بین دانشگاه های هنر در سراسر کشور است. بعد از اینکه آثار دانشجویان در رشته های مختلف تجسمی به دبیرخانه ققنوس ارسال شد، متوجه شدیم که انگیزه و استعداد آنان برای کار حرفه ای بسیار بالاست اما خلاء رویدادهایی که بتواند این استعدادها را شناسایی و ساماندهی کند بسیار احساس است. بنابراین ققنوس اولین جشنواره کشوری است که این خلاء را با تشکیل انجمن های تخصصی در تهران و دیگر استانها جبران خواهد کرد.

همانطور که مقام معظم رهبری فرمودند، . ما با این دغدغه رهبری انجمن ها را تشکیل می دهیم تا به مسائل این عرصه با تسلط و تخصص بیشتر بنگریم. کشف استعدادهای هنری، شبکه سازی، کادرسازی، نقش آفرینی، توانمندسازی با برگزاری کارگاه های آموزشی، فستیوال، ساخت مستند و معرفی استعداد های هنری به ارگان ها و سازمانهای مرتبط برای حمایت، تولید محتوا و اثر از چشم اندازهای این انجمن است که تغییر شگرفی در عرصه هنرهای تجسمی به وجود خواهد آورد.

در حال حاضر فاصله گرفتن از هنرهای ایرانی اسلامی یکی از مسائلی است که باید همت ویژه ای برای احیای آن به کار بگیریم. ممکن است عده ای گمان کنند که منظور ما فقط تولید آثار با مضامین مذهبی است در صورتی که اصلا اینگونه نیست. هدف ما تربیت هنر و هنرمندان متخصص و متعهد به ارزش و اخلاق های جامعه ایرانی است. هنرمندی مانند استاد محمود فرشچیان را با آثار عاشورایی و مذهبی اش می شناسند اما قطعا کسی نمی تواند آثار فاخر علی اکبر صادقی که تمامی مجموعه های فاخرش برگرفته از قصه های شاهنامه ای است را نادیده بگیرد. بنابراین دانشجویان هنرمند و هنرجویان در دل ققنوس، مسیر درست فعالیت خود را خواهند یافت. هنر نو و انتزاعی به هیچ وجه بد نیست اما پویابخشی دوباره به تذهیب و تشعیر و... هم جز اقدامات ضروری است.

بله؛ همانطور که می دانید در حال حاضر تعداد منتقدان و پژوهشگران هنرهای تجسمی ایران بسیار اندک و شاید هم به تعداد انگشتان دست باشد. به همین دلیل ما در انجمن های زنجیره ای ققنوس توجه ویژه به بخش نظری و پژوهشی تجسمی خواهیم داشت. باید تعداد مقالات و کتاب های تخصصی در این عرصه افزایش یابد تا بتوانیم از تاریخ و قدمت هنرهای اصیل ایرانی در برابر ادعاهای کشورهای خارجی دفاع کنیم. یکی دیگر از اهداف تشکیل انجمن های تخصصی هر رشته و به ویژه هنرهای تجسمی، هویت بخشی به هنر و سیمای بصری هر شهر و استان است.

سیاست گذاری و جهت دهی اصلی انجمن توسط شورای عالی در انجمن مرکزی صورت می گیرد. طبق چشم اندازهای ما، اعضای انجمن های ققنوس ایده هایی برای کمک به بهبود کیفیت فضاها و المان های شهری ارائه خواهند کرد. به این شکل که اعضای ققنوس در هر شهر به صورت ریشه ای و اساسی درباره تاریخچه، فرهنگ، هنر و آداب و رسوم آن منطقه مطالعه، پژوهش و سپس آثار خود را متناسب با آن ارائه خواهند کرد. البته این خط فکری برای همه انجمن هاست و صرفا تجسمی نیست.

در حال انجام هماهنگی ها برای برگزاری دوره بعدی این جشنواره به صورت بین المللی هستیم و دانشگاه های جهان اسلام را طبق ضوابط و شرایط تعیین شده درگیر جشنواره خواهیم کرد. ققنوس تنها دریچه ارتباطی هنرمندان دانشجوی جوان ایرانی با هنرمندان خارجی و ایجاد تعامل بین آنها خواهد بود. هدف از ققنوس فقط برگزاری یک رویداد نیست. بلکه شرکت کنندگان را برای ورود به مراحل حرفه ای در تمامی رشته های هنرهای تجسمی، پرورش می دهد و از بهترین آنها در بسترهای متفاوت بهره می برد.

گروه فرهنگ و هنر – بعد از 4 ماه تعطیلی کلیه فعالیت های هنری و فرهنگی به دلیل شیوع ویروس کرونا در کشور، از اول تیر کم کم سینماها و سالن های تئاتر کار خود را آغاز کردند. البته همه حاضر نشدند در این شرایط آثارشان را در معرض نمایش قرار دهند اما برخی معتقد بودند شرایط کرونا تمام شدنی نیست و باید همزیستی با این ویروس را آموخت. اما حالا با وخیم تر شدن شرایط همه گیری کووید 19 یک اثر سینمایی و یک تئاتر که در حال اکران و اجرا بودند، حالا تا اطلاع ثانوی ترجیح دادند کارشان را متوقف کنند. اما پرسش این است که تا چه زمانی اهالی هنر که تنها راه امرار معاش شان همین حرفه است، فعالیت های هنری را به تعویق بیندازند؟
اوایل اسفند که شیوع ویروس کرونا در کشور مسجل شد، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کلیه فعالیت های فرهنگی و هنری را تا اطلاع ثانوی تعلیق کرد. همه امیدوار بودند این تعطیلی مدت زیادی به طول نینجامد اما چنین نشد و تعطیلی تئاتر و سینما 4 ماه ادامه پیدا کرد تا اینکه سرانجام پس از رایزنی های بسیار تصمیم بر این شد که سالن های سینما و تئاتر ضمن رعایت پروتکل های بهداشتی مدنظر ستاد ملی مبارزه با کرونا با نیمی از ظرفیت خود کارشان را آغاز کنند. اما با این وجود بسیاری از گروه های تئاتری و تهیه کنندگان سینمایی تصمیم گرفتند تا شرایطی مساعدتر آثارشان را در معرض نمایش قرار ندهند. ولی برخی هم معتقد بودند بهتر است با شرایط موجود کنار آمد و کار را از سر گرفت چون دیگر نمی توان در خانه نشست و کرونا هم معلوم نیست چه زمانی از کشور رخت ببندد. بنابراین چند فیلم سینمایی که پیش از کرونا روی پرده بودند و اکران شان نیمه کاره مانده بود، به نمایش درآمدند و چند گروه تئاتری هم که شرایطی مشابه داشتند روی صحنه رفتند. اما حالا یک گروه سینمایی و یک گروه تئاتری تصمیم گرفتند برای بار دیگر کارشان را تا زمانی مناسب تر به تعویق بیندازند. حسین مسافر آستانه، کارگردان نمایش برگشتن درباره علت انصراف خود از نمایش اثرش چنین گفت: از آنجا که در چند روز اخیر شرایط مدام حادتر شده است، هم ما و هم سالن سرو بهتر دیدیم بدون هیچ منع قانونی، فعلا اجرای نمایش را متوقف کنیم تا ببینیم در چند روز آینده وضعیت چگونه خواهد شد. به هر حال در این شرایط هم باید به فکر سلامتی گروه اجرایی باشیم و هم تماشاگران و هر چند تمام پروتکل های بهداشتی را رعایت می کردیم و با اینکه تماشاگر هم داشتیم، از سه روز پیش از تماشاگران عذرخواهی و اجرای خود را متوقف کردیم. اگر شرایط در چند روز آینده بهتر شد، اجرای خود را از سر می گیریم.
او در عین حال با ابراز مخالفت با تعطیلی کامل تئاتر تاکید کرد: فعلا کرونا با ماست و باید به زندگی برگردیم و نمی توانیم تئاتر را به طور کامل تعطیل کنیم. درست است که شرایط آرامی برای اجرای تئاتر نداریم ولی مشخص نیست این وضعیت تا کی ادامه داشته باشد. باید خود را با این وضعیت تطبیق دهیم و هر جا احساس خطر کردیم، کار را متوقف کنیم تا شرایط بهتر شود ولی درست نیست تعطیلی صدر در صدی تئاتر را دامن بزنیم. باید جوری عمل کنیم که کرونا بر ما چیره نشود بلکه ما بر آن غلبه کنیم.
اما فیلمی که به تازگی اکران خود را تا اطلاع ثانوی متوقف کرده پنای پروانه است. رسول صدرعاملی تهیه کننده اولین فیلم سینمایی محمد کارت در این باره گفت: طبق مذاکراتی که در وزارت ارشاد با آقای طباطبایی نژاد و اعضای شورای صنفی نمایش داشتم، توقف اکران را مطرح کردیم که مدیران نیز ضمن تشکر از اینکه فیلم را برای بازگشایی سینماها ارائه دادیم، با این درخواست موافقت کردند. در حال رایزنی با وزارت بهداشت بودیم تا شرایطی فراهم کنیم که کادر درمانی بیمارستان های درگیر با کرونا به دعوت ما، رایگان به تماشای فیلم بنشینند و حالا با شرایط پیش آمده، بهتر دیدیم توقف نمایش فیلم را به آنها تقدیم کنیم و امیدوار باشیم در اکران مجدد، این مدافعان سلامت آنقدر فراغت داشته باشند و سرشان خلوت شده باشد که با آرامش به دیدن فیلم بیایند.
او یادآور شد: سه هفته پیش که ما اکران شنای پروانه را آغاز کردیم، واگیری بیماری این همه زیاد نبود و تعداد فوت شدگان در بین هم وطنان مان به حدود سی نفر کاهش یافته بود اما تصور نمی کردیم در فاصله کمتر از دو هفته، ناگهان به این حد افزایش بیمار و فوت شده برسیم. به هرحال منتظر می مانیم تا وقتی این ویروس کنترل شد و امنیت خاطر برای تماشاگران به وجود آمد، شرایط اکران مجدد فیلم را در سراسر کشور فراهم می کنیم که امیدوارم این فرصت بعد از دهه اول محرم فراهم شود.
مرتضی شایسته، دبیر شورای صنفی نمایش در واکنش به تصمیم سازندگان شنای پروانه ضمن بیان این نکته که مطابق قانون نیست که هر کسی شرایط را آن طور که خودش می خواهد مناسب ندید، تصمیم بگیرد فیلمش را از پرده پایین بکشد. گفت: این کار نظم سینما را به هم می ریزد. بنابراین توصیه ما به ادامه اکران است و غیر از این هم نخواهد بود، مگر این که ستاد ملی مبارزه با کرونا اعلام کند فعالیت سینما به صلاح نیست که فعلا هم چیزی اعلام نکرده است. به هر حال هر کسی که در این شرایط فیلم خود را اکران می کند قطعاً بابت مخاطب و فروش آن نگرانی داشته و دارد، اما شرایط را پذیرفته است. تمام پرسنل و کارکنان سینماها پروتکل های بهداشتی را به طور کامل رعایت می کنند و سینما شرایط بهتری را نسبت به برخی دیگر از مراکز دارد. فکر می کنم اگر صاحب فیلمی نگران باشد، فیلمش را برای اکران ارائه نمی کند و وقتی اکران می شود یعنی شرایط را پذیرفته است. ضمن این که ما به هر حال تمهیداتی را هم برای این فیلم ها درنظر گرفته بودیم.
این روزها شاهد موج دوم شیوع کرونا در کشور هستیم. اما خبری از تعطیلی مجدد فعالیت ها نیست. از سوی دیگر اهالی فرهنگ و هنر هم دیگر توان بیکار ماندن ندارند چون مانند دیگر صنف ها کارشان منبع درآمدشان است. حال این پرسش مطرح می شود که دولت برای مقابله با آثار سویی که کرونا بر صنایع هنری داشته چه تدبیری اندیشیده است؟ آیا بسته های حمایتی که قرار بود به هنرمندان اعطا شود، تامین بودجه شده اند یا همچنان همه چیز در حد وعده باقی می ماند؟

ارسال دیدگاه
نام: ایمیل: دیدگاه:

خبرگزاری میزان - تئاتر و عرصه هنرهای نمایشی از ابتدای تیر ماه سال جاری و بعد از نزدیک به پنج ماه تعطیلی بار دیگر آغاز به کار کرد، هر چند بسیاری در ابتدا مخالف بازگشایی زودهنگام سالن های نمایش بودند اما تماشاخانه های تئاتر مکلف شدند تا با رعایت پروتکل های بهداشتی میزبان مخاطبان باشند.

در این میان بسیاری از کارگردانان مطرح تئاتر از اجرا سر باز زدند، بسیاری از اجراهای مطرح و برخی دیگر از اجراهایی که از حضور بازیگران چهره و سلبریتی ها بهره می بردند ادامه کار خود را به بعد از پایان بیماری کرونا منتقل کردند اما در این میان برخی از کارگردانان جوان فرصت را غنیمت شمرده و آثار خود را روی صحنه بردند.

دلیل حضور برخی جوانان در عرصه تئاتر بیشتر این بود که شاید آنها در زمان عادی و طبیعی این هنر هیچگاه امکان دسترسی به برخی سالنهای تئاتر را نداشتند اما با شیوع بیماری کرونا و خالی ماندن بسیاری از تماشاخانه ها می توانستند در سالنهایی که برایشان آرزو شده بود اجرا داشته باشند.

به همین مناسبت خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان به معرفی برخی از آثار روی صحنه تئاتر پرداخته است، آثاری که این شب ها هر چند به سختی و با مخاطب کم اما روی صحنه می روند.

بیشتر بخوانید: برای مشاهده آخرین اخبار تئاتر طی هفته جاری اینجا کلیک کنید

فقرات بی ستون

مکان: عمارت روبرو
زمان: از 11 تیر تا 25 مرداد فقط روز های شنبه
بها: 35،000 تومان

اجراگران: کاوه ستاری، انوشیروان آریا، میلاد شجره
کارگردان: میلاد شجره

آگوست در اوسیج کانتی

مکان: خانه نمایش مهرگان (سالن شماره 1)
زمان: 01 تا 31 تیر
بها: 40,000 تومان

نویسنده: تریسی لتس
مترجم: آراز بارسقیان
دراماتورژ: هما علیزاده
کارگردان: میکاییل شهرستانی

بازیگران: زهره یعقوبی، شیرین فرخنده نژاد، مریم فرح آبادی، بهادر باستان حق، ماهی مشیری، مرجان رزم آزما، حسین زنگنه، دلارام زرگر، سامره حسن زاده، مسعود آشوری، علی قنبرزاده و با صدای میکاییل شهرستانی

شزه

نویسنده و طراح حرکات : امین غلامی
کارگردانان : امین غلامی، عارف غلامی
تهیه کننده : مصور نیکویی

بازیگران : نسرین حیدری، فردین حبیبی، فرزانه حکیمی، زهرا حسینی، سمیرا نظری، فاطمه خادمی، حلیمه حسینی، گلی قاسمی، زینب مقصودی

آزادی از قید تعلق

عمارت نوفل لوشاتو - سالن 1
زمان: 18 تیر تا 09 مرداد
بها: 40,000 تومان

نویسنده و کارگردان: محمد میرزاحسینی
بازیگران: کسری راحمی، مهدی رفیعی، آریان مجد

یازده جریحه روح

نویسنده و کارگردان: فرزاد امینی

بازیگران: (به ترتیب حروف الفبا) مهدی بازدار، نازنین زهرا برومند، محمد پسندیده کار، سروش حائری، آزیتا رحیمی، فرزانه فرجی، نیلوفر فولادی، مونا کریمی، کیانا کریم پور، مهربان کشاورزی، رضا میرجلیلی

و همیشه پاییز

مکانک تالار مولوی - سالن اصلی
زمان: 06 تا 27 تیر
بها: 30,000 تومان

نویسنده و کارگردان: مهیار جوادی ها
دراماتورژ: حسین توازنی زاده
بازیگران: آبان حسین آبادی، یکتا طبیبی

انتهای پیام/

شاهین چگینی مدیر تماشاخانه مان (مشایخی سابق) درباره آخرین وضعیت اجراهای این تماشاخانه در گفتگو با خبرنگار حوزه تئاتر صبا گفت: اجرای اتفاق از چند روز پیش آغاز شد اما کژدار و مریز پیش می رود و تماشاگر زیادی ندارد. در این شرایط هفته بعد نمایش دیگری اضافه می شود ولی با این اوصاف فکر نمی کنم اتفاق خاصی بیفتد چون وضعیت تماشاگر نگران کننده است.

وی افزود: دلیل استقبال نکردن از نمایش ها به طور قطع ویروس کرونا است ولی عواملی که می تواند وضعیت را کنترل و شرایط را بهتر کند متاسفانه از سوی دولت اتفاق نیفتاد و این اوضاع را برای ما تشدید کرد وگرنه کرونا عامل اصلی است و تماشاگر هم کاملا حق دارد به دیدن تئاتر نیاید.

رییس هیات مدیره انجمن صنفی تماشاخانه های ایران اضافه کرد: مشکل ما اینجاست که گروه های نمایشی هیچگونه راهکاری برای اجراهای خود ندارند و مشخص نیست باید چه کار کنند ما نیز به عنوان تماشاخانه دار در شرایط بحرانی مالی کنونی نمی توانیم با آن ها توافق کنیم. شاید گروه ها در همین شرایط هم تمایل به اجرا داشته باشد ولی ما توان مذاکره با گروه ها را هم نداریم.

چگینی درباره قول های بی سرانجام اداره کل هنرهای نمایشی بیان کرد: اداره کل به گروه ها قول داده که از آن ها حمایت می کند ولی هیچ حمایتی نکرده است، به ما به عنوان سالن دار قول حمایت داد که آن هم به نتیجه ای نرسید و در حقیقت همه را در بلاتکلیفی گذاشته است. الان که با شما صحبت می کنم حدود نصف سالن های ما اجراهای خود را شروع نکردند و این مساله مهمی است چون تماشاخانه ها نمی توانند با گروه ها به توافق برسند. در این میان شرایط سالن های بزرگتری مانند شهرزاد بدتر است چون بحث مالی در آنجا اهمیت بیشتری دارد و کسی که در آنجا متضرر شود به نسبت دیگر تماشاخانه های کوچکتر ضررش بیشتر خواهد بود.

او افزود: دولت و اداره کل هنرهای نمایشی نقش مهمی در این شرایط دارد که متاسفانه کاملا بی تفاوت هستند. تمام وعده و وعیدشان هم حرف است و حتی روی کاغذ هم نیست. می گویند انجام می دهیم ولی هیچ کاری پیش نمی برند. قرار بود مواد ضدعفونی کننده بدهند که آن هم به نتیجه نرسید.

وی با بیان اینکه اگر بگویند حمایت نمی کنیم بهتر است، اظهار کرد: واقعا در وضعیتی هستیم که اگر بگویند حمایت نمی کنیم راضی تر هستیم تا اینکه بگویند و انجام ندهند چون در این وضعیت می دانیم باید سالن های خود را ببندیم و خانه نشین شویم و یا اگر قرار است ادامه دهیم باید از محل دیگری تامین بودجه کنیم.

چگینی درباره تعطیلی و یا واگذاری برخی سالن های تئاتر، تصریح کرد: در حال حاضر تماشاخانه نوفل لوشاتو در حال واگذاری است ، تماشاخانه مهرگان و دا اوضاع خوبی ندارند تا جایی که هر روز به من زنگ می زنند و می گویند تکلیفمان را مشخص کنید چون اگر ادامه پیدا کند دچار مساله می شویم. در کل اکثر ما اوضاع خوبی نداریم.

این مدیر صنف اذعان کرد: اینکه کرونا شیوع پیدا کرده دست کسی نیست و اتفاقی جهانی است اما مساله مهم، مدیریت در شرایط دشوار و بحرانی است که متاسفانه سوءمدیریت داریم و به این دلیل در حال آسیب دیدن هستیم. می توان گفت کنترل حوزه مدیریت از دست دولت خارج شده است.

وی ادامه داد: متاسفانه این مدیریت غلط رنگ و بوی سیاسی هم به خودش گرفته و بسیاری از مراکزی که به اداره کل هنرهای نمایشی قول کمک داده بودند تحت تاثیر شرایط سیاسی پا پس کشیدند و فشار این هم به ما وارد می شود. به عنوان نمونه جایی چون بنیاد مستضعفان قرار بوده به اداره کل هنرهای نمایشی کمک کند و از محل آن به ما نیز کمکی شود ولی اتفاقی نیفتاده است.

چگینی در پایان عنوان کرد: این ها مجموعه عواملی است که روی روند کاری تماشاخانه ها بخصوص مستقل ها تاثیر منفی و مستقیم گذاشته است.

انتهای پیام/

سرویس تئاتر هنرآنلاین ، نمایش "عجیب السلطنه" نوشته علی بهروزنسب و کار بهنود محمدی پور از 22 تیرماه ساعت 19:30 در تماشاخانه سنگلج روی صحنه رفت و بازیگران آن فهیمه معین، مهیار احمدی، مجید اقبالی، شروین برکت، یاسمن حسینی، وحید ممیزی، نیلوفر مهاریان، امیر رئیسیان، سروین سیف، مرمر معتمدی دانا، غزال ابوذری هستند.

بهنود محمدی پور در گفت وگو با هنرآنلاین درباره ویژگی های انتخاب این نمایشنامه و اجرای آن گفت: "عجیب السلطنه" نمایشنامه ای با کیفیت و دارای قالب های نمایشی آئینی سنتی است. متاسفانه طی ده سال گذشته به جز هنرمندانی خاص از جمله داوود فتحعلی بیگی، دیگر نویسنده ای در این فضا نمی نویسد و گونه نمایشی که به روحوضی شناخته شده است، رو به فراموشی است.

او در ادامه افزود: این نمایشنامه را در سال 1390 زمانی که علی بهروزنسب نویسنده آن در قید حیات بود، خواندم و با کسب اجازه از ایشان آن را نمایشنامه خوانی کردیم و خوشبختانه با بازخورد خوبی از سوی مخاطبان مواجه شدیم و سپس آقای بهروزنسب با اجرای آن بر صحنه نیز موافقت کرد، اما متاسفانه عمر ایشان کفاف نداد. ما این نمایش را سال گذشته در جشنواره تئاتر آئینی سنتی به صحنه آوردیم و اواخر سال، آن را در تماشاخانه سنگلج اجرا کردیم اما اجراها به دلیل تعطیلی فعالیت های فرهنگی هنری به دلیل جلوگیری از شیوع ویروس کرونا متوقف شد تا الان که با بازگشایی تالارهای نمایشی این نمایش را دوباره به صحنه آوردیم.

محمدی پور ضمن اشاره به اینکه این نمایشنامه فضای هجو و طنز اجتماعی دارد، عنوان کرد: "عجیب السلطنه" بازخوردی از اجتماع، فرهنگ کوچه بازار و عامیانه است. از سنین پائین اینگونه آثار را دنبال می کردم و بسیار به اینگونه فضاها علاقمندم و از این رو این نمایشنامه برایم جذاب آمد.

او درباره تغییرات اجرای عمومی این نمایش به نسبت اجرای آن در جشنواره آئینی سنتی، گفت: طبیعتا این نمایش تغییرات اجرایی نسبت به جشنواره دارد. در جشنواره نمایش ها به فراخور رویداد اجرا می شوند اما در اجرا برای عموم باید رویکردی جهان شمول تر داشته باشند و در اجرا نظر عمومی مخاطب لحاظ شود.

این کارگردان همچنین افزود: چند سالی است که آثار آئینی سنتی بسیار ساده اجرا می شوند و به گونه ای دیالوگ محور و به سمت تئاتر آزاد رفته است، اما سعی من بر آن بود تا دیالوگ کمترین نقش را در شیوه اجرایی داشته باشد و در شیوه کارگردانی به روز عمل کردم تاحدی که حتی نورپردازی نمایش امروزی است. شیوه بازی بازیگران به نسبت فرمال تر است و شخصیت و صحنه های نمایشی امروزی است.

او درباره میزان وفاداری اش در اجرا به نمایشنامه، اظهار کرد: در اجرا به نمایشنامه اصلی بسیار متعهد بودم. دیالوگی در نمایشنامه است که می گوید: "دفعه بعد که به تماشای نمایش آمدید فرهنگ لغت همراه داشته باشید." این دیالوگ به دلیل ثقیل بودن دیالوگ های نمایش است و سعی ام بر این بوده تا دیالوگ ها را امروزی نکنم و به نمایشنامه وفادار باشم.

بهنود محمدی پور ضمن بیان اینکه هنر در صف نخست هر اتفاقی است، درباره اجرای این نمایش در این شرایط حساس به دلیل شیوع ویروس کرونا اظهار کرد: آنچه هنرمند را از عوام مجزا می کند تعهد او به کارش است. ما متعهد به ترویج هنر در هر شرایط و وضعیتی هستیم، هرچند که ممکن است، دشوار و پیچیده باشد. شب نخست اجرای این نمایش در اواخر بهمن ماه استقبال بسیار خوبی از نمایش صورت گرفت و همه صندلی ها پر بود اما دو روز پیش در شب نخست اجرا این نمایش با تعداد انگشت شماری تماشاگر اجرا شد. شاید این شرایط سخت باشد اما اگر هنرمندانی به هنر متعهد نباشند و در این عرصه پیشقدم نشوند، هنر تعطیل می شود.

او در پایان صحبت هایش گفت: دوستان و مجموعه انسان ها با هنر مهربان تر باشند، چراکه مقوله هنر از حیات می آید و حیات نیازمند اتفاقاتی است. فرهنگ یک مملکت از هنر آن سیرآب می شود.

در خلاصه داستان این نمایش آمده است: یکی بود یکی نبود. پادشاهی بود که پس از سال ها صاحب پسری شد اما نوزاد دم و گوش بلندی داشت. او حکم داد هرکس این ویژگی ها را نداشت ناقص الخلقه قلمداد شود. پس از او ولیعهد به تخت نشست و صاحب پسری شد که بی دم و بی گوش بود. او همه را فراخواند و گفت دم و گوش خاص حیوانات و وحوش است نه برای انسان. مردم که این موضوع را برنتابیدند...

علاقمندان می توانند بلیت این نمایش را از سایت تیوال تهیه کنند.

به گزارش خبرنگار ایلنا، نوازش لحظه ها آلبومی است که سیداحمد میرمعصومی آهنگسازی آن را به عهده داشته و به تازگی عرضه شده است. این مجموعه موسیقایی اینسترومنتال و سینماتیک تاکنون در مسابقات بین المللی گلوبال موزیک اواردز و در جایزه بزرگ موسیقی آکادمیا موزیک حضور یافته و عناوین با ارزشی کسب کرده و در رقابت جهانی یو کی اس دی نیز حضور دارد.

احمد میرمعصومی که پیش از این نیز آلبوم نجوای شبانه را تولید کرده، درباره شیوه آهنگسازی آلبوم نوازش لحظه ها می گوید: یکی از عناصر و ارکانی که همیشه مدنظر من است و آن را ملاک قرار می دهم، نگاه کاراکتریستیک و ویژه به کلیه صداهاست. یعنی برای هر صدا و هارمونی، یک کاراکتر و نوعی بعد دراماتیک درنظر می گیرم. کلا فواصل هارمونیک که در یک اثر شنیده می شوند، تاثیرات دراماتیک دارند. یا می توان گفت، آن فواصلی که برای ملودی و هارمونیزه کردن ملودی درنظر می گیریم، ابعادی دراماتیک خواهند داشت. از طرفی انتخاب سازها و رنگ و سونوریته ای که از آنها استخراج می شود، همچنین آن چیدمان و تاثیرگذاری گروه های سازی بر یکدیگر، مبتنی بر کانسپت مورد نظر آهنگساز، منجر به ایجاد حس دراماتیک خواهد شد. این تلفیق احساسات دراماتیک (فارغ از هرگونه ادبیات منحصرکننده و پیونددهنده به یک موضوع و سوژه) می تواند مخاطب را بر اساس روایت، هدایت کند و او می تواند در شنیدن اثر با مجموعه ای از تصاویر و اتفاقات و روایت ها، به زعم شخصی خودش مواجه شود.

حضور آلبوم نوازش لحظه در فستیوال های بین المللی برای شما چه بازخوردهای مثبتی خواهد داشت؟ چنین اتفاقاتی تا چه حد در بیشتر شنیده شدن آلبوم موثر است؟

بدون تردید حضور در جشنواره های جهانی برای یک محصول فرهنگی هنری، از چند وجه مختلف مثمرثمر خواهد بود. یعنی هم بر دیده و شنیده شدن اثر تاثیر دارد و هم اینکه می تواند در معرفی فرهنگی یک کشور نقش موثری داشته باشد و در این زمینه اتفاقات خوبی را رقم بزند. طبیعا بر اساس نوع ساختار جشنواره ها و فستیوال ها و مسابقات مختلفی که در سراسر دنیا برگزار می شود، رویه به این شکل است که پس از اعلام برگزیدگان، جشنواره بخشی از جوایز آنها را به پروموشن یا بازاریابی و معرفی محصول و اثر اختصاص می دهد. مثلا در مسابقه گلوبال موزیک اواردز که پس از حضور نوازش لحظه ها ، در بخش های بهترین آهنگسازی و بهترین آلبوم مدال نقره کسب کردم، یکی از جوایزی که توسط دفتر مسابقه به برگزیدگان اهدا می شود این است که اثر کسب کنندگان مدال های طلا و نقره را در سایت خودشان (که محل بررسی و رصد لیبل های بزرگ دنیا است) معرفی می کنند و همین اتفاق باعث بهتر شنیده شدن اثر خواهد شد. دفتر آکادمیا موزیک هم عملا همین بخش را برای برگزیدگانش دارد. آلبوم نوازش لحظه ها در این رویداد نیز مفتخر به کسب بهترین آلبوم بخش های اینسترومِنتال و اَمبیِنت شده است. یکی از بخش های پروموشن پلان آکادمیا موزیک این است که آثار برگزیده را در 150 شبکه رادیویی و 50 کانال تلویزیونی در سراسر دنیا معرفی خواهد کرد که در شنیده شدن آن نقش بسزایی دارد.

خودتان پیش تر گفته اید آلبوم نوازش لحظه ها در رقابت جهانی یو کی اس دی نیز حضور دارد.

بله. رویداد یو کی اس دی در کشور انگستان برگزار می شود. شیوه حضور در این رقابت به صورت تک آهنگ است و من سه اثر از آلبوم نوازش لحظه ها را در آن شرکت داده ام و حال هر سه اثر در مرحله نیمه نهایی قرار دارند. ساختار این مسابقه به این صورت است که آثار راه یافته به مرحله نیمه نهایی، دریافت عنوان و مقام شان قطعی است که با این حساب دریافت عنوان سه اثر از آلبوم نیز محرز شده است. این مسابقه همچنان در حال برگزاری است و منتظر هستیم تا نتایج آن اعلام شود.

در نوازش لحظه ها به سراغ موسیقی روایتگر رفته اید آنهم با زبان ساز و بدون کلام. در صورتیکه ساخت آثار روایتگر با کلام دشواریی های کمتری دارد. چرا چنین مسیر دشواری را انتخاب کردید و به تولید آلبوم بی کلام پرداختید؟

باید بگویم پرداختن به موسیقی سینماتیک که راویتگر و تصویرساز است همیشه یکی از دغدغه ها و علاقمندی های فردی من بوده است. همیشه به این نوع موسیقی که در ذهن مخاطب تداعی گر تصویر است علاقه داشته ام. به طور کلی محصولات بسیار زیادی در حوزه موسیقی با کلام تولید و ارائه شده اند و خب چنین آثاری از ارج و قرب شایسته خودشان نیز برخوردار هستند. به اعتقاد من آثار با کلام همیشه می توانند تاثیر بسزایی بر مخاطب داشته باشند، اما خب یکی از محدودیت هایی که اینگونه آثار در هر فرهنگ و جغرافیایی ایجاد می کنند این است که به همان محدوده و جغرافیا محدود می شوند؛ البته این که می گویم درمورد برخی آثار موسیقایی مقوله ای قائم به ذات است، اما تعدادی دیگر از آثار صرف نظر از زبان و کلام، آنقدر تاثیرگذار هستند که حتی اگر مخاطب معنای آنها را نفهمد و خیلی متوجه محتوای شان نشود بازهم با آنها ارتباط برقرار می کند و اصطلاحا به دلش می نشینند. به طور کلی موسیقی باکلام که با پیوند کلام و موسیقی شکل می گیرد، ضمن آنکه می تواند بر جغرافیای بومی یک منطقه تاثیر بگذارد، بعد فرهنگی اش در همان محدوده گسترش خواهد یافت، در صورتیکه موسیقی اینسترومِنتال اینگونه نیست. موسیقی اینسترومنتال مرزها را در می نوردد و من عملا به دنبال خط سیری بودم که جهانشمول باشد و از بابت این موضوع همیشه خداوند را شاکرم که این ذوق و قریحه را به من اعطا کرده است. به هرحال آن اتفاق مثبت هم برای آلبوم نوازش لحظه ها و هم برای آلبوم قبلی ام رقم خورده است.

بی شک روایت یک رویداد، اتفاق، قصه یا موقعیت به خط و مشی مشخص نیاز دارد. آن خط روایت و عناصرِ سازی را چگونه ایجاد و مدیریت کردید؟ آیا از ابتدا به موارد و مولفه های لازم فکر کردید یا اینکه آن خط روایت در طول تولید قطعات شکل گرفت؟

ماهیت کلی بر اساس کانسپت و ایده و مفهومی است که در ابتدا برای اثر خلق می شود. به عنوان مثال آن روایتی که در ابتدا و پیش از خلق اثر (به واسطه بحث ارکستراسیون و مقولاتی چون نغمه پردازی و هارمونی آغاز می شود)، می تواند آن روایتگری را به نحو احسنت شکل دهد، که البته کار بسیار دشواری است، تا در نهایت، مخاطب جذب شود و هدایت شود و تا انتهای روایت، با اثر همراه باشد.

در میان اجزا و عناصری که به خلق اثری روایتگر منتهی می شوند، آنچه به عنوان آهنگساز برای شما اهمیت دارد چیست؟ به هرحال زمانی که از روایت حرف می زنیم، مقوله درام و ایجاد اتفاق و اتفاقات دراماتیک نیز مطرح می شود.

یکی عناصر و ارکانی که همیشه مدنظر من است و آن را ملاک قرار می دهم، نگاه کاراکتریستیک و ویژه به کلیه صداهاست. یعنی برای هر صدا و هارمونی، یک کاراکتر و نوعی بعد دراماتیک در نظر می گیرم. کلا فواصل هارمونیک که در یک اثر شنیده می شوند، تاثیرات دراماتیک دارند. یا می توان گفت، آن فواصلی که برای ملودی و هارمونیزه کردن ملودی در نظر می گیریم، ابعادی دراماتیک خواهند داشت. از طرفی انتخاب سازها و رنگ و سونوریته ای که از آنها استخراج می شود، همچنین آن چیدمان و تاثیرگذاری گروه های سازی بر یکدیگر، مبتنی بر کانسپت مورد نظر آهنگساز، منجر به ایجاد حس دراماتیک خواهد شد. این تلفیق احساسات دراماتیک (فارغ از هرگونه ادبیات منحصرکننده و پیونددهنده به یک موضوع و سوژه) می تواند مخاطب را بر اساس روایت، هدایت کند و او می تواند در شنیدن اثر با مجموعه ای از تصاویر و اتفاقات و روایت ها، به زعم شخصی خودش مواجه شود.

با توجه به آنچه گفتید، درباره وجه تصویرگر آلبوم نوازش لحظه ها توضیح دهید.

به طور معمول آثارم را برای چندین نفر پخش می کنم تا از نظرات آنها باخبر شوم. درباره آلبوم نوازش لحظه ها دقیقا تمام عزیزان به اتفاق، دنبال آن تصاویر بودند و آنها را استخراج کردند. حال در این میان ممکن است برخی از تصاویری که می بیینند با آنچه دیگری دیده متفاوت باشد، اما کاملا هم جهت و هم راستا با ایده و مفهومی که در رابطه با اثر، مورد نظر بوده، حرکت کرده اند. همه دوستانی که اثر را می شنوند به این موضوع اذعان دارند و می گویند روایت تصویری برایشان حاصل شده که برای من افتخار بزرگی است و خیلی خوشحالم که این اتفاق برای اثرم رقم خورده است.

آن نگاه و منظر مشترک را چگونه و به چه نحو در نوازندگان ایجاد کردید؟ زیرا به هرحال موفقیت در تولید آثاری چون آلبوم نوازش لحظه ها حاصل منظر مشترک و تلاش جمعی و گروهی است.

کاملا درست می گویید. به طور قاطع می گویم نوازندگانی که جان و دلشان برای خلق و اجرای یک اثر یکی می شود، حق مطلب را ادا می کنند و خوشبختانه در رابطه با آلبوم نوازش لحظه ها به لطف دوستان نوازنده، این اتفاق همانطور که انتظار می رفت، رخ داده است.

به این فکر نکردید که برای خلق و ارائه آلبومی جهانی و فرامرزی از وجود نوازندگان خارجی نیز بهره ببرید؟

اتفاقا برای تولید این مجموعه نوازندگان خارجی را نیز در نظر داشتیم اما دیدم آن احساس و آن اتفاق توسط همین نوازندگان رقم می خورد؛ لذا در انتخاب نوازندگان و آن سوناریته ای که مد نظرم بود، تردیدی نداشتم. حال نیز معتقدم آن اتفاقات شایسته به دست نوازندگانم رقم خورده زیرا همانطور که گفتم جان و دلشان را برای خلق قطعات یکی کرده بودند و ارتباطشان با اثر برقرار بود و آن را درست و به زیبایی و با احساس و با مهارت روایت کردند. می توانم بگویم بیانی که نوازندگان در اثر داشتند به واسطه خلوص و ارتباط خالصانه ای که با اثر برقرار کرده بودند رقم خورده است، چه بسا اگر نوازنده دیگری را می آوردم شاید به لحاظ ابعاد تکنیکال به آنچه من می خواستم می رسید، اما ممکن بود از لحاظ حسی آن ارتباطی که مدنظرم بود برقرار نشود و آن اتفاق خوب و خوشایند در نوع اجرا به وجود نیاید. اتفاقا نوازنده ای را در خارج از کشور سراغ دارم که قبلا باهم همکاریهای هنری داشته ایم، اما بنا به دلایلی که گفتم از او در اثرم استفاده نکردم. ضمن اینکه نوازندگانی که در داخل کشور داریم و از حضورشان بهره بردم بسیار بسیار زیبا و تکنیکال نواختند و همه مولفه های تکنیکی، فنی، حسی و دراماتیک را رعایت کردند و لازم می دانم از همه آنها صمیمانه تشکر کنم که در لحظه به لحظه همکاری، جان و دلشان را یکی کردند و یاری گر من بودند.

طی سال های گذشته موسیقی الکترونیک در ایران و دیگر کشورها بسیار مورد توجه قرار گرفته و فعالان داخلی نیز به دلیل تولیدات راحت و عدم استفاده از وجود نوازندگان، به درست یا غلط در این زمینه فعالیت های پررنگی دارند. در کل موسیقی الکترونیک که بخشی از آن به تولیدات آثار بی کلام اختصاص دارد تا چه حد موسیقی بی کلام کلاسیک و سازی ما را تحت تاثیر قرار داده و چه تاثیراتی بر آن گذاشته است؟

بگذارید در همین ابتدا بین تولید الکترونیکی موسیقی و موسیقی الکترونیک تفکیک قائل شویم؛ زیرا این دو مقوله از هم مجزا هستند. موسیقی الکترونیک، ژانری کاملا منحصر بفرد است و دارای ابعاد و مشخصه های خاص خودش است و سبک های مختلفی دارد. این ژانر عملا با زیر شاخه ها و مولفه های موسیقی الکترونیک مورد بررسی قرار می گیرد. از طرفی نوعی تولید الکترونیکی موسیقی داریم که طی آن برای خلق آثار از ظرفیت های تکنولوژیک استفاده می کنیم. بخش دیگر موسیقی الکتروآکوستیک است که ادغام و تلفیقی است از ظرفیت های موسیقی الکترونیک و آکوستیک. به نظرم آنچه که شما درباره اش سوال کردید در گزینه دوم مورد می گنجد و مورد بررسی قرار می گیرد که می توان آن را شیوه الکترونیکی تولید موسیقی دانست. موسیقی الکترونیک و ظرفیت های آن و فناوری های نوینی که برای چنین تولیداتی در اختیار ما قرار گرفته بسیار کمک کننده خواهند بود اگر درست، فنی و به جا مورد استفاده قرار گیرند.

برای روشن تر شدن موضوع مثالی بزنید.

ببیند، زمانی شما صدایی را در طبیعت جستجو می کنید که به واسطه یک سینتی سایزر خلق شده و هیچ معادل طبیعی و آکوستیک ندارد طبیعتا آن اتفاق صرفا توسط یک ترکیب کننده صدا ایجاد شده و خب شما از آن به درستی استفاده می کنید. اما اگر جایی معادلی آکوستیک داشته باشید و مثلا سازی چون ویلون مدنظرتان باشد و در این زمینه از بهترین نوازنده استفاده کنید، اثر را به صورت آکوستیک در استودیو ضبط خواهید کرد. حال اگر بخواهید معادل سازی کنید و سمپل ها را مورد استفاده قرار دهید کیفیت کارتان بستگی به این دارد که در زمینه طراحی و Digital layout از چه میزان مهارت برخوردارید. اگر نحوه استفاده ما ماهرانه باشد و به گونه ای آن کاراکتر مورد نظر را در بافت اثر خلق کنیم که کاراکتری مستقل باشد و شبیه سازی شده جلوه نکند، اتفاق خوبی رخ داده است. اما اتفاقی که عموما رخ می دهد، این است که در بسیاری مواقع کاراکتری زنده را در قالب کاراکتری مصنوعی شبیه سازی می کنند و این اتفاق اصلا خوش آیند نیست و آسیب زننده خواهد بود. به هرحال virtual studio technology یا همان VST نوعی فناوری بسیار کارآمد در تولیدات موسیقی است و اگر به درستی مورد استفاده قرار نگیرد به همان اندازه که موثر و مفید است، مخرب خواهد بود، زیرا ابزارآلات و نرم افزارهای مربوط به آن به وفور در اختیار علاقمندان قرار می گیرد؛ بخصوص در کشور ما که معمولا نسخه های اورجینال توسط فعالان تهیه نمی شوند. در این میان لازم می دانم بگویم حمایت از تولیدکنندگان در سرتاسر دنیا نوعی شرط و قانون است و امیدوارم در کشور ما نیز شرایط تهیه محصولات اروجینال فراهم شود و این امکان برابری تهیه محصولات اورجینال، برای هنرمندان ما نیز به وجود آید تا آنها نیز هم رده و هم پای استفاده کنندگان در سراسر دنیا از امکانات موجود بهره ببرند.

تولید و به سرانجام رساندن آلبوم نوازش لحظه ها حدود چهار سال و نیم زمان برده است و در نهایت شما نسخه های فیزیکال آن را نیز به بازار عرضه کرده اید. چند نسخه از آلبوم روانه بازار شده است؟

تیراژ نشر نخست آلبوم 2000 نسخه است که این تعداد از طریق مراکز پخش محصولات فرهنگی سراسر کشور در اختیار مخاطبان قرار خواهد گرفت و امکان خرید اینترنتی نیز برای علاقمندان وجود دارد.

با توجه به بازار نابسامان موسیقی به نظرتان تولید فیزیکال آلبوم آن هم با تیراژ دوهزار نسخه ریسک محسوب نمی شود؟

با اینکه تولید فیزیکی آثار فرهنگی، هنری نوعی ریسک محسوب می شود، اما من آن را ریسک نمی دانم، زیرا باعث ماندگاری اثر خواهد شد و این مانایی تا سال های سال ادامه پیدا می کند. البته اگر طی تولید یک محصول فرهنگی هنری صرفا به دنبال سود و منافع مادی باشیم بله واقعا ریسک کرده ایم. بخصوص اینکه تولید، خرید و نوع استفاده از حامل های فیزیکی در ایران روند کاهشی داشته و در حال حاضر عموما سامانه ها و استرمینگ های دیجیتال برای دریافت آثار هنری و فرهنگی مورد استفاده است. طی این روند درست می گویید تولید و ارائه 2000 نسخه از یک اثر ریسک به حساب می آید؛ زیرا ممکن است حامل فیزیکی که همان آلبوم است، فروش خوب و مطلوبی نداشته باشد. اما همانطور که گفتم نکته اینجاست که محصول فیزیکی ارائه شده یک عمر خواهد ماند و با این حساب من اینگونه به موضوع می نگرم که تیراژ مورد نظر ما خیلی هم زیاد نیست. درباره نحوه تولید و انتشار آلبوم نیز باید بگویم، در این زمینه پارت به پارت پیش می رویم و بر اساس بررسی ظرفیت و استراتژی بازار به انتشار مجدد آن می پردازیم. یعنی به یکباره اقدام به نشر بسیار بالا نکرده ایم تا برای ارائه آن با شرایط سخت مواجه نشویم. به نظرم 2000 نسخه تیراژ معقولی است. معتقدم این اتفاق نسبت به نشر دیجیتال به نوعی بار معنوی نیز دارد زیرا قرابت بیشتر و ویژه تری در مخاطب و شنونده ای که نسخه فیزیکال را تهیه کرده، ایجاد می کند، لذا بر همین اساس معتقدم تهیه آلبوم فیزیکی لطف خاص خودش را دارد.

نظرتان درباره نشر دیجیتال چیست؟ کشور ما در این بخش نیز دچار مشکلات و کاستی هایی است؛ ازجمله کمبود سایت ها و نواقص سامانه های فروش و پخش. البته عدم وجود قانون کپی رایت نیز مشکل بزرگتری است که همواره وجود داشته است.

به هرحال نشر دیجیتال تا حد بسیاری از نشر حامل ها و محصولات فیزیکی پیشی گرفته و در همه دنیا این رویه وجود دارد. در حال حاضر خیلی از علاقمندان موسیقی آلبوم ها را دانلود هم نمی کنند. در بسیاری از کشورهای دنیا مخاطبان موسیقی در سامانه های پخش اشتراک دارند و با استفاده از اکانت هایی که در اختیار دارند صرفا با تهیه پلی لیست به شنیدن آثار می پردازند و هزینه اش را نیز پرداخت می کنند. ضمن اینکه حال باتوجه به پیشرفت تکنولوژی در بسیاری از کشورها، استرمینگ ها به خانه های مردم نیز وارد شده اند و آنها می توانند از طریق سیستم های هوشمندی که روی دستگاه های پخش و تلویزیون ها و موبایل ها و حتی خودروهایشان قرار دارد، آثار مورد علاقه شان را بشنوند. با توجه به اینکه این رویه هنوز در کشور ما فراگیر نشده، تصمیم گرفتیم از نشر فیزیکال و دیجیتال به صورت همزمان بهره ببریم.

آلبوم نوازش لحظه ها در سامانه های فروش خارجی نیز عرضه شده است؟

بله این اتفاق افتاده و حال آلبوم نوازش لحظه ها در سراسر دنیا نیز منتشر شده و در سامانه های فروش و پخش محصولات موسیقی موجود است و در دسترس مخاطبان قرار دارد.

به عنوان سوال آخر از فعالیت های آینده تان بگویید .

به طور معمول زمانی که مشخص می شود شاکله یک آلبوم چیست، به سراغ پروژه بعدی می روم و مقدمات آن را تدارک می بینم. از تولید آلبوم نوازش لحظه ها چهار سال و نیم گذشته و من تقریبا از یک سال و نیم پیش به موازات این آلبوم، ساخت آلبوم بعدی ام را آغاز کرده ام. در حال حاضر ساختار و بافت و نغمه پردازی های چهار قطعه آن مشخص شده، اما هنوز به مرحله کمپوزیسیون نهایی نرسیده است. فکر می کنم مدت زمانی که برای تولید و ارائه آلبوم نوازش لحظه ها صرف شده، برای تولید و ساخت مجموعه جدید نیز مورد نیاز خواهد بود. در حال حاضر نیز مشغول تدارک یک پرفورمنس برای آلبوم نوازش لحظه ها و آلبوم قبلی ام نجوای شبانه هستیم. باتوجه به اینکه این دو مجموعه روایتگر هستند، ترجیح دادیم اجرای صحنه ای مان کنسرتی معمولی نباشد و قصدمان این است آن را در قالب کنسرت نمایش به روی صحنه ببریم و حال نیز مشغول بررسی طرح نهایی هستیم که انشالله به زودی آن را به نتیجه برسانیم. اجرای این کنسرت نمایش احتمالا به سال آینده موکول خواهد شد زیرا برای رسیدن به آن نتیجه نهایی و پختگی اثر، زمان لازم است. حال نیز با ده کارگردان مشغول مذاکره و رایزنی هستیم تا کانسپت های مربوطه را نهایی کنند. در بخش های مختلف از ظرفیت های مختلف صحنه ای، جلوه های ویژه و دیگر امکاناتی که به کیفیت پرفورمنس بیفزایند، بهره خواهیم برد تا اتفاقی درخور و جدید را رقم بزنیم.

واکنش خانه موسیقی به قانون جدید اجرای کنسرت
خانه موسیقی در بیانیه ای اعلام کرد که مدیر این خانه نسبت به واگذاری 10درصد از درآمد کنسرت ها به خزانه دولت، به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی اعتراض کرده است.

خانه موسیقی با انتشار بیانیه ای مواردی را که نشانگر فعالیت های خانه موسیقی در تقابل با اجرای قانون ده درصد بوده است، برشمرد.

در بیانیه خانه موسیقی آمده است: اعتراض مدیرعامل خانه موسیقی به این قانون در دیدار با وزیر محترم ارشاد با اعضای خانه موسیقی در محل این نهاد که به همراه معاون امور هنر و دیگر همراهان و هنرمندان در اوایل فروردین ماه سال جاری برگزار شد و یا اعتراض خانه به این قانون در دیدار هنرمندان با ریاست جمهوری در ضیافت افطاری، نامه شورای عالی خانه به وزیر ارشاد در تاریخ 8 اردیبهشت ماه، تشکیل جلسه مشاور حقوقی و مسئولان خانه موسیقی با آقای کامبیز نوروزی وکیل مجرب امور حقوق مولفین و مصنفین در ارتباط با راهکار های قانونی لغو و یا کاهش تبعات اجرای این قانون، دعوت از اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس به همین منظور، شرکت در جلسه ای به همراه ناشرین و ابلاغ اعتراضیه خانه موسیقی به آقای کاراندیش (یکی از مدافعان طرح مزبور) و ده ها مورد دیگر از جمله فعالیت های خانه موسیقی در تقابل با اجرای این قانون بوده است.
هفته گذشته در نشستی با عنوان ابعاد و پیامد های قانون جدید اجرای کنسرت در کلان شهرها که در پژوهشگاه وزارت ارشاد برگزار شده بود، برخی خانه موسیقی را به سکوت و انفعال در برابر این قانون متهم کرده بودند.

چندی قبل نمایندگان مجلس با تصویب طرحی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را مکلف کردند که 10 درصد بهای بلیت اجرا های صحنه ای (کنسرت) در تهران و کلانشهر ها را اخذ و به حساب درآمد عمومی نزد خزانه داری کل کشور واریز کند.

نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی روز چهارم اسفندماه سال گذشته و در ادامه بررسی بودجه 98، بند (ح) و بند الحاقی 5 به تبصره 9 را به تصویب رساندند.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، با حکم دبیر هفدهمین جشنواره سراسری تئاتر مقاومت، اعضای هیأت ارزیابی متون بخش صحنه ای این جشنواره معرفی و منصوب شدند.

حمید نیلی؛ دبیر هفدهمین جشنواره سراسری تئاتر مقاومت طی احکامی جداگانه مهرداد رایانی مخصوص، محمود فرهنگ، امیر نصیربیگی، احسان زیورعالم و مهدی کاموس را به عنوان هیأت ارزیابی متون بخش صحنه ای معرفی و منصوب کرد.

مهرداد رایانی مخصوص؛ نویسنده، کارگردان و پژوهشگر تئاتر کشور از فعالان تئاتر دفاع مقدس به شمار می رود و تاکنون آثار متعددی را در این عرصه به روی صحنه برده است؛ وی هم اکنون مدیریت انتشارات نمایش را برعهده دارد.

محمود فرهنگ؛ کارگردان، نویسنده و فعال فرهنگی است که کارگردانی آثار پرمخاطبی چون خورشید کاروان و از خاک تا افلاک در کارنامه هنری وی دیده می شود و در حال حاضر مدیر دفتر نمایش های آیینی مرکز هنرهای نمایشی است.

امیر نصیربیگی؛ نویسنده، کارگردان و مدیر فرهنگی است که از جمله سوابق وی می توان به: مدیرعاملی انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس، دبیری شانزدهمین جشنواره تئاتر مقاومت و کارگردانی چندین اثر نمایشی اشاره کرد.

احسان زیورعالم؛ روزنامه نگار تئاتر است و از جمله سوابق وی می توان به ترجمه چندین اثر هنری اشاره کرد؛ تدریس در مراکز علمی و همکاری با جراید و نشریات تخصصی تئاتری نیز در کارنامه هنری وی دیده می شود.

مهدی کاموس؛ نویسنده و پژوهشگر حوزه ادبیات داستانی و نمایشی است. مدیریت دفتر مطالعات و رصد کالاهای فرهنگی سازمان تبلیغات اسلامی و نگارش چندین اثر نمایشی، همچنین رتبه اول و دوم نویسندگی در جشنواره تئاتر فجر و نیز عضویت در شورای عالی تئاتر بسیج، از سوابق وی به شمار می رود.

هفدهمین جشنواره سراسری تئاتر مقاومت توسط انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس بنیاد فرهنگی روایت فتح، آذرماه سال جاری به دبیری حمید نیلی برگزار خواهد شد.

ناصح کامگاری، فارس باقری و صابر نیک بخت به عنوان اعضای هیأت داوران مسابقه سراسری نمایشنامه نویسی انسان، هنر، بحران معرفی شدند.

فاتح بادپروا رئیس انجمن هنرهای نمایشی استان کردستان ضمن اعلام خبر معرفی هیأت داوران مسابقه سراسری نمایشنامه نویسی انسان، هنر، بحران افزود: داوری نمایشنامه های مسابقه سراسری نمایشنامه نویسی انسان، هنر، بحران را ناصح کامگاری، فارس باقری و صابر نیک بخت از نمایشنامه نویسان باسابقه کشور بر عهده دارند.

رئیس انجمن هنرهای نمایشی استان کردستان ادامه داد: پس از انتشار فراخوان مسابقه سراسری نمایشنامه نویسی انسان، هنر، بحران در 2 حوزه نمایشنامه های کردی و فارسی در 2 بخش اصلی (آزاد) و کمدی در گستره ملی در اوایل اردیبهشت ماه 1399، 99 نمایشنامه از نویسندگان اقصی نقاط کشور به دبیرخانه جشنواره ارسال شد؛ هم اکنون هیات داوران در حال خوانش و بررسی آثارند و طی چند روز آینده ضمن معرفی برگزیدگان، با اهدا دیپلم افتخار و جوایز نفیس از آنان تجلیل به عمل خواهد آمد.

مسابقه سراسری نمایشنامه نویسی انسان، هنر، بحران توسط انجمن هنرهای نمایشی استان کردستان و به همت اداره کل هنرهای نمایشی کشور و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کردستان، با همکاری مرکز تحقیقات کردستان شناسی دانشگاه آزاد اسلامی کردستان برگزار می شود.

گروه اجرایی نمایش یه گاز کوچولو به کارگردانی فقیهه سلطانی روز یکشنبه بیست و دوم تیر میزبان تعدادی از هنرمندان تئاتر کشورمان و قادر آشنا مدیرکل هنرهای نمایشی بود.

اصغر همت بازیگر، گلاب آدینه بازیگر، قادر آشنا مدیرکل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و محسن حسن زاده مدیر روابط عمومی اداره کل هنرهای نمایشی از جمله مهمانان ویژه اجرای نمایش یه گاز کوچولو در روز یکشنبه بیست و دوم تیرماه بودند.

نمایش یه گازکوچولو به نویسندگی فرزانه سهیلی، کارگردانی فقیهه سلطانی و بازی گیلدا حمیدی، شهروز دل افکار، افشین غیاثی، مهسا مهجور، نورا هاشمی تا روز جمعه 27 تیر ماه ساعت 19:30 به مدت زمان 70 دقیقه و قیمت بلیت 30 هزار تومان در تالار سایه تئاتر شهر با رعایت موازین مربوط به ضدعفونی و فاصله گذاری بهداشتی میزبان مخاطبان خواهد بود.

انتهای پیام/

با شیوع ویروس کرونا و پیدایش مشکل هایی که برای فعالیت های فرهنگی به وجود آمد، تئاتری ها مانند سایر رشته های هنری به فکر چاره ای برای برون رفت از تعطیلی و راکد ماندن اجراهایشان افتادند.
برخی از فعالان این عرصه با استفاده از ظرفیت ها و بستری که دولت برای فعالیت در فضای مجازی به وجود آورده، درصدد عرضه فیلم تئاترهای خود شدند؛ اتفاقی که اهالی تئاتر با آن خیلی ناآشنا نبودند. چون در سال های پیش نیز تله تئاترهایی در تلویزیون پخش می شد که مخاطبان خود را هم پیدا کرده بود. اما با طرح پخش فیلم تئاترها در سامانه های اینترنتی، مسأله ای در این میان خودنمایی کرد. نمایش های متقاضی پخش در نمایش خانگی باید علاوه بر مجوز اولیه ای که از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت کرده اند، مجوز تازه ای نیز از سازمان سینمایی اخذ کنند، که این چندان به مذاق اهالی تئاتر خوش نیامد.

مجوز نهایی پخش فیلم تئاترها همچنان با سازمان سینمایی است
قادر آشنا مدیرکل هنرهای نمایشی از توافق با سازمان سینمایی برای تسریع در روند صدور مجوز فیلم تئاترها بدون بازبینی دوباره در 31 اردیبهشت ماه خبر و برای حل این مسأله گفت: درواقع خودشان (رئیس سازمان سینمایی) به این جمع بندی رسیدند که نظر کارشناسی اداره کل هنرهای نمایشی را از نظر محتوایی بپذیرند تا کار تسریع شود چون به هر حال باید بپذیریم قانون گذار مسئولیت صدور مجوز در این بخش را برعهده سازمان سینمایی گذاشته و باید قانون اجرا شود. ما نیز هماهنگی را انجام دادیم تا کار با سرعت بیشتری انجام شود و گروه های نمایشی آسیب نبینند که خوشبختانه با این تصمیم به نظرم کمترین وقفه را برای پخش فیلم تئاترها خواهیم داشت.

تا اینکه چند روز گذشته سید وحید فخرموسوی رئیس شورای نظارت و ارزشیابی تئاتر درباره صدور پخش فیلم تئاترهای متقاضی پخش در وی اودی ها چنین گفت: برخلاف تصوری که پیش آمده طبق قانون، مجوز نهایی پخش فیلم تئاترها همچنان با سازمان سینمایی است، اما در صحبت هایی که قادر آشنا مدیرکل هنرهای نمایشی با سازمان سینمایی داشته است قرار شده روند صدور مجوزها تسهیل شود.

حال این موضوع را با سه نفر از اهالی فعال تئاتر در میان گذاشتیم. از آنها درباره تأثیر پخش فیلم تئاترها بر مردم و ارتباطی که ممکن است با قشرهای وسیع مخاطب ایجاد شود، پرسیدیم و نظرشان را درباره صدور دوباره مجوز نمایش ها جویا شدیم.

مخاطبان ما عوض شده و با نسل اول تفاوت دارند
کاظم هژیرآزاد بازیگر تئاتر، تلویزیون و سینما و عضو هیأت مدیره خانه تئاتر درباره لزوم پخش فیلم تئاترها با توجه به شرایط حال حاضر و زیر سایه ویروس کرونا به خبرنگار ایرناپلاس گفت: در یک دوره زمانی، شبکه چهار تله تئاترهایی تولید و پخش می کرد که مخاطبان خود را داشت. شبکه چهار موقعیت خاصی را متصور بود و برنامه هایش بیشتر برای اهالی فرهنگ و قشرهای تحصیل کرده و روشنفکر ساخته می شد. البته الان نیز همین طور است، اما نمی دانم چرا برخی از آیتم ها مغفول مانده و فراموش شده است؛ از جمله تله تئاتر.

اگر وزارت فرهنگ داریم، دیگر لزومی ندارد نهاد دیگری مخالفت کند

این بازیگر در خصوص صدور مجوز دوباره نمایش ها از سوی سازمان سینمایی برای حضور نمایش های تئاتری در وی اودی ها(شبکه های اینترنتی VOD - ویدئوی درخواستی) عنوان کرد: شورای انقلاب فرهنگی وقتی شکل گرفت یک سری خط و خطوط را معین کرد، اما از آن خط و خطوط تعبیر و تفسیرهای متفاوتی می شود. حال چون سیاست فرهنگی یک دست و منسجم نداریم با استفاده از این تعبیر و تفسیرها در هر ناحیه و هر جایی سیاست هایی متفاوت را ارائه می دهند. برای نمونه وزارت فرهنگ مجوزی را صادر می کند اما در فلان شهرستان، فلان مسئول موافق آن نیست. بنابراین سیاست فرهنگی صحیح و واحد، باید یکبار برای همیشه به وجود آید.

توصیه می کنم پخش فیلم تئاترها اتفاق بیفتد
امیر دژاکام نویسنده، کارگردان و مدرس تئاتر درباره پخش فیلم تئاترها و تأثیر این اتفاق بر ارتباط گیری بیشتر طیف گسترده مردم با تئاتر به خبرنگار ایرناپلاس گفت: به هر حال تئاتر یک اتفاق منحصربه فرد است که در هر جایی و به هر شکلی ممکن نیست؛ مگر اینکه تماشاگر به صورت زنده با تئاتر مواجه شود. این مواجهه هر کجا می تواند باشد اما به هر ترتیب باید به صورت زنده اتفاق بیفتد.

اما شکل های دیگری وجود دارند که می توانند به تبلیغ تئاتر و در اختیار قرار گرفتن آن به دیگران کمک کنند. یکی از راه هایش فیلم برداری و تله تئاتر تلویزیونی است و سامانه های اینترنتی. اینها می توانند تئاترها را در اختیار عموم قرار دهند مشروط بر اینکه حقوق کارگردان ها، بازیگران و تهیه کنندگان پرداخت شود. اگر به این شکل باشد، بله اتفاق بسیار خوبی است. با توجه به حفظ حقوق هنرمندان توصیه می کنم این اتفاق بیفتد.

مته به خشخاش نگذارند
دژکام درباره مجوز پخش گرفتن تئاترها نیز گفت: این که صدور مجوز از سازمان سینمایی فرآیند قانونی است، بله این قانون وجود دارد و ما در آن دخیل نیستیم. اما به نظرم، وقتی یک اثر از وزارت ارشاد مجوز می گیرد یعنی یکبار مجوز گرفته است. حالا دوستان استدلال می کنند که آن مجوز برای تعداد اندک است و این مجوز برای تعداد بیشتر. خب آن تعداد اندک ایرانی، مسلمان و اهل این سرزمینند و هنر این مرزوبوم را دوست دارند و آن تعداد زیاد نیز همین طور، یعنی به این مملکت علاقه دارند. لذا طرح این مسأله به آن اندازه ای ضروری نیست که مته به خشخاش می گذارند.

یک راه حل خوب
قطب الدین صادقی فیلمنامه نویس، مترجم، مدرس و کارگردان تئاتر نیز درباره پخش فیلم تئاتر به خبرنگار ایرناپلاس چنین گفت: یکی از راه های خوب ارتباط با مردم و بجا آوردن نیازها در این شرایط، پخش فیلم تئاترها در قالب دی وی دی است که می تواند راه حل مناسب و خوبی برای این روزها باشد.

صادقی که دانش آموخته دانشگاه سوربن پاریس است و شاگردان تأثیرگذار و مطرحی در این حوزه داشته، درباره اخذ دوباره مجوز برای پخش تئاترها در سامانه های نمایش اینترنتی از سوی سازمان سینمایی بیان کرد: مجوز دوباره گرفتن کار اشتباهی بوده و به اعتقاد من سانسوری دوباره است که به شدت با آن مخالفم. به جای اینکه شرایط را فراهم و بستر سهل تری برای فعالیت ها ایجاد کنیم، مدام مانع ایجاد کرده و ماجرا را کنترل می کنیم. به جای این همه دغدغه های سانسوری، به اهالی تئاتر سرویس دهید و از نظر مالی آنها را کمک کنید و شرایطی به وجود آورید که این ارتباط و پل های ارتباطی بین مردم و هنر نمایشی بیشتر و راحت تر برقرار شود.

گزارش از هنگامه ملکی

محمد خان حسینی مشغول اجرای نمایش چ.ف.ت. بر وزنِ رفت در تئاتر شهرزاد بود که بعد از دو اجرا به دلیل تعطیلات کرونایی، متوقف شد.

او تصور می کرد بعد از یک هفته، بار دیگر اجرای خود را از سر می گیرد ولی با ادامه دار شدن تعطیلی تئاتر، اجرای او هم مانند تعدادی دیگر از گروه های نمایشی، متوقف ماند.

این کارگردان تئاتر بعد از اعلام بازگشایی سالن های نمایش علاقه مند بود تا اجرای خود را از سر بگیرد ولی این بار مشکلاتی دیگر، مانع اجرای دوباره نمایش او شد.

خان حسینی در گفتگویی با ایسنا با تشریح این مشکلات، یادآوری کرد: بعد از بازگشایی سالن های نمایش، تئاتر شهرزاد اجرای دوباره را مطرح کرد ولی حقیقتش این است که هیچ کدام از پیشنهادات شان ، شوقی برای اجرای دوباره در ما ایجاد نکرد.

او با بیان اینکه نمایشش تهیه کننده خصوصی داشته است، ادامه داد: تا به حال نزدیک 280 تا 290 میلیون تومان هزینه کرده ایم که برای تئاترهای معمولی، هزینه کمی نیست. درباره تئاترهای لاکچری صحبت نمی کنم ولی برای نمایش های معمولی مثل کار ما کمتر کسی حاضر به سرمایه گذاری است چون سودی نصیبش نمی شود، به هر حال بخش بزرگی از اجاره سالن و دستمزد گروه اجرایی پرداخته شده است ولی متاسفانه شرایط شوق انگیزی برای اجرا، پیش روی مان نیست.

خان حسینی افزود: ما تنگناهای مالی سالن ها و حتی وزارت فرهنگ و ارشاد را درک می کنیم. توقعی هم برای کمک مالی نداشتیم ولی انتظار داشتیم دست کم کسی سراغی از ما بگیرد و حال مان را جویا شود اما افسوس با گروه هایی مانند ما حتی در حد درد دل هم همراهی نشد.

او اضافه کرد: در لیست گروه هایی که از کرونا متضرر شده بودند، ثبت نام کردیم ولی هیچ خبری نشد. هرچند نمایش ما در سالن خصوصی اجرا می شد ولی همه ما زیر نظر اداره کل هنرهای نمایشی فعالیت می کنیم.

او تاکید کرد: چشمداشتی برای حمایت مالی نداشتیم ولی توقع داشتیم در این شرایط سخت، دست کم رایزنی کنند و در بخش تبیلغات دست گروه ها را بگیرند. می توانستند از شهرداری بیلبورد شهری بگیرند و با صدا و سیما هم برای تبلیغ تلویزیونی هماهنگ کنند تا دست کم در بخش تبلیغات، پشتگرمی داشته باشیم و کمی برای اجرای دوباره شوق پیدا کنیم.

خان حسینی با اشاره به پروتکل های بهداشتی که در دوران کرونا در سالن های تئاتر اعمال می شود، افزود: ما اجاره یک سالن 300 نفره را داده ایم و حالا باید با 150 تماشاگر اجرا کنیم. سالن پیشنهاد کرد که بعد از 30 اجرایی که در قراردادمان قید شده، به مدت 10 شب با قرار 30 درصد حق سالن و 70 درصد سهم گروه، اجرایمان را ادامه بدهیم در حالیکه می شد همین تغییر را در همان 30 اجرای اولیه هم اعمال کنند یا اگر اجازه می دادند اجرای مان تا 45 شب ادامه پیدا کند، کمی دلگرم می شدیم.

او ابراز تاسف کرد: در این وضعیت هیچ کس حاضر نیست کمی از سود خود چشم پوشی کند. به طور مثال سایت فروش بلیت نمایش در تمام مدت رونق تئاتر و کنسرت های موسیقی، سود خوبی داشته است ولی در این شرایط حاضر نیست کمی با گروه ها راه بیاید و سود کمتری بگیرد.

او در پاسخ به این پرسش که اگر این همراهی ها می شد، حاضر به اجرای دوباره بودید، تاکید کرد: قطعا با وجود تمام خطرات حاضر به اجرا بودیم چون برایمان خیلی مهم بود که کارمان دیده شود ولی تا آمدیم اوج بگیریم، پرمان شکست.

او با ابراز تاسف از اوج گیری دوباره کرونا اضافه کرد: این روزها که اصلا زمان مناسبی برای اجرا نیست و کسی حال و حوصله تئاتر دیدن ندارد. از اواخر مرداد ماه هم که ماه محرم آغاز می شود و نمایش ما که کمدی است، امکان اجرا ندارد. ما هم فعلا اجرا را به تعویق انداختیم. شاید بعدتر وضعیت بهتر شود و بتوانیم دوباره روی صحنه برویم.

خان حسینی در پایان تاکید کرد: به کسی خرده نمی گیریم. در این مدت بسیاری از مراکز و مشاغل، زیان های بسیاری متحمل شده اند. شرایط سالن را هم درک می کنم ولی ای کاش همه کمی بیشتر همراهی می کردند.

نمایش چ.ف.ت. بر وزنِ رفت یک کمدی اعتراضی است که با بازی کامران تفتی، سید جواد یحیوی، دُنا تارُفی، کیارش حقگو روی صحنه بود.

انتهای پیام

به گزارش خبرنگار ایمنا ، مجید رجبی معمار در گفت وگوی زنده در اینستاگرام که با موضوع "سرنوشت رویدادهای فرهنگی و هنری در شرایط شیوع ویروس کرونا" برگزار شد، با بیان اینکه باید به زندگی با کرونا عادت کنیم و خود را با این شرایط تطبیق بدهیم، گفت: هیچ عقلایی پیش بینی نمی کرد که پنج گرم از یک ویروس روزی در دنیا برای آلوده کردن تمامی آن کافی باشد و باید خود را با شرایط سخت تر از این هم تطبیق بدهیم.

مدیرعامل خانه هنرمندان ایران ادامه داد: تطبیق دادن جامعه با این اوضاع در بحث هنر جز موضوعاتی است که دولت باید به آن توجه کند، ولی در مجموع می توان گفت که دولت در بحث فرهنگ و هنر و در بخش خصوصی در اوضاع فعلی خود را کنار کشید و ایفا نقش مثبت نداشته است.

وی اضافه کرد: دولت به سادگی در اردیبهشت ماه دستور به بازگشایی گالری ها و تئاترها با رعایت پروتکل های بهداشتی داد، در حالی که هزینه برقراری تمامی این پروتکل ها امری هزینه بر و دشوار است و توان پرداخت حقوق پرسنل خود را در این پنج ماه نیز نداریم.

رجبی معماری گفت: در حال حاضر ما به پرسنل خود فقط یک اندک کمک مالی کرده ایم که فقط خانه هنرمندان ایران بسته نشود، زیرا این مرکز شاخص هنری یک کشور را مطرح می کند و بسته شدن آن به این سادگی ها شکل نمی گیرد.

بودجه هنر باید تغییر کند

وی تاکید کرد: با شرایط اقتصادی کشور آشنا و نسبت به تحریم ها و شرایط خاص آگاه هستیم، ولی باید یکسری تغییراتی در اولویت های بودجه انجام شود که این امر در دیدارهای مختلف مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد با مدیران سازمان برنامه و بودجه پیگیری شده، اما فعلاً وعده های این جلسه ها عملی نشده است.

مدیرعامل خانه هنرمندان ایران از کمک شهرداری تهران به برخی مراکز فرهنگی شهر تهران خبر داد و افزود: بنیاد مستضعفین نیز اخیراً کمک هایی هر چند اندک به هنرمندان و مراکز هنری داشته که این امر جای تشکر و تقدیر فراوانی دارد. وقتی نام هنرمند به میان می آید همه یاد آن چند سوپر استار سینما و یا تئاتر می افتند در حالی که به طور کلی تعداد کسانی که از راه هنر بتوانند زندگی خوبی برای خود بسازند بسیار اندک است. حتی هنرمندانی که شرایط مالی خوبی دارند با سرمایه گذاری و نه با درآمد ناشی از هنر به این دارایی رسیدند.

رجبی معمار در خصوص صدمه های کرونا به زندگی هنرمندان تصریح کرد: در پنج ماه گذشته فقط چند فیلم ضبط شده، اما در مدت زمان مشابه در سالیان گذشته 110 تا 130 فیلم ساخته می شد که کاهش تعداد فیلم های در حال ساخت به دلیل شیوع کرونا بخش زیادی از عوامل پشت صحنه سینما را بیکار کرده است.

وی در خصوص عدم فعالیت سالن اجرای تئاتر ایران شهر تهران با وجود اجازه فعالیت، گفت: برقراری تئاتر در اوضاع فعلی یک پارادوکس است، زیرا از یک سو می گوئیم که از خانه بیرون نیایید و از سوی دیگر تماشاخانه باز می کنیم؛ به نظر من این بازگشایی نیز یک نوع رفع مسئولیت بود.

تئاتر، شاید برای آبان و آذر

مدیرعامل خانه هنرمندان ایران تصریح کرد: از اردیبهشت ماه با گروه های مختلف اجرا صحبت کردیم، اما ترس از ویروس کرونا و ترس سرمایه گزاران برای فروش بلیت تئاترها باعث شده است فعلاً اجراهای تئاتر به تعویق بیفتد.

وی اضافه کرد: برخی گروه ها که در لیست اجراهای ما بودند زمان تئاتر خود را با شرط و شروط به آبان و آذر معوق کرده اند و ما مجبور شدیم با گروه های فعالی که در لیست اجراهای تئاتر نبودند برای اجرا در ماه های آتی صحبت کنیم.

حال تئاتر خوب نیست

رجبی معمار ادامه داد: با وجود شیوع ویروس کرونا هنوز اجراهایی در سالن های شهر انجام می شود، اما از این اجراها نیز استقبال آنچنانی انجام نشده و در کل می توان گفت در وضعیت فعلی حال تئاتر اصلاً خوب نیست و توانایی مالی و بهداشتی برای برگزاری تئاتر وجود ندارد.

وی در خصوص برگزاری تئاتر به صورت آنلاین گفت: این امر مستلزم یک سرمایه گذاری و وجود بستری است که دزدیدن آثار به حداقل برسد، از سوی دیگر اصل تئاتر به این موضوع است که در یک فضای چهره به چهره و نفس به نفس باشد.

