وی افزود: به شاغلانی که در حوزه فرهنگ، هنر و رسانه، اشتغال آزاد دارند اما امکان رهگیری فعالیتشان با کد پویا وجود دارد، مشمول وام شش میلیون تومانی می شوند؛ علاوه براین افرادی که بیمه خویش فرما هستند، کارگاه دارای مجوز اما بدون کد کارگاه دارند و ارتباط کارفرمایی آن ها با کارکنان قابل اثبات است نیز به ازای هر کارگر وام هشت میلیونی در نظر گرفته شده است.
موم وندی ادامه داد: هر فرد متقاضی و فعال مشاغل فرهنگ و هنر در جریان ثبت نام در سامانه کارا می تواند از بین چند بانک معرفی شده، بانک مورد نظر خود برای دریافت تسهیلات را انتخاب کند. برای هر یک از ثبت نام کننده ها ابتدا، پیامک تایید ثبت نام و بعد از بررسی، تایید و ارجاع اطلاعات به بانک، پیامک دوم برای مراجعه به بانک ارسال می شود. به دلیل ضعف زیرساخت ها ارسال پیامک دوم درباره زمان مراجعه با تاخیر در حال انجام است اما دو وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی همچنین کار، تعاون و رفاه اجتماعی در تلاش هستند، انتقال و تطبیق داده ها به سرعت انجام شود.
نماینده معاون توسعه و مدیریت منابع در امور اقتصاد فرهنگ و هنر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره جاماندگان مشاغل حوزه فرهنگ و هنر از جمله فعالان حوزه صنعت نشر از ثبت نام در سامانه کارا، گفت: هرچند تاریخ رسمی 25 تیر ماه به عنوان مهلت نهایی ثبت نام اعلام شده اما براساس اعلام وزارت کار جاماندگان تا پایان تیر ماه برای ثبت نام در سامانه کارا، فرصت دارند.
موم وندی، ادامه داد: با صلاحدید وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی در صدد هستیم برای تمدید زمان ثبت نام، درخواست اعلام کنیم چراکه به دلیل نقایص زیرساختی بسیاری افراد موفق به ثبت نام نشدند و یا به دلیل مغایرت اطلاعات که از سوی سازمان تامین اجتماعی درسامانه منعکس شده افراد موفق به ثبت نام نشدند.
وی درباره رفع مشکلات احتمالی در جریان پرداخت تسهیلات، بیان کرد: نظام برنامه ریزی کشور، حتما برای دوران پساکرونا پیش بینی های لازم را انجام داده است البته جلسات فشرده ای با اتحادیه ناشران، کتاب فروشان و چاپخانه داران برگزار شده و همچنان ادامه دارد. تقریبا روزانه با هیات مدیره اتحادیه ناشران در تماس هستم و درآخرین گفت وگو فهرست 86 نفره جاماندگان این اتحادیه دریافت شده است. اطمینان می دهم دفتر نماینده معاون توسعه و مدیریت منابع در امور اقتصاد فرهنگ و هنر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی لحظه به لحظه با اتحادیه های مرتبط با حوزه نشر در ارتباط است.
موم وندی افزود: مشکل ثبت نام در سامانه کارا دارای چند وجه است؛ به عنوان مثال با وجود انجام همه مراحل، کاربر به دلیل بی توجهی و یا ناآشنایی دکمه ارسال اطلاعات را کلیک نمی کرد. علاوه براین گاهی اوقات به دلیل اینکه اعلام شده بود حق بیمه اسفند ماه پرداخت نشود به محض ثبت نام در سامانه کارا و با توجه به اینکه اطلاعات نهاد ها با سازمان تامین اجتماعی ارتباط وجود دارد؛ کاربر هنگام ثبت نام دچار مشکل می شود؛ بنابراین باید متظر به روز رسانی اطلاعات سازمان تامین اجتماعی باشیم تا کسانی که حق بیمه اردیبهشت ماه و فروردین را پرداخت کرده اند از سوی سیستم، مجاز به ثبت نام شناخته شوند.
وی گفت: همه موارد مشکل ساز، حتی نفر به نفر دریافت شده و امید واریم همه موفق به ثبت نام شوند. برای رفع همه موانع، جلسات متعددی با حضور معاونت توسعه و مدیریت منابع در امور اقتصاد فرهنگ و وزارت کار برگزار شده و ادامه دارد.
افسر موم وندی، نماینده معاون توسعه و مدیریت منابع در امور اقتصاد، فرهنگ و هنر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره آغاز ثبت نام مشاغل فرهنگ، هنر و رسانه که فاقد بیمه و یا بیمه خویش فرما هستند، از جمله در حوزه چاپ و نشر بیان کرد: ثبت نام خویش فرمایان و فاقدان بیمه مشاغل فرهنگ، هنر و رسانه از روز گذشته(21 تیر ماه) آغاز شده اما هنوز مهلت پایانی برای آن در نظر گرفته نشده است. تاکید می شود افراد متقاضی دریافت این تسهیلات در اولین فرصت اقدام کنند. برای فاقدان بیمه مشاغل فرهنگ، هنر و رسانه شش و برای خویش فرمایان نیز هشت میلیون تومان پیش بینی شده است.
وی افزود: به شاغلانی که در حوزه فرهنگ، هنر و رسانه، اشتغال آزاد دارند اما امکان رهگیری فعالیتشان با کد پویا وجود دارد، مشمول وام شش میلیون تومانی می شوند؛ علاوه براین افرادی که بیمه خویش فرما هستند، کارگاه دارای مجوز اما بدون کد کارگاه دارند و ارتباط کارفرمایی آن ها با کارکنان قابل اثبات است نیز به ازای هر کارگر وام هشت میلیونی در نظر گرفته شده است.
موم وندی ادامه داد: هر فرد متقاضی و فعال مشاغل فرهنگ و هنر در جریان ثبت نام در سامانه کارا می تواند از بین چند بانک معرفی شده، بانک مورد نظر خود برای دریافت تسهیلات را انتخاب کند. برای هر یک از ثبت نام کننده ها ابتدا، پیامک تایید ثبت نام و بعد از بررسی، تایید و ارجاع اطلاعات به بانک، پیامک دوم برای مراجعه به بانک ارسال می شود. به دلیل ضعف زیرساخت ها ارسال پیامک دوم درباره زمان مراجعه با تاخیر در حال انجام است اما دو وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی همچنین کار، تعاون و رفاه اجتماعی در تلاش هستند، انتقال و تطبیق داده ها به سرعت انجام شود.
نماینده معاون توسعه و مدیریت منابع در امور اقتصاد فرهنگ و هنر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره جاماندگان مشاغل حوزه فرهنگ و هنر از جمله فعالان حوزه صنعت نشر از ثبت نام در سامانه کارا، گفت: هرچند تاریخ رسمی 25 تیر ماه به عنوان مهلت نهایی ثبت نام اعلام شده اما براساس اعلام وزارت کار جاماندگان تا پایان تیر ماه برای ثبت نام در سامانه کارا، فرصت دارند.
موم وندی، ادامه داد: با صلاحدید وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی در صدد هستیم برای تمدید زمان ثبت نام، درخواست اعلام کنیم چراکه به دلیل نقایص زیرساختی بسیاری افراد موفق به ثبت نام نشدند و یا به دلیل مغایرت اطلاعات که از سوی سازمان تامین اجتماعی درسامانه منعکس شده افراد موفق به ثبت نام نشدند.
وی درباره رفع مشکلات احتمالی در جریان پرداخت تسهیلات، بیان کرد: نظام برنامه ریزی کشور، حتما برای دوران پساکرونا پیش بینی های لازم را انجام داده است البته جلسات فشرده ای با اتحادیه ناشران، کتاب فروشان و چاپخانه داران برگزار شده و همچنان ادامه دارد. تقریبا روزانه با هیات مدیره اتحادیه ناشران در تماس هستم و درآخرین گفت وگو فهرست 86 نفره جاماندگان این اتحادیه دریافت شده است. اطمینان می دهم دفتر نماینده معاون توسعه و مدیریت منابع در امور اقتصاد فرهنگ و هنر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی لحظه به لحظه با اتحادیه های مرتبط با حوزه نشر در ارتباط است.
موم وندی افزود: مشکل ثبت نام در سامانه کارا دارای چند وجه است؛ به عنوان مثال با وجود انجام همه مراحل، کاربر به دلیل بی توجهی و یا ناآشنایی دکمه ارسال اطلاعات را کلیک نمی کرد. علاوه براین گاهی اوقات به دلیل اینکه اعلام شده بود حق بیمه اسفند ماه پرداخت نشود به محض ثبت نام در سامانه کارا و با توجه به اینکه اطلاعات نهاد ها با سازمان تامین اجتماعی ارتباط وجود دارد؛ کاربر هنگام ثبت نام دچار مشکل می شود؛ بنابراین باید متظر به روز رسانی اطلاعات سازمان تامین اجتماعی باشیم تا کسانی که حق بیمه اردیبهشت ماه و فروردین را پرداخت کرده اند از سوی سیستم، مجاز به ثبت نام شناخته شوند.
وی گفت: همه موارد مشکل ساز، حتی نفر به نفر دریافت شده و امید واریم همه موفق به ثبت نام شوند. برای رفع همه موانع، جلسات متعددی با حضور معاونت توسعه و مدیریت منابع در امور اقتصاد فرهنگ و وزارت کار برگزار شده و ادامه دارد.
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)،
خبرگزاری کتاب ایران
این درخواست مشمول اعضایی که خود نسبت به پرداخت حق بیمه(فصل بهار) اقدام می کنند، نیست. برابر با اطلاعیه های قبلی حق بیمه سه ماه این گروه به آنها عودت داده خواهد شد.
وی در ابتدای صحبت های خود درباره واگذاری مسئولیت ستاد راهبری طرح ملی حفظ به دستگاه دیگر، گفت: ستاد طرح ملی حفظ تاکنون دو جلسه را برگزار کرده است. در جلسه اول به اعضاء اعلام کردم به عنوان مسئول ستاد وظیفه ستادی و ایجاد ساختار را داریم، نه اینکه به برگزاری کلاس و مواردی از این دست مشغول شویم.
قره شیخلو در ادامه با انتقاد از روش های آموزش حفظ قرآن گفت: بعد از سال ها هنوز یک روش آموزش حفظ قرآن کریم که مورد تأیید همه باشد، نداریم. ما هنوز یک سامانه یکپارچه برگزاری آزمون حفظ در کشور نداریم. من در جلسه ستاد اعلام کردم اگر اوقاف در مورد این ساختارها فعالیت کند، وظیفه ستادی خود را به خوبی انجام داده است. اگر قرار باشد ما نیز دستگاهی باشیم و در کنار دیگر دستگاه ها و همان کارها را تکرار کنیم، دیگر نیازی به ستاد نیست. بنابراین اگر هم حرفی در مورد واگذاری مسئولیت گفته شده، از این منظر بوده است.
سامانه جامع ثبت تعداد حافظان قرآن وجود ندارد
وی ادامه داد: فارغ از این مباحث، اگر بتوانیم دستگاه ها را در ستاد ملزم کنیم تا سامانه های یکپارچه را به وجود بیاوریم، بسیاری از مشکلات برطرف می شود. یکی از مشکلات، نداشتن سامانه جامع ثبت تعداد حافظان قرآن است. الان هیچ سامانه ای برای ثبت تعداد واقعی حافظان وجود ندارد. در خلأ چنین سامانه ای، انواع و اقسام آمار از تعداد حافظان کشور اعلام شده است.
وی همچنین به تزریق 5 میلیارد تومان اعتبار به ستاد راهبری طرح ملی حفظ قرآن اشاره کرد و گفت: این بودجه برای 6 سرفصل برنامه ای که دارای نگاه زیرساختی است، در نظر گرفته شده است. در جلسه هفته جاری، طرحی آماده شده تا به اعضا پیشنهاد شود و در آن مسئولیت هر حوزه مشخص شود. مشکل ما در حفظ قرآن جا انداختن فرهنگ انس یافتن با حفظ قرآن در جامعه است که نیاز به یک سری کارهای رسانه ای دارد. با همین مقدار بودجه در ستاد، اگر خوب مدیریت شود، می توان کارهایی انجام داد.
قره شیخلو در پایان در پاسخ به این سؤال که از 5 میلیارد تومان دریافتی، مبلغی هم به مؤسسات اختصاص می یابد یا خیر، گفت: شورای توسعه فرهنگ قرآنی حدود 6 میلیارد تومان برای مؤسسات اختصاص داده است و قرار نیست از این مبلغ چیزی به مؤسسات پرداخت شود. این مبلغ صرف کارهای زیرساختی می شود.
انتهای پیام/
مشاور ریاست سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران در امور بین الملل با بیان این مطلب که برگزاری دوره های آموزشی در برخی از حوزه ها از جمله مرمت و بازسازی طبق توافق نامه های همکاری از گذشته تا به امروز رایج بوده است، افزود: بر همین اساس در سال گذشته چندین دوره آموزشی در حوزه مرمت با حضور کارشناسانی از دیگر کشورها در ایران برگزار شد.
وی با تاکید بر این مطلب که همه فرآیندهای برگزاری دوره های آموزشی در ایران و نیز اعزام کارشناس برای گذراندن دوره های تخصصی اضافه کرد: سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران با توجه به عضویت در مجامع بین المللی از جمله کنگره های جهانی ایفلا و ایکا، هرساله متخصصان خود را به کشورهای میزبان اعزام می کند که علاوه بر ارائه دستاوردهای علمی جمهوری اسلامی در حوزه سند و علم اطلاعات به کسب تجربیات نوین می انجامد.
زمانی تصریح کرد: در این مجامع بزرگ بین المللی که در حوزه های کتابخانه و اسناد برگزار می شود متخصصان سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران مقالات قابل توجهی را ارائه می دهند.
وی ضمن تاکید بر این مطلب که سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران سازمانی پژوهشی است اضافه کرد: رزومه و پروپوزال کارشناسان طبق روال مرسوم ابتدا توسط یک کمیته تخصصی در درون سازمان بررسی و پس از ارزیابی نهایی، طرح به کارشناس مربوطه با هماهنگی وزارت امور خارجه و سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی به کشور مقصد معرفی می شود.
وی خاطرنشان کرد: از دیگر دستاوردهای تعامل فرهنگی این سازمان در عرصه بین الملل، جمع آوری فهرست نسخ خطی فارسی در همه جهان است که طی یک فرآیند مداوم در این دوره مدیریتی صورت گرفته و به زودی رونمایی می شود.
گودرزی تصریح کرد: اهالی تئاتر قشر عظیمی از جامعه هستند که تعدادشان اندک نیست، این افراد تا 6 ماه پیش با فعالیت تماشاخانه ها در شرایط عادی از طریق کار تئاتر امرار معاش می کردند و امروز تلویزیون و شبکه نمایش خانگی با پخش تئاترهای تلویزیونی نمی تواند همه را پوشش و به نوعی همه را از بیکاری نجات دهد.
او افزود: شکل دیگری هم وجود دارد و آن اینکه تئاترها مثل کنسرت های آنلاین اجرا شوند و به صورت آنلاین در شبکه نمایش خانگی پخش شوند. هر چند که این ایده برای سینما جوابگو نبود و دیدیم که فیلم ها یا قاچاق شدند یا استقبالی از آن ها نشد، به احتمال زیاد برای تئاتر هم ثمره بخش نخواهد بود و تئاتر را به نتیجه خاصی نخواهد رساند. به نظر من مسئولان باید پیش از ارائه این ایده ها برای اهالی تئاتر حمایت هایی در نظر بگیرند. ماهی هایی که از آب بیرون افتاده اند را در ابتدا با فراهم کردن آب نجات می دهند و بعد به فکر خوراک و محیط زندگیشان می افتند.
این کارگردان در ادامه گفت: تئاتر هنری است که با مخاطب در تعامل است و ارتباطی مستقیم با تماشاگر دارد، وقتی مخاطب در سالن نمایش حضور نداشته باشد انگیزه ای برای بازیگران باقی نمی ماند و باید تمهیداتی هم برای اجرا در شرایطی ایمن وجود داشته باشد تا برای تماشاگران هم این اطمینان به وجود آید که با آمدن به تئاتر خطری آن ها را تهدید نمی کند.
بازیگر مجموعه تلویزیونی شب دهم تصریح کرد: متأسفانه وزارت ارشاد هم برای این مشکلات برنامه ای ندارد، اگر از دولت خواستار حمایت از تئاتر شویم قطعاً به اولویت های دیگر مثل مسکن و... اشاره می کند اما اهالی تئاتر هم قشری از این جامعه هستند و باید به آن ها توجه شود. امروز در شرایط کنونی خانواده تئاتر به شدت آسیب دیده و در خطر جدی است.
گودرزی اظهار داشت: بخش حمایتی باید وارد کار شود و دست اندرکاران تئاتر، اندیشمندان تئاتر، سیاستگذاران این عرصه باید در جلسات مختلف راه های حمایت از این هنر را مورد بررسی قرار داده و فکری برای نجات تئاتر در این بحران بکنند. مشکلات بسیاری وجود دارد و متأسفانه در حوزه حمایتی هم شفافیتی دیده نمی شود. دولت می گوید که رقمی بزرگ برای کمک به مطبوعات به این حوزه تزریق کرده اما در نهایت شاهد تعطیلی مطبوعات هستیم و کسی نمی پرسد پس این رقم بزرگ کجا رفت و چه شد؟
او در پایان افزود: متأسفانه چرخه حمایتی به شدت ناقص است و در این چرخه ناقص هر ایده حمایتی در مراحل ابتدایی اش متوقف و منجر به مرگ می شود. متأسفانه ما در این موضوع فکر نشده عمل می کنیم و جلو می رویم و در نهایت هیچ اتفاق مثبتی برایمان رخ نمی دهد.
در سه ماهه بهار امسال همچنین، 62 آلبوم و 44 نماهنگ نیز از دفتر موسیقی مجوز گرفته است که سال گذشته در بهار، 76 آلبوم و 48 نماهنگ با مجوز دفتر موسیقی منتشر شده بود.
دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی همچنین تاکنون با صدور مجوز برای آثار شنیداری و اجرای آنلاین از ابتدای سال جاری تلاش کرده تا سکوت حاکم بر فضای موسیقی کشور را به دلیل شیوع بیماری کرونا بشکند.
وی با اشاره به اینکه هر وقت در مورد عفاف و حجاب صحبت می کنیم، دو پشتوانه مهم حقوقی احصا می شود که یکی قانون ساماندهی مد و لباس مصوب مجلس شورای اسلامی و دیگری مصوبه گسترش عفاف و حجاب شورای عالی انقلاب فرهنگی است، اظهار کرد: شورای عالی انقلاب فرهنگی برای 28 نهاد و دستگاه در حوزه عفاف و حجاب وظیفه تعریف کرده است اما وقتی این قانون را به دقت مطالعه و به وظایف دستگاه ها دقت می کنیم، عملاً می بینیم که نواقص بسیار زیادی دارد و تحقیقاً این قانون هیچ وظیفه مؤثری را برای دستگاه ها تبیین و تعریف نکرده است که ماحصل آن بخواهد در سطح جامعه اتفاق صحیحی را رقم بزند.
وقتی تمام وظیفه یک نهاد، چادر هدیه دادن است
رئیس سابق انجمن تولیدکنندگان محصولات حجاب، ادامه داد: در این مصوبه واژه ها کلی و پر ابهام و وظایف غیرشفاف و بدون ضمانت اجرایی هستند و مسلماً هیچ دستگاهی مبتنی بر این پشتوانه حقوقی برای تکلیف خاصی نمی تواند برای خود متصور شود و حتی برخی از وظایفی که برای دستگاه نوشته شده به حدی ضعیف و حاشیه ای است که از اینکه این موضوع به عنوان یک مصوبه در شورای عالی انقلاب فرهنگی تصویب شده، تعجب می کنید. مثلاً تمام وظایفی که بر عهده یکی از سازمان ها قرار داده این است که روز عفاف و حجاب به بانوان شاغل در آن سازمان چادر هدیه دهند.
وی همین ضعف ها و نواقص را دلیل بررسی و تجدیدنظرهای مکرر در این مصوبه دانست و گفت: خود شورا نیز پذیرفته، سندی که ابتدا تصویب شد، ناکارآمد است و وقتی قانون ضعیف باشد، به واسطه آن نمی توان از دستگاه ها مطالبه قوی داشته باشیم.
جوادی در خصوص قانون ساماندهی مد و لباس کشور ابلاغی در سال 85 که براساس آن کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور تأسیس شده است نیز تصریح کرد: قرار بود این کارگروه هماهنگ کننده بین دستگاه ها باشد و به ساماندهی مد و لباس ایرانی اسلامی بپردازد اما کارگروهی که باید هماهنگ کننده بین دستگاهی می شد، تبدیل به نهاد متصدی و وارد تصدی گری در حوزه عفاف و حجاب و مد و لباس شده است، البته عفاف و حجاب کمتر و مد لباس بیشتر؛ این قانون و کارگروه از دو حیث ساختاری و محتوایی دارای مشکل است.
وی تشریح کرد: از حیث شکلی و ساختاری اشکال کارگروه این است که ذیل معاونت هنری وزارت ارشاد قرار داده شده، معاونتی که زمینه مفهومی آن نگاه هنری به موضوعات است و به این کارگروه دستور داده شده سایر بخش ها مانند وزارت سمت، صدا و سیما، اصناف، گمرک و ... را در حوزه پوشاک هماهنگ کند؛ اما آیا دبیر یک کارگروه که ذیل یک معاونت از وزارت ارشاد قرار دارد می تواند سایر بخش ها که از جایگاه بالاتری برخوردار هستند را برای انجام یک کار هماهنگ کند؟
جایگاه کارگروه با مسئولیتش همخوانی ندارد
جوادی افزود: آیا دبیر یک کارگروه قدرت این را دارد که صدا و سیما یا گمرک را در حوزه کاری سرخط کند؟ از لحاظ ساختاری کارگروه در داخل ساختاری است که ظرفیت اجرای قانون ساماندهی مد و لباس کشور را ندارد و البته هیچ فرقی نمی کند که دبیر کارگروه چه کسی است؛ مسئله این است که جایگاه کارگروه با مسئولیتی که بر عهده دارد هم خوانی ندارد و ضعیف تر و ناکارآمد تر است.
این فعال حوزه عفاف و حجاب، در پاسخ به این سؤال که آیا تشکیل کارگروه را غیرضروری می دانید؟ گفت: در حال حاضر کارگروه وظیفه اعطای مجوز به مزون ها و ... را بر عهده گرفته در حالی که قبل از آن اتحادیه پوشاک همین وظیفه را انجام می داد. اگر سطح کاری کارگروه را در حد صدور مجوز صرف و برگزاری رویدادهای فشن تنزل دهیم، باید گفت اتحادیه پوشاک که در همین حوزه فعال بود و بین صنعت، عرضه، طراحی و ...ارتباط برقرار می کرد، نیز همین فعالیت را داشت.
وی تصریح کرد: اگر شأن کارگروه را فراسازمانی به عنوان یک نهاد هماهنگ کننده می بینیم، اصلاً این ساختار ظرفیت چنین کاری را ندارد. اگر کارگروه را در مقام تصمیم سازی می بینیم و قرار بود محلی برای اصلاح تصمیمات کلان و سیاست گذاری های حوزه پوشاک کشور باشد نیز باید گفت که تاکنون در این عرصه عملکردی ندیده ایم و باز هم از نظر ساختاری نمی تواند چنین کاری انجام دهد.
نگاه هنری یا هنرزده به مقوله مد؟
عضو انجمن تولیدکنندگان محصولات حجاب با مطرح کردن این پرسش که آیا کارگروه از لحاظ سیاسی و ساختاری برای هماهنگی چندین دستگاه کارآمدی دارد یا خیر؟ ادامه داد: نکته دوم در خصوص ماهیت کارگروه است؛ از کارگروهی که در بدنه هنری وزارت ارشاد حضور دارد اصولاً باید انتظار خروجی هنری و نگاه هنری نسبت به مقوله مد داشته باشیم نه نگاه سیاست گذار کلان و سامان دهنده؛ البته اگر منظور ما از هنر به معنای هنر متعالی تعریف شده در ادبیات شهید آوینی است، این هنر متعهد نافی عفاف و حجاب نیست ولی اگر در مفهوم هنر برای هنر صحبت کنیم و نگاه ما به مقوله مد یک نگاه هنرزده است، خروجی مد ما می شود فریاد وا اسفا از طرح هایی که اکنون در جامعه ارائه می شود.
جوادی با اشاره به اینکه اگر وظایف کارگروه را مرور کنیم، تکالیف مشخصی برای وزارت بازرگانی، وزارت کار، بانک ها در خصوص ارائه تسهیلات و ... معین شده است، اظهار کرد: در ماده 9 آن آمده است تمامی دستگاه ها باید بخشی از بودجه رفاهی خود را برای خرید لباس ایرانی اسلامی هزینه کنند. اگر همین ماده اجرایی می شد حمایت مالی گسترده ای از پوشاک اسلامی صورت می گرفت اما عملاً این ماده تاکنون اجرا نشده است.
اجرای موضوع ساماندهی مد و لباس در نازل ترین سطح
وی با انتقاد شدید از اینکه وزارت ارشاد موضوع ساماندهی مد و لباس را در نازل ترین سطح اجرا کرده است، گفت: وزیر ارشاد مکلف به تشکیل این کارگروه و انتصاب یک نماینده تام الاختیار بوده است که معاونت هنری را به عنوان نماینده تام الاختیار خود انتخاب کرده است، اما معاونت هنری وزارت ارشاد از ابتدای تشکیل کارگروه تاکنون چند بار در جلسات کارگروه شرکت داشته است و چه قدر برای این کارگروه وقت صرف کرده است که انتظار دارد سایر دستگاه ها وقت بگذارند. به غیر از شرکت در اختتامیه ها و افتتاحیه های جشنواره ها چه عملکردی در این خصوص داشته است؟
جوادی در جمع بندی این بخش از سخنان خود گفت: از لحاظ ساختاری این کارگروه در نازل ترین سطح قرار گرفته و ناکارآمد است اما از نظر محتوایی اتفاق بدتری رخ داد و از ابتدای تشکیل این کارگروه تاکنون یک گروه متشکل ثابت کارگردان اصلی این کارگروه هستند. افرادی که غالباً نگاهشان از دیدگاه فشن به حوزه مد و لباس است و مقولات هنری را اولی بر مقولات اجتماعی، مذهبی و دینی در حوزه مد و لباس می بینند. ترکیب جشنواره های فجر چه داوران و چه شورای سیاست گذاری را در سال های اخیر در دولت های مختلف ببینید؛ تقریباً این ترکیب ثابت بود و خواستگاه افرادی که وارد این ترکیب می شوند نیز ثابت است.
وی افزود: همین تفکر باعث می شود لباسی را در جشنواره های فجر ببینید که با تأیید وزارت ارشاد به عنوان لباس اجتماع معرفی می شود اما به قدری از لحاظ پوششی ناعفیفانه و غیرعفیفانه است که تعجب می کنید چطور چنین لباسی را به عنوان لباس اجتماع معرفی کرده اند و همین تفکر باعث می شود که در کارگروه مد و لباس هدف از بکارگیری واژه عفاف و حجاب صرفاً گزارش سازی و بیلان سازی باشد و نگاه به مقوله حجاب را به عنوان زینت المجالس در نظر گیرند. همین نگاه موجب شده است که بخش عفاف و حجاب جدا از سایر بخش ها در جشنواره مد و لباسی فجر برگزار شود و مسئله عفاف و حجاب منحصر به یک بخش باشد و در سایر بخش ها هر طرح و لباسی ارائه شود.
در حوزه قانون گذاری عفاف و حجاب چه کرده اید؟
جوادی تصریح کرد: وقتی پشتوانه قانون مربوط به ترویج عفاف و حجاب، دو قانون ناکارآمد است، باید به سراغ نهادهای قانون گذار رفت و پرسید طی این 40 سال در حوزه قانون گذاری عفاف و حجاب چه کرده اید؟ شورای عالی انقلاب فرهنگی! آیا کل خروجی شما در موضوع مهم حجاب، همین دستورالعمل راهکارهای گسترش عفاف و حجاب است؟! کمیسیون فرهنگی و اجتماعی مجلس موضوع حجاب مسئله ای امنیتی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و ... است چرا خروجی مجلس شورای اسلامی فقط 11 ماده گنگ در قانون ساماندهی مد و لباس بوده است و به پشتوانه کدام قانون می توان از نهادهای اجرایی در حوزه عفاف و حجاب مطالبه کرد؟مشکل اصلی این است که قانوناً متولی برای حوزه حجاب در کشور نداریم. البته نمی گویم متولی حوزه حجاب کارگروه ساماندهی مد و لباس است که اگر چنین ادعایی مطرح شود، باید بپرسیم پس طی این 15 سال که از تشکیل کارگروه گذشته است، در حوزه ترویج عفاف و حجاب چه کرده اید؟ جالب است که تکلیف برگزاری نمایشگاه های مد به وزارت بازرگانی داده شده در حالی که اکنون وزارت ارشاد مجوز برگزاری نمایشگاه های مد را می دهد یعنی خودشان در حال نقض قانون هستند.
وی با انتقاد از مشکلاتی که در پی دخالت کارگروه در فعالیت های بخش خصوصی ایجاد می شود، گفت: اگر کارگروه متولی عفاف و حجاب است باید بگوید طی 15 سال در این حوزه چه کرده است و اگر متولی نیست پس چرا در برخی از حوزه ها ورود می کند. در نمایشگاه مجازی عفاف و حجاب که از سوی انجمن تولیدکنندگان محصولات حجاب برگزار شد، کارگروه به جای حمایت به صدا و سیما نامه نوشته و با تبلیغ این نمایشگاه در صدا و سیما مخالفت کرده است.
جوادی با ابراز تأسف از تصدی گری دولتی و رقابت دولت با بخش خصوصی در این حوزه، گفت: متأسفانه ذات نهادهای حاکمیتی این شده که به جای تولی گری تصدی گری کنند و وقتی به سراغ تصدی گری می روند به تضاد منافع برمی خورند، وقتی بخش حاکمیتی بخواهد تصدی گری کند با بخش خصوصی که تصدی امور اجرایی است تضاد منافع پیدا می کند و با قدرت حاکمیتی بودن می خواهد بخش خصوصی را به حاشیه ببرد و تضعیف کند. در این حالت است که بخش دولتی رقیب بخش خصوصی می شود.
جوادی در پایان گفت: در جمهوری اسلامی موضوع حجاب بلاتکلیف ترین ، بدون متولی ترین و بی حمایت ترین مقوله ای بوده که وجود داشته است و هیچ ارگانی خود را متولی این مسئله نمی داند. حجاب در زمره موضوعات جدی حاکمیت فقط در مقام شعار باقی مانده و در مقام عمل هیچ اتفاقی در حیث قانون گذاری، اجرایی و حمایتی رخ نداده است.
انتهای پیام
هیأت داوران نوزدهمین مسابقه مطبوعاتی سالیانه انجمن منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر معرفی شدند.
به گزارش دنیای سینما، با پایان یافتن مهلت تمدید شده فراخوان نوزدهمین مسابقه مطبوعاتی سالیانه انجمن منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر و انجام امور دبیرخانه ای آثار رسیده با روش اعمال کدگذاری متقاضیان شرکت در مسابقه، آثار رسیده و رسانه های شرکت کننده، اسامی هیأت داوران این دوره اعلام شد.
بر همین اساس، دکتر یونس شکرخواه (روزنامه نگار و عضو هیأت علمی دانشگاه تهران)، دکتر مه ناز رونقی (روزنامه نگار و عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی) و دکتر امیر روشن (ناشر، عضو جامعه مدیران مسئول مطبوعات و معاون ارتباطات کمیسیون ملی یونسکو - ایران) با همراهی استاد سیف الله صمدیان (عکاس، مستندساز و دبیر جشن سالیانه تصویر سال) به عنوان مشاور عالی هیأت داوران در بخش عکس، کار داوری آثار این دوره را از 21 تیر آغاز کردند.
پس از پایان فرایند داوری، انجمن منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران با معرفی نامزدهای بخش های هفت گانه (گزارش، گفت وگو، نقد، مقاله، ترجمه، یادداشت و عکس) نسبت به نحوه برگزاری آئین پایانی این رویداد اطلاع رسانی خواهد کرد.
سلطانی در ابتدای صحبت های خود گفت: ما هم مثل سایر دیگر گروه ها درگیر مشکلات کرونا هستیم و این مشکلات قابل درک است. گروه ها احتیاج به حمایت های مالی دارند، ولی بچه های ما یک گروه بسیار منسجم اند که با عشق پای کار آمده اند و خطر اجرا در چنین شرایطی را به جان خریده اند.
کارگردان نمایش "یه گاز کوچولو" با اشاره به اینکه در اجرای این نمایش شیوه نامه های بهداشتی به طور کامل رعایت شده است، گفت: این عشق و علاقه ای که بچه ها در چنین شرایطی پای کار می آیند یک طرف و بحث حمایت های مالی که گفتم در سوی دیگری قرار دارد. این بچه ها حتماٌ باید تأمین شوند.
وی در خصوص اقبال مردم نسبت به این نمایش گفت: در کمال تعجب استقبال مردم از نمایش "یه گاز کوچولو" به اندازه ظرفیتی که ما می توانستیم بلیت بفروشیم خیلی خوب بوده است. سالن هر شب به اندازه ظرفیتی که فروش داریم، تقریبا پر می شود و این در حالی است که هیچ تبلیغی برای این کار نداشته ایم.
فقیهه سلطانی در ادامه گفت: ما در این نمایش یکسری مشکلاتی داریم. از جمله اینکه هرچند در سالن تمام شیوه نامه ها رعایت شده و همهجا ضدعفونی می شود، اما محوطه پارک شهر و اطراف این مکان هنری باید یک فکری برای آن شود.
کارگردان نمایش "یه گاز کوچولو" گفت: اطراف پارک شهر به حال خود رها شده و به مرکزی برای اعتیاد و تجمع معتادان تبدیل شده است. این وضعیت باید ساماندهی شود و در حال حاضر مشکل اساسی من این است که فکری برای اطراف تئاتر شهر شود.
وی در پاسخ به این پرسش که تاکنون مبلغی به عنوان حمایت دریافت کرده اند یا خیر، گفت: تاکنون نصف مبلغی که بنا بوده به عنوان کمک هزینه به ما بدهند، پرداخت شده و شاید درست نباشد که من میزان مبلغ را بگویم. ولی قضیه این است که این مبلغ واقعاً کم است و تقریباً برای من هیچ فایده ای نداشته است.
فقیهه سلطانی در ادامه با اشاره به اینکه تهیه کنندگی کل کار بر عهده کل گروه بوده، گفت: بچه های گروه از جان و دل برای این نمایش مایه گذاشته اند و من خودم را از بچه ها جدا نمی دانم.
کارگردان نمایش "یه گاز کوچولو" در پاسخ به این سؤال که چرا این نام را برای نمایشش انتخاب کرده، ترجیح داد توضیحی ندهد و تنها به گفتن این جمله که باید کار را ببینید تا علت نامگذاری را متوجه شوید بسنده کرد.
وی در خصوص تکلیف بلیت های 50 درصدی که برای آن بلیط فروشی نمی شود، گفت: به ما که چیزی در این خصوص نگفته اند و حتی درصد عایدی ما را هم بعد از تقسیمات مرسوم روی همان 50 درصد فروخته شده محاسبه می کنند. اما ظاهرا بناست از طرف ستاد کرونا کمکی به گروه های مثل ما شود که البته نمی دانم این اتفاق چه زمانی رخ بدهد.
فقیهه سلطانی در ادامه گفت: من نمی خواهم بگویم که کرونا چیزی نیست، اما اعتقاد دارم وقتی ما از خانه بیرون می آییم با هزاران اتفاقی مواجهیم که می تواند باعث مرگ ما شود. در این میان کرونا شناخته شده ترین آسیب است که اتفاقاٌ راه مقابله با آن را هم یاد گرفته ایم و وقتی همهچیز را رعایت کردیم اگر اتفاقی بیفتد این دیگر دست خداست.
فقیهه سلطانی در پایان با بیان اینکه در نمایش "یه گاز کوچولو" بازی نمی کند و فقط نظاره گر هنرآفرینی گروه است، گفت: با توجه به بزرگتر شدن دخترم یلدا، از این پس می توانم در کار های طولانی تر حضور داشته باشم و به این ترتیب به دنیای سینما باز خواهم گشت.
سمندریان به دعوت اداره هنرهای نمایشی هنرهای زیبا به ایران باز می گردد و با کمک مهدی نامدار دانشکده تئاتر دانشگاه تهران را بنیان نهاد و علاوه بر کارگردانی تئاتر به تدریس در دانشگاه و آموزشگاهی که خود تأسیس کرده بود مشغول شد. این کارگردان و معلم سرشناس تئاتر به علت سرطان کبد در 22 تیر 1391 درگذشت.
محمد رضا رهبری، فعال عرصه ادبیات داستانی و نمایشی در گفت وگو با خبرنگار ایمنا ، اظهار می کند: ویژگی برجسته دهه 40 میل به توسعه و پیشرفت در عرصه های مختلف جامعه بود و تلاش های مؤثری در عرصه های مختلف چون علم و صنعت توسط نهادها و چهره های شاخص انجام شد. حرکت تجدد در عرصه فرهنگ و هنر نیز در این دهه شتاب بیشتری گرفت. بنابراین دهه 40 مهم است و نباید از آن غافل شد، در این دهه بود که یاد گرفتیم در عرصه نمایش نامه نویسی طبق قواعد جهانی کار کنیم.
وی می افزاید: استاد سمندریان نیز در این دهه پس از گذراندن دوره های آموزشی در اروپا و آشنایی با تئاتر آلمانی، به کشور بازگشت، حاصل آموخته های خود را به ایران آورد و باعث آشنایی با بخشی از ادبیات نمایشی شد که پیش از آن در ایران شناخته شده نبود و از این نظر در جایگاه رفیعی قرار دارد. همچنین به دلیل اینکه میل به ساختن در او بود، همیشه امیدوارانه کار می کرد. معتقدم نمی توان درباره آینده قضاوت کرد و گفت دیگر مانند او نخواهد آمد، اما می توان گفت که او واقعاً مؤثر واقع شد و حداقل سه نسل پس از خود را در حوزه تئاتر آموزش داد.
دانشکده های تئاتر بر اساس نیاز جامعه به وجود نیامده اند
این پژوهشگر ادبیات نمایشی با اشاره به نقش سمندریان در تأسیس دانشکده تئاتر، در خصوص انتقادات به این دانشکده ها، می گوید: آیا تعریف و انتظار واضح و مشخصی از تئاتر داریم که توقع داشته باشیم دانشکده های تئاتر به وظیفه یا رسالت خود عمل کرده باشند؟ ما هنوز نمی دانیم تئاتر تا چه میزان کاربرد دارد، به گونه های مختلف آن واقف نیستیم، نمی دانیم با تئاتر تا چه حد می توان بر روی جامعه اثر گذاشت و چون نمی دانیم از آن بهره ای نیز نمی بریم. دانشکده های تئاتر بر اساس نیاز جامعه به وجود نیامده اند که بخواهیم به نیاز آن پاسخ دهند.
رهبری اضافه می کند: به علاوه فارغ التحصیلان این رشته بر اساس نیاز انتخاب نشده اند؛ به همین دلیل گزینش آنها نیز بر اساس نیاز اولیه نبوده است. معتقدم که اشکال کمی ریشه ای تر از آن است که به دانشکده تئاتر باز گردد؛ امروزه به راحتی از دانشکده های تئاتر انتقاد می شود، در حالی که دانشکده جزئی از یک سیاست گذاری کلان فرهنگی است و خود به تنهایی نمی تواند تأثیری داشته باشد. بلکه باید دید که این دانشکده ها در سیاست گذاری کلانی که برای آنها در نظر گرفته شده است، توانسته اند نقش خود را به خوبی ایفا کنند یا خیر.
وی ادامه می دهد: بنابراین نمی توان به صورت غیر علمی به دانشکده های تئاتر تاخت، به نظرم باید دقیق تر و علمی تر بررسی کرد که این دانشکده ها چه نقشی را باید ایفا می کردند و در طرح کلی فرهنگ برای آنها چه هدفی در نظر گرفته شده بود تا بعد بتوان پرسید که آیا به آن هدف رسیده اند یا خیر. البته این به معنای آن نیست که هیچ انتقادی به دانشکده های تئاتر وارد نیست بلکه می گویم این مقوله باید دقیق تر بررسی شود و به سیاست گذاری های کلان پرداخته شود.
مخالفت سمندریان با نمایش نامه های ایرانی شایعه است
این پژوهشگر ادبیات نمایشی در پاسخ به این سوال که آیا سمندریان به اجرا در آوردن نمایش نامه های ایرانی را بیهوده می دانست، تصریح می کند: اظهار نظر صریحی درباره نویسندگان نمایشنامه های ایرانی و قوت و ضعف آنها در نوشته ها و مصاحبه های مرحوم سمندریان ندیده ام. این قضاوت ها بر اساس نمایش های او که همه از نویسندگان خارجی بودند، بین هنرمندان تئاتر شایع شده است. او در مصاحبه ای گفته است که به نویسندگانی چون بهرام بیضایی، غلامحسین ساعدی و اکبر رادی احترام می گذارد و تلاش کرده تا نمایشنامه "فتح نامه کلات" از بهرام بیضایی را به صحنه ببرد اما اجازه آن داده نشد.
رهبری اجرا نکردن نمایشنامه های ایرانی از سوی سمندریان را اینگونه تحلیل می کند: مرحوم سمندریان برآمده از سنت تئاتر آلمانی بود. او از این تئاتر دو نویسنده شاخص آلمانی به اسم "ماکس فریش " و "فردریش دورنمات " که سخنانی جدی مطرح می کردند، مخاطب را به چالش می کشیدند و برای جامعه معاصر ما حرف های جدید و جهانی داشتند؛ را به تئاتر ایران معرفی کرد. وقتی او بر آمده از این سنت بود و به آن عادت داشت طبیعتاً در اجرا نیز به همان سو تمایل پیدا می کرد. مرحوم سمندریان کسی نبود که هر کاری را انجام دهد یا به ظاهر خود را پر کار نشان دهد، بلکه ترجیح می داد آثاری را که با آنها مأنوس است، اجرا کند. از این رو نمایش نامه های متنوعی کار نکرد بلکه نمایش نامه هایی مشخص با نویسندگان خاص و دیدگاه های معین را کار کرد. این به معنای بی اهمیتی سایر نویسندگان برای او نیست.
وی در پاسخ به اینکه کیفیت نمایشنامه های فعلی چگونه است، می گوید: از استاد علی رفیعی که به دلیل جایگاه علمی و مقبولیت عام، مرجع محسوب می شود و می توان به نظر او اعتماد کرد، مثال می زنم. او از چند نویسنده معاصر ازجمله محمد چرمشیر نام برده و می گوید که آنها نویسندگان خوبی هستند، پس می توان گفت که نمایشنامه نویسان خوبی داریم.
نمایش نامه های ایرانی در نسبت با گذشته بهتر شده اند
این پژوهشگر ادبیات نمایشی ادامه می دهد: در خصوص نمایشنامه ها نیز چند معیار جهانی را بررسی می کنم؛ آیا نمایش نامه های ما ترجمه می شوند؟ آیا به جشنواره های جهانی راه می یابند؟ آیا از این آثار اقتباس صورت می گیرد؟ آیا زمانی که آثار ادبیات نمایشی معاصر منتشر می شود، مورد اقبال عمومی قرار می گیرد؟ آیا کتاب های نمایشنامه تیراژ بالایی دارد؟ ظاهراً آمارها در این بررسی صوری و مختصر نشان می دهد که در ادبیات نمایشی رو به رشد نیستیم، چرا که تیراژ آثار کم است، به جشنواره ها راه نمی یابیم و غیره. اما از سوی دیگر تعداد قابل توجه فارغ التحصیلان تئاتر، کسانی که به صورت مستمر نمایشنامه منتشر می کنند، فرصت های ایجاد شده در زمینه تئاتر خصوصی و اندک فرصت هایی که برای حضور در جشنواره های جهانی فراهم شده است را نیز داریم. اینها پتانسیل بالای تئاتر ما را نشان می دهد.
رهبری اضافه می کند: پس نمی توان بر اساس معیارهایی که گفتم، نمایشنامه های فعلی را سنجید، تئاتر ایران در شرایط بسیار خاصی قرار دارد. این تئاتر هنوز دولتی و وابسته به مجوز نهادهای نظارتی است، هنوز وجه های کاربردی خود را ندارد و در آموزش و پرورش و دانشگاه به آن توجه نمی شود؛ این مسائل به تئاتر لطمه زده و آن را ضعیف کرده است. بنابراین نمی توان با قوت گفت که بر اساس معیارهای جهانی، تئاتر ما نتوانسته است گسترش پیدا کند و از نویسندگان آن استقبال نشده، پس آنها موفق نبوده اند. در واقع کمیت آثار حوزه ادبیات نمایشی بالا رفته است و همین باعث شده است که در بین آنها آثاری با کیفیت خوب نیز به دست آید. بنابراین نشانه هایی از بهتر شدن نسبت به گذشته در این آثار می یابیم.
وی ادامه می دهد: منتقدان بر روی برخی از آثار نمایش نامه نویسان معاصر مانند برخی از آثار بهرام بیضایی، علیرضا نادری و غیره انگشت گذاشته و آنها را مطابق با معیارهای جهانی می دانند. وقتی منتقدان متعدد در خصوص یک اثر نظر مثبت ارائه دهند، یعنی آن اثر موفق بوده است. پس ادبیات نمایشی ما حرکت های فردی موفق و رو به رشدی داشته است.
تئاتر ایران در دوره آشفتگی است
این کارگردان تئاتر تصریح می کند: استاد سمندریان معلم بزرگی بود. شاید افراد بسیاری به صورت مستقیم توفیق شاگردی او را به دست نیاورده باشند، اما به صورت غیر حضوری با مطالعه نمایشنامه هایی که ترجمه کرد، تئاترهایی که به نمایش درآورد و یا شاگردانی که از نقاط مختلف ایران تربیت کرد، از او بهره برده اند. معلم بودن باعث شد که او در دانشگاه، آموزشگاه و نوشته ها تأثیرگذار باشد و بتواند آنچه از اروپا آموخته بود را به ایران منتقل کند.
رهبری وضعیت فعلی تئاتر ایران را اینگونه تحلیل می کند: کرونا زندگی معمول و فعالیت های مختلف از جمله تئاتر را دچار اختلال کرد، اما مدت ها پیش بر اساس یک سیاست گذاری کلان تئاتر خصوصی ایجاد شد که برای اینکه بتواند روی پای خود بایستد به هر ابزار و بهانه ای دست می زد. در نتیجه از تئاتر فرهنگی دور شدیم و یک دوره آشفتگی برای تئاتر ایجاد شده که باید منتظر ماند تا غبار آن بنشیند و ببینیم که به چه سمت و سویی می رود. می توان گفت سیاست های کلان کشوری در عرصه تئاتر، ناکام بوده است. در حال حاضر مضمون و گونه های نمایش دغدغه هنرمندان نیست بلکه آنها دغدغه بقا دارند.
سمندریان سرمایه درخشان هنر ایران است
وی در پاسخ به کسانی که پدر تئاتر دانستن سمندریان را اغراق آمیز می دانند، می گوید: افراد بزرگی استاد سمندریان را پدر تئاتر ایران نامیده اند که بسیار قابل احترام است. اما من معتقدم مرحوم سمندریان یک مترجم بود، نه به این معنا که نمایش نامه هایی را ترجمه کرد بلکه او توانست مفاهیمی را از فرهنگی دیگر به فرهنگ ما منتقل کند. او موفق شد چند شخصیت تئاتری جهان را به تئاتر ایران معرفی کند و نسل پیش و پس از انقلاب از آموزش های او بهره بردند و افرادی که او آموزش داد در عرصه تئاتر ایران بسیار مطرح شدند. بنابراین لقب شایسته و بزرگ دادن به کسی که چنین خدماتی کرده است، اغراق آمیز نیست و باید کمی مهربانانه تر رفتار کرد.
این کارگردان تئاتر می افزاید: اینکه هنرمندانی چون رضا کیانیان، آتیلا پسیانی، پرویز پورحسینی و غیره از مرحوم سمندریان به نیکی یاد کرده و از آنچه به آنها آموزش داده می گویند، نشان می دهد که او در این عرصه یک سرچشمه بوده است و به افراد بسیاری فیض بخشیده، پس انسان مهم و تأثیرگذاری است. به علاوه رودخانه تئاتر نوین ایران چندان پرآب نیست که بگوییم چهره های مطرح زیادی داریم و سمندریان را نباید بزرگ کرد! او در میان سرمایه های هنری یک سرمایه درخشان است.
سمندریان یک الگو بود
رهبری تصریح می کند: مرحوم سمندریان در تربیت نسل تئاتری بسیار موفق بود. او توانست ما را با نوعی از ادبیات نمایشی که بسیار جدی، چالش برانگیز، دارای حرف های جهانی و درون مایه های فلسفی است آشنا کند. استاد سمندریان مخاطب منفعل نمی خواست. در آثارش مضامینی بسیار جدی چون عدالت را مطرح کرد. همچنین او در هدایت بازیگر در ایران نیز تحول ایجاد کرد. نکته دیگر اینکه استاد سمندریان خود یک الگو است چون از الگویی مشخص تبعیت می کرد. در واقع می دانست در تئاتر چه می خواهد و با چه روشی قصد دارد به آن دست بیابد چون به هنری که در آن فعالیت می کرد کاملاً واقف بود. بهره بردن از الگو و استمرار در یک خط مشخص و قابل درک و دریافت، نکته ای مهم در شیوه او است و باعث می شود بیاموزیم بیهوده کاری و کارهای پراکنده و کم اثر نکرده و بر کار درست اصرار بورزیم حتی اگر بسیار به درازا بکشد.
گزارش از: صدیقه کهیانی - خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر ایمنا
کد خبر 433174
جعفری در گفتگو با خبرنگار ایلنا، با اشاره به اینکه گروه تئاتر گیتی هیولاخوانی را تا پیش از شیوع و گسترش کرونا در جامعه، به مدت سه ماه تمرین کرد و قرار بود این نمایش فروردین و اردیبهشت 99 در تالار حافظ اجرا شود، گفت: روند کارهای آماده سازی این نمایش، ازجمله طراحی لباس، صحنه، نور، پوستر و بروشور و... انجام شده بود که به دلیل شیوع بیماری، همچون سایر نمایش ها و فعالیت های فرهنگی دیگر متوقف شد.
این پژوهشگر و مدرس دانشگاه با اشاره به سانسور این اثر خاطرنشان کرد: برای کوچک ترین جزء از ارکان شکل دهنده یک اثر نمایشی باید از هزارتوی شورای نظارت و ارزشیابی عبور کرد.
جعفری با یادی از وعده رئیس جمهور در دوره انتخابات مبنی بر دولت فرهنگی به جای فرهنگِ دولتی ، گفت: با گذشت بیش از هفت سال از دو دوره ای که ایشان بر مسند قوه مجریه است می توان با صراحت گفت که هیچ تلاشی برای عملیاتی کردن آنچه که در این زمینه اعلام شده بود، ندارد.
او خاطرنشان کرد: نتیجه روی آوردن به سانسور و اعمال حداکثری آن، چیزی جز فرهنگ امنیتی نیست. بارها گفته و باز می گویم که یکی از راه های برون رفت از انسداد فرهنگی ایجاد شده، روی آوردن به فرهنگ برقراری دیالوگ و به رسمیت شناختن حداکثری مردم و زیرمجموعه آن یعنی خانواده فرهنگ و هنر است. تا زمانی که این مهم به وقوع نپیوندد، نمی توان گشایشی برای برون رفت از این انسداد فرهنگی متصور شد.
سرپرست گروه تئاتر گیتی تصریح کرد: در حال حاضر، اعمال سانسور در عرصه هنرهای نمایشی به بالاترین درجه ای که می توان برای آن متصور شد، رسیده است و برای کوچک ترین جزء از ارکان شکل دهنده یک اثر نمایشی باید از هزارتوی شورای نظارت و ارزشیابی عبور کرد.
جعفری ادامه داد: در این مسیر، قانون نانوشته حرف اول را می زند و دست اعضای شورا را بازمی گذارد تا به طور سلیقه ای با یک اثر نمایشی روبه رو شوند. اعمال سلیقه ارجح بر قانون شده است و آنکه در این بین بیشترین آسیب را متحمل می شود، هنرمند است.
او با ذکر مثالی به عنوان مشتِ نمونه خروار گفت: این پوستر خلاقانه، برای اجرای نمایش هیولاخوانی در بهمن سال گذشته به وسیله امیر رجبی طراحی شد. برای گرفتن مجوز لازمه آن بارها و بارها چه به صورت حضوری و چه تلفنی به اداره کل هنرهای نمایشی و شورای ارزشیابی و نظارت مراجعه کردم. اما بعد از زمان طاقت فرسا و زیادی که برای دریافت مجوز پوستر گذاشتم، اعلام کردند که به این پوستر مجوز نمی دهند.
این کارگردان و پژوهشگر تئاتر با اظهار امیدواری مبنی بر اینکه امیدوارم روزی فرا برسد که بدون چنین برخوردهایی، تاب تحمل شنیدن و شنیده شدن صداهای مختلف را داشته باشیم. گفت: هنرمند راستین از جنس مردم است و برای مردم فعالیت می کند و البته منتی هم بر سر آنها نمی گذارد؛ چراکه اگر مردم نباشند، هنرِ مردمیِ هنرمند هم معنایی ندارد.
جعفری همچنین با اشاره به اینکه با عادی شدن نسبی شرایط، لیست کامل عوامل نمایش هیولاخوانی اطلاع رسانی می شود، گفت: حفظ جان و سلامتی مردم و گروه اجرایی در اولویت است و امیدوارم به زودی شرایطی فراهم شود تا بتوانیم این اجرا را در بستر مناسبش برای مخاطب اجرا کنیم.
وی در مورد نحوه بازبینی آثار چهاردهمین جشنواره ملی موسیقی جوان گفت: من درباره مؤلفه های ذهنی خودم صحبت می کنم. طبیعتاً بخش قابل توجهی از پارامتر تکنیکال را در بدو امر مورد توجه قرار می دهم. بعد بستر سنتی که نوازنده به آن تکیه داده است و اینکه در درون آن آبشخور فکری چه نوشیده و از آن چه چیزی برآورده است را تعقیب می کنم.
فیاض به برگزیدگان مرحله اول بخش آهنگسازی جشنواره توصیه کرد: به نظرم امسال در قیاس با سال گذشته مختصری افت در بخش آهنگسازی احساس می کنم. آن قدری که در فضای موسیقی زندگی کرده ام، در همین محدوده سنی دیگرانی را می شناسم که خلاقیت های ستودنی دارند. کسانی که نمره بالایی گرفته اند و برگزیده شده اند اگر به مؤلفه هایی که هئیت داوران می گویند توجه کنند، احتمالاً در آثارشان به نتیجه قابل توجهی می رسند.
فیاض دربارۀ تأثیر جشنوارۀ ملی موسیقی جوان توضیح داد: در کل هر نوع فعالیتی که به ایجاد انگیزه در موقعیت فعلی کمک کند ستودنی است. ما با همین نیت در جشنواره ملی موسیقی جوان شرکت می کنیم تا مبادا این چراغ خاموش شود. جشنواره ملی موسیقی جوان میدان خوبی برای بالابردن انگیزه هاست.
این عضو هئیت داوری افزود: ما در جشنواره موسیقی عنوان یک بخش را تک نوازی خلاق گذاشته ایم. خود این عنوان می تواند دست مایه این تفکر قرار بگیرد که به چه چیزی تک نوازی خلاق می گوییم؟ شمار قابل توجهی از آثار ارائه شده، اساساً فاقد این ویژگی اند که در بازبینی اولیه حدود 40 عنوان را کنار گذاشتیم و روی 15-16 اثر دیگر تمرکز کردیم.
وی افزود: موضوع عفاف و حجاب به عنوان یک اعتقاد دینی و هنجار اجتماعی و فرهنگی در کشور ما مطرح بوده و موضوع حیا و عفت دو مقوله ای است که پیش زمینه بروز و ظهور حجاب در جامعه و در سطح فرهنگ عمومی کشور است؛ این دو واژه کاملاً به هم پیوسته است که توسط خدای متعال درون همه انسان ها اعم از زن و مرد به دور از هر جغرافیایی و زمان و مکانی به ودیعه نهاده شده است.
مسئول بسیج جامعه زنان کشور با اشاره به عناوین روزهای هفته عفاف و حجاب ادامه داد: هفته عفاف و حجاب مبتنی بر دو ویژگی حیا و عفت نامگذاری شده است؛ اولین روز هفته عفاف و حجاب به نام حیا و عفت، مقاومت فرهنگی، واقعه گوهرشاد ؛ دومین روز با عنوان حیا و عفت تحکیم خانواده؛ فرهنگ فاطمی نام گذاری شده است که بر عفاف و حیا و رعایت پوشش مناسب در جامعه و همچنین استحکام خانواده بسیار تاثیرگذار بوده و این موضوع بر فرهنگ فاطمی مبتنی است؛ روز سوم با عنوان حیا و عفت، فطرت انسانی، مطالبه جهانی نامگذاری شده که مناسبت این نامگذاری این روز گفتگو و تعامل سازنده با جهان است؛ روز چهارم حیا و عفت؛ زمینه ساز ظهور ؛ روز پنجم حیا و عفت؛ امنیت اجتماعی به مناسبت روز بهزیستی و تامین اجتماعی؛ روز ششم حیا و عفت، احترام به قانون، تکریم جامعه به مناسبت سالروز تاسیس شورای نگهبان و الزام قانونی به رعایت حجاب در جامعه نامگذاری شده است روز هفتم با عنوان حیا و عفت، شکر عملی و تجلی بندگی نامگذاری شده است.
وی همچنین با اشاره به برگزاری برنامه های هفته عفاف و حجاب و همچنین وجود شرایط کرونا در کشور گفت: با توجه به این شرایط تلاش شده که از حضور اجتماعی و فیزیکی مردم جلوگیری کنیم و برنامه ها را در فضای مجازی و رسانه برگزار می کنیم نمایشگاه عکس هنرمندان عکاس که منعکس کننده عفاف و حجاب هستند در فضای مجازی عمومی و به نمایش گذاشته می شود همچنین تولید مستندات متنوع از کسانی که قبلاً به حجاب بی تفاوت بودند و اکنون به حجاب روی آوردند، تجلیل از صاحبان نام در عرصه توزیع و تولید پوشاک که و ااجرای برنامه های چالشی با افراد منتقد برگزاری کارگاه های آموزشی از عفاف و حجاب، تبیین فلسفه عفاف و حجاب از اهم برنامه های این هفته است.
زهره سادات لاجوردی عضو کمیسیون فرهنگی و نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی در این نشست گفت: این هفته را گرامی می داریم به این امید که گرامیداشت این روز ها هفته ها موثر باشد، به عفاف و حجاب در جامعه به ویژه بعد از انقلاب اسلامی بسیار پرداخته شده است اما وضعیت امروز ما وضعیت مطلوبی نیست که ما می خواستیم با آن برسیم حجاب از ارزنده ترین نمودهای فرهنگی اجتماعی در تمدن ایرانی ما است که پیشینه آن به قبل از اسلام برمی گردد و در فرهنگ اسلامی به اوج خود رسیده است.
وی ادامه داد: در دین اسلام عفاف و حجاب دستور موکد برای زنان و مردان است تا با تعدیل عواطف و ایجاد مسمومیت در ارتباطات حضور فعال زنان را فارغ از نگاه جنسیتی با کسب دانش و بهره مندی از توانمندی های هر دو جنس تلاش کنند تا با توجه به ظرفیت های ساختاری زنان و نقش بی بدیل آنان در تکمیل نسل ها تاثیر گذار باشند. رعایت عفاف و حجاب در استحکام خانواده و سلامت جامعه اهمیت بسزایی دارد، رعایت حجاب و عفاف فریضه ای واجب و الزام به رعایت آن از مصادیق امر به معروف و نهی از منکر است، حجاب و عفاف وظیفه همگانی و متقابل مردم به سمت هم در دولت نسبت به مردان و هر دو نسبت به دولت است
وی با اشاره به قوانین موجود درباره عفاف و حجاب افزود: از زمان پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون قوانین مکرری درباره عفاف و حجاب آمده است امام خمینی در اسفند 57 بعد از پیروزی انقلاب اسلامی فرمودند که در وزارتخانه نباید معصیت شود اما باحجاب باشند. مانعی ندارد بروند کار کنند لیکن با حجاب شرعی باشند.
نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی در ادامه افزود: تا سال 62 هیچ قانونی به تصویب نرسیده بود ماده 102 قانون تعزیرات نخستین قانون در ایران در رابطه با حجاب است که به تصویب رسید که بر مبنای آن زنانی که در جمهوری اسلامی ایران هستند اعم از ایرانی و غیرایرانی مسلمان و غیرمسلمان ملزم به رعایت حجاب شرعی در انظار عمومی هستند همچنین در سال 65 قانون دیگری به تصویب رسید در سال 75 قانونی که حجاب را ملزم دانسته ماده 638 قانون مجازات اسلامی است. شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال 84 کارهای اجرایی گسترش فرهنگ عفاف و حجاب را به تصویب رساند و برای دستگاه ها حقوق و تکالیفی را تعریف کرد در رابطه با حجاب و عفاف و حجاب
عضو کمیسیون فرهنگی مجلس گفت: عفاف جامعه و پوشش بسیار مهم و مختص به همه افراد برای سلامت جامعه است یکی از مشکلاتی که امروز در حوزه عفاف حجاب آن مواجه هستیم جدا دیدن حوزه عفاف و حجاب از دیگر حوزه است در حالی که باید همه عوامل را به صورت پیوسته و زنجیر وار در نظر بگیریم اگر رسانه ها و فضای مجازی سبک زندگی غربی را ترویج کنند انتظار اینکه عفاف و حجاب در جامعه رشد و نمو پیدا کند بیجا است از معضلات ما این است که حجاب را به صورت جداگانه و مستقل در نظر نگیریم و باید تمامی دستگاه های اجرایی و فرهنگی و قانونگذاری متولی حجاب باشند.
زهره الهیان نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی در این نشست خبری گفت: مجلس یازدهم که در ابتدای گام دوم انقلاب شکل گرفته است باید موضوع عفاف و حجاب را در اولویت های خود قرار دهد، در ارتباط با عفاف و حجاب باید بررسی کنیم که چه اتفاقی افتاده است که که اکنون در وضعیت مطلوبی به این لحاظ نیستیم.
