به گزارش ایسنا، در متن توئیت سید عباس صالحی آمده است:

امام رضا (ع) میهمان ایران شد و امروز میزبان ایرانیان است. بیش از دوازده قرن است که سنگ صبور اشک و مهر مردمان این سرزمین است.
این روزها دلتنگ ضریح و رواق اوییم، اما دریچه جان مان هم چنان گشوده به مهر اوست.
میلاد امام مهربانی مبارک.

انتهای پیام

به گزارش فرهیختگان ، تعارف را اگر کنار بگذاریم، کمیسیون فرهنگی، یکی از مظلوم ترین کمیسیون های مجلس شورای اسلامی است. از چند سال پیش به این طرف، میزان مصرف محصولات فرهنگی توسط اعضای این کمیسیون، سوژه خیلی از رسانه ها شده؛ آخرین کتابی که خواندید، آخرین فیلمی که دیدید، آخرین موسیقی ای که شنیدید؛ چه بوده است؟ آنها به طور کلی حتی از یک آدم کاملا معمولی که نسبتی حرفه ای با حوزه فرهنگ ندارد، در این زمینه ها عقب تر هستند. شاید به همین دلیل است که تسلط دولت ها بر عرصه فرهنگ تا این حد بالاست و از آنجا که دولت ها هر چهار سال و نهایتا هشت سال یک بار عوض می شوند، ساختار فرهنگی کشور هم تکانه های جدی می خورد و هیچ وقت در هیچ زمینه ای پیشرفت یا اصلاح مداومی نداشته است؛ به همین دلیل که مجلس چندان کاری به کار فرهنگ ندارد. نهایت فعالیتی که مجلس نهم در حوزه فرهنگی انجام داد و به چشم آمد، مخالفت با خشونت یکی از فیلم های سینمایی و نتیجتا قهرمان ساختن از کارگردان آن فیلم بود و مجلس دهم یک بار وزیر فرهنگ را به دلیل ورود پول های مشکوک به سینما فراخواند که با پاسخ متهورانه وزیر و انفعال مجلس، از آن پس صاحبان سرمایه های مشکوک، با گردن افراشته و جسارت بیشتر از قبل در فضا حاضر شدند.

کمیسیون فرهنگی مجلس نهم که امید است مجلس یازدهم به آن شباهت نداشته باشد، به جز ممیزی و سختگیری در یک سری مسائل به خصوص، چیزی بلد نبود. مجلس بعدی هم از لحاظ فرهنگی کاملا منفعل عمل کرد. شاید کسانی که در کمیسیون فرهنگی مجلس یازدهم هستند، بنا به خواسته خودشان از اینجا سر درنیاورده باشند، شاید کمیسیون فرهنگی اولویت اول یا حتی دوم و سوم آنها نبوده، شاید تا به حال اهل فیلم دیدن، کتاب خواندن، تماشای تئاتر و... نبوده اند؛ اما هنوز دیر نیست. یعنی دیر که هست ولی شاید خیلی نیست! آنها حالا که در مجلس هستند و عضو کمیسیون فرهنگی، وظیفه دارند که با این حوزه آشنا شوند و فعالیت هایی مدبرانه در آن انجام بدهند، از مشورت دیگران استفاده کنند و رفتارهای دلسوزانه و هوشمندانه ای در این حوزه داشته باشند، هم با مردم و مصرف کنندگان محصولات فرهنگی تعامل کنند و هم با تولیدکنندگان آنها، هم ببینند که مردم چه می خواهند و هم با دغدغه ها و مسائل تولیدکنندگان محصولات فرهنگی آشنا شوند. باید به آنها گفت شاید به دلخواه خودتان به این کمیسیون نیامده اید، اما حالا که آمده اید، لطفا دل بدهید. این وظیفه شماست. در ادامه، چند نکته ای که در حوزه فرهنگ، باید توجه مجلس محترم شورای اسلامی به آن جلب شود، آورده شده اند و البته خود این بزرگواران و مردم عزیز حتما می دانند که این مساله وسعتی بیش از اینها دارد و نیازمند دقت و همت فراوان و مداوم است.

نبود ظرافت و تدبیر در برخورد با فضای مجازی

پدیده شبکه های اجتماعی یک مساله جدید و نوظهور در ایران به حساب می آید و نوع برخورد ها با آن شاید هنوز به بلوغ و پختگی کامل نرسیده است. باید توجه کرد که هر نرم افزار یا پیام رسان اجتماعی، غیر از امکانات و سرعتی که دارد، در طراحی خود هم ویژگی های خاصی را قرار داده است. مثلا اینستاگرام یک نرم افزار تصویرمحور است و لاجرم فضا را به سمت گلچین شدن بخش های لوکس و اصطلاحا لاکچری زندگی ما می برد؛ درحالی که بعضی نرم افزار های دیگر مثل توئیتر و فیسبوک و... چون متن محور هستند، در آنها فضای دیگری وجود دارد. درنتیجه در اینستاگرام سلبریتی ها یا افرادی که به شاخ های مجازی معروف هستند، بیشترین تعداد دنبال کنندگان را دارند و مطرح ترین افراد هستند. اما مثلا در فیسبوک، زمانی که در ایران رواج بیشتری داشت، به رغم حضور ستاره های بازیگری و خوانندگی و... مطرح ترین افراد نویسنده ها و مترجمان و روزنامه نگاران بودند. در ایران تمام شبکه های اجتماعی فیلتر هستند و فقط اینستاگرام آزاد است. این یک فضاسازی دوپینگ وار برای سلبریتی ها و شاخ های مجازی و دادن مرجعیت اجتماعی به آنها برای تعیین سبک زندگی است. شاید چنین کاری را بشود هم راستا با سیاست مدیران اجرایی کشور دانست؛ اما درمقابل این مدیران، افراد جناح مقابل هم از به خرج دادن هر نوع ظرافتی در برخورد با قضیه پرهیز کرده اند و در سه نوع موضع گیری و واکنش قابل پیش بینی؛ یا می گویند که باید همه چیز فیلتر شود یا می گویند باید نمونه ایرانی این نرم افزار ها را ساخت (که مثلا نمونه ایرانی اینستاگرام هم همان سبک زندگی را ترویج خواهد داد و همان تیپ آدم های سابق را قهرمان خودش می کند) و یا در بهترین حالت، برای نشان دادن سعه صدرشان می گویند که به وضعیت دست نزنیم و اجازه بدهیم همین طور بماند. شاید جناحی که مدیران اجرایی کشور به آن تعلق دارند، روی این نوع برخورد جناح رقیب شان که خالی از ظرافت است، حساب کرده اند و برنامه ریزی ها برای مهندسی فضای شبکه های اجتماعی را پیش می برند. مثلا نرم افزار لاین که ژاپنی است، بدون هیچ دلیل موجهی فیلتر می شود؛ چون متن محور است و رقیبی جدی برای اینستاگرام محسوب می شود. اما اینستاگرام که مدیر آن رسما شهروند رژیم صهیونیستی است و صفحه سرداران سپاه پاسداران را در اینستاگرام بست یا به محض استفاده از عبارت حاج قاسم سلیمانی ، یک پست یا یک صفحه را حذف می کند، همچنان باز است.

مهندسان اجرایی فضای شبکه های اجتماعی در ایران، می دانند که گروه رقیب شان به هیچ وجه، هیچ وقت به بسته شدن نرم افزاری مثل لاین و هر نرم افزار دیگری اعتراض نخواهند کرد. ظاهرا آنها به طور کلی طرفدار بسته شدن هستند؛ هرچند این بسته شدن در مواردی مثل وی چت و لاین و... باعث شود که در بازه زمانی دیگری، نشود حرف از فیلترینگ اینستاگرام به رغم دشمنی های علنی اش با جمهوری اسلامی زد؛ چون جایگزینی ندارد.موضع گیری دربرابر فضای مجازی تا وقتی در این دو جمله خلاصه می شود که یا ببندید یا ایرانی اش را بسازید ، این قدر اشتباه است که تا زمان خلاصی از آن، مهندسی فضای شبکه های اجتماعی، دست یک عده بخصوص باقی بماند. آیا چین که نرم افزار های اجتماعی بسیار مطرحی در سطح دنیا دارد و به لحاظ امنیتی به نظر می رسد قابلیت تعامل بیشتری با ایران را داشته باشد، نمی تواند جایگزین تنها شبکه اجتماعی فعال در ایران، یعنی اینستاگرام باشد و یک دوره گذار را برای ما تسهیل کند و آیا نمی شود در خاصیت هرکدام از شبکه های اجتماعی تامل و دقت شود تا ببینیم چه فضای کلی و فراگیری برای جامعه ایجاد می کنند و فرضا درصورت خلاصی از اینستاگرام، نمونه مشابه آن را با همین خاصیت از کشوری دیگر وارد نکنیم یا خودمان نسازیم؟ توقعی که از مجلس شورای اسلامی و کمیسیون فرهنگی آن می رود، دقت کارشناسی و بحث های دقیق در این خصوص و ارائه راهکار های مدبرانه است.

بی عدالتی بین تهران و شهرستان

در سال 1376، تنها 27درصد از مخاطبان سینمای ایران متعلق به تهران بودند اما این نسبت درحال حاضر به 70درصد رسیده است. تمرکز فعالیت های فرهنگی در شهر تهران به معنای بزرگ تر شدن صنعت فرهنگی این شهر نیست بلکه به معنای کوچک شدن باقی شهرهاست. با انگیزه تسلط فرهنگ تهرانی یا فرهنگی که می شد آن را در بخشی از جامعه تهران بهتر پرورش داد، طی این سال ها صدمات زیادی به زیرساخت های کلی فرهنگ کشور وارد شده است. مثلا در همین سینما طی این سال ها عمده سالن ها در شهر تهران ساخته شدند و اگر به چند سال اخیر دقت کنیم، سالن ها در دل یک پاساژ یا مال قرار داشتند و این درحالی است که در مناطق مرکزی و جنوب همین شهر، یک سری سالن های دیگر متروکه شده اند. باز هم بحث مرجعیت دادن فرهنگی به یک گروه اجتماعی بخصوص مطرح است. جداول فروش فیلم ها را باید تنها آن دسته از مخاطبان تنظیم و رتبه بندی کنند که اهل مراجعه به پاساژ ها و مال های شمال شهر تهران یا سایر کلان شهر ها هستند و سلیقه آنها به عنوان سلیقه کل جامعه ایران تلقی می شود. در موسیقی و شعر و تئاتر هم وضع به همین شکل است.

موسیقی نواحی ایران سال هاست که به عنوان مظلوم ترین بخش از موسیقی کشور شناخته می شود و جای آن را یک موزیک پاپ بی هویت گرفته که چتر سراسری اش را در کل کشور پهن کرده است. شاعران شهرستانی با اینکه عملا وزن فنی بالایی دارند، حتی در شهر خود غریب هستند و نه مراسمی که آنها را به عموم مردم بشناساند، وجود دارد و نه در شهرستان ها انتشاراتی هایی به آن صورت فعال وجود دارند که اینها در منطقه خودشان پایگاهی داشته باشند. در تئاتر هم جشنواره سنتی-آیینی به خوبی نشان می دهد که چه استعداد های درخشانی در شهرستان ها هست؛ اما نمایش های تهرانی اساسا رنگ و بوی دیگری دارند و از آن طراوت و اصالت برخوردار نیستند. درنهایت یک هنرمند تئاتر شهرستان، نه تنها برای دیده شدن باید به تهران بیاید بلکه باید طراوت و اصالت شهرستانی اش را کنار بگذارد و کاملا تهرانی شود تا بتواند در اینجا کار کند. مجلس شورای اسلامی، قو ه ای است که از نمایندگان شهرستان های مختلف تشکیل شده و توقع می رود که روی این مساله حساسیت و همت بیشتری نشان بدهد.

پول های مشکوک در حوزه هنر

چند سال است که بحث ورود پول های مشکوک به سینما، شبکه نمایش خانگی، تئاتر، حوزه نشر، موسیقی، گالری داری و نقاشی و سایر حوزه های فرهنگی، به طور جدی مطرح شده است و بدون تعارف، دولت که وظیفه داشت در مبادی ورودی سرمایه به این حوزه ها فیلترینگ قرار بدهد و قبل از روشن شدن منبع تحصیل مال و ارائه یک توضیح واضح برای انگیزه اقتصادی سرمایه گذاران، اجازه ورود سرمایه آنها را ندهد، رسما می گوید که این کار را نمی کند و قبول ندارد. اگر فقط به دادگاه های بانک سرمایه توجه کنیم، مشخص می شود که صنعت فرهنگی ایران طی این سال ها چقدر به پول های نامشروع آلوده بوده است. محکومیت هادی رضوی، حسین هدایتی و احسان دلاویز به عنوان متخلفان اقتصادی پرونده بانک سرمایه و بازداشت بیش از دو سال محمد امامی در ارتباط با همین پرونده، ازجمله آن هستند. اما در همین حوزه سینما، ابراهیم داروغه زاده، معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی و دبیر چندین دوره از جشنواره فیلم فجر، بحث پول های مشکوک در سینما را یک بحث انحرافی می خواند و می گوید: قانون اجازه نمی دهد یک شهروند را بی دلیل از سرمایه گذاری در سینما محروم کنیم.

حسین انتظامی، رئیس سازمان سینمایی در تنها نشست خبری خود طی دوران مسئولیتش، در پاسخ به سوالی که اتفاقا از جانب فرهیختگان درخصوص فیلترینگ مبادی ورود سرمایه به سینما طرح شده بود، گفت: خوب است که هزینه های یک پروژه توسط تهیه کننده اعلام شود، اما نمی توان آن را به عنوان یک تکلیف برعهده آنها گذاشت. یک قدم بالاتر از انتظامی، عباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت دوازدهم هم وقتی به مجلس قبل فراخوانده شد تا درخصوص ورود پول های مشکوک به سینما پاسخ بدهد، همچنان مثل دو مدیر زیردستش رسما اعلام کرد که حاضر به ایجاد سازوکار شفافیت در این خصوص نیست. او به مجلسی ها گفت: سرمایه گذاری در حوزه فرهنگ و هنر باید مورد استقبال قرار گیرد، یعنی نباید سرمایه را از این حوزه فراری داد، چون این به نفع فرهنگ و هنر نیست. ما باید به این سمت حرکت کنیم تا کسانی که علاقه دارند چه شخصی، چه ملی و چه ترکیبی از این دو به سرمایه گذاری در حوزه فرهنگ و هنر ترغیب شوند، اما بعضی حرف و حدیث ها باعث می شود اینها عطایش را به لقایش ببخشند.

پس از فراخوانده شدن صالحی به مجلس و ادای این پاسخ متهورانه که البته با انفعال محض مجلس مواجه شد، اتفاقا کسانی که به صاحبان سرمایه های مشکوک در سینمای ایران شهرت داشتند، با جسارت و اعتمادبه نفس بی سابقه ای شروع به خودنمایی کردند. مثلا یکی از این افراد که رسانه ها از او به عنوان شبح یاد می کردند و هیچ وقت حاضر به کوچک ترین توضیحی درباره خودش و دلیل فعالیت هایش نبود، به نشست خبری جشنواره فجر آمد تا کارگردان ها و بازیگرانی که با او کار کرده بودند، خبرنگاران را به کف زدن برایش دعوت کنند. قابل اشاره است که نه در ایران و نه در هیچ جای دیگر دنیا رسم نیست که سرمایه گذار یک فیلم به نشست خبری آن بیاید، اما حالا کسی که نتوانسته به شبهات واضح و محکمی علیه خودش درخصوص مسائل مالی پاسخ بدهد، پیرو سخنان وزیر فرهنگ و انفعال مجلس قبل، جرات و جسارت صدچندان برای خودنمایی پیدا می کند.

سال 1397 که پرمخاطب ترین سال سینمای ایران در دهه 90 بود، سینمای ایران مجموعا 220میلیاردتومان برای کل فیلم ها هزینه کرد و روی هم 72میلیاردتومان سود عایدش شد. با فراهم شدن دسترسی به آمار های سال 1398، این نسبت نامعقول تر هم خواهد شد، چون در این سال سینما مخاطبان کمتری داشت اما هزینه های فیلم ها همچنان بیشتر می شد. بااین حال عد ه ای در سینما (که اکثریت مطلق فعالان امروزی آن را شامل می شود)، همچنان مدعی فعالیت در بخش خصوصی هستند؛ بی اینکه توضیح معقولی درباره دلایل سرمایه گذاری شان روی پروژه های زیان ده داشته باشند.

سیدجمال ساداتیان، تهیه کننده متری شیش ونیم و شریک محمدصادق رنجکشان در سینما آستارا در مصاحبه با رادیو نکته ای را بیان کرد که وضع سال گذشته را به خوبی نشان می دهد. او گفت: از ابتدای امسال تاکنون تنها سه فیلم سینمایی سود کرده اند و دو فیلم به هزینه اولیه خود رسیده اند و مابقی فیلم ها همگی ضرر کرده اند. ما فیلم هایی داریم که حتی هزینه پخش خودشان را هم برنگردانده اند. 10 میلیاردتومان هزینه ساخت متری شیش ونیم شد، با سه میلیارد هزینه پخش فیلم که مجموعا 13 میلیاردتومان می شود، از طرف دیگر فیلم ما 27 میلیاردتومان فروخت که با کسر مالیات بر ارزش افزوده 24 میلیارد باقی ماند که نصف آن به سینما ها و نصف دیگر آن به ما رسیده است. به عبارتی ساداتیان اعتراف کرد که 13 میلیارد هزینه تولید فیلمش و 12 میلیاردتومان عایدی آن بوده است. این درحالی است که بعضی تهیه کنندگان دیگر هزینه تولید متری شیش ونیم را نه 10 میلیارد بلکه تا 16 میلیاردتومان برآورد می کنند.

وضعیت پول های مشکوک که سینما و شبکه نمایش خانگی ایران به شدت متاثر از آن زیر سوال رفته اند، در حوزه های دیگری مثل تئاتر، موسیقی و انتشارات و گالری داری هم قابل مشاهده است که شرح آن تفصیل بیشتری می طلبد.

موبایل بازی

زمانه عجیبی است. اگر 10 سال پیش به ما می گفتند موبایل ها، همین ابزار های کوچک ارتباطی که کنج جیب تان جا گرفته، می تواند کانال مهمی برای شکل گیری خیلی از اتفاقات ریز و درشت باشد، باور نمی کردیم. در 10 سال گذشته، پیشرفت های سخت افزاری و نرم افزاری موبایل ها تا حدی بوده که این دستگاه ها از یک ابزار صرفا ارتباطی بین دوکاربر، به دستگاه های مجهز به سیستم تولید و توزیع محتوا برای گستره وسیعی از مخاطبان تبدیل شده است. یک نمونه همین کشته شدن یک سیاه پوست به نام جورج فلوید توسط پلیس آمریکا را ببینید که اگر حاضران این جنایت با موبایل هایشان، اقدام به تصویربرداری و انتشارش نمی کردند، ابعاد آن واقعه ناقص ارائه می شد و چه بسا دومینوی اتفاقات پس از آن هم رخ نمی داد. چه بخواهیم و چه نخواهیم، همین موبایل ها مهم ترین کانال ارتباطی نسل جدید با دنیای پیرامون شان است. براساس آمار تعداد کاربران گوشی های هوشمند در فاصله سال های 2016 تا 2020 از حدود 2.5 میلیارد کاربر به 3.5میلیارد کاربر در جهان رسیده است و پیش بینی می شود این رقم در سال 2021 تا حدود 3.8 میلیارد کاربر افزایش یابد. همچنین آماری در سپتامبر 2019 منتشر شد که براساس آن کشور ایران با حدود43.41 میلیون کاربر در رتبه دوازدهم جدول کاربران تلفن هوشمند قرار گرفته بود که البته پیش بینی می شود این تعداد طی یک سال اخیر افزایش هم داشته است.

حالا فکر می کنید که بیشترین استفاد ه ای که کاربران اسمارت فون ها یا تلفن های هوشمند از موبایل ها می کنند برای چه حوزه هایی است. برخلاف تصوری که وجود دارد بیشتر مصرف و زمان کاربران تلفن های هوشمند، معطوف به حضورشان در شبکه های اجتماعی نیست بلکه پرمصرف ترین بخش این رسانه، وجه سرگرمی ساز آن است. براساس آنچه مدیرعامل بنیاد بازی های رایانه ای گفته است، به صورت تخمینی می توان گفت هزینه کرد بازیکنان ایرانی برای سخت افزار و نرم افزار بازی، به طور متوسط تا پایان سال 1399 بیش از 1500 میلیاردتومان است و تا یک سال بعد به 1900 میلیاردتومان می رسد. این عدد در سال 1401 مبلغ دو هزار میلیاردتومان را نیز از سر خواهد گذراند. براساس همین آمار پیش بینی می شود تعداد بازیکنان موبایلی تا پایان سال 1399 به 31 میلیون نفر و تا سال 1401 به 35 میلیون نفر برسد. نکته جالب این است که مدیران فرهنگی کشور نسبت به بهره مندی از این بازار عظیم مصرف کننده غافل هستند و بخش مهمی از سرگرمی کاربران موبایل ایران، توسط شرکت های خارجی عرضه می شود.

* نویسنده: میلاد جلیل زاده، روزنامه نگار

دولت تدبیر و امید در حالی روی کار آمد که مثل همه دوره ها، کم و کاستی هایی وجود داشت که باید رفع می شد. رکود نه تنها در عرصه اقتصاد بود بلکه در حوزه فرهنگی نیز شاهد آن بودیم.

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اصلی ترین متولی فرهنگ کشور محسوب می شود که در دوره های مختلف با فراز و نشیب هایی روبرو بوده است و دولت های یازدهم و دوازدهم (تدبیر و امید) نیز از این امر مستثنی نبوده اند.

دکتر حسن روحانی در دوران انتخابات ریاست جمهوری، بیش از هر چیز شعار سیاسی و فرهنگی داد. از تدبیر برای حل مشکلات هسته ای گفت و از امید برای فرهنگ و هنر کشور و کلیدی که از قضا به هر قفلی قرار بود، کارساز شود.

عدالت فرهنگی یکی از گفتمان های چهارگانه فرهنگی دولت تدبیر و امید بود که در کنار عقلانیت، دیانت و اعتدال فرهنگی طی چند ساله برقراری این دولت، استوار و پایدار و درعین حال شکل عملی به خود گرفته و محقق شد.

نگاه دولت تدبیر و امید و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از ابتدا برقراری عدالت فرهنگی در سراسر کشور و توزیع مناسب اعتبارهای استانی بوده و به کرات وزرای فرهنگ و ارشاد اسلامی این دولت ها بر این مساله تاکید داشته و دارند، از این جهت در این دوره تلاش شد تا امکانات فرهنگی و هنری تنها مختص پایتخت نباشد و به دیگر شهرستان های سراسر کشور نیز رسیدگی و اختصاص یابد.

درابتدای آغاز بکار دولت یازدهم با هماهنگی های انجام گرفته مصوب شد تا در زمینه عدالت فرهنگی تمامی معاونت های وزارتخانه ملزم به تخصیص حداقل 20 درصد از بودجه سالانه خود برای انجام امور فرهنگی و هنری در شهرستان ها شوند که در سطح وسیعی از کشور انجام شد.

یکی از برنامه ها و اهداف انقلاب اسلامی همین عدم تمرکزگرایی بوده و یکی از خدمات ارائه شده در این مسیر فراگیرترکردن فضای آموزشی و فرهنگی است، دولت تدبیر و امید تلاش کرد در جهت دستیابی به این هدف تمرکزگرایی را به هم ریزد و این اقدام باعث شد تا امروز کسی نتواند ادعا کند که بین تهران و دیگر استان های کشور به اندازه زمین تا آسمان فاصله است و این فاصله روز به روز در حال کاهش است.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت دوازدهم در گفت وگویی اعلام کرد: ازابتدا هم نگاه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی براین اصل تاکید داشت تا استان ها نیز در کنار پایتخت دیده شوند چرا که استان ها ظرفیتی مهم و سرمایه بالقوه فرهنگی کشور هستند و باید به ایران فرهنگی و اسلامی متصل می شدند از این رو این مهم با جدیت در دستور کار قرار گرفته و رفته رفته با آغاز در دولت یازدهم و ادامه در دولت دوازدهم تقریبا این شعار و اولویت محقق شده و در حال نهایی شدن است.

سید عباس صالحی افزود: در گذشته کسانی که به دنبال کارهای فرهنگی و هنری بودند باید به تهران و مراکز استان ها می رفتند، اما امروز استعدادها گسترده تر شده و مسئولان نیز باید فعالیت هایشان را با ارتقای استعدادها پیش ببرند.

وی با بیان اینکه قبلا مرکز ایران محل خلاقیت بوده است، تصریح کرد: امروزه بخش زیادی از خلاقیت های ایران در استان های کشور است به همین دلیل نباید خلاقیت های مهم و اساسی را صرفا در مرکز ببینیم، شعار ایران فقط تهران نیست یک شعار واقعی است و اگر بودجه داریم نباید آن را فقط در تهران مصرف کنیم بلکه باید بخشی از بودجه را به مرور و به شکل توسعه ای به طرف استان ها ببریم، چون تهران به اندازه کافی در مصرف بودجه پرخوری داشته است.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با بیان اینکه توسعه زیرساخت ها از دیگر برنامه های این وزارتخانه است، خاطرنشان کرد: بودجه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی محدود است، اما با این وجود به دنبال این هستیم تا امکانات زیرساختی را در تمامی استان های کشور گسترش دهیم.

وی ادامه داد: در بودجه سال 97 رقم قابل توجهی به استان ها اختصاص یافته و تلاش شد تا توزیع اعتبار بین استان های کشور به صورت عادلانه ادامه پیدا کند.

صالحی گفت: این نگاه در خصوص بودجه با برنامه ریزی برای سفرهای برنامه ای 2 تا 4 روزه ترکیب شد تا چشم اندازی برای توزیع امکانات و ارتقای خلاقیت ها در استان ها داشته باشیم. به همین منظور تفاهم نامه هایی با استان ها به مدت 3 سال امضاء شد تا بتوانیم مراودات خود را با استان ها براساس امکانات موجود تنظیم کنیم.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در ادامه با اشاره به سرانه فرهنگی استان ها، اظهار داشت: زمانی تصور از شهر این بود که باید آسفالت باشد، اما بعد از مدتی که شهر نفسش بند آمد، متوجه شدیم که شهرها به فضاهای فرهنگی هم نیاز دارند.

وی با اشاره به تاکید دولت تدبیر و امید بر شعار ایران فقط تهران نیست ، خاطرنشان کرد: توزیع عادلانه خدمات همواره در دستور کار دولت تدبیر و امید و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده و با این نگاه و در دو سال اخیر فعالیت هایی صورت گرفته که از جمله این فعالیت ها سفرهای برنامه ریزی شده به 13 استان مختلف و بررسی و تنظیم نقشه فرهنگی است.

عضو کابینه دولت دوازدهم خاطرنشان کرد: به عنوان مثال سال 97 از مجموع 10 هزار میلیارد ریال اعتبار این وزارتخانه بین چهار تا پنج هزار میلیارد ریال آن برای استان ها پیش بینی شد.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ابراز امیدواری کرد با این رویکرد نگاه به استانها متمرکزتر و فاصله هایی که وجود دارد به مرور زمان کمتر شود.

صالحی با تاکید بر برقراری عدالت فرهنگی و توزیع مناسب اعتبارهای استانی، اظهار داشت: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با این نگاه بودجه استان ها را در سال جاری تصویب و 30 تا 50 درصد منابع را به استان ها اختصاص داد.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در گزارش اخیر خود به معاون اول رئیس جمهوری نیز به اقدامات استانی این وزاتخانه اشاره کرد و گفت: از جمله این اقدامات می توان سفرهای برنامه ای وزیر به استان ها و امضای تفاهمنامه همکاری های فرهنگی با استانداری ها را نام برد.

صالحی تصریح کرد: امضای این تفاهمنامه های همکاری بالغ بر 12 هزار و 44 میلیارد ریال بوده است.

وی ادامه داد: دیدار با اصحاب فرهنگ، هنر، رسانه و دین استان ها از دیگر برنامه های استانی این وزارتخانه در حوزه سفرهای وزیر است که بر اساس آمار موجود 238 هزار و 775 فعالیت و برنامه در استان ها داشته ایم.

رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز با تاکید بر موفقیت های کسب شده در موضوع توجه به توسعه فعالیت های فرهنگی استان ها، گفت: به عنوان مثال درسال 96و 97، تفاهم نامه هایی به منظور اجرای فعالیت های فرهنگی در کل کشور منعقد شد و30 درصد از اعتبارات معاونت فرهنگی که به 25 میلیارد تومان می رسد، به استان های کشور اختصاص یافت و توزیع مناسب فعالیت های فرهنگی علاوه بر تهران در شهرستان های مختلف صورت پذیرفت که در نهایت سبب برگزاری 121 جشنواره و فعالیت فرهنگی شد که از آن میان می توان به جشنواره های مرتبط با حوزه کتاب و کتابخوانی، شعر منطقه، ادبیات و... اشاره کرد.

همایون امیرزاده در ادامه، تکریم نخبگان فرهنگی را از دیگر فعالیت های معاونت فرهنگی این وزارتخانه برشمرد و اظهار داشت: حمایت از برگزاری 60 مراسم مربوط به مفاخر در سراسر کشور از جمله اقدام هاست.

به گفته وی، همچنین توجه به کتاب فروشی ها در زمره عملکرد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی محسوب می شود که از آن میان می توان به طرح های حمایتی کتاب فروشی به وسعت ایران ، عیدانه کتاب ، تابستانه کتاب و پاییزه کتاب اشاره کرد. در این چهار طرح اجرا، 70 میلیارد ریال یارانه از طرف معاونت فرهنگی به بیش از 500 کتاب فروشی شرکت کننده در این موضوع، اختصاص یافت.

آنچه حائز اهمیت است اینکه امروز پس ازگذشت حدود هفت سال، دولت تدبیر و امید، همواره تلاش برای توسعه را وظیفه خود دانسته و تحقق بیش ازپیش عدالت فرهنگی را به عنوان هدف در نظر گرفت و به این هدف دست یافت.

هرچند در ادامه زمان باقی مانده این دولت نیز همچنان برنامه ریزی ها برای شناسایی و توسعه ظرفیت های هنرمندان در مناطق مختلف استانها با هدف احصاء ظرفیت ها در مناطق محروم هدف گذاری شده و تا حصول نتیجه ادامه خواهد داشت.

اما امروز در سال آخر دولت تدبیر وامید شعار عدالت فرهنگی و ایران تنها تهران نیست به همت و تلاش حجت الاسلام و المسلمین دکتر حسن روحانی رئیس جمهوری و دولتمردان و همراهی اهالی فرهنگ و هنر و رسانه، جامه عملی به خود گرفته و خوشبختانه اکثر استان های کشور از لحاظ همراهی و مشارکت در اجرای برنامه ها و فعالیت های فرهنگی و هنری و همچنین تخصیص سهم بودجه و... به مانند پایتخت بهره مند شده و این روند با تلاش مضاعف دولتمردان سیر صعودی به خود گرفته و شاهد شکوفایی و نتیجه مطلوب آن در سراسر کشور هستیم.

برگزاری جشنواره های مختلف استانی از جمله خلیج فارس در استان هرمزگان، جشنواره ادبی امام رضا (ع) در سراسر کشور، جشنواره تئاتر کودک و نوجوان در همدان و اصفهان، برگزاری هفته های کتاب استانی، عیدانه، پاِئیزه، تابستانه و بهاره کتاب استانی، برپایی نمایشگاه های کتاب، قرآن و محصولات فرهنگی و هنری استانی، فعالیت گسترده کانون های فرهنگی و هنری مساجد، جشنوراه های رسانه های دیجیتال و فضای مجازی، موسیقی نواحی، هنرهای تجسمی، تجلیل و تکریم مشاهیر و شخصیت ها، جشنواره های شعر و ادب فارسی، دسترسی آزاد به اطلاعات همگان در سراسر کشور، برگزاری جشنواره ها و نمایشگاه های استانی با موضوع رسانه و مطبوعات و... از جمله مواردی است که در سراسر کشور توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بصورت مستمر و ادامه دار در حال اجراست.

شعار سال: پروین داداندیش مشاور اجتماعی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی طی مصاحبه ای به بیان نقش فرهنگ و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در جلوگیری از آسیب های اجتماعی و مواجهه با آنها پرداخت که می توانید در کلیپ زیر به طور مفصل مشاهده نمایید.

تعداد بازدید : 0

کد ویدیو
دانلود

فیلم اصلی

پایگاه تحلیلی خبری شعار سال برگرفته از فضای مجازی

شعار سال: چهارمین جلسه کارگروه دائمی شورای پاسداشت زبان فارسی با دستور جلسه ارائه گزارش اعضای کارگروه از اقدامات دستگاه های متبوع خود در مورد بند2 مصوبات جلسه مورخ 27 آبان 98 برگزار شد.
در ابتدای این جلسه محمود شالویی، گفت: در بخش های مختلف اعم از سینما، تئاتر، موسیقی، کتاب و ... شاهد استفاده از واژگان بیگانه هستیم. خوشبختانه با اداره کل موسیقی، هنر های نمایشی و... هماهنگ کردیم تا در کار های هنری از واژه های فارسی استفاده کنند، همچنین با مسئول سازمان سینمایی نیز جلساتی داشته ایم و مقرر شد از این پس نام های ایرانی برای فیلم ها در نظر گرفته شود و در دیالوگ ها از واژگان خارجی استفاده نکنند.
مشاور وزیر در امور پاسداشت زبان فارسی تاکید کرد: در مورد تلویزیون و عملکرد آن ها ایرادات زیادی وجود دارد، متاسفانه شاهد هستیم در بسیاری از فیلم ها و تبلیغات صدا و سیما رعایت زبان و ادبیات فارسی وجود ندارد، یکی از راه کار ها برای جلوگیری از وجود شرکت های تبلیغاتی با نام های غیرایرانی این است که هر دستگاهی در اولین مراجعه ارباب رجوع برای نامگذاری از ثبت هرگونه نام خارجی ممانعت کند. برای تطبیق درست اسامی، دولت و مجلس قانون را تصویب و فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی را به عنوان مرجع تشخیص قرار دادند.
وی افزود: کلاس های ادبیات، انشاء، املاء و زبان فارسی خیلی مورد توجه قرار نمی گیرد و این در حالی است که اشتیاق به زبان فارسی را باید از کودکی در دانش آموزان نهادینه کرد، عملکرد ضعیف در این بخش باعث شده است که دانش آموزان نسبت به یادگیری زبان های دیگر اشتیاق نشان بدهند.
در ادامه این جلسه حبیب الهی مشاور معاونت پژوهش، برنامه ریزی و نظارت صدا و سیما بیان کرد: باتوجه به اهمیت زبان و ادبیات فارسی ضرورت انتخاب واژه های فارسی در تبلیغات اجباری است و چنانچه تبلیغاتی خارج از این قاعده عمل کند از پخش آن معذور خواهیم بود.
وی ادامه داد: در سازمان صدا و سیما با همکاری فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی درخواست نامه به نام فارسی یار تعبیه شده است تا گویندگان، مجریان، بازیگران و ... برای استفاده بهینه از واژگان فارسی از آن استفاده کنند، همچنین تفاهم نامه ای با فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی تنظیم و به امضا رسیده است تا زبان و ادبیات فارسی بیشتر در مجموعه صدا و سیما مورد توجه قرار بگیرد.
پارسامهر نماینده سازمان ثبت احوال کشور نیز در ادامه این جلسه با اشاره به اینکه سالیانه یک و نیم میلیون شناسنامه از سوی این سازمان صادر می شود، گفت: این آمار به این معناست که ما سالیانه یک و نیم میلیون نام در کشور ثبت می کنیم، براساس آمار ها بیشترین اسامی ثبتی ایرانی اسلامی و محلی قبیله ای است، در این میان در برخی نام ها شاهد الگو های نامفهوم و خارجی هستیم. باید با نام گذاری درست فرهنگ ایرانی را به فرزندان خود منتقل کنیم، این اتفاق روند پایداری در انتقال فرهنگ ایرانی به نسل های آینده را خواهد داشت، البته اگر یک نام به ترتیبی با اسامی ایرانی پیوند داشته باشد به عنوان یک نام ایرانی می پذیریم، زیرا بسیاری از نام های محلی و باستانی با نام های خارجی مشترک است، با این وجود ثبت سالانه 1200 نام جدید در سازمان ثبت احوال کار را بسیار دشوار کرده است.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری خبرآنلاین، تاریخ انتشار: 9 تیر 1399، کد خبر: 1404836، www.khabaronline.ir

شفقنا- در نشست معاونان و مدیران واحدهای مختلف بعثه مقام معظم رهبری پیشنهادات واحدهای مختلف برای عبور از وضعیت ناشی از لغو حج مطرح و بررسی شد و نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت بر لزوم بازنگری در برنامه ها و فعالیت های این مجموعه تاکید کرد.

به گزارش شفقنا، حجت الاسلام والمسلمین سید عبدالفتاح نواب تصریح کرد: ارائه پیشنهادات و راهکارها باید به ارتقاء اقدامات و خدماتی منجر شود که در حج آینده ارائه خواهد شد.

در این نشست معاونین فرهنگی ، امور بین الملل ، توسعه مدیریت و منابع بعثه مقام معظم رهبری و چند تن از مدیران این سه معاونت درباره طرح ها و برنامه های آینده خود در شرایط تعطیلی حج گزارش داده و تاکید کردند: علاوه بر کنترل و بازنگری در فعالیت های گذشته ، فرایندهای آینده در چهار محور درون سازمانی، داخل کشور، بین الملل و جهانی و موضع عربستان مبنی برلغو حج برای زائران خارجی مورد توجه قرار گرفته است.

نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت نیز باردیگر با غیرسازنده خواندن تصمیم عربستان اظهار داشت: نخبگان و فرهیختگان جهان اسلام باید مطالبات خود را نسبت به چرایی برگزاری حج برای ساکنین عربستان مطرح کنند.

این گزارش حاکیست، حجت الاسلام والمسلمین نواب همچنین در این نشست اهمیت خودسازی فردی را یادآور شد و لزوم بکار بردن منش و روش اسلامی و انسانی در رفتار و تعامل با کارکنان را با الگوگیری از امام هشتم علیه السلام خاطر نشان ساخت.

او گفت: همه ما در نهادی فعالیت می کنیم که منسوب به رهبری است و از سوی دیگر ارتباط با زائران خانه خدا، حرم پیامبر و عتبات عالیات نیز کار مقدسی است که برخورد با اخلاص و صادقانه با ارباب رجوع و کارگزاران و کارکنان را می طلبد.

نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت همچنین بر لزوم ارتباط بیشتر مدیران با کارکنان، توجه به آموزش و ارتقای سطح دانش نیروی انسانی، نوآوری در طرح ها و برنامه های آینده و استفاده ازپیشنهادات و راهکارهای ارائه شده تاکید کرد و آن را در بهبود عملکرد کارکنان موثر دانست.

او خطاب به حاضران گفت: با نیروها باید اخلاق مدارانه برخورد کرد و آنها نیز صادقانه خدمت کنند و سطح کار خود را ارتقاء دهند.

برپایه این گزارش، در ابتدای این نشست که امروز به ریاست حجت الاسلام والمسلمین نواب تشکیل شد سرپرست حجاج ایرانی فرارسیدن میلاد سراسر نور حضرت ثامن الحجج امام رضا(ع) را تبریک و تهنیت گفت و ضمن عرض تسلیت جان باختن حدود بیست نفر از هموطنان در حادثه آتش سوزی در کلینیک سینا، از درگاه خداوند متعال برای بازماندگان صبر جمیل و اجرجزیل مسئلت کرد.

انتهای پیام

شفقنا در شبکه های اجتماعی: توییتر | اینستاگرام | تلگرام

شفقنا- در نشست معاونان و مدیران واحدهای مختلف بعثه مقام معظم رهبری پیشنهادات واحدهای مختلف برای عبور از وضعیت ناشی از لغو حج مطرح و بررسی شد و نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت بر لزوم بازنگری در برنامه ها و فعالیت های این مجموعه تاکید کرد.

به گزارش شفقنا، حجت الاسلام والمسلمین سید عبدالفتاح نواب تصریح کرد: ارائه پیشنهادات و راهکارها باید به ارتقاء اقدامات و خدماتی منجر شود که در حج آینده ارائه خواهد شد.

در این نشست معاونین فرهنگی ، امور بین الملل ، توسعه مدیریت و منابع بعثه مقام معظم رهبری و چند تن از مدیران این سه معاونت درباره طرح ها و برنامه های آینده خود در شرایط تعطیلی حج گزارش داده و تاکید کردند: علاوه بر کنترل و بازنگری در فعالیت های گذشته ، فرایندهای آینده در چهار محور درون سازمانی، داخل کشور، بین الملل و جهانی و موضع عربستان مبنی برلغو حج برای زائران خارجی مورد توجه قرار گرفته است.

نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت نیز باردیگر با غیرسازنده خواندن تصمیم عربستان اظهار داشت: نخبگان و فرهیختگان جهان اسلام باید مطالبات خود را نسبت به چرایی برگزاری حج برای ساکنین عربستان مطرح کنند.

این گزارش حاکیست، حجت الاسلام والمسلمین نواب همچنین در این نشست اهمیت خودسازی فردی را یادآور شد و لزوم بکار بردن منش و روش اسلامی و انسانی در رفتار و تعامل با کارکنان را با الگوگیری از امام هشتم علیه السلام خاطر نشان ساخت.

او گفت: همه ما در نهادی فعالیت می کنیم که منسوب به رهبری است و از سوی دیگر ارتباط با زائران خانه خدا، حرم پیامبر و عتبات عالیات نیز کار مقدسی است که برخورد با اخلاص و صادقانه با ارباب رجوع و کارگزاران و کارکنان را می طلبد.

نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت همچنین بر لزوم ارتباط بیشتر مدیران با کارکنان، توجه به آموزش و ارتقای سطح دانش نیروی انسانی، نوآوری در طرح ها و برنامه های آینده و استفاده ازپیشنهادات و راهکارهای ارائه شده تاکید کرد و آن را در بهبود عملکرد کارکنان موثر دانست.

او خطاب به حاضران گفت: با نیروها باید اخلاق مدارانه برخورد کرد و آنها نیز صادقانه خدمت کنند و سطح کار خود را ارتقاء دهند.

برپایه این گزارش، در ابتدای این نشست که امروز به ریاست حجت الاسلام والمسلمین نواب تشکیل شد سرپرست حجاج ایرانی فرارسیدن میلاد سراسر نور حضرت ثامن الحجج امام رضا(ع) را تبریک و تهنیت گفت و ضمن عرض تسلیت جان باختن حدود بیست نفر از هموطنان در حادثه آتش سوزی در کلینیک سینا، از درگاه خداوند متعال برای بازماندگان صبر جمیل و اجرجزیل مسئلت کرد.

انتهای پیام

fa.shafaqna.com

شفقنا در شبکه های اجتماعی: توییتر | اینستاگرام | تلگرام

به گزارش خبرنگار حج و زیارت خبرگزاری فارس، در سامانه فارس من پیگیری وضعیت پیاده روی اربعین یکی از مطالبات مردمی است که از ماه گذشته با عنوان انجام راهپیمایی اربعین با کمک مسئولان ایرانی و عراقی مطرح شده است و هم اکنون بیش از 528 حمایت کننده دارد.

با توجه به شیوع کرونا و نامشخص بودن وضعیت برپایی حماسه اربعین برای زائران ایرانی، مسؤولان کشورمان نیز در بلاتکلیفی هستند، اما همچنان با پیش بینی سناریوهای مختلف، برای برپایی اربعین امسال برنامه ریزی می کنند.

بر همین اساس، حجت الاسلام محمدمهدی شریف تبار، معاون امور استان های کمیته فرهنگی آموزشی اربعین در گفت وگو با خبرنگار حج و زیارت خبرگزاری فارس با اشاره به برنامه ریزی برای برپایی اربعین حسینی سال 99 گفت: جلسه مدیران دفاتر نمایندگی بعثه مقام معظم رهبری با دفتر مرکزی کمیته فرهنگی اربعین به منظور برنامه ریزی و هماهنگی بیشتر برای برنامه های فرهنگی اربعین حسینی به صورت ویدیو کنفرانس برگزار شد.

وی افزود: در این جلسه که مسؤولان استانی کمیته فرهنگی اربعین حضور داشتند، مدیران، دیدگاه ها و پیشنهادهای خود را به منظور ارتقای برنامه های فرهنگی در موسم اربعین امسال ارائه کردند.

معاون امور استان های کمیته فرهنگی آموزشی اربعین استفاده از ظرفیت مردمی برای حفظ شور اربعین را از جمله برنامه های پیش بینی شده برای ارتقای امور فرهنگی همزمان با ایام اربعین دانست و گفت: هماهنگی با دستگاه و نهادهای مرتبط فرهنگی، استفاده از فضای مجازی و اولویت دادن به مباحث معارفی و معرفتی از مباحثی بود که در جلسه اخیر مطرح و بررسی شد.

حجت الاسلام شریف تبار در ادامه به وضعیت حماسه اربعین با توجه به شیوع کرونا در منطقه و جهان اشاره کرد و افزود: تصمیم گیر حضور یا عدم حضور زائران ایرانی در موسم اربعین، دولت عراق به عنوان کشور میزبان است که ستاد مرکزی اربعین نیز به عنوان تنها نهاد رسمی در این زمینه با ارتباطات و تعاملاتی که با مسؤولان عراق و همچنین اشرافی که به مسائل و شرایط ایران دارد، در زمان مقتضی نظر و تصمیمات خود را اعلام خواهد کرد.

معاون امور استان های کمیته فرهنگی آموزشی اربعین با بیان اینکه ما موظف به حفظ نشاط معنوی و شور و شعور اربعین در جامعه هستیم، خاطرنشان کرد: گرچه همچنان شیوع کرونا در جهان ادامه دارد و این فراگیری روبه افزایش است، اما باید با برنامه ریزی و هماهنگی لازم آمادگی خود را برای حفظ شور و شعور در ایام اربعین فراهم کرده تا در صورتی که امکان حضور زائران ایرانی در عراق در اربعین امسال میسر نبود، این شور حسینی همچنان زنده باشد.

به گزارش فارس، موضوع حماسه اربعین در ایام کرونا و نگرانی زائران ایرانی از عدم برپایی این حماسه عظیم در گفت وگوهای متنوعی مورد بررسی قرار گرفت که برای مطالعه آن ها می توانید به اینجا، اینجا ، اینجا ، اینجا ، اینجا و اینجا مراجعه کنید.

انتهای پیام/

به گزارش ایکنا، هفته دوم تیرماه 99 نیز شاهد رویدادها و انتشار خبر تصمیم رئیس مرکز امور قرآنی سازمان اوقاف بر عدم تمدید زمان ثبت نام با وجود درخواست های مکرر جاماندگان، تشکیل صدونهمین جلسه مجمع مشورتی شورای توسعه فرهنگ قرآنی، آغاز اجرای مسابقه پیامکی طرح قرآنی ملی 1454، اجرای طرح آموزشی تفسیر سوره قمر ویژه کارگران، اعلام برگزاری غیر حضوری جشنواره قرآنی دانشگاه فنی و حرفه ای، تغییر مجدد زمان برگزاری مجمع عمومی اتحادیه مدغم قرآنی، برگزاری جشنواره کارمند حافظ قرآن کریم و ... بودیم. در ذیل نگاهی به مهم ترین رویدادهای این هفته، خواهیم داشت.

تمدید نکردن زمان ثبت نام مسابقات سراسری قرآن

با وجود تماس های مکرر و درخواست های متعدد شرکت کنندگان برای تمدید زمان ثبت نام چهل وسومین دوره مسابقات سراسری قرآن مهدی قره شیخلو، رئیس مرکز امور قرآنی سازمان اوقاف و امور خیریه، تمدید نکردن زمان ثبت نام مسابقات را سرآغاز تحولی برای برقراری نظم در دیگر ساحت مسابقات دانست و بیان کرد: به همین خاطر بود که از ابتدا، محکم اعلام کردیم که ثبت نام را به روزهای پایانی موکول نکنند، چرا که هیچ تمدیدی در کار نخواهد بود. علت این تمدید نشدن هم این بود که می خواستیم من بعد با برنامه پیش برویم.

وی اظهار کرد: تمام درخواست هایی که طی این روزها برخی جاماندگان از مسابقات در رسانه ها مطرح کرده اند، دریافت کرده ایم و بهانه های مختلفی اعم از شیوع کرونا، دشواری ثبت نام و بسیاری بهانه های دیگر را مطرح کرده و خواستار تمدید ثبت نام بوده اند.

مسابقه پیامکی طرح ملی، قرآنی 1454

این مسابقات با محوریت قرآن، خانواده و آرامش ویژه فصل تابستان سال جاری برگزار می شود و علاقه مندان برای شرکت در این مسابقه تا ساعت 24 همان روز مهلت دارند تا پاسخ مسابقه را به سامانه 300001454 ارسال و یا به پایگاه اطلاع رسانی به نشانی www.qurantv.ir/qbesharat مراجعه کنند. همچنین سؤالات هر روز در ایکنا بارگذاری می شود.

پویش ختم صلوات در شبکه قرآن سیما

این پویش معنوی همزمان با دهه کرامت و به نیت هدیه ثواب این ختم جمعی به حضرت معصومه(س) و علی بن موسی الرضا(ع)، در پایگاه اطلاع رسانی شبکه قرآن و معارف سیما آغاز شد. علاقه مندان برای ثبت تعداد صلوات های خود می توانند به نشانی https://qurantv.ir/khatmsalavat مراجعه و یا به سامانه پیامکی 300004444 ارسال کنند.

اجرای طرح آموزشی تفسیر سوره قمر ویژه کارگران

دارالقرآن خانه کارگر در نظر دارد تا برنامه آموزشی تفسیر سوره مبارکه قمر را همراه با مسابقه ویژه کارگران سراسر کشور به مدت یک ماه به صورت غیر حضوری و مجازی اجرا کند. علاقه مندان برای ثبت نام در این طرح قرآنی می توانند عدد 11 را به سامانه 10000100100 پیامک کنند.

صد ونهمین جلسه مجمع مشورتی شورای توسعه

فضای پرکار فعالیت های قرآنی با وجود شیوع بیماری کرونا، برگزاری جلسات مختلف کمیسیون ها اعم از تبلیغ و ترویج، آموزش عمومی و بهداشت(که بعد از پنج سال برگزار شد)، ایجاد نکردن بستر لازم برای طرح مطالبات جدی در اسناد راهبردی، تصویب و تعمیم مدل اجرایی سازی اقدامات سند راهبردی تبلیغ و ترویج به دو سند دیگر، حضور نیافتن مسئولان معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این جلسه، آینده نگری در سند قرآن و فضای مجازی، بحث درباره لزوم بازنگری سند قرآن و فضای مجازی، عضویت دستگاه های مختلف در سه سطح شورا، کمیسیون و کارگروه، تأکید بر تهیه آیین نامه انضباطی و اهدای کمک هزینه تحصیلی به دانشجویان دانشگاه های دولتی و ... از جمله مواردی بود که طی این جلسه به آن پرداخته شد.

رضا سلامت پناه، معاون دبیرخانه شورای توسعه فرهنگ قرآنی با اشاره به اینکه در زمینه سند قرآن و فضای مجازی یک آینده پژوهشی صورت گرفته است، گفت: با توجه به اقتضائات روز، مسئله قرآن و فضای مجازی اهمیت مضاعفی پیدا می کند و لذا هم باید مطالبه شود و هم مورد اجرایی سازی جدی قرار بگیرد. در حال حاضر بحران تولید محتوا در فضای مجازی وجود دارد. با توجه به اینکه بسیاری از نهادها در این زمینه دارای مسئولیت هستند، لذا در این حوزه کوتاهی شده است. شورای توسعه و دبیرخانه کارهای خود در زمینه تولید اسناد انجام داده است، در کنار این کار ایجابی، یک کار سلبی هم باید صورت بگیرد و لذا لازم است منع قانونی برای تولید هر گونه اسناد جدید غیر نیاز تعریف شود و هر سندی که می خواهد تولید شود ذیل اسناد اصلی تولید شود.

همچنین حجت الاسلام والمسلمین حمید محمدی، دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی نیز در همین رابطه بیان کرد: سند قرآن و فضای مجازی حتی قبل از اینکه شیوع ویروس کرونا را شاهد باشیم، تهیه و در صحن کمیسیون تبلیغ و ترویج قرآن تصویب و در صحن شورای توسعه فرهنگ قرآنی هم نهایی شد. در حال حاضر شیوع کرونا اهمیت فعالیت در این حوزه را چند برابر کرده است.

علت غیبت معاونت قرآن وزارت ارشاد در جلسه 109 مجمع مشورتی

از جمله دستور جلسه مجمع مشورتی بررسی آخرین وضعیت اجرای برنامه جامع فعالیت های قرآنی در فضای مجازی (سند قرآن و فضای مجازی) بود که به علت حضور نیافتن مسئولان معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مورد بررسی قرار نگرفت. اما پس از انتشار خبر غیبت معاونت در این جلسه، دبیرخانه شورای توسعه فرهنگ قرآنی دلیل حضور نیافتن مسئولان معاونت قرآن و عترت ارشاد را صرفاً ناهماهنگی در ارسال و دریافت دعوت نامه جلسه بیان کرد.

جلسه اختتامیه دوره تخصصی اقراء

جلسه اختتامیه دوره تخصصی اقراء سیدباسم موسوی، سیدمرتضی پورایوانی، حیدر میرزایی، عبدالمحمد پورعاشوری، مرتضی شکوری، مهدی کرامتی زاده، داوود لاچینانی ، محمد برخورداری، محمدحسن موحدی، مجتبی محمدبیگی، حمید شیخ زاده، جواد ملازاده و حسن اختری به همت شورای عالی قرآن برگزار شد.

این قاریان با حضور در جایگاه و تلاوت سوره های کافرون تا آخر قرآن، سوره حمد و آیات ابتدایی سوره بقره، اجازه نامه خود را از امیرمحمد زاهدی به عنوان مقری دریافت کردند.

برگزاری غیر حضوری جشنواره قرآنی دانشگاه فنی و حرفه ای

با توجه به شیوع ویروس کرونا و غیرحضوری شدن بسیاری از برنامه ها، مقرر شد که بیست وهشتمین دوره جشنواره قرآنی این دانشگاه در شش بخش و 29 رشته به صورت غیر حضوری برگزار شود.

بنا بر این گزارش، مرحله مقدماتی بخش معارفی این جشنواره دوم تیرماه برگزار و نتایج آن اعلام شد. در مرحله مقدماتی بخش معارفی که در 9 رشته برگزار شد، مجموعاً 180 نفر به مرحله کشوری راه یافتند. در بخش کتبی نیز دو هزار و 500 نفر حضور داشتند که از هر رشته 20 نفر راهی مرحله کشوری شدند. همچنین زمان ارسال آثار در بخش های آوایی، هنری، ادبی، فناوری و پژوهشی تا روزهای پایانی تیرماه خواهد بود و سپس ارزیابی های آثار از سوی داوران انجام می شود.

تشکیل شوراهای هم اندیشی قرآنی در نهاد رهبری در دانشگاه ها

به منظور ارتقای جشنواره های قرآن و عترت در راستای نقش آفرینی بیشتر قرآن در زندگی دانشگاهیان، حجت الاسلام والمسلمین مهدی مستأجران، مدیر کل فرهنگی و اجتماعی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها از تشکیل شوراهای هم اندیشی و هیئت های اندیشه ورزی خبر داد.

برپایی اردوهای جهادی فرهنگ سرای قرآن

فاز اول این طرح در قالب برگزاری اردوهای تفریحی آموزشی، با هدف آشنایی کودکان زیر هشت سال مناطق محروم و کم برخوردار با مفاهیم قرآن و آموزش آموزه های شهروندی در تابستان 99 اجرا می شود. براساس این طرح هفته تعداد 28 دختر و پسر با رعایت پروتکل های بهداشتی در دو وسیله نقلیه که به همین منظور آماده سازی خواهد شد، با حضور مربیان و راهنماهای مجرب و با استفاده از شیوه های نوین آموزشی در قالب بازی و سرگرمی با مفاهیم مورد بحث در این طرح آشنا می شوند.

اعلام زمان برگزاری همایش عمری با قرآن

نوزدهمین دوره همایش عمری با قرآن که به دلیل اوج شیوع کرونا و همچنین هشدارهای ستاد ملی مقابله با کرونا بر عدم تجمع غیر ضروری و رعایت فاصله گذاری اجتماعی برپا نشد، مقرر شد روز بزرگداشت علامه طباطبایی(ره)، شنبه، 24 آبان ماه سال جاری در برج میلاد تهران برگزار شود.

برگزاری جلسه تلاوت و تفسیر قرآن در معاونت فرهنگی وزارت بهداشت

سومین جلسه تلاوت و تفسیر قرآن در پی تأکیدات سیماسادات لاری، معاون فرهنگی و دانشجویی وزیر بهداشت مبنی بر توجه به قرآن کریم با محوریت آموزش، ترویج، قرائت و تفسیر قرآن در فضای اداری و محیط کار با حضور معاون وزیر بهداشت، مدیران و کارکنان این معاونت برگزار شد که طی این نشست مسعود وادی پور، رئیس اداره نماز و امر به معروف مرکز قرآن و عترت وزارت بهداشت در خصوص نحوه تلاوت و صحیح خواندن قرآن با آموزش قرائت حروف حا و عین پرداخت.

تشکیل نخستین جلسه هماهنگی دیدار با خانواده شهدای قرآنی

طی این جلسه گزارشی از مجموع فعالیت ها پیش از ایام شیوع کرونا و تعطیلی این دید و بازدیدها چون اجرای 300 دیدار هفتگی جامعه قرآنی با خانواده شهدای قرآنی، برگزاری شش دوره یادواره شهدای قرآنی، تهیه و تولید بیش از 200 مستند و فیلم با عنوان سوره های سرخ ، چاپ کتاب و نرم افزار اشاره شد و از برگزاری دوره جدید این دیدارها با تغییرات احتمای خبر داده شد.

ارزیابی آثار ارسالی شرکت کنندگان در طرح اسوه

مهلت ثبت نام علاقه مندان به شرکت در طرح اسوه پنجم تیرماه به پایان رسید و 110 نفر از شرکت کنندگان در مرحله اولیه پذیرش این طرح، آثار خود را به نشانی www.osveh.valasr.net ارسال کردند که داوری و ارزیابی این آثار آغاز شد. مرحله بعدی ارزیابی، مرحله مصاحبه حضوری و ارزیابی فنی تلاوت است که حداکثر ظرف دو هفته آتی و اواخر تیرماه برگزار می شود.

تغییر مجدد زمان برگزاری مجمع عمومی اتحادیه مدغم قرآنی کشور

طی مصوبه جلسه هیئت مدیره ادغام دو اتحادیه قرآنی در هشتم تیرماه، زمان برگزاری مجمع عمومی مشترک دو اتحادیه تشکل های قرآن و عترت کشور و اتحادیه مؤسسات و تشکل های قرآنی مردمی کشور مجدد تغییر کرد. پیش از این مقرر بود که تشکیل مجمع عمومی مشترک دو اتحادیه با حضور 300 نفر از مدیران مؤسسات عضو اتحادیه تشکل های قرآن و عترت کشور و 300 نفر از مدیران مؤسسات عضو اتحادیه مؤسسات قرآنی کشور در 19 و 20 تیرماه انجام شود که این جلسه به جمعه، سوم مردادماه سال جاری موکول شد.

نامه وزیر ارشاد به رئیس اوقاف برای بازنویسی سند جامع مسابقات قرآن

پس از بررسی نهایی سند جامع مسابقات قرآن کشور در کمیسیون توسعه فعالیت های تبلیغی - ترویجی قرآن کریم در هفته گذشته و وارد شدن اشکالاتی به سند تهیه شده، مقرر شد تا این سند مورد بازبینی جدی قرار گیرد. در همین راستا وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی طی نامه ای به رئیس سازمان اوقاف و امور خیریه بر برگزاری جلسات کارشناسی نسبت به رفع ایرادات مطروحه تأکید کرد.

انتهای پیام

خبرگزاری شبستان، سرویس فرهنگی- مریم داوری : از اول ذیقعده که مصادف با سالورز ولادت حضرت معصومه (س) است تا یازدهم ذیقعده،سالروز میلاد امام رضا (ع)، در کشورمان به عنوان دهه کرامت نامگذاری شده است. در این فاصله زمانی برنامه ها و جشن هاب فرهنگی و هنری زیادی برگزار می شود.به منظور اطلاع از برنامه نهاد کتابخانه های عمومی کشور به مناسبت این دهه گفتگویی با مهدی رمضانی ، معاون توسعه کتابخانه ها و ترویج کتابخوانی نهاد که دبیر هشتمین، نهمین و دهمین دوره از جشنواره کتابخوانی رضوی است،ترتیب دادیم که بدین شرح است:

مهمترین برنامه نهاد کتابخانه عمومی در دهه کرامت چیست؟

جشنواره کتابخوانی رضوی مهم ترین برنامه ماست که امسال دهمین دوره آن برگزار می شود.اختتامیه جشنواره رضوی معمولا با ولادت علی ابن موسی الرضا(ع) در مشهد در سطح ملی و بین المللی برگزار می شود. جشنواره کتابخوانی رضوی بخش جدایی از این جشنواره بود. موضوع بخش اصلی علی ابن موسی الرضا(ع)، حضرت شاهچراغ و حضرت فاطمه معصومه(س) است که آثار مرتبط امسال با یازده عنوان کتاب در مسابقه جشنواره گذاشته می شود. یک بخش جنبی را از سال قبل به جشنواره اضافه کردیم که حضرت جواد الائمه(ع) بود و امسال هم امام هادی (ع) را به عنوان بخش جنبی جشنواره رضوی داریم. در ایام دهه کرامت تنها بخش از جشنواره بین المللی امام رضا(ع) که در سال جاری برگزار شد، جشنواره کتابخوانی رضوی بوده است. امسال به خاطر شیوع بیماری کرونا بنا بر دستور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی همه بخش های جشنواره بین المللی امام رضا(ع) به جز جشنواره کتابخوانی رضوی متوقف شد .

فرصت برای شرکت در دهمین جشنواره کتابخوانی رضوی تا چه زمانی است؟

جشنواره کتابخوانی رضوی بر اساس سامانه جشنواره در بخش کودک و نوجوان به صورت خانوادگی، پویش مجازی مبتنی بر کتاب، خلاصه نویسی و برداشت از کتاب بخش های مختلفی دارد که در حال برگزاری است و عزیزان می توانند تا پایان تیرماه در این جشنواره شرکت کنند.

تاکنون چه تعداد در این جشنواره شرکت کردند؟

به نظرم این جشنواره اتفاق مهم و بزرگی است. تاکنون بیش از 800 هزار نفر در بخش های مختلف جشنواره شرکت کردند و امیدوارم این عدد افزایش کمی و کیفی پیدا کند و به فضای مطالعه در کشور کمک کند.

کمیت و کیفیت آثار جشنواره کتابخوانی رضوی را چگونه ارزیابی می کنید؟

کمیت را اعداد و ارقام مشخص می کند و نشان می دهد که رشد قابل توجهی در جشنواره کتابخوانی رضوی وجود دارد. ما بخش الکترونیک را سه سال است به طور جدی در جشنواره داریم، قبلا جشنواره فقط مکتوب بود و تعداد شرکت کنندگان نیز مشخص. شرکت کنندگان از 200- 300 هزار نفر شروع شد که سال قبل به یک میلیون و 300 هزار نفر در مسابقات در بخش مکتوب و الکترونیک رسید. در مورد کیفیت، مهمترین موضوع کتاب و محتوای آن است. حداقل از سه سال قبل که بنده دبیری جشنواره را بر عهده داشتم بر اساس اذعان کارشناسان و عزیزانی که برای انتخاب کتاب عضو شورای مشورتی هستند آثاری که به مسابقه گذاشته می شود، افزایش کیفی داشته است. محتوا، نثر، فراگیر بودن و ادبیات کتاب مسئله مهمی است که مد نظر ماست. این دغدغه را داریم که این روند را برای سال آینده استمرار ببخشیم. به لحاظ ظاهر ،موضوع محدود و خاص است البته کنه ائمه اطهار (ع) عظیم است. ناشران و نویسندگان باید تلاش کنند از زوایای مختلف به موضوع نگاه کنند و آثار خوبی به بازار عرضه کنند. ما هم از آن آثار بهره می بریم. تلاش کردیم که این فضا شکل گیرد. جدی ترین کار ما راجع به کیفیت مسابقه در حوزه محتوای کتاب ها اتفاق افتاده است. نکته دیگر که دغدغه ماست، کیفیت شرکت کنندگان است. وقتی عدد و رقم مطرح می شود، بعضا ممکن است به سمت آمارسازی حرکت کنیم و یا آمار و ارقامی ارایه شود که بر اساس واقعیت نباشد. تمام تلاش مان را مخصوصا در فضای الکترونیک کردیم که این موضوع قابل رصد است. جاهایی که احساس کردیم ممکن است اتفاقی خلاف روند مسابقه بیفتد برای اینکه لطمه ای به این موضوع نخورد، ملاحظاتی کردیم. به همکاران گفتیم که همه تلاش شان را برای دعوت مردم به شرکت در مسابقه در سنین مختلف و در بخش های مختلف بکنند ولی این را در نظر داشته باشند که همه چیز عدد و رقم نیست و باید این دعوت و حضور با کیفیت مناسب باشد.

از چه راه هایی اطلاع رسانی برای شرکت در مسابقه جشنواره کتابخوانی رضوی صورت می گیرد؟

در بحث کودک و نوجوان تیزرهایی از شبکه پویا پخش شده است، دوستان صدا و سیما همکاری کردند. در بخش بزرگسال از شبکه های سراسری فراخوان شرکت در مسابقه پخش شد و مردم در جریان قرار گرفتند. همراه اول همراهی کرد برای همه اعضا همراه اول پیامک شرکت در جشنواره رضوی را ارسال کرد. از ظرفیت برخی از شرکت ها که دارای اپلیکیشن های پیام رسان هستند، استفاده شد. ضمن اینکه مهمترین بستر ما اعضای کتابخانه های عمومی هستند. در این ایام که به خاطر کرونا کتابخانه ها تعطیل بود از طریق شماره تلفن اعضا و فضای مجازی که در اختیار کتابخانه های عمومی بود، استفاده شد. از ظرفیت دستگاه ها و نهادهای مختلف که دارای جمعیت هستند، بهره گرفتیم. از نهادهای مختلفی دعوت به همکاری کردیم. به عنوان مثال با بهزیستی به منظور اطلاع رسانی در مهد کودک ها تفاهم نامه داشتیم، نیروهای مسلح اعم از ارتش، سپاه و نیروی انتظامی پای کار آمدند و خیلی با ما همکاری داشتند. کارخانجات و سازمان زندان ها نیز به ما کمک کردند و مشارکت داشتند.

وزارت آموزش و پرورش تا چه میزان با جشنواره کتابخوانی رضوی همکاری داشت؟

ما تلاش کردیم از اپلیکیشنی که آموزش و پرورش طراحی کرده و دانش آموزان عضو آن هستند، استفاده کنیم که میسر نشد اما شهرستان ها و استان ها به صورت غیر متمرکز همکاری کردند و شرکت خوبی داشتند. امیدواریم آموزش و پرورش برای همکاری و همراهی در موضوعات فرهنگی یک مقدار گاردش را بازتر کند که ما بتوانیم از این ظرفیت استفاده کنیم. ما می گوییم این فرصت فراهم شده و حیف است که استفاده نشود. فایل کتاب و کتاب های صوتی تهیه شده و فرصتی است که بچه ها استفاده کنند اما این فرصت دارد از بچه ها گرفته می شود.

پایان پیام/ 31

محمد رحمانیان نویسنده و کارگردان تئاتر درباره وضعیت اجرای عمومی نمایش روزهای رادیو که اسفند ماه به دلیل بحران کرونا متوقف شده بود، به خبرنگار مهر گفت: قرار بود اداره کل هنرهای نمایشی راه کاری برای اجرای گروه هایی که اجرایشان متوقف شده بود بیندیشد. در جریان هستم قرار بر این بود که برای اجرای نمایش های قهوه قجری و روزهای رادیو راه حل هایی ارائه شود اما متأسفانه تا الان هیچ حمایت و شرایط اجرایی برای ما مشخص نشده است.

وی ادامه داد: علی رغم اینکه محمد دشت گلی مدیر پردیس تئاتر شهرزاد برای اجرای روزهای رادیو پیش قدم شد و تلاش کرد که این نمایش اجرا شود اما متأسفانه به دلیل عدم همکاری اداره کل هنرهای نمایشی با وجودی که نمایش آماده است، هنوز اتفاقی برای اجرای نمایش نیفتاده که البته نمی دانم بعداً قرار است چه در انتظار کار باشد.

این کارگردان تئاتر درباره نحوه حمایتی که از اداره کل هنرهای نمایشی انتظار دارد، توضیح داد: منظور من از حمایت همان حمایتی است که وزارت ارشاد و سازمان سینمایی از فیلم های در حال اکران می کند؛ حمایت هایی نظیر تبلیغات و پرداخت کمک هزینه برای اکران و هر چیزی که باعث می شود مردم دوباره این اشتیاق را پیدا کنند که به دیدن فیلم های سینمایی بنشینند. همین اتفاق باید برای تئاتر هم رخ دهد. چون تا امروز هیچ حمایتی صورت نگرفته است و از طرف دیگر با اوج گرفتن دوباره بیماری کرونا و اینکه اعلام شده از این هفته همه باید در مکان های سرپوشیده با ماسک حضور داشته باشند، نمی دانم چه اتفاقی در انتظار ماست چون شاید تماشاگران بتوانند برای یکی دو ساعت ماسک به صورت بزنند ولی بازیگران که نمی توانند با ماسک اجرا کنند پس طبیعتاً شرایط مناسب برای اجرا فراهم نیست اما من همچنان خوش بینم و امیدوارم که راه کارهایی برای اجرای نمایش اندیشیده شود.

رحمانیان با اشاره به اهمیت سلامت بازیگران و عوامل نمایش بیان کرد: مهمترین مساله سلامت گروه و بازیگران است که با دستورالعمل های جدیدی که اعلام شده عملاً نمی شود کار را اجرا کرد. از طرف دیگر باید حمایت مالی از گروه هایی که 4 ماه است درگیر این مساله هستند، صورت می گرفت که نگرفت. گروه نمایش روزهای رادیو از دوم اسفند کارش را تعطیل کرده و بیش از 4 ماه است که درگیر این بحران است. در طول این مدت بازیگران را آماده باش نگه داشتیم تا ببینیم در نهایت قرار است چه اتفاقی بیفتد.

کارگردان نمایش عشقه درباره دیگر فعالیت هایش بیان کرد: این روزها برای من زمان خوبی برای نوشتن است. نگارش نمایشنامه عشق روزهای کرونا به پایان رسیده است. این اثر نمایشی، نمایشنامه ای اپیزودیک است که شامل 7 قطعه می شود که همگی در ارتباط تماتیک با یکدیگر قرار دارند و شخصیت ها از قطعه ای به قطعه دیگر حرکت می کنند. فرمی که برای نگارش نمایشنامه انتخاب کرده ام شباهت هایی با فرم نمایشنامه چرخ و فلک آرتور شنیستلر دارد. این نمایشنامه با 10 بازیگر قابل اجراست و هر بخش به شکلی نوشته شده است که با 2 بازیگر قابلیت اجرا داشته و امکان روی صحنه رفتن در همین روزهای کرونایی را داشته باشد.

وی متذکر شد: همچنین نمایشنامه ای با عنوان یک تک گویی برای یرما را هم در این دوران نوشته ام که روزهای آخر نگارشش را سپری می کند. این متن براساس ترجمه احمد شاملو از نمایشنامه یرما لورکا شکل گرفته و یک مونولوگ برای یرما است که امیدوارم کار خوبی از کار دربیاید. همچنین دو سه نمایشنامه دیگر نیز از قبل در دست نگارش داشته ام که در حال تمام کردنشان هستم.

وی افزود: معتقدم این روزها برای نوشتن روزهای خوبی است، اما به هر حال مشکلات تئاتر فقط با نگارش تمام نمی شود و باید تمهیداتی اندیشید تا مردم آنقدر از تئاتر فاصله نگیرند. من پیشنهادهایی برای اجرای تئاتر آنلاین داشتم که به هیچ کدامشان جواب ندادند. باید به راه کارهای تازه ای برای تئاتر فکر کنیم تا در دورانی که مردم نمی توانند به سالن ها بیایند از طریق پخش تلویزیونی و آنلاین، نمایش ها را دنبال کنند. البته تلویزیون رغبتی به پخش تلویزیونی تئاتر ندارد در حالی که تئاتر تلویزیونی یا تله تئاتر نزدیک به 60 سال در ایران قدمت دارد و بزرگانی مثل علی نصیریان، عزت الله انتظامی، محمدعلی کشاورز، جمیله شیخی، فخری خوروش و بسیاری دیگر بیشتر از 200-300 تئاتر زنده اجرا کردند اما نمی دانم در حال حاضر چه اصراری است که این کار صورت نگیرد. یکی از دلایلی که تئاتر سنگلج افتتاح شد و مردم به تئاتر علاقه مند شدند همین تئاترهای تلویزیونی بود که از چندسال قبلش شروع شده بود. اگر شرایطی فراهم شود تا نمایش ها پخش آنلاین داشته باشند و در همان لحظه ای که آثار اجرا می شوند مخاطبان هم بتوانند آنلاین به تماشای آن ها بنشینند شاهد اتفاق خوبی خواهیم بود.

کارگردان نمایش مانیفست چو درباره برگزاری کارگاه های آموزشی کروناخوانی یادآور شد: دومین دوره کارگاه های کروناخوانی از چند روز آینده آغاز خواهد شد. در دوره دوم این کارگاه چند نمایشنامه، ترانه، داستان کوتاه، فیلمنامه و خاطره تولید شد چون این کلاس ها که به صورت مجازی برگزار می شوند، کارگاه نوشتن هستند و هنرجویان همه شکل های نوشتن را بر اساس علاقه خودشان تجربه می کنند. در دوره دوم هم قرار است همین اتفاق رخ دهد و هنرجویان جدید روی مساله کرونا از زوایای مختلف کار می کنند.

وی در پایان صحبت هایش عنوان کرد: تنوع دیدگاه های هنرجویان در این کارگاه برای من بسیار جالب بود و قصد دارم آنها را به چاپ هم برسانم. در این دوره از دیدگاه یک پزشک و کارمند دور کار گرفته تا دیدگاه شخصی که معلولیت دارد با مساله کرونا روبرو شدیم و هرکدام از زاویه دید خودشان با این بیماری روبرو شده بودند که بسیار جالب بود. این کارگاه ها با ظرفیت محدود برگزار می شود چون من باید فرصت مطالعه و تصحیح متون بچه ها را داشته باشم. امثال من همه این فعالیت ها را انجام می دهند تا تئاتر یادشان نرود بنابراین امیدوارم شرایطی فراهم شود تا بتوانیم تئاتر را حفظ کنیم.

کد خبر 4963209

آروین موذن زاده

به گزارش دیار آفتاب ؛ به نقل از سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: تا وقتی کرونا وجود دارد و قرار بر فاصله گذاری اجتماعی است و دور بودن مردم از یکدیگر توصیه ای مهم و اساسی برای پیشگیری از ابتلاست، سینما و تئاتر و کنسرت و نمایشگاه کتاب و هر آنچه باعث گرد آمدن مردم در یک مکان می شود نیز جایی محسوب می شوند که خطر ابتلا را بالا می برد و برای همین مردم ترجیح خواهند داد ریسک نکرده و عطای بهره بردن از یک اثر هنری را به لقایش ببخشند. اوضاع اقتصادی ایجاب می کرد هنر پیش از کرونا نیز اولویت مردم نباشد، اما به هر حال برخی اقشار با استقبال از آثار هنری به آن رونق می دادند تا اینکه کرونا به طور اساسی این معادله عادی را به هم زد، حتی بازگشایی سالن های تئاتر و سینما و کنسرت های موسیقی از ابتدای تیر هم نتوانست شکنندگی این وضعیت برای هنر را کاهش دهد، چه اینکه برخلاف این تصور که فصل گرما عامل کاهش یا از بین رفتن کرونا قلمداد می شد، کرونا در این فصل همچنان جولان داد و قربانی گرفت، با این حال محافل هنری در نوعی خوف و رجا به سر می برند و بسیاری از فعالان این عرصه در این شرایط خود را در فضای بلاتکلیفی می بینند و معلوم نیست آینده چه مسیری را رقم خواهد زد.

درددل های یک کارگردان تئاتر

در این باره و برای مثال در عرصه تئاتر حمیدرضا نعیمی که قرار بود نمایش فردریک یا تئاتر بولوار را اوایل امسال در تالار اصلی تئاتر شهر روی صحنه ببرد و به دلیل شیوع ویروس کرونا و تعطیلی تئاتر، از اجرای این نمایش بازماند، پس از بازگشایی فعالیت های هنری و از سرگیری اجرا های نمایشی هم اعلام کرد از اجرای این نمایش صرف نظر کرده است. نعیمی با اشاره به شرایط دشوار حوزه فرهنگ و هنر پس از ورود کرونا به ایسنا گفت: همه آن چیز هایی که به محاق رفته بود و ما خیال می کردیم وجود دارند به سکوتی مرگبار گرفتار آمد. مسئولانِ محترمِ تئاترشهر با یک پروتکلِ بهداشتی دقیق، تمام آنچه باید برای پیشگیری از ابتلا به ویروس کرونا یا حفظ سلامتِ پرسنل، گروه های نمایشی و تماشاگران رعایت کرد، منتشر کردند که خوشبختانه همگان، حتی سختگیرترین منتقدان هم نسبت به آن نگاهِ مثبتی داشتند. از سوی مرکز هنر های نمایشی نیز اعلام شد ستادی برای بررسی خسارت های ناشی از کرونا در تئاتر تشکیل و اتابک نادری به عنوان مسئول این ستاد منصوب شده است که البته هیچ گاه ایشان به صورت مستقیم یا غیرمستقیم با من یا آقای نورالدین حیدری ماهر به عنوان مجری طرحِ نمایش فردریک یا تئاتر بولوار تماس و گفت وگویی نداشتند.

نعیمی با بیان اینکه هیچ گونه بودجه مشخصی برای راه اندازی دوباره تئاتر اختصاص داده نشده است، می گوید: آقای قادر آشنا، مدیرکل مرکز هنر های نمایشی به صورت رسمی اعلام کرد از دولت و شخصِ وزیر فرهنگ، تقاضای بودجه ای برای جبرانِ خسارت های وارده به گروه های نمایشی و تئاتر های خصوصی کرده اند که موردِ موافقت هم قرار گرفته است. اما تا این لحظه جز بودجه پرداختِ دیون و بدهی های گذشته که به طور تمام و کمال پرداخت شده، پولی برای کمک به راه اندازی تئاتر در اختیار ندارند.

او با اشاره به اینکه در این دوره نیمی از ظرفیتِ سالن های تئاتر برای رعایت فاصله گذاری اجتماعی باید خالی بماند، خاطرنشان کرد: حال طبق دستورالعملِ وزارتِ بهداشت و وزارتِ فرهنگ و مرکز هنر های نمایشی، گروه های اجرایی موظف هستند نصفِ صندلی هایشان را برای فروش عرضه بدارند. انجمن هنر های نمایشی هم برای جبران ضررکردِ گروه ها، کمک هزینه اندکی تخصیص داده که با شروع اجراها، نصفِ آن سریعاً تحتِ اختیارِ گروه ها قرار می گیرد.

نعیمی در ادامه با ابراز تأسف از مشکلات معیشتی هنرمندان تئاتر گفت: آیا، چون خانواده های تئاتر حقوق بگیر نیستند، پس کسی مسؤلیتی برای پیگیری امور مالی و کاری و رفاهی و اجتماعی و روانی آنان و خانواده های شان ندارد؟ آیا، چون تنها یک سال از فعالیت دولتِ فعلی باقی مانده، ما باید بمانیم تا دولتی دیگر و وعده های مسئولانی دیگر؟

او با انتقاد از اینکه هنرمند بودن به عنوانِ شغل تعریف نشده است، افزود: ای کاش مسئولان به این موضوع فکر کنند که هنرمندانِ تئاتر مانند دیگر اقشار نیازمند وام و حقوق ایام بیکاری هستند. آنان نیز حق دارند شغل شان به رسمیت شناخته شود و در ستاد های بحران، جزو اولویت ها قرار بگیرند ولی ظاهراً هنوز از نظر مسئولان، تئاتر یک کالای لوکس است که می تواند نباشد. او با اشاره به بی اعتمادی مردم به سالن های تئاتر در دوران کرونا ادامه داد: اگر مردم به دلیل هراس از کرونا به تئاتر نیامدند، سرنوشت خانواده تئاتر چه خواهد شد؟

بوروکراسی ای که شکست خورد

فضای سینما نیز تا حدودی همین روند را طی می کند. فرزاد مؤتمن کارگردان سینما به اصرار برخی در بازگشایی سینما و اکران فیلم ها در شرایط همه گیری ویروس کرونا که امکان فروش فوق العاده را از فیلم ها می گیرد، واکنش نشان داد.

این کارگردان در صفحه شخصی خود نوشت: بوروکراسی اکران آنقدر باهوش نبود که بفهمد چرا در آن سوی دنیا، نولان فیلم جدیدش را اکران نمی کند یا اکران آخرین فیلم جیمز باند به تعویق می افتد، آنها دو فیلمی که قرار بود پرفروش ترین فیلم های سال جاری باشند را در حالی اکران کردند که سینما ها با ظرفیت کامل نمی توانند بلیت فروشی کنند و طبعاً فروش این دو هفته اخیر از انتظاری که صاحبان فیلم (و همه) داشتند، بسیار دور است، به علاوه، انگار حضرات متوجه نیستند که با مرگ روزی 170-160 نفر از هموطنانمان، بخش وسیعی از جامعه، عزادار است و شاید انرژی خندیدن نداشته باشد، همچنین بیکاری چند ماهه، گرانی مجدد همه چیز و اضطراب ناشی از اپیدمی مرگبار شاید دیگر کنجکاوی قبلی برای تماشای فیلمی عصبی و مملو از عربده کشی و لات بازی و فحاشی و ناموس بازی را به همراه نداشته باشد. به گفته وی در چنین شرایطی عاقلانه این بود که با یکی دو فیلم آرام تر که شاید چندان امیدی به موفقیت تجاری برایشان تصور نمی شد، شروع می کردند، اولین اکران پس از کرونا را تجربه می کردند و سپس تصمیم گیری می کردند و سینماها را از فروش فوق العاده ای که از این فیلم ها انتظار می رفت، محروم نمی ساختند.

هنوز هم دیر نشده، اجازه بدهید اکران متنوع تری داشته باشیم. به نفع پرفروش ها هم است. زمان آن رسیده است که فیلم ها به دو گونه قوی (منظور فیلمی است که امکان فروش آن قوی باشد) و ضعیف (فیلمی که شاید چندان گیشه پرفروشی نداشته باشد) تقسیم نشوند، این همه ریل گذاری انجام نشود، اجازه دهید سینما شرایطی طبیعی تر را تجربه کند و نفس بکشد.

نمایش "حادثه ای در شهر عروسک ها" به کارگردانی عادل بزدوده که قرار بود از 20 فروردین ماه در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به صحنه رود به دلیل تعطیل شدن فعالیت های فرهنگی هنری اجرای آن متوقف شد.

بزدوده با بیان اینکه ما در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان سعی مان بر این است تا در این شرایط با واقعیت امر مواجه شویم، عنوان کرد: حفظ سلامت و جان همکاران و مخاطبان واجب تر از اجرای این نمایش است. من و دیگر عوامل و بازیگران نمایش "حادثه ای در شهر عروسک ها" مترصد آن هستیم تا در اولین فرصت نمایش را به صحنه آوریم اما در زمان مناسب و با رعایت کامل مسائل بهداشتی.

او ضمن اشاره به اینکه در این وضعیت دغدغه اصلی من سلامت جامعه است، در ادامه افزود: زمانی که صدا و سیمای ما اعلام می کند در وضعیت قرمز قرار داریم چه دلیلی دارد در این شرایط آسیب ها را بیشتر کنیم؟ اکنون باید مراقبت های ویژه را جدی بگیریم و بی گدار به آب نزنیم. هر چند گروه نمایش من باید کار کنند تا زندگی خود را بگذرانند.

این کارگردان تئاتر همچنین اضافه کرد: کاش وزارت کار و امور اجتماعی هر چه سریع تر وضعیت شغلی هنرمندان را به تصویب می رساند تا آن ها هم این امکان را داشته باشند همچون دیگر مشاغل جامعه در این شرایط از امکانات بیمه بیکاری استفاده کنند.

عادل بزوده با بیان اینکه در این شرایط به چه قیمتی باید نمایش خود را به صحنه آورم؟ اظهار کرد: در این وضعیت باید خردجمعی را برای راهکار گذر از این بحران به کار گیریم. باید در این موقعیت بسیار مراقب باشیم تا بتوانیم بهره مناسبی از آن ببریم. اکنون به صدا و سیما بسیار معترض هستم چراکه به جز اعلام آمار مبتلایان و مرگ و میر ناشی از بیماری و اعلام وضعیت قرمز هیچ کمکی به مخاطبان خود نمی کند.

او در ادامه افزود: بیش از 4 ماه است که از شیوع ویروس کرونا می گذرد، آیا صدا و سیما تاکنون به منظور سرگرمی و روحیه بخشی به خانواده ها کاری انجام داده است؟ صداوسیما در این مدت چه گلی به سرجامعه زده است؟ وظیفه اصلی آن ها در این وضعیت چیست؟ چه کارهایی می توانسته در این مدت انجام دهد و انجام نداده است؟ اثرات و تاثیرات صدا و سیما در این شرایط کجاست؟

این عروسک ساز در پاسخ به این سوال که در این شرایط در صورتی که هنرمندان فعالیت خود را تعطیل کنند، چگونه باید امرار معاش کنند، یادآور شد: باید توپ را در زمین دولت انداخت. چرا بیش از چهل سال است که حرفه هنرمندان مانند دیگر مشاغل، شغل محسوب نمی شود؟ هنرمند نیز مانند دیگر مشاغل درس خوانده و باید به لحاظ صنفی چارچوبی داشته باشد تا در زمان بیکاری تامین معاش شود.

او در ادامه گفت: هنرمندان در حاکمیت مجلس و دولت، محلی از تعریف جامع ندارند. هر چند که در نظر ندارم بگویم تاکنون کاری انجام نشده و اتفاقی نیفتاده، اما باید وضعیت شغلی ما با کمک وزارت کار و امور اجتماعی هرچه سریع تر عملیاتی شود تا ما نیز صاحب صنف و سندیکا باشیم. در صورتی که پیشتر اقداماتی در این زمینه شده بود اکنون در پله نخست نبودیم. ما باید از طریق حرفه مان زندگی خود را سروسامان دهیم.

عادل بزدوده در پایان صحبت هایش گفت: خوشبختانه مسائل شغلی هنرمندان این روزها از طریق خانه تئاتر، خانه سینما و ... در حال پیگیری و حل و فصل است و این مسئله باعث می شود در این شرایط راهکار قانونی وجود داشته باشد و نسل های آینده از حمایت های قانونی برخوردار باشند.

هنرآنلاین

سیروس همتی در گفت وگو با خبرگزاری میزان، پیرامون فعالیت های اخیر خود در عرصه بازیگری گفت: به تازگی به نمایش جیرجیرک به کارگردانی آرش سنجابی پیوسته بودم منتها به دلیل عملکرد نادرست تهیه کننده ناراحت شدم از طرفی تهیه کننده این نمایش مرا بسیار اذیت کرد و طبق وعده های مکتوب قرارداد عمل نکرد و من ترجیح دادم از این پروژه کنار بکشم.

وی با اشاره به کیفیت بالای نمایش جیرجیرک اذعان کرد: ترک نمایش جیرجیرک تنها به دلیل بد عهدی تهیه کننده بود، در غیر این صورت گروه بسیار همدل و خوب بودند و به شخصه قلم و کارگردانی آرش سنجابی کارگردان اثر را دوست داشتم. متاسفم که چنین پروژه خوبی را صرفا به دلیل عدم تعهد تهیه کننده به تعهدات خود ترک کردم، با گذشت نزدیک به پانزده روز از زمان قسط اول هیچ پولی به من پرداخت نشد و هر روز وعده فردا داده می شد، من هم ترجیح دادم وارد این بازی نشده و شانیت خود را حفظ کنم.

بیشتر بخوانید: برای مشاهده گفت وگوی سیروس همتی پیرامون حضور بازیگر سینما در تئاتر اینجا کلیک کنید

بازیگر نمایش بوقلمون با اشاره به مشکل حضور تهیه کنندگان غیرحرفه ای در تئاتر افزود: نکته مهمی وجود دارد، از نظر من به همان اندازه که برای کارگردانی، نویسندگی و بازیگری کلاس آموزشی و دانشگاهی برگزار می شود، به همان مقدار هم باید برای تهیه کنندگان کلاس برگزار شود. به عنوان مثال در یک دوره از جشنواره تئاتر فجر کلاس تهیه کنندگی گذاشته شد منتها کافی نبود و تنها در یک دوره رخ داد.

وی در همین رابطه ادامه داد: بازیگر، کارگردان و گروه نباید هیچ دغدغه ای در اثر داشته باشند، این آرامش با عمل به تعهدات یک تهیه کننده رخ می دهد، تهیه کنندگی شاخه ای مهم و حرفه ای در تئاتر است که متاسفانه به راحتی هر فردی وارد آن می شود، تهیه کنندگی صرفا جذب و هزینه سرمایه نیست بلکه باید یک گروه را کنار یکدیگر به خوبی حفظ کرد. متاسفانه نه در تئاتر بلکه در سینما هم همین اتفاقات می افتد و حتی یک اصطلاح دارند که قسط آخر بازیگر را چه کسی داده و چه کسی گرفته است.

بازیگر سریال خداحافظ بچه درباره حضورش در سریال تلویزیونی نجلا تاکید کرد: من در آن سریال نیستم و برایم عجیب است که چرا تا این حد غیر حرفه ای برخورد می شود که با وجود جدا شدن من از پروژه هنوز هم روابط عمومی اثر اسم مرا جزو فهرست بازیگران می زند.

وی درباره جدایی خود از سریال نجلا تصریح کرد: من به مدت دو ماه در اختیار پروژه نجلا بوده و با تهیه کننده و کارگردان قرارداد بسته بودم و حتی دو ماه ریش خود را برای این نقش نزدم اما به یکباره به هیچ دلیلی نقش از من گرفته شد، مشخص نیست چه کسی و به چه صورت وارد یک پروژه می شود و در دقیقه آخر بازیگران را حذف و اضافه می کند.

بازیگر سریال ستایش با تاکید بر غیراخلاقی بودن حذف خود از سریال نجلا اضافه کرد: باور کنید به هیچ وجه برایم اهمیتی ندارد که چه بازیگری و با چه رابطه ای جایگزین نقش من شده است، متاسفم که چنین اتفاقی در پروژه نجلا افتاد. نکته بسیار ناراحت کننده ای که در این میان وجود دارد این است که نه کارگردان و نه تهیه کننده بعد از این اتفاق حتی یک تماس با من نگرفتند که به نوعی از من عذرخواهی کنند، بدون شک آن شخصی که نقش مرا به شخص دیگری داده از این عرصه حذف می شود اما من بار دیگر با کارگردان و تهیه کننده این اثر روبرو خواهم شد.

وی در همین راستا اضافه کرد: بارها از تهیه کننده و کارگردان سریال نجلا خواستم تا دلیل حذف مرا جویا شوند اما هیچ خبری نشد، من به راحتی از پس آن نقش به نام حسین بر می آمدم، به نوعی به دلیل آشنایی با خانواده شهدا به راحتی می توانستم آن نقش را بازی کنم اما به واقع نمی دانم که چرا و چگونه چنین اتفاقاتی در آثار ما می افتد و هیچکس هم پاسخگوی آن نیست.

بازگیر سریال آشپرباشی با تاکید بر غیر حرفه ای بودن حضور نامش در فهرست بازیگران سریال نجلا خاطرنشان کرد: من آن شخصی که باعث حذف من از سریال نجلا شد را به خدا می سپارم اما از دو هنرمندی که به عنوان تهیه کننده و کارگردان در اثر حضور داشتند انتظار داشتم در حد یک تماس کوتاه با من می گرفتند و منتفی شدن حضورم در این سریال را توضیح می دادند، من در این پروژه قرارداد داشتم و حتی اندک مبلغی هم به من پرداخت نشد و این عدم عذرخواهی کارگردان و تهیه کننده عذاب بزرگی برای من است.

انتهای پیام/

به گزارش ایسنا، عصر روز سه شنبه 10 تیر ماه تالار سایه مجموعه تئاتر شهر بعد از چند ماه، پذیرای تماشاگرانی شد که برای دیدن نمایش یه گاز کوچولو به این تالار آمده بودند.
گرچه بعد از اعلام بازگشایی سالن های سینما و تئاتر و کنسرت های موسیقی، تردیدهای زیادی برای از سرگیری فعالیت های نمایشی وجود داشت و دارد ولی تعداد تماشاگرانی که به تماشای نخستین اجرای نمایش یه گاز کوچولو نشستند، رضایت نسبی گروه اجرایی و کارکنان تئاتر شهر را در پی داشت.

این نمایش شب گذشته میزبان حدود 30 تماشاگر بود که به صورت یک صندلی در میان در تالار سایه با ظرفیت 100 تماشاگر ( در حالت عادی) نظاره گر اجرا بودند.

از جمله پروتکل های بهداشتی که در مجموعه تئاتر شهر رعایت می شود، قرار دادن تونل ضد عفونی کننده است که همه مراجعه کنندگان لازم است برای ورود به مجموعه از آن گذر کنند. ضمن اینکه هر تماشاگری باید در طول اجرا ماسک بر صورت داشته باشد. شب گذشته برخی از تماشاگران بدون ماسک آمدند که از طرف کارکنان مجموعه به آنان ماسک داده شد.
این موضوع در نگاه اول کمی عجیب به نظر می رسد و انتظار می رود تماشاگر تئاتر بویژه تماشاگر تئاتر شهر از سطح فرهنگی بالاتری برخوردار باشد و بداند که در طول اجرا باید ماسک بر چهره داشته باشد ولی به یاد می آوریم در دوره پیش از کرونا، در همین مجموعه و حتی در زمان برگزاری جشنواره ها، تماشاگرانی بودند که با وجود پخش پیام صوتی مبنی بر لزوم خاموش نگه داشتن تلفن های همراه شان همچنان در این زمینه کوتاهی می کردند و بارها در طول اجرای نمایش های مختلف، زنگ یا نور گوشی های آنان برای دیگران ایجاد مزاحمت می کرد.
اما کافه تریای چهارسو که همیشه پر رونق و حتی در دوره هایی میزبان نمایش های محیطی بوده است، در دوران کرونایی تعطیل است. هر چند در شیوه جدیدِ ورود و خروج تماشاگران، دیگر نیازی هم به این کافه نیست چرا که تجمع مخاطبان پیش و پس از اجرای نمایش ها ممنوع است. درِ سالن حدود 15 دقیقه پیش از شروع اجرای نمایش باز می شود و تماشاگران به محض ورود به لابی، وارد سالن می شوند تا در فضای لابی تجمعی صورت نگیرد.
اما اگر پیش از شروع اجرا سری به اتاق های گریم بزنید، خواهید دید که گریمورها با استفاده از ماسک و شیلد کار خود را انجام می دهند و برای هر بازیگر هم مواد گریم مخصوص به خودش تهیه شده است.
درست است که تالارهای دیگر تئاتر شهر همچنان در سکوت کرونایی به سر می برند، درست است که راهروهای تو در توی این مجموعه، دیگر شاهد تردد گروه های نمایشی و شور و حال تماشاگران نیستند، درست است که کافه های مجموعه تعطیل هستند و نمی توانی ساعتی زودتر خود را به سالن برسانی و در کافه آن گلویی تازه کنی یا با دوستی گپ و گفتی داشته باشی ولی زندگی ادامه دارد و تئاتر هم باید در دوران طوفان زده کرونایی راه خود را پیدا کند؛ راهی که البته هموار نخواهد بود و فراز نشیب بسیار دارد.
این مجموعه در نخستین دوره فعالیت خود در دوران کرونایی میزبان نمایش یه گاز کوچولو به نویسندگی فرزانه سهیلی و کارگردانی فقیهه سلطانی است که با بازی گیلدا حمیدی ، شهروز دل افکار، افشین غیاثی، مهسا مهجور ، نورا هاشمی به صحنه می رود.
این اثر نمایشی ساعت 19 و سی به مدت زمان 70 دقیقه و قیمت بلیت 30 هزار تومان با رعایت پروتکل های بهداشتی و فاصله گذاری اجتماعی اجرای خود را آغاز کرده است.

عکس های پیوست خبر از رضا معطریان
انتهای پیام

حسین مسافر آستانه که با حکم قادر آشنا، مدیرکل هنرهای نمایشی به عنوان دبیر جشنواره تئاتر فجر منصوب شده است، در گفت وگویی با ایسنا درباره انتخاب خود با توجه به سابقه دبیری دوره های 24 و 27 این رویداد بیان کرد: واقعیت این است که خود من هنوز از این حکم غافلگیر هستم چون زمان زیادی نمی گذرد که با آقای آشنا صحبت کردم و اگر هر کسی جز ایشان بود، قاطعانه جواب رد می دادم ولی به دلیل احترام ویژه ای که برای ایشان قائل هستم، در نهایت این اتفاق افتاد.

او درباره شرایط ویژه ای که امسال در کشور به دلیل شیوع کرونا حاکم است، گفت: در این دوره بخاطر کرونا شرایط خاصی داریم که تا به حال تجربه نشده؛ شرایطی که فقط ملی و منطقه ای نیست بلکه بین المللی است و در عین حال بسیار حساس، خطرناک و غیرقابل پیش بینی است. براین اساس نیاز است که شرایط را بسنجیم که البته آن ها هم تابع شرایط دیگری با نظر سازمان های بهداشتی است. با این حال امیدوارم جشنواره با توجه به نفس آن، آبرومند برگزار شود.

مسافرآستانه با تاکید بر بررسی ها و مطالعاتی که برای چکونگی برگزاری جشنواره باید انجام شود درباره اینکه آیا برای این دوره در تصمیمی گیری های خود انعطاف پذیری خواهد داشت تا بنا به شرایط بخش هایی از این رویداد تغییر کند؟ گفت: من اگر به نتیجه برسم که چه کاری برای جشنواره خوب است قطعا آن را انجام می دهم، کمااینکه اگر دوره های قبلی دبیری مرا بررسی کنید، مشخص است که نسبت به دوره های قبل تر همه چیز را تغییر دادم.

انتهای پیام

الهام شعبانی با اشاره به انصراف از اجرای به وقت تهران در تئاترشهر، به خبرنگار ایلنا از دلایل این تصمیم گفت: یکی از دلایل انصرافم، شیوه اجرایی نمایش است که با شرایط شیوع کرونا و لزوم فاصله گذاری اجتماعی هم خوانی ندارد. تمام بازیگران در طول اجرا زیر یک حریر 260 متری قرار دارند و میزانسن ها و حرکت و فرم ها طوری است که بازیگران زیر این حریر باهم در تماس اند.

شعبانی ادامه داد: درست است مجموعه تئاترشهر همه پروتکل های بهداشتی را برای اجرا رعایت می کند، اما این حریر مدام روی زمین قرار دارد و با صورت بازیگر در تماس است. از سویی گردوغباری که از تکان حریر در هوا می پیچد ممکن بود برای بازیگران یا تماشاگران مشکل ساز شود که استرس بزرگی برایم به همراه داشت.

این طراح لباس باسابقه با اشاره به جلساتی که در روزهای اخیر با طراحان صحنه و حرکت در این زمینه داشته است، گفت: به شیوه های دیگری هم در مورد اجرا فکر کردیم اما نشد. حتی فکر کردیم بازیگران در طول اجرا از ماسک استفاده کنند اما یک ساعت کار که بازیگران در آن درگیر حرکات بدنی هستند، تنفس بازیگر را دچار مشکل می کند.

شعبانی با تاکید بر اینکه روایت قصه در فرم دیگری امکان پذیر نبود، ادامه داد: تغییر شیوه اجرایی، کلیت کار را به هم می ریخت و ضروری بود نویسنده متن را از نو بازنویسی کند. از سوی دیگر، انقدر شیوه اجرایی برایمان لذت بخش بود و لحظه به لحظه با آن درگیر بودیم که دوست نداشتم آن را از دست بدهم. بنابراین در نهایت به این نتیجه رسیدیم که این شیوه اجرایی در دوره کرونا جواب نمی دهد.