کد خبر 433578

شاهین چگینی در گفت وگو با خبرگزاری میزان، پیرامون وضعیت تئاتر پس از بازگشایی تماشاخانه ها گفت: همانطور که پیش بینی کرده بودیم بازگشایی تئاتر در وضعیت فعلی نه تنها به این هنر کمک نکرد بلکه وضعیت هنر نمایش را بسیار بدتر از گذشته خود رقم زد، وضعیت تئاتر به شکل اسفباری ناامید کننده شده است.

وی در همین راستا ادامه داد: تماشاخانه های تئاتر به اسم در این روز ها باز شده بودند، اما در واقعیت با بسته بودن هیچ فرقی ندارشتند، در شرایط فعلی و بعد از بازگشایی تئاتر اکثریت تماشاخانه ها با مشکلات اقتصادی بیشتری روبرو شدند، زیرا این اماکن تماما اجاره ای بوده و مجبور به پرداخت اجاره بهای ملک هستند.

بیشتر بخوانید: برای مشاهده آخرین اخبار تئاتر طی هفته جاری اینجا کلیک کنید

رییس انجمن تماشاخانه های خصوصی کشور در همین رابطه تاکید کرد: پیشتر و زمانی که تماشاخانه ها بسته شدند مالکان از تماشاخانه دارها اجاره نمی گرفتند و یا اجاره را به تعویق می انداختند، اما بعد از آن که ما اعلام کردیم تماشاخانه ها باز شده اند مالکان درک درستی نسبت به وضعیت فعلی تئاتر نداشته و به فرض باز شدن این اماکن اجاره بهای خود را از تماشاخانه دارها مطالبه کرده اند، این در حالی رخ می دهد که علنا تماشاخانه ها خالی بوده و هیچ درآمدی طی این مدت نداشتند.

وی بازگشایی تئاتر را دردسری مضاعف در عرصه هنر نمایش دانست و اضافه کرد: بازگشایی تئاتر در شرایط فعلی کرونا با تعطیلی هیچ فرقی نداشت، متاسفانه بازگشایی تئاتر بدون برنامه و بدون حمایت رخ داد، همین عاملی شد تا بسیاری از تماشاخانه ها به مرز ورشکستگی برسند.

این فعال عرصه تئاتر پیرامون مشکلات گروه های نمایشی در وضعیت فعلی اظهار کرد: آنچه در این میان مشکلات را دو چندان کرده آن است که از یک سو گروه تمایلی به اجرا ندارد و از سویی تماشاخانه هر روز با ضرر سنگین مالی روبرو است، گروه می داند اگر هزینه کند و اثری را روی صحنه ببرد با توجه به نبود مخاطب تماما ضرر خواهد کرد.

وی ادامه داد: در ابتدا قرار بود بابت ظرفیت خالی پنجاه درصدی سالن های تئاتر از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی حمایتی صورت بگیرد، اما این حمایت تنها به حرف ختم شد و تاکنون هیچ حمایتی از ما نشده است، قرار بر این بود که مرکز هنر های نمایشی بخشی از بلیت فروشی را تقبل نماید، اما هنوز خبری از کمک مالی نیست.

رییس انجمن تماشاخانه های خصوصی با اشاره به شرایط سخت ضد عفونی تماشاخانه ها در شرایط موج دوم بیماری کرونا اذعان کرد: همانطور که می دانیم ضد عفونی یک تماشاخانه هزینه بالایی را برای آن مجموعه در بر دارد، آن هم در زمانی که آن مرکز هیچگونه درآمدی ندارد، ما حتی در تهیه اقلام ضدعفونی هم به مشکل برخورده ایم و تنها حمایتی که از ما شده در حد چند لیتر مایع ضدعفونی کننده است.

چگینی خاطرنشان کرد: در شرایط فعلی همان بهتر که تماشاخانه ها به طور کامل تعطیل شدند، زیرا این بازگشایی به نابودی کامل تئاتر خصوصی خواهد انجامید، متاسفانه وضعیت خوبی در انتظار تئاتر سال 99 نیست و اگر شرایط به همین شکل پیش برود باید در انتظار وضعیت بدتری هم باشیم.

انتهای پیام/

اعتمادآنلاین| سحر آزاد- نوازندگی زنان روی صحنه در دوران پیروز ارجمند، به عنوان یکی از مدیران اسبق دفتر موسیقی وزارت ارشاد، مصادف با دوران روی کار آمدن حسن روحانی در مقام ریاست جمهوری بود. در این دوره نوازندگی زنان ، نوازندگان زن و برگزاری کنسرت ها محلی برای کشمکش های سیاسی شد. اصفهان یکی از شهرهایی بود که نوازندگی زنان روی صحنه در آن با ممانعت و محدودیت روبه رو شد.

هرچند به گفته پیروز ارجمند ممنوعیت و محدودیتی در زمینه نوازندگی زنان روی صحنه در قوانین کشوری وجود ندارد و هر نوع استثنایی در اجرای کنسرت ها یا هرچه غیر از قوانین مصوب وزارت ارشاد یا مجوزهای رسمی ای که دفتر موسیقی صادر می کند بخواهد انجام شود نیازمند مصوبه شورای فرهنگی عمومی استان است.

ارجمند از دی ماه 1392 تا تیر ماه 1394 مدیر دفتر موسیقی وزارت ارشاد بود. او در این دوران کوشید تا طی مذاکره با شخصیت های مختلف استانی از جمله علما و روحانیون، در صدد رفع این مشکل برآید. با او درباره دورانی که عهده دار مدیریت دفتر موسیقی بود و با چالش ممانعت از نوازندگی زنان روی صحنه به خصوص در اصفهان مواجه بود صحبت کرده ایم.

***

*تجربه شما در دوران مدیریت دفتر موسیقی و در مقطعی که بسیار زیاد خبرهایی مبنی بر ممنوعیت و محدودیت نوازندگان زن در اصفهان منتشر می شد، چه بود؟ شما در مراجعاتی که به اصفهان داشتید، با چه کسانی صحبت می کردید و چه دیدگاهی باعث می شد این محدودیت ها اعمال شود؟

اصولاً هر نوع استثنایی در اجرای کنسرت ها اعم از تفکیک جنسیتی، عدم حضور بانوان، عدم اجرای یک کنسرت یا هرچه غیر از قوانین مصوب وزارت ارشاد یا مجوزهای رسمی ای که دفتر موسیقی صادر می کند بخواهد انجام شود یک راه بیشتر ندارد و آن هم مصوبه شورای فرهنگی عمومی استان است چون در قوانین کشوری ممنوعیت و محدودیتی درباره بانوان نوازنده و همخوان روی صحنه نداریم.

این شرایط از ابتدای انقلاب و در تمام شهرها برقرار بوده است که نمونه آن گروه های سرودی بودند که مقابل حضرت امام (ره) اجرا می کردند. پس محدودیت یا قانونی در این زمینه نداریم. بنابراین اگر قرار باشد استثنایی در استانی اتفاق بیفتد، باید با ارائه مستدل های خود، مصوبه شورای فرهنگ عمومی استان را کسب کند. در آن صورت می تواند در یک بازه زمانی مشخص از اجرای یکسری برنامه های فرهنگی به صورت موقت جلوگیری کند.

*در شورای فرهنگ عمومی چه افرادی حضور دارند؟

تا جایی که خاطرم هست در شهرستان ها نماینده ولی فقیه، مدیرکل ارشاد، استاندار، نماینده نیروی انتظامی، فرماندار، رئیس دادگستری، فرمانده سپاه، رئیس سازمان تبلیغات اسلامی و تعدادی دیگر از مسئولان اعضای این شورا هستند. چنین مصوبه ای را در هیچ یک از شهرهای ایران برای استثنا قائل شدن قوانین وزارت ارشاد نداریم. بنابراین وقتی بحثی همچون تفکیک جنسیتی یا حضور نداشتن بانوان نوازنده یا همخوان روی صحنه پیش می آید، کاملاً سلیقه شخصی یا خواسته غیرقانونی در میان است.

در سال 94 حدود پنج هزار سانس کنسرت در 300 شهر اجرا شد. طبیعتاً مشکلات خاصی هم داشتیم. یکی از موارد، بحث عدم اجرای موسیقی یا حضور نداشتن بانوان روی صحنه بود. طی دیداری که با برخی از علما و بزرگان استان داشتیم این مساله را بررسی کردیم و با توضیحاتی که داده شد موضوع حل شد؛ مثلاً به طور خاص در اصفهان مجوز می دادیم و بانوان هم روی صحنه می رفتند.

با تمام ضوابط و قوانینی که در میان بود کنسرت ها برگزار می شد و تا جایی که اطلاع دارم در حال حاضر محدودیتی وجود ندارد. نکاتی که وجود داشت دغدغه های برخی از بزرگان بود که در خیلی از موارد بحق بود، مانند حضور برخی از افراد و ناهنجاری هایی که در سالن های کنسرت رخ می داد.

به طور خاص اجراهایی در سالن های ورزش شرایط لازم را برای حضور یک تماشاگر در سالن کنسرت ندارند و من شدیداً مخالف اجرای موسیقی رسمی در سالن های غیراستاندارد ورزشی هستم. وقتی تماشاگری برای دیدن یک کنسرت به تالار وحدت می رود، تمام شرایط برای شنیدن یک موسیقی رسمی را از نوع پوشش تا نوع رفتار حفظ می کند.

نساختن سالن های استاندارد برای موسیقی

این موضوع محدود به ایران نیست و در تمام دنیا کسانی که در یک کنسرت موسیقی جدی و علمی و حتی پاپ شرکت می کنند به این قواعد توجه می کنند. بنابراین وقتی ناهنجاری هایی اتفاق می افتاد حساسیت هایی هم ایجاد می شد. به نظرم بخشی از این مساله به ناتوانی مدیران فرهنگی در بعضی از شهرها برمی گردد که تلاش نکردند سالن های استاندارد برای موسیقی ساخته شود. در بوشهر، اصفهان، قم و مشهد مشکلاتی داشتیم اما در آن دوره حل شد.

البته گاهی با توجه به وضعیت شهرها، تبلیغات گسترده صورت نمی گرفت یا بیلبورد زده نمی شد، اما کنسرت برگزار می شد. در واقع ما به یک تفاهم مشترک رسیده بودیم که به دلیل مذهبی بودن شهر، تبلیغات موسیقی در شهر خیلی گسترده نشود، اما کنسرت ها برگزار می شد، بلیت ها فروش می رفت و مردم از برنامه کنسرت ها مطلع می شدند.

بنابراین فکر می کنم اگر الان هم محدودیتی وجود دارد یا کاری خلاف قانون انجام می شود، حتماً باید مصوبه شورای عمومی فرهنگ را دریافت کنند چون این نهاد تنها جایی است که می تواند چنین قانونی را به صورت موقت و در یک بازه زمانی مشخص مصوب کند. در غیر این صورت، قوانین وزارت ارشاد لازم الاجراست و استثنایی هم ندارد.

شیوه نامه برگزاری اجراهای صحنه ای بسیاری از مشکلات را حل کرد

حتی در آیین نامه هایی که نوشته شده محدودیت فاصله سالن های کنسرت با اماکن مذهبی در نظر گرفته شده است. یکی از نکاتی که بسیاری از مشکلات را حل کرد شیوه نامه برگزاری اجراهای صحنه ای بود. چنین شیوه نامه ای وجود نداشت. خوشبختانه آن شیوه نامه نوشته شد و وظایف تک تک نهادها اعم از نیروی انتظامی، مسئولان سالن، شرکت های برگزارکننده، خواننده، گروه موسیقی، نمایندگان ارشاد و... مشخص شد.

اگر دقت کنید بعد از آن قانون بود که خیلی از کنسرت ها یک روال عادی پیدا کرد و بسیاری از مشکلات حل شد. آن شیوه نامه مبنای اجرای کنسرت هاست و در آن هیچ تفکیک جنسیتی ای لحاظ نشده است. شغل موسیقی یک شغل رسمی است و اگر کسی جلوی اجرای موسیقی را به صورت غیرقانونی بگیرد، منع از حق محسوب می شود و می تواند پیگیری قانونی هم داشته باشد و حتی خسارت هایی دریافت شود.

تدوین یک شیوه نامه کارشناسی

*شیوه نامه چه سالی تدوین شد؟

سال 92 تدوین کردیم و در سال 94 از سوی وزیر ابلاغ شد. اولین بار بود که بعد از انقلاب شیوه نامه برگزاری اجراهای صحنه ای داشتیم که با همکاری نیروی انتظامی، نمایندگان صنوف و دفتر موسیقی نوشته شد. یک شیوه نامه خیلی کارشناسی شده بود. بسیاری از مشکلاتی که برای تهیه کنندگان، خوانندگان و... پیش می آید بر مبنای این شیوه نامه رسیدگی و حقوق افراد به آنها پس داده می شود.

*آیا در شیوه نامه برگزاری اجراهای صحنه ای، موضوع اختصاص ساعت های مرده ای مثل سه یا چهار بعدازظهر برای برگزاری کنسرت های زنان قیده شده یا این ساعت ها معمولاً از سوی سالن ها تعیین می شود؟

به دلیل اینکه خانم ها در ساعات خاصی ترددشان در شهرها راحت تر است و به دلیل مسئولیت های خانوادگی شان، برای کنسرت ویژه بانوان از این ساعت ها بیشترین استقبال می شد.

نکته دیگر این است که وقتی سالن ها برای کنسرت بانوان آماده می شود این سالن ها ایزوله می شوند و تمام شرایط باید فراهم شود تا فیلمبرداری انجام نشود و تمام عوامل فنی داخل سالن ها هم خانم باشند. از این جهت چنین محدودیت هایی وجود دارد و آن ساعت ها طبق مطالعاتی که صورت گرفته بهترین ساعاتی است که در نظر گرفته شده وگرنه محدودیت خاصی نبوده و فقط برای رفاه حال خانم هاست.

چکیده گفت وگو با پیروز ارجمند

-هر استثنایی در کنسرت ها غیر از قوانین وزارت ارشاد یا مجوزهای دفتر موسیقی نیازمند مصوبه شورای فرهنگی عمومی استان است -اگر کسی جلوی اجرای موسیقی را به صورت غیرقانونی بگیرد، منع از حق محسوب می شود -گاهی با توجه به وضعیت شهرها، تبلیغات گسترده صورت نمی گرفت یا بیلبورد کنسرت زده نمی شد -بعد از شیوه نامه برگزاری اجراهای صحنه ای خیلی از کنسرت ها روال عادی پیدا کرد و بسیاری از مشکلات حل شد

به گزارش خبرگزاری صبا ، مدیر عالی حرم امام رضا (ع) با معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دیدار و گفتگو کرد و در دیدار محمدمهدی برادران مدیر عالی حرم مطهر امام رضا (ع) با سید مجتبی حسینی معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بر استفاده از ظرفیت هنر و هنرمندان شاخص کشور برای طراحی و ساخت اماکن متبرک و برنامه های حرم مطهر امام رضا(ع) تأکید شد.

برادران در این دیدار گفت: با توجه به نظر و تاکید تولیت معزز آستان قدس رضوی، توجه به ظرفیت های متنوع هنر در دستور کار حرم مطهر امام رضا(ع) قرار گرفته است.

حسینی نیز بیان کرد: هنر ایران اسلامی ظرفیت ها و توانمندی های ارزشمندی دارد و می توان از این ظرفیت ها در طراحی اماکن و بناهای مختلف و فعالیت های آنها از جمله حرم مطهر امام رضا(ع) استفاده کرد.

انتهای پیام/

سمانه خطیب زاده در گفت وگو با خبرگزاری میزان پیرامون عدم افزایش سرانه مطالعه در زمان قرنطینه بیماری کرونا گفت: عمده آسیبی که امروزه می توان به آن ها اشاره کرد و آن را مانعی بزرگ بر سر راه گسترش سرانه مطالعه دانست وجود فضای مجازی است، رنگ لعاب فناوری به قدری است که تمام خانواده ها و خصوصاً نوجوانان و کودکان را با خود همراه کرده است.

وی در همین راستا تاکید کرد: اگر امروز سرانه مطالعه بسیار پایین است و حتی در دوران قرنطینه نیز شاهد عدم تغییر آمار ها در سرانه مطالعه هستیم باید توجه کرد که چالشی بزرگ پیش روی حوزه فرهنگ وجود دارد، چالشی به نام فضای مجازی، آمار ها نشان می دهد استفاده از فضای مجازی در دوران قرنطینه به صورت سرسام آوری افزایش پیدا کرده، به طوری که خانواده ها برای جدا کردن نوجوانان از این فضا با مشکلات زیادی روبرو بوده اند، البته پیگیری درس ها از طریق فضای مجازی عاملی بر حضور مداوم و مستتر کودکان و نوجوانان در این فضا بوده است.

بیشتر بخوانید: برای مطالعه معرفی آخرین کتب منتشر شده اینجا کلیک کنید

خطیب زاده فضای مجازی را عاملی جذب کننده برای نسل جوان و حتی بزرگسالان دانست و تاکید کرد: فضای مجازی ایجاد شده حاصل تکنولوژی روز دنیا بوده و گسترش روز افزون فضای مجازی به دلیل رنگ و لعاب مولتی مدیا ها و برخی برنامه های به ظاهر جذاب افراد را به نوعی اغوا کرده و چنانچه مدیریت بر این حوزه وجود نداشته باشد صدمات جبران ناپذیری را به بار می آورد. به وضوح دیده می شود که افراد زمان بسیاری را با گوشی های خود سر می کنند این موضوع ضرر و زیان های بسیاری را به کانون خانواده و ارتباطات بین افراد وارد می کند.

وی وجود فرهنگ استفاده از فضای مجازی را ضروری خواند و تصریح کرد: باید توجه داشته باشیم که استفاده از فضای مجازی نیازمند فرهنگی خاص است، فرهنگی که اجازه صدمه وارد کردن به بخش های دیگر زندگی افراد را ندهد و چنانچه این فرهنگ از کودکی برای افراد به اجرا گذاشته شود و درونی شود قطع مسیر نادرست و تحول و انتقال درست را پشت سر خواهیم گذاشت، در غیر این صورت شاهد این خواهیم بود که روز به روز سرانه مطالعه ما کاهش بیشتری پیدا کرده و صدمات متعددی را به نسل آینده شاهد باشیم.

خطیب زاده با ابراز تاسف از اینکه کتاب به عنوان یک کالای فرهنگی در درجه چندم توجهات فرهنگی جامعه ما قرار گرفته افزود: متاسفانه آمار های ارائه شده نشان دهنده وضعیت خوبی در فرهنگ ما خصوصاً در بخش سرانه مطالعه نیست جایگزین شدن فضای مجازی به جای کتاب یک زنگ خطر است و باید هرچه زودتر جلوی پیشروی این ضرر را بگیریم.

وی پیرامون تبدیل ضررهای ناشی از فضای مجازی به فرصت برای پیشرفت سرانه مطالعه بیان کرد: اخیرا رویکرد های ارزشمندی از سوی برخی ناشران ارائه گردیده و آنان تلاش دارند که در فضای مجازی به معرفی کتاب های خود بپردازند که این خود حرکتی ارزشمند و قطعاً تاثیرگذار خواهد بود، اما باید توجه داشت که چگونه می توانیم از ترفند های فضای مجازی به نفع افزایش سرانه مطالعه استفاده کنیم به عنوان مثال می توانیم بخش ها و یا صفحاتی از کتاب های مورد نظر را انتخاب کنیم و آن را در فضای مجازی منتشر کنیم در عین حال آدرس و یا لینک کتاب یا انتشاراتی را برای معرفی در نظر بگیریم تا بتوانیم به این طریق کتاب را به جامعه جوان معرفی کنیم.

وی نقش فرهنگ کتاب و کتابخوانی را برای توسعه و گسترش سرانه مطالعه مهم دانست و خاطرنشان کرد: کانون خانواده به عنوان مهمترین و اولین کانون فرهنگ ساز همواره مورد ارزیابی بسیاری از کارشناسان جامعه شناسی بوده و بررسی ها نشان می دهد متاسفانه فرهنگ کتابخوانی در خانواده های ما بسیار ضعیف است و سست بودن عنصر این مولفه مهم سبب شده کتابخوانی در طبقه چندم اولویت های کاری و زندگی ما قرار گیرد و این امری بسیار نگران کننده است، والدین باید متوجه باشند که تاثیر کتابخوانی و رفتار آنان تا چه میزان می تواند به فرهنگ آینده کشور تاثیر بگذارد و سبب پیشرفت و گسترش فکری کودکان و نوجوانانشان باشد.

انتهای پیام/

ایسکانیوز - گروه فرهنگی - فاطمه قربان نیا: برای برخی سلبریتی ها دیده شدن از هر موضوع دیگری مهم تر است. یک روز با خوانندگی، یک روز با شاعری و نویسندگی و روز دیگر نقاشی و هنرهای تجسمی. فرقی ندارد در آن موضوع سررشته و تخصصی داشته باشند یا نه، هدف دیده شدن و تجربه کردن است!

اما تب شاعری و نویسندگی بیشتر از سایر فعالیت های فرهنگی میان بازیگران و اینفلوئنسرهای اینستاگرامی شایع شده است. افرادی که به صرف دل نوشته های اینستاگرامی تصور می کنند در نویسندگی و شاعری تخصص دارند و جملات درهم برهم خود را در قالب شعر و ادبیات به مخاطبان خود عرضه می کنند.

*تیراژ بالا به لطف لایک های اینستاگرام

یکی از این نمونه ها کتاب من سر قولم هستم از امیرعلی ق یکی از اینفلوئنسرهای اینستاگرامی است که به مدد تعداد بالای دنبال کنندگانش در این شبکه اجتماعی فروش خوبی داشته است. این کتاب توسط انتشارات 360 درجه وارد بازار نشر شده و در نمایشگاه کتاب سال قبل فروش خوبی داشته است. مخاطبان این کتاب را می توان تنها لایک کنندگان صفحه اینستاگرام آقای امیرعلی ق در اینستاگرام دانست!

ناشر من سر قولم هستم در قسمت معرفی این کتاب در پایگاه اینترنتی خو نوشته است: امیرعلی از عکاسان محبوب در فضای مجازی است او علاوه بر عکاسی از قریحه خوبی در نوشتن برخوردار است به گفته خودش به دنبال ثبت آثارش درجایی غیر از فضای مجازی بوده و نوشته ها و عکس های محبوبش را به کتابی نفیس و جذاب تبدیل کرده است. کتاب باکیفیتی مناسب بر روی کاغذ گلاسه و تمام رنگی چاپ شده است. با خوندن این کتاب حال دلتون خوب میشه!

این کتاب که مجموعه عکس ها و دلنوشته های اینستاگرامی این نویسنده است از لحاظ کیفی و ارزش ادبی تعریف چندانی ندارد. تنها 96 صفحه عکس و کپشن های چندخطی می بینیم که با کاغذ گلاسه منشتر شده است. این نمونه آثار و نوشته ها با وجود استقبال بالایی که از آن ها می شود می تواند ضربه سنگینی به سلیقه ادبی و کتابخوانی مردم وارد کند.

اما امیرعلی ق تنها نویسنده خودخوانده ای نیست که به لطف چند هزار دنبال کننده اینستاگرامی خود موفق به چاپ و فروش کتاب های خود شده است. قهوه سرد آقای نویسنده یک نمونه دیگر از کتاب هایی است که به واسطه معروف بودن نویسنده آن در شبکه های اجتماعی فروش بالایی داشته، طوری که در طرح های تشویقی سال 96 عنوان پرفروش ترین کتاب را از آن خود کرد. این کتاب هم مانند کتاب من سر قولم هستم، از ارزش ادبی چندانی برخوردار نیست. عبارات دم دستی و غیرادبی در متن کتاب آن را بیشتر به داستان کوتاهی تبدیل کرده که بیشتر مناسب کپشن های چند قسمتی اینستاگرام باشد.

توصیف وطن امروز از نثر و بیان این کتاب جالب توجه است: نخستین مساله ای که در مواجهه با این اثر چشمگیر است، نثر و زبان آن است. نثری که به شدت محاوره و به تعبیری شبکه اجتماعی زده محسوب می شود. به نظر می رسد نویسنده با وام گرفتن از فضای مخاطبانش در شبکه های اجتماعی دست به نوشتن داستان بلندی زده تا باز هم سلیقه آنها را تأمین کند، در صورتی که این مساله در واقع نوعی خیانت به سلیقه مخاطبان است و نه تنها رشد و ارتقایی در سلیقه آنها به واسطه این ادبیات رخ نمی دهد، بلکه مسیر روبه رو شدن به ادبیات فارسی را نیز بر آنها ناهموار می کند.

* تا هفت خانه آن ورتر ، کتابی لاکچری مناسب دکور منازل!

اما ماجرا به اینجا ختم نمی شود. ظاهرا حوزه شعر و نویسندگی برای بازیگران و سلبریتی ها جذابیت های بسیاری دارد که حتما باید در این حوزه طبع آزمایی کنند.

شاید کتاب تا هفت خانه آن ورتر معروف ترین اثر شناخته شده از یک هنرمند در میان مردم باشد. صابر ابر که این کتاب را گردآوری کرده با سفرهایی که به نقاط مختلف ایران داشته قصه صد مادر ایرانی را با عکس ها و توضیحاتی از سفره و آشپزی آن ها منتشر کرده. این کتاب که با قیمت عجیب سیصد هزار تومان روانه بازار کتاب شد در شش رنگ مختلف چاپ شده تا مخاطب بتواند رنگ کتاب را با دکور منزلش هماهنگ کند!

ابر کتاب دیگری هم با عنوان هر رازی که فاش می کنی یک ماهی قرمز می میرد دارد. این کتاب شامل صد پست ایسنتاگرامی وی هست که با قیمت پنجاه هزار تومان توسط نشر ثالث منتشر شده است. اما نکته جالب درخصوص این کتاب ترجمه این مجموعه عکس و حضور آن در نمایشگاه فرانکفورت بود!

بهاره رهنما از پیشتازان عرصه نویسندگی و شاعری در میان سلبریتی ها به شمار می رود. مجموعه داستان چهار چهارشنبه و یک کلاه گیس ، ماه هفت شب شامل مطالب وبلاگش، مالیخولیای محبوب من شامل داستان و مجموعه شعرهای پای به جاده زدن و زن باران از جمله آثار او هستند. وی برای کتاب زن باران و مالیخولیای محبوب من چند جشن امضا برگزار کرده است.

البته او طبق صحبت های خودش ادعایی در زمینه شاعری و نویسندگی ندارد اما صرف قریحه و طبع لطیف و شاعرگونه نمی تواند دلیل بر انتشار دلنوشته ها در قالب کتاب و اثر ادبی باشد.

*حوزه هنری درخدمت رئیس اسبق صدا و سیما

اما تب انتشار پست های اینستاگرامی در قالب کتاب محدود به بازیگران و اینفلوئنسرها نمی شود. عزت الله ضرغامی رئیس اسبق سازمان صدا و سیما هم در سال 96 اقدام به چاپ پست های اینستاگرامی خود کرد. این کتاب که با عنوان یک عکس یک حرف منتشر شد با قیمت پایین و تعداد صفحات بالا روانه بازار نشر و کتاب شد. به گفته خودش دلیل انتشار چنین کتابی پیشنهاد برخی دوستان بوده است. هم چنین وی به دلیل وقت گیر بودن نوشتن و تحقیق برای کتاب ترجیح می دهد محتوای انتخابی خود را مستقل و کوتاه، همراه یک عکس مرتبط در سرویس عکس اینستاگرام منتشر کند.

این چند مورد نمونه های محدودی از دخالت سلبریتی ها در حوزه شعر و نویسندگی است. در شرایطی که بازار نشر و کتاب با مشکل گرانی کاغذ مواجه است، کتاب هایی صرف حضور نام سلبریتی ها در روی جلد آن با تیراژ بالا به فروش می رسد و در آشفته بازار اخذ مجوز به راحتی مجوز چاپ و نشر می گیرند. سوال اصلی از ناشرانی است که اگر این کتاب ها از افراد مشهور و معروف نبود آیا برای چاپ آثار این هنرمندان پیشقدم می شدند؟ بدیهی است که صرف نام آن سلبریتی دلیل فروش بالای کتاب می شود وگرنه در آمار و مشاهدات هیچ تاثیری در افزایش سطح کتابخوانی عمومی نداشته اند.

انتهای پیام/

رسول ملاحسنی در گفت وگو با خبرگزاری میزان پیرامون سرانه مطالعه کتاب در کشور گفت: دلایل متعددی باعث شده که مردم کمتر به مطالعه بپردازند، یکی از این عوامل افزایش قیمت کتاب و خارج شدن آن از سبد خانواده است، برای رفع این معضل باید رویکرد های تاثیر گذار را در نظر گرفت، زیرا اکنون به دلیل تامین معیشت خانواده ها، کالا یی همانند کتاب از اولویت خارج شده است.

وی عدم حمایت از تولید کتاب را مورد بررسی قرار داد و بیان کرد: حمایت در حوزه چاپ و تولید کتاب نیازمند بررسی است، اگر قرار است مسئولان راه را برای تسهیل خرید کتاب و ارزان شدن این کالای فرهنگی فراهم کنند باید به دنبال حل مشکل بخش چاپ و نشر باشند تا قیمت تمام شده کتاب کاهش یابد و کتاب آسان و با قیمت کمی در دسترس قرار بگیرد.

بیشتر بخوانید: برای مطالعه معرفی آخرین کتب منتشر شده اینجا کلیک کنید

ملاحسنی تاثیر فضای مجازی را در زندگی روزمره افراد جامعه مورد بررسی قرار داد و تاکید کرد: فضای مجازی تاثیر بسیار بزرگی بر زندگی افراد جامعه داشته است، اما باید توجه داشت که این فضا نباید در سرانه مطالعه افراد تاثیر می گذاشت و یا سایر فعالیت ها را تحت تاثیر قرار می داد، نبود فرهنگ و برنامه برای استفاده از تکنولوژی و فضای مجازی عاملی اثر گذار بر اولویت ها و برنامه زندگی افراد شده است.

این نویسنده کتاب آفت های مطالعه در بین نسل جوان را مورد بررسی قرار داد و افزود: شیوه مطالعه این روز ها بین جامعه جوان تحول بسیاری پیدا کرده است، آن ها مشتاق محتوا های کوتاه هستند بدین ترتیب نباید انتظار داشت اطلاعات ارزشمند و عمیقی را دریافت کنند، این شیوه از کسب اطلاعات بسیار محدود بود و نمی تواند رویکرد موفقی با خود به همراه داشته باشد در عین حال ذهن افراد را نیز به سطحی نگری و کم دقتی متمایل می کند، این یک نوع آسیب است که در دراز مدت خود را نشان می دهد و حرکتی خزنده در سطح جامعه ایجاد کرده است.

ملاحسنی به مقایسه کتاب و اطلاعات ارائه شده در فضای مجازی اشاره و تصریح کرد: دنیای امروز ما دنیای بمباران اطلاعات نامگذاری شده است، زیرا حجم اطلاعاتی که در فضای مجازی به انتشار گذاشته می شود بسیار زیاد و در عین حال متنوع است این در حالی است در گذشته افراد وقتی رمانی را می خوانند بار ها به آن فکر می کردند و ابعاد مختلف آن را مورد بررسی قرار می دادند گاهی با داستان ها زندگی می کردند این امر بسیار مهم و تاثیر گذار بر ذهن آن ها بود افرادی خلاقتر را تربیت می کرد.

وی به توسعه نشریات الکترونیک اشاره و بیان کرد: نشریات الکترونیک بُعد دیگری از مطالعه را در پیش روی افراد قرار می دهند البته این امر بر گرفته از تکنولوژی است، اما می تواند کارکرد ها ی مثبت بسیاری را برای جامعه در بر داشته باشد.

این نویسنده کتاب فعالیت ناشران در فضای مجازی را مطرح و ابراز کرد: ناشران هم اکنون می دانند که برای ادامه بقا و نزدیکی به مخاطب باید به روز بوده و در فضای مجازی تولیدات خود را به مخاطبان عرضه کنند. این امر باعث تبلیغات بیشتر برای معرفی کتاب ها محسوب شده و در عین حال امکانات قابل توجهی را برای مخاطبان فراهم می کند، ایجاد غرفه های مجازی از سوی ناشران کارکردی خوب محسوب می شود.

وی پیرامون اهمیت برگزاری نمایشگاه کتاب تهران ابراز کرد: نمایشگاه بین الملل کتاب تهران اثرات مثبت و منفی در خود دارد، اما تاثیر مثبت آن زیاد است، اقتصاد کتاب همچنین فروش ناشران وابستگی شدیدی به برگزاری این رویداد بزرگ فرهنگی دارد در عین حال معرفی کتاب ها و رونمایی های بسیار در طول این نمایشگاه رخ می دهد که تبلیغات بسیار خوبی برای کتاب ها به دنبال دارد، البته نباید منکر کارکرد ها منفی نمایشگاه شد، اما مزایای نمایشگاه به معایب آن برتری دارد.

ملاحسنی برگزاری نمایشگاه کتاب را در سایه پروتکل های بهداشتی در ایام کرونا را مهم دانست و خاطر نشان کرد: برگزاری نمایشگاه علاوه بر تاثیر در چرخه اقتصادی کتاب زمانی مناسب برای یادآوری ارزش کتاب و کتابخوانی است، البته در شرایط فعلی عملا شریط برگزاری نمایشگاه مهیا نیست، ولی با کاهش این بیماری در طول سال و تدبیر و تدوین پروتکل های لازم می توان شرایط را برای برگزاری نمایشگاه فراهم کرد.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات و کتاب گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا ، روز گذشته خبری مبنی بر عدم برگزاری نمایشگاه کتاب تهران در سال جاری از سوی محسن جوادی، معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منتشر شد. برخی رسانه ها این خبر را تصمیم شخصی معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دانستند.

در همین زمینه جوادی در گفتگو با خبرگزاری آنا، درباره لغو برگزاری نمایشگاه کتاب تهران اظهار کرد: دولت اعلام کرده است هیچ نمایشگاه و جشنواره ای در بازه زمانی مرداد و شهریورماه به این وسعت برگزار نمی شود. بنابراین نمایشگاه کتاب تهران که شورای سیاستگذاری این دوره پیشنهاد برگزاری آن را در بازه مرداد و شهریور داده بود، به دلیل دستور و توصیه رئیس جمهور برگزار نمی شود.

رئیس سی و سومین نمایشگاه کتاب تهران عنوان کرد: کل قضیه این است که دولت اجازه نمی دهد که در این تابستان برنامه کلانی برگزار شود. این موضوع در شورای سیاستگذاری هم مطرح شده؛ اما تصمیم گیرنده اصلی و نهایی دولت و ستاد مقابله با کرونا است. وقتی رئیس جمهور اعلام می کند هیچ جشنواره و همایشی برگزار نشود، آیا می توانیم نمایشگاهی با مخاطب چند میلیونی برگزاری کنیم؟

انتهای پیام/4028/پ

به گزارش روابط عمومی معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، علی فریدونی با اشاره به ترخیص کتاب های لاتین که برای عرضه در نمایشگاه سی و سوم کتاب اسفند ماه به تهران آمده است، گفت: این کتاب ها حجم زیادی ندارند ، در حدود 14 تن هستند؛ زیرا ما در همان ماه ها چون پیش بینی احتمال تعویق نمایشگاه را کرده بودیم خواستیم دست نگاه دارند.

وی ادامه داد: این 14 تن بار به اسم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی وارد کشور شده است و ما اکنون مراحل اداری ترخیص را در حال انجام داریم.

فریدونی در گفت وگو با تسنیم تصریح کرد: ساز و کار خروج کتاب از گمرک به مانند سال گذشته است. در سال های گذشته ما بار را از گمرک خارج کرده و به محلی به نام گمرک مصلی می بردیم که آنجا کتاب ها بررسی شده و پس از بررسی اجازه خروج داده می شد. امسال هم که نمایشگاه کتاب تهران را نداریم، به همین شیوه عمل می کنیم.

وی ادامه داد: گروهی از متخصصان و کارشناسان حوزه های مختلف تشکیل می شوند که به بررسی محتوایی کتاب ها بپردازند، بعد از بررسی طبق تصمیم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای کتاب ها تعیین تکلیف می شود.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، بازار کتاب نوجوان به ویژه در بخش ترجمه این روزها پر شده از کتاب های ژانر وحشت؛ به گونه ای که امروز، یکی از گسترده ترین رویکردها در ادبیات کودکان ژانر وحشت است. آثار زیادی در این ژانر برای کودکان و نوجوانان نوشته و ترجمه شده است. این گونه ادبی در ایران از نیمه دوم دهه 70 با ترجمه آثار غربی در ادبیات کودکان و نوجوانان رونق گرفت. با این حال بسیاری از نویسندگان و مترجمان ادبایت کودک و نوجو.ان معتقدند در این تک تازی ژانر وحشت ادبایت کودک و نوجوان بیش از همه به ادبیاتی واقع گرا، انسانی و اخلاقی نیازمند است.

مجید عمیق مترجم ادبایت کودک و نوجوان یکی از مترجمانی است که به ادبیات واقع گرا دلبستگی خاصی دارد و شاید این دلبستگی حاصل علاقه اش به علوم تجربی باشد که در ترجمه کتاب های علمی اش شاهد آن هستیم. او همچنین به دلیل حضور در کانون پرورش فکری و مجلات رشد و کیهان بچه ها، عمیقا دلبسته آموزه های اخلاقی است که در ترجمه هایش هم این آموزه ها از محورهای اصلی متن هستند.

انتشارات نیستان این روزها چاپ دوم کتاب درخت بید آبی رنگ ، دوریس گیتس را با ترجمه مجید عمیق پس از 18 سال در دست انتشار دارد. به این مناسبت گفت وگویی با این مترجم توانای ادبایت نوجوان داشتیم. عمیق معتقد است که مرگ ادبیات کودک و نوجوان از دهه 70 شروع شد و حالا زنگ خطر به صدا درآمده است و مسئولان تازه متوجه شده اند چه کرده اند. این گفت وگو با شرح ذیل است:

* تسنیم: آقای عمیق داستان این رمان به نوعی اشاره به یک دوره تاریخی خاص دارد، درباره این کتاب و موضوع آن بفرمایید؟

موضوع این کتاب به دهه 1930 میلادی یعنی زمانی که بحران اقتصادی بزرگ یا رکود اقتصادی بزرگ ابتداد امریکا و سپس به سایر کشورها سرایت پیدا کرد، آن زمان در فقر و بحران تورم کمرشکن عمده کشورهای دنیا دست و پا می زدند، به گونه ای که از آن به عنوان بزرگترین بحران در تاریح ایالات متحده نام برده اند. هزاران کارگر بیکار شدند، خشکسالی آمد و همه این بیکاران خانه به دوش به سمت ایالت های مختلف برای کار کردن های فصلی رفتند.

موضوع رمان در ارتباط با دختری به نام جنی است که همراه خانواده اش زندگی خانه به دوشی را تجربه می کنند، این دخترک معصوم در رویا و آرزوی سکونت دائمی است، این خانه به دوشی چنان در سطرسطر این داستان عاطفی، اجتماعی و واقعگرا مشهود است که مخاطب با آن همذات پنداری می کند. تنها دارایی این دخترک یک قاب کوچکی است که روی آن یک رودخانه یک کلبه چوبی و سه آدمک نقش بسته است، دخترک این عکس را در آرزوهای خود به عنوان خانه خیالی خود می داند و رویایش این است که در واقعیت نیز تحقق پیدا کند.

* تسنیم: آقای عمیق چه شد که به سمت ترجمه این داستان آن هم در دهه 80 رفتید ؟

این کتاب، داستانی عاطفی، اجتماعی و واقعگرایانه دارد، بر خلاف رمانهای امروز که از خون آشام ها و هیولاها لبریز هستند، اینگونه داستان ها آرامش روحی و معنویت و قداستی را به خواننده منتقل می کنند که خواننده بعد از تمام شدن آن به فکر فرو می رود. "درخت بید آبی رنگ" در حقیقت نسخه نوجوانانه "خوشه های خشم" است.

من در زمان انتخاب کتاب برای ترجمه به این نکته توجه می کنم که با توجه به نیاز کودکان و نوجوانان و جامعه انتخابم را انجام دهم. بر این اساس همواره تلاش می کنم در قالب کتاب هایی که ترجمه می کنم محتوا و اطلاعات جدیدی را در اختیار مخاطبانم قرار دهم و موازیکاری نکنم.

* تسنیم: همان طور که اشاره کردید، ادبیات کودک و نوجوان سرشار از ژانر وحشت شده است، در حالیکه دنیای امروز بیش از هر چیز دیگری نیازمند مفاهیم انسانی و اخلاقی است، اما چرا نویسندگان و ناشران ما به سمت کتاب هایی غیر از این می روند؟

وقتی مترجم بیسواد و ناشر سودجو در جامعه رشد پیدا کند، وقتی نهادهای فرهنگی ما زیرساخت های لازم را فراهم نمی کنند، جلساتی که تشکیل می دهند، صرفاً فرمایشی است، افراد پخته، متعهد و با سواد چندان به بازی گرفته نمی شوند، نهادهای فرهنگی برای پرکردن بیلان کاری جلسات فرهنگی تشکیل می دهند، عاقبت همین می شود.

در دوره ای در ادبیات کودک و نوجوان کتاب های کمیک رواج یافت، همه به سوی این گونه شتافتند، در دوره ای هم ژانر وحشت.

مرگ ادبیات کودک در دهه 70 آغاز شد

* تسنیم: وضعیت ادبیات کودک و نوجوان در دوره فعلی چگونه است ؟ چه اندازه می توان به کیفی تر شدن این ادبیات در سال های آتی امید داشت؟

هه 60 اوج ادببات کودک و نوجوان در ایران بود، اما از دهه 70 به بعد مرگ ادبیات کودک و نوجوان ما شروع شد ، امروز در دهه 90 زنگ خطر به صدا درآمده است و تازه مسئولان فرهنگی فهمیده اند که جه کار نکردیم، چه سهل انگاری هایی که نکردیم، الآن به خودشان آمده اند که تن بیمار ادبیات کودک آنچنان به ویروس و میکروب آلوده شده که هر چه آنتی بیوتیک تزریق کنیم، جواب نمی دهد.

ما راه دشواری پیشرو داریم، اعتقادم بر این است که پس از چهار دهه از پیروزی انقلاب، هرچه از بعد کمی و علوم و فنون ادبیات ما غنی شده است، در بعد داستان ضعیف هستیم.در ادبیات داستانی پول حرف اول را می زند ، چه کتابی بیشتر می فروشد؟ نویسندگان وقتی می خواهند زندگی نامه بنویسند، می پرسند، چقدر می دهی؟ چند صفحه بنویسم؟

* تسنیم: به نظر می رسد بخشی از این ضعف به نبود نقد مرتبط باشد؟

بله، لازمه رفع این ضعف نقد و بررسی است، آن هم در جلساتی در صدا و سیما و در ساعات زنده، نه ساعات مرده مثل 12 شب. باید از افراد لایق و شایسته که جهان شمول فکر می کنند، نه خیلی بسته و محدود و نه متاثر از غرب دعوت کنیم و بدور از حاشیه های رانت و دوست بازی و رابطه ها به پالایش ادبیات کودک و نوجوان بپردازیم.

جایگزینی برای ژانر وحشت ایجاد نکردیم

* تسنیم: آقای عمیق بسیاری از ناشران و نویسندگان معتقدند که سلیقه مخاطب نوجوان امروز به سمت هیجان صرف و ژانر وحشت کشیده شده است و اگر چیزی جز این منتشر شود، نوجوان امروز آن را پس می زند، نظر شما در این باره چیست؟

این نتیحه سیاست های غلطی است که در سال های گذشته داشته ایم، وقتی تنها چیزی که عرضه شده در بحث ترجمه فقط ژانر وحشت بوده، مخاطب با عرضه دیگری مواجه نبوده است که بخواهد انتخاب کند، وقتی جایگزینی برای آن نداریم، طبیعی است که به این سمت گرایش پیدا می شود. من نمی گویم ژانر وحشت بد است و نباید انواع ژانرها را داشته باشیم، من می گویم باید آنقدر عرضه کنیم که بهترین ها انتخاب شوند.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، در پی منویات مقام معظم رهبری و توجه ویژه ایشان به شعر و ادبیات و همچنین مطالبه همیشگی ایشان در حمایت از جریان های اصیل ادبی، نهاد کتابخانه های عمومی کشور با همراهی جمعی از استادان عرصه شعر و ادب اقدام به تشکیل و راه اندازی محافل ادبی در سراسر کشور و با محوریت کتابخانه های عمومی کرد که این اقدام با واکنش اهالی و فعالان این عرصه همراه بود.

گسترش جریان اصیل زبان و ادبیات فارسی در بین مردم با استفاده از ظرفیت کتابخانه های عمومی به عنوان شبکه گسترده فرهنگی در سراسر کشور از موضوعات مورد توجه این نهاد برای راه اندازی این محافل هستند که دبیری آن را شاعران و پژوهشگران مطرح هر استان بر عهده دارند.

نهادینه کردن فرهنگ مشارکت عمومی برای انجام فعالیت های ادبی در کتابخانه ها و تمهید زمینه اعتلای آن، تقویت و راه اندازی محفل های ادبی در کتابخانه های عمومی برای ایجاد انگیزه نسبت به شعر و ادبیات فارسی و همچنین ساماندهی نیروهای متعهد و متخصص ادبی به منظور ایجاد تحول فرهنگی در خدمات کتابخانه ها از مهم ترین اهداف درنظر گرفته شده برای این حرکت بوده است.

در دستورالعمل تدوین شده برای فعالیت محافل، اقداماتی چون استفاده از ظرفیت محفل های ادبی برای ساماندهی، ارتقاء و حمایت از بکارگیری فعالان ادبی در برنامه های کتابخانه ها، برگزاری دوره های آموزشی و کارگاهی ادبی، تولید محتوا در زمینه ادبیات متعهد، آیینی و حوزه های حائز اهمیت و برگزاری همایش ها، نشست ها و محافل ادبی آورده شده است.

همچنین تشکیل بانک اطلاعاتی اعضای محفل ادبی (اعضاء ویژه و عادی)، برگزاری مسابقات ادبی مختلف و مشاعره، بهره گیری مناسب از فضای مجازی برای توسعه کمّی و کیفی فعالیت های محفل (اطلاع رسانی گزارش جلسات در وبلاگ و...) و همکاری در تولید و نشر برنامه های محفل ادبی از دیگر اقدامات محافل برای دست یابی به اهداف هستند.

سعید بیابانکی، شاعر و منتقد ادبی کشور با اشاره به پیشینه شکل گیری محافل ادبی در کشور، در این باره به خبرنگار فارس گفت: من شعر را مانند بسیاری از شاعران با فعالیت در انجمن هایی شروع کردم؛ انجمن هایی که در دل کتابخانه های عمومی بودند. به عنوان مثال انجمن ادبی سروش در خمینی شهر، در ادامه انجمن ادبی در کتابخانه عمومی صائب در کنار آرامگاه صائب تبریزی، انجمن ادبی کمال که در کتابخانه عمومی امام صادق(ع) در کنار چهارباغ اصفهان و سپس کتابخانه ابن مسکویه در اصفهان.

وی افزود: به نظر من اصلاً جای انجمن های ادبی در کتابخانه هاست و تا جایی که به یاد دارم، محافل و انجمن های ادبی در کتابخانه ها تشکیل می شده است. البته در ادامه نهادهای دیگری هم پیش آمدند و این محافل را گسترش دادند که فی نفسه اتفاق بدی نبود، اما بسیاری از آنها عمر درازی نیافتند. از سوی دیگر فعالیت انجمن های ادبی و محافلی که در کتابخانه ها شکل گرفته بود، نیز طی سالیان اخیر کمرنگ شده بود.

این شاعر و منتقد ادبی کشور با تقدیر از اقدام نهاد کتابخانه های عمومی کشور در راه اندازی محافل ادبی در استان های مختلف گفت: شاعر باید با کتاب، کتاب خواندن و استشمام عطر و شمیم کتاب، زندگی کند و به همین دلیل، بهترین مکان برای گردهمایی شاعران کتابخانه است. از این جهت اقدام نهاد در پیگیری و از سر گرفتن فعالیت محافل ادبی، اقدامی بسیار فرخنده است.

بیابانکی ادامه داد: خوشبختانه دبیرکل نهاد از شخصیت های فرهیخته کشور هستند که طی سال های اخیر اقداماتی مثبت، سنجیده و با پشتوانه فکری در فضای کتابخوانی و کتابخانه ها به انجام رسانده اند. احیاء مجدد محافل ادبی با محوریت کتابخانه های عمومی و استمرار فعالیت آنها به صورت مجازی در شرایط حاکم بر کشور نیز حرکتی خجسته است؛ به خصوص در این روزها که تقریبا اغلب مجامع فرهنگی و ادبی و هنری ما تعطیل است.

انتهای پیام/

علی حاجی تقی مدیر مسئول انتشارات ارمغان طوبی در گفت و گو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، درباره مسئله کتابسازی در کشور گفت:مسئله کتابسازی ریشه های مختلفی دارد و نمی توان گفت یک علت مشخصی دارد که اگر آن علت را برطرف کنید مشکل کتابسازی در کشور حل می شود. از جمله دلایل آن می توان به اهمیت بیش از حد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به کتاب های چاپ اول بدون توجه به محتوای کتاب اشاره کرد چاپ اول بودن کتاب در مسائلی از جمله تمدید مجوز نشر، تخصیص غرفه اهمیت دارد.

بیشتر بخوانید

او افزود: تعداد زیادی ناشر فعال در کشور داریم، بدیهی است که نویسندگان، محققان و پژوهشگران نمی توانند با همه این ناشران همکاری کنند یا اینکه موضوعاتی که ارائه می کنند برای همه ناشران به خصوص غیر حرفه ای ها جذابیت ندارد، فقط عده ای خاص از ناشران هستند که به انتشار این موضوعات می پردازند.

مدیرمسئول انتشارات ارمغان طوبی ادامه داد:مجوز برگزاری انواع نمایشگاه های کتاب از نمایشگاه های استانی گرفته تا نمایشگاه های مترو، مسجد، ادارات و تخفیف 50 تا 60 درصدی در این نمایشگاه ها یکی از اصلی ترین مشوق ها برای کتابسازی یا نوعی از کتابسازی است که در آن اثری 10 بار ترجمه می شود.

حاجی تقی بیان کرد:ناشری که کتاب یک نویسنده یا مترجمی را که حق التالیف بالایی دارد یا معتبر است منتشر می کند نمی تواند به مخاطب، کتاب را با 50 تا 60 درصد تخفیف ارائه کند، اما این ناشران کتابساز هستند که به خوبی از این فرصت استفاده می کنند. از آنجا که دغدغه حق التالیف ندارند کتاب را با قیمت پشت جلد و تخفیف نجومی در نمایشگاه های کتاب عرضه می کنند و این نهاد های دولتی یا شبه دولتی هستند که مجوز برگزاری اینگونه نمایشگاه ها را صادر می کنندو انگیزه کتابسازی را در ناشر به وجود می آورند.

اوتصریح کرد: یکی از انگیزه های کتابسازی درمولفان این است که برخی حاضر هستند با پرداخت مبلغی به ناشر چند کتاب را که اکثرا کتابسازی شده اند، منتشر کنند تا بتوانند از مزایای آن برخوردار شوند، البته در حال حاضر مطلع شدم که خانه کتاب و سرای اهل قلم با دقت بیشتری کتاب ها را کارشناسی می کنند و امتیاز های اهل قلم را به هر اثری نمی دهند این اقدام حرکت خوبی است؛ بدین معنا که به محتوای اثر برای دادن امتیاز های اهل قلم توجه می شود.

مدیر مسئول انتشارات ارمغان طوبی اظهار کرد: برای پیشگیری از کتابسازی باید مجموعه راهکار های حقوقی و فرهنگی را با هم پیش برد، این مساله با صدور یک بخشنامه و دستور العمل و راهکار های پلیسی و بگیر و ببند حل نمی شود. تشخیص کتابسازی برای اهل فن و کتابخوان ها آسان است، اما اگر کار به دعوای حقوقی بکشد همیشه اثبات آن و احقاق حق برای زیان دیده به خصوص در مورد کتاب های ترجمه آسان نیست، چرا که در کشور ما ناشر یا مترجم هم چندان صاحب اثر ترجمه شده شناخته نمی شوند.

حاجی تقی ادامه داد:وقتی صدور مجوز نشر بی رویه و زیاد می شود و از سویی بستر های مختلف برای عرضه کتاب های کتابسازی شده فراهم می شود، اگر کتابسازی نشود باید تعجب کرد یکی از راه های مبارزه با کتابسازی این است که دولت در صدور پروانه نشر تجدید نظر کند و به جای توجه به آمارکلی نشر و کتاب های یک ناشر به بررسی کیفیت کتاب های منتشرشده بپردازد همچنین از برگزاری نمایشگاه های گوشه و کنار شهر ها با تخفیف های غیر متعارف جلوگیری کند از سوی دیگر با حمایت از کتابفروشی ها، جلسات نقد و بررسی کتاب و انتشار اخبار آن و کارگاه های معرفی آثار برتر، سطح آگاهی و فرهنگ عمومی مردم را برای انتخاب و مطالعه کتاب افزایش دهد.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات و کتاب گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا ، سی و سومین دوره از نمایشگاه بین المللی کتاب تهران مسیر طولانی را تا اعلام لغو برگزاری طی کرد. این دوره از نمایشگاه کتاب برخلاف سال های گذشته و به دلیل هم زمانی با ایام ماه مبارک رمضان بنا بود کمی زودتر و در تاریخ 26 فروردین تا 5 اردیبهشت سال 1399 برگزار شود. اقدامات و برنامه ها برای برگزاری بزرگ ترین و پرمخاطب ترین رویداد فرهنگی سالانه کشور در حال انجام بود که شیوع ویروس کرونا در جهان و رسیدن این ویروس به ایران برگزاری این نمایشگاه را هم تحت شعاع قرار داد.

زور کرونا از بزرگترین رویداد فرهنگی کشور بیشتر بود

جمعیت مخاطب نمایشگاه کتاب تهران به عنوان بزرگ ترین رویداد فرهنگی کشور، تعداد چشمگیر افراد درگیر در برگزاری این رویداد و نوع تعامل در نمایشگاه از جمله مواردی بود که توجه به آن ها در پیشگیری از شیوع بیماری سبب شد مسئولین برگزاری نمایشگاه کتاب تصمیم به تعویق افتادن آن را پذیرفته و اعلام کنند. از اولین روزهای پس از اعلام خبر تعلیق زمان مشخصی برای برگزاری آن نیز اعلام نشد.

شیوع گسترده ویروس کرونا و منع هرگونه تجمع و فعالیت فرهنگی در برهه ای از سال 1399 نیز هرگونه گمانه زنی و تصمیم برای برگزاری نمایشگاه کتاب را برای وزارت فرهنگ و ارشاد و شورای سیاستگذاری نمایشگاه سخت تر می کرد. این وضعیت ادامه داشت تا با شروع موج جدید شیوع ویروس کرونا پرونده برگزاری نمایشگاه کتاب بسته شد و محسن جوادی، معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفتگویی از عدم برگزاری نمایشگاه کتاب تهران در سال جاری خبر داد.

تصمیمی که با توجه به شرایط کشور به لحاظ شیوع ویروس کرونا و نزدیک شدن به نیمه دوم سال و آمادگی مقدماتی برای برگزاری نمایشگاه سال آینده منطقی ترین تصمیم از سوی وزارت ارشاد و ستاد مقابله با کرونا بود.

نمایشگاه کتاب مجازی تنها طرح جایگزین

آنچه مشخص است معاونت فرهنگی وزرات ارشاد گزینه های زیادی برای جایگزینی نمایشگاه کتاب امسال نخواهد داشت و یکی از دلایل مهم آن هم ماجرای ادغام سه موسسه خانه کتاب، نمایشگاه های فرهنگی ایران و بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان است. این طرح در سال جدید سرعت بیشتری گرفت و در حال رسیدن به مراحل پایانی است اما موسسه فراگیر در این ایام درگیر مسائل داخلی است و آنچنان سروشکل مناسبی نگرفته است تا از آن انتظار داشت برنامه مناسبی در این شرایط اجرا کند.

ایوب دهقانکار، عضو شورای سیاستگذاری نمایشگاه کتاب و مدیرعامل موسسه فراگیر وزارت ارشاد، روز شنبه 21 تیرماه از برپایی نمایشگاه کتاب مجازی در سال جاری خبر داد و تاکید کرد این رویداد جایگزین نمایشگاه کتاب تهران نخواهد بود؛ اما با اعلام رسمی لغو برگزاری نمایشگاه کتاب به نظر می رسد، برگزاری نمایشگاه کتاب مجازی مهم ترین و تنها برنامه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای جایگزینی نمایشگاه امسال خواهد بود.

حال باید منتظر ماند و دید آیا این نمایشگاه مجازی که بناست برای اولین بار برگزار شود، می تواند انتظارات وزارت فرهنگ و ارشاد، ناشران و فعالان حوزه نشر و مخاطبان و کتاب دوستان را برآورده کند یا نه؟

انتهای پیام/4028/

مهدی اسماعیلی در گفت وگو با خبرگزاری میزان ، پیرامون آخرین وضعیت برگزاری نمایشگاه کتاب تهران گفت: بنا بر اعلام محسن جوادی معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سی و سومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران امسال برگزار نخواهد شد و طبیعتا تغییری در این تصمیم صورت نمی گیرد.

وی در همین راستا اعلام کرد: ملاک شورای سیاست گذاری نمایشگاه بین المللی کتاب تهران گفته معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است، هر چند هنوز ابلاغیه ای به این شورا نرسیده اما به طور قطع این دوره از نمایشگاه در سال جاری برگزار نخواهد شد.

بیشتر بخوانید: برای مشاهده آخرین خبرها از نمایشگاه کتاب تهران اینجا کلیک کنید

معاون اجرایی نمایشگاه بین المللی کتاب تهران درباره احتمال برگزار شدن مجازی نمایشگاه کتاب تهران اذعان کرد: طبیعتا بخش مجازی نمی تواند تمام گستردگی نمایشگاه بین المللی کتاب تهران را پوشش دهد، اما طی جلسات آتی کمیته برگزاری نمایشگاه کتاب در این خصوص تصمیم گیری خواهد شد.

اسماعیلی درباره احتمال تغییر در تیم اجرایی سی و سومین نمایشگاه کتاب تهران با توجه به لغو آن در سال جاری خاطرنشان کرد: این تصمیمی است که معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی خواهد گرفت، هنوز چیزی مشخص نشده و باید دید که این معاونت آیا گروه فعلی را برگزاری نمایشگاه در سال آتی نگه می دارد یا خیر.

انتهای پیام/

به گزارش ایلنا، "غلامرضا امیرخانی" نامی آشنا برای اهالی کتاب و فعالین فرهنگی به ویژه حوزه تاریخ و متون است. وی به عنوان فردی باتجربه در حوزه کتاب، کتابداری و کتابخوانی و با دارا بودن سابقه و تجربه ای 25 ساله در حوزه های مختلف مدیریت فرهنگی از جمله در کتابخانه ملی؛ در این گفت وگو به ابعاد مختلف فعالیت ها و نقش سازمان اسناد و کتابخانه ملی در حوزه کتاب و اسناد (آرشیو) پرداخت.

وی با تاکید بر احتمال تغییرات آشکار در حوزه های کتابداری و آرشیو به دلیل شرایطی که "کرونا" در دنیا ایجاد کرده است، درباره پدیده کتاب سازی و سرقت ادبی و مسئولیتی که کتابخانه ملی برعهده دارد، گفت: این پدیده در مصادیق شاید سابقه حدود هزار ساله داشته باشد، بطوریکه در ابتدای کتاب "کشف المحجوب" نویسنده از سرقت ادبی در زمان خودش شکایت می کند.

وی ادامه داد: با توجه به رشد تکنولوژی و دسترسی بیشتر در حوزه اینترنت، کتاب سازی بسیار راحت تر شده است. هرچند این رشد و پیشرفت به مثابه شمشیر دولبه است و دست کتاب سازان و سارقان ادبی و علمی سریع تر آشکار می شود. به همین دلیل بسیاری معتقد هستند فضای مبادله اطلاعات را باید بیشتر گسترش داد. برای مثال محدودیت انتشار پایان نامه ها در راستای حفظ حقوق مولف برداشته شود. در واقع این نوع نگاه معتقد است همه نوع اطلاعات آزاد شود تا دسترسی بهتر برای شفاف سازی و آگاهی بیشتر امکانپذیر باشد.

امیرخانی تصریح کرد: به هر حال معضل اصلی در حوزه کتاب سازی و مقاله سازی و به طور کل، سرقت علمی که متاسفانه به یک صنعت پرسود نیز مبدل شده؛ بحث پایان نامه ها است و افراد به دلایل مختلف از پایان نامه سازی ها که نمونه آن را به وفور در موسسات و پیاده روهای روبروی دانشگاه تهران می بینیم، استفاده می کنند.

وی گفت: بنده معتقد هستم با این معضل نمی شود برخورد سلبی کرد؛ همانطور که در فضای مجازی برخورد سخت جواب نمی دهد، بهتر است اشکالات کار بیشتر از طرف اساتید دانشگاه و اساتید مشاوره برطرف شود، زیرا اساتید به سهولت می توانند متوجه شوند که یک پایان نامه مسیر صحیحی را پیش رفته است یا خیر؛ متاسفانه برای برخی از اساتید اینگونه پایان نامه سازی ها به یک منبع مالی تبدیل شده است و فقط نگاه می کنند که اسم شان در کنار دانشجو باشد و یا برای ارتقای جایگاه چنین پایان نامه های را تایید کنند.

امیرخانی ادامه داد: در این زمینه کتابخانه ملی شاید در تولید علم آنچنان نقش مستقیمی نداشته باشد زیرا محل نگهداری و سرویس دهی دانش است، با این وجود یک نقش هایی را کتابخانه ملی به صورت ماهیتی ایفا می کند، مثلا کتاب ها قبل از چاپ از کتابخانه ملی فیپا دریافت می کنند و در اختلافات بین ناشر و نویسنده؛ فعالیت و منابع کتابخانه ملی قابل استناد است.

وی تصریح کرد: حتی در حوزه کتاب های قاچاق؛ کتابخانه ملی موظف است این کتابها را نیز تهیه کند نه برای مقابله با این معضل؛ بلکه هر آنچه که در ایران در قالب های مکتوب چاپ می شود را باید کتابخانه ملی برای آیندگان تهیه و نگهداری کند و سازماندهی و اطلاع رسانی آنها را انجام دهد.

امیرخانی افزود: بنابراین می توان با استفاده از استنادهای کتابخانه ملی برای کاهش کتاب سازی و پایان نامه سازی اقدام کرد؛ در زمینه کپی رایت نیز در اکثر کشورها؛ دفتر کپی رایت در کتابخانه ملی آنها قرار دارد ولی ریشه پدیده کتاب سازی به نظام آموزشی کشور بر می گردد و بیشتر نقدها نیز به آموزش در دانشگاهها و روند تدوین پایان نامه ها مربوط می شود.

وی گفت: در حوزه کتاب هم خیلی وقت ها مطرح می شود که چرا برخی کتابهای کم ارزش از نظر علمی، مجوز چاپ می گیرند. معتقدم برخورد با این گونه از کتاب ها آنچنان ضرورت ندارد؛ زیرا وقتی همه اطلاعات دردسترس افراد باشد، مردم دنبال بهترین منابع خواهند رفت و به مانند قانون عرضه و تقاضا؛ وقتی همه اطلاعات در دسترس باشد به سمتی خواهیم رفت که اصلا موسسات و افرادی که دنبال کتاب سازی و پایان نامه سازی هستند مشتری نداشته باشند. در همین زمینه اخیرا یادداشتی در خبرگزاری ایبنا منتشر کردم با عنوان مرجع سازی که توصیه می کنم علاقه مندان و به خصوص کتابداران مطالعه کنند.

دیجیتال سازی منابع باعث تجدید نظر در برخی مفاهیم می شود

امیرخانی درباره یکی از مباحث کتابخانه ملی که نقد می شود چرا برای ورود به این سازمان باید افراد یک شرایط خاص تحصیلی داشته باشند، چون برخی معتقدند کتابخانه ملی نباید تبدیل به قرائت خانه شود، گفت: این بحث مطرح است که کتابخانه ملی نباید به قرائت خانه تبدیل شود ولی ایده آل بنده این است که کتابخانه ملی بدون توجه به مدارک افراد به روی همه باز باشد، شاید افرادی که دیپلم هم نداشته باشند ولی نیاز به مجله ای داشته باشند که 60سال پیش چاپ شده و در کتابخانه ملی نگهداری می شود.

وی افزود: منتها اینکه چطور باید تشخیص دهیم چه افرادی به منابع کتابخانه ملی نیاز دارند یک بحث تخصصی است، بحث دیگر نیز این است که آیا کتابخانه ملی باید قرائت خانه باشد؟ که در این زمینه نکته این است که اگر به سمت و زمانی پیش برویم که هم اکنون نیز در آن مسیر هستیم که همه منابع دیجیتال و قابل دسترس باشد پس چه کسی به کتابخانه ملی مراجعه کند؟ و این یک سوال مهم است.

امیرخانی گفت: از طرفی هم نمی توان قرائت خانه شدن کتابخانه ملی را به طور کامل قبول کرد زیرا مطلوب است این نهاد؛ مکانی برای مراجعه پژوهشگران باشد، بنابراین در برخی مفاهیم باید تجدید نظر کرد زیرا حضور افراد در کتابخانه ملی نوعی ارزش افزوده است، حتی اگر این افراد برای مطالعه جهت گذارندن آزمون های متعدد اینجا بیایند بنابراین در مقایسه با کتابخانه های ملی دنیا نیز این مسئله مصداق دارد.

وی در ادامه افزود: با این وجود به دلیل اینکه پژوهش در کشور ما ضعیف است، اگر 10 یا 15 سال پیش این صحبت ها می شد، قابل دفاع بود مبنی بر اینکه افرادی که برای درس خواندن در مقاطع ارشد و دکتری می خواهند به کتابخانه ملی بیایند جلوی آنها گرفته شود زیرا کار اصلی کتابخانه ملی این است که از منابع موجود درآن استفاده شود ولی 15 سال قبل منابع دیجیتال به مانند امروز در دسترس نبود بنابراین نمی توان بر این مسئله که کتابخانه در حال تبدیل به قرائت خانه است نقد وارد کرد.

کتابخانه ملی ایران در زمینه پژوهش علمی در دنیا استثنا است

امیرخانی درباره میزان ارتقای سطح کتابخانه ملی از سطوح کارهای اجرایی و خدماتی به سطوح پژوهشی و علمی عنوان کرد: کتابخانه های ملی در دنیا نهادهای خدماتی به حساب می آیند و کمتر پژوهشی و علمی هستند ولی کتابخانه ملی ایران در دنیا استثنا است و در ساختار آن بخش های علمی وجود دارد. البته نباید از یاد برد که در وهله نخست کماکان یک نهاد خدماتی است و باید به مراجعه کنندگان خدمات ارائه دهد.

تساهل و تسامح در کتابخانه ملی

وی درخصوص وجود آثار مختلف در کتابخانه ملی که به نوعی به هم زیستی مصالحت آمیز تعبیر می شود، گفت: این همزیستی صلح آمیز دقیقا به دلیل ماهیت کتابخانه ملی به طور خاص و همه کتابخانه ها به طور عام است بطوریکه وقتی وارد این مجموعه می شوید کتاب خاطرات جنگ چرچیل در کنار کتاب "نبرد من" هیتلر نگهداری می شود و براساس طبقه بندی موضوعی، کتابی که در رد و دفاع از یک مکتب باشد هم در کنار هم قرار می گیرند. این واقعیت ساده و آشکار، بیان کننده این مطلب است که همه ادیان و تفکرات و سلیقه ها در کنار هم می توانند همزیستی مسالمت آمیزی داشته باشند و این فلسفه که کتابخانه ها بدون سانسور خدمات به مراجعه کنندگان ارائه دهند، تایید مقوله تساهل و تسامح است که یاد بگیریم به عقاید یکدیگر احترام بگذاریم.

کامل ترین بانک فهرست نگاری کتابهای چاپ فارسی، متعلق به کتابخانه ملی

امیرخانی درباره چرایی نبود یک فهرست نگاری کامل برای تمام کتابهای فارسی چاپ شده از زمان ورود دستگاه چا پ به ایران افزود: این نقد همیشه وجود داشته، با این وجود در دهه 40 شمسی، فردی به نام "خان بابا مشار" کاری کرد کارستان؛ و در زمانی که کامپیوتر وجود نداشت و با تلاش فردی خود، کتابی منتشر کرد با عنوان فهرست کتابهای چاپی فارسی؛ یعنی از ابتدای چاپ کتاب در دوران قاجار در ایران تا زمان خودش جمع آوری کرد و با وجود برخی نواقصی که دارد، کاری ارزشمند است.

وی ادامه داد: کتابخانه ملی نیز از دهه 40 و 50 - کتابشناسی ملی را به صورت سالیانه یا 6 ماه یکبار منتشر می کرد که نشان می داد در یک فاصله زمانی چه کتاب هایی در ایران چاپ شده است، ولی مشخص شدن تمام مجموعه کتابهای چاپ شده در ایران از بدو پیدایش آن در عصر قاجار، واقعا نیاز مهمی است؛ با این وجود کامل ترین بانک فهرست نگاری کتابهای چاپ فارسی، مربوط به کتابخانه ملی است، که بالغ بر دو میلیون رکورد است و بخش مهمی از کتابهای چاپ شده در ایران را شامل می شود.

امیرخانی تصریح کرد: ولی در این مقوله دو بحث مطرح است: اول اینکه چه کتابهایی در ایران و در چه مقطع تاریخی و زمانی چاپ شده است و یک بحث دیگر اینکه آن کتاب ها در کجا نگهداری می شود. اتفاقا در این زمینه با کتابهای مهم و مشهور، کمتر مشکل داریم. زیرا کتاب های مهم به هر حال در کتابخانه ها، کلکسیون های شخصی و جاهای مختلف نگهداری می شود و شناخته شده هستند، ولی بسیاری از کتاب های گمنام چاپ شده در دوره های مختلف و در شهرستانها هیچ سرنخی از آنها وجود ندارد.

وی ادامه داد: در این راستا کارهایی شده ولی متولی این کار، کتابخانه ملی است و باید سازمان همتی کند انتشارات داخل کشور و حتی آثار فارسی یا از نویسندگان ایرانی خارج از کشور را هم جمع آوری و فهرست نویسی کند که قطعا در انجام این پروژه مهم باید از کمک کتابخانه های بزرگ دیگر هم بهره مند شود.

چرا عدم دسترسی به برخی اسناد در تمام دنیا رایج است؟

امیرخانی درخصوص تغییر برخی قوانین برای کاهش محدودسازی دسترسی به منابع از جمله در حوزه اسناد گفت: این مقوله بیشتر معطوف به اسناد می شود و کمتر این محدودیت ها مربوط به کتاب است. در حوزه اسناد هم وجود انواع محدودیتها از جمله محدودیت زمانی برای دسترسی به اسناد، مختص ایران نیست. چرا که برخی اسناد نظیر اسناد شخصی، قضایی و پزشکی چون مربوط به زندگی فردی و مسائل شخصی می شود، قابل عرضه نیست. در واقع روی صحبت من بیشتر با این موضوعات است. وگرنه در اسناد سیاسی و تاریخی معتقدم باید نهایت دسترس پذیری را برای محققان فراهم آورد.

پیشنهاد ثبت جایزه بین المللی نسخ خطی توسط سازمان اسناد و کتابخانه ملی

وی درخصوص تعریف جایزه معتبری در حوزه کتاب و اسناد با محوریت کتابخانه ملی گفت: در حال حاضر مهمترین جایزه کتاب در ایران مربوط به جایزه "کتاب سال" است که متولی آن وزارت ارشاد است و هر ساله با حضور رئیس جمهور برگزار می شود. ولی کتابخانه ملی در این حوزه تقریبا در حاشیه بوده و حتی در جایزه "کتاب سال" نیز هیچ اسمی از کتابخانه ملی نیست و حتی نماینده ای نیز در بین داوران این جایزه ندارد.

امیرخانی ادامه داد: با این وجود، همایشی با عنوان همایش حامیان نسخ خطی از اواخر دهه 70 شمسی، با محوریت کتابخانه مجلس به اجرا درآمد و از چند سال قبل این همایش به کتابخانه ملی منتقل شد و سعی شد عنوان این مراسم به آیین تجلیل و بزرگداشت حامیان نسخ خطی تبدیل شود و به سبک جوایز جایزه های کتاب گلشیری و جلال؛ عنوان جایزه به نام "استاد سید عبدالله انوار" نامگذاری شد، که در سالهای 95 و 97 بر همین منوال عمل کردیم. در واقع تلاش بود تا به سمت بین المللی شدن این جایزه پیش رویم، یعنی آثار و نسخ خطی با محوریت کتابخانه ملی چنین جایزه ای را دریافت کنند.

وی تصریح کرد: البته پیشنهادی نیز داشتم تا جایزه ای با عنوان "فردوسی" به صورت بین المللی برگزار شود و حتی مصوبه یونسکو را نیز دریافت کنیم تا سازمان اسناد و کتابخانه ملی متولی چنین جایزه ای در حوزه تحقیقات ایران شناسی و اسلام شناسی شود، البته در بخشی از جایزه "کتاب سال"، جایزه جهانی کتاب جمهوری اسلامی ایران نیز تعریف شده است، ولی معتقد هستم کتابخانه ملی به دلیل وظایفش در حوزه ایران شناسی و اسلام شناسی باید متولی این امر باشد.

نگهداری کامل ترین سفرنامه های سرزمین ایران در کتابخانه ملی

وی درباره ویژگی های خاص سفرنامه های موجود در کتابخانه ملی گفت: کتابخانه ملی، کامل ترین مجموعه سفرنامه های مرتبط با ایران را نگهداری می کند و این سفرنامه ها فوق العاده نفیس هستند . از دهه 50 هم انتشار فهرست سفرنامه های فرانسه، انگلیسی و روسی و آلمانی در کتابخانه ملی آغاز، و از 15 سال پیش نیز سفرنامه های نفیسی در کمیته خرید منابع غیر خطی خریداری شد، نظیر چند چاپ مختلف از سفرنامه ژان شاردن (جهانگرد فرانسوی) از جمله یک دوره 10 جلدی در قطع جیبی چاپ هلند در سال 1810 میلادی؛ و نمونه های بسیاری دیگر.

امیرخانی با تایید ضعف ایرانی ها در نوشتن سفرنامه ها در چند قرن اخیر افزود: با وجود این که جغرافیدانان و سیاحان ایرانی و مسلمان، کارنامه درخشانی برجای گذاشته اند و افرادی چون ناصرخسرو قبادیانی، ابن فضلان، بیرونی، مسعودی آثار گرانسنگی را نوشته اند ولی در سده های گذشته به خصوص از عصر مغول به بعد، سفرنامه نویسی کمتر رایج بوده؛ برای مثال در قرن نهم و دهم هجری، گذشته از چند استثنا مانند سفرنامه غیاث الدین نقاش به چین که از جانب دربار شاهرخ تیموری اعزام شده بود، چندان سفرنامه مهمی نمی شناسیم.