وی افزود: در جامعه ایرانی و اسلامی خانواده به عنوان واحد بنیادین تشکیل دهنده جامعه باید مورد اهمیت باشد؛ در موضوع عفاف و حجاب باید نقش خانواده ها را جدی بگیریم اگر می خواهیم این فرهنگ را به نسل آینده منتقل کنیم باید نقش خانواده ها را مهم در نظر بگیریم و مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی را در مورد راهکارهای اجرایی فرهنگ عفاف و حجاب در همه دستگاه ها پیگیری کنیم و در مجلس آن را به قانون تبدیل کنیم
نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی ادامه داد: علاوه بر این باید فرهنگ مد و لباس را نیز ساماندهی کنیم؛ آسیب شناسی در این بخش ها باید بررسی شود که چه دستگاهی در کار است که فرهنگ مد و لباس ما اینچنین مورد هجمه فرهنگی قرار گرفته است.
وی گفت: اگر قرار است تمدن نوین اسلامی را مدنظر داشته باشیم باید پوشش را نیز به نوعی ساماندهی کنیم که ما را به سمت فرهنگ نوین اسلامی هدایت کند؛ وزارت ارشاد و کشوربه وظیفه خود در این زمینه به وظایف خود عمل کنند و به پوششی که جایگاه زن ایرانی را با رعایت تنوع در رابطه با دقت هنری در نظر داشته باشیم؛ در این راستا نهادها و سازمان های مردمی باید مشارکت داده شوند تا بتوانیم این فرهنگ را نهادینه کنیم.
تعطیلی چهار ماهه ی سالن های تئاتر ابهام و سوال زیادی را در نحوه برگزاری تمام جشنواره های تئاتری ایجاد کرد که بر همین اساس جشنواره تئاتر کودک همدان و خیابانی مریوان تقریبا اولین رویدادهای مهم تئاتر بودند که موضع اداره کل هنرهای نمایشی نسبت به آن ها مشخص شد. دراین باره روابط عمومی این اداره کل اعلام کرد: با توجه به شرایط مرتبط با شیوع ویروس کرونا و پس از مشورت با ستاد ملی مبارزه با کرونا، مدیران کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و دیگر نهادهای مؤثر دو استان، جشنواره های کودک و نوجوان همدان و تئاتر خیابانی مریوان امسال به نحوی که در دوره های پیشین برگزار می شد، امکان برگزاری ندارد.
به این ترتیب پیش بینی می شد برای جشنواره عروسکی نیز که بخشی از کارهای آن انجام شده بود، تصمیمی متفاوت گرفته شود تا در اوضاعی که هنوز چگونگی برگزاری جشنواره فجر معلوم نیست، تمام دغدغه و انرژی بر یک رویداد (شاید تجمیع شده) متمرکز شود.
اما به تازگی خبر رسیده که در دیدار مدیرکل هنرهای نمایشی با اعضای شورای سیاستگذاری هجدهمین جشنواره بین المللی نمایش عروسکی تهران- مبارک مقرر شده، دبیر این رویداد در هفته پیش رو معرفی و این جشنواره برای حفظ استقلال خود در نیمه اسفندماه امسال برگزار شود.
به گزارش روابط عمومی اداره کل هنرهای نمایشی، در این جلسه که با حضور بهروز غریب پور، مرضیه برومند و اردشیر صالح پور به عنوان اعضای شورای سیاستگذاری هجدهمین جشنواره بین المللی نمایش عروسکی تهران- مبارک برگزار شد، قادر آشنا در خصوص لزوم حفظ استقلال هجدهمین جشنواره بین المللی نمایش عروسکی تهران- مبارک، تعیین تاریخ برگزاری و انتخاب دبیر در پی درگذشت زنده یاد گلزار محمدی با آن ها گفت وگو کرد.
نکته مهم در این خبر تاکید بر حفظ استقلال جشنواره است، در حالی که به نظر می رسد شرایط استثنایی سالی که در آن هستیم چندان مورد توجه نبوده است. برخی تئاتری ها که از برگزاری جشنواره های متعدد در شرایط کرونایی گله مند هستند، معتقدند تصمیم گیری متفاوت در این روزها، از آن جهت مهم جلوه می کند که وضعیت سوت وکور سالن های تئاتری 20 روز پس از بازگشایی، کاملا قابل رصد است، سالن های خصوصی که در معرض تعطیلی قرار دارند همچنان از حمایت نشدن شکایت دارند و نگرانی مضاعفی نسبت به ادامه این روند یعنی آماده نبودن اجراهای جذاب و استقبال نکردن مخاطب وجود دارد.
حال با توجه به تاکید مسئولان در ستاد ملی مقابله با کرونا که نیمه دوم سال را به لحاظ شیوع این ویروس پرخطر اعلام کرده اند، این سوال مطرح است که بر چه مبنایی قرار است جشنواره های تئاتر از جمله جشنواره بین المللی نمایش عروسکی (مبارک) برگزار شوند؟ اگر قرار است مثل برخی دیگر از اتفاق ها، چنین جشنواره هایی مجازی و آنلاین برگزار شوند، بر کدام بستر و زیرساخت اجرایی خواهند بود؟ و نکته مهم تر اینکه، قادر آشنا - مدیرکل هنرهای نمایشی - پیش تر گفته بود؛ به دنبال برگزاری جشنواره های تئاتر فجر و تئاتر عروسکی متناسب با شرایط تئاتر در دوران پساکرونا هستیم ، اما آیا به دوران پسا کرونا رسیده ایم؟
انتهای پیام
چادری که 250 هزار تومان برای بانوان آب می خورد
از مانتوهای جلو باز با قیمت های بسیار پایین گرفته تا چادرهایی که قطعا حجاب برتر هستند با قیمت های بسیار بالا! و حالا خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل! که در چنین شرایط اقتصادی نابسامان و سخت کشورمان چگونه می توان توقع داشت که یک بانوی محجبه بتواند به راحتی ملزومات مورد نیاز خود را تهیه کند، در حالی که بنظر هنوز هم برای مسئولان نظام ما چادر و ملزومات عفاف و حجاب جز کالای تجاری بوده و فرهنگی محسوب نمی شود، وهمین می شود که هر چه دلار بالاتر برود پوشش بانوان نیز گران قیمت تر می شود! تا آن جا که چادر 80 هزار تومانی دیروز می شود پوشش 250 هزار تومانی امروز!
اسدالله سلیمانی، مدیر انجمن عفاف و حجاب در این رابطه به خبرنگار راه دانا گفته است که؛ متأسفانه هر چند چادر نماد و هویت یک بانوی ایرانی است، اما کالای فرهنگی به حساب نیامده و به همین دلیل از حمایت کالاهای فرهنگی نیز برخوردار نیست، به همین دلیل در سال 97 علی رغم وارد کردن کالاهای فراوان، این کالای کاملا فرهنگی در سبد اجناس وارداتی قرار نگرفت.
از دید سلیمانی همین قرار نگرفتن چادر در سبد کالای فرهنگی کار را برای تولیدکنندگان این عرصه تنگ کرده است، اما نتیجه این وضعیت نیز قطعا فشارش بر روی قشر متدین کشورمان است.
مجددا قیمت پارچه چادر مشکی 30 تا 40 درصد بالا رفته است
مدیر انجمن عفاف و حجاب معتقداست که در رابطه با موضوع حجاب و عفاف هیچ اقدام جدی صورت نگرفته و همین باعث شده است تا مخاطبان این حوزه باشرایط سختی مواجه باشند، سلیمانی در این رابطه با گلایه از مسئولان متولی در این حوزه بیان داشت که، در سه سال اخیر، هم در بحث تولید داخل و هم در بحث واردات هیچ کمک و حمایتی از سوی دولت در رابطه با محصولات عفاف و حجاب صورت نگرفته است. این در حالی است که به علت گرانی و بالا بردن محصولات حجاب فاخر و عفیفانه، بانوان ما به ترمیم چادرهای قدیمی خود رو آورده اند، الان مجددا قیمت پارچه چادر مشکی 30 تا 40 درصد بالا رفته است، و هیچ کس نیست که پاسخگوی بانوانی باشد که به دنبال حجاب هستند و توان خرید چادر ندارند.
البته این فقط مربوط به چادر نیست بلکه دیگر ملزومات عفاف و حجاب نیز با قیمت هایی بسیار بالا عرضه می شود، در حالی که سکوهای فروش پر است از مانتوهای جلو بازی که با قیمت های پایین در دسترس مشتریان قرار می گیرد، یا بهتر بگوییم آن قدر در دسترس است که گاهی بانوی ایرانی احساس می کند چاره ای جز انتخاب این گونه مانتو را ندارد، این در حالی است که کارگروه ساماندهی مد و لباس در وزارت ارشاد طبق قانون مصوب سال 85برای ساماندهی مد و لباس، برای ترویج فرهنگ استفاده از لباس های با الگوی ایرانی اسلامی تشکیل شده است.
شفاپور دبیر این کارگروه در گفتگو با خبرنگار راه دانا بیان داشته است که، اقدامات زیادی در ترویج فرهنگ استفاده از لباس های ایرانی اسلامی در کارگروه انجام شده است.،به عنوان مثال، ما در کشورمان اقوام مختلفی داریم که هر قومیتی لباس متناسب با فرهنگ خودش را دارد که ما تلاش کرده ایم تا این لباس های سنتی و نمونه های هنر ایرانی اسلامی از قبیل سوزن دوزی ها و رودوزی ها را با لباس های مدرن تلفیق کنیم و این باعث شده تا پوشش های زیبا و مناسبی طراحی و تولید شود.
وی در رابطه با چادر بیان داشت که، در حوزه چادر هم، تاکنون انواع و اقسام چادرهای مشکی متنوع و پرمخاطب را طراحان ما طراحی و تولید کرده اند، همچنین انواع پوشش های مناسب و در عین حال زیبا و متناسب با هنجارهای اجتماع طراحی و به بازار عرضه شده است.
البته شفاپور معتقد است که برگزاری جشنواره های عفاف و حجاب نیز قدم بسیار بزرگی در ترویج فرهنگ لباس های ایرانی- اسلامی خواهد بود، او در این رابطه به خبرنگار راه دانا گفته است که، از اسفندماه سال گذشته برنامه ریزی کردیم که برای هفته عفاف و حجاب در تیرماه، اولین نمایشگاه اختصاصی (مستقل از نمایشگاههای دیگر) را به صورت تخصصی در محصولات عفاف و حجاب را برگزار کنیم؛ با دریافت آثار و انجام داوری، قرار شده است در سه بخش حمایت شود.
شفاپور تصریح کرده که، در بخش علمی ترویجی، مقالات و پایان نامه های برتر که با موضوع مد و لباس بوده اند، انتخاب شده اند که از آنها حمایت می شود؛ در بخش رقابتی نیز مدهای متنوع در بخش چادر و دیگر لباس ها انتخاب شده است؛ همچنین در بخش مسابقه زنده نیز قرار است گروههای سه نفره به طراحی و برش در حوزه مد و لباس اقدام کنند
جشنواره خوب است اما کافی نیست!
دبیر کارگروه مد و لباس اما، باتشریح شرایط و بیماری کرونا به راه دانا خبر داد که، قرار ما بر این بود که این نمایشگاه چهارشنبه 17 تیرماه در مصلای امام (ره) برگزار شود که به دلیل پیک کرونا، این مجوز داده نشد و لذا این جشنواره به صورت آنلاین و مجازی برگزار می شود که به محض آماده شدن کارهای اجرایی آنلاین، اعلام عمومی و به صورت مجازی برگزار می شود.
البته که برگزاری جشنواره ها چه حضوری و چه مجازی خوب است اما یادمان نرودکه خروجیِ دستگاه های متولی این حوزه که شامل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزارت بازرگانی، سازمان صدا و سیما و دیگر ارگان ها و مراکز مربوط به این حوزه عملا ملموس و قابل دفاع نیست. قطعا تمام دستگاه هایی که از سال 84 تاکنون موظف شده اند تا وظایفی را که شورای فرهنگ عمومیِ شورای عالی انقلاب فرهنگی برای آنها در حوزه حجاب تعیین کرده است، اجرا کنند، کوتاهی بسیار داشته اند که حالا با وضعیتی این چنینی مواجه هستیم!
سلیمانی در این رابطه به دانا گفته است که؛ در حالی که هیچ گونه اهتمامی برای بهتر کردن شرایط برای بازار محصولات عفاف و حجاب وجود ندارد، طراحان مد و لباس نیز به بحث عفاف و حجاب کمتر توجه می کنند، حتی در این رابطه تلاشی برای ذائقه دهی صورت نمی گیرد.
با توجه به صحبت مدیر عفاف و حجاب تازمانی که طراحان و حتی کارگروه مد و لباس به دنبال ترویج فرهنگ ایرانی- اسلامی به صورت کار بردی نباشند قطعا نباید انتظار داشته باشیم که بانوان ایرانی نیز انتخاب های بسیاری برای پوشش مناسب داشته باشند، سلیمانی معتقد است که نباید کارگروه و طراحان را مقصر دانست بلکه، در کل این وزارت ارشاد است که باید در این رابطه تصمیمات درست تری را اتخاذ کند، وی در این مورد بیان داشته است که؛ من متأسفم که بگویم ریل گذاری وزارت ارشاد در کارگاه ساماندهی مد و لباس نیز در جهت حمایت از طراحان عفاف و حجاب نیست؛ این طراحان کاملا به سبک های غربی طراحی می کنند، در واقع به این نوع طراحان نیز برای طراحی جدید نیازی نیست، زیرا این گونه طرح ها در ژورنال های غربی و ماهواره ها به فراوانی یافت می شود.
وقتی ریل گذاری متولی اصلی حوزه فرهنگ کشور در حجاب رضایت بخش نباشد از دستگاه های دیگر چه توقعی می توان داشت!
اما ما به گزارش گرفتن در این حوزه اکتفا نکردیم و زمانی که ازمدیر انجمن عفاف و حجاب خواستیم تا به صورت مصداقی به ما بگویند که راه کار چه باید باشد که شاهد بسیاری از ناهنجاری ها در حوزه پوشش نباشیم بیان داشت که، اگر امروز چادر و دیگر محصولات عفاف و حجاب یک کالای فرهنگی در نظر گرفته می شد، قطعا معاف از مالیات بوده و امتیازات محصولات فرهنگی نصیب این حوزه و در نهایت نصیب مصرف کننده می شد.
وی در همین راستا از مجلس درخواست کرد تا در این رابطه جدی تر ورود پیدا کنند، و خاطرنشان کرد که؛ از آقای قالیباف و به خصوص آقای آقاتهرانی درخواست دارم تا در کمیسیون فرهنگی مجلس بحث کالای فرهنگی حجاب را تصویب کنند تا مشکلات این حوزه تا حدی برطرف شود و بانوان بتوانند چادرهای با کیفیت و مناسب بر سر کنند، حق بانوان ایرانی بر سر کردن چادرهای بی کیفیت با قیمت های نامناسب نیست.
بنظر می رسد که فراهم کردن شرایطی برای تهیه راحت تر چادر و دیگر ملزومات عفاف و حجاب، اقدامی حداقلی برای ترویج پوشش ایرانی- اسلامی و کمترین قدردانی از بانوان ایرانی است که با عفت و حجاب خود تلاش می کنند تا در وضعیت کنونی امروز با این همه تهاجم های فرهنگی قدمی برای سلامت جامعه خود بردارند. اما در حال حاضر حتی اگر از وضعیت سطح شهر و وضعیت حجاب بانوان بگذریم، کافی است تا به برچسب های قیمتی روسری، چادر و مانتوهای پوشش دار نگاهی بیندازیم تا متوجه شویم آیا به همان اندازه که در این وضعیت حجاب و پوشش عفیفانه دغدغه بانوان ایرانی است دغدغه متولیان و مسئولان این حوزه هم هست یا خیر؟
قطعا بهبود مشکلات اقتصادی این حوزه می تواند مرهمی اندکی بر گرفتاری های این حوزه باشد ولی بر همگان پوشیده نیست که قطعا برنامه ریزی های بلند مدت و بنیادی تر در حوزه پیچیده فرهنگ و جدیت و عزم جدی مسئولان تمامی حوزه ها می تواند در این خصوص راهگشا باشد. تا مسائل فرهنگی اولویت نخست سیاست گذاران کشور نباشد، امیدی به حل ریشه ای مشکلات نباید داشت.
قطعا امسال نیز هفته عفاف و حجاب با برگزاری مجازی نمایشگاه های دستوری و پر کردن بیلان کاری مسئولان برگزار خواهد شد، اما دغدغه آن برای دلسوزان این حوزه باقی خواهد ماند!
انتهای پیام/
همتی خاطرنشان کرد: رسانه هایی که در این شرایط نمایش های تئاتری را به منصه ظهور قرار می دهند به زنده ماندن تئاتر کمک می کنند و البته پخش تله تئاتر مزیت های بسیاری دارد و باعث می شود در همه جای کشور مخاطبان علاقه مند بتوانند به دیدن نمایش بنشینند. چند نمایش ضبط شده ای که این روزها از من در شبکه نمایش خانگی پخش شد بازخورد بسیار خوبی برایم داشت و دوستانی از اقصی نقاط کشور که نتوانسته بودند نمایشم را ببینند، نمایش را دیده و درباره آن اظهار نظر کرده اند. همین مسأله که دایره مخاطبان را گسترده می کند باعث می شود که فرهنگ تئاتر دیدن ترویج پیدا کند و تئاتر مخاطبان بیشتر داشته باشد.
او افزود: به تازگی شبکه 4 از من متن خواسته را تله تئاتری را روی آنتن ببریم. این اتفاق بسیار خوشایند است و امیدوارم تداوم داشته باشد. شبکه 4 سیما که با هدف ارتقای فرهنگ کشور تأسیس شد را همه به عنوان شبکه فرهیختگان می شناسیم و این شبکه که سال ها از رسالت اصلی خود دور شده امیدوارم دوباره به همان سیاست شبکه فرهیختگان برگردد و کار خود را به درستی انجام دهد.
این بازیگر تصریح کرد: به هر حال تلویزیون محدودیت هایی دارد و اگر قرار بر ممیزی و سانسور باشد دوباره شاهد مشکلات فراوان خواهیم بود. امیدوارم تلویزیون نمایش های مجوز گرفته از وزارت ارشاد را بپذیرد وگرنه در صورت قیچی کردن آنقدر این کار آسیب زننده است که نمایشنامه اصالت خود را از دست می دهد. تلویزیون ما شاهد مدیریتی متزلزل است که ترس در آن به چشم می خورد و نمی دانم این ترس از کجا ناشی می شود.
بازیگر فیلم سینمایی مارمولک تأکید کرد: ما 40 سال است که در این جامعه زندگی می کنیم و با خطوط و ممیزی ها آشنایی داریم و می دانیم که چگونه باید این مسائل را رعایت کنیم اما درد اصلی جایی است که مدیری به دلیل ضعیف در مدیریتش اصلاحات و ممیزی هایی به اثر تحمیل می کند که واقعاً آزاردهنده است. ممیزی های بی مورد در هر رسانه ای اعم از تلویزیون و شبکه نمایش خانگی برای خالق اثر دست و پا گیر است و نمی گذارد که اصالت اثر حفظ شود.
او افزود: به اینکه تلویزیون در پخش تله تئاترها بتواند سیاست خوبی در پیش بگیرد چندان امیدوار نیستم و می بینیم که امروز شرایط بسیار بدتر شده و تلویزیون برخی سریال های دهه 60 را که زمانی در همین رسانه پخش شده نمی تواند پخش کند. من برای تئاتری که دو سال پیش روی صحنه بردم امسال نمی توانم مجوز بگیرم و نمی دانم چرا شرایط اینقدر احمقانه شده و در حالیکه ما فجایع بزرگی را در مدیریت کشور هر روز شاهد هستیم به جای رسیدگی به این مسائل محدودیت وحشتناک تر را احساس می کنیم.
این بازیگر در پایان تصریح کرد: در شرایطی که مدام با یادی از گذشته مدام باید حسرت روزهای قبل را بخوریم، هیچ تضمینی وجود ندارد که تله تئاترها در تلویزیون به کیفیت گذشته پخش شوند. مدیران امروز با هم زاویه پیدا کرده اند و برای مراقبت از خود به شدت محافظه کار رفتار می کنند و یکی از رفتارهای محافظه کار بودن همین ممیزی است. ممیزی ها باعث می شود که به پخش تله تئاترهایی با کیفیت آثار دهه 60 امیدی نداشته باشیم. متأسفانه سیستم هر روز اگر اشتباهی مرتکب شود هیچ ملالی نیست اما همیشه نوک پیکان حمله ها به سمت اهالی هنر است و آن ها مورد هجوم قرار می گیرند و لطمه می بینند.
استقبال از این نمایش بالا بود، اما کرونا شرایط را تغییر داد. تعطیلات پیش آمده و پس از آن از سرگیری فعالیت های تئاتری با 50 درصد ظرفیت سالن، باعث شد تا نمایش قهوه قجری قادر به ادامه اجرا نباشد و آتیلا پسیانی از ادامه اجرا انصراف دهد.
پس از این انصراف، حمیدرضا نعیمی کارگردان نمایش فردریک نیز که قرار بود بعد از پایان اجرای قهوه قجری اثر خود را روی صحنه ببرد، به دلیل شرایط اقتصادی موجود در تولید تئاتر و همچنین تأمین نشدن هزینه های اجرا، از طریق فروش 50 درصدی گیشه، از اجرای فردریک در سالن اصلی انصراف داد.
نمایش گالیله به کارگردانی شهاب الدین حسین پور دیگر اثری بود که در نوبت اجرایی سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر قرار داشت، اما این اثر هم به دلیل شرایط اقتصادی و کرونایی تئاتر از تولید و اجرای اثر خود منصرف شد.
شرایط بحرانی برای سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر همچنان ادامه دارد و به دلیل هزینه بالای تولید آثار بزرگ تئاتری برای اجرا در این سالن، گروه های تئاتری تصمیمی برای به صحنه بردن آثار خود در این سالن 579 نفره ندارند. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز قادر نیست کمک هزینه ای متناسب با شرایط موجود برای تولید آثار بزرگ تئاتری اختصاص دهد.
از این رو تصمیم گیری برای از سرگیری فعالیت تئاتری سالن اصلی تئاتر شهر بسیار سخت شده است.
سعید اسدی رئیس مجموعه تئاترشهر در گفت وگویی درباره وضعیت از سرگیری فعالیت های سالن اصلی تئاتر شهر، اظهار داشت: مسأله اصلی برای اجرا در سالن اصلی تئاتر شهر، تولید آثار بزرگ و هزینه های زیاد تولید این آثار است. با توجه به شرایط اقتصادی موجود گروه ها نمی توانند هزینه تولید آثار بزرگ مدنظر خود را تأمین کنند و در ضمن امیدوار به بازگشت سرمایه و تأمین هزینه عوامل از طریق فروش گیشه نیز نیستند.
وی با بیان اینکه مشکلات اقتصادی موجود باعث شده تا گروه هایی که در نوبت اجرای سالن اصلی تئاتر شهر قرار دارند نگران تأمین هزینه های تولید و اجرای آثارشان باشند، گفت: در سالن های کوچک تر مجموعه تئاتر شهر این نگرانی کمتر وجود دارد، زیرا هزینه تولید آثاری که در این سالن ها به صحنه می روند نسبت به سالن اصلی کمتر است و پرداخت کمک هزینه به گروه ها می تواند در تأمین هزینه ها کمک کننده باشد.
اسدی با اشاره به اینکه وقتی اثری از اجرا در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر انصراف می دهد جایگزین کردن اثری دیگر کار بسیار سختی است، یادآور شد: ما تلاش کردیم برای سالن اصلی چندین نمایش در نوبت اجرا قرار بگیرند، اما چالش اصلی همه گروه ها بحران مالی است.
رئیس مجموعه تئاتر شهر تأکید کرد: چالش بزرگ گروه ها این است که وقتی پروژه شروع می شود برای کارگردان و تهیه کننده تعهد ایجاد می کند و اگر هزینه های تولید و اجرا تأمین نشود، برای آن ها بحران ساز خواهد بود. به همین خاطر همه با تردید به تولید و اجرا در سالن اصلی نگاه می کنند.
وی در ادامه سخنان خود دغدغه بالا رفتن آمار شیوع ویروس کرونا را هم در کنار وضعیت اقتصادی تولید و اجرای تئاتر از دیگر دغدغه های گروه های تئاتری دانست و تصریح کرد: در شرایط کرونایی موجود، اگر های زیادی در مقابل فعالیت ها و به ویژه فعالیت های تئاتری وجود دارد. چالش های زیاد موجود، فعالیت تئاتر در سال جدید را عجیب و غریب کرده است.
اسدی در پایان سخنان خود اظهار امیدواری کرد هر چه زودتر شیوع ویروس کرونا به پایان برسد تا تئاتر حداقل با همان اقتصاد شکسته بسته خود به فعالیت ادامه دهد.
منبع: مهر
انتهای پیام/ 341
گروه فرهنگ و هنر – حدودا دو سال از بسته شدن درهای مهم ترین موزه هنرهای معاصر ایران می گذرد. قرار بر این بود که این موزه تنها برای 4 تا 5 ماه برای بازسازی تعطیل باشد و پس از آن کار خود را از سر بگیرد. اما حالا بیش از 2 سال از آن روز می گذرد و حالا گفته شده که قرار است در پاییز برای بار دیگر درهایش به روی علاقه مندان گشوده شود. اما این در حالی است که هنوز وضعیت کرونا در کشور مشخص نیست.
موزه هنرهای معاصر تهران یکی از سرشناس ترین موزه های ایران است. این موزه در سال 1356 در گوشه غربی پارک لاله در امیرآباد تهران در سبک معماری مدرن و با الهام از بادگیرهای کویری ایران ساخته شد.
این موزه شامل جامع ترین و مهم ترین گنجینه های هنر مدرن در خارج از اروپا و آمریکای شمالی و مالک یکی از 5 تا 10 مجموعه مهم هنر نوگرا در دنیاست. این موزه دارای کارهای مهمی از جنبش های هیجان نمایی انتزاعی، پاپ آرت، مینی مالیسم، مفهومی، و فوتورئالیسم است. در گنجینه دائمی موزه بیش از 3000 اثر ارزشمند از نخبگان هنرهای تجسمی نگهداری می شود که نزدیک به 400 عدد از آن ها، دارای ارزش استثنایی هستند. از جمله آثار مهم موزه، می توان به کارهای شاخصی از گوگَن، رُنوار، پیکاسو، ماگریت، ارنست، پولاک، وارهول، لُویت، و جاکومتی اشاره کرد.
بعد از حدود 40 سال از عمر این بنا به نظر می رسید ساختمان موزه نیازمند بازسازی های فراوان برای حفظ سازه و همچنین محافظت از گنجینه آثار فوق العاده اش باشد. به همین دلیل اواسط اردیبهشت ماه سال 1397، اعلام شد که در این مکان فرهنگی پس از چهل سال تعمیرات گسترده ای انجام خواهد شد. آن زمان گفته شد کارهای مطالعاتی برای تعمیر موزه آغاز شده، ناظر اصلی و مجری دفتر طرح های عمرانی وزارت خانه ارشاد است و پیمانکار این طرح نیز انتخاب شده است. بنابر اطلاعاتی که آن زمان منتشر شد همه بخش های موزه، اعم از گنجینه و دیگر بخش ها در این تعمیرات که زمان بندی آن 4 تا 5 ماه پیش بینی شده تعطیل می بود. پیش از این هم دوبار به صورت محدود بخش هایی از این موزه تعمیر شده بود. اولین بار در دهه 70 کفپوش ها مورد تعمیر قرار گرفت و در دهه 80 نیز سقف های موزه مرمت شد.
علی محمد زارع، سرپرست وقت موزه هنرهای معاصر تهران همان زمان در یک نشست خبری گفت: پس از سال ها که نوید تعمیر این موزه را داده بودیم این مهم امروز به سرانجام رسید. پس از 40 سال که از ساخت این موزه می گذرد یکسری نیازهای فوری بود که باید به آن ها رسیدگی می شد. پس از پیگیری جدی توسط دولتمردان به ویژه دولت دوازدهم، مشاورهای خوبی برای این کار انتخاب شد. ما نیازهای مورد نظر را با دفتر عمرانی وزارت ارشاد مطرح کردیم، از جمله افزایش (ظرفیت محل نگهداری) گنجینه، زیرا گنجانش آن در ابتدا برای 600 تا 1000 نوع اثر بود اما در حال حاضر باید برای بیش از 4000 اثر طراحی شود. نور، رطوبت و دما از جمله موارد دیگری بود که مطرح شد.
در همان نشست، مجید ملانوروزی، مدیرکل وقت مرکز هنرهای تجسمی وزارت ارشاد با اشاره به امکان دسترسی اهالی رسانه به گزارش بازسازی این موزه گفت: به نظرم اهالی رسانه می توانند هر 10 روز یک گزارش از بازسازی این مکان داشته باشند . که البته هیچ گاه محقق نشد.
تیرماه، زارع در گفت وگویی دیگر گفت که احتمالا تعمیرات این موزه با یک ماه تاخیر، در مهرماه به پایان می رسد. اما باز هم این بازگشایی انجام نشد. نیمه های شهریور ماه همان سال اولین نشست خبری مدیرکل جدید مرکز هنرهای تجسمی وزارت ارشاد، هادی مظفری، برگزار شد. یکی از مهم ترین محورهای این نشست، موضوع هنرهای معاصر تهران بود. در حالی که به گفته زارع قرار بود تا آخر مهر کار بازسازی به پایان برسد، مظفری از ادامه پیدا کردن این تعمیرات تا حدود اواخر پاییز خبر داد. او درباره مرمت و بازسازی موزه گفت: تا به حال 98 روز از کار مرمت گذشته و 116 روز دیگر باید به اتمام برسد .
اما تنها با گذشت چیزی حدود 40 روز از این نشست، مظفری در گفت وگویی اتمام تعمیرات را اردیبهشت 98 اعلام کرد. اردیبهشت 98 تمام شد و خبری از بازگشایی موزه هنرهای معاصر نبود. گرچه احسان آقایی، که دی ماه سال 97 به عنوان رئیس جدید موزه هنرهای معاصر منصوب شده بود به برخی رسانه ها اعلام کرد که پایان این پروژه تابستان 98 خواهد بود،
در آخرین روز تیر سال 98، مظفری در نشست خبری دلایل محقق نشدن بازگشایی موزه در زمان مقرر را نوسانات اقتصادی بسیاری در بازار، سرعت پیمانکار در برخی از جبهه ها و شرایط خاص موزه دانست. او درباره اعلام زمان بازگشایی موزه هنرهای معاصر تهران و پایان مرمت این موزه گفت: شاید اعلام یک تاریخ کار ساده ای باشد اما ممکن است آنچه که باعث خارج شدن پروژه از زمان بندی های ما شد، دوباره اتفاق بیفتد، بنابراین تاریخ دیگری را اعلام نمی کنیم اما همه دست اندرکاران شبانه روز در حال کار هستند تا اگر ممکن است یک روز زودتر موزه بازگشایی شود، چنین اتفاقی بیفتد . امیدهای فراوانی وجود داشت که بالاخره تعمیرات این موزه تا پایان سال 98 به اتمام برسد اما اواخر بهمن، احسان آقایی، رئیس موزه هنرهای معاصر تهران، اعلام کرد که باز هم شاهد بازگشایی این موزه نخواهیم بود. او گفت: ما برای خودمان زمان بندی مشخصی را درنظر گرفته ایم، اما از آنجا که می خواهیم بدقول نشویم این زمان بندی را اعلام نمی کنیم؛ اما به طور کلی فرآیند بازسازی موزه امسال تمام نمی شود و امیدواریم در ماه های نخست سال 99، درهای موزه باز شود.
مدتی پیش مدیرکل دفتر هنرهای تجسمی اعلام کرد که تا پایان تابستان سال جاری شاهد بازگشایی این موزه خواهیم بود. اما حالا دوباره این تاریخ تغییر پیدا کرده است. مدیرکل دفتر هنرهای تجسمی در گفت وگویی جدید با ایسنا درباره روند پیشرفت بازسازی موزه هنرهای معاصر تهران اعلام کرده است که بازسازی موزه همچنان در حال انجام است و حدود یک ماه دیگر نیز به پایان می رسد. او گفت: حدود دو یا سه ماه نیز بعد از اتمام بازسازی موزه زمان می برد که موزه برای بازگشایی و برگزاری نمایشگاه های هنری آماده شود که امیدواریم در پاییز سال جاری شاهد بازگشایی موزه و آغاز دوباره فعالیت های آن باشیم. اما حالا این پرسش وجود دارد که در شرایطی که هنوز مشخص نیست اوضاع کنترل کرونا در چه وضعی خواهد بود و پیش بینی ها از موج جدید کرونا در پاییز خبر دارد امکان بازگشایی این موزه و برگزاری ایونت فراهم خواهد شد یا خیر.
اما به جز نامشخص بودن زمان بازگشایی موزه هنرهای معاصر نگرانی هایی نیز درباره آثار موجود در گنجینه این موزه وجود دارد، آثاری که لاجرم باید از گنجینه موزه برای مرمت آن بخش خارج می شدند. گرچه مدیرکل مرکز هنرهای تجسمی پیشتر در پاسخ به ابتکار درخصوص جامعیت بانک اطلاعاتی موزه که همزمان با تعمیرات راه اندازی شده گفته بود: بین 3 تا 5 اثر در گنجینه وجود دارد که ممکن است نتوانیم آن ها را به نمایش عمومی درآوریم اما در بانک اطلاعاتی تمامی آثار موجود است. از همه آثار عکاسی شده، ابعاد مورد بررسی قرار گرفته و با اسناد خرید مورد راستی آزمایی و مطابقت قرار گرفته اند و از این جهت نگرانی ای وجود ندارد. البته اسناد خرید آثار در دسترس عموم قرار نخواهد گرفت اما آنچه را که بتوانیم به لحاظ امنیتی منتشر کنیم، در اختیار همگان قرار خواهیم داد. البته هنوز این اسناد منتشر نشده است. باید دید آیا توضیحاتی برای رفع نگرانی های موجود از سوی مسئولان موزه ارائه خواهد شد یا خیر.
ارسال دیدگاه
نام: ایمیل: دیدگاه:
حسین زمان که حدود یک سال پیش، پس از هفده سال ممنوع الکاری در مرکز همایش های برج میلاد به اجرای کنسرت پرداخت، آهنگ برادرجان را پس از کسب مجوز وزارت ارشاد در همان برنامه خواند و با تشویق و استقبال مخاطبان مواجه شد اما وقتی او برای اخذ مجدد مجوز این اثر به ارشاد مراجعه کرد به آن مجوز داده نشد و اگرچه برای شش ماه با دفتر موسیقی وزارت ارشاد تعامل داشت تا برای این اثر مجوز لازم را دریافت کند، در نهایت موفق به کسب مجوز نشد.
زمان که در این مدت به روند مجوزدهی آثار معترض بود و هرازگاهی با انتشار یادداشت های مختلف در صفحه اینستاگرامش به این اتفاق اشاره کرده است، در نهایت قصد دارد آهنگ برادرجان را بدون کسب مجوز مجدد منتشر کند. خودش می گوید: به نظرم مسئولان ارشاد و اعضای شورای شعر و ترانه از محلی دیگر تحت فشار بوده اند؛ کما اینکه آن 17 سال ممنوع الکاری من نیز به دلیل فشارهای بیرونی بوده و شاید بسیاری از مسئولان ارشاد در آن مقطع و در دوره های مختلف تمایل داشتند که این ممنوعیت برداشته شود، اما خب زورشان نمی رسید. در همین راستا یکی از اعضای شورای شعر که در جلسه حضور داشته و با او تماس گرفته ام و نمی خواهم از او نام ببرم به من گفت آقای زمان، اکثریت اعضای شورای شعر نگران شما بودند و به دلیل همان نگرانی اثرتان را تایید نکرده اند! و بیش از این نیز توضیحی ندادند.
شما سال گذشته پس از 17 سال دوری از عرصه موسیقی، به اجرای کنسرت پرداختید. این اتفاق برای شما چه بازخوردهایی داشت؟
آن کنسرت برایم اتفاقی هیجان انگیز و خوشحال کننده بود. برای 17 سال نتوانسته بودم از نزدیک با مردم ارتباط برقرار کنم و برایشان اجرا داشته باشم و پس از سال ها این اتفاق افتاد. خوشبختانه آن کنسرت با وجود همه مشکلاتی که سر راهم قرار داشت، خوب برگزار شد. برای برگزاری کنسرت آنطور که باید حامی مالی نداشتم، البته دوستانی بودند که آمدند و کمکم کردند، اما در کل شرایط بسیار سخت بود. از طرفی می خواستم پس از هفده سال کنسرتی با کیفیت برگزار کنم و قصدم این بود به واسطه آن مردم؛ موسیقی و اجرای خوبی را ببیند، به همین دلیل حدود سی نوازنده را روی صحنه بردم و گروهی بزرگ را به این کار اختصاص دادم. خیلی به دنبال اسم و آدم های اسم و رسم دار نبودم و با اینکه آدم های بزرگ و نوازندگان کاربلد و با سابقه و پیشکسوت در گروهم حضور داشتند، اما سعی کردم از نوازندگان جوان در کنسرتم استفاده کنم. این ریسک را کردم تا به این ترتیب این فرصت را به آنها بدهم که خودشان را نشان دهند. در مجموع کنسرت خوبی بود و من از آن راضی بودم و اغلب آنهایی که به دیدن اجرا نشستند نیز آن را دوست داشتند. البته که کارم بی نقص نبوده است.
قیچی سانسور بخصوص به لحاظ کلامی متوجه آثار خاص و مدنظر ماست و این مسائل شرایط کار را برایمان دشوار می کند. یکی از آثار خوبتان در کنسرت، آهنگ برادرجان بود که مورد استقبال هواداران و مخاطبانتان قرار گرفت. آنگونه که خودتان گفته اید این اثر برای اجرا از دفتر موسیقی وزارت ارشاد مجوز دریافت کرده بود. دلیل اینکه گفته شده باید برای پخش مجوز مجدد بگیرد، چیست؟
کنسرت من مردادماه سال 1398 برگزار شد و در آن برنامه، آهنگ برادرجان که مجوز گرفته بود نیز اجرا شد. پس از آن تصمیم گرفتم چند اثر اجرا شده در کنسرت که هنوز منتشر نشده بودند را انتشار دهم. یکی از آثاری که بسیار دوستش دارم و قصد انتشارش را داشتم ترانه برادرجان بود. زیرا هم مردم دوستش داشتند و هم از لحاظ محتوایی به من قرابت و نزدیکی بیشتری داشت. در شرایط موجود به ندرت ترانه ای را می توان یافت که به طور صدرصد خواسته های مرا برآورده کند؛ زیرا به هر حال مشکلات زیادی در این زمینه وجود دارد. مثلا اینکه به طور کلی قیچی سانسور (بخصوص به لحاظ کلامی) متوجه آثار خاص و مدنظر ماست و این مسائل شرایط کار را برایمان دشوار می کند. البته نمی خواهم بگویم در حال حاضر سانسور خیلی جدی وجود دارد، اتفاقا می خواهم بگویم الان آثاری که به لحاظ محتوایی و کلامی عمدتا حرفی برای گفتن ندارند و پیامی به مخاطبان نمی دهند به راحتی مجوز می گیرند.
در رابطه با ترانه و آهنگ برادرجان نیز نکته عجیب ماجرا همین است.
همینطور است. پیش تر آثاری وجود داشتند که به دلیل مغایرت های اخلاقی و فرهنگی موفق به اخذ مجوز نمی شدند، اما حال این حساسیت ها وجود ندارد و چنین آثاری به راحتی مجوز می گیرند. خودتان توجه کنید که چه کارهایی در بازار موسیقی امروز ما عرضه می شود طوری که گاه آدم شرم می کند آنها را در کنارخانواده گوش کند. به هر حال برادرجان از آن دسته آثاری است که بسیار دوستش می دارم.
من چند سال پیش با اصرار از آقای یاغی تبار خواستم وارد حوزه ترانه شود، زیرا با وجود آنکه با تعدادی از هنرمندان همکاری کرده بود، خیلی به فعالیت در این حوزه رغبتی نداشت. یکی از ویژگی های آهنگ برادرجان ترانه آن است. شاید اغراق نباشد اگر کلام این اثر را یکی از بهترین ترانه های علی اکبر یاغی تبار بدانیم و نکته مهم تر اینکه این اثر با توجه به شرایط فعلی جامعه سروده شده است.
بله همینطور است. من مایل بودم با ایشان همکاری کنم زیرا ما تعدادی ترانه سرا داریم که بسیار کاربلد و ارزشمند هستند، اما به دلایلی گوشه نشین شده اند و خیلی رغبت نمی کنند در این فضا و در این مارکت خودشان را نشان دهند. من چند سال پیش با اصرار از آقای یاغی تبار خواستم وارد حوزه ترانه شود، زیرا با وجود آنکه با تعدادی از هنرمندان همکاری کرده بود، خیلی به فعالیت در این حوزه رغبتی نداشت. یکی از دلایل من برای چنین همکاری هایی این است که با افراد هم فکر و هم عقیده، دست به دست هم دهیم، بلکه باری از دوش هنر موسیقی این مملکت برداریم.
چهار ماه هر روز، روزی سه بار با دفتر موسیقی تماس می گرفتم، تلفنم را شناخته بودند و گاه پاسخم را نمی داند! و در ادامه برای دریافت مجدد مجوز ترانه برادرجان اقدام کردید؟
بله. اقدام کردم و پس از این اتفاق نتیجه کار را به هفته بعد و ده روز بعد دوهفته بعد موکول کردند. اگر وارد سامانه وزارت شوید خواهید دید که درباره وضعیت اثر نوشته شده در مرحله تطبیق شعر و شش ماه و نیم است اوضاع همین است. به مسئولان مربوطه گفتم این تطبیق شعر چه صیغه ای است و اگر قرار است اقدامی صورت گیرد درنهایت باید طی چند روز یا یک هفته یا ده روز نتیجه آن مشخص شود و من شش ماه و نیم است با شما تماس می گیرم! حال شما حساب کنید از این زمان شش و ماه و نیمه، چهار ماهش را هر روز، روزی سه بار با دفتر موسیقی تماس گرفته ام و حتی می توانید در اینباره سوال کنید. اتفاقا عمدا این کار را کردم که تصور نکنند من کنار نشسته ام و منتظرم اتفاقی بیفتد. وضعیت به آنجا رسید که تلفنم را شناخته بودند و گاه پاسخم را نمی داند.
در آخر پاسخ مسئولان دفتر موسیقی و اعضای شورای شعر و ترانه به شما چه بود؟
در نهایت پس از همه آن پیگیری چند روز پیش با بخش مربوطه تماس گرفتم. یکی از مسئولان شورای شعر و ترانه به من گفت متاسفانه ترانه برادرجان تایید نشده است! به آنها گفتم لطفا این عدم تایید را در سامانه صدور مجوز شعر و ترانه وزارت ارشاد اعلام کنید، زیرا من رسما و قانونا پیگیری کرده ام و درخواستم را در سامانه مربوطه قید کرده ام، لذا شما نیز قانونی پاسخم را بدهید و در سامانه بنویسید تایید نشد و حتی دلیلش را هم نگویید؛ هرچند هیچ وقت دلیل چنین اتفاقاتی را نمی گویید.
گفته می شود دلیل عدم صدور مجوز ناشی از تشابه اسمی و محتوایی آن با ترانه آهنگ برادرجان داریوش اقبالی است. به نظرتان این فرضیه درست است؟
خیر به هیچ وجه.
چندی قبل خبرنگار یکی از روزنامه ها با من مصاحبه ای داشت. در آن مصاحبه، آن خبرنگار عزیز یکی دوبار دلیل عدم صدور مجوز را هم اسم بودن آن با ترانه برادرجان داریوش دانست که من پاسخ منفی دادم و آن را نفی کردم و گفتم خیر دلیلش این نیست اما نمی دانم چرا آن را تیتر کردند! چه شد که چنین نظریه ای مطرح شد؟
چندی قبل خبرنگار یکی از روزنامه ها با من مصاحبه ای داشت. در آن مصاحبه آن خبرنگار عزیز یکی دوبار دلیل عدم صدور مجوز را هم اسم بودن آن با ترانه برادرجان داریوش دانست که من پاسخ منفی دادم و آن را نفی کردم و گفتم خیر دلیلش این نیست. این دو اثر حتی به لحاظ محتوایی خیلی با یکدیگر تفاوت دارند. اتفاقا شاید ترانه برادرجان سروده علی اکبر یاغی تبار که من آن را خوانده ام نسبت به اثر داریوش خیلی اجتماعی تر باشد. من به آن دوست خبرنگار دو، سه بار گفتم که دلیل عدم ارائه مجوز به اثر چنین تشابهی نیست، اما نمی دانم چرا آن را تیتر کردند! از قول من نوشته بودند به دلیل هم اسم بودن و محتوای اعتراضی و اجتماعی این دو ترانه، اثرم مجوز نگرفته است! البته من درباره محتوای اعتراضی و اجتماعی اثر صحبت کرده بودم و گفته بودم شاید به این دلیل مجوز نداده اند اما درباره تشابه این دو اثر حرفی نزدم.
اینکه اغلب آثار شما محتوایی اجتماعی دارند اتفاق جدیدی نیست.
بله. و موضوع عجیب برایم این است که ترانه برادرجان یک بار مجوز گرفته است. حتی شماره مجوز آن نیز موجود است.
آقای محمد اللهیاری همواره حامی آثار با محتوا و فاخر بوده و هست و در اغلب جلسات شورای شعر و ترانه حضور می یابد.
اگر از من بپرسید و بخواهم صادقانه پاسخ دهم، می گویم، به نظر من مدیرکل دفتر موسیقی وزارت ارشاد و حتی اعضای شورای شعر تمایل نداشتند اثر را رد کنند و شاید طی آن شش ماه و نیمی که درباره اش توضیح دادم، بیشتر به دنبال این موضوع بودند که مسئله را حل کنند. این گفته خودشان است.
مسئولان ارشاد و اعضای شورا از محلی دیگر تحت فشار بوده اند. کما اینکه آن 17 سال ممنوع الکاری من هم به دلیل فشارهای بیرونی بوده و شاید خیلی از مسئولان ارشاد در آن مقطع و در دوره های مختلف تمایل داشته اند این ممنوعیت برداشته شود، اما خب زورشان نمی رسید. با این تفاسیر مشکل کجاست؟
به نظرم مسئولان ارشاد و اعضای شورا از محلی دیگر تحت فشار بوده اند. کما اینکه آن 17 سال ممنوع الکاری من هم به دلیل فشارهای بیرونی بوده و شاید خیلی از مسئولان ارشاد در آن مقطع و در دوره های مختلف تمایل داشته اند این ممنوعیت برداشته شود، اما خب زورشان نمی رسید. در همین راستا یکی از اعضای شورای شعر که در جلسه حضور داشته و با او تماس گرفته ام و نمی خواهم از او نام ببرم، به من گفت آقای زمان اکثریت اعضای شورای شعر نگران شما بودند و به دلیل همان نگرانی اثرتان را تایید نکرده اند و بیش از این نیز توضیحی ندادند. پشت این حرف موارد بسیاری وجود دارد و معنای آن مشخص است.
گفته بودید در صورت عدم ارائه مجوز، آهنگ برادرجان را منتشر خواهید کرد. با توجه به اعتراضاتی که نسبت به این موضوع داشته اید، نگران نیستید که بازهم ممنوع الکار شوید؟
خیلی سخت که پس از انتشار آهنگ برادرجان مجددا ممنوع الکار شوم که البته احتمالش بسیار زیاد است. اما موارد دیگری نیز وجود دارد. من به این عرصه نیامده ام که فقط بخوانم. من هیچ گاه عطش شهرت نداشته ام که اگر غیر از این بود کار به آنجا نمی رسید که نگذراند 17 سال کار کنم. من به یک رسالت هنری پایبندم و اعتقاد دارم و به نظرم اگر قرار است خودم نباشم و کسی باشم که دیگران می خواهند و نتوانم پیامم را از طریق آثار هنری ام به گوش مردم برسانم، اتفاق خوبی نیفتاده است و معنی چنین روندی را نمی فهمم. ما چنین خوانندگانی بسیار داریم، کسانی که می خوانند تا فقط خوانده باشند و پول درآورند که البته نوش جانشان، زیرا به هرحال عده ای از این راه زندگی می کنند. اما برای این عده هنر خیلی اهمیت ندارد و ارزش های هنر مدنظرشان نیست و اتفاقا استقبال خوبی از آنها می شود. من ادعایی ندارم و همین الان هم خیلی راضی هستم از اینکه پس از هفده سال عدم حضور و فعالیت، بالاخره یک شب در تهران کنسرت برگزار کرده ام و مردم آمده اند و سالنم پر شده است. بیش از این نیز انتظار ندارم. من به دنبال فالوورهای میلیونی نیستم و هنوز که هنوز علی رغم پیشنهادات بسیار دوستان مبنی بر خرید فالوور چنین کارهایی نکرده ام. یعنی چه بیا و فالوور بخر؟! مگه طرفدار هم خریدنی است!؟ به نظرم اگر بخواهیم جلوی حرف زدن همه را بگیریم و به نویسنده و شاعر بگوییم این ها را ننویس و به خواننده بگوییم این ها را نخوان و به مردم بگوییم به این موضوعات و موارد اعتراض نکنید، اتفاقات سازنده و مثمر ثمر رخ نخواهد داد. من در فعالیت های هنری ام نمی خواهم اینگونه باشم و برایم لذت بخش نخواهد بود. بله آثار عاشقانه هم می خوانم، زیرا عشق نیز یکی از مقوله های زندگی ماست. سعی می کنم در آثار عاشقانه ام عشق را با قداست و ارزش های خودش بیان کنم و نشان دهم، اما گاه کارهای اعتراضی و اجتماعی نیز می خوانم. من زمانی که فقر را می بینم دلم به درد می آید و دیدن بچه ای که تا کمر در سطل زباله خم شده، اعصابم را به هم می ریزد. دیدن چنین صحنه هایی دردآور است و نمی توانم درباره آنها چیزی نگویم و اعتراض نکنم.
در نهایت قصد دارید آهنگ برادرجان را بدون مجوز منتشر کنید؟
به احتمال بسیار زیاد این کار را خواهم کرد. در حال حاضر نیز با برخی دوستان مشغول تبادل نظر در اینباره هستم.
و آیا اثر یا آثاری را در دست تولید و انتشار ندارید؟
مشغول تولید چند اثر هستم. یکی از آثار جدیدم که عاشقانه است و به تازگی منتشر شده و مجوز داشته بی تو نام دارد که تنظیم و آهنگسازی آن به عهده آقای انوشیروان تقوی بوده است. اثری دیگری دارم که عاشقانه و عرفانی است و با ترانه ای از علی اکبر یاغی تبار، طی همکاری با انوشیراون تقوی در دست تولید است. آهنگسازی این اثر انجام شده و پس از ضبط استودیویی ارائه خواهد شد. به طور کلی تا آنجا که توان و وسع مالی ام اجازه دهد کار خواهم کرد و به تولید و ارائه آثار خواهم پرداخت.
بهروز غریب پور، بنیانگذار و مدیر سابق خانه هنرمندان ایران در گفتگو با خبرنگار شهر درباره چگونگی بهره برداری بهینه از پادگان 06 به عنوان یک پاتون فرهنگی گفت: اشتباه بزرگ همین است که گفته می شود یک پارک و در عین حال پاتوق فرهنگی و و اصطلاح چند منظوره برای یک فضا به کار برده می شود. تا زمانی که ماهیت یک اقدام به عنوان اقدام فرهنگی، تفریحی، اوقات فراغت و... قطعی نشود طبیعی است که توفیقی در این زمینه حاصل نخواهد شد.
غریب پور به پروژه زندان قصر اشاره کرد و گفت: در این پروژه هزینه زیادی صرف شد و هنرمندان مختلفی نیز به صحنه آمدند اما تعریف واحدی وجود نداشت برای نمونه جایی را برای بازی بچه ها در نظر گرفتند تا مردم منطقه هم فضای بوستان داشته باشند، یک بلوک را هم به تئاتر اختصاص دادند و به این ترتیب محوریت فراموش شد.
بنیانگذار خانه هنرمندان با بیان این خاطره که زمانی عروس و دامادها برای گرفتن عکس یادگاری در مقابل خانه هنرمندان به آنجا می آمدند، گفت: بسیاری از تشییع جنازه ها آنجا انجام می شد. این کار با تشییع جنازه زنده یاد مرتضی ممیز شروع و بعدها رواج پیدا کرد. در حقیقت این موضوع مهم است که تا معلوم نشود که فضای اصلی برای چه کاربردی است محال است که به توفیقی دست پیدا کنند.
او توضیح داد: نخستین قدم روشن شدن کاربری فضایی است که قرار است راه اندازی شود. اگر هدف کار مشخص نشود دچار آشفتگی و چند دستگی می شویم. زمانیکه پادگان متروکه ایرانشهر در اختیار من قرار گرفت تمام مأموریت را از همان ابتدا تعریف کردم.
غریب پور به تجربه اش از خانه هنرمندان اشاره کرد و ادامه داد: عده ای در وزارت وقت ارشاد می خواستند که آن فضا تبدیل به بازار هنرمندان شود اما با بررسی که من انجام دادم مکانی برای تجمع هنرمندان وجود نداشت و تهران با این خلا تاریخی مواجه بود.
مقابل مهاجرانی ایستادم
این کارگردان تئاتر و سینما ادامه داد: در آن زمان سید عطاءالله مهاجرانی وزیر ارشاد بود و ما یک جلسه دو نفری درباره موضوع پادگان داشتیم. او معتقد بود که باید هر اتاق را به یک صنف بدهیم اما من مخالفت کردم. آقای مهاجرانی گفت من وزیر این مملکت هستم، با این حال من قبول نکردم و به او گفتم که اگر این اتاق های اندک را به صنف خوشنویس و تصویرساز و ... بدهیم و در آینده صنوف جدیدی آمدند و درخواست داشتند چه کاری می توانیم انجام دهیم؟ اما اگر اتاق ها را در ساعت های مختلف بین همه تقسیم کنیم همیشه برای همه فضا وجود دارد.
او ادامه داد: ایده های فراوانی درباره آنجا وجود داشت اما من تشخیص داده بودم که باید محل تجمع هنرمندان باشد. وقتی کار را آغاز کردیم 9 انجمن عضو خانه هنرمندان بودند اما الان 30 انجمن عضو هستند. اگر فرمول با استاندارد منطقی ساخت بنا و زیر بنا فراموش شود در آینده با یک نهاد موفق مواجه نخواهید شد.
غریب پور نکته مهم دیگر در بهره برداری از فضاهایی همچون پادگان 06 را تعیین بهره بردار از آغاز پروژه دانست و گفت: یک ساختمان باید از همان ابتدا تحویل یک نفر داده شود. داشتن اساسنامه و یک هیأت مدیره منسجم که حرف نهایی را بزند.
بنیانگذار و مدیر فرهنگسرای بهمن ادامه داد: زمانی که کشتارگاه را تبدیل به فرهنگسرای بهمن کردم فشارهای سیاسی زیادی وجود داشت و حتی آقای غلامحسین کرباسچی در آن زمان به من گفت که از آنها شکایت کنید اما من گفتم که این مأموریت را برای خود تعریف کردم و تا این مکان راه اندازی نشود دنبال هیچ کار دیگری نمی روم. مأموریت من آباد کردن این محیط است.
او ادامه داد: اوضاع خیلی خوب بود و کشتارگاه به یک پاتوق فرهنگی تبدیل شده بود؛ کریستین جاوید، هوشنگ کامکار و همه خانواده کامکار به فرهنگسرا می آمدند؛ فیروزه صابری همسر آقای مرتضی ممیز در فرهنگسرای بهمن نمایشگاه برگزار می کرد. بر همین اساس باید فردی که مأموریت به او داده شده است مشخص باشد.
چطور تماشاخانه ایرانشهر شکل گرفت
غریب پور در این باره که آیا تخریب ساختمان ها در فضاهایی مثل پادگان ایرانشهر یا پادگان 06 در آینده پشیمانی ایجاد نخواهد کرد گفت: ساختمان پادگان ایرانشهر دارای دو سوله دیگر بود که بخش های الحاقی ساختمان مرکزی بودند. این بخش ها زمان اوج جنگ محل پخت نان پادگان ها و انبار بود ولی هیچ کدام قدمت ساختمان اصلی را نداشتند.
او گفت: برای همه مکانهای پادگان ایرانشهر بعد از یکی دو ماه که پادگان در اختیار من قرار گرفت تعیین تکلیف کردم؛ دو خوابگاه سربازان در ضلع شرقی و غربی بود که هر دو فضا تبدیل به سالن اجتماعات شد. اگر قرار بود اتاق ها را یکی کنیم برداشتن آنها نیازمند هزینه زیادی بود.
غریب پور افزود: در زندان قصر نیز این اتفاق افتاد. از ابتدا قرار بود که یک فضای فرهنگی مشابه خانه هنرمندان با ظرفیت بالاتر از خانه هنرمندان ایجاد شود اما مدیریت و نحوه بهره برداری مشخص نبود.
خاطره سازی نباید مانع ایجاد پاتوق فرهنگی شود
او در پاسخ به این پرسش که آیا تبدیل فضاها به مکان هایی برای یادآوری خاطره می تواند در موفقیت چنین پروژه ای در ایجاد یک پاتوق فرهنگی موفق باشد با بیان یک خاطره گفت: روزی درکریدور طبقه بالای خانه هنرمندان آقایی را دیدم که پابه سن گذاشته بود و به دور و اطراف و دیوارها به شکل عجیبی و غیر عادی نگاه می کرد که این نگاه با نگاه دیگر افرادی که در خانه هنرمندان رفت و آمد می کردند متفاوت بود. از آن مرد دلیل این نگاه را سوال کردم و او گفت که روزگاری در این پادگان سرهنگ بوده است و با تماشای در و دیوار تمام خاطرات آن روزها را مرور می کند، صدای شیپور و فرمانده و غیره.
غریب پور ادامه داد: ماجرا از این قرار است که زمانی ممکن است شما از یک مکانی خاطره داشته باشید که با دیدن آن فضا تجدید خاطره می شود. کسی که در زندان قصر بوده از آنجا خاطره داشته است اما من زندان قصر نبودم. باید خاطرات را محفوظ نگه داشت اما می توان از امکانات دیجیتال استفاده کرد نه اینکه فضای زیادی را که ظرفیت موزه ای هم ندارد و مأموریت پروژه را تحت الشعاع قرار می دهد به این کار اختصاص داد.
غریب پور گفت: می توان مثلا در یک پادگان مجسمه ای از رژه صبحگاهی قرار داد و یا با ویدئو مپینگ کارهای خیلی خوبی برای تجدید خاطره انجام داد اما باید همواره ماموریت اصلی مد نطر باشد.
مدیر اسبق خانه هنرمندان ایران گفت: استمرار و پیگیری مهمهترین عامل موفقیت در چنین پروژه هایی است. اگر یک پروتکل واحد نداشته باشید هر کسی از شهردار تا شهردار منطقه تا وزیر ارشاد و ... نظرات متعددی می دهند که کار به نتیجه نمی رسد.
وی همزمان با روز عفاف و حجاب (21 تیر) در این گفت وگو ادامه داد: گویا وقتی نهادهای فرهنگی متولی نشر دینداری می شوند، بقیه باید شانه خالی کنند؛ در حالی که برون داد فرهنگ دینی از ساختارهای آموزشی و رسانه ای و فرهنگی ما می تواند زیربنایی تر و موثرتر در نشر ارزش های دینی باشد و یکی از هدف های مهم انقلاب اسلامی این بود که بتوانیم صحیح ترویج دینداری کنیم.
این پژوهشگر حقوق اسلامی ادامه داد: همواره تلاش کردیم این نوع ترویج را مثلا در موضوع حجاب صرفا در ساختارهای مذهبی اجرا کنیم در حالی که افراد مذهبی، مخاطبان حجاب و عفاف نبودند و مدنظر ما مخاطبان دیگری بودند. به عبارت دیگر همایش حجاب را برای افراد چادری برگزار کردیم ولی کسانی که مخاطب واقعی بودند، از دست ما رفتند. در واقع پرکار هستیم؛ اما در ترویج آموزه های دینی پربار نبودیم و روش های ما روش های جامعه پذیر و صحیح نبوده است.
وی اظهار داشت: حجاب یک رفتار دینی است که خواسته ایم آن را در جامعه نهادینه کنیم و فرهنگ اهل بیت (ع) الگوی خوبی برای نهادینه کردن رفتارهای دینی است. مثلا باید ببینیم در فرهنگ اهل بیت برای نهادینه کردن یک رفتار دینی چگونه اقدام می کردند و با توجه به فضای کنونی جامعه اشکالات ما در حوزه ترویج رفتارهای دینی چه بوده است. حجاب در واقع بخشی از جورچین فرایند فرهنگی در کشور است. یعنی مسائل دیگری نیز وجود دارد که روی این موضوع تاثیرگذار است.
وی با تاکید بر آموزش رفتارهای دینی از دوران پیش دبستان گفت: اگر بخواهیم کسی به دین نگاه خوبی داشته باشد باید در سن کودکی به او آموزش دهیم؛ ولی کودکان را در سنین پیش دبستانی و مهد و دبستان رها می کنیم و در دبیرستان کوتاه می آییم، سپس با این هجمه فضای مجازی انتظار تربیت فرد مذهبی را داریم.
نوروزی افزود: در حالی که حجاب بخشی از تربیت دینی است شخصیت وجودی افراد، زیر هفت سال شکل می گیرد و نهادهای آموزشی می توانند بیشترین تاثیر را در نهادینه کردن عفاف داشته باشند؛ اما ما آن ها رها کرده و زمانی به آن می پردازیم که دختران در سن بالاتری هستند و به راحتی نمی توانند این امر را بپذیرند.
تربیت دینی یک فرایند است و نمی توانیم فقط روی قسمتی از آن مانند حجاب دست بگذاریم. بنابراین اگر حجاب بخشی از فرایند تربیت دینی است، نمی توان در مورد مفاهیمی همچون راستگویی و اخلاق سکوت کرد.
نوروزی ادامه داد: یکی از اشکالات اساسی در ترویج فرهنگ عفاف و حجاب این بوده که ذهنمان را به علت های مستقیم بی حجابی و بدحجابی درگیر کرده ایم در صورتی که علت های غیرمستقیم به موضوع حجاب ضربه می زند و ما آن علت ها را رها کرده ایم. یعنی از جاهایی ضربه خوردیم که آن موارد در مقوله عفاف موثر بودند ولی ما به موارد دیگری پرداختیم و حجم برنامه هایمان را در آن قسمت ها پررنگ کردیم.
وی افزود: برخی علت ها به صورت مستقیم ارتباطی با حجاب ندارد ولی به صورت غیرمستقیم تاثیر می گذارد. مثلا وقتی جامعه را غریزه محور می کنیم و ازدواج بر مبنای ظاهرگرایی و غریزه محوری قرار می گیرد یا فرهنگ مصرف گرایی به عنوان یک آفت جهان مدرن در کشور ترویج می شود، این ها ربطی به حجاب ندارد ولی همین مقوله ها می تواند به صورت غیرمستقیم در عفاف اثر بگذارد.