او با اشاره به اینکه بازیگران به وقت تهران این قصه ها را با اتودهای گوناگون و کار کارگاهی 6 ماهه درآورده ند، گفت: قرار بود آذرماه این کار را در ایرانشهر به صحنه ببریم که بنا بر دلایلی امکان پذیر نشد؛ سپس قرار شد از 19 فروردین آن را در تئاترشهر اجرا کنیم که به دلیل شیوع کرونا اجرا به تعویق افتاد و به مرداد یا شهریور موکول شد که متاسفانه به دلیل شرایط فعلی مجبور به انصراف شدیم.

این بازیگر تئاتر یادآور شد: با اینکه حدود شش ماه برای این کار تمرین کرده بودیم، با تصمیم و هم فکری همه گروه از اجرا در این بازه زمانی انصراف دادیم. البته که انصراف از اجرا برای من که اولین تجربه کارگردانی ام را با به وقت تهران پیش رو داشتم، بسیار دردناک است.

شعبانی درباره آماده کردن تئاتری دیگر برای این بازه زمانی که در تئاترشهر نوبت اجرا دارد، خاطرنشان کرد: چون به وقت تهران اولین تجربه کارگردانی ام است و برای آن شش ماه با گروهم تمرین و آن را به صورت کارگاهی آماده کرده بودم، فکر می کنم اینکه بخواهم کار دیگری را یک ماهه آماده کنم دور از توان و تجربه من در کارگردانی است.

او ادامه داد: اگر بخواهیم متنی جدید انتخاب کنیم باید تمام راه های وقت گیر شورای نظارت، مجوز و تائیدیه متن و... را طی کنیم که همین مساله زمانم را کم و کمتر می کرد. برای همین ترجیح دادم برای اولین کارم، تئاتری را به صحنه ببرم که برایش وقت گذاشته و با تمامی عواملم با دل و جان برایش کار کرده ام.

این بازیگر و طراح لباس تئاتر به وقت تهران را که نوشته ای از لیلی عاج است، داستانی اجتماعی از زندگی 7 زن توصیف کرد که درگیر اتفاقات و معضلاتی اجتماعی می شوند و گفت: چند مورد از این داستان ها مستند است که خانم عاج با دخل و تصرفی اندک، آنها را به قصه تبدیل کرد.

شعبانی تصریح کرد: اگر راه دیگری پیش پایم قرار داشت، حتما روی صحنه می رفتیم؛ چون هم من دلم برای اجرا تنگ شده و هم بازیگرانم. شغل ما و خانه ما تئاتر است و واقعا غمگینم که چنین اتفاقی افتاد و اولین تئاترم با کرونا برخورد کرد.

او در پایان خاطرنشان کرد: اکنون در حال مذاکره با مجموعه تئاترشهر هستیم تا فرصت اجرایمان را در صورت امکان، به زمان دیگری موکول کنیم که امیدوارم چنین فرصتی فراهم شود.

به وقت تهران که اولین تجربه کارگردانی الهام شعبانی محسوب می شود، قرار بود از 19 فروردین در تالار قشقایی مجموعه تئاتر شهر به صحنه برود. نمایشی بر اساس متنی از لیلی عاج است که یلدا عباسی، سوده شرحی، مسیح کاظمی، غزاله جزایری، فرزانه سهیلی، سمیه برجی و بهاره مشیری در آن به ایفای نقش می پردازند.

دیگر عوامل به وقت تهران عبارتند از: رها جهانشاهی (مجری طرح)، امیرحسین دوانی (طراح صحنه)، علی کوزه گر (طراح نور)، اشکان فرامرزی (آهنگساز)، علیرضا شریفی و محمدرضا شریفی (طراح حرکت)، مهران میرمیری (طرح صدا)، حمید ملاحسینی (برنامه ریز)، مهشید سلطانی (منشی صحنه)، حمیدرضا ژاله (مدیر صحنه)، همایون تمدن (عکاس)، سارا حدادی (مشاور رسانه ای و مدیر روابط عمومی).

میلاد ماهان راد تهیه کننده و مدیر برنامه خوانندگانی چون رضا صادقی، آرش و مسیح، شهاب مظفری و علی یاسینی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اوج گرفتن دوباره ویروس کرونا و مشکلات آن برای سلامت مردم، ابراز امیدواری کرد راهکاری واقعی و قابل اجرا برای برگزاری کنسرت ها در زمان مشخص بدون به خطر انداختن سلامت مردم طراحی شود.

این تهیه کننده با بیان اینکه هنرمندان همواره برای مردم شادی آفرین بوده اند و تحت هیچ شرایطی حتی با قرار گرفتن در بدترین شرایط اقتصادی در سال های اخیر هم حاضر نیستند سلامت مردم را به خط بیاندازند، افزود: قطعاً هنرمندان و تهیه کنندگان ضمن اینکه تابع قوانین بوده و هستند ولی هیچ گاه حاضر نبوده و نیستند که سلامت مردم با برگزاری کنسرت ها به خطر بیفتد.

عضو مجمع صنفی تهیه کنندگان آثار موسیقی، افزود: هنرمندان و دست اندرکاران صنعت موسیقی از اولین روزهای بحران کرونا تا کنون هیچ درآمدی نداشته اند و بدیهی است جزو مشاغلی هستند که بیشترین آسیب را از این موضوع دیده اند.

مدیر مجموعه آراد کنسرت ابراز امیدواری کرد، تصمیمات و جمع بندی مسئولین علی الخصوص مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این خصوص مثل همیشه منطقی و قابل اجرا باشد.

میلاد ماهان راد با اشاره به امکان برگزاری کنسرت های آنلاین و نیاز به همراهی سازمان های مرتبط به منظور کاهش هزینه های مربوط به بلیط و همچنین کاهش شدید ریسک برگزاری با توجه به اوج گیری ویروس کرونا در موج دوم از آمادگی کامل خود و برخی دیگر از تهیه کنندگان به منظور برگزاری کنسرت های آنلاین به صورت کاملاً رایگان و برای شادی مردم خبر داد.

کد خبر 4963435

علیرضا سعیدی

به گزارش خبرنگار مهر ، همزمان با اوج گیری موج دوم شیوع ویروس کرونا و افزایش نگرانی ها بابت ابتلا به این ویروس در مجامع عمومی، ادامه فعالیت مراکز هنری که از ابتدای تیرماه و با تصمیم گیری ستاد ملی مقابله با کرونا از سرگرفته شده بود، در هاله ای از ابهام قرار گرفته است.

این ابهامات از صبح امروز با انتشار برخی اخبار تأیید نشده درباره تعطیلی برخی فعالیت های هنری در برخی استان ها تشدید شد.

علیرضا وهاب زاده مشاور وزیر بهداشت، در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن اشاره به اینکه هنوز ستاد ملی مقابله با کرونا در این زمینه تصمیم گیری قطعی نداشته است، توضیح داد: در صورت استمرار وضعیت قرمز در برخی استان ها و ادامه اوج گیری شیوع کرونا در کشور، ستاد ملی در این زمینه تصمیم گیری خواهد کرد.

وی درباره زمان تصمیم گیری قطعی در این زمینه هم گفت: روز شنبه جلسه ستاد ملی مقابله با کرونا در این زمینه برگزار خواهد شد و در صورت ادامه سیر صعودی شیوع این بیماری، درباره تعطیلی و اعمال محدودیت مجدد در زمینه فعالیت های هنری تصمیم گیری قطعی صورت خواهد گرفت.

در مواجهه با موج نخست فراگیری ویروس کرونا، کلیه فعالیت های فرهنگی و هنری کشور با اطلاعیه وزارت ارشاد، از سوم اسفندماه سال گذشته تعطیل شدند و این تعطیلی تا پایان خردادماه امسال ادامه پیدا کرد.

با تصمیم ستاد ملی مقابله با کرونا و صدور اطلاعیه از سوی وزارت ارشاد، از اول تیرماه فعالیت سالن های سینما، تئاتر و موسیقی از سر گرفته شد.

کد خبر 4963555

فریبرز دارایی

در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی ایرنا با اشاره به جزئیات این تفاهمنامه، گفت: براساس این تفاهم نامه کارگروه ساماندهی مد و لباس و انجمن صنفی هنرمندان تئاتر شهر تهران با استفاده از قابلیت های خود در زمینه های متنوع فرهنگی و هنری با یکدیگر مشارکت می کنند.

وی در ادامه، مشارکت در شناسایی و معرفی صاحبان برند پوشاک ایرانی برای تولید نمایش های موضوعی در راستای حمایت از تولیدکنندگان لباس و نمایش، مشارکت در تولید و اجرای نمایش های ایرانی با تاکید بر سبک زندگی و مدل پوشش ایرانی اسلامی، مشارکت در سمپوزیوم های پوشاک ایرانی بر اساس شیوه های اجرایی نمایش ایرانی را از جمله مفاد این تفاهم نامه عنوان کرد.

دبیر کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور همچنین، مشارکت در برگزاری انواع جشنواره های مشترک میان طراحی لباس و صحنه در نمایش، مشارکت در برگزاری سمینارها، نشست ها، همایش ها و جلسات نقد و بررسی لباس از منظر هنر دانشگاهی و نظریه بنیاد، مشارکت در تولید برنامه های تلویزیونی داستانی و مستند با تمرکز و تاکید بر چگونگی کاربست طراحی و تولید البسه ایرانی در زندگی روزمره مردمان ایران زمین، مشارکت در برگزاری انواع رویدادهای هنری و نمایشگاه های موضوعی لباس و پوشاک به وسیله ظرفیت های اجرایی هنرهای نمایشی، مشارکت در چاپ و نشر انواع کتاب و نشریات تخصصی مرتبط با حوزه لباس و نمایش، مشارکت در برگزاری کارگاه های آموزشی تخصصی مهارت افزایی در طراحی و تولید لباس از طریق کسب مهارت های نمایشی و مشارکت در طراحی و راه اندازی سایت جامع طراحی و تولید لباس و هم چنین باشگاه هواداران لباس تولید ایران برای خرید همیشه با تخفیف را از دیگر مفاد این تفاهمنامه برشمرد.

شفاپورادامه داد: براساس این تفاهمنامه، بر استفاده از هنر طراحان کشور با به کارگیری از مولفه های ایرانی- اسلامی و دوخت های اصیل برای لباس هنرمندان تئاتر تاکید شد.

به گفته وی، همچنین طرفین بر حمایت هنرمندان تئاتر و طراحان در برنامه های نمایش تاکید کردند.

دبیر کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور خاظرنشان کرد: این تفاهم نامه علاوه بر این کارگروه، به امضای مسئول ستاد اجرایی حجاب و عفاف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و میرعلیرضا دریابیگی عضو هیات موسس و رئیس انجمن صنفی هنرمندان تئاتر شهر تهران نیز رسیده است.

خبرآنلاین : قانون اخذ 10 درصد از درآمد حاصل از کنسرت ها، به طور کامل برای همه انواع موسیقی از بودجه سال 99 حذف شد.سایت خانه موسیقی با اعلام این خبر نوشت: دو سال پیش در سکوت خبری، قانون اخذ 10 درصد از درآمد حاصل از کنسرت ها به تصویب رسید که اعتراض خانه موسیقی و هنرمندان را به دنبال داشت. در نتیجه با موافقت مسوولان وزارت ارشاد و به منظور حمایت از هنرمندان و به حداقل رساندن آسیب های احتمالی اجرای این قانون در وهله نخست برای موسیقی های سنتی، کلاسیک و نواحی لغو شد و اینک بالاخره این قانون به طور کلی برای همه انواع موسیقی از بودجه سال جاری حذف شده است.

بلیت شماری از کنسرت های موسیقی در حالی پس از بازگشایی این برنامه ها به فروش گذاشته شد که قیمت های نجومی برای این بلیت ها در نظر گرفته شد و از قضا این قیمت گذاری با اقبال عمومی همراه شد و مخاطبان چنین برنامه هایی که توان خرید بلیت این کنسرت ها را داشتند، در چند دقیقه کل بلیت ها را خریداری کردند تا اسباب شگفتی هر ناظری را رقم زنند.

به گزارش تابناک ؛ پس از بازگشایی سالن های اجتماعات که با توجه به اوج گیری کرونا مشخص نیست تا چه زمانی تداوم داشته باشد، برخی خوانندگان پاپ در پی برگزاری کنسرت برآمدند و اقدام به بلیت فروشی با قیمت بیش از 250 هزار تومان نمودند. این قیمت نجومی چنین استنباطی را در پی داشت که خوانندگان قصد دارند هزینه بی کاری چندماهه و ضرری که بابت تعطیلی این برنامه ها در پایان سال 98 و ابتدای سال 99 به عنوان فصل طلایی کنسرت ها داشته اند را تا پیش از شهریور جبران کنند و به تعطیلات بروند.

البته برخی حامیان چنین قیمت گذاری هایی، فاصله گذاری در چینش مخاطبان که به فروش بسیار کمتر بلیت در هر سانس کنسرت موسیقی پاپ را علت اصل این قیمت گذاری بیان کردند و این قیمت را با چنین ملاحظاتی و هزینه های سربار در هر اجرا نظیر هزینه اجاره سالن ها، اجتناب ناپذیر قلمداد کردند. با این حال تصور می شد در این شرایط اقتصادی، چنین قیمت گذاری که با ریسک بالای ابتلا به کرونا در محل های با تجمع بالا نیز همراه است، با استقبال گسرتده همراه نشود اما برخلاف ارزیابی ها، بلیت های این کنسرت ها به سرعت سولداوت شد!

در واقع گروهی حاضر شدند به سرعت بلیت 260 هزار تومانی و بیشتر را حتی به قیمت ریسک بالای ابتلا به کرونا خریداری کنند تا در یک کنسرت پاپ حضور یابند و چه بسا اگر این قیمت بلیت 500 هزار تومان یا یک میلیون تومان بود نیز با همین شتاب شاهد فروش بلیت ها بودیم. از این منظر این اتفاق می تواند یک استمزاج برای کنسرت گذاران باشد و اگر همچنان قیمت گذاری بلیت کنسرت به بازار سپرده شود و وزارت فرهنگ و ارشاد مداخله ای نداشت باشد، دور از انتظار نیست که در آینده ای نزدیک شاهد فروش بلیت های میلیونی با تکیه بر چنین تجاربی باشیم.

قاعدتاً وقتی این میزان افزایش قیمت بلیت کنسرت رقم می خورد، گروه محدودتری خریدار مداوم این بلیت ها خواهند بود و گروه وسیع تری ریزش می کنند. بدین ترتیب خوانندگان و موزیسن ها با مشتریان محدودتر که پول بیشتری می دهند، مواجه خواهند بود که در نهایت منافع شان را تامین می کنند اما این وضعیت چندان تداوم نخواهد داشت. مخاطب محدود مکرراً برای رفتن به کنسرت یک خواننده بلیت خریداری نمی کند و این گستردگی مخاطب است که باعث می شود یک خواننده بتواند در یک دوره زمانی کوتاه، تعداد بالایی سانس کنسرت برپا کند و هر بار نیز مخاطب متفاوتی شنونده اش باشد.

در آن سو نیز دسترسی عمومی به این امکان هنری و تفریحی برای گروه وسیعی از مردم دشوار می شود، چرا که این رقم ها فراتر از قدرت خرید بخش عمده مردم است و هرچه این ارقام درشت تر شود، با قدرت خرید قشر گسترده تری از عموم مردم فاصله می گیرد. این در حالی است که کنسرت های موسیقی به جز مواردی چون اپراهای بزرگ که هزینه تمرین و آماده سازی بالایی دارد، معمولاً از رقم کمی نسبت به میزان درآمد متوسط عموم مردم برخوردارند، چرا که قاعدتاً موسیقی پاپ همانگونه از نامش نیز مشخص است، بر سلیقه و توجه عموم مردم و نه یک قشر خاص و ثروتمند استوار است.

خبرگزاری مهر -گروه هنر-علیرضا سعیدی: خیلی ها فکر می کردند با فرا رسیدن فصل تابستان بالاخره شرّ ویروس کرونا از کشورمان رخت بر بسته و همه چیز دوباره به حالت عادی خود باز می گردد. رویایی که فعلاً در حد یک خیال محض باقی مانده و آمار و ارقام اعلام شده از سوی ستاد ملی مقابله با کرونا خوب نشان می دهد که خیلی ها تازه با این ویروس و داستان های ترسناکش دوست شده اند و بنا دارند حالا حالاها میزبانش باشند؛ میزبانی ای که به قیمت جان تمام می شود و اصلاً هم قرار نیست آمار رو به افزایشش در ایران سیر نزولی را طی کند.

حالا فکر کنید در این مجال بی توجهی محض از سوی برخی که فکر می کنند این ویروس منحوس در دو قدمی شان قرار نداشته و آن ها مصون از هر گونه آسیبی هستند، یک هنرمند بیاید و از شکست دادن کرونا با موسیقی حرف بزند و بخواند و بنوازد که: آقا و خانم محترمی که دنیا به کامتان است خواهش می کنم جدی تر به ماجرا نگاه کن. خواهش می کنم ماسک بزن، خواهش می کنم فاصله گذاری را رعایت کن، خواهش می کنم، خواهش می کنم و خواهش می کنم ...

شاید این کارها از نظر این آدم های بی خیال اقداماتی لوس و خنده دار به نظر بیاید، اما در این روزهای سخت و طاقت فرسا که برخی در تلاشند تا نمک روی زخم بپاشند و دائم از ناامیدی و نشدن و نابودی حرف بزنند، هستند هنرمندانی که با بی اهمیتی به سم پاشی های غیر عادلانه در فضای عمومی جامعه در تلاشند تا به سهم خود کارهایی را برای تلطیف فضای جامعه و ارتقای پویایی جامعه هنری نشان دهند.

امید باید باشد تا بالاخره خیلی ها بفهمند اگر کمی فقط کمی مواظب آنچه به آن توصیه می شود، باشند، اگر ماسک به صورت بزنند، اگر پروتکل های بهداشتی را رعایت کنند، قطعاً روزهای سخت تمام می شود، خیلی زود هم تمام می شود و می رود پی کارش.

آنچه می خوانید روایتی دیگر از فعالیت برخی هنرمندان فعال موسیقی طی روزهایی کرونایی در فضای مجازی است، شرایطی که برخی از ان ها دربرگیرنده اخباری تلخ و برخی هم در برگیرنده شرایط امیدوارکننده برای روزهای پیش روست .

همکاری دوباره آقای فیلمساز، یک شاعر و آهنگساز در پویش مشاهنر

تک آهنگ اسب یکی از تازه ترین آثار موسیقایی تولید شده در قالب پویش مشاهنر است که طی روزهای گذشته با شعر علیرضا بهرامی، موسیقی سپاس صدرنوری و روایت مهرداد اسکویی کارگردان شناخته شده سینمای مستند در دسترس علاقه مندان قرار گرفته است.

پویش # مشاهنر همزمان با افزایش شیوع ویروس کرونا در کشور آغاز شد و جمعی از هنرمندان رشته های مختلف اعلام کردند که برای مردمی که شرایط قرنطینه خانگی و سختی احتیاط در برابر شیوع ویروس کرونا را تحمل می کنند، به تولید و انتشار عام آثار هنری می پردازند. مؤسسه هنرمندان پیشکسوت از حامیان این پویش است.

قطعه موسیقایی اسب به عنوان تازه ترین حرکت در قالب پویش مُشاهنر منتشر شده و آهنگسازی و نوازندگی این قطعه را سپاس صدر نوری به عهده داشته و مهرداد اسکویی یکی دیگر از شعرهای بهرامی را دکلمه کرده است. میکس و مسترینگ این اثر را صالح حدیدی و طراحی کاور آن را مهتاب افشاری به انجام رسانده اند.

مهرداداسکویی و علیرضا بهرامی در همکاری با بردیا صدر نوری نیز، زیر عنوان پویش ملی مشاهنر (همراهی و مشارکت هنرمندان با مردم در شرایط دشوار دوران کرونا)، دو قطعه دیگر را با نام های صدای تو یعنی... و ضیافت تولید و عرضه کرده اند.

قطعه نوروز حیرانی به خوانندگی فاضل جمشیدی، از جمله آثاری هستند که تاکنون در قالب پویش مشاهنر برای مخاطبان تولید شده اند .

برای شنیدن تک آهنگ اسب اینجا را کلیک کنید.

موسیقی و تئاتر؛ سوژه بر گزاری یک فستیوال مجازی

یکی دیگر از اتفاقاتی که طی روزهای گذشته در رسانه ها مطرح شد، مقدمات برگزاری فستیوال مجازی تئاتر و موسیقی با همراهی مشترک تعدادی از هنرمندان موسیقی و نمایش بود که ایده برگزاری آن توسط شهاب الدین حسین پور از کارگردانان تئاتر با رسانه ها در میان گذاشته شد.

شهاب الدین حسین پور روز هشتم تیر ماه بود که از شکل گیری طرح فستیوال مجازی تئاتر و موسیقی و برگزاری آن در نیمه دوم سال جاری خبر داد و گفت: به همراه رضا دادویی و مازیار رضاخانی و با هدف ایجاد فضایی برای اشتغال زایی جوانان، امیدبخشی به هنرمندان و جامعه و همچنین فاصله گرفتن از رخوت کرونایی موجود، طرح برگزاری فستیوالی را در فضای مجازی شکل دادیم که در 2 حوزه تئاتر و موسیقی برگزار خواهد شد.

وی با بیان اینکه قرار است فستیوال مجازی تئاتر و موسیقی از سوی مؤسسه فرهنگی و هنری هفت آینه میترا و در نیمه دوم سال جاری برگزار شود، افزود: دکتر رضا دادویی رئیس بخش موسیقی و مازیار رضاخانی رئیس بخش تئاتر و من نیز به عنوان مدیر اجرایی فستیوال فعالیت خواهیم کرد.

این هنرمند تئاتر با اشاره به اینکه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دستور مساعدت برای برگزاری این فستیوال را داده است، اظهار کرد: فستیوال مجازی تئاتر و موسیقی به صورت ملی برگزار خواهد شد و برای برگزاری این رویداد به دنبال جذب حمایت نهادهای دولتی و خصوصی هستیم.

حسین پور درباره فراخوان نخستین دوره فستیوال مجازی تئاتر و موسیقی، تأکید کرد: از ابتدای سال جاری و طی جلسات متعدد در حال تدوین فراخوان فستیوال هستیم تا تمامی نکات بدون نقص مدنظر قرار گیرند ولی نباید این مهم را فراموش کرد چون اولین دوره ای است که چنین رویدادی برگزار می شود، ما نیز در حال بررسی های لازم برای رسیدن به روندی درست و دقیق برای برگزاری فستیوال هستیم. ما با توجه به پروتکل های بهداشتی وزارت ارشاد که در خصوص فعالیت های فرهنگی و هنری اعلام شده اند، شکل و شیوه برگزاری فستیوال مجازی تئاتر و موسیقی را برنامه ریزی می کنیم.

مدیر اجرایی نخستین فستیوال مجازی تئاتر و موسیقی در پایان درباره زمان انتشار فراخوان جشنواره، گفت: بعد از انتخاب دبیران هر دو بخش در هفته آتی و با همراهی و مشورت ایشان، به زودی فراخوان این فستیوال منتشر می شود.

رضا بهرام به کرونا مبتلا شد

روز ششم تیر ماه بود که تست کرونای رضا بهرام خواننده موسیقی پاپ که از مدتی قبل در بستر بیماری شده بود، مثبت اعلام شد. این خواننده جوان از اوایل تیر ماه به کووید 19 مبتلا شده و طبق گفته پزشک معالج ریه هایش درگیر این ویروس شده اند.

این خواننده موسیقی پاپ در حال حاضر طبق دستور پزشک در منزل خود دوران قرنطینه را طی می کند. او روزگذشته با انتشار ویدئویی در فضای مجازی ضمن اشاره به گذشت 13 روز از ابتلایش به کرونا، خطاب به طرفدارانش تأکید کرد که این ویروس را جدی بگیرند.

رضا بهرام از جمله خوانندگان صاحب سبک موسیقی پاپ است که طی ماه های اخیر با قطعاتی که در فضای مجازی با حمایت محمدحسین توتونچیان تهیه کننده، ناشر و مدیر سامانه ایران کنسرت منتشر کرد خود را به عنوان یک خواننده پرطرفدار معرفی کرد. به طوری که کنسرت های او به لحاظ رکورد زمانی فروش بلیت اینترنتی جزو اجراهایی بود که بلیت آن به سرعت فروش می رفت.

رضا بهرام اولین کنسرت خود را 13 تیر ماه 1398 در تالار مجلل پرشین جزیره کیش برگزار کرد و پس از آن بود که در تهران و شهرهای مختلف به اجرای کنسرت های مختلف پرداخت. این خواننده طی ماه های گذشته علاوه بر تولید چندین قطعه از جمله از عشق بگو ، بیمار ، کجایی ، دیوانه ، مو به مو ، آتش ، شب های بعد از تو ، گل عشق و آرامشی دارم به خوانندگی تیتراژ پایانی سریال ممنوعه نیز پرداخته که عمده این آثار با استقبال مخاطبان رو به رو شده است.

این خواننده که نام اصلی او رضا هلاورجانی است در بیستم دی ماه سال 1370 به دنیا آمده و تحصیلات خود در رشته مدیریت مالی دانشگاه علم و فرهنگ یزد به پایان رسانده است. وی که در ابتدا به عنوان یک فوتبالیست فعالیت می کرد و حتی تجربه حضور در تیم های فوتبال فولاد یزد و فولاد خوزستان را نیز در کارنامه فعالیت های ورزشی خود دارد، پس از اینکه در این عرصه دچار مصدومیت جدی شد روی به موسیقی آورد و در این عرصه به فعالیت خود ادامه داد. در این دوران بود که سبک خوانندگی او مورد توجه قرار گرفت و به تدریج وارد فضای حرفه ای موسیقی شد.

هی نگو مواظبم، ماسک بزن!

یکی از اتفاقات دیگری که طی روزهای گذشته در فضای مجازی توسط تهیه کننده و مدیر تولید موسیقی دست به دست شده و با استقبال خوبی هم از سوی مخاطبان و کاربران مواجه شد، طراحی یک پوستر با عنوان هی نگو مواظبم، ماسک بزن اشتراک گذاری آن میان مردم بود.

علی نیکونیا تهیه کننده و مدیرتولید حوزه موسیقی که طی سال های اخیر در مؤسسه صوت آوای هنر مشغول به فعالیت است در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به طراحی و انتشار پوستر هی نگو مواظبم، ماسک بزن توضیح داد: طی روزهای اخیر شاهد اتفاقات ناگواری در زمینه شیوع بیماری کووید 19 بودم که بسیار من را ناراحت کرد. متأسفانه در همین چند روزی که از بالا رفتن آمار این بیماری می گذرد، می دیدم که تعدادی از نزدیک ترین دوستانم به این بیماری مبتلا شدند. شرایطی که اصلاً باور نمی کردم تا این حد به من نزدیک باشد. وقتی هم از کارشناسان و تعدادی از دوستان پزشکم درباره راه حال پیشگیری از شیوع این بیماری سوال کردم تمامی آنها بر این باور بودند که زدن ماسک بر صورت تا 90 درصد از شیوع این ویروس جلوگیری می کند.

وی افزود: یکی دیگر از نکات مهمی که در پی همین اظهارنظر دوستان کارشناسم برای من بسیار جالب توجه شد، این بود که من به برخی از مخاطبانم می گفتم: ماسک بزن و آن ها در جواب می گفتند: مواظبم و این برای من بسیار ناراحت کننده بود که همه با این رویکرد ذهنی کاری می کنند که یا خود ناقل بیماری می شوند و یا از دیگران بیماری را دریافت می کنند در حالی که اگر دائم نگویند که مواظبند و اول از ماسک استفاده کنند قطعاً تا حد زیادی از بیماری جلوگیری می شود. به همین جهت تصمیم گرفتم با کلید واژه هی نگو مواظبم، ماسک بزن پوستری را طراحی کنم که بتواند این فرهنگ سازی را در فضای مجازی ایجاد کند و امروز بسیار خوشحالم که فضای طرح مورد توجه قرار گرفته است. حتی شرایط به گونه ای شده که تعدادی از نهادهای بین المللی در حوزه بهداشت با من تماسی داشته اند که در طرح های دیگر همراهشان باشم.

یک خواننده موسیقی از کرونا شکست خورد

محمد رضا اعرابی، خواننده جوانِ اصفهانی که چندی پیش به بیماری کووید 19 مبتلا شده بود، در مرکز آموزشی و درمانی نور و علی اصغر اصفهان درگذشت.

مرتضی محمدی، مدیر مرکز آموزشی و درمانی نور و علی اصغر اصفهان روز هشتم تیرماه بود که در گفتگویی ضمن اعلام این خبر گفت: محمدرضا اعرابی خواننده اصفهانی در 38 سالگی بر اثر ابتلاء به بیماری کرونا پس از چند روز بستری در بخش مراقبت های ویژه این مرکز آموزشی و درمانی در گذشت.

محمدرضا اعرابی متولد 12 بهمن 1361 و دانش آموخته رشته موسیقی بود که از تو باید می گذشتم معروف ترین قطعه از این خواننده اصفهانی است. این هنرمند فعالیت هنری خود را از سال 1371 با حضور در کلاس های ردیف آوازی نزد شادروان استاد قاسمی و استاد سیدرضا طباطبایی آغاز کرد و در ادامه کلاس های سلفژ را نزد استاد کیا در اصفهان به پایان رساند.

اولین اثر موسیقی این خواننده جوان در سال 80 با عنوان عروسک و کوچه دلواپسی ساخته که بیشتر با این موزیک شناخته شد.

کنسرت 300 هزار تومانی حسن ریوندی و یک نکته مهم

در هیاهوی برگزاری یا عدم برگزاری کنسرت های موسیقی که طی روزهای اخیر پس از افزایش قیمت بلیت ها تا مرز 265 هزار تومان در رسانه ها و فضای مجازی مطرح شد، حسن ریوندی استندآپ کمدین مشهور کشورمان که در سال های اخیر از طریق حضور در فضای مجازی و برگزاری برنامه های مختلف درآمدهای خوبی را کسب کرده، تازه ترین اجرای خود را روز پنجشنبه 16 مرداد ماه در تالار بزرگ وزارت کشور برگزار می کند.

از نکات قابل توجه این برنامه که به کنسرت خنده مشهور و همواره نیز با استقبال مردم مواجه بوده است، قیمت بلیت آن است که بر اساس نوع صندلی و ردیف از 40 تا 300 هزارتومان قیمت گذاری شده است. شرایطی که در روزهای قبل از کرونا نیز به همین منوال پیش رفت و کنسرت این کمدین مشهور را تبدیل به یکی از گران ترین اجراهای زنده کرده بود.

اگرچه اعلام قیمت بلیت کنسرت خنده حسن ریوندی با رقم 300 هزار تومان موضوع جدیدی نیست و این هنرمند می توانست با کمی تخفیف از قیمت بلیت کنسرت ها در روزهای کرونایی و شرایط اقتصادی این ایام بکاهد، اما نکته ای که احتمالاً سبب شد بلیت فروشی این برنامه برخلاف دیگر کنسرت هایی که در آستانه برگزاری بودند مورد انتقاد قرار نگیرد این بود که قیمت بلیت ها همچنان در عدد 300 باقی ماند و مانند خوانندگان پاپ به بهانه فروش 50 درصدی، شاهد رشد قیمت بلیت آن نبودیم.

هرچند هنوز هم این رقم همان طور که پیش تر هم اشاره شده بود، نشان از خلاء برنامه ریزی و نظارت دستگاه های دولتی به ویژه دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، اداره کل هنرهای نمایشی و سازمان هایی چون سازمان تعزیرات حکومتی دارد و این توجه را به مسئولان می دهد که بد نیست در این شرایط به فکر تدوین برنامه ها و سیاست هایی در جهت حفظ منافع مردم و قاعده مند شدن فرآیند قیمت گذاری برنامه هایی از این جنس باشند.

کد خبر 4960078

علیرضا سعیدی

مهدی یاورمنش: با این که از نخستین روز تیر، سالن های سینما، تئاتر و موسیقی اجازه یافته اند فعالیت های خود را از سر بگیرند، اما بعد از 12 روز، هنوز از برگزاری کنسرت ها، خبر چندانی نیست.

تا امروز، تنها محسن شریفیان، نوازنده و سرپرست گروه لیان، آن هم در جزیره کیش که نیازی به مجوزهای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ندارد، روی صحنه رفته است. بلیت فروشی اجرای چهار خواننده دیگر هم که قرار بود در تهران روی صحنه بیایند، شروع نشده، متوقف شده که دلیل آن، گران شدنِ بدون مجوزِ بلیت ها بوده است.

با این حساب، اینک، نه تنها برگزاری هیچ کنسرتی قطعی نشده، بلکه در چشم انداز یک ماه و نیم آینده هم، نام هیچ خواننده و اجرایی دیده نمی شود. امسال، 31 مرداد، آغاز ماه محرم است و برای همین، شرکت های کنسرت گذار، تنها 45 روز از فصل طلایی اجراهای صحنه ای را در اختیار دارند و پس از آن، برای دو ماه، همه فعالیت های موسیقایی تعطیل خواهد شد.

با توجه به این زمان کم و روند وقت گیرِ کسبِ مجوز، اگر شرکت یا خواننده ای قصد کنسرت گذاشتن در یک ماه و نیم آینده را داشته باشد، باید خیلی زود اقدام کند که تا امروز چنین نبوده است. در واقع، تعداد درخواست هایی که برای اجرای صحنه ای در تیر و مرداد تاکنون به دفتر موسیقی وزارت ارشاد ارسال شده، از انگشتان دو دست هم کم تر بوده است.

برای بررسی رکود در برگزاری کنسرت ها و چرایی عقب افتادن موسیقی از سینما و تئاتر کشور، سراغ برخی از فعالان این عرصه رفته ایم و از آنان ماجرا را جویا شده ایم.

شرکت های موسیقی، دو دل هستند

محمد حاتم پور، مدیر شرکت آوای فروهر، با بیان این که در 11 سالی که این موسسه آغاز به کار کرده، تاکنون با چنین شرایطی روبه رو نشده است، می گوید: ما در حال بررسی شرایط هستیم و اگر تصمیم بگیریم، اقدام خواهیم کرد.

رضا مهدوی: در شرایطی که مردم، آن شور و هیجان گذشته را ندارند و سالن ها هم باید نصفِ پُر شوتد، بسیاری از خوانندگان و شرکت ها، ترجیح می دهند از خیر درآمد کم بگذرند و عطای اجرای زنده را به لقایش ببخشند

او درباره دغدغه هایش برای برگزاری کنسرت توضیح می دهد: در وهله نخست، ما نگران کرونا گرفتن مردم، خوانندگان و نوازندگان در سالن ها هستیم. دغدغه بعدی ما این است که آیا در این شرایط، اصولا مردم از کنسرت ها استقبال خواهند کرد یا نه.

علی نیکونیا، مدیر روابط عمومی شرکت آوای هنر هم در این باره می گوید: خیلی از مقدمات برگزاری کنسرت، مانند هزینه سالن ها و قیمت بلیت ها هنوز به طور دقیق مشخص نیست.

او ادامه می دهد: در حال حاضر، تنها برای کنسرت اپرای حلاج با آهنگسازی و خوانندگی پرواز همای درخواست مجوز کرده ایم و در حال هماهنگی با دیگر گروه های موسیقی هستیم تا تصمیم مناسبی را بگیریم.

کارِ سختِ راضی کردن تماشاگران برای آمدن به سالن ها

مشکلات پیشِ روی برگزاری کنسرت ها را باید از زاویه دیدِ هنرمندان هم بررسی کرد. کیوان ساکت، آهنگساز و نوازنده تار و سه تار، از جمله موسیقی دان هایی است که در ایام قرنطینهِ فروردین، به صورت آنلاین اجرا کرد.

او مهم ترین مانعِ برگزاری کنسرت زنده در این شرایط را، راضی کردن تماشاگران برای آمدن به سالن می داند. این نوازنده توضیح می دهد: اجرا در این شرایط، خیلی سخت است. تا تکلیف کرونا مشخص نشود، شاید نشود کنسرت برگزار کرد.

ساکت با اشاره به شرط فروش نیمی از صندلی های سالن کنسرت می گوید: با نیمه خالی بودن مثلا تالار وحدت، اجرا سخت است. برای ما، فضا و شور و حال مهم است و برای تهیه کننده درآمد که هر دو با سالنی که کاملا پر نشده باشد، قابل دست یابی نیستند.

آغوش بازِ سالن دارها برای برگزاری کنسرت

در فرآیند برگزاری هر کنسرت، سالن های موسیقی، نقشی کلیدی و اساسی دارند. در واقع این سالن ها هستند که پس از توافق با شرکت ها و هنرمندان، درخواست دریافت مجوز را به دفتر موسیقی وزارت ارشاد ارائه می کنند. برای همین در بررسی چرایی فضای سرد حاکم بر کنسرت های موسیقی، باید پای حرف سالن دارها هم نشست.

مجید پیرایش، مدیر سالن همایش های ایرانیان، در توضیح این که چرا برخلاف تئاتر و سینما، کنسرت ها راه نیفتاده اند، می گوید: واقعیتش این است که هم هنرمندان و هم شرکت های موسیقی دو دل هستند. در حال حاضر، برگزاری کنسرت، در یک حالت برزخی است.

او با بیان این که در شرایط فعلی، تنها سالن دارها هستند که خیلی مشتاقِ گرم شدن بازار کنسرت ها هستند، ادامه می دهد: با توجه به تعطیلی پنج ماهه سالن ها که زیان مالی زیادی برای ما داشته است، خیلی زود و مناسب خودمان را آماده میزبانی از خوانندگان و گروه های موسیقی کرده ایم که در مقابل اشتیاقی دیده نمی شود.

پیرایش تاکید می کند: پس از صدور مجوز بازگشایی سالن های سینما، تئاتر و موسیقی در اول تیر، ما اعلام کردیم نه تنها افزایش قیمتی برای میزبانی از کنسرت ها نخواهیم داشت، بلکه تخفیف هم خواهیم داد؛ این در حالی است که قرار شده تنها 50 درصد از ظرفیت سالن ها پر شود. پس اگر تا امروز حال و هوای اجرای صحنه ای موسیقی گرم نشده است، دلیلش را باید در میان هنرمندان و شرکت های موسیقی جستجو کرد.

مجید پیرایش: با توجه به تعطیلی پنج ماهه سالن ها که زیان مالی زیادی برای ما داشته است، خیلی زود و مناسب خودمان را آماده میزبانی از خوانندگان و گروه های موسیقی کرده ایم که در مقابل اشتیاقی دیده نمی شود

مدیر سالن همایش های ایرانیان در ادامه توضیح می دهد: برگزاری کنسرت در این شرایط، یک ریسک است. بسیاری از شرکت ها منتظر هستند یک موسسه، پیش قدم شود و کنسرت اول را بگذارد و بعد دیگران، شرایط را سبک و سنگین کنند و تصمیم بگیرند.

او برای روشن شدن ماجرا، مثال می زند: سال گذشته، کنسرت های رضا بهرام خیلی پُر فروش بود. حالا شما فکر کن این خواننده پرطرفدار، الان کنسرت بگذارد و مردم از ترس کرونا و گرانی و مسائل دیگر، آن استقبال گذشته را نداشته باشند. با این که چنین افتی طبیعی است، اما بسیاری از هنرمندان و شرکت ها، اصلا دوست ندارند این تجربه در کارنامه شان ثبت شود.

بی میلی ستاره های موسیقی برای اجرای صحنه ای

رضا مهدوی، کارشناس و پژوهشگر موسیقی هم، دلیل سرد بودن بازار کنسرت ها را، بی میلی تهیه کنندگان و خواننده ها می داند. او توضیح می دهد: وقتی قرار است فقط نیمی از سالن پر شود و قیمت بلیت ها هم تا بعد از ماه صفر افزایش نیابد، معلوم است آن سود قبلی به برگزارکنندگان کنسرت نخواهد رسید.

او ادامه می دهد: برگزاری کنسرت تا پیش از همه گیری کرونا، سودی سرشار برای ستاره های پاپ و برخی از چهره های سرشناس موسیقی ایرانی داشته است. حالا در این شرایط که مردم آن شور و هیجان گذشته را ندارند و سالن ها هم باید نصفِ پُر شوتد، بسیاری از خوانندگان و شرکت ها، ترجیح می دهند از خیر درآمد کم بگذرند و عطای اجرای زنده را به لقایش ببخشند.

کیوان ساکت: با نیمه خالی بودن مثلا تالار وحدت، اجرا روی صحنه سخت است. برای هنرمندان، فضا و شور و حال مهم است و برای تهیه کننده درآمد که هر دو با سالنی که کاملا پر نشده باشد، قابل دست یابی نیست

برخلاف سالن های سینما که پس از بازگشایی، تقریبا سطحی قابلِ قبول از استقبال تماشاگران را تجربه می کنند و سالن های تئاتر هم با همه سختی ها، در پی جذبِ مخاطب هستند، به نظر می رسد هنرمندان و شرکت های کنسرت گذار، چندان اشتیاقی برای باز کردن درهای سالن های موسیقی کشور ندارند.

این روزها، با افزایش بیماران مبتلا به کرونا و مرگ و میر ناشی از آن، همه چشم ها به ستاد ملی مقابله با کرونا دوخته شده است تا ببینند در روز شنبه 14 تیر، چه تصمیمی برای ادامه کار سالن های هنری خواهد گرفت. اگر تصمیم این ستاد، باز ماندن سالن ها باشد، باید دید آیا اهالی موسیقی هم مثل تئاتری ها و سینمایی ها، سرانجام فعالیت دوباره خود را آغاز خواهند کرد یانه.

5757

کد خبر 1405656

لایحه حمایت از مالکیت فکری در تیر 1398 به مجلس اعلام وصول شد. کمیسیون قضایی و حقوقی، کمیسیون اصلی این لایحه و کمیسیون عمران، فرهنگی، اقتصادی، آموزش و تحقیقات، صنایع و معادن، اجتماعی کمیسیون های فرعی این لایحه در نظر گرفته شدند.

فاطمه ذوالقدر، نماینده سابق مردم تهران در مجلس شورای اسلامی تیرماه 98 از شروع بررسی کلیات حمایت از مالکیت فکری با حضور نمایندگانی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مرکز پژوهش ها خبر داد. در این جلسه مقرر شد از نمایندگان وزارتخانه های فرهنگ و ارشاد اسلامی، ارتباطات و دادگستری نیز دعوت به عمل آید تا اظهارهای کارشناسی آنها شنیده و سپس رأی گیری شود. کلیات لایحه حمایت از مالکیت فکری در 30 تیر 98 به تصویب رسید.

به گفته او لایحه حمایت از مالکیت فکری، لایحه ای درباره مالکیت ادبی و هنری و حقوق مرتبط با آن با 118 ماده است که در بخش های مختلفی مانند تعاریف، حقوق پدیدآورندگان آثار قابل حمایت مانند آثار ادبی، هنری، کتبی، شفاهی، شعر، ترانه، سرود، تئاتر، موسیقی و تجسمی مورد بررسی قرار می گیرد. این لایحه به انواع حقوق اعم از حقوق مادی شامل تکثیر، انتشار و حقوق معنوی مانند حق افشای عمومی اثر و حق حرمت اثر پرداخته است.

ذوالقدر در مهر 98 از تصویب ماده 66 این لایحه درباره حقوق مادی، ماده 67 آن در رابطه با مدت حمایت، ماده 70 درباره تکثیر ناپایدار، ماده 104 درباره ثبت آثار، ماده 108 درباره قلمروی اجرای این قانون، ماده 117 درباره آیین نامه اجرایی قانون و ماده 118 نیز درباره حمایت از حقوق پدیدآورندگان نرم افزارهای رایانه ای بود، در کمیسیون فرهنگی خبر داد. همچنین ماده 105 این لایحه درباره آثار نرم افزاری و ثبت آن به عنوان اختراع بود که با رأی اعضا حذف شد. به این ترتیب، کار بررسی این لایحه در کمیسیون فرهنگی مجلس به اتمام رسید.

ادامه بررسی لایحه حمایت از مالکیت فکری در کمیسیون قضایی

بررسی لایحه حمایت از مالکیت فکری در حالی در کمیسیون فرهنگی به پایان رسید که این لایحه هنوز در کمیسیون حقوقی و قضایی در حال بررسی بود.

حسن نوروزی، سخنگوی سابق کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس شورای اسلامی در مهر 98 در گفت وگو با ایکنا به بررسی لایحه حمایت از مالکیت فکری با حضور کارشناسانی از صداوسیما و مرکز پژوهش های مجلس اشاره کرد و گفت: مواد 59 تا 79 بررسی و تصویب شد که مربوط به قرارداد نشر است.

بر اساس مصوبه، قرارداد نشر، قراردادی است که به موجب آن، پدیدآورنده یا دارنده حق، اجازه تکثیر اثر و توزیع عمومی نسخه های آن را از طریق ابزار مکانیکی، الکترونیکی یا هر روش دیگر که مورد توافق باشد، طبق شرایط معین به ناشر اعطا می کند که به هزینه خود عهده دار تکثیر و توزیع آن شود.

براساس مصوبه دیگر این کمیسیون، چنانچه ناشر طبق قرارداد مجاز به نشر اثر به دفعات باشد و نسخه های منتشر شده در بازار کمیاب یا تمام شود و ناشر اثر را بازنشر نکند، دارنده حق اثر می تواند بازنشر اثر را از ناشر مطالبه کند. در صورت گذشت چهار ماه از تاریخ درخواست و امتناع ناشر از بازنشر اثر، پدیدآورنده می تواند قرارداد را فسخ کند.

به گفته نوروزی، بر اساس ماده 68 مصوب، قرارداد تولید اثر دیداری و شنیداری قراردادی است که بین تهیه کننده و پدیدآورنده یا پدیدآورندگان به موجب آن پدیدآورنده عهده دار مشارکت در پدیدآوردن اثر و تهیه کننده عهده دار مدیریت ساخت، تأمین هزینه ها، امکانات و تدارکات لازم برای پدیدآوردن اثر می شود. همچنین انعقاد قرارداد تولید اثر دیداری شنیداری به طور ضمنی دلالت بر واگذاری حقوق مادی پدیدآورندگان مشترک، جز آهنگساز به تهیه کننده دارد مگر اینکه خلاف آن توافق شده باشد.

اتمام بررسی لایحه حمایت از مالکیت فرهنگی در کمیسیون قضایی

بررسی این لایحه در کمیسیون قضایی و حقوقی اواخر آبان 98 به اتمام رسید. نوروزی در این باره گفت: یک ماده به لایحه افزوده شد که بر اساس آن شورای عالی مالکیت فکری به ریاست رئیس جمهوری یا معاون اول و 16 عضو متشکل از چندین وزارتخانه ایجاد و همچنین شکل دهی مرکز مشاوره ای مالکیت فکری انجام می شود؛ کار بررسی این لایحه در کمیسیون به اتمام رسید و به صحن علنی ارجاع شد.

سخنگوی کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس شورای اسلامی با یادآوری تصویب سه ماده از لایحه قانون حمایت از حقوق مالکیت ادبی و هنری، افزود: بر اساس ماده 84 مصوب، استثناهای حقوق مرتبط با بخش رادیو و تلویزیونی که به عنوان نمونه نسخه برداری از اجراها یا حامل های شنیداری به قصد فعالیت های آموزشی حضوری بدون اجازه دارنده حق، در صورتی مجاز است که خود اجرا به عنوان مواد آموزشی منتشر نشده باشد. ماده 45 نیز در این جلسه تصویب شد که براساس آن رسیدگی به دعاوی حقوقی و شکایات کیفری موضوع این قانون با رعایت قانون آیین دادرسی مدنی و کیفری حسب مورد در صلاحیت دادگاه های عمومی حقوقی و مراجع کیفری است؛ رئیس قوه قضاییه با توجه به کثرت این دعاوی در مدت یک سال از تاریخ لازم الاجرا شدن این قانون در هر حوزه قضایی، شعبه یا شعب خاصی از مراجع قضایی مذکور را برای رسیدگی به دعاوی تعیین خواهد کرد.

برخی قوانین در حد لوایح باقی می مانند

چرا تصویب و قانون گذاری درباره مالکیت فکر تا به این اندازه زمان لازم داشته است؟ آیا قانونی و اجرایی شدن این لایحه تا این اندازه نیاز به زمان دارد؟

نعمت احمدی، حقوقدان و وکیل دادگستری در پاسخ به این پرسش به خبرنگار ایرناپلاس گفت: متأسفانه به جای اینکه مجلس ما، مجلسی قانون گذار باشد، مجلسی است که به کارهای سیاسی و فعالیت های حوزه عمرانی می پردازد. نماینده های منتخب چهار سال فعالیت می کنند. از زمانی که انتخاب می شوند مردم حوزه های انتخاباتی از آنها توقع هایی دارند که اگر نماینده موفق به انجام این کارها نشود، رقبایش او را مانند نماینده ای غیرفعال معرفی خواهند کرد. پس قوانینی که ارتباطی به امور عمرانی و از این دست مسائل ندارند، در محاق می مانند.

او در بیان مثالی از قوانینی که سال ها به تصویب نرسیده اند، توضیح داد: لایحه تجارت الکترونیکی سال هاست که باقی مانده و لایحه جرم سیاسی از اول انقلاب باقی مانده است. قوه مقننه، قضاییه و مجریه دنبال تصویب این قانون بودند، اما چون فایده ای برای حوزه انتخاباتی دور افتاده ندارد که نماینده بتواند به آنجا برود و نشان دهنده فعالیتش باشد، لذا این شکل از قوانین در حد لوایح باقی می مانند.

احمدی با ارائه نمونه های دیگر در تشریح عملکرد مجلس ادامه داد: قوانین مادر، مانند قانون مجازات اسلامی، آیین دادرسی کیفری، آیین دادرسی مدنی و آیین دادرسی تجارت هر چند قوانین اصلی و اساسی اند، تصویب نمی شود زیرا نماینده ای نیست که دنبالش برود، بنابراین بسیاری از لوایح خوب در هزار توی کمیسیون های تخصصی، فنی، فرعی، صحن علنی و نوبت ها می مانند.

مردم مولانا را از طریق شجریان می شناسند

لایحه حمایت از مالکیت فکری می تواند گامی مهم در حفاظت از تولید هنرمندان و مؤلفان باشد و این گروه سال هاست در انتظار قانونی و اجرایی شدن آن هستند. احمدی درباره چرایی عملی نشدن این مطالبه ها بیان کرد: هنرمندان و نویسندگان قدرتی ندارند که بخواهند کاری کنند که مطالبه هایشان پیگیری شود.

فردی غزل می خواند، از او پرسیدم که شاعر این غزل کیست، گفت شجریان! یعنی مردم خیام، مولانا، عطار و ... را از طریق شجریان می شناسند. بیش از 30 سال با صدای او افطار کردند، اما به مسائل او و اهل هنر رسیدگی نشد.

این وکیل دادگستری با تأکید بر اینکه باید قوانین طبق نیازهای روز جامعه باشد، ادامه داد: بیش از 50 سال است از لایحه حقوق مؤلفان و مصنفان می گذرد. زمانی ما فقط ساعاتی در روز برق داشتیم و از رادیو استفاده می کردیم در حالی که الان در جیب هر فردی ماهواره وجود دارد و می توانند به راحتی حتی پشت چراغ قرمز اخبار سراسر دنیا را گوش دهند. دنیا تغییر کرده است و هر فرد خود شهروند-خبرنگار شده است و بر این باورم که به طور قطع باید قانون جدید داشته باشیم.

لایحه حمایت از مالکیت فکری فقط یکی از قوانینی است که می تواند در زندگی هنرمندان و مؤلفان تأثیر مثبت بگذارد و آنها را به خلق آثار باکیفیت ترغیب کند. مطالبه های هنرمندان با اینکه در زندگی و تأمین معاش آنها تأثیر می گذارد، کمتر به عنوان حقی حیاتی، بلکه به عنوان مسائل رفاهی انگاشته می شود؛ مسأله ای که نیازمند بررسی جدی است.

نمایندگان مجلس یازدهم شعارشان تلاش همه جانبه برای رسیدگی به مشکلات مردم در بخش های گوناگون است، اما اکنون این پرسش مطرح می شود که چرا با اینکه بسیاری از لوایح مهم همچنان در راهروها و کمیسیون های مجلس سرگردانند، برون داد مجلس تاکنون چیزی جز بیانیه و انتقاد از دولت نبوده است.

تهران (پانا) - برخی از استادان موسیقی براین نظرند مسیری که امروزه نسل جوان درموسیقی پیش گرفته اند اشتباه و رو به ابتذال است، برخی دیگرهم نگاه متفاوت تری دارند و شوق و علاقه جوان ها را می ستایند و می گویند دراین شرایط اسفناک همین که موسیقی زنده است و نفس می کشد جای شکرش باقی است و خیلی سخت نمی گیرند چه مسیری دنبال می شود... اما آنچه در افکار نسل نوظهور موسیقی شکل گرفته و دائم به آن می اندیشند تجربه و خلاقیت ازدیدگاه خودشان است، به نوعی می خواهند قواعد بازی را بر هم بزنند و پازل ها را آن گونه که علاقه مندند در کنار هم چیدمان کنند.

به گزارش ایران، نمونه آن آثاری است که در دو دهه اخیر شنیده وتولید شده است، چه درعرصه خوانندگی که شکل و شمایل امروزی ترگرفته و چه در عرصه آهنگسازی که به طور کلی شکل سازبندی های موسیقی تغییر کرده است. هنرمندان جوان می گویند برای شنیده شدن و رسیدن به مدیوم های جهانی باید باورها و نگاه ها را تغییر داد و ماحصل آن موسیقی تلفیقی است که این روزها بسیار ساخته و پرداخته شده و گفته می شود نیاز بازار امروزاست. پیمان خازنی یکی از همین آهنگسازان جوان اما خوش فکر موسیقی ایران است.

هم او راه های نرفته را دارد و بر این اساس در طول فعالیت های هنری خود کارهای متفاوتی را تجربه کرده است و همچنان از این کار لذت می برد و قصد دارد دنبال کند.خازنی موسیقی را با تارنوازی آغاز کرد و در این سال ها با هنرمندانی چون سالارعقیلی، سینا سرلک، علی رستمیان، محسن کرامتی و حسین علیشاپور همکاری داشته است. پیمان خازنی دیدگاه خود را درباره موسیقی امروز و نگاه جامعه بیان کرده که در ادامه می خوانید.

نخستین تجربه کاری پیمان خازنی آلبوم شوخی بود که در 25 سالگی شما به صورت رسمی معرفی و منتشر شد و حس متفاوت بودن وخلق ایده های گوناگون و تجربه کارهای متفاوت با خوانندگان مختلف را ایجاد کرد. چرا ارائه کارهای متفاوت دغدغه آهنگسازان و خوانندگان نسل جوان است؟
من عاشق راه های نرفته هستم...اگربه من بگویند درمسیر گذشته ات موفق بودی باردیگر همان را تکرارکن ترجیح می دهم انتخاب های جدید و متنوع را دنبال کنم. این دیدگاه من درآهنگسازی است والبته درشعر. به طور مثال اگر موسیقی با اشعارحافظ ساخته باشم و بگویند باردیگر این کار را انجام بده قبول نخواهم کرد چرا که احساس می کنم به تکرار افتاده ام و ترجیح می دهم به جای اشعار حافظ از شعر دیگر شاعران بزرگ چون منزوی، ابتهاج یا شفیعی کدکنی استفاده کنم.

این تغییرات دائم را دوست دارم و ازآن لذت می برم. ناگفته نماند ادبیات در فرهنگ و هنرما پیشروترین هنر است. شعر در هردوره ای وجود داشته و امروز آنقدر غنی از شعر و ادبیات هستیم که اگرتا صد سال دیگرهم کسی شعری نگوید از اشعار برای موسیقی تأمین هستیم. اما دراین سال ها به دلیل ممنوعیت ها و محدودیت ها، موسیقی نتوانست مانند دیگر هنرها، آن طورکه باید و شاید درمسیر پیشرفت قراربگیرد و اگرامروزبه ادبیات چنگ می زنم، می دانم ادبیات می تواند موسیقی من را رو به جلو حرکت دهد. نکته دیگراینکه طی این سال ها اشعاری توسط شاعران بزرگ سروده شده است که در زمان خود دیده و شنیده نشده اند و با گذر زمان ظهور و بروزکرده. به طور مثال در سال های اخیر، اغلب آهنگسازان به دنبال اشعارفروغ و شاملو هستند و در موسیقی خود استفاده می کنند این در حالی است که در دوران زندگی خود آن شاعران توجهی به این شعر ها نبود و امروز آن اشعاری که در آن دوره به اصطلاح کال بود دراین زمانه رسیده و مورد توجه موزیسین ها قرارگرفته است.

اما در مورد دغدغه خلاقیت در نسل جوان همان طور که اشاره کردم به دنبال تجربه کارهای نرفته هستم و دوست دارم برای رسیدن به خواسته هایم تلاش کنم و به راه حل های هنرمندانه دست یابم، خلاقیت برای من از ترس شکل می گیرد و این ترس همان انگیزه ام است. اکنون مشغول انجام یک پروژه بین المللی هستم که درقالب موسیقی- نمایش آنلاین است. دراین پروژه نوازندگانی از کشورهای امریکا، ترکیه، سوریه وآفریقا که اکثریت تحصیلکرده های موسیقی و تئاتر هستند همکاری دارند. تا به اکنون تجربه چنین کاری را نداشته ام اما روزی که این کار را پیشنهاد کردند در من استرس و ترسی ایجاد شد و دوست داشتم این حس را تجربه کنم. البته تجربه هایم همیشه هم موفقیت آمیز نبوده و گاهی اشتباه هایی رخ داده است.

آیا بهتر نیست جوانان نگاهی هم به مسیر بزرگان داشته باشند و آهسته و پیوسته قدم بردارند؟
به اعتقاد من بلند پروازی خاصیت نسل ما است. ابتدا باید شوق و علاقه انجام یک کاری وجود داشته باشد تا آن مسیر را دنبال کنیم. ممکن است درطول زندگی 100 محصول موسیقی تولید کنم که ازآن تعداد تنها 5 مورد آن موفق شود و مابقی مسیر اشتباهی باشد اما با همین تعداد اندک هم می توانم تاریخ را به جلو ببرم و شاید هم 50 سال دیگر مورد استفاده مردم قراربگیرد. اما سؤال این است آیا آثار همه بزرگان موسیقی چون تجویدی، خالقی و... فاخر شدند؟ به نظر من ترس از ارائه نکردن اشتباه است و این ترس شاید برخاسته از جنس هنر خود ما باشد.

جدا از خلاقیت و ذوق درونی، پژوهش و تحصیل چقدر می تواند دراین مسیر به جوانان کمک کند؟
از دیدگاه من موسیقی دو بخش است بخش نخست ذوق و غریزه است که من در 14 سالگی تجربه کردم، بخش دیگر آن تحصیل و پژوهش است و هردومکمل یکدیگرند. اگر یک نفرپژوهش را دنبال کند از غریزه باز می ماند و اگر غریزه اش را دنبال کند آموختن در او آرام آرام فروکش خواهد کرد. اگرحال جامعه ام خوب باشد غریزه خوب در من می جوشد و اگربد باشد بالعکس عمل می کند. چرا امروزه کار خوب نمی شنویم برای اینکه حال جامعه خوب نیست. اگر امروز یک نفر آمد کاری ساخت یا شعری گفت و مورد توجه قرار گرفت و به قول معروف هیت شد باید به زمانه شک کرد. مگر امروز شاعران بزرگی چون ابتهاج، کدکنی و بهمنی در قید حیات نیستند پس چرا از دل این جامعه شعری درنمی آید تا حال جامعه را خوب کند! به این دلیل که این هنرمندان به جامعه متصل هستند و این همان غریزه هنرمند است.

بعد از انقلاب هم موسیقی شرایط نابسامانی داشت اما با وجود این مسائل هنرمندانی بودند که همراه با مردم و جامعه حرکت کردند این در حالی است که شرایط امروز فرهنگ و هنر مملکت ما نسبت به گذشته بسیار متفاوت و بهتر شده است و امکانات بسیاری برای نسل جوان فراهم است اما اغلب هنرمندان نسل امروز تنها یک گوشه نشسته اند و ساز خود را می زنند؟
بله قبول دارم آن زمان حال جامعه خوب نبود اما یک هیجان خاصی وجود داشت آن زمان مشکلات جامعه سیاسی و اجتماعی بود اما امروز جامعه مشکل مالی دارد. یعنی اگر نوازنده ای پول نداشته باشد نمی تواند ازخانه به سالن تمرین برود، اگرآهنگساز وضعیت مالی خوبی نداشته باشد نمی تواند استودیو بگیرد و آهنگ ضبط کند یا یک نویسنده نمی تواند کتابش را منتشر کند این یعنی از بین رفتن انگیزه ها؛آن زمان مجبوری به هر طریقی و با هر تلاشی کارکنی تا پول به دست آوری وناخودآگاه از مسیر اصلی که دوستش داشتی خارج می شوی و چاره ای نیست. مشکل ما هنرمندان سقوط مارکت موسیقی است. مردم ما برای خرید یک آلبوم موسیقی هزینه نمی کنند چون کپی رایت نیست.آن دوران جامعه هیجان داشت و همه از رأی خود می گفتند و استاد شجریان یک آهنگ می خواند روی آن موج هیجان می نشست اما امروزه هیچ هیجان وانگیزه ای نیست. با مرور فضاهای مجازی چون صفحات اینستاگرام تنها آمار مرگ و میر از کرونا یا قیمت دلار را می بینیم و شوک زده می شویم. این خبرها چه هیجانی دارد؟ متأسفانه باید بگویم حال جامعه امروز ما چندان خوب نیست.

به گفته شما با آنکه درجامعه هیچ هیجانی وجود ندارد با این حال ردپایی از مشکلات جامعه در ادبیات و سینما دیده می شود و هنرمندان و نویسندگان به معضلات و مشکلات مردم می پردازند و آن را روی پرده های سینما و صحنه تئاتر یا جلد کتاب خود می آورند اما در موسیقی این مسائل به ندرت مورد توجه قرار گرفته است؟
در حال حاضر تعداد تولید کنندگان آثارموسیقی کاهش پیدا کرده است در حالی که تعداد نوازندگان ما بیشتر و بیشتر شده است و تعداد استودیو ها هم افزایش پیدا کرده و تقریباً زمان همه هم پراست و خروجی کارها هم بسیار اما شنونده ای وجود ندارد به این دلیل که مخاطب، آثارموسیقی که از وزارت ارشاد و تلویزیون مجوز گرفته و پخش می شود را دنبال نمی کند و خوراک موسیقایی اش را از اینستاگرام و تلگرام که فاقد کیفیت است تأمین می کند که از نظر من فاسد است چون درست ساخته و پرداخته نشده و سازنده آن آرتیست نیست اما چون تصاویری همراه آن می بیند که در تلویزیون مجوز پخش ندارد گرایش به فضاهای مجازی پیدا می کند. یک زمان اگر کسی به دنبال شهرت و معروف شدن بود تلاش می کرد به تلویزیون راه پیدا کند و مجری یا خواننده می شد اما امروزه نگاه می کنند چه کسی در اینستاگرام معروف یا به قول معروف شاخ شده و آن شخص را به تلویزیون می برند.

مشکل امروز هنرمندان جوان ما این است که می خواهند با یک کار نامتعارف معروف شوند و تعداد افرادی که به دنبال موسیقی وهنر جدی هستند محدود شده است اما هر خلاقیتی مورد پذیرش جامعه ما نیست. نوآوری معیار و اندازه ای دارد؛ خود من نیز به دنبال تجربه های بیشترم اما اگراز آن میزان تعریف شده فاصله بگیرم از ریشه فرهنگ و هنر کشورم جدا می شوم. از یک سو نه فشار و نه نظارتی روی فضای مجازی است و از سوی دیگر حساسیت هایی که در تلویزیون و ارشاد وجود دارد موجب شده این سختگیری از فضاهای مجازی بروزکند ونتیجه آن می شود تتلو و این قسمت تأسف بار موسیقی ما است. ما برای فضای مجازی تربیت نشده ایم و این فضاها برای جهان سومی ها نیست چرا که فرهنگ استفاده از آن را نمی دانیم. موسیقی ما نیاز به رسانه دارد و نداشتن آن موجب شده دراین سال ها ضربه بسیاری بخورد اگر رسانه داشتیم موسیقی خوب از بد تفکیک می شد. این روزها خواننده تراز اول مملکت ما چاره ای ندارد کارش را دراینستاگرام منتشر کند اما آیا آقای یانی موسیقیدان و پیانیست معروف جهان خبر اثرتازه اش را در اینستاگرام منتشر می کند؟ من براین نظرم اگربعد ازانقلاب یکسری ازموسیقی ها خیلی خوب شنیده شد به این علت بود که گذاشتند مردم از صداوسیما بشنوند و فضای مجازی و ماهواره ای نبود اما امروز با یک دکمه همه چیزتمام است.

برگردیم به کارهایی که این روزها مشغول انجام آن هستید، پروژهایی در همکاری با آقای شمس لنگرودی شاعر شناخته شده کشورمان. در مورد این همکاری کمی توضیح دهید؟
حدوداً 7 سال پیش استاد لنگرودی روی یکی ازکارهایم با نام کجاست خانه باد مقدمه ای نوشته بودند که بسیار دوست داشتم و این موضوع سبب شد با کارهای ایشان بیشتر آشنا شوم. آقای لنگرودی تنها یک شاعر نیستند هرگاه صحبت می کنند گویا فرهنگ به سخن آمده است، سال ها کار پژوهش انجام داده اند و با موسیقی بسیارعجین هستند.از آن روز به بعد این آشنایی و دوستی بیشتر شد تا آنجا که دراین فکربودم یک مجموعه آلبوم موسیقی با دکلمه ایشان منتشر کنم که متوجه شدم پیش تر کار شده بنابراین تصمیم گرفتم با بهره بردن از اشعار خودشان ملودی بسازم.تا کنون نزدیک به سه کار تولید شده که دواثر با عنوان نوروز منی تو و الون (به معنای الان) منتشر شده است. پیرو کنجکاوی هایم و تجربه بیشتر تصمیم گرفتم چون خود ایشان هم گیلکی هستند یک کار با گویش و خوانش گیلکی منتشر کنیم که عطر و بوی خاص خود را دارد. درواقع دوست داشتم بدانم موسیقی من بر زبان و گویش های دیگر چه تجربه ای خواهد داشت! البته همیشه باز بودن پایان کار برایم جذابیت خاصی دارد و این کار تجربه خوبی بود و علاقه مند هستم همچنان ادامه داشته باشد.

با توجه به حس نوگرایی و تجربه های متفاوت که در شما همچنان دیده می شود چه چشم اندازی از پیمان خازنی خواهیم داشت؟
ریشه همه اتفاقات درزبان است درواقع زبان پیچیده ترین و پیشرفته ترین تکنولوژی جهان است اگربتوانم هنرم را به زبان متصل کنم و برپایه زبان نگاه دارم و این فصل مشترک در آثارم وجود داشته باشد می توانم همیشه به روزباشم وهمیشه منبعی برای استخراج دارم حتی در طول تاریخ. به نظر من هنرمندانی توانسته اند خود را در طول تاریخ حفظ کنند که متصل به ریشه زبان بودند. این روزها مدتی است که موسیقی جهان را دنبال می کنم و می بینیم مخاطب گسترده ای را شامل می شود اما فرهنگ ما به خاطر زبان فارسی مشخصه محدودی دارد و برای وسعت میدان ارائه ام، چاره ای ندارم که به سمت مدیوم های جهانی حرکت کنم اگر بخواهم روی اشعار ایرانی با صدای موسیقی سنتی کار کنم همچنان در آن حصار مانده ام.
اما دراین سال ها موزیسین های ایرانی توانسته اند با تلفیق سازها و خلق یک موسیقی فیوژن یا نواختن سازهای اصیل، ایران را به دنیا معرفی کنند، حتی اجرای موسیقی های بی کلام چون نوازندگی استادان کیهان کلهر و حسین علیزاده این قابلیت و توانایی را به اثبات رسانده است.
خود من نیز تجربه کاری موسیقی تلفیقی را داشته ام اما بازهم تأکید دارم موسیقی ایرانی درفرهنگ جهان، تنها یک اقلیت پرقدمت است و این اقلیت را بیشتر پژوهشگران می شناسند و فرهنگ ما برای جهانی شدن درکوچه بن بست به سرمی برد.

البته می توانیم با خرده فرهنگ هایمان آرام آرام به جلو حرکت کنیم اما با پتانسیل حال حاضر قابلیت شناساندن ومعرفی به جهانیان تقریباً غیرممکن است و باید به شکل تلفیقی به جلوحرکت کرد.استاد کیهان کلهردرکنار گروه بزرگ نوازندگان جاده ابریشم توانست کمانچه ایرانی را معرفی کند، اما آیا کیهان کلهر به تنهایی می تواند فرهنگ خود را معرفی کند؟ این مشکل ما است هرچند کشورهایی چون آلمان، چین و روسیه هم این مشکل را دارند. ما باید مرزهایمان را برداریم ولی این کار صورت نمی گیرد چرا که ذاتاً سنتگرا هستیم.

نکته دیگر حمایت های دولتی است مسئولان فرهنگی باید قبول کنند اگرنگاه مثبت و حمایتی برسر موسیقی نباشد موسیقی ما نمی تواند جهانی شود. اگر امروز سینمای ما توانست جایزه اسکار را از آن خود کند از طریق همکاری و حمایت های مسئولان جمهوری اسلامی ایران بوده است اما برای موسیقی تا به امروز حمایتی نبوده و نیست و تا دل نگرانی و حمایت حکومت یک کشور نباشد موسیقی آن فرهنگ بدرستی شنیده نمی شود.مسئولان باید مبلغ فرهنگمان باشند و نگاه مهربان تری به موسیقی داشته باشند. به عنوان مثال استاد علیزاده توان بی همتا دارد اما زمانی که جایزه شوالیه فرانسه را به ایشان دادند قبول نکرد و گفت باید حکومت خودم ازمن حمایت کند وفضایی به وجود آورد.

تکنولوژی درجهان امروز چقدر در هنر و نسل نو ظهور موسیقی تأثیر گذار بوده است؟
تکنولوژی می تواند هم موفق عمل کند و هم ضربه بزند. تکنولوژی و نرم افزارهای جدید در موسیقی از یک سو امکانات خوبی در اختیار مردم و هنرمند قرار می دهد و ایده های ذهنی بسرعت شکل می گیرد اما از یک سو عاطفه و هنر را از بین می برد و هنرمند باهوش کسی است که بتواند از تکنولوژی استفاده درست داشته باشد تا کمترین آسیب به عاطفه و احساس هنری اش وارد شود.

از پروژه سازشهری که این روزها مشغول به انجام آن هستید کمی توضیح دهید؟
موسیقی ازهسته درون خود خارج شده و به شهر آمده است و دراینجا هنر بینا رشته ای شکل گرفته است و درواقع راه فراری از تکرار و یکنواختی است. هدف از این کار بر اساس ایده یک شهرساز شکل گرفته است. خانم آستیاژ ضیایی فعال حوزه شهر و طراح ساز شهری سروستان هستند و آشنا با حوزه موسیقی و در اجرای این پرفورمنسِ که ایده ایشان بود بسیار کمک کردند.درابتدا انجام این کار برای من غریب بود و موضوع آن نصب یک سازه آهنی در فضای عمومی شهر است.
طرح نخست براساس زیگورات چغازنبیل بود که درفرهنگسرای نیاوران رونمایی شد و یکسال در حیاط اصلی قرار داشت و مورد استقبال قرار گرفت. هدف اصلی از اجرای ساز های شهری در فضا های عمومی در ایران آشنا کردن شهروندان با صدا ها و الگو های ریتمیک و ساز های مختلفی است که شاید کمتر در زندگی روزمره شهروندان ایرانی نقش برجسته ای داشته باشند.

و سؤال آخر؛ چشم انداز شما از آینده موسیقی ایران چیست؟
دورنمای موسیقی ایران خوب است اما حال این روزهایش خوب نیست! امروز حال موسیقی بد تر از همیشه است و اگر بخواهیم موسیقی را چون درختی تصور کنیم برگ هایش در حال ریختن است و شاید شاخه هایش هم در حال شکسته شدن باشد ولی خب نقطه جذابش ریشه مستحکمش است که با این مشکلات ضربه پذیر نیست. من به آینده خوش بین هستم فقط امیدوارم این شرایط باعث از بین رفتن انگیزه و پژمرده شدن هنرمندان این روزها نشود.

مرتضی کاردر_روزنامه نگار

اردیبهشت1397 که موزه هنرهای معاصر تهران اعلام کرد پس از 40سال برای نخستین بار بازسازی گسترده خود را آغاز می کند، بسیاری از اینکه نقص های کوچک و بزرگی که در طول سال های گذشته به ساختمان موزه وارد شده برطرف می شود و موزه پس از سال ها روزآمد می شود، خوشحال شدند. بازسازی موزه قرار بود بازسازی کاملی باشد و شامل همه بخش های سخت افزاری و نرم افزاری موزه شود از مرمت همه تالارها و گالری ها تا تعویض شیشه ها و نورها و مهم تر از همه افزایش فضای گنجینه موزه تا تهیه شناسنامه کامل برای آثار گنجینه و طراحی دوباره وب سایت موزه و... جهش ناگهانی ارز در ماه های نخست سال97 اتفاق افتاد، اما چند ماهی طول کشید تا موزه به مشکل تأمین اعتبار دچار شود و ورود لوازم ضروری برای بازسازی به تعویق بیفتد. اتفاق های دیگری نیز سبب تأخیر در فرایند بازسازی موزه شد که مهم ترین شان تغییر مدیرکل هنرهای تجسمی و به تبع آن تغییر رئیس موزه بود. تغییر مدیران تغییر پیمانکاران را در پی داشت که سبب تأخیر بیشتر در فرایند بازسازی شد. انتظار می رفت که در روزهای پایانی سال گذشته یا ماه های آغازین سال جدید، مرمت موزه به پایان برسد و درهای موزه به روی علاقه مندان باز شود، اما شیوع ویروس کرونا کارگاه های بازسازی موزه هنرهای معاصر را تعطیل کرد و فرایند بازسازی را باز هم به تعویق انداخت. حالا دوسال از آغاز فرایند بازسازی موزه می گذرد و هنوز خبر دقیقی از بازگشایی موزه هنری معاصر تهران نیست.

کرونا همه چیز را دوباره به تعویق انداخت
به سراغ هادی مظفری، مدیرکل هنرهای تجسمی وزارت ارشاد رفتیم تا از پایان فرایند بازسازی موزه خبر بگیریم. از آخرین نشست خبری که درباره بازسازی موزه برگزار شد و مدیرکل هنرهای تجسمی جزئیات بازسازی و دلایل تعویق و... را به تفصیل شرح داد، نزدیک به یک سال می گذرد. هادی مظفری می گوید: پیش بینی ما این بود که بازسازی موزه نهایتا ظرف 2 سال به پایان برسد، اما کرونا سبب شد همه چیز 4-3 ماه به تعویق بیفتد. مجبور شدیم مدتی کارگاه موزه را تعطیل کنیم. بعد که کارگاه دوباره آغاز به کار کرد، نتوانست با حداکثر ظرفیت، کار خود را پیش ببرد. حساسیت کار و لزوم رعایت مراقبت های ویژه برای کارهای موزه سبب شد که فرایند بازسازی به تعویق بیفتد. به ویژه اینکه در ماه های آخر درگیر بازسازی و افزایش فضای گنجینه بودیم که حساس ترین بخش بازسازی بود و باید با دقت بسیار انجام می شد. الان خوشبختانه بازسازی گنجینه تمام شده و موزه مراحل پایانی بازسازی را می گذراند.

موزه ای بدون فضای مجازی
موزه های بزرگ دنیا در روزهای کرونا بیشتر بر تورهای مجازی و نمایش آثار گنجینه و برنامه هایی که دوستداران هنرهای تجسمی بتوانند در ایام قرنطینه دنبال کنند، متمرکز شدند، اما وب سایت موزه هنرهای معاصر تهران که از 2سال پیش همزمان با بازسازی، از دسترس خارج شده بود، همچنان خارج از دسترس است. مدیران موزه اصرار دارند که وب سایت موزه هم همزمان با آغاز به کار دوباره موزه در دسترس عموم قرار بگیرد، اما بهتر بود که سایت موزه دست کم در این ایام کار خود را به شکل آزمایشی آغاز کند تا علاقه مندان بتوانند آثار موزه را تماشا کنند یا حداقل می شد که صفحه اینستاگرام موزه فعال تر باشد.
اینستاگرام موزه در روزهای نخست شیوع کرونا 40روز آثاری از گنجینه را به نمایش گذاشت، اما الان 3-2 ماهی می شود که در اینستاگرام موزه هم خبری نیست. هادی مظفری، کاستی های بخش موزه را می پذیرد و می گوید: حتما به همکاران خود در موزه خواهم گفت که عکس هایی از فرایند بازسازی در صفحه اینستاگرام موزه بگذارند و مراحل کار را به کسانی که صفحه موزه را پیگیری می کنند، گزارش دهند.

منتظر خبرهای خوب باشید
تعطیلی 2ساله موزه بی تردید انتظار مخاطبان را بیشتر کرده است. قرار است چه برنامه ای در بازگشایی موزه انجام شود که متناسب با بیش از 2 سال انتظار دوستداران موزه باشد؟ زمانی بحث از نمایش آثار خارجی گنجینه موزه با حضور یکی از نمایشگاه گردان های بزرگ دنیا بود. الان چند ماهی است که خبر نمایش مجموعه آثار آیدین آغداشلو شنیده می شود. برنامه ریزی ها برای بازگشایی موزه انجام شده. برنامه های مفصل و کاملی تدارک دیده ایم. در ماه های آینده خبرهای خوبی از موزه خواهید شنید. از یک ماه پیش از آغاز به کار دوباره موزه، کمپین تبلیغاتی مفصلی آغاز خواهد شد که برنامه ها به تدریج اعلام می شود. به شما قول می دهم که برنامه های بازگشایی موزه برنامه هایی است که شایسته نام و جایگاه موزه هنرهای معاصر تهران باشد.

تعطیلی 2سال ونیمه
با این همه تا کنون تاریخ مشخصی برای بازگشایی اعلام نشده و هنوز معلوم نیست انتظار دوستداران موزه چه زمانی به سر خواهد رسید. هادی مظفری برای نخستین بار زمان مشخصی را برای بازگشایی موزه اعلام می کند: عملیات عمرانی نهایتا تا یک ماه یا یک ماه و نیم دیگر به پایان خواهد رسید. یکی، دو ماه هم آماده کردن موزه زمان می برد. فکر می کنم موزه بعد از محرم و صفر به شکل رسمی افتتاح شود و پذیرای بازدیدکنندگان باشد . پس دوستداران موزه احتمالا حوالی آبان ماه می توانند دوباره به عمارت زیبای ضلع غربی بوستان لاله پا بگذارند. تا آن زمان تعطیلی موزه هنرهای معاصر تهران دوسال و نیمه خواهد شد، البته اگر اتفاق تازه دیگری فرایند بازسازی را دوباره به تعویق نیندازد.

اینستاگرام موزه در روزهای نخست شیوع کرونا 40روز آثاری از گنجینه را به نمایش گذاشت، اما الان 3-2 ماهی می شود که در اینستاگرام موزه هم خبری نیست

فهیمه پناه آذر_روزنامه نگار

انتخاب دبیران جشنواره بین المللی تئاتر فجر در این سال ها، کار سهل الممتنعی بوده. آسان از آن جهت که افراد باتجربه در حوزه تئاتر برای پذیرش این سمت هستند و سخت از آن جهت که دلایلی چون سلیقه های شخصی مدیران، نبود بودجه متناسب و شرایط سخت تئاتری باعث می شود که کسی با توجه به مشکلات پیش رو، پیشنهاد دبیری را قبول نکند.
دبیرانی که معمولا برخلاف دیگر جشنواره های بزرگ دنیا یک یا نهایت دو دوره برگزاری جشنواره را برعهده داشتند. در میان دبیران متعدد جشنواره 38ساله تنها مجید شریف خدایی در سال های اولیه توانست 5سال جشنواره را برگزار کند اما در سال های اخیر، دبیران جشنواره برای 2 دوره انتخاب شدند که عموما با تغییر مدیران ارشد یا تغییر نگاه و مواضع و حتی کم و زیاد شدن بودجه جشنواره تغییر می کردند.
در این سال ها افراد زیادی سکان جشنواره را در دست داشتند و جشنواره با فراز و فرودهای زیادی روبه رو بود. در این میان دبیرانی هم بودند که خودشان ادامه دبیری جشنواره را قبول نکردند. سعید اسدی که حالا مدیریت تئاترشهر را عهده دار است 2 دوره پیاپی دبیر جشنواره تئاتر فجر بود که حاضر نشد مدیریت جشنواره را ادامه دهد. در این سال ها 9دبیر در حالی جشنواره را برگزار کردند که عمر دبیری آنها به همین یک سال خلاصه شد که در میان آنها نام قادر آشنا نیز دیده می شود.

دبیری که 2 بار مدیریت مرکز هنرهای نمایشی را برعهده داشت و در هر 2 دوره توانست مرکز را از بدهی های وقت نجات دهد و حالا معاون هنری وزارت ارشاد با پیشنهاد قادر آشنا به حسین مسافرآستانه حکم دبیری داده است. مسافرآستانه در کارنامه مدیریتی اش تجربه 2دوره دبیری جشنواره تئاتر فجر را هم داشته و مدیریت مرکز هنرهای نمایشی را عهده دار بوده است. مسافرآستانه در گفت وگویی که با ایسنا داشته؛ عنوان کرده: هنوز از این حکم غافلگیر هستم چون زمان زیادی نمی گذرد که با آقای آشنا صحبت کردم و اگر هر کسی جز ایشان بود، جواب رد می دادم ولی به دلیل احترام ویژه ای که برای ایشان قائل هستم، درنهایت این اتفاق افتاد. وی همچنین با اشاره به وضعیت موجود یادآور شد: اگر به نتیجه برسم که چه کاری برای جشنواره خوب است قطعا آن را انجام می دهم، کمااینکه اگر دوره های قبلی دبیری مرا بررسی کنید، مشخص است که نسبت به دوره های قبل تر همه چیز را تغییر دادم.
حالا این مدیر پیشین که در این سال ها بیشتر روی صحنه تئاتر بوده، برای سومین بار دبیر جشنواره تئاتر فجر شده است و با توجه به بودجه تئاتر و مشکلات پیش آمده حاصل از شیوع ویروس کرونا باید دید مسافرآستانه چه تدابیری برای برگزاری جشنواره امسال درنظر می گیرد؟

صاف نیوز : در این سریال که قصه ساده ای هم داشت،مرحوم سیروس گرجستانی بازی می کرد.وی در مخمصه تکیه کلامی داشت که مدت ها ورد زبان مردم آن دهه بود: لوله کشی آب رحمت آباد چه شد؟ از همان زمان بود که بازی مرحوم گرجستانی به چشم مردم آمد،هرچند که سال ها فعال بود و پیش از انقلاب نیز در دو فیلم سینمایی بازی کرده و در صحنه تئاتر نیز فعالیت چشمگیر داشت.حقیر ابتدا روی صحنه تئاتر وی را دیدم و با توانایی اش آشنا شدم.
تعداد فیلم ها،سریال ها و تئاترهایی که سیروس گرجستانی در آنها نقش آفرینی کرده بسیار است،اما اکثر مردم او را با سریال های کمدی که در آنها وی نقش محوری داشت به یاد می آورند که شاید مهم ترین شان متهم گریخت بود.تمام طول جوانی را مقابل دوربین بود یا روی صحنه،اما اکثر مردم مرحوم گرجستانی را در زمان کهولت شناخته و به توانایی بازیگری اش در هر نوع نقشی پی بردند.وی با اینکه بازیگر قدری بود با تجربه ای فراوان،اما معلوم نیست به چه دلیلی هرگز به عنوان هنرپیشه درجه اول شناخته نشد،حتی وزارت ارشاد نیز به وی مدرک درجه 2 هنری اهدا کرد.این مدارک و نشان ها که روی کاغذ یا فلز حک می شوند مهم نیست،مهم حک شدن در دل و ذهن مردم است که نام زنده یاد سیروس گرجستانی با هنرنمایی های حرفه ای و جذابش در قلب مردم حک شده و از بین رفتنی هم نیست.
وی جزو انبوه بازیگران و هنرمندانی بود که تعلق به مکتب گیلان داشت.این سرزمین را با وجود پرورش این همه هنرمند و تحویل آن به جامعه باید مهد فرهنگ ایران دانست که به واقع چنین نیزهست.
سیروس گرجستانی هم از دست زندگی گریخت و دیگر دست بنی بشری به او نرسیده و نخواهد رسید،آیا جامعه هنری ، دانشگاه ها و مراکز هنری از دانش و تجربه وی بهره بردند؟آیا از او دعوت کردند تا تجارب گرانقدرش را به دانشجویان و هنرجویان سینما و تئاتر انتقال دهد؟ تا آنجا که می دانیم،هرگز.پیش از گرجستانی نیز بازیگران بزرگی از دنیا رفتند که فرصتی ایجاد نکردند تا آنان بتوانند هنر بازیگری،تکنیک و تجربه های خود را به نسل جوان منتقل کنند. بازیگران این چند نسل اخیر سینما،تئاتر و تلویزیون ایران دچار ضعف های شدیدی هستند که مهم ترین دلیل آن بهره نبردن از تجارب هنرمندان نسل های پیش از خود است.برای بازیگر و هنرمند شدن،تنها دانشگاه رفتن و پارتی داشتن کافی نیست،باید در مقابل استادان فن زانوی تلمذ بر زمین بزنند و مدام بیاموزند تا خود نیز استاد فن شوند.
متاسفانه مدیران عرصه هنر ایران و اولیای دانشگاه ها و مراکز آموزشی،به بزرگان هنر این مملکت و تجربه های گرانقیمت شان اهمیتی قائل نبوده و نیستند.به خاطر همین است که سال هاست مراکز آموزشی هنر،خروجی مناسبی نداشته و ندارند.اگر به این رویه ادامه دهند،دیری نخواهد پایید که در این کشور فرهنگ خیز،اثری از هنر و هنرمند باقی نماند.
سیدرضااورنگ

فاطمه امین الرعایا
بعد از چندین ماه تعطیلی نمایشگاه های هنری به دلیل شیوع کرونا، چندی است که گالری ها با رعایت پروتکل های بهداشتی کار خود را از سر گرفته اند. حالا در شرایطی که بسیاری از فعالیت های هنری به دلیل چندین ماه بیکاری دچار مشکلات بسیاری شده اند شاید بازدید ما از گالری ها بتواند کمی رمق از دست رفته را به هنرهای تجسمی بازگرداند.
اوایل تیرماه بود که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای پیشگیری از شیوع ویروسی همه گیر به نام کووید 19 کلیه فعالیت های هنری را تعطیل کرد. گالری ها هم پس از این تصمیم، برگزاری نمایشگاه ها را تا اطلاع ثانوی تعطیل کردند. پس از گام دوم فاصله گذاری هوشمند که کسب و کارها یکی پس از دیگری کارشان را از سر گرفتند، گالری ها نیز با رعایت پروتکل های مدنظر ستاد ملی مقابله با کرونا کم کم کارشان را از سر گرفتند. البته پیش از این هم برخی گالری ها، راهکاری برای از دست ندادن ارتباط با مخاطبان شان اندیشیدند و با برگزاری نمایشگاه های آنلاین تلاش کردند تا فاصله ها را کم کنند و علاقه مندان را از طریق اینترنت به نمایشگاه های مجازی شان دعوت کنند.
حالا مدتی است که گالری ها دوباره فعالیت فیزیکی خود را آغاز کرده اند. در این گزارش تلاشی داریم تا به برخی از نمایشگاه های آنلاین و فیزیکی نگاهی گذرا داشته باشیم. حدود 40 نمایشگاه در پایتخت در این روزها مشغول فعالیت هستند.
گالری باما از 13 تیرماه میزبان نمایشگاه انفرادی حبیب یوسفی با عنوان بی سایگی خواهد بود. در بیانیه این نمایشگاه آمده است: همیشه آواره بودم، بین دنیای واقعی و خیال؛ یه دائم السفر که هیج جا، حکم وطنش رو پیدا نمی کرد. نمی دونستم دقیقا کی هستم. می دونستم نقاش نیستم، اما هوس طراحی داشتم. هرکز فکر نکردم که خطاطم، اما از صدای چرخیدن قلم روی کاغذ سرمست می شدم. نقش پارچه ها منو تو خودش گم می کرد. گاهی برای خودم رخت نو می دوختم، یه شال گردن رنگ رنگ، یه عالمه رومیزی توری، چند تا عروسک کوچولویی که می تونست همدمم باشه. من شاعری نمی دونستم، اما جادوی کلمه ها منو با خودش برد، آنقدر دور که برگشتن ممکن نبود. همون روزا بود که دخترک لال بی‫سواد متولد شد. می‫دونستم هر آدمی سایه همونیه که دوستش داره یا اون دوستش داره. اما دخترک من سایه نداشت.
دیگه چاره ای نبود. باید نقاشی می کشیدم. از کامواها یه شال تازه می ساختم. شاید یه تور نو. من ناگزیر بودم از شعرهایی که نه می تونست بگه، نه می تونست بنویسه، تصویر بسازم. بی سایگی، سایه ی صدای دخترک لال بیسواد منه.
این نمایشگاه تا 19 تیرماه هر روز از ساعت 16 تا 22 در گالری مذکور واقع در خیابان انقلاب، خیابان فلسطین جنوبی، تقاطع خیابان فلسطین و بزرگمهر، روبروی سفارت فلسطین، پلاک 356، عمارت دل به تماشا است.
نمایشگاه نقاشی با عنوان رش نیز با گردآوری مجتبی امینی از 30 خرداد ماه توسط گالری فضای اردیبهشت آغاز به کار کرده است. امینی در این باره نوشته است: نقاشی های مُعمری میان انتزاع و امر واقع معلق اند چنان به سوژه نزدیک اند که رمانتیک جلوه نمی کنند و درون فاجعه اند. کارهای علی معمری شطح گونه اند؛ در طبیعت زندگی و کار می کند و نقاش نقیض چشم اندازی را تصویر می کند که می بیند. از دیگ اش رنگ سیاه سرریز می شود، منظره را مکدر و سیاه بازنمایی می کند. چشم اندازش طبیعتی است که انسان در وضع طبیعی تغییر ایجاد کرده. کارش مداقه در شر و اختلال کم توجهی عمومی است. مدخل نمایش اش، رش؛ درخت بی حاصل. درختی که خودش گُر می گیرد و می سوزد. سیاه. کنایه ای است به بی توجهی عمومی نسبت به محیط.
این نمایشگاه تا 16 تیرماه، هر روز از ساعت 12 الی 20 در فضای مجازی به صورت آنلاین برپا است.
موزه هنرهای دینی امام علی‫(ع) نمایشگاه نیز نمایشگاهی را با عنوان نگاهی به هنر شرق آسیا به صورت مجازی با نمایش آثاری از هنرمندان چین، هند، ژاپن، نپال و تبت از 20 خرداد تا 8 مرداد در صفحه اینستاگرام موزه هنرهای دینی امام علی(ع) به اجرا در آورده است.
این نمایشگاه با رویکردی پژوهشی، نمونه های درخشانی از آثار هنرمندان تاثیرگذار در شکل گیری بخشی از هنر سده های نوزدهم و بیستم (میلادی) را ارائه می دهد که بیشتر آثار در قالب: چاپ دستی (حکاکی روی چوب-اوکیوئه-ژاپنی)، نقاشی به ویژه مکتب نقاشی های نائیو مادوبانی هند، آثار حجمی فلزی و سفالی، طراحی و خوشنویسی چینی، نقوش پارچه و صنایع دستی است که برخی از این آثار برای اولین بار به نمایش در می آید.
هدف از برگزاری این نمایشگاه مجازی بسترسازی برای آشنایی و آگاهی مردم نسبت به هنرهای آیینی دیگر فرهنگ ها و مبادلات و تعمیق مشترکات فرهنگی هنری بین ایران و کشورهای شرق آسیا است. این نمایشگاه می تواند به گسترش و شناخت بیشتر هنر و تمدن درخشان چند هزار ساله شرق آسیا و ارتباط نزدیک آن با فرهنگ و هنر با شکوه ایرانی کمک کند.
نمایشگاه مذکور گزیده ای است از مجموعه ای کم نظیر و متعلق به دو مجموعه دار پژوهشگر جهانگیر کازرونی و فریال سلحشور که طی چندین دهه از نقاط مختلف دنیا گردآوری شده است.
علاقه مندان می توانند برای دیدن این آثار (هر روز یک اثر) به صفحه اینستاگرام موزه هنرهای دینی امام علی(ع) به آدرس iaram_arمراجعه کنند.
امید بازماندگان نیز آثار نقاشی اش را با نام بدون عنوان به صورت آنلاین توسط گالری اُ در معرض دید علاقه مندان قرار داده است. او در این باره چنین نوشته است: اصلی ترین موضوع آثار بازماندگان، زندگی و مناظر شهری است که با ضرب قلم موهای خاص این هنرمند به تصویر در می آیند. آثار او در کمال سادگی - هرچند رمزآلود - عموما بر اساس احساسی که هنرمند در لحظه نسبت به فضا و شرایط زندگی داشته شکل گرفته اند و در‫پی بیانی شعارگونه نیستند. به عبارت دیگر، آثار وی بیش از آنکه بر دنیای واقعی استوار باشند، قصد در بازنمایی احساس هنرمند در لحظه ای خاص را دارد و درنهایت، آنچه آثار او را متفاوت می کند، شکار لحظه هایی ا ست که ممکن است افراد دیگر بی توجه و به سادگی از کنار آن عبور کنند؛ مانند انعکاس نور بر روی بیلبوردی در جاده یا حس وزش باد در شاخه های درختان در اثری دیگر. احساس جاری و سادگی در آثار بازماندگان عنصری است که به سرعت مخاطب را به وجد می آورد و این مسئله فارغ از حضور یا عدم حضور فیگور در نقاشی ها، از عمده ویژگی های برجسته این هنرمند به شمار می رود.
این نمایشگاه تا 16 تیرماه در روزهای یکشنبه تا 5 شنبه در ساعات 12 تا 20 قابل مشاهده است.
گالری پروژه های آران از 6 تا 27 تیر نمایشگاهِ انفردی محیا گیو را با عنوان بیکرانگی بر پا کرده است. این مجموعه می تواند پیش درآمدی بر دایره‫المعارف گیاه شناسی هنرمند باشد: راهنمای ضروری برای شناخت گیاهان بومی و عجیب در جهانی جادویی. و نهایتا ستایشی در وصف هرآنچه جزئی از طبیعت است و موهبت زندگی و ذات بودن.
این نمایشگاه هر روز به جز شنبه ها، از ساعت 13 تا 19 در گالری مذکور به نشانی خیابان نوفل لوشاتو کوچه لولاگر پلاک 5 آماده بازدید علاقه مندان است.

ارسال دیدگاه
نام: ایمیل: دیدگاه:

نعیمی دلایل انصراف خود را به ایسنا توضیح داد.

او با بیان مقدمه ای درباره شکل گیری و مراحل آماده سازی نمایش فردریک یا تئاتر بولوار یادآوری کرد: سال 1398 برای اجرای یک نمایش در سالن اصلیِ مجموعه ی تئاترشهر دعوت شدم. ابتدا قصد داشتم نمایش زال و رودابه را به صحنه ببرم ، اما شرایط، من را به سمت نمایشنامه ی فردریک یا تئاتر بولوار اثر اریک امانوئل اشمیت کشاند. با سختی و شرایطِ مرگباری که برای تولیدِ آثاری از این دست وجود دارد، گروه تئاتر شایا عزم خود را جزم کرد که برای هفتم فروردین، مصادف با روز جهانی تئاتر به مدت 45 شب این اثر جذاب و دشوار را با کمک و همراهی 60 هنرمند، نمایش دهد. بی هیچ تهیه کننده یا اسپانسر و با این قرار که 20 درصد از فروشِ گیشه را انجمن نمایش و 9 درصد مالیات ارزش افزوده و 5 درصد را سایتِ فروش بردارد.

او اضافه کرد: نمایش فردریک یا تئاتر بولوار پس از دوماه موفق شد از شورای نظارت و ارزشیابی مجوز اجرا بگیرد. اکنون موقعِ نبرد با هیولای بازار جهتِ تولید بود. و باز خدا نبخشد مدیرانی که کارگاه های دکور و لباس را از تئاترهای تهران برچیدند. حقیقتاً که این دوستانِ نادان و دشمنانِ دانا چه لطمه هایی که بر پیکرِ نحیف ِ تئاتر در این سال ها وارد نکردند.

نعیمی با اشاره به روند آماده سازی دکور و لباس این اثر نمایشی افزود: آقای رضا مهدی زاده، طراح صحنه، با خرید بخشی از مواد (متریال) چوب و فلز کارِ ساخت وسازِ دکور را آغاز کرد. خریدِ صندلی های قدیمی و تعدادی از وسایلِ صحنه توسط دستیاران ایشان انجام شد. خانم مقدی شامیریان بخش هایی از لباس های نظامی، کفش ها و پوتین ها را تهیه و خریداری کرد و برای دوخت و دوز لباس های اواخرِ قرنِ هجده ی فرانسه اقدام به خرید پارچه کرد و توانست در مدت کوتاهی بخش هایی از لباس های بانوان را آماده کند.

او ادامه داد: طراحی و تست گریمِ همه ی بازیگران توسط خانم ماریا حاجیها انجام و کلاه گیس ها سفارش داده شد و هزینه ی آن هایی که بافته شده بودند، پرداخت گردید. قسمتی از هزینه ی استودیو جهت ضبط قطعاتِ موسیقی نیز به آقای بابک کیوانی، آهنگساز نمایش واریز شد. طراحان پوستر و موشن گرافی و تیزر کارهایشان را شروع کردند. و اکنون گروه یک ماه فرصت داشت تا نمایش را از نظر فنی به کیفیت دلخواه و مطلوب برای اجرا برساند که ویروس خانمان سوزِ کرونا وارد کشور شد.

نعیمی با اشاره به شرایط دشوار حوزه فرهنگ و هنر بعد از ورود کرونا ادامه داد: همه ی آن چیزهایی که به محاق رفته بود و ما خیال می کردیم وجود دارند مانند چاپ و نشر کتاب، موسیقی، تئاتر، سینما، گالری ها، موزه ها و هر آن چه که تحت نام فرهنگ و هنر جای می گرفت، به سکوتی مرگبار گرفتار آمد.

او با ابراز تاسف اضافه کرد: سکوت و سکون. اضطراب و انتظار. اخبارِ ضد و نقیض. راست و نادرست. بالا رفتنِ آمار مبتلایان و مرگِ غریبانه ی هم وطنان، و برای نخستین بار، درِ اماکنِ مقدس و زیارتگاه ها بسته و برگزاری نماز جمعه تعطیل شد. کارِ مجلس و دانشگاه و مدارس، هتل ها، رستوران ها، کافی شاپ ها، باشگاه ها و لیگ های مسابقه، بازارها و مراکز خرید، لوکس فروشی ها و... برای مدت زمان نامعلومی به تعطیلی کشید.

او با اشاره به شرایط سخت اقتصادی بسیاری از مشاغل در دوران کرونایی اضافه کرد: هر آن کس که حقوق بگیر و مواجب بگیرِ دولت بود با خیالِ راحت تر در خانه نشست، کاری نکرد و ماهیانه حقوق ش را گرفت. هر آن کس که در تمام این سال ها از آب گِل آلود ماهی گرفت و حساب های دلالی ش بیشتر و بیشتر شد، به ویلاهایش پناه برد.

این هنرمند تئاتر افزود: اختلاس گران که زالو وار یک دم از مکیدنِ خونِ ملت و حقِ ستمدیدگان و مظلومان باز نایستاده بودند، بی خیال و خوش خیال مراقب بودند تا خود و اطرافیانشان از این بلا که ریشه در گناهِ ملت داشت مصون بمانند. و مابقی ماندند و خودشان. نه حمایتی، نه چاره ای از سوی خود که برای روزِ مبادا به کار آید. یک ماه خانه نشینی به دوماه، دوماه به سه ماه، سه ماه به چهارماه انجامید.