وی ادامه داد: ولی در بین غربی ها در زمینه سفرنامه نویسی کاملا برعکس ایرانیان اقدام شده یعنی همین "شاردن فرانسوی" در سفرنامه خود، بهترین شرح حال از دوران صفوی را نگاشته که در آثار نویسندگان ایرانی نیز چنین توصیفات کاملی وجود ندارد .

نهادها باید اسناد خود را به آرشیو ملی ایران تحویل دهند

امیرخانی با تایید شناخت پایین نهادهای فرهنگی نسبت به فعالیت سازمان اسناد و کتابخانه ملی افزود: البته در چند سال اخیر و در دولت تدبیر و امید اتفاقات خوبی در این زمینه از سوی سازمان اسناد و کتابخانه ملی صورت پذیرفته ولی معتقد هستم این مسئله ناشناخته بودن فعالیت های سازمان بیشتر به آرشیو ملی باز می گردد.

مشاور ریاست سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران خاطرنشان کرد: حتی برخی از نهادهای دولتی؛ آرشیو ملی را کمتر می شناسند ولی کتابخانه ملی به نوعی شناخته شده تر است. این در حالی است که قوانین بالادستی آرشیو، به نوعی محکم تر و الزام آورتر است.

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

روزنامه اثینترنتثی فراز نوشت: نشر کتاب در ایران، به تعبیری، مهم ترین صنعت فرهنگی یا یکی از مهم ترین و اصلی ترین ارکان صنعت فرهنگی است. در سال های اخیر اما شرایط نامناسب نشر و وضعیت ممیزی کتاب موجب شده بعضی شاعران و نویسندگان و مترجمان عطای انتشار رسمی کتاب شان را به لقای آن ببخشند. بسیاری حالا ترجیح می دهند یا مجبور شده اند آثارشان را در فضای مجازی یا کشورهای خارجی منتشر کنند و یا آن ها را روی کاغذ ولی به صورت غیررسمی و بدون مجوز و زیرزمینی به چاپ برسانند و کم نیستند مترجمانی که کتاب هایشان را در کشورهای فارسی زبان همجوار، مثل افغانستان منتشر می کنند.

سانسور کتاب به گفته همه دست اندرکاران کار نشر و نویسندگی همیشه در ایران وجود داشته است. گاه سخت تر و گاه آسان تر بوده است. چندی پیش نیز شهلا لاهیجی در گفت و گو با جهان صنعت درباره وضعیت نشر و سانسور در ایران گفته بود که : خواننده ایرانی از کتاب خواندن بیزار شده به دلیل اینکه می داند کتاب سانسور شده است. کتاب هایی که یک ذره بوی حوادث سیاسی که در این مملکت اتفاق افتاده می دهد و تخیل نیست. اگر کوچک ترین اشاره ای کنید سانسور می شوید. به روابط عاطفی بین دو نفر اشاره کنید یا از یک شخصیت انتقادی ساده کنید سانسور می شوید. با این شرایط صراحتا می گویم کار ادبیات را در این دوران تمام شده بدانید. یعنی ما نه تنها چیزی خلق نکردیم که ناشرها دست به کار و خلق آثار بی ارزشی مثل چگونه قورباغه را قورت بدهیم یا کارهای روانشناسی مثل چگونه یک شبه رییس شوید، چگونه یک شبه پولدار شوید و این صنعت نشر ما را به قهقرا برده. یادمان باشد اوایل انقلاب کتاب با تیراژ پنج هزار تا چاپ می شد و همه هم فروش می رفت. امروز کتاب چاپ می شود با تیراژ 200تا و همه می ماند.

حرف های لاهیجی به عنوان مدیر نشر روشنگران و یکی از قدیمی ترین مدیران انتشاراتی در ایران را شاید بتوان یکی از مهم ترین بحران ها در نشر کتاب و کالاهای فرهنگی دانست. بحران جدی سانسور اما در سال های اخیر شمایل های تازه ای نیز یافته است . نشر کتاب به شکل زیرزمینی ، بازار عجیبی در پیاده رو خیابان ها یافته و حتی همین آثار زیرزمینی موفق شده اند سر از قفسه برخی کتاب فروشی ها دربیاورند.

اما در کشور همسایه با تاریخ و فرهنگ و زبا ن مشترک به نظر می رسد اوضاع در مسیر متفاوتی پیش می رود. در سال های اخیر مجموعه آثار صادق هدایت، رمان های لولیتا اثر ولادیمیر ناباکوف، نان خشک اثر محمد شکری و ده ها اثر دیگر از جمله کتاب های پرفروشی هستند که با ترجمه مترجمان ایرانی در افغانستان بدون سانسور به چاپ رسیده اند و نه تنها با استقبال خوبی از سوی شهروندان افغانستان نیز مواجه شده اند بلکه این کتاب ها از افغانستان نیز وارد ایران می شود. کتاب هایی که در چند دهه اخیر یا اصلا مجوز چاپ و انتشار نگرفته اند یا پس از گذشتن از زیر تیغ سانسور به شکلی مثله شده به دست ایرانیان کتاب خوان رسیده اند. در واقع به دلیل نبود رویکرد حذف و سانسور در صنعت نشر کتاب در افغانستان بسیاری از آثار توقیف شده یا همراه با سانسور به شکل کامل در افغانستان چاپ و فروخته می شود. همین ماجرا باعث بروز اتفاق جالبی نیز شده است. تعدادی از این کتاب ها حالا از طریق افغانستان وارد ایران نیز می شود. در واقع حالا بخشی از کتاب های تامین شده بدون سانسور که با عنوان کتاب های زیرزمینی شناخته می شدند را می توان کتاب های مهاجر دانست. کتاب هایی که از افغانستان به ایران می رسند.

رونق صنعت چاپ و نشر در افغانستان

در دو دهه گذشته که فضای سیاسی افغانستان تغییر کرد و آزادی بیان و رسانه ها به عنوان یکی از اصلی ترین مولفه های نظام سیاسی جدید در قانون اساسی این کشور مطرح شد، بازار نشر و ایجاد چاپ خانه ها نیز در افغانستان رونق گرفت و به مرور زمان به شمار ناشران و چاپ خانه ها افزوده شد. اگرچه تا چند سال پیش افغانستان مصرف کننده کتاب های ایرانی بود و کتاب های تحصیلی دانشگاه ها و کتاب های عمومی همگی از ایران وارد افغانستان می شد، اما در چند سال اخیر وضعیت صنعت نشر و چاپ پیشرفت قابل توجهی کرده و نسبت به گذشته رشد قابل توجهی داشته است.

در افغانستان سانسور نداریم
مطالب مرتبط

کسب وکارهای برنده در جولان کرونا
24 تیر 99

کابوس دلار 25هزارتومانی
24 تیر 99

طرح مسکن مهر جدید نمایندگان چه بلایی سر اقتصاد...
24 تیر 99

طارق قاسمی از فعالان حوزه نشر و کتاب فروش در کابل به فراز می گوید: در افغانستان چیزی به نام سانسور و ممیزی وجود ندارد. معمولا کتاب ها قبل از اینکه چاپ شوند از سوی وزارت اطلاعات و فرهنگ نگاه مختصری می شود و ممیزی های این وزارت خانه نیز در حد دامن نزدن به مسائل اعتقادی و مذهبی، مسائل قومی و امنیتی است. کتاب ها معمولا بعد از نشر مشخص می شود چه بازخوردی در اجتماع دارد چرا که از سوی نهادهای حکومتی اعمال فشاری برای منتشر شدن یا نشدن وجود ندارد.

به گفته قاسمی، با افزایش کتاب خوانی در افغانستان، ذائقه کتاب خوانان و کتاب دوستان در این کشور به سمت ایرانیان رفته است. معمولا هر کتابی که در ایران حساسیت زا می شود خبرش خیلی زود در افغانستان منتشر می شود و کتاب هایی که در ایران سانسور می شوند در افغانستان نیز حساسیت زا می شوند اما به این صورت که شهروندان افغانستان برای خواندن این گونه کتاب ها علاقه زیادی نشان می دهند.

کتاب های ممنوعه چگونه وارد ایران می شوند؟

افرادی که به صورت محدود متقاضی این کتاب ها در افغانستان باشند، از دست مسافرانی که از افغانستان به ایران می روند کتاب ها برای آن ها ارسال می شود اما کتاب هایی که به صورت عمده صادر می شود بیشتر از راه قاچاق وارد ایران می شوند.

فضای مجازی؛ راه ارتباطی ناشران و نویسندگان

برخی از نویسندگان، شاعران و مترجمان با علم به اینکه کتاب شان مجوز نشر نخواهد داشت، با انگیزه تن ندادن به سانسور دولتی و در جهت در اختیار قرار دادن آثار سانسورنشده خود به خوانندگان، به انتشار آثارشان در اینترنت روی آورده اند.

معمولا هر ناشری که در افغانستان بخواهد اثری را نشر کند از طریق فضای مجازی یا شبکه های اجتماعی نویسنده یا مترجم هماهنگی می کنند و به صورت قانونی قرارداد کتبی صورت می گیرد که با اجازه نویسنده یا مترجم این اثر با حق الامتیازی که در نظر گرفته می شود در افغانستان منتشر می شود.

با این حال تحقیقات روزنامه ی صبح کابل نشان می دهد که بازار فروش کتاب پس از سقوط طالبان وضعیت روبه رشدی را پیموده است؛ اما این روند از سال 1396 به این سو وارونه شده؛ و سیر نزولی دارد.آمارها نشان می دهد میانگین مطالعه ی هر شهروند افغانستانی در سال یک دقیقه است. تا جایی که چند ماه قبل وزارت کشور افغانستان به منظور ترویج فرهنگ کتاب خوانی به زندانیان ابلاغ کرد هر زندانی که یک جلد کتاب 100 صفحه ای را مطالعه کند و سپس در مورد آن اطلاعات بدهد، شش روز از مدت حبس او کاسته می شود.

از سوی دیگر علاقه پایین به کتاب خواندن باعث شده نزدیک به پنج انتشارات کتاب بدون این که فعالیتی کرده باشند، پس از ایجاد شدن دوباره غیر فعال شده و همین طور بیشتر از پنج انتشارات دیگر از بدو ایجادشان تا به حال هیچ چاپی نداشته باشند.

لینک کوتاه کپی لینک

نوید آقایی در گفتگو با خبرنگار ایلنا گفت: باتوجه به مختصات و عادات فرهنگی در کشور، برپایی نمایشگاه کتاب از مهمترین اولویت های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ست اما با شیوع کرونا مسجل بود امکان برگزاری آن وجود ندارد با این همه کماکان برخی از دست اندرکاران، بر برگزاری آن اصرار دارند.

وی افزود: برخی از اعضای شورای سیاست گذاری این نمایشگاه معتقدند می توان با رعایت فاصله گذاری اجتماعی این رخداد فرهنگی را برگزار کرد. احساس می کنم شوخی می کنند. در شرایطی که مسؤولان ستاد کرونا می گویند تجمع بیش از ده نفر در یک مکان باید محدود شود بیان این نکات مزاح خطرناکی ست.

آقایی ادامه داد: ماه ها پیش بسیاری از کارشناسان خواستار برگزاری این نمایشگاه در فضای مجازی شدند ولی مسئولان فرهنگی کشور به تازگی از بررسی امکان آن صحبت می کنند. این در شرایطی ست که فعالان دیگر صنوف فرهنگی نه تنها در جهان بلکه در همین کشور، خودشان را با این شرایط همگام کرده اند. توجه فعالان سینمایی بر حوزه وی او دی نشانگر همین نکته است.

این تحلیلگر فضای مجازی در پایان گفت: مدیران فرهنگی کشور چاره ای جز برگزاری رویدادها در فضای مجازی ندارند. بهتر است از همین حالا به فکر برگزاری آن ها در فضای مجازی باشند. در عین حال اگر به اقتصاد فرهنگ اهمیت می دهند با ایجاد فضایی برای صاحبان آثار فرهنگی در این فضا و تشویق عموم به مراجعه به آن فعالان حوزه هایی مانند تئاتر و موسیقی را از فروپاشی نجات دهند.

به گزارش ایسنا، از حوالی فروردین ماه امسال، پس از اعلام خبر برگزار نشدن نمایشگاه کتاب تهران در موعدی که پیش تر تعیین شده بود، درحالی که برخی از رویدادهای فرهنگی در ایران و جهان به سوی برگزاری در فضای مجازی رفتند، زمزمه هایی درباره برگزاری این نمایشگاه به صورت مجازی به گوش رسید. البته عده ای آن را صرفا یک ایده و پیشنهاد می دانستند و رئیس اتحادیه ناشران و کتاب فروشان تهران که می گفت موضوع نمایشگاه کتاب مجازی اصلا در شورای سیاست گذاری مطرح نشده است، معتقد بود اگر توانستند المپیک را اینترنتی برگزار کنند، می توانند نمایشگاه کتاب را هم به طور عادلانه اینترنتی برگزار کنند .

در میان استقبال ها و مخالفت های ناشران مختلف برای برگزاری این رویداد به صورت مجازی و انتظار آنان برای برگزاری نمایشگاه کتاب به شیوه هرساله، در روزهای اخیر خبرهایی مبنی بر این که نمایشگاه بین المللی کتاب تهران به صورت مجازی برگزار خواهد شد، منتشر شد.

انتشار این خبر به گفت وگوی رادیویی ایوب دهقان کار، مدیرعامل موسسه تجمیعی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برمی گردد؛ او در این گفت وگو بیان کرد: تلاش داریم نمایشگاه مجازی برپا شود و از تجربیات تیم فنی برای شکل گیری این رویداد مجازی بهره برده ایم.

دهقانکار همچنین گفت که در سال 99 حتما یک نمایشگاه مجازی خواهیم داشت اما این رویداد جایگزین نمایشگاه کتاب تهران نخواهد بود .

علاوه بر این، محسن جوادی، معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز با تاکید بر این که نمایشگاه کتاب امسال به شیوه ای که شامل همه بخش ها باشد و ناشران دور هم جمع شوند و مخاطبان از آن بازدید داشته باشند، برگزار نخواهد شد ، از این که برنامه های دیگری جایگزین این رویداد خواهند شد خبر داد.

این درحالی بود که در واکنش به این خبر از این که برگزارنشدن نمایشگاه کتاب منوط به تصمیم شورای سیاستگذاری است نه معاون وزیر نوشتند. البته پس از این موضوع، جوادی اعلام کرد که برگزار نشدن نمایشگاه کتاب تهران تصمیم دولت و ستاد مقابله با کرونا است .

در این بین و در روزهایی که برای مقابله با ویروس کرونا حرکت فعالیت های فرهنگی به سوی فضای مجازی شتاب بیشتری گرفته است، تحلیلگران فضای مجازی از لزوم برگزاری این رویدادها به صورت مجازی می گویند.

نوید آقایی، تحلیلگر فضای مجازی می گوید: با توجه به مختصات و عادات فرهنگی در کشور، برپایی نمایشگاه کتاب از مهم ترین اولویت های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است، اما با شیوع کرونا مسجل بود امکان برگزاری آن وجود ندارد. با این همه کماکان برخی از دست اندرکاران بر برگزاری آن اصرار دارند.

او می افزاید: برخی از اعضای شورای سیاست گذاری این نمایشگاه معتقدند می توان با رعایت فاصله گذاری اجتماعی این رخداد فرهنگی را برگزار کرد. احساس می کنم شوخی می کنند. در شرایطی که مسؤولان ستاد کرونا می گویند تجمع بیش از 10 نفر در یک مکان باید محدود شود بیان این نکات مزاح خطرناکی است.

آقایی همچنین می گوید: ماه ها پیش بسیاری از کارشناسان خواستار برگزاری این نمایشگاه در فضای مجازی شدند، ولی مسؤلان فرهنگی کشور به تازگی از بررسی امکان آن صحبت می کنند. این در شرایطی است که فعالان دیگر صنوف فرهنگی نه تنها در جهان بلکه در کشور خودمان، خودشان را با این شرایط همگام کرده اند. توجه فعالان سینمایی بر حوزه وی او دی نشانگر همین نکته است.

این تحلیلگر فضای مجازی در پایان بیان می کند: مدیران فرهنگی کشور چاره ای جز برگزاری رویدادها در فضای مجازی ندارند و بهتر است از همین حالا به فکر برگزاری آن ها در فضای مجازی باشند. در عین حال اگر به اقتصاد فرهنگ اهمیت می دهند با ایجاد فضایی برای صاحبان آثار فرهنگی در این فضا و تشویق عموم به مراجعه به آن فعالان حوزه هایی مانند تئاتر و موسیقی را از فروپاشی نجات دهند.

این درحالی است که بنا بر خواسته ناشران، بهتر است اگر قرار بر برگزاری نمایشگاه کتاب به صورت مجازی است، جزئیات آن شفاف تر شود چرا که به عقیده برخی از آنان، بدون اطلاع رسانی، این کار یک جور کودتا علیه همایش فرهنگی عظیمی است که هر سال انجام می گرفت .

ایسنا پیگیر جزئیات بیشتر درباره برگزاری این رویداد است.

انتهای پیام

کتاب صوتی یکی از امکان هایی است که به کمک انسان مدرن آمده تا فردی که زمانی برای مطالعه ندارد یا زمان زیادی را در مسیر محل کار و زندگی صرف می کند، بتواند کتاب صوتی را جایگزین کتاب کاغذی یا الکترونیک کند و متن کتاب را بشنود و این نوع کتاب ها با فراگیر شدن دسترسی به اینترنت افزایش چشمگیری یافته است.
اما شیوایی و فنِ بیان گوینده از نکات مهمی است که به مخاطب در درک این نوع کتاب کمک می کند. در این میان هستند افرادی که به دلایل مختلف نمی توانند به خوبی از پس خواندن روان و بدون اشتباه کتاب برآیند، اما به دلیل شهرتی که در حوزه های دیگر جز گویندگی دارند، برای این کار انتخاب می شوند.

در چنین شرایطی مخاطب ممکن است با شنیدن نامی آشنا به شنیدن کتاب صوتی ترغیب شود، اما خواندن نادرست آن فرد شاید مخاطب را از خواندن کتاب و گوش سپردن به کتاب های صوتی برای مدت طولانی باز دارد.

الهام فلاح یکی از نویسندگانی است که بر کیفیت گویندگی برخی از کتاب های صوتی نقد دارد.
او به خبرنگار ایرناپلاس گفت: حدود چهار سال است که به صوت حرفه ای کتاب صوتی گوش می دهم و روزی نیست که بدون شنیدن کتاب صوتی بگذرانم. ناخواسته گوشم به چگونگی خواندن کتاب ها حساس شده است. در این چند سال تجربه خوانش های بسیار بد نیز زیاد داشتم؛ مسأله ای که به تازگی پیش آمده این است که سلبریتی های ما در همه موضوع ها دستی بر آتش دارند: سیاست، اقتصاد، جامعه، محیط زیست و ... . این شاید عادی باشد زیرا در همه کشورها، سلبریتی ها درباره همه مسائل نظر می دهند و این رفتاری عادی است و نباید درباره آن ناراضی بود.

کتاب صوتی، نمایشنامه رادیویی نیست
این نویسنده با تأکید بر اینکه شیوه خوانش کتاب صوتی با نمایشنامه خوانی متفاوت است، توضیح داد: در برخی از کتاب های صوتی که توسط سلبریتی ها گویندگی شده، کتاب های صوتی با نمایشنامه های رادیویی اشتباه گرفته شده است.
او افزود: وقتی یک سلبریتی جلوی دوربین بهمن فرمان آرا، اصغر فرهادی یا حمید نعمت الله قرار می گیرد، همه هوش و حواسش به این است که کارگردان چه حسی را از او می خواهد؛ اما وقتی پشت دستگاه ضبط صدا قرار می گیرد، ناظر ضبط به چگونگی کیفیت ضبط شدن صدا توجه دارد یا ممکن است نویسنده یا مترجم در ضبط حضور داشته باشد، اما به دلیل شوقی که از خوانده شدن کتابش توسط سلبریتی ها به او دست داده است، مانع از این شود که فرد اعتراض کند و بگوید اینجای کتاب اشتباه خوانده شده است.
حتی گاهی که به سلبریتی درباره این موضوع اطلاع داده می شود، او ناراحت می شود که نباید چنین چیزی بیان شود و خود بهتر می داند که باید کتاب را به چه صورتی بخواند.

سلبریتی ها خواندن ادبیات روز را عار می دانند
فلاح که تجربه همکاری با فعالان حوزه سینما را دارد، بیشتر افراد حاضر در این حوزه را، افرادی دور از کتاب و مطالعه می داند و ادامه می دهد: البته در میان بازیگران، افراد اهل مطالعه هستند، مانند ایرج طهماسب، فاطمه معتمدآریا، حمید جبلی و امثال آنها، اما باید توجه داشت که اینها نسل های قبلی هستند که سواد خیلی زیادی نیز دارند. برای نمونه کتاب قاشق چایخوری نوشته هوشنگ مرادی کرمانی با صدای رضا بابک را در نوین کتاب گویا تولید کردیم و خیلی بلیغ و شیرین شد و گوش دادن آن شاید لذت بخش تر از خواندش باشد.

روی صحبت من با سلبریتی های جوان و تازه به دوران رسیده است، که می دانم خواندن ادبیات روز ایران را برای خود عار می دانند. البته خیلی از بازیگرها اهل کتاب خواندن هستند.
گاهی از افراد مشهور برای خواندن کتاب یا تبلیغ کالایی فرهنگی استفاده می شود تا گروهی از جامعه که مخاطبان آنها هستند، اما توجهی به مسائل فرهنگی ندارند، جذب آن کالا شوند یا به واسطه آن فرد مشهور، کتاب را بخوانند.

فلاح درباره این موضوع نظری متفاوت ارائه کرد و گفت: قرار نیست از سلبریتی ها استفاده کنیم تا کتاب هایمان بفروشد، بلکه قرار است لذت شنیدنِ زیبای صدا را به مردم بدهیم. وقتی گویندگان رادیو، افرادی که دوره های حرفه ای گویندگی و صدا را پشت سر گذاشته اند کتابی را می خوانند، صدای آنها در خدمت داستان است، اما وقتی سلبریتی داستانی را می خواند داستان در خدمت او و تفاخرش است.

من با هیچ بازیگر خاصی، مشکلی ندارم، بسیاری در حوزه بازیگری افراد موفقی هستند، اما اینکه کتاب را خوب می خوانند، چنین نیست. بزرگ ترین مشکل ما این است که هر کسی باید سعی کند در حوزه خود بهترین شود، نه در حوزه های مختلف، زیرا این آشفته بازار سبب می شود افراد کارهای ضعیف ارائه دهند.

به گفته این نویسنده، برخی از سلبریتی ها حاضر به بازی در فیلم های عادی می شوند، اما حاضر به خواندن کتاب نویسندگان معاصر نمی شوند و در انتخاب کتاب سختگیری می کنند.
او ادامه داد: یکی از نکاتی که باید به آن توجه شود این است که ناشران حلقه ای از زنجیره تولیدکنندگان کتاب صوتی هستند و نباید آب در این جوی بریزند و اگر می خواهند اثر ادبی خوانده شود، دنبال سلبریتی ها نروند. سلبریتی ها تا کجا می خواهند در زندگی ما حضور داشته باشند؟

انتخاب افراد نادرست در گویندگی کتاب
استفاده از افراد مشهور در خواندن کتاب صوتی می تواند به جذب یا دفع مخاطب منجر شود. تولیدکنندگان این سبک از کتاب ها تا چه اندازه روی کیفیت خوانش حساس اند؟
حمیدرضا شربتیان مدیرعامل شرکت و نرم افزار کتاب صوتی نوار، درباره اینکه این شرکت چگونه از افراد چهره در تولید استفاده می کند، به خبرنگار ایرناپلاس گفت: در ابتدای کارِ نوار از افراد چهره برای خوانش کتاب های صوتی استفاده کردیم.

برای نمونه از علی عمرانی برای خواند کتاب عقاید یک دلقک و از ستاره اسکندری برای خواندن کتاب صوتی دختری در قطار کمک گرفتیم؛ اما یک تفاوت اساسی که این تولیدها داشت نوع کارگردانی آن بود و فقط نگاه نکردیم که از چهره ای برای فروش اثر استفاده کنیم، بلکه به این اندیشیدیم که از بازیگر توانمند استفاده کنیم که اجرای درستی دارد و اگر بتواند کاری کند تا اثری به درستی اجرا شود، به طور قطع در مرحله بعد، چهره فرد کمک می کند تا برای عامه مردم آن اثر راحت تر پذیرفته شود.

به گفته مدیرعامل نوار، به تازگی برخی از شرکت های تولید کتاب های صوتی، مرحله نخست را حذف کرده اند، برای آنها اهمیت ندارد چهره ای که از اسم او استفاده می شود، می تواند در کارش متخصص و توانمند باشد یا نه!
او ادامه داد: به این فکر نکردند که ممکن است توانایی اجرایی کتاب صوتی را نداشته باشد، به علاوه اینکه کارگردانی درستی نیز نشده است و این باعث شده بازخوردهادرباره برخی از کتاب های صوتی از برخی چهره های مشهور در گویندگی خوب نباشد و اینکه گوینده درک درستی از محتوایی که خوانده، نداشته است.

مدیر پروژه از انحراف ها جلوگیری می کند
روند تولید کتاب صوتی به گفته شربتیان برنامه ریزی شده است. در شروع ضبط کتاب های صوتی، پروژه در اختیار کارگردان یا مدیر پروژه قرار می گیرد. این فرد بر 2 موضوع تسلط دارد، یکی محتوای کتاب که ممکن است محتوای تخصصی باشد و دیگری روی اجرا که فن بیان و موضوع های اینچنینی و بازیگری و تئاتر است.

وقتی این طرح به صورت مکتوب در می آید به عنوان سند در اختیار گوینده قرار می گیرد و در همه جلسه های ضبط، فردی به عنوان مدیر پروژه حضور دارد. او چک می کند که آیا همه جلسه ها آن طور که در تحلیل پیش بینی شده بود پیش می رود یا انحراف دارد و از این انحراف ها جلوگیری می کند.

گاهی سلبریتی مردم را با کتاب صوتی آشنا می کند
آوانامه دیگر شرکتی است که در تولید کتاب صوتی فعال است. دامون آذری مدیر این موسسه فرهنگی با بیان اینکه استفاده از چهره های مشهور در تولید کتاب صوتی جنبه مثبت و منفی دارد، به خبرنگار ایرناپلاس گفت: در حال حاضر مردم ممکن است با کتاب صوتی و ویژگی های آن آشنا نباشند. وقتی یک سلبریتی کتابی را گویندگی کند سبب می شود مردم با مدل های کتاب های صوتی بیشتر آشنا شوند؛ هر سلبریتی تعدادی فالوئر دارد، جنبه مثبت این است که آنها می توانند به شناخته تر شدن کتاب های صوتی کمک کنند. این روند جنبه منفی بزرگی دارد و اینکه بسیاری از سلبریتی هایی که کار گویندگی انجام می دهند، گوینده حرفه ای نیستند و در نهایت کتاب صوتی ضعیفی تولید خواهند کرد.

به گفته آذری، اشتباهی که گاهی ممکن است وجود داشته باشد این است که یک بازیگر سینما می تواند گوینده خوبی نیز باشد، در صورتی که این گونه نیست و بازیگر خوب الزامی ندارد گوینده خوبی باشد، همان گونه که نویسنده خوب الزامی ندارد که بازیگر خوبی باشد.
او ادامه داد: البته ما بازیگران خوبی داریم که گویندگان خوبی نیز هستند مانند فریبا متخصص، علی عمرانی و پرویز پرستویی که سابقه کار در رادیو دارند، اما شمار زیادی از بازیگران خوب سینمای ما گویندگان درجه یکی نیستند.

پیش از این، مرکز فناوری اطلاعات و رسانه های دیجیتال، مسئول نظارت بر روند تولید کتاب های صوتی بود.
در پیگیری خبرنگار ایرناپلاس این مرکز، از واگذاری این مسئولیت به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی خبر دادند. در تماس با وزارت فرهنگ و ارشاد، مسئولان این وزارتخانه اعلام کردند، مراحل واگذاری هنوز کامل نشده است و به همین دلیل این وزارتخانه نمی تواند در این زمینه اظهارنظر کند.

کتاب های صوتی، سبک جدیدی از کتاب ها هستند که برای دسترسی ساده تر مخاطبان ادبیات، علم، فلسفه و ... تولید می شوند. این شیوه از ارائه محتوا می تواند موجب جذب تعدادی از افراد جامعه شود که پیش از این بنابر دلایلی کتاب نمی خواندند، اما اجرای نادرست و رعایت نشدن فن بیان در گویندگیِ این آثار می تواند در روند جذب افراد، مخرب باشد.

همچنین استفاده غیرحرفه ای از افراد مشهور می تواند در نظر نویسندگان معاصر ناخوشایند جلوه کند. بنابراین سزاوار است که تولید کتاب صوتی نیز مانند باقی تولیدها، توسط گروه های حرفه ای و گویندگان کاربلد انجام شود، خواه این افراد شناخته شده باشند یا کمتر کسی درباره آنها بداند.

سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: ابوالحسن تهامی مترجم و مدیر دوبلاژ که مجموعه "سیمین بهبهانی در هشت بهشت شعر" یکی از آخرین کارهای نگارش یافته اوست به هنرآنلاین گفت: این اثر برآیند گفت وگویی بلند با سیمین بهبهانی شاعر معاصر است و به زندگی و شعر این شاعر به صورت صوتی و نوشتاری اختصاص دارد که با اجازه پخش و نشر وزارت ارشاد در انتظار چاپ است.

او با این توضیح که دوران شاعری سیمین بهبهانی از آغاز در این مجموعه مورد بررسی قرار گرفته است، ادامه داد: هشت دفتر شعر این شاعر بزرگ با دیدی انتقادی با همراهی خود او بررسی شده و در جای جای آن به نظر منتقدان شعر او نیز اشاره شده است. هم چنین نظر خانم بهبهانی را درباره شعرهای آغازین و جدیدش پرسیدم که در کتاب بازتاب داده شده است.

بخش صوتی این مجموعه که نزدیک به 10 ساعت است برخی از اشعار آن توسط سیمین بهبهانی و تعدادی توسط ابوالحسن تهامی خوانش شده است. از آن جا که در ایران، افغانستان و تاجیکستان موسیقی دانانی روی شعرهای خانم بهبهانی آهنگ گذاشته و با آواز آن را اجرا کرده اند، صدای تعدادی از آن خوانندگان در این کار شنیده می شود؛ از جمله صدیق تعریف، همایون شجریان، احمد ظاهر خواننده افغان و ظفر ناظم خواننده تاجیک.

این منتقد و دوبلور فیلم که چند سالی است این کار را برای چاپ و نشر به انتشارات نگاه سپرده است، افزود: دلیل منتشر نشدن این کار وجود بخش شنیداری آن است. چون شوربختانه کارشکنی هایی در این زمینه صورت می گیرد که ناشر را به احتیاط وامی دارد. عده ای مغرض پس از انتشار بعضی کارهای صوتی بلافاصله آن را در فضای مجازی در دسترس همگان قرار می دهند و ضرر مالی جبران ناپذیری به ناشر می زنند. به همین دلیل موسسه انتشارات نگاه نیز برای نشر آن هنوز تردید دارد.

تهامی نمایشنامه "شاه لیر" شکسپیر را نیز در همین انتشارات در دست چاپ دارد.

آخرین کتاب منتشر شده او "شور زندگی" نوشته ایروینگ استون است؛ روایت تلخ و شیرین زندگی ونسان ونگوگ؛ که به گفته تهامی ، این کار ترجمه کامل کتاب استون است و مانند ترجمه های پیشین، خلاصه نشده است. این کتاب نیز توسط موسسه انتشارات نگاه به چاپ رسیده است.

ایوب ربیعی روزنامه نگار

پشت صحنه فیلم نیم رخ ها
آخرین ساخته شادروان ایرج کریمی عکس: مریم تخت کشیان

نام ایرج کریمی (1394-1322) منتقد و کارگردان فقید، 4سال پس از فقدان، به عنوان منتقدی شاخص و مؤثر در شبکه های اجتماعی مورد توجه کاربران قرار گرفته است. بهانه این یادها، اتفافاتی است که پیرامون نوشته های کریمی به تازگی در بازار کتاب و در فضای رسانه های دیجیتال افتاده است. ارجاع دوباره نسل جوان به نقد های یک منتقد می تواند زندگی دوباره ای برای نوشته ها باشد. بازگشت دوباره به نوشته های کریمی-نویسنده ای پرکار با کارنامه ای متداوم از نوشته هایی سینمایی در ماهنامه سینمایی فیلم- او را به عنوان نمونه قابل بررسی از نویسنده های تأثیر گذار در فضای نقدنویسی سینمای ایران مطرح می کند. کریمی در دوره ای از سینمای ایران در ماهنامه فیلم می نوشت که کمبود منابع و رسانه ها، منتقدان سینمایی را در موقعیت ممتازی برای تأثیر بر افکار مخاطبان قرار می داد؛ سینمادوستان متولد دهه های50 و 60 که نوجوانی و جوانی خود را با همین نوشته ها سپری کردند. امکان تحصیل در سینما جز از طریق مجاری تنگ و پرترافیک کنکور وجود نداشت. فیلم های اندک ایرانی و خارجی که بر پرده سینماها می آمدند، عطش سینمادوستان را برای دیدن و خواندن درباره سینما بیشتر می کردند. ابتدای هر ماه ماهنامه فیلم از راه می رسید. این چندصفحه تنها منابع به روز ادبیات سینمایی به زبان فارسی بودند. ایرج کریمی نامی بود در میان نام هایی که این نوشته ها را می نوشتند؛ نوشته هایی که سرنوشت ذهن نسل جوان علاقه مند به سینما را تحت تأثیر قرار می داد. بسیاری از این خوانندگان، سال ها بعد وارد سازوکار فیلمسازی و جریان سینمای ایران شدند؛جوانانی که سینما را بیشتر از فیلم دیدن و تحصیل، از طریق خواندن درباره فیلم ها یاد گرفته بودند. آنها دست به کار فیلمسازی شدند و فیلم هایی ساختند که برگرفته از چارچوب سینمایی بود که منتقدان آن سال ها به عنوان سینمای مطلوب از آن یاد می کردند.

سینمای روشنفکری امروز ایران
فیلم های مخاطب خاص فارسی که در چند سال اخیر به شکل انبوه در قالب کوتاه و بلند، مستند و داستانی، با مجوز و بی مجوز یا محصول فیلمسازان داخل یا خارج کشور تولید می شوند و تنها تعداد محدودی از آنها در جشنواره ها به نمایش در می آیند و تعداد محدودتری به واسطه گروه هنر– تجربه امکان نمایش عمومی پیدا می کنند، برخلاف کمیت غول آسا و آمار مرعوب کننده ای که دارند، در زمینه جهان بینی سینما گران، ساختار روایت و چگونگی اجرا شباهت فراوانی به هم دارند. این مشابهت ها آنقدر است که این گمان به وجود بیاید که نسل فیلمسازان جوان امروز همه فارغ التحصیلان یک دانشکده و مدرسه سینمایی هستند و همه آنها تحت تأثیر یک مرجع و نهاد فرهنگساز قرار دارند. نسلی که امروز به لطف ابزار ها و روش های متکثر فیلمسازی، هجوم بی امانی را به ساختار رایج تولید در سینمای ایران تدارک دیده اند، نسلی گریزان از مدرسه و دانشگاه است. اغلب آنها دانش آموخته کلاس های درس نیستند و اگر هم هستند چه با زبان و چه با آثارشان بی علاقگی شان را به همه ارکان آموزشی رسمی سینما در ایران بروز داده اند.
استادان محافظه کار و سالخورده، در کنار مدیران وابسته به جریان های سیاسی روز و همچنین همجواری دانشجویان شیدا و سودازده که دلشان برای حضور در فضای حرفه ای سینما می تپد در کنار کارمندانی که هدفشان از انتخاب رشته سینما، مدیریت هنری است تا ساخت اثر هنری، باعث شده که آموزش سینما در ایران در نهاد های رسمی پس از انقلاب در حد ارائه مدرک و توزیع عنوان کارشناس و کارشناس ارشد باقی بماند؛ یعنی در همین ابتدا تکلیف را روشن کنیم که در این سونامی تولید فیلم هنری در ایران دانشگاه ها و نهاد های رسمی آموزش، نقش چندانی ندارند. آنها در چنبره مقدرات اداری و دولتی، توانایی جریان سازی در سینمای ایران را ندارند.

نوجوانان دهه 60 در دهه 90 فیلم می سازند
آنچه از نسل فیلمسازان امروز هنر- تجربه برمی آید، پیوند آنها با سینما به شکل غیررسمی است؛ به عبارتی آنها سینما را با مجموعه اتفاقات و شرایطی آموخته اند که در دهه های پیش (از دهه 60 تا 70) در فضای فرهنگی و اجتماعی ایران جاری بوده است؛ اتفاقاتی که با گسترش تکنولوژیک امکان فیلم دیدن و فیلم ساختن، برای آنها فرصتی مغتنم برای حضور در سینمای ایران را فراهم کرده است. شباهت های محتوایی و ساختاری تولیدات هنر – تجربه محصول اتفاقات مشترک و یکسانی است که در فضای نوجوانی و جوانی این نسل اتفاق افتاده و اغلب آنها درک یکسانی از این اتفاقات دارند. انبوه سازی باعث شده که این شباهت ها بیشتر خودشان را نشان دهند، به طوری که وقتی در یک گروه قرار می گیرند برای مخاطب بیگانه این تصور را به وجود می آورند که در دهه های پیش معلمان یکسانی این شاگردان را برای چنین نگاهی به سینما تربیت کرده اند.
شرایطی اجتماعی و فرهنگی سینمای ایران طی 2دهه 60 و 70 به گونه ای رقم خورده که فیلمسازان امروز ایران برای ساخت فیلم هنری بیشتر از فیلم تجاری از خود علاقه نشان دهند، به ساخت فیلمی جهانشمول بیشتر متمایل باشند تا فیلمی مناسب برای بازار های داخلی، به مینی مالیست عشق و به سانتی مانتالیزم نفرت بورزند، از اخلاق گرایی و موعظه گری در پایان های بسته خوش یا تلخ فراری باشند و با آغوش باز به سراغ پایان های باز و نامستقر و مبهم بروند. کیفیت حضور اجتماعی با سینما (مثلا به عنوان هنرمند ضد جریان) برایشان مهم تر از عنوان فیلمساز حرفه ای است. این رویکرد ها و منش های متنی و گاه فرامتنی آنقدر در آثار و گفته های فیلمسازان جوان تکرار می شود که اطلاق مد روز دادن به این منش ها و روش ها، چندان بی ربط نیست.

دشمنان قسم خورده سرگرمی
نسل جدید فیلمسازان ایرانی حاصل شرایط و آموزش معلمانی هستند که به شکل آگاهانه یا ناخواسته در سال های دهه های 60 و 70 فضای فرهنگی جامعه و به تبع آن سینمای ایران را به وجود آوردند. مدیران سینمایی آن دوران با توجه به نگاه منفی بدنه اصلی مدیران کشور به سینمای ایران قبل از انقلاب در یک واکنش کاملا مدیریتی برای ادامه بقای سینما، تعریف سینما را به واکنش های هیجانی به سینمای عامه پسند قبل از انقلاب تنزل دادند؛ واکنش هایی چون: سینما سرگرمی نیست، بلکه عرصه اندیشه است، ارزشمند ترین رویکرد در سینما، واقع گرایی است و کارگردان از بازیگر و تهیه کننده مهم تر است. این دستور العمل ها در اجرای سیاست های سینمایی باعث شد که سینمای عامه پسند با صفاتی چون واقع گریزی و قهرمان سازی و تحمیق افکار عمومی تحقیر و با روش های اجرایی چون درجه بندی و اکران برنامه ریزی شده محدود شود. سینما با اجرای سیاست های تأییدی، تصویبی، هدایتی، نظارتی و حمایتی، از شرایط واقعی عرضه و تقاضا دور و سینمایی مطابق با الگوی سینمای کشور های بلوک شرق در ایران پی ریزی شد. فضای نمایش فیلم های خارجی که امکان هر مقایسه ای را فراهم می کرد، محدود و در انحصار فیلمسازانی مانند تارکوفسکی و پاراجانف به عنوان سینماگران خارجی مورد تأیید و سینمای مطلوب باقی ماند. هنوز 2دهه زمان باقی بود که توفان تکنولوژیک راه نقض قوانین هدایتی و حمایتی را هموار کند و نه امکان تماشای هر فیلمی که در فضای رسمی آوردن اسمش هم مجاز نیست.
در چنین شرایطی و در دورانی که به دنبال انقلاب فرهنگی، فضای دانشگاهی سینما هنوز دچار منگی درک شرایط تازه است و هنوز قوانین و ضوابط مؤثر برای ادامه حیات آموزش سینما وضع نشده و حتی هنوز حد و مرز های ممیزی در دوران پس از انقلاب به گونه ای جا نیفتاده که بتوان درباره سینمای بعد از انقلاب و شرایط تازه اش حرف زد، ماهنامه سینمایی فیلم متولد می شود. در پادرهوا ترین شرایط سینمای کشور، نشریه ای ابتدا به عنوان کاتالوگی برای نمایش خانگی منتشر و سپس به عنوان نخستین نشریه تخصصی سینمایی وارد جریان مطبوعات به شدت سیاسی آن زمان می شود. همه چیز بوی نخستین تجربه ها را می دهد. بدون شک مدیران این نشریه جوان توانایی و تمایلی به ادامه راه نشریاتی چون ستاره سینما و فیلم و هنر نداشتند، مانند همه اتفاقات تازه تجربه شده بعد از انقلاب آنها باید نشریه ای در راستای اهمیت اندیشه و واقع گرایی و کارگردان ها در سینمای بعد از انقلاب منتشر می کردند. بچگانه است که به ماهنامه فیلم و متولیانش یرچسب همسویی با سیاست های زمان را به عنوان یک گلایه امروزی نثار کنیم. بهتر است بگوییم آنها مجله ای مطابق با شرایط انتشار و با هدف تداوم روی پیشخوان مطبوعاتی ها فرستادند و آن روش برای این هدف لازم و ملزوم است.

منتقدان رئالیست
نویسندگان سینمایی که دنبال فضایی برای نوشتن بودند راهی مجله فیلم می شوند و در دورانی که کمبود و فقدان تنوع یکی از ویژگی های اصلی آن است، تعدادی از منتقدان و نویسندگان سینمایی زیر سایه سیاست های مجله که در چارچوب سیاست های کلی سینمای کشور تعریف می شود، شروع می کنند به نوشتن نقد و اظهارنظر درباره فیلم ها. در حالی که بخشنامه ها برای سینما گران حد و مرز های سینمای تازه را توضیح می دهند، منتقدان سعی می کنند که برای سینمای تازه شکل گرفته مفاهیم و تعابیری تازه بیاورند. نسل تشنه ای که فیلم کم می بیند، چون امکان دیدن ندارد، همچون همان نویسندگان دنبال روزنه ای برای خواندن و فهمیدن می گردد. اینجاست که نسل امروز فیلمساز و نسل مخاطب آن دوران با نویسندگان مجله فیلم روبه رو می شوند. مجله فیلم در تربیت نسل فیلمسازان امروز و آموزش سینما به آنها، در کنار فضای کلی سیاسی و فرهنگی جامعه، نقش مؤثری دارد. رد سلیقه و رویکرد بسیاری از آثار سینماگران امروز ایران را به روشنی می توان در نقد های آن دوران ماهنامه فیلم پیدا کرد.
ایرج کریمی که از شماره 30مجله با نقدی بر فیلم اولی های عباس کیارستمی وارد جرگه نویسندگان مجله فیلم می شود، نمونه خوبی برای بررسی تأثیر منتقدان ایرانی دهه های 60 و 70 بر سلیقه فیلمسازان ایرانی نسل بعد محسوب می شود. علت این انتخاب فقط گرایش های منتقدانه کریمی یا حتی همزمانی این نوشته با درگذشت ناگهانی و تلخ این منتقد فقید نیست. ایرج کریمی متداوم ترین حضور به عنوان منتقد را در طول 3دهه گذشته در ماهنامه فیلم داشته است. او حتی با تغییر شغل و فیلمنامه نویسی و کارگردانی از تداوم نقدنویسی خود نکاست. به همین دلیل وقتی به ریشه شباهت های ساختاری سینمای امروز ایران می پردازیم، یکی از دلایل، کارنامه ماهنامه فیلم در دهه های 60 و 70 است و یکی از مؤثرترین نویسندگان این دوران مجله بدون شک ایرج کریمی است.

واقع گرایی در محتوا، کمینه گرایی در اجرا
یکی از مهم ترین شباهت های فیلم های هنر- تجربه واقع گرایی در محتوا و مینی مالیسم در اجراست. ریشه بروز چنین سلیقه همه گیری که فیلم خوب جهانی واقعی و عاری از هرگونه شرح و بسط دراماتیک است، در دهه60 و موضع گیری علیه جهان بینی فانتزی فیلم های در خلق قهرمان و ضد قهرمان و سانتی مانتالیزم رایج در بزنگاه های روایی در ملودرام های عامه پسند ایرانی دانست. از سوی دیگر با واقع گرایی و مینی مالیسم می توان رویکرد ساختار نمادگرایانه فیلم های روشنفکری سینمای قبل از انقلاب را هم گل درشت و فاقد تأثیرات عمیق دانست. ایده آل چنین رویکردی به سینما، عباس کیارستمی است. ایرج کریمی وقتی وارد مجله فیلم می شود که کتابش درباره روش فیلمسازی این فیلمساز منتشر شده و نخستین معارفه او نیز با مخاطبان مجله فیلم با نقدی بر فیلم اولی های کیارستمی اتفاق می افتد. کریمی در این نوشته (شماره30) مستندگرایی را عامل جلوگیری از سقوط فیلم به دامن سانتی مانتالیزم می داند.
کریمی در شماره 75 در نقدی بر فیلم سرب مهم ترین ویژگی ملودرام های سطحی را نمایش صحنه هایی می داند که واقعی نیستند اما در این فیلم ها رایج و نمایشی اند. او همه جهان نمایشی فیلم را در خدمت دستگاه لمپن سازی فیلمساز می داند و توضیح می دهد که دلیلی ندارد برای تماشای چند صحنه که در آن احساس کارگردان با کمک حنجره درانی دوبلورها تولید شده، این همه قلب واقعیت را تحمل کرد.
ایرج کریمی در مطلبی درباره شاید وقتی دیگر (شماره 73) فیلمسازی که از سوی منتقدان به عنوان منادی حقوق زنان شناخته می شد را گرفتار تمایلات نهفته سرکوفته معرفی می کند که دچار اختلال اجتماعی موجود درباره ارزش زن به جای کم کردن سوءتفاهم ها به توهم گناهکاربودن زن می افزاید. استدلال کریمی در این زمینه بیشتر به روایت چیده شده بیضایی و رویکرد نمادگرایانه او برای تعریف تاریخی از هویت زن ایرانی است. کریمی در نقدی بر فیلم شناسایی ساخته محمدرضا اعلامی در همین شماره به صراحت به روش رایج در فیلم های ایرانی که هویت ایرانی را صنایع دستی و قالی و آواز شجریان می دانند می تازد و معتقد است که هویت ایرانی بیشتر به حال و امروز ربط دارد تا به گذشته و تاریخ و نمادگرایی ای که به هویت سازی تاریخی براساس نماد ها می رسد را فاقد کاربرد و مقوایی می داند.

آنسوی آتش، بودن، نبودن
رویکرد روشن و شفاف ایرج کریمی در توجه به واقع گرایی و کم گویی در حمله بی محابا به جهانی که دلخوش تأثیرات نمایشی و توجیهات فرامتنی نماد هاست را می توان در 2نقد او بر 2فیلم کیانوش عیاری به وضوح ملاحظه کرد. او در نقد بر فیلم آنسوی آتش ، فیلم را دایره المعارف فاقد کاربردی از نشانه ها و نماد ها می داند؛ از کارون تا دانوب. پر از اشاراتی که فیلم را از لمس و درک مخاطب خارج می کند و به سمت تأویل و تفسیر های سیاسی و اجتماعی و حتی سینمایی می برد. 10سال بعد کریمی در نقدی بر فیلم بودن و نبودن به شکل صادقانه ای حسادت خود از اینکه چنین فیلمی را او نساخته بروز می دهد و مهم ترین ویژگی فیلم را ظریف کاری در واقعیت ها و نهفتگی در جزئیات می داند.
سلیقه سازی ای که ایرج کریمی و منتقدان دیگر سینمای ایران در دهه های 60 و 70 با کمک شرایط به وجود آمده در سینمای ایران بنا کردند، حاصل فضای بسته ای بود که امکان بیان نظرات دیگر و تماشای فیلم هایی از جنس متفاوت سینمایی مورد علاقه این نسل از منتقدان را نمی داد. اکنون که به آن دوران برمی گردیم و با نگاه امروزی در آن شرایط دقیق می شویم، به این نتیجه می رسیم که دهه های 60 و 70 نه تنها به خاطر جنگ تحمیلی، دوران کمبود وسایل و ادوات و ابزارآلات که دوره فقر تئوری نیز است. ایرج کریمی، سودای سینما داشت و علاقه اش در سینما از کارمندی در کانون و انتشار کتاب یانچو و کیارستمی و نقد بر فیلم های کلود سوته، او را به کنار دوربین و فیلمسازی رساند. نسل بعدی از استاد پیشی گرفتند و نشان دادند که قواعد بازی را بهتر از او بلدند، چرا که همیشه تئوری برای وقوع کامل در جهان واقع بیشتر نیازمند شانس است تا استدلال.

ندا زندی_روزنامه نگار

دیروز رسول صدرعاملی، تهیه کننده شنای پروانه اعلام کرده طبق مذاکراتی که با محمدمهدی طباطبایی نژاد، معاون شورای ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی و اعضای شورای نمایش داشته، اکران شنای پروانه از چهارشنبه 25تیرماه به احترام کادر درمانی بیمارستان های درگیر با کرونا متوقف می شود. صدرعاملی در توضیح این تصمیم گفته منتظر می مانیم تا وقتی این ویروس کنترل شد و امنیت خاطر برای تماشاگران به وجود آمد، شرایط اکران مجدد فیلم را در سراسر کشور فراهم کنیم. او اظهار امیدواری کرده که فرصت ادامه اکران شنای پروانه بعد از دهه اول محرم فراهم شود. با توجه به شکست غیرمنتظره شنای پروانه در اکران، به نظر می رسد که این تصمیم بیش از اینکه در احترام به کادر درمانی بیمارستان های درگیر با کرونا باشد، مثل وقت استراحتی برای شناگری است که هرچه در آب دست وپا زده، به جای اینکه پیش برود، فقط فرو رفته و حالا به هر چیزی چنگ می زند تا غرق نشود. واقعیت این است که صدرعاملی و محمد کارت، کارگردان شنای پروانه، باید بپذیرند که این فیلم یکی از بی شمار قربانیان کروناست و دیگر حتی با دستگاه ونتیلاتور (دستگاه تنفس مصنوعی) هم امیدی به برگشت آن به زندگی/اکران وجود ندارد. بیمار/فیلم از دست رفته و مثل بسیاری از فیلم هایی که به رغم برخورداری از همه عوامل فروش، ناغافل در گیشه شکست خورده اند، کار آن را باید تمام شده دانست. دیگر وقت آن رسیده که بیمار را از دستگاه جدا کنند؛ هرچند این کار برای بستگان/سازندگانش دردناک باشد.
صدرعاملی گفته که شورای صنفی نمایش با این تصمیم موافق است، اما مرتضی شایسته، دبیر شورای صنفی نمایش، به ایسنا گفته که برای این اتفاق با شورای صنفی نمایش هماهنگی نشده و در شورا به آقای صدرعاملی توصیه شده که اکران فیلمش را ادامه دهد، چون نمی شود هر کس که شرایط اکران فیلمش مناسب نبود، تصمیم بگیرد فیلمش را از پرده پایین بکشد. با این حساب، با قاطعیت صدرعاملی نمی توان گفت که همه اعضای شورای صنفی نمایش با اقدام او موافق هستند. پذیرش این واقعیت که شنای پروانه نتوانست در مسیر فیلم هایی مثل ابد و یک روز و متری شیش ونیم حرکت کند و همه امیدهایش ناامید شد، هر چقدر هم برای صدرعاملی و کارگردان جوان فیلم سخت باشد، اما در هیاهوی ناشی از کرونا بهتر است به بدعتی دامن نزنند که می تواند تبعات بدتری برای سینما داشته باشد.

به گزارش قدس آنلاین ، هنوز یک ماه از بازگشایی سالن های سینمایی نگذشته بود که روز قبل با ابلاغیه ستاد ملی مدیریت بیماری کرونا، محدودیت های(تعطیلی و عدم تردد) به مدت یک هفته در تهران اعلام شد که تعطیلی سینما، تئاتر و مراکز مشابه نیز جزو لیست این محدودیت ها قرار گرفته است. این در حالی است که سالن های سینمایی و نمایشی پس از چهارماه تعطیلی از آغاز شیوع کرونا، کمتر از یک ماه پیش و با شروع فصل تابستان فعالیت خود را از سر گرفته بودند که دوباره با تعطیلی مواجه شدند و احتمالاً این تعلیق مقدمه ای برای برنامه های جدی تر خواهد بود.

با بازگشایی مجموعه های فرهنگی و هنری، سینماها فعالیت خود را با نمایش دو فیلم شنای پروانه و خوب، بد، جلف2: ارتش سری آغاز کرد، فیلم هایی که از ظرفیت های بسیاری برای جذب مخاطب برخوردارند و البته در شرایط عادی می توانستند به پرفروش ترین فیلم های سال تبدیل شوند. با این حال اما با بهره گیری ظرفیت های کمتر از 50 درصد سالن ها مبنی بر رعایت فاصله گذاری اجتماعی تا همین جای کار هم به فروش خوبی دست پیدا کرده بودند و شنای پروانه پس از 20 روز اکران و با فروش 122,006 بلیت بیش از دو میلیارد تومان فروش داشته است و فیلم پیمان قاسم خانی با فروش 60,707 بلیت به رقمی بیش از یک میلیارد تومان دست پیدا کرده که در این شرایط فروش قابل قبولی است.

البته طی روزهای گذشته رسول صدرعاملی تهیه کننده شنای پروانه به بهانه احترام به کادر درمانی از اکران انصراف داد و عنوان کرد که نمایش فیلم به طور موقت متوقف خواهد شد تا در شرایط بهتری دوباره به سینماها بازگردد و کمتر از دو روز از این تصمیم سینماها هم بسته شدند. از طرفی دیگر فیلم سینمایی پیشی میشی به کارگردانی حسین قناعت نیز تنها چند روز مانده به نمایش، از اکران انصراف داد. ضمن اینکه بنا به گفته شورای صنفی نمایش قرار بود از این هفته فیلم کمدی زن ها فرشته اند2 اکران شود که آن هم با تعطیلی سینماها میسر نخواهد بود.

این درحالی است که زمزمه های بستن سینماها طی هفته گذشته از سوی برخی سینماداران شنیده می شد و آنها خود را آماده توقف اکران فیلم ها کرده بودند.

تئاتر هم در این میان شرایط مناسبی ندارد و بسیاری از اهالی تئاتر از شرایط موجود گله مند و خواستار راهکاری برای بهبود وضعیت معیشتی و سامان دادن به نمایش ها هستند. نمایش هایی که برای اجرا زمانی را صرف تمرین کرده و با شرایط سخت روی صحنه حاضر شدند اما در عین نارضایتی از این شرایط باز هم سالن ها بسته شد و تکلیف تئاتری ها نیز مشخص نیست.

حال باید منتظر ماند و دید پس از یک هفته تعطیلی وضعیت سینما و تئاتر چگونه خواهد بود و آیا پس از این یک هفته، مجدداً تعطیلی ها تمدید خواهد شد یا خیر و اینکه آیا سینماداران با این وضعیت تمایلی به بازگشایی سینماها دارند و مهم تر از آن آیا صاحبان فیلم حاضرند روی فیلم هایشان که در این شرایط نابسامان اکران بازگشت سرمایه ای ندارد و با خطر توقف گاه به گاه اکران مواجه است، ریسک کرده و آن را روانه اکران کنند یا خیر.

بازیگر فیلم های سینمایی یتیم خانه ایران و قلاده های طلا در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بنده به عنوان یک بازیگر که در این آب و خاک و برای این مرز و بوم کار و فعالیت می کنم قطعاً از بدنه جامعه و مردم جدا نیستم و نمی توانم تنها دغدغه های صنفی و معیشتی و گرفتاری های حوزه فرهنگی و هنری کشور را به یاد اعضای محترم کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی بیاورم؛ امروزه مشکلات به ویژه مشکلات اقتصادی در کشور به حد اعلا رسیده و یکایک نمایندگان منتخب مردم در کمیسیون فرهنگی مجلس باید فریادرس ملتی باشند که به آن ها رأی داده اند.

وی در همین راستا ادامه داد: اگر همه ما بخواهیم نگاهی یکسویه به مشکلات شخصی و یا صنفی خودمان داشته باشیم و فقط منافع خود را در نظر بگیریم قطعاً نه تنها مشکلات در سطح کشور برطرف نمی شوند بلکه روز به روز دامنه دارتر خواهند شد؛ از این رو بنده امیدوارم مطالبه همه هنرمندان از تمامی نمایندگان منتخب مردم تنها رفع مشکلات اقتصادی و کلی کشور باشد.

این سینماگر سپس با کنایه به عملکرد کمیسیون فرهنگی مجلس طی سال های اخیر اظهار داشت: گویا این کمیسیون سال ها است در مجلس شورای اسلامی وجود داشته اما بنده به عنوان عضوی از خانواده فرهنگی و هنری کشور برای دومین بار است نام کمیسیون فرهنگی را می شنوم و متأسفانه عملکرد چشمگیری از فعالیت این کمیسیون ندیده ام و امیدوارم این بار بتوانیم شاهد فعالیت های چشمگیر از سمت اعضای محترم آن باشیم.

به گزارش هنرآنلاین ، جوایز، اسناد، مدارک، یادگاری ها، وسایل شخصی داوود رشیدی توسط احترام برومند همسر این هنرمند به موزه سینمای ایران اهداء شد.

گزیده ای از اقلام اهداء شده آن مرحوم به شرح زیر است: تندیس خانه سینما، تندیس بیست و پنجمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر، تندیس و کارت چهره های ماندگار از صدا و سیما، گواهینامه درجه یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، یادمان پانزدهمین جشن خانه سینما، تندیس دهمین جشن منتقدان و نویسندگان سینمایی، لوح دیپلم افتخار از سازمان میراث، مدال عبدالحسین نوشین، کتاب "کاپیتن قراگز" از آثار ترجمه شده داود رشیدی و جلال ستاری، تندیس چوبی بزرگداشت هنرمند داود رشیدی در فرهنگسرای استاد شهریار، کارت خانه سینما (انجمن بازیگران)، لوح بزرگداشت در سی امین جشنواره بین المللی فیلم فجر، کارت انجمن تهیه کنندگان مستقل سینمای ایران، کارت عضویت طلایی انجمن بازیگران سینمای ایران، حکم استخدامی داود رشیدی در سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران در سال 1352 ، تمبر اختصاصی داود رشیدی، کارت دعوت پنجاهمین سالگرد اجرای نمایش "چشم به راه گودو".

قرارداد فیلم هایی همچون: "کمال الملک" در سال 1362، "هزار دستان" در سال 1364، "گل پامچال" در سال 1364، نامه داود رشیدی به پدرش، نامه داوود رشیدی به دخترش لیلی، نامه داوود رشیدی به همسرش احترام برومند، گواهینامه شش ساله ابتدایی همراه با عکس در 1326، کارنامه کلاس چهارم دبستان همچنین مجموعه ای از وسایل شخصی وی شامل انگشتر عقیق، خودنویس ، عینک طبی ، ساعت مچی و ... از دیگر یادگاری های اهداء شده ای است که در ویترین وی قرار گرفته است.

داوود رشیدی در سال 1335 در آکادمی ژنو در رشته کارگردانی و بازیگری تاتر تحصیل کرد وهم زمان در دانشگاه ژنو در رشته علوم سیاسی نیز درس خواند و از همان زمان به طور مستمر با گروه های حرفه ای به عنوان بازیگر و کارگردان در ژنو کار کرده بود. وی در سال 1338 از آکادمی ژنو در رشته کارگردانی و بازیگری فارغ التحصیل شد و در سال 1341 مدرک کارشناسی علوم سیاسی گرفت.

این بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون ایران 25 تیر سال 1312در تهران متولد و در 5 شهریور 1395 چشم از جهان فروبست.

به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری صبا ، فیلم سینمایی تومان به تهیه کنندگی سعید سعدی و کارگردانی مرتضی فرشباف در سی و هشتمین جشنواره ملی فیلم فجر حضور داشت و مرتضی فرشباف اردیبهشت ماه در گفتگویی اعلام کرده بود که به زودی تومان را اکران آنلاین می کند اما پس از گذشته دو ماه خبری از اکران این فیلم به صورت آنلاین در دسترس نیست به همین منظور سراغ آن را از سعید سعدی تهیه کننده فیلم گرفتیم که وی به خبرنگار صبا درباره سرنوشت اکران فیلم گفت: ما قرارداد برای اکران آنلاین بسته و همه کارها را انجام داده ایم منتها پروانه نمایش هنوز صادر نشده است.

وی درباره تاخیر در دریافت پروانه نمایش توضیح داد: از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اشکال هایی به فیلم وارد شده و ما در حال تلاش و رایزنی هستیم تا هر چه سریع تر بتوانیم پروانه نمایش را دریافت کنیم.

این تهیه کننده در پایان تاکید کرد: هدف ما این است که تومان دیده شود حال چه به صورت آنلاین در پلتفرم ها باشد یا سالن های سینمایی و اکران عمومی. در نهایت تصمیم ما برای اکران منوط به اخذ پروانه نمایش است.

تومان را مرتضی فرشباف به رشته تحریر درآورده و کارگردانی کرده است و از بازیگران این فیلم می توان به میرسعید مولویان، مجتبی پیرزاده، پردیس احمدیه، ایمان صیاد برهانی و حامد نجابت اشاره کرد.

در خلاصه داستان تومان آمده است: این فیلم درباره جاه طلبی نسل جوانان برای پیدا کردن راهی است تا بتوانند میانبر بزنند و وضعیت اقتصادی خود را بهبود ببخشند به همین دلیل دست به قمار می زنند تا در یک مدت زمان کوتاه تری بتوانند طبقه اجتماعی خود را تغییر دهند و از طبقه پایین به طبقه بالا بیایند.

دلارام صادقی

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، این روزها بحث های زیادی درباره مسئولیت صدور مجوز به سریال های شبکه نمایش خانگی مطرح می شود. پس از آنکه از ابتدای تیرماه سازمان سینمایی اعلام کرد به دلیل اشباع بازار از مجوز های صادره برای نمایش خانگی، موقتاً صدور مجوز را تعلیق می کند، گمانه زنی ها نسبت به علت این موضع گیری شروع شد. از همان ابتدا حدس هایی درباره انتقال مسئولیت صدور مجوز به صداوسیما زده شد که با گذشت زمان مشخص شد این حدسها واقعیت نزدیک بوده است.

ساترا سازمانی ذیل صداوسیماست که از سال 1396 تأسیس شد که مسئولیت خود را نظم بخشیدن و مدیریت رسانه های صوت و تصویر در فضای مجازی تعریف کرده بود. این سازمان با رویکردی جدید نسبت به تعریف مداخله حداقلی در رسانه های خصوصی اینترنتی مشغول به فعالیت شده بود که توانست بعد از مدت کوتاهی با جلب اعتماد آنها تقریباً تمام سرویس ها را تحت رگولاتوری خود درآورد.

بر همین اساس در روزهای اخیر از ساترا به عنوان محتمل ترین نهاد برای انجام مسئولیت صدور مجوز به سریال های شبکه نمایش خانگی یاد می شود. اما ساترا بر چه اساسی تأسیس شد و آیا از لحاظ قانونی جایگاه مستحکمی دارد؟

پس از ابلاغیه مقام معظم رهبری به ریاست محترم جمهوری در تاریخ 22 شهریورماه 1394 و تأکید بر مسئولیت سازمان صداوسیما در صدور مجوز و تنظیم مقررات حوزه صوت و تصویر فراگیر ، سازمان تنظیم مقررات رسانه های صوت و تصویر فراگیر در فضای مجازی (ساترا) از لحاظ مفهومی اعتبار گرفت اما بیش از دو سال زمان برد تا مقدمات شکل گیری این سازمان فراهم شود و بتواند در زنجیره ارزش صوت و تصویر فراگیر خود را مستقر کند.

پس از تشکیل این سازمان و ورودش به حوزه تنظیم گری، طبیعی بود که تضادها و تداخل هایی بین ساترا و ساختارهای قدیمی چون وزارت ارتباطات و وزارت ارشاد بروز کند. بخشی از ابهامات در خصوص سازمان تنظیم مقررات رسانه های صوت و تصویر فراگیر، به جایگاه قانونی این نهاد مربوط می شود و برخی رسانه ها با اشاره به بندهایی از قوانین کشور، هویت قانونی ساترا را زیر سؤال می بردند. در صورتی که با نگاهی به مجموعه قوانین کشور به نظر می رسد این ابهامات مبنای دقیقی نداشته باشند.

اصل 44 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، صراحتاً به دولتی بودن رادیو و تلویزیون در ایران تأکید کرده است: بخش دولتی شامل تمامی صنایع بزرگ، صنایع مادر، بازرگانی خارجی، معادن بزرگ، بانک داری، بیمه، تأمین نیرو، سدها و شبکه های بزرگ آبرسانی، رادیو و تلویزیون، پست و تلگراف و تلفن، هواپیمایی، کشتیرانی، راه و راه آهن و مانند اینها است که به صورت مالکیت عمومی و در اختیار دولت است.

با توجه به فضاهای جدید رسانه ای در سال های پس از انقلاب، در خصوص این اصل از قانون اساسی و جایگاه صداوسیما با توجه به رسانه های نوظهور، تفسیر این اصل مورد مناقشه های بسیاری قرار گرفت؛ اما نهایتاً شورای نگهبان تفسیر رسمی خود را از این اصل بدین شکل ارائه کرد: مطابق نصّ صریح اصل چهل و چهارم قانون اساسی در نظام جمهوری اسلامی ایران رادیو و تلویزیون دولتی است و تأسیس و راه اندازی شبکه های خصوصی رادیوئی و تلویزیونی به هر نحو، مغایر این اصل است. بدین جهت انتشار و پخش برنامه های صوتی و تصویری از طریق سیستم های فنی قابل انتشار فراگیر (همانند ماهواره ، فرستنده ، فیبرنوری و غیره ) برای مردم در قالب امواج رادیویی و کابلی غیر از سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران خلاف اصل مذکور است.

از سوی دیگر، اصل 175 قانون اساسی نیز پس از بازنویسی، به روشنی مقام رهبری را متولی صداوسیما می داند: نصب و عزل رئیس سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران با مقام رهبری است. شورای نگهبان نیز این چنین این اصل را تفسیر کرده است: مطابق اصل یکصد و هفتاد و پنجم قانون اساسی در نظام جمهوری اسلامی ایران صداوسیما زیرنظر مستقیم مقام معظم رهبری است. بنابراین سیاستگذاری ، هدایت و تدابیر لازم در همه ابعاد خصوصاً در راستای تحقق آزادی بیان و نشر افکار با رعایت موازین اسلامی و مصالح کشور در همه شئون و مراتب که در صدر اصل مذکور به آن اشاره شده است از اختیارات اختصاصی آن مقام است.

باید منتظر ماند که کنترل سریال های خانگی را کدام بخش صداوسیما به دست می گیرد یا در دقیقه 90، دوباره ارشاد با همان رویه دنبال خواهد کرد و نام متولی جدیدتری به میان خواهد آمد. با همه تفاصیل فرهنگ امری جدی و مهم است که این روزها ملعبه یک سری از محتواهای نازل و لوکس بازی های شبکه نمایش خانگی قرار گرفته و در این بین سریال های تلویزیون هم با فیلمنامه های ضعیف و بازیگران دست چندم، مخاطب را خسته و درمانده کرده است. هرچه زودتر باید تدبیری اندیشیده شود تا شاهدِ اتفاقات خوبی در عرصه سریال سازی تلویزیونی و خانگی باشیم.

برخی می گویند کنترل را "ساترا" به دست می گیرد، برخی این مسئولیت را محتمل تر، از آنِ معاونت سیما می دانند. در این بین گمانه زنی هایی هم برای معاونت فضای مجازی صداوسیما می شود که دور از ذهن است. باید دید رگولاتوری محتوا را کدام بخش صداوسیما به دست می گیرد؛ شنیده ها حاکی از آن است که واگذاری مسئولیت به صداوسیما قطعی است فقط باید منتظر بمانیم کدام بخش این مسئولیت را به عهده می گیرد.

انتهای پیام/

به گزارش ایلنا، در این جلسه که با حضور حسین انتظامی رئیس سازمان سینمایی برگزار شد، رائد فریدزاده دبیر شورای بین الملل سازمان سینمایی و معاون بین الملل بنیاد سینمایی فارابی گزارشی از تجربه بازار مجازی کن و حضور ایران در این جشنواره ارائه کرد.

در ادامه جلسه که ابراهیم داروغه زاده دبیر جشنواره ملی فجر، محمد مهدی عسگرپور دبیر جشنواره جهانی فیلم فجر، علیرضا تابش دبیر جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان، محمد حمیدی مقدم دبیر جشنواره سینما حقیقت و سید صادق موسوی دبیر جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور داشتند، با توجه به کرونا و ضرورت اتخاذ سیاست ها و روش های اقتضایی مقرر شد هر یک از دبیران در شورای سیاست گذاری خود، جنبه و میزان برگزاری آنلاین را بررسی کنند.

همچنین گزارشی از نرم افزار جشنواره جهانی ارائه شد و مقرر شد همه جشنواره ها از یک پلتفرم مشترک که قابلیت شخصی سازی داشته باشه استفاده کنند.

مرتضی شایسته دبیر شورای صنفی نمایش در گفت وگو با خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، در خصوص توقف اکران فیلم شنای پروانه گفت: موضوعی که آقای صدرعاملی شب گذشته گفتند از نظر ما صحیح نیست. ما هیچگونه موافقتی با موضوع توقف اکران فیلم شنای پروانه نداشتیم.

وی ادامه داد: توصیه ما به صاحبان فیلم ها این است که به اکران فیلم های خود ادامه دهند و توصیه ای غیر از این نداریم. این درست نیست که بعد از سه هفته از اکران، بگویند اکران فیلم را متوقف می کنیم.

گفتنی است شب گذشته رسول صدرعاملی در گفتگویی اعلام کرد با موافقت شورای صنفی نمایش مدیر اداره ارزشیابی و نظارت اکران فیلم شنای پروانه از چهارشنبه 25 تیر ماه متوقف می شود.

انتهای پیام/

مرتضی شایسته دبیر شورای صنفی نمایش توقف اکران شنای پروانه را تصمیمی خارج از مصوبات این شورا اعلام کرد و گفت: شاید هم از اکران کنار نکشیدند!

به گزارش مهر، نیمه شب گذشته 22 تیرماه رسول صدرعاملی تهیه کننده فیلم سینمایی شنای پروانه به صورت ناگهانی و تنها چند ساعت پس از اعلام رسمی مصوبات روز گذشته شورای صنفی اکران، تصمیم خود برای توقف اکران این فیلم از 25 تیرماه را رسانه ای کرد.

تصمیم رسول صدرعامل در این زمینه در حال رسانه ای شد که طبق نظام نامه اکران سال 99 تصمیم گیری درباره آغاز و پایان اکران یک فیلم در حیطه اختیارات شورای صنفی نمایش است. شورایی که در میان مصوبات روز گذشته اش خبری از توقف اکران شنای پروانه نبود اما صدرعاملی از هماهنگی با این شورا برای اتخاذ این تصمیم گفته بود.

در همین رابطه به گفتگویی با مرتضی شایسته دبیر شورای صنفی نمایش داشتیم تا پاسخگوی این ابهامات باشد؛ گفتگویی که پرده های تازه تری از اتفاقات عجیب این روزهای سینمای ایران را عیان کرد.

متن گفتگوی مهر با دبیر شورای صنفی اکران را در ادامه می خوانید؛

* آقای شایسته تصمیم درباره توقف اکران شنای پروانه در جلسه روز گذشته شورا گرفته شد؟

این تصمیم در جلسه روز گذشته 22 تیرماه شورای صنفی نمایش گرفته نشد. توصیه شورای صنفی به همه صاحبان فیلم ادامه اکران بود. ما به هیچ وجه به آقای صدرعاملی توصیه نکردیم که اکران فیلم را متوقف کند. حتی به ایشان توصیه کردیم که لطف کند و نمایش فیلم را ادامه بدهد.

* برخلاف ماده 7 نظام نامه اکران که صراحتاً اعلام مصوبات شورای اکران را جزو وظایف دبیر شورا برشمرده است، چرا تهیه کننده شنای پروانه هم در موعد ورود به چرخه اکران، هم در موعد انصراف از اکران، هم در موعد بازگشت مجدد و هم حالا برای توقف اکران مستقلاً اطلاع رسانی کرده و می کند؟ آیا تصمیمات درباره این فیلم جزو مصوبات شورای اکران محسوب نمی شود!؟

شورای صنفی طبق قراردادهای خود عمل می کند. ما سه هفته هم به شنای پروانه امتیاز دادیم و گفتیم این هفته های نمایش محاسبه نمی شود اما هفته های نمایش باقی فیلم ها حساب می شود. نمی دانم دلیل این تصمیم چه بود؟ اما توصیه ما به آقای صدرعاملی عزیز و بقیه صاحبان فیلم این بود که به ادامه اکران بپردازند. این تصمیم به هیچ وجه جزو مصوبات روز گذشته ما نبود.

* یعنی نظر شورا توقف اکران نبود؟

نه نظر شورا این نبود. نظر شورا به وسیله دبیر شورا اعلام می شود.

* آقای صدرعاملی مساله توقف اکران فیلم را با شما مطرح نکرده بودند؟

مطرح کردند اما با آن موافقت نشد.

* پس این توافق چگونه حاصل شد؟ یعنی با خود آقای طباطبایی نژاد به این جمع بندی رسیدند؟

فکر نمی کنم آقای طباطبایی نژاد هم موافقت کرده باشند. دلیل آقای صدرعاملی را برای این تصمیم نمی دانم ولی خودشان حتماً دلیلی دارند به هر حال توصیه ما این بود که اکران را ادامه بدهند.