وی با انتقاد از بعضی سیاست های رسانه ای صداوسیما افزود: در تربیت دینی به صورت ناخودآگاه اینگونه تصور می شود که مسئولیت ترویج دین با شبکه قرآن است یا در دولت فکر می کنند سازمان تبلیغات اسلامی فقط وظیفه تبلیغ دین را دارد لذا شاید نهادهای فرهنگی و آموزشی در این فرایند خود را بی تکلیف می دانند در صورتی که گروه مخاطبان ما مرتبطان با سایر نهادها هستند.
آخرین اهرم در بحث حجاب مساله برخورد است درحالی که قبل از آن فرایندهای بسیاری داریم ولی همه این فرایندها را رها کرده ایم و فقط به برخورد توجه داریم. از طرف دیگر طبق مصوبه 427 شورای عالی انقلاب فرهنگی نزدیک به سی دستگاه وظیفه اجرای این مصوبه مربوط به حجاب و عفاف را دارند. به عنوان نمونه سیستم شهرسازی و معماری بر عفاف و حجاب تاثیرگذار است. به عبارت دیگر امروزه گرایش به آشپرخانه های اپن و خانه های بدون پرده به وجود آمده و زمانی که یک فضای باز ایجاد و محدودیت ها را کم کنید، به طور طبیعی بر حجاب تاثیرمی گذارد.
نوروزی گفت: مهمترین اشکال در برنامه ریزی برای حجاب و عفاف این است؛ به مواردی می پردازیم که تاثیرگذار نیست. یعنی در مواردی تاکید داریم که گروه مخاطب ما حضور ندارد. مثلا امروز فضای مجازی به عنوان یک فرصت یا تهدید مطرح است و بدون درنظر گرفتن موضوع برخورد در این فضا، بخشی از توسعه بی عفافی وجود دارد. مثلا دختری که به آشپزی علاقه مند است، به دنبال صفحات آشپزی در فضای مجازی است و در کنار آن چند مطلب دیگر یاد می گیرد.
وی افزود: ما تاکنون چه اندازه از صفحات فضای مجازی را بر مبنای اصول خود طراحی کرده ایم. مثلا خانم هایی که در ارائه الگو فعالیت دارند، می توانند ضمن آموزش آشپزی با یک پوشش جذاب، بدون تبلیغ زبانی عفاف را ترویج کنند.
نوروزی افزود: در صفحات فضای مجازی کارهای بسیاری می توان انجام داد. مانند صفحات آشپزی یا تربیت کودک که مخاطب آن نسل جوان است. کسانی این صفحات را اداره کنند که از نظر پوششی الگو باشند. چون در بحث حجاب، زیبایی و والایی مطرح است ولی جوان بیشتر به دنبال زیبایی است و می توانیم این دو را کنار هم بگذاریم و برای همه سلیقه ها الگو ارائه دهیم تا جامعه انتخاب کند.
نوروزی گفت: زمانی که یک فرد مسلمان به کشور دیگر می رود و در یک فضای مختلط قرار می گیرد، غرب به او نمی گوید تو به علت مسلمان بودن در فضای مختلط شرکت نمی کنی، بلکه می گوید جامعه پذیری کشور را مختل می کنی. یعنی غرب با ادبیات جامعه پذیر اینگونه القاء می کند که به عنوان یک شهروند، نافرمانی مدنی می کنی در حالی که به دنبال هدف خود می باشد. سیاست ما در موضوع حجاب این است که به صورت مستقیم آن را دنبال می کنیم و لذا جامعه مقاومت می کند؛ در حالی که برخی سیاست های غیرمستقیم درخوشایندسازی، الگوسازی و هنجازسازی بسیار موثر است.
غرب به جای مقابله با اسلام در فرایندهای فرهنگی به صورت نامحسوس کار می کند. البته آنها در مقولات فرهنگی پای حرف خود هستند ولی روش های آنها به صورت جامعه پذیری است و حتی یک فرد را به عنوان یک انسان بی دین به گونه ای تربیت می کنند که خود شخص متوجه نمی شود. ما در مقولات دینی کم گذاشتیم. البته تلاش هایی مانند اعتکاف و پیاده روی اربعین صورت گرفته که لازم است و حیات جامعه با اینهاست ولی در کنار آنها می توانیم کارهای بسیاری انجام دهیم.
وی اضافه کرد: اگر در موضوع جامعه پذیری دینداری خوب عمل کنیم، می توانیم تاثیر خوبی بگذاریم. مثلا مدیر خوش فکر یک مدرسه از افراد مذهبی به عنوان دبیر ریاضی یا علوم یا زیست استفاده کند و این معلمان هیچ سخنی از دین نمی زنند ولی وقتی دانش آموزان رفتارشان را می بینند، از آنها الگو می گیرند. چون صدای رفتار هیچگاه از گوش انسان پاک نمی شود.
نوروزی افزود: دینداری را نباید در جامعه هزینه بر کنیم. مثلا کسی که می خواهد با حجاب باشد ولی هزینه چادر به اندازه ای است که توانایی مالی ندارد، چنین شخصی با مشکل روبرو می شود یا وقتی یک جوان نمی تواند از راه مشروع تشکیل خانواده بدهد، ناخودآگاه به سمت روابط آزاد می رود؛ در حالی که باید تشکیل خانواده را از نظر اقتصادی به گونه ای فراهم کنیم تا جوانان با کمترین هزینه به فکر تشکیل خانواده باشند
نوروزی اظهار کرد: حجاب و عفاف بخشی از فرهنگ کشور ماست و فرایند فرهنگی را نمی توان فقط در حجاب دید. فرایند فرهنگی را می توان در موضوعاتی مانند نشر و تولید محصولات، آموزش و پرورش، ترویج دین و مانند آن بازخوانی کرد. بنابر این همه باید در کنار هم کار کنیم.
وی افزود: بخشی از فرهنگ به عهده آموزش و پرورش و آموزش عالی است و درحوزه نخبگان مسئولیت با وزارت علوم است. در فرهنگ عمومی بخشی از مسئولیت با صدا و سیما و رسانه هاست و در نشر و تبلیغ دین حوزه های علمیه و سازما ن تبلیغات اسلامی در ترویج دین مسئولیت دارند و همه ما متولی هستیم چون همه ما نقش داریم.
نوروزی ادامه داد: فرهنگ ما یک مبنا دارد که از انقلاب اسلامی نیز ریشه گرفته و به همین دلیل نگاهی متفاوت به فرهنگ داریم. یعنی به فرهنگ نگاه اعتقادی داریم که انسان را به تکامل می رساند؛ اما این که چنین فرهنگی در جامعه چقدر ارزش و قیمت دارد و آیا تریبون ها و آموزش و پرورش و صدا و سیما برای ارتقای آن تلاش می کنند، مساله ای است که باید به آن توجه کرد.
وی تاکید کرد: نهادهای فرهنگی در تربیت دینی در مرحله اول باید به فهم مشترک برسند تا مسیر را پیدا کنند و در موضوع حجاب نیز باید فهم مشترک وجود داشته باشد تا فعالیت برخی نهادها از سوی سایر دستگاه ها خنثی نشود.
قانون گسترش راهکارهای اجرایی عفاف و حجاب معروف به مصوبه 427 در 13 دی 84 به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسید و وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی را موظف به پیگیری و نظارت بر امر گسترش فرهنگ عفاف و حجاب کرده و بر اساس این قانون تمام دستگاه های مشمول ماده 160 قانون برنامه چهارم توسعه موظف شدند با تشکیل ستاد ویژه، گزارش عملکرد خود را هر سه ماه یکبار به شورای فرهنگ عمومی ارسال کنند.
وظایف وزارتخانه های فرهنگ و ارشاد اسلامی، بازرگانی، آموزش و پرورش، امور اقتصادی و دارایی، علوم، تحقیقات و فناوری همچنین وزارت کشور، مسکن و شهرسازی، راه و ترابری، ارتباطات و فناوری اطلاعات، بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، امور خارجه، و تعاون و رفاه اجتماعی در این قانون مشخص شده است.
بر اساس این قانون علاوه بر مجلس شورای اسلامی و قوه قضائیه، سازمان های صدا و سیما، تبلیغات اسلامی، بهزیستی، میراث فرهنگی و گردشگری همچنین نیروی انتظامی، شهرداری ها، مرکز امور زنان و خانواده، ستاد احیای امر به معروف و نهی از منکر و نیروی مقاومت بسیج موظفند در راستای ترویج فرهنگ حجاب اقداماتی را انجام دهند.
شورای عالی انقلاب فرهنگی همچنین در 12 شهریور سال گذشته را شامل شش ماده به تصویب رساند و مسئولیت هماهنگی، اجرا و نظارت بر عملکرد دستگاه ها در خصوص این مصوبه را به عهده وزارت کشور نهاد. بر اساس این مصوبه که در 22 مهر سال گذشته از سوی رئیس جمهوری به دستگاه های مسئول ابلاغ شد، وزارت کشور همچنین موظف است ستاد راهبری و هماهنگی اجرای مصوبه عفاف و حجاب را تشکیل دهد و گزارش عملکرد این ستاد را به صورت سالانه به شورای عالی انقلاب فرهنگی ارائه کند.
هدف از تصویب این مجموعه تکمیلی فراگیر شدن عفاف و رعایت حجاب شرعی و قانونی و کاهش بدحجابی عنوان شده و راهبردهای این مصوبه شامل مسئولیت پذیری و پاسخگویی مسئولان دستگاه های اجرایی و سایر دستگاه های حاکمیتی در حوزه عفاف و حجاب ، به فعلیت رساندن ظرفیت های مغفول علمی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و حقوقی برای ارتقای وضعیت عفاف و حجاب ، صیانت از حریم عفت عمومی و گسترش امنیت اخلاقی و مقابله با تهدیدها و جنگ نرم دشمن در حوزه عفاف و حجاب اعلام شده است.
طبق ماده چهار این مصوبه تمام مصوبات قبلی شورای عالی انقلاب فرهنگی در خصوص عفاف و حجاب به قوت خود باقی است و وظایف مقرر شده در ماده پنج برای دستگاه ها وظایف تکمیلی بوده که به وظایف قبلی اضافه شده است.
بر اساس ماده پنج این مصوبه وزارتخانه های مسئول اجرای این مصوبه عبارتند از: وزارت ورزش و جوانان، وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، وزارت کشور، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و مراکز آموزش عالی و پژوهشی، وزارت صنعت، معدن و تجارت، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، وزارت آموزش وپرورش، وزارت امور اقتصادی و دارایی و وزارت اطلاعات.
همچنین سازمان بسیج مستضعفین، نیروی انتظامی، معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری، مرکز مدیریت حوزه علمیه قم، کمیته امداد امام خمینی (ره)، شهرداری های سراسر کشور هم از سایر سازمان هایی هستند که طبق مصوبه مجموعه تکمیلی اقدامات اجرایی گسترش فرهنگ عفاف و حجاب وظائف و تکالیفی را بر عهده دارند.
همچنین ستاد احیای امربه معروف و نهی از منکر، سازمان مناطق آزاد تجاری، صنعتی و ویژه اقتصادی،سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، سازمان صداوسیما، سازمان حج و زیارت، سازمان تبلیغات اسلامی، سازمان بهزیستی، سازمان برنامه وبودجه، سازمان اوقاف و امور خیریه، سازمان اداری و استخدامی و بنیاد شهید و امور ایثارگران هم برای اجرای مصوبه فوق الذکر باید اقدامات تصریح شده در این مصوبه را انجام دهند.
البته طبق ماده شش این مصوبه سیاست گذاری و تصمیم گیری کلان و راهبردی در حوزه حجاب و عفاف و نظارت راهبردی و ارزیابی حسن انجام این مصوبه بر عهده دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی است و ایجاد هماهنگی، تدبیر و پیش بینی ساز و کار لازم برای اجرای این مصوبه و نظارت بر عملکرد دستگاه ها و نهادها بر عهده وزارت کشور است که با استفاده از همه ظرفیت ها و امکانات و منابع از طریق شورای اجتماعی و سازمان امور اجتماعی کشور و تشکیل ستاد هماهنگی و راهبری اجرای مصوبه عفاف و حجاب اقدام می کند و گزارش آن را به صورت سالانه به شورای عالی انقلاب فرهنگی ارائه خواهد کرد.
صنعت نشر جهان در ماه های اخیر با موانع و مشکلاتی چون تعدیل نیرو، کاهش بی سابقه فروش، تعطیلی کتابفروشی ها و ... مواجه بوده است، اما در این میان بسیاری از کتابفروشی ها و ناشران راه چاره را در استفاده از ابزارهای جدید برای فروش و توزیع کتاب دانستند و به کار گرفتند. هرچند در ایران هم ناشران و کتابفروشانی بودند که به این جمع پیوستند، اما بدنه نشر ایران به دلیل کارکرد سنتی خود کمتر سابقه استفاده از این ابزارها را دارد؛ به همین دلیل می توان گفت که بسیاری از کتابفروشی ها و ناشران زمان پیوستن به این جمع و بهره بردن از امکانات و ابزارهای جدید را تا حدودی از دست داده اند.
آمارهای نشر از اسفندماه سال گذشته تاکنون نیز نشان می دهد که صنعت نشر ایران هنوز نتوانسته خود را با شرایط جدید وفق دهد و هماهنگ کند. در ماه های اول شیوع کرونا میزان فروش 90 درصد کاهش داشت، با برگزار نشدن نمایشگاه و همچنین کم اقبالی نسبت به خرید کتاب در شرایط اقتصادی فعلی، چرخه نشر را همچنان با مشکل مواجه کرده است. آمارها حکایت از این دارند که در تیرماه جاری تنها دو هزار و 240 عنوان کتاب منتشر شده است؛ کمتر از یک سوم آمار ماه های گذشته.
شرایط کنترل و شیوع بیماری کرونا مشخص نیست. در چنین اوضاعی صنعت نشر ایران چه آینده ای خواهد داشت؟ علیرضا سبحانی نسب، مدیر نشر جمال، در گفت وگو با تسنیم، معتقد است صنعت نشر همانند بسیاری از حوزه های اقتصادی شرایط مناسبی ندارد و میزان درخواست کتابفروشی ها برای کتاب نیز کاهش چشمگیری داشته است. او ادامه می دهد: وضعیت خاصی است، اگر از مشاغلی که مرتبط با خوراک و مایحتاج اولیه مردم است، صرف نظر کنیم؛ باقی مشاغل با نوسانات و مشکلاتی مواجه اند. در این میان کتاب جزو اولویت های آخر زندگی است. ما اینطور نیاموخته ایم که می شود کمتر خورد، اما حتماً باید کتاب خواند؛ به همین دلیل به راحتی کتاب می تواند از سبد خانواده و به ویژه از سبد فرهنگی کودکان حذف شود.
مدیر نشر جمال که از ناشران باسابقه در حوزه کتاب کودک و نوجوان است، می گوید: اقبال کم به کتاب های حوزه کودک در ماه های اخیر که صدا و سیما کودکان و نوجوانان را با تلویزیون حسابی سرگرم کرده است، کمتر هم شده است. با توجه به این شرایط نیاز به کتاب در خانواده ها کمتر از قبل حس می شود، و اگر هم نیازی می بینند در حد تأمین کتاب های سرگرمی، چیستان و رنگ آمیزی است که شنیده ام رونق خوبی دارند، اما کتاب های معرفتی و دانشی کمتر مورد اقبال قرار می گیرند.
او ادامه می دهد: این روزها روزهای خوبی نیست، نمایشگاه کتاب برگزار نشد، ناشران با مشکلاتی مواجه شده اند و کارشان کم رونق شده است، کتابفروشان چون به فروش آینده امیدی ندارند به اندازه قفسه هایشان از ناشر کتاب می خرند و ... به هر حال اوضاع اقتصادی بیمار است. اما ما مأموریم که در هر حال شکر خدا را کنیم، به همین دلیل شاکر و امیدواریم که اوضاع بهتر شود.
سبحانی شیوع بیماری کرونا برای صنعت نشر را هم تهدید و هم فرصت می داند. او در این رابطه بیشتر توضیح می دهد و اضافه می کند: برکات ویروس منحوس کرونا زیاد خواهد بود؛ در عین حال اینکه کرونا نحس و نامیمون بود، اما فرصت هایی نیز برای جامعه ایجاد کرده است. تغییر در رفتارهای اجتماعی، باورهای جامعه و خرده فرهنگ ها، رشد ایثار و جانفشانی، تمرکز بر تولید کارهای بهتر در حوزه نشر و توجه به ابزارهای توزیع امروزی و ... همه را می توان از فرصت های این ویروس دانست. برای حوزه نشر هم برکاتی به نظرم خواهد داشت که بخشی از آن در آینده روشن خواهد شد.
او معتقد است اگر این وضعیت طول بکشد، رفتار ناشران، خوانندگان، کتابفروشان و همه چرخه توزیع و ترویج کتاب تغییر خواهد کرد. سبحانی بر پوست اندازی صنعت نشر ایران که به صورت سنتی کار می کند و حرکت به سمت استفاده از ابزارهای نو تأکید می کند و می گوید: ما این تغییر را در حوزه آموزش شاهد بودیم، در این مدت آموزش به سمت استفاده از ابزارهای جدید رفت. ابزارهایی در کنار ما بود، اما توجه دقیق و کارآمد به آن نداشتیم و عمدتاً به عنوان ابزار سرگرمی به آنها نگاه می کردیم. کرونا سبب شد تا برای رونق دادن به کارهای اقتصادی این قبیل ابزارها بیشتر مورد توجه قرار گیرد و از آن با عنوان ابزار تجاری و اقتصادی مورد استفاده قرار گیرد. فضای نشر هم می تواند از این بخش بهره لازم را ببرد. استفاده از تکنولوژی تنها جنبه سرگرمی ندارد. قبلاً سنتی ها می گفتند که از این قرتی بازی ها استفاده نمی کنند، اما در شرایط فعلی همه ناگزیر استفاده از این ابزارها و بسترها هستیم؛ چرا که فضای مجازی و شیوه های نو دیگر کارکرد خود را تغییر داده و تنها جنبه سرگرمی ندارند، بلکه ابزاری برای کسب معاش و زندگی شده اند. ما این تحول را مدیون کرونا هستیم.
نشر ایران در دوران گذر از کرونا؛ بهره مند، ورشکست و نیمه نباتی
مدیر نشر جمال در ادامه عدالت در ترویج کتاب را از جمله راهکارهای مؤثر در کم کردن اثرات منفی کرونا می داند و ادامه می دهد: در حال حاضر بخشی از این ابزارها در دست همه است، اما بخش دیگری از صنعت نشر در بهره مندی از این ابزارها محروم اند. به عنوان نمونه، صدا و سیما در دسترس همه نیست. اگر می شد از این فرصت همه بهره ببرند و یک عدالت رسانه ای در این زمینه ایجاد می شد، اتفاقات بهتری رخ می داد.
سبحانی آینده نشر در ایران را در سه گروه مورد بررسی قرار می دهد و می گوید: آینده نشر در وضعیت کرونا را می توان در سه گروه بررسی کرد؛ گروهی برخوردارد، گروهی از دور خارج می شوند و گروهی نیز در این میان به حیات نیمه نباتی خود ادامه خواهند داد. به این معنی که یک عده از ناشران به شدت رشد خواهند کرد و این تهدیدی که برای برخی از ناشران است، برای این دسته از ناشران فرصت خواهد شد؛ هم از نظر مالی تقویت خواهند شد و ادامه کار را دقیق تر و حساب شده تر انجام خواهند داد. دسته دوم کسانی هستند که از این شرایط متضرر خواهند شد. کرونا به بخش دیگری از بدنه نشر آسیب خواهد زد و آنها را از دور خارج خواهد کرد. بخش دیگری هم هستند که کرونا سبب تغییر روند کاریشان خواهد شد و این دسته نیز در نهایت بهره مند خواهند بود، اما نه به اندازه دسته اول. دسته سوم از پیش آمادگی نداشتند، به همین دلیل نتوانستند در زمان مناسب تهدید را به فرصت تبدیل کنند. اما در نهایت موفق شدند که از شرایط موجود برای بهره مند شدن و ادامه فعالیت هایشان بهره ببرند.
برخی از ناشران و کتابفروشان در ماه های اخیر فروش اینترنتی خود را بیش از پیش فعال کردند و با استفاده از روش های جدیدتر سعی کردند تا خلأهای موجود را برطرف کرده و مخاطب را به خرید راغب تر کنند، اما بسیاری بر این باورند که استفاده از این روش ها راه های میان بر و مقطعی است که اهالی نشر از آن بهره برده اند تا بتوانند از شرایط بحران به صورت مقطعی خارج شوند. از نظر فعالان این حوزه، راه برون رفت از شرایط فعلی باید به صورت کلان تر اجرا شود. حمایت های برنامه ریزی شده از فعالان این عرصه درخواست اکثر فعالان نشر است.
انتهای پیام/
با توجه به اینکه مدت زمان نگهداری بار در گمرک سه ماه است و این کتاب ها بیش از چهار ماه گذشته در گمرک بوده اند، برای ترخیصشان ضرب الاجل تعیین شد و حالا قرار است کتاب ها ترخیص شوند.
پیش از این برخی ناشران فعال در بخش خارجی و موزعان کتب خارجی در ایران از ارائه پیشنهاداتی به وزارت ارشاد در صورت برگزار نشدن نمایشگاه بین المللی کتاب برای حمایت از این بخش خبر داده بودند. یکی از پیشنهادات برگزاری نمایشگاه تخصصی است ، نمایشگاهی که تنها ناشران بخش خارجی نمایشگاه در آن حضور داشته باشند و طبعاً بازدیدکننده چندانی نخواهد داشت .
مهدی عمرانلو، مدیر کمیته ناشران خارجی سی و سومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، درباره تعیین تکلیف این کتاب ها به تسنیم گفت: با توجه به تعیین مهلت گمرک برای کتاب ها وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی وارد مذاکره شده و تا پایان مرداد دوباره از گمرک وقت گرفته است، هم چنین اسناد کتاب ها در اختیار اداره مجامع و تشکل های وزارت فرهنگ و ارشاد قرار گرفته تا کارهای ترخیص انجام شود.
وی درباره تعیین تکلیف کتاب ها پس از ترخیص نیز توضیحاتی داد و افزود: اینطور که مشخص است کتاب های خارجی فعلا در ایران بازاری ندارد، بنابراین ممکن است برخی توزیع کنندگان به فکر مرجوع کردن کتاب ها باشند. به هر حال مشتریان کتاب ها یا دانشجویان هستند یا دانشگاه ها و مراکز علمی و تحقیقاتی که با توجه به تعطیلی دانشگاه ها به دلیل شرایط کرونا و ... به نظر می رسد کتاب ها خریداری نشوند.
عمرانلو با اشاره به ضرر و زیانی که ناشران و توزیع کنندگان بخش خارجی نمایشگاه کتاب تهران از برگزار نشدن این نمایشگاه و شرایط فعلی متحمل شده اند، یادآور شد: من تصور می کنم واردکننده های کتب خارجی اگر بیشتر از ناشران داخلی متضرر نشده باشند، کمتر نشده اند.
وی با اشاره به دلایل خود تصریح کرد: اکنون قیمت دلار به 23 هزار تومان رسیده است، واردکننده کتاب را در اسفند ماه با دلار 14 هزار تومان وارد کرده است و حالا باید کتاب را با دلار 23 هزار تومان به فروش برساند تا بتواند تعهد خود به ناشر اصلی را پرداخت کند. قطعاً با این قیمت ها مشتری برای کتاب ها پیدا نمی شود. حمایتی نیز که وجود ندارد؛ بنابراین راهی جز مرجوعی برای ناشر خارجی و پرداخت زیان ها و خسارات باقی نمی ماند.
در سال های اخیر نهادهایی چون وزارت علوم ، وزارت بهداشت، دانشگاه آزاد و... که مهمترین مخاطبان کتب خارجی در ایران بوده اند، بودجه ای برای خرید از این بخش نمایشگاه اختصاص نداده اند. مذاکرات وزارت ارشاد و ارائه تخفیف های حمایتی نیز راه به جایی نبرد. با این حال ناشران فعال در این بخش در ایام نمایشگاه کتاب تهران با استفاده از حمایت های ارشاد به ارائه آثار این حوزه پرداخته و نسبتا ً از فروش خود راضی بوده اند. اما در سال جاری به دلیل تعطیلی شدن نمایشگاه کتاب و با توجه به اینکه کتب علمی معمولاً دارای تاریخ انقضا هستند، این نگرانی وجود داشته که در صورت تعیین تکلیف نشدن کتاب ها ، تاریخ مصرف آن ها بگذرد.
مشخص نیست که وزارت ارشاد پس از ترخیص این کتاب ها از گمرک چه برنامه ای برای این کتاب ها دارد، آیا به پیشنهاد ناشران برای برگزاری نمایشگاه تخصصی عمل خواهد کرد یا در اختیار موزعان و صاحبان اصلی کتاب ها قرار می گیرد تا خود تعیین تکلیف کنند. پیش از این نیز احد رضایی از ناشران فعال در این بخش، برگزاری نمایشگاه دیجیتال برای فروش کتاب های این بخش را غیرممکن دانسته بود.
انتهای پیام/
رئیس نمایشگاه کتاب تهران ادامه داد: چیزی به عنوان نمایشگاه کتاب تهران که شامل همه بخش ها باشد و ناشران به دور هم جمع شوند و مخاطبان از آن بازدید داشته باشند، برگزار نخواهد شد.
جوادی گفت: برنامه های دیگری به عنوان جایگزین تدارک دیده خواهد شد که به زودی در این زمینه اطلاع رسانی خواهیم کرد.
پیش از این وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تصمیم گیری درباره برگزاری نمایشگاه کتاب تهران را به ستاد مقابله با کرونا واگذار و پیشنهاد برگزاری آن برای دوره زمانی مرداد تا مهر را مطرح کرده بود.
وی در برنامه تقاطع فرهنگ با بیان این مطلب افزود: آنچه هم اینک بر سر زبان ها افتاده، به عنوان موسسه فراگیر نامیده می شود، ولی قاعدتا این نام موقت بوده و جایگزینی خواهد داشت.
دهقانکار، همچنین در رابطه با این تغییر و تحولات در وزارت ارشاد گفت: فرایند ساماندهی موسسات قریب سه سال در دست بررسی بود و ضمن نقد و بررسی های متعدد، در بهمن98 به صورت جدی مطرح شد.
این فعال حوزه فرهنگ با بیان اینکه فرایند ادغام دفعتا و یک باره صورت نگرفت، گفت: عده ای تصور می کردند این فرایند در سال پایانی دولت طبیعی نباشد اما آنچه امروز شاد بودیم، از سه سال گذشته کلید خورده است.
دهقانکار ضمن قدردانی از نظرات موافق و مخالف و تاکید بر مثبت بودنِ هشدارها در راستای کاهش آسیب های احتمالی در این مسیر اظهار کرد: این سه موسسه تا حد بسیار زیادی فعالیت هایی به هم پیوسته و موازی کاری داشتند و امیدواریم با فرایند هم افزایی، شاهد خروجی مثبت در حوزه فرهنگ و کتاب و ادبیات باشیم.
این مقام مسئول در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در رابطه با تعیین تکلیف مراسم جوایز و دیگر فعالیت های سابقه دار هر یک از موسسات ادغام شده، گفت: معتقدیم ثبات و تغییر فی النفسه ارزشمند نیست و در حقیقت ثباتی نیکوست که فعالیت های مثبت را ادامه داده و تغییری خوبست که منجر به ایجاد فعالیت های مثبت شود.
دهقانکار با بیان این مطلب افزود: آن دسته از فعالیت هایی که جامعه نشر و حوزه کتاب از آن رضایت داشتند، حفظ خواهد شد و با قوت بیشتر ادامه خواهد یافت.
وی همچنین در پاسخ به سوالی درباره پیش بینی ها برای برگزاری نمایشگاه کتاب تهران در سال جاری به رادیو گفت وگو گفت: تلاش داریم نمایشگاه مجازی برپا شود و از تجربیات تیم فنی برای شکل گیری این رویداد مجازی بهره برده ایم.
دهقانکار افزود: در سال 99 حتما یک نمایشگاه مجازی خواهیم داشت اما این رویداد جایگزین نمایشگاه کتاب تهران نخواهد بود.
این مدیر حوزه فرهنگ و ادبیات کشور در بخشی دیگر از این برنامه رادیویی اظهار کرد: اصنافی که دارای کد کارگاهی بودند، لیست خود را ارائه و ما آن را تحویل دولت دادیم. همچنین لیست مخاطبان وزارت ارشاد مانند یک نویسنده یا ناشر مستقل، اخیرا به دولت ارائه شده است و در صدد هستیم حقوق این صنوف ضایع نشود.
به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، به نقل از پایگاه خبری تحلیلی رادیو گفت وگو در پی ادغام سه موسسه بنیاد شعر و ادبیات داستانی ، نمایشگاه های فرهنگی ایران و خانه کتاب در معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایوب دهقانکار، به عنوان مدیرعامل انتخابی برای این موسسه تجمیعی، نامگذاری برای این نهاد را بر عهده اعضای هیات امنا، دانست و افزود: قرار بود یکشنبه هفته گذشته جلسه حضوری هیئت امنا برگزار شود ولی با توجه به شرایط کرونایی امکان برپایی جلسه حضوری میسر نشد.
وی در برنامه تقاطع فرهنگ با بیان این مطلب افزود: آنچه هم اینک بر سر زبان ها افتاده، به عنوان موسسه فراگیر نامیده می شود، ولی قاعدتا این نام موقت بوده و جایگزینی خواهد داشت.
دهقانکار، همچنین در رابطه با این تغییر و تحولات در وزارت ارشاد گفت: فرایند ساماندهی موسسات قریب سه سال در دست بررسی بود و ضمن نقد و بررسی های متعدد، در بهمن98 به صورت جدی مطرح شد.
این فعال حوزه فرهنگ با بیان اینکه فرایند ادغام دفعتا و یک باره صورت نگرفت، گفت: عده ای تصور می کردند این فرایند در سال پایانی دولت طبیعی نباشد اما آنچه امروز شاد بودیم، از سه سال گذشته کلید خورده است.
دهقانکار ضمن قدردانی از نظرات موافق و مخالف و تاکید بر مثبت بودنِ هشدارها در راستای کاهش آسیب های احتمالی در این مسیر اظهار کرد: این سه موسسه تا حد بسیار زیادی فعالیت هایی به هم پیوسته و موازی کاری داشتند و امیدواریم با فرایند هم افزایی، شاهد خروجی مثبت در حوزه فرهنگ و کتاب و ادبیات باشیم.
این مقام مسئول در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در رابطه با تعیین تکلیف مراسم جوایز و دیگر فعالیت های سابقه دار هر یک از موسسات ادغام شده، گفت: معتقدیم ثبات و تغییر فی النفسه ارزشمند نیست و در حقیقت ثباتی نیکوست که فعالیت های مثبت را ادامه داده و تغییری خوبست که منجر به ایجاد فعالیت های مثبت شود.
دهقانکار با بیان این مطلب افزود: آن دسته از فعالیت هایی که جامعه نشر و حوزه کتاب از آن رضایت داشتند، حفظ خواهد شد و با قوت بیشتر ادامه خواهد یافت.
وی همچنین در پاسخ به سوالی درباره پیش بینی ها برای برگزاری نمایشگاه کتاب تهران در سال جاری به رادیو گفت وگو گفت: تلاش داریم نمایشگاه مجازی برپا شود و از تجربیات تیم فنی برای شکل گیری این رویداد مجازی بهره برده ایم.
دهقانکار افزود: در سال 99 حتما یک نمایشگاه مجازی خواهیم داشت اما این رویداد جایگزین نمایشگاه کتاب تهران نخواهد بود.
این مدیر حوزه فرهنگ و ادبیات کشور در بخشی دیگر از این برنامه رادیویی اظهار کرد: اصنافی که دارای کد کارگاهی بودند، لیست خود را ارائه و ما آن را تحویل دولت دادیم. همچنین لیست مخاطبان وزارت ارشاد مانند یک نویسنده یا ناشر مستقل، اخیرا به دولت ارائه شده است و در صدد هستیم حقوق این صنوف ضایع نشود.
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)،
خبرگزاری کتاب ایران
وی ادامه داد: فروش مستقیم کتاب از سوی ناشران مضرات زیادی برای کتاب فروش به همراه دارد؛ هرچند بسیاری از کتاب فروشان روی خیلی از کتاب های ناشران کار نمی کنند و ناشران نیاز به ویترینی دارند که کتاب هایشان را عرضه کنند.
کیائیان با بیان اینکه از ارائه کتاب با تخفیف توسط ناشران دفاع نمی کنم، گفت: باید دید چه جایگزینی برای ناشران وجود دارد. البته تخفیف های بیشتر از 30 یا 35 درصد اقدام ناجوانمردانه ای است و چنین تخفیف هایی برای کتاب فروشان ایجاد مشکل می کند.
وی تاکید کرد: عرضه کتاب با تخفیف غیرمتعارف در درازمدت برای ناشر هم مشکل ساز است.
وی با اشاره به عرضه کتاب های افست از سوی برخی سایت ها توضیح داد: برخی از سایت ها و صفحات مجازی کتاب ها را با تخفیف هایی بیشتر از 50 درصد می فروشند که مشخص است این کتاب ها افست اند.
کیائیان با بیان اینکه یک صفحه در اینستاگرام مدتی پیش کتاب ها را با 60 درصد تخفیف می فروخت، گفت: کتاب بسیاری از ناشران معروف و آثار پرمخاطب در قالب افست با تخفیف های بالا عرضه می شود و بسیاری از مردم از این موضوع اطلاع ندارند.
وی با اشاره به لزوم دریافت مجوز تخفیف از اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران، عنوان کرد: عمدتا افراد توجیه نیستند که برای حراجی و ارائه تخفیف کتاب باید از اتحادیه مجوز بگیرند و مجوز نمی گیرند.
کیائیان در پاسخ به سوال ایبنا درباره لزوم دریافت مجوز فروش اینترنتی و تبعیت از اتحادیه ناشران و کتابفروشان نیز گفت: متاسفانه هنوز به صورت کامل این اتفاق نیفتاده است که سایت ها و فروشگاه های اینترنتی هم زیرنظر اتحادیه فعالیت کنند. این موفقیت حاصل نشده است و امیدوارم مساعدتی شود تا سایت ها زیرمجموعه اتحادیه بیایند.
به گفته وی، بحث کافه کتاب ها و سایت هایی که کتاب می فروشند هنوز به نتیجه نرسیده است و این تصمیم باید از سوی اتاق اصناف و وزارت صمت گرفته شود؛ زیرا سایت های فروش اینترنتی مثل دیجی کالا پروانه خود را از کمیسیونی در مرکز پشتیبانی انفورماتیک ایران دریافت می کنند.
کیائیان افزود: سازوکاری که برای آن ها ترسیم شده، فروش اینترنتی است که معمولا در همه کشورها همراه با تخفیف است و برای اینکه سایت ها هزینه های کمتری از یک فروشگاه فیزیکی دارند، برای ایجاد جذابیت هزینه های کمتر را به مشتری منتقل می کند و اغلب تخفیف می دهند.
وی درباره آسیب درازمدت تخفیف های غیرمتعارف برای زنجیره صنعت نشر گفت: مساله اینجا است که ناشر با این کار مشتریان را به این شکل خرید عادت می دهند و اگر تخفیف و حراجی باشد مردم استقبال می کنند و بعد از حراجی دیگر استقبالی نمی کنند، از سوی دیگر حذف کتابفروشان آسیب اصلی به کل زنجیره نشر می زند که ناشر در این آسیب سهیم است.
روزبه کیائیان، رئیس کمیسیون بازرسی اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران در گفت وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، با اشاره به پیامدهای تخفیف غیرمتعارف ناشران و فروشگاه های اینترنتی عنوان کرد: اینکه سالی دو یا سه روز به مناسبت های خاص، برخی ناشران به ارائه تخفیف می پردازند، عموما مشکل زیادی ندارد اما اینکه به صورت طولانی مدت، عرضه مستقیم کتاب با تخفیف انجام شود، کار درستی نیست.
وی ادامه داد: فروش مستقیم کتاب از سوی ناشران مضرات زیادی برای کتاب فروش به همراه دارد؛ هرچند بسیاری از کتاب فروشان روی خیلی از کتاب های ناشران کار نمی کنند و ناشران نیاز به ویترینی دارند که کتاب هایشان را عرضه کنند.
کیائیان با بیان اینکه از ارائه کتاب با تخفیف توسط ناشران دفاع نمی کنم، گفت: باید دید چه جایگزینی برای ناشران وجود دارد. البته تخفیف های بیشتر از 30 یا 35 درصد اقدام ناجوانمردانه ای است و چنین تخفیف هایی برای کتاب فروشان ایجاد مشکل می کند.
وی تاکید کرد: عرضه کتاب با تخفیف غیرمتعارف در درازمدت برای ناشر هم مشکل ساز است.
وی با اشاره به عرضه کتاب های افست از سوی برخی سایت ها توضیح داد: برخی از سایت ها و صفحات مجازی کتاب ها را با تخفیف هایی بیشتر از 50 درصد می فروشند که مشخص است این کتاب ها افست اند.
کیائیان با بیان اینکه یک صفحه در اینستاگرام مدتی پیش کتاب ها را با 60 درصد تخفیف می فروخت، گفت: کتاب بسیاری از ناشران معروف و آثار پرمخاطب در قالب افست با تخفیف های بالا عرضه می شود و بسیاری از مردم از این موضوع اطلاع ندارند.
وی با اشاره به لزوم دریافت مجوز تخفیف از اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران، عنوان کرد: عمدتا افراد توجیه نیستند که برای حراجی و ارائه تخفیف کتاب باید از اتحادیه مجوز بگیرند و مجوز نمی گیرند.
کیائیان در پاسخ به سوال ایبنا درباره لزوم دریافت مجوز فروش اینترنتی و تبعیت از اتحادیه ناشران و کتابفروشان نیز گفت: متاسفانه هنوز به صورت کامل این اتفاق نیفتاده است که سایت ها و فروشگاه های اینترنتی هم زیرنظر اتحادیه فعالیت کنند. این موفقیت حاصل نشده است و امیدوارم مساعدتی شود تا سایت ها زیرمجموعه اتحادیه بیایند.
به گفته وی، بحث کافه کتاب ها و سایت هایی که کتاب می فروشند هنوز به نتیجه نرسیده است و این تصمیم باید از سوی اتاق اصناف و وزارت صمت گرفته شود؛ زیرا سایت های فروش اینترنتی مثل دیجی کالا پروانه خود را از کمیسیونی در مرکز پشتیبانی انفورماتیک ایران دریافت می کنند.
کیائیان افزود: سازوکاری که برای آن ها ترسیم شده، فروش اینترنتی است که معمولا در همه کشورها همراه با تخفیف است و برای اینکه سایت ها هزینه های کمتری از یک فروشگاه فیزیکی دارند، برای ایجاد جذابیت هزینه های کمتر را به مشتری منتقل می کند و اغلب تخفیف می دهند.
وی درباره آسیب درازمدت تخفیف های غیرمتعارف برای زنجیره صنعت نشر گفت: مساله اینجا است که ناشر با این کار مشتریان را به این شکل خرید عادت می دهند و اگر تخفیف و حراجی باشد مردم استقبال می کنند و بعد از حراجی دیگر استقبالی نمی کنند، از سوی دیگر حذف کتابفروشان آسیب اصلی به کل زنجیره نشر می زند که ناشر در این آسیب سهیم است.
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)
خبرگزاری کتاب ایران
او افزود: فی نفسه کاری پرفروش می شود که مردم بیشتری با آن ارتباط برقرار کنند اما این به معنای بد بودن کتاب نیست. آنچه به عنوان ادبیات عامه پسند شناخته می شود کتاب هایی است که ارزش ادبی و هنری کمتری دارد و از نظر ساختاری، زبان، تکنیک ادبی و جهان بینی دچار ضعف است و در سطح پایینی قرار دارد. نویسندگان این نوع از کتاب ها به کندو کاو انسان ها نمی پردازند، زبان نو ندارند و بیشتر بر ساختارهای سطح پایینی از ادبیات کلاسیک متمرکزند.
عباسی در ادامه گفت: اگر تعریف از عشق در کتابی انسان شناسانه باشد آن اثر، کار جدی و مهمی است اما نویسندگان این نوع کتاب ها بر احساسات عاطفی نوجوانان تمرکز دارند زیرا بیشتر خوانندگان را تشکیل می دهند، این کتاب ها بیشتر مخاطب محورند. شاید عنوان عامه پسند برای این نوع کتاب ها جالب نباشد زیرا آن ها از نظر فنی و هنری سطح پایینی دارند و ارزش ادبی کمتری برای شان متصور است. کتاب هایی هم هستند که از نظر ادبی و ساختار زبانی ارزش بالاییدارند اما پرفروش می شوند، بنابراین عنوان عامه پسند ، عنوان مناسبی برای این کتاب ها نیست.
او درباره نقد نشدن کتاب های عامه پسند، با تاکید بر ضعف این کتاب ها از نظر هنری و ادبی، بیان کرد: منتقدان به دنبال کشف ارزش های ادبی و هنری هستند و چون این کتاب ها فاقد ارزش های ادبی هستند و یا ارزش کمتری دارند،کنار گذاشته می شوند.
نویسنده دختر لوتی و بازیگوش سپس درباره این که آیا ادبیات عامه پسند می تواند مقدمه ای برای ورود به ادبیات جدی باشد، اظهار کرد: این موضوع دو بحث دارد؛ نوشتن و خواندن. نویسنده ای که از نوشتن کتاب های با ارزش ادبی کمتر شروع کند، نمی تواند کتابی بنویسد که ارزش ادبی و هنری بالایی دارد و معمولا در همان سطح باقی می ماند. اما درباره خواندن باید بگوییم، خواندن هر کتابی به مخاطب کمک کرده و او را ترغیب می کند تا کتاب به عنوان کالای اساسی زندگی اش قرار بگیرد. این نوع کتاب ها معمولا جذابیت بیشتری برای کسانی که در سنین پایین قرار دارند، دارد، برخی از آن ها هم ارزش ادبی و نثری و زبان درست دارند. فکر نمی کنم اشکالی در آن باشد و ممکن است در سنین بالا آثار فاخری بخوانند اما برای نوشتن توصیه نمی کنم.
عباسی همچنین درباره نگاه تجارت گونه برخی از ناشران نسبت به کتاب ها که منجر به گسترش تولید کتاب های عامه پسند می شود و این که آیا ممکن است نویسنده ای برای تأمین معاش به این سمت برود، بیان کرد: این خطر همیشه وجود داشته و دارد. نشر بنگاه اقتصادی و فرهنگی است و ناشران ترجیح می دهند کتابی تولید کنند که هم نخبگان تایید کنند و هم خواننده عام داشته باشد تا فروش کند. ناشران حرفه ای سعی می کنند تن به این کار ندهند اما در زمانی که وضعیت اقتصادی نشر آشفته می شود این خطر ادبیات را تهدید می کند. نویسندگان نیز ممکن است به دلایل اقتصادی به نوشتن کارهایی با ارزش ادبی و هنری کم تمایل پیدا کنند.
انتهای پیام
این روزها که مدیران موسسات پخش کتاب، دادشان به هوا برخاسته و از میزان تخفیف ارائه شده به مشتریان، در فضای مجازی و همچنین فروش مستقیم با تخفیف غیرمتعارف گله مندند، امر تازه ای نیست و بازار عرضه و تقاضاست که مُعیّن می کند کدام کالا را باید به چه میزان تخفیف خرید و یا فروخت، هرچند که همیشه و همواره شرایط کتاب، با سایر کالاها تفاوتی اساسی داشته و دارد و آفت هر دم افزون تورم، که تأثیر مستقیم بر روی معیشت مردم دارد، اولین کالایی را که از سبد خرید آن ها حذف می کند، همانا کتاب است.
در روزگاری که کتاب از سوی وزارت ارشاد قیمت گذاری می شد، می توانم ده ها کتاب را مثال بزنم که سه چهار برابر قیمت پشت جلد آن، به فروش می رسیدند و ناشر اصلاً تخفیفی را برای فروش کتاب هایش در نظر نمی گرفت. سینوهه، نوشته میکاوالتاری، با ترجمه مرحوم ذبیح الله منصوری، در دو جلد، با قیمت پشت جلد 150 تومان، کمتر از چهارصد تومان، به فروش نمی رسید. نوبت عاشقی محسن مخملباف، چهل و پنج تومان قیمت گذاری شده بود و به راحتی یکصد تومان از مشتری تقاضا می شد. خواجه تاجدار، که از سوی انتشارات امیرکبیر مصادره شده به چاپ می رسید، ظاهراً قیمت داشت، اما امکان تهیه آن با قیمت معلوم شده نبود و هنر آشپزی رزا منتظمی، دوجلدی، قیمتی کمتر از چهارصد تومان داشت، اما بیش از هزار تومان به فروش می رسید. فرهنگ معین، با آن که در هر نوبت چاپ، بیش از بیست هزار دوره از سوی امیرکبیر به چاپ می رسید، به شکل پیش فروش، فروخته می شد و به راحتی بیش از چهار پنج برابر قیمت رسمی آن خریدار داشت. حافظِ انجمن خوشنویسان، به خط کیخسرو خروش، 120 تومان قیمت خورده بود، اما تا چهارصد تومان به فروش می رسید، و فرهنگ حییم با آن که از سوی انتشارات فرهنگ معاصر، به میزان 15 درصد شامل تخفیف از قیمت پشت جلد عادلانه می شد، به راحتی، قابلیت آن را داشت که بیش از قیمت اصلی به فروش رسد و رساله نوین امام خمینی که از سوی بی آزار شیرازی، تهیه و تدوین شده بود و انجام کتاب و مرحوم سلامی آن را به چاپ رسانده بودند و در شمارگان حداقل در هر بار، بیست هزار نسخه به چاپ می رسید، مثل آب خوردن، بیست درصد بالای قیمت آن به فروش می رفت و بازار داشت و چه بسیار کتاب های دیگر. این وضع تقریباً تا سال 1370 ادامه داشت و طی دهه 1380 1370، وزارت ارشاد دیگر خود را متولی قیمت گذاری کتاب نمی دانست و اگر می دانست هم، چندان مؤثر نبود و بازار عرضه و تقاضا، آن را معلوم می ساخت. در این دهه، که ابتدای آن با دولت مرحوم هاشمی رفسنجانی توأم بود و با دولت اصلاحات ادامه یافت، بازار کتاب پس از پایان دوران دولت سازندگی و آغاز حرکت دولت جدید، دچار شکوفایی شد و برخی از کتاب ها، شمارگان حیرت انگیزی پیدا کرده بودند و با آغاز به کار چهار سال دوم دولت اصلاحات، روند نزولی آغاز و پدیده ای که در این دهه 1380 1370 تقریباً در بین برخی از ناشران رو نشان داده بود، کاملاً علنی شد: تغییر قیمت، بنابه تقاضای بازار و با شروع به کار دولت جدید در سال 1384، شاهد وضعیتی بودیم که بهتر است به آن نپردازیم و از آغاز به کار دولت جدید، بسیاری از امیدهای از دست رفته مجدداً جوانه زدند و در چهار سال ابتدایی، روندی نسبتاً آرام بر بازار کتاب و کلیه کالاها حاکم بود و بحران آفرینی های داخلی و خارجی، بیشترین آوار را متوجه صنعت نشر کشور نمود و کمبود و گرانی مواد اولیه، بیش از پیش، بازار کتاب و نشر را تحت الشعاع خود قرار داده و با آمدن کرونا قوز، بالاقوز شد تعطیلی یک ماهه فروردین، گرانی ارز و به تبع آن سایر کالاها و همچنین عدم برگزاری نمایشگاه کتاب، نتیجه ای را رقم زد که می تواند آینده نشر کشور را تحت الشعاع قرار دهد. فروش تک نسخه ای، در فضای مجازی، با تخفیف 20 تا 30 درصد و کلی فروشی، در سطح بیش از پنجاه درصد آن هم از سوی ناشران شناخته شده، به خصوص آن دسته از ناشرانی که گفته می شود: تولید قریب به هشتاد درصد عناوین کتاب های چاپ جدید را برعهده دارند، و صد البته با قیمت هایی که بعضاً غیرمتعارف است و گاهی، تا پنج برابر قیمت تمام شده، نرخ گذاری می شود، و طبیعی است که ارائه این گونه تخفیف ها، زیانی را متوجه آن ها نسازد و این چنین است که از کتاب زند در بلوار کریم خان تهران، تا کتاب فروشی یکصد و بیست ساله اسلامیه در بازار، قصد دارند عطای کار را به لقایش ببخشند.
در دهة هفتاد، بخش اعظم مؤسسات پخش کتاب، تشکلی را به راه انداختند و هر هفته، طی نشست هایی به بررسی مشکلات می نشستند و مصوباتی داشتند، که رعایت آن ها الزامی بود، اما هرگز منویات آن ها به صورت صد در صد از قوه به فعل نیامد و موزعین که زیر ورقه مصوبه تخفیف بیش از سی درصد را امضا کرده بودند، به راحتی آن را دور می زدند و حتی در مقام انکار موضوع نیز برمی آمدند و وقتی به طور خصوصی با آن ها گفت وگو می کردم و از این عهدشکنی می گفتم، کمبود نقدینگی شرایط حاکم بر بازار را پیش می کشیدند و شاهد می آوردند.
روند قیمت گذاری های نامعقول، ارائه تخفیف های نامعقول تر، تغییر دائمی قیمت پشت جلد کتاب ها در یک چاپ، آن هم بارها و بارها از بین رفتن ویترین کتابفروشی ها، چاپ کتاب های عموماً ترجمه شده و نه تألیفی، کپی کاری و کتاب سازی، و آفاتی از این دست، یقیناً آینده نه چندان روشنی را برای بازار کتاب رقم خواهد زد.
کتاب فروشی که مطلقاً گرد نشر نمی گردد و فقط با فروش کتاب، درصدد امرار معاش است، چه یک ساله باشد، چه یک قرن را طی کرده باشد، کمرش خواهد شکست و گواه آن، خانه کتاب مفید، که هنوز یک سال از راه اندازی آن نگذشته که می گوید: با این میزان تخفیف و قیمت گذاری ها، ادامه کار میسر نیست و امیدوارانه آمدیم، اما، به در بسته خورده ایم و هرچه می گوییم: چرا این میزان تخفیف؟ می گویند: وضعیت بازار، عرضه و تقاضا، کمبود نقدینگی، و ده ها عذر و بهانه درست و بعضاً نادرست و در این رهگذر، ما نمی توانیم از پس مخارج برآییم و اگر کرایه مغازه می دادیم، واویلا بود. در این شرایط باید گفت: از ماست که برماست و آنچه که امروز بر بازار کتاب حاکم است، هر سر منشأیی که داشته باشد، نتیجه اش ویرانی کتاب فروشی هاست و بر سر شاخ نشسته ایم و بُن می بُریم و می باید فکری کرد.
گواه صادق، گفته های ابراهیم کریمی زنجانی مدیر پخش دوستان (گزیده) و عباس حق روستا مدیر پخش سرزمین. خوشنامانی که حداقل سه چهار دهه است که فقط موزع کتاب هستند و گفته های آن ها را باید جدی گرفت.
جامعه کتاب نخوان ما، عادت دارد برای هر کالایی، ولو هرچقدر گران و نامعقول، هزینه کند، اما برای کتاب، نه.
شاید این از بخت بد کتاب در ایران است که هرگز به دیده یک کالا حتی کالای فرهنگی دیده نشده و همین دیدگاه، اجازه نداده تا عموم ناشران، دیرپا باشند. از ابراهیم رمضانی و ابن سینا گرفته، تا زنده یاد بیوک چیت چیان و انتشارات مرتضوی. با رفتن و جا خالی کردن اینان، راه، دیگر ادامه پیدا نمی کند و در شرایط نسبتاً بحرانی فعلی، اگر هم اندیشی و وحدت رویه صورت نگیرد، یقین کنید در دهه ابتدایی قرن آینده، باید نام کتاب فروشی را در افسانه ها، یاد کنیم!
به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ نصرالله حدادی خدا رحمت کند مرحوم سید عبدالغفار طهوری را، که مظهر دوستی و مروت و وفا بود. در اواخر دهه شصت، آن گاه که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تصمیم گرفت، برای ناشران پروانه نشر صادر کند، روزی او را در حالتی که کاملاً رنگ و رویش پریده بود، بر روی پله های طبقه دوم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دیدم. گویا با یکی از مسؤولین وقت ارشاد، به نام رضاخانی، به خاطر قیمت گذاری بر روی کتاب تحفة العالم بگو مگوی مختصری کرده بود و با آن حالت، از اتاق مسئوول خارج شده و برای تجدید قوا، بر روی پله نشسته بود که من سر رسیدم. از چند و چون کار پرسیدم؛ گفت: این بابا خیال میکنه رضاخانه، هرچی من می گویم. حرف خودش را میزند و کار به اینجا رسید که مشاهده میکنید. او را دلالت کردم و از آنجا که طبعی شوخ داشت، به او گفتم: میگن: طهوری، با عوامل رژیم همکاری می کرده! نگاه معناداری به من کرد و گفت: راست می گویند، یک روز رفتیم پیش مهرداد پهلبد. وزیر و رییس و همه کاره وزارت فرهنگ و هنر. در آن زمان بنگاه ترجمه و نشر کتاب رو به روی دانشگاه یک کتاب فروشی دو دهنه داشت و کتاب های خوبی چاپ می کرد. میزان تخفیف ارائه شده به کلیه کتابفروشی ها، بیست درصد و به مشتریانی که به صورت تک فروشی، کتاب در اختیارشان قرار می گرفت هم بیست درصد بود و برای ما صرفه اقتصادی نداشت. عده ای از ناشران آن روزگار، به نمایندگی از سوی اتحادیه ناشران، به خاطر مضایق و اعمال سلیقه های فردی و بدون ضابطه، قصد کردیم تا در این ملاقات، از مشکلات نشر و کتاب بگوییم. به اتفاق دوستان، خدمت وزیر رسیدیم و با خوشرویی او مواجه شدیم. این ملاقات قریب به یک ساعت به طول انجامید و هرکدام از دوستان، بخشی از مشکلات نشر را بازگو کردیم و او با دقت گوش داد و در پایان، قول مساعد داد تا نسبت به رفع آن ها، اقدام کند و به هنگام خروج از دفتر وزیر، به آرامی گفت: ناگفته دیگری آیا دارید؟ به یادم آمد، موضوع میزان تخفیف بنگاه ترجمه و نشر کتاب را بازگو کنم. وقتی که این موضوع را شنید، بدون این که پاسخی بدهد، به سمت تلفن رفت و به مدیر دفترش گفت: بلافاصله مدیر انتشارات را پای تلفن احضار کن. دو سه دقیقه بعد، منشی اطلاع داد که مدیر انتشارات منتظر اوامر ایشان است. ما تماماً ساکت ایستاده بودیم، و او آمرانه، دستور داد: آقایان ناشران، گله مند میزان تخفیف در بنگاه ترجمه و نشر کتاب هستند، ضمن تحصیل رضایت آنان، میزان تخفیف متعارف بنگاه را پس از مشورت با آن ها تعیین و در غیر این صورت، درِ تمام فروشگاه ها را ببندید! دستور آنقدر صریح بود که بلافاصله از قوه به فعل آمد و اگر منظور دوستان، همکاران از این طریق با رژیم پهلوی است، آن را قبول دارم! با هم از ساختمان ارشاد خارج شدیم و سر راه، سری به بیژن ترقی و انتشارات خیام و حال و احوالی با فرزندان حاج آقا جواد اقبال کرد و اظهار لطفی بین ایشان و بنده با آقای علی محمدی اردهالی رد و بدل شد و به میدان مخبرالدوله که رسیدیم، او به سمت دانشگاه و من هم به طرف ناصر خسرو، از هم جدا شدیم.
این روزها که مدیران موسسات پخش کتاب، دادشان به هوا برخاسته و از میزان تخفیف ارائه شده به مشتریان، در فضای مجازی و همچنین فروش مستقیم با تخفیف غیرمتعارف گله مندند، امر تازه ای نیست و بازار عرضه و تقاضاست که مُعیّن می کند کدام کالا را باید به چه میزان تخفیف خرید و یا فروخت، هرچند که همیشه و همواره شرایط کتاب، با سایر کالاها تفاوتی اساسی داشته و دارد و آفت هر دم افزون تورم، که تأثیر مستقیم بر روی معیشت مردم دارد، اولین کالایی را که از سبد خرید آن ها حذف می کند، همانا کتاب است.
در روزگاری که کتاب از سوی وزارت ارشاد قیمت گذاری می شد، می توانم ده ها کتاب را مثال بزنم که سه چهار برابر قیمت پشت جلد آن، به فروش می رسیدند و ناشر اصلاً تخفیفی را برای فروش کتاب هایش در نظر نمی گرفت. سینوهه، نوشته میکاوالتاری، با ترجمه مرحوم ذبیح الله منصوری، در دو جلد، با قیمت پشت جلد 150 تومان، کمتر از چهارصد تومان، به فروش نمی رسید. نوبت عاشقی محسن مخملباف، چهل و پنج تومان قیمت گذاری شده بود و به راحتی یکصد تومان از مشتری تقاضا می شد. خواجه تاجدار، که از سوی انتشارات امیرکبیر مصادره شده به چاپ می رسید، ظاهراً قیمت داشت، اما امکان تهیه آن با قیمت معلوم شده نبود و هنر آشپزی رزا منتظمی، دوجلدی، قیمتی کمتر از چهارصد تومان داشت، اما بیش از هزار تومان به فروش می رسید. فرهنگ معین، با آن که در هر نوبت چاپ، بیش از بیست هزار دوره از سوی امیرکبیر به چاپ می رسید، به شکل پیش فروش، فروخته می شد و به راحتی بیش از چهار پنج برابر قیمت رسمی آن خریدار داشت. حافظِ انجمن خوشنویسان، به خط کیخسرو خروش، 120 تومان قیمت خورده بود، اما تا چهارصد تومان به فروش می رسید، و فرهنگ حییم با آن که از سوی انتشارات فرهنگ معاصر، به میزان 15 درصد شامل تخفیف از قیمت پشت جلد عادلانه می شد، به راحتی، قابلیت آن را داشت که بیش از قیمت اصلی به فروش رسد و رساله نوین امام خمینی که از سوی بی آزار شیرازی، تهیه و تدوین شده بود و انجام کتاب و مرحوم سلامی آن را به چاپ رسانده بودند و در شمارگان حداقل در هر بار، بیست هزار نسخه به چاپ می رسید، مثل آب خوردن، بیست درصد بالای قیمت آن به فروش می رفت و بازار داشت و چه بسیار کتاب های دیگر. این وضع تقریباً تا سال 1370 ادامه داشت و طی دهه 1380 1370، وزارت ارشاد دیگر خود را متولی قیمت گذاری کتاب نمی دانست و اگر می دانست هم، چندان مؤثر نبود و بازار عرضه و تقاضا، آن را معلوم می ساخت. در این دهه، که ابتدای آن با دولت مرحوم هاشمی رفسنجانی توأم بود و با دولت اصلاحات ادامه یافت، بازار کتاب پس از پایان دوران دولت سازندگی و آغاز حرکت دولت جدید، دچار شکوفایی شد و برخی از کتاب ها، شمارگان حیرت انگیزی پیدا کرده بودند و با آغاز به کار چهار سال دوم دولت اصلاحات، روند نزولی آغاز و پدیده ای که در این دهه 1380 1370 تقریباً در بین برخی از ناشران رو نشان داده بود، کاملاً علنی شد: تغییر قیمت، بنابه تقاضای بازار و با شروع به کار دولت جدید در سال 1384، شاهد وضعیتی بودیم که بهتر است به آن نپردازیم و از آغاز به کار دولت جدید، بسیاری از امیدهای از دست رفته مجدداً جوانه زدند و در چهار سال ابتدایی، روندی نسبتاً آرام بر بازار کتاب و کلیه کالاها حاکم بود و بحران آفرینی های داخلی و خارجی، بیشترین آوار را متوجه صنعت نشر کشور نمود و کمبود و گرانی مواد اولیه، بیش از پیش، بازار کتاب و نشر را تحت الشعاع خود قرار داده و با آمدن کرونا قوز، بالاقوز شد تعطیلی یک ماهه فروردین، گرانی ارز و به تبع آن سایر کالاها و همچنین عدم برگزاری نمایشگاه کتاب، نتیجه ای را رقم زد که می تواند آینده نشر کشور را تحت الشعاع قرار دهد. فروش تک نسخه ای، در فضای مجازی، با تخفیف 20 تا 30 درصد و کلی فروشی، در سطح بیش از پنجاه درصد آن هم از سوی ناشران شناخته شده، به خصوص آن دسته از ناشرانی که گفته می شود: تولید قریب به هشتاد درصد عناوین کتاب های چاپ جدید را برعهده دارند، و صد البته با قیمت هایی که بعضاً غیرمتعارف است و گاهی، تا پنج برابر قیمت تمام شده، نرخ گذاری می شود، و طبیعی است که ارائه این گونه تخفیف ها، زیانی را متوجه آن ها نسازد و این چنین است که از کتاب زند در بلوار کریم خان تهران، تا کتاب فروشی یکصد و بیست ساله اسلامیه در بازار، قصد دارند عطای کار را به لقایش ببخشند.
در دهة هفتاد، بخش اعظم مؤسسات پخش کتاب، تشکلی را به راه انداختند و هر هفته، طی نشست هایی به بررسی مشکلات می نشستند و مصوباتی داشتند، که رعایت آن ها الزامی بود، اما هرگز منویات آن ها به صورت صد در صد از قوه به فعل نیامد و موزعین که زیر ورقه مصوبه تخفیف بیش از سی درصد را امضا کرده بودند، به راحتی آن را دور می زدند و حتی در مقام انکار موضوع نیز برمی آمدند و وقتی به طور خصوصی با آن ها گفت وگو می کردم و از این عهدشکنی می گفتم، کمبود نقدینگی شرایط حاکم بر بازار را پیش می کشیدند و شاهد می آوردند.
روند قیمت گذاری های نامعقول، ارائه تخفیف های نامعقول تر، تغییر دائمی قیمت پشت جلد کتاب ها در یک چاپ، آن هم بارها و بارها از بین رفتن ویترین کتابفروشی ها، چاپ کتاب های عموماً ترجمه شده و نه تألیفی، کپی کاری و کتاب سازی، و آفاتی از این دست، یقیناً آینده نه چندان روشنی را برای بازار کتاب رقم خواهد زد.