نعیمی با یادآوری بازگشایی مراکز گوناگون خاطرنشان کرد: دولت اعلام داشت که به جز مراکزِ آموزشی، دانشگاهی، مدارس، تئاتر، موسیقی و سینما، همه ی مشاغل شروع به کار کنند. ادارات باز شد، بازارها راه افتاد، سفرها عادی شد، رستوران ها و کافی شاپ ها و آرایشگاه ها شروع به کار کردند. همه وضعیت شان روشن شد جز این فرهنگ... که مانند استخوان ماهی نه می توان بیرونش آورد، و نه می توان قورتش داد.

او با اشاره به پروتکل های بهداشتی وازرت بهداشت در دوران کرونایی گفت: هربار، یک پروتکلِ نیم بند بیرون می فرستادند و تا شب نشده، باطل اعلام می شد، زیرا بعد از انتشار، متوجه نظراتِ غیرکارشناسی می شدند. تا این که بالاخره مرکز هنرهای نمایشی اعلام داشت تئاترها با شرایط ویژه می توانند از تیرماه 99 شروع به کار کنند.

نعیمی، سلامت و اقتصاد را دو چالش مهم هنرمندان تئاتر بعد از بازگشایی فعالیت های هنری برشمرد و توضیح داد: موضوع سلامت و اقتصاد مبحث جدیِ این روزهای زندگیِ اهالی تئاتر شده بود. موافقان و مخالفان در فضای مجازی و در خبرگزاری ها و روزنامه ها قلم فرسایی کردند و وضعیتِ تئاتر در ایران را با کشورهای آلمان و فرانسه و انگلیس و ایتالیا و آمریکا مقایسه و تحلیل می کردند.

او اضافه کرد: بعضی مدل و فرمِ برخوردِ تئاترهای برادوی را با بحرانِ کرونا هر روز منتشر و مطرح می کردند. بی این که اساساً اعلام کنند ما کجا هماهنگ با معیارها و استانداردهای جهانی حرکت کرده ایم؟ شهرسازی و خودروسازی مان روی اصول بوده یا اشتغال زایی و رفع بیکاری و کاهشِ آمار ِطلاق و اعتیاد و خطّ فقر در سطح جامعه؟ در این سالها، محضِ نمونه یک تالار حرفه ای و مدرن در حد تالارهای نمایش کشورهای حاشیه ی خلیج فارس ساخته ایم؟ در تئاتر شهرِ پایتخت، دو اتاقِ رختکن به یک گروه اختصاص داده می شود که هفت یا هشت بازیگرِ خانم در یکی از آن ها، و هفت یا هشت بازیگرِ آقا در دیگری باید روی دوش هم سوار شوند تا لباس عوض کنند که در ایامِ غیر از کرونا هم این یک تهدیدِ جانی و بهداشتی است، ایامِ پر گزند و حساسِ کرونا که جای خود دارد.

نعیمی با اشاره به انتشار پروتکل بهداشتی مجموعه تئاتر شهر، خاطرنشان کرد: مسؤلانِ محترمِ تئاترشهر با یک پروتکلِ بهداشتیِ دقیق، تمام آن چه را که باید برای پیش گیری از ابتلا به ویروس کرونا یا حفظ سلامتِ پرسنل، گروه های نمایشی و تماشاگران رعایت کرد، منتشر کردند که خوشبختانه همگان حتی سختگیرترین منتقدان هم نسبت به آن نگاهِ مثبتی داشتند.

او سپس از اقدامات مرکز هنرهای نمایشی در دوران کرونایی یاد کرد و افزود: از سوی مرکز هنرهای نمایشی نیز اعلام شد که ستادی برای بررسی خسارت های ناشی از کرونا در تئاتر تشکیل و آقای اتابک نادری به عنوان مسؤل این ستاد منصوب شده است. که البته هیچ گاه ایشان به صورت مستقیم یا غیر مستقیم با من یا آقای نورالدین حیدری ماهر به عنوان مجریِ طرحِ نمایش فردریک یا تئاتر بولوار تماس و گفت و گویی نداشتند.

نعیمی با بیان اینکه هیچ گونه بودجه ی مشخصی برای راه اندازی دوباره تئاتر اختصاص داده نشده است، ادامه داد: آقای قادر آشنا، مدیرکل مرکز هنرهای نمایشی به صورت رسمی اعلام کرد که از دولت و شخصِ وزیر فرهنگ، تقاضای بودجه ای برای جبرانِ خسارت های وارده به گروه های نمایشی و تئاترهای خصوصی کرده اند که موردِ موافقت هم قرار گرفته است. اما تا این لحظه جز بودجه ی پرداختِ دیون و بدهی های گذشته که به طور تمام و کمال پرداخت شده، پولی برای کمک به راه اندازی تئاتر در اختیار ندارند.

او با اشاره به اینکه در این دوره نیمی از ظرفیتِ سالن های تئاتر برای رعایت فاصله گذاری اجتماعی باید خالی بماند، خاطرنشان کرد: حال طبق دستورالعملِ وزارتِ بهداشت و وزارتِ فرهنگ و مرکز هنرهای نمایشی، گروه های اجرایی مؤظف هستند نصفِ صندلی هایشان را برای فروش عرضه بدارند. انجمن هنرهای نمایشی هم برای جبران ضررکردِ گروه ها، کمک هزینه ی اندکی تخصیص داده که با شروع اجراها، نصفِ آن سریعاً تحتِ اختیارِ گروه ها قرار می گیرد.

حمید رضا نعیمی در ادامه سخنانش با ابراز تاسف از کم توجهی به فرهنگ و هنر متذکر شد: سال هاست این دغدغه را داریم که مسئولان ما و نیز مسئولان فرهنگ و ارشاد اسلامی چقدر دغدغه ی فرهنگ را دارند؟ آیا تئاتر در معادلاتِ این بزرگواران جایگاهی برای بحث و بررسی دارد؟

او با ابراز تاسف از مشکلات معیشتی هنرمندان تئاتر خاطر نشان کرد: آیا چون خانواده های تئاتر حقوق بگیر نیستند، پس کسی مسؤلیتی برای پیگیری امور مالی و کاری و رفاهی و اجتماعی و روانی آنان و خانواده های شان ندارد؟

نعیمی افزود: آیا چون تنها یک سال از فعالیت دولتِ فعلی باقی مانده، ما باید بمانیم تا دولتی دیگر و وعده های مسؤلانی دیگر؟

او با انتقاد از اینکه هنرمند بودن به عنوانِ شغل تعریف نشده است، افزود: ای کاش مسئولان به این موضوع فکر کنند که هنرمندانِ تئاتر مانند دیگر اقشار نیازمند وام و حقوق ایام بیکاری هستند. آنان نیز حق دارند شغل شان به رسمیت شناخته شود و در ستادهای بحران، جزو اولویت ها قرار بگیرند؛ ولی ظاهرا هنوز از نظر مسئولان، تئاتر یک کالای لوکس است که می تواند نباشد.

سرپرستِ گروه تئاتر شایا اضافه کرد: اکنون 60 هنرمندی که در این گروه کار کرده اند و هر کدام نماینده و نان آور خانواده هایشان هستند، باید از چه کسی، و طلبِ چه چیزی داشته باشند؟ مرکز هنرهای نمایشی فقط قادر به پرداختِ کمک هزینه ای معادل یک سومِ تولید نمایشِ ماست؛ بدون احتسابِ دستمزد60 هنرمندی که قرار است فقط نصف ظرفیت سالن را برای فروش در اختیار داشته باشند؟ تعیین و جبرانِ این خسارت با کیست؟

نعیمی اضافه کرد: اگر قرار باشد هزینه ای هم تعلق بگیرد، چه زمانی پرداخت خواهد شد؟ مسئولان محترم حتماً درک می کنند که برای رفت و آمد، اجاره ی مسکن، خورد و خوراکی در حد زنده ماندن و لباسی برای لخت و عور نبودن، به پولِ نقد نیاز هست!

او با اشاره به بی اعتمادی مردم به سالن های تئاتر در دوران کرونا ادامه داد: اگر مردم به دلیل هراس از کرونا به تئاتر نیامدند، سرنوشت خانواده تئاتر چه خواهد شد؟

انتهای پیام

به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری فارس، طی روزهای اخیر که فعالیت تماشاخانه های تهران برای اجرای نمایش آغاز شده است، بسیاری از تماشاخانه ها براساس پروتکل های بهداشتی ضدعفونی شدند.

تماشاخانه سرو بنیاد روایت فتح نیز به مدیریت امیرحسین شفیعی این روزها همه بخش هاش مورد ضدعفونی قرار گرفته است. از سالن اجرا تا راهروها، لابی ، حیاط، سایر بخش ها در لابی و سایر بخش ها نیز مواد ضدعفونی برای استفاده مردم قرار داده است، در ابتدای ورود نیز در بخش بلیت فروشی تست تب از مخاطبان گرفته می شود.

حسین مسافرآستانه کارگردان نمایش برگشتن نیز می گوید: به دلیل شیوع ویروس کرونا همه فعالیت های تئاتری از جمله اجرای نمایش برگشتن تعطیل شد. همه ما بعد از صد روز تعطیلی بالاخره می بایست خود را با این شرایط تطبیق دهیم و فعالیت تئاتر را از سر بگیریم.

فرید قبادی بازیگر نمایش برگشتن نیز می گوید: خود بچه های بازیگر خیلی رعایت می کنند و مسئولان سالن نیز خیلی تلاش می کنند تا با فاصله گذاری مناسب و رعایت مسائل بهداشتی هیچ مشکلی برای کسی پیش نیاید.

تا به حال به تماشاچی ها پیشنهاد می کردیم که لطفا حین اجرای نمایش مبایل هایتان را خاموش کنید حال این را هم اضافه میکنیم که لطفا ماسک هایتان را هم روی صورتتان نگه دارید.

انتهای پیام

به گزارش سینماپرس ، حسین مسافرآستانه از چهره های مدیریتی و همچنین کارگردانی تئاتر که پیش از این نیز در کارنامه کاری خود دبیری چند دوره جشنواره بین المللی تئاتر فجر را به ثبت رسانده بود، به عنوان دبیر سی و نهمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر انتخاب شد.

امروز چهارشنبه 11 تیر سیدمحمد مجتبی حسینی معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی طی حکمی حسین مسافرآستانه به عنوان دبیر جشنواره سی و نهم تئاتر فجر منصوب کرد.

در حکم دبیری مسافرآستانه چنین آمده است:

جشنواره بین المللی تئاتر فجر به عنوان بزرگترین رویداد تئاتر کشور واجد شأن و جایگاه ویژه ای است که بی گمان صیانت از این جایگاه و ارتقاء آن بر متولیان و دست اندرکاران این اتفاق بزرگ هنری لازم و ضروری است. به استناد آیین نامه جشنواره بین المللی تئاتر فجر، به پیشنهاد مدیرکل محترم هنرهای نمایشی و تأیید شورای سیاست گذاری جشنواره به موجب این حکم به عنوان دبیر سی و نهمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر منصوب می شوید.

شرایط ویژه سال جاری به دلیل شیوع ویروس کرونا مستلزم تدابیر متناسب با شرایط با هدف صیانت از سلامت هنرمندان، مخاطبان و همکاران است که ان شاءالله با تدابیر جنابعالی و همراهی مجموعه همکاران انجام خواهد شد.

امید که در سایه الطاف پروردگار، با مشارکت و همراهی هنرمندان و صاحبنظران تئاتر کشور در برگزاری هرچه شایسته تر این جشنواره موفق و پیروز باشید.

همچنین روابط عمومی اداره کل هنرهای نمایشی اعلام کرد، معاون هنری در احکامی جداگانه هوشنگ توکلی، ایرج راد، مریم معترف، حسین مسافرآستانه، قادر آشنا (مدیرکل هنرهای نمایشی) و برزین ضرغامی (مدیرعامل سازمان زیباسازی شهر تهران) را به عنوان اعضای شورای سیاستگذاری سی و نهمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر منصوب کرد.

در حکم اعضای شورای سیاستگذاری جشنواره تئاتر فجر آمده است: سیاست گذاری و برنامه ریزی سی و نهمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر با توجه به پیشینه این رویداد و ضرورت های امروز تئاتر کشور مستلزم بهره مندی از خرد جمعی و دیدگاه های هنرمندان مجرب است.

به استناد آیین نامه برگزاری جشنواره تئاتر فجر مفتخریم از حضور و تجربه ارزشمند شما به عنوان؛ عضو شورای سیاست گذاری سی و نهمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر بهره مند باشیم.

امید که با برنامه ریزی مناسب و مدون، همراهی و تلاش خلاقانه هنرمندان شریف تئاتر شاهد جشنواره ای شایسته و اثرگذار باشیم.

به گزارش خبرنگار کیهان روز گذشته با حکم سیدمجتبی حسینی، معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، دبیر و اعضای شورای سیاستگذاری سی و نهمین دوره جشنواره تئاتر فجر منصوب شدند.
براساس این گزارش، معاون هنری وزیر ارشاد در احکام جداگانه ای، حسین مسافر آستانه را به عنوان دبیر سی و نهمین جشنواره تئاتر فجر و هوشنگ توکلی، ایرج راد، مریم معترف، حسین مسافرآستانه، قادر آشنا (مدیرکل هنرهای نمایشی) و برزین ضرغامی (مدیرعامل سازمان زیباسازی شهر تهران) را به عنوان اعضای شورای سیاستگذاری سی و نهمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر منصوب کرده است. با توجه به مسیر رو به انحطاط جشنواره تئاتر فجر در دوره های اخیر، دبیر و اعضای جدید شورای سیاستگذاری این جشنواره، مسئولیت بسیار مهمی در اصلاح روند برگزاری این جشنواره دارند. جشنواره تئاتر فجر در دو،سه دوره اخیرش، نه تنها یادآور نامش به عنوان یکی از جشن های سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی نبود، بلکه به محلی برای خودنمایی افرادی دارای زاویه و کینه با انقلاب اسلامی و اجرای نمایش هایی اغلب بی نسبت یا در تضاد با مفاهیم مرتبط با این تحول بزرگ تاریخی بود. به همین دلایل نیز مسافر آستانه که سوابق زیادی در حوزه نمایش های دینی و دفاع مقدسی دارد، این توقع را در بین دلسوزان فرهنگ و هنر انقلاب ایجاد کرده که مانع از تکرار اتفاقات ناگوار جشنواره تئاتر فجر شود.

به گزارش ایلنا، سید محمد طباطبایی حسینی با صدور پیامی درگذشت سیروس گرجستانی؛ بازیگر سینما، تلویزیون و رادیو و عضو موسسه هنرمندان پیشکسوت را تسلیت گفت.

متن پیام تسلیت سید محمد طباطبائی به این شرح است:

خبر درگذشت بازیگر پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون را ناباورانه شنیدیم و هنوز با آن کنار نیامده ایم. استفاده از واژه مرحوم و زنده یاد برای هنرمند پیشکسوت؛ سیروس گرجستانی سخت است چه اینکه او سرشار از زندگی بود. خاطراتی که از او به جا مانده با مهربانی و محبت همراه است. جناب گرجستانی در بازیگری در هر سه رشته تئاتر، سینما و تلویزیون دارای شناسنامه پربار و قابل اعتنایی است. او را اگرچه این سال ها بیشتر در قاب تلویزیون و بر پرده سینما دیده ایم اما تا میانه های دهه 70 یکی از بازیگران شاخص تئاتر کشور بود و شاید یکی از حسرت های نسل جوان ندیدن زنده یاد گرجستانی روی صحنه تئاتر باشد. اینجانب درگذشت این هنرمند عزیز و عضو محترم موسسه هنرمندان پیشکسوت را به خانواده محترم شان به ویژه به همسر و فرزندان ایشان و نیز به هنرمندان عزیز تسلیت گفته و از درگاه پروردگار متعال برای آن مرحوم مغفرت و برای بازماندگان صبر مسئلت می کنم.

چهاردهم تیر در تقویم رسمی کشور به نام نام گذاری شده است. ششم خرداد 1378 با دریافت مجوز قانونی فعالیت از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و بعد از فرمایشات و منویات مقام معظم رهبری در راستای لزوم مقابله و مواجهه با شبیخون و تهاجم فرهنگی دشمن در لایه های اجتماعی و گفتمان فرهنگی کشور با همراهی و هدایت تعدادی از نویسندگان انقلابی؛ ازجمله فعالیت خود را آغاز کرد.

این انجمن که مهم ترین رسالت خود را بر اهدافی چون مجتمع ساختنِ اهالیِ قلم با تکیه بر مسائلِ صنفی، ایجادِ زمینه مناسب برای احرازِ نقشِ فعال تر اعضا در تحولاتِ اجتماعی، دفاع از آزادیِ بیان و اندیشه در محدوده قانونِ اساسی و کوشش در راهِ اشاعه هر چه بهتر و بیشتر ارزش های والای انسانی و دینی پایه ریزی کرده است، طی بیش از دو دهه فعالیت توانسته کارنامه موفقی در قیاس با فعالیت های یک تشکل و انجمن فرهنگی و ادبی از خود به یادگار بگذارد که شاید مهم ترین آن برگزاری جایزه ادبی قلم زرین در راستای معرفی نویسندگان ممتاز و شناخته شده در عرصه ادبیات متعهد و انقلابی کشورمان است.

در آستانه برگزاری مراسم اختتامیه هجدهمین دوره جشنواره قلم زرین عصر امروز شنبه (چهاردهم تیر)، با نائب رئیس انجمن قلم، نویسنده و شاعر و بنیانگذار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درباره کارنامه دو دهه فعالیت این انجمن، تلاش انجمن در عرصه جریان سازی ادبیات متعهد و انقلابی و همچنین روند برگزاری و آسیب شناسی جشنواره قلم زرین به گفت وگو کریم.

درباره دلایل انتخاب روز 14 تیر به عنوان روز قلم در تقویم رسمی کشور یکی جشن تیرگان و به رسمیت شناختن کاتبان در زمان هوشنگ (از پادشاهان پیشدادی) و روز سیارۀ عطارد یا همان تیر عنوان شده که ستاره کاتبان شناخته می شود. آیا دلایل انتخاب روز قلم چنین نگاه باستانی است؟

خیر. نام گذاری روز چهاردهم تیر به عنوان روز قلم پیشنهاد انجمن قلم بود که در مقطعی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پیگیری شد تا در تقویم، روزی را به نام قلم نام گذاری کنیم. روزی برای تکریم نویسندگان، پدیدآورندگان، تولیدکنندگان کتاب و در یک کلام اهل قلم. ابتدا این موضوع در شورای فرهنگ عمومی که مسئول نام گذاری ایام و تسمیه آن ها به مناسبت های مختلف است پیگیری شد. درنهایت در این شورا و بعد با تایید شورای عالی انقلاب فرهنگی در تقویم ثبت شد.

در این روز، برنامه ها و مناسبت های مختلفی توسط دستگاه های فرهنگی تدارک دیده می شود؛ ازجمله از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، حوزه هنری و دیگر دستگاه های فرهنگی و در آن برنامه ها اعضای صنف نویسندگان و اهل قلم گرد هم می آیند و به نوعی از آن ها تجلیل می شود. برخی جوایز ادبی نیز در این روز برگزار و به برترین نویسندگان اهدا می شوند. ازجمله جایزه قلم زرین که امروز مراسم اختتامیه هجدهمین دوره آن برگزار خواهد شد و یک دوره از جایزه ادبی جلال در این مناسبت برگزار شد.

نکته همینجاست. اینکه آیا ما توانسته ایم روز قلم را میان عموم جامعه نهادینه کنیم؟ به عنوان مثال اگر در راسته خیابان انقلاب به عنوان راسته فرهنگی کشور حضور پیدا و با چند دانشجو صحبت کنیم و از آن ها بپرسیم چهاردهم تیر چه روزی است آیا آن ها اشاره می کنند که این تاریخ روز قلم است؟

فکر می کنم این روز در بطن خود نگاهی کلی توأم با تمجید و تکریم اصحاب قلم دارد؛ اما در همین نام گذاری اگر بخواهم نظرم را بگویم ابتد باید اشاره کنم از نظر دربرگیری این که چتر این نام روی همه اصناف مختلف مرتبط با کتاب و قلم گسترده شده است در نگاه کلی، خوب است؛ اما آسیبی دارد و آن این که به دلیل تنوع طیف هایی که با مقوله قلم سروکار دارند، این نامگذاری وضوح معنایی کامل را ندارد.

مثلاً اگر اسم این روز، روز نویسنده بود شاید می توانستیم از نظر تبلیغاتی برای مردم هویت آن را بیشتر ترویج کنیم. مطلب بعدی آنست که سنخیت این نام گذاری با بقیه نامگذاری ها در تقویم رسمی ما کمتر تقارن دارد. روز شعر و ادب فارسی در تقویم داریم که مناسبت و دلیل ماهوی خاص خود را دارد یا روز معلم، روز کارگر و روز پزشک که می شود با رویکرد صنفی آنها را تعبیر کرد؛ اما مساله آن است که نویسندگی به عنوان حرفه در جامعه ما مطرح نیست که بتوانیم برای روز قلم که مراتبط با این حرفه است در جامعه جریان معنایی ایجاد کنیم.

اگر بپذیریم ماییم که به این روز اعتبار می دهیم که مثلا چهاردهم تیر روز قلم است، شاید دلیل فراگیر نشدن این روز میان عموم مردم آن است که هنوز دغدغه و همدلی ایجاد نشده است؛ گمان من آن است که هنوز آن حس خوب بین نویسندگان، مترجمان و شاعران ما با این روز برقرار نشده است. آیا این را قبول دارید؟

بله. بخشی از این فراگیر نشدن به همین امر برمی گردد. گرچه قلم یک عنوان مقدس است؛ طراحی این نام اگر جنبه ملموس تری پیدا می کرد و آن هم پوشانی اش با بقیه ایام در تقویم مثل روز شعرو ادب فارسی یا روز هنر انقلاب اسلامی، شاید برگزاری آن و پیوست رسانه ای مدنظر شما بین مردم راحت تر بود.

اما اگر بخواهیم ریشه ای تر نگاه کنیم که چرا این روز در جامعه هنوز نتواسته بسامد صدای خود را با وضوح و شفافیت بیشتری داشته باشد مظلومیت فرهنگ در جامعه است. انقلاب اسلامی ما با آن که زیرساخت آن فرهنگی است و امام راحل که بنیان گذار انقلاب بودند اعتقاد داشتند زیربنا در کشور فرهنگ است، هنوز با جایگاه واقعی مقوله فرهنگ و شانیت و سزاواری که باید اهل قلم در جامعه داشته باشند فاصله داریم. معتقدم هنوز در اذهان جامعه مقوله فرهنگ؛ ادبیات و هنر مظلوم است.

امروز چهاردهم تیرماه به مناسبت روز قلم؛ شاهد اختتامیه هجدهمین دوره جشنواره قلم زرین هستیم. از سوی دیگر سهم مهمی از فعالیت ها در راستای حمایت از نویسندگان، مترجمان و شاعران توسط انجمن قلم ایران صورت می گیرد. درباره این انجمن و اقدامات آن توضیح می فرمایید؟

انجمن قلم حاصل تجمیع تعدادی از نویسندگان متعهد به آرمان های انقلاب اسلامی است. کسانی که پایبندند به گفتمان انقلاب اسلامی، ارزش های آن و ادبیات متعهد اعتقاد دارند. این نویسندگان ابتدا حدود بیش از دو دهه قبل هسته مرکزی انجمن را شکل دادند و تصمیم گرفتند در راستای منویات مقام معطم رهبری مبنی بر هجمه و شبیخون فرهنگی که ایشان به مقابله و مواجهه صحیح و اصولی با آن تاکید داشتند؛ از آثار ارزشی و ارزشمند ادبی حمایت کنند.

به تدریج انجمن عضوگیری کرد و هسته اولیه خود را تشکیل داد و این هسته گسترده شد. هیئت مؤسس انجمن که بر عضوگیری انجمن نظارت دارد، شاخص هایی را طراحی کردند برای عضوگیری و طی بیش از دو دهه فعالیت های متنوعی داشته که جشنواره قلم زرین یکی از فعالیت های انجمن قلم است. این جشنواره توانسته اثر خود را در جهت دهی به مخاطبان و معرفی آثاری که هم شاخصه های ادبی و هنری برتری دارند و همگام و همسو با ارزش های انقلاب هستند داشته باشد.

انجمن برنامه های مختلف دیگری نیز داشته مثل آفرین روشنان که رویدادی مربوط به چهره های پیشکسوت هنر و ادبیات انقلاب اسلامی است. بسیاری بزرگان ادبیات انقلاب در همین رویداد با سرمایه انجمن تکریم و تجلیل شده اند که این سرمایه حاصل کمک برخی نهادهای انقلابی است.

بسیاری آثاری که شاید در بازار نشر بر حسب معادلات موجود و مناسبات عرضه و تقاضا امکان نشر نداشتند به همت انجمن قلم ایران عرضه شدند. جشنواره ای مانند فرصت برابر توسط انجمن قلم برگزار شده که در آن سعی کردیم از استعدادهای ادبی در استان ها و شهرستان های کشور حمایت کنیم. این حمایت ها برای شکوفایی، آموزش دیدن و مطرح شدن در فضای رسانه ای و فضای کانون های ادبی و فرهنگی بوده که توسط کارگاه های آموزشی مختلفی طی سال های متمادی برگزار شده است. اساتید شناخته شده ای چون و دیگران داستان نویسی، شعر، فنون و علوم ادبی را به آن استعدادها آموخته و ترویج داده اند.

غیر از این ها، انجمن محلی برای طرح دغدغه های صنفی نیز بوده است در حالی که یک تشکل صنفی نیست؛ اما به تنظیم رابطه نویسندگان و ناشران و تنظیم رابطه نویسندگان با نهادهای فرهنگی برای پوشش بیمه ای نویسندگان و نظایری از این دست کمک های زیادی کرده و گام هایی برداشته است. درحقیقت انجمن قلم ایران طی عمر بیش از 20 ساله خود یک نوع دیده بانی از فضای فرهنگی کشور داشته، جایی که لازم بوده رویکرد انتقادی به تهاجم ها، به نفوذها، به خللی که احساس شده در سپهر فرهنگی کشور ایجاد شده وارد شده و صدای اهل قلم بوده است.

به ادبیات متعهد اشاره کردید و آنکه اعضای انجمن قلم به نظام، انقلاب و حوادث تاریخ معاصر تعهد فکری و ادبی دارند. اما طی همین دو دهه فعالیت انجمن قلم اصناف مختلفی در عرصه قلم داشته ایم که بنا به اقتضائات وارد شدند، اعتراض خود را در قالب بیانیه ای صادر کردند. با توجه به اشارات شما آیا این انجمن تواسته صدای نویسندگان انقلاب و ادبیات مقاومت باشد؟

بله همین طور بوده. اتفاقاً انجمن قلم در مقطعی تأسیس شد که فضای فرهنگی کشور به شدت با انتقاد نویسندگان متعهد روبرو بود و این را در منویات و فرمایشات رهبر معظم انقلاب درباره مبحث شبیخون فرهنگی نیز بارها می شد شنید و حس کرد. اساساً تشکیل این انجمن واکنشی به آن فضا بود. گرچه خود انجمن یک ضرورت و اصالت بود؛ برخی آسیب های فضای فرهنگی و اعوجاجات به تشکیل انجمن سرعت بخشید.

آن هسته اولیه انجمن بعد از تشکیل در گام های نخست حتی دفتر و امکاناتی نداشت، در منازل همان نویسندگان دغدغه مند انقلاب جلساتی را برگزار می کرد و بیانیه هایی را حوالی سال 78 و 79 صادر کرد .فعالیت آن با همین رویکرد انتقادی شناخته شد. فکر می کنم این دیده بانی و تفسیر محیط فرهنگی و ادبی کاری است که بر عهده انجمن قلم بوده و در این راستا و برای انجام این رسالت از هیچ کوششی فروگذار نبوده است.

اشاره کردید اهالی قلم و جامعه نویسندگان کشور در شکل صنفی، انجمن منظمی ندارند. آیا دیدگاه انجمن قلم آن نیست که به سمت شکل گیری این انجمن صنفی حرکت کند و فضایی باشد برای حمایت از اهل قلمی که طبق فرمایش شما مظلوم هستند.

اساساً تعریف و جوهر انجمن ها با نظام های صنفی متفاوت است. نظام صنفی سازوکار حقوقی دارد. هنوز در جامعه ما درباره اینکه نویسندگی شغل هست یا نیست، اختلاف نظر وجود دارد. نکته دوم آنکه به لحاظ عینی و واقعی نیز ما به سمت شغل شدن نویسندگی حرکت نکرده ایم.

همین امروز نیز کسانی هستند که از طریق نویسندگی امرار معاش می کنند این مغایر با صحبت شما نیست؟

تعداد بسیار کمی هستند که از راه نویسندگی امرار معاش می کنند و این تعداد روزبه روز کمتر هم می شود!! نویسندگی در کشور ما شغل به آن معنا نیست. شاید در برخی کشورهای دیگر نیز وضع به همین منوال باشد؛ اما این که کسی در مطبوعات می نویسد، اگر روزنامه نگار او را تلقی کنیم؛ آن صنفی جداست. یعنی صنف رسانه از صنف نویسندگی به معنای ادبی جداست.

تشکل صنفی یا نظام صنفی اگر بگوییم نیاز به قانون دارد، یکی از اضلاع شکل گیری آن دولت است. دولت باید به ایجاد سازوکاری برای ورود افراد به این صنف کمک کند و هنوز تا تحقق این مهم فاصله داریم. ضمن این که باز هم تاکید می کنم به لحاظ عینی در جامعه ما نویسندگی شغل نیست. وضعیت موجود این است. حال ممکن است بگوییم وضعیت مطلوب آنست به نقطه ای برسد که نویسنده با داستان نویسی بتواند امرار معاش کند. اول باید زمینه های ایجاد صنف فراهم شود و بعد این صنف ملزم شود گام ها و فعالیت های صنفی خود را به شکل پایه ای و اساسی بردارد.

انجمن فراگیری که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تحت عنوان انجمن فراگیر اصحاب فرهنگ، هنر و رسانه برای راه اندازی آن تلاش می کند و کارهای حقوقی و اجرایی آن نیز انجام شده می خواهد همه اصناف را زیر چتر فراگیری قرار دهد؛ آیا این حرکت به سمت تشکیل یک صنف واحد و شناخته شده با همان سازوکار حقوقی که اشاره کرده اید نیست؟

ملاک اول برای تعریف شغل آنست که منبع درآمد تام و تمام فرد پیشه ور بر آن شغل استوار باشد که در عرصه نویسندگی کمتر نویسنده ای می توان پیدا کرد تمام معیشت اقتصادی و خانوادگی خود را از طریق این حرفه در جامعه تامین کند. نکته دوم متوجه این که بازاری باید وجود داشته باشد تا نیازی به خدمات آن شغل وجود داشته باشد.

این ها وقتی کنار یکدیگر جمع شوند و تعداد شاغلان در آن حوزه افزایش پیدا کند ناخودآگاه یک صنف به وجود می آید. اما در عصر مدرن و با توجه به سازوکارهای جدید وقتی یک صنفی تشکیل شود و شاغلان شغلی تعدادشان از حدی فراتر رود فعالان آن ناخودآگاه به سمت ایجاد یک سازوکار صنفی حرکت می کنند.

جشنواره قلم زرین در میان رویدادهای ادبی ما شناخته شده است. در آن روی سکه جشنواره در حوزه ادبیات کم نداریم. شاید بزرگ ترین و شناخته شده ترین آنها، جایزه ادبی جلال باشد. اما جشنواره قلم زرین با رویکرد و هدفی خاص راه اندازی شد. این رویداد در تحقق آن اهداف (تبیین ادبیات متعهد و معرفی نویسندگان شاخص ادبات انقلاب) تا چه حد موفق بوده؟

برگزاری جشنواره قلم زرین با رویکرد و نگاه انتقادی همراه است. گرایش غالب در انجمن قلم، گرایش ادبی است. ادبیات به عنوان هسته مرکزی فرهنگ و هنر مقوله بسیار جدی و مهمی است که برگزاری این جشنواره نیز ناظر به ارزیابی و سنجش آثار ادبی در یک سال است. جشنواره با داوری گره خورده و داوری از جنس و ماده نقد است. یعنی باید آثار توسط منتقدان ادبی براساس شاخص ها و ملاک هایی که وجود دارد خوانده شود. مثلاً در حوزه شعر، خیال، فعل عاطفه، زبان و ویژگی های دیگری که شعر دارد یا در حوزه داستان شاخص ها و عناصر داستانی سنجش می شوند. با این تفاوت که جشنواره قلم زرین امتیازی را نیز برای رویکرد انقلابی و نگاه متعهدانه نویسنده قائل است.

درواقع برگزیدگان خود را از دایره آثاری انتخاب می کند که آورده ای برای گفتمان فرهنگی انقلاب داشته باشند. به هرحال این رویداد بعد از 18 سال به یک پایداری رسیده است. انتخاب این آثار و برگزاری چنین جشنواره هایی هم فضای رقابت میان نویسنده ها ایجاد می کند و هم به نوعی به برجسته سازی آثار برای مخاطبان می پردازد. شاید هم تا حدی به نوعی پیشنهادی به نویسندگان و مؤلفان باشد که این شاخص ها و این نوع نوآوری ها و ابتکارها از نظر انجمن ارزش تکریم دارد و می تواند برای آن ها مشوق تلقی شود.

حق نویسندگان انقلابی و نویسندگان متعهد ماست که جایزه ای در کشور و شاخصی برای کیفیت سنجی آثارشان داشته باشند. اما مسئله این است که آثار حد فاصل برگزاری این جشنواره تا سال آینده و برگزاری مجدد آن چه برنامه هایی توسط انجمن قلم برای پیگیری و حمایت از نویسندگان و آثار برتر از یک سو و تلاش برای ترجمه ادبیات متعهد و انقلابی ما به زبان های دیگر صورت می گیرد؟

وظیفه و شئون جشنواره ها دخالت در بازار کتاب، ترجمه یا توزیع آن و نظامات عرضه و تقاضا کتاب نیست؛ گرچه ممکن است در این حوزه اثر گذارند. جشنواره همان طور که گفتم یک نوع هم خانواده با نقد است. کار جشنواره نوعی ارزیابی و ارزشیابی از آثار ادبی و در قدم دوم این است که ارزیابی و نتایج آن قابل دفاع و مناسب برای اقناع جامعه باشند. یعنی مردم این انتخاب ها را بپذیرند که در بیانیه جشنواره منعکس می شوند و دلایل انتخاب نیز ذکر می شود.

وقتی این اتفاق افتاد یک نوع جهت دهی و خط دهی به مخاطب است که عده ای منتقد و داور نشستند و بنابراین دلایل به صورت شفاف این آثار را برتر دانستند. این دلایل هرچقدر بسط داده شود در فضای نقد برای مخاطب که آثاری را از این دست را انتخاب کند مشوق خواهد بود. نیاز امروز کشور در حوزه ادبیات، نقد است. زیرا نقد باعث می شود تماس آثاری که جوهره هنری و ارزش معرفتی با جامعه برقرار شود و آثاری که چنین ارزشی ندارند روی پیش خوان کتاب فروشی ها بمانند و خریده و خوانده نشوند. این درواقع همان ذائقه سازی است. وقتی طعم اثر اصیل و ارزشمند را به مخاطب بچشانیم دیگر سراغ آثار سطحی و عوام گرایانه نخواهد رفت.

کاهش سهم حوزه فرهنگ در رسانه ها

در پایان باید در سه حوزه نگاهی برای تکریم قلم داشته باشیم. یک در حوزه خود نویسندگی است. امروز نویسندگی آن نیست که کسی ذوقی داشته باشد و یک اثری بنویسد و بعد آن اثر خودبه خود مطرح شود. نیاز به پژوهش و پشتوانه فرهنگی دارد و نویسندگان ما در این حوزه؛ وظیفه و مسئولیت خطیری دارند.

نکته دوم رسانه که روزبه روز سهم حوزه فرهنگ از رسانه ها کمتر می شود. مدیران رسانه های ما باید مسئولیت و تعهد بیشتری درباره این مهم موضوع داشته باشند. تعداد نشریات و رسانه های تخصصی مان در حوزه ادبیات بسیار کم شده است و از صفحات ادبی مان در رسانه های عمومی نیز کاسته شده است.

نکته سوم در حوزه مدیریت فرهنگی است و آن اینکه مدیریت فرهنگی باید مدیریتی متعامل با اهل ادب، نویسندگان و اهل قلم باشد و بیشتر اهل قلم و فرهنگ را در سیاست گذاری این حوزه مشارکت دهد.

به گزارش خبرنگار حوزه کتاب و مطبوعات گروه علمی فرهنگی و هنری خبرگزاری صدا و سیما ؛ آقای ایوب دهقانکار، سرپرست مؤسسه نمایشگاه های فرهنگی نوشت: در میان کارکردها و کاربرد های متنوعی که قلم، و انواع آن اعم از سنتی، رایج یا نوع دیجیتال آن دارد، دو کارکرد اصلی را می توان برای قلم برشمرد. نخست آن که، قلم ابزاری است برای دانایی، و دوم آن که قلم ابزاری است برای مانایی. بدیهی است که این دو کارکرد که تا حد زیادی به هم پیوسته هستند، محصول کاربرد قلم به عنوان ابزار نوشتن است، و از این روی است که قلم و نوشتن با هم آیی ذهنی دارند، ولو این که این با هم آیی لفظی و در قاموس واژگان نباشد.
در خصوص کارکرد اول (دانایی) می توان این گونه گفت که طبق یافته های علمی، قلم و محصول آن یعنی نوشتن تأثیر بسزایی در رشد ضریب هوشی و قدرت ذهنی انسان ها در طول اعصار مختلف داشته است. این تأثیر از بدو دستیابی انسان به این موهبت تاکنون محسوس و قابل مشاهده است.
شاید بتوان گفت سرآغاز تمییز علمی انسان از سایر مخلوقات و طلیعه تسلط نوع بشر بر ارض و سماء (وَسَخَّرَ لَکُمْ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا مِنْهُ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ؛ جاثیه 13َ) از طریق مجهز بودن به ابزاری به نام قلم بوده است. شکی نیست که این ابزار برای انسان و به منظور تحقق معجزه ای به نام نوشتن در نظر گرفته شده است و البته هدف غایی آن رهاندن انسان از ظلمت جهل و ناآگاهی، و نیل به نور دانش و آگاهی بیان شده است ( ... وَ رَبُّکَ الْأَکْرَمُ الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ؛ علق 3-5).
تأثیر نوشتن با ابزار قلم (صرف نظر از نوع آن) بر رشد ذهنی انسان امروزی نیز امری پذیرفته شده در نزد دانشمندان علوم شناختی است. متخصصان علم آموزش زبان بر این باورند در میان مهارت های مختلف زبانی اعم از گفتاری، شنیداری و ...، مهارت نوشتن از جایگاه خاصی برخوردار است و گاهی نیز پیچیده ترین این مهارت ها چه برای فراگیری و چه برای آموزش محسوب می شود ، به گونه ای که مستلزم انجام فرآیندهای پیچیده در مغز و اعصاب انسان است (Connectionism).
اما صرف نظر از فعل و انفعالات مغزی و عصبی در فرآیند نوشتن و بکارگیری قلم، آنچه که موجب تقدس و تعالی این ابزار(قلم) و محصول آن (نوشتن) شده است، ویژگی تعاملی و اثربخشی آن است. این تقدس تا به حدی است که در کلام وحی به این دو (ابزار و فرایند) سوگند یاد شده است (ن وَ الْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ). شاید اگر بنا بود قلم و نوشتن به خدمت دیگری نیاید تا این حد نام آن ها به بارگاه کروبیان و قدوسیان راه نمی یافت تا حدی که بدان سوگند یاد شود. و از این منظر، شأن و جایگاه قلم، نویسندگی، و نویسنده شأنی از شئون مقدسان و مقربان است.
آقای دهقانکار می نویسد: هم برای (دل) خود و هم برای دیگری، هم برای مانایی افکار و اندیشه و هم برای آگاهی بخشی به دیگران و این همان کارکرد دوم قلم یعنی مانایی و میل به ماندگاری است که در خدمت کارکرد اول در می آید و موجب می شود صاحب قلم که همان صاحب اندیشه است دیگری و دیگران را نیز به اندازه خود در عروج و تعالی سهیم بداند و در قبال او احساس مسئولیت کند و البته این اهمیت دیگری و احساس مسئولیت در قبال دیگران و البته حس تعلّم است (کلکمْ راعٍ، وَ کلکمْ مَسْؤُولٌ عَنْ رَعِیتِهِ) که منزلت نویسنده را به مقام معلمی تعالی می بخشد.
آری، نویسندگان معلمان جامعه اند و ناجیان بشر؛ این قلم متعهد است که بشر را از وادی ضلالت می رهاند و به سرمنزل مقصود می رساند. و این همان رسالتی است که نه بر دوش عابدان و زاهدان عزلت نشین، بلکه بر دوش برگزیدگان و منتخبان از نوع بشر در طول تاریخ گذاشته شده است، همان انسان هایی که نه به دنبال بدر بردن گلیم خویش ز موج بلکه در پی وارهاندن غریق هستند ...
روز قلم را به همه نویسندگان ایران اسلامی که متعهد به تعلیم، تعلّم و آگاهی بخشی جامعه هستند تبریک می گویم.

به گزارش خبرنگار مهر ، محمدعلی جهانی مدیر مسئول انتشارات جهانی پانزده سالی است که مسئولیت مدیریت این انتشارات را برعهده دارد. کتاب های زیادی با عناوین مختلف از جمله اندیشه های بی نقاب ، حکمتانه ، زورق اندیشه و توفیق ادب در انتشارات جهانی به چاپ رسیده اند.

محمدعلی جهانی درباره وضعیت این روزهای انتشارات جهانی گفت: حال و اوضاع این ایام ما همانند اصناف دیگر است. مشکلات انتشارات جهانی نیز متأثر از شرایط نامطلوب اقتصادی و دیگر مسائل و مشکلات موجود در جامعه است و از حال و احوالات خوبی برخوردار نیست. حیطه فعالیت ما از همان روزهای ابتدایی آغاز به کار در زمینه نشر کتاب بوده است و هیچگونه فروشگاه یا کتابفروشی مربوط نداریم. اما به تازگی در فکر تأسیس و راه اندازی بخش جداگانه مربوط به فروش کتاب های منتشر شده خود هستیم.

جهانی وضعیت انتشارات خود در دوران کرونا را اینگونه تشریح کرد: انتشارات جهانی از ابتدای اسفندماه تا حدود یک ماه گذشته به صورت نیمه فعال با رعایت پروتکل های بهداشتی مشغول به کار بود اما در این بازه نیز فعالیت کمی داشت. به طور کلی در آن ایام وضعیت نشر چشمگیری نداشتیم. اکنون نیز سخت شدن شرایط اقتصادی و بالا رفتن هزینه ها، افزایش هزینه کاغذ و چاپ و انتشار کتب در تیراژ پایین همگی عواملی هستند که دردفع خواننده کتاب اثر دارند و عملاً نشر به صورت واقعی صورت نمی پذیرد. از طرفی لغو نمایشگاه بین المللی کتاب و همچنین برگزار نشدن نمایشگاه های رسمی فصلی و استانی که هرساله ناشران با بهانه های مختلف به اتفاق یکدیگر برپا می کردند موجب ضربه دیدن ما شده است. تقریباً در تمام طول سال در نقاط مختلف کشور نمایشگاه هایی برگزار می شود که بهترین زمان و اوج فروش کتاب های ناشران فصل بهار است. در این مدت طلایی ناشران شانس خوبی برای ارائه و عرضه کتاب های خود دارند.

وی در خصوص منبع تأمین مالی این انتشارات در زمان بحران کرونا افزود: تأمین مالی از طریق قرض، اندوخته های مالی و صرف هزینه های شخصی حاصل می شد. ما با تحمل هر مشقتی ناچار بودیم روی پای خود بایستیم. مدت ها بود نشریه های هفتگی با عنوان ارمغان خراسان شمالی به چاپ می رسید اما اجبارا به دلیل وجود مشکلات مالی عدیده و نیز بحران کرونا هفته نامه مذکور به ماهنامه تغییر یافت. اما با این اوصاف ماهنامه نیز به دلیل مشکل تأمین کاغذ و نحوه توزیع مجله به دلیل ویروس کرونا با مشکل مواجه شده و هر چند ماه یکبار منتشر می شود. در مجموع باید گفت وخامت اوضاع بسیار اسفبار است و ناشران شهرستانی رها شده اند.

مدیر انتشارات جهانی درباره برنامه های این انتشارات برای فروش و عرضه کتاب های منتشر شده عنوان کرد: پیشتر افرادی به عنوان نمایندگان استانی در نمایشگاه کتاب تهران کتاب حضور پیدا می کردند. ما نیز کتاب های چاپ شده را از این طریق به منظور فروش در اختیار آنان قرار می دادیم. همچنین به دانشگاه ها، مراکز فرهنگی و آموزشی جهت همکاری در فروش کتاب ها اطلاع رسانی می کردیم. اما متأسفانه با توجه به شیوع کرونا همه این موارد رو به افول رفت و این امر تا زمان نابودی این ویروس محقق نشدنی است. همانطور که گفته شد در حال حاضر انتشارات جهانی قابلیت فروش کتاب ندارد. با این حال طی سال های فعالیت فرهنگی خود افرادی از دیگر مناطق مختلف تماس گرفته و درخواست کتاب مورد نظر خود داشتند. ما و ناشران نیز موظف به ارسال کتاب سفارش داده شده از طریق پست بودیم. اکنون نیز همین اتفاق جاری است.

جهانی در راستای هدف گذاری در تأسیس کتابفروشی انتشارات جهانی اظهار کرد: با توجه به وجود فضای مجازی و تبلیغات مؤثر از طریق این فضا می توان گفت شانس دیده شدن و تبلیغات ما بالا می رود. از طرفی با استفاده از این فضا می توانیم سامانه فروش مجازی راه اندازی کنیم. خوشبختانه از آنجایی که مکان شخصی مستقل و ثابت در اختیار داریم پیش بینی می شود بتوانیم نمایشگاه دائمی در کتابفروشی خود تأسیس کنیم که همه این عوامل منوط به دریافت مجوز است.

او از دریافت وام وعده داده شده توسط وزارت ارشاد به مشاغل فرهنگی آسیب دیده از کرونا ابراز ناامیدی کرد و افزود: زمانیکه وعده اعطای وام 12 میلیونی به مشاغل فرهنگی آسیب دیده از کرونا داده شد، ما در سامانه وزارت ارشاد ثبت نام کرده و اطلاعات خود را کامل کردیم. اما تا این لحظه اتفاق خاصی رخ نداده است. با پیگیری های نماینده خود در خصوص دریافت این وام از طریق وزارت ارشاد همچنان خبری از دریافت آن نیست و گمان نمی کنم چنین امری به وقوع بپوندد.

این مدیر مسئول در پاسخ به سوال نقش رسانه ها در بازتاب مشکلات فرهنگی چیست گفت: همواره رسانه های استانی زیادی در شهر خراسان و نیز دیگر خبرگزاری ها در حال پیگیری وضعیت ناشران و نویسندگان در انعکاس معضلات و چالش ها بودند. اما متأسفانه به دلیل رویارویی با مشکلات کرونا تأثیر این امر کمرنگ شد و شاهد تغییر چشمگیر نبودیم. البته نمی توان با توجه به وضع معیشتی جامعه به دولت خرده گرفته و گله مند باشیم چراکه واقف به میزان بودجه و تأثیر تحریم ها بر کشور هستیم. این شرایط حاکم بر همه اصناف و قشرهاست و نمی توان مدعی شد که مشکلات فقط در مسیر بخش فرهنگی جامعه وجود دارد.

جهانی درباره مشکلات موجود بر راه چاپ و نشر کشور افزود: تصور بنده به عنوان یک معلم و فرد فرهنگی این است که کتاب ها از نظر محتوایی ضعیف شده اند. همین امر باعث کاهش رغبت خوانندگان کتاب شده است. این جمله به معنی چاپ نشدن کتاب های خوب نیست بلکه عناوین کتاب ها افزایش و نیز تیراژ آن ها کاهش داشته است از طرفی هر فردی به نویسندگی روی آورده است. دلایل مذکور عواملی است که دید مردم نسبت به کتاب تغییر و تمایل آن ها برای خرید و خواندن آن کم شود. از طرفی افزایش مشکلات مالی مردم و گرانی های اخیر بر افزایش قیمت کتاب تاثیرگذار بوده است و حضور کتاب در سبد کالایی قشر جامعه کمتر شده است. مشکل دیگری که وجود دارد مربوط به نقدینگی است. یارانه دریافتی از طریق وزارت ارشاد در قالب خرید کاغذ پرداخت می شد اما متأسفانه این اقدام به طور کامل حذف شده است. به عبارت دیگر می توان گفت در این اوضاع کنونی حق به حق دار نمی رسد.
هفته گذشته کتابی با عنوان همت ها، برکت ها و غفلت ها به قلم ابوالقاسم یعقوبی با تعداد صفحات 112 و قیمت 10 هزار تومان در باب بیانات رهبر معظم در گام دوم انقلاب اسلامی از سوی انتشارات جهانی راهی بازار شد. متولی چاپ این کتاب مؤسسه فرهنگی هنری خراسان است.

کد خبر 4960597

کامران شرفشاهی در گفت وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در توضیح شرایط این دوره جشنواره قلم زرین اظهار کرد: ما از اواخر پاییز 98 کار بررسی کتاب های منتشر شده در سال 98 را آغاز کردیم و با تشکیل هیات داوران و تقسیم وظایف این مهم پیگیری شد. فراخوان جشنواره در دی ماه منتشر و در دو نوبت تمدید شد و تا پایان فروردین ماه 1399 علاقه مندان می توانستند کتاب ارسال کنند.

دبیر جشنواره قلم زرین با اشاره به شروع فعالیت های داوری گفت: پس از وصول کتاب ها و بررسی لیست کتاب های منتشر شده در سال 98، هیات داوران در پنج بخش شعر و داستان کودک و نوجوان، شعر و داستان بزرگسال و بخش نقد ادبی و پژوهش کار خود را شروع کرد و در سه مرحله به تفکیک و بررسی آثار پرداخت که مرحله نهایی داوری، اواخر خردادماه به پایان رسید.

وی ادامه داد: در انتها، هر گروه پنج کتاب را کاندید دریافت جایزه قلم زرین معرفی کردند و در نهایت امسال ما هفت برگزیده داریم. یعنی در سه گروه یک کتاب معرفی شده و در دو گروه دو کتاب به طور مشترک انتخاب شده اند.

این شاعر در توضیح تعداد آثار بررسی شده اظهار کرد: در این دوره بیش از سه هزار کتاب در حوزه ادبیات بررسی شد که در هر مرحله با ریزش هایی همراه بودیم تا اینکه به آثار نهایی رسیدیم.

شرفشاهی با اشاره به ملاک های جشنواره قلم زرین برای انتخاب آثار برتر گفت: جشنواره قلم زرین، جشنواره ای است که از سوی انجمن قلم ایران برگزار می شود که یک تشکل فرهنگی و ادبی است. انجمن قلم ایران انجمنی است که بر باورمندی و حفظ ارزش های انقلاب و دفاع مقدس تاکید دارد. البته این نکته ای نیست که مربوط به این دوره باشد و دروه های دیگر نیز روی آن تاکید شده است.

وی افزود: این شاخصه به این معنا نیست که انجمن قلم ایران منکر ارزش های ادبی آثار خوب می شود و باید بگوییم که دید انجمن نسبت به همه تلاش ها مثبت است و تلاش بر این دارد که این جشنواره، محملی برای تعامل و همدلی اهل قلم باشد و تقدیری کند از تمام کسانی که در این عرصه تلاش می کنند و صاحب اثر هستند.

دبیر جشنواره قلم زرین در توضیح تفاوت ها و شباهت های این جشنواره با سایر جشنواره ها گفت: جشنواره قلم زرین در کنار سایر جشنواره های ادبی کشور یک فرصت است برای تمام دوستانی که در این زمینه قلم و قدم می زنند و به اعتقاد من در این روزگاری که روزگار فقر حرکت در حوزه فرهنگ و ادبیات است، باید قدر هر جشنواره ای را دانست؛ خصوصا جشنواره ای که تلاش می کند به شکل باورمند و با تکیه بر ارزش ها و فارغ از حاشیه ها موثر و مفید باشد.

شرفشاهی با اشاره به بخش ویژه جشنواره امسال اظهار کرد: امسال ما به پاس سال ها فعالیت جمال شورجه از او تقدیر خواهیم کرد. جمال شورجه از عزیزانی است که علاوه بر فعالیت در سینما به عنوان کارگردان و فیلم نامه نویس، فعالیت هایی نیز در زمینه آثار مکتوب هنر نمایشی داشته است.

وی ادامه داد: یکی از پیشنهادهای جدی درباره سال های آینده جشنواره قلم زرین این است که ما یک بخش دیگر را به این جشنواره اضافه کنیم تا متون نمایشی مثل نمایش نامه و فیلم نامه نیز بررسی شوند؛ متونی که آنها نیز، یک نوع نگارش هستند و می توانند در کنار پنج بخش جشنواره به عنوان بخش جدید حضور داشته باشند.

دبیر جشنواره قلم زرین در توضیح برگزاری مراسم اختتامیه در روزگار کرونا گفت: مساله شیوع بیماری کرونا مشکلات فراوانی را برای رویدادهای فرهنگی به خصوص جشنواره قلم زرین به وجود آورد و موجب شد که ما گرفتار محدودیت های خاصی شویم و می توانیم بگوییم که این بیماری مشکلات عجیب و غریب را به همراه داشت.

وی افزود: از این رو تا چند روز پیش برگزاری جشنواره به صورت حضوری در هاله ای از ابهام بود. دوستان نظرشان این بود که جشنواره به صورت مجازی برگزار شود؛ اما با بازگشایی مراکز فرهنگی و بحث فاصله گذاری اجتماعی، هیات مدیره به این نتیجه رسید که جشنواره امسال به صورت حضوری برگزار شود. با این حال مراسم به صورت خصوصی در سالن اجتماعات قلم ایران برگزار می شود و در آن تمهیدات بهداشتی نیز رعایت خواهد شد.

شرفشاهی در پایان گفت: معمولا با اعلام نتایج جشنواره ها شاهد موجی از حاشیه ها هستیم؛ اما صلاح در این است که همه بدانیم که عضو یک خانواده هستیم و اعضای خانواده بزرگ قلم می بایست از فرصت هایی که در این حوزه پیش می آید پشتیبانی کنند و بدانند که معرفی یک کتاب از نویسنده، پژوهشگر یا ناشر، موفقیت همه جامعه فرهنگی تلقی می شود. ما در جشنواره ها تلاش داریم تا این نکته را بازگو کنیم که حق شناسی از تلاش ها انجام و کار خوب دیده می شود.

کامران شرفشاهی در گفت وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در توضیح شرایط این دوره جشنواره قلم زرین اظهار کرد: ما از اواخر پاییز 98 کار بررسی کتاب های منتشر شده در سال 98 را آغاز کردیم و با تشکیل هیات داوران و تقسیم وظایف این مهم پیگیری شد. فراخوان جشنواره در دی ماه منتشر و در دو نوبت تمدید شد و تا پایان فروردین ماه 1399 علاقه مندان می توانستند کتاب ارسال کنند.

دبیر جشنواره قلم زرین با اشاره به شروع فعالیت های داوری گفت: پس از وصول کتاب ها و بررسی لیست کتاب های منتشر شده در سال 98، هیات داوران در پنج بخش شعر و داستان کودک و نوجوان، شعر و داستان بزرگسال و بخش نقد ادبی و پژوهش کار خود را شروع کرد و در سه مرحله به تفکیک و بررسی آثار پرداخت که مرحله نهایی داوری، اواخر خردادماه به پایان رسید.

وی ادامه داد: در انتها، هر گروه پنج کتاب را کاندید دریافت جایزه قلم زرین معرفی کردند و در نهایت امسال ما هفت برگزیده داریم. یعنی در سه گروه یک کتاب معرفی شده و در دو گروه دو کتاب به طور مشترک انتخاب شده اند.

این شاعر در توضیح تعداد آثار بررسی شده اظهار کرد: در این دوره بیش از سه هزار کتاب در حوزه ادبیات بررسی شد که در هر مرحله با ریزش هایی همراه بودیم تا اینکه به آثار نهایی رسیدیم.

شرفشاهی با اشاره به ملاک های جشنواره قلم زرین برای انتخاب آثار برتر گفت: جشنواره قلم زرین، جشنواره ای است که از سوی انجمن قلم ایران برگزار می شود که یک تشکل فرهنگی و ادبی است. انجمن قلم ایران انجمنی است که بر باورمندی و حفظ ارزش های انقلاب و دفاع مقدس تاکید دارد. البته این نکته ای نیست که مربوط به این دوره باشد و دروه های دیگر نیز روی آن تاکید شده است.

وی افزود: این شاخصه به این معنا نیست که انجمن قلم ایران منکر ارزش های ادبی آثار خوب می شود و باید بگوییم که دید انجمن نسبت به همه تلاش ها مثبت است و تلاش بر این دارد که این جشنواره، محملی برای تعامل و همدلی اهل قلم باشد و تقدیری کند از تمام کسانی که در این عرصه تلاش می کنند و صاحب اثر هستند.

دبیر جشنواره قلم زرین در توضیح تفاوت ها و شباهت های این جشنواره با سایر جشنواره ها گفت: جشنواره قلم زرین در کنار سایر جشنواره های ادبی کشور یک فرصت است برای تمام دوستانی که در این زمینه قلم و قدم می زنند و به اعتقاد من در این روزگاری که روزگار فقر حرکت در حوزه فرهنگ و ادبیات است، باید قدر هر جشنواره ای را دانست؛ خصوصا جشنواره ای که تلاش می کند به شکل باورمند و با تکیه بر ارزش ها و فارغ از حاشیه ها موثر و مفید باشد.

شرفشاهی با اشاره به بخش ویژه جشنواره امسال اظهار کرد: امسال ما به پاس سال ها فعالیت جمال شورجه از او تقدیر خواهیم کرد. جمال شورجه از عزیزانی است که علاوه بر فعالیت در سینما به عنوان کارگردان و فیلم نامه نویس، فعالیت هایی نیز در زمینه آثار مکتوب هنر نمایشی داشته است.

وی ادامه داد: یکی از پیشنهادهای جدی درباره سال های آینده جشنواره قلم زرین این است که ما یک بخش دیگر را به این جشنواره اضافه کنیم تا متون نمایشی مثل نمایش نامه و فیلم نامه نیز بررسی شوند؛ متونی که آنها نیز، یک نوع نگارش هستند و می توانند در کنار پنج بخش جشنواره به عنوان بخش جدید حضور داشته باشند.

دبیر جشنواره قلم زرین در توضیح برگزاری مراسم اختتامیه در روزگار کرونا گفت: مساله شیوع بیماری کرونا مشکلات فراوانی را برای رویدادهای فرهنگی به خصوص جشنواره قلم زرین به وجود آورد و موجب شد که ما گرفتار محدودیت های خاصی شویم و می توانیم بگوییم که این بیماری مشکلات عجیب و غریب را به همراه داشت.

وی افزود: از این رو تا چند روز پیش برگزاری جشنواره به صورت حضوری در هاله ای از ابهام بود. دوستان نظرشان این بود که جشنواره به صورت مجازی برگزار شود؛ اما با بازگشایی مراکز فرهنگی و بحث فاصله گذاری اجتماعی، هیات مدیره به این نتیجه رسید که جشنواره امسال به صورت حضوری برگزار شود. با این حال مراسم به صورت خصوصی در سالن اجتماعات قلم ایران برگزار می شود و در آن تمهیدات بهداشتی نیز رعایت خواهد شد.

شرفشاهی در پایان گفت: معمولا با اعلام نتایج جشنواره ها شاهد موجی از حاشیه ها هستیم؛ اما صلاح در این است که همه بدانیم که عضو یک خانواده هستیم و اعضای خانواده بزرگ قلم می بایست از فرصت هایی که در این حوزه پیش می آید پشتیبانی کنند و بدانند که معرفی یک کتاب از نویسنده، پژوهشگر یا ناشر، موفقیت همه جامعه فرهنگی تلقی می شود. ما در جشنواره ها تلاش داریم تا این نکته را بازگو کنیم که حق شناسی از تلاش ها انجام و کار خوب دیده می شود.
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)،
خبرگزاری کتاب ایران

مهدی افشار مترجم در گفت و گو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، درباره کار هایی که باید برای حمایت از مترجمان انجام داد، گفت: در ابتدا باید انجمنی برای مترجمان تشکیل شود که از مترجمان حمایت کند مانند وکلا که خودشان انجمن صنفی دارند مترجمان هم می توانند انجمنی داشته باشند که مترجمان را طبقه بندی کند؛ این طبقه بندی می تواند موضوعی باشد برای مثال مترجمان از لحاظ موضوع ترجمه به مترجمان سیاسی یا مترجمان متون ادبی و سایر موضوعات دیگر تقسیم شوند ناشران و سازمان هایی که نیاز به ترجمه کتاب دارند از طریق این انجمن با مترجمان ارتباط برقرار کنند.

بیشتر بخوانید

او افزود: انجمن مترجمان کتاب ها را میان مترجمان تقسیم کند این امر می تواند به مترجمان جوانی که با ناشران ارتباط ندارند کمک کند در واقع انجمن پلی ارتباطی میان مترجمان و ناشران شود و پیگیر حقوق ناشران باشد درصورتی که کتابی برای ترجمه به او سفارش می دهند ناشر یا هر شخص دیگر شرایطش را به مترجم تحمیل نکند و او بتواند حقوقش را پیگیری کند، به مترجمان آموزش دهد این آموزش ها می تواند در زمینه های مختلف از ویرایش، دستور زبان فارسی و فارسی نویسی گرفته تا آموزش در زمینه مسائل حقوقی مترجمان باشد.

این مترجم ادامه داد: هم اکنون انجمن صنفی مترجمان در کشورتشکیل شده است، اما نقش چندانی ایفا نمی کند باید این انجمن فعال تر شود و می تواند ارتباط بسیار نزدیکتری با مترجمان برقرار کند. معمولا وقتی مترجمان در برابر ناشران قرار می گیرند ناشر به دلیل تجربه اش از مترجم تواناتر است تیپ های مختلف قرارداد های مترجمان تنظیم شود تا کلاه سر مترجمان نرود برخی از ناشران کتاب های مترجمان را به دلیل لجبازی با آن ها نزد خودشان نگه می دارند و منتشر نمی کنند مترجم هم در این موارد نمی تواند کاری انجام دهد.

افشار بیان کرد: گاهی ناشران کتاب های مترجمان را در سطحی بسیار سخیف و نازیبا منتشر می کنند یا اینکه کتاب های مترجمان را در بساطی های میدان انقلاب می فروشند مترجم نمی خواهد کتابش اینگونه فروش برود و نامش روی کتاب هایی نقش ببندد که در بساطی های میدان انقلاب فروخته می شوند این ها حقوقی است که اگر مترجم بخواهد نمی تواند به تنهایی از ناشر بگیرد باید صنفی وجود داشته باشد که از آن ها حمایت کند.

او تصریح کرد: انجمن مترجمان اصول قرارداد نویسی را به مترجمان آموزش دهد، این کار بسیار ارزشمند است در بحث کپی رایت ما با دو نوع کپی رایت داخلی و خارجی مواجه هستیم. رعایت کپی رایت خارجی به ضرر ایران تمام می شود اگر مترجم بخواهد کتاب نویسنده ای مانند الیف شافاک را که این روز ها به او در ایران توجه می شود، ترجمه کند و از او اجازه ترجمه کتابش را بگیرد از او مبلغی در حدود 500 هزار لیر بخواهد این مبلغ برای انتشار کتابی که در نهایت 250 نسخه از آن منتشر می شود به صرفه نیست و به زیان مترجم تمام می شود.

بیشتر بخوانید

این مترجم ادامه داد: حقوق مالکیت داخلی را می توان به راحتی حفظ کرد و اجازه نداد حق ناشر یا مولف در این بین ضایع شود. باید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یا همان انجمن مترجمان به این مسئله وارد شود و کار های آن را انجام دهد.

انتهای پیام/

به گزارش ایکنا، نوشته های هر شخصی تابلوی نمایان عقل و خرد و نشانگر فضل و دانش و ترجمان دل اوست؛ چنین عظمتی برای نوشتارهای ارزشمند و گرانمایه موجب شد که سوره ای در قرآن به نام قلم نام گذاری شود و نیز خداوند به قلم سوگند بخورد و نوشتن را به انسان بیاموزد و توانایی این کار بزرگ را، که مبدأ تاریخ بشر و سرچشمه علوم و فنون و تمدن هاست، در او ایجاد کند. از سوی دیگر قلم وسیله حفظ و تداوم تمدن های بشری و پیشرفت و تکامل علوم و ابزار بیداری اندیشه ها و شکل گیری و ترویج مذاهب و منشأ هدایت و آگاهی بشر است و چون قلم منبع تغذیه و خاستگاه بسیاری از هنر ها محسوب می شود، نقش بسزایی در رشد و تعالی فرد و جامعه دارد. حال مسئله مهم این است که این ابزار مهم در جامعه اسلامی امروز چه جایگاهی دارد و تا چه میزان رسالت واقعی آن محقق شده است. به همین منظور و همزمان با روز قلم گفت وگویی را با عبدالجبار کاکایی، شاعر و ترانه سرای باسابقه کشور، داشتیم که مشروح آن را در ادامه می خوانید.

ایکنا امروز به عنوان روز قلم فرصتی است برای یادآوری منزلت و حرمت قلم و صاحبان آن که عمر خود را برای ارتقای فرهنگ و هنر این مرز و بوم در طبق اخلاص گذاشته اند. به عنوان کسی که سال هاست در عرصه قلم حضور داشته اید، اهمیت قلم و جایگاه آن را در جامعه امروز چگونه ارزیابی می کنید؟

امروزه نگاه به بزرگداشت روز قلم، بیشتر جنبه سمبلیک دارد، چراکه یک نگاه، ارجاع به روز چهاردهم معروفی دارد که از آن در تقویم های نجومی ایران باستان به عنوان روز عطارد نام برده اند؛ عطارد هم اسطوره یا سیاره قلم است. دیگر اینکه نگاه به قلم اساساً سمبلیک است، چراکه قلم چیزی نیست جز ذهن و قلم در حقیقت صورتی است که به شکل نوشتار در مقابل گفتار شکل می گیرد.

در خصوص نوشتار هم بین منتقدان و محققان در مقایسه با گفتار مباحث متفاوت است، چراکه در گفتار متکلم حضور دارد، اما زبان به گونه ای آراسته می شود که مقصود انتقال پیدا کند. در نوشتار متکلم وجود دارد، اما مخاطب حضور ندارد. طبیعی است وقتی که از قلم اسم می بریم مرادمان همان اندیشه و فکر است؛ اندیشه و فکری که باعث تحولات وسیع اعتقادی و اجتماعی در جامعه می شود.

قلم، زبان عقل و معرفت و احساس انسان ها و بیان کننده اندیشه و شخصیت صاحب آن است که از دیرباز در قرآن بر آن تأکید شده است. قلم واژه ای است که خداوند در قرآن به آن سوگند خورده است و تاریخ ما نیز پر است از اهالی فضل و اندیشه و اهل قلم که وجدان و فطرت الهی خود را در خدمت قلم قرار داده و آگاهی بخشی کرده اند، اگرچه جانشان به مخاطره افتاده است. قلم، زبان دوم انسان هاست که هویت، چیستی و قلمرو آن بسیار گسترده تر از آن است که در بیان بگنجد. هرگونه رشد و پیشرفت، پیروزی و آرامش و معرفت و شناخت، ریشه در قلم دارد. تمدن ها، تجربه های تلخ و شیرین و علوم، با قلم و نوشتن ماندگار می شوند.

ایکنا خداوند در قرآن کریم بر قلم قسم خورده است؛ در حالی که قلم گاهی به دست کسانی می افتد که با نشر مطالب از آن یا سوء استفاده و یا از بیان حقایق امتناع می کنند؛ در این شرایط چه باید کرد؟

هر کس می تواند قلمی را بین انگشتانش بفشارد و فرمانش دهد که بنگارد و هر آنچه را از مخیله صاحب انگشت تراوش می کند، بنویسد. قلم می تواند تخریب کند و یا بسازد و حتی واقعیت ها را آشکار کند و آشکار ها را نیز نهان کند و در حقیقت قلم معجزه ای جاودان برای بشر است. اما شاید قلم یکی از ابزار های مخاطره آمیز در عصر امروز ما نیز باشد؛ به دلیل اینکه نظام های سیاسی عمدتاً نظام های فاشیست و زورگو هستند که با اهالی قلم سر سازش ندارند. هرچند که قلم نماد گفتمان و گفت وگو است و ذهنیت را منتقل کرده و جامعه را متحول می کند، اما می توان گفت نظام های تمامیت خواه با اهالی قلم سر سازگاری ندارند و تعداد کسانی که در محدودیت قرار می گیرند و یا با مشکلات مواجه می شوند و به اصطلاح ممنوع القلم می شوند متأسفانه روز به روز زیادتر می شوند و این موارد صدماتی است که به اهل قلم وارد می شود.

امیدواریم که این بزرگداشت ها جنبه سوری نداشته باشد و تشکل های حامی حقوق نویسندگان و مؤلفان بتوانند آزادانه فعالیت کنند؛ امیدواریم این قلم هراسی که در جامعه سنتی ما به تأسی از همان جامعه رعیتی وجود دارد کاهش یابد و بدانیم برای رسیدن به الگوی پیشرفت در جهان، راهی جز اعتماد به گفتمان ها و گفت وگو ها نداریم که یکی از نمادهای آن قلم است.

ایکنا یکی از مشکلات فرهنگی جامعه امروز ترس از نوشتن و قلم گریزی است. از نظر شما دلایل قلم گریزی در جامعه امروز چیست؟

این موضوع چند علت دارد که یکی از آن به معادلات فرهنگی جامعه باز می گردد. اینکه در محیط جامعه و در موضوعات فرهنگی، محیط را تا چه میزان آمده پذیرش این کار کرده اند؟ همچنین این سؤال مطرح است که در موضوع آموزش چه مقدار فعالیت و سرمایه گذاری شده است؟ بخش دیگر این موضوع به سیطره فضای سانسور باز می گردد که بسیاری از افراد را از نوشتن منصرف می کند.

نویسندگان بسیاری را می شناسم که آثارشان را می نویسند، اما ترس از این دارند که آن را انتشار دهند و چاپ کنند، به همین دلیل صدمات روحی می خورند و مشکلات معیشتی برایشان پیش می آید. بنابراین گریختن از نوشتن و قلم در جهان سوم دلایل متعدد جامعه شناسی دارد، اما از دلایل فرهنگی آن هم نمی توانیم غافل شویم. لذا اگر از قلم و رسالت آن غافل شویم و زبان مردان حق گو و حق شناس در دهان باقی بماند، به جای غلبه شرف و فضیلت، باطل و رذیلت رشد می کند؛ در این شرایط حق، خرید و فروش می شود و انصاف و مردانگی در کف تملق و بی مروتی قرار خواهد گرفت.

به هر حال امروز جامعه ما در حال توسعه و رشد است اما در نهاد های آموزشی به مسئله نوشتن کم توجهی می شود. امروز در مدارس زنگ انشا آنطور که بزرگان تأکید می کنند، مورد توجه قرار نمی گیرد. سوابق و خاطرات خود ما و سایر دوستان از دوران مدرسه گویای این مسئله است؛ حتی امروز دوستان و دانش آموزانی را می شناسم که قلمشان قابل احترام است، اما در مدارس که حتی زنگی به نام زنگ انشا دارند شناخته نشده اند و توجهی به آنها نمی شود و این مشکلی است که در نهاد های آموزشی ما وجود دارد.

ایکنا قلم نشانه ای از تمدن بشری است و انسان امروزی توانسته که رد پای تمدن ها و رشد و افول آنها را از طریق خط و نوشتار دنبال کند. از این منظر ارزیابی شما از عملکرد قلم در جامعه قرآنی امروز چیست و برای تحقق آنچه قرآن به آن قسم خورده چه باید کرد؟

آنچه از منابع اسلامی به دست می آید، قلم به معنای ابزار نوشتن همیشه مورد توجه بوده و یکی از موضوعاتی که امروز نیاز به قلم زدن دارد، مباحث معرفتی و دین است. قلم از منظر قرآن، سمبل تفکر و آگاهی بشر است و تقدیس آن زمانی کامل می شود که خداوند بدان قسم یاد می کند. از این جهت، قرآن گویاترین شاهد بر شرافت و قداست قلم است؛ ن وَ الْقَلَمِ وَ ما یَسْطُرُونَ؛ نون؛ سوگند به قلم و آنچه می نویسند ؛ لذا از طریق قلم است که اصول دین به مردم آموزش داده می شود و موضوع معرفت و شناخت خداوند را به خوبی در جامعه می توان تبیین کرد. امروز اذهان پر از پرسش در خصوص خداوند و همچنین پرسش های جدیدی است که توصیه می شود افراد اهل قلم و معرفت در این مباحث ورود کنند و در این زمینه بنویسند و به بسیاری از سؤالات و مشکلات جوانان و مردم را پاسخ دهند. به ویژه رسانه ها و شبکه های خبری که کار قرآنی می کنند باید در تفسیر نکات قرآنی و روایات ائمه معصومین(ع) تلاش کنند تا هر چه بیشتر باب گفتمان و گفت وگو در مسائل جدید دینی که تقلیدپذیر نیز نیست باز شود؛ چه بهتر است که قلم در این مسیر حرکت کند.

گفت وگو از وهاب خدابخشی
انتهای پیام

مهدی سعیدی کیا، موسس پلتفرم کتاب پلاس در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، از امکان جدید این پلتفرم به مناسبت 14 تیر ماه، روز قلم خبر داد و گفت: بازاریابی و معرفی کتاب از دغدغه های پدید آورندگان و ناشران است.

سعدی کیا اظهار کرد: هرچند از سوی ناشران، پدید آورندگان و یا مروجان کتابخوانی در این زمینه فعالیت هایی مشاهده می شود اما به نظر می رسد، جسته و گریخته است و از انسجام موثری برخوردار نیست؛ بنابراین کتاب پلاس در خدمت جدید خود امکان معرفی کتاب را برای ناشر، پدید آور و یا مروج، فراهم کرده است.

وی افزود: ناشر، پدید آور و یا مروج در قالب یک شبکه می تواند یک فعالیت ترویجی انجام دهد. این شبکه به دنبال هم افزایی بین فعالان این حوزه است؛ بنابراین علاقه مندان با پروفایل اختصاصی که کتاب پلاس در اختیار آن ها قرار می دهد، فعالیت های خود را شکل می دهند.

موسس کتاب پلاس توضیح داد: در نخستین قدم بخش مولفان این خدمت جدید فعال شده است و به زودی سایر بخش ها نیز فعال خواهد شد. با تکیه بر این بخش فرد و سازمان نیز می تواند به عنوان مروج عضو شبکه باشد.

سعیدی کیا ادامه داد: ایجاد باشگاه کتابخوانی الکترونیکی، نمایش کتاب های خود و دیدگاه های ارائه شده درباره کتاب ها، ارتباط با مخاطبان و دعوت از آن ها به شرکت در رویداد ها و پویش های مطالعاتی، برگزاری پویش ها، رویداد ها و مسابقات کتابخوانی برای اعضا باشگاه و انعکاس اخبار درباره آخرین کتاب مولفان از خدمات این شبکه ترویجی در حوزه کتاب است.

مهدی سعیدی کیا، موسس پلتفرم کتاب پلاس در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، از امکان جدید این پلتفرم به مناسبت 14 تیر ماه، روز قلم خبر داد و گفت: بازاریابی و معرفی کتاب از دغدغه های پدید آورندگان و ناشران است.

سعدی کیا اظهار کرد: هرچند از سوی ناشران، پدید آورندگان و یا مروجان کتابخوانی در این زمینه فعالیت هایی مشاهده می شود اما به نظر می رسد، جسته و گریخته است و از انسجام موثری برخوردار نیست؛ بنابراین کتاب پلاس در خدمت جدید خود امکان معرفی کتاب را برای ناشر، پدید آور و یا مروج، فراهم کرده است.

وی افزود: ناشر، پدید آور و یا مروج در قالب یک شبکه می تواند یک فعالیت ترویجی انجام دهد. این شبکه به دنبال هم افزایی بین فعالان این حوزه است؛ بنابراین علاقه مندان با پروفایل اختصاصی که کتاب پلاس در اختیار آن ها قرار می دهد، فعالیت های خود را شکل می دهند.

موسس کتاب پلاس توضیح داد: در نخستین قدم بخش مولفان این خدمت جدید فعال شده است و به زودی سایر بخش ها نیز فعال خواهد شد. با تکیه بر این بخش فرد و سازمان نیز می تواند به عنوان مروج عضو شبکه باشد.

سعیدی کیا ادامه داد: ایجاد باشگاه کتابخوانی الکترونیکی، نمایش کتاب های خود و دیدگاه های ارائه شده درباره کتاب ها، ارتباط با مخاطبان و دعوت از آن ها به شرکت در رویداد ها و پویش های مطالعاتی، برگزاری پویش ها، رویداد ها و مسابقات کتابخوانی برای اعضا باشگاه و انعکاس اخبار درباره آخرین کتاب مولفان از خدمات این شبکه ترویجی در حوزه کتاب است.
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)،
خبرگزاری کتاب ایران

حسین گلدوست در گفت وگو با خبرگزاری میزان پیرامون ارزش و جایگاه اهالی قلم گفت: نویسندگی همانند بسیاری دیگر از حرفه ها و هنرها باید به عنوان یک شغل شناخته شود، اما متاسفانه حتی نویسندگان برجسته و نامدار کشور که دست به خلق و تولید آثار بزرگ و ارزشمند زده اند هم نویسندگی را به عنوان شغل دوم مد نظر دارند و برای گذران اقتصادی خود مجبور به فعالیت و حرفه ای دیگر در کنار نویسندگی شده اند، این امر موجب شده آنگونه که باید نتوانیم به رشد و توسعه در حوزه نویسندگی و ایجاد جریانات ادبی بپردازیم این در حالی است که حتی در برخی از کشور های همسایه فارسی زبان شاهد تحولات خوبی در حوزه ادبیات هستیم.

وی در همین راستا ادامه داد: هنر و نگارش برای حرکت به سوی حرفه ای شدن نیازمند تمرکز است و چنانچه این کار به صورت تخصصی و به دور از دغدغه های معیشت فراهم شود شرایط مناسب تری برای خلق آثار متعدد به وجود خواهد آمد در عین حال باید در نظر داشت که علی رغم اینکه روح جامعه نیازمند تراوشات قلم نویسندگان است، اما همچنان به دلایل زیادی این حرفه به عنوان یک شغل محسوب نمی شود و نویسنده از حمایت مالی لازم برخودار نیست.

بیشتر بخوانید: برای مطالعه معرفی آخرین کتب منتشر شده اینجا کلیک کنید

گلدوست دلایل افزایش کتاب های ترجمه ای را مورد بررسی قرار داد و تاکید کرد: اگر امروز شاهد افزایش کتاب های ترجمه شده در بسیاری از فروشگا های کتاب هستیم دلایلش را در عوامل مختلف و از جمله عدم امنیت مالی برای نویسندگان باید دانست این در حالی است که در برخی از جوامع توسعه یافته شاهد امنیت مالی نویسندگان هستیم و نویسندگی به عنوان یک حرفه به رسمیت شناخته شده است. حضور روز افزون کتاب های ترجمه شده از کشور هایی مانند چین و کره نشان می دهد این کشور ها نیز توانسته اند فضای مناسبی را برای نویسندگان فراهم کنند.

***دست های خالی؛ اهداف منحرف شده

نویسنده کتاب ایستاده ام فعالیت انجمن ها و بنیاد های غیر دولتی برای حمایت از نویسندگی را مورد بررسی قرار داد و اظهار کرد: تلاش های فراوان بنیاد ها و انجمن های غیر دولتی تا زمانی که مصوبه و یا ردیف بودجه ای خاصی برایش در نظر گرفته نشود آنها نمی توانند حامی خوبی برای نویسندگان باشند، من عضو انجمن قلم هستم و به خوبی با ساز و کار و رویکرد های آنان آشنایی دارم و می دانم عدم وجود امکانات مالی زمینه را برای فعالیت های تاثیر گذار بسته است.

وی بخش خصوصی را در حوزه تولید کتاب تاثیر گذار دانست و اظهار کرد: بخش بزرگی از تولیدات کتاب در حوزه ادبیات ما برعهد بخش خصوصی است از سوی دیگر هدفمندی و برنامه ریزی مناسبی برای پاسداشت و تولید آثار ادبی از سوی مسئولان دولتی وجود ندارد و این امر باعث ایجاد ضعف شده است، بدین ترتیب می توان گفت اهالی قلم تقریبا نادیده گرفته شده اند. عدم تعریف از چهار چوب های حرفه ای برای نویسندگان عرصه فرهنگ نوعی ضعف در بدنه فرهنگی محسوب می شود که باید مورد توجه قرار بگیرد.

***حق التالیف گلایه ای بر زمین مانده

گلدوست الگوبرداری از برخی بنیاد های فرهنگی موفق در دنیا را لزوم در پیش گرفتن مسیر درست برای تامین کالا های فکری و فرهنگی دانست و تاکید کرد: سازو کار های خوبی در دنیای امروز برای حمایت از نویسندگان در نظر گرفته شده است در عین حال توجه به حق التالیف برای نویسندگان و تولیدکنندگان محتوا بسیار مهم و قابل توجه است.

وی ضرروت ترمیم چرخه تولیدات فرهنگی را مورد بررسی قرار داد و تاکید کرد: باید بپذیریم که تولیدات فرهنگی یک چرخه دارد. چرخه ای که از مخاطب، نویسنده، ناشر، مواد اولیه گرفته و تا تیراژ کتاب را در بر می گیرد چراکه این عوامل زنجیروار به یکدیگر وابسته هستند لذا ترمیم این زنجیره قطعا تاثیرات بسیار ارزشمندی را با خود در بر خواهد داشت.

نویسنده کتاب ایستاده ام نقش تبلیغات در تولید آثار فرهنگی را برشمرد و افزود: تبلیغات همواره یکی از ارکان مهم ارتباطات و اطلاعات یک جامعه محسوب می شود تبلیغات در حوزه معرفی آثار فرهنگی و معرفی کتاب بسیار بسیار ضعیف عمل کرده است اگر یک دهم آنچه در رسانه های بزرگی همانند رسانه ملی برای کتاب تبلیغ می شد قطعا امروز سرانه مطالعه افزایش یافته و کتاب های خوب و ارزشمند از رونق بالایی برخوردار بودند.

***کتابفروش های سوت کور

وی تضعیف کتاب فروشی ها را مورد بررسی قرار داد و تاکید کرد: امروز شرایط به گونه ای شده است که کتابفروشی های بزرگ جای خود را به اغذیه فروشی داده اند و خود به زیر پله ها و یا مغازه های کوچک پناه برده اند این شرایط برای کتاب فروشی های شهرستان ها به مراتب بدتر است، این نا کار آمدی سبب شده تا مخاطب به کلی کتاب را فراموش کند البته باید این نکته را نیز یادآور شوم که در برخی از شهر های بزرگ ما شاهد حضور فروشگاه های خوب کتاب هستیم که امکانات و تجهیزات لازم و مناسبی برای مطالعه و مخاطب فراهم می کنند، اما در مجموع باید بخاطر داشته باشیم که چنانچه قرار است اقتصاد فرهنگ به چرخش واداشته شود باید زمینه ها و زیر ساخت های آن فراهم شود، روند کنونی چشم انداز مناسبی را از آینده کتاب، نویسندگی و مطالعه پیش روی هیچ یک از ما قرار نمی دهد.

گلدوست اظهار کرد: حدود 65 درصد از شهر های ایران از وجود کتاب ها و یا کتاب فروشی های مجهز رنج می برند وجود مراکز فروش مدرن کتاب جذابیت های بسیاری را برای جامعه دارد و به نوعی تبلیغ برای فروش کتاب محسوب می شود. وجود راهنما های حرفه ای برای خوانندگان کتاب و عناوین به روز از جمله رویکرد های ارزشمند محسوب می شوند که باید در کتاب خانه ها وجود داشته باشد تا به جذب مخاطب منجر شود.

نویسنده کتاب تابنده پایه گذاری مناطقی همانند شهر کتاب را رویکردی ارزشمند و تاثیر گذار بر عرصه فرهنگ و کتاب خوانی دانست و اظهار کرد: پایه گذاری بخش هایی همانند شهر کتاب حرکتی ارزشمند در جهت توسعه فرهنگ کتاب و مطالعه و دیده شدن آثار نویسندگان خوب سرزمین ما است، اما این مکان ها باید توسعه پیدا کنند تا در اختیار همه اقشار جامعه قرار بگیرند و در همه شهر ها ایجاد شوند. ترنجستان کتاب نیز توانست در نوع خود موفق عمل کند، زیرا مشوق های مناسبی را برای جذب مخاطب تعیین کرده است و الگوی مناسب برای توسعه طرح های فرهنگی محسوب می شود.

*** خوراک فکری بسیار مهمتر از خوارک جسمی است

وی تاثیرات فضای کتاب فروشی ها و کتابخانه های مدرن بر مردم جامعه را مورد بررسی قرار داد و ابراز کرد: باید تاکید کنم که مطالعه بر روحیه مردم شهر و جامعه تاثیرات فراوانی داشته مطالعه اعتماد به نفس را در مردم جامعه افزایش می دهد لذا در قدم اول باید بدانیم خوراک فکری بسیار مهمتر از خوارک جسمی است و باید برای توسعه مطالعه احتمام ویژه ای در نظر گرفت. این عوامل بر نویسنده نیز اثر گذاشته و آنان را به نوشتن کتاب های با ارزش دعوت می کند بدین ترتیب باید به فکر تدابیری برای رواج کتاب و کتاب خوانی آن هم با تاسیس مراکز بزرگ مطالعه و کتاب فروشی بود.

گلدوست پیرامون تاثیر برگزاری جشنوار های متعدد برای نویسندگان ابراز کرد: من معتقدم اثر برگزاری این برنامه ها تنها می تواند پنجاه درصد از رشد کار نویسندگان را تحت تاثیر قرار دهد در حقیقت اثر واقعی را استقبال مخاطبان رقم می زند لذا هر چه کتاب های خوب بیشتر دیده و مورد مطالعه قرار بگیرد مشوقی قوی برای نویسنده خواهد بود.

نویسنده کتاب بر شانه های تقدیر معرفی آثار خوب را بسیار مهم دانست و ابراز کرد: ما نویسندگان موفقی داریم که کتاب های ارزشمندی را تولید و به جامعه تقدیم کرده اند بسیاری از آنان دیده نشده اند برخی از این افراد در شهرستان های دور افتاده قرار دارند و کتاب آن ها تنها یک چاپ رسیده و چون در جامعه به درست معرفی نشده اند کتاب آنها محجور مانده و دیده نشده در عین حال تیراژ های این نوع کتاب ها نیز بسیار مختصر بوده و سبب می شود کتاب تنها زمانی کوتاه در بازار وجود داشته باشند و پس از آن نایاب گردند.

*** نقد همواره عناصر سازنده کتاب

وی نقش نقد و بررسی کتاب ها را برای نویسندگان مهم دانست و ابراز کرد: نقد همواره از عناصر سازنده کتاب و نویسنده محسوب می شود، تعالی بسیاری از آثار در گرو نقد قرار دارد، زیرا علاوه بر چکش کاری اثر سبب می شود تا کتاب تولید شده معرفی و در جامعه مطرح شود این یک موضوع مهم و قابل توجه محسوب می شود لذا نقد را مولفه ای تاثیرگذار بر بستر تولید آثار ارزشمند باید در نظر گرفت.

انتهای پیام/

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) – سارا سالک: امروز چهاردهم تیرماه، به عنوان روز قلم در تقویم ایران نام گذاری شده است. از اهمیت قلم در زندگی بشر، همین ما را بس که قرآن کتاب آسمانی ما، بیش از 1400 سال پیش از آن نام برده و به آن سوگند خورده است. در قرآن کریم آمده است: قسم به قلم و آنچه می نویسد ... جایگاه قلم و نویسنده اما در کشور ما به گونه ای است که مردم ایران در هر قشر و مقامی؛ احترام و اهمیت ویژه برای نویسندگان و اهالی قلم قائل هستند. اما این قشر فرهیخته و زحمتکش علی رغم تمام مشکلات معیشتی همیشه بدون ادعا بوده اند و بدون ذره ای تردید در انتخاب راهشان هرگز حاضر به زمین گذاشتن قلم نیستند.

امروز در خبرگزاری کتاب ایران و در روز قلم ، ضمن تبریک این روز به تمام نویسندگان ایران؛ به سراغ چند تن از نویسندگان حوزه های مختلف رفتیم تا با آنها گفت و گویی داشته باشیم از جنسی دیگر... جلال الدین کزازی ، بهروز غریب پور ، مصطفی رحمان دوست و محمد امیر یار احمدی با ما گفتند از فراز و نشیب های زندگی شان در جایگاه نویسنده و عشق بی قید و شرط شان به قلم!

آگاهانه حرفه نویسندگی را برگزیدم
میرجلال الدین کزازی درباره حرفه نویسندگی می گوید: نخست آن است که نویسندگی پیشه من نیست. خواست من از پیشه کاری است که کسی برای مزد انجام می دهد. من به پاس دل خود می نویسم، می سرایم و می پژوهم. از همین روی اگر فراز و فرودی از این دید در کار من رخ بدهد، بر این کار چندان اثر نمی گذارد. از سوی دیگر به دریغ باید گفت؛ ایران یکی از اندک کشورهای جهان است، که کسی نمی تواند برای گذران زندگی بر قلم خویش بنیاد نهد.

کمابیش همه کسانی که قلم می زنند کاری و پیشه ای دیگر دارند که به پشتوانه آن قلم می توانند زد. از همین روی پاسخ روشنی نمی توانم داد. چند بار همکاران پرسیده اند که اگر دیگر بار به جهان بیایم، کدامین شیوه زندگانی را برخواهم گزید. بی درنگ همین شیوه ای را که در این زندگی از آن بهره مندم. من آگاهانه این گونه از زندگانی را برگزیدم. آگاهانه در میان رشته های گوناگون زبان و ادب فارسی را برگزیدم که در دانشگاه بیاموزم. در هر سه رده آموزشی هم همچنان در این رشته دانش آموخته ام. نوشتن، سرودن، پژوهیدن و خواندن کتاب برایم دلپذیر است.

بهترین هنگام های زندگانی ام هنگامی می گذرد که در این کار شیرین و دلنشین هستم. نکته ای دیگر کسانی مانند من، ناگفته پیداست که به زمانی فراخ نیاز دارند و از سویی به دلی آسوده و اندیشه ای آزاد. یکی از بخت های بلند من در زندگانی همین است که از این دو برخوردار بوده ام. زیرا بار کاری را که ناگزیر زندگانی است، بانوی من بر دوش کشیده است. آن کارهایی را که بر پایه آیین و هنجار مرد خانواده می باید به انجام برساند او به خواست دل و با گرم خویی پذیرفته است که انجام دهد. از همین روست که او را در کامکاری های من بهره ای است بنیادین.

جلال الدین کزازی درباره گرامی داشت روز قلم نیز می افزاید: روز قلم خوش ندارم که در میان کسان یکی را یا دوست را برگزینم. چنان گزینش در گرو آن دم و ساختار ذهنی و روانی است در لحظه است. خوش تر آن است که روزی است بسیار گرامی به همه فرهیختگان و کسانی که با این برترین ابزاری که تاکنون آدمی توانسته است بسازد و بهره برد یعنی با قلم، در پیوندند تهنیت می گویم.

کتاب آسمانی یعنی قلم
بهروز غریب پور؛ نمایشنامه نویس و کارگردان نیز درباره نویسندگی و اهمیت قلم در زندگی انسان معتقد است: من در یکی از نمایشنامه هایم به نام جنگ کور یک مثل را آوردم و آن این بود که چه چیزی است که همه چیز در آن جا می گیرد. کاراکترها هر کدام چیزی را گفتند؛ ولی بعد دیدیم که هیچ جوابی درست نیست! جواب من این بود که: آن قلم است. زمین و زمان، انسان و جن و همه چیز عالم در نوک قلم جمع می شود. این فقط یک دیالوگ ساده برای من به عنوان کسی که آن را می شنید نبود! همواره وقتی این دیالوگ گفته می شد، مرور می کردم بر سرنوشت قلم در زندگی خودم!

او در ادامه افزود: قسم خوردن به قلم در قرآن نشانه اهمیت آن است. قلم، نوشته و کتاب در زندگی بشر نقش تعیین کننده دارد. کتاب آسمانی یعنی قلم و جوهر آسمانی نوشتن جزو لاینفک زندگی من است. هرگز نشده است بخواهم برگردم از این راهی که برگزیده ام.

با قلم رفاقت دیرینه دارم
غریب پور درباره نقش قلم در تعیین سرنوشتش می گوید: اولین سال دبیرستان بود که من مواجه شدم با درس انشاء. حقیقتا از آن روز از انشای مطنطن که احساس را بوسیله مهارت نوشتن منتقل کند نفرت داشتم. معلم انشای ما مرد خوبی بود و من به او گفتم من انشا نمی نویسم. می خواهم راه دیگری بروم و داستان بنویسم. خاطرم هست که آن سال موضوع انشا ما همان موضوع کلیشه ای اوقات خود را در تابستان چگونه گذراندید بود. همان حرف های تکراری برای نمره گرفتن...

ولی من داستانی نوشتم واقعی! از یک میهمانی که در یک روستا رفتیم، به همراه 3خواهر و برادرم الاغی را سوار شدیم که از رودخانه رد بشویم؛ من شیطنت کردم روی الاغ ایستادم، تا از یک درخت گردو بچینم! ناگهان الاغ رم کرد مرا انداخت و همه همراهانم هم درون آب افتادند. همه کسانی که آنجا بودند خندیدند. همه جزئیات را نوشتم. معجونی از خنده و گریه بود. وقتی سر کلاس خواندم کلاس از خنده منفجر شد. استاد گفت از این به بعد تو داستان بنویس و من دیگر انشا ننوشتم. اینها را گفتم تا بدانید من با قلم انس، الفت و رفاقت دیرینه دارم. همه اشکال نوشتن، داستان و نمایشنامه و غیره...حتی هنوز هم وقتی در مجلات مختلف یادداشتی می نویسم حتما نوشته ام تنه می زند به داستان نویسی که به آن اعتقاد دارم. از همان نوجوانی حتی یکبار در امتحان نهایی بدون واهمه به جای انشا داستان خودم را نوشتم. هیچ وقت عرف معمول را رعایت نکردم. موضوع امتحان انشا جنگ بود ولی من باز هم داستان خودم را نوشتم. از همان موقع راهم را انتخاب کرده بودم. در این راه به شکل مطلق غیر متعارف عمل کردم. هرگز اسیر تعابیر و حاشیه زندگی نشدم. وقتی در کنکور دانشکده هنرهای زیبا اول شدم؛ در پوستم نمی گنجیدم. باورم نمی شد با همچین امتیازی قبول شدم خوب به خاطر دارم یکی گفت: هوم از سپاه دانش بهتر است...

از نویسندگی پشیمان نیستم
او درباره سختی ها و چالش های زندگی اش در انتخاب راه نوشت نیز گفت: در کتابم (زندگی بهروز غریب پور)، توضیح دادم که در زندگی چه مقاومت هایی کردم که این رشته را انتخاب کنم. درآمد با یک پزشک یار هم قابل قیاس نیست چه رسد به پزشک! فقط برایم مهم است که آنچه می خورم حلال باشد. از سرنوشتم به عنوان یک نویسنده راضی هستم. نمی توانم جایگاه نویسندگی را با کیسه پول، خانه و ماشین عوض کنم. اساسا به این چیزها فکر نمی کنم. وقتی می توانم اپرا بنویسم؛ سعدی، خیام حافظ و غیره و همه اینها برای من ثروت است. توصیه ام به جوانان و همه کسانی که به گونه ای زندگیشان می خواهد از راه قلم بگذرد این است که برگردین! این راه ثروت اندوزی نیست. حرفه های دیگر را بلد باشید. خود من در کنار پرداختن به هنر، کار مدیریتی انجام می دهم. مدیریت پروژه های ساختمانی و فرهنگی. برای تامین مخارج زندگی، تنها نمی شود به نوشتن قناعت کرد و خوشحال بود. من در پروژه هایم پادگان را به خانه هنرمندان و کارخانه آبجوسازی را به فرهنگسرای انقلاب تبدیل کردم و کارهای دیگر نظیر آن انجام دادم. بنابراین نوشتن محل درآمد نیست، محل حیات و زندگی است. با یک شعر و پاراگراف زیبا تمام ثروت دنیا در اختیار شماست. بنابراین در آستانه روز قلم باید بگویم از نویسندگی پشیمان نیستم و هیچ آرزوی دیگری ندارم.

مسافرکشی فرهنگی وسیله ای برای امرار معاش نویسندگی!
مصطفی رحمان دوست شاعر و نویسنده حوزه کودک نیز درباره مشکلات اهالی قلم در تامین مخارج زندگی می گوید: از جوانی تا به امروز می دانستم که هرگز نمی شود راه نویسندگی زندگی را تامین کرد. با اینکه همیشه تیراژ کتاب ها یم بالا بوده و 317 عنوان کتاب دارم! ولی بر زندگی مالی ام هیچ تاثیری نداشته است. برای زندگی هرگز متکی به حق التالیفی نبوده ام. و به قولی مثل اکثر هنرمندان مسافرکشی فرهنگی کردم؛ یعنی تدریس کردم، کارمند بودم، عضو شوراها و جلسات متفاوت بودم و کارهای دیگر، تا چرخ زندگی ام را بچرخانم. با این حال در جواب شما که می پرسید از سبک زندگی ام راضی هستم؟ می گویم بله راضی هستم!

ارزش لبخند رضایت کودکان، از پول قلمبه برایم بیشتر است
اگر می خواستم، می توانستم تن به بعضی چیزها بدهم اما هیچ نیاز نداشتم. ترجیح می دادم مستقل باشم و در زیر لوای هیچ حزب و گروهی نباشم. فقط می خواستم رضای خدا را در نظر بگیرم. همه فعالیت هایم، کلاس هایم با کودکان و قصه گویی همه فرهنگی بوده دور از شغل و رابطه بازی بوده. همه درآمدم از راه فرهنگ بوده از صبح تا ساعت 4 مثل یک کارمند کار می کردم و می نوشتم. با اینکه تاجرزاده بودم و مرحوم پدرم اصرار داشت که شغل او را ادامه بدهم؛ خودم نخواستم، در واقع فرهنگ و کودکان همیشه برایم جاذبه دارند و دلنشین هستند. لبخند رضایت کودکان، از پول قلمبه ارزشش برایم بیشتر است. حالا شاید کسانی مرا مسخره کنند. ولی برای من این ها مهم است.هم اکنون درآمد متوسطی دارم و خلاصه مستقل زندگی کرده ام و تدریس و نوشتن برایم موقعیتی عالی است.

رحمان دوست درباره روز قلم در تقویم ایران نیز معتقد است: تنها نام گذاری روزی با این نام کافی نیست. در نامگذاری های بدون عمل موضوع درگیر بازی های شبه سیاسی و بی بته و بی بخار می شود. فقط انتخاب انواع و اقسام روزها در تقویم هیچ کدام فایده ندارد. باید این نام گذاری ها تاثیر اجتماعی داشته باشند. البته شاید در میان مردم تاثیر کند، ولی برای مسئولین کافی نیست و باید اقدامات عملی درباره آن انجام دهند. اما در هر حال من این روز را به اهالی قلم و نویسندگان حوزه کودک و نوجوان و به هرکسی که عمرش را گذاشته که بچه ها را به صورت علمی و هنری آنها را بشناسد تبریک می گویم. توصیه ام به جوان ترهای این رشته این است که نویسنده این حوزه نباید درباره بچه مورد تصور خودش بنویسد؛ بلکه مخاطبش را باید روز به روز بشناسد، تا اثری بیافریند که بشود از آن اثر لذت برد.

