به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در این دیدار وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و برخی از مدیران این وزارتخانه گزارشی از مجموعه فعالیت های صورت گرفته ارائه می کنند.

همچنین رونمایی از سند برنامه تحول در فضای مجازی، اسناد شورای فرهنگ عمومی کشور و طرح، گزارش، نظر سنجی و پیمایش های ملی (17 سند) وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از دیگر برنامه های این دیدار است.

به گزارش خبرنگار ایمنا ، سید عباس صالحی در توییتی آورده است:

"شهید مطهری، شهید بهشتی و امام موسی صدر سه قله اسلام شناسی معاصرند. اسلام ناب فقاهتی، عقلانی و رحمانی. تروریست های فرقه ای و دولتی آن سه را از ما ربودند. امروز بیش از دیروز نیازمند اندیشه و نگاه شان هستیم. "

کد خبر 430714

نقش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در زمینه پیشگیری از آسیب های اجتماعی به ویژه اعتیاد اهمیت بسیاری دارد. از همین رو و در هفته مبارزه با مواد مخدر، خانم دکتر پروین داداندیش مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در ارتباط با نقش این وزارتخانه در کاهش آسیب های اجتماعی با خبرگزاری جمهوری اسلامی مصاحبه ای انجام داده اند. وی در این مصاحبه تاکید کرد که همکاری تنگاتنگ دستگاه های مسئول و همراهی هنرمندان و اصحاب فرهنگ، نقشی کلیدی در مبارزه با آسیب های اجتماعی و به ویژه اعتیاد در کشور دارد.

دکتر داداندیش ضمن تاکید بر نقش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، گفت ظرفیت فرهنگ و رسانه و دین برای کاهش، مدیریت و پیشگیری از آسیب های اجتماعی ظرفیت بالایی است، به خصوص برای کشور ما که تمدن قوی و هویت ملی و اسلامی غنی داریم. در گذشته هم همین فرهنگ و هنر جامعه ایرانی را کمک کرده است تا بتواند با مشکلات و آسیب های اجتماعی مقابله کند. اگر بخواهم بگویم که امروز تا چه اندازه از این ظرفیت استفاده می شود، باید بگویم که به صورت سلیقه ای و جدا جدا در این زمینه استفاده شده است. نخبگان، اندیشمندان و اصحاب فرهنگ و هنر همگی تلاش کرده اند تا به صورتی رسالت خود را انجام دهند. اخیراً مقام معظم رهبری هم تاکید داشته اند که پیام باید به صورتی هنرمندانه زده شده و به جوانان انتقال پیدا کند. این هم تاکید ایشان است که هنر در کاهش و مدیریت آسیب های اجتماعی نقش ایفا کند .

وی افزود: به نظر من مشکل اصلی این است که دست اندرکاران و صاحبان فرهنگ و هنر نسبت به آسیب های اجتماعی اطلاع دقیق و کاملی ندارند. بطور مثال اینکه روند اعتیاد در کشور چگونه است و چه پیامی باید به جامعه در این خصوص داده شود. اگر این آگاهی به صورت کامل انجام شود هر نویسنده، کارگردان، هنرمند و اهل فرهنگ و هنر خودش می تواند رسالتش را ایفا کند. مهم این است که حرفی که ما از طریق فرهنگ و هنر به مخاطبمان در خصوص کاهش آسیب های اجتماعی می زنیم، باید حرفی دقیق، علمی، بومی و متناسب با جامعه باشد که جامعه بشنود و از آن بهره ببرد .

مشاور اجتماعی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی یادآور شد که دستگاه ها و نهادهای متولی حوزه ی اجتماعی که در خط مقدم مبارزه با آسیب های اجتماعی هستند، ارتباط خوبی با دستگاه ها و نهادهای فرهنگی برقرار نمایند تا این انتقال اطلاعات تسهیل شود. من فکر می کنم که این اتفاق در سال های اخیر افتاده است و خیلی خوشبین هستم که در آینده وضعیت بهتر شود و ما با همکاران در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تلاش های زیادی را انجام داده ایم. اگر این ارتباط برقرار شود و اطلاعات و دستاوردها به صورت دقیق منتقل شود و اصحاب فرهنگ و هنر با آن آشنا شوند، می توانند با خلاقیت ها و ایده های خود، مطلب را به جامعه منتقل کنند و آگاهی های جامعه را بالا ببرند. بعضی از باورهای غلط باید تغییر پیدا کند و هنرمندان می توانند به این امر کمک کنند. من یک مثال بزنم. در جلسه ای که در ستاد ملی مبارزه با مواد مخدر داشتیم، گزارش بسیار خوبی از یک مطالعه چهل ساله از ارتباط مصرف تریاک با سرطان ارائه داده شد که پزشکان و محققان ایرانی آن را انجام داده اند که نتایج آن بسیار گویا بود. اگر نتایج چنین تحقیقی به اصحاب فرهنگ و هنر منتقل شوند، آنان می توانند با سلیقه خود این نتایج مهم را به مخاطبان خود منتقل کنند. بنده توصیه می کنم که شهروندان این مطالعه را بررسی نمایند؛ زیرا نتایج بسیار جالبی دارد .

این استاد دانشگاه در ارتباط با تلاش های دولت و به ویژه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در مبارزه با سوءمصرف مواد مخدر در کشور گفت که اول باید دید کل کشور در این دولت چه اقداماتی صورت داده است. مقام معظم رهبری بعد از روی کار آمدن دولت یازدهم دستور دادند که یک مطالعه بر روی آسیب های اجتماعی در کشور صورت بپذیرد. شورای اجتماعی کشور که به دست وزیر کشور اداره می شود از دستگاه ها خواستند بر روی این موضوع مطالعه کنند. از همین رو وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز مطالعه ای را بر روی آسیب های اجتماعی انجام داد. در این مطالعه 18 نوع آسیب همچون طلاق، اعتیاد، حاشیه نشینی، کودکان کار و مانند آن شناسایی شد و از همه وزارتخانه ها خواستند تا آمارهای خود را در این زمینه اعلام نمایند. یک مطالعه خوب هم بر روی موضوع سرمایه اجتماعی انجام پذیرفت که نشان می داد آخرین وضعیت جامعه چیست. نتیجه این مطالعات خدمت مقام معظم رهبری ارائه شد. ایشان توصیه هایی در این زمینه فرمودند و در چند سال اخیر به جدی پیگیری کردند و مستقیما جلسه تشکیل داده و بر این موضوع نظارت کرده اند. ایشان به دستگاه ها دستور دادند که اولاً آسیب ها اولویت بندی شده و چند آسیب به عنوان هدف در نظر گرفته شود. پس از آن همه دستگاه ها با یکدیگر هم افزایی و همکاری کرده و در ابتدا جلوی رشد آسیب ها گرفته شده و در مرحله بعد این آسیب ها کاهش پیدا کند .

دکتر داداندیش: مقام معظم رهبری به دستگاه ها دستور دادند که آسیب های اجتماعی در کشور اولویت بندی شده و چند آسیب به عنوان هدف در نظر گرفته شود.

وی افزود: اینجا نقش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان یکی از اعضای شورای اجتماعی کشور پر رنگ شده است و وزارت فرهنگ نیز باید برنامه خود را مشخص می کرد. اولین کاری که در این ارتباط صورت گرفت آن بود که جناب آقای جنتی وزیر محترم وقت فرهنگ و ارشاد بنده را به عنوان مشاور حوزه اجتماعی مشخص کردند. قرار بر این شد که در وزارتخانه به صورت متمرکز بر روی برنامه ای که در کشور است و مطالبه مقام معظم رهبری نیز بود، کار شود .

دکتر داداندیش ضمن تشریح ایده ها و برنامه های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای مبارزه با سوءمصرف مواد مخدر گفت: یکی از پیشنهادات این بود که باید ورای برنامه ها و بودجه عادی وزارتخانه، برنامه فوق العاده طراحی شود. اینکه ما بتوانیم همکارانمان را در نزدیک 22 معاونت، مرکز و سازمان زیر مجموعه وزارت ارشاد همفکری کنیم که چه کاری برنامه فوق العاده است و چه برنامه های صورت بگیرد، انجام شد. به پیشنهاد جناب آقای دکتر صالحی وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی، یک شورای اجتماعی و فرهنگی تشکیل شد. در این شورا که ریاست آن با خود وزیر است، ما به صورت منظم با نمایندگان سازمان ها و ستادها جلسه داریم و این جلسات ما باعث شده است که همفکری و تبادل اطلاعات در خصوص آسیب ها اجتماعی و آخرین وضعیت آن ها و همچنین نقش وزارتخانه در ارتباط با کاهش این آسیب ها مشخص شود. تقسیم کار خوبی صورت پذیرفته است. هرکدام از معاونت ها، سازمان ها و مراکز برنامه هایی داده اند و حدود 10 الی 12 برنامه در سال های 1397 و 1398 اجرا و ارزیابی شد. این ارزیابی ها به ما کمک می کند که بتوانیم برنامه ها را موثرتر طراحی کنیم .

دکتر داداندیش در ادامه افزود: ما در یک سطح تلاش کرده ایم ارتباط بین فرهنگ، هنر و رسانه را با روند آسیب های اجتماعی و آخرین اطلاعات آن برقرار کنیم. سعی کرده ایم برنامه های فوق العاده ای را در راستای وظایف و ماموریت های وزراتخانه طراحی نماییم. ویژگی این برنامه ها آن است که هم پوشش جمعیتی و جغرافیایی بیشتری دارد و هم هم افزایی بین دستگاه های زیرمجموعه وزارتخانه و دستگاه های خارج از وزارتخانه دارد .

مشاور اجتماعی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در توضیح اقدامات و فعالیت های این وزارتخانه در حوزه تولیدات فرهنگی برای مبارزه با سوءمصرف مواد مخدر، گفت که لازم است که یکی از برنامه های فوق العاده ای که در سال 1396 از سوی مرکز رسانه های دیجیتال پیشنهاد و مورد حمایت شورای اجتماعی کشور قرار گرفت را معرفی نمایم. همانطور که می دانیم وزارت فرهنگ و ارشاد مسئولیت و وظیفه دارد که محتوا نیز تولید کند. محتوایی که مناسب شبکه های اجتماعی باشد یک موضوع مهم است. خوشبختانه دوستان برنامه ای را پیشنهاد دادند که در 5 استان کشور که از نظر آسیب ها وضعیت نامناسبی داشتند انتخاب شده و قرار شد از جوانانی که در موسسه های دیجیتال فعالیت داشتند بخواهیم تا در خصوص آسیب های اجتماعی، محتوایی همچون پیام، کلیپ، فیلم های یک دقیقه ای، کاریکاتور و مانند آن تولید کنند .

وی افزود: خوشبختانه کار خوبی صورت گرفت و نزدیک به 1150 محتوا تولید شد. جالبی این تولیدات آن بود که بسیاری از آن ها به زبان محلی بود. اگر شما بخواهید پیامی را به مخاطبی برسانید و وقتی زبان اول مخاطب شما، زبان دیگری است، شما پیام را به فارسی مطرح می کنید اما زبان مخاطب شما زبان دیگری است، در ترجمه بار معنایی پیام تغییر می کند. خوشبختانه جوانان خوب ما از این فرصت استفاده کردند. بسیاری از پیام های تولیدی به زبان مادری بود. این بسیار مهم بود. ما توانستیم محتواهایی را در خصوص آسیب های اجتماعی تولید کنیم و به جامعه آگاهی بدهیم، به چه کسانی آگاهی دهیم؟ به کسانی که در فضای مجازی فعالیت و حضور بیشتری دارند. نتایج این بود که به نظر می آمد تاثیر بهتری دارد. به همین دلیل از سال 1396 این برنامه ادامه دارد، به استان های دیگری رفته است و از سال 1398 به صورت یک رقابت بین موسسات اجرا می شود. البته به دلیل شیوع کرونا فعالیت ها کاهش پیدا کرد، اما خوشبختانه دوباره این برنامه در حال انجام است .

در سال های گذشته تولید محتوا به زبان های محلی برای آموزش شهروندان در دستور کار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صورت پذیرفته است.

این صاحب نظر حوزه آسیب های اجتماعی ضمن تحلیل نقاط ضعف و قوت برنامه ها در مبارزه با سوءاستفاده از مواد مخدر در کشور، گفت: یک اشکال اصلی بین دستگاه های فرهنگی و دستگاه های اجتماعی آن بود که تعامل خوبی میان این دستگاه ها وجود نداشت و تبادل اطلاعات صورت نمی پذیرفت. به هر حال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مرجع فعالیت های فرهنگی و هنری است. دستگاه های اجتماعی باید از این مرجع استفاده کرده و با آن همکاری کنند. اما این دستگاه ها خودشان به صورت سلیقه ای از کارگردانان و هنرمندان استفاده می کردند. در سال گذشته در یک جلسه بسیار خوب با حضور جناب آقای صالحی وزیر فرهنگ و جناب آقای سردار مومنی دبیر ستاد مبارزه با مواد مخدر برگزار گردید، این موضوع بررسی شد. وزیر محترم ظرفیت های وزارتخانه را در حوزه فرهنگ، هنر، رسانه و دین مطرح کردند. ما قالب ها و فرصت های خوبی داریم که با مخاطبان مختلف ارتباط برقرار کنیم. قرار بر این شد که همکاری شروع شود و زمانی که خاتمه پیدا کرد آن را ارزیابی کرده و بتوانیم این همکاری ها را ارتقاء دهیم. خوشبختانه از مهرماه سال گذشته تا امروز توافقی صورت گرفته است. ده زیرمجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پای کار آمدند، برنامه های خود را ارائه دادند، ستاد این برنامه ها را تصویب کرد و شروع به کار شد. نزدیک به 40 کلیپ تهیه شد، البته قرار بود محصولات بیشتری تهیه شود که به دلیل شیوع کرونا این کار کمی عقب افتاد. قرار است فیلم سینمایی بلندی براساس آخرین اطلاعاتی که ستاد درباره مسائل مربوط به سوءمصرف مواد به ما داده است، تهیه شود و محتوای آن مورد نظارت قرار گرفته و تایید شده است. قرار است 10 فیلم مستند نیز تهیه شود .

دکتر داداندیش تاکید داشت که دستگاه های اجرایی بایستی اصحاب فرهنگ و هنر را در جریان نتایج تحقیقات درباره سوءمصرف مواد مخدر قرار دهد و گفت: آخرین تحقیقاتی که در سطح جهان انجام شده است، نشان می دهد که تماشای فیلم مستند می تواند بسیار تاثیرگذار باشد. یعنی اگر مخاطب ببیند یک جوان قبل از مصرف چه زندگی داشته است و بعد از مصرف به چه روزی افتاده است، دیگر نیازی به توضیح نیست و خود فرد برداشت لازم را به دست می آورد. ما بحث تولید تئاتر را نیز داریم. در هفته مبارزه با مواد مخدر قرار داریم. در این هفته فعالیت های بسیار خوبی انجام شده است. قرار است فردا یک نمایشگاه افتتاح شود. همچنین قرار است یک هم اندیشی از سوی انجمن مفاخر برگزار شود. سردار مومنی نیز طبق برنامه از خبرگزاری ایرنا بازدید کرده و نشستی را با این رسانه خواهند داشت .

وی در ادامه ضمن تشریح فعالیت های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در خصوص مبارزه با آسیب های اجتماعی گفت یکی از کارهایی هم که در این زمینه انجام شده است و به نظرم جزو نقاط مثبت عملکرد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی آن است که ما ظرفیت های مردمی خوبی هم داریم. وزارت فرهنگ نزدیک به 25 هزار کانون فرهنگی هنری مساجد را زیر پوشش دارد. همینطور کتابخانه های عمومی کشور که در کل کشور گسترش دارند، مجموعه های مردمی هستند که یا مردم در آن ها رفت و آمد دارند یا توسط جوانان و فعالان مسجدی ایجاد شده است. این ها ظرفیت های خوبی هستند و ما برنامه های مشترکی با آن ها داشته ایم. نکته ای که مهم است، این است که اگر ما بتوانیم به گروه های مرجع دسترسی داشته باشیم و اطلاعات را به گروه های مرجع بدهیم، آن ها اطلاعات را بهتر انتقال خواهند داد. به همین دلیل نشست هایی با هنرمندان، اهل قلم و مانند آن ها طراحی شده و بعضی از آن ها اجرا و برخی دیگر به دلیل شیوع کرونا عقب افتاده است که انشاالله در آینده انجام خواهد شد .

مشاور اجتماعی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی افزود: به هر صورت ما پیام های علمی، واقعی و گزاره های صحیحی که توسط ستاد مبارزه با مواد مخدر بعد از سال ها تحقیق طراحی شده و قرار است که به اقشار مختلف جامعه انتقال پیدا کند، در دسترس داریم و امیدواریم که نویسندگان، شعرا و هنرمندان ما با ایده های نو و خلاقیت خود بتوانند آن را به مردم انتقال دهند. آنچه که مهم است، این است که ما نیاز داریم مسئله مبارزه با مواد مخدر را اجتماعی کنیم و فقط به فعالیت دستگاه های دولتی محدود نکنیم، بلکه باید همکاری مردم و خانواده ها هم باشد. نقش خانواده ها بسیار مهم است و در این راستا ما تولیدات محتوایی خوبی داریم که انشاالله خانواده ها از آن استفاده کنند .

این استاد دانشگاه گفت تجربه جهانی نشان می دهد که با همکاری و هم افزایی همه ظرفیت های دولتی و مردمی باید با یک آسیب مثل اعتیاد مبارزه کرد. بطور مثال ما اکنون در هفته جهانی مبارزه با مواد مخدر هستیم و روز ششم تیرماه روز جهانی مبارزه با مواد مخدر است. امروزه در دنیا یک شعار طراحی می کنند و همه دنیا سعی می کنند این شعار را به زبان های خود و به روش های خود به جامعه و مخاطبین خود انتقال دهند. ستاد در حال طراحی این شعار است که بتواند آن را به اقشار مختلف منتقل کند. این نشان می دهد که باید یک پویش و گفتمان ملی برای مبارزه با هر آسیبی و از جمله مهمترین آسیب اجتماعی که در کشور ما به دلیل شرایط اجتماعی و جغرافیای وجود دارد باید ایجاد شود که خوشبختانه دارد این اتفاق می افتد. نکته دیگر بحث کمبود منابع است که باید بهره وری فعالیت هایمان را بالا ببریم. همچنین استفاده از خلاقیت های نسل جوان ما اهمیت دارد و باید از آن استفاده کنیم. استارت آپ ها نیز می توانند نقش داشته باشند. همینطور استمرار فعالیت ها مهم است. با تغییر دولت ها و تغییر مسئولین، فعالیت های بسیار خوب منقطع می شود. اگر فعالیت ها استمرار داشته باشد، آگاهی جامعه بالا رود و خانواده ها پای کار بیایند، اتفاق های خوبی خواهد افتاد .

مشاور اجتماعی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی: تحقیقات نشان می دهد که شانس ابتلاء به مواد مخدر در دختران و زنانی که فقط یک اختلال اضطرابی دارند، دو برابر دختران و زنان عادی است

وی افزود: باید از تجربه جهانی مبارزه با مواد مخدر استفاده کرد. در آستانه روز مبارزه با مواد مخدر هستیم. اگر شعار روز جهانی مبارزه با مواد مخدر را با هم دوره کنیم می بینیم که در آن گفته شده دانش بیشتر، مراقبت بهتر . در نتیجه خواهیم دانست که هم دستگاه های اجرایی کشور باید آخرین اطلاعات و مطالعات علمی خود را در رابطه با مصرف مواد مخدر در اختیار جامعه بگذارند و هم خانواده ها، جوانان و هر قشری که خدای ناکرده در معرض این مواد است، باید بیشتر مراقب خودشان باشند. بنده در این ارتباط یک مثال هم بزنم. اخیرا به مطالعاتی که در میان جامعه معتادین کشور انجام شده، نگاه می کردم. این تحقیقات نشان می دهد دختران جوان و زنانی که یک اختلال خلقی دارند، شانس ابتلاء به مصرف مواد و اعتیاد در آن ها چهار برابر بیشتر خواهد شد. همینطور شانس ابتلاء به مواد مخدر در دختران و زنانی که فقط یک اختلال اضطرابی دارند، دو برابر دختران و زنان عادی است. سوال بنده این است که اگر پدر و مادران بدانند که فرزندانی که تنها یک اختلال دارند، امکان ابتلاء بیشتری به مصرف مواد مخدر دارند، نباید به آرامش روح و روان بچه های خود بیشتر توجه کنند؟ خصوصاً به آرامش دختران خود .

داداندیش همچنین با تشریح مثال های دیگری در همین ارتباط گفت ما می دانیم که طبق آخرین تحقیقات ستاد مبارزه با مواد مخدر، خانواده هایی که در آن ها اختلاف و بگو و مگو وجود دارد، شانس ابتلاء آنان به سوءمصرف مواد مخدر، دو برابر سایر خانواده ها است. یا خانواده هایی که در آن ها گفتگو وجود دارد، شانس ابتلاء فرزندان آن ها به اعتیاد کمتر است. ما می توانیم از این اطلاعات برای مراقبت از خودمان و بچه هایمان استفاده کنیم و گفتگو را در خانواده گسترش بدهیم. با بچه هایمان تمرین کنیم و اطلاعات والدین در این ارتباط بالا برود و در این ارتباط با فرزندان خود صحبت کنیم. بنده به مناسبت این روز از خانواده ها می خواهم اطلاعات خود را در مورد مواد مخدر بالا ببرند و یکبار دیگر به این موضوعات فکر کنند. رسانه ها با انتشار آخرین اطلاعات در این باره نقش داشته باشند و خانواده ها بتوانند از خودشان و فرزندانشان بیشتر مراقبت کنند. همچنین نکته بسیار مهمی که تحقیقات اخیر نشان می دهد نقش معنویت و دینداری در کاهش آسیب های اجتماعی از جمله اعتیاد است. جامعه ما خوشبختانه جامعه دینداری است و باید از این فرصت مهم و ظرفیت معنویت استفاده کرد و خانواده هایی که دینداری و اعتقادات فرزندان خود را بالا ببرند در برابر آسیب های اجتماعی از جمله اعتیاد مصونیت بیشتری خواهند داشت .

به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی، محمد مهدی احمدی مشاور وزیر و مدیرکل حوزه وزارتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در نشست شورای علمی-فرهنگی بانوان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ضمن تبریک آغاز دهه کرامت و میلاد بانوی کریمه حضرت معصومه(س) اظهار کرد: در آئین نامه شورای علمی فرهنگی بانوان این وزارتخانه یکسری وظایف برای بانوان در نظر گرفته شده است تا براساس آن ارتباط با بانوان در مجموعه های مختلف برقرار و از ظرفیت این قشر بهره بیشتری برده شود.

وی ادامه داد: رسالت بانوان در دو بخش خلاصه می شود، ابتدا بانوان وظیفه دارند در مسیر استحکام بنیان خانواده حرکت کنند، زیرا خانواده هایی که پایه های آنها متزلزل است آسیب های اجتماعی جدی را به جامعه وارد می کنند، خانواده یک نهاد اجتماعی کوچک است که افراد در آن تربیت می شوند بنابراین اگر این واحد اجتماعی ضعیف باشد به جامعه لطمه می زند. پس مرحله انسان سازی باید در دل خانواده انجام شود.

مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تاکید کرد: در کانون خانواده فرزندان باید از امنیت روحی و روانی برخوردار باشند، چنانچه کانون خانواده امن نباشد یک کودک با استرس بزرگ خواهد شد و این باعث می شود در آینده یک فرد با شرایط غیرعادی در جامعه داشته باشیم که قطعا رفتار او به جامعه آسیب خواهد زد.

احمدی یادآور شد: براساس پژوهش اندیشمندان برای از بین بردن یک تمدن باید سه موضوع را مدنظر قرار داد، در وهله اول خانواده را باید هدف قرار داد، در جامعه ای که زنان از خانه داری تنفر پیدا کرده و از آن دور شوند کم کم پایه های خانواده متزلزل خواهد شد، متاسفانه امروزه برخی ها دارای خانه های مجلل و امکانات فراوان هستند اما خانواده به معنای واقعی در آنها زندگی نمی کند، در این خانه ها بیشتر شاهد طلاق عاطفی هستیم، در خانه ای که پدر و مادر به یکدیگر توجه ندارند و روابط عاطفی پدیدار نیست شاهد یک زندگی متزلزل هستیم.

وی افزود: در نقطه مقابل بسیاری از خانه ها هستند که شاید از نظر ابعاد و امکانات خیلی مجلل نیستند اما محبت و عشق از سراسر این خانه ها سازیر می شود، در این مورد می توان به خانه امیرالمومنین(ع) و حضرت زهرا(س) اشاره کرد، شاید خانه ی اهل بیت(ع) مجلل نبود اما پر از محبت و عشق بود و از دل همین خانه نسل به این خوبی تربیت شد.

مدیرکل حوزه وزارتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بیان کرد: دومین راه کار برای از بین بردن تمدن شکستن حرمت معلم و علم است، در یک جامعه وقتی حرمت معلم، استاد و یک اندیشمند زیر سوال می رود پایه های اجتماعی جامعه متزلزل خواهد شد.

احمدی ادامه داد: سومین راه برای از بین بردن تمدن یک کشور تغییر الگوهای خوب آن جامعه است، هرانسانی فطرتا اجتماعی است و برای زندگی نیازمند یک الگوی مناسب است، بنابراین اگر افراد اندیشمند و متفکر یک جامعه از الگو بودن کنار بروند و به عبارتی دیگر اعتبار خود را از دست بدهند نسل موجود به سمت الگوهایی خارج از عرف جامعه خود می رود که این اتفاق آسیب های خود را به همراه دارد.

وی با اشاره به اینکه دومین وظیفه بانوان در هر دستگاه حرکت به سمت معرفت افزایی است، گفت: امروز باید پای خود را مناسک فراتر بگذاریم، متاسفانه جامعه ما همچنان در مناسک باقی مانده است، این در حالی است که در هر جامعه بیش از هرچیزی باید به معرفت توجه کرد، اگر معرفت در یک جامعه بالا برود دیگر شاهد آسیب های اجتماعی مهلک نخواهیم بود.

مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ابراز داشت: از بانوان عضو این شورا خواستاریم به سمت برگزاری کلاس های اخلاق، دوره های آموزشی با حضور اساتید مهارت افزایی در زندگی بروند تا بانوان آموزش لازم را در این زمینه ببینند، زیرا جامعه با معرفت، مهارت زندگی کردن را می داند و متقابلا آسیب های اجتماعی در این شرایط کاسته می شود.

احمدی اضافه کرد: زیست مومنانه و عاقلانه بسیار مهم است تا انسان در زندگی به درجات بالا برسد، البته اعضای شورا متوجه این موضوع باشند که گفتار و رفتار آنها باید در مواجهه با دیگران یکسان باشد زیرا وقتی سخن و رفتار با هم متناقض باشد اعتماد عمومی از بین می رود.

در ادامه سمیه صفاری رئیس اداره زنان و خانواده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، با بیان اینکه زنان به عنوان نیمی از جمعیت کشور نقش مهمی در عرصه های مهم علمی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی ایفا می کنند، خاطرنشان کرد: باتوجه به جایگاه خطیر زن در خانواده و مسئولیت تربیت فرزندان، زنان پیشگامان هدایت فکری و اعتقادی جامعه محسوب می شوند، بنابراین ارتقاء رشد فکری و اجتماعی این قشر موجب رشد و پویایی هرچه بیشتر جامعه خواهد شد.

وی افزود: در دستیابی به توسعه فرهنگی، توجه به قابلیت ها و توانمندی های بالقوه و بالفعل زنان و استفاده از تخصص و کارآمدی شان از ضروریات است.

صفاری تصریح کرد: در راستای تحقق برنامه های وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و به منظور بهره گیری از تجارب و دانش بانوان کارشناس و صاحب نظر شاغل در وزارت خانه متبوع شورای علمی-فرهنگی بانوان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تشکیل و به فعالیت می پردازد.

حجت الاسلام و المسلمین عبدالفتاح نواب با اشاره به آغاز جلسات ستاد اربعین و تشکیل کارگروه فرهنگی اربعین در بعثه مقام معظم رهبری که حدود 20 وزارتخانه، سازمان و نهاد در آن عضویت دارند، در گفت وگو با ایسنا درباره نظر عمومی این دستگاه ها در ارتباط با برگزاری مراسم اربعین، اظهار کرد: هنوز به اربعین نزدیک نشده ایم، نمی شود نظر قطعی داد. آنچه آقایان در آن جلسه صحبت کردند گمانه زنی های راه دور است، تا اربعین نزدیک به چهار ماه فاصله داریم.

وی تصمیم گیری نهایی درباره برگزاری مراسم اربعین و شرکت ایرانی ها در پیاده روی را به نظر ستاد ملی کرونا، ستاد کشوری اربعین و دولت عراق منوط کرد.

نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت در عین حال گفت: برخی تصمیم ها درباره اربعین قطعی شده است، مثلا اجرای برنامه های آموزشی در فضای مجازی و ایجاد موکب های ایرانی در عراق برای خدمات رسانی به زائران آن کشور با حفظ پروتکل های بهداشتی. اما درباره حضور زائران در مراسم پیاده روی اربعین هنوز تصمیم گیری نشده است.

او درباره نظر عراق نسبت به برگزاری مراسم پیاده روی اربعین با حضور زائران کشورهای مختلف با توجه به اجرای طرح قرنطینه در کربلا، زیارتگاه ها و امکان مذهبی این شهر که با افزایش شمار مبتلایان ویروس کرونا، اخیرا به اجرا گذاشته شده است، اظهار کرد: تا اربعین زمان زیادی باقی مانده است، خود عراق هم نمی تواند پیش بینی کند تا اربعین چه اتفاقی می افتد. ضمن این که ما هم نباید عجله کنیم. باید راه های مختلف را پیش بینی کنیم، زمانی که به اربعین نزدیک شدیم یکی از راه ها را انتخاب کنیم.

نواب در پاسخ به این سوال که آیا سازمان حج و بعثه مثل حج تمتع روی سناریوهای خاصی متمرکز شده اند، گفت: این مدت درگیر حج بودیم و هنوز روی سناریوهای اربعین صحبت نشده، آنچه قطعی است استقرار موکب های ایران در عراق و استفاده از فضای مجازی است و اگر بنا باشد اربعین برگزار نشود، برنامه زیارت اربعین با اجتماع بزرگ مردم در داخل کشور برگزار شود.

علی رضا رشیدیان رییس سازمان حج و زیارت هم قبلا گفته بود: مساله اربعین مثل حج نیست؛ چرا که اربعین فریضه ای مستحبی است. با این حال روی سناریوهای مختلف با در نظر گرفتن همه پیش فرض ها، کار می شود.

انوشیروان محسنی بندپی استاندار تهران هم بعد از آن که جلسه ستاد اربعین این استان برگزار شده بود، در اظهارن ظر مشابهی با مسؤولان حج و زیارت کشور، گفته بود: به سبب شیوع کرونا وضعیت برگزاری پیاده روی اربعین مشخص نیست.

تصمیم درباره حضور زائران ایرانی در مراسم پیاده روی اربعین درحالی هنوز به قطعیت نرسیده که مدتی است در برخی استان ها ثبت نام زودهنگام در کاروان های اربعین آغاز شده است.

مراسم پیاده روی اربعین از بزرگترین گردهمایی های مسلمانان است که هر سال در مناسبت چهلمین سالگرد شهادت امام سوم شیعیان، حسین (ع) در شهر کربلا برگزار می شود و شمار زیادی از مردم به این انگیزه از کشورهای مختلف و شهرهای عراق، پیاده راهی شهر کربلا می شوند. مدیریت این مراسم مردمی و بدون دخالت دولت عراق است. زائران ایرانی پس از سقوط رژیم صدام، هر سال در مراسم پیاده روی اربعین شرکت می کنند.

انتهای پیام

به گزارش خبرگزاری مهر ، حجت الاسلام والمسلمین غلامرضا عادل، معاون فرهنگی و اجتماعی این سازمان با اشاره به تحت تاثیر قرار گرفتن برنامه های سازمان اوقاف در دهه کرامت از شیوع ویروس کرونا، اظهار کرد: شرایط شیوع کرونا باعث شد تا فضای مجازی را در برنامه های امسال در دهه کرامت مورد توجه قرار دهیم؛ در همین راستا حضور و تولید محتوا در فضای مجازی در قالب کمپین # امامزادگان سرزمین من را مورد تاکید قرار داده ایم.

وی با بیان اینکه کاروان های شادی با عنوان شمیم کرامت در سالروز ولادت امام رضا (ع) به مناطق مختلف کشور اعزام می شوند، تصریح کرد: اجرای برنامه های مختلف در امامزادگان و بقاع متبرکه بدون حضور جمعیت برگزار می شود اما انعکاس این برنامه ها از شبکه های استانی، سراسری و پخش از ماذنه ها و نمایشگرهای صحن های بقاع متبرکه از دیگر برنامه های سازمان اوقاف در ایام دهه کرامت است.

معاون فرهنگی و اجتماعی سازمان اوقاف با اشاره به راه اندازی کمپین # فدای دخترم در فضای مجازی، گفت: کاروان های زیر سایه خورشید از سوی آستان قدس رضوی در کنار برگزاری جشن و مراسم عمومی، برنامه بازدید از بیمارستان ها و پادگان ها را در دستور کار خود قرار داده اند که سازمان اوقاف نیز این کاروان ها را همراهی می کند.

حجت الاسلام عادل با بیان اینکه فرزندان رسول الله مصداق انا اعطیناک الکوثر هستند، تاکید کرد: افراد جامعه باید متوجه این موضوع باشند که امامزادگان از نظر جایگاه علمی و تقرب به خداوند در زمان خودشان جزو بهترین ها بوده اند و همواره برای ما قابل احترام هستند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: خدا را شاکریم که توفیق خدمت گذاری امامزادگان در ایران اسلامی را داریم و امیدواریم به شایستگی به وظایف خودمان عمل کنیم.

کد خبر 4959301

نخستین سمینار مجازی روابط فرهنگی ایران و چین در دوران پساکرونا با شرکت پژوهشگران و اساتید دو کشور برگزار و بر روابط دیرینه دو تمدن بزرگ ایران و چین تأکید شد.

به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، نخستین سمینار مجازی روابط فرهنگی ایران و چین در دوران پساکرونا در روز سه شنبه (3 تیرماه) با همکاری مرکز چین شناسی دانشگاه علامه طباطبایی، دانشگاه زبان و فرهنگ چین، رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در پکن و مرکز مطالعات راهبردی روابط فرهنگی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی برگزار شد.

در این میزگرد که حدود 80 نفر در آن شرکت کردند، سه استاد از چین و سه استاد از ایران به سخنرانی پرداختند. از چین، پروفسور هوانگ ژویو، مدیر مؤسسه چین شناسی و رییس چین شناسی دانشگاه زبان و فرهنگ پکن، پروفسور زو بوفنگ، استاد تمام دانشگاه زبان و فرهنگ پکن و شی گوانگ، رییس گروه غرب شناسی دانشگاه پکن حضور داشتند. از ایران نیز غلامعلی چگینی زاده، رییس مرکز چین شناسی و عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی، محسن شریعتی نیا، عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی و حامد وفائی، عضو هیأت علمی دانشگاه تهران سخنان خود را ارائه دادند.

سخنرانان در صحبت های خود بر روابط دیرینه دو تمدن بزرگ ایران و چین تأکید کردند و بیان داشتند که این دو کشور در گسترش تمدن بشری نقش به سزایی ایفاد کرده اند.

عباسعلی وفایی، رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در پکن ضمن تشکر از دانشگاه علامه طباطبایی، دانشگاه زبان و فرهنگ پکن و مرکز مطالعات راهبردی روابط فرهنگی برای برگزاری این نشست، بر مشارکت دانشگاهیان و نخبگان تأکید کرد و ورود دانشگاه علامه به این امر را مغتنم شمرد.

تقویت روابط فرهنگی بین ایران و چین

هوانگ ژویو به این مسأله اشاره کرد که ویروس کرونا نه تنها برای زندگی اجتماعی و اقتصادی مردم تأثیرات غیر قابل پیش بینی ای به همراه داشته است، بلکه در ارتباط بین کشورها هم سد بزرگی ایجاد کرده است، ولی با این وجود روابط باید ادامه یابد.

مدیر مؤسسه چین شناسی همچنین بیان کرد: پژوهش های چین شناسی در ایران به بخش مهمی در روابط ایران و چین تبدیل شده است و ادامه روند شناخت دو کشور از یکدیگر به گسترش روابط منتج خواهد شد. در چین نیز ایران شناسان بسیاری هستند که در زمینه ایران و زبان فارسی به تحقیق و پژوهش مشغول هستند. تعدادی از آنها در ایران تحصیل کرده اند.

وی بر این مسأله تأکید کرد که چین نه تنها از فعالیت چین شناسی در ایران استقبال می کند، بلکه فعالیت ایران شناسی در چین را نیز تقویت می کند.

شریعتی نیا هم در سخنانی، گفت: روابط ایران و چین به شدت دولت محور است. چین در ایران دارای تصاویر زیادی است که تصویر مسلط تصویر اقتصادی است و سپس تصویر سیاسی است. یکی از الزامات آن است که روی ایجاد تصویر فرهنگی از هر دو کشور متمرکز شویم.

عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی افزود: در گذشته، ایرانیان تصویر فرهنگی چین را بیشتر می شناختند. در اشعار شاعران بزرگ ایرانی چون فردوسی، حافظ و خیام به چین اشاره شده است و از آن به عنوان تمدنی بزرگ یاد شده است. مادامی که دانشگاهیان و هنرمندان با هم ارتباط منظم نداشته باشند، بنیان اجتماعی رابطه تقویت نخواهد شد.

وی در ادامه، گفت: ما باید تصویر فرهنگی را از متن به حاشیه بیاوریم و بنیان اجتماعی رابطه را تقویت کنیم. رابطه باید بین ایران فرهنگی و چین فرهنگی شکل بگیرد.

جایگاه مهم ایران در جاده ابریشم

سخنران بعدی این نشست، زو بوفنگ، استاد دانشگاه زبان و فرهنگ پکن بود. وی درباره سه بعد تبادل فرهنگی ایران و چین پیش زمینه راه ابریشم صحبت کرد. سه بعد تبادل فرهنگی دو کشور عبارت اند از بعد تمدن و تاریخ، بعد توسعه و مسائل روز و بعد و بعد سوم بعد آینده و احساسات و انگیزش ها.

وی مطرح کرد: ایران در جاده ابریشم از جایگاه مهمی برخوردار است و مهمترین گذرگاه تبادلات فرهنگی چین و غرب بوده است. در سال های اخیر تبادلات فرهنگی و مردمی را حفظ کرده اند و همکاری های اقتصادی گسترش یافته است.

این استاد دانشگاه افزود: ایران و چین همواره ارتباطات و تبادلات نزدیک خود را حفظ کرده اند و دیگری و نزاعی بین دو تمدن صورت نگرفته است. تمدن چین و پارسی هر دو گنجینه های فرهنگی مهمی برای ساختن اندیشه بشری هستند. مهم ترین هدف اصلی همکاری و همدلی برای ساختن سرنوشت مشترک بشریت است و سرنوشت جهان باید به طور مشترک توسط همه کشورها کنترل شود. قوانین بین المللی باید به طور مشترک توسط همه کشورها اداره شود.

تأسیس مرکز تعاملات دانشگاه های ایران و چین

حامد وفایی، عضو هیأت علمی دانشگاه تهران به بیان سخنانی درباره راه پیش روی مطالعات چین در ایران پسا کرونا پرداخت. وی پس از اشاره به شرایط کنونی بیان داشت که دانشگاهیان و محققان باید درباره آن تأمل کنند. گفتگو در دوران پسا کرونا بزرگترین نیاز همگان است.

وی افزود: گفتگوی شرقی و شرقی با محوریت ایران و چین. شناخت این دو تمدن بزرگ از یکدیگر بسیار اهمیت دارد. در عنوان این نشست، ایران شناسی در چین مغفول مانده است و تقویت ایران شناسی در چین نیاز از اهمیت زیادی برخوردار است. آینده چین شناسی در ایران روشن است.

وفایی خاطرنشان کرد: هم اکنون چین شناسی بی واسطه در ایران آغاز شده است. در دانشگاه های ایران متون چینی به زبان چینی خوانده می شود و مورد بررسی قرار می گیرد و نوید ظهور نسل جدیدی از چین شناسان ایرانی را می دهد. ایران به روایت ایران و چین به روایت چین بسیار اهمیت دارد و مسأله اصلی می باشد. ما به منابع دست اول چینی نیاز هست و همینگونه نیز در چین منابع ایران به روایت ایران کم است. در دوران کرونا، با تقویت فضای مجازی و تعامل مثبت کشورها، ارتباطات فرهنگی بسیار گسترده تر شده است.

وی پیشنهاد تأسیس مرکز تعاملات دانشگاه های ایران و چین در چارچوب شاخه فرهنگی و ایجاد بانک اطلاعات چین شناسان ایرانی و ایران شناسان چینی، ایجاد کتابخانه مجازی به دو زبان فارسی و چینی و ایجاد اکانت های ویژه برای محققین ایرانی و چینی جهت بهره برداری از منابع تصویری و مکتوب بومی دو کشور را داد.

تأکید بر ترجمه کتاب های چینی به زبان فارسی

شی گوانگ، رییس گروه زبان های آسیای غربی در دانشگاه پکن، سخنان خود را در دو بخش فعالیت علمی و آموزش زبان فارسی در گروه زبان و ادبیات فارسی و اهمیت تقویت ترجمه کتاب فارسی و چینی به زبان فارسی ارائه کرد.

وی گفت: در چین کتاب خوانی بسیار کمرنگ شده است و بیشتر مردم و به خصوص جوانان به فضای مجازی روی آورده اند. اما خوشبختانه در ایران هنوز عشق به کتابخوانی وجود دارد و نمایشگاه کتاب تهران نمونه بارز آن است.

گوانگ اظهار کرد: همکاری های دو کشور چون گردشگری و همکاری های فرهنگی دیگر به دلیل شیوع کرونا متوقف شده است. بنابراین ابتدا باید کارهای عقب مانده را پیش ببریم و برای آینده کنفرانس ها و فعالیت های آموزشی و علمی را برای آینده و پس از کرونا برنامه ریزی کنیم.

وی در ادامه، گفت: دو کشور چین و ایران باید از تمام توان خود استفاده کنند و تصویر درست ارائه دهند. ترجمه کتاب یکی از بهترین راه ها برای حفظ رابطه می باشد.

تولید ایده های نوین فرهنگی بر مبنای دو فرهنگ ایران و چین

آخرین سخنران این نشست، غلامعلی چگینی زاده، استاد روابط بین الملل و رییس مرکز چین شناسی در دانشگاه علامه طباطبایی بود. وی درباره بعد جدیدی از روابط فرهنگی ایران و چین صحبت کرد.

چگینی زاده اظهار کرد: یک بعد جدید باید اضافه شود. این بعد بازیابی تمام قابلیت ها و ظرفیت های دو کشور در روبارویی با چالش های پیش رو در زمان پساکرونا است. در آسیا دو فرهنگ ایرانی و چینی تنها فرهنگ های بزرگ این قاره نیستند، اما از عمده ترین منابع فرهنگ و تمدن در این قاره هستند.

وی یادآور شد: ما باید روابط فرهنگی ایران و چین را از چیزی که بیشتر متداول بوده خارج کرده و روابط فرهنگی را در خدمت چالش های دو ملت بزرگ قرار دهیم. به روابط فرهنگی یک دستور کار جدید بدهیم. روابط فرهنگی ایران و چین باید از منظری سیاسی و بین المللی مورد توجه قرار بگیرد و اگر این بعد سیاسی مغفول واقع شود، سدی دربرابر اثرگذاری عمیق آن ایجاد خواهد شد.

این استاد دانشگاه بیان کرد: رویکرد سیاسی و بین المللی در روابط فرهنگی ایران و چین باید مبنا قرار گیرد. دو کشور باید در تولید مفاهیم و بنیان های نظری روابط فرهنگی جدید فعالیت های مشترکی داشته باشند. در این صورت، نه تنها می توانند روابط دو جانبه فعال داشته باشند، بلکه بستر روابط چندجانبه گرایی را نیز ایجاد کنند. روابط فرهنگی ایران و چین باید از قالب های کلیشه ای و تکراری خارج شود و بتواند به نیازهای اجتماعی بین المللی جدید پاسخ دهد.

وی در سخنانش، تولید ایده های نوین فرهنگی بر مبنای غنای فرهنگی و فلسفی موجود در دو فرهنگ برای پاسخ دادن به چالش هایی که امروز با آن روبرو هستیم، بسیار مؤثر و تأثیرگذار دانست.

چگینی زاده پیشنهاد داد: روابط فرهنگی ایران و چین باید مسأله محور باشد و وارد دوران جدید شود؛ ما باید از انتزاع و تمرکز صرف و بازخوانی های بدون هدف متون کلاسیک خارج شویم. ظرفیت بسیار زیاد دو فرهنگ ایرانی و چینی در تولید ایده های مورد نیاز امروز جامعه بشری است.

در پایان این نشست، تیشه یار به عنوان رییس جلسه بیان کرد: قرار است میزگرد بعدی در ماه آینده برگزار شود و متون سخنرانی در دو مجلد به زبان فارسی و چینی منتشر خواهد شد.

انتهای پیام/ص

14:39 - 1399/04/04 / شماره : 753039 / تعداد نمایش : 111

air.ir/Zrqc59r

به گزارش خبرنگار حوزه رفاه و تعاون گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان ،علیرضا رشیدیان رئیس سازمان حج و زیارت صبح امروز (چهارشنبه 4 تیر ماه) در نشست خبری که با حضور، ولی فقیه و سرپرست حجاج ایرانی برگزار شد، با اشاره بر اینکه حج امسال با سال های قبل فاصله زیادی دارد، اظهار کرد: هرساله بعد از حج، بحث های اجرایی حج سال بعد کلید می خورد و در اسفند ماه عربستان اعلام کرد قرار داد جدید مکاتبه نکنید، اما تمام قرار داد ها بسته شده بود.

او در ادامه بیان کرد: در قرار داد ها ذکر شده است که اگر دولت عربستان به هر دلیلی مانع ورود زائران شود این قرارداد ها هیچ ضرر و زیانی نخواهد داشت.

رشیدیان با اشاره بر اینکه 72 هزار و 914 زائر 25 میلیون تومان واریزی داشتند و حدود 2 و نیم میلیون تومان سود سپرده اولی بود، گفت: 76 هزار و 828 نفر ثبت نام و 95 درصد زائران هزینه خود را واریز کردند.

او عنوان کرد: هدف ما این بود که ارز مصوبه حج امسال را برای حج سال آینده برای زائران حج 99 ذخیره کنیم، زیرا با نوساناتی که در قیمت ارز استاگر این ارز را برای سال آینده از دست می دادیم فشار زیادی بر زائران وارد می شد.

رئیس سازمان حج و زیارت با اشاره بر اینکه هزار و 822 میلیارد تومان کل واریزی های حج 99 بود، عنوان کرد: هزار و 800 میلیارد تومان برای ذخیره ارز به حساب بانک مرکزی واریز کردیم.

او با بیان اینکه از آذرماه برنامه ریزی ها برای حج سال بعد آغاز می شود، گفت: اگر زائری در خواست دریافت پولش را داشته باشد پول او باز گردانده و فرد جدیدی برای حج سال آینده جایگزین او خواهد شد.

رئیس سازمان حج و زیارت تصریح کرد: تمامی افرادی که در حج 99 ثبت نام کردند حج سال آینده مشرف خواهند شد.

او مطرح کرد:مبلغ سال گذشته حج 25 میلیون تومان بود گه امسال این مبلغ به 35 میلیون تومان رسید و نمی دانیم که نرخ حج سال آینده چقدر خواهد بود.

رشیدیان درباره حج سال آینده گفت: اگر عربستان برای حج سال آینده به ما ظرفیت بیشتری دهد؛ زائران با قیمت های سال آینده به حج خواهند رفت.

او درباره دیه شهدای منا و مسجد الحرام بیان کرد: در آذرماه چک دیه شهدای مسجدالحرام تحویل داده شد و مدتی بعد نیز خانواده ها آن را دریافت کردند. اما مشکلاتی در نقد کردن آن چک وجود داشت که این موضوع از طریق وزارت خارجه پیگیری شد؛ و نتیجه آن، این بود که وکالتی را بگیریم و به عربستان برده و در آنجا بتوانیم چک را نقد کنیم. با توجه به اینکه سفارت و کنسولگری در عربستان نداریم، قرار شد سفارت سوئیس که حافظ منافع ما است، تائیدیه ای برای وصول چِک ها به ما ارائه دهد و عربستان عنوان کرد که وزارت خارجه سوئیس نیز تائیدیه اولیه را تائید کند.

رشیدیان ادامه داد: در نهایت قرار بود سفیر سوئیس برای این موضوع به ایران بیاید و امیدواریم هفته آینده ملاقاتی داشته باشیم تا بتوانیم چک خسارت شهدای مسجدالحرام را نقد کنیم.

رشیدیان درخصوص اعزام زائران به عتبات و اربعین تصریح کرد: حج واجب شرعی و زیارت عتبات مستحب است اما با توجه به جایگاه اربعین، سناریو های مختلفی را برای اعزام زائران و برگزاری مراسم در دستور کار داریم، اما فعلاً جمع بندی نهایی انجام نشده است.

رئیس سازمان حج و زیارت عنوان کرد: امیدواریم تا رسیدن زمان برگزاری مراسم اربعین، ویروس کرونا فروکش کرده باشد، اما اگر نشد، به دنبال سناریو های دیگری هستیم.

او تصریح کرد: یکی از مواردی که به آن فکر می کنیم آن است که اگر نشد به صورت عمومی زائران حضور پیدا کنند، نمایندگانی از گروه های مختلف را برای اعزام ساماندهی کنیم که البته این موضوع نیز در شرایطی است که ظرفیت عراق برای ارائه خدمات به زائران مهیا شود.

رشیدیان در خصوص اعزام زائر به سوریه گفت: سوریه نسبت به کشور های دیگر در رابطه با ویروس کرونا، شرایط بهتری دارد، اما طبق مصوبه ستاد ملی کرونا قرار شد پروتکل هایی را میان وزارت بهداشت ایران و کشور سوریه، منعقد و در آن الزامات بهداشتی برای اعزام رعایت شود.

رئیس سازمان حج و زیارت بیان کرد: شرایط سوریه برای پذیرش مسافر و زائر مساعدتر از عراق است.

بیشتر بخوانید

حج 99 لغو شد

عربستان هنوز پاسخی درباره برگزاری حج نداده است/ آمادگی کامل ایران برای برگزاری حج 99

انتهای پیام/

حجت الاسلام محمد جواد تسخیری در گفت و گو با خبرنگار گروه مسجد وکانون های مساجد خبرگزاری شبستان با اشاره به رویکردها و برنامه های سازمان فرهنگ و ارتباطات در ایام دهه کرامت اظهار کرد: امسال به دلیل شرایط بحران کرونا جشن های دهه کرامت در 20 کشورجهان به صورت مجازی برگزار می شود.

مشاور سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی با اشاره به کشورهایی که جشن های این ایام را به صورت مجازی برگزار می کنند، بیان کرد: جشن های این ایام در کشورهای سوریه، لبنان،ترکیه، با کو، افغانستان، پاکستان،صربستان،آلمان و ایتالیا از جمله این کشورها هستند که به صورت مجازی اقدام به برپایی جشن های دهه کرامت خواهند کرد.

حجت الاسلام تسخیری به برپایی نمایشگاه عکس به همین مناسبت اشاره کرد و گفت: به همین مناسبت فیلم هایی پیرامون امام رضا(ع)، حضرت معصومه(س) و احمد بن موسی الکاظم(ع) در فضای مجازی به زبان های مختلف عرضه خواهد شد. همچنین با حضور شخصیت های علمی مطرح و برجسته نشست هایی برپا خواهد شد.

وی همچنین از برگزاری وبینارهایی با همکاری ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور به صورت آفلاین خبر داد و گفت: هفت کتاب پیرامون زندگانی امام رضا(ع)، حضرت معصومه(س) به زبان های انگلیسی، بوسنی و هرزگوین، کنیا، تایلند، اوگاندی ساحلی ترجمه و چاپ شده است.

مشاور سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی خاطر نشان کرد: سال گذشته جشن های دهه کرامت به صورت حضور در 70 نمایندگی سازمان فرهنگ و ارتباطات در خارج از کشور به صورت حضوری برگزار شد.

شعار دهه انتخاب شده امسال نیز خدمت کریمانه؛ همدلی به رسم اهل بیت(ع) اعلام شده است که عناوین این روز ها به شرح زیر است:

سه شنبه، سوم تیر، مصادف با اول ذی القعده و همزمان با ولادت حضرت فاطمه معصومه(س) با عنوان تکریم دختران؛ نشان خانواده فاطمی و چهارشنبه، چهارم تیر، مصادف با دوم ذی القعده، همزمان با روز شهرداری و دهیاری با عنوان در شادی اهل بیت(ع) شاد باشیم نامگذاری شده است. پنجشنبه، پنجم تیر مصادف با سوم ذی القعده مدافعان سلامت، رهروان ایثار و شهادت نام گرفته است.

همچنین، برای جمعه، ششم تیرماه که همزمان با روز جهانی مبارزه با مواد مخدر است عنوان خانواده مهدوی محور جامعه مهدوی و روز شنبه، هفتم تیر، همزمان با روز تجلیل از امامزادگان و بقاع متبرکه و بزرگداشت حضرت صالح بن موسی الکاظم(ع)، شهادت آیت الله بهشتی(ره) و 72 نفر از یاران امام خمینی(ره) عنوان امامزادگان الگوی تمدن دینی و ولایت پذیری در نظر گرفته شده است.

یکشنبه، هشتم تیر نیز مصادف با ششم ذی القعده و روز بزرگداشت حضرت احمدبن موسی شاهچراغ(ع) و روز مبارزه با سلاح های شیمیایی و میکروبی با عنوان حضرت شاهچراغ(ع) اسوه عدالت و امین ولایت نامگذاری شد و دوشنبه، 9 تیرماه نیز مصادف با هفتم ذی القعده با عنوان تشکل های مردمی جهادگران خدمت و سلامت نام نهاده شده است.

براساس این گزارش، برای سه شنبه، 10 تیرماه، مصادف با هشتم ذی القعده و روز آزادسازی شهر مهران و بزرگداشت صائب تبریزی عنوان رفاه و امید در سایه جهش تولید و برای چهارشنبه، 11 تیرماه که مصادف با نهم ذی القعده و شهادت آیت الله صدوقی چهارمین شهید محراب است عنوان شهداء و علما الگوی تحقق گام دوم انقلاب انتخاب شده است.

پنجشنبه، 12 تیرماه، مصادف با دهم ذی القعده و حمله ددمنشانه آمریکا به هواپیمای مسافربری آمریکا، روز بزرگداشت علامه امینی(ره) و روز افشای حقوق بشر آمریکایی با عنوان خادم الرضا(ع)، شهید سلیمانی؛ الگوی خادمان اهل بیت(ع) و در نهایت جمعه، 13 تیرماه، مصادف با یازدهم ذی القعده، سالروز ولادت امام رضا(ع) نیز با عنوان امام رضا(ع)؛ امام رأفت و مهربانی نا م گذاری شده است.

پایان پیام/ 40

علیرضا رشیدیان روز چهارشنبه در نشست خبری مشترک نماینده بعثه مقام معظم رهبری و مسئولان سازمان حج و زیارت افزود: با توجه به شرایط بد اقتصاد جهانی و تغییراتی که در قیمت ارز در حال وقوع است، بهترین کار برای زائران سال آینده که اقدامات اولیه و واریز وجه خود را به انجام رسانده اند، ذخیره سازی ارز با نرخ امسال برای سال آینده است که در این مورد حدود 200 میلیون دلار به بانک مرکزی واریز شد.

وی با بیان اینکه مبلغ یادشده مربوط به پرداخت علی الحساب مبلغ 25 میلیون تومان به ازای هر زائر در قالب 72 هزار و 914 نفر برابر با 95 درصد ثبت نام کنندگان خواهد بود، تصریح کرد: در این ارتباط به دنبال اخذ مجوز از شورای عالی حج برای مصوب کردن مجوز ذخیره ارز برای سال آینده با توجه به نوسانات آن هستیم.

رشیدیان با بیان اینکه تمامی زائرانی که ثبت نام کردند به نوبت سال بعد موکول می شوند، گفت: اگر زائری درخواست بازگرداندن هزینه پرداختی خویش را به هر دلیل داشته باشد سریعا مبالغ واریزی به وی عودت داده خواهد شد و فرد دیگری جایگزین وی برای اعزام 1400 خواهد شد.

وی با بیان اینکه با تغییرات ارز نمی دانیم حج سال آینده به چه میزان افزایش خواهد یافت، افزود: اگر زائری انصراف دهد و حج سال آینده با ظرفیت بیشتری برپا شود، ثبت نام مجدد با قیمت سال آینده انجام خواهد شد.

رشیدیان همچنین در خصوص پرداخت دیه شهدای مسجدالحرام نیز گفت: همچنان پیگیر حقوق شهدای منا و مسجدالحرام هستیم و چک مبالغ دیه شهدای مسجدالحرام به خانواده آنان از سوی سفارت سوئیس تحویل شده اما روند اجرایی آن با برخی مشکلات روبرو شده که به دنبال حل آن هستیم.

نماینده ولی فقیه در امور حج و سرپرست حجاج ایرانی نیز در این نشست با گرامیداشت هفته حج و قوه قضاییه و قدردانی از مسئولان سازمان حج و زیارت گفت: با توجه به برنامه ریزی های به انجام رسیده برای سفر حج تمتع امسال که از سوی عربستان لغو شد، برنامه های آموزشی برای زائران سال آینده در قالب هفته ای دو جلسه به صورت مجازی و حضوری برگزار خواهد شد.

حجت اسلام والمسلمین سید عبدالفتاح نواب اظهار داشت: در این ارتباط برنامه های آموزشی زائران حج 1400 در مناطق زرد و قرمز به صورت مجازی و مناطق سفید به صورت حضوری به انجام می رسد.

وی تصریح کرد: برنامه های بسیار خوب فرهنگی و معنوی برای حج امسال را تدارک دیده بودیم اما شیوع ویروس کرونا مانع انجام مناسک حج امسال شد در حالی که عربستان حج امسال را تنها در قالب نمادین و با حضور بسیار اندک زائران عربستان به انجام خواهد رساند.

[شهروند] پس از اما و اگرهای فراوان دولت سعودی در مورد برگزاری حج تمتع در سال 1399، بعثه مقام معظم رهبری و سازمان حج و زیارت در بیانیه مشترکی با اشاره به اعلام عربستان مبنی بر برگزاری مناسک حج امسال به صورت محدود و داخلی برای آن کشور اعلام کردند که زائران ایرانی امسال به سرزمین وحی اعزام نخواهند شد. آمارهای منتشر شده در نیمه دوم سال گذشته از اعزام 87 هزار و 550 نفر از ایران به حج تمتع در سال 1399خبر داد اما با شیوع کرونا، وضع برنامه های فرهنگی و عبادی تحت الشعاع قرار گرفت تا درنهایت این فریضه الهی به صورت محدود و داخلی در عربستان اجرا شود.
به گزارش شهروند رفتار و عملکرد عربستان سعودی در طول این چند ماه در مسأله برگزاری حج شفاف و روشن نبود، اما دستگاه اجرایی کشور فعالیت های آماده سازی حج را با جدیت در طول این چند ماه پیگیری کرد. بر همین اساس، مرکز پزشکی حج و زیارت جمعیت هلال احمر از اواخر سال گذشته احتمالات مختلف در برپایی حج تمتع را بررسی و برنامه ریزی لازم را برای هر احتمالی اتخاذ کرد. مسأله ای که روزگذشته طاهر درودی، معاون حج و عمره مرکز پزشکی حج و زیارت جمعیت هلال احمر در گفت وگو با شهروند به آن اشاره کرد. بنا به گفته این مقام مسئول با توجه به بیانیه مشترک بعثه مقام معظم رهبری و سازمان حج و زیارت مبنی بر اعزام نشدن زائران ایرانی به سرزمین وحی در امسال، عملیات حج سال 99 در مرکز پزشکی حج و زیارت از روز سه شنبه متوقف شده است. طاهر درودی با بیان اینکه زائران ایرانی امسال به سرزمین وحی اعزام نخواهند شد، ابراز امیدواری کرد که به یاری خداوند و با فراهم شدن شرایط بهداشتی مساعدتر و حل بحران کرونا ارایه خدمات پزشکی به زائران بیت الله الحرام در حج تمتع سال آینده با تمام توان و ان شاءالله بهتر از گذشته انجام شود. او در گفت وگو با شهروند در مورد برنامه ریزی و فعالیت اتخاذ شده درباره حج 99 افزود: لازم بود تا هرچه زودتر فعالیت های مرتبط آغاز شود. در این مسیر ارگان های مختلفی دست به کار شدند تا در این قرار عاشقانه همراه زائران باشند. بنا به گفته این مقام مسئول، کارکنان مرکز پزشکی حج و زیارت، 30هزار نفر از زائران را معاینه کردند.

پزشکان اعزامی در اولویت بعدی
فعالیت مرکز پزشکی حج و زیارت درباره حج 99 با اعلام فراخوان پذیرش پزشک از نیمه دوم سال گذشته آغاز شده است. معاون حج و عمره مرکز پزشکی جمعیت هلال احمر با تأکید بر اینکه نحوه انتخاب و گزینش پزشکان براساس نیازسنجی ها صورت گرفته، افزود: از زمان اعلام فراخوان جذب پزشکان متقاضی حج99، پزشکان در سامانه ثبت نام کردند و براساس تخصص و تجربه حضور در مراسم هایی همچون اربعین انتخاب شده اند. بنا به گفته درودی، حدود 25 درصد از پزشکان از طریق فراخوان به عنوان پزشک اولی برگزیده شدند و مابقی هم از همکاران باتجربه مرکز پزشکی جمعیت بودندکه سابقه حضور در حج را داشتند. بنا به گفته این مقام مسئول، انتخاب همکاران پزشک حج و معرفی آنان براساس معیارهای ارزشیابی حج و عتبات بوده است. درودی در ادامه اظهار امیدواری کرد که با توجه به شوق این گروه از پزشکان برای تشرف به حج، در آینده برنامه ریزی به نحوی باشد که این افراد در اولویت اعزام های بعدی قرار گیرند. این مقام مسئول با اشاره به برنامه ریزی های مرکز پزشکی برای انتقال تجهیزات مصرفی و دارو به کشور عربستان، گفت: با توجه به احتمال لغو حج، تمهیداتی اندیشیده شد که دارویی خریداری قطعی نشود، این برنامه ریزی باعث شد جمعیت هلال احمر متحمل ضرر و زیانی درمورد مرجوعی دارو نشود.

غربالگری 20 هزار زائر
درودی با اشاره به تفکیک و غربالگری زائران برای انجام معاینات پزشکی افزود: امسال با توجه به شیوع کرونا و احتمال کاهش سهمیه کشورها، از ابتدا واکسیناسیون زائران زیر 60 سال انجام شد. در این غربالگری واکسیناسیون نزدیک 20 هزار زائر صورت گرفت. بنا به گفته این مقام مسئول، اگر این زائران تا دوسال دیگر به حج مشرف شوند، نیاز به واکسیناسیون مجدد ندارند. درودی در بخش پایانی گفت وگوی خود ابراز امیدواری کرد که با بهبود شرایط و شاخص بهداشتی در دنیا و همچنین نظر مثبت ستاد ملی مقابله با کرونا، راهپیمایی اربعین برگزار شود. بنا به گفته معاون حج و عمره مرکز پزشکی حج و زیارت جمعیت هلال احمر، برنامه ریزی مرکز پزشکی برای اربعین سال99 از اربعین سال گذشته آغاز شده بود. او در این زمینه گفت: در حاضر فعالیت تمام درمانگاه های جمعیت هلال احمر در عراق متوقف شده است. اما اگر اوضاع بهبود یابد، مراکز درمانی ایران در کربلا و نجف شرایط خوبی دارند. در هر حال حج تمتع سال 99 تعطیل شد. مورخان تاکنون 40مورد تعطیلی حج به دلیل تنش های سیاسی، بلاهای طبیعی، شیوع بیماری واگیردار، رکود اقتصادی، گرانی، ناامنی، وجود راهزن ها و دزدان را ثبت کرده اند.

استراتژی مرکز پزشکی حج و زیارت هلال احمر
مرکز پزشکی حج جمعیت هلال احمر سال هاست در کنار زائران خانه خدا و اماکن مقدسه بوده است . از توانمندی ها و وظایف این مرکز، تلاش برای بازتوانی، ارتقا و حفظ سلامت زائران است. این سازمان همواره با ترکیبی از بهترین و باتجربه ترین نیروهای متخصص بهداشتی درمانی در مراکز درمانی یا بیمارستان های خود در این عرصه به ارایه خدمات پرداخته است. رضایتمندی عام مسئولان مرتبط و زائران عزیز، آمار خدمات ارایه شده در این سال ها و سیر نزولی تعداد بیماران و درگذشتگان از نشانه های ارتقای صعودی کیفیت خدمات در این حوزه است.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان ، این روز ها که می گذرد به هیچ کدام از روز های زندگی ما شبیه نیست. نه پیش از عید پارسال در تکاپوی خرید و آماده شدن برای آغاز سال نو بودیم و نه تعطیلات نوروز را مثل همیشه به دید و بازدید یا سفر و تفریح گذراندیم و همین حالا که زندگی کمی جریان گرفته باز هم بهارمان شباهت چندانی با همه بهار های قبلی نداشت.

در دوره تعطیلی سالن های تئاتر، کنسرت های موسیقی، سالن های سینما، بسته بودن فروشگاه های کتاب، تعویق برگزاری نمایشگاه کتاب و هر تفریح فرهنگی دیگری، به محصولات فرهنگی ممکن و در دسترس مراجعه کردیم و تا بخواهید در دوران قرنطینه فیلم و سریال تماشا کرده ایم.

البته که برای خیلی ها نه امسال بلکه همیشه تعطیلات نوروز فرصتی فوق العاده بود برای دیدن فیلم ها و سریال هایی که فرصت تماشای آن ها را در طول سال از دست داده بودند، اما آمار ها از اقبال حداکثری مردم به فیلم و سریال خبر می دهند.

بر اساس آمار های منتشر شده، بیش از 70 درصد مردم ایران در دوران قرنطینه، تلویزیون، اعم از تلویزیون رسمی و اینترنتی را تماشا کرده اند و با کمی تفاوت، در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی وقت گذرانده اند که احتمالا برای پیگیری اخبار اتفاقات بوده است.

از آنجا که کرونا هنوز دست از سر ما برنداشته، تابستان در پیش است و مراکز فرهنگی هنری جسته گریخته فعالیتشان را آغاز کرده یا خواهند کرد، آیا باید در انتظار تغییر جدی در سبک زندگی فرهنگی جامعه بود؟ و اگر چنین باشد برنامه ریزی کلان فرهنگی می تواند سمت و سوی متفاوتی پیدا کند؟

آمار ها چه می گویند؟
برخی نهاد ها و سازمان های مرتبط با فرهنگ هنوز هیچ آماری ارائه نکرده اند که بدانیم به ترتیب مردم در دوران قرنطینه بیشتر از کدام محصولات فرهنگی استفاده کرده اند یا مثلا میزان فروش کتاب های صوتی بیشتر شده یا نه؟ چقدر اوقاتشان را به شنیدن موسیقی اختصاص داده اند و جزئیاتی از این دست.

در ادامه عدد و رقم هایی از فیلیمو، نماوا، بنیاد بازی های رایانه ای و نظرسنجی ملی بهارانه مرکز افکار سنجی دانشجویان ایران، ایسپا ارائه کرده ایم که مقایسه آن ها در کنار هم می تواند معنادار باشد.

74 درصد مردم در تعطیلات نوروز از برنامه های تلویزیون استفاده کرده اند.

74 درصد تماشای آنلاین انیمیشن های فیلیمو در دوران قرنطینه افزایش داشته است.

72 درصد استفاده از بازی های موبایلی در دوران قرنطینه رشد داشته است.

65 درصد میانگین دقیقه تماشای روزانه فیلم و سریال در فیلیمو طی یک ماه اول قرنطینه رشد داشت.

100 درصد مردم ایران در خانه تلویزیون دارند.

19/2 دقیقه، میزان متوسط تماشای ویدئوی آنلاین در ایران بوده که معادل 40 درصد کاربران جهانی است.

130/2 دقیقه میزان متوسط تماشای تلویزیون در ایران بوده که این رقم در جهان 52.2 دقیقه است.

بر اساس این آمار ها می توان مطمئن شد مردم نیاز های فرهنگی شان را در دوران قرنطینه با تماشای فیلم و سریال و ویدئو های آنلاین برآورده کرده اند. همزمانی دوران قرنطینه با ایام نوروز و ماه مبارک رمضان که دوره اوج تلویزیون در هر سال محسوب می شود، مزید علت بوده است.

فرصت آشتی با هنر

دسترسی به گالری ها، سالن های نمایش، آموزشگاه ها و بسیاری از مراکز فرهنگی و هنری در دوران کرونا به معنای فاصله گرفتن مردم از هنر نبوده و حتی از نگاه رضا مهدوی، دوران قرنطینه فرصتی فراهم کرده بود برای آشتی با هنر.

این کارشناس موسیقی به این نکته اشاره می کند که تعطیلی اجرا ها باعث ضرر نوازنده ها شد و برخی هنرمندان را با مشکلات ناشی از بیکاری و نبود اجرا مواجه کرد، اما مردم به طور کلی از قرنطینه برای استفاده از تولیدات فرهنگی و هنری سود کردند.

مهدوی تشریح می کند: مردم در فرصت قرنطینه خانگی توانستند مجالی برای مطالعه و انجام کار های نکرده و عقب افتاده بیابند و بهترین فرصت برایشان فراهم شد که بتوانند موسیقی های مورد علاقه خود که کمتر به آن ها پرداخته اند و آن ها را شنیده اند با دقت بیشتری بشنوند. به اعتقاد این کارشناس در جامعه امروز ما مشغله های روزمره به حدی است که مجال دقیق شدن در یک قطعه موسیقی شاید کمتر پیش بیاید و قرنطینه از این بابت نعمت بود.

مهدوی می گوید: قرنطینه مردم را با موسیقی و به طور کلی با هنر آشتی داد و به تکامل رشد فرهنگی منجر شد. البته که مردم ما به سینما، کنسرت و تئاتر عادت دارند و لغو تمامی این ها تا حدی آسیب رسان بود، اما خلأ سینما را با تماشای فیلم در خانه پر کردند و برای لذت از موسیقی سراغ فضای مجازی رفتند. البته که در دراز مدت نیاز به کنسرت و موسیقی با فضای مجازی بر طرف نمی شود و بعد از کرونا احتمالا استقبال از برنامه های هنری بیشتر از گذشته باشد.

مردم تهیه کننده شده اند!

سبک زندگی فرهنگی مردم در دوران کرونا تغییر کرده و این را هر جامعه شناسی تایید می کند، اما نکته اینجاست که این تغییرات به ایجاد سبک یا عادت های تازه ای در دوران پساکرونا منجر خواهد شد؟ ابوالفضل آقابابا به این سؤال جواب روشنی می دهد: نباید نگران بود.

این جامعه شناس توضیح می دهد: گرچه معتقدم که هنوز برای اظهار نظر درخصوص تاثیرات ویروس کرونا زود است، اما باید گفت که بعد از جنگ، کرونا تاثیرگذارترین حادثه بر زندگی مردم ما بوده است. با این تفاوت که در زمان جنگ، زندگی در شهر ها تا حد زیادی به روال عادی می گذشت و مراسم هایی مانند عزا و عروسی به طور طبیعی در جریان بود. در واقع در زمان جنگ، مرگ اکثریت مردم را تهدید نمی کرد، اما با کرونا همه ما مرگ را در یک قدمی احساس کردیم. با این همه بعید است که تغییر مهمی در عادات فرهنگی ما رخ دهد.

آقابابا اضافه می کند: به قول مهندس بهشتی تربیت امری میدانی است و تبلیغ و ترویج یک ارزش در جامعه صرفا از طریق تلویزیون و رسانه اتفاق نمی افتد، بلکه باید در میدان عمل بود و بی واسطه با مخاطب ارتباط برقرار کرد. از این منظر دیدن فیلم در کنار مردم در سینما قطعا تاثیرات بیشتری بر مخاطب خواهد گذاشت و همین طور برگزاری جلسه ها و کلاس های آموزشی و حضوری هم بسیار مفیدتر از شیوه های مجازی است. هر چند که تماشای آنلاین فیلم و آموزش های مجازی هم مزیت های خودشان را دارند و نمی شود منکر آن ها شد. به اعتقاد آقابابا، خروج اجباری روزانه شخص از منزلش به سمت محل کار، شرکت در اماکن عمومی محسوب نمی شود و آن شرکتی حائز اهمیت است که به اختیار و انتخاب خود شخص است.

او در ادامه به نکته ای اشاره می کند که دغدغه های مرتبط با دوران کرونا و تاثیر بر سبک زندگی مردم را از بین می برد. این جامعه شناس می گوید: مردم ما پیش از کرونا هم حضور قابل توجهی در مجامع عمومی نداشته اند که بخواهیم دلواپس تعطیل شدن این مجامع در دوره کرونا و وضعیت آن ها در بعد از کرونا باشیم. فایده این فضا این بود که مردم در این دوره خودشان تدارک محتوای مدنظر را دیدند یعنی به جای این که یک بلیت بگیرند و به سینما بروند، مدتی را صرف این کردند که فیلم مناسبی پیدا کنند و ببینند؛ بنابراین به نوعی نقش تهیه کنندگی پیدا کردند.

منبع: روزنامه جام جم

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار حج و زیارت خبرگزاری فارس، حجت الاسلام سیدعبدالفتاح نواب نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت امروز 5 تیرماه با حضور در برنامه سیمای خانواده شبکه یک سیما با اشاره به اینکه عدم اطلاع رسانی سعودی ها درباره وضعیت حج تمتع موجب سردرگمی کشورهای اسلامی شد، اظهار داشت: هر ساله از آغاز مبارک رمضان، عربستان هر 10 روز یک بار اطلاعیه ای در زمینه برنامه های حج تمتع منتشر می کرد تا مردم و خادمان بتوانند برای آمادگی تشرف به حج تمتع به درستی تصمیم بگیرند، اما متأسفانه امسال به دلیل شیوع کرونا اطلاع رسانی مناسبی درباره حج تمتع صورت نگرفت؛ به طوری که ما تا سه شنبه سوم تیرماه وضعیت حج را نمی دانستیم.

عربستان امکان مدیریت جمعیتی بالغ بر 2 میلیون نفر را نداشت

وی با بیان اینکه با شیوع کرونا عربستان امکان مدیریت جمعیتی بالغ بر 2 میلیون نفر را نداشت، افزود: ما احتمالات مختلف حتی کاهش سهمیه تا 20 درصد را برای حج تمتع امسال در نظر گرفتیم که در نهایت وزیر حج عربستان اعلام کرد فقط امکان پذیرایی از زائران داخلی را دارد.

سرپرست حجاج ایرانی با اشاره به اینکه بهتر بود عربستان از کشورهای مختلف دعوت می کرد تا تصمیم گیری خوبی در زمینه حج تمتع شود، خاطرنشان کرد: در این زمینه ما حدود دو ماه قبل نامه ای به عربستان ارسال کردیم و آمادگی ایران برای بررسی وضعیت حج تمتع و تدوین پروتکل های بهداشتی برای تمام کشورها را اعلام کردیم، اما عربستان پاسخی در این زمینه نداد.

کوتاهی عربستان در انجام مناسک حج تمتع سال جاری/ حج فقط برای مردم عربستان نیست

وی به کوتاهی عربستان در انجام مناسک حج تمتع سال جاری اشاره کرد و گفت: عمده اعمال حج در فضای باز است و اگر عربستان تصمیم می گرفت سهمیه کشورها را کاهش دهد، می توانستیم فاصله زائران را بیشتر کنیم، به طوری که در اتاق ها به جای 4 یا 5 نفر، فقط 2 نفر باشند یا حتی می شد زمان حج را کاهش داد، اما عربستان کوتاهی کرد و از نظرات سایر کشورها برای برپایی اعمال حج استفاده نکرد.

حجت الاسلام نواب با بیان اینکه حج برای تمام مسلمانان است نه فقط برای مردم عربستان، خاطرنشان کرد: خداوند در قرآن اشاره کرده است که حج برای همه است، نه فقط برای مردم عربستان. یعنی حق هر مسلمانی که در دورترین نقطه از خانه خدا باشد، با کسی که همسایه کعبه باشد، در اعمال و مناسک حج یکسان است و تفاوتی بین آن ها وجود ندارد. به همین دلیل کاش دولت عربستان با دعوت از سایر کشورها حج را برای تمام مسلمانان به صورت محدود برگزار می کرد، به طوری که از هر کشوری سهمیه ای در نظر گرفته می شد؛ نه اینکه فقط حج برای مردم حاضر در عربستان باشد.