کتاب فروشی که مطلقاً گرد نشر نمی گردد و فقط با فروش کتاب، درصدد امرار معاش است، چه یک ساله باشد، چه یک قرن را طی کرده باشد، کمرش خواهد شکست و گواه آن، خانه کتاب مفید، که هنوز یک سال از راه اندازی آن نگذشته که می گوید: با این میزان تخفیف و قیمت گذاری ها، ادامه کار میسر نیست و امیدوارانه آمدیم، اما، به در بسته خورده ایم و هرچه می گوییم: چرا این میزان تخفیف؟ می گویند: وضعیت بازار، عرضه و تقاضا، کمبود نقدینگی، و ده ها عذر و بهانه درست و بعضاً نادرست و در این رهگذر، ما نمی توانیم از پس مخارج برآییم و اگر کرایه مغازه می دادیم، واویلا بود. در این شرایط باید گفت: از ماست که برماست و آنچه که امروز بر بازار کتاب حاکم است، هر سر منشأیی که داشته باشد، نتیجه اش ویرانی کتاب فروشی هاست و بر سر شاخ نشسته ایم و بُن می بُریم و می باید فکری کرد.
گواه صادق، گفته های ابراهیم کریمی زنجانی مدیر پخش دوستان (گزیده) و عباس حق روستا مدیر پخش سرزمین. خوشنامانی که حداقل سه چهار دهه است که فقط موزع کتاب هستند و گفته های آن ها را باید جدی گرفت.
جامعه کتاب نخوان ما، عادت دارد برای هر کالایی، ولو هرچقدر گران و نامعقول، هزینه کند، اما برای کتاب، نه.
شاید این از بخت بد کتاب در ایران است که هرگز به دیده یک کالا حتی کالای فرهنگی دیده نشده و همین دیدگاه، اجازه نداده تا عموم ناشران، دیرپا باشند. از ابراهیم رمضانی و ابن سینا گرفته، تا زنده یاد بیوک چیت چیان و انتشارات مرتضوی. با رفتن و جا خالی کردن اینان، راه، دیگر ادامه پیدا نمی کند و در شرایط نسبتاً بحرانی فعلی، اگر هم اندیشی و وحدت رویه صورت نگیرد، یقین کنید در دهه ابتدایی قرن آینده، باید نام کتاب فروشی را در افسانه ها، یاد کنیم!
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛
خبرگزاری کتاب ایران
وی با اشاره به لزوم برگزاری نمایشگاه کتاب برای جامعه دانشگاهی ادامه داد: با توجه به نیاز بخش دانشگاهی یعنی دانشجویان، استادان و کتابخانه های دانشگاهی، همچنین مراکز علمی و پژوهشی و لزوم تجهیز کتابخانه ها، این نمایشگاه برپا می شود.
زینعلی افزود: امسال برخلاف دور ه های پیشین، با توجه به شیوع بیماری کرونا و اینکه هنوز در شرایط عدم اطمینان قرار داریم فضای فیزیکی برای نمایشگاه در نظر نگرفتیم و به صورت مجازی خواهد بود.
وی با اشاره به چگونگی برگزاری این نمایشگاه به صورت مجازی توضیح داد: این نمایشگاه در پرتال نشر دانشگاهی (پند) برگزار می شود که با توجه به زیرساخت های این سایت و حضور ناشران دانشگاهی فضای مناسبی برای نمایشگاه مجازی است.
زینعلی همچنین درباره ویژگی های نهمین نمایشگاه کتاب های دانشگاهی گفت: ارائه تخفیف مناسب و تسهیل شیوه های ارسال از جمله ویژگی های این رویداد خواهد بود و به همین منظور در تلاشیم بتوانیم برای نمایشگاه یارانه جذب کنیم که در زمینه فروش و ارسال کتاب با تخفیف به دست مشتریان موثر باشد.
وی با بیان اینکه هشتمین نمایشگاه کتاب های دانشگاهی سال گذشته در هفته پژوهش برگزار شد، تاکید کرد: نمایشگاه سال گذشته در محل دائمی نمایشگاه های بین المللی تهران برگزار شد و با جمع بندی نظرات همکاران دانشگاهی و سایر ناشران شرکت کننده همچنین دریافت بازخوردها تصمیم گرفتیم شیوه برگزاری و زمان را تغییر دهیم.
وی یادآور شد: در نمایشگاه هشتم 100 ناشر دانشگاهی شرکت کردند و امیدواریم در تجربه نمایشگاه نهم بتوانیم از حضور گسترده تر ناشران دانشگاهی بهره مند شویم.
نهمین نمایشگاه کتاب های دانشگاهی 24 تا 30 آبان همزمان با بیست و هشتمین دوره هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران برگزار خواهد شد.
مرتضی زینعلی رییس هیات مدیره انجمن فرهنگی ناشران کتاب دانشگاهی در گفت وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، با اشاره به برگزاری نهمین نمایشگاه کتاب های دانشگاهی گفت: با توجه به نامشخص بودن وضعیت برگزاری نمایشگاه بین المللی کتاب تهران و احتمال برگزار نشدن آن در امسال، نهمین نمایشگاه با حضور جمعی از ناشران دانشگاهی برگزار خواهد شد.
وی با اشاره به لزوم برگزاری نمایشگاه کتاب برای جامعه دانشگاهی ادامه داد: با توجه به نیاز بخش دانشگاهی یعنی دانشجویان، استادان و کتابخانه های دانشگاهی، همچنین مراکز علمی و پژوهشی و لزوم تجهیز کتابخانه ها، این نمایشگاه برپا می شود.
زینعلی افزود: امسال برخلاف دور ه های پیشین، با توجه به شیوع بیماری کرونا و اینکه هنوز در شرایط عدم اطمینان قرار داریم فضای فیزیکی برای نمایشگاه در نظر نگرفتیم و به صورت مجازی خواهد بود.
وی با اشاره به چگونگی برگزاری این نمایشگاه به صورت مجازی توضیح داد: این نمایشگاه در پرتال نشر دانشگاهی (پند) برگزار می شود که با توجه به زیرساخت های این سایت و حضور ناشران دانشگاهی فضای مناسبی برای نمایشگاه مجازی است.
زینعلی همچنین درباره ویژگی های نهمین نمایشگاه کتاب های دانشگاهی گفت: ارائه تخفیف مناسب و تسهیل شیوه های ارسال از جمله ویژگی های این رویداد خواهد بود و به همین منظور در تلاشیم بتوانیم برای نمایشگاه یارانه جذب کنیم که در زمینه فروش و ارسال کتاب با تخفیف به دست مشتریان موثر باشد.
وی با بیان اینکه هشتمین نمایشگاه کتاب های دانشگاهی سال گذشته در هفته پژوهش برگزار شد، تاکید کرد: نمایشگاه سال گذشته در محل دائمی نمایشگاه های بین المللی تهران برگزار شد و با جمع بندی نظرات همکاران دانشگاهی و سایر ناشران شرکت کننده همچنین دریافت بازخوردها تصمیم گرفتیم شیوه برگزاری و زمان را تغییر دهیم.
وی یادآور شد: در نمایشگاه هشتم 100 ناشر دانشگاهی شرکت کردند و امیدواریم در تجربه نمایشگاه نهم بتوانیم از حضور گسترده تر ناشران دانشگاهی بهره مند شویم.
نهمین نمایشگاه کتاب های دانشگاهی 24 تا 30 آبان همزمان با بیست و هشتمین دوره هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران برگزار خواهد شد.
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)
خبرگزاری کتاب ایران
وی ادامه داد: متأسفانه ما در سینمای کشور شاهد تولید آثار متعدد سینمایی هستیم که هدف شان مخدوش جلوه دادن قوه قضائیه و سیستم قضایی کشور است. بنده به عنوان یک بسیجی و هنرمندی که بیش از 40 سال است در این سینما کار ارزشی، دینی و انقلابی می کنم، سخنم این نیست که کسی نباید راجع به قوه قضائیه فیلم نسازد بلکه بحث ما این است که باید نقاط قوت و ضعف در کنار هم دیده و گفته شوند و قوه قضائیه به تنهایی نباید قوه ای مسأله دار به تصویر کشیده شود.
علی اکبری با بیان اینکه سازمان سینمایی باید هرچه سریع تر در رویکردهای نظارتی خود بازنگری جدی و اساسی صورت دهد اظهار داشت: متأسفانه در شوراهای پروانه ساخت، پروانه نمایش و نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی کلیات مورد توجه قرار می گیرند و اعضای این شوراها به جزئیات فیلم ها ورود پیدا نمی کنند و همین باعث می شود تا برخی سینماگرانی که چشم به غربی ها دوخته اند و یا بر اساس منافع آن ها کار می کنند دست به تولید آثاری ضد ملی، ضد انقلابی و ضد ارزشی بزنند.
این تهیه کننده در خاتمه این گفتگو گفت: غفلت مدیران سینمایی تا چه زمانی ادامه دارد؟ واقعاً ما تا چه زمانی باید شاهد چنین اتفاقات شومی در سینمای کشورمان باشیم؟ من امیدوارم این بار بعد از تذکر حضرت آقا در شوراهای نظارتی سازمان سینمایی تحولی عظیم صورت بگیرد و با به کارگیری نیروهای متعهد، ولایی، مومن و انقلابی بتوانیم شاهد تولید و عرضه آثاری در سینمای کشورمان باشیم که مدافع اصل ولایت فقیه و انقلاب اسلامی باشند و هدف شان تنها تضعیف دشمنان نظام مقدس اسلامی مان باشد.
وی افزود: خودم هم عضو شورای صنفی نمایش هستم و در جلسه ای که برای اکران نخستین فیلم ها پس از بازگشایی سینماها همراه حسین انتظامی رییس سازمان سینمایی داشتیم، دیدم که صاحبان فیلم ها قبول نمی کردند که فیلمشان را در این اوضاع اکران کند اما من همان جا اعلام کردم که آمادگی اکران فیلم زن ها فرشته اند 2 را دارم.
تهیه کننده فیلم زن ها فرشته اند 2 با اشاره به تاثیرگذاری فضای شاد این فیلم در روحیه مردم بیان کرد: معقتدم که چراغ سینما باید روشن بماند و نگذاریم که هیچ زمانی خاموش شود در نتیجه احساس کردم که چون فیلم زن ها فرشته اند 2 از نظر قصه و فضای شادی که دارد، می تواند حالِ بد مردم را خوب کند و حتی اگر خسارتی هم در زمینه اکران دید فدای سر مردم کشورم.
وی اضافه کرد: به هرحال امکان این که فیلمی در این شرایط اکران شود و نتواند بفروشد و دیده شود، وجود دارد اما امیدواریم این اتفاق رخ ندهد. ضمن آن که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم تقاضای اکران این فیلم را داشت و من هم برای مردم فیلم زن ها فرشته اند 2 را اکران می کنم. جدا از مساله کرونا، روحیه مردم بد است و سرگرمی هایشان هم کم شده است اما همان طور که گفتم سینما خطری برای مخاطبان ندارد و با تدابیر امنیتی و بهداشتی که ستاد مقابله با کرونا اتخاذ کرده است، می توانند فیلم ها را تماشا کنند.
این تهیه کننده در پاسخ به این پرسش که آیا فیلم زن ها فرشته اند 2 از لحاظ محتوا و ساختار، ارتباطی به فیلم زن ها فرشته اند ساخته شهرام شاه حسینی دارد یا خیر، توضیح داد: به طور معمول فیلم هایی که در سری دوم هم ساخته می شوند به این شکل نیست که به فیلم قبلی مرتبط باشند اما بین فیلم های زن ها فرشته اند و زن ها فرشته اند 2 از لحاظ اسم و همچنین معانی داستان ها ارتباط وجود دارد و این را مخاطب در پایان فیلم متوجه خواهد شد.
وی درباره نظرها و انتقاداتی که با انتشار آنونس فیلم در فضای مجازی منتشر شد، تصریح کرد: آن متن ها توسط تعدادی منتقدنمای مریض نوشته شده بود که حق و حساب می خواهند و چون من این کار را نمی کنم و باج نمی دهم برای فیلمم از کلمه های مستهجن و بی ارزش و... استفاده کردند اما باید بدانند من 40 سال است که در این حوزه فعالیت می کنم و زمانی که فیلم می ساختم این افراد یا به دنیا نیامده بودند و یا در کوچه ها بازی می کردند.
کارگردان فیلم آبنبات چوبی ادامه داد: به هرحال سال هاست که در حوزه سینما، از این دست نظرهای منتقدنما به صورت های مختلف در بیانیه، روزنامه، فضای مجازی و... می بینیم و برای من اهمیتی هم ندارند که بخواهم پاسخی بدهم. ضمن آن که نظرات منفی این افراد باعث می شود فیلم ما تبلیغ شود و مردم هم تشویق می شوند فیلم را تماشا کنند.
فرحبخش در پایان تاکید کرد: از زمانی که آنونس فیلم منتشر شد و مردم تماشا کردند، من نظرات مثبتی را دریافت کردم و بازخوردها تاکنون خوب بوده است. در هر حال پس از اکران فیلم، مردم تکلیف واقعی را روشن می کنند و ما مزدمان را از مردم می گیرم.
زن ها فرشته اند 2 در سال 98 ساخته شده و آرش معیریان آن را کارگردانی کرده است و فیلمنامه آن را کریم خودسیانی بر اساس طرحی از مجتبی جعفری و ایرح صادقی به رشته تحریر درآورده است.
محمدرضا شریفی نیا، نیوشا ضیغمی، سحر قریشی، نسرین مقانلو، میرطاهر مظلومی، علی صادقی، مریم سعادت، سیروس همتی، مهتاج نجومی، شهین تسلیمی، حسین ملکی و احمدرضا موسوی از بازیگرانی هستند که در این فیلم به ایفای نقش پرداخته اند.
دلارام صادقی
انتهای پیام/
وی سپس با بیان اینکه تفاله های مدیران دهه 60 خانه سینما را اداره می کنند تصریح کرد: مدیران دهه 60 که سینمای کشور را به کجراهه و بیراهه کشاندند از بیرون بر خانه سینما و مدیران آن اشراف دارند و بر اساس سیاست ها، امیال و خواسته های خود این نهاد را اداره می کنند. این افراد بی تردید هیچ دغدغه ای برای رفع معضلات و مشکلات متعدد اهالی سینمای کشور و صنوف سینمایی ندارند و تنها به فکر دستیابی به منافع شخصی شان هستند.
این سینماگر خاطرنشان کرد: بنده بار دیگر تأکید می کنم وجود خانه سینما برای سینماگران امری ضروری است اما این نباید به آن معنا باشد که مدیران خانه سینما زیر بار دولتی ها بروند و از دولت دستور بگیرند. اینکه خانه سینما مستقیماً بودجه خود را از دولت دریافت می کند امری بسیار بد و ناپسند است چرا که همین مسأله باعث می شود تا نتواند آنچنان که شایسته است به صورت مستقل برای اهالی سینما گام بردارد.
فرحبخش خاطرنشان کرد: یکی از بزرگترین خیانت های مدیران فعلی خانه سینما که به واسطه هدایت مدیران دهه 60 سینما اتفاق افتاد اجبار صنوف برای ثبت در ذیل وزارت کار است. این بدترین رفتاری بود که مدیران خانه سینما می توانستند با سینماگران انجام دهند. آن ها شأن هنرمندان و اهالی فرهنگ و هنر را بسیار پایین آورند. خانه سینما به عنوان یک نهاد فرهنگی بی تردید می بایست در ذیل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شود؛ وزارت ارشاد وظیفه دارد به سینماگران سرویس ارائه کند. من نمی دانم سینما چه ربطی می تواند به وزارت کار داشته باشد که مدیران بی تدبیر خانه سینما صنوف را مجبور به ثبت در ذیل وزارت کار کردند؟
تهیه کننده فیلم های سینمایی رز زرد و آواز قو متذکر شد: برخی از افراد از زمان مدیریت آقای شمقدری که می خواست خانه سینما را قانونی کند دست به حقه بازی هایی زدند که این حقه بازی ها تا امروز ادامه دارد. این افراد با فرافکنی و اعمال و رفتار به دور از شأن سینماگران و هنرمندان نگذاشتند خانه سینما شکلی قانونی به خود بگیرد و به همین علت است که امروزه بعد از گذشت سال ها از آن اتفاق این نهاد همچنان به صورت غیرقانونی مشغول فعالیت است.
وی تصریح کرد: برخی افراد به جای آنکه به فکر اجرای عدالت در سینما باشند و دغدغه ای برای رفع معضلات متعدد زندگی اهالی سینما داشته باشند تنها به فکر منافع سیاسی و جناحی و شخصی خودشان هستند. دروغگویی و فرافکنی یکی از مهمترین کارهای این افراد است؛ نمونه اش همین رئیس هیأت مدیره خانه سینما که اخیراً به دروغ گفت جامعه صنفی تهیه کنندگان در زمان ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد 10 میلیارد تومان پول گرفته که ما از ایشان شکایت کردیم و ثابت می کنیم که ایشان دروغ می گویند.
فرحبخش در خاتمه این گفتگو افزود: من امیدوارم خانه سینما بتواند به زودی شاهد حضور افرادی باشد که دغدغه رفع بحران از زندگی هنرمندان را دارند؛ امیدوارم کسانی در خانه سینما کار کنند که از دروغ و دروغگویی به دور باشند و خانه سینما بتواند بعد از سال ها مرکز و مأمنی امن برای اهالی سینمای کشور باشد.
وی با اشاره به تغییر و انصراف فیلم های در آستانه اکران گفت: به نظرم اکران فیلمی که به تازگی انصراف داده اساساً اشتباه بود، چرا که در شرایط فعلی خانواده ها سینما نمی آیند و طی دو هفته ای که سینماها بازگشایی شدند حتی شاهد یک مورد حضور کودکان در سینما نبوده ام و بیشتر زوج های جوان حجم مخاطب ما را تشکیل می دهند.
مدیر پردیس سینمایی آزادی در ادامه افزود: با این شرایط اینکه یک فیلمی انصراف داده عجیب نیست، زیرا باید این نکته را در نظر گرفت که در شرایط فعلی امکانی برای اکران آن وجود نداشت. نکته دیگر اینکه ما به صورت طبیعی با یک افت مخاطب مواجه هستیم که همین مسئله، اکران را سخت می کند و به نظر می رسد احتمالاً این وضعیت هم ادامه داشته باشد.
نوروزی درباره میزان استقبال مردم از سینماها عنوان کرد: در حال حاضر میزان استقبال از سینما با در نظر گرفتن فاصله گذاری اجتماعی تقریباً 50 درصد ظرفیت های قابل استفاده است، این درحالی است که هزینه ها بیش از گذشته شده است.
وی درباره احتمال ایجاد محدودیت های بیشتر در شرایط شیوع کرونا اظهار کرد: اگر قرار بر افزودن و ایجاد محدودیت های بیشتر باشد دیگر باز کردن سالن های سینما چه ضرورتی دارد؟ ببینید! ما در هر صورت ما تابع ستاد ملی کرونا هستیم و هر تصمیمی که توسط این ستاد اتخاذ شود تابع آن خواهیم بود اما باید به این مسئله توجه داشته باشیم که اگر امروز با دوران اوج بیماری مواجه شده ایم و پیک دیگری رخ داده است این پیک در واقع معلول رفتارهای یک ماه و نیم تا دو ماه گذشته است که در آن تاریخ سینماها بسته بودند و بنابراین نقشی در اوج گیری دوباره کرونا نداشته اند.
مدیر پردیس سینمایی آزادی تأکید کرد: اگر بین دیگر صنوف کشور یک بررسی اجمالی کنید متوجه می شوید که تنها یک صنف بیش از همه، تام و تمام و صددرصد پروتکل های بهداشتی را رعایت می کند و این را با قاطعیت عنوان می کنم که سینماها هستند. با رعایت دقیق پروتکل های بهداشتی که سینماها دارند می توان دریافت که امکان ابتلا به کرونا در سینما با توجه به تهویه فعال، ضدعفونی مستمر و استفاده اجباری از ماسک بسیار پایین است اما با این حال هر تصمیمی که ستاد ملی کرونا اتخاذ کند، بی تردید جامعه سینماداران از آن تمکین خواهد کرد، اما اگر تصمیمی بر بسته شدن مجدد سینماها گرفته شود ما دیگر تا پایان ماه صفر سینما را بازگشایی نخواهیم کرد. این در حالی است که البته پایان ماه صفر هم شرایط را مجدداً بررسی و اگر مساعد بود بازگشایی می کنیم.
نوروزی تاکید کرد: اما نکته مهمی که باید به آن اشاره کنم این است که اگر در این یکی و دو ماه پیش رو دولت و مجموعه حاکمیت فکری به حال صنعت سینمای کشور نکند این صنعت به طور کامل نابود خواهد شد و حداقل سه سال زمان می برد تا دوباره سرپا شود و باز به نقطه اولش بازگردد.
انتهای پیام/
وی تأکید کرد: سامانه های فعلی به لحاظ زیرساختی در حال حاضر هیچ مشکلی ندارند، اما با توجه به اینکه به یکباره فرآیند عرضه بلیت از یک سامانه فروش به 5 سامانه افزایش پیدا کرده است، طبیعتاً روی میزان فروش آن ها تاثیر گذاشته است.
در فضای رقابتی هر سامانه فروشی می تواند بلیت های خود را ارزان تر بفروشد
این مدیر سازمان سینمایی درباره طرح تبلیغی یکی از سامانه های فروش، برای ارائه بلیت نیمه بها در همه روز های هفته حتی روز های تعطیل هم توضیح داد: در فضای رقابتی هر سامانه فروشی می تواند بلیت های خود را ارزان تر بفروشد، البته مشروط بر اینکه رضایت تهیه کننده و سینماداران را جلب کرده باشد. به هر حال این یکی از ابزار های رقابت است، ولی اینکه بین سینمادار و تهیه کننده برای آن فیلمی که بلیتش با تخفیف 50 درصدی ارایه می شود، چه گذشته، به خود مدیران این سامانه بر می گردد.
اگر سامانه ای بلیت تخفیف دار ارایه دهد، اما رضایت تهیه کننده و سینمادار مربوطه را کسب نکرده بااشد، ذی نفعان می توانند مدعی باشند و خسارات وارده و مابه التفاوت را از فروشنده بگیرندوی افزود: صاحبان برخی از سامانه های دیگر عضو سمفا هم در این باره با بنده تماس گرفته و سوال کرده اند که آیا سامانه ای به صورت سرخود می تواند بلیت را ارزان کند؟ که پاسخ ما منفی بود. بر اساس نظام نامه صنفی نمایش در این باره باید رضایت تهیه کننده و سینماداران حاصل شود. اگر سامانه ای بلیت تخفیف دار ارایه دهد، اما رضایت تهیه کننده و سینمادار مربوطه را کسب نکرده باشد، ذی نفعان می توانند مدعی باشند و خسارات وارده و مابه التفاوت را از فروشنده بگیرند؛ بنابراین قطعاً تفاهمی پیش آمده که سامانه فروش، بلیت تخفیف دار ارایه داده است.
مدیرکل نظارت بر عرضه و نمایش سازمان سینمایی بیان کرد: هرکدام از سامانه های فروش در صورتی که مایل به ارایه بلیت های تخفیف دار باشند، مشروط بر رضایت صاحب فیلم و سینماداران، مشکلی برای ارایه تخفیف ندارند چراکه نظام نامه به صورت صریح به این موضوع اشاره کرده است. اصلاً یکی از دلایل راه اندازی سمفا این است که قیمت بلیت ها شناور شود، سامانه ها تخفیف ویژه در مناسبت های مختلف ارایه بدهند و به همین ترتیب رقابت ایجاد شود. پیش از این به این صورت بود که این موضوع در شورای صنفی نمایش تصویب می شد و در برخی سینما های خاص، قیمت بلیت شناور می شد، اما حالا دیگر همه موضوعاتی که در شورای صنفی نمایش بررسی می شد، به دست سمفا رسیده، نظامنامه این بند را تعریف کرده و به سمفا اجازه این کار را داده است.
سامانه های ناموفق پس از 6 ماه حذف می شوند
فرجی در ادامه درباره اینکه در طول چند هفته ای که از فعالیت سامانه های فروش می گذرد، به استناد گزارش آماری سازمان سینمایی 2 سامانه فروش کمترین میزان فروش بلیت را داشته اند و به تعبیری سهمشان از گیشه فیلم ها نزدیک به صفر بوده است، هم توضیح داد: یکی از تعهدات سامانه های فروش این است که تا 6 ماه پس از آغاز به کار باید 10 درصد از سهم بازار را به دست بیاورند، اگر این اتفاق نیفتاد طبیعتاً پس از بررسی خدمات سمفا به آن سامانه می تواند قطع و عدم همکاری اعلام شود.
وی افزود: در این صورت ممکن است سامانه جدیدی به چرخه فروش اضافه شود و ممکن است این اتفاق هم نیفتد. در این میان مهم این است که سامانه فروشی که مسئولیت قبول کرده در این مدت 6 ماهه فعالیت های خود را جدی بگیرد و تعدادی از مخاطبان را به دست بیاورد. بدیهی است که اگر 10 درصد از سهم بازار را در بازه مشخص 6 ماهه به دست نیاورد ادامه همکاری با آن سامانه ها از بین می رود. در این صورت کمیته نظارت می تواند تصمیم بگیرد که با فروشنده های قبلی ادامه بدهد یا وضعیت متقاضیان دیگر را بررسی و به ناوگان فروش اضافه کند. در واقع هیچ اجباری مبنی بر این وجود ندارد که اگر یک سامانه فروش از گردونه رقابت بیرون رفت، حتماً یکی دیگر جایگزینش شود.
مدیرکل نظارت بر عرضه و نمایش سازمان سینمایی در پایان درباره تصمیم گیری مجدد برای تعطیلی سینما ها با توجه به اوج گیری مجدد شیوع کرونا هم توضیح داد: همه ما باید قبول کنیم که موج دوم کرونا از موج اول آن خطرناک تر است از سوی دیگر باید بپذیریم که جا های دیگر خطرناک تر از سینما هستند. در سالن های سینما به صورت سختگیرانه ای پروتکل های بهداشتی رعایت می شود اگر این موضوع اثبات شود که با تعطیلی سینما ها تعداد مبتلایان به کرونا کاهش پیدا می کند طبیعتاً ستاد ملی مقابله با کرونا در رابطه با تعطیلی سینما تصمیم گیری می کند.
منبع: مهر
فروش دو میلیاردی شنای پروانه / بیش از 180 هزار نفر فیلم های روی پرده را دیدند (انتخاب + ۷ سایت دیگر)
مدیر روابط عمومی سازمان سینمایی آخرین ارقام فروش و تعداد مخاطبان فیلم ها پس از بازگشایی سینما ها را تشریح کرد.
مسعود نجفی مدیر روابط عمومی سازمان سینمایی درباره آخرین ارقام فروش و تعداد مخاطب سینما ها پس از بازگشایی گفت: تا شب گذشته مجموع فروش فیلم ها پس از بازگشایی سینما ها از سه میلیارد تومان گذشت. بیشترین سهم به شنای پروانه تعلق داشت که فروش آن دو میلیارد تومان بود.
او افزود: فروش خوب، بد، جلف 2؛ ارتش سری پس از بازگشایی سینماها به مرز یک میلیارد تومان رسید که در رتبه دوم قرار دارد و رتبه سوم برای جهان با من برقص است.
نجفی در پایان با اشاره به تعداد مخاطبان فیلم ها عنوان کرد: تعداد مخاطبان پس از بازگشایی سینماها بیش از صد و هشتاد هزار نفر بوده است.
باشگاه خبرنگاران جوان
لینک کوتاه کپی لینک
او در عین حال توضیح داد: خوشبختانه سر این کاری که هستیم خیلی رعایت می شود و خانمی که از سمت وزارت بهداشت می آیند، در تمام مدت سر صحنه هستند و اگر مسئله ای باشد، تذکر می دهند. مدام بچه ها را تست می کنند یعنی ما صبح اول تست می شویم و بعد گریم می شویم. همه رعایت می کنند زیرا اگر از جان خودشان هم بگذرند به خاطر خانواده و اطرافیان شان باید رعایت کنند.
پاک نیت که در سریال هایی چون پس از باران و شهرزاد ایفای نقش کرده است، علت کمتر شدن توجه مخاطبان به سریال های تلویزیونی را اینگونه عنوان کرد: ما خوشبختانه نویسنده های خیلی خوبی داریم اما این ها باید از طریق ارگان های مسوول مثل وزارت ارشاد و خود صداوسیما حمایت شوند. متاسفانه سر برخی از کارها که می رویم، آنقدر با عجله کار می کنند که نویسنده و کارگردان و بازیگر اصلا نمی دانند دارند چکار می کنند. متن داغ داغ آماده می شود و مثلا می خواهند 30 قسمت کار را در چند ماه تمام کنند. طبیعتا هر چه کمتر زمان باشد بهتر است و به نفع تهیه کننده و صداو سیما است. این باعث می شود همه سرگردان شوند. بازیگر، شب که به خانه می رود باید با آرامش فکر کند و بداند سکانسی که قرار است بازی کند به کجا مربوط است. بازیگر ساعت پنج ونیم صبح تا ساعت هشت شب کار می کند باید متن فردا را هم بخواند و استراحت هم بکند. بعضی ها می خوابند و نمی توانند این را تحمل کنند از این رو صبح که می آیند نمی دانند صحنه ها به کجا وصل است. کارگردان و دستیار کارگردان هم آنقدر فرصت ندارند که برایش توضیح دهند. همه می خواهند سریع کار را تمام کنند و این باعث می شود کاری از آب درآید که کسی نبیند.
این بازیگر که بازی در سریال موفق نمایش خانگی شهرزاد را هم در کارنامه دارد، با بیان اینکه تلویزیون یا نمایش خانگی برایش فرقی ندارد، اظهار کرد: بعضی ها از من می پرسند سینما بهتر است یا تلویزیون؛ من می گویم برای بازیگر فرقی ندارد چون بازیگر باید کارش را انجام دهد اما درست انجام دهد. برای من اینطور است و سینما، صداوسیما و شبکه خانگی هیچ فرقی نمی کند و در هر سه مدیوم کار کرده ام. مهم کیفیت کار است. بعضی از کارهای شبکه نمایش خانگی هم با همان عجله سریال های تلویزیونی ساخته می شود. تهیه کننده آنقدر فشار می آورد که کار زودتر تمام شود. به هرحال آدم هایی که دارند کار می کنند بر حسب روزهایی که کار می کنند پول می گیرند و هرچه این روزها کمتر باشد به نفع تهیه کننده است. اما خب چون شبکه نمایش خانگی است و قصه بهتری انتخاب شده و پول بیشتری به نویسنده داده اند، شاید فرصت نویسنده بیشتر بوده است و قبلا متن را نوشته و بعد ساخته شده که اینها باعث می شود کار بهتر شود.
او در ادامه گفت وگو با ایسنا محدودیت های صداوسیما نسبت به سینما و شبکه نمایش خانگی را امری طبیعی عنوان کرد و افزود: صداوسیما محدودیت خاصی نسبت به شبکه نمایش خانگی ندارد. در شبکه نمایش خانگی وضعیت مانند سینما است و در سینما هر اتفاقی بیفتد در شبکه خانگی هم می افتد. صداوسیما تزش این است و درست هم است چرا که تلویزیون در تمام خانواده ها وجود دارد. خیلی ها عرق خاصی نسبت به مسائل مذهبی دارند و اگر ببینند خانمی آن طور جلو دوربین آمده ممکن است حتی اجازه ندهند دختر و همسرشان نگاه کنند. اما وقتی این سریال ها در شبکه نمایش خانگی عرضه می شوند، خب این خانواده ها اصلا نمی روند این سی دی را بخرند. بلکه کسانی می خرند که مشتاق هستند کار را ببینند. کسی که در روستا زندگی می کند و تلویزیون در خانه اش است با این مسائل مشکل دارد و مسئله صداوسیمایی ها هم همین است. برای همین باید سخت گیری ها و قواعد و قوانینی باشد که به نظر من درست است.
پاک نیت درباره شرایط زندگی در این روزها و دوری از آشنایان و دوستان گفت: اگر از تلفن هم سرایت نکند با دوستان و آشنایان تلفنی ارتباط داریم. اما من چون سرکار هستم زیاد این خلاء را احساس نمی کنم. من تا 28 اسفند کار می کردم از 28 اسفند تا 15 اردیبهشت کار را تعطیل کردند اما از 15 اردیبهشت کار را شروع کردیم و دولت هم آزاد گذاشته بود که هر کسی برود سر کارش؛ اما ما با تهیه کننده صحبت کردیم و به شرط اینکه تمام قواعد سلامت رعایت شود، رفتیم سر کار و آن ها هم قبول کردند.
پاک نیت در پایان با یادآوری دو هنرمند درگذشته در هفته های اخیر _ محمدعلی کشاورز و سیروس گرجستانی _ با بیان اینکه مرحوم کشاورز برایش حکم پدر را داشته است، درباره این بازیگر و کارهای مشترکشان توضیح داد: با مرحوم کشاورز پنج کار مشترک داشتیم. ایشان حکم پدر من را داشت و در دو سریال پدر سالار و کهنه سوار هم نقش پدرم را ایفا می کرد. در سه کار دیگر هم با ایشان همکاری داشتم؛ سریال روشن تر از خاموشی و فیلم سینمایی غزال و یک کار دیگر که الان نامش در ذهنم نیست.
این بازیگر ادامه داد: در سریال شیخ مفید هم با مرحوم کشاورز بودم اما با هم بازی نداشیم. من نقش پدر شیخ را داشتم وقتی نقش را به من دادند چهار قسمت بود اما بعد از مونتاژ من فقط در یک قسمت بودم.
مرحوم کشاورز برای من خیلی فرد ارزشمندی بود. خیلی انسان بود و خیلی دوست داشتنی. عاشق کارش بود. برای تمام همکارانش راهنمای خوبی بود. ایشان جزو ستون های فرهنگ و هنر مملکت ما بود. سینمای ما، تئاتر ما و تلویزیون ما به ایشان مدیون است.
پاک نیت درباره سیروس گرجستانی هم گفت: با آقای گرجستانی کار مشترکی نداشتم اما از طرفدارهای سفت و سختش بودم و بازی اش را خیلی دوست داشتم. خیلی گرم بازی می کرد و در هر کاری که بود تماشاگر را قانع می کرد که این همان شخصیتی است که باید باشد.
محمود پاک نیت که در سریال یوسف پیامبر با ایفای نقش یعقوب نبی تصویری ماندگار از خود در ذهن مردم بر جای گذاشت، در سریال هایی همچون پس از باران ، روشن تر از خاموشی ، ساختمان 85 ، پشت کوه های بلند ، روزی روزگاری و نفس گرم هم هنرنمایی کرده است.
سریال دخترم نرگس که سال گذشته تصویربرداری اش به پایان رسیده، هم اکنون با بازی محمود پاک نیت از شبکه یک سیما در حال پخش است.
انتهای پیام
از همان روزهای اول فعالیت حرفه ای در سینما، اسمشان در کنار هم مطرح بود، نام یکی از آن ها را بیاورید ناخودآگاه نام آن یکی هم در ذهنتان به دنبالش می آید؛ حسین امیری دوماری و پدرام پورامیری. دو کارگردان و فیلم نامه نویس متولد 1373 که تا همین جا سه تجربه مهم را در کارنامه حرفه ای شان دارند. جاندار را خودشان نوشتند و کارگردانی کردند. فیلم نامه دو فیلم مهم اما در ظاهر بی ربط هم به نامشان ثبت شد؛ ما همه با هم هستیم به عنوان یک تجربه شکست خورده به کارگردانی کمال تبریزی و شنای پروانه فیلم تحسین شده محمد کارت.
ما همه با هم هستیم که می شود از آن به عنوان نماد سرمایه سالاری بیمار سال های اخیر سینمای ایران یاد کرد، یک شکست مطلق برایشان بود که بعد از گذشت یک سال از اکران و حواشی رنگارنگ آن هنوز هم دل ندارند درباره اش صحبت کنند و ترجیح می دهند همچنان سکوتشان را ادامه دهند؛ سکوتی که البته خودش به اندازه کافی معنادار هست!
حسین امیری دوماری و پدرام پورامیری این روزها اما همزمان با عرضه خانگی اولین فیلمشان یعنی جان دار ، یک تجربه موفق در فیلمنامه نویسی را هم روی پرده دارند؛ آنها به همراه محمد کارت فیلمنامه شنای پروانه را نوشته و روانه پرده کرده اند، فیلمی که نظر عمده منتقدان را در جریان برگزاری سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر به خود جلب کرد و تا اینجا و به رغم شرایط کرونایی سینماها، صدرنشین گیشه 99 محسوب می شود.
فیلمی که از یک قشر مغفول جامعه می گوید که اتفاقاً افرادش در بستر محیط اجتماعی خودشان خوب جولان می دهند، نتیجه اش هم می شود همین خبرهای پراکنده ای که هرازگاهی می خوانیم، همین آدم هایی که به یکباره نقطه ای از شهر را بر هم می ریزند و اسمشان هم گنده لات است.
بهانه دعوتمان از حسین امیری دوماری و پدرام پورامیری اما نه برای گفتگوی صرف درباره شنای پروانه که برای یک تجربه نگاری بود؛ تجربه جوانانی که برخلاف برخی سنگ اندازی ها و حرف های پیرامونی مانند وجود مافیای فیلمسازی در سینمای ایران، راه خود را پیش گرفته اند و تبدیل به یکی از نشانه های پوست اندازی سینمای ایران شده اند، این موضوع فقط مختص به این 2 نیست، از سعید روستایی و محمدحسین مهدویان گرفته تا حتی نیما جاویدی، شهرام مکری و... هم این راه رفته اند. ثبت تجربه این چهره های جوان می تواند ارزش رسانه ای مضاعفی به گفتگوهایی از این جنس بدهد.
مشروح گفتگوی خبرگزاری مهر با حسین امیری دوماری و پدرام پورامیری را در زیر می خوانید:
* می شود از شما به عنوان جوان ترین فیلمسازان سینمای ایران یاد کرد؛ کارگردانانی که اولین تجربه سینمایی شان در 23 سالگی رقم خورد. خودتان چقدر نسبت به این موقعیت خاص واقف هستید و چه دیدگاهی نسبت به آن دارید؟
پدرام پورامیری: ما واقفیم که چه اتفاقی در سینما برای ما رخ داده و ممکن است برای برخی کمی عجیب به نظر برسد و بپرسند در این سن و سال مگر می شود به چنین موقعیتی رسید و فیلم بلند هم ساخت؟ البته ما پیش از ساخت فیلم بلندمان، سابقه تولید فیلم کوتاه هم داشتیم که رزومه خوبی هم برایمان شد، موفقیت های بعدی ما هم بیشتر از همان نشات می گیرد و برای رسیدن به سینمای حرفه ای به ما کمک زیادی کرد.
هرچند همواره در حوزه سینما مساله مافیا مطرح می شود اما من خیلی روی این قضیه و ممانعت از ورود افراد تاکید نمی کنم. به نظرم اگر کسی بتواند کارش را درست انجام دهد قطعاً می تواند در یک جایگاه درست بایستد. به عبارتی تلاش و استعداد می توانند یک پکیج کامل باشد و ما را به جایی که می خواهیم، برساند. در این میان سن فقط یک عدد است. هر چند شاید برای من و حسین رسیدن به جایگاهی در سینما، زود اتفاق افتاد اما همه این موفقیت ها برگرفته از تلاش خودمان بود. همان قدر که این موضوع از بیرون عجیب به نظر می رسد به همان میزان هم دستیابی به آن کار سختی بود. اصلاً اینکه بخواهی در این سن اعتماد افراد حرفه ای را جلب کنی کار سختی است.
حسین امیری دوماری: فکر می کنم ما در سینمای ایران اولین کسانی هستیم که در سن 23 سالگی فیلم بدنه ساختیم، همچنین اولین دهه هفتادی هایی هستیم که وارد سینما شدیم و فعالیت حرفه ای انجام دادیم ولی به این موضوع نمی بالیم و خودمان را به این موضوع محدود نمی کنیم. برای ما مهم این است که اتفاقاً این قضیه سن از ذهن ها پاک شود، آثارمان را با خودمان بسنجند و ماجرای سن به لایه دهم کار ما تبدیل شود، یعنی نگویند حسین و پدرام فیلم خوبی ساخته اند چون سنشان کم است بلکه بگویند فیلمشان خوب است چون وجوه سینمایی دارد به همین دلیل جایی روی این سن مانور ندادیم، چون نمی خواستیم با سنمان مهم شویم، برایمان خوشایند نبود و دوست داشتیم این اتفاق با فیلم مان رخ دهد.
* به هر حال گذراندن این تجربه ها در این سن کم که قطعاً یک مزیت محسوب می شود، با سختی هایی هم همراه است...
پورامیری: بله. به هر حال شرایط زندگی من و حسین متفاوت بود. حالا دیگر چیزی نزدیک به 10 سال است که ما به تهران آمده ایم و مستقل زندگی می کنیم همین موضوع در سنی رخ داد که غالباً انسان ها نمی دانند در کجای دنیای خود قرار دارند و مدام درگیر کشف اتمسفر اطراف خود هستند. وقتی آمدیم تهران خواه ناخواه یک سری سختی ها کشیدیم. برای مثال یکی از سختی ها این است که بتوانی در اینجا دوام بیاوری. از روز اول من و حسین برای هر چیزی که تا الان به آن رسیده ایم، برنامه ریزی داشتیم. ما مدام تاریخ می گذاشتیم، می گفتیم باید در این تاریخ ها به این موضوعات برسیم، همه را سر زمان خود انجام دادیم و تا حالا در انجام یکی هم وقفه نیفتاده است.
* منظورتان از برنامه ریزی چیست؟ مثلاً می دانستید در سومین سال ورود به سینما فیلمنامه ای مانند شنای پروانه می نویسید؟
پورامیری: نه. اما روند کاری خودمان را می دانستیم.
امیری دوماری: ما در هنرستان رشته سینما را دنبال کردیم، بعد به تهران آمدیم، باهم در دانشگاه سوره درس خواندیم و می دانستیم اولین فیلم بلندمان قرار است شبیه پایان نامه دانشگاهمان باشد. یعنی می دانستیم تا قبل از اینکه دانشگاهمان تمام شود باید فیلممان را ارایه بدهیم که با 4 ماه تاخیر این اتفاق رخ داد.
پورامیری: برای 2 پسری که از شهرستان می آیند قضیه سخت تر می شود. ما از بقیه عبارت بچه شهرستانی را زیاد شنیده ایم. این را خطاب به کسانی می گویم که یادشان بیاید چه زمان و کجا این عبارت را درباره ما به کار می بردند تا به زعم خود تحقیرمان کنند پورامیری: در فیلم های کوتاهمان هم روند به همین شکل بود، مثلاً می گفتیم باید سالی یک فیلم کوتاه بسازیم. به همین ترتیب باید دنبال سرمایه می گشتیم. با توجه به اینکه دوست داشتیم فیلم های کوتاهمان هم حرفه ای باشد، آن آثارمان هم مقداری گران از آب درمی آمد.
امیری دوماری: ما 3 فیلم کوتاه ساختیم که تهیه کننده هیچکدام خودمان نبودیم. از همان ابتدا مساله صنعت سینما برایمان مهم بود.
پورامیری: ما هنوز اول راه هستیم. روزهای سخت و جذابی کنار هم داشتیم تا به اینجا رسیدیم. برای 2 پسری که از شهرستان می آیند قضیه سخت تر می شود. ما از بقیه عبارت بچه شهرستانی را زیاد شنیده ایم. این را خطاب به کسانی می گویم که یادشان بیاید چه زمان و کجا این عبارت را درباره ما به کار می بردند تا به زعم خود تحقیرمان کنند...
* گویا این عبارت خیلی در ذهنتان حک شده است...
پورامیری: بله. صد در صد.
امیری دوماری: بارها و بارها درباره ما این عبارت را به کار می بردند. به ما می گفتند شما از شهرستان آمده اید و می خواهید فیلم بسازید؟ فکر کردید چه خبر است؟ درواقع یک نگاه از بالا به پایین وجود داشت. به ما می گفتند فکر کردید اینجا شهرستان است که به سرعت بتوانید کارهایتان را پیش ببرید؟
* ولی شما تجربه موفقی در فیلمسازی داشتید.
امیری دوماری: حتی قبل تر از اینکه به صورت حرفه ای وارد سینما شویم، این موضوع را به ما می گفتند یعنی در زمان دانشجویی. ولی وقتی اولویت همه زندگی ات سینما باشد، هیچ چیزی نمی تواند جلوی تو را بگیرد. مثلاً از پول پیش خانه بزنی، فیلم بسازی و امیدوار باشی پول برگردد. لذت سینما این سختی ها را آسان می کرد و با توجه به اینکه 2 نفر بودیم مدام به هم امید می دادیم که این راه به سرانجام می رسد. البته حالا هم نسبت به جایگاهی که در آن قرار داریم راضی نیستم ولی همین جایگاه بخشی از اتفاقی است که ما می خواستیم رقم بخورد.
* فیلم اول شما با ترکیبی از بازیگران حرفه ای ارایه شد، بازیگرانی که چیدن هر کدام از آن ها در فیلم می تواند سختی هایی حتی برای باتجربه ها داشته باشد در حالی که شما در زمان ساخت جاندار تنها 23 سالتان بود. چطور آن ها را راضی کردید؟
امیری دوماری: سنی که شما از آن به عنوان یک حُسن یاد می کنید، در مراحل فیلمبرداری، پیش تولید و... به عنوان یک اتفاق ناخوشایند برای ما بود! حتی ما سر صحنه سنمان را نمی گفتیم.
پورامیری: عوامل می دانستند سن مان پایین است. راضی کردن آن همه آدم واقعاً کار سختی بود. البته ساخت جاندار بعد از فیلم کوتاه نسبت خونی اتفاق افتاد و با توجه به اینکه نسبت خونی با موفقیت هایی همراه شده بود، به ما کمک زیادی می کرد چون نسبت خونی سر و شکل سینمایی و بازیگران حرفه ای داشت و قطعاً اعتماد زیادی جلب می کرد. البته خیلی ها هم به من و حسین می گفتند نمی توانید جاندار را بسازید، وقتی فیلمنامه را می خواندند، می گفتند ساختش اصلاً شدنی نیست و روز پانزدهم فیلمبرداری، کار آن می خوابد.
امیری دوماری: درواقع همه امیدوار بودند فیلم متوقف شود. برخی از دوستان حتی دو سه روز یک بار زنگ می زدند و می پرسیدند که فیلمتان هنوز نخوابیده است؟
* چرا؟
پورامیری : به نظرشان جمع کردن آن همه آدم حرفه ای کار عجیبی بود.
امیری دوماری: تمام شرایط مانند سن و عوامل فیلم و... در این موضوع دخیل بود. نسبت خونی به عنوان آخرین فیلم رزومه ما و البته فیلمنامه جاندار افراد را مجاب می کرد که با ما همراهی کنند. کار با آن گروه بازیگران کار سختی بود ضمن اینکه جاندار خودش هم فیلم سختی بود.
* در کنار این موفقیت ها، یک شکست هم در کارنامه تان دارید که تا سال ها می شود از آن یاد کرد؛ ما همه با هم هستیم ...
پورامیری: پرونده آن فیلم برای ما بسته شده است.
امیری دوماری: به نظرم اصلاً راجع به آن فیلم صحبت نکنیم.
* ولی تجربه ما همه باهم هستیم یک اتفاق مهم در کارنامه شماست...
امیری دوماری: صد در صد.
* گویا درباره این فیلم محافظه کاری می کنید.
امیری دوماری: الان زمان مناسبی برای صحبت کردن درباره آن فیلم نیست. حرف هایی داریم اما اجازه دهید بعدها درباره اش صحبت کنیم.
* بسیار خب ما هم از آن می گذریم اما منتظر می مانیم که روزی این حرف ها مطرح شود. اگر بخواهیم نگاهی به نسبت خونی و جاندار بیندازیم متوجه می شویم که وجوه مشترکی دارند، بحث تنی و ناتنی، بحث اختلافات خانوادگی و...، چرا تا این میزان روی این مسایل تاکید دارید؟
امیری دوماری : زمانی که داشتیم نسبت خونی را می ساختیم طرح جاندار را در اختیار داشتیم. درواقع می خواستیم ببینیم که می تواند ارتباطات مدنظر ما را با مخاطب برقرار کند یا نه؟ البته نسبت خونی فیلم مستقلی بود ولی ما در حال محک زدن خودمان و مخاطبان در نوع کارگردانی، بازیگردانی، روایت قصه و... بودیم درواقع می خواستیم ببینیم این نوع قصه گویی می تواند تاثیرگذار باشد یا نه. برای مثال ارتباطات خانوادگی، فرزند و فرزندخواندگی، تنی و ناتنی بودن از وجه مشترک نسبت خونی و جاندار بود.
حسین امیری دوماری
پورامیری: ما روی رئالیسم هم تاکید داشتیم. می خواستیم تا آنجا که می توانیم همه چیز رئالیستی باشد.
* البته در هر 2 فیلم این انتقاد متوجه شما شده که تحت تاثیر سینمای اصغر فرهادی هستید و از همان ویژگی ها پیروی می کنید.
امیری دوماری: ممکن است فیلم هایمان متاثر از سینمای آقای فرهادی باشد ولی شبیه نیست. آثارمان چه در مدل قصه پردازی و چه روایت، شباهتی به آثار فرهادی ندارد. ولی اگر بخواهیم هم تاثیر بگیریم چه بهتر که از بزرگانی مانند فرهادی، مهرجویی و ... بگیریم؛ کارگردان هایی که سینمایشان را دوست داریم.
امیری دوماری: ممکن است فیلم هایمان متاثر از سینمای آقای فرهادی باشد ولی شبیه نیست. آثارمان چه در مدل قصه پردازی و چه روایت، شباهتی به آثار فرهادی ندارد. ولی اگر بخواهیم هم تاثیر بگیریم چه بهتر که از بزرگانی مانند فرهادی، مهرجویی و ... بگیریم؛ کارگردان هایی که سینمایشان را دوست داریم پورامیری: همه ما از استاد فرهادی آموخته ایم و از سینمای او لذت می بریم ولی در سینمای ما چیزی وجود دارد که از زندگی ما ایرانی ها نشات می گیرد، ما ایرانی ها کلاً زندگی ملودرامی داریم و به همان شکل بلدیم فیلم بسازیم. این نوع فیلمسازی در آثار سینماگران بزرگ ما جریان دارد. آقای فرهادی به درخشانی این رئالیسم را در فیلم هایش می آورد.
امیری دوماری: در فیلم های آمریکایی وقتی هفت تیر کشیده و کسی کشته می شود مخاطب ایرانی به راحتی باور می کند ولی جزو محالات است که نویسندگان ایرانی چنین چیزی را در آثارشان بگنجانند. چون مخاطب ایرانی این موضوع را در ایران نمی پذیرد. ذهن مخاطب هم منطق می چیند. ما ژانر به تعریف جهانی در سینمای ایران نداریم ولی ملودرام را داریم که اتفاقاً خیلی هم خوب این گونه سینمایی را می شناسیم چون نزدیک به خلق و خو و رفتار ما ایرانی هاست.
* در این سال ها بخشی از قشر پایین شهر جامعه به دل سینما آمده و فیلم هایی درباره آن ها ساخته اند. قبل از شنای پروانه نزدیک ترین تجربه به این موضوع مغزهای کوچک زنگ زده ساخته هومن سیدی بود که البته با رونمایی شنای پروانه خواه ناخواه مقایسه ای بین این 2 پیش آمد اما گویا در شنای پروانه همه چیز واقعی تر است، قائل به این مقایسه هستید؟
امیری دوماری: البته آقای سیدی در آن فیلم خواسته یک ژانر را تجربه و یک گنگستر ایرانی را خلق کند که اتفاقاً موفق بوده است وجوه سینمایی دارد و یک فیلم است. ما سه نفر تحقیقات زیادی کردیم درواقع در پی این بودیم که کسی نگوید شنای پروانه در حد یک فیلم است می خواستیم همه چیز در آن رنگ واقعیت داشته باشد.
پورامیری: داستان شنای پروانه در دل اجتماع پایین شهر جریان دارد.
* که محمد کارت هم به خوبی به این فضا تسلط دارد و به وضوح می شود تاثیر مستندسازی او را در شنای پروانه دید که چگونه به جهان این فیلم سایه انداخته است.
امیری دوماری: بله. من و پدارم به عنوان نویسنده یاد گرفته ایم که نویسنده حرفه ای باید خود را در قالب کارگردان ببیند و از نگاه او فیلمنامه را بنویسد درواقع نباید جهان خود را به کارگردان القا کند. حتی اگر محمد کارت در گروه فیلمنامه نویسان هم نبود باز این تلاش می شد که فیلم نگاه کارگردان را داشته باشد. بنابراین این طور نبود که ما ساز خودمان را بزنیم و محمد کارت ساز خودش را.
* بعد از رونمایی شنای پروانه در جشنواره فیلم فجر، همسر وحید مرادی مدعی شد که این فیلم را بر اساس زندگی همسر او ساخته اید و چهره ای غیرواقعی از او نشان دادید، در نوشتن این فیلمنامه چقدر به زندگی وحید مرادی توجه داشتید؟
امیری دوماری: نمی شود گفت شنای پروانه شبیه به زندگی تنها یک نفر است. ما یاد گرفته ایم خوب ببینیم، خوب بشنویم و ... ما به عنوان فیلمنامه نویس باید از دل جامعه تغذیه شویم.
پورامیری: ما به همین منظور به قمارخانه ها، مجلس قمه زنی و... می رفتیم.
امیری دوماری: محمد کارت حتی بازیگران فیلم را هم به همین محل ها می برد، چیزهایی می دیدیم که تنها بخش هایی از آن ها را در فیلمنامه آوردیم.
پورامیری: محمد هم همه اینها را به درستی در شنای پروانه اجرا کرد.
* دعوت به کار برای شنای پروانه از سمت محمد کارت بود؟
امیری دوماری: ما از پیش تر دوستی ای با یکدیگر داشتیم به طوری که محمد کارت در نسبت خونی به ایفای نقش پرداخت، در زمان ساخت جاندار هم با هم در ارتباط بودیم و جهان مشترکی با هم داشتیم، به همین ترتیب از ما دعوت به همکاری کرد. ضمن اینکه او واقعاً ایثار کرد که در این شرایط پذیرفت شنای پروانه به نمایش دربیاید.
پورامیری: در شنای پروانه می خواستیم کسی را داشته باشیم که مثل ما باشد اما در یک اجتماع عجیب حضور داشته باشد و در نهایت با اینکه سابقه خانوادگی خوبی ندارد اما تبدیل به یک قهرمان شود. او یک فرد معمولی است که آرام آرام بالا می آید، باید او را بفهمیم؛ می توانستیم از اول او را به عنوان یک لات خلق کنیم ولی ما این را نمی خواستیم * ضلع دیگر این فیلم رسول صدرعاملی است؛ فردی که تجربه کارگردانی دارد و به قول شما به چند جوان اعتماد می کند که حتی دوستانشان هم دل به موفقیتشان ندارند. او می توانست به راحتی به کار شما دست ببرد. این تجربه همکاری چگونه بود؟
امیری دوماری: رسول صدرعاملی به عنوان تهیه کننده و مازیار هاشمی به عنوان مجری طرح از حرفه ای ترین افراد سینما هستند و فکر می کنم این 2 نفر نقش زیادی در ساخت این فیلم داشتند. هر آدمی از همکاری با این 2 نفر لذت می برد چون به تک تک عوامل احترام می گذارند، رسول صدرعاملی هرگز بیشتر از یک تهیه کننده در کار ما دخالت نکرد البته مشاوره هایی می داد و ما از تجربه های کارگردانی او در شنای پروانه استفاده کردیم.
* صادق رنجکشان سرمایه گذار خبرسازی است که سرمایه گذار شنای پروانه بود، با توجه به تجربه شکست خورده ای که از همکاری با یک سرمایه گذار حاشیه ساز دیگر داشتید، برای قبول این همکاری احساس ریسک نمی کردید؟
امیری دوماری: ما آقای رنج کشان را فقط 2 بار دیدیم و واقعیت این است که او بسیار محتاط تر و امن تر از دیگران عمل می کند.
پورامیری: در همان دیدارهای کوتاه متوجه شدیم که اتفاقاً به دنبال به سرانجام رساندن پروژه های خوب است، یعنی به دنبال سینمای جدی اجتماعی است.
امیری دوماری: البته ما هم دنبال نام ها و اشخاص نبودیم، هیچکدام از بازیگران این فیلم هم به خاطر پول نیامدند بلکه متن و همکاری با محمد کارت را دوست داشتند . می توانم قسم بخورم که نه تنها بازیگران شنای پروانه بلکه هیچکدام از عوامل هم تنها دلیلشان برای حضور در این فیلم پول نبود. در جاندار هم، چنین بود؛ اصلاً جاندار بسیار ارزان درآمد.
پورامیری: در نسبت خونی هم همینطور بود. مهم این است که عوامل با دلشان کار کنند. ما که صبح به صبح ساعت ورود و خروج نمی زنیم بلکه کارمان یک کار دلی است.
* شما قهرمان شنای پروانه را از دل همان اجتماع بیرون کشیدید، کاراکتری که در طول فیلم مدام در پی انتقام جویی است اما متحول می شود و اتفاقاً این تحول برای مخاطب قابل باور است، اصلاً چرا خواستید این قهرمان از میان همان گنده لات ها بیرون بیاید؟
پورامیری: درباره این موضوع بسیار گفتگو و بحث شد. ما می خواستیم یک آدم معمولی را به یک قهرمان واقعی تبدیل کنیم.
امیری دوماری: ما اصلاً می خواستیم یک فیلم قهرمان محور داشته باشیم. یعنی در دل یک ملودرام اجتماعی یک قهرمان پرورش بدهیم.
پدرام پورامیری
پورامیری: ما بر سر همین موضوع چالش زیادی داشتیم و مدام درباره اش بحث می کردیم که آیا شدنی است یا خیر که خدا را شکر نتیجه خوبی داد. ما می خواستیم کسی را داشته باشیم که مثل ما باشد اما در یک اجتماع عجیب حضور داشته باشد و در نهایت با اینکه سابقه خانوادگی خوبی ندارد اما تبدیل به یک قهرمان شود. او یک فرد معمولی است که آرام آرام بالا می آید، باید او را بفهمیم، لحظه به لحظه با او همراه شویم و کنش نهایی او برای ما منطقی باشد. می توانستیم از اول او را به عنوان یک لات خلق کنیم ولی ما این را نمی خواستیم.
امیری دوماری: قهرمان بودن صرفاً به این معنا نیست که کاراکتر شمایل عجیبی داشته باشد. می تواند از دل خود جامعه باشد. این برای ما مهم بود که بگوییم قهرمان می تواند یک آدم واقعی مثل ما باشد. هر آدمی می تواند قهرمان زندگی خود و اطرافیانش باشد به شرط اینکه در نقاط عطف زندگی اش تصمیمات درستی بگیرد امیری دوماری: قهرمان بودن صرفاً به این معنا نیست که کاراکتر شمایل عجیبی داشته باشد. می تواند از دل خود جامعه باشد. این برای ما مهم بود که بگوییم قهرمان می تواند یک آدم واقعی مثل ما باشد. هر آدمی می تواند قهرمان زندگی خود و اطرافیانش باشد به شرط اینکه در نقاط عطف زندگی اش تصمیمات درستی بگیرد، بین 2 راهی های سخت دست به انتخاب درست بزند.
* به ویژه با آن پایان بندی شگفت انگیز که بعد از آن همه تلاطم همه چیز در سکوت می گذرد، سکوتی که البته برای مخاطب معنا دارد.
امیری دوماری: تصمیمی که کاراکتر اصلی به عنوان قهرمان فیلم می گرفت نباید تاثیر منفی روی مخاطب می گذاشت یا او را ناراحت می کرد. چون اگر مخاطب از این تصمیم ناراحت می شد دیگر نمی شد به این کاراکتر لقب قهرمان را داد. مخاطب باید با این تصمیم همراه می شد به خاطر همین او باید به زندگی عادی خود برمی گشت.
پورامیری: قبل از این تصمیم، اتفاقات زیادی در زندگی این کاراکتر رخ می دهد ولی در انتها به این نتیجه می رسد که سرنوشت هرکسی دست خودش است، درواقع به همان سادگی ابتدای فیلم می رسد. این کاراکتر پر از اتفاق و درد است اما در سکانس پایانی سر سفره در پاسخ به اطرافیانش می گوید اتفاقی نیفتاده، همین جاست که مخاطب به سکوت او حق می دهد، اصلاً او را به خاطر این سکوت تحسین می کند.
امیری دوماری: یکی از جذابیت های این فیلم این است که مخاطب اطلاعات بیشتری از کاراکترها دارد....
* یک وجه مشترک برخی از فیلمسازان جوان و موفق این سال ها فارغ التحصیلی آن ها از دانشگاه سوره است، از سعید روستایی و مهدویان گرفته تا خود شما فارغ التحصیل این دانشگاه هستید، این اتفاق گویا خطی روی آن انگاره قبلی که می گفت فیلمسازی یک کار دلی است و ارتباط چندانی به محیط آکادمیک ندارد، می کشد....
امیری دوماری: بله. سوره فیلمسازان خوب زیادی پرورش داده، به نظرم یکی از دلایل این موضوع این است که یک دانشگاه نیمه دولتی است، افرادی که به این دانشگاه می آیند می دانند که باید از این موقعیت استفاده کنند. اگر در آن 4 سال نتوانند بار خود را ببندند احتمالاً باید به خانه شان برگردند. باید اتفاقی برای افراد رخ بدهد. ضمن اینکه جو سوره به گونه ای است که مباحث تئوری و عملی سینما توامان است به این صورت که در همان دوران دانشجویی سر کار هم می رفتیم، دستیار کارگردانی می کردیم، عنصر کار در سینما برای همه در آنجا مهم بود.
امیری دوماری: بچه های دانشگاه سوره اصطلاحی دارند که به شوخی می گویند در حالی که بچه های دانشگاه های دیگر در کافی شاپ ها به سر می برند اما بچه های دانشگاه سوره حتی حاضر به جمع کردن سیم سر صحنه هستند. یعنی آنها دوست دارند کار کنند، قائل به این نیستند که چون کارگردانی می خوانند نباید کار دستیاری انجام بدهند اساتید دانشگاه هم این موضوع را درک می کردند. به این صورت نبود که بگویند شما باید در خدمت دانشگاه باشید و فقط درس بخوانید، شما را به مباحث تئوری محدود نمی کند بلکه تشویق می کنند که همزمان با مباحث تئوری، مسایل را به صورت عملی هم درک کنید. بچه های دانشگاه سوره اصطلاحی دارند که به شوخی می گویند در حالی که بچه های دانشگاه های دیگر در کافی شاپ ها به سر می برند اما بچه های دانشگاه سوره حتی حاضر به جمع کردن سیم سر صحنه هستند. یعنی آنها دوست دارند کار کنند، قائل به این نیستند که چون کارگردانی می خوانند نباید کار دستیاری انجام بدهند.