نویسنده افشاگر بحران است
محمدامیر یاراحمدی نمایشنامه نویس نیز درباره تبعات نادیده گرفتن اهالی قلم در جامعه می گوید: همه ما سربازان توسعه هستیم. توسعه ای که اگر عادلانه باشد تضمین کننده امنیت و رفاه و شکوفایی استعدادهای انسانی است. توسعه ای که هر قدر هم دانش محور باشد گاه در مسیری نیازموده دچار لغزش و خطا و در نتیجه باعث ایجاد بحران هایی انسانی می شود. در این میان نقش نویسنده افشای بحران های توسعه در همه ابعاد فردی و اجتماعی است. بحران هایی که اگر برطرف نشوند، کلیت توسعه را دچار انحراف و انحطاط می کنند. بحران هایی مربوط به زنان، کودکان، نابرابری در توزیع ثروت، آلودگی زیست محیطی، آموزش و ... لذا در یک توسعه عادلانه و هدفمند مسئولان و مدیران توسعه لزوما هزینه و امکان این افشاگری را فراهم می کنند تا با کسب آگاهی از بحران های ناشی از نا متوازن بودن برنامه های توسعه روش های نا کار آمد خود را اصلاح و به مسئولیت خود در پیشبرد عادلانه توسعه عمل کنند. بدیهی است که آزادی بیان و تامین امنیت برای نویسنده اولین شرط لازم جهت انجام این روشنگری است و لذا در جامعه ای که قلم ها خاموش و زبان نویسنده در افشای بحران های دچار لکنت است باید در عادلانه بودن توسعه و صلاحیت مدیریت آن تردید کرد.

نویسندگی چالشی سخت و خیال انگیز
یار احمدی درباره نقش قلم در سرنوشت شخصی اش گفت: خیلی اتفاقی وارد عرصه ادبیات نمایشی شدم. تا پیش از آن تحصیلاتم در زمینه هنرهای تجسمی بود و با ادبیات داستانی هم تا اندازه ای مانوس بودم. اما روزی برحسب اتفاق در روزنامه خواندم که اداره رادیو برای تربیت نمایشنامه نویس آزمونی برگزار می کند و من هم تصمیم گرفتم در این امتحان شرکت کنم. روزی که برای انجام آزمون به اداره رادیو در میدان ارگ رفتم متوجه شدم، تعداد زیادی از فارغ التحصیلان دانشکده دراماتیک که بعضی از آنها را هم می شناختم در این آزمون ثبت نام کرده اند. ناامید شدم و تصمیم گرفتم به خانه برگردم. اما تاکسی پیدا نکردم و تصمیم گرفتم به جلسه امتحان برگردم .

از ما خواسته بودند گفت وگویی درباره ماه بنویسیم! من گفت وگوی کوتاه یک پرستار بیمارستان را با کودکی که مادر بیمارش را از دست داده بود نوشتم و از جلسه بیرون آمدم. اصلا امیدی به قبولی نداشتم. اما در کمال تعجب در این امتحان و مصاحبه پس از آن موفق شدم و توانستم وارد دوره دو ساله آموزش نمایشنامه نویسی رادیو بشوم. دوره آموزشی بی نظیری بود. اساتیدی چون استاد سمندریان، استاد حکیم رابط ، استاد مهدی شرفی، دکتر پورنامداریان، دکتر نجف دری و تعدادی دیگر از اساتید برجسته ادبیات مسئولیت آموزش این دوره اموزشی را بر عهده داشتند.

پس از پایان دوره آموزشی بلافاصله فعالیت ما برای تولید نمایشنامه های رادیویی آغاز شد و بنا بر این من این شانس را داشتم که نوشتن و نمایشنامه نویسی را کاملا حرفه ای آغاز کنم. این شکل از نوشتن باعث شد تا به موازات پرداختن به جنبه های فنی نمایشنامه نویسی همواره به مسئولیت و ماموریت های اجتماعی، فرهنگی و رسانه ای آن هم توجه کنم. لذا امروز نوشتن برای من به همان میزان که رهایی بخش و خیال انگیز است چالشی سخت و همراه با وسواس و دلشوره است.

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) – سارا سالک: امروز چهاردهم تیرماه، به عنوان روز قلم در تقویم ایران نام گذاری شده است. از اهمیت قلم در زندگی بشر، همین ما را بس که قرآن کتاب آسمانی ما، بیش از 1400 سال پیش از آن نام برده و به آن سوگند خورده است. در قرآن کریم آمده است: قسم به قلم و آنچه می نویسد ... جایگاه قلم و نویسنده اما در کشور ما به گونه ای است که مردم ایران در هر قشر و مقامی؛ احترام و اهمیت ویژه برای نویسندگان و اهالی قلم قائل هستند. اما این قشر فرهیخته و زحمتکش علی رغم تمام مشکلات معیشتی همیشه بدون ادعا بوده اند و بدون ذره ای تردید در انتخاب راهشان هرگز حاضر به زمین گذاشتن قلم نیستند.

امروز در خبرگزاری کتاب ایران و در روز قلم ، ضمن تبریک این روز به تمام نویسندگان ایران؛ به سراغ چند تن از نویسندگان حوزه های مختلف رفتیم تا با آنها گفت و گویی داشته باشیم از جنسی دیگر... جلال الدین کزازی ، بهروز غریب پور ، مصطفی رحمان دوست و محمد امیر یار احمدی با ما گفتند از فراز و نشیب های زندگی شان در جایگاه نویسنده و عشق بی قید و شرط شان به قلم!

آگاهانه حرفه نویسندگی را برگزیدم
میرجلال الدین کزازی درباره حرفه نویسندگی می گوید: نخست آن است که نویسندگی پیشه من نیست. خواست من از پیشه کاری است که کسی برای مزد انجام می دهد. من به پاس دل خود می نویسم، می سرایم و می پژوهم. از همین روی اگر فراز و فرودی از این دید در کار من رخ بدهد، بر این کار چندان اثر نمی گذارد. از سوی دیگر به دریغ باید گفت؛ ایران یکی از اندک کشورهای جهان است، که کسی نمی تواند برای گذران زندگی بر قلم خویش بنیاد نهد.

کمابیش همه کسانی که قلم می زنند کاری و پیشه ای دیگر دارند که به پشتوانه آن قلم می توانند زد. از همین روی پاسخ روشنی نمی توانم داد. چند بار همکاران پرسیده اند که اگر دیگر بار به جهان بیایم، کدامین شیوه زندگانی را برخواهم گزید. بی درنگ همین شیوه ای را که در این زندگی از آن بهره مندم. من آگاهانه این گونه از زندگانی را برگزیدم. آگاهانه در میان رشته های گوناگون زبان و ادب فارسی را برگزیدم که در دانشگاه بیاموزم. در هر سه رده آموزشی هم همچنان در این رشته دانش آموخته ام. نوشتن، سرودن، پژوهیدن و خواندن کتاب برایم دلپذیر است.

بهترین هنگام های زندگانی ام هنگامی می گذرد که در این کار شیرین و دلنشین هستم. نکته ای دیگر کسانی مانند من، ناگفته پیداست که به زمانی فراخ نیاز دارند و از سویی به دلی آسوده و اندیشه ای آزاد. یکی از بخت های بلند من در زندگانی همین است که از این دو برخوردار بوده ام. زیرا بار کاری را که ناگزیر زندگانی است، بانوی من بر دوش کشیده است. آن کارهایی را که بر پایه آیین و هنجار مرد خانواده می باید به انجام برساند او به خواست دل و با گرم خویی پذیرفته است که انجام دهد. از همین روست که او را در کامکاری های من بهره ای است بنیادین.

جلال الدین کزازی درباره گرامی داشت روز قلم نیز می افزاید: روز قلم خوش ندارم که در میان کسان یکی را یا دوست را برگزینم. چنان گزینش در گرو آن دم و ساختار ذهنی و روانی است در لحظه است. خوش تر آن است که روزی است بسیار گرامی به همه فرهیختگان و کسانی که با این برترین ابزاری که تاکنون آدمی توانسته است بسازد و بهره برد یعنی با قلم، در پیوندند تهنیت می گویم.

کتاب آسمانی یعنی قلم
بهروز غریب پور؛ نمایشنامه نویس و کارگردان نیز درباره نویسندگی و اهمیت قلم در زندگی انسان معتقد است: من در یکی از نمایشنامه هایم به نام جنگ کور یک مثل را آوردم و آن این بود که چه چیزی است که همه چیز در آن جا می گیرد. کاراکترها هر کدام چیزی را گفتند؛ ولی بعد دیدیم که هیچ جوابی درست نیست! جواب من این بود که: آن قلم است. زمین و زمان، انسان و جن و همه چیز عالم در نوک قلم جمع می شود. این فقط یک دیالوگ ساده برای من به عنوان کسی که آن را می شنید نبود! همواره وقتی این دیالوگ گفته می شد، مرور می کردم بر سرنوشت قلم در زندگی خودم!

او در ادامه افزود: قسم خوردن به قلم در قرآن نشانه اهمیت آن است. قلم، نوشته و کتاب در زندگی بشر نقش تعیین کننده دارد. کتاب آسمانی یعنی قلم و جوهر آسمانی نوشتن جزو لاینفک زندگی من است. هرگز نشده است بخواهم برگردم از این راهی که برگزیده ام.

با قلم رفاقت دیرینه دارم
غریب پور درباره نقش قلم در تعیین سرنوشتش می گوید: اولین سال دبیرستان بود که من مواجه شدم با درس انشاء. حقیقتا از آن روز از انشای مطنطن که احساس را بوسیله مهارت نوشتن منتقل کند نفرت داشتم. معلم انشای ما مرد خوبی بود و من به او گفتم من انشا نمی نویسم. می خواهم راه دیگری بروم و داستان بنویسم. خاطرم هست که آن سال موضوع انشا ما همان موضوع کلیشه ای اوقات خود را در تابستان چگونه گذراندید بود. همان حرف های تکراری برای نمره گرفتن...

ولی من داستانی نوشتم واقعی! از یک میهمانی که در یک روستا رفتیم، به همراه 3خواهر و برادرم الاغی را سوار شدیم که از رودخانه رد بشویم؛ من شیطنت کردم روی الاغ ایستادم، تا از یک درخت گردو بچینم! ناگهان الاغ رم کرد مرا انداخت و همه همراهانم هم درون آب افتادند. همه کسانی که آنجا بودند خندیدند. همه جزئیات را نوشتم. معجونی از خنده و گریه بود. وقتی سر کلاس خواندم کلاس از خنده منفجر شد. استاد گفت از این به بعد تو داستان بنویس و من دیگر انشا ننوشتم. اینها را گفتم تا بدانید من با قلم انس، الفت و رفاقت دیرینه دارم. همه اشکال نوشتن، داستان و نمایشنامه و غیره...حتی هنوز هم وقتی در مجلات مختلف یادداشتی می نویسم حتما نوشته ام تنه می زند به داستان نویسی که به آن اعتقاد دارم. از همان نوجوانی حتی یکبار در امتحان نهایی بدون واهمه به جای انشا داستان خودم را نوشتم. هیچ وقت عرف معمول را رعایت نکردم. موضوع امتحان انشا جنگ بود ولی من باز هم داستان خودم را نوشتم. از همان موقع راهم را انتخاب کرده بودم. در این راه به شکل مطلق غیر متعارف عمل کردم. هرگز اسیر تعابیر و حاشیه زندگی نشدم. وقتی در کنکور دانشکده هنرهای زیبا اول شدم؛ در پوستم نمی گنجیدم. باورم نمی شد با همچین امتیازی قبول شدم خوب به خاطر دارم یکی گفت: هوم از سپاه دانش بهتر است...

از نویسندگی پشیمان نیستم
او درباره سختی ها و چالش های زندگی اش در انتخاب راه نوشت نیز گفت: در کتابم (زندگی بهروز غریب پور)، توضیح دادم که در زندگی چه مقاومت هایی کردم که این رشته را انتخاب کنم. درآمد با یک پزشک یار هم قابل قیاس نیست چه رسد به پزشک! فقط برایم مهم است که آنچه می خورم حلال باشد. از سرنوشتم به عنوان یک نویسنده راضی هستم. نمی توانم جایگاه نویسندگی را با کیسه پول، خانه و ماشین عوض کنم. اساسا به این چیزها فکر نمی کنم. وقتی می توانم اپرا بنویسم؛ سعدی، خیام حافظ و غیره و همه اینها برای من ثروت است. توصیه ام به جوانان و همه کسانی که به گونه ای زندگیشان می خواهد از راه قلم بگذرد این است که برگردین! این راه ثروت اندوزی نیست. حرفه های دیگر را بلد باشید. خود من در کنار پرداختن به هنر، کار مدیریتی انجام می دهم. مدیریت پروژه های ساختمانی و فرهنگی. برای تامین مخارج زندگی، تنها نمی شود به نوشتن قناعت کرد و خوشحال بود. من در پروژه هایم پادگان را به خانه هنرمندان و کارخانه آبجوسازی را به فرهنگسرای انقلاب تبدیل کردم و کارهای دیگر نظیر آن انجام دادم. بنابراین نوشتن محل درآمد نیست، محل حیات و زندگی است. با یک شعر و پاراگراف زیبا تمام ثروت دنیا در اختیار شماست. بنابراین در آستانه روز قلم باید بگویم از نویسندگی پشیمان نیستم و هیچ آرزوی دیگری ندارم.

مسافرکشی فرهنگی وسیله ای برای امرار معاش نویسندگی!
مصطفی رحمان دوست شاعر و نویسنده حوزه کودک نیز درباره مشکلات اهالی قلم در تامین مخارج زندگی می گوید: از جوانی تا به امروز می دانستم که هرگز نمی شود راه نویسندگی زندگی را تامین کرد. با اینکه همیشه تیراژ کتاب ها یم بالا بوده و 317 عنوان کتاب دارم! ولی بر زندگی مالی ام هیچ تاثیری نداشته است. برای زندگی هرگز متکی به حق التالیفی نبوده ام. و به قولی مثل اکثر هنرمندان مسافرکشی فرهنگی کردم؛ یعنی تدریس کردم، کارمند بودم، عضو شوراها و جلسات متفاوت بودم و کارهای دیگر، تا چرخ زندگی ام را بچرخانم. با این حال در جواب شما که می پرسید از سبک زندگی ام راضی هستم؟ می گویم بله راضی هستم!

ارزش لبخند رضایت کودکان، از پول قلمبه برایم بیشتر است
اگر می خواستم، می توانستم تن به بعضی چیزها بدهم اما هیچ نیاز نداشتم. ترجیح می دادم مستقل باشم و در زیر لوای هیچ حزب و گروهی نباشم. فقط می خواستم رضای خدا را در نظر بگیرم. همه فعالیت هایم، کلاس هایم با کودکان و قصه گویی همه فرهنگی بوده دور از شغل و رابطه بازی بوده. همه درآمدم از راه فرهنگ بوده از صبح تا ساعت 4 مثل یک کارمند کار می کردم و می نوشتم. با اینکه تاجرزاده بودم و مرحوم پدرم اصرار داشت که شغل او را ادامه بدهم؛ خودم نخواستم، در واقع فرهنگ و کودکان همیشه برایم جاذبه دارند و دلنشین هستند. لبخند رضایت کودکان، از پول قلمبه ارزشش برایم بیشتر است. حالا شاید کسانی مرا مسخره کنند. ولی برای من این ها مهم است.هم اکنون درآمد متوسطی دارم و خلاصه مستقل زندگی کرده ام و تدریس و نوشتن برایم موقعیتی عالی است.

رحمان دوست درباره روز قلم در تقویم ایران نیز معتقد است: تنها نام گذاری روزی با این نام کافی نیست. در نامگذاری های بدون عمل موضوع درگیر بازی های شبه سیاسی و بی بته و بی بخار می شود. فقط انتخاب انواع و اقسام روزها در تقویم هیچ کدام فایده ندارد. باید این نام گذاری ها تاثیر اجتماعی داشته باشند. البته شاید در میان مردم تاثیر کند، ولی برای مسئولین کافی نیست و باید اقدامات عملی درباره آن انجام دهند. اما در هر حال من این روز را به اهالی قلم و نویسندگان حوزه کودک و نوجوان و به هرکسی که عمرش را گذاشته که بچه ها را به صورت علمی و هنری آنها را بشناسد تبریک می گویم. توصیه ام به جوان ترهای این رشته این است که نویسنده این حوزه نباید درباره بچه مورد تصور خودش بنویسد؛ بلکه مخاطبش را باید روز به روز بشناسد، تا اثری بیافریند که بشود از آن اثر لذت برد.

نویسنده افشاگر بحران است
محمدامیر یاراحمدی نمایشنامه نویس نیز درباره تبعات نادیده گرفتن اهالی قلم در جامعه می گوید: همه ما سربازان توسعه هستیم. توسعه ای که اگر عادلانه باشد تضمین کننده امنیت و رفاه و شکوفایی استعدادهای انسانی است. توسعه ای که هر قدر هم دانش محور باشد گاه در مسیری نیازموده دچار لغزش و خطا و در نتیجه باعث ایجاد بحران هایی انسانی می شود. در این میان نقش نویسنده افشای بحران های توسعه در همه ابعاد فردی و اجتماعی است. بحران هایی که اگر برطرف نشوند، کلیت توسعه را دچار انحراف و انحطاط می کنند. بحران هایی مربوط به زنان، کودکان، نابرابری در توزیع ثروت، آلودگی زیست محیطی، آموزش و ... لذا در یک توسعه عادلانه و هدفمند مسئولان و مدیران توسعه لزوما هزینه و امکان این افشاگری را فراهم می کنند تا با کسب آگاهی از بحران های ناشی از نا متوازن بودن برنامه های توسعه روش های نا کار آمد خود را اصلاح و به مسئولیت خود در پیشبرد عادلانه توسعه عمل کنند. بدیهی است که آزادی بیان و تامین امنیت برای نویسنده اولین شرط لازم جهت انجام این روشنگری است و لذا در جامعه ای که قلم ها خاموش و زبان نویسنده در افشای بحران های دچار لکنت است باید در عادلانه بودن توسعه و صلاحیت مدیریت آن تردید کرد.

نویسندگی چالشی سخت و خیال انگیز
یار احمدی درباره نقش قلم در سرنوشت شخصی اش گفت: خیلی اتفاقی وارد عرصه ادبیات نمایشی شدم. تا پیش از آن تحصیلاتم در زمینه هنرهای تجسمی بود و با ادبیات داستانی هم تا اندازه ای مانوس بودم. اما روزی برحسب اتفاق در روزنامه خواندم که اداره رادیو برای تربیت نمایشنامه نویس آزمونی برگزار می کند و من هم تصمیم گرفتم در این امتحان شرکت کنم. روزی که برای انجام آزمون به اداره رادیو در میدان ارگ رفتم متوجه شدم، تعداد زیادی از فارغ التحصیلان دانشکده دراماتیک که بعضی از آنها را هم می شناختم در این آزمون ثبت نام کرده اند. ناامید شدم و تصمیم گرفتم به خانه برگردم. اما تاکسی پیدا نکردم و تصمیم گرفتم به جلسه امتحان برگردم .

از ما خواسته بودند گفت وگویی درباره ماه بنویسیم! من گفت وگوی کوتاه یک پرستار بیمارستان را با کودکی که مادر بیمارش را از دست داده بود نوشتم و از جلسه بیرون آمدم. اصلا امیدی به قبولی نداشتم. اما در کمال تعجب در این امتحان و مصاحبه پس از آن موفق شدم و توانستم وارد دوره دو ساله آموزش نمایشنامه نویسی رادیو بشوم. دوره آموزشی بی نظیری بود. اساتیدی چون استاد سمندریان، استاد حکیم رابط ، استاد مهدی شرفی، دکتر پورنامداریان، دکتر نجف دری و تعدادی دیگر از اساتید برجسته ادبیات مسئولیت آموزش این دوره اموزشی را بر عهده داشتند.

پس از پایان دوره آموزشی بلافاصله فعالیت ما برای تولید نمایشنامه های رادیویی آغاز شد و بنا بر این من این شانس را داشتم که نوشتن و نمایشنامه نویسی را کاملا حرفه ای آغاز کنم. این شکل از نوشتن باعث شد تا به موازات پرداختن به جنبه های فنی نمایشنامه نویسی همواره به مسئولیت و ماموریت های اجتماعی، فرهنگی و رسانه ای آن هم توجه کنم. لذا امروز نوشتن برای من به همان میزان که رهایی بخش و خیال انگیز است چالشی سخت و همراه با وسواس و دلشوره است.

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) – سارا سالک:
خبرگزاری کتاب ایران

خبرگزاری کتاب ایران

آگاهانه حرفه نویسندگی را برگزیدم

کتاب آسمانی یعنی قلم

با قلم رفاقت دیرینه دارم

از نویسندگی پشیمان نیستم

او درباره سختی ها و چالش های زندگی اش در انتخاب راه نوشت نیز گفت: در کتابم (زندگی بهروز غریب پور)، توضیح دادم که در زندگی چه مقاومت هایی کردم که این رشته را انتخاب کنم. درآمد با یک پزشک یار هم قابل قیاس نیست چه رسد به پزشک! فقط برایم مهم است که آنچه می خورم حلال باشد. از سرنوشتم به عنوان یک نویسنده راضی هستم. نمی توانم جایگاه نویسندگی را با کیسه پول، خانه و ماشین عوض کنم. اساسا به این چیزها فکر نمی کنم. وقتی می توانم اپرا بنویسم؛ سعدی، خیام حافظ و غیره و همه اینها برای من ثروت است. توصیه ام به جوانان و همه کسانی که به گونه ای زندگیشان می خواهد از راه قلم بگذرد این است که برگردین! این راه ثروت اندوزی نیست. حرفه های دیگر را بلد باشید. خود من در کنار پرداختن به هنر، کار مدیریتی انجام می دهم. مدیریت پروژه های ساختمانی و فرهنگی. برای تامین مخارج زندگی، تنها نمی شود به نوشتن قناعت کرد و خوشحال بود. من در پروژه هایم پادگان را به خانه هنرمندان و کارخانه آبجوسازی را به فرهنگسرای انقلاب تبدیل کردم و کارهای دیگر نظیر آن انجام دادم. بنابراین نوشتن محل درآمد نیست، محل حیات و زندگی است. با یک شعر و پاراگراف زیبا تمام ثروت دنیا در اختیار شماست. بنابراین در آستانه روز قلم باید بگویم از نویسندگی پشیمان نیستم و هیچ آرزوی دیگری ندارم.

مسافرکشی فرهنگی
وسیله ای برای امرار معاش نویسندگی!

ارزش لبخند رضایت کودکان، از پول قلمبه برایم بیشتر است

نویسنده افشاگر بحران است

نویسندگی چالشی سخت و خیال انگیز

به گزارش خبرنگار ایمنا ، انسان از دوگونه زبان بهره مند است که با عنوان زبان گفتاری و نوشتاری شناخته می شوند. هر کدام از این دو، سهم عمده ای در انتقال فرهنگ از نسلی به نسل دیگر ایفا می کنند. در واقع افکار، احساسات و هر آنچه در ذهن می گذرد، تنها یک راه نفوذ به خارج دارد و آن زبان است. زبان گفتار و نوشتار تفاوت هایی دارند که از جمله آنها می توان به ماندگاری زبان نوشتار اشاره کرد. این در حالی است که زبان گفتار با گذشت زمان به راحتی به دست فراموشی سپرده می شود. بنابراین می توان گفت هر آنچه امروزه به عنوان میراث علمی و ادبی برجای مانده، پیش تر از دریچه نوشتار گذشته است.

قلم مهم ترین و شاید تنها ابزار زبان نوشتار باشد که هر چه از معجزه آن سخن گفته شود کم است. قلم زبانی برای شناخت و معرفت است که میان کاربران خود تمایزی قائل نمی شود. در واقع تفاوتی ندارد کودکی خردسال باشید یا فردی بزرگسال، هر کس مایل باشد می تواند با استفاده از آن دنیای تازه ای خلق کند.

از همین رو است که قلم را می توان وسیله جهان سازی و نویسندگان را خالق جهان های نو در نظر گرفت که با در دست گرفتن این وسیله و استفاده از عقل، علم و تخیل خود دنیاهای تازه ای به روی مخاطبان خود می گشایند. نکته ای که نمی توان از آن چشم پوشید این است که قلم هر اندازه هم مهم و ضروری باشد؛ تنها یک ابزار است که اگر مورد استفاده قرار نگیرد هیچ کارکردی نخواهد داشت.

بر همین اساس می توان گفت اهمیت اهل قلم، از خود قلم بیشتر است چراکه آنانند که با به کارگیری صحیح یا خطای این وسیله می توانند ملتی را به تعالی یا تباهی بکشانند. نویسندگان هستند که اسطوره می سازند، فرهنگ تولید می کنند و آن را در قالب های مختلف به آیندگان انتقال می دهند.

پس از شیوع ویروس کرونا در جهان، سخن از نویسندگانی به میان آمد که قبلا در آثار خود به این بیماری اشاره کرده بودند، در صورت صحت وجود چنین اشاره هایی، این امر نشان از قدرت تخیل و جهان سازی آنها دارد چراکه ممکن است سال ها پس از حیاتشان واقعه ای که بر اساس تخیل در ذهن خود تصور کرده بودند، رخ دهد؛ پس می توان گفت همیشه چند قدم از زمان خود جلوتر هستند.

از طرفی نویسندگان همواره وجدان بیدار جامعه خوانده شده اند، چراکه دغدغه های جامعه خود را درک کرده و در آثار خود به بیان آنها می پردازند؛ بر این اساس می توان نویسندگان را زبان گویای جامعه نسل خود و پس از آن در نظر گرفت. به علاوه بخش عمده ای از ثبت تاریخ را، نوشته همین نویسندگان می سازد؛ چراکه هر زمان اسناد ملی و تاریخی از میان برود با مراجعه به کتاب های هر دوره می توان از اوضاع اجتماعی، فرهنگی و تاریخی آن زمان آگاهی یافت.

اما واقعیت این روزهای جامعه ما از شرمساری قدرت قلم در قبال خدمت این افراد حکایت دارد. باید پرسید آیا نویسندگان می توانند فارغ از دغدغه های معیشتی به حرفه خود بپردازند؟ پاسخ واضح است، چنین اتفاقی رخ نمی دهد. کم تر نویسنده ای را می توان یافت که نوشتن را به عنوان شغل اصلی خود برگزیده و برای بهتر و قوی شدن در آن تمرکز کند. این امر در کاهش کیفیت آثار نقش بسزایی دارد. چراکه نویسنده ناچار است پس از فراغت از اشتغال روزانه و با خستگی ذهنی ناشی از آن قلم به دست گرفته و بنویسد و در نهایت آنچه از این فرآیند نتیجه می شود نه تنها در حد اعلای کیفیت خود نیست که از کیفیت بسیار پایینی برخوردار خواهد بود.

از طرفی گرانی بی رویه کاغذ و نبود نظارت دقیق و مستمر بر آن منجر به کاهش تیراژ و تعداد کتب شده است. این امر نیز به نوبه خود تأثیرات منفی بسیاری بر اهالی قلم گذاشت از جمله اینکه قیمت کتاب به سرعت و به گونه ای نجومی افزایش پیدا کرد در نتیجه مردم ناچار به حذف این کالای فرهنگی از سبد خرید خانوار شدند و خرید کتاب به شدت کاهش پیدا کرد. در چنین شرایطی ناشران که افزایش قیمت کاغذ و ملزومات چاپ، کاهش خرید مردم و تعطیلی ناشی از شیوع کرونا به شدت متضررشان کرد؛ تنها کتبی را منتشر می کنند که مطابق با سلیقه عامه مردم است و از خرید آن توسط مردم مطمئن هستند. در نهایت مساله سفارش کتاب به نویسندگان مطرح شد که برخی به ناچار آن را پذیرفتند و برخی به شدت در مقابل آن جبهه گرفته و اظهار کردند که حاضرند سال ها قلم به دست نگیرند و یا آثارشان بر زمین بماند اما سطح کار خود و فرهنگ جامعه را با نوشتن آثار ضعیف پایین نیاورند.

با چنین روندی نویسندگانی که دارای دغدغه هایی فراتر از نوشتن آنچه مورد استقبال قرار می گیرد و ممکن است اثرات نامحسوس عمده ای بر پیشرفت های فرهنگی، اجتماعی و تاریخی بگذارد، هستند موفق به انتشار آثار خود نمی شوند. در نتیجه یا قلم بر زمین می گذارند و یا تسلیم روند فعلی شده و همرنگ جماعت می شوند.

چنانچه گذشت علائم، خبر از بروز بحران در حوزه قلم دارند. این حوزه نیاز به نظارت و حمایت کافی دارد. اهالی قلم امروز، فرهنگ سازان آینده هستند. اگر از آنها حمایت کافی نشود و آنچه امروزه به وسیله نویسندگان تولید و توسط ناشران منتشر می شود بی کیفیت و نامطلوب جلو رود، روند ترویج علم و فرهنگ در آینده مختل خواهد شد.

کد خبر 431851

راضیه تجار، دبیر انجمن قلم در گفت وگو با خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس اظهار داشت: طبق معمول هر سال، در زمستان سال گذشته، فهرست کتاب ها با درخواست ما از خانه کتاب دریافت شد و فهرست داستان ها و رمان های بزرگسال منتشر شده در سال 98 در اختیار ما قرار گرفت.

* 4 عنوان کتاب به صدر جدول رسیدند

وی با بیان اینکه جدا از این فهرست، فراخوانی نیز منتشر شد و تعدادی از نویسندگان و ناشران، آثار منتشر شده خود را در سال 98 برایمان ارسال کردند، تصریح کرد: پس از تشکیل هیئت داوران و برگزاری جلسات بررسی آثار، ریزش اولیه انجام شد و در نهایت از میان بیش از 2000 عنوان کتاب، تعداد 65 عنوان برگزیده شد و مورد مطالعه قرار گرفت.

وی افزود: به تدریج و گام به گام تعداد کتاب های اولیه کمتر شد. روند کار به این شکل بود که هر کتاب را دو داور مطالعه و اقدام به تکمیل فرم های مربوطه می کردند. در این فرم ها عناصر داستان نظیر نثر و زبان، شخصیت پردازی، طرح، پیام و فضاسازی مورد ارزیابی قرار داده می شدند و داوران نمره خود در هر زمینه را از یک تا بیست اعلام می کردند که در نهایت نمره ای از 100 مشخص شد. دو رأی مثبت باعث بالا رفتن کتاب، دو رای منفی باعث کنار گذاشتن اثر می شد و ترکیب یک رأی مثبت و یک رأی منفی ضرورت خواندن آن را توسط داور سوم مشخص می کرد. پس از طی این روند سرانجام 4 عنوان کتاب به صدر جدول رسیدند. بنا بر این بود کتابی برگزیده شود که نمره بین 85 تا 100 را اخذ کند که این مسئله هم اتفاق افتاد.

* در جایزه قلم زرین، ادبیات کار و ساختار محکم خیلی مهم است، اما به محتوا هم اهمیت زیادی داده می شود

تجار با تاکید بر شاخص های داوری و ارزیابی در این دوره از جشنواره گفت: آنچه در داوری لحاظ شد جدا از تکنیک های روز، قوت و استحکام نثر، فضاسازی خوب، شخصیت پردازی مطلوب، خلاقیت نویسنده، سوژۀ بکر، انسجام طرح، حس برانگیزی و باورپذیری مسئله محتوای قابل دفاع برایمان اهمیت داشت.

دبیر انجمن قلم توضیح داد: پیامی که بر جان و اندیشه مخاطب بنشیند، روی حس و عاطفۀ او تأثیر مثبت بگذارد نه اینکه از او بکاهد و انگشت بر غرایزش بگذارد و به جای فضائل، رذائلش را تقویت کند. در مجموع در جایزه قلم زرین، ادبیات کار و ساختار محکم خیلی مهم است، اما به محتوا هم اهمیت زیادی داده می شود.

* در قلم زرین تنها آثاری که خلاقانه محض باشند، مورد داوری قرار می گیرد

این نویسنده به نقاط ضعف و قدرت آثار امسال اشاره کرد و ابراز داشت: کاری که برگزیده می شود اگر بر قله هم نایستد باید با قله فاصله بسیار اندکی داشته باشد. متأسفانه در این دوره که شرایط اقتصادی، گرانی کاغذ، حق التألیف پایین و درگیری ذهن نویسندگان همگی دست به دست هم داده و کمتر شاهد تلاش در این زمینه و رویت آثار خوب و خلاقانه بودیم اما از دل همین آثار به چند اثر مطلوب رسیدیم که جزء نامزدها اعلام کردیم. البته در ژانر زندگی نامه همچنان آثار خوبی خلق می شود که کنار گذاشته می شوند زیرا در قلم زرین تنها آثاری که خلاقانه محض باشند مورد داوری قرار می گیرند . به هر حال این کار به پایان رسید و ان شاءالله که پس از اعلام نتایج مخاطبین نیز این آثار را بخوانند و مورد استقبال قرار بگیرد.

انتهای پیام/

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، 14 تیر ماه به نام روز قلم نام گذاری شده است. براساس ماده 43 آئین نامه داخلی مجلس شورای اسلامی، یکی از اهداف تشکیل کمیسیون فرهنگی، همانطور که از نامش پیداست؛ انجام وظایف محوله در محدوده فرهنگ و هنر است؛ بنابراین توجه به حوزه نشر کتاب و اهل قلم یکی از وظایف این کمیسیون به شمار می آید.

غلامرضا منتظری، نائب رئیس دوم کمیسیون فرهنگی یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی، می گوید اولویت های این کمیسیون تا هفته آینده تعیین و اعلام می شود. وی معتقد است؛ کمیسیون فرهنگی یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی می تواند قدم های موثری برای اهل قلم و صنعت نشر بردارد.

14 تیر ماه با عنوان اهل قلم نام گذاری شده است. مهمترین برنامه های کمیسیون فرهنگی یازدهمین مجلس شورای اسلامی که به تازگی اعلام شده اند، برای حمایت از این قشر چیست؟

اعضای کمیسیون فرهنگی یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی که هیات رئیسه آن به تازگی تعیین شده ، بنا دارند تا دو هفته آینده اولویت برنامه های خود از جمله در زمینه صنعت نشر و کتاب را تعیین و به اطلاع عموم برسانند؛ بنابراین در این گفت و گو، فقط به بیان دیدگاه ها می پردازم.

به نظر می رسد، نخستین گام کمیسیون فرهنگی درباره صنعت نشر، احصاء مهم ترین آسیب ها، موانع و تلخکامی های صاحبان اندیشه و اهل فلم در دو حوزه سخت افزایی و نرم افزاری، براساس فهرست اولویت ها باشد. برمبنای این فهرست، اعضا کمیسیون فرهنگی، می توانند برای حل مسائل و نحوه مواجه با مشکلات این قشر عزیز و فرهیخته موضع گیری کنند؛ علاوه براین باید جدول زمانی، تعیین شود تا متناسب با هر مشکل اعضای کمیسیون فرهنگی با متولی مربوطه به بحث، گفت وگو و تبادل نظر بنشینند و در نهایت برای تحقق راه حل ها تقویم اجرایی درنظر گرفته شود. در غیر این صورت 14 تیر ماه سال آینده نیز ممکن است مشکلات فعلی را دوباره شاهد باشیم.

توجه ریشه ای به مسائل صنعت نشر
باید ریشه ای با مسائل حوزه صنعت نشر و کتاب برخورد کنیم. شخصا معتقدم، حوزه نشر و کتاب باید جزو اولویت های کمیسیون فرهنگی قرار بگیرد؛ چراکه کتاب در حوزه فرهنگ، نقش مادر و تعیین کننده دارد. باید به پدید آورندگان کتاب که زاییده اندیشه ها، بینش ها و تجارب هستند و بدون آن ها ظهور و بروز پیدا نمی کند، توجه شود. براساس آشنایی با اعضای کمیسیون فرهنگی امید وارم توجه ویژه ای به این عرصه مبذول بدارند تا در افق پیش رو بیش از گذشته شاهد گسترده شدن چتر حمایتی برسر اهل قلم باشیم.

در بازار نشر با توجه به افزایش قیمت کاغذ برای خرید از سوی جامعه هدف، رغبت وجود ندارد؛ به جز افرادی مانند دانش آموزان و دانشجویان و مخاطبان علاقه مند به پژوهش. باید کاری کنیم، کتاب برسر سفره فرهنگی مردم جایگاه خود را به دست بیاورد. همچنین لازم است در قیمت تمام شده کتاب ، تجدید نظر شود و لازمه تحقق این هدف اصلاح گام های ابتدایی است. وقتی ناشر با قیمت گزاف کاغذ، تهیه می کند، نباید انتظار داشت، کتاب را با قیمت کمتر عرضه کند.

یکی از تجارب مهم شما، فعالیت به عنوان مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان گلستان بوده است. با توجه به این سابقه هشت ساله، فکر می کنید علاوه بر موضوع کاغذ نشر در حوزه های دیگر از جمله ترویج کتابخوانی، کمیسیون فرهنگی چگونه می تواند سیاست گذرای کند؟
بدون توجه به لزوم رفع موانع، ایجاد سهولت و لزوم افزایش قدرت خرید، نمی توانیم انتظار افزایش سرانه مطالعه را داشته باشیم. کتاب جزو محصولات فکری و فرهنگی جامعه محسوب می شود. اگر قیمت کتاب بالا باشد، رغبت خرید کاهش پیدا می کند. نخستین گام را باید از حوزه کاغذ شروع کنیم.

در گام بعدی گسترده شدن چتر حمایتی بر سر پدید آورندگان است؛ به عبارت دیگر به موازات اینکه باید در قیمت کاغذ تجدید نظر شود، کتاب باید در سبد زندگی خانواده ها، سهم خودش را پیدا کند. بنابراین دستگاه های متولی باید چتر حمایتی برای اهل قلم داشته باشند.

نمایشگاه های استانی کتاب باید تقویت شوند
حتما باید زمینه عرضه درست کتاب را فراهم کنیم. علاوه براین؛ برگزاری نمایشگاه های استانی اقدام قابل توجهی است که باید گسترده شود اما درچند سال گذشته، به دلیل افزایش قیمت کاغذ استقبال از این رویداد فرهنگی کاهش پیدا کرده است. برای افزایش تمایل مردم به نمایشگاه های استانی و در مجموع خرید کتاب، باید در میزان حمایت ها برای خرید، تجدید نظر کنیم؛ به این معنا که باید حمایت ها را افزایش دهیم؛ از جمله با افزایش درصد تخفیف خرید کتاب. این اقدام می تواند د رهمه گروه های سنی رغبت خرید و مطالعه کتاب را ایجاد کند.

موضوع لایحه مالکیت فکری سال هاست در مجلس شورای اسلامی به بحث و بررسی گذاشته می شود و مسئولان فرهنگی در دولت امید وارند در یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی سرنوشت این لایحه مشخص شود. آیا این انتظار به پایان می رسد؟
با توجه به اینکه مقام معظم رهبری در پیام به مناسبت آغاز به کار یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی، به طور ویژه کنار مولفه اقتصاد از فرهنگ به عنوان اولویت جدی، مجلس یاد کردند؛ بنابراین کمیسیون فرهنگی رسالت سترگ و سنگین تری در مقایسه با ادورار گذشته برعهده دارد.

با توجه به منویات رهبری، انتظار جامعه، صاحبان آثار و اهالی نشر از کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی افزایش پیدا کرده است. براساس این تاکیدات من خوش بین هستم که سرنوشت این لایحه که ضرورت اجتناب ناپذیر است، مشخص شود. اگر بنا است اعتماد اهل قلم را جلب کنیم، باید به استاندارد ها پایبند باشیم و به عنوان راهبرد قانونی در دستور کار قرار بگیرد.

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، 14 تیر ماه به نام روز قلم نام گذاری شده است. براساس ماده 43 آئین نامه داخلی مجلس شورای اسلامی، یکی از اهداف تشکیل کمیسیون فرهنگی، همانطور که از نامش پیداست؛ انجام وظایف محوله در محدوده فرهنگ و هنر است؛ بنابراین توجه به حوزه نشر کتاب و اهل قلم یکی از وظایف این کمیسیون به شمار می آید.

غلامرضا منتظری، نائب رئیس دوم کمیسیون فرهنگی یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی، می گوید اولویت های این کمیسیون تا هفته آینده تعیین و اعلام می شود. وی معتقد است؛ کمیسیون فرهنگی یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی می تواند قدم های موثری برای اهل قلم و صنعت نشر بردارد.

14 تیر ماه با عنوان اهل قلم نام گذاری شده است. مهمترین برنامه های کمیسیون فرهنگی یازدهمین مجلس شورای اسلامی که به تازگی اعلام شده اند، برای حمایت از این قشر چیست؟

اعضای کمیسیون فرهنگی یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی که هیات رئیسه آن به تازگی تعیین شده ، بنا دارند تا دو هفته آینده اولویت برنامه های خود از جمله در زمینه صنعت نشر و کتاب را تعیین و به اطلاع عموم برسانند؛ بنابراین در این گفت و گو، فقط به بیان دیدگاه ها می پردازم.

به نظر می رسد، نخستین گام کمیسیون فرهنگی درباره صنعت نشر، احصاء مهم ترین آسیب ها، موانع و تلخکامی های صاحبان اندیشه و اهل فلم در دو حوزه سخت افزایی و نرم افزاری، براساس فهرست اولویت ها باشد. برمبنای این فهرست، اعضا کمیسیون فرهنگی، می توانند برای حل مسائل و نحوه مواجه با مشکلات این قشر عزیز و فرهیخته موضع گیری کنند؛ علاوه براین باید جدول زمانی، تعیین شود تا متناسب با هر مشکل اعضای کمیسیون فرهنگی با متولی مربوطه به بحث، گفت وگو و تبادل نظر بنشینند و در نهایت برای تحقق راه حل ها تقویم اجرایی درنظر گرفته شود. در غیر این صورت 14 تیر ماه سال آینده نیز ممکن است مشکلات فعلی را دوباره شاهد باشیم.

توجه ریشه ای به مسائل صنعت نشر
باید ریشه ای با مسائل حوزه صنعت نشر و کتاب برخورد کنیم. شخصا معتقدم، حوزه نشر و کتاب باید جزو اولویت های کمیسیون فرهنگی قرار بگیرد؛ چراکه کتاب در حوزه فرهنگ، نقش مادر و تعیین کننده دارد. باید به پدید آورندگان کتاب که زاییده اندیشه ها، بینش ها و تجارب هستند و بدون آن ها ظهور و بروز پیدا نمی کند، توجه شود. براساس آشنایی با اعضای کمیسیون فرهنگی امید وارم توجه ویژه ای به این عرصه مبذول بدارند تا در افق پیش رو بیش از گذشته شاهد گسترده شدن چتر حمایتی برسر اهل قلم باشیم.

در بازار نشر با توجه به افزایش قیمت کاغذ برای خرید از سوی جامعه هدف، رغبت وجود ندارد؛ به جز افرادی مانند دانش آموزان و دانشجویان و مخاطبان علاقه مند به پژوهش. باید کاری کنیم، کتاب برسر سفره فرهنگی مردم جایگاه خود را به دست بیاورد. همچنین لازم است در قیمت تمام شده کتاب ، تجدید نظر شود و لازمه تحقق این هدف اصلاح گام های ابتدایی است. وقتی ناشر با قیمت گزاف کاغذ، تهیه می کند، نباید انتظار داشت، کتاب را با قیمت کمتر عرضه کند.

یکی از تجارب مهم شما، فعالیت به عنوان مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان گلستان بوده است. با توجه به این سابقه هشت ساله، فکر می کنید علاوه بر موضوع کاغذ نشر در حوزه های دیگر از جمله ترویج کتابخوانی، کمیسیون فرهنگی چگونه می تواند سیاست گذرای کند؟
بدون توجه به لزوم رفع موانع، ایجاد سهولت و لزوم افزایش قدرت خرید، نمی توانیم انتظار افزایش سرانه مطالعه را داشته باشیم. کتاب جزو محصولات فکری و فرهنگی جامعه محسوب می شود. اگر قیمت کتاب بالا باشد، رغبت خرید کاهش پیدا می کند. نخستین گام را باید از حوزه کاغذ شروع کنیم.

در گام بعدی گسترده شدن چتر حمایتی بر سر پدید آورندگان است؛ به عبارت دیگر به موازات اینکه باید در قیمت کاغذ تجدید نظر شود، کتاب باید در سبد زندگی خانواده ها، سهم خودش را پیدا کند. بنابراین دستگاه های متولی باید چتر حمایتی برای اهل قلم داشته باشند.

نمایشگاه های استانی کتاب باید تقویت شوند
حتما باید زمینه عرضه درست کتاب را فراهم کنیم. علاوه براین؛ برگزاری نمایشگاه های استانی اقدام قابل توجهی است که باید گسترده شود اما درچند سال گذشته، به دلیل افزایش قیمت کاغذ استقبال از این رویداد فرهنگی کاهش پیدا کرده است. برای افزایش تمایل مردم به نمایشگاه های استانی و در مجموع خرید کتاب، باید در میزان حمایت ها برای خرید، تجدید نظر کنیم؛ به این معنا که باید حمایت ها را افزایش دهیم؛ از جمله با افزایش درصد تخفیف خرید کتاب. این اقدام می تواند د رهمه گروه های سنی رغبت خرید و مطالعه کتاب را ایجاد کند.

موضوع لایحه مالکیت فکری سال هاست در مجلس شورای اسلامی به بحث و بررسی گذاشته می شود و مسئولان فرهنگی در دولت امید وارند در یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی سرنوشت این لایحه مشخص شود. آیا این انتظار به پایان می رسد؟
با توجه به اینکه مقام معظم رهبری در پیام به مناسبت آغاز به کار یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی، به طور ویژه کنار مولفه اقتصاد از فرهنگ به عنوان اولویت جدی، مجلس یاد کردند؛ بنابراین کمیسیون فرهنگی رسالت سترگ و سنگین تری در مقایسه با ادورار گذشته برعهده دارد.

با توجه به منویات رهبری، انتظار جامعه، صاحبان آثار و اهالی نشر از کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی افزایش پیدا کرده است. براساس این تاکیدات من خوش بین هستم که سرنوشت این لایحه که ضرورت اجتناب ناپذیر است، مشخص شود. اگر بنا است اعتماد اهل قلم را جلب کنیم، باید به استاندارد ها پایبند باشیم و به عنوان راهبرد قانونی در دستور کار قرار بگیرد.
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)،
خبرگزاری کتاب ایران

14 تیر ماه با عنوان اهل قلم نام گذاری شده است. مهمترین برنامه های کمیسیون فرهنگی یازدهمین مجلس شورای اسلامی که به تازگی اعلام شده اند، برای حمایت از این قشر چیست؟

توجه ریشه ای به مسائل صنعت نشر
توجه ریشه ای به مسائل صنعت نشر

یکی از تجارب مهم شما، فعالیت به عنوان مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان گلستان بوده است. با توجه به این سابقه هشت ساله، فکر می کنید علاوه بر موضوع کاغذ نشر در حوزه های دیگر از جمله ترویج کتابخوانی، کمیسیون فرهنگی چگونه می تواند سیاست گذرای کند؟

نمایشگاه های استانی کتاب باید تقویت شوند
نمایشگاه های استانی کتاب باید تقویت شوند

موضوع لایحه مالکیت فکری سال هاست در مجلس شورای اسلامی به بحث و بررسی گذاشته می شود و مسئولان فرهنگی در دولت امید وارند در یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی سرنوشت این لایحه مشخص شود. آیا این انتظار به پایان می رسد؟

ایرنا نوشت : توسعه فرهنگ مطالعه در جامعه مدرن کنونی که تکنولوژی به سبک های مختلف و در قالب جاذبه های جدید مردم را به خود می خواند و تاحدودی آنها را از کتاب و فرهنگ مکتوب دور می کند، دغدغه تمامی ملت ها و دولت هاست، امری که از پیامد آن با عنوان کاهش سرانه مطالعه یاد می کنند و تلاش در قالب ایده پردازی برای افزایش این سرانه چالش فرهنگ دوستان است.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در مراسم انتخاب پایتخت کتاب سال 99 در اواخر سال گذشته اعلام کرد: مطابق پیمایش مصرف فرهنگی ایرانیان که در سال جاری توسط پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات انجام شده است، نیمی از جامعه ایرانی کتابخوان هستند و به طور متوسط هفته ای 3.7 ساعت کتاب می خوانند. همچنین مطابق همین پژوهش، جامعه جوان 15 تا 25 ساله ما نیز به طور متوسط هفته ای 3.9 ساعت مطالعه دارند و 70 درصد این بازه جمعیتی، کتاب می خوانند. در عین حال، همین پژوهش به ما می گوید که تنها یک پنجم از جمعیت های حاضر در پایگاه های اقتصادی پایین جامعه اهل مطالعه هستند. اگر ما به دنبال توسعه فرهنگی هستیم، باید قبول کنیم این گزاره که تنها نیمی از ایرانیان کتاب می خوانند، مطلوب نیست و باید ارتقا پیدا کند.
این امر هم برنامه ریزی می طلبد و هم حرکت در مسیر چشم انداز و بی تردید برنامه ریزی در مقوله های فرهنگی این چنینی نیازمند ابتکار، نوآوری و ایده پردازی و البته تلاش در جهت همه گیری فعالیت های توسعه کتابخوانی و عمومی کردن آن در سراسر کشور است.

یکی از طرح هایی که به منظور گسترش عدالت فرهنگی در سراسر کشور و پشتیبانی از اقدامات انجام شده و دیگر ایده های ابتکاری در حوزه کتاب و کتابخوانی و جلب توجه سازمان ها و نهادهای مرتبط به اهمیت کتاب در جامعه، برگزار می شود جشنواره روستاها و عشایر دوستدار کتاب است.

جشنواره روستاها و عشایر دوستدار کتاب برنامه ای است که هر سال با محوریت معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و با همکاری مجموعه ای از دستگاه های دولتی و غیردولتی اجرا می شود. بر این اساس هر سال 10 روستا یا آبادی عشایری به عنوان روستاها و عشایر دوستدار کتاب معرفی می شوند.

برای شرکت در این جشنواره، روستاها باید ضمن معرفی ویژگی های خاص فرهنگی و اجتماعی روستا، مجموعه فعالیت ها، طرح ها و برنامه های اجرایی خود را برای تقویت زیرساخت های کتاب خوانی و ترویج عمومی کتاب در روستا معرفی کنند.

هدف این جشنواره حمایت از اقدام های انجام شده در روستاها و پشتیبانی از پیشنهادهای ابتکاری در حوزه کتاب و کتاب خوانی در روستاها و معرفی فعالیت های فرهنگی و ترویجی مرتبط با کتاب خوانی است که با مشارکت مردم و دستگاه های فعال در روستا انجام شده یا اجرای آن برای سال آینده پیش بینی شده است. تلاش برای تأمین بودجه های لازم برای گسترش فعالیت های مربوط به کتاب و کتاب خوانی در روستاها و توجه دادن مردم و نهادهای روستایی به اهمیت کتاب و فرهنگی تر شدن فضای روستاها و نیز پر کردن اوقات فراغت کودکان و نوجوانان روستایی با کتاب از دیگر اهداف این جشنواره است.

از همین رو با همکاری تعدادی از دستگاه های دولتی و غیردولتی در هر استان، دبیرخانه ای تشکیل می شود تا هدایت کننده جشنواره در استان باشد. هر روستا بر اساس فراخوان جشنواره، مدارک و مستندات خود که مبنی بر فعالیت های مرتبط با کتاب و کتاب خوانی آن روستاست را با امضای دهیار و رئیس شورای اسلامی روستا، همراه با فرم های تکمیل شده به دبیرخانه استانی جشنواره مستقر در ادارات کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ها یا دبیرخانه مرکزی در تهران ارسال می کند.

دهیاران، شورای اسلامی روستا، بخشداران، کانون های فرهنگی و هنری مساجد، مدارس و سایر نهادهای فرهنگی و تشکل های مردمی نقش مهمی در معرفی روستاهای دوستدار کتاب دارند.
در نخستین دوره از برگزاری این جشنواره 620 روستا شرکت کردند که در سال دوم این رقم به 800 روستا افزایش پیدا کرد. پس از چند مرحله داوری و ارزیابی مجموعه فعالیت ها و برنامه های این روستاها، 20 روستا به عنوان نامزد و در مرحله نهایی داوری، 10 روستا به عنوان روستای دوستدار کتاب ایران معرفی شد؛ روستای رحیم آباد کرمان، روستای ضامن جان استان مرکزی، روستای دهکوهان کرمان، روستای ابراهیم آباد یزد، روستای ینگیجه کردستان، روستای گوگ تپه آذربایجان غربی، روستای ابویسان خراسان رضوی، روستای رمین سیستان و بلوچستان، روستای پوده اصفهان و روستای خرماکلا استان مازندران.
داوری جشنواره بر اساس شاخص های از پیش تعیین شده و مشخصی به شرح ذیل انجام شد: فعالیت هر روستا تا چه میزان بر اساس نیازهای محلی، آیین های بومی و ارزش های دینی و ملی تعریف شده باشد، این فعالیت ها از مشارکت مردمی و جلب پشتیبانی دستگاه های اجرایی برای تأمین هزینه ها و سرمایه گذاری برخوردار باشد، فعالیت های همه اهالی روستا را شامل شود که البته طراحی یا اجرای برنامه برای زنان، کودکان و نوجوانان از شاخص های تأثیرگذار است، برنامه و شیوه اجرای آن از خلاقیت و نوآوری برخوردار باشد، گستره اجرای برنامه می تواند در سطح روستا یا فراتر از روستا باشد، برنامه مذکور قابلیت الگوبرداری و استمرار و مداومت داشته باشد، فضاها و بناهای تأسیس شده حوزه کتاب روستا باید فعال باشد، برنامه های پیش بینی شده برای آینده، قابلیت و ضمانت اجرا داشته باشد، بیشترین تأثیر با کمترین هزینه حاصل آمده باشد، برنامه ها مبتنی بر منابع، امکانات و ظرفیت های محلی باشد.

همچنین داشتن کتابخانه و تعداد اعضا، فعالیت های جنبی کتابخانه، گروه سنی و جنسیت اعضا، فعالیت های فرهنگی روستا (نظیر جشنواره ها، مسابقات کتاب خوانی) و مشارکت مردم در این برنامه ها از دیگر شاخص هایی بوده است که در داوری ها لحاظ شده است.

از سال 1393 و در طول شش دوره از برگزاری این جشنواره، هر ساله 10 روستا و گروه عشایری به عنوان روستاها و عشایر دوستدار کتاب برگزیده شده و یک روستا به عنوان برگزیدۀ برگزیده ها موفق به دریافت جایزه استمرار شده است.

ششمین جشنواره روستاها و عشایر دوستدار کتاب ایران از ابتدای تیرماه 98 با اعلام فراخوان آن از سوی دفتر مطالعات و برنامه ریزی فرهنگی و ستاد هماهنگی شهرها و روستاهای دوستدار کتاب معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به تمامی نهادها و سازمان های ذی ربط از جمله نهادها و سازمان های دولتی و غیر دولتی همچون نهاد کتابخانه های عمومی کشور، معاونت توسعه مناطق محروم رئیس جمهوری، سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی، سازمان شهرداری ها و دهیاری ها، ستاد عالی کانون های فرهنگی و هنری مساجد کشور، خانه کتاب، کمیسیون ملی یونسکو، اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران، انجمن کتابداری واطلاع رسانی ایران و شبکه روستاهای دوستدار کتاب، انجمن نویسندگان کودک و نوجوان و بخش خصوصی و فعالان فرهنگی و تشکل های مردم نهاد شروع به کار کرد.

با اعلام فراخوان ارسال آثار روستاهای متقاضی شرکت در این جشنواره، 1419 روستا و منطقه عشایری از سراسر کشور آثار و مستندات خود را به دبیرخانه مرکزی ستاد هماهنگی شهرها و روستاهای دوستدار کتاب معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ارسال کردند.

در این دوره نسبت به دوره های گذشته کیفیت آثار ارسالی از رشد قابل توجهی برخوردار بود و هیئت داروان این جشنواره در مرحله اول 126 روستا و منطقه عشایری را برای داوری در مرحله دوم انتخاب کردند. داوران مرحله دوم این جشنواره از میان 126 اثر راه یافته به این مرحله 60 روستا و منطقه عشایری از 23 استان را به عنوان برگزیدگان مرحله دوم این جشنواره انتخاب و به دبیرخانه جشنواره برای داوری نهایی معرفی کردند.

از میان 60 روستای راه یافته به مرحله نهایی این جشنواره و 6 روستا و منطقه عشایری در بخش استمرار، رقابت کردند که در نهایت و پس از داوری پایانی 11 روستا و منطقه عشایری شامل روستای زوارم خراسان شمالی، وادقان اصفهان، سیدآباد آذربایجان غربی، بنه گز بوشهر، علویه فارس، خیرآباد جلیل کهگیلویه و بویر احمد، خورشید مازندران، ایسین هرمزگان، سیدشهاب همدان، گردکوه یزد و پوده اصفهان به عنوان روستاهای برگزیده معرفی شدند.
یکی از دستاوردهای ارزشمند این طرح تکاپویی است که در طول دوره برگزاری روستاها و مناطق عشایری را به سمت وسوی برنامه های فرهنگی و انزواگریزی کتاب و کتابخوانی در این مناطق که به واسطه شرایط جغرافیایی تاحدودی از مرکزیت برنامه ها دور هستند.
مشارکت عمومی شکل گرفته در راستای این طرح و امید به فراگیری ایده های نوآورانه در عرصه کتابخوانی در این مناطق که بسیاری از آنها دورافتاده اند را از افزایش تدریجی تعداد روستاها و مناطق عشایری شرکت کننده در جشنواره در طول شش دوره برگزاری می توان نتیجه گرفت. به طوری که در سال اول اجرای این طرح 620 روستا از 24 استان، سال دوم 800 روستا از 27 استان، سال سوم 952 روستا از 30 استان، دوره چهارم 1300 ، دوره پنجم 1406 و دوره ششم 1419 روستا از تمامی استان های کشور در این جشنواره شرکت کردند.

تداوم چنین طرح هایی علاوه بر امیدآفرینی برای افزایش سرانه مطالعه برای مردمان روستا و عشایر، امید مشارکت و حضور موثر در فعالیت ها و بستر سازی ارتباطی با سایر فعالان فرهنگی در نقاط دیگر را نیز می آفریند.

ایرنا نوشت : توسعه فرهنگ مطالعه در جامعه مدرن کنونی که تکنولوژی به سبک های مختلف و در قالب جاذبه های جدید مردم را به خود می خواند و تاحدودی آنها را از کتاب و فرهنگ مکتوب دور می کند، دغدغه تمامی ملت ها و دولت هاست، امری که از پیامد آن با عنوان کاهش سرانه مطالعه یاد می کنند و تلاش در قالب ایده پردازی برای افزایش این سرانه چالش فرهنگ دوستان است.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در مراسم انتخاب پایتخت کتاب سال 99 در اواخر سال گذشته اعلام کرد: مطابق پیمایش مصرف فرهنگی ایرانیان که در سال جاری توسط پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات انجام شده است، نیمی از جامعه ایرانی کتابخوان هستند و به طور متوسط هفته ای 3.7 ساعت کتاب می خوانند. همچنین مطابق همین پژوهش، جامعه جوان 15 تا 25 ساله ما نیز به طور متوسط هفته ای 3.9 ساعت مطالعه دارند و 70 درصد این بازه جمعیتی، کتاب می خوانند. در عین حال، همین پژوهش به ما می گوید که تنها یک پنجم از جمعیت های حاضر در پایگاه های اقتصادی پایین جامعه اهل مطالعه هستند. اگر ما به دنبال توسعه فرهنگی هستیم، باید قبول کنیم این گزاره که تنها نیمی از ایرانیان کتاب می خوانند، مطلوب نیست و باید ارتقا پیدا کند.
این امر هم برنامه ریزی می طلبد و هم حرکت در مسیر چشم انداز و بی تردید برنامه ریزی در مقوله های فرهنگی این چنینی نیازمند ابتکار، نوآوری و ایده پردازی و البته تلاش در جهت همه گیری فعالیت های توسعه کتابخوانی و عمومی کردن آن در سراسر کشور است.

یکی از طرح هایی که به منظور گسترش عدالت فرهنگی در سراسر کشور و پشتیبانی از اقدامات انجام شده و دیگر ایده های ابتکاری در حوزه کتاب و کتابخوانی و جلب توجه سازمان ها و نهادهای مرتبط به اهمیت کتاب در جامعه، برگزار می شود جشنواره روستاها و عشایر دوستدار کتاب است.

جشنواره روستاها و عشایر دوستدار کتاب برنامه ای است که هر سال با محوریت معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و با همکاری مجموعه ای از دستگاه های دولتی و غیردولتی اجرا می شود. بر این اساس هر سال 10 روستا یا آبادی عشایری به عنوان روستاها و عشایر دوستدار کتاب معرفی می شوند.

برای شرکت در این جشنواره، روستاها باید ضمن معرفی ویژگی های خاص فرهنگی و اجتماعی روستا، مجموعه فعالیت ها، طرح ها و برنامه های اجرایی خود را برای تقویت زیرساخت های کتاب خوانی و ترویج عمومی کتاب در روستا معرفی کنند.

هدف این جشنواره حمایت از اقدام های انجام شده در روستاها و پشتیبانی از پیشنهادهای ابتکاری در حوزه کتاب و کتاب خوانی در روستاها و معرفی فعالیت های فرهنگی و ترویجی مرتبط با کتاب خوانی است که با مشارکت مردم و دستگاه های فعال در روستا انجام شده یا اجرای آن برای سال آینده پیش بینی شده است. تلاش برای تأمین بودجه های لازم برای گسترش فعالیت های مربوط به کتاب و کتاب خوانی در روستاها و توجه دادن مردم و نهادهای روستایی به اهمیت کتاب و فرهنگی تر شدن فضای روستاها و نیز پر کردن اوقات فراغت کودکان و نوجوانان روستایی با کتاب از دیگر اهداف این جشنواره است.

از همین رو با همکاری تعدادی از دستگاه های دولتی و غیردولتی در هر استان، دبیرخانه ای تشکیل می شود تا هدایت کننده جشنواره در استان باشد. هر روستا بر اساس فراخوان جشنواره، مدارک و مستندات خود که مبنی بر فعالیت های مرتبط با کتاب و کتاب خوانی آن روستاست را با امضای دهیار و رئیس شورای اسلامی روستا، همراه با فرم های تکمیل شده به دبیرخانه استانی جشنواره مستقر در ادارات کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ها یا دبیرخانه مرکزی در تهران ارسال می کند.

دهیاران، شورای اسلامی روستا، بخشداران، کانون های فرهنگی و هنری مساجد، مدارس و سایر نهادهای فرهنگی و تشکل های مردمی نقش مهمی در معرفی روستاهای دوستدار کتاب دارند.
در نخستین دوره از برگزاری این جشنواره 620 روستا شرکت کردند که در سال دوم این رقم به 800 روستا افزایش پیدا کرد. پس از چند مرحله داوری و ارزیابی مجموعه فعالیت ها و برنامه های این روستاها، 20 روستا به عنوان نامزد و در مرحله نهایی داوری، 10 روستا به عنوان روستای دوستدار کتاب ایران معرفی شد؛ روستای رحیم آباد کرمان، روستای ضامن جان استان مرکزی، روستای دهکوهان کرمان، روستای ابراهیم آباد یزد، روستای ینگیجه کردستان، روستای گوگ تپه آذربایجان غربی، روستای ابویسان خراسان رضوی، روستای رمین سیستان و بلوچستان، روستای پوده اصفهان و روستای خرماکلا استان مازندران.
داوری جشنواره بر اساس شاخص های از پیش تعیین شده و مشخصی به شرح ذیل انجام شد: فعالیت هر روستا تا چه میزان بر اساس نیازهای محلی، آیین های بومی و ارزش های دینی و ملی تعریف شده باشد، این فعالیت ها از مشارکت مردمی و جلب پشتیبانی دستگاه های اجرایی برای تأمین هزینه ها و سرمایه گذاری برخوردار باشد، فعالیت های همه اهالی روستا را شامل شود که البته طراحی یا اجرای برنامه برای زنان، کودکان و نوجوانان از شاخص های تأثیرگذار است، برنامه و شیوه اجرای آن از خلاقیت و نوآوری برخوردار باشد، گستره اجرای برنامه می تواند در سطح روستا یا فراتر از روستا باشد، برنامه مذکور قابلیت الگوبرداری و استمرار و مداومت داشته باشد، فضاها و بناهای تأسیس شده حوزه کتاب روستا باید فعال باشد، برنامه های پیش بینی شده برای آینده، قابلیت و ضمانت اجرا داشته باشد، بیشترین تأثیر با کمترین هزینه حاصل آمده باشد، برنامه ها مبتنی بر منابع، امکانات و ظرفیت های محلی باشد.

همچنین داشتن کتابخانه و تعداد اعضا، فعالیت های جنبی کتابخانه، گروه سنی و جنسیت اعضا، فعالیت های فرهنگی روستا (نظیر جشنواره ها، مسابقات کتاب خوانی) و مشارکت مردم در این برنامه ها از دیگر شاخص هایی بوده است که در داوری ها لحاظ شده است.

از سال 1393 و در طول شش دوره از برگزاری این جشنواره، هر ساله 10 روستا و گروه عشایری به عنوان روستاها و عشایر دوستدار کتاب برگزیده شده و یک روستا به عنوان برگزیدۀ برگزیده ها موفق به دریافت جایزه استمرار شده است.

ششمین جشنواره روستاها و عشایر دوستدار کتاب ایران از ابتدای تیرماه 98 با اعلام فراخوان آن از سوی دفتر مطالعات و برنامه ریزی فرهنگی و ستاد هماهنگی شهرها و روستاهای دوستدار کتاب معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به تمامی نهادها و سازمان های ذی ربط از جمله نهادها و سازمان های دولتی و غیر دولتی همچون نهاد کتابخانه های عمومی کشور، معاونت توسعه مناطق محروم رئیس جمهوری، سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی، سازمان شهرداری ها و دهیاری ها، ستاد عالی کانون های فرهنگی و هنری مساجد کشور، خانه کتاب، کمیسیون ملی یونسکو، اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران، انجمن کتابداری واطلاع رسانی ایران و شبکه روستاهای دوستدار کتاب، انجمن نویسندگان کودک و نوجوان و بخش خصوصی و فعالان فرهنگی و تشکل های مردم نهاد شروع به کار کرد.

با اعلام فراخوان ارسال آثار روستاهای متقاضی شرکت در این جشنواره، 1419 روستا و منطقه عشایری از سراسر کشور آثار و مستندات خود را به دبیرخانه مرکزی ستاد هماهنگی شهرها و روستاهای دوستدار کتاب معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ارسال کردند.

در این دوره نسبت به دوره های گذشته کیفیت آثار ارسالی از رشد قابل توجهی برخوردار بود و هیئت داروان این جشنواره در مرحله اول 126 روستا و منطقه عشایری را برای داوری در مرحله دوم انتخاب کردند. داوران مرحله دوم این جشنواره از میان 126 اثر راه یافته به این مرحله 60 روستا و منطقه عشایری از 23 استان را به عنوان برگزیدگان مرحله دوم این جشنواره انتخاب و به دبیرخانه جشنواره برای داوری نهایی معرفی کردند.

از میان 60 روستای راه یافته به مرحله نهایی این جشنواره و 6 روستا و منطقه عشایری در بخش استمرار، رقابت کردند که در نهایت و پس از داوری پایانی 11 روستا و منطقه عشایری شامل روستای زوارم خراسان شمالی، وادقان اصفهان، سیدآباد آذربایجان غربی، بنه گز بوشهر، علویه فارس، خیرآباد جلیل کهگیلویه و بویر احمد، خورشید مازندران، ایسین هرمزگان، سیدشهاب همدان، گردکوه یزد و پوده اصفهان به عنوان روستاهای برگزیده معرفی شدند.
یکی از دستاوردهای ارزشمند این طرح تکاپویی است که در طول دوره برگزاری روستاها و مناطق عشایری را به سمت وسوی برنامه های فرهنگی و انزواگریزی کتاب و کتابخوانی در این مناطق که به واسطه شرایط جغرافیایی تاحدودی از مرکزیت برنامه ها دور هستند.
مشارکت عمومی شکل گرفته در راستای این طرح و امید به فراگیری ایده های نوآورانه در عرصه کتابخوانی در این مناطق که بسیاری از آنها دورافتاده اند را از افزایش تدریجی تعداد روستاها و مناطق عشایری شرکت کننده در جشنواره در طول شش دوره برگزاری می توان نتیجه گرفت. به طوری که در سال اول اجرای این طرح 620 روستا از 24 استان، سال دوم 800 روستا از 27 استان، سال سوم 952 روستا از 30 استان، دوره چهارم 1300 ، دوره پنجم 1406 و دوره ششم 1419 روستا از تمامی استان های کشور در این جشنواره شرکت کردند.

تداوم چنین طرح هایی علاوه بر امیدآفرینی برای افزایش سرانه مطالعه برای مردمان روستا و عشایر، امید مشارکت و حضور موثر در فعالیت ها و بستر سازی ارتباطی با سایر فعالان فرهنگی در نقاط دیگر را نیز می آفریند.
ایرنا نوشت

گسترش عدالت فرهنگی

جشنواره روستاها و عشایر دوستدار کتاب

به گزارش خبرگزاری مهر ، محسن جوادی معاون امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به مناسبت فرارسیدن 14 تیر، با صدور پیامی روز قلم را به اصحاب فرهنگ و قلم تبریک گفت.

مشروح متن پیام جوادی به این ترتیب است:

به نام خداوند جان و خرد - کزین برتر اندیشه بر نگذرد

خداوند که اوج اندیشه آدمی است هم به جان آدمی و هم به قلم سوگند خورده است. جان آدمی از آن روی که خود صنع زیبای الهی است و به قلم زیرا با نوشتن شکوه جان انسان را عیان می سازد و راه تعالی او را نشان می دهد.

پاسداشت قلم، پاسداشت کسانی است که خود را وقف تعالی خود و دیگران می کنند و با نوشتن، چراغی را فرا روی نسل خود و آیندگان می افروزند.

اینجانب وظیفه خود می دانم که همزمان با روز قلم، به رسم ادب در محضر بزرگان و اهالی قلم باشم اما ناگفته پیداست که پایبندی و التزام همه ما به سلامت این عزیزان بیش از هر چیز اهمیت دارد.

ضمن آرزوی تندرستی برای عزیزان پیشکسوت و بهبود شرایط سلامت اجتماعی، امیدوارم در آینده ای نزدیک به محضر اهالی شریف قلم شرفیاب شوم.

روز قلم را به همه عزیزانی که هنوز و همیشه، عاشقانه جان در راه اندیشه نهاده اند و در این راه قلم می زنند، تبریک می گویم.

کد خبر 4965080

صادق وفایی

به گزارش فرهیختگان ، دم دمای انتخابات مجلس، کاندیداها در تبلیغ هایشان از وعده هایشان می گویند، از درست کردن وضع معیشتی تا راه انداختن کارخانه ای که سال هاست در شهرشان تعطیل شده است. اما اگر به این وعده ها و قول ها دقت کنید، خیلی کم از دغدغه های فرهنگی می شنویم. نمایندگان مجلس برای کمک به مردم به مجلس می روند برای اینکه حال بهتری ایجاد کنند و در کنار این حال بهتر، مشکلات شان را بشنوند و برای حل آن چاره ای بیندیشند. اما به غیر از رفع مشکلات و نگاه دقیق به مسائل معیشتی مردم، نمایندگان مجلس باید به مسائل و ظرفیت های حوزه فرهنگ که همچون اتمسفری است که جامعه در آن نفس می کشد، نیز آگاه باشند. در صفحه امروز به کمیسیون فرهنگی مجلس یازدهم پرداختیم. کمیسیونی که معمولا دیرتر از کمیسیون های دیگر تشکیل می شود؛ چون اولویت نمایندگان، حوزه های دیگر و کمیسیون های دیگر مجلس است. برای تحلیل این مساله هم فاکتورها و دلایل زیادی وجود دارد. این بار سراغ نمایندگان دوره جدید مجلس رفتیم که در این کمیسیون فعالیت می کنند و از آنها در مورد برنامه های فرهنگی و اهداف شان پرسیدیم.

کمیسیون فرهنگی اولویت دومم بود

حسین میرزایی، نماینده مردم استان اصفهان است. حوزوی و به گفته خودش علاقه مند به کارهای فرهنگی است. مدیر مدرسه علمیه بوده. با همان زنگ اول، گوشی را برمی دارد و وقتی خودم را معرفی می کنم و علت تلفن کردن را می گویم، از مصاحبه در این موضوع استقبال می کند. می گویم چرا کمیسیون فرهنگی را برای فعالیت در مجلس انتخاب کردید و در جواب می گوید: بنده با توجه به سوابق اجرایی و مدیریتی که داشتم ازجمله تحصیل و تدریس و همین طور روحانی بودنم، حضور و فعالیت در این کمیسیون را انتخاب کردم.

میرزایی با تایید اثرگذاری کمیسیون فرهنگی بر فضای فرهنگی کشور می گوید: فرهنگ از آن دست مقوله هایی است که در همه بخش های کشور، ازجمله بخش های اقتصادی، سیاسی و حتی بهداشت و درمان، کشاورزی و صنعت و به طور کل در همه چیز تاثیر دارد. بنابراین اگر کسی به این رویکرد توجه داشته باشد متوجه می شود که از جهت رتبه بندی، کمیسیون فرهنگی از مهم ترین کمیسیون ها در مجلس است و می تواند اثرگذاری مهمی در فضاهای فرهنگی کشور داشته باشد. رهبری هم در پیام افتتاحیه مجلس فرمودند، پس از اقتصاد، فرهنگ باید اولویت کاری مجلس باشد. بنابراین اگر نگاه درستی به فرهنگ داشته باشیم، متوجه می شویم که اثرگذارترین بخش در همه بخش های کشور، حوزه مسائل فرهنگی است.

وقتی صحبت هایش به اینجا می رسد از اولویتش در انتخاب کمیسیون ها می پرسم و می گوید: ما در استان مان یک سری مسائل دیگر داشتیم که آن مسائل برای استان ما بسیار جدی بود. اولویت اول برای من مساله آرد استان اصفهان بود و انتخاب اول بنده هم با توجه به ضرورتی که در استان مان داشتیم، کمیسیون فرهنگی نبود. اما از همان ایام تبلیغات و بعد از انتخاب شدن در مجلس یازدهم، ایده اصلی ام حضور در کمیسیون فرهنگی یا کمیسیون آموزش و تحقیقات بود. اما ضرورتی که در استان وجود داشت، انتخاب اولم را چیز دیگری قرار دادم و نهایتا در کمیسیون فرهنگی مشغول به کار شدم.

حضور در کمیسیون فرهنگی مستلزم رصد این حوزه است، برای همین سوال آخر را در مورد آخرین کتابی که خوانده است و آخرین فیلمی که دیده، می گذارم. مکثی می کند و می گوید: من آخرین کتابی که خواندم قرآن است. همین چند ساعت پیش قرآن خواندم و خیلی اهل کتاب های این جوری نیستم. بیشتر قرآن می خوانم. همچنین روز گذشته کتاب قانون بودجه 99 را مطالعه کردم. آخرین فیلمی که دیدم را هم باید بگویم؟!

تایید می کنم و می گوید: آخرین فیلمی که دیدم دیشب بود، اما اسمش را نمی گویم.

زندانی ها آخرین فیلمی است که دیدم

احمد راستینه هفشجانی، نماینده شهرکرد است و دکترای علوم سیاسی دارد، اما مسائل فرهنگی برایش مهم است. سوال اول را با اولویت بندی در انتخاب کمیسیون ها و چرایی انتخاب این کمیسیون شروع می کنم و می گوید: در پیام رهبری برای آغاز به کار مجلس یازدهم، دو مساله وجود داشت که ایشان به عنوان دو مساله اصلی کشور عنوان کردند. مساله اقتصاد و مساله فرهنگ. بسیاری از مسائل اقتصادی امروز جامعه مان هم ریشه در مسائل فرهنگی دارد، به عبارتی فرهنگ با توجه به اینکه هوایی است برای تنفس کردن و بستری است برای شکل گیری روابط صحیح اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بین تمام افراد یک جامعه، بسیار حائز اهمیت است. کمیسیون فرهنگی نقش بسیار مهم در ارتباط با چهار وزارتخانه و سازمان صداوسیما و سایر سازمان های فرهنگی می تواند ایفا کند.

موضوعات مهمی همچون خانواده، ورزش وجوانان، گردشگری، آموزش وپرورش و صداوسیما مباحث بسیار مهمی است که کمیسیون فرهنگی می تواند با برنامه ریزی صحیح و با حرکت به سمت طرح ها و قوانین از بسترهای سالم فرهنگی جامعه حمایت کند. یکی از مهم ترین موضوعات فرهنگی جامعه، مساله خانواده و جمعیت است که متاسفانه در کوران مسائل اقتصادی و سیاسی مغفول مانده است و امروزه خانواده به عنوان یک رکن حیاتی جامعه، مورد غفلت واقع شده است. مساله جمعیت یک مساله بسیار مهم است که متاسفانه سال گذشته میزان موالید ما نسبت به سال 97، 170 هزار نفر کاهش داشته است و این مساله نشانه خطر جدی در حرکت به سمت یک جامعه کهنسال و پیر و فرسوده است. لذا اقتضا می کند که کمیسیون فرهنگی روی این مساله به صورت جدی و ویژه با یک برنامه مشخص ورود کند و آن را به یک سرانجامی برساند.

راستینه هفشجانی در بخشی دیگری از صحبت هایش به مساله فضای مجازی هم اشاره کرد و گفت: مساله دیگری که باید در فضای فرهنگی امروز کشور مورد بررسی قرار داد؛ مساله فضای مجازی است، این فضا به قدری اهمیت دارد که رهبری در سخنرانی شان فرمودند که اگر من رهبر انقلاب نبودم، مسئولیت فضای مجازی کشور را به عهده می گرفتم. امروز متاسفانه فضای مجازی کشور ما که باید بستر مهمی برای تبادلات سالم فرهنگی، رفتاری و اخلاقی باشد و همچنین یک بستر مهمی برای شبکه سازی دولت الکترونیک باشد، متاسفانه یک سوم پهنای باند اینترنت کشور را در اختیار یک پیام رسان خارجی قرار داده است که به هیچ وجه به مباحث دینی، فرهنگی و اخلاقی پایبند نیست. لذا سازماندهی شبکه اینترنت ملی و همچنین شبکه پیام رسان های خارجی یکی دیگر از اولویت هایی است که باید به آن پرداخته شود. جمیع این مباحث هر فرد دغدغه مندی را در عرصه فرهنگی به این می رساند که کمیسیون فرهنگی مجلس را به عنوان یکی از جایگاه های مهم و تاثیرگذار بخش فرهنگی کشور مورد توجه قرار بدهد برای همین کمیسیون فرهنگی را با این نکاتی که عرض کردم انتخاب کردم. این کمیسیون اولویت اول من بود.

از راستینه هفشجانی در مورد حضورش در عرصه های فرهنگی که این روزها جوان ها با آن درگیر هستند سوال می کنم. اینکه چقدر این فضا توسط نمایندگان مجلس رصد می شود. او می گوید: مجموعه مباحث حوزه فرهنگی بسیار گسترده است. من فقط به بخشی از آنها اشاره کردم و دلایل اهمیت این کمیسیون را شرح دادم وگرنه حوزه سینما و تئاتر یک مجموعه مباحث بسیار گسترده دارد. مثلا سینمای ما به جای حرکت به سمت یک سینمای مبتنی بر فرهنگ غنی ایرانی- اسلامی و با افق و چشم انداز حرکت به سمت تمدن نوین اسلامی باید بیاید فعال شود؛ اما متاسفانه امروز گرفتار حواشی است و نتوانسته درست این نقش مهم را ایفا کند. مثلا حوزه تئاتر، یکی از مسائل مهم فرهنگی ماست که اوجش را در شبیه خوانی و تعزیه از خیلی سال قبل تا به امروز شاهد هستیم. باید به حوزه تئاتر نگاه جدی تری داشته باشیم. مساله کتاب و افزایش سرانه مطالعاتی در کشور باید یک اتفاق مهم را رقم بزند یا حوزه حجاب و عفاف و مباحث اجتماعی که امروز با آن روبه رو هستیم خیلی مساله مهمی است. مباحث مربوط به خانواده و افزایش طلاق از آسیب های جدی این حوزه است و باید برایش یک برنامه ریزی درست انجام شود. در حوزه ورزش در همین یکی دو هفته با چه قراردادهای ناسالمی روبه رو بودیم که متاسفانه همچنان در حال اتفاق افتادن است.

به عنوان سوال آخر، از آخرین کتابی که خوانده و آخرین فیلمی که دیده است می پرسم و می گوید: آخرین کتاب طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن به قلم مقام معظم رهبری بود که مجموعه سخنرانی های ایشان در سال 52 در مشهد است. قبل از جواب دادن در مورد آخرین فیلمی که دیده است از کسانی که کنارش بودند سوالی کرد و گفت: آخرین فیلم سینمایی که دیدم فیلم زندانی ها به کارگردانی مسعود ده نمکی بود.

به جای فیلم، اخبار می بینم

حسین جلالی، نماینده شهرستان رفسنجان و انار است و دکترای حوزوی دارد. وقتی می پرسم چرا این کمیسیون را برای فعالیت در مجلس یازدهم انتخاب کرده است، می گوید: با توجه به اینکه سبقه فرهنگی داشتم و رشته تحصیلی ام هم مرتبط با این موضوع بود متناسب ترین کمیسیونی که می توانستم انتخاب کنم، کمیسیون فرهنگی بود.

می پرسم معمولا کمیسیون فرهنگی، آخرین کمیسیونی است که اعضای آن مشخص می شوند و خیلی ها تمایلی به حضور در این کمیسیون ندارند. علت این مساله را چه چیزی می دانید؟ می گوید: مساله فرهنگ مهم است. رهبری هم بر این مساله همیشه تاکید دارند و زیربنای همه مسائل، فرهنگ است اما ممکن است شرایطی پیش بیاید که ما رویکردمان را تغییر دهیم و مسائل اقتصادی و معیشتی مردم را در اولویت قرار دهیم. اگر شرایط عادی بود، بعید می دانم که نماینده ها انتخاب شان این طور بود که فرهنگ آخرین مرحله باشد. ببینید هیچ وقت آمپول زدن در بین مردم به طور معمول اصالت ندارد اما وقتی فردی بیمار می شود؛ باید آن را در اولویت قرار دهیم. وقتی اقتصاد ما بیمار است ناخودآگاه اقتصاد در اولویت قرار می گیرد. مردم هم وقتی نماینده شان را انتخاب می کنند اولین تقاضایشان بحث رفاه و معیشت است. بنابراین نماینده ها قصد سویی ندارند. من می دانم که فرهنگ بسیار مظلوم است، اما مسائل اقتصادی فعلا در اولویت قرار دارد. البته این را می دانیم که تا فرهنگ ما اصلاح نشود، مسائل دیگرمان درست نخواهد شد.

از دغدغه هایش در حوزه فرهنگی می پرسم و می گوید: مساله خانواده برای من جدی است و حتما در مورد این موضوع فعالیت انجام خواهم داد. مساله بعدی بحث جمعیت است. جمعیت ما به سمت پیر شدن می رود. باید برای فرزندآوری و فرزندپروری برنامه داشته باشیم. اینها خیلی مسائل مهمی است. مساله دیگر بحث فضای مجازی و سامان بخشی به این فضاست. بحث اینترنت ملی است. اینکه در پیام رسان ها چرا باید از پیام رسان های خارجی استفاده کنیم؟ چرا باید پهنای باند اینترت مان در اختیار دشمن باشد. ما خودمان می توانیم از این موضوع استفاده کنیم.

صحبت هایش که به اینجا می رسد، می گویم: مطمئنا فضای مجازی مهم است. آیا شما راه حلی که برای مسائل فضای مجازی درنظر گرفتید، فیلتر کردن برخی از همین شبکه های مجازی خارجی است؟

سریع جواب می دهد و می گوید: نه، بحث ما اصلا سلبی نیست. اتفاقا در مورد ایجابی شدن صحبت می کنیم. می گوییم چرا این امکانات و فضا که دیگران از آن استفاده می کنند، خودمان استفاده نکنیم. ببینید وزیر ارتباطات می گوید من اتوبان 6 بانده ای برای شما درست کردم و بیاید در این اتوبان حرکت کنید. اما به من دوچرخه داده است و به آن خارجی، ماشین خارجی. مشخص است که او می تواند از این امکانات بیشترین استفاده را ببرد و من نمی توانم. حرف مان این است که چرا از این امکانات مان استفاده نمی کنیم. از شبکه های پیام رسان داخلی حمایت نمی شود. باید زیرساخت های آنها آماده شود.

از او هم در مورد آخرین کتابی که خوانده است و همچنین آخرین فیلمی که دیده است می پرسم و می گوید: در حوزه انتخابیه ام هستم و مراجعه کننده زیاد دارم. خیلی نمی توانم پاسخ بدهم. من حقیقتا از دیدن فیلم معذورم چون از صبح تا شب، یا در مجلس هستم یا در حوره انتخابیه. فقط اگر فرصت کنم اخبار گوش می دهم. بیشتر هم طرفدار کتاب های ساندویچی هستم. سه روز در قیامت آخرین کتابی است که خوانده ام. اتفاقا 500 جلد از این کتاب را گرفتم و هدیه دادم.

انتخابم کمیسیون فرهنگی نیست

سیدمجتبی محفوظی، نماینده آبادان است. دکترا دارد. اسمش در لیست کمیسیون فرهنگی است اما وقتی از حضورش در این کمیسیون می پرسم، می گوید: من حق دارم که کمیسیونم را خودم انتخاب کنم و انتخابم کمیسیون فرهنگی نبوده است. به این کاری که دوستانم انجام دادند و اسمم را در این کمیسیون قرار دادند، اعتراض دارم. من خودم را عضو این کمیسیون نمی دانم. از شما می خواهم که این موضوع را خبری کنید. در اولویت های من اصلا کمیسیون فرهنگی نبوده است. نه اولویت اول، نه حتی اولویت دهم. من در کمیسیون انرژی مجلس حضور دارم.

تورق کتابی با موضوع شهید سلیمانی

مجید نصیرایی، نماینده فردوس و طبس است و مدیر حوزه های علمیه استان شان بوده. او در مورد حضورش در کمیسیون فرهنگی مجلس می گوید: طبیعی است که یک سری از فعالیت های انتخاباتی من در همین حوزه فرهنگی بوده است. چون سابقه حوزه هم دارم و معتقدم ریشه بسیاری از مسائل ما در جامعه، همین مسائل فرهنگی است. مدیریت هایمان در عرصه های مختلف که مردم گرفتارند و بعضا گلایه دارند، ریشه اش را که نگاه می کنیم عمده اش همین مسائل فرهنگی و اعتقادی است.

وقتی از اولویت های انتخابش برای کمیسیون ها می پرسم، می گوید: من سه اولویت برای خودم از همان روزهای اول انتخاب کردم. مشورت هایی هم با برخی دوستان و مشاورانم هم داشتم. به این نتیجه رسیدم که کمیسیون های فرهنگی، اجتماعی و اصل 90 را برای خودم انتخاب کنم.

او در مورد اینکه چه مسائلی برای ارتقای فرهنگ، مدنظرش است، می گوید: جلسه اول کمیسیون در هفته گذشته شکل گرفت و ما در همان جلسه، یک سری از مسائل را بررسی کردیم و دو سه محور به عنوان اصل و اولویت کمیسیون قرار گرفت. فکر می کنیم که بعد از گذشت 40 سال از انقلاب اسلامی و با شروع گام دوم انقلاب، یک آرایش جدید و یک تعریف نوِ متناسب با گام دوم و نهادهای فرهنگی کشور لازم داریم. چون یک خلأیی را احساس می کنیم. یک موازی کاری هایی فرهنگی در کشور وجود دارد. یک سری نارسایی ها در کشور را شاهد هستیم. باید از تجربیات این 40 ساله استفاده کنیم و یک آرایش جدید برای دستگاه های فرهنگی شکل دهیم. در چنین مختصاتی عملا باید ماموریت های جدیدی برای برخی نهادها تعریف شود.

نصیرایی در مورد دغدغه های این دوره مجلس برای ورود به مسائل فرهنگی می گوید: یکی از مهم ترین مسائل امروز در حوزه فرهنگ، فضای مجازی است که با ارائه محتوا باید وضعیت این فضا اصلاح شود. البته این موضوع کمیسیون های دیگر را هم درگیر خواهد کرد. مساله دیگر، مساله خانواده و جمعیت است. اینها مسائلی است که باید به آنها بپردازیم. البته ما در چند جلسه اول، باید سعی کنیم از نخبگان هر حوزه دعوت کنیم. تا آنها اولویت ها را برای مان مشخص کنند. تا ما هم در رصد این کارها قرار بگیریم. البته باید انتظارات شان را هم بشناسیم. ضعف ها را بررسی کنیم. قرار شد تا این باب در کمیسیون بسته نباشد. یک نمونه اش بحث فعالیت های قرآنی در کشور است، که باید فعالان قرآنی را رصد کنیم.

در مورد چگونگی نظارت و رصد نمایندگان مجلس بر موضوعات فرهنگی می پرسم و میرزایی در این باره می گوید: ما در این دوره خیلی نباید دنبال این باشیم که قانون در حوزه های مختلف وضع کنیم. البته این یک موضوع اولیه است. اما مساله مهم نظارت است که ما در این حوزه ضعف جدی داریم. نظارت به معنای مچ گیری نیست. حسن اجرا مدنظر ماست. بیاییم نظارت کنیم که قانونی که وضع شده، چطور اجرا شده و این مساله خیلی مهم است. این از آن دست مواردی است که کمتر به آن توجه شده است. ما شاید خیلی قانون در حوزه های مختلف داشته باشیم. اما نیاز به یک نظارت مستمر داریم. از نصیرایی در مورد آخرین فیلمی که دیده و همچنین آخرین کتابی که خوانده است، می پرسم و او می گوید: یک کتاب در مورد شهید سلیمانی تورق کردم. یک کتاب در مورد حوزه انتخابیه ام بوده است. آخرین فیلم را هم همین چند وقت قبل با خانواده دیدم که به وقت شام ابراهیم حاتمی کیا بود.

پایتخت آخرین فیلمی است که دیدم

جواد نیک بین، نماینده کاشمر، بردسکن و خلیل آباد است و تحصیلات حوزوی دارد. در مورد چرایی حضورش در کمیسیون فرهنگی می گوید: من کمیسیون فرهنگی را برای این انتخاب کردم که اولا؛ تخصص بنده مباحث فرهنگی و اجتماعی است، دوما؛ نیاز فعلی کشور به مباحث فرهنگی و اقتصادی است و فرهنگ است که اقتصاد و سیاست را درست می کند. درواقع فرهنگ، جهت دهی اقتصادی و سیاسی و اجتماعی می دهد و فکر می کنم که کارهای زمین مانده در مسائل فرهنگی زیاد داریم. نیک بین حرف هایش را این طور ادامه می دهد: نکته بعدی در عرصه فرهنگ، این است که ما موازی کاری زیاد داریم. ما به این کمیسیون آمدیم تا جلوی این موازی کاری ها را بگیریم و متولی اصلی مباحث فرهنگی را در کشور مشخص کنیم. سوال بعدی را در مورد اهداف کمیسیون می پرسم و او در این باره می گوید: برای اقدام اول باید نقشه راهی تهیه کنیم که ما در این چهار سال در کجا قرار گرفتیم و به کجا می خواهیم برسیم، چون تا نقشه راه نداشته باشیم نمی دانیم که در کجا قرار داریم. نکته بعدی این است که باید مباحث اقتصاد و فرهنگ را در اولویت کارهای کمیسیون فرهنگی قرار دهیم. مباحثی که با معیشت مردم سروکار دارد، حتی الامکان در کمیسیون فرهنگی باید در اولویت قرار بگیرد. و سوال آخرم هم از او در مورد آخرین کتابی است که خوانده و همچنین آخرین فیلمی که دیده است و او در این باره گفت: آخرین کتابی که خواندم تفسیر قرآن در نگاه امام(ره) بود که جلد دومش را تمام کردم و شب گذشته هم مثنوی مولوی را به پایان رساندم. خیلی اهل فیلم دیدن نیستم و آخرین فیلمی که دیدم سریال تلویزیونی پایتخت در ایام نوروز بود.

* نویسنده: عاطفه جعفری، روزنامه نگار

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم . روابط عمومی موسسه نمایشگاه های فرهنگی در واکنش به انتشار یادداشتی با عنوان اولویت های غیر فرانکفورتی نشر ایران را دریابید ، در تاریخ 10 تیر در خبرگزاری تسنیم توضیحاتی را در اختیار این خبرگزاری برای انتشار قرار داد.این توضیحات به شرح ذیل است:

1. ضمن تشکر از نویسنده یادداشت و دغدغه ارزشمند ایشان، نوشته حاضر نه در مقام جوابیه و دفاع، بلکه در جهت شفاف سازی و تنویر افکار عمومی تهیه و تقدیم شده است و استقبال از نظرات، انتقادات و پیشنهادات سازنده اصلی مهم و تعریف شده در ارتباطات برون سازمانی این موسسه به شمار می رود.

2. در یاداشت فوق اشاره به این نکته شده که نظر خواهی جامع از صنف نشر و فعالان در رویدادهای ملی و نمایشگاهی کتاب به منظور تعیین تکلیف این رویداد نیز صورت نگرفته است، توجه به این نکته ضروری است که نیمی از ترکیب اعضای شورای سیاست گذاری نمایشگاه بین المللی کتاب تهران را روسای صنوف مختلف نشر، نویسندگان و فعالان حوزه نشر تشکیل می دهند که نظرات آن ها برآیند نظرات اعضای نهادهای متبوعشان است و قطعا در تصمیمات تاثیر گذار خواهد بود.

3. نویسنده محترم یادداشت در بخشی از نوشته خود ضمن تمجید از مجریان نمایشگاه کتاب فرانکفورت به دلیل توجه به اقتصاد نشر با رعایت پروتکل های بهداشتی ( که برگزاری آن منوط به پروتکل های ماه اکتبراست)، این موسسه را به عنوان مجری نمایشگاه بین المللی کتاب تهران به بی برنامگی در قبال نمایشگاه متهم کرده است . جانب انصاف این بود که اولاً (برگزاری مشروط ) نمایشگاه کتاب فرانکفورت با نمایشگاه کتاب تهران که جمعیت بازدیدکننده به مراتب بالاتری دارد، مقایسه نشود و در ثانی در مراجعه یا تماس با این موسسه از روند و پیگیری امور نمایشگاه اطلاع موثق کسب کند، زیرا هیچ فعالیتی در ارتباط با نمایشگاه بین المللی کتاب تهران متوقف نشده است و مسئولان امر با تهیه پروتکل های مربوط به شدت تمام پیگیر تعیین تکلیف و وضعیت برگزاری آن هستند.

مزید بر موارد پیش گفته، انتشار فراخوان شرکت در نمایشگاه فرانکفورت به معنی عدم اهتمام بر پیگیری فعالیت های نمایشگاه بین المللی کتاب تهران نیست و این اقدام یکی از فعالیت های این موسسه در راستای عمل به وظایف ذاتی خود است و دستاندرکاران و کسانی که تجربه حضور در نمایشگاه فرانکفورت را دارند به خوبی واقفند که روند ثبت نام تا اخذ ویزا و ... برای حضور در این رویداد جهانی به شکل غرفه ملی پروسه ای زمانبر بوده و نیازمند برنامه ریزی دقیقی است که می طلبد از ماه ها قبل صورت بگیرد.

4. نسبت دادن انفعال و سستی به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و موسسه نمایشگاه های فرهنگی ایران نیز از دایره رعایت عدل و انصاف خارج است. زیرا چنانکه فعالان این حوزه استحضار دارند اعضای شورای سیاست گذاری، مدیران و مسئولان کمیته ها برای نمایشگاه سی و سوم بسیار زودتر از دوره های قبلی تعیین و اعلام شدند تا بر اساس جدول زمانی مشخص در روند اجرا تسریع شود. اما بروز شرایط جدید و درگیری کشور با ویروس کرونا همانند سایر فعالیت های عرصه فرهنگی و اقتصادی برگزاری آن را متوقف و منوط به بهبود شرایط نمود که تصمیم گیری زمان مناسب و صدور مجوز برگزاری آن بر اساس مصوبات هیئت محترم وزیران بر عهده ستاد ملی مبارزه با کرونا و جلب مشارکت سایر نهادهای دخیل در برگزاری است.

5. در پایان مجدداً مراتب سپاس و قدردانی خود را از آن خبرگزاری اعلام داشته و از تمامی دغدغه مندان راستین فرهنگ کتاب و کتاب خوانی درخواست داریم تا چنانچه نظر، ایده، پیشنهاد و انتقادی در این حوزه دارند از طریق پست الکترونیک pr@tibf.ir به این مجموعه منتقل کنند.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار ایمنا ، یوسف حصیرچین، مترجم و نویسنده که کتاب "فرار از اردوگاه 14" را نیز به فارسی ترجمه کرده ؛ در صفحه اینستاگرام خود نوشت:

"چند ماهی بود که منتظر چاپ چهاردهم فرار از اردوگاه 14 بودم، هر چند وقت یک بار هم به خودم می گفتم خب چند سال از چاپ کتاب گذشته، چند کتاب دیگه درباره کره شمالی منتشر شده، دوتاش رو هم خب خودم ترجمه کردم، پس طبیعیه که مثل قبل نفروشه. مخصوصاً که پارسال هم اجازه ندادند به نمایشگاه کتاب بیاد.

از یکی دو ماه پیش که دیدم بعضی از سایت ها کتاب رو ندارند، نگران شدم که نکنه مشکلی برای کتاب پیش اومده باشه، اما جرأت نمی کردم از نشر چشمه پیگیر بشم تا اینکه دیروز تماس گرفتم و معلوم شد که بله، چند وقت بعد از نمایشگاه کتاب چاپ سیزدهم تمام شده اما چاپ چهاردهم مجوز چاپ نگرفته. جالبه که بعد از فروش بیش از پونزده هزار نسخه، تازه متوجه شدند کتاب نباید چاپ بشه

به نظر می رسه دوستان تعارف رو کنار گذاشته اند و کاملاً آگاهانه قصد سرپوش گذاشتن روی جنایات کره شمالی رو دارند.

البته این نکته جالب توجه هم هست که هم زمان با عدم صدور مجوز برای تجدید چاپ ترجمه من، یه ترجمه جدید منتشر شده. کتابی که مترجمش فقط کتاب هایی رو که قبلاً ترجمه شدن مجدداً ترجمه کرده و ناشرش هم فقط این جور کتاب ها رو چاپ می کنه. برام خیلی سخته که باور کنم همه این ها اتفاقی بوده. بیشتر به نظر می رسه اگر کتابی فروخت، بعد از چند وقت باید ممنوع شود تا کپی کارها هم سهم شون رو از سفره بردارند و احتمالاً سودی هم به رزق حلال برادران اضافه بشود چرا که چند وقت پیش داستان مشابهی هم برای کتاب خاما نوشته آقای یوسف علیخانی پیش اومد و هفته گذشته هم خبر رسید هیچ دوستی به جز کوهستان نوشته بهروز بوچانی به شکل مشابهی بعد از چهارده چاپ ممنوع شد.

کتاب رو همچنان می شه به صورت قانونی از فیدیبو و طاقچه خرید.

نشر چشمه و من پیگیر موضوع هستیم و امیدوارم به انتشار چاپ چهاردهم منتهی بشه. "

بیشتر بخوانید:

کره شمالی، بهشتی در محاصره سیم خاردار

کد خبر 431549

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، به نقل از سرویس فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی رادیو گفت وگو، رضا حاجی آبادی، مدیر انتشارات هزاره ققنوس و پژوهشگر و منتقد ادبی با برنامه گفت وگوی فرهنگی درمورد کتابفروشی و تولید محتوا در فضای مجازی مصاحبه کرد.

حاجی آبادی با اشاره به اینکه هر رسانه ای کارکرد و آداب مخصوص خودش را دارد گفت: به عنوان مثال، آداب خواندن کتاب چاپی این است که به کتابفروشی های خیابان انقلاب و یا هفت تیر مراجعه کنیم، کتاب بخوانیم و با شخصیت های داخل کتاب همزاد پنداری کنیم اما از زمان شیوع کرونا ناشران خلاق به فروش کتاب های خود از بستر فضای مجازی اقدام کردند.

این پژوهشگر ادبی، ادامه داد: ناشران و کتابفروشانی که این کار خلاقانه را انجام ندهند محکوم به شکست هستند چراکه به تدریج از چشم مخاطبان دور و نهایتاً فراموش می شوند.

وی با بیان اینکه شیوه فروش کتاب و محصولات فرهنگی با شیوع کرونا تفاوت محسوسی پیدا کرده است گفت: حداقل تفاوتش این است که دیگر نیازی به حضور فیزیکی نیست و مخاطبان به راحتی می توانند خلاصه کتاب مورد نظر خود را در گوشی های هوشمند مشاهده کنند، بشنوند و بخوانند.