برای لغو حج تصمیم گیری نکردیم

نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت با اشاره به اینکه اکنون یک میلیون و 200 هزار نفر در نوبت حج هستند و تعداد زیادی مشتاق سفر هنوز نوبت شان نشده است، گفت: ما تا آخرین فرصت هم صبر کرده و آمادگی های لازم برای اعزام زائران به حج تمتع را فراهم کردیم؛ به طوری که هیچ زمانی برای لغو حج تصمیم گیری نکردیم. این امر در حالی است که برخی از کشورها همچون اندونزی و هند به دلیل عدم اطلاع رسانی سعودی ها و بلاتکلیفی زائران از تشرف به حج امسال انصراف دادند.

وی افزود: مدیریت زائران خانه خدا در کشوری مثل اندونزی با 210 هزار سهمیه که افراد برای رسیدن به سرزمین وحی باید حدود 8 ساعت در پرواز باشند، با عدم اطلاع رسانی عربستان بسیار مشکل بود. به همین دلیل دولت این کشور از حضور در حج انصراف داد.

سهمیه زائران حج امسال به سال بعد موکول می شود/ پرداخت هزینه زائران در صورت تمایل

حجت الاسلام نواب در ادامه به وضعیت زائران خانه خدا که قرار بود امسال به حج تمتع مشرف شوند، اشاره کرد و گفت: افرادی که همچنان مایل به تشرف باشند، سهمیه آنها به سال بعد موکول خواهد شد. ما پس از پرداخت قسط اول زائران، ارز لازم به منظور تشرف به حج تمتع تهیه شده تا آن ها با مشکلی مواجه نشوند. با این وجود اگر کسی به هر دلیلی امکان تشرف برای سال آینده را ندارد، می تواند با مراجعه به مدیر کاروان، هزینه پرداختی را دریافت کند و در نوبت بعدی و هر زمانی امکان تشرف داشت، با هزینه همان سال مشرف شود.

نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت با بیان اینکه هر سال برای حج، شعاری بیان می شد که مردم با توجه به این شعار اعمال را انجام می دادند، تصریح کرد: این شعارها با استفاده از رهنمون های رهبری و امام خمینی (ره) انتخاب می شوند که امسال نیز شعار حج بر همین اساس حج؛ معنویت، همبستگی و اقتدار اسلامی عنوان شد.

برخی کشورها حتی سقف سهمیه خود را هم نمی توانند پر کنند/ تا 26 سال آینده زائر حج داریم

وی با اشاره به اینکه یک میلیون و 200 هزار ایرانی در نوبت حج تمتع هستند، افزود: هیچ کشوری سراغ ندارید که برای 26 سال آینده متقاضی حج داشته باشد؛ در حالی که بیش از 10 سال ثبت نام جدیدی هم صورت نگرفته است. اکنون برخی کشورها حتی سقف سهمیه خود را هم نمی توانند پر کنند، اما ما علاوه بر یک میلیون و 200 هزار نفری که در نوبت حج تمتع هستند، نزدیک به 5 میلیون و 800 هزار نفر نیز در صف عمره داریم که نشانگر تعداد مشتاقان و متقاضیان این سفر معنوی است.

نماینده ولی فقیه در حج و زیارت به برنامه های هفته حج اشاره کرد و گفت: برنامه های هفته حج سال هایی حج برگزار می شود، با امسال که حج لغو شده است، تفاوت دارد. به طور مثال، هر سال قبل از اعزام، متولیان حج با رهبر معظم انقلاب دیدار کرده و از رهنمون های ایشان استفاده می کردند که امسال این برنامه برگزار نمی شود یا حتی جلساتی عمومی همچون همایش در استان ها برگزار می شد که این برنامه هم لغو شد.

وی با بیان اینکه به دلیل شیوع کرونا این هفته هم نماز جمعه برگزار نمی شود، تصریح کرد: قرار بود سخنرانی قبل از خطه های نماز جمعه درباره حج باشد که به دلیل عدم برپایی نماز جمعه در تهران این برنامه هم برپا نمی شود. با این وجود برنامه های فرهنگی و تبلیغی در سطح شهر در نظر گرفتیم که امیدواریم مورد توجه مردم قرار گیرد.

همگرایی و وحدت در حج جلوه می کند

سرپرست حجاج ایرانی با اشاره به اهمیت برپایی حج ابراهیمی گفت: شروع حج باید با رعایت حقوق مردم باشد. یعنی حقوق اجتماعی از شروع حج آغاز می شود، به طوری که نه تنها حق کسی در پول زائر نباید بلکه باید پولش را هم از راه مشروع به دست آورده و مالیات های دینی هم پرداخت کرده باشد، که در روایات داریم اگر چنین نباشد، حج او پذیرفته نخواهد شد.

وی عبودیت و اطاعت از رهبری را از دیگر موارد مهم در حج عنوان کرد و افزود: فقیر و غنی، خادم و مخدوم در حج تمتع همه یکرنگ می شوند که این درس های همگرایی و وحدت است که در حج جلوه می کند.

نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت با بیان اینکه لغو حج تمتع برای زائران ایرانی نوعی امتحان الهی است، گفت: زائرانی که سال ها منتظر بودند تا امسال مشرف شوند اما امسال هم تا سال آینده باید انتظار بکشند، فرصتی برای کسب آگاهی بیشتر دارند و باید مقدمات سفر را طوری دیگر کنند. به طور مثال از این فرصت برای مطالعه کتاب های تاریخ سرزمین وحی یا زندگی پیامبر (ص)، اسرار و معارف حج و حتی خود آیات قرآن که در سرزمین وحی نازل شده، استفاده ببرند.

انتهای پیام/

به گزارش ایسنا، علی رضا رشیدیان با همراهی حجت الاسلام و المسلمین سید عبدالفتاح نواب نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت در نشست خبری که چهارشنبه، چهارم تیرماه برگزار شد، توضیحاتی درباره وضعیت زائران ثبت نام کرده، سرنوشت پول های پرداخت شده، انصرافی ها، دیه شهدای مسجدالحرام، پیاده روی اربعین 99، اعزام زائران به عراق و سوریه دادند.

این نشست دو روز پس از آن برگزار شد که عربستان رسما از برگزاری حج به شکل محدود بدون حضور زائران کشورهای دیگر، خبر داد. این کشور اعلام کرده احتمالا حج را باجمعیتی در حدود 10 هزار نفر برگزار کند. نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت کشورمان اما در این نشست به سیاست وزارت حج عربستان انتقاد کرد و با اشاره به نامه هایی که ایران برای این کشور فرستاده بود، از تمایل بعثه مقام معظم رهبری و سازمان حج و زیارت ایران برای حضور در حج با درصدی از جمعیت سخن گفت.

ثبت نام حج 99 متوقف شد

علی رضا رشیدیان رییس سازمان حج و زیارت در پاسخ به سوال ایسنا درباره توقف ثبت نام در کاروان ها با توجه به درصد خالی کاروان های حج، گفت: دیگر متقاضی جدیدی نمی پذیریم. فکر می کنم روند را با همین 95 درصد که در کاروان ها ثبت نام کرده اند تکمیل کنیم. این زائران در یک مرحله 25 میلیون تومان واریز کرده اند که اگر مصوبه شورای عالی حج برای تثبیت نرخ ارز برای حج آینده دریافت شود، قسط دوم هزینه حج از این افراد دریافت می شود تا باقی مانده ارز مورد نیاز با نرخ مصوب امسال خریده شود و خیال ما و زائران از بابت تثبیت نرخ ارز برای حج آینده راحت شود.

او درباره تکلیف پول های دریافت شده از زائران نیز گفت: عین رقم دریافتی با یک تفاوت ناچیز در بانک مرکزی ذخیره شده است.

پول حاجی ها در بانک مرکزی است

وی ادامه داد: سهمیه حج امسال 87 هزار و 550 نفر بود که 76 هزار و 828 نفر در کاروان ثبت نام کردند و از این تعداد 72 هزار و 914 نفر، قسط اول را که عددی بالغ بر 25 میلیون تومان بود، پرداخت کردند. این زائران یک میلیون تومان در بانک عامل حج، سپرده داشتند که حدود دو و نیم میلیون تومان سود به سپرده اولیه آن ها اضافه شده بود، البته افرادی که دیرتر این سپرده گذاری را کرده بودند سود کمتری داشتند. باقی مانده هزینه را نیز زائر پرداخت کرده بود که مجموعا رقمی بالغ بر 1822 میلیارد تومان شد. سازمان حج عینا 1800 میلیارد تومان آن را برای خرید ارز به نرخ مصوب دولت، به حساب بانک مرکزی واریز کرد.

معاون وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی افزود: با توجه به شرایط اقتصاد جهانی و تغییرات قیمت ارز، شاید بزرگترین کمک به زائر این بود که اگر حج متوقف شد، ارز مصوب هیات دولت برای سال آینده ذخیره شود. ما باید آن پول را به بانک مرکزی پرداخت می کردیم تا مصوبه دولت درباره نرخ ارز، اجرایی شود.

رشیدیان ادامه داد: درخواست تشکیل جلسه را به شورای عالی حج داده ایم تا با توجه به برگزار نشدن حج، مصوبه ای برای ذخیره پول زائران به نرخ ارز مصوب دولت برای حج 99 دریافت کنیم؛ چرا که ممکن است برای سال آینده دیگر نتوان مصوبه نرخ ارز حج 99را اجرایی کرد، مخصوصا آنکه از آذرماه امسال مذاکره برای حج آینده آغاز می شود و این زمان خیلی دور نیست.

سود حساب ارزی حج چه می شود؟

او درباره سرنوشت سود سپرده ارزی که نزد بانک مرکزی ذخیره می شود، توضیح داد: وقتی پول حج از بانک عامل خارج شود دیگر سود شامل حال آن نمی شود. سپرده گذاری حج به این شکل است که هر سپرده به نام زائر خواهد بود و هر وقت اراده کند می توند آن را از بانک خارج کند. حتی در انتقال فیش امکان یک بار واگذاری وجود دارد که آن زمان می تواند سود حساب خود را برداشت کند و فیش را به قیمت اصلی (یک میلون تومان) واگذار کند. این پول ها وقتی از بانک خارج شد به حساب سازمان حج و زیارت منتقل می شود تا ارز مورد نیاز حج را بخرد و در ادامه به حساب سازمان حج و زیارت در خارج از کشور و به عربستان انتقال داده شود. با توجه به اینکه امسال حج برگزار نمی شود انتقال این وجه متوقف شده است اما در حساب ارزی بانک مرکزی با عنوان حج 99 محفوظ خواهد ماند.

وی بیان کرد: ما افق روشنی در قیمت ارز نمی بینیم. اگر بتوانیم آن را تثبیت کنیم بالاتر از هر سودی برای زائر خواهد بود.

تکلیف انصرافی ها چه می شود؟

رشیدیان درباره شرایط انصراف از حج توضیح داد: اگر کسی خواست انصراف دهد و پولش را پس بگیرد مال خودش است، هر وقت اراده کند ما این پول را برمی گردانیم. در بیانیه اخیر هم اعلام شده است کسانی که در حج 99 ثبت نام کرده اند نوبت شان عینا به حج 1400 منتقل می شود. اگر کسی انصراف داد هیچ مشکلی وجود ندارد چون ما هم اکنون یک میلیون و 200 هزار نفر در نوبت حج منتظر داریم که بلافاصله با خروج افراد انصرافی، نوبت آن ها به فرد دیگری منتقل می شود.

رییس سازمان حج و زیارت درباره افزایش هزینه های ریالی برای حج آینده با وجود وعده ای که برای تثبیت هزینه های ارزی داده شده است، اظهار کرد: شرکت های حمل و نقل هوایی تابع قیمت های جهانی هستند. قیمت بلیت پروازی در حج سال 98، سه میلیون و 800 هزار تومان بود که قرار داد امسال روی عدد پنج میلیون و 900 هزار تومان بسته شد. حتما این قیمت ها تغییر می کند اما مساله مهم تر این است که بیشترین افزایش قیمت معمولا در هزینه های ارزی مثل مسکن، حمل و نقل درون شهری، تغذیه و تدارکات اتفاق می افتد، برای همین ما دنبال این بودیم که هزینه ارزی را تثبیت کنیم. قیمت ارزی هم که دولت برای حج مصوب کرده نصف چیزی است که اکنون در بازار خرید و فروش می شود.

وی در پاسخ به سوالی درباره تکلیف افرادی که از ترس کرونا از حج امسال انصراف دادند، یادآور شد: کلیه کسانی که برای حج امسال ثبت نام کرده بودند حج 1400 اعزام می شوند. اگر عربستان ظرفیت جدید بدهد از افراد انصراف داده شده و یا اولویت های جدید ثبت نام خواهد شد اما اگر عربستان ظرفیتی اضافه نکند فقط آن های که ثبت نام کرده اند اعزام می شوند.

رشیدیان در پاسخ به سوال ایسنا درباره اینکه با توجه به شرایط اقتصادی عربستان و کاهش قیمت نفت در این کشور چه تضمینی وجود دارد که هزینه های ارزی در حج آینده تغییر نکند و به زائران چیزی تحمیل نشود، گفت: طرف قرارداد ما دولت عربستان نیست، صاحبان شرکت ها و شرکت های تأمین کننده حمل و نقل و مطوفین هستند. در موضوع برگزاری حج حتی آن ها از حضور زائران استقبال می کردند. تصور ما به طور کل این است که در عربستان شاهد جهش قیمتی نخواهیم بود. چه بسا که اقدام زودهنگام ما در سال 98 برای اجاره مسکن مورد نیاز زائران منجر به 39 میلیون ریال سعودی صرفه جویی شد.

وی افزود: پیش بینی افزایش قیمت در حوزه مسکن بزرگترین دغدغه بود که با توجه به قراردادهای بسته شده نگرانی در این باره نداریم. هر چند که عربستان امسال نرخ مالیات را از 5 درصد به 15 درصد افزایش داده و ممکن است تأثیراتی در قیمت ها داشته باشد. ما امیدواریم در حدی باشد که بتوانیم آن را مدیریت کنیم.

چرا ایران معطل تصمیم عربستان شد؟

او درباره اینکه چرا سازمان حج ایران منتظر تصمیم عربستان برای لغو مراسم حج شد و خودش برای حفظ سلامت زائران پیش دستی نکرد، گفت: در قرارداد با طرف عربستان این نکته ذکر شده بود که اگر این کشور مانع از حضور زائران شود طرف مقابل متحمل هیچ خسارتی نخواهد شد اما اگر ما از حضور در مراسم حج انصراف می دادیم باید به عربستان خسارت پرداخت می کردیم. ضمن اینکه بنای ما بر این بود که در این واجب شرعی با هر درصدی از جمعیت حاضر شویم.

سنگ تازه عربستان در پرداخت دیه شهدای مسجدالحرام

رشیدیان درباره دیه شهدای سانحه سقوط جرثقیل در مسجدالحرام و مشکلاتی که در نقد کردن چک پرداخت شده از سوی عربستان به وجود آمده است، توضیح داد: در مذاکرات ایران و عربستان پیگیری شهدای منا و مسجدالحرام همیشه موضوع ثابت بوده است. پس از مذاکرات آذرماه سال 98 پیگیری کردیم که چک های شهدا و آسیب دیدگان حادثه سقوط جرثقیل در مسجدالحرام را دریافت کنیم. این چک از طریق نماینده عربستان در سازمان ملل به نماینده ایران در آن سازمان انتقال داده شد که از طریق وزارت خارجه به دست سازمان حج و زیارت و سپس بازماندگان و آسیب دیدگان آن حادثه تحویل شد. به صورت طبیعی نقد کردن این چک را خانواده ها باید دنبال می کردند اما با توجه به مشکلاتی که وجود داشت لازم بود سازمان حج به آن ها کمک کند. ما از وزارت خارجه با توجه به دسترسی هایی که دارد درخواست کمک کردیم. در نهایت به این نتیجه رسیدیم که با دریافت وکالت از این افراد، چک را در عربستان نقد کنیم.

وی افزود: از آنجا که ایران در عربستان سفارتخانه و کنسولگری ندارد برای نقد کردن چک ها باید از طریق حافظ منافع که سفارت سوئیس است اقدام می کردیم. قرار شد این سفارت کمک کند چک ها در عربستان نقد شود اما عربستان سنگ اندازی کرد و این روند متوقف شد. عربستان خواسته وزارت خارجه سوئیس وکالت سفارت سوئیس در تهران را تأیید کند. بنابراین ما دوباره چک ها را به ایران برگرداندیم. قرار شد در جلسه ای با سفیر سوئیس این مشکل حل شود. آن ها برای کمک اعلام آمادگی کرده اند و ما امیدواریم که در آینده نزدیک با سفیر سوئیس ملاقات داشته باشیم.

پیاده روی اربعین برگزار می شود؟

رییس سازمان حج و زیارت درباره آخرین تصمیم گیری ها برای برگزاری مراسم اربعین در عراق گفت: اربعین با حج متفاوت است. حج واجب شرعی است اما زیارت عملی مستحب است. با این حال ما روی سناریوهای مختلفی کار می کنیم. هنوز به جمع بندی نرسیده ایم. امیدواریم تا آن موقع راهکاری برای پیشگیری کرونا پیدا شود. اگر چنین اتفاقی نیفتد به راهکارهای حداقلی فکر می کنیم.

وی درباره اعزام به سوریه نیز گفت: در جلسه اخیر با سفیر این کشور شرایط سوریه بررسی شد. خوشبختانه سوریه به نسبت دیگر کشورها وضعیت بهتری در ویروس کرونا دارد. قرار شد پروتکل هایی بین وزارت بهداشت ایران و کشورهای هدف زیارت مثل عراق و سوریه برای تردد زائران و ایجاد یکسری از الزامات بسته شود. به نظر ما شرایط سوریه برای پذیرش زائر مناسب تر است.

عربستان از کرونا وحشت داشت حج را لغو کرد

به گزارش ایسنا، حجت الاسلام والمسلمین عبدالفتاح نواب نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت نیز در این نشست از ادامه روند آموزش های حج خبر داد و گفت: این آموزش ها بدون توقف هفته ای دو بار برای آماده سازی زائران ادامه می یابد.

او از اصلاح برخی برنامه ریزی ها در حج خبر داد و افزود: ما از عربستان درخواست کرده ایم فضای رفت و آمد زائران در مشاعر را با کمک ایران مسقف کند و تغییراتی در منا ایجاد شود. حتی درباره برگزاری دعای کمیل نیز درخواست هایی مطرح شده است. برخی را عربستان تأیید کرد و درباره برخی دیگر پیشنهادهای دیگری از طرف ایران داده شد مثل برگزاری دعای کمیل روی پشت بام مسجدالنبی. ما در مذاکرات بعدی حج هم روی این خواسته ها تأکید می کنیم.

نواب که پیش تر انتقاداتی را به نحوه مدیریت عربستان به حج وارد کرده بود، در این نشست گفت: عربستان قادر به برگزاری حج نبود. می توانست این فریضه واجب را با درصدی از جمعیت برگزار کند. مسئولان عربستان چون از کرونا وحشت داشتند به چنین تصمیمی نرسیدند. حداقل می توانستند این مراسم را با یک درصد از سهمیه هر کشور برگزار کنند. تصور کنید در هر استانی دو حاجی وارد که می شد عطر جدیدی در آن شهر پدید می آورد. در حرم امام رضا (ع) می بینید که امکان تردد زائر در داخل ضریح وجود ندارد ولی صحن ها باز است و مردم از این معنویت محروم نشده اند.

وی با اشاره به تشکیل کمیته فرهنگی اربعین با حضور نمایندگان 20 دستگاه درباره وضعیت برگزاری این مراسم گفت: شاهد هستیم که کربلا از روز دوشنبه وارد یک وضعیت اضطراری و قرنطینه شده و حرم ها تعطیل شده اند. اگر زائران ایرانی موفق نشوند امسال در مراسم اربعین شرکت کنند، چون در سال های گذشته مردم عراق از ایرانی ها پذیرایی می کردند، مذاکره شده است موکب هایی از ایران در عراق برای خدمت رسانی به زائران این کشور مستقر شود.

انتهای پیام

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از روابط عمومی چهاردهمین جشنواره ملی موسیقی جوان، هومان اسعدی، دبیر چهاردهمین جشنوارۀ ملی موسیقی جوان درباره نحوۀ داوری آثار شرکت کنندگان این دوره گفت: مکانیزم داوری جشنوارۀ امسال در مرحلۀ اول تقریباً شبیه روال سال های گذشته است. اگرچه آثار به صورت ویدئویی به جشنواره ارسال شده اما ستاد جشنواره پس از احراز هویتِ ارسال کنندگان، فقط فایل های صوتی را برای داوران پخش می کند. ضمن اینکه تمامی فرم های امتیازدهی به صورت بی نام و کُدگذاری شده است. در این چارچوب هر کدام از داوران به طور انفرادی امتیاز می دهند و دبیرخانۀ جشنواره میانگین نمرات را محاسبه و نتیجۀ نهایی را اعلام می کند. البته داوران پس از این که میانگین گرفته شد، اسامی منتخبان را رؤیت و صورتجلسه را تأیید و امضا می کنند، اما طی روند داوری از اسامی اطلاعی ندارند و تصاویر شرکت کنندگان را هم نمی بینند.

اسعدی در پاسخ به این پرسش که اگر شرکت کننده ای برای مرحلۀ دوم پذیرفته نشود آیا امکان ارسال درخواست تجدید نظر دارد یا خیر؟ گفت: تمامی آثار به دقت بررسی شده است و مشکلی هم در فیلم های ارسالی وجود ندارد. داوری ها به طور کاملاً محرمانه و گمنام صورت گرفته و در مرحلۀ میانگین گیری هم دقت کافی اعمال شده است. به همین جهت نتایج تغییر نمی کند و نتایجی که اعلام می شود برآیند نظر هیئت داوران و قطعی است.

وی درباره انتخاب داوران جشنواره توضیح داد: سیاست اصلی جشنواره در این چند دوره این بوده که داوری ها به تدریج تخصصی تر شود و به تبع آن، نمایندگان مکاتب و سبک های مختلف در جشنواره حضور داشته باشند. ما تا حد امکان سعی کرده ایم این موضوع در همۀ بخش ها رعایت شود. در بخش موسیقی نواحی هم همین طور است. مثلاً اگر در منطقه ای دو سبک اصلی وجود دارد، سعی کرده ایم نمایندگانی از آن مکاتب و سبک های مربوطه در جشنواره حضور داشته باشند. در زمینۀ موسیقی کلاسیک و موسیقی دستگاهی هم تا حد امکان همین کار را انجام داده ایم. تقریباً در تمامی موارد سعی بر این بوده که تنوع سبک شناختی در نظر گرفته شود.

این پژوهشگر و مدرس دانشگاه دربارۀ استقبال شرکت کنندگان از جشنوارۀ چهاردهم اظهار کرد: تعداد شرکت کنندگان امسال از تمام دوره های قبل بیشتر بوده است. مثلاً در دورۀ دوازدهم حدود 1600 متقاضی وجود داشت، و در سیزدهمین دوره حدود 2100 نفر شرکت کرده بودند؛ در حالی که امسال در حدود 2400 نفر شرکت کرده اند که 50 درصد آن ها در شاخۀ موسیقی دستگاهی، 15 درصد در بخش موسیقی کلاسیک و 35 درصد هم در بخش موسیقی نواحی درخواست داده اند. لذا، علی رغم شرایط کرونا، امسال استقبال بسیار شایان توجهی از جشنواره شده است.

دبیر چهاردهمین جشنوارۀ ملی موسیقی جوان در پایان گفت: از تمامی هنرمندانی که در جشنواره شرکت کرده اند تشکر می کنم و برای شان آرزوی سلامتی و موفقیت دارم. همچنین از اعضای ستاد جشنواره، مدیریت محترم امور اجرایی و نیز استادان گرانقدری که در این ایام همراه ما بوده اند تشکر و قدردانی می کنم. امیدوارم مرحلۀ نهایی هم با تدابیری که اندیشیده شده، که احتمالاً به صورت مجازی برگزار شود، به خوبی پیش برود.

مرحلۀ اول داوری چهاردهمین جشنوارۀ ملی موسیقی جوان با دبیری هومان اسعدی توسط انجمن موسیقی ایران با حمایت دفتر موسیقی، معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در حال برگزاری است.

انتهای پیام/

به گزارش واحد فرهنگی خبرگزاری صبح اقتصاد سالن های تئاتری بعد از تعطیلی چهارماهه کرونایی از اول تیر و بنابر اطلاعیه منتشر شده از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، فعالیت خود را با رعایت پروتکل های بهداشتی و با 50 درصد ظرفیت از سر گرفته اند.”ایرانشهر تا 2ماه دیگر تعطیل است!/ بی رغبتی گروه های تئاتر به اجرا”

در این شرایط برخی گروه های تئاتری که تمایلی به اجرا با ظرفیت 50 درصد را نداشتند، از ادامه اجراهای متوقف شده خود انصراف دادند و برخی دیگر نیز با قبول شرایط فعلی ادامه اجراهای خود را در سالن های تئاتری نظیر تئاتر شهر، تئاتر مولوی، تماشاخانه سنگلج و سالن های خصوصی نظیر تئاتر مستقل از سر گرفته یا خواهند گرفت.

تماشاخانه ایرانشهر اما به عنوان یکی از مهمترین مجموعه های تئاتری تهران و حتی ایران، در شرایط فعلی هنوز وضعیت از سرگیری فعالیت های خود را مشخص نکرده است.

این در حالی است که تماشاخانه ایرانشهر همیشه موردتوجه گروه های تئاتری بوده و در طول سال گروه های متعددی خواستار به صحنه بردن نمایش های خود در سالن های ناظرزاده کرمانی و سمندریان در این مجموعه بوده اند.

حسین مسافرآستانه دبیر شورای سیاستگذاری تماشاخانه ایرانشهر درباره وضعیت از سرگیری فعالیت این مجموعه و اجراهای مدنظر تئاتری در دوران پساکرونایی تئاتر، گفت: وقتی اطلاعیه وزارت ارشاد درباره چگونگی از سرگیری فعالیت های مکان های فرهنگی و هنری از جمله تئاتر منتشر شد، با گروه هایی که در جدول اجرایی سالن های تماشاخانه قرار داشتند برای اجرای آثارشان تماس گرفتیم، ولی هیچکدام تمایلی به اجرا نداشتند.

وی تأکید کرد: همه گروه هایی که در جدول نوبت اجراهای تماشاخانه ایرانشهر بودند خواستار تعویق چند ماهه نوبت اجرایشان شدند و این در حالی است در نوبت های بعدی اجراهای مجموعه، گروه های دیگری هم از قبل حضور داشته اند.

مسافرآستانه با بیان اینکه به گروه ها حق می دهیم با شرایط فعلی و با توجه به اینکه به لحاظ اقتصادی متضرر می شوند تمایلی به اجرای آثارشان نداشته باشند، تصریح کرد: با توجه به اینکه هیچ گروهی اعلام آمادگی برای اجرا در تیر و مرداد نکرد، تعطیلی تماشاخانه ایرانشهر حداقل تا 2 ماه دیگر ادامه خواهد داشت.

دبیر شورای سیاستگذاری تماشاخانه ایرانشهر در ادامه سخنان خود اظهار کرد: این شرایط در صورتی تغییر می کند که اولویت شورای سیاستگذاری برای اجراهای مجموعه تغییر کند و راه برای هر کاری که آماده است و در جدول اجراهای سال جاری تماشاخانه نبوده، وارد جدول اجراها شود. البته بعید می دانم شورا چنین تصمیمی را اتخاذ کند.

وی درباره احتمال اجرایی مناسبتی در مجموعه با توجه به فرارسیدن ماه محرم و از سرگیری فعالیت تماشاخانه ایرانشهر با این اقدام، یادآور شد: ما در نوبت اجراهای مان اثری را برای اجرا در آن مقطع زمانی مدنظر داشتیم ولی باید ببینیم با شرایط فعلی آن کار آماده اجرا می شود یا نه.

به گزارش خبرنگار ایلنا، بسیاری از کارشناسان بارها بر این نکته تاکید کرده اند که هنر باید به مثابه ابزاری کارآمد برای مواجهه با تبعات روحی و عاطفی بحران مورد توجه قرار بگیرد. اما کرونا و ابعاد فاجعه ای که در پیامدش تجربه کردیم، فهم جدیدی را برای ما رقم از کارکرد هنر در بحران رقم زد و تأکید دوباره ای بود بر اینکه هنر صرفاً یک کالای تزیینی نیست و می تواند در بحرانی مانند کرونا، نقشی مهمی ایفا کند؛ نقشی همچون کاهش اضطراب ناشی از جدا افتادگی انسان ها در عصر فاصله گذاری اجتماعی. فرزانه فرشیدنیک عضو هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات است که سال ها به عنوان پژوهشگر هنر و بحران و در زمینه ارتباط میان هنر و بحران فعالیت کرده است.

فرشیدنیک در گفتگو با ایلنا، به موضوع دلالت های تسکینی فرهنگ و هنر در عصر فاصله گذاری اجتماعی پرداخته و به سوالاتی درباره کارکرد هنر در بحران پاسخ داده است. مشروح این گفتگو را می توانید در ادامه بخوانید:

در بحران ها، معمولا هنر و هنرمند کارکردهای تسکینی داشته اند، اما کرونا و ابعاد فاجعه آمیزی که داشت، باعث شد تا به فهم جدیدی از هنر و مسئولیت های اجتماعی هنر برسیم. نقش هنر در چنین بحرانی و جایگاهش در کاهش اضطراب ناشی از جدا افتادگی انسان ها، چه می تواند باشد؟

معمولا هنر کالایی لوکس و تفننی دیده می شود و خیلی دیرتر به بحران پاسخ می دهد. شاید تازه پس از بحران ببینیم به آن حادثه ای که اتفاق افتاده، پاسخ می دهد. در حالی که نقش هنر و هنرمند به زعم من باید هم راستا و هم زمان با سایر امدادگران اجتماعی در نظر گرفته شود؛ یعنی همانطور که پرسنل امداد و درمان مثل پرستاران، آتش نشان ها و بقیه دادیارها در همان ابتدای بحران شروع به کار و نجات مردم می کنند، هنر هم باید به عنوان یک ناجی اجتماعی در بحبوحه بحران وارد میدان و در همین حد مهم دیده شود. اما متأسفانه محصولات فرهنگی و هنری در بحبوحه بحران ها از حوزه اهمیت و ضرورت خارج می شوند و به آن فقط به چشم یکی از کارکردهای هنر یعنی کارکرد درمانی اش نگاه می شود؛ آن هم بعد از بحران.

مسابقه مجازی نقاشی کودکان- گالری گلستان

به نظر می رسد بخشی از جامعه هنری هم تا اندازه ای این نگاه را دارد که در بحران، نمی تواند کارکردی فوری داشته باشد. کارکردهایی که بتواند هنر را در بحران از حالت تزئینی اش خارج کند چیست؟

متاسفانه در ایران تا به حال اینقدر دقیق به این مساله نگاه نشده؛ هنرمندان هم چنین نقش و جایگاهی برای خود قائل نیستند و کارکرد محصول شان را آنچنان که باید جدی نگرفته اند. درحالی که در کشورهای دیگر و در مورد بحران های دیگر، جایگاه هنر در مواجه با بحران بسیار بیشتر از ایران دیده شده است، چون مطالعه اصلی مسائل گذشته، طرحی پژوهشی در زمینه مواجه هنر با بحران و پس از بحران است. در ایران نقش هنر و هنرمند به همین حد بسنده و محدود شده که به طور مثال، تعدادی از سلبریتی های عمدتا سینمایی بروند به مراکز آسیب دیده، پولی جمع کنند یا خیریه ای تشکیل دهند، یا معاونت فرهنگی شهرداری ها و کانون پرورش فکری در مناطق آسیب دیده از سیل و زلزله اقدام به نمایش فیلم کنند. در حالی که هنر نقش و کارکردهای متفاوت، متاثر و متنوعی دارد و در مواجه با بحران نقش آن می تواند دیده شود؛ چه در مرحله پیش از بحران، چه در خلال بحران و چه پس از آن. کارکردهای مختلفی هم دارد؛ از جمله کارکرد آموزشی، کارکرد تسکینی، کارکرد درمانی و کارکرد افزایش روحیه جمعی و نشاط آفرینی. بنابراین جا دارد که در کشور ما این موضوع دیده شود.

در مورد بحران کرونا هم چنین کارکردهایی را می توان متصور شد؟

در مورد کرونا، همه ما در حال تجربه یک وضعیت جدید هستیم؛ حتی تجربیاتی که قبلا کشورهای دیگر در مورد نحوه استفاده از هنر در بحران داشتند، دیگر به کار نمی آید. چون این بحران شرایط ویژه ای دارد که از مهم ترین آن ها، فاصله گذاری اجتماعی است. بنابراین نیازمند جواب جدیدی هستیم؛ از همان آغاز شیوع کرونا، هنرمندان کشورهای مختلف دست به تجربیات جدیدی زدند که به نحو جالبی در این زمینه هنرمندان ایرانی هم تقریبا پا به پای هنرمندان کشورهای دیگر، تجربیات مشابهی را رقم زدند.

آثار ابراهیم حقیقی- گالری گلستان

منظورتان همان کاری بود که هنرمندان رشته های مختلف در فضای مجازی شکل دادند؟

دقیقا. انواع و اقسام فعالیت هایی که در فضای مجازی صورت گرفت؛ یعنی ارائه آثار تقریبا تمام هنرها؛ اعم از موسیقی، تئاتر، سینما و هنرهای تجسمی مانند نقاشی و خطاطی. فاصله گذاری اجتماعی و لزوم فاصله گرفتن فیزیکی آدم ها از هم، شرایطی را ایجاد کرد تا شیوه های گذشته که مورد آزمایش و تجربه قرار گرفته بود، به هیچ وجه قابل استفاده نباشد؛ از همان روزهای نخست آغاز بحران، مردم از هم فاصله گرفتند و قرنطینه شکل گرفت. بنابراین تمامی رویدادها، مکان ها و عرصه های هنری مثل سینماها و سالن های تئاتر بسته شدند. تجربیات پیشینی ایران و دیگر کشورها برای استفاده از هنر در مواجه با بحران، برنامه های گروهی مانند موسیقی، تئاتردرمانی و حتی نقاشی درمانی بود که ویژگی همه آنها، خصلت گروهی افراد در یک مجموعه است. طبیعتا بعد از اجرای فاصله گذاری، دیگر امکان اجرای آن ها نبود. در نتیجه، فضای مجازی شد بستر اصلی ارائه این آثار و هنرمندان خیلی زود و خیلی بهتر از مواجه با بحران های دیگر، توانستند قابلیت های این فضا را کشف کنند و به نحو خوبی از آن استفاده کنند. ارکسترهای مختلف شروع به ارائه اثر در فضای مجازی کردند، موزه ها آثارشان را به طور رایگان در اختیار مردم قرار داده و حتی امکانات و قابلیت های جدیدی را هم اضافه کردند. در فضای مجازی، تجربیات جدید و تلفیق چند هنر هم رقم خورد. نتیجه پژوهش های متعدد نشان می دهد که دوران قرنطینه باعث رشد مشکلات روحی و روانی جامعه و حتی آمار خشونت خانگی شد؛ آمارهای این چنینی باعث می شود کارکرد تسکینی هنر بسیار پررنگ شود که چطور حضور هنر در زندگی روزمره افراد می تواند باعث تسکین، آرامش و جلوگیری از آثار اضطراب، تنش و استرس ناشی از این بحران در آنها شود.

هرچند هنوز خود بیماری و تبعات کرونا سر جای خود باقی است؛ اما با پشت سر گذاشتن قرنطینه در جهان و شرایط استثنایی مشترک جهانی، فکر می کنید آنچه را که در کارکرد جدید هنر و تغییر شکل اش در همه جهان و حتی ایران تجربه کردیم، در آینده ادامه پیدا می کند؟ یا در اندازه یک شرایط استثنایی باقی می ماند؟

قطعا باقی می ماند؛ ضمن اینکه چنین تجربه های جدیدی در بحران کرونا، فقط به هنر محدود نشد. فضاهای آموزشی و حوزه های دیگر هم در دوره قرنطینه دست به تجربیات جدید زدند. در مورد هنر، شیوه های جدید عرضه و حتی تولید آثار هنری در فضای مجازی که پیش تر قابلیتش وجود داشت، ولی نیازش حس نشده بود، در این دوران تجربه شد. انگار به سمت آینده ناگزیر و اجتناب ناپذیری از هنر، هُل داده شدیم و سعی کردیم سریع تر قدم هایی را به آن سمت برداریم. بنابراین معتقدم، این آثار تا حد زیادی ماندگار خواهد بود؛ تغییر شکلی که در ارائه و عرضه آثار هنری ناشی در بحران کرونا پدید آمد و تجربیات جدیدی که رقم خورد، باعث می شود که به یک تقسیم بندی از دوران پیش از کرونا و پس از کرونا در هنر برسیم. کما این که این تقسیم بندی را در زمینه های اجتماعی، اقتصادی و... هم می توان قائل شد. تجربیات دوران کرونا و اجبارهایش، در پساکرونا، دیگر به شکل سابق برنمی گردد و اتفاقا فکر می کنم بهتر است که ما از این تجربه جدید به خوبی استفاده کنیم. کشف قابلیت های فضای مجازی، امکان ارائه عرضه آثار به شکل غیرفیزیکی و از راه دور که می تواند در بالابردن ذائقه مخاطب عام تاثیر داشته باشد، از تجربیات موثر کروناست. در این دوران موزه ها آثارشان را به شکل رایگان در اختیار مردم گذاشتند و مردم عادی که حتی تصور نمی کردند زمانی بتوانند به این راحتی به تماشای آثار شاخص موزه های جهان دسترسی پیدا کنند توانستند مجموعه هایی را که از آنها به عنوان آثار فاخر تعبیر می شود، در خانه هایشان ببینند. چنین اتفاقی، نه تنها در درازمدت بر ذائقه مخاطب تاثیر مثبت دارد، که ماندگار هم خواهد بود؛ بهتر است که ما هم تلاش مان را بکنیم که چنین تجربیاتی هدر نرود و مستمر شود. در ایران هم ما پیش از این، تجربه اکران آنلاین را در این حد نداشتیم؛ درحالی که سال هاست کمپانی های جهان از این پلتفرم استفاده می کنند. اکران آنلاین فیلم های سینمایی در ایران، با وجود مشکلاتی که سر راهش وجود داشت، اقدامی ارزشمند بود؛ دست کم این تجربه باعث شد ضعف هایی که در زیرساخت ها داریم، به ما گوشزد و یادآوری شود. یا در زمینه تئاتر، قبل از این نمی شد اکران آنلاین را متصور شد؛ درحالی که تجربیات خوبی در این زمینه در دوره کرونا شکل گرفت. بنابراین معتقدم، تجربه هایی در زمینه سینما، تئاتر، موسیقی و هنرهای تجسمی در این ماه ها رقم خورد که هنرهای مختلف از آن در آینده هم لاجرم استفاده خواهند کرد.

موزه گتی

برخی از متخصصان معتقدند، میزان مشارکت ایرانی ها در هنرهای جمعی نسبت به دیگر کشورها پایین است. عدم مشارکتی که می تواند نشات گرفته از ترس، خجالت، عادت های ذهنی یا عوامل دیگر باشد. تصور می کنید ارائه هنر در فضای مجازی با توجه به این که آدم ها با آی دی هایشان آن جا هستند و طبیعتا مقداری احساس راحتی بیشتری می کنند، با مشارکت بیشتری از سوی مخاطب روبه رو می شود؟ یا چنین تجربه ای باعث می شود که مخاطب عادت کند که در فضای حقیقی هم مشارکتش را بالاتر ببرد؟

احتمالش هست، ولی در مورد جواب قطعی به این سوال، باید تا پایان دوره کرونا صبر کرد. اما شاید بشود پیش بینی کرد به دلیل این که افراد در فضای مجازی خیلی راحت تر نظرات شان را می گویند، مشارکت شان هم بیشتر شود. آن هم نه فقط در ایران، در کشورهای دیگر هم در فضای مجازی آدم ها بسیار راحت تر و بدون ترس ها و نگرانی از جایگاه اجتماعی شان، حضور پیدا می کنند. این خاصیت فضای مجازی می تواند باعث شود که شاهد مشارکت بالاتر افراد و تعامل شان با هنر باشیم. از سویی، ممکن است بخشی از جوان ها و نوجوان ها تصور کنند در حالت عادی تئاتر مدیوم مورد علاقه شان نیست، اما در فضای مجازی به دلیل اینکه راحت تر در دسترس شان قرار دارد، بتوانند برای برای اولین بار تئاتری را مشاهده کنند؛ به خصوص که در ایران تئاتر عموما به عنوان هنری نخبه گرا معرفی شده و مخاطبان خاصی دارد. اما وقتی کاملا در دسترس عمومی قرار می گیرد و هر کسی در خانه اش هم بتواند با آن ارتباط برقرار کند، دست کم موجب آشنایی آدم هایی بیشتری با این هنر می شود. معتقدم قطعا این اتفاق، ذائقه مخاطب را در اینده تغییر می دهد، اما در مورد نحوه تعامل مخاطب با هنر باید منتظر پویشی دقیق ماند.

موزه گِتی (Getty) که یکی از موزه های شناخته شده دنیاست و آثار فاخری را هم نمایش می دهد، در ماه های اخیر، یکی از جالب ترین تجربیات را در مورد تعامل با مخاطب رقم زد؛ به این ترتیب که آثار فاخری را در صفحه اینستاگرامش به نمایش گذاشت و از مردم خواست که با هر وسیله ای که جلوی دست شان است، آن اثر را شبیه سازی کنند. مثلا اثر کلاسیک بسیار شناخته شده ای را از یک هنرمند مشهور به نمایش گذاشت و از مخاطبانش خواست آن را بسازند. اصلا کارکرد زیباشناختی اثری که مردم خلق می کنند، مدنظرشان نبود، بلکه می خواستند مردم را به چالش بکشند و دعوت کنند به مشارکت؛ یعنی دقیقا همین کلمه ای که شما بر آن تاکید کردید. نتیجه اش هم این شد که مردم با حوله یا دستمال کاغذی یا هر وسیله ساده دیگری سعی کرده بودند آن اثر را شبیه سازی کنند و عکس اش در صفحه اینستاگرام موزه گتی به نمایش گذاشته شد. چنین کاری نه تنها در تغییر نوع تعامل مخاطب با اثر هنری تاثیر دارد، بلکه کارکردهای نشاط آفرینی و افزایش روحیه جمعی هم داشت. فرض کنید وقتی یک خانواده به شکل جمعی چند ساعت را صرف بازسازی یا شبیه سازی این اثر می کند، چه میزان از خنده و هیجان و شادی همراهش ایجاد می شود. ضمن اینکه نگاه کردن به یک اثر هنری ارزشمند، تاثیر آرام بخش و تسکینی هم دارد. نکته مهم تر اینکه، مخاطب عامی که اغلب در این موزه ها دیده نشده و اهمیتی برای چنین هنری قائل نبوده، با این شرایط از حاشیه به متن آمد. همین یک مثال به تنهایی، نشان می دهد که بحران کرونا نوع تعامل و برخورد مخاطب را با هنرمندان یا مراکز عرضه آثار هنری تغییر داده است.

موزه گتی

در ایران هم اتفاق های مشابهی از آنچه در موزه گتی مثال زدید رخ داد، اما نتیجه اش مانند آن نبود...

در ایران این تجربه بسیار ضعیف رخ داد ولی به هر حال همان هم قابل تقدیر است. به طور مثال، خانم لیلی گلستان برای گالری گلستان مسابقه نقاشی با موضوع کرونا برای کودکان برگزار کرد. خانم گلستان با این کار، به مخاطب معمولی که شاید در حالت عادی خجالت می کشد به گالری برود، یا بچه هایی که عموما حضورشان در گالری های هنری به رسمیت شناخته نمی شود، در همان جایی جایگاه داد که آثار هنرمندان بزرگ نمایش داده و به فروش گذاشته می شود. حالا این کار چطور نوع تعامل افراد را با هنر عوض می کند؟ به دو شکل؛ اول این که مخاطب عادی این شهامت و این جسارت را پیدا می کند که وارد چنین عرصه ای شود و دوم این که کودکان دیده شدند. اما نکته ای که باید به آن اشاره کنم این بود که خانم لیلی گلستان گله کرده بود که چرا پدرها و مادرها در نقاشی کشیدن بچه ها دخالت کرده اند و این مسابقه فقط مخصوص بچه ها بود. یا این که موضوع مسابقه فقط کرونا بود اما بعضی از نقاشی ها جنبه های وحشتناک بیماری مثل تخت بیمارستان را به تصویر کشیده اند. من اگر به خانم گلستان عزیز دسترسی داشتم، دوست داشتم این را بگویم که اتفاقا از این چیزها گله نکنید، مسابقه را عوض کنید؛ جامعه شرکت کننده ها را بازتر کنید. اگر اینقدر موضوع جالب بوده که پدرها و مادرها را هم درگیر کرده که بیایند در این مسابقه شرکت کنند، به جای به کار بردن واژه تقلب، بگویید خانواده ها هم نقاشی هایی را با موضوع آزاد ارائه دهند. چون خود آن فرایند خلق اثر هنری، فارغ از ارزش های زیبایی شناختی اش؛ کارکرد تسکینی، نشاط آفرینی و درمانی دارد. همانطور که موزه گیتی قشنگ ترین، مرفه ترین و فرح بخش ترین آثارش را به نمایش گذاشته و گفته بود از هر سنی که هستید، در آفرینش آن مشارکت کنید. نقاشی کشیدن فرایندی است که چه بزرگسال و چه کودک، هر دو را به یک اندازه می تواند خوشحال کند و خوب بود اگر چنین کاری از طرف گالری ها به شکل گسترده ای تجربه می شد؛ هرچند که هنوز هم زمانش هست که این کار انجام شود و اینطور می شود به آینده سازی اش هم امیدوارتر بود.

ایران تاکنون بحران های زیادی را پشت سر گذاشته، اما کرونا تجربه کاملا منحصربه فردی محسوب می شود؛ فکر می کنید این تجربه می تواند زمینه ساز شود که هنرمندان و جامعه هنری ما برای رویارویی با شکل های دیگری از بحران، حتی در مقیاس کوچک تر از کرونا، آماده تر باشند؟

امیدوارم؛ ولی بخش عمده ای از این موضوع دست هنرمندان نیست بلکه به بخش مدیریتی مربوط می شود. هنرمندان همیشه به نوعی اعلام آمادگی کرده اند، اما ضعف عمده به بخش مدیریت بحران برمی گردد. اگر بخواهیم هنر چنین کارکردی در بحران داشته باشد، باید مدیران ما به این باور برسند که هنر به عنوان یک ابزار با ضریب نفوذ بالا و تاثیرگذاری بسیار موثر بین مردم، نقش کارآمدی در کاهش آسیب های ناشی از بحران دارد. اما متاسفانه این پتانسیل ویژه تا امروز، کمتر دیده شده است. پروژه های هنرمحوری که به منظور کاهش آسیب های ناشی از بحران های طبیعی صورت می گیرد، قطعا نیازمند برنامه ریزی و هدایت درست است تا نتایج مطلوب داشته باشد. مادامی که برنامه ریزی درستی برایش نباشد، نحوه مواجه ما و نحوه مواجه هنر با بحران در کشورمان می شود همین تجربیات محدودی که تا به حال رقم زده ایم. هنرمندان ما تاکنون در هر بحرانی برای کمک به کاهش آسیب، اعلام آمادگی کرده اند، اما این خواست همگانی، نیاز به مدیریت درست دارد تا این ظرفیت بزرگ هدایت شده و بتواند به نتیجه مطلوب برسد.

گفتگو: سبا حیدرخانی

روزنامه جام جم: یکی از حوزه هایی که بیشترین تاثیرات را از ویروس کرونا پذیرفت، حوزه هنر بود. با تعطیلی سالن های کنسرت، سینما و تئاتر عملا در یک بازه زمانی چندماهه اغلب حوزه های هنری رو به تعطیلی رفتند. علاوه بر بسته بودن سالن ها که فضای اجرا را از هنرمندان می گرفت، تعدادی از هنرمندان که برنامه ریزی کرده بودند در این بازه زمانی آثارشان را منتشر کنند، با مشکل روبه رو شدند.

مشکلات عدم انتشار پس از مدتی و تا حدی برای هنرمندان عرصه سینما مرتفع شد و با راه اندازی اکران آنلاین، فضای داغ انتشار آثار تازه به شرایط عادی خود بازگشت. اما در فضای موسیقی کماکان تصمیم روشنی برای انتشار آلبوم ها گرفته نشده است و این مساله باعث شده که تعداد قابل توجهی آلبوم موسیقی در نوبت انتشار قرار بگیرند. حال مخاطبان موسیقی منتظرند تا پس از ماه ها قرنطینه و تعطیلی نسبی موسیقی در کل جهان، خواننده های محبوب شان با بهتر شدن شرایط آلبوم های خود را به بازارعرضه کنند و خوراک تازه ای برای گوش های تشنه شنیدن مهیا کنند. در این گزارش نگاهی می اندازیم به آلبوم هایی که در نوبت انتشار قرار دارند و تولیدکنندگان آنها در این چندماه قرنطینه نتوانستند آنها را به بازار عرضه کنند.

علیرضا قربانی

با من بخوان طبق آنچه در ماه های گذشته از آثار علیرضا قربانی در فضای مجازی و رسانه ها منتشر شده عنوان جدیدترین پروژه علیرضا قربانی است که چندی پیش قطعه نیست شو به آهنگسازی حسام ناصری در قالب آن منتشر شد. این اثر در حقیقت تنظیم جدیدی از قطعه جام صبوحی است که پیش از این در آلبوم فروغ به آهنگسازی سامان صمیمی به گوش مخاطبان رسیده بود. این اثر گفتمان تازه ای از علیرضا قربانی در فضای موسیقی الکترونیک بود که با استقبال مخاطبان نیز روبه رو شد. در توضیحات پروژه با من بخوان علیرضا قربانی که چندی پیش گفت وگویی به همین بهانه از او در رسانه ها منتشر شده بود، آمده است: پروژه جدید علیرضا قربانی با من بخوان نام دارد که همه قطعات آن تنظیم الکترونیک دارند و در حقیقت تلفیقی از ساز و آواز ایرانی با این ژانر موسیقی است. این خواننده سرشناس موسیقی ایرانی در حالی سراغ چنین آثاری رفته است که پیش از این هم او در آلبوم های حریق خزان ، دخت پری وار و فروغ و قطعه چهارراه استانبول سراغ این ترکیب رفته بود و بازخوردهای خوبی نیز از مخاطبان دریافت کرده بود.

روزگار غریب، ا...مزار، نیست شو، پل، بوی گیسو و عاشقانه نیست تعدادی از قطعات این آلبوم هستند که پیش از این در فضای مجازی منتشر شده بود و مورد توجه مخاطبان موسیقی قرار گرفت. شنیده ها حاکی است که علاوه بر این قطعات، آلبوم جدید قربانی قطعات تازه و شنیده نشده ای نیز خواهد داشت.

محمد اصفهانی

چند سالی است که آلبوم تازه ای از محمد اصفهانی نشنیده ایم. این در حالی است که اصفهانی در سال 1397 با انتشار پستی در فضای مجازی خبر از انتشار آلبومی تازه داده بود. اکنون از آن پست دو سال می گذرد و زمزمه های انتشار آلبوم جدید اصفهانی در شرایطی به گوش می رسد که مخاطبان این خواننده بی صبرانه منتظر انتشارش هستند. شایعاتی درباره احتمال انتشار این مجموعه در واپسین ماه سال 98 شنیده می شد اما سکوت دکتر محمد اصفهانی باعث شد تا فعلا اطلاعات دقیقی از جدیدترین آلبوم در دست نباشد.

البته در آن پست که در ابتدا از آن سخن به میان آمد، اصفهانی از نام هایی چون فؤادحجازی، علیرضا کهن دیری، بهروز صفاریان، علیرضا افکاری، بابک زرین، سیاوش انور، روزبه بمانی، غلامرضا صادقی، تویجان آتابای و میلاد بابایی به عنوان عوامل آلبوم نام برده بود و باید دید آیا قطعاتی که بعد از این دو سال به آلبوم اضافه یا از آن حذف شده اند، در نهایت چه کسانی را به عنوان عوامل آلبوم تازه اصفهانی لقب خواهند داد. تک آهنگ سرباز وطن آخرین اثر اصفهانی بود که با شعری از عبدالجبار کاکایی و تنظیم محمدرضا عقیلی چندی پیش به مناسبت روز آزادسازی خرمشهر منتشر شد.

سالار عقیلی

سالار عقیلی از جمله خوانندگانی است که در چند ماه اخیر مشغول همکاری با آهنگسازان مختلفی بوده است که ماحصل این همکاری ها بدون شک بیش از یک قطعه خواهد بود. از این رو پیش بینی می شود عقیلی در سال 99 بیش از یک آلبوم در راه داشته باشد اما از آنجا که تاکنون اطلاعاتی از هیچ کدام از این پرو ژه ها منتشر نشده است نمی توان با اطلاع کامل گفت که ابتدا کدام یک از این آلبوم ها منتشر خواهد شد؟ این خواننده طی ماه های اخیر آهنگ و نمآهنگ مادر را با آهنگسازی ابوالفضل صادقی نژاد و براساس شعری از محمدرضا یار منتشر کرد. تنظیم مناسب و دلنشین سعید زمانی در این آهنگ، در کنار سایر عوامل سبب شد که این قطعه با استقبال بسیار خوبی از طرف هواداران سالار عقیلی روبه رو شود.

حمید حامی

آخرین آلبوم حمید حامی در بهمن 1392 منتشر شد. این آلبوم که یک لحظه عاشق شو نام داشت و شامل 13 قطعه بود، با توجه به تعدد آهنگ هایش توانست تا مدتی هواداران حامی را راضی نگه دارد و با استقبال خوبی مواجه شود. با گذشت هفت سال از آن زمان، وقت آن رسیده که حامی آثار تازه ای را در قالب یک مجموعه در اختیار مخاطبان قرار دهد و همچون رویه سال ها پیش خود، بار دیگر به آلبوم روی خوش نشان دهد. حامی در این سال ها صرفا با انتشار تک آهنگ در فضای مجازی فعالیت موسیقایی خود در زمینه تولید قطعات را دنبال کرده اما شنیده ها حاکی است این روزها مراحل پایانی انتشار آلبوم جدیدش را دنبال می کند.

از آنجا که عوامل تولید آلبوم های حامی غالبا ثابت هستند، می توان حدس زد که در این آلبوم هم چه کسانی با او همکاری کرده اند. هنرمندانی چون رضا تاجبخش، بابک صحرایی، نیکان، ستار اورکی، علیرضا قرایی منش و پوریا ربیعی از کسانی هستند که احتمال می رود در این آلبوم حضور داشته باشند. حامی به تازگی در جایی گفته است که قرار بود آلبومش اردیبهشت ماه به بازار عرضه شود اما به دلیل معضلات شیوع کرونا این تاریخ به تعویق افتاده است.

بهنام بانی

اواخر سال گذشته قطعه ای از بهنام بانی به نام قرص قمر 2 منتشر شد که در بخشی از آهنگ خبر انتشار اولین آلبوم رسمی او اعلام می شد. بعد از آن خبر خاصی از این آلبوم در جایی منتشر نشد و تاکنون نیز مخاطبان بانی اطلاع چندانی از روند انتشار آلبوم ندارند. جدی ترین و شاید تنها خبری که در این مدت از آلبوم بهنام بانی منتشر شده درباره عوامل تولید آلبوم است. همان طور که از ابتدا قابل حدس بود در این آلبوم حامد برادران به عنوان تنظیم کننده و مدیر هنری حضور دارد. تمامی ترانه های آلبوم جدید بانی هم توسط ترانه سرای جوانی به نام کارن موسوی سروده شده است. موسوی همکاری خود با حامد برادران و بهنام بانی را از آهنگ این عشقه شروع کرد. او در ادامه ترانه قطعات خوابتو دیدم و قرص قمر 2 را سرود. حالا مخاطبان موسیقی پاپ منتظرند ببینند زوج هنری بانی - برادران در اولین حضورشان در قالب یک آلبوم، می توانند از پس ذائقه مشکل پسند مخاطبان موسیقی پاپ این روزها بربیایند یا خیر؟

حامد همایون

مدتی است که خبر خاصی از حامد همایون یا همان سیدحامد محمودزاده نیست. همایون جزء خوانندگانی بود که خیلی زود به شهرت و محبوبیت رسید اما بعد از مدتی روند صعودی پیشرفتش دچار افت شد. چندی پیش محسن رجب پور، مدیر شرکت ترانه شرقی و مدیر برنامه های همایون خبر از انتشار آلبوم جدیدی از او داد و اضافه کرد که با انتشار این آلبوم، تور کنسرت های جدید این خواننده نیز آغاز خواهد شد. نارفیق و ای عشق دو قطعه ای بود که همایون در ماه های گذشته منتشر کرد و با استقبال چندانی مواجه نشد. حالا باید دید همایون و رجب پور برای آلبوم جدید و این ریزش مخاطب چشمگیر چه برنامه ای دارند؟

ایوان بند

در بین بند های موسیقی ما، گروه ایوان جزو گروه هایی بود که به لحاظ تشخص ترانه و ملودی می توان به آثارش نمره بالاتری اختصاص داد. فؤاد غفاری و حسین شریفی بعد از آلبوم موفق عالیجناب که نخستین آلبوم گروهشان به حساب می آمد، حالا در آستانه انتشار آلبوم دوم خود قرار دارند. تاکنون در قطعات منتشرشده از ایوان بند ، ترانه سرایی موزیک ها به عهده حدیث دهقان و تنظیم به عهده مصطفی مؤمنی بوده است و احتمال زیادی می رود که در آلبوم جدید نیز عوامل تولیدکننده، تغییر چندانی نکنند. این احتمال آنجا قوی تر می شود که چند روز پیش قطعه شاه نشین از این گروه با همین تیم منتشر شد و البته با استقبال مناسبی از طرف هواداران گروه مواجه شد.

مسیح و آرش عدل پرور

آلبوم دریا اولین آلبوم این دو برادر بود که در اسفندماه 97 منتشر شد. آنها قرار بود در اسفندماه 98 نیز آلبوم دوم خود را تنها به فاصله یک سال از آلبوم اول منتشر کنند که به علت شرایط خاص کشور و بازار موسیقی، نتوانستند این کار را انجام دهند. اما گویا آلبوم تازه این دو برادر موفق موسیقی، کاملا آماده است و تنها منتظر یک فرصت مناسب برای انتشار هستند. آرش و مسیح به تازگی قطعه ای به نام بوی شمال منتشر کرده اند که در کمال تعجب پرواز همای از خوانندگان موسیقی سنتی با آنها در این آهنگ همخوانی کرده است. این مساله برای هواداران این دو برادر نویدبخش شگفتی های بیشتری است که معتقدند در آلبوم اتفاق خواهد افتاد.

به گزارش خبرنگار کیهان، به تازگی یکی از کارگردانان تئاتر که طی سال های اخیر مامور شناسایی و معرفی جوانان بااستعداد تئاتری به سفارت فرانسه با تابلو برگزاری جشنواره تئاتر دانشجویی بوده است در فضای مجازی و گروه های تخصصی تئاتری اقدام به تحریک سایر هنرمندان برای تحریم جشنواره تئاتر مقاومت کرده است.
وی با این عنوان که جشنواره تئاتر مقاومت مربوط به انجمن تئاتر بنیاد فرهنگی روایت فتح است یک جشنواره حکومتی به حساب می آید از تمامی هنرمندان تقاضا کرده آن را تحریم کنند!
این در حالی است که سیاست تقابل بانفوذ سازمان دهی شده فرهنگی و رصد دقیق فعالیت های هنری سفارت خانه های اروپایی و دلالان، از اولویت های این بنیاد معرفی شده است. بنابراین چندان دور از انتظار نخواهد بود که سفارت خانه های اروپایی به خصوص سه کشور فرانسه، آلمان و انگلیس که به لطف کم کاری دولت در چند سال اخیر سیطره تأمل برانگیزی در حوزه های تخصصی هنر به خصوص تئاتر، سینما و تجسمی پیدا کرده اند برای تقابل با جشنواره های هنری مقاومت که هدف و گفتمانشان در حوزه مقاومت و انقلاب اسلامی است از تمام امکانات خود بهره ببرند.

تهران (پانا) - رئیس کانون نمایشگران خیابانی می گوید اهالی تئاتر خیابانی در تهیه نان شبشان نیز مانده اند اگر نمایش های خیابانی اجرا نشود چه کسی از آن ها خواهد کرد.

شهاب راحله نویسنده و کارگردان نمایش کارگران مشغول بی کاری اند درباره بازگشایی تئاتر گفت: تقریبا تمام هنرمندان سینما، تلویزیون و تئاتر بیکار شده اند با این حساب که خرج زندگی بسیاری از آنان از این راه می گذرد. در تئاتر خیابانی بیش از 60 درصد بچه ها تمام امورات زندگی شان از این راه تامین می شود و هیچ حمایت مادی و معنوی هم از سمت دولت به آن ها نمی رسد. در این مدت آن هایی که عضو خانه تئاتر هستند با حمایت بنیاد مستضعفان هر کدام مبلغ ناچیزی کارت هدیه گرفتند و صحبت هایی مبنی بر این شد که بیمه این دوستان برای سه ماه اول سال بخشیده شود اما هر روز برای این کار حرف جدیدی می زند و درنهایت هیچ کاری نمی کنند.
وی ادامه داد: طی روزهای گذشته دفتر تخصصی تئاتر خیابانی به همت سامان خلیلیان و آقای قادر آشنا یک سری اجراها با رعایت فاصله گذاری اجتماعی برگزار شد و بازخورد خوبی هم داشت اما نمی شود امروز درباره کیفیت کارها صحبت کرد زیرا اولویت فقط با نشاط جامعه است.
این کارگردان با اشاره به لزوم اجرای تئاترهای خیابانی عنوان کرد: اگر برنامه ای برای حمایت از همه اقشار وجود داشت طبیعتا اصلا نیازی به برگزاری تئاتر خیابانی نبود اما وضعیت اقتصادی هنرمندان از کارگران روزمزد هم بدتر شده است برای همین نمی توانیم دست روی دست بگذاریم.

هنرمندان تئاتر خیابانی دچار افسردگی شده اند
وی افزود: خود من عضو خانواده تئاتر خیابانی هستم و دچار مشکل شده ام، اصلا کاری با تمام اتفاقات بدی که برای بچه های تئاتر خیابانی افتاده ندارم افسردگی، بدترین اتفاقی که ممکن بود رخ دهد متاسفانه تمام هنرمندان این حرفه را درگیر خود کرده است. قبول داریم بحث فاصله گذاری اجتماعی و پروتکل های اجتماعی باید رعایت شود اما اگر قرار است تئاتری اجرا نشود چه تدبیری برای این دوستان هست؟ چه وام بلند مدت و بلاعوض بی بهره ای برای این دوستان وجود دارد که بتوانند از آن استفاده کنند و بخشی از زندگی شان را با این قیمت های نجومی اداره کنند اما با این حال همت دارند و بیخیال تمام این مسائل می شوند، به خیابان می آیند و به روی لب های مردم لبخند می آورند. خنده تلخ اهالی تئاتر خیابانی مرهمی برای تسکین درد بی پولی هایشان شده است.
راحله همچنین درباره طرح من، تو، ما/ تئاتر، زندگی، کرونا توضیح داد: این نمایش ها با شعار من، تو، ما/ تئاتر، زندگی، کرونا اجرا های خود را آغاز کردند که با استقبال خوبی از سوی تماشاگران رو به رو شد. بهتر است بگوییم آغاز اجرا های خیابانی در شرایط فعلی توانسته تا حدودی مردم و رهگذران را سرگرم و پیام خود را به آن ها برساند.
وی ادامه داد: شیوع بیماری کرونا کارگران فصلی بیکار شدند، از همین رو در نمایش کارگران مشغول بی کاری اند داستان دو کارگر فصلی را روایت می کنیم که کنار خیابان نشسته و منتظر کار هستند. این دو کارگر پیش خود می گویند این چه بلایی بود که کرونا به سر ما آورد و ما نمی توانیم کار کنیم. شخصی به یکی از این دو کارگر تلفن می زند و می گوید که داروخانه ای ژل ها و ماسک های غیر بهداشتی می فروشد بنابراین شما از سوی شهرداری دستور دارید تا جلوی داروخانه دیوار بکشید.
راحله خاطرنشان کرد: یکی از آن ها خوشحال می شود که کار پیدا کرده و می تواند بعد از چند روز غذای گرم بخورد، اما دیگری می گوید بدون مجوز نمی توانیم دیوار بکشیم. در نهایت مشخص می شود که آن شخصی که تلفن زده دروغ گفته و می خواسته داروخانه را تخریب کند تا خودش ماسک و لوازم بهداشتی بیشتری بفروشد.
وی همچنین در پایان درباره رعایت پروتکل های بهداشتی عنوان کرد: برای اجرای نمایش ها کلیه پروتکل های بهداشتی را رعایت می کنیم. سطوح استیج ضد عفونی و برای صندلی هایی که در حین دیدن نمایش وجود دارند طرح فاصله گذاری هم رعایت شده است. برای تماشاگران ایستاده هم فاصله گذاری رعایت می شود و همکارانم هر شب بر نحو رعایت این موارد نظارت دارند. در بحث نمایش هم تلاش می شود تا فاصله بین بازیگران نمایش که عمدتا دو نفره هستند رعایت بشود.

به گزارش پایگاه خبری گیتی آنلاین، نمایش های مختلفی در سال 1398 به روی صحنه رفتند که دوره نخست اجراها را در سالن قاب عکسی پشت سر گذاشتند و دوره دوم اجراها را به سالن جعبه سیاه کوچ کردند و بالعکس از اینرو، در گفتگو با علی ساسانی نژاد نویسنده، طراح صحنه و کارگردان تئاتر که در سال 1398، در نمایشهای مختلفی در جایگاه طراح صحنه حضور داشت، گفتگویی انجام گرفت تا ابعادِ گوناگونِ تاثیرِ چنین روندی در سطحِ کیفی آثار نمایشی مورد بررسی قرار بگیرد.

سوال نخست اینکه لطفا، تعریفی و تاریخچه مختصری از سالن های قاب عکسی و سالن های جعبه سیاه ارائه دهید تا در ادامه صحبت، با ارجاع به این تعاریف، بحث پیش برده شود.

-سه دسته سالن وجود دارد: قاب عکسی، جعبه سیاه و سالن های گردهمایی که هر یک، کارایی متفاوتی دارند. از مزیت های سالن های قاب عکسی می توان به ماشینری صحنه از جمله بالابرها، جَک ها و ریل های کارشده در کف صحنه، بحث استاندارد نویفرت و میزان فضای خالی در دو گوشه صحنه و همچنین، بالای صحنه و کف صحنه با قابلیت بازشوندگی و دسترسی به کارگاه دکور با جک ها و بالابرها، اشاره کرد که امکان انجام حدود ده برنامه همزمان را به طراح و مدیر صحنه می دهد.

-سالن های جعبه سیاه، به طور ذاتی برای یک تک اجرا مورد استفاده قرار می گیرند که در ایران، معمول نیست و در آنها، دو تا سه اجرا به روی صحنه می روند زیرا در اینگونه صحنه ها، به صورت عملی، فضایی برای جا به جایی و پنهان سازی دکور وجود ندارد زیرا فقط یک فضا برای یک گروهِ ثابت است و در نهایت اینکه یک طراح صحنه، صحنه گردان طراحی کند که امکان چرخش و جا به جایی دکور در صحنه به وجود بیاید و گروه تئاتری، قدرت تغییر دکور و جا به جایی های خاص را نخواهد داشت. از مزیت های چنین صحنه ها اینکه مشکل سیستم آکوستیک صدا، پخش صدا و کنترل نورپردازی ها به علت حجم کوچک سالن کاهش می یابد زیرا تماشاگر به صحنه نزدیک است و منجر به وضوح صدا می شود. در صورتی که در سالن قاب عکسی، مشکل نقطه کور برای تماشاگران در قسمت های مختلف صحنه، به طور معمول، به وجود می آید و به علت شکل سیستم آکوستیک سالن، مشکل صدا به علت وسعت سالن ناگزیر است زیرا برخی از سالن ها برای سالن های اُپرا، سالن های باله، سالن های کنسرت موسیقی و سالن های تئاتر طراحی شده اند که حجم صدا در هر یک از آنها به نسبت کارایی متفاوت است. وقتی سالن های روز دنیا مورد بررسی قرار می گیرد، در می یابید که سیستم آکوستیک صحنه، قابلیت تغییر جایگاه و جا به جایی را دارد تا تغییر کاربری از یک سالن اُپرا به یک سالن تئاتر، از یک سالن باله به یک سالن موسیقی کلاسیک و انواع دیگر برای طراح و مدیر صحنه، امکانپذیر باشد. بدینگونه که با کاهش و افزایش حجم سالن، به وضوح صدای مناسب دست پیدا می کنید.

-اینها خصوصیات اصلی سالن ها است و براساس نوع اجراها، سالن مناسب انتخاب می شود که بستگی به شرایط اقتصادی تولید، میزان نزدیکی تماشاگر به صحنه، شیوه کلاسیک و مدرن روایت در نمایشنامه و همچنین، در کارگردانی، میزان فروش پیش بینی شده در گیشه، هزینه کم سالن های جعبه سیاه به علت تعداد تماشاگران حداکثری 300 نفری به طور مثال در سالن های شماره یک و دو پردیس تئاتر شهرزاد به نسبت تعداد تماشاگران حداکثری 3000 نفره در سالن های قاب عکسی که حتی در جاهای دیگر دنیا، با قابلیت افزایش تعداد تماشاگران تا 12000 نفر دارد. در ضمن، بحث اقتصادی اثر نیز مطرح است که در چه سطحی و با چه هزینه تولیدی قرار است ساخته شود. هزینه تولید اثری در تالار وحدت با اثری در تالار قشقائی مجموعه تئاتر شهر فرق دارد. یکی گنجایش 120 تماشاگر و دیگری، ظرفیت 700 تماشاگر را دارا است. ابتدا، باید بازیگران را و سپس، به چه میزان ظرفیت فروش در گیشه را در نظر گرفت جدا از اینکه با استفاده از کدام سبک هنری، اثر را روی صحنه خواهد رفت.

نمایشی داشتی که دور نخست اجرا را در سالن جعبه سیاه برده و بعد، برای دور دوم اجرا به سالن قاب عکسی نقل مکان کرده باشی یا برعکس؟

-در ایران، چنین اتفاقی برای من نیفتاده است هرچند تجربه چنین موضوعی را در کشور هندوستان داشتم. نمایش برای اجرای دانشگاهی ترتیب داده شده بود وقتی که در کشور هندوستان تحصیل می کردم، سالن قاب عکسی اجرا رفتیم و پس از آن، در یک سالن جعبه سیاه در شهر بمبئی روی صحنه رفت که با تغییراتی همراه شد زیرا حتی در سالن قاب عکسی که اجرا رفتیم، به علت مشکلات مالی، دکور عظیمی نساختیم و تغییرات بیشتر معطوف به افزایش و کاهش اندازه فضاهای صحنه می شد.

مخاطبانی بودند که هر دو دور اجراهای نمایش را تماشا و به تفاوت نمایش از منظر طراحی صحنه در دو سالن مختلف اشاره کرده باشند؟

-نه، این اتفاق نیافتاد. کسانی که دور نخست را تماشا کرده بودند، هم دانشگاهی ها بودند و تماشاگران اجرا در شهر بمبئی، تماشاگران دیگری بودند که ذهنیتی نسبت به دور نخست اجرا نداشتند. دکور سنگینی نبود که از لحاظ زاویه دید بخواهد به اثر ضربه بزند هرچند در ایران، نمایش های اینطوری بسیاری را مشاهده کردم. به طور مثال: در سالن جعبه سیاه اجرا رفتند و تماشاگر، به طور کامل به دکور مسلط است و وقتی به سالن قاب عکسی نقل مکان کردند، براساس استاندارد سالن قاب عکسی، صحنه، یک متر الی یک متر و بیست سانتی متر بالاتر از تماشاگر قرار می گیرد و زاویه صحنه از 0 شروع می شود و تا 10 الی 12 درجه قابل تغییر است. بنابراین، صحنه به تماشاگران غالب است و به طور تقریبی، فقط تماشاگران ردیف های انتهایی طبقه همکف با صحنه در حالت تراز هستند پس زاویه دید بیننده از بالا به پایین است از اینرو، باید در طراحی صحنه طوری عمل شود که نقاط کور، لحاظ و زوایا، بررسی شود. در سالنی مثل تالار حافظ، تماشاگر رویه دکور را می بیند و می توان گفت که تماشاگر بر صحنه غالب است در نتیجه، باید به طور کل، میزانسن ها را تغییر داد زیرا نگاه از بالا به پایین و نگاه از پایین به بالا، میزانسن های متفاوتی می طلبد ولی به دلیل کمبود بودجه، به طور عمده، چنین اتفاقاتی رخ نمی دهد. دکور ثابتی وجود دارد و موضوع تغییر ماهیت سالن پیش می آید و گروه های تئاتری دچار آسیب می شوند. "رضا ثروتی" اثری در تالار حافظ اجرا برد که اثر بسیار خوبی شد ولی هنگامی که آن را در تماشاخانه ایرانشهر مشاهده کردم، اشتیاقم را به اثر از دست دادم. من در ردیف دوم و سوم نشسته بودم و نمی توانستم هیچ قسمتی از دکور را به درستی ببینم در صورتی که در تالار حافظ، پرسپکتیو خوبی به وجود آورده بود و زیبایی بصری داشت.

با توجه به چه عناصری در نمایشنامه می توان نمایشی را متناسب با سالن جعبه سیاه و سالن قاب عکسی قلمداد کرد؟

-سالن قاب عکسی به طور معمول، برای نمایش هایی کاربردی است که اندیشه جداسازی تماشاگر از صحنه وجود دارد و قرار است رفتارهای سبک کلاسیک روی صحنه انجام شود. خلاصه کلام اینکه فاصله گذاری حفظ شود. البته باید اذعان کرد که سالن قاب عکسی تماشاخانه سنگلج با تالار وحدت فرق دارد و بخشی مربوط به ساختمان تماشاخانه ها می شود که تعیین می کند چه نمایشی برای چه سالنی مناسب است بدین صورت که من، نمی توانم برای تماشاخانه سنگلج، اثری به قلم ویلیام شکسپیر روی صحنه ببرم زیرا مخاطبی که به آنجا می رود، مخاطب شناسی متفاوتی نسبت به سالن تئاتر دیگری دارد و مخاطب قبل از ورود به سالن تئاتر، با حال و هوای معماری سالن تئاتر خو می گیرد که کلاسیک غربی است یا روزگار ایران قدیم را برایش زنده می کند. از اینرو، خود معماری سالن تئاتر برای طراح صحنه، یک تعریف می دهد. قبل از اینکه طراح صحنه به سالن جعبه سیاه یا سالن قاب عکسی بیاندیشد، باید به معماری سالن تئاتر فکر کند، در فرهنگسرای خاوران است، فرهنگسرای نیاوران، تالار وحدت یا سالن اصلی تئاتر شهر. اینها همه سالن جعبه سیاه هستند ولی هر کدام، طراحی خاص خودش را می طلبد. بحث مردم شناسی و معماری در کنار هم است. در تالار وحدت می توان اثر غربی اجرا برد در صورتی که تئاتر شهر، معماری غربی با حال و هوای ایرانی و به نوعی، معماری تلفیقی دارد. در فرهنگسرای نیاوران و سالنی که کامران دیبا طراحی کرده، از عناصر طراحی ایرانی با مواد خام اولیه غربی استفاده شده است که به بنا، ماهیتی تلفیقی می دهد که باعث می شود بتوان هر دو گونه آثار ایرانی و غربی را در آنجا اجرا کرد برعکس اتفاقی که برای تماشاخانه سنگلج قابل تصور است و حتما آنجا به درد اجرای آثار ایرانی می خورد. هر کدام از سالن ها، معماری ای دارند که معمارها در آن مکان ها، سبک زندگی شان را تعریف کرده اند پس در این زمان است که یک کارگردان می تواند به نتیجه برسد تا اثرش را در کدام سالن به روی صحنه ببرد. باید اذعان کنم که البته دست هنرمندان آنچنان باز نیست بلکه باید فکر کنیم کجا دستمان باز است و آنجا، آشنایی داریم تا بتوانیم هر دو، سه سال یکبار نمایشی را اجرا کنیم.