پورامیری: به نظرم سوره یک بمب انرژی در رقابت است، حس رقابت سالم را در شما زنده می کند، به نظرم تا وقتی که این حس در درون شما وجود نداشته باشد اتفاق خوبی رخ نمی دهد. سوره گویا هیچ چیزی نیست و در عین حال همه چیز است. یک حیاط چهل متری دارد ولی بحث های مهمی در آن صورت می گیرد، انگار که ما در حیات سوره، سینما را یاد گرفتیم. به هر حال در دانشگاه گعده هایی شکل می گیرد. ما هم در این گعده ها بودیم، فیلم ها را تحلیل می کردیم و یاد می گرفتیم.
* امروز که وارد جریان حرفه ای سینما شده اید همچنان نیم نگاهی به بچه های دانشگاه سوره دارید؟
امیری دوماری : حتی اگر کسی دانشجوی سوره هم نباشد اما بدانیم استعدادی دارد، حتماً کمکش می کنیم. ما خودمان هم کمک گرفته ایم و باید دیگران را کمک کنیم، این یک بده بستان است.
پورامیری: دانشگاه شاید به تو به وضوح مسایل را نمایان نکند ولی در یک اتمسفر علمی قرار می گیری که متوجه مسایل می شوی. من و حسین از دبیرستان سینما خواندیم و این موضوع روی کار ما بسیار تاثیرگذار بود. ما مدرسه درجه یکی داشتیم به طوری که مباحث مدرسه، در دانشگاه دوباره برای ما مرور می شد. حتی در چند ترم اول دانشگاه، کتاب های معرفی شده از سوی اساتید همان کتاب هایی بود که ما در مدرسه خوانده بودیم. معلم های مدرسه ما همه چیز را اصولی به ما یاد دادند و مسایل در ما نهادینه شد.
* حالا که در این جایگاه ایستاده اید فیلمنامه ای به جز فیلمنامه های خودتان را برای ساخت اثر می پذیرید؟
امیری دوماری: سن ما پایین است اما فکر می کنم تا چند سال آینده هنوز حرف برای گفتن داریم چون هنوز از این جایگاهمان راضی نیستیم. برای ما ایده و همان حرف مهم است وقتی خودمان نویسنده ایم ترجیح می دهیم آثارمان را خودمان بنویسیم.
پورامیری: اما ای کاش روزی آنقدر فیلمنامه های خوبی داشته باشیم که فیلمنامه بپذیریم.
امیری دوماری: ولی اگر فیلمنامه خوبی هم به دستمان برسد این طور نیست که بگوییم حتماً باید اثر خودمان را بسازیم اگر فیلمنامه خوبی به دستمان برسد حتماً استقبال می کنیم.
کد خبر 4964973
زهرا منصوری
دبیر شواری صنفی نمایش درباره جایگزین فیلم انصراف داده از چرخه اکران بیان کرد: فیلم سینمایی پیشی میشی قرار بود از چهارشنبه اکران شود اما با توجه به انصراف آن فیلمی جایگزین خواهد شد.
بیشتر بخوانید: برای مشاهده آخرین اخبار از سینمای ایران اینجا کلیک کنید
وی در همین راستا خاطرنشان کرد: درخواست ها زیاد است و ما درباره فیلمی که قرار است از چهارشنبه جایگزین فیلم سینمایی پیشی میشی شده و اکران شود نیز نظر نهایی را اعلام خواهیم کرد.
انتهای پیام/
این کارگردان توضیح داد: متاسفانه به دلیل مسایل اقتصادی و همچنین پرهزینه بودن ساخت فیلم باید تمام شرایط را در نظر گرفت که در فصل و زمان مناسب بدون هدر دادن سرمایه بتوانیم این فیلم را جلوی دوربین ببریم.
این نویسنده در ادامه بیان کرد: قصد دارم از بازیگران خاصی در نقش های اصلی این فیلم استفاده کنم ولی هر روز دستمزد بازیگران بجایی که رو به تعادل برود در عین ناباوری مانند قیمت مسکن و زمین بالا می رود!
وی درباره ترکیب فعلی بازیگران این پروژه توضیح داد: حضور منوچهر زنده دل، غزال نظر و فرید ولی زاده در این فیلم قطعی شده است.
اسلامی در پایان و درباره داستان پلاسما گفت: در خط داستانی این فیلم آمده است ما در 1 درصدی از جهان زندگی می کنیم که در آن حالتی از ماده به جز پلاسما غلبه دارد.
پلاسما پنجمین ساخته بلند کیانوش اسلامی بعد از پیچ فرعی ، شکاف ، جاده موریانه ، چشمان زیبای طبقه آخر است.
منبع: مهر
مهدی فرد قادری در این نشست گفت: اکران فیلم بی وزنی زمستان سال گذشته آغاز شد اما به دلیل شیوع ویروس، سینماها تعطیل شدند. وقتی می خواستند با بازگشایی سینماها، فیلم را اکران کنند من انصراف دادم و فیلم به زودی در شبکه نمایش خانگی و فیلیمو منتشر می شود.
محمدرضا لطفی که در این نشست به صورت آنلاین به تحلیل فیلم پرداخت، بیان کرد: بی وزنی فیلم محترم و شریفی است که سازنده اش برای ساخت آن به شدت ریسک کرده و جسارت به خرج داده است. اما چه اتفاقی می افتد که چنین فیلمی باعث تغییر ذائقه مخاطب نمی شود؟ من می خواهم نقدی به همکاران خودم داشته باشم. بیست سال است کار نقد فیلم انجام داده ام و خیلی راحت می توانم این حرف را بزنم. اینکه چرا منتقدان درباره برخی فیلم های سینمای ایران نمی نویسند و از کنار آنها می گذرند؟ چرا فیلم نباید در جشنواره فجر نمایش داده شود، در صورتی که جای نمایش فیلم فرم گرا و غیرمعمول، اتفاقاً در جشنواره هاست و آنجاست که برای دیده شدن فیلم زمینه لازم ایجاد می شود. بی وزنی باید به جشنواره فیلم فجر می رفت و در موردش حرف زده می شد. فیلم سخیف کمدی حتی لازم نیست در موردش حرف زده شود، اما نمایش آن فیلم در جشنواره، مخاطب جشنواره را هم به سمت وسویی دیگر می برد. من حاضرم شرط ببندم که هشتاد درصد از همکاران من در رسانه، بی وزنی را ندیده اند، چرا این اتفاق می افتد؟ چرا نود درصد از فیلم های تجربی یا فیلم هایی که در گروه هنر و تجربه اکران می شود، همکاران من نمی بینند و درباره اش نقد مثبت یا منفی نمی نویسند؟ اصلاً فرض کنید فیلم بی وزنی فیلم خوبی نباشد اما مبتذل که نیست! این فیلمی مبتنی بر یک تفکر است که اگر فیلم بدی هم باشد که نیست، حداقل الان باید ده ها نقد منفی برایش نوشته شده باشد. پس چرا نوشته نشده است؟ چرا این فیلم دیده نمی شود؟ چرا اینقدر مردم ما که می گویند از فیلم بد و کمدی و سخیف و شوخی های مبتذل خسته شده اند، وقتی یک فیلم با فرم و حال و هوای متفاوت اکران می شود، آن را نمی بینند؟ بخشی از این قضیه به فضایی برمی گردد که مخاطب را دعوت به دیدن هر فیلمی می کند، جز فیلم های مستقل و متفاوت.
فرد قادری گفت: اغلب حرف های محمدرضا لطفی درست است. البته در مورد جشنواره عقیده دارم یک فیلمساز نباید در مورد حضور در یک جشنواره صحبت کند. بی وزنی در قیاس با سینمای اسپیلبرگ، اسکورسیزی و... یک فیلم کاملاً معمولی و در نهایت به نظرم یک تجربه است. من هیچکدام از فیلم هایم در جشنواره فیلم فجر شرکت نکرده و هیچوقت اعتراض نکرده ام و به نظرم اعتراض به جشنواره خیلی احمقانه است. در مورد فیلم اولم جاودانگی با اینکه آن سال، بخش هنر و تجربه هم در جشنواره فیلم فجر وجود داشت، فیلم رد شد و من اعتراضی نکردم. همان فیلم رفت فستیوال رم و در کنار بعضی از مهمترین فیلم های سال جهان به رقابت پرداخت، به جشنواره رم هم نگفتم خیلی ممنون که فیلم را انتخاب کردید، چراکه معتقدم جشنواره ها با انتخاب هایشان تبدیل به یک جشنواره محلی یا جشنواره ای مهم در سطح جهان می شوند.
محمدرضا لطفی در ادامه بیان کرد: حرف من این بود که جشنواره، یک بازوی مهم برای معرفی این فیلم هاست. خوب، بد، جلف نیازی به معرفی ندارد، اما تعارض ، بی وزنی و فیلم های مشابه، به معرفی از طریق جشنواره نیاز دارند.
فرد قادری در ادامه این نشست گفت: در حدود بیست سال قبل، پرفروش ترین فیلم سینمای ما، سگ کشی بود. الان چه فیلمی است؟ سینمای ایران مدت هاست به دو بخش سینمای کمدی / جنسی و فیلم های درام اشک آلود پایین شهری تقسیم شده و در این فضا شاید یکی از دلایلی که فیلم هایی مثل بی وزنی آن طور که باید دیده نمی شود این باشد که مخاطبان سینما را، از تجربه کردن قواعد سینما و عشق به سینما دور شده و کاری کرده ایم که آنها دیگر به صرف همراهی با یک سلیقه سینمایی، به سالن سینما نمی روند. سریالی که جاناتان نولان ساخته در یک سایت، پنج هزارتا کامنت برایش گذاشته می شود. آن ها مخاطب هایی هستند که بر اساس سلیقه باید بیایند و بی وزنی را ببینند اما این اتفاق نمی افتد چراکه سینمای ایران را با کمدی های سخیفش و درام های سطحی جنوب شهری می شناسند و نمی دانند که اصلاً فیلم های فرمالیستی هم در این سینما ساخته می شود چراکه عرضه خوبی نمی شوند.
سپس مسعود بهارلو از بهاره کیان افشار درباره ورود یک بازیگر سلبریتی یا یک بازیگر آرتیست به حضور در چنین فیلمی پرسید که او گفت: من سوای این تعاریف، برای بررسی هر پیشنهادی که دریافت می کنم، صرفاً سعی می کنم فقط به فیلمنامه و نقش فکر کنم. در مورد بی وزنی بالای 6 ماه با آن کلنجار داشتم. من فکر می کردم که کار سختی است و اصولاً نقش به من نمی خورد اما مهدی فرد قادری اصرار داشت کاراکتری که در ذهنش ترسیم کرده، کاملاً به من نزدیک است.
فرد قادری گفت: فیلم ما 23 بهمن اکران شد که در آن زمان هیچ کس به سینما نمی رود و یک زمان سوخته است. در آن زمان در پردیس کوروش سانس های اکران فیلم من ده و نیم صبح، یک و نیم و شش بود. بعد می گفتند که اگر فیلم بفروشد، سانس بهتری به فیلم شما می دهیم! آیا شما کسی را می شناسید که ده و نیم صبح به سالن سینما برود و فیلم ببیند؟ در قانونی که در شورای صنفی نمایش وجود دارد، آمده است وقتی چند فیلم با هم اکران می شوند، تا سه الی چهار هفته فیلم جدید نباید اکران شود. اما یک فیلم کمدی، فقط چند روز بعد از فیلم ما اکران شد. با چه قانونی این اتفاق می افتد؟ آن فیلم می آید و سانس های فیلم ما گرفته می شود. من از بچه هایی که با هم رفتند سینما تا بی وزنی را ببینند شنیده ام که متصدی سالن به آنها گفته چرا می خواهید این فیلم را ببینید؟ فیلم دیگری را ببینید! برای او چه فرقی باید داشته باشد که مردم می خواهند چه فیلمی را ببینند؟ مگر آنکه به او گفته باشند. وقتی با این بی عدالتی روبه رو می شوید تصمیم می گیرید یا انصراف بدهید یا به پلتفرم های دیگر ورود کنید. من فکر می کنم هیچ فیلمسازی نباید خودش را محدود کند که فیلمش فقط در کشوری که در آن زندگی می کند، پخش شود. مهم این است که در گستره دنیا، بتوانی فیلمت را درست پخش کنی. بی وزنی تا کنون در بیش از 10 جشنواره جهانی پخش شده است و همچنین قرار است در پلتفرم های بین المللی هم پخش شود. سینما این امکان را به ما می دهد تا از طریق آن با مردم کشورهای مختلف دنیا صحبت کنیم.
سپس جعفری بیان کرد: ما در تلویزیون انتخاب کننده هستیم و در سینما انتخاب می شویم. سلبریتی شدن در تلویزیون یک شبه اتفاق می افتد، اما ما در سینما، اگر بخواهیم کمکی به دیده شدن فیلم مان بکنیم، نهایتاً بازیگری در موقعیت من می تواند هزار نفر را به سالن بکشاند.
در ادامه محمدعلی حق پرست در پاسخ به پرسش بهارلو درباره اینکه در یک فیلم دارای پلان های طولانی، تدوینگر چه قدر می تواند در دمیدن روح اکسپریمنتال به فیلم کمک کند، گفت: در مورد نسخه اولیه فیلم که صد و چهل دقیقه است با آقای فرد قادری صحبت کردیم و تصمیم گرفتیم که فیلم را به چند دلیل کوتاه کنیم. به هرحال استفاده از فلش بک و بازی با زمان جزو شاخصه های این فیلم است. با در نظر گرفتن این نکته تصمیم گرفتیم تایم فیلم را به حدود صد دقیقه برسانیم که بحث انتقال حسی فیلم، به خوبی اتفاق بیفتد.
مهدی ایل بیگی مدیر فیلمبرداری بی وزنی هم در این نشست در پاسخ به اینکه او این فیلم را اکسپریمنتال می داند یا نه، اظهار کرد: من تلاش کردم فکر فیلمساز اجرایی شود و اصلاً نمی توانم در این زمینه نظر قطعی بدهم و نمی توانم بگویم فکر او خوب اجرا شده یا بد. من در اندازه تجربه و توان و فکرم و ابزاری که در دست داشتم، توانستم به اجرای فیلم کمک کنم. در واقع باید بگویم فیلمساز جریان فیلم را شکل می دهد و من مکمل این آدم هستم.
فرد قادری در پایان درباره دلیل استفاده از پلان های طولانی در این فیلم گفت: بی وزنی شخصیت های منزوی و تنهایی دارد. وقتی با پلان های طولانی شخصیت ها را نشان می دهم، تماشاگر را به چیزی که شخصیت دارد می بیند، محدود می کنم. از طرفی پلان طولانی باعث می شود ارتباط حسی تماشاگر با فیلم قطع نشود.
کد خبر 4970957
زهرا منصوری
هر چند همچنان سینما در اکثریت کشور های جهان تعطیل است، اما سینما های کشور از تاریخ یکم تیر ماه سال جاری وارد فاز جدیدی شده و با الزام به رعایت برخی پروتکل های بهداشتی بازگشایی شدند، هر چند در ابتدا بسیاری مخالف بازگشایی در وضعیت فعلی بودند، اما برخی دیگر نیز اعتقاد داشتند بازگشایی سینما ها روندی است که ناچار باید از آن عبور کرد.
بیشتر بخوانید: برای مشاهده آخرین اخبار از سینمای ایران اینجا کلیک کنید
بسیاری از سینماگران و منتقدان معتقد بودند که در صورت بازگشایی سینما ها تنها با اکران آثار با کیفیت و ارزشمند می توان مخاطبان را به سالن های خالی از جمعیت کشاند، آثاری که بتوانند علاوه بر تامین گیشه دغدغه مند بوده و مخاطبان را به تفکر وادار کنند.
سینما ها بازگشایی شد و همانطور که انتظار می رفت استقبال بسیار کمرنگی از آن ها صورت گرفت، اکثریت فیلم ها خالی اکران شدند و تنها دو فیلم شنای پروانه و خوب بد جلف: ارتش سری توانستند با وجود بیماری کرونا فروش نسبتا قابل قبولی داشته باشند.
از چهارشنبه هفته گذشته و با شروع موج دوم بیماری کرونا، سه فیلم دیگر به چرخه اکران اضافه شدند، هر چند فیلم سینمایی پیشی میشی بسیار سریع از اکران انصراف داد، اما دو فیلم دیگر برای اکران وارد این چرخه شدند، حال مسئله اصلی آنجاست که این فیلم ها تا چه می توانند در وضعیت فعل به جذب مخاطب کمک کنند.
زن ها فرشته اند 2 یکی از آثاری است که از چهارشنبه هفته جاری اکران خود در سینما ها را آغاز خواهد کرد، این فیلم به کارگردانی آرش معیریان ادامه ای بر قسمت اول این اثر خواهد بود، اما به واقع اکران این فیلم در شرایط فعلی چه دردی از سینمای راکد کشور دوا می کند.
فیلم به سبک آثار سوپر مارکتی ساخته شده و انتشار نخستین تیزر آن نشان از وجود رقص و آواز، زن پوش شدن بازیگران مرد و شوخی های مضحک می دهد، فیلمی که در همان تیزر اولیه آنچنان رنگ ابتذال به خود گرفته که واکنش منفی اکثریت اهالی سینما را به دنبال داشته است.
این فیلم با خوانش آواز های خوانندگان لس آنجلسی تیزری را منتشر کرده که نشان می دهد آرش معیریان همچنان اصرار به ساخت آثار اتوبوسی دارد، اتوبوسی به آن معنا که اکثریت فیلم های سوپرمارکتی همچون زن ها فرشته اند که اکثرا در اتوبوس های مسافرتی پخش می شوند و بیش از این مکانی برای اکران پیدا نمی کنند.
حال مسئله اصلی اینجاست، در حالی که تکلیف آرش معیریان به عنوان یک کارگردان طی سال های گذشته مشخص بوده و کارنامه کاری وی انتظار هرگونه اثر با کیفیت را از مخاطب گرفته، مسئولین فرهنگی در فیلم سینمایی زن ها فرشته اند 2 چه المانی را دیده اند که باید آن را در زمانی که مخاطبان سینما به سختی وارد سالن می شوند اکران کنند.
فیلمی که سراسر عقب گرد فرهنگی بوده و اتفاقا می تواند تاثیر مخربی بر سینما در زمانه ای که به مخاطب نیاز دارد بگذارد. حال باید دید شورای صنفی نمایش و نهاد های سینمایی برای ادامه راه سینمای پساکرونا چه برنامه هایی خواهند داشت و آیا در کل می توان امیدی به سینمای کشور در سال جاری پیدا کرد یا خیر.
انتهای پیام/
اگرچه این آمار مرتب به روزرسانی می شود و در حال تغییر است، اما مشخص نیست که چند سالن یا سینمای کشور پس از بازگشایی سینماها هنوز فعالیت خود را از سر نگرفته اند؛ نمونه آن سینما مرکزی است که مدیرانش چند روز قبل به ایسنا گفتند، ما اصلا سینما را باز نکردیم تا ببینیم شرایط چطور پیش می رود چون آمار مبتلایان و فوتی های کرونا هر روز بالاتر می رود و نگران این هستیم که یک نفر مبتلا وارد سینما شود و 10 نفر دیگر هم مبتلا شوند.
البته پس از روند صعودی مبتلایان به کرونا در هفته گذشته از تعطیلی برخی سینماها نیز خبررسانی شد. دو روز قبل و پس از تاکید سخنگوی دولت بر تعطیلی بعضی مشاغل در شهرهای با وضعیت قرمز کرونایی، مدیرکل نظارت بر عرضه و نمایش سازمان سینمایی اعلام کرد که سینماهای مشهد و البرز تعظیل شده اند، هرچند پیگیری ایسنا از پخش کننده بعضی فیلم ها و نیز سایت فروش بلیت فیلم ها نشان می دهد که سینماهای مشهد و کرج باز بوده و بلیت فروشی هم دارند.
اما به طور کلی، در حال حاضر بنابر اعلام اداره کل دفتر توسعه فناوری، سینمایی و سمعی بصری، استان های مختلف در سراسر ایران متناسب با گستردگی استان و شرایط فراهم شده در آن، دارای سینما و سالن های سینمای فعال هستند. در مجموعِ 356 سینمای سراسر ایران، 638 سالن فعال وجود دارد. در هر یک از استان های آذربایجان شرقی، البرز، اصفهان، تهران، خراسان رضوی، خوزستان و فارس بیش از 20 سالن سینما، فعال است.
همچنین در مورد استان هایی مثل تهران این عدد به 221 یا در خراسان رضوی به 53 و در اصفهان به 53 سالن می رسد و با توجه به سالن سینمایی که در اصفهان در دست بازسازی است انتظار می رود این عدد به زودی به 54 برسد. در استان های فارس و آذربایجان شرقی نیز 30 سالن از مخاطبان میزبانی می کنند. ضمن اینکه استان البرز هم 23 و خوزستان 21 سالن فعال دارند.
طبق اعلام شورای صنفی نمایش از 25 تیر فیلم های جدیدی به اکران این سینماها می آیند که یکی از آن ها یعنی پیشی میشی به کارگردانی حسین قناعت انصراف داد و فیلم های دیگر هم معلوم نیست با توجه به افت مخاطب چه وضعیتی خواهند داشت.
از تاریخ چهارم تیرماه و چند روز پس از بازگشایی رسمی سینماها، دو فیلم جدید شنای پروانه و خوب، بد، جلف 2 روی پرده آمدند که برای حمایت از اکرانشان قرار بود تا سه هفته فیلم جدیدی اکران نشود. اما حالا که زمان اکران فیلم های جدید رسیده نگرانی هایی از ادامه افت مخاطب یا حتی تعطیلی دوباره سینماها وجود دارد چرا که با اوج گیری مجدد شیوع کرونا تعداد مخاطبان سینماها طبق اعلام مدیرانشان و نیز آمارهای رسمی کم شده است.
انتهای پیام
وی گفت: گرچه بازگشت موج کرونا در کشور باعث شده است آن شور و نشاط اولیه مردم در بازگشایی مجدد سینما دیده نشود، اما امیدواریم با برنامه های تدارک دیده شده و افزایش اطمینان مردم به بهداشتی بودن سینماها، دوباره رونق به سالن ها بازگردد.
میثم نورمحمدی مدیرعامل شرکت داروسازی ابوریحان هم در این دیدار با بیان اینکه هدف اصلی این شرکت ارتقای سطح بهداشتی و اطمینان از سلامتی در سطح جامعه است، آمادگی همه جانبه داروسازی ابوریحان را مبنی بر حمایت هر چه بیشتر از خانه سینما، صنوف سینمایی، سالن های سینما و فیلم های در حال تولید اعلام کرد.
در این نشست صمیمی که همایون اسعدیان رییس هیات مدیره خانه سینما، غلامرضا موسوی رییس شورایعالی تهیه کنندگان، محسن امیر یوسفی رییس کانون کارگردانان، وحید موساییان عضو شورای مرکزی کانون کارگردانان، علی تاجیک مدیر عملکرد سازمان سینمایی وزارت ارشاد، سیامک صدقی مدیر بازاریابی و وحید ضرابی نسب مدیر روابط عمومی داروسازی ابوریحان حضور داشتند بر اجرای پویش های مشترک سلامتی محور در سطح جامعه با بهره گیری از قدرت نفوذ هنرمندان سینما و حمایت از تامین داروهای مورد نیاز فعالان و صنوف سینمایی تفاهماتی صورت پذیرفت.
انتهای پیام
تابناک ؛ محمدعلی حیدری، بحران هر روز شدت می گیرد. شدتی به مراتب بیشتر از روزهای پیشین. سینما مستثنی از این بحران نیست چه بسا در نقطه مرکزی این دایره فرهنگ و هنر قرار دارد. چشم ها به سینماست و تصمیمات مدیرانش. آنچه از تاریخ به یاد می آوریم این است که این سینما همواره بر مسیر بحران حرکت داشته. از تعطیلی و به آتش کشیدن سینماها در سال های 57 تا دوران هشت ساله جنگ تحمیلی.
اما چه شد که این سینما تسلیم این بحران ها نشد و در دل بحران دوباره متولد شد و در شرایط جنگ هشت ساله، هم جهانی شد- هم سرافراز هم سربلند. وقتی به تولیدات و افتخارات آن دهه نگاهی می اندازیم متحیر می شویم که چطور خانه دوست کجاست؟ عباس کیارستمی، ناخدا خورشید ناصر تقوایی و... هم در دل جنگ ساخته می شوند هم قله های افتخار در جهان را می پیمایند؛ درست زمانی که عراق و بسیاری از قدرت ها ایران را مورد تهاجم قرار دادند اما در همین کشور نه خبری از فرهنگ بود نه از سینما!
رمز موفقیت سینمای ایران چه بود که توانست بر بُحران جنگ و شرایط اقتصادی سخت فائق آید. آن سال ها تنها به ساخت فیلم هم اکتفا نشد. از برگزاری جشنواره فیلم فجر [آن هم با حضور چهره های بین المللی] در دل جنگ تا جشنواره های دفاع مقدس و کودک و رشد و روستا. از متولیان سینما تا بدنه آن همگی سینما را دوست داشتند و برای سرافرازی و سربلندی آن کوشش می کردند. این مسیر ادامه یافت اما با پایان جنگ سینما در شکل دیگری مسیر خود را ادامه داد. هر سال بحران با شکلی جدید به سراغش آمد از افزایش هزینه در تولید [در سال های اولیه دهه هفتاد] تا دیگر مسائل، اما متولیان سینما و بدنه آن توانستند با وجود مشکلات از پس آن برآیند و راهشان را ادامه دهند. با گذشت چهار دهه پس از پیروزی انقلاب مخاطب همراه همیشگی این سینما بود.
اما در اواخر دهه چهارم انقلاب و در سالهای پایانی دهه نود، سینما با مشکلات جدی مواجه بود. گاهی متولیانش با سوء مدیریت به آتش این بحران می افزودند گاه مشکلات دیگر به سراغ این سینما می آمد. بحران ویروس کرونا در سال 2020 دنیای فرهنگ و هنر در جهان را با مشکلات جدی روبه رو کرد. از تعطیلی تولیدات سینمایی تا تعطیلی سینماها و سالن های موسیقی و تئاتر. در ایران اما داستان چیز دیگری بود. نه سینمادار از تکلیفش با خبر بود و نه اهالی سینما و نه متولیانش. شکل تصمیم گیری در اینجا انگار با تمام دنیا متفاوت بود.
از اعتراضات سینماداران تا بیکاری بدنه سینما- بحران این بار با شکلی متفاوت تر از گذشته حتی در کوران جنگ- مواجه بود. آنچه از گذشته می توان آموخت این است که مشکل اصلی سینما اکنون بحران کرونا و یا مشکلات اقتصادی نیست؛ بلکه بحران سوء مدیریت است. مدیریتی که نه تکلیف خود را می داند و نه چشم اندازی از [حتی] فردای خود دارد. مدیریتی که حتی بدیهی ترین تصمیمات لازم را هم قادر به گرفتنش نیست و حتی برای تصمیماتش هم بحران پدید می آید.
خاطرمان هست انتخابات شورای صنفی نمایش و داستان های آن. مدیریتی که نه تجربه ای در حوزه سینما داشته و نه شناختی از آن. آنچه این کشتی را به زیر آب فرو می برد طوفان و امواج دریا نیست بلکه ناخدای آن است که نه راهش را می شناسد و نه توان کنترلش را دارد. اگر این مسیر مدیریتی با بحران های اجتماعی دیگر ادامه یابد- سرنوشت این سینما چندان روشن نخواهد بود. نهادهای فرهنگی و هنری، خانه سینما، سینماگران، سینمادارن و... باید در شرایط بحرانی کنونی فکری بیندیشد و با تعامل و همفکری راه حلی برای عبور از بحران کنونی بیابند.
به گزارش سینماسینما ، شب گذشته شصت و نهمین قسمت از برنامه سینمایی هفت با حضور سید جمال ساداتیان، سجاد نوروزی، کارشناسان رسانه، رامتین شهبازی، سام کلانتری (کارشناس و کارگردان مستند جایی برای فرشته ها نیست) روی آنتن شبکه سوم سیما رفت و میز نقد برنامه با حضور منتقدان به نقد و بررسی فیلم سینمایی پلتفرم پرداخت. در این گزارش خلاصه ای از مباحث مهم برنامه را مطرح می کنیم.
در اولین میزگرد این هفته برنامه که با حضور سید جمال ساداتیان تهیه کننده و مدیر سینما آستارا و سجاد نوروزی مدیر سینما آزادی برگزار شد به بحث چالش های سینما ها در دوران اوج کرونا و پس از آن پرداختند.
سید جمال ساداتیان دراین باره گفت: بیماری ای به اسم کرونا آمد و همه چیز در دنیا در همه زمینه ها تحت تاثیر قرار گرفت. در روز های اول بحث تعطیلی یک هفته ای مطرح بود، ولی 4 ماه طول کشید. دوباره بعد از بازگشایی زنگ خطر به صدا در آمد. نمی شود کسب و کار ها را تعطیل کرد، چون مردم نیاز دارند. مردم حتی اگر قرار باشد در منزل هم باشند و تحرک نداشته باشند باید نیاز های روزمره آن ها تامین شود. در کنار آن مردم نیاز روحی- روانی هم دارند که باید تامین شود. همه روز هایی که بحث بازگشایی سینما ها بود دو طرز تفکر وجود داشت؛ یک عده غالبا می گفتند نباید باز شود یکی سری می گفتند حتما باز شود. ولی باز شدن دو دلیل دارد اول نیاز اقتصادی خود سینمادار ها و دیگری رفع نیاز های مردم.
ساداتیان: سینما ترسناک نیست
او افزود: به نظرم سینما در دو بخش متضرر شد یکی در بخش اقتصادی سینماگران و دیگری رسالت اجتماعی اش؛ مردم نیاز به تفریح دارند 4 ماه است که محدودیت وجود دارد و همه تقریبا عصبی شدند. آنقدر که مردم را دارند از سینما ها می ترسانند ترسناک نیست، چون ضوابط بهداشتی کاملا رعایت می شود.
سجاد نوروزی مدیر پردیس سینمایی آزادی در ادامه این بحث افزود: به نظر من یک نگرش خیلی واقع بینانه در مراکز پرخطر کشور وجود دارد اینکه باید دید جایگاه سینما در کجا قرار دارد؟ و چه قدر در گسترش کرونا نقش داشته است تا بتوانیم به تصمیمات جدیدی برسیم.
او افزود: در سال 98 گردش مالی سینما ها 290 میلیارد بود. این 290 میلیارد شاید چرخش مالی دو بنگاه ماشین باشد. یعنی موضوعیت مالی سینما در ساختار های رسمی کشور معنا پیدا نمی کند. دولت اگر هزارمیلیارد در هر جا سرمایه گذاری کند تاثیر این 290 میلیارد بیشتر است و دولت باید به این بخش بیشتر توجه کند، ولی گویا رها شده است.
این سینمادار ادامه داد: در سال گذشته اگر به آمار دقت کنیم، 9 فیلم به فروش بالای 10 میلیارد رسیدند و 80 درصد فیلم ها تقریبا مخاطب نداشتند. بالاخره این سینما با این ظرفیت، گنجایش 110 فیلم در سال را ندارد. اگر کنار فیلمی مثل متری شیش و نیم یا سرخپوست یا شبی که ماه کامل شد فیلمی اکران نمی شد، می توانستند با استفاده از ظرفیت بیشتر به فروش بیشتر برسند و در کل اگر درست از این ظرفیت ها استفاده کنیم فروش سینما بیشتر می شود. ما در دو هفته حجم کثیری فیلم را اکران می کنیم که کار اشتباهی است. اگر تا دوماه آینده فکر عاجلی برای صنعت سینما کردیم که هیچ، اگر فکری نکردیم حداقل سه سال زمان می برد تا سینما ها دوباره سرپا شوند.
رامتین شهبازی کارشناس مستند، درباره مستند جایی برای فرشته ها نیست گفت: ما با یک مستند سینمایی مواجه هستیم که فیلمساز توانسته ابعاد آن را درست رعایت کند. اما چیزی که در این مستند برای من جالب است این است که ما در فیلم داستانی تکلیفمان با درام و عناصر مشخص است و در آن با دو شکل مواجه هستیم یکی اینکه خود فیلم ظرفیت دراماتیک شدن را دارد دوم اینکه که فیلمساز دست و بالش بسته است و باید آن فرم را ایجاد کند. فیلم سام کلانتری یک بخش دوم دارد که این تیم ورزشی از ایران خارج و درگیر مسابقه می شود، آن مسابقه درون خود، ذات درام دارد. فیلم ریتمی تند دارد و در بخش اول به خصوص در نیم ساعت اول فضا آرام تر است. در بخش اول از بیرون درام ایجاد می شود و در بخش دوم از درون درام را می سازد. نکته ای که وجود دارد این است که در این فیلم از یک تکثر به یک وحدت می رسیم.
سام کلانتری هم درمورد جایی برای فرشته ها نیست، بیان کرد: صحبت برای جایی برای فرشته ها نیست بر می گردد به این که ورزش و صحبت کردن از آن یک بهانه است برای رسیدن به لایه های زیرین که به بانوان و دختران سرزمینمان ربط پیدا می کند.
او افزود: اصولا در زندگی شخصی هم اهل غر زدن نیستم و امیدوارم به این باور رسیده باشم که فیلمساز می تواند حرف بزند، ولی نباید بیننده را رها کند. هرآنچه که فکر می کنید از خطا ها و ناهنجاری ها باید گفت، ولی نباید نا امید بود. قطعا بانوان و ورزش بانوان ما مشکلاتی دارد، ولی ناامید نیستند. فیلم ما در مورد تعدادی دختر است که می ایستند و نتیجه می گیرند. ما با تعدادی دختر مواجه بودیم که هیچ کس آن ها را نمی شناخت و این برای یک کارگردان جذاب است.
میز نقد این هفته برنامه سینمایی هفت با حضور مسعود فراستی، سید امیرجاوید و شاهین شجری کهن به نقد و بررسی فیلم سینمایی پلتفرم پرداخت.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
صاف نیوز : رضا اورنگ در برنامه سینما معیار با اشاره به اینکه اکران آنلاین یک ظرفیت جدید است، گفت: شرکت نتفلیکس پس از مدت ها تحقیق و بررسی به نتیجه رسید که سینما آنلاین می تواند عملکرد موفقی را در حوزه سینما داشته باشد.
وی افزود: کمپانی دیزنی نیز با اینکه موفقیت های خوبی را در پرده نقره ای کسب کرده، از ظرفیت اکران آنلاین صرف نظر نمی کند و به طور مستمر و جدی پیگیر این فضاست.
این کارشناس سینما با بیان اینکه اکران آنلاین در ایران با تعجیل شکل گرفت، توضیح داد: ما قبل از شکل گیری و بهره برداری از سینما آنلاین، ظرفیت ها و کارکردهای این حوزه را برای مردم شرح نداده و آنان را با این فضا آشنا نکرده بودیم.
وی اضافه کرد: افراد علاقه مند به سینما از طریق سامانه هایی مانند نتفلیکس با ساز و کار اکران آنلاین آشنایی داشته و دارند، اما مردم عادی با این فضا غریبه هستند.
رضا اورنگ با اشاره به این که ساختار فیلم های سینما آنلاین متفاوت از فیلم های سینمایی هستند، گفت: برخی از فیلم های سینمایی فقط برای پرده نقره ای ساخته می شوند و بهترین شرایط تماشای آن فیلم ها در سالن سینما ایجاد می شود.
وی با اشاره به اینکه در بدو شروع شیوع کرونا ما هیچ فکری برای سینمای کشور نداشتیم، پرسید: چرا ما برای روزهای بحرانی فکر و ایده نداریم؟
این منتقد سینما با بیان اینکه فیلم های حاضر در اکران آنلاین ایران شکست خورده اند، عنوان کرد: شکست فیلم های کنونی در سینما آنلاین، به معنی شکست خوردن این حوزه نیست و ما باید منتظر عملکرد سینما آنلاین در آینده باشیم و ببینیم که سازمان سینمایی و فیلمسازان چه برنامه ای برای اکران آنلاین می چینند.
وی با بیان اینکه فیلم سینمایی خروج در اکران آنلاین شکست خورد، توضیح داد: در بدو اکران این فیلم عده ای مدعی شدند که خروج موفقیت خوبی را در سینما آنلاین کسب کرده است، اما با گذشت زمان و اعلام آمارها مشخص شد که این گونه نیست و فیلم شکست خورده است.
سیدرضا اورنگ گفت: مقداری زمان می برد تا مردم با مقوله اکران آنلاین آشنا شوند و این حوزه را بپذیرند.
این کارشناس سینما اضافه کرد: اکران آنلاین به فیلم های خاص این فضا نیاز دارد.
وی ادامه داد: بسیاری از زوایای فیلم های پرهزینه در قالب اکران آنلاین دیده نمی شوند و مخاطب باید این دست از فیلم ها را فقط روی پرده نقره ای تماشا کند.
رضا اورنگ با اشاره به فعالیت شرکت نتفلیکس در دوران کرونا، گفت: سهام این شرکت در چند ماه گذشته رشد چند برابری کرده است و این موضوع نشان می دهد که دست اندرکاران این شرکت برای روزهای بحران طرح و برنامه داشته اند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود در برنامه سینما معیار گفت: عدم حضور افراد متخصص در بدنه مدیریتی سینما از جمله ضعف های این حوزه است.
این کارشناس سینما اضافه کرد: بسیاری از افراد متخصص می توانند بدون داشتن منصب دولتی، به عنوان مشاور در کنار مدیران کار کنند و هدایت گران سینما را از آسیب ها و فرصت های این حوزه مطلع کنند.
وی افزود: هر مدیری در شرایط عادی می تواند ساز و کارهای مختلف را تنظیم کند و کار را پیش ببرد، اما مدیری موفق است که در شرایط بحرانی بهترین تصمیم را بگیرد.
اورنگ گفت: مدیران سینمایی ایران از ظرفیت متخصصان حوزه سینما استفاده نمی کنند.
وی با اشاره به موضوع قاچاق فیلم های سینمایی، تاکید داشت: متاسفانه ستاد حمایت و صیانت از آثار فرهنگی و هنری در حوزه جلوگیری از قاچاق فیلم های سینمایی عملکرد مطلوب از خود نشان نداده است.
این منتقد سینما ادامه داد: شرکت های بزرگ اکران آنلاین مانند نتفلیکس نگران معضل قاچاق نیستند، چرا که قبل از راه اندازی اکران آنلاین به این موضوع فکر کرده اند و راه قاچاق را به همراهی دولت سد کرده اند.
وی اضافه کرد: دستگیر کردن چند دست فروش فیلم به معنای مبارزه با قاچاق نیست، قاچاق زمانی سخت و ناممکن می شود که افراد بالادست ضربه بخورند.
@nasrodinmolla
وی افزود: امتحانات جامع و کنکور افراد با فاصله شرکت می کنند و تنها ممکن است در زمان ورودی و یا افرادی که از سایر شهرها می آیند مشکل ایجاد شود.
معاون کل وزارت بهداشت گفت: در زمان کنکور که افراد در شهرهای خودشان حضور دارند، فاصله های میان داوطلبان مناسب است.
حریرچی یادآور شد: متعادل نگاه کنیم ضمن اینکه برخی از امتحانات، آزمون های ورودی هستند و ما نمی توانیم دانشگاه های خود را ببندیم. از یک طرف سینماها را باز می کنیم و از سوی دیگر دانشگاه را تعطیل کنیم؟ این امکان پذیر نیست.
وی گفت: امروز جلسه خوبی در سطح معاونان وزیر برگزار شد و صورت جلسه ای تهیه شد و مردم اطمینان داشته باشند که امتحانات با شرایط مناسبی برگزار خواهد شد و جزئیات آن را پس از تأیید دو وزیر فردا اعلام می کنیم.
فیلم سینمایی شنای پروانه به کارگردانی محمد کارت اما در این میان یکه تازی می کند، در حالی که خوب بد جلف:ارتش سری با موضوعیت کمدی همچنان در حسرت فروش یک میلیاردی است، فیلم سینمایی شنای پروانه به تازگی مرز دو میلیارد تومان فروش را پشت سر گذاشته است.
شنای پروانه از جمله آثار اکران نوروزی سال 99 بود، شاید این فیلم در کنار خوب بد جلف می توانستند این روز ها جشن 10 میلیاردی شدن خود را برگزار کنند، اما با وضعیت موجود هم عبور شنای پروانه از مرز دو میلیارد تومان فروش هم موفقیتی خوب به حساب می آید.
این فیلم که از جمله آثار موفق دوره پیشین جشنواره فیلم فجر محسوب می شود در گیشه هم موفقیتش را تکرار کرده است، البته بسیاری از کارشناسان معتقدند که شاید اکران آنلاین شنای پروانه فروش بیشتری را نصیب این اثر می کرد اما قاچق زودهنگام اکثریت آثار چرخه اکران آنلاین سازندگان این فیلم را از این تصمیم منصرف کرد.
فیلم سینمایی شنای پروانه نخستین فیلم سینمایی محمد کارت به عنوان یکی از پرافتخارترین آثار جشنواره فیلم فجر به عنوان نخستین فیلم چرخه اکران سینمای ایران در سال از یکم تیر ماه 99 اکران خود را آغاز خواهد کرد، این فیلم در بخش سیمرغ مردمی برگزیده بهترین فیلم از سوی جشنواره شد. این فیلم با نامزدی در 12 رشته رکوردار نامزدی سیمرغ در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر بود.
فیلم های مستند سینمایی و کوتاه داستانی، چون خون مردگی ، بختک ، معلق آوانتاژ ، بچه خور از جمله آثاری هستند که کارت در کارنامه کاری خود می بیند.
جواد عزتی، طناز طباطبایی، امیر آقایی، پانته آ بهرام، علی شادمان، نیره فراهانی، مهدی حسینی نیا، ایمان صفا، مه لقا باقری، نادر شهسواری و با معرفی آبان عسکری به ایفای نقش می پردازند.
از جمله نکات جالب توجه این فیلم می توان به همکاری محمد کارت با کارگردانان فیلم سینمایی جان دار اشاره کرد، فیلمنامه شنای پروانه با مضمونی اجتماعی توسط محمد کارت، حسین دوماری و پدرام پورامیری نوشته شده است، در خلاصه داستان آن آمده است: در جنوب شهر، شنای پروانه طوفان به پا می کند .
شنای پروانه به عنوان نخستین تجربه کارگردانی محمد کارت اثری قابل دفاع از جهات مختلف است، اثری که شاید نمی توان آن را فیلمی فوق العاده خواند اما در میان آثار این دوره از جشنواره فیلم فجر خوش درخشیده و به اذعان بسیاری از اهالی رسانه یکی از بهترین های این دوره بوده است.
عنصر اصلی و مهم شنای پروانه که بدون شک این فیلم را در دسته آثار خوب قرار می دهد را باید فیلمنامه دانست، فیلمنامه این اثر با شروعی بسیار خوب ایجاد شده و از همان ابتدا تعلیق را در مخاطب ایجاد می کند، هر چند این فیلمنامه در بخش هایی دچار تکرار می شود اما تا پایان روند روایی خود را پیش می گیرد.
فیلمنامه دارای یک هزارتوی خاص است، معمایی که هر لحظه بخشی از آن توسط شخصیت اصلی باز می شود اما در پایان مخاطب را به کلی کیش و مات می کند، روایت معمایی از یک قتل و پس از آن دلیل اقدامی که منجر به قتل شده به خوبی توسط فیلمنامه بسط و گسترش یافته و نقاط عطف را در محل هایی درست عرضه می کند.
کارگردانی شنای پروانه عامل دیگری برای موفقیت این اثر است، کارت با سابقه خوب خود در آثار کوتاه به سراغ ساخت اثری رفته که شاید در گام اول بلندپروازی خاصی بوده است، انتخاب لوکشین، باز گرفتن از بازیگران و ایجاد اتمسفری درست از جمله بارزه های مثبت این فیلم به حساب می آید.
در کنار این عوامل اما بازی خوب بازیگران این فیلم را نباید نادیده گرفت، شنای پروانه اکثریت موفقیت خود را در کنار عوامل فنی و تولید به بازیگران خود مدیون است، جواد عزتی بار دیگر در قامتی متفاوت به ایفای نقش پرداخته است، نقشی که مخاطب را با خود همراه کرده و تا پایان با خود می کشد.
مهمترین اهداف آنها حفظ پویایی جریان فعالیت های فرهنگی و هنری، تزریق شور، نشاط و روحیه اجتماعی و تلاش برای افزایش اعتماد به نفس عمومی جامعه در مواجهه با این ویروس ناشناخته بود که با سرعت بالایی حجم اخبار کشور را به سمت رویدادهای تلخ و ناگوار به ویژه با محوریت از دست دادن تعدادی از هم وطنانمان به شکل روزانه به خود اختصاص داده بود.
در حقیقت یکی از اصلی ترین گروه هایی که به شکل عملیاتی و نه تنها با اتکا به نگاه شعار گونه تبدیل تهدید کرونا به فرصت پا به میدان گذاشتند فعالان عرصه فرهنگ و هنر بودند.
. با توجه به استقبال گسترده مردم از این طرح در کمتر از یک ماه شاهد افتتاح مکان های مختلف برای اکران آثار سینمایی به شکل پروژه های سینما ماشین نه تنها در پایتخت که در برخی از نقاط کشور بودیم.
هر چند راه اندازی این طرح در گام نخست توسط بخش دولتی (سازمان هنری رسانه ای اوج و موسسه سینمایی نورتابان) به وقوع پیوست اما در فاصله کوتاهی و جهت توسعه هر چه سریع تر این امکان فعالیت هنری پای بخش خصوصی نیز به میان آمد.
راه اندازی این اتفاق و مدیریت اجرایی طرح سینما ماشین توسط بخش خصوصی توسط از کارگردانان؛ تهیه کنندگان و بازیگران کشور آغاز شد. وی که در کنار فعالیت هنری در مقام تولیدکننده آثار سینمایی، تجربه سه دهه مدیریت و سالن داری سینما در برخی از استان ها و شهرستان های کشور را با خود به همراه داشت، به عنون فعال بخش خصوصی، اقدام به راه اندازی این طرح در استان های تهران و البرز و عملیاتی ساختن شعار تبدیل کردن تهدیدِ کرونا به فرصتی فرهنگی کرد.
حال بعد از پشت سر گذاشتن دو ماه از اجرای این طرح و افزوده شدن مکان های مختلف و متعدد طرح سینما ماشین در تهران و البرز و همچنین تجربیات و مخاطراتی که این طرح برای منوچهر صفرخانی و همکارانش داشته با وی به گفت وگو پرداختیم که در ادامه از خاطر شما می گذرد.
منوچهر صفرخانی در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا با اشاره به آنکه سالن های سینما از ابتدای چهارم تیرماه با دو فیلم خوب؛ بد؛ جلف 2 و شنای پروانه فعالیت خود را به شکل جدی آغاز کردند گفت: به سبب هزینه ای که ما طی دو ماه اخیر در این عرصه کرده بودیم؛ تلاش و همت مان را بر این مسئله استوار کردیم که این جریان را حتی با وجود بازگشایی سالن های سینمایی ادامه دهیم.
چراکه سینما ماشین می تواند تداعی کننده نوعی دیگر از حضور در سالن سینمایی به شمار رود. تجربه متفاوت حضور مخاطبان در یک مکان واحد که این بار رویکرد و تعریفی دیگرگون از سالن های تعریف شده ما برای سینما را ارائه می دهد به واسطه این طرح در اختیار مخاطب قرار می گیرد.
تهیه کننده و کارگردان فیلم عروسک شکسته یادآورشد: در بسیاری از کشورهای دیگر نیز تجربه استفاده از مبحث سینما ماشین در شرایط عادی و به گونه ای که تمامی سالن های سینمایی اعم از پردیس های سینمایی یا سالن های ممتاز و درجه یک مشغول فعالیت هستند، به عنوان محیطی متفاوت در راستای کارکردی واحد که همان اکران آثار سینمایی است وجود داشته و دارد.
وی با تاکید بر آنکه در حقیقت سینما ماشین می تواند تنوعی به مبحث اکران آثار سینمایی بدهد و مخاطبان خاص خود را نیز داشته باشد تصریح کرد: شاید خانواده ها به خاطر حساسیت های ویژه ای که به سبب شیوع ویروس کرونا در کشور حتی با وجود باز شدن سالن های سینمایی هنوز وجود دارد و یا خانواده هایی که شاید تاکنون تمایلی نسبت به حضور در سالن های سینمایی نداشتند، با سینما ماشین به شکل خانوادگی این تجربه را در محیطی متفاوت از منزل از سر گذرانند.
صفرخانی در پاسخ به این پرسش که باتوجه به آغاز این طرح از 12 اردیبهشت ماه و گذشت بیش از دو ماه از تجربه اکران آثار سینمایی در طرح سینما ماشین تا چه حد این طرح توسعه پیدا کرده و چند سینما ماشین توسط شما به عنوان بخش خصوصی در کشور دایر شده است گفت: قصد ما از آغاز این پروژه آن نبود که در تمام نقاط کشور این کار را پیگیری کنیم؛ به سبب سختی هایی که در این مسیر وجود دارد و هزینه های بسیار سنگینی که راه اندازی هر طرح سینما ماشین می طلبد. البته در این میان نمی توان از بحث بروکراسی اداری و مواردی از این دست نیز غافل شد.
وی با بیان آنکه درحال حاضر تصمیم مان بر آن است که تمرکز خود را بر توسعه سینما ماشین در تهران و استان البرز قرار دهیم و تاکنون در مجموعه ورزشی انقلاب کرج، مجموعه ورزشی تختی و فرهنگسرای خاوران در تهران این طرح را راه اندازی و سازمان دهی کردیم، گفت: خوشبختانه تاامروز مجوزهای دیگر نقاط کشور را نیز توانسته ایم دریافت کنیم که در صورت جذب سرمایه و حل شدن برخی از مشکلات امکان گسترش این طرح را در استان ها و شهرستان های کشور خواهیم داشت.
تهیه کننده و کارگردان فیلم کوتاه مهتاب خاطرنشان کرد: یکی از مهمترین مشکلات در عرصه اکران آثار سینمایی در این طرح به خود فیلم ها باز می گردد. بیش از سه دهه است که تجربه مدیریت و سالن داری سینما در نقاط مختلف کشور از جمله سینمای فرهنگیان تبریز؛ سینما کانون همدان؛ سینمای میبد و سالن هایی در شهرضا و گلپایگان را در کارنامه ام داشته و دارم. اما به سبب مشکلات متعدد به جای توسعه این امر مجبور به کاستن سالن های سینمایی در شهرستان شدم.
وی با تاکید بر آنکه به دلیل مشکلات مختلف و هزینه های هنگفت و سرسام آور به جای توسعه سالن های سینمایی مجبور به کاستن آنها شدم و درحال حاضر در تمام استان ها و شهرستان های کشور تنها مدیریت سه سالن سینمایی را برعهده دارم تصریح کرد: نکته تلخ ماجرا اینجاست که تا همین لحظه هنوز موفق به عقد قرارداد با توزیع کنندگان آثار سینمایی برای آغاز اکران ها از ابتدای تیرماه در سالن های سینمایی که مدیریت آنها را بر عهده دارم نشدم و درهای سالن های سینمای من هنوز بسته است.
صفرخانی در تبیین دلایل این مساله با اشاره به آنکه یکی از مسائلی که به این آسیب دامن زده و بسیار دارای اهمیت است به نحوه پخش و توزیع آثار سینمایی بازمی گردد گفت: برای تولید اثر سینمایی گروه های مختلفی از بدنه هنرمندان، فعالان بخش فنی و سرمایه گذاران دست به دست یکدیگر می دهند تا با تمام سختی ها و مصائب یک اثری را تولید کنند؛ اما نکته مهم آنست برای آنکه حاصل تلاش این افراد دیده شود، هر اثر سینمایی نیازمند اکران است و مسئله اکران در سالن های سینمایی است که رنگ عینی و اجرایی به خود می گیرد.
وی یادآور شد: شیوع ویروس کرونا کار را برای اکران آثار سینمایی سخت و سخت تر کرده و این خود مهمترین دلیل برای راه اندازی طرح سینما ماشین در کشور برای ارائه آثار سینمایی همکارانم که برای تولید آن سختی های فراوانی کشیده اند به شمار می رود. در آن روی دیگر سکه با توجه به شرایطی که جامعه ما همسو با دیگر مردمان جهان در سایه شیوع ویروس کرونا از سر گذرانده، در این زمان بیش از هر لحظه دیگری هنرمندان رسالت و وظیفه خود می دانند که برای افزایش اعتماد عمومی و تزریق روحیه و نشاط اجتماعی پای به میدان بگذارند.
صفر خانی با اشاره به آن که هم زمان با افزایش میزان هزینه در عرصه تولید آثار سینمایی بخشی از توزیع کنندگان آثار سینمایی؛ اکران فیلم ها را به شکلی انحصاری مختص تهران و یا چند استان و شهرستان کلان کشور کردند به ذکر مثالی پرداخت و گفت: به عنوان تجربه شخصی از شهرستان گلپایگان که تنها یک سالن سینمایی دارد و مدیریت آن برعهده من بود نام می برم؛
مدیر طرح سینما ماشین خاطرنشان کرد: نکته عجیب و در عین حال متفاوت برای من آنست که در طرح سینما ماشین نیز ما با همین مسئله یعنی نگاه انحصارطلبانه برخی از توزیع کنندگان فیلم مواجه هستیم! به شخصه اطمینان دارم کسانی که در اکران های طرح سینما ماشین حضور پیدا می کنند بیشتر افرادی هستند که کمتر تمایل به حضور در سالن های سینمایی داشتند و یا حتی ممکن است که نخستین تجربه خود را در مواجهه با آثار سینمایی فارغ از تماشای این آثار در محیط منزل در کنار خانواده با طرح سینما ماشین از سر گذرانده اند؛ اما ما برای اکران آثار جدید با توزیع کنندگان مشکل داشتیم.
وی افزود: برای اجرای این طرح نیز توزیع کنندگان آثار سینمایی فیلم های جدید را به ما ندادند و ما مجبور به اکران آثاری شدیم که پیش از این در فضای مجازی و در قالب تلویزیون های تعاملی اکران آنلاین را تجربه کرده بودند. دلیل آنها این بود که فیلم های جدید به سبب تضمین فروش بالا نیازی به اکران در سینما ماشین ندارند و سالن های سینمایی برای آنها کافی هستند!
مدیر طرح سینما ماشین در پاسخ به این مسئله که استقبال از این طرح با توجه به نوپا بودن آن و تجربه دو ماهه از اجرای آن در پایتخت چگونه بوده؟ با ابراز تاسف از آنکه چون فیلم های این طرح آثار جدید نبوده و مردم آن ها را در قالب اکران آنلاین دیده بودند در آغاز راه استقبالی که مدنظر بود از این طرح صورت نگرفته استف گفت:
هرچند خوشبختانه با توجه به حضور برخی از تهیه کنندگان و توزیع کنندگان فیلم از تجربه حضور مردم در سینما ماشین توانستیم در قراردادهای جدید، اکران فیلمِ جدید شنای پروانه را هم زمان با سالن های سینمایی در طرح سینما ماشین به دست بیاوریم. این خود گامی بزرگ و بلند در راستای اعتماد جامعه توزیع کنندگان آثار سینمایی به این طرح نوین و همچنین تلاش برای افزایش اقتصاد و درآمد حاصل از فروش آثار سینمایی برای قدرت بیشتر به حرکت چرخ تولیدات آثار سینمایی در قامت اقتصاد هنر هفتم در کشور است.
به گفته صفرخانی؛ برای دو فیلم شنای پروانه و خوب بد جلف 2 و گرفتن طرح اکران آن ها در بحث سینما ماشین با دفاتر پخش و توزیع این آثار سینمایی ارتباط برقرار و درخواست به شکل مکتوب به آنها ارائه شد، که بعد از برگزاری جلسه درنهایت مجوز اکران شنای پروانه به طرح سینما ماشین داده شد.
مدیر طرح سینما ماشین در پاسخ به پرسش دیگر خبرنگار ایرنا درباره هزینه بالای طرح اکران آثار سینمایی در طرح سینما ماشین با توجه به فضا و محیط بیرونی آن و اتفاقاتی که طی این دو ماه از سر گذرانده مانند وزش باد و یا صدمه دیدن و پاره شدن پرده های اکران در محیط عمومی گفت: همین چند روز پیش در مجموعه ورزشی تختی شاهد وزش شدید باد بودیم که پرده اکران طرح سینما ماشین در این نقطه را به شکل کامل از بین برد.
وی افزود: در کوتاهترین زمان ممکن، پرده ای دیگر با سازه ای متفاوت و جدید را سفارش دادیم که این نیز باز هزینه ای افزون نسبت به چشم انداز و طرح ما در استفاده کردن از سازه هایی که از پیش مدنظر داشتیم و پرده هایی که برای اکران آثار در نظر گرفته بودیم، تحمیل کرد.
صفر خانی در پاسخ به این پرسشی در مورد هزینه پرده و سازه هایی که برای هر طرح سینما ماشین پرداخت شده است، گفت:
وی ادامه داد: فقط در ورزشگاه تختی طی این دو ماه چهار بار به سبب وزش باد و اتفاق های محیطی و طبیعی مجبور به تعویض پرده به دلیل از بین رفتن آن و همچنین تقویت سازه شدیم که این خود جزو هزینه هایی بود که در شروع این طرح کمتر مورد توجه قرار گرفته بود.
بازیگر فلیم های خانه ای در دور دست ، سوگند و خطر بی انتها با اشاره به آنکه سینمای کشورمان در حوزه اقتصادی و در نگاهی کلان و نه تنها متمرکز بر چند فیلم پرفروش در قیاس با استانداردهای جهانی مقوله اقتصاد سینما، هنوز بدنه نحیفی دارد گفت: خواهش من نه به عنوان یک سالن دار بلکه به عنوان یک فعال در هنر سینما در قامت بازیگر، تهیه کننده و کارگردان از عموم مردم آنست که برای رشد، پویایی و بالندگی هنر سینمای ایران که در خارج از مرزهای کشورمان نیز حرف های فراوانی و مخاطبان بسیاری دارد آنکه از حمایت آثار سینمایی غافل نشوند و به عنوان تفریحی سالم برای اوقات فراغت خود به آن توجه ویژه ای داشته باشند.
صفرخانی در پایان گفت: ایمان دارم که اگر تنها دو درصد از مردم کشورمان ماهی فقط یک بار به سینما بروند صنعت سینمای ما با رشد بسیار بالایی مواجه خواهد شد و آن جاست که می توان به اقتصاد این هنر و اثرگذاری آن در اقتصاد کلان کشور بسیار امیدوار بود.
خبرگزاری تسنیم - مجتبی برزگر: دو سریال تلویزیونی "آخر خط" و "افسانه هزارپایان" مجموعه های طنز این شب های شبکه سه و شبکه نسیم است. "آخر خط" را علی مسعودی و "افسانه هزارپایان" را شهاب عباسی کارگردانی کرده اند. بعد از مدت ها، پخش ملودرام و کارهای اجتماعی، بالأخره سیما رنگِ طنز به خودش دید. البته طنزهایی که تک و توک اتفاقات و موقعیت های قابل توجه کمیک و موقعیت های سرگرم کننده دارند. "آخر خط" بعد از حاشیه های بسیار حضور بازیگر اینستاگرامی (علی صبوری) و "افسانه هزارپایان" با مشکلات مالی خودشان را به آنتن رساندند.
در کنار توجه سریال "افسانه هزارپایان" به مسائل اقتصادی، "آخر خط" هم با طعنه به این مسائل می پردازد و البته انتقاداتی هم به فیلمنامه، شکل و شمایل اجرا و کارگردانی و البته شخصیت پردازی بعضاً بازیگرانی مثل علی صبوری که باید تا آخر منتظر بمانیم و بعد در یادداشت های تحلیلی کاملاً درباره تمام ابعادش به اظهارنظر بپردازیم. نکته ای که باعث شد تا گفت وگویی تصویری با این دو کارگردان تدارک ببینیم، نگاهی به این دو سریال، فقدان فیلمنامه در تلویزیون و مشکل ساخت طنز که مدت هاست تلویزیونی ها از کارهای قبلی شان بهره می برند و پُزِ همان کارهای گذشته را می دهند.
مشروح این گپ و گفت را با علی مسعودی(مشهدی) و شهاب عباسی کارگردان، نویسنده و بازیگر در ادامه بخوانید:
مردم، کرونا و مسئولین
* بگذارید با علی مسعودی شروع کنیم که این روزها در تدارک سریال "نوروز رنگی" برای نوروز 1400 به مشهد رفته تا ضمن انتخاب لوکیشن ها و بازیگران، مقدمات شروع کار را در 15 مردادماه فراهم کند. یک مقداری از حال و هوای حرم امام رضا(ع) که به خاطر شیوع کرونا بسیاری از مخاطبین ما از توفیق زیارت بی بهره اند...
امیدوارم مردم در سلامت باشند، ماسک بزنند و تمام پروتکل های بهداشتی که اعلام می شود را رعایت کنند. این بیماری شوخی بردار نیست و حتماٌ رعایت کنید و غیرضرور مسافرت نروند و تردد نکنند. همین طوری از خانه بیرون نروید، خبری نیست. هر دفعه حرم می روم دعایم این است که خداوند شرّ این بیماری را از سرزمین ما و دیگر کشورهای دنیا کم کند. مردم نفس راحتی بکشند و به کسب و کارشان و زندگی عادی شان بپردازند.
* آقای عباسی شما هم اگر توصیه ای درباره کرونا به مردم دارید بفرمایید.
به نظرمن مردم دچار دوگانگی شده اند نمی دانند باید کار کنند، در خانه بمانند و اینکه چقدر می توانند تحمل کنند و به سراغ کسب وکارهایشان نروند. من خودم بازیگرم جلوی دوربین می روم باید ماسکم را بردارم؛ من به شما قول می دهم دولت مردم را تأمین کند هیچ کس از خانه بیرون نمی رود و در آن صورت جلوی شیوع کرونا گرفته خواهد شد.
مردم با کسی شوخی ندارند
* مردم این شب ها با تمام تلخی ها و مشکلات، تلویزیون را روشن می کنند چشم شان به سریال های طنز شما دو کارگردان می افتد. مخاطبینی "آخر خط" می بینند و کسانی هم پایِ تماشای "افسانه هزارپایان" می نشینند. البته مخاطبینی هم داریم که هر دو سریال را دنبال می کنند. برای لحظاتی خنده به روی لبان مردم نقش می بندد؛ در وهله اول از بازخوردهای مردم بگویید چه موافقین و چه مخالفین؟
علی مسعودی: مردم خیلی دوست داشتند و از گوشه و کنار و در خیابان می شنوم که مردم با "آخر خط" ارتباط گرفته اند. من همیشه طوری نوشته ام که با جامعه ارتباط برقرار کند، چون خودم در کف جامعه ام و کاراکترهای سریال هایی که نوشته ام و چه کارگردانی کرده ام دنبال آن فضای واقعی و همذات پندارانه بوده ام. هنوز نقدها جدی نشده، شاید می خواهند یکدفعه خفت من را بگیرند. خوشبختانه تا الان بازخوردهای خوبی داشته ام و می دانید که مردم با کسی شوخی ندارند و در فضای مجازی به رگبار نقد می گیرند. برخی هم سلیقه ای رفتار می کنند و گوش شنوایی دارم برای شنیدن نقدها که در کارهای بعدی برای تقویت بهتر کارهایم، از آن نقدها بهره ببرم.