* اما آقای صدرعاملی به عنوان تهیه کننده دلیل خود برای این تصمیم را احترام به کادر پزشکی عنوان کرده بودند...

در حال حاضر تمامی سینماهای کشور به توصیه های پزشکی عمل و پروتکل ها را به خوبی رعایت می کنند. مدیریت سینما با رعایت صد در صد پروتکل های بهداشتی به کار ادامه می دهد. من فکر نمی کنم کادر درمان دوست داشته باشند سینماها تعطیل شود بلکه آنها همواره به رعایت پروتکل ها تاکید می کنند. اگر به صحبت های آقای نمکی وزیر بهداشت و آقای حریرچی معاون کل وزارت بهداشت ایران توجه کنید، می بینید که به رعایت نکات بهداشتی تاکید می کنند نه تعطیلی امور و خانه نشینی. نمی شود که یک کشور را تعطیل کرد.

* آیا دلیل این توقف، شرط عوامل شنای پروانه مبنی بر تضمین فروش فیلم و برآورده نشدن حداقل انتظارشان از فروش نبوده است؟

من در جریان آن نیستم و آقای صدرعاملی چنین چیزی را نگفته اند. اصولاً شورای صنفی مسئول تضمین فروش نیست. کاری را که از دستش بر می آید، انجام می دهد. ما تا جایی که می توانستیم امتیاز بدهیم، دادیم. ما نمی توانیم فروش سی یا چهل میلیاردی یک فیلم را تضمین کنیم. نه من نه هیچکس دیگر نمی تواند بگوید فروش را تضمین می کند.

* با توجه به سهم بالای شنای پروانه از فروش سینماها در یک ماه گذشته، با کنار کشیدن این فیلم ادامه کار سالن های سینمایی صرفه اقتصادی دارد؟
حالا شاید هم کنار نکشید...

* ولی خودشان اینگونه اعلام کردند.

شاید دوباره تصمیمشان عوض شود. توصیه من به آقای صدرعاملی عزیز این است که به خاطر سینما اکران را ادامه بدهند.

* شورای صنفی در زمینه زمان احتمالی بازگشت مجدد شنای پروانه به اکران تصمیمی اتخاذ کرده است و در صورت رفع تهدید کرونا و بازگشت شرایط عادی، آیا این فیلم همچنان در اولویت اکران قرار دارد؟

فکر نمی کنم. در رابطه با شرایط اکران این فیلم در آینده باید شورای صنفی نمایش تصمیم بگیرد.

اشتراک گذاری در:

مرتضی شایسته در پی اعلام انصراف تهیه کننده فیلم شنای پروانه از اکران به احترام کادر درمان کشور، بیان کرد: برای این اتفاق با شورای صنفی نمایش هماهنگی صورت نگرفته و توصیه روز گذشته (22 تیرماه) ما هم در شورا به آقای صدرعاملی (تهیه کننده فیلم)، ادامه کران بود. این مطابق قانون نیست که هر کسی شرایط را آن طور که خودش می خواهد مناسب ندید، تصمیم بگیرد فیلمش را از پرده پایین بکشد. این کار نظم سینما را به هم می ریزد. بنابراین توصیه ما به ادامه اکران است و غیر از این هم نخواهد بود، مگر این که ستاد ملی مبارزه با کرونا اعلام کند فعالیت سینما به صلاح نیست که فعلا هم چیزی اعلام نکرده است.

شایسته گفت: به هر حال هر کسی که در این شرایط فیلم خود را اکران می کند قطعاً بابت مخاطب و فروش آن نگرانی داشته و دارد، اما شرایط را پذیرفته است. تمام پرسنل و کارکنان سینماها پروتکل های بهداشتی را به طور کامل رعایت می کنند و سینما شرایط بهتری را نسبت به برخی دیگر از مراکز دارد.

در این باره بخوانید : اکران شنای پروانه متوقف شد

دبیر شورای صنفی نمایش در پاسخ به این که با این حال با توجه به افزایش مبتلایان و فوتی های کرونا نسبت به اوایل تیرماه، اگر سازندگان این فیلم مایل به ادامه اکران در شرایط فعلی نباشند آیا شورای صنفی مانع می شود، گفت: در این باره شورای صنفی نمایش تصمیم گیری خواهد کرد، اما به طور کلی فکر می کنم اگر صاحب فیلمی نگران باشد، فیلمش را برای اکران ارائه نمی کند و وقتی اکران می شود یعنی شرایط را پذیرفته است. ضمن این که ما به هر حال تمهیداتی را هم برای این فیلم ها درنظر گرفته بودیم.

شنای پروانه به کارگردانی محمد کارت که بهترین فیلم از نگاه تماشاگران در سی وهشتمین جشنواره فیلم فجر بود، با بازی جواد عزتی، امیر آقایی، طناز طباطبایی و مه لقا باقری همراه است.

241241

کد خبر 1409691

این روزها خبر های خوشی از گوشه کنار ایران به گوش نمی رسد، خبرهایی که شاید پیست اسکی سیاسی کارها باشد، اما سنخش سیاسی نیست. این روزها به اسم تعصب ، غیرت، آبرو و چندین و چند عنوان دیگر نفس هایی بریده می شود که روزگاری در رویاهای عاشقانه خود سوار بر اسبی سپید به خانه بخت می رفتند. از این دست اتفاقات اگر چه شاید در سال های قبل و دهه های قبل به مراتب بیشتر بوده اما امروز با گسترش ابزارهای ارتباط جمعی بیشتر به چشم می آید.

شاید در عصر حاضر بتوان "رسانه" را مهم ترین قوه شکل دهنده افکار عمومی در جامعه دانست، رسانه ها در چند دهه اخیر آنچنان توسعه یافته اند که گوی سبقت را از همه نهادهای اجتماعی همچون خانواده، مدرسه، دانشگاه و حکومت ربوده اند، اینک شرایط به گونه ایست که تحولات اجتماعی در خدمت رسانه ها قرار گرفته و این "رسانه" است که جامعه را به دنبال خود می کشد.
قدرت رسانه در مدیریت افکار عمومی رسانه ها از قدرتی برخورداند که می توانند هر مسئله ای را به کانون توجهات جامعه تبدیل کنند و برخی مسائل را از دید انسان محو نمایند، اما در هر صورت "رسانه" بخشی از ماهیت زندگی اجتماعی است و در بستر جوامع پا به عرصه ی وجود گذاشته؛ چنانچه جامعه از بنیان های فکری و ایدئولوژیکی محکمی برخوردار باشد می تواند رسانه را به عنوان یک "ابزار" در خدمت خود درآورد و به وسیله آن زمینه آگاهی بخشی و بلوغ فکریِ جامعه را فراهم نماید و از سوی دیگر بستر هم اندیشی و حل مسائلِ زندگی جمعی را توسعه دهد.

قتل های ناموسی و سوالات بی پاسخ شاید طی سال های گذشته اخباری تحت عنوان " قتل های ناموسی " توجه شما را به خود جلب کرده باشد، اما ماهیت واقعی این پدیده چیست و از چه عواملی ریشه می گیرد؟ آیا حساسیت بر روی مسائل ناموسی، زمینه ساز قتل و جنایت است یا اینکه ریشه مشکل را باید در جای دیگری جستجو کرد؟ آیا با از بین رفتن حساسیت های ناموسی می توانیم به اصلاح جامعه امیدوار باشیم یا اینکه با ناهنجاری های دیگری در سطح جامعه روبرو خواهیم شد؟ این ها فقط چند نمونه از سوالاتی است که در برخورد با این موضوع به ذهن انسان متبادر می شود، سوالاتی که اگر پاسخ شفافی در مواجه با آن نداشته باشیم نمی توانیم برخورد صحیحی با پدیده قتل های ناموسی انجام دهیم.

اوایل خردادماه امسال بود که خبری تحت عنوان " قتل دختر 13 ساله توسط پدرش " در رسانه های مکتوب و مجازی منتشر شد و موجی از واکنش ها را به دنبال داشت، هرچند که رسانه ها در این گونه مواقع به طمع جلب مخاطب سعی می کنند پیازداغ حادثه را زیاد کنند، اما پدیده قتل های خانوادگی یا همان قتل های ناموسی را نمی توان از اساس انکار کرد، این موضوع از سال ها پیش در گوشه و کنار جوامع سنتی وجود داشته و با توسعه رسانه ها وارد سطح جدیدی شده است.
نقش رسانه در وقوع قتل های ناموسی با بررسی چند نمونه از قتل هایی که در 4-5 سال گذشته حادث شده است به راحتی می توان به این موضوع پی برد که "توسعه ابزارهای ارتباطی و عقب ماندگیِ فرهنگی جامعه ایران در نحوه مواجهه با اینگونه ابزارها" در تمامی قتل های اخیر دارای سهم اثرِ جدی بوده است؛ در پرونده قتل رومینا اشرفی نیز نقش ابزارهای ارتباطی و به طور واضح تر "شبکه های اجتماعی" غیرقابل انکار است. رومینا از طریق " اینستاگرام " با مردی 29 ساله دوست شده بود و آن گونه که دوست رومینا ادعا کرده، مرد 29 ساله با در اختیار داشتن فیلم های خصوصی از اینستاگرام رومینا توانسته بود او را مجبور به فرار از خانه کند، حال اینکه چرا رومینا تصاویر خصوصی اش را در فضای مجازی به اشتراک گذاشته و چرا با ظاهری نامناسب در لایو اینستاگرام حاضر شده است، موضوعاتی است که روشن شدن آن به حل مسئله کمک خواهد کرد.

هدف ما در این مقاله، بررسی نقش ابزارهای ارتباطی در شکل گیری ناهنجاری های اجتماعی نیست، آنچه موضوعیت دارد این است که لایه های مختلف جامعه ایران از فرآیند توسعه ی تکنولوژی عقب مانده است و فرهنگ عمومی نتوانسته خود را با تغییرات تکنولوژی همراه کند در نتیجه استفاده از این گونه ابزارها موجب شکل گیری معضلاتی در سطح جامعه شده است که پدیده قتل های ناموسی فقط گوشه ای از آن است و در موارد متعدد دیگری زمینه ساز بحران است.
دو مسئله جدی در قتل های ناموسی در اینجا دو مسئله ی جدی وجود دارد که تا پاسخی برای آن نیابیم نمی توان جامعه را در برابر معضلات اجتماعی "ایمن" نمود؛ اول اینکه در سال های گذشته تکنولوژی های ارتباطی با شتابی غیرقابل تصور و بدون در نظر گرفتن تبعات اجتماعی و فرهنگی، توسعه پیدا کرده اند و همین مسئله زمینه ساز شکل گیری برخی ناهنجاری ها شده است، به طور مثال در پرونده قتل های اخیر عموما دختران نوجوان بدون توجه به اقتضائات حاکم بر شبکه های اجتماعی اقدام به انتشار تصاویر و ویدئوهای خصوصی خود در فضای مجازی نموده اند و زمانی که این تصاویر در اختیار افراد سودجو قرار گرفته است، شاهد سوءاستفاده های جنسی و به دنبال آن اوج گرفتن اختلافات خانوادگی بوده ایم که در برخی موارد زمینه ساز قتل های ناموسی شده است.
رابطه شکاف بین نسلی و قتل های ناموسی مسئله ی دیگری که در اینجا حائز اهمیت است اینکه طبقات سنتی جامعه با نسل جدید غریبه اند و این شکافِ بین نسلی موجب فاصله گرفتن نوجوانان از کانون خانواده و پناه بردن به دنیای مجازی شده است، گویی نوجوانان کمبودهای عاطفی خود را که می بایست در چارچوب روابط خانوادگی مرتفع گردد اینک در فضای مجازی جستجو می کنند، والدینِ سنتی از افکار و احساسات فرزندان خود ناآگاه اند چراکه هرکدام در بستر فرهنگی و اجتماعیِ متفاوتی رشد یافته و نحوه تعامل با یکدیگر را نمی دانند، پدران و مادران سنتی در رویارویی با مشکلات و چالش های نوظهور از قدرت تحلیل صحیحی برخوردار نیستند و همین موضوع باعث تشدید شکاف بین والدین و فرزندان می شود؛ در مجموع باید گفت آنچه موجب بروز پدیده هایی همچون فرار دختران از خانه و قتل های ناموسی می شود اساسا ریشه در "شکاف بین نسلی" دارد و تا این معضل برطرف نشود نمی توان از اتفاقاتی همچون فرار رومینا با مرد 29 ساله و نهایتا قتل او توسط پدرش جلوگیری کرد؛ قتل رمینا و دیگر دخترانی که به این سرنوشت دچار می شوند به منزله زنگ خطری است که می خواهد نهادهای اجتماعی و فرهنگی ما را از خواب زمستانی بیدار کند.

آنچه تاکنون در رسانه ها مطرح شده است عموما ناظر به عوامل اینگونه حوادث بوده و در بسیاری از موارد نیز شاهد حاشیه های بی مورد در برخی رسانه ها هستیم که پرداختن به دلایل آن خارج از بحث ماست، آنچه اهمیت دارد تلاش برای ریشه یابی صحیح اینگونه معضلات اجتماعی و تعیین وظایف نهادهای مختلف در قبال آن است؛ در نگاه اول می توان دریافت که نهاد آموزش و پرورش ، رسانه های دیداری و مکتوب از قبیل صدا و سیما و روزنامه ها و همچنین مراکز فرهنگی همچون وزارت ارشاد، سازمان تبلیغات اسلامی، شورای عالی انقلاب فرهنگی و شورای عالی فضای مجازی می بایست دو مسئله ای که گذشت یعنی

1- فرهنگ سازی در خصوص استفاده از تکنولوژی های نوین
2- آموزش والدین در برخورد صحیح با مسائل نوبنیاد

را جزو اولویت های خود بدانند تا بتوان از شکل گیری حوادثی مثل آنچه در مورد دختربچه تالشی اتفاق افتاد جلوگیری کرد.

جریان فرهنگی و شراکت در قتل های ناموسی نکته دیگری که در این میانه مطرح است این است که بسیاری از آثار هنری که طی سال های گذشته در سینما یا شبکه نمایش خانگی در معرض دید جامعه قرار گرفته است حاوی رگه هایی از سکس پنهان است که روز به روز آشکار تر می شود و به نوعی نسل جوان و نوجوان را به سمت برقراری روابط ناهنجار با جنس مخالف سوق می دهد، از سوی دیگر به موازات این مسئله شاهد تشدید مشکلات اقتصادی و از بین رفتن زمینه ازدواج جوانان هستیم لذا نمی توان تمام تقصیرات را به گردن خانواده ها انداخت، اینک شرایط به گونه ای است که کنترل احساسات و غرائض نوجوانان و جوانان از اختیار خانواده خارج شده و توقع چندانی نمی توان از والدین داشت.
آموزش و پرورش و کارهایی که باید می کرد آموزش و پرورش نیز به عنوان پایه ای ترین نهاد تربیتی عمل کرد قابل عرضه ای در خصوص ارتقای فرهنگی دانش آموزان در برخورد با تکنولوژی های نوظهور نداشته است؛ "تغییر در سرفصل های آموزشی مدارس" و "هم گامی آموزش و پرورش با اقتضائاتِ روز" چندان که می بایست مورد توجه تصمیم گیران این وزارتخانه قرار نگرفته است، این انتقاد به شکلی جدی به فرآیند آموزشیِ مدارس وارد است که همواره از تحولات اجتماعی عقب مانده اند، مدیران این حوزه باید به این نکته توجه داشته باشند که تعلیمات هر دوره ای می بایست متناسب با نیازهای روز باشد و به چالش های جدید پاسخ دهد.
وزارت کدام فرهنگ؟ نهادهای فرهنگی و به طور خاص وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز طی سالیان گذشته غالبا در گیر و دار تعداد معدودی از فعالیت های روتین خود را محصور کرده است؛ این که هر ساله به طور مثال رویدادی تحت عنوان جشنواره سینمایی فیلم فجر برگزار شود امری شایسته تقدیر است اما مهم تر این است که تولیدات این جشنواره ها در خدمت کدام فرهنگ و دراستای حل کدام مسائل اجتماعی قرار می گیرد؟ و آیا این تولیدات زمینه ایجاد شرایط مطلوب را فراهم می نماید یا نه؟!

متاسفانه از دوره های گذشته تا کنون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بیش از آنکه یک وزارت خانه فرهنگی باشد یک دفتر سیاسی است که تلاش می کند فرهنگ عمومی را نه با اسلام و آرمان های انقلاب که با مصالح و منافع حزب حاکم تغییر دهد و از همین رو در بسیاری از دوره ها وزارت فرهنگ ابزار ایجاد غفلت در جامعه برای انصراف از پرسش های اصلی بوده است. اگر برای این مدعا شاهدی نیاز دارید می توانید سری به تولیدات سینمایی همین چند سال اخیر مانند مطرب، رحمان 1400، نهنگ عنبر و دها فیلم دیگر بزنید تا مشخص شود که هرکس برای چه ساز می زند!

خلاصه آنکه نسلی در آتش مقاومت عده ای در مقابل فهمیدن در حال سوختن هستند.

* راسخون

آقازاده های کاریکاتوری
فاطمه امین الرعایا
سه هفته است که شبکه نمایش خانگی میزبان سریالی جدید به نام آقازاده است، سریالی که از همان ابتدا با حضور تصویر بازیگرانی بر بیلبوردهای شهر نگاه ها را به سمت خود جذب کرد، اما حالا پس از پخش سومین قسمت موجی از انتقادات را پیش روی خود دارد.
از ششم تیرماه سریال تازه ای با عنوان آقازاده نوشته حامد عنقا، با کارگردانی بهرنگ توفیقی و تهیه کنندگی حامد عنقا در شبکه نمایش خانگی پخش شد، سریالی با بازیگران متنوع و شناخته شده که سازمان هنری رسانه ای اوج آن را تولید کرده است.
همان طور که از عنوان این سریال برمی آید، موضوع سریال حول پدیده آقازادگی می چرخد، پدیده ای که امروزه بی شک یکی از مفاسد اقتصادی را به دنبال دارد اما چگونگی پرداخت این سوژه در این سه قسمت از سوی منتقدان و کاربران شبکه های اجتماعی مورد انتقاد قرار گرفته است. در همین زمینه، جبار آذین، منتقد سینما و تلویزیون درباره سریال آقازاده به ابتکار می گوید: یکی از مسائل مهمی که در جامعه ما مورد بحث و نقد قرار دارد و به مرور تبدیل به یکی از معضلات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی کشور شده، وجود و عملکرد کسانی است که تحت عنوان آقازاده در کشور در عرصه ها مختلف یکه تازی می کنند. نگاه به این مسئله از زوایای مختلف می تواند باعث نوعی ایجاد ارتباط مفید و موثر در زدودن عوارض و تبعات این طیف که عمدتا به صورت ناسالم در حوزه های مختلف جامعه فعالیت می کنند، شود. از همین منظر گروهی از کسانی که در عرصه تولید فیلم و سریال دارای سوابقی هستند، با تکیه بر موضوع آقازاده ها کوشیده اند سریالی را در شبکه خانگی و نه در چارچوب ضوابط و قوانین مسلط بر تلویزیون رسمی کشور، تولید کنند. آنچه این گروه تحت عنوان سریال آقازاده تولید کرده اند، با توجه به مسئله مهمی که پشت وجود چنین عوامل و عناصری در کشور وجود دارند، نمی توانند از منظر تحلیلی محتوای وجود و عملکر آقازاده ها را تحت پوشش قرار دهند. چرا که در هر حال این قشر ناسالم که عمدتا با دست در جیب ملت کردن در همه عرصه های فرهنگی، سیاسی و اقتصادی جا پاهای ناسالم خود را به یادگار گذاشته اند، اجازه ورود به حریم خود را نمی دهند چه برسد به آنکه درباره وجود و عملکرد آن ها فیلم و سریال ساخته شود.
او ادامه می دهد: سریالی که ساخته شده کوشیده در برخی زوایای کم خطر و خنثی یا توجه صرف به بخشی از آقازاده ها از منظر جناحی و سیاسی نظر کند. در حالی که وجود آقازاده ها منوط و محدود به یک جناح و قشر خاص از جامعه نیست. ما در میان جناح های سیاسی مختلف، شاهد انواع و اقسام آقازاده ها هستیم که می توانند برخواسته از هر جناح سیاسی باشند. اما در این آقازاده ای که در شبکه نمایش خانگی به نمایش درآمده است، عمدتا فقط به یک بخش از آقازاده ها توجه شده و مسئله مهم تر این است که چگونه می شود در کشور که بخش اعظم اقتصاد، سیاست و فرهنگ آن را اقتصاد ناسالم آقازاده ها که از سفره ملت برداشت کرده اند، اجازه دهند تا درباره آن ها فیلم های نقدگونه و تحلیلی ساخته شود؟ به همین دلیل آقازاده با تمامی ویژگی های مضمونی، فیلم نامه ای و ساختاری درنهایت سوپاپ اطمینانی است برای اینکه بخشی از ناراحتی ها و فشارهای روحی و اقتصادی جامعه تخلیه شود. این آقازاده نمی تواند آقازاده واقعی در کشور ما باشد.
سریال آقازاده یکی از سریال های پرخرج شبکه نمایش خانگی است. به همین دلیل انتظار می رفت با سریالی بسیار خوش ساخت طرف باشیم. اما آیا کیفیت ساخت این سریال توانسته مخاطبان را راضی کند؟ آذین می گوید: سازمان اوج که تهیه این سریال را به عهده دارد، در تولیدات فراوان خود فراز و فرود بسیاری داشته است. گاه در میان محصولات این سازمان رسانه ای فیلم ها یا سریال هایی دیده شده که به هیچ عنوان به رقم هزینه های فراوان و حمایت های اوج در حد هزینه ای که صرف آن شده است، کار مطلوبی از آب در نیامده است. علت آن هم شناخت ضعیف اوجی ها از هنرمندان و نگاه صرفا رفاقتی و جناحی به برخی هنرمندان است. اگر اوج به راستی می خواهد در مورد مسائل و معضلات کشور به ویژه آقازاده ها سریال بسازد، می توانست از هنرمندان حرفه ای و درجه یک در قالب یک فیلمنامه کاملا دراماتیک و با پژوهش فراوان استفاده کند اما گروهی که برای ساخته شدن آقازاده گزینش شده اند، از گروه های متوسط فعال در تلویزیون و گاه سینما هستند که به دلایل مختلف چون نتوانسته اند اهداف خود را با اهداف مدیران صدا و سیما هماهنگ کنند و چون فضا را در شبکه خانگی، کمی مساعد دیده اند، آقازاده را در این بستر ساخته اند.
این منتقد ادامه می دهد: با توجه به اینکه اوج یک سازمان متمول فرهنگی است که ادعای ارزش مداری هم دارد، باید بیش از اینها ضمن وفاداری به آرمان ها و ارزش ها هزینه بیت المال را که در اختیار دارد، در عرصه تولید محصولات فرهنگی هزینه کند. اما در تلویزیون و سینما، آثار ضعیف و متوسط متعددی از این سازمان مشاهده می کنیم. در هر حال این سریال با همه هزینه های فراوان، حمایت ها و حاشیه های قبل از تولید، پس از تولید و حتی در حین پخش نتوانسته در حد یک اثر طراز اول و درجه یک تصویری و تلویزیونی به تولید برسد و نتوانسته نظر مساعد قشرهای انبوه شبکه نمایش خانگی را به سوی خود جذب کند. مسئله مهم تری که پیش تر هم اشاره شد این است که آنگه آقازاده عنوان می کند تنها بخشی از طیف موسوم به آقازاده ها در کشور است. اگر به راستی اوج قرار بود معضل آقازاده ها را از زوایای مختلف در قالب سریال مطرح کند، شاهد وجود و نقد انواع آقازاده ها از طیف ها گوناگون سیاسی، اقتصادی و فرهنگی بودیم. اما همان طور که شاهد هستیم تنها یک گوشه از وجود این آقازاده ها آن هم با عبور بسیار محتاطانه و خنثی در جهت برخورد سیاسی با جناح مخالف سبب شده تا آقازاده کنونی سر از شبکه نمایش خانگی درآورد و حتی پاسخگوی هزینه های میلیاردی اوج که در واقع پول مردم است، نباشد.
او در پایان افزود: عرصه های فرهنگ، هنر و سینما و حتی شبکه نمایش خانگی متاسفانه از مسیر همراهی و همگامی با واقعیت های جامعه و خواسته ها و سلیقه مردم فاصله گرفته است و به جای حرکت در مسیر فرهنگ و ارتقای فرهنگی جامعه در جاده سرمایه سالاری حرکت می کند و بدیهی است که این نوع حرکت با اخلاقیات، معنویات و شعارهایی که در قالب فرهنگ، عام، هنر و دین در کشور ما رایج است، مغایرت دارد.

ارسال دیدگاه
نام: ایمیل: دیدگاه:

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، با شیوع مجدد ویروس کرونا برخی از سینماهای شهرستان هایی که در وضعیت قرمز قرار گرفتند بسته شد. این احتمال وجود دارد که سینماهای دیگر شهرها نیز در صورتی که در وضعیت قرمز قرار بگیرند بسته شود.

سینماها در این مدت کوتاه طبق دستورالعمل های وزارت بهداشت و ستاد ملی کرونا عمل کردند و با رعایت فاصله گذاری اجتماعی و پروتکل های بهداشتی و همینطور بهره مندی از سقف 50 درصدی سالن های سینما، در قطع زنجیره انتقال کرونا نقش خوبی ایفا کردند. با این وجود انصراف ها از یک سو و شیوع مجدد کرونا احتمال تعطیلی سینماها بار دیگر افزایش پیدا کرده است که در این صورت سینمای ایران بار دیگر دچار بحران خواهد شد.

در این باره نظر برخی از فیلمسازان و مدیران سینمایی کشور را جویا شدیم تا دیدگاه های دیگر را دباره نقش دولت در کنترل و مدیریت سینما در روزهای کرونایی، نقش سینما از نظر امیدآفرینی، اقتصاد سینما در روزهای بحرانی کرونا و... بدانیم.

برای حل مشکلات سینما فکر جدی بشود

مسعود اطیابی کارگردان سینما که در حال حاضر فیلم دینامیت او منتظر صدور پروانه نمایش است در گفت وگو با خبرنگار تسنیم بیان کرد: واقعیت این است که این بحران فراگیر و البته جهانگیر است و در حال حاضر خیلی شناخته شده نیست و نمی دانیم که باید با آن، چه کرد و یا چه زمانی دارو و واکسن آن تولید می شود؟ تنها چیزی که همه می دانیم رعایت بهداشت برای مقابله با این ویروس است.

به نظرم بعید است که دوباره سینماها تعطیل بشود زیرا اولاً با توجه به فاصله گذاری جدی در آن و رعایت بهداشت و همینطور سقف 50 درصدی برای حضور مردم در آن تأثیر بسیار کمی در شیوع کرونا دارد.

اطیابی درباره علت کم بودن توجه به سینما از نظر فروش و مخاطب در این مدت کوتاه اظهار کرد که در حال حاضر سینماها به دلیل آنکه از نظر تبلیغاتی چندان مورد توجه قرار نگرفتند و هم اینکه بخشی از مردم به خاطر ترس از ابتلا به کرونا، کمتر به سینما رفتند. اما نگاه داشتن مردم در خانه ها به مدت بسیار زیاد واقعاً امر دشواری است زیرا با صورت سبک زندگی امروز و معماری آن نیاز به حضور در جامعه و اجتماع وجود دارد.

سینماها را باتوجه به مطالب فوق جای ناامنی نمی دانم و از این نظر در مرتبه آخر می دانم. سینماداران اما به دلیل شرایط موجود باید باز آماده دوران رکود باشند و بدانند که تا چند ماه آینده این وضعیت ادامه خواهد داشت. دولت نیز در این زمینه البته دچار مشکلاتی از نظر مالی است اما نباید فراموش کنیم که 5 هزار عضو مستقیم در خانه سینما ثبت شده است که در کنار دیگر اعضای غیر رسمی و همینطور کارکنان سینما و دیگر بخش های فرعی آن شاید بالغ بر 10 هزار عضو خواهد داشت. اشتغال این تعداد سینماگر که هر کدام دارای خانواده اند در این مدت دچار مشکلات فراوانی شد؛ باید برای آنان در صورتی که بار دیگر دچار چنین مشکلی شویم فکر جدی کرد.

اطیابی در پایان درباره فیلم دینامیت و رفع مشکل پروانه نمایش آن خبر داد که با مذاکراتی که صورت گرفته شده است احتمالاً مشکل پروانه نمایش آن حل و بعد از محرم و صفر در سینماها اکران می شود.

سینما از سبد کالای مردم حذف نشود

عبدالله علیخانی تهیه کننده سینما و مدیر سینما عصرجدید نیز به عنوان یک سینمادار در گفتگوی کوتاه خود در این باره بیان کرد که فروش سینماها در این مدت چندان زیاد نبوده است. در واقع از نظر مالی بسته بودن و باز بودن سینما چندان مهم نیست آنچه که مهم است این نکته است که سینما به عنوان یکی از مظاهر زندگی اجتماعی و سرگرمی مردم می تواند با فعالیت خود امید را به زندگی برگرداند و نشاط را در جامعه به سهم خود گسترش دهد.

وی در پاسخ به خبرنگار تسنیم مبنی بر ضررهای سالن های سینما با توجه به فروش پایین بیان کرد: درست است که در حالت باز بودن سینماها هزینه هایی برای آن فراهم می شود اما در صورت تعطیلی مجدد سینماها، تماشای فیلم در سالن و سینما رفتن تقریباً از سبد کالای مردم حذف می شود و در آن صورت هزینه های بسیار سنگینی باید برای بازگشایی و باز نگه داشتن سینما در نظر گرفت که نسبت به هزینه های فعلی بسیار بالاتر است. در این حالت فیلم های بیشتری باید قربانی شوند تا سینماها بار دیگر جان بگیرند.

تعامل بین سینما و ارشاد دوطرفه باشد

غلامرضا فرجی، مدیر پخش حوزه هنری هم در نقد عملکرد دولت و سازمان سینمایی به خبرنگار تسنیم گفت که قول هایی برای کمک از طرف دولت به سینماداران برای حل مشکلات سینماداران داده شده بود اما در عمل برخی از آن ها انجام نشد و باعث خلل در روند کاری سینماداران شد. یکی از مشکلات اصلی بین سینمادار و صاحب اثر پرداخت پورسانت به صاحبان آثار بود که در این زمینه قرار بود تا از طرف سازمان سینمایی کمک هایی صورت بگیرد اما رقم نخورده است. البته هماهنگی ها میان سینمادار و تهیه کننده برای جلوبردن کار سینما و اکران انجام شد، مثلاً در ارائه تخفیف میان سینمادار و تهیه کننده توافق هایی صورت گرفت.

وی در ادامه درباره نقش دولت و مدیریت آن برای ماه های آتی بیان کرد که مدیریت دولت همراه با برنامه ریزی و ایده برای حل مشکلات سینمایی باید باشد. بسیاری از سینماداران حتی گفته اند که با وجود 20 درصد مخاطب در سینما باز هم به اکران راضی اند زیرا در صورتی که بسته باشیم باز باید هزینه هایی را پرداخت کنیم. پس در حالت فعلی ضمن فروش از ایجاد هزینه های بیشتر جلوگیری می کنیم. دولت هم باید کمک کند تا با همکاری هم سینما دچار بحران دیگری نشود. مجموعه سینماداران در این مدت با همکاری و هماهنگی با پروتکل های بهداشتی و پزشکان محترم کشور تمام آنچه که در توان داشتند را به کار بستند. امیدواریم که این تنها سینما نباشد که خود را موظف به تعامل با دولت و مجموعه کشور بداند و دولت نیز در این تعامل با سینماگران کشور وارد شود و به آنان همفکری بدهد. عدم همکاری و مساعدت با صاحبان فیلم باعث شده است تا صاحبان سرمایه و فیلم از اکران انصراف بدهند.

بنابراین به نظر می رسد که سینمای کشور در صورتی که با کمک و همدلی وزارت ارشاد و معاونت سازمان سینمایی همراه باشد، می تواند نه تنها دچار بحران دیگری در دوران کرونایی نشود بلکه ضمن فعالیت با شرایط سالم و بهداشتی یکی از تفریحات مردم می تواند به کار خود ادامه بدهد.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ همیشه ادبیات یک قدم جلوتر است از زمانه، جامعه، مردم و حالا حتی از سینما! همین است که هنر هفتم نیز از این گامِ جلو، غافل نشده و سعی می کند تا خود را به آن برساند و به این ترتیب حتی در کارتون های خاطره انگیز دوران کودکی مان نیز ردپای ادبیات بسیار پررنگ تر از هر چیزی به چشم می آید!

قطعا کودکان دهه 60 کارتون های آنشرلی، بابالنگ دراز، بینوایان، دختری به نام نل و بسیاری آثار ماندگار آن روزگار را که اتفاقا این روزها تکرارشان برای کودکان دهه 90 پخش می شود، فراموش نکرده اند.

تمامی این آثار برگرفته از کتاب های نویسندگان بزرگ بوده اند، مانند گوژپشت نوتردام از ویکتور هوگو، دختری به نام نل اثر چارلز دیکنز و آنشرلی از لوسی مود مونتگمری.

اما این نوع اقتباس از رمان و آثار ادبی مختص کارتون های کودکی مان نیست، بلکه بسیاری از آثار درخشان سینما نیز برگرفته از کتاب و داستان های نویسندگان بزرگ دنیاست و در این میان آثار چارلز دیکنز بیش از آثار هر نویسنده دیگری در سینما منبع اقتباس بوده است. به طور مثال تنها از یک اثر او یعنی آرزوهای بزرگ دست کم 8 بار فیلم ساخته شده است؛ از اقتباس سال 1917 گرفته تا فیلم تلویزیونی اقتباس شده در سال 1999 اما نسخه ی ساخته شده در سال 1946، بیش از همه شناخته شده است .

حتی فیلم آرواره ها اثر اسپیلبرگ نیز اقتباس از یک رمان است، آرتور پیتر بنچلی 7500 دلار از ناشر گرفت تا رمانی بنویسد در حالیکه حق اقتباس فیلم به مبلغ 575 هزار دلار توسط ناشر فروخته شد !

گفته می شود که این فیلمِ اسپیلبرگ صنعت فیلمسازی و فیلمهای این ژانر را دچار تغییرات اساسی کرد .

بنابراین با مروری بر آثار فیلمسازان بزرگ می توان دریافت که بسیاری از موفقیت های آنان نه تنها به دلیل تنها تکنیک قوی بوده است، بلکه آن ها با زیرکی و دانایی به سراغ آثار نویسندگان بزرگی رفته اند که می دانستند امتحان خود را به خوبی پس داده و توانسته اند برای مخاطبان جذاب باشند.

سینمایی که با ادبیات درخشیده است

بله؛ آن ها درست حدس زده بودند. رمان جذاب چنانچه خوب ساخته شود، فیلمش نیز جذاب و ماندگار خواهد بود و این موضوع در همه جای دنیا نیز صادق است از جمله کشور خودمان، رمان های ایرانی و فیلم های داخلی....

همشهری در این رابطه نوشته است؛ از رابطه و رفاقت میان داستان نویسان شاخص و فیلمسازان موج نو، از چند داستان مهم فارسی فیلم هایی ساخته شد که تعدادی از آنها همچنان جزو بهترین های تاریخ سینمای ایران هستند .

به طور مثال؛ فیلم گاو (داریوش مهرجویی 1348) براساس قصه چهارم عزاداران بیل اثر غلامحسین ساعدی ساخته شده . فیلم گاو خونی (بهروز افخمی 1383)که بر اساس گاوخونی نوشته جعفر مدرس صادقی به تصویر درآمده، تنگسیر نیز نخستین رمان صادق چوبک است و ماجرای رمان در تنگسیر، دواس و بوشهر می گذرد. زائر محمد قهرمان این داستان، از شخصیت های ماندگار ادبیات ایران است. امیر نادری در سال 1352 بر اساس این داستان، فیلمی به همین نام ساخت که در آن چهره هایی چون بهروز وثوقی، پرویز فنی زاده، جعفر والی و عنایت بخشی بازی می کردند.

فیلم چکمه در سال 1371 به کارگردانی محمدعلی طالبی ساخته شد. این فیلم که بازیگری خردسال داشت و در فضای جنوب تهران روایت می شد با اقتباس از داستان کوتاه چکمه نوشته هوشنگ مرادی کرمانی جلوی دوربین رفت .

حسن کچل اولین فیلم سینمایی علی حاتمی است که در حال و هوای ایران قدیم ساخته شده و آهنگین (موزیکال) است . حاتمی آن را در سال 1348 کارگردانی کرده، داستان این فیلم نزدیکی زیادی با داستان دختر روس در شب سه شنبه از کتاب هفت پیکر نظامی گنجوی دارد.

روز واقعه ساخته شهرام اسدی و مرگ یزدگرد بهرام بیضایی هم بر اساس روایت های تاریخی ساخته شده اند .

شوهر آهوخانم یک رمان بسیار قوی از علی محمد افغانی است، رمانی که به خیانت یک مرد به همسر زحمتکشش می پردازد، این رمان توسط داوود ملاپور به فیلم تبدیل شد.

البته اقتباس تنها در آثار سینمایی صورت نگرفته بلکه گاهی سریال ها نیز از ادبیات اقتباس گرفته اند که بارزترین آن در کشورمان سریال پرطرفدار قصه های مجید است. قصه های مجید عنوان مجموعه داستانی از هوشنگ مرادی کرمانی است که در 5 جلد چاپ و منتشر شده است و نوستالژیک ترین و به یادماندنی ترین سریال حوزه کودک و نوجوان شناخته می شود.

حرکت افتان و خیزان اقتباس سینمایی در داخل

اما در کشور ما نسبت به آثار سینمایی دنیا و با توجه به ادبیات غنی سرزمینمان از رمان ها، کتاب ها و داستان ها آنطور که باید و شاید در تولید آثار فاخر و مناسب استفاده نشده است، بخصوص در سال های اخیر یا بهتر بگوییم چند دهه اخیر این ضعف بیشتر از گذشته به چشم می آید.

زیرا سینما و تکنیک های آن رو به رشد است اما سینمای ایران به گفته اغلب کارشناسان و منتقدین این حوزه از ضعف در محتوا و فیلمنامه و داستان رنج می برد؛ در حالی که کتاب های بسیار جذابی توانسته مخاطبان زیادی را به خود جلب کند و قطعا ظرفیت این را دارد که به آثار سینمایی و یا سریال و ... تبدیل شود.

جالب این است که در سینمای دهه 40 و 50 با تمام محدودیت های تکنیکی آن زمان بسیاری از آثار تولید شده اقتباس یافته از ادبیات داخلی بوده است اما گذری بر آثار چند دهه اخیر نشان می دهد که به جز معدود تولیداتی، بسیاری از آثار، اقتباس یافته از ادبیات جهان است نه ادبیات غنی کشورمان. همشهری در این رابطه نوشته است: از بهترین داستان های فارسی چهاردهه اخیر، کمتر فیلمی ساخته شده و ارتباط میان ادبیات معاصر و سینمای ایران در پایین ترین سطح ممکن قرار دارد .

از جمله این آثار که برگرفته از ادبیات جهانی است می توان به خواهران غریب به کارگردانی کیومرث پوراحمد اشاره کرد که بر اساس کتابی از اریش کستنر با همین نام در سال 74 ساخته شده است. در این فیلم خسرو شکیبایی و افسانه بایگان ایفای نقش کرده اند و یا شب های روشن داستان کوتاهی از داستایوفسکی است که در سال 1848 نوشته شده است. بر اساس این داستان لوکینو ویسکونتی فیلمی با نام شب های سفید در ایتالیا ساخته است، همچنین در ایران فرزاد مؤتمن فیلمی به نام شب های روشن و با بازی مهدی احمدی و هانیه توسلی در سال 1381 ساخته است .

سوپراستار که در سال 1387 به کارگردانی تهمینه میلانی و بازی شهاب حسینی روی پرده رفت، اقتباسی است از رمان آگوستوس اثر هرمان هسه ؛ البته آثاری معدود نیز مانند مهمان مامان نیز بوده اند که بر اساس داستانی داخلی و برگرفته از کتاب هوشنگ مرادی کرمانی ساخته شده است .

به تازگی نیز 23 نفر توسط مهدی جعفری برگرفته از کتاب آن 23 نفر ساخته شد و اتفاقا مورد توجه مخاطبان نیز قرار گرفت.

قطعا استفاده از ادبیات جهانی و بومی کردن آن نیز قدمی بسیار بزرگ در رابطه با آثار سینمایی خواهد بود، اما یادمان نرود که کم نبوده و نیستند آثار داخلی که ارزش پرداخت و تولید دارند، از آثار منتشرشده در دهه های اخیر گرفته تا آثار بزرگانی چون جمال زاده و جلال آل احمد؛ پس وقت آن است که دست اندرکاران به این موضوع بها داده و اقتباس از ادبیات به خصوص ادبیات داستانی داخلی را مورد توجه قرار دهند.

یک خبر امیدوارکننده

البته قدم هایی در این راستا برداشته شده به طور مثال در روزهای گذشته خبری با این تیتر منتشر شد که تهیه کنندگان، 25 کتاب را برای اقتباس سینمایی پیشنهاد کرده اند در این خبر آمده بود که در پی اعلام سیاست های کلان و راهبردی سازمان سینمایی، بنیاد سینمایی فارابی در قالب یک فراخوان اعلام کرد تصمیم دارد تا آثار برگزیده در گونه های مختلف ادبیات داستانیِ پس از انقلاب را بر اساس جذابیت های داستانی، اولویت های فرهنگی و قابلیت های سینمایی، برای تولید فیلم حمایت کند. برگزیده شدن کتاب های پیشنهادی در جشنواره های ادبی و پرتیراژ بودن آنها، از ملاک های اصلی انتخاب از سوی بنیاد سینمایی فارابی خواهد بود .

این اقدامات هرچند کافی نیست اما قطعا تأثیر بسیار مثبتی چه در حوزه تولیدات سینمایی و چه در آثار ادبیات داستانی پس از انقلاب خواهد داشت.

انتهای پیام/

نسیم اسدپور

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، فیلم "شنای پروانه" شب گذشته در اقدامی ناگهانی از اکران خود در سینماهای کشور انصراف داد.

این در حالی بود که این فیلم هنگام اکران نیز یکبار از اکران انصراف داد و بعد از گذشت چند روز بازگشایی سینما، پذیرفت که وارد چرخه اکران شود. امتیازی که تنها به بهترین فیلم از نگاه تماشاگران در جشنواره فجر اختصاص یافت. با این وجود تهیه کننده این فیلم شب گذشته به یکباره تصمیم گرفت که از اکران خارج شود، اقدامی که با عنوان "کمک به جامعه پزشکان" مطرح شد.

رسول صدرعاملی تهیه کننده فیلم در این باره گفته است که در حال رایزنی با وزارت بهداشت بودیم تا شرایطی فراهم کنیم کادر درمانی بیمارستان های درگیر با کرونا به دعوت ما رایگان به تماشای فیلم بنشینند و حالا با شرایط پیش آمده، به گونه ای شده است که بهتر دیدیم توقف نمایش فیلم را به آنها تقدیم کنیم و امیدوار باشیم در اکران مجدد این مدافعان سلامت این قدر فراغت داشته باشند و سرشان خلوت شده باشد که با آرامش به دیدن فیلم بیایند.

منتظر می مانیم تا وقتی این ویروس کنترل شد و امنیت خاطر برای تماشاگران به وجود آمد، اکران مجدد فیلم را در سراسر کشور فراهم می کنیم که امیدوارم این فرصت بعد از دهه اول محرم فراهم شود.

این تصمیم موجب ایجاد چند سؤال از تهیه کننده و سرمایه گذار فیلم می شود: اول اینکه آیا غیر از این بود که هنگام اکران فیلم این ویروس نیز در حال قربانی گرفتن بود؟ پس چرا یکباره دیشب متوجه شدید که کرونایی وجود دارد؟

دوم اینکه اگر واقعاً مشکل مالی و فروش فیلم در میان نیست، چرا با وجود ادعای علاقه مندی نسبت به مردم فیلم را در اکران آنلاین پخش نمی کنید تا هم خیال پزشکان راحت باشد و هم مردم در خانه های خود فیلم را تماشا کنند و از دیدن آن لذت ببرند؟

اکران آنلاین با فیلم ابراهیم حاتمی کیا آغاز شد که از همان ابتدا با حملاتی مواجه شد مبنی بر اینکه به دلیل اینکه فیلم با سرمایه دولتی ساخته شده، توانسته است اکران آنلاین کند؛ آیا شنای پروانه که سرمایه گذار آن در چند فیلم دیگر نقش سرمایه گذار را داشته است و دارد از اکران آنلاین، این همه واهمه دارد؟

اگر دلسوزی برای پزشکان، مردم و کمک به سینمای کشور برای صاحبان فیلم مهم است ضمن آنکه حضور در سالن سینما در کنار رعایت پروتکل های بهداشتی می تواند کم خطر باشد، اکران آنلاین نیز بستر مناسبی برای نمایش فیلم است.

انتهای پیام/

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین ، ستاد ملی کرونا و سازمان سینمایی کشور بعد از 4 ماه تعطیلی، سینماها را با رعایت پروتکل های بهداشتی و با 50 درصد ظرفیت از ابتدای تیرماه باز کردند که با اکران دو فیلم شنای پروانه و خوب بد جلف ، سینمادارها از حضور مخاطبان در سینماها و میزان فروش در این شرایط خاص راضی بودند اما با ورود موج دیگری از بیماری کرونا، شاهد افت مخاطبان در سینماها بودیم.

در سه هفته ای که سالن های سینمای کشور بازگشایی شده بودند، شاهد رعایت پروتکل های بهداشتی در این اماکن بودیم که نشان از تلاشِ سینماداران برای روشن نگه داشتن چراغِ اکران داشت.

در این رابطه، نظرات چند سینمادار را جویا شدیم و از تجربه سه هفته گذشته آن ها و نگاه شان به آینده پرسیدیم.

در شرایط فعلی هیچ فیلمی حاضر به اکران شدن در سینماها نیست

مدیر پردیس سینمایی کورش درباره استقبال مخاطبان از سینماها گفت: در ابتدای تیرماه از فروش به نسبت خوبی با توجه به 50 درضد ظرفیت برخوردار بودیم اما متاسفانه با اوج بیماری کرونا فروش فیلم ها بسیار پایین آمده است. اینک از 14 سالن تنها 8 سالن فعال است.

علی سرتیپی ادامه داد: درحال حاضر هیچ پرسنلی از مجموعه ما کم نشده است و 6 ماه بدون هیچ درآمدی حقوق کارکنان را داده ایم اما با شرایط فعلی و شرایطی که در آینده بدتر هم خواهد شد، مجبور به تعدیل نیروهایمان خواهیم شد و این امر آسیب جدی به سینماها و زندگی کارکنان سینماها می زند.

وی با اشاره به رعایت پروتکل های بهداشتی بیان داشت: نه تنها در سالن های سینما بلکه در کل مجموعه فرهنگی کورش بدون ماسک هیچ فردی اجازه ورود ندارد، امیدوارم همه ما و مردم باید با رعایت نکات بهداشتی کمک کنیم تا این بیماری از کشورمان خارج شوم.

سرتیپی یادآور شد: در هر مقطعی، فروش سینماها بستگی به فیلم هایی دارد که اکران می شوند، متاسفانه در شرایط فعلی هیچ فیلمی حاضر به اکران شدن در سینماها نیست و باید فکر جدی برای این موضوع کرد.

امروز تنها 10 درصد فروش قبل از کرونا را داریم

در همین راستا، سجاد نوروزی، مدیر سینما آزاد ی هم با بیان اینکه 80 درصد پرسنل سینما مشغول به کار هستند، گفت: خوشبختانه هم از سوی خود سینما و هم از سوی مخاطبان سینما پروتکل های بهداشتی بسیار خوب رعایت می شود و بدون ماسک هیچ مخاطبی حق وجود به سالن های سینما را ندارد.

وی افزود: سینما آزادی به قوانین بهداشتی اعلام شده بسیار پایبند است تا آنجا که حتی اگر در زمان نمایش فیلم ها مخاطب ماسکش را بردارد از طرف کارکنان سینما به وی تذکر داده می شود.

مدیر سینما آزادی خاطرنشان کرد: از اول تیر که سینماها باز شدند با استقبال خوبی مواجه شدیم و 50 درصد ظرفیتی که از طرف سازمان سینمایی اعلام شده بود، تکمیل می شد اما رفته رفته با اوج کرونا که امروز در آن قرار داریم از تعداد مخاطبان سینما کاسته شده است تا جایی که ما امروز تنها 10 درصد فروش قبل از کرونا را داریم.

نوروزی ادامه داد: به نظرم سینمای ایران، امسال را از دست داده است و هیچ اتفاق خاصی را نمی توانیم برای آن درنظر داشته باشیم. وظیفه دولت است تا فکری برای این مشکل کند زیرا دخل و خرج سینماها و افرادی که در سینما شاغل هستند، مشخص است و دولت می تواند بسته حمایتی برای آنها درنظر بگیرد.

وی ادامه داد: دولت باید توجه داشته باشد که اگرچه سینما چرخه مالی کمی دارد اما اثر اجتماعی زیادی دارد و اگر امروز به فکر سینما نباشد، سه سال طول می کشد تا سینماها به حالت عادی برگردند.

با توقف اکران شنای پروانه ، باز بودن سالن های سینما، دیگر منطقی نیست

مدیر سینما فرهنگ هم در پاسخ به پرسش ما درباره تجربه اش از اکران فیلم ها در چند هفته گذشته گفت: از ابتدای تیرماه که سینماها فعالیت خود را آغاز کردند، کم کم مخاطب اعتمادش برای دیدن فیلم ها در سینماها جلب شد و با اکران دو فیلم شنای پروانه و خوب بد جلف برای سینماها اتفاق خوبی افتاد اما متاسفانه با موج جدید کرونا تعداد مخاطبان سینما کم شده است.

مجتبی بهزادیان ادامه داد: در سینما فرهنگ به احترام علاقمندان سینما حتی با تعداد دو نفر هم فیلم ها را نمایش می دهیم، زیرا برای ما حضور مخاطب در سالن ها بسیار اهمیت دارد. مراجعان حتی اگر ماسک و دستکش نداشته باشند، پرسنل ما در اختیار آنها قرار می دهند، زیرا یکی از وظایف ما سینمادارها به عنوان میزبان وظیفه حفاظت از جان مشتریان را دارند.

وی با بیان این که بیماری کرونا، زندگی همه ما را مختل کرده است، یادآور شد: همه ما و مردم باید نکات بهداشتی را رعایت کنیم تا از آسیب ها رها شویم. فیلم شنای پروانه برای ما و سایر سینماها در شرایط فعلی اتفاق خوبی بود که متاسفانه باخبر شدیم از 25تیر به درخواست تهیه کننده فیلم، اکران آن متوقف خواهد شد درحالی که نمایش این فیلم می تواند کمکی خوبی برای ما سینمادارها باشد.

حمیدرضا رضوی، مدیر پردیس سینمایی چارسو نیز در این باره گفت: تا هفته گذشته استقبال مخاطبان از فیلم های اکران خوب بود تا آن جا که برای فیلم سینمایی شنای پروانه چند سانس فوق العاده نیز گذاشته شد اما با موج زیادی که بیماری کرونا پیدا کرده از تعداد مخاطبان کاسته شده است.

وی با بیان این که پروتکل های بهداشتی اعلام شده از طرف سازمان سینمایی و ستاد کرونا کاملا رعایت می شود، افزود: در سالن های سینما به هیچ وجه مخاطب بدون ماسک پذیرفته نمی شود و تمامی پرسنل نیز با ماسک و دستکش میزبان مخاطبان فیلم های سینمایی در پردیس سینمایی چارسو هستند.

سینماها بسته شوند، دیگر به سختی باز خواهند شد

همین پرسش را با مدیر سینما ایران مطرح کردیم که او در پاسخ گفت: طبیعی است که در شرایط فعلی تعداد مخاطبان سینما کم است اما با این حال از اینکه چراغ سینماها روشن است خوشحال هستیم زیرا اگر دوباره بسته شود به سختی باز می شود.

محمدرضا ناجیان ادامه داد: در سینما ایران پروتکل های بهداشتی به خوبی رعایت می شود و حتی برای اطمینان خاطر مخاطبان، بوفه را بسته ایم زیرا دوست نداریم مشتری هایمان را از دست بدهیم. امروز در شرایطی قرار داریم که باید رضایت مندی مخاطبان سینما را بالا ببریم در این راه دولت نیز باید کمک کند تا مجبور نشویم به دلیل مشکلات بوجود آمده تعداد کارکنان مان را کاهش دهیم.

مدیر سینما بهمن هم، تجربه سه هفته ای بازگشایی سینماها را موفق توصیف کرد و گفت: در ابتدای تیرماه که سینماها باز شد، امیدوار شدیم که سینما دوباره سرپا می شود اما متاسفانه با اوج مجدد بیماری کرونا، تعداد مخاطبان سینماها بسیار کم شد و از 4 سالن، تنها 2 سالن ما فعال است.

امیرهوشنگ پاسبانیان ادامه داد: فاصله گذاری ها در سینماها قطعا رعایت می شود و مخصوصا در هفته اخیر آن قدر تعداد مخاطبان کم شده که با فاصله 10 صندلی در سالن ها می نشینند.

وی افزود: صدا و سیما در بحث اطمینان به مخاطب نقش مهمی دارد. باید اطلاع رسانی کند که سینماها با پروتکل های کامل بهداشتی باز و پذیرای علاقمندان سینما هستند.

پاسبانیان یادآور شد: تعداد کارکنان سینما را کم نکردیم زیرا نمی خواستیم به زندگی آنها آسیبی وارد شود اما در شرایط فعلی مزایای آنها بسیار کم شده است.

5757

کد خبر 1409532

به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ،ابراهیم داروغه زاده دبیر چند دوره جشنواره فیلم فجر در اول اسفند 98 گفت و گویی با تیتر بعید است دوباره دبیری جشنواره را قبول کنم با یکی از خبرگزاری ها انجام داده بود این در حالی است که دردومین جلسه هماهنگی جشنواره های سازمان سینمایی که با حضور مسئولان سینمایی با هدف بررسی برگزاری آنلاین جشنواره ها برگزار شد از ابراهیم داروغه زاده به عنوان دبیر جشنواره ملی فیلم فجر نام برده شده است.

حالا باید دید آیا داروغه زاده دبیری سی و نهمین جشنواره فیلم فجر را بر عهده می گیرد و یا در صورت قبول نکردن این سمت، فرد دیگری از سوی سازمان سینمایی برگزیده خواهد شد و یا صرفا قرار است برای برگزاری احتمالی آنلاین جشنواره از تجربیات او بهره ببرند.
انتهای پیام/

به گزارش حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، امید معلم دبیر بیستمین جشن حافظ گفت: جشن حافظ امسال قرار است بیستمین سال را تجربه کند اما امسال این جشن برای حفظ سلامت مردم و هنرمندان به صورت آنلاین برگزار می شود.

دبیر جشن حافظ درباره این تصمیم گفت: در سالی که اتفاقات مختلفی در کشور از جمله شیوع بیماری کووید 19 پیش آمده که بسیاری از رویداد های مهم سینمایی در جهان را هم تحت تاثیر خودش قرار داده است و بسیاری از سینما ها تعطیل و بسیاری از جشنواره ها لغو شده اند، جشن حافظ هم از این قاعده مستثنی نیست اما امسال به جای اینکه جشن را به طور کلی لغو و به سال آینده موکول کنیم، تصمیم گرفتیم که جشن به شکل آنلاین برگزار و نامزد ها و برگزیدگان به شکل اینترنتی اعلام شوند.

معلم ادامه داد: امسال می خواهیم شکل جدیدی از برگزاری را تجربه کنیم و امیدواریم با مشارکت خیلی خوب مردم و همراهی هنرمندان که همیشه به جشن حافظ لطف دارند، یک اتفاق تازه رقم بخورد و بتوانیم جشن آنلاین را هم برای اولین بار تجربه بکنیم.

دبیر جشن حافظ درباره تغییرات جشن بیستم گفت: به احتمال زیاد در بعضی رشته ها و جوایز تغییراتی خواهیم داشت که طی روز های آینده اخبارش منتشر می شود. اصل برای ما این است که سلامتی مردم و هنرمندان با جشن حافظ به خطر نیفتد. در نتیجه این تصمیم را گرفتیم و در بخش های مختلف سعی می کنیم با شکل متفاوت برگزاری با هیجان و پرشوری را که همواره در این جشن بوده، حفظ و به فضای مجازی بیاوریم.

انتهای پیام/

انتقاد مهرزاد دانش منتقد سینما از معرکه گیری سیاسی در ماجرای عضویت نرگس آبیار در آکادمی اسکار

محمد حسین فرحبخش تهیه کننده و کارگردان سینما درباره پایین ترین و بالاترین هزینه تولید فیلم های سینمایی در گفت و گو با خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، گفت: کف هزینه ها بدون تبلیغات و با بهره وری از بازیگران متوسط به لحاظ سوپر استار بودن، کمتر از سه یا سه و نیم میلیارد تومان نیست و متوسط چهار تا چهار و نیم میلیارد تومان خواهد بود، ولی سقف هیچ رقم خاصی ندارد و می تواند به هفت، هشت و شاید تا بیست میلیارد هم برسد.

این تهیه کننده درباره گران تر شدن هزینه های تولید با وجود تعطیلی چند ماهه تولیدات به علت شیوع ویروس کرونا بیان کرد: این به دلیل تولید سریال های قلابی در شبکه نمایش خانگی است که اکثرا هم به نوعی پولشویی در آن ها اتفاق می افتد. این آثار باعث شده بازیگران و عوامل بیکار نمانند و پول های کلان بگیرند.

او فضای تولیدات سینمایی با توجه به گران تر شدن هزینه های تولید و نداشتن توجیه اقتصادی، آن هم در شرایط کنونی را تحلیل کرد و گفت: اگر در مورد بخش خصوصی حرف بزنیم باید گفت دیگر وجود ندارد، اما آن هایی که تحت هر شرایطی کار می کنند و سود و ضرر برای آن ها مهم نیست یا بودجه دولتی دارند و یا منشا منابع مالی آنها مشخص نیست.

فرحبخش گفت: با این وضعیت سرنوشت خوبی در انتظار سینما نخواهد بود، البته که فاجعه کرونا دست هیچکس نیست و جهان را درگیر کرده است و فکر می کنم بیش از همه اقتصاد سینما را نشانه گرفته است.
انتهای پیام/

شعار سال: تهیه کننده سرشناس سینمای ایران، طی دو دهه فعالیت حرفه ای خود، اگر چه به لحاظ کمی، کارنامه سنگینی ندارد، اما آورده خوبی از نظر کیفی به سینمای ایران افزوده است؛ 13 فیلمی که متری شیش ونیم ، برف روی کاج ها ، دایره زنگی ، چهارشنبه سوری و به رنگ ارغوان از جمله آن ها هستند. تهیه کننده ای که پیش از شروع فعالیت های سینمایی خود، 8 سال به عنوان رئیس دفتر مرحوم هاشمی رفسنجانی و 6 سال هم در حلقه مشاوران ایشان فعالیت داشت. جالب آنکه وی در زمره تهیه کنندگانی است که طعم ممیزی و توقیف را برای برخی فیلم هایش چشیده است. برای آگاهی مطلوب تر از شرایط امروز سینما که از مسائل صنفی تا امور مدیریتی را شامل می شود، سیدجمال ساداتیان، گزینه بسیار خوبی بود؛ تهیه کننده ای که علاوه بر تولید فیلم، به عنوان پخش کننده و سینمادار هم فعالیت می کند. پیشنهاد می کنیم مطالعه این گفت وگوی صریح را از دست ندهید.

می خواهم برای سوال اول، به عنوان یک تهیه کننده، سینمادار و پخش کننده، آماری از میزان خسارت های چهار ماه تعطیلات کرونایی سینما ارائه دهید؛ آمار هایی که لطفا صریح تر و فراتر از آن چیز هایی باشند که تاکنون در رسانه ها منتشر شده است.

موضوع کرونا به دو شکل به ما خسارت وارد کرد: یک خسارت های مادی و یک خسارت های معنوی. در مورد مسائل مالی، شما ببینید سینما ها طی فرودین ماه سال گذشته چه اندازه فروش داشتند. اگر ما بخواهیم آن مبلغ را به عنوان شاخص قرار دهیم، باید بگوییم سینما ها فروردین ماه سال گذشته، 110 میلیارد فروش داشتند. علی رغم اینکه خیلی فیلم های گردن کلفتی در نوروز و عیدفطر روی پرده رفت. ضمن اینکه از پاییز سال گذشته، اتفاق چندان دندان گیری برای سینما ها رخ نداد. غیر از فیلم مطرب که سینما ها را تکان داد، از شهریور پارسال تا جشنواره، خبر چندانی نبود و همه به این امید بودند که در نوروز امسال، فیلم هایی نمایش داده شود تا رونقی ایجاد کند و همه دلگرمی ها این بود که سینما ها در گیشه نوروز بتوانند تا حدودی خسارت های 5، 6 ماه گذشته خودشان را جبران کنند.

در فروردین سال گذشته با وجود آنکه بخشی از کشور تحت تاثیر سیل بود، اما سینما ها توانستند اعتماد مردم را به خود جلب کرده و آن ها را به سینما بکشانند. به طوری که تنها فیلم متری شیش ونیم حدود 30 میلیارد تومان فروخت. شما فکر کنید که سینما ها به طور مستقیم چنین فروشی را از دست داده اند. کرونا این دو فصل خوب نوروز و عیدفطر را از ما گرفت. درحالی که از مجموع فروش 300 میلیاردی سال گذشته سینماها، حدود 250 میلیارد آن طی این دو موقعیت طلایی محقق شده بود که ما امسال این دو زمان را نداشتیم.

از اسفندماه، فیلم های سینمایی و سریال های تلویزیونی در مدار تولید نبودند. هر چند که تصویربرداری خیلی از آثار سینمایی، در تابستان شروع می شود، اما بعضی فیلم ها در آن زمان کلید خورده بودند که متوقف شدند. این سبب شد که اجتماع زیادی از اهالی هنر، وضعیت ناگواری را تجربه کنند مگر سینما چند سلبریتی دارد که اوضاع مالی خوبی دارند؟ بخش اعظم عوامل پشت دوربین، روزکار هستند و حقوق باثباتی ندارند و 4 ماه است که درآمدی ندارند.

در بخش معنوی ما به جای اینکه در ایام نوروز و عیدفطر، فضای شادابی برای مردم درست کنیم که بیرون بیایند و تفریح کنند، آن ها حتی سفر هم نرفتند و در خانه هایشان حبس شدند که طبیعی هم بود. در مجموع همه چیز خسران بود.

در چنین شرایطی دولت چه تمهیداتی اندیشید؟ البته روی کاغذ می دانیم که چه تصمیم هایی گرفت؛ آن بخشی را که عملیاتی کرده بفرمایید.

هرکسی باید بر اساس جیبش تصمیم بگیرد. فرض کنید منِ نوعی یک زمانی به شما تعارف می زنم که برویم رستوران. من باید به جیبم نگاه کنم تا بعدا شرمنده شما نشوم. دولت قبل از کرونا، بحث کمبود بودجه را مطرح کرده بود و اینکه برای اداره امسال، چیزی حدود 40، 50 درصد کسری بودجه دارد؛ یک چیزی حدود 200 هزار میلیارد تومان. خب بخشی از آن 50 درصدی هم که قرار بود محقق شود هم از سیستم های مالیاتی در یک شرایط اقتصادی نرمال باید وصول می شد. آن 200 هزار میلیارد تومان را که کسری داشت یک طرف و بخشی از آن هزینه هایی که قرار بود از این سیستم ها به دست بیاید هم محقق نشد ضمن اینکه هزینه های دیگری هم به دولت تحمیل شد. تصور همه بر این بود که این موضوع، نهایتا یک ماهه مهار شود. در این شرایط همه بر سر دولت ریختند که به ما پول بدهید. دولت هم یک وعده و وعید هایی داد حتی آن یک میلیارد یورویی که با موافقت رهبری آزاد شد، خرج معالجات بیماران کرونایی در بیمارستان ها شد که طبیعی هم بود.

ولی وعده هایی به ما دادند که بیمه بیکاری می دهیم یا به هر پرده 10 میلیون به صورت 6 ماهه می دهیم که الان 4 ماهش رفته و سینما ها همچنان راه نیفتاده اند یا آن 23 درصد مالیات حق کارفرمایی را ارشاد تقبل کرد که بعد ها شرط و شروطی گذاشتند که منظورمان سینما هایی بود که در ماه 50 میلیون تومان فروش ندارند، مشمول این طرح می شوند! که البته الان بدترین سینما های ما ماهی 50 میلیون تومان فروش دارند. عملا یعنی اینکه نمی خواهیم این پول را بدهیم.

خیلی چیز قابل تاملی تا این ساعت محقق نشده است. به خصوص در بخش های بیمه ای که پرسنل سینما ها هنوز در چرخه حمایت های بیمه ای قرار ندارند یا دفاتر سینمایی در چرخه اینکه اگر قرار شود حمایتی صورت بگیرد، این ها در آن دایره قرار ندارند. ایده آل ما این است که دولت 50 درصد خسارت هایی که به مدیران (بخش خصوصی سینما) وارد آمده را تقبل کند که من چشمم آب نمی خورد که از طرف دولت حمایت قابل اعتنایی صورت بگیرد. درست است که سینما ها الان پس از 4 ماه تعطیلی، باز شده اند، اما با بسته بودنش هیچ تفاوتی نمی کند. این درست نیست که صرفا بیاییم و انتقاد کنیم، باید ببینیم بضاعت دولت به چه اندازه است که به نظر می رسد خیلی قدرت این را ندارد که بتواند این همه بار را خودش یک تنه بکشد.

تعدیل نیرو داشتید؟

خیر، ولی روی پرداخت تعهدات ماهیانه مان خیلی دچار مشکل شدیم، چون ما در مجموع، چیزی بالای 60 پرسنل داریم و با این تعداد، تحمل مشکل، خیلی طاقت فرسا می شود.

درمورد دخل و خرج سینما یک ابهامی وجود دارد و آن اینکه شما پیش تر گفته بودید که سینما، فیلم های اندکی دارد و همین چند سرمایه گذاری که در این تعداد فیلم مشارکت می کنند، عملا برگشت سرمایه ای ندارند. چه اصراری است که با تداوم این روند، باز هم آن سرمایه گذاران، کار می کنند و روز به روز هم سرمایه گذاران جدیدتری وارد این حیطه می شوند؟

ما نگذاشتیم سینما بزرگ شود...

این ما یعنی چه کسانی؟

مسئولان. سینما علی رغم اینکه پتانسیل خوبی برای تغییر ذائقه مردم و پر کردن اوقات فراغت آن ها دارد، اما توجه چندانی به آن نمی شود. سینما واسط بین تخیل و واقعیت است. تمام شاخه های هنر می توانند تاثیرگذار باشند؛ به نظرم بعد از انقلاب، حرفش را در مجموعه کشور زدیم، اما در اجرا موفق نبودیم. یا اگر بعضی ها در، سینما یا هنر را قبول کردند، گفتند مجموعه سینما و هنر، آن طوری که ما می گوییم باید تعریف شود. به هر حال هر کاری جوهره ای دارد و ما باید بر اساس جوهر آن کار حرکت کنیم. آن تیپ کار ها تبدیل شد به فیلم های سفارشی که عملا با مردم رابطه خوبی برقرار نکرد. یعنی شما اگر بر اساس مطالبات مردم فیلم بسازی، خب مردم دوست دارند و استقبال می کنند، چون مخاطبت، آن ها هستند.

به همین دلیل تعارضی در کشور ایجاد شده و ما بلاتکلیف هستیم. در صورتی که اگر فیلمسازی بر اساس مطالبات مردم شکل بگیرد که گاهی می گیرد، ببینیم چه استقبال خوبی از آن آثار به عمل می آید. سینما می تواند گردش خیلی بالایی داشته باشد. صنعت فیلم سازی آمریکا سال گذشته بالغ بر 11 میلیارد دلار درآمد داشته؛ صنعت سینمای کشور های اروپایی هم 800 میلیون تا یک میلیارد دلار چرخش پول داشته اند. آن وقت ما که به لحاظ جمعیتی، یک چهارم آمریکا هستیم، باید در مقابل 40 هزار سالن نمایش آمریکا، 500 سالن داشته باشیم. یا چرا آمریکا باید 11 میلیارد دلار چرخش سالانه داشته باشد و برای ما 20 میلیون دلار؟ ترکیه که به لحاظ جمعیتی، حدودا مانند ماست، 4 هزار سالن نمایش دارد و گردش مالی 700، 800 میلیون دلاری. می بینید که تفاوت ها خیلی زیاد است؛ و این یکی از دلایلی است که سبب می شود تعداد سینماروی ما کاهش داشته باشد.

دقیقا، مثلا هر آمریکایی سال گذشته به طور متوسط بین 4 تا 5 بار به سینما رفته خب چرا برای ما، به ازای هر 3 نفر، یک نفر است؟ خب اگر ما بگذاریم این مسیر، فرآیند طبیعی خودش را طی کند و مردم تنها سالی 2 بار به سینما ها بروند، می شود سالی 160 میلیون قطعه بلیت که با قیمت 20 هزار تومانی امروز یعنی بالای 3 هزار میلیارد تومان گردش مالی داریم. این حاکی از آن است که اقتصاد سینما تامین شده است.

از طرفی دیگر سینما، خانواده ای 6 هزار نفره دارد که از این تعداد، حدود 400 نفر کارگردان هستند، بیش از 400 نفر هم تهیه کننده. بخش اعظمی از این افراد، امرارمعاش شان از همین سینماست طبیعی است که همه دنبال سرمایه می گردند. هم تهیه کننده و هم کارگردان به دنبال این هستند که آدم های متمولی که دست شان به دهن شان می رسد را برای سرمایه گذاری کارشان پیدا کنند. البته حوزه سینما برای آن ها (سرمایه گذاران) هم جذاب است، چون آدم ها بعد از اینکه به یک اقناع مالی می رسند، دوست دارند خودی نشان داده و پز روشنفکری بدهند و طبیعتا از شهرت هم استقبال می کنند. حوزه هنر، تمام این ها را برای آن سرمایه گذار فراهم می کند. به همین دلیل است آدم هایی که به پول وپله ای می رسند، بدشان نمی آید که سرکی هم به حوزه هنر بکشند. سینما بیشتر از دیگر شاخه های هنری نمود داشته و افراد حاضر در آن هم بیشتر هستند. حتی وقتی این سرمایه گذاران را تشویق می کنیم که در حوزه سالن سازی ورود کنند، می بینیم که علاقه آن ها بیشتر به سمت تولید فیلم است. صرفا به دلیل آن اشتهاری که برایشان دارد.

من هم می دانم که اگر این پول ها با این وضعیت اقتصادی که داریم، نباشد، واقعا سینمای کشور تعطیل می شود. شما ببینید اگر سالی به طور متوسط 100 فیلم در سینمای ایران ساخته شود، بر اساس معیار امروز، چیزی بالغ بر 300 میلیارد تومان هزینه برای ساخت این تعداد فیلم نیاز است درصورتی که کل سینمای کشور، این میزان فروخته است. حال آنکه آن خالص دریافتی که برای تهیه کننده مانده، 35 درصد این مبلغ است یعنی اگر سینمای ایران در یک سال 300 میلیارد گذاشته باشد (که قطعا بیشتر گذاشته) چقدر برداشته؟ 100 میلیارد تومان یعنی عملا یک سینمای ورشکسته. سینمایی رونق دارد که شمای تهیه کننده بتوانی با پولش، زندگی شخصی ات را اداره کنی و فیلم های بعدی ات را بسازی. ما سال گذشته بهترین و پرفروش ترین فیلم سینمای اجتماعی ایران را ساختیم (متری شیش ونیم)، اما با پولی که برگشت، حتی نمی توانیم خودش را بسازیم؛ این وضعیت واقعی سینمای ماست. یعنی با پولی که از فروش متری شیش ونیم به دست آورده ایم آیا امروز می توانیم همان فیلم را بسازیم؟ قطعا نمی توانیم.

با این تفاسیر چه اصراری وجود دارد که سرمایه گذار مالباخته و ضرر کرده ما، همچنان علاقه مند است با شکست در نخستین تجربه، تجربه های بعدی که می داند باز هم شکست می خورد را تکرار کند؟

شاد هیجان های اجتماعی که دارد برای افراد درست می کند، مدنظرش است....

آیا این به نظر شما منطقی است که یک آدم موفق بازاری، پنج میلیارد برای فیلمی خرج کند و یک میلیارد برداشت کند و این روش را برای فیلم های بعدی هم تکرار کند؟

می بینید که دارند انجام می دهند. بعضی ها واقعا به این مسائل فکر نمی کنند.

مگر می شود چنین اشتباهی از آدم های زیرک حوزه بیزینس سر بزند؟ یعنی هیچ پشت پرده ای در کار نیست؟

آخر چه پشت پرده ای؟ من ندیدم. این آدم ها به هر دلیلی پولدار شده اند. دیدیم که برخی از این سرمایه گذارها، بعد ها پرنده های قضایی پیدا کردند. ممکن است جایی کار کرده باشند و پولی به دست آورده اند و سرمایه را از آنجا وارد سینما کرده باشند. در ایران فرصت های طلایی برای خیلی ها ایجاد شده مخصوصا کسانی که در حوزه مسکن یا برخی حوزه های تجاری فعال هستند. این آدم ها به پول های عجیب و غریبی رسیده اند که برخی از آن ها دم از سرمایه های سه، چهارهزار میلیارد تومانی می زنند و علاقه مند هستند از این میزان سرمایه شان، 40 میلیاردش را وارد سینما کنند که به جایی از آن ها بر نمی خورد.

حتی خود کارگردانان سینما هم می دانند که، چون تهیه کنندگان پولی ندارند و با پول آن ها کاری نمی شود انجام داد، در تلاش هستند تا این طور سرمایه گذار ها را تشویق کنند تا بیایند و روی کارهایشان فعالیت کنند؛ و شما ورود چنین سرمایه هایی به سینما، فارغ از اینکه از کجا به دست آورده اند که شاید بعد ها ایجاد توقع و خط دهی کند را قبول دارید؟

نه، من می گویم حالا این سرمایه ها نباشد، سینما را باید تعطیل کرد. یک زمانی، چند ارگان دولتی بودند و حمایت هایی می کردند که الان کفگیر آن ها هم به ته دیگ خورده است. شما ببینید الان من نوعی می خواهم فیلم بسازم، از کجا باید سرمایه پیدا کنم؟ حالا می گویم 50 درصد سرمایه فیلم را توانستم تامین کنم، آن وقت 50 درصد دیگر را ندارم، از کجا باید تامین کنم؟ بانکی هست که حمایت کند؟ صندوق یا بنگاهی هست؟ هیچ جایی نیست. خب طبیعی است که مجبوریم دست نیازمان را به سمت این سرمایه ها دراز کنیم.