با توجه به هزینه سنگین ساخت سالن قاب عکسی به نسبت ساخت سالن های جعبه سیاه، در سالهای گذشته با نمونه ای برخوردی داشتی که سرمایه داران و تماشاخانه داران، بخواهند سالن های قاب عکسی برای ایجاد تعادل بین سالن جعبه سیاه و سالن قاب عکسی بسازند مثل تماشاخانه ایرانشهر؟

-بله. من در جریان ساخت تماشاخانه های دیوارچهارم و ارغنون قرار داشتم. به دلیل اینکه رشته تحصیلی ام، مدیا و رسانه با تمرکز بر ساخت استودیوهای تلویزیونی است و سابقه شرکت در کارگاه کارورزی در شهر لندن و آشنایی با استودیوهای روز دنیا را دارم. در این زمینه، آقای عبدالخالق مصدقی از طراحان سرآمد استودیو و سالن های تئاتر در ایران به شمار می رود.

-باید اذعان کنم این سالنها، جعبه سیاه نیستند بلکه یک سالن قدیمی هستند که دیوارش را آکوستیک و البته آکوستیک نامطلوب کردند و به دست متخصصان واقعی صورت نگرفته است زیرا اگر بخواهند متخصصان واقعی را بیاورند و درست هزینه کنند، با این مبالغ نمی توانند سالن آکوستیک بسازند از اینرو، آنها را نمی توان سالن نامید. شاید بتوان به آنها"قوطی" گفت. یک ساختمان قدیمی حیاط دار یا یک عمارت قدیمی بوده است و آن را به سالن جعبه سیاه تبدیلش کرده اند که اگر واقعا بخواهد چنین عملی انجام شود، یک مبحث علمی خیلی سنگین دارد و مبحث آکوستیک از نظر علمی فرآیندی دارد که به این راحتی، قابل حل نیست. باید آکوستیک صدای زائد "هام" و صدای داخلی کنترل، بررسی و ارزیابی شود. مبحث آکوستیک سالن ها، کتابی بزرگ با سرفصل های سنگین دارد که افراد غیرمتخصص قادر به درک مفادش نیستند.

بعضی سالنها از لحاظ استاندارد ساخت تماشاخانه تئاتر اشکال دارند؟

-نه، همه سالن ها از این لحاظ اشکال دارند. به طور مثال: تالار حافظ به دلیل شکست غلطی که دارد، صداها را می شکند در نتیجه، نمی توان صدا را کنترل کرد و جریان داد. فرآیند وضوح صدا به این شکل است که موقع ادای دیالوگ بازیگر، سر ثانیه اول باید تماشاگران ردیف اول صدا را به وضوح دریافت کند و سر ثانیه دوم، تماشاگرانی که در ردیف های بالاتر می نشینند و در عرض دو ثانیه، همه تماشاگران به وضوح بشنوند در صورتی که اینچنین نیست و صداها قابل شنیدن است ولی تماشاگران متوجه نمی شوند بازیگران چه می گویند که این مشکل از بازیگر نیست بلکه از سالن است چون بازیگر دارد به درستی انجام وظیفه می کند. به طور کل، باید به هر تماشاگر 7 متر مکعب فضای آکوستیک برسد و اینگونه، وضوح صدا از بین نمی رود که از حاصل ضرب طول در عرض در ارتفاع تقسیم بر تعداد تماشاگر به دست می آید. به طور نمونه: در تالار حافظ از لحاظ فضای آکوستیک به هر تماشاگر، حدود 23 متر مکعب می رسد بنابراین، وضوح صدا چندان قابل دستیابی نیست که در اغلب مواقع، وضوح صدا از دست می رود به ویژه هنگامی که قصد اجرای آثار موسیقیایی است.

یکی از مشکلاتی که در انتخاب سالن ها وجود دارد، وجود فضاهای پِرت در طراحی صحنه های آثاری است که مناسب اثر انتخاب نشدند. نمایشنامه "سانتی متر" مرتضی شاه کرم در خانه هنرمندان ایران به هیچ وجه قابل مقایسه با اجرای همان نمایش در سالن استاد ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر نبود. در دور نخست اجرا، فضای پرت به علت گستردگی فضای سالن استاد انتظامی وجود داشت که در دور دوم اجرا و اجرای روی صحنه تماشاخانه ایرانشهر و به کارگیری تمهید گذاشتن صندلی های تماشاگران روی آن صحنه از بین رفت و به نوعی، تماشاگران به علت فشردگی پدیدآمده با میزانسن های سانتی متری این نمایش ارتباط برقرار می کردند.

-اغلب مواقع، تقصیر طراح صحنه نیست زیرا هنگام اجرا در یک سالن، یک جلسه هماهنگی گذاشته می شود و می گویند این سالن مد نظر است و دو الی سه گروه تئاتری مشغول اجرا هستند. فضای دکور روی صحنه، 7 متر در 7 متر است در صورتی که فضای نگهداری از دکور در پشت صحنه، 1 متر در 5 متر است. از اینرو، برای نمایش "دست های آلوده" به کارگردانی مسعود موسوی، دکوری با درهای ذوزنقه ساختم که در هم جمع شوند. در حال حاضر، طراحان صحنه بیش از آنکه به فکر طراحی صحنه باشند، به فکر جمع آوری صحنه در انتهای نمایش ها هستند. حتی علی شمس در نمایش "وقتی خروس غلط می خواند" به علت کمبود فضا و جایگذاریها مجبور شد یک متر از دو طرف و همچنین، عمق، متراژ دکورش را کم کند زیرا می خواست حالت معلقی به صحنه بدهد و نشد که حالت معلقی به علت تغییر زوایا، از بین رفت.

به عنوان سوال پایانی: در نتیجه، می توان گفت که در ایران، هیچ تماشاخانه استانداردی وجود ندارد؟

-بله. تماشاخانه ها به جز مسائل نورپردازی و آکوستیک، کفپوش های نامناسب، اتاق های گریم و سرویس های بهداشتی جداگانه، سیستم تهویه و اطفای حریق نامطلوب، سقف های کوتاه و خروج اضطراری پرخطر دارند و نظارت ها بر تماشاخانه ها بیش از آنکه از منظر استاندارد و کیفیت باشد، ارزشی است. از سوی دیگر، اکثر تماشاخانه دارها، سرمایه دارانی هستند که ملکی در اختیار داشتند و آنها را تبدیل به تماشاخانه کردند تا بدین طریق، کسب درآمد نمایند. علی رغم اینکه دانش ساخت تماشاخانه استاندارد در ایران وجود دارد اما به سبب هزینه گزاف، هیچکس متمایل به انجام چنین عملی نیست و گروه های تئاتری در سالن هایی اجرا روی صحنه می برند که کمترین امکانات و استانداردها را دارد و باز، با این وجود، از به روی صحنه بردن نمایش هایشان لذت می برند. به قولی: وصف العشق، نصف العشق.

خبرنگار گیتی آنلاین: فرزاد جمشیددانایی

به گزارش خبرنگار ایلنا، در زمانی نه چندان دور تولید آلبوم فیزیکال در قالب نوار کاست، سی دی و دی وی دی، امری مرسوم بود و بخشی از بار اقتصادی موسیقی بر دوش آثاری بود که توسط تولیدکنندگان و ناشران روانه بازار می شدند. حال پس از حدود یک دهه می توان گفت تولید و نشر آلبوم فیزیکال به صفر رسیده است. این اتفاق چند دلیل عمده دارد که مهمترین آنها اختلالات اقتصادی و تورم روز به روزی است که همواره در جامعه رخ می دهد و سیری صعودی دارد. بنا به همین دلیل است که تولیدکنندگان و ناشران تمایلی به تولید آلبوم فیزیکال ندارند و ترجیحشان این است که آثار را به صورت دیجیتال منتشر کنند. اما نشر دیجیتال نیز به دلیل عدم وجود قانون کپی رایت در کشور وضعیت بسامانی ندارد. بسیار پیش آمده که یک آلبوم دیجیتال پس از نشر توسط دیگر سایت ها به سرقت رفته و به صورت رایگان در دسترس مخاطبان قرار گرفته است.

احسان انوریان نوازنده، آهنگساز و سرپرست گروه موسیقی خسروان یکی از هنرمندانی است که همواره به تولید آلبوم توسط خود و اعضای گروهش توجه داشته و سال 1397 طی همکاری با سالار عقیلی (خواننده موسیقی ایرانی) آلبوم فیزیکال و دیجیتال پیدای پنهان را روانه بازار کرده است.

او طی گفتگو با ایلنا از نحوه همکاری اش با سالار عقیلی گفت و درباره بازخوردهایی که از آلبوم پیدای پنهان دریافت کرده، توضیح داد و به تشریح مشکلات و مصائب آهنگسازانی پرداخت که گاه مجبورند برای دیده شدن با خوانندگان مطرح همکاری کنند.

انوریان می گوید: پیش از همکاری با سالار عقیلی و تولید آلبوم با خیلی ها مشورت می کردم و اغلب آنها می گفتند اینکه خواننده چه کسی است، مهم نیست و تو هم خیلی بابت این اتفاق هزینه نکن. من در پاسخ به آن دوستان می گفتم مسئله اینجاست که اگر چنین کاری انجام ندهم و بابت آن هزینه نکنم آلبوم و آثارم شنیده نخواهد شد. واقعا هم همینطور است، شاید اگر سالار عقیلی خواننده آلبوم پیدای پنهان نبود حتی شما که به عنوان فعال رسانه ای موسیقی را تخصصی دنبال می کنید نیز آن را نمی شنیدید یا آن را به یاد نداشتید. در این زمینه ها همواره به آهنگسازان جفا شده و اگر آنها با خوانندگان اسم و رسم دار و مطرح همکاری نکنند آثارشان مورد توجه قرار نمی گیرد یا اصلا شنیده نخواهد شد؛ حتی اگر آن اثر با کیفیت و حرفه ای و عالی باشد.

گروه خسروان در این روزهای کرونایی چه فعالیت هایی دارد؟

در حال حاضر به دلیل شرایط موجود نمی توانیم تمرینات جمعی داشته باشیم، به همین دلیل مشغول ضبط آثارمان هستیم و دو آلبوم در دست تولید داریم. یکی از آلبوم ها متعلق به قطعاتی است که به اتفاق اعضای گروه در جشنواره موسیقی فجر سال گذشته اجرا کرده ایم. آلبوم دیگر نیز به آثاری اختصاص دارد که در گذشته و پیش از جشنواره موسیقی فجر ساخته شده اند.

شما اوائل سال 1397 آلبوم پیدای پنهان را طی همکاری با سالار عقیلی و اعضای گروه خسروان تولید و ارائه کردید. این مجموعه موسیقایی از سوی هنرمندان و مخاطبان موسیقی ایرانی برای شما داشت؟

معمولا بازخوردها به لحاظ معنوی همیشه خوب است اما به لحاظ مادی همواره مسائل و مشکلات جدی وجود دارد. این رویه به شکلی است که تولیدگان و سازندگان برای تولید آلبوم های بعدی با چالش هایی مواجه می شوند.

در این میان کسی که بیش از دیگران بار اصلی تولید را به دوش می کشد و بیش از باقی عوامل متضرر می شود، آهنگساز است. رقم پایین دستمزد آهنگسازان و نوازندگان نیز معضل دیگری است که همواره با آن مواجه بوده ایم. با توجه به این موارد، بگویید معمولا آهنگسازان برای تولید آلبوم با چه مشکلاتی مواجهند؟

متاسفانه در حال حاضر مخاطبان و مردمی که موسیقی گوش می دهند و آن را دنبال می کنند به دنبال خواننده ها و آهنگ ها می گردند. آنها همواره به دنبال این هستند که خواننده اثر کیست و چه می خواند. بنا به همین دلایل آهنگسازان همیشه در پستوی ماجرا هستند.

این خواننده سالاری فعالیت شما به عنوان آهنگساز را تا چه حد تحت تاثیر قرار داده است؟

شخصا دغدغه ام فعالیت و تولید اثر است و خیلی به دنبال دیده شدن و فعالیت بر این اساس نیستم. اتفاق خب و مثبتی که در آلبوم پیدای پنهان برای من رخ داد این بود اسمم در کنار شخصی چون آقای سالار عقیلی که موسیقی قابل قبول ارائه می دهد، قرار گرفت و از این موضوع رضایت دارم. پیش از همکاری با سالار عقیلی و تولید آلبوم با خیلی ها مشورت می کردم و اغلب آنها می گفتند این که خواننده چه کسی است، مهم نیست و تو هم خیلی بابت این اتفاق هزینه نکن. من در پاسخ به آن دوستان می گفتم مسئله اینجاست که اگر چنین کاری انجام ندهم و بابت آن هزینه نکنم آلبوم و آثارم شنیده نخواهد شد. واقعا هم همینطور است، شاید اگر سالار عقیلی خواننده آلبوم پیدای پنهان نبود حتی شما که به عنوان فعال رسانه ای موسیقی را تخصصی دنبال می کنید نیز آن را نمی شنیدید یا آن را به یاد نداشتید. در این زمینه ها همواره به آهنگسازان جفا شده و اگر آنها با خوانندگان اسم و رسم دار و مطرح همکاری نکنند آثارشان مورد توجه قرار نمی گیرد یا اصلا شنیده نخواهد شد؛ حتی اگر آن اثر با کیفیت و حرفه ای و عالی باشد. طی این روند و در این ایام که آثار به صورت انبوه تولید می شوند آثار با اهمیت و با ارزش به نوعی گم می شوند. به هرحال همان طور که گفتم تولید آثار بسیار بالاست و اغلب آنها نیز استانداردهای لازم را دارند. به همین دلیل من به عنوان آهنگساز مجبورم هرچندوقت یکبار با خوانندگان مطرح و شناخته شده همکاری کنم تا به اصطلاح نامم گم نشود و در ادامه شنیده شود. البته این روند به هیچ وجه باب میل من نیست.

آن رویه ایی که برای شما اهمیت دارد و باب میلتان است، چیست؟

ترجیحم این است که با خواننده گروه خودم به تولید اثر و آلبوم بپردازم؛ کاری که در حال حاضر مشغول انجام آن هستم. همکاری با اعضا و خواننده گروهِ خودم برایم خوشایندتر و لذت بخش تر است، زیرا به هرحال خواننده طی همکاری هایی که با من داشته شیوه کارم را می شناسد و طی اجرای آثار بر چم و خم قطعات مسلط می شود و آن احساس لازم در نوع خوانشش نمود پیدا می کند. به طور کلی او می داند هدفم از ساخت فلان قطعه چیست و دنبال چه هستم. حال شما حساب کنید قرار است با خواننده ای مطرح کار کنم که به تازگی او را شناخته ام و صرفا با قید قرار داد همکاری مان شکل گرفته است، مسلما این همکاری با آنچه مد نظر من است تفاوت دارد. آنچه من به عنوان آهنگساز در پی آن هستم حس و حال اثر و به نتیجه رساندن فکر و هدفی است که دنبال می کنم. در نهایت نیز آن اتفاقی که مدنظر من است رخ نخواهد داد، حتی اگر با مطرح ترین خواننده کشورهمکاری کنم؛ زیرا هم نشینی صورت نگرفته و من و آن خواننده، آنطور که باید شناختی از یکدیگر نداریم. طی چنین همکاری هایی بهترین اتفاق این است که قطعات صرفا اثری زیبا از آب درمی آید. همین. اگر آثار گذشتگان را مرور کنید متوجه منظورم خواهید شد. به نظرتان چرا آثار برنامه گل ها با ارزش و ماندگار شده اند؟ دلیلش این است که عوامل تولید آن آثار، اعم از آهنگسازان و نوازندگان و خوانندگان همواره در کنار یکدیگر بوده اند و به نوعی با هم زندگی می کرده اند. سلیقه من تولید آثار به همین شیوه است اما بنا به دلایل بسیار این امکان میسر نمی شود. زمانی که اثر منتشر می شود برای ما بازخورد مالی نخواهد داشت و تنها مزیت آن این است که مردم و مخاطبان آهنگساز و دیگر عوامل را بر اساس تولیداتشان بشاسند.

البته زمانی که اثر منتشر می شود خواه ناخواه تحت کنترل شما نخواهد بود و موفقیت در نشر و پخش به نوع عملکرد ناشر و پخش کننده بستگی خواهد داشت.

من هیچگاه نتوانسته ام با نشرها و موسسات مربوطه کنار بیایم زیرا آنها با تولید کنندگان و سازندگان قرارداد ترکمانچای امضا می کنند و همه چیز یک طرفه و به سود آنهاست.

آلبوم پیدای ناپیدا توسط کدام موسسه یا انتشارات تولید و توزیع شده است؟

بنا به دلایلی که گفتم آلبوم پیدای پنهان را خودم منتشر کردم و در این زمینه با هیچ نشری همکاری نکردم زیرا نمی توانستم برخی مسائل را بپذیرم و برای آلبوم نیز علاوه بر صرف وقت و هزینه زحمات بسیاری کشیده بودم.

مگر آلبوم توسط مؤسسه فرهنگی و هنری آوای راز مهر کویر پخش نشده بود؟

خیر موسسه مذکور صرفا مجوز اثر را گرفته بود و پخش با خودم بود.

آیا به صورت شخصی توانستید از عهده کار برآیید و پخش گسترده ای داشته باشید؟

متاسفانه خیر. پس از آنکه اثر به مرحله پخش رسید آن را به سایت بیپ توینز داده بودم تا آن را به صورت دیجیتال ارائه کند. پس از این اتفاق دیدم که دیگر سایت ها نیز آن را منتشر کرده اند و به راحتی توسط کاربران دانلود می شود و به همین دلیل به سراغ همان سایت ها رفتم و حتی با آنها درگیر شدم. سایت هایی اثر را منتشر کردند که اصلا فکرش را نمی کردم. مثلا رادیو جوان اقدام به نشر آلبوم کرده بود و کارمان به بحث و مشاجره کشید و در نهایت به من گفتند برو از ما شکایت کن! پروسه شکایت زمان زیادی می برد و هزینه بر است و به همین دلیل مسئولان مربوطه می دانستند که من شکایت نمی کنم یا اگر این کار را انجام دهم نتایج قابل توجهی نخواهد داشت. در حال حاضر نیز آلبوم پیدای پنهان همچنان روی سایت رادیو جوان است و به صورت رایگان قابل دانلود است.

دلیل این مشکل عدم وجود قانون کپی رایت است و بسیاری از سایت ها از سرقت های هنری ابایی ندارند؟

ضربه این کاستی را هنرمندان می خورند. به هرحال فرهنگ دانلود و خرید قانونی هنوز در کشور جا نیفتاده و به نظرم مردم باید چنین مسائلی را رعایت کنند زیرا در برخی از مواقع قوانین کاری برنمی آید. همه این کاستی ها باعث می شوند تولید آلبوم مقرون به صرفه نباشد.

در طول سال آلبوم های معدودی تولید می شوند. این تولیدات به طور معمول دیجیتال هستند و تولید آلبوم فیزیکال اتفاقی است که گاه رخ می دهد.

حال تولید از صفر تا صد یک سی دی بیست هزار تومان هزینه دارد. اگر توجه کنید اغلب آلبوم های فیزیکی به تعداد معدود تولید می شوند و فروش آنها همانی است که در مراسم هایی چون رونمایی اتفاق می افتد. باتوجه به این موضوع معلوم است که تولید آلبوم توجیه اقتصادی ندارد و بازگشت مالی نخواهد داشت.

شما در ابتدای دهه نود طی گفتگو با یکی از رسانه ها از فضای بسته استان خراسان و شهر مشهد در زمینه برگزاری کنسرت ها گفته بودید. از آن زمان تاکنون چه اتفاقات مثبتی رخ داده و فضای بسته قبلی تا چه حد بازشده است؟

هیچ اتفاق مثبتی رخ نداده و روال مانند گذشته است.

در نهایت از تولید و انتشار آلبوم پیدای پنهان راضی هستید؟

بله به هرصورت با وجود همه تلخی ها و مشکلات از کاری که کردم رضایت دارم و اگر به گذشته باز گردم بازهم همین کار را می کنم. احساسم این است که در آن برهه زمانی کار درستی انجام داده ام و آن اتفاقی که می خواستم رخ داده است، بنابراین در این باره از خودم راضی هستم. اما کلا وضعیت فعلی و بروز و وجود مشکلات و مصائبی که درباره شان توضیح دادم باعث می شود آینده برایمان تاریک شود، زیرا من کارم موسیقی و تولید اثر است و اگر این رویه متوقف شود من با فردی مرده تفاوتی نخواهم داشت.

محمد اله یاری مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن اشاره به اولویت های کاری محمدمهدی دادمان به عنوان رئیس جدید حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی گفت: حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی همواره به عنوان یکی از نهادهایی که مولود انقلاب اسلامی ایران است، در زمینه توسعه و بسط ارزش های دینی در حوزه های مختلف فرهنگ و هنر نقش آفرینی داشته است.

وی افزود: به اعتقاد من حوزه هنری یکی از مجموعه های قابل اعتماد نظام جمهوری اسلامی ایران است که بسیاری از نویسندگان، هنرمندان و اصحاب اندیشه در حوزه های مختلف ، آنجا را به عنوان مکان مورد اعتماد خود برگزیده اند و تبدیل به پاتوقی شده است که آثارشان را در آنجا به مردم ارائه دهند.

اله یاری ادامه داد: این مجموعه قطعاً بعد از پیروزی انقلاب محل زایش استعدادهای فرهنگی هنری بوده که توانسته با کشف استعدادها شرایطی را فراهم کند تا از آن دل آن آثار بسیار ماندگاری در تاریخ فرهنگ و هنر کشورمان ثبت و ضبط شود.

مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با قدردانی از تلاش های محسن مؤمنی شریف در دوران مدیریت بر حوزه هنری گفت: برادر ارجمند جناب آقای محسن مؤمنی از نیروهای خدوم فرهنگی انقلاب اسلامی هستند که در طول حضورش خدمات ارزشمندی را در حوزه هنری انجام داد که من برای این مدیر انقلابی بعد از پایان مدت حضور مدیریتی شان در حوزه آرزوی موفقیت و پیروزی دارم.

وی با اشاره به انتصاب رئیس جدید حوزه هنری نیز گفت: به جناب محمدمهدی دادمان که به تازگی به عنوان رئیس جدید حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی منصوب شده نیز تبریک می گویم و امیدوارم این مدیر جوان فرهنگی با توجه به بیانیه گام دوم انقلاب که سال گذشته از سوی مقام معظم رهبری تبیین شد برنامه ریزی های ارزشمندی را طراحی کند.

اله یاری اظهار کرد: بیانیه گام دوم انقلاب مقام معظم رهبری قطعاً برای همه ما موضوعی استراتژیک محسوب می شود که بنده امیدوارم با روحیه جوان گرایانه مدیریت جدید حوزه هنری شاهد حرکت رو به جلوی این نهاد انقلابی برای خلق آثار ماندگار هنری در همه حوزه ها باشیم. امروز نسل دهه هفتادی، نسل دهه هشتادی و حتی دهه نودی ها به شدت نیازمند شناختن مبانی فرهنگی هنری نظام جمهوری اسلامی بر اساس سلیقه ها و نوع نگاه متفاوت خود هستند. معتقدم نهادی چون حوزه هنری با مدیریت جوان و پویا می تواند فراهم کننده این شرایط باشد و این مجموعه را تبدیل به فضایی امن در جهت تولیدات ارزشمند هنری کند.

کد خبر 4956099

علیرضا سعیدی

خبرگزاری فارس گروه موسیقی علیرضا سپهوند: پدیده موسیقی خیابانی چند سالی ست که گسترده تر شده و تقریبا در هر معبر پر رفت و آمدی با تعداد زیادی از نوازندگان خیابانی در حال اجرای موسیقی مواجه می شویم. افرادی این پدیده ای را راهی برای منبع درآمد نوازندگان می دانند و گروهی دیگر آن را مغایر با ساختار فرهنگی ما ایرانیان می پندارند و به نوعی این پدیده را بخشی از استحاله کلان شهرها به مظاهر تمدنی غربی می دانند.

سامانه فارس من بخشی از پیکره خبرگزاری فارس است که در ارتباطی مستقیم جهت پیگیری مطالبات مردم طراحی و راه اندازی شده است. ساز و کار فارس من به گونه ایست که هر سوژه یا مطالبه ای از مردم از حیث تعداد امضاء در یک طبقه بندی قرار گرفته و نسبت به تعداد امضاها پیگیری می شود که از انعکاس خبر مطالبه کنندگان سوژه با 100 امضاء یا حمایت گرفته تا پیگیری از مجلس با 50 هزار امضاء یا حمایت قابل پیگیری است. از این رو فارس من پل ارتباطی مستقیم میان مطالبات مردم و خبرگزاری فارس است که دغدغه ها و مطالبات مورد نظر را به صورت جدی پیگیری می کند.

در همین راستا سوژه ای با عنوان نه به سکوت مسئولان در برابر گروه های موسیقی خیابانی در فارس من با 397 مورد حمایت و امضاء ثبت شده که طبق دستورالعمل این سامانه، بررسی کارشناسی موضوع را در پی خواهد داشت. از این رو گزارشی میدانی در این مورد انجام گرفته و در این گزارش دغدغه ها و مطالبات ذکر شده ذیل این سوژه به شرح زیر پیگیری و بررسی شده است:

آیا شما هم با پدیده نوازندگان دوره گرد مواجه شده اید؟
1. این رویه در تهران چند سال است انجام می شود و کار به جایی رسیده که علاوه بر مشکل اجرای موسیقی و کشیده شدن پای رقص در معابر، آسایش شهروندان تهدید جدی می شود.
2. در بسیاری از محله ها قشر نسبتاً مذهبی زندگی می کنند و به طور معمول با ساز و دهل و ... میانه ای ندارند و این مسئله تعرض به حریم خصوصی آنهاست.
3. در ماه هایی که تأکیدات بسیار بر عبادت، ذکر و... شده است صوت موسیقی ناخواسته و غیرقابل کنترل تمرکز عبادت کنندگان را به هم می زند.
3. برخی این طور توجیه می کنند که بگذارید بندگان خدا یک لقمه نان به دست بیاورند اما آیا در کشوری با منابع ایران نوازندگی غیرحرفه ای آن هم با ایجاد مزاحمت برای دیگران راه صحیحی برای کسب درآمد است؟
4. چرا شهرداری و شورای شهر در قبال این آلودگی صوتی سکوت کرده است؟
5. در صورت خارج شدن این موسیقی ها از مدار معمول و همراهی کنترل نشده مردم در خیابان ها با رقص، آواز یا ... چه کسی مسؤولیت این بزه اجتماعی را به عهده خواهد گرفت؟
این گونه فعالیت ها زنگ خطر تغییر هویت فرهنگی شهرهای مذهبی را به صدا در آورده است و این سؤال را در ذهن ایجاد می کند که دلیل این اقدامات چیست؟

پدیده نوازندگان خیابانی از نوازندگان دوره گرد سابق، به اجرای ثابت در معابر عمومی بویژه در ایستگاه های مترو گسترش یافته و روز به روز بر تعداد آنان افزوده می شود. نوازندگان خیابانی اکثرا از جنبه هنری و فنی در سطحی مبتدی قرار دارند که همین علت اصلی حضور آن ها برای نوازندگی خیابانی است. گیتار، ساز غالب نوازندگان خیابانی است. این ساز غربی از نظر فنی و قابلیت های آکوستیک دارای ویژگی هاییست که آن را محبوب آن هایی میکند که می خواهند یک شبه ره صد ساله را طی کنند. گواه این مدعا سیل خوانندگان خارجی و داخلی قدیم و جدید است که هرکدام با گیتاری در دست بهترین نغمات را با بستری حجیم از صدادهی گیتار در خیابان ها منتشر می کنند.

نوازندگان خیابانی که این معیار را در سطحی مبتدی پیش برده، با یادگیری صرفا چند آکورد ساده و حفظ چند ترانه تکراری در مدتی کوتاه در خیابان ها و معابر شهری گعده می گیرند و از آنجاییکه از جنبه هنری هنوز شرایط ظهور و بروز در گروه های حرفه ای را ندارند، اجرای خیابانی را بهترین میانبُر برای خود می دانند. البته این تعریف کم و بیش برای سایر نوازندگان و خوانند گان خیابانی نیز صدق می کند. هرچند در این بین نوازندگانی هم وجود دارند که از سطحی قابل قبول برخوردار هستند که هرکدام بنا به دلایل خاص خود به موسیقی خیابانی کشیده شده اند که تعداد آن ها شاید در تمام تهران به تعداد انگشتان یک دست هم نرسد.

اینجا البته باید حساب نوازندگان خیابانی امروزی را که بیشتر در مدخل مترو و ایستگاه ها و فروشگاه ها و مال های بزرگ نوازندگی می کنند را با هنرمندان دوره گرد بویژه از نوع قدیمی تر آن جدا کرد.

ماهیت هنری نوازندگان خیابانی مورد سوال است

بسیاری افراد در رسانه ها و شبکه های اجتماعی تعریفی غیرواقعی از نوازندگان خیابانی ارائه داده و در برخی دیدگاه ها، آنان را نوابغی معرفی کرده اند که صرفا بخاطر اعتراض به شرایط حاکم بر موسیقی و نه شرایط سیاسی حکومتی، اقدام به هنرنمایی در خیابان کرده اند که این نظریه به هیچ عنوان کوچک ترین سنخیتی با واقعیت ندارد. اولا اگر تمام نوازندگان خیابانی را جمع کرده و از آن ها برای مثال برای عضویت در یک گروه متوسط موسیقی تست ساز یا آوازی گرفته شود، احتمالا نمره قبولی نخواهند گرفت.

دوم اینکه قطعا همه ما موسیقی های خیابانی را شنیده ایم، که اکثر قریب به اتفاق آثار اجرایی شامل ترانه های پاپ بویژه ترانه فیلم ها یا آهنگ های زرد هستند. مطمئنا همه ما اشعار معروف موسیقی های خیابانی را شنیده ایم و با آن ها آشنایی داریم و شاید هیچگاه موومانی از سمفونی پنجم بتهوون یا رِنگ شهرآشوب، حربی در دستگاه راست پنجگاه را از این هنرمندان نشنیده باشیم. همین نوع انتخاب آثار نشان می دهد که هیچ فلسفه یا نگرش و سوگیری فلسفی، سیاسی، جناحی و موسیقایی در نوازنده ای مبتدی که صرفا برای کسب درآمدی روزانه به دل خیابان زده، وجود ندارد که حالا برخی روشنفکران سنگ نوازندگان خیابانی را آنچنان بر سینه می کوبند گویی آنکه در کف خیابان محتوای سخیف می خواند دچار یاس فلسفی شده باشد! از این رو بحث اصلی این است که در این شرایط نظام اجتماعی موسیقی از هنجارهای رسمی حاکم بر فضای موسیقی جامعه تبعیت نمی کند و خود را در خیابان عرضه می کند.

چگونگی پراکندگی نوازندگان خیابانی در مناطق مختلف شهر تهران

دوره گردی موسیقی در ایران به دوره باستان برمی گردد. در برخی متون تاریخی، از نوازندگان دوره گرد در این سرزمین با نام گوسان یاد شده است. بعد از اسلام نیز نوع دیگری از اجراهای خیابانی با عنوان معرکه به معنای هنرنمایی یک نفر و تماشا به معنای مجموعه خرده نمایش هایی که در میدان های شهر اجرا می شد، رواج داشت. از دوره قاجار به بعد، معرکه گیران و مطربان دوره گرد رواج بیشتری یافتند و واژه لوطی به تاریخ موسیقی خیابانی افزوده شد.

اما امروزه گروه های موسیقی خیابانی در مبادی ورودی و خروجی متروها در ساعات ابتدایی روز و غروب اقدام به نواختن موسیقی می کنند و برخی افراد برای تشکر و قدردانی از آن هنر و هنرمند مبالغی را در داخل ظرف یا کیفی که آن گروه جلوی خود قرار داده اند، می اندازند. برخی دیگر از این افراد در مترو یا اتوبوس کار کرده و بعد از اجرای یک موسیقی برای اجرای قطعه بعدی از مسافران پول طلب می کنند.

براساس مشاهدات میدانی خبرنگار موسیقی فارس صورت گرفته، پراکندگی نوازندگان خیابانی در مناطق 1 ، 2 ، 3 و 6 تهران است که به دلیل شرایط خاص این مناطق از جمله بافت آن، شرایط اقتصادی مناسب و وجود توده ای از فضای تجاری و فرهنگی، سبب حضور بیشر مردم در این مناطق است.

مناطق ذکر شده از اماکنی هستند که شاهد حضور بیشترین نوازندگان خیابانی در سطح شهر هستند. واکنش عمومی به این پدیده از ابتدا تاکنون مسیر گوناگونی را طی کرده است. برخی عابرین آن ها را مزاحم می دانند و برخی دیگر حضور این افراد را بهانه ای برای فراغت از دغدغه های روزمره دانسته که سبب کسب درآمد برای نوازندگان نیز میشود.

پیش نویس طرح ساماندهی نوازندگان خیابانی به کجا رسید؟

سال گذشته قاضی شعبه 633 دادیاری دادسرای عمومی و انقلاب مشهد با صدور دادنامه ای، جوانی را که در خیابان به نواختن ساز مشغول بود، دارای وصف مجرمانه ندانست و قرار منع تعقیب متهم را صادر کرد. متهم این پرونده بر اساس گزارش مرجع انتظامی به ایجاد مزاحمت از طریق نوازندگی با ساز گیتار در خیابان، تکدی گری، مقاومت در برابر مامورین نیروی انتظامی و تظاهر به فعل حرام در انظار عمومی متهم شده بود. دادیار پرونده عمل این متهم در فرار از دست مأمورانی که قصد هدایت او به خودروی نیروی انتظامی داشتند را نیز مصداق تمردی که در قانون مجازات اسلامی جرم انگاری شده، ندانست. بر اساس اصول حقوقی و قوانین موضوعه آرای قضایی همواره باید مستند و مستدل باشند و رایی که از سوی حسین بیابانگرد قاضی شعبه 633 دادیاری دادسرای عمومی و انقلاب مشهد صادر شد و مورد توجه قرار گرفت، برگرفته از همین اصول بوده است.

آبان ماه سال 97 نیز برخورد انتظامی با یک گروه 3 نفری موسیقی خیابانی در رشت، واکنش بسیاری از هنرمندان، شهروندان و مسئولان هنری را به دنبال داشت. آن زمان معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از ساماندهی اجراهای خیابانی سخن گفت، ساماندهی که بعد از یک دوره گویا به دست فراموشی سپرده شد.

حسینی، معاون هنری در آن زمان خبر از تدوین پیش نویسی داده و عنوان کرده بود: این شیوه نامه با همکاری نهادهای شهری که مشارکت شان در این امر لازم است و تأیید کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی تدوین می شود و ان شاءالله وحدت رویه ای را در این زمینه ایجاد خواهد کرد تا از یکسو فرزندان ایران زمین، دختران و پسران نوازنده که در خیابان به مشق آنچه می توانند، مشغولند، دچار آسیب و مشکل نشوند و از سوی دیگر نغماتی که شایسته نیست، به گوش مردم کشورمان نرسد.

پس از آن محمد اله یاری، مدیرکل دفتر موسیقی وزارت ارشاد در رسانه های عنوان کرد: پیش نویس اولیه آماده شده، این شیوه نامه برای ناجا و معاونت فرهنگی و اجتماعی ارسال شده اما با توجه به گذشت زمان، فرایند کار پیش نرفته و تا حدی متوقف مانده است. اما تا جایی که اطلاع دارم معاونت فرهنگی و اجتمای شهرداری اظهارنظر رسمی کرده و موافقت خود را هم اعلام کرده است. باید بار دیگر نهادهای متولی درباره این موضوع گرد هم آمده تا بتوانیم به تصمیم های لازم و نتایج مطلوب برسیم.

همین مساله نشان می دهد که در زمینه فعالیت یا عدم فعالیت نوازندگان خیابانی اختلافات بسیار زیادی وجود دارد و رسیدن به اجماعی واحد در این زمینه هرچند غیرممکن نیست اما نیازمند بررسی های همه جانبه و کارشناسی است.

تاکنون بارها مسئولین ذیربط اعلام کردند که پدیده نوازندگی خیابانی را ساماندهی خواهند کرد و خبرهایی از پیگیری ساماندهی نوازندگان منتشر و وعده هایی نیز داده شد که تا این لحظه عملا اتفاقی نیافتاده است. شیوه نامه طراحی شده برای ساماندهی اجراهای خیابانی به مرحله اجرا نرسیده است. با این حال حضور و فعالیت گروه های موسیقی خیابانی و همچنین برگزاری کنسرت های موسیقی عمومی برای مردم دو موضوعی است که هنوز ارگان ها و نهادها نتوانسته اند برایش کاری انجام دهند.

حالا پس از گذشت این مدت سراغ محمد اله یاری مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رفتیم و از او در مورد روند طرح ساماندهی نوازندگان خیابانی جویا شدیم:

مدیرکل دفتر موسیقی: اجراهای خیابانی نباید مخل آسایش مردم و خارج از عرف باشد

مساله اجراهای خیابانی چند بُعد دارد. از یک طرف بُعد ساماندهی و شناسنامه دار شدن گروه هایی است که در گوشه و کنار معابر نوازندگی می کنند که این کار یعنی ساماندهی شهری که در وهله اول از وظایف شهرداری و بعد نیازمند همراهی نیروی انتظامی است.

* بُعد دوم به جهت محتوا و اجرای قطعاتی است از سوی گروه ها که باید مورد تایید و در چارچوب ضوابط کشور باشد. در این زمینه ادارات ارشاد استان ها می توانند کمک کنند.

* بُعد سوم حفظ نظم عمومی و آسایش مردم است، به تعبیری اجراهای خیابانی مخل آسایش مردم در ترددها یا تداخل های خارج از عرف نباشد.

* بُعد چهارم دیدگاه پیشکسوتان و اساتید موسیقی در گونه های ایرانی، نواحی و کلاسیک به این قضیه است. برخی اساتید معتقدند با اجراهای خیابانی و در معابر، شان موسیقی فاخر ایرانی در گونه های ردیف دستگاهی یا نواحی حفظ نمی شود و اصلا جای این موسیقی در معابر و کف خیابان نیست.

علی ایحال مساله قبل از اینکه برای ساماندهی نیاز به هماهنگی دستگاه ها داشته باشد، بیشتر نیازمند بررسی های جامعه شناسانه و مردم شناسانه و گفت و گوهای اقناعی در جامعه هنری است. دستگاه های اجرایی ذیربط در سال های اخیر گفتگوهایی در مورد مسائل موسیقی و نوازندگان خیابانی داشته اند اما به دلیل فاصله بین نگاه ها به این قضیه، هنوز به اجماعی دست نیافته اند.

واکنش به مساله ساماندهی موسیقی خیابانی صرفا به وزارت فرهنگ و ارشاد ختم نمی شود. اما اینجا اختلافی فاحش بین دیدگاه استاندار استان تهران و فرماندار شهر تهران در مورد موسیقی خیابانی نیز نشان می دهد که این اختلاف نظر از مردم گرفته تا مسولین وجود دارد و لزوم ساماندهی و محدودسازی این پدیده را آشکار می سازد.

اختلاف سلیقه دستگاه ها هم چنان مانع ساماندهی موسیقی خیابانی

محسنی بندپی؛ استاندار تهران در مردادماه سال 98 با بیان اینکه نواختن موسیقی خیابانی را تکدی گری نمی دانم اعلام کرده بود : استانداری برای اخذ مجوزهای لازم برای نوازندگان موسیقی خیابانی کمک های لازم را انجام می دهد. نوازندگان موسیقی خیابانی می توانند با هماهنگی استانداری تهران از طریق وزارت ارشاد اقدام به اخذ مجوزهای لازم کنند. نواختن موسیقی های خیابانی باعث ایجاد نشاط اجتماعی شده و برای افزایش روحیه مردم مناسب است.

این در حالیست که عیسی فرهادی فرماندار تهران نظری متفاوت دارد. او در مورد فعالیت موسیقی های خیابانی و افرادی که در مبادی ورودی و خروجی متروها اقدام به اجرای موسیقی زنده می کنند اظهار کرد: هرگروه موسیقی و کنسرتی که قصد فعالیت در سطح شهر را دارد باید از وزارت ارشاد و دستگاه های مربوطه مجوز داشته باشد. البته برخی نمایش های سنتی مانند عمو نوروز که به صورت مقطعی فعالیت می کنند شامل موسیقی های خیابانی نمی شود. موسیقی های خیابانی به نحوی تبدیل به تکدی گری نوین شده است و برای برخی مردم و خانواده ها مزاحمت ایجاد می کند. اگر این گروه های موسیقی مجوز نداشته باشند کارشان غیرقانونی است.

پاسخ سازمان فرهنگی هنری شهرداری چیست؟

اما شهرداری از بُعد معابر و نظارت بر اماکن و بحث چهره شهر و زیباسازی و پیشبرد اهدافی چون مرتفع کردن آلودگی های صوتی و ظاهری و ارتقاء سطح سلامت بهداشتی روانی شهروندان وظیفه دارد. در زمینه موسیقی و نوازندگان خیابانی، سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و ذیل آن معاونت موسیقی، بخش مربوطه برای پیگیری موسیقی خیابانی محسوب می شود. در این خصوص امیرحسین سمیعی مدیر موسیقی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران توضیحاتی به خبرنگار موسیقی فارس بدین شرح ارائه کرد:

ما برای این موضوع پیشنهاد داریم. ساماندهی و سازماندهی نوازندگان موسیقی برای آموزش، هدایت و تعالی این هنرمندان مورد نظر ماست. پیشنهاد این است که در واقع مکان هایی خاص از شهر برای این ها منظور شود و این ها در آن مکان ها به اجرای برنامه بپردازند و به نوعی ضابطه مند شوند که بدین شکل در زمان و مکان مشخص محتواهایی مشخص به اجرا گذاشته شود. و باید موازینی برای این نوازندگان وجود داشته باشد که به هیچ وجه در ایام و مناسبت های خاص مذهبی به اجرا نپردازند.

مدیر موسیقی سازمان فرهنگی شهرداری با تاکید بر پیشنهادی بودن این قضیه افزود: اینجا بحث خوبی و بدی نیست بلکه این هنرمندان باید در مسیر تعالی قرار بگیرند و با آموزش و هدایت در مسیر رشد قرار بگیرند که می تواند آن ها را به شرایط و مشاغل مطلوب تری در جامعه رهنمون کرد. پس پیشنهاد ما ساماندهی و آموزش و هدایت این نوازندگان خیابانی و برنامه ریزی برای آن هاست که در زمان و مکان خاص و مشخص به اجرا بپردازند. این امر باعث می شود که نوازندگان در هاکجا به اجرا نپردازند و برنامه شان هم هر روزه نباشد بلکه می توان آن را از تمام جوانب تعریف و مشخص کرد.

سمیعی در مورد همکاری ارگان هایی که باید در این مساله ورود کنند افزود: همه ارگان ها و سازمان های ذیربط باید در این مورد هم افزایی و تعامل داشته باشند. همانطور که دفتر موسیقی ارشاد در حال تنظیم دستورالعملی برای نوازندگان خیابانی است، نهاد خانه موسیقی هم می تواند در این زمینه کمک بکند زیرا صنف است و می تواند کمک صنفی بکند. نیروی انتظامی نیز باید در این زمینه برای ساماندهی نوازندگان خیابانی به عنوان بخشی از قوه مجریه ورود کند. در مجموع این مساله به جهت چند لایه بودن به کمک جمعی نهادها و هم افزایی آن ها نیازمند است.

نظر مردم در این مورد چیست؟

خبرنگار موسیقی فارس یک روز را صرف جویا شدن نظر مردم در مورد موسیقی خیابانی کرد. و نتایج جالب توجهی بدست آمد. در این مشاهده میدانی در مورد نوازندگان خیابانی درصدی از رهگذران عمدتا جوان، نسبت به این پدیده واکنش و نظر خاصی نداشتند و حدود 30 درصد عمدتا با سن بالا با آن مخالف بودند. اما دلیل مخالفت افراد این بود که سر و صدای زیاد موسیقی در خیابان اذیت مان می کند و برخی هم ابراز داشتند که در روزهایی خاص و مناسبت های مذهبی که شرایط موجهی برای شنیدن موسیقی نیست، دوست نداریم در خیابان موسیقی بشنویم اما وقتی با این نوازندگان خیابانی مواجه می شویم، قلبا آزرده خاطر می شویم.

در ادامه نظر برخی عابرین را با هم می خوانیم:

سمعک هایم را از گوشم درمی آورم تا صدای نوازندگان خیابانی را نشنوم

اولین رهگذر پیرمردی حدود 80 سال به بالا بود که گفت هر وقت که از دور این نوازندگان خیابانی را می بینم، سمعک هایم را از گوشم درمی آورم تا صدایشان را نشنوم.

عابری دیگر که جوانی دانشجو بود می گفت: من در هر شرایطی که باشم و حتی مهم ترین کار عمرم هم برایم پیش بیاید، زمانیکه از کنار نوازندگان خیابانی رد می شوم حتما باید حداقل دوسه دقیقه بایستم و به موسیقی شان گوش کنم.

آقایی میانسال گفت: من زیاد برایم فرقی ندارد چون اصولا توجهی نمی کنم و زود می گذرم و هیچگاه حتی به این قضیه فکر هم نکرده ام و این نشان می دهد که کارشان توجه مرا جلب نکرده است. من البته به شدت اهل موسیقی گوش دادن هستم اما موسیقی خوب گوش می دهم از موسیقی سنتی خودمان تا موسیقی های محلی.

بانویی که دانشجوی رشته هنر بود گفت: من با این وجود که خیلی وقت ها ته جیبم کمترین پول را داشته ام ولی هیچگاه بدون پول دادن به این هنرمندان رد نشده ام. البته که خیلی از سطح و کیفیت کارشان راضی نیستم و آهنگ های باب میل من را اجرا نمی کنند ولی این واکنش به نوعی احترامی ست که من از منظر اجتماعی رعایت می کنم.

اصلا نوازندگان خیابانی را دوست ندارم اگر می دانستم چیزی به اسم فارس من هست حتما من هم شکایت می کردم

رهگذر دیگر آقایی حدودا 60 ساله بود که به سختی رضایت به صحبت با ما داد چراکه از همان عکس العمل شدید و ناراضی اش هنگام عبور از کنار نوازندگان خیابانی معلوم بود با این قضیه مشکل دارد. او در این مورد گفت: من اصلا نوازندگان خیابانی را دوست ندارم. حالا که می گویید در خبرگزاری شما سامانه ای به نام فارس من هست و خیلی ها برای ساماندهی این نوازنده ها درخواست داده اند، اگر من هم می دانستم حتما در این مطالبه شرکت می کردم چون واقعا این موسیقی من را آزار می دهد. الان هم که به شدت این گروه ها زیاد شده اند و از هر خروجی و ورودی مترو که می خواهی رد بشوی ناچار با آن ها مواجه می شوی. صدای این موسیقی اذیتم می کند بخصوص که جدیدا ماسماسکی هم برای زیاد کردن صدا با خودشان همراه می آورند که صدایی بلند و بی کیفیت بیرون می دهد آنهم با موسیقی هایی سخیف که منزجر کننده است. من واقعا حالم بد می شود زمانیکه از کنارشان رد می شوم. البته خدای نکرده اصلا منظورم شخص آن آقایان نیست و هیچ گاه هم کوچک ترین بی احترامی نکرده ام ولی من با این قضیه مشکل دارم.

رهگذر دیگری می گفت: که من اوایل اصلا مشکلی با این نوازنده ها نداشتم تا اینکه در یکی از مناسبت های مذهبی که اصلا شانیتش به گونه ای نبود که موسیقی زنده در خیابان اجرا شود، با این صحنه مواجه شدم و از بی فکری نوازنده ها گرفته تا نیروی انتظامی و هر ارگانی که مسول این امر است، به شدت ناراحت شدم چراکه ما باید اول از همه این موارد بی ضابطه را ضابطه مند کنیم که متاسفانه هر روز می بینیم در روز جشن و عزا و غم و شادی مدام این نوازنده ها در انظار عموم به نوازندگی و خوانندگی می پردازند.

بررسی های میدانی فارس در مورد سوژه فارس من که بسیاری خواستار برچیده شدن یا لااقل ساماندهی و ضابطه مند کردن نوازندگان خیابانی شده اند از زوایا و لایه های مختلف انجام شد. بیشتر ارگان ها، نهاد ها و سازمان هایی که هرکدام به نوعی و از زاویه ای ملزم به ورود به این مساله هستند، جوابی قانع کننده برای این معضل اجتماعی نداشتند. هرکدام به نوعی پیگیری این موضوع را به دیگری مرتبط می داند.

از این رو با بررسی های صورت گرفته فوق می توان به این نتیجه رسید که مشکل نوازندگان خیابانی نیازمند پیگیری های متعاقب بوده و فارس به عنوان پلی برای انتقال مطالبات مردم، به تفکیک و مفصل سراغ ارگان های ذیربط خواهد رفت و نتایج در قالب گزارش هایی پیوسته و مرتبط منتشر خواهد شد.

انتهای پیام/

خبرگزاری میزان - تئاتر و عرصه هنر های نمایشی پس از چهار ماه تعطیلی بار دیگر شاهد روی صحنه رفتن آثار هنرمندان است، این هنر یکم تیر ماه با روی صحنه رفتن چهار اثر نمایشی به صورت رسمی بازگشایی شد.

تاکنون هشت نمایش یازده جریحه روح ، است ، آگوست در اوسیج کانتی ، ابر شلوارپوش ، پسر ، کابوس های مرد مشکوک ، پنهان خانه پنج در و و همیشه پاییز برای اجرای صحنه ای پس از آغاز فعالیت سالن های تئاتر اعلام حضور کرده اند، که از این میان چراغ صحنه با اجرای چهار نمایش در اولین روز فعالیت رسمی سالن های تئاتر کشور روشن می شود.

بیشتر بخوانید: برای مشاهده آخرین اخبار تئاتر طی هفته جاری اینجا کلیک کنید

تئاتر های خیابانی با شعار نه به اعتیاد اجرا می شوند

به مناسبت روز جهانی مبارزه با مواد مخدر ، 14 گروه منتخب تئاتر خیابانی با شعار نه به اعتیاد در تهران و 9 استانِ دیگر به اجرا می پردازند.

14 گروه منتخب تئاتر خیابانی هم زمان با تهران در 9 استانِ هرمزگان، خوزستان، مرکزی، ایلام، کردستان، آذربایجان شرقی، گیلان، خراسان رضوی و همدان از امروز چهارشنبه چهارم تا جمعه ششم تیرماه به مناسبت روز جهانی مبارزه با مواد مخدر به اجرا می پردازند.

رویکرد این اجرا ها ترویج پیشگیری از سوءمصرف و استعمال مواد مخدر، یادآوری آموزش های پیشگیرانه، نشان دادن تاثیرات مخرب اعتیاد در جریان زندگی اجتماعی و اختلافات خانوادگی و جرائم ناشی از آن است.

این برنامه با حمایت ستاد مبارزه با مواد مخدر کشور و همکاری اداره کل هنرهای نمایشی و شهرداری ها و ادارات کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ها اجرا می شود.

نمایش های حاضر در این برنامه عبارتند از:

1- دایره تولد به نویسندگی مصطفی بوعذار و کارگردانی معصومه عموری از شهر اهواز- استان خوزستان

2- خشتی برای دیوار کج به نویسندگی حبیب الله ناصری و کارگردانی باقر رمضان زاده از شهر میناب- استان هرمزگان

3- پهلوان به نویسندگی و کارگردانی سوران حسینی از شهر مریوان- استان کردستان

4- تلاشی دوباره به نویسندگی و کارگردانی مهرداد کاووسی از شهر همدان- استان همدان

5- مین به نویسندگی و کارگردانی احمد صمیمی از شهر تهران- استان تهران

6- زمان بیداری به نویسندگی و کارگردانی مالک آبسالان از شهر دهلران- استان ایلام

7- رستم نمکی به نویسندگی و کارگردانی مهدی صالحیار از شهر تبریز- استان آذربایجان شرقی

8- روایتی از غلام به نویسندگی و کارگردانی غلامرضا نراقی از شهر مرند- استان آذربایجان شرقی

9- کنترل زندگی به نویسندگی و کارگردانی علی روحی از شهر مشهد- استان خراسان رضوی

10- اعترافات یک معتاد به نویسندگی و کارگردانی محمد جعفری لفوت از شهر آستانه اشرفیه- استان گیلان

11- زیر پوست شهر به نویسندگی و کارگردانی هومن میرمعنوی از شهر رشت- استان گیلان

12- اعتیاد به توان دو به نویسندگی و کارگردانی ابوذر چهل امیرانی از شهر تهران- استان تهران

13- معرکه به نویسندگی و کارگردانی میثم سرآبادانی از شهر تفرش- استان مرکزی

14- سر سوزن سرنگ ها به نویسندگی و کارگردانی هما پریسان از شهر تهران- استان تهران

سه نمایشی که در تهران اجرا می شود طی روز های پنجشنبه پنجم و جمعه ششم تیرماه از ساعت 19 تا 20:15 در پهنه فرهنگ و هنر رودکی (محوطه مجموعه تئاترشهر) میزبان علاقه مندان خواهد بود.

گروه های نمایشی ذکرشده طی فراخوان کانون تخصصی تئاتر خیابانی اداره کل هنرهای نمایشی در دی ماه سال گذشته برای اجرا در اسفند 98 اعلام آمادگی کرده بودند که به دلیل شیوع ویروس کرونا، اجرای آن ها به روز جهانی مبارزه با مواد مخدر (26 ژوئن- 06 تیر) موکول شد. مقرر است این اجرا ها با رعایت تمامی پروتکل های بهداشتی و فاصله گذاری اجتماعی برگزار شوند.

نقش صحنه منتشر شد

ماهنامۀ نقش صحنه پس از یک دهه وقفه، در انتشار مجدداز سوی انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس، به صورت مجازی از سوی انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس به صورت مجازی منتشر و روانۀ بازار شد.

انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس، ماهنامۀ تخصصی نقش صحنه به سردبیری سید جواد روشن منتشر و روانۀ بازار شد.

در اولین شمارۀ این ماهنامۀ تخصصی که به سردبیری سیدجواد روشن منتشر می شود، عناوین شمارۀ نخست این نشریه پرونده ای موضوعی با عنوان سایبر دراما ، همچنین مقالات، مصاحبه ها و گزارش های متنوع از رویداد های تئاتری کشور به چشم می خورد.

گزارشی از جشنوارۀ فتح خرمشهر، مصاحبه با حمید نیلی مدیرعامل انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس، صحبت هایمصاحبه با دکتر محمودرضا رحیمی دبیر جشنوارۀ مجازی تئاتر+ خانه و گزارشی از برگزاری این رویداد، از مطالب مندرج در این شماره است. همچنینبه همراه مطالبی دربارۀ زنده یادان صدیقه کیانفر، عبدالرضا حیاتی و نجف دریابندری از دیگر مواردیطالب است که در مندرج در این شماره گنجانده شده است به شمار می رود.

نقش صحنه با قیمت 150،000 ریال هم اکنون از طریق سایت تیوال قابل دسترسی برای عموم علاقه مندان می باشد.

کهندشت چهارم پشت خط شروع

معاون هنری سینمایی و سمعی وبصری از انتشارفراخوان چهارمین جشنواره تئاتر خیابانی کهن دشت البرز خبر داد. محمود دهقان هراتی با اعلام این خبر گفت: چهارمین جشنواره تئاتر خیابانی کهن دشت البرز که دبیرخانه آن در اداره فرهنگ وارشاد اسلامی شهرستان نظرآباد مستقر است همانند سه دوره گذشته در این شهرستان برگزار می گردد.

وی افزود: پیرو برگزاری نشست شورای سیاست گذاری وبا دستور مدیر کل محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی استان البرز، فراخوان چهارمین جشنواره کهن دشت البرز با محوریت، فرهنگ ایثار وشهادت (پایداری تراز سردار سلیمانی)، مقابله با آسیب های اجتماعی و افزایش نشاط اجتماعی، اقتصاد مقاومتی و جهش تولید ملی، کیان خانواده و... منتشر گردید.

همچنین مقدم، رئیس اداره ارشاد نظر آباد در گفتگو با خبرنگار ایران تئاتر از البرز ابراز امیدواری کرد با حضور گروه ها و فعالان نمایشی استان البرز در این دوره از جشنواره شاهد رقابتی ارزشمند و سازنده باشیم.

لازم به ذکر است جشنوارۀ تئاتر خیابانی کهندشت که چهارمین دورۀ خود را تجربه می کند، در این دوره نیز مانند دوره های قبل در سطح استان البرز برگزار می شود. ولی قابلیت های اجرایی و کیفیت آثار جشنواره در دوره های قبل نویدبخش آن است که این جشنواره قابلیت برگزاری منطقه ای و حتی کشوری را دارا می باشد؛ و البته این امر مستلزم نگاه ویژۀ مرکز هنر های نمایشی و پیگیری های مجدانۀ ادارۀ کل فرهنگ و ارشاد استان است.

تماشاخانه سنگلج اولین اجرای خود را روی صحنه برد

تماشاخانه سنگلج با رعایت پروتکل های بهداشتی، اولین شب اجرای خود را پس از تعطیلی چهارماهه پشت سر گذاشت.

روز گذشته، تماشاخانه سنگلج اولین اجرای خود را پس از تعطیلی چهارماهه سالن های نمایش به دلیل شیوع ویروس کرونا، با انجام تمام تمهیدات لازم جهت حفظ اصل فاصله گذاری اجتماعی و اجرای پروتکل های بهداشتی برای پرسنل تماشاخانه، تماشاگران و گروه نمایشی به روی صحنه برد. استفاده از روکش یک بار مصرف برای صندلی ها، تب سنجی از تماشاگران در بدو ورود، ضدعفونی کردن بخش های مختلف تماشاخانه در قبل و پس از نمایش، الزام استفاده از ماسک و... از جمله این اقدامات است. هم چنین بر روی صندلی هایی که به منظور حفظ فاصله میان تماشاگران، به فروش نمی رسد، عکس هایی از هنرمندان تئاتر قرار داده شده تا هم اصل فاصله گذاری اجتماعی رعایت گردد و هم حضور معنوی آن عزیزان، حس خالی بودن نصف ظرفیت سالن را کمرنگ کند.

تماشاخانه سنگلج که جزو معدود تماشاخانه های موجود در سطح کشور است که پس از بازگشایی مجدد سالن های نمایشی، اجرایی را به روی صحنه می برد، میزبان نمایش کابوس های مرد مشکوک به کارگردانی ملیکا رضی است که تا اواسط تیرماه در دو سانس 18 و 20:30 میزبان علاقه مندان خواهد بود.

انتهای پیام/

تعطیلی تماشاخانه های تئاتری به دلیل شیوع ویروس کرونا، پایان یافت و نمایش های جدید با رعایت شیوه نامه های بهداشتی اجراهای خود را به تدریج آغاز می کنند.
به گزارش روابط عمومی تئاتر مستقل تهران، نمایش کوریولانوس بر اساس متنی نوشته ویلیام شکسپیر سال گذشته با حمایت تئاتر مستقل تهران تولید شده و طبق برنامه ریزی صورت گرفته برای اجرا در ماه آینده آماده می شود.
تراژدی کوریولانوس متنی است با رنگ و بوی سیاسی – اجتماعی در پنج پرده که بین سال های 1605 تا 1608 میلادی نوشته شده و به سرگذشت سردار رومی کایوس مارسیوس کوریولانوس در قرن پنجم پیش از میلاد می پردازد؛ این سردار پس از کامیابی در نبرد و سیاست، خواهان رهبری سیاسی است اما به دلیل ناسازگاری اهالی رُم، با دشمن هم پیمان می شود تا از مردم انتقام بگیرد.
این نمایش همچنین تابستان سال قبل پس از تجربه یک دوره اجرا در تهران به دعوت دبیر فستیوال itfok برای حضور در دوازدهمین دوره این رویداد راهی هندوستان شد و در کنار 7 گروه بین المللی دیگر به صحنه رفت.
کوریولانوس بعد از نمایش های باد شیشه را می لرزاند، رویای یک شب نیمه تابستان و رومولیت چهارمین تجربه کارگردانی مصطفا کوشکی در تئاتر مستقل به شمار می رود.
به گزارش روابط عمومی انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس، در اولین شماره این ماهنامه تخصصی که به سردبیری سیدجواد روشن منتشر می شود، پرونده ای موضوعی با عنوان سایبر دراما، همچنین مقالات، مصاحبه ها و گزارش های متنوع از رویدادهای تئاتری کشور به چشم می خورد.

گزارشی از جشنواره فتح خرمشهر، مصاحبه با حمید نیلی مدیرعامل انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس، صحبت های محمودرضا رحیمی دبیر جشنواره مجازی تئاتر+ خانه و گزارشی از برگزاری این رویداد، از مطالب مندرج در این شماره است.

همچنین مطالبی درباره زنده یادان صدیقه کیانفر، عبدالرضا حیاتی و نجف دریابندری از دیگر مواردی است که در این شماره گنجانده شده است.

نقش صحنه با قیمت 150 هزارریال هم اکنون از طریق سایت تیوال قابل دسترسی برای عموم علاقه مندان است.

اولین شب اجرای سنگلج پس از تعطیلی چهارماهه
به گزارش روابط عمومی تماشاخانه سنگلج، روز گذشته تماشاخانه سنگلج اولین اجرای خود را پس از تعطیلی چهارماهه سالن های نمایش به دلیل شیوع ویروس کرونا، با انجام تمام تمهیدات لازم جهت حفظ اصل فاصله گذاری اجتماعی و اجرای پروتکل های بهداشتی برای پرسنل تماشاخانه، تماشاگران و گروه نمایشی به صحنه برد. استفاده از روکش یک بار مصرف برای صندلی ها، تب سنجی از تماشاگران در بدو ورود، ضدعفونی کردن بخش های مختلف تماشاخانه در قبل و پس از نمایش، الزام استفاده از ماسک و... از جمله این اقدامات است.
هم چنین بر روی صندلی هایی که به منظور حفظ فاصله میان تماشاگران، به فروش نمی رسد، عکس هایی از هنرمندان تئاتر قرار داده شده تا هم اصل فاصله گذاری اجتماعی رعایت گردد و هم حضور معنوی آن عزیزان، حس خالی بودن نصف ظرفیت سالن را کمرنگ کند.
تماشاخانه سنگلج که جزو معدود تماشاخانه های موجود در سطح کشور است که پس از بازگشایی مجدد سالن های نمایشی، اجرایی را به صحنه می برد، میزبان نمایش کابوسهای مرد مشکوک به کارگردانی ملیکا رضی است که تا اواسط تیرماه در دو سانس 18 و 20:30 میزبان علاقه مندان خواهد بود.
به گزارش روابط عمومی انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس، نمایش برگشتن به کارگردانی حسین مسافرآستانه، از روز یکشنبه 8 تیرماه سال جاری و با رعایت تمامی پروتکل های بهداشتی ابلاغی، در تماشاخانه سرو انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس به روی صحنه خواهد رفت.

این نمایش که سال گذشته در جشنواره بین المللی تئاتر فجر حضور موفقی داشته و جایزه ویژه بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس را از آن خود کرده بود، در اجرای عمومی خود نیز با استقبال مخاطبان مواجه شد. خیرالله تقیانی پور نمایشنامه این اثر را به رشته تحریر در آورده است.

تالار سایه میزبان اولین نمایش تئاتر شهر در سال 99 می شود
به گزارش واحد ارتباطات، آموزش و پژوهش مجموعه تئاترشهر، اولین نمایش تئاتر شهر در سال 1399 از روز سه شنبه دهم تیرماه با رعایت الزامات بهداشتی مربوط به سلامت تماشاگران و هنرمندان در تالار سایه این مجموعه روی صحنه می رود.

نمایش یه گازکوچولو به نویسندگی فرزانه سهیلی و کارگردانی فقیهه سلطانی از روز سه شنبه دهم تیرماه در تالار سایه تئاتر شهر میزبان مخاطبان خواهد بود. این نمایش 28 بهمن ماه سال 1398 در تالار سایه تئاتر شهر روی صحنه رفت اما به دلیل شیوع ویروس کرونا اجراهای آن متوقف شد.

بر اساس برنامه ریزی ها و مذاکرات انجام گرفته، طی روزهای اخیر مجموعه تئاترشهر با گروه هایی که اجرای آثار نمایشی آنها از روزهای پایانی سال 98 برای پیشگیری از شیوع ویروس کرونا متوقف شده بود وارد مذاکره شده تا در قالب اولویت اول اجراهای سال 1399 نمایش های خود را روی صحنه ببرند. این در حالی است که روند مذاکره و هماهنگی با سایر گروه های نمایشی که در نوبت اجراهای تئاتر شهر قرار داشته و دارند، همچنان ادامه دارد که به محض نهایی شدن مذاکرات، درباره نمایش های آینده تالار های دیگر نیز اطلاع رسانی خواهد شد.

نمایش یه گاز کوچولو به نویسندگی فرزانه سهیلی، کارگردانی فقیهه سلطانی و بازی گیلدا حمیدی، شهروز دل افکار، افشین غیاثی، مهسا مهجور، نورا هاشمی ساعت 19:30 به مدت زمان 70 دقیقه و قیمت بلیت 30 هزار تومان در تالار سایه تئاتر شهر با رعایت موازین مربوط به ضدعفونی و فاصله گذاری بهداشتی اجرای خود را آغاز می کند.
اجرای این اثر نمایشی در شرایطی میزبان مخاطبان خواهد بود که مدیریت مجموعه تئاتر شهرچندی پیش با انتشار شیوه نامه اجرایی و بهداشتی بازگشایی تالارهای نمایشی مجموعه تئاتر شهر پیرو دستور العمل ابلاغی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پس از انتشار اطلاعیه ستاد ملی مبارزه با کرونا، هرگونه اجرای عمومی آثار نمایشی در این مجموعه با حضور تماشاگران و هنرمندان را منوط به اجرای دقیق این شیوه نامه دانست.

این شیوه نامه مبتنی بر چند فصل تنظیم شده که طی آن ضمن بیان جزییاتی از دستورالعمل های بهداشتی موارد مربوط به حضور تماشاگران، هنرمندان، کارکنان و سایر مراجعه کنندگان به واحدهای مختلف، نحوه برنامه ریزی اجراهای کنونی و نمایش های آینده تالارهای مختلف تئاتر شهر، شرایط پذیرش مخاطبان برای تماشای آثار نمایشی و پیش بینی برای ارائه خدمات مناسب تر مورد توجه قرار گرفته است.

اشتراک گذاری در:

به گزارش فرهیختگان آنلاین ، حوزه هنری؛ نامی آشنا که در نخستین سال های پس از پیروزی انقلاب به تدبیر طاهره صفارزاده بنیان نهاده شد و بلافاصله توسط نسل نواندیش آن سال ها که دغدغه های فرهنگی از جنس ادبیات و سینما داشتند، مورد استقبال قرار گرفت. استقبال این چهره ها به اندازه ای بود که حوزه هنری در اوایل دهه 60، به پاتوق فرهنگی جریان روشنفکری آن سالیان مبدل شد و مدیریت مجموعه نیز از دل تحول خواهی این چهره ها برای رسیدن به یک چشم انداز کلان آرمانی شکل گرفت. حوزه هنری در طول چهار دهه فعالیت مستمر خود، با کارنامه ای پرفراز و نشیب مواجه شد. حداقلش اینکه این راندمان، از دهه 80 شکل دیگری به خود گرفت که با خط و ربط های جریان ابتدایی حوزه، تفاوت های بسیاری را در خود می دید. بر آن شدیم تا به واسطه چهار دهه فیلمسازی این نهاد، عملکرد سیاستگذاری های سینمایی حوزه هنری را تا حدودی زیر ذره بین ببریم. به همین دلیل با چهار چهره ای که در طول این سال ها، آشنایی هایی را با سیاست های حوزه داشتند، وارد بحث شده تا متوجه شویم نهادی که آن روزها از دل بحران ها با هدف آرمان گرایی دغدغه های فرهنگی شکل گرفت، امروز در چه نقطه ای ایستاده است.

سیروس الوند:

خلأ جایگزین هایی که از حوزه هنری رفتند

من از همان سال های ابتدایی با حوزه هنری در ارتباط بودم، اما همکاری ای به آن شکل با این نهاد نداشتم. در سال های قبل، حوزه هنری مثلا در عرصه موسیقی موفق بود و اصلا توانست موسیقی را در سال های نخست فعالیت مجدد پس از انقلاب احیا کند، چون آدم هایی بودند که در این مسیر قدم های جدی برداشتند و درست کار کردند. در زمینه سینما هم به این ترتیب؛ در آن اوایل فیلمسازان معتبری بودند که در حوزه فعالیت جدی داشتند، اما به مرور از حوزه بیرون رفتند و ترجیح دادند کار خود را با سرمایه های شخصی یا نهادهای دیگر تولید کنند. مهم اینجاست که آن آدم ها، کارگردان ها و تهیه کنندگانی که در حوزه بودند و بعدها بیرون رفتند، هیچ گاه جایگزینی پیدا نکردند. گویا حوزه هم چندان پیگیر نشد که آقا شما برای چه رفتید و چرا دیگر برنگشتید.

قطعا این شکل برخورد، به مدیریت ها ربط پیدا می کند؛ مدیریت هایی که تغییر می کنند و با هر تغییر، نوع نگاه و زاویه حمایت ها هم تغییر می کند، درحالی که یک فیلمساز، نگاه دغدغه مند همیشگی خودش را دارد و نمی تواند با آمدن هر مدیر، نگاه و دغدغه اش را تغییر دهد. این مدیران هستند که با نوع نگرش خود سبب رکود یا رونق می شوند. در سال های اولیه تاسیس حوزه هنری، این تغییر مدیریت ها با سرعت صورت نمی گرفت یا اگر می گرفت، نوع نگاه مدیریت ها نزدیک به هم بود، اما بعدها این اتفاق رخ نداد که مجموع آن سبب شد کیفیت فعالیت های حوزه، دیگر به مانند آن سال ها نباشد. البته نباید خیلی بی انصاف باشیم و بگوییم این شکل اتفاق ها، تنها محدود به حوزه هنری است؛ خیر. مثلا آیا فعالیت انجمن دفاع مقدس به اندازه چند دهه قبل است؟ یا حتی خود فارابی یا تلویزیون. در تمام این نهادها، حال وهوای دهه 70 و حتی 80 وجود ندارد. کلیت سینما از دهه80 دچار یک افول شد که در دهه 90 به اوج خودش رسید و برای همگان هم مشهود است. طبیعتا حوزه هنری هم به نسبت اینکه نهادی فیلمساز و تولیدکننده است، متاثر از این رکود، فعالیت هایش کم شد و آن تعداد فیلمی هم که می ساخت، دیگر کیفیت سال های قبل خود را نداشت. در مقابل، یک مشت فیلمساز آمدند که سواد لازم را نداشتند؛ این دست فیلمسازان در کلیت سینما فعالیت کردند و بعضی ها هم سر از حوزه درآوردند. درحالی که نه در سینمایی که با پول خصوصی فیلم ساخته می شود و نه در نهادهای دولتی مانند حوزه هنری، کنترلی روی اینها وجود نداشته و حتی الان هم ندارد؛ اینها درد است.

محمدعلی باشه آهنگر:

این مشکلات اقتصادی نهادهای دولتی

درباره وضعیت این روزهای حوزه هنری ممکن است مدیران ارشد این نهاد خیلی دقیق به این مهم فکر کرده و هدف گذاری کرده باشند که با حضور فلان بزرگوار که مسئولیتی دارد، به فلان نقطه برسیم. قطعا آنها بهتر از هر کسی می دانند که تولیدات سینمایی شان کمتر شده، ولی احتمالا این مهم در نتیجه یک سیاستگذاری بوده که روی آن فکر شده است و به آن تکیه کرده اند. البته این اتفاق تنها منحصر به حوزه هنری نیست و در سایر نهادهای دولتی تولید فیلم نیز دیده می شود. همچنانکه در خود ارشاد یا در فارابی و سایر نهادها هم این قبیل فعالیت ها به نسبت دوران گذشته بسیار کمتر شده است. شاید یک دلیل این اتفاق، وضعیت اقتصادی این سال های کشور باشد که سبب می شود این نهادها بودجه کافی برای تولید آثار استراتژیک نداشته باشند.

درحال حاضر وام حوزه هنری از 200، 300 میلیون شروع شده و نهایتا به یک میلیارد تومان می رسد، درحالی که هزینه تولید یک فیلم آپارتمانی با دستمزد بازیگران، سایر اعضا و امور فنی، بیشتر از پنج میلیارد تومان است، بنابراین با این پول ها نمی توان آثار فاخر و استراتژیک تولید کرد، لذا امکان دارد این نهادهای دولتی سیاست هایشان را تغییر داده باشند تا شرایط اقتصادی بهتر شود. البته شاید در چنین شرایطی، باز هم برنامه ای مدون داشته باشند. البته که در حوزه هنری، قبلا چهره های معروف تر و مقبول تری رفت وآمد می کردند که الان دیگر حضور ندارند. خب، بعضی از این چهره ها کلا کارمند حوزه هنری بودند و الان بازنشسته شده اند. این چهره ها برای تولید کارهایشان نیاز چندانی به سرمایه های محدودی چون وام حوزه ندارند و سرمایه کارهایشان از جاهای دیگری به جز حوزه هنری تامین می شود؛ سرمایه هایی که به راحتی برایشان تامین می شود و دیگر نیاز نیست هنرمند درگیر و گرفتار شوراهای پیچیده و زمان بر شود. به همین دلیل می رود با خیال راحت فیلمنامه اش را می نویسد و کارش را انجام می دهد. البته که قطعا یکی از سیاست های حوزه هنری در این سال ها، صرف جوان گرایی هم شده است. به این ترتیب که از این چهره ها حمایت کردند تا عرصه نرفته را بپیمایند.

انسیه شاه حسینی از حوزه هنری آرمانی می گوید

چی بود و چی شد

انسیه شاه حسینی، یکی از کارگردانان وفادار به جریان دفاع مقدس و سینمای مقاومت است؛ کارگردانی که طی دو دهه گذشته، همکاری هایی را با حوزه هنری داشته و فیلم های شب بخیر فرمانده را با حمایت این نهاد تولید کرده است. با او گفت وگویی را ترتیب دادیم که در ادامه مطالعه می فرمایید.

خانم شاه حسینی، نظر شما درمورد اهداف متعالی حوزه ای که تاسیس شد و حوزه ای که امروز داریم، چیست؟

سیاست های حوزه هنری در سطح کلان خودش و در زمانی که قدرتی که فرهنگ دارد، ارتش ندارد و قدرت تخریب یا تقویت فرهنگ به مراتب از ارتش بیشتر است، بسیار مطلوب و عالی است، اما نگاه و جریانی پشت قضیه است که حوزه را منحرف کرده است. همه اینها هم برمی گردد به انگیزه های مدیریتی. یک آدم و مدیر بزرگ، جای محدود را براساس قامت خودش بزرگ و فراخ می کند و برعکس، یک انسان و مدیر کوچک، در قصر هم برده شود، اول شروع می کند به ساختن یک جای کوچک برای خودش.

ولی مدیر یک نهاد ارزشی چون حوزه هنری از چندین فیلتر سخت عبور می کند تا بتواند به این مسند تکیه کند، بنابراین چطور می توان این مدیریت ها را اشتباهی تلقی کرد؟

یک زمانی سیدامیر سیدزاده بر مسند امور بود که آثار ساخته شده توسط حوزه هنری، تنها در یک دوره جشنواره، بین 11 تا 13 سیمرغ گرفت. در آن زمان آقایان مجیدی، میرکریمی و خیلی های دیگر در حوزه فعال بودند و همکاری داشتند. اصلا سکوی رشد میرکریمی و کارگردانان دیگر، حوزه هنری و مدیریت درست آنجا بود. چنان حمایت درست و معقولی از اینها شد که این کارگردانان هنوز دارند نان آن حمایت را می خورند. چون سیدزاده می دانست کجا نشسته و هیچ شورایی هم نداشت. فیلمنامه ها را شخصا می خواند و می گفت خوب است یا بد است. اشکالات فیلمنامه را تصحیح می کرد و کمک می کرد آن اثر ساخته شود. چون انگیزه داشت، ولی از آن به بعد شما کارنامه حوزه هنری را بگذارید جلویتان و ببینید این نهاد چه آورده ای داشته است. آدم ها عوضی انتخاب می شوند. مدیریت به جریانی که دارد انحراف را در همه جا مدیریت می کند، مبتلا شده و ناخواسته از آن تبعیت می کند.

در حال حاضر از حوزه هنری تنها یک تابلو مانده که اگر همان تابلو را هم برداری، هیچ گاه متوجه نمی شوی که این شکل مدیریت و مسیر، در امتداد آن حوزه هنری آرمانی بود. من یکی دو سال پیش یک فیلم خوب از حوزه هنری دیدم به اسم دیدن این فیلم جرم نیست . فیلم خیلی خوبی بود که هنوز هم از خاطره تماشای آن کیف می کنم، چون اندیشه داشت، ولی در کمال تاسف، حوزه هنری حتی پشت فیلم خودش نایستاد و به آن هم رحم نکرد. اول که فیلم را دیدم کمی امیدوار شدم، اما بعد دیدم که چقدر اتفاقی بوده. حوزه ای که در این مقطع باید از این دست فیلم ها بسازد، ببینید تا چه اندازه منفعل است.