مدیر انتشارات "هزاره ققنوس" معتقد است که کار فرهنگی باید کاملاً حرفه ای باشد و به همین دلیل است که دوستانی که با نگاه دریافت حمایت و کمک اقتصادی از دولت وارد حوزه فرهنگ می شوند کار را برای اهالی حرفه ای فرهنگ سخت می کنند. این افراد با این نگاه خود دست به اقداماتی می زنند که نه تنها کمکی به فرهنگ نمی شود بلکه ضد فرهنگ هم هست.

حاجی آبادی با بیان اینکه فرهنگ معمولاً اولویت آخر مسئولان و مردم و حتی خود اهالی فرهنگ است، گفت: ما اگر سینمایی ها و رادیویی ها را اهل فرهنگ بدانیم این سوال مطرح می شود که کدام یک از شخصیت های سینمایی و نمایش رادیویی و تئاتری در حال کتاب خواندن دیده شده اند که بر مخاطب تاثیرگذار باشند؟!

وی افزود: متاسفانه این اتفاق در آموزش و پرورش ما هم نیفتاده است، ما در آموزش به فرزندانمان طوری رفتار کردیم که کتاب گریز بار آمده اند همان طور که نویسنده گریز هم بار آمده اند و درس انشاء مهجور مانده و حتی تدریس هم نمی شود.

مدیر انتشارات هزاره ققنوس استفاده از ظرفیت فضای مجازی در این حوزه را ضروری خواند و گفت: ما برای استفاده از این ظرفیت باید خلاقیت داشته باشیم و البته راه استفاده از رسانه های نوین را هم یاد بگیریم.

وی همچنین به تئوری جنگ تمدنها هم اشاره و بیان کرد: ما در حال حاضر شاهد جنگ رسانه ای هستیم؛ یعنی رادیو تلویزیون را رقیب خودش می داند و تلویزیون هم فضای مجازی را و اگر کتاب را هم رسانه بدانیم با تلویزیون رقابت می کند اما بالاخره باید این جنگ رسانه ای را کنار گذاشت و به هم افزایی رسانه ای تبدیل کرد.

حاجی آبادی با بیان اینکه تعاملات نشر هزاره ققنوس با دنیای بیرون از خودش خیلی بیشتر شده افزود: اخیراً کتاب طنز من شوهرم را نکشتم درباره فرهنگ چین و ازدواج و با همکاری با ناشران چینی ترجمه شد و احتمالاً با اقبال خوبی از سمت مردم کشورمان مواجه می شود.

در قرارداد با ناشران ترکیه ای نیز سه مجموعه کتاب شعر و یک مجموعه شعر از یک ناشر برزیلی ترجمه شده است البته ناشران خارجی هم برخی کتاب های ما را درخواست کرده اند مثلاً یک ناشر یونانی امتیاز کپی رایت کتاب دو زبانه زندگی در آغوش مرگ را خریداری کرده است.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، به نقل از سرویس فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی رادیو گفت وگو، رضا حاجی آبادی، مدیر انتشارات هزاره ققنوس و پژوهشگر و منتقد ادبی با برنامه گفت وگوی فرهنگی درمورد کتابفروشی و تولید محتوا در فضای مجازی مصاحبه کرد.

حاجی آبادی با اشاره به اینکه هر رسانه ای کارکرد و آداب مخصوص خودش را دارد گفت: به عنوان مثال، آداب خواندن کتاب چاپی این است که به کتابفروشی های خیابان انقلاب و یا هفت تیر مراجعه کنیم، کتاب بخوانیم و با شخصیت های داخل کتاب همزاد پنداری کنیم اما از زمان شیوع کرونا ناشران خلاق به فروش کتاب های خود از بستر فضای مجازی اقدام کردند.

این پژوهشگر ادبی، ادامه داد: ناشران و کتابفروشانی که این کار خلاقانه را انجام ندهند محکوم به شکست هستند چراکه به تدریج از چشم مخاطبان دور و نهایتاً فراموش می شوند.

وی با بیان اینکه شیوه فروش کتاب و محصولات فرهنگی با شیوع کرونا تفاوت محسوسی پیدا کرده است گفت: حداقل تفاوتش این است که دیگر نیازی به حضور فیزیکی نیست و مخاطبان به راحتی می توانند خلاصه کتاب مورد نظر خود را در گوشی های هوشمند مشاهده کنند، بشنوند و بخوانند.

مدیر انتشارات "هزاره ققنوس" معتقد است که کار فرهنگی باید کاملاً حرفه ای باشد و به همین دلیل است که دوستانی که با نگاه دریافت حمایت و کمک اقتصادی از دولت وارد حوزه فرهنگ می شوند کار را برای اهالی حرفه ای فرهنگ سخت می کنند. این افراد با این نگاه خود دست به اقداماتی می زنند که نه تنها کمکی به فرهنگ نمی شود بلکه ضد فرهنگ هم هست.

حاجی آبادی با بیان اینکه فرهنگ معمولاً اولویت آخر مسئولان و مردم و حتی خود اهالی فرهنگ است، گفت: ما اگر سینمایی ها و رادیویی ها را اهل فرهنگ بدانیم این سوال مطرح می شود که کدام یک از شخصیت های سینمایی و نمایش رادیویی و تئاتری در حال کتاب خواندن دیده شده اند که بر مخاطب تاثیرگذار باشند؟!

وی افزود: متاسفانه این اتفاق در آموزش و پرورش ما هم نیفتاده است، ما در آموزش به فرزندانمان طوری رفتار کردیم که کتاب گریز بار آمده اند همان طور که نویسنده گریز هم بار آمده اند و درس انشاء مهجور مانده و حتی تدریس هم نمی شود.

مدیر انتشارات هزاره ققنوس استفاده از ظرفیت فضای مجازی در این حوزه را ضروری خواند و گفت: ما برای استفاده از این ظرفیت باید خلاقیت داشته باشیم و البته راه استفاده از رسانه های نوین را هم یاد بگیریم.

وی همچنین به تئوری جنگ تمدنها هم اشاره و بیان کرد: ما در حال حاضر شاهد جنگ رسانه ای هستیم؛ یعنی رادیو تلویزیون را رقیب خودش می داند و تلویزیون هم فضای مجازی را و اگر کتاب را هم رسانه بدانیم با تلویزیون رقابت می کند اما بالاخره باید این جنگ رسانه ای را کنار گذاشت و به هم افزایی رسانه ای تبدیل کرد.

حاجی آبادی با بیان اینکه تعاملات نشر هزاره ققنوس با دنیای بیرون از خودش خیلی بیشتر شده افزود: اخیراً کتاب طنز من شوهرم را نکشتم درباره فرهنگ چین و ازدواج و با همکاری با ناشران چینی ترجمه شد و احتمالاً با اقبال خوبی از سمت مردم کشورمان مواجه می شود.

در قرارداد با ناشران ترکیه ای نیز سه مجموعه کتاب شعر و یک مجموعه شعر از یک ناشر برزیلی ترجمه شده است البته ناشران خارجی هم برخی کتاب های ما را درخواست کرده اند مثلاً یک ناشر یونانی امتیاز کپی رایت کتاب دو زبانه زندگی در آغوش مرگ را خریداری کرده است.
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)،
خبرگزاری کتاب ایران

در دیدار معاون امور فرهنگی با رئیس موسسه فرهنگی اکو مطرح شد

ایرانیان_دیدار مشترک معاون امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس موسسه فرهنگی اکو روز چهارشنبه(11 تیرماه) در معاونت امور فرهنگی برگزار شد.

به گزارش شبکه خبری ایرانیان به نقل از روابط عمومی معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سرور بختی؛ رئیس موسسه فرهنگی اکو در این دیدار با تاکید بر گسترش فعالیت های فرهنگی میان کشورهای عضو اکو گفت: یکی از محورهای مهم در حوزه همکاری ها برگزاری بزرگداشت برای مفاخر علمی، هنری و ادبی است و حتی برخی از این برنامه ها از سوی سازمان یونسکو نیز پیگیری می شوند.

وی ادامه داد: در این حوزه مشترکات فرهنگی بسیاری وجود دارد و امسال در تاجیکستان برای کمال خجندی برنامه های فراوانی از سوی این کشور تدارک دیده شده است.
همچنین می توانیم در زمینه چاپ و نشر کتاب ها، ترجمه آثار مفاخر فرهنگی به زبان های دیگر نیز فعالیت کنیم. هم اکنون در سازمان اکو آثار بسیاری به صورت چندزبانه آماده شده اند که آماده انتشار هستند که نیاز به حمایت دارند.

سرور بختی با تاکید بر غنی سازی منابع کتابخانه های کشورهای عضو اکو گفت: اهدای کتاب به کتابخانه های کشورهای عضو گام بسیار موثری برای گسترش فرهنگ میان کشورهاست. همچنین برای این منظور می توانیم فعالیت های فرهنگی را در کشورهای عضو برگزار کنیم تا از این طریق ارتباط میان کشورها گسترده تر شود.

وی در پایان بر گسترش رویدادهای نمایشگاه های فرهنگی تاکید کرد و خواهان برگزاری نمایشگاه کتاب در میان کشورهای منطقه شد.

در ادامه این مراسم دکتر محسن جوادی با تشریح فعالیت های معاونت امور فرهنگی در بخش های مختلف گفت: برای برگزاری جشنواره برای مفاخر فرهنگی در کشورهای عضو اکو می توانیم کارگروهی انتخاب و با کار کارشناسی نسبت به این کار اقدام کنیم.

وی ادامه داد: باید توجه شود در انتخاب مفاخر به سراغ کسانی برویم که در طول این سال ها کمتر مورد توجه قرار گرفته اند زیرا بارها برای بزرگانی همچون ابن سینا جشنواره ها و رویدادهای فرهنگی برگزار شده است.

محسن جوادی با ارایه توضیح درباره طرح گرنت و استفاده از این ظرفیت برای انتشار آثار موسسه اکو به زبان های خارجی گفت: این اقدام می تواند از طریق دفتر مجامع، تشکل ها و فعالیت های فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پیگیری شود. همچنین می توانیم نیم نگاهی به نشر الکترونیک داشته باشیم و از ظرفیت های این بخش نیز استفاده کنیم.

همچنین ایوب دهقانکار سرپرست موسسه نمایشگاه های فرهنگی ایران در این جلسه با تاکید بر استفاده از ظرفیت های موسسه برای برگزاری نمایشگاه کتاب گفت: این موسسه آمادگی آن را دارد تا آثار چندزبانه تولید شده را به صورت نمایشگاهی مستقل برگزار کند و یا به صورت دوره ای در کشورهای عضو برای نمایش آثار حضور یابد.

وی ادامه داد: همچنین می توانیم بخشی از فضای غرفه موسسه نمایشگاه های فرهنگی در رویدادهای بین المللی را به نمایش آثار کشورهای عضو اختصاص دهیم.
دهقانکار در پایان خاطرنشان کرد: کشورهای عضو نیز می توانند مهمان ویژه نمایشگاه کتاب تهران شوند و یا در مقام شهر مهمان و بورسیه نمایشگاه کتاب تهران در این رویداد بین المللی حضور داشته باشند.

عباس نظری مدیر فعالیت های جشنواره ای و نمایشگاهی موسسه فرهنگی اکو با اشاره به سابقه فعالیت های فرهنگی کشور ایران در میان کشورهای آسیانه میانه بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی گفت: ایران نخستین کشوری بود که بعد از فروپاشی با حضور در منطقه اقدام به برگزاری نمایشگاه برای مراودات فرهنگی کرد و به طور مستمر در این سال ها حضور داشته است. عمده ترین فعالیت ایران نیز برگزاری نمایشگاه کتاب بود.

وی ادامه داد: در برهه کنونی برای گسترش تعاملات فرهنگی می توانیم فعالیت های فرهنگی را تقویت کنیم. همچنین برگزاری نمایشگاه چاپ و بسته بندی در مشهد نیز نشان داد که کشورهای عضو اکو می توانند در سایه فعالیت های فرهنگی به فعالیت اقتصادی نیز نظر داشته باشند.

مهرزاد دانش نیز در این مراسم با تشریح وظایف دفتر چاپ و نشر و پیشرفت های صنایع ایران در حوزه چاپ و نشر در سال های اخیر گفت: این دفتر آمادگی آن را دارد تا پل واسطی برای معرفی اتحادیه های چاپی کشورهای عضو باشد تا از این طریق به گسترش مراودات چاپی میان کشورها کمک کند.

دانش با اشاره به برگزاری نمایشگاه تکو در سال 2011 در مشهد گفت: این آمادگی وجود دارد تا بعد از بهبود شرایط بار دیگر میزبان نمایشگاه چاپ و محصولات چاپی در یکی از استان های کشور برای کشورهای اکو باشیم.

مدیرکل دفتر چاپ و نشر با اشاره به وظیفه دیگر این دفتر در تجهیز کتابخانه ها گفت: دو سال قبل تعداد 500 نسخه کتاب در حوزه فرهنگ، دین و ادبیات فارسی به کتابخانه های کشورهای عضو اکو اهدا شد و هنوز هم می توانیم در این زمینه به کشورها مساعدت کنیم.
علیرضا اسماعیلی، مشاور علمی، فرهنگی و مدیریتی معاونت امور فرهنگی نیز در پایان این نشست تاکید کرد: مجموعۀ قابلیت های ذکر شده از سوی مدیران می تواند در قالب یک تفاهم نامه میان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و موسسه فرهنگی اکو به امضا برسد تا شاهد گسترش فعالیت های فرهنگی باشیم.

به گزارش شبکه خبری ایرانیان به نقل از روابط عمومی معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سرور بختی؛ رئیس موسسه فرهنگی اکو در این دیدار با تاکید بر گسترش فعالیت های فرهنگی میان کشورهای عضو اکو گفت: یکی از محورهای مهم در حوزه همکاری ها برگزاری بزرگداشت برای مفاخر علمی، هنری و ادبی است و حتی برخی از این برنامه ها از سوی سازمان یونسکو نیز پیگیری می شوند.

وی ادامه داد: در این حوزه مشترکات فرهنگی بسیاری وجود دارد و امسال در تاجیکستان برای کمال خجندی برنامه های فراوانی از سوی این کشور تدارک دیده شده است.
همچنین می توانیم در زمینه چاپ و نشر کتاب ها، ترجمه آثار مفاخر فرهنگی به زبان های دیگر نیز فعالیت کنیم. هم اکنون در سازمان اکو آثار بسیاری به صورت چندزبانه آماده شده اند که آماده انتشار هستند که نیاز به حمایت دارند.

سرور بختی با تاکید بر غنی سازی منابع کتابخانه های کشورهای عضو اکو گفت: اهدای کتاب به کتابخانه های کشورهای عضو گام بسیار موثری برای گسترش فرهنگ میان کشورهاست. همچنین برای این منظور می توانیم فعالیت های فرهنگی را در کشورهای عضو برگزار کنیم تا از این طریق ارتباط میان کشورها گسترده تر شود.

وی در پایان بر گسترش رویدادهای نمایشگاه های فرهنگی تاکید کرد و خواهان برگزاری نمایشگاه کتاب در میان کشورهای منطقه شد.

در ادامه این مراسم دکتر محسن جوادی با تشریح فعالیت های معاونت امور فرهنگی در بخش های مختلف گفت: برای برگزاری جشنواره برای مفاخر فرهنگی در کشورهای عضو اکو می توانیم کارگروهی انتخاب و با کار کارشناسی نسبت به این کار اقدام کنیم.

وی ادامه داد: باید توجه شود در انتخاب مفاخر به سراغ کسانی برویم که در طول این سال ها کمتر مورد توجه قرار گرفته اند زیرا بارها برای بزرگانی همچون ابن سینا جشنواره ها و رویدادهای فرهنگی برگزار شده است.

محسن جوادی با ارایه توضیح درباره طرح گرنت و استفاده از این ظرفیت برای انتشار آثار موسسه اکو به زبان های خارجی گفت: این اقدام می تواند از طریق دفتر مجامع، تشکل ها و فعالیت های فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پیگیری شود. همچنین می توانیم نیم نگاهی به نشر الکترونیک داشته باشیم و از ظرفیت های این بخش نیز استفاده کنیم.

همچنین ایوب دهقانکار سرپرست موسسه نمایشگاه های فرهنگی ایران در این جلسه با تاکید بر استفاده از ظرفیت های موسسه برای برگزاری نمایشگاه کتاب گفت: این موسسه آمادگی آن را دارد تا آثار چندزبانه تولید شده را به صورت نمایشگاهی مستقل برگزار کند و یا به صورت دوره ای در کشورهای عضو برای نمایش آثار حضور یابد.

وی ادامه داد: همچنین می توانیم بخشی از فضای غرفه موسسه نمایشگاه های فرهنگی در رویدادهای بین المللی را به نمایش آثار کشورهای عضو اختصاص دهیم.
دهقانکار در پایان خاطرنشان کرد: کشورهای عضو نیز می توانند مهمان ویژه نمایشگاه کتاب تهران شوند و یا در مقام شهر مهمان و بورسیه نمایشگاه کتاب تهران در این رویداد بین المللی حضور داشته باشند.

عباس نظری مدیر فعالیت های جشنواره ای و نمایشگاهی موسسه فرهنگی اکو با اشاره به سابقه فعالیت های فرهنگی کشور ایران در میان کشورهای آسیانه میانه بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی گفت: ایران نخستین کشوری بود که بعد از فروپاشی با حضور در منطقه اقدام به برگزاری نمایشگاه برای مراودات فرهنگی کرد و به طور مستمر در این سال ها حضور داشته است. عمده ترین فعالیت ایران نیز برگزاری نمایشگاه کتاب بود.

وی ادامه داد: در برهه کنونی برای گسترش تعاملات فرهنگی می توانیم فعالیت های فرهنگی را تقویت کنیم. همچنین برگزاری نمایشگاه چاپ و بسته بندی در مشهد نیز نشان داد که کشورهای عضو اکو می توانند در سایه فعالیت های فرهنگی به فعالیت اقتصادی نیز نظر داشته باشند.

مهرزاد دانش نیز در این مراسم با تشریح وظایف دفتر چاپ و نشر و پیشرفت های صنایع ایران در حوزه چاپ و نشر در سال های اخیر گفت: این دفتر آمادگی آن را دارد تا پل واسطی برای معرفی اتحادیه های چاپی کشورهای عضو باشد تا از این طریق به گسترش مراودات چاپی میان کشورها کمک کند.

دانش با اشاره به برگزاری نمایشگاه تکو در سال 2011 در مشهد گفت: این آمادگی وجود دارد تا بعد از بهبود شرایط بار دیگر میزبان نمایشگاه چاپ و محصولات چاپی در یکی از استان های کشور برای کشورهای اکو باشیم.

مدیرکل دفتر چاپ و نشر با اشاره به وظیفه دیگر این دفتر در تجهیز کتابخانه ها گفت: دو سال قبل تعداد 500 نسخه کتاب در حوزه فرهنگ، دین و ادبیات فارسی به کتابخانه های کشورهای عضو اکو اهدا شد و هنوز هم می توانیم در این زمینه به کشورها مساعدت کنیم.
علیرضا اسماعیلی، مشاور علمی، فرهنگی و مدیریتی معاونت امور فرهنگی نیز در پایان این نشست تاکید کرد: مجموعۀ قابلیت های ذکر شده از سوی مدیران می تواند در قالب یک تفاهم نامه میان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و موسسه فرهنگی اکو به امضا برسد تا شاهد گسترش فعالیت های فرهنگی باشیم.

به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از بیرجند ، حجت الاسلام نصیرایی سخنگویی کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی گفت: فعالان قرآنی هرچه سریع تر گزارشی آسیب شناسانه شامل نقاط قوت و ضعف فعالیت های قرآنی در گذشته به کمیسیون ارائه دهند و انتظارات و مطالبات خود را نیز مطرح کنند تا مجلس برای رفع مشکلات این حوزه عالمانه ورود کند.

او افزود: در جلسه اولویت های مهمی که کمیسیون باید آن ها را دنبال کند مورد بحث و بررسی اعضا قرار گرفت و همه اعضا متفق القول براین عقیده بودند که باید خط مشی و دغدغه های فرهنگی رهبر معظم انقلاب به شکل واقعی مد نظر کمیسیون فرهنگی قرار گیرد.

حجت الاسلام نصیرایی ادامه داد: اولویت های اصلی کمیسیون فرهنگی در دوره جدید حوزه خانواده، جمعیت، فضای مجازی، فرهنگ دینی، رسالت های نهاد ها و ارگان های فعال در حوزه فرهنگی است و باید ماموریت ها و خطوط قرمز جدیدی که می بایست برای این نهاد ها متناسب با گام دوم انقلاب تعریف شود، مورد بررسی قرار گیرد.

بیشتر بخوانید

مسئولان ضعیف؛ قاتل آبروی نظام

سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی اظهار کرد: وقتی خروجی صدا وسیما، رسانه ها و فضای مجازی و برنامه های تولید شده در حوزه خانواده مبتنی بر نگاه و دغدغه رهبری باشد خودبه خود فرهنگ و رویکرد دینی نیز تقویت خواهد شد و سبک زندگی اسلامی، که سعادت جامعه را در برخواهد داشت، محقق می شود.

او درباره جایگاه فعالیت های قرآنی در مجموعه فرهنگ دینی و نگاه کمیسیون فرهنگی به این حوزه، گفت: اساس کار همه ما باید قرآن باشد.

حجت الاسلام نصیرایی ادامه داد: همانطور که گفتم فرهنگ دینی و تعریف جدید و متناسب با نیاز روز از ماموریت ها و فعالیت های نهاد های فرهنگی یکی از اولویت های اصلی کمیسیون است و از این حیث به مجموعه ها و مؤسسات قرآنی در سطح کشور توجه ویژه ای می شود.

توجه ویژه کمیسیون فرهنگی به فعالیت های قرآنی

نماینده مردم فردوس، طبس، بشرویه و سرایان بیان کرد: بناست که اعضای کمیسیون فرمایش رهبر معظم انقلاب را به منزله حجت در نظر بگیرند و پیگیری کنند.

او افزود: رهبر معظم انقلاب حدود ده سال پیش فرمودند که باید ده میلیون حافظ قرآن تربیت شود.

حجت الاسلام نصیرایی بیان کرد: این اتفاق امروز تا چه اندازه محقق شده است و نهاد های مرتبط از جمله اوقاف، سازمان تبلیغات و مجموعه های قرآنی هر کدام بحث و دیدگاه خود را دارند و عملاً نمی دانیم این فرمایش رهبری را از چه نهادی مطالبه کنیم.

سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه اعتقاد داریم این نوع فرمایشات مقام معظم رهبری باید به عنوان دستور العمل مطرح شود، گفت: راهکار های تحقق آن مورد بررسی قرار گیرد، حتماً به دستور کار کمیسیون فرهنگی تبدیل می شود.

او اظهار کرد: مسئله تعیین اولویت های کمیسیون فرهنگی همچنان در دو تا سه جلسه آتی کمیسیون محور اصلی بحث است.

حجت الاسلام نصیرایی افزود: به فعالان قرآنی پیشنهاد می کنم از آنجا که اکثریت اعضای کمیسیون به مسائل قرآنی و دینی اشراف خوبی دارند و اکثر اعضای کمیسیون از روحانیت هستند، به سرعت گزارشی را تهیه کنند و جمع بندی خود را از نقاط قوت و ضعف فعالیت های قرآنی در گذشته به کمیسیون فرهنگی ارائه دهند.

او گفت: مجموعه دلایل کم توجهی به حوزه قرآن و مباحث قرآنی در کشور را مطرح کنند تا کمیسیون و مجلس بتوانند برای رفع مشکلات این حوزه عالمانه ورود و انتظارات خود را نیز از کمیسیون فرهنگی بیان کنند.

انتهای پیام/ ی

علی اصغر عزتی پاک در مصاحبه با خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما افزود: این که یک سال ارتباط نویسنده با مخاطب قطع شود و نویسندگان نتوانند حرف خواننده هایشان را بشنوند بر روند تولید کتاب تاثیرگذار است.
وی گفت: نویسندگان باید بتوانند بازتاب کتاب هایی را که نوشته اند بگیرند. ارتباط چهره به چهره با مخاطبان از ویژگی های خاص نمایشگاه کتاب تهران است که به نویسندگان کمک های زیادی می کند.
وی افزود:این موضوع کمک می کند تا آن ها به حرف مشترکی برسند و حرف های یکدیگر را بفهمند، ولی درحال حاضر این ارتباط شکسته شده است.
نمایشگاه کتاب تهران قرار بود 25 فروردین برگزار شود. برگزاری نمایشگاه هنوز هم در دستور کار وزارت فرهنگی و ارشاد اسلامی است و شورای سیاستگذاری نمایشگاه منتظر دستور ستاد ملی کروناست.
نمایشگاه مجازی کتاب، برگزاری نمایشگاه هایی در ابعاد کوچک تر و تخصصی و خرید کتاب از ناشران از جمله طرح های جایگزین نمایشگاه کتاب است.

اعتمادآنلاین| رضا نساجی، نویسنده و فعال نشر- تصور کنید در کشوری بیگانه، دولت قانونی وضع کند مبنی بر اینکه هر کس وارد محلی عمومی می شود باید بوی دهانش بررسی شود.

دولت انگیزه ی خود از این عمل را جلوگیری از ورود بوهای بد اعلام می کند و بابت این کار توجیهی می تراشد؛ در نتیجه باب اختصاص بودجه هم باز می شود و بررسان بو حقوقی می گیرند. البته بررسان بو از یک طرف با واکنش مردم مواجه اند که این کار را توهین آمیز می دانند، و از طرف دیگر از حقوق کم خود برای این کار پردردسر گله دارند. خب، این مشکل مردم است یا دولت؟ بهتر نیست تعطیل شود تا تمام مشکلات تمام شود؟

ماجرای ممیزی کتاب در ایران داستان دهانت را می بویند مگر گفته باشی.... است. کاری همراه با معیارهای غیرمنطقی و غیرعلمی و البته نامعلوم و گاه دلبخواهانه که آمیزه ای از اغراض شخصی و سیاسی اند. کاری که دشوار بودن یا اندک بودن درآمدش از قبح آن نمی کاهد، بلکه خود گویای بی فایده و بی ارزش بودن آن است؛ کاری که هر چه زودتر تعطیل یا دست کم تعلیق شود، بهتر است.

مصاحبه ی روزنامه ی اعتماد با یک سربررس ارشاد (بدون ذکر نام) در سال 1397 در این زمینه خواندنی است. او مدعی است که هیچ کدام از اینان استخدام ارشاد نیستند: ما بررس نیستیم، ما ارزیاب هستیم. هیچ یک از بررس های اداره کتاب استخدام وزارتخانه نیستند. عموماً افراد شاغلی هستند که مدرس دانشگاه یا حوزه یا کارشناسان فرهنگی ادارات دیگری هستند، یا خودشان ناشر و نویسنده اند. ما ارزیابی که بررسی کتاب شغل اولش باشد، اصلاً نداریم. ما گروه های مختلف ارزیابی داریم که شامل یک سربررس و تعدادی بررس به عنوان اعضای گروه هستند. در واقع بررس ها از راه کار در وزارت ارشاد به این عنوان ارتزاق نمی کنند.

اما این عزیزان استاد دانشگاه، کارشناس فرهنگی، نویسنده و ناشر! - که تجربه نشان داده در جهل به سر می برند - چرا به جای نابود کردن حاصل کار مولفان و ناشران دیگر، به کار اصلی خود برنمی گردند؟ و مگر درآمد مولف و مترجم از تألیف کتاب - یا ناشر در این وضع نابسامان اقتصاد نشر، خصوصاً با بحران تأمین کاغذ - چقدر است که حالا ممیز هم از آن نفع ببرد؟ آن هم زمانی که ممکن است بعد از ماه ها و شاید سال ها زحمت روی یک کتاب، به واسطه ی مجوز نگرفتن، هیچ ماحصل مالی نداشته باشد. سربررس که مدعی است ما هیولا نیستیم جواب می دهد: هر بررس ماهیانه چهار یا پنج کتاب می خواند. دستمزد بررسی کتاب برای ما حکم آب باریکه ی کمک خرج را دارد. صفحه ای پول می گیریم و این دستمزد از صفحه ای 200 تا 400 تومان متفاوت است. تفاوت سطح تحصیلات و تجربیات ما در نشر بستگی دارد، نه به متون. گاهی سربررس چون فقط کار انجام شده دیگری را نظارت می کند، کمترین دستمزد را می گیرد. برخی از روی اعتقادی که برای ارتقای فرهنگ دارند، حتی دستمزد نمی گیرند!

اما یک سند شگفت انگیز از واگذاری سانسور به بخش خصوصی گویای امر دیگری است؛ موضوعی که برای ناشران نیز تازگی داشت. سال پیش بود که سند قرارداد وزارت ارشاد با مؤسسه ای به نام کارآفرینان فرهنگ و هنر برای انجام کار تطبیق کتب ارائه شده با ضوابط نشر کتاب در سراسر کشور به تعداد 13 میلیون صفحه در سال 1397، به مبلغ چهار میلیارد تومان، در کنار سایر اسناد مالی شامل فهرست دریافت کنندگان حمایت مالی از وزارت ارشاد در سال 1397 منتشر شد.

سهراب حمیدی، مدیرعامل این موسسه که همزمان سمت دولتی بازرس مالی خانه کتاب را نیز دارد، در توضیح این سند با طرح اینکه چهار میلیارد تومان هزینه ی دستمزد بررس های کتاب هاست که شصت هفتاد هزار کتاب در سال می خوانند ، مدعی شده بود که سهم مؤسسه کمتر از دو درصد است که صرف هزینه ی جاری می شود ، اما او درباره ی ماده ی 6 قرارداد توضیح نداده بود که تصریح دارد پیمانکار می تواند 10 درصد از مبلغ قرارداد را جهت امور اجرایی و پشتیبانی برداشت کند.

هر چه هست، خلاف ادعاهای دست اندرکاران سانسور، سند منتشر شده خبر از معامله ای از جنس خصوصی سازی در حوزه ی سانسور می دهد؛ امری که می تواند نویدبخش تداوم و تعمیق خصوصی سازی در ایران به بخش خصوصی باشد!

به هر روی، شاید صنعت نشر ایران با تیراژ توسط 500 جلد و حق التألیف/ترجمه ی متوسط 12 درصد قیمت روی جلد، برای پدیدآورنده و ناشر (و حتی شرکت های پخش، کتاب فروشی ها و دیگر دست اندرکاران کتاب) نان و آبی نداشته باشد، اما قطعاً نان ممیزها در روغن است و از آب کتاب کره می گیرند.

نویسنده، منتقد و شاعر سیاه پوست در روزنامه گاردین می نویسد: شاعران سیاه پوست انگلستان که اغلب کار خود را با شعر اجرا (Performance Poetry) آغاز کرده اند، همیشه به حاشیه رانده شدند. برای مدتی طولانی در این باره اتفاق نظر وجود داشت که شعر خوب شعری است که چاپ شده و شعر بد شعری است که اجرا می شود.

به گفته (Kwame Dawes) شاعر اهل غنا، یک سراینده سیاه پوست شعر اجرا در انگلستان که تصمیم به چاپ شعر می گیرد، با چالش بزرگی روبه روست. حدس اولیه ناشران این است که این اثر به درد چاپ نمی خورد. آن دسته از این شعرا که در نهایت موفق به عقد قرارداد با ناشر می شوند نیز در مقایسه با همتایان سفیدپوست خود دستمزد پایین تری دریافت می کنند.

همین اواخر بیش از 100 نویسنده سیاه پوست انجمن نویسندگان سیاه پوست را تشکیل داده و با انتشار نامه ای خطاب به پنج موسسه انتشاراتی بزرگ در انگلیس؛ یعنی پنگوئن، رندوم هاوس، سایمون اند شوستر، هچت، هارپرکالینز و مک میلان، خواستار شفاف سازی درباره ارسال یا پذیرش آثار نویسندگان سیاه پوست شدند. انجمن نویسندگان سیاه پوست در نامه خود همچنین خواستار سرمایه گذاری روی جوایز جدید در حوزه شناسایی و تبلیغ استعدادهای سیاه پوستان شد.

(Linton Kwesi Johnson) شاعر 68 ساله جامائیکایی که در سال 1963 به لندن مهاجرت کرد، به عنوان تنها شاعر سیاه پوستی که اشعارش توسط کلاسیک های مدرن پنگوئن چاپ شده درباره اعتراضات اخیر به نژادپرستی در جهان می گوید: درباره آنچه توسط جوانان در حال رخ دادن است، در پوست خود نمی گنجم. من از یک نسل سرکش از فعالان می آیم که می خواستند کشور را عوض کنند و اینطور به نظر می رسد که نسل جدید دوباره وارد میدان شده است. خیلی خوشحالم زنده ام تا شاهد این اتفاقات باشم. مهم نیست اعتراضات کنونی از آمریکا الهام گرفته شده باشد. واکنش گسترده به این اعتراضات در انگلیس به این دلیل بود که نژادپرستی و فرهنگ مصونیت پلیس در سیستم قضایی این کشور رخنه کرده است. تا جایی که می توان گفت نژادپرستی بخشی از دی. ان. ای فرهنگی انگلستان شده است.

جانسونبا اشاره به آن که هیچگاه جزئی از صنعت نشر انگلستان نبوده و همیشه به دلیل رنگ پوستش به حاشیه رانده شده، می گوید: چاپ شدن آثار (Jay Bernard) و (Raymond Antrobus) و اهدای جایزه تی اس الیوت به (که همگی از شعرای سیاه پوست در انگلستان هستند)، نشان می دهد اوضاع در حال تغییر است. امیدوارم اینطور باشد.

(Raymond Antrobus) که در سال 1986 از مادری انگلیسی و پدری جامائیکایی در لندن متولد شد، سال گذشته موفق شد با مجموعه شعر پشتکار (The perseverance) جایزه ادبی فولیو را به دست آورد، افتخاری که تا پیش از آن، در جامعه شاعران سیاه پوست انگلیس بی سابقه بود. این شاعر جوان همچنین جایزه شعر تد هیوز را نیز در فهرست افتخارات خود دارد.

درباره چالش های فعالیت به عنوان یک شاعر سیاه پوست در انگلستان می گوید: از همان آغاز راه برایم روشن شد که هیچ ویراستار سیاه پوستی در هیچکدام از نشرهای بزرگ مختص شعر وجود ندارد که فهرست های کتاب های شعری را مد نظر داشته باشند. کتاب های من از سوی این ناشران رد می شدند. دائم به من می گفتند کتاب هایم درباره هویت است. اما کتاب های سفیدپوستان را می خواندم و به این فکر می کردم که چطور این ها درباره هویت نیستند؟ به من می گفتند کتاب های سفیدپوستان درباره طبیعت و فلسفه است اما کتاب های منم در همین باره بود. افتخار می کنم جزئی از انجمن نویسندگان سیاه پوست هستم، انجمنی که از نهادینه بودن این نژادپرستی در زمینه های مختلف می گوید.

(Grace Nichols) از دیگر شاعران برجسته سیاه پوست ادبیات انگلستان است. وی در سال 1950 در کشور گویان واقع در شمال شرقی آمریکای جنوبی متولد شد و از سال 1977 برای ادامه زندگی به انگلستان مهاجرت کرد. به عقیده این شاعر 70 ساله که تاکنون 9 مجموعه شعر برای بزرگسالان و چند کتاب شعر برای نوجوانان منتشر کرده است، جاده چاپ کتاب برای اغلب شاعران جوان و بالاخص شاعران سیاه پوست، جاده ای سخت و ناهموار است.

درباره اعتراضات جهانی به نژادپرستی تحت عنوان پویش جان سیاه پوستان اهمیت دارد، می گوید: این که چگونه جوانان سیاه پوست در این جنبش از حمایت دوستان سفیدپوستشان برخوردارند، دلگرم کننده است. درباره این که تاریخ سیاه پوستان باید در مدارس تدریس شود، با (David Olusoga) موافقم. بسیاری از افراد متوجه نیستند چرا مردمان سیاه پوست در انگلستان زندگی می کنند و این که انگلیس تا چه اندازه از برده داری و استعمار نفع مالی برده است. باید به مردم باید در این باره آموزش داد تا آشتی و التیام از زخم های قبلی حاصل شود.

این شاعر سیاه پوست درباره رخنه نژادپرستی در ادبیات انگلیسی از حوزه جوایز ادبی گرفته تا نابرابری در پیشرفت می گوید: قدرت چاپ و اهدای جوایز همیشه در دستان گزینش گران انگلیسی بوده است. وقتی نوبت به نقد کتاب های شاعران سیاه پوست می رسد، چندان عجیب نیست که منتقدان این کتاب ها را در تضاد با اشعار ادبی، در دسته شعر اجرایی قرار دهند. این نوع قطبی سازی تفرقه آمیز است و اینطور القا می کند کار شاعران سیاه پوست ممکن است روی صحنه سرگرم کننده باشد؛ اما ارزش ادبی بایسته ندارد. هر نوع برچسبی در نهایت لایه های پیچیده خیال را تنزل می دهد.

(Malika Booker) از دیگر چهره های برجسته در بین شاعران سیاه پوست انگلستان است که در سال جاری میلادی به فهرست نهایی نامزدهای جایزه شعر فوروارد راه یافت.

وی نیز درباره چالش های پیش روی شاعران سیاه پوست در انگلستان می گوید: وقتی کارم را شروع کردم صنعت شعر انگلستان در انحصار گروه خاصی بود. به همین علت من و بیست سال قبل آشپزخانه شعر ملیکا (Malika’s Poetry Kitchen) را برای نویسندگان متعلق به گروه های سیاه پوست و طبقه کارگری که فضای لازم را در اختیار نداشتند، راه انداختیم.

صنعت نشر (انگلستان) باید در تمام سطوح نمایندگان سیاه پوست بیشتری داشته باشد. باید درباره این که نویسندگان چگونه نقد می شوند، داده و آمار ارائه شود. حتی در بین شاعران سیاه پوست نیز تنوع صدا وجود دارد. از پذیرش اثر برای چاپ تا نقدهایی که در روزنامه ها چاپ می شوند، باید سوالات سختی پرسیده شود.

می نویسد: اصلاح ادبیات انگلستان یکی از فوریت های هنری است. موفقیت به عنوان اولین شاعر سیاه پوست که امسال موفق به دریافت جایزه تی اس الیوت شد، باید همزمان مورد تشویق و پرسش قرار گیرد. اوایل ماه جاری جایزه اریک گرگوری که از طرف جامعه نویسندگان به مجموعه شعرهای منتشر شده و نشده شاعران زیر سی سال اهدا می شود، به من رسید. اگرچه در سابقه برندگان این جایزه نام سیاه پوستان بسیاری به چشم نمی خورد، من اعتقاد دارم این روزها از یک آینده بهتر نوید می دهند.

شعر زبان فوریت است. مقتضی زمان و دوران است و همزمان در ظرف زمان نمی گنجد. امروز که پویش جان سیاه پوستان اهمیت دارد برای سرنگون کردن ساختاهای نژادپرستانه و امپریالیستی مصمم به نظر می رسد، بیش از هر زمان دیگری برای تصور جهانی که می خواهیم بسازیم، به کلمات و ایده های شاعران سیاه پوست نیاز داریم.

حجت الاسلام علی قهرمانی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه ، با بیان این که کارکرد اصلی و ذاتی مجلس شورای اسلامی، قانون گذاری و نظارت بر حُسن اجرای قوانین در کشور است، اظهار داشت: در حال حاضر مجلس در بُعد قانون گذاری باید به سمت تدوین و تصویب قوانینی برود که حمایت از فضای مجازی داخلی را مدنظر قرار داده و در این باره اگر قوانینی نقص دارد، آن ها را بازخوانی و اصلاح کند.

وی افزود: مجلس یازدهم به خصوص باید در عرصه حمایت از شبکه ملی اطلاعات بر اساس مطالبات و فرمایشات مقام معظم رهبری اهتمام لازم را داشته باشد

حجت الاسلام قهرمانی گفت: متاسفانه در این زمینه برخی مسئولان و دولتمردان در گذشته ضعیف عمل کرده و بر اساس میل و خواسته و تفسیر خود گاهی حرف ها و کارهایی کرده اند که این گفته ها و فعالیت ها البته مطابقت با آرمان های دینی و انقلابی ملت ما نداشته است.

این مدرس سواد رسانه ای همچنین خاطرنشان کرد: واقعیت آن است که امروز گند و کثافت اینترنت جهانی، بیش از پیش باعث آزار و اذیت شده و این در حالی است که بنابر آمار، بیشترین محتوا و حجمی که از اینترنت مصرف می شود، ناظر به مباحث غیراخلاقی و مستهجن و مبتذل است.

وی افزود: این در حالی است که به عنوان مثال امروز اینستاگرام بسیاری از روابط غیراخلاقی و عریانی ها را مستهجن و مشکل دار نمی بیند و حال آن که ما بر اساس نگاه و آموزه های دینی با این مسایل مشکل جدی داریم و نمی توانیم قبول کنیم که جامعه ما به خصوص نسل جوان همچنان مبتلا به این کثافت ها باشد.

وی گفت: در حال حاضر محور بسیاری از لایوهای اینستاگرامی، روابط آزاد و خارج زن و مرد و دختر و پسر آن هم خارج از محدوده عرف و شرع است که این مسایل با آن نگاه و نگرش تمدنی مقام معظم رهبری در کلان مقوله مباحث فرهنگی، تضاد کامل دارد.

حجت الاسلام قهرمانی همچنین ابراز داشت: آنچه ارزش است این که زن و مرد ارزش های حقیقی انسانی خود را یافته و بر اساس آن سبک زندگی صحیح داشته باشند، نه این که ما شاهد ترویج مسایل اروتیک و جنسی و لذت های زودگذر آن هم در بستر فضای مجازی باشیم که در دل خود زمینه ساز وقوع هزاران جرم و جنایت است، کما این که قتل چندی پیش دختر تالشی به دست پدرش که متاسفانه عده ای سعی دارند آن را به اسم دین جا بزنند، ریشه در همین مسایل دارد و متاسفانه برخی رسانه ها نسبت به اصل قضیه بی توجه هستند و به دنبال موج سواری برای اهداف خاص سیاسی خود و احیاناً تخریب دین و دینداران جامعه هستند.

وی افزود: در این میان جای این سوال به طور جدی وجود دارد که به راستی چرا نهادهایی چون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و دیگران که خود را متولی فرهنگ و دفاع از ارزش های دینی می دانند، نسبت به این قضایا ساکت و منفعل هستند و به افراد و جریاناتی که ناجوانمردانه به دین و نهادهای دینی هجمه می کنند، پاسخ مناسبی نمی دهند.

عضو هیئت مدیره انجمن سواد رسانه ای طلاب همچنین گفت: شأن قانون گذاری مجلس شورای اسلامی می طلبد که قوانینی وضع کند تا جلوی فضاهای کثیف و آلوده در بستر فضای مجازی گرفته شود و به تعبیر رهبر فرزانه انقلاب، به شکل هدفمند و جدی، جلوی ولنگاری فرهنگی در جامعه گرفته شود.

وی افزود: از سویی لازم است که بر اساس نگاه کارشناسانه به آسیب شناسی علمی و حکیمانه و منطقی وضعیت فرهنگی کشور از جمله فضای مجازی موجود پرداخته شود و این مهم با رویکرد و نگرش به تمدن نوین اسلامی صورت گیرد.

وی با تأکید بر اهمیت اولویت گذاری در رسیدگی به مسایل فرهنگی جامعه خاطرنشان کرد: اگر ما قبول داریم که مجلس در رأس امور است، باید این نهاد مهم در بحث نظارت بر اساس رویکرد و موضع انقلابی عمل کند و این طور نباشد که مثل مجلس دهم بر اساس رویکرد حزبی و جناحی و منافع عده ای خاص رفتار کند که دودش قطعاً در این صورت به چشم کشور و انقلاب می رود.

حجت الاسلام قهرمانی همچنین گفت: انتظار از مجلس یازدهم می رود که به دنبال تحقق اهداف و آرمان های انقلابی باشد و به خصوص مساله فرهنگ را در اولویت کارها و برنامه های خود چه در بُعد قانون گذاری و چه در بُعد نظارت قرار دهد.

وی اضافه کرد: در این میان به طور خاص از کمیسیون فرهنگی انتظار می رود که نسبت به ساماندهی وضعیت فرهنگی به خصوص وضعیت فضای مجازی اهتمام لازم را داشته و زمینه حمایت از اپلیکیشن ها و پیام رسان های داخلی را به طور ویژه در دستور کار قرار دهد.

313/8

کارگردان فیلم های سینمایی محدوده ابری و خاکستر و برف در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: ما برای رسیدن به سینمای متناسب با اهداف و آرمان های انقلاب اسلامی در گام نخست بایستی انحصار در سینما را بشکنیم. متأسفانه امروزه وقتی اسامی فعالان سینما در حوزه های مختلف را مرور می کنیم به دایره ای معدود از افراد می رسیم که هیچ سینماگری خارج از این دایره به دلایل مختلف از جمله اختلافات اعتقادی، ماهوی و... اجازه ورود به آن دایره را ندارد.

وی در همین راستا ادامه داد: این دایره معدودی که در سینما فعال هستند به صورت مداوم به سمت خروجی های تکراری می روند اما با این حال اجازه نمی دهند فرصتی برای حضور افراد جدید ایجاد شده و روح و نفس تازه ای به سینما دمیده شود. به همین علت در عرصه فضای ارزشی و انقلابی هم هیچ نفس تازه ای در سینما وجود ندارد و حوزه سینمای ارزشی، انقلابی و دفاع مقدس به حال خود رها شده است.

این سینماگر با بیان اینکه مجموع برخی اتفاقات و شرایط دست به دست هم داده تا اوضاع سینمای امروز کشور به این حد از بحران و تاریکی برسد اظهار داشت: در دهه های گذشته ما شاهد یک خلاء دوسویه در سینما بودیم که بخشی از آن به مدیران و مسئولان سینمایی و بخش دیگر به هنرمندان و صاحبان آثار باز می گردد. متأسفانه این دو دسته هر کدام ساز خودشان را می زنند و برای خودشان طراحی و تصمیم گیری می کردند که نتیجه آن ولنگاری در سینما شد.

سهرابی خاطرنشان کرد: متأسفانه همه چیز در سینمای امروز کشور از نگاه شخصی و انتفاع شخصی افراد نشأت می گیرد و منافع عمومی و گروهی در سینمای ما جایی ندارد و به همین علت است که طی سال های اخیر کمتر شاهد تولید فیلم های استراتژیک، فاخر و انقلابی در سینما بوده ایم.

کارگردان سریال تلویزیونی آرام می گیریم با تأکید بر اینکه انتقاد و اعتراض به نقطه فعلی سینمای کشور طبیعی است تصریح کرد: وقتی ارزش ها هیچ جایگاهی در خروجی آثار سینمایی ندارند ما شاهد انتقاد دغدغه مندان و دلسوزان نظام و انقلاب و حوزه فرهنگی و هنری کشور خواهیم بود.

وی با ارائه راهکاری در خصوص رفع این بحران و معضلات در سینمای کشور گفت: ما نیازمند طراحی سیستماتیک برای هدایت سینمای کشور به سمت جریان ارزشی هستیم و باید برای رسیدن به نقطه مطلوب در سینمای انقلابی یک سری ساختارها در سینما را از اساس تغییر دهیم. یکی از مهمترین نکات این است که ما نباید در سینما قائل به افراد باشیم به آن معنی که باید ساختاری در سینما تعریف کنیم که متکی به فرد خاصی نباشد و هر مدیری رأس کار می آید مجبور به تبعیت از ساختار از پیش تعریف شده باشد.

سهرابی در پایان این گفتگو افزود: ما باید تصمیم گیری های فردی و سلیقه ای و جناحی را از سینمای کشور حذف کنیم. مدیران سازمان سینمایی بر مبنای علایق و سلایق شخصی شان نقشه راهی را برای سینمای کشور طراحی می کند و نفر بعدی آن را کنار می گذارد و بر اساس سلیقه خود سینما را به پیش می برد. هیچ سیستمی برای هدایت سینمای کشور به راه درست وجود ندارد و از این رو باید هرچه سریع تر اتاق فکری با حضور اندیشمندان انقلابی و متعهد تشکیل شده و ساختاری برای سینمای ایرن تعریف کنند که هیچ فردی نتواند آن را بر اساس سلیقه و گرایشات سیاسی خود تغییر دهد، اگر این اتفاق رخ بدهد ما می توانیم در سال های آتی شاهد رشد و تعالی سینمای ارزشی و انقلابی در جمهوری اسلامی ایران باشیم.

تهیه کننده فیلم های سینمایی شاهرگ و بالاتر از خطر در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: متأسفانه طی سال های اخیر هنرمندان هیچ حامی و پشتوانه ای ندارند؛ بنده و امثال بنده اگر همچنان در این سینما فعالیت می کنیم به دلیل شوق و ذوق شخصی مان است چرا که سینما برای ما هیچ سود و عایدی ندارد و حتی یکباره سرمایه های ما را پودر می کند.

وی ادامه داد: سینما هنری بسیار بی رحم است؛ ما هنرمندان مطرح و صاحب نام زیادی را داشتیم که سال های عمر و جوانی شان را برای رشد و ارتقای سینمای کشور صرف کرده اند اما سینما به راحتی آن ها را فراموش کرد. مگر امثال فردوس کاویانی ها می توانند به سادگی از یادها بروند؟ اما سینما آن ها را فراموش، بایکوت و خانه نشین کرد و متأسفانه متولیان و مدیران سینمایی نیز یادی از آن ها نمی کنند.

شایان فر سپس با بیان اینکه نیاز است کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی قوانینی مبنی بر لزوم حمایت ویژه از هنرمندان مصوب کند اظهار داشت: امید است با وضع چنین قوانینی مسئولان دستگاه های فرهنگی و هنری دولتی موظف به حمایت همه جانبه از هنرمندان کشور شوند.

این سینماگر در خاتمه اظهاراتش افزود: یکی دیگر از مشکلات امروز سینمای ما این است که قیمت تمام شده یک اثر سینمایی بسیار بالا از آب در می اید و شرایط و حوادث مختلف هم به سینما آسیب می رسانند؛ اما مدیران با کم توجهی به این معضلات مهم سینماگران را خسته و دلزده تر از همیشه کرده اند و همین باعث شده تا ما شاهد خداحافظی برخی از هنرمندان سینما با این هنر باشیم. ما نباید فراموش کنیم که سینما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی کار خود را با سوبسید شروع کرد و به تدریج با کم شدن این سوبسیدها میزان آسیب ها در سینما به بالاترین میزان خود رسید.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو، بامداد امروز(شنبه) شصت و هشتمین قسمت از برنامه سینمایی هفت با حضور علی نیک رفتار ، مجید امانی زاده ، پژمان کریمی، عباس اسماعیل گل و آرش فهیم از کارشناسان رسانه ، محمدرضا مقدسیان ، پویا نبی (کارشناس و کارگردان فیلم کوتاهد)، فرزاد موتمن (کارگردان فیلم سینمایی سراسر شب ) روی آنتن شبکه سوم سیما رفت و میز نقد برنامه با حضور منتقدان به نقد و بررسی سریال هم گناه اثر مصطفی کیایی پرداخت.
در این گزارش خلاصه ای از مباحث مهم برنامه را مطرح می کنیم.
در اولین میزگرد این هفته برنامه هفت که سومین قسمتی بود که به بررسی مشکلات صنوف سینمایی میپرداخت علی نیک رفتار (رییس انجمن صنفی عکاسان سینما ) و مجید امانی زاده(رییس انجمن صنفی دستیاران و مدیران تدارکات سینما )درمورد مشکلات خود مباحثی مطرح کردند.
علی نیک رفتار درباره این مشکلات گفت : اهمیت و موضوع اصلی ما امنیت شغلی است . تمام تلاش صنف ما در این جهت است که بتوانیم این مشکل را حل کنیم. تا جایی که بعضی از اعضای ما دچار مشکلات عدیده خانوادگی شده اند. وقتی بحث امنیت شغلی مطرح میشود موارد روانی، مالی و ... درمیان است.
وی گفت: بزرگترین مشکل ما استفاده از عکاسان غیر عضو صنف در پروژه هاست.خیلی از دوستان عزیز یک جاهایی دخالت هایی میکنند که ربطی به آن ها ندارد. مثلا منشی صحنه عکاس معرفی میکند. شاید به این خاطر است که مدیریت آن پروژه به نقش عکس واقف نیست.
نیک رفتار افزود: سال گذشته 35 اثر تولید شد که در هیچ کدام از آن ها از صنف ما فردی به عنوان عکاس حضور نداشت.
مجید امانی زاده هم در ادامه افزود: مشکل اصلی ما مشکل رفاهی است. وقتی اسم تدارکات به گوش آدمهای که خارج از سینماست میرسد فکر می کنند تدارکات آوردن چایی و ... است. تدارکات سه بخش دارد، ولی صنف تدارکات در اصل کارش مهیا کردن زمینه تولید است.
سراسر شب چون با فضای غالب سینما همراه نبود از اکران رانده شد!

در میز گرد دوم برنامه سینمایی هفت که با حضور فرزاد موتمن کارگردان فیلم سینمایی سراسر شب برگزار شد در مورد علت اکران نشدن این فیلم سینمایی بعد از دو سال صحبت هایی صورت گرفت . این کارگردان پیشکسوت در مورد عدم اکران فیلمش بعد از دو سال معتقد بود:
چون این فیلم با فضای غالب سینمای ایران فرق داشت برای اکران با مشکلاتی برخورد کرده است. وی در ادامه عنوان کرد : این فیلم کمدی نیست، از نوع درام های اجتماعی که سینمای ایران به آن عادت کرده هم نیست پس مهجور باقی میماند.
سینمای هر کشوری به فیلم های مختلف نیاز دارند. درست است که این نوع فیلم ها جریان غالب نیست ولی یادمان باشد که این شیرازه است که کتاب را نگه میدارد و باید هه این سبک فیلم سازی احترام گذاشت.
بعضی فیلم ها از عمد برخی نهاد ها را نشانه می گیرند / برخی ها روی سریال های ترکی را سفید کرده اند !

طبق روال هر هفته میز رسانه برنامه هفت هم به بررسی برخی اخبار مهم سینمایی با حضور عباس اسماعیل گل و آرش فهیم به میزبانی پژمان کریمی سپری شد .
کارشناسان رسانه از وضعیت شبکه نمایش خانگی و تبدیل شدن آن به حیاط خلوت گلایه کردند و معتقد بودند برخی از نویسنده ها روی سریال های ترکی را سفید کرده اند . حتی برخی از فیلم ها را از روی عمد و برای ضربه زدن به برخی نهاد ها میسازند.
پژمان کریمی در این برنامه گفت: در هفته ای که پشت سر گذاشتیم اشارات رهبر انقلاب درمورد سینما مطرح شد که از غفلت مسئولان درمورد سینماها و محتوای فیلم ها گلایه کردند. ما شاهد ساخت و به نمایش در آمدن فیلم هایی بودیم که به مبانی و اساس قوه قضاییه هجمه داشتند. کسی با نقد مخالف نیست آنچه که بد است این است که نقص ها را ببینند و خوبی ها را نه. بعد از یک مقطع خاصی چند فیلم تولید شد که کاملا یک طرفه با قاضی رفته بودند.
عباس اسماعیل گل هم گفت: همان روز که بیانات رهبری منتشر شد برای مثل من و سایر مخاطبان سینما خیلی از فیلم های سینما ایران از جلوی چشممان عبور کرد. اگر بخواهیم به این فیلم ها بپردازیم که چه فیلم هایی بوده یک مقدار حرفه ای و عادلانه نیست. به نظر من مسئولان سازمان سینمایی کشور به خود بیایند و تلنگری برای آنها باشد و به بررسی و مرور آثار سینمایی بپردازند.
وی ادامه داد: درمورد نمایش خانگی انگار یک حیاط خلوتی ایجاد شده است. بحث پولهای مشکوک در سینما هم در نمایش خانگی مطرح است در کنار آن دستمزدها در نمایش خانگی بالاتر رفته و تعادل دستمزدها در بین بازیگران از بین رفته است.
این منتقد افزود: برخی سریال ها در دو خط قابل تعریف است ولی تا 30 قسمت کش پیدا میکند. با اتمام فصل دوم شاهد آمدن فصل سوم هستیم و روی سریال های ترکیه ای را سفید کردیم و از عشق مثلثی به عشق مربعی رسیدیم.
آرش فهیم در ادامه افزود: در حال حاضر مفسدان اقتصادی در سینما کاملا مشخص شده اند و همه میدانند انها کیستند. قوه قضاییه در مبارزه با مفاسد اقتصادی موفق بوده و برخی از ابزار سینما برای مخدوش کردن چهره نهادها استفاده میکند. در جشنواره فیلم فجر دو فیلم مستقیم قوه قضاییه را هدف گرفته بود. سریال های نمایش خانگی شاید عملیاتی برای تخریب زندگی مردم است. عشق های چند ضلعی در این سریال ها بی داد میکند.
یکی از مشکلات فیلم های کوتاه مضمون زدگی آن است
میز گرد این هفته برنامه هفت به معرفی و بررسی فیلم کوتاه خواب گردها ساخته پویا نبی با حضور محمدرضا مقدسیان پرداخت.
محمدرضا مقدسیان کارشناس فرهنگی درمورد شرایط فیلم کوتاه در ایران و ویژگی های این فیلم کوتاه گفت:
یکی از ویژگی هایی مهم خواب گردها از سایر فیلم های کوتاه غلبه نقش کارگردان و عوامل فیلم است. این فیلم در فضای ساخته شده که تحت عنوان فضای سیال ذهن مطرح است. در سینمای بلند داستانی شاید کسی که این شکل از سینما را دنبال میکند بهرام توکلی است. اما در عرصه فیلم کوتاه یک مساله ای که با آن رو به رو هستیم این است که فیلم های کوتاه غالبا مضمون زده هستند یعنی به بخش فیلمنامه معطوف میشوند. اما همه میدانیم که سینما با تصویر با مخاطب صحبت میکند.
پویا نبی کارگردان فیلم خواب گردها در ادامه افزود: واقعیت این است که این مدل فیلمسازی از دو جایگاه می آید یک، از سبک ادبیات و یک بخش دیگر از نیاز سینمای مملکت ماست به این نوع فیلمسازی است.
متاسفانه سینمای ایران در چند دهه اخیر خیلی در همه زمینه ها محافظه کار شده است.
گفتنی است میز نقد این هفته برنامه سینمایی هفت با حضور مسعود فراستی ، محمدتقی فهیم و ناصر هاشم زاده به نقد و بررسی سریال هم گناه اثر مصطفی کیایی پرداخت.

سرویس سینمایی هنرآنلاین : پوران درخشنده ازجمله فیلمسازان سینمای ایران است که همیشه به موضوعات اجتماعی توجه داشته است. حاصل این نگاه آثاری چون "پرنده کوچک خوشبختی"، "هیس دخترها فریاد نمی زنند" و "زیر سقف دودی" است.

سال گذشته خبرهایی از ساخت دو اثر متفاوت از سوی درخشنده در رسانه ها منتشر شد که به همین بهانه با او به گفت وگو نشستیم.

خانم درخشنده، پس از فیلم "زیر سقف دودی"، سال گذشته ما تنها چند خبر از پروژه های جدید شما شنیدیم، این کم کار بودن دلیل خاصی دارد؟

سال گذشته با امسال تفاوت های بسیاری دارد. کرونا پیش آمدش کم کردن فعالیت های جمعی است و باید مراقبت کنیم تا بیشتر از این قربانی نداشته باشیم. همان طور که گفتید پروژه هایی را در نظر دارم که فعلاً دست نگه داشته ام تا در شرایط بهتری کار کنم و به هر قیمتی حاضر به کار نیستم و نمی خواهم فضای ناامنی برای همکارانم به وجود آورم. از سوی دیگر هر سال که می گذرد متأسفانه به لحاظ اقتصادی و تورم برای ساخت فیلم و فراهم کردن سرمایه مشکلاتی داریم. اگر هزینه فیلمی سال 1398 با سه میلیارد تومان تأمین می شد، در حال حاضر و با توجه به تورم پیش آمده شاید حداقل حدود 33 درصد به آن اضافه شده است و این شامل تمام هزینه ها می شود. هزینه های بالای تولید، شرایط را برای فیلمسازی سخت کرده است و ما تمام تلاشمان را می کنیم تا از فضاها و کسانی استفاده کنیم که هزینه ها پایین آورده شود، اما همچنان کار باکیفیت باشد. به طور مثال ما بازیگران تازه نفس و خوبی در تئاتر کشور داریم که شناخته نشده اند و سال هاست که در این حوزه مشغول فعالیت هستند، اما مجالی برای دیده شدن به آن ها داده نشده است یا علاقه مندان بسیاری در حوزه بازیگری داریم که در کلاس های بازیگری آموزشگاه های مختلف دوره دیده اند، اما همچنان پشت خط مانده اند و وارد عرصه نشده اند. یا چون حمایتی صورت نگرفته تا وارد این فضا شوند، کنار مانده اند. ترسی که تهیه کننده به خاطر نداشتن بازیگران چهره دارد باید از بین برود چون این به نفع سینماست و این وظیفه ما کارگردانان است که آن ها را وارد این فضا کرده و از آن ها حمایت کنیم. ما نیازمند ورود خون تازه به رگ های سینما هستیم که با حضور علاقه مندان به بازیگری چه دختر و چه پسر که نیازمند فرصت و زمان بیشتر برای ورود هستند، می توانیم این کار را انجام دهیم. همکاران من به این موضوع واقف هستند، چون علاوه بر بالا رفتن دستمزدها، نیازمند ورود چهره های جدید هستیم.

با توجه به وضعیت حال حاضر اکران، تا چه اندازه اکران آنلاین را مناسب دیدید و فکر می کنید این چرخه تا چه زمانی می تواند ادامه داشته باشد؟

متأسفانه بحث اکران این روزها با مشکل مواجه است. اکران سینمایی محول به حوزه آنلاین شده که البته فرصتی است که در این شرایط به وجود آمده تا چرخ سینما در گردش باشد، اما ضرر و زیان هایی دارد که تهیه کننده باید آن ها را متحمل شود. مخاطبین سینمارو به دلیل بسته بودن سینماها از دست رفته اند و حتی با بازگشایی سالن ها نیز به سختی اعتماد کرده و وارد سالن می شوند، البته حق هم دارند، با توجه به شرایط حال حاضر که کرونا بار دیگر اوج گرفته است، باید همه نکات بهداشتی رعایت شود که متأسفانه بسیاری رعایت نمی کنند. بنابراین بازگشت سرمایه از طریق سینما در حال حاضر وجود ندارد و باید برای آن فکری کرد و ترفندی به کار گرفت تا اگر قرار است به شکل آنلاین اکران را پیش ببریم فضا و دست های بیشتری وجود داشته باشد تا پول سریع تر به تهیه کننده بازگردانده شود و بتواند به کار خود ادامه دهد.

در جشنواره سال گذشته فیلم کودک و نوجوان اصفهان بود که صحبت از ساخت فیلمی درباره گروه موسیقی کره ای بی تی اس کردید. پروژه این روزها در چه مرحله ای است و چرا به سراغ این گروه رفتید؟

می خواستم گروه بی تی اس را به دلیل طرفدارانی که در ایران دارد بیشتر بشناسم و بدانم چرا تا این اندازه جوانان را به سمت خود جذب کرده اند. تحقیقاتی را در این زمینه شروع کردم و روی آن علت ها کار کردم و روابط علت و معلولی آن را پیدا کردم. بی تی اس گروه جالبی است، چون اعضای این گروه از یکسری موقعیت ها برخوردار نیستند و مشکل دارند، اما از آنجایی که خودشان را دوست داشتند و به توانایی هایشان اعتماد داشتند، توانستند فضای اعتمادبه نفس را برای خود فراهم کنند و باعث شد کسانی که هیچ توانمندی نداشتند با دیدن این افراد علاقه مند شوند و آن ها نیز اعتمادبه نفسشان بالا برود. زمانی که با این گروه آشنا شدم و آن ها را شناختم تلاش کردم به درون خانواده ها بروم و چرایی این ضعف نفس و عدم اعتمادبه نفس و آینده مبهم جوانان را بررسی کنم درواقع به دنبال آسیب شناسی این ماجرا هستم.

در حال حاضر در چه مرحله ای از نگارش قرار دارید؟

تحقیقات تمام شده و طرح اولیه فیلمنامه هم نوشته شده، اما باید شرایط فراهم شود.

قصد دارید در فیلم از حضور خود گروه هم بهره مند شوید؟

به شکل مستقیم نه، اما با تحقیقاتی که انجام دادم اگر بتوانم از وجودشان در فیلم استفاده می کنم و یا در یکی از کنسرت هایشان اگر باشم فکر می کنم اتفاق خوبی رقم بخورد. فکرهای متعددی در این زمینه دارم و روی نکات مختلف فکر می کنم تا ببینم کدام یک امکان پذیر است.

کار پروژه "هیس پسرها فریاد نمی زنند" به کجا رسید؟

دو سال روی فیلمنامه "هیس پسرها فریاد نمی زنند" کار کردم، یعنی دو تا 365 روز عمر من را گرفت، اما مجوز ساخت آن را به من ندادند و نمی دانم هم چرا؛ درنهایت بعد از آن که موفق شدم پروانه ساخت بگیرم به دلیل همه مسائلی که عنوان کردم ساخت آن منتفی شد. اما در لیست کارهایی است که قطعاً انجامش خواهم داد.

پس از آن دو سال، فیلمنامه کاملاً تغییر کرد تا توانستید مجوز بگیرید؟

بله، من کامل قصه را تغییر دادم و این به نظرم بد است، چون جهان در حال حرکت است و شما نمی توانید متوقف شوید. وقتی شما تحقیق می کنید مسائل همان زمان را درک می کنید و برای همان زمان می توانید از آن ها استفاده کنید و هرچقدر این زمان به سمت جلو حرکت می کند تغییراتی نیز روی آن اعمال می شود که اجتناب ناپذیر است. بنابراین اتفاقات جدیدی رخ می دهد و من نمی توانم در همان زمان گذشته باقی بمانم و مجبور به تغییر هستم.

در ایام قرنطینه خانگی دست به کار نشدید تا اثر جدیدی بنویسید؟

یک داستان عاشقانه در بستر کرونا نوشتم که ساخت آن برایم بسیار مهم است. چون عشق همیشه یک موتور محرک برای تمام افتخاراتی است که در جهان رخ می دهد. اگر عشق نباشد نور، خوشبختی، زندگی و آرامش هم نیست و در تمام وجوه زندگی می تواند نقش داشته باشد. چیزی که در جامعه ما کمرنگ است و جامعه امروز نیازمند عشق و حس امید است تا بال های حرکت انسان شود تا بلند شود و پرواز کند. یک قصه عاشقانه در بستر کرونا تعریف کردم تا این نگاه را در آن جاری باشد. در جامعه ای که ناامید است، نیازمند نگاه تازه و مفهوم تازه ای از عشق هستیم. متأسفانه بین زوجین جامعه ما بسیاری اوقات این دوست داشتن کمرنگ است و دیده نمی شود و باید تلاش کنیم این لکنت را از بین ببریم. باید تلاش کنیم دیالوگ در جامعه ایجاد شود، چون از مونولوگ خسته شدیم و نیازمند حس تازه ای هستیم. ما به هم احتیاج داریم و برای ساختن و تعالی باید جلو برویم.

عنوانی برای آن در نظر دارید؟

هنوز عنوان قطعی برایش انتخاب نکردم، اما شاید "عروس کرونا" یا "سارا عروس کرونا" آن را نام گذاری کنم.

خانم درخشنده، این روزها نام شما در لیست هیئت داوران جشنواره فیلم کوتاه کشف استعداد دیده می شود، فکر می کنید سینما تا چه اندازه به دنبال کشف این استعدادهاست و تا چه اندازه می توان این استعدادها را جذب سینما کرد؟

فکر می کنم این جشنواره که مدیریت هیئت انتخاب آن را سیروس الوند بر عهده دارد، هدفمند جلو می رود و قصه اش کشف استعدادهای جدید در فیلم کوتاه است. نگاه و زاویه دید و آنچه یک فیلمساز خلاق را مجزا از یک فرد عادی می کند، چرا که ما باید به نیروهای تازه نفس که تلاش می کنند نگاه خاصی داشته باشند احتیاج داریم و باید پیشکسوتان این عرصه دانش خود را در اختیار آن ها بگذارند و فرصت برای آموزش و تولید آن ها فراهم شود. جامعه ما جوان است و باید استعدادهایش کشف شوند و امیدوار باشند فضا و عرصه برای رشد و نمو آن ها وجود دارد تا تلاش کنند و امیدوارانه جلو بروند. از سوی دیگر پیشکسوتان نیز باید حمایت کنند و بهترین ها از این میان انتخاب شوند. ما آن ها را رها نمی کنیم بلکه کمک می کنیم تا وارد عرصه فیلمسازی نوین شوند.

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، بازگشایی سینماها در وضعیتی که رعایت پروتکل های بهداشتی در دستور کار همه سینماها قرار گرفته و در حالیکه پذیرش بیش از 50 درصد ظرفیت سالن ها امکانپذیر نیست برای بسیاری از سینماگران و سینماداران این نگرانی را به همراه داشته که از میزان فروش فیلم ها به شدت کاسته شود و نه تنها بازگشت سرمایه برای فیلم ها غیرممکن شود بلکه سینماها نیز با مشکلات بیشتری در درآمدزایی خود مواجه شوند.

برای حل این مشکلات احتمالی و استقبال مخاطبان از فیلم های اکران شده در اولین روزهای بازگشایی سالن های سینما سازمان سینمایی تمهیداتی اندیشیده که با حفظ شرایط ایمن برای مخاطبان، شاهد کاهش مخاطب نباشیم.

در این وضعیت خاص قطعاً مدیران با سابقه سینماهای مختلف می توانند پیشنهادهای مناسبی برای جلب رضایت مخاطبان داشته باشند تا در حالیکه پروتکل های بهداشتی رعایت می شوند، شرایط به نحوی فراهم شود که به مرور خسارت های وارد شده به سینماها جبران شود.

به طور قطع طبیعی است که امکان جبران همه خسارت ها با بازگشایی مجدد سینماها بسیار دور از دسترس باشد اما به طور حتم امروز سینمای ایران در حوزه اکران و نمایش بیش از هر زمانی به حمایت های سازمان سینمایی نیاز دارد.

در گفت وگو با دو مدیر با سابقه دو سینمای پایتخت به بررسی شرایط مطرح شده برای بازگشایی سینماها و حفظ مسائل ایمنی پرداختیم که در ادامه می خوانید:

باز بودن سینماها با وجود محدودیت ها بهتر از تعطیلی است

سپهر پهلوانی مدیر پردیس سینمایی ارگ در گفت وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: وقتی فعالیت همه صنف های مختلف در کشور به شرایط عادی بازگشته و می بینیم تقریباً همه مشاغلی که به دلیل شیوع کرونا تعطیل شده بودند مشغول فعالیت خود هستند بسته بودن سینماها غیرمنطقی است. اگر در شرایطی بودیم که مشاغل مختلف نیز فعالیتشان متوقف بود، قطعاً به شخصه با باز شدن سینماها مخالف بودم.

پهلوانی درباره استقبال مردم از فیلم های سینمایی در روزهای ابتدایی بازگشایی سینماها گفت: مردم غیر قابل پیش بینی هستند و می بینیم علی رغم خطری که وجود دارد در نقاط مختلف شهر مردم به راحتی تردد می کنند و حتی برای کارهای شاید غیر ضروری نیز به مکان های شلوغ می روند. به همین دلیل نمی توان گفت که مردم به خاطر ترس از کرونا به سینماها نخواهند رفت.

او افزود: به طور قطع ممکن است هفته های اول تعداد مخاطبان فیلم های سینمایی بسیار اندک باشد اما در نهایت در هفته های بعد 50 درصدی که از ظرفیت سالن ها تعیین شده پر می شود. سینماداران نیز موظف به رعایت پروتکل های بهداشتی هستند تا ترسی که برای برخی مخاطبان وجود دارد از بین برود و همه با خیال راحت در سینماها فیلم ببینند اما برخی کارها را واقعاً نمی توان انجام داد، به عنوان مثال مسئول سالن سینما نمی تواند به شخصی که در سالن سرفه می کند تذکر دهد که از سالن خارج شود.

مدیر پردیس سینمایی راگا در ادامه اظهار داشت: زمانی که درجه بندی سنی فیلم های سینمایی با جدیت مطرح شد بسیاری از خانواده ها با وجود اینکه از درجه بندی ها مطلع بودند به آن توجهی نمی کردند و همین وضعیت نیز درباره خطرات کرونا وجود دارد. قطعاً خانواده هایی هستند که رعایت نکات بهداشتی را چندان جدی نگرفته و برای دیدن فیلم به سینما بروند. در این بین پردیس های سینمایی که امکانات مختلف دارند با تعطیلی سینماها کمتر ضرر کرده اند اما سینماهایی که از امکانات دیگر برخوردار نیستند در این مدت هیچ درآمدی نداشته و شرایط بسیاری بدی دارند.

پهلوانی در پایان گفت: بازگشایی سینماها با 50 درصد ظرفیت قطعاً برای سینماداران به صرفه نیست و همه سینماها به نوعی به حمایت های سازمان سینمایی احتیاج دارند. تا امروز وعده هایی داده شده که چندان این وعده ها عملی نشده و متأسفانه فعلاً خبری از وام هایی که وعده داده شده نیست. بازگشایی سینماها با 50 درصد ظرفیت قطعاً با ضررهای مالی بسیاری همراه است اما بدون شک باز بودن سینماها خیلی بهتر از بسته بودنشان است.

کنار هم قرار گرفتن اعضای خانواده در سالن های سینما تصمیم درستی است

محمد قنبری مدیر پردیس سینمایی مگامال در گفت وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: برنامه ریزی سازمان سینمایی در اکران فیلم هایی که قرار است پس از بازگشایی سینماها نمایش داده شوند بر این است که شرایطی ایجاد شود تا فیلم ها دچار ضرر اقتصادی نشوند و بتوانند با بیشترین فروش ممکن اکران خود را پشت سر بگذارند.

قنبری خاطرنشان کرد: نظر من بر این بود که فیلم های کمدی و اجتماعی با توجه به شرایط حاضر بیشتر مورد توجه مخاطبان قرار می گیرند و با توجه به اینکه قرار است فیلم های اکران نوروز، بر پرده نقره ای سینماها نمایش داده شوند فکر می کنم فیلم ها پتانسیل بالایی در جذب مخاطب داشته باشند و احتمالاً تابستان امسال بر خلاف بهار و نوروز سینماها وضعیت خوبی خواهند داشت.

او افزود: به نظرم تصمیمی منطقی برای خانواده ها در سینما گرفته شده، چراکه یک خانواده در یک خانه زندگی می کند و لزومی ندارد افراد خانواده را در سینما از هم جدا کنیم و البته عملاً نمی شد چنین کاری را انجام دهیم. فکر می کنم اگر مدیران و مسئولان سینماها پروتکل های بهداشتی را جدی بگیرند مشکلی برای مردم به وجود نمی آید و امیدوارم با استقبال خوب مردم خسارت هایی که در ماه های اخیر متوجه سینمای ما شده به حداقل برسد./3

صراط:
، او را به مالک اشتر می شناسیم و برادر انوشیروان ارجمند است. دو برادر از مفاخر فرهنگ و هنر ایران به شمار می روند که "کشتی آنجلیکا"، "آدم برفی"، "اعتراض" و "سگ کشی" داریوش ارجمند در خاطره ها مانده اما بیشتر از سینما، در سریال های تلویزیون حضور داشته که در این میان بعد از مالک اشتر سریال "امام علی(ع)" با نقش سرزبان ها افتاد. او در تیرماه سال 1392 نشان درجه یک فرهنگ و هنر دریافت کرد.

فیلمنامه ها آن حال و هوای گذشته را ندارد

به گزارش تسنیم، ارجمند علاوه بر بازیگری، از سال 1382 تا سال 1389 به عنوان مجری با مجموعه تلویزیونی "طلوع ماه" به تهیه کنندگی رضا خوشدل راد همکاری کرد. این روزها خبری از او نیست و مثل گذشته پُرکار نیست چون به قولِ خودش، فیلمنامه ها آن حال و هوای گذشته را ندارد. پیشنهادهای دیگر در نمایش خانگی و مدیوم های دیگر دارد آنها را هم نپذیرفته چون آن شرایط محتوایی درست و اصولی را نداشته است.

علاقه خاصِ به امام رضا(ع)

علاقه خاصی به امام رضا(ع) دارد و یادمان نمی رود در برنامه تلویزیونی از علاقه و آرزویش برای خادمی آستان مقدس امام رضا(ع) صحبت کرد و با موافقت تولیت آستان قدس رضوی روبه رو شد. او بعد از این اتفاق، گفت: من از کودکی نوکر امام رضا(ع) بوده ام و به این مسئله افتخار می کنم.

ناراحتی از پول های مشکوک و کثیف

در میان گپ و گفت با داریوش ارجمند او از فضای پول های مشکوک و کثیف در سینما و نمایش خانگی بسیار ناراحت است؛ او پیش از این درباره جریان پول های کثیف گفته بود: متأسفانه این پول ها مشکلات زیادی برای ما بوجود آورد، دستمزدهای میلیاردی، غذاهای آنچنانی و خیلی فضای تجمل گرایی حاکم کرد. بسیاری که سر کار این پروژه ها بودند نمونه بارزش "شهرزاد" بعدها مشخص شد که این پول ها از کجا آمده؛ صندوق فرهنگیان بوده که خالی شده است.

حالا به بهانه جایگاه هنرمندان پیشکسوت، سریال های تلویزیون و وضعیت سینما، در مسیر بحث درباره شبکه نمایش خانگی، داریوش ارجمند درباره این پول های مشکوک و کثیف صحبت کرد. مشروح این گپ و گفت با تسنیم را در ادامه بخوانید:

آبرویی که با سر سوزن جمع کرده ام

داریوش ارجمند درباره جایگاه هنرمندان پیشکسوت، نقش ها و دستمزدهایی که در خور شأن این جایگاه نیست، تصریح کرد: من تکلیفم را روشن کرده ام یعنی الان روی میز من یک عالمه کار است اما هیچکدام ارزش اینکه من بروم و بازی کنم را نداشتند. نزدیک به 50 سال با سر سوزن آبرویم را جمع کرده ام و این برایم مهم نیست که در همه جا حضور داشته باشم. نمی توانم بروم در کار مضخرف و کاری که قبولش ندارم، هرچیزی می خواهد باشد. سریال ها دیگر مثل گذشته برای مخاطب جذاب نیستند به این خاطر است که نویسنده درست ندارند، بازیگر درستی ندارند. متن و کسانی که متن را اجرا می کنند باعث جذابیت سریال می شوند.

الان صحبت سر این است؛ یا پول بدهید و یا سفارش شوید!

وی افزود: کاری که بنیان ندارد و آدم خاصی ندارد نمی روم. آن کارهایی که رفتم همه را با علاقه رفتم و مدافعش هستم؛ هم "آدم برفی" و هم "ازدواج به سبک ایرانی". از این کارها دفاع می کنم برای اینکه حرف داشتند. الان صحبت سر این است که یا باید پول بدهید کار بگیرید و یا سفارش شوید! روزی به شوخی به یکی از بچه ها گفتم به زودی تهیه کننده ای می آید و می گوید یک نقش داریم صاف کار سر کوچه مان 30 تومان می دهد بازی کند. شما چقدر می دهید؟

صبر می کنم تا کاری پیشنهاد شود حافظ آبروی هنری ام باشد

ارجمند با اشاره به اینکه من صبر می کنم کاری که حافظ 50 سال آبروی هنری ام باشد به سراغم بیاید، خاطرنشان کرد: این کار را رها کرده ام مگر اینکه دوستی که می شناسمش و به شعور، سواد و رشته کاری اش ایمان دارم پیشنهاد کند و برای او بازی کنم. چون من 20 سالم نیست که بگویم این کار خراب شده، عیب ندارد و وقت زیاد است. من وقت زیاد ندارم حتی وقت دروغ گفتن ندارم. به قول "اخوان ثالث" رسیده ایم من و نوبتم به آخر خط/ نگاه دار جوانان بگو سوار شوند؛ این حقیقت زندگی است. بنابراین من صبر می کنم کاری که حافظ 50 سال آبروی هنری ام باشد به سراغش می روم.

یا مدیرمان کارشناس نیست یا کارشناسان مان مدیر نیستند

وی در خصوص فضای امروز تلویزیون، تصریح کرد: سینما و تلویزیون از هم جدا نیستند. فقط این پرده کوچکتر و تماشاچی 80 میلیونی و آن پرده نقره ای و عریض تر؛ من فکر می کنم مشکل اینجاست که هرکسی با سلیقه و سبک و سیاق خودش کار رسانه را جلو می برد. مشکل ما این است که مدیری داریم کارشناس نیست و کارشناسانی داریم مدیر نیستند. صداوسیما گذشته طلایی داشت که با حضور کاربلدها و متخصص ها کارنامه خوبی همچون ساخت سریال های بزرگی مانند "سربداران" و "امام علی(ع)"، "هزاردستان" و... ثبت شد؛ سریال هایی که هرکدام چه تأثیرات مهمی بر فرهنگ، مذهب و دین ما گذاشتند.

پیشنهادهای نمایش خانگی را نپذیرفتم

مالک اشتر سریال "امام علی(ع)" درباره جریان پول کثیف در سینما و نمایش خانگی و سریال های بی مایه و بی محتوای خانگی به خبرنگار خبرگزاری تسنیم، گفت: تا وقتی در این مملکت دوغ و دوشاب، یکی اند همین وضع وجود دارد. به من بارها پیشنهاد داده اند سریال خانگی بازی کنم نپذیرفتم. چون کارها خوب نیست، کار خوب باشد می روم. یکی من گفت "شهرزاد" به شما پیشنهاد می شد می رفتید گفتم نه. بنابراین من عقده ای در این سینما ندارم و آرزو ندارم مثلاً با شخص خاصی کار کنم و شخصیت خاصی را بازی کنم. به جز علی حاتمی با همه کارگردان ها کار کرده ام و بنابراین من عقده بازی ندارم.

من مسئول حراست از آبروی هنری ام هستم

وی خاطرنشان کرد: من مسئول حراست از آبروی هنری ام هستم. ترجیح می دهم اینجا بنشینم همسر شهیدی کتاب همسر بزرگوارش را به من بدهد و اینها افتخار است تا اینکه بروم دو ساعت فیلمی که خدا بخیر کند را بازی کنم. امروز اگر بازیگری نمی تواند آن شخصیت پردازی و همذات پنداری لازم را با کاراکتر و نقش خودش داشته باشد و مخاطب آن را ببیند و لذت ببرد، مقصرش فیلمنامه است؛ برای اینکه نوشته خوبی نیست! بارها گفته ام نوشته خوب را نمی توان بد بازی کرد؛ نوشته بد را هم نمی توان خوب بازی کرد. با همه نویسندگان سینما و تلویزیون ایران کار کرده ام مشکل ما در تلویزیون فیلمنامه است.

بازیگران و اجرا و تبلیغ آگهی های بازرگانی

ارجمند درباره حضور بازیگران به عنوان مجری و تبلیغات در فضای مجازی و آگهی های بازرگانی تلویزیون، گفت: من ده سال مجری تلویزیون بودم و برنامه علمی "طلوع ماه" روی آنتن می رفت. هنوز که هنوز است از کانادا، انگلیس و استرالیا تماس می گیرند و سی دی آن برنامه ها را می خواهند. منهای برنامه "معرفت" دکتر دینانی، هنوز برنامه علمی مثل "طلوع ماه" به تلویزیون نیامده است. در جریان این برنامه کسانی به تلویزیون آمدند که بعدها به عنوان چهره های ماندگار از آن ها تقدیر شد. نمی دانم چطور شد این برنامه دیگر ساخته نشد؟ الان برنامه هایی که ساخته می شود منهای چند برنامه، حرف اساسی و تأثیرگذاری ندارند. الان بازیگران هرکاری می کنند اجرا، تبلیغ در فضای مجازی و آگهی های بازرگانی تلویزیون؛ نمونه های بارز زیاد دارد واقعاً به چه چیزی نیاز دارند.

آرزویم فقط تمام شدن کروناست

بازیگر سریال "ستایش" آرزویش تمام شدن کروناست، تأکید کرد: امروز دغدغه و آرزوی قلبی ام شکست کرونا است. کرونا تمام شود و ما آن را شکست بدهیم خیلی برایمان مهم شده، چون واقعاً برای همه ملت ایران و جامعه مان معضل درست کرده و زندگی های مردم را تحت الشعاع قرار داده است. من شخصیت های زیادی دوست داشتم بازی کنم اما قسمتم نشده و به آنها فکر نمی کنم، چون اذیت می شوم. من آدم توکلی ام و همیشه توکلم به خداست. هرچه از او رسد غنیمت است و می دانم برای من بد نمی خواهد.

راه جلوگیری از پول های کثیف

وی در پاسخ به این سؤال که چطور می توان جلوی پول های کثیف در سینما و نمایش خانگی را گرفت، خاطرنشان کرد: قوه قضائیه؛ همان طوری که "طبری" و خیلی متهمین دیگر را دستگیر کرد و به پول های کثیف و مفاسد اقتصادی دیگری با قوت و قدرت رسیدگی می کند، می تواند جلوی پول های کثیف در سینما و نمایش خانگی را هم بگیرد. مثل "قاضی منصوری" یا خودشان را از پنجره بیرون بیندازند و یا کشته شوند.

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، شبکه نمایش خانگی نسبت به صدا و سیما که محل همیشگی و سنتی نمایش سریال بود، از فضای بازتری برای پرداخت به سوژه های خاص برخوردار است و موضوعاتی که صدا و سیما به دلیل بودجه یا فضای خود نمی تواند به آن ها بپردازد در شبکه نمایش خانگی مورد توجه کارگردانان قرار می گیرد.

اقبال مخاطب در این چند سال اخیر نسبت به محصولات این رسانه بیشتر شده است، زیرا فضای سینمایی ما چندان نتوانسته (به جز چند فیلم کمدی) نظر مخاطب را جلب کند و جامعه بیشتر به سراغ آثار غیرمجاز و شبکه نمایش خانگی رفت.

اما در این مقطع عدم نظارت ارشاد به آثاراین حوزه بیش از پیش نمایان شد سریال هایی که بدون نظارت نیمه کاره رها شدند. سریال های ناتمام و هزینه و وقتی که از مردم تلف می شود، اتفاقی است که از ابتدای آغاز به کار شبکه نمایش خانگی رخ داده و حالا با رونق گرفتن این شبکه بیشتر به چشم می آید.

عشق تعطیل نیست به کارگردانی بیژن بیرنگ یکی از این سریال ها است، سریالی که قرار بود در 26قسمت تولید و مقابل دیدگان تماشاگران قرار بگیرد، اما ساخت آن پس از پنج قسمت به یکباره متوقف شد.

ابله به کارگردانی کمال تبریزی که قرار بود تجربه شیرین شاهگوش را برای مخاطب فراهم آورد، اما با پایانی دم دستی اعتراض مخاطبان را به همراه داشت وبا طراحی دم دستی پایان بندی این سریال، سازندگان را از اتهام رها کردن پروژه نجات داد.

رقص روی شیشه سریالی که آغازش به اتکای چهره بازیگران مطرح پرسروصدا بود و پایانش به سبک نریشن خوانی رادیویی پرسر وصداتر؛ وقتی نظارت بر ساخت یک اثر به صورت مناسب صورت نگیرد و دستمزد هایی که تهیه کننده ملزم به پرداخت آن شده به درستی به بازیگر پرداخت نشود تکلیف ادامه فیلمبرداری نامشخص شده و در نهایت به سرنوشت این سریال منجر می شود و اینجاست که تنها مخاطب است که متضرر می شود. این یک افتضاح برای شبکه نمایش خانگی است که مخاطبان را سرخورده کرد؛ مخاطبی که دوازده هفته، هفته ای 10هزارتومان هزینه کرد حالا هم مبلغی حدود 120هزارتومان از دست داده بود و هم هر هفته زمانی را صرف تماشای سریالی کرده بود که در نهایت ناتمام مانده بود. اتفاقی که هیچکس توضیحی برای آن ارائه نداد.

متاسفانه به دلیل عدم نظارت کافی و مناسب تولیدکنندگان این حوزه به این دلیل که انتظار بازگشت سریع سرمایه خود را دارند، اغلب از سوژه های دم دستی بهره می برند تا در کمترین زمان و با حداقل هزینه، سریال را تولید و به بازار عرضه کنند. این روز ها شاهد سریال بی کیفیت دل هستیم که مخاطب را به دلیل کشدار بودن وعدم توجه سازندگان به کیفیت اثر، دلزده کرده است.

محتوای سریال های شبکه نمایش خانگی بیش از پیش در جهت تخریب سبک زندگی ایرانی و جایگزینی با منافع اشرافی گری و سرمایه داری است این مهم را می توان در سریال های دل ، عاشقانه ، مانکن و عشق ممنوعه به خوبی مشاهده کرد. یکی از سوژه های پرتکرار در این سریال ها، مسائل جنسی است. به عنوان مثال ازدواج مردان مسن با دختران جوان و زنان مسن با مردان جوان به دلیل مسائل مالی و بازی ها و تفریحات غیر اخلاقی در محافل پنهان بسیار رایج شد. با مروری بر آثار دهه اخیر می توان شاهد تمرکز بر درآمدزایی در این حوزه بود و متاسفانه نه تنها شاهد پیشرفت و حرکت رو به جلو در این حوزه نیستیم بلکه هر سال سریال ها دچار افت کیفیت و ضعف بیشتری می شوند.

مسائل و موضوعاتی که امکان پخش در تلویزیون و حتی سینما را ندارند در سریال های شبکه نمایش به نمایش درمی آیند. نکته مورد توجه این است که نویسنده تلویزیون و سریال های شبکه نمایش در برخی مواقع یکی است، در واقع نویسنده ای که امکان پرداختن به موضوعی در تلویزیون را نداشته باشد در شبکه نمایش خانگی آن را جبران می کند. عبور از خط قرمز ها مزیت نسبی سریال های شبکه نمایش خانگی است امروز تنها شاهد موضوعات درام و عاشقانه ای هستیم که گاهی با خیانت گره می خورد.

مراجع نظارتی سینما مانند شورای پروانه ساخت و صدور پروانه نمایش در بخش سریال ها نیز وجود دارد، اما آثاری که در شبکه نمایش خانگی عرضه می شود به اندازه کار های سینمایی و تلویزیونی مورد توجه منتقدین و کارشناسان و از نظر زیبایی شناختی، محتوایی و فرهنگی مورد بررسی قرار نمی گیرد به همین دلیل است که کیفیت آن کمتر مورد توجه است.

با تغییر در شرایط فعلی که قرار است نظارت برعهده سازمان صدا و سیما باشد امیدواریم بتوانیم شاهد آثار ارزنده و قابل اعتنا در این حوزه باشیم تا علاوه بر پر کردن جای خالی آثار تاریخی دیگر شاهد سرخوردگی و دلزدگی مخاطب نباشیم.

به گزارش خبرنگار حوزه سینمایی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا ، برنامه هفت به تازگی و همزمان با روزهای بازگشایی سینماها، پس از تعلیق اجباری چندماهه دوباره روانه آنتن سیما شده و همچنان بی تغییر و شاید بدون جذابیت های لازم پخش خود را از سر گرفته است.

هفت هرچند دور جدید برنامه سازی خود را کلید زده است؛ اما کمتر می توان چینش جدیدی در سر و شکل برنامه، رویکرد و حتی جذابیتش احساس کرد. برنامه ای که بازهم به شکل غیرزنده و تا حدودی بی رمق در کنداکتور جمعه شب ها و البته در ساعات خاموش پخش گذاشته می شود.

هفت برخلاف سال های اجرای خاص فریدون جیرانی و حتی پُرایراد و پرحاشیه محمود گبرلو تا موضع گیری های صریح بهروز افخمی و البته جهت گیری بی ربط از سینمای رشیدپور، این بار به شکلی خنثی، ساعاتی از جدول شبکه سه را مشغول دارد. حضور چهره ها و به اصطلاح کارشناسان تکراری و عمدتاً ناشناخته این برنامه را به شکل غیرمعمولی از سر و شکل انداخته و انگار در آن کمتر خبری از آیتم های باجاذبه و حتی باسوگیری گذشته آن که معیار جذابیت هر برنامه ای است، وجود دارد.

جهتی که باید این برنامه برود

هفت قرار است کمکی به سینمای ایران کند و لااقل پرتره ای از حال و روز این سینما باشد؛ اما بدنه نسبتاً ضعیف نسخه کنونی آن، حکایت از برنامه ای دارد که به دلیل بی هدفی چه بسا خنثی و منفعل، پخش خود را ادامه می دهد تا ساعاتی از کنداکتور خلوت جمعه شب های هفته را پر کرده باشد.

شاید تنها نقطه اتکای آن به میزگرد نقد مسعود فراستی برمی گردد که البته در دوره های قبل به واسطه رویکرد و حواشی ناخواسته کمکی جدی به پرمخاطبی برنامه نیز می کرد؛ اما فعلا رنگ و بوی همیشگی خود را در کلیت برنامه پیدا نمی کند. این برنامه به دلیل عدم جریان سازی کمتر مورد اقبال اهالی سینما نیز قرار گرفته و به عبارتی شاید مثل قبل جدی گرفته نمی شود.

درحالی که ورود به سوژه های محوری و خاصه حواشی جذاب در دوره جیرانی، دعوت از مهمانان پرجاذبه روزهای اجرای عجیب گبرلو و هدفمندبودن برنامه افخمی، نقطه قوتی برای هفت محسوب می شد. این امتیاز آنچنان که لازمه یک برنامه سینمایی است؛ در اجرای محمدحسین لطیفی و مفاد برنامه به نظر با جدیت دنبال نمی شود.

خبری خاص؛ شاید!

در این بین شاید نکته جالب خبری باشد که طی روزهای اخیر مبنی بر بازگشت فریدون جیرانی برای حضور در برنامه سینمایی سینما یک شنیده شد؛ برنامه ای قدیمی که رویکرد آن تنها تحلیل سینمای جهان به وسیله اکران فیلمی توأم با نقادی است و آنچنان هم قرار بر جریان سازی ندارد؛ اما صرفاً به خاطر نام جیرانی بارها کلیک خورد چرا که برنامه با همین اسم می تواند معیاری برای دیده شدن پیدا کند.

هفت به قدر کفایت امتیازهای جذاب یک برنامه سینمایی و به روز را که به همه ابعاد سینمای ایران بپردازد، وصله خود نکرده و چه بسا ساکت و بی خیال از آنچه درحال گذران در سینمای ایران است، می گذرد.

وجود برنامه هایی این چنین برای جذابیت سیما، جذب مخاطب و حال و روز سینما لازم است ولی باید رویکردی مجدد به دوره های قبلی خود یا تغییری در جهت گیری خود داشته باشد.

انتهای پیام /4143/پ

به گزارش خبرنگار قرآن و فعالیت های دینی خبرگزاری فارس، بهاره جنگروی مسئول گروه مردمی دختران انقلاب صبح امروز چهارشنبه یازدهم تیرماه در نشست خبری تشریح برنامه های این گروه مردمی در هفته عفاف و حجاب که در محل خبرگزاری فارس برگزار شد، اظهارداشت: مجموعه دختران انقلاب هرساله اجتماعی را به مناسبت هفته عفاف و حجاب برگزار می کند که سال گذشته این اجتماع در ورزشگاه شیرودی با جمعیت 40 هزار نفر برگزار شد. شرکت کنندگان در آن همگی با حجاب های چادر و حتی حجاب متفاوت بودند.

وی افزود: یک هفته پس از آن در اصفهان، اجتماعی به همین مناسبت برگزار شد که با استقبال بسیار بانوان اصفهانی روبرو شد به طوری که چندین ساعت قبل از مراسم، خیابان های اطراف محل برگزاری مسدود شد.

برپایی موکب های دختران انقلاب در ایام فاطمیه و محرم

جنگروی با بیان اینکه برپایی موکب های دختران انقلاب در ایام فاطمیه و محرم از دیگر برنامه های این گروه است تصریح کرد: افراد با حجاب های متفاوت در این موکب ها حضور پیدا می کردند و براساس وظیفه امر به معروف و نهی از منکر با آنان صحبت می شد و در نهایت هدایایی دریافت می کردند که بسیاری از آن ها بعد از چندین ماه ارتباط با مجموعه دختران انقلاب و برگزاری مباحث مختلف و ارائه خدمات مختلف فرهنگی، حجاب برتر چادر را انتخاب کردند.

کمک رسانی های دختران انقلاب به نیازمندان در ایام کرونا

مسئول گروه مردمی دختران انقلاب با بیان اینکه با توجه به شیوع ویروس کرونا در کشور و نیاز مردم به کمک رسانی، دختران انقلاب در خط مقدم مبارزه با ویروس قرار گرفتند تصریح کرد: در زمانی که بسیاری از افراد به دلیل ترس از این بیماری در خانه خود بودند، دختران انقلاب ستاد های متعددی به یاد حاج قاسم سلیمانی راه اندازی کردند و با ارائه مشاوره به زنان برای ایجاد آرامش در کانون های خانواده، گام اولیه خود را برداشتند

وی ادامه داد: این گروه به زنان سرپرست خانوار و بدسرپرست، 7 هزار ماسک اهدا کرد که نشان داد همان گروه و افرادی که داعیه دار حجاب مردم بودند، امروز نگران سلامت آنها هم هستند.

کرونا عیار بسیاری از مدعیان را برای مردم مشخص کرد

مسئول گروه مردمی دختران انقلاب با اشاره به اینکه با شروع ماه مبارک رمضان و آغاز آزمایش همدلی با توصیه مقام معظم رهبری، این گروه برای کمک رسانی به خانواده های محروم، بسته های ارزاق تهیه و توزیع کرد افزود: کرونا عیار بسیاری را نشان داد و مشخص کرد، افرادی که داعیه دار رسیدگی و کمک به مردم بودن در این برهه جایشان خالی بود و تنها همان افرادی که برای امنیت و حجاب مردم دغدغه داشتند، به میدان آمدند و دستگیر آنها شدند.

جنگروی گفت: در دوران دفاع مقدس خانم ها در پشت جبهه ها تلاش می کردند اما دختران انقلاب در زمان مبارزه با کرونا در خط مقدم حضور پیدا کردند و نشان دادند اهل حرف نیستند.

اساس کار دختران انقلاب بی تفاوت نبودن است

مسئول گروه مردمی دختران انقلاب با بیان اینکه مقام معظم رهبری روزی فرمودند برای جذب خانم ها با حجاب متفاوت، باید کار فرهنگی و امر به معروف صورت گیرد تصریح کرد: امروز مجموعه دختران انقلاب برای جذب این دختران بر این اساس وارد عمل شده است و مهمترین اصل برای ما آن است که بی تفاوت نباشیم. امر به معروف و نهی از منکر در آیات قرآن کریم و روایات جایگاه بسیار بالایی دارد که معنای آن بی تفاوت نبودن است و اساس کار دخترانه انقلاب نیز بر همین است که روزی در عرصه حجاب و روزی در عرصه سلامت و معیشت خود را نشان می دهد.

وی با اشاره به اینکه بر اساس تجربه هفت ساله کار میدانی در حوزه بانوان معتقدیم، اکثر بانوان کشور خواستار عفاف و حجاب هستند گفت: ممکن است برخی دارای نواقصی در ظاهر خود باشند که باید برطرف شود و دختران انقلاب این مدال افتخار را به آنها نشان می دهند البته برخی نیز لشکر دشمن هستند که باید با آنها برخورد شود.

کم کاری وزارت ارشاد در حوزه عفاف و حجاب

جنگروی با اشاره به اینکه زمانی که در کشور از حجاب سخن گفته می شود، ذهن ها به سمت گشت ارشاد حرکت می کند گفت: دلیل این امر آن است که نهاد نیروی انتظامی دغدغه مند و سلبی براساس ماموریت خود در این حوزه وارد عمل شده است و خوب نیز عمل کرده است اما دیگر نهادهای مسئول مانند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این حوزه کاری نکردند که مردم از آنها یاد کنند. فیلم های سینمایی که ساخته می شود و وزارت ارشاد مورد تایید قرار می دهد با فرهنگ حجاب کشور متضاد است. از زمان وزارت مهاجرانی تا امروز این شبیخون فرهنگی در سینما صورت می گیرد.

مسئول گروه مردمی دختران انقلاب اضافه کرد: برخی در خارج از کشور با طرح هایی مانند چهارشنبه های سفید، دختران خیابان انقلاب و آزادی های یواشکی و دست نشانده های آنها در داخل با حرف هایی مانند آسیب به گردن بر اثر چادر و یا ترویج همجنس بازی به دنبال حمله به فرهنگ حجاب هستند و این ها همگی ناشی از ناکارآمد بودن وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.