چه سیستم معیوبی است که تهیه کننده بنا بر اصالت این حرفه، دست در جیب خودش نمی کند و مدام به دنبال سرمایه دیگری است؟

ریشه اش برمی گردد به اینکه نمی گذارند فیلم هایی که موردپسند مردم است، ساخته شود که بتواند پای مخاطب را به سینما باز کرده و تهیه کننده، حداقل به سرمایه اولیه خودش برسد. ما الان سالی 100 فیلم می سازیم که تنها 5 تا 6 مورد آن ها رونق اقتصادی دارند و مابقی تماما ضررده هستند. قالب این ضرردهی هم برمی گردد به سوژه فیلم ها و به نوع ممیزی هایی که دارند؛ بنابراین صحبت هایی که گفته می شود سینما به محلی برای پولشویی یک عده سرمایه گذار تبدیل شده را قبول ندارید؟

من اعتقاد ندارم. چون می گویم ته تهش می شود 100 میلیارد تومان که اگر همه این مبلغ هم متعلق به یک نفر باشد آیا 100 میلیارد تومان در برابر سه تریلیون نقدینگی کشور، پولشویی به حساب می آید؟ بسیاری از آدم ها الان 5، 6 هزار میلیارد پول دارند؛ کم نمی بینیم تعداد آدم هایی که سرمایه هایی اینچنینی دارند یعنی جای دیگری برای پولشویی وجود ندارد که این ها بیایند خودشان را در سینما انگشت نما کنند؟ اگر بخواهند پولشویی کنند این همه پول های نامرئی در کشور هست که دارند می شویند و آب از آب تکان نخورده حالا چرا باید بیاورند در سینما که به محض ورود، انگشت نمای همه شوند.

به واسطه همین پول ها عوامل ما ازجمله بازیگران، دستمزد چندبرابر طلب می کنند و می گیرند، چون پول بی حساب به پروژه تزریق شده است.

بله، این گونه عوارض ها را با خود به همراه دارد که من منکرش نیستم. ای کاش تهیه کنندگان این پول هایی که به پروژ ه ها تزریق می شود را طوری مدیریت کنند که آثار قابل قبولی ارائه دهند نه اینکه فکر کنند یک گوشت قربانی است که بردارند و حیف ومیلش کنند. چرا نباید فیلم خوب بسازند که هم خودشان لذت ببرند، هم سرمایه گذار و هم مردم به استقبال آن ها بروند.

قطعا خود شما بخشی از پاسخ این پرسش را داده اید. مردم دنبال فیلم خوب هستند. یکی از این اتفاق های خوب که مردم واقعا از آن استقبال می کنند، تولید آثاری با سوژه های ملتهب اجتماعی و سیاسی است. ما الان در کشور، بدهکاران کوچک و بزرگ کم نداریم که دادگاه های علنی آن اختلاس ها و بزه ها با استقبال مردم مواجه است. این همه سوژه ملتهب سیاسی و اجتماعی در این کشور وجود دارد، اما انگار سناریست ها، کارگردانان و تهیه کنندگان در یک توافق جمعی، تصمیم گرفتند سراغ این ها نروند. چرا؟

همان نگاهی که وجود دارد. بعضی ها معتقدند باید امید تزریق کنیم. شما الان روی هر معضلی که بخواهید دست بگذارید، یک متولی پیدا می کند. خب ما یا باید سربه سر نیروی انتظامی بگذاریم یا سربه سر قوه قضائیه یا سربه سر شهرداری و... چه موضوعی را می خواهی دستمایه کارت قرار دهی و یک نقدی از وضعیت نابسامان بکنی که به تو گیر ندهند؟

وقتی شما روی فلان اختلاسگر دست بگذاری، کدام نهاد می خواهد در این مسیر، سنگ جلوی پای تان بیندازد؟

بالاخره آن اختلاسگر به تنهایی که نرفته دست به چنین کاری بزند. او رفته یک زیرساختی را در کشور یارگیری کرده و سپس با فراغ بال دست به چنین کاری زده. الان ما برویم در بانک، هیچ وامی به ما نمی دهند، اما کسی که آن میزان وام های کلان چندمیلیاردی می گیرد، قطعا رفته و در سیستم، یارگیری کرده که توانسته پنج هزار میلیارد جابه جا کند. ما باید به این ها بپردازیم. این طور نبوده که طرف برود در بانک و بگوید پنج هزار میلیارد تومان به من وام بدهید و رئیس بانک گفته خب بفرما بگیر و برو. حتما شما باید از یک پدیده ای کالبدشکافی کنید. ما الان می خواهیم به همین اختلاس گر بپردازیم خب یقه چه کسی را می توانیم بگیریم؟ سیستم بانکی کشور ما این طوری بود یا قوه قضائیه ما این طوری بوده و بعضی آدم های داخل در آن این کار ها را کردند. آن تبعاتش را چه کسی می خواهد پاسخگو باشد؟ به همین دلیل شما نمی توانید وارد موضوعات صریح اجتماعی شوید.

شما فکر می کنید تمام کسانی که اختلاس کرده اند به صورت فردی عمل می کرده اند؟ مثلا همین طبری، براساس شواهد و قرائن، تمام آن ها آمده بودند و در سیستم قضایی، یارهایشان را تعیین کرده بودند. طرف رفته در گمرک زدوبندی کرده، با بانک زدوبند کرده و.... شما اگر بخواهی به همه این ها بپردازی و کالبدشکافی کنی، مساله ساز می شود. همان نهاد ها می گویند حالا در یک سیستمی که کلی آدم خدوم دارد، چند نفر ناشایست هم بوده و چرا رفتید این طور نشان دادید. اصلا شما نمی توانید به موضوعی بپردازید؛ اگر آن سعه صدر در کشور به وجود بیاید و به شما اجازه بدهند که بروید و به این ها بپردازید، خب بله. الان مثلا در شهرداری، کلی کارمند خدوم وجود دارد، اما آیا کارمند رشوه گیر نیست؟ آیا می توانی بپردازی؟ در نیروی انتظامی این همه نیروی خدوم هست، اما شما می خواهی آن بخش فساد انگیزش را مطرح کنی، آیا می توانی؟

و شما هم که سر متری شیش ونیم با نیروی انتظامی، حسابی مساله داشتید.

بله. همه چیز را که نمی توان گفت.

مشکل اصلی سر چه بود؟

نگاه آن ها این بود که نباید اصلا نیروی انتظامی را خشن نشان داد. یک سری مسائل بود.

خب آن ها از کجا متوجه شدند که این فیلم، چهره پلیس را به این نحو نشان داده که در همان مرحله بازبینی در آن اعمال نظر کردند؟

متوجه شدند و اصرار داشتند که فیلم را قبل از نمایش ببینند. یک سری تجهیزات لجستیکی از آن ها گرفته بودیم هرچند از اماکن آن ها استفاده نکردیم و همه آن ها را ساختیم، ولی لجستیک آن ها را می خواستیم و به نوعی مجبور بودیم.

پیرو همین صحبت ها، خبر دارید دیدار های سینمایی و هنری اهالی سیاست به تازگی زیاد شده است. چند وقت پیش یک سری از سینماگران با سعید جلیلی دیدار داشتند. جلیلی در همین جلسه تاکید کرده بود که جنس موضع گیری و اعتراض افراد سیاسی، با جنس اعتراض اهالی هنر متفاوت است و اتفاقا از اهالی سینما خواست که به مسائل اجتماعی و اقتصادی ورود کنند. شما هم در آن جلسه حضور داشتید؟

خیر. چرا سینماگران باید با جلیلی دیدار کنند؟

شاید به خاطر نزدیک شدن به ایام انتخابات باشد.

اصلا یکی از معضلات ما همین طرز تفکر هایی است که نمی گذارد سینما رشد کند. همین آدم های افراطی و تند معضل سینمای ما هستند. بگذارید این تنوع سلایق فکری که در کشور وجود دارد، بیایند و کار خودشان را انجام دهند. من اندیشه شما را قبول ندارم و می روم شما را نقد می کنم، شما هم اندیشه من را قبول نداری و برو من را نقد کن. قرار نیست کاری کنم که تمام آحاد جامعه را راضی نگه دارم. این، کار اشتباهی است که فقط یک طرز تفکر بتواند فیلم بسازد چه منفی و چه مثبت. ببینید سینما برای همان آدم هایی که به لحاظ اندیشه ای، افراطی هستند چقدر مورد فشار قرار گرفته.

حرف من این است که همین آدم های به قول شما افراطی یا همان منعطف ها؛ تمام آن ها دارند به نوعی با سینماگران ارتباط برقرار و به آن ها توصیه می کنند که بروید جلو و درباره فلان موضوع ملتهب اجتماعی یا سیاسی بسازید. به نظر این چراغ سبز نشان دادن از سوی اهالی سیاست نمی تواند مسیر ساخت آثار جدید را در سینمای اجتماعی هموار کند؟

به شرطی که اجازه دهند هم این طرفی ها بسازند و هم آن طرفی ها. این خیلی خوب است؛ اینکه چرا نمی توانیم بسازیم به همان دلیل است که من رفتم با ابراهیم حاتمی کیا ، به رنگ ارغوان را ساختم، پنج سال گیر بودم، چطور من نرفتم بسازم؟ دیگر جرات می کنم بروم طرف فیلم سیاسی؟ فیلم اجتماعی نمی توانم بسازم، آن وقت بروم فیلم سیاسی بسازم؟ من فیلم ساده ساده متری شیش ونیم را که مردم کم وبیش می دانند برای آنچه اتفاقی افتاد ساختم، ببینید چه بلایی سرمان آوردند. تازه من ساداتیان نمی توانم بروم فیلم بسازم. یک فیلم ساده نمی شود ساخت، چه برسد به فیلم روی سوژه های ملتهب سیاسی و اجتماعی.

شما چهارسال پیش یعنی پس از دوره ای که سختی ها و مصائب به رنگ ارغوان را پشت سر گذاشتید، گفتید می خواهید فیلمی درباره تسخیر لانه جاسوسی بسازید، اما تا امروز نساختید. چرا؟

دوست داشتم بسازم. ما علاقه مند بودیم که اخبار مربوط به ساخت این فیلم را منتشر کنیم و ببینیم آیا ما جزء آن حلقه ای هستیم که بتوانیم با نگاه خودمان درباره لانه جاسوسی فیلم بسازیم؟ که دیدیم ما در آن حلقه نیستیم و اجازه نداریم.

در کدام حلقه؟

بالاخره ما به موضوع یک جور نگاه می کنیم، دیگران یک جور دیگر. من می خواستم از نگاه آقای ابراهیم اصغرزاده بسازم که آن نگاه الان در کشور مطرود است و کسی قبول ندارد.

به سمفا بپردازیم و طرحی که روی کاغذ قرار بود به واسطه تقسیم به لحظه پول بلیت، آن مشکل دیرینه تهیه کنندگان و دفاتر پخش را با سینماداران حل کند که این اتفاق علی رغم راه اندازی سمفا، هنوز اجرایی نشده. ضمن اینکه بحث هایی مبنی بر دخالت سمفا در سانس بندی ها وجود دارد که بیشتر به جای آنکه در راستای شفاف سازی باشد، تحکم مدیریتی را روی سینماداران و البته تهیه کنندگان و پخش کنندگان نشانه رفته. این موضوع را
چگونه می بینید؟

در این مساله هم نوع نگاه ها فرق می کند. از نگاه من، فیلمی که نتواند اعتماد مردم را جلب کند، اصلا نباید اکران شود. می روند به هردلیل فیلم هایی می سازند و بعد اصرار دارند که آن فیلم ها اکران شود. آن فیلم را هم به تماشاگر حقنه می کنند و هم به سینمادار. باید فیلمی را که در سالن چیدمان می کنی و 100 نفر مخاطب دارد بگذاری کنار و این فیلم ها را که 10 نفر مخاطب دارند پخش کنی. این کجای عدالت است؟ اگر اراده شان بر این است، باید دست سینمادار را باز بگذارند که خود او، سالن هایش را مدیریت کند که چند مخاطب بیشتر به سالن بیایند.

صاحبان همان فیلم ها اعتراض می کنند که به این شکل برخورد سینمادار می گویند مافیا.

مافیا متعلق به زمانی است که در شرایط برابر، شما را بگذارند کنار و یکی دیگر را بگذارند جای شما. ولی وقتی یک فیلم را که با استقبال مردم مواجه شده و در گیشه مورد استقبال قرار گرفته باید بگذاری کنار و فیلمی را نمایش دهی که کسی نمی آید ببیند، این کجایش عدالت است؟ عدالت براساس ظرفیت های افراد و ظرفیت فیلم ها دارد تعریف می شود. مثلا کدام مدیر سینما را سراغ دارید که یک فیلم پرفروش را بگذارد کنار و یک فیلم کم فروش را بیاورد نمایش دهد؟ آدم باید به عقل کسی که به این شکل عمل می کند، شک کند. بعد ما را زور می کنند که آقا، این فیلم ها را اکران کنید. من این ها را خیلی نمی فهمم و بعد می گوییم چرا سینما به لحاظ اقتصادی به این وضعیت اسفناک افتاده.

درمورد سمفا این طور شنیدیم که، چون پول فروش بلیت به حساب سینمادار می آمد و سینمادار باتاخیر با صاحب فیلم تسویه می کرد، بحث بر سر این بود که سامانه ای تاسیس شود که پول بلیت درجا توزیع شود و پول صاحب فیلم زودتر به دستش برسد. حالا کنار این، همین بحث ها پیش آمد که یکی می گوید چیدمان دست مدیر سینماست و یکی دیگر می گوید چیدمان را سمفا باید انجام دهد؛ نواقصی در اجرای این طرح به وجود آمده که حالا دیگر فرصت اجرا هم پیش نیامده، یعنی زیربار نرفتند که بفهمیم کجا اشکال دارد و کجا نقطه ضعفش است. حرف هایی که می زدند حرف های جذابی بود که صاحب فیلم زودتر به پولش می رسد، چون باید میلیاردی خرج کند و بعد بیاید پولش را با التماس از سینمادار بگیرد. امیدواریم شرایط سینما که عادی شد، نواقص این سامانه هم برطرف شود، ولی این نباید حاکی از آن باشد که اختیار مدیران سینما ها را از آن ها بگیرند. ابتکار عمل مدیر سینما باید دست خودش باشد.

دو سوال بعدی من را فقط با بله یا خیر پاسخ بدهید؛ با قاچاق مخالفید؟

به شدت.

قاچاقچی باید به مردم معرفی شود؟

شدیدا.

چه کسی متری شیش ونیم را قاچاق کرد؟

واقعیتش، زوایای آن هنوز برای ما هم مبهم است، علی رغم اینکه هم وزارت ارشاد از من شکایت کرد و هم من از وزارت ارشاد؛ در سیستم پلیس امنیت رفتیم، در سیستم قضایی رفتیم، اما هنوز هم برای من خیلی واضح نیست.

بالاخره آن فردی را که تحت عنوان قاچاقچی این فیلم بود دستگیر کرده اید دیگر؟ آن فرد کیست؟ چون فقط قاچاق فیلم شما نبوده؛ از رحمان 1400 که در ابتدای سال اکران شد تا خانه پدری در انتهای سال، تماما قاچاق شدند. این فرد را معرفی کنید.

یک نفر را گرفتیم که از تک فروشی خارج شده بود و داشت به صورت کلان تر این فیلم را می فروخت.

بالاخره دستفروش خیابان انقلاب که نبود؛ سازمانی داشت.

نه مغازه دار بود.

نسخه اولیه را از کجا آورده بود؟ یک مغازه دار ساده که نمی تواند دستش به این فیلم های کامل و بدون ممیزی سازمان سینمایی برسد.

همین. من که نمی توانستم از او اقرار بگیرم که از کجا آورده؟ نفهمیدیم رابط که بود. آن ها را باید پلیس و سیستم امنیت کشور پیدا کنند.

یعنی پلیس رد آن رابط را نزد؟

من نمی دانم.

مطمئنا رابط این آدم به داخل ارشاد وصل بوده، چون نسخه بازبینی فیلم شما قاچاق شد و این نسخه تنها در اختیار سازمان سینمایی بود.

آن موقع بحث هایی مطرح شد که بعدش گفتند این ها اتهام است. ارشاد هم از دست ما دلخور بود. گفتند بروید در سیستم امنیتی کشور شکایت کنید تا آن ها رسیدگی کنند.

یک سوال درمورد سینما آستارا دارم که شما مدیریت آنجا را برعهده دارید؛ سینمایی که از دهه ها قبل، خیلی از مخاطبان با آن خاطره دارند و شما تصمیم به بازسازی آن گرفتید. این پردیس در زمستان 97 و درحالی که هنوز کاملا آماده سازی نشده بود، به عنوان یکی از سینما های جشنواره فجر اعلام شد که بعد ها سرگروهی را هم گرفت. اما این پردیس که سال گذشته کاملا تجهیز و آماده تر از سال 97 بود، نتوانست یکی از سینما های نمایش دهنده جشنواره فجر باشد، ضمن اینکه سرگروهی را هم از دست داد. این اتفاق ها دلیل خاصی داشته است؟

دو دلیل داشت؛ یکی اینکه سینما های دیگر هم داوطلب سرگروهی بودند و بحت دومش قرار بود سرگروه های فیلم ها از طریق قرعه کشی انتخاب شوند. وقتی قرار بود فیلم ها برای سرگروهی قرعه کشی شوند دیگر سرگروه بودن خیلی امتیازی تلقی نمی شد. بعد متقاضی هم داشت.

شما روزگاری رئیس دفتر مرحوم هاشمی رفسنجانی بودید که پس از پایان دوران ریاست جمهوری وی وارد سینما شده و به تهیه کنندگی پرداختید. این جهش از رئیس دفتر بودن به تهیه کنندگی به چه دلیل و نیازی شکل گرفت؟

این دو، موقعیت های متضادی با یکدیگر هستند. آن یک کار اجرایی است و این، یک کار کاملا فرهنگی. زمانی که من سر کار بودم، فرهنگ، علاقه شخصی من بود. خیلی ها برای مشکلات حوزه فیلم و سینما به من مراجعه می کردند که اگر کمکی از دستم برمی آمد، امتناع نمی کردم. من از طرف مردم در پستی نشسته بودم و اگر کاری از من برمی آمد، حتما انجام می دادم، مخصوصا برای سینمای کشورم که احساس می کردم نیاز به کمک دارد. در همان زمان، با بسیاری از سینماگران مراوداتی داشتم. از کار دولتی که آمدم کنار، این مراوده برقرار بود و در بعضی از کار ها کمک کردم که تا چشم باز کردم دیدم مستقیما در دل سینما هستم.

تصور اولیه من این بود که کنار کار هایی که انجام می دهم، کار هنری را هم دنبال کنم، اما دیدم کار های جدی، خیلی ماورای تفنن است، یعنی شما اگر بخواهی اندیشه و کار درستی را انجام دهی، باید خیلی انرژی بگذاری که به میدان بیایی. من وقتی می خواهم کاری را انجام دهم، برای یک سال، تمام کارهایم تحت الشعاع آن است؛ تمام وقتم را می گیرد تا فیلمی را انتخاب کرده، بسازم و پخش کنم. آن اثرگذاری برایم جدی تر شده و جذابیت بیشتری پیدا کرده است. خیلی از کار ها را دیگران دارند انجام می دهند؛ حداقل حضور من باعث شود کار ها کمی متفاوت تر شوند و کار هایی را که دیگران زیربارش نمی روند من دارم انجام می دهم؛ که اگر در همان زمان رئیس دفتری، مستقیم به عرصه تهیه کنندگی ورود می کردید، قطعا از سوی جریانی به استفاده از رانت دولتی محکوم می شدید.

کار های من چه رانت دولتی می تواند داشته باشد؟ کار های من تماما شر و شور بوده و تمام شان هم دچار بلیه ممیزی و توقیف بوده اند. کار هایی از این شکل بوده. یکی ممکن است توانایی اداری و اجرایی داشته باشد، یکی ممکن است توانایی مالی داشته باشد به نظرم این هم مثل مدرسه سازی و مسجدسازی است. آدم هایی که توانایی دارند اگر بیایند و یک گوشه این کار را بگیرند و نگذارند این جریان زمین بخورد، کار پسندیده ای کرده اند. مثلا متری شیش ونیم را 30 میلیون نفر دیده اند، اگر تاثیرش را تنها روی یک درصد از مخاطبانش بگذارد، یعنی ما توانسته ایم روی 30 هزار نفر تاثیر بگذاریم. ببینید کدام ابزار می تواند تا این اندازه روی مردمش اثر بگذارد؟

شما همراه شرکایتان در پخش خانه فیلم ، پردیس افتتاح نشده صبامال را در اختیار دارید که در آستانه افتتاح است. برخی از شما می پرسند که شما چگونه بدون برگزاری هیچ مزایده ای توانسته اید مدیریت این پردیس را برعهده بگیرید.

حرف زیاد می زنند. وقتی یک کارشناس رسمی دادگستری می رود جایی را قیمت گذاری می کند، دیگر افرادی که صالح نیستند چه می توانند بگویند؟ من کارم شفاف است و هیچ چیز مخفی ای ندارم. آن ها ضوابطی داشتند که ما نعل به نعل آن ضوابط را اجرا کردیم. ما در خانه فیلم دور هم جمع می شویم و سعی می کنیم در خدمت سینمای ایران باشیم و تلاش می کنیم تا این کار را درست انجام دهیم. جای کسی را هم تنگ نکرده ایم. سینما آنقدر بزرگ و فراخ است که هر کسی چیزی بلد است بیاید و یک گوشه اش را بگیرد.

مثلا من برای جامه دران به قدری در اکران اذیت شدم که گفتم من اگر به سالن مجهز نشوم، دیگر فیلم نمی سازم. به سهم خودم رفتم و هشت سالن راه اندازی کردم. بالغ بر 400 تهیه کننده داریم؛ بقیه بروند چند سالن راه بیندازند و گوشه این میز را بگیرند. مگر ما چه کرده ایم؟ اینکه این تعداد سالن به ظرفیت های سالن های سینمایی کشور اضافه کردیم و درصدد هستیم 30 سالن دیگر هم اضافه کنیم کار بدی است؟ منتی نیست، اما این پول هایی که الان داریم در این حوزه ها خرج می کنیم، در هر حوزه دیگری وارد کرده بودیم الان چندین برابر شده بود. ما به دنبال تشویق نیستیم، ولی این شکل برخورد کردن هم نوعی بی اخلاقی است. ما اشتباهی نکرده ایم که بخواهیم بترسیم یا سرمان پایین باشد.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت روزنامه فرهیختگان، تاریخ انتشار: 23 تیر 1399، کد خبر: 180196، www.farhikhtegandaily.com

با وجود آنکه صاحبان یکی از فیلم های پرفروش سال به واسطه وضعیت وخیم شیوع کرونا و احتمالا به واسطه فروش اندک در این شرایط بحرانی، با هماهنگی سازمان سینمایی اکران فیلم شان را متوقف کردند و علی رغم آنکه اغلب صاحبان فیلم های سینمایی برخلاف رویه مرسوم در ایام عادی، حاضر به اکران عمومی فیلم هایشان نیست و دست سالن داران برای نمایش فیلم خالی مانده، سالن داران مقاومت شدیدی در مقابل تعطیلی مجدد سالن ها سینما در پیش گرفته اند، چرا که معتقدند در صورت تعطیلی مجدد سالن های سینما، اقتصاد سینما در سال جاری به پایان خود رسیده است.

به گزارش تابناک ؛ سالن های سینمای ایران پس از چهار ماه تعطیلی متاثر از شیوع کرونا جزو آخرین مجموعه های بودند که مجوز بازگشایی با پنجاه درصد ظرفیت را یافتند. این تصمیم مصادف با شروع اوج گیری مجدد شیوع کرونا در ایران و افزایش تعداد قربانیان این ویروس مرگ آفرین در ایران شد. با وجود آنکه فیلم هایی چون شنای پروانه و خوب بد جلف 2: ارتش سری به عنوان دو فیلمی که پیش بینی فروش چند ده میلیاردی درباره آنها می شد، برای بازگرداندن مخاطب در سالن های سینما اکران شدند اما نتیجه چیزی دور از انتظار سالن داران و مطابق با پیش بینی کارشناسان بود.

طبیعی بود که فیلم های سینمایی با این شرایط ادامه ندهند و همین اتفاق نیز رخ داد. رسول صدرعاملی تهیه کننده اولین فیلم سینمایی شنای پروانه خبر داد که اکران این فیلم از چهارشنبه 25 تیرماه به احترام کادر درمانی بیمارستان های درگیر با کرونا، متوقف می شود و در این زمینه گفت: طبق مذاکراتی که امروز در وزارت ارشاد با آقای طباطبایی نژاد و اعضای شورای صنفی نمایش داشتم، توقف اکران را مطرح کردیم که مدیران نیز ضمن تشکر از اینکه فیلم را برای بازگشایی سینماها ارائه دادیم، با این درخواست موافقت کردند.

صدرعاملی یادآور شد: سه هفته پیش که ما اکران شنای پروانه را آغاز کردیم، واگیری بیماری این همه زیاد نبود و تعداد فوت شدگان در بین هم وطنانمان به حدود سی نفر کاهش یافته بود اما تصور نمی کردیم در فاصله کمتر از دو هفته، ناگهان به این حد افزایش بیمار و فوت شده برسیم. به هرحال منتظر می مانیم تا وقتی این ویروس کنترل شد و امنیت خاطر برای تماشاگران به وجود آمد، شرایط اکران مجدد فیلم را در سراسر کشور فراهم می کنیم که امیدوارم این فرصت بعد از دهه اول محرم فراهم شود. اما خبری که او داد، با واکنش متفاوتی همراه شد.

مرتضی شایسته دبیر شورای صنفی نمایش توقف اکران شنای پروانه را تصمیمی خارج از مصوبات این شورا اعلام کرد و گفت: شورای صنفی طبق قراردادهای خود عمل می کند. ما سه هفته هم به شنای پروانه امتیاز دادیم و گفتیم این هفته های نمایش محاسبه نمی شود اما هفته های نمایش باقی فیلم ها حساب می شود. نمی دانم دلیل این تصمیم چه بود؟ اما توصیه ما به آقای صدرعاملی عزیز و بقیه صاحبان فیلم این بود که به ادامه اکران بپردازند. این تصمیم به هیچ وجه جزو مصوبات روز گذشته ما نبود. آقای صدرعاملی مسئله متوقف اکران را مطرح کردند اما با آن موافقت نشد... حالا شاید هم کنار نکشید... شاید دوباره تصمیمشان عوض شود. توصیه من به آقای صدرعاملی عزیز این است که به خاطر سینما اکران را ادامه بدهند.

در واقع دبیر شورای صنفی نمایش می خواهد صاحبان یک فیلم سینمایی به خاطر سینما یا به عبارت دقیق تر به خاطر سالن داران سینما، فیلمش را در این شرایط که با ریزش شدید مخاطب مواجه هستیم، قربانی کند؛ آن هم فیلمی که فروش دست کم بیست میلیارد تومانی برای آن و دیگر فیلم روی پرده یعنی خوب بد جلف 2 تخمین زده می شد. شایسته در این زمینه گفته است: ما نمی توانیم فروش سی یا چهل میلیاردی یک فیلم را تضمین کنیم. نه من نه هیچ کس دیگر نمی تواند بگوید فروش را تضمین می کند. و طبیعتاً با چنین رویکردی اگر این چند فیلم نیز تحت فشار به اکران شان ادامه دهند، در نوبت بعدی اکران هیچ فیلم مهمی تن به اکران نخواهد داد و سالن داران چاره ای جز تعطیلی نخواهند داشت.

تابناک پیش از این نیز راهکاری منطقی عبور از این بحران را ارائه کرده بود که با وجود تعطیلی بخش اعظمی از سینما و تجمیع منابع در سازمان سینمایی، عملیاتی نشده است. مطابق با این راهکار سازمان سینمایی مابه التفاوت فروش فیلم ها در این مقطع با فروش واقعی اش را به صاحبان فیلم های روی پرده پرداخت می کند. در این روش می توان ضریب اشغال صندلی سالن های سینما و فروش فیلم ها در سال گذشته را متناسب با ژانر درباره فیلم های سینمایی در نظر گرفت و مابه التفاوت آن پرداخت شود. این روش قاعدتاً می تواند مانع از آسیب جدی بخش خصوصی برای اکران شود و خسارت وارده به واسطه ریزش مخاطب نیز با اکران اجباری به بخش خصوصی تحمیل نمی شود.

اگر این سازوکار اجرایی نشود، قاعدتاً برای نوبت بعدی اکران به جز فیلم های رده دوم که در شرایط طبیعی نوبت اکران دریافت نمی کردند و قاعدتاً برای آوردن تماشاگر به سالن سینما در این شرایط گزینه های جذابی محسوب نمی شوند، تنها گزینه هایی خواهند بود که باقی می مانند. وقتی برخی از جذاب ترین فیلم های سال در بسیاری از سانس های اکران بیش از ده تماشاگر جذب نمی کنند، قاعدتاً سرنوشت فیلم های ضعیف تکان دهنده تر از این خواهد بود.

مجید رجبی معمار مدیرعامل خانه هنرمندان در دهمین برنامه زنده اینستاگرامی دوشنبه های سینما حاضر شد و کیوان کثیریان مدیر سینما تک خانه هنرمندان با او گپ و گفتی داشت.

به گزارش سینماسینما ، رجبی معمار در بخش هایی از صحبت های خود با تاکید بر این که خانه هنرمندان یک مجموعه خصوصی است در مورد تامین بودجه های لازم برای اداره خانه هنرمندان گفت: افرادی هستند که بدشان نمی آید خانه هنرمندان تعطیل شود. انگیزه یک عده از آنها حسادت است به طوری که یکی از آنها به من می گفت چرا هر چه به تو پول نمی دهیم و هیچ کمکی به تو نمی کنیم و چوب لای چرخت می گذاریم باز هم تو هستی و ادامه می دهی؟! خیلی ها چشم ندارند خانه هنرمندان را ببینند. برای این که خانه هنرمندان با کمترین هزینه اداره می شود. کل هزینه یک سال خانه هنرمندان و تماشاخانه ایرانشهر معادل هزینه یک جشنواره درجه سه ای است که نهادهای مختلف برگزار می کنند.

او افزود: ما بزرگ ترین اساتید هنر را به اینجا دعوت می کنیم و در حد وسع خود کارتی با مبلغ ناچیز به آنها هدیه می دهیم. اساتید بزرگ هنر که هر جایی غیر از خانه هنرمندان بروند به آنها چندین سکه که واقعا حق آنها هم است می دهند اما این اساتید، خانه هنرمندان را خانه خود می دانند و کارت هدیه ما را می پذیرند و به عنوان تبرک قبول می کنند. افراد از طیف های گوناگون سیاسی و عقیدتی با ادامه کار خانه هنرمندان مشکل دارند. ولی براساس عهدی که از ابتدا بسته ایم خانه هنرمندان با هیچ جناح سیاسی کشور ارتباط ندارد و از هیچ جریان سیاسی و فرهنگی خاص طرفداری نمی کند. تمام تلاش ما این بوده که خانه هنرمندان متعلق به تمام مردم ایران و جامعه هنری باشد. نگهداری این مجموعه به این شکل سخت است. بعد ما مقایسه می شویم با نهادهایی که امکانات و فضای زیادی دارند. نهادهایی که در عین حال برای انجام کارهای خود از ما کمک می گیرند و با وجود فضای زیادی که دارند از گالری های خانه هنرمندان استفاده می کنند چون طبق گفته خودشان گالری های آنها سوت و کور است.

رجبی معمار با ابراز گله مندی از محمدباقر نوبخت گفت: همین جا من به طور رسمی از آقای نوبخت رییس سازمان برنامه و بودجه گله می کنم. ایشان اگر از هنرمندی خوشش بیاید امکان دارد به اندازه یک سال خانه هنرمندان به او بودجه بدهد ولی بنده الان سه- چهار سال است به دنبال گرفتن وقت از ایشان از راه های قانونی و درست آن هستم اما امکانش میسر نمی شود. آقای نمکی که الان وزیر بهداشت اند معاون هنری، فرهنگی و اجتماعی سازمان برنامه و بودجه بودند. او به خانه هنرمندان آمد و سخنرانی غرایی کرد و قول های زیادی داد ولی بعد از آن جواب تلفن هیچ کس را نداد. ما چرا نباید از ردیف بودجه کمکی استفاده کنیم؟ ما کاملا برنامه داریم نهادهایی هستند که بودجه های هنگفت می گیرند و برنامه ای هم ندارند. ما برنامه داریم. برای بعضی از افراد کارهایی که ما می کنیم مهم نیست. یک هفته فیلم ناصر تقوایی برگزار کردیم. ناصر تقوایی که پایش را از خانه بیرون نمی گذاشت یک هفته هر روز در خانه هنرمندان بود. ضمن این که جهت بندی خاص نداریم. ما هر سال برای رخداد مهم اربعین و همچنین هفته دفاع مقدس هم برنامه های ممتازی داریم.

برنامه دوشنبه های سینما هر هفته راس ساعت 18 در اکانت رسمی خانه هنرمندان با حضور کیوان کثیریان مدیر سینما تک خانه هنرمندان و میهمانان برنامه به بحث و بررسی مسائل حوزه سینما اختصاص دارد.

به گزارش سینماپرس ، سینمای اجتماعی ایران نزدیک دو دهه است که درگیر بازتاب دادن واقعیت هایی است که تمرکز روی آن ها در خوش بینانه ترین حالت به زعم سازندگانش می تواند در جامعه ایجاد واکنش کرده و اثرگذاری مثبت داشته باشد. بارزترین نمونه های این جنس پرداختن به سیاهی های جامعه را فیلمسازی، چون سعید روستایی در فیلم ابد و یک روز به عنوان اثری قابل اعتنا و سینمایی رقم زده است و صدها فیلم درجه دو و در ردیف های بعدی نازل با همین سبک و سیاق ساخته شده که در آن بیش از آنکه فیلمساز هدفش فرهنگی باشد و با انگیزه های دلسوزانه به سمت سوژه رفته باشد، اهدافی فردی و کوچک را هدف گرفته و برای همین نتیجه کار به لحاظ فرهنگی تأثیرگذاری مثبتی بر جامعه نگذاشته است. نکته اصلی در چنین آثاری این است که فیلمساز صرفاً خواسته هست های منفی را جلوی چشم بیاورد با غفلت از این موضوع که رسالت هنرمند خیلی بیش از یک به اصطلاح مچ گیری سطحی است و اتفاقاً آن ها که باید از این سیاهی ها خبر داشته باشند و کاری برای آن بکنند خود را به بی خبری زده اند و این جامعه مخاطبان گسترده از میان مردم هستند که واقعیات روزمره جلوی چشمان آن ها بزرگنمایی می شود و اتفاقاً کاری نمی توانند بکنند جز اینکه گیج تر از قبل می شوند.

پریشان تر کردن جامعه

بخش عمده ای از آثار سینمایی جهان را آثاری تشکیل می دهند که نه تنها فهم یا درک تازه ای از جهان برای تماشاگران شان رقم نمی زنند بلکه آن ها را گیج تر و پریشان احوال تر می کنند. شاید شنیده باشید که فلان فیلمساز مشهور به طور مشخص عنوان می کند هدفش از فلان سکانس رقت انگیز در فیلم شوکه کردن تماشاگر بوده است. شوکه کردن با نمایش یک صحنه ملتهب دلخراش که نسبتی با ژانر هم ندارد یعنی تماشاگر بیچاره در حال تماشای فیلم یا سریالی است که می انگارد اجتماعی یا خانوادگی است، اما با صحنه ای که بیشتر مناسب ژانر ترسناک و دلهره آور است مواجه می شود.

پیش پا افتاده ترین رسالت یک فیلم یا سریال می تواند افشاگری از پشت پرده های یک موضوع باشد. این کار را یک گزارش ژورنالیستی عادی نیز می تواند انجام دهد. سطحی ترین تأثیری که یک فیلم یا سریال می تواند بر مخاطبش بگذارد این است که او را در یک موقعیت گرفتار و منقلب یا شوکه کند. فیلمساز در واقع این فرصت را در اختیار دارد که از تمرکز مخاطبش سوء استفاده کند و سکانس یا موقعیتی را که در نسبت با دیگر اجزای اثر تعریف و جایگاه درستی پیدا نمی کند در معرض دید مخاطب قرار دهد.

چه زمانی تولید فیلم شکست فرهنگی قلمداد می شود

برای مثال در فضایی که افکار عمومی یک جامعه درگیر موضوع اختلاس و فساد مالی دولتی است، ساده ترین کار ممکن این است که موضوع فساد در سیستم در معرض دید مخاطب قرار بگیرد ممکن است در این میان برخی اطلاعات مغفول مانده نیز در معرض تماشاگر گذاشته شود، اما تا زمانی که مخاطب از درکی تازه از موضوع بهره مند نشود، نمی تواند توجیهی فرهنگی برای تولید آن وجود داشته باشد. موضوع منفی مثل اعتیاد، اختلاس، سرقت، فساد اخلاقی و مسائلی از این دست بدون ایجاد یک چارچوب منطقی تنها ذهن مخاطب را پریشان تر کرده و به نوعی پرداخت دم دستی و سطحی به این مسائل می تواند نوعی خیانت به مخاطب باشد. اگر در ساختار اثری که قرار است درباره فساد مالی باشد یک قهرمان با ابعاد شخصیتی دقیق و پرداخت شده وجود نداشته باشد، اثری تأثیرگذار به مثابه یک محصول فرهنگی تولید نشده است. وقتی از قهرمان حرف می زنیم از کاراکتری سهل و ممتنع سخن می گوییم که باید همذات پنداری تماشاگر را به بهترین نحو ممکن برانگیزد وگرنه تولید چنین اثری یک شکست فرهنگی محسوب می شود؛ چراکه قصد سازندگان قطعاً سرگرم کردن صرف مخاطب نبوده است چه اینکه مخاطب را می شود با آثار دیگری، چون مسابقات گات تالنت نیز سرگرم کرد. فیلم یا سریال کارکردی بیش از سرگرم کردن دارند هر چند مسابقات موسوم به گات تالنت هم صرفاً سرگرم نمی کنند و بعد فرهنگی این آثار نیز غیرقابل کتمان است.

ما دغدغه داریم پس حق داریم!

سال گذشته و در جریان بالا گرفتن انتقادها از سریال تلویزیونی عروس تاریکی که با تغییر نام بوی باران روی آنتن رفت یکی از عوامل این سریال عنوان کرد که موضوع لزوم تولید سریال حول محور معضلات و مشکلات اجتماعی در جلسه ای با رهبر معظم انقلاب مطرح شده و ایشان این مسئله را تأیید کرده اند. سازندگان آن سریال همین ادعا را سندی برای حقانیت خود در تولید سریالی می دانستند که نوع و جنس پرداخت معضلات اجتماعی و صرفاً پرداخت به موضوع در آن انتقادات زیادی در میان منتقدان و ناظران فرهیخته و دلسوز برانگیخته بود. نکته این بود که هیچ عقل سلیمی صرف پرداختن به مسائل و مشکلات و بازتاب حساب شده و منطقی این مسائل را رد یا منع نمی کند، اما موضوع این است که اگر پرداخت مسائل منفی در جامعه با رعایت اقتضائات و ظرافت های دقیق علمی و فنی در ساختار فیلمنامه و درام انجام نشود، نه تنها تأثیرگذاری مطلوب در جامعه نخواهد داشت بلکه منجر به تخریب و جریحه دار شدن روحیه و احساسات جامعه می شود. به عبارتی دیگر اگر الزامات تولید سریال پیرامون نقاط کور و سیاه جامعه رعایت نشود در واقع سریال های تلویزیونی با نگاهی خوش بینانه ناخواسته این مسائل را در جامعه ترویج کرده و ضریب دهند ما با ترویج وارونه ای از فرهنگ مواجهیم که غفلتاً به جای گسترش خوبی ها در حال توسعه بدی هاست. یک اثر خوب نمایشی اثری است که کاراکترهای منفی در آن نقاط سفید شخصیتی هم داشته باشند تا مخاطب احساس کند آن ها را درک می کند و آن ها از کره ای دیگر نیامده اند، اما وقتی این بدیهیات رعایت نمی شود، تأثیرات فرهنگی این آثار نیز به طور کلی زیر سؤال است.

مدیران فرهنگی به ویژه در بخش های سینما و تولید سریال باید بدانند برای انتقاد از نقاط منفی لازم نیست بدی ها در کانون اصلی یک فیلم قرار بگیرند و فیلم بر محور نقاط منفی دراماتیزه شده باشد بلکه یک فیلم خوب که بتواند الهام بخش بوده و درک تازه ای از هستی و جامعه به مخاطبش بدهد باید عناصر مثبت در نقطه کانونی آن باشد. سریال یا فیلم خوب قرار نیست صرفاً پشت پرده ها را افشا کند بلکه قرار است درکی نسبتاً دقیق یا جدید از هستی یا جامعه ارائه دهد.

*جواد محرمی

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، با آغاز به کار مجلس یازدهم به ریاست محمدباقر قالیباف سینماگران ایران به عنوان قشری از جامعه قطعاً انتظاراتی از نمایندگان مردم دارند و قطعاً این انتظارات با انتخاب سید محمود رضوی تهیه کننده سینما و تلویزیون به عنوان مشاور فرهنگی محمدباقر قالیباف می تواند جدی تر دنبال شود.

سید محمود رضوی که تهیه کنندگی سریال های نفس گرم ، پادری و پرده نشین و فیلم های سینمایی درباره الی ، دهلیز ، معراجی ها ، سیانور ، ماجرای نیمروز و لاتاری را بر عهده داشته به عنوان یک سینماگر که سال هاست در این حوزه مشغول به کار است قطعاً شناختی کامل نسبت به مطالبات و مشکلات سینماگران دارد که امید رسیدگی به معضلات با نگاهی ویژه به سینما بیشتر است.

قطعاً مجلس شورای اسلامی با قانونگذاری در زمینه های مختلف می تواند برای رسیدن به نتایج بهتر در جهت بهبود وضعیت سینما و سینماگران تعیین کننده باشد و سینماگران نیز باید در جهت آشنایی نمایندگان مجلس شورای اسلامی مشکلات موجود در سینما را مطرح کنند. به همین بهانه در گفت وگو با دو سینماگر انتظار سینماگران از نمایندگان مجلس شورای اسلامی را مورد بررسی قرار دادیم که در ادامه می خوانید:

کمیسیون فرهنگی مجلس می تواند یک مرکز تحقیقاتی جدی در فرهنگ داشته باشد

شفیع آقامحمدیان تهیه کننده، کارگردان و مدیرعامل سابق مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در گفت وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: انتخاب یک سینماگر به عنوان مشاور فرهنگی رئیس مجلس شورای اسلامی به خودی خود اتفاق مثبت و امیدوارکننده ای است.

آقامحمدیان در ادامه تصریح کرد: اما ما نمی توانیم با همین انتخاب خیال خود را راحت کنیم چرا که مشکلات سینمای ما به این راحتی حل نمی شوند. سینمای ما فاقد یک مرکزیت است که بتواند مشکلات را تعریف و مطرح کند در حالیکه برای رسیدن به یک جمع بندی درست ابتدا باید این مرکزیت وجود داشته باشد تا تعریف درستی از مسائل داشته باشیم.

این کارگردان تصریح کرد: در سینمای ما برنامه مدون و جدی وجود ندارد و ما نیاز به یک مرکز تحقیقاتی جدی داریم که کمیسیون فرهنگی مجلس می تواند این مرکزیت را ایجاد کند. بر اساس این مرکز تحقیقاتی می توانیم به نیازمندی های فرهنگی و خواسته مردم دست پیدا کنیم و مشکلات را با توجه به خواسته مردم و کشور مدیریت کنیم.

کارگردان فیلم سینمایی راننده سفیر اظهار داشت: باید مسائلی که منافع ملی ایجاب می کند به آن ها بپردازیم را شناسایی کنیم، مشکلات را بشناسیم و خواسته مردم را در این موضوع مورد بررسی قرار دهیم. همه این ها می تواند توسط کمیسیون فرهنگی مجلس رسیدگی شود و این کمیسیون می تواند گروهی پژوهشی برای این مسأله مهم داشته باشد. من در جشنواره فیلم پلیس با محمدباقر قالیباف همکاری داشتم و در آنجا متوجه علاقه او به سینما شدم و سید محمود رضوی می تواند به عنوان مشاور، توجه رئیس مجلس به مشکلات سینما را جلب کند. به نظر من مجلس شورای اسلامی باید جدا از جزئیات در سیاست کلان فرهنگی خود به حفظ منافع ملی و مسائلی از این دست توجه کند.

آقامحمدیان اظهار داشت: متأسفانه کمیسیون فرهنگی مجلس معمولاً زمانی به مسائل فرهنگی هنری ورود می کند که مشکلات به آن ارجاع داده می شود اما هر یک از اعضای کمیسیون فرهنگی می تواند یک پژوهشگر در کنار خود داشته باشد و خودش هم یک پژوهشگر فرهنگی باشد. وسعت مشکلات هنری فرهنگی ما بسیار زیاد است و نمی توان با گروهی کوچک به حل شدن مشکلات و معضلات امیدوار بود.

او افزود: بدون تحقیق و پژوهش نمی توان به مشکلات پی برد و باید این موضوع از اهمیت بالایی در بین اهالی مجلس برخوردار باشد. به نظر من تا امروز مجلس در مقام ناظر ظاهر شده و از این پس باید به شکلی جدی در این حوزه فعالیت کرده و قوانین درستی را تنظیم کند و منافع ملی و مردمی را نیز در تنظیم قوانینش مدنظر داشته باشد. متأسفانه تا امروز معمولاً ما یک طرفه به این مسأله مهم رسیدگی کرده ایم و معمولاً منافع دولت مدنظر بوده و منافع مردم دیده نشده، برخی بر این عقیده اند که منافع دولت و ملت با هم تفاوتی ندارد اما در واقع اینگونه نیست و در بسیاری مواقع این دو از هم جدا هستند.

کارگردان چشم عقاب اظهار داشت: تولید در سینما باید به بخش خصوصی سپرده شود و بخش دولتی باید به تولیدات نظارت داشته باشد اما در ایران همواره این اتفاق منجر به هرج و مرج شده است. در هالیوود هم همین وضعیت حاکم است و بخش خصوصی در قالب کمپانی های مختلف تولید دارد و قانون در رأس امور حاکم است که همه موظف به رعایت آن هستند. نمی شود در حوزه فرهنگ بی هدف بود و انتظار داشت که با حرکاتی سطحی اتفاق مهمی رخ دهد. همه چیز در این حوزه باید حساب شده پیش برود و برای پیش روی حساب شده نیاز به برنامه، تحقیق و پژوهش داریم تا قوانینی تنظیم شود که منافع مردم و منافع ملی مورد حمایت قرار بگیرد و مجلس می تواند در این مورد بسیار تأثیرگذار باشد.

در حوزه فرهنگ و هنر به این مجلس هم امیدی نیست!

حسن کلامی تهیه کننده سینما در گفت وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: برای حل مشکلات سینما پیش از هر چیز باید مشکلات را شناخت و باید دید که مشکلات چه اندازه تخصصی و چه اندازه مربوط به عام می شود.

کلامی تصریح کرد: به نظر من این مجلس هم مثل دیگر دوره های مجلس دغدغه فرهنگ ندارد و معمولاً نگاه ها در مجلس سیاسی و جناحی بوده و در این دوره هم همینطور خواهد بود. نمی توانیم توقعی از مجلس داشته باشیم و برای اینکه به رخ دادن اتفاقی خوب در این حوزه امید داشته باشیم باید اهالی مجلس خودشان دغدغه فرهنگ داشته باشند، آن ها هیچ گاه به اهالی فرهنگ رجوع نکرده اند تا مشکلات این حوزه را بفهمند و هرگاه مجلس نگاهی به فرهنگ و هنر داشته همانطور که در ابتدا تأکید کردم فقط برای برخورد و ممیزی بوده است.

این تهیه کننده در ادامه گفت: برای من کاملاً روشن است این دوره از مجلس هم دغدغه فرهنگ نخواهد داشت، اگر دقت کنید برای عضویت در کمیسیون فرهنگی هم تقریباً کسی کاندیدا نشده بود و از همین ابتدا مشخص است کسی علاقه مند به کار کردن در این حوزه نیست.

تهیه کننده فیلم سینمایی ماهی ها عاشق می شوند تصریح کرد: اهالی فرهنگ و هنر و به خصوص سینما هم با هم همگام نیستند و به قدری تفرقه وجود دارد که هیچ گاه برای رفع مشکلات به جمع بندی درستی نمی رسند. در حال حاضر مشکلات صنفی به قدری است که خودمان با خودمان نمی توانیم همراه باشیم. در اولین قدم باید به یک جمع بندی درست نسبت به مشکلات برسیم و بعد مطالبه گر باشیم و خانه سینما به عنوان یک نهاد صنفی باید به این مسأله رسیدگی کند. متأسفانه ما اینقدر حاشیه داریم که هیچ گاه به متن نمی رسیم.

کلامی در ادامه تأکید کرد: مشکلات بسیاری در سینما وجود دارد و این سال ها اصلی ترین موضوع مورد بحث امنیت شغلی سینماگران بود. افراد بی ربط به سینما در حوزه های مختلف وارد این عرصه می شوند و این ورود بی رویه باعث شده امروز سینماگران قدیمی بیکار باشند و زندگی شان در خطر قرار بگیرد. سال هاست پول هایی وارد سینما می شود که منشأ آن معلوم نیست، با این پول ها فیلم های سخیفی ساخته می شود که برای مخاطبان و سینماگران سلیقه سازی می کند و می بینیم سلیقه مخاطبان به قدری پایین آمده که امروز فیلم های سخیف بیشتر از دیگر فیلم ها ساخته و دیده می شوند.

او در پایان گفت: خانه سینما، وزارت ارشاد و بنیاد سینمایی فارابی باید برای این وضعیت فکری کنند و به مشکلات سینماگران و اهالی تلویزیون رسیدگی شود. متأسفانه حاشیه ها اجازه رسیدگی به مشکلات را نمی دهد و متولیان فرهنگ ابتدا باید حاشیه ها را از بین ببرند.

با شروع کارزار حداکثری مبارزه با فساد در دوران ریاست حجت الاسلام و المسلمین رئیسی، الزامات مختلف مبارزه موفق مورد توجه کنشگران مدنی، رسانه ای و نخبگان دانشگاهی قرار گرفته است؛ از جمله اینکه این مبارزه باید چه ضرورت هایی را رعایت کند تا بتواند نتایج واقعی به دست آورده و تنها در سطح اقدامات موردی متوقف نشود. از سوی دیگر مسئله مهمی که در این زمینه از سوی کارشناسان و دلسوزان هشدار داده می شود ضرورت فراتر رفتن اقدام از سطح برخورد با مفسدین و مواجه با ساختارهای فسادزا است.

در این میان جایگاه رسانه در مبارزه با فساد از جمله موضوعاتی است که مورد توجه قرار گرفته است. مبارزه موفق با فساد بدون رسانه های فسادستیز و بازنمایی این مبارزه در سطح رسانه ها برای همراه کردن افکار عمومی امکان پذیر نیست. هر چند با حضور حجت الاسلام رئیسی نیروهای جوان و باانگیزه وارد حوزه رسانه قوه قضاییه شده اند و سعی شده در حوزه خبری اقدامات مثبتی انجام بگیرد و تعامل بیشتری با رسانه ها صورت گرفته با این حال نگاه به رسانه صرفا در حوزه خبر و فارغ کردن این مسئله از امر هنر مشکلی است که باعث شده رهبری هم به آن واکنش نشان دهند.

رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار با مقامات ارشد قوه قضاییه در این زمینه بیان داشتند یک نکته ی دیگری هم در مورد تحوّل عرض کنیم... فعّالیّت رسانه ای و هنری در باب کار قضایی و تحرّکات قضائی است. ببینید، دشمنانِ حرکت عمومی نظام جمهوری اسلامی از همه ی راه های ممکن برای دشمنی استفاده می کنند و به هر نقطه ای از نقاط نظام جمهوری اسلامی که بتوانند، از همین طرق مختلف ضربه میزنند که از جمله ی [آنها] مسائل قضایی است. حالا خارجی ها را کار ندارم، [امّا] متأسّفانه در داخل هم حتّی با غفلت بعضی از مسئولینِ مربوط به این مسائل کارهایی می کنند، فیلم هایی میسازند که اساس و مبانی قضایی جمهوری اسلامی را زیر سؤال می برد و متأسّفانه این فیلم ها در بازبینی های این نشست های عمومی هنری و مانند این ها مورد توجّه قرار نمی گیرد و این ها اکران هم می شود، روی پرده هم می آید و پخش هم می شود؛ این خیلی چیز بدی است.

به گفته رهبری، قوّه ی قضاییه باید به این مسئله توجّه کند، صرفاً کار تبلیغاتی و رسانه ای این نیست که شما بیایید آمار بدهید؛ خب بله، سخنگوی محترم قوّه ی قضاییه می آید توضیحاتی می دهد، آماری می دهد، خیلی هم خوب است، اینها لازم هم هست، امّا کافی نیست. این کافی نیست که ما بگوییم آقا ما این کارها را کرده ایم؛ نه، برای اینکه ذهن مردم به معنای واقعی کلمه متوجّه به این قضایا بشود، کار هنری لازم است، کار رسانه ای به معنای هنری لازم است؛ این را جزو کارهای اساسی باید به حساب آورد.

مسئله دقیقا موضوعی است که رهبری روی آن انگشت نهاده اند. دریافت و درک برخی مسئولان از الزامات رسانه ای قوه قضاییه صرفا معطوف به حوزه خبر است که قطعا این حوزه مهم است و در این زمینه باید قوه تعامل خود را با رسانه ها افزایش داده و در سریع ترین زمان در مورد پروندها اطلاع رسانی کند اما رسانه بُعد دیگری هم دارد که وظیفه بازنمایی و مواجه با افکار عمومی را بر عهده دارد که در اینجا برای دقیق تر شدن تعبیر می توان به جای رسانه از واژه هنر استفاده کرد.

رهبری در همین صحبت ها، به تبیین منظورشان از اقدامات رسانه ای می پردازند شما ببینید غربی ها در این زمینه چه می کنند؛ خب دادگاه های غرب در سینما و فیلم هایشان -حالا آن مقداری که بنده دیدم، در فیلم هایی که یا آمریکایی ها درست میکنند، فیلم های هالیوودی، یا اروپایی ها درست می کنند- یک نقطه ی عدالت خشکِ محضِ این جوری است. اصلاً هیچ تعرّضی، تجاوزی به متّهم ندارند و تا یقین نکنند، حکم صادر [نمیکنند]؛ دادگاه در فیلم ها این جوری است، [امّا] بیرون را شما نگاه کنید، الان وضع آمریکا را مشاهده کنید، ببینید چه کار می کنند. هزاران نفر را به صِرف حضور در خیابان می برند زندان...خب این قانون نمی خواهد؟ لازم نیست که مثلاً کسی طبق قانون عمل کند؟

دادگاه هایشان این جوری است امّا در مقام تبلیغات که شما نگاه می کنید، یک چیز شسته و رُفته و زینت کرده و آرایش کرده ای است که نشان می دهند. خب من البتّه طرف دار این نیستم که ما بر خلاف واقع، چیزی را آرایش بدهیم؛ نخیر، امّا همان واقع قضیّه را، آن کاری را که شما دارید انجام می دهید، مشخّص کنید، بیان کنید که متأسّفانه عکسش وجود دارد؛ یعنی گاهی اوقات در کشور ما فیلم هایی در مورد مسائل قضایی و آنچه مربوط به مسائل قضایی است ساخته می شود که درست عکس واقعیّت است، یعنی ضدّ واقعیّت است.

مبارزه با فساد هم مانند هر اقدام دیگری و شاید بیشتر از هر کاری نیازمند رسانه هوشمند و اقناع کننده افکار عمومی است. اگر قوه قضاییه با دانه درشت ها و مفسدین اقتصادی برخورد می کند بدون آنکه به پیوست های رسانه ای توجه کند همین مبارزه با فساد با هیاهوهای رسانه ای مفسدین می تواند در افکارعمومی به ضدخود تبدیل شود و مردم آن را به گونه ای دیگر تفسیر کنند.

اساسا در کنار تحقق عدالت، مساله ای که باید با پیوست های رسانه ای دقیق به آن توجه کرد، احساس عدالت در مردم است. مصادیقی می توان یافت که با فسادی قاطعانه برخورد شده و عملا در جهت تحقق عدالت گامی برداشته شده اما احساس عدالت ایجاد نشده است. صداوسیما، قوه قضاییه و دیگر رسانه هایی که دغدغه مبارزه با فساد دارند، باید با ظرافت خاص و البته شفافیت تمام به فکر پیوست های رسانه ای عملکرد دستگاه قضایی در برخورد با فساد باشند. هرچند نباید دچار کلیشه و نمایش سطحی شد و کارهای مهم انجام شده را با پرداخت ضعیف به ضدخود تبدیل کرد.

از تک تک این پرونده های به سرانجام رسیده می توان چندین مستند و فیلم و سریال جذاب ساخت که هم قاطعیت قوه قضاییه در برخورد با فساد را به تصویر می کشد و حس عدالت را در مردم عینی می کند و هم زوایای پیچیده فساد را نمایش بدهند که خود می تواند موجب اصلاح ساختارهای فسادزا باشد؛ تولیداتی که هم برای مردم امیدآفرین خواهد بود و هم برای مفسدین عبرت آموز. بنابراین غفلت در این زمینه باعث مهجور ماند اقدامات قوه قضاییه خواهد شد.

به گزارش خبرنگار ایمنا ، علیرضا تابش در گفت وگوی زنده اینستاگرامی که با موضوع "سرنوشت رویدادهای فرهنگی و هنری در شرایط شیوع ویروس کرونا" برگزار شد، اظهار کرد: با مطرح شدن ویروس کرونا و بحث فاصله گذاری اجتماعی، سینماها و بخش های فرهنگ نیز مانند دیگر فعالیت ها به تعطیلی کشیده شدند. تقریباً اولین چیزهایی که از کرونا ضربه خورد بخش فرهنگ بود و در حاشیه شیوع این ویروس بسیاری از رویدادها و اکران های خصوصی و جشنواره ای مختلف تعطیل شدند و ظاهراً تا پایان امسال با این بیماری درگیر هستیم.

تابش در مورد ارزیابی فعالیت جامعه هنری در زمان کرونا گفت: سینمای ایران در آغاز سال 1399 فعالیت های خود را به صورت ویژه ای آغاز کرد و تعداد آثار سینمایی که به صورت آنلاین اکران شدند نسبت به سال های گذشته افزوده شد و تجربه اکران آنلاین که به نوع خود تجربه متفاوتی در عرصه فرهنگ و هنر بود نیز انجام شد. درست است که مهر تعطیلی بر فعالیت های میدانی زده شد، اما جامعه هنری خود را با شرایط خاص این روزها تطبیق داد.

وی افزود: با ادامه دار بودن سیر زمانی بیماری کرونا این ما هستیم که باید خود را با این شرایط سخت وقف دهیم و این موضوع نیز باید در نظر گرفته شود که پروتکل های طراحی شده نیز تحت تأثیر عناوینی از جمله مباحث اقتصادی و اجتماعی متغیر است. اما می توان گفت کرونا در کنار تمامی محدودیت هایی که برای رویدادهای فرهنگی هنری ایجاد کرد، فرصتی برای پیشرفت و عرضه هر چه بیشتر آثار فرهنگی هنری در بستر اینترنت و فضای را نیز فراهم آورد. به طور کلی کرونا بهانه ای برای پیشرفت شتاب زده تحول دیجیتال در عرصه فرهنگ و هنر شد.

جشنواره فیلم کودک چگونه برگزار می شود؟

وی درباره چگونگی برگزاری سی و سومین جشنواره بین المللی فیلم کودک، توضیح داد: با توجه به بین المللی بودن جشنواره فیلم کودک در اوایل اردیبهشت ماه و در اولین جلسه مدیران و شورای سیاست گذاری جشنواره از ما خواسته شد با در نظر گرفتن دو سناریو برنامه ریزی کنیم؛ بدین صورت که بخش بین المللی به صورت آنلاین و در صورت رعایت پروتکل های بهداشتی و دستورات لازم از سوی ستاد مقابله با کرونا، در بخش ملی برنامه ها به صورت فیزیکی و اجرایی باشد و در غیر این صورت با آماده سازی زیر ساخت های لازم این بخش نیز به صورت آنلاین برگزار شود. در این صورت جشنواره گستره وسیعی تری از مخاطبین را پوشش می دهد و حضور در بازار مجازی نیز می تواند تجربه ی ویژه ای باشد ضمن اینکه می توان از حضور میهمانان برجسته تری استفاده کرد. همچنین جنبه های حقوقی و تجربه دیگر کشورها در برگزاری جشنواره به صورت آنلاین نیز در حال بررسی است.

تابش ادامه داد: فراخوان المپیاد فیلم سازی نوجوانان در دو روز گذشته منتشر شد و به زودی فراخوان جشنواره فیلم کودک نیز با تغییراتی که به اقتضای شرایط کرونا است، منتشر خواهد شد. این جشنواره در بازه زمانی 27 مهر تا 2 آبان برگزار خواهد شد و تاکنون بیش از 100 فیلم زنده و انیمیشن و فیلم کوتاه به دبیرخانه جشنواره ارسال شده است. همچنین در دیگر بخش های جشنواره نیز هم فراخوان ها منتشر خواهد شد.

بخش دولتی خواهان تحول دیجیتال فرهنگی است؟

مدیرعامل بنیاد سینایی فارابی در خصوص همکاری دولت با تحول دیجیتال فرهنگی اظهار کرد: در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برنامه هایی در جهت راه اندازی بخش دیجیتال اداره فرهنگ و ارشاد وجود دارد و وزارتخانه متناظر با هر معاونت برنامه اقدام عملیاتی برای ورود به عرصه دیجیتال دارد. به نوعی می توان گفت کم کاری هایی که طی سال های گذشته گاهاً به صورت ناخواسته در جریان آن بودیم می تواند با این تحولات جبران شود.

وی ادامه داد: برشی از این برنامه که مربوط به سینما است و در اختیار ما قرار گرفته، در تعامل بین سازمان سینمایی و مؤسسات تابع و مرکز رسانه هایی دیجیتال قرار گرفته است و باید بپذیریم سامانه هایی که در خدمت سینما هستند رقیب و دشمن سینما نیستند و می توانند در کنار سینما سرویس های خوبی را به مخاطبان برنامه ها سینمایی بدهند.

تابش با بیان اینکه در سال جاری جشنواره های مختلفی فعالیت خود به صورت آنلاین را اعلام کردند، افزود: بخش های جدیدی که به صورت یک فرصت بر اثر بیماری کرونا ایجاد می شوند می توانند در سال های آینده بخش های انضمامی جشنواره های سنتی باشند. بنابراین حتی پس از پایان بیماری کرونا امتیاز ویژه ای که برای رویدادهای فرهنگی و هنری ایجاد می شود شکل گیری بخش جدیدی تحت عنوان بخش دیجیتال یا آنلاین است.

"کَن" هم مجازی شد

علیرضا تابش گفت: تجربه ایجاد شده برای سایر کمپانی های فیلم سازی در دو تا شش تیرماه در بازار مجازی جشنواره کن 2020 را می توان یک تجربه بسیار ویژه و متفاوت خواند. در این بازه زمانی فرصت بسیار خوبی در اختیار کشورهایی که در بازار حقیقی کن نادیده گرفته می شدند قرار گرفت همچنین در هزینه هایی مادی بسیار صرفه جویی شد. پلت فرمی که کن 2020 با بهره گیری از هوش مصنوعی طراحی کرده بود شما را به همفکرانتان وصل می کرد، البته معایبی نیز از جمله عدم حضور فیزیکی در فضای جشنواره وجود داشت.

مدیرعامل بنیاد سینایی فارابی تاکید کرد: نظریه های جدید به نوعی اثبات کرد که فضای مجازی فرصتی برای تحت پوشش قرار دادن گستره وسیع تری از مخاطبین را ایجاد می کند، اما این امتیاز مستلزم همکاری نهادهای مانند کانون پرورش فکری، آموزش پرورش، تلویزیون ملی و بخش خصوصی است؛ در غیر این صورت ما از قطار این بخش عقب می مانیم و در نهایت به بخش فرهنگ بیش از چیزی که هم اکنون شاهد آن هستیم زیان وارد می شود.

تابش با بیان اینکه "برای آنکه بار فعالیت های فرهنگی در فضای مجازی بیشتر شود نیازمند زیر ساخت هایی هستیم" اظهار کرد: در گفت وگوی که با معاون وزارت ارتباطات داشتم صحبت در این خصوص بود که اگر اراده دستگاه های فرهنگی بر این باشد که این کار را به صورت جدی عملی کنند زیر ساخت ها موجود است و این تضمین داده شده که کمک های لازم هم در بخش خصوصی و هم در پایتخت و سایر استان انجام خواهد شد.

برنامه های فارابی در آستانه صده جدید

تابش در خصوص نقش بنیاد سینمایی فارابی در ترویج بخش دیجیتال در رسانه گفت: از دو سال گذشته سند تحول بنیاد سینمایی فارابی با کمک برخی از متخصصین و گفت وگوهای منظم با فعالان سینمایی ایران و مدیران سینمایی تنظیم شد. در زمستان سال گذشته طبق جمع بندی های سازمان سینمایی مؤسسه های رسانه های تصویری در بنیاد فارابی ادغام شد و دارایی های معنوی، مادی و برخی از وظایف آن به بنیاد فارابی سپرده شد.

وی افزود: در حال ورود به صده جدید هستیم و وقتی رسانه های تصویری که در دهه 70 تأسیس شده با بنیاد فارابی ادغام می شود، پس باید برخی برنامه ریزی ها و رویکردهای جدید در بنیاد سینمایی فارابی دیده شود. مهم ترین این رویکردها توجه به رسانه های نوین در عرصه صنعت هنر و سینما است و به طور جد مورد تأیید مسئولان بنیاد سینمایی فارابی قرار گرفت. در پی به روز رسانی و تحول اهداف و عملکردهای بنیاد سینمایی همسو با سلیقه مخاطبین هستیم و در این میان توجه به تغییراتی که در توسعه بازار ایجاد شده با مشارکت بخش خصوصی از جمله نکات مهم است.

آثار با هزینه تولید بالا وجود ندارند

تابش در پاسخ به این پرسش که با توجه به شرایط موجود اکران و بی ثباتی اوضاع سینمایی در خصوص تولیدات با هزینه های بالا که ممکن است برای بنیاد سینمایی فارابی زیان بار باشد چه اقدامی انجام شده گفت: هزینه تولیدات فیلم که در گذشته تماماً بر عهده بنیاد سینمایی فارابی بود، هم اکنون در میان چندین نهاد تقسیم شده و باید تجدید نظرها لازم در خصوص این تولیدات انجام شود. اما در تولیدات اخیر پروژه سنگینی با هزینه های بالا وجود نداشته است.

مدیرعامل بنیاد سینایی فارابی تاکید کرد: بخشی از تولیدات فیلم ها در زمستان سال گذشته به پایان رسید که نه هنوز به پرده اکران رسیده اند و نه در جشنواره حضور پیدا کرده اند. جشنواره جهانی فجر نیز به دلیل تداخل با آغاز شیوع بیماری کرونا ناگزیر به تعویق افتاد و امسال برگزار نشد.

کد خبر 433577

مصطفی محمودی در گفت وگو با خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا ، درمورد عملکرد تلویزیون در حوزه نقد سینمایی و نگاه به نقد در شبکه های سیما گفت: به نظرم تلویزیون غیر از مواردی معدود علاقه ای به طرح مسائل سینمایی و بحث راجع به فیلم های سینمایی در حوزه نقد ندارد. همانطور که متاسفانه در جامعه ما نیز میان تماشاگران به طور عام و حتی سینماگران، آنچنان که باید نقد مورد توجه قرار نگرفته و همواره مورد بی مهری بوده است.

او درباره نقش تلویزیون در دیده و چهره شدن افراد و همچنین انتقادها نسبت به این مدیوم و سیاست هایش در دعوت از برخی چهره های خاص گفت: این بخشی از کارکرد رسانه هایی چون تلویزیون است که منتقدی بدل به چهره می شود. افرادی هم هستند که چندین بار در سال در برنامه های تلویزیونی شرکت می کنند اما ماندگاری نداشته و فراموش شده اند. درباره ناعادلانه بودن انتخاب مهمان ها در برنامه ها و یا دعوت از افراد خاص باید بگویم که این موضوع را قبول ندارم چون صدا و سیما به درستی و یا به اشتباه سیاست های خودش را دارد و در دعوت از افراد مجاز است طبق دلخواه خود عمل کند؛ چه ما بپسندیم و چه نپسندیم.

مصطفی محمودی با رد تاثیرگذاری نقد در چرخه تولید و فروش سینمای ایران گفت: فکر نمی کنم نقد تاثیری در دیده شدن و یا پس زدن یک فیلم توسط مخاطبان شود و معتقدم تنها کاربردی که نقد امروز برای ما دارد، کمک به ایجاد فرهنگ گفت وگو است. همانطور که بارها در تلویزیون راجع به آثار سینمایی حرف زده شده و هیچ تاثیری در سرنوشت فیلم نداشته است. از آنجایی که نقد آثار سینمایی موجب ناراحتی عوامل و یا قهر و رفتارهایی از این دست می شود، نقد جدی و حرفه ای می تواند فضای گفتمان را شکل بدهد و احترامی متقابل میان منتقد و فیلمساز به وجود بیاورد.

محمودی با گلایه از جایگاه منتقد در محافل سینمایی و نادیده گرفته شدن کار آنها هم گفت: این طور به نظر می رسد که منتقد مانند یتیمی است که هر کسی در هر جایگاه و مقام آنچنان که دوست داشته با او برخورد کرده است. به همین دلیل نقد در جامعه به جایگاهی که شایسته آن بوده دست نیافته است. کافی ست قدرت و تاثیر نقد را در هفت هشت کشور صاحب سینما در حوزه تولید و در حوزه اکران ببینید. متوجه خواهید شد منتقدان چطور می توانند روی کاهش و یا افزایش فروش فیلم و میزان دیده شدن آن تاثیر بگذارند. حالا این نقش پررنگ منتقدان در سینمای جهان را مقایسه کنید با منتقدان ایرانی و نسبت تاثیر آنها روی سینمای ایران...

این منتقد با اشاره به نقش منتقدان در پدید آمدن چنین وضعیتی گفت: بخشی از این عارضه متوجه خود منتقدان است. وقتی به تاریخ سینما نگاه می کنیم، منتقدان تاثیرگذاری را می بینیم که در 40 و 50 خورشیدی با نقدهای خودشان جریان ساز بوده اند. در حالی که در دهه های بعدی این اتفاق کمتر رخ داده و اکنون دیگر چیزی به عنوان منتقد تاثیرگذار و نقد جریان ساز نمی بینیم. از طرفی منتقد بودن برخی از افراد هم جای بحث دارد چرا که بر اساس قوانین برای عضویت در شورای مرکزی انجمن منتقدان خانه سینما باید چند نقد در سال نوشت. هستند کسانی که با چند نقد در رسانه ها _ نقدهایی که می تواند براساس آشنایی و دوستی چاپ شده باشند _ نام منتقد را یدک می کشند.

او در ادامه درمورد نقدهای سینمایی که در رسانه ها منتشر می شود، گفت: با احترام به تمام منتقدان باید بگویم: ما در سینمای ایران نقد تخصصی نداریم و نقدهای ژورنالیستی به عنوان نقد منتشر می شوند. در نقد ژورنالیستی منتقد راجع به همه چیز از کارگردانی تا فیلم نامه و تصویربرداری و تدوین می نویسد، در حالی که نقد راجع به همه چیز نیست و موضوعی تخصصی است.

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو؛ عباس اسماعیل گل: در روزهایی که حوزه اکران سینمای ایران تحت تاثیر انصراف سازندگان فیلم سینمایی "شنای پروانه" ساخته محمد کارت از اکران قرار گرفته بود، با اوج دوباره شیوع ویروس کرونا، ستاد ملی مدیریت بیماری کرونا در مصوبه ای فعالیت سینماهای کشور را حداقل تا یک هفته آینده تعطیل اعلام کرد که باید منتظر ماند تا پس از گذشت یکهفته این ستاد چه تصمیمی در خصوص فعالیت سینماها خواهد گرفت، اما بد نیست به همین بهانه اشاره ای به وضعیت اکران آنلاین بی اندازیم، اکران آنلاین که با شیوع ویروس کرونا فعالیت خود را ابتدای امسال با فیلم سینمایی "خروج" راه خود را آغاز کرده بود تا قبل از بازگشایی نصف و نیمه سینماها با رونق اقتصادی و استقبال مناسبی از سوی اهالی سینما روبرو شده بود اما با بازگشایی سینماها، دوباره این سیستم نوپای اکران به دست فراموشی سپرده شد و بسیاری از اهالی سینما قید اکران آثارشان در این چرخه را زدند و تصمیم گرفتند منتظر نوبتشان برای اکران در سینماها بمانند، حال که به خاطرشیوه مجدد کرونا سینماها دوباره رو به تعطیلی کشیده شد؛ میطلبد اهالی سینما نگاه جدیدی برای رونق مجدد اکران آنلاین داشته باشند.

شیوع بیماری کرونا، اتفاقی بود که چرخه نیمه جان اکران در سینمای ایران را به سمت مرگ بود. چرخه ای که اگر تا پیش از این با هر زحمتی که بود که کار خود را پیش می برد، با ماجرای کرونا به شکلی زمین گیر شد که حالا شمار آثاری که در نوبت اکران هستند، از شمارش در رفته است.

اما همیشه یکی از بحث های اصلی درباره عدم اکران شماری از آثار باقیمانده از جشنواره سال گذشته و سنگین تر شدن بار چرخه اکران در این زمینه است. این چرخه هر سال سنگین تر می شود و شمار بیشتری از آثار اکران نشده به قطار طولانی آثار اکران نشده سینمای ایران اضافه می شود. قطاری که تنها راه رهایی از آن، یا گسترش چشمگیر ظرفیت های ناوگان اکران آثار سینمایی است که در عمل به واسطه هزینه های سنگین آن امکان پذیر نیست یا استفاده راه حل های جایگزینی همچون اکران آنلاین است. روشی که سال هاست در سینمای جهان هم در حال انجام است.

اکران آنلاین اگر در ادامه با حمایت مردم و عدم استفاده آن ها از نسخه های قاچاق همراه شود، می تواند مسیری تازه پیش روی سینمای ایران قرار دهد. این مسیر نه فقط در ایام شیوع بیماری کرونا بلکه حتی پس از باز شدن سینما ها نیز می تواند ادامه پیدا کند و به چرخه اکران آثار سینمایی کمک کند..

البته این موضوع مخالفانی نیز دارد که بخش عمده آن ها سینماگران هستند این در حالی است که کمتر شدن فشار بر چرخه اکران آثار سینمایی در نهایت به نفع سینماداران نیز خواهد بود. چرا که فرصت نمایش آثار و همچنین شرایط آن ها برای انتخاب آثار پرفروش تر جهت اکران را هموارتر می کند.