با این تفاسیر، شما چه رویه ای را بر بازگشت به دوران طلایی حوزه هنری پیشنهاد می کنید؟

ما مدام می گوییم مدیران دلسوز، اما مدیر دلسوز یعنی کسی که با خودش صادق باشد و اهداف به وجود آمدن حوزه را بداند و لااقل با خودش روراست باشد که آیا من در این راستا حرکت می کنم؟ ممکن است وقتی در مسیر درست حرکت می کنید، فحش و ناسزا بخورید و ناملایمات ببینید، اما تحمل می کنید. حالا خدا نکند مقامی بر سر کار بیاید که هیچ خط و ربطی از اهداف عالیه حوزه را نداند؛ او هم به خودش توهین کرده و هم به سایر بچه های دلسوز جریان انقلابی حوزه هنری.

وقتی ما می دا نیم که رهبری به سینما نگاهی ویژه قائل هستند، آیا با دیدن حوزه هنری که به این روز افتاده، غصه نمی خورند؟ مدیر حوزه هنری باید دلسوزانه و صادقانه بگوید امیدوارم و می شود.

حوزه هنری نباید بنشیند و کارش پول درآوردن از گیشه باشد؛ یعنی حوزه هم باید مثل بقیه سرمایه گذاران و کسانی که باندبازی می کنند و از سینما پول های آنچنانی درمی آورند، به دنبال کسب سودهای هنگفت از سینما و گیشه باشد؟ حوزه هنری این همه پرسنل کاردان دارد، خیلی آدم دارد که باید از علم و تجربه آنها استفاده کند. پخش حوزه هنری، قوی ترین پخش هاست، اما دستش خالی است.

محمدرضا خردمندان در گفت وگو با فرهیختگان :

حوزه شاید احساس کرد به سینما بیشتراز دیگر زمینه ها پرداخته است

محمدرضا خردمندان را با فیلم بیست ویک روز بعد می شناسیم؛ فیلمساز جوانی که با نخستین ساخته اش توانست هم در جشنواره خوش بدرخشد و هم در اکران با استقبال قابل توجهی مواجه شود. خردمندان از آن دست فیلمسازانی است که طی دهه 90 با همکاری حوزه هنری به جامعه سینمایی معرفی شد. به همین دلیل با او هم کلام شدیم تا درباره ویژگی های حوزه هنری امروز در قیاس با دهه های گذشته صحبت کنیم.

آقای خردمندان، حوزه هنری در دهه 60 و 70 حرف اول را در بحث تولیدات سینمایی می زد. اما از دهه 80 و مخصوصا دهه 90، این روند با افت شدیدی مواجه شد. چنین رویکردی را در نتیجه کم کاری و اهمال احتمالی این نهاد می دانید یا سیاستی پشت این قضیه دنبال می شود؟

مگر در اوایل انقلاب چند پایگاه تولید اثر در کشور وجود داشت؟ تقریبا می توان گفت همه توان تولید اثر در سال های ابتدایی انقلاب در حوزه هنری خلاصه و محدود می شد. در آن سال ها حوزه هنری ماموریتی جدی داشت که برای تولید آثار سینمایی وارد میدان شود. کم کم و با گذشت زمان، فعالیت حوزه گسترده تر می شود، به اندازه ای که از یک جایی به بعد حتی سینما که اولویت نخست این نهاد بود، ضعیف تر دنبال شد و تمرکز، بیشتری روی ادبیات، هنرهای تجسمی، شعر و دیگر زمینه های فعالیتی حوزه هنری قرار گرفت؛ سیاستی که حتی تا این سال ها هم ادامه پیدا کرده است. در این اتفاق، بحث سلیقه مدیران هم دخیل است. بالاخره هر مدیری، سلیقه خودش را دارد. در دوره مومنی شریف به دلیل اینکه خاستگاه ایشان ادبیات است، حوزه هنری در رشته های ادبی، رشدی جدی را تجربه کرد و محصولات ادبی چه به لحاظ کیفی و چه ازنظر کمی با گستردگی معناداری به نسبت سینما مواجه شد.

چون بحث سلیقه را به میان کشیدید، گویا فیلمنامه شما هم در ابتدا در شورا رد شد و سپس با پادرمیانی پذیرفته شد؛ درست است؟

بله، من خودم فیلمم را در حوزه هنری تولید کردم. یک نکته جالب بگویم زمانی که می خواستم بیست ویک روز بعد را بسازم، خودم به صورت مستقیم با حوزه هنری در ارتباط نبودم و از طریق تهیه کننده آن فیلم یعنی آقای شفاه با این نهاد مرتبط شدم. وقتی فیلمنامه بیست ویک روز بعد را ارائه دادیم، در شورای فیلمنامه آن زمان حوزه رد شد. فکر کنم اعضای آن شورا 6 نفر بودند که فیلمنامه من با رای منفی تعداد بالایی رد شد، ولی بعدا با تصمیمی که رئیس وقت سازمان گرفت، این اثر تولید شد.

ولی چیزی که عجیب است اینکه این نهاد با آن میزان تولید نباید این طور کم کار و شبه منفعل عمل کند.

چیزی که خودم هم آن را درک نمی کنم این است که چه اتفاقی افتاده که حوزه هنری، تولید آثار سینمایی خود را تقلیل داد. باید از قدیمی ها پرسید که آیا فعالیت حوزه در دهه های قبل نیز به این ترتیب بوده که پس از یک سرعت، با کندی مواجه می شد؟ حوزه هنری که قبلا در سال چند فیلم سینمایی تولید می کرد، حالا به طور متوسط هر یک سال ونیم به تولید یک اثر سینمایی می پردازد؛ حوزه ای که خودش صاحب سینماست و شبکه اکران و توزیع حرفه ای دارد، بنابراین میزان تولید این نهاد با این امکاناتی که دارد، محل سوال فراوانی است. حوزه هنری اکنون به عنوان تولیدکننده، سرعتش را بسیار کم کرده است. این مهم باید بررسی شود، ولی به صورت کلی باید پذیرفت که در سال های ابتدایی انقلاب که حوزه سردمدار تولید محصولات سینمایی بود، فضای رقابتی در کشور و البته بحث سرمایه گذاران خصوصی بسیار کمتر از چیزی بوده که اکنون وجود دارد. الان با سینمایی مواجه هستیم که شتاب صنعتی شدن پیدا کرده و به حالت نیمه مدرن درآمده است. اینکه حوزه در بحث رقابتی کم آورده یا خودش عمدا کنار کشیده، باید حتما بررسی شود. شاید یک دلیلش این باشد که حوزه احساس کرده با پرداخت به مقوله سینما، آن طور که باید، نتوانسته روی موضوعات دیگر مانور دهد و به همین دلیل احساس کرده که روی موضوعات دیگرش هم می تواند به اندازه سینما کار کرده و نتیجه بگیرد و به همین دلیل به سمت جدی تر گرفتن آن موضوعات رفته که همین سبب کم رنگ تر شدن سینما شده است.

خیلی حیف است حوزه ای که به دلیل نوع نگاهش، بسیاری از کارگردانان بزرگ با آن کار می کردند، الان با بحران تولید دست وپنجه نرم می کند.

خیلی جالب است که حوزه هنری طی 6 سال گذشته با هیچ کارگردان باسابقه ای همکاری نداشته است. فکر می کنم ماموریت جدی ای که مومنی شریف در ارتباط با سینما دنبال می کردند، کار کردن با کارگردانان جوان تر بود. شاید ایشان این ماموریت را داشتند که به این نحو به معرفی فیلمسازان جدید بپردازند. با توجه به اینکه اعتماد کردن به فیلمسازان جدید و نسل نو کار سختی است، به همین دلیل چنین اتفاقی رخ داده و تراز تولید سینمایی حوزه هنری پایین آمده و این نهاد هم اکنون محکوم به کم کاری است.

* نویسنده: مجتبی اردشیری ،روزنامه نگار

گزارش ایسنا، مروری دارد بر برخی از نمایشگاه هایی که به صورت مجازی و حضوری در این ایام برپا هستند.

******

گالری فرمانفرما؛ انسان های پیرامون و همدردی

گالری فرمانفرما از 6 تا 26 تیر ماه از نمایشگاه های انسان های پیرامون با آثاری از علی چهارمحالی و همدردی با آثاری از الینا زوار میزبانی می کند.

نمایشگاه انسان های پیرامون اولین نمایشگاه انفرادی نحوه برخورد هنرمند نقاش با موضوع کرونا در گالری های تهران است. در بیانیه این نمایشگاه توضیح داده شده است که انسان های پیرامون روایت درد و پریشانی مردمی است در جغرافیایی رنج؛ دردی همراه با احساس خفه گی و استیصال. این نفس های تنگ در پشت ماسک ها پنهان است؛ از ریزگرد آغاز می شود و با کرونا ادامه می یابد.

نمایشگاه انفردی نقاشی های الینا زوار نیز در همین تاریخ در گالری شماره 2 گالری فرمانفرما برگزار می شود.

در بخشی از استیتمنت این نمایشگاه نوشته شده است: همدردی تمام چیزی است که ما بدان نیاز داریم. همدردی یا ترحم، همان پذیرش است. پذیرش، درک و واکنش انسان نسبت به پریشانی، احساس نیاز یا وضعیت بن بست در انسان یا موجودی دیگر است.

گالری فرمانفرما به آدرس خیابان کریمخان زند، خیابان خردمند شمالی، کوچه اعرابی 2، میزبان شما هنرمندان و هنر دوستان گرامی با رعایت تمامی پروتکل های بهداشتی و حفظ فاصله گذاری اجتماعی و رعایت استفاده از ماسک است.

امکان بازدید همه روزه به غیر از دوشنبه ها از ساعت 12 الی 20 و روزهای جمعه از ساعت 16 تا 20 شما را به دیدن این نمایشگاه دعوت می کند.

گالری اُ؛ دو نمایشگاه هنری

گالری اُ تا تاریخ 16 تیرماه میزبان دو نمایشگاه هنری است. بر این اساس در این تاریخ آثار علی معمری با عنوان رش و آثار امید بازماندگان به نمایش گذاشته می شود.

امکان بازدید از این نمایشگاه از یکشنبه تا پنجشنبه ساعت 12 تا 20 و روزهای جمعه 16 تا 21 فراهم شده است. گالری روزهای شنبه تعطیل است.

گالری اُ در خیابان کریمخان، خیابان سنایی، خیابان شاهین (خدری)، پلاک 18 واقع شده است.

اثری از مجموعه امید بازماندگان

گالری شیرین؛ نمایشگاه گروهی

گالری شیرین از تاریخ 6 تا 17 تیرماه میزبان یک نمایشگاه گروهی می شود.

در این نمایشگاه آثار هنرمندانی همچون ویدا وریا، حمیدرضا اندرز، فرزانه قدیانلو، آرش نظری، محمد طباطبایی، گیتی سیف، ساغر حمزه لو، پیام گلچین، فروغ ریحانی، معین شافی و ... ارائه شده است.

امکان بازدید از این نمایشگاه در روزهای هفته (به غیر از دوشنبه ها) از ساعت 11 الی 19 و جمعه ها 16 الی 20 فراهم شده است.

گالری شیرین در خیابان کریمخان، خیابان سنایی، کوچه سیزدهم، شماره 5 واقع شده است.

گالری نگر؛ ققنوس

نمایشگاه ققنوس به کیوریتوری حیدر زاهدی و به همراه پرفورمنس دوار روز جمعه (6 تیرماه) در گالری نگر افتتاح می شود و تا 17 تیرماه نیز ادامه دارد.

در این نمایشگاه آثار هنرمندانی همچون مرجان آقامیری، مریم اسدی، علی انصاری، سارا پویانفر، آرزو جباری، مونا خسروشاهی، رائیکا خورشیدیان، هانیه دربندی، علی رحیمی، احسان ضیائی، مریم کی احمدی، پانته آ معماریان و قادر منصوری ارائه شده است.

ساعت اجرای پرفورمنس نیز روز جمعه (6 تیرماه) از ساعت 18 الی 20 اعلام شده است.

گالری نگر در خیابان کریمخان، ین ایرانشهر و ماهشهر، پلاک 154، طبقه اول واقع شده است.

گالری آتبین؛ من گاوم

نمایشگاه نقاشی های بابک یاقوتی با عنوان من گاوم روز جمعه (6 تیرماه) در گالری آتبین افتتاح می شود و تا 17 تیرماه نیز برقرار است.

گالری آتبین در خیابان ولیعصر، جنوب چهارراه پارک وی، انتهای کوچه تورج، کوچه خاکزاد، شماره 42 واقع شده است.

گالری هر روز باز است و از ساعت 16 تا 21 امکان بازدید دارد.

فرهنگسرای نیاوران؛ قابی از جنس تلنگر

آثار نمایشگاه آسیب های اجتماعی با محوریت پویش نه به اعتیاد در دو رشته عکاسی و کاریکاتور با عنوان قابی از جنس تلنگر روز پنجشنبه (5 تیرماه) در فرهنگسرای نیاوران به نمایش گذاشته می شود.

در روزهای برگزاری جشنواره های معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی (در بهمن و اسفند 1398) با همکاری ستاد مبارزه با مواد مخدر برنامه هایی در قالب آثار نمایشی و تجسمی انجام شد.

در حوزه هنرهای تجسمی در دو بخش کاریکاتور و عکس، به دبیری جمال رحمتی و علی سامعی، آثاری گردآوری شد که قرار است در نمایشگاه قابی از جنس تلنگر به نمایش گذاشته شوند.

بر این اساس، 30 کارتون و کاریکاتور از 25 هنرمند و 40 عکس از 21 عکاس در این نمایشگاه ارائه می شوند.

گالری شکوه؛ سکو 99

نمایشگاه نقاشی های 77 هنرمند تحت عنوان سکو 99 تا 10 تیرماه در گالری شکوه ادامه دارد.

در این نمایشگاه آثار نصرت الله مسلمیان، داود شهیدی، واهیک هارتونیان، آرمان یعقوب پور، پژمان رحیمی زاده، علیرضا آدمبکان، امیر راد، زروان روحبخشان، عیسی جباری، شیما خشخاشی، تکتم میرباقری، بارائه رئیسی، نرگس سلیمان زاده، رضا بابک و دیگر هنرمندان عضو موسسه سکو به نمایش درمی آید.

بخش اول سکو 99 از روز جمعه (30 خردادماه) تا 10 تیرماه، ساعت 16 الی 20 در گالری شکوه به نشانی تهران، فرمانیه، بلوار اندرزگو، خیابان سلیمی شمالی، کوچه امیر نوری، پلاک 19 برگزار می شود.

گالری اعتماد؛ روی کاغذ

نمایشگاه روی کاغذ با مجموعه ای از آثار طراحی و نقاشی از روز جمعه (23 خرداد ماه) در گالری اعتماد برگزار شده و تا 24 مرداد ماه نیز ادامه دارد.

در این نمایشگاه مجموعه ای از آثار طراحی و نقاشی از هنرمندان منتخب که همگی روی کاغذ یا مقوا انجام شده اند، به نمایش گذاشته می شود.

ساعت بازدید از این نمایشگاه هر روز (به غیر از دوشنبه ها) از 12 تا 20 و جمعه ها 3 تا 20 فراهم است.

گالری اعتماد در میدان هفت تیر، خیابان مفتح جنوبی، بن بست شیرودی پلاک 25 واقع شده است.

گالری سیحون؛ شام آخر

نمایشگاه انفرادی نقاشی با آثاری از سولماز توحیدلو با عنوان شام آخر از روز جمعه (23 خردادماه) تا 13 تیرماه در گالری سیحون برگزار است.

روزهای بازدید از این نمایشگاه جمعه ها و سه شنبه از ساعت 16 تا 20 و با هماهنگی قبلی امکان پذیر است.

گالری سیحون در خیابان وزرا، کوچه چهارم، شماره 11 واقع شده است.

گالری زیرزمین دستان؛ مطالعه ای بر فواره ها

نمایشگاه انفرادی ایلا فیروزآبادی، از جمعه (23 خرداد ماه) تا 13 تیرماه در گالری زیرزمین دستان برگزار است.

ساعت بازدید از این نمایشگاه هر روز به غیر از یکشنبه ها و دوشنبه ها اعلام شده است.

گالری دستان در خیابان فرشته، خیابان بیدار، شماره 6 واقع شده است.

گالری امکان؛ دور

نمایشگاه گروهی دور از 25 خردادماه تا جمعه (20 تیرماه) در گالری امکان برگزار است.

در این نمایشگاه آثاری از بیژن اخگر، شهریار توکلی، محمد خلیلی، رعنا فرنود، عباس کیارستمی و علی گلستانه به نمایش گذاشته شده است.

امکان بازدید از این نمایشگاه هر روز به غیر از شنبه ها از ساعت 16 تا 20 فراهم شده است.

گالری امکان در خیابان مطهری، خیابان فجر (جم)، خیابان غفاری، پلاک 51، طبقه اول واقع شده است.

انتهای پیام

به گزارش هنرآنلاین ، علیرضا راهب، از شاعران، ترانه سرایان و نظریه پردازان ادبی، که چند روز پیش، در صفحه شخصی اینستاگرامش از ابتلایش به ویروس کووید 19 خبر داده بود، ساعت 3 بامداد امروز پنج شنبه 5 تیرماه در بیمارستان آتیه درگذشت.

راهب متولد سال 1346 در تهران و دانش آموخته رشته حقوق از دانشگاه تبریز بود. راهب شعر را از سال های دهه 60 آغاز کرد. او یک دوره ده ساله در شهر تبریز سکونت داشت و این فرصت مناسبی بود تا زبان و ادبیات ترکی را بیاموزد.

از جمله آثار علیرضا راهب می توان به "دو استکان عرق چهل گیاه"، "عشق پاره وقت" و "به احترام سی و پنج سال گریه نکردن" اشاره کرد. کتاب "به احترام سی و پنج سال گریه نکردن" اثر حامد ابراهیم پور است که به اهتمام علیرضا راهب در انتشارات فصل پنجم منتشر شد.

مراسم تشییع پیکر این شاعر قرار است با هماهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی روز شنبه (هفتم تیرماه) برگزار شود.

علیرضا راهب در دی ماه سال گذشته در گفتگویی که با هنرآنلاین داشت خبر از انتشار آخرین کتاب خود با عنوان "گروه خون آه مثبت" داد بود که متاسفانه به دلیل شیوع ویروس کرونا به چاپ نرسید. این اثر حاوی اشعار جدید این شاعر بود که به گفته راغب با مجموعه های قبلی او تفاوت هایی در زمینه زبان، فضا و سوژه ها داشت.

او شعری از کتاب "گروه خون آه مثبت" را نیز در اختیار هنرآنلاین قرار داد که در سوگ او بازخوانی می کنیم:

تاریکی ام

خود تاریکی

چیزی مثل این دیوار

تو به دیواری که روی آن تصویر شهیدی

کشیده اند چه می گویی!؟ به دیواری که نیست،

که تصویر به خون تپیده ی مردی ست!

من تاریکی ام

تو به من که می رسی رم آهو در کشاله ها داری

می رمی از من که هیچ چیز

می رمی از من که تکه ای از نیستی

می رمی از من به سمت چلچراغ مسلخ ها!

چشم هایت را ببند

تصور کن یک سایه دست دراز کرده به نوازش

صورت ات آرام

تصور کن آغوش سایه را

که آهسته در گوشه گفته باشد زیبا!

معنای من تو باش جوری که موسیقی معنای

هر چیزی ست که برآن ضرب بگیری

چشم هایت را ببند

احساس کن

تکه ای از تاریکی را که دوستت دارد

جوری که خنکا را از آب حس می کنی

احساس کن از هوایی که می خزم به پیراهن ات

من تاریکی ام

احساسم کن

تاریکی هر چیزی، هر جایی ست که ماه بر آن

نتابیده است...!

فهیمه پناه آذر_روزنامه نگار

5 روز از آغاز فعالیت برخی از سالن های نمایشی می گذرد و با توجه به تمهیدات و رعایت دستورالعمل پروتکل های بهداشتی و فروش بلیت براساس 50درصد ظرفیت سالن ها، تماشاخانه ها میزبان تعداد کمی از تماشاگران هستند. سالن های نمایشی که روزگاری در پایتخت بیش از 130اجرا داشتند حالا با بیکاری دست وپنجه نرم می کنند و هنوز آغاز فعالیت خود را نوعی ریسک می نامند. وضعیت تئاتر با توجه به شروع برخی از نمایش ها تا اندازه ای امیدوار کننده است؛ تئاتری که کمترین حمایت های مالی و معنوی را دارد و این در حالی است که هنوز هیچ کنسرت گذار و تهیه کننده ای برای برگزاری کنسرت موسیقی درخواستی به دفتر موسیقی ارشاد نداده و باید دید با توجه به فعالیت دو ماهه کنسرت های موسیقی (آغاز ماه محرم) چند کنسرت موسیقی در 2 ماه اول تابستان برگزار می شود؟

اجرای 9نمایش در پایتخت
تا به امروز بلیت فروشی 9اثر نمایشی آغاز شده، نمایش ها اجرای خود را در سالن های مولوی، سنگلج، سیمرغ، مستقل، شانو و مهرگان آغاز کرده اند و این در حالی است که از میان 5سالن تئاترشهر، این مجموعه نیز به زودی پذیرای نمایش یه گاز کوچولو به کارگردانی فقیه سلطانی می شود.
با نگاهی به ظرفیت سالن های نمایشی براساس دستورالعمل فروش بلیت برای 50درصد سالن، به نظر می رسد هنوز تماشاگران به واسطه شیوع کرونا و بیشتر شدن آمار درگیری مردم با این ویروس در روزهای تابستان، عامل بازدارنده ای برای حضور در سالن های نمایشی دارند. از یک سو بسیاری از کارگردانان نیز بیشتر ترجیح می دهند بعد از پایان این ویروس اجرای خود را آغاز کنند و در این میان موضوع حمایت های مادی و جبران خسارت ها نیز بر این بی رونقی مؤثر است. هم اکنون نمایش های است ، یازده جریحه روح ، ابر شلوارپوش ، آگوست در اوسیج کانتی در میان دیگر نمایش هایی که در این ایام روی صحنه می روند بالاترین میزان خرید را به خودشان اختصاص داده اند. تخفیف های
20 تا 40درصدی روزهای اول پس از کرونا باعث تسهیل شرایط و استقبال بیشتر از این دسته از سانس ها شده است.

774صندلی برای تماشای نمایش در پایتخت
نمایش هایی که فروش آنها در سایت آغاز شده در سالن های با صندلی حداکثری 236 و حداقلی 56صندلی روی صحنه می روند. نمایش پسر در سالن سیمرغ اجرا می شود؛ سالنی با ظرفیت 56صندلی و نمایش های است و یازده جریحه روح در تئاتر مستقل با ظرفیت 164صندلی روی صحنه می رود. نمایش های ابر شلوارپوش ، پنهان خانه پنج در و و همیشه پاییز 3 نمایشی هستند که در سالن های اصلی و کوچک مولوی روی صحنه می روند. سالن کوچک با ظرفیت 49صندلی و سالن بزرگ با ظرفیت 80صندلی مانند دیگر تماشاخانه ها با فروش 50درصد ظرفیت سالن فعالیت دارند. آگوست در اوسیج کانتی در تماشاخانه مهرگان با ظرفیت 115صندلی اجرا می شود. نمایش کابوس های مرد مشکوک از سوم تیر اجرای خود را در سنگلج با ظرفیت صندلی 236آغاز کرده است. تماشاخانه شانو هم با تعداد 74صندلی میزبان نمایش آکواریوم است.

صندلی هایی که فروش نمی رود
با نگاهی به بلیت های فروخته شده در 4 تا 5 سانس در سایت های فروش این نمایش ها در چند روز بین 100 تا 200صندلی فروخته اند. به طور مثال، در نمایش است به کارگردانی پرنیا شمس و تهیه کنندگی نوید محمدزاده در هر سانس 80صندلی از 164صندلی اجازه فروش دارد و در 5سانس، 200بلیت فروخته که به نظر جزو نمایش های پرفروش این روزهاست. نمایش ابر شلوارپوش در چند روز اجرای خود تنها 158بلیت فروخته و نمایش یازده جریحه روح نیز در سانس های باز شده سایت 190بلیت به فروش رسانده است. اما نمایش های آگوست در اوسیج کانتی با فروش 81بلیت و پسر با 37بلیت فروخته شده، در سایت بلیت فروشی دیده می شود. نمایش پنهان خانه پنج در در سانس های باز شده برای فروش بلیت تنها 11صندلی خود را برای فروش رزرو کرده است.

یه گاز کوچولو برای تئاترشهر
یه گاز کوچولو هم افتتاح کننده نمایش های تئاترشهر است که اجرای خود را از 10تیر آغاز می کند؛ نمایشی به کارگردانی فقیه سلطانی که تا 27تیر در سالن سایه روی صحنه است.
سایت فروش این نمایش نیز با توجه به اینکه هنوز اجرایش آغاز نشده در 3 روز متوالی فروش، روزانه با توجه به ظرفیت سالن، 10بلیت فروخته است.

فاصله گذاری در بلیت فروشی
با این حال محمد عمروآبادی، مدیر سایت تیوال درباره خرید بلیت به همشهری می گوید: باتوجه به وضعیت این روزها و بازگشایی سالن ها برخی نمایش ها با توجه به تخفیف هایی که گذاشتند فروش بلیت داشته و توانسته اند تقریبا حدود 40درصد از ظرفیت تعدیل شده را به فروش برسانند. همچنین اجراها از سیستم جدید و هوشمند فاصله گذاری اجتماعی تیوال برای فروش بلیت استفاده می کنند که به صورت خودکار بین هر فرد یا گروه نهایت 3 یا 4نفره آشنا با هم فاصله ایجاد می کند.

ایرانشهر بدون اجرا
در میان تماشاخانه های بزرگ و کوچک پایتخت، یکی از سالن های نمایشی که همواره با تماشاگر همراه بوده، ایرانشهر است. اما به نظر می رسد با وجود بازگشایی سالن های نمایشی، کارگردانان برای اجرای نمایش های خود در حال حاضر تمایلی ندارند. این در حالی است که سالن های ناظرزاده و سمندریان جزو سالن های الف پایتخت هستند و خیلی از کارگردانان علاقه دارند تا در این سالن ها اجرا داشته باشند.
اما در این اوضاع و احوال کارگردانان ترجیح می دهند، انصراف بدهند تا بتوانند در یک شرایط بهتر نمایش خود را روی صحنه ببرند. با توجه به اینکه هیچ گروهی اعلام آمادگی برای اجرا در تیر و مرداد نکرده است، تعطیلی تماشاخانه ایرانشهر حداقل تا 2 ماه دیگر ادامه خواهد داشت.

پیشنهادی برای برگزاری کنسرت نیست

با توجه به فعالیت مجدد سالن های تئاتر و سینما و به دنبال آن موسیقی، پیش بینی می شد که کنسرت های موسیقی در همان روزهای اول درخواست مجوز برگزاری کنسرت داشته باشند و بازار برگزاری کنسرت ها داغ شود. اما با توجه به استفاده و فروش بلیت با ظرفیت 50درصدی سالن های بزرگ هیچ تهیه کننده و برگزار کننده کنسرتی درخواست مجوز به دفتر موسیقی وزارت ارشاد نداده است و این در حالی است که کنسرت های موسیقی در 2 ماه تیر و مرداد فرصت برگزاری کنسرت دارند و از شهریور ماه و با شروع ماه محرم و صفر بار دیگر اجازه برگزاری کنسرت وجود ندارد و 2 ماه دیگر به تعطیلی سالن های موسیقی اضافه می شود.

نمایش است به کارگردانی پرنیا شمس و به تهیه کنندگی نوید محمدزاده در هر سانس 80صندلی از 164صندلی اجازه فروش دارد و در 5سانس، 200بلیت فروخته که از نمایش های پرفروش این روزهاست

هیچ تهیه کننده و برگزار کننده کنسرتی به خاطر فروش 50 درصدی بلیت سالن ها تمایلی به برگزاری کنسرت ندارد

تئاتر هنری جمعی است و ماحصل عالی ترین شکل ارتباط جامعه بشری؛ جمعی اثری را اجرا می کنند و جمعی دیگر به تماشا می نشینند. و هر چه رابطه و حلقه ارتباط جمعی فشرده تر و نفس به نفس تر باشد تاثیرگذاری و تاثیرپذیری بیشتر است.

در این حلقه منظم و منسجم ارتباطی، آن چه موجب ایجاد ریتم و هماهنگی بیشتر بین کلیه عوامل می شود، همانا ارتباط تنگاتنگ، و به اصطلاح عامه، نفس به نفس تئاتر با تماشاگران است. این حلقه ارتباطی هیچ نسبتی با ایجاد فاصله اجتماعی که اصل و اساس ویروس نانجیب کروناست و -بر اساس برخی گمانه ها دست ساز تئورهای خشونت بار نئولیبرالیسم است- ندارد.

ویروس کرونا موجب گسست بزرگ قرن شده است. گسستی که تمامی مناسبات انسانی را هدف قرار داده است؛ چرخه اقتصادی از رونق افتاده، خیل بیکاری و رکود و تورم به بالاترین حد خود رسیده و انسان در مناسبات اجتماعی بیشترین آسیب ها را دیده است. ترس از حضور در مجامع و گردهم آیی ها از یک سو و آسیبی که بر چرخه فعالیت های انسانی وارد شده از سوی دیگر بر رفتار انسانی تاثیر گذاشته و همه این پدیده ها تولید هراس کرده است.

نتایج چنین پدیده ای، ترس، بی اعتمادی، افسردگی، پناه گرفتن در خویشتن، عصبیت، خشونت و رفتارهای نامتعارف از یک سو و فقر و بی درآمدی و بی عدالتی و بی رحمی و درنده خویی از سوی دیگر است. همه این ها مجموعه ای از کنش های انسانی را رقم زده که باز تولید آن را در سیستم اراده و نهاد تصمیم گیر درون آدمی به احساس ناکارآمدی و بیهودگی تعبیر می کنم.

متاسفانه با طولانی شدن دوره کرونایی، گسست حداکثری چرخه و زنجیره ارتباطی به ایجاد بحران در جوامع مختلف منجر خواهد شد. در گستره چنین بحرانی ست که هنرهایی که نیاز به حلقه انسانی دارند، بیش از بقیه آسیب می بینند و هنرمندانش دچار انزوا و تنگی معیشت می شوند! چرا؟! چون دولت ها توان حمایت حداقلی از این هنرمندان و تولیدکنندگان کالاهای فرهنگی را ندارند و زمینه استفاده عمومی نیز از این تولیدات، بنابر رعایت پروتکل های بهداشتی مهیا نیست!

بنابراین تولیدکنندگان هنر و در راس آن تئاتر و همچنین بازار نشر در دوران کرونا و پساکرونا به شدت آسیب می بینند، و دیر نیست که ما شاهد ورشکستگی بازار هنر و کتاب باشیم.

آنچه که صحت این ادعا را ثابت می کند، نحوه برخورد صندوق اعتباری هنر و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با بیمه هنرمندان و عدم ایجاد امکانی برای استفاده هنرمندان برای دسترسی به صندوق بیمه بیکاری است.

این وضعیت زمانی فجیع تر می شود که خیل هنرمندان و یا نویسندگانی را در نظر بگیریم که بیمه نیستند و تحت هیچ حمایتی قرار ندارند!

وضعیت معیشتی و درآمدی جامعه هنری به پائین ترین سطح خود و گاه به صفر رسیده است؛ این هنرمندان زندگی دارند، اجاره خانه می دهند، غذا می خورند، نیاز به پوشاک و بهداشت دارند! و در این شرایط، دوره پسا کرونایی برای هنرمندان بسیار نگران کننده است...

و در پایان این که تقلیل مبارزه با کرونا به امری بهداشتی و تکنیکی، پایین ترین سطح برداشت از یک پدیده است. زیرا نادیده گرفتن و بی توجهی به ساحت فرهنگ وهنر که پتانسیل بزرگی در مصیبت های اجتماعی برای کاهش درد و رنج یک جامعه دارد، امری جبران ناپذیر است.

نادیده گرفتن فرهنگ و هنر که قادر است نقش مهمی در افزایش همبستگی اجتماعی ایفا کند و بخشی از سرمایه بزرگ هر جامعه در همه حوزه های اجتماعی است، به معنای طرد بزرگترین سرمایه اجتماعی و فرهنگی است. چنین رویکردی در این هنگامه بزرگ، خود یک مصیبت اجتماعی و یکی از بزرگترین نقاط ضعف مبارزه با کرونا در اکثر کشورهای جهان است.

فرهنگ و هنر امری تزیینی نیست؛ بازنمایی تمامیت هستی و هویت انسان است و هنرمندان و نویسندگان از بازیگران اصلی این ساحت فرهنگی و هنری هستند.

محمد اله یاری مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در پاسخ به پرسش خبرنگار مهر مبنی بر آخرین وضعیت برگزاری کنسرت ها در تهران و سایر شهرها پس از صدور مجوز از سرگیری فعالیت ها از سوی ستاد ملی مقابله با کرونا، توضیح داد: طی هفته های گذشته جلسات متعددی با تولیدکنندگان، تهیه کنندگان و دست اندرکاران حوزه موسیقی پیرامون نحوه برگزاری کنسرت در روزهای کرونایی برگزار کردیم که ماحصل آن انتشار بخشنامه ای بود که بر اساس آن دستورالعمل بهداشتی و ملاحظات مربوط به اجرای زنده موسیقی به اطلاع مردم عزیز رسید.

وی افزود: آنچه ما در این بخشنامه ها برای برگزاری کنسرت ها ارائه داده بودیم، برپایی اجرای زنده موسیقی به شرط صدور مجوزهای لازم از سوی ستاد ملی مقابله با کرونا و در وضعیت سفید قرار گرفتن شهرهای میزبان بود. که در این زمینه تا به امروز سه درخواست برای برگزاری کنسرت از سوی چند شرکت موسیقی به دفتر موسیقی وزارت ارشاد ارائه شده است که به محض صدور مجوزهای لازم در این زمینه اطلاع رسانی خواهد شد.

مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر اینکه آیا خالی بودن سامانه های فروش اینترنتی بلیت کنسرت ها نشان دهنده عدم استقبال خوانندگان و شرکت های برگزاری کنسرت است؟ بیان کرد: موضوع بلیت فروشی کنسرت ها هم با توجه به شرایط ویژه کرونایی که در برگیرنده الزامات بهداشتی بر اساس پروتکل ها است، نیاز به طی کردن فرآیندی دارد که همزمانی آن با مراحل اداری، مقداری زمان بر است. از این رو به محض صدور مجوز کنسرت هایی که تقاضای آن ها به دفتر موسیقی ارسال شده و همچنین رعایت کامل پروتکل های بهداشتی، سامانه های فروش بلیت کنسرت ها نیز کار خود را با در نظر گرفتن ظرفیت 50 درصدی سالن ها آغاز می کنند.

به گزارش خبرنگار مهر نشست هماهنگی دفتر موسیقی ارشاد با مدیران سالن های برگزاری کنسرت ها و صنوف حوزه موسیقی برای بررسی شرایط آغاز اجراهای صحنه ای و بازگشایی سالن ها، چندی پیش با حضور محمد اله یاری مدیرکل دفتر موسیقی، حمیدرضا نوربخش مدیرعامل خانه موسیقی ایران، محسن رجب پور مدیرعامل مجمع صنفی تولیدکنندگان آثار شنیداری، علیرضا اعتمادی عضو هیأت مدیره انجمن صنفی هنرمندان موسیقی ایران و نمایندگان سالن ها برگزار شد. در این نشست نمایندگان سالن های هتل اسپیناس پالاس، تالار وزارت کشور، سالن میلاد نمایشگاه بین المللی تهران، سالن همایش های برج میلاد ، سالن همایش ایرانیان، تالار وحدت، سالن برج آزادی و فرهنگسرای نیاوران حضور داشتند.

در این جلسه درباره رعایت موارد بهداشتی و حضور مخاطبان گفتگو شد و پیشنهادهای سالن ها برای اقدامات بهداشتی و همچنین حمایت از اجرای کنسرت ها پس از بازگشایی سالن ها مطرح شد. این در حالی است که مقرر شد پس از جمع بندی شرایط و تدوین شیوه نامه پیشنهادی، شیوه نامه به ستاد ملی مقابله با کرونا ارائه شود. همچنین سالن ها و شرکت های برگزاری کنسرت ها برای رفاه حال مردم به توافق هایی رسیدند.

بر همین اساس دفتر موسیقی معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی روز 26 خرداد با توجه به اعلام آغاز فعالیت های هنری از ابتدای تیرماه، دستورالعملی را به سالن ها و ادارات کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ها اعلام کرد. این مجموعه با توجه به برگزاری دو جلسه با نمایندگان سالن های اجرای صحنه ای موسیقی و تشکل های حوزه موسیقی اعلام کرد صدور مجوز اجراهای صحنه ای موسیقی با رعایت موارد زیر از ابتدای تیرماه امکان پذیر است.

برای مشاهده دستورالعمل اجرای کنسرت ها در روزهای کرونایی اینجا را کلیک کنید.

کد خبر 4958206

علیرضا سعیدی

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اعضای کمیسیون فرهنگی یازدهمین مجلس شورای اسلامی با حمایت از طرح های سازنده در حوزه فرهنگ و رسیدگی به مشکلات اهالی فرهنگ و هنر می تواند تأثیری تاریخی و مهم در فرهنگ و هنر کشور داشته باشد که در روزهای ابتدایی آغاز به کار این کمیسیون برنامه هایی که در آینده مدنظر دارند بسیار مهم و حائز اهمیت خواهد بود.

برای بررسی رویکرد یازدهمین مجلس شورای اسلامی به حوزه فرهنگ و هنر با دو تن از نمایندگان و اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس گفت وگویی داشتیم که در ادامه می خوانید:

منتظری: بومی سازی پیام رسان های اینترنتی به معنی حذف دیگر پیام رسان ها نیست/ فضای مجازی و خانواده در اولویت کمیسیون فرهنگی مجلس

غلامرضا منتظری نماینده مردم گرگان و آق قلا و عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی، در گفت وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت : باور ما بر این است که منشأ و سرچشمه همه تحولات، از حوزه فرهنگ ریشه می گیرد و مقام معظم رهبری نیز فرموده اند که هرگونه تحولی در حوزه های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی ریشه فرهنگی دارد.

منتظری خاطرنشان کرد: به نظر من دولت ها در گام اول انقلاب اسلامی در حوزه فرهنگ آنطور که از آن ها انتظار می رود نتوانسته اند ظاهر شوند و مجالس شورای اسلامی نیز همینطور بوده و در حد انتظار ظاهر نشده اند و علت اصلی این اتفاق نوع نگاه به حوزه فرهنگ است.

او افزود: در همین دوره کمیسیون فرهنگی با تأخیر کار خود را آغاز کرد چرا که تعداد اعضای آن به حد نصاب نرسیده بود و این نشان از مظلومیت حوزه فرهنگ است. در برخی کمیسیون ها می بینیم که نمایندگان اصطلاحاً صف می کشند و تلاش می کنند که در آن حضور داشته باشند اما در حوزه فرهنگ که یک کار زیربنایی محسوب می شود، دوستان کم کم و به شکل تدریجی به آن ملحق می شوند. ما باید به شکلی نوع نگاه مان را به فرهنگ عوض کنیم که این تغییر در عمل هم دیده شود.

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در ادامه تأکید کرد: دیروز اولین جلسه انتخابات اعضای هیأت رئیسه کمیسیون بود و در این جلسه یکی از مباحثی که مطرح شد و قرار است با جدیت به آن ورود کنیم، آسیب شناسی کارنامه کمیسیون فرهنگی در گام اول انقلاب اسلامی تا کنون خواهد بود. ما اگر بخواهیم از تحول سخن به میان آوریم نباید ضعف های گذشته مان تکرار شود و در عین حال باید نقاط قوت گذشته را شناسایی و تقویت کنیم. این گام اول ما در مسیر اعتلای فرهنگ کشور است که قرار شده با همکاری مرکز پژوهش ها و دبیرخانه کمیسیون این کار انجام شود.

این نماینده مجلس در ادامه گفت: دومین مبحث مهم تعیین اولویت ها و نقشه راه کمیسیون فرهنگی است. در این بخش هم همه دوستان متفق القول بودند که اگر ما نقشه راه نداشته باشیم و اولویت ها تعریف نشوند ساز و کاری که تعریف می کنیم معلوم نیست به کجا خواهد رفت. ما باید هدف تعیین کنیم و نقشه راه داشته باشیم تا به مقصد برسیم. دوستان فهرست اولویت های فرهنگی را برای کارشناسان ارسال خواهند کرد و در نشست بعدی در بین اولویت ها آن هایی که دارای فراوانی بیشتر است را به عنوان محور فعالیت کمیسیون در افق پیش رو قرار خواهیم داد و قرار است که در یک نشست عمومی نتیجه را به مردم هم اعلام کنیم.

منتظری تأکید کرد: کمیسیون فرهنگی در این افق پیش روی خود برنامه هایی در زمان های مشخص خواهد داشت که هر چند وقت یک بار گزارشی از فعالیت های خود به رسانه ها ارائه می دهد. تعیین اولویت ها و شناسایی مشکلات در نشست آینده بررسی می شود. در حال حاضر دو مورد اساسی وجود دارد که قطعاً همه در اهمیت این دو اتفاق نظر دارند. حوزه فضای مجازی به همراه خانواده و جوانان دو حوزه مهمی هستند که برای کمیسیون فرهنگی مجلس در اولویت خواهند بود که در نشست اول هم مطرح شد. سبک زندگی موضوع دیگری است که باید به طور جدی به آن پرداخته شود، موضوعی که با خانواده گره خورده و چون موضوعی فراتر از خانواده محسوب می شود به عنوان محور مستقل در جلسه مطرح شده است.

او افزود: مبحث پیوست فرهنگی نیز در جلسات آینده مطرح خواهد شد، مبحثی که پیش تر مصوب شده اما ما در عمل ظهور و بروز چندانی نمی بینیم، باید بررسی کنیم تا مشخص شود چرا این مبحث مهم تا امروز جدی گرفته نشده است.

نماینده مردم گرگان در مجلس شورای اسلامی با اشاره به مبحث اقتصاد هنر، گفت: به نظر من این موضوع اهمیت ویژه ای دارد، هنرمندان ما با دغدغه های مختلف معیشتی و رفاهی مواجه هستند، هنرمند اگر چتر حمایتی را روی سر خود نبیند در تولید آثار هنری ممکن است اثری نامطلوب و بی کیفیت از خود به جا بگذارد. قطعاً این مبحث هم از اهمیت ویژه ای برخوردار است که باید به آن بپردازیم.

منتظری تأکید کرد: فضای مجازی از اهمیت ویژه ای برخوردار است، بحث شبکه ملی اطلاعات مورد توجه مقام معظم رهبری است و باید جدی گرفته شود. شبکه ملی اطلاعات از نیازهای اساسی ما به حساب می آید و باید بالاخره در زمانی مشخص به جای حرف زدن، از این شبکه ملی اطلاعات رونمایی کنیم. موضوع دیگر شبکه های اجتماعی و پیامرسان ها هستند؛ می بینیم که هر روز تعداد پیامرسان ها بیشتر می شود و ما در این بین منفعل عمل می کنیم. اعتقاد من بر این است که به یک مدل بومی، جامع و تأثیرگذار برسیم؛ این اتفاق شدنی است و نخبگان، جوانان و چهره های علمی ما می توانند ما را در رسیدن به این هدف کمک کنند.

او در ادامه اظهاراتش گفت: وقتی ما دلیل نداشتن پیام رسان های بومی را پیگیری می کنیم از امکانات پیشرفته و کیفیت بالای این پیام رسان ها صحبت می شود اما ما باید به ظرفیت ها و توانمندی های خودمان متکی باشیم و این قابلیت ها را به پیام رسان های خود اضافه کنیم. اگر این نگاه را نداشته باشیم همیشه باید سیر وابستگی را طی کنیم؛ یکی از شعارهای انقلاب اسلامی "استقلال" است و این استقلال تنها مربوط به اقتصاد و سیاست نمی شود، ما در تکنولوژی نیز باید به این استقلال برسیم و باید در این حوزه پیام رسان هایی داشته باشیم که مردم برنامه های بومی را ترجیح دهند.

منتظری تصریح کرد: منظور از پیشرفت در این حوزه گرفتن حق انتخاب از مردم نیست، مردم باید حق انتخاب داشته باشند و کیفیت پیام رسان های ما در حدی باشد که انتخابشان پیام رسان های داخلی باشد. پیام رسان های ما باید توان رقابت با نمونه های خارجی داشته باشند، شاید ما در وهله اول به خوبی ظاهر نشویم، باید مسیر پیشرفت را ادامه دهیم و ساخت پیام رسان بومی را در دستور کار قرار دهیم و به پیشرفت در این حوزه با شناسایی ضعف ها و نواقص توجه کنیم.

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس در پایان گفت: بومی سازی پیام رسان های اینترنتی به معنی حذف دیگر پیام رسان ها نیست. هر کشوری ظرفیت ها و قابلیت هایی دارد، ما باید به روش بومی خود تکیه کنیم و این به معنی این نیست که از پیام رسان های دیگر استفاده نکنیم. باید به مردم حق انتخاب دهیم ولی باید آسیب هایی که در پیام رسان های وارداتی وجود دارد را بررسی کنیم تا از بیشتر شدن آن ها جلوگیری شود. همانطور که در ابتدا تأکید کردم نتیجه کار فرهنگی به تدریج احساس می شود، تأثیر فرهنگ به شکل تدریجی احساس می شود و باید با تصمیمات درست و کارهای منطقی مردم را در انتخاب هایشان به محصولات بومی تشویق کنیم. کاربر ایرانی باید به این نتیجه برسد که پیام رسان ایرانی کارکردهای لازم را دارد و با مشکلی مواجه نمی شود، در این صورت قطعاً محصولات داخلی را به خارجی ترجیح می دهد و نیازی به حذف محصول خارجی نیست.

نیک بین: فرهنگ باید زمینه ساز اقتصاد باشد/ نگاه منطقه ای به جای نگاه ملی دلیل عدم علاقه نمایندگان به حضور در کمیسیون فرهنگی

جواد نیک بین، نماینده مردم کاشمر، بردسکن و خلیل آباد و عضو کمیسیون فرهنگی یازدهمین مجلس شورای اسلامی، در گفت وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: رویکرد کلی کمیسیون فرهنگی یازدهمین مجلس شورای اسلامی به تغییر ساختارهای فرهنگی مربوط می شود. فرهنگ باید زمینه ساز اقتصاد باشد نه اینکه اقتصاد، فرهنگ را هدایت کند.

نیک بین خاطرنشان کرد: به تعبیر دقیق تر ما باید به جای فرهنگ اقتصادی، اقتصاد فرهنگی داشته باشیم. داشتن اقتصاد فرهنگی به این معنی است که اقتصاد بر پایه فرهنگ حرکت کند. در واقع ساختارهای کلی کشور نیاز به یک بازبینی دارد، ما باید به جای انقلاب فرهنگی، فرهنگ انقلابی را در کشور نهادینه کنیم.

نماینده مردم کاشمر در ادامه اظهاراتش گفت: در کشور ما ساختارهای اقتصادی، ساختارهای سیاسی به فرهنگ جهت می دهند و این رویکرد اشتباه است. در واقع ساختارهای فرهنگی باید جهت اقتصاد، سیاست و حرکت انقلاب، نظام و حاکمیت را مشخص کند. این یکی از مسائل مهم برای کمیسیون فرهنگی مجلس به حساب می آید که قطعاً به آن ورود خواهد کرد.

او افزود: حوزه فرهنگ همیشه مظلوم بوده و هست، اینکه ما در مسیر اعتلای فرهنگ کشور تعدادمان اندک است نباید باعث ترس ما شود. این اتفاق طبیعی است، نماینده ها به دنبال حضور در کمیسیونی هستند که حاصل کار را به شکل ملموسی ببینند و این اتفاق برای حوزه های دیگر در بازه 3 یا 4 سال رخ می دهد، آن ها می توانند در مدتی کوتاه حاصل تلاش و کار خود را ببینند اما در حوزه فرهنگ نمی توان انتظار داشت که در مدتی کوتاه نتیجه ای مشخص حاصل شود؛ در این حوزه اگر امروز بذری بکاریم 20 یا 30 سال بعد می توانیم ثمره اش را ببینیم.

نیک بین تصریح کرد: خیلی ها شاید صبر نداشته باشند و به همین دلیل حوزه فرهنگ در اولویتشان نباشد یا کار کردن در حوزه انتخابی شان ارجحیت داشته باشد. امروز برخی از دوستان که باید در کمیسیون فرهنگی باشند در حوزه هایی مثل کشاورزی، عمران و... حضور دارند و نگاهشان بیشتر منطقه ای است و نگاه ملی در آن ها کم رنگ تر دیده می شود. به اعتقاد من تعداد افراد حاضر در کمیسیون فرهنگی چندان مسأله مهمی نیست و باید به کیفیت عملکرد این حوزه توجه داشته باشیم. اگر تعداد اعضای کمیسیون فرهنگی دو چندان شود ولی هیچ کدام هیچ طرح، برنامه و اعتقادی به کار در این حوزه نداشته باشند برای فرهنگ کشور فایده ای نخواهد داشت.

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در پایان گفت: در راستای حمایت از هنرمندان اولین قدم این است که مجلس خودش به قانون عمل کند، اهالی رسانه، خبرنگاران و دوستان رسانه ای مجلس خودشان امنیت شغلی ندارند و همه دوستانی که در خانه ملت (خبرگزاری مجلس شورای اسلامی) کار می کنند هیچ کدام امنیت شغلی ندارند، وقتی مجلس امنیت شغلی برای کارکنان رسانه ای خود ایجاد نمی کند برای امنیت شغلی دیگر اهالی فرهنگ، هنر و رسانه هم برنامه ای نخواهد داشت. مجلس باید از درون خود بحث امنیت شغلی برای کارکنان فرهنگ و هنر را جدی بگیرد، من تا زمانی که از درون خودم این موضوع را جدی نگیرم برای دیگران هم کاری نمی توانم انجام دهم. ما در مجلس این موضوع را رسیدگی خواهیم کرد و برای آن نیز برنامه هایی داریم تا به امید خدا در آینده شاهد اتفاقات خوبی باشیم.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، به نقل از دفتر چاپ و نشر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، علیرضا اسماعیلی، دوشنبه (2 تیر)، از معاونت چاپ اداره کل دفتر امور چاپ و نشر بازدید کرد.

در این برنامه، ابتدا دیداری حضوری با کارکنان و کارشناسان مجموعه انجام گرفت و دغدغه ها و روندهای کاری در حوزه های مختلف این بخش، به اطلاع اسماعیلی رسید.

در ادامه، طی نشستی با حضور مهرزاد دانش، مدیرکل دفتر چاپ و نشر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، علی اکبر ابراهیمی و مجید سامی، معاونان این دفتر، و ابراهیم خدادوست، مسئول سامانه و حوزه های الکترونیکی دفتر، گزارشی از فعالیت ها، برنامه ها، و دغدغه های مربوط به بحث های آموزش، سامانه، مناسبات استانی و صنفی، بودجه، دستورالعمل ها، امور نظارتی و حمایتی و ترویجی با مشاور اجرایی معاونت مطرح شد و چگونگی بهینه سازی روندها و رویه ها مورد بررسی قرار گرفت.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، به نقل از دفتر چاپ و نشر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، علیرضا اسماعیلی، دوشنبه (2 تیر)، از معاونت چاپ اداره کل دفتر امور چاپ و نشر بازدید کرد.

در این برنامه، ابتدا دیداری حضوری با کارکنان و کارشناسان مجموعه انجام گرفت و دغدغه ها و روندهای کاری در حوزه های مختلف این بخش، به اطلاع اسماعیلی رسید.

در ادامه، طی نشستی با حضور مهرزاد دانش، مدیرکل دفتر چاپ و نشر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، علی اکبر ابراهیمی و مجید سامی، معاونان این دفتر، و ابراهیم خدادوست، مسئول سامانه و حوزه های الکترونیکی دفتر، گزارشی از فعالیت ها، برنامه ها، و دغدغه های مربوط به بحث های آموزش، سامانه، مناسبات استانی و صنفی، بودجه، دستورالعمل ها، امور نظارتی و حمایتی و ترویجی با مشاور اجرایی معاونت مطرح شد و چگونگی بهینه سازی روندها و رویه ها مورد بررسی قرار گرفت.
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)
خبرگزاری کتاب ایران

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، به نقل از روابط عمومی موسسه نمایشگاه های فرهنگی ایران، این موسسه طی فراخوانی از ناشران، تشکل های صنفی نشر، نهادها، مؤسسات و آژانس های ادبی سراسر کشور برای ثبت نام به منظور مشارکت در هفتادودومین دوره نمایشگاه کتاب فرانکفورت و معرفی کتاب های خود (عرضه در غرفه ملی ایران مطابق روال سال های گذشته و یا عرضه در بستر تعبیه شده در فضای مجازی توسط نمایشگاه فرانکفورت) دعوت به عمل آورد.

در متن این فراخوان آمده است:
با توجه به اطلاعیه نمایشگاه کتاب فرانکفورت، هفتادودومین دوره این نمایشگاه (23 تا 27 مهر 1399- 14 تا 18 اکتبر 2020) در دو بخش حضوری و مجازی، با رعایت الزامات بهداشتی و تدابیر ویژه برگزار خواهد شد.
از تمامی ناشران فعال، تشکل های صنفی نشر، نهادها، مؤسسات و آژانس های ادبی سراسر کشور برای ثبت نام به منظور مشارکت در این رویداد فرهنگی و معرفی کتاب های خود (عرضه در غرفه ملی ایران مطابق روال سال های گذشته و یا عرضه در بستر تعبیه شده در فضای مجازی توسط نمایشگاه فرانکفورت) دعوت به عمل می آید.
بر این اساس و با توجه به توضیحاتی که در ادامه آمده است، متقاضیان می توانند حداکثر تا تاریخ 17/4/99 با مراجعه به وبگاه موسسه نمایشگاه های فرهنگی ایران ( www.icfi.ir ) نسبت به ثبت نام برای مشارکت و حضور اقدام نمایند.
بدیهی است بر اساس اولویت های مربوط و ظرفیت محدود، نسبت به انعقاد تفاهم نامه همکاری در این خصوص اقدام خواهد شد.

توضیحات و ضوابط:
1. این دوره از نمایشگاه کتاب فرانکفورت در دو بخش فیزیکی و مجازی برپا می شود. حضور و مشارکت صنعت نشر جمهوری اسلامی ایران و برپایی غرفه ملی با توجه به وضعیت بهداشتی کشورهای مبدأ و مقصد، لغو محدودیت سفرهای بین المللی و نیز فعال شدن دوبارة سفارت جمهوری فدرال آلمان برای صدور ویزا خواهد بود.

2. برنامه مجازی نمایشگاه کتاب فرانکفورت، تأمین نیازهای نمایشگاهی تمام شرکت کنندگان از سراسر جهان با امکانات قابل توجه (ازجمله معرفی آثار و محصولات و برقراری تماس با شرکای تجاری) را مدنظر قرار داده است که فرصتی مغتنم برای معرفی آثار تولیدشده در کشور به بازار نشر بین الملل به شمار می رود. بر همین اساس ضروری است علاقه مندان پس از ثبت نام و اعلام آمادگی، ظرف مدت 45 روز از این تاریخ نسبت به پیشنهاد کتاب های مناسب و قابل عرضه و نیز تهیة چکیده مفید و جامع و ترجمه آن مطابق شیوه نامه مربوط (ترجیحاً به زبان انگلیسی یا آلمانی) و ارائه اطلاعات تهیه شده اقدام کنند.
یادآور می شود محتوای مجازی ارائه شده، در دیگر نمایشگاه های بین المللی نیز قابل بهره برداری خواهد بود.

3. طبق اعلام نمایشگاه کتاب فرانکفورت، امکان درخواست دعوت نامه برای دریافت ویزا، از طریق صفحه اصلی نمایشگاه کتاب فرانکفورت در دسترس قرار گرفته است. بر این اساس، اقدام برای دریافت دعوت نامه، تمهید مدارک ضروری و همچنین ثبت درخواست در دفتر ویزامتریک (به محض گشایش مجدد) ضروری است.

4. غرفه ملی ایران، در صورت فراهم بودن شرایط حضور و با در نظر گرفتن طراحی جدید سالن های نمایشگاه، در سالن 4.0 برپا خواهد شد. تسهیلات حضور مطابق روال گذشته، شامل اختصاص فضای مستقل در غرفه ملی ایران با طراحی، ساخت دکور، غرفه آرایی، تأمین امکانات غرفه؛ امکانات بخش مجازی نظیر برگزاری نشست های مجازی با هماهنگی قبلی (در صورت تائید و تصویب برنامه)؛ ارسال بار رایگان تا سقف معین؛ امکان استفاده از مترجمان مستقر در غرفه ملی ایران؛ درج مشخصات فارسی و چکیده انگلیسی عناوین منتخب در کاتالوگ کتاب های ایرانی عرضه شده در نمایشگاه و تخصیص یک فقره کارت ورودی نمایشگاه به هر غرفه دار با امکان تردد رایگان در ایام نمایشگاه در شبکه حمل ونقل عمومی شهر فرانکفورت خواهد بود.
بدیهی است کلیه هزینه ها و اقدامات مربوط به امور ویزا، بلیت، اقامت و رفت وآمد نماینده یا نمایندگان اعزامی، برعهده متقاضی است.

5. شرایط کتاب های قابل عرضه در نمایشگاه (اعم از ارائه فیزیکی یا ارائه به صورت مجازی)، به قرار زیر است:

- دارا بودن مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با قابلیت عرضه در بازارهای جهانی نشر و امکان فروش حق نشر (رایت) به ناشران سایر کشورها؛

- تألیفی بودن کتاب های پیشنهادی (ارجحیت با کتاب های منتشره به زبان های خارجی و یا کتاب های دوزبانه به یکی از زبان های دیگر نظیر انگلیسی، عربی، آلمانی، فرانسه، اسپانیولی و ... و نیز کتاب های برگزیده در یکی از جوایز یا جشنواره های ملی و یا بین المللی است)؛

- جدیدالانتشار بودن کتاب های پیشنهادی (اولویت با کتاب هایی است که آخرین ویرایش و یا تجدید چاپ آن در 5 سال اخیر باشد)؛

- تناسب موضوعی کتاب های پیشنهادی (کتاب ها ازلحاظ موضوعی در یکی از حوزه های، ادبیات داستانی، ادبیات پایداری، رمان، مذهبی، علمی، ایران شناسی، هنرهای ایرانی اسلامی، تاریخ و دفاع مقدس باشد)؛

- تهیه بروشور و چکیده 150 کلمه ای به زبان انگلیسی حداکثر برای کتاب های ارائه شده به زبان فارسی یا زبان های غیر از انگلیسی.

علاقه مندان برای دریافت اطلاعات بیشتر می توانند با شماره 65953 داخلی 176 تماس حاصل فرمایند.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، به نقل از روابط عمومی موسسه نمایشگاه های فرهنگی ایران، این موسسه طی فراخوانی از ناشران، تشکل های صنفی نشر، نهادها، مؤسسات و آژانس های ادبی سراسر کشور برای ثبت نام به منظور مشارکت در هفتادودومین دوره نمایشگاه کتاب فرانکفورت و معرفی کتاب های خود (عرضه در غرفه ملی ایران مطابق روال سال های گذشته و یا عرضه در بستر تعبیه شده در فضای مجازی توسط نمایشگاه فرانکفورت) دعوت به عمل آورد.

در متن این فراخوان آمده است:
با توجه به اطلاعیه نمایشگاه کتاب فرانکفورت، هفتادودومین دوره این نمایشگاه (23 تا 27 مهر 1399- 14 تا 18 اکتبر 2020) در دو بخش حضوری و مجازی، با رعایت الزامات بهداشتی و تدابیر ویژه برگزار خواهد شد.
از تمامی ناشران فعال، تشکل های صنفی نشر، نهادها، مؤسسات و آژانس های ادبی سراسر کشور برای ثبت نام به منظور مشارکت در این رویداد فرهنگی و معرفی کتاب های خود (عرضه در غرفه ملی ایران مطابق روال سال های گذشته و یا عرضه در بستر تعبیه شده در فضای مجازی توسط نمایشگاه فرانکفورت) دعوت به عمل می آید.
بر این اساس و با توجه به توضیحاتی که در ادامه آمده است، متقاضیان می توانند حداکثر تا تاریخ 17/4/99 با مراجعه به وبگاه موسسه نمایشگاه های فرهنگی ایران ( www.icfi.ir ) نسبت به ثبت نام برای مشارکت و حضور اقدام نمایند.
بدیهی است بر اساس اولویت های مربوط و ظرفیت محدود، نسبت به انعقاد تفاهم نامه همکاری در این خصوص اقدام خواهد شد.

توضیحات و ضوابط:
1. این دوره از نمایشگاه کتاب فرانکفورت در دو بخش فیزیکی و مجازی برپا می شود. حضور و مشارکت صنعت نشر جمهوری اسلامی ایران و برپایی غرفه ملی با توجه به وضعیت بهداشتی کشورهای مبدأ و مقصد، لغو محدودیت سفرهای بین المللی و نیز فعال شدن دوبارة سفارت جمهوری فدرال آلمان برای صدور ویزا خواهد بود.

2. برنامه مجازی نمایشگاه کتاب فرانکفورت، تأمین نیازهای نمایشگاهی تمام شرکت کنندگان از سراسر جهان با امکانات قابل توجه (ازجمله معرفی آثار و محصولات و برقراری تماس با شرکای تجاری) را مدنظر قرار داده است که فرصتی مغتنم برای معرفی آثار تولیدشده در کشور به بازار نشر بین الملل به شمار می رود. بر همین اساس ضروری است علاقه مندان پس از ثبت نام و اعلام آمادگی، ظرف مدت 45 روز از این تاریخ نسبت به پیشنهاد کتاب های مناسب و قابل عرضه و نیز تهیة چکیده مفید و جامع و ترجمه آن مطابق شیوه نامه مربوط (ترجیحاً به زبان انگلیسی یا آلمانی) و ارائه اطلاعات تهیه شده اقدام کنند.
یادآور می شود محتوای مجازی ارائه شده، در دیگر نمایشگاه های بین المللی نیز قابل بهره برداری خواهد بود.

3. طبق اعلام نمایشگاه کتاب فرانکفورت، امکان درخواست دعوت نامه برای دریافت ویزا، از طریق صفحه اصلی نمایشگاه کتاب فرانکفورت در دسترس قرار گرفته است. بر این اساس، اقدام برای دریافت دعوت نامه، تمهید مدارک ضروری و همچنین ثبت درخواست در دفتر ویزامتریک (به محض گشایش مجدد) ضروری است.

4. غرفه ملی ایران، در صورت فراهم بودن شرایط حضور و با در نظر گرفتن طراحی جدید سالن های نمایشگاه، در سالن 4.0 برپا خواهد شد. تسهیلات حضور مطابق روال گذشته، شامل اختصاص فضای مستقل در غرفه ملی ایران با طراحی، ساخت دکور، غرفه آرایی، تأمین امکانات غرفه؛ امکانات بخش مجازی نظیر برگزاری نشست های مجازی با هماهنگی قبلی (در صورت تائید و تصویب برنامه)؛ ارسال بار رایگان تا سقف معین؛ امکان استفاده از مترجمان مستقر در غرفه ملی ایران؛ درج مشخصات فارسی و چکیده انگلیسی عناوین منتخب در کاتالوگ کتاب های ایرانی عرضه شده در نمایشگاه و تخصیص یک فقره کارت ورودی نمایشگاه به هر غرفه دار با امکان تردد رایگان در ایام نمایشگاه در شبکه حمل ونقل عمومی شهر فرانکفورت خواهد بود.
بدیهی است کلیه هزینه ها و اقدامات مربوط به امور ویزا، بلیت، اقامت و رفت وآمد نماینده یا نمایندگان اعزامی، برعهده متقاضی است.

5. شرایط کتاب های قابل عرضه در نمایشگاه (اعم از ارائه فیزیکی یا ارائه به صورت مجازی)، به قرار زیر است:

- دارا بودن مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با قابلیت عرضه در بازارهای جهانی نشر و امکان فروش حق نشر (رایت) به ناشران سایر کشورها؛

- تألیفی بودن کتاب های پیشنهادی (ارجحیت با کتاب های منتشره به زبان های خارجی و یا کتاب های دوزبانه به یکی از زبان های دیگر نظیر انگلیسی، عربی، آلمانی، فرانسه، اسپانیولی و ... و نیز کتاب های برگزیده در یکی از جوایز یا جشنواره های ملی و یا بین المللی است)؛

- جدیدالانتشار بودن کتاب های پیشنهادی (اولویت با کتاب هایی است که آخرین ویرایش و یا تجدید چاپ آن در 5 سال اخیر باشد)؛

- تناسب موضوعی کتاب های پیشنهادی (کتاب ها ازلحاظ موضوعی در یکی از حوزه های، ادبیات داستانی، ادبیات پایداری، رمان، مذهبی، علمی، ایران شناسی، هنرهای ایرانی اسلامی، تاریخ و دفاع مقدس باشد)؛

- تهیه بروشور و چکیده 150 کلمه ای به زبان انگلیسی حداکثر برای کتاب های ارائه شده به زبان فارسی یا زبان های غیر از انگلیسی.

علاقه مندان برای دریافت اطلاعات بیشتر می توانند با شماره 65953 داخلی 176 تماس حاصل فرمایند.
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)،
خبرگزاری کتاب ایران

www.icfi.ir

نویسنده رمان ط که در بخش رمان نوزدهمین و بیستمین دوره جایزه مهرگان ادب شایسته تقدیر شده است، در گفت وگویی مکتوب با ایسنا، درباره وضعیت ادبیات داستانی در کشورمان اظهار کرد: این روزها، چیزی که در مورد ادبیات تالیفی بیشتر از همه دردناک است میزان تیراژ کتاب هاست. کتاب های شایسته توجهی هستند که متاسفانه در همان چاپ اول می مانند. حالا بماند که خیلی از ناشرها هم از ترس همین میزان فروش توجه کمتری به نویسنده های کتاب اولی دارند. ولی خوشبختانه نکته مثبتی هم دیده می شود؛ چاپ و دیده شدن کتابِ نویسنده هایی که مرکزنشین نیستند و کتاب هم در جغرافیایی غیر از جغرافیای مرکز روایت می شود.

او درباره تاثیر فضای مجازی و رسانه ها بر ادبیات نیز گفت: دنیای مجازی و رسانه ها هر کدام تبعات مثبت و منفی خودشان را دارند. به نظر می رسد با وفور شبکه های اجتماعی و در دسترس بودن آسان آن ها برای همه، دیگر رسانه هایی چون روزنامه و مجلات خوانندگان کمتری پیدا کنند. هر چند مطالبی که در شبکه های اجتماعی منتشر می شود در اغلب اوقات خلاصه و فهرست وار است. امروزه شاهد روند تغییر این کارکرد روزنامه ها در معرفی کتاب ها به شبکه های مجازی هستیم.

بارخدا خاطرنشان کرد: گاه متاسفانه این اتفاق می افتد و می بینیم که فلان روزنامه یا مجله توجه بیشتری به کتاب های یک یا چند ناشر خاص دارد. بنابراین فضایی که ایجاد می شود نمی تواند چهره واقعی ادبیات را به درستی نشان بدهد. حتی شده که در بعضی از جوایز ادبی هم همین سمت و سوهای خاص دیده شود. رواج شبکه های اجتماعی این امکان را برای فرد فراهم کرده تا بتواند برای خودش صفحه ای شخصی داشته باشد، از جهان بینی خودش بنویسد و از طریق خواندن صفحات دیگران مخاطبان را بهتر شناخته و برای هم قابل دسترس باشند. متاسفانه اما چیزی که در این صفحات در رابطه با کتاب ها دیده می شود گاهی برخوردهای مناسب و حرفه ای نیست. معمولا نقد به شکل رسمی در آن جا، حتی اگر شده به واسطه محدودیت تعریف شده کلمات، دیده نمی شود. نوشته ها معمولا ذوقی و به اصطلاح دلی است و یادداشت های جدی تر به بعد موکول می شوند. از لحاظ آسیب شناسی دنیای مجازی می توان به این هم اشاره کرد که متاسفانه همه بعد از مدتی در این شبکه ها مثل هم می نویسند. این نثرِ مجازی به نثر مکتوب آن ها هم سرایت می کند. تا جایی که نگاهِ نویسنده به مقوله زبان در اغلب کارهایی که چاپ می شود مشهود نیست.

او همچنین درباره جوایز ادبی و تاثیر آن ها بر ادبیات داستانی مان نیز گفت: از مهمترین کارکردهای جوایز ادبی دیده شدن بهتر کتاب هاست. البته بستگی به این دارد که آن جایزه میان اهالی ادبیات و منتقدان جدی تا چه اندازه درخور توجه و شایسته احترام است. که معمولا به مجموعه شرایطی از جمله استقلال و استمرار آن، داوران فرهیخته، انتخاب های گذشته، رویکرد شفاف و نگاه به ادبیات بستگی دارد. معمولا کتاب های برگزیده جوایزی که میان اهالی ادبیات محبوبیت دارند، بهتر و بیشتر میان خوانندگان و منتقدان ادبیات دیده می شوند، و نه تنها برخورد جدی تر و حرفه ای تری با آن کتاب ها صورت می گیرد، از جهات مختلفی هم می تواند نویسنده را یاری برساند. در طول سال های گذشته چند جایزه ادبی دولتی و غیردولتی در ایران فعالیت داشته اند که از انتخاب های آن ها می شود رویکردشان را به ادبیات سنجید. برخی از جوایز مستقل غیردولتی متاسفانه بعد از چند سال فعالیت شان را ادامه نداده و تعطیل شده اند. البته بوده و هستند جوایزی که زیر نام استقلال و غیردولتی بودن فعالیت داشته، اما روند شفافی در انتخاب ها پیش نگرفته و بعضا با انتقادهای جدی و درستی مواجه شده اند.

او در ادامه بیان کرد: از مستقل ترین، قدیمی ترین و خوشنام ترین جایزه های ادبی می توان به جایزه مهرگان اشاره کرد که 20 دوره فعالیت داشته است. از مهمترین ویژگی های این جایزه مستقل بودن آن و داوران فرهیخته ای بوده که هر کدام دارای آثاری شایسته چه زمینه ادبیات داستانی و چه پژوهش های ادبی اند. و نیز این که در طول این سال ها توانسته در برابر مشکلات مقاومت کرده و استقلال و استمرار خودش را حفظ کند و در کنار آن توجه خاصی به گسترش فعالیت هایش در بخش های مختلف داشته باشد؛ چه رمان نوجوانان ، محیط زیست ، علم ، و نیز یک عمر تلاش در عرصه نوشتن . از دوره بیستم هم بخش دیگری به آن اضافه کرده اند که نشان از اهمیت نگاه آن ها به ادبیات است: بخش ویژه (رمان زبان مادری).

بارخدا همچنین درباره رمان ط گفت: در ط قصدم این بود بلایی را که فرانسیس بیکن در نقاشی بر سر فیگور انسان آورد بر سر کاراکتر داستان بیاورم. می خواستم کلمات، مثل رنگ ها، همه سطح تابلو کلمه ای من را بپوشانند، تا فقط روایت کننده یک زندگی نباشم، و همان طور که در رمان هم بدان اشاره کرده ام: بیان کننده یک حالت روحی باشم! قید حالت زندگی یک نفر.

او در ادامه توضیح داد: از این رو می توان ط را استحاله یک انسان به یک وضعیت درنظر گرفت. مردی سی ساله، حاصلِ ازدواج زن و مردی که در جنگ شیمیایی شده اند. او که به دلیل همین اختلالات شیمیایی به صورت طبیعی به دنیا نمی آید، به تدریج ظاهر انسانی اش را از دست می دهد و بدل می شود به موجودی مابین انسان و حیوان. گویی چیزی که به دنیا آمده، نه یک انسان، که وضعیتی ناشی از اضمحلال حاصل از جنگ است. با توجه به بیماری کاراکتر ط ، سعی کرده ام با به چالش کشیدن شکل معمول روایت، و نیز استفاده از تمهیدات فراداستانی، ویرانی روحی، روانی و جسمی کاراکتر آن را در ترکیب بندی جملات هم نشان بدهم؛ تا جایی که بیماری او به زبانِ رمان هم سرایت کند. این شکل از برخورد با زبان را می توان تلاش در جهت پرداخت و بازنمایی گفتار اوتیسم در ادبیات سنجید و به عنوان یکی از امکانات زبان در روایت در نظر گرفت.

انتهای پیام

در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا درباره شکل گیری و نحوه برگزاری نمایشگاه مجازی سوره مهر گفت: از زمانی که برای نخستین بار زمزمه های لغو برگزاری نمایشگاه بین المللی کتاب تهران به سبب شیوع ویروس کرونا منتشر شد، تلاش کردیم تا برای رونق بخشیدن به حیات خود به عنوان یک ناشر و جبران این فضا اقدامی مفید و مؤثر را انجام دهیم و در نهایت حاصل همفکری ها برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب های سوره مهر شد.

وی با تاکید بر آنکه مهم ترین هدف از برگزاری این نمایشگاه کاستن فاصله بین مخاطب و ناشر است یادآور شد: انتشارات سوره مهر پیش از این حواشی و اتفاقات ناشی از شیوع کرونا در کشور و فروش و ارائه کتاب در بستر فضای مجازی را در گذشته نیز تجربه کرده بود.

مدیرعامل انتشارات سوره مهر یادآور شد: اکنون با گسترش امکانات خود تلاش کردیم تا فضایی برای بازسازی حضور مخاطبان در غرفه انتشارات سوره مهر در نمایشگاه بین المللی کتاب تهران در قالب تور مجازی و سه بُعدی فراهم کنیم که خوشبختانه این اتفاق توانست مخاطبان بسیاری را جذب کند.

قره داغی گفت: کتاب های حاضر در این نمایشگاه به شکل سه بُعدی در فضای مجازی طراحی و این فضا در اختیار مخاطبان قرار گرفت. مخاطبان می توانستند با حضور در فضای مجازی تجربه قدم زدن در انتشارات سوره مهر و انتخاب کتاب را داشته باشند و در ادامه با انتخاب کتاب خود به درگاهی منتقل می شدند تا بتوانند کتاب را به شکل مجازی و برخط خریداری کنند.

قره داغی در پاسخ به این پرسش که برگزاری نمایشگاه مجازی آن هم به شکل سه بُعدی آیا به عنوان طرحی برای برگزاری نمایشگاه کتاب تهران به شکل عموم مطرح شده است یادآور شد: ایده های این طرح پیش از اجرای آن توسط انتشارات سوره مهر، توسط مسئولان مطرح شده بود اما شیوه برگزاری و اجرای آن در کنار عواملی چون هزینه بر و زمان بر بودن باعث شد شاهد برگزاری این رخداد نباشیم.

وی با اشاره به آنکه انتشارات سوره مهر بعد از پشت سر گذاشتن این تجربه آمادگی انتقال آن به دیگر ناشران را دارد، یادآور شد: نتیجه رایزنی با برخی از ناشران و انتقال تجربیات نشان می دهد، در آینده ای نزدیک شاهد برگزاری چنین نمایشگاه هایی از سوی دیگر ناشران که فرصت حضور در نمایشگاه بین المللی کتاب را از دست دادند خواهیم بود.

مدیرعامل انتشارات سوره مهر گفت: گمانمان بر این است که در آینده ای نزدیک بسیاری از ناشران، این فضا و تجربه را به شکل اختصاصی و انحصاری پشت سر خواهند گذاشت.

قره داغی تاکیدکرد: هیچ چیز جایگزین برپایی نمایشگاه بین المللی کتاب و تجربه حقیقی حضور مخاطبان و دوستداران کتاب در میان غرفه ها و راهروهای نمایشگاه نخواهد شد.

وی گفت: مساله مهم آنست که شرایط و اتفاقاتی که ناشی از شیوع ویروس در کشور است ما را به این سمت سوق داد و تجربه ای متفاوت را برای ما رقم زد.

مدیرعامل انتشارات سوره مهر درباره دیگر ویژگی های برگزاری نمایشگاه مجازی این انتشارات گفت: تلاش می کنیم تا آثار برگزیده و منتخبی که توسط مردم انتخاب می شوند را با امضای نویسندگان برای آنها ارسال کنیم، همچنین تجربه حضور و گپ وگفت نویسندگان با مخاطبان را اکنون در قالب فضای مجازی فراهم کرده ایم.

وی ادامه داد: برهمین اساس طرحی را به عنوان طراحی کرده ایم که حوالی ساعت 21 از طریق فضای مجازی و شاهد گفت وگوی زنده و برخط نویسندگان با مخاطبان و دوستداران ادبیات و کتاب درباره آثار آن نویسنده و فضای کتاب و ادبیات در کشور به ویژه در ایام شیوع ویروس کرونا خواهیم بود.