علی صبوری نه شاخ بود و نه شوخ!
* شاید یکی از آن نقدهای مهم به سریال شما استفاده از بازیگر اینستاگرامی باشد که زیاد در فضای مجازی گفته اند. این درخواست را داشتند که از بازیگران شناخته شده تر و کاربلدتر استفاده شود و نکته بعدی زن پوشی و برخی از موقعیت های قدیمی و تکراری طنز است که در "آخر خط" به کار رفته و می توانستید از طنزهای به روزتری استفاده کنید.
ان شاءالله در کارهای بعدی هم حتماً با توجه به این نقدها کار خواهم کرد. بله موضوع بازیگر اینستاگرامی یا علی صبوری را بسیاری گفته اند اما اگر دقت داشته باشید من "آخر خط" را سال 1397 کلید زدم. علی صبوری در همان سال در برنامه "خنداننده شو" دیده شد و بعد من از او استفاده کردم. فکر می کنم آن موقع چیزی نبود و در یکسال اخیر در فضای مجازی دیده شد. جایی هم گفتم زمانی که از علی صبوری استفاده کردم واقعاً نمی دانستم ایشان در فضای مجازی فعالیت آن چنانی می کند. نه شاخ بود و نه شوخ!
* البته حواشی خیلی از این حضورهای در فضای مجازی، پخش سریال شما را به تأخیر انداخت...
بله کاملاً درست است.
شاید "افسانه هزارپایان" را نمی ساختم
* آقای عباسی شما سریالی را این شب ها روی آنتن دارید که فارغ از فضای طنز، یک نوع فانتزی تاریخی در آن دیده می شود. کاری که این روزها جایش خالی است آن خلاقیت در فضاسازی سریال های تلویزیونی است. از بازخوردها بگویید؟
اول این نکته را بگویم به 4 سال قبل برگردیم من این کار را نمی ساختم. نه اینکه دوستش نداشته باشم. من ابعاد قصه پردازی و تخیّلی که باید در بخش روایت های داستانی "افسانه هزارپایان" داشته باشد را رعایت کردم. یعنی شما "افسانه هزارپایان" را در زندگی های عادی نمی بینید. از این جهت گفتم نخواهم ساخت که خیلی سختی کشیدیم و مشکلات داشتیم. کار ما برآورد بالایی نبود، چون "افسانه هزارپایان" را مثلِ "شکرآباد" دیدند. مدیران شبکه نسیم خواستند این فضای کار را حفظ کنیم که امضای شبکه نسیم است.
بارها به من گفتند دیوانه ای!
بارها به من گفتند دیوانه ای چرا این را این طوری ساختی؛ یعنی برای هر سکانس سه نفر می خواهند در خیابان راه بروند و حرف بزنند باید لباس می پوشیدند و گریم می شدند و حیوانات از آن سمت می آمدند و اصلاً این نبود که همه چیز آماده باشد. بازیگرها آنجا بایستند این خودش نصف روز وقت می برد. شما می دانید اینها بر تولید تأثیر می گذارند، برآورد پایین ما را به مسیر ضرر مالی انداخت. اتفاقاتی افتاد که شاید برخی از دوستان بدانند و شاید هم ندادند، خیلی هم نمی خواهم به بحث حواشی ورود کنم.
وقتی کارگردانی دچار حاشیه می شود
در کل من از کار راضی ام. با اینکه از نظر ذهنی کاری که ارائه دادم 50 درصد ذهنم بود و 50 درصدش هم صرف حواشی شد. شاید علی مسعودی که سریالش قبل از پخش دچار حاشیه شد می داند وقتی کارگردانی درگیر مسائل حاشیه ای می شود چقدر او را از بازدهی عقب می اندازد و با چه مشکلاتی مواجه می کند.
خاطره بازی با سریال "خانه به دوش"
* احساس می کنم مشکل اساسی ما در تلویزیون خصوصاً در مقوله طنز و سرگرمی فیلمنامه است. فارغ از معضل بازیگرهای یکبار مصرف و اینستاگرامی و تهیه کننده های یکبارمصرف، شما دو سریال متنوع روی آنتن بردید و هر دو دغدغه مند بودید؛ انتقاداتی هم به کارهایتان وارد است. بفرمایید تلویزیون برای برون رفت از این مشکل چه باید بکند؟
شهاب عباسی: خوشبختانه من و علی مشهدی کار نوشتن را با هم شروع کردیم خیلی از سریال ها را هم مشترک کار کردیم و ردپای علی هر جا بود من هم یک نگاه آنجا انداخته بودم. خاطره خوبی هم که از کار با علی دارم به سریال "خانه به دوش" رضا عطاران برمی گردد. که چند قسمت را نوشتیم اما اسمی از ما به عنوان نویسنده برده نشد. به مقتضیات آن زمان و توافقی که با تهیه کننده کرده بودیم. سریالی است که تاریخ مصرف ندارد و هرچه قدر تکرار می شود تازگی هایش بیشتر در معرض نگاه مخاطب قرار می گیرد. انگار برای امروز و آینده ساخته شده؛ بازی های خوب و بی نظیر و همه چیز درست در کنار هم قرار گرفته است.
متن نباشد هرچه قدر بازیگر بیاوریم به جایی نمی رسد
می خواهم حرفم را به این برسانم که متن تأثیرگذار در یک پروژه آنقدر مهم و سرنوشت ساز است که نابازیگر هم در آن سریال حضور داشته باشد، 70 درصد کار را همان متن جلو می برد. اما متن خوب نباشد هر بازیگر معروف و کاربلدی هم بیاورید کار را به سرانجام درستی هدایت نمی کند. کارهای مختلفی را شاهدیم که بازیگران سرشناس و کاربلدی دارد اما به دلیل فقدان متن و فیلمنامه، مخاطب را آزار می دهد. اینجا یادی کنم از سیروس گرجستانی که دیگر در بین ما نیستند.
در "سه دونگ سه دونگ" خاطره ها دارم
* آقای مسعودی شما در "سه دونگ سه دونگ" با سیروس گرجستانی بازی کرده اید؛ از آن دوران همبازی شدن بگویید؟
وقتی داشتم متن فیلمنامه "سه دونگ سه دونگ" را می نوشتم به کارگردان گفتم این نقش برای سیروس گرجستانی است. گزینه اول برای نقش آقاسیروس همین بازیگر پیشکسوت بود. خوشبختانه ایشان قبول کردند و ما چهار ماه با هم زندگی کردیم. یک هفته و 10 روز هم در ترکیه؛ چقدر خوش گذشت، سینما هم فیلم "ناردون" را با ایشان همبازی شدم. 45 روز با هم شمال بودیم واقعاً کاربلد و مهربان و متواضع بودند.
فقدان فیلمنامه مرا یاد "زیرآسمان شهر3" انداخت
* از این بحث بگذریم، شما نظرتان درباره فقدان فیلمنامه در تلویزیون چیست؟
علی مسعودی: مشکل اصلی ما فیلمنامه است حالا شهاب عباسی نخواست اسم ببرد اما من می گویم "زیر آسمان شهر1" اگر دیده شد به خاطر فیلمنامه اش بود. در "زیر آسمان شهر2" هم این اتفاق افتاد اما در "زیرآسمان شهر" سوم با وجود بازیگران سرشناسی همچون اکبرعبدی و حسن پورشیرازی نتوانست به موفقیت برسد و شکست خورد، چون فیلمنامه نداشت. متأسفانه نه در سینما و نه در تلویزیون اصلاً به فیلمنامه و نویسنده بها نمی دهند و کمترین دستمزد را به نویسنده می دهند.
اولین چیزی که از سبد کالا بیرون می آید، کالای فرهنگی است
در صورتی که خارجی ها اعتقاد دارند 10 تا 15 درصد ساخت یک فیلم را به فیلمنامه و نویسنده اختصاص می دهند. مثلاً می گویند هزینه ساخت سریال 26 قسمتی 10 میلیارد باشد، یک میلیارد آن را باید برای نوشتن فیلمنامه اختصاص دهند. الان چنین چیزی وجود ندارد قیمت هایی که می دهند کسی رغبت به نوشتن نمی کند. متأسفانه الان هم آنقدر شرایط سخت شده و اوضاع اقتصادی روز به روز خراب تر می شود به بخش هنر ضربه می خورد. اولین چیزی که از سبد کالا بیرون می آید کالای فرهنگی است. در ارگان های دولتی هم بودجه فرهنگی را حذف می کنند و به هنرمندها بیشترین ضربه وارد می شود. تهیه کننده ای که الان در پیش تولید است و می خواهد تولید کاری را شروع کند دچار مشکلات اقتصادی شده و تصویربرداری سریال به اما و اگر می افتد.
تعادل همه چیز را سریال های خانگی به هم زد
* یکسری از بازیگران ما 75 درصد بودجه پروژه ها به آنها اختصاص داده می شود. اما تمام سینما و تلویزیون ما استارها و بازیگران نیستند بلکه آدم های پشت دوربین بسیار قابل اهمیت ترند. وقتی تلویزیون بها نمی دهد بسیاری به نمایش خانگی می روند و کارهایی ساخته می شود که به سبک زندگی ایرانی اسلامی ضربه می زند. کاری مثل "افسانه هزارپایان" که تلنگری به مافیا و زدوبندبازی با برگزاری مراسم اهدای جایزه به تولیدکننده برتر در سریال وارد می کنید یا در "آخر خط" به خانواده و سر به راه شدن جوانان توجه می شود. اما این اتفاقات را در شبکه نمایش خانگی نداریم...
شهاب عباسی: در خنده بازار تمرکزمان این بود که وضعیت اقتصادی و مدیریتی و اجتماعی را به چالش بکشیم اما باور کنید هیچ اتفاقی نیفتاد و هنوز همان مدیرانِ چالش برانگیز به شکل دیگری حضور دارند. دوباره مدیریتی می بینیم که دو دستی به میزش چسبیده و همان بوروکراسی های اداری و ... شما درباره شبکه نمایش خانگی صحبت کردید؛ به هر حال آنجا بخش خصوصی وارد کار شده بخشی که مقدار زیادی سرمایه دارد و می تواند خیلی چیزها را جابه جا کند اصلاً از وقتی که شبکه های خانگی روند رو به رشدشان آغاز شد تعادل به هم خورد یعنی بازیگری که با قیمت استاندارد و در چارچوب ایفای نقش می کرد حالا با حضور در سریال های خانگی که بعضاً هم معلوم نیست این پول ها از کجا آمده اند، رقم های نجومی و هنگفت می خواهد و با آن ارقام دیگر جلوی دوربین قرار نمی گیرد.
برای سرمایه گذار، فرهنگ و هنر مهم نیست
خیلی اوقات تلویزیون توان رقابتی با فضای نمایش خانگی را ندارد. سرمایه گذاران و دوستان عزیزی که سرمایه دارند و وارد این کار می شوند کاملاً به چشم تجارت و سرمایه گذاری (بیزینس) همه چیز را می بینند حتی شاید اگر از آنها بپرسی 10 کار برتر تاریخ سینما را نام ببرید، شاید اصلاٌ ندانند چیست. فقط می خواهد این پول ها را بگذارد و بهترین را بیاورد تا از آنها پول بردارد، اصلاً برایش مهم نیست که چه بلایی سرِ فرهنگ و هنر این مملکت می آید. یعنی ممکن است همان دوست سرمایه گذار فردا ببیند پول در سکه است برود و سکه بخرد سه تا هم کار ساخته، اصلاً توجهی به عواقب و تبعاتش ندارد. سرمایه گذارهای ما اینطوری اند که برایشان مهم نیست چه بلایی بر سر ما می آید. ویترین را پُر از آدم های لوکس و ماشین های آنچنانی و کاخ می کنند.
آب بستن در سریال خانگی
علی مسعودی: خواننده ها باید بخوانند و ویدئو کلیپ هایشان را در این سریال ها رونق می دهند؛ به صورتی آب بستن را در دستور کارشان قرار داده اند. من خیلی خوشحال می شوم دوستان بازیگرم، دستمزدهای بالایی بگیرند اما دستمزد همکاران پشت دوربین هم بالا برود. این بی انصافی است که مدیر تدارکات هنوز مثل سه سال پیش حقوق می گیرد. البته در تلویزیون نسبت به تورم، دستمزد بازیگران هم بالا نرفته و این بازیگر مگر در سال چند بار می تواند کار کند؟ خیلی زرنگ باشد هر چهار ماه بتواند کاری بکند و دستمزدی بگیرد. واقعاً تقسیم کنیم در سال حقوقش به اندازه یک کارمند هم نمی رسد. امسال همه معادلات را دولت محترم در بخش فرهنگ به هم ریخته است.
نمایی از سریال "افسانه هزارپایان"
دست تلویزیون بسته است
* به بحث "افسانه هزارپایان" هم برسیم که مقوله های مختلفی از جمله معرفی سینما را هم مطرح کند. عمق نگاه شهاب عباسی به عنوان نویسنده، طراح و کارگردان این سریال مخاطب را به کجا خواهد رساند و تلویزیون رویه و رویکرد خودش را برای طنز و سرگرمی باید به چه سمتی ببرد؟
شهاب عباسی: تلویزیون تلاشش را می کند بالأخره مدیران را می بینیم و در جریانیم اما دستشان بسته است. اول صحبت هایشان می گویند یک کاری می خواهیم با فلان محصول شبکه نمایش خانگی رقابت کند اما خبری از آن بودجه و امکانات نیست. یک دهم هزینه را می دهند خب نمی توانیم با آنها رقابت کنیم. به نظرمن بودجه دستِ تلویزیون را بسته و امیدوارم اتفاقات خوشایند بیفتد، رئیس جمهور و مسئولین این بخش را بیشتر مورد حمایت قرار دهند تا تولیدات بهتری را در حوزه شاهد باشیم و آثار خوبی هم برای آنتنِ جمهوری اسلامی ساخته شود. بتوانند تأثیر مستقیم روی مخاطب و جامعه بگذارند. آرزوی من است این اتفاق بیفتد. در "افسانه هزارپایان" رویکرد ما اقتصادی بود و نگاه انتقادی به یکسری مقوله های مافیایی در تولید داشتیم و البته فضای امیدبخشی هم داشتیم. ان شاءالله مردم ببینند و لذت ببرند.
"قرون به قرون" به زودی
*خبری هم به مخاطبین مان بدهید از آخرین کارهایتان؛ "قرون به قرون" چه زمانی وارد چرخه مسابقه های تلویزیونی می شود؟
شهاب عباسی: چند کار را صحبت کرده ایم. فعلاً در مراحل مقدماتی است و نمی توانم اسمش را ببرم تا قطعی شوند. مسابقه "قرون به قرون" کاری است برای شبکه ایران کالا که چهار تا مجری و فضای جذاب خانوادگی دارد. در کنار فضای طنز و موسیقی به خانواده و فضای اقتصادی و تولیدی هم توجه دارد. کارهای مقدماتی اش پیش می رود.
واقعاً مشکل تلویزیون فیلمنامه است
*آقای مسعودی شما با توجه به تجربه ای که در نویسندگی طنز دارید و سالها با رضا عطاران و جواد عزتی و برخی از سوپراستارهای طنز ما کار کرده اید چطور می توان مردم را پای گیرنده های تلویزیون کشاند؟
به نظرمن مهم ترین بخش، فیلمنامه است. سا ل ها داریم این فقدان را فریاد می کنیم و آنقدر گفته ایم تکرار مکررات شده؛ یک مثال می زنم سال 89 احمد مهرانفر، محسن تنابنده و ریما رامین فر، "پایتخت1" را ساختند به نظر شما این ترکیب بازیگران می توانستند موفق شوند؟ حتماً در وهله اول همه می گفتند نه؛ اما فیلمنامه و متن خوب، این سریال را بالا کشید. به نظرمن مشکل تلویزیون فقط فیلمنامه است؛ در صورتی که به فیلمنامه و نویسنده ارزش قائل شوند.
واقعاً این روزها تولید فیلم و سریال به مشکل برخورده است. هزینه ها چند برابر شده و نمی توانیم حساب و کتاب کنیم فردا هزینه های جانبی ساخت یک اثر هنری چقدر خواهد بود.
دورهمی با بازیگران طنز؛ تلفن هایی که جواب داده نمی شود؟
*از خندوانه هم خبری دارید؟
راستش آنقدر سر رامبد جوان شلوغ است که دیگر جواب ما را نمی دهد. ما کارگردان شدیم شاید جواب ما را بدهد اما دیدیم اختلافمان از لحاظ درجه ای بیشتر شده که دیگر تلفن ما را جواب نمی دهند (خنده)! دورهمی داشتم و هر یک ماه یا 40 روز بچه ها را دعوت می کردم آبگوشتی می دادم. یک روز خبرنگاری زنگ زد و گفت آقای مشهدی چرا این کار را دوباره نمی کنی؟ گفتم راستش 10 سال پیش که این کار را می کردم جواد عزتی سوپراستار نبود وقتی زنگ می زدیم زنگ اول جواب تلفن ما را می دادند و وقتی می گفتیم جمعه همه اینجا باشید همه می آمدند. الان دیگر مثل گذشته نیست.
ماجرای تعهد از بازیگران حاشیه ساز
* به استفاده و شناسایی استعدادها و توجه به این بازیگران جوان و شناخته نشده اعتقاد دارید. اصلاً یکی از اهداف راه اندازی مسابقه "خونه مونی" همین بود. فارغ از اینکه گاهی استفاده از برخی بازیگران جوان، حاشیه ساز است بفرمایید گفته می شود از فلان بازیگر، تلویزیون تعهد گرفته و یا می خواهد این تعهد از بازیگران را به هنگام قرارداد نهادینه کند تا کمتر شاهد چالش و حاشیه بازیگران در حین پخش و یا قبل پخش سریال باشیم. به نظرتان این کار درستی است؟
علی مسعودی: بگذارید ابتدا بگویم همه می دانند خط قرمز چیست و اینکه می گویند نمی دانیم و نمی دانستیم اینها فرار از واقعیت ها است. وقتی تکنولوژی هم می آید فرهنگش را با خودش نمی آورد و خیلی طول می کشد ما بتوانیم و بدانیم چطور باید از این وسیله و ابزار درست استفاده کنیم. تلویزیون هم حساب و کتاب دارد و باید در این خصوص ضابطه مندتر شود. من به تلویزیون حق می دهم که تعهد بگیرد. بازیگری که 30 سال در این حرفه فعالیت می کند دستمزد معقولی می گیرد اما شخصی که تازه وارد است و بعد از دو پروژه سری در سرها پیدا کرده حالا دستمزدهای سنگین تری را طلب می کند. این تعهدها قدری فضا را از این التهاب و چالش خارج می کند و همه چیز را در دایره ضابطه و سامان یافتن قرار می دهد.
این نقد را قبول ندارم
* "آخر خط" روی آنتن است و فارغ از چند نقدی که به شما اشاره کردم نسبت به شوخی با متدینین هم برخی انتقاد دارند. در آینده و قسمت های بعدی مخاطب با چه اتفاقاتی مواجه خواهد شد؟
علی مسعودی: ما دو کمدین و شخصیت پسرخاله داریم که آدم های درستی نیستند و اصطلاحاً سر به راه نیستند. من دوستان متدین و اهل جبهه و جنگ دارم و به این دوستان تعصب دارم. خیلی از دوستان صمیمی ام فرزند شهید و جانبازند. من این نقدها را قبول ندارم که من آمدم قشر متدین و انقلابی را دست انداختم. اتفاقاً من سعی کردم این بخش را طوری کارگردانی کنم که به کسی برنخورد. حالا به آنهایی که برخورده را می توانم بنشینم صحبت کنم و درباره برداشت هایشان توضیحاتی بدهم. من با این طیف زندگی کرده ام و موقعیت ها و رفتارها و کردارهایشان را می شناسم.
"نوروز رنگی" 15 مرداد با بازیگران مشهدی
* نوروزرنگی سریال عید نوروز 1400 چه زمانی جلوی دوربین می رود؛ و از جزئیات این سریال تلویزیونی هم بگویید.
علی مسعودی: اگر دولت فخیمه آقای روحانی بتواند ترمز دستی تورم را بکشد نمی دانم این ترمز دستی دست کی است و کی باید بکشد، چون با این وضع، بخش فرهنگی ما خیلی آسیب می بیند و بخش فرهنگی نمی تواند با این سرعتی که تورم پیش می رود پیش برود. برنامه ریزی ما 15 مرداد بود که حالا اگر اتفاقی پیش نیاید و همه چیز هم درست پیش برود همان 15 مرداد کار را کلید می زنیم. سعی می کنیم بیشتر از بازیگران مشهدی استفاده کنیم.
فصل دوم "خونه مونی" اواخر پاییز
* آخرین خبرها از فصل دوم "خونه مونی" چیست؟
علی مسعودی: بعد از اینکه از مشهد برگشتم اواخر پاییز ان شاءالله شروع می کنیم. تغییر و تحولاتی خواهیم داشت که به محض قطعی شدن جزئیات آن را بازگو خواهیم کرد.
"مهمات" جنگ را برای نسل چهارم انقلاب تعریف می کند/ آمدیم تا تلویزیون را از کلیشه خلاص کنیم
صندلی داغ تلویزیون ساخته می شود/ بررسی موضوعات جنجالی "دهه هشتادی ها"
انتهای پیام/
ضمن اینکه شنیده شده است رسانه های چند مرکز فرهنگی و روابط عمومی به این فرد پیشنهاد داده شده تا از آنان به عنوان پوششی غیررسمی استفاده کند تا وضعیت بحرانی خانه سینما طی ماه های اخیر را در رسانه های مجازی و رسمی کنترل کند.
پیش از این در گزارش هایی که در مشرق منتشر شد به موضوع تغییر اساسنامه خانه سینما و تصویب آن اشاره شد. مصوب کردن اساسنامه ای که چالشی بزرگ برای مدیران خانه سینما خواهد بود. از سوی دیگر مسئولان خانه سینما در حال رایزنی و طراحی چند گزینه برای مدیرعاملی خانه سینما هستند که همچنان وضعیت کنونی خانه سینما با هدایت مدیران فعلی حفظ شود.
به همین دلایل خانه سینما در چند ماه آینده با چالش های بزرگی همچون تصویب اساسنامه جدید، مخالفت اعضا برای ثبت صنوف در وزارت کار و انتخاب مدیرعامل جدید مواجه خواهد بود. این چالش ها به تدریج به جدل های صنفی بزرگی تبدیل خواهد شد.
برخی منابع از میان اهالی سینما خبر از یک بحران درون صنفی می دهند و اذعان دارند مدیران فعلی نمی توانند این وضعیت ناپایدار یعنی زیرمجموعه وزارت ارشاد بودن و بهره بری ناچیز از مزایای وزارت کار را تحمل کنند و از طرفی مسئولان خانه سینما اصرار به موضوعی دارند که در مسیر رضایت اکثریت اعضایشان نیست.
دومین چالشی که به بحران بزرگتر خانه سینما تبدیل می شود، قرار گرفتن خانه سینما ذیل وزارت کار با تصویب اساسنامه جدید است و انتخاب مدیرعامل به گسترش دامنه این بحران منجر خواهد شد.
بر اساس شنیده ها، مسوولان فعلی خانه سینما از حلقه اطرافیانشان چند نفری را برگزیده و سپس از انتخاب آنان برای مدیرعاملی منصرف شده اند. به هر حال صاحب قدرت های فعلی در خانمه سینما نمی تواند از انتخاب یکی از فرزندان معنوی اش در مقام مدیرعاملی چشم پوشی کند و ابقاء این مدیران از دیگر بحران هایی است که نیاز به راهگشایی رسانه ای دارد.
تندیس علی نصیریان با حضور فاطمه معتمدآریا، رضا کیانیان و مهران عباسی مدیرعامل موزه سینما عصر روز گذشته 21 تیرماه در تالار معاصران موزه سینمای ایران رونمایی شد.
تندیس علی نصیریان بر اساس نقش آفرینی این بازیگر پیشکسوت در فیلم سینمایی کمیته مجازات برگرفته از سریال هزاردستان علی حاتمی ساخته شده است.
علی نصیریان بعد از رونمایی از تندیسش در تالار معاصران موزه سینما گفت: حس خوبی از این تندیس به من منتقل شد و از موزه سینمای ایران برای ساخت آن بسیار سپاسگذارم.
وی با یادی از زنده یاد علی حاتمی عنوان کرد: یادم می آید علی حاتمی به من گفت دلم می خواهد هزاردستان آلبومی از خودت، کشاورز، انتظامی، رشیدی و مشایخی شود و این جمله من را برای پذیرفتن نقش ابوالفتح صحاف مشتاق تر کرد. 2 ماه در گرمای تابستان سر فیلمبرداری برای این نقش بودم. این شخصیت یک صحاف بود که بیماری سل داشت و به خاطر همین بیماری از همسرش جدا می شود که این سکانس برای من بسیار جذاب و حس خوبی داشت.
وی همچنین گفت: علی حاتمی اعتقاد زیادی به صدای دوبلور روی شخصیت های فیلم هایش داشت زیرا می گفت دوبلورها به کیفیت شخصیت ها اضافه می کنند. ناصر طهماسب دوبله بسیار خوبی برای 2 نقش من درهزاردستان و کمال الملک داشت حتی خودش سر صحنه می آمد و نگاه می کرد زیرا من ترکی بلد نبودم. البته من معتقدم که بهتر است بازیگر خودش صحبت کند زیرا یک بُعد از شخصیت بیان و صداست که اگر آنرا از بازیگر بگیریم به کیفیت لطمه می زند.
نصیریان درباره همکاری اش با کارگردان ها نیز توضیح داد: شیوه ای که برای کارم دارم این است که نظراتم را از وقتی متن را می خوانم با کارگردان درمیان می گذارم و در مورد فیلم های حاتمی نیز به همین شکل بود. البته مرحوم حاتمی خیلی دخالت نمی کرد و دست ما را باز می گذاشت. اینکه چطور بازی کنیم مربوط به خود بازیگر است و اغلب کارگردان ها رئوس و دیالوگ ها را کنترل می کنند. بازیگری خود کاری خلاقانه است که در ابتدا بازیگر باید شخصیت را تجسم کند و ابعاد دیگر آن صدا و لحن است.
وی درباره همکاری و مراوداتش با چهره های ماندگار از جمله انتظامی، کشاورز، رشیدی و مشایخی نیز عنوان کرد: هیچ وقت بین من و همکارانم رقابتی وجود نداشت. یکی از نکته های مهم این بود که هیچ وقت باهم وارد حاشیه نمی شدیم. همیشه باهم کار می کردیم و در مورد نقش هایمان حتی باهم مشورت می کردیم. من معتقدم نکته یابی ها در گفتگو به وجود می آید زیرا با گفتگو خیلی روابط نزدیکتر می شود. درست است که مدرسه بازیگری و کلاس تئاتر رفتم اما این ها درمان درد من نبود، درمان من نشستن با آدم هایی همچون فرخ غفاری و فریدون رهنما، منوچهر انور، داوود رشیدی بود که از آنها بسیار آموختم.
نصیریان با بیان اینکه سینما را از داریوش مهرجویی یاد گرفته است، گفت: مهرجویی بسیار باسواد است و من در چند فیلم او حضور داشتم. یکی از باسوادترین، خلاق ترین و کاربلدترین کارگردان هاست و به گردن سینمای ایران حق دارد. من در اثر تلویزیونی گاو هم حضور داشتم که با فیلمی که مهرجویی ساخت بسیار متفاوت بود زیرا فیلم مهرجویی بسیار خلاقانه ساخته شد و با غلامحسین ساعدی فیلمنامه جدیدی نوشتند.
وی با اشاره به علاقه جوانان به حوزه سینما توضیح داد: بازیگری شوق، وجد و دلبستگی می خواهد و متاسفانه زمانه امروز مانند زمانه ما نیست در زمان ما یک سالن کوچک 90 نفره بود که ما التماس می کریم تا مخاطب بیاوریم، نظراتشان را جویا شویم و متوجه اشکالات کارمان بشویم. اولین کلاس تئاتر را در سال 30 رفتم آن زمان ما در خرابه های سنگلچ تمرین می کردیم اما متاسفانه امروز همه انتظار فرش قرمز دارند.
در ادامه فاطمه معتمد آریا رئیس صنف بازیگران سینمای ایران نیز گفت: در حرفه بازیگری من شاگرد، شاگرد استاد نصیریان هستم. علی نصیریان نماینده یک نسل تکرارنشدنی در بازیگری است. بخش عظیمی از آن مربوط به دوره خاص بازیگری و بخش مهمتر مربوط به خودشان و نسلی است که به این حرفه هویت و شخصیت دادند یعنی از هیچ، چیزی ساختند که شبیه تخت جمشید برای ما در تاریخ فرهنگمان ارزشمند است و مانند یک بنای تاریخی پایه هایی را گذاشتند که درحال حاضر من هم به عنوان یک بازیگر شناخته می شوم.
وی افزود: علت موفقیت، محبوب بودن و استثنایی بودن آن نسل مربوط به روش، نگرش و پذیرششان از این حرفه است که مثل یک اثر تاریخی، بنایی را برای ما گذاشتند که بسیار ارزش دارد. نمی شود نقشی از علی نصیریان را نام ببریم و آن را دوست نداشته باشیم. وقتی می گوییم ایشان نماینده یک نسل تکرارنشدنی هستند به این دلیل است که نمی توانیم نقشی را پیدا کنیم که ایشان بد انجام داده باشند.
رضا کیانیان از دیگر مهمانان این برنامه نیز گفت: در ابتدا خوشحالم برای رونمایی از تندیس استاد نصیریان از من دعوت شد و با افتخار در این مراسم حضور پیدا کردم. جدای از همه ارزش هایی که علی نصیریان دارد، خودش را به عنوان یک انسان بسیار دوست دارم.
وی ادامه داد: در فیلم مسخره باز افتخار داشتم و در خدمت ایشان بودم و اتفاقاتی را دیدم که در سال های اخیر کمتر دیده می شود. اتفاقاتی که برای نسل ایشان و نسل ما وجود داشت و کم کم درحال محو شدن است. ایشان همیشه زودتر سرصحنه حاضر بود و می دانست باید چه کاری انجام بدهند، همیشه شادابی و طراوت خود را حفظ می کردند و اگر با او صحبتی می کردیم، درباره بازیگری و سوابقش بود که از او بسیار آموختیم.
کیانیان یادآور شد: وقتی فاطمه معتمدآریا می گوید علی نصیریان نسل طلایی و تکرارنشدنی است یعنی این نسل اولین نسل تحصیل کرده تئاتر و سینمای ایران هستند. البته قبل از این نسل کسانی بسیار اندک بودند که تحصیل کرده این رشته بودند اما کسانی که مدرسه هنرهای زیبا را گذراندند درواقع این نسل بودند.
کیانیان درباره نگاهش به علی نصیریان در سال های جوانی خود گفت: برای هر بازیگری آرزو است که با بزرگانی مانند علی نصیریان همبازی باشد. من در سن 21 سالگی از مشهد به تهران آمدم و به دانشکده هنرهای زیبا رفتم تا درس بخوانم. در آن زمان آقای نصیریان گُل تئاتر کشور بود که نمایشنامه می نوشت، بازیگر بود، کارگردانی انجام می داد، درباره بحث های تئوریک صحبت می کرد و من که تازه وارد دانشگاه شده بودم فکر می کردم صدها سال زمان می برد تا به بازیگری مانند او برسم که این همه کار کرده و تجربه داشته باشد و اینکه با چنین شخصیتی همبازی شوم بسیار برایم خوشحال کننده بود.
تندیس استاد علی نصیریان به سفارش موزه سینمای ایران توسط حسین اردستانی طراحی و ساخته شده، وی گریمور سینما و تلویزیون و مجسمه ساز است که آثارش در خارج از کشورنیز نمایش داده شده است.
در حکم تاجیک بر ضرورت استقرار نظام جامع مدیریت عملکرد، تهیه و ارزیابی عملکرد شاخص های اختصاصی، ارزیابی و تجزیه و تحلیل عملکرد واحدها و کارکنان، رسیدگی به شکایات و پیشگیری از طریق بازرسی های موثر تاکید شده است.
در حکم انصاری فر نیز ضرورت ارتقای کیفی آموزشگاه های آزاد سینمایی و توانمندسازی آنها، ایجاد زمینه برای تامین نیازهای پژوهشی عرصه های مختلف سینمایی و همراهی و ارتباط و تعامل با حوزه های موثر در امر آموزش و پژوهش سینمایی در جهت ارتقای دانش سینمایی فعالان سینمایی مورد تاکید قرار گرفته شده است.
سید حسین سیدی که پیش از این مدیریت عملکرد را عهده دار بود چندی پیش یه عنوان مدیر کل دفتر نوسازی و تحول اداری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منصوب شد و علیرضا صدرالدینی هم که پیش از این عهده دار مسئولیت مدیرکلی دفتر مطالعات و دانش سینمایی بود به عنوان مشاور معاونت توسعه و مدیریت و منابع سازمان سینمایی حکم گرفت.
انتهای پیام/
وضعیت به گونه ای است که سازمان صداوسیما برای جلوگیری از کاهش بیشتر مخاطبان خود خیلی جدی به میدان آمده است. البته مدیران صداوسیما به جای تولید محصولات فرهنگی که نظر مخاطبان را جلب کند، در پی ایجاد انحصار بیشتر هستند. در همین راستا بر مبنای بخشنامه قوه قضاییه که هرگونه فعالیت در زمینه صوت و تصویر فراگیر را صرفاً در صورت اخذ مجوز از صداوسیما مجاز می داند، معتقد است که شبکه نمایش خانگی نیز باید به عنوان زیرمجموعه سازمان تعریف شده و مجوز تولیدات خود را از این رسانه دریافت کند. در مقابل کارشناسان، شبکه نمایش خانگی را قابل تعریف در رسانه های فراگیر نمی دانند و معتقدند که شامل این قانون نمی شوند.
پیرامون این موضوع با مجتبی محفوظی (نماینده مجلس) که در لیست کمیسیون فرهنگی قرار دارد، به گفتگو پرداختیم. البته محفوظی؛ خود را عضو این کمیسیون ندانسته و می گوید که گذاشتنش در لیست کمیسیون فرهنگی کار ناحقی است که او آن را نمی پذیرد.
تلویزیون کار فرهنگی چندانی انجام نداده و برنامه ای نداشته است
در شرایطی که بسیاری از کارشناسان معتقدند مخاطبان تلویزیون با کاهش چشمگیر مواجه شده، شاهد تلاش هایی برای انحصارگرایی بیشتر از سوی این رسانه هستیم. دلیل کاهش مخاطبان تلویزیون در این سال ها چیست و آیا تلویزیون آنطور که باید به وظایف خود عمل کرده است؟
صداوسیما برای برنامه های خود باید شاکله خاصی داشته باشد. ضمن اینکه باید موازین اسلامی و ملی را رعایت کند. همچنین این رسانه باید با برنامه های جذاب خود بتواند مخاطبین را جذب کند. همچنین تلویزیون باید بتواند آن وظیفه ای که برعهده اش است را به خوبی به انجام برساند. به این ترتیب فرهنگ سازی کند و فرهنگ اسلامی و ایرانی را از طریق رسانه ای که در اختیار دارد، ترویج و نقش رسانه ای خودش را ایفا کند. در نهایت ضمن جذابیت بتواند بیشترین بیننده و شنونده را به سمت خودش جذب کند.
این موارد نیاز به برنامه و برنامه ریزی و استفاده از نظرات کارشناسان خبره دارد. به هر حال باید یک سری آدم کارشناس و باتجربه بنشینند و برنامه ها را تدوین کنند. نقشه راه داشته باشند تا در رسیدن به مهم ترین وظایف و اهداف صداوسیما ملی که جذب بیننده، تاثیرگذاری و نشر فرهنگ ایرانی اسلامی از جمله آنها به شمار می آید، موفق شوند.
آیا تلویزیون در این موارد که نام بردید موفق عمل کرده است؟
تا حدودی. موفقیت آنها نسبی است و درصد پایینی هم دارد. در واقع کار فرهنگی زیادی انجام نداده و مشخص بوده که برنامه آنچنانی نداشته و نتوانستند خوب مدیریت کنند. منتها می شود که این را به بهترین شکل اداره و مدیریت کرد و بهترین نتایج را گرفت.
سازمان صداوسیما با استناد به بخشنامه رئیس قوه قضاییه که هرگونه فعالیت در زمینه صوت و تصویر فراگیر را صرفاً در صورت اخذ مجوز از صداوسیما مجاز می داند، معتقدند که شبکه نمایش خانگی باید به عنوان زیرمجموعه سازمان تعریف شده و مجوز تولیدات خود از این رسانه دریافت کند. اما باتوجه به تعریفی که از رسانه های فراگیر وجود دارد، وی اودی ها رسانه فراگیر به شمار نمی آیند. به عنوان نماینده مجلس که نهاد قانون گذاری است، ادعای صداوسیما را چگونه ارزیابی می کنید؟
برای این موضوع باید به قانون رجوع کنیم و ببینیم که قانون چه می گوید. باید از هرچه که قانون می گوید تمکین کنیم تا مر قانون اجرا شود. متاسفانه شبکه نمایش خانگی به ابتذال کشیده شده و خیلی بهتر است که توسط صداوسیما، وزارت فرهنگ یا هر متولی که بتواند آن را خوب اداره کند اداره شود تا به این ترتیب از ابتذال و نشر ابتذال در جامعه اسلامی جلوگیری و این وضعیت جمع شود. بنده موافق آن چیزی که فعلا در شبکه نمایش خانگی در حال رخ دادن است، نیستم.
نمونه های ابتذال شبکه نمایش خانگی وجود دارند
اول آنکه مجوز نمایش خانگی را ارشاد صادر می کند، درثانی بسیاری از کارشناسان صحبت های شما درباره شبکه نمایش خانگی را قبول ندارند و معتقدند که سوءتفاهم هایی رخ داده و وضعیت به این شدیدی که گفته می شود نیست. برای روشن شدن موضوع می توانید چند نمونه از نمودهای ابتذال که در تولیدات شبکه نمایش خانگی در حال رخ دادن است را نام ببرید؟
در حال حاضر تمرکز و حضور ذهن ندارم ولی نمونه ها از این مسئله فراوان است. خودتان می توانید پیگیری کنید و این نمونه ها را دربیاورید. اصلا سوءتفاهمی نیست و شبکه نمایش خانگی کنونی قطعا در حال کشاندن جامعه به سمت ابتذال است که باید جلوی آن گرفته شود.
اگر وزارت فرهنگ می توانست تا به حال جلوی ابتذال را گرفته بود
باید صداوسیما وارد شود
با ساختارمند کردن اخذ مجوز برای تولیدات وی اودی می توان جلوی نمودهای ابتذال که شما از آن نام بردید را گرفت و دیگر نیازی نیست محل صدور مجوز را از ارشاد به سازمان تغییرداد چه اینکه همین نهاد به سینما و تئاتر و موسیقی هم مجوز می دهد، از همین رو این ساختارمندی در وزارت ارشاد با سرعت بیشتری می تواند رخ دهد. اصرار صداوسیما برای اینکه شبکه نمایش خانگی زیر مجموعه خود کند از کجا ناشی می شود؟
اگر وزارت فرهنگ ".... " می توانست که جلوی ابتذال را بگیرد تا به حال گرفته بود. باتوجه به اینکه مجوز این تولیدات از وزارت فرهنگ صادر می شده و باتوجه به آن ابتذالی که در شبکه نمایش خانگی در حال رخ دادن است، بنابراین وزارت فرهنگ نتوانسته کاری در جهت مقابله با این موضوع انجام دهد و خیلی بیش از اندازه ضعیف و شاید هم هدفمند این کار را انجام داده است. بنابراین به نظر بنده وزارت فرهنگ توانایی این موضوع را ندارد و بهتر است که این مهم تحویل صداوسیما شود.
نمی توانیم با زور کاری کنیم کسی شبکه های ماهواره ای را نبیند
باتوجه به صحبت هایی که درباره کاهش مخاطبان صداوسیما مطرح است، آیا این انحصارگرایی مطلق سبب گرایش بیشتر به دیدن شبکه های فارسی زبان خارج از کشور نمی شود؟
مجموعه این موارد با استفاده از کارشناسان خبره باید اداره و برنامه ریزی شود. ما نمی توانیم با زور کاری کنیم که کسی شبکه های ماهواره ای را نبیند و شبکه های داخلی را دنبال کند. به هر حال باید برنامه های ما جذاب باشد و بتواند مخاطبین را به سمت خودش جذب کند. وگرنه ما به خاطر اینکه مردم شبکه های ماهواره ای را تماشا نکنند، نمی توانیم سریال هایی تولید کنیم که بدتر از تولیدات ماهواره ای باشد.
آخر این چه کاری است؟ یعنی به جای اینکه ما در مقابل حریف بایستیم و همچون بازی فوتبال دفاع یا حمله کنیم، بگوییم که به هر حال ما در مقابل تیم قدری هستیم و به خودمان گل به خودی بزنیم. یا اینکه اصلا وارد زمین نشویم و از ابتدا بگوییم که شکست را پذیرا هستیم. بنابراین اگر هم چنین اقداماتی منتج به این شود که مردم به سمت ماهواره ها روند، ما باید کار خودمان را انجام دهیم. نه اینکه از ترس اینکه مردم به سمت ماهواره ها بروند کاری نکنیم. بنابراین اینکه برای جذب مخاطب ما هم فیلم های مبتذلی بسازیم که شوخی های جنسی و محتواهای زننده در آنها عادی باشد، درست نیست.
فردوسی پور در برنامه ورزشی صحبت سیاسی و اقتصادی می کرد
در طول فعالیت 40 ساله تلویزیون چهره های مختلفی در این رسانه مطرح و تبدیل به سرمایه اجتماعی تلویزیون شدند اما نحوه برخورد تلویزیون با این افراد در سال های اخیر به نحوی بوده که سبب جدایی آنها از رسانه ملی شده است. عادل فردوسی پور، مزدک میرزایی و حیاتی از جمله همین افراد به شمار می آیند. برخورد تلویزیون با سرمایه های اجتماعی خود را چطور ارزیابی می کنید؟
به هر حال در هر سازمان، ارگان و وزارتخانه یک نهاد تعریف شده که کار بازرسی برعهده آن است و جلوی تخلفات را می گیرد. بنابراین برای هر تخلفی یک عکس العمل و عقوبتی در نظر گرفتند. حال شما در هر سازمان، جایگاه یا حتی چهره ملی باشید، نمی شود که تخلف و کار ناشایست کنید. این ها شدنی نیست. قانون برای همه است. هرکسی هرجا باشد، قانون برای آن اجرا می شود. قرار نیست من بیایم و از بستر صداوسیما استفاده کنم و برند شوم و بعد هرچه خواستم بگویم و انجام دهم. شخصا نمی دانم که این عزیزان چه تخلفی کرده اند که محرومیت نصیب حالشان شده است. منتها آن کسانی که محروم کردند، حتما دلیل و مدرک کافی داشته اند.
مثلا آقای فردوسی پور در برنامه ورزشی صحبت سیاسی و اقتصادی می کرد. خب برنامه ایشان ورزشی است و نباید این حرف ها را می زد. آقای فردوسی پور برند بوده و محبوب است و برنامه بسیار جذاب و پربیننده ای داشت ولی نمی شود که چون ما برندیم و محبوبیم هر حرفی را هرجا بزنیم. هر حرف جا و مناسبتی دارد. نمی شود من برنامه ورزشی تولید کنم ولی حرف سیاسی بزنم. حتما کسانی که سایر عزیزان را هم محروم کرده اند، دلیل و مدرک کافی برای این کار داشتند. وقتی مزدک میرزایی و مزدک میرزایی ها از بستر این کشور استفاده می کنند و برای خود شخصیتی می شوند، ولی بعد به شهرهای فرنگی می روند، وقتی به ذات انسان و وطن دوستی و تقوای افراد مربوط می شود، کسی که وطن دوست بوده، معرفت و تقوا دارد به کشور، هموطنان و مردمش پشت نمی کند.
آیا خانواده نمی تواند از چنین اتفاقاتی جلوگیری کند؟
هر عملی عکس العملی دارد. حتما این آقایان تخلفی داشته اند که ممنوع التصویرشان کرده اند. من دلیل قطعی این موضوع را نمی دانم ولی به هر حال موضوعی مطرح بوده است. قرار نیست کسی که از بستر جمهوری اسلامی استفاده کرده و برنده شده، هرکاری که می خواهد را انجام دهد. این درست نیست. قطعا آن کسانی که محروم و ممنوع اش کرده اند دلایل مستندی دارند. چون من می دانم که بدون سند و مدرک کاری نمی کنند. من همه این افراد را به تقوای الهی دعوت می کنم.
آیا به عنوان نماینده مجلس در برنامه کاری شما هست که از مسئولان سوال کنید؟
اگر جز وظایف نمایندگی باشد بله. اگر نباشد، دخالتی نمی کنم.
وی افزود: به نظرم بجز باز گذاشتن سالن های سینما و حمایت صد در صدی از سینماگران، بخش آنلاین نیز باید فعال شود. اگر مشکل قاچاق فیلم در حوزه اکران آنلاین رفع شود، این نوع نمایش به بازوی قدرتی برای سینما تبدیل می شود. جلوی سوخت شدن سرمایه فیلم ها گرفته خواهد شد و آن تعداد مخاطب خاموشی که به سینما نمی روند را می توان با نمایش آنلاین جذب کرد.
شریفی تاکید کرد: دولت باید از سینماگران حمایت کند، ولی این کار را انجام نمی دهد. یکی از صدابرداران خوب و متخصص سینما در این روز ها نان ندارد بخورد و با ماشین کار می کند. متاسفانه از این دست آدم ها زیاد داریم که روش های درآمدزایی دیگری را در این روز ها پیش گرفتند. چند روز پیش می خواستم به اصفهان بروم؛ متوجه شدم داخل یک اتاق در فرودگاه چندین نفر سیگار می کشند! چرا مکان های این چنینی را نمی بندند که مرکز انتقال ویروس است. چرا باید سالن های سینما که بیشترین امنیت بهداشتی را دارند، بسته شوند؟!
این تهیه کننده در پایان گفت: دولت و متولیان فرهنگی که توان حمایت از سینماگران را دارند، می خواهند هم سینما ها باز باشد و هم خرج نکنند. با این وضع در نهایت این سینماگران هستند که به نفع دولت ضرر می کنند. یکی از کسانی که در وضعیت بدی قرار دارد، خود من هستم. قرار بود فیلم سینمایی آواز های سرزمین من توسط حوزه هنری پس از چهار سال در اردیبهشت 99 اکران شود که نشد. به فرض که اکران می شد، چه کسی یا ارگانی ضرر من را جبران می کرد. الان هم که اکران نشده، نمی دانم چه کاری باید انجام دهم. آیا این بلاتکلیفی و ضرر نیست؟
انتهای پیام/
گمان جبهه غربی از این فشارها این است که با کشاندن درگیری ها و فشارها به داخل مرزهای کشور، در عمل محاسبات سیاستمداران ایران را دچار درهم ریختگی استراتژیک کرده و آنچه جام زهر دوم نامیده می شود را به مقامات کشورمان تحمیل کنند.
بخش عمده ای از این فشارها اما از ناحیه رسانه ها وارد می شود. این رسانه ها هستند که مدعی می شوند یک اتفاق در داخل کشور، خرابکاری خارجی بوده است. رسانه ها هستند که نشان می دهند مشکلات اقتصادی موجود اثر تحریم ها بوده و این رسانه ها هستند که نسبت به تشدید همه این فشارها در آینده به مردم بیم داده و شهروندان را نگران آینده می کنند.
در پاسخ به این صف آرایی نظامی – اقتصادی – رسانه ای، دست رسانه های ما خالیست. نهادهای رسانه ای دولتی با وجود برخورداری از بودجه های میلیاردی ناکارمد هستند. متولیان تغذیه رسانه ها به ابزارهای تحلیلی و خبری مانند وزارت خارجه، شورای عالی امنیت ملی، معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد و... یا خود از جزئیات اتفاقاتی که رخ می دهد بی اطلاع هستند یا درکی از ماهیت رسانه ها و چگونگی استفاده از رسانه های داخلی برای کنترل وضعیت کنونی ندارند.
بسیاری دیگر از مسئولان و صاحبنظران سیاسی نیز به جای حل مسائلی که کشور را در اوج بحران کرونا درگیر خود کرده، ترجیح می دهند به منافع جناحی خود اندیشیده و توپ مشکلات را به زمین رقیب سیاسی خود بیندازند.
به نظر می رسد مهمترین گام برای کنترل وضعیت کنونی و به ویژه پاسخ به فشار رسانه ای غرب، تقویت رسانه های داخلی و توجه ره رسانه های خصوصی است که از نعمت اعتماد مردم برخوردارند. تقویت این رسانه ها و کمک به توسعه آنها به گونه ای که قدرت اثرگذاری در محیط بین الملل را داشته باشند، می تواند تا اندازه زیادی از فشارهای کنونی بکاهد.
تا زمانی که به اهمیت رسانه ها توجهی نشده و تلاش شود تا صرفا از طریق مجاری رسمی، فشارهای پیچیده به کشور مدیریت شود، باید منتظر روزهای تلخ تر و اتفاقات تاسف بارتر بود.
واقعیت این است که در عصر نوین ارتباطات، گاه قدرت یک خبر از توان ده ها موشک بالاتر است و همزمان با تقویت شهرهای زیرزمینی موشکی، باید به فکر تجهیز رسانه های خصوصی و مستقل داخلی بود که می توانند زمین بازی را به سود مردم ایران تغییر دهند.
برای همین است که این روزها کنار هر افسر نظامی، یک مشاور رسانه ای زبده نیز به چشم می خورد تا پیوست رسانه ای نبرد را ترسیم کند. زمانی در مدح سیاست گفته می شد جنگ آنقدر مهم است که نمی شود آن را تنها به دست نظامیان سپرد و حالا در عصر ارتباطات باید همین جمله را چنین بازخوانی کرد که جنگ چنان مهم است که نمی شود فقط آن را به دست نظامیان و سیاستمداران داد و این ژورنالیستها هستند که سرنوشت جنگها را رقم می زنند.
وی تولید محتوا را در کشور با توجه به سرعت رشد و تغییر روابط رسانه – مخاطب یک اصل قابل توجه خواند و تغییر زیر بنایی در فرآیند و کارکرد روابط عمومی ها در کشور که امروزه غالباً ماهیت اصلی خود را از دست داده و تنها نقش تشریفاتی و تبلیغاتی دستگاهی را برعهده گرفته اند به عنوان یک ضرورت مورد تاکید قرار داد .
معاون وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی قدرت ارتباطات امروز را در طول تاریخ بی نظیر قلمداد کرد که ظرفیت های گسترده و قابل توجه ای داشته و لزوم بهره مندی رسانه های داخلی ، رسانه های بین المللی ، ابعاد نظارتی برای دستگاه های اجرایی و تصمیم گیر و حتی جذب منابع حمایتی را از این قدرت نهفته یاد آور شده ، تغییر در ساختار روابط عمومی در کشور ، تجدید نظر در باورها و نگرش ها از سوی فعالان و دست اندکاران جهت دست یابی جامعه و افکار عمومی به مطالبات خود خاطر نشان کرد .
گفتنی است اعضای حاضر هیات مدیره انجمن روابط عمومی ایران در این نشست با اعلام آمادگی کامل خود در دوره جدید با توجه به تجربیات طولانی و ارتباط موثر با جامعه جهت هم اندیشی ، همراهی و تلاش برای ارتقای جایگاه روابط عمومی در کشور و در سطح بین الملل در عصر نوین ارتباطات ، با برشمردن مشکلات عدیده ای که در نقش و جایگاه روابط عمومی ها در طی سالهای اخیر در کشور فراهم گردیده، خواستار اصلاح آن شدند.
وی افزود: معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد قول مساعدت با نشریات دانشگاهی را داد؛ حتی وزیر علوم سال گذشته در نامه ای به معاون اول رییس جمهوری، این درخواست را به صورت کتبی اعلام کرد.
معاون وزیر علوم با یادآوری نامه ای که جهانگیری به وزارت ارشاد نوشت، خاطرنشان کرد: معاون اول رییس جمهوری در نامه ای به وزیر ارشاد اعلام کرد که نشریات دانشجویی هم مشابه سایر نشریات کشور در تأمین کاغذ حمایت شوند.
غفاری با اشاره به متفاوت بودن سیستم توزیع کاغذ در وزارت ارشاد، گفت: سیستم توزیع کاغذ در وزارت ارشاد با وضعیت نشریات دانشجویی در دانشگاه ها قدری متفاوت است.
به گفته وی، نوع کاغذی که در اختیار بخش مطبوعات قرار می گیرد با نشریات دانشگاه ها از نظر حجم، اندازه و تیراژ متفاوت است اما به هر حال نوعی کمک و مساعدت برای نشریات دانشجویی محسوب می شود.
معاون وزیر علوم تاکید کرد: نشریات دانشجویی یکی از حوزه های بسیار مهم در فعالیت های دانشجویی است که ماهیت خود را در ابعاد مختلف فعالیت های اجتماعی، فرهنگی، دینی و سیاسی نشان می دهد.
وی خاطرنشان کرد: دانشگاه ها در بخش فرهنگی موظف هستند بر اساس امکانات و منابعی که در اختیار دارند برای نشریات دانشجویی هزینه کنند و یکی از هزینه های مرتبط با دانشگاه ها، کاغذ مورد نیاز این نشریات است.
به گزارش ایرنا، در حال حاضر حدود چهار تا پنج هزار نشریه دانشجویی در دانشگاه های کشور وجود دارد.
امیری-به گزارش شهرآرانیوز، پیش از این قرار بود طرح سینما ماشین مشهد 22 خردادماه در میدان سپاد (بهارستان) و با فیلم خروج ابراهیم حاتمی کیا اجرا شود. این خبر در فضای مجازی منتشر شد و تعداد زیادی از همشهریان برای خرید بلیت اقدام کردند، اما موفق نشدند بلیت تهیه کنند. بعد متوجه شدیم این طرح اصلا در مشهد به مرحله اجرا نرسیده است. این درحالی بود که در پایتخت از سینما ماشین استقبال نسبی شده است و مردم آن را به عنوان تجربه ای نو از تماشای فیلم پذیرفته اند.
اجرانشدن طرح سینما ماشین مشهد درحالی رخ داده است که سینما های مشهد در شرایط کنونی بسیار کم مخاطب هستند و با اوج گرفتن دوباره کرونا، مردم از بازگشایی سینما ها استقبال نکرده اند. مردم با اینکه دل تنگ نشستن مقابل پرده سینما هستند، به دلیل نگرانی از سلامت خود ترجیح می دهند در خانه بمانند. انتشار فیلم ها و خبر ها از ضدعفونی کردن سینما ها و حتی دعوای بین سینماداران و شورای اکران برای اکران فیلم های پرمخاطب هم نتوانست تعداد شایان توجهی از مردم را به سینما ها بکشاند. این وضعیت سبب شده بود مردم از انتشار خبر اجرای طرح سینما ماشین در مشهد خوش حال شوند، زیرا می توانستند در محیط اختصاصی خودرو خود به تماشای فیلم بنشینند.
در حقیقت تماشای فیلم در سینما ماشین تجربه ای بسیار متفاوت در مواجهه مخاطب با فیلم است. تماشاگر در حالی که داخل خودرو خود نشسته است، با صدایی که از ماشین دریافت می کند و نه آن صدای دالبی که در سینما به آن عادت کرده بود، فیلم را تماشا می کند. این تجربه بسیار متفاوت با آن چیزی است که در سینما با آن روبه رو هستیم و می دانیم سینما ماشین جایگزین کاملی برای سینما نیست، با این حال می تواند در شرایط کنونی جایگزین مناسبی باشد برای حفظ رابطه مخاطب با سینما.
چرا سینما ماشین در مشهد اجرا نشد؟
معاون هنری و سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد خراسان رضوی درباره علت اجرانشدن طرح سینما ماشین در مشهد توضیح می دهد: این طرح قرار بود در محدوده سپاد مشهد اجرا شود، اما از آنجا که زیرساخت هایش مهیا نبود، مدیر طرح موفق نشد مجوز های لازم برای اجرا را دریافت کند.
به گفته محمدرضا محمدی، قرار شده است مؤسسه مجری طرح مدارک خود را تکمیل و سپس طرح را اجرا کند.
5 تقاضا برای اجرای سینما ماشین در مشهد و طرقبه و شاندیز
معاون امور هنری و سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد خراسان رضوی از 5 درخواست برای اجرای طرح سینما ماشین در مشهد، طرقبه و شاندیز خبر می دهد. به گفته محمدی یکی از این طرح ها، پروژه ای مشترک بین شهرداری و یکی از نهادهاست و تعدادی هم در طرقبه و شاندیز برای احداث سینما ماشین تقاضا داده اند.
محمدی با بیان اینکه اجرای طرح سینما ماشین در شرایط کنونی از نظر رعایت مسائل ایمنی چیزی شبیه به تأسیس سینماست، می گوید: درخواست کنندگان باید تمام شرایط ایمنی را که در کمیسیون 5 آمده است، رعایت کنند. ما مدارکی از جمله موافقت پلیس راهور و نظر آتش نشانی را از درخواست کنندگان می خواهیم.
به گفته محمدی درخواست کنندگان پس از ارائه این مدارک و دریافت مجوز با مالک فیلم ارتباط برقرار می کنند و می تواند طرح را اجرا کنند.
از اجرای سینما ماشین در مشهد استقبال می کنیم
ما از اجرای طرح سینما ماشین در مشهد و شهرستان های اطراف استقبال می کنیم، زیرا، چون این طرح در فضای باز اجرا می شود، می توان بیشتر پروتکل های بهداشتی را رعایت کرد.
معاون هنری و سینمایی اداره کل ارشاد خراسان رضوی با بیان این مطلب اضافه می کند: بنابراین پیگیر اجرای این طرح هستیم، به شرطی که زیرساخت ها مهیا باشد و در شرایط کنونی برای مردم مشکل ساز نشود.
به گفته محمدی این طرح نمی تواند به طور کامل جایگزین سینما در شرایط کنونی باشد، زیرا در نهایت 100 تا 110 نفر در هر اکران می توانند فیلم را تماشا کنند. از نظر صدا و تصویر هم کیفیت قابل مقایسه با سینما نیست. با این حال در شرایط کنونی می تواند تجربه خوبی برای مخاطبان باشد.
آن زمان گرایش جوانان به سمت هنر وصف ناپذیر بود فضائی هم که برای کار موسیقی وجود داشت بسیار آرام و حمایتی بود من خودم تا سال 1348 که در تهران مشغول تحصیل بودم به یادگیری ویولن و کمانچه هم اقدام کردم و نزد مرحوم حسین یاحقی ( دائی پرویز یاحقی) شاگردی نمودم و از سال 48 نیز کارم را با رادیو و تلویزیون کرمانشاه آغاز کردم که آن موقع بیشتر رادیو بود و مخاطبان زیادی هم داشت در ابتدا هم کارمند فرهنگ و هنر بودم اما از سال 57 به ثبت احوال رفتم و همان زمان هم به عنوان رئیس ثبت احوال قصرشیرین منصوب شدم و تا سال 66 در خدمت مردم این شهرستان بودم و طی مدت زمانی که در قصر بودم به نوعی کار هنری زیادی نداشتم اما پس از آن و برای سالروز پیروزی انقلاب به همراه سیاووش نورپور کارم را با شرکت در جشنواره فجر مجددا آغاز کردم که در تالار رودکی و وحدت اجرای برنامه داشتیم و کار هنری من در استان تداوم داشت تا سال 74 که به تهران رفتم و مقداری از فضای موسیقی کرمانشاه دور شدم و متعاقب آن هم از رادیو و تلویزیون هم فاصله گرفتم.
چطور شد آن زمان سر از رادیو در آوردید؟
قبل از رفتن به رادیو در وزارت فرهنگ و هنر سابقه کار داشتم و در رادیو ایران هم چند کار انجام داده بودم و با این پیش زمینه به رادیو رفتم که هنرمندان بسیار بزرگی مانند تندرو، مسقطی، برادران سابور و ... در آن مشغول کار بودند ولی مسئله ای که مرا به رادیو جذب کرد آهنگ های مظهر خالقی و پسر عمویم علی البرزی بود و من هم خوانندگی را در کنار این بزرگان در رادیو ادامه دادم و با اساتیدی چون پولکی، ایزدی، مسقطی، مرآتی و... کار کردم .
گویا اولین کاری که بصورت رسمی از شما در رادیو پخش شد و اتفاقا خیلی هم مخاطب پیدا کرد آهنگ راز و نیاز بود در خصوص این آهنگ و شعر آن بیشتر توضیح دهید؟
آهنگ راز و نیاز یا به اصطلاح عامیانه هر مالی گیسکی خوه م تنیا گوری نذری الله کم کاری بود که بسیار مورد توجه قرار گرفت من خودم چون به ائمه اطهار علاقه و ارادت خاصی دارم و از طرفی شاهزاده محمد را هم خیلی قبول دارم و ایشان را دوست دارم این آهنگ را بخاطر شاهزاده محمد خواندم که تنظیم آن با آقای مرآتی بود قالب شعر آن از شعرهای سنتی بود که سینه به سینه گشته بود اما بخش اصلی آن که همان هر مالی گیسکی خوه م تنیا گوری نذری الله کم دوسم نه توری شاهزاده محمد زیارتگامه را خودم گفتم .
گویا با مرحوم لرنژاد هم سابقه کار داشتید؟
خوب ایشان از بزرگان هنر استان و دوست بنده بودند که انصافا هنرمند بزرگی هم هستند من آن زمان سه صفحه موسیقی را وارد بازار کردم که یکی از آنها کاری مشترک بود با مرحوم لرنژاد که یک طرف صفحه را با هفت آهنگ من خواندم و طرف دیگر را لرنژاد که سیاووش نورپور آن را تنظیم کرد و بسیار هم مورد توجه قرار گرفت و فکر می کنم هنوز هم بالاترین میزان فروش که تحت عنوان دنگ دل منتشر شد در غرب کشور متعلق به این کار باشد ، این صفحه در همه خانه ها وجود داشت که من و مرحوم لرنژاد هر کدام هفت آهنگ در آن اجرا کردیم که مجموعا یک ساعت و نیم آهنگ و موسیقی بود.