مسئله دیگر در ارتباط با اکران آنلاین توجه به این نکته است که بسیاری از منتقدان از اساس نسبت به امکان زیان ده بودن این طرح انتقاد دارند، این در حالی است که این طرح سال هاست که توسط کمپانی های بزرگی همچون نتفلیکس در حال انجام است و ما نیز بالاخره باید به سمت اجرای چنین طرح هایی می رفتیم. در کنار آن در اکران آنلاین با توجه به اینکه دیگر خبری از سهم پخش کننده و سینمادار نیست و فقط بخشی از سود فروش به سامانه وی اودی اختصاص پیدا می کند، همه سود فروش اثر متعلق به سرمایه گذاراناست و این می تواند مانع از ضرر سرمایه گذاران اثر شود.

اکران آنلاین قطعاً در مرحله اجرا دارای ایرادات و مشکلاتی خواهد شد با این همه آنچه که می توان به شکل قطعی درباره این اتفاق تازه سینمای ایران گفت آن است که با وجود همه این انتقادات، باز هم آغاز اکران گامی رو به جلو برای سینمای ایران است که می تواند نه فقط در دوره شیوع بیماری کرونا بلکه پس از آن نیز بخشی مهم از مشکلات اقتصادی سینما به ویژه در حوزه چرخه اکران را حل کند و البته عدالت در توزیع محصولات سینمایی را تا حدودی برقرار سازد و به همه سینماگران این شانس را دهد تا راحت تر آثارشان را به دست مخاطبان برسانند.

قدس آنلاین : حضور چهره های هنری و ورزشی در تبلیغات تلویزیونی و بیلبوردها، در بسیاری از کشورهای دنیا از سال های دور امری رایج بوده و این روند در سال های اخیر در میان چهره های مشهور کشورمان هم رواج یافته است. به طوری که عکس فلان فوتبالیست سابق را برای تبلیغ پرده روی بدنه اتوبوس های شهری یا عکس فلان بازیگر را در تبلیغ چای، سس و آبمیوه روی بیلبوردهای بزرگ شهری و دیواره پل های هوایی می بینیم.

دیدگاه ها درباره حضور سلبریتی ها در تبلیغات، متفاوت است. عده ای بر این باورند آدم هایی که وارد این بازی می شوند به شدت مادی گرا و سودجو هستند، چون وجهه شخصیتی و منزلت اجتماعی که به واسطه هنرشان بدست آورده اند را به یک شرکت تبلیغاتی می فروشند. عده ای دیگر اما معتقدند این اتفاق در ذات خود منافاتی با حرفه هنرپیشه ها ندارد، آن ها یک روز روبه روی دوربین یک فیلمساز چهره فروشی می کنند و روز دیگر روبه روی لنز عکاسان صنعتی و تبلیغاتی هستند.

به تازگی نوید محمدزاده که بازیگر شناخته ای در فیلم های چند سال اخیر است، پس از اینکه عکسش برای تبلیغ آبمیوه روی بیلبوردهای شهری رفت با واکنش های منفی مردم مواجه شد و چندی نگذشت که از عطری با برند خودش رونمایی کرد و این اتفاق موجب شد هجمه ها علیه او بیشتر شود. درباره اینکه چرا حضور بازیگران در تبلیغات با واکنش های منفی مردم روبه رو شده و اینکه چنین اتفاقی چقدر مسبوق به سابقه بوده است، با دو صاحبنظر گفت وگو کردیم. رضا مافی، منتقد سینمایی، معتقد است: این اتفاق جدیدی نیست و پیشتر هم سابقه داشته است. مثلاً عطر و محصولات بازیگرانی همچون هدیه تهرانی، لیلا حاتمی و نیکی کریمی را هم در گذشته داشتیم. حضور سلبریتی ها در تبلیغات شهری و تلویزیونی هم موضوع جدیدی نیست از بازیگرها بگیرید تا خواننده ها و فوتبالیست ها.

وی می گوید: اینکه بازیگری چهره اش را بفروشد و از شهرتش پول دربیاورد، در همه جای جهان مرسوم است و در ایران هم دارد مرسوم می شود، چون ما شبیه جریانات کلی جهان پیش می رویم و الگوی فرهنگی اختصاصی برای خودمان نداریم.

* بازیگر، چهره فروش است

مافی، درباره هجمه ای که علیه نوید محمدزاده برای تبلیغ عطرش اتفاق افتاد به دو نکته اشاره می کند و توضیح می دهد: در حال حاضر کشور ما در وضعیت اقتصادی پیچیده ای قرار دارد به طوری که عده ای از مردم به نان شب هم محتاج هستند. وقتی یک سلبریتی عطر 520 هزار تومانی اش را تبلیغ می کند به جای اینکه مورد استقبال مخاطبان قرار بگیرد، نفی آن ها را به همراه دارد. به زعم مردم، سلبریتی ها همیشه در قله شهرت و ثروت هستند. مردم گمان می کنند آن ها از دردشان خبر ندارند به همین دلیل وقتی چهره یک سلبریتی روی بیلبوردهای شهری می رود و همزمان عطرش را رونمایی می کند، برای مردم واکنش منفی ایجاد می کند.

وی اضافه می کند: اکنون هر آدم مشهوری هر کاری در مسیر پول سازی انجام بدهد واکنش منفی مردم را در پی دارد، چه حقوق 231 میلیون تومانی نمایندگان مجلس باشد و چه عطر 520 هزار تومانی نوید محمدزاده.

به باور مافی، در شرایط سخت اقتصادی، مردم چنین شیوه های کسب درآمدی را از سوی سلبریتی ها پس می زنند. وی تأکید می کند: چنین کاری ذاتاً بد نیست، چون بازیگر چهره فروش است و یکی از مصادیق چهره فروشی، حضور در تبلیغات است. بسیاری از مصادیق فرهنگی در کشور ما برگرفته از غرب است، حتی هنر سینما؛ بنابراین چنین کاری نه قبح ذاتی دارد و نه حسن ذاتی، اما انتخاب زمان تبلیغ و زمان رونمایی عطر نوید محمدزاده در شرایط فعلی، انتخاب غلطی بوده است.

* بدسلیقگی در زمان و شکل تبلیغ

این منتقد سینمایی با اشاره به بدسلیقگی در زمان تبلیغ و شکل تبلیغ که موجب تخریب چهره یک هنرپیشه می شود، می گوید: برخلاف عده ای که نوید محمدزاده را می کوبند، مخالف این هستم که به خاطر کار تبلیغاتی به او حمله کنیم. به هر حال یک هنرپیشه نان چهره اش را می خورد، ولی زمان تبلیغش، زمان بدی بود. اینکه کالایی با برند خودش را در فضایی شاد و مفرح عرضه می کند در حالی که مردم از نظر اقتصادی شرایط خوبی ندارند، حساسیت برانگیز است. در واقع انتخاب زمان و مکان این تبلیغ، اشتباه بود.

وی خاطرنشان می کند: هر چقدر یک آدم مشهورتر باشد، مردم ما به لحاظ فرهنگی در مسیر کوبیدنش بیشتر حرکت می کنند. این در مورد بسیاری از مشاهیر صدق می کند از فوتبالیست بگیرید تا خواننده، فیلمساز و بازیگر. اکنون نوید محمدزاده جزو ستاره های سینمای ایران است و تا حرکتی انجام می دهد، بسیاری علیه او عقده گشایی می کنند.

مافی یادآور می شود: اینکه امروز هنرپیشه را به مثابه کالا در نظر می گیریم و هنر کالایی شده، اتفاقی است که رخ داده و به نوید محمدزاده ربط ندارد که به او حمله کنیم، چون پیش از او بسیاری از بازیگران در عرصه تبلیغات فعالیت کرده اند.

وی با بیان اینکه این هنرپیشه در انتخاب زمان، نوع محصول و برندسازی اش مسیر غلطی را رفته است، می گوید: با وجود اینکه نقدهای فراوانی به بازی های نوید محمدزاده دارم، اما معتقدم کسانی که واکنش منفی به حضور تبلیغاتی او نشان دادند کمی بی انصافی کرده اند، چون حرفه او بازیگری است و در مسیر حرفه اش، چهره فروشی کرده است.

* بازی هنرپیشه ها در زمین تبلیغات

وحید اقدسی، پژوهشگر و کارشناس رسانه نیز با اشاره به تأثیرگذاری سلبریتی ها در فضای مجازی، می گوید: این چهره ها کم کم تبدیل به اینفلئونسرهایی می شوند که کارکرد اصلی شان درآمدزایی برای کمپانی های تبلیغاتی و رسانه ای است؛ بنابراین اتفاق عجیبی نیست که یک بازیگر در زمین تبلیغات هم بازی کند.

وی ادامه می دهد: کمپانی های تبلیغاتی به سمت استفاده از چهره های جذاب در شبکه های اجتماعی می روند که مخاطبان بالایی دارند و بازیگران و فوتبالیست ها در این دسته می گنجند.

وی، زنجیره تبلیغات، شهرت و شبکه های اجتماعی را به عنوان سه حلقه اصلی در عرصه تبلیغات دانسته و می گوید: پیوستگی این حلقه ها موجب می شود تبلیغات به سمت آدم هایی برود که ضریب نفود بالایی دارند و در شناساندن یک برند مؤثر هستند.

به باور اقدسی، صفحات بازیگران در شبکه های اجتماعی، دنبال کنندگان زیادی دارد که فرصتی را برای تبلیغات به آن ها می دهد. اگر تا دیروز چهره بازیگرها روی بیلبوردهای شهری یا در تبلیغات تلویزیونی بود، حالا زمین بازی تغییر کرده، چون تأثیرگذاری و ضریب نفوذ شبکه های اجتماعی بیشتر شده است و به این سمت گرایش پیدا کرده اند. به بیان دیگر در اصل حضور بازیگران در تبلیغات تغییری صورت نگرفته بلکه زمین بازی تغییر کرده است.

* نبود دقت در انتخاب ها

این کارشناس رسانه معتقد است: شگردهای تبلیغاتی در کشورهای غربی، در کشور ما هم دارد اجرا می شود و استفاده از چهره سلبریتی ها در تبلیغات، اتفاق جدیدی نیست.

وی درباره اینکه تبلیغات بازیگران نام آشنا برای یک برند، خدشه ای به حرفه هنری آنان وارد نمی کند، می گوید: بازیگری مثل نوید محمدزاده، اعتبار و طرفداران زیادی دارد و عجیب نیست که به کسب درآمد از محل تبلیغات روی بیاورد، این مسئله در همه جای دنیا پذیرفته شده است. اینکه افکار عمومی کشور حضور یک بازیگر را در تبلیغات یا معرفی محصولی با برند خودش را بپذیرند یا نپذیرند، چندان در فرایند کلی ماجرا تغییری ایجاد نمی کند، چون این مسیر تبلیغات و رسانه است که خودش را بر ما تحمیل می کند.

اقدسی با بیان اینکه بازیگران ما از این قاعده کلی مستثنا نیستند، یادآور می شود: وقتی قواعد بازار را بپذیریم، اصول کلی سرمایه داری خط خودش را دنبال می کند یعنی بازیگران تبدیل به کالا می شوند یا مانند بازیگران کشورهای غربی در فرایند کلی کالایی سازی مشارکت می کنند. در کشور ما هم اتفاقات مشابه رخ می دهد و یک بازیگر می تواند عطری با برند خودش را تبلیغ کند.

این کارشناس رسانه تأکید می کند: یک بازیگر حرفه ای این حوزه ها را از هم تفکیک می کند، شاید حضور در تبلیغات را بپذیرد، ولی به هر تبلیغاتی تن نمی دهد یا میزان و نوع حضور خودش را در تبلیغات تنظیم می کند. در واقع بازیگر حرفه ای ابزاری در اختیار تبلیغات نمی شود یعنی همان طور که در انتخاب فیلم ها و فیلم نامه هایش دقت نظر دارد، در انتخاب نوع و شکل تبلیغات هم وسواس به خرج می دهد.

انتهای پیام/

به گزارش جهان نیوز ، سینما های سراسر کشور با شیوع بیماری کرونا از اسفند ماه سال گذشته تعطیلی طولانی مدتی را تجربه کردند، اما این تعطیلی تنها به سالن های سینما ختم نشد و بسیاری از تولیدات سینمایی نیز با مشکلات فراوانی به کار خود ادامه دادند.

تعطیلی سینما ها در ابتدا تنها به مدت یک هفته رقم، اما این تعطیلات تا تیر ماه سال جاری ادامه یافت، بازگشایی سینما ها در تاریخ یکم تیر ماه سال جاری امید آغاز دوباره این هنر را در میان اهالی سینما ایجاد کرد. البته این امید کم حاشیه نبود و از همان لحظات ابتدایی با انصراف دو فیلم آغاز شد.

فیلم های خوب، بد، جلف: ارتش سری به کارگردانی پیمان قاسمخانی و فیلم سینمایی شنای پروانه ساخته محمد کارت از همان ابتدا با طرح گلایه نبود تبلیغات مناسب از اکران انصراف دادند، اما این انصراف تنها یک شب ادامه داشت و با وساطت سازمان سینمایی این دو فیلم آغاز به کار کردند.

علاوه بر فیلم های فوق آثاری همچون جهان با من برقص به کارگردانی سروش صحت ، یادم تو را فراموش ساخته علی عطشانی، عطر داغ ساخته علی ابراهیمی از دیگر آثاری هستند که در چرخه اکران بعد از بازگشایی سینما ها روی پرده رفتند.

نکته قابل توجه در قبال اکران در سینما های کشور فروش تنها دو فیلم در میان نزدیک به هشت فیلم اکران شده است، آثاری که در کنار هم به یک میلیارد فروش فروش هم نرسیدند. البته ماجرای فروش در سینما ها تنها به این آثار ختم نمی شد بلکه دو اثر پرفروش چرخه اکران هم در کنار یکدیگر تنها به سه میلیارد فروش در نزدیک به دو هفته اکران دست یافتند.

وضعیت اکران در سینما های کشور به صورت جسته گریخته به همین شکل ادامه داشت و براساس تصمیم شورای صنفی نمایش سه فیلم جدید پیشی میشی ، آنجا همان ساعت و زن ها فرشته اند 2 هم قرار بود از هفته جاری به چرخه اکران در سینما ها اضافه شوند، اما به یکباره فیلم سوم با نام پیشی میشی از اکران انصراف داد.

این وضعیت تا جایی پیش رفت که حال خبر از انصراف فیلم سینمایی شنای پروانه از ادامه اکران به گوش می رسد، رسول صدرعاملی تهیه کننده این فیلم به دلیل شیوع موج دوم بیماری کرونا از اکران انصراف داد، هرچند شورای صنفی نمایش این انصراف را تصمیم یک جانبه تهیه کننده اثر دانست.

در همین حین و آشفته بازار چرخه اکران، خبری تازه حواشی سینمای سال 99 را بار دیگر به اوج رساند، سینما ها بار دیگر با تعطیلی یک هفته ای مواجه شدند، تعطیلی که به احتمال فراوان می تواند همچون اسفند ماه بار دیگر به یک تعطیلات طولانی مدت برای محبوب ترین هنر کشور تبدیل شود.

سینمای سال 99 از همان ابتدا با رکود فراوانی همراه بود، شاید بازگشایی در سینما ها امید تازه ای به اهالی سینما داده بود، اما حال با تعطیلی دوباره همه چیز تحت الشعاع قرار گرفته و به احتمال فراوان این تعطیلی می تواند ادامه کار در سینمای سال 99 را با مشکلات فراوانی روبرو نماید.

سعید خانی تهیه کننده سینما د درباره پروژه های سینمایی که در دست دارد، گفت: دو فیلمنامه سینمایی در دست دارم که کارگردانی یکی از این فیلمنامه ها را عبدالرضا کاهانی و دیگری را مصطفی تقی زاده برعهده دارند.

وی بیان کرد: کاهانی در حال بازنویسی این فیلمنامه اجتماعی است و قرار بود بعد از پایان بازنویسی برای دریافت پروانه ساخت اقدام کنیم، همچنین فیلمنامه دیگر نیز که یک اثر کمدی است برای دریافت پروانه ساخت آماده بود که به دلیل شیوع بیماری کرونا در کشور تصمیم گرفتیم در چنین شرایطی برای پروانه ساخت اقدام نکنیم.

این تهیه کننده سینما ادامه داد: در حال حاضر به دلیل شیوع ویروس کرونا و به تعویق افتادن تولید در سینما، هیچ چشم انداز مثبتی برای سینما نمی بینم. این را تاکید می کنم برای جنس فیلم هایی که در بخش خصوصی و به صورت تعاونی تولید می شود، زمان و چگونگی اکران فیلم بسیار مهم است و باید در این زمینه برنامه ریزی درستی داشته باشیم.

مدیر شرکت پخش خانه فیلم توضیح داد: البته 5 فیلم سینمایی را آماده اکران عمومی داریم که به دلیل شرایط موجود مشخص نیست چه زمانی برای اکران عمومی اقدام کنیم.

وی بیان کرد: دوزیست به کارگردانی برزو نیک نژاد، خط استوا به کارگردانی اصغر نعیمی، گربه سیاه به کارگردانی کریم امینی، دینامیت به کارگردانی مسعود اطیابی و عامه پسند به کارگردانی سهیل بیرقی را آماده اکران داریم که همچنان زمان اکران این فیلم ها مشخص نیست.

خانی در پایان گفت: البته در تلاش هستیم تا پروانه نمایش دینامیت را دریافت کنیم تا شرایط برای اکران آن را فراهم کنیم.

هادی انباردار در گفت وگو با خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا ، ابتدا به شیوع کرونا اشاره کرد و از نقش دولت در چنین شرایطی گفت: این اتفاق تذکر خوبی بود است برای که متوجه باشیم باز هم ممکن است با چنین بحران هایی در شکل های دیگر مواجه شویم. به همین دلیل فکر می کنم تهیه کنندگان و اهالی سینما باید صندوق ذخیره ای برای سینما و برای چنین روزهایی داشته باشند. در چنین شرایطی که نمی توان روی کمک های دولتی حساب کرد و به وعده ها امید بست، چنین تصمیمی راه گشا خواهد بود. برای مثال اعلام شده که بیمه سه ماه هنرمندان پرداخت خواهد اما هنوز هیچ اتفاقی رخ نداده و در واقع این وعده تحقق پیدا نکرده و عده ای خودشان بیمه شان را پراخت کردند چرا که اگر چنین اتفاقی نیافتد قرارداد بیمه از پایه قطع می شود و خودش مشکل بزرگ دیگری است. راستش نمی توانیم به کمک های دولت خوش بین باشیم.

انباردار با اشاره به بی میلی سرمایه گذاران برای شرکت در پروژه های سینمایی گفت: سینما با مشکل جدی در زمینه سرمایه گذاری مواجه شده است. از طرفی فیلم هایی که ساخته شده اند سرمایه ای هنگفت صرف ساختشان شده و از سوی دیگر سرمایه گذاران با شرایط فعلی حاضر به ریسک در سینما نیستند و ترجیح شان مدیوم هایی چون شبکه نمایش خانگی است. اکران آنلاین هم با توجه به قاچاق گسترده جوابگوی این حجم از ضرر و زیان نیست و نمی تواند با این سرعت جایگزین سینما شود و باید فکری دیگری کرد.

او درمورد اکران آنلاین و رونق شبکه نمایش خانگی همزمان با اوج گرفتن قاچاق فیلم های سینمایی گفت: شبکه نمایش خانگی بخشی مجزا از سینماست و با وجود این شرایط رونق بیشتری نسبت به قبل گرفته است. البته کسانی که آثار را قاچاق و پخش می کنند هم در این وضعیت کسب و کارشان رونق گرفته است. مردم اوقات فراغت خود در خانه را با تماشای فیلم و سریال در این مدیوم می گذرانند، اما تماشای فیلم روی پرده سینما تجربه دیگری ست و باید تلاش کنیم تا مجددا سینما رونق بگیرد. این شرایط به تمام بدنه سینما از تهیه کننده تا پخش کننده و سینمادار و عوامل ساخت فیلم را متضرر کرده است.

این تهیه کننده با اشاره به بالا رفتن هزینه ساخت فیلم در یک سال گذشته گفت: هزینه ساخت فیلم بسیار بالا رفته می توانم بگویم نسبت به سال قبل دو برابر شده است. برای ساخت یک فیلم در حال حاضر هزینه عوامل پشت دوربین و وسایل فنی نزدیک به 2 میلیارد تومان است. این هزینه جدای از دستمزد بازیگران و فیلمنامه است. این در حالی است که سال گذشته با 1 میلیارد می توانستید هزینه عوامل پشت دوربین را پرداخت کنید. در حال حاضر مراجعه کننده زیاد است و اهالی سینما تماس می گیرند و اعلام آمادگی می کنند چون پروژه ای وجود ندارد.

انباردار در آخر به موضوع بازگشایی سینماها با 50 درصد ظرفیت شان و انتقاد از این تصمیم گفت: امیدوارم سینماها با استقبال مردم مواجه شوند و مردم بیایند و از سینما حمایت کنند. از طرفی ماجرای بازگشایی سینما با 50 درصد ظرفیت سالن ها خودش یک تصمیم غلط است. منظور آقایان از چنین قانونی چیست؟ این طرح چطور باید اجرا شود؟ خانواده هایی که به سالن می آیند کنار هم می نشینند و نمی توان از آنها خواست که جدای از یکدیگر باشند. مگر در مترو و مکان های عمومی این قانون رعایت می شود؟ انگار سینما گوشت قربانی عزا و عروسی است. فکر این تصمیم فقط یک بخشنامه است و جنبه عملی ندارد.

به گزارش خبرنگار حوزه سینمای گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا ، با اعلام رسمی سازمان پیشگیری و مدیریت شهر تهران و اعمال محدودیت های مجدد برای مقابله با شیوع کرونا به مدت یک هفته، سالن های تئاتر و کنسرت و سینماهای تهران نیز پس از گذشت 23 روز از آغاز فعالیت از امروز تعطیل خواهند شد.

به این ترتیب اکران سال 1399 نیز که از ابتدای تیرماه امسال آغاز شده بود متوقف خواهد شد. روندی که احتمالاً بیشتر از یک هفته نیز طول بکشد.

اکران فیلم های سینمایی در سال 99 پس از یک توقف چهارماهه از اول تیرماه آغاز شد. در جریان بازگشایی سینماها علاوه بر فیلم هایی که در اسفندماه سال 98 روی پرده بودند، فیلم شنای پروانه به کارگردانی محمد کارت هم به چرخه اکران اضافه شد، البته خوب، بد جلف2 ساخته پیمان قاسم خانی را نیز می توان فیلم جدید اکران درنظر گرفت چراکه در اواخر بهمن ماه سال 1398 تنها اکران دو روزه ای را تجربه کرده بود.

این دو فیلم البته در آستانه نمایش به بهانه عدم تحقق وعده های سازمان سینمایی از اکران انصراف دادند که در نهایت با رایزنی ها و ساطت مدیران این سازمان دوباره به چرخه اکران بازگشتند.

با این حال با وجود شروع نسبتاً خوب هردو فیلم وبه ویژه شنای پروانه با اوج گیری دوباره ویروس کرونا و افزایش نگرانی ها در باره افزایش مبتلایان به این بیماری از یک هفته پیش آمار تماشاگران به شدت افت کرد.

در همین راستا، رسول صدرعاملی تهیه کننده فیلم شنای پروانه نیز دیروز در گفتگویی اعلام کرد اکران این فیلم از چهارشنبه 25 تیر به احترام کادر درمانی بیمارستان های درگیر با کرونا، متوقف خواهد شد. اقدامی که با بخشنامه امروز سازمان پیشگیری و مدیریت شهر تهران عملاً به حاشیه رفت.

میزان فروش فیلم سینمای شنای پروانه تا صبح امروز 2 میلیون تومان بود و فیلم خوب،بد، جلف2 نیز از مرز یک میلیارد تومان فروش گذشت. ارقامی که برای دو فیلم امیدوار به گیشه، حتی در شرایط کرونایی هم ناامیدکننده است.

اگر فروش این دو فیلم را ناامیدکننده بنامیم، درباره میزان فروش سایر فیلم های روی پرده تنها می توان از عباراتی چون فاجعه و اسفناک استفاده کرد.

جهان با من به رقص با 38 میلیون تومان، عطر داغ و یادم تو را فراموش به ترتیب با 20 و 16 میلیون تومان و چهل وهفت با 6 میلیون تومان در ادامه جدول فرش تابستانه سینمای ایران دیده می شوند. یلدا نیز 5 میلیون تومان فروش داشته است و بی وزنی هم همچنان رقم عجیب و غریب 440 هزارتومان را پیش روی خود می بیند.

به این ترتیب، سکته پیش بینی شده اکران در شرایطی رقم خورد که میزان فروش فیلم ها در شرایط بسیار بدی است و به نظر می رسد سازمان سینمایی علاوه بر تقویت اکران آنلاین، باید به فکر تمهیدات جایگزین برای اکران فیلم های در آینده باشد.

انتهای پیام/4104/

به گزارش فرهیختگان ، آنهایی که حالا در مجلس نشستند و عضو کمیسیون فرهنگی شدند، وظیفه دارند با این حوزه آشنا شوند و فعالیت هایی مدبرانه در آن انجام بدهند، از مشورت دیگران استفاده کنند و رفتارهای دلسوزانه و هوشمندانه ای در این حوزه داشته باشند. هم با مردم و مصرف کنندگان محصولات فرهنگی تعامل کنند هم با تولیدکنندگان آنها، هم ببینند که مردم چه می خواهند و هم با دغدغه ها و مسائل تولیدکنندگان محصولات فرهنگی آشنا شوند. باید به آنها گفت شاید به دلخواه خودتان به این کمیسیون نیامده اید، اما حالا که آمده اید، لطفا دل به کار بدهید. این وظیفه شماست. با چند تن از اهالی فرهنگ و هنر صحبت کردیم و آنچه می خوانید مختصری است از پیشنهادهایی که آنها در حوزه موسیقی، تئاتر، سینما و کتاب مطرح کرده اند. قطعا احوالات فرهنگ در این روزها آنچنان خوش نیست و اهالی فرهنگ و هنر با مسائل زیادی درگیر هستند و روزنامه فرهیختگان آماده انعکاس نظرات اهالی فرهنگ و هنر برای نمایندگان حاضر در کمیسیون فرهنگی است.

سجاد نوروزی، مدیر سینما آزادی: نمایندگان مجلس فیلم های روز دنیا، مخصوصا آمریکایی ها را دنبال کنند

غلامرضا موسوی، تهیه کننده سینما: مساله پولشویی در سینما و سرقت فرهنگی را حل کنند

احسان رضایی، نویسنده و کارشناس حوزه کتاب: تعامل بیشتر مجلس با فعالان حوزه کتاب

میثم رشیدی مهرآبادی، نویسنده: چرا انتظارات نابه جا از نمایندگان، تمامی ندارد؟!

سعید مکرمی، مدیر انتشارات اسم: 3 پیشنهاد برای قانونگذاری

پرویز شیخ طادی، کارگردان سینما و تلویزیون: یاری گرفتن از مشاوران آگاه و متعهد

پیروز ارجمند، مدرس موسیقی و آهنگساز: ضرورت تصویب قوانین برای موسیقی

مهرداد کورش نیا، کارگردان تئاتر: نمایندگان مجلس باید تئاتر ببینند

* نویسنده: عاطفه جعفری، سیدمهدی موسوی تبار و میلاد جلیل زاده، گروه فرهنگ

خبرگزاری آریا- هنوز یک ماه از بازگشایی سالن های سینما و تئاتر نگذشته که با توجه به وضعیت هشدار شهر تهران، در پی بالا رفتن آمارهای کرونا، این سالن ها دوباره تعطیل شدند.
به گزارش خبرگزاری آریا، با دستور استاندار تهران سالن های سینما و تئاتر استان تهران از امروز 24 تیر ماه به مدت یک هفته فعالیت نخواهند داشت تا شاید این کار در کنار تعطیل شدن برخی مشاغل دیگر به کاهش آمار مبتلایان و فوتی های کرونا کمک کند.
سالن های سینما و تئاتر اول تیرماه پس از چهار ماه تعطیلی فعالیت خود را از سر گرفته بودند و در سینما دو فیلم شنای پروانه و خوب بد جلف 2 به عنوان فیلم های جدیدی که پیش بینی می شد با جذب مخاطب کمی به فروش سینماها پس از رکود چند ماهه کمک کند اکران شدند، اما از آنجا که در دو هفته گذشته آمار مربوط به کرونا دوباره اوج گرفته بود، تعداد مخاطبان سینما نیز کاهش یافت و فیلم ها آنطور که انتظار می رفت نفروختند.
در ادامه با تمام شدن سه هفته اکران اولیه ای که برای حمایت از اکران این فیلم ها در نظر گرفته شده بود، و نیز طبق آنچه اعلام شد، به خاطر کم کردن فشاری که به کادر درمانی کشور وارد می شود، تهیه کننده فیلم شنای پروانه اعلام کرد که از 25 تیرماه ماه یعنی چهارشنبه همین هفته، اکران فیلم خود را ادامه نخواهد داد که البته این موضوع با واکنش هایی نیز همراه بود.
شورای صنفی نمایش در مخالفت با این تصمیم تاکید کرد که برای رونق سینماها یک فیلم کمدی با نام زن ها فرشته اند 2 را از همین هفته اکران می کند که با حساب این تعطیلی، آن هم فعلا به تعویق افتاده است، ضمن اینکه گویا سازندگان فیلم خوب،بد،حلف2 هم متقاضی تمام شدن اکران فیلم خود بوده اند.
شرایط موجود علاوه بر سینما، بر سالن های تئاتر نیز تاثیر گذاشته و شاید تاثیر آن بر تئاتر را بتوان بیشتر هم دانست چراکه تئاتر به آماده سازی و تمرین هایی نیاز دارد که با اوجگیری دوباره ویروس کرونا بسیاری از گروه ها حاضر به پذیرش ریسک انجام چنین کاری نیستند ضمن اینکه نسبت به حضور تماشاگران در سالن ها هم نگرانی دارند، به همین دلیل سالن های تئاتر وضعیت بغرنج تری را نسبت به سینما می گذرانند.
حال با این تعطیلی یک هفته ای باید دید مدیران سینما و تئاتر چه تصمیمی برای ادامه فعالیت های حوزه های کاری خود خواهند گرفت، بویژه آنکه بسیاری از هنرمندان به ویژه در تئاتر از وضع موجود به شدت گله مند هستند و انتظار دارند با توجه به فراهم نبودن شرایط برای کار، تمهیدات دیگری اندیشیده شود و مدیران تصمیم های منطبق با شرایط خاص امروز اتخاذ کنند.

به گزارش افکارنیوز ،

رضا کیانیان، بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون، که به مناسبت رونمایی از تندیس علی نصیریان به همراه این بازیگر در موزه سینما حاضر شده بود، با انتشار تصاویری از این مکان، نسبت به عدم حضور برخی مسئولین مربوطه و غریبانه بودن این مراسم گلایه کرد.

اخبار چهره ها - "دیروز در موزه سینما ، مراسم رونمایی از تندیس استاد علی نصیریان بود. با هیبتی که در سریال هزار دستان نقش آفرینی کرده بودند. این غریبانه ترین مراسمی بود که تا به حال دیده بودم. آقای علی نصیریان به همراه سیمین معتمد آریا و من! و البته مدیریت و اعضای موزه.

همه می دانیم به خاطر ویروس کرونا و حفظ فاصله اجتماعی نمی شد جمعیت پر تعدادی حضور داشته باشند. اما می شد وزیر ارشاد و رییس سازمان سینمایی هم به خاطر احترام به ایشان حضور می داشتند.
اما نبودند!
1- یک معادله و سؤال ساده را پیش رو می گذارم ؟اگر هنرمندان و امثال آقای علی نصیریان نبودند، وزارت ارشاد ی هم وجود داشت؟ آیا سازمان سینمایی ، مرکز هنر های نمایشی ، معاونت هنری، اداره کتاب و....وجود داشتند؟
قاعدتا دلیل وجودی وزارت ارشاد، وجود هنرمندان است.
اما اکنون معادله برعکس شده است! گویا هنرمندان به خاطر وزرات ارشاد وجود دارند! و هنرمندان باید از وزارت ارشاد به خاطر وجودش تشکر کنند!
2- پیشکسوتان تمام رشته های هنری ، سرمایه های مادی و معنوی هر کشوری هستند. آن ها پر از تجربیاتی هستند که طی سال ها مرارت کسب کرده اند. و درست حالا ست که باید شرایطی فراهم شود تا این تجربیات حفظ و به نسل های بعد منتقل شوند. تا گسستی در پیشرفت هنری کشور ایجاد نشود. قاعدتا وزارت ارشاد است که باید برای این منظور برنامه ریزی و شرایطی فراهم کند. اما دریغ و درد.... که پیشکسوتان ما به همراه کوله بار پر ارزش تجربیاتشان از میان ما می روند . و تنها کار وزارت ارشاد گفتن یک تسلیت خشک و خالی ست.
آقایان وزارت ارشاد!
تکلیف از میان رفتن آن تجربیات که سرمایه های ملی ماست چه می شود؟ چه ساز و کاری برای حفظ و انتقال این سرمایه ها دارید؟
هیچ وقت دیر نیست. در تمام رشته های هنری همیشه پیشکسوتانی با کوله باری پراز تجربیات گران قیمت هنری حضور دارند.در تئاتر، سینما، موسیقی، نقاشی، مجسمه سازی، معماری، رقص ، ادبیات و ....
آیا برای این مهم فکری کرده اید و برنامه ای دارید.؟
ساده ترین کار برپایی مدرسه ای به نام و برای هرکدام ازین بزرگان است تا شاگردان بتوانند بهره ببرند و تجربیات در همین سرزمین ماندگار شوند.و راه ادامه بیابد.
در بودجه سالانه کشوری چندین موسسه هستند که میلیارد ها بودجه می گیرند و ما اصلا اسم آن ها را نشنیده بودیم و هیچ وقت از دستاورد های آنان آگاه نشدیم و نشانه ای ازین دستاورد ها را در جامعه ندیدیم. آیا نمی شود برای حفظ و گسترش هنر هایی که این همه افتخار برای این سرزمین آفریده و میافرینند و ما در زندگی روزمره میبینیم و حسشان می کنیم و از نزدیک با آن ها سر و کار داریم بودجه تصویب شود؟

آقایان وزارت ارشاد این کم کاری و نیست انگاری شما نسبت به هنر نیست که هیچ گاه لایحه ای در این موارد تسلیم مجلس نکرده اید؟"

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ بلای موج دوم شیوع ویروس کرونا بالاخره دامن فعالیت های هنری را هم گرفت، سالن های سینما و تئاتر در پایتخت برای یک هفته تعطیل شد تا پیش بینی ها مبنی بر آغاز دومین دور تعطیلات بلندمدت کلیه فعالیت های فرهنگی و هنری کشور به تحقق نزدیک تر شود.

انوشیروان محسنی بندپی استاندار تهران شب گذشته از اعمال محدودیت های یک هفته ای در این استان برای مقابله با شیوع ویروس کرونا خبر داد.

محسنی بندپی در تشریح مصادیق این محدودیت ها از سینما، تئاتر و مراکز مشابه نیز نام برده است. این تصمیمات در پی بررسی های علمی و کارشناسی ستاد مقابله با کرونا استان تهران و تأیید آن در کمیته انتظامی و اجتماعی و امنیتی ستاد ملی مبارزه با کرونا اتخاذ شده و بنا به گفته استاندار تهران در صورت تشدید شیوع کرونا امکان تمدید این تعطیلی ها منتفی نیست.

بر این اساس کلیه سالن های سینما و تئاتر در پایتخت که پس از چهار ماه تعطیلی به دلیل موج اول کرونا، از ابتدای تیرماه فعالیت خود را از سر گرفته بودند، در کمتر از یک ماه فعالیت هایشان مجدداً به وضعیت تعلیق درخواهد آمد.

تعلیق فعالیت مراکز هنری در پایتخت از آن رو حائز اهمیت است که بخش عمده ای از چرخه اقتصادی فعالیت های هنری کشور در تهران متمرکز است و با اعمال این محدودیت یک هفته ای عملاً کل فعالیت سینما و تئاتر کشور به کما می رود.

پیش از این زمزمه تعطیلی مراکز هنری در برخی استان های بزرگ دیگر که در وضعیت قرمز شیوع کرونا قرار داشتند به گوش رسیده بود و دور از ذهن نیست که با اجرایی شدن محدودیت های جدید در تهران، موج تعطیلی مراکز هنری به دیگر استان ها نیز سرایت کند.

لازم به یادآوری است که از زمان آغاز به کار فعالیت های هنری از ابتدای تیرماه در سه حوزه سینما، تئاتر و موسیقی، فعالان و مخاطبان این حوزه ها با چالش های جدی نیز مواجه بودند؛ در حوزه موسیقی هیچ کنسرتی به مرحله اجرا نرسید. در تئاتر سالن های بزرگ و اصلی با بحران عدم تقاضا برای اجرا مواجه بودند و تنها سالن های کوچک با نمایش های ارزان توانستند میزبان مخاطبان باشند.

در سینما هم به غیر از دو فیلم شنای پروانه و خوب، بد، جلف 2؛ ارتش سری باقی فیلم ها نتوانستند فروش قابل توجهی داشته باشند و وضعیت فروش شنای پروانه به عنوان پرفروش ترین فیلم این بازه زمانی هم در حدانتظار عوامل نبود و به همین دلیل دو روز پیش رسول صدرعاملی تهیه کننده این فیلم اعلام کرد از روز چهارشنبه این هفته اکران فیلم را متوقف خواهند کرد تا پس از فروکش کردن تهدید کرونا و بازگشت شرایط عادی، مجدداً فیلم روانه پرده شود.

در صورت استمرار سیر صعودی شیوع ویروس کرونا و تعطیلی فعالیت فرهنگی و هنری در سراسر کشور، احتمالاً این تعطیلات حداقل تا پایان ماه محرم ادامه داشته باشد.

اتمام دومین دوره تعطیلات سراسری فعالیت های فرهنگی و هنری منوط به عدم تحقق این پیش بینی است که با فرارسیدن فصل پاییز و زمستان شرایط فراگیری و شیوع ویروس منحوس کرونا، تشدید خواهد شد!

انتهای پیام/

منبع:مهر

سرویس سینمایی هنرآنلاین : مهرداد خوشبخت که سال گذشته فیلم سینمایی "آبادان یازده 60" را کارگردانی کرد و برای نخستین بار در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآورد، این روزها به عنوان یکی از اعضای شورای سیاست گذاری جشنواره فیلم کوتاه سلفی 20 مشغول فعالیت است. به همین بهانه گفت وگویی با او داشتیم که در زیر می خوانید:

آقای خوشبخت، شما سال گذشته فیلم "آبادان یازده 60" را روانه جشنواره کردید وضعیت اکران فیلم به کجا رسید؟ قصد دارید فیلم را به شکل آنلاین اکران کنید؟

از آنجا که شرایط در حال حاضر مساعد نیست، طی صحبت هایی که با سرمایه گذار و تهیه کننده فیلم داشتیم، فعلاً برای اکران چه به شکل سالنی و چه آنلاین تصمیمی نگرفته اند.

این روزها نام شما به عنوان یکی از اعضای شورای سیاست گذاری جشنواره فیلم کوتاه سلفی 20 دیده می شود، کمی درباره این جشنواره توضیح دهید؟

نطفه این جشنواره به دلیل شیوع کرونا بسته شد و خانم مریم دوستی دبیر جشنواره از آنجا که پیش زمینه برگزاری جشنواره عکس را هم در این حوزه داشت، تصمیم گرفت آن را به جشنواره فیلم تبدیل کند. پیشنهاد برگزاری جشنواره از سوی او به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ارائه شد که با استقبال مواجه و اعلام شد در این شرایط بیشتر نیاز به برگزاری جشنواره های مردمی داریم تا جشنواره های تخصصی و حرفه ای. امروز هر کسی که دوربین دارد و یا حتی گوشی موبایل می تواند در جشنواره شرکت کند، چرا که این ایده است که اهمیت دارد. موضوعات و سرفصل ها عموماً در ارتباط با کرونا است و به زودی فراخوان آن نیز منتشر می شود. البته توضیحات بیشتر و دقیق تر را باید از دبیر جشنواره بپرسید. جشنواره به نوعی است که هر سال روی یک موضوع متمرکز می شود و امسال با کرونا شکل گرفته است.

قرار است این جشنواره هر سال درباره کرونا برگزار شود؟ قرار است به چه نکاتی در جشنواره توجه شود؟

جزئیات و نحوه برگزاری جشنواره در متن فراخوان درج خواهد شد. اما فضای جشنواره بسیار باز است و صرفاً به این نکته که فیلم ها آموزشی یا داستانی هستند تکیه نخواهیم کرد. آثار به شکل وسیع دیده می شوند تا تعداد بیشتری بتوانند اثر به جشنواره ارسال کنند. نباید این نکته را فراموش کرد که همه چیز زندگی ما امروز مرتبط به کرونا است و تا وقتی که درمان و پیشگیری نباشد، جزئی از زندگی است و فیلمسازی نیز جدا از زندگی نیست. فیلمساز موضوعات را از زندگی می گیرد که می تواند نکات جذاب و دراماتیکی داشته باشد و اگر هوشمندانه به آن نگاه شود فیلم های خوبی می توانند ساخته شوند که تأثیرگذار باشد، در دنیا نیز روی آن کار شده است.

از نظر شما برگزاری جشنواره های مردمی تا چه اندازه می تواند روی کشف استعدادهای جوان و همچنین ورود آن ها به سینما موثر باشد؟

این که این افراد وارد سینما شوند وظیفه جشنواره نیست. وظیفه خود آدم هاست که با پشتکارشان وارد این عرصه شوند. اما این که جشنواره باعث دیده شدن استعدادها می شود حتماً این اتفاق رخ می دهد. آنلاین بودن این نوع جشنواره ها محدودیت های برگزاری و حتی سانسور و ممیزی را کم کرده است و علاقه مندان می توانند هرچه در چنته دارند بروز دهند. ضمن این که امکانات ساخت نیز خیلی راحت در اختیار آن ها قرار گرفته است. به نوعی این اتفاق به طور کلی در تولید محتوای فضای مجازی رخ داده و افراد بسیاری هستند که برای کانال ها و صفحات خود دست به تولید محتوای تصویری با امکاناتی که در اختیار دارند می زنند. تولید محتوای تصویری نیز مانند فیلمسازی است، اما با قواعد ساده تر که ایده ها و استعدادها در این بخش دیده می شوند و می توانند با تلاش و کوشش وارد فضای حرفه ای شوند. از سوی دیگر تعدد جشنواره ها به نظرم اشکال ندارد، من جزو اولین نفراتی بودم که در اسفندماه مبتلا به کرونا شدم و در آن دوران و حتی دوران نقاهت متوجه شدم که با شروع قرنطینه خانگی، افراد بسیاری شروع به گفت وگوهای زنده اینترنتی کردند. از ابتدا به دلیل ازدیاد این لایوها آن ها را رصد می کردم، اما بعد که قرنطینه تداوم یافت کم کم همه یاد گرفتند که چطور مدیریت کنند و چه مباحثی را مطرح کنند. درواقع بدون هیچ گونه نظارت و ممیزی خودشان غربالگری کردند و آن هایی که تهی از موضوع بودند خودشان ادامه ندادند و استقبال هم نشدند و از جمع حذف شدند و آن هایی که ایده داشتند و جدی بودند در این فضا باقی ماندند تا حدی که امروز می بینیم تعداد این لایوها کم شده اما آن هایی که مانده اند حرفی برای گرفتن دارند و نظم پیدا کرده اند. این رقابت باعث شد تا کسانی که جدی بودند از این تریبون به درستی استفاده کنند و این مسیر ادامه یابد. در جشنواره نیز آن هایی باقی می مانند که کارشان تداوم داشته باشد و ایده داشته باشند، بنابراین نباید نگران تعدد هیچ چیز باشیم.

این روزها شاهد برگزاری جشنواره های آنلاین بسیاری در ایران و خارج از کشور هستیم، اما نکته اینجاست که در جشنواره های حضوری، تجمعات باعث تعامل میان فیلمسازان و انتقال تجربه است، اما در جشنواره های آنلاین این گونه نیست. فکر می کنید این روند چه تاثیری می تواند در انتقال این تجربیات داشته باشد؟

قطعاً اگر تعامل بین افراد حضوری اتفاق بیفتد، بهتر است، چرا که همه چیز با کلام نیست، بلکه احساس، رفتار و زبان بدن و این نفس به نفس بودن بسیار اهمیت دارد و به شیوه آنلاین برگزار کردن کاملاً فرق می کند، اما در شرایط کرونایی فکر می کنم این برگزاری ها بسیار مهم است و مانع قطع ارتباط افراد می شود. جشنواره آنلاین کمتر موجب توسعه می شود، اما موجب جلوگیری از قطع ارتباط کامل می شود. باید متوجه باشیم که در شرایط بحران هستیم و نباید برگزاری جشنواره ها به شکل آنلاین تبدیل به عادت شود. باید سعی کنیم شرایطی فراهم شود تا جشنواره ها مانند گذشته برگزار شوند، اما به شکل و شیوه جدید، مثلاً جشنواره کودک را در تابستان و در سینماهای سرباز برگزار کنیم تا اتفاق بهتری رقم بخورد نه این که کلاً برگزاری حضوری جشنواره را تعطیل کنیم. درواقع باید متوجه شرایط بود و بر مبنای آن برنامه ریزی کرد. همیشه یکسری جشنواره آنلاین داشتیم و نباید جشنواره های حضوری را به شکل دائمی به آنلاین تبدیل کنیم. فعلاً در شرایط بحران هستیم و باید برای آینده فکری کرد.

در حال حاضر با توجه به شیوع کرونا، بحث اکران آنلاین فیلم ها مطرح و اجرایی شد، فکر می کنید اکران آنلاین تا چه اندازه می تواند به عنوان یک بازوی کمکی به سینما خدمت کند؟

زمانی فیلم های بسیاری تولید می شد و جوانان فیلم های مستقل تولید می کردند که با بودجه کم و عموماً به شکل هنری ساخته می شدند و ایده هایی نیز بعضاً برای ارائه داشتند. بخش اکران و پخش نیز عمدتاً با آن ها کنار نمی آمدند و به شکل عمومی این فیلم ها اکران نداشتند. بنابراین سیستم دولتی گروه هنر و تجربه را راه اندازی کرد تا این فیلم ها نیز خروجی پیدا کنند که هم باری از اکران برداشته شود و هم باری که روی دوش فیلمساز بود برداشته شود. سیستم هنر و تجربه پس از مدتی سازوکار خود را پیدا کرد و فیلم ها نیز دیده شدند و حاصل این اتفاق سود دو طرف بود. الان این امکان در بحث اکران به شکل آنلاین ایجاد شده است تا کمی از بحث مافیای پخش کاسته شود. در حال حاضر می توانیم فیلم ها را به سه شکل اکران عمومی، آنلاین و هنر و تجربه داشته باشیم. اما این که پول فیلم آیا از طریق این شیوه ها بازگردانده می شود یا نه هنوز از طریق اکران آنلاین اتفاق نیفتاده و هرچند که به لحاظ اقتصادی وضعیت مشخص تری دارد، اما تا با قاچاق فیلم مبارزه نکنیم این اتفاق میسر نیست. در دنیا نیز بحث قاچاق فیلم وجود دارد، اما تعدادش کمتر است و شاید در دنیا این رقم 30 درصد باشد، در حالی که در ایران این رقم 80 درصد است. یعنی فیلم ها بلافاصله و در سطح گسترده قاچاق می شوند و ما تا به آن 30 درصد نرسیم نمی توانیم سرمایه را برگردانیم چون فیلمسازی گران شده است. در حال حاضر کف مبلغ سرمایه ساخت یک فیلم پنج میلیارد تومان است و این در بخش اکران آنلاین برگردانده نمی شود، چون فیلم قاچاق می شود. البته که در این میان مبارزاتی برای جلوگیری از قاچاق فیلم صورت گرفته، باید قانون را سفت و سخت گرفت و اجرای آن نیز مستلزم پای کار آمدن نهادها و ارگان های بسیاری است که فکر نمی کنم به این زودی در این زمینه اتفاقی رخ دهد. بنابراین اکران آنلاین همه پول را برنمی گرداند، اما راهی برای نفس کشیدن است.

در زمان قرنطینه و با توجه به کم شدن فعالیت ها و تولیدات، شما اقدام به نگارش اثر جدیدی کردید؟

بله، من نیز مانند بسیاری از همکارانم در این مدت بیکار نبودم و کارهایی انجام دادم، اما به طور جدی یکی از این کارها را پیگیری می کنم که در حوزه جنگ و دفاع مقدس است و برخلاف "آبادان یازده 60" که در یک لوکیشن بود تعدد لوکیشن دارد. متأسفانه هنوز شرایط برای تولید مساعد نیست و حتی اگر فیلمی هم ساخته شود نگرانی اکران آن را نیز به همراه داریم. کرونا قطعاً تا سال آینده نیز ادامه خواهد داشت و بحث جذب سرمایه گذاران هست که گاهی به دلیل این اتفاق حتی عقب نشسته اند و حاضر به سرمایه گذاری نیستند. شرایط در حال حاضر بسیار نامطمئن است ولی تلاشمان را می کنیم، چون نمی توان همه زندگی را متوقف کرد. ما بخشی از کارمان صنعتی است و کارآفرینی توسط کارگردان و تهیه کننده اتفاق می افتد و عده ای بر مبنای کار آن ها فعالیت می کنند. جدای از بحث عشق به فیلمسازی وظیفه کارآفرینی ما حکم می کند که در شرایط حاضر دست از کار نکشیم تا این صنعت متوقف نشود.

آقای خوشبخت، ما در کنار سینما و تلویزیون وی او دی ها را نیز داریم که این روزها تبدیل به بحث جدی در محافل هنری شده است و صدور مجوز ساخت آثار از ارشاد به تلویزیون داده شده است، فکر می کنید این روند چه تاثیری روی تولیدات خواهد داشت؟

در شرایطی که امسال، سال جهش تولید نام گذاری شده و بر تولید تأکید کردند، متأسفانه متولیان فرهنگی برعکس آن عمل کردند. به طور مثال صدور مجوز وی او دی ها و نظارت آن ها از ارشاد به صداوسیما واگذار شد که این سازمان به کارهای خودش هم نمی رسد و حالا یک باری به آن اضافه شده که پیش بینی برای آن نداشتند. این در حالی است که وی او دی ها رونق به فیلمسازی داده بودند و در ماه چند کار تولید و نمایش داده می شد و مردم نیز از آن استقبال می کردند، اما متأسفانه در شرایط حال حاضر و با توجه به این تغییر و تحول دست به توقف تولید زدند. به جای آنکه به توسعه آن و مردم پسندی آن فکر کنند که رقیب ماهواره است آن را رقیب تلویزیون دانستند و جلوی فعالیتش گرفته شد. تلویزیون می گوید بیشترین میزان مخاطب را دارد، اگر همه این آمارها درست است و به آن اعتقاد دارند باید به کارشان ادامه می دادند چون وی او دی ها تأثیری در کم کردن استقبال مخاطبان آن ها نداشتند. اما حالا جلوی این فعالیت گرفته شده و نمی گذارند سیستم تنوع لازم را داشته باشد. اگر مخاطب تلویزیون با وجود وی او دی ها کم می شد تقصیر آن ها بود، اما این که وی او دی ها را زیرمجموعه خود کرده اند قابل درک نیست. دستی در کار است که نمی خواهد رونق در کشور شکل بگیرد و در سینما این بیشتر مشهود است. این عاقلانه نیست که مجوز تولیدات وی او دی ها زیر نظر تلویزیون برود، چراکه مانند افزوده شدن یک شبکه به شبکه های تلویزیون می ماند و با توجه به چارچوب ها و خطوط قرمز تلویزیون دیگر تنوعی در آثار وجود نخواهد داشت. بر همین اساس قطعاً بخشی از این تولیدات از دست می رود. در حالی که ما الان در پلتفرم های مختلف می توانیم این تنوع را ببینیم. متأسفانه ظاهراً جهش تولید را توقف تولید ترجمه کرده اند.

[نیره خادمی] از روزهای نخست تیر ماه که اجازه فعالیت سالن های تئاتر، کنسرت و سینما صادر شد، بیشتر گروه های تئاتری حاضر به اجرا نشدند، از گروه های موسیقی جز چند خواننده پاپ که بعد به خاطر قیمت بلیت کنار کشیدند، خبری نبود، اما سینمایی ها سعی کردند هر طور شده چراغ سالن ها را روشن نگه دارند و حتی به فروش میلیاردی هم رسیدند. حالا با گذشت نزدیک به دو هفته از اوج گیری دوباره کرونا در کنار هشتگ های هنرمندان برای پویش من ماسک می زنم ، موج کناره گیری و انصراف از اجرا از تئاتری ها به اکران در سینماها هم رسیده است.
رسول صدرعاملی، تهیه کننده فیلم شنای پروانه پس از تقریبا سه هفته اکران نسبتا موفق از ادامه اکران فیلم انصراف داد و توقف اکران فیلم را به کادر درمان تقدیم کرد. او گفته است که پس از مذاکره با وزارت ارشاد و اعضای شورای صنفی، نمایش اکران متوقف شده است: در حال رایزنی با وزارت بهداشت بودیم تا شرایطی فراهم کنیم که کادر درمانی بیمارستان های درگیر با کرونا به دعوت ما رایگان به تماشای فیلم بنشینند و حالا با شرایط پیش آمده بهتر دیدیم توقف نمایش فیلم را به آنها تقدیم کنیم و امیدوار باشیم در اکران مجدد، این مدافعان سلامت آنقدر فراغت داشته باشند و سرشان خلوت شده باشد که با آرامش به دیدن فیلم بیایند. سه هفته پیش که اکران شنای پروانه را آغاز کردیم، واگیری بیماری این همه زیاد نبود و تعداد فوت شدگان در بین هم وطنان مان به حدود 30 نفر کاهش یافته بود، اما تصور نمی کردیم در فاصله کمتر از دو هفته، ناگهان به این حد افزایش بیمار و فوت شده برسیم. یازدهم تیر ماه فروش هفته نخست این فیلم در حالی که ویروس کرونا نهم تیر با 162 فوتی در ایران برای نخستین بار رکوردی جدید کسب کرده بود، به یک میلیارد و 76 میلیون تومان رسید، همه راضی بودند و هیچ صحبتی هم از انصراف نبود، اما در ادامه با ورود به هفته سوم همزمان با فروکش کردن مخاطبان فیلم و فروش، توقف اکران فیلم اعلام شد. این نخستین باری نیست که دست اندرکاران فیلم شنای پروانه ماجرای انصراف از اکران را مطرح می کنند، صدرعاملی نوبت قبل به دلیل تحقق نیافتن وعده ها، انصراف از اکران را طرح کرده بود. اما این بار به فاصله چند ساعت از اعلام انصراف مرتضی شایسته، دبیر شورای صنفی نمایش با کنایه به این حرف ها واکنش نشان داد و گفت: قانونی نیست، هر کسی شرایط را آن طور که خودش می خواهد مناسب ندید، تصمیم بگیرد فیلمش را از پرده پایین بکشد، این کار نظم سینما را به هم می ریزد. او توصیه کرد که اکران ادامه پیدا کند، مگر اینکه ستاد ملی مبارزه با کرونا اعلام کند فعالیت سینما به صلاح نیست که فعلا هم چیزی اعلام نکرده است: در این شرایط هر کسی فیلم اکران می کند، بابت مخاطب و فروش آن نگرانی داشته و دارد، اما شرایط را پذیرفته است. تمام پرسنل و کارکنان سینماها پروتکل های بهداشتی را به طور کامل رعایت می کنند و سینما شرایط بهتری را نسبت به برخی دیگر از مراکز دارد. اگر صاحب فیلمی نگران باشد، فیلمش را برای اکران ارایه نمی کند و وقتی اکران می شود، یعنی شرایط را پذیرفته است، ضمن اینکه ما به هر حال تمهیداتی را هم برای این فیلم ها در نظر گرفته بودیم. یک هفته پیشتر از این حرف ها تهیه کننده فیلم پیشی میشی از اکران انصراف داده بود، با این تفاوت که هنوز اکران آغاز نشده بود و در واقع نوبت اکران آن بیست وپنجم تیر ماه بود.

صدمین پیک بحران تئاتری ها
انصراف تئاتری ها از همان هفته های آغاز فعالیت سالن ها شروع شده بود، مثل نمایش فردریک یا تئاتر بولوار که حمیدرضا نعیمی انصراف از اجرای آن را اعلام کرد و به دنبال آن دست اندرکاران نمایش های به وقت تهران ، تنها خرچنگ خانگی لای ملافه ها خانه می کند اتللو ، برگشتن و زندگی گالیله هم به ترتیب تا دیروز از اجرا کناره گیری کردند. تماشاخانه های خصوصی که از خیلی وقت پیش در معرض تعطیلی قرار گرفته بودند، چون حدود 70 درصد از گروه های نمایشی به دلیل نبود مخاطب، نداشتن امنیت شغلی و روانی و مخاطرات ویروس کرونا حاضر به اجرا در سالن ها نبودند. در سالن های دولتی هم ماجرای انصراف و جلو نیامدن گروه های تئاتری از همان ابتدای برداشته شدن محدودیت های اجرا جاری بود و همچنان هیچ گروه نمایشی دعوت مدیران را برای رفتن روی صحنه تئاتر شهر لبیک نمی گوید. ازسرگیری فعالیت های تئاتری ها با 50 درصد ظرفیت سالن و مشکلات اقتصادی پیش رو، پیشتر کناره گیری نمایش قهوه قجری را در سالن تئاتر شهر رقم زده بود و پس از آن نوبت به گروه های دیگر رسید. حسین مسافر آستانه از افراد مسئول در تماشاخانه ایرانشهر هم دو هفته پیش رسما اعلام کرد که تعطیلی ها دست کم تا دو ماه دیگر ادامه خواهد داشت و باز هم مسأله نبود رغبت میان گروه های تئاتری برای اجرا بود. تئاتری ها تقریبا از آبان 98 تاکنون دچار بدترین شرایط اقتصادی بوده اند و حالا گفته می شود که آژیر قرمز معیشت هنرمندان به صدا درآمده، چون بسیاری از آنها مدت هاست هیچ درآمدی نداشته اند. به هر حال وضعیت تئاتری ها نسبت به اهالی سینما و موسیقی متفاوت تر است، آنها در گرفتن بدیهی ترین مطالبات خود مانده اند و حتی ردیف شغلی هم ندارند. حمیدرضا نعیمی، عضو هیأت مدیره خانه تئاتر هم می گوید که پیک دوم کرونا، صدمین پیک بحران هنرمندان است: به طور جد نگران حال هنرمندانی هستیم که استخدام رسمی یا قراردادی هیچ نهاد و سازمانی نیستند و امرار معاش شان تنها از طریق اجرای تئاتر است. این صنف به زودی به دلیل معضلات مالی، خاصیت اجتماعی هنرشان را از دست خواهند داد. امروز نگرانی ما بابت توان معیشتی به نگرانی از جان هنرمندان رسیده است. بارها از وزارت فرهنگ و ارشاد درخواست کردیم که الگوی استانداردسازی کسب وکار خودشان را ارایه کنند تا بتوانیم جایگاه هنرمندان را بررسی و اقدام عملی را آغاز کنیم که هر بار به دلیل نبود تعریف درست از این قشر که استخدام جایی نیستند، نتیجه ای نداشتیم.

تعویق برگزاری کنسرت ها از همان ابتدای تیر ماه
از خرداد ماه که دستورالعمل های بلیت فروشی بر اساس فاصله گذاری اجتماعی منتشر شده بود تا حالا جز چهار خواننده پاپ که همان هفته نخست تیر ماه اجراهایشان لغو شد، هنوز هیچ تهیه کننده و گروه موسیقی تن به برگزاری کنسرت نداده است. چهار خواننده ای هم که بلیت فروشی را با افزایش قیمت آغاز کرده بودند، با اعتراض ها مجبور شدند سایت بلیت فروشی را ببندند و کنسرت را به زمان دیگری موکول کنند. به هر حال نبود توجیه اقتصادی برای تهیه کنندگان موسیقی شوخی بردار نیست و از آنجا که پس از محرم و صفر مجاز به افزایش قیمت بلیت ها شده اند، برگزاری کنسرت را به همان زمان موکول کرده اند، اگرچه اعلام کردند برای حفظ سلامتی مردم اجراها را به تعویق انداخته اند.

من ماسک می زنم

پانزدهم تیر ماه همزمان با اجباری شدن ماسک برای همه، سیدحسین سیدزاده، مدیرعامل صندوق اعتباری هنر از تمام هنرمندان عضو این صندوق دعوت کرد که به کمپین من ماسک می زنم بپیوندند و تصاویر خود را به آدرس اینستاگرام این صندوق ارسال کنند. با گذشت تقریبا یک هفته از آن روز بسیاری از هنرمندان با هشتگ من ماسک می زنم به این پویش پیوسته اند. حالا برخی از آنها از جمله صابر ابر، شیلا خداداد، برزو ارجمند، امیرمهدی ژوله، کامبیز دیرباز، پرویز پرستویی، ایوب آقاخانی و ... به این کمپین پیوسته اند. بسیاری از هنرمندان هم در پنج ماه گذشته دچار بیماری کرونا شده اند، ازجمله لیلا بلوکات، رضا بهرام- خواننده، علیرضا راهب-شاعر و ترانه سرای کشورمان، گلاب آدینه و دخترش (نورا هاشمی)، شاهین شهابلو- عکاس مستند، شهرام اقبال زاده- نویسنده، عباس حسین نژاد- شاعر، بیژن خاوری- خواننده، مجید جمشیدی و محمد جمشیدی- دو برادر نوازنده و آهنگساز، بهروز بقایی، حامد عسگری- خواننده، امیر عظیمی- خواننده و آهنگساز ، محمدرضا اعرابی- خواننده، پرویز ارشد- مترجم آثار ادبی جهان به زبان فارسی و بسیاری دیگر که از میان آنان برخی از دنیا رفتند.

به گزارش خبرنگار ایلنا، چندی پیش سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اعلام کرد که تا اطلاع ثانوی مجوزی برای تولید سریال های نمایش خانگی صادر نخواهد کرد. بهمن حبشی (مدیرکل دفتر نظارت بر تولید فیلم) در توضیح این خبر گفت که به دلیل اینکه تعداد مجوزهای صادره و سریال های درحال تولید و آماده توزیع برای نمایش خانگی بیشتر از نیاز و ظرفیت بازار است، برای تعادل بازار و اینکه با پدیده سریال سوزی در شبکه نمایش خانگی مواجه نشویم، فعلا مجوزی برای تولید سریال های تازه صادر نمی کنیم.

صحبت های مدیرکل دفتر نظارت بر تولید فیلم در بین سینماگران با واکنش های اعتراضی همراه شده و بسیاری این اقدام سازمان سینمایی را غیرقانونی توصیف می کنند. در مقابل بسیاری از کارشناسان نیز توقف اعطای مجوز برای تولید مجموعه های نمایشی در شبکه نمایش خانگی را مرتبط به صداوسیما دانسته و معتقدند که صداوسیما در تلاش است تا شبکه نمایش خانگی را به عنوان زیرمجموعه خود معرفی کند تا به این ترتیب مجوز تولیدات در این رسانه زیر نظر سازمان صداوسیما باشد.

در همین راستا علی ژکان (کارگردان) در گفتگویی درباره سریال بازی خانه که قرار بود برای شبکه نمایش خانگی تولید کند، گفت که وقتی برای نتیجه پیگیری های مربوط به تولید این اثر به وزارت ارشاد رفتم، مسئولان مربوطه گفتند از اول تیرماه مسئولیت بررسی به سازمان صداوسیما واگذار شده و دیگر وزارت ارشاد متولی امر نیست. این در حالی است که به صورت قانونی صداوسیما نیز ساز و کار اجرای صدور مجوز را اعلام نکرده و ناگزیر از انتظار و معطلی هستیم.

تاکنون وزارت ارشاد نسبت به این موضوع هیچ واکنش رسمی نشان نداده و درخواست مصاحبه ایلنا درباره این مسئله را نیز بی پاسخ گذاشته است.

مهدی کوهیان (تهیه کننده سینما و حقوقدان در حوزه رسانه) در این باره به ایلنا گفت: هنوز اتفاق جدیدی از لحاظ حقوقی در خصوص موضوع وی او دی ها حادث نشده است. همچنان آخرین مقرری قانونی که در حوزه محصولات سمعی و بصری و فعالیت های ویدیویی داریم، همان مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی است که عنوان آن هم شرایط استفاده صحیح از لوازم، تجهیزات و محصولات مختلف سمعی و بصری و برنامه های تصویری در قالب ویدیو است که مصوبه جلسه 298 مورخ 22 دی ماه سال 71 است. بعد از این در خصوص استفاده از محصولات ویدیویی و نشر و پخش آنها هیچ تصمیم دیگری در حوزه قانون گذاری و سیاست گذاری نداریم.

وی ادامه داد: در مصوبه شورای انقلاب فرهنگی صراحتا اینطور گفته شده: شورای انقلاب فرهنگی به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ماموریت داد تا در آینده ضمن رفع ممنوعیت از فعالیت های ویدیویی هرچه زودتر اقدام به طراحی نظام اجرایی در تمامی حوزه های فعالیت های سمعی و بصری کند و آیین نامه های لازم را تهیه نماید و پس از تصویب وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به اجرا درآورد . در این مصوبه چند نکته اساسی مطرح است. اول اینکه شورای انقلاب فرهنگی به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ماموریت داده که در آینده (یعنی بعد از سال 71) از فعالیت های ویدیویی رفع ممنوعیت کند. یعنی ما نباید هیچگونه ممنوعیتی در حوزه فعالیت های ویدیویی داشته باشیم.

کوهیان افزود: مضافا بر اینکه وزارت فرهنگ باید هرچه زودتر اقدام به طراحی نظام اجرایی در تمامی حوزه های فعالیت های سمعی و بصری بکند. یعنی چه در حوزه صدور مجوز، چه در حوزه نیروی انسانی، حوزه نظارت و در دیگر حوزه هایی که ما برای فعالیت های سمعی و بصری متصور هستیم، طراحی نظام اجرایی صورت گیرد. همچنین تهیه آیین نامه های لازم را هم به تصویب وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گذاشته است. یعنی به هیچ مرجع دیگری غیر از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیاز نیست که در تهیه این آیین نامه ها دخالت کند.

این حقوقدان در ادامه اظهار داشت: در ذیل این مصوبه، موارد دیگری را نیز شورا تصویب کرده. یکی از آنها در مورد برنامه های خارجی است که می گوید ورود برنامه های تصویری در غالب ویدیو و نظایر آن( نظایر آن شامل هرچیز دیگری شده که برنامه تصویری قلمداد می شود) از خارج از کشور نیز صرفا با مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صورت می گیرد. به استثنا نوارها و فیلم هایی که توسط صداوسیما وارد می شود. یعنی آن چیزهایی که صداوسیما برای خودش وارد می کند، از این موضوع مستثناست. در بند 2 مصوبه نیز گفته شده که تولید و تکثیر برنامه های ویدیویی فقط با مجوز فرهنگ و ارشاد اسلامی صورت می گیرد. یعنی اینجا هم تصریح شورای عالی انقلاب فرهنگی تولید و تکثیر برنامه های فرهنگی با مجوز ارشاد است.

وی در ادامه بیان کرد: در بند 3 این مصوبه گفته شده که فروش و اجاره نوارهای تصویری و ویدیویی و نظایر آن توسط مراکزی انجام می شود که از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز داشته باشد. تاکید روی نظایر آن به این معنی است که هر چیزی که در قالب فروش و اجاره برنامه های ویدیویی قلمداد شود. به نوعی اگر در آینده تکنولوژی های جدیدی غیر از وی او دی هم بیاید، مشمول این مصوبه می شود. به این ترتیب هم تولید، هم واردات برنامه های تصویری و هم تکثیر، توزیع، فروش، اجاره نوارها و هرگونه نحوه ارائه محصولات تصویری دیگر نیز باید از وزارت ارشاد مجوز داشته باشد.

کوهیان افزود: بندهای این مصوبه به این معناست که هم پروانه فعالیت وی او دی ها، هم تولیدکنندگان برای تهیه برنامه های وی او دی و هم واردکنندگان باید از وزارت ارشاد مجوز دریافت کنند. به این ترتیب هیچ مرجع دیگری صالح به رسیدگی در این خصوص و صدور مجوز برای آنها نیست. تاکنون هم هیچ جای دیگری چنین مصوبه حقوقی ندارد که بر مبنای آن ارگان دیگری مسئول این کار باشد.

این تهیه کننده در بخش دیگری از صحبت هایش اظهار داشت: متاسفانه این دعوایی که در حال حاضر شاهد آن هستیم، اولا مشخص نیست که به چه هدف و منظوری در حال انجام بوده و دوما در حال وارد کردن لطمه بزرگی به تولید است. کرونا باعث تعطیلی تولید در سینما، تلویزیون و شبکه نمایش خانگی شد و همانطور که می بینید ادامه دار بودن آن سینما را به طور کل تعطیل کرده است. شرایط به گونه ای است که دولت حتی این سختی که دستور تعطیلی سینماها در موج دوم کرونا است را به خودش نمی دهد. به جهت اینکه مردم اصلا از اکران فیلم های کنونی در سینماها استقبال نکرده اند. من در این باره با یکی دو تهیه کننده صحبت کرده ام. آنها می گفتند ما ناراحتیم؛ چون حتی پول آب، برق و تهویه سینماها هم با این اکران فیلم ها درنمی آید. به این ترتیب برای اینکه سینما باز بماند، هزینه اضافه تری هم بار می شود.

وی ادامه داد: هم سینما تعطیل شده، هم تولید دچار مشکل شده است. یعنی به واسطه حضور در شرایط کرونا به تولید خللی وارد شده که موجب بیکاری گسترده هنرمندان صنعت تصویر کشور شده است. کسانی لطمه این اختلافات نهادهای مختلف در حوزه صدور مجوز برنامه های تصویری را می بینند که نان شبشان را از این راه در می آورند. نمی خواهم با بدبینی به این ماجرا نگاه کنم ولی سینما که الان تعطیل بوده و فیلمی تولید نمی شود. شبکه نمایش خانگی که با این دعواها و اختلافات تعطیل است. در نتیجه از سه چهار ماه آینده ما بیکاری گسترده ای در بین اهالی رسانه های دیداری خواهیم داشت.

کوهیان در ادامه عنوان کرد: حتی تلویزیون هم جدا از کاهش تولیدی که به خاطر شرایط کرونا داشته، دچار بحران در بحث مسائل مالی است. ما در سه چهار ماه آینده با بحران بسیار بزرگ بیکاری در سینما روبه رو خواهیم بود. به کسانی که در این موضوع تصمیم گیرنده هستند هشدار می دهم. کسانی که دستی بر آتش دارند و فکر می کنند می توانند از الان این بحران را ببینند، اجازه ندهند تولید در این کشور بخوابد. در سالی که سیاست گذاران این نظام سال جهش تولید نامیدند، عملا تولید را تعطیل کرده و بیکاری گسترده ای ایجاد کرده اند. شخصا در چنین وضعیتی فکر می کنم بالغ بر 15 هزار نفر فقط به شکل مستقیم در حوزه صنعت تصویری کشور بیکار خواهند شد. آمار بیکاری به صورت غیرمستقیم که بسیار بالاتر از این است.