این مدیر فرهنگی یادآور شد: همچنین برای معرفی هرچه بیشتر کتاب های صوتی تلاش کردیم تا در ارائه کتاب های سوره مهر به شکل مجازی، بخشی از فایل صوتی کتاب هایی که به شکل کتاب گویا و صوتی بدل شده اند را در اختیار مخاطبان قرار دهیم تا علاوه بر آشنایی هرچه بیشتر با فضا و محتوای آن کتاب، امکان و زمینه ای را برای خرید این نوع کتاب ها از طریق این نمایشگاه مجازی برای مخاطبان فراهم کنیم.

قره داغی در پاسخ به این پرسش که مانند نمایشگاه بین المللی کتاب تهران تخفیف هایی را برای مخاطبان در نظر گرفته ایم، گفت:25 درصد تخفیف برای آثار انتشارات سوره مهر برای مخاطبان نمایشگاه مجازی در نظر گرفته شده است.

وی در پایان یادآور شد: همچنین امکاناتی مانند بسته بندی ویژه و ارسال رایگان آثار برای مخاطبان را نیز به عنوان دیگر اقدامات این نمایشگاه مجازی در نظر گرفتیم تا مخاطبان با میل، رغبت و شور بیشتری همراهی خود را در این فضا تجربه کنند.

به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، حوزه کودک و نوجوان، نیازمند آثاری است که باعث پرورش خلاقیت و آموزش کودکان و نوجوانان شود.

آمار بانک اطلاعات خانه کتاب نشان دهنده آن است که انتشار آثار ترجمه در حوزه کودک و نوجوان بر آثار تالیفی سبقت گرفته است. از ابتدای سال 99 تا ابتدای تیرماه، 993 کتاب تالیفی و 1044 کتاب ترجمه راهی بازار شده است. سهم تهرانی ها در آثار ترجمه 1044 کتاب و شهرستانی ها 34 عنوان بوده است، در این بازه 238 عنوان کتاب چاپ اول و 806 عنوان تجدید چاپ بوده است.

سهم تهران در آثار تألیفی 656 عدد و سهم شهرستان ها 337 است. در این زمینه، 417 کتاب چاپ اول و 576 کتاب تجدید چاپ روانه بازار شده است. با بررسی برخی کتاب های به چاپ رسیده در چند وقت اخیر شاهد هستیم که همچنان محتوای نامناسبی از کتاب های کودک ترجمه و چاپ می شود و هیچ کدام مناسب کودکان ما نیست. برخی این کتاب ها خلقت را تصادفی و بی نظم می دانند یا نگهداری از حیوان خانگی برای کودکان را ترویج می دهند. موضوعی که جای سوال دارد نبود نظارت روی محتوای کتاب هاست که بارها در این باره مطالب و گزارش هایی منتشر شده اما واکنشی از سوی مسئولان نداشته است.

به این بهانه با حسین فتاحی، نویسنده و مترجم آثار کلاسیک فارسی برای کودکان و نوجوانان، نظیر مدرسه انقلاب ، کودک و توفان ، امیرکوچولوی هشتم مصاحبه کردیم.

آقای فتاحی؛ از نظر شما چه محتوایی برای کودکان و نوجوانان در شرایط فعلی جامعه مناسب است؟

با توجه به اینکه کودکان و نوجوانان در سن یادگیری، تربیت و پرورش هستند، به یک مجموعه اطلاعات نیاز دارند. این مجموعه اطلاعات شامل مسائل تربیتی، اخلاقی، علمی و پرورش خلاقیت است. کودکان و نوجوانان باید شناخت درستی از جهان پیدا کنند و برای شخصیتشان نیاز به یک مجموعه اطلاعات دارند.

ادبیات کودک نیاز به یک طیف گسترده از بازی و تخیل در قالب داستان، رمان، پویانمایی در قالب های اخلاقی، علمی و تخیلی دارد تا باعث پرورش خلاقیت آنها شود. در دنیا، ناشران و کتابخانه ها، طیف های مختلف کتاب را در موضوعات اخلاقی، تاریخی، تخیلی، اجتماعی و علمی به کودکان و نوجوانان ارائه می دهند. والدین و ناشران باید به همه ابعاد توجه کنند. همانطور که در یک کتابخانه عمومی، موضوعات مختلف نظیر تاریخی، دینی و مذهبی، علمی، رمان، شعر، فلسفه، هنر و ... وجود دارد، کتاب های ژانر کودک و نوجوان نیز باید در همه زمینه ها تولید محتوا شوند. این امر باعث می شود که نیاز آنان برطرف شود. متاسفانه در ایران، هم کتابخانه کم است و هم مربی های آموزش دیده که نیاز بچه ها را بشناسند. در واقع نهادی که این امکانات را وضع کند، کم است. والدینی که فرزند خود را تشویق به مطالعه کنند نیز کم هستند. برخی از والدین فکر می کنند مطالعه کتاب های غیر درسی به درس فرزندشان آسیب می زند.

چه محتوایی برای کودک و نوجوان مناسب نیست؟

اگر موضوع کتاب کودک و نوجوان از مقوله هایی که در بالا ذکر شد خارج باشد، آن موقع خواندنش باعث اتلاف وقت می شود. همچنین نثر نامناسب باعث دلزدگی مخاطب می شود. اطلاعات تاریخی و دینی هم اگر بد باشد، ذهن کودک و نوجوان بد شکل می گیرد. دنیای کودک و نوجوان با دنیای بزرگسالان و جوانان متفاوت است؛ زیرا دغدغه آنان با هم تفاوت دارد. سطح کتاب مهم است؛ رده بندی کتاب 9 تا 12 ساله با جوانان فرق دارد. باید پدر و مادر درباره محتوای کتاب اطلاعات داشته باشند و گول تصویر را نخورند.

اگر ترجمه بد باشد، آیا می توان آن را عاملی برای دلزده شدن کودکان و نوجوانان از کتاب بدانیم؟

بله؛ بعضی اوقات مترجم، زبان انگلیسی را به خوبی بلد است، اما به دلیل ناآشنایی با ادبیات فارسی ترجمه ضعیفی ارائه می دهد و یا اینکه زبان و نثر مخاطب 10 ساله را بلد نیست. ترجمه اگر به خوبی انجام شود، بسیار خوب است؛ زیرا، ترجمه فرد را با دنیای خارج از مرزها و فرهنگ محیطی و جغرافیایی دیگر آشنا می کند. اینکه ما یکسری اطلاعات از قهرمانان، هنرمندان، دانشمندان و دینداران سراسر جهان بدانیم، بد نیست. اما بعضی اوقات در آثار ترجمه به مسائلی پرداخته می شود که به کودک و نوجوان مربوط نیست. زیرساخت فرهنگ ما باید بگوید که سراغ چه کتاب هایی برویم و سراغ چه کتاب های نرویم. کتاب باید دانش، تخیل، سرگرمی را به کودک و نوجوان هدیه دهد.

چه عاملی باعث سبقت گرفتن آثار ترجمه از آثار تالیفی شده است؟

کار تالیفی سخت گیری بیشتری دارد، زیرا هزینه زیادی می برد. برای کار تالیفی، نویسنده حدود یک سال وقت صرف می کند. بعد کار تحویل تصویرگر داده می شود. تصویرگران نیز مبلغی بین پنج تا 10 میلیون تومان دریافت می کنند و زمان زیادی تولید کار طول می کشد. در رمان بزرگسال نیز همین طور است. نگارش رمان بزرگسال 5 سال طول می کشد؛ در صورتی که ترجمه رمان، حدود دو تا سه ماه زمان نیاز دارد. این عوامل باعث می شود که قیمت کتاب زیاد شود. امروزه ترجمه معضلی در عرصه کتاب شده است؛ چرا که به این زمان طولانی مدت نیازی ندارد و سریع آماده می شود. کتاب یک هفته ای حاضر می شود، تصویر حاضر است، متن را مترجم یک ماهه ترجمه می کند و اگر ایراد داشت یک هفته ای بازنویسی می شود. در کل، ترجمه کتاب سهل الوصول است با این حال زمان زیادی برای آن صرف می شود. در حوزه کودک ما پنجاه نویسنده فعال هم نداریم؛ این در حالی است که صد ناشر فعال در زمینه کودک و نوجوان وجود دارد. نویسنده های ما تعداد ناشران را تغذیه نمی کنند. از سوی دیگر، ناشران دنبال سود هستند. به دلیل اینکه در کشور ما قانون کپی رایت رعایت نمی شود و ناشر می تواند تا ابد کتاب را بدون دردسر چاپ کند، به سراغ ترجمه می رود. در اوایل دهه 60، 80 درصد کارها تالیفی بود و 20 درصد ترجمه، ولی الآن برعکس شده است. وقتی ضابطه نباشد، ناشر برای رونق بخشیدن به دخل و خرج به دنبال کتاب ترجمه می رود. برخی از ناشران با انصاف، سعی می کنند کتاب تالیفی هم به اندازه کتاب ترجمه در دست داشته باشند و تعداد کتاب تالیفی و ترجمه را به تعادل برسانند اما نمی توانند.

آیا شما به عنوان نویسنده از تولیدات کتاب کودک و نوجوان راضی هستید؟

کتاب خوب کم است، ولی طبیعی است. شاید پنجاه عنوان کتاب خوب وجود داشته باشد اما کتاب های خوب لابه لای کتاب های بد گم می شوند. باید کتاب های خوب به مردم معرفی و اطلاع رسانی شوند؛ ولی متاسفانه رابطه ها باعث شده تنها کتاب های تکراری دیده شود.

نقش وزارت ارشاد را در چاپ این کتاب ها چه قدر می دانید؟

وزارت ارشاد، نقش ممیزی دارد و ناشر فقط برای چاپ مجوز می گیرد. البته این بد نیست، ولی تنها کار وزارت ارشاد هم نیست. 95 درصد کار ارشاد این است که زیرساخت ها را حاضر کند. باید آمار کمبود کتاب های حوزه های مختلف را اعلام کند. ناشر وقتی با کمبودها آشنا شود، در همان حوزه، تولید محتوا می کند. در واقع کار وزارت ارشاد باید شناسایی نقاط ضعف و قوت نشر، موضوعات پرداخته شده و نشده باشد. ما انتظار کمک مالی از وزارت ارشاد نداریم؛ اما انتظار داریم مثلاً در شهر های مختلف ایران یک فروشگاه کتاب بزرگ چند طبقه بسازد که در هر طبقه اش کتاب های حوزه های مختلف وجود داشته باشد. مثلاً یک طبقه کتاب روانشناسی و علمی باشد، طبقه دیگر تاریخ و هنر و .... در استان ها ناشر فعال کم است و سیستم توزیع و پخش ضعیف. از طرفی دیگر، صدا و سیما هم می تواند به شناخت کتاب های پرمحتوا کمک کند. همان طور که ما برای سلامت مردم یک شبکه داریم، همانطور که برای آشپزی، تزئین غذا، خانواده، خیاطی برنامه آموزشی داریم، خوب است یک برنامه آموزشی هم برای کتاب داشته باشیم. وزارت ارشاد باید برای رده های سنی مختلف پژوهش کند و کتاب در اختیار آنها قرار دهد. کشور ما حدود 20 نویسنده طراز اول جهانی دارد. هیچ کشوری در جهان به این تعداد چهره ادبی بزرگ ندارد؛ باید از این ظرفیت ها بهره برد.

اگر بخواهیم بین وزارت ارشاد، خانواده و نویسنده یکی را در بسترسازی برای سلیقه کودک و نوجوان دخیل بدانیم، شما کدام را دخیل می دانید؟

من در این باره پژوهشی نکردم اما هر یک وظیفه ای دارند. مدارس می توانند در این زمینه خیلی موثر باشند؛ در مدرسه زنگ انشا و زنگ ورزش وجود دارد، ولی زنگ کتاب خیر. خیرینی که کتاب خوب بخرند و به مدرسه اهدا کنند هم کم هستند. اگر مدرسه صد عنوان کتاب خوب داشته باشد، کافی است. حتی شهرداری هم می تواند یک کیوسک کتابخوانی در پارک محل بگذارد و این کتاب ها را مردم به امانت بگیرند. ارشاد و نهاد های وابسته فکر روزمره هستند و آینده نگر نیستند؛ نمی دانند کتاب خوانی چقدر باعث بهبود وضعیت فرهنگ می شود.

انتهای پیام/

شعار سال : دیروز با تعدادی از دوستان برای دیدن بخش افتتاح شده پروژه ی بازار بزرگ ایران یا ایرانمال، به غربی ترین منطقه تهران در کنار دریاچه چیتگر رفتیم. پروژه ای با یک میلیون و هفتصد هزار متر مربع زیربنا، که قرار است بزرگترین مجتمع تجاری-اداری خاورمیانه شود. پروژه ای که به گفته سازندگانش، برای بازدید از کل آن باید حدود هشت کیلومتر پیاده روی کرده و اگر بخواهید فقط در بخش تجاری آن برای هر مغازه حدود پنج دقیقه زمان بگذارید؛ تقریبا سه روز طول خواهد کشید تا از تمام فروشگاه ها دیدن کنید. در مقایسه این مرکز خرید با دیگر مراکز خرید بزرگ دنیا گفته اند، ایرانمال، از The Trafford Center انگلستان و Mall Of America آمریکا هم بزرگ تر است.

اینجا نمی خواهم از چرایی بزرگی این مرکز خرید و از کم اندیشگی برای افتخار به بزرگی مرکز خرید ایرانی و مقایسه آن در برابر مراکز خرید کشورهایی که بیش از صد سال است بزرگترین تولیدکنندگان، صنعتگران و برندسازان جهان هستند، سوال کنم. پرسش من از تولید فرهنگ و مصرف فرهنگ است. از زایش و بالندگی فرهنگی در برابر ایستایی و مصرف فرهنگی. از فرهنگی که در ارتباط با واقعیت شکل گرفته، در شکل گیری واقعیت مؤثر بوده، همچون هوا در ریه های حیات جمعی انسان ها جاری شده، و حیات بخش و پیش برنده است، در برابر فرهنگی که فقط مصرف می شود. فرهنگی که هدایت گر و روشنی بخش است در برابر فرهنگی که پوشاننده است. فرهنگ پوشاننده ، مصرف می شود تا ضعف ها، کمبودها، بی همتی ها، نابخردی ها و سوداگری ها را بپوشاند. فرهنگ پوشاننده، نه تنها حیات نمی بخشد، بلکه مسخ می کند و تنها به درد سلفی گرفتن و پرکردن اوقات فراغت می خورد.

پرسش من از چرایی ساخت تیمچه حاج علی اکبر، تالار آینه، باغ ایرانی و کتابخانه ای معظم در بزرگترین بازار خاورمیانه است. کتابخانه ای که به محض ورود، به یاد هری پاتر و شخصیت های جادویی آن افتاده و ترکیب رنگ مبل ها و قفسه ها وسوسه تان می کند تا حتما عکسی کتاب به دست و نشسته بر مبل با بک گراند کتابخانه بگیرید. پرسش من از چرایی همنشینی باغ ایرانی با نمایشگاه پنج هزار مترمربعی و سه طبقه ای خودروهای لوکس و مجلل است؛ نمایشگاهی که قطعاً در آن از نیم قرن تجربه صنعت تولید خودروی ایرانی نمونه ای نخواهیم دید.

با پنجره های رنگی تیمچه حاج علی اکبر سلفی می گیریم و از هشتی های تالار آینه عبور خواهیم کرد تا به بهترین و باکلاس ترین برندهای پوشاک جهان برسیم. اینگونه است که از فرهنگ مصرف به مصرف فرهنگ می رسیم.

پ.ن: با دیدن کتابخانه جادویی و هری پاتری ایرانمال، این بیت از شاهنامه در ذهن تداعی می شود ؛

هنر خوار شد، جادویی ارجمند نهان راستی، آشکارا گزند

تمثیلی کاملا روشن، برای شرایطی که وقتی به جای تولید فرهنگ تنها آن را مصرف می کنیم .

نویسنده: کمیل سوهانی

پایگاه تحلیلی خبری شعار سال ، برگرفته از رسانه مکتوبات

شعار سال : ما با پدیده روشنفکرغایب مواجه هستیم. روشنفکرغایب یعنی کشورهایی که روشنفکرانش از کشور خارج می شوند و مهاجرت می کنند. افرادی که صاحب ایده هستند تحت فشار شرایط، جامعه را ترک می کنند. نویسندگان بزرگ،هنرمندان و شاعران منتقد و رمان نویسان اجتماعی-سیاسی وقتی از جامعه غایب باشند جای خود را به سلبریتی ها می دهند. در فقدان این روشنفکران، روشنفکران کاذب نقش می یابند.... تبعات این انتقال مرجعیت فرهنگی، دامن زدن به افت و ابتذال فرهنگی است. غیبت روشنفکران از این عرصه ها زمینه را برای حضور و بروز سلبریتی در جامعه، فرهنگ و سیاست فراهم میکند و مصلحت عمومی و اجتماعی فدای فرصت طلبی سلبریتی ها خواهد شد. باید روشنفکران را به عرصه عمومی بازگرداند و از زندگی عمومی-اجتماعی معنا زدایی نشود.

شعار سال ، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از تیترهنر، کد خبر:1، تاریخ انتشار: 6تیر1399، titrhonar.ir

شهاب قاسمی پناه فعال حوزه چاپ در گفت وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، با اشاره به وضعیت چاپخانه داران در ماه های آغازین سال 1399 عنوان کرد: فعالیت بسیاری از همکاران ما در بخش چاپ مطبوعات و نشر به دلیل بیماری کرونا از اسفند تا اواسط اردیبهشت متوقف شد. تا پیش از آن خدمات چاپی برای سراسر کشور انجام می دادیم اما چون توزیع متوقف ماند، تیراژ کم شد و به استان تهران محدود شدیم.

وی افزود: از سوی دیگر خریداران مطبوعات که نگران انتقال ویروس از طریق روزنامه ها و نشریات بودند، تمایلی به خرید نداشتند و ترجیح می دادند که اطلاعات خود را از طریق فضای مجازی دنبال کنند. این وضعیت، معضلی برای ما همکاران بود و تیراژ را روزبه روز کاهش داد.

قاسمی پناه با بیان اینکه در این مدت با شرایط سخت کار را ادامه دادیم، گفت: کمترین میزان تیراژ ما ده هزار نسخه بود اما اکنون به دو –سه هزار نسخه رسیده است و در این میان من مجبور شدم یکی از دستگاه ها را به قیمت آهن کیلویی بفروشم؛ زیرا ادامه کار با سختی همراه بود.

وی تاکید کرد: با شروع سال جدید نیز طی یکی دو هفته گذشته تعدادی از همکاران ما نیز قصد فروش دستگاه هایشان را به قیمت آهن دارند؛ دستگاه هایی که برای خریداری آن ها دلار از کشور خارج شده و سرمایه کشور هستند. این دستگاه ها در زمان ارزانی دلار خریداری شده اند اما صاحبانشان راضی اند آن ها را به قیمت آهن بفروشند تا هزینه های خود را جبران کنند.

قاسمی پناه با بیان اینکه برخی از همکاران که در حوزه نشر و افست کار می کنند نیز در این ماه ها آسیب زیادی دیده اند، ادامه داد: بسیاری از فعالان این حوزه با آغاز سال 1399 با 20 درصد ظرفیت خود کار می کنند؛ زیرا بازار خرید کتاب چندان رونق ندارد و نسبت به سال گذشته آن ها هم روزهای سختی را پشت سر می گذارند.

وی با اشاره به امیدواری چاپخانه داران به شروع فصل تابستان گفت: برخی از همکاران چاپخانه دار امید دارند با شروع فصل تابستان که مدارس تعطیل می شود، بچه ها به سراغ کتاب بروند و خانواده ها برای فرزندانشان کتاب خریداری کنند تا شاید بازار این حوزه تکانی بخورد.

این چاپخانه دار کاهش تیراژ کتاب ها را یکی از آسیب های جدی فعالیت چاپخانه داران دانست و عنوان کرد: بسیاری از کتاب ها که چاپ جدید هستند، تنها در 200 یا 500 نسخه منتشر می شوند. حتی ناشران هم با ناامیدی کتاب را چاپ می کنند و نگران فروش کتاب ها هستند.

کاهش حق بیمه کارگران چاپ کمکی برای تولیدکنندگان
قاسمی پناه همچنین به شروع فعالیت ها از 15 اردیبهشت اشاره کرد و گفت: در این میان چند بار با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تماس داشتیم و قول هایی از سوی معاون رییس جمهور دادند که برای عبور از این فشار بر اساس فهرست کارکنان هر چاپخانه یک سری کمک نقدی واریز شود اما همان زمان هم معتقد بودم که این کار به سختی عملیاتی می شود.

وی افزود: در این زمینه دولت می توانست تا زمانی که بیماری کرونا وجود دارد، درباره حق بیمه تامین اجتماعی به واحدهای صنفی کمک کند و به عنوان مثال اکنون که سازمان تامین اجتماعی 30 درصد از کارگر و کارفرما حق بیمه می گیرد، در دوران گذر از کرونا مثل بخش کشاورزی سه درصد-هفت درصد (ده درصد) دریافت کند.

قاسمی پناه با توضیح درباره مبالغ بالای حق بیمه کارگران توضیح داد: دریافت نشدن 20 درصد حق بیمه در پرداخت به تامین اجتماعی برای کارفرما انگیز ه ای ایجاد می کند که کارگر خود را حفظ کند. از سوی دیگر؛ این کار به اصطلاح یک اقدام جیب به جیب است زیرا آن مبلغی که دولت می خواهد کمک کند، عملا با تامین اجتماعی تعامل دارد و در نهایت به نفع کارگر است که در کار خود ثبات دارد.

وی یادآور شد: این اقدام به نفع کارفرما برای روشن نگه داشتن چراغ مجموعه هم موثر است. به عنوان مثال؛ ما در مجموعه خود ماهانه حدود 50 میلیون تومان حق بیمه پرداخت می کنیم و اگر این مبلغ یک سوم شود، 16 میلیون می شود و کارفرما مبلغی حدود 30 میلیون تومان صرفه جویی می کند و می تواند حقوق کارگران خود را پرداخت کند.

قاسمی پناه با بیان اینکه من این پیشنهاد را دادم اما از سوی وزارت ارشاد به من گفتند که عملی نیست، گفت: به من گفتند که برای این موضوع نظر معاون رئیس جمهوری این نیست و قصد دارند که این کمک نقدی باشد اما از اردیبهشت تا تیر ماه که در آن هستیم هیچ مبلغی دریافت نکرده ایم.

مشکلات همیشگی واردات مواد اولیه
قاسمی پناه همچنین درباره بخش دیگر مشکلاتی که فعالان حوزه چاپ با آن روبه رو هستند، توضیح داد: ما تا سال گذشته واردکننده مواد اولیه بودیم اما با وضعیت ارز دولتی واردات را متوقف کردیم و از آنجایی که بازار خوابیده است، واردکنندگان نیز دچار مشکل شده اند و برای آن ها صرفه اقتصادی ندارد که کالای مورد نیاز چاپ مثل مرکب و زینک را وارد کنند.

وی ادامه داد: بسیاری از واردکنندگان برای ورود کالاهای مورد نیاز اهالی چاپ با توجه به وضعیت کنونی، بازار خواب سرمایه خود را حساب می کنند. از سوی دیگر؛ ارز دولتی در سال گذشته فقط به کاغذ و زینک اختصاص داده شد و به دلیل گرانی، وارد کردن برای آن ها به صرفه نبود.

قاسمی پناه با اشاره به پیگیری تخصیص ارز برای واردات مواد اولیه چاپ مطبوعات و نشر گفت: طبق پیگیری هایی که از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی داشتیم، متوجه شدیم 40 میلیون دلاری که برای یارانه اختصاص داده اند، قرار است فقط به کاغذ داده شود. در این میان باید گفت اگرچه کاغذ کالای مهمی است اما کالاهای تاثیرگذار و مهم دیگری هم در این حوزه مورد نیاز است.

وی با توضیح درباره اهمیت زینک برای صنعت چاپ و نشر کشور عنوان کرد: با تیراژهای پایین کتاب، اگر زینک با ارز آزاد یا نیمایی وارد شود، قیمت نهایی کتاب با بهای کاغذ برابری می کند. اما در شرایط کنونی اگرچه کاغذ را با قیمت کمتری خریداری می شود اما ناشر برای خرید زینک باید هزینه دو برابری پرداخت کند.

قاسمی پناه دامنه مشکلات مواد اولیه صنعت چاپ را مختص کاغذ و زینک ندانست و گفت: در حوزه تامین مرکب نیز مشکلات زیادی بر سر راه ما وجود دارد. اسفند ماه سال گذشته مرکب را به قیمت کیلویی 43 هزار تومان خریداری می کردیم اما اکنون کیلویی 68 هزار تومان است؛ یعنی بیش از 50 درصد افزایش قیمت! درحالی که این مرکب در یک کارخانه ایرانی تولید می شود و مواد اولیه آن از خارج کشور تامین می شود.

وی با اشاره به افزایش 30 درصدی دستمزد و حقوق کارگران، یادآور شد: زمانی که مواد اولیه افزایش پیدا می کند، به طور طبیعی قیمت تمام شده نیز بالا می رود و دیگر برای ناشر صرف نمی کند که حتی همین تعداد محدود کتاب چاپ کند. نباید فراموش کنیم که قیمت های کنونی هنوز پایین است زیرا مواد اولیه چاپخانه ها از سال قبل مانده است و خریدهای جدید گران تر است و در پایان این کار برای ناشر صرفه اقتصادی ندارد.

قاسمی پناه تامین قطعات دستگاه ها و ماشین آلات چاپ را یکی از مشکلات جدی دست اندرکاران حوزه چاپ دانست و گفت: اغلب شرکت های سازنده ماشین های لیتوگرافی، چاپ و صحافی به دلیل اینکه اروپایی هستند ایران را تحریم کرده اند، در این پروسه قطعات باید به دبی یا ترکیه برود و از آنجا به ایران بیاید و چون ارز نیمایی به آن اختصاص پیدا نمی کند، خریداری آن برای چاپخانه داران هزینه های گزافی به همراه دارد.

خروج ارز با خرید دستگاه نهادهای دولتی
قاسمی پناه با بیان اینکه ما پنج سال پیش نامه ای به معاون پژوهشی وزارت آموزش و پرورش نوشتیم، گفت: ما در این نامه خواهش کردیم به جای اینکه دستگاه چاپ به کشور وارد کنند که هر دستگاه حدود چهار تا پنج میلیون یورو قیمت دارد، ظرفیت چاپ را در بخش خصوصی تقسیم کنند تا این بخش رونق پیدا کند.

وی یادآور شد: طی دو سال گذشته باخبر شدیم که دستگاه هایی با ارزش امروزی حدود 200 میلیارد تومان به کشور وارد کردند؛ درصورتی که اگر چاپ کتاب های درسی از سوی وزارت آموزش و پرورش به چاپخانه های کوچک و بزرگ بخش خصوصی واگذار می شد، به رونق آن ها می انجامید.

قاسمی پناه با بیان اینکه اجرایی شدن این پیشنهاد اثرات زیادی به همراه داشت، گفت: با این اقدام حجم زیادی کارگر بیکار نمی شد و ماشین ها بی استفاده باقی نمی ماند. اگر قرار است صنف چاپ رونق داشته باشد باید بخش های دولتی هم در این زمینه همکاری کنند و به جای واردات دستگاه و ماشین آلات کار را برون سپاری کرده و به بخش خصوصی بسپارند.

به گفته وی، بسیاری از سازمان ها و نهادهای دولتی هنوز هم قصد خریداری دستگاه چاپ و خروج ارز از کشور را دارند؛ این درحالی است که در گذشته بسیاری از چاپخانه های خصوصی این کار را انجام داده اند. اکنون ماشین آلات بسیار خوبی به همراه نیروی کار حرفه ای در کشور موجود است که فعالیت آن ها می تواند به رونق اقتصاد کشور کمک کند.

شهاب قاسمی پناه فعال حوزه چاپ در گفت وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، با اشاره به وضعیت چاپخانه داران در ماه های آغازین سال 1399 عنوان کرد: فعالیت بسیاری از همکاران ما در بخش چاپ مطبوعات و نشر به دلیل بیماری کرونا از اسفند تا اواسط اردیبهشت متوقف شد. تا پیش از آن خدمات چاپی برای سراسر کشور انجام می دادیم اما چون توزیع متوقف ماند، تیراژ کم شد و به استان تهران محدود شدیم.

وی افزود: از سوی دیگر خریداران مطبوعات که نگران انتقال ویروس از طریق روزنامه ها و نشریات بودند، تمایلی به خرید نداشتند و ترجیح می دادند که اطلاعات خود را از طریق فضای مجازی دنبال کنند. این وضعیت، معضلی برای ما همکاران بود و تیراژ را روزبه روز کاهش داد.

قاسمی پناه با بیان اینکه در این مدت با شرایط سخت کار را ادامه دادیم، گفت: کمترین میزان تیراژ ما ده هزار نسخه بود اما اکنون به دو –سه هزار نسخه رسیده است و در این میان من مجبور شدم یکی از دستگاه ها را به قیمت آهن کیلویی بفروشم؛ زیرا ادامه کار با سختی همراه بود.

وی تاکید کرد: با شروع سال جدید نیز طی یکی دو هفته گذشته تعدادی از همکاران ما نیز قصد فروش دستگاه هایشان را به قیمت آهن دارند؛ دستگاه هایی که برای خریداری آن ها دلار از کشور خارج شده و سرمایه کشور هستند. این دستگاه ها در زمان ارزانی دلار خریداری شده اند اما صاحبانشان راضی اند آن ها را به قیمت آهن بفروشند تا هزینه های خود را جبران کنند.

قاسمی پناه با بیان اینکه برخی از همکاران که در حوزه نشر و افست کار می کنند نیز در این ماه ها آسیب زیادی دیده اند، ادامه داد: بسیاری از فعالان این حوزه با آغاز سال 1399 با 20 درصد ظرفیت خود کار می کنند؛ زیرا بازار خرید کتاب چندان رونق ندارد و نسبت به سال گذشته آن ها هم روزهای سختی را پشت سر می گذارند.

وی با اشاره به امیدواری چاپخانه داران به شروع فصل تابستان گفت: برخی از همکاران چاپخانه دار امید دارند با شروع فصل تابستان که مدارس تعطیل می شود، بچه ها به سراغ کتاب بروند و خانواده ها برای فرزندانشان کتاب خریداری کنند تا شاید بازار این حوزه تکانی بخورد.

این چاپخانه دار کاهش تیراژ کتاب ها را یکی از آسیب های جدی فعالیت چاپخانه داران دانست و عنوان کرد: بسیاری از کتاب ها که چاپ جدید هستند، تنها در 200 یا 500 نسخه منتشر می شوند. حتی ناشران هم با ناامیدی کتاب را چاپ می کنند و نگران فروش کتاب ها هستند.

کاهش حق بیمه کارگران چاپ کمکی برای تولیدکنندگان
قاسمی پناه همچنین به شروع فعالیت ها از 15 اردیبهشت اشاره کرد و گفت: در این میان چند بار با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تماس داشتیم و قول هایی از سوی معاون رییس جمهور دادند که برای عبور از این فشار بر اساس فهرست کارکنان هر چاپخانه یک سری کمک نقدی واریز شود اما همان زمان هم معتقد بودم که این کار به سختی عملیاتی می شود.

وی افزود: در این زمینه دولت می توانست تا زمانی که بیماری کرونا وجود دارد، درباره حق بیمه تامین اجتماعی به واحدهای صنفی کمک کند و به عنوان مثال اکنون که سازمان تامین اجتماعی 30 درصد از کارگر و کارفرما حق بیمه می گیرد، در دوران گذر از کرونا مثل بخش کشاورزی سه درصد-هفت درصد (ده درصد) دریافت کند.

قاسمی پناه با توضیح درباره مبالغ بالای حق بیمه کارگران توضیح داد: دریافت نشدن 20 درصد حق بیمه در پرداخت به تامین اجتماعی برای کارفرما انگیز ه ای ایجاد می کند که کارگر خود را حفظ کند. از سوی دیگر؛ این کار به اصطلاح یک اقدام جیب به جیب است زیرا آن مبلغی که دولت می خواهد کمک کند، عملا با تامین اجتماعی تعامل دارد و در نهایت به نفع کارگر است که در کار خود ثبات دارد.

وی یادآور شد: این اقدام به نفع کارفرما برای روشن نگه داشتن چراغ مجموعه هم موثر است. به عنوان مثال؛ ما در مجموعه خود ماهانه حدود 50 میلیون تومان حق بیمه پرداخت می کنیم و اگر این مبلغ یک سوم شود، 16 میلیون می شود و کارفرما مبلغی حدود 30 میلیون تومان صرفه جویی می کند و می تواند حقوق کارگران خود را پرداخت کند.

قاسمی پناه با بیان اینکه من این پیشنهاد را دادم اما از سوی وزارت ارشاد به من گفتند که عملی نیست، گفت: به من گفتند که برای این موضوع نظر معاون رئیس جمهوری این نیست و قصد دارند که این کمک نقدی باشد اما از اردیبهشت تا تیر ماه که در آن هستیم هیچ مبلغی دریافت نکرده ایم.

مشکلات همیشگی واردات مواد اولیه
قاسمی پناه همچنین درباره بخش دیگر مشکلاتی که فعالان حوزه چاپ با آن روبه رو هستند، توضیح داد: ما تا سال گذشته واردکننده مواد اولیه بودیم اما با وضعیت ارز دولتی واردات را متوقف کردیم و از آنجایی که بازار خوابیده است، واردکنندگان نیز دچار مشکل شده اند و برای آن ها صرفه اقتصادی ندارد که کالای مورد نیاز چاپ مثل مرکب و زینک را وارد کنند.

وی ادامه داد: بسیاری از واردکنندگان برای ورود کالاهای مورد نیاز اهالی چاپ با توجه به وضعیت کنونی، بازار خواب سرمایه خود را حساب می کنند. از سوی دیگر؛ ارز دولتی در سال گذشته فقط به کاغذ و زینک اختصاص داده شد و به دلیل گرانی، وارد کردن برای آن ها به صرفه نبود.

قاسمی پناه با اشاره به پیگیری تخصیص ارز برای واردات مواد اولیه چاپ مطبوعات و نشر گفت: طبق پیگیری هایی که از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی داشتیم، متوجه شدیم 40 میلیون دلاری که برای یارانه اختصاص داده اند، قرار است فقط به کاغذ داده شود. در این میان باید گفت اگرچه کاغذ کالای مهمی است اما کالاهای تاثیرگذار و مهم دیگری هم در این حوزه مورد نیاز است.

وی با توضیح درباره اهمیت زینک برای صنعت چاپ و نشر کشور عنوان کرد: با تیراژهای پایین کتاب، اگر زینک با ارز آزاد یا نیمایی وارد شود، قیمت نهایی کتاب با بهای کاغذ برابری می کند. اما در شرایط کنونی اگرچه کاغذ را با قیمت کمتری خریداری می شود اما ناشر برای خرید زینک باید هزینه دو برابری پرداخت کند.

قاسمی پناه دامنه مشکلات مواد اولیه صنعت چاپ را مختص کاغذ و زینک ندانست و گفت: در حوزه تامین مرکب نیز مشکلات زیادی بر سر راه ما وجود دارد. اسفند ماه سال گذشته مرکب را به قیمت کیلویی 43 هزار تومان خریداری می کردیم اما اکنون کیلویی 68 هزار تومان است؛ یعنی بیش از 50 درصد افزایش قیمت! درحالی که این مرکب در یک کارخانه ایرانی تولید می شود و مواد اولیه آن از خارج کشور تامین می شود.

وی با اشاره به افزایش 30 درصدی دستمزد و حقوق کارگران، یادآور شد: زمانی که مواد اولیه افزایش پیدا می کند، به طور طبیعی قیمت تمام شده نیز بالا می رود و دیگر برای ناشر صرف نمی کند که حتی همین تعداد محدود کتاب چاپ کند. نباید فراموش کنیم که قیمت های کنونی هنوز پایین است زیرا مواد اولیه چاپخانه ها از سال قبل مانده است و خریدهای جدید گران تر است و در پایان این کار برای ناشر صرفه اقتصادی ندارد.

قاسمی پناه تامین قطعات دستگاه ها و ماشین آلات چاپ را یکی از مشکلات جدی دست اندرکاران حوزه چاپ دانست و گفت: اغلب شرکت های سازنده ماشین های لیتوگرافی، چاپ و صحافی به دلیل اینکه اروپایی هستند ایران را تحریم کرده اند، در این پروسه قطعات باید به دبی یا ترکیه برود و از آنجا به ایران بیاید و چون ارز نیمایی به آن اختصاص پیدا نمی کند، خریداری آن برای چاپخانه داران هزینه های گزافی به همراه دارد.

خروج ارز با خرید دستگاه نهادهای دولتی
قاسمی پناه با بیان اینکه ما پنج سال پیش نامه ای به معاون پژوهشی وزارت آموزش و پرورش نوشتیم، گفت: ما در این نامه خواهش کردیم به جای اینکه دستگاه چاپ به کشور وارد کنند که هر دستگاه حدود چهار تا پنج میلیون یورو قیمت دارد، ظرفیت چاپ را در بخش خصوصی تقسیم کنند تا این بخش رونق پیدا کند.

وی یادآور شد: طی دو سال گذشته باخبر شدیم که دستگاه هایی با ارزش امروزی حدود 200 میلیارد تومان به کشور وارد کردند؛ درصورتی که اگر چاپ کتاب های درسی از سوی وزارت آموزش و پرورش به چاپخانه های کوچک و بزرگ بخش خصوصی واگذار می شد، به رونق آن ها می انجامید.

قاسمی پناه با بیان اینکه اجرایی شدن این پیشنهاد اثرات زیادی به همراه داشت، گفت: با این اقدام حجم زیادی کارگر بیکار نمی شد و ماشین ها بی استفاده باقی نمی ماند. اگر قرار است صنف چاپ رونق داشته باشد باید بخش های دولتی هم در این زمینه همکاری کنند و به جای واردات دستگاه و ماشین آلات کار را برون سپاری کرده و به بخش خصوصی بسپارند.

به گفته وی، بسیاری از سازمان ها و نهادهای دولتی هنوز هم قصد خریداری دستگاه چاپ و خروج ارز از کشور را دارند؛ این درحالی است که در گذشته بسیاری از چاپخانه های خصوصی این کار را انجام داده اند. اکنون ماشین آلات بسیار خوبی به همراه نیروی کار حرفه ای در کشور موجود است که فعالیت آن ها می تواند به رونق اقتصاد کشور کمک کند.

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)
خبرگزاری کتاب ایران

کاهش حق بیمه کارگران چاپ کمکی برای تولیدکنندگان

مشکلات همیشگی واردات مواد اولیه

خروج ارز با خرید دستگاه نهادهای دولتی

حسین سعیدی، مدیرعامل انتشارات آستان قدس رضوی، در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) از برگزاری نمایشگاه کتاب رضوی هم زمان با ایام دهه کرامت خبر داد و گفت: این نمایشگاه برای اولین بار برگزار می شود و در آن آثار انتشارات به نشر با موضوع امام رضا (ع) و سیره رضوی عرضه می شود.

سعیدی درباره پیشینه شکل گیری ایده برگزاری این نمایشگاه عنوان کرد: مجموعه به نشر(انتشارات آستان قدس رضوی) در سال های اخیر با بیش از یکصد نویسنده برجسته کشوری که آثار تالیفی با موضوع امام رضا (ع) و رضوی هم برای مخاطب کودک و نوجوان و هم بزرگسال داشتند، همکاری دارد؛ که خود وجود این یکصد نویسنده درباره موضوع رضوی، رقم قابل توجه و ویژه ای است.

وی حاصل ارتباط و همکاری انتشارات به نشر با این نویسنده ها را حدود 134 کتاب با موضوع رضوی و امام رضا (ع) خواند و افزود: 134 عنوان کتاب، رقم قابل توجهی در این موضوع است؛ که خیلی از این آثار در جشنواره های معتبر کشوری حائز رتبه و تقدیر شده اند و تعداد زیادی از آن ها به چاپ های متعدد و بالایی رسیده اند.

او ادامه داد: باتوجه به این پیشینه در انتشارات به نشر تصمیم گرفتیم در ایام دهه کرامت امسال که از سوم تا سیزدهم تیرماه است و از ولادت حضرت معصومه (س) شروع می شود و تا ولادت حضرت رضا (ع) ادامه دارد؛ نمایشگاهی در پلتفرم های مختلف داشته باشیم.

مدیر انتشارات به نشر ضمن اشاره به عرضه کتاب های نمایشگاه کتاب رضوی به سه طریق، مجموعه های فروشگاهی به نشر در تمام کشور را یکی از درگاه های مهم عرضه این کتاب ها خواند و افزود: انتشارات به نشر بیش از 40 مجموعه فروشگاهی در شهر مشهد، شهرستان های استان خراسان و برخی مراکز استان ها از جمله تهران، گرگان، زاهدان و... دارد، که حدود 80 اثر از آثار امام رضایی به نشر در این فروشگاه ها در معرض دید و دسترس مخاطبان قرار دارد.

سعیدی سایت انتشارات به نشر را یکی دیگر از درگاه های عرضه کتاب های نمایشگاه کتاب رضوی خواند و گفت: همه 134 اثری که در به نشر با موضوع رضوی ارائه شده است، به صورت ویژه در سایت انتشارات بارگزاری شده است. البته در حال حاضر همه این اثار موجودی ندارد و فقط 80 اثر است قابل عرضه است.

وی ضمن اشاره به عرضه الکترونیک کتاب های نمایشگاه کتاب رضوی ، گفت: با برخی اپلیکیشن های عرضه کتاب مانند طاقچه هم هماهنگ کرده ایم که فایل ایبوک و الکترونیک کلیه این آثار هم قابل دسترسی است.

مدیر انتشارات به نشر به تخفیفات پیش بینی شده در نمایشگاه کتاب رضوی هم اشاره و اظهار کرد: عرضه همه این کتاب ها با تخفیف 25 درصد است؛ فقط کتاب هایی که در سایت نتشارات عرضه شده است، علاوه بر تخفیف 25 درصدی، به صورت رایگان برای مخاطبان ارسال خواهد شد. همچنین هم چون گذشته تصمیم داریم برای مخاطبانی که از سایت انتشارات خریداری می کنند، بسته های متبرک حرم مطهر رضوی هم ارسال کنیم.

سعیدی شرایط ناشی از ویروس کرونا را یکی از عوامل برگزرای نمایشگاه کتاب رضوی خواند و گفت: کرونا در چند ماه اخیر در مجموعه ما اثر گذار بوده و تقریبا شرایط ما را سخت کرده است. ایام دهه کرامت سال های گذشته معمولا زائران زیادی به مشهد مقدس مشرف می شدند و علاوه بر زیارت از برخی خدمات آستان قدس رضوی از جمله خدمات انتشارات به نشر و عرضه کتاب بهره مند می شدند؛ که امسال باتوجه به شرایط خاص ایجاد شده بر اثر کرونا، خیلی از زائران امکان سفر و بهره مندی از آثار به نشر را نداشتند.

او ادامه داد: یکی از دلایلی که امسال این شرایط ویژه را در سایت به نشر ایجاد کردیم همین بود که بتوانیم زائرانی را که هرساله این ایام به مشهد مقدس می آمدند و دوست داشتند از آثار و معارف امام رضایی بهره مند شوند، بتواند از طریق فضای مجازی و سایت به نشر با تخفیفات ویژه ای که در نظر گرفته ایم، بهره مند شوند. البته این شرایط ویژه و تخفیفات برای آن تعداد زائرینی که مشرف می شوند هم فراهم شده است.

سعیدی عدم برگزاری نمایشگاه بین المللی کتاب تهران را از دیگر عوامل دخیل در برگزاری نمایشگاه کتاب رضوی خواند و اظهار کرد: انتشارات به نشر سالیان گذشته در نمایشگاه بین المللی کتاب تهران حضور داشت و علاقه مندان به حضرت رضا (ع)، خیلی از آثار ما با رضوی را در غرفه ما در آنجا تهیه می کردند؛ امسال چون نمایشگاه برگزار نشد، دوست داشتیم از این طریق زمینه عرضه و توزیع آثار امام رضایی به نشر را برای مخاطبان پیش بینی کنیم.

مدیر انتشارات به نشر رونمایی از هشت عنوان کتاب جدید با موضوع رضوی را از دیگر برنامه های انتشارات به نشر برای ایام دهه کرامت خواند و گفت: کتاب های امام رضا (ع) و کرامات انسانی نوشته محمد حکیمی، امام رضا (ع)، مامون و موضوع ولایتعهدی نوشته سیدغنی افتخاری، زیستنامه مادر امام رضا (ع) نوشته ناهید طیبی، قمر القریب ترجمه مجید ملامحمدی و عنایات امام رضا (ع) جزو آثار جدید به نشر با موضوع امام رضایی و دو کتاب رسم حضور و بیایید اینگونه زیارت کنیم هم با موضوع اداب زیارت، برای اولین بار رونمایی می شوند.

وی افزود: این هشت عنوان کتاب آثار رضوی است که برای اولین بار توسط آستان قدس رضوی و اتشارات به نشر منتشر می شود. باتوجه به شرایط خاص کرونایی که امکان برگزاری برنامه های حضوری ایجاد نشده است، پیش بینی کردیم این آثار در فضای مجازی و رسانه ای رونمایی شود.

سعیدی همچنین از برگزرای یک پویش کتابخوانی با موضوع امام رضا (ع) خبر داد و گفت: انتشارت به نشر هر سال در ایام مابین ولادت حضرت رضا (ع) تا شهادت ایشان یک پویش مطالعاتی با جوایز ویژه برگزار می کند، امسال این مسابقه با کتاب امام رضا (ع) و کرامات انسانی نوشته محمد حکیمی پیش بینی شده است.

وی افزود: سعی می کنیم کتاب در تیراژ گسترده در سطح کشور توزیع شود و همراه با جوایز ارزنده ای که در نظر گرفته ایم، تخفیف 40درصدی هم برای آن پیش بینی شده است.

حسین سعیدی، مدیرعامل انتشارات آستان قدس رضوی، در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) از برگزاری نمایشگاه کتاب رضوی هم زمان با ایام دهه کرامت خبر داد و گفت: این نمایشگاه برای اولین بار برگزار می شود و در آن آثار انتشارات به نشر با موضوع امام رضا (ع) و سیره رضوی عرضه می شود.

سعیدی درباره پیشینه شکل گیری ایده برگزاری این نمایشگاه عنوان کرد: مجموعه به نشر(انتشارات آستان قدس رضوی) در سال های اخیر با بیش از یکصد نویسنده برجسته کشوری که آثار تالیفی با موضوع امام رضا (ع) و رضوی هم برای مخاطب کودک و نوجوان و هم بزرگسال داشتند، همکاری دارد؛ که خود وجود این یکصد نویسنده درباره موضوع رضوی، رقم قابل توجه و ویژه ای است.

وی حاصل ارتباط و همکاری انتشارات به نشر با این نویسنده ها را حدود 134 کتاب با موضوع رضوی و امام رضا (ع) خواند و افزود: 134 عنوان کتاب، رقم قابل توجهی در این موضوع است؛ که خیلی از این آثار در جشنواره های معتبر کشوری حائز رتبه و تقدیر شده اند و تعداد زیادی از آن ها به چاپ های متعدد و بالایی رسیده اند.

او ادامه داد: باتوجه به این پیشینه در انتشارات به نشر تصمیم گرفتیم در ایام دهه کرامت امسال که از سوم تا سیزدهم تیرماه است و از ولادت حضرت معصومه (س) شروع می شود و تا ولادت حضرت رضا (ع) ادامه دارد؛ نمایشگاهی در پلتفرم های مختلف داشته باشیم.

مدیر انتشارات به نشر ضمن اشاره به عرضه کتاب های نمایشگاه کتاب رضوی به سه طریق، مجموعه های فروشگاهی به نشر در تمام کشور را یکی از درگاه های مهم عرضه این کتاب ها خواند و افزود: انتشارات به نشر بیش از 40 مجموعه فروشگاهی در شهر مشهد، شهرستان های استان خراسان و برخی مراکز استان ها از جمله تهران، گرگان، زاهدان و... دارد، که حدود 80 اثر از آثار امام رضایی به نشر در این فروشگاه ها در معرض دید و دسترس مخاطبان قرار دارد.

سعیدی سایت انتشارات به نشر را یکی دیگر از درگاه های عرضه کتاب های نمایشگاه کتاب رضوی خواند و گفت: همه 134 اثری که در به نشر با موضوع رضوی ارائه شده است، به صورت ویژه در سایت انتشارات بارگزاری شده است. البته در حال حاضر همه این اثار موجودی ندارد و فقط 80 اثر است قابل عرضه است.

وی ضمن اشاره به عرضه الکترونیک کتاب های نمایشگاه کتاب رضوی ، گفت: با برخی اپلیکیشن های عرضه کتاب مانند طاقچه هم هماهنگ کرده ایم که فایل ایبوک و الکترونیک کلیه این آثار هم قابل دسترسی است.

مدیر انتشارات به نشر به تخفیفات پیش بینی شده در نمایشگاه کتاب رضوی هم اشاره و اظهار کرد: عرضه همه این کتاب ها با تخفیف 25 درصد است؛ فقط کتاب هایی که در سایت نتشارات عرضه شده است، علاوه بر تخفیف 25 درصدی، به صورت رایگان برای مخاطبان ارسال خواهد شد. همچنین هم چون گذشته تصمیم داریم برای مخاطبانی که از سایت انتشارات خریداری می کنند، بسته های متبرک حرم مطهر رضوی هم ارسال کنیم.

سعیدی شرایط ناشی از ویروس کرونا را یکی از عوامل برگزرای نمایشگاه کتاب رضوی خواند و گفت: کرونا در چند ماه اخیر در مجموعه ما اثر گذار بوده و تقریبا شرایط ما را سخت کرده است. ایام دهه کرامت سال های گذشته معمولا زائران زیادی به مشهد مقدس مشرف می شدند و علاوه بر زیارت از برخی خدمات آستان قدس رضوی از جمله خدمات انتشارات به نشر و عرضه کتاب بهره مند می شدند؛ که امسال باتوجه به شرایط خاص ایجاد شده بر اثر کرونا، خیلی از زائران امکان سفر و بهره مندی از آثار به نشر را نداشتند.

او ادامه داد: یکی از دلایلی که امسال این شرایط ویژه را در سایت به نشر ایجاد کردیم همین بود که بتوانیم زائرانی را که هرساله این ایام به مشهد مقدس می آمدند و دوست داشتند از آثار و معارف امام رضایی بهره مند شوند، بتواند از طریق فضای مجازی و سایت به نشر با تخفیفات ویژه ای که در نظر گرفته ایم، بهره مند شوند. البته این شرایط ویژه و تخفیفات برای آن تعداد زائرینی که مشرف می شوند هم فراهم شده است.

سعیدی عدم برگزاری نمایشگاه بین المللی کتاب تهران را از دیگر عوامل دخیل در برگزاری نمایشگاه کتاب رضوی خواند و اظهار کرد: انتشارات به نشر سالیان گذشته در نمایشگاه بین المللی کتاب تهران حضور داشت و علاقه مندان به حضرت رضا (ع)، خیلی از آثار ما با رضوی را در غرفه ما در آنجا تهیه می کردند؛ امسال چون نمایشگاه برگزار نشد، دوست داشتیم از این طریق زمینه عرضه و توزیع آثار امام رضایی به نشر را برای مخاطبان پیش بینی کنیم.

مدیر انتشارات به نشر رونمایی از هشت عنوان کتاب جدید با موضوع رضوی را از دیگر برنامه های انتشارات به نشر برای ایام دهه کرامت خواند و گفت: کتاب های امام رضا (ع) و کرامات انسانی نوشته محمد حکیمی، امام رضا (ع)، مامون و موضوع ولایتعهدی نوشته سیدغنی افتخاری، زیستنامه مادر امام رضا (ع) نوشته ناهید طیبی، قمر القریب ترجمه مجید ملامحمدی و عنایات امام رضا (ع) جزو آثار جدید به نشر با موضوع امام رضایی و دو کتاب رسم حضور و بیایید اینگونه زیارت کنیم هم با موضوع اداب زیارت، برای اولین بار رونمایی می شوند.

وی افزود: این هشت عنوان کتاب آثار رضوی است که برای اولین بار توسط آستان قدس رضوی و اتشارات به نشر منتشر می شود. باتوجه به شرایط خاص کرونایی که امکان برگزاری برنامه های حضوری ایجاد نشده است، پیش بینی کردیم این آثار در فضای مجازی و رسانه ای رونمایی شود.

سعیدی همچنین از برگزرای یک پویش کتابخوانی با موضوع امام رضا (ع) خبر داد و گفت: انتشارت به نشر هر سال در ایام مابین ولادت حضرت رضا (ع) تا شهادت ایشان یک پویش مطالعاتی با جوایز ویژه برگزار می کند، امسال این مسابقه با کتاب امام رضا (ع) و کرامات انسانی نوشته محمد حکیمی پیش بینی شده است.

وی افزود: سعی می کنیم کتاب در تیراژ گسترده در سطح کشور توزیع شود و همراه با جوایز ارزنده ای که در نظر گرفته ایم، تخفیف 40درصدی هم برای آن پیش بینی شده است.
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)
خبرگزاری کتاب ایران

محمدرضا اربابی رئیس هیئت مدیره انجمن صنفی مترجمان در گفت وگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، درباره معافیت بیمه اهالی قلم گفت: هم اکنون با صندوق اعتباری هنر در زمینه معافیت پرداخت حق بیمه اهالی قلم رایزنی می کنیم علیرغم اعلام صندوق اعتباری هنر مبنی براینکه حق بیمه تیر تا شهریور ماه آن ها پرداخت خواهد شد کارگزاری های بیمه رفتار دیگری دارند و به اهالی قلم می گویند باید رسید صندوق اعتباری هنر را به همراه داشته باشند.

بیشتر بخوانید

او افزود: کارگزاری های بیمه حتی اهالی قلم را تهدید کردند در صورت به همراه نداشتن رسید پرداختی صندوق اعتباری هنر بیمه آن ها باطل خواهد شد. حتی بیمه دو سه نفر از اهالی قلم را باطل کردنداین مسئله در سراسر کشور وجود دارد و نشان می دهد هنوز کارگزاری های بیمه توجیه نیستند و اینگونه حرف هایی که درباره معافیت پرداخت حق بیمه زده می شود باعث سردرگمی اهالی قلم می شود.

رئیس هیئت مدیره انجمن صنفی مترجمان ادامه داد: درخواست کردیم جلسه ای با صندوق اعتباری داشته باشیم و در این جلسه مشکل اهالی قلم را در زمینه معافیت پرداخت حق بیمه آنها مطرح کنیم. با صندوق اعتباری هنر مکاتبه کردیم هنوز پاسخی دریافت نکردیم حتی با کسانی که با صندوق اعتباری هنر تماس می گیرند برخورد تندی می شود و اهالی قلم از دو طرف تحت فشار هستند.

اربابی بیان کرد: با ایران صدا جلسه داشتیم موضع ایران صدا این است که نمی خواهند حق معنوی مترجمان را پایمال کنند از این رو قرار شد اگر در مواردی هنگام تهیه کتاب های صوتی حق مترجمان تضییع شده است این موارد از طریق انجمن صنفی مترجمان به ایران صدا اطلاع داده شود تا زمان تعیین تکلیف این موضوع، کتاب صوتی از روی سایت ایران صدا برداشته خواهد شد که از این طریق کانال خوبی برای رسیدگی به موارد رعایت نشدن حقوق مترجمان باز می شود.

انتهای پیام/

کبنا ؛ متن ارسالی؛
هر آن کس خدمت جانان به جان کرد
به گیتی نام خود را جاودان کرد
چه غرورآفرین اند کسانی که در کمال صداقت و درست کاری، بهترین روزهای خود را برای پیشبرد اهداف و ارزش های تیمی وقف کردند.
جوانه های بالندگی هر فرهنگ را همواره باید از فرهیختگانی انتظار داشت که صبر و عشق را توشه راه دشوار رسیدن به بلندای روشن دانایی ساخته اند. امروز در جهانی به سر می بریم که دانایی دست مایه اصلی حضور و جلوه گری است و در این زمینه، اصحاب تعقل و دانایی، سرمایه های بی بدیل و دیریاب هر ملتی به شمار می آیند. برای ایران امروز که میراث باستانی خود را بافرهنگ غنی اسلامی دست مایه حضوری تازه در عرصه جهانی ساخته است، تکریم بزرگان علم و فرهنگ و دلسوزان واقعی و پرتلاش، وظیفه ای تردیدناپذیر است. سپاس گفتن و قدرانی کردن از کسانی که برای پیشرفت و بالندگی جامعه گام برداشته اند و برمی دارند، وظیفه انسانی و اخلاقی است و خصلتی پسندیده به شمار می آید... هر سرزمینی را نه با برج و باروهایش، بلکه بافرهنگ سازانش می شناسند، اهالی اندیشه و قلم بزرگ ترین سرمایه و دارایی هر سرزمینی هستند و تعریف آن ها از آن اموری است که نیازمند دقت و توجه ویژه ای است، از همین روی سخن گفتن با دکتر حسین پور، بسیار آسان، اما سخن گفت از او بسیار مشکل است. دکتر حسین پور از مدیران خوش نام وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که در دوره مدیریتش بر خانه کتاب صبورانه مسائل و مشکلات را می شنید و به دنبال چاره جویی برای آن ها بود، وقت بسیاری در این سمت گذاشت و به مشورت های اهل فن نیز توجه داشت و تعامل خوبی برقرار کرد، کسی که در همه امور پیش فعال، جست وجوگر و توانا ظاهر شد و با حسن سلوک و روح و نظر و اندیشه بلندی به بلندای دنای سرافراز، توانست اقدامات زیربنایی و مهمی را در این حوزه عملی نماید.
در مدت زمانی که در خانه کتاب، حضور داشت، تأمین آرامش فرهنگی به معنای ایجاد بسترهای لازم برای گسترش فکر و اندیشه و فضاسازی مناسب برای قلم و بیان و پرهیز از رفتارهای سلیقه ای و صداقت در گفتار و رفتار از اهداف موردنظر ایشان بود.
در این مدت تمام توان، تجربه، سعی و کوشش خود را به کار گرفت تا خانه کتاب را به ساحل امن ثبات و آرامش و جایگاهی که شایسته آن بود برساند و قبیله سالاری را کنار گذاشتم و شایسته سالاری را برگزیند.
به هرروی ایشان با مدیریت شایسته خود، همانند نامشان که نیک نام است، نام نیکی از خود به جای گذاشت.
و چه خوش سرود سعدی علیه الرحمه:
نام نیکو گر بماند ز آدمی به که از او ماند سرای زرنگار
فلسفه تکریم برشمردن خصوصیات افرادی است که خوب مدیریت کردند تا الگویی برای مدیران آینده باشند
کاش مسئولان کشوری و به خصوص استانی ما به خود به بیایند و بدانند و به این نکته پی ببرند که بدون شک جای چنین افراد لایق و شایسته ای خالی است و ما برای رهایی از چنین وضعیتی، نیازمند استفاده از چنین شخصیت هایی هستیم.
اکنون که در پرتو الطاف خداوند سبحان یکی از مقاطع ارزشمند خدمات خویش را در دوران مدیریت در خانه کتاب را با سربلندی به پایان رسانده و در خدمت در سنگر دیگری از نظام مقدس جمهوری اسلامی هستند، بر خود وظیفه می دانیم از زحمات و تلاش های صادقانه و مؤثر ایشان که توسعه ارتباطات و رضایت مندی اهل کتاب و کتاب خوانی و فرهنگ و ادب را به همراه داشته است تقدیر و تشکر نمایم.
لازم به ذکر است که دکتر حسین پور با حکم معاون فرهنگی وزیر ارشاد به عنوان مشاور منصوب و ادامه فعالیت خود را در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دنبال خواهد کرد.
موفقیت و سربلندی ایشان را از درگاه ایزد منان مسالت دارم.

اعتمادآنلاین| علی سرتیپی، مدیر پردیس سینمایی کورش، درباره ارزیابی خود از استقبال مردم از سینما بیان کرد: در حال حاضر هنوز تمام سینماهای کشور بازگشایی نشده و مثلا در شهر شیراز تازه از دیروز عصر سینماها شروع به کار کرده اند و شاید نتوان خیلی دقیق بررسی کرد، اما در همین سه روز اول بازگشایی می توان گفت که قطعا میزان مخاطب به یک سوم سال قبل خود رسیده است و خود ما هم در پردیس کورش با کاهش یک سوم تا یک چهارم مخاطب نسبت به گذشته روبرو بودیم، با این حال امیدوارم این روند در روزهای آینده بهتر شود.

او با اشاره به آمار 44 هزار نفری استقبال مردم از سینماها پس از بازگشایی افزود: ظرفیت 50 درصدی سالن ها بخاطر شرایط کرونا بویژه در ساعت های پیک مشکلاتی به همراه دارد، چون ظرفیت سالن ها بخصوص اگر سالن کوچک باشد زود پر می شود و مخاطب نمی تواند بلیت تهیه کند.

ضمن اینکه هنوز تعدادی از سالن ها به سامانه سمفا وصل نشده اند و بر همین اساس به نظرم آمار اعلام شده پایین تر از رقمی است که در واقعیت وجود دارد.

وی در این باره به نبود تبلیغ های شهری و تلویزیونی اشاره کرد و گفت: دو فیلم شنای پروانه و خوب، بد، جلف 2 بدون تبلیغ، سه روز اول بازگشایی سینما را پشت سر گذاشتند و من هنوز هیچ تبلیغی از شهرداری ندیدم، هیچ تیزر پخش شده ای از تلویزیون ندیدم و بدون این ها می شود گفت که یک شروع خوب در سینماها داشتیم.

سرتیپی درباره برخی اعتراض ها به رعایت نشدن موارد بهداشتی از جمله زدن ماسک توسط تماشاگران بیان کرد: فاصله گذاری اجتماعی در سینماها رعایت می شود و تلاش بر این است که که نکات بهداشتی هم رعایت شود، اما به نظرم یک جریانی هست که اصلا علاقه ندارد سینماها راه بیفتند. این در حالی است که آمار رسمی نشان می دهد حدود 80 درصد مردم دیکر مثل قبل نکات بهداشتی را رعایت نمی کنند پس باید به مردم آموزش داد که از ماسک استفاده کنند نه اینکه سینما را ببندیم.د.

او در پایان درباره کامل نبودن سامانه سمفا که آمار را بی واسطه در اختیار نمی گذارد و چه لزومی داشت وقتی آماده نیست بهره برداری شود؟ گفت: به دلیل آنکه سیستم بلیت فروشی و آمار مخاطبان از پایه تغییر کرده بود امکان اینکه سیستم های قبلی را حفظ کرد وجود نداشت، اما سمفا هم در حال تکمیل شدن است و فکر می کنم اگر سه روز یا یک هفته آمار دقیق نداشته باشیم بهتر است چون در نهایت با سیستم درست تری کار ادامه پیدا می کند.

روابط عمومی سازمان سینمایی اعلام کرده است: تا شب گذشته حدود 44 هزار نفر به سینماها رفته اند که از این تعداد حدود 60 درصد به شنای پروانه ، 25 درصد به فیلم خوب بد جلف 2 و 15 درصد به فیلم های دیگر اختصاص داشته اند.

منبع: ایسنا

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، سینماهای ایران بعد از چهارماه تعطیلی بازگشایی شدند تا شاهد اکران فیلم های سینمایی قبل از عید و تماشای دو فیلم جدید باشیم. اما همزمان با بازگشایی سینماها بار دیگر مسأله اکران فیلم های خارجی مطرح شد؛ این موضوع به این دلیل مطرح شد که سینماها بعد از چهار ماه بیکاری زمانی که با انتظارات زیادی قرار بود بازگشایی شود، خبر انصراف دو فیلم مهم و پرفروش در سینما منتشر شد و تمام امید سینماداران و مخاطبین سینما را ناامید کرد.

البته اگرچه مسأله اکران بعد از 24 ساعت حل شد و بار دیگر انصرافی ها برای اکران بازگشتند اما مجدداً این مسأله میان اصحاب رسانه مطرح شده است، چرا در سینمای ایران مانند تمام سینماهای دیگر نقاط جهان نباید فیلم های خارجی اکران شود؟ آیا این موضوع تنها به دلیل محدودیت های خرید رایت و پخش و اکران فیلم خارجی است؟ تولیدکنندگان سینمای ایران، آیا حاضرند در رقابت با اکران فیلم های خارجی قرار بگیرند یا خیر؟

در گزارش زیر با برخی از فعالان حوزه VOD، سالن های سینما و خریداران وفروشندگان بین الملل سینمایی به گفت وگو پرداخته ایم تا نظرات آنان را در این زمینه جویا شویم.

مسأله اصلی رایت فیلم خارجی است

تمام کمپانی های تولید فیلم های خارجی به خاطر تحریم با ما وارد مذاکره هم نمی شوند و حتی پاسخ ای میل را هم نمی دهند، اما اگر این دوستان فعال در ویدئورسانه منظورشان خرید رایت از برخی از شرکت های پخش در منطقه است باید بگویم که آنها نیز دست کمی از شرکت های تولیدی اصلی ندارند و در این زمینه کمتر کمک رسان اند. آنچه من در این زمینه می دانم این است که با نمایش و پخش این فیلم ها و سریال ها گویا از اموال بلوکه شده ایران استفاده می شود.

وی در ادامه به این واقعیت اشاره کرد: حتی اپلیکیشن APPIDO ما را به خاطر همین مسأله تحریم و کپی رایت از صفحه گوگل پلی برداشتند، پس با این حساب مسأله خرید رایت و قانونی بودن فیلم برای اکران و پخش مهم ترین مسأله است. اما در نهایت معتقدم که وجود فیلم های خارجی به تنوع و جذابیت سینمای امروز ایران کمک شایانی می کند.

کنار این فعال حوزه ویدئورسانه، با یکی از پخش کنندگان بین المللی که تجربه همکاری با دفاتر پخش جهانی را دارد گفت وگو کردیم تا از چندوچون خرید رایت فیلم های خارجی و فروش فیلم های ایرانی به شرکت های پخش جهانی و سینماهای خارجی باخبر شویم.

محسن برمهانی

نمایش بدون رایت چه در تلویزیون و چه در سینما خطا است

برمهانی که در حوزه تولید محصولات فرهنگی نیز فعالیت دارد در ابتدا اشاره کرد که بدون شک خرید رایت قاعده و اصل و اساس است اما اینکه امکان خرید رایت وجود نداشته باشد و هر اثری که چه در تلویزیون و چه در شبکه نمایش خانگی نمایش داده می شود بدون خرید رایت باشد هم اشتباه است. وزانت یک سازمان بزرگ و مهمی مانند صداوسیما و یا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی این نیست که تمام محصولات خارجی را بدون رایت نمایش دهند، چه ما اموال بلوکه شده داشته باشیم یا خیر، در نهایت در دنیا سینمای ما وجاهتی دارد؛ بعید است که با این کار به نوعی به شأن و شخصیت فرهنگی خودمان لطمه بزنیم. البته در تجربیات اکران و نمایش فیلم های جهانی مواردی را داشتیم که با شکایت مواجه شده ایم و پول هم از ما گرفته اند.

این مدیر پخش در ادامه درباره پیش بینی خود از اکران فیلم های خارجی گفت: آیا سینمای ما خیلی شریف تر از سینمای چین، هند، اسپانیا و... است؟ در صورتی که برخی از فیلم های خوب و جذاب خارجی در کشور نمایش داده شود بدون شک ضریب اشغال سالن های سینمای ما بسیار بالا می رود. در جشنواره های سینمایی که در کشور برگزار می شود همواره مخاطبین و مشتریان پروپاقرصی داریم که فقط برای تماشای فیلم های سینمایی، مستند و حتی کوتاه خارجی می آیند؟

اکران فیلم خارجی در سینمای ایران

البته ما به دلیل محدودیت ها و ضوابط شرعی که داریم حتماً باید در انتخاب فیلم ها دقت کنیم، چون در زمان حاضر برخی از سریال های کره ای که از صداوسیما نمایش داده می شود آن قدر درباره خانواده نظر درست و محکمی دارد که نسبت به سریال های شبکه نمایش خانگی و برخی از سریال های تلویزیون ارجحیت دارد.

اکران فیلم خارجی دشمن فیلم ایرانی نیست

برمهانی درباره رقابت میان فیلم های ایرانی و خارجی در اکران سینمایی گفت: البته در صورتی که این اتفاق رخ دهد حتماً چرخش به سمت فیلم های خارجی نخواهد بود. با تجربه و تحقیقی که من درباره سینماهای جهان در حوزه اکران فیلم خارجی داشتم، مثلاً در کشوری مانند چین اول فیلم های چینی و شرقی برای مخاطب اولویت دارد بعد فیلم های هالیوودی. در ایران نیز اگر این برنامه اجرا شود به نظرم فیلم های ایرانی جایگاه خود را به طور کامل از دست نمی دهند. در دنیا بین دو قطب سینمایی هالیوود و بالیوود رقابت جدی وجود دارد که البته حجم اشغال هالیوود بیشتر از بالیوود است و در همین کشور فیلم های هندی نیز در اولویت است و بعد از آن فیلم های هالیوود.

وی در بخش دیگری از صحبت های خود به صحبت های لک اشاره کرد و گفت: در توزیع جهانی خود شرکت های تولید فیلم حضور ندارند بلکه دفاتر و نمایندگی های پخش اند که فعالیت می کنند، مثلاً در خاورمیانه شرکت ایتالیا فیلم یکی از شرکت هایی است که در این زمینه فعالیت می کند و با مذاکره با این شرکت می شود فیلم خریداری کرد. البته نکته مهمی که در این میان وجود دارد فروش نوع رایت است، این که آیا اصطلاحاً all right همه حق پخش ها را می فروشند یا فقط تلویزیونی یا نمایش خانگی.

به وقت شام را به آمریکا فروختیم

پس مردود دانستن خرید و فروش فیلم ها اشتباه است البته منکر دشواری آن نیستم. در زمان حاضر ما به لطف خدا موفق به پخش و فروش جهانی به وقت شام به ایالات متحده آمریکا شدیم، یک فیلمی که مشخصاً از نظر گفتمان و فکر با این کشور فاصله جدی دارد اما توانستیم این کار را انجام بدهیم. مطمئن باشید کشوری که به غزه موشک می دهد در صورتی که نتواند چهارتا فیلم و سریال خرید و فروش کند دیگر کلاهش باید پس معرکه شود، بنابراین اگر برخی از مؤسسات ویدئورسانه فیلم ها و سریال های خارجی را همان اول وقت از سایت های دان لود دریافت می کنند و فردا به فروش می گذارند و در جواب می گویند که "ما نمی توانیم رایت را خریداری کنیم" به نظرم مرتکب اشتباه می شوند.

مخاطب سینمای ایران عطش فیلم های متنوع دارد

این موضوع در نظر یکی دیگر از سینماداران نیز دارای اهمیت خاصی است. نوروزی مدیر سینما آزادی در این خصوص گفته است: این امر در قالب های مختلفی می تواند انجام شود برای مثال می شود فیلم هایی را که با مسایل فرهنگی و ارزشی ما سنخیت دارند، انتخاب کنیم و آثاری درجه یک را به نمایش بگذاریم تا سالن های سینما با فیلم های خارجی نیز کار کنند.

مدیر سینما آزادی افزود: در زمان حاضر همه مکان های کشور باز است بنابراین می شود فیلم های خوب جهان را روی پرده دید، چراکه تماشای برخی از آن ها در سینماهای خانگی چندان لطفی ندارد. در همه جای دنیا شروع به بازگشایی سینماها کرده اند، حتی میادین ورزشی هم شروع به فعالیت کردند چون تا زمان کشف واکسن کرونا، چاره ای به جز همزیستی مسالمت آمیز وجود ندارد، در عین حال باید پروتکل های بهداشتی هم رعایت شود.

وی ادامه داد: این یک هنجار پذیرفته شده در کل دنیاست. یک سری فیلم های خارجی نوستالژیک وجود دارد که فقط با نمایش روی پرده حق مطلبشان ادا می شود و دیدنشان لذت بخش است. هرچند این آثار را قبلاً در ال سی دی ها و مانیتورهای نسبتاً بزرگ در خانه دیدیم ولی تماشای آن ها روی پرده، لذت دیگری دارد. این لذت را به مردم هدیه بدهیم و فیلم هایی مانند دانکرک نجات سرباز رایان ، 1917 و... را به نمایش بگذاریم تا بتوانیم به شرایط عادی برسیم.

بنابراین اکران خارجی می تواند به عطش مخاطبین سینمای ما که گونه های متعدد سینمایی مانند پلیسی، وحشت، هیجانی و... را ندارد کمک شایانی کند. فیلم ایرانی که سالن را پر نمی کند چه ارجحیتی دارد به فیلم خارجی؟

سینماتک

نکته مهم دیگر اینکه در زمان حاضر برخی از سینماهای تهران در قالب سینماتِک فعالیت می کنند؛ سینماهایی که به صورت محفلی به نمایش فیلم های خارجی با دوبله همزمان یا زیرنویس فارسی اقدام می کنند. در استقبال از این سبک اکران همین قدر کافی است که بدانیم یکی از سینماهای شمال شهر تهران زمانی که دید از این طرح چه استقبالی می شود رسماً خود را از زنجیره اکران رسمی سینمایی کشور خارج کرد تا فقط فیلم خارجی نمایش دهد، زیرا آن قدر این حوزه علاقه مند دارد که می تواند برای یک سینما فروش بسیار خوبی را داشته باشد.

نمونه ای از برنامه های اکران در یک سینماتِک

سینماتِک ها توسط کجا مدیریت می شوند؟

بسیاری از این فیلم ها همان ساعت اول که در سایت های دان لود غیرقانونی وارد شوند در کافی شاپ ها، فرهنگسراها و برخی از سالن های سینمایی دولتی و خصوصی اکران می شوند. البته من نقدی به این موضوع ندارم زیرا نشان دهنده علاقه و نیاز مخاطبین سینما به فیلم های روز جهانی است که تماشا کنند. آنچه مورد نقد من است این است که؛ چرا اگر در سینماها به صورت رسمی فیلمی بخواهد اکران شود باید رایت فیلم را داشته باشد اما اگر VODها و شبکه نمایش خانگی بخواهد همان فیلم یا انیمیشن را نمایش دهد مشکلی برای نداشتن رایت فیلم نیست؟

بنابراین اگر موافقان اکران فیلم های خارجی در سینما تنها نگران رایت فیلم اند می توانند با همکاری با مؤسساتی که در حوزه خرید و فروش رایت ها فعالیت می کنند این مشکل را حل کنند. نکته دیگر اینکه سازمان سینمایی نیز باید پاسخ دهد که؛ در حوزه نمایش و اکران فیلم های خارجی چه خبر است؟ آیا برای تک تک فیلم ها و سریال های خارجی مستنداتی از طرف مؤسسات ویدئورسانه وجود دارد که رایت محصولات را خریداری کرده باشند؟ در غیر این صورت اولاً چه اتفاقی برای اموال مردم ایران در کشورهای زورگو رخ می دهد؟ و دیگر اینکه؛ چرا پس با اکران فیلم ها در سینما موافقت نمی شود؟

انتهای پیام/+

نسیم آنلاین ؛ احسان سالمی: شبکه نمایش خانگی در آن زمان که صرفاً بازتاب دهنده تولیدات سینمای ایران بود، هویت مستقلی نداشت؛ اما درست از همان موقعی که بنا شد تا آثاری در قالب سریال و فیلم برای عرضه در این پلتفرم آماده و پخش شوند؛ لزوم نظارت بر آن نیز جدی تر شد. این مسئله نه فقط از منظر باز شدن یک باب جدید برای عرضه محصولات نمایشی بلکه از آن جهت حائز اهمیت بوده و هست که بسیاری از سازندگان آثار نمایشی با این فلسفه وارد شبکه نمایش خانگی می شدند که حرف هایی را بزنند که نمی شد در تلویزیون به آن ها پرداخت و یا ظرفیت های لازم برای طرح در سینما را نداشت. البته که سود ورود به شبکه نمایش خانگی نیز به ویژه بعد از ورود جدی VODها به این حوزه بیش از سایر حوزه ها شد. به همین واسطه هم بود که هر روز نام چهره ای جدید در میان متقاضیان ساخت سریال برای شبکه نمایش خانگی دیده می شد.

قلب یخی اولین سریال تولید شده برای شبکه نمایش خانگی بود که براساس همان الگوی مورد اشاره، یعنی روایت قصه ای که شرایط روایت آن در تلویزیون وجود نداشت؛ تولید شد. مسیری که بعدها در فرایند 10 ساله کامل شدن چرخه تولید و توزیع سریال های شبکه نمایش خانگی که حالا با VODها به شکل کامل درآمده نیز دنبال شد. تقریبا در همه این آثار بنای سازندگان بر نمایش قصه ها و شخصیت هایی بود که نمی شد در تلویزیون قصه آن ها را روایت کرد. اینجا ممیزی های مرسوم تلویزیون چه از نظر محتوایی و چه از نظر ظاهری که مربوط به شکل و شمایل حضور بازیگران در برابر دوربین می شد، جایی ندارد.