با کدام یک از هنرمندان آن زمان ارتباط نزدیک تری داشتید؟
من خودم اخلاقا طوری هستم که سعی می کنم با همه دوست باشم حتی با گل و خاک و سنگ ، آن زمان می رفتم در همین طاق بستان برای کوه می خواندم اما خوب با مرحوم طاهرزاده خیلی دوست بودم هرچند ایشان بیشتر فارسی می خواند و سبک کارمان متفاوت بود اما اغلب در رادیو با هم بودیم و ارتباط خوبی باهم برقرار کردیم و البته با سایر هنرمندان هم ارتباطم خوب بود همه آنها را دوست داشتم.
نظرتان در مورد کرمانشاه؟
من بسیاری از جاهای دنیا را رفتم سالهاست ساکن تهرانم اما به جرات می گویم هیچ جا برای من کرمانشاه نمی شود.
در خصوص دوران کارتان در قصرشیرین هم توضیح دهید؟
در قصر که بودم من و دو کارمند بودیم شهر خالی از سکنه شده بود در دوران جنگ اما ما شهر را تخلیه نکردیم چون به قصرشیرین و مردمانش ارادت خاصی داشتم، هرگاه یک روستائی می آمد سریع به استقبال وی می رفتم کارش را انجام می دادم قصر شیرین برای من دنیائی از عشق و محبت بود هر چند دوست داشتم بواسطه دوران جنگ و خرابی قصر آهنگی مناسب آن دوران بخوانم اما قسمت نشد.
چطور شد به تهران مهاجرت کردید؟
خستگی و یکنواختی و قبول شدن فرزندانم در تهران برای دانشگاه باعث شد که به تهران بروم و بعد از رفتنم طبیعتا مقداری از موسیقی و هنر دور شدم اما آنجا هم در مراکز فرهنگی و فرهنگسراها اجرای برنامه هائی داشتیم در خود کرمانشاه هم پس از رفتنم به تهران یکی دوبار در تلویزیون اجرا داشتم.
طی این سالها صدا و سیما یا فرهنگ و ارشاد اسلامی از شما بخاطر فعالیت هنریتان تجلیل داشته اند؟
نه متاسفانه کسی احوال مرا نپرسیده هر چند مردم لطف دارند خیلی ها هنوز مرا فراموش نکردند حتی بعضی وقتها مورد انتقاد قرار می گیرم که چرا گذاشتم آثارم در رادیو و تلویزیون از بین برود و این در حالی بود که آرشیو آثارم در اختیار صدا و سیما بود که به یکباره به من گفتند همه آنها از بین رفته است و افسوس زیادی برای من برجا گذاشت.
خودتان از آثارتان آرشیو شخصی نداشتید؟
نه متاسفانه نداشتم و خیلی راحت از بین رفتند هر چند در کنسرت کردستان عراق در سال 92 که به مدت 15 شب همراه با اصغر ایمانی بودیم بسیاری از آن کارها را بازسازی نمودیم و مورد توجه هم قرار گرفت، اواخر سال گذشته هم قرار بود در سلیمانیه مجدد برنامه داشته باشم که بنا داشتم تعداد دیگری از کارها را بازسازی کنم که علی رغم تدوین و تنظیم آهنگها بخاطر شرایط جهانی و بیماری کرونا این برنامه لغو گردید.
در خصوص موسیقی کرمانشاه و شناسائی استعدادهای جدید نظرتان چیست و صدا و سیما چقدر تاثیرگذار است؟
صدا و سیما یک وظیفه خطیر دارد و آن صدای مردم بودن است بخشی از صدای مردم همین موسیقی است که متاسفانه رادیو به این قضیه زیاد بها نمی دهد در کرمانشاه استعدادهای نابی داریم من خودم از شنیدن برخی صداها در فضای مجازی لذت می برم ولی وقتی می بینم به یک استعداد بها نمی دهند حسرت می خورم هر چند این بی توجهی به موسیقی مختص کرمانشاه نیست و در سراسر کشور این بی توجهی و کم لطفی دیده می شود، مردم ما تشنه شنیدن کار خوب هنری هستند این مردم هنر را دوست دارند هنر موسیقی یک جو و شرایط آرامی را می طلبد که باید فراهم گردد.
استاد البرزی چه تفاوتی میان مردم نسل جدید با گذشته در کرمانشاه می بینید؟
زمان بسیاری از چیزها و حتی مردم را عوض می کند زمان گذشته مردم نسبت به یکدیگر مهربان تر و باگذشت تر بودند فرهنگ ارزش بالائی داشت، متاسفانه یک خلاء و فاصله به لحاظ فرهنگی بین مردم جدید با قدیم بوجود آمده بسیاری از خانواده های قدیمی این دیار از کرمانشاه رفته اند، امروزه اکثر مردم شهر قدیمی ها و مشاهیر و مفاخر کرمانشاه را نمی شناسند باید این فاصله فرهنگی برطرف گردد و به نظرم موسیقی می تواند تاثیر گذار باشد.
خودتان صدای چه کسانی را گوش می دادید و از هنرمندان امروز صدای چه کسانی را ترجیح می دهید؟
در قصرشیرین که بودم یک رادیو کوچک داشتم و هرشب با صدای خالقی،سابور، لرنژاد و... خواب خود را شروع می کردم و واقعا لذت می بردم از شنیدن صدای این هنرمندان اینها هرکدام بافت صدای مخصوصی داشتند همین الان تا خود صبح آقای عزیزخانی بخوانند من خسته نمی شوم از خواننده های جدید هم دوبار در کنسرت حسین صفامنش در تهران رفتم صدای خوبی دارد صدای عزیزخانی را واقعا دوست دارم اما کورش تیمورزاد را یک اسطوره هنری می دانم ایشان هم از نظر هنر و هم اخلاق جایگاه والائی دارند و انسانی مردمدار و هنرمند خوبی است ،یک هنرمند متعلق به خودش نیست مال مردم است غیر از صدا یا هنر باید فرهنگ هم داشته باشد ، آقای کریمی از خوانندگان قدیمی هم جنس صدای خیلی خوبی دارند.
نقش شعر در موسیقی چیست؟
شعر و موسیقی مکمل یکدیگرند باید بین این دو توازن باشد شعر در انجام یک کار هنری خیلی تاثیرگذار است هنرمندان بزرگی مثل گلپا، ایرج، مرضیه، پوران، هایده، مهستی و... در کنار موسیقی به شعر هم اهمیت می دادند.
خودتان در آثارتان از شعر کدام از شعرا بیشتر استفاده کرده اید؟
من بیشتر از شعر استاد پرتو و و استاد کیومرث عباسی قصری استفاده کردم اشعار این دو بزرگ واقعا لطف آهنگ و ترانه ها بودند ، من با هر دو این عزیزان ارتباط خوبی داشتم این دو به شعر و ادبیات کرمانشاه به ویژه شعر کوردی خدمت شایان و قابل توجهی کردند.
از فرزندانتان هم وارد موسیقی شده اند؟
پسر من از شاگردان خوب کیومرث پورناظری و آقای فرید بودند در حدود 12 سال در کار آموزش آلات موسیقی بودند و در اکثر برنامه ها و کنسرت های من دف و تنبک زدند اما بواسطه مسائل کاری از موسیقی دور شد.
سبک کاری خودتان در خوانندگی چه بوده؟
من سعی کردم خودم باشم و سبک کاریم مربوط به خودم باشد گرچه استاد خالقی و پسر عمویم مرحوم علی البرزی مرا راهنمائی کردند اما سعی کردم کار خودم را بکنم اصولاً هنرمندان قدیم کرمانشاه هر کدام سبک مخصوص به خود را داشتند.
نقش پول و مادیات در موسیقی چیست؟
این یک مسئله حائز اهمیت است در گذشته هنرمندان بیشتر بصورت افتخاری در رادیو تلویزیون برنامه اجرا می کردند آن موقع هم مقداری هزینه می دادند اما اغلب بچه ها نمی گرفتند چون دغدغه فرهنگ و هنر را داشتند ولی خوب بحث مایحتاج هنرمندان هم به ویژه با شرایط اقتصادی امروز هم باید مورد توجه قرار گیرد.
چه توصیه ای به جوانان علاقه مند موسیقی دارید؟
من امیدوارم جوانان بیشتر به سمت کارهای سنتی روی بیاورند حتی می توانند کارهای هنرمندان قدیمی را با حفظ ملودی کار اجرا کنند این آهنگ های قدیمی فرهنگ این مردم است و کارهای فاخر و ارزشمند را جایگزین کارهای بی ارزش کنند جوانان ما باید بیشتر به کار هنری اهمیت دهند در عین رفاقت باید رقابت سالم داشته باشند من خودم با مجتبی میرزاده دوست و رفیق بودم در دبیرستان با هم برای دانش آموزان کنسرت می گذاشتیم با لرنژاد، طاهرزاده ، پیرخذری...دوست بودم رفاقت ها باید حفظ گردد.
سخن پایانی؟
من کرمانشاه و مردمان آن را دوست دارم صفا و صمیمیت کرمانشاه همیشه مثال زدنی است امیدوارم روزی جسمم هم در خاک کرمانشاه آرام گیرد.
گفتگو:محسن یاری
وی نشانی سایت اینترنتی کارا را kara.mcls.gov.ir اعلام کرد و افزود: آیکون "تسهیلات کرونا" برای ثبت تقاضای تسهیلات از سوی صاحبان کسب و کارهای فرهنگی هنری متضرر از کرونا در صفحه نخست سامانه کارا فعال شده است.
رییس گروه طرح و برنامه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی ادامه داد: کسب و کارهای مشمول دریافت "تسهیلات کرونا" در صورتی که دارای کد کارگاه تامین اجتماعی (بنگاه رسمی)، فاقد کد بیمه و خویش فرمایی هستند نیز می توانند در سامانه کارا ثبت نام کنند.
وی گفت: افراد متقاضی ثبت نام در سامانه کارا به محض دریافت پیامک، باید بر اساس کد ملی خود فرم ثبت نام و مشخصات اولیه را تکمیل کنند. در پی این مرحله، اطلاعات ثبت شده متقاضی به بانک های عامل ارجاع و مراحل پرداخت تسهیلات آغاز می شود.
یونسی در خصوص شرایط استفاده از این تسهیلات برای متقاضیان دارای "کد کارگاهی" نیز افزود: فعال بودن کسب و کارها و عدم استفاده از بیمه بیکاری از سال گذشته تاکنون از شرایط دریافت تسهیلات است.
وی ادامه داد: مبلغ تسهیلات برای واحدهای تعطیل شده اجباری 160 میلیون ریال، برای واحدهای کسب و کار فعال تعطیل نشده به ازای هر فرد شاغل 120 میلیون ریال و برای کسب و کارهای کارفرمایی و خویش فرمایی فاقد بیمه نزد سازمان تامین اجتماعی و اشخاص حقیقی خویش فرما یا خود اشتغالی 60 میلیون ریال است.
رییس گروه طرح و برنامه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی گفت: برای کسب و کارهایی که امکان اثبات رابطه کارفرما – کارگر وجود ندارد صرفا به کارفرما 60 میلیون ریال تسهیلات و برای کسب و کارهایی که امکان اثبات رابطه کارفرما - کارگر وجود دارد به ازای هر شاغل 80 میلیون ریال تسهیلات پرداخت می شود.
وی افزود: وثیقه های دریافتی از سوی بانک، برای کسب و کارها متفاوت بوده و با ارائه سفته به منظور معرفی ضامن خواهد بود.
یونسی ادامه داد: کارمزد تسهیلات کرونا برای آموزشگاه ها و مراکز فعالیت های فرهنگی و هنری که بخاطر شیوع کرونا متحمل خسارت شده اند 12 درصد و دوره بازپرداخت اقساط ماهانه آن هم در پی یک دوره تنفس از مهر ماه امسال در قالب 24 قسط پیش بینی شده است.
بر اساس اعلام اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی خراسان رضوی 28 هزار و 680 میلیارد ریال تسهیلات برای پرداخت به 67 هزار و 396 بنگاه اقتصادی زیان دیده از شیوع کرونا در این استان اختصاص یافته است. این تعداد بنگاه اقتصادی زیان دیده 183 هزار و 419 نفر شاغل دارند.
"سامانه کارا" با هدف تامین سرمایه از طریق سرمایه گذاران و دولت برای ارائه به کارآفرینان، شرکتهای اقتصادی و کسب و کارهای تولیدی گوناگون، با تسهیل روند سرمایه پذیری آنها توسط وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی تاسیس شده است.
"سامانه کارا" که برای تشویق عموم مردم به کارآفرینی طراحی و راه اندازی شده است، به همه متقاضیان این امکان را می دهد تا ایده خود را عرضه و اقدام به ساخت یک کسب و کار نوپا کنند.
نخستین شرط برخورداری از خدمات سامانه کارا که در دو بخش "اشتغال فراگیر و اشتغال روستایی" تعریف شده، ارائه یک طرح اقتصادی مشخص، باکیفیت و قابل اجراست.
یکی از بزرگترین مزیتها و کارکردهای سامانه کارا "صرفه جویی در وقت" جویندگان صاحب ایده و نیازمند سرمایه است زیرا آنها را کم وبیش از صرف روزها وقت در ادارات و سازمانها بی نیاز کرده است. دیگر ویژگی این سامانه مشخص نمودن رسته های اولویت دار است که فهرست کامل آن در "سامانه کارا" اعلام شده است.
200 هزار میلیارد ریال تسهیلات برای اشتغالزایی فراگیر و روستایی در چارچوب سامانه کارا در نظر گرفته شده که 120 هزار میلیارد ریال آن مختص ایجاد اشتغال در روستا است که بر اساس "شیوه نامه یارانه تسهیلات" روند درخواست و ارائه آن مشخص شده است.
اواخر اریبهشت ماه امسال در پی بروز تبعات اقتصادی شیوع کرونا، سامانه کارا در کنار دو بخش "اشتغال روستایی و اشتغال فراگیر" بخش جدیدی را به نام "تسهیلات دوره کرونا" تعریف کرد که در مرحله نخست فعالیت، بر اساس داده هایی که در اختیار معاونت توسعه کارآفرینی و اشتغال وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی قرار دارد به کارفرمایان مشمول پیامک ارسال شد تا صورت تایید، متقاضیان و کارفرمایان ثبت نام خود را در سامانه کارا آغاز کنند و سپس اطلاعات آنها به بانک عامل ارسال شده و تسهیلات را دریافت نمایند.
همه کارفرمایانی که از شیوع کرونا آسیب دیده اند، کسب و کارشان تعطیل شده یا کاهش فعالیت داشته اند با هدف حفظ بنگاهها و نیروهای شاغل در آنها، مشمول دریافت این تسهیلات هستند.
معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی چندی پیش اعلام کرد: 11 رسته کسب و کار و صنوف خدماتی و در مجموع افزون بر یک میلیون بنگاه در کشور مشمول دریافت تسهیلات کرونا شناخته شده اند.
بر اساس آخرین آمار رسمی تاکنون 255 هزار و 117 نفر در ایران به طور قطعی به ویروس کرونا مبتلا شده اند و این بیماری تاکنون جان 12 هزار و 635 تن را در کشور گرفته است.
همچنین تاکنون 217 هزار و 666 نفر از مبتلایان به کرونا در ایران بهبود یافته یا از بیمارستان ها ترخیص شده اند.
به گزارش فصل تجارت به نقل از روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان سمنان، حجت الله یحیایی در نشست هم اندیشی برای برنامه ریزی بزرگداشت روزخبرنگار در اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت:با توجه به تاکید رئیس شورای اطلاع رسانی استان سمنان لازم است تا با به روز رسانی بانک اطلاعاتی خبرنگاران استان ، برنامه سامان بخشی خبرنگاران نیز در اسرع وقت به انجام برسد.
معاون روابط عمومی ، تشریفات و امور بین الملل استانداری سمنان اظهار داشت: سطح بندی خبرنگاران و رسانه های استان سمنان از جمله مباحثی است که باید در دستور کار کمیته ساماندهی خبرنگاران قرار گیرد و امیدواریم این اقدام با حمایت و همراهی تمامی اصحاب رسانه و خبرنگاران پر تلاش استان سمنان ، امسال به فرجام برسد.
این نشست با حضور معاون امور فرهنگی و رسانه ای اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان سمنان و سایر اعضا برگزار شد و در خصوص چگونگی برگزاری برنامه های بزرگداشت روز خبرنگار بحث و تبادل نظر شد.
- www.fasletejarat.com . All Rights Reserved.
موضوع فرهنگ، یکی از حوزه های مهجور در بین دولت های مختلف و مجالس متعدد بوده؛ البته این مهجوریت روی کاغذ و در قانون نیست بلکه در عمل فرهنگ مورد غفلت واقع شده است.
شاید اگر رهبر معظم انقلاب تعابیر جنگ، ناتو، تهاجم، شبیخون و در نهایت ولنگاری فرهنگی را که منجر به صدور دستور آتش به اختیار به عناصر مؤمن شد، بیان نمی کردند، امروز هیچ وقت کسی جسارت نداشت که از مهجور بودن فرهنگ بنویسد!
ترکش های ضدفرهنگی زودتر از امکانات رفاهی به روستاها رسید!
در شهرکرد هم خاکریزهای فرهنگی متعددی یکی پس از دیگری توسط عملیات های ضدفرهنگی دشمنان، فتح شده و امروز شاهد تهاجم در روستاهای دورافتاده و محرومی هستیم که قبل از اینکه حتی در مواردی امکانات اولیه به آنجا برسد، ترکش های ضدفرهنگی به جان مردمان بی ریا و با صفای روستاها رسیده است.
پوشش بختیاری و قشقایی که قرن های متعددی را بدون تغییر پشت سرگذاشته بود امروز در سایه غفلت متولیان فرهنگی آرام آرام رنگ باخته و حتی در برخی از مناطق بومی هم استفاده از آنان کمرنگ شده و مدهای غالبا غربی جای لباس فاخر را گرفته است.
از طرفی بسیاری از آسیب های اجتماعی مانند بالارفتن سن ازدواج، افزایش طلاق و ... ریشه در معضلات فرهنگی دارند که باید در جلسات تخصصی فرهنگی مورد بررسی قرار گیرند.
آرایش تهاجمی دشمن در حوزه فرهنگ مشخص است؛ آیا مدیران فرهنگی هم آرایش دفاعی دارند؟
اینکه دشمن با تمام توان رسانه ای، هنری، علمی و سیاسی خود با هدف زدن انقلاب اسلامی وارد این عرصه شده بر کسی پوشیده نیست و حتی مسؤولان فرهنگی نیز خود بر این موضوع اعتراف می کنند؛ اما باید ببینیم وضعیت مجموعه های فرهنگی داخلی و به اصطلاح خودی در این میدان چیست؟
شورای فرهنگ عمومی یک نهاد بسیار مهم و اثرگذار است که ریل گذاری برای نهادهای فرهنگی را مهم ترین ماموریت آن دانسته اند و به تعبیری دیگر نقش فرماندهی و قرارگاهی برای 26 نهاد فرهنگی از جمله آموزش و پرورش، فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان تبلیغات اسلامی و ... دارد.
ریاست این شورا در استان بر عهده نماینده ولی فقیه در استان و دبیری آن بر عهده فرهنگ و ارشاد اسلامی است و البته استاندار هم جانشین این شورا است.
خروجی جلسات شورای فرهنگ عمومی در جامعه دیده نمی شود
اعضای آن در کشور مدیران عالی رتبه فرهنگی و در استان مدیران ارشد فرهنگی و اجرایی و حتی نظامی و در شهرستان ها هم متناظر با استان مدیران شهرستانی عضو این شورا هستند.
اما بر خلاف اینکه این شورا از اعضای عالی رتبه استان تشکیل شده و اختیارات ویژه ای هم برای آن در نظر گرفته شده است ولی متاسفانه خروجی آن در سطح جامعه دیده نمی شود.
در شرایطی که به اعتراف خود مسؤولان فرهنگی در یک جنگ نابرابر و گاهی هیبریدی (چندبعدی) قرار داریم، انتظار می رود شورای فرهنگ عمومی در سطح استان و شهرستان ها با فاصله های کم برگزار شوند و مصوبات آن از طریق مراجع ذی صلاح پیگیری شوند؛ اما در عمل این اتفاق نیفتاده است و شاهدیم که جلسات با فاصله های زمانی بسیار طولانی از هم، با دستور جلسات غیرتخصصی و گاها سطحی برگزار می شود.
آیا امام جمعه شهرکرد نسبت به کارآیی شورای فرهنگ عمومی انتقاد دارد؟
برای مثال آخرین جلسه شورای فرهنگ عمومی در چهارمحال و بختیاری مربوط به حدودا دو ماه گذشته بوده که بدون توجه به نیازهای فرهنگی روز جامعه به موضوعاتی مانند روز قدس و راهکارهایی برای عدم ورود مسافر به استان پرداخته شده است.
امام جمعه شهرکرد: این جلسات باید تحلیل و بررسی شود تا بدانیم کارایی لازم را دارد یا خیر.
ظاهرا حجت الاسلام و المسلمین محمدعلی نکونام نیز خود به این شورا گلایه های جدی دارد و بعد از آنکه در سال گذشته به نشانه اعتراض یکبار جلسه شورا را لغو کرد، در آخرین جلسه شورای فرهنگ عمومی با بیان اینکه شورای فرهنگ عمومی برای پایدار کردن فرهنگ در جامعه است، گفت: این جلسات باید تحلیل و بررسی شود تا بدانیم کارایی لازم را دارد یا خیر.
نماینده ولی فقیه در چهارمحال و بختیاری ادامه داد: اعضا باید مشارکت جدی تر و پرنشاط تری در جلسات شورای فرهنگ عمومی داشته باشند.
وضعیت شورای فرهنگ عمومی در شهرستان های چهارمحال و بختیاری
اظهارات فوق دلیلی است بر ادعای ناکارآمدی شورای فرهنگی عمومی در استان چهارمحال و بختیاری؛ برای روشن شدن موضوع چند شهرستان استان را هم بررسی می کنیم:
جلسات شورای فرهنگ عمومی بر اساس اعلام ائمه جمعه شهرستان ها غالبا به صورت ماهانه در سطح شهرستان با حضور فرمانداران، فرماندهان نواحی، فرمانده ناجا، مدیران ارشاد و سازمان تبلیغات و ... برگزار می شود؛ اما خود اعضا هم گاهی به نداشتن ضمانت اجرایی و ناکارآمد بودن این جلسات اذعان می کنند.
برنامه ریزی برای نظارت بر قیمت اجناس در شورای فرهنگ عمومی!
مثلا در آخرین جلسه شورای فرهنگ عمومی در شهرستان فارسان بدون توجه به آسیب ها و معضلات متعدد فرهنگی جامعه، به موضوعاتی مانند نظارت بر گرانی های بازار(!) یا تصمیم برای عدم برگزاری مراسمات عزا و عروسی برای جلوگیری از شیوع کرونا گرفته شده است(!)؛ هر چند در این جلسه تصمیماتی برای آموزش و پرورش و ادارات هم گرفته شده اما چگونگی اجرای این مصوبات خود جای بررسی دارد.
مثلا در آخرین جلسه شورای فرهنگ عمومی در شهرستان فارسان بدون توجه به آسیب ها و معضلات متعدد فرهنگی جامعه، به موضوعاتی مانند نظارت بر گرانی های بازار(!) یا تصمیم برای عدم برگزاری مراسمات عزا و عروسی برای جلوگیری از شیوع کرونا گرفته شده است(!).
چگونه فرهنگ بین 26 دستگاه پاسکاری می شود؟
این درحالی است که در شرایطی فعلی وقتی به سراغ مدیران کل فرهنگی استان که مرتبط با موضوع فرهنگ و خاصه حجاب و عفاف می رویم در بیشتر مواقع با پاسخ تکراری که فقط اداره و سازمان ما نیست و 26 دستگاه متولی این موضوع هستند مواجه می شویم؛ و وقتی برنامه های آنان برای حجاب و عفاف را مطالبه می کنیم معمولا با دست خالی مدیران مربوطه مواجه می شویم؛ پاسخ چند مدیرکل در این خصوص را ببینید:
مدیرکل فرهنگ و ارشاد چهارمحال و بختیاری ضمن اعتراف به وضعیت نامطلوب فرهنگی در استان به خصوص در موضوع حجاب و عفاف گفت: یک دستگاه خاص در این امر دخیل نیست بلکه در آیین نامه ای که برای دستگاه های فرهنگی و غیر فرهنگی مشخص کرده اند، 28 دستگاه را مکلف کرده اند که در بحث عفاف و حجاب برنامه ریزی کنند. اگر واقع بینانه به موضوع نگاه کنیم و دغدغه مند باشیم، یک دستگاه را متولی این امر مهم نمی دانیم. هم افزایی و هماهنگی دستگاه ها در بحث عفاف و حجاب و جدا از موازی کاری تأثیر بسزایی در این مسئله خواهد داشت.
پاسخ رئیس حوزه هنری انقلاب اسلامی در خصوص برنامه های آن نهاد برای مقابله با ناهنجاری های موجود این است: من فکر می کنم باید در انتظاری که از حوزه هنری دارید دقت کنید؛ انتظاراتی که شما از ما دارید باید ببینیم با وظایف ما همخوانی دارد یا خیر... !
مدیرکل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان چهارمحال و بختیاری ضمن پذیرش این نکته که تاثیرپذیری انسان در سنین پایین تر و دوران کودکی بهتر اتفاق می افتد، گفت: کودکی و نوجوانی جز این دوره هاست که مسائل تربیتی و اقدامات انجام شده برای افراد هم ماندگاری بیشتری دارد و هم می تواند فرد را تا سال های سال همراهی کند و به عنوان پایه ای برای شخصیت فرد لحاظ شود که با در نظر گرفتن تمام این ها کودکی و نوجوانی دوره ای حساس و مهم است.
وی در ادامه در خصوص برنامه های کانون پرورش فکری برای نهادینه کردن ارزش های اسلامی در ذهن کودکان توضیح داد: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به تنهایی به عنوان دستگاه فرهنگی برای تغییر نگرش افراد جامعه کافی نیست و همه دستگاه ها باید هماهنگ و هم فکر باشند و با ملاک قرار دادن واقعیت های جامعه برنامه ریزی برای تغییر داشته باشند.
البته خبرنگار فارس تلاش کرد با تعدادی دیگر از مدیران هم در این خصوص صحبت کند که بعد از چند روز پیگیری تاکنون حاضر به اظهار نظر در خصوص وظایف شان نشده اند.
شورای فرهنگ عمومی، حلقه اتصال دستگاه های فرهنگی است اگر...
در شرایط فعلی جامعه که آسیب های فرهنگی نه در زیر پوست شهر، بلکه در ظاهر و گاهی ملا عام دیده می شود، به نظر می رسد شورای فرهنگ عمومی باید با یک تغییر رویه جدی موضوعات روز را در دستور کار قرار دهد و ضمن تعیین مصوبات برای ادارات زیر مجموعه تعیین وظیفه کند و بر اساس چشم انداز تعریف شده روند اجرای مصوبات را مطالبه کند.
امروز دستگاه های زیادی در حوزه فرهنگ مسؤولیت دارند و بدون شک بخش مهمی از وضعیت نابه سامان فرهنگی جامعه بر گرفته از کم کاری همین دستگاه هاست؛ بدون شک اگر اداره کل ورزش و جوانان، آموزش و پرورش، فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان تبلیغات، میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، دانشگاه های استان و ... با عزمی جدی و برنامه ای منسجم وارد جنگ فرهنگی شوند، حتما در این میدان هم مانند دفاع مقدس پیروز خواهیم شد.
انتهای پیام/3339/م
از بین جامعه چندین هزار نفری فعالان رسانه ای در کشور جمعیتی کمتر از 100 نفر متعلق به کردستان است که متأسفانه این جمعیت محدود نیز به دلیل وجود برخی افراد سودجو که خود را در پوستین خبرنگاری در استان جای داده اند و در لوای این نام پرطمراق به انواع سودجویی ها، تخلف های مالی و اجتماعی دست می زنند، به حاشیه رانده شده و تنها از نام و نشانشان سوء استفاده می شود.
متأسفانه با وجود اعتراضات همیشگی خبرنگاران واقعی استان در خصوص نفوذ این افراد سودجو که به مثابه شبه باندهای مافیایی بوده و هرجا که بوی پول و سوء استفاده مالی و اجتماعی آید نفوذ می کنند هنوز از سوی مسئولان و متولیان امر در استان چاره ای برای مقابله با این افراد سودجو که رسالت خطیر خبرنگاری در استان را تحت الشعاع فعالیت های سودجویانه خویش قرار داده اند، نشده است و در بسیاری مواقع این مهم در ذهن خبرنگاران واقعی و زحمت کشان عرصه خبر استان متبلور می شود که شاید آقایان متولی امر و دستگاه های نظارتی در این عرصه به عمد این گروه های خراب کار رسانه ای را به بدنه اطلاع رسانی استان تزریق کرده اند و یا به آنان چراغ سبز نشان داده اند که رسالت خبرنگاران واقعی استان را زیر سوال ببرند و مانع ارتباط مردمی با آنان شوند.
رسانه ها رکن چهارم دموکراسی در هر جامعه ای محسوب می شوند و ارتباط قوی آنان با مردم و مسئولان می تواند میان بر و پلی باشد برای توسعه همه جانبه آن جامعه که متأسفانه کردستان توانمند به دلیل بی توجهی وعملکرد ضعیف مدیران متولی حوزه اطلاع رسانی تاکنون نتوانسته است ازاین ظرفیت ویژه به نحو احسن استفاده کند.
اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متولی اصلی حوزه رسانه در استان به نوعی خود را از نظارت ها، رفع دغدغه ها، تسهیل امور تخصصی و ارتقای جایگاه خبرنگاران واقعی دور نگه داشته و به حوزه رسانه به عنوان یکی از حوزه های درجه چندم زیر پوشش خود می نگرد و همین نظارت های ضعیف در سنوات گذشته موجب شده است مسیر برای سوء استفاده و سودجویی دلالان و سودجویان مالی و اجتماعی از عرصه اطلاع رسانی استان هموار شود و روز به روز نیز شاهد حرکت قارچ گونه این سودجویان برای سلطه بر میدان تأثیرگذار اطلاع رسانی استان هستیم که متأسفانه هدفی جز تخریب جایگاه واقعی خبرنگاران و نابودکردن پایگاه مردمی رسانه ها را در استان دنبال نمی کنند.
اگر وضعیت به همین منوال طی شود نه تنها جمعیت کمتر از 30 نفر خبرنگار واقعی استان افزایش نخواهد یافت بلکه خبرنگاران فعلی نیز با سرخوردگی و به منظور حفظ شأن و منزلت خویش لقای کردستان را به بقای آن ترجیح داده و همچون گذشتگان راهی دیار غربت خواهند شد.
مسئولان و متولیان شاید در خیال خویش به این مهم می نگرند که اگر خبرنگار و یا منتقد رسانه ای در استان نباشد دیگر کسی نمی تواند به آنان خورده بگیرد و آن ها را زیر ذره بین داشته باشد لذا از سویی دیگر نیز کم کاری ها و عدم نظارت های آنان شاید از این وادی باشد و این آقایان به خیال خام خویش به این مهم می اندیشند که با حمایت از این باندهای سودجو می توانند عرصه اطلاع رسانی و نقد در استان را به سیطره خویش درآورده و وجدان های بیدار را خاموش کنند اما باید بدانند که مردم استان چندین گام از آنان جلوتر هستند و فضای مجازی به کمک روشنگری و تبیین امور در جامعه آمده است و تخلفات و امور مخالف با موازین فرهنگی و اجتماعی در سریع ترین زمان ممکن برملا می شود.
هرچند که امیدی برای مقابله با سودجویان نفوذی به عرصه رسانه در استان از سوی مسئولان و متولیان امر وجود ندارد اما امید است که مردم استان که همواره ثابت کرده اند که گام هایشان استوار و نگاه هایشان بلندتر از بسیاری از مسئولان و مدیران استان است سره را از ناسره تشخیص داده و با حمایت از فعالان رسانه ای و خبرنگاران واقعی مسیر را برای زدودن استان از لوث گروه های سودجو در عرصه رسانه استان هموار کنند.
انتهای پیام/
با تمام این اوصاف، کافی است وارد نجف آباد بشوید و سراغ یک کتابفروشی را از شهروندان بگیرید؛ اگر پیگیر باشید، شاید بتوانید 1 یا 2 کتاب فروشی که کتاب هایی در حوزه ادبیات یا هنر به فروش می رسانند، بیابید؛ شهری با حدود 300 هزار نفر جمعیت که بنا به گفته محبوبه عباداللهی، مسئول نشر و مطبوعات اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی این شهرستان تا انتهای سال 1398 تنها 11 کتاب فروشی زیر نظر اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی فعالیت می کردند، که سهم کتابفروشی هایی که کتاب هایی در حوزه هنر و ادبیات عرضه می کنند، شاید 2 یا 3 کتاب فروشی باشد؛ آن هم نه به صورت تخصصی، بلکه یک قفسه کوچک در گوشه ای که نمی توانید کتاب مورد نظر خود را بیابید.
یک کتاب فروشی با نام سبز را می توانید در چهارراه فردوسی این شهر پیدا کنید، که مرجع کتاب های درسی و کنکوری است و شاید سهم کتاب های هنری و ادبی آن به 300 جلد هم نرسد. در این میان دو کتاب فروش قدیمی آقایان سرمدی و یزدانی در این شهر فعالیت می کنند.
محبوبه عباداللهی مسئول نشر و مطبوعات اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان نجف آباد به خبرنگار ایبنا می گوید: تا پایان سال گذشته بیش از هزار نفر اهل قلم در نجف آباد شناسایی شدند که سهم آنان از کتاب در این شهر عمدتا هیچ است.
اسماعیل ایمانیان، رئیس اتحادیه کتاب فروشان و نوشت افزار نجف آباد هم در گفت وگو با خبرنگار ایبنا با اشاره به تعطیلی 5 کتاب فروشی تخصصی در این شهر بیان کرد: تیر خلاص را اداره آموزش و پرورش به کتاب فروشی های سطح شهر زد که فروش کتب درسی را به صورت انحصاری و در بستر اینترنت درآورد. متاسفم که بگویم تمام کتاب فروشی های این شهر به دلایل بسیاری در شُرُف تعطیلی هستند. بسیاری از این کتاب فروشی ها، در آمد عمده خود را از طریق کتب درسی به دست می آوردند که همین هم از آنها دریغ شد.
وی با بیان اینکه تنها مسئله ای که به آن ارزشی نهاده نمی شود، کتاب است و گویی این کار، یک شغل محسوب نمی شود، می گوید: اشکم درمی آید، وقتی یک کتاب فروش کهنه کار حاضر شده است کتاب های خودش را کیلویی بفروشد. ما در طول سال گذشته یک پروانه کسب کتاب فروشی هم صادر نکرده ایم و این به دلیل عدم تقاضا بوده است.
ایمانیان با اشاره به اقبالی که توسط دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد صورت گرفت و در برهه ای منجر به پویایی مبحث کتاب در این شهر شد، می افزاید: دانشگاه آزاد، به دلیل اینکه یکی از مرجع ترین کتابخانه های کشور را دارد و از طرفی بالاترین تعداد دانشجوی در کشور را دارا بوده در زمان کوتاهی باعث شد که کتاب فروشی های نجف آباد جان بگیرند. اما از یک جایی به بعد همان را هم نداشتیم. حال آنکه کافی است شما یک فروشگاه دخانیات تأسیس کنید، تا سود ببرید. بیش از 40 سال است که دارم در حوزه کتاب فعالیت می کنم و به جرئت می توانم بگویم که عشق تنها دلیل من برای این کار بوده است.
ایمانیان تصریح کرد: باید به شما بگویم که اگر در طی این سال ها سرمایه ام را در جای دیگری گذاشته بودم، حالا از سرمایه داران بودم. اما چه کنم؟ عاشق بودم. در این سال ها یک مسئول هم از ما حمایت نکرد. وقتی که با هزینه خودم در یک فضای 400 متری نمایشگاه کتاب برگزار کردم، یک نفر از مسئولین این شهر به آن جا سر هم نزدند. گفته اند بیش از هزار نفر اهل قلم شناسایی شده اند. هزار اهل قلم و 10 کتابفروشی؟! و وقتی سرجمع کتاب هایی که چاپ کرده اند دو جلد نمی شود و اقلی از شهروندان هم کتاب شان را نمی خوانند، چه انگیزه ای برای آنان باقی می ماند؟! یک نویسنده برای نوشتن یک کتاب صدها کتاب می خواند و وقتی چیزی می نویسد، به تیراژ کمتر از 100 نسخه هم نمی رسد. قلبم به درد می آید از اینکه شبیخون فرهنگی همین جاست. شبیخون، همین دور کردن شهروندان از کتاب و فرهنگ است و نرسیدن به آن.
تعدد کتابخانه ها در نجف آباد هم می تواند بستری مناسب برای اهل قلم این شهر باشد. به گفته ی مهدیه، مسئول یک کتابخانه هیئت امنائی محلی در نجف آباد، کتابخانه های زهرائیه و انجمن نمایش شهرستان از کتابخانه هایی هستند که هم از لحاظ تخصصی بودن کتاب ها در حوزه ادبیات و هنر و هم از لحاظ تعداد کتاب، در شرایط خوبی به سر می برد. اما به دلیل تغییرات مکرر مدیریت خانه هنرمندان نجف آباد ، کتابخانه این مجموعه در وضعیت تأسف باری به سر می برد و چندین جلد از کتاب های این کتابخانه به یغما رفته است.
سیدروح الله حسینی، یکی از نویسندگان نجف آبادی در گفت وگو با خبرنگار ایبنا بیان کرد: در جلسه شورای فرهنگی اداری شهرستان که برای کاندیداتوری نجف آباد برای پایتختی کتاب ایران برگزار شده بود، من حضور داشتم، البته نسبت به اینکه چرا در جلسه شاهد آدم های مرتبط با حوزه کتاب نیستیم، گلایه هایی داشتم. آنجا این موضوع را مطرح کردم که ابتدایی ترین ایستگاه برای رشد کتاب و کتاب خوانی و سپس دریافت پایتختی کتاب، وجود کتاب فروشی در سطح شهرستان است. با همین تعداد کم کتابفروشی، آخرین بار کدام یک از مسئولین به کتابفروشی ها سر زده اند؟ اتفاق عجیبی البته در جلسه افتاد، و اینکه یکی از روسای دانشگاه های شهرستان، در اظهار نظری غریب گفت در دورانی که زندگی می کنیم، دیگر نیازی به کتاب نیست، شبکه های اجتماعی و مجازی می توانند کلیه نیازهای پژوهشی مخاطب را پاسخ دهند! . کتاب تنها ابزاری نیست که نیازهای مقطعی ما را رفع کند؛ یعنی تا زمانی که پژوهشی در کار نباشد، کتاب جایگاه ندارد.
حسینی با اشاره به کتاب روشی های متضرر و تعطیل شده نجف آباد هم افزود: می خواهم از یکی دیگر از کتابفروشی های شهرستان حرف به میان آورم. روزگاری یک کتابفروشی در میدان اصلی شهر دایر شد، در محلی پر رفت و آمد، که تمام شریان های شهر از آنجا سرچشمه می گرفت. یک کتاب فروشی که همپای مرکز استان می توانستی کتاب های به روزی را در آن بیابی. می دانی سرنوشت آن چه شد؟ رفت در یک زیرزمین نمور و تاریک، زیرِ پاساژی که دل و جگر می فروخت و روبه رویش فست فودی بود، در یکی از خیابان های فرعی شهر و به مرور هیچ!
نجف آباد در چند کیلومتری غرب شهرستان اصفهان واقع شده است. به همین سبب، آنهایی که پیگیر کتاب هستند، اصولا باید مسیر سخت و طولانی را پشت سر بگذارند تا برای خرید یک جلد کتاب، به مرکز استان بروند؛ شهرستانی که خود، شامل چند شهر و چندین روستا است و به نوعی بعد از اصفهان مرکزیت خاص در استان را دارد. این میان، کتاب فروشان و اهل قلمی مانده اند که با سیاست گذاری های اشتباه و بی توجهی به مسئله کتاب و صنف کتابفروشان روبه رو هستند. به گفته رئیس اتحادیه کتاب فروشان شهرستان نجف آباد، اگر فرمان به همین سو بماند، تا پایان سال 1400 هیچ کتاب فروشی دیگری در نجف آباد باقی نخواهد ماند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در اصفهان ، نجف آباد یکی از شهرستان های استان اصفهان است که اهالی آن فعالیت های مداومی را در عرصه فرهنگ دارند. کافی است نگاهی به فعالیت های فرهنگی نجف آبادی ها در سال های اخیر بیندازیم تا پی به پویایی آن ها در حوزه ادبیات و هنر ببریم. تعداد نویسندگانی که از این دیار، کتاب هایی را به چاپ رسانده اند یا حضوری فعال در حوزه مدیریت فرهنگی داشته و دارند، دال بر همین موضوع است. این شهر، که با محل تولد و زیست نویسندگانی چون بهرام صادقی، ابوالقاسم پاینده، احمد بیگدلی و بسیاری دیگر از نویسندگان ادبیات معاصر ایران، در میان علاقه مندان به کتاب شناخته می شود، در طی این سال ها بانی نشست های ادبی و هنری بسیاری همچون جرگه داستان نویسان بوده است.
با تمام این اوصاف، کافی است وارد نجف آباد بشوید و سراغ یک کتابفروشی را از شهروندان بگیرید؛ اگر پیگیر باشید، شاید بتوانید 1 یا 2 کتاب فروشی که کتاب هایی در حوزه ادبیات یا هنر به فروش می رسانند، بیابید؛ شهری با حدود 300 هزار نفر جمعیت که بنا به گفته محبوبه عباداللهی، مسئول نشر و مطبوعات اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی این شهرستان تا انتهای سال 1398 تنها 11 کتاب فروشی زیر نظر اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی فعالیت می کردند، که سهم کتابفروشی هایی که کتاب هایی در حوزه هنر و ادبیات عرضه می کنند، شاید 2 یا 3 کتاب فروشی باشد؛ آن هم نه به صورت تخصصی، بلکه یک قفسه کوچک در گوشه ای که نمی توانید کتاب مورد نظر خود را بیابید.
یک کتاب فروشی با نام سبز را می توانید در چهارراه فردوسی این شهر پیدا کنید، که مرجع کتاب های درسی و کنکوری است و شاید سهم کتاب های هنری و ادبی آن به 300 جلد هم نرسد. در این میان دو کتاب فروش قدیمی آقایان سرمدی و یزدانی در این شهر فعالیت می کنند.
محبوبه عباداللهی مسئول نشر و مطبوعات اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان نجف آباد به خبرنگار ایبنا می گوید: تا پایان سال گذشته بیش از هزار نفر اهل قلم در نجف آباد شناسایی شدند که سهم آنان از کتاب در این شهر عمدتا هیچ است.
اسماعیل ایمانیان، رئیس اتحادیه کتاب فروشان و نوشت افزار نجف آباد هم در گفت وگو با خبرنگار ایبنا با اشاره به تعطیلی 5 کتاب فروشی تخصصی در این شهر بیان کرد: تیر خلاص را اداره آموزش و پرورش به کتاب فروشی های سطح شهر زد که فروش کتب درسی را به صورت انحصاری و در بستر اینترنت درآورد. متاسفم که بگویم تمام کتاب فروشی های این شهر به دلایل بسیاری در شُرُف تعطیلی هستند. بسیاری از این کتاب فروشی ها، در آمد عمده خود را از طریق کتب درسی به دست می آوردند که همین هم از آنها دریغ شد.
وی با بیان اینکه تنها مسئله ای که به آن ارزشی نهاده نمی شود، کتاب است و گویی این کار، یک شغل محسوب نمی شود، می گوید: اشکم درمی آید، وقتی یک کتاب فروش کهنه کار حاضر شده است کتاب های خودش را کیلویی بفروشد. ما در طول سال گذشته یک پروانه کسب کتاب فروشی هم صادر نکرده ایم و این به دلیل عدم تقاضا بوده است.
ایمانیان با اشاره به اقبالی که توسط دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد صورت گرفت و در برهه ای منجر به پویایی مبحث کتاب در این شهر شد، می افزاید: دانشگاه آزاد، به دلیل اینکه یکی از مرجع ترین کتابخانه های کشور را دارد و از طرفی بالاترین تعداد دانشجوی در کشور را دارا بوده در زمان کوتاهی باعث شد که کتاب فروشی های نجف آباد جان بگیرند. اما از یک جایی به بعد همان را هم نداشتیم. حال آنکه کافی است شما یک فروشگاه دخانیات تأسیس کنید، تا سود ببرید. بیش از 40 سال است که دارم در حوزه کتاب فعالیت می کنم و به جرئت می توانم بگویم که عشق تنها دلیل من برای این کار بوده است.
ایمانیان تصریح کرد: باید به شما بگویم که اگر در طی این سال ها سرمایه ام را در جای دیگری گذاشته بودم، حالا از سرمایه داران بودم. اما چه کنم؟ عاشق بودم. در این سال ها یک مسئول هم از ما حمایت نکرد. وقتی که با هزینه خودم در یک فضای 400 متری نمایشگاه کتاب برگزار کردم، یک نفر از مسئولین این شهر به آن جا سر هم نزدند. گفته اند بیش از هزار نفر اهل قلم شناسایی شده اند. هزار اهل قلم و 10 کتابفروشی؟! و وقتی سرجمع کتاب هایی که چاپ کرده اند دو جلد نمی شود و اقلی از شهروندان هم کتاب شان را نمی خوانند، چه انگیزه ای برای آنان باقی می ماند؟! یک نویسنده برای نوشتن یک کتاب صدها کتاب می خواند و وقتی چیزی می نویسد، به تیراژ کمتر از 100 نسخه هم نمی رسد. قلبم به درد می آید از اینکه شبیخون فرهنگی همین جاست. شبیخون، همین دور کردن شهروندان از کتاب و فرهنگ است و نرسیدن به آن.
تعدد کتابخانه ها در نجف آباد هم می تواند بستری مناسب برای اهل قلم این شهر باشد. به گفته ی مهدیه، مسئول یک کتابخانه هیئت امنائی محلی در نجف آباد، کتابخانه های زهرائیه و انجمن نمایش شهرستان از کتابخانه هایی هستند که هم از لحاظ تخصصی بودن کتاب ها در حوزه ادبیات و هنر و هم از لحاظ تعداد کتاب، در شرایط خوبی به سر می برد. اما به دلیل تغییرات مکرر مدیریت خانه هنرمندان نجف آباد ، کتابخانه این مجموعه در وضعیت تأسف باری به سر می برد و چندین جلد از کتاب های این کتابخانه به یغما رفته است.
سیدروح الله حسینی، یکی از نویسندگان نجف آبادی در گفت وگو با خبرنگار ایبنا بیان کرد: در جلسه شورای فرهنگی اداری شهرستان که برای کاندیداتوری نجف آباد برای پایتختی کتاب ایران برگزار شده بود، من حضور داشتم، البته نسبت به اینکه چرا در جلسه شاهد آدم های مرتبط با حوزه کتاب نیستیم، گلایه هایی داشتم. آنجا این موضوع را مطرح کردم که ابتدایی ترین ایستگاه برای رشد کتاب و کتاب خوانی و سپس دریافت پایتختی کتاب، وجود کتاب فروشی در سطح شهرستان است. با همین تعداد کم کتابفروشی، آخرین بار کدام یک از مسئولین به کتابفروشی ها سر زده اند؟ اتفاق عجیبی البته در جلسه افتاد، و اینکه یکی از روسای دانشگاه های شهرستان، در اظهار نظری غریب گفت در دورانی که زندگی می کنیم، دیگر نیازی به کتاب نیست، شبکه های اجتماعی و مجازی می توانند کلیه نیازهای پژوهشی مخاطب را پاسخ دهند! . کتاب تنها ابزاری نیست که نیازهای مقطعی ما را رفع کند؛ یعنی تا زمانی که پژوهشی در کار نباشد، کتاب جایگاه ندارد.
حسینی با اشاره به کتاب روشی های متضرر و تعطیل شده نجف آباد هم افزود: می خواهم از یکی دیگر از کتابفروشی های شهرستان حرف به میان آورم. روزگاری یک کتابفروشی در میدان اصلی شهر دایر شد، در محلی پر رفت و آمد، که تمام شریان های شهر از آنجا سرچشمه می گرفت. یک کتاب فروشی که همپای مرکز استان می توانستی کتاب های به روزی را در آن بیابی. می دانی سرنوشت آن چه شد؟ رفت در یک زیرزمین نمور و تاریک، زیرِ پاساژی که دل و جگر می فروخت و روبه رویش فست فودی بود، در یکی از خیابان های فرعی شهر و به مرور هیچ!
نجف آباد در چند کیلومتری غرب شهرستان اصفهان واقع شده است. به همین سبب، آنهایی که پیگیر کتاب هستند، اصولا باید مسیر سخت و طولانی را پشت سر بگذارند تا برای خرید یک جلد کتاب، به مرکز استان بروند؛ شهرستانی که خود، شامل چند شهر و چندین روستا است و به نوعی بعد از اصفهان مرکزیت خاص در استان را دارد. این میان، کتاب فروشان و اهل قلمی مانده اند که با سیاست گذاری های اشتباه و بی توجهی به مسئله کتاب و صنف کتابفروشان روبه رو هستند. به گفته رئیس اتحادیه کتاب فروشان شهرستان نجف آباد، اگر فرمان به همین سو بماند، تا پایان سال 1400 هیچ کتاب فروشی دیگری در نجف آباد باقی نخواهد ماند.
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در اصفهان
خبرگزاری کتاب ایران
خبرنگار ایبنا
خبرنگار ایبنا
خبرنگار ایبنا
وی با بیان این که نقش حکومت اسلامی در ایجاد و ترویج این باور ضروری و اساسی است، ادامه داد: پیش از برنامه ریزی صحیح باید عناصر مفهومی چون فرد، خانواده و جامعه را در زمینه فعالیت علمی و فرهنگی به خوبی شناخت و جایگاه هر یک را بررسی کرد.
به گفته مسئول دبیرخانه جشنواره مد و لباس سیستان و بلوچستان، اضافه کرد: سپس در سه مرحله نهادینه سازی، گسترش فرهنگ عفاف و حجاب و حفظ و پاسداری از آن تلاش کرد.
یعقوبی با اشاره به جای خالی پوشش اسلامی روز در جامعه تصریح کرد: برای نهادینه سازی، گسترش و حفظ فرهنگ عفاف و حجاب باید از همه توانایی ها، اختیارات و امکانات موجود بهره گرفت.
وی اضافه کرد: پوشش زنان در سیستان و بلوچستان از حجاب کافی برخوردار است که این پوشش دارای قدمت چند هزار ساله بوده که تاکنون حفظ شده است.
انتهای پیام/
این مسئول خاطرنشان کرد: هم اکنون انجمن موسیقی شهرستان ری با همکاری شورای شهر قیامدشت، خاور شهر، مرتضی گرد و دهیاری روستای محمود آباد خدمات خوبی در این نواحی به علاقمندان به موسیقی داده است.
وی با بیان اینکه ترویج موسیقی ایرانی در میان جوانان می تواند آنان را از معظلات و مشکلات اجتماعی مصون کند، تاکید کرد: کلاس های موسیقی علاوه بر آموزش هنر به جوانان موجب کتابخوانی در میان آنان نیز می شود.
مسئول انجمن موسیقی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان ری ادامه داد: هنرمندان عرصه موسیقی شهرستان ری با تمام محدودیت ها در جنوب تهران عملکرد بسیار خوبی طی سال های گذشته داشته اند به طوری که طی سال های 95 و 98 گروه موسیقی رامشه شهرستان ری در جشنواره موسیقی شب های تهران مقام اول را کسب کرده است.
قدیری با اشاره به نبود حمایت مادی و سالن های مناسب برای تمرین و اجرای کنسرت در ری، افزود: انجمن موسیقی این شهرستان نیازمند کمک های مادی و معنوی دست اندرکاران است.
این مسئول گفت: هم اکنون انجمن موسیقی شهرستان ری مانند سایر نقاط استان تهران هیچگونه اعتباری ندارد و هزینه برگزاری کلاس های موسیقی نیز در فرهنگ سراها و سراهای محلات بالا است.
وی با بیان اینکه شهرستان ری زیرساخت لازم برای برگزاری کنسرت و درآمد زایی برای هنرمندان ندارد، عنوان کرد: هم اکنون فقط سالن کانون تربیتی سمیه و سالن فرهنگ سرای ولا مناسب برگزاری کنسرت است که به دلیل اجاره بالا هنرمندان جنوب تهران برنامه های خود را در سالن های تهران برگزار می کنند.وی با اشاره به شیوع ویروس کرونا، خاطرنشان کرد: متاسفانه امسال تمامی برنامه های انجمن موسیقی شهرستان ری به دلیل شیوع ویروس کرونا عقیم مانده است و امیداوایم دولت به این قشر از جامعه نیز توجه ویژه داشته باشد.
قدیری ادامه داد: انجمن موسیقی شهرستان ری به دلیل شیوع ویروس کرونا اجراهای زنده در فضای مجازی داشته است که هر کدام بین 800 تا 2 هزار و 500 بازید کننده داشته است.
وی با بیان اینکه شهرستان ری در گذشته دارای چهار آموزشگاه بود ولی امروز 13 آموزشگاه در این شهرستان فعال هستند، افزود: متاسفانه مسئولان این آموزشگاه ها بومی ری نیستند و بخاطر اینکه چند سال است در تهران مجوز تاسیس آموزشگاه موسیقی نمی دهند.
این مسئول در پایان با اشاره به اینکه شهرستان ری دارای 300 کلاس موسیقی در قالب 13 آموزشگاه است، یادآور شد: هم اکنون 200 نفر از بهترین مدرس های موسیقی کشور در آموزشگاه های شهرستان ری مشغول تدریس هستند.
به گزارش شهر ، خانه قدیمی سفیر بریتانیا در محله فردوسی، توسط 17 دانشجوی هنر و شهرسازی دانشگاههای تهران و خوارزمی در حال مرمت و احیا است. این دانشجویان با تشکیل یک گروه استارتاپی، احیای این خانه را بر اساس رویکرد احیای خانه های فرهنگ و هنر برای ایجاد آنها به محلی جهت گفتگوهای شهروندان دنبال کردند.
به گفته علی پورقاسمی، نوه مالک خانه و یکی از دانشجویان فعال در این پروژه، با اخذ مجوز و تاییدیه شهرداری مبنی بر ایجاد کاربری تجاری با رویکرد فرهنگی و هنری در یک بنای مسکونی و مجوزهای لازم از وزارتخانه های ارشاد و میراث فرهنگی از اردیبهشت 1397 تا اسفند 1398 مرمت و بازسازی آن انجام شد.
مجموعه ای که دارای بخش های مختلفی مانند سینما، آمفی تئاتر، اتاق جلسات، فضای کار اشتراکی، اتاق کار هنر و کافه است و تا کمتر از دو هفته دیگر به عنوان یک مجموعه چند منظوره فرهنگی به روی شهروندان بازگشایی خواهد شد.
محمدجواد حق شناس، عضو شورای اسلامی شهر تهران، رونق دادن این فضاها را به عنوان یک فرهنگ در حال رشد توصیف می کند و ادامه می دهد: این رویکرد به عنوان یک سیاست اعلامی و یک نوع فرهنگ سازی در تلاش است هزاران خانه قدیمی و ارزشمند که هنوز در معرض انهدام قرار نگرفته را احیا کند. اگر این سازه ها در معرض توجه قرار گیرد می تواند محلی برای درآمد جوانان و اشتغال آن ها باشد. همچنین با توجه به اینکه بسیاری از خانه های قدیمی به آپارتمان تبدیل شده و شهروندان فضایی برای گفتگو و ملاقات ندارند ایجاد فضاهایی از این دست این فرصت را برای آن ها فراهم می کند.
امیری/ به گزارش شهرآرانیوز، روز گذشته ( 20 تیر 99) معاون هنری و سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی، از تعطیلی همه آموزشگاه های هنری و سینمایی خبر داد اما کلاس های هنری همچنان بی سر و صدا در این روزهای کرونایی به فعالیت خود ادامه می دهند.
محمدرضا محمدی با اعلام این خبر گفته بود: این تصمیم باتوجه به نامه معاون امور بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و رئیس مرکز بهداشت خراسان رضوی و بند 3 صورت جلسه پنجاهمین جلسه ستاد استانی پیشگیری و مقابله با کرونا گرفته شده است و بر این اساس کلاس های آموزشگاه های آزاد هنری، سینمایی، مراکز مهارت آموزی و زبان در این استان به صورت غیرحضوری و مجازی برگزار می شود.
هستیم، تشریف بیاورید
وقتی بر اساس همین خبر با چند آموزشگاه آزاد هنری و مهارت آموزی تماس می گیریم و به بهانه ثبت نام یا لغوکردن یک جلسه کلاس صحبت می کنیم، خبری از تعطیلی آموزشگاه نیست. در بین تماس هایمان تعدادی از آموزشگاه ها از بلاتکلیف بودن وضعیت خبر می دهند و اینکه باید چند روز دیگر تماس بگیریم، اما دیگر آموزشگاه های هنری با قاطعیت اعلام می کنند که می توانیم برای ثبت نام یا حضور در کلاس ها به آموزشگاه برویم.
با یکی از آموزشگاه های آزاد هنری تماس می گیریم تا برای ثبت نام دوره نقاشی مراجعه کنیم. کسی که گوشی را برداشته است، می گوید مشکلی نیست و می توانیم مراجعه کنیم. برای اطمینان از او می پرسیم آیا احتمال دارد آموزشگاه ها این هفته تعطیل شوند و اگر این طور است، بهتر نیست بعد مراجعه کنیم؟ اما آن طرف می گوید نه آموزشگاه ها با رعایت مسائل بهداشتی فعال هستند.
هر طور هنرجو بخواهد کلاس برگزار می شود
باتوجه به اینکه خبر تعطیلی کلاس های هنری و آموزشگاه های آزاد روز گذشته یعنی 20 تیرماه منتشر شده است، احتمال می دهیم شاید هنوز بخش نامه ای به دست مسئولان آموزشگاه ها نرسیده باشد، اما وقتی با یکی دیگر از آموزشگاه های مهارت آموزی تماس می گیریم و پیغام گیر می گوید آموزشگاه تا اطلاع ثانوی تعطیل است، متوجه می شویم برخی آموزشگاه ها بر اساس همین خبر تعطیل کرده اند.
مسئول پاسخ گویی تلفن در یک آموزشگاه آزاد موسیقی نیز خبری از تعطیلی آموزشگاه ها ندارد و می گوید: کلاس های ما یک نفره برگزار می شود، بنابراین نیاز نیست تعطیل کنیم، زیرا همه مسائل بهداشتی رعایت می شود.
شماره آموزشگاه هنری دیگری را از سایت های تخفیف برمی داریم و تماس می گیریم. شخصی که گوشی را برمی دارد، معلوم نیست مربی است یا احتمالا مدیر آموزشگاه، اما می گوید هرطور که هنرجو بخواهد کلاس برگزار می شود. او می گوید باتوجه به تعطیل شدن کلاس ها، کلاس های آنلاین را در فضای مجازی فعال کرده اند، اما اگر هنرجو تمایل داشته باشد، می توانند برایش کلاس حضوری هم برگزار کنند.
رسانه ها برایمان نزنند
نکته جالب اینکه هیچ کدام از این آموزشگاه ها که با آن ها تماس گرفتیم، جزو مراکز نامعتبر یا غیرمجاز نبودند، بلکه همگی جزو آموزشگاه های آزاد فعال مشهد هستند که به دلیل شرایط کرونا دچار نوعی سردرگمی شده اند. یکی از مدیران این آموزشگاه ها در صحبتی خودمانی می گوید که آموزشگاه در همان فروردین و اردیبهشت ماه نیز باز بوده است. او معتقد است شرایط موجود به شکلی است که خود افراد می توانند تصمیم بگیرند. او حرف هایش را این طور ادامه می دهد که در این شرایط که آموزشگاه ها درحال فروریختن هستند، دیگر رسانه ها برایشان نزنند و بگذارند اندک هنرجویانشان را تعلیم دهند.
اجاره ملک دوبرابر شده موضوع دیگری است که مسئول یکی دیگر از آموزشگاه ها بیان می کند و در حالی که تأکید می کند هیچ نامی از او و آموزشگاهش نیاوریم، می گوید: ارشاد از وزارت گرفته تا اداره کل، هر روز یک نظری دارد، در حالی که باید بیایند و وضعیت ما را از نزدیک ببینند. شاید برای ما هم خیلی بهتر باشد همین الان تعطیل کنیم، اما می گوییم شاید همین اندک هنرجو بتواند بخشی از اجاره را تأمین کند. می گویند می توانیم وام بگیریم تا بخشی از خسارت هایمان جبران شود، امیدواریم این خبر واقعی باشد.
زیرزمینی شدن کلاس های هنری
مربی یکی از آموزشگاه های موسیقی نیز از رایج شدن کلاس های زیرزمینی در زمینه های مختلف هنری خبر می دهد و می گوید: یکی از همکارانم همه شاگردانش در آموزشگاه را راضی کرده است تا در مکانی که برای آموزش درنظر گرفته است، آموزش ببینند. او آپارتمانی اجاره کرده است و شاگردانش را در آنجا آموزش می دهد. از من هم خواسته است هنرجویانم را در آنجا آموزش دهم و اجاره آپارتمان را 2 نفری بپردازیم.
به نظر می رسد تعطیل شدن آموزشگاه های آزاد هنری و کلاس های هنری و مهارت آموزی، با وجود اینکه امری ضروری است، بدون توجه به شرایط اقتصادی آموزشگاه های آزاد هنری انجام می شود و این مسئله پیامد هایی دارد. یکی از مهم ترین پیامد های آن، همین است که راه را برای برگزارکردن کلاس های زیرزمینی باز می کند. هنرجویانی که دوست ندارند آموزش هایشان به وقفه بیفتد، تصور می کنند در مکانی اختصاصی تر می توانند شرایط سلامت خود را بهتر کنترل کنند و بنابراین به حضور در این کلاس ها ترغیب می شود.
گرچه مسئولان ارشاد با قاطعیت بیان می کنند با هرگونه تخلفی برخورد می شود، این شرایط خاص این روزهاست که فضا را برای فعالیت های زیرزمینی مهیا می کند. بررسی وضعیت اقتصادی آموزشگاه های آزاد هنری و اولویت قرار دادن آن ها برای جبران خسارت، یکی از راه هایی است که می تواند فرهنگ و هنر این شهر را در مسیر خودش نگه دارد.
معاون هنری سینمایی فرهنگ و ارشاد فارس افزود: باوجود اینکه یکی از وظایف این اداره کل حمایت و محافظت از منافع آموزشگاه هاست، اما از آنجا که اولویت اصلی آحاد جامعه از جمله دستگاه های دولتی و خصوصی و همچمین شهروندان، پیشگیری از شیوع بیماری و محافظت از سلامت افراد است، رعایت اصول ضد عفونی محل آموزش و در نظر گرفتن توصیه های بهداشتی محیط (حتی هنرجو و مدرس) برعهده مدیران آموزشگاه ها می باشد.