یک کارشناس رسانه در گفت و گویی تحلیلی تفصیلی با آفتاب یزد ضمن حق دادن به نمایندگانی که برای نخستین بار، ردای نمایندگی مجلس پوشیده اند و تن به مصاحبه های چالشی نمی دهند، خاطر نشان کرد: رسانه با دو دسته مسئول و یا مشخصاً نماینده ی مجلس طرف است، نخست نماینده ای که عطش رسانه ای شدن و نشان داده شدن دارد و نماینده ای که در نخستین مواجهه ی رسانه ای، با شماتت همکارانِ مجلس نشین خود مواجه می شود. محمد لسانی ادامه می دهد: یک خبرنگار کاربلد، باید با این پدیده، حرفه ای و منصفانه برخورد کند. گویی می خواهد راه و رسم ورود به رسانه را تدریس کند اما وقتی پای چالش آفرینی و تیتر به میان می آید باید منتظر همین دست امتناع ها و رویگردانی ها نیز بود چون یک نماینده ی تازه کار با تاکید بر این که شاید بیشتر از 80 درصد نمایندگان مجلس فعلی برای نخستین بار پای در چنین جایگاهی می گذارند! قطعاً مراقب است تا در چنبره ی دردسرآفرین زیرکی های یک خبرنگار حرفه ای گرفتار نیاید و این به تقابلی دو سویه تبدیل می شود؛ خبرنگاری که به دنبال منابع دستِ اول کسب خبر است و منابع دست اول خبری که نمی خواهند بر سری که درد نمی کند دستمال ببندند. اسمش را محافظه کاری بگذاریم یا فرار از پاسخگویی چندان تفاوتی نمی کند زیرا این خبرنگار است که به منظور و مقصودی که باید؛ دست پیدا نمی کند!
عطش مصاحبه
به گزارش روز نو :محمدلسانی می گوید: من احساس می کنم نه تنها با فرار و گریز از مصاحبه و پاسخگویی که با عطش مصاحبه رودررو هستیم زیرا نمایندگان جدید چون تریبون به دست آورده اند برای بیان اعتقادات و مواضع، اصرار و عجله نیز دارند منتها اعلام مواضعی که بیشتر از آن که موضع باشد بیان نظراتی است که محفلی و شخصی است و اساساً جای طرح آن در رسانه نیست.
هوشمندی تلفن های همراه و کروناویروس!
لسانی در کنار این عطش رسانه ای به یک موضوع مهم دیگر نیز اشاره کرده، می گوید: در مجلس جدید آن چه مصاحبه و پاسخگویی را سخت می کند، حساسیت است، حساسیتی که دست بر قضا بالا است! این کارشناس سواد رسانه ای معتقد است دو دلیل برای این حساسیت وجود دارد: نخست فراگیری و در دسترس بودن صد در صدی گوشی های هوشمند است که الان دیگر هر فرد یک گوشی هوشمند دارد و دوم عصر کرونا است که مصرف رسانه ای را دو چندان کرده است. این مدرس رسانه ای به رویکرد نماینده در قابل رسانه و خبرنگار می گوید: وقتی مجموعه ای از این عوامل را در کنار هم قرار دهیم خواهیم دید وقتی نماینده ای که دچار عطش مصاحبه است در اتخاذ مواضعی که اخلاقی نیست یا شخصی است یا ربطی به مجلس نداشته باشد دچار نوعی قضاوت و تنش دورنی با همکاران و شاکله ی مجلس می شود که از این جا به بعد و برای فرار از حواشی، ترجیح آن است که مصاحبه انجام نشود یا کمتر مصاحبه کنند.
عطش مصاحبه و فقدان سواد رسانه ای!
محمد لسانی معتقد است: از جمع عطش مصاحبه و عدم وجود سواد رسانه ای، چیزی جز حاشیه حاصل نمی شود فلذا آن عطش به ناچار دچار سردی و سرکوب می شود که آن دسته از تردید ها و ابهام هایی که در موضوع مطرح شده نیز به خوبی هویدا است، ماحصل همین تقابل عطش و فقدان سواد رسانه ای منتهی شده به حاشیه است.
لسانی در تکمیل بخش اول سخنان خود می گوید: از دریچه و نگاه دوم، من نیز با شما موافقم اما این موافقت را باید بررسی و تحلیل کرد.
وی ادامه می دهد: از آن جایی که جایگاه نمایندگیِ مجلس سیاسی است، یا دقیق تر بگویم؛ سیاستی است یعنی جایگاهی برای قانونگذاری اما عبور کرده از مجرای سیاست است پس لابد می داند خبرنگاری که اقدام به مصاحبه با یک نماینده ی مجلس می کند از دریچه ای به این مصاحبه می نگرد که کاملاً سیاسی است یا در نهایت از آن چه بین آن ها در قالب یک گفت و شنود می گذرد برداشتی سیاسی صورت خواهد پذیرفت. لسانی ادامه می دهد: این از هوشمندی یک نماینده است که تن به هر مصاحبه ای با هر رسانه ای ندهد زیرا مدیریت میدان مصاحبه در نهایت در اختیار او نیست زیرا ممکن است در تور نامرئی خبرنگاری گرفتار آید که ریل گذاری شده، مسیر مصاحبه را به جهتی رهنمون سازد که ماحصل آن چه منتشر می شود در تقابل با آراء و اندیشه های سیاسی مصاحبه شونده باشد پس چاره آن است که بیرون از دایره ی عطشی که وجود دارد لااقل با هر رسانه و خبرنگاری تن به گفت و گو ندهد و ترجیحاً در فضای شخصی خودش، در کانالِ خودش و صفحه ی اینستاگرامی خودش ابراز عقیده کند تا اینگونه دچار مهندسی اندیشه و تفکر سیاسی نشود!
فرار از زیرکی های خبرنگارانه منطقی است!؟
محمد لسانی در توضیحی تکمیلی تر می گوید: فارغ از این که خبرنگار مورد اشاره وابسته به چه جناح سیاسی باشد در نهایت سرشار از زیرکی هایی است که فرار از آن توسط آن نماینده یا مسئولی که می داند نمی تواند عرصه ی گفت و گو را مدیریت و تصاحب کند، نه تنها بد نیست که منطقی است! این پژوهشگر رسانه در جمله ای معترضه می گوید: البته این ها بیان علت است و اساساً مورد تایید من نیست که چون نمی دانیم شانه خالی کنیم و یا چون می خواهیم آسوده باشیم تن به مصاحبه ندهیم! برعکس، من معتقدم باید آن نماینده و مقام مسئول در همین مسیر ضمن آموختن سواد رسانه ای، آن قدر صیقل بخورد که به آسانی دچار زیرکی های مورد بحث نشود تا نخواهد صورت مسئله یعنی مصاحبه کردن را بی خیال شود و پاک کند. لسانی البته اضافه بر توضیحات قبلی می گوید: اندکی نیز باید منصفانه نگریست زیرا در مجلسی که هشتاد درصد یا اندکی بیشتر از این عدد تازه وارد هستند نباید انتظار داشت ناگهان در همان مسیری قرار گیرند که نمایندگانی با تجربیات هشت ساله قرار داشته اند!
کارکردگرایی ژورنالیسم و توجه به مسئولیت اجتماعی در رسانه
اندکی مصداقی تر به موضوع نگاه می کنیم. مصداقی از این جهت که چرا باید یک نماینده ی اصولگرا، صرفاً با رسانه های شناسنامه دار فقط اصولگرا مصاحبه کند یا چگونه است که یک نماینده ی وابسته به یک جناح سیاسی، ترجیح می دهد مورد خطاب رسانه ی در تقابل با آراء و اندیشه های سیاسی خود و یا حتی رسانه های تا حدودی مستقل قرار نگیرد؟ محمد لسانی به این موضوع از سه زاویه می نگرد یعنی سوال یا دغدغه ما را از سه زاویه مورد بحث و بررسی قرار می دهد تا تمامی ابعاد آن بیان شده باشد:
نخست: مسئولیت اجتماعی در رسانه
لسانی خاطر نشان می کند: دیدگاه نخست باز می گردد به مسئولیت اجتماعی در رسانه یا در نگاهی کلان تر، کارکردگرایی ژورنالیسم یعنی خبرنگاری که صرفاً به دنبال داغی یک خبر یا داغی یک مصاحبه نیست بلکه به دنبال حل مسئله است. محمدلسانی توضیح می دهد: همواره حل مسئله با گفتن نیست! اصلاً باید آموخت که برخی از راه حل ها در همان سیاست پنهان شکل می گیرد. ساده تر با نگفتن و مصاحبه نکردن!
دوم: تقابل با کانالیزه کردن گفتمان
این کارشناس رسانه در تشریح دیدگاه دوم می گوید: هر نماینده برای سنجیده شدن باید دچار سنگ محکی به نام چالش پذیری شود که این چالش پذیری حال دو مسئله است: عمق نگاه و قدرت استدلال ، عمق شخصیت . پس اگر از این منظر بنگریم، یک نماینده حق ندارد صرفاً با رسانه ی همفکر با خودش مصاحبه کند یا حداقل این که من نمی پسندم که هر نماینده برای مصاحبه تنها به رسانه ای روی خوش نشان دهد که مبلغ افکار و اندیشه های او و طیف همفکر او است. لسانی می افزاید: چنین برخوردی یعنی کانالیزه کردن گفتمان که شدیداً با آن مشکل دارم زیرا بسیاری از مسائل در تضارب آراء و اندیشه ها به دست می آید حتی اگر در کوتاه مدت آن نماینده یا آن مقام مسئول مورد مصاحبه تحت فشار قرار گیرد اما خوبی هایی که این برخورد چالشی دارد مثل عیان شدن تکه ای از کوه یخ است که کمک می کند بقیه به دنبال کشف باقی ماجرا بروند و موضوع مورد مناقشه به یک حل مسئله ای گاه عمیق منتهی شود.
سوم: محیط تحمیل شده بر متن
این مدرس سواد رسانه در ادامه ی دیدگاه ها و از زاویه سوم به محیط تحمیل شده بر متن رسیده با اشاره به عصر کرونا که عصر اشباع خبر است می گوید: بگذریم از سفره های مردم که خالی تر از خالی است! اما سفره ی رسانه از آن جایی که سرریز و لبریز است دچار اُوردُز شده است و این یک خطر و آسیب به دنبال دارد زیرا چیزی به سفره رسانه وارد می شود که دچار نگاهی زرد شده باشد یعنی تیتری که در میان این همه خبر بتواند بی هیچ منطقی همه ی نگاه ها را معطوف به خود کند. این همانی است که در روزنامه نگاری به روزنامه نگاری غوغاسالار معروف شده است؛ روزنامه نگاری هیجان زدگی است احساساتی و این درست همان نقطه ای است که فضای مجازی توانسته گوی رقابت را از رسانه های مکتوب برباید.
عاقبت ما روزنامه نگاران رسانه های مکتوب؟!
و در نهایت می رسیم به یک موضوع یا چالش عمیق؛ بر سر ما روزنامه نگاران رسانه های مکتوب چه خواهد آمد؟ روزگار پیش روی ما روزنامه نگارانی که همچنان در فضای کاغذ و چاپ نفس می کشیم چه رنگی است؛ سیاه؟ زرد؟ خاکستری؟... از این جا به بعد همان چالشی است که ما روزنامه نگاران رسانه های مکتوب را به سمت و سوی افسردگی و پذیرش رسیدن به انتهای خط پیش می برد. فراز پایانی گفت و شنود آفتاب یزد و محمد لسانی، بیشتر به کنکاشی در آینده و فردای ناموزون روزنامه نگاران رسانه های مکتوب مربوط است. محمد لسانی در آغاز یادآوری می کند: روزگاری که شما به عنوان یک روزنامه نگار رسانه های مکتوب دچار آن شده اید که پیشتر تلویزیون نیز در مواجهه با اینترنت تجربه کرده است. وی ادامه می دهد: آن چه از آن دوران تلخ! می تواند شیرین باشد این که آن ها یادگرفتند چگونه می توانند بمانند یعنی رسانه های قدیمی در یک تلاش قابل تامل و تقدیر توانستند در مواجهه با رسانه های جدید و نو تر، بمانند. با این توضیح که رسانه های قدیمی ما شبیه روزنامه در مقایسه با بیرون از فضای ایران بسیار ضعیف تر هستند زیرا روزنامه های بین المللی همین الان نیز با دو ورژن ِ چاپی و برخط منتشر می شوند. لسانی خاطر نشان می کند: در این که زیر ساخت ضعیف رسانه دارد ما را به سمت و سوی نابودی پیش می برد و در این ضعیف بودن زیرساخت، همه از وزارت ارشاد گرفته تا شورای عالی فضای مجازی دخیل هستند و باید پاسخگو باشند هیچ شکی وجود ندارد. این از جنبه زیرساختی بود که رسانه در حال ورود به یک زیست گلخانه ای است اما همه ی مسئله در زیرساخت ها خلاصه نمی شود و دایره و زمین بازیِ دیگری نیز دارد که جنبه ی میدانیِ روزنامه نگاری است.
فاقد سازمان های رسانه ای پویا هستیم!
محمد لسانی معتقد است: در چنین فضای پر چالش و پرتنشی، ما باید دارای سازمان های رسانه ای پویا باشیم که صد البته و متاسفانه فاقد آن هستیم و اما سازمان های رسانه ای پویا یعنی سازمان هایی به شدت پویا و مقاوم در برابر این تکانه ها اعم از اقتصادی، انسانی و اندیشه ای و تغییرات که بتواند در مواجهه، قدرت و بودنِ خود را به فضا و محیطی که زیستِ او را تهدید می کند، تحمیل نماید. لسانی شاهد مثال را ساده اما دور از محیط رسانه انتخاب می کند: شما به بازار کرونا زده ی امروز نگاه کنید، یک لباس فروشی سه پیج اینستاگرامی دارد! برای چه؟ برای این که از تغییرات ایجاد شده عقب نماند حال یک سازمان رسانه ای را در نظر بگیرید؛ سازمانی که ساختارگراتر، نخبه گراتر و کارکردگراتر است این در حد یک دهنه مغازه ی لباس فروشی نیز نمی تواند خود را مدیریت و حفظ کند. اینجا است که باید پذیرفت بیشتر از آن که راهبران رسانه ها و مدیران بنگاه های مطبوعاتی، کنشگر میدان رسانه باشند ثبات گرا و محافظه کار هستند.
نگران باشیم یا نباشیم؟!
محمد لسانی در گفتاری صادقانه اما تلخ می گوید: متاسفانه! افقی برای روزنامه نگاری مکتوب برای دوسال آینده در کشور نمی بینم یعنی اگر تصمیم فوری اتخاذ نشود مثل همانی که برای کرونا تشکیل می شود، واضح تر بگویم اگر ستاد مقابله با نابودی روزنامه نگاریِ رسانه های مکتوب تشکیل نشود چه بسا این افق دو ساله، کوتاه تر نیز بشود. لسانی در پایان می گوید: دوران دایناسورهای رسانه ای به پایان رسیده است پس باید برای فضای جدید چاره ای اندیشید.
نیاز جامعه ی امروز، روزنامه نگاری پژوهش محور است
این کارشناس رسانه می گوید: ما باید کم کم به دوران روزنامه نگاری چهره محور واردشویم یعنی باید چهره ها آن قدر خود را تجهیز کنند که بسیاری از حفره ها و سیاه چاله های موجود را پوشش دهند. لسانی معتقد است نیاز امروز جامعه ی رسانه، روزنامه نگار پژوهش محور است آن هم روزنامه نگار پژوهش محوری که بدون ورود به حوزه های امنیتی و دردسر دار و دردسر آفرین، آن روی سکه روزنامه نگاری را به نمایش گذارد که اگر جز این باشد باید منتظر پایان دوران روزنامه نگاری در رسانه های مکتوب به شکلی که در ذهن داشته ایم باشیم.

نرگس صابری: هر چند این برای اولین بار نیست که اینستاگرام زیر تیغ قرار می گیرد، اما با آغاز کار مجلس یازدهم، طرفداران اعمال محدودیت برای اینترنت و شبکه های اجتماعی جان تازه ای گرفته اند.

در میان شبکه های اجتماعی پر کاربرد و پیام رسان های پر طرفدار، اینستاگرام به گونه ای آخرین فضایی است که تاکنون از فیلترینگ در امان مانده و کاربران ایرانی می توانند بدون استفاده از فیلترشکن ها و وی پی ان هایی که حالا دیگر بازار پرسود خودشان را دارند،از آن استفاده کنند. فیس بوک به عنوان پر کاربردترین شبکه اجتماعی جهان، بیش از 10 سال پیش فیلتر شده، یوتیوب، توئیتر، اسنپ چت، تلگرام و تعدادی دیگر از شبکه های اجتماعی و پیام رسان ها محدود شده اند و هزاران سایت و شبکه دیگر از دسترس ایرانیان خارج هستند.

داستان آخرین بازمانده

اینکه چرا و چطور اینستاگرام که دومین شبکه اجتماعی پرطرفدار جهان است و در ایران نیز محبوبیت ویژه ای دارد، توانسته آزادانه به فعالیت خود ادامه دهد، موضوع مباحث مختلف و گمانه زنی های متعدد است. با این همه، راز بقای این آخرین بازمانده را نمی دانیم، اما می دانیم که در سال های اخیر بارها برای محدود کردن آن نقشه کشیده اند و در مقاطعی این شبکه اجتماعی نیز با محدودیت هایی روبه رو بوده است.

دهم دی 97 جواد جاویدنیا، دبیر کارگروه تعیین مصادیق محتوای مجرمانه گفت: هم اکنون دستور قضایی برای فیلتر این سرویس را داریم و نظر اکثریت شورای عالی فضای مجازی و دیگر تصمیم گیران نیز مبنی بر فیلتر شدن این سرویس است.

چند ماه بعد یعنی در فروردین 98 و به دنبال بسته شدن چند صفحه از صفحات منصوب به سیاستمداران ایرانی از طرف اینستاگرام هم او بار دیگر بحث فیلترینگ این شبکه اجتماعی را مطرح و عنوان کرد: دولت اگر راهی به جز فیلترینگ دارد ورود کرده و بر آن اعمال حاکمیت کند، اما اگر واقعا راهی باقی نمانده، چاره ای جز فیلتر شدن اینستاگرام نیست.

تا اردیبهشت امسال که نامه 400 طلبه ایرانی به رئیس قوه قضائیه در مورد فیلترینگ اینستاگرام منتشر شد، مباحث در این زمینه به صورت کج دار و مریز ادامه یافت. نامه مذکور که همزمان با مشخص شدن ترکیب جدید مجلس بود، پاس گلی به نمایندگانی بود که قبلا و در اظهاراتی به بهانه های مختلف خواستار برخورد و اعمال محدودیت برای اینستاگرام شده بودند. مجلسی ها این پاس گل را تا اول تیر امسال یعنی روزی که وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات به مجلس رفت تا به نمایندگان مجلس گزارش دهد، نگه داشتند. آن روز، روز حمله بود؛ حمله برای چسباندن توپ فیلترینگ اینستاگرام به تور دروازه دولت.

صف آرایی موافقان و مخالفان با چاشنی ارزش ها

برخی مسئولان می خواهند همه مظاهر جامعه مدرن را داشته باشند، اما محتوای فکری شامل سیاست، اقتصاد و فرهنگ سنتی خود را درآن قالب تقلیدی حفظ کنند. این یعنی آغاز تنش و تعارض و چالش. نمی شود رسانه های قابل کنترل را وارد و رسانه های نوین غیرقابل کنترل را فیلتر کرد. شما فیلتر می کنید، کاربران از فیلترشکن استفاده می کنند. آن سیاستمدارانی که به اقتضائات بی اعتنا هستند باید تکلیفشان را روشن کنند. نمی توانند به صورت خودمحورانه و براساس منافع گروهی تصمیم گیری کنند، اما هزینه های اجتماعی این تصمیم را نبینند. فیلترینگ شبکه های اجتماعی باعث افزایش ضریب نفوذ آنها می شود. وقتی شما مردم را از چیزی منع می کنید، تمایل آنها را به استفاده مخفیانه افزایش می دهید و این یعنی زیرزمینی شدن فعالیت در یک شبکه اجتماعی طبیعی و لازم برای جامعه. جای این، نهادهای سنتی باید توانمندی های خود را برای بازتولید ارزش ها و هنجارهای سنتی توسعه دهند. بسیاری از ارزش های ما آنقدر غنی هستند که بازتولیدشان کنیم، اما کو سلیقه و ذائقه هنری؟ باید مدیریت فرهنگی کشور توسعه یابد و قوی شود.

بیشتر بخوانید: انتقاد نماینده مجلس از نمایندگانی که مدافع فیلترینگ هستند/خودتان تند تند توییت می کنید و می خواهید دیگران استفاده نکنند؟

این اظهارات را اسماعیل قدیمی، کارشناس ارتباطات و استاد دانشگاه، بیان می کند؛ اظهاراتی که در نقطه مقابل حرف هایی است که نمایندگان مجلس در صحن علنی و در گفت وگو با رسانه ها زدند.

اول تیر امسال، موسی غضنفرآبادی، نماینده مردم بم درمجلس با انتقاد از عدم حمایت وزارت ارتباطات از پیام رسان های داخلی و حمایت از پیام رسان های خارجی گفت: امروز اینستاگرام قتلگاه اعتقادات جوانان شده، چقدر از خانواده ها که به خاطر وجود این فضا متلاشی نشدند. فضای خانمان سوز، بی دینی، بی غیرتی، غرب گرایی و بی اخلاقی در پیام رسان های خارجی وجود دارد، چه کسی باید تهدیدها در این فضا را برطرف کند. آقای وزیر ارتباطات آیا شما در این حوزه مسئولیتی ندارید؟

همان روز چند نماینده دیگر هم به اینستاگرام تاختند، از جمله محمد حسن آصفری، نماینده اراک در مجلس که گفت: آیا شما به عنوان وزیر اجازه می دهید فرزندتان در سنین نوجوانی به اینستاگرام دسترسی داشته باشد و این حجم از محتوای غیرفرهنگی و غیراخلاقی را رصد کند؟

این نظرات، با نقل قولی از حسن نوروزی، نماینده رباط کریم در مجلس که دوم تیر امسال انتشار یافت، تکمیل شد: خدا کند اینستاگرام فیلتر شود. فضای باز تلگرام و اینستاگرام تهدیدی برای جوانان است و این برای نظام شکنندگی دارد. کمیسیون حقوقی شکل بگیرد به جد دنبال فیلتر اینستاگرام خواهیم بود.

مخالفان ایجاد محدودیت برای فضای مجازی نظر متفاوتی دارند. قدیمی به خبرآنلاین می گوید: این تفسیر که مشکلات جامعه ریشه در فضای مجازی دارد، درست نیست. مشکلات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشور ریشه در ضعف های مدیریتی و سیاست های سلبی و غیرمشارکت آمیز دارد. تصمیمات غلط اقتصادی را کاربران فضای مجازی می گیرند یا مدیران اقتصادی کشور؟ مشکلات سیاسی را کدام کاربران ایجاد می کنند؟آنها که به تصمیمات نادرست اعتراض می کنند؟ آن که باعث اعتراض می شود مشکلات را ایجاد می کند،نه آن که اعتراض می کند.کاربر شبکه اجتماعی جز سوال کردن کاری ازدستش بر نمی آید.

پخش زنده جلسات مجلس در اینستاگرام!

از جمله تناقضاتی که در تصمیم گیری ها درباره فیلترینگ اینستاگرام وجود دارد، بحث پخش زنده جلسات مجلس است. یعنی از طرفی مجلسی ها موافق فیلتر این شبکه مجازی هستند و از سویی عضو هیأت رئیسه مجلس خبر از پخش زنده جلسات کمیسیون های تخصصی مجلس از طریق اینستاگرام می دهد.

امیرآبادی فراهانی در حساب شخصی خود در توییتر نوشته است:

درراستای اجرای برنامه تحول مجلس و نمایش #شفافیت آراءنمایندگان در کمیسیون ها و نظارت عموم مردم بر عملکرد نمایندگان خود، یکی از موارد قابل اجرا در کمیسیون ها پخش زنده جلسات کمیسیونهای مجلس ازطریق شبکه های اجتماعی به ویژه اینستاگرام است. به زودی تحقق می یابد.

به نظر می رسد نمایندگان مجلس شورای اسلامی در مواجهه با فضای مجازی در یک دوراهی قرار گرفته اند.

جایگزینی که کسی دوستش ندارد

شاه بیت اظهارات موافقان محدود کردن فضای مجازی این است که باید شبکه ملی ارتباطات توسعه یابد و جایگزین فضای مجازی جهانی شود. شبکه های اجتماعی و پیام رسان های بومی در برخی کشورها، از جمله ایران راه افتاده اند، اما استقبال از آنها همواره یکسان نبوده است. دلیل آن علاوه بر مقوله کلان اعتماد، به کارایی و جذابیت این شبکه ها هم برمی گردد.

اسماعیل قدیمی، کارشناس ارتباطات و استاد دانشگاه می گوید: بدون توانمندسازی افراد تصمیم گیر، توسعه نهادی، دانش روز، علم و تحقیق و خردمندشدن نمی توان تغییر ایجاد کرد. حفظ ارزش ها و سنت ها نیازمند افزایش قدرت نظریه پردازی است. شبکه ملی نیازمند سیاست گذار و سیاست مدار و طراح و هنرمند و متخصص و ساختاری از ایده ها و درک وضعیت های نوین است. شبکه ملی زیرساخت فناوری می خواهد. کافی است ساعاتی را در اینترنت سیر کنید تا ببینید محتواهای با زبان انگلیسی چقدر غنی تر و به روزتر و پرمحتواتر از مطالب به زبان فارسی هستند. بدون سپاه علم و تولید و متخصص و انسان خلاق و نوآوری و حرف های تازه، نمی توان شبکه ملی ایجاد کرد. اینترنت به سرمایه گذاری های فکری و رعایت حق مولف و تشویق نویسندگان و افراد خلاق نیاز دارد.

شاید اینکه بسیاری از مسئولان و نمایندگان مجلس از هر طیف سیاسی، عملا خود کاربر شبکه های اجتماعی و پیام رسان های خارجی هستند، اذعان به ضعف های موجود در این زمینه است. چند روز پیش معین الدین سعیدی، نماینده چابهار، نیک شهر،کنارک و قصرقندی گفت: توئیتر درکشور ما فیلتر شده و بر همین اساس، مردم عادی نباید به آن دسترسی داشته باشند، چون استفاده از فیلترشکن ها هم جرم محسوب می شود یا به لحاظ قانونی، محل اشکال است. چگونه است که نمایندگان مجلس و حتی اعضای هیات رئیسه تند تند توئیت می کنند؟! چطور این کار را می کنند؟! باید این سوال را از آنها پرسید. اگر واقعا معتقد به فیلتر توئیتر هستیم، چگونه خودمان قانون را دور می زنیم؟! این ابدا پذیرفته شده نیست.

البته نمایندگان و مسئولانی که تند تند توئیت می کنند این جواب را دارند که برای رساندن صدای خود از این فضاها بهره می برند. موضوع همین است؛فضای مجازی به رغم تمامی ضعف ها و آسیب هایش، تریبونی را در اختیار افراد مختلف گذاشته که آنها بتوانند صدایشان را به گوش مخاطبان برسانند. محدودسازی فضای مجازی را اینطور هم می شود دید: جای گل به رقیب، گل به خودی می زنیم.

47237

کد خبر 1407293

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از اروم نیوز ، پس از گذشت حدود 15 ماه از تغییر مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان غربی، نگاهی به وضعیت حوزه های مرتبط با این اداره کل و نیز نحوه مدیریت در بخش های مختلف مرتبط با اداره کل نیاز اساسی در این زمینه است.

می گذرد اما آنچه در این مدت بیش از هر چیزی واضح بوده، نبود مدیریت صحیح در حوزه های مختلف فرهنگی و هنری و نیز بی ثباتی مدیریتی در این اداره است.

* بی بند و باری در برنامه های فرهنگی جایگزین فرهنگسازی درست

یکی از مهم ترین و اصلی ترین اقداماتی که در حوزه فرهنگی می تواند تاثیر لازم را در جامعه داشته باشد، اجرای برنامه های متناسب با فرهنگ عمومی و اجتماعی در سطوح مختلف است.

متاسفانه طی مدیریت جدید فرهنگ و ارشاد اسلامی در آذربایجان غربی، آنچه بیش از همه به چشم می آید و با وجود انتقادات و تذکرات چندین باره هنوز هم در حال اجرا است، برگزاری برنامه های فرهنگی و هنری با چاشنی بی بند و باری و لاابالی گری در استان بوده است.

اجرای برنامه هایی نظیر کنسرت ها با حضور خوانندگان مورددار و با وضعیت نه چندان مناسب، جلسات و جشن های فرهنگی با حضور گروه های رقص مختلط، تشکیل محافلی که در نهایت به بی بند و باری ختم شده و نیز تئاترهایی موهن به فرهنگ و مبانی فرهنگی کشور تنها گوشه ای از اقداماتی است که با کم توجهی مسئولان و بی توجهی متولیان این امر انجام شده است.

در کنار این موارد، می توان در حوزه اجرائیات به نبود برنامه های فرهنگی و دینی در سطح عالی و با گستره بین المللی و کشوری در استان اشاره کرد که برخلاف دوره های پیشین، اکنون یا در گستره شهرستانی برگزار می شود و یا اینکه به حالت تعطیلی یا تعلیق درآمده اند.

برنامه هایی نظیر جشنواره شعر رضوی، کنگره عقیله العرب و جشنواره شعر نماز و ولایت از جمله مواردی است که برخلاف دارا بودن سابقه برگزاری به صورت کشوری و بین المللی، اکنون با حضور و استقبال اندک و معدود هنرمندان و شعرا همراه شده و سطح برگزاری این برنامه ها به استانی یا منطقه ای کاهش پیدا کرده است.

* ورود اداره کل در صحنه اجرائیات به جای پرورش موسسات فرهنگی اثرگذار و فعال

متاسفانه با وجود اینکه تعداد موسسات فرهنگی و هنری همانند دیگر بخش های فرهنگی در آذربایجان غربی بیش از حد است، اما آنچه در این میان مهم و قابل توجه است، نبود موسسه فرهنگی و هنری در راستای اجرای برنامه ها و نیز ورود مستقیم اداره کل در برنامه ها به جای نظارت و هدایت بخش خصوصی است.

آنچه امروز در حوزه انجمن ها و موسسات فرهنگی و هنری به چشم می خورد، نبود متولی رسیدگی به وضعیت آن ها و گوشه گیر شدن این موسسات و انجمن ها است که البته این شکل هرروز بیش از گذشته پررنگ تر و حادتر می شود.

بهره مندی از موسسات و انجمن های فعال در سطح شهرستانی و استانی جزو مطالباتی بوده که در سال های گذشته توسط هنرمندان ارائه شده ولی هنوز کسی شنوای مشکلات و خواسته های این قشر نبوده است.

انجمن های نمایشی، موسیقی و تجسمی جزو اصلی ترین حلقه های وصل دولت به بخش خصوصی در جوزه فرهنگ به شمار می آید که متاسفانه تمام این بخش ها در حالت رکود واقعی و سکوت فعالیتی قرار دارند و متولیان امر هم نسبت به چنین موضوعی روزه سکوت گرفته اند.

عدم حمایت از گالری های تجسمی، نبود برنامه ریزی مناسب برای امورات نمایشی و نظارت ضعیف و بی نظارتی در حوزه نمایش و موسیقی جزو مشکلات عمده درذ این حوزه است که متاسفانه روز به روز پررنگ تر می شود.

* رکود حوزه سینمایی و ولنگاری در بخش فیلم سازی

هرچند توانمندی ها و ظرفیت های بالقوه خاصی در آذربایجان غربی از لحاظ فیلم سازی و فعالیت های سینمایی وجود دارد اما امروز شاهد هستیم که نه تنها این ظرفیت ها به حالت بالفعل درنیامده اند بلکه در سایه نبود نظارت و همکاری از سوی بخش دولت یعنی همان اداره کل ارشاد، به حالت منفعل درآمده و تنها به تولید فکاهیات و برنامه های بی اثر ختم شده است.

دی بخش سینمایی و فعالیت های فیلم سازی، ذکر این نکته هم خالی از لطف نیست که با وجود گذشت 3 سال از وعده استانداری مبنی بر تخصیص بودجه ای کلان برای ساخت 11 فیلم کوتاه، هنوز خبری از خروجی این بودجه و نیز فیلم های تولیدی در راستای محورهای مشخص شده نبوده و گویا سرنوشت این فیلم ها هم به وضعیت دیگر بخش ها دچار شده است.

* رکود کامل در بخش قرآنی و تعطیلی فعالیت ها!

با وجود سرمایه گذاری ویژه ارشاد اسلامی در حوزه برنامه های دارای جهت گیری خاص، طی سال های اخیر شاهد رکود ویژه در بخش قرآنی و نبود نگاه حتی عادی به این بخش بوده ایم.

بهتر این اداره کل تنها لیستی از اقدامات انجام شده در حوزه قرآنی را ارائه دهد تا شاید فعالان این حوزه دلگرمی بیشتری نسبت به وضعیت داشته باشند، البته جدای از اجرای مسابقات سالیانه که هم بودجه و هم الزام از سوی تهران به منظور برگزاری دارند و هیچ اختیاری از سوی اداره کل در این زمینه وجود ندارد.

احتمال دارد که یکی از دلایل بی توجهی به موضوعات قرآنی، سکوت رسانه ای و بی رغبتی مسئولان مربوطه در قبال عدم حمایت ارشاد اسلامی استان از مراسم جمع خوانی قرآن کریم در سال 98 باشد که در سایه برنامه های غیرعادی این دستگاه متولی فرهنگ و هنر ناپدید شده بود.

* بی ثباتی مدیریتی و نبود نگاه درست در بخش اداری

تغییرات متعدد در بخش مدیریت امور هنری، نبود جایگاه مناسب برای متخصصین امر در بخش های مربوطه، حضور افرادی غیرمتخصص در راس معاونت های تخصصی اداره کل و نداشتن حکم مسئولیتی برای معاونین از جمله مهم ترین مشکلاتی است که در بخش مدیریتی می توان به اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان غربی منتسب دانست.

البته سایر مشکلات و معایب این دستگاه دولتی و اجرایی هم عاملی بر همین بی ثباتی ها بوده که خارج از توضیح و توصیف است.

* واحد مطبوعات و بی سامانی رسانه های استانی

یکی از بخش های ارشاد اسلامی در آذربایجان غربی که همیشه برای فعالان با سوالات متعددی همراه بوده، واحد مطبوعات این اداره کل است که با وجود تعاریف مشخص و معین برای نظارت و حمایت از بخش های رسانه ای، متاسفانه تنها به یک واحد اداری خلاصه شده و تمام موجودیت آن در همراهی با خانه مطبوعات و ارائه بیانیه و مصاحبه تعریف شده است.

نبود نگاه یکسان به رسانه ها، عدم حمایت از بخش رسانه ای استان در زمینه های مختلف، محدودسازی خبرنگاران و رسانه ها به تجلیل روز خبرنگار و فراموشی این جامعه تا سال بعد و نداشتن شکل مناسب در بخش رسانه ای استان جزو مشکلاتی است که در واحد مطبوعات این اداره کل به چشم می خورد و البته در کنار دیگر بخش های سازمانی و خصوصی مورد حمایت ارشاد اسلامی در حال طی روزگار عادی و بدون دغدغه است.

* هدایت فرهنگ با سیاستمداری مقدور است؟

تسلیم مدیریت اداری در برابر برخی جناح ها و گروه های سیاسی می تواند برای هر فردی دردسرساز باشد، حال آن که این مدیر در حوزه فرهنگی باشد و در صدد پیاده سازی سیاست ها و توصیه های سیاستمداران در بخش های مختلف فرهنگ برآید.

نبود سابقه مدیریتی مناسب و مرتبط با حوزه فرهنگی و تسلیم در برابر سیاستمداران را می توان یکی از دلایل رکود فعلی در حوزه فرهنگ و هنر آذربایجان غربی دانست که در صورت ادامه دار بودن روند باید منتظر ازهم گسیختگی تار و پود این حوزه نیز باشیم.

* انجمن مفاخر کجای معادلات استان قرار دارد؟

پس از تغییرات مدیریتی در ارشاد اسلامی، شاهد رکود در انجمن مفاخر آذربایجان غربی نیز بوده ایم، به طوری که اکنون این انجمن تنها روی کاغذ و بدون هیچ خروجی و نمودی باقی مانده است.

انجمن فرهنگ و ادب آذربایجان هم که پس از کش و قوس های فراوان به اغما رفته و حیاط خلوتی برای برخی چهره ها شده است.

* شورای فرهنگ عمومی و سکوت ویژه در برابر انتقادات

بر عهده داشتن مسئولیت دبیرخانه شورای فرهنگ عمومی برای دستگاهی که در رفع و رجوع امورات روزمره و اداری خود بازمانده، موضوعی سنگین است اما بر اساس اساسنامه این شورا چنین وظیفه ای را باید در اختیار اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان بدانیم.

نداشتن نگاه رسانه ای در جلسات، عدم روشنگری در زمینه مصوبات و اقدامات انجام شده در حوزه شورا، بی رغبتی برای نمایش فعالیت های فاخر فرهنگی در سطح استان و نیز تبدیل جلسات شورا به برنامه ای عادی و موعظه وار جزو مواردی است که در سال های اخیر توسط دبیرخانه انجام شده و موجب بی تاثیر شدن شورای فرهنگ عمومی در برنامه ریزی ها و تصمیم سازی های کلان فرهنگی شده است.

تذکرات چندباره نماینده ولی فقیه در آذربایجان غربی مبنی بر لزوم حضور استاندار با جایگاه جانشین شورا و دیگر اعضای تاثیرگذار در جلسات، انتقاد از وضعیت فرهنگی استان در خطبه های نماز جمعه و نیز ارائه تذکر و اخطار به مدیران ارشد استانی در خصوص برخورد با تخلفات مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی را می توان در زمره دلایلی آورد که نشان از بی مسئولیتی یا بی توجهی دبیرخانه به تصمیمات و مصوبات شورای فرهنگ عمومی داشته و موجب علنی و عمومی شدن این اخطارها و تذکرات شده است.

* چه کسی مسئول است؟!

این ها تنها گوشه ای از مشکلات متعدد در بخش های فرهنگی و هنری است که در سایه ضعف مدیریتی و نیز نبود نگاه فرهنگی به مسائل در سطح آذربایجان غربی رخ می دهد.

اما نکته مهم، نبود پیگیری و رسیدگی به موضوعات است که در سایه غفلت از حوزه فرهنگ و هنر هرروز بیشتر به حالت اغما نزدیک تر می شود و شاید در آینده با ادامه دار بودن وضعیت فعلی شاهد از بین رفتن فرصت های مختلف نیز باشیم.

شاید اگر مسئولان و مدیران استانی خود را اندکی در برابر وضعیت قمر در عقرب فرهنگی استان مسئول بدانند و بیشتر از گذشته نسبت به تعیین تکلیف این بخش اهتمام داشته باشند، نه تنها جامعه فرهنگ و هنر بلکه تمام بخش های دیگر مرتبط با امنیت اجتماعی و فرهنگی در سطح استان نیز حرفی برای گفتن داشته باشند...

انتهای پیام/

به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از شهرکرد ، حجت الله شیروانی رئیس حوزه هنری چهارمحال و بختیاری، از تکمیل پروژه پردیس سینمایی بهمن شهرکرد تا یک ماه آینده خبر داد و گفت: هزینه تکمیل این پروژه بیش از 50 میلیارد ریال از محل اعتبارات ملی حمایتی سازمان سینمایی حوزه هنری و موسسه بهمن سبز حوزه برآورد شده است.

بیشتر بخوانید

سینما بهمن شهرکرد به پردیس سینمایی چهار سالنه تبدیل می شود

او افزود: این پردیس با چهار سالن مسقف و یک سالن روباز از شکل قبلی خود به صورت 100 درصدی تغییر کرده و ضمن بازسازی اساسی و با ساختمانی جدید و به روزتر، با مجهزترین و جدیدترین امکانات تصویری و صوتی موجود کشور آغاز به کار خواهد کرد.

شیروانی، بازسازی پردیس سینمایی بهمن شهرکرد را یکی از مصادیق احترام به مخاطب و تکریم شهروندان بیان و اضافه کرد: از این پس همشهریان می توانند با توجه به سلیقه و انتخاب خود به تماشای فیلم های اکران روز کشور و دلخواه بروند.

انتهای پیام/ن

سرور هادیان/

چندی پیش رئیس جمهور، تصمیم ستاد ملی مقابله با کرونا را اعلام کرد و قرار شد پس از تعطیلی چهارماهه، سینماها بازگشایی شوند و این مراکز فرهنگی تنها می توانند برای 50 درصد ظرفیت صندلی های خود بلیت فروشی کنند.

این تصمیم چالش های بسیاری را برای سینما به همراه داشت و صاحبان سینماها از این تصمیم گیری نگران اند که با این شرایط آیا می توانند فعالیتشان را ادامه دهند و یا باید منتظر عادی تر شدن فضا باشند. این در حالی است که ماه های محرم و صفر را پیش رو خواهیم داشت و از طرفی بازگشایی سینماها نیازمند رعایت پروتکل های بهداشتی است که انجام این کار به طور قطع نیاز به صرف هزینه دارد. خرید ماسک، مواد شوینده و ضدعفونی کننده و... آن هم در شرایطی که سینماها هیچ درآمدی ندارند، نگرانی برای بازگشایی سینماها را دوچندان می کند.

به سراغ مدیر امور سینمایی حوزه هنری خراسان رضوی رفتیم و در این خصوص گفت وگویی را با او انجام دادیم که آن را با هم مرور می کنیم.

• از بازگشایی مجدد تا ادامه راه

حیدر مرادی در پاسخ به این پرسش که با توجه به شرایط موجود، اکران فیلم در سینماها را پس از بازگشایی مجدد چگونه ارزیابی می کنید، می گوید: همان طور که مطلع هستید، سینماها از چهارم تیر ماه، مجدد بازگشایی شدند و هفته اول استقبال نسبتاً قابل قبولی داشتیم. حتی در روز سه شنبه گذشته بیش از هزار و 200 مخاطب آمار خوبی به نظر می رسید و شورای اکران دو فیلم را در دو ژانر مختلف اکران کرد.

اولویت در اکران

وی اولویت های اکران فیلم ها را فیلم شنای پروانه در ژانر اجتماعی و فیلم خوب، بد، جلف2 در ژانر کمدی اعلام و اظهار می دارد: علاوه بر این دو فیلم، چند فیلم از فیلم های ماه اسفند که متوقف شده بودند مانند جهان با من برقص ، یادم تو را فراموش و عطر داغ اکران شد که در این میان، استقبال از فیلم شنای پروانه بیشتر از سایر فیلم ها بوده است. همچنین در ادامه فیلم کمدی زن ها فرشته اند2 اکران خواهد شد.

• اکران فیلم ها با رعایت پروتکل های بهداشتی

وی در خصوص استقبال مردم از اکران فیلم ها اظهار می دارد: در اوایل بازگشایی سینماها شرایط کمی بهتر بود ولی امیدواریم با توجه به رعایت پروتکل ها که در سینماها انجام می شود مانند 50 درصد ظرفیت فروش، گندزدایی بین سانس ها و... مخاطبان اطمینان بیشتری به سینما کنند و مجدد شاهد رونق سینماها باشیم و در این شرایط کالایی فرهنگی مثل سینما می تواند شرایط روحی جامعه را بهتر کند و این به نفع فضای روانی جامعه است.

• حمایت از صنعت سینما و سینماداران

مدیر امور سینمایی حوزه هنری خراسان رضوی تصریح می کند: با توجه به احتمال ادامه دار بودن بحث کرونا، برای حمایت از صنعت سینما و سینماداران به اعتقاد من سازمان سینمایی وزارت ارشاد می تواند با توجه به تعطیلی سینماها به لحاظ مادی کمک بیشتری به کارکنان سینماها که اکثراً وضعیت مطلوبی به لحاظ مادی ندارند، انجام دهند. همچنین دولت می تواند در بحث بیمه و مالیات با درصد بیشتری از تخفیف کمک کند و هزینه های برق و آب مصرفی را با تخفیف ویژه تر لحاظ کند.

مرادی خاطرنشان می سازد: امیدواریم هر چه زودتر این شرایط بحرانی تمام شود و مردم به وضعیت عادی زندگی خودشان برگردند و شاهد حضور گرم مردم عزیزمان در سینماها باشیم.

وی در پایان تأکید می کند: امیدوارم با رعایت پروتکل های بهداشتی همه با هم بتوانیم این شرایط را تغییر دهیم.

به گزارش خبرگزاری فارس از کاشان، چند ماهی است که کل دنیا درگیر بیماری منحوس کرونا شده و اکثر صنوف به دلیل واگیردار بودن این ویروس و رعایت دستورالعمل های بهداشتی در بسیاری کشورها و از جمله ایران تعطیل شده اند، گروه های هنری در کاشان هم از این قاعده مستثنی نبودند و تقریباً بعد از دی ماه سال گذشته به طور رسمی تئاتر و نمایشی را به روی صحنه نبرده اند.

محل درآمد بسیاری از هنرمندان کاشان از همین گروه های نمایشی و تئاتر است اما با آمدن این ویروس کسب درآمد و گذراندن زندگی برای آن ها سخت شده است و بسیاری از هنرمندان کاشان بر خلاف میل باطنی روی به تبلیغات در فضای مجازی آورده اند تا بتوانند امورات خود را بگذرانند.

اکنون نیز با وجود اینکه از چند ماهی است بسیاری از کسب و کارها فعالیت خود را آغاز کرده اند، اما مجتمع های فرهنگی که تنها چند روزی نبود که اجازه فعالیت محدود به آن ها داده شده بود، اما دوباره به خاطر شرایط و وضعیت قرمز در کاشان تئاترها و مجتمع های فرهنگی بازگشایی نشده، تعطیل شد و فعالیت های هنری مخصوصاً تئاتر که در کاشان استقبال خوبی از آن می شود هنوز به وضعیت مناسبی نرسیده اند.

هنرمندان را دریابید

وحیدرضا صادق پور یکی از بازیگران تئاتر محبوب در کاشان در گفت وگو با خبرنگار فارس در کاشان با اشاره به اینکه، انتظار ما از مسؤولان مربوطه این در این شرایط تا حدودی این خسارات را جبران کنند، اظهار کرد: بسیاری از هنرمندان کاشان که از تئاتر کسب روزی می کردند، مخصوصاً اجراهای ما که همیشه متکی به حضور تماشاگر و گیشه بوده و از هیچ ارگان دولتی بودجه ای دریافت نمی کردیم بشدت متحمل ضرر شدیم.

این هنرمند کاشانی با اشاره به اینکه، از مسؤولان انتظار نگاه ویژه به قشر تئاتری را داریم، افزود: اولین مکانی که تعطیل شد سالن های تئاتر بود و آخرین مکان هم سالن های تئاتر با هزاران تبصره بازگشایی شد که دوباره به خاطر اوج گیری مجدد کرونا فعالیت های ما ممنوع شد.

وی با اشاره به اینکه، یک آموزشگاه تئاتر هم داریم که آن هم چندین ماه است که تعطیل شده و خساراتی مانند کرایه مکان و هزینه اساتید متحمل شدیم و در کل اوضاع خوبی نیست، افزود: اگر مسؤولان نمی توانند کمک مالی کنند توقع داشتیم حالی از ما بپرسند که شما که چند ماه است بیکارید و از هیچ جا تأمین نمی شوید از چه راهی کسب درآمد می کنید یا اصلاً از کجا خرج زندگی تان را تأمین می کنید؟

صادق پور با تأکید بر اینکه اکثر کشورها در وضعیت بحرانی هوای هنرمندان خود را دارند، افزود: اکثر کشورها در دوران کرونا برای هنرمندانشان تسهیلاتی در نظر گرفته اند، اما قشر هنرمند تئاتر مخصوصاً در شهرستان ها آسیب پذیرترین قشر هستند که شاید برخی از آن ها محتاج نان شب باشند ولی با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشته اند و انتظار می رود نگاه مهربانانه تری به آن ها داشته باشند.

وی در مورد وضعیت تئاتر کاشان هم گفت: سال ها پیش در زمان اجرای نمایش در کاشان می توانستیم تعداد تماشاگران را بشماریم آن قدر که استقبال کم بود اما با جلب اعتماد مردم در حال حاضر استقبال خوبی حداقل از اجراهای تئاتر در کاشان می شود.

صادق پور مهم ترین معضل در تئاتر کاشان را معضل آموزش دانست و ابراز داشت: دیدگاه اشتباهی که نسبت به تئاتر وجود دارد این است که همه بازیگری را دوست دارند ولی حاضر نیستند برای آموزش آن هزینه کنند، مانند اینکه شما به شنا علاقه مند هستید اما هیچ گاه بدون آموزش وارد یک اقیانوس بزرگ برای شنا نمی شوید؛ تمام هنرها در درجه اول نیاز به آموزش صحیح دارند

مردم کاشان تئاتر را دوست دارند؛ اما مسؤولان کم لطفی می کنند

وی با اشاره به اینکه جایگاه تئاتر در شهر کاشان را باید از دو دیدگاه مسؤولان و مخاطبین مورد بررسی قرار داد، تصریح کرد: مسؤولان هنوز بر این باور نیستند که تئاتر یک نیاز است به عقیده بنده مسؤولان تئاتر را جدی نگرفته اند ولی بالعکس مردم شدیداً به تئاتر علاقه مند هستند و این را از استقبال آن ها را از تئاترها و کلاس های آموزشی می توان متوجه شد.

صادق پور ادامه داد: حمایتی از هنرمندان نشده است و اصلاً ارتباطی بین هنرمندان و مسؤولان وجود ندارد و بسیاری از هنرمندانی که از راه هنر، زندگی را می گذراندند، روزهای سختی دارند و کسی سراغی از آن ها نمی گیرد.

وی در مورد فعالیت خود در این روزها که کرونا گریبان گیر کشور مخصوصاً کاشان شده است، اذعان داشت: در این روزها فعالیت خود را در فضای مجازی بیشتر کرده ام و برخلاف میل باطنی ام به تبلیغات روی آوردم و کلیپ هایی را آماده نمایش در شبکه های مجازی داریم تا ارتباط خود با مخاطبان را قطع نکرده باشیم.

این هنرمند کاشانی در مورد شرایط جدید بازگشایی مجتمع های هنری و سالن های تئاتر ابراز ناامیدی کرد و گفت: شرایط جدیدی که برای بازگشایی سالن ها گذاشته اند به نفع ما نیست و سراسر ضرر خواهد بود یعنی عدم اجرای تئاتر با این شرایط از نفعش بیشتر است و این امر باعث می شود کل عوامل اجرایی و گروه بازیگران هم متحمل ضرر شوند.

وی با اشاره به اینکه سلامت مردم برای ما در اولویت قرار دارد، افزود: با ادامه این روند به جرئت می گویم هنرمندان در تهیه نان شب هم به مشکل خواهند خورد فقط اتخاذ یک سیاست درست و اصولی برای هنرمندان باعث نجات آن ها خواهد شد.

انتظار زیادی از مسؤولان نداریم

مهدی رضایی کارگردان تئاتر کاشانی در گفت وگو با خبرنگار فارس، با اشاره به اینکه ضررهایی که در این مدت و تعطیلی ها به خاطر ویروس کرونا به گروه و همه هنرمندان وارد شده جبران ناپذیر است، اظهار کرد: در حالی که یکی از تئاترهای من به نام جن گیر با استقبال عمومی خوبی رو به رو شده بود و مردم از دیدن نمایش لذت می بردند به یک باره ویروس کرونا آمد؛ تئاترها تعطیل شد و از نظر مالی ضرر مالی شدیدی به من و گروهم وارد شد.

این کارگردان با اشاره به اینکه از مسؤولان مربوطه در حوزه هنر و تئاتر انتظار داریم حداقل کاری که انجام می دهند حمایت از هنرمندان باشد، گفت: بافت فرسوده در جاهای تاریخی شهر که می توان از آن به عنوان صحنه تئاتر استفاده کرد را احیا کنند چون کاشان پتانسیل زیادی برای اجرای نمایش و تئاتر را دارد.

وی با اشاره به اینکه، وضعیت تئاتر در کاشان بشدت رکود داشته و دیگر مثل قبل همکاران تئاتری اشتیاق به کار ندارند، افزود: جایگاه تئاتر طنز به واسطه دوستان طناز در شهرمان خوب است و همشهریان از آن استقبال خوبی می کنند.

رضایی با اشاره به اینکه از تئاترهای غیرکمدی در کاشان استقبال نمی شود، تصریح کرد: کارگردانان با توجه به هزینه زیاد تئاتر جدی و تجربی و عدم برگشت هزینه ها ترجیح می دهند کار نکنند.

وی درباره حمایت ها از هنرمندان کاشان عنوان کرد: هیچ حمایتی از طرف اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی کاشان نبوده است؛گروه های تئاتر، نیازمند کمک های مالی هستند و مخارج آن ها تنها از بلیت فروشی تأمین می شود و حمایت و کمکی از طرف اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی کاشان، وجود ندارد.

کارگردان تئاتر کاشان درباره تعطیلی چندماهه تئاتر کاشان گفت: چندین ماه است که به خاطر کرونا، سالن های تئاتر و کلاس های آموزشی هنری در کاشان کاملاً تعطیل شده است، این اتفاق، تلنگری است برای ما که در برابر چنین حوادثی، چه تدابیری بیندیشیم.

وی با اشاره به اینکه، با تعطیلی چندین ماهه فعالیت های هنری همه هنرمندان کاشان ضررهای زیادی دیده اند و بخشی از درآمد هنرمندان و زندگی آن ها تحت تأثیر قرار گرفته است، اذعان داشت: اهالی هنر ضررهای زیادی دیده اند که این ضررها جبران پذیر نیست.

وی درباره فعالیت های خود در این روزها عنوان کرد: قبل از اینکه کرونا فعالیت های هنری گروهی را تعطیل کند، اجرای تئاتر طنز جن گیر را روی صحنه داشتیم که با استقبال خوبی رو به رو شده بود اما در حال حاضر موسسه ماهتاب هنر شهر که به همت دوستانم در حد توان خود به سازماندهی، ساخت و تجهیز و برگزاری کلاس های بازیگری فیلم، تئاتر، کلاس های گویندگی و... پرداخته ایم، خودم نیز نمایش پروانه های الجزایری را در حال تمرین هستم.

اعلام قطعی زیان وارده به حوزه فرهنگ و هنر امکان پذیر نیست

میثم نمکی رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی کاشان در گفت وگو با خبرنگار فارس با اشاره به اینکه به دلیل شیوع ویروس کرونا و تصمیم ستاد مبارزه با کرونا کلیه فعالیت های فرهنگی و هنری و از جمله اجرای نمایش ها تعطیل شد، اظهار کرد: طبق پیش بینی های ستاد ملی مبارزه با کرونا بعد از عید سعید فطر قرار بود مجدداً فعالیت های هنری از جمله اجرای نمایش ها برگزاری کنسرت ها و اکثر سینماها در سراسر کشور از سر گرفته شود.

رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی کاشان، با اشاره به اینکه، به دلیل اوج گیری مجدد بیماری و شروع زودهنگام موج دوم کرونا و همچنین وضعیت رو به وخامت کاشان اعمال محدودیت ها همچنان ادامه دارد، افزود: بعد از ابلاغ دستورالعمل های و صدور مجوز اجرای برنامه هایی از جمله تئاتر و... با رعایت پروتکل های بهداشتی و با استعلام از فرمانداری ویژه کاشان در صورت تأیید ستاد مبارزه با کرونای شهرستان مجدداً صدور مجوزهای گروه های هنرهای نمایشی و تئاتر با رعایت پروتکل های بهداشتی از سر گرفته شود.

وی با اشاره به اینکه خرج و مخارج هنرمندان کاشان از راه امرار و معاشرت فعالیت های فرهنگی و هنری است، افزود: هنرمندان در این ایام با سختی ها و مشکلات زیادی رو به رو بوده و هستند که اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی به منظور حمایت از این صنف از فروردین و اردیبهشت سال جاری فراخوانی را منتشر کرد که اشخاص حقیقی و حقوقی حوزه های فرهنگی هنری و زیرمجموعه های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این سایت ثبت نام کنند و میزان خسارت و وارد به هر شخصی یا گروه نیز اعلام کنند.

نمکی با اشاره به اینکه منتظر اعلام نتیجه از سوی تهران هستیم، تصریح کرد: وزارت تعاون و کار و رفاه اجتماعی سایتی را برای حمایت از مشاغل آسیب دیده از کرونا معرفی کرده و واحدهایی که کارگاهی داشته و بیمه شده دارند می توانند از این تحصیلات استفاده کنند.

رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی کاشان با تأکید بر اینکه اعلام قطعی ضرر و زیان وارده به حوزه فرهنگ و هنر امکان پذیر نیست، یادآور شد: تعطیلی آموزشگاه های آزاد تحت پوشش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اعم از موسیقی، خوشنویسی، سفالگری، طراحی فرش، عکاسی، مؤسسات فرهنگی و هنری، مؤسسات تولید فیلم و دیجیتال، کانون آگهی و تبلیغات، مطبوعات و رسانه، بخش سینما و تئاتر و... ضرر و زیان های زیادی را به این حوزه وارد کرده و در این شرایط اقتصادی واقعاً جبران ناپذیر است و آمار دقیقی در این حوزه وجود ندارد.

وی با اشاره به اینکه دولت با رویکرد حمایتی از این حوزه برنامه های خوبی را در دست اجرا دارد، اضافه کرد: تئاتر و هنرهای نمایشی در کاشان در چند سال اخیر رونق فراوانی گرفته و با استعمال روبه رو شده است.

وی با بیان اینکه 53 اجرای صحنه ای از سال 98 و برگزاری جشنواره تئاتر مهر کاشان و استقبال بیش از 10 هزار نفر شهروند کاشانی از این هنر نشان از پیشرفت و پویایی و هنرهای نمایشی در کاشان دارد، افزود: ثبت جشنواره ملی تئاتر مهر کاشان در تقویم رویدادهای ملی وزارت فرهنگ و ارشاد در سال 99 نشان از این است که تئاتر کاشان در حال رشد است این هنر در بین مردم ارزش بالایی دارد.

وی در پاسخ به این سؤال که انجمن نمایشی کاشان چرا هنوز تشکیل نشده است، گفت: طبق دستورالعمل ها و آیین نامه با شکل گیری و صدور مجوز برای 5 نمایش در شهرستان کاشان می توانند انجمن نمایشی کاشان تأسیس شود.

نمکی ادامه داد: با حضور نمایندگانی از استان اصفهان انتخابات برگزار شده و از بین کاندیدها 3 نفر برای تأسیس انجمن نمایشی کاشان انتخاب می شوند؛ مکاتبات با گروه های هنری کاشان صورت گرفته و پس از معرفی رسمی کاندیدا توسط مسؤولان گروه های ثبتی و گذراندن مراحل اداری، برگزاری انتخابات در دستور کار قرار خواهد گرفت.

================

گزارش از: محسن بایعی

================

انتهای پیام/63018/ص30/ق

امیری- به گزارش شهرآرانیوز، رئیس اتحادیه ناشران و کتاب فروشان خراسان رضوی با بیان اینکه نمی دانیم این طرح سراسری اکنون در چه مرحله ای است و اصلا آیا اجرا می شود یا نه، افزود: هنوز هیچ فراخوانی دراین باره منتشر نشده است.

به گفته مهدی نصیرزاده شرایط کرونا تأثیر بدی روی کار ناشران و همچنین طرح ها و برنامه های فصلی گذاشته است.
به گفته او لازم است برای تابستان نیز همچون طرح بهارانه کتاب، طرح ها باتوجه به شرایط کرونا برگزار شود.

نصیرزاده یادآور شد: در طرح های گذشته امسال، کتاب های الکترونیک در اختیار مخاطبان قرار گرفت و همچنین شرایط به گونه ای بود که مراجعه کننده ها می توانستند بدون حضور در کتاب فروشی ها کتابشان را دریافت کنند. این شرایط سبب شد استقبال نسبی از طرح بشود بنابراین لازم است برای تابستان هم طرحی با همین شرایط اجرا شود.

رئیس اتحادیه ناشران و کتاب فروشان خراسان رضوی با بیان اینکه قشر کتاب خوان های حرفه ای دوست دارند خود کتاب را در اختیار داشته باشند و آن را تورق کنند، افزود: امیدواریم مجریان این طرح ها به گونه ای برنامه ریزی کنند تا هم پروتکل های بهداشتی رعایت شود و هم به نیاز کتاب خوان های حرفه ای پاسخ داده شود.

به گفته نصیرزاده باتوجه به شرایط موجود احتمال لغو نمایشگاه کتاب استانی امسال هم بسیار زیاد است.

او درباره پیگیری های لازم برای رفع مشکلات ناشران یا اجرای طرح های ویژه در استان نیز گفت: تا جایی که در محدوده اختیارات اتحادیه باشد، برای رفع مشکلات ناشران و کتاب فروشان پیگیری می کنیم، اما واقعیت این است که شرایط موجود همه چیز را تحت تأثیر قرار داده است.

به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از یزد ، سعید قریشی رئیس کتابخانه های عمومی شهرستان مهریز با اشاره به فعالیت های کتابخانه های این شهرستان در فضای مجازی گفت: کتابخانه های مهریز با ایجاد شبکه اجتماعی به ارائه خدمات به اقشار مختلف مردم می پردازند.

او افزود: در هنگام شیوع ویروس کرونا کتابداران شهرستان مهریز فعال سازی و رونق فضای مجازی را با هدف هدایت مردم به کتابخوانی و ارتقای فرهنگ شهروندی برای کاهش حضور مردم در اجتماعات، انجام می دهند.

رئیس کتابخانه های عمومی شهرستان مهریز به مهمترین فعالیت کتابداران مهریزی اشاره کرد و افزود: نشست های کتابخوان مجازی، آموزش ساخت کاردستی، قصه گویی، نمایشگاه کتاب مجازی، معرفی متنی، صوتی و ویدوئی کتاب از جمله فعالیت های کتابداران شهرستان مهریز در فضای مجازی است.

قریشی ادامه داد: برگزاری مسابقه کتابخوانی الکترونیکی از کتاب "غدیر با عنوان حقیقتی بر گونه تاریخ" , معرفی احادیث و روایات با موضوعات روز اجتماعی به همراه معرفی کتاب های مفید و شرح حال نویسندگان بزرگ در کانال ها و گروه های مجازی از دیگر برنامه های اجرا شده در این خصوص است.

انتهای پیام /

به گزارش روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مرکزی، حجت الاسلام عباس دانشی گفت: توزیع مبلغ / 500/000/000 ریال کتاب توسط معاونت فرهنگی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مرکزی در مناطق محروم اراک آغاز شد.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مرکزی افزود: در برنامه توزیع کتاب که به همت معاونت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مرکزی و همکاری تعدادی از ائمه جماعات و اعضای کانونهای فرهنگی هنری مساجد مرحله اول آن انجام شد ضمن حضور در مناطق محروم شهر اراک به کودکان و نوجوانانی که توانایی خرید کتاب ندارند کتاب اهداء می شود.
وی ادامه داد: در مرحله اول توزیع کتاب در چندین مرحله به مبلغ / 500/000/000 ریال کتاب در مناطق محروم شهر اراک توزیع خواهد شد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ حجت الاسلام و المسلمین احد آزادی خواه، نماینده مردم ملایر در مجلس شورای اسلامی در گفت وگو با خبرنگار عصر همدان؛ با اشاره به مشکلات پیش روی فرایند تولید پارچه چادر مشکی در کشور اظهار کرد: این مشکل سال ها است که در کشور مشخص شده و فرایند تولید و واردات پارچه چادر با بقیه البسه مانند مانتو کاملا متفاوت و مهندسی شده است.

وی افزود: نحوه قیمت، در دسترس بودن و توزیع پارچه چادر مشکی کاملا معنادار است و احساس می شود دست های پیدا و پنهان درصدد گرفتن فرهنگ چادر پوشی از زنان ایرانی است.

نماینده مردم ملایر در مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: این اتفاق مهندسی شده تداعی گر کشف حجاب رضا خانی مدرن است که بسیار نگران کننده است.

آزادی خواه بیان کرد: امکان تولید و در دسترس بودن پارچه چادر مشکلی باید برای بانوان ایرانی که علاقمند به چادر هستند فراهم شود تا به راحتی بتوانند از چادر استفاده کنند.

وی با اشاره به راهکارهای مشکل پارچه چادر مشکی تصریح کرد: دولت باید در حوزه های مختلف برای این مشکل تدبیری بیندیشد و پیش از اختصاص ارز به چادر مشکی باید به تولید کنندگان داخلی توجه ویژه ای داشته باشند.

سخنگوی سابق کمیسیون فرهنگی مجلس تاکید کرد: هر چند کشورهای شرق آسیا تولیدکنندگان اصلی پارچه چادرمشکی هستند اما این قابلیت در کشور ما وجود دارد که پارچه با کیفیت تولید شود.

نماینده مردم ملایر در مجلس شورای اسلامی افزود: باید به واحد های تولیدی فعال در حوزه پارچه چادر انگیزه داد و مشوق های خاصی در اختیارشان قرار داد.

وی معافیت های خاص را راهکاری دیگر برای تقویت تولید ملی عنوان کرد و گفت: توجه به تولید داخل هم باعث ایجاد اشتغال و هم تحقق شعار سال می شود، اگر به تولید داخلی توجه لازم شود می توان نیازهای کشور در این حوزه را برطرف کرد.

انتهای پیام/

افزایش پدیده قاچاق و تأثیرات مخرب آن در تولید، سرمایه گذاری و اشتغال، مبارزه فرانهادی و دستگاهی را می طلبد به نحوی که علاوه بر ورود دستگاه های انتظامی و قهری، نهادهای اجتماعی و فرهنگی با نهادینه کردن ارزش ها و فرهنگ سازی، تقبیح امر قاچاق و استفاده از کالای قاچاق را گسترش دهند.

برای بررسی بیشتر این موضوع، ایسنا با یونس خادمی - فعال اقتصادی، رضا توماری- معاون هنری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و اسفندیار تاجمیری- فرماندار شاهین شهر به گفت وگو پرداخت:

به اعتقاد یونس خادمی، مسایل و مشکلاتی که به عنوان آثار مخرب قاچاق از آن ها یاد می شود حاصل بی تدبیری و نبود زیرساخت های حمایتی در شرایطی است که بر رونق تولید و اشتغال تاکید می شود.

وی، از قاچاق به خصوص در بخش دارو در شرایط کنونی به عنوان ناجی، جان بیماران یاد کرد و ادامه داد: در شرایطی که کشور آماج انواع تحریم های ظالمانه بوده و حتی از ورود دارو به کشور جلوگیری می شود، قاچاق تنها راه دور زدن تحریم و حفظ جان بیماران خاص است.

خادمی، پدیده قاچاق را دوسویه وارداتی و صادراتی برشمرد و گفت: ورود کالاهای قاچاق به تولید و تولیدکننده داخلی آسیب می زند، اما صادرات قاچاق نظیر سوخت و... ضربه اش به اقتصاد سهمگین تر است، زیرا علاوه بر خروج کالای مورد نیاز داخلی بدون ورود ارز به کشور، بازارهای داخلی را به فروشگاه کالای غیرضروری در ازای وجه معامله تبدیل می کند.

رسانه ها نقش پر رنگی در مردمی سازیِ پیشگیری از وقوع قاچاق دارند

همچنین معاون هنری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شاهین شهر با تاکید بر اهمیت برنامه ریزی هدفمند و راهبردی در مقابله و مبارزه با قاچاق کالا و ارز، اظهار کرد: اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال 1398 بیش از 100 برنامه فرهنگی و هنری در راستای نهادینه کردن ارزش حمایت از اقتصاد داخلی، رونق تولید، حمایت از تولید کالاهای ایرانی و ارتقای فرهنگ شهروندی اجرا کرده است.

رضا توماری با تاکید بر ضرورت مردمی سازیِ مبارزه با قاچاق کالا و اطلاع رسانی در خصوص آسیب های ناشی از آن، افزود: نقش رسانه ها در مردمی سازیِ پیشگیری از وقوع قاچاق و آگاهی بخشی آسیب های ناشی از آن بر اقتصاد و فرهنگ کلیدی و تأثیرگذار است.

وی با بیان اینکه اقدامات هنری در حوزه اجرایی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی گسترده است، خاطرنشان کرد: جامعه فرهنگی_هنری اعم از روزنامه نگاران و اصحاب رسانه، مستندسازان، فیلم سازان، بازیگران و هنرمندان ظرفیت های قدرتمندی در پیشبرد اهداف فرهنگی و نهادینه کردن ارزش ها در همه جوامع دارند که بهره برداری از این پتانسیل در راستای عمومی کردن مبارزه با قاچاق کالا و ارز نیازمند مدیریت هوشمندانه است.

توماری، تصریح کرد: فعالیت های هنری ساماندهی و اجرا شده در راستای مردمی سازی مبارزه با قاچاق کالا و ارز و تقبیح استفاده از کالای قاچاق با رویکرد مراقبت از اموال عمومی، رونق تولید، نهادینه کردن سبک زندگی اسلامی و ارتقای فرهنگ شهروندی بوده است.

معاون هنری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شاهین شهر و میمه، استفاده از هنرهای نمایشی را از موثرترین برنامه ها در کمیته فرهنگی و پیشگیری در مبارزه با قاچاق کالا و ارز شهرستان، دانست و تصریح کرد: از شاخص ترین فعالیت های این کمیته در سال گذشته بهره مندی از هنرمندان و هنرهای نمایشی و اجرای نمایش های خیابانی خرس های پاندا و فرش قرمز با هدف مبارزه با قاچاق کالا و ارز و برگزاری همایش فصلی نمایش های کوتاه هفتک و اطلاع رسانی جامع رسانه ها، در راستای تلاش بر فرهنگ سازی و درونی کردن ارزش حمایت از کالای ایرانی و تقبیح استفاده از کالای قاچاق بوده است.

قاچاق کالا بر پیکر باورهای اجتماعی و فرهنگی خدشه وارد کرده است

اسفندیار تاجمیری- فرماندار شاهین شهر نیز، قاچاق را معضلی اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی دانست و اظهار کرد: قاچاق کالا مستقیماً بر پیکر باورهای اجتماعی و فرهنگی مردم و اقتصاد ملی خدشه جبران ناپذیری وارد می کند.

وی، کاهش درآمدهای دولت و افزایش کسری بودجه را از مهم ترین اثرات سوء قاچاق برشمرد و افزود: در شرایط خاص کنونی قاچاق به صورت ساماندهی شده اهداف اقتصادی دولت را نشانه گرفته و با شکل گیری اقتصاد زیرزمینی، فرار مالیاتی و توزیع ناعادلانه درآمدها موجب ایجاد ناامنی و نا امیدی در مردم می شود.

فرماندار شاهین شهر و میمه، اثربخشی سیاست های حمایتی اقتصادی دولت را متأثر از قاچاق دانست و افزود: کاهش چشمگیر درآمدهای گمرکی و مالیاتی دولت، خروج منابع ارزی، افزایش بیکاری و کاهش تولیدات داخلی اثرات سوء رشد و توسعه قاچاق در کشور است.

تاجمیری، با اشاره به استقبال از قاچاق به دلیل سودآوری آن، خاطرنشان کرد: درآمدها و منابع مالی که علاوه بر ایجاد اشتغال و فقرزدایی توانایی ایجاد رونق تولید و توسعه اقتصادی کشور را دارد، در قاچاق هدر می رود.

وی با تاکید بر نیاز جامعه کنونی بر فرهنگ سازی و آموزش در راستای اقتصاد سالم و سودآور، افزود: تجمل گرایی و دیدگاه منفی نسبت به کالای داخلی و ... نیازمند فرهنگ سازی دقیق هدفمند و کاربردی است و نیاز به ورود دستگاه های متولی بیش از پیش احساس می شود.

بدیهی است مبارزه با قاچاق کالا، تنها با تلاش ماموران گمرک یا نیروهای نظامی و انتظامی حاصل نمی شود، بلکه مبارزه با قاچاق کالا، نیازمند اقدامات و تلاش های مختلفی است که با همکاری تمام نهادهای مسئول و تلاش برای کاهش عرضه کالای قاچاق در بازار و کاهش استقبال مصرف کنندگان محقق خواهد شد.

انتهای پیام

به گزارش خبرگزاری فارس از زاهدان، استان سیستان و بلوچستان یکی از خواستگاه های کهن آداب، رسوم توام با فرهنگ غنی در کشور است که تاکنون به صورت شایسته معرفی نشده است.

یکی از مرسوم ترین موارد در بین مردم سیستان و بلوچستان توجه و علاقه وافر به موسیقی محلی است که به دو نوع موسیقی سیستانی و موسیقی بلوچستانی تقسیم می شود که ریشه در هویت و تاریخچه کهن این مردم دارد.

قیچک یا سرود(در گویش محلی مردم بلوچ) به عنوان یکی از سازهای با قدمت در موسیقی محلی سیستان و بلوچستان سهم بسزایی در بیان آداب، رسوم و فرهنگ مردم این استان دارد که طبق اعلام باستان شناسان براساس شواهد موجود، پیشینه استفاده از ساز قیچک در سیستان و بلوچستان مربوط به دوره شهرسوخته است.

ساز هنرمندان موسیقی کوک نیست

اساتید موسیقی بومی و محلی سیستان و بلوچستان که تعدادی موفق به کسب مدرک درجه یک هنری خود از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شده اند با بیان برخی از مشکلات و مسائل خود خواستار حل و رسیدگی هرچه بیشتر به هنرمندان موسیقی شدند تا موسیقی محلی به عنوان جزء جدایی ناپذیر و هویت فرهنگی مردم استان به فراموشی سپرده نشود.

محمد نور محب زهی سازنده و نوازنده قیچک در شهرستان خاش است که از سن 10 سالگی کار نوازندگی و از سن 20 سالگی نیز کار سازندگی قیچک را آغاز کرده که پس از چندین دهه فعالیت در این حیطه در سن 71 سالگی موفق به کسب مدرک درجه یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد شده است.

محب زهی مدیر گروه موسیقی تفتان خاش در حیطه نوازندگی به 3سبک مکرانی، سرحدی و کردی (ایروانی) تسلط کامل دارد که در راستای بقای هرچه بیشتر این هنر مهارت های خود در زمینه سازندگی و نوازندگی را به 4 فرزند خود و 30 شاگرد تعلیم یافته خود منتقل کرده است.

محب زهی در گفت و گو با خبرنگار فارس در خاش اظهار داشت: ساز قیچک منطقه بلوچستان تحت تاثیر موسیقی شبه قاره هند و پاکستان قرار گرفته است که علت آن داشتن مرز مشترک با کشور پاکستان و نزدیکی آداب و رسوم با کشور هند هست، بی توجهی به هنر سبب حذف، دگرگونی و تغییر محسوس آداب و رسوم و فرهنگ اصیل مردم سیستان و بلوچستان طی سالهای اخیر شده است.

این استاد و هنرمند خاشی بدلیل عدم دعوت به جشنواره ها و مراسم استانی و کشوری جهت اجرای موسیقی محلی از مسئولین گلایه کرد و بیان کرد: با گذشت 40 سال از فعالیت هنری ام متاسفانه تا کنون به مراسمات و جشنواره ها برای اجرای موسیقی در سطح کشور و حتی استان دعوت نشده ام و انتظار می رفت مسئولین برای آشنایی هرچه بیشتر مردم کشور با آداب،رسوم و فرهنگ مردم استان از ظرفیت گروه موسیقی ما استفاده میکردند.

کارگاهی برای ساخت قیچک در خاش نداریم

محب زهی با بیان اینکه کارگاهی برای ساخت قیچک در خاش نداریم گفت: برای طراحی و ساخت هر قیچک حدوداً 60 روز وقت میگذارم و تمامی کارها را در این مدت در حیاط خانه به روش سنتی و بدون ابزار لازم انجام میدهم.

برخلاف قول های بدون عمل پیشین، بار دیگر از مسئولان میخواهم تا با ایجاد و تجهیز کامل کارگاه زمینه را برای تسهیل سازندگی قیچک و ایجاد کلاس های آموزشی ساخت این ساز را فراهم کنند.

محمدنور محب زهی تصریح کرد: بخاطر فعالیت سنتی ساخت ساز قیچک و تزئین آن با جیوه چندین بار دچار مسمومیت شدید شده ام اما این موانع در علاقه و تمایل قلبی من نسبت به موسیقی و کار سازندگی رخنه ای ایجاد نکرد.

وی با اشاره به اینکه علاوه بر کار هنری،کار فرهنگی را نیز تقویت بخشیده ام گفت: کار آموزش رایگان نوزاندگی برای بسیاری از جوانان را که به معضل خانمان سوز اعتیاد دچار شده اند را دنبال می کنم که خوشبختانه در این راستا بسیاری از جوانان با این کار تشویق به فعالیت در زمینه هنر موسیقی محلی شده اند.

انجمن موسیقی استان آثار ما را خریداری نمیکند/ضرورت ایجاد نمایشگاه دائمی آلات موسیقی در استان

همچنین این هنرمند با بیان اینکه انجمن موسیقی استان آثار ما را خریداری نمیکند افزود: هیچ تضمینی برای فروش و عرضه آثار تولیدی ما در استان و کشور وجود ندارد.

این سازنده قیچک محلی تصریح کرد: حاصل تلاش چند ماهه من در کارگاه خانگی و سروکار داشتن با چوب و ابزار تراشکاری با قمیت ناچیز بفروش می رسد.

وی تاکید کرد: ضرورت دارد انجمن موسیقی استان برای حمایت هنرمندانی که کار سازندگی آلات موسیقی را انجام می دهند نسبت به ایجاد نمایشگاه دائمی آلات موسیقی در مرکز استان اقدام کند.

محب زهی یاد آور شد: برپایی این نمایشگاه دائمی و ایجاد فروشگاه های اینترنتی بستر مناسب برای فروش تضمینی و با قمیت مناسب را برای ما ایجاد می کند.

وی بیان کرد: گروه موسیقی تفتان خاش به دلیل عدم حمایت ها و برخورداری از امکانات، تقریباً از هم پاشیده شده چراکه اکثریت اعضای گروه جوان هستند و منبع درآمد مطمئن و مشخصی ندارند لذا انتظار می رود مسئولین در رسیدگی به هنر و هنرمندان نهایت تلاش خود را به کار گیرند.