سریال هایی که با کمترین ممیزی تولید و عرضه می شدند و دردسرهای مرسوم تلویزیون برای آثار نمایشی نداشتند. دایره استفاده از ستاره های سینمایی نیز گسترده تر بود چرا که اینجا نه دیگر خبری از ممیزی های مورد اشاره بود و نه به واسطه همکاری آن هنرمند با تلویزیون، برچسب هایی که معمولا از سوی جریان روشنفکری به هنرمندان همکار با تلویزیون چسبیده می شود، الصاق نمی شد.

اگر زمانی شاهد مثال های ما برای نمایش روابط غیراخلاقی در سینما، سریال های جم تی وی و سایر شبکه های ماهواره ای بود؛ پس از مدتی از شکل گیری فعالیت شبکه نمایش خانگی، این تولیدات شبکه نمایش خانگی بودند که به عنوان آثاری برای عبور از خط قرمزهای مرسوم آثار نمایشی شناخته می شدند. البته این به معنای آن نیست که همه تولیدات این شبکه درگیر این مسئله بودند، اما نمایش مکرر عشق های مثلثی و گاهی مربعی در شبکه نمایش خانگی آن قدر بالا گرفت که این سریال ها تبدیل به مثالی برای عبور از خط قرمزها شدند.

آش به قدری شور شد که در بعضی از موارد حکایت داستان های عاشقانه نمایش داده شده در این سریال ها، شرحی بر مثلث های عشقی با حضور افراد متاهل بود! قصه مردی که برای رسیدن به همسر شرعی مردی دیگر در تلاش است یا قصه زنی که می خواهد همین کار را با شوهر یک زن دیگر انجام دهد! به عنوان مثال شهرزاد که یکی از پرخرج ترین و جنجالی ترین سریال های این شبکه بود، روایت تلاش های قباد برای رسیدن به شهرزاد همسر فرهاد بود. ممنوعه مورد دیگری از این مثال بود که در آن شاهد قصه عشق برکه مجرد به سامی متاهل بودیم و سریال ناتمام مانده رقص روی شیشه نیز روایتی از تلاش همه جانبه ادریس برای رسیدن به رعنا همسر یغما بود! قصه هایی که هر چقدر به بهانه نمایش فرجام عبرت آموز خیانت بزک شوند، باز هم کمترین ارتباط را با باورهای دینی و هنجار عرفی جامعه ایرانی ما دارند.

البته اگر بخواهیم به شکلی منصفانه در ارتباط با تولیدات شبکه نمایش خانگی قضاوت کنیم، باید به این نکته نیز اشاره کنیم که تولیدات شبکه نمایش خانگی در طی این سال ها به مرور و با رشد کمی این آثار از نظر کیفی نیز تا حدودی پیشرفت کردند اما هنوز هم ایرادات بسیاری به تولیدات این شبکه وارد است. ایراداتی که بخش اصلی آن را باید نظار به مسئله نظارت دانست. گذشته از اینکه برخی از آثار عرضه شده در این شبکه به واسطه کیفیت پایین، نیازمند نظارت فنی و کیفی هستند؛ مسئله مهم تر نظارت محتوایی بر این آثار است.

آثاری که با توجه به دامنه گسترده مخاطبان آن ها در مقایسه با آثار سینمایی که صرفاً در سالن های سینما نمایش داده می شوند، به طور قطع نیازمند نظارتی جدی تر است. به ویژه آن که حالا استقبال از تولید آثار در این عرصه به شدت بالا رفته و از سوی دیگر با توجه به گسترش VODها و تلاش آن ها برای رقابت با تلویزیون و سینما برای جذب مخاطب، دغدغه نظارت به شکلی جدی تر مطرح می شود.

شاید در آغاز و در آن زمان که شبکه نمایش خانگی به تازگی کار خود را در قالب عرضه تولیدات خود به شکل سی دی و دی وی دی شروع کرده بود، بیشتر دغدغه ها صرفاً مبتنی بر نظارت بر محتوای سریال های نمایش خانگی بود. اما حالا و با گسترده تر شدن ابعاد فعالیت سامانه های VOD به ویژه در دروان شیوع کرونا و خانه نشین شدن مردم، مسئله نظارت بر محتوای عرضه شده در این شبکه نیز بیش از گذشته اهمیت پیدا کرده است.

این موضوع زمانی بیشتر حائز اهمیت می شود که بدانید، در VODها نه فقط محصولات داخلی، بلکه محصولات خارجی روز چه در قالب فیلم و چه در قالب سریال و انیمیشن عرضه می شوند. آثاری که در بسیاری از موارد با کمترین ممیزی ها عرضه می شوند. مسئله اصلی آن است که بسیاری از خانواده ها به واسطه عرضه این محصولات در قالب های رسمی و مجوزدار از جمله همین سامانه های VOD به محتوای عرضه شده در آن ها اعتماد می کنند. این نکته به ویزه در ارتباط با انیمیشن ها باید مورد توجه قرار گیرد چرا که عموم خانواده ها به دلیل مشکلات مختلف شغلی و اقتصادی فرصتی برای نظارت بر این محصولات پیش از آن که در اختیار فرزندانشان قرار بگیرند، ندارند؛ از این نظر نقش نهادهای نظارتی برای کنترل این موضوع و نظارت بر آن ها جدی تر نیز می شود.

علی سرتیپی در روز نخست اکران فیلم شنای پروانه که بهترین فیلم از نگاه تماشاگران در جشنواره فجر سال قبل بود، به ایسنا گفت: فروش اینترنتی بلیت این فیلم در همین روز اول بسیار قابل توجه و حتی چند برابر دیگر فیلم جدید سینما است.

او پیش تر هم تاکید کرده بود که اگر فیلم خوب برای اکران انتخاب شود، مردم از بازگشایی سینماها استقبال می کنند.

اما امروز سرانجام سینماها بازگشایی شدند،پس از چهار ماه ؛ کرونا همچنان هست اما زندگی قرار شده است با فاصله اجتماعی به روال عادی برگردد اما باید دید مردم به سینما می روند؟

ایسنا برای پیش بینی روزهای آینده از برخی مخاطبان پرسید که آیا به سینما می روند؟ البته قطعا ارزیابی نهایی و قطعی را باید در روزهای آینده داشت.

دختر/ 12 ساله: زیاد اهل سینما نیستم اما می توانم موارد بهداشتی را رعایت کنم و نگرانی برای رفتن به سینما ندارم.

پسر/ 15 ساله: از نظر من با رفتن به سینما کسی کرونا نمی گیرد اما خانواده من به دلیل اینکه خطر این ویروس بیشتر متوجه افراد در سنین بالا تر است و ما با پدر بزرگ و مادر بزرگمان در ارتباط هستیم، اجازه رفتن به سینما را به من نمی دهند.

آقا/ 22 ساله: تنها برای دیدن برخی از فیلم ها خواهم رفت. من به خطرات احتمالی که با رفتن به سینما به جان می خرم واقف هستم و تا جایی که بتوانم مراعات میکنم اما در هر کاری از یه جایی به بعد افسار از دست ما خارج می شود و احتمال هر چیزی وجود دارد.

آقا/ 22 ساله: اوایل شیوع ویروس کرونا حساسیت های زیادی داشتم اما بعد از اتمام دور کاری ادارات، برای انجام برخی از کارهای درسی مجبور شدم به وسیله مترو به دانشگاه بروم و از همان موقع حساسیت های خود را کم کردم. البته که هنوز برخی از نگرانی ها را دارم اما بعد از گذشت یک مدت طولانی که در خانه مانده ام، نیاز به تفریح دارم و سینما هم یکی تفریحات من بوده و هست. با بازیگشایی سینماها مشکلی ندارم و برای تماشای فیلم های به سینما می روم.

آقا/ 23 ساله: به نظر بنده اگر هرکس موارد بهداشتی را رعایت کند و نگران خود و اطرافیانش باشد، دیگر نیازی به خانه نشینی نیست. بر همین اساس، همانطور که چند وقتی است به زندگی عادی خود بازگشته ام، دلیلی هم بر سینما نرفتن نمی بینم. اگر سالن های سینما باز شود با دوستان به تماشای فیلم ها خواهیم رفت.

خانم/ 28 ساله: نه من و نه اعضای خانواده بنده به سینما نخواهیم رفت. با وجود اینکه علاقه زیادی به فیلم و سینما دارم اما به دلیل خطر ابتلا به ویروس کرونا، با بازگشایی سینما و تئاترها، تمایلی به حضور در سینما ندارم.

آقا/ 28 ساله: با وجود اینکه یکی از تفریحات من و دوستانم ( قبل از ویروس کرونا ) رفتن به سینما و دیدن جدید ترین فیلم های سینمایی است، اما به دلیل اینکه داخل سینما فضا بسته است و احتمال پخش این ویروس در هوا زیاد است، فعلا به سینما نخواهیم رفت. او با اشاره به الزام رعایت پروتکل های بهداشتی در سالن های سینما گفت: حتی با وجود اینکه قرار است سالن های سینما با پنجاه درصد خود شروع به اکران فیلم ها بکنند اما باز هم احساس امنیت نمی کنم و از تماشای فیلم در سینما امتناع می کنم.

آقا/ 30 ساله: وقت تماشای فیلم در سینما را ندارم و نمی توانم بروم، البته نرفتن من ربطی به ویروس کرونا ندارد و نگرانی ای من باب آن ندارم.

خانم/ 37 ساله: علاوه بر اینکه من مشکلی با رفتن به سینما، بعد از بازگشایی دوباره، ندارم، به نظر بنده قالب مردم نیز بعد از بازگشایی، به سینما می روند. اگر خطری وجود داشت که سینماها را باز نمی کردند!.

آقا/ 45 ساله: برخی از مردم دیگر حتی حداقل حساسیت های روزهای ابتدائی را هم ندارند و به هرجایی می روند و هرکاری می کنند. اما از نظر من و همسرم، خطر ابتلا به ویروس کرونا بیشتر از قبل شده و هنوز هیچ چیز برطرف نشده است. به هیچ وجه به سینما نمی رویم.

خانم/ 58 ساله: این موضع که خطر ابتلا به ویروس کرونا برای افراد در سنین بالا بیشتر است برای من ایجاد نگرانی بیشتری نسبت به جوان تر ها نمی کند و من خود را زیاد متفاوت تر از یک جوان 20 ساله نمی بینم. درست است که بدن من ضعیف تر است اما این ویروس گریبان هر کسی با هر سنی را گرفته است و تا جایی که امکان دارد باید مراقب سلامتی خود باشیم. رفتن به سینما در این اوضاع اصلا کار عقلانی ای نیست.

انتهای پیام

مدیرعامل سابق موسسه رسانه های تصویری درباره اکران آنلاین فیلم ها در پلتفرم ها، شرایط و ضوابط و فعالیت این پلتفرم ها در مقابل فیلم ها سخن گفت.

به گزارش سینماسینما ، مهدی یزدانی مدیرعامل سابق موسسه رسانه های تصویری در پاسخ به این پرسش که چرا به سراغ اکران آنلاین توسط پلت فرم ها رفته است، گفت: اکران آنلاین توفیقی بود که از قبل برای آن برنامه ریزی نشده بود. یعنی اگر کسی در گذشته یا قبل از شروع کرونا از این پلتفرم ها یا دست اندرکاران سینمای ایران درباره اکران آنلاین می پرسیدند کسی صحبت، طرح یا پیشنهادی نداشت. پلتفرم ها آمادگی این را داشتند که اگر زمانی پیشنهاد اکران آنلاین وجود داشت با برنامه ریزی فنی، تقویت و توسعه زیرساخت هایشان به این مهم برسند.

وی افزود: وقتی این بحث در دوران کرونا مطرح شد و اکران آنلاین به شکل جدی درآمد، مسئولان فنی پلتفرم ها به صورت شبانه روزی سیستم را آماده کردند. سیستم نیاز به برنامه ریزی و آماده سازی داشت. اینگونه نبود که شب تصمیم به اکران آنلاین بگیرند و صبح این کار صورت بگیرد. با توجه به زیرساخت هایی که وجود داشت برای به روزرسانی و نمایش آنلاین سه هفته شبانه روز جوانان متخصص برنامه نویس کار کردند تا زمانی که اکران آنلاین قرار شد اتفاق بی فتد پلتفرم ها دچار مشکل نشوند.

مدیرعامل سابق موسسه رسانه های تصویری با اشاره به اینکه زمانی که بحث اکران آنلاین جدی شد، سازمان اوج با فیلم خروج اعلام آمادگی کرد، توضیح داد: این موضوع هم برای سینما، هم برای مردم و هم برای پلتفرم ها در شرایط قرنطینه عجیب و غریب کرونایی فرصت خوبی بود. چراکه اکران آنلاین در هیچ کجای دنیا به این شکل تجربه نشده بود و آیین نامه و مقررات خاصی نیز نداشت. بنابراین برای اینکه نظمی در آینده داشته باشیم، به طور طبیعی با توافقی بین پلتفرم ها و صاحبان آثار توافقاتی شکل گرفت که چند درصد را سهم صاحب اثر و چند درصد را سهم پلتفرم بدانیم و قیمت بلیط چه مقدار باشد.

تلویزیون تا مدت ها پس از اکران آنلاینِ خروج تیزر آن را پخش نکرد

یزدانی ادامه داد: برای خروج این امید که از تبلیغات تلویزیونی استفاده شود، وجود داشت. چراکه این فیلم، فیلم ارزشی و از فیلم های مطرح جشنواره و کار ابراهیم حاتمی کیا بود. بنابراین قطعا تلویزیون نمی بایست در مقابل نمایش تبلیغات این فیلم مقاومتی می کرد اما متاسفانه مدت ها بعد از اکران آنلاین تلویزیون تیزرهای خروج را پخش نکرد. همچنین تیزر زمانی پخش شد که زمان و جای مناسبی نبود و بنابراین دیده نشد. از سوی دیگر پلتفرم ها بیکار ننشستند و از ظرفیت های تبلیغاتی خود در فضای مجازی و محیط شهری استفاده حداکثری کردند. مردم نیز مطلع شدند که می توانند با مراجعه به پلتفرم ها بدون تاخیر و دردسر فیلم های روز را ببینند. ما این نگرانی را داشتیم که مردم در اولین برخورد با پلتفرم ها با مشکلات عجیب و غریب فنی روبرو شوند و نتوانند به راحتی و سهولت فیلم مورد علاقه خود را ببینند. خوشبختانه با برنامه ریزی هایی که از قبل انجام شده بود این اتفاق نیفتاد و مردم به راحتی به پلتفرم ها مراجعه کردند و فیلم های روز را دیدند.

وی درباره واکنش ها نسبت به اکران آنلاین تاکید کرد: همزمان از روز اول و یا شاید ساعت های اول هجوم عجیب و غریبی آغاز شد که این طرح از پیش شکست خورده است به دلیل اینکه فیلم قاچاق و توزیع غیرمجاز شد و شبکه های قاچاق اقدام به توزیع فیلم کردند. یک عده ای نیز علاقه ای نداشتند این طرح موفق باشد که برخی از آن ها متوجه اشتباهشان شدند و حرفشان را پس گرفتند و عده دیگر نه. به دلیل اینکه به سرعت کپی غیرمجاز فیلم وارد بازار شد، شروع کردند نوشتن و گفتن اینکه این طرح شکست خورده است. در صورتی که من به یاد دارم حتی 24 ساعت از شروع اکران نگذشته بود. این افراد این جو را راه انداختند. مساله قاچاق و نمایش غیرمجاز مساله جدی است که همزمان از همه ظرفیت هایی که پلتفرم ها داشتند، استفاده و برخوردهای خوبی هم از سوی سازمان های نظارتی شد.

پلتفرم ها قاچاق فیلم ها را پیگیری می کنند

مدیرعامل سابق موسسه رسانه های تصویری افزود: پلتفرم ها هم در این میان آسیب می بینند اما یک نکته ای درباره قاچاق وجود دارد. وقتی فیلمی قاچاق می شود شما در شبکه های مختلف تلویزیونی، ماهواره ای و انبوهی از سایت ها ممکن است آن را ببینید. یک رفتار سلبی داریم که مراجعه کردیم به پلیس تا برخورد شود. گاهی دزد پیدا می شود و اموال برمی گردد یا هر دو یا هیچ کدام. این موضوع هیچ وقت تمامی ندارد و هیچ کس نمی تواند بگوید چون پلیس و نیروی انتظامی داریم هیچ سرقتی صورت نمی گیرد. اینطور نیست و سرقت ها تمام نشدنی هستند. درباره قاچاق فیلم از اپلیکیشن ها دزدی صورت می گیرد و کسی که مال باخته است به مرجع انتظامی مراجعه و این مرجع موضوع را پیگیری می کند. پلتفرم ها این اقدامات را انجام داده اند.

یزدانی با اشاره به اینکه درباره قاچاق فیلم این گونه تصور می شود که یک فیلمی که در اکران آنلاین قاچاق شده است سرمایه اش نابود می شود، گفت: اینگونه نیست. شاهد آن نیز فیلم های در حال اکران آنلاین هستند که همزمان در عرض چند ساعت کپی غیرمجاز آن می آید. اساسا کسی که عادت به دیدن یا خریدن فیلم قاچاق و دزدی دارد، به فرض که همه راه های سرقت را نیز بسته شود باز هم حاضر نیست هزینه خرید محصول اورجینال را بپردازد. شبکه های ماهواره ای زیادی وجود دارند که شاید این فیلم را پخش کنند.

کسانی که عادت به دیدن فیلم از مجاری غیرقانونی دارند مخاطب ما نیستند

وی ادامه داد: شما ببینید مخاطب این شبکه ها چه کسانی هستند. یک شبکه یکی از فیلم هایی را که روی پلتفرم ها یا پرده سینماها در حال پخش هستند، پخش می کند. بین فیلم تبلیغ انواع کالاهای بی اصالت درباره رنگ مو، لوازم آرایشی و بهداشتی را پخش می کنند. یعنی اگر کسی بخواهد سرفرصت فیلمی را ببیند هر 20 دقیقه یکبار باید تبلیغات را نیز ببینید. این شبکه ها راه اندازی شده اند تا به بهانه این فیلم ها تبلیغات خود را نشان بدهند و کالاهای بی اصالتشان را بفروشند و مثل بقیه کارشان را انجام بدهند. آن مخاطبان، مخاطب نمایش قانونی نیستند. کسانی هم که در فضای مجازی عادت به دیدن فیلم از مجاری غیرقانونی دارند نیز مخاطب ما نیستند.

مدیرعامل سابق موسسه رسانه های تصویری خاطرنشان کرد: به شکل آماری بخواهم بگویم اگر فرض کنیم در شرایط عادی بدون هیچ کپی غیرمجازی عدد 100 را درآمد درنظر بگیریم؛ تمام فضای دزدی و قاچاق از 15 عددش کمتر است و تاثیرش به اندازه هیاهوی رسانه ای آن نیست. بخشی از هیاهوی رسانه ای تبلیغات کسانی هستند که از این بازار نفع می برند و خواسته یا ناخواسته فضای غیرمجاز را تبلیغ می کنند. در واقع به آگاهی مردم می رسانند که فضای دیگری هست که شما می توانید بدون پرداخت حقوق صاحب اثر فیلم را ببینید. عده ای هم برای افرادی که به دنبال قاچاق هستند تبلیغات مجانی می کنند. نمی گویم باید نادیده شان گرفت بلکه باید با آن ها مقابله و مبارزه و از همه ظرفیت های قانونی برای برخورد با آن ها استفاده کرد.

هر گونه قاچاق برعهده توزیع کننده است

یزدانی بیان کرد: به هر حال این یک موضوعی است که وجود دارد. البته با علم به این موضوع هم تقاضا برای نمایش اکران آنلاین از سوی صاحبان اثر وجود دارد و هم مردم برای تماشا این فیلم ها به شکل قانونی بلیت می خرند. این نشان می دهد مجموعه محاسبات کسانی که قصد اکران آنلاین دارند این بوده است که فضای قاچاق تاثیر آنچنانی ندارد. ضمن اینکه همین پلتفرم ها حقوق نمایش خانگی اکثریت این فیلم ها را خریده اند و اگر با ضرر و زیانی مواجه شود بیشتر متوجه خود پلتفرم ها است. پلتفرم ها هم برای احقاق حقوق خود تلاش می کنند. وقتی صاحب اثری یا تهیه کننده ای اثرش را واگذار کرده است و پولش را هم کامل گرفته است از این مرحله به بعد در این حوزه ضرر و زیان تکثیر غیرمجاز و هر گونه قاچاق برعهده توزیع کننده است. این توزیع کننده پیگیری ها و تلاش هایش را انجام می دهد تا خسارت را برگرداند و زیان را کمتر کند.

مساله پنهانی درباره فروش فیلم ها وجود ندارد

وی درباره شفافیت های مالی در حوزه اکران آنلاین مطرح کرد: مساله پنهانی درباره فروش فیلم ها وجود ندارد. 8 فیلم در دو ماه اکران آنلاین شده و جزییات فروش آن ها به اطلاع صاحبان فیلم ها رسیده است. کسانی که بی حب و بغض کارشناس فروش و اکران هستند و صاحبان آثار و تهیه کنندگان می توانند در این زمینه قضاوت کنند. ما فیلمی به نام خروج داشتیم که در زمان جشنواره کارشناسان می گفتند امکان فروش 5 تا 6 میلیارد را در زمان عیدفطر یا نوروز داشته است.

این مدیر فرهنگی ادامه داد: در آخرین اظهارنظر یکی از کارشناسان گفت اگر فیلم خروج به جای اکران آنلاین، اکران سینمایی داشت 10 میلیارد می فروخت. ما فرضمان بر عدد بیشتر است. در پلتفرم هایی که فیلم خروج اکران شده در حدود 3 میلیارد تومان جمع فروش آن شده است و توافق با صاحب اثر این بود که چون اولین فیلم است 100 درصد از عواید حاصل از فروش به ایشان پرداخت شود. 3 میلیارد تومان یعنی کل مبلغ حاصل از فروش را به صاحب اثر پرداخت خواهد شد. فرض می کنیم این فیلم در شرایط عادی و در اکران سینمایی در عید نوروز یا عید فطر 10 میلیارد می فروخت. اولا که برای 10 میلیارد تومان فروش به زمان نیاز داریم. امکان اکران شبانه روزی در سینماها وجود ندارد و بنابراین محدودیت زمان داریم. این را هم حذف کنیم 35 تا 40 درصد از 10 میلیارد تومان 3 یا 4 میلیارد تومن خواهد شد.

فیلم های کم مخاطب اگر به پلتفرم ها بیایند سرعت بازگشت سرمایه بیشتر است

به گفته یزدانی، صاحبان فیلم ها معمولا تا وصول مطالبات و جمع کردن پورسانت ها از سالن های سینما و پخش و در نهایت تسویه حساب با صاحبان آثار زمان طولانی طی می شود. اگر فرض شود فیلم عید نوروز اکران می شد هزینه های تبلیغاتی که عدد کمی نیست و در نظر گرفته نشود به گفته خود اهالی سینما در حالت عادی حداقل تا 6 ماه طول می کشد تا تسویه حساب با فیلم انجام شود. شرایط برای فیلم طلا و باقی فیلم ها نیز همینگونه است.

وی تاکید کرد: فیلم هایی داریم که در گذشته اکران شده و فیلم های بدی هم نبوده اند منتهی با استقبال مخاطب به دلایل مختلف در اکران سینمایی مواجه نشده اند و کل فروششان 200 میلیون تومان بوده است. یا فیلم دیگری که کار کارگردان خوبی بوده و تیم خوبی هم داشته است و در نهایت 150 میلیون تومان فروخته و 50 تا 90 میلیون دست صاحب اثر را گرفته است. فیلم های شبیه به این فیلم در پلتفرم ها چندین برابر این ارقام را توانستند بفروشند. فیلم هایی بوده اند که در نوبت اکران مانده اند و سینماها فیلم های پرفروش تر را ترجیح داده اند و این یعنی 2 یا 3 سال خواب سرمایه؛ اگر این فیلم در پلتفرم ها بیاید سرعت بازگشت سرمایه بیشتر می شود.

اکران آنلاین در شرایط فعلی اقتصادی تر است

مدیرعامل سابق موسسه رسانه های تصویری افزود: بنابراین این سرعت بازگشت سرمایه در شرایط امروز و تورم خیلی برای صاحبان آثار مهم و ملموس است. می توانی در نوبت اکران بمانی و فروش احتمالی بیشتری داشته باشی؛ اما هزینه خواب سرمایه ات را از کجا می توانی داشته چگونه محاسبه می کنی؟ پس اکران آنلاین در شرایط فعلی اقتصادی تر است. اگر فیلم های تیغ و ترمه یا حکایت دریا یا دیگر فیلم ها می خواستند صبر کنند؛ تا دوران کرونا تمام شود و بعد در نوبت اکران بمانند و درآمدشان را وصول کنند این موضوع شاید 2 سال طول می کشید. در این فاصله این فیلم سازان ترجبیح دادند فیلم هایشان اکران آنلاین شود.

یزدانی تصریح کرد: این روش اقتصادی و عاقلانه است تا حداقل به اصل پولشان از محل اکران سریع تر برسند و سودشان بر اساس واقعیت های بازار و عرضه و تقاضا خواهد بود. نمی توانیم انتظار فروش عالی یک فیلم ضعیف را داشته باشیم و اینکه پا به پای یک فیلم قوی پیش برود. خیلی زود است که درباره اینکه فیلم های ضعیف که اکران آنلاین داشته اند و به نفعشان بوده است، قضاوت کنیم. باید مدتی بگذرد تا بشود قضاوت عادلانه ای داشت. کارشناسان تا به حال ارزیابی مثبتی از اکران داشته اند.

اکران آنلاین رقیب جدی اکران سینمایی نیست

وی در پاسخ به این پرسش که چرا برخی از تهیه کنندگان برتر سینما با جریان اکران آنلاین همراه نشدند و نظر مثبتی نسبت به آن ندارند، گفت: شاید دلیل مخالفت هایی که صورت می گیرد این است که اکران آنلاین رقیب جدی اکران سینمایی است. در صورتی که اینطور نیست. اکران آنلاین به کمک اکران سینمایی می آید. به چه صورت؟ به این صورت که فرض کنید 100 فیلم تولید می شود و به صورت طبیعی 50 فیلم فرصت اکران دارند. 50 یا 60 فیلم انباشته می شوند برای سال های بعد و مزاحمت هایی را برای اکران فیلم هایی که امکان فروش بیشتری دارند برای سینما و سالن های سینما خواهند داشت. در صورتی که در پلتفرم ها محدودیتی وجود ندارد و سالی 100 فیلم را می شود به شکل آنلاین اکران کرد و سینماها فرصت بیشتری برای اکران فیلم های مورد علاقه خود خواهند داشت. در نهایت به نفع سینما و سالن های سینما است. همه نوع فیلمی را می توان در پلتفرم ها نمایش داد. می تواند فیلم پرفروش یا ضعیف داشته باشد و اکران سینمایی هم هیچ مزاحمتی برایش ندارد. به اندازه کافی تولید داریم که سالن های سینما بدون فیلم نمانند.

مدیرعامل سابق موسسه رسانه های تصویری ادامه داد: آن چیزی که در سینماها می گذرد، مصیبت های اکران است و مافیایی که برخی معتقدند وجود دارد. البته من اعتقادی به آن ندارم و وارد بحثش نمی شوم. این موضوع در اکران آنلاین مطرح نیست. در اکران سینمایی تقاضا بیش از امکانات است. تعداد فیلم ها بیش از سالن های سینما است. بنابراین شوراهای مختلفی باید تشکیل شود تا به شکل عادلانه این امکانات محدود مدیریت شود. اختلاف، سوتفاهم و مشکلات پیش می آید که امکانات به صورت عادلانه توزیع شده است یا خیر. در صورتی که توافقات در بازاری که عرضه و تقاضا نسبت متعادلی دارد و حتی امکان عرضه بیشتر از تقاضاست، اختلافات هم از نوع گفته شده به ندرت پیش می آید چون امکانات محدود نه محدودیت زمانی و نه مکانی داریم. قراردادها به انتخاب طرف قرارداد و پلتفرم قطعا داوری خواهد داشت که تاکنون یا وزارت ارشاد یا شورای داوری خانه سینما تعیین شده است.اگر به اختلاف یا ابهامی در نحوه اجرای قرارداد پیش بیاید به حکم حرف ه ای شناخته شده مراجعه خواهد شد. این هم به عهده طرفین است که این حکم ها را انتخاب کنند یا حکم سوم که مرجع قضایی است.

اکران آنلاین فرصتی است برای منافع متقابل سینما و پلتفرم ها

یزدانی تاکید کرد: از نظر من هر گونه دخالتی از سوی هر مرجعی که این روال طبیعی را بخواهد تغییر بدهد حتما موجب آسیب و مفسده خواهد بود. چه در زمینه تعیین قیمت بلیط و چه در زمینه مدت زمان نمایش یا پورسانتی که قرار است به طرفین تعلق بگیرد. این ها مسایلی است که در اکران آنلاین مشخص است و صاحب اثر فکرهایش را می کند و حالا یا برایش به صرفه است که با این شرایط فیلم را واگذار کند یا خیر. این در حالی است که حداقل 50 پلتفرم در حال فعالیت هستند و انحصاری هم وجود ندارد. تولیدکنندگان امکان انتخاب دارند و شرایط عجیب و غریبی به آ ها تحمیل نمی شود. شاید سه یا چهار فیلم اول در فضای ابهام و غبارآلود آمدند و نیاز به توضیحات داشتند اما باقی صاحبان اثر امروز می توانند با چشم باز به سوی اکران آنلاین بیایند و تصمیم بگیرند. پلتفرم ها نه اصرار و نه اکراه به گرفتن فیلم ها دارند. اکران آنلاین فرصتی است برای منافع متقابل سینما و پلتفرم ها. هر چقدر سینما منافع بیشتری ببرند پلتفرم ها نیز منافع بیشتری می برند.

سالن های سینما در تبلیغات فیلم ها مشارکتی جدی ندارند

وی درباره تبلیغات نیز بیان کرد: سالن های سینما در تبلیغات فیلم ها مشارکتی جدی ندارند در صورتی که پلتفرم ها در تبلیغات فیلم ها مشارکت داشته اند. درست است که برندشان را نیز تبلیغ می کنند و البته این حق طبیعی شان است. تقویت برند باعث می شود به فیلم توجه بیشتری بشود. مخاطب پلتفرم ها اول انتخابشان فیلم و محتوای ایرانی است. کسانی که به این پلتفرم ها مراجعه می کنند اول می خواهند محتوای ایرانی را ببینند. چه بهتر تولیدات سینمای ایران باشد. هر چه این تولیدات بیشتر باشد و تنوع آن بیشتر هم به نفع پلتفرم ها است و هم موجب اشتغال زایی برای سینمای ایران و در نهایت به نفع مردم هست. این فرصتی را که پیش آمده است، باید قدر بدانیم. فرصتی است که برای سینمای ایران به وجود آمده است که هر چقدر انگیزه بیشتری بتوانیم برای این پلتفرم ها ایجاد کنیم که راهشان را پیدا کنند و سرمایه گذاری را ادامه بدهند به نفع سینما ملی خواهد بود.

مدیرعامل سابق موسسه رسانه های تصویری توضیح داد: 8 تا 9 میلیارد تومان مجموع فروش اکران آنلاین فیلم ها بوده است. سهم پلتفرم ها از این رهگذر کمتر از 30 درصد است. این پلتفرم ها حدود 40 روز در دو یا دو ماه و نیم گذشته هزینه تبلیغات محیطی کرده اند. به علاوه فضای مجازی که تقریبا روزی 50 تا 100 میلیون هزینه این تبلیغات است. پلتفرم ها روی حق السهم که گرفته اند سود که نداشته اند هیچ یک رقمی هم برای تبلیغات گذاشته اند. این برای اینکه سینمای ایران حداقل در فضای شهری مورد توجه قرار بگیرد خوب است. اگر از ظرفیت تبلیغات تلویزیون بتوانند استفاده کنند که بهتر خواهد شد. اگر نه در محیط شهری که انواع و اقسام بیلبوردهای تجاری را می بینیم بیلبوردهای فرهنگی نیز دیده بشود.

پلتفرم ها هزینه در حال حاضر هزینه تبلیغات را می پردازند

یزدانی افزود: حتما به یاد اهالی منصف سینما است و می دانند برای رویداد ملی و مهمی مثل جشنواره ملی فیلم فجر که جشن سینمای ایران در ایام دهه فجر است هر سال برای گرفتن بیلبوردهای شهری با چه مشکلاتی مواجه است. این هزینه را در حال حاضر پلتفرم ها می پردازند و از این فرصت باید استفاده کرد. اینکه بگوییم این ها برند خودشان را تبلیغ می کنند، درست نیست. این فیلم ها برند خودشان را به شکل های دیگر می توانند تبلیغ کنند. چه بهتر که همراه با تبلیغ سینمای ایران باشد تا این منفعت جمعی در اقتصاد فرهنگ و هنر خاصه اقتصاد سینما هزینه شود. نباید اینگونه برداشت شود که از اکران آنلاین منفعت پلتفرم ها تامین می شود. پلتفرم ها در همه جای دنیا به دنبال این هستند که هر روز برنامه های جدید ارایه بدهند تا مخاطب را افزایش داده و یا شکل و دسته آن را تغییر بدهند.

وی تاکید کرد: اینکه در نوع فیلم ها، ژانر آن ها یا حتی در صفحه ای که بیننده باز می کند و می خواهد محتوا را انتخاب کند همه نیاز به سرمایه گذاری دارد و در اکران آنلاین نیز به همین گونه است. به همراه اکران آنلاین مخاطب جدید اضافه شده است اما ما تا مخاطب مطلوب یعنی اینکه به نقطه سر به سر برسیم، فعلا فاصله داریم. امیدواریم با زیرساخت های مخابراتی که در حال توسعه است این تعداد هر روز افزایش پیدا کند. دسترسی و ارزان بودن در واقع کمک کند تا مخاطب افزایش پیدا یابد. مخاطب پایدار ما را به سود می رساند و تا آن نقطه هنوز فاصله داریم.

پلتفرم ها مکمل سینماها هستند

یزدانی در پایان عنوان کرد: مساله مهم دیگری که در شرایط اقتصادی فعلی کشور مهم است این است که فرض کنیم که همه این هشت فیلم انتخاب خانواده ها باشد. این هزینه ای که یک خانوار چهار نفره برای دیدن دو فیلم در سینما باید در نظر می گرفت و به سینما می رفت، 15 تا 20 هزار تومان بلیط برای هر نفر باید تهیه، حداقل 20 هزار تومان هزینه ایاب و ذهاب پرداخت و حداقل 20 هزار تومان هم تنقلات مصرف می کرد. این مبلغ را در دو ماه ضرب کنیم 200 هزار تومان می شود. همان خانوار 2 فیلم مورد علاقه شان را با 30 هزار تومان در پلتفرم ها می بینند. این اتفاق ملموس و محسوس است در شرایط اقتصادی فعلی علاوه بر مسایل بهداشتی و توصیه های در خانه ماندن. البته که این نوع اکران و دیدن جای تماشای فیلم در سالن سینما را نمی گیرد. پلتفرم ها چنین ادعایی ندارند و برای اینکه کسی دیگر به سینما نرود، تلاش نمی کنند. پلتفرم ها مکمل سینماها هستند. مردم می توانند با باز شدن سینماها هر زمان شکل نمایش را انتخاب و مراجعه کنند.

منبع: صبا

فاطمه امین الرعایا
سالن های سینما چند روزی است که پس از چند ماه تعطیلی به دلیل شیوع ویروس کرونا، کار خود را از سر گرفته اند اما چنانکه انتظار می رفت استقبالی از فیلم های روی پرده صورت نگرفت. حال در این شرایط که فروش فیلم ها در اکران اینترنتی قابل مقایسه با اکران در سینماها نیست و روی فروش فیلم ها در سینماها هم نمی شود حساب چندانی باز کرد، آیا همچنان تهیه کنندگان حاضر به سرمایه گذاری روی هر فیلمی هستند؟
چند ماهی است که ویروس کرونا تمام جنبه های زندگی افراد در تمام دنیا را تحت الشعاع قرار داده است. دیگر ساده ترین مناسبات اجتماعی نیز ممکن نیست. بسیاری از گردهمایی ها و جشنواره ها در سرتاسر دنیا به حالت تعلیق در آمده اند. بسیاری از پژوهشگران معتقدند شیوع ویروس کرونا به معنای شروع عصری تازه است.
فیلم هایی برای آیندگان
سینما همواره یکی از هنرهای متاثر از جامعه بوده است و حالا با توجه به شرایط کرونا بر این صنعت هم تاثیرگذار بوده است. احمد طالبی نژاد، منتقد سینما درباره تاثیر کرونا بر فیلم های سینمایی به ابتکار می گوید: پدیده های جهان شمول و فراگیر مثل طاعون، وبا و بیماری های دیگری که در گذشته جهان را تحت تاثیر قرار داده اند، می توانند روی فرآورده های فرهنگی و هنری تاثیر بگذارند. می گویند طاعون آلبر کامو ناشی از شرایطی است که در آن زمان در اروپا حاکم بود. اما نگرانی من از این جهت است که عده ای فرصت طلب ماجرای کرونا و این بیماری فراگیر جهانی را بعدها در فیلم ها یا به به یک مضحکه تبدیل کنند و یا از این سوژه برای سرگرم کردن مردم سوءاستفاده کنند در حالی که در دل این رخداد، اتفاقات کوچک و بزرگ عجیبی رخ داده است. نوع زندگی مردم، نگاه شان به زندگی و اصلا فلسفه زندگی تغییر کرده است. پیش از کرونا مردم به نوعی دچار روزمرگی و یکنواختی شده بودند و قدر لحظه ها را نمی دانستند.
او ادامه می دهد: از زمانی که این بیماری فراگیر، جهان را درنوردیده است با وجود فشارهای ناشی از قرنطینگی با امید به اینکه به زودی این بیماری تمام خواهد شد و این ویروس از جهان رخت خواهد بست و زندگی تازه ای آغاز خواهد شد، این روزها را سپری کرده اند و رویاهایی در ذهن ها شکل گرفته است. این رویاها و آرزوها اگر وارد عرصه های گوناگون هنری شود، می تواند اتفاق خوبی باشد. ممکن است فیلم های خوبی تحت تاثیر این شرایط ساخته شوند اما این فیلم ها را کسانی باید بسازند که با فلسفه و جامعه شناسی آشنا باشند. هر فیلمسازی به صرف اینکه چند فیلم ساخته نمی تواند به سراغ این موضوع برود چون در این صورت آن فیلم تبدیل به یک مضحکه خواهد شد. این اتفاقات فجایع جهانی هستند و ما باید در فیلم ها تاثیرات شان را بر جوامع بشری برای آیندگان به تصویر بکشیم. آیندگان از این طریق باخبر می شوند که در قرن بیست و یکم جهانیان با چه معضلی روبه رو بودند که حتی آن ها را از ساده ترین نعمت های زندگی محروم کرده بود.
راه حل خروج از بحران: همکاری گروهی
گرچه کرونا از لحاظ محتوایی می تواند تاثیرات شگرفی بر صنعت سینما داشته باشد اما تاثیرات کمی نیز بر این صنعت قابل پیش بینی است. از اوایل اسفندماه فعالیت کلیه سالن های سینما به دستور وزارت ارشاد برای پیشگیری از شیوع ویروس کرونا به حالت تعلیق درآمد. همه امیدوار بودند که این تعطیلی عمر درازی نداشته باشد اما چند ماهی پرده نقره ای سینما هیچ فیلمی را به خود ندید تا اینکه پس از 4 ماه تعطیلی، سرانجام درهای سالن های سینما در اولین روز تابستان به روی علاقه مندان باز شد. البته در این مدت تمهیداتی برای کاهش ضربه های مالی به بدنه سینما اندیشیده شد. اکران آنلاین فیلم ها در چندین پلتفرم و سینما-ماشین از جمله همین اقدامات بود. گرچه استقبال از سینمای آنلاین و سینما-ماشین قابل قبول بود اما آنچنان که فیلم ها در سالن های نمایش مورد استقبال قرار می گرفتند، نبود. از سوی دیگر پس از بازگشایی سالن های سینما در چند روز اخیر نیز فروش فیلم ها حتی به اندازه نیمی از ظرفیت اکران هم نبود. در چنین شرایطی اکران فیلم ها ریسک بزرگی برای سرمایه گذاران دارد. اکنون در شرایطی که مشخص نیست ویروس منحوس کرونا کی بار خود را می بندد، آیا تهیه کنندگان مانند گذشته حاضرند برای ساخت هر فیلمی سرمایه گذاری کنند؟ طالبی نژاد در این زمینه می گوید: یکی از مواردی که در این دوران به آن فکر کرده ام این است که آیا سینمای ما ظرفیت ساخت سالی 120 فیلم را دارد؟ اساسا محملی برای نمایش و عرصه این فیلم ها وجود دارد؟ واقعیت این است که تولید فیلم در کشور ما تبدیل شده به حرفه ای بی ضابطه. عده ای به عنوان تهیه کننده از نهادهای نظامی، انتطامی، سیاسی و یا حتی افراد پولدار علاقه مند به این حرفه سرمایه هایی را می گیرند اما فیلم هایی تولید می کنند که حتی در شرایط عادی هم نمی توانند هزینه ساخت خود را برگردانند.
او ادامه می دهد: به نظر من تنها تاثیری که ویروس کرونا می تواند از لحاظ کمی بر صنعت سینما بگذارد این است که تعداد فیلم های سالانه کم شود اما بر کیفیت آن ها افزوده شود. تولید کنندگان به سمت تولید مشترک توسط چند کمپانی بروند. این اتفاق در دنیا مرسوم است. در سینمای آمریکا هم شاهد این هستیم که چندین کمپانی با هم سرمایه تولید یک فیلم را فراهم می کنند. ما هم باید به این سمت برویم. اگر ما به جای 100 فیلم، 30 فیلم استاندارد بسازیم که تماشاگر با دیدن آن اغنا شود، اقتصاد سینمای ایران می تواند قوی تر از آنچه در حال حاضر است باشد. در حال حاضر ما اقتصادی در سینما نداریم. اقتصاد سینما در کشور ما ورشکسته است و با یک باد همه چیز فرو می ریزد و این شرایط خوبی نیست. در حال حاضر برخی افراد به عنوان تهیه کننده در سینما فعالیت می کنند که شغل اصلی‫شان چیزی دیگری است و اصلا تجربه و دانشی در این زمینه ندارند.
طالبی نژاد همچنین در پایان در رابطه با چگونگی عبور از بحرانی که کرونا برای صنعت سینما به وجود آورده است، می گوید: به قول قدیمی ها سینما، صنعت بی بحران است. در طول جنگ جهانی اول و دوم تمام صنایع دنیا به نوعی تعطیل شدند به جز سینما. سینما نیاز روحی و روانی مردم را تامین می کند. اما قاعدتا سینما دیگر به شیوه گذشته نخواهد بود. به نظرم سینما کمی ضابطه مندتر می شود. در حال حاضر اقتصاد سینمای ایران پایه و اساس خاصی ندارد و امیدواریم از این حالت خارج شود. تنها راه خروج از این بحران مشارکت چند تهیه کننده برای تولید یک فیلم است.

ارسال دیدگاه
نام: ایمیل: دیدگاه:

فائزه ریاحی در گفتگو با خبرنگار حوزه تشکل های دانشگاهی گروه دانشگاه خبرگزاری آنا اظهار کرد: با نهایت تأسف، درصد زیادی از فیلم های پرفروش سینمای حال حاضر را موضوعاتی نظیر تغییر سبک زندگی اسلامی جامعه، ترویج نوعی سهل انگاری در روابط خانوادگی، کم رنگ شدن حیا، عدم رعایت حدود محرم و نامحرم، تساهل در روابط دختر و پسر، دیالوگ ها و تکه کلام های جنسی، اشاعه موسیقی مبتذل، ترویج ریا و تزویر، خیانت همسران و عشق های مثلثی و... پوشش می دهند و ظاهراً برخی فیلم سازان برای عقب نیفتادن از قافله گیشه، راهی غیر از پرداختن به موضوعات مذکور نمی شناسند این موارد حتی در رسانه ملی هم دیده می شود.

وی افزود: تا جایی که خود اهالی سینما اذعان به مسئله فساد گسترده در سینما دارند، چرا هیچ اتفاق موثری برای جلوگیری از فساد سازماندهی شده در دفاتر سینمایی که متهم به فساد هستند نمی افتد؟!

مسئول واحد خواهران بسیج دانشجویی دانشکده هنر و معماری دانشگاه شیراز بیان کرد: صدا و سیما باید کار خود را منطقی و درست و متناسب با منافع ملی انجام دهد. مهمترین ابزار حاکمیت بر مردم، رسانه ملی است. رسانه ها باید مردم را نسبت به مشکلات اجتماعی جامعه آشنا کنند باید مردم را با شرایط و ظرفیت های کشور آشنا کنند تا مردم نگاه واقع بینانه به شرایط کشور داشته باشند نه فقط مردم را سرگرم کنند نه فقط ابتذال و مستهجن به خورد مردم بدهند.

ریاحی ادامه داد: سه دهه است این اتفاقات در رسانه ها رخ می دهد و هیچ اتفاقی نمی افتد چرا قبل از تولید یک محصول فرهنگی، نیاز سنجی درست و صحیحی از سوی فیلم ساز صورت نمی گیرد تا تخریب اثرش بیش تر از اصلاح گری آن نباشد؟

وی تصریح کرد: ما از نمایندگان منتخب مجلس یازدهم و معاونت نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی و قانون گذاران و ناظران رسمی و غیر رسمی و مجریان قانون در دولت یازدهم که نمایندگانی انقلابی و رافع مشکلات مردم و کشور و جامعه امروزی هستند تقاضا داریم برای تاثیرگذاری در حوزه سینما نظارت های خود را بر محتواهای تولید شده که با هر عنوانی ساخته می شود گسترش داده و تذکرات و دقت های کافی را به تولید کننده منتقل کنند و به مجوزهایی که برای تولید فیلم ها داده می شود دقت کافی و نظارت کافی را داشته باشند طبیعتاً در این صورت تولید کننده هم به خودش اجازه نمی دهد در مقابل مسائلی که به او تذکر داده شده بایستد.

مسئول واحد خواهران بسیج دانشجویی دانشکده هنر و معماری دانشگاه شیراز اضافه کرد: این مسئله بسیار بسیار مهم بوده چرا که رسانه امروزه تاثیر بسیار مهمی در زندگی مردم دارد.

انتخای پیام/4040/

محمدحسین فرحبخش شاید در سال های اخیر فیلم هایی ساخته که کمتر نشانی از جذابیت و اثرگذاری تجاری و گیشه ای فیلم های گذشته پویافیلم دارد و انتقاداتی را هم در ساختار و محتوا به همراه داشته و تماشاگران عاشق سرگرمی را به اندازه آن فیلم های قدیمی به شوروهیجان درنیاورده باشد اما کماکان به وجه سرگرم کنندگی سینما اعتقاد دارد و با جدیت در این زمینه به کارش ادامه می دهد. قرار بود تازه ترین ساخته اش زن ها فرشته اند 2، در نوروز اکران شود، اما شیوع کرونا اوضاع سینما را به هم ریخت.

در این 4 دهه فعالیت سینمایی، بهترین دهه و سال ها از نظر شما کدام است؟

بهترین سال های فیلمسازی را از 76 تا 80 می دانم.

چرا؟

به دلیل این که فیلمسازان امنیت فرهنگی اقتصادی داشتند و اکثریت آنها بدون کمترین دغدغه فیلم هایی ساختند که دلشان خواست. این دوره زمان مسوولیت مرحوم سیف ا... داد به عنوان معاون امور سینمایی ارشاد بود. البته در دو سال زمان مسوولیت آقای جواد شمقدری هم وضع سینما خوب بود، اما تنش زیادی وجود داشت و ارشاد را از بیرون بمباران می کردند.

چرا دیگر فیلم اکشن نمی سازید؟

امروز دیگر باتوجه به مخارج بالا، تولید فیلم های اکشن در سینمای ما جواب نمی دهد. ضمن این که سلیقه مردم هم عوض شده است.

این که دیگر بازیگرانی در حد و اندازه های جمشید هاشم پور و ابوالفضل پورعرب نداریم هم به دلیل تغییر سلیقه مردم است؟

هاشم پور قهرمان سینمای اکشن بود. پورعرب هم سوپراستار جوان ها بود. هیچ کدام از ستاره هایی هم که در سینمای بعد از انقلاب آمدند، تداوم و ماندگاری پورعرب را نداشتند.ستاره هایی که بعد از پورعرب آمدند، چندان به اندازه او فیلم های ماندگار ندارند. تولد ایشان هم مبارک باشد که اول تیر بود. به هرحال یکی از دلایلی که بازیگرانی چون او و هاشم پور نداریم، همین تغییر سلیقه تماشاگران و ساخته نشدن فیلم هایی با حال و هوای آن زمان است.

بهترین بازیگری که با او کار کردید، چه کسی است؟

با بازیگران خوب زیادی کار کرده ام و نمی توانم بگویم کدام یک بهترین است. اما می توانم از بازیگران خوبی مثل امین حیایی، جمشید هاشم پور، ابوالفضل پورعرب و محمدرضا شریفی نیا نام ببرم. تقریبا با قاطعیت می گویم در این سال ها با بازیگری کار نکردم که از او ناراضی باشم. با همه با رفاقت کار کرده ام.

به هرحال به عنوان تهیه کننده خوش حساب هم هستید.

خوش حسابی که وظیفه ابتدایی یک تهیه کننده است.

خیلی جوان بودید که تهیه کننده، شدید. قبل از آن تجربه سینما داشتید؟

من قبل از انقلاب و سال 51 و وقتی 13 سال داشتم، فیلم 8میلی متری ساختم. البته خیلی مخفیانه این کار را کردم، چون سینما در خانواده مذهبی ما جرم بود. آخرین فیلمی هم که قبل از انقلاب ساختم، فیلم طلوع خورشید بود که مستندی از وقایع انقلاب است. در ضمن بسیاری از فیلم های ایرانی و خارجی را دیده بودم. این علاقه و تجربیات وجود داشت تا این که سال 61 به طور رسمی وارد سینما و حرفه تهیه کنندگی شدم.

این سال ها هم تهیه کنندگان جوانی وارد سینما می شوند که ورود و فعالیت برخی از آنها حرف و حدیث هایی دارد. نظرتان چیست؟

به تهیه کنندگان جوان و جدیدی که می خواهند در این کار موفق شوند، سه توصیه دارم: صداقت، صداقت و صداقت. البته متاسفانه برخی با کلاهبرداری از پول های دولتی و کلاه گذاشتن سر آدم ها نیز دست به تهیه و تولید فیلم می زنند. بزرگ ترین خیانتی هم که در خصوص تهیه کنندگان انجام می شود، وجود دو تشکل تهیه کنندگی است که اجازه نمی دهد وحدت صنفی صورت بگیرد. اگر اجازه دهند صنف واحد تهیه کنندگی تشکیل شود، 90درصد این مسائل حل می شود. وقتی اتحادیه تهیه کنندگان و جامعه صنفی تهیه کنندگان به تنهایی وجود داشت، اصلا این اتفاقات نبود.

سازمان سینمایی چقدر دنبال این وفاق است؟

این نفاق، تفکیک و جدایی صنفی، سال85 توسط آقای جعفری جلوه، معاون سینمایی وقت و آقای میرکریمی، مدیرعامل وقت خانه سینما و آقای اربابی، مدیرکل ارزشیابی و نظارت وقت ایجاد شد.
آقای میرکریمی در جلسه ای که آن موقع با هیات مدیره اتحادیه داشت، گفت چه اشکالی دارد دو صنف تهیه کنندگی داشته باشیم. من گفتم در اساسنامه خانه سینما نوشته هر صنف باید یکی باشد. گفت اشکالی ندارد، اساسنامه را عوض می کنیم. تا امروز هیچ کدام از مسؤولان سینمایی را به اندازه حسین انتظامی ندیدم که تاکید و تلاش بر وحدت صنفی تهیه کنندگان داشته باشد.

اما متاسفانه فشار زیادی روی اوست و نمی گذارند. نمونه اش همین است که اعلام کرد من شورای عالی تهیه کنندگان را به رسمیت نمی شناسم. کاری که انتظامی با ایجاد سمفا (سامانه مدیریت فروش آنلاین) کرد، در این 72 سالی که از فعالیت جدی و مستمر سینمایی ایران می گذرد- آن دوره اولیه سینمای ایران از 1309 تا 1315 را کنار بگذاریم- سابقه نداشته است.

پس، از سمفا دفاع می کنید.

صد در صد.

می گویند شاید مردم برای خرید بلیت سردرگم شوند.

این طور نیست. البته هرچیزی اولش اشکالاتی دارد، اما مهم است افق و اهدافی که برایش تعریف می کنید، درست باشد. ایرادات اجرایی هم به مرور زمان برطرف می شود.

برای مردم هم امتیازاتی دارد؟

یکی این که مردم می توانند برنامه و سئانس های چند روز آینده سینماها را ببینند و برای دیدن فیلم ها برنامه ریزی کنند. اما قبل از این نمی دانستند که قرار است سه روز دیگر سینما آزادی چه فیلمی را نمایش دهد.

حالا این وسط چرا بی صدا بلیت سینما گران شد؟!

نه، گران نشده و قیمت بلیت سینما همان قبلی است؛ یعنی 20هزارتومان بلیت پردیس ها و سینماهای مدرن و 15 هزارتومان هم بلیت سینماهای ممتاز. این مبلغ ناچیز ارزش افزوده است که روی بلیت ها اعمال می شود. قانون می گوید ارزش افزوده را باید مصرف کننده پرداخت کند. این ارزش افزوده را قبلا به زور از صاحب فیلم و صاحب سینما می گرفتند!به جز این اما در سال 98 نسبت به سال 97، حدود 50 درصد هزینه های تولید فیلم افزایش یافت. با این که اعتراض هم داریم، اما خواهش کردیم بلیت سینما را گران نکنند.

فیلمتان زن ها فرشته اند2 از گزینه های اکران نوروز بود. باتوجه به این تغییر و تحولات، زمان اکران جدید این فیلم مشخص است؟

ما حاضر بودیم موقع بازگشایی سینماها پیشقدم باشیم. اما خوشبختانه آن دو عزیز (صاحبان فیلم های شنای پروانه و خوب بد جلف 2) فیلمشان را اکران کردند. ما هم از شورای صنفی تفاضا کرده ایم و جزو برنامه های آتی اکران هستیم.

پیش بینی شما از وضع اکران در این اوضاع چیست که مردم هنوز ترس از کرونا دارند؟

به اکران خوشبینم، البته ممکن است اکران در روزهای اول چندان موفق نباشد، اما در ادامه روال طبیعی خود را پیدا می کند. البته واقعا از رسانه ملی، آقای علی عسکری، آقای مهدوی مهر در بازرگانی صداوسیما درخواست داریم کمک ویژه به سینما داشته باشند و مردم را برای سینمارفتن ترغیب کنند.

اگر اکران به وضع طبیعی برگردد، تکلیف اکران آنلاین چه می شود؟

برقرار خواهد بود و هیچ اتفاقی برای آن نمی افتد. اکران آنلاین، برای خیلی از فیلم ها مفید است.

شما که همیشه با قاچاق فیلم مبارزه کرده اید، بگویید این معضل قابل حل است یا نه؟

جلساتی در شورای صنفی نمایش در این خصوص تشکیل شده و دوستان با رئیس پلیس فتا هم صحبت کرده اند و قول های مساعدی هم گرفته اند. فکر می کنم به زودی اتفاقات خوبی در این زمینه بیفتد.

با آقای همایون اسعدیان قهرید؟

من با هیچ کس قهر نیستم. این دور از شان یک مسلمان است. هرکس را هم ببینیم، عرض ادب می کنیم.

پس اختلافات فقط صنفی است؟

بله. حالا اگر کسی با ما قهر است، ما با او قهر نیستیم.

علی رستگار - سینما / روزنامه جام جم

نه واقعا کسی فکر این وضعیت را نکرده بود. وقتی رستوران ها ، کافه ها و قهوه خانه ها مملو از جمعیت هستند نگرانی کرونایی تماشاگران آن هم بعد از کلی مانور پاکسازی و اعمال پروتکل های بهداشتی نوبر است. اصل ماجرا اینکه در یکی، دو روز گذشته بسیاری از سالن های سینمایی به رغم رفع ممنوعیت های بازگشایی اصلا باز نبودند و آنهایی هم که سالن ها را برای حضور تماشاگران آب و جارو کرده بودند با عددهای یک رقمی فروش بلیت برای هر سانس مواجه بوده اند.

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از همشهری، از سوی دیگر هماهنگی ها برای اکران تنها 2 فیلم شنای پروانه و خوب، بد، جلف 2(ارتش سری) برای حمایت و رونق سالن های سینما و ترغیب تماشاگران برای آشتی پساکرونایی با سینماها هم ظاهرا مقبول نیفتاده است. خلوتی سالن ها آنقدر ذوق اهالی سینما، سینمادارها و مدیران سینمایی را کور کرده که موضوع بازگشایی سالن ها در تاریخ اول تیرماه رسما به فراموشی سپرده شده است.

حالا همه امیدها به چهارشنبه طلایی سینماهاست و اینکه آیا امروز تماشاگران برای آشتی کنان با سالن ها، بلیت می خرند یا موضوع ورشکستگی سینما در سال 99یک گام دیگر به واقعیت نزدیک می شود. نباید فراموش کرد که هر 2 فیلم انتخاب شده برای ایام بازگشایی سینماها فیلم های تماشاگر پسندی هستند و با اینکه هرکدام حال و هوایی متفاوت دارند، اما هر 2برای تماشاگر جذابیت های خاص خود را دارند. شنای پروانه به کارگردانی محمد کارت در واقع یک لات گرافی است. در روزگار امروز و گوشه چشمی دارد به دنیای سراسر انتقام و حسادت گنده لات های شهر. ترکیب بازیگران و سوژه ملتهب و عامه پسند فیلم به راحتی می تواند تماشاگران زیادی را برای تماشای اثر به صف کند، اما فعلا خبری از رونق نیست و دست و پا زدن شنای پروانه در گودال هراس از نشستن در سالن های بی تماشاگر، نتیجه ای نداشته است.

فیلم دیگر امیدوار به استقبال در دوران بازگشایی سینماها، ساخته پیمان قاسم خانی است. فیلم طنز خوب، بد، جلف2 در روزهای قبل از شیوع کرونا طی چند روز توانست خیل مشتاقان را به سینماها بکشاند، اما این روزها چندان محبوب نیست و این عدم محبوبیت نه محتوای فیلم، بلکه سایه سنگین کرونا بر سر سینماها است. هر 2فیلم در شرایط عادی به راحتی می توانستند رکوردهای فروش را جابه جا کنند و لااقل در جدول فروش فیلم ها با مترو معیارهای سال گذشته لااقل برای خود جایگاه مطلوبی کسب کنند.

حالا سالن های سینما به رغم همه دلخوشی ها، ایام بدی را سپری می کنند و استقبال تماشاگران لااقل تا لحظه اکنون از فیلم دیدن در سالن ها بسیار ناچیز تر از تصور سینمادارهاست. شنای پروانه و ارتش سری عملا تابستان را با هیچ آغاز کرده اند و اگر این روال ادامه یابد افق مبهمی پیش چشمان مدیران و فیلمسازان گشوده خواهد شد. افق هایی که در دوردست آن نه کیفیت فیلم برای جذب تماشاگر اهمیت چندانی دارد و نه طنازی و ساده بودنش می تواند تماشاگری ر ا برای خرید بلیت دست به جیب کند.

محمدرضا فرجی مدیرکل نظارت بر عرضه و نمایش سازمان سینمایی در گفتگو با خبرنگار مهر در واکنش به اخبار منتشر شده درباره افزایش قیمت بلیت سینماهای کشور بیان کرد: واقعیت این است که ما به عنوان سازمان سینمایی، مثل سال گذشته افزایش قیمتی نداشتیم، یعنی همان حداکثر قیمت بلیتی که سال گذشته تعیین شده بود، امسال هم اعمال شده است. اما این از اختیارات سینماداران است که می توانند سقف قیمت را در نظر بگیرند یا آن را به سمت پایین رُند کنند.

وی افزود: برای مثال قیمت بلیت سال گذشته 20 هزار تومان بود، امسال هم 20 هزار تومان است با این تفاوت که امسال سینماداران گفتند نمی خواهیم قیمت بلیت را گران کنیم، ولی ارزش افزوده را به دل بلیت سینما می آوریم. به طور مثال سینماداران سال گذشته 20 هزار تومان تعیین شده به عنوان سقف قیمت بلیت را منهای 9 درصد ارزش افزوده می کردند و عددی به دست می آوردند. آن عدد قیمت بلیت می شد.

فرجی در ادامه توضیحات خود گفت: امسال هم همان روال سال گذشته است با این تفاوت که سینماداران می گویند همه اجناس گران شده و فشار زیادی را از نظر اقتصادی متحمل می شویم، به همین دلیل ارزش افزوده ای که سال گذشته پرداخت آن را خودمان تقبل می کردیم، دیگر پرداخت نمی کنیم و قیمت بلیت را با ارزش افزوده محاسبه می کنند.

بیش از هفتاد درصد سینماهای شهرستان ها موافق افزایش قیمت نیستند چون باید وضع اقتصادی مردم را در نظر بگیرند ولی از سوی دیگر باید به این نکته توجه کرد که به هر حال اداره کردن سینما سخت و هزینه های آن هم زیاد شده بنابراین قیمت بلیت ها آنچنان که باید گران نشده است وی افزود: سال گذشته یک سینمای ممتاز می توانست بلیت را به قیمت 15 هزار تومان بفروشد اما آن را 12 هزار تومان می فروخت. این شرایط امسال هم در بسیاری از سینماها برقرار است و مطمئن باشید بسیاری از سینماهای شهرستان ها بلیت را به قیمت نهایی عرضه نمی کنند و کمتر از قیمت می فروشند، یعنی 2، 3 هزار تومان زیر قیمت. البته با توجه به اینکه هزینه و مشکلات تهران متفاوت است، قیمت بلیت های سینماها هم فرق دارد. بنابراین سینماداران می توانند ارزش افزوده را در دل بلیت ها بگنجانند.

فرجی با بیان اینکه ما هم از افزایش قیمت بلیت ها در شرایط فعلی ناراحتیم، توضیح داد: ما به سینماداران نگفتیم که بلیت ها را با هر قیمتی که می خواهند بفروشند. هرچند برخی از سینماداران خود به خود قیمت بلیت را 22 هزار و 500 اعلام کردند اما ما گفتیم این موضوع امکان پذیر نیست. به نظرم در این شرایط افزایش قیمت بلیت درست نبود. دوستان انجمن سینماداران اگر کمی حرفه ای برخورد می کردند، هم قیمت بلیت ها رُند می شد و هم قیمت به سمت پایین تمایل پیدا می کرد، کمااینکه متوجه شدند در زمینه اعلام این مبلغ اشتباه کرده اند. خیلی از سینماها اختیار فروش بلیت ها به قیمت 22 هزار تومان را دارند ولی با توجه به اینکه این سینماها کشش این قیمت را ندارند، بلیت ها را با همان قیمت 20 هزار تومان ارایه می دهند.

مدیرکل نظارت بر عرضه و نمایش سازمان سینمایی درباره اینکه قیمت قطعی فروش بلیت سینماها در سال جدید چه میزان تعیین شده است، بیان کرد: حداکثر قیمت بلیت در سینماهای مدرن 20 هزار تومان، ممتاز 15 هزار تومان و درجه یک 12 هزار تومان است که 9 درصد ارزش افزوده به آن ها اضافه می شود. به نظرم خوب بود که سینماداران مثل سال گذشته عمل می کردند یعنی فعالیت سینماها را با همان 20 هزار تومان آغاز می کردند و در ادامه ارزش افزوده را از مخاطبان دریافت می کردند.

این مدیر سینمایی عنوان کرد: بیش از هفتاد درصد سینماهای شهرستان ها موافق افزایش قیمت نیستند چون باید وضع اقتصادی مردم را در نظر بگیرند ولی از سوی دیگر باید به این نکته توجه کرد که به هر حال اداره کردن سینما سخت و هزینه های آن هم زیاد شده بنابراین قیمت بلیت ها آنچنان که باید گران نشده است.

فرجی در ادامه تأکید کرد: قیمت بلیت ها تا پایان سال افزایش پیدا نمی کند و همین قیمت ها باقی می ماند البته پیشنهادی از طرف برخی صنوف برای افزایش قیمت داشتیم ولی مصلحت سازمان سینمایی این بود که فعلاً افزایش قیمت نداشته باشیم به همین ترتیب تا پایان سال قیمت ها زیاد نمی شود.

وی در پایان درباره تفاوت عملکرد چهار درگاه بلیت فروشی عضو سمفا در سه روز ابتدایی هم گفت: با توجه به اینکه امروز اولین روز شروع جدی فعالیت سینماها و سامانه های فروش است، در نظر داریم در پایان روز ببینیم کدام یک از سامانه ها فعال هستند و بعد کارشناس پشتیبانی را فرا بخوانیم تا به لحاظ منطقی و فنی صحبت کنیم. این سامانه ها تست دادند و بعد وارد این چرخه شدند البته باید خروجی آنها را بعد از فعالیت رسمی هم بررسی کنیم. اگر این سامانه ها نتوانند به درستی فعالیت کنند سامانه های دیگر به این چرخه وارد می شوند.

کد خبر 4957496

زهرا منصوری

اعتمادآنلاین| در پی توقف صدور مجوز سریال تازه در شبکه خانگی توسط ارشاد و اعلام غیر رسمی خبر انتقال مدیریت شبکه خانگی صدا و سیما هوشنگ گلمکانی این اقدام را شلیک به مغز شبکه خانگی دانست و نوشت: درست در زمانی که به نظر می رسد رونق سریال سازی برای شبکه نمایش خانگی روزنه امیدی برای سینمای ایران و بازار کار قابل توجهی برای سینماگرانش به وجود آورده، از دو اتفاق همزمان چنین برمی آید که عزمی در میان است تا این روزنه امید را مسدود و شیرینی این موفقیت را به کام دست اندر کاران سینمای ایران تلخ کند.

2-سازمان سینمایی اعلام کرده به دلیل ترافیک تولید سریال، تا پایان سال مجوز دیگری صادر نمی شود. این چه جور تصمیمی است؟ اگر در مورد تولید فیلم سینمایی چنین تصمیمی گرفته شود، شاید به دلیل ظرفیت محدود سینماهای کشور پذیرفتنی باشد، اما ظرفیت فضای مجازی نامحدود است و باید اجازه داد تولیدکنندگان سریال، سازوکار تولیدشان را بر اساس قانون عرضه و تقاضا و مقتضیات بازاری که اندازه هایش را ارزیابی کرده اند، خودشان تنظیم کنند و سازمان سینمایی فقط به کار نظارت بپردازد و در تولید دخالتی نکند

2-اما خبر مهم تر این است که گفته می شود قرار است صدور مجوز تولید و پخش سریال های شبکه نمایش خانگی (و اصولا هر نوع مواد تصویری در فضای مجازی) به سازمان صدا و سیما سپرده شود! و این تصمیم انحصارطلبانه یعنی شلیک به مغز این عرصه فعالیتی که تازه رونقش شروع شده و در واقع می خواهند همان بلایی را که بر سر رسانه به اصطلاح ملی آمده در شبکه نمایش خانگی هم تکرار کنند.

آیا صدا و سیما می خواهد به محصولاتی که قرار است رقیب خودش باشند مجوز ساخت و پخش بدهد؟ آیا با سیاست های آشنایش شبکه نمایش خانگی را از هر گونه جذابیتی خالی نخواهد کرد؟

از خانه سینما، انجمن های صنفی سینما، فعالان شبکه ویدئورسانه و مدیران پلتفرم های وی اودی انتظار می رود موضع خود را در قبال این دو خبر، این دو اتفاق، که یکی اعلام شده و دیگری در دست پخت وپز است اعلام کنند.

عملی شدن این امر بحران اقتصادی سینمای ایران را شدیدتر و لایه های میانی و زیرین اهل سینما را بیش از گذشته دچار مشکل معیشت خواهد کرد.

منبع: سینمادیلی

صاف نیوز: سایت سازمان سینمایی-مهدی یزدانی : اکران آنلاین رقیب اکران سینمایی نیست.

ملانصرالدین:سینمایی ها اکران آنلاین را رقیب اکران سینما نمی دانند،شما را رقیب دانسته و از شما هراس دارند که دست روی همه چیز گذاشته و هر آنچه را که خواسته اید به کمک دوستان و رییس سازمان سینمایی که مشاور او نیز هستید به دست آورده اید!
کسی در اکران آنلاین بدون اذن شما آب هم نمی تواند بخورد،چه رسد به اینکه بخواهد دور از چشم تان فیلمش را اکران آنلاین کند،خدا نیاورد این روز نامبارک را!
شما مدت ها ریاست ستاد صیانت را به عهده داشتید تا با قاچاقچیان فیلم مبارزه کرده و به کمک فیلمسازان بیایید تا زیان نبینند،در آن زمان چه کرده اید که در حال حاضر انجام دهید؟!
فعلا که قدر قدرت اکران آنلاین هستید و همه چیز در چنگ محکم شماست.ممکن است تهیه کنندگان یا سینماگران در اکران آنلاین ضرر بکنند،اما شما محال است یک ریال هم زیان کنید،زیرا در ضرر دیگران نیز سود شما و وزارت ارتباطات نهفته است!

سیدرضا اورنگ

او که زمان فعالیت در کمیسیون فرهنگی، طرح استفاده مدیریت شده از ماهواره را دنبال می کرد، حالا خود از طریق برنامه سازی با مدل ماهواره ای و نمونه های خارجی- البته با محتوای وطنی- به فکر مقابله با جریان نفوذ و معطوف کردن توجه مخاطب از ماهواره به محصولات فرهنگی داخلی است و این نگاه را در تلویزیون و شبکه نمایش خانگی دنبال می کند.

وقتی برای گفت و گو با ابوطالب راهی دفترش بودیم، یکی از همکاران سپرد از او بپرسیم چرا دیگر مثل سال های قبل و به ویژه در روز عاشورا که آقای ابوطالب را در مسجد شهدا اتوبان محلاتی می دیدیم، خبری از او نیست.

ابوطالب با خنده گفت: من هنوز هم به آن مسجد می روم. در همین شب های قدر امسال هم آنجا بودم؛ منتهی به آبدارخانه مسجد می روم، چون خلوت است. با این که محل زندگی ام تغییر کرده، هنوز به آن منطقه می روم و خریدم را هم همان جا انجام می دهم. این یعنی شاید ابوطالب هنوز همان آدم قبلی باشد، با همان اصول. فقط فروعِ رفتاری اش تغییر کرده است و رئالیتی شو ها و برنامه های خوش رنگ و لعاب می سازد.

اول کمی درباره سرشلوغیِ این روزهایتان بگویید؛ تولید 77 ساعت، بازپخش 7 روز و 7 ساعت، تولید و پخش شام ایرانی. به ویژه درباره این آخری سوالات زیادی داریم.

یک سریال جاسوسی به نام بیروت شمال شرق داشتم. چند سال پیش فیلمنامه آن را به سازمان صدا و سیما ارائه دادم و قرار شد آن را برای معاونت سیما بسازم. آن زمان که آقای دارابی معاون سیما بود، تصویب شد که این سریال در لبنان ساخته و در همان سال ها- حدود 91- در ماه مبارک رمضان پخش شود. اما کار در سازمان به مشکل مالی خورد، چون به هرحال کارهای خارج از کشور، کمی گران تر درمی آید. ساخت سریال به قدری زمان برد که اتفاقات سوریه و لبنان و بهار عربی پیش آمد و همه چیز به هم ریخت و دیگر نشد بسازیم.

بعد ما به هر دلیلی با آمریکا درگیر شدیم، ما پهپاد آمریکایی را زدیم، بعد آنها سردار سلیمانی ما را به شهادت رساندند، بعد ما پایگاه آمریکایی ها را در عراق زدیم و ... چون قصه آن سریال کمی قدیمی و درباره جنگ اطلاعاتی دستگاه های اطلاعاتی ایران و حزب ا... لبنان با اسرائیل و آمریکا بود، نیاز به به روزرسانی و تغییراتی داشت. من هم فیلمنامه را به روز کردم و آنها را با واقعیات امروز عرصه سیاسی- اطلاعاتی وفق دادم و برای ساخت آن یک سرمایه گذار خصوصی پیدا کردم. قرار است که امسال این سریال را با نام ربوده شده در شبکه نمایش خانگی کلید بزنیم. به جز این قرار بود سال گذشته برنامه 77 ساعت (با نام قبلی سرزمین مهارت) را برای تلویزیون بسازیم که آن هم نشد و ساخت آن موکول شد به امسال و این روزها. در همین حین که یک فرصتی پیش آمد و من چند ماه بیکار شدم، یکی از وی او دی ها پیشنهاد ساخت فصل های جدید شام ایرانی را به من داد. دلیل آن هم تجربه ساخت رالی ایرانی بود که با اقبال خیلی خوبی مواجه شده بود. همچنین تجربه ساخت مجموعه دستم را بگیر را برای شبکه افق داشتم که آن هم رئالیتی شو بود. مجموعه دیگری به نام 7 روز و 7 ساعت برای شبکه افق ساخته بودم که آن هم رئالیتی شو بود. شبکه مستند، عید امسال آن را بازپخش کرد و اخیرا هم شبکه نسیم آن را پخش می کند. این کار به قدری دیده شد و مورد توجه قرار گرفت که شبکه مستند، پیشنهاد داد عین همین را با موضوع مقاومت در سوریه بسازیم که قبول کردیم. قرار شد اواخر تیر برای پیش تولید این کار به سوریه برویم. در این کار که اسمش 10 روز تمام است، بازیگران ایرانی و سوری حضور دارند.

فصل دوازدهم شام ایرانی را دیدم، خوشم نیامد و گفتم این چه کاری است؟ اما یک فرصت دیگر به خودم دادم و فصل یازدهم را هم دیدم که بخش های جذاب و بانمکی داشت. با وجود این، این انتظار وجود داشت که وقتی کسی مثل سعید ابوطالب این کار را می سازد، فراتر از تقلید صرف از نمونه های ماهواره ای چون بفرمایید شام باشد که البته خودش کپی نمونه های خارجی است. شما دقیقا روی همان فرآیند بفرمایید شام حرکت کرده اید که خیلی با فرهنگ و برنامه غذایی خانواده های ایرانی همخوانی ندارد و مراحل صرف شام طور دیگری است یا شیوه امتیازدهی که مثلا می توانستید آن را از یک تا 20 در نظر بگیرید.
این شام ایرانی که ما می سازیم، نسخه اینجایی بفرمایید شام آن شبکه ماهواره ای نیست.

آن خودش کپی نمونه های موفق خارجی است.

نگوییم کپی. این یک مدل برنامه است که کشورهای مختلف جهان آن را ساخته اند.

اما رایت و حقوق آن را می خرند، شما رایت آن را خریده اید؟

نه. اما بازیگران لبنانی و ترکیه ای که در برنامه ما شرکت کردند گفتند ما عین همین برنامه را در کشورهای خودمان هم داریم. پس این یک مدل است. در همه دنیا فوتبال، برنامه های کودک، مسابقات تلفنی و ... به هم شباهت دارد. ضمن این که یادم نمی آید بفرمایید شام را به جز در حد چند دقیقه، دیده باشم. چون من کلا ماهواره نگاه نمی کنم. البته آن موقع که نماینده مجلس و عضو کمیسیون فرهنگی مجلس بودم، می دیدم. اما از آن به بعد نگاه نکردم.

کارهایی که شما در این چند سال و در قالب رئالیتی شو و مستند- مسابقه انجام می دهید، تقریبا کم سابقه بوده و جذابیت هایی دارد و مخاطبان آنها را با علاقه دنبال می کنند. اما همه این برنامه ها نمونه های جهانی دارد. یعنی به عنوان برنامه ساز، این نمونه های اصل و موفق خارجی را نگاه نمی کنید؟

نه، اصلا. واقعا نمی بینم.