پیوستن یک معترض آمریکایی به پویش دختران انقلاب

وی گفت: هدف دشمن به انحطاط کشیدن خانواده است و برای تحقق آن به دنبال انحطاط زن خانه است. آنان به همین خاطر به دنبال ایجاد انقلاب جنسی در ایران هستند اما این محقق نخواهد شد زیرا دختران انقلاب امروز شهر به شهر در حال رشد و گسترش هستند و آینده بیشتر از آن ها خواهیم شنید به طوری که در آمریکا نیز فردی به پویش دختران انقلاب پیوسته است و در جریان تظاهرات های اخیر فیلمی از حضور خود با پلاکارت دختران انقلاب ارسال کرده است.

فیلمی از این فرد آمریکایی را اینجا ببینید:

جنگروی با اشاره به این که اجتماع دختران انقلاب امسال در هفته عفاف و حجاب با توجه به شیوع ویروس کرونا به صورت مجازی برگزار خواهد شد تصریح کرد: به همنی جهت پویشی با نام دختران حاج قاسم از 12 تا 19 تیرماه برگزار می شود و مردم می توانند بر اساس 42 موضوع مطرح شده برای این پویش، فیلم های خود را صفحه مجازی دختران انقلاب به نشانی amerineserat5 و یا کانال گروه در شبکه های اجتماعی به نشانی sedaye_dokhtarane_enghelab ارسال کند.

جزییات برگزاری اجتماع مجازی دختران انقلاب

مسئول گروه مردمی دختران انقلاب با اشاره به اینکه نام این پویش حاج قاسم نهاده شده است زیرا ایشان روزی به یک دختر فرمودند شادی روح شهدا در گرو حجاب شماست تصریح کرد: در این پویش بنا داریم صدای زنان و مطالبات آن ها را به گوش مسئولان برسانیم تا ببینند مطالبات آن ها فراتر از دوچرخه سواری و رفتن به ورزشگاه است و آن ها دغدغه هایی مانند حجاب، معیشت، جهیزیه و ازدواج دارند و این مطالبات برخواسته، حرف زنان این جامعه نیست.

جنگروی گفت: امسال اجتماع دختران انقلاب به صورت مجازی در روز 19 تیرماه با سخنرانی حجج اسلام پناهیان و بی آزار تهرانی و مدیحه سرایی امیر عباسی و سخنرانی زینب سلیمانی دختر حاج قاسم سلیمانی و قرائت بیانیه مطالبه وار دختران انقلاب برگزار خواهد شد. در این مراسم خانواده های شهیدان محسن حججی، ابراهیم هادی، صیادشیرازی، رسول خلیلی، مجید قربانخانی، اصغر وصالی، محمدحسین حدادیان، احمدی روشن، مرتضی کریمی، سیدجعفر حسینی و دختر شیخ زکزاکی برگزار خواهد شد.

مسئول گروه مردم مردمی دختران انقلاب اضافه کرد: همچنین در هفته عفاف و حجاب در 15 میدان تهران و اصفهان اعضای این گروه حضور پیدا خواهند کرد و بانوان را به این پویش دعوت می کنند و هدایای متفاوتی نیز بانوان اهدا خواهند کرد.

وی در پایان با بیان اینکه تمام فعالیت های این گروه به صورت مردمی و با حمایت و پشتیبانی خانواده های شهدا انجام می گیرد، خاطرنشان کرد: بعد از این اجتماع بنا داریم کرسی های آزاد اندیشی و مباحثه با حضور مسئولین و مردم را در موضوع حجاب برگزار کنیم.

انتهای پیام/

مجید توکلی که فیلمش به تازگی آماده اکران شده است در گفت وگو با ایسنا درباره وضعیت نمایش این فیلم، گفت: کارهای نهایی صداگذاری و میکس "عروسی مردم" در ماه فروردین توسط علیرضا علویان انجام شد و از همان موقع آماده نمایش بود اما با توجه به شرایطی که ویروس کرونا برای سینما بوجود آورده بود، قادر به اکران این فیلم نبودیم. البته که از طرف برخی از پلتفورم های نمایش آنلاین، پیشنهاد اکران انلاین نیز داشتیم اما تصمیم گرفتیم، صبر کنیم تا ببینیم چه اتفاقی خواهد افتاد و سینماها تا کی تعطیل خواهد بود.

او در پاسخ به این سوال که چرا فیلم خود را در بخش آنلاین اکران نکرده است؟ خاطرنشان کرد: من اکران سینما را به اکران آنلاین ترجیح می دهم و معتقدم تمامی فیلم های سینمایی می توانند روی پرده سینما اکران شود و "عروسی مردم" نیز از این قاعده مستثنا نیست. مگر فیلم های مستقل یا کوتاه و مستند که شرایط اکران آنلاین برای آنها هموارتر است. البته اکران فیلم بر روی پرده سینما یک شانس لذت بخش است که تمامی فیلم ها باید آن را تجربه کنند و این یک انتخاب است. به همین منظور، با اکران اول فیلم خود در سینما آنلاین موافق نبودم.به نظرم می شود اکران سینما انجام شود و بعد از سه هفته، اکران آنلاین فیلم آغاز شود.

کارگردان فیلم متولد65 درباره وضعیت حال حاضر سینمای ایران گفت: در چند روز اخیر که سینماها بار دیگر باز شده است، دو فیلم خوب (شنای پروانه و خوب بد جلف 2)، ریسک کرده و برای اکران در این شرایط داوطلب شده اند و استقبال مردم هم امیدوار کننده بوده است. با وجود اینکه به نظر من ویروس کرونا بیشترین ضربه را به بدنه فرهنگ و هنر جامعه وارد کرده است اما اگر سینمای ایران، تا پایان سال، با همین روش ( رعایت پروتکل های بهداشتی و ضرفیت 50 درصدی اجرای نمایش) پیش برود، به نظر اتفاق های خوب و مبارکی برای فرهنگ ، علی الخصوص سینما، می افتد.البته که این شیوه اکران بدون حمایت تلویزیون و شهرداری دوام نخواهد آورد. پخش تیزر و تبلیغات محیطی در شهر برای این شیوه اکران مهم تر از هرچیز دیگری است.

توکلی در پاسخ به این سوال که آیا "عروسی مردم" پروانه نمایش گرفته است، اظهار کرد: باتوجه به اینکه به تازگی جلسات شورای پروانه نمایش تشکیل شده و شروع به دیدن فیلم ها کرده اند، هنوز فیلم ما پروانه نمایش نگرفته است و این تاخیر به نظرم تنها به همین دلیل است و نه چیز دیگری.

این کارگردان با بیان اینکه فیلم "عروسی مردم" با محتوای سرحال ( مانند فیلم متولد 65) بهتر است در شرایط خوبی اکران شود گفت که با توجه روند پیش رو، بهترین زمان برای نمایش این فیلم، بعد از ماه محرم و صفر است.

او در پاسخ به این سوال که پیش بینی شما از استقبال مردم از این فیلم چیست، گفت: در شرایط عادی پیش بینی خوبی از استقبال مخاطب از "عروسی مردم" داشتم چون فیلم سرحال و سرخوشی است و ( مانند فیلم متولد 65) یک آسیب اجتماعی را مطرح می کند اما باتوجه به اینکه این اتفاق ( تعطیلی سینماها و بعد از آن پروتکل های بهداشتی) در سینمای ایران برای اولین بار رخ داده است و با نظر بر شرایط فعلی حاکم بر جامعه، امکان پیش بینی وجود ندارد. باید تلاش کنیم مردم با این روش از فیلم دیدن آشنا شده و بتوانند سینما را دنبال کنند. فعلا باید امیدوار بود که مردم بتوانند شرایط حال حاضر سینما را قبول کنند و با اهالی سینما همراه باشند تا بیشتر از این، به این بخش از هنر کشور لطمه ای وارد نشود.

عروسی مردم دومین فیلم توکلی بعد از متولد 65 است که به قلم جمیله دارالشفایی و بر اساس طرحی از توکلی به نگارش درآمده و علی سرتیپی به عنوان تهیه کننده، علی اوجی مجری طرح و دانیال زمانی مدیر پروژه و احمدرضا شجاعی عکاس،همکاری داشتند.

در این فیلم نازنین بیاتی،شکیب شجره،زهرا داوودنژاد،خسرو بامداد،محمد حیدری،سجاد تابش بازی می کنند و احترام برومند حضور دارد.

انتهای پیام

سجاد نوروزی مدیر سینما آزادی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره نظام نامه اکران 99 و شرایط حاکم بر سینماها در مدت زمان فعالیت مجدد، عنوان کرد: پیش از این هم عنوان کردم که راه حل مشکلات سینما این است که وزارت ارشاد با همه صنوف همفکری کند تا به راه حلی جامع برسد چون هیچ راهی غیر از همکاری و به رسمیت شناختن نقش حاکمیتی ارشاد و نقش صنفی صنوف وجود ندارد. این 2 باید یکدیگر را به رسمیت بشناسند. من هم از رییس سازمان سینمایی تشکر می کنم چون اتفاق خوبی در تدوین این آیین نامه رخ داد که با همفکری همه صنوف نهایتاً به یک راه حال جامع و مشترک رسیدند، آیین نامه ابلاغ شد و به نظرم این یک موفقیت برای صنوف و الگوی خوب همکاری بین صنوف و وزارت ارشاد است.

وی افزود: درباره مسایل فنی مطرح شده درباره عملکرد مالی سمفا هم باید بگویم فقط 50 درصد از کل فروش سینمای کشور در سال، به صورت آنلاین انجام می شود، بنابراین آن بحث تقسیم پول ها در ابتدای امر اساساً دچار یک مشکل فنی بود. فروش گیشه را که نمی شود از مبدا تقسیم کرد، این موضوع نیازمند یک تمهید عظیم است که در این شرایط کرونا و خاص سینما، ضرورت ندارد.

درباره اینکه گفته می شد با روی کار آمدن سمفا پول ها در لحظه تقسیم می شود باید به تجربه جهانی نگاه بیندازیم و چرخ را از ابتدا اختراع نکنیم. مهم این است که دفاتر پخش در یک بازه زمانی مطلوب به پول خود برسند که در حال حاضر در آیین نامه فعلی این امر لحاظ شده است مدیر سینما آزادی معتقد است: در حال حاضر در آیین نامه اکران پیش بینی شده که 10 روز بعد از پایان اکران فیلم ها، سینماداران موظف به تسویه حساب با صاحبان آثار هستند. البته این را هم باید عنوان کنم که تنها چند سینمای محدود این مشکلات را برای دفاتر پخش و تهیه کنندگان به وجود آورده بودند. تقریباً بخش اعظم سینماداران این فرایند خوش حسابی را رعایت می کردند یعنی هیچ پخش کننده و تهیه کننده ای با پردیس های بزرگ مشکل آن چنانی نداشت. ممکن بود مباحث مالی یکی دو هفته دیر و زود شود ولی این فرایند انجام می شد با این وجود چند سینمای خاص بودند که رعایت نمی کردند که حالا انجمن سینماداران تمهیدی اندیشیده تا مقداری در مسایل انضباطی و خاص ورود پیدا کند به این صورت که اگر سینمایی بدحسابی کند برخورد لازم را خود نهادهای صنفی انجام دهند.

نوروزی بیان کرد: درباره اینکه گفته می شد با روی کار آمدن سمفا پول ها در لحظه تقسیم می شود باید به تجربه جهانی نگاه بیندازیم و چرخ را از ابتدا اختراع نکنیم. مهم این است که دفاتر پخش در یک بازه زمانی مطلوب به پول خود برسند که در حال حاضر در آیین نامه فعلی این امر لحاظ شده است.

وی در بخش دیگر از صحبت هایش درباره استقبال از سینماها توضیح داد: من خودم توقع این حجم از استقبال را نداشتم یعنی شرایط از آن چیزی که فکر می کردم بهتر است اما به نظرم مجموعه حاکمیت، شهرداری، صدا و سیما و ارشاد باید روی این قضیه اطلاع رسانی مانور بدهند چون فیلم ها هیچ تبلیغی ندارند و اکثریت مردم اصلاً نمی دانند که سینماها بازگشایی شده اند. ما محدودیت ها را یک ماه زودتر از اروپا آغاز کردیم پس طبیعی است که حالا سینماهای اروپا بسته باشد. تمام دنیا در همه صنوف ناچار به بازگشایی هستند. این یک جبر برای همه جای دنیاست اما در عین حال وظیفه تام و تمام ما و مخاطبان رعایت پروتکل های بهداشتی است.

مدیر سینما آزادی مطرح کرد: در حال حاضر در ورود به سینما آزادی تب سنجی انجام می شود برای مثال چند مورد بوده اند که تبشان بالا بوده و ما آنها را به سینما راه نداده ایم. در سه روز اول بازگشایی با اینکه بار مالی برای ما داشت اما ما به صورت رایگان بین مردم ماسک توزیع کردیم. البته به ما هزار عدد ماسک اهدا شد که ما آنها را توزیع کردیم و در سه روز ابتدایی خودمان هم مقداری توزیع کردیم اما در حال حاضر در بوفه های آزادی ماسک سه لایه با قیمت ارزان 1,500 تومان به فروش می رسد. در هر طبقه آزادی جلوی هر سالن دستگاه خودکار داریم که دست ها ضدعفونی شود. ما حتی در نظر داشتیم که تونل ضدعفونی راه بیندازیم که وزارت ارشاد گفت ممکن است این تونل به ریه آسیب برساند از همین رو از راه اندازی آن منصرف شدیم. در حال حاضر 99 درصد مخاطبان سینما آزادی که وارد این سینما می شوند، ماسک دارند.

وی در پایان گفت: کارکنان ما هم روزی سه بار دست کش های خودشان را عوض می کنند، به صورت مرتب دست هایشان را ضدعفونی می کنند و حتی یک لحظه هم ماسک را برنمی دارند. همکارانمان در قسمت گیشه هم شیلد دارند.

کد خبر 4962449

زهرا منصوری

به گزارش خبرنگار ایلنا، روز گذشته ایرج حریریچی (معاون وزیر بهداشت) در گفتگو با "شبکه خبر" از اعمال احتمالی محدودیت های جدید کرونا شامل تعطیلی یک هفته ای موارد گروه 3و4 در 13 استان خبر داده است. موارد گروه 3و4 شامل سینما، تئاتر و مراکز مشابه و موزه ها و همچنین مراسم فرهنگی است.

این استان ها شامل سیستان و بلوچستان، هرمزگان، بوشهر، خوزستان، کرمانشاه، کردستان، آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی، فارس، خراسان رضوی، تهران، البرز و کرمان است.

محمدمهدی طباطبایی نژاد (معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی) در این باره به ایلنا گفت: شخصا اطلاعی در این باره ندارم و بعید می دانم چنین تصمیمی گرفته شده باشد. به هر ترتیب اگر تصمیمی برای تعطیلی سینماها گرفته شود، این تصمیم باید از طرف ستاد کرونا به صورت رسمی به ما ابلاغ شود که تاکنون ابلاغ نشده است.

گفتنی است با شیوع ویروس کرونا از اواسط اسفندما سینماها تعطیل شد و بعد از نزدیک به چهار ماه از اول تیرماه با اکران فیلم های شنای پروانه و خوب، بد، جلف، ارتش سری مجددا به فعالیت خود بازگشتند. با این همه؛ آنچه ایرج حریرچی به عنوان محدودیت های گروه های سه و چهار کرونا در این استان ها اعلام کرده شامل سینما هم می شود.

گروه 3 شامل: دانشگاه ها، مدارس، حوزه های علمیه، آموزشگاه های فنی و حرفه ای، زبانسراها و سایر آموزشگاه ها و کتابخانه ها، مهدهای کودک، استخرهای سرپوشیده، سینما، تأتر و مراکز مشابه ، موزه و باغ موزه ها، تالارهای پذیرایی، آرایشگاه های زنانه و سالن های زیبایی، کاهش زمان فعالیت مترو و حمل و نقل درون شهری، مساجد و مصلی ها و برگزاری آزمون های حضوری.

گروه 4 شامل: برگزاری مراسم اجتماعی، فرهنگی ، مذهبی و همایش ها، باشگاه های ورزشی ورزش های پربرخورد از جمله کشتی، کاراته و جودو، مدارس شبانه روزی، انجام دورکاری شاغلین گروه حساس، کافه، قهوه خانه، چایخانه و مراکز عرضه مواد دخانی، باغ وحش و شهربازی ها، مراکز تفریحی آبی، استخرهای سرپوشیده و باشگاه های ورزشی سالنی.

تهیه کننده فیلم های سینمایی بادام های تلخ و حادثه در کندوان در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بنده امیدوارم عزیزانی که در کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی حضور پیدا می کنند نسبت به رشد، ارتقا و اعتلای حوزه فرهنگ و هنر دغدغه داشته باشند. بی تردید تا زمانی که دغدغه لازم توسط این عزیزان وجود نداشته باشد ما نمی توانیم شاهد رشد و تحول در عرصه های مختلف فرهنگی و هنری باشیم.

وی ادامه داد: مجلس شورای اسلامی به عنوان یک نهاد قانون گذار که دستگاه های اجرایی باید از قوانین وضع شده توسط آن ها پیروی کنند، مسئولیت بسیار مهم و خطیری را بر عهده دارد. بلاشک قوانینی که توسط نمایندگان محترم مجلس وضع می شود بسیار مهم و ضروری است و تأثیرات مهمی را به دنبال خواهد داشت.

وزیری با بیان اینکه امروزه بسیاری از هنرمندان برجسته سینمای کشور به ویژه پیشکسوتان این حوزه به دلیل بی تدبیری مدیران و مسئولان فرهنگی وضعیت بسیار بدی را از نظر مادی و معیشتی می گذرانند اظهار داشت: بنده امیدوارم نمایندگان محترم حاضر در کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی با وضع قوانینی دولت را مکلف به حمایت از این گنجینه های گرانبهای عرصه هنر کنند.

این سینماگر تأکید کرد: امروزه سینمای ایران بدل به یک آشفته بازار صرف شده و هیچ چیز در آن بر اساس ضوابط قانونی پیش نمی رود و بیشتر روابط است که جایگزین ضوابط شده از این رو بنده امیدوارم با دغدغه مندی اعضای محترم کمیسیون فرهنگی مجلس بتوانیم شاهد رفع این آشفتگی ها در سینمای کشور باشیم.

تهیه کننده فیلم های سینمایی ساعت شلوغی و حالا چه شود در خاتمه این گفتگو توجه به مسائلی همچون بیمه هنرمندان، رشد و ارتقای فرهنگ عمومی، پرهیز از ترویج ابتذال در هنرهفتم و... را جزو موارد ضروری برشمرد و خطاب به نمایندگان حاضر در کمیسیون فرهنگی مجلس گفت: امید است که یکایک عزیزانی که در این کمیسیون حضور دارند با دغدغه مندی تمامی این موارد را دنبال کنند تا ان شاالله با عنایت پروردگار بتوانیم شاهد رشد و بالندگی حوزه های فرهنگی و هنری کشور و به ویژه سینما باشیم.

به گزارش خبرنگار حوزه سینمایی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا ، با بازگشایی سالن های سینما به نظر باید شاهد افت طرح هایی چون سینمای آنلاین و حتی سینمای ماشین باشیم. همچنان که در دوران تعطیلی سینماها خصوصاً در اردیبهشت ماه، بسیاری از فیلم ها بر ابراز علاقه برای حضور در چنین ایده هایی تأکید کردند؛ اما پس از آغاز به کار سینماها عملا چنین اتفاقی نیفتاد.

یکی از فیلم های شاخصی که در آن زمان قرار بود برای اکران اینترنتی آماده شود، فیلم تومان ، ساخته مرتضی فرشباف بود که توانست در جشنواره سال گذشته نیز حضوری پررنگ در میان نامزدهایی نهایی داشته باشد.

در این رابطه سعید سعدی، تهیه کننده تومان درباره تکلیف اکران آن به شکل اینترنتی و تعلیق احتمالی آن برای حضور در اکران عمومی روی پرده به خبرنگار خبرگزاری آنا گفت: من دنبال پروانه نمایش فیلم هستم تا آن را آماده پخش کنم.

وی افزود: البته همچنان پیگیر اکران آن به شکل سینمای آنلاین هستم و نه اکران روی پرده سینماها. از اکران اینترنتی هم پشیمان نشده ام منتها ابتدا باید مجوز نمایش را بگیریم. بنابراین اکران تومان به نظرم قطعی خواهد بود.

گفتنی است فیلم سینمایی تومان ، ساخته مرتضی فرشباف در جشنواره فجر 98 رونمایی شد و با ترکیبی از میرسعید مولویان، مجتبی پیرزاده، پردیس احمدیه، ایمان صیاد برهانی و حامد نجابت مورد اقبال مخاطبان و هیئت داوری نیز قرار گرفت.

تومان به تهیه کنندگی سعید سعدی در جشنواره سال گذشته سیمرغ بهترین فیلمبرداری را از آن خود کرد و توانست در چهار رشته دیگر کارگردانی، نقش اول و مکمل مرد و نیز صدابرداری و صداگذاری نامزد دریافت جایزه شود.

داستان این فیلم درباره فردی است که از راه قمار اسب و فوتبال تلاش می کند یک شبه طبقه اجتماعی خود را تغییر دهد... .

انتهای پیام /4143/پ

: روز شنبه هفتم تیرماه بود که امام خامنه ای در ارتباطی تصویری با رئیس و مسئولان عالی قضائی و همچنین رؤسای کل دادگستری های سراسر کشور بر ضرورت بهره گیری از هنر و ظرفیت های رسانه ای به منظور پیشبرد اهداف نظام جمهوری اسلامی تاکید فرموده و به صراحت متذکر شدند که امروزه حتی در ارائه واقعیات کشور از ظرفیت های هنری و رسانه ای بهره نمی گیریم و گاهی بر عکس نشان می دهیم.

محمدرضا مهدوی پور/ روز شنبه هفتم تیرماه بود که امام خامنه ای در ارتباطی تصویری با رئیس و مسئولان عالی قضائی و همچنین رؤسای کل دادگستری های سراسر کشور بر ضرورت بهره گیری از هنر و ظرفیت های رسانه ای به منظور پیشبرد اهداف نظام جمهوری اسلامی تاکید فرموده و به صراحت متذکر شدند که امروزه حتی در ارائه واقعیات کشور از ظرفیت های هنری و رسانه ای بهره نمی گیریم و گاهی بر عکس نشان می دهیم.

شما ببینید غربی ها در این زمینه چه می کنند؛ خب دادگاه های غرب در سینما و فیلم هایشان حالا آن مقداری که بنده دیدم، در فیلم هایی که یا آمریکایی ها درست می کنند، فیلم های هالیوودی، یا اروپایی ها درست می کنند؛ یک نقطه ی عدالت خشکِ محضِ این جوری است. اصلاً هیچ تعرّضی، تجاوزی به متّهم ندارند و تا یقین نکنند، حکم صادر نمی کنند؛ دادگاه در فیلم ها این جوری است، امّا بیرون را شما نگاه کنید، الان وضع آمریکا را مشاهده کنید، ببینید چه کار می کنند. هزاران نفر را به صِرف حضور در خیابان می برند زندان. این آقای رئیس جمهور محترم آمریکا هزاران کودک را از پدر مادرهایشان جدا کرد، در قفس انداخت؛ یعنی روال کارشان این جوری است. میگوید که اگر چنانچه فلان کار را بکنید، دَه سال باید بروید زندان؛ خب این قانون نمی خواهد؟ لازم نیست که مثلاً کسی طبق قانون عمل کند؟ میگوید: من میگویم باید این قدر حکم داده بشود ؛ یعنی قضاوت هایشان این جوری است، دادگاه هایشان این جوری است امّا در مقام تبلیغات که شما نگاه می کنید، یک چیز شسته و رُفته و زینت کرده و آرایش کرده ای است که نشان می دهند. خب من البتّه طرف دار این نیستم که ما بر خلاف واقع، چیزی را آرایش بدهیم؛ نخیر، امّا همان واقع قضیّه را، آن کاری را که شما دارید انجام می دهید، مشخّص کنید، بیان کنید که متأسّفانه عکسش وجود دارد؛ یعنی گاهی اوقات در کشور ما فیلم هایی در مورد مسائل قضائی و آنچه مربوط به مسائل قضائی است ساخته می شود که درست عکس واقعیّت است، یعنی ضدّ واقعیّت است که من دیگر حالا اسم نمی آورم. اینها راجع به مسائل تحوّل.

(امام خامنه ای در ارتباط تصویری با همایش سراسری قوه قضائیه- 1399/04/07)

قطعا می توان برای فرموده مقام معظم رهبری مصادیق بسیاری را بالاخص در تولیدات سال های اخیر برشمرد. تولیداتی با شدت و ضعف بسیاری چه از لحاظ محتوی و چه از منظر ساختار سینمایی که متاسفانه در غفلت کامل متولیان سینمایی کشور تولید و به عرضه عمومی گذاشته شده اند.

بررسی محتوای آثار و تولیدات عرضه شده در سال های اخیر به وضوح مؤید آن است که استراتژی عملیاتی متولیان اصلی سینمای کشور موجب شده تا حتی فیلمسازان دغدغه مند ایرانی که خود را نسل مسئولیت پذیر می خوانن؛ مسیر را اشتباه گرفته و نه تنها به حمایت از سیاست های کلان نظام جمهوری اسلامی نپردازند و شک درونی و منویّات غلط و موهوم ذهنی خود را در تقابل با حکمرانی اسلامی-ایرانی را به تصویر بکشند؛ بلکه بسیاری از ایشان به سبب وِل شدگی عرصه فرهنگی کشور ، حتی به صورتی غیر دلخواه خود به ورطه ی تقابل با قوانین و قواعد اسلامی وارد شوند و اقدام به خلق آثاری همچون جمشیدیه ؛ بدون تاریخ، بدون امضاء ؛ دهلیز ؛ خشم و هیاهو و ... نمایند.

فیام سینمایی جمشیدیه از جمله مصادیق وِل شدگی عرصه فرهنگی کشور است که سبب شد تا فیلمسازان دغدغه مند ایرانی نیز بجای تلاش برای علاح مشکلات کشور به ورطه ی تقابل با قوانین و قواعد اسلامی وارد شود و در جای جای خود اقدام به خواندن بیانیه های متعدد سیاسی و اجتماعی نماید. بیانیه های متعددی که هر یک از شخصیت های موجود در اثر، وظیفه ی خواندن و قرائت بخشی از آن را برعهده داشته و در این بین مخاطب به نحوی افراطی و از زبان تمامی شخصیت ها و بالاخص شخصیت اول زن داستان با معضلات سیستم قضایی در اسلام آشنا می شود و به ویژه در سکانس های مربوط به جلسات دادگاه، تماما در معرض حرف ها و شعارهای گل درشت کاراکترهای مختلف اثر و بویژه شخصیت پروانه که به نوعی خود فیلمساز است قرار می گیرد و در نهایت مخاطب خود را به صورتی بسیار سیاه، با قرائت زننده ی آیه شریفه ی قصاص در قرآن کریم، مواجه می سازد و بیچارگی جامعه در موارد مواجهه با قصاص را به عمق جان مخاطبان خود حقنه ساخته و در عین حال تمام پیشگویی های بابک خان وکیل در مورد انحطاط سیستم قضایی کشور را مورد به مورد، محقق ساخته و در نهایت، احمقانه بودن سیستم قضایی در اسلام و در قوانین دادرسی کشور را به ایشان القاء می نماید.

البته باید توجه داشت که نیت عموم تولید کنندگان چنین آثاری می تواند خیر باشد! اما در این میان عدم دقت و غفلت متولیان سینمایی کشور، بالاخص در مجموعه هایی همچون نظارت و ارزشیابی و یا شوراهایی همچون پروانه ساخت سبب شده تا بسیاری از ایشان نتوانند نیت خیر خواهانه خود و دغدغه مندی اجتماعی خویش را با ظهور و بروزی مطلوب همراه سازند و بعضا به صورتی ناخواسته در وادی تقابل با احکام الهی و مواجهه با سیاست های کلان نظام جمهوری اسلامی افتاده اند.

به عبارتی دیگر؛ در روزگار بنفش ملت ایران ، شرایط فرهنگی آنچنان وِل شده که بسیاری از سینماگران دغدغه مند ایرانی که دچار نفرت و کینه ذاتی از نظام جمهوری اسلامی نمی باشند نیز پایبند ماندن غیرخلاقانه به حقوق و احساسات اسلامی را عامل اصلی ویرانی و نابودی دنیاسازی پیش روی، تصور نمایند و در این میان، به سراغ تقابل با احکام و حدود الهی روند و یا طبق معمول موضوع قصاص را به عنوان یکی از اصلی ترینِ این گونه مواجهات برگزیده و تولیداتی همچون چهارشنبه را خلق نمایند و یا حتی تهیه کننده ای همچون سید محمود رضوی را به وادی تولید خانه ای در خیابان چهل و یکم بکشاند. اثری که برخلاف اسلاف ضدقصاصی خود، ظاهرا شریف است، زیرا در نهایت محسن را به بالای چوبه ی دار نمی فرستد و تنها به بطالت و معطلی زندگی و اصولا حیات او در دوران انتظار تا به روز قصاص کفایت می نماید.

البته در این میان نباید از شرایط نفوذ فرهنگی حاکم بر کشور نیز غفلت نمود. شرایطی که مزید بر وضعیت وِل شدگی عرصه فرهنگی کشور شده و در نهایت به تولید فیلم های کثیف و سراسر سیاه و بعضا مریضی همچون فیلم سینمایی جان دار یا فیلم سینمایی دریا و ماهی پرنده و ... بر بستر صنعت سینمای ایران مبدل گردیده است.

فیلم سینمایی جان دار را شاید بتوان یکی از کثیف ترین تولیدات سینمایی سال های اخیر دانست که به تقابل مستقیم با احکام الهی مبادرت ورزیده است. اثری که متاسفانه با حمایت های مادی و معنوی جناب رضا میرکریمی تولید شده و به سراغ سوژه نخ نما شده و کلیشه ای سینمای ایران، یعنی حکم الهی قصاص رفته و یکی از کارکردهای سینمای کنونی را در ضدیت با احکام و حدود الهی متذکر می گردد. کارکردی که در فیلم سینمایی جان دار، به سیاه ترین و کثیف ترین شکل ممکن، بیان و تصویر سازی می شود. حالتی کثیف که به موجب آن فرد قصاص کننده برای رضایت و گذشت از حق قصاص خود، می خواهد تا خواهر قاتل از همسر خود طلاق بگیرد و به عقد و ازدواج او درآید!

بر این اساس غلبه شرایط نفوذ فرهنگی و گسترش آن در روزگار بنفش ملت ایران سبب شد تا تلفیق این پدیده شوم با وِل شدگی فضای فرهنگی کشور به نحوی موثر بر فضای کلی صنعت سینمای ایران تاثیر گذاشته و در این میان به ظهور برجسته آثاری همچون فیلم سینمایی لِرد و ... در عرصه سینمایی کشور شود.

فیلم سینمایی لِرد را می بایست به عنوان نمونه ای از این قبیل تولیدات سینمایی کشور در دوران ولنگاری فرهنگی قلمداد نمود؛ اثری به شدت سیاه و تلخ که به ترسیم جامعه ایران در فضایی کاملا ظُلمانی پرداخته و دایره شمولیت اجتماعی خود را به نحوی استعار گونه و در کادرهایی نظیر پرورشگاه ماهی و قالب شخصیت رضا با بازی رضا اخلاقی راد توسعه می بخشد که گویی کُلیت تمدن ایران در حال فروپاشی و مرگ در منجلاب بی قانونی و بی عدالتی می باشد. منجلابی که بخ سبب استقرار نظام جمهوری اسلامی ، حاکم بر کلیت نظام و تمام ساختارهای اجتماعی کشور گردیده است.

فیلم سینمایی لِرد آنچنان وقیح است که حتی عنوان خود را در صورتی استعاری برگزیده و کارگردان اثر سعی می کند تا در پرتو غفلت متولیان سینمایی کشور، با گزینش عنوان لِرد که به معنی دُرد شراب یا ته نشستِ شراب است، حقد و کینه ی خود از حاکمیت مستقر را با بانگی رسا فریاد زند؛ حاکمیتی که تنها جُرمش عدم اقرار به سکولاریسم ( Secularism ) است! حاکمیتی که مشی عموم دولت های مستقر در آن و در شاخصه دولت تدبیر و امید قطعا یک دولت سکولار ( Secular state ) است! دولتی کاملا سکولار که آنقدر شرایط را وِل و رها ساخته که بدون هیچ منعی اجازه می دهد تا کارگردان هایی همچون محمد رسول اُف بدون کسب مجوزهای قانونی اقدام به خلق اثری سینمایی نماید و پس از آن در کمال آرامش اثر سینمایی خود را به دوره گردی در جشنواره های مختلف جهانی بفرستد.

فیلم سینمایی لِرد از منظر مخاطب منصف محکوم است؛ البته نه به خاطر ساختار لُخت در هجمه مستقیم به نظام جمهوری اسلامی و یا موضوعاتی همچون حمایت کاملا علنی از فرقه ضاله بهاییت و یا حتی بیانیه خوانی بازیگر زن اثر به منظور ترسیم وجهه ای کاملا مظلوم و بی پناه از بهاییان در ایران و یا تصویرسازی اغراق گونه فیلم از خانواده ی بهایی اثر که به صورتی نمادین، تنها به جرم بهایی بودن دختران آن از مدرسه رانده و از دانشگاه جا می مانند و مردان ایشان از کار خود اخراج می گردند و در اوج بدبختی حتی نمی توانند در قبرستان مسلمانان دفن شوند و ... و یا حتی نه به خاطر ترسیم وجهه ای خشن و به شدت متعصب از مسلمانان و جامعه اسلامی که مبتنی بر تصویرسازی استعاره گونه اثر از هچمه به نظام شیعی و پیروان مکتب امام جعفر صادق علیه السلام ، با اطلاق عنوان جعفرآبادی معرفی می گردند و ... و یا به خاطر تصویرسازی از کاراکتر پلید و ظلمانی عباس که قاتل دختر سه ساله خود بوده و در حال حاضر به عنوان عمله شرکت و در جهت مصالح کمپانی از هیچ اقدامی مضایقه نمی نماید و ... بلکه فیلم سینمایی لِرد محکوم است بخاطر ترسیم فلاکت مطلق و تصویرسازی از سیکل بدبختی حاکم بر سبک زندگی اسلامی و ایرانی؛ جامعه ای که در فیلم بقای تمدنی آن به پایان رسیده و از منظر سازندگان اثر ته نشین شدن مشکلات از بالاترین سطوح سیاسی به فرهنگ عمومی تسری پیدا نموده و از این جهت ایشان به صراحت بیان می دارند که جمهوری اسلامی در بحران مشروعیت مردمی برای ادامه حیات قرار دارد.

غفلت متولیان سینمایی کشور موجب می شود تا جریان نفوذ فرهنگی در روزگار بنفش ملت ایران به نحوی وقیحانه و البته در کمال آزادی و بعضا با حمایت های خاص، بتوانند مبادرت به خلق و تولید آثار مجعولی همچون فیلم سینمایی شیطان وجود ندارد و ... در عرصه سینمایی کشور نمایند. آثاری که از اسم تا رسمشان در تقابلی است با تعالیم اسلام که در قالب مواجهه مستقیم با قانون قصاص به مثابه مقابله با حدود الهی ظاهر می شود. آثاری که بر بستر تقابل خود با نظام جمهوری اسلامی به هجو قانون قصاص می پردازد و از سوی دیگر برای مواجهه با شریعت اسلام و قوانین نظام اسلامی به صورت دیگر به اعدام در قالب قصاص هجمه آورده و در تمامی اپیزودهای مختلف اثر حقد و کینه سرشار خود به حاکمیت و سیستم قضایی کشور را عُریان می سازد.

اما عمق فاجه و به ثمر رسیدن پروژه نفوذ فرهنگی در آنجایی نمود عینی پیدا می کند که فیلم سینمایی شیطان وجود ندارد به عنوان اثری ایرانی که با سرمایه گذاری آلمان و جمهوری چک ساخته شده و فارغ از اینکه بدون مجوز در ایران تولیدشده و از مضمونی آشکار در تقابل با حاکمیت نظام جمهوری اسلامی و در تعارض با شریعت مبین اسلام و ضد حدودالله برخوردار است و به صورتی صریح و عریان حیثیت نظام جمهوری اسلامی را زیر سؤال می برد و ...؛ با چه نگرشی توسط برخی از مجامع سینمایی کشور مورد تایید قرار می گیرد و ایشان برای کارگردان آن پیام تبریک صادر نمودند و یا افرادی همچون رئیس هیئت مدیره خانه سینما با چه فهم و کدام رویکرد به چنین اثری نگریسته و آن را به عنوان پرچم دار فرهنگ جمهوری اسلامی معرفی می نماید!

یادمان باشد که تنها در شرایط آشفته فرهنگی است که تولیدات سینمایی مبتذلی همچون فیلم سینمایی قسم می توانند تولید شوند و با برخوردای حمایت های مادی و معنوی نهادهایی همچون سازمان اوج ، فصل جدیدی را در عرصه تولیدات سینمایی کشور آن هم در مواجهه با حدود الهی و سیستم قضایی کشور بگشایند.

فیلم سینمایی قسم مصداقی قابل دسترسی از برای معرفی آثاری است که بر بستر غفلت و یا جوزدگی متولیان فرهنگی و سینمایی کشور تولید می شوند. فیلمی که بر محور ضدیت با قصاص ، سعی می کند تا به نحوی غیر مستقیم بر شالوده سیستم قضایی کشور هجمه نموده و قراردادن احکام شریعت اسلام به عنوان بستر این سیستم را عامل عقب افتادگی معرفی نماید. مواجهه صورت دهد و جالب آن است که این فیلم در ابتدا با بودجه منتسب به نهادی ارزشی و تهیه کنندگی فرد موجه و دغدغه مندی همچون جلیل شعبانی تولید خود را آغاز می کند! البته در موعد اتمام این فیلم سینمایی، سازمان اوج از سرمایه گذاری بر روی چنین اثری کنار کشید، اما قطعا غفلت را می توان تنها پاسخ روشن به این سوال دانست که که این نهاد اساسا چرا آمد که بخواهد برود!؟

این در حالی است که اگر بخواهیم درباره بازنمایی قانون و نظام حقوقی ملل مختلف در سینما و یا حتی تلویزیون بحث کنیم، بی شک فیلم های دادگاهی و مبتنی بر قضاوت را می توان یک ژانر مستقل دانست که از ایدئولوژی حاکم بر همان کشور در قالب سیسات های کلی آن نظام به خصوص تبعیت می کند.

در این فیلم ها، همواره عنصر قاضی و دادگاه، یک نهاد مقدس است، لذا کاراکتر آنها شبیه کشیش ها، و بیشتر فضاهای معماری نیز شبیه کلیسا است که تداعی گر همان تفاخر کلاسیک و المپ گونه است. آن ها معتقدند که قوانین نه از جانب خدا، که از طرف انسانها باید تدوین بشود، ازاین جهت است که منبع اصلی نظام حقوقی غرب، همان نظام انگلوساکسون هاست که اعتقاد به غلبه حقوق نانوشته دارند و درواقع تداعی گر واضح این مطلب است که قوانین را قضات یا هیئت منصفه می توانند تغییر دهند و یا به نفع یا ضرر کسی، آن را تغییر دهند.

مجموع این قبیل فیلم ها و تولیدات سینمایی در نظر برخی منتقدان گاهی به عنوان زیرمجموعه ژانر درام شناخته می شوند؛ فیلم هایی که در آن ها محکمه و رسیدن به عدالت در محوریت قرار دارد و نمونه های زیادی از آن در تاریخ سینما به یادگار مانده است. پیچیدگی کشف حقیقت و نمایش عدالت، کشاکش میان خیر و شر و شکوه پیروزی حق بر ظلم باعث شده تا همیشه فضای دادگاه در این فیلم ها به مرکز ثقل فیلم تبدیل شود. فیلم های مشهور تاریخ سینما از جمله کشتن مرغ مقلد ( To Kill a Mockingbird – 1962)، 12 مرد خشمگین (12 angry men 1957 )، در کمال خونسردی ( Utterly Cold Blooded -1995)، کرامر علیه کرامر ( Kramer vs. Kramer -1979)، شاهدی برای تعقیب ( Witness for the Prosecution - 1957) و دادگاه نورنبرگ ( judgment at nuremberg 1961 ) و فیلم میراث باد ( Inherit the Wind – 1960) و فیلم قاضی ( The Judge - 2014) تنها بخشی از این فیلم های شاخص را تشکیل می دهد

با این اوصاف می توان فرمایشات اخیر امام خامنه ای و گلایه صریح ایشان از غفلت بعضی از مسئولینِ مربوط در ایجاد پیدایش چنین فضای آشفته ای در عرصه تولیدات رسانه ای را اتمام حجتی برای متولیان فرهنگی و بالاخص سینمایی کشور قلمداد نمود. آشفتگی منحطی که با آغاز دهه 1390 هجری شمسی و در پرتو اعمال تحریم های هوشمندانه توسط اوباما علیه ایران که در برگیرنده تحریم های جامعی در تمامی حوزه ها و بالاخص شامل امور فرهنگی و اقتصادی و روزمره و... بود و در کنار موضوعاتی همچون تشدید عملیات روانی و مسأله حقوق بشر در ایران و ... موجب شد تا صنعت سینمای ایران نیز به واسطه حضور متولیانی وِل انگار در کنار گسترش فعالیت پروژه نفوذ فرهنگی ، دچار غلظتی از بی عاری شود و در این راستا موج شدت گیری تم جشنواره پسند خشونت ، قضاوت ، عدالت و خیانت و مهاجرت و سبک جدید لایف استایل غربی در روابط خانوادگی و عشقی و ... به صورتی لجام گسیخته در تولیدات سینمایی کشور بازنمایی شد و نمایش موضوعاتی همچون هجو غیرت و عفت و حیا و هجو مقاومت و آرمان ، ترویج اصالت ثروت و دم غنیمتی ، چیرگی چرکی ها و رذایل اخلاقی و مواجهه با حدود الهی و بالاخص حمله به قصاص و... در بسیاری از تولیدات سینمایی به امری عادی مبدل گردید.

دشمنانِ حرکت عمومی نظام جمهوری اسلامی از همه ی راه های ممکن برای دشمنی استفاده می کنند و به هر نقطه ای از نقاط نظام جمهوری اسلامی که بتوانند، از همین طرق مختلف ضربه می زنند که از جمله ی آنها مسائل قضائی است. حالا خارجی ها را کار ندارم، امّا متأسّفانه در داخل هم حتّی با غفلت بعضی از مسئولینِ مربوط به این مسائل کارهایی می کنند، فیلم هایی می سازند که اساس و مبانی قضائی جمهوری اسلامی را زیر سؤال می برد و متأسّفانه این فیلم ها در بازبینی های این نشست های عمومی هنری و مانند اینها مورد توجّه قرار نمی گیرد و اینها اکران هم می شود، روی پرده هم می آید و پخش هم میشود؛ این خیلی چیز بدی است. قوّه ی قضائیّه باید به این مسئله توجّه کند، صرفاً کار تبلیغاتی و رسانه ای این نیست که شما بیایید آمار بدهید؛ خب بله، سخنگوی محترم قوّه ی قضائیّه می آید توضیحاتی می دهد، آماری می دهد، خیلی هم خوب است، اینها لازم هم هست، امّا کافی نیست. این کافی نیست که ما بگوییم آقا ما این کارها را کرده ایم؛ نه، برای اینکه ذهن مردم به معنای واقعی کلمه متوجّه به این قضایا بشود، کار هنری لازم است، کار رسانه ای به معنای هنری لازم است؛ این را جزو کارهای اساسی باید به حساب آورد.

(امام خامنه ای در ارتباط تصویری با همایش سراسری قوه قضائیه- 1399/04/07)

-----------------------------------------------------------------------------
تذکر: کاربر محترم؛ انتشار مطالب دیگر رسانه ها از سوی هشدار نیوز لزوما به معنای صحت و تایید محتوای آنها نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای بازنشر می شود. در ضمن شما می توانید اخبار و مطالب وزین خود را که تا کنون در هیچ رسانه ای منتشر نشده است از طریق بخش " تماس با ما " برای ما ارسال نمایید تا در صورت دارا بودن مولفه های لازم، در بخش ویژه منتشر گردد.

هر چند سینما دومین هفته بازگشایی بعد از تعطیلی 4 ماهه را پشت سر می گذارند اما به واقع این هفته را باید به طوری رسمی هفته بازگشایی سینماها نامید چرا که با اکران دو فیلم جدید خوب بد جلف 2 و شنای پروانه گیشه سینما روز به روز داغ تر شد.

این هفته یکته تاز بالای گیشه بدون شک شنای پروانه به کارگردانی بود که بعد از یک هفته نمایش توانست یک میلیارد و 76 میلیون تومان فروش کند و به تنهایی به اندازه باقی فیلم های در حال نمایش بلیت فروشی کند.

در این فیلم هنرمندانی چون ایفای نقش کرده اند.

خوب بد جلف 2، ارتش سری هم دومین فیلم پرفروش این هفته بود که با فروش 478 میلیون و 447 هزار تومان در رده دوم فیلم های پرمخاطب سینما قرار گرفت.

این فیلم به کارگردانی در واقع نسخه شماره دو و در ادامه خوب بد جلف یک ساخته شده است.

بازیگران این فیلم هستند.

در خلاصه داستان خوب بد جلف 2، ارتش سری آمده است: گروهی ضد انقلابی به ریاست دکتر مدنی (فرهاد آییش) و زیر نظر دونالد ترامپ ماموریتی به فربد (حامد کمیلی) می دهند که در ایران به عنوان گروه فیلمبرداری نفوذ کند. فربد سعی در انجام عملیات است اما پژمان و سام تقریبا همه چی را به هم می ریزند و...

فیلم سینمایی نرگس مست به کارگردانی سومین فیلم پرفروش هفته است که در نخستین هفته نمایش خود 488 میلیون تومان فروخته است.

این فیلم داستان یک سازنده قدیمی تار است که در خانه اش با گروه جوانی که تمرین موسیقی می کنند، مراوده دارد. او در فضای ذهنی خودش استادان موسیقی ایران را گاه به جای آن ها تصور می کند و ما ترانه های ماندگار فارسی را از آن استادان می شنویم.

بازیگران فیلم سینمایی نرگس مست هستند.

یادم تو را فراموش ساخته علی عطشانی نیز در رده چهارم پرفروش های هفته قرار گرفته است. این فیلم در بیستمین هفته از نمایش خود این هفته 336 میلیون تومان فروخته است.

بازیگران این فیلم هستند.

یادم تو را فراموش ، براساس داستانی واقعی از زندگی فوتبالیست مشهور ایران ساخته شده است. دامون مربی بر کنار شده یکی از باشگاه های پرطرفدار با دختری که سال ها پیش با او ارتباط داشته روبه رو می شود.

فیلم سینمایی جهان با من برقص! به کارگردانی نیز در بیست و ششمین هفته فروش خود بیشتر از 195 میلیون تومان نفروخت تا در رده پنجم پرفروش های هفته قرار گیرد.

بازیگران نخستین ساخته سینمایی سروش صحت هستند.

جهان با من برقص! داستان جهانگیر است که برای آخرین تولد او دوستانش دورهم جمع شده اند. این موقعیت موجب می شود آن ها درباره زندگی و خودشان فکر کنند.

عطر داغ به کارگردانی و تهیه کنندگی ، چهل و هفت به کارگردانی مشترکو تهیه کنندگی و قطار آن شب به کارگردانی و تهیه کنندگی دیگر فیلم های در حال نمایش سینماهای سراسر کشور هستند که به لحاظ فروش در رده ششم تا نهم قرار گرفته اند.

سینمادیلی: در حالی که یک هفته از آغاز به کار اکران سال 99 با فروش خوب فیلم های خوب بد جلف2 و شنای پروانه گذشته، تصمیم روز شنبه ستاد ملی کرونا می تواند شوک بزرگی به این اکران وارد کند.

صبح امروز معاون وزیر بهداشت در شبکه خبر از آغاز محدودیت های گروه سه و چهار در سیزده استان شامل تهران و خراسان رضوی و فارس خبر داد. محدودیت هایی که شامل تعطیلی سالن های سینما و تئاتر هم هست.

همچنین علیرضا وهاب زاده مشاور وزیر بهداشت گفت: روز شنبه جلسه ستاد ملی مقابله با کرونا در این زمینه برگزار خواهد شد و در صورت ادامه سیر صعودی شیوع این بیماری، درباره تعطیلی و اعمال محدودیت مجدد در زمینه فعالیت های هنری تصمیم گیری قطعی صورت خواهد گرفت.

با توجه به فروش بالای سالن های تهران و مشهد و شیراز توقف فعالیت سینماها در این سه شهر، ضربه سختی به اکران سال 99 وارد خواهد کرد

به گزارش فرهیختگان آنلاین ، ، شاید بیراه نباشد اگر پیمان قاسم خانی را نام یک دوران بنامیم؛ نه صرفا نام یک سناریونویس کمدی در سینما و تلویزیون ایران که چند فیلم هم بازی کرده و در دو فیلم متصل به هم عنوان کارگردان داشته است. او به همراه برادرش و دیگرانی که در نوشتن فیلمنامه ها دستیار یا همکارش بوده اند، در ایجاد شاکله اصلی سینمای کمدی امروز ایران بسیار موثر بوده است؛ سینمایی که با بسامد بالایی به فیلمفارسی تشبیه شده، اما به این نکته در آن کمتر توجه می شود که طی سال های اخیر، جنبه های کمیک آن مرتب از طنز به سمت هجو و از هجو به سمت هزل حرکت کرده اند. طنز یک شوخی معنادار و عالمانه و پرکنایه است. حتی در شعر های حافظ شیرازی که سوز و بریز فراوان دارد و غنایی و عرفانی است، جنبه های طنز هست. مثلا گرت فقیه نصیحت کند که عشق مباز/ پیاله ای بدهش گو دماغ را تر کن به این بیت می گویند طنز حافظ. مسلم است که کسی با آن قهقهه سر نمی دهد و درنهایت پوزخندی از سر تفهیم یا تایید یا تحسین گوینده می زند. اما هجو، ظرافت کمتری دارد و عریان تر است. هجو تند و تیز است و گاهی متهور یا حتی گستاخ می شود و گاهی می کوبد و شدید انتقاد می کند. اینجا ممکن است قهقهه هم بزنیم. هزل اما نه فقط در کمدی بلکه در تمام ژانر ها و حتی در تمام شاخه های هنری، بی فایده ترین و بی مصرف ترین شکل زیبایی شناختی را دارد. عبارت ساده و عامیانه اش می شود مسخره بازی. حتی هاله معنایی عبارت مسخره کردن با عبارت مسخره بازی تفاوت دارد. کسی که دیگری را مسخره می کند، ممکن است نیتی داشته باشد؛ هرچند سوء و خودخواهانه؛ اما مسخره بازی یعنی جلف بازی برای هیچ. فقط برای اینکه بخندیم. هیچ معنای ثانویه ای پشت ادا های هزل آمیز نیست و به عبارتی هزل هیچ معنایی ندارد و این خودش یک معنای خطرناک می دهد. هزل یک نوع مخدر هوش است. هزل ناخن کشیدن به صورت دغدغه مندی و فکور بودن دیگران است. هزل توخالی است یا به عبارت دیگر جلف.

سینمای کمدی ایران سال ها سرشار از جنبه های طنازانه قابل ستایش بود. از اجاره نشین ها و ای ایران تا آدم برفی و لیلی با من است و مارمولک و مومیایی3 . اما کم کم به هجو کشیده شد و این اواخر جریان غالب آن هزل است. آیا کسی می تواند بگوید من سالوادور نیستم یا هزارپا یا لونه زنبور یا تگزاس 1 و 2 به چه چیزی نقد می کنند؟ نقدی در کار نیست. اینها هزل هستند؛ یعنی کمدی شکلک های پرتحرک و متلک های بی سروته کلامی که فقط می خواهد بخنداند و یک معناگریزی عمدی و مصرانه در پس آن وجود دارد. پرچمدار جریان هزل در کمدی های سینمای ایران پیمان قاسم خانی است و دو فیلمی که خود او ساخته، در اولین برخورد، اولین چیزی که به صورت مخاطب پرتاب می کنند، همین است؛ اینکه فیلم هیچ چیزی نمی خواهد بگوید. نه اینکه نتوانسته بلکه اصلا نخواسته بگوید و به همین نخواستن حتی افتخار می کند. حتی عبارت جلف در عنوان بندی فیلم که معنای توخالی می دهد، معادل تندی برای واژه هزل است. در سری دوم خوب بد جلف ، مهم ترین و جدی ترین مسائل روز جامعه ایران، آن هم مسائل کلان و ملی، نه مساله های اجتماعی و خرد ازقبیل گرانی و بیکاری و امثال آنها بلکه مسائلی مثل جاسوسی آمریکا از تاسیسات هسته ای ایران و گروه های تروریستی مثل طالبان و داعش که روی مسائل خرد اما فراگیر اجتماعی موثر بوده اند، همه به عنوان مواد تشکیل دهنده قصه استخدام شده اند تا جدی بودن شان مورد تمسخر قرار بگیرد. کجای این خوب است؟ چرا باید مسائل جدی را نفهمیم و از نفهمیدن شان لذت ببریم؟ این همان جلف بودن است که آگاهانه و بدون مخفی کاری روی آن تاکید می شود.

برای اینکه سیر سینمای کمدی ایران از طنز به هجو و از هجو به هزل را طی سال های اخیر به طور اجمالی بررسی کنیم، می شود به استفاده شدن سرود خاطره انگیز ای ایران در سه اثر کمدی ایرانی، طی ادوار مختلف توجه کرد. همه می دانند که این سرود به شکل خودجوش و با سفر از دوران پرتب و تاب گوناگون، به نماد تمام عیاری از غرور ملی ایرانیان و وطن دوستی آنها تبدیل شده است. سینمای کمدی ایران سه بار از این سرود استفاده کرده است. اولین بار این سرود در فیلم ای ایران به کارگردانی ناصر تقوایی استفاده می شود. در آن فیلم خود این سرود عنصری از درام است و بچه های یک مدرسه می خواهند آن را اجرا کنند که در همین حین ماجرا هایی رخ می دهد. سرود ای ایران در این فیلم به اندازه و بجا می آید و تپش قلب مخاطبان را با ضرب آهنگش هماهنگ می کند. این فیلم حرف هایش را در قالبی طنازانه می زند؛ اما به عصر هجو که می رسیم، سرود ای ایران در انتهای فیلم اخراجی ها2 مصداق تمام عیاری برای عبارت جوگیری می شود. فیلمساز در آن فیلم این سرود را به شکلی کاملا دم دستی و کلیشه ای خرج می کند و از اهمیتش می کاهد. او یک چیزی می خواسته بگوید، اما بد گفته است. حالا اما نوبت هزل است که نه تنها چیزی نمی خواهد بگوید بلکه دغدغه مندی دیگران را هم به تمسخر می گیرد.

در خوب بد جلف 2، سرود ای ایران رسما مسخره می شود. اینکه تیپ های از دنیا بی خبر و تقریبا بی عقل بد و جلف، یعنی پژمان جمشیدی و سام درخشانی، در صحنه ای از فیلم که اوج بلاهت شان را می رساند، این سرود را طوری بخوانند که داشتن غرور ملی مسخره ترین چیز ممکن در چنین لحظه ای به نظر برسد، نمود تمام عیاری از دوران هزل در کمدی های ایرانی است. هیچ کدام از تیپ هایی که در این فیلم تصویر شده اند، به هیچ یک از مخاطبان عادی سینما نزدیک نیستند یا حتی معادل هایشان در حالت عادی از نزدیک دیده نشده اند. ماجرا درباره دو سلبریتی است که سر مدل اتومبیل شان و چیز هایی از این دست با همدیگر کل کل دارند و وسط ماجرای مهمی می افتند که حتی نمی فهمند وسط آن قرار گرفته اند و اگر هم می فهمیدند، اصلا برایشان مهم نبود یا از آن سر درنمی آوردند. این یک گرته برداری بسیار ضعیف و خام از فیلم تندر استوایی (بن استیلر 2008) است که بازیگران یک فیلم سینمایی را در موقعیتی خطیر قرار می دهد؛ حال آنکه خودشان نمی دانند قضیه چقدر جدی است و فکر می کنند مشغول فیلم بازی کردن هستند.خب، چه اشکالی دارد که فیلم به دغدغه های ملموس مردم نزدیک نشود و خود را ملزم نکند که ضمن خنداندن و سرگرم کردن آنها، حاوی یک معنای قابل تامل هم باشد؟ چه عیبی دارد که فیلم اگر حتی نشود آن را ذیل تعریف هنر برای هنر گنجاند، لااقل در تعریف سرگرمی برای سرگرمی یا خنده برای خنده بگنجد؟ می توان به همین سیاق پرسش ها را ادامه داد و گفت چه اشکال دارد یک فیلم قاب های استاندارد نداشته باشد، کات ها غلط باشند، منطق داستانی نداشته باشد و... حتی می شود پرسید چه اشکالی دارد اگر یک فیلم کمدی، هر شکلکی را نمایش بدهد اما خنده دار هم نباشد؟ این چیز ها جرم نیستند اما اشکال هستند.

معیار های ارزش گذاری روی آثار هنری از همین چیز ها شروع می شوند و به مسائل دقیق تری می رسند که خوب بد جلف 2، شامل بحث آنها نمی شود. البته سازنده فیلم می تواند نسبت به اشکال داشتن کیفیت اثرش هم لحنی مفتخرانه بگیرد و در سری سوم خوب بد جلف کسانی را که سعی می کنند کار بدون اشکال بسازند، مسخره کند. چقدر غم انگیز است که این بدیهیات باید شرح داده شوند تا عیار پایین فیلم خوب بد جلف2، یک ایراد تلقی شود، نه یک خصوصیت. این فیلم البته اثر مهمی است، منتها نه برای دیدن و لذت بردن بلکه برای ثبت در تاریخ به عنوان شاهدمثالی از یک دوران. در پژوهش ها و مقالاتی که پس از این درباره سینمای ایران نوشته خواهد شد، خوب بد جلف2، مثال و نمونه ای از دور ه ای که در آن به سر می بریم، خواهد بود؛ دوران پیمان قاسم خانی.

* نویسنده: میلاد جلیل زاده، روزنامه نگار

گروه فرهنگ و هنر:آکادمی علوم اسکار 819 هنرمند را به عنوان اعضای جدید خود معرفی کرد.
شمار قابل توجهی از اعضای آکادمی امسال زن و از هنرمندان در اقلیت هستند. نام چهار هنرمند ایرانی نیز در میان آنها به چشم می خورد: نرگس آبیار در شاخه نویسندگی، ستار اورکی، آهنگساز ایرانی در شاخه موسیقی، سمیرا مخملباف و علی عباسی سینماگر ایرانی−دانمارکی در شاخه کارگردانی. نرگس آبیار کارگردان فیلم هایی چون "شبی که ماه کامل شد" و "شیار 143" سال 2017 با فیلم "نفس" نماینده ایران در رشته بهترین فیلم های بین المللی اسکار بود اما به جمع نامزدهای نهایی جایزه راه پیدا نکرد. ستار اورکی آهنگساز شماری از مهم ترین فیلم های سال های اخیر سینمای ایران از جمله "جدایی نادر از سیمین" و "فروشنده" است.
علی عباسی فیلمساز جوان ایرانی دانمارکی با فیلم "مرز" به شهرت رسید.

سمیرا مخملباف از کارگردانان ایرانی خارج از کشور است که سال 2000 با فیلم "تخته سیاه" برنده جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره فیلم کن شد و سال 2003 نیز با فیلم "پنج عصر" جایزه ویژه هیئت داوران در بخش مسابقه اصلی فستیوال کن را از آن خود کرد.پیش از این هم برخی از چهره های شناخته شده سینمای ایران مانند اصغر فرهادی، رخشان بنی اعتماد و گلشیفته فراهانی به عضویت آکادمی علوم و هنرهای سینما درآمده بودند. آکادمی علوم اسکار امسال در واکنش به طرح مکرر اتهام نژادپرستی و جنسیت زدگی، زنان و رنگین پوستان بیشتری را به عضویت پذیرفته و اعلام کرده از 819 عضو جدید آن، 36 عضو غیرسفیدپوست و در مجموع 45 درصد زن هستند.

پس از آنکه انتقال اختیارات شبکه نمایش خانگی در حوزه وی او دی از سازمان سینمایی به سازمان صداوسیما عملاً در مسیر اجرا قرار گرفت، برخی گروه ها و اصناف نسبت به چنین اتفاقی هشدار دادند و آن را به منزله پایان کار شبکه نمایش خانگی خواندند اما گروهی از سینماگران از قضا از این اتفاق خرسند شدند، چون بر این باورند این اتفاق به سینمای ایران ضربه اساسی وارد کرده است.

به گزارش تابناک ؛ پس از آنکه چندی پیش صدور مجوز برای سریال های شبکه نمایش خانگی از سوی سازمان سینمایی متوقف شد، تابناک خبر داد، صدور مجوز وی او دی / VOD یا ویدیوکلوب های اینترنتی از سازمان سینمایی سلب و به سازمان صداوسیما واگذار شد، اکنون مجوز صدور محتوا برای وی او دی ها نیز سرنوشت مشابهی یافته و با توجه به آنکه مصرف کننده اصلی سریال های تولید شده برای شبکه نمایش خانگی VOD ها هستند، تاکید شده که از این پس باید برای عرضه در وی او دی ها از صداوسیما مجوز دریافت کنند.

با در نظر گرفتن اینکه برخی سریال ها به این سمت و سو رفته اند که یا اساساً توزیع فیزیکی در شبکه نمایش خانگی نداشته باشند و یا این توزیع را بسیار محدود انجام دهند، در عمل نهادی که مجوز پخش سریال در VOD را صادر کند، متولی حوزه شبکه نمایش خانگی است. بدین ترتیب با وقوع این تغییرات، عملاً اختیارات از سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سلب و به سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر در فضای مجازی سازمان صداوسیما منتقل می شود.

این تغییر مسیر صدور مجوز می تواند تاثیرات چشمگیری در فرآیند تولید داشته باشد. تابناک با پیش بینی این وضعیت، در بهمن 1398، این پرسش را همان زمان مطرح کرد که فیلمسازان به دریافت پروانه ساخت سریال برای وی اوی دی ها نیاز دارند؟! و اکنون آن پیش بینی تحقق یافته است. با توجه به اینکه شماری از سریال های توزیع نشده با استاندارد سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد تهیه و هنوز توزیع نشده، مشخص نیست اگر قرار باشد ممیزی صداوسیما بر آن ها اعمال شود، چه فرمی رخ خواهند یافت.

این تغییر و تحولات قاعدتاً واکنش هایی داشت و کانون کارگردانان و فیلمنامه نویسان سینمای ایران به عنوان دو مجموعه صنفی در این زمینه واکنش نشان دادند. در بخشی از بیانیه کانون کارگردانان آمده است: توقف تولید سریال های نمایش خانگی توسط سازمان سینمایی، مقدمه ای بر دخالت سازمان های دیگر در محدود کردن هرچه بیشتر این تولیدات خواهد بود که نتیجه آن نابودی پلتفرم های فضای آنلاین، از دست رفتن مخاطبین میلیونی و بیکاری بسیاری از اهالی زحمتکش سینمای ایران خواهد بود که در تولید این سریالها نقش دارند. کانون کارگردانان سینمای ایران ضمن تقبیح این رفتار، هرگونه عملی را که مانع کسب و کار، محدود ساختن و توقف فعالیت سینماگران شده شدیدا محکوم می کند و خواستار ادامه روند تولید سریال های نمایش خانگی توسط سازمان سینمایی است.

کانون فیلمنامه نویسان با لحنی نسبتاً متفاوت در بخشی از بیانیه اش تاکید کرد: با توجه به این که در چند سال گذشته بیش ترین نظارت و ممیزی و اعمال نظرات از سوی هر دو سازمان یعنی هم سازمان سینمایی و هم سازمان صدا و سیما بر روی فیلم نامه اعمال شده است، کانون فیلم نامه نویسان با توجه به ارتباط ناگزیر شغلی اعضای خود با هر دو سازمان، پیشنهادات و انتقاداتی را به شرح زیر مطرح می کند:
1-می توان پیش بینی کرد که انتقال صدور مجوز از سازمان سینمایی به صدا و سیما به انحصار مطلق در این حوزه و یک سان سازی تولیدات دو بخش متفاوت، و کم رنگ شدن جذابیت های تولیدات بازار کار منجر شود.
2- بارها از زبان مسئولان فرهنگی شنیده ایم که مشکل سینما و آثار نمایشی ما ضعف فیلم نامه است. به عقیده ی کانون فیلم نامه نویسان، بزرگ ترین مشکل، عدم درک مسئولان نظارتی از ماهیت پیچیده فیلم نامه و فیلم نامه نویسی ست .
3- معتقدیم ارتقای سطح فیلم نامه نویسی و ساخت آثار قابل قبول در گرو ارتباط تنگاتنگ سازمان های نظارتی و تولید با تنها نهاد و صنف فیلم نامه نویسی ست، وگرنه منشأ بودجه ی تولید و دولتی بودن یا خصوصی بودن آن، هرگز مجوزی برای حاکمیت محض صاحبان احتمالی سرمایه برای تولید آثار ضعیف نخواهد بود.
4- به سازمان سینمایی و سازمان صداوسیما پیشنهاد می کنیم بیش از توجه به متولی گری، نگران کارنامه ی خود در ساخت محصولاتی نمایشی باشند که تنها در یک میدان بی رقیب شانس دیده شدن دارند.

البته این نظر همه سینماگران نبود و گروهی از سینماگران بانفوذ در سینما موضع دیگری داشتند و از قضا از این اتفاق خوشحال بودند که عمدتاً ترجیح دادند سکوت کنند. غلامرضا موسوی تهیه کننده سینما از معدود اشخاصی بود که احساسش را پنهان نکرد و به صراحت با این اتفاق همراهی و آفات توسعه VOD ها را این طور بیان کرد: گرانی تولید و دستمزدها، کمبود هنرپیشگان آن هم کسانی که سینمای ایران را به شهرت رساندند، و معمولا پول بادآورده و در برخی موارد پول کثیف و... پول در شبکه نمایش خانگی حرف اول را می زد و بعدها در VOD ها و صد البته اسکناس قوانین را دور می زد.

موسوی تنها نیست و بسیاری از سینماگران از این اتفاق و حتی تعطیلی وی او دی ها خوشحالند. بسیاری از تهیه کننده ها دستمزدها میلیاردی که برای برخی سریال های پخش شده در وی او دی ها پرداخت می شود و مسیر تولید در سینمای ایران را مختل کرده، عاملی مخرب و به مثابه ضربه ای کاری به سینما تلقی می کنند. آنها تاکید دارند که قواعد سینما توسط این بخش به هم ریخته شده که این نگاه دور از مباحث کارشناسی نیست. از این منظر اگر وی او دی ها تعطیل شوند، بخش قدرتمندی در سینمای ایران خرسند خواهد بود.

سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر : با بازگشایی مجدد سالن های سینما با دو فیلم موفق و پرفروش شنای پروانه به کارگردانی محمد کارت و خوب بد جلف 2:ارتش سری به کارگردانی پیمان قاسم خانی پس از کش و قوس های فراوان، حالا اکران این فیلم ها به دنبال استفبال مخاطبان در شهرها و سینماهای مختلف به سانس های ویژه بسیاری رسیده است.

این درحالی است که دو الی سه روز نخست اکران، مردم از بیم ابتلا به کرونا، استقبال چندانی از این فیلم ها نکردند و با گذشت زمان و حفظ و رعایت پروتکل های بهداشتی در سینما و ایجاد اطمینان میان مخاطبان فروش فیلم سینمایی شنای پروانه از مرز یک میلیارد تومان گذشته است و تعداد سانس های ویژه خوب، بد، جلف 2:ارتش سری هم رو به افزایش است.

اما متاسفانه با عدم رعایت نکات بهداشتی و فاصله گذاری اجتماعی در جامعه و در شهرهای بزرگ همانند تهران، شیراز، مشهد و ... آمار قربانیان ناشی از ویروس کرونا حتی از روزهای ابتدایی شیوع این ویروس در کشور بیشتر شده و همین امر ستاد مقابله با ویروس کرونا را بر آن داشته است که دستور تعطیلی یک هفته ای سالن های تئاتر و سینما را در شهرهای با وضعیت قرمز اعلام کند.

پس از گذشت چهارماه از تعطیلی سینماها، چند روزی است که هنردوستان واقعی و کسانی که عاشق سینما هستند، موفق به تماشای فیلم در سینما شده اند و با حفظ و رعایت پروتکل های بهداشتی تمام تلاششان را برای بازگشت سینما به روزهای پیش از کرونا انجام می دهند و متاسفانه بسیاری با نادیده گرفتن این شرایط و عدم استفاده از ماسک که راحت ترین و در عین حال مهم ترین راه جلوگیری از شیوع و گسترش ویروس کرونا است، باعث می شوند تا مدیران و مسئولین مربوط چاره ای جز اعلام تعطیلی مجدد اماکن مختلف از جمله سینماها را نداشته باشند.

تئاتر نیز از این مقوله مهم مستثنی نیست و چه بسا حساس تر و ملموس تر از سینما تحت تاثیر رفتار افراد جامعه زیر سایه کرونا قرار گرفته است، درحالی که سالن های نمایش پایتخت پس از عملیات ضدعفونی و گندزدایی ویروس کرونا به طور منظم بازگشایی شده اند و کم کم اهالی تئاتر با رعایت تمام پروتکل های بهداشتی و البته کمی هم نگرانی اقدام به تماشای تئاتر در تماشاخانه های پایتخت نموده اند. حالا با شیوع مجدد ویروس کرونا و قرار گرفتن برخی از استان ها در وضعیت قرمز باید منتظر تعطیلی ناخواسته سالن های نمایش هم بود.

نمایش یه گاز کوچولو به نویسندگی فرزانه سهیلی و کارگردانی فقیه سلطانی با بازی شهروز دل افکار، گیلدا حمیدی، افشین غیاثی، نورا هاشمی و مهسا مهجور در حالی اجراهایش را در تئاتر شهر و سالن سایه آغاز کرده که پیش از این به دنبال شیوع ویروس کرونا به تعویق افتاده بود و اگر قرار باشد مجدداً به واسطه آغاز پیک دوم ویروس کرونا در پایتخت تعطیل شود، قطعاً ضربه مهلکی چه از لحاظ روحی و چه مالی بر عوامل نمایش و نیز تئاتر دوستان خواهد زد.

علاوه بر یه گاز کوچولو نمایش های مطرحی همچون قهوه قجری به نویسندگی، طراحی و کارگردانی آتیلا پسیانی با بازی هوتن شکیبا، نوید محمدزاده، اصغر پیران و روح الله حق گوی لسان که قرار بود در سالن اصلی تئاتر شهر به روی صحنه رود و به دنبال شیوع ویروس کرونا اجرای آن به تعویق افتاده بود، در حال حاضر به طور کلی از اجرا به منظور حفظ سلامت عوامل و نیز مخاطبان و تئاتر دوستان انصراف داده است.

حوزه موسیقی نیز درحالی که قرار بود با اجرای امید حاجیلی به عنوان اولین کنسرت پسا کرونایی و البته با قیمت های عجیب و غریب اجرا شود، فعلاً بلیط فروشی آن لغو شده است و به احتمال فراوان با شیوع موج دوم ویروس کرونا اجراهای کنسرت نیز همانند سینما و تئاتر تعطیل و لغو خواهند شد.

به هرحال آنچه مشخص است ویروس کرونا تا چندین ماه دیگر و یا حتی پایان سال مهمان ما خواهد بود و اگر حداقل پروتکل های بهداشتی همچون زدن ماسک را رعایت نکنیم، سالن های سینما و تئاتر و کنسرت تعطیل باقی خواهند ماند و روز به روز بر افسردگی و حال بد مخاطبین عرصه هنر افزوده خواهد شد و امید است که مردم جدا از عرصه هنر و برای حفظ سلامت خود و خانواده شان نکات و دستورالعمل های بهداشتی را رعایت کنند.

محمد صادق آذین تهیه کننده سینما، درباره آخرین وضعیت اکران فیلم سینمایی جمشیدیه در گفت وگو با خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، اظهار کرد: قرار بود این فیلم در اردیبهشت 99 اکران شود که به علت شیوع ویروس کرونا و تعطیل بودن سینما ها منتفی شد.

او درباره اکران آنلاین این فیلم بیان کرد: در یک برهه ای به اکران آنلاین این فیلم فکر کردیم، اما هنوز از این اتفاق هم خبری نیست.

آذین ادامه داد: البته باید بگویم به دلیل کسالتی که دارم، اختیارات اکران را به یلدا جبلی و فردین خلعتبری واگذار کردم و آن ها تصمیم نهایی را درباره اکران این فیلم خواهند گرفت.

جمشیدیه دومین فیلم بلند سینمایی یلدا جبلی در فضایی متفاوت و دارای سبکی جدید نسبت به فیلم داره صبح میشه است که نگاهی به یکی از معضلات چالش برانگیز جامعه دارد.

سارا بهرامی، حامد کمیلی، پانته آ پناهی ها، سعید چنگیزیان، ستاره پسیانی، ندا جبرائیلی، شادی کرم رودی، محمد ولی زادگان، کاوه کاتب، حمیرا نونهالی، لیلی فرهادپور، غلامرضا کیایی نژاد، حسین دالمن با حضور کیومرث پوراحمد، بهرام عظیمی و بهرنگ تنکابنی از جمله بازیگرانی هستند که در این فیلم نقش آفرینی کرده اند.

عوامل فیلم عبارتند از:

کارگردان و تدوینگر: یلدا جبلی، فیلمبردار: معین مطلبی، صدابردار: مهدی صالح کرمانی، موسیقی: فردین خلعتبری، صداگذار: آرش قاسمی، گریم: عظیم فراین، مدیر تولید: آرش جبلی، عکاس: حبیب مجیدی، تهیه کنندگان: محمدصادق آذین و فردین خلعتبری.

جمشیدیه در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر به نمایش در آمد.

انتهای پیام/

محمد حسین فرح بخش در گفتگو با خبرنگار مهر درباره فعالیت های سینمایی خود گفت: در شرایط فعلی که در سینما حکمفرما است، تولید فیلم سینمایی یک ریسک به شمار می آید چرا که اکران فیلم ها و میزان استقبال از فیلم ها قابل پیش بینی نیست.

وی تاکید کرد: چندین فیلمنامه در دست دارم اما نمی دانم چه زمانی می توانم این پروژه ها را جلوی دوربین ببرم باید دید شرایط فعلی به کجا می رسد تا برای تولید مناسب برنامه ریزی کرد به همین دلیل نمی توانم تاریخ دقیق برای شروع تولید فیلم را بیان کنم.

این تهیه کننده سینما توضیح داد: هرچند پروتکل های بهداشتی در زمان فیلمبرداری رعایت می شود، اما در نهایت مهمترین مساله که همان اکران فیلم در سینماها است باید مدنظر قرار گیرد. اگر شرایط برای اکران مناسب فراهم شود حتماً من هم پروژه های سینمایی خود را جلوی دوربین می برم.

فرح بخش در پایان گفت: البته زن ها فرشته اند 2 آماده اکران است و به زودی روی پرده سینماها می رود، آنچه که مشخص است اگر قرار باشد پروژه ای جلوی دوربین برود بعد از اکران این فیلم خواهد بود.

کد خبر 4961899

نیوشا روزبان

به گزارش خبرنگار ایلنا، همزمان با بازگشایی سالن های سینما، خبرها از کم رونق شدن سینمای آنلاین به گوش رسید؛ اتفاقی که به هر ترتیب می توانست یک امکان تازه برای اکران فیلم های سینمایی را از بین ببرد. اما با گذشت دو هفته از آخرین فیلم اکران شده در سینمای آنلاین، فیلم های جایی برای فرشته ها نیست و پسرکشی نیز برای اکران در وی او دی ها اعلام آمادگی کرده اند.

فیلم پسرکشی آخرین ساخته محمدهادی کریمی به تهیه کنندگی عباس یاری است که در جشنواره فجر گذشته برای اهالی رسانه به نمایش گذاشته شد.

عباس یاری (تهیه کننده فیلم پسرکشی ) درباره اینکه چرا با وجود بازگشایی سینماها به اکران آنلاین فیلم خود رضایت داده، به ایلنا گفت: ما این تصمیم را قبل از اینکه قرار به بازگشایی سینماها بود، گرفتیم و در این مسیر کارهای قرادادی آن را انجام داده بودیم. اما به هر ترتیب باتوجه به جذابیت های سینما هرکسی دوست دارد که فیلم خود را روی پرده ببیند.

وی همچنین درباره اینکه آیا با توجه به بازگشایی سینماها که سبب افت فروش سینمای آنلاین شده، از تصمیم خود ناراضی نیست، بیان کرد: سینمای آنلاین افتی نداشته و در حال طی کردن مسیر خود بوده و در راستای رونق و کمک کردن به صنعت سینمای کشور فعالیت می کند. به هر ترتیب هدف از اکران در سینماها و وی او دی ها باید کمک به صنعت سینمای کشور باشد و مهم این است که این اتفاق رو به جلو حرکت کند.

یاری همچنین درباره ارزیابی خود از سینمای آنلاین اظهار داشت: اگر حمایت های لازم از جهت کپی رایت اتفاق بیفتد و با کسانی که به صورت غیرقانونی فیلم ها را منتشر می کنند، برخورد شود، می توان از اکران آنلاین هم استفاده خیلی بهتری برد. چراکه در اینصورت در برگشت سرمایه به تهیه کنندگان نیز کمک می شود.

تهیه کننده فیلم پسرکشی درباره کارهایی که برای جلوگیری از انتشار غیرقانونی این فیلم انجام داده، گفت: ما چه زمانی که در شبکه نمایش خانگی فعالیت داشتیم و چه زمانی که وارد حوزه سینما شدیم، این بحث را خیلی جدی پیگیری کردیم و جزو اولین افرادی هستیم که در این زمینه وارد عمل شده ایم. اکنون نیز قطعا بحث کپی رایت را پیگیری می کنیم. همانطور که در گذشته نیز جزو کسانی بودیم که توانستیم با شکایت خود بسیاری از کانال های تلگرامی که اقدام به انتشار فیلم ها کرده بودند را مسدود کنیم، این بار نیز نظارت کاملی روی این موضوع داریم.

وی ادامه داد: باتوجه به چندین پرونده شکایت از کسانی که کانال های تلگرامی داشتند و اقدام به انتشار محتواهای غیرقانونی کردند، اکنون نیز پیگیری های لازم را انجام دادیم. در اکران این فیلم نیز همین مسیر را ادامه می دهیم تا انشالله یک روزی برسد که نه تنها بخش قضایی بلکه بخش فرهنگی کشور نیز متوجه شود که وقتی محتوای جایی را در کانال تلگرامی به صورت دانلود رایگان می گذاریم، این هم یک سرقت است که می توان آن را دزدی فرهنگی نامید که هیچ تفاوتی با دزدی به اشکال دیگر ندارد.

یاری در بخش دیگری از صحبت هایش درباره دیگر فعالیت های خود بیان کرد: به تازگی یک سریال را در حوزه شبکه نمایش خانگی شروع کردیم که به حال و هوای دهه 50 می پردازد. فکر می کنم در هفته آینده خبرهای آن را هم اعلام کنیم.

این تهیه کننده در بخش دیگری از صحبت هایش درباره قانون جدیدی که شبکه نمایش خانگی را زیر مجموعه صداوسیما معرفی می کند نیز اظهار داشت: مجوز این کار قبلا از ارشاد گرفته شده بود و شخصا با این مسئله تازه مواجه نبودیم. به نوعی این اثر تازه اکنون در مرحله تولید و پیش تولید است. نمی دانم از لحاظ قانونی چقدر امکان این اتفاق وجود دارد ولی باتوجه به اینکه مسیر تولید سریال های شبکه نمایش خانگی در این چند سال در وزارت ارشاد جلو رفته، به نظرم بهتر است که این مسیر ادامه پیدا کند. به نوعی مشکلاتی هم اگر بود، می شد که با تعامل و گذاشتن یک نشست آنها را برطرف کرد.

وی در ادامه بیان کرد: به هر ترتیب چندین سال است که مجوز سریال های شبکه نمایش خانگی توسط وزارت ارشاد صادر می شود، پس بهتر اینکه این کار در تعامل و با ساز و کارهای خودش بررسی شود. فکر می کنم اگر چیزی که چندین سال است اتفاق افتاده، ناگهان متوقف شود، اتفاق خوبی نیست. البته شخصا پیام رسمی از وزارت ارشاد در این باره نشنیده ام که در آن گفته باشد این کار غیرقانونی یا غیرمجاز است. آخرین صحبت را هم آقای دکتر حبشی کرده اند که برای تنظیم بازار فعلا مجوز تولید نمی دهند ولی اطلاع دیگری درباره اینکه زین پس مجوزهای شبکه نمایش خانگی توسط صداوسیما صادر شود، به ما داده نشده است.

یاری در پایان گفت: در نهایت باید بگویم این مسیری است که چندین سال است وزارت ارشاد آن را رفته و چند ده کار تاکنون با مجوز ارشاد تولید شده و به بهره برداری رسیده است. از نظرم اگر الان مشکلی هم وجود دارد، بهترین گزینه این است که در تعامل با وزارت فرهنگ و ارشاد درست شود.

شیوع کرونا زندگی انسان ها روی کره زمین را دستخوش تغییرات بسیاری کرده است. بسیاری از مشاغل با تغییرات گسترده ای روبرو شدند و مردم برای حفاظت از خود در برابر خطر مرگ، بیشتر به نظافت و شست و شوی دست هاشان اهمیت می دهند. جای شکی نیست در ایام کرونا در دنیا بسیاری از مشاغل که به اعتبار استقبال مردمی حیاتشان مستمر است نفسشان به شماره افتاد و هنوز هم در وضعیت اورژانسی به سر می برند.

این واقعیت است که شیوع کرونا را شاید تا مدت ها پایانی نباشد. نمی توانیم امیدوار باشیم که کرونا امسال بطور کامل از میان می رود و دیگر نگرانی از این بابت نداریم اما در عین حال نمی توانیم کار و زندگی را رها کنیم و با خانه نشینی تا مدت زمان نامشخص، به امید روزی باشیم که این ویروس ریشه کن می شود. در ایام شیوع کرونا این محصولات فرهنگی و فرهنگ و هنر بود که روح ما را نجات داد. چه موسیقی هایی که به ما امید نداد، چه سکانس هایی از چه فیلم هایی که به ما نگفت زندگی روزهای بهتری پیش رو دارد و چه عکس ها نقاشی ها و اشعار پندآموزی زندگی را دوباره به ما برنگرداند و رنج خانه نشینی را برای ما آسان تر نکرد.

حالا امروز ما در پیک دوم کرونا در تلاشیم تا بار دیگر با این ویروس مقابله کنیم؛ شاید پیک دوم شیوع نه اما بی ملاحظگی هایی ما را زودتر از موعد به هشدار همه گیری این ویروس رساند اما حالا باید همه دست به دست هم بدهیم و با این ویروس براساس توصیه های اعلام شده مقابله کنیم.

امروز دیگر باید با رعایت پروتکل های بهداشتی زندگی در کنار ویروس کرونا را بیاموزیم. باید یاد بگیریم در بخش های مختلف زندگی چگونه رفتار کنیم. از پوشش و خوراک و رفتن به محل کار و تفریحاتی که دوست داریم.

یادمان باشد سینما هنوز به عنوان یک تفریح مهم فضایی استراتژیک برای ارتقای روحیه اجتماعی است. هنوز هم مخاطبان با رفتن به سینماها امیدوارند که بتوانند روزی بدون دغدغه به تماشای فیلم های روز سینمای ایران بنشینند و از تماشای این آثار لذت ببرند اما تا آن روز، با توجه به وجود کرونا، با رعایت پروتکل های بهداشتی مخاطبان استقبال خوبی از آثار سینمایی روی پرده داشته اند.

استقبال مردمی از فیلم های شنای پروانه و خوب بد جلف 2 در این شرایط به معنای رکورد زدن این آثار نیست بلکه با توجه به کاهش ظرفیت صندلی سینماها به دلیل رعایت فاصله اجتماعی، جای خوشحالی است که سینما از حالت کما بیرون آمده و دارد نفس می کشد. سینما امروز نیازمند نفس کشیدن است و ریسک اکران فیلم های سینمایی آن هم از سوی بخش خصوصی نشان می دهد همه حاضرند برای فرهنگ و هنر این مرز و بوم فداکاری کنند.

امروز زمان آن رسیده به جای منع کردن از رفتن به سینما به مردم آموزش دهیم در شرایط جدید زندگی باید چگونه به سینما برویم. ما امروز نیازمند ساختن فرهنگی جدید برای استقبال از آثار فرهنگی هنری هستیم. باید بایدها و نبایدهای لذت بردن از فیلم و تئاتر را به مردم گوشزد کنیم و از طریق اطلاع رسانی گسترده، بجای ترغیب مردم به خانه نشینی به آنان بیاموزیم باید چگونه رفتار کنند.

شاید نشستن به تماشای فیلم با ماسک برای کسانی که در سالن های سینمایی سال ها به راحتی به تماشای آثار نشسته اند سخت باشد اما لذت دیدن فیلم روی پرده سینما آن هم بعد از چند ماه از منظر روحی و روانی می تواند کمکی شایان به جامعه داشته باشد.

در کنار سالن های سینمایی، راه اندازی سینماماشین و سینماآنلاین و تلاش سازمان سینمایی برای حمایت از فعالیت های نوآورانه در پخش آثار سینمایی، راهی دیگر برای آشتی دوباره با سینماست. سینما پس از انقلاب و با وقفه ای طولانی راه خود را پیش گرفت تا جایی که در همان دهه 60 و در اوج جنگ و با امکانات سینماها و پخش با تاخیر آثار سینمایی در شهرستان ها، راه خود را پیدا کرد و امروز اگر شیوع کرونا را جنگی نوین در دنیا بدانیم باید امیدوار باشیم که این سینما بار دیگر راه خود را پیدا می کند و بار دیگر سالن های سینمایی اینبار با رعایت پروتکل های بهداشتی و فرهنگ و آداب و آیین جدید سینماروی، میزبان تماشاگرانی می شود که نشان دادند سینمای ایران را دوست دارند.

امروز سینماهای کشور در انتظار مردم هستند و قطعا با رعایت نکات بهداشتی از جمله زدن ماست و شست و شوی دست ها و رعایت فاصله اجتماعی، از این شرایط عبور خواهیم کرد و کرونا را شکست خواهیم داد.

به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، فرزاد موتمن کارگردان در صفحه شخصی خود نوشت:اکران مجدد فیلمها در سینماها طی دو هفته اخیر واضح تر از هر زمان دیگری نشان داد که در کشور ما فیلمها بر اساس ارزش های تجاری، نمی فروشند، آنها توسط یک قیچی، متشکل از برخی تهیه کنندگان، دفاتر پخش و سینما داران در یک لبه و بروکراسی دولتی سینما در لبه دیگر و در هماهنگی با یکدیگر، بفروش ، یا نفروش می شوند.

سالهاست که وضع بر این منوال است؛ گروهی با تکیه بر ثروتی که در سینما به دست نیاورده اند (اغلب کارشان چیز دیگریست) لابی هائی به دست آورده اند و گروه دیگر با تکیه بر حق امضایی که منصب دولتی نصیبشان ساخته، سینما را مصادره و آن را به دو گونه طنز و اجتماعی تقسیم کرده اند (گونه های واقعی را اصلاً نمیشناسند) و هر دو دسته، فیلمهایشان را با دامن زدن به جریانی انحصار طلب در نحوه تقسیم سینماها، می فروشانند و باقی سینما را نابود می کنند اما این بار زورشان به اپیدمی نرسید.

بروکراسی اکران حتی آنقدر باهوش نبود که بفهمد چرا در آنسوی دنیا، نولان فیلم جدیدش را اکران نمی کند یا اکران آخرین فیلم جیمزباند به تعویق می افتد، آنها دو فیلمی که هر دو قرار بود که پرفروش ترین فیلمهای سال جاری باشند را در حالی اکران کردند که سینما ها باظرفیت کامل نمی توانند بلیط فروشی کنند و طبعاً فروش این دو هفته اخیر از انتظاری که صاحبان فیلم (و همه) داشتند، بسیار دور است، به علاوه، انگار حضرات متوجه نیستند که با مرگ روزی صد و شصت هفتاد نفر از هموطنانمان، بخش وسیعی از جامعه، عزادار است و شاید انرژی خندیدن نداشته باشد، همچنین بیکاری چند ماهه، گرانی مجدد همه چیز، اضطراب ناشی از اپیدمی مرگبار و ... شاید دیگر کنجکاوی قبلی برای تماشای فیلمی عصبی و مملو از عربده کشی و لات بازی و فحاشی و ناموس بازی را به همراه نداشته باشد.

در چنین شرایطی عاقلانه این بود که با یکی دو فیلم آرامتر که شاید چندان امیدی به موفقیت تجاری برایشان تصور نمیشد، شروع می کردند، اولین اکران پس از کرونا را تجربه می کردند و سپس، تصمیم گیری می کردند و سینماها را از فروش فوق العاده ای که از این فیلمها انتظار میرفت، محروم نمی ساختند. هنوز هم دیر نشده؛ اجازه بدهید اکران متنوع تری داشته باشیم. به نفع پرفروش ها هم هست. زمان آن رسیده است که فیلمها، به دو گونه قوی (منظور فیلمی است که امکان فروش آن قوی باشد) و ضعیف (فیلمی که شاید چندان گیشه پر فروشی نداشته باشد) تقسیم نشوند، این همه ریل گذاری ، انجام نشود، اجازه بدهید سینما شرایطی طبیعی تر را تجربه کند و نفس بکشد.

انتهای پیام/

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، مدتی است که زمزمه تغییر مرجع صادر کننده مجوز ساخت آثار شبکه نمایش خانگی به گوش می رسد و گفته می شود که صداوسیما به زودی صدور مجوزهای این رسانه را در دست می گیرد.

این اتفاق موافقان و مخالفان بسیاری دارد که برخی آن را راه نجات سینمای ایران و برخی این اتفاق را به نوعی از بین رفتن امکان سریال سازی در شبکه یا رسانه ای خارج از تلویزیون و صداوسیما می دانند. در گفت وگو با چند سینماگر این اتفاق را مورد تحلیل قرار دادیم که در ادامه می خوانید:

گلستانه: مردم با محدود کردن، مخاطب سریال های ضعیف نمی شوند

مهدی گلستانه کارگردان سینما در گفت وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: آنچه که در ابتدا درباره عدم صدور مجوز ساخت برای سریال های شبکه نمایش خانگی مبنی بر جلوگیری از سریال سوزی مطرح شد به هیچ وجه درست و منطقی نبود و به نظر می رسد این کار توجیهی است برای اینکه سریال سازی فعلاً در این رسانه متوقف شود چرا که بعد از سریال آقازاده و قورباغه کنداکتور شبکه نمایش خانگی خالی است و سریالی وجود ندارد که پخش شود.

گلستانه تصریح کرد: شبکه نمایش خانگی در سال های اخیر همیشه سه یا چهار سریال برای پخش داشته اما تعداد سریال های این شبکه در چند روز آینده بسیار کم تر خواهد بود. حذف صدور پروانه ساخت از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سپردن آن به صدا و سیما عملاً از شهریور سال گذشته اتفاق افتاده و در حال حاضر کم کم به نوعی طرح موضوع می شود. در 6 ماهه دوم سال 98 تنها دو پروانه ساخت از وزارت ارشاد برای ساخت سریال در شبکه نمایش خانگی صادر شده است.

او افزود: من شخصاً به شدت مخالف این اتفاق هستم که صدور پروانه ساخت بر عهده تلویزیون باشد و با توجه به شرایطی و وضعیتی که می بینیم احتمال می دهم که کم کم شبکه نمایش خانگی به این سمت هدایت می شود و اخباری که می خوانیم هم همین احتمال را بیشتر می کند. چند سریال اخیری که برای پخش در شبکه نمایش خانگی مجوز گرفته اند نیز به بهانه عدم صدور پروانه ساخت در وزارت ارشاد به دلیل شیوع کرونا مجوز ساخت را از صدا و سیما گرفته اند.

کارگردان سریال رقص روی شیشه اظهار داشت: پخش فیزیکی آثار در قالب دی وی دی و سی دی دیگر رو به پایان است و وی او دی می تواند جایگزین باشد. سازمان صدا و سیما در تلاش است تا وی اودی را در دست بگیرد و با این کار اگر قرار باشد محدودیت های رسانه ملی وارد این رسانه شود قطعاً کسی برای خرید سریال ها هزینه نمی کند چرا که وقتی سریالی با همان کیفیت به صورت رایگان در تلویزیون پخش می شود دیگر لزومی ندارد برای دیدن سریالی با همان کیفیت هزینه کرد.

این کارگردان اظهار داشت: در تلویزیون سال هاست که مثلث عشقی و یا عشق های نامتعارف به عنوان یکی از مهم ترین پارامترهای درام حذف شده و این در حالی است که حدود 80 یا 90 درصد سریال های شبکه نمایش خانگی به این موضوع می پردازند. مخاطب علاقه دارد آنچه را که در تلویزیون نمی بیند در شبکه نمایش خانگی مشاهده کند، لوکیشن، پوشش، روابط، شخصیت ها و... در سریال های رسانه خانگی به واقعیت نزدیک تر هستند و اگر قرار باشد این ها هم همان رنگ و بوی آثار تلویزیون را بگیرند قطعاً مردم ترجیح می دهند سریال های مورد علاقه خود را از رسانه ای دیگر دنبال کنند.

گلستانه در پایان گفت: باید به مردم احترام گذاشت و به آن ها حق انتخاب داد. حذف گزینه های مختلف برای انتخاب و محدود کردن رسانه ها نمی تواند مردم را به زور وادار به دیدن آثار بی کیفیت کند. مردم سریال های خوب را در رسانه های دیگر پیدا کرده و در آن جا این آثار را دنبال می کنند.

عباسی: بدترین سریال نمایش خانگی از بهترین سریال تلویزیون بهتر است!

پیمان عباسی، فیلمنامه نویس سینما و تلویزیون، در گفت وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: سال ها قبل بحثی درباره راه اندازی تلویزیون خصوصی مطرح شد که آن زمان دولت نسبت به این موضوع گارد گرفت چرا که کنترل این تلویزیون به گفته آن ها کار سختی بود و کنترل قصه ها و چارچوب ها دغدغه ای بود که آن زمان به وجود آمده بود.

عباسی خاطرنشان کرد: اگر چارچوب ها برای ساخت سریال در شبکه نمایش خانگی توسط تلویزیون تعریف شود قدمی برای سانسور و محدودیت در این رسانه برداشته شده و این به هیچ وجه برای مخاطب و فیلمسازان نشانه خوبی نیست.

او افزود: ما در تلویزیون جهان و آدم های دروغین خلق می کنیم و سریال هایمان روز به روز بی خاصیت تر، خنثی تر و فاقد جذابیت می شوند. تلویزیون وقتی دید که شبکه نمایش خانگی فضای بازتری دارد نگران شد و این نگرانی باعث نشد که تلویزیون به سمت باز شدن فضا حرکت کند و به جای این کار سعی کرد شبکه نمایش خانگی را به سمت خود بکشاند و آن را محدود کند.

این نویسنده در ادامه درباره ادامه فعالیت شبکه نمایش خانگی با همین رویکرد با نظارت صداوسیما گفت: امکان ندارد صدا و سیما در صورتی که صدور مجوزها را دست بگیرد اجازه دهد شبکه نمایش خانگی به همین شکل به فعالیتش ادامه دهد. ممکن است در وهله اول در باغ سبزی نشان دهد و به سریالی مجوز دهند که حتی از دیگر سریال ها در فضای بازتری ساخته شود که همه تعجب کنند اما این در دراز مدت اتفاق نمی افتد و قطعاً در آینده همه سریال های شبکه نمایش خانگی از قانون سریال سازی در تلویزیون تبعیت خواهند کرد و شبکه نمایش خانگی هم به همان باتلاقی که تلویزیون در آن افتاده خواهد افتاد.

نویسنده مجموعه تلویزیونی بچه های نسبتاً بد در ادامه اظهار داشت: رسانه ملی مسیری بسیار غلط را در پیش گرفته و امروز سریال هایی که پیش تر در این رسانه پخش شده اند دیگر امکان پخش مجدد ندارند چرا که با سیاست های جدید رسانه ملی مغایرت دارند و امروز در تلویزیون ساخت سریالی مثل میوه ممنوعه و حتی سلطان و شبان هم غیرممکن است. تنها بازمانده سریال های جذاب تلویزیون در سال های اخیر پایتخت بود که آن را هم به حاشیه کشاندند و دیدیم که چگونه مورد حملات بی رحمانه ای قرار گرفت.

عباسی در ادامه گفت: من همه سریال های شبکه نمایش خانگی را می بینم و سریال های تلویزیون را هم دنبال می کنم، بدترین سریال شبکه نمایش خانگی از بهترین سریال تلویزیون هم بهتر است چون فضا، قصه، شخصیت ها و موقعیتی که تعریف کرده به مردم و واقعیت های امروز جامعه نزدیک تر است. مخاطب جوان امروز وقتی ادبیات، پوشش و روابط واقعی جامعه را در سریال های تلویزیون نمی بیند به سمتش نمی رود و ترجیح می دهد آن ها را در رسانه دیگری دنبال کند و اگر رسانه دیگری هم وجود نداشته باشد طبیعی است که به سراغ شبکه های خارجی برود.

این فیلمنامه نویس درباره سریال های ماه رمضان گفت: سریال سرباز مربوط به ماه رمضان نبود و برای این ماه ساخته نشده بود وگرنه در 30 قسمت به پایان می رسید. ماه رمضان فرصتی است برای تلویزیون تا با سریال های مختلف به مباحث ایدئولوژیک بپردازد، پیش تر این سیاست در تلویزیون با سریال های ماه رمضان وجود داشت اما متأسفانه مدتی است که این سیاست کنار گذاشته شده و شبکه های مختلف در تلاش هستند تا در این زمان بهترین سریال شان را پخش کنند تا رقابت را به نفع خود به پایان برسانند. این در حالی است که امسال تلویزیون لبنان ماه رمضان امسال سریالی پخش کرد که مربوط به چند سال آینده است و در آن اسرائیل نابود شده بود و خبری از آن نبود.

او در پایان گفت: کسانی که در تلویزیون کار می کنند مثل ما تلاش می کنند که تلویزیون به روزهای خوبش برگردد و ما سریال هایی مثل آثار رضا عطاران و شب دهم و... داشته باشیم. امسال در تلویزیون سریال زیر خاکی که با گذر از سانسورهای عجیب و غریب به مرحله پخش رسیده و توانست نظر مخاطبان را جلب کند واقعاً کار بزرگی کرده و باید به عواملش تبریک و خسته نباشید گفت. چندی پیش فیلمنامه سریالی را ارائه دادم و با من تماس گرفتند که در شورای بررسی فیلمنامه حضور داشته باشم، در این شورا حتی یک نفر که من بشناسم و متخصص این کار باشد حضور نداشت. چرا ما در این شوراهای مان افرادی مثل محمدحسین لطیفی، حسن فتحی و بهمن فرمان آرا نداریم؟ چرا فیلمنامه نویسی مثل فرهاد توحیدی در این شوراها حضور ندارد که من به عنوان فیلمنامه نویس درباره مباحث تخصصی با او صحبت کنم؟ شوراهای نظارتی در تلویزیون هیچ نگاه تخصصی ندارند و فقط به مسائل ممیزی و سانسور فکر می کنند. مسئولان باید بدانند آنچه فیلمنامه را می سازد عمق جای مهر بر پیشانی نویسنده نیست، فیلمنامه را باید کسانی بنویسند که سواد این کار را دارند و کسانی باید سریال بسازند که متخصص هستند. مباحث ایدئولوژیک را باید از درام جدا کرد و در بهترین حالت باید این دو را به کسی سپرد که سواد ادغام کردنشان را دارد./3

به گزارش سینماپرس ، انجمن بازیگران سینمای ایران با انتشار متنی درگذشت زنده یاد سیروس گرجستانی بازیگر پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون کشورمان را تسلیت گفت.

در متن پیام تسلیت انجمن بازیگران سینمای ایران آمده است:

بازگشت همه به سوی خدای مهربان است.