مرامی در پایان خاطر نشان کرد: باتوجه به تاکید ستاد استانی مبارزه با بیماری کرونا، مبنی بر برخورد با افرادی که با نادیده گرفتن پروتکل ها موجب به خطر افتادن سلامت شهروندان می شود، اعلام می نماید موارد تخلف را جهت اقدام به این اداره کل اعلام نمایند.
وی افزود: انجمن هنرهای نمایشی نیز طی جلسه ای کریم جشنی را به عنوان رئیس انجمن معرفی و به ما اعلام کردند، اما روال قانونی این انتصاب نیز باید طی شود. بر اساس خواسته رئیس اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان و طبق پیگیری های بنده به دنبال آن هستیم تا شرایط را برای برگزاری انتخابات فراهم کنیم.
معاون امور هنری و سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی عنوان کرد: اگر امکان آن وجود داشته باشد، انتخابات را به صورت فیزیکی برگزار خواهیم کرد و اگر این امکان نباشد، مانند انتخابات خانه مطبوعات، به صورت آنلاین برگزار خواهد شد، سپس انجمن شکل و شمایل قانونی خود را پیدا خواهد کرد و انجمن جدید فعالیت را آغاز می کند.
محمدی ادامه داد: در همین راستا طی صحبتی که با اداره کل نمایش در تهران داشتیم، به ما قول داده شد که در صورت امکان، ظرف چند هفته آینده انتخابات در استان برای روی کار آمدن هیئت مدیره جدید انجام شود. البته ما به تهران اعلام کردیم که هم از نظر فیزیکی و هم از نظر آنلاین شرایط و آمادگی برگزاری انتخابات را داریم و تنها منتظر تصمیمات آن ها برای برگزاری هستیم.
سینماها و سالن های نمایش استان به فعالیت خود ادامه می دهند
وی در خصوص تعطیلی سینماها و سالن های نمایش در استان، تصریح کرد: طبق آخرین دستورالعمل دانشگاه علوم پزشکی و محدودیت کتبی که روز پنج شنبه به ما ابلاغ شده، تنها محدودیت و تعطیلی برای آموزشگاه های آزاد هنری، مراکز زبان، آموزشگاه های سینمایی و مراکز مهارت آموزی ابلاغ شده است، اما در خصوص تعطیلی سینماها و سالن های نمایشی در استان هنوز ابلاغی نداشته ایم.
معاون امور هنری و سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی خاطرنشان کرد: همچنین طی صحبتی که با معاون دانشگاه علوم پزشکی داشتم، جویای وضعیت تعطیلی سینماها و سالن های نمایش در استان شدم که در همین راستا گفته شد در جلسات ستاد پیشگیری کرونای استان تصمیمی برای تعطیلی سینماها و سالن های نمایشی گرفته نشده است.
محمدی ادامه داد: اگر در خصوص این موضوع تصمیم جدید ابلاغ شود، ما نیز به صورت کتبی به مدیران سینماها و سالن های نمایشی اعلام خواهیم کرد و آن ها نیز باید محدودیت ها را حتما اجرایی کنند.
منبع: ایسنا
انتهای خبر/
هنرمند پیشکسوت صدایش می کنیم و نمی دانیم خسرو ثقفیان تا چه حد از این واژه بیزار است. می گوید: ما نه فسیلیم و نه پیشکسوت، بلکه آیندۀ هنرمندان جوان امروزیم. ناامید و خسته چراکه چندی بعد، هیچ کس به خاطر نخواهد آورد که بودیم و برای هنر این شهر چه کردیم.
شرح نمایشنامه هایی که نوشته و یا بازی و کارگردانی کرده، آن قدر زیاد است که در مجال تنگ یک گفتگو نمی گنجد. از او می خواهم به علت العللی که یک هنرمند را به نقطۀ معدوم ساختن گذشته اش می رساند با ایسنا سخن بگوید و ثقفیان این گونه مرا سر سفرۀ دلش می نشاند: سی سال است که بسته ای پیشنهادی را به نیت ارزش گذاری گذشتگان هنرمند و برای حفظ کرامت گذشتۀ هنری شهر آماده کرده ام و هیچ کس به آن وقعی ننهاده. البته وعده زیاد شنیده ام، اما تا امروز هیچ اتفاقی نیفتاده و اگر حرکتی هم شروع شده به سرانجام نرسیده. یکی از مواردی که در این پکیج به آن اشاره کرده ام، ضرورت ارزش گذاری هنرمندان است. اگر جوانان ما ببینند که در ازای اقدامات شایستۀ گذشتگان نام نیکی از آن ها برجای مانده بینش خود را نسبت به زندگی تغییر می دهند و یقین پیدا می کنند که این خلاقیت ها و تلاش ها در شلوغی روزگار گم نمی شود.
او تأکید می کند: ما بدون ریشه هایمان بدون معنی هستیم، بدون توسل به اندیشه گذشتگانمان بدون معنی هستیم و بدون در نظر گرفتن تجربیات پدرانمان همواره در حال تکرار، درجا زدن و اتلاف وقت و سرمایه ایم.
کرامت نهادن به هنرمندان باسابقه، نباید منجر به عضویت نمایشی آن ها در شوراهای مختلف در قامت مشاور شود و هیچ خروجی مشخصی نداشته باشد. در گرجستان، برای هنرمندان تأثیرگذار صندلی های ویژه ای را اختصاص می دهند و به عنوان مثال می گویند صندلی شماره 10 از آن فلان هنرمند است. شبی که این هنرمند نخواهد در سالن حضور داشته باشد بلیت صندلی اش را می فروشند و 70 درصد پول آن را به حساب او واریز می کنند. ما برای هنرمندان باسابقۀ خود چه می کنیم؟ اصلاً می دانیم رتبۀ کدام هنرمند چند است و در کجای این دایره ایستاده؟ نمی دانیم و به همین دلیل به پژوهشکده تئاتر و سینما برای ارزش گذاری درست هنرمندان نیازمندیم .
مزایای پژوهشکدۀ تئاتر و سینما را چنین شرح می دهد: اینجا می شود روی سابقۀ هر فرد تمرکز کرد و دانست چه کسی برای کدام شورا مناسب است و چه کسی شایستگی حضور در انجمن های مختلف را به عنوان نمایندۀ هنرمندان سینما یا تئاتر دارد. باوجود این پژوهشکده جایگاه افراد مشخص می شود و دیگر کسی نمی تواند بی هیچ رزومۀ درستی به خود لقب استاد و پیشکسوت بدهد. در این پژوهشکده باید یک بار دیگر استاد را تعریف کنیم، چراکه این واژه به شدت دم دستی شده، درست مثل واژۀ پیشکسوت و اهمیت این امر وقتی روشن می شود که بدانیم استاد الکی، هنرمند الکی تربیت می کند.
پژوهشکدۀ تئاتر و سینما باید باشد تا تمایز بین هنرمند فعال و هنرمند سیاهی لشکر مشخص شود. این پژوهشکده باید باشد تا جوانان بدانند هر مو سفیدی استاد نیست.
این پژوهشکده باید باشد که هنرمندان ما دغدغۀ دفن شدن یا نشدن در قطعه هنرمندان را نداشته باشند. شاید به نظر خنده دار بیاید، اما بسیاری از هنرمندان باسابقۀ ما اکنون دل نگران مردنشان هستند. دل نگران اینکه چه کسی بعد از مرگ باید با شهرداری وارد مذاکره شود و به آن ها ثابت کند که این مرد چقدر هنرمند بوده تا برای آن ها در قطعۀ هنرمندان و نام آوران باغ رضوان یک تکه جا در نظر بگیرند.
او دربارۀ معضل دفن هنرمندان در قطعه نام آوران و هنرمندان می گوید: در حال حاضر قطعۀ هنرمندان و نام آوران هیچ معیاری برای دفن افراد ندارد و بنده این مسئله را به رئیس سازمان فرهنگی اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان اطلاع داده ام. ایشان فرمودند آیین نامه ای به همین منظور تدوین کنم و چنین کردم و گفتم که تدوین شد. گفتند تماس می گیرند و چهار سال گذشته و هنوز تماس نگرفته اند.
نام این قطعه نیز درست نیست و باید تغییر پیدا کند، چراکه هر هنرمندی نام آور نیست. به دلیل خلط این دو واژه، بعضی از هنرمندان نام آور می گویند ما نمی خواهیم اینجا سرمان را روی زمین بگذاریم .
این هنرمند باسابقه یادآور می شود: زمانی که محمدرضا رهبری مسئول دفتر تخصصی تئاتر بود پروژۀ تاریخ شفاهی تئاتر اصفهان کلید خورد و ضبط آن حدود سه سال طول کشید. 33 هنرمند شاخص تئاتر هر کدام سه ساعت نشستند جلوی دوربین و از تاریخ تئاتر اصفهان گفتند. قرار بود این پروژه ادامه پیدا کند و به نسل جوان تر هم بپردازد، اما بعد از تغییر مدیر دفتر تخصصی تئاتر این پروژه هم متوقف شد و نمی دانم چه تصمیمی برای ارائه آن گرفته اند. قطعاً اگر موزۀ تئاتر و سینما تأسیس شود، این پروژه می تواند منبع خوبی برای پژوهشگران باشد.
ما خیلی خسته ایم، خیلی این جمله را با آه توأم می کند و می گوید: از دوره ای که آقای کاظمی مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان بوده تا امروز بنده بحث تأسیس این موزه و پژوهشکده را به انحای مختلف و با افراد و مسئولان مختلف مطرح کرده ام، اما متأسفانه هیچ توجهی به آن نشده. می گویند پیشنهادات را مکتوب کن مکتوب می کنم و دوباره بی توجهی می بینم! ما به یک خانه سالمندان ویژه هنرمندان نیازمندیم، نمی دانم این را باید به چه کسی بگویم و برای چه نهادی مکتوب کنم که فایده داشته باشد.
ثقفیان ادامه می دهد: بنده پوستر تمام تئاترهای اجراشده و بریده هایی از مصاحبۀ هنرمندان قدیمی را داشتم، اما به دلیل جابجایی و این بی مهری ها و نبود موزه تئاتر و سینما مجبور شدم آن ها را دور بریزم و هر سال نیز بخشی از آرشیوم به همین شکل از بین می رود. حتی اگر من هم دور نریزم این اسناد و دیگر گنجینه های تاریخی هنرمندانی که می شناسم، به مرور زمان از بین می رود چون ما علم نگهداری از آن را نداریم.
اگر موزه تئاتر و سینما و در دل آن پژوهشکدۀ تئاتر و سینما تأسیس شود، اسناد باقیمانده من و دیگر اسنادی که در خانه تک تک هنرمندان موسفید هست یک جا جمع و به صورت اصولی نگهداری می شود. ارحام صدر باید در این موزه یک سالن داشته باشد، ممیزان و فرهمند و دیگران نیز. من شخصاً حاضرم کتابخانه ام را به این موزه ببخشم تا در اختیار پژوهشگران جوان تئاتر و سینما قرار بگیرد.
بسیاری از خانه های تاریخی که در تملک شهرداری اند می توانند به محلی برای این موزه تبدیل شوند و گردشگران به شهر بکشانند. ساختمان بانک ملی در خیابان سپه می تواند محلی برای این موزه باشد، همچنین ساختمان موزه هنرهای معاصر اصفهان که بهتر است به خاطر موضوعیت خود در یک ساختمان مدرن و معاصر جا خوش کند.
سخنش را با گفتن این جمله به پایان می رساند: می دانم که در حال حاضر اوضاع خوب نیست و ممکن است جوان ها بگویند همین که نان شبمان دربیاید بس است، ما را چه به تاریخ تئاتر و ...، اما ما ده سال آیندۀ همین جوان هاییم و تأکید می کنم، نسلی که تجربۀ نسل پیش از خود را مطالعه نکرده باشد، پیشرفت نخواهد کرد.
این خانم های فعال فرهنگی اجتماعی گیلان در این میزگرد به بیان اقدامات تخصصی در عرصه های فرهنگی اجتماعی، عملکردشان در دوران اوج بحران کرونا و مسائل و مشکلاتی که در عرصه های مختلف با آن روبرو بوده اند پرداختند.
فعالان فرهنگی که شاید کمتر از آن ها سخن گفته شده و اقدامات شان کمتر در بوق و کرنا شود اما آنچه مهم است تأثیر کارهای زیرپوستی آن ها در لایه های زیرین جامعه مخصوصا در ارتباط با دختران نوجوان است از طرفی پایه کار بودن آن ها در عرصه های مختلف به خصوص در مواجه با بحران هایی مانند کرونا را نیز نمی توان نادیده گرفت.
سردرگمی مسئولین در اوج بحران کرونا و ورود نیروهای جهادی به میدان عمل
"طیبه غنی" فعال فرهنگی و اجتماعی با بیان اینکه در اوج شیوع ویروس کرونا مسئولین اجرایی و تصمیم گیرنده استانی گویا در یک سردرگمی به سر می بردند و از بیمارستان ها آنطور که باید حمایتی نمی شد اظهار کرد: در 10روز اول بحران کرونا که روزها و ساعات مهمی به دلیل افزایش مرگ و میر و ابتلا محسوب می شد مسئولین سردرگم بودند و عادی ترین کار که بستن مسیرهای ورودی به گیلان بود را انجام ندادند.
وی با بیان اینکه وقتی دیدیم مسئولین وظیفه خود را انجام نمی دهند و جان مردم در خطر است به شخصه خود را موظف دانستم که وارد میدان عمل شوم افزود: مردم بصورت خودجوش به هم وصل می شدند و با همکاری گروهای جهادی، خیریه ها و...تلاش می شد خلأ ناشی از کمبود رسیدگی پر شود.
این فعال فرهنگی و اجتماعی افزود: ما بعنوان حلقه اتصال و زنجیره بین کسانی که خیریه داشتند ولی توان لازم برای تبدیل کمک های خود به لباس های ایزوله ای، ماسک و...را نداشتند عمل میکردیم بعنوان مثال اگر مجموعه ای ماسک تهیه می کرد اما نیاز به کش داشت این مجموعه را به بازار تهران یا تبریز وصل می کردیم.
وی با اشاره به ضرورت برش کفن برای متوفیان در دوران بحرانی کرونا گفت: در اوایل ماجرای کورونا در این بخش فعالیت می کردیم، مردم وحشت زده بودند، آمار مرگ و میر بالا و نیاز به کفن بسیار زیاد بود و از آنجایی که لفظ کفن عموما باعث ایجاد واهمه می شود به همین دلیل کسانی وارد این کار شدند که ترس چندانی نداشتند.
غنی با بیان اینکه در این مسیر دست غیب امداد الهی کاملا ملموس بود ادامه داد: گاهی مسیرها و ارتباطی ایجاد می شد که در شرایط عادی امکان پذیر نبود، بعنوان مثال من بعنوان یک فرد عامی به مسئولی در سازمان ستاد فرمان اجرایی امام وصل شدم و این ستاد عملکرد قوی در زمینه کرونا انجام میداد و نقاط ضعف را رفع می کرد.
هرکاری که در دوران کرونا انجام دادم به نیت حاج قاسم بود
وی تصریح کرد: در روزهای سخت بحران، بارها عنایت ائمه و دست برتری که حافظ بچه های جهادی بود را دیدیم، و اگر روزی با امام عصر (عج) یا حاج قاسم سلیمانی مواجه شوم با افتخار می گویم که نسبت به مشکلات مردم بی تفاوت نبودم و صرفا با خانه ماندن به فکر حفظ جان خود نبودم و تمام این کارها را به نیت حاج قاسم و پدر یکی از دوستانم که در دو روزه اول کرونا از دنیا رفت انجام دادم.
آموزش و ایجاد بازار فروش برای بانوان بدسرپرست
این فعال فرهنگی و اجتماعی با اشاره به خدمات خیریه منتظران مهدی(عج) و ایزد دوستان شمال، گفت: فعالیت روتین این خیریه حمایت و خدمات به خانم های بدسپررست، کم برخوردار و بی سرپرست است، بطوریکه به این افراد آموزش های لازم در زمینه تولید اقلام مختلف می دهند و سپس اجناس تولیدی انها را از طریق اینترنتی در معرض فروش قرار می دهد در واقع آموزش در کنار بازار فروش فراهم می کند که با آغاز کرونا نحوه خدمت رسانی این خیریه تغییر پیدا کرد.
عدم مسئولیت پذیری برخی مسئولین در بحران کرونا
وی یکی از دلایل ورود خیریه ها در زمان شیوع ویروس کورونا را عدم مسئولیت پذیری مسئولان عنوان کرد و گفت: یکی از مشکلات بزرگ این است افرادی که مسئولیت کاری را بر عهده دارند بنا بر وظیفه خود که بر اساس آن حیطه اختیارات، امکانات و...در اختیار دارند اقدام اثرگذاری انجام نمی دهند.
غنی با بیان اینکه در دوران کرونا هرگونه اقدامی که انجام دادیم بر اساس وظیفه و بصورت هدفمند بود اضافه کرد: در این میان عده ای هستند که نمی خواهند کارهای نیروهای جهادی دیده شود، اما در مجموع سعی می کنیم نسبت به عملکرد مسئولان حُسن ظن داشته باشیم و هرگاه احساس کردیم قدرتی مانع حرکت ما است تلاش خود را بیشتر کردیم.
وی در ادامه تصریح کرد: هر زمانی که نیروهای جهادی و انقلابی کار مهمی انجام می دهند و در کشور نمود پیدا میکند، اتفاقی رخ میدهد که مانع دیدن شدن و ایجاد دودستگی و دوقطبی شدن می شود.
انعکاس مشکلات بومی استان در فضای مجازی
غنی گفت: گاهی مشغول حواشی غیرمفید میشویم، به همین علت یکی از کارهای ما در فضای مجازی این است که مشکلات بومی و مسائلی که در استان گیلان کمتر دیده و به آن پرداخته می شود را منعکس کنیم.
این بانوی فعال فرهنگی و اجتماعی با بیان اینکه ملت ما از آغاز انقلاب تاکنون تحت فشار و کمبودهای مختلف فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی قرار گرفته اند افزود: ایران کشوری ثروتمند به لحاظ نیروی انسانی و طبیعی است و در هیچ کجای دنیا این دو ویژگی مهم بطور همزمان در کنار هم قرار نگرفته است.
وی از جهل، نفاق یا دشمنی برخی مسئولینی که بر سرکار هستند را عامل ناامیدی و خاموشی کورسوی امید مردم یاد کرد و گفت: به مسئولین توصیه می کنیم که قدر ملت شریف ایران را بدانند و برای حل مشکلات شان تلاش کنند، زیرا از دست دادن حمایت مردم و روحیه جهادی از دست دادن نعمتی بزرگ است.
نبود شغل و انتقال حس مفید نبودن به جوانان
این بانوی فعال فرهنگی و اجتماعی ادامه داد: متأسفانه حس مفید بودن از نسل جوان با وجود کسب تخصص و تحصیلات و در مقابل نبود شغل گرفته شده است و این حس در حال انتقال به نسل های دیگر است.
"منانه محمودی"، مدیر مؤسسه چشمه نور رضوان و فعال فرهنگی در حوزه زن و خانواده در تشریح فعالیت های این مؤسسه اظهار کرد: به مدت 7سال است که در این موسسه فعالیت هایی بر اساس نیاز مخاطب انجام می دهیم که این اقدامات در حوزه های فرهنگی، اجتماعی و اخیرا ورزشی انجام می شود به طور مثال برگزاری ماهیانه کوهنوردی ویژه دختران تا قبل از شیوع کرونا نیز از جمله اقدامات فرهنگی و تفریحی موسسه چشمه نور رضوان است .
ورود به ماجرای کرونا انتخابی منطقی بود هرچند که می دانستیم شاید مسیر بی بازگشت باشد
وی با بیان اینکه در ماجرای کرونا بر حسب وظیفه و پر کردن جاهای خالی که توسط مسئولین مربوطه نادیده گرفته می شد باعث شد وارد میدان خدمت شویم افزود: ورود به ماجرای کرونا در شرایطی که می دانستیم شاید راه برگشتی نداشته باشد انتخابی از روی عقل، منطق و وظیفه بود.
برخی چهره ها و افراد مسئول موضوع "اهمیت نقش زن در جامعه" را در حد حرف باور دارند
مدیر مؤسسه چشمه نور رضوان با اشاره به مشکلات پیشروی نیروهای جهادی گفت: هرتیمی بر اساس افکار و خط مشی خود عمل می کند و بیش از هرچیز با حزب بازی مسئولین دولتی و برخی از امت حزب الله که اهمیت نقش زن در اجتماع را صرفا در حد یک تئوری قبول دارند درگیر هستیم.
حزب بازی مانعی برای کارهای فرهنگی در استان
محمودی با تاکید بر اینکه مسئولین تنها کارهایی را انجام می دهند که نیاز به هزینه کرد مالی و اعتباری نداشته باشد افزود: مسئولین نگران تاوان آزمون خطا هستند حتی برخی افراد حزب اللهی و انقلابی فقط در حرف به نقش زنان در جامعه اعتقاد دارند و در عمل با وجود داشتن حیطه اختیارات و مسئولیت در بخش فرهنگی و پرورشی گوشه ای از کار را نمی گیرند و از طرفی دیگر، حزب بازی ها مانع کارهای فرهنگی در استان می شود.
مقاومت مسئولین فرهنگی در تغییر نگرش و مسیر حرکت خود/ برافراشته کردن بنرهای تکراری مهم ترین کار فرهنگی عده ای در هفته عفاف و حجاب است!
این بانوی فعال فرهنگی در حوزه زن و خانواده با اشاره به 21تیرماه روز عفاف و حجاب با بیان اینکه برافراشته کردن بنرهای تکراری مهم ترین کار فرهنگی عده ای در هفته عفاف و حجاب است! گفت: امسال هم مثل سال های گذشته می بینیم که یک سری بنرهای تکراری در رابطه با حجاب را از انبارها در می آورندو به عنوان کار فرهنگی به خورد ملت می دهند،این در حالی است که در بحث حجاب و عفاف ما طرح های تازه و آماده برای چاپ داریم اما مسئولین فرهنگی حاضر نیستند مسیر حرکت خود را تغییر دهند و سررشته های مغزی خود را جابه جا کنند.
وی با بیان اینکه مسئولین فقط محل خدمت خود را باهم عوض می کنند و در نتیجه فکر نو وارد کار نمی شود افزود: نیروهای حزب الهی و انقلابی که در بخش فرهنگی مسئولیت داشته و بودجه، مخاطب و مسئولیت دارند؛ حاضر نیستند یک گفتمان جدید را ارائه دهند.
نیروهای جهادی بر اساس وظیفه ای نانوشته خود را مکلف به خدمت رسانی می دانند
مدیر مؤسسه چشمه نور رضوان در ادامه این مطلب خاطرنشان کرد: نیروهای جهادی نسبت به وظیفه نانوشته ای خود را مکلف به خدمت رسانی می دانند و در مقابل مسئولینی هستند که چوب لای چرخ آنها می گذارند.
وی با اشاره به واقعه 21تیرماه حمله به مسجد گوهرشاد و کشتار مردم که این واقع مهم تاریخی که جریان آن بر اساس یک طرح انگلیسی است و رضا پهلوی درصدد اجرای آن بود، گفت: وضع قوانین پوششی جدید در کشور که کلاه شاپو و کلاه پهلوی نمونه ای از این طرح انگلیسی بودند منجر به اعتراض مردم و علما شد.
وی ادامه داد: علما به این طرح اعتراض می کنند و سید حسین طباطبایی قمی که مرجعیت عامه شیعه را بر عهده داشت به دنبال سیاست های تغییر لباس در دوران پهلوی اول، شخصا برای مذاکره با رضاشاه در مورد این سیاست ها به تهران می رود که وی را به عراق تبعید می کنند .
این فعال فرهنگی در حوزه زن و خانواده تصریح کرد: علمای مشهد اعتراض می کنند و مردم به جمع علما می پیوند که در پاسخ به اعتراضات مردم در 21تیرماه در مسجد گوهرشاد به دستور رضا پهلوی حرم امام رضا(ع) به توپ مینند، در جایی آمده که 600نفر شهید می شوند و در جایی دیگر گفته شده 2هزار نفر شهید و مجروح می شوند که همه آنها حتی افراد زنده و مجروح را در در منطقه کوه سنگی و خارج از مشهد در گوردسته جمعی دفن می کنند.
محمودی با اشاره به فرمایش رهبر معظم انقلاب در دیدار از نمایشگاه گوهرشاد گفت: در این بازدید مقام معظم رهبری اعتراض می کنند که درباره 21تیرماه در آموزش و پرورش، ادبیات و کتاب های ما مطلب کاملی وجود ندارد.
این بانوی فعال فرهنگی در حوزه زن و خانواده تصریح کرد: فقط در فیلم کلاه پهلوی درباره کشتار مردم در 21تیرماه اشاره می شود و رهبر می فرمایند در مسئله مسجد گوهرشاد ما فقط نقش رضا پهلوی را دیدیم و نقش علی اصغر حکمت که معاون وزیر معارف پهلوی بوده و در بخش فرهنگ سازی نقش داشته اشاره نشده است.
ضربه مهلک بوم گردی به باطن فرهنگی استان های شمالی
مدیر مؤسسه چشمه نور رضوان در ادامه این مطلب افزود: همین مسئله را میتوان با طرح بوم گردی در استان گیلان مقایسه کرد، می توان گفت نقشی و ضربه ای که امروز بوم گردی به باطن استان های شمالی میزند کمتر از نقش علی اصغر حکمت در کشف حجاب در دوران رضا پهلوی ندارد.
روستاها به لحاظ امکانات فرهنگی در فقر هستند
وی با بیان اینکه وضعیت پوشش و حجاب دختران در روستا از دختران شهری گاهی نامناسب تر است گفت: ارکان فرهنگی و بسیج محلات در روستاها کاری نمی کنند و روستاها به لحاظ امکانات فرهنگی در فقر هستند.
معضلات و آسیب های فرهنگی روستای "رومینا" سال گذشته به مسئولین اعلام شده بود
محمودی با اشاره به قتل رومینا دختر 13 ساله تالشی توسط پدرش بیان کرد معضلات و آسیب های فرهنگی روستای رومینا دختر 13ساله تالشی در سال گذشته توسط نیروهای جهادی به مسئولان مربوطه گزارش داده شده بود.
این بانوی فعال فرهنگی در حوزه زن و خانواده تصریح کرد: در مناطق روستایی با توجه به ورود توریسم و حجم عظیمی از مسافرانی که آزادانه و با هر پوشش و رفتاری ورود می کنند باعث آسیب فرهنگی و اجتماعی به نوجوانان روستایی می شود.
مدیر مؤسسه چشمه نور رضوان با تاکید بر اینکه وضعیت بوم گردی نیاز به توجه ویژه ای دارد و در صورت بی توجهی روستاها در آینده با وضعیت اسفناکی مواجه می شوند اضافه کرد: از افراد ارزشی خواهش می کنیم از تئوری پذیرفتن مسائل خارج شوند به عملی رسیدن امور بپردازند؛ بر اساس فرمایش رهبر معظم انقلاب کاری که مربوط به خانم هاست را به خودشان بسپارید.
کم کاری برخی از مسئولین در اوج بحران کرونا
طاهره عباسی مسئول مؤسسه نیکوکاری مهر تخفیف در این میزگرد درباره دلایل ورود به گروه های خیریه در مقابله با ویروس کرونا اظهار کرد: در روزهای اوج بحران کرونا مسئولان اجرایی با وجود وظیفه رسمی و قانونی خود را کنار کشیدند به همین دلیل سایر گروه ها وارد میدان عمل شدند.
وی با تاکید بر اینکه در کارهای خیر و جهادی معمولاً احساس و منطق عجین هستند و همین باعث ماندگاری کارهای خیر می شود گفت: هیچگاه در یک کار خیر نمی توانیم احساس و قلب را از یک خَّیِر بگیریم، احساس و منطق در کنار یکدیگر باعث می شوند که یک کار جهادی پر شور و به بهترین شکل انجام شود .
وی با بیان اینکه سبک زندگی امروزه باید دگرگون شود بیان کرد: تربیت بچه ها تنها به شیوه آپارتمان نشینی صحیح نیست و حالا که شرایط برای تغییر اساسی سبک زندگی وجود ندارد به همین دگرگون سازی موقتی روی آوردم که علاوه بر فرزندان من سایر کودکان مانند نسل ما خاطره ای خوش از دوران کودکی خود خارج از فضای آپارتمان نشینی برای سالهای بزرگسالی خود داشته باشند.
وی درباره خدمات مؤسسه نیکوکاری مهر تخفیف گفت: سال ها در زمینه جمع آوری پول و رسیدگی به بچه های بی سرپرست یا بدسرپرست را کار انجام میدادم که به پیشنهاد دوستی قرار بر این شد که تجارتی را شروع کنیم که از قِبَل آن تجارت بتوانیم درصدی را برای کارهای خیریه کنار بگذاریم.
عباسی با بیان اینکه شرکت مهر تخفیف یک سایت تجاری است که به فروش کالا و خدمات می پردازد و 5درصد از سود حاصل از این کار به خیریه اختصاص داده میشود افزود: هلال احمر برای اینکار دفتری در اختیار ما قرار داد و خانم نیک صفت تحریری نماینده سابق رشت که رییس مجمع خیرین هلال احمر است قول داده است که بچه هایی که مشکل سرپرستی دارند را به ما معرفی کند.
آموزش و اشتغالزایی برای نوجوان بی سرپرست
مسئول مؤسسه نیکوکاری مهر تخفیف ادامه داد: ما به این بچه ها کارهای هنری و... آموزش می دهیم و آنها کار می کنند و شرکت کارهای آنها را بفروش می رساند، و در واقع هدف اصلی این سایت استغالزایی برای نوجوانان بی سرپرستی است که در خیریه ها بزرگ شدند و در جامعه مورد قضاوت قرار می گیرند و یا شرایط مساعدی برای اشتغال آنها وجود ندارد ما از آنها حمایت و بازار کار در اختیار آنها قرار می دهیم.
وی با بیان اینکه استارت این کار مصادف با بحران کرونا بود و این سایت با وجود این که هنوز به صورت رسمی آغاز به کار نکرده است اما 16 نفر در این دفتر مشغول به فعالیت هستند گفت: در دوران بحران کرونا ما به گروه های مختلف وصل شدیم و به تهیه ماسک و گان و...پرداختیم و از طریق مختلف مختلف این لوازم را به بیمارستان ها می رساندیم که با کاهش بحران کرونا شرکت به کار اصلی خود یعنی حمایت از کودکان و نوجوانان بازگشت.
عباسی تصریح کرد: این بچه ها چون در خانواده بزرگ نمی شوند مشکل شدید فقر فرهنگی دارند و در جامعه پذیرفته نمی شوند و تحت قضاوت و نگاه سنگین مردم قرار می گیرند به همین دلیل ما این بچه ها را بیشتر به سمت کارهای فرهنگی هدایت می کنیم.
لزوم تهیه بازی فکری و کتاب برای رشد کودکان نیازمند
مسئول مؤسسه نیکوکاری مهر تخفیف با تاکید بر اینکه کودکان مانند خوراک، نیاز به بازی های فکری و کتاب دارند ادامه داد: در عید همه برای بچه ها پکیج غذایی تهیه می کنند درصورتیکه شاید یک بچه 7 ساله در طول سال حتی یک کتاب یا بازی فکری نداشته باشد ما اقدام به تهییه پکیج فرهنگی بازی فکری و کتاب کردیم که با ما مخالفت های زیادی مواجه شدیم.
رشد جامعه به تک تک اعضای آن بستگی دارد
وی با بیان اینکه نمی توان فقط به فکر بچه های خودمان باشیم و سایر بچه ها را نادیده بگیریم افزود: رشد من به رشد جامعه بستگی دارد، باید کل مجموعه جامعه با هم رشد کنند، بچه های ما در کنار این بچه ها درس می خوانند، پارک می روند و در آینده قرار است در کنار یکدیگر مشاغل مختلف جامعه را برعهده بگیرند در نتیجه این کودکان هم مانند فرزندان خودمان نیاز به رشد و پرورش فکری و روانی دارند.
عباسی در مقایسه با نقش پدر و مادر در تربیت کودکان نسبت به 10 سال گذشته گفت: حدودا تا 10 سال قبل که شبکه های مجازی، تنوع کارتون و آپارتمان نشینی بدین حد فشرده بر زندگی مردم حاکم نبود مادر پدر و حتی پدربزرگ و مادربزرگ روی تربیت کودکان خیلی تاثیرگذار بودند اما امروز این جامعه است که بچه ها را تربیت می کند.
مسئول مؤسسه نیکوکاری مهر تخفیف تصریح کرد: امروز به شخصه بعنوان مادر دو کودک هر چقدر اطلاعات خود را بروز می کنم باز هم از کودک خود عقب تر هستم و برخلاف گذشته بچه ها در زمینه اطلاعات مختلف جلوتر از والدین خود هستند.
وی با تاکید بر اینکه سلامت روان یک جامعه منوط به سلامت روان تک تک افراد جامعه است ادامه داد: نباید فراموش کرد تا زمانی که به نیازهای اولیه شامل خوراک، پوشاک و مسکن رسیدگی نشود سلامت روان، دین و فرهنگ تامین نمیشود، به همین علت با این که وظیفه من به عنوان یک فرد جهادی نیست و تامین این نیازها مسئولین مشخصی دارد اما با تمام وجود برای رفع نیازهای کودکان و نوجوانان نیازمند تلاش می کنم.
نسرین شهرامی، مسئول واحد خواهران هیأت خادمین الرضا(ع) در این نشست در دفتر پایگاه خبری تحلیلی 8دی با بیان اینکه دارای 11سال سابقه کار در این مجموعه است در تشریح اقدامات این کانون اظهار کرد: این کانون یک مجموعه فرهنگی_تربیتی است که در آن به هر چیزی که نیاز نوجوان و نونهالان دختر است در 20عنوان شامل سبک و مهارت های زندگی، خانه داری، سواد مالی، ورزش، فضای مجازی و ..در فضایی شاد و دخترانه میپردازیم.
کمبود فضای مناسب بازی برای تخلیه هیجانات دختران نوجوان
شهرامی با اشاره به برگزاری کارگاه، اردو، جشنواره های دختران و مادران، مسابقات و... با تاکید بر اهمیت بازی برای نونهالان و نوجوانان دختر گفت: متاسفانه در شهر فضای مناسبی برای بازی دختران نوجوان وجود ندارد که به لطف یکی از خیرین یک چمن مصنوعی فراهم شده است که ما در آنجا برای بچه ها جشنواره بازی های هدفمند برگزار می کنیم تا از این طریق هیجانات نوجوانی خود را در این محیط تخلیه کنند.
مسئول واحد خواهران هیأت خادمین الرضا(ع) تصریح کرد: اهمیت پرورش دختران نوجوان و نونهال در این است که این دختران در آینده قرار است نقش یک عروس، مادر و همسر را ایفا کنند و به دلیل اینکه آموزش و پرورش به این نکات توجه پرورشی و مهارت های زندگی توجه نمی کند، 14 سال است که در این زمینه به صورت تخصصی در حال پرورش دختران نوجوان هستم.
وی درباره مجموعه اقدامات این کانون در ایام کرونا گفت: به محض شیوع کورونا کانون مجموعه فعالیت های روتین خود را تغییر داد و نوجوانان را آموزش و ترغیب به خیاطی و کمک در تولید لوازم بهداشتی شامل ماسک وگان، دستکش... برای بیمارستان ها کردیم، دختران نوجوانی در این سه ماه به ما کمک کردند که ظاهرا آنها کاملاً با این عملکردشان متفاوت بود.
تولید 40هزار ماسک در3ماه با کمک دختران نوجوان
شهرامی تصریح کرد: ابتدا از یک چرخ خیاطی شروع کردیم که در طول این مدت به 25چرخ رسید، 3ماه شبانه روز از 7ونیم صبح تا 9شب در کارگاه در کنار بچه ها بودم، در طول این سه ماه تنها روز اول عید را در منزل ماندم و بدون دریافت هیچ وجهی تلاش کردیم و حدود 40هزار ماسک به ویژه برای روزهای اولیه قرنطیه برای برخی مشاغل به صورت اضطراری مجبور به کارکردن بودند نظیر سوپرمارکتی ها، نانوایی ها، راننده تاکسی ها و...تولید و توزیع کردیم.
مسئول واحد خواهران هیأت خادمین الرضا(ع) با بیان اینکه معمولاً افرادی که جهادی هستند و در این مسیر خدمت می کنند به دنبال دیده شدن نیستند و در این گونه کارها مسیر خود به خود هموار می شود افزود: اوایل که می خواستیم وارد بحث پرورش دختران نوجوان شویم علیه ما جبهه گیری های زیادی میشد.
وی تصریح کرد: بخصوص اینکه ما مکانی نداشتیم و مجبور بودیم به مدارس برویم و آنجا را از آنها اجاره کنیم تا با بچه ها در ارتباط باشیم و برای آنها کلاس تابستانی بگذاریم، به مرور برگزاری این کلاس ها و برنامه ها بین مسئولان و آموزش و پرورش جا افتاد.
شهرامی با بیان اینکه دغدغه مسئولین با نیروهای جهادی متفاوت است گفت: مثلاً اگر حجاب برای نیروهای جهادی دغدغه محسوب شود برای مسئولین دغدغه نیست، الان دغدغه ما این است که در هفته حجاب یک کار نو و چسمگیری انجام دهیم اما مسئولین روی کارهای تکراری سال های قبل مانور می دهند.
زمان بازنشستگی برخی مسئولین است
وی با تاکید بر اینکه برای پیشرفت نیازمند انتقاد سالم نه نگاه بخیلانه داریم افزود: هرکسی فکر میکند که کاری که خودش میکند درست تر است، مسئولین یا ایده نویی ندارند، بلد نیستند؛ یا وقت بازنشستگی عده ای دیگر از آنها است و از طرفی در بین ادارات دولتی و مسئولین یک ویروس رواج پیدا کرده است که اجازه نمیدهند کسی جز خودشان کار کنند.
مسئول واحد خواهران هیأت خادمین الرضا(ع) ادامه داد: هرکس در هرجایگاه و شغلی که قرار دارد باید بیش از هرچیز اول یک انسان خوب باشد و در انجام امور منتظر هیچ شخص و مسئولی نباید بود که شاید عذاب وجدان بگیرد و کاری انجام دهد، که همه باید در کنار هم خدمت کنیم و اجازه ندهیم کاری روی زمین لنگ بماند.
برای داشتن مدیران لایق فردا باید امروز دغدغه تربیت فرزندان خود را داشته باشیم
شهرامی بیان اینکه مدیران، مسئولین، اعضای شورای شهر، نمایندگان مجلس و سایر مشاغل آینده از دل خانه های ما وارد جامعه میشوند گفت: اگر انتظار داریم مدیران فردا خوب باشند باید دغدغه تربیت و پرورش فرزندان خود جامعه آینده را از همین امروز داشته باشیم.
وی با تاکید بر اعتماد مسئولین به نیروهای جهادی افزود: مسئولین به نیروهای جهادی که بدون دریافت هیچ حقوقی خالطانه کار میکنند اعتماد کنند و حداقل مسئولی قصد دارد نیرویی وارد مجموعه خود کند از بچه های جهادی استفاده کند، چون کسی که بدون دستمزد به نحوه احسن کار میکند و رعایت حق الناس جزء الویت های اول اوست قطعا شخصی کارامد و مفید است.
مسئول واحد خواهران هیأت خادمین الرضا(ع) ادامه داد: مسئولین برای حل مشکلات مردم از پشت میز و پنچره بیرون بیایند و تصور نکنند نیروهای جهادی و فرهنگی با هوا تغذیه میکنند و وظیفه آنها حل مشکلات است! بایستی طبق وظایف خود عمل کنند.
"سارا ناصری"، پرستار بیمارستان پورسینا و مسئول خواهران گروه جهادی فردوس در میزگرد عفاف و حجاب اظهار کرد: از سال 96 یک گروه جهادی بهداشت و درمان با فرمان آتش به اختیار رهبرمعظم انقلاب ایجاد کردیم و با توجه به اینکه در استان گیلان مناطق محروم زیادی داریم نیازی نیست برای اردوهای جهادی از استان خارج شویم و اگر هرروز هم برای این مناطق کار کنیم بازهم کم است.
ناصری از بی تفاوتی بعنوان یکی از آفت های اساسی جامعه یاد کرد و گفت: یکی از مشکلاتی که جامعه را درگیر کرده است بی تفاوتی نسبت به مشکلات همسایه و هم محلی است و در مقابل بی تفاونی مصرف گرایی بشدت در حال افزایش است.
بی تفاوتی به مشکلات جامعه مانند دومینو به خودمان باز می گردد
پرستار بیمارستان پورسینا و مسئول خواهران گروه جهادی فردوس تصریح کرد: امروز برای رسیدن به اهداف و ارمان های انقلاب باید کنار هم قرار بگیریم، زیرا بی تفاوتی در جامعه مانند دومینه است و قطعا دوباره به خودمان باز می گردد.
وی با بیان اینکه کرونا هم مانند یک دومینو برای کشور محسوب می شود گفت: گیلان خط مقدم کرونا در کشور بود که هم مردم گیلان و هم از سایر استان ها ما را حمایت کردند و اگر این حمایت ها نبود این خط مقدم میشکست.
گاهی لباس ایزوله شیفت عصر را پرستار شیفت شب می پوشید
پرستار بیمارستان پورسینا و مسئول خواهران گروه جهادی فردوس تصریح کرد: مردم استان های دیگر آگاهانه درگیر کرونا شدند ولی گیلان جزء اولین استان کشور، هیچ آمادگی و امکاناتی نداشتیم، فقط یک ماسک داشتیم و حتی همان لباس ایزوله شیفت عصر را پرستار شیفت شب می پوشید.
ناصری با بیان اینکه گیلان در زمان کرونا مانند خوزستان در سال 59 بود ولی کسی در کشور معنی زیر آتش بودن خوزستان را درک نمی کرد افرود: تمام بیمارستان های استان گیلان درگیر کرونا بودند، گیلان در این بحران سوخت و در این بین اصلی ترین مهره های تصمیم گیرنده یا خودشان درگیر بودند یا خانواده هایشان و اینکه در یک بحران مدیر بحران برای تصمیم گیری نباشد شرایط بسیار سخت و حساس میشود.
پرستار و مسئول خواهران گروه جهادی فردوس از عملکرد گیلان در بحران کرونا بعنوان حماسه بزرگی مانند دوران دفاع مقدس یاد کرد و گفت: در عرض چندساعت تصمیمات بزرگی گرفته و اجرا میشد بعنوان مثال تصمیم گرفته شد که در عرض یک روز تمام بیماران بیمارستان رازی به پورسینا منتقل شوند و ما همه بیماران رازی را پذیرفتیم.
ناصری با بیان اینکه کارهای جهادی منطقی و حسابگرانه است بطوریکه نتیجه آن منجر به احساس رضایت از انجام یک تصمیم منطقی می شود افزود: همه اتفاقات این دنیا به خود ما برمیگردد و نیروهای جهادی فقط بازیگران نقشی هستند که خدا به زیباترین شکل آن را هدایت و کارگردانی میکند .
وی با بیان اینکه برخی مدیران و مسئولان از تخصص لازم جهت سکانداری و هدایت سازمان مربوطه خود برخوردار نیستند، گفت:
بعضی از مدیران ذره ای زاویه دید خود را عوض نمی کنند و می خواهند همان مسیری که 15سال طی کردند را ادامه دهند در صورتی که جامعه ما جامعه ای پویا است و دائما اطلاعات بروزرسانی می شوند.
پرستار بیمارستان پورسینا و مسئول خواهران گروه جهادی فردوس تصریح کرد: امروز در معرض بمباران اطلاعات قرار داریم، برنامه های فرهنگی ما بصورت هفتگی در حال تغییر است و نمیتوان با یک الگوی قدیمی حرکت کرد، هرروز شاهد یک اتفاق جدید در سطح دنیا و داخل کشور هستیم و دانش آموزان و نوجوانان، زنان خانه دار و همه مردم هرروز با چالش های متفاوتی مواجه میشوند که برخی واکنش ها احساسی و ناپخته است.
ناصری با بیان اینکه چشم انداز مسئولین بر اساس تخصصشان نیست و منفعت طلب هستند افزود: سبک زندگی اسلامی همواره مورد تاکید رهبرمعظم انقلاب است اما توسط سازمان ها نادیده گرفته میشود و به آن بصورت تخصصی نپرداختند، در صورتیکه کسی که میخواهد نوجوانان را پرورش دهد باید از تخصص، تجربه و شایستگی های لازم برخوردار باشد تا لایق چنین امر مهم و حساسی در جامعه شود.
پرستار بیمارستان پورسینا و مسئول خواهران گروه جهادی فردوس تصریح کرد: مسئولین به وظایف خود کاملا اگاه هستند و نیازی نیست به آنها بگوییم که چه کاری انجام دهند، مهم این است که بخواهند کاری انجام دهند که برایند مثبتی در جامعه داشته باشد و نه فقط در حد یک رزومه باشد.
ناصری با بیان اینکه اساس انقلاب اسلامی بر رضایت، دموکراسی و مردم سالاری بوده است گفت: منظور رضایت و رفاه مادی و معنوی همراه با حفظ استقلال کشور است و مسئولین بر این اساس به ملت خدمت کنند.
وی درباره چرایی تشکیل نیروهای جهادی بیان کرد: نیروهای جهادی در بخش های مختلف عمرانی، بهداشت و درمان، فرهنگی و ..برای پر کردن خلاء هایی است که مسئولین در انجام آنها کوتاهی کردند بر این مبنا مسئولان اول باید وارد بطن جامعه شوند، تشکیل جلسات و حرف زدن درباره بدیهیات هیچ دردی از مردم را درمان نمیکند، باید درد مردم را از نزدیک لمس کنند
نیروهای جهادی بال پروازی برای کمک به مسئولین در حل مشکلات هستند
پرستار بیمارستان پورسینا و مسئول خواهران گروه جهادی فردوس با تاکید بر این مطلب که نیروهای جهادی بال پروازی هستند که مسئولین برای عبور از مشکلات میتوانند از آنها کمک بگیرند افزود: لازم است زندگینامه و سیره شهدایی نظیر انصاری و رجایی را مطالعه کنند تا نحوه مدیریت صحیح را بیاد آورند.
ناصری خاطرنشان کرد: گروههای جهادی مشکلات را پیدا میکنند و با تمام ظرفیت برای حل آن تلاش می کنند و در صورتیکه چاره ای نداشته باشند به مدیران اعلام می کنند اما آنها در پاسخ با جواب های همیشگی مانند بودجه نداریم، الان زمان مناسبی برای حل این مشکل نیست و یا درگیر سایر مسائل هستیم از سر خود باز می کنند.
مردم زیر بار مشکلات دارند له می شوند؛ مدیران و مسئولین از کارهای پشت میزی دست بردارند
وی در پایان اضافه کرد: عده ای زندگی سخت را ترسیم می کنند بی توجه به اینکه مردم زیر بار مشکلات در حال له شدن هستند، لازم است که مدیران و مسئولین از پشت میز خود بیرون بیایند و مانند بچه های جهادی که قدم به قدم بدنبال پیدا کردن مشکلات و رفع هستند در بین مردم حضور داشته باشند.
انتهای پیام/
البته در این میان، معدود نشریاتی را می توان پیدا کرد که روی پای خود ایستاده باشند و اگر کمک های نهادها و دستگاه های خاص نباشد به حیات خود همچون گذشته ادامه دهند.
حتی با این وضع نیز دیگر خبریی از تیراژهای چندهزاری و تکرار چاپ های گذشته نیست و جای آن را تیغ تیز فضای مجازی و خبرهای کوتاه و لحظه ای در پیام رسان های آنلاین گرفته اند.
اما خاطرات خوش روزنامه ها که ابتدای صبح بر روی دکه های خیابان های شهرها قرار می گرفت به عنوان یک سنت و میراث قدیمی هیچگاه از ذهن جامعه ایرانی نخواهد رفت.
خبرنگار ایرنا برای آگاهی از وضعیت رسانه ها به ویژه مطبوعات استان گفت و گویی با هادی درزی رامندی مدیر خانه مطبوعات استان ترتیب داده و حال و هوای رسانه های استان را از وی پرسیده است.
استان قزوین با توجه به ظرفیت های صنعتی، گردشگری و کشاورزی خود توانمندی ها و پتانسیل گسترده ای دارد و معرفی و شناساندن این ظرفیت ها به مردم و سرمایه گذاران نیازمند فعالیت رسانه های تخصصی و عمومی در استان است.
خوشبختانه طی سال های اخیر در دولت تدبیر و امید گام های بلندی برای صدور مجوز نشریات مکتوب و مجازی در استان برداشته شده و تعداد مجوز رسانه های استان و فعالان این عرصه نیز افزایش چشمگیری یافته است.
هم اینک در استان قزوین 49 نمایندگی سرپرستی روزنامه های سراسری، 56 نشریه استانی و 16 نمایندگی خبرگزاری مجوز فعالیت دریافت کرده اند و برای پوشش برنامه های خبری و اطلاع رسانی در عرصه های مختلف تلاش می کنند.
بله، همینطور است، کسانی که در این عرصه فعالیت می کنند با اندک حقوق، امنیت شغلی ندارند و شرایط به گونه ای است که متاسفانه اکثر مطبوعات، ثناگوی مدیران شده و اگر نقدی هم صورت می گیرد به جای پاسخگویی با شکایت دستگاه ها مواجه می شود.
در این شرایط، بیشترین مشکل اهالی قلم و رسانه که همواره وجود داشته و به عنوان آفت و آسیبی برای جامعه مطبوعات استان به شمار می رود، نبود استقلال مالی رسانه ها است و همین موضوع وارستگی و حریت یک رسانه را برای نقد سالم و آزادانه در راستای اعتلای جامعه و حل مشکلات مردم تحت الشعاع قرار می دهد.
انتظار این است که حمایت بیشتری از این رسانه ها به ویژه مطبوعات استان صورت گیرد و به عنوان یک میراث ارزشمند از گذشته های نه چندان دور به آنها نگریسته شود.
به نظر بنده عوامل مختلفی در این خصوص موثر بوده اند، اولین مورد، هزینه های بالای کاغذ، چاپ، توزیع و نشر است که عملا فعالیت در حوزه مطبوعات را غیر اقتصادی و خارج از صرفه می کند به همین دلیل بسیاری از فعالان این حوزه و پیشکسوتان آن با کوله باری از تجارب کم کم از فعالیت در آن خارج می شوند.
همچنین یکی از عوامل مهم دیگر این است که در مقایسه با شبکه های جدید مجازی، مخاطب یک نشریه با تاخیر در دریافت اطلاعات مواجه است یعنی باید بعد از وقوع یک پدیده منتظر بماند تا تحلیل آن را از نشریه مورد نظر خود مطالعه کند درحالیکه رسانه های آنلاین و برخط خیلی سریع جزییات و تحلیل های یک پدیده خبری را بررسی کرده و اطلاع رسانی می کنند که همین موضوع موجب سوخت خبر برای نشریات می شود.
همچنین تیراژ کم و محدود بسیاری از رسانه ها نیز موجب شده است که بسیاری از مخاطبان عملا یک مطبوعه را نشناسند و در واقع یک نشریه، بُعد رسانگی خود را از دست بدهد.
از سوی دیگر نگاه صرف اقتصادی بسیاری از فعالان نشریات مکتوب نیز باعث شده است که قاعده اطلاع رسانی در این رسانه ها رعایت نشود و بسیاری از نشریات به رنگین نامه و محلی برای تبلیغات و آگهی تبدیل شوند که دل مخاطب را زده و او را از خود بیزار می کنند.
با همه این موارد مزایا و محاسنی نیز در نشریات مکتوب وجود دارد که مهمترین آنها وجود تحلیل ها و سرمقاله های جاندار و نقدهای مطلوب و مفید است که ممکن است بسیاری از اشکالات و ضعف های جامعه را مرتفع کند و حس خوب خواندن را در خواننده با یک احساس نوستالژیک نگاه به روزنامه اغنا نماید.
تغییر در نگرش مدیران دستگاه های اجرایی، دولتی و خصوصی نسبت به مطبوعات، فراهم سازی زمینه توزیع مناسب نشریات از چاپخانه تا دکه، توزیع مناسب و عادلانه آگهی های دولتی، شرکت فعالان این عرصه در دوره های آموزشی، برگزاری کلاس های بازاریابی، صفحه بندی و کار با برنامه های تخصصی مربوط مطبوعات از جمله این راهکارها است.
همچنین نشریات و مطبوعاتی که به تازگی مجوز انتشار دریافت می کنند مانند یک نهال رو به رشد نیاز به رسیدگی و توجه بیشتری از سوی متولیان دارند اما متاسفانه طبق قانون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی این دسته از نشریات تا سه سال از صدور مجوز از دریافت آگهی های دولتی محروم هستند و این موضوع درست برخلاف اصول باغبانی و نگهداری از یک نهال تازه رسته است.
رسانه های استان، از ابتدای شیوع کرونا فعالیت های خوب و چشمگیری در کنار مسوولان داشتند و در راستای اطلاع رسانی و آگاهی بخشی به مردم نهایت تلاش خود را به کار گرفتند.
البته مطبوعات استان در این مدت به دلیل ممنوعیت فعالیت از انتهای اسفند تا 21 فروردین ماه چاپی نداشتند ولی خبرگزاری ها و پایگاه های خبری استان به خوبی پای کار بودند و توانستند بخشی از دغدغه ها و نگرانی های مردم را در خصوص این بیماری ناشناخته و مرموز پاسخ دهند.
بعد از شیوع کرونا تلاش کردیم با همکاری استانداری، اداره کل ارشاد و بسیج رسانه ساز و کارهای لازم را برای حمایت از اصحاب رسانه استان فراهم کنیم.
در این راستا خانه مطبوعات نشستی با حضور استاندار و رییس شورای اطلاع رسانی استان قزوین برگزار کرد و با تبیین نقش موثر رسانه های استان در پیشگیری و کنترل بیماری کرونا خواستار تخصیص 400 فقره وام سهل الوصول به رسانه ها و خبرنگاران استان شد.
همچنین در این جلسه خانه مطبوعات استان درخواست های دیگری از قبیل توزیع بسته های معیشتی برای خبرنگاران استان و بخشودگی اجاره بها و هزینه آب و برق مصرفی بنگاه های مطبوعاتی و سرانه بیمه تامین اجتماعی فعالان رسانه استان را مطرح کرد که استاندار قزوین با برخی از آنها از جمله بخشودگی اجاره بها و هزینه آب و برق مصرفی بنگاه های مطبوعاتی موافقت کرد.
جمالی پور استاندار قزوین همچنین در این جلسه با پرداخت 100 فقره وام پنج میلیون تومانی با بهره چهار درصد به رسانه های فعال استان موافقت نمود که هم اینک در مرحله پرداخت قرار دارد.
با توجه به تعداد بالای درخواست های خبرنگاران استان برای دریافت این وام در دیداری که اعضای هیات مدیره خانه مطبوعات استان با فاطمه محمدبیگی نماینده مردم قزوین، البرز و آبیک در مجلس شورای اسلامی داشتند، درخواست شد که این میزان به 400 فقره افزایش یابد تا تمامی رسانه های استان تحت پوشش این وام قرار گیرند.
بعد از تصویب این وام، یک لیست 100 نفره از رسانه ها و خبرنگاران استان شامل 60 خبرنگار از رسانه های فعال استان و 40 خبرنگار معرفی شده از سوی بسیج رسانه استان تهیه و به استانداری قزوین ارسال شد.
در ادامه، با توجه به درخواست استانداری برای معرفی خبرنگاران استان در لیست 10 نفره تاکنون این کار در سه مرحله انجام شده و 30 نفر به بانک های توسعه تعاون و سپه معرفی شده اند.
البته برخی از افراد معرفی شده به بانک، مشکلاتی را در واسپاری چک و سفته، ضامن و فاکتور خرید کالا و... داشتند که درخواست این مدارک، اصل سهل الوصول بودن این وام را زیر سوال می برد.
بله، برنامه ریزی های لازم در این زمینه با همراهی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی صورت گرفته و زمانبندی و تقویم برگزاری جشنواره تهیه شده است البته شرط مهم برای برگزاری این جشنواره، تامین اعتبارات بوده که متاسفانه تاکنون اقدام مهمی در این زمینه صورت نگرفته است.
همچنین با همکاری بسیج رسانه و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، برگزاری جشنواره سیمرغ های سپید بال در دستور کار قرار دارد که هم اینک به مرحله داوری آثار ارسالی رسیده و به زودی مراسم اختتامیه آن برگزار خواهد شد.
البته با توجه به شیوع موج دوم بیماری کرونا، برگزاری جشنواره مستلزم اجازه ستاد استانی مقابله با کرونا است، در غیر این صورت به صورت مجازی یا در جلسه ای محدودتر با تعداد افراد کمتری برگزار خواهد شد.
پایش رسانه ها و خبرنگاران فعال و غیر فعال استان به عنوان یکی از مطالبات فعالان رسانه ای استان در دستور کار خانه مطبوعات و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی قرار گرفت و در جلسات شورای اطلاع رسانی استان مطرح شد.
در این طرح، فعالیت رسانه های استان از چاپی و برخط با توجه به مجوز آنها از هفته نامه، دو هفته نامه یا ماهنامه و... بررسی می شود و طبق قانون باید فعالیت رسانه ها در چهارچوب مجوز دریافتی صورت بگیرد.
با توجه به بررسی های صورت گرفته، متاسفانه اکثر نشریات استان از ضریب انتشار قانونی برخوردار نبوده و غالبا در دسته های نیمه فعال یا غیرفعال قرار می گیرند.
رسانه های غیرفعال استان به نشریاتی اطلاق می شود که از یکسال گذشته، اعلام چاپ آنها از سوی چاپخانه برای اداره کل ارشاد استان ارسال نشده و کارشناس مطبوعات اداره کل ارشاد نیز نسخه چاپی آنها را تایید نکرده باشد.
با این وصف عملا بسیاری از نشریات استان از ضریب انتشار بسیار پایینی برخوردار بوده و باید هرچه سریعتر برای افزایش این ضریب تلاش کنند.
همچنین خبرگزاری ها و پایگاه های خبری استان نیز که از 6 ماه گذشته برای بروزرسانی صفحه خود اقدام نکرده باشند عملا در دسته غیرفعال و نیمه فعال قرار خواهند گرفت.
پایش خبرنگاران استان نیز در دستور کار خانه، اداره کل ارشاد و شورای اطلاع رسانی استان قرار داشت که با توجه به شیوع بیماری کرونا فعلا به تعویق افتاده است.
اعضای فعلی هیات مدیره خانه مطبوعات استان از سال 96 فعالیت خود را با برگزاری انتخابات الکترونیک آغاز کردند و دوره فعالیت این اعضا در خردادماه سال جاری به پایان رسیده و انتخابات جدید به زودی برگزار خواهد شد.
البته طبق قانون، دوره فعالیت هیات مدیره فعلی خانه مطبوعات استان تا برگزاری انتخابات و تعیین اعضای جدید معتبر است و در صورت نیاز از سوی وزارتخانه تمدید خواهد شد.
برگزاری انتخابات خانه نیز نیازمند تمهید مقدمات و انجام یکسری امور است که در صورت انجام شدن شاهد برگزاری انتخابات خانه خواهیم بود آنچنانکه طی هفته های گذشته در چند استان شاهد برگزاری این انتخابات بودیم.
برای برگزاری هر چه بهتر انتخابات، از تمامی خبرنگاران استان درخواست می کنیم، در سامانه خانه مطبوعات استان ثبت نام کنند تا شاهد برگزاری انتخاباتی با حضور حداکثری اعضا باشیم.
مشکل اساسی خانه مطبوعات، این است که بودجه ای برای فعالیت های آن تعریف نشده است. وقتی خانه مطبوعات بودجه مستقل ندارد در تعریف برنامه های رفاهی، آموزشی، فرهنگی و ... دچار مشکل خواهد شد.
همچنین خانه مطبوعات، اهرم اجرایی برای نظارت و کنترل رسانه ها ندارد و چون اصولا نقشی در صدور مجوزهای رسانه ای نداشته، نمی تواند نقش نظارتی و کنترلی چندانی نیز برآنها داشته باشد.
انتظار داریم نظام صنفی مطبوعات شکل بگیرد تا این مشکلات مرتفع شود و با افزایش اختیارات خانه مطبوعات گام های بلندی برای ارتقای نقش نظارتی آن برداشته شود.
حرفه رسانه فعالیتی علمی، تخصصی و فراگیر است و با توجه به اهمیتی که دارد، نیاز است که خبرنگاران در بخش های مختلف به ویژه فعالیت در شرایط بحران ها آموزش ببینند.
خانه مطبوعات اقدامات خوبی در حوزه آموزش های تخصصی داشته است و با توجه به مذاکرات انجام شده، دستگاه های تخصصی، آماده همکاری در این حوزه هستند و می توانیم دوره های تخصصی برای تربیت خبرنگاران برگزار کنیم.
البته در شرایط فعلی شیوع ویروس کرونا، برنامه ای برای برگزاری دوره های آموزشی نداریم.
مدیرکل اوقاف و امور خیریه استان خوزستان افزود: شاید مساجد، حسینیه ها و بقاع متبرکه در ظاهر تعطیل شده اند و مراسمات مذهبی در آنها برگزار نمی شود اما این مراکز به کارگاه های تولید ماسک، گان و لوازم بهداشتی تبدیل شده اند و تا امروز نیز به فعالیت خود ادامه می دهند.
وی با اشاره به فعالیت های بقاع متبرکه در راستای خدمت رسانی به مردم و مبارزه با ویروس کرونا خاطرنشان کرد: بقعه علی ابن مهزیار در شهر اهواز یکی از بقاع متبرکه ای است که از زمان شیوع ویروس کرونا به کارگاه تولید ماسک و تجهیزات بهداشتی تبدیل شده و روزانه توانسته ایم پنج هزار ماسک تولید و در اختیار وزارت بهداشت قرار دهیم.
مدیرکل اوقاف و امور خیریه استان خوزستان گفت: در بخش خدمت به اقشار کم بضاعت و کم برخوردار استان نیز در ماه مبارک رمضان با اجرای طرح اکرام مومنانه بیش از 10 هزار بسته حمایتی به افراد کم بضاعت و کم برخوردار اهدا شده است.
حجت الاسلام خاکباز تصریح کرد: اداره کل اوقاف و امور خیریه در این ایام با شیوه های مختلف حمایتی، فرهنگی، اجتماعی توانسته است برای خدمت رسانی به مردم به ویژه اقشار کم درآمد جامعه اقدامات مثبتی انجام دهد.
پایان پیام/ 47
روزنامه آسیا
روزنامه تفاهم
روزنامه اطلاعات
روزنامه بهار
روزنامه رویداد امروز