چرا؟

فکر می کنم ساخت چنین برنامه هایی باید از درون خود آدم بجوشد. اگر شما به عنوان برنامه ساز، آن نمونه ها را ببینید، سلیقه تان را خراب می کند و به طور ناخودآگاه شما را به یک کپی زن تبدیل می کند. ضمن این که قالب این نوع برنامه سازی در همه جای دنیا یک مدل است. البته بعضی از برنامه ها مشخصا از نمونه های جهانی کپی می زنند. مثل این که شما یک ماشین بنز را دمونتاژ کنید و دوباره از روی آن یک ماشین دیگر بسازید. هرچند این مهندسی معکوس هم خیلی خوب است و اصلا اشکال ندارد. پس کپی زنی را کار بدی نمی دانم. مورد دیگر این که اساسا شباهت ساختاری هم بیننده را جذب می کند. منتها طبیعتا ما برنامه ها را در محتوا و پیام، بومی سازی می کنیم. ممکن است وقتی چنین برنامه هایی ساخته و پخش شود، بیننده بگوید این برنامه شبیه فلان نمونه خارجی است. هیچ نیت و قصدی برای این که برنامه ای شبیه برنامه خارجی بسازیم، وجود ندارد و کپی زنی نمی کنیم. اگرچه همان طور که گفتم، اصالتا کپی زنی و گرته برداری برنامه های خارجی را بد نمی دانم، بلکه حتی لازم و در مواقعی مفید هم می دانم. اینها درباره برنامه های مختلفی چون 7 روز و 7 ساعت، دستم را بگیر، هفت شهر عشق و ... است که ساخته ام، اما قصه شام ایرانی کاملا فرق می کند و کپی یک برنامه خارجی است. بازیگر ترکیه ای که در شام ایرانی حضور داشت، گفت من در نمونه ترکیه ای همین برنامه شرکت کرده ام. برای سری جدید هم درحال مذاکره با اردوغان آتالای، بازیگر آلمانی- ترکیه ای نقش سمیر در کبرا 11 هستیم. وقتی از یک بازیگر خارجی برای این برنامه دعوت می کنم، از من می پرسد این برنامه چیست؟ می گویم همان برنامه ای است که در همه دنیا ساخته می شود. با پیش زمینه ای که دارد، تکلیفش خیلی زود مشخص می شود. ضمن این که این نوع برنامه سازی مخصوص شبکه نمایش خانگی است. این شبکه، تعهدات تلویزیون را به عنوان دانشگاه ندارد. وظیفه اش سرگرمی است. وقتی من در تلویزیون برنامه می سازم، وظیفه دانشگاه را برای خودم قائلم. حضرت امام (ره) فرمودند صدا و سیما، دانشگاه است. پس وقتی در شبکه نمایش خانگی کار می کنم، قصدم فقط ایجاد سرگرمی است.

پس قائل به تفاوت های دو مدیوم هستید؟

بله، کاملا مخاطبان و سلایق شان فرق می کند.

ظاهرا یکی از دلایل اقبال حدودی به آنها بازتر بودن فضا نسبت به سریال های تلویزیون است. قبول دارید فضای رهاتری دارد؟

اصلا مخاطبش با تلویزیون فرق می کند. شبکه نمایش خانگی اصالتا رقیب تلویزیون نیست، بلکه رقیب ماهواره است. وقتی من در شبکه نمایش خانگی برنامه می سازم، نگاه مخاطب را از ماهواره به برنامه داخلی خودمان معطوف می کنم. اما در تلویزیون این طور نیست. وقتی ما در تلویزیون برنامه می سازیم، از یک کودک خردسال تا یک کهنسال در همه شهرها و روستاهای دور و نزدیک آن را می بینند. پس خیلی ملاحظات را باید برای این رسانه رایگان و بیت المال مسلمین درنظرگرفت. اما در شبکه نمایش خانگی، یک نفر می رود با اختیار خودش پول می دهد و یک دی وی دی می خرد و اگر دوست نداشت قسمت بعدی اش را نمی خرد.

اما دیدن برخی آثار شبکه نمایش خانگی، یک باری را به وجود نمی آورد و باعث نمی شود مخاطبی که به دیدن سریال های خوش آب ورنگ و بعضا فریبنده در شبکه نمایش خانگی عادت کرده، دیگر پای سریال های مبتنی بر ملاحظه تلویزیونی ننشیند و آنها را پس بزند؟

نه، قبول ندارم. برنامه تلویزیونی را باید مثل غذای خانگی در نظر گرفت که مادر، آن را می پزد. غذای خانگی همیشگی است. شما 70 سال آن را می خورید. ولی شبکه نمایش خانگی، مثل فست فود و غذای بیرونی است. فست فود را می شود ماهی یا هفته ای یک بار خورد. اگر 10 روز پشت سر هم بخورید، باید در بیمارستان بستری شوید. شما همیشه دستپخت مادر را دوست دارید. مادر فکر می کند برای روند رشد بچه ها چه چیزی لازم است، همان ها را برای او می پزد. فارغ از این که آن غذا را دوست داشته باشند یا نداشته باشند. البته فست فود با وجود گرانی، کمی خوشمزه است. با این حال نمی شود آن را همیشه خورد، چون هم گران است و هم به سلامتی صدمه می زند.

الان اکران آنلاین و تخفیف های وی اودی ها، آن بحث گرانی تماشای شبکه نمایش خانگی را کمرنگ کرده و مخاطبان نه به راحتی و رایگانی تلویزیون، اما به هرحال دسترسی بیشتری به آن دارند.

با این وجود، شبکه نمایش خانگی آن چیزی نیست که شما همیشه با آن مواجه باشید. دقیقا برعکس تلویزیون که ممکن است صبح تا شب روشن باشد و همه آن را می بینند. اما شبکه نمایش خانگی، در دسترس همه نیست و برخی پدرها و مادرها اجازه استفاده از همه برنامه های آن را به بچه ها نمی دهند.

البته با فراگیرشدن تلفن های همراه و هوشمند که حتی بچه های کم سن وسال هم به آن دسترسی دارند، باید تقریبا همه را مخاطب بالقوه شبکه نمایش خانگی و فضای مجازی دانست و کمی کنترل اوضاع از دست والدین خارج است.

اما مخاطب بالاخره با صرف وقت و هزینه، از میان انبوه آثار موجود، انتخاب می کند. عرضم این است که با وجود شبکه نمایش خانگی و جذابیت های ظاهری آن، تلویزیون همیشه تلویزیون است و اگر صد بار دیگر هم سریال های مختارنامه و امام علی (ع) را نشان دهند، ما می نشینیم و می بینیم. آقای حیاتی هم 30سال دیگر اخبار بگوید می نشینیم پای اخبار او.

با علم به تفاوت های شبکه نمایش خانگی و تلویزیون، به نظر می رسد دوست دارید در شبکه نمایش خانگی، ماجراجویانه تر و هیجان انگیزتر کار کنید. همین طور است؟

نه. من در شبکه نمایش خانگی، رالی ایرانی ساختم و به قول شما دستم هم باز بود و ممیزی آن کمتر بود. 7 روز و 7 ساعت را هم با ملاحظاتی برای تلویزیون و شبکه افق ساختم. خودم هنوز فکر می کنم هفت روز و هفت ساعت به همراتب از همه رئالیتی شوهایی که برای شبکه نمایش خانگی ساخته ام، جذاب تر و پربیننده تر است. خودم هم آن را بیشتر دوست دارم. درحالی که شما فکر می کنید چون در رالی ایرانی دستم باز بود و خانم موتورسوار را نشان می دادم و هر موسیقی ای که می خواستم پخش می کردم، باید بیننده بیشتری داشته باشم. البته همه چیز بستگی به خود تهیه کننده و کارگردان دارد که چقدر مایل باشد از این آزادی عمل استفاده کند. درمجموع این ملاحظات بهانه ای نمی شود که ما برنامه ای بی مزه و بی مخاطب بسازیم. خیلی از برنامه های تلویزیون به همراتب جذاب تر از برنامه های شبکه نمایش خانگی است.

اما یکسری سریال در شبکه نمایش خانگی تولید شده که بیننده های بیشتری دارد.

قبول ندارم.

فعلا بحث سریال های ماندگار و محبوب و پربیننده تلویزیون به کنار، اما آیا در این چند وقت اخیر، سریالی در تلویزیون داشتیم که نسبت به برخی از این سریال های شبکه نمایش خانگی بیننده بیشتری داشته باشد؟

حتما، شک نکنید. از من بپرسید. ضعیف ترین و کم مخاطب ترین سریال تلویزیون بی تردید ده ها برابر بیشتر از بهترین برنامه شبکه نمایش خانگی مخاطب داشته است.

میزان رضایت چطور؟

میزان رضایت یک مفهوم قابل بحث دیگر است. کف مخاطب تلویزیون، مخاطب میلیونی است، اما سقف مخاطب شبکه نمایش خانگی چند صد هزار است. این شبکه، برد آنچنانی ندارد.

اگر مخاطب آنچنانی ندارد، چرا اینقدر برخی علاقه مند سریال سازی و برنامه سازی در آن هستند؟

چون راستش را بخواهید این یک بازار پرسود است، اما درباره میزان مخاطبان، قطعا تلویزیون حرف اول را می زند. اگر شبکه نمایش خانگی میزان مخاطبان سریال هایش را زیاد اعلام می کند، فریب آمار را نخورید. این شبکه اصلا نمی تواند جای تلویزیون را بگیرد.

یعنی بخشی از جمعیت جوان و نوجوان ما دلبسته ظواهر فریبنده و پرزرق و برق برخی سریال های شبکه نمایش نمی شوند و آمار مخاطبان این آثار را افزایش نمی دهند؟

قبول ندارم. این هم یکی از دروغ هایی است که در این زمینه گفته می شود. به هرحال کمی فضای رسانه ای و ژورنالیستی وجود دارد. به طوری که ما وقتی چند بیلبورد یک سریال را در خیابان می بینیم یا تیزر آن را در تلفن همراه می بینیم، فکر می کنیم همه عالم آن را می بینند اصلا اینطور نیست.

می خواهم به اینجا برسم که چرا سعید ابوطالب با آن سابقه، در فضایی کار می کند که برخی سریال هایش با تعاریف ناخوشایند و انتقادات ساختاری و محتوایی مواجه است؟

اینها را به من می گویند اما مهم نیست. ابوطالب دارد در شبکه نمایش خانگی مشق می کند. من باید مدام برنامه بسازم و ارتباطم را با هنر حفظ کنم.

این مشق ها و سابقه مستندسازی برای ساختن فیلم سینمایی است؟

من کلا رئالیتی شو می سازم و این ژانر را دوست دارم، اما ممکن است یک روز فیلم سینمایی هم بسازم. بار بخورد، چرا که نه. داشتم عرض می کردم؛ اگر من رالی ایرانی را در شبکه نمایش خانگی نمی ساختم، این کار را بلد نبودم. بعد از رالی ایرانی، برگشتم به تلویزیون و دستم را بگیر را ساختم. بعد دوباره در شبکه نمایش خانگی رالی ایرانی 2 را ساختم. من معتقدم هاردتاک هایی که تلویزیون می سازد، می تواند بهتر از این باشد. برای این که اثبات کنم، شام ایرانی را می سازم. این نشان می دهد که این کار را بلدم. ضمن این که مخاطب برای دیدن این برنامه پول می دهد. وقتی من این برنامه را می سازم یک ژانر و یک توانمندی را به صدا و سیما اضافه کرده ام. برخی از این برنامه ها و رئالیتی شوهای دیگری که ساخته می شود، خیلی هزینه دارد.

مگر کارهای شما باوجود این تعداد سفر به مناطق ایران و حتی کشورهای مختلف پرهزینه نیست؟

اصلا به معنی گران بودن نیست. برای هفت شهر عشق بازیگرانی از 7کشور داشتیم. همان موقع اعتراض می کردند که در گرانی دلار، تلویزیون پول داده ابوطالب رفته برنامه خارجی ساخته است. برآورد مالی آن کار از بسیاری برنامه های مستند و داستانی کمتر است. رئالیتی شو ساختن اصلا به معنی تولید گران نیست، فقط باید یک سری آدم این کار را بلد باشند. برای یکی از قسمت ها ما به جز بازیگران، فقط با یک گروه دو نفره به هند رفتیم، خودم و فیلمبردار. البته گروه در ایران 70 نفر بود که لازمه این کار است. مشکل این است که بعضی برنامه سازان با این ماجرا، کارمندی برخورد می کنند. اما وقتی در بخش خصوصی برنامه می سازی، باید ارزان کار کنی. چون من در بخش خصوصی و شبکه نمایش خانگی ارزان کار کردم، بلدم در تلویزیون هم ارزان بسازم. اگر در بخش خصوصی، بخواهم برنامه گرانی بسازم، سرمایه گذار هزینه آن را تامین نمی کند. چرا من شام ایرانی می سازم؟ برای این که به غایت ارزان است، حتی با این که سفر خارجی و رفتن به لبنان و ترکیه و آذربایجان دارد.

چرا موسیقی اول تیتراژ شام ایرانی، ایرانی شده آهنگ We Will Rock You کویین است؟

به آهنگسازمان گفتم شبیه این را بسازد.

نمی شد آهنگ تازه ای ساخت؟

چرا می شد. ولی این هم عیبی ندارد، چون به ریتم برنامه می خورد. ما انبوهی پلان داشتیم که باید در زمان یک دقیقه ای و ده ثانیه ای تیتراژ می گنجاندیم. برای همین یک موسیقی پرریتم می خواستیم. در ضمن این موسیقی تقریبا ورزشی و رقابتی و به گوش شنونده و بیننده برنامه آشناست. البته رایت ندارد و آهنگساز ما دوباره آن را ساخته است. چون برنامه شام ایرانی در یوتیوب هم پخش می شود، موسیقی آن نباید رایت داشته باشد. نکته دیگری که می خواستم شام ایرانی من با شام ایرانی دوستان دیگر فرق داشته باشد حضور بازیگران خارجی است. دنبال مقایسه و نزدیکی فرهنگ ها بودم. موقعی تفاوت فرهنگی به معنای قرابت فرهنگی است. نوع غذا و شیوه صرف آن، مدخلی برای ورود به فرهنگ جامعه است. جورج الاسطا، بازیگر لبنانی و مسیحی شام ایرانی که البته مقاومت لبنان را هم دوست دارد، نشان داد یک مسیحی در غرب لبنان چقدر می تواند شبیه سیدجواد هاشمی در ایران باشد. چقدر می تواند به همزبانی برسد و حرف های مشترک بزند و دو کشور را دوست داشته باشد. یک موقعی گوینده ای در یک برنامه خبری با جدیت می گوید مردم لبنان خوبند و باید کمکشان کرد که آن هم خوب و لازم است، اما قطعا تاثیر این شیوه بیانی فرهنگی را ندارد. همین جورج وقتی در برنامه های تلویزیونی لبنان از خوبی مردم ایرانی تعریف می کند، این یعنی کار فرهنگی. کار فرهنگی را سیاستمداران ما انجام نمی دهند، کار فرهنگی را فرهنگی های ما می کنند. این کارهایی است که یک رسانه می تواند انجام دهد و من هم در حد خودم آن را انجام می دهم.

وقتی به عنوان نماینده و عضو کمیسیون فرهنگی مجلس فعالیت می کردید، بحث جریان نفوذ هم داغ بود. همین طور بحث مقابله با این جریان و واکنش درست به برنامه های ماهواره ای و ... حضور شما با این شیوه برنامه سازی که از قالب ها و مدل های آشنا و پربیننده ماهواره ای برای ساخت نمونه هایی وطنی و البته با محتوای اینجایی استفاده می کنید، انگار مصداق بارز مقابله با جریان نفوذ است.

نمی خواستم این را بگویم. برنامه سازی و فیلمسازی نباید نیاز به پیوست داشته باشد. در 7روز و 7ساعت ما از مقاومت حرف می زنیم، اما بیننده هیچ وقت متوجه این نمی شود. معتقدم محتوا باید عین پنیر پیتزا، لای غذا باشد و نباید به شکل گل درشت، توی چشم تماشاگر بزند. وقتی شما با یک برنامه ایرانی و بازیگر ایرانی، به حدیقه ایرانی می روید که مشرف به مرز اسرائیل است، این نفوذ و سلطه ایران را لب مرز اسرائیل توضیح می دهد. در واقع مخاطبان در قالب این برنامه های تلویزیونی سرگرم کننده، با یک تور با مقاومت هم آشنا می شوند.

اما به نظر می رسد برای رسیدن به این منظور، امتیازاتی را هم به مخاطب می دهید و گاهی وجه شوخی و سرگرمی ها به اندازه ای است که مجبورید برای حرف های نعیمه نظام دوست از بوق استفاده کنید.

نه، بحث امتیاز دادن نیست. ما رئالیتی شو هستیم و متن آماده ای نداریم. من فقط به شرکت کننده ها موضوع پیشنهاد می کنم و می گویم سه دو یک و دیگر دخالت نمی کنم. علی انصاریان می نشیند و هرچه دلش می خواهد می گوید. من در تدوین 80درصد حرف های او را درآوردم. 50درصد حرف های خانم نعیمه نظام دوست را هم درآوردم. البته حرف های بدی نمی زنند و فقط حرف های معمولی مردم است. البته اتفاقا آنجاهایی که بوق گذاشتیم، حرف زشتی نزده و شوخی ما در تدوین است.

یک دورهمی سالم

سعید ابوطالب در بخشی از صحبت هایش درباره شام ایرانی گفت: با وجود برخی انتقادها، سعی کردیم در شام ایرانی یک برنامه سرگرم کننده و سالم ایرانی بسازیم. من واقعا به جز چند دقیقه بفرمایید شام را ندیدم، اما می دانم خانم ها با لباس های آنچنانی حاضر می شوند و شرکت کننده ها علیه هم حرف می زنند و مشروب سرو می کنند و ... درحالی که ما نشان دادیم می توانیم یک بازیگر لبنانی مسیحی بیاوریم، دو ساعت هم بخندیم، به همدیگر هم بی احترامی نکنیم و هیچ فعل حرامی هم در آن صورت نگیرد. مهمانی خانم ها و آقایان جداست و تماشاگر هم لذت می برد. ممکن است بگویید کار کمی با ملاحظات تلویزیون فاصله دارد، بله، اما حتما نسبت به معدل جامعه رعایت کرده ام. پس می شود دور هم نشست و گفت و خندید و گناه هم نکرد.

علی رستگار - سینما / روزنامه جام جم

[شهروند] درشرایطی که در تمام روزهای منتهی به اول تیر- و بعد هم تأخیر سه روزه در اکران فیلم های جدید، رسانه ها و تحلیلگران سینمایی پیش بینی می کردند که مخاطبان از بازگشایی سینماها استقبال نخواهند کرد. روز گذشته در اولین روز واقعی بازگشایی خبرگزاری های نزدیک به سازمان سینمایی یک صدا خبر از استقبال مردم از اکران شنای پروانه و خوب، بد، جلف دادند و نوشتند که پیش فروش بلیت های این دو فیلم و به خصوص شنای پروانه با استقبال مواجه شده و بخش قابل توجهی از سانس های پردیس های مهم رزرو شده است. با اینکه عکس هایی که خبرگزاری ها از اولین روز بازگشایی سینماها منتشر کردند، حکایتی دیگر را روایت می کرد.
اما حتی درصورت استقبال از پیش فروش شنای پروانه آیا استقبال از چند سانس یک فیلم در چند پردیس به معنای موفقیت بازگشایی سینماها
قلمداد می شود؟

از همان ابتدا هم معلوم بود که بازگشایی سینماها- درحالی که هراس از کرونا هنوز و همچنان درجامعه وجود دارد و خودِ بیماری نیز نه تنها ریشه کن نشده، بلکه دور دیگری از هجومش را شاهد هستیم- پروژه ساده ای نیست و موفقیت این طرح به اما و اگرهای بسیاری بستگی دارد- که همه شان نیز در اختیار مدیریت فرهنگی و مدیران سینمایی نیست و فاکتورهای زیادی در این امر موثرند. از این رو بود که دست اندرکاران سینمای ایران به اصرار و تأکید می گفتند که باید همه دست به دست هم دهند و این کار را عملی کنند.
جمال ساداتیان البته در اینکه آیا این اتفاق با استقبال مردم مواجه خواهد شد یا نه؛ تردیدهایش را با زبانی صریح رسانه ای کرده بود: معلوم نیست مردم از این ماجرا استقبال خواهند کرد یا نه و درشرایط فعلی این قضیه کمی مبهم است. به هرحال در چنین مواردی میزان موفقیت طرح به فیلم هایی که قرار است اکران شوند نیز، بستگی دارد. ما فیلم هایی داریم که مردم حتی درشرایط عادی هم به تماشای آنها نمی نشینند، که اگر قرار باشد این فیلم ها برای موعد بازگشایی سینماها انتخاب شوند، از هم اکنون تکلیف روشن است .
سجاد نوروزی، مدیر سینما آزادی حتی گامی هم فراتر گذاشته و به دو مشکل مهم یا به قول خودش دو ابهام بزرگ اشاره کرده بود: که یکی اش میزان استقبال مردم است و دیگری فیلم مناسب. به این دلیل هم هست که ما تصمیم گرفته ایم بعد از بازگشایی سینماها یک هفته فعالیت کنیم تا ببینیم چه می شود .
و حالا شاهدیم با اینکه به باور بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران سینمایی فیلم های درست و خوبی برای موعد بازگشایی انتخاب شده (بگذریم از کشمکش ها و تنش هایی که در آستانه اکران شنای پروانه و خوب، بد، جلف رخ داد و بحث های پردامنه ای را در رسانه ها موجب شد) اما حداقل در روزهای اول چندان استقبالی از بازگشایی سینماها نشده و شاهد این مدعای سالن های خالی و سینماهای هنوز تعطیلی است که به چشم می آیند.

ایسنا در دومین روز بازگشایی سینما ها گزارشی در این مورد منتشر کرد، که اطلاعات زیر در آن به چشم می خورد: بیشتر سالن ها هنوز بسته اند و بلیت فروشی بقیه نیز به صورت محدود انجام شده است. سینما آزادی به عنوان یکی از پردیس های سینمایی پرمخاطب در روز اول بازگشایی فعالیت نداشته. بعضی دیگر از سینما ها مثل آفریقا، قدس و استقلال هم بسته هستند، اما برخی دیگر مثل پردیس کورش تعداد معدودی بلیت فروخته اند. دو فیلم شنای پروانه و خوب، بد، جلف هم در دو روز اول بازگشایی روی پرده نیامده بودند تا مدیران بعضی از سینما ها بگویند با یک یا دو فیلم که قبلا هم مخاطب نداشتند، چرا باید سالن های خود را باز کنند؟!
در حقیقت تصویری که رسانه ها از بازگشایی سینماها در دو سه روز اول ترسیم کرده اند، نشان از شکست کامل بازگشایی دارد. اما نکته اینجاست که این شکست تنها و تنها منحصر به ما نیست و سینماهای تمام دنیا با این مشکل درگیر هستند، کما اینکه می بینیم کشورهای دیگر نیز که فرهنگ سینمارفتن در آنها غنی تر و قدیمی تر از ماست، در این امر وامانده اند و خودِ هالیوود نیز کاسه چه کنم دست گرفته که اگر فیلم جدید نولان نتواند پای تماشاگران را به سالن های سینما باز کند، چه کار دیگری از دست ِ هالیوود برای نجات صنعت سینما برمی آید.

روز گذشته هالیوود ریپورتر در گزارشی عنوان کرد که اگرچه در جریان بازگشایی سینماهای آمریکا از 5400 سالن سینمای فعال در این کشور حدود 1100 سالن به نمایش فیلم روی آورده اند، اما در مروری کلی بر فروش این فیلم ها اولین موضوعی که به چشم می خورد این است که فروش 300 درایوین سینمای فعال در آمریکا بسیار بیشتر از 1100 سالن سینمای معمولی است- و این بیشتر و بهتر از هرچیزی این نکته را اثبات می کند که هراس از کرونا و سالن های بسته هنوز دست از سر مردم برنداشته و حتی اگر مردم خسته از ممنوعیت ها و محدودیت های کرونا بدون ماسک و دستکش به خیابان ها بریزند و به بهانه مرگ جورج فلوید به ترامپ فحش دهند، اما همان ها وقتی پای سینمارفتن و فیلم دیدن در فضایی بسته پیش می آید، دست و دل شان می لرزد و نمی توانند خودشان را راضی به این کار کنند.
در گزارش هالیوود ریپورتر به موضوع دیگری نیز اشاره شده بود که آن نیز نشان از مشکلات مشابه هالیوود با سینمای ما دارد- که چیزی نیست مگر نبودِ فیلم های مناسب برای نمایش در این روزها. به عبارت بهتر، نویسنده هالیوود ریپورتر نوشته بود که در بازگشایی سینماها، تاکنون فیلم های قدیمی به دادِ سینماهای آمریکا رسیده اند- که این امر به خصوص در درایوین سینماها آشکارتر بوده است.
در گزارش هالیوود ریپورتر همچنین آمده بود که سینما های آمریکا در روزهای بازگشایی اقدام به نمایش فیلم های قدیمی مانند پارک ژوراسیک ، آرواره ها و ای.تی کرده اند. براساس این گزارش پارک ژوراسیک ساخته استیون اسپیلبرگ در هفته گذشته در سینماهای آمریکا دوباره اکران شد و توانست فروشی بیش از 517 هزار دلار در 230 سالن آمریکایی داشته باشد. در کنار این فیلم، اثر دیگر این فیلمساز آرواره ها نیز در 187 سالن روی پرده رفت و 516 هزار دلار فروش داشت. این دو فیلم در روزهای بازگشایی رتبه های اول و دوم فروش را تصاحب کردند و جایگاه سوم و چهارم نیز به فیلم های مرد نامرئی و تور جهانی ترول ها رسید که به ترتیب 383 و 275 هزار دلار فروختند. نکته جالب گزارش اینکه در کنار این فیلم ها، فیلم ای.تی نیز به نمایش درآمد تا سومین فیلم اسپیلبرگ باشد که تنور سینماهای آمریکا را در روزهای بازگشایی گرم کند. ای.تی توانسته بیش از 126 هزار دلار در 100 سالن سینما بفروشد.
روز گذشته دیگر رسانه های غربی نیز به بازگشایی سینماها پرداخته و برخی گفته بودند در آمریکا سینماهایی که اقدام به بازگشایی کرده اند، درحال افزایش است. با این حال، اغلب رسانه ها به این موضوع نیز اشاره کرده بودند که مشکل اصلی سینماها در این روزها نبودِ فیلم های جدید برای اکران است؛ تا جایی که بیشتر سالن ها اقدام به نمایش فیلم های سینمایی قدیمی کرده اند. این امر به این دلیل است که استودیوها عنوان داشته اند که پیش از اکران فیلم عقیده آخرین ساخته نولان دیگر فیلم هایشان را به نمایش نخواهند گذاشت. در واقع تمام استودیوها منتظرند موفقیت یا شکست این فیلم تکلیف اکران دیگر فیلم هایشان را مشخص کند.

محمدحسین فرح بخش، تهیه کننده سینما عقیده دارد که هنوز برای سخن گفتن از موفقیت یا شکست بازگشایی سینماها زود است . او که در هفته های اخیر با تمام توان به دنبال بازگشایی سینماها بوده، در این زمینه به شهروند می گوید که رسانه ها باید با درک اولویت این روزهای سینما جامعه سینمایی را در بازگشایی سینماها حمایت کنند: مهم نیست کدام فیلم پرفروش می شود. تنها چیزی که مهم است، این است که این اتفاق باید بیفتد و سینماها باز شوند، چون در این شرایط خاص بازگشایی سالن های سینما می تواند شادی و انگیزه را به جامعه بدهد و این در اوضاع حال حاضر کشور اهمیت زیادی دارد .

نگاهی به واکنش ها به فیلم خانه پدری در سالی که گذشت محمدعلی افتخاری

هر چند سال هاست مشکلات زنان جامعه ایران در تلاش سینماگرانی همچون رخشان بنی اعتماد، منیژه حکمت، مهناز محمدی، سودابه مرادیان، آیدا پناهنده و... به تصویر در آمده اند و جز در مواردی محدود، هیچ نهاد فرهنگی گامی در جهت اقدام برای حمایت از تولید و تماشای عمومی آثار آنها برنداشته است، اما چون این روزها مدام از فیلم خانه پدری گفته می شود، پس شاید تنها مفری است که وضعیت موجود پیش پای تماشاگران حساس سینما می گذارد. فیلمی که با گذشت وقایع متعدد، حالا نمی شود تنها به عناصر سازنده فیلم پرداخت و حاشیه فکری پیرامون فیلم را نادیده گرفت. اول، به این دلیل که آثار کیانوش عیاری نشان می دهد این کارگردان بیش از آنکه بخواهد تکنیک های سینمایی اش را به رخ بکشد، دغدغه قصه گویی به زبان ساده و طرح موضوعی انسانی را دارد. دوم اینکه ماجرای توقیف و اکران این فیلم در سال 98، تأثیر مستقیمی بر نوع نگرش متفکران سینمای ایران داشته است. پس با توجه به این دو دلیل عمده که حجم بسیار زیادی از گزارش ها، نقدها و به طور کلی واکنش های بعد از نمایش فیلم را به وجود آورده است، بد نیست نگاهی به فرایند شکل گیری واکنش ها به فیلم خانه پدری داشته باشیم؛ شاید از این طریق، امکان شناخت عوامل اصلی در عدم تأثیرگذاری کنش اهالی سینمای ایران بر وقایع دردناک و ناتمام اجتماعی فراهم شود. رویداد اصلی که طرح ساخت ساده فیلم را می سازد، در زیرزمین خانه ای قدیمی اتفاق می افتد. ملوک در این موقعیت کاملا آشنا، مجبور است فرش های پاره مشتریان پدرش را رفو کند که به دلیلی نامعلوم، مورد هجوم پدر و برادرش قرار می گیرد. بعد از دفن جنازه ملوک در زیرزمین خانه، ماهیت مکانی خانه تغییر شکلی محسوس می دهد و از اینجا به بعد از تماشاگر دعوت می شود که این هویت مکانی خاص را با حضور گور دخمه ای که گویی زیر پوست خانه پنهان شده است، به تماشا بنشیند. آن طور که از گزارش ها پیداست، این فیلم به دلیل نشان دادن بیش از اندازه خشونت ، توقیف شده بود! البته خشونتی که در مشکلات بی شمار موجود در جامعه زنان، به عنوان رفتاری طبیعی و روزمره دیده می شود. حال نکته اینجاست که توقیف، اکران، توقیف و دوباره اکران فیلمی که ظاهرا خشونت را نشان می دهد، چطور می تواند پرده از دستپاچگی مدیران فرهنگی در مواجهه با تعریف واژه خشونت بر دارد؟ در واقع باید دید چه می شود که وقتی یک داستان از هزار داستان تلخ موجود در جامعه ایران به تصویر کشیده می شود، این دستپاچگی را هم برای مدیران فرهنگی به وجود می آورد و هم متفکران سینمایی را به تنگنایی برای بازخوانی اثر می کشاند. شاید بتوان پاسخ این سؤال را در تعریف واژه خشونت از نگاه سینماگر، منتقد سینمایی و مدیران فرهنگی جست وجو کرد. درباره رویکرد کیانوش عیاری به این مفهوم، فیلم های این کارگردان به اندازه کافی موضع او در قبال این پدیده رایج در وقایع اجتماعی را نشان می دهند. در اینجا یادآوری یکی از صحنه های سریال روزگار قریب توضیح این امر را آسان می کند؛ صحنه ای که مادری ناتوان به علت فقر و تنگدستی، قصد دارد به زندگی خود و دو فرزند خردسالش پایان دهد و اول بار کودکانش را مجبور به خوردن مرگ موش می کند که همسایه ها از راه می رسند و آنها را نجات می دهند و دوم بار، خود و دو کودک خردسالش را به چاهی عمیق می اندازد. شاید تفاوت این صحنه که بارها از تلویزیون پخش شده با لحظه ای که ملوک به دست پدرش کشته می شود، تنها در نمایش دادن عاملی است که باعث مرگ یک زن می شود؛ یکی با دستان خود به زندگی اش پایان می دهد و دیگری ناخواسته به دست سرپرستش کشته می شود. به هر حال، جایگاه سینماگر در هر دو روایت مشخص است؛ او راوی بخشی از مشکلاتی است که زنان جامعه ایران با آن روبه رو هستند و تنها ابزار او برای بازگویی این روایت های ناتمام، هنر سینما و محدودیت های بیانی دست و پاگیرش است که امکان ورود سینماگر به محدوده موضوع اجتماعی را تا اندازه ای محدود می کند. هر چند کیانوش عیاری در آثار خود تمام تلاشش را به کار می بندد تا از این محدودیت ها رهایی یابد. در این میان، رویکرد متفکران سینمایی به پدیده خشونت نیز شایان توجه است. محتوایی که در طول ماه های بعد از اکران فیلم خانه پدری در نشریات سینمایی و همین طور برنامه های تلویزیونی دیده شد، بیشتر واکنشی بود که به طور کلی بررسی فیلم و مضمون آن را در پیوند با این گزاره که خشونت موجود در فیلم خانه پدری بازگوی چه نوع روایتی از جامعه ایران است؟ ، صورت داد. منتقدانی که در ظاهر فعالیت محدود و مستقلی را اختیار کرده اند و از تریبون های رسمی دوری می کنند نیز بازخوانی خود را به خشونت و ابعاد مختلف آن در صحنه ابتدایی فیلم معطوف کردند. این داوری عمومی نشان می دهد متفکران سینمای ایران، با وجود اختلاف نظرهایشان، نام گذاری و تعریف بنیادین مدیران فرهنگی را پذیرفته اند و در واقع واکنش ایشان در ادامه همان ندانم کاری اولیه متولیان توقیف فیلم خانه پدری قرار می گیرد. بنابراین حضور منتقدان سینمای ایران در اینجا، حضوری منفعل و وابسته به نهادهای نظارتی بوده است. شاید یکی از علت های پیشرفت نکردن سینمایی که این روزها اجتماعی خوانده می شود، اصرار منتقدان سینمای ایران بر انحصارگرایی در تولید محتوا و واکنش های شخصی و سلیقه ای است. نتیجه این رویکرد در بی تأثیری نقد سینما بر نگرش سینماگرانی که در چند سال گذشته سعی داشتند داستان حاشیه نشینان تهران را با تکنیک های هیجان آور سینمایی مستعمل بسازند، پیداست. نتیجه این انحصارگرایی محتوایی منجر به رشد سینمایی شد که سینماگرانش احساس می کنند فیلم هایشان آینه تمام نمای جامعه است و نیازی به تغییر نگرش در پرداختن به مشکلات اجتماعی نمی بینند. اما رویکرد مدیران فرهنگی برای تعریف خشونت که درباره فیلم خانه پدری مسبب اصلی ایجاد حاشیه فکری کاذب حول این فیلم بود، چیزی غیر از دستپاچگی نیست و این ندانم کاری به هیچ وجه مربوط به تلخی موجود در روایت فیلم نیست؛ چرا که فیلم خانه پدری با تمام تفاوت هایش، قدرتی بیش از ارائه استعاره های سینمایی ندارد. در واقع مضمون اصلی فیلم در احاطه استعاره هایی است که ریشه در قصه گویی مبتنی بر عرفان بینامتنی ایرانی دارد. درخت انجیر با انجیر های شیرین و برادر مجنونی که از رفتن به زیرزمین مُثُلی منع می شود؛ انگور هایی که در گوردخمه ملوک آویزان است و تعبیر مرگِ خیامی را به یاد می آورد؛ پیوستگی روایت در طول زمان که به صورت ضمنی تاریخ را یادآوری می کند و شکل گرفتن پیرنگ اصلی در محیط خانه ای سنتی، از جمله عناصری هستند که داستان فیلم را به زبان سینما ارائه می کنند. بنابراین آنچه در اینجا خشونت خوانده می شود، رفتاری است که خارج از انتظار مسئولان نظارتی است و نام گذاری این کنش در شکل و شمایلی غیرانسانی، به راحتی قادر است مجوز هرگونه برخورد با ارائه این تصویر در سینما را صادر کرده و از طرفی راه را برای ساختن تعاریف بنیادی یک واکنش عمومی به فیلمی مثل خانه پدری هموار کند. شاید دستپاچگی مدیران فرهنگی، حاصل مواجهه با پدیده ای است که عملکرد عجولانه ایشان را به عنوان مسبب اصلی به وجودآمدن بی نظمی در جامعه هدف قرار می دهد. برای مثال، نگاهی به واقعه آتش سوزی کپرنشینان روستای هفت جوی (نزدیک شهریار) در سال 1395 بیندازید؛ البته با توجه به اینکه چه چیزی باعث به وجود آمدن حاشیه نشینی در تهران می شود و چه تصمیمی عده ای نامعلوم را وامی دارد دست به آتش سوزی و کشتار حاشیه نشینان بزنند. همین رویکرد است که باعث می شود رویدادی تکرار شونده را به مفاهیمی همچون خشونت پیوند بزند و این تصویر را آن چنان دور از تصور جلوه دهد که تماشاگر ایرانی با نگرشی بسیار متفاوت، سراغ فیلم خانه پدری برود و احساس کند که تمام خشونت مردسالارانه تاریخی علیه زنان در این فیلم دیدنی است. در حالی که خانه پدری یک قصه دراماتیک است و خشونت موجود در این قصه، به اندازه ای است که محدوده روایت فیلم ایجاب می کند و خوشبختانه رویکرد سینمایی کیانوش عیاری نیز ادعایی فراتر از این را نشان نمی دهد. او تنها می خواهد قصه تلخ مرگ ملوک به دست پدرش را تعریف کند؛ همان طور که دیگران اجازه دارند قصه های این چنین را در قالب سینمایی سودآور و هیجانی و با حضور بازیگران مطرح پول ساز به تصویر بکشند و مدت ها از برچسب سینماگر اجتماعی دردکشیده بهره مند باشند.

نگاهی به واکنش ها به فیلم خانه پدری در سالی که گذشت محمدعلی افتخاری

هر چند سال هاست مشکلات زنان جامعه ایران در تلاش سینماگرانی همچون رخشان بنی اعتماد، منیژه حکمت، مهناز محمدی، سودابه مرادیان، آیدا پناهنده و... به تصویر در آمده اند و جز در مواردی محدود، هیچ نهاد فرهنگی گامی در جهت اقدام برای حمایت از تولید و تماشای عمومی آثار آنها برنداشته است، اما چون این روزها مدام از فیلم خانه پدری گفته می شود، پس شاید تنها مفری است که وضعیت موجود پیش پای تماشاگران حساس سینما می گذارد. فیلمی که با گذشت وقایع متعدد، حالا نمی شود تنها به عناصر سازنده فیلم پرداخت و حاشیه فکری پیرامون فیلم را نادیده گرفت. اول، به این دلیل که آثار کیانوش عیاری نشان می دهد این کارگردان بیش از آنکه بخواهد تکنیک های سینمایی اش را به رخ بکشد، دغدغه قصه گویی به زبان ساده و طرح موضوعی انسانی را دارد. دوم اینکه ماجرای توقیف و اکران این فیلم در سال 98، تأثیر مستقیمی بر نوع نگرش متفکران سینمای ایران داشته است. پس با توجه به این دو دلیل عمده که حجم بسیار زیادی از گزارش ها، نقدها و به طور کلی واکنش های بعد از نمایش فیلم را به وجود آورده است، بد نیست نگاهی به فرایند شکل گیری واکنش ها به فیلم خانه پدری داشته باشیم؛ شاید از این طریق، امکان شناخت عوامل اصلی در عدم تأثیرگذاری کنش اهالی سینمای ایران بر وقایع دردناک و ناتمام اجتماعی فراهم شود. رویداد اصلی که طرح ساخت ساده فیلم را می سازد، در زیرزمین خانه ای قدیمی اتفاق می افتد. ملوک در این موقعیت کاملا آشنا، مجبور است فرش های پاره مشتریان پدرش را رفو کند که به دلیلی نامعلوم، مورد هجوم پدر و برادرش قرار می گیرد. بعد از دفن جنازه ملوک در زیرزمین خانه، ماهیت مکانی خانه تغییر شکلی محسوس می دهد و از اینجا به بعد از تماشاگر دعوت می شود که این هویت مکانی خاص را با حضور گور دخمه ای که گویی زیر پوست خانه پنهان شده است، به تماشا بنشیند. آن طور که از گزارش ها پیداست، این فیلم به دلیل نشان دادن بیش از اندازه خشونت ، توقیف شده بود! البته خشونتی که در مشکلات بی شمار موجود در جامعه زنان، به عنوان رفتاری طبیعی و روزمره دیده می شود. حال نکته اینجاست که توقیف، اکران، توقیف و دوباره اکران فیلمی که ظاهرا خشونت را نشان می دهد، چطور می تواند پرده از دستپاچگی مدیران فرهنگی در مواجهه با تعریف واژه خشونت بر دارد؟ در واقع باید دید چه می شود که وقتی یک داستان از هزار داستان تلخ موجود در جامعه ایران به تصویر کشیده می شود، این دستپاچگی را هم برای مدیران فرهنگی به وجود می آورد و هم متفکران سینمایی را به تنگنایی برای بازخوانی اثر می کشاند. شاید بتوان پاسخ این سؤال را در تعریف واژه خشونت از نگاه سینماگر، منتقد سینمایی و مدیران فرهنگی جست وجو کرد. درباره رویکرد کیانوش عیاری به این مفهوم، فیلم های این کارگردان به اندازه کافی موضع او در قبال این پدیده رایج در وقایع اجتماعی را نشان می دهند. در اینجا یادآوری یکی از صحنه های سریال روزگار قریب توضیح این امر را آسان می کند؛ صحنه ای که مادری ناتوان به علت فقر و تنگدستی، قصد دارد به زندگی خود و دو فرزند خردسالش پایان دهد و اول بار کودکانش را مجبور به خوردن مرگ موش می کند که همسایه ها از راه می رسند و آنها را نجات می دهند و دوم بار، خود و دو کودک خردسالش را به چاهی عمیق می اندازد. شاید تفاوت این صحنه که بارها از تلویزیون پخش شده با لحظه ای که ملوک به دست پدرش کشته می شود، تنها در نمایش دادن عاملی است که باعث مرگ یک زن می شود؛ یکی با دستان خود به زندگی اش پایان می دهد و دیگری ناخواسته به دست سرپرستش کشته می شود. به هر حال، جایگاه سینماگر در هر دو روایت مشخص است؛ او راوی بخشی از مشکلاتی است که زنان جامعه ایران با آن روبه رو هستند و تنها ابزار او برای بازگویی این روایت های ناتمام، هنر سینما و محدودیت های بیانی دست و پاگیرش است که امکان ورود سینماگر به محدوده موضوع اجتماعی را تا اندازه ای محدود می کند. هر چند کیانوش عیاری در آثار خود تمام تلاشش را به کار می بندد تا از این محدودیت ها رهایی یابد. در این میان، رویکرد متفکران سینمایی به پدیده خشونت نیز شایان توجه است. محتوایی که در طول ماه های بعد از اکران فیلم خانه پدری در نشریات سینمایی و همین طور برنامه های تلویزیونی دیده شد، بیشتر واکنشی بود که به طور کلی بررسی فیلم و مضمون آن را در پیوند با این گزاره که خشونت موجود در فیلم خانه پدری بازگوی چه نوع روایتی از جامعه ایران است؟ ، صورت داد. منتقدانی که در ظاهر فعالیت محدود و مستقلی را اختیار کرده اند و از تریبون های رسمی دوری می کنند نیز بازخوانی خود را به خشونت و ابعاد مختلف آن در صحنه ابتدایی فیلم معطوف کردند. این داوری عمومی نشان می دهد متفکران سینمای ایران، با وجود اختلاف نظرهایشان، نام گذاری و تعریف بنیادین مدیران فرهنگی را پذیرفته اند و در واقع واکنش ایشان در ادامه همان ندانم کاری اولیه متولیان توقیف فیلم خانه پدری قرار می گیرد. بنابراین حضور منتقدان سینمای ایران در اینجا، حضوری منفعل و وابسته به نهادهای نظارتی بوده است. شاید یکی از علت های پیشرفت نکردن سینمایی که این روزها اجتماعی خوانده می شود، اصرار منتقدان سینمای ایران بر انحصارگرایی در تولید محتوا و واکنش های شخصی و سلیقه ای است. نتیجه این رویکرد در بی تأثیری نقد سینما بر نگرش سینماگرانی که در چند سال گذشته سعی داشتند داستان حاشیه نشینان تهران را با تکنیک های هیجان آور سینمایی مستعمل بسازند، پیداست. نتیجه این انحصارگرایی محتوایی منجر به رشد سینمایی شد که سینماگرانش احساس می کنند فیلم هایشان آینه تمام نمای جامعه است و نیازی به تغییر نگرش در پرداختن به مشکلات اجتماعی نمی بینند. اما رویکرد مدیران فرهنگی برای تعریف خشونت که درباره فیلم خانه پدری مسبب اصلی ایجاد حاشیه فکری کاذب حول این فیلم بود، چیزی غیر از دستپاچگی نیست و این ندانم کاری به هیچ وجه مربوط به تلخی موجود در روایت فیلم نیست؛ چرا که فیلم خانه پدری با تمام تفاوت هایش، قدرتی بیش از ارائه استعاره های سینمایی ندارد. در واقع مضمون اصلی فیلم در احاطه استعاره هایی است که ریشه در قصه گویی مبتنی بر عرفان بینامتنی ایرانی دارد. درخت انجیر با انجیر های شیرین و برادر مجنونی که از رفتن به زیرزمین مُثُلی منع می شود؛ انگور هایی که در گوردخمه ملوک آویزان است و تعبیر مرگِ خیامی را به یاد می آورد؛ پیوستگی روایت در طول زمان که به صورت ضمنی تاریخ را یادآوری می کند و شکل گرفتن پیرنگ اصلی در محیط خانه ای سنتی، از جمله عناصری هستند که داستان فیلم را به زبان سینما ارائه می کنند. بنابراین آنچه در اینجا خشونت خوانده می شود، رفتاری است که خارج از انتظار مسئولان نظارتی است و نام گذاری این کنش در شکل و شمایلی غیرانسانی، به راحتی قادر است مجوز هرگونه برخورد با ارائه این تصویر در سینما را صادر کرده و از طرفی راه را برای ساختن تعاریف بنیادی یک واکنش عمومی به فیلمی مثل خانه پدری هموار کند. شاید دستپاچگی مدیران فرهنگی، حاصل مواجهه با پدیده ای است که عملکرد عجولانه ایشان را به عنوان مسبب اصلی به وجودآمدن بی نظمی در جامعه هدف قرار می دهد. برای مثال، نگاهی به واقعه آتش سوزی کپرنشینان روستای هفت جوی (نزدیک شهریار) در سال 1395 بیندازید؛ البته با توجه به اینکه چه چیزی باعث به وجود آمدن حاشیه نشینی در تهران می شود و چه تصمیمی عده ای نامعلوم را وامی دارد دست به آتش سوزی و کشتار حاشیه نشینان بزنند. همین رویکرد است که باعث می شود رویدادی تکرار شونده را به مفاهیمی همچون خشونت پیوند بزند و این تصویر را آن چنان دور از تصور جلوه دهد که تماشاگر ایرانی با نگرشی بسیار متفاوت، سراغ فیلم خانه پدری برود و احساس کند که تمام خشونت مردسالارانه تاریخی علیه زنان در این فیلم دیدنی است. در حالی که خانه پدری یک قصه دراماتیک است و خشونت موجود در این قصه، به اندازه ای است که محدوده روایت فیلم ایجاب می کند و خوشبختانه رویکرد سینمایی کیانوش عیاری نیز ادعایی فراتر از این را نشان نمی دهد. او تنها می خواهد قصه تلخ مرگ ملوک به دست پدرش را تعریف کند؛ همان طور که دیگران اجازه دارند قصه های این چنین را در قالب سینمایی سودآور و هیجانی و با حضور بازیگران مطرح پول ساز به تصویر بکشند و مدت ها از برچسب سینماگر اجتماعی دردکشیده بهره مند باشند.

خبرگزاری میزان - سینمای کشور طی پنج ماه گذشته شرایط ناامید کننده ای را پشت سر گذاشته است، این وضعیت از اسفند ماه سال گذشته و شیوع بیماری کرونا آغاز شد، این بیماری باعث شد تا تمامی سالن های نمایش دهنده فیلم تعطیل شوند.

تعطیلی سینما ها علاوه بر متوقف کردن چرخه اکران، مخصوصا اکران نوروزی به عنوان بهترین زمان اکران در سینما های کشور، چرخه تولید را نیز تحت الشعاع قرار داد، بسیاری از پروژه های سینمایی تا اواخر خرداد ماه تعطیل شدند و به نوعی سینما در تولید و پخش دچار وقفه ای طولانی مدت شد.

بیشتر بخوانید: برای مشاهده آخرین اخبار از سینمای ایران اینجا کلیک کنید

در این میان خبر بازگشایی سینما ها از اول تیر ماه بارقه امیدی را برای اهالی سینما به همراه داشت، البته بسیاری از سینماگران بازگشایی سینما ها را موفقیت آمیز نمی دانستند و اعتقاد داشتند که سینما ماه ها برای بازگشت به شرایط قبلی نیازمند زمان است.

به هر شرایطی سینما ها به تاریخ اول تیر ماه 99 بازگشایی شدند، اما این بازگشایی باز هم حاشیه ساز بود، دو فیلم اصلی چرخه اکران در سال 99، خوب بد جلف 2 و شنای پروانه دو روز قبل از اکران انصراف دادند، دلیل اصلی آن ها برای این انصراف هم نبود تبلیغات مناسب بود.

به وساطت سازمان سینمایی و شورای صنفی نمایش به هر طریقی این دو فیلم به چرخه اکران بازگشتند هر چند سازندگان آثار در پیام های جداگانه از ناچار بودن خود برای اکران خبر می دادند، آن ها اعتقاد داشتند مخاطب هنوز با سینما آشتی نکرده است.

در این میان برخی دیگر از آثار هم به چرخه اکران اضافه شدند، بیشتر این آثار فیلم هایی بودند که اسفند ماه روی پرده نقره ای بودند، آثاری که به خودی خود سرگروه نداشته و امید چندانی به فروش آن ها نبود، طبیعتا اکران چنین آثاری با وجود بیماری کرونا و شرایط موجود تغییر چندانی در چرخه اکران ایجاد نمی کرد.

تمامی امید سینماگران به موفقیت دو فیلم شنای پروانه به عنوان نماینده سینمای اجتماعی و خوب بد جلف 2 به عنوان نماینده سینمای کمدی بود، اما باز هم پیش بینی ها درست در نیامد و این دو فیلم هم با استقبال بسیار ناچیزی روبرو شدند، اتفاقی که نشان داد هنوز زمان زیادی برای حضور دوباره مخاطبان در سالن های سینما باقی مانده است.

عده ای در این میان بازگشایی سینما ها را زودهنگام دانستند، اتفاقی که باعث شد که سالن های سینما قبل از اتمام کرونا باز شوند و مخاطبان هم ترجیح دادند که در خانه بمانند و باز هم در انتظار سینما در شرایطی بهتر بمانند، عده ای دیگر، اما بازگشایی سینما ها را ناگریز دانسته و اعلام کردند که سینما باید از شرایط فعلی عبور کرد.

بازگشایی سینما ها از همان ابتدا منتقدان خاص خود را داشت، بسیاری این عملکرد را رفع تکلیف و بدون برنامه ریزی می دانستند و عده ای این بازگشایی را از روی اجبار می دیدند، اما در هر صورت حال با گذشت دو روز از بازگشایی سینما همچنان سینما در تعطیلات به سر می برد و نشان می دهد که حتی اکران فیلم کمدی و پرفروش خوب بد جلف هم دردی از چرخه اکران دوا نمی کند.

در کل سینما ها نزدیک به چهار روز گذشته را با بازگشایی روبرو بودند، هرچند هنوز برخی از سینما ها ترجیح می دهند بسته بمانند، اما باید دید سینما طی هفته های آینده چه تفاوتی خواهد کرد، باید دید آیا رقم فروش فیلم های روی پرده به حدی خواهد شد که بتوان برای آن جدول فروش ترسیم کرد یا همچنان باید در انتظار ماند تا سینما به روزگار خوب خود برگردد.

انتهای پیام/

خانه سینما دارای 32 صنف است که تنها 10 صنف آن سایت و اطلاعات منتشر شده دارند. این صنوف عبارتند از: برنامه ریزان و دستیاران کارگردان، منتقدان و نویسندگان سینمایی، دستیاران فیلمبردار، سازندگان فیلم کوتاه، کارگردانان، عکاسان فیلم، انیمیشن، تهیه کنندگان سینمای مستند، فیلمبرداران و تدوینگران.

این امر در دنیای دیجیتال و دورانی که بیش از هر زمانی بر شفاف سازی اطلاعات و به روز بودن اطلاع رسانی تاکید می شود، آن هم در مورد صنعت پرمخاطبی چون سینما سئوالات زیادی را مطرح کرده است. در راستای این مساله و اهمیت و لزوم شفاف سازی اطلاعات و به روز بودن اطلاع رسانی صنوف سینمایی با رییس انجمن بازیگران و بدلکاران خانه سینما به گفت وگو نشستیم.

علیزاده در این باره به ایرنا گفت: لازم است از منوچهر شهسواری مدیرعامل خانه سینما تشکر کنم؛ از زمانی که او به خانه سینما آمده است همه امور شفاف است. همچنین از همایون اسعدیان رییس هیات مدیره خانه سینما و فاطمه معتمد آریا رییس انجمن بازیگران این خانه تشکر و قدرانی می کنم چرا که بسیار خوب به صنوف رسیدگی می کنند.

رییس انجمن بازیگران و بدلکاران خانه سینما درباره این انجمن، اظهار داشت: احتمالا در یک ماه آینده سایت اختصاصی مربوط به انجمن راه اندازی می شود اما مشخص نیست که اساسنامه، آیین نامه عضویت و اسکن صورت جلسه آخرین انتخابات را روی سایت قرار بدهیم یا نه. البته در حال حاضر اسامی اعضا و اساسنامه روی سایت خانه سینما بارگذاری شده است.

وی ادامه داد: اساسنامه انجمن ما زیرنظر قوه قضاییه، وزارت کار، وزارت ارشاد و خانه سینما مهر شده است. در حقیقت ما اولین صنفی هستیم که پس از 3 سال دوندگی و تغییرات و تحولات مجوز گرفتیم.

رییس انجمن بازیگران و بدلکاران خانه سینما با اشاره به اینکه این انجمن در گذشته 380 عضو داشته است، گفت: در حال حاضر 180 نفر عضو حرفه ای هستند که تعدادی از آن ها جوان و مابقی از افراد حرفه ای و قدیمی هستند. اما مشخص نیست که اطلاعات اعضا شامل سال عضویت، نوع عضویت و آخرین فعالیت حرفه ای آن ها روی سایت بارگذاری می شود یا نه.

به گفته وی، در یک تا دو سال اخیر حدود 16 نفر به عضویت انجمن درآمده اند.

علیزاده با اشاره به اینکه این انجمن محدودیتی به لحاظ زمان و تعداد برای پذیرفتن عضو جدید ندارد، افزود: کسانی که متقاضی حضور در این انجمن هستند باید در 3 فیلم سینمایی و دو سکانس در هر کدام از فیلم ها بازی کرده باشند. همچنین محدودیتی به لحاظ مدرک تحصیلی در نظر گرفته نشده است.

وی خاطرنشان کرد: البته با توجه به جوان گرایی که در حال حاضر به آن عمل می کنیم افراد بالای 40 سال را برای عضویت نمی پذیریم مگر آنکه افراد شاخص، چهره و مطرحی باشند که چشم بسته می پذیریم.

وی در پایان همچنین عنوان کرد که فیلم متقاضیان عضویت توسط فرد متخصص بازبینی می شود و بعد از تبادل نظر با افراد مسئول، آنها به عضویت انجمن درمی آید.

سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر : صنعت سینما که یکی از بازارهای مهم جامعه هنری محسوب می شد، از اواخر سال گذشته و پس از شیوع ویروس کرونا، با توجه به لغو تمامی فعالیت های فرهنگی به تعطیلی کشانده شد و با اصرار و پافشاری تهیه کنندگان و سینما داران از هفته گذشته اول تیرماه پس از چهار ماه تعطیلی به صورت مشروط بازگشایی شد.

هر چند که این بازگشایی منوط به رضایت سینمادار بود و سینما داران می توانستند در صورت تمایل و با در نظر گرفتن ریسک عدم استقبال تماشاگران، کرکره سینماهای خود را پایین نگه دارند و با توجه به تصمیم رییس سازمان سینمایی قرار بر این بود که سه روز اول بازگشایی سینما، بلیت ها به صورت نیم بها به فروش برسد که با انتقاد شدید سینماداران مواجه شد.

بعد از رسیدن روز موعود علاوه بر اینکه بلیت به صورت نیم بها به فروش نرسید بلکه به یکباره قیمت بلیت سینما در سال جدید با افزایش قیمت نیز روبرو شد، افزایش قیمتی که موجب سردی بیشتر این روزهای سینما شد. طبیعی بود که پس از چهار ماه دوری مردم از سینما و آغاز موج دوم کرونا در کشور تمایل مخاطبین از حضور در مکان های عمومی و سربسته همانند سینما کم باشد.

افزایش بهای بلیت سینما با توجه به تورم و افزایش قیمت ها یک امر طبیعی محسوب می شود و به طور معمول هر سال در اکران های نوروزی اعمال می شود، اما سینما در سال 99 به صورت متفاوت و با سه ماه تعطیلی آغاز به کار کرد و بهتر بود مسئولین امر تمام شرایط موجود را در نظر گرفته و سپس اقدام به افزایش بهای بلیت سینماها می کردند.

هرچند که اعلام شد، بلیت سینما افزایش قیمت نداشته است و این افزایش قیمت بلیت به دلیل دریافت مالیات و ارزش افزوده است که به صورت 9 درصدی بر روی قیمت بلیت ها اعمال شده است. پیش از این مالیات و ارزش افزوده از مخاطبین دریافت نمی شد و توسط سینماداران پرداخت می شد و بر این اساس بلیت سینماهای مدرن یا در واقع پردیس های سینمایی از 20 هزار تومان بود به 22 هزار و 500 ، سینماهای ممتاز از 15 هزار به بیش از 16 هزار و قیمت بلیت سینماهای درجه یک از 12 هزار تومان به بیش از 13 هزار تومان افزایش یافته است.

اما پا فشاری سینما داران بر بازگشایی و عدم قبولی بلیط نیم بها و حتی گرانی قیمت بلیت موجب شد تا سینمایی که قرار بر بازگشایی به شرط پنجاه درصد ظرفیت داشت، حتی 5 درصد ظرفیت را هم به خود نبیند. البته لازم به ذکر است که بعضی از سینماداران دور اندیش که این روزها را پیش بینی می کردند همچنان سینماهای خود را بسته نگه داشتنه اند.

طبق آمار منتشر شده در سامانه سمفا بیشترین تعداد تماشاگران در یک سانس ده نفر بوده است که این امر یک فاجعه و هشدار برای تهیه کنندگان و سینمادارانی است که با اصرار خود سعی در بازگشایی سینماها داشتند.

سوالی که مطرح می شود که آیا با حضور افراد کمتر از انگشتان دست، حتی پول برق سالن تامین خواهد شد؟ چه اصراری بر بازگشایی سینماها وجود داشت و اینکه مگر رییس سازمان سینمایی پیش از این قول نداده بود که با رایزنی خود، سینما و به طور کل کار های فرهنگی و هنری را از پرداخت مالیات بر ارزش افزوده معاف کنند؟

البته پس از گذشت سه روز انجمن سینماداران اصلاحیه ای نسبت به قیمت اعلام شده، را به شرح زیر رسانه ای کردند:
با سلام
احتراما، اصلاحیه. پیرو مصوبه شورای صنفی نمایش و ابلاغ مدیرکل محترم نظارت و ارزشیابی، بهای بلیط در سینماهای مدرن در گیشه فروش0 21800 ریال، در سینماهای ممتاز0 16350 ریال و در سینماهای درجه یک 0 13080 ریال می باشد.
باتشکر
انجمن سینماداران ایران

هرچند که قیمت اضافه شده به بلیت سینما مبلغ زیادی نیست، اما در حال حاضر که سینما های کشور برای رونق دوباره نیاز به طرح های تشویقی همچون بلیت های نیم بها و... برای جذب مخاطب دارند، اضافه شدن قیمت بلیت ها می تواند یک نکته منفی باشد، زیرا خانواده ها در این شرایط ترجیح می دهند به جای تماشای فیلم در سینماها، پس از گذشت چند ماه فیلم را به صورت امن و بدون ترس از ابتلا به ویروس کرونا و با قیمت پایین تر در شبکه های VOD و شبکه نمایش خانگی تماشا کنند.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، طبق آنچه که رئیس جمهور دستور داده بود سینماهای ایران از یکم تیرماه می توانند اقدام به بازگشایی بکنند. البته برخی از سینماها زمانی که فیلم جدیدی برای اکران نداشتند سالن های خود را بسته نگه داشتند تا فیلم های جدید وارد گود اکران شود. بنابراین با اکران دو فیلم جدید شنای پروانه و خوب بد جلف2: ارتش سری بیشتر سینماهایی که بسته بودند نیز با جمع سینماهای فعال پیوستند.

دیروز خبرنگار تسنیم در بازدید از سه سینمای عصر جدید، آزادی و ملت به تهیه گزارشی از روند حضور مردم در سینماها برای تماشای فیلم و میزان استقبال آنان پرداخت تا بعد از چارماه تعطیلی سینماها ببینیم آیا ویترین فرهنگی کشور امیدی به ادامه فعالیت خود خصوصاً با اوج گیری مجدد بیماری کویید-19 دارند یا خیر؟

سینمای عصر جدید در ساعت 18:30 اقدام به اکران شنای پروانه کرده بود. میزان استقبال مردم از این سینما البته در این ساعت چندان زیاد نبود و میزان بلیط های فروخته شده 30عدد بود. مخاطبین در سینما با ماسک حضور داشتند و متصدی گیشه و مأموران سالن نیز با ماسک در حال فعالیت بودند.

سینما عصرجدید

گیشه سینما عصر جدید

وی درباره افزایش قیمت های بلیط و میزان تأثیر احتمالی که بر حضور مخاطب در سینما می گذارد بیان کرد که این 9درصد چیزی نزدیک به 2هزار تومان در سینمای ما اضافه بر قیمت بلیط می کند که به نظرم با توجه به افزایش قیمت های دیگر اقلام ضروری، مبلغ زیادی نیست و باعث نمی شود که مخاطبین به سینما نیایند. همینطور وی در پاسخ به سوال خبرنگار تسنیم درباره تأثیر کرونا بر حضور مردم نیز گفت: با توجه به اینکه عموم مردم در مراکز خرید، مترو و دیگر اماکن ضروری و غیرضروری حضور دارند که البته در بسیاری از آنها مانند مترو، افراد از فاصله بسیار کمی بایکدیگر برخوردارند، به نظرم حضور خود در سینما به عنوان یکی از اصلی ترین مراکز تفریحی را کنار نمی گذارند.

گیشه سینما عصر جدید

سینمای دیگری که در این گزارش مورد توجه قرار گرفت، سینما آزادی بود. در سینما آزادی حضور مخاطبین بیشتر بود و هنگام ورود ما به این سینما بلیط های سانس 19 این سینما فروخته شده بود. هنگام ورود به سینما یکی از مأمورین سینما با طب سنج دمای بدن مشتریان را می سنجید و در روی میزهای مقابل ورود به سالن ماسک برای استفاده تماشاگران قرار داده شده بود. دستگاه ضدعفونی کننده ای نیز در سالن ها وجود داشت تا ضریب بهداشت مخاطبین بیشتر شود.

پروتکل های بهداشتی در سینما آزادی

نوروزی مدیر سینما آزادی در گفتگوی کوتاهی بیان کرد که ما نیز از امروز اقدام به بازگشایی سینماها کردیم و اگر فیلم جدیدی برای اکران نمی آمد غیرممکن بود که درب سینما را باز کنیم. فیلم های قبل از عید برای بازگشایی سینماها کافی نبودند و فروش آنان در روزهای پایانی قبل از تعطیلی سینماها نیز چندان خوب نبود. سینما آزادی تنها دو فیلم شنای پروانه و خوب بد جلف 2 را اکران کرده است.

حضور تماشاگران در سینما

نوروزی همینطور افزایش قیمت بلیط را عاملی برای کم کردن حضور مخاطبین در سینما با توجه به افزایش قیمت موارد مهم دیگر ندانست و افزود لازم به ذکر است که تمام اقلام مصرفی سینما پنج یا 6 برابر افزوده شده است. همین رول های بلیط سینما کارتنی 5 میلیون تومان برای ما تمام می شود. بنابراین از این افزایش هیچ راه چاره ای نبود.

البته اساساً این مبلغ 9درصد اساساً در سینما مقوله بی ارزشی از نظر مالی برای دولت است. اگر به مجموع این میزان مالیاتی که گرفته می شود نگاه کنیم، از کل فروش سینمای ایران در سال قبل که 290 میلیارد تومان بود، 10درصد آن می شود 29 میلیارد تومان که برای یک دولت رقمی بسیار کمی است که ارزشی ندارد؛ اما این مبلغ برای سینما رقم بسیار بالایی است که به آن نیاز دارد.

بوفه ها خوراکی ها را به صورت بسته ارائه می کنند

وی همینطور شیوع مجدد کرونا را تاحدودی در کم کردن میزان مخاطب مؤثر دانست اما اظهار امیدواری کرد که حضور مخاطبین در سینما افزایش پیدا خواهد کرد.

حضور مردم در سینما ملت

در سینما ملت نیز وضعیت چندان بد نبود و مخاطبین تاحدودی در سینما حضور داشتند؛ همینطور رعایت پروتوکل های بهداشتی برای افزایش ضریب بهداشت و مقابله با این بیماری منحوس به خوبی رعایت شده بود.

صاف نیوز : ملانصرالدین:تهیه کنندگی در تمام جهان و سال ها پیش در ایران،مهم ترین پست در سینما بود.اکثر تهیه کنندگان ایران افراد عاشق سینمایی بودند که هم توانایی و کلاس این کار را داشتند،هم رگ مخاطب در دست شان بود و هم کار سرگرم کننده یا فرهنگی تولید می کردند.
وقتی تهیه کنندگان چند پاره شده و در چهار تشکل جای گرفتند،هر تشکل برای آنکه آمار اعضای خود را بالا ببرد(به خصوص تشکل هایی که عضو کمتری داشتند) به هر مادرمرده ای که از خانه پدری قهر کرده و خود را به دامن سینما انداخته بود،یک فقره کارت تهیه کنندگی دادند!
امروز که سازمان سینمایی مسوولیت سنگین اهدای کارت را به عهده گرفته، یک کارت تهیه کنندگی در پر قنداق طفلان پستانک گم کرده گذاشته و می گذارد تا جوانگرایی کرده باشد!
این روزها تهیه کنندگی دیگر شغل با کلاسی نیست و ارزش سهامش در بورس سینما،بسیار سقوط کرده و می کند!

سیدرضا اورنگ

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه خبر،
مرتضی شایسته دبیر شورای صنفی نمایش در برنامه شهر فرنگ شبکه خبر گفت: سالن های سینما در ایران که از 4 ماه پیش به دلیل شیوع ویروس کرونا تعطیل شده بودند؛ فعالیت خود را از اوایل تیر ماه، با اکران دو فیلم از سر گرفتند.

شایسته گفت: در تمام سینما ها رعایت موارد بهداشتی جدی است.
وی افزود: آقای صدر عاملی با فیلم شنای پروانه در زمان بی رونقی سینما از خود مایه گذاشتند و پیش قدم شدند.
شایسته گفت: بلیت سینما در روز های سه شنبه همچنان نیم بهاست و تغییری نکرده است.
وی درباره افزایش قیمت بلیت سینما، افزود: وقتی قیمت شیر 8 برابر شده در مقابل این افزایش، بهای بلیت سینما افزایشی نداشته است.
شایسته گفت: بسیاری از سینما ها از بلیت نیم بها ضرر می کنند و اشتیاقی برای باز کردن سینما ندارند.
دبیر شورای صنفی نمایش درباره اکران آینده فیلم در سالن های سینمایی هم افزود: دو هفته دیگر ترکیبی از فیلم های کمدی، اجتماعی و ... در هفت گروه سینمایی به اکران در می آیند.

جواد طوسی منتقد سینما هم با اشاره به مشکلات کرونایی سینما ها گفت: بعد از انقلاب سینمای ایران با چنین وضعیتی مواجه نشده بود.
طوسی گفت: با برنامه ریزی مدبرانه می توانیم سینما را از آسیب پذیری کرونا برهانیم.
وی افزود: فیلم شنای پروانه در زمان بی رونقی سینما می تواند مخاطب را برای حضور در سینما توجیه کند.
جواد طوسی گفت: با رعایت پروتکل های بهداشتی باید فضای روانی مخاطبان را از نگرانی کاذب یا واقعی به فضای امن تبدیل کنیم.
وی با بیان اینکه اکران آنلاین در شرایط کرونا تجربه موفقی نبود، تاکید کرد: باید اکران آنلاین در شرایط مطمئن بسترسازی شود.
این منتقد سینما تاکید کرد: باید حال روز خوش و دلخوشی را در جامعه ایجاد کنیم تا خانواده ها بتوانند هفته ای یک روز با خانواده در گیشه سینما حضور داشته باشند.
جواد طوسی گفت: اگر نتوانیم این بستر را فراهم کنیم سینما ها دیگر خاطره ساز نخواهد بود.
وی درباره روند افزایشی بلیت سینما هم گفت: من با افزایش قیمت بلیت سینما کاملاً مخالف هستم.
طوسی افزود: در شرایط بحرانی سازمان مالیاتی باید به کمک سینما بیاید.

به گزارش ایسنا، نیمه اسفند سال 98 محمد مهدی طباطبایی نژاد، معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی اعلام کرده بود، نظام نامه اکران که دچار تغییرات اساسی هم شده تا اکران سنجیده تری را برای سال 99 رقم بزند، به زودی نهایی شده و ابلاغ می شود، اما ادامه دار شدن شیوع کرونا و افزایش بحرانی که منجر به تعطیلی چند ماهه سینماها شد، همه چیز را تغییر داد. برهمین اساس ضرورت داشت نظام نامه هم مطابق با شرایط خاص اکران در سال جدید تنظیم شود.

اما این نظام نامه هنوز ابلاغ نشده و اگرچه شورای صنفی جدید در سازمان سینمایی تشکیل شده، هنوز به طور رسمی اعلام نشده که آیا به صورت خاص و موردی برای اکران تصمیم گیری شده و می شود یا براساس نظام نامه؟ و اگر مورد دوم ملاک است کدام نظام نامه محور تصمیم گیری است؟

در این باره مرتضی شایسته، رییس، یا طبق تغییرات جدید، دبیر شورای صنفی نمایش، در پاسخ به اینکه آیا نظام نامه اکران سال 99 ابلاغ شده است؟ به ایسنا گفت: تقریبا بله و هفته آینده به طور رسمی منتشر می شود.

البته درباره نظام نامه اکران و شورای صنفی نمایش سوال ها و ابهام هایی وجود دارد که در میان سینماگران هم مطرح است و در چند روز گذشته برخی سینماداران و پخش کنندگان هم در تماس با ایسنا آن ها را مطرح کرده اند، ولی تاکنون واکنشی نسبت به آن ها نشان داده نشده و پیگیری های ایسنا هم معمولا از سوی مدیران مربوط به دلایل مختلف بی پاسخ مانده است.

از جمله سوال هایی که درباره شورای صنفی نمایش مطرح می شود، این است که آیا این شورا بدون حضور نماینده ای از کانون کارگردانان رسمیت صنفی دارد؟ بویژه آنکه پیگیری از کانون کارگردانان خانه سینما نشان می دهد، در دو جلسه اخیر این شورا که برای اکران دو فیلم جدید تصمیم گیری شد، از این کانون دعوتی نشده بود.

سوال دوم اینکه چرا جلسه این شورا در خانه سینما تشکیل نشده است؟

دیگر آنکه معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی پس از حاشیه های ابتدایی انتخابات شورای صنفی نمایش که خانه سینما در بیانیه ای تند آن را مورد تایید این نهاد صنفی قرار نداد، در گفت وگویی اعلام کرده بود، سازمان سینمایی اختلافی با خانه سینما ندارد و حتی رییس سازمان سینمایی هم در توییتی به این مسئله اشاره کرد.

طباطبایی نژاد همچنین اظهار کرده بود، برداشت ها درباره انتخابات شورا فقط یک سوءتفاهم بوده که ظرف یکی دو روز آینده به طور کامل برطرف می شود و هیچ مانعی نیست که انتخابات شورای صنفی نمایش مجدداً برگزار شود، چون هدف سازمان سینمایی ایجاد آرامش در سینما است، اما الان 40 روز گذشته و نه سوءتفاهم برطرف شده، نه انتخاباتی تکرار شده و نه آرامش ایجاد شده است که نمونه آن را نحوه بازگشایی سینماها، اعتراض سینماداران، پروسه اکران دو فیلم شنای پروانه و خوب، بد، جلف 2 و ا طلاعیه اخیر سازمان سینمایی مبنی بر جایگزینی دو فیلم دیگر می توان دانست.

به جز شورای صنفی نمایش درباره نظام نامه اکران هم به نظر می رسد ابهام و نقطه نظراتی وجود دارد که چون هنوز منتشر نشده نمی توان درباره آن با قطعیت اظهار نظر کرد، اما برخی سینماگران ایرادهایی را از جمله "قرعه کشی" نسبت به آن مطرح می کنند.

درباره نظام نامه اکران سال 99، طباطبایی نژاد پیش تر به ایسنا گفته بود: برای تدوین و نهایی کردن آن ده ها ساعت جلسه با دست اندکاران مختلف و مرتبط برگزار شده است. در این نظام نامه یک نکته محل اشکال برخی دوستان بود و قرعه کشی آن را عقبگرد به دهه 60 می دانستند که این هم ناشی از عدم اشراف به موضوع های مختلف نظام نامه بود. این کار در دهه 60 به شکلی دیگر اجرا می شد که مزایا و معایبی هم داشت، اما آنچه در قرعه کشی جدید لحاظ شده با تجربه قبلی فرق دارد، چون هر سبد قرعه شرایط خاصی دارد و به اصطلاح الّا بختکی قرعه کشی انجام نمی شود. ما برای این کار چند نظام کنترلی داریم.

اما سوالی که درباره این نظام نامه وجود دارد و در تماس با ایسنا هم مطرح شده، این است که چرا پس از چهار ماه تعطیلی سینماها و البته پیش از آنکه دو فیلم برای اولین اکران سال انتخاب شوند، نظام نامه به طور قطعی و نهایی ابلاغ نشده است؟

انتهای پیام

سرویس سینمایی هنرآنلاین : بهرنگ دزفولی زاده در نخستین تجربه کارگردانی سینمایی خود فیلم "بی صدا حلزون" را کار کرد که در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر در بخش نگاه نو به نمایش درآمد و نظرات متفاوتی را دریافت کرد، فیلمی که به دنیای ناشنوایان می پردازد و بازیگرانش کار سختی را پشت سر گذاشتند.

در این فیلم هانیه توسلی، محسن کیایی، مهران احمدی، علیرضا جلالی تبار، پدرام شریفی، بهنوش بختیاری به ایفای نقش پرداخته اند. حالا "بی صدا حلزون" در بخش بازار هفتاد و سومین دوره جشنواره کن حضور یافته تا شانس خود را در بازارهای بین المللی بیازماید.

دزفولی زاده در گفت وگو با خبرنگار هنرآنلاین درباره حضور در بخش بازار جشنواره کن و ارزیابی خود از این حضور گفت: درباره جشنواره هایی که در خارج از ایران برگزار می شوند پیش بینی ندارم، چون شناخت کافی نسبت به آن ها ندارم و عمدتاً فیلم نمی سازم برای حضور در جشنواره ها. این شعار نیست و واقعیت است، این که دهکده ای و جهانی فیلم بسازی ایده ای است که همواره در ذهن دارم.

او ادامه داد: به دنبال ایجاد شرایطی هستیم تا اتفاق متفاوتی را نسبت به فیلم های دیگر به دلیل موضوع ایجاد کنیم چه داخلی و چه خارجی هم اکران هم عرضه در عرصه بین المللی. شرکت پخشی که انتخاب کردیم از بین گزینه های مختلفی بود که موجود بودند و بر اساس افق دید و نگاهشان به آثار انتخاب شدند. البته شرکت هایی نیز بودند که انگیزه بیشتری داشتند، اما نوع توانایی و انگیزه ای که شرکت "هنر بدون مرز" به مدیریت گلریز احتیاطی و مهیار صادقی نسبت به این فیلم داشتند، باعث شد ما وارد مذاکره شویم و این همکاری شکل بگیرد.

این کارگردان درباره تغییر نسخه به نمایش درآمده در جشنواره فیلم فجر گفت: ما بر اساس بازخوردهایی که از همکاران واقعی خودمان در مطبوعات دریافت کردیم، یکسری پلان های "بی صدا حلزون" را حذف و برخی را اضافه کردیم.