متاسفانه بازیگر پیشکسوت دیگری نیز جمع ما را ترک کرد و به آرامش جاودان پیوست، سیروس گرجستانی عزیز به آرامش بیکران و ابدی پیوست.

شورای مرکزی انجمن بازیگران سینمای ایران درگذشت این هنرمند دوست داشتنی و مهربان را به خانواده ایشان، همکاران و هموطنان هنردوست تسلیت عرض می نماید.

همچنین با توجه به تشدید شرایط بهداشتی، امید است برای این هنرمند عزیز و دیگر همکارانی که اخیراً از میان ما رفتند در اولین زمان مناسب مراسم یادبود و بزرگداشتی درخور جایگاه این بزرگواران برگزار نماید.

پیام تسلیت سیمافیلم در پی درگذشت سیروس گرجستانی

در متن این پیام آمده است:

انا لله و انا الیه راجعون

درگذشت زنده یاد سیروس گرجستانی، چهره مردمی و بازیگر محبوب تلویزیون ایران، موجب تأثر و اندوه عمیق جامعه هنری و مردم شد. این بازیگر توانمند و اخلاق مدار یکی از هنرمندان باسابقه و موفق سیما بود که می توانست با هنر خود خنده را بر لبان مردم بنشاند. بازیگری که با حضور در سریال ها و فیلم هایی که از جنس مردم بود، هیچ گاه نام و یادش از ذهن و دل مردم هنرپرور و هنردوست ایران فراموش نمی شود.

زنده یاد سیروس گرجستانی ازجمله بازیگرانی بود که بیشتر با سریال های طنز شناخته و با سریال های متهم گریخت ، زن بابا ، گاو صندوق و... برای مخاطب خاطره ساز شد. در حال حاضر هم با سریال شاهرگ در قاب تلویزیون میهمان خانه هاست.

فقدان این بازیگر ارزنده، خسرانی برای فرهنگ و هنر ما و به ویژه رسانه ملی خواهد بود.

مرکز سیمافیلم درگذشت این هنرمند فقید را حضور خانواده محترم ایشان، خانواده رسانه ملی، جامعه هنری و مردم همیشه قدردان کشورمان تسلیت می گوید.

پیام تسلیت مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت

سید محمد طباطبایی حسینی مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت با صدور پیامی درگذشت سیروس گرجستانی بازیگر سینما، تلویزیون و رادیو و عضو موسسه هنرمندان پیشکسوت را تسلیت گفت.

متن پیام تسلیت سیدمحمد طباطبائی به این شرح است:

خبر درگذشت بازیگر پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون را ناباورانه شنیدیم و هنوز با آن کنار نیامده ایم. استفاده از واژه مرحوم و زنده یاد برای هنرمند پیشکسوت؛ سیروس گرجستانی سخت است چه اینکه او سرشار از زندگی بود. خاطراتی که از او به جا مانده با مهربانی و محبت همراه است. جناب گرجستانی در بازیگری در هر سه رشته تئاتر، سینما و تلویزیون دارای شناسنامه پربار و قابل اعتنایی است. او را اگرچه این سال ها بیشتر در قاب تلویزیون و بر پرده سینما دیده ایم اما تا میانه های دهه 70 یکی از بازیگران شاخص تئاتر کشور بود و شاید یکی از حسرت های نسل جوان ندیدن زنده یاد گرجستانی روی صحنه تئاتر باشد. اینجانب درگذشت این هنرمند عزیز و عضو محترم موسسه هنرمندان پیشکسوت را به خانواده محترم شان به ویژه به همسر و فرزندان ایشان و نیز به هنرمندان عزیز تسلیت گفته و از درگاه پروردگار متعال برای آن مرحوم مغفرت و برای بازماندگان صبر مسئلت می کنم.

پیام تسلیت بنیاد سینمایی فارابی

متن این پیام به شرح زیر است:

گیله مرد در قلب مردم بود. نه صرفاً به واسطه بازی های شیرین و ماندگارش در تلویزیون، او عمیق تر از آنی بود که می نمود. اصیل و نجیب، با سابقه چندین دهه خاک صحنه خوردن، از سنگلج تا گروه دوم هنر ملی تا حضور معرکه در معرکه بر صحنه نمایش. سیروس گرجستانی هنرمند محبوب و پیشکسوت، به واسطه اصالت و سلامت اش، نزد مردم در جایگاهی که باید، قرار گرفت. گیله مرد در قلب ما بود، افسوس که باید باور کنیم سیروس گرجستانی دیگر در بین ما نیست و به جمع دوستان دیرینش هادی اسلامی و خسرو شکیبایی و دیگر هنرمندان اصیل عرصه نمایش پیوسته است. نسلی که ستاره بود، ستاره ماند و در آسمان هنر، ستاره خواهد بود.

روحش شاد و مصیبت فقدانش بر خانواده معززش و جامعه هنری کشور، تسلیت باد.

سیروس گرجستانی بازیگر با سابقه تئاتر، سینما و تلویزیون در آثاری همچون شاهگوش ، ماه همه با هم هستیم ، قانون مورفی ، آدم باش و کلاه پهلوی ایفای نقش کرده بود. از دیگر کارهای مطرح این بازیگر می توان به همکاری اش با رضا عطاران در مجموعه متهم گریخت و همچنین ایفای نقش در سریال های زن بابا و گاو صندوق اشاره کرد.

سیروس گرجستانی بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون صبح پنجشنبه 12 تیرماه بر اثر سکته قلبی دار فانی را وداع گفت.

برزو ارجمند بازیگر سینما و تلویزیون

برزو ارجمند بازیگر سینما و تلویزیون ضمن ابراز تأسف برای درگدشت سیروس گرجستانی به خبرنگاران جوان، گفت: فکر می کنم اولین بار در سریال پشت کنکوری ها با عمو سیروس کار کردم. بعد از آن در کنار هم با مرحوم شکیبایی همکاری داشتیم. سپس در سریال صاحبدلان و در چند کار دیگر توفیق همکاری با عمو سیروس را داشتم.

وی درباره دوستی سیروس گرجستانی با پدرش انوشیروان ارجمند اظهار کرد: عمو سیروس از رفقای خیلی نزدیک پدرم بود. آنها در جوانی با هم در یک محل کار می کردند. وقتی امروز خبر فوت ایشان را شنیدم، خیلی ناراحت شدم. به خانواده استاد گرجستانی و همه مردم ایران درگذشت این هنرمند بزرگ را تسلیت می گویم.

ارجمند در پایان اضافه کرد: هیچ خاطره بدی از عمو سیروس در ذهنم نیست. همیشه به موقع سر هر کاری حاضر می شد و ایده های نو برای هر نقش داشت. من خیلی از ایشان کار یاد گرفتم. بازی ماندگارشان در سریال امام علی (ع) تا سال ها در ذهن ها خواهد ماند.

ایرج راد کارگردان و بازیگر تئاتر

ایرج راد کارگردان و بازیگر تئاتر که زنده یاد گرجستانی در نمایش دکتر کنوک به کارگردانی وی به ایفای نقش پرداخته بود، درباره تجربه دوستی و همکاری خود با گرجستانی به خبرنگار مهر گفت: برای من شنیدن خبر درگذشت سیروس گرجستانی خیلی دردناک بود. ما پیش از شیوع ویروس کرونا در سفری با هم بودیم و با هم قرار گذاشتیم تا بیشتر همدیگر را ببینیم.

وی ادامه داد: سیروس انسان بسیار شریف، فوق العاده و زحمتکشی بود. وی با اتکا به خود و زحماتی که کشید، بدون حمایت از سوی دیگران به جایگاه قابل قبولی در عرصه بازیگری دست پیدا کرد. سیروس سب و شیوه بازیگری خاص خود را داشت.

راد یادآور شد: سال های سال در اداره تئاتر در کنار هم بودیم. او به عنوان یک دوست و یاور سعی می کرد از همه حمایت کند و کمتر با دیگران اختلاف پیدا می کرد. بسیار دقیق و با نظم بود و کار تئاتر و بازیگری برایش بسیار ارزشمند بود. سیروس برای بازیگری از خیلی چیزها دست کشید تا بتواند در این عرصه تأثیرگذار باشد.

کارگردان نمایش دکتر کنوک با بیان اینکه برایم عجیب بود که سیروس گرجستانی بر اثر سکته قلبی درگذشت، توضیح داد: سیروس برای اینکه خود را در فرم بازیگری حفظ کند تمرین ها مدام بازیگری را انجام می داد و به همین خاطر شرایط مطلوب جسمانی داشت. سیروس گرجستانی در نمایش دکتر کنوک حضور فوق العاده ای داشت که از خاطر من و بسیاری که نقش آفرینی اش را دیدند، فراموش نمی شود.

وی در بخش دیگری از سخنان خود تأکید کرد: سیروس در سینما، تئاتر و تلویزیون کار کرد و برایش حاشیه ها مطرح نبودند. او همیشه سعی می کرد با تمام توانمندی اش و به بهترین وجه کارش را انجام دهد به همین خاطر اعتماد به نفس خاصی داشت.

گروه فرهنگی: کرونا برای سینمای ایران که قویا متکی به پول دولت و بهره گیری از وام های صنفی است، تیر خلاص است. حال که بازگشایی سینماها در دستور کار قرار گرفته و سامانه سمفا نیز اخیرا رونمایی شده بد نیست دوباره تابوی همیشگی سینمای این 40 سال، مورد بررسی جدید قرار گرفته و شکسته شود. این تابو چیزی نیست جز اکران فیلم خارجی. تهیه کننده دولتی می تواند تعدادی فیلم خارجی خوب که با فرهنگ ما نیز هم خوانی دارد از بازار سینمای جهان بخرد و طبق روال قانونی و با حمایت سازمان سینمایی در اختیار سینماداران قرار دهد.اکران فیلم خارجی در دوران پساکرونا می تواند برای سینمای بومی ما زمان بخرد. تجربه نشان داده مخاطب قشر متوسط در هر حالی از اکران فیلم خارجی فاخر بسیار استقبال می کند. یکی از موفقترین تجربه ها و متاسفانه آخرین آن نمایش فیلم هوگو مارتین اسکورسیزی در پردیس های نونوار و تازه افتتاح شده تهران در 10 سال پیش بود. در این روزها برخی فیلم های در حال انتظار اکران، پیه 6 ماه محرومیت از اکران را به تن مالیده اند و حاضر به اکران آثارشان به صورت آنلاین نشدند. با باز شدن تدریجی سینماها در روزهای اخیر نیز به یقین می توان مشاهده کرد تب و تاب رفتن به سینماها فروکش خواهد کرد. خانواده ها حاضر به رفتن به سینماها نیستند و بنا بر آمار و ارقام عمده مخاطبان این هفته سینماهای تهران جوانان 20 تا 35 بودند.

رشد مرگ و میر کرونا با ایستایی 3 رقمی و همچنین اعلام آمار مبتلایان جوان و فوتی های جوان به سبب کرونا این قشر را نیز به فکر فرو خواهد برد. این وسط سینمادار، صاحب فیلم و مجموعه ای از افراد ضررو زیان قطعی می بینند. پیش از این اصل کلام مخالفان اکران فیلم های خارجی به همان حرف های همیشگی ترس از ورشکستگی سینمای داخلی ختم می شد. با این مطلع تکراری که در سینمایی که به نان شبش محتاج است؛ وارد کردن یک رقیب؛ در هر حد و اندازه ای که باشد، باعث سقوط بیشتر است و سری که درد می کند؛ زدن چند پس گردنی محکم؛ ظلم و جفای بی حدی است که گریبان ظالم را خواهد گرفت و در این میان معلوم است که به زعم مخالفان؛ مظلوم تهیه کنندگان سینما و ظالم؛ فیلم خارجی بود. اما در همیشه به روی یک پاشنه نمی چرخد. حالا همان هوو و همان رقیب می تواند مایه حیات و نوشداروی حقیقی و در زمان مناسب باشد. اکران فیلم خارجی برای حداقل تا آخر شهریور 99 می تواند دلیلی برای بقای سینمای ایران باشد.فیلم خارجی با اکران در دوره پساکرونا ایجاد شغل می کند. تنور اکران را گرم نگه می دارد. فیلم های در نوبت اکران را در آب نمک می خواباند، و مهم تر اینکه با رعایت پروتکل های بهداشتی از سوی مخاطبان، آنها دوباره به سمت و سوی پردیس های سینمایی خواهند رفت تا فیلم خارجی فاخر ببینند.. اکران فیلم خارجی در دوران پساکرونا برای سینمای ایران زمان خواهد خرید. زمانی طلایی که سبب تخفیف ضرر و زیان مادی و معنوی حاصل از ظهور و بروز کرونا برای آن بوده است.

به گزارش ایسنا، در آخرین نشست شورای عالی تهیه کنندگو مراتب تشکر شورای عالی توسط دبیر شورا به تهیه کنندگان و سرمایه گذاران این دو فیلم ابلاغ شد.

دبیرخانه شورای عالی تهیه کنندگان اعلام کرد: اکران این دو فیلم در شرایطی که امکان استقبال تماشاگران نامشخص بود و احتمال استقبال نشدن نیز می رفت، اقدامی تیزهوشانه و صد البته فداکارانه بود. خوشبختانه تماشاگران فهیم سینمای ایران با استقبال از هر دو فیلم نشان دادند که همچنان حامی سینمای ایران هستند.

شورای عالی تهیه کنندگان ضمن تشکر از شهرداری تهران به خاطر در اختیار گذاشتن تابلوهای تبلیغاتی، از شهرداران دیگر شهرها نیز خواست در این زمینه با پخش کنندگان فیلم ها همراهی کنند.

شورای عالی همچنین امیدوار است سازمان صدا و سیما نیز با توجه به شرایط موجود همکاری لازم را در معرفی این دو فیلم مبذول دارد.

انتهای پیام

پوشش هنرپیشه های سینما، تئاتر و تلویزیون در همایش ها و جشنواره ها و اکران های خصوصی و استایل های کژوال، همیشه جذاب و حاشیه های پر رنگ تر از متن داشته است.

بخشی از دنیای هنر توسط سلبریتی های سینما و تلویزیون و موسیقی و ورزش هدایت می شود و جذابیت پوشش آن ها برای عاشقان دنیای فشن، گاها جذاب تر از تماشای کت واک مانکن ها روی استیج های طوفانی فشن ویک های اروپا و آمریکا است. از فرشتگان ویکتوریا سکرت تا مدل های گران قیمت شانل و دیور و . . . تا فوتوکال های طوفانی سلبریتی های سینما در فرش قرمز اسکار و کن و لوکارنو و تهران، همواره دنیای مد و لباس برای طیف گسترده ای از مخاطبان به خصوص در دنیای مجازی، جذاب بوده و بخشی از اقتصاد هنر را هدایت می کند.

پوشش سلبریتی های ایرانی در مراسم مختلف از جشنواره تا اکران های خصوصی و مردمی، همیشه بازتاب های زیادی داشته است. از لباس جنجالی متین ستوده تا لباس آنا نعمتی و ترانه علیدوستی و اواخر لباس پانته آ بهرام. موضوعاتی غیر مهمی که برای عده ای مهم است. در این گفتار، مروری داریم بر شماری از لباس های جنجالی و پر بازتاب سلبریتی های ایرانی در رویدادهای داخلی و خارجی.

تیپ لاکچری سفید و مشکی متین ستوده در اکران فیلم سینمایی مسخره باز در هتل لوکس اسپیناس پالاس سعادت آباد تهران که حضور یک کمربند قرمز رنگ چرمی، شکست رنگ جذابی را در استایل مشکی و سفید متین ستوده ایجاد کرده است

استایل متین ستوده در اکران فیلم سینمایی مسخره باز که نوع آرایش چهره و پدیکور هایش منجر به عذرخواهی وی شد

تیپ متین ستوده در اکران فیلم سینمایی هزار تو

مانتو جنجالی لاکچری بهنوش بختیاری در جشنواره فیلم فجر

مانتو جنجالی الهام حمیدی در نوزدهمین جشن حافظ که الهامی از استایل جنل مونی خواننده امریکایی بود

استایل های شیک لیلا حاتمی (همسر علی مصفا و دختر مرحوم استاد علی حاتمی) در فرش قرمز جشنواره فیلم کن

پوشش لاکچری آنا نعمتی هنرپیشه سینمای ایران در جشنواره فیلم ایتالیا

2 تصویر از لباس شیک و جذاب ترانه علیدوستی در جشنواره فیلم کن فرانسه در کنار استاد اصغر فرهادی و شهاب حسینی

پانته آ بهرام اخیرا در اکران فیلم شنای پروانه که اکران تابستان 99 سینمای کرونا زده ایران است، با مانتوی باز حضور یافت که بازتاب هایی در شبکه های اجتماعی داشت که نشان داد همچنان شنای پروانه، یکی از فیلم هایی با حاشیه های پر رنگ تر از متن است. سال پیش هم کنفرانس خبری فیلم سینمایی شنای پروانه در جشنواره فیلم فجر سی و هشتم، خبر ساز شده بود. موضوعی که منجر به توضیحات پانته آ بهرام در اینستاگرامش شد.

استایل پانته آ بهرام در کنفرانس خبری شنای پروانه و توضیحات او درباره کنفرانس خبری

استایل جنجالی پانته آ بهرام در اکران فیلم سینمایی شنای پروانه

به هر حال هنرپیشه های سینما و تلویزیون و تئاتر از طریق نمایش لباس ها و استایل ها که به نوعی تبلیغ برندها و مزون های لاکچری شمال شهر تهران و کشورهای دیگر است، درامد زایی دارند. وزارت ارشاد قرار بود سال گذشته برنامه ای برای نظام مندی پوشش سلبریتی ها در همایش ها و جشنواره ها ارائه کند که گویا فعلا خبری نیست. به هر حال، دنیای جذاب سلبریتی ها، با همین چیزها برای عده ای جذاب شده است و دنیای مد و لباس را هدایت میکند.

افزایش قیمت بلیت یا ترس از کرونا

گروه هنر: بالاخره بعد از جنجال های بسیار و تعطیلی چند ماهه سینماهای کشور، چهارم تیر درهای سالن های سینما به روی مخاطبان سینما باز شد. طبعا در ساعات اولیه بازگشایی سینماها تبلیغات فیلم های سینمایی که در صف اکران مانده بودند و بعد از کشمکش های فراوان پیش قدم اکران سینماها شده بودند، آغاز شد؛ البته با این شعار که سینماداران با حداکثر توان شان سعی کرده اند سلامت مخاطبان را تأمین کنند. شنای پروانه در جشنواره فیلم فجر عنوان فیلم برگزیده تماشاگران را به خود اختصاص داد و به نظر می رسید در اکران نیز با استقبال بسیاری روبه رو خواهد شد؛ اما در زمان جشنواره فیلم فجر هیچ کس تصور نمی کرد تا چند ماه بعد نه تنها فیلمی اکران نخواهد شد؛ بلکه مردم از ترس جان شان به محض بازگشایی سینماها، این سرگرمی را در اولویت قرار ندهند؛ بنابراین فروش فیلم شنای پروانه در این روزهای کرونایی دور از تصور نیست و به نظر می رسد به نسبت فیلم های محدودی که در این بازه زمانی اکران شده است، استقبال بهتری داشته؛ اما زمان و شرایط اکران فیلم به گونه ای است که نمی توان استقبال از آن را چشمگیر توصیف کرد و فیلم خوب، بد، جلف 2 به کارگردانی پیمان قاسم خانی که پیش از نوروز اکرانش را آغاز کرد و در هفته های ابتدایی اکران به دلیل شیوع ویروس کرونا اکرانش متوقف شد، دیگر گزینه این روزهای سینماهاست که بعد از شنای پروانه دومین فیلمی است که مردم برای آن بلیت تهیه می کنند. ایسنا در گزارشی درباره استقبال از فیلم های روی پرده در شرایط همه گیری ویروس کرونا نوشت: در روزهای گذشته انتقادهایی به تکمیل نبودن تمام بخش های سامانه بلیت فروشی سینماها (سمفا) مطرح شده بود و از روز 10 تیر وضعیت فروش فیلم ها در سامانه که در این چند روز از سوی سازمان سینمایی ارائه می شد، فعال شده و مخاطبان می توانند با مراجعه به سایت (samfaa.ir) اطلاعات جزئی از میزان فروش آنلاین و گیشه هر فیلم را کسب کنند. بر اساس این آمار فروش فیلم شنای پروانه تاکنون به بیش از 9 میلیارد و 669 میلیون ریال با حدود 54 هزار نفر مخاطب رسیده که البته تعداد روزهای نمایش این فیلم در سامانه 9 روز درج شده؛ در حالی که شنای پروانه و خوب، بد، جلف 2 از چهارم تیر اکران شدند. خوب، بد، جلف 2 نیز پس از 18 هفته اکران به فروش بیش از چهار میلیارد و 159 میلیون ریال با 23 هزار و 349 نفر تماشاگر رسیده است. البته 18 هفته ای که برای این فیلم محاسبه شده، با درنظرگیری تمام مدت روزهای تعطیلی سینماهاست؛ و گرنه این فیلم در مجموع قبل از تعطیلی سینماها و پس از بازگشایی حدود 10 روز روی پرده بوده است. علاوه بر این دو فیلم جدید، آمار فروش جهان با من برقص که نسخه نمایش خانگی آن هم عرضه شده، به همراه دیگر فیلم هایی که پیش از تعطیلی سینماها روی پرده بودند، در سامانه قابل مشاهده است. فیلم یلدا و مستندهای جایی برای فرشته ها نیست و صحنه هایی از یک جدایی هم از فیلم های جدید سینماها هستند که با توجه به مدت زمان کمتر اکران و نیز تبلیغات کم هنوز مخاطب زیادی به دست نیاورده اند.
اما در کنار اکران تعداد محدودی از فیلم های سینمایی، پس از تعطیلی چند ماهه نمی توان از افزایش قیمت بلیت سینماها و نارضایتی مخاطبان از این اتفاق به راحتی گذشت. افزایش 25 درصدی قیمت بلیت سینماها آن هم بعد از تعطیلی طولانی مدت سالن های سینما و البته شرایط اقتصادی مردم از دیگر عواملی است که می توان تأثیراتش را در کم رونقی فروش فیلم ها جست و جو کرد. بسیاری از کارشناسان سینما بر این باورند که شاید بهترین روش بعد از این تعطیلی طولانی ثابت نگه داشتن قیمت بلیت سینما بود و بعد از آن می شد به مرور به افزایش قیمت بلیت فکر کرد. افزایش قیمت بلیت در این شرایط قطعا بسیاری از خانواده ها را از رفتن به سالن های سینما منصرف می کند و این گزینه در کنار نبود تنوع در اکران فیلم های سینمایی، نارضایتی را دوچندان خواهد کرد. تا پیش از بازگشایی رسمی سالن های سینما، تردیدهای بسیاری درباره چگونگی استقبال مخاطبان از فیلم ها وجود داشت و به نظر می رسد بعد از گذشت چند روزی از اکران ها نمی توان به ادامه آن با خوش بینی نگریست. سالن های سینمای ایران بهترین زمان اکران شان اسفند تا اردیبهشت را از دست دادند و با وارد شدن به فصل گرما و استقبال همیشگی مردم از فیلم ها، البته در شرایط عادی و نبود ویروس کرونا بیشترین میزان فروش سینماها در این بازه زمانی ثبت می شد و با این شرایط می توان سال 99 را بدترین سال سالن داری و سینما داری نامید.
شاید بهترین تصمیم در این شرایط متعادل کردن قیمت بلیت سینماها است و بعد از آن می توان تحلیل درست تری درباره استقبال مخاطبان از فیلم های روی پرده داشت.
قاصد اشرفی، رئیس انجمن سینماداران، درباره شرایط بازگشایی سینماها بعد از ماه ها تعطیلی و البته گرانی قیمت بلیت به شرق گفت: ما اصلا موافق گران شدن قیمت بلیت سینما نیستیم؛ اما رقمی که درحال حاضر برای قیمت بلیت سینماها اعلام شده است و به تعبیری افزایش قیمت بلیت محسوب می شد، بابت مالیات بر ارزش افزوده ای است که تا سال قبل سینمادار متقبل می شد و در سال جدید و بعد از ماه ها تعطیلی سینماها، این رقم به قیمت بلیت سینما اضافه شد .
او ادامه داد: سینماداران معتقدند که سینما هم باید از مالیات بر ارزش افزوده معاف شود. این از جمله مواردی است که هرچه درخواست می کنیم مالیات بر ارزش افزوده به سینماداران تحمیل نشود، گوش شنوایی نیست و به حرف ما توجه نمی شود. به نظر من باید فکری اساسی برای این مشکل کرد و وزیر ارشاد و وزیر اقتصاد باید برای این موضوع فکری بکنند. افزایش قیمت بلیت در حال حاضر همان مالیات بر ارزش افزوده ای است که از مخاطب گرفته می شود و اتفاقی غیرقانونی نیست. قبلا هم وجود داشته، با این تفاوت که پیش از این سینمادار متقبل می شد و الان داخل بلیت سینما حساب می شود. اگر منصفانه نگاه کنید، برای ما سینماداران هم همه چیز گران شده است؛ از تجهیزات فنی سینما گرفته تا موارد دیگر و بر اساس این ما هم متضرر شدیم. همه این هزینه ها را پرداخت می کنیم و دولت حمایتی از ما نمی کند. در جایی که دولت برای حمایت از کارهای فرهنگی ردیف بودجه دارد، متأسفانه این حمایت اتفاق نمی افتد .
او در بخش دیگری از صحبت هایش گفت: در حال حاضر قیمت بلیت همه سینماها 20 هزار تومان نیست و بسته به نوع سینما قیمت ها متفاوت است .
اشرفی ادامه داد: خوشحالم که بالاخره سینماها بعد از ماه ها تعطیلی بازگشایی شد و من از جمله افرادی هستم که به بازگشایی سینماها و استقبال مردم خوش بین بودم. در حال حاضر استقبال مردم از فیلم های روی پرده خوب است و شاید بسیاری از سینماگران هم انتظار استقبال این چنینی را نداشتند .
او گفت: حقیقت این است که سینماداران روزهای خوبی را پشت سر نمی گذارند و به تعبیر دیگر می توانیم از ورشکستگی سالن دارها صحبت کنیم. ما بهترین فصول را از دست دادیم. 60 درصد فروش سینما در فروردین و اردیبهشت بود. بهترین ماه هایی که می توانستیم بسیاری از مشکلات مان را به واسطه فروش خوب سینما رفع کنیم. متأسفانه با آغاز سال جدید و فیلم های روز سینمای ایران این فرصت را از دست دادیم. در حال حاضر سینما داران در شرایط بدی قرار دارند. از طرف دیگر نیروهایی که در سینما کار می کنند، هم شرایط خوبی ندارند و با توجه به اینکه گیشه، آخرین حلقه سینماست، وقتی بسته شود، تولیدات هم صدمه می بینند و سرمایه گذاری در سینما انجام نمی شود .

افزایش قیمت بلیت یا ترس از کرونا

گروه هنر: بالاخره بعد از جنجال های بسیار و تعطیلی چند ماهه سینماهای کشور، چهارم تیر درهای سالن های سینما به روی مخاطبان سینما باز شد. طبعا در ساعات اولیه بازگشایی سینماها تبلیغات فیلم های سینمایی که در صف اکران مانده بودند و بعد از کشمکش های فراوان پیش قدم اکران سینماها شده بودند، آغاز شد؛ البته با این شعار که سینماداران با حداکثر توان شان سعی کرده اند سلامت مخاطبان را تأمین کنند. شنای پروانه در جشنواره فیلم فجر عنوان فیلم برگزیده تماشاگران را به خود اختصاص داد و به نظر می رسید در اکران نیز با استقبال بسیاری روبه رو خواهد شد؛ اما در زمان جشنواره فیلم فجر هیچ کس تصور نمی کرد تا چند ماه بعد نه تنها فیلمی اکران نخواهد شد؛ بلکه مردم از ترس جان شان به محض بازگشایی سینماها، این سرگرمی را در اولویت قرار ندهند؛ بنابراین فروش فیلم شنای پروانه در این روزهای کرونایی دور از تصور نیست و به نظر می رسد به نسبت فیلم های محدودی که در این بازه زمانی اکران شده است، استقبال بهتری داشته؛ اما زمان و شرایط اکران فیلم به گونه ای است که نمی توان استقبال از آن را چشمگیر توصیف کرد و فیلم خوب، بد، جلف 2 به کارگردانی پیمان قاسم خانی که پیش از نوروز اکرانش را آغاز کرد و در هفته های ابتدایی اکران به دلیل شیوع ویروس کرونا اکرانش متوقف شد، دیگر گزینه این روزهای سینماهاست که بعد از شنای پروانه دومین فیلمی است که مردم برای آن بلیت تهیه می کنند. ایسنا در گزارشی درباره استقبال از فیلم های روی پرده در شرایط همه گیری ویروس کرونا نوشت: در روزهای گذشته انتقادهایی به تکمیل نبودن تمام بخش های سامانه بلیت فروشی سینماها (سمفا) مطرح شده بود و از روز 10 تیر وضعیت فروش فیلم ها در سامانه که در این چند روز از سوی سازمان سینمایی ارائه می شد، فعال شده و مخاطبان می توانند با مراجعه به سایت (samfaa.ir) اطلاعات جزئی از میزان فروش آنلاین و گیشه هر فیلم را کسب کنند. بر اساس این آمار فروش فیلم شنای پروانه تاکنون به بیش از 9 میلیارد و 669 میلیون ریال با حدود 54 هزار نفر مخاطب رسیده که البته تعداد روزهای نمایش این فیلم در سامانه 9 روز درج شده؛ در حالی که شنای پروانه و خوب، بد، جلف 2 از چهارم تیر اکران شدند. خوب، بد، جلف 2 نیز پس از 18 هفته اکران به فروش بیش از چهار میلیارد و 159 میلیون ریال با 23 هزار و 349 نفر تماشاگر رسیده است. البته 18 هفته ای که برای این فیلم محاسبه شده، با درنظرگیری تمام مدت روزهای تعطیلی سینماهاست؛ و گرنه این فیلم در مجموع قبل از تعطیلی سینماها و پس از بازگشایی حدود 10 روز روی پرده بوده است. علاوه بر این دو فیلم جدید، آمار فروش جهان با من برقص که نسخه نمایش خانگی آن هم عرضه شده، به همراه دیگر فیلم هایی که پیش از تعطیلی سینماها روی پرده بودند، در سامانه قابل مشاهده است. فیلم یلدا و مستندهای جایی برای فرشته ها نیست و صحنه هایی از یک جدایی هم از فیلم های جدید سینماها هستند که با توجه به مدت زمان کمتر اکران و نیز تبلیغات کم هنوز مخاطب زیادی به دست نیاورده اند.
اما در کنار اکران تعداد محدودی از فیلم های سینمایی، پس از تعطیلی چند ماهه نمی توان از افزایش قیمت بلیت سینماها و نارضایتی مخاطبان از این اتفاق به راحتی گذشت. افزایش 25 درصدی قیمت بلیت سینماها آن هم بعد از تعطیلی طولانی مدت سالن های سینما و البته شرایط اقتصادی مردم از دیگر عواملی است که می توان تأثیراتش را در کم رونقی فروش فیلم ها جست و جو کرد. بسیاری از کارشناسان سینما بر این باورند که شاید بهترین روش بعد از این تعطیلی طولانی ثابت نگه داشتن قیمت بلیت سینما بود و بعد از آن می شد به مرور به افزایش قیمت بلیت فکر کرد. افزایش قیمت بلیت در این شرایط قطعا بسیاری از خانواده ها را از رفتن به سالن های سینما منصرف می کند و این گزینه در کنار نبود تنوع در اکران فیلم های سینمایی، نارضایتی را دوچندان خواهد کرد. تا پیش از بازگشایی رسمی سالن های سینما، تردیدهای بسیاری درباره چگونگی استقبال مخاطبان از فیلم ها وجود داشت و به نظر می رسد بعد از گذشت چند روزی از اکران ها نمی توان به ادامه آن با خوش بینی نگریست. سالن های سینمای ایران بهترین زمان اکران شان اسفند تا اردیبهشت را از دست دادند و با وارد شدن به فصل گرما و استقبال همیشگی مردم از فیلم ها، البته در شرایط عادی و نبود ویروس کرونا بیشترین میزان فروش سینماها در این بازه زمانی ثبت می شد و با این شرایط می توان سال 99 را بدترین سال سالن داری و سینما داری نامید.
شاید بهترین تصمیم در این شرایط متعادل کردن قیمت بلیت سینماها است و بعد از آن می توان تحلیل درست تری درباره استقبال مخاطبان از فیلم های روی پرده داشت.
قاصد اشرفی، رئیس انجمن سینماداران، درباره شرایط بازگشایی سینماها بعد از ماه ها تعطیلی و البته گرانی قیمت بلیت به شرق گفت: ما اصلا موافق گران شدن قیمت بلیت سینما نیستیم؛ اما رقمی که درحال حاضر برای قیمت بلیت سینماها اعلام شده است و به تعبیری افزایش قیمت بلیت محسوب می شد، بابت مالیات بر ارزش افزوده ای است که تا سال قبل سینمادار متقبل می شد و در سال جدید و بعد از ماه ها تعطیلی سینماها، این رقم به قیمت بلیت سینما اضافه شد .
او ادامه داد: سینماداران معتقدند که سینما هم باید از مالیات بر ارزش افزوده معاف شود. این از جمله مواردی است که هرچه درخواست می کنیم مالیات بر ارزش افزوده به سینماداران تحمیل نشود، گوش شنوایی نیست و به حرف ما توجه نمی شود. به نظر من باید فکری اساسی برای این مشکل کرد و وزیر ارشاد و وزیر اقتصاد باید برای این موضوع فکری بکنند. افزایش قیمت بلیت در حال حاضر همان مالیات بر ارزش افزوده ای است که از مخاطب گرفته می شود و اتفاقی غیرقانونی نیست. قبلا هم وجود داشته، با این تفاوت که پیش از این سینمادار متقبل می شد و الان داخل بلیت سینما حساب می شود. اگر منصفانه نگاه کنید، برای ما سینماداران هم همه چیز گران شده است؛ از تجهیزات فنی سینما گرفته تا موارد دیگر و بر اساس این ما هم متضرر شدیم. همه این هزینه ها را پرداخت می کنیم و دولت حمایتی از ما نمی کند. در جایی که دولت برای حمایت از کارهای فرهنگی ردیف بودجه دارد، متأسفانه این حمایت اتفاق نمی افتد .
او در بخش دیگری از صحبت هایش گفت: در حال حاضر قیمت بلیت همه سینماها 20 هزار تومان نیست و بسته به نوع سینما قیمت ها متفاوت است .
اشرفی ادامه داد: خوشحالم که بالاخره سینماها بعد از ماه ها تعطیلی بازگشایی شد و من از جمله افرادی هستم که به بازگشایی سینماها و استقبال مردم خوش بین بودم. در حال حاضر استقبال مردم از فیلم های روی پرده خوب است و شاید بسیاری از سینماگران هم انتظار استقبال این چنینی را نداشتند .
او گفت: حقیقت این است که سینماداران روزهای خوبی را پشت سر نمی گذارند و به تعبیر دیگر می توانیم از ورشکستگی سالن دارها صحبت کنیم. ما بهترین فصول را از دست دادیم. 60 درصد فروش سینما در فروردین و اردیبهشت بود. بهترین ماه هایی که می توانستیم بسیاری از مشکلات مان را به واسطه فروش خوب سینما رفع کنیم. متأسفانه با آغاز سال جدید و فیلم های روز سینمای ایران این فرصت را از دست دادیم. در حال حاضر سینما داران در شرایط بدی قرار دارند. از طرف دیگر نیروهایی که در سینما کار می کنند، هم شرایط خوبی ندارند و با توجه به اینکه گیشه، آخرین حلقه سینماست، وقتی بسته شود، تولیدات هم صدمه می بینند و سرمایه گذاری در سینما انجام نمی شود .

به گزارش اقتصادآینده ؛ برنامه بازار ایرونی رادیو اقتصاد به پیگیری اجرایی شدن قانون و الزام وزارت نفت به توزیع آگهی های صنعت نفت از طریق وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پرداخت که در نهایت، به نتیجه مطلوبی هم رسید.
در ابتدای این برنامه، امیرحسین مرادی رئیس ستاد پیشگیری مشکلات تولید صداوسیما با اشاره به انحصار در بسیاری از امور و پیگیری نحوه انتشار آگهی های دولتی اظهار کرد: مصوبات قانونی که در بحث قانون اهداف و وظایف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است، می گوید که اگر تمام ارگان های دولتی و حکومتی اطلاعیه، آگهی های مزایده، مناقصه، فروش و ... را دارند، باید از طریق سامانه جامع رسانه های کل کشور آن آگهی را منتشر نماید.
وی ادامه داد: انجام این کار توسط وزارت ارشاد موجب می شود تا آگهی ها در معرض دید تمام رسانه ها، روزنامه ها، سایت ها و ... باشد، برای آنها بازار کار به وجود بیاید و آن آگهی ها را چاپ و منتشر کنند.
مرادی تصریح کرد: آقای هادی دریس که مدیر مسؤول روزنامه اقتصاد آینده و هفته نامه پیام تجارت است، به ما اعلام کردند که وزارت نفت آگهی های خود را در سامانه جامع رسانه های کل کشور قرار نمی دهد و از این راه، آگهی های خود را منتشر نمی کند. ایشان می گوید وزارت نفت آگهی های خود را فقط در رسانه هایی که با آنها آشنا است، انتشار می دهند که این کار قانونی نیست.

* آگهی های صنعت نفت بر اساس ضوابط وزارت ارشاد منتشر می شود!
جعفر پورفرجودی، رئیس اداره ارتباط با رسانه های روابط عمومی وزارت نفت در این گفت وگوی رادیویی، در پاسخ به سوال رئیس ستاد پیشگیری مشکلات تولید مبنی بر اینکه چرا آگهی هایی که وزارت نفت دارد، در سامانه جامع رسانه های کل کشور که کاملا قانونی است و قانون آن را تایید می کند، منتشر نمی شود، عنوان کرد: برای این موضوع، جلسات متعددی میان معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد و روابط عمومی وزارت نفت در سال 98 و همچنین اوایل سال 99 برگزار شد که عنوان کردیم، آگهی های وزارت نفت بخاطر نوع ماموریت هایی که دارد، با پیچیدگی هایی مواجه است.
وی یادآور شد: بیش از 250 شرکت زیر مجموعه در وزارت نفت داریم که این ها روزانه ده ها مورد آگهی های مزایده، مناقصه و موارد مشابه را باید توزیع کنند.
رئیس اداره ارتباط با رسانه های روابط عمومی وزارت نفت تصریح کرد: تا پیش از سال 98 و براساس توافقی که بین ما و وزارت ارشاد وجود داشت، طبق یک رویه مشخص و ضوابطی که مورد تایید وزارت ارشاد بود، این آگهی ها توزیع می شد و اخیرا نیز با جلساتی که برگزار شد، قرار است به زودی و به صورت مطلق، سهمیه ی آگهی های دولتی نفت برابر ضوابطی که وزارت ارشاد تعیین و ابلاغ می کند، انجام شود.
پورفرجودی تاکید کرد: اساسا مشکلی در انجام این کار نبوده است چراکه در طول ادوار گذشته نیز کاملا مُر ضوابط و قوانین ابلاغی از سوی معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد را در وزارت نفت رعایت می کردیم.
وی ابراز کرد: در جلساتی که با وزارت ارشاد داشتیم، دوستان به این جمع بندی رسیدند که وزارت نفت انطباق کامل با ضوابط وزارت ارشاد برای بحث آگهی های دولتی دارد.
رئیس اداره ارتباط با رسانه های روابط عمومی وزارت نفت عنوان کرد: با این وجود، با توجه به دستورالعمل اجرایی توزیع در انتشار آگهی های دولتی مورخ 97/08/20 ، بنا شد تا با جمع بندی های انجام گرفته، آگهی های صنعت نفت به صورت کامل و مطلق، بر اساس ضوابط وزارت ارشاد منتشر شود.
* وزارت خانه ها باید به قانون پایبند باشند
همچنین هادی دریس، مدیر مسؤول روزنامه اقتصاد آینده در گفت وگو با رادیو اقتصاد اظهار کرد: آقای پورفرجودی در حوزه ای که مسؤولیت دارند، ارتباط خوبی با رسانه ها داشته اند ولی متاسفانه در وزارت نفت تا قبل از این اظهاراتی که ایشان مطرح کردند، اداره تمرکز و پایش و توزیع آگهی های صنعت نفت وجود داشته که کارکرد آن اساسا خلاف قانون است.
وی ادامه داد: قوه مجریه که وزارت نفت ازجمله آنها است، باید قانون را اجرا کند و دو وزارتخانه(نفت و ارشاد) نمی توانند با یکدیگر توافقی داشته باشند، چراکه قانون و آئین نامه ی منتشر شده، برای همه است و ذی نفع، مطبوعات کل کشور هستند.
مدیر مسؤول روزنامه اقتصاد آینده تصریح کرد: اتفاقاتی که قرار است در حوزه انتشار آگهی های صنعت نفت بیافتد را به فال نیک می گیریم.
دریس یادآور شد: جا دارد از تمام همکاران و دوستان مان در سازمان بازرسی کل کشور، مجلس و معاون محترم مطبوعاتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی که در این راستا تلاش کردند و پیگیر بودند، تشکر کنم. هفته قبل نیز در جلسه ای که آنها داشتند، پیش خبر این رویداد را دادند. ما نیز از شفافیت و اقدامی که وزارت نفت در پیش گرفته، استقبال می کنیم.

به گزارش روز جمعه روابط عمومی بنیاد ملی بازی های رایانه ای، سردار احمد نوریان معاون اجتماعی و سخنگوی نیروی انتظامی روز گذشته در دیدار با سید صادق پژمان مدیرعامل بنیاد ملی بازی های رایانه ای با تاکید بر ایجاد تفاهم نامه مشترک میان معاونت اجتماعی نیروی انتظامی و بنیاد ملی بازی های رایانه ای به عنوان آغازی بر فعالیت های مشترک میان این دو نهاد در آینده نزدیک، گفت: بنیاد ملی بازی های رایانه ای به عنوان متولی صنعت بازی در کشور باید در راستای رسیدن به جایگاه مرجعیت در این حوزه حرکت کند که شرط آن خودباوری است.

معاون اجتماعی نیروی انتظامی در این دیدار که در محل بنیاد ملی بازی های رایانه ای برگزار شد، خاطرنشان کرد: در شرایط امروزی شاهد افزایش اختلاف بین نسل ها هستیم که بنیاد ملی بازی های رایانه ای می تواند به عنوان نهاد اصلی و مرجع حاکمیتی در موضوع بازی، خلاء میان والدین و فرزندان را با آگاهی بخشی پر کند.

نوریان ضمن توصیه به مدیران بنیاد ملی بازی های رایانه ای مبنی بر انجام دقیق ماموریت های خود افزود: این مجموعه می تواند نواقص موجود را در زمینه بازی های رایانه ای از طریق قانون گذاری پیگیری و برطرف کند. همچنین بنیاد باید با حمایت از تولید بازی هایی در راستای اشاعه سبک زندگی اسلامی ایرانی با سه ویژگی دینی، انقلابی و ملی، به توسعه بازی سازی در کشور بپردازد.

سخنگوی ناجا با تاکید بر اینکه فضای مجازی با سرعت بالایی رو به رشد است و حرکت در آن توانایی و هوشمندی بالایی می طلبد، یادآور شد: از آنجایی که قشر اصلی مخاطبان بازی های رایانه ای نوجوانان و جوانان هستند، بنیاد می تواند با اصلاح محتوای بازی های رایانه ای به جامعه تعالی ببخشد و از سویی رفتارهای وندالیستی و تخریب گرایانه را در سطح جامعه کاهش دهد.

وی با بیان ناشناخته ماندن نقش نیروی انتظامی و پلیس در میان مردم و رسانه ها تصریح کرد: خدمت رسانی در شأن مردم، وظیفه پلیس است و قطعا وظیفه خود می دانیم که با توجه به جنبه های پیشگیرانه و فعالیت های ایجابی به تولید بازی های رایانه ای با کیفیت فنی، هنری و محتوایی خوب کمک کنیم.

خبرنگاران و عکاسان که از اولین روزهای شیوع این ویروس کوچک جهانگرد در کشور و در شرایطی که اغلب مشاغل به صورت جدی خانه نشین شده بودند، با حضور در بیمارستان ها و مراکز درمانی و در کنار مدافعان سلامت، تلاش کردند تا همه چیز را با چشم ببینند و با گوش بشنوند و روایتشان درست ترین باشد. ضمن آنکه هم در عرصه جهانی و هم در حیطه ملی، تعدادی از اهالی رسانه نیز به بیماری ناشی از این ویروس مبتلا و سختی هایش را متحمل شدند. متاسفانه برخی از آنان نیز جان خود را به همین دلیل از دست دادند.

خبرنگار بخش رسانه ایسنا در گفت وگو با تنی چند از این افراد، به روایت تلاش های اهالی رسانه و تجارب خبری در روزگار کرونا پرداخته است.

خبرنگاران؛ قشر همیشه در صحنه حاضر

مهدی بختیاری، مدیر اخبار خبرگزاری تسنیم با اعتقاد بر اینکه کرونا تمام مشاغل و حرفه های دنیا را تحت تاثیر قرار داده است ، درباره ی فعالیت خبرنگاران در این مدت، می گوید: خبرنگاران قشری هستند که همیشه در صحنه حضور دارند و در مدت شیوع ویروس کرونا و حتی در اوج بحران نیز در کنار پرستاران حضور داشتند و در حوزه های تصویر و خبر، آن هم به صورت داوطلبانه فعالیت می کردند.

او همچنین درباره اینکه چرا اغلب، فعالیت های رسانه ها از چشم جامعه پنهان می ماند، اظهار می کند: آدم های رسانه ای معمولا بازتاب دهنده اتفاقات دیگر هستند و بسیار کم پیش می آید که کار خودشان را نشان دهند. به همین خاطر هم اغلب حضور و فعالیتشان دیده نمی شود؛ به عنوان مثال در ماه های اخیر در کل جهان و حتی شرکت های تجاری بزرگ جهان تعدیل نیرو وجود داشت که رسانه ها نیز از چنین جریانی مستثنی نبودند، اما خبر تعدیل نیرو در یک شرکت تجاری بیشتر به گوش مردم رسید تا تعدیل نیرو در یک رسانه.

آیا باید زحمات خبرنگاران از سوی جامعه دیده شود؟

شهریار شمس، دبیر انجمن صنفی روزنامه نگاران تهران نیز در عین حال با اعتقاد بر اینکه روزنامه نگاران در این مدت وظیفه خودشان را انجام داده اند، یادآور می شود: دکتر نمکدوست (استاد علوم ارتباطات) مثال زیبایی دارند که می گویند روزنامه نگار همانند مغز جامعه می ماند. تمام اندام های حسی توسط مغز کنترل می شود، اما در علم پزشکی مغز بی حس ترین جای بدن محسوب می شود. در این مدت نیز روزنامه نگار تمام وظایف خود را به درستی انجام داده است؛ به عنوان مثال اینکه در طول تاریخ برای اولین بار مردم در روز سیزده به در بیرون از منزل نرفتند، محصول اطلاع رسانی همکاران ما بود.

او ادامه می دهد: اما اینکه بگوییم زحمات اهالی رسانه دیده نشده است، این سوال را مطرح می کند که آیا اصلا باید این زحمات توسط جامعه دیده شود؟ ما وظیفه ای داریم که آن را انجام می دهیم و به انجام آن نیز افتخار می کنیم و انتظاری هم از جامعه وجود ندارد که از روزنامه نگاران تقدیر کنند. من باور دارم که روزنامه نگاران و خبرنگاران در روزهای کرونایی عملکرد خوبی داشتند و تاثیرات زحمات آنها را نیز می توان به خوبی متوجه شد.

این روزنامه نگار با بیان اینکه حتی انجام وظیفه کادر درمانی نیز توسط اهالی رسانه به گوش جامعه رسانده می شود ، اظهار می کند: باید این موضوع را بپذیریم که شغلی را انتخاب کرده ایم که کارمان اطلاع رسانی است، اما خودمان دیده نمی شویم. در بحث های صنفی نیز رسانه ها بیشتر حمایت را از اصناف مختلف می کنند، اما وقتی نوبت به صنف روزنامه نگاران می رسد خودمان خیلی نمی توانیم از خودمان دفاع کنیم. چون انگار این موضوع را بخشی از طبیعت صنف خودمان می دانیم.

سردبیر روزنامه همشهری همچنین درباره تعدیل نیروهای برخی از روزنامه ها در ماه های اخیر، بیان می کند: چرا ما باید در شرایط اقتصادی نامناسب قید روزنامه نگاران و خبرنگارانی که نقطه قوت رسانه ها هستند را بزنیم؟ مگر اصلا رسانه بدون روزنامه نگار معنی دارد؟ اما این اتفاقات به این خاطر رخ می دهند که رسانه های ما زاده یارانه هستند. برخی روزنامه چاپ می کنند که یارانه بگیرند و نه اینکه مشتری را جذب کنند، بنابراین وقتی می خواهد هزینه را کم کند نقطه قوت خود را می زند.

دبیر انجمن صنفی روزنامه نگاران تهران ادامه می دهد: اگر این چرخه ادامه پیدا کند، طبیعتا کیفیت روزنامه پایین می آید، مخاطب کم می شود، فروش کاهش پیدا می کند و در نتیجه رسانه پیگیر یارانه خود می شود. در این میان باید این نکته را در نظر داشت که به هر حال رسانه هایی که کار می کنند یا در این مدت سودآور بوده اند یا ضرردِه؛ اگر ضرر آنها بیشتر بوده است در تمام این سال ها باید تعطیل می کردند و اگر سودآور بودند باید از سودی که در همه این سال ها کسب کرده اند، بخشی را در مواقع بحران صرف نیروهای انسانی خود بکنند.

با آمدن کرونا شرایط برای رسانه های مکتوب بدتر شد

الناز محمدی، دبیر سرویس اجتماعی روزنامه شهروند نیز درباره وضعیت خبرنگاران در ایام کرونایی و تاثیراتی که این پدیده در حرفه رسانه داشته است، می گوید: پیش از کرونا نیز روزنامه ها دچار مشکلات مالی شده بودند و این موضوع ذهن مسئولان روزنامه ها را به نوعی درگیر کرده بود. بنابراین می توان گفت که کرونا برای مدیرانی که دنبال بهانه می گشتند تا خرج را کمتر یا روزنامه را کوچک کنند، فرصت خوبی را فراهم کرد.

او با تاکید بر اینکه با آمدن کرونا شرایط برای رسانه های مکتوب بدتر شد ، ادامه می دهد: شرایط دورکاری باعث شد تا مدیران به این بیندیشند که می توانند به جای پرداخت بیمه به نیروهای ثابت، به صورت حق التحریر با خبرنگاران کار کنند. چندی پیش گفته شد که در سال 97 و اوایل سال 98، هفت یا هشت میلیارد در روزنامه شهروند گم شده است و به همین خاطر تصمیم گرفته ایم تا فعالیت روزنامه را به صورت آنلاین ادامه بدهیم. من نزدیک هشت سال است که در روزنامه شهروند کار و فکر می کنم بیان چنین مطالبی فقط برای کوچک کردن مجموعه است؛ چراکه به هرحال هزینه روزنامه ها بالا رفته و مدیران موظف به پرداخت افزایش حقوق اجباری هستند و می دانند که در شرایط فعلی، چنین کاری امکان پذیر نیست.

این روزنامه نگار در ادامه با طرح این پرسش که در شرایط فعلی که رسانه ها دچار مشکل شده اند و برخی از روزنامه نگاران تعدیل شده اند، معاون امور مطبوعاتی کجای ماجرا ایستاده اند؟، یادآور می شود: چرا تاکنون هیچ اقدامی از سوی این معاونت صورت نگرفته است؟ آیا به غیر از این است که الان وضعیت مطبوعات به شدت بد شده است، پس چرا وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی صحبتی در این زمینه نمی کند.

او خاطرنشان می کند: الان روزنامه نگاران از همه طرف از مدیران و مسئولان گرفته تا مردم پشتشان خالی شده است و در واقع ما یکسری خبرنگار هستیم که هیچ حمایت روانی و مالی از ما صورت نمی گیرد.

چرا فعالیت های خبرنگاران دیده نمی شود؟

در این میان اما محمد بلوری، روزنامه نگار پیشکسوتی که از او با عنوان پدر حادثه نویسی مطبوعات ایران یاد می شود، معتقد است که تمام بار رسانه ها بر دوش خبرنگاران است و باید از آنها حمایت کرد؛ او می گوید: در شرایط فعلی که رسانه درگیر موضوع کرونا هستند و خبرنگاران به صورت دورکاری یا از نزدیک و با حضور در برنامه های خبری سعی در پوشش اخبار این پدیده جهانی دارند، بسیاری از روزنامه ها می توانستند روزنامه نگارانشان را نگه دارند و از سایر مخارج اضافه چشم پوشی کنند.

او به طرح این پرسش می پردازد که مگر حقوق خبرنگاران در شرایط فعلی رسانه ها چقدر است؟ و ادامه می دهد: همه می دانیم که حقوق فعالان این حرفه جزو ناچیزترین حقوق ها به حساب می آید، اما همیشه برای رعایت تعادل میان مخارج از حقوق خبرنگاران می زنند.

او با تاکید بر اینکه روزنامه ها باید حرفِ دل مردم را بزنند ، اظهار می کند: اگر در گذشته تیراژ روزنامه هایی همچون کیهان و اطلاعات به یک میلیون نسخه می رسید، به این خاطر بود که مردم خواسته هایشان را در این روزنامه ها می دیدند. من اصلا باور ندارم که علت کم مخاطب بودن روزنامه های امروز به رسانه های نوین و ماهواره ها برمی گردد، چرا که هیچ وسیله ارتباطی نمی تواند جای روزنامه ها را بگیرد. به نظرم اگر کمی فضا بازتر شود، رسانه ها می توانند به همان شرایط قبلی بازگردند.

بلوری همچنین درباره اینکه چرا فعالیت های خبرنگار آن گونه که باید دیده نمی شود؟ بیان می کند: سابقا سندیکایی وجود داشت که همه خبرنگاران که حدود 500 خبرنگار فعال می شدند عضو این سندیکا بودند و قدرت آن به اتحاد میان خبرنگاران بود، اما از زمانی که انجمن های صنفی زیاد شدند طبیعتا قدرت آنها تقسیم شد و عملا امکان پیگیری کار خبرنگاران و حقوق آنها از دست داده شد.

آینده رسانه های چاپی مبهم است

از سوی دیگر مهدی رحمانیان، مدیر مسئول روزنامه شرق بر این باور است که ادامه فعالیت روزنامه ها در شرایط فعلی کار دشواری است. او می گوید: پیش از اینکه به کرونا بپردازیم باید به شرایط پیش از کرونا و حتی پیش از تحریم ها بپردازیم. پیش از دوران تحریم به دلیل اینکه فعالیت های جدید در فضای رسانه ای آغاز شد و فضای دیجیتال به دنیای رسانه وارد شد، مطبوعات نیز با چالش هایی مواجه شدند و از این جریان با وجود خوبی هایی که به دنبال داشت، آسیب های بسیاری دیدند. بر این اساس رسانه های مکتوب با افت تیراژ مواجه شدند و به نوعی مخاطب به فضای دیجیتال روی آورد و آگهی ها نیز به همین سمت رفتند؛ اما آن زمان هنوز هم رسانه های مکتوب می توانستند دخل و خرج خودشان را داشته باشند.

او یادآور می شود: از سوی دیگر باید این نکته را در نظر داشت که سقف پرواز مطبوعات در کشور ما کوتاه است و طبیعتا محدودیت باعث می شود که مخاطب به سمتی کشیده شود که آزادی های بیشتری وجود دارد. در این میان تحریم ها نیز آغاز شدند و به صورت مستقیم بر رسانه های مکتوب تاثیر گذاشتند. مصالح اصلی روزنامه ها همچون کاغذ، زینک و مرکب با پدیده ای به نام جهش ارزی مواجه شدند و این در حالی بود که قیمت روزنامه ها یا ثابت ماند یا با اندکی افزایش همراه شد. بنگاه های تولیدی نیز که پیش از این به روزنامه ها آگهی می دادند خودشان درگیر مشکلات اقتصادی شدند و به همین دلیل میزان آگهی ها نیز کمتر شد. در واقع درآمد و هزینه ها به شدت کاهش داشت و فروش نیز بسیار پایین بود.

مدیر مسئول روزنامه شرق خاطرنشان می کند: در این شرایط همه دنیا با یک بلای جهانی به نام کرونا مواجه شدند و این بلای جهانی آخرین ضربه را به بدن نیمه جان مطبوعات در کشور ما وارد کرد. بعد از عید روزنامه ها به دنبال دستور ستاد ملی کرونا اصلا منتشر نشدند و درآمد روزنامه ها به صفر رسید.

او همچنین درباره ی تعدیل نیروهای خبرنگار در وضعیت کرونایی اظهار می کند: دلیل اصلی این موضوع کرونا و شرایط حاصل از آن بوده است. ما یا باید کل بار را زمین می گذاشتیم یا این که برای ادامه ی مسیر بخشی از آن را سبک می کردیم. افق برای رسانه های مکتوب، تاریخ و کاملا مبهم است ما باید کاغذ داشته باشیم و کاغذ هم از گروه کالاهای اساسی خارج شده است و همین موضوع به علاوه تمام هزینه های دیگری که یک رسانه مکتوب باید بپردازد، باعث شده که آینده رسانه های چاپی تاریک شود و قطعا در چنین شرایطی نیازمند سرمی است تا خودش را از این مرحله عبور دهد.

انتهای پیام

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، تعطیلی مؤسسات قرآنی برای قطع زنجیره بیماری کرونا، اقدامی ضروری از سوی ستاد مقابله با کرونا بود که با همراهی و همکاری مدیران مؤسسات نیز همراه بود اما همین تعطیلی، دردسرهایی را برای مؤسساتی که تمام درآمدشان از راه دریافت شهریه تأمین می شود، ایجاد کرده است.

چند روزی از بازگشایی این مؤسسات در نقاط سفید کشور می گذرد و این در حالی است که هنوز تبعات تعطیلی چندماهه آنها گریبان مدیرانش را گرفته است. چگونگی نظارت نهادهای قرآنی بر مؤسسات نکته قابل بحث است. معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شورای توسعه فرهنگ قرآنی کشور در این مدت، وعده هایی از تأمین هزینه های ناشی از خسارت کرونا به مؤسسات داده اند، اما تاکنون هیچ اقدامی در این راستا صورت نگرفته است.

در این چند سال، مهم ترین مأموریتی که برای مؤسسات قرآنی در نظر گرفته شده، صدور مجوز و پرونده فعالیت برای آنها بوده و انتقاد بسیاری از مؤسسات از نهادهای بالادستی بر سرِ توزیع عادلانه و متوزان بودجه به آنها است که در این سال ها گاه گاه حاشیه های زیادی را به دنبال داشته است.

"مریم موسوی زاده" مدیرعامل اتحادیه مؤسسات مردمی قرآنی استان خوزستان در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی تسنیم درباره آخرین وضعیت مؤسسات قرآنی این استان گفت: قرار بود که وام بلاعوض یک میلیونی به مؤسسات بدهند. سامانه ای را معرفی کردند و مؤسسات در آن سامانه ثبت نام کردند اما هنوز مبلغی به حسابشان وایزی نشده است.

وی ادامه داد: بسیاری از مؤسسات قرآنی استان خوزستان در معرض تطعیلی اند. اغلبشان از راه دریافت شهریه که از مهدها و پیش دبستانی ها دریافت می کردند، اموراتشان را می گذراندند و حالا که مهدها و پیش دبستانی ها تعطیل شده اند، هیچ درآمدی ندارند.

موسوی زاده با اشاره به میزان خسارت وارد شده به مؤسسات قرآنی استان خوزستان گفت: شاید میانگین برای هر مؤسسه حدود 15 میلیون تومان این مدت چند ماه، خسارت وارد شده است. ساختمان اغلب آنها اجاره ای است و مدیران مؤسسات از پرداخت اجاره عقب مانده آن عاجز شده اند؛ به همین دلیل هم ساختمان را تحویل داده اند و فضای برای فعالیت هایشان ندارند.

مؤسسات قرآنی را اگر بزرگ ترین شبکه مردمی در حوزه فعالیت های قرآن به حساب بیاوریم، شیوع ویروس کرونا روال عادی آنها را به شدت متأثر کرده است، مؤسساتی که در این مدت شیوع کرونا با رویکردی متفاوت در جبهه مقابله با کرونا حضور فعال و مؤثر داشتند. هزاران مؤسسه قرآنی و خانه های قرآن در شهرها و روستاهای کشور به تأسی از فرمایش رهبر انقلاب در رزمایش همدلی و مواسات به میدان آمدند و فضای مؤسسه را به کارگاه تولید ماسک و لباس ویژه کادر درمانی تبدیل کردند.

سیدعلی یزدی خواه، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی، در گفت وگو با ایکنا درباره مأموریت های مهم کمیسیون فرهنگی به ویژه در ارتباط با مسائل اقتصادی و شعار سال گفت: دروازه ورود به تحولات اقتصادی تغییر نگر ش ها و باورهاست و این امر به اقدامات فرهنگی نیاز دارد. در واقع اقتصاد با اینکه اولویت اصلی است، پیش نیاز اصلاحات اقتصادی و اقدامات مهم فرهنگی مانند فرهنگ سازی نخریدن کالای خارجی، حمایت از نیروی کار داخلی و کارگر و تولیدکننده ایرانی، مصرف بهینه، قناعت، عدم ریخت و پاش و اسراف محسوب می شود.

تحولات اقتصادی پایدار از معبر اصلاحات فرهنگی رقم می خورد

وی ادامه داد: به بیان دیگر تحولات اقتصادی به خودی خود و تنها از دریچه اقدامات و تصمیمات اقتصادی اتفاق نمی افتد بلکه اتفاقاً تحولات اقتصادی پایدار و مستمر از معبر تحولات فرهنگی رقم می خورد و این یکی از مأموریت های مهم کمیسیون فرهنگی مجلس است.

یزدی خواه با اشاره به عنایت ویژه رهبر معظم انقلاب به حوزه فرهنگ در پیام افتتاحیه آغاز مجلس در کنار مسئله عدالت اجتماعی و مباحث اقتصادی و معیشتی، گفت: امروز مسائل و چالش های مهم کشور در حوزه فرهنگی مانند حوزه ورزش، گردشگری، فضای مجازی و جمعیت ارتباط مستقیم و وثیقی نیز با مسائل اقتصادی دارند و جزو لاینفک از هم هستند. وقتی بیان می شود نرخ ازدواج به شدت در حال کاهش است عوامل این آفت را باید هم در حوزه فرهنگ و باورهای ارزشی و هم در حوزه اقتصاد مانند مسکن ارزان قیمت، اشتغال جوانان، تسهیلات مناسب و ... جست وجو کرد.

عضو کمیسیون فرهنگی اظهار کرد: امروز برای حل مشکل جمعیت و فرزندآوری باید تسهیلات و مشوق هایی برای زوج های جوان در نظر گرفت تا انگیزه فرزندآوری پیدا کنند که یک نمونه آن در نظر گرفتن 20 میلیون تومان سهام عدالت برای نوزاد متولدشده است به نحوی که تا 18 سالگی هم کسی حق برداشت از آن را جز خود آن فرزند نداشته باشد. لذا موضوعات فرهنگی و اقتصادی ارتباط بسیار نزدیکی با هم دارند و حوزه فرهنگ چون بر نگرش ها و رویکردها تمرکز دارد لذا اصلاح آنها می تواند کارکردهای مؤثری در حوزه اقتصاد داشته باشد.

دلایل بی توجهی به ابعاد فرهنگی حوزه اقتصاد

یزدی خواه درباره چرایی کم توجهی به ابعاد فرهنگی مسائل و مشکلات اقتصادی و ناتوانی در پیوند زدن مفاهیم و آموزه های دینی و قرآنی به حوزه اقتصاد گفت: کار فرهنگی زمان بر و دیربازده است و مانند خط تولید خودرو یا هر محصول دیگر نیست و نیازمند تغییر باورهای انسان هاست که در بستر زمان رقم می خورد و لازم است همه عوامل این تغییر باور مهیا باشد.

وی یادآور شد: برای نمونه وقتی صحبت از قناعت و صرفه جویی می شود مردم ابتدا به دستگاه های دولتی نگاه می کنند. الان حدود 40 درصد مصرف انرژی مربوط به سرمایش برای ادارات و دستگاه های دولتی است و بیشترین اسراف ها و ریخت و پاش ها و هزینه های زائد نیز مربوط به این نهادهاست. این باعث می شود مردم طبق قاعده الناس علی دین ملوکهم احساس کنند کشور مشکل چندانی در این زمینه ندارد وگرنه مسئولان بیشتر رعایت می کردند. اگر همه مسئولان زندگی و زیست مؤمنانه رهبر معظم انقلاب را الگوی خود قرار می دادند قطعاً این مشکلات فرهنگی به حداقل خود می رسید.

نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات و اسلامشهر در مجلس درباره مشکلات اصلی حوزه فرهنگ دینی و قرآنی گفت: الان حدود 30 نهاد فرهنگی در کشور وجود دارد که هم پوشانی ضعیفی دارند. همگی این نهادها به موضوعات قرآنی ورود پیدا می کنند اما این ورود و فعالیت ناقص است و ما به عنوان کمیسیون فرهنگی نمی دانیم کدام یک از این نهادها متولی اصلی است و این یک مشکل و معضل اساسی در این حوزه است.

وی با تأکید بر اینکه کارهای ما برای پاسخ دادن به نیازهای نسل جوان سیستمی نشده است، اظهار کرد: امیدواریم کمیسیون فرهنگی با توجه به حضور افراد ارزشمند و صاحب نظر بتواند قدم های مؤثری بردارد.

فضای مجازی و جمعیت؛ دو اولویت اصلی کمیسیون

یزدی خواه اضافه کرد: اگر قبول نداشتیم که می توانیم مثمرثمر باشیم در کمیسیون فرهنگی حضور پیدا نمی کردیم. از نظر من کمیسیون فرهنگی در این چهار سال باید بر دو موضوع اساسی بیش از بقیه موضوعات متمرکز شود و آنها را به سرانجام برساند. اولین مسئله مهم فضای مجازی و ساماندهی است؛ امروز محتوای تولید شده در این فضا نقش مهمی در سست کردن بنیان های اخلاقی خانواده ها، گسترش طلاق و بی عفتی، تأخیر در ازدواج و ناامیدی جوانان دارد و باید کمیسیون فرهنگی ساماندهی این حوزه را به طور جدی پیگیری کند.

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس ادامه داد: مسئله دوم حوزه جمعیت است که ارتباط نزدیکی با اشتغال و مسکن دارد. اگر کمیسیون فرهنگی این دو مسئله را به یک نتیجه منسجم و روشن برساند و خروجی ملموسی حاصل شود، کاری کرده کارستان. در کنار آن مسائل مهم دیگر از جمله در حوزه ورزش مانند نحوه اداره فدراسیون ها، آماده سازی تیم ها، نحوه حفظ و نگهداری قهرمانان و قراردادهای ورزشی وجود دارد که کارکردهای آن فراتر از حوزه فرهنگ است و تنها به حوزه فرهنگ محدود نمی شود.

انتهای پیام

یکی از دغدغه های فعالان قرآنی، بهره مندی از بیمه است. با وجود وعده ها و ارائه پیشنهادها و راه حل ها برای حل موانع این عرصه، چون راه اندازی صندوقی جدا از صندوق اعتباری هنر ویژه حمایت از جامعه قرآنی، هنوز تا تحقق آن فاصله فراوان است.

نگاهی به پیشینه

بیمه فعالان قرآنی تحت بیمه خدمات اجتماعی ارائه می شود و خدمتی است که از سال 85 از طریق وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در نظر گرفته شد تا فعالان قرآنی همراه با دیگر اصحاب فرهنگ و هنر با عضویت در صندوق حمایت از هنرمندان، روزنامه نگاران و نویسندگان از خدمات بیمه ای آن بهره مند شوند.

تکریم و حمایت از فعالان قرآنی، تأمین و جبران هزینه های درمانی، بهبود معیشت و رفاه و همچنین زمینه سازی برای استفاده از تسهیلات دوران بازنشستگی مهمترین اهدافی بود که برای بیمه فعالان قرآنی در نظر گرفته شد. اما به منظور غربال گری فعالان قرآنی و استفاده افراد حقیقی از این مزایا، مقرر شد افرادی که با محوریت قرآن و عترت در سه بخش تبلیغ و ترویج، آموزش و پژوهش و امور هنری فعالیت می کنند از این مزایا بهره مند شوند. ( آیین نامه بیمه فعالان قرآنی)

از جمله شرایط عمومی متقاضیان بیمه فعالان قرآنی، فاقد هر گونه بیمه بودن، دارا بودن حداقل 18 و حداکثر 50 سال سن برای آقایان و 45 سال تمام برای بانوان است. داشتن اشتغال به فعالیت های قرآنی و گذشت حداکثر دو سال از ارائه آخرین محصول، خدمات و یا دستاوردهای قرآنی و احراز شرط استمرار در حوزه تخصصی جهت ادامه پوشش تأمین اجتماعی، ضروری است.

اما یکی از مواردی که در این آئین نامه به آن تصریح شده، تشخیص و تأیید شرط استمرار است که در ادامه به دست فراموشی سپرده شده و موجب عضویت تعداد زیادی از افراد در این صندوق شده که در حال حاضر اشتغالی به فعالیت قرآنی ندارند و حال آنکه در آئین نامه تصریح شده است که فواصل زمانی ارائه محصول، خدمات یا دستاوردهای جدید نباید بیش از عرف و معمول آن رشته تخصصی باشد (میانگین هر دو سال یک بار). همچنین این وسعت موجب شد که بسیاری از متقاضیان برای مدتی طولانی منتظر بهره مندی از این بیمه باشند.

بیشتر بخوانید:

همچنین این موضوع باعث شد که در بهار سال 93 علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی وقت، به دلیل حجم بالای اعضای صندوق حمایت از نویسندگان، روزنامه نگاران و هنرمندان و اعتباری که جوابگوی این اعضا نیست، اعلام کند که ماهیت این صندوق به اصل خود بازگردد و برای افرادی که بعداً به این صندوق ملحق شده اند، مانند اعضای کانون های فرهنگی هنری مساجد و جامعه قرآنی، یک صندوق دیگر تشکیل شود که این امر محقق نشد. اما در آخرین روزهای اسفند 95، حجت الاسلام والمسلمین محمدرضا حشمتی، معاون وقت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از ادامه ارائه بیمه فعالان قرآنی در همان صندوق هنرمندان خبر داد.

وی در تیر 96 اعلام کرد که حدود پنج هزار نفر در سطح کشور در فهرست رزرو برای بیمه فعالان قرآنی بودند. از این تعداد، بیمه دو هزار نفر تا پایان سال 95 و ماه های ابتدایی بهار 96 انجام و مقرر شد تا به محض وصول اعتبار، سایرین که در فهرست انتظار هستند از این مزایا بهره مند شوند که تعدادی نیز تا پایان حضور ایشان به این فهرست افزوده شدند.

بنابر این در زمانی که عبدالهادی فقهی زاده بر مسند معاونت قرآن و عترت ارشاد تکیه کرد (از آبان 96) تعداد سه هزار و 800 نفر بیمه قرآنی بودند و وی قول داد تا این تعداد را به 10 هزار نفر برساند، موضوعی که تا مردادماه 98 بنابر اعلام معاونت قرآن و عترت به شش هزار و 996 نفر رسید. اما گسترش در این حوزه و جذب عضو بیشتر برای بیمه فعالان قرآنی به دلیل مشکل اعتبارات، متوقف شد.

در حال حاضر مسئله این است که تعداد زیادی از جامعه قرآنی برای دریافت مزایای بیمه فعالان قرآنی در صف انتظار هستند و از سوی دیگر تعداد زیادی در قالب جامعه قرآنی عضو این صندوق هستند که شاید اکنون فعالیتی نداشته باشند. حتی شنیده ها حکایت از این دارد که تعداد بالای عضو قرآنیان در این صندوق موجب توقف عضو جدید شده و این موضوع نیازمند پایش است.

بیشتر بخوانید:

در این میان باید گفت که عضو دیگر جامعه قرآنی، مؤسسات قرآنی و کادرهای اجرایی و مربیان آنها هستند که متقاضی استفاده از بیمه فعالان قرآنی هستند، موضوعی که در آیین نامه بیمه فعالان قرآنی به آن اشاره شده است.

مؤسسات قرآنی و کادر اجرایی آنها بنا بر آئین نامه بیمه فعالان قرآنی از نوع بیمه اجباری است و برعهده مدیر مؤسسه به عنوان کارفرماست و کمک برای تأمین حق کارفرما نیز تابع قوانین مصوب مجلس شورای اسلامی است . شاید بی اطلاعی از قوانین و مقررات بیمه ، موجب شده که دردسرهایی را برای مدیران مؤسسات به وجود بیاورد و این موضوع به قدر کفایت شفافیت پیدا نکرده است.

مدیران مؤسسات به دنبال این هستند که پرسنل خود را در زمره بیمه فعالان قرآنی قرار دهند و از تسهیلات آن بهره مند کنند، در حالی که مؤسسات قرآنی موظفند که پرسنل خود را بیمه کنند و ضمن دریافت کد کارگاهی برای مؤسسه، حق بیمه آنها را در قالب سهم کارگاه و سهم خود افراد پرداخت کنند. حتی اگر مربیان بیمه فعال قرآنی باشند، طبق ضوابط قانونی، باید از آن بخش حذف شوند و در قالب کد کارگاهی مؤسسه، تحت پوشش بیمه قرار گیرند. بنابراین، این موضوع نیازمند مصوبه قانون یا راهکار دیگری است.

در بحث پایش فعالان قرآنی استان ها چند مطلب وجود دارد، پیشکسوتان و اساتید قرآنی استان ها که تابع هیچ نهادی نیستند، نیازمند اختصاص صندوقی به مانند صندوق هنرمندان هستند، اما درباره اعضایی از جامعه قرآنی که عضو صندوق هنرمندان اند و از مزایای بیمه فعالان قرآنی بهره مندند نیز بهتر است استمرار فعالیت آنها مورد پایش قرار گیرد تا شاغلان این عرصه به معنای واقعی کلمه از این مزایا بهره مند شوند و برای این پایش از ظرفیت های دستگاه های استانی و اتحادیه های قرآنی و تشکل های قرآن و عترت استفاده شود.

امید است که پس از 14 سال از اجرای طرح بیمه فعالان قرآنی دستگاه ها و نهادهای حوزه قرآنی چون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی(معاونت قرآن و عترت)، سازمان تبلیغات اسلامی(سازمان دارالقرآن الکریم)، سازمان اوقاف و امور خیریه و حتی شورای توسعه فرهنگ قرآنی به عنوان دستگاه های داعیه دار و متولی امور قرآنی، تدابیر مقتضی و اقدامات لازم را انجام دهند تا با تشخیص و تأیید استمرار فعالیت قرآنیان، انتظار متقاضیان بهره مندی از بیمه فعالان قرآنی نیز پایان یابد.

سمیرا انصاری

انتهای پیام

محمدمهدی عزیززاده، مدیرکل دفتر تبلیغ و ترویج معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، شب گذشته، 11 تیرماه، با حضور در برنامه مصباح شبکه قرآن و معارف سیما به سؤالات مهدی صفری، مجری و کارشناس این برنامه پاسخ داد.

عزیززاده در ابتدای صحبت های خود در مورد همکاری های معاونت قرآن و عترت وزارت ارشاد با طرح 1454، گفت: طرح هایی که تبلیغی و ترویجی هستند و هدف گذاری آن ها فضای عمومی کشور است و به دنبال انس عمومی جامعه با قرآن در کشور هستند، اولویت درجه یک دستگاه های قرآنی است.

نقش معاونت در طرح 1454

وی با بیان اینکه رویکردهای جدید طرح 1454 مبنی بر مفاهیم محور شدن و فاصله گرفتن از حفظ مطلوب است، افزود: مطلوبیت بعدی اینکه در استان ها نیز سازوکارهای مستقلی برای اجرایی شدن آن تدارک دیده شده است. بعد از اینکه معاونت قرآن و عترت جزء معدود دستگاه ها انتخاب شد تا در طرح مشارکت داشته باشد، چند اقدام را پیش بینی کردیم؛ نخستین اقدام این بود که مانند سال های گذشته مشارکتی در تأمین اعتبارات و هزینه های مورد نیاز طرح داشته باشیم. این حمایت از محل کمیسیون تبلیغ و ترویج خواهد بود.

عزیززاده تصریح کرد: برای تولیداتی که جهت انتقال آموزه های هدف گذاری شده در این طرح در صداوسیما انجام خواهد شد، مشارکت خواهیم کرد. ظرفیت های خوبی هم در این راه مورد استفاده قرار خواهد گرفت که از جمله آن ها استودیوهای معاونت در سراسر کشور خواهد بود. به استودیوها ابلاغ شده است تا برای همکاری با طرح 1454 در استان ها همکاری داشته باشند.

مدیرکل دفتر تبلیغ و ترویج معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سومین قدم مشارکت این معاونت با طرح 1454 را در بحث جوایز بیان کرد و افزود: اعتقاد دارم باید مراقب باشیم که این طرح مستمر خیلی دچار تغییرات زیاد در طول روند برگزاری نشود و شکل کلی آن حفظ شود و با تغییرات مدیریتی در عرصه راهبری، طرح نباید خیلی در شکل و فرم اجرایی تغییر پیدا کند.

هماهنگ سازی فعالیت های تبلیغی و ترویجی

وی در بخش دیگری از این گفت وگو به بیان توضیحاتی در مورد بحث هماهنگ سازی فعالیت های تبلیغی و ترویجی قرآن پرداخت و گفت: زمانی که منشور توسعه فرهنگ قرآنی تصویب شد، به دنبال سه موضوع بود. اولین موضوع هماهنگ سازی فعالیت های قرآنی بود. به این معناکه همه دستگاه هایی که تکلیف قرآنی دارند به عنوان جزئی از کل فعالان قرآنی کشور باید یک هدف کلی را پیش ببرند. قرار بود این هماهنگ سازی در زمان کوتاهی اتفاق بیفتد. زمانی که در مجموعه شورای عالی انقلاب فرهنگی بودم، دو یا سه سال برای اجرای آن تعیین شده بود تا از مرحله هماهنگی عبور کنیم و وارد کارهای اساسی تر شویم، اما متأسفانه هنوز این اتفاق رخ نداده است.

مدیرکل دفتر تبلیغ و ترویج معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی همچنین اظهار کرد: برخی فعالیت هایی که سابقه بسیار طولانی دارند، الان زمان تجدیدنظر در شکل برگزاری آن ها رسیده است، اما چون جایگاهی پیدا کرده اند، نمی شود آن ها را تغییر داد. در حوزه مأموریت ها و ساختارها دچار ناهماهنگی هایی هستیم؛ یکی از مأموریت های اساسی کمیسیون از بین بردن این ناهماهنگی هاست.

وی با تأکید بر اینکه چرایی محقق نشدن این هماهنگی با وجود گذشت 11 سال از نگارش منشور محل بحث است، گفت: یکی از علت هایی که فکر می کنم اصلی ترین علت باشد، این است که 21 دستگاه در این بخش صاحب اراده هستند و باید با این موضوع همراه شوند. همراه کردن 21 دستگاه که سابقه فعالیت دارند و نسبت به فعالیت های خود تعصب نیز دارند، کار بسیار سختی است. نکته جالب این است که این دستگاه ها حتی در فعالیت های داخلی خود نیز موازی کاری دارند.

بازنویسی فعالیت های قرآنی منطبق بر اسناد راهبردی

عزیززاده در ادامه به ابلاغیه معاون اول رئیس جمهور اشاره کرد و افزود: در این ابلاغیه گفته شد تمام عناوین فعالیت های قرآنی اعم از تبلیغی و ترویجی، آموزشی و پژوهشی باید منطبق بر اسناد راهبردی بازنویسی شود و این انطباق احراز شود. ما هم بلافاصله یک ماده واحده هماهنگ سازی را تصویب کردیم تا مشخص شود هر دستگاهی چه نقشی در پیشبرد اجرای این سند دارد. در این مسیر به فضای کرونا برخورد کردیم وگرنه بر اساس یک جدول زمان بندی مشخص باید تا پایان اردیبهشت ماه این گزارش آماده می شد تا به سازمان برنامه و بودجه اعلام شود.

مدیرکل دفتر تبلیغ و ترویج معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بیان کرد: در جلسه پنجاه و پنجم کمیسیون تبلیغ و ترویج آیین نامه ای مصوب شد که بر اساس آن همه دستگاه ها موظف شدند تا مأموریت های خود را یک بار مورد بازبینی قرار دهند. فعالیت هایی در دستگاه ها وجود دارد که به نظر می رسد با مأموریت ذاتی آن دستگاه تناسب ندارد و فقط داشتن روحیه گسترده کردن فعالیت ها باعث شکل گیری آن رویداد شده است، این فعالیت ها در شرایط فعلی یا باید تعطیل شوند، یا تغییر شکل دهند و یا تغییر دستگاه مجری داده شوند. متولی این کار خود کمیسیون تبلیغ و ترویج است.

وی یکی از دلایل انجام نشدن این کار را عدم همکاری و مشارکت دستگاه ها بیان کرد و افزود: مأموریت اصلی ما تا پایان دولت، همین یک کار است تا آنچه اتفاق می افتد را با نظامات بالاسری خود هماهنگ کنیم وگرنه همچنان دچار روندی خواهیم بود که هزینه های بالایی می دهیم در عین حال نتایج و اثربخشی کمی در فعالیت ها اتفاق می افتد. یکی از آفت های وضع موجود استانداردهای چندگانه است، اگر فقط به بحث آموزش نگاه کنید در هر دستگاه یک نظام و سیستم آموزشی و یک نظام ارزشیابی و آزمون در یک سطحی از مدرک وجود دارد که اعتبار آن در حد همان سازمان است، این خود به تنهایی یک آفت است.

رفع مشکل تخصیص اعتبار با تشخیص مأموریت دستگاه ها

عزیززاده اظهار کرد: این مسئله باعث می شود مخاطب به عنوان یک فرد بیرونی احساس هماهنگی و انسجام در مجموعه ها را درک نکند. با وجود اینکه بیش از 11 سال است تمرین می کنیم تا بر سر یک میز مشترک بنشینیم و با راهبردهای مشترکی پیش برویم. عدم موفقیت در این سال ها را به خاطر همین بحث اجرایی نشدن هماهنگ سازی می دانم و امیدوارم اگر از این تعارضات رفع شویم ضریب تأثیر کارها و تصمیمات ما افزایش پیدا کند.

وی افزود: یکی دیگر از مشکلاتی ایجاد شده این است که نهادهایی که در بالادست اعتبارات را تقسیم می کنند، تصویر درست و روشنی ندارند که در حجم گسترده و ناهماهنگ فعالیت ها چه اتفاقی می افتد. یکی از علت هایی که همیشه در جذب اعتبارات اجرای منشور دچار مشکل بودیم این است که کارشناسان سازمان برنامه و بودجه تلقی روشنی از تفاوت این اعتبارات با اعتبارات قرآنی دستگاه ها نداشتند. وقتی این تفکیک ها ایجاد شود و این تقسیم کار روشن شود و هر کسی بداند مأموریت اصلی او چیست و در چه حوزه ای باید تصدی کند، مقداری اعتبارات را هم سروسامان می دهد.

مدیرکل دفتر تبلیغ و ترویج معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در بخش دیگری از این گفت وگو در مورد عملیاتی شدن بحث هماهنگ سازی، بیان کرد: دامنه این هماهنگ سازی و رصد مربوط به همه نهادهای دولتی، عمومی و مردمی است. صرفاً به فعالیت هایی ورود خواهیم داشت که ملی و بین المللی باشند، بنابراین آنچه دستگاه ها به صورت دستگاهی انجام می دهند، مشمول این آیین نامه نیست. گزارش آنچه گفته شد با تحلیل کارشناسی به صحن کمیسیون ارائه و در کارگروه های تخصصی پیشنهادهای اصلاحی بررسی شود. این فرایندی است که باید همه اجزای آن در سال 99 انجام شود و در سال 1400 به دنبال ابلاغ و پیگیری از طریق سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور باشیم.

انتهای پیام

به گزارش ایکنا، به نقل از روابط عمومی معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، اولین جلسه کمیته حمایت از طرح های مجازی موسسات قرآنی برگزار شد.

این جلسه با حضور حجت الاسلام والمسلمین علی ملانوری، مدیرکل ارتباطات و هماهنگی و جمعی از مدیران و معاونین معاونت قرآن و عترت وزارت ارشاد برگزار شد.

در بخشی از این جلسه، مدیر کل ارتباطات و هماهنگی معاونت قرآنی وزارت ارشاد بر لزوم تسریع در روند بررسی طرح ها تأکید کرد و گفت: این کمیته در شورای مدیران تصویب شد تا بررسی طرح ها با دقت و شفافیت در حداقل زمان ممکن، مورد ارزیابی قرار گیرد تا ان شاءلله شاهد شتاب بیشتری در ارائه طرح های قرآنی باشیم.

وی هدف از تشکیل این کمیته به دستور معاون قرآن و عترت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی را حمایت از توسعه فعالیت های قرآنی در فضای مجازی دانست و تأکید کرد: یکی از برنامه های معاونت قرآن و عترت، حمایت از طرح ها و آثار فاخر قرآنی و دینی است و حتماً از ظرفیت های بالقوه بهره برداری حداکثری را خواهیم کرد.
یادآور می شود، در این جلسه از طرح های زیر حمایت به عمل آمد:

- حمایت از طرح quranstore.ir و تبدیل آن به بازارچه قرآنی یا market place، با هدف تحقق بهره مندی هر موسسه قرآنی از یک فروشگاه اینترنتی فروش آثار و محصولات (مجری طرح موسسه طنین آسمانی ندای وحی آذربایجان شرقی)
- حمایت از طرح اجرای مسابقه شفق در اپلیکیشن افق (مجری طرح اتحادیه تشکل های قرآن و عترت یزد)
- حمایت از ساخت هشت موشن کمیک 1.5 دقیقه ای با موضوعات قرآنی (مجری طرح موسسه رهپویان فاطمی از استان سمنان)

انتهای پیام

حجت الاسلام ، روز چهارشنبه در گفت وگو با ستاد ارتباطات رسانه ای فهما (واحد اطلاع رسانی فرهنگ و هنر مساجد) گفت: بر اساس اساسنامه جدید ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی و هنری مساجد کشور 25 هزار و 542 کانون فرهنگی و هنری در سطح کشور مجوز جدید دریافت می کنند.
وی افزود: در مرحله نخست و به برکت ولادت حضرت ثامن الحجج(ع) برای هشت باب کانون مزین به نام مبارک امام رضا (ع) و 2 کانون که هر کدام به نام مبارک حضرت فاطمه معصومه (س) و حضرت احمد بن موسی شاهچراغ(ع) هستند مجوز فعالیت آنها صادر می شود.

مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: بر این اساس مدیران کانون های فرهنگی و هنری می توانند با مراجعه به بخش کاربری کانون به تارنمای نسبت به دریافت مجوز اقدام کنند.
ارزانی افزود: در مرحله نخست از 13 تا 21 تیرماه مجوز فعالیت بالغ بر 2200 کانون به صورت الکترونیکی صادر و در ادامه تمامی کانون های موجود کشور پس از تکمیل اطلاعات و مدارک مورد نیاز در یک بازه زمانی حداکثر سه ماهه مجوز جدید فعالیت خود را دریافت می کنند.
اساس نامه ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی و هنری مساجد کشور در جلسه 807 مورخ 18 اردیبهشت سال 97 شورای عالی انقلاب فرهنگی به تصویب رسید.

ناصر نبی زاده در گفت وگو با خبرنگار مهر با اشاره به روز قلم اظهار کرد: روز قلم فرصتی برای تقدیر و بزرگداشت کسانی است که عمر خود را در راستای اعتلای فرهنگ و اندیشه در این مرز و بوم سپری کردند.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان جنوبی با اشاره به جایگاه استان در حوزه فرهیختگی و ادب بیان کرد: افراد بسیار زیادی در این استان مشغول تحقیق، پژوهش و تألیف هستند و تعداد اهل قلم خراسان جنوبی به نسبت جمعیت منطقه بسیار بالا است.

نبی زاده در خصوص حمایت های صورت گرفته از اهل قلم و ناشران خراسان جنوبی گفت: حمایت های فرهنگ و ارشاد اسلامی از قشر فرهیخته و اهل قلم بیشتر مربوط به بعد از چاپ کتاب و اثر و در قالب خرید آن صورت می گیرد.

وی با بیان اینکه خرید کتاب بیشتر از آثار مرتبط با خراسان جنوبی در حوزه های مختلف و یا از نویسندگان فرهیخته استان صورت می گیرد، افزود: در سال گذشته 100 میلیون تومان کتاب از ناشران خراسان جنوبی خریداری کردیم.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان جنوبی یادآور شد: بخشی از این 100 میلیون به ناشران پرداخت و بخش دیگری از آن نیز به زودی پرداخت خواهد شد.

نبی زاده در زمینه کمبود و گرانی کاغذ و مشکلات اهل قلم و ناشران در این حوزه یادآور شد: این مشکل ملی و رفع آن چاره جویی در سطح کلان را می طلبد ولی وزارتخانه تلاش کرده با پرداخت یارانه کاغذ تا حدی در این زمینه از اهل قلم حمایت کند.

کد خبر 4965201

به گزارش خبرنگار مهر ، محمدمهدی فروردین، نماینده منتخب مردم شهرستان های فیروزآباد، قیروکارزین و فراشبند در مجلس شورای اسلامی؛ کمال علوی، فرماندار شهرستان فیروزآباد، عزیزالله هاشمی زاده، امام جمعه فیروزآباد و روح الله منوچهری، مدیرکل کتابخانه های عمومی فارس ضمن بازدید از کتابخانه عمومی روزبه فیروزآباد، در نشستی که صبح شنبه برگزار شد، مسائل و مشکلات حوزه کتابخانه ها در راستای ترویج فرهنگ کتاب و کتابخوانی در سطح شهرستان، استان و کشور را مورد طرح و بررسی قرار دادند.

مدیرکل کتابخانه های عمومی فارس در این دیدار عنوان کرد: کتاب و کتابخانه از دیرباز در دین و فرهنگ ما وجود داشته است و در باب اهمیت فرهنگ کتاب و کتابخوانی می توان به این نکته اشاره کرد که اولین کلامی که بر پیامبر اسلام نازل شد امر به خواندن بود و امروز ما مفتخریم که امر به خواندن را ترویج می کنیم.

منوچهری ادامه داد: قانون تأسیس و نحوه اداره نهاد کتابخانه های عمومی کشور دارای تعارضات و تناقضاتی است که امید داریم با همکاری نمایندگان محترم این مشکلات حل شود. از جمله در این قانون ساخت کتابخانه از وظایف نهاد کتابخانه ها است اما بودجه ای برای این منظور در نظر گرفته نشده است...

وی با تصریح اینکه علیرغم مشکلات موجود، اتفاقات مثبت بسیاری برای کتابخانه های عمومی رقم خورده است، افزود: همین که نهاد ساختار جداگانه ای است و به صورت مستقل به آن نگاه می شود باعث شده که پیشرفت خوبی در حوزه کتاب و کتابخوانی در سطح کشور شکل بگیرد.

منوچهری با اشاره به وضعیت کتابخانه های عمومی شهرستان های فیروزآباد، قیر وکارزین و فراشبند ابراز امیدواری کرد با ترویج فرهنگ کتاب و کتابخوانی و آگاهی بخشی به مردم میزان آسیب های اجتماعی و جرم و جنایت در جامعه کاهش پیدا کند.

محمدمهدی فروردین، نماینده منتخب مردم شهرستان فیروزآباد نیز در این دیدار عنوان کرد: مسائل و مشکلات حوزه کتابخوانی بیشتر بر عهده کمیسیون فرهنگی مجلس است؛ اما ما در کمیسیون آموزش و تحقیقات با توجه به ارتباطی که با کمیسیون فرهنگی داریم نهایت سعی و تلاش خود را خواهیم کرد که مسائل و مشکلات این حوزه مرتفع شود.

عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس در خصوص اهمیت و نقش کتابخانه ها گفت: اگر بخواهیم مردم از کتابخانه ها استقبال کنند باید روند و رویه معمول و متداول را تغییر دهیم، فضای مجازی هر چند باعث شده حضور مردم در کتابخانه ها کمرنگ شود اما همین فضا ظرفیت خوبی را برای در دسترس قراردادن منابع الکترونیک فراهم آورده است که کتابخانه ها باید سعی کنند از این ظرفیت حداکثر بهره را ببرند، همچنین مکان کتابخانه باید در دسترس باشد تا مردم به راحتی به کتابخانه ها بیایند.

این نماینده مجلس تنوع موضوعات، به روزرسانی کتاب ها و منابع، برگزاری جشنواره های مختلف، دعوت از چهره های شاخص فرهنگی و هنری و اعزام نیروهای برتر کتابخانه ها به نمایشگاه های بین المللی را از جمله عوامل رونق کتابخانه ها برشمرد و پیشنهاد داد کتابخانه ها به سمت درآمدزایی حرکت کنند.

وی سرمایه گذاری و تجهیز بخش کودک در کتابخانه های عمومی را امری شایسته و درخور تقدیر دانست و گفت: فرهنگ کتاب و کتابخوانی از کودکی باید نهادینه شود.

سیدکمال علوی، فرماندار شهرستان فیروزآباد نیز در این دیدار با اشاره به اینکه کتابخانه های عمومی شهرستان روبه پیشرفت است، از خدمات کتابخانه ها در جامعه قدردانی و عنوان کرد: ارتقای فضای کتابخانه ای در فیروزآباد نیاز اساسی مردم است و باید برای توسعه و پیشرفت کتابخانه تلاش کنیم.

رئیس انجمن کتابخانه های عمومی شهرستان فیروزآباد با اشاره به اینکه روستای جایدشت در سطح ملی به عنوان روستای دوستدار کتاب برگزیده شده است، گفت: این عنوان، افتخاری برای شهرستان و مردم فیروزآباد است که با تلاش کتابخانه عمومی این شهر و همراهی مردم محقق شد.

وی اضافه کرد: تمامی شهرها و روستاهای این شهرستان پتانسیل کسب عنوان افتخارآمیز دوستدار کتاب را دارند و باید برای این مهم برنامه ریزی کنیم.

امام جمعه شهرستان فیروزآباد نیز در این نشست با اشاره به اینکه ترویج کتابخوانی از ضرورت های جامعه است، گفت: توسعه کتابخانه ها و تلاش برای ایجاد زیربنای کتابخوانی در کنار ترویج فرهنگ کتابخوانی مؤثر است و باید از فضای مجازی برای ترویج کتابخوانی بهره برد.

حجت الاسلام عزیزالله هاشمی زاده با تصریح اینکه راه برون رفت از آسیب های اجتماعی توجه به حوزه فرهنگ کشور است، خواستار حمایت همه جانبه از این بخش شد و تصریح کرد: کتاب خواندن و توسعه کتابخانه از بنیان های دین اسلام و تأکیدات مقام معظم رهبری است و باید محقق شود.

کد خبر 4965089

ترکمن نیوز: دوتار، کمانچه و نوای موسیقی ترکمن صدایی است که از تاریخ می آید؛ از ایامی که نوازنده ترکمن دون می پوشید، تلپک بر سرش می گذاشت و روی اسب خود را یله می کرد تا صدای فرهنگ و منش قوم ترکمن باشد.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی ترکمن ؛ در جرگلان، شادی و سوز و غم موسیقی ترکمن دیگر صدایی ندارد، کمتر گوش نوازی می کند، به وجد نمی آورد و به فکر فرو نمی برد زیرا دیگر رمقی ندارد و فراموش شده است.

اهالی جرگلان حالا پس از سال ها دیگر دوتار را برای تزیین هم در خانه نگه نمی دارند و کسی فرزندش را برای یادگیری نزد بخشی نمی فرستد؛ بخشی که حتی در جشن ازدواج هم دیگر صدایش شنیده نمی شود.

تعداد فعالان موسیقی ترکمن روز به روز کمتر می شود البته کمتر کسی وارد این حیطه می شود تا این کورسو، این چراغ نیمه جان شعله ور شود و موسیقی که تلفیقی از هنر و فرهنگ قوم ترکمن است به فراموشی سپرده نشود.

در این باره صفر محمدی نوازنده و خواننده ترکمن که بیش از 15 سال سابقه فعالیت در این عرصه را دارد، حال موسیقی کم فروغ ترکمن را نگران کننده توصیف می کند و می گوید: دیگر مانند گذشته کسی به فکر موسیقی ترکمن و حفظ این میراث ارزشمند نیست، هر چند مردم منطقه هنوز هم دوست دارند پای صدای بخشی های ترکمن و دوتار بنشینند و بعضی اوقات در جشن های محلی از من و همکارانم دعوت می کنند.او مهم ترین مسئله در این زمینه را اهمیت دادن و حمایت کردن از فعالان موسیقی می داند و خواستار رسیدگی به وضعیت بخشی های ترکمن می شود زیرا به گفته او با این که سال هاست فعالان عرصه موسیقی در جرگلان پیگیربیمه شان هستند، اما نتیجه ای نگرفته اند و کسی از آن ها آن طور که مستحق اش هستند، حمایت نمی کند.

او دغدغه تبلیغ این هنر را دارد که می تواند نقش بزرگی را در تقویت وحدت با اجرای موسیقی های مشترک اقوام ایفا کند و اظهارمی کند: خیلی وقت است که در جشنواره های استانی کمتر از فعالان موسیقی این منطقه استفاده می شود و موسیقی ترکمن به دیده شدن نیاز دارد.

آن طور که این فعال موسیقی خبر می دهد: برای راه اندازی خانه موسیقی مدت هاست مکانی اختصاص یافته اما اقدامی نشده و برای حل این مسئله باید چاره اندیشی شود.

یکی دیگر از فعالان این عرصه به بحث حضور در مراسم محلی اشاره می کند و می گوید: برای اجرای موسیقی در جشن ها به مجوز نیاز داریم که بارها به مسئولان گفته ایم اما نتیجه ای نداشته است.

به گفته رامین باید از نوازندگان ترکمن در جشنواره ها استفاده شود تا فرصتی برای تشویق علاقه مندان به این هنر به وجود بیاید.

او جذب جوانان مستعد به این هنر و آموزش و تربیت آن ها برای حفظ ارزش های فرهنگی و قومی را مهم برمی شمرد و از توجه نکردن مسئولان محلی به مقوله موسیقی ترکمن گلایه دارد.البته ناگفته نماند که سال گذشته مدیرکل فرهنگ و ارشاد استان با فعالان موسیقی ترکمن نشستی را برگزار کرد و قول پیگیری حل مشکلات شان را داد اما به طور کامل عملی نشده است.

در این خصوص معاون هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان از پیگیری برای بیمه شدن فعالان این عرصه و تکمیل پرونده و ارسال به وزارتخانه خبر می دهد و می گوید: به زودی مسئله بیمه اهالی موسیقی حل می شود.

حیدری با اشاره به تشکیل انجمن موسیقی در شهرستان راز و جرگلان ، فعالان عرصه موسیقی ترکمن را با استعداد می داند و می افزاید: این شهرستان هنرمندان توانمندی دارد که از این ظرفیت در سال گذشته در شب های فرهنگی و هنری و برنامه های فرهنگی استفاده شده است و در نظر داریم از این ظرفیت بهره گرفته شود.

آن طور که او می گوید: از هنرمندان این منطقه برای حفظ، توسعه و اعتلای فرهنگ حمایت خواهد شد.

به گزارش خبرنگار مهر ، حجت الاسلام والمسلمین سید محمدعلی آل هاشم امروز در خطبه های نماز جمعه تبریز اظهار داشت: لازمه رفع محدودیت در جامعه عدالت می باشد.

وی افزود: اگر رونق اقتصادی در جامعه باشد ولی عدل اجتماعی نباشد محرومیت از جامعه رفع نمی شود و وضعیت روز به روز بد تر می شود.

نماینده ولی فقیه در آذربایجان شرقی خاطر نشان کرد: اگر عدل اجتماعی همراه با پیشرفت اقتصادی باشد معلوم است که روز به روز پیشرفت می کنیم و تمام برنامه ریزها و قانون گذارها باید به این مورد توجه کنند.