اجرای موسیقی سنتی در 12 کشور دنیا

حبیب الله قادر آتشگر دارنده مدرک درجه یک هنری در زمینه نوازندگی قیچک سیستانی که از دیپلم افتخار تا مدرک درجه سه،دو و یک هنری مراحل را پله پله از 46 پیش تا کنون طی کرده است.

این هنرمند موسیقی سیستان و بلوچستان مهارت های خود در زمینه نوازندگی قیچک سیستانی را در سن 16 سالگی از پدرش حسین اتشگر آموخته و اکنون نیز قریب به 10 شاگرد تعلیم یافته اش به کار نوازندگی فعالیت دارند.

مدیر گروه موسیقی و رقص شمشیر آوای سیستان در گفت و گو با خبرنگار فارس اظهار داشت: نوازندگی ساز سنتی و محلی سیستان یا سیتک سیستان به عنوان یک رسم دیرینه از آبا و اجداد پیشین سینه به سینه به من منتقل شده و قطعا پس از من نیز ادامه خواهد داشت.

وی با بیان اینکه خانواده ام نیز به هنر موسیقی علاقمند هستند گفت: اعضای خانواده من در ارکان مختلف موسیقی فعالیت هنری دارند، دوتا از فرزندان ام سورنا و دهل یاد گرفته اند.

آتشگر در خصوص حضورش در ویژه برنامه های موسیقی در سطح کشور و بین الملل توضیحاتی ارائه داد و افزود: در سراسر ایران موسیقی محلی سیستان و بلوچستان را به نمایش گذاشته ام و هر ساله در دهه مبارکه تهران میزبان موسیقی محلی و رقص شمشیر استان بوده است.

این هنرمند تصریح کرد: برای توسعه فرهنگ و تمدن مردم سیستان و بلوچستان در بیش از 12 کشور جهان شامل یونان (اجرای ویژه برنامه در المپیک تابستانی آتن)، هندوستان، ارمنستان، تاجیکستان و شهرهای مهم کشورهای ترکیه و پاکستان و.... موسیقی محلی و رقص شمشیر را اجرا کردیم.

وی با بیان اینکه بیش از 40 نفر در گروه رقص شمشیر سیستان فعالیت دارند گفت: رقص شمشیر به عنوان یکی از آداب و رسوم با اصالت این استان توسط گروه موسیقی و رقص شمشیر هامون سیستان در سطح بین الملل اجرا و شناخته شد.

حبیب الله قادر آتشگر به تشریح مشکلات هنرمندان موسیقی سیستان و بلوچستان پرداخت و گفت: بسیاری از هنرمندان پیشکسوت موسیقی در سیستان و بلوچستان با وجود کهولت سن علاوه بر دارا بودن مدرک درجه هنری از خدمات پوشش بیمه نیز محروم هستند.

وی تاکید کرد: مسؤولان در حمایت از هنرمندان توانمند استان و پرورش نسل آینده برای ایجاد انگیزه فراگیری موسیقی بومی و سنتی به مرتفع شدن مشکلات هنرمندان این عرصه توجه بیشتری داشته باشند.

دریافت مدرک درجه یک هنری پس از 64 سال فعالیت هنری

بهرام سوری زهی 80 ساله نیز یکی دیگر از هنرمندان پیشکسوت در زمینه ی نوازندگی قیچک در شهرستان خاش است که در سال 98 پس از 64 سابقه فعالیت و همکاری هنری با فرهنگ و ارشاد استان مدرک درجه یک هنری خود را دریافت کرده است.

این هنرمند موسیقی از سن 16 سالگی بواسطه استعداد درونی خود بدون داشتن استاد و راهنما کار نوازندگی قیچک را آغاز کرده و اکنون کار نوازندگی قیچک با مضمون های عرفانی،عاشقانه،حماسی،سرگرمی و آداب و رسوم منطقه بلوچستان را با مهارت خاص خود انجام می دهد.

این استاد نیز مهارت خود در نوازندگی را به 2 فرزند و 130 شاگرد تعلیم داده ایت که اکنون هریک از این افراد به اساتید مطرح نوزاندگی در استان تبدیل شده اند.

در مهم ترین عناوین استانی برگزیده نخستین جشنواره موسیقی آئینی بلوچستان، برگزیده جشنواره موسیقی حماسی بیاک، برگزیده نخستین جشنواره آواها و نماها، برگزیده نخستین موسیقی محلی سیستان و بلوچستان، کسب رتبه نخست نوازندگی در دومین نمایشگاه توانمندی های روستاییان و عشایر در بین 31 استان کشور،برگزیده مرحله پایانی جشنواره ملی ذکر و ذاکرین در سال 97 و کسب دیپلم افتخار نوازنده قیچک در نخستین جشنواره موسیقی محلی سیستان و بلوچستان و... در کارنامه فعالیت 64 ساله این هنرمند سیستان و بلوچستان به چشم میخورد.

بهرام سوری زهی نیز به خبرنگار فارس در خاش میگوید: فعالیت هنری خود را پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1360 در قالب همکاری با اداره ارشاد اسلامی آغاز کردم.

وی افزود: اولین بار در سال 1366 تقاضای برقراری بیمه و دریافت درجه هنری را از وزارت ارشاد اسلامی را داشتم که مورد موافقت قرار نگرفت و در سال 76 نیز دوباره این اقدامات تکرار شد که بی اثر و بدون نتیجه باقی ماند.

سوری زهی خاطرنشان کرد: پس از 64 سال فعالیت هنری در سال 98 موفق به کسب مدرک درجه یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد شدم.

این هنرمند یاد آور شد: متاسفانه طی سالهای متمادی از خدمات پوشش بیمه محروم بود و هیچ خدماتی در این خصوص متوجه من نشده است.

وی اذعان داشت: بدلیل بیماری قلبی و عروقی و مشکلات شنوایی و عدم برخورداری از بیمه توانایی پرداخت هزینه های ناشی از درمان و ایاب و ذهاب را ندارم.

این هنرمند که از سال 83 تا کنون به عنوان رئیس انجمن موسیقی شهرستان خاش فعالیت داشته است،گفت: برای بقا و تداوم فرهنگ اصیل مردم سیستان و بلوچستان و ترویج هرچه بیشتر آداب و رسوم می طلبد مسئولین امر آموزشگاه ساز قیچک را در شهرستان خاش ایجاد کنند.

سوری زهی ادامه داد: راه اندازی این آموزشگاه زمینه انتقال مهارت های نوزاندگی به نسل های آینده را تسهیل می بخشد.

مدیر گروه موسیقی نوای سرحد زمین یاد آور شد: با وجود کسب مدرک درجه یک هنری اما حقوق پرداختی من و سایر هنرمندان تغییری نداشته و افزایش حقوق شامل حال ما نشده است.

ایجاد حالات درون گرایی با موسیقی درمانی بلوچی

موسیقی درمانی که در بلوچستان به مراسم گواتی یا دمال شهرت دارد. گوات در زنان و دمال در مردان به بیماری گفته می شود که تعادل روحی و روانی اش بر هم خورده است.
به عقیده مردم بلوچ گوات نوعی بیماری روانی است و تنها موسیقی است که می تواند این بیماری را از انسان دور کند.

محمد نور محب زهی و بهرام سوری زهی جزو اساتید مطرح در زمینه موسیقی درمانی هستند ، موسیقی درمانی36 آهنگ دارد که بهرام سوری زهی مهارت نوازندگی تمامی آهنگ هایش را دارد.

موسیقی درمانی به دلیل ایجاد حالات درون گرایی که همراه با حرکات موزون و تکرار شونده است فرد را از مرحله خودآگاه دور می کند و سبب خلسه بیمار به سمت ماهیت تاثیر موسیقی درمانی می شود.

عدم کفاف حقوق و تاثیر بی امان کرونا فصل مشترک مشکلات هنرمندان موسیقی سیستان و بلوچستان

عدم کفاف حقوق و تاثیر بی امان کرونا بر کار و درآمد هنرمندان موسیقی به فصل مشترک مشکلات هنرمندان سیستانی و بلوچ تبدیل شده است.

شیوع ویروس کرونا فعالیت گروه های موسیقی را تحت تاثیر قرارداد داده به گونه ای که بسیاری از اعضای گروه های موسیقی امرار معاش و درآمد خود را از این طریق با اجرای موسیقی و برنامه در مراسم تأمین می کردند که با همه گیر شدن این ویروس دچار مشکل شده اند.

عدم برخورداری از حقوق کافی و محروم ماندن از خدمات بیمه یکی دیگر از مشکلات مورد بحث هنرمندانی بود که با آنها گفت و گو شد.

تعداد کثیری از پیشکسوتان موسیقی در سیستان و بلوچستان مثل محمد نور محب زهی، بهرام سوری زهی، رسول بخش زنگشاهی و.... به دلیل عدم بهره مندی از خدمات بیمه اکنون که به سن کهولت رسیده اند مشمول دریافت پاداش بازنشستگی نیستند.

نوازندگان قیچک به عنوان زبان گویای آداب و رسوم و اصالت مردم استان سیستان و بلوچستان با عنایت به همه گیر شدن ویروس منحوس کرونا و مشکلاتی که با آن دست و پنجه نرم می کنند نیازمند حمایت و مدد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و اداره کل فرهنگ و ارشاد هستند.

عدم برخورداری از بیمه تامین اجتماعی و حقوق ثابت مهمترین مشکل هنرمندان موسیقی

معاون امور هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی سیستان و بلوچستان در این زمینه می گوید: عدم برخورداری از بیمه تامین اجتماعی و حقوق ثابت از مهمترین مشکلات هنرمندان موسیقی سیستان و بلوچستان است.

نصیراحمد ملازهی گفت: اکثر هنرمندان موسیقی محلی به ویژه هنرمندان دارای مدرک درجه یک به علت کهولت سن توان ادامه کار را ندارند و لازم است حمایت شوند که در این راستا علاوه بر پرداخت مستمری حدود 350 هزار تومان صندوق هنر، در قالب طرح تکریم نیز به هنرمندان دارای مدرک درجه یک و بالای 60 سال، حدود 600 تا 800 هزار تومان پرداخت می شود، اگر چه که این رقمها کفاف زندگی آنان را نمی دهد اما تلاش کردیم گوشه از مشکلات را برطرف کند.

وی ادامه داد: همچنین برای وضعیت درآمدی بهتر هنرمندان، گروه های مختلف هنری را معرفی کنیم به متولیان مراسم های فرهنگی معرفی میکنیم.

وی با اشاره به اینکه کرونا به کسب و کار هنرمندان خسارت وارد کرده است، پیک کار هنرمندان این فصل است که متاسفانه تحت تاثیر مسئله کرونا قرار گرفت.

ملازهی گفت: پرونده بیش از 40 هنرمند را به شورای ارزشیابی ارسال کردیم 15 نفر درجه یک هنری گرفته اند، تعدادی زیر پوشش طرح تکریم قرار گرفته و بقیه نیز در حال انجام است.

وی با اشاره به اینکه هنرمندان درجه یک، سرمایه های اجتماعی و فرهنگی هستند و اولویت ما رسیدگی به آنان است، در سیستان و بلوچستان 15 نفر مدرک درجه یک هنری دارند، تقریبا 5 نفر درجه دو و 5 نفر درجه 3 گرفتن و حدود 3 نفر درجه 4 گرفته اند.

معاون امور هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی سیستان و بلوچستان گفت: 2 هزار نفر عضو صندوق هنر هستند، که بین 300 تا 400 نفر از صندوق خدمات دریافت می کنند.

---------------------------------------

گزارش: مصباح ایرندگانی

انتهای پیام/3139

احمد رضا احسانی گفت: استان همدان برای برگزاری جشنواره تئاتر کودک و نوجوان با حفظ پروتکل های بهداشتی اعلام امادگی کرده است اما تابع سیاست های ستاد ملی مقابله با کرونا هستیم.

به گزارش عصر همدان؛ احمد رضا احسانی مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان همدان در نشست خبری آنلاین با خبرنگاران با بیان این که بر اساس تفاهم نامه با مرکز هنرهای نمایشی امسال اخرین سال از تفاهم نامه پنج ساله برگزاری جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان در همدان است، گفت: با توجه به شیوع کرونا فعلا مصوب شد جشنواره به سمت عدم برگزاری پیش برود.

وی با اشاره به اینکه در سال گذشته میزبان 9 کشور از مناطق مختلف بودیم، افزود: استان این اعلام آمادگی را داشته است که تحت شرایط و حفظ پروتکل های بهداشتی و با ظرفیت 50 درصد سالن های نمایش، این جشنواره را به صورت ملی برگزار کند اما تابع سیاست های ستاد ملی ملی مقابله با کرونا هستیم.

احسانی عنوان کرد: تصمیمی که توسط ستاد ملی مقابله با کرونا گرفته می شود شامل سایر جشنواره ها در کشور است و فقط مختص جشنواره تئاتر کودک و نوجوان در همدان نیست و هر تصمیمی برای سایر جشنواره ها گرفته شود برای استان همدان هم همینطور خواهد بود.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان همدان با بیان اینکه کرونا برای همه کسب و کارهاست، تصریح کرد: کرونا فقیر وغنی، فرهنگ، اقتصاد وسیاست نمی شناسد اما فعالیت فرهنگ و هنر قطع نشده چرا که فعالیت فرهنگ و هنر با تفکر و اندیشه است.

وی با شاره به وجود 98 آموزشگاه فرهنگی و هنری در سطح استان، اظهار کرد: بر اساس تصمیماتی که در ستاد ملی مقابله با کرونا گرفته شده بود همه آموزشگاه ها تا مدت زمان ابلاغ شده تعطیل بودند و با مصوبات جدید به صورت مرحله ای شروع به بازگشایی کردند و کسی بیکار نشده بلکه فقط وقفه کاری داشتیم.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان همدان در پایان گفت: آموزشگاه ها با حفظ پروتکل ها و حضور افراد با تعداد کم فعالیت را تا پنجشنبه هفته گذشته داشتند اما مجددا با نظر ستاد مقابله با کرونا به مدت یک هفته تعطیل شدند و این تعطیلی تا شنبه هفته آینده ادامه دارد.

انتهای پیام/س

محمد حسن زاده روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: طبق دستورالعمل معاون هنری و سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی مبنی بر لغو کلاس های حضوری در تمام آموزشگاه های آزاد هنری، سینمایی، مراکز مهارت آموزی و زبان در این استان، برگزاری این کلاس ها در تربت حیدریه نیز ممنوع است و در صورت مشاهده با متخلفان برابر قانون به شدت برخورد می شود.

وی ادامه داد: در دستورالعمل معاون هنری و سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی آمده است با توجه به تاکید معاون امور بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی و رییس مرکز بهداشت استان و بند سه صورتجلسه پنجاهمین جلسه ستاد پیشگیری و مقابله با ویروس کرونا، اینگونه کلاس ها تنها به صورت غیرحضوری و مجازی برگزار می شود.

تربت حیدریه هم اکنون دارای 124 کانون فرهنگی هنری مساجد، 12 انجمن فرهنگی هنری، هشت موسسه فرهنگی قرآنی، چهار موسسه فرهنگی هنری که کارهای اجرایی انجام میدهند و هشت آموزشگاه آزاد هنری است که در حوزه های مختلف فرهنگی و هنری فعالیت دارند.
در این شهرستان، انجمن هنرهای نمایشی، موسیقی، خوشنویسان، هنرهای تجسمی، سینمای جوانان، شعر، ادبیات داستانی، عکاسان، نویسندگان و خانه مطبوعات نیز فعالند.

بر اساس آخرین آمار رسمی تاکنون 257 هزار و 303 نفر در ایران به طور قطعی به ویروس کرونا مبتلا شده و تعداد جان باختگان کرونا در کشور به 12 هزار و 829 تن رسیده است.

همچنین تاکنون 219 هزار و 993 نفر از بیماران، بهبود یافته یا از بیمارستان ها ترخیص شده اند.

هفت میلیون و 582 هزار و 425 نفر از افراد مبتلا به کرونا در سطح جهان تاکنون درمان شده اند.

در این میان آمریکا با سه میلیون و 413 هزار و 995 بیمار کرونا و 137 هزار و 782 قربانی بیشترین آمار را به خود اختصاص داده و پس از آن به ترتیب کشوهای برزیل، هند، روسیه و پرو قرار گرفته اند.6053

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان بروجن در گفت و گو با خبرنگار جهانبین نیوز ؛ گفت: طرح احداث ساختمان پلاتوی نمایش از سال 87 در زمینی به مساحت 700 مترمربع آغاز شده است.

ناصر جانشکر افزود: احداث این طرح عمرانی با 2400 مترمربع زیربنا در دوطبقه تاکنون 7 میلیارد ریال هزینه برده و برای تکمیل نیازمند 5 میلیارد ریال اعتبار است.

وی ادامه داد: این ساختمان علاوه بر واحد اداری و سوئیت های اقامتی دارای 2 پلاتو جهت اجرا و تمرین هنرهای نمایشی بوده که با بهره برداری از آن شاهد توسعه و ارتقاء فعالیت های هنری در شهرستان بروجن خواهیم بود.

انتهای پیام/

به گزارش خبرگزاری تسنیم از تبریز ، عصر امروز اولین جلسه ستاد صیانت از حریم امنیت عمومی و حقوق شهروندی با حضور دستگاه های ذی ربط در رابطه با بحث حجاب و عفاف در سالن جلسات استانداری برگزار شد.

بوتیک عرضه لباس یا پایگاه تهاجم فرهنگی نرم؟!

علی بدرشکوهی مدیرکل امور اجتماعی استانداری در این جلسه با اشاره به این که اگر هر دستگاهی به شرح وظایف و مسئولیت های قانونی خود در حوزه حقوق شهروندی و حجاب عمل کند، مشکلی پیش نمی آید اظهارداشت: 15 دستگاه دولتی مسئولیت مستقیم در حوزه عفاف و حجاب تعریف شده است.

وی افزود: برای مثال با اداره کل صنعت و معدن صحبت شده است تا نمایشگاه های مجازی مد و لباس با شرکت اصناف فعال در این حیطه برگزار شود.

بدرشکوهی با انتقاد از وضع نامناسب برخی البسه فروشی های تبریز، اذعان داشت: بعضاً مشاهده می شود که بوتیک های عرضه لباس تبدیل به پایگاه های تهاجم فرهنگی شده است که هیچ سنخیتی با ادعاهای موجود در جامعه ندارند.

وی این تناقض را نگران کننده خواند و ادامه داد: دور از شأن و تراز نظام جمهوری اسلامی ایران است که بوتیک ها هیچ تناسبی بافرهنگ آن ندارد و اداره کل صنعت و معدن باید توجه ویژه ای داشته باشد؛ چراکه این البسه به دور از تاریخ، فرهنگ و تناسبی با موازین شرعی و اسلامی ندارد.

واقعه مسجد گوهرشاد باید در رسانه ها بازخوانی شود

مدیرکل امور اجتماعی استانداری آذربایجان شرقی مانکن ها و مدهای استفاده شده در این بوتیک ها را نیز موردانتقاد قرار داد و با شرم آور خواندن برخی از این مانکن ها، بیان داشت: در برخی پاساژها و مجتمع های تجاری که این قبیل موارد مشاهده می شود باید دقت نظر داشت تا دیگر شاهد چنین موضوعاتی نباشیم.

وی وظایف اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی رو مورد تأکید قرارداد و گفت: محصولات عفاف و حجاب باید نمایشگاه های مجازی و حقیقی برای عرضه محصولات حجاب و عفاف داشته باشند، ارائه تذکر برای سالن ها ی نمایش و محیط های هنری و مجموعه دانشگاه ها نیز در این رابطه همّت ویژه ای داشته باشند.

بدرشکوهی با تأکید بر این که باید واقعه مسجد گوهرشاد توسط آموزش و پروش و دانشگاه ها بازخوانی شود، گفت: پیگیری نشر و گسترش مطالب اغنایی ترویجی در رابطه با این حادثه باید بازگو شود چراکه نسل سوم و چهارم این حادثه را فراموش کرده اند.

ترویج فرهنگ حجاب و عفاف نیازمند حرکتی پویا و هدفمند است

رقیه صادق زاده مدیرکل امور بانوان و خانواده استانداری آذربایجان شرقی نیز در این جلسه با بیان این که فرهنگ حجاب و عفاف نیازمند حرکتی پویا و هدفمند است، ابرازداشت: نهادینه سازی این ارزش با عزم ملی و همکاری و هم افزایی بین دستگاه های متولی محقق شود.

وی با اشاره به بخشی از اقدامات انجام یافته توسط امور بانوان استانداری آذربایجان شرقی ابرازداشت: برگزاری جلسات کارگروه عفاف و حجاب، معرفی شخصیت حضرت فاطمه (س)، برگزاری مسابقات و همایش های مختلف در تبریز و شهرستان ها، برگزاری نشست با ورزشکاران و دیگر اقشار تأثیر گذار، اجتماع ملی حجاب میراث ماندگار، نشست حلقه صالحین، برنامه های مهارت آموزی در راستای تحکیم بنیان خانواده و دیگر برنامه های متنوع تنها بخشی از اقداماتی بود که در برگزار شد.

رعایت حجاب و عفاف از مصداق های حقوق شهروندی است

حجت الاسلام والمسلمین سید علی فقیه رئیس دفتر نماینده ولی فقیه در آذربایجان شرقی، لزوم فضاسازی را در خصوص ترویج حجاب و عفاف مورد تأکید قرار داد و تصریح کرد: باید پرسید که آیا لباس فروشی ها تا چه میزان لباس های مطابق با شئونات اسلامی و فرهنگ حجاب و عفاف را به فروش می گذارند

وی با اشاره به این که بسیاری از پارک ها و مجتمع های تجاری جهت حضور خانواده ها مناسب نیستند، ادامه داد: علاوه بر اقدامات مقابله ای باید از پارک ها گرفته تا مجتمع های تجاری محیط امنی برای بانوان محجبه و عفیف باشد و هنجارشکنان در آن مکان ها احساس نا امنی کنند.

حجت الاسلام فقیه رعایت حجاب و عفاف را از مصداق های حقوق شهروندی دانست و خاطرنشان کرد: باید تمام سازمان های خصوصی، دولتی و نیمه دولتی باید بر فضاسازی های خود دقت داشته باشند؛ حجاب باعث ایجاد امنیت روانی در جامعه و درنتیجه صیانت از حقوق شهروندی خواهد شد.

انتهای پیام/114/س

آژانس خبری ریحان :

آموزشگاه های آزاد هنری بنگاه های کوچکی هستند که به دنبال شیوع کرونا همانند سایر کسب و کارهای غیر خدماتی مجبور به تعطیلی شدند، اما ماهیت آموزش هنر و نبودن زیرساخت های لازم و کافی برای برگزاری آنلاین کلاس های آموزشگاه های هنری، این صنف را دچار مشکلات مضاعف اقتصادی کرده است.

با هدف توجه به معیشت اصحاب فرهنگ و هنر و جلوگیری از ضرر و زیان بیش از پیش صاحبان کسب و کارهای هنری، از اوایل اردیبهشت شاهد از سرگیری فعالیت های آموزشگاه های آزاد با رعایت پروتکل های وزارت بهداشت و ستاد ملی مقابله با کرونا هستیم.

آموزشگاه های هنری در شرایط عادی نیز در جذب هنرجو دارای مشکلاتی هستند و بیشتر خانواده ها پرداختن به هنر را در ایام فراغت می پذیرند لذا فعالیت مجدد این آموزشگاه ها بعد از تعطیلی چندماهه کرونایی، بی تردید جذب مخاطب را برای هنرمندان سخت تر از گذشته خواهد کرد.

مدیر یکی از آموزشگاه های آزاد تجسمی شهر رشت در گفت وگو با ایسنا، با اشاره به تعطیلی آموزشگاه خود از اسفندماه، اظهار کرد: به واسطه اینکه در اردیبهشت امکان برگزاری کلاس ها فقط به صورت انفرادی(استاد_شاگردی) وجود داشت و از آنجایی که نرخ شهریه برای آموزشگاه های تجسمی به صورت عمومی تعریف شده است لذا به صلاح بود آموزشگاه را از خردادماه بازگشایی کنیم.

وی با تاکید بر لزوم حفظ سلامت اساتید و هنرجویان در فضای آموزشگاه، تصریح کرد: در شرایط قبل از کرونا به صورت همزمان در یک سانس دو یا سه کلاس با حدود 10 هنرجو برگزار می شد، اما اکنون در هر سانس یک کلاس با زیر 10 هنرجو برگزار می کنیم.

این مدرس نقاشی، از کاهش 50 درصدی هنرجویان در ایام کرونا خبر داد و گفت: بعد از هر سانس دو ساعته کلیه تجهیزات از جمله سه پایه ها، میزها و صندلی ها را ضد عفونی می کنیم و هنرجویان حتما با ماسک وارد کلاس می شوند و فاصله دو متری از یکدیگر دارند.

این مدیر آموزشگاه تجسمی، با بیان اینکه کلاس های نقاشی را از دو روز در هفته به یک روز در هفته کاهش دادیم، اضافه کرد: در صورت تداوم روند شیوع بیماری در فصل پاییز و زمستان، شاهد ریزش بیشتر هنرجویان خواهیم بود که این امر می تواند منجر به آسیب های جدی به آموزشگاه های هنری شود.

وی با اشاره به ارائه تسهیلات در قالب وام برای مشاغل آسیب دیده از کرونا، یادآور شد: با توجه به افزایش هزینه ها و کاهش هنرجویان و احتمال تداوم این روند در فصل سرد سال، بازپرداخت اقساط وام بسیار دشوار و حتی غیر ممکن خواهد بود که می تواند مشاغل را به چالش جدیدی دچار کند.

سید امیر مصباح در گفت وگو با ایسنا، با اشاره به وضعیت فعالیت آموزشگاه های هنری استان گیلان در ایام کرونا، اظهار کرد: شیوع بیماری کرونا از اسفندماه سال گذشته در کشور و استان گیلان تعطیلی آموزشگاه ها و موسسات هنری را رقم زد.

وی با بیان اینکه فعالیت های هنری آموزشی طی چهار ماه گذشته دچار رکود شد، عنوان کرد: پرداخت تسهیلات کرونایی یکی از بسته های حمایتی از کسب و کارهای آسیب دیده از شیوع این ویروس از جمله حوزه هنر است.

معاون امور هنری و سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان، از برآورد خسارت اولیه به هنرمندان و آموزشگاه های هنری استان خبر داد و گفت: بی تردید خسارت هایی که اهالی هنر در این ایام دیدند بسیار زیاد و نیازمند به روزرسانی است.

مصباح، افزایش شهریه آموزشگاه های هنری در سال جدید را مطابق با دستورالعمل های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در ابتدای هر سال دانست و اضافه کرد: آموزشگاه های هنری دارای مجوز از وزارت ارشاد ملزم به رعایت این دستورالعمل ها هستند.

وی با بیان اینکه در مجموع 258 آموزشگاه آزاد هنری و سینمایی در استان فعال است، خاطرنشان کرد: این آموزشگاه ها شامل 90 آموزشگاه آزاد موسیقی، 21 آموزشگاه آزاد نمایش، 12 آموزشگاه آزاد سینمایی و 135 آموزشگاه آزاد هنرهای تجسمی و خوشنویسی می شود. همچنین 12 باب نگارخانه داریم.

معاون ارشاد اسلامی گیلان، با بیان اینکه تمام هنرمندان گیلان در ایام کرونایی متضرر شدند، خاطرنشان کرد: آموزشگاه های هنری ماه هاست که کار نکرده اند و رعایت پروتکل های بهداشتی موجب کاهش شرکت کنندگان در کلاس های آموزشی هنری شده است لذا باید نگاه حمایتی به این قشر داشته باشیم.

منبع:ایسنا

ندای کهگیلویه و بویراحمد:صبح امروز آیین تکریم و معارفه رییس اداره اوقاف شهرستان کهگیلویه با حضور مدیر کل این اداره و هیئتی از استان در محل اداره اوقاف شهرستان کهگیلویه برگزار شد.

حجت الاسلام و المسلمین جنتی مدیر کل اوقاف استان در این آیین گفت:سازمان دارای محدودیت هایی است و با توجه به اینکه جزو دستگاه های فرهنگی به حساب می آید.

جنتی گفت: اگر فرهنگ غنی اسلام به دور از خواهش های نفسانی توجه شود جامعه دچار این همه ناملایمات و مشکلات نخواهد شد.

وی اضافه کرد: اگر علم انسان همراه با ایمان و کارگشایی برای مردم توسط قرآن شود بسیاری از مشکلات از جامعه رخت بر می بندد و جامعه را به سوی اخلاق دینی اسلامی سوق می دهد.

حجت الاسلام جنتی پور با اشاره به ماموریت های این اداره گفت: یکی از ماموریت هایی که به عهده سازمان اوقاف است سازماندهی مساجد و اماکن متبرکه است و ما باید در این اماکن مذهبی که حق بر گردن همه ما دارند, فعالیت های مذهبی و فرهنگی انجام دهیم.

وی اضافه کرد: در استان کهگیلویه و بویر احمد 225 بقعه متبرکه وجود دارد که منشا برکات و خیرات فراوانی برای استان بوده اند. قریب به 30 درصد از مردم استان از فرزندان همین امامزادگان هستند.

جنتی به دیگر ماموریت مهم اوقاف اشاره کرد و گفت: احیا، ایجاد و حفاظت از موقوفات یکی دیگر از ماموریت های این سازمان است.

مدیر کل اوقاف استان عنوان کرد: وقف به این دلیل از جایگاه بالایی برخوردار است که نیازهای جامعه را در بسیاری از زمینه ها بررسی و برطرف می کند و در بسیاری از استان ها از موقوفات برای حل مشکلات مختلف مردم استفاده می کنند.

وی در مورد حکم 6 ساله سرپرست اداره اوقاف گفت: این موضوع مربوط به مسائل داخلی اوقاف است و آقای قباد پور با توجه به توانمندی که داشت کارمند رسمی نبود و علی رغم تلاش های فراوان بر اساس تصمیم سازمان این اتفاقات افتاده که لزومی به مطرح شدن ندارد.

جنتی با گلایه مندی از فرمانداری کهگیلویه گفت: من از فرماندار کهگیلویه گلایه مندم که در یکی از مجتمع های اداری کهگیلویه مکانی را در اختیار این اداره قرار نداده و با توجه به اینکه اعتباری در اختیار مستقیم اداره نیست نمی توانیم ساختمان مجزا داشته باشیم.

اما حاشیه های این جلسه کم نبوده و وقتی روح الله قبادپور رئیس سابق پشت تریبون قرار گرفت انتقادات زیادی را عنوان کرد.

قبادپور دلایل عزل خود را بیان کرد واز رانت ها، سوء مدیریت، وپیشنهاد رشوه و تقدیر وتشکر از یک طایفه خاص سخن گفت.

در این مراسم از زحمات روح الله قبادپور تجلیل و عبدالمحمد نمازی بعنوان رئیس جدید اوقاف وامور خیریه کهگیلویه منصوب شد

در ادامه تصاویر تکمیلی و فایل صوتی مدیر سابق اوقاف کهگیلویه آمده است؛

فایل صوتی...

لینک کوتاه: n-kb.ir/k2KMb

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) از قزوین ، براساس استانداردهای موجود به ازای هر 2 هزار و 500 نفر جمعیت به یک باب کتابخانه نیاز است این در حالی است که با محاسبه استانداردها و وضعیت موجود در استان قزوین تنها یک سوم از نیاز استان به کتابخانه تامین شده است.

این در شرایطی است که به گفته فاطمه محمدبیگی مدیرکل کتابخانه های عمومی استان قزوین اگرچه لزوم افزایش تعداد کتابخانه های عمومی در قزوین جدی است اما مشکلات اعتباری توان ساخت کتابخانه جدید را از این اداره کل گرفته است. این در شرایطی است که به گفته بسیاری از مسئولین استانی امروز نواحی منفصل شهری، روستاها و برخی از مناطق جنوب شهر با آسیب های اجتماعی زیادی مواجه هستند که با توسعه خدمات فرهنگی و آموزشی نظیر کتابخانه می توان به این مشکلات در استان رسیدگی کرد.

امروز حالا با همه مشکلات اعتباری موجود یک کتابخانه سیار روستایی با همراهی سپاه صاحب الامر(عج) استان قزوین برای خدمت رسانی به مناطق الموت دایر شده است، کتابخانه ای که به یکی از محبوب ترین فعالیت های فرهنگی در منطقه الموت تبدیل شده و عضویت تعداد زیادی از ساکنین این مناطق شاهدی بر این مدعاست.

فاطمه محمدبیگی مدیرکل کتابخانه های عمومی استان قزوین ظهر شنبه در دیدار با لطف الله سیاهکلی رئیس مجمع نمایندگان استان قزوین با اشاره به مشکلات اعتباری کتابخانه ها؛ مشکلات معیشتی کتابداران و نیاز به توسعه کتابخانه های سیار روستایی اظهار داشت: امروز اعتباراتی که در استان برای کتابخانه ها در نظر گرفته می شود حتی نمی تواند پاسخگوی هزینه های تامین انرژی و نگهداری کتابخانه های ما باشد.

وی بیان کرد: این در حالی است که در شرایط کنونی تعداد کتابخانه های ما به تناسب جمعیت استان تقریبا یک سوم نیاز موجود است.

مدیرکل کتابخانه های عمومی استان قزوین افزود: براساس استانداردها به ازای هر 2 هزار و 500 نفر جمعیت نیازمند یک باب کتابخانه هستیم که با این حساب باید در استان بیش از 120 باب کتابخانه وجود داشته باشد این درحالی است که امروز تنها 37 باب کتابخانه نهادی و تعدادی کتابخانه مشارکتی داریم.

محمد بیگی گفت: پروژه ساخت کتابخانه مرکزی قزوین با نیاز جدی به این کتابخانه در استان نیز به دلیل مشکلات اعتباری حتی آغاز به کار نشده است و سالهاست در قالب یک زمین باقی مانه است.

وی خاطرنشان کرد: قانون محل درآمد مشخصی برای کتابخانه ها پیش بینی کرده است که نیم درصد از درآمد شهرداری هاست اما متاسفانه شاهد این هستیم که اجرایی نمی شود و همین امروز شهرداری قزوین بدهی زیادی به مجموعه کتابخانه ها دارد که در صورت وصول این بدهی حتی برای ساخت کتابخانه مرکزی قزوین نیز مشکلی نخواهیم داشت.

مشکلات معیشتی کتابداران، کمبود کتابخانه و عدم تحقق اعتبارات نیم درصدی شهرداری ها پازل مشکلات کتابخانه ها در قزوین
مدیرکل کتابخانه های عمومی استان قزوین اظهار داشت: امروز مسائل اقتصادی و معیشتی بر سایر فعالیت های کتابخانه ها نیز سایه انداخته است و ما با تمام توان در تلاشیم تا اجازه ندهیم این اتفاق بیفتد و حتی در زمان شیوع بیماری کرونا تلاش کردیم تا فعالیت های کتابخوانی به صورت مجازی پیگیری شود تا سرانه مطالعه و اقبال به کتابخوانی در بین مردم قزوین کاهش پیدا نکند.

محمدبیگی خاطرنشان کرد: در حوزه کتابخانه ها العان هم بحث مسائل معیشتی کتابداران در کتابخانه ها مطرح است و هم مسئله نگهداری و هزینه های انرژی در کتابخانه ها که به دلیل محاسبه تجاری بسیار بالاست و پرداخت آن برای کتابخانه ها بسیار دشوار است.

سهم کتابخانه ها از درآمد شهرداری ها محقق نمی شود
مدیرکل کتابخانه های عمومی استان قزوین خاطرنشان کرد: براساس قانون سال 44 باید 1 و نیم درصد از درآمد شهرداری ها در اختیار کتابخانه ها قرار می گرفت که بعدها به نیم درصد کاهش پیدا کرد ولی با توجه به این که این رقم، در شرایط حاضر و با افزایش درآمد برخی از شهرداریها میزان بالایی است ضمانت اجرایی برای آن در نظر نگرفته شده است.

محمدبیگی افزود: در حال حاضر نیم درصد سهم ما از سال 83 تا 94 پرداخت نشده است در شرایطی که 116 کارمند در استان قزوین داریم که حدودا در استان قزوین سالیانه 6 میلیارد تومان برای هزینه های جاری اعتبار نیاز داریم.

وی تصریح کرد: این در شرایطی است که حدودا سالیانه 100 میلیون تومان هزینه های انرژی پرداخت می کنیم که حتی توان تامین این هزینه را نداریم.

کتابخانه سیار راهکار موقتی ما برای رفع مشکلات فرهنگی در مناطق محروم است.

مدیرکل کتابخانه های عمومی استان قزوین با اشاره به مشکل کمبود تعداد کتابخانه ها در استان گفت: امروز تقاضای مردم برای تاسیس کتابخانه بسیار زیاد است اما توان ایجاد ساختمان را نداریم ولی برای این مشکل راهکاری موقتی اندیشیده ایم که ایجاد کتابخانه سیار است.

وی بیان کرد: تجربه نشان داده است کتابخانه سیار میتواند بسیاری از مشکلات و نیازهای فرهنگی منطقه را رفع کند و بر همین اساس تلاش کردیم تا در استان بتوانیم این طرح را کلید بزنیم.

محمد بیگی افزود: ما این آمادگی را داریم که تجهیز منابع و نیروی انسانی را انجام دهیم برای تاسیس کتابخانه سیار ولی تامین خودروی آن در توان ما نیست و در حال حاضر با همراهی سپاه یک خودرو در اختیار ما قرار گرفته است که در منطقه الموت فعال شده است.

وی تصریح کرد: امروز کتاب رسانی به مناطق محروم و حتی نواحی منفصل شهری که در نزدیکی قزوین قرار دارند با طرح کتابخانه سیار امکان پذیر است به شرطی که خودروی مناسب در اختیار داشته باشیم و در این زمینه از مسئولین استانی خواستار مساعدت هستیم.

قزوین دچار فقر اعتباری است/ مسئولین استان با می توانند در خدمات فرهنگی در کتابخانه ها تسهیل گری کنند
لطف الله سیاهکلی نماینده مردم قزوین در مجلس شورای اسلامی در بخش دیگری از این بازدید با اشاره به این که برخی از مشکلات موجود در نهاد کتابخانه های عمومی استان قزوین در بسیاری از ادارات و دستگاه ها وجود دارد، خاطرنشان کرد: باید بپذیریم استان قزوین دچار فقر اعتباری است و بودجه ای که سالانه برای ما در نظر گرفته شده است بسیار کم است و حتی پاسخگوی نیازهای ما نیز نیست.

وی بیان کرد: امروز بسیاری از دستگاه های ما برای اجرای طرح های اولویت دار خود دچار مشکل هستند و بنابراین مشکلات اعتباری تا حدود زیادی همه دستگاه ها را درگیر کرده است اما باید قبول کرد که در این شرایط هم میتوان برنامه ریزی مناسب داشت و بهره وری را افزایش داد.

نماینده مردم قزوین در مجلس شورای اسلامی گفت: بنده تلاش می کنم با برگزاری جلسات با مجموعه شهرداری مطالبات نهاد شما را پیگیری کنم.

سیاهکلی خاطرنشان کرد: قطعا در استان عزمی جدی برای رفع مشکلات فرهنگی وجود دارد و با برگزاری جلسات مشترک و تشریک مساعی میتوان بخشی از نیازهای این حوزه را شناسایی و برای رفع آن اقدام کرد.

وی افزود: مجموعه شهرداری قزوین می تواند با پرداخت به موقع بدهی خود به این نهاد برخی از مشکلات را رفع کند و از سوی دیگر می توانیم با رایزنی با نهادهای مختلف نیاز کتابخانه ها به اتومبیل برای ایجاد کتابخانه سیار را نیز پیگیری کنیم.

نماینده مردم قزوین در مجلس شورای اسلامی عنوان کرد: به نظر می رسد برخی از مشکلاتی که امروز نهاد کتابخانه ها با آن مواجه است به دلیل نقص در قانون است که باید در ابعاد کلان پیگیری و رسیدگی شود که به همین منظور جلسه ای با مدیریت کل نهاد کتابخانه ها در کشور خواهیم داشت و می توانیم پس از بررسی کامل مسئله این طرح را در مجلس پیگیری کنیم.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) از قزوین ، براساس استانداردهای موجود به ازای هر 2 هزار و 500 نفر جمعیت به یک باب کتابخانه نیاز است این در حالی است که با محاسبه استانداردها و وضعیت موجود در استان قزوین تنها یک سوم از نیاز استان به کتابخانه تامین شده است.

این در شرایطی است که به گفته فاطمه محمدبیگی مدیرکل کتابخانه های عمومی استان قزوین اگرچه لزوم افزایش تعداد کتابخانه های عمومی در قزوین جدی است اما مشکلات اعتباری توان ساخت کتابخانه جدید را از این اداره کل گرفته است. این در شرایطی است که به گفته بسیاری از مسئولین استانی امروز نواحی منفصل شهری، روستاها و برخی از مناطق جنوب شهر با آسیب های اجتماعی زیادی مواجه هستند که با توسعه خدمات فرهنگی و آموزشی نظیر کتابخانه می توان به این مشکلات در استان رسیدگی کرد.

امروز حالا با همه مشکلات اعتباری موجود یک کتابخانه سیار روستایی با همراهی سپاه صاحب الامر(عج) استان قزوین برای خدمت رسانی به مناطق الموت دایر شده است، کتابخانه ای که به یکی از محبوب ترین فعالیت های فرهنگی در منطقه الموت تبدیل شده و عضویت تعداد زیادی از ساکنین این مناطق شاهدی بر این مدعاست.

فاطمه محمدبیگی مدیرکل کتابخانه های عمومی استان قزوین ظهر شنبه در دیدار با لطف الله سیاهکلی رئیس مجمع نمایندگان استان قزوین با اشاره به مشکلات اعتباری کتابخانه ها؛ مشکلات معیشتی کتابداران و نیاز به توسعه کتابخانه های سیار روستایی اظهار داشت: امروز اعتباراتی که در استان برای کتابخانه ها در نظر گرفته می شود حتی نمی تواند پاسخگوی هزینه های تامین انرژی و نگهداری کتابخانه های ما باشد.

وی بیان کرد: این در حالی است که در شرایط کنونی تعداد کتابخانه های ما به تناسب جمعیت استان تقریبا یک سوم نیاز موجود است.

مدیرکل کتابخانه های عمومی استان قزوین افزود: براساس استانداردها به ازای هر 2 هزار و 500 نفر جمعیت نیازمند یک باب کتابخانه هستیم که با این حساب باید در استان بیش از 120 باب کتابخانه وجود داشته باشد این درحالی است که امروز تنها 37 باب کتابخانه نهادی و تعدادی کتابخانه مشارکتی داریم.

محمد بیگی گفت: پروژه ساخت کتابخانه مرکزی قزوین با نیاز جدی به این کتابخانه در استان نیز به دلیل مشکلات اعتباری حتی آغاز به کار نشده است و سالهاست در قالب یک زمین باقی مانه است.

وی خاطرنشان کرد: قانون محل درآمد مشخصی برای کتابخانه ها پیش بینی کرده است که نیم درصد از درآمد شهرداری هاست اما متاسفانه شاهد این هستیم که اجرایی نمی شود و همین امروز شهرداری قزوین بدهی زیادی به مجموعه کتابخانه ها دارد که در صورت وصول این بدهی حتی برای ساخت کتابخانه مرکزی قزوین نیز مشکلی نخواهیم داشت.

مشکلات معیشتی کتابداران، کمبود کتابخانه و عدم تحقق اعتبارات نیم درصدی شهرداری ها پازل مشکلات کتابخانه ها در قزوین
مدیرکل کتابخانه های عمومی استان قزوین اظهار داشت: امروز مسائل اقتصادی و معیشتی بر سایر فعالیت های کتابخانه ها نیز سایه انداخته است و ما با تمام توان در تلاشیم تا اجازه ندهیم این اتفاق بیفتد و حتی در زمان شیوع بیماری کرونا تلاش کردیم تا فعالیت های کتابخوانی به صورت مجازی پیگیری شود تا سرانه مطالعه و اقبال به کتابخوانی در بین مردم قزوین کاهش پیدا نکند.

محمدبیگی خاطرنشان کرد: در حوزه کتابخانه ها العان هم بحث مسائل معیشتی کتابداران در کتابخانه ها مطرح است و هم مسئله نگهداری و هزینه های انرژی در کتابخانه ها که به دلیل محاسبه تجاری بسیار بالاست و پرداخت آن برای کتابخانه ها بسیار دشوار است.

سهم کتابخانه ها از درآمد شهرداری ها محقق نمی شود
مدیرکل کتابخانه های عمومی استان قزوین خاطرنشان کرد: براساس قانون سال 44 باید 1 و نیم درصد از درآمد شهرداری ها در اختیار کتابخانه ها قرار می گرفت که بعدها به نیم درصد کاهش پیدا کرد ولی با توجه به این که این رقم، در شرایط حاضر و با افزایش درآمد برخی از شهرداریها میزان بالایی است ضمانت اجرایی برای آن در نظر نگرفته شده است.

محمدبیگی افزود: در حال حاضر نیم درصد سهم ما از سال 83 تا 94 پرداخت نشده است در شرایطی که 116 کارمند در استان قزوین داریم که حدودا در استان قزوین سالیانه 6 میلیارد تومان برای هزینه های جاری اعتبار نیاز داریم.

وی تصریح کرد: این در شرایطی است که حدودا سالیانه 100 میلیون تومان هزینه های انرژی پرداخت می کنیم که حتی توان تامین این هزینه را نداریم.

کتابخانه سیار راهکار موقتی ما برای رفع مشکلات فرهنگی در مناطق محروم است.

مدیرکل کتابخانه های عمومی استان قزوین با اشاره به مشکل کمبود تعداد کتابخانه ها در استان گفت: امروز تقاضای مردم برای تاسیس کتابخانه بسیار زیاد است اما توان ایجاد ساختمان را نداریم ولی برای این مشکل راهکاری موقتی اندیشیده ایم که ایجاد کتابخانه سیار است.

وی بیان کرد: تجربه نشان داده است کتابخانه سیار میتواند بسیاری از مشکلات و نیازهای فرهنگی منطقه را رفع کند و بر همین اساس تلاش کردیم تا در استان بتوانیم این طرح را کلید بزنیم.

محمد بیگی افزود: ما این آمادگی را داریم که تجهیز منابع و نیروی انسانی را انجام دهیم برای تاسیس کتابخانه سیار ولی تامین خودروی آن در توان ما نیست و در حال حاضر با همراهی سپاه یک خودرو در اختیار ما قرار گرفته است که در منطقه الموت فعال شده است.

وی تصریح کرد: امروز کتاب رسانی به مناطق محروم و حتی نواحی منفصل شهری که در نزدیکی قزوین قرار دارند با طرح کتابخانه سیار امکان پذیر است به شرطی که خودروی مناسب در اختیار داشته باشیم و در این زمینه از مسئولین استانی خواستار مساعدت هستیم.

قزوین دچار فقر اعتباری است/ مسئولین استان با می توانند در خدمات فرهنگی در کتابخانه ها تسهیل گری کنند
لطف الله سیاهکلی نماینده مردم قزوین در مجلس شورای اسلامی در بخش دیگری از این بازدید با اشاره به این که برخی از مشکلات موجود در نهاد کتابخانه های عمومی استان قزوین در بسیاری از ادارات و دستگاه ها وجود دارد، خاطرنشان کرد: باید بپذیریم استان قزوین دچار فقر اعتباری است و بودجه ای که سالانه برای ما در نظر گرفته شده است بسیار کم است و حتی پاسخگوی نیازهای ما نیز نیست.

وی بیان کرد: امروز بسیاری از دستگاه های ما برای اجرای طرح های اولویت دار خود دچار مشکل هستند و بنابراین مشکلات اعتباری تا حدود زیادی همه دستگاه ها را درگیر کرده است اما باید قبول کرد که در این شرایط هم میتوان برنامه ریزی مناسب داشت و بهره وری را افزایش داد.

نماینده مردم قزوین در مجلس شورای اسلامی گفت: بنده تلاش می کنم با برگزاری جلسات با مجموعه شهرداری مطالبات نهاد شما را پیگیری کنم.

سیاهکلی خاطرنشان کرد: قطعا در استان عزمی جدی برای رفع مشکلات فرهنگی وجود دارد و با برگزاری جلسات مشترک و تشریک مساعی میتوان بخشی از نیازهای این حوزه را شناسایی و برای رفع آن اقدام کرد.

وی افزود: مجموعه شهرداری قزوین می تواند با پرداخت به موقع بدهی خود به این نهاد برخی از مشکلات را رفع کند و از سوی دیگر می توانیم با رایزنی با نهادهای مختلف نیاز کتابخانه ها به اتومبیل برای ایجاد کتابخانه سیار را نیز پیگیری کنیم.

نماینده مردم قزوین در مجلس شورای اسلامی عنوان کرد: به نظر می رسد برخی از مشکلاتی که امروز نهاد کتابخانه ها با آن مواجه است به دلیل نقص در قانون است که باید در ابعاد کلان پیگیری و رسیدگی شود که به همین منظور جلسه ای با مدیریت کل نهاد کتابخانه ها در کشور خواهیم داشت و می توانیم پس از بررسی کامل مسئله این طرح را در مجلس پیگیری کنیم.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) از قزوین ، براساس استانداردهای موجود به ازای هر 2 هزار و 500 نفر جمعیت به یک باب کتابخانه نیاز است این در حالی است که با محاسبه استانداردها و وضعیت موجود در استان قزوین تنها یک سوم از نیاز استان به کتابخانه تامین شده است.

این در شرایطی است که به گفته فاطمه محمدبیگی مدیرکل کتابخانه های عمومی استان قزوین اگرچه لزوم افزایش تعداد کتابخانه های عمومی در قزوین جدی است اما مشکلات اعتباری توان ساخت کتابخانه جدید را از این اداره کل گرفته است. این در شرایطی است که به گفته بسیاری از مسئولین استانی امروز نواحی منفصل شهری، روستاها و برخی از مناطق جنوب شهر با آسیب های اجتماعی زیادی مواجه هستند که با توسعه خدمات فرهنگی و آموزشی نظیر کتابخانه می توان به این مشکلات در استان رسیدگی کرد.

امروز حالا با همه مشکلات اعتباری موجود یک کتابخانه سیار روستایی با همراهی سپاه صاحب الامر(عج) استان قزوین برای خدمت رسانی به مناطق الموت دایر شده است، کتابخانه ای که به یکی از محبوب ترین فعالیت های فرهنگی در منطقه الموت تبدیل شده و عضویت تعداد زیادی از ساکنین این مناطق شاهدی بر این مدعاست.

فاطمه محمدبیگی مدیرکل کتابخانه های عمومی استان قزوین ظهر شنبه در دیدار با لطف الله سیاهکلی رئیس مجمع نمایندگان استان قزوین با اشاره به مشکلات اعتباری کتابخانه ها؛ مشکلات معیشتی کتابداران و نیاز به توسعه کتابخانه های سیار روستایی اظهار داشت: امروز اعتباراتی که در استان برای کتابخانه ها در نظر گرفته می شود حتی نمی تواند پاسخگوی هزینه های تامین انرژی و نگهداری کتابخانه های ما باشد.

وی بیان کرد: این در حالی است که در شرایط کنونی تعداد کتابخانه های ما به تناسب جمعیت استان تقریبا یک سوم نیاز موجود است.

مدیرکل کتابخانه های عمومی استان قزوین افزود: براساس استانداردها به ازای هر 2 هزار و 500 نفر جمعیت نیازمند یک باب کتابخانه هستیم که با این حساب باید در استان بیش از 120 باب کتابخانه وجود داشته باشد این درحالی است که امروز تنها 37 باب کتابخانه نهادی و تعدادی کتابخانه مشارکتی داریم.

محمد بیگی گفت: پروژه ساخت کتابخانه مرکزی قزوین با نیاز جدی به این کتابخانه در استان نیز به دلیل مشکلات اعتباری حتی آغاز به کار نشده است و سالهاست در قالب یک زمین باقی مانه است.

وی خاطرنشان کرد: قانون محل درآمد مشخصی برای کتابخانه ها پیش بینی کرده است که نیم درصد از درآمد شهرداری هاست اما متاسفانه شاهد این هستیم که اجرایی نمی شود و همین امروز شهرداری قزوین بدهی زیادی به مجموعه کتابخانه ها دارد که در صورت وصول این بدهی حتی برای ساخت کتابخانه مرکزی قزوین نیز مشکلی نخواهیم داشت.

مشکلات معیشتی کتابداران، کمبود کتابخانه و عدم تحقق اعتبارات نیم درصدی شهرداری ها پازل مشکلات کتابخانه ها در قزوین
مدیرکل کتابخانه های عمومی استان قزوین اظهار داشت: امروز مسائل اقتصادی و معیشتی بر سایر فعالیت های کتابخانه ها نیز سایه انداخته است و ما با تمام توان در تلاشیم تا اجازه ندهیم این اتفاق بیفتد و حتی در زمان شیوع بیماری کرونا تلاش کردیم تا فعالیت های کتابخوانی به صورت مجازی پیگیری شود تا سرانه مطالعه و اقبال به کتابخوانی در بین مردم قزوین کاهش پیدا نکند.

محمدبیگی خاطرنشان کرد: در حوزه کتابخانه ها العان هم بحث مسائل معیشتی کتابداران در کتابخانه ها مطرح است و هم مسئله نگهداری و هزینه های انرژی در کتابخانه ها که به دلیل محاسبه تجاری بسیار بالاست و پرداخت آن برای کتابخانه ها بسیار دشوار است.

سهم کتابخانه ها از درآمد شهرداری ها محقق نمی شود
مدیرکل کتابخانه های عمومی استان قزوین خاطرنشان کرد: براساس قانون سال 44 باید 1 و نیم درصد از درآمد شهرداری ها در اختیار کتابخانه ها قرار می گرفت که بعدها به نیم درصد کاهش پیدا کرد ولی با توجه به این که این رقم، در شرایط حاضر و با افزایش درآمد برخی از شهرداریها میزان بالایی است ضمانت اجرایی برای آن در نظر نگرفته شده است.

محمدبیگی افزود: در حال حاضر نیم درصد سهم ما از سال 83 تا 94 پرداخت نشده است در شرایطی که 116 کارمند در استان قزوین داریم که حدودا در استان قزوین سالیانه 6 میلیارد تومان برای هزینه های جاری اعتبار نیاز داریم.

وی تصریح کرد: این در شرایطی است که حدودا سالیانه 100 میلیون تومان هزینه های انرژی پرداخت می کنیم که حتی توان تامین این هزینه را نداریم.

کتابخانه سیار راهکار موقتی ما برای رفع مشکلات فرهنگی در مناطق محروم است.

مدیرکل کتابخانه های عمومی استان قزوین با اشاره به مشکل کمبود تعداد کتابخانه ها در استان گفت: امروز تقاضای مردم برای تاسیس کتابخانه بسیار زیاد است اما توان ایجاد ساختمان را نداریم ولی برای این مشکل راهکاری موقتی اندیشیده ایم که ایجاد کتابخانه سیار است.

وی بیان کرد: تجربه نشان داده است کتابخانه سیار میتواند بسیاری از مشکلات و نیازهای فرهنگی منطقه را رفع کند و بر همین اساس تلاش کردیم تا در استان بتوانیم این طرح را کلید بزنیم.

محمد بیگی افزود: ما این آمادگی را داریم که تجهیز منابع و نیروی انسانی را انجام دهیم برای تاسیس کتابخانه سیار ولی تامین خودروی آن در توان ما نیست و در حال حاضر با همراهی سپاه یک خودرو در اختیار ما قرار گرفته است که در منطقه الموت فعال شده است.

وی تصریح کرد: امروز کتاب رسانی به مناطق محروم و حتی نواحی منفصل شهری که در نزدیکی قزوین قرار دارند با طرح کتابخانه سیار امکان پذیر است به شرطی که خودروی مناسب در اختیار داشته باشیم و در این زمینه از مسئولین استانی خواستار مساعدت هستیم.

قزوین دچار فقر اعتباری است/ مسئولین استان با می توانند در خدمات فرهنگی در کتابخانه ها تسهیل گری کنند
لطف الله سیاهکلی نماینده مردم قزوین در مجلس شورای اسلامی در بخش دیگری از این بازدید با اشاره به این که برخی از مشکلات موجود در نهاد کتابخانه های عمومی استان قزوین در بسیاری از ادارات و دستگاه ها وجود دارد، خاطرنشان کرد: باید بپذیریم استان قزوین دچار فقر اعتباری است و بودجه ای که سالانه برای ما در نظر گرفته شده است بسیار کم است و حتی پاسخگوی نیازهای ما نیز نیست.

وی بیان کرد: امروز بسیاری از دستگاه های ما برای اجرای طرح های اولویت دار خود دچار مشکل هستند و بنابراین مشکلات اعتباری تا حدود زیادی همه دستگاه ها را درگیر کرده است اما باید قبول کرد که در این شرایط هم میتوان برنامه ریزی مناسب داشت و بهره وری را افزایش داد.

نماینده مردم قزوین در مجلس شورای اسلامی گفت: بنده تلاش می کنم با برگزاری جلسات با مجموعه شهرداری مطالبات نهاد شما را پیگیری کنم.

سیاهکلی خاطرنشان کرد: قطعا در استان عزمی جدی برای رفع مشکلات فرهنگی وجود دارد و با برگزاری جلسات مشترک و تشریک مساعی میتوان بخشی از نیازهای این حوزه را شناسایی و برای رفع آن اقدام کرد.

وی افزود: مجموعه شهرداری قزوین می تواند با پرداخت به موقع بدهی خود به این نهاد برخی از مشکلات را رفع کند و از سوی دیگر می توانیم با رایزنی با نهادهای مختلف نیاز کتابخانه ها به اتومبیل برای ایجاد کتابخانه سیار را نیز پیگیری کنیم.

نماینده مردم قزوین در مجلس شورای اسلامی عنوان کرد: به نظر می رسد برخی از مشکلاتی که امروز نهاد کتابخانه ها با آن مواجه است به دلیل نقص در قانون است که باید در ابعاد کلان پیگیری و رسیدگی شود که به همین منظور جلسه ای با مدیریت کل نهاد کتابخانه ها در کشور خواهیم داشت و می توانیم پس از بررسی کامل مسئله این طرح را در مجلس پیگیری کنیم.

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) از قزوین
خبرگزاری کتاب ایران

مشکلات معیشتی کتابداران، کمبود کتابخانه و عدم تحقق اعتبارات نیم درصدی شهرداری ها پازل مشکلات کتابخانه ها در قزوین

سهم کتابخانه ها از درآمد شهرداری ها محقق نمی شود

قزوین دچار فقر اعتباری است/ مسئولین استان با می توانند در خدمات فرهنگی در کتابخانه ها تسهیل گری کنند

به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم ، حجت الاسلام عباس اسکندری امروز در دیدار با آیت الله علوی گرگانی مرجع تقلید شیعیان که در دفتر معظم له برگزار شد، اظهار داشت: یکی از موضوعاتی که توسط اوقاف پیگیری می شود موقوفاتی است که در گذشته از دست رفته و مراقبت نشده است.

وی افزود: عمده موقوفاتی که از دست رفته است به دوران پیش از انقلاب اسلامی بازمی گردد چون معمولا موقوفات را به نام خود می زدند و توجهی نمی شد، پس از پیروزی انقلاب اسلامی اقدامات خوبی در این زمینه انجام شد و به برکت انقلاب برخی از موقوفات بازگشت.

مدیر کل اوقاف و امور خیریه استان قم بیان کرد: در شهر قم روستایی وجود دارد که به صورت کامل موقوفه است ولی مردم به مرور در این روستا خانه و زمین خریداری کرده و زندگی می کنند و حاضر به تنظیم سند اجاره با اوقاف نیستند و در این زمینه نزد ریش سفیدان رفتیم تا موقوفه بودن این زمین ها تثبیت شود.

اسکندری تصریح کرد: حفظ موقوفه ها مورد تاکید است تا افرادی به آن دستبرد نزنند، برخی از املاک و زمین هایی که وقف بوده بدون بهره مانده و استفاده ای از آن نمی شود و زمینی بوده که قابل کشت نیست و با وزارت نیرو قرارداد بستیم که پنل خورشیدی در آن کار گذاشته شود تا با تولید برق درآمدی به دست بیاید و نیت واقف اجرایی شود.

وی با بیان اینکه اجرای نیت واقفین یکی از موضوعات مهم در وقف است گفت: نیت ها متنوع است و در زمینه رسیدگی به فقرا و مستمندان و آزادی زندانیان که جرائم غیرعمد دارند موقوفاتی انجام می شود و در زمینه کرونا و سیل خوزستان و لرستان این موقوفات کمک خوبی به سازمان اوقاف کرد.

اسکندری تصریح کرد: موضوع کرونا سبب شد که درب امامزاده ها بسته شود ولی در ماه مبارک رمضان از ظرفیت صدا و سیما و رسانه بهره مند شدیم و فعالیت های فرهنگی با همکاری صداسیمای استان انجام شد و آشنایی مردم با امامزاده ها و فضای معنوی بقاع متبرکه مورد تاکید بود.

وی خاطرنشان کرد: برخی افراد آرزو دارند در زمان ظهور در رکاب امام زمان(عج) باشند و جهاد کنند ولی ممکن است از جمله افراد رجعت کننده نباشیم ولی می توانیم در این زمینه مال خود را در راه امام زمان(عج) قرار دهیم که این موضوع با وقف عملی می شود.

انتهای پیام/452/س

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از شهرستان های تهران، حسین نجفی سرپرست گروه همخوانی آل یاسین ورامین، طی گفتگویی با خبرنگاران گفت: گروه همخوانی آل یاسین ورامین و بسیاری از گروه های مطرح همخوانی کشور، به دلیل نقص فاحش سامانه ثبت نام مسابقات سازمان اوقاف و امور خیریه، موفق به ثبت نام در این رقابتها نشدند.

وی افزود: در روند ثبت نام اینترنتی مسابقات، گزینه استان تهران انتخاب و سپس گزینه شهرستان ورامین انتخاب می شد. ولی گزینه تواشیح و همخوانی برای شهرستان ورامین و برخی شهرستان ها فعال نبود.

نجفی ادامه داد: این موضوع تا قبل از پایان مهلت ثبت نام مسابقات، به مسئولان اوقاف استان تهران و حتی اوقاف کشور منتقل و قول مساعد جهت اصلاح سامانه داده شد که متاسفانه این اصلاح تا آخرین روز مهلت ثبت نام ، اتفاق نیفتاد.

وی تاکید کرد: متاسفانه با پافشاری مسئولان مسابقات مبنی بر عدم تمدید مهلت ثبت نام مسابقات، زحمات یکساله گروه های محروم از این مسابقات، هدر رفت و تاحدودی انگیزه های علاقمندان حوزه تواشیح و همخوانی تضعیف شد.

نجفی تصریح کرد: امیدواریم در سال های آینده، چنین مسائلی پیش نیامده و مراحل ثبت نام اینترنتی مسابقات اوقاف برای تمام نقاط کشور از جمله شهرستان های ورامین، پیشوا و قرچک نیز فراهم شود.

وی بیان داشت: البته هدف از حضور در این رقابت ها، نشر فرهنگ تواشیح و همخوانی در جامعه بوده و چنین اتفاقاتی، خللی در فعالیتهای گروه های هنری آتش به اختیار وارد نخواهد کرد.

پایان پیام/ 659

خبرگزاری مهر ، گروه استان ها: چهل اختران نام محله ای در خیابان آذر شهر قم است که به دلیل وجود بارگاه چهل تن از نوادگان پیامبر اسلام (ص) به این نام شهرت یافته است. چهل اختران، پس از حرم حضرت معصومه (س) و جمکران، قطب سوم مذهبی در شهر قم محسوب می شود.

یکی از بارزترین پروژه های عمرانی سفر مقام معظم رهبری به قم، ساماندهی و آزادسازی محدوده چهل اختران و امامزاده موسی مبرقع (ع) است که طرح توسعه ای آن از اواخر دهه 80 در محله چهل اختران قم در حال اجراست و اهالی محل از کندی این پروژه ابراز گلایه می کنند.

با وجود گذشت یک دهه از آغاز پروژه بر سر اعتبارات لازم جهت اجرای آن اختلاف نظر وجود دارد، در حالی که مدیریت آن بر عهده استانداری، شهرداری، اداره کل راه و شهرسازی و اداره کل اوقاف و امور خیریه استان قم واگذار شده است.

در همین رابطه غلامرضا جانقربان معاون شهرسازی و معماری شهرداری قم در گفتگو با مهر اظهار داشت: در حوزه ساختار اداره شهرها هر دستگاهی وظایف خود را دارد و شهرداری و شورای شهر نیز در ساختار اداری شهرها وضعیت مشخصی دارند.

وی گفت: متولی پروژه امام زاده موسی مبرقع که در حوزه چهل اختران واقع شده، اداره کل اوقاف و امور خیریه استان قم است زیرا این طرح مذهبی و ملی سومین رکن مذهبی استان محسوب می شود.

معاون شهرسازی و معماری شهرداری قم ابراز کرد: محدوده بلافصل این طرح، 85 هزار متر مربع است و اقدامات لازم در 43 هزار مربع باید انجام شود.

شهرداری فقط مجری طرح است

وی با اشاره به اینکه بسیاری از پروژه های شهری و استانی را برای اینکه بتوان از پتانسیل های حقوقی آن استفاده کرد، مدیریت ارشد استان آن را به شهرداری واگذار می کند، گفت: در دهه 80 برای اجرای طرح پروژه چهل اختران، مشاور توسط شهرداری انتخاب و مدیریت شهری استان نیز شهرداری را به عنوان مدیر اجرایی معرفی کرد تا نسبت به اجرای طرح و انتخاب مشاور اقدام کنند.

جانقربان عنوان کرد: فاز یک و 2 طرح چهل اختران که 75 هزار متر مربع بنا دارد در قالب پارکینگ خدماتی، خدمات زائر و غیره در حال ساخت است.

وی با بیان اینکه متاسفانه اجرای این پروژه یک دهه تاخیر داشته است و اهالی معترض هستند، تصریح کرد: تا امروز نزدیک به 40 میلیارد تومان برای 49 درصد تملکات هزینه شده و 51 درصد تملکات باقی مانده که قیمت ها نیز بسیار افزایش یافته و اکنون برای تملک 153 ملک باقی مانده بیش از 200 میلیارد تومان نیاز است.

جانقربان افزود: تا سال 97 شهرداری تملکات را انجام می داد و سال 97 نیز بیش از 2 و نیم میلیارد تومان از اعتبارات شهرداری هزینه کردیم و حتی سال 97 بر اساس دستور شهردار قم بخش نخست املاک باقی مانده تملک شد و پنج میلیارد تومان در سال 97 برای آغاز پروژه در اعتبارات قرار دادیم اما چون اعتبارات لازم توسط دستگاه ها داده نشد مشکلاتی بوجود آورد.

اوقاف در مرحله تملک پولی نمی دهد

در همین موضوع موسوی رئیس اوقاف و امور خیریه ناحیه یک شهرستان قم می گوید: نخستین مرحله طرح، آزادسازی آن است که شامل بیش از چهار هکتار می شود و ابتدا باید آزادسازی توسط شهرداری انجام گیرد که با اعتباراتی که اداره کل مسکن و شهرسازی باید تامین می کرد، آزادسازی انجام شده بیشتر در حوزه شوارع رخ داد اما بخش نخست که باید اجرا کنیم پیرامون بقعه است که در این بخش هنوز آزادسازی رخ نداده است.

وی ابراز کرد: اداره کل اوقاف و امور خیریه در مرحله آزادسازی هیچ اعتباری نباید بیاورد و تنها اجرای آن بر عهده اوقاف است.

رئیس اوقاف و امور خیریه ناحیه یک شهرستان قم گفت: در محدوده ای که وظیفه ذاتی اداره کل اوقاف و امور خیریه استان قم است، توسعه شبستان، نصب ضریح، کف سازی و بهسازی انجام شده اما توسعه این فضا از عهده اداره کل اوقاف خارج است.

اداره کل راه و شهرسازی استان قم یکی از متولیان اجرای طرح است که باید در زمینه آزادسازی اقداماتی را انجام دهد.

همه نهادهای متولی سهم مساوی دارند

داوود طلوعی معاون بازآفرینی شهری و مسکن اداره کل راه و شهرسازی استان قم نیز اظهار داشت: برای پروژه چهل اختران طبق تفاهم نامه مقرر شد اقدامی جمعی صورت گیرد که طی سالهای قبل اداره کل راه و شهرسازی اعتبارات بسیاری آورد و هر سال نیز بخشی از اعتباراتمان به این طرح اختصاص داده می شود.

وی افزود: مدیریت پروژه با شهرداری است و هر دستگاه نیز بر اساس سهم مشخص شده باید آورده داشته باشند.

معاون بازآفرینی شهری و مسکن اداره کل راه و شهرسازی استان قم با بیان اینکه اداره کل راه و شهرسازی 2 و نیم برابر سایر ارگان ها آورده داشته است، تصریح کرد: همه دستگاه ها سهم مساوی در این طرح مهم دارند چنانچه اگر اوقاف می گوید من فقط برای ساخت و توسعه بقاع اعتبار می دهم؛ در همین امروز هم با توجه به تملکاتی که شده اوقاف می تواند توسعه بخشی از بقاع را آغاز کند.

بنظر می رسد همچنان برخی اقدامات نسنجیده باعث شده مشکلاتی برای مردم قم بوجود بیاید حالا هم با منتفی شدن واگذاری محدوده 48 هکتاری که مهمترین منبع برای پیشبرد طرح های شهری بود این مشکلات ظهور کرده است

کد خبر 4973441

به گزارش خبرنگار حج و زیارت خبرگزاری فارس، برخی از رسانه ها از ساخت و ساز روی مقبره امامزادگان پونک اخباری منتشر کردند و از ایجاد راه باریکی به سمت مقبره امامزادگان عینعلی و زینعلی (ع) و بسته شدن مسیر با رنگ آبی برای عملیان عمرانی گلایه مند بودند.

این امر در حالی است که از اواخر سال گذشته امامزادگان به دلیل مبارزه با شیوع کرونا به دستور ستاد ملی مبارزه با کرونا بسته شد و از اوایل خرداد فضای باز امامزادگان با اعمال محدودیت به روی زائران باز شد و تاکنون نیز فضای بسته و تربتخانه همچنان بسته است و امکان تشرف به این فضا وجود ندارد.

حسین رستمی، رئیس اداره اوقاف شمال غرب تهران در گفت وگو با خبرنگار حج و زیارت خبرگزاری فارس با اشاره به انجام عملیات عمرانی در آستان امامزادگان عینعلی و زینعلی (ع) اظهار داشت: این عملیات در دو فاز طراحی و اجرایی شده و قرار است در این عملیات، فضای امامزاده توسعه یابد.

وی با بیان اینکه کنار امامزاده عینعلی و زینعلی (ع) دره فرحزاد بود، افزود: بر اساس طرح جدید توسعه، دره فرحزاد به فرحزاد به وسیله پلی بزرگ متصل می شود تا علاوه بر زیبایی این مکان مقدس، تشرف به امامزاده برای زائران تسهیل شود.

رستمی با اشاره به اینکه عملیات توسعه امامزاده عینعلی و زینعلی (ع) با همکاری شهرداری در حال انجام است، خاطرنشان کرد: کوچه منتهی به امامزاده یکطرفه بود و همین امر موجب تردد سخت زائران می شد که با برنامه ریزی انجام شده سعی داریم این مشکل نیز در طرح توسعه برطرف شود.

همچنین مهدی مزینانی مدیر آستان مقدس امامزادگان عینعلی و زینعلی (ع) در گفت وگو با خبرنگار حج و زیارت خبرگزاری فارس درباره مشکلاتی که محدودیت های موجود برای زائران ایجاد کرده است، گفت: از اواخر سال گذشته طرح توسعه امامزادگان عینعلی و زینعلی (ع) کلید خورد و بر اساس آن مقرر شد تا فضای امامزاده با احتساب سایر اماکن فرهنگی و مذهبی به 21 هزار متر افزایش باید.

وی با بیان اینکه عملیات توسعه امامزادگان عینعلی و زینعلی (ع) از سال 92 طراحی و از اواخر سال گذشته اجرایی شد، افزود: در طرح توسعه علاوه بر بازسازی و افزایش مساحت امامزاده، فضای سبز، کتابخانه، سالن آمفی تئاتر و همایش، باشگاه ورزشی، حسینیه و فضای زیارتی، پارکینگ و مرکز حل اختلاف پیش بینی شده است که هم اکنون 8 هزار متر از این فضا آماده بهره برداری است.

مزینانی با اشاره به اینکه برای افزایش فضای امامزاده محدودیت هایی اعمال شده که شاید از منظر زائران چندان مطلوب نباشد، خاطر نشان کرد: برای ایجاد ایمنی هنگام توسعه و عملیات عمرانی مجبور شدیم فضاهای ناایمن را ببندیم تا با حضور زائران در فضای باز امامزاده شاهد بروز مشکلی برای آنها نباشیم اما با این حال با توجه به بسته بودن بقعه و تربتخانه ، فضای باز امامزاده میزبان زائران بسیاری است و مشکلی در تردد آنها وجود ندارد.

وی با بیان اینکه مسیری با ایجاد ایمنی مناسب برای تردد زائران مهیا شده است، تصریح کرد: هم اکنون فضای داخلی تربتخانه و بقعه حدود 140 مترمربع است که با توجه به طرح توسعه، قرار است فضای داخلی و مسقف امامزاده به یک هزار و 600 مترمربع افزایش یابد.

مدیر آستان مقدس امامزادگان عینعلی و زینعلی (ع) درباره زمان پیشنهادی برای تکمیل این طرح گفت: با برنامه ریزی انجام شده توسعه امامزاده عینعلی و زینعلی (ع) در صورت تأمین اعتبارات تا دو سال آینده تکمیل و آماده پذیرش زائران خواهد بود. البته قبل از آن نیز در صورت موافقت ستاد مبارزه با کرونا ، آماده بازگشایی بخشی از فضای امامزاده برای تشرف زائران هستیم.

به گزارش فارس، امامزاده عینعلی و زینعلی (ع) از امامزادگان شمال غرب تهران در منطقه پونک است که فضای باز باصفای این امامزاده همزمان با ایام مناسبتی به ویژه محرم و صفر میزبان زائران بسیاری است و شب های جمعه نیز مملو از جمعیت است. البته اکنون با شیوع کرونا تعداد زائران امامزاده کاهش یافته است و عملیات عمرانی در این آستان نیز مزید علت برای کاهش تعداد زوار به شمار می رود.

با طرح توسعه امامزاده عینعلی زینعلی (ع)، تربتخانه این آستان از 140 متر به یک هزار و 600 متر افزایش می یابد؛ به طوری که حدود 120 برابر خواهد شد و ظرفیت پذیرایی از زائران نیز افزایش می یابد.

انتهای پیام/