آل هاشم افزود: از اهداف مأمون از دعوت امام رضا (ع) به خراسان تبدیل مبارزات تبدیل مبارزه حاد شیعه به عرصه آرام و بی خطر، کنترل فعالیت های امام هشتم، ایجاد فاصله امام با مردم و کسب وجهه و حیثیت معنوی برای خود مامون بود.

امام جمعه تبریز ادامه داد: امام رضا (ع) با هوشمندی شرطی قرار دادند و این باعث شد با وجود امام رضا (ع) مخالفان حکومت دلگرم شدند.

آل هاشم ابراز کرد: اصلاً شایسته نیست مزار باقرخان، حاج رضا طوبی، آیت الله شهیدی و نخجوانی ها به این شکل بماند.

وی گفت: روز قلم را به تمام نویسندگان و کسانی که دست به قلم دارند تبریک می گویم و وظیفه اداره ارشاد این است که از قلم به دستان حمایت کند.

وی افزود: دیروز کتاب "قهرمانان جاوید سرزمین من" را توسط خواهر و برادر 18 ساله به من آوردند که کتاب خیلی جالبی بود و گفتند می خواهیم چاپ شود.

امام جمعه تبریز با بیان اینکه شهرداری به مشکلات کارگران مخصوصاً کارگران اتوبوس رانی رسیدگی کند گفت: اینکه نمی شود بگویند کارگران خودشان مشکل را با شرکت خصوصی حل کنند، شهرداری به مشکلات کارگران رسیدگی کند تا کارگران خدوم بتوانند خدمت کنند.

آل هاشم ابراز کرد: چرا در مبارزه با فساد باید قاطعیت داشته باشیم؟ در صورت قاطعیت با مبارزه با فساد فقط اثر اقتصادی ندارد بلکه اثر فرهنگی و اجتماعی دارد و حمایت از انقلاب را افزایش می دهد و امید به کسب و کار درست را رواج می دهد و ارزش های دینی را که حاکمیت را تقویت می کند

نماینده ولی فقیه در آذربایجان شرقی تصریح کرد: دست اندرکاران مبارزه با فساد عطر عدالت در جامعه را رواج می دهند. چرا باید دست مفسدان اقتصادی قطع شود اگرجلوی آنها گرفته نشود ریشه پیدا می کنند.

وی با بیان اینکه ویروس فساد خطرناک تر از ویروس کرونا است یادآور شد: اعتماد مردم امروز مهم ترین سرمایه نظام است.

آل هاشم گفت: حضرت آقا فرمودند کاش افرادی بتوانند مانند شهید آوینی جهاد عظیم مقابله با کرونا را روایت کنند و برای اینکه ذهن مردم متوجه این قضایا شود کار رسانه ای به معنای هنر لازم است و مردم اعتماد خود را نسبت به نظام را پیدا می کنند و موضوع کنونی کشور حل مشکلات معیشتی و فرهنگی مردم است.

کد خبر 4964724

مسائل فرهنگی سیستان وبلوچستان در گفت وگو با مدیرعامل منطقه آزاد چاپهار مریم رحمانیان

عبدالرحیم کردی، مدیرعامل منطقه آزاد چابهار، در گفت وگویی از مسائل فرهنگی- هنری و گردشگری استان تا موضوعاتی مانند نبود سالن های عمومی سینما و تئاتر در چابهار و تأثیر متناقض صنعت فیلم و فضای مجازی بر گردشگری استان صحبت کرد. مشروح گفت وگو به این شرح است.

از نگاه شما که مدت ها در بخش های مدیریتی استان سیستان وبلوچستان به ویژه در چابهار حضور دارید، نگرش مردم به فرهنگ و جایگاه هنر چگونه است؟
اساسا فرهنگ و هنر بخشی از جریان تمدن و تاریخ هر منطقه ای است که به عنوان هویت و اصالت آن منطقه همواره نیاز است از آن پاسداری و مراقبت شود. در سیستان و بلوچستان به دلیل برخی از اتفاقات تاریخی که به ویژه بعد از انقلاب رخ داده و جریاناتی که به علت موقعیت مرزی و برخی حواشی به وجود آمده موضوع فرهنگ و هنر در متن قرار نگرفته است؛ بنابراین مفهوم هنر که در این منطقه عموما در بخش موسیقی خودش را بروز داده، در این دوره ها کمتر مورد توجه قرار گرفته است! در این زمان متأسفانه هم به دلیل مرزی بودن این استان و هم جواری با افغانستان و پاکستان و همچنین سیاست های نامناسب هنری که ما در کشور داشتیم، بخش عمده ای از آن بر دوش ویترینی به نام سینماست و می توان گفت سینما بیشترین و بزرگ ترین جفا را به سیستان وبلوچستان کرده است.
چرا جفا؟ سینما همواره در معرفی فرهنگ های مختلف کوشا بوده. دلیل تان چیست؟
چون هرکجا خواسته شده صحبتی از مواد مخدر و فقر و خشونت شود، بلوچستان را به عنوان لوکیشن انتخاب کرده اند! یا یک کاراکتر بلوچ در نقش منفی را در آن فیلم نمایش داده اند.
اما برخی از فیلم ها چهره مثبتی از این استان را به نمایش گذاشته اند؛ مثل فیلم شعله ور حمید نعمت الله.
خب، این نوع فیلم ها کم هستند؛ اما اغلب تصویر نامناسب در ذهن مخاطبان در یک دوره بسیار طولانی ایجاد کرده! اما شاید به دلیل این حساسیت هایی که مردم و جوامع محلی درباره این نوع نگاه در منطقه پیدا کرده اند، خوشبختانه در سال های اخیر پرداختن به این موضوعات با وسواس و حساسیت زیادی انجام می شود و به ریشه های تاریخی بیشتر برگشته اند و به نوعی دارند آنها را احیا می کنند. در این فضا در سال های اخیر چند اتفاق خوب در حال رخ دادن است که به نظر من ارزشمند هستند: یکی اینکه به دلیل فضای مجازی تصاویر متفاوتی از آنچه سینمای ایران از بلوچستان ارائه داده بود، دست به دست چرخید و مردم دیدند که بلوچستان فقط آن چیزی نیست که در فیلم های سینمایی دیده اند؛ از کاروانسراهای قدیمی و ماشین ها و لباس هایی که سمبل قاچاق و مواد مخدر و خشونت و اسلحه است. اینجا لطافت ها و زیبایی ها خاص و طبیعت بکر خودش را دارد و از آن مهم تر دارای فرهنگ بومی است که این روزها در گردشگری مخاطبان خاص خودش را دارد. بر اساس تجربه ای که این بوم گردان در این سال ها داشته اند، نگرش عموم درباره این منطقه تغییر کرده است. در حال حاضر فیلم هایی در همین منطقه در حال فیلم برداری است یا موضوعاتی را داریم که بر اساس داستان های فرهنگی این منطقه در حال انجام شدن هستند... . گردشگری در حوزه های بوم گردی ترویج خوبی پیدا کرده و از طرف دیگر دو هنر به شدت مورد توجه قرار گفته اند که اتفاقا اصالت های این منطقه هم عموما همین دو هنر بوده اند. هنر موسیقی سیستان از اصیل ترین موسیقی های شرق ایران است و تقریبا پیچیدگی خاصی که در سازهای اصیل بلوچی وجود دارد، در مقایسه با باقی موسیقی نواحی یک شاهکار محسوب می شود و کمتر مشابهی برای آن دست کم در میان اقوام ایرانی می توان پیدا کرد. اینها به روایت و اعتبار متخصصان این امر هم قابل صحه گذاری و قابل رهگیری ا ست. خوشبختانه در این زمینه کارهای خوبی در حال انجام شدن است. به دلیل برخی آموزه های دینی در دوره ای این گونه برداشت می شد که شاید اکراهی در موسیقی وجود داشته و شاید در دوره ای با وجود علاقه ای که به این هنر داشتند، به دلیل برخی ذهنیات برآمده از تحولات در منطقه ناچار به این بودند که این علاقه را پنهان کنند یا به راحتی وارد این عرصه نشوند. خوشبختانه امروز این نگاه ها مرتفع شده اند. هنر دیگری که بسیار مورد توجه است و به نظر من یکی از سرمایه های ارزشمند فرهنگ اصیل ایرانی است، نقوش بلوچی و سوزن دوزی است که خوشبختانه بخشی با توجهات خاص سیاست گذاران و عمدتا به برکت حضور فضای مجازی و رسانه هایی که به شدت اینها را تکثیر کردند، در حال بازگشت به جایگاه خود هستند. من هم به عنوان مدیر که بخشی از سیاست گذاری این حوزه در منطقه به من مربوط می شود، معتقدم روی این اصالت ها باید کار جدی و عمیق کرد و آنها را ثبت و ضبط کرد تا مردم از هویت خودشان بتوانند آگاه شوند و به آن افتخار کنند. این هنرهای اصیل درست مثل اصالت های دیگر ایرانی است که در دوره ای از ایران به کشورهای دیگری رفته اند و آنها با مصادره کردن شان دارند از همان اصالت ها استفاده می کنند و همان ها را به ما می فروشند. معتقدم باید به این هنرهای باقی مانده که اتفاقا امتیاز ما هستند، بیش از پیش پرداخت و آنها را توسعه داد.
از جفای سینما به بلوچستان گفتید. به عنوان نمونه فیلم شبی که ماه کامل شد سال قبل اکران شد و اتفاقا توجهات زیادی را به خود جلب کرد و بازخوردهای مثبت و منفی زیادی داشت. نظر شما درباره تأثیر این فیلم بر نگاه مردم کشور به سیستان و بلوچستان چیست؟
فیلم شبی که ماه کامل شد را می توان از دو منظر و زاویه بررسی کرد. یکی محتوای فیلم و جریان های افراطی و معاند نظام و ترسیم خطی بین درون و بیرون که من از این بُعد نظر نمی دهم؛ اگرچه معتقدم تا حدی توانست این فاصله را نشان دهد؛ اما قرار بود در این فیلم تصویر بلوچ وطن دوست درون گرایی را ببینیم؛ در مقابل جریانات انحرافی و ماجراهای بیرونی که برای آنها رخ می دهد. آن قسمت بیرونی به خوبی ترسیم شد؛ اما کج سلیقگی در موارد درونی به نظر من زیاد بود. برای مثال کسانی که در مراسم های عروسی بلوچی شرکت کرده اند، می دانند که اصلا شکل و شمایل جشن های بلوچی به آن صورت نیست! یا حتی چهره هایی که در فیلم به عنوان مردم عادی بلوچستان استفاده شده بود، از نظر من نشان دهنده کج سلیقگی بود. می توانستند تصاویر بسیار جذاب تر و زیباتری را در آن تعارضی که خودشان در ابتدا مدعی بودند، نشان دهند. در واقع این تفکیک بین این دو گروه می توانست به شکل بسیار بهتری انجام بگیرد. اساسا فیلم هایی که در آنها فقر و خشونت و مواد مخدر هست، به دلیل حافظه تاریخی ما در طول این سال ها به هیچ عنوان نخواهد توانست بلوچستان را به درستی نشان دهد. ما برای اینکه بتوانیم تصویر واقعی این مردم را نشان دهیم، باید به سمت تولید فیلم های دیگری برویم. از داستان های حماسی که در این منطقه وجود دارد و در گذشته و تاریخ ثبت و ضبط شده، می توان استفاده کرد. حتی از داستان های عاشقانه ای که در این منطقه داریم؛ مثل داستان هانی و شیخ مرید یا داستان پهلوان های بلوچ و مبارزه های شان با بیگانه هایی که تلاش برای ورود به منطقه را داشتند یا داستان ها و روایات مقابله مردم با پرتغالی ها و... . معتقدم همه اینها موضوعاتی ا ست که می توان تصویر کرد. حتی همین زندگی روزمره مردم اینجا و فرهنگ و هنری که دارند و اقلیم و طبیعتی را که دارند، می توان به زیبایی تصویر کرد. موضوعاتی هستند به دور از فقر و مواد مخدر که می توانند تصویر دیگری از بلوچستان ارائه دهند. ما به این موضوع اصرار داریم؛ اگرچه مأموریت سازمان ما بیشتر اقتصادی است؛ اما خودمان را مکلف می دانیم که در حوزه فرهنگ و اجتماع هم کار کنیم. به تازگی سیاست گذاری کرده ایم که از هر فیلمی که در آن خشونت و فقر و مواد مخدر نباشد و درباره استان باشد، حمایت کنیم؛ کمااینکه چهار فیلم در حال ساخت را تشویق و حمایت کرده ایم که لوکیشن آنهادر استان است و به علت اینکه هنوز اکران نشده اند، من اسم نمی برم.
با توجه به توضیحی که درباره زیبایی و جذابیت سازها در این استان دادید، آیا مکانی برای ارائه این هنر به ویژه در چابهار وجود دارد؟ آیا سالن سینما و تئاتر در این شهر برای استفاده عموم وجود دارد؟
در بحث ترویج هنر در منطقه می توان گفت سیاست گذاران این حوزه کمتر توجه کرده اند و حتی یک پلاتوی تئاتر هم در اینجا وجود ندارد؛ اما ما به تازگی در چابهار فرهنگ سرایی به نام خانه فرهنگ کمالان را ساخته ایم که آماده افتتاح است. همچنین مجموعه سِن روبازی را برای نمایش های شبانه در یکی از مجموعه های خود پیش بینی کرده ایم و در حال ساخت است. به پروژه های سرمایه گذاری که در منطقه در حال ساخت است، تکلیف کرده ایم که در مراکز بزرگ بالای 30 هزار متر یک مجموعه سینمایی و فرهنگی نیز بسازند. تقریبا سه مجموعه سینمایی در حال ساخت و یک سِن روباز قابل بهره برداری تا پایان سال را نیز داریم. همچنین به دنبال پروژه سینما ساحلی هستیم. کار فرهنگ و هنر کار سختی است و عشق و علاقه مندی زیادی می خواهد، با توجه به اینکه عایدی ناچیزی دارد؛ بنابراین نیاز به حمایت دارد که متولیان امر باید کمک کنند و ما هم به عنوان سازمانی که اعتقاد به عمل به مسئولیت اجتماعی خود داریم، کارهای این چنینی را انجام می دهیم.
وضعیت گردشگری استان در این سال ها با توجه به تناقض تأثیر سینما و فضای مجازی چگونه بوده است ؟
تا قبل از دوره انفجار فضای مجازی قریب به اتفاق کسانی که به بلوچستان سفر می کردند، همراه با وحشتی زمینه ای بودند و اگر فرصتی پیدا می کردند که قاطی مردم بشوند، با دنیای کاملا متفاوتی برمی گشتند؛ اما امکان انعکاس این دنیای متفاوت در سطح گسترده را نداشتند. در این چند سال اخیر به ویژه از سال 93-94 به بعد با ترویج کانال ها و شبکه های مجازی و تصاویری که از طریق این فضا منتشر می شد، تأثیر بسزایی در این زمینه شاهد بودیم. برای مثال ما در سال 1394 به سختی روزی یک پرواز به چابهار داشتیم و حتی بعضی روزها اصلا پروازی نداشتیم. الان بعد از گذشت پنج سال بعضی روزها حتی تا شش پرواز هم داریم؛ یا در طول 20 سال گذشته ما فقط یک هتل در چابهار داشتیم و اساسا درخواستی برای ساخت هتل وجود نداشت؛ اما الان 9 قرارداد سرمایه گذاری برای ساخت هتل داریم که اصرار بر ساخت سریع تر آنها وجود دارد. اینها بیان کننده وجود تقاضایی ا ست که دارد عرضه خود را ایجاد می کند. از طرف دیگر بوم گردی ها توسعه یافته اند و مردم به ارائه توانایی ها و هنرهای خود مشتاق تر شده اند. باید توجه داشت که ماجرای گردشگری یک ماجرای صفر و صدی نیست که بگوییم اول گردشگر باید بیاید و بعد زیرساخت برایش فراهم شود یا برعکس. اینها هم زمان با هم در یک مسیر رفت و برگشتی باید توسعه پیدا کند. داده های ما نشان می دهد که رشد پرواز ها و سرمایه گذاری هایی که در حوزه اقامت و تفریح و رستوران در این منطقه در حال انجام است، بیان کننده افزایش توجه و تغییر نگرش مردم به صورت عام درباره تصویر قبلی ا ست که سینما با جفای خود ارائه داده بود. به نظر من الان زمان آن است که سینما دِین خود را به این مردم ادا کند.

مسائل فرهنگی سیستان وبلوچستان در گفت وگو با مدیرعامل منطقه آزاد چاپهار مریم رحمانیان

عبدالرحیم کردی، مدیرعامل منطقه آزاد چابهار، در گفت وگویی از مسائل فرهنگی- هنری و گردشگری استان تا موضوعاتی مانند نبود سالن های عمومی سینما و تئاتر در چابهار و تأثیر متناقض صنعت فیلم و فضای مجازی بر گردشگری استان صحبت کرد. مشروح گفت وگو به این شرح است.

از نگاه شما که مدت ها در بخش های مدیریتی استان سیستان وبلوچستان به ویژه در چابهار حضور دارید، نگرش مردم به فرهنگ و جایگاه هنر چگونه است؟
اساسا فرهنگ و هنر بخشی از جریان تمدن و تاریخ هر منطقه ای است که به عنوان هویت و اصالت آن منطقه همواره نیاز است از آن پاسداری و مراقبت شود. در سیستان و بلوچستان به دلیل برخی از اتفاقات تاریخی که به ویژه بعد از انقلاب رخ داده و جریاناتی که به علت موقعیت مرزی و برخی حواشی به وجود آمده موضوع فرهنگ و هنر در متن قرار نگرفته است؛ بنابراین مفهوم هنر که در این منطقه عموما در بخش موسیقی خودش را بروز داده، در این دوره ها کمتر مورد توجه قرار گرفته است! در این زمان متأسفانه هم به دلیل مرزی بودن این استان و هم جواری با افغانستان و پاکستان و همچنین سیاست های نامناسب هنری که ما در کشور داشتیم، بخش عمده ای از آن بر دوش ویترینی به نام سینماست و می توان گفت سینما بیشترین و بزرگ ترین جفا را به سیستان وبلوچستان کرده است.
چرا جفا؟ سینما همواره در معرفی فرهنگ های مختلف کوشا بوده. دلیل تان چیست؟
چون هرکجا خواسته شده صحبتی از مواد مخدر و فقر و خشونت شود، بلوچستان را به عنوان لوکیشن انتخاب کرده اند! یا یک کاراکتر بلوچ در نقش منفی را در آن فیلم نمایش داده اند.
اما برخی از فیلم ها چهره مثبتی از این استان را به نمایش گذاشته اند؛ مثل فیلم شعله ور حمید نعمت الله.
خب، این نوع فیلم ها کم هستند؛ اما اغلب تصویر نامناسب در ذهن مخاطبان در یک دوره بسیار طولانی ایجاد کرده! اما شاید به دلیل این حساسیت هایی که مردم و جوامع محلی درباره این نوع نگاه در منطقه پیدا کرده اند، خوشبختانه در سال های اخیر پرداختن به این موضوعات با وسواس و حساسیت زیادی انجام می شود و به ریشه های تاریخی بیشتر برگشته اند و به نوعی دارند آنها را احیا می کنند. در این فضا در سال های اخیر چند اتفاق خوب در حال رخ دادن است که به نظر من ارزشمند هستند: یکی اینکه به دلیل فضای مجازی تصاویر متفاوتی از آنچه سینمای ایران از بلوچستان ارائه داده بود، دست به دست چرخید و مردم دیدند که بلوچستان فقط آن چیزی نیست که در فیلم های سینمایی دیده اند؛ از کاروانسراهای قدیمی و ماشین ها و لباس هایی که سمبل قاچاق و مواد مخدر و خشونت و اسلحه است. اینجا لطافت ها و زیبایی ها خاص و طبیعت بکر خودش را دارد و از آن مهم تر دارای فرهنگ بومی است که این روزها در گردشگری مخاطبان خاص خودش را دارد. بر اساس تجربه ای که این بوم گردان در این سال ها داشته اند، نگرش عموم درباره این منطقه تغییر کرده است. در حال حاضر فیلم هایی در همین منطقه در حال فیلم برداری است یا موضوعاتی را داریم که بر اساس داستان های فرهنگی این منطقه در حال انجام شدن هستند... . گردشگری در حوزه های بوم گردی ترویج خوبی پیدا کرده و از طرف دیگر دو هنر به شدت مورد توجه قرار گفته اند که اتفاقا اصالت های این منطقه هم عموما همین دو هنر بوده اند. هنر موسیقی سیستان از اصیل ترین موسیقی های شرق ایران است و تقریبا پیچیدگی خاصی که در سازهای اصیل بلوچی وجود دارد، در مقایسه با باقی موسیقی نواحی یک شاهکار محسوب می شود و کمتر مشابهی برای آن دست کم در میان اقوام ایرانی می توان پیدا کرد. اینها به روایت و اعتبار متخصصان این امر هم قابل صحه گذاری و قابل رهگیری ا ست. خوشبختانه در این زمینه کارهای خوبی در حال انجام شدن است. به دلیل برخی آموزه های دینی در دوره ای این گونه برداشت می شد که شاید اکراهی در موسیقی وجود داشته و شاید در دوره ای با وجود علاقه ای که به این هنر داشتند، به دلیل برخی ذهنیات برآمده از تحولات در منطقه ناچار به این بودند که این علاقه را پنهان کنند یا به راحتی وارد این عرصه نشوند. خوشبختانه امروز این نگاه ها مرتفع شده اند. هنر دیگری که بسیار مورد توجه است و به نظر من یکی از سرمایه های ارزشمند فرهنگ اصیل ایرانی است، نقوش بلوچی و سوزن دوزی است که خوشبختانه بخشی با توجهات خاص سیاست گذاران و عمدتا به برکت حضور فضای مجازی و رسانه هایی که به شدت اینها را تکثیر کردند، در حال بازگشت به جایگاه خود هستند. من هم به عنوان مدیر که بخشی از سیاست گذاری این حوزه در منطقه به من مربوط می شود، معتقدم روی این اصالت ها باید کار جدی و عمیق کرد و آنها را ثبت و ضبط کرد تا مردم از هویت خودشان بتوانند آگاه شوند و به آن افتخار کنند. این هنرهای اصیل درست مثل اصالت های دیگر ایرانی است که در دوره ای از ایران به کشورهای دیگری رفته اند و آنها با مصادره کردن شان دارند از همان اصالت ها استفاده می کنند و همان ها را به ما می فروشند. معتقدم باید به این هنرهای باقی مانده که اتفاقا امتیاز ما هستند، بیش از پیش پرداخت و آنها را توسعه داد.
از جفای سینما به بلوچستان گفتید. به عنوان نمونه فیلم شبی که ماه کامل شد سال قبل اکران شد و اتفاقا توجهات زیادی را به خود جلب کرد و بازخوردهای مثبت و منفی زیادی داشت. نظر شما درباره تأثیر این فیلم بر نگاه مردم کشور به سیستان و بلوچستان چیست؟
فیلم شبی که ماه کامل شد را می توان از دو منظر و زاویه بررسی کرد. یکی محتوای فیلم و جریان های افراطی و معاند نظام و ترسیم خطی بین درون و بیرون که من از این بُعد نظر نمی دهم؛ اگرچه معتقدم تا حدی توانست این فاصله را نشان دهد؛ اما قرار بود در این فیلم تصویر بلوچ وطن دوست درون گرایی را ببینیم؛ در مقابل جریانات انحرافی و ماجراهای بیرونی که برای آنها رخ می دهد. آن قسمت بیرونی به خوبی ترسیم شد؛ اما کج سلیقگی در موارد درونی به نظر من زیاد بود. برای مثال کسانی که در مراسم های عروسی بلوچی شرکت کرده اند، می دانند که اصلا شکل و شمایل جشن های بلوچی به آن صورت نیست! یا حتی چهره هایی که در فیلم به عنوان مردم عادی بلوچستان استفاده شده بود، از نظر من نشان دهنده کج سلیقگی بود. می توانستند تصاویر بسیار جذاب تر و زیباتری را در آن تعارضی که خودشان در ابتدا مدعی بودند، نشان دهند. در واقع این تفکیک بین این دو گروه می توانست به شکل بسیار بهتری انجام بگیرد. اساسا فیلم هایی که در آنها فقر و خشونت و مواد مخدر هست، به دلیل حافظه تاریخی ما در طول این سال ها به هیچ عنوان نخواهد توانست بلوچستان را به درستی نشان دهد. ما برای اینکه بتوانیم تصویر واقعی این مردم را نشان دهیم، باید به سمت تولید فیلم های دیگری برویم. از داستان های حماسی که در این منطقه وجود دارد و در گذشته و تاریخ ثبت و ضبط شده، می توان استفاده کرد. حتی از داستان های عاشقانه ای که در این منطقه داریم؛ مثل داستان هانی و شیخ مرید یا داستان پهلوان های بلوچ و مبارزه های شان با بیگانه هایی که تلاش برای ورود به منطقه را داشتند یا داستان ها و روایات مقابله مردم با پرتغالی ها و... . معتقدم همه اینها موضوعاتی ا ست که می توان تصویر کرد. حتی همین زندگی روزمره مردم اینجا و فرهنگ و هنری که دارند و اقلیم و طبیعتی را که دارند، می توان به زیبایی تصویر کرد. موضوعاتی هستند به دور از فقر و مواد مخدر که می توانند تصویر دیگری از بلوچستان ارائه دهند. ما به این موضوع اصرار داریم؛ اگرچه مأموریت سازمان ما بیشتر اقتصادی است؛ اما خودمان را مکلف می دانیم که در حوزه فرهنگ و اجتماع هم کار کنیم. به تازگی سیاست گذاری کرده ایم که از هر فیلمی که در آن خشونت و فقر و مواد مخدر نباشد و درباره استان باشد، حمایت کنیم؛ کمااینکه چهار فیلم در حال ساخت را تشویق و حمایت کرده ایم که لوکیشن آنهادر استان است و به علت اینکه هنوز اکران نشده اند، من اسم نمی برم.
با توجه به توضیحی که درباره زیبایی و جذابیت سازها در این استان دادید، آیا مکانی برای ارائه این هنر به ویژه در چابهار وجود دارد؟ آیا سالن سینما و تئاتر در این شهر برای استفاده عموم وجود دارد؟
در بحث ترویج هنر در منطقه می توان گفت سیاست گذاران این حوزه کمتر توجه کرده اند و حتی یک پلاتوی تئاتر هم در اینجا وجود ندارد؛ اما ما به تازگی در چابهار فرهنگ سرایی به نام خانه فرهنگ کمالان را ساخته ایم که آماده افتتاح است. همچنین مجموعه سِن روبازی را برای نمایش های شبانه در یکی از مجموعه های خود پیش بینی کرده ایم و در حال ساخت است. به پروژه های سرمایه گذاری که در منطقه در حال ساخت است، تکلیف کرده ایم که در مراکز بزرگ بالای 30 هزار متر یک مجموعه سینمایی و فرهنگی نیز بسازند. تقریبا سه مجموعه سینمایی در حال ساخت و یک سِن روباز قابل بهره برداری تا پایان سال را نیز داریم. همچنین به دنبال پروژه سینما ساحلی هستیم. کار فرهنگ و هنر کار سختی است و عشق و علاقه مندی زیادی می خواهد، با توجه به اینکه عایدی ناچیزی دارد؛ بنابراین نیاز به حمایت دارد که متولیان امر باید کمک کنند و ما هم به عنوان سازمانی که اعتقاد به عمل به مسئولیت اجتماعی خود داریم، کارهای این چنینی را انجام می دهیم.
وضعیت گردشگری استان در این سال ها با توجه به تناقض تأثیر سینما و فضای مجازی چگونه بوده است ؟
تا قبل از دوره انفجار فضای مجازی قریب به اتفاق کسانی که به بلوچستان سفر می کردند، همراه با وحشتی زمینه ای بودند و اگر فرصتی پیدا می کردند که قاطی مردم بشوند، با دنیای کاملا متفاوتی برمی گشتند؛ اما امکان انعکاس این دنیای متفاوت در سطح گسترده را نداشتند. در این چند سال اخیر به ویژه از سال 93-94 به بعد با ترویج کانال ها و شبکه های مجازی و تصاویری که از طریق این فضا منتشر می شد، تأثیر بسزایی در این زمینه شاهد بودیم. برای مثال ما در سال 1394 به سختی روزی یک پرواز به چابهار داشتیم و حتی بعضی روزها اصلا پروازی نداشتیم. الان بعد از گذشت پنج سال بعضی روزها حتی تا شش پرواز هم داریم؛ یا در طول 20 سال گذشته ما فقط یک هتل در چابهار داشتیم و اساسا درخواستی برای ساخت هتل وجود نداشت؛ اما الان 9 قرارداد سرمایه گذاری برای ساخت هتل داریم که اصرار بر ساخت سریع تر آنها وجود دارد. اینها بیان کننده وجود تقاضایی ا ست که دارد عرضه خود را ایجاد می کند. از طرف دیگر بوم گردی ها توسعه یافته اند و مردم به ارائه توانایی ها و هنرهای خود مشتاق تر شده اند. باید توجه داشت که ماجرای گردشگری یک ماجرای صفر و صدی نیست که بگوییم اول گردشگر باید بیاید و بعد زیرساخت برایش فراهم شود یا برعکس. اینها هم زمان با هم در یک مسیر رفت و برگشتی باید توسعه پیدا کند. داده های ما نشان می دهد که رشد پرواز ها و سرمایه گذاری هایی که در حوزه اقامت و تفریح و رستوران در این منطقه در حال انجام است، بیان کننده افزایش توجه و تغییر نگرش مردم به صورت عام درباره تصویر قبلی ا ست که سینما با جفای خود ارائه داده بود. به نظر من الان زمان آن است که سینما دِین خود را به این مردم ادا کند.

به گزارش خبرگزاری فارس از اهواز، در 28 خردادماه سال جاری با برگزاری انتخابات الکترونیکی توسط معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد، اعضای جدید خانه مطبوعات خوزستان برای دوره جدید مشخص شدند.

انتخابات خانه مطبوعات اگرچه به علت فرآیند غلط عضوگیری ها، بدون شرکت بسیاری از خبرنگاران برگزار شد اما پس از آن هم و با انتخاب هیئت مدیره جدید از همان ابتدا تنش ها در خانه به اوج رسید و در فضای مجازی اطراف مختلف یکدیگر را به نقض قانون متهم می کردند.

مدیرکل ارشاد اسلامی نیز در پی این اتفاقات گفت: پیشکسوتان و نیروهای قدیمی و ارزشی رسانه که وارد صحنه انتخابات می شوند نباید با برخی هجمه ها موجبات دلزدگی و خدای ناکرده هتک حرمت آنان فراهم شود، زیرا این افراد سرمایه های رسانه هستند.

بعد از انتخابات هیئت مدیره ، افتخار فرج با رای 6 نفر از 7 عضو هیئت مدیره به عنوان مدیرعامل خانه مطبوعات انتخاب شد که با مخالفت تعدادی از اهالی مطبوعات مواجه شد.

حواشی خانه مطبوعات به اینجا ختم نشد و به علت فشارهای وارد شده، فردی دیگری با رای 4 نفر از اعضا به این سمت برگزیده شد که مخالفت ها این بار بیشتر شنیده می شود و مخالفان این انتخاب به شخص مدیر جدید و روند کار و تبانی برای حذف مدیر سابق منتقد هستند.

آنها می گویند مدیر نباید به جایگاه خانه مطبوعات خدشه وارد کند و کسی انتخاب شود که ضمن برخورداری از صلاحیت فردی و حسن تجربه و رفتار، سابقه اهانت به خبرنگاران ندارد و به خوبی مدافع حقوق تضییع شده آنها باشد.

تنش ها در خانه مطبوعات به جایی رسیده که احتمال استعفای اعضای هیئت مدیره به گوش می رسد و خبرنگاران بر لزوم دخالت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی برای حل و فصل ماجرا تاکید می کنند.

به گزارش خبرگزاری فارس، عملکرد خانه مطبوعات در دوره های گذشته و روند عضوگیری های آن همواره محل انتقاد خبرنگاران و به ویژه خبرگزاری ها بوده است.

انتهای پیام/

هنرمندان تئاتر یکی از اقشاری هستند که پس از شیوع کرونا درآمد آن ها از این راه به طور کامل از بین رفت و به صفر رسید. از ابتدای شیوع کرونا تاکنون بسیاری از مشاغل آسیب دیدند، اما با برداشته شدن محدودیت ها، به مرور فعالیت شغلی گروه های مختلف از سر گرفته شد و وارد عرصه فعالیت شدند. اما در این بین گروه های شغلی وابسته به فرهنگ و هنر به دلیل خارج شدن فرهنگ و هنر از سبد اقتصادی خانواده ها و همچنین ترس ناشی از شیوع کرونا، کماکان در حال زیان دادن هستند و فعالیتی ندارند.

تعدادی از هنرمندان و پیشکسوتان تئاتر مازندران همراه با رئیس انجمن هنرهای نمایشی این استان امروز چهارشنبه با دعوت از عباس زارع مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران و علی بابایی کارنامی نماینده مردم ساری و میاندورود و سخنگوی کمیسیون اجتماعی مجلس برای حضور در یک نشست هم اندیشی، برخی خواسته های خود را برای بهتر شدن اوضاع تئاتر مطرح کردند.

رئیس انجمن هنرهای نمایشی مازندران با اشاره به برخی نشست های برگزار شده با مسئولان استان اظهار کرد: متأسفانه بعضی وعده های داده شده درباره تئاتر استان هنوز به سرانجامی نرسیده است. پارسال استاندار مازندران دستوری مبنی بر ملزم شدن برخی از سرمایه گذاران بخش خصوصی برای حمایت از تئاتر صادر کرد که هنوز این وعده حمایتی به سرانجام نرسیده است.

یاسر محمودی برنتی اظهار کرد: انجمن هنرهای نمایشی مازندران هنوز مستأجر اداره کل فرهنگ و ارشاد است و حتی در اولین نیازهای تجهیزاتی و اداری و همچنین برای انجام تبلیغات تئاتر در محیط شهرها نیز همواره با مشکل مواجه است.

وی به مشکلات تئاتری ها در دوران شیوع کرونا نیز اشاره کرد و ضمن درخواست پیگیری برای تخصیص اعتبارات حمایتی ویژه این قشر گفت: شنیده هایی مبنی بر واریز 5 میلیارد تومان اعتبار حمایتی از گروه های تئاتر به حساب مرکز هنرهای نمایشی از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مطرح است که در صورت واقعیت داشتن انتظار داریم سهم استان ها و به ویژه مازندران از این اعتبار بیشتر شود. با پیگیری هایی که انجام دادیم تا کنون فقط 10 میلیون تومان به انجمن هنرهای نمایشی این استان اختصاص داده شد که سهم هر گروه تئاتر در استان از این اعتبار 380 هزار تومان شد.

در این نشست تعدادی از پیشکسوتان تئاتر نیز مشکلات و مسائل این هنر در مازندران را مطرح کردند و خواستار رسیدگی و توجه مسئولان استان به شرایط کنونی هنرمندان تئاتر مازندران شدند.

علی بابایی کارنامی نماینده مردم ساری و میاندورود در مجلس شورای اسلامی با بیان این که متأسفانه در میان حجم انبوه مشکلات اقتصادی جامعه از حوزه فرهنگ غافل شدیم، گفت: با این که مقام معظم رهبری در همه پیام ها و اظهارات شان بر توجه به فرهنگ تأکید دارند، در تصمیم گیری ها کمتر به این حوزه توجه می شود.

وی با بیان این که معتقدم به فرهنگ ظلم شده است، اظهار کرد: تمام بندهای بودجه ای سال 99 را مطالعه کردم. متأسفانه به پیوست فرهنگی بودجه های تعیین شده هیچ توجهی نشده است. یعنی از 475 هزار میلیارد تومان بودجه عمومی دریغ از یک بند که بگوید برای این بخش پیوست فرهنگی در نظر گرفته شده است و باید درصدی از بودجه به مسائل فرهنگی اختصاص یابد. مرکز پژوهش های مجلس و کمیسیون فرهنگی باید در این زمینه ورود کنند.

سخنگوی کمیسیون اجتماعی مجلس: عجیب است که نمایندگان برآمده از حوزه فرهنگ هم هیچ گرایشی به کمیسیون فرهنگی ندارند.

بابایی با انتقاد از نمایندگان مجلس به دلیل بی توجهی به کمسیون فرهنگی اظهار کرد: در تمام ادوار مجلس کمیسیون فرهنگی دور از نگاه نمایندگان بود. من به عنوان نماینده قشر کارگران در مجلس حضور یافتم و از ابتدا گرایشم به حضور در کمیسیون های مرتبط با حوزه اجتماعی و اقتصادی بود. اما عجیب است که نمایندگان برآمده از حوزه فرهنگ هم هیچ گرایشی به کمیسیون فرهنگی ندارند. حتی نمایندگانی که از بدنه آموزش و پرورش هستند هم به سمت کمیسیون آموزش گرایش ندارد. این یک آسیب جدی است که باید بررسی و برطرف شود.

سخنگوی کمیسیون اجتماعی مجلس ضمن اعلام آمادگی برای برگزاری جلسات بیشتر با هنرمندان گفت: قرار نیست که تمام مشکلات جامعه را در مدتی کوتاه حل کنیم. اما می توانیم با همین نشست ها به صورت ماهانه گام های هرچند کوچک برای رفع مشکلات برداریم.

بابایی کارنامی درباره تکمیل پروژه تالار مرکزی ساری نیز اظهار کرد: بهره برداری از این تالار در تعهد دولت است که باید امسال انجام شود. همچنین همراه با دیگر نماینده حوزه انتخابیه پیگیر دریافت اعتبار برای تکمیل کتابخانه مرکزی ساری نیز هستیم.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران نیز در این نشست به برخی اقدامات انجام شده برای حمایت از گروه های هنری استان اشاره کرد و خواستار هماهنگی بیشتر گروه های هنری برای بیان مطالبات از مسئولان ملی شد.

عباس زارع اظهار کرد: تلاش زیادی کردیم تا بتوانیم بخشی از مشکل تئاتر مازندران را حل کنیم. تا کنون توانستیم بخش قابل توجهی از معوقات شورای نظارت بر نمایش مازندران که از سال 1397 باقی مانده بود را پرداخت کنیم و همچنان پیگیر حل مشکلات این گروه ها هستیم.

وی افزود: متأسفانه کرونا آسیب زیادی به حوزه فرهنگ و هنر و به ویژه هنرمندان تئاتر وارد کرد. هنرمندان تئاتر استان همچنان با این وضعیت مدارا می کنند، اما در تلاش هستیم که مبلغی را برای کمک به گروه های نمایشی تأمین کنیم. ضمن این که به خاطر داشته باشیم تنها متولی حوزه نمایش فرهنگ و ارشاد نیست. همه دستگاه های فرهنگی در این زمینه مسئولیت دارند و باید کمک کنند.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران: از مسئولان ارشد و نمایندگان استان انتظار داریم که بخشی از اعتبار 6 میلیارد تومانی برای حمایت از مشاغل خانگی در مازندران را به گروه های شغلی زیرمجموعه فرهنگ و هنر اختصاص دهند.

این مسئول با گلایه از کمبود اعتبار این اداره کل خاطرنشان کرد: کل بودجه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران یک میلیارد و 600 میلیون تومان است که حدود 250 تا 300 میلیون تومان آن در سال صرف هدیه خبرنگاران و برگزاری مراسم سالانه روز خبرنگار می شود. یک ششم بودجه فرهنگی سال هم برای کمک به گروه های تئاتر در نظر گرفته می شود.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران تصریح کرد: بخش خصوصی باید نگاهش به حوزه فرهنگ و هنر را تغییر دهد و برای حمایت از این بخش وارد عرصه شود. ما هم اعتقاد داریم که باید زیرساخت های اقتصادی برای هنرمندان تئاتر فراهم باشد تا در مسیر تولید اثر با کیفیت دغدغه های مسائل مالی روزمره را نداشته باشند. اما توان مالی اداره کل محدود است و نمی تواند همه گروه ها را حمایت مالی کند. در حوزه رسانه ها و سایر بخش های فرهنگی نیز چنین دیدگاهی داریم. اگر رسانه های ما دغدغه مالی نداشته باشند راحت تر می توانند به نقد مدیران بپردازند.

زارع به تصویب اعتبار 6 میلیارد تومانی برای حمایت از مشاغل خانگی در مازندران اشاره کرد و افزود: از مسئولان ارشد و نمایندگان استان انتظار داریم که بخشی از این اعتبار را به گروه های شغلی زیرمجموعه فرهنگ و هنر اختصاص دهند. در صورتی که این امر محقق شود قول می دهیم 50 درصد از اعتبار اختصاص یافته را با نظر انجمن هنرهای نمایشی در اختیار گروه های تئاتر استان قرار دهیم.

مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران از بی توجهی شورای اجتماعی وزارت کشور به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انتقاد کرد و گفت: از نمایندگان مجلس می خواهیم که پیگیر افزایش سهم وزارت فرهنگ و ارشاد از شورای اجتماعی وزارت کشور باشند. شورای اجتماعی وزارت کشور یکی از مراجعی است که می توان از آن برای تخصیص اعتبار کمک گرفت. اما متأسفانه میزان تخصیص بودجه از این شورا به یک دستگاه فرهنگی استانی در مازندران از اعتباری که برای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اختصاص داده شد بسیار بیشتر است.

زارع افزود: گلایه آمیز است که یک دستگاه فرهنگی در مازندران از شورای اجتماعی وزارت کشور یک میلیارد و 600 میلیون تومان اعتبار دریافت کند و در عین حال سهم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از این شورا 500 میلیون تومان باشد که از این 500 میلیون تومان هم 26 میلیون تومان به اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران اختصاص یافت.

وی درباره ادعای مطرح شده از سوی رئیس انجمن هنرهای نمایشی مازندران مبنی بر واریز پنج میلیارد تومان به حساب مرکز هنرهای نمایشی برای حمایت از گروه های تئاتر کشور اظهار داشت: ابتدا باید صحت و سقم واریز این اعتبار و سپس سرفصل های تعیین شده برای آن مشخص شود

این مسئول خاطرنشان کرد: قطعا هر بودجه ای سرفصل هایی دارد. با پیگیری هایی که کردیم گفته شده هنوز مبلغی واریز نشده و در صورت واریز هم شامل چند سرفصل مرتبط با تئاتر از جمله هزینه برگزاری جشنواره تئاتر فجر و پرداخت هزینه های شورای نظارت بر نمایش می شود. در صورتی که تمام این مبلغ مربوط به حمایت از گروه های تئاتر باشد قطعا ما هم پیگیر حقوق گروه های تئاتر مازندران خواهیم بود.

مازندران 38 گروه ثبت شده در طرح استقرار گروه های نمایشی دارد که از این تعداد 26 گروه در دسته ج یا گروه های کوچک، 11 گروه در دسته ب یا گروه های متوسط و یک گروه هم در دسته الف یا گروه های بزرگ قرار دارند.

از زمان شیوع کرونا تمام اجرای گروه های نمایشی لغو و فعالیت آموزشگاه های تئاتر نیز ممنوع شد و پس از اعلام مجاز بودن فعالیت آموزشگاه ها نیز استقبالی از سوی خانواده ها برای حضور فرزندان شان در آموزشگاه ها دیده نشد.

به گزارش خبرنگار ایمنا ، اندیشمندان در طول تاریخ برای هنر نمایش یا تئاتر وجوه مختلفی را متصور بوده اند، اما یکی از بحث برانگیزترین و مهم ترین آن ها وجه اجتماعی آن است. تئاتر به سبب زنده و به روز بودن و گذرا بودن شباهت بسیاری به رویدادهای روزمره زندگی دارد، اتفاقی می افتد، شخصیت ها کنار هم حضور پیدا می کنند، دیالوگی برقرار می شود و تمام؛ تمام یعنی تکرار نمی شود ولی سخن و خاطره آن می ماند. این وجه از نمایش شاید با کمی اغماض در ایران مغفول مانده و یا اصحاب هنر و نقد با احتیاط سراغ آن می روند.

درباره وجهه اجتماعی تئاتر و تأثیر آنچه در دوران نبود رسانه های صوتی و تصویری و چه اکنون در شرایطی که دنیا گرفتار مقوله پیچیده و گمنامی به نام کرونا شده سخن بسیار گفته شده است. شیوع ویروس کرونا به طور کلی شرایط جامعه هنری به خصوص تئاتر که نفس به نفس با تماشاگر اجرا می شود را تحت تأثیر قرار داده. حتی بسیاری از متعصب ترین فعالان عرصه تئاتر نیز رو به مدیوم های دیگر برای اجرا و گذران زندگی آورده اند.

یسنا پورسینا یکی از کارگردانان تئاتر ایران است که پس از شیوع ویروس کرونا پس از چند سال دوری از عرصه تصویر، به دنیای فیلمسازی برگشت و سریالی برای پخش در شبکه های اجتماعی ساخت. "سفرهای بی بیلیت " نام سریالی است که در قسمت های 10 دقیقه تولید و ساخته شده تا بلکه در دنیای بی در و پیکر مجازی بتواند کمی از فرهنگ از دست رفته را احیا کند.

پورسینا فعالیت خود را در اصفهان آغاز کرد و برای تحصیل در رشته تئاتر به تهران رفت. مهاجرت موقت او به پایتخت تبدیل به اقامتی دائمی شد، او در تهران با بسیاری از افراد سرشناس کار تئاتر انجام داد و نمایش های موفقی روی صحنه برد. اما دوام این کوچ را کرونا شکست و پورسینا بار دیگر به اصفهان بازگشت، بازگشتی موقت که حاصل ساخت "سفرهای بی بیلیت " بود؛ سریالی اینستاگرامی که با تیم حرفه ای ساخته شده و جنسی متفاوت نسبت به دیگر محصولات اینستاگرامی دارد. مشروح گفت وگوی خبرنگار ایمنا با یسنا پورسینا را می توانید در ادامه بخوانید:

بسیاری از تئاتری ها معتقدند که تئاتر را نمی توان به فضای مجازی آورد؛ شما تا چه اندازه با این نظر موافق هستید؟

تئاتری ها تعصب وحشتناکی روی اجرای صحنه ای دارند و گارد آن ها در مقابل فضاهایی مانند اینستاگرام به شدت بسته بود. اما این شرایط باعث شد که حتی متعصب ترین فعالان تئاتر هم به فضای مجازی بیایند و فعالیت های مشابه انجام دهند. یک تئاتری هیچ گاه نمی پذیرد که تئاتر را از روی صحنه به فضایی مانند اینستاگرام بیاورد، حتی بسیاری به انتشار فیلم تئاترها هم اعتقادی ندارند. به طور کلی تئاتری ها با این قضیه کنار نمی آمدند و معتقد بودند تئاتر باید نفس به نفس در مقابل مخاطب اجرا شود. خود من نیز تعصب شدیدی روی اجرای صحنه ای تئاتر داشتم و اگر کسی درخواست فیلم تئاتر از من داشت، این درخواست مانند ناسزا بود. بحران کرونا نشان داد که می شود نوع جدیدی از نمایش و تئاتر را به مخاطبان بیشتری در فضای مجازی ارائه داد.

مخاطب محتوای مجازی و اینستاگرامی با مخاطب تئاتر بسیار متفاوت است؛ این تفاوت را چگونه پوشش دادید؟

دقیقاً. مخاطب اینستاگرام هرکسی می تواند باشد و لازمه آن دارا بودن یک گوشی هوشمند است. بنابراین در اینستاگرام می توان تأثیر بیشتری روی مردم گذاشت. نمی توان دقیقاً از فرمت تئاتر در تولید محتوا برای اینستاگرام استفاده کرد، اما می توان مولفه هایی از تئاتر را در فضای مجازی آورد و بر مخاطب بسیار گسترده تری نسبت به اجرای صحنه ای تأثیر گذاشت.

سرنوشت سریال های اینستاگرامی را چطور ارزیابی می کنید؟

سریال های اینستاگرامی با کاری که ما کردیم بسیار متفاوت است. برخی از آن ها با یک دوربین و یک شخص به اصطلاح بازیگر، با مبتذل ترین محتواها دنبال کننده جذب می کنند. اینکه یک نفر با یک گوشی هوشمند و بدون هیچ فیلمنامه و برنامه ای برای مخاطبان بسیار گسترده محتوا تولید کند، آزار دهنده است. با این حال کسانی بودند که سعی کردند این سنت را بشکنند. اولین کسی که در اصفهان به این سمت رفت یکی از تئاتری های شهر بود که نتوانست آن طور که باید مخاطب جذب کند. طبیعی است که اولین افرادی که وارد این راه شوند، قربانی خواهند شد.

پس از تجربه های موفق در تهران و کار کردن با افراد سرشناس تئاتر در آنجا، چه شد که تصمیم بر بازگشت به اصفهان گرفتید؟

همه چیز در اصفهان برای من بسیار خوب پیش رفت و خیلی زود به آنچه که می خواستم رسیدم. پس از کسب موفقیت هایی در تئاتر اصفهان، احساس کردم سقف اصفهان پر شده و باید از این شهر به تهران بروم. اصفهان شهر من است و فضای تئاتر این شهر را حتی زمانی که تهرانم، به دقت رصد می کنم. هر سری که از تهران به اصفهان بازمی گشتم متوجه افول و پسرفت تئاتر اصفهان می شدم. کسانی که انتظار می رفت کار خوب در اصفهان انجام دهند، روز به روز ضعیف تر شدند. هرچه در این مدت تئاتر تهران به پیش رفت، در عوض تئاتر اصفهان عقبگرد داشت.

یکی از دلایلی که به اصفهان بازگشتم همین مساله بود. به این نتیجه رسیدم که هرچه کار نکنیم این روند در اصفهان ادامه پیدا می کند تئاتر حرفه ای روز به روز کم رنگ تر خواهد شد. با این حال همچنان زندگی من در تهران است، زیرا باید یاد بگیرم. متأسفانه فضای یادگیری در اصفهان وجود ندارد و تعداد زیادی از آدم های اینجا در راستای ارتقای خود تلاش نمی کنند.

آیا دلیل اینکه "فضای یادگیری در اصفهان وجود ندارد" را نبود فضای آکادمیک تخصصی معتبر تئاتر در شهر می دانید؟

در حال حاضر مراکز آموزشی تئاتر در شهر وجود دارد، اما باید دید چه کسانی آنجا مشغول تدریس هستند و اینکه آیا این افراد صلاحیت این کار را دارند یا خیر؟ اگر یک مرکز درستی ایجاد شود، شاید بتواند وضعیت تئاتر شهر را تکانی بدهد.

دلیل اصلی کوچ هنرمندان اصفهانی به تهران را چه چیز می دانید؟

مدیریت بسیار اهمیت دارد، متولیان هنر در اصفهان و طور کلی شهرستان ها ارتباط خوبی با هنرمندان ندارند. برخوردی که با هنرمند در ادارات کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و مرکز هنرهای نمایشی تهران می شود، قابل قیاس با شهرستان نیست. همه آدم هایی که در اداره ای مانند مرکز هنرهای نمایشی نشستند متخصص اند و در حوزه نمایش و تئاتر کار کرده اند به نظر می رسد مسئولان تهران دغدغه مند هستند، اما در شهرستان ها یک نفر تنها خود را موظف به انجام کار اداری روزمره می داند.

یعنی برای جوان اصفهانی در تئاتر اصفهان جای رشد وجود ندارد؟

خیر وجود ندارد، زیرا به آن معنا تئاتری در اصفهان نداریم. زمانی که فضایی برای آموزش وجود ندارد، تازه کارها کجا بروند و از چه کسانی یاد بگیرند؟ اگر فضایی برای آموزش با اساتید بزرگ وجود داشت، اتفاقات خوبی برای تئاتر این شهر رخ می داد. برخی روندهای آموزشی در اصفهان اشتباه است، به عنوان مثال یک کارگاه با یک استاد بزرگ از تهران در اصفهان برگزار می کنند، اما پس از اتمام کارگاه ارتباط قطع می شود. تلاش من بر این است با برگزاری ورکشاپ های آموزشی، از شرکت کنندگان آن در تولیداتم استفاده کنم. این روند شاید بتواند به کشف استعدادهای جدید در شهر کمک کند.

کد خبر 431640

به گزارش خبرگزاری برنا در اصفهان؛ هشتم تیرماه خبر درگذشت محمدرضا اعرابی، خواننده جوان اصفهانی از رسانه های رسمی منتشر و مراسم خاکسپاری این خواننده جوان که در سن 38 سالگی و بر اثر ابتلا به بیماری کرونا جان خود را از دست داده بود در سکوت خبری و در قطعه 54 باغ رضوان برگزار شد.

پس از گذشت چهار روز از مراسم خاکسپاری، طبق گفته اطرافیان اعلام شد، جنازه دیگری به جای پیکر مرحوم محمدرضا اعرابی به خاک سپرده شده است که این ادعا توسط روابط عمومی سازمان آرامستان های شهرداری اصفهان تایید شد.

رعایت پروتکل های بهداشتی باعث خطا شد

آرش نجیمی، سخنگوی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، در گفت و گو با خبرنگار برنا در اصفهان، ضمن تایید نهایی این خبر گفت: متاسفانه اشتباهی در سرد خانه بیمارستان خورشید اتفاق افتاد و به دنبال آن، اشتباهی از طرف خانواده مرحوم در زمان شناسایی و تحویل جنازه و همچنین خطایی در آرامستان رخ داده است که باعث شده در لحظات آخر جسد فرد دیگری به جای پیکر مرحوم محمدرضا اعرابی به خاک سپرده شود.

وی ادامه داد: خانواده مرحوم پس از شناسایی و تحویل جنازه از تشخیص جازه اطمینان داشته و برگه سردخانه را نیز امضا کرده اند اما به دلیل رعایت پروتکل های بهداشتی خطایی از جانب همه افراد صورت گرفته است.

نجیمی با بیان اینکه پس از گذشت چند روز از مراسم خاکسپاری، خانواده هر دو متوفی متوجه این موضوع می شوند، تصریح کرد: هر متوفی مرد بوده و به دلیل بیماری کرونا جان خود را از دست داده و تشابه اسمی داشته اند. هر دو خانواده داغدار پس از اطلاع از این موضوع اعلام رضایت کرده و پیکر مرحوم محمدرضا اعرابی تحویل خانواده شده و امروز صبح در باغ رضوان به خاک سپرده خواهد شد.

تلاش زیادی برای دفن مرحوم در قطعه نام آوران کردیم

مهدی مزورعی، رئیس کمسیون فرهنگی شورای اسلامی شهر اصفهان در ارتباط با مراسم خاکسپاری مرحوم اعرابی، گفت: زمانی که خبر جابجایی جنازه را شنیدم بسیار متاسف شدم. از جانب شورای شهر و با ورود رئیس شورای اسلامی شهر اصفهان و معاون فرهنگی شهردار، تلاش بسیاری شد تا مرحوم اعرابی در قطعه هنرمندان آرام بگیرد اما با توجه به برخی از آیین نامه های اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، مرحوم اعرابی واجد شرایط نبود و با دفن مرحوم در قطعه هنرمندان موافقت نشد، که جای تاسف دارد.

وی ادامه داد: محمدرضا اعرابی خواننده صاحب سبک و دارای شهرتی بود که حق داشت در قطعه هنرمندان به خاک سپرده شود؛ اما آیین نامه های اداره کل فرهنگ و ارشاد قانونی است که در مقابل آن اعتراضی نخواهیم داشت.

به ما می گویند مطرب!

مصطفی برزنده، پیشکسوت عرصه آواز با اشاره به مخالفت اداره کل فرهنگ و ارشاد با دفن پیکر مرحوم اعرابی در قطعه هنرمندان گفت: محمدرضا اعرابی شش سال برای مردم خواند اما حالا که از این دنیا رفت، کسی قبول نکرد او در قطعه هنرمندان دفن شود. او از پنج سالگی شاگرد من بود و حق هنرمندی با این اخلاق و معلومات این نبود که چهارروز در سردخانه بماند و آخر سر بگویند اشتباهی صورت گرفته و جنازه دیگری به جای مرحوم اعرابی به خاک سپرده شده است.

وی ادامه داد: به گوشم رسیده است که با وجود تمام رفت و آمدها به اداره کل فرهنک و ارشاد، هیچ موافقتی صورت نگرفته است، اصلا آنها ما را هنرمندان نمیدانند به ما را به مطرب می شناسند؛ این رفتار حق محمد اعرابی نبود.

برزنده ادامه داد: مرحوم اعرابی کنسرتی را دو سال گذشته با مجوز اداره کل فرهنگ و ارشاد در استان اصفهان برگزار کرد اما اکنون که دست او از دنیا کوتاه است، دست های پشت پرده مانع دفن پیکر مرحوم اعرابی در قطعه هنرمندان شدند.

قطعه نام آوران جای نام آوران است

محمد علی جعفری، معاون امور هنری و سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان در گفت و گو با خبرنگار برنا، در ارتباط با عدم موافقت اداره کل جهت دفن مرحوم در قطعه نام آوران باغ رضوان، گفت: قطعه ای که در باغ رضوان تعبیه شده به نام قطعه نام آوران است و نام آوران در حوز ه های مختلف علمی، ورزشی، هنری و بخش های دیگر با مجوز دستگاه ها در این قطعه به خاک سپرده می شوند.

وی ادامه داد: آنچه برای اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی تعیین شده است، آیین نامه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است، که براساس آن هنرمندانی مشمول دفن در قطعه نام آوران می شوند که در سطح یک هنری و یا هم تراز با سطح یک هنری باشند. که این ارزیابی توسط وزرات خانه و با ارائه مدارک، مهارت، تجربه، شهرت و آثاری که هنرمندان ارائه داده اند از (1 تا 5) درجه بندی می شوند.

معاون امور هنری و سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان با بیان اینکه هنرمندانی که رتبه اول را در ارزیابی کسب کرده باشند در قطعه نام آوران دفن می شوند، ادامه داد: اگر کسی در سطح یک قرار نگرفته باشد و فوت کند، اداره کل فرهنگ و ارشاد موظف است از مراجع ذی صلاح که شامل انجمن های هنری شناخته شده است، استعلام بگیرد و نتیجه را به خانواده و باغ رضوان اعلام کند.

جعفری افزود: برای تشخیص این امر، حوزه ی دستگاه اجرایی فرق میکند و تنها اداره کل فرهنگ و ارشاد مسئول چنین کاری نیست، در صنایع دستی، ورزش و دانشگاه و... دستگاه های مربوطه ورود پیدا خواهند کرد.

وی با بیان اینکه برگزاری موسیقی و بیرون دادن آلبوم شاخص مناسبی برای این امر نیست، گفت: در اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی در طول هرماه تعداد زیادی مجوز کنسرت و موسیقی تایید می شود و این معیار فعالیت فرد است و دفن متوفی در قطعه نام آوران باید بر طبق درجه بندی وزارت فرهنگ و ارشاد باشد. اگر هر هنرمندی که فوت شد در قطعه نام آوران دفن شود نه تنها آن قطعه گنجایش کافی ندارد بلکه دیگر نمیتوان عنوان نام آوران را بر آن قطعه گذاشت.

به گزارش خبرگزاری برنا در اصفهان؛ پیکر مرحوم محمدرضا اعرابی ساعت 8 صبح امروز 12تیر ماه در قطعه 54 باغ رضوان به خاک سپرده شد.

حجت الاسلام سید عبدالفتاح نواب در سخنرانی پیش از خطبه های نماز جمعه قم ابراز کرد: ما برای برگزاری حج با رعایت پروتکل های بهداشتی چند نامه و راهکار به مسوولان عربستان ارسال کردیم که هیچ وقت به آن ها توجهی نشد.

وی یادآور شد: با رعایت پروتکل های بهداشتی می شد حج امسال با حفظ فاصله گذاری و با حضور افراد کمتری برگزار شود اما برنامه های حج امسال توسط کشور عربستان تعطیل شده است.

نواب اضافه کرد: امسال قرار بود 87 هزار و 500 نفر زائر ایرانی در آیین حج تمتع اعزام بشوند که درمجموع 73 هزار نفر برای حضور در این مراسم ثبت نام کردند.

نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت گفت: از نگاه امام رضا(ع) اهمیت فریضه حج در تأثیرگذاری آن در ابعاد شخصی، اجتماعی و سیاسی است.

نواب افزود: ازنظر امام رضا(ع) حج چنان تاثیری در عالم خلقت دارد که حتی افرادی که موفق به گزاردن حج نشدند و در نقاط دوردست جهان زندگی می کنند نیز بهره مند می شوند.

وی یادآور شد: ازآنجایی که امروز حج در جایگاه واقعی خود انجام نمی گیرد مسلمانان جهان از حل کردن مشکل فلسطین عاجز مانده اند.

نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت گفت: اگر حج به همان طریق ابراهیمی و اصیل خود انجام بگیرد می تواند مشکلات جهان اسلام مانند فلسطین، سوریه، عراق و غیره را برطرف کند.

به گزارش ایرنا،وی با اشاره به اهمیت زیارت امام رضا(ع) گفت: طبق روایات ارزش زیارت امام هشتم(ع) از زیارت سایر ائمه بیشتر است.

به گزارش خبرنگار مهر ، حجت الاسلام ستار علیزاده پیش از ظهر چهارشنبه در دیدار با نماینده تالش، ماسال و رضوانشهر تأکید کرد: می توانیم با نهاد انقلابی و جهادی کشور را مدیریت کنیم.

وی با اشاره به اقدامات انجام شده در زمینه مبارزه با فساد در ماه های اخیر، گفت: مردم در مبارزه با فساد و کوتاه شدن دست مفسدان از بیت المال به مجلس و قوه قضائیه امید بسته اند.

مدیرکل اوقاف و امور خیریه گیلان با تأکید بر ضرورت وجود تعامل و همکاری میان مسئولان و نمایندگان مجلس برای بهبود وضعیت جامعه، افزود: در استان گیلان این آمادگی از سوی اداره کل اوقاف این استان وجود دارد تا در راستای حل مشکلات مردم با سایر دستگاه ها و نمایندگان مجلس همکاری کند.

وی در ادامه به اقدامات فرهنگی سازمان اوقاف و امور خیریه در سال های اخیر اشاره و تصریح کرد: متأسفانه در سال های گذشته در حوزه بودجه فرهنگی هیچ حمایتی از سازمان اوقاف و امور خیریه انجام نشده است.

حجت الاسلام علیزاده ادامه داد: حمایت های از سازمان اوقاف در سال های گذشته در تراز و شأن این سازمان نبوده است.

کد خبر 4963345

فاطمه کرمپور روز سه شنبه درگفت وگو با ایرنا گفت: در مرحله اول طرح پرداخت تسهیلات به مشاغل هنری آسیب دیده، بنگاه های دارای کدکارگاهی می توانند در سامانه کارا ثبت نام کنند که تاکنون تنها 27 نفر برای دریافت این تسهیلات تقاضای خود را ثبت کرده اند.

وی افزود: باتوجه به اینکه بیشتر بنگاه های هنری استان بوشهر فاقد کدکارگاهی تامین اجتماعی بوده و اکثر هنرمندان دارای بیمه خویش فرما و تحت پوشش بیمه هنرمندان هستند، در مرحله اول اجرای این طرح امکان ثبت نام را نداشتند.

کرمپور اضافه کرد: با هماهنگی های انجام شده بین وزارت کار و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در مرحله دوم به افراد و اماکن فاقد بیمه تسهیلات داده می شود و باتوجه به یارانه ای که دولت جهت بازپرداخت اقساط این وام ها درنظر گرفته است امیدواریم که گشایشی در مشکلات اهالی فرهنگ و هنر انجام شود.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی بوشهر گفت: بیشترین آسیب در این دوره مربوط به کانون های تبلیغاتی استان با 14 میلیارد تومان و کتابفروشی ها با 2 میلیارد و 412 میلیون تومان است.

کرمپور افزود: از زمان شیوع کرونا تا به امروز جشنواره های فرهنگی هنری، کنسرت ها، آموزشگاه های هنری، موسسات و سینماهای کشور تعطیل شد و به همین دلیل از نظر مالی و درآمدی به بدنه این قشر صدمات زیادی وارد شده است که جبران آن نیازمند زمان زیادی است.

وی ادامه داد: در این میان صاحبان مراکز فرهنگی هنری با آسیب بیشتری مواجه شدند چرا که از یک سو پرداخت اجاره مکان و حقوق و بیمه افراد تحت پوشش و هزینه های جانبی و جاری مرکز بار زیادی را بر دوش صاحبان آنها گذاشت و از سوی دیگر بسته شدن مراکز موجب فرسوده شدن تجهیزات و امکانات شد .

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی بوشهر بیان کرد: قطع شدن درآمد کسانی که مشاغل خانگی مرتبط با فعالیت هنری یا فعالیت های هنری آزاد داشتند نیز از بزرگترین چالش های این بخش است.

کرمپور یادآورشد: ماه های بهمن، اسفند و فروردین به لحاظ برگزاری برنامه ها، جشنواره ها، نمایشگاه ها و سایر فعالیت های فرهنگی و رسانه ای، اوج درآمد مالی برخی از کسب و کارهای هنری است اما شیوع ویروس کرونا در این سه ماه موجب شد برنامه ریزی این قشر آسیب پذیر بیش از گذشته دستخوش اتفاقات این چنینی شود.

وی گفت: بیکاری تعداد زیادی هنرمند ، تعطیلی تمام زیرساخت های هنری استان از جمله مجتمع های فرهنگی هنری سینما، پلاتوها، نگارخانه ها و همچنین خسارت سنگین به آموزشگاه آزاد هنری و موسسه های تک منظوره هنری تنها بخشی از خسارت کرونا به جامعه هنری استان است که این موضوع توجه مسئولان استان و کشور در سرعت بخشی به عمل به وعده های خود در کمک به این بخش را ضروری کرده است.

کرمپور افزود: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با هماهنگی هیات دولت اقدام به پرداخت حق بیمه سه ماه تمامی اعضا و هنرمندان عضو صندوق اعتباری هنر کرده است و در صورتی که عضوی نیز این هزینه را پرداخت کرده باشد با هماهنگی ها ی صندوق اعتباری هنر مبلغ بیمه در آینده به او برگشت داده می شود.

وی افزود: بخشش اجاره بهای اماکن فرهنگی و هنری از سوی دولت از دیگر اقدامات صورت گرفته جهت حمایت از حوزه فرهنگ و هنر بوده است.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان بوشهر گفت:بحران اقتصادی ناشی از شیوع بیماری کرونا باعث کاهش میزان سرمایه گذاری در برنامه های مختلف هنری به دلیل بالا بودن ریسک در این سرمایه گذاری ، کاهش سطح درآمد جامعه هنری و کاهش ارتباط بین مردم و جامعه هنری ، پایین آمدن کیفیت آثار هنری به دلیل عدم وجود بازار رقابت، کاهش علاقه مندان به فعالیت در حوزه هنر ، تعطیل شدن مراکزهنری در آینده خواهد شد و برای حل آن باید چاره ای اندیشیده شود.

کرمپورافزود: پیش بینی می شود حرفه های هنری و فرهنگی در آینده به سوی تولید و توزیع در فضای مجازی روند.

امیر هلاکویی عصر چهارشنبه در نشست هماهنگی حوزه کتاب و کتابخوانی با حضور نماینده و فرماندار اردستان بیان کرد: برای ساخت یک باب کتابخانه استاندارد، مکانی با زیربنای سه هزار مترمربع و نزدیک به 100 میلیارد ریال اعتبار نیاز است.

وی افزود: تعمیر و بازسازی 6 باب کتابخانه عمومی شهرستان اردستان در حال حاضر نیز 6 میلیارد ریال اعتبار نیاز دارد.

سرپرست اداره کل کتابخانه های عمومی استان اصفهان با اشاره به سه میلیون و 800 هزار جلد کتاب موجود در کتابخانه های این استان، یادآور شد: بیش از 550 هزار نفر عضو عادی داریم و سه میلیون جلد کتاب در سال امانت داده می شود.

وی در ادامه به برگزاری جشنواره کتابخانه رضوی با همکاری وزرات ارشاد، بنیاد بین المللی امام رضا (ع) و نهاد کتابخانه ها اشاره کرد و گفت: 95 هزار نفر در این جشنواره شرکت کننده تا کنون داشتیم و رتبه اول کشور هستیم که تا پایان تیرماه نیز فرصت حضور وجود دارد.

هلاکویی با اشاره به برگزاری جشنواره شماره 2 نذر کتاب پس از جشنواره رضوی، از اوایل مردادماه اضافه کرد: سال گذشته نزدیک به 200 هزار جلد کتاب به ارزش 30 میلیارد ریال جذب شد.

به گفته وی، اصفهان با بیش از پنج میلیون نفر جمعیت و 300 کتابخانه، بیشترین تعداد کتابخانه را در کشور دارد.

6 باب کتابخانه با 100 هزار و 200 جلد کتاب و حدود پنج هزار نفر عضو در حال حاضر در اردستان فعالیت می کنند.

شهرستان اردستان با جمعیت بیش از 42 هزار نفر، در فاصله نزدیک به 118 کیلومتری شمال شرقی اصفهان واقع شده است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) فارس، مسائل و مشکلات حوزه کتاب و کتابخوانی شهرستان ممسنی در نشستی با حضور نماینده مردم شهرستان های ممسنی و رستم در مجلس شورای اسلامی و مدیرکل کتابخانه های عمومی استان فارس، مطرح شد.

مسائل و مشکلات حوزه کتاب و کتابخوانی شهرستان ممسنی در نشستی با حضور مجید انصاری، نماینده منتخب مردم شهرستان های ممسنی و رستم در مجلس شورای اسلامی؛ داوود ایوبی، فرماندار شهرستان ممسنی؛ رحمت الله فرامرزی، معاون سیاسی- امنیتی فرماندار شهرستان؛ روح الله منوچهری، مدیرکل کتابخانه های عمومی فارس و سیمین نوذری، رئیس اداره کتابخانه های عمومی شهرستان ممسنی مطرح و بررسی شد.

نماینده منتخب مردم شهرستان های ممسنی و رستم در این دیدار با اشاره به ضرورت حمایت از اهالی قلم استان فارس، گفت: اگر نویسندگان بومی کتابی بنویسند و اداره ارشاد، اداره کتابخانه ها، ناشر و نویسنده با هم تعامل داشته باشند، کتاب زودتر منتشر می شود و کیفیت نشر در شهرستان ارتقا پیدا خواهد کرد.

مجید انصاری ادامه داد: شهرستان ممسنی از لحاظ میانگین علمی در آمارهای آموزشی و دانشگاهی و از نظر میزان قبولی دانشگاهی از میانگین کشوری بالاتر است اما متاسفانه این ظرفیت های بالقوه نادیده گرفته شده که اگر به آن توجه شود اثرات مثبتی حتی در حوزه کتاب و کتابخوانی خواهد داشت.

مدیرکل کتابخانه های عمومی استان فارس نیز در این دیدار با اشاره به اینکه کتابخانه ها بازوان توانمند جامعه هستند، عنوان کرد: در شرایط کنونی و فارغ از بحث شیوع کرونا، کتابخانه های عمومی در فضای مجازی فعالیت های فرهنگی و ترویجی متنوعی اجرا می کنند از نمونه های آن جشنواره کتابخوانی رضوی است که در حال اجرا بوده و استقبال بسیار خوبی از این جشنواره در فضای مجازی صورت گرفته است.

روح الله منوچهری تصریح کرد: با توجه به اینکه کتاب و کتابخوانی از کودکی باید نهادینه شود، از چندین سال پیش بخش های تخصصی کودک در کتابخانه ها مورد توجه قرار گرفت و اکنون توجه به بخش نوجوان مدنظر است تا کودکانی که از قبل وارد کتابخانه شده اند و به سن نوجوانی رسیده اند، رها نشوند.

وی در ادامه گفت: برای حمایت از نویسندگان بومی پروتکلی تهیه و کمیته حمایت از نویسندگان بومی در اداره کل کتابخانه های عمومی فارس تشکیل شده است.

منوچهری همچنین با اشاره به بحث بودجه و اعتبارات کتابخانه های عمومی، گفت: مهم ترین منبع درآمد کتابخانه های عمومی نیم درصد درآمد شهرداری هاست و مبلغی که دولت به نهاد کتابخانه ها کمک می کند حتی به اندازه ای نیست که بتوان حقوق پرسنل را پرداخت کرد. در بحث عمرانی نیز در کشور بیش از یک میلیون مترمربع فضای کتابخانه ای وجود دارد اما نهاد هیچ گونه بودجه عمرانی ندارد و برای کتابخانه های روستایی هم هیچ اعتباری تعریف نشده است.

منوچهری در ادامه به برخی ایرادات قانون تاسیس و نحوه اداره نهاد کتابخانه های عمومی کشور اشاره کرد و خواستار توجه نمایندگان مجلس به رفع مشکلات قانونی این سازمان شد.

یادآور می شود؛ تاسیس کتابخانه در شهرهای فاقد کتابخانه بابامنیر، خومه زار و کوپن، آغاز پروژه ساخت کتابخانه استاد شهید مطهری، رفع نواقص کتابخانه روستای دشت رزم شهرستان ممسنی و مشکلات پیش روی کتابخانه ها مورد بحث قرار گرفت.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) فارس، مسائل و مشکلات حوزه کتاب و کتابخوانی شهرستان ممسنی در نشستی با حضور نماینده مردم شهرستان های ممسنی و رستم در مجلس شورای اسلامی و مدیرکل کتابخانه های عمومی استان فارس، مطرح شد.

مسائل و مشکلات حوزه کتاب و کتابخوانی شهرستان ممسنی در نشستی با حضور مجید انصاری، نماینده منتخب مردم شهرستان های ممسنی و رستم در مجلس شورای اسلامی؛ داوود ایوبی، فرماندار شهرستان ممسنی؛ رحمت الله فرامرزی، معاون سیاسی- امنیتی فرماندار شهرستان؛ روح الله منوچهری، مدیرکل کتابخانه های عمومی فارس و سیمین نوذری، رئیس اداره کتابخانه های عمومی شهرستان ممسنی مطرح و بررسی شد.

نماینده منتخب مردم شهرستان های ممسنی و رستم در این دیدار با اشاره به ضرورت حمایت از اهالی قلم استان فارس، گفت: اگر نویسندگان بومی کتابی بنویسند و اداره ارشاد، اداره کتابخانه ها، ناشر و نویسنده با هم تعامل داشته باشند، کتاب زودتر منتشر می شود و کیفیت نشر در شهرستان ارتقا پیدا خواهد کرد.

مجید انصاری ادامه داد: شهرستان ممسنی از لحاظ میانگین علمی در آمارهای آموزشی و دانشگاهی و از نظر میزان قبولی دانشگاهی از میانگین کشوری بالاتر است اما متاسفانه این ظرفیت های بالقوه نادیده گرفته شده که اگر به آن توجه شود اثرات مثبتی حتی در حوزه کتاب و کتابخوانی خواهد داشت.

مدیرکل کتابخانه های عمومی استان فارس نیز در این دیدار با اشاره به اینکه کتابخانه ها بازوان توانمند جامعه هستند، عنوان کرد: در شرایط کنونی و فارغ از بحث شیوع کرونا، کتابخانه های عمومی در فضای مجازی فعالیت های فرهنگی و ترویجی متنوعی اجرا می کنند از نمونه های آن جشنواره کتابخوانی رضوی است که در حال اجرا بوده و استقبال بسیار خوبی از این جشنواره در فضای مجازی صورت گرفته است.

روح الله منوچهری تصریح کرد: با توجه به اینکه کتاب و کتابخوانی از کودکی باید نهادینه شود، از چندین سال پیش بخش های تخصصی کودک در کتابخانه ها مورد توجه قرار گرفت و اکنون توجه به بخش نوجوان مدنظر است تا کودکانی که از قبل وارد کتابخانه شده اند و به سن نوجوانی رسیده اند، رها نشوند.

وی در ادامه گفت: برای حمایت از نویسندگان بومی پروتکلی تهیه و کمیته حمایت از نویسندگان بومی در اداره کل کتابخانه های عمومی فارس تشکیل شده است.

منوچهری همچنین با اشاره به بحث بودجه و اعتبارات کتابخانه های عمومی، گفت: مهم ترین منبع درآمد کتابخانه های عمومی نیم درصد درآمد شهرداری هاست و مبلغی که دولت به نهاد کتابخانه ها کمک می کند حتی به اندازه ای نیست که بتوان حقوق پرسنل را پرداخت کرد. در بحث عمرانی نیز در کشور بیش از یک میلیون مترمربع فضای کتابخانه ای وجود دارد اما نهاد هیچ گونه بودجه عمرانی ندارد و برای کتابخانه های روستایی هم هیچ اعتباری تعریف نشده است.

منوچهری در ادامه به برخی ایرادات قانون تاسیس و نحوه اداره نهاد کتابخانه های عمومی کشور اشاره کرد و خواستار توجه نمایندگان مجلس به رفع مشکلات قانونی این سازمان شد.

یادآور می شود؛ تاسیس کتابخانه در شهرهای فاقد کتابخانه بابامنیر، خومه زار و کوپن، آغاز پروژه ساخت کتابخانه استاد شهید مطهری، رفع نواقص کتابخانه روستای دشت رزم شهرستان ممسنی و مشکلات پیش روی کتابخانه ها مورد بحث قرار گرفت.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) فارس، مسائل و مشکلات حوزه کتاب و کتابخوانی شهرستان ممسنی در نشستی با حضور نماینده مردم شهرستان های ممسنی و رستم در مجلس شورای اسلامی و مدیرکل کتابخانه های عمومی استان فارس، مطرح شد.

مسائل و مشکلات حوزه کتاب و کتابخوانی شهرستان ممسنی در نشستی با حضور مجید انصاری، نماینده منتخب مردم شهرستان های ممسنی و رستم در مجلس شورای اسلامی؛ داوود ایوبی، فرماندار شهرستان ممسنی؛ رحمت الله فرامرزی، معاون سیاسی- امنیتی فرماندار شهرستان؛ روح الله منوچهری، مدیرکل کتابخانه های عمومی فارس و سیمین نوذری، رئیس اداره کتابخانه های عمومی شهرستان ممسنی مطرح و بررسی شد.

نماینده منتخب مردم شهرستان های ممسنی و رستم در این دیدار با اشاره به ضرورت حمایت از اهالی قلم استان فارس، گفت: اگر نویسندگان بومی کتابی بنویسند و اداره ارشاد، اداره کتابخانه ها، ناشر و نویسنده با هم تعامل داشته باشند، کتاب زودتر منتشر می شود و کیفیت نشر در شهرستان ارتقا پیدا خواهد کرد.

مجید انصاری ادامه داد: شهرستان ممسنی از لحاظ میانگین علمی در آمارهای آموزشی و دانشگاهی و از نظر میزان قبولی دانشگاهی از میانگین کشوری بالاتر است اما متاسفانه این ظرفیت های بالقوه نادیده گرفته شده که اگر به آن توجه شود اثرات مثبتی حتی در حوزه کتاب و کتابخوانی خواهد داشت.

مدیرکل کتابخانه های عمومی استان فارس نیز در این دیدار با اشاره به اینکه کتابخانه ها بازوان توانمند جامعه هستند، عنوان کرد: در شرایط کنونی و فارغ از بحث شیوع کرونا، کتابخانه های عمومی در فضای مجازی فعالیت های فرهنگی و ترویجی متنوعی اجرا می کنند از نمونه های آن جشنواره کتابخوانی رضوی است که در حال اجرا بوده و استقبال بسیار خوبی از این جشنواره در فضای مجازی صورت گرفته است.

روح الله منوچهری تصریح کرد: با توجه به اینکه کتاب و کتابخوانی از کودکی باید نهادینه شود، از چندین سال پیش بخش های تخصصی کودک در کتابخانه ها مورد توجه قرار گرفت و اکنون توجه به بخش نوجوان مدنظر است تا کودکانی که از قبل وارد کتابخانه شده اند و به سن نوجوانی رسیده اند، رها نشوند.

وی در ادامه گفت: برای حمایت از نویسندگان بومی پروتکلی تهیه و کمیته حمایت از نویسندگان بومی در اداره کل کتابخانه های عمومی فارس تشکیل شده است.

منوچهری همچنین با اشاره به بحث بودجه و اعتبارات کتابخانه های عمومی، گفت: مهم ترین منبع درآمد کتابخانه های عمومی نیم درصد درآمد شهرداری هاست و مبلغی که دولت به نهاد کتابخانه ها کمک می کند حتی به اندازه ای نیست که بتوان حقوق پرسنل را پرداخت کرد. در بحث عمرانی نیز در کشور بیش از یک میلیون مترمربع فضای کتابخانه ای وجود دارد اما نهاد هیچ گونه بودجه عمرانی ندارد و برای کتابخانه های روستایی هم هیچ اعتباری تعریف نشده است.

منوچهری در ادامه به برخی ایرادات قانون تاسیس و نحوه اداره نهاد کتابخانه های عمومی کشور اشاره کرد و خواستار توجه نمایندگان مجلس به رفع مشکلات قانونی این سازمان شد.

یادآور می شود؛ تاسیس کتابخانه در شهرهای فاقد کتابخانه بابامنیر، خومه زار و کوپن، آغاز پروژه ساخت کتابخانه استاد شهید مطهری، رفع نواقص کتابخانه روستای دشت رزم شهرستان ممسنی و مشکلات پیش روی کتابخانه ها مورد بحث قرار گرفت.

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) فارس،
خبرگزاری کتاب ایران

حجت الاسلام روح الله سلیمانی فرد به خبرنگار خبرگزاری شبستان در گرگان گفت: همزمان با دهه کرامت، با حضور تعدادی از مسئولان گلستان پروژه های مرکز استان و آستان امامزاده عبدالله (علیه السلام) گرگان به بهره برداری رسید.

مدیرکل اوقاف و امور خیریه گلستان افزود: پروژه سر درب و المان امامزاده عبدالله (علیه السلام) به عنوان یکی از نمادهای ولایتمداری و وحدت پس از 20 سال در گرگان به بهره برداری رسید.

وی تصریح کرد: برای این پروژه ها 2.5 میلیارد تومان توسط خیرین، نذورات، موقوفات و اوقاف استان و کشور هزینه شده است.

حجت الاسلام سلیمانی فرد از ساماندهی امامزاده عبدالله (علیه السلام) گرگان با همکاری میراث فرهنگی، شهرداری و مدیریت شهری گرگان خبر داد و اظهارداشت: امیدواریم با این اقدام گام های موفقی را برای ساماندهی این مکان برداریم.

پایان پیام/ 83

به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، حجت الاسلام محمد احمدزاده ظهر امروز در مراسم اهدای بسته معیشتی به نیازمندان که در اداره کل اوقاف و امور خیریه خراسان رضوی برگزار شد، با اشاره به بیانات رهبر انقلاب در خصوص مواسات اظهار کرد: از محل عواید موقوفات و کمک خیرین امروز پنجمین دوره از مواسات توسط اداره کل اوقاف و امور خیریه خراسان رضوی انجام می شود.

مدیرکل اوقاف و امور خیریه خراسان رضوی بیان کرد: در مشهد 2هزار بسته و در کل استان 5 هزار بسته معیشتی به هم استانی هایی که از کرونا آسیب دیدند تقدیم می شود.

وی یادآور شد: در مشهد با توجه به نوع موقوفه، این بسته به بهزیستی و بخشی از آن هم به نیازمندان اهدا خواهد شد.

احمدزاده با بیان اینکه آیت الله علم الهدی با تشکیل قرارگاه مواسات در استان به ادامه دار بودن رزمایش تاکید داشتند، گفت: سعی می کنیم رزمایش را ادامه دهیم.

مدیرکل اوقاف و امور خیریه خراسان رضوی افزود: در مشهد 2هزار بسته با ارزش 480 میلیون تومان برای توزیع آماده شده و با رعایت کرامت انسانی به دست افراد می رسد.

انتهای پیام/ 70061

به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از یزد ، رقیه دوست فاطمی ها، مدیرکل کتابخانه های عمومی استان یزد در دیدار با نماینده مردم یزد و اشکذر در مجلس شورای اسلامی، در خصوص تکمیل بخش های باقیمانده کتابخانه مرکزی یزد گفت: مقرر شده است در صورت تأمین شرایط، دیوار حائل اطراف کتابخانه و سالن آمفی تئاتر کتابخانه از محل بودجه های استانی و یا کمک های ویژه ملی تکمیل شود.

او افزود: با توجه ویژه نهاد کتابخانه های عمومی کشور، مبلغی بیش از 150 میلیارد ریال در قالب اعتبارات نقدی و اسناد خزانه برای تجهیز، تکمیل و رفع نواقص عمرانی کتابخانه مرکزی یزد صرف شد.

دوست فاطمی ها به آماده سازی کتابخانه مرکزی یزد برای بهره برداری پس از 25 سال از آغاز احداث آن اشاره کرد و گفت: با حمایت و پیگیری ویژه دبیرکل نهاد کتابخانه های عمومی و معاونان ایشان و همراهی مسئولان ارشد استان، این کتابخانه پس از سال ها انتظار سرانجام در اواخر سال 98 آماده بهره برداری شد، اما به دلیل شیوع ویروس کرونا و تعطیلی های سراسری در کشور، امکان بهره برداری از آن میسر نشد که امیدواریم با بهبود شرایط بتوانیم در آینده ای نزدیک کتابخانه مرکزی یزد را به صورت رسمی افتتاح کنیم.

او با اشاره به موفقیت های چشمگیر کتابخانه های استان در پنج سال گذشته، اظهار داشت: یکی از اتفاقات مثبت این سال ها بهسازی و شاداب سازی بیش از 20 کتابخانه در استان بود که این امر سبب شد مردم شریف استان، اقبال بیشتری به کتابخانه ها پیدا کنند.

دوست فاطمی ها ادامه داد: در طول این مدت، با همراهی و حمایت ویژه نهاد کتابخانه ها، نیرو های کتابدار، کارشناس و خدمات موردنیاز در بخش های مختلف ستادی و کتابخانه ای جذب و به کار مشغول شدند.

مدیرکل کتابخانه های عمومی استان بیان داشت: همکاران کارشناس این اداره کل در کنار دیگر وظایف خود، هفت دوره بازدید کارشناسی از تمامی کتابخانه های استان به عمل آوردند و در این بازدید ها مشکلات و نواقص کتابخانه ها استخراج و برای رفع آن ها تلاش شد.

دوست فاطمی ها با اشاره به لزوم اصلاح ساختار نهاد کتابخانه ها و قوانین نحوه اداره این نهاد فرهنگی، تصریح کرد: اصلاح ساختار قانونی و مالی نهاد و رفع خلأ های حقوقی آن، از ضرورت های فعلی این مجموعه عظیم فرهنگی است که رسالت مهمی در بخش فرهنگ و آموزش کشور به عهده دارد.

وی یکی از مشکلات اساسی نهاد کتابخانه ها را پایدار نبودن درآمد های آن عنوان کرد و گفت: در حال حاضر در کنار بودجه ناچیزی که به عنوان کمک های دولتی به نهاد اختصاص می یابد و عمدتاً صرف پرداخت حقوق کارکنان می شود و سهم نیم درصد درآمد شهرداری های کشور که یا مبلغ قابل توجهی نیست و یا در برخی شهر ها به طورکامل و درست پرداخت نمی شود، درآمد دیگری که بتوان به وسیله آن کتابخانه ها را به شکل شایسته اداره کرد، در نهاد وجود ندارد که این امر، اجرای مطلوب بسیاری از برنامه ها و اهداف نهاد را با مشکل مواجه کرده است.

این مقام فرهنگی استان به مشکل اختصاص زمین به پروژه های خیری در حوزه کتابخانه های عمومی نیز اشاره کرد و افزود: با توجه به اینکه براساس قانون نهاد کتابخانه های عمومی، اختصاص مستقیم زمین های دولتی با کاربری فرهنگی به نهاد مجاز نیست و کتابخانه ها تنها به عنوان بهره بردار نهایی از پروژه تعریف شده اند، بسیاری از پروژه های خیری در این بخش سال هاست معطل مانده اند و خیران پس از عدم دریافت زمین مناسب برای ساخت کتابخانه، سرمایه خود را به سایر بخش ها منتقل می کنند.

در پایان این دیدار مقرر شد، در آینده ای نزدیک جلسه ای با حضور مجمع نمایندگان استان یزد و دبیرکل نهاد کتابخانه های عمومی کشور در تهران برگزار شود و موضوعات مرتبط با این نهاد موردبحث و بررسی قرار گیرد.

انتهای پیام/ غ

حجت الاسلام محمدرضا بخشی در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری فارس در بسطام اظهار کرد: کمتر از یک درصد از موقوفات ما قرآنی است که باید در این حوزه هم وقف جدید صورت گیرد.

رئیس اداره اوقاف و امور خیریه بسطام به 11 پرونده حقوقی این اداره در دستگاه قضایی اشاره کرد و افزود: از این پرونده ها، پنج مورد رأی صادره به نفع موقوفه است و دو مورد اجرای حکم شده و سه مورد هم تا آخر تیرماه اجرا می شود و 6 مورد در دستگاه قضایی در حال پیگیری برای احقاق حق موقوفه است.

بخشی با تأکید بر اینکه حراست از موقوفات خط قرمز ماست و اجازه نمی دهیم که موقوفات تصرف و تخریب شود، از دارا بودن سند 334 رقبه در بخش بسطام خبر داد.

وی اظهار کرد: 520 رقبه فاقد سند مالکیت است که در راستای جلوگیری از تعرض افراد به دنبال اخذ سند موقوفات هستیم و حجم زیادی از این کار با استفاده از برون سپاری در حال انجام است و امسال 35 درخواست ثبت سند به اداره ثبت داده شد.

رئیس اداره اوقاف و امور خیریه بخش بسطام با اشاره به فعالیت های عمرانی این اداره اضافه کرد: در سال 1398، 850 متر زائرسرای موقوفه امامزاده محمد بسطام بهسازی شده است.

بخشی یادآور شد: همچنین 400 مترمربع از امامزاده ابراهیم روستای قهج مرمت شده و مرمت 400 متر نمای داخل امامزاده ابراهیم شهر مجن با اعتبار دو میلیارد ریال با کمک خیران در حال انجام است.

وی بیان کرد: 100 میلیون تومان برای مقابله با کرونا توسط امامزاده ابراهیم مجن در این شهر کمک شده است.

رئیس اداره اوقاف و امور خیریه بخش بسطام ادامه داد: بهسازی مسجد امامزاده محمد در بخش اصلاح سقف با کمک اعتباری 30 میلیون تومانی در حال انجام است.

بخشی گفت: در یک سال گذشته در یک هزار مترمربع از موقوفاتی که نیاز به مرمت داشتند، از محل کمک خیران و درآمد خود موقوفات هزینه شده است.

وی با تأکید بر سرمایه گذاری اداره اوقاف و واگذاری زائرسراها به بخش خصوصی در راستای اشتغال زایی و افزایش درآمد بقاع متبرکه اظهار کرد: زائرسرای امامزاده محمد سراوین قطری نخستین زائرسرای استان سمنان است که به بخش خصوصی واگذار شد.

رئیس اداره اوقاف و امور خیریه بخش بسطام با تأکید بر آمادگی این اداره در زمینه واگذاری زمین های وقفی برای اجرای نیات اوقاف و اشتغال زایی و درآمدزایی گفت: قرارداد توربین های بادی 20 کیلووات در سراوین قطری منعقدشده و موقوفه 80 واحدی در بسطام با تغییر سازه و کاربری در حال واگذاری به بخش خصوصی است.

بخشی با اشاره به سامانه جامع اوقاف و امور خیریه که متصل به بانک ملی است و به محض ثبت در سامانه حساب بانکی ایجاد می شود، بیان کرد: سامانه جامع مشخص است و تمام درآمد به موقوفات برمی گردد و ریالی از این پول به موقوفات دیگر واگذار نمی شود و جایی جز موقوفه هزینه نمی شود.

وی ادامه داد: درآمد آستان مطهر امامزاده ها در همان مکان هزینه می شود و مدیریت مالی بقاع متبرکه بر عهده هیأت امناست.

وی به رشد 100 درصدی درآمد موقوفات در سه ماه نخست سال جاری نسبت به مدت مشابه سال قبل اشاره و خاطرنشان کرد: درمجموع درآمد موقوفات با به روزرسانی اجاره بها و یا قراردادها رشد داشته است.

انتهای پیام/74036/س/

جمشید مهدوی روز جمعه در آستان امام زادگان آستارا اظهار کرد: مولودی خوانی ها به زبان های آذری و فارسی شب گذشته و امروز از مناره های این مکان مقدس پخش شد و خادمان امام زادگان با پخش شکلات و شیرینی این روز را به زائران حرم تبریک گفتند.

وی بیان کرد: با همکاری خیران آستارا 80 بسته گوشت قرمز به ارزش 30 میلیون ریال امروز در بین خانوارهای نیازمند روستاهای اطراف حرم امام زادگان توزیع شد و عصر امروز نیز صلوات خاصه امام رضا (ع) از آستان امام زادگان پخش خواهد شد.

وی ادامه داد: جامعهآجامعه نیازمند آشنایی با تفکرو فرهنگ امام رضا (ع)، اخلاق، فقه، عبادت، کرامت و شیوه زندگی آن بزرگوار است و به دلیل شیوع ویروس کرونا بیشتر برنامه های دینی، فرهنگی و معنوی را در فضای مجازی اجرا می کنیم و ویدئوهای کوتاه و مفیدی تولید و در شبکه های اجتماعی منتشر می شود.

وی با اشاره به شخصیت ممتاز اخلاقی و معرفتی امام رضا(ع) اضافه کرد: باید با تبعیت از سیره حضرت امام رضا(ع) و انجام اعمال نیک در حق مومنان، زمینه سعادت و خوشبختی را برای خود فراهم کنیم.

ابراهیم و قاسم از نوادگان امام موسی کاظم هستند و در راه ترویج اسلام به شهادت رسیده اند و حرم مقدس آنها در هفت کیلومتری آستارا در بزرگراه آستارا به تالش قرار دارد.

شهرستان آستارا با 91 هزار نفر جمعیت در منتهی الیه غرب استان گیلان و همسایگی جمهوری آذربایجان واقع شده است.

جبرئیل ابراهیم پور روز جمعه در گفت و گو با خبرنگار نصیرنیوز افزود: این تعداد اقلام معیشتی در قالب طرح نسبم کرامت به مناسبت سالروز میلاد حضرت امام رضا (ع) و دهه کرامت اجرایی شده است.

وی اضافه کرد: در اجرای این طرح بیش از یک هزار و 300 بسته معیشتی و غذایی شامل هفت قلم مواد غذایی در چهار بیمارستان شهرستان خوی توزیع شد.

رییس اداره اوقاف و امورخیریه خوی ادامه داد: از آغاز اجرای رزمایش همدلی از محل درآمدهای موقوفات و امامزادگان، به ارزش بیش از سه میلیارد ریال بسته معیشتی بین نیازمندان و آسیب دیدگان از ویروس کرونا توزیع شده است.

رییس اداره اوقاف و امور خیریه ارومیه نیز در گفت و گو با خبرنگار نصیرنیوز از توزیع یک هزار پرس غذای گرم بین نیازمندان به مناسبت سالروز میلاد امام رضا (ع) خبر داد و گفت: علاوه بر آن، کاروان شمیم کرامت نیز به همین مناسبت در این شهرستان راه اندازی شد.

علی بابایی افزود: با توجه به وضعیت هشدار در شهرستان به سبب شیوع کرونا، مراسمی با حضور مردم برگزار نشد و برنامه های سخنرانی و مولودی خوانی به شیوه مجازی و کاروان شمیم کرامت برگزار شد.

امروز، یازدهم ذیقعده و سالروز میلاد حضرت علی بن موسی الرضا (ع) است.

امام رضا (ع) در روز یازدهم ذیقعده سال 148 هجری قمری متولد شدند.

منبع: ایرنا

محمدمهدی احمدی روز پنجشنبه در اولین کار گروه گردشگری میامی در سالن شهید سیدکاظم موسوی فرمانداری این شهر ، افزود : باید برای کشف قابلیت های شناسایی نشده ظرفیت های گردشگری در حوزه تاریخی و طبیعی شرایطی ایجاد شود که این قابلیت ها اجرایی شوند .

مشاور وزیر فرهنگ وارشاد اسلامی ادامه داد : کاروانسراها یکی از قابلیت های مطلوبی است که باید برای جذب گردشگران مدیریت منطقه ای صورت پذیرد و برای جلوگیری از تخریب این اماکن تاریخی اقدام جدی صورت پذیرد.

احمدی با بیان اینکه حفاظت از آثار ارزشمند تاریخی ضرورت دارد، تصریح کرد: باید برای جذب گردشگران خارجی و داخلی شرایط مناسبی فراهم گردد تا آنان به مبلغی برای شناساندن مناطق گردشگری ما بشوند .

وی با اشاره به آثار باستانی و طبیعی بسیار میامی گفت : باید محققانی در منطقه حضور یابند تا قابلیتهای پنهان گردشگری شناسایی شود.

احمدی اظهار داشت : با شناسایی و مدیریت صحیح ظرفیت های کشور ؛ نیازی به فروش نفت نخواهیم داشت .

مشاور وزیر و مدیر کل حوزه وزارتی فرهنگ و ارشاد اسلامی تصریح کرد : در صورت عدم توجه به شناسایی و داشته های فرهنگی و هنری و آثار غنی در بخش های مختلف همچنان نیازمند فروش نفت خواهیم بود.

احمدی گفت : مدیریت خوب گردشگری فرهنگی کشور باعث می شود فرهنگ بیشتر مناطق برای گردشگران شناخته شود.

وی با بیان اینکه برخی مردم هنوز شناخت کاملی از آثار تاریخی منطقه خود ندارند تصریح کرد: بسیاری از مردم شهرستان میامی هنوز آگاهی کاملی از آثار تاریخی و میراث گذشتگان خود ندارند و فقط در شهر رفت و آمد می کنند و توجهی به این آثار باستانی ندارند.

وی ادامه داد : در شهرستان میامی بزرگانی زندگی می کردند که سبک زندگی آنان همراه بود با عقلانیت و اخلاق بوده که باید الگوی نسل جدید جامعه قرار گیرد .

وی گفت : باید نسل جدید با هویت گذشتگان خود آشنا شوند و الگوها را از بزرگان خود اتخاذ نمایند.

احمدی گفت : لازمه اجتماعی بودن الگوپذیری است و این الگو باید با گذشتگان پیوند داشته باشد.

شهرستان میامی 58 اثر ثبت شده در فهرست میراث باستانی کشور دارد، و واقع شدن آن در مسیر راه تهران - مشهد شرایط بسیار مناسبی را برای بازدید گردشگران فراهم می کند.

به گزارش روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان سمنان، محمد مهدی احمدی در بازدید از این نمایشگاه گفت: برگزاری چنین نمایشگاه هایی از آثار هنرمندان جوان به ویژه کودک و نوجوان علاوه بر ترغیب آنان، موجب خلاقیت و نوآوری بیشتر در آن ها می شود.

مدیرکل حوزه وزارتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تصریح کرد: حمایت از آثار خلاقانه هنرمندان می تواند موجب بروز و ظهور استعدادهای توانمند و افتخارافرین برای کشور شود.

مسئول انجمن هنرهای تجسمی شهرستان میامی نیز گفت: نمایشگاه کلاژ امام مهربانی 5 برای پنجمین سال متوالی همزمان با دهه کرامت برپا می شود و آثار موجود در نمایشگاه حاصل کارگاه یک روزه در این دهه مبارک است.

نرگس نهاوندی افزود: کلاژ هنر چیدمان بافت های مختلف در کنار یکدیگر و خلق تصویری نو با مفهومی تازه است که می توان از آن در معماری، نقاشی و... نیز بهره مند شد.

به گزارش روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان سمنان، محمدمهدی احمدی در بازدید از انجمن موسیقی شهرستان میامی در مجتمع فرهنگی و هنری مهر این شهرستان گفت: موسیقی ایرانی حرمت دارد و باید اصالت آن به وسیله هنرمندان و متولیان این حوزه حفظ شود.

وی تصریح کرد: هنرمندان عرصه موسیقی توانایی و استعداد خود را با باید دانش همراه کرده و از آن برای ترویج و آموزش این هنر اصیل استفاده کنند.

مدیرکل حوزه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اظهار داشت: هدایت استعدادهای جوانان و علاقه مندان به سمت موسیقی اصیل ایرانی از راه های حفظ موسیقی و فرهنگ ایران است.

مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی اخلاق و مبانی اخلاقی را از ارکان اصلی تاثیرگذار در حوزه موسیقی دانست و متذکر شد: هنرمندان موسیقی در کنار اینکه رسالت، حفظ کردن موسیقی اصیل ایرانی، باید اخلاق را نیز مورد توجه قرار داده و رعایت کنند و زمانی که اخلاق و موسیقی با هم رابطه منطقی برقرار کنند این هنر می تواند در سلامت جامعه تاثیرگذار باشد.