دزفولی زاده در ادامه به اکران این فیلم در داخل کشور نیز اشاره کرد و افزود: قطعاً امسال فیلم را اکران می کنیم، باید دید چه اتفاقی می افتد، اما تلاشمان را می کنیم. ما تبلیغات گسترده ای را بعد از پایان فیلمبرداری شروع کردیم چرا که در این فیلم به ناشنوایان و اقشار مختلفی چون آتلیه داران پرداخته می شود و برای ایجاد فرهنگ حمایت از حیوانات فعالیت هایی انجام دادیم که همچنان نیز ادامه دارد. به دلیل نوع فضای داستانی و صداگذاری متفاوتی که این فیلم دارد و فرهنگ سازی که قرار است ایجاد شود، ما اکران عمومی را مد نظر قرار دادیم چرا که می خواهیم برای ناشنوایان نیز اکران سراسری داشته باشیم و با توافق تهیه کننده، پخش کننده و سرمایه گذار سئانس ها و سالن هایی را برای ناشنوایان در نظر گرفتیم تا با شرایط استاندارد جهانی فیلم را برایشان به نمایش درآوریم. برای مخاطب عام نیز سعی کردیم شرایطی را ایجاد کنیم که متوجه دنیای ناشنوایان شده و با محدودیت های آن ها در قالب یک داستان جذاب آشنا شوند.

او در خاتمه درباره اکران آنلاین گفت: مشکل اکران آنلاین در درازمدت فیلمسازان را تبدیل به افرادی می کند که چندان به جزئیات اهمیت نمی دهند. روزبه روز با سهل انگاری و انتخاب عوامل اشتباه که در اکثر پروژه ها شاهد آن هستیم، هویت فیلمسازی از میان می رود. فکر می کنیم فیلمسازی کار آسانی است و در این شرایط دیگر به خیلی از موضوعات اهمیت داده نمی شود. وقتی فیلم در گوشی موبایل و با آن صفحه کوچک دیده می شود شما جزئیات بازی بازیگران، نوع قاب بندی، طراحی صحنه را کمتر می بینید و تنها یکسری دیالوگ و حرکات بازیگر را خواهید دید. در واقع تماشا کردن فیلم به این شکل دقت مخاطب را پایین می آورد. من مخالف اکران آنلاین هستم چون عمدتاً فیلم ها در گوشی موبایل و در فضاهای عمومی مانند مترو یا اتوبوس دیده می شود و برای شنیدن صدای فیلمی چون "بی صدا حلزون" حتی اگر از هدفون هم بخواهید استفاده کنید باید از هدفون های حرفه ای که قابلیت تفکیک صدا دارند استفاده کنید، چون حسین ابوالصدق برای این که بتواند از طریق صدا پل ارتباطی بین مخاطب شنوا و ناشنوا را ایجاد کند زحمات بسیار زیادی کشید و مدت طولانی را صرف این اتفاق کرد.

به گزارش سینماپرس ، این سریال هفتمین تجربه بابک کایدان در ژانر کمدی است.

ایرج محمدی که پیش از این سریال مانکن را در شبکه نمایش خانگی تهیه و تولید کرده، برای دومین بار به سمت ساخت سریالی در این رسانه رفته است.

همچنین همایون اسعدیان نیز بعد از ساخت پنج سریال برای تلویزیون، اولین تجربه خود را در شبکه نمایش خانگی رقم می زند. راه بی پایان، بچه های خیابان، غول چراغ جادو و ... از سریال های تلویزیونی این کارگردان است.

صاف نیوز: ملانصرالدین:قرار بود فیلم های شنای پروانه و خوب بد جلف2؛ ارتش سری در روز گشایش سالن های سینما پس از کرونا رکورد شکنی کنند،اما حتی روابط عمومی سازمان سینمایی یا رسانه ای خبری از فروش این دو فیلم منتشر نکرده اند،چرا؟یعنی تعداد تماشاچیان آن قدر زیاد بوده که نمی شد آنان را حساب و کتاب کرد یا حساب از دست شان در رفته است؟ سمفا چه می کند؟!
پیش از این هر فیلمی روی پرده می رفت،فوری جار و جنجال رسانه ای راه انداخته و لحظه به لحظه گزارش فروش و رکورد شکنی را در بوق و کرنا می کردند!هرچند که آن آمار واقعی نبودند،اما لااقل اطلاع رسانی می شد.
احتمالا همین روزها خبر بزنند که فروش بالای شنای پروانه و خوب بد جلف2؛ ارتش سری در سکوت خبری!

یکی از اعضای کارگروه مبارزه با سرقت و قاچاق فیلم های سینمایی و محصولات فرهنگی درباره رویکرد و اهداف آن توضیحاتی را ارائه داد.

به گزارش سینماسینما ، غلامرضا موسوی دبیر شورای عالی تهیه کنندگان سینمای ایران و یکی از اعضای کارگروه مبارزه با سرقت و قاچاق فیلم های سینمایی و محصولات فرهنگی که به تازگی تشکیل شده است، درباره کارکرد و اهداف این کارگروه گفت: هدف و موضوع اصلی کارگروه مبارزه با سرقت و قاچاق فیلم های سینمایی و محصولات فرهنگی و رسیدگی به مشکل سرقت فیلم در فضای مجازی است.

به گفته وی، ریشه کن شدن این موضوع در هیچ کجای دنیا امکان پذیر نیست اما می توان به اصطلاح دانه درشت ها و افراد مهم این نوع سرقت را پیدا و مجازات کرد.

وی با اشاره به ضمانت اجرایی کار این کارگروه عنوان کرد: زمانی که پلیس در کاری دخالت کند صد در صد ضمانت اجرایی دارد و به ثمر خواهد رسید. به عقیده من شروع این کار مهم است و این که چه زمانی این مشکل حل می شود بستگی به دو پارامتر دارد؛ اول مربوط به وقاحت سارقان و دوم فعالیت و تلاش همکاران ما در کارگروه است.

این تهیه کننده سینما درباره نمایش غیرقانونی فیلم های ایرانی در شبکه های ماهواره ای فارسی زبان نیز بیان کرد: رسیدگی به این موضوع در دستور کار ما قرار دارد و قاعدتا تنها اقدامی که در داخل کشور می توان برای آن انجام داد شکایت ما از این شبکه ها به دادسرای فرهنگ و رسانه است. امیدواریم دادسرای فرهنگ و رسانه از طریق بخش بین الملل قوه قضاییه مشکل را پیگیری کند تا ما بتوانیم این مساله را به نتایجی برسانیم.

موسوی در پایان تاکید کرد: کارگروه مبارزه با سرقت و قاچاق فیلم های سینمایی و محصولات فرهنگی کار خود را آغاز کرده و اکنون در مرحله برنامه ریزی است که ان شاءالله از هفته آینده وارد مقوله اجرایی آن خواهیم شد.

منبع: صبا

خبرگزاری میزان - سینما های سراسر کشور در حالی بازگشایی شدند که در روز های ابتدایی این اتفاق استقبال به شدت کمی از سوی علاقمندان این هنر صورت پذیرفت، اکثر سالن های نمایش خالی بودند و بسیاری از سینماگران ترجیح دادند که همچنان در سالن های خود را بسته نگه دارند.

چرخه اکران در حال حاضر شاهد اکران آثار نسبتا متنوعی است، اما مشکل اصلی از آنجا نشات می گیرد که به وجود حضور آثاری همچون شنای پروانه و خوب بد جلف 2 همچنان سالن ها حتی با پنجاه درصد ظرفیت خود خالی مانده اند، شاید بازگشایی سینما ها می توانست با برنامه ریزی بهتری صورت گیرد، اما در هر صورت باید منتظر ماند و به آینده سینما در سال 99 خوش بین باقی ماند.

بیشتر بخوانید: برای مشاهده آخرین اخبار از سینمای ایران اینجا کلیک کنید

در این میان سید جلال الدین دری کارگردان سینما و تلویزیون کشور تصمیم گرفت بالاخره بعد از نزدیک به پنج سال وقفه پس از ساخت فیلم خود آن را در چنین شرایطی به نمایش در آورد، شاید این فیلم می توانست در زمانی بهتر فروش مناسبی داشته باشد، اما متاسفانه هم اکنون در اکثریت سانس ها خالی است.

فیلم سینمایی نرگس مست ساخته سید جلال الدین دری اثری تاریخی با حال و هوای دوران قاجار است، اثری که شاید در همان بدو امر هم به سختی بتواند با مخاطب خود ارتباط برقرار کند، اما امیدوار است که در روز های آتی وضعیت بهتری را در گیشه تجربه کند.

این فیلم داستان یک سازنده قدیمی تار است که در خانه اش با گروه جوانی که تمرین موسیقی می کنند، مراوده دارد. او در فضای ذهنی خودش استادان موسیقی ایران را گاه به جای آن ها تصور می کند و ما ترانه های ماندگار فارسی را از آن استادان می شنویم.

میترا حجار، مهدی پاکدل، سعید پورصمیمی، سیامک صفری، رضا فیاضی، هومن برق نورد، متین ستوده، بهنام قربانی، امیرحسین مدرس بازیگرانی هستند که در فیلم سینمایی نرگس مست به ایفای نقش پرداخته اند، اثری که جلال الدین دری علاوه بر کارگردانی نگارش فیلمنامه آن را نیز بر عهده داشته است.

نکته قابل تامل آنجاست که نرگس مست در شهریور ماه سال 96 پروانه نمایش خود را دریافت کرده و سال ها در انتظار اکران پشت صف مانده است، شاید دلیل اکران این فیلم در شرایط کرونایی آن باشد که فیلمساز از اکران عادلانه اثر در زمان و مکان خوب ناامید شده و در شرایطی که بسیاری از فیلمسازان ترجیح بر عدم اکران فیلم شان می گیرند از فرصت به وجود آمده استفاده کند.

سینما طی ماه های گذشته شرایط بسیار بدی را تجربه کرده است، حال اکران فیلم ها که شاید پیش بینی می شد که موفقیت آمیز باشند با مشکل روبرو شده است، باید دید آیا می توان به سینمای سال 99 امیدوار بود یا به کل باید در قرن آینده به این هنر چشم دوخت.

انتهای پیام/

در متن این اطلاعیه که در اختیار ایسنا قرار گرفته آمده است: استقبال از شنای پروانه در اولین روزهای بازگشایی سالن های سینما در کشور، بار دیگر مهر تأییدی بود بر عشق مخاطب به سینما و نشان داد مردم، تا چه حد نسبت به دیدن فیلم خوب در سالن سینما مشتاق اند.

ضمن احترام و تعظیم به این حضور بی نظیر در روزهای سخت کرونایی، باید توجه همه دلسوزان و متولیان شهری، فرهنگی و بهداشت اجتماعی را به این واقعیت جلب کنیم که این سرمایه بزرگ اجتماعی به ویژه در مقطع بحرانی حاضر بیش از پیش نیازمند مراقبت و محافظت است.

حالا که سینما بار دیگر بر اساس پروتکل های بهداشتی و مقررات اعلام شده از سوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، حیات خود را از سر گرفته، باید بدانیم که همه ما در برابر قلب تپنده حیات سینما مسئولیت داریم.

حفظ سلامت مخاطبان سینمای ایران با اقداماتی چون ضدعفونی و سالم سازی فضای سالن های سینما، ارائه ماسک رایگان و یا ارزان قیمت به مخاطبان در ورودی سالن های سینما و همه اقدامات ضروری برای تأمین این هدف، مشارکتی همگانی را طلب می کند که از صاحبان فیلم و دست اندرکاران سالن های سینما گرفته تا متولیان فرهنگی، شهری، بهداشت و درمان در آن دخیل هستند.

بدیهی است تشکل هایی که در طول همه این سال ها، با حضور فعال و مستمر در حوزه فرهنگ و سینما، نشان داده اند نسبت به تأمین خواسته های فرهنگی مردم (از تأمین زیرساخت ها تا تولید محتوا) دغدغه دارند، این بار هم در شرایط بحرانی، تلاش خواهند کرد تا سالن سینما، همچو خانه های مردم، امن باشد.

باید این آتش را به پاس عشق وفادارانه مخاطبان پرشور سینمای ایران، به گلستان بدل کرد و این یک همت و همدلی جمعی و خالصانه را می طلبد.

با بازگشایی سینماها، دو فیلم شنای پروانه و خوب بد جلف از چهارشنبه (4 تیر ماه) اکران شده اند.

انتهای پیام

سام کلانتری کارگردان مستند سینمایی جایی برای فرشته ها نیست در گفتگو با خبرنگار مهر درباره اکران این اثر در گروه هنر و تجربه گفت: ما با صحبت هایی که با تهیه کنندگان این اثر داشتیم به دلایل مختلف به این نتیجه رسیدیم که در چنین شرایطی ریسک اکران را بپذیریم و فیلم را روانه پرده کنیم، البته به این هم فکر کرده ایم که بعد از سه هفته، اکران آنلاین را در دستور کار قرار بدهیم چون احساس می کنیم فضای موجود جامعه می طلبد که یک فیلم امیدبخش که پایه اش بر اساس حمایت از دختران و توانمندی زنان است، به نمایش در بیاید. درواقع این فضا می طلبد که یک حال خوب را به جامعه تزریق کنیم.

کلانتری درباره ریسک پذیری برای اکران فیلم در این شرایط هم اظهار کرد: می دانیم شاید با اقبال مواجه نشویم البته از طرفی هم ممکن است کرونا تا ماه ها و شاید سال ها با ما باشد بنابراین باید با این وضعیت کنار بیایم. با توجه به شرایطی که سینماها از نظر ضدعفونی و فروش 50 درصدی ظرفیت سالن ها دارند و این موضوعات را در برنامه خود گذاشته اند، خطر رفتن به سینما شاید از خیلی از کارهای دیگری که ما در حال حاضر انجام می دهیم، کمتر باشد.

وی با اشاره به اکران آنلاین جایی برای فرشته ها نیست بعد از اکران در سینماها توضیح داد: همه الگوهای مختلفی را برای عرضه آثارشان بررسی می کنند چون در حال حاضر شرایط متفاوتی داریم، به هر حال این وضعیت این مدل را به ما دیکته کرده است.

این مستندساز ادامه داد: البته ما هم خیلی ناامید نیستیم، یعنی حداقل این است که من به عنوان کارگردان و آقای شکیبانیا و آقای میرآب به عنوان تهیه کننده امیدوار به موفقیت فیلم هستیم. این اتفاق خوشایندی نیست که من و تهیه کننده های کار که باور داریم یکی از وظایف ما تزریق امید به جامعه است، خودمان امیدوار نباشیم، از همین رو من مسلماً امیدوارم جایی برای فرشته ها نیست با اتفاق خوبی مواجه می شود.

کلانتری درباره اینکه ممکن است مردم ترس از تجمع داشته باشند و به همین دلیل برای تماشای یک مستند ریسک حضور در سالن را نپذیرند هم مطرح کرد: من بعید می دانم مردم از رفتن به سینما بترسند، اگر این روزها به خیابان ها رفته و حجم رفت و آمدها را دیده باشید، متوجه این موضوع می شوید که سینماها از خیلی از اتفاقات دیگری که امروز در سطح جامعه در جریان است و مردم از آنها استقبال می کنند، کم خطرتر است. با این وضعیتی که از نظر ضدعفونی کردن، رعایت پروتکل ها و فروش بلیت ها به صورت صندلی یک در میان بر سینماها حاکم است، مطمئنم اگر بخواهیم 5 یا 6 مکان پرخطر را فهرست کنیم، سینما در میان آن ها قرار نمی گیرد.

این کارگردان در پایان بیان کرد: به هر حال شرایط به گونه ای است که باید یک سری پروتکل ها با ظرفیت پنجاه درصد سالن ها رعایت شود و معتقدم که سلامتی مردم مهم تر از فروش فیلم است.

مستند جایی برای فرشته ها نیست به کارگردانی سام کلانتری سال گذشته و در جشنواره سیزدهم سینماحقیقت رونمایی شد و از سوی مخاطبان این جشنواره مورد استقبال ویژه ای هم قرار گرفت. دریافت تندیس بهترین مستند از نگاه مخاطبان جشنواره سیزدهم سینما حقیقت حاصل همین استقبال بود. این مستند از صبح چهارشنبه و در ادامه بازگشایی سالن های سینمایی در قالب گروه هنر و تجربه روی پرده رفته است.

خبرگزاری مهر پیش از این در قالب نشستی مشروح به گفتگو با عوامل این مستند پرداخته بود که می توانید اینجا بخوانید.

کد خبر 4956618

زهرا منصوری

اعتمادآنلاین| در حالی که قرار بود استفاده از سامانه سمفا مشکلات اکران را کمتر و شفافیت را در سینمای ایران بیشتر کند تا اینجا بهره برداری عجولانه از این سامانه باعث آشفتگی سینماداران و اهالی رسانه شده است.

با گذشت سه روز از آغاز اکران دو فیلم خوب بد جلف؛ ارتش سری و شنای پروانه هیچ آمار فروش مستندی از آنها وجود ندارد. سامانه سینماشهر و سایت های فروش بلیت دیگر آمار اعلام نمی کنند.

با ورود به سامانه سمفا با یک صفحه ساده روبرو می شوید که روی همه بخش هایش عنوان بزودی خورده! در این شرایط احتمالا به روال سال های قبل دوباره پخش کننده ها شروع به اعلام آمار فروش دلخواه شان می کنند

این آشفتگی به سینماداران هم رسیده و سالن داران از وضعیت فروش اینترنتی بلیت فیلم ها ناراضی و از درآمدهایشان بی خبرند. در این وضعیت وقتی این سامانه آماده بهره برداری نیست و در این حجم مشکلات زیرساختی دارد، دلیل استفاده از آن چیست؟ به نظر می رسد این نوع بهره برداری تمام نکات مثبت سمفا را به ضد خودش تبدیل کند.

منبع: سینما دیلی

خبرگزاری میزان - پنجمین روز از تیر ماه 99 با اخبار و حاشیه های فراوانی در عرصه فرهنگ و هنر روبرو بود که از جمله مهمترین آن ها می توان به نارضایتی برخی بازیگران نسبت به بازگشایی سینماها در روزهای کرونایی اشاره کرد.

ارزش جمعه های مهدوی برابر با شب های قدر است/برای ظهور ولی عصر(عج) دعا کنیم

یک کارشناس علوم قرآنی گفت: شب و روز جمعه از جمله زمان های مهم است و عبادات خاص خود را دارد همچنین همانند شب های قدر از منزلت بالایی برخوردار است لذا هم شب و هم روز آن جایگاه خاصی در عبادت دارد.

سلمان حسین زاده در گفت وگو با خبرگزاری میزان پیرامون ارزش همزمانی این جمعه با دهه کرامت گفت: جمعه خود به تنهایی به عنوان یک عید بسیار مهم و ارزشمند برای مسلمانان معرفی می شود در عین حال عباداتی نیز که برای این روز در نظر گرفته شده که در جای خود قابل توجه است لذا همزمانی این روز که به نام امام زمان (عج) از آن یاد می شود در کنار دهه کرامت بر اهمیت آن می افزاید، هرچند در منابع دینی دعا و یا زیارت های خاصی برای آن ذکر نشده است.

وی با اشاره به برابر بودن جایگاه روز جمعه با روز های قدر ابراز کرد: شب و روز جمعه از جمله زمان های مهم است و عبادات خاص خود را دارد همچنین همانند شب های قدر از منزلت بالایی برخوردار است لذا هم شب و هم روز آن جایگاه خاصی در عبادت دارد، تنها تفاوت قدر و جمعه را باید در زمان این دو روز مهم دانست در حالی که شب های قدر تنها یک بار درسال برگزار می شوند اما جمعه هر هفته تکرار شده و همین تکرار اهمیت آن را در نگاه عموم تا حدود زیادی تحت تاثیر قرار داده است.

بیشتر بخوانید: برای مطالعه آخرین مطالب و گفت وگوهای مذهبی اینجا کلیک کنید

حسین زاده تاکید کرد: باید توجه کنیم که جمعه جایگاه بالای در بین ایام سال دارد، زیرا بر اساس برخی روایات در این روز امام زمان (عج) ظهور می کنند و جهان پر از عدل و داد می شود، هر چند روز های دیگر به نام سایر ائمه معصومین (ع) نامگذاری شده است. این مهم سبب می شود تا در روز های جمعه بیش از هر روز دیگر به یاد امام زمان (عج) باشیم و برای ایشان دعا کنیم.

حسین زاده به دعا برای امام زمان (عج) اشاره و ابراز کرد: دعای برای امام زمان (عج) دارای شرایط خاصی است در عین حال باید توجه داشته باشیم که این دعا تنها برای گره گشایی ما نباشد بلکه دعا برای فرج امام زمان (عج) باشد، منظور از فرج، باز شدن گره از کار امام دوازدهم (عج) بوده به عبارت دیگر ایشان از غم و ناراحتی در غیبت بودن رها شوند.

وی جمعه ظهور را در کنار دهه کرامت مورد بررسی قرار داد و اظهار کرد: این جمعه که در آن حضور داریم بین دو ولادت بزرگ یعنی ولادت حضرت فاطمه معصومه (س) و ولادت امام رضا (ع) قرار دارد و این تقارن الهام بخش موضوعی مهم و قابل توجه است، حضرت فاطمه معصومه (س) کریمه اهل بیت بوده و امام رضا (ع) نیز کریم و رعوف هستند از سوی دیگر حضور این بزرگان در ایران زمینه را برای توجه بیشتر و توسل به آنان افزایش می دهد.

برای مشاهده متن کامل خبر اینجا کلیک کنید

بلاتکلیفی سازندگان مکان آرام 2 در گیشه هالیوود

فیلم سینمایی مکان آرام 2 به کارگردانی جان کرازینسکی اثری در ژانر تریلر و وحشت بعد از اکران موفقیت آمیز نسخه اول، شانس بالایی در گیشه برای خود متصور می شد اما با تعطیلی کامل سینماها بعد فروش دویست دلاری به کار خود پایان داد، این ناامید کننده ترین فروش تاریخ سینمای هالیوود است.

خبرگزاری میزان - فیلم سینمایی مکان آرام 2 به کارگردانی جان کرازینسکی اثری در ژانر تریلر و وحشت بعد از اکران موفقیت آمیز نسخه اول، شانس بالایی در گیشه برای خود متصور می شد اما با تعطیلی کامل سینماها بعد فروش دویست دلاری به کار خود پایان داد، این ناامید کننده ترین فروش تاریخ سینمای هالیوود است.

این وضعیت به دلیل شیوع کرونا در سراسر جهان بر این فیلم تحمیل شده و باید منتظر شکست سنگین مالی آن باشیم. مکان آرام: بخش 2 فیلمی رو به اکران در ژانر ترسناک به نویسندگی و کارگردانی جان کرازینسکی و محصول سال 2020 ایالات متحده آمریکا است.

بیشتر بخوانید: جدول فروش هفتگی سینمای هالیوود را اینجا مشاهده کنید

امیلی بلانت، میلیسنت سیموندز، نوآ جوپ، کیلین مورفی و جایمن هانسو ستارگان فیلم هستند. این فیلم دنباله ای بر یک مکان ساکت محصول سال 2018 به شمار می رود. یک مکان ساکت: بخش 2 قرار است توسط پارامونت پیکچرز در تاریخ 20 مارس 2020، در ایالات متحده به نمایش درآید.

برای مشاهده متن کامل خبر اینجا کلیک کنید

بازگشایی سینماها اشتباه است/با شیوع کرونا پیشنهادات بسیار کم شده

بازیگر سریال بوی باران گفت: با توجه به شیوع دوباره بیماری کرونا و بالا رفتن تعداد مبتلایان از نظر من بازگشایی سینماها کاملا اشتباه بوده و به هیچ عنوان اتفاق خوبی نیست.

شهرزاد کمالزاده بازیگر سینما و تلویزیون در گفت وگو با خبرگزاری میزان ، پیرامون فعالیت های خود در عرصه بازیگری گفت: متاسفانه امسال هنوز سر پروژه خاصی نیستم، قرار بود فروردین ماه در یک پروژه به ایفای نقش بپردازم که به دلیل شیوع کرونا، پروژه متوقف شد.

وی درباره دلیل کم کاری خود در سال اخیر اضافه کرد: به طبع به دلیل شیوع بیماری کرونا پیشنهادات بسیار کم شده است، البته چند پیشنهاد بازی داشتم که در نهایت به توافق نرسیدیم، واقعیت امر تصمیم گرفتم مدتی کار نکنم، سعی دارم تا انتخاب های با وسواس بالایی داشته باشم زیرا دوست دارم در کاری بازی کنم تا علاوه بر اینکه برای روحیه ام خوب باشد، خود اثر نیز حرفی برای گفتن داشته باشد.

بیشتر بخوانید: برای مشاهده آخرین اخبار از سینمای ایران اینجا کلیک کنید

بازیگر سریال بوی باران درباره احتمال فراموش شدن یک بازیگر در اثر کم کاری تاکید کرد: من اعتقاد دارم که اگر بازیگری با کم کاری از یاد برود همان بهتر که این اتفاق برایش افتاده و از خاطره مخاطبان پاک شود، من نزدیک به دو دهه بازیگری را تجربه کرده ام و حال اگر قرار است این بیست سال با چند سال کار نکردن رخ دهد یعنی کاری که انجام داده ام ارزشی نداشته که به راحتی از خاطر مخاطب پاک می شوم.

وی در همین رابطه ادامه داد: حال اگر برخی بازیگران خوب ما سالها کم کار شده و یا از خاطر می روند کمی داستانش متفاوت است، این اتفاق را باید از دست اندرکاران اصلی سینما پرسید، من تنها یک بازیگرم و شاید اگر مدتی کار نکنم فراموش شوم اما اینکه چرا یک بازیگر خوب هم گاها فراموش می شود را باید از مسئولین سینمایی پرسید.

این بازیگر تلویزیون با اشاره به بی توجهی به پیشکسوتان اذعان کرد: بسیاری از بازیگران فقید ما در روزهای پایانی زندگی خودشان در شرایط بدی بودند و مدتها هم بیکار بودند اما کسی از آنها خبری نمی گرفت، اما متاسفانه به محض فوتشان تمام صفحات مجازی مملو از عکس آنها می شد.

برای مشاهده متن کامل خبر اینجا کلیک کنید

نرگس مست بعد از پنج سال انتظار اکران شد

سینما طی ماه های گذشته شرایط بسیار بدی را تجربه کرده است، حال اکران فیلم ها که شاید پیش بینی می شد که موفقیت آمیز باشند با مشکل روبرو شده است، باید دید آیا می توان به سینمای سال 99 امیدوار بود یا به کل باید در قرن آینده به این هنر چشم دوخت.

خبرگزاری میزان - سینما های سراسر کشور در حالی بازگشایی شدند که در روز های ابتدایی این اتفاق استقبال به شدت کمی از سوی علاقمندان این هنر صورت پذیرفت، اکثر سالن های نمایش خالی بودند و بسیاری از سینماگران ترجیح دادند که همچنان در سالن های خود را بسته نگه دارند.

چرخه اکران در حال حاضر شاهد اکران آثار نسبتا متنوعی است، اما مشکل اصلی از آنجا نشات می گیرد که به وجود حضور آثاری همچون شنای پروانه و خوب بد جلف 2 همچنان سالن ها حتی با پنجاه درصد ظرفیت خود خالی مانده اند، شاید بازگشایی سینما ها می توانست با برنامه ریزی بهتری صورت گیرد، اما در هر صورت باید منتظر ماند و به آینده سینما در سال 99 خوش بین باقی ماند.

بیشتر بخوانید: برای مشاهده آخرین اخبار از سینمای ایران اینجا کلیک کنید

در این میان سید جلال الدین دری کارگردان سینما و تلویزیون کشور تصمیم گرفت بالاخره بعد از نزدیک به پنج سال وقفه پس از ساخت فیلم خود آن را در چنین شرایطی به نمایش در آورد، شاید این فیلم می توانست در زمانی بهتر فروش مناسبی داشته باشد، اما متاسفانه هم اکنون در اکثریت سانس ها خالی است.

فیلم سینمایی نرگس مست ساخته سید جلال الدین دری اثری تاریخی با حال و هوای دوران قاجار است، اثری که شاید در همان بدو امر هم به سختی بتواند با مخاطب خود ارتباط برقرار کند، اما امیدوار است که در روز های آتی وضعیت بهتری را در گیشه تجربه کند.

این فیلم داستان یک سازنده قدیمی تار است که در خانه اش با گروه جوانی که تمرین موسیقی می کنند، مراوده دارد. او در فضای ذهنی خودش استادان موسیقی ایران را گاه به جای آن ها تصور می کند و ما ترانه های ماندگار فارسی را از آن استادان می شنویم.

میترا حجار، مهدی پاکدل، سعید پورصمیمی، سیامک صفری، رضا فیاضی، هومن برق نورد، متین ستوده، بهنام قربانی، امیرحسین مدرس بازیگرانی هستند که در فیلم سینمایی نرگس مست به ایفای نقش پرداخته اند، اثری که جلال الدین دری علاوه بر کارگردانی نگارش فیلمنامه آن را نیز بر عهده داشته است.

برای مشاهده متن کامل خبر اینجا کلیک کنید

انتهای پیام/

به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس ، نوید محمودی کارگردان و تهیه کننده سینما و تلویزیون در گفت وگویی اظهار داشت: هم اکنون دو فیلم سینمایی آماده نمایش داریم که شامل هفت و نیم و مردن در آب مطهر می شود. البته در تلاش هستیم تا هفت و نیم را به صورت آنلاین نمایش دهیم و مردن در آب مطهر را برای اکران روی پرده سینما آماده کنیم.

وی بیان کرد: هرچند اکران آنلاین در حال حاضر یک ریسک است اما ترجیح می دهیم این فیلم به صورت آنلاین در اختیار مخاطبان قرار گیرد، البته این را هم باید بگویم که برای اینکه یک فرهنگ در یک کشور بین مردم ایجاد شود، باید یک سری مسائل و مشکلات را پشت سر گذاشت و ریسک کرد.

این تهیه کننده سینما تاکید کرد: برای هیچ فیلمسازی جذاب نیست که فیلمش همزمان با اکران آنلاین به صورت غیرقانونی در شبکه های مختلف نمایش داده شود، برای اینکه این اتفاق رخ ندهد، باید مساله کپی رایت حل شود، تنها در این شرایط است که کسی جرئت نمی کند یک فیلم را بدون مجوز در شبکه خود نمایش دهد.

وی بیان کرد: ما در شرایط کنونی چاره ای جز اینکه فیلم خود را به مخاطب ارائه کنیم نداریم.

محمودی در پایان گفت: امیدوارم هرچه سریع تر مساله کپی رایت برطرف شود تا بتوانیم فیلم ها را بدون نگرانی به صورت آنلاین نمایش دهیم.

منبع: مهر

انتهای پیام/ 341

به گزارش خبرنگار مهر ، همزمان با بازگشایی سینماها پس از تعطیلات 4 ماهه کرونایی، سازمان سینمایی از سامانه مدیریت فروش و اکران سینماها تحت عنوان سمفا رونمایی کرد؛ سامانه ای که اعلام شد قرار است انحصار فروش آنلاین بلیت سینماها را بشکند و در عین حال به عنوان یک ترمینال اجازه فعالیت به سامانه های جدید بدهد.

این سامانه که در دوران تعطیلی سینماها آماده بهره برداری شده بود، نزدیک به یک هفته است که مورد استفاده سینماها گرفته و مخاطبان برای خرید آنلاین بلیت و حضور در سینما از آن استفاده کرده اند. تجربه استفاده از این سامانه در روزهای ابتدایی اما چگونه بوده است و فارغ از بحث شکستن انحصار در زمینه فروش بلیت، چقدر توانسته منطبق با استانداردهای مدنظر اصناف درگیر با فرآیند اکران در سینمای ایران کار خود را پی بگیرد.

درباره تجربه استفاده از این سامانه، با مهدی رجایی مدیر سینمای چهارباغ اصفهان، حیدر مرادی مدیر پردیس سینمایی هویزه مشهد و محمدحسین فرحبخش از مالکان سینما عصرجدید تهران به گفتگو پرداختیم که در ادامه می خوانید:

بعد از کرونا با چالش سمفا مواجه شدیم!

مهدی رجایی مدیر سینما چهارباغ اصفهان درباره تجربه استفاده از سامانه سمفا در چند روز اخیر به خبرنگار مهر گفت: متاسفانه این سامانه اشکالات و ایرادات فراوانی دارد و مشکلات زیادی برای سینماداران و صاحبان فیلم در روزهای اخیر به وجود آورده است. به نظر تست های فنی لازم و استفاده از تجربه های پیشین انجام نگرفته و باید گفت امروز سینمای ایران پس از چالش کرونا، با چالشی با نام سمفا رو به رو شده است.

مدیر پردیس چهارباغ در تشریح این ایرادات گفت: ابتدابی ترین موارد در این سامانه ایراد دارد. به طور مثال با تعریف سانس در سمفا ، بلافاصله در اتفاقی عجیب سانس در سایت ایران تیک بدون داشتن قراردادی با سینما بالا می آید و اگر تقاضای بسته شدن سانس در ایران تیک را کنید، در سینماتیکت نیز بسته می شود. بحث بعدی گزارش گیری است که یا نمی تواند گزارش فروش مورد نظر را دهد، یا تناقض در ارقام گیشه و سامانه وجود دارد.

پردیس سینمایی چهارباغ اصفهان

وی افزود: چیزی به نام خرید نیم بها یا تخفیف دار در سمفا تعریف نشده است اما شما حتی 40 دقیقه پس از گذشت سانس نیز می توانید بلیت بخرید! به طور کلی شرایط تعریف سانس و پنل کاربری سمفا به قدری آپشن های اضافه، سردرگم کننده و غیرکاربردی دارد که بسیاری از سینماها ترجیح می دهند به صورت دستی اقدام به فروش بلیت کنند و همین موضوع موجب شده گزارش دقیقی از فروش فیلم ها موجود نباشد. چراکه بسیاری از سینماداران به خاطر مشکلات اساسی نتوانسته اند خرید را بر مبنای سمفا درج کنند.

رجایی درباره علت این موضوع گفت: به طور مثال در گذشته انتخاب صندلی پس از مرحله پرداخت انجام می شد، اما اکنون پیش از پرداخت. یعنی یک مرحله انتخاب صندلی است و سپس پرداخت و چاپ بلیت. حال چنانچه مخاطب صندلی را انتخاب کند اما از پرداخت منصرف شود، صندلی به طور اشغال باقی می ماند. هرچند این موضوع در مورد سامانه های آنلاین پس از 5 دقیقه برطرف می شود که خود می تواند از سوی برخی افراد باغرض ، روند بلیت فروشی را دچار اخلال کند، اما در سیستم گیشه سینما اساساً به حال اشغال باقی می ماند و درنهایت گزارش گیری از فروش را دچار تناقض می کند. یعنی در صورتی که شما اصلاً دریافتی نداشتید، باید هزینه بلیت از جیب بپردازید.

وی ادامه داد: یا اینکه در گذشته این امکان وجود داشت تا سینمادار تعریف کند امکان فروش آنلاین نیم ساعت قبل از سانس بسته شود، اما فروش گیشه تا یک ربع پس از سانس ادامه داشته باشد. در سمفا این قابلیت وجود ندارد و با بستن فروش آنلاین، فروش گیشه نیز برای سانس مورد نظر بسته می شود و سینمادار مجبور است با تعریف سانس جدید، برای مخاطبان در سانس مجعول بلیت صادر کند!

رجایی در پایان گفت: این موضوعات تمام گزارش گیری ها را دچار اشکال و زحمت سینمادار را بیشتر کرده، مکانیزم الکترونیکی بلیت فروشی امروز در حال بازگشت به شیوه سنتی قدیمی است. نتیجه این اشکالات از بین رفتن اعتماد چند دهه مخاطب به سینما است و متاسفانه مخاطب درنهایت طرف خود را سینما می داند نه سمفا . امیدوارم این ایرادات شنیده و به زودی رفع شود.

فروش 170 بلیت برای سالن 100 نفره !

حیدر مرادی مدیر پردیس سینمایی هویزه مشهد نیز درباره تجربه کار با سامانه سمفا به خبرنگار مهر گفت: متاسفانه بحث بلیت فروشی با این سامانه به شکل فاجعه باری در حال رقم خوردن است. یک معضل بسیار بزرگ سمفا این است که بالکن سینماها، سالن مجزا تعریف شده و شما برای فروش صندلی آن باید فیلم و سانس مجزایی تعریف کنید که اختلالاتی برای گزارش فروش ایجاد کرده است.

وی افزود: در حالی که یکی از وظایف سمفا جلوگیری از فروش یک صندلی به چند نفر است، طی روزهای گذشته پردیس سینمایی در تهران داشتیم که از ظرفیت 100 نفره تعریف شده، 170 بلیت فروخته است، یعنی سمفا نتوانسته فروش گیشه و آنلاین را سِت کند.

مرادی درباره فعالیت سمفا در زمان قطعی اینترنت نیز گفت: این ادعا که اگر اینترنت قطع شود سمفا این قابلیت را دارد که به صورت آفلاین خرید توسط گیشه دار صورت پذیرد و حتی پس از اتصال اینترنت، به طور اتومات به روزرسانی می شود، کذب است. در حال حاضر سیستم اگر قطع شود، سایت اساساً بالا نمی آید و فروشی ممکن نخواهد بود.

این مدیر سینما ادامه داد: مشکل بعدی، مشکل چاپ بلیت است. رول کاغذ یک کالای مصرفی هزینه زا و گران برای سینمادار است. در گذشته فرم چاپ بلیت توسط سامانه فروش آنلاین به نوعی تعریف شده بود که تنها 7 سانتیمتر کاغذ مصرفی برای هر بلیت داشتیم، اما اکنون در برخی سینماها تا 25 سانتیمتر کاغذ مصرفی برای هر بلیت داریم که غیر از بالا بردن هزینه مصرفی سینماها، یک اتفاق ضد محیط زیستی است.

مدیر سینما هویزه : در حالی که فروش آنلاین با قیمت قبل صورت می پذیرد، فروش برای سینما با اعمال مالیات فاکتور می شود و مشخص نیست این ارزش افزوده باید توسط چه کسی پرداخت شود و سینمادار در حال ضرر است. یا وقتی نرخ ها براساس مالیات تعریف می شود، اعداد به قدری غیررُند و عجیب هستند که شما نمی توانید از مشتری مطالبه پول خُرد کنید و موجب اختلاف و درگیری در سینماها شده است مرادی افزود: مشکل بزرگ بعدی بحث افزایش ارزش افزوده به قیمت بلیت ها است که سیستم تناقضات زیادی دارد. در حالی که فروش آنلاین با قیمت قبل صورت می پذیرد، فروش برای سینما با اعمال مالیات فاکتور می شود و مشخص نیست این ارزش افزوده باید توسط چه کسی پرداخت شود و سینمادار در حال ضرر است. یا وقتی نرخ ها براساس مالیات تعریف می شود، اعداد به قدری غیررُند و عجیب هستند که شما نمی توانید از مشتری مطالبه پول خُرد کنید و موجب اختلاف و درگیری در سینماها شده است.

وی عنوان کرد: مخاطب شاید حاضر باشد 22 یا حتی 25 تومان پول بلیت دهد اما وقتی برای او 20 تومان بلیت فاکتور و مجزا 1,800 تومان بابت مالیات مطالبه شود، وجه خوبی ندارد. سامانه اگر در این باره اصلاح نشود قطعاً در روزهای شلوغ سینما فاجعه به بار می آید.

مدیر پردیس سینمایی هویزه بیان کرد: سازوکار سمفا تحت وب و از امنیت پایینی برخوردار است. به طور مثال با افشای یوزر و پسورد مدیر سینما، از هر جای دنیا می توان سانس های سینما را باطل کرد یا تغییر داد. اما این مساله قبلاً تنها توسط سرور موجود در سینما ممکن بود. آنچه واضح است طراح این سامانه شناخت کافی نسبت به نیازها و اقتضائات سینماداری نداشته و ما هم اکنون در حال اختراع دوباره چرخ هستیم و تمام تجربه 10 ساله فروش آنلاین را از سر می گذرانیم.

مرادی در پایان گفت: ما هیچ خدمات ویژه ای نسبت به سازوکار گذشته نمی بینیم و سمفا از پشتیبانی ضعیفی برخوردار است. گویی این خدمات تنها برای برخی سینماها و سامانه های فروش وجود دارد و در لحظه برای آنها رفع می شود، اما اشکال در سامانه های دیگر باقی می ماند. هنوز در بسیاری از سینماهای کشور اینترنت متصل نشده و بلیت سینما حتی به صورت دستی در دسترس نیست. ما در شهرستان تا چند روز در انتظار یک پاسخ کوتاه از سوی مدیران فنی سمفا هستیم و در آخرین مورد گفته اند اساساً تا یکشنبه هفته بعد روی گزارش گیری حساب نکنید.

این مشکلات برای آغاز طبیعی است

محمدحسین فرحبخش از مالکان سینما عصر جدید هم در این باره به خبرنگار مهر گفت: این سامانه در روز اول اشکالات فراوانی داشت ولی روز گذشته 5 تیرماه که با برخی از سینماداران صحبت کردم عنوان کردند که تقریباً اشکالاتشان مرتفع شده است و در روزهای آینده هم قطعاً وضعیت بهتر می شود. به هر حال 72 سال است که سینمای ایران تاسیس شده است بعد از 72 سال یک سامانه مدرن به آن تزریق می شود پس قطعاً در روزهای اول معضلاتی خواهد داشت.

فرح بخش: در نظر داشته باشید که پیش از این تنها یک سایت برای فروش بلیت وجود داشت اما حالا 5 سامانه فروش بلیت داریم که به این نحو انحصار از بین می رود قطعاً از بین بردن انحصار در ابتدای کار مشکلاتی ایجاد می کند وی افزود: در حال حاضر سینماداران دائم اشکالات را به مسئول مربوطه گزارش می کنند و آن ها در پی رفع این موضوعات هستند و رفع می کنند. البته نباید انتظار داشته باشیم که در ده روز اول همه مشکلات حل شود. در نظر بگیرید که ساز و کار سینماتیکت چندین سال طول کشید تا جا افتاد. ولی فکر می کنم سمفا در ماه اول امتحان خود را پس می دهد و به یک سامانه درجه یک تبدیل می شود و همه اظهار رضایت می کنند پس در روزهای اول نباید انتظار داشته باشیم که به صورت حرفه ای کار کند. من امید دارم که در همین چند روزه خیلی از مشکلاتش رفع می شود.

فرحبخش توضیح داد: یکی از مشکلات این سامانه بر سر قیمت بلیت است. ارزش افزوده جزو مسایلی است که قانون به عهده مصرف کننده گذاشته است. سال ها این ظلم به صاحب فیلم و سینما بود چراکه این پول از آنها دریافت می شد در حالی که هزینه های سینما بسیار بالا رفته است. به این صورت که وجه بلیت باید در 2 بخش پرداخت شود یعنی یک بار مبلغ بلیت و یک بار پول ارزش افزوده که این موضوع هم حل می شود.

این تهیه کننده ادامه داد: در نظر داشته باشید که پیش از این تنها یک سایت برای فروش بلیت وجود داشت اما حالا 5 سامانه فروش بلیت داریم که به این نحو انحصار از بین می رود قطعاً از بین بردن انحصار در ابتدای کار مشکلاتی ایجاد می کند.

وی بیان کرد: در حال حاضر سینماها با ظرفیت 50 درصد بلیت فروشی می کنند که همین امر مقداری کار را سخت تر کرده است در مجموع به این سایت سمفا امیدوارم و به نظرم برای سینمای ایران لازم است. من هم موضوعات را رصد می کنم و هر مشکلی را ببینم به مسئولان مربوطه گزارش می دهم به هر حال به عنوان عضو شواری صنفی مسئولیت داریم و باید این مسایل را گوشزد کنیم تا مرتفع شود.

کد خبر 4958821

زهرا منصوری

برخی از سریال های ساخته شده یا درحال تولید در شبکه نمایش خانگی که شائبه های بسیاری درباره استفاده از پول های آلوده درباره آنها مطرح است، اخیرا به فضاسازی رسانه ای نیز رو آورده اند.
سازندگان این سریال ها، همزمان با فشار بر رسانه های منتقد جریان استفاده از پول های آلوده در سینما و شبکه نمایش خانگی، به استخدام خبرنگار و فعال رسانه ای نیز مشغول هستند.
یکی از این سریال ها که قراردادی نجومی نیز با برخی از بازیگرانش بسته است، اقدام به شکایت از سایت هایی نموده که این قرارداد را افشا نموده بودند.
همچنین گروهی از یاران و نزدیکان یکی از تهیه کنندگان سریال های شبکه نمایش خانگی که به اتهام اختلاس در زندان به سر می برد، اقدام به استخدام خبرنگاران و منتقدان نموده اند. این خبرنگارها و منتقدان، مأموریت دارند تا در رسانه ها اخبار و مطالبی در توجیه حضور پول های آلوده در فضای فرهنگ و هنر منتشر کنند و حتی این جریان را مثبت و در خدمت سینما جلوه دهند. همچنین یکی از مأموریت های خبرنگاران خریداری شده این است که سریال هایی که مستقل از جریان پول های آلوده وارد شبکه نمایش خانگی می شوند را هدف تخریب و حمله قرار دهند. همچنان که یک سریال، به دلیل رویکرد انتقادی نسبت به جریان های فاسد، قبل از انتشار، مورد حمله این خبرنگارها قرار گرفت!
به نظر می رسد که فعالیت جریان فساد اقتصادی در سینما و شبکه نمایش خانگی، هر روز پیچیده تر از قبل می شود و دستگاه های قضایی و امنیتی باید این عرصه را نیز بررسی کنند.
گفتنی است، به زودی سلسله گزارش هایی درباره اوضاع اسف بار سریال سازی در شبکه نمایش خانگی در روزنامه کیهان منتشر خواهد شد.

به گزارش خبرنگار گره فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا ؛ جبار آذین نویسنده،روزنامه نگار و منتقد و مدرس سینما و تلویزیون در صفحه شخصی اش نوشت :توجه به فیلمنامه نویسان و فیلمنامه نویسی ،باآنکه از ارکان اصلی تولید فیلم های سینمایی و مجموعه ها وفیلمهای تلویزیونی محسوب می شوند، ولی پیوسته درمعرض انواع آزارها،بی عدالتی ها،سرقت ها،زد وبند ها،بدقولی ها وبی احترامی های گروهی از کاسبکان بدون فرهنگ و شخصیت سینما وسیما قراردارند،امری ضروری و حیاتی و قابل احترام است. فیلمنامه نویسان فراوانی رامی شناسیم که بارهامورد ظلم جماعتی از به اصطلاح تهیه کنندگان سینما و تلویزیون قرار گرفته و ماه ها وحتاسال ها برای دریافت دستمزدهای خود، سرگردان شده اند. ازهمین رو، اقدام کانون فیلمنامه نویسان درارایه طرح دریافت کمیت دستمزد فیلمنامه نویسان درسینما و سیما قابل توجه است.

بااین همه، چند مساله مهم،هاله ای ازابهام پیرامون اقدام یادشده تنیده است.به گونه ای که نمی شود،هیچگونه ضمانتی برای اجرایی شدن آن واحقاق حق فیلمنامه نویسان که ستون های اصلی تولیدفیلم و سریال درسینما وتلویزیون هستند،متذکرشد.چراکه، کانون مورد بحث، باآنکه خود چندان هم بدون مساله وحاشیه نیست،ازصنوف وابسته به خانه سیاسی و تجاری و مافیازده سینما است.خانه ای که روزگاری بنابود خانه وماوای صنفی و فرهنگی سینماگران باشد وازاهالی سینماحمایت کند،امابه دلیل سلطه باندهای انحرافی برآن وکج روی هایش،از مسیر خودخارج و اکنون به ویرانکده ای تبدیل شده که سینما وسینماگروحق وحقوق آن هاوفرهنگ جامعه را،قربانی سیاست و تجارت و رفاقت کرده است. به همین دلیل، اولین مانع اجرایی شدن تصمیم و اقدام کانون فیلمنامه نویسان،خود خانه درحال فروپاشی سینما است.برفرض چنانچه کانون بتواندازاین مانع وسدعظما عبورکند، تازه دردام اقسام گروه ها وباندهای مافیایی و پولشویان و اسپانسرنماهایی که به غلط وبا پول، کارت تهیه کنندگی گرفته اند،افتاده وفیلمنامه نویسان درمسلخ زرو زور و تزویرگرفتارمی شوند. درخوان های بعد،این اتفاق ها درشکل و شمایل بدتردرتلویزیون رخ می دهد وبه رغم معین شدن دستمزد ها،بازیهارقم خورده و بازهمان آش وکاسه می شودکه بود.مشکل اساسی دراین ارتباط، موجودیت وعملکردسینما،شفاف و مشخص نبودن جایگاه سینماوصنوف سینمایی درقانون و صنعت وملی نبودن سینمااست.گرچه اگرقانونی هم وجود داشت، آقایان و منافعداران مانندرفقای سیاسی خودآن رادورمی زدند. درهرحال چنین طرحی به ضمانت های اجرایی نیازمند است.آیادرسینمای قبیله ای وملوک الطوایفی کنونی ایران،چنین تضمینی می تواندحیات یابد،یا این طرح هم، حیات خلوت ...

به گزارش خبرنگار حوزه سینمایی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا ، سینماهای سراسر کشور پس از یک تعطیلی چهارماهه از یکشنبه هفته گذشته (اول تیر ماه) کار خود را آغاز کردند. این بازگشایی ابتدا با ادامه اکران فیلم هایی که در اسفند ماه سال 1398 روی پرده بودند آغاز شد و از چهارشنبه هفته گذشته دو فیلم خوب، بد، جلف 2: ارتش سری به کارگردانی پیمان قاسم خانی و شنای پروانه ساخته محمد کارت نیز به این فهرست اضافه شدند.

بازگشایی سینماها پس از فراز و فرود فراوان و تأکید ستاد ملی مقابله با کرونا بر رعایت اصول بهداشتی تعریف شده انجام شد. سازمان سینمایی و امور سمعی و بصری هم با ابلاغ یک آیین نامه 15 بندی سینماداران را موظف کرده است تا با رعایت اصول پیشگیرانه، مردم با اطمینان خاطر به سالن های سینما بیایند.

در شرایطی که به نظر می رسد با اضافه شدن دو فیلم جدید و البته بیشترشدن این فیلم ها در هفته های آینده تعداد مخاطبان سینما نیز روند رو به افزایشی داشته باشد، آگاهی تماشاگران از این اصول ضروری به نظر می رسد. اصولی که تماشاگران به موازات آگاهی از آن نسبت به حقوق خود در زمان حضور در سالن های سینما و تماشای فیلم ها نیز آگاه می شوند.

در ادامه، بندهای 15گانه این آیین نامه را که توسط دفتر نظارت بر عرضه و نمایش فیلم تدوین شده مرور خواهیم کرد:

1) در مقطع بازگشایی و تا اعلام وضعیت سفید قطعی، ظرفیت فروش بلیت برای هر سالن تا سقف 50% مجاز است.

2) چیدمان تماشاچیان بر روی صندلی ها دو در میان بوده و نسبت به ردیف بعدی حالت ضربدری خواهد داشت.

3) ضروری است تمهیدات لازم از سوی مدیریت سینما برای ایجاد فاصله بین ردیف ها در نظر گرفته شود به گونه ای که افراد بتوانند به راحتی در میان آن ها تردد کنند.

4) استفاده از دستکش و ماسک برای کارکنان سینما الزامی است.

5) لازم است هنگام ورود و خروج تماشاچیان به سینما و سالن نمایش و حضور در سالن انتظار، فاصله گذاری ایمن رعایت شود.

6) سالن نمایش فیلم، سالن انتظار و سرویس های بهداشتی و کلیه مکان های مورد استفاده مراجعه کنندگان مرتباً نظافت و ضدعفونی شود.

7) در دسترس بودن مایع ضدعفونی کننده برای مراجعه کنندگان الزامی است.

8) گندزدایی کامل سینما طبق پروتکل اعلامی وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی، هر روز یک بار الزامی است.

9) به منظور نظافت بیشتر و رعایت مقررات بهداشتی فاصله گذاری بین سانس ها با نیم ساعت تأخیر خواهد بود.

10) فروش گیشه با رعایت فاصله و استفاده از مواد ضدعفونی کننده بلامانع است.

11) تمامی سینماها موظف به پخش تیزر آموزشی در مورد مقابله با بیماری کرونا، قبل از نمایش فیلم می باشند.

12) قرارگیری مایع دستشویی، مواد ضدعفونی کننده، دستمال کاغذی و دستگاه خشک کن در محوطه سرویس های بهداشتی سینماها الزامی است.

13) جانمایی مصوب برای فروش بلیت به صورت اینترنتی به گونه ای است که پلان سالن سینما برای انتخاب صندلی مورد نظر و صندلی های غیر قابل استفاده و مسدود معین خواهد بود.

14) مراجعان به هنگام ورود به سینما، تب سنجی شده و از ورود افراد مشکوک به بیماری ممانعت بعمل می آید.

تبصره: بدیهی است وجه کامل بلیت خریداری شده افرادی که از ورودشان به سینما ممانعت به عمل می آید، باید عودت داده شود و به همین منظور سمفا (سامانه مرکزی فروش) تمهیدات لازم را در نظر گرفته است.

15) بوفه های سینما موظف به رعایت حداکثر موازین بهداشتی هستند و مجاز به عرضه مواد غذایی، تنقلات و نوشیدنی به صورت فله نیستند.

هر چندسالن های سینما ملزم به رعایت این ضوابط شده اند اما همچون سایر عرصه های اجتماعی، این خود مردم هستند که در فرایند توقف چرخه شیوع ویروس کرونا نقش اصلی را ایفا می کنند. در این بین، رعایت فاصله مناسب در سالن انتظار سینماها و خالی گذاشتن حداقل یک صندلی از دو طرف در کنار استفاده از ماسک در زمان تماشای فیلم، ابتدایی ترین مواردی است که باید رعایت شود. ضمن این که همراه داشتن اسپری ضدعفونی و استفاده از آن پس از برخورد دست ها با سطوح و صندلی ها نیز حائز اهمیت است.

علاوه بر این موارد، رزرو بلیت به صورت اینترنتی باعث می شود حضور افراد در جلوی گیشه و سالن انتظار به حداقل برسد و تجمع آنها کمتر شود. نخوردن خوراکی و در سالن سینما هم یک دیگر از عواملی است که می تواند در منتقل نشدن ویروس از سطوح به بدن افراد موثر باشد.

پیش بینی بسیاری از کارشناسان و صاحبان سینما این بود که استقبال مخاطبان حداقل در دو هفته اول چندان بالا نباشد.

با این حال با توجه به ماندگاری ویروس کرونا و لزوم راه اندازی فعالیت های صنفی و اقتصادی، مدیران سازمان سینمایی، سینماگران و سینماداران نیز راه دیگری جز آغاز اکران با درنظرگرفتن این ضوابط پیش روی خود نمی دیدند. روندی که علاوه بر به حرکت در آوردن چرخ های متوقف مانده اقتصاد سینما می تواند در ارتقای سطح روحی افراد جامعه نیز مؤثر باشد.

انتهای پیام/4104/

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین ، مسعود نجفی، مدیرکل روابط عمومی سازمان سینمایی، در گفت وگوی تلفنی با برنامه نقد سینما که جمعه شب ها روی آنتن شبکه 5 سیما می رود، تاکید کرد آمار فروش و مخاطب فیلم ها از اول تیر که سینماها بازگشایی شده اند، روزانه در سایت سازمان سینمایی منتشر شده است.

او در این باره گفت: همچنین از اواسط این هفته، این آمار به تفکیک فروشنده، گیشه، تخفیفات، سالن، فیلم و حتی ساعت خرید در سامانه سمفا به صورت آنلاین اعلام خواهد شد تا مورد استفاده سینماگران، منتقدان و اهالی رسانه قرار گیرد.

مدیرکل روابط عمومی سازمان سینمایی خاطرنشان کرد: با توجه به تاکید رئیس سازمان سینمایی مبنی بر شفاف سازی، در سال گذشته، سامانه سینماشهر این اطلاعات را در اختیار مخاطبان قرار می داد و امسال قرار است سامانه سمفا آمار اکران را کامل تر منتشر کند.

نجفی با اشاره به آمار مخاطبان سینما بعد از بازگشایی گفت: 43 هزار و 961 نفر تا این لحظه مخاطب فیلم های روی پرده بوده اند که از این تعداد، حدود 60 درصد آمار فروش بلیت ها، به شنای پروانه، 25 درصد به خوب، بد، جلف 2 و 15 درصد به فیلم های دیگر اختصاص داشته است.

او، مخاطبان پنج شنبه و جمعه (5 و 6 تیر) را حدود 30 هزار نفر عنوان کرد و ادامه داد: تا این لحظه (ساعتِ 23:30 ششم تیر)، 18 هزار و 574 نفر مخاطب فیلم های جمعه بودند که چند سانس فوق العاده همچنان ادامه دارد.

نجفی در پایان گفت: با آماری که از فروش فیلم ها در دو روز اخیر مشاهده شد، به روند اکران فیلم ها در روزهای آینده می توانیم خوشبین باشیم. خصوصا اینکه باید اعتماد مردم به سالن های سینما با رعایت پروتکل های بهداشتی در سینماها از سوی پرسنل و تماشاگران جلب شود.

5757

کد خبر 1403701

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو، بامداد امروز(شنبه) شصت و هفتمین قسمت از برنامه سینمایی هفت با حضور سید ضیا هاشمی، مهدی سجاده چی ، کارشناسان رسانه ، رامتین شهبازی ، محمدحسین حیدری (کارشناس و کارگردان مستند )، عباس رافعی (کارگردان فیلم سینمایی بهت) روی آنتن شبکه سوم سیما رفت و میز نقد برنامه با حضور منتقدان به نقد فیلم های سینمایی طلا و حکایت و دریا پرداخت.

درادامه میزگرد بررسی مشکلات صنوف سینمایی که از هفته پیش آغاز شده بود ، اینبار سید ضیا هاشمی (رئیس جامعه صنفی تهیه کنندگان سینما) و مهدی سجاده چی ( رییس انجمن صنفی فیلمنامه نویسان سینما) در مورد مشکلات صنوف سینما مباحثی را مطرح کردند.

سید ضیا هاشمی رییس انجمن جامعه صنفی تهیه کنندگان سینما در ابتدای میز گفت: حاکمیت سرمایه در سینما فاجعه است و ضربه اساسی خوردیم. همین الان یک فیلمی در حال تولید است که و همه دستمزدها بالا. ارقام تولید بالا رفته است. ما 4 گروه تهیه کننده داریم که سه سال است میخواهیم همراه شویم ولی نمیگذارند چون برخی منافع آنها در درگیری تهیه کنندگان است. خانه سینما از وزارت کار باید خارج شود چون کار ما یکموضوع هنری است که وزارت کار با آن بیگانه است.31 صنف قانونی داریم که ثبت شده است. تا این موضوعات است و اساس نامه اصلاح نشود این جریان ها همچنان ادامه دارد. خانه سینما تا سال 90 وضعیت صنفی شفافی داشت چون کمترین دخالت در آن وجود داشت ولی الان بالاترین دخالت دولتی را دارد. خانه سینما باید به دنبال مسایل معیشیتی هنرمندان باشد.

مهدی سجاده چی هم در ادامه افزود: فیلمنامه نویسی کار سختی است. یک اتفاقی در چند دهه گذشته در سینمای ما رخ داده است که به تدریج سرمایه حاکمیت بیشتری در سینما پیدا کرده است. وقتی دولت پول می دهد می گوید این محصول را می خواهم چون پول من است و بر مبنای سلیقه خود سفارش میدهد. کار فرهنگییک اتفاق نصف نصف بین سفارش دهنده و سفارش گیرنده است. همینطور بخش خصوصی از زمانی که وارد جریان تولید شد و سرمایه ها از جای دیگری فراهم شد باز هم همین بساط اتفاق افتاد اینیک خطای بزرگ در تاریخ هنر است. در تاریخ هنر همیشه سفارش دهنده ، یک ملاحظاتی را در مقابل هنرمند داشته است. این حاکمیت سرمایه باعث شده بخش هنری فیلمنامه نویسی تضعیف شود و فیلمنامه نویسانی که حرفی برای گفتن دارند احساس میکنند خریداری ندارند. اینیک شکاف ایجاد میکند که فیلمنامه نویس از جایی به بعد قادر به تشخیص خوب یا بد نیست. عملا ابزارهای قدرت در سینما از ضلع سوم تولیدیعنی فیلمنامه نویسان گرفته شده است. ما باید سینمایی داشته باشیم که سلیقه سینماگر را ارتقا دهیم نه این که برعکس عمل کنیم.

فکر میکردیم فضای اکران آنلاین از سینما بهتر است ولی اشتباه کردیم!

عباس رافعی کارگردان فیلم سینمایی بهت درمورد اکران این فیلم در فضای آنلاین گفت:

ما تصور میکردیم که این ویروس عجیب به تعطیلی طولانی می انجامد. به این نتیجه رسیدیم که فیلم را اکران آنلاین کنیم. تصور ما این بود که که در فضای اکران آنلاین فیلم بهتر از سینما دیده میشود ولی چون متاسفانه در قدم های اول اکران انلاین بودیم جا نیافتاده بود. این اکران آنلاین میتواند همزمان با اکران سینما ادامه یابد. اما در حال حاضر اکران انلاین روش خوبی ندارد.

میز رسانه برنامه هفت این هفته به بررسی وضعیت بازگشایی سینماها پرداخت . رضا منتظری در این باره گفت: عدم استقبال مردم از سینماها در روز اول بازگشایی ناشی از عدم مدیریت درست خانه سینما بود ولی علیرضا مرادی برخلاف او این عدم استقبال را به خاطر شرایط حاکم بر جامعه میدانست و معتقد بود با شروع اکران دو فیلم جدید استقبال از سینماها توسط مردم ادامه خواهد داشت.

برای مستند مهین سه سال زمان گذاشتم

در میز چهارم برنامه هفت به بهانه اکران مستند مهین که باحضور کارگردان اثر و رامتین شهبازی برگزار شد درمورد چالش های حاضر سینمای مستند صحبت هایی انجام شد.

رامتین شهبازی در این باره گفت: در ابتدا باید بگویم مستند مهین در یک سوم ابتدایی فیلم مخاطب را درگیر خود میکند و میگوید من یک روایتی از یک واقعیت دارم ولی خود واقعیت را بیان نکرده ام آن را دراماتیزه کرده ام که اینیکی از نقاط قوت مستند مهین است. نکته دوم هم این است که وضعیت پژوهش در سینمای مستند ما هنوز تعریف نشده است. اینکه آیا وقتی من دست به تحقیق میزنم برای ساخت یک مستند با آن فردی که براییک مقاله تحقیق میکند چه فرقی دارم؟ علاوه بر تحقیق در مستنسازی زمان هم مساله مهمی است. محمدحسین حیدری کارگردان مستند مهین گفت: در مستند مهین به دنبال بازسازی رخ دادها نبودم و از آن براییک سیر داستانی استفاده کردم. سه سال ساخت این مستند و تحقیق برای آن به طول انجامید و میدانم در حال حاضر براییک فیلم سینمایی از این موضوع میخواهند استفاده کنند.

گفتنی است میز نقد این هفته برنامه سینمایی هفت با حضور مسعود فراستی ، محمدتقی فهیم و ناصر هاشم زاده به بررسی فیلم طلا ساخته پرویز شهبازی و حکایت و دریا ساخته بهمن فرمان آرا سپری شد.

امیر پورکیان در گفت وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا ، درمورد تصمیم مدیر کل دفتر نظارت بر تولید مبنی بر توقف موقت صدور پروانه ساخت آثار نمایش خانگی و زمزمه های انتقال شبکه نمایش خانگی به صدا و سیما گفت: گویا شورای پروانه ساخت و نمایش آثار شبکه نمایش خانگی در حال انتقال به تلویزیون است. یعنی سازمان صدا و سیما از این به بعد مسئول ساخت و نمایش آثار شبکه نمایش خانگی است. این تصمیم موجب می شود صدا و سیما به ممیزی های خودش- سانسور و سخت گیری های معمول سریال های تلویزیونی با سریال ها برخورد می کند و در این شرایط فاتحه سریال های شبکه نمایش خانگی خوانده است! در واقع این تصمیم نقطه پایانی شبکه نمایش خانگی خواهد بود.

پورکیان با اشاره به جدی بودن این تصمیم توسط مدیران سازمان و لطمه ای که شبکه نمایش خانگی خواهد خورد، افزود: شایعاتی که تقریبا در حال واقعی شدن هستند حاکی از جابه جایی شورا به بهانه تعطیلی و صادر نشدن مجوز ساخت سریال های نمایش خانگی با توجیه سریال سوزی است. این موضوع بسیار خطرناک است؛ هرچند ارشاد پیش از این هم استقلال زیادی نداشت و مانند ماشین امضا با نظر عده ای محدود رفتار می کرد اما نظارت مستقیم تلویزیون بر آثار شبکه نمایش خانگی با نگاه، خط قرمز و تنگ نظری حاکم بر صدا و سیما نمایش خانگی را از بین می برد. در حالی که سریال های شبکه نمایش خانگی اگر توان رقابت با کارهای ماهواره ای را داشتند به دلیل همین آزادی نسبی بود که آن هم به بهانه تقاضای زیاد فعلا تعلیق شده است.

او درمورد تولیدات زیاد شبکه نمایش خانگی و سیال سوزی هم گفت: معمولا از محصولات شبکه نمایش خانگی در نهایت استقبال می شود اما این پخش کننده ها هستند که در نهایت با غربال گری مانع از ورود هر کاری به این شبکه می شوند. در واقع هنگامی که موضوع ترافیک آثار مطرح شود پخش کننده ها هستند که کارهای باکیفیت را در کنداکتور می گذارند و یا حذف شان می کنند، پس این نمی تواند دلیل قانع کننده ای باشد.

این تهیه کننده درباره تعداد کاربران پلت فورم های نمایش اینترنتی آثار نمایش خانگی گفت: موضوع پخش DVD در فروشگاه ها دیگر تمام شده است و نهایتا نزدیک به ده هزار نسخه تولید می شود که سندی باشد برای ساخت و پخش یک اثر اما درمورد نمایش VOD گفته می شود پنج میلیون کاربر از این طریق آثار نمایش خانگی را به صورت اینترنتی تماشا می کنند که در روزهای اخیر و با توجه به وضع موجود به بیست وپنج میلیون کاربر رسیده است.

امیر پورکیان به کیفیت این آثار هم اشاره کرد و گفت: شاید ابتدای راه کیفیت مبنای فروش نبود و آثار در نهایت هزینه خودشان را در می آوردند؛ مانند تله فیلم هایی که ساخته می شد و در سوپرمارکت ها فروش خوبی هم داشت. یعنی در میان تولید انبوه کار، بعضی از آب گل آلود ماهی می گرفتند، اما این موضوع موقتی بود و در حال حاضر بیننده کارهای ضعیف را کنار می گذارد و این سریال های قوی هستند که می مانند.

او درباره نظرسنجی از کسانی که در این حوزه فعالیت می کنند و هم فکری مدیران با سینماگران پیرامون این تصمیم هم گفت: تا به حال پیش آمده که یک گردهم آیی و نظرسنجی برپا و دموکراسی برقرار شود؟ همیشه تصمیمات از بالا به پایین بوده و تصمیم ها را یک عده خاص گرفته اند و در این مورد هم به نظرم این اعمال نفوذ یک شخص خاص است که از آوردن نامش معذورم!

عباس رافعی در گفت وگو با خبرگزاری میزان پیرامون کمبود ساخت آثاری از تاریخ معاصر در سینمای ایران گفت: طی سالهای گذشته فیلمهای متعددی درباره تاریخ معاصر ساخته شده منتها ساخت این فیلمها تنها محدود به برخی کارگردانان شده و هر کارگردانی سراغ ساخت چنین آثاری نمی رود.

این کارگردان سینما در همین راستا اذعان کرد: به شخصه علاقه شدیدی به ساخت فیلم های تاریخی سیاسی دارم اما بدون شک به سوی این آثار رفتن بسیار سخت است، البته پیشتر در فیلم کیمیا و خاک به چنین موضوعی پرداختم ولی باز هم دوست دارم فیلمی با این حال و هوا بسازم.

بیشتر بخوانید: برای مشاهده آخرین اخبار از سینمای ایران اینجا کلیک کنید

وی نبود فیلمنامه خوب را یکی از دلایل کم ساخته شدن آثار تاریخی معاصر دانست و افزود: متاسفانه فیلمنامه های خوبی در این راستا نوشته نمی شود، مشکل اصلی آنجاست که فیلمنامه نویسان امروزی درک درستی از موقعیت آن زمان و واقعه ندارند و می خواهند با فکر امروزی خود گذشته را ترسیم کنند.

رافعی ادامه داد: در ادامه و با نبود فیلمنامه خوب، اگر کارگردانی بخواهد فیلم را در برهه زمانی گذشته بسازد نمی تواند به درستی به گذشته بازگردد یا بهتر بگویم از زاویه دید امروز به گذشته می نگرد، به همین دلیل در بسیاری از این آثار ما مشاهده می کنیم که تصویر درستی از گذشته ارائه نمی شود. از نظر من ساخت آثاری با موضوع تاریخ معاصر وقتی موفقیت آمیز است که کارگردان یک واقعه را از تمامی زوایا نگاه کند و خودش را تنها به یک زاویه و یا یک جناح ربط ندهد.

این کارگردان سینما با اشاره به عدم پرداخت به موضوع حادثه هفتم تیر ماه در سینما خاطرنشان کرد: به شخصه علاقه زیادی برای ساخت فیلمی درباره حادثه هفتم تیر ماه دارم زیرا این اتفاق می تواند به خوبی و درست در سینما روایت شود، اما منتظرم که تمامی شرایط ایده آل برای ساخت چنین اثری برایم فراهم شود تا بتوانم تاریخ را در سینما به صورت فراجناحی روایت کنم.

رافعی پیرامون اکران آنلاین فیلم سینمایی بهت بیان کرد: به هیچ وجه از اکران آنلاین فیلم بهت راضی نیستم، این فیلم در همان روز اول اکران آنلاین به سرعت قاچاق شد و در همان شب از شبکه های ماهواره ای به پخش رسید.

وی در همین راستا ادامه داد: متاسفانه فیلم سینمایی بهت به دلیل نبود قانون کپی رایت و همچنین عدم نظارت صحیح برای جلوگیری از قاچاق فیلم حیف شد، این فیلم می توانست اتفاقات بسیار بهتری را تجربه کند منتها با قاچاقش در همان لحظات اول ورشکست شد.

کارگردان فیلم فصل فراموشی فریبا نبود قانون کپی رایت را معضلی بزرگ در سینما دانست و اظهار کرد: به دلیل نبود قانون کپی رایت شبکه های ماهواره ای به راحتی می توانند اثر را بدون هیچ ترسی پخش کنند و از سرانجام کار هم هیچ ترسی ندارند، این شبکه ها به راحتی فیلم قاچاق می کنند و هیچکس هم با آنها برخورد نمی کند.

وی در همین رابطه تاکید کرد: برای موفقیت در اکران آنلاین باید پلتفرم های اکران آنلاین امنیت خود را تقویت کنند، در حال حاضر هر فرد می تواند به راحتی فیلم چرخه اکران آنلاین را دانلود کند، بدون شک با این وضعیت شکست چرخه اکران آنلاین قطعی است.

این کارگردان سینما ادامه داد: در حال حاضر سینما به شدت نیازمند ایجاد قانون کپی رایت است، ما نیاز داریم تا به سرعت این قانون را به صورت جدی پیگیری کنیم و اگر نه هیچ کارگردانی جرات اکران آنلاین فیلمش را پیدا نمی کند، متاسفانه بعد از قاچاق فیلم دست ما به هیچ جایی نمی رسد زیرا اعتراض هم فایده ای ندارد. شاید سینمای دولتی بتواند با این مسئله کنار بیاید اما سینمای مستقل به واقع نیازمند حمایت بیشتر است، به فرض مثال بعد از قاچاق بهت هیج حمایتی از ما صورت نگرفت.

رافعی با اشاره به حمایت از فیلم های چرخه اکران بعد از بازگشایی سینماها اظهار کرد: فیلم های تازه اکران شده بعد از بازگشایی سینماها توانستند از حمایت های ویژه ای برخوردار شوند اما از چرخه اکران آنلاین هیچگونه حمایتی نشد در صورتی که این چرخه صف شکن پدیده اکران در دوران کرونا بود.

کارگردان فیلم سینمایی بهت درباره فیلم بعدی خود خاطرنشان کرد: در حال حاضر برنامه ساخت فیلم جدیدم را دارم منتها منتظرم تا بالاخره ویروس منحوس کرونا از کشور خارج شود و بتوانم با تضمین سلامت عوامل گروه را در کنار یکدیگر جمع کنم.

انتهای پیام/

افخمی | زوزنی - سینما های سراسر کشور بالأخره پس از چندماه تعطیلی با اضافه شدن دو فیلم شنای پروانه ساخته محمد کارت و خوب، بد، جلف 2، ارتش سری به کارگردانی پیمان قاسم خانی به چرخه اکران، به طور کامل بازگشایی شدند. در مشهد نیز درکنار سینما اطلس که فعالیتش را از اول تیر و بدون آغاز اکران فیلم های جدید آغاز کرده بود، سینما های هویزه، گلشن، ویلاژتوریست، سیمرغ و آفریقا از روز چهارشنبه 4 تیر بازگشایی شدند. در این سینما ها علاوه بر اکران دو فیلم شنای پروانه و خوب، بد، جلف 2، ارتش سری دیگر آثاری نیز روی پرده رفته اند که در هر سینما متفاوت است. براین اساس سینما هویزه فیلم های یادم تو را فراموش و جهان با من برقص و همچنین سه فیلم در بخش هنر و تجربه به نام های صحنه های یک جدایی ، جایی برای فرشته ها نیست و یلدا را در جدول اکران خود گنجانده است. در سینما اطلس نیز سیانس هایی برای فیلم های یادم تو را فراموش ، عطر داغ و چهل و هفت درنظرگفته شده و سیمرغ نیز سالن هایی را برای نمایش عطر داغ ، یادم تو را فراموش و جهان با من برقص اختصاص داده است. در این بین سینما ویلاژتوریست با 12 سالن و سینما آفریقا با یک سالن تنها دو فیلم شنای پروانه و خوب، بد، جلف 2 را اکران می کنند. همچنین سینما گلشن که در دو روز ابتدایی آغاز به کارش سیانس هایی را به جهان با من برقص اختصاص داده بود ترجیح داده از روز گذشته تنها دو فیلم جدید چرخه اکران را روی پرده ببرد. در این بین میزان بیلت های خریداری شده در سامانه های فروش بلیت سینما ها نشان می دهند در میان آثاری که بعد از بازگشایی سینما های مشهد روی پرده رفته اند فیلم شنای پروانه با استقبال بیشتری روبه رو شده و بعد از آن نیز خوب بد جلف 2 قرار گرفته است و از باقی فیلم ها چندان استقبالی نشده است. اتفاقی که نشان می دهد اصرار سینماداران بر ضرورت اکران فیلم جدید در سینما ها بعد از تعطیلی چندماهه بی دلیل نبوده است. از سوی دیگر این نکته را نباید از یاد برد که قیمت بلیت سینما ها افزایش پیدا کرده است. در مشهد نیز قیمت بلیت ها در برخی سینما ها 15 هزار تومان در برخی دیگر 20 هزارتومان است. به این ترتیب درکنار ویروس کرونا، افزایش قیمت بلیت ها نیز عامل بازدارنده ای در جذب مخاطب شده است. در ادامه سری به سینما های شهر زدیم و با دو تن از سینماداران درباره استقبال مردم در روز های ابتدای بازگشایی سینما ها صحبت کردیم.

ضرورت اکران فیلم خوب در سینما ها
حمید فولادی مدیر سینما اطلس درباره چگونگی استقبال از فیلم های جدید چرخه اکران در این سینما توضیح می دهد: از هر دو فیلم استقبال شده، ولی شنای پروانه اثر پرمخاطب تری بوده است.
او با اشاره به اینکه سینما اطلس از روز اول تیر بازگشایی شده بر این نکته تاکید می کند که با اضافه شدن این دو فیلم جدید به چرخه اکران، استقبال مردم خیلی بیشتر شده است. به طوری که برخی سیانس ها ظرفیت کامل داشته اند.
به نظر مدیر سینما اطلس این استقبال نشان می دهد که مردم تشنه سینما بودند و اگر تهیه کنندگان فیلم هایشان را ارائه دهند ضرر نمی کنند و آثارشان با اقبال عمومی مردم روبه رو خواهند شد.
فولادی تصریح می کند: اگر فیلم های خوبی اکران شود آینده سینما با همین شرایط هم خوب خواهد بود. چون در همین دو روز که فیلم های جدید روی پرده رفتند استقبال چشمگیر بوده است.
به گفته او کسی که سینمابرو باشد برای دیدن فیلم های جدید خوب تحت هر شرایطی به سینما ها می آید.
مدیرسینما اطلس درباره دلیل اکران فیلم های سال گذشته در این سینما باتوجه به آنکه استقبالی نیز از آن ها صورت نمی گیرد توضیح می دهد: به هرحال ما تنوع فیلم باید داشته باشیم و به نگاه تمام مخاطبان احترام بگذاریم. سینما هایی هم که برای این آثار سیانسی اختصاص نداده اند یا نگاهشان کاملا اقتصادی است یا سالن های کمی دارند تا بتوانند تمام فیلم ها را نمایش دهند.
فولادی با اشاره به اینکه هنوز حمایتی از سوی وزارت ارشاد به سینماداران صورت نگرفته می گوید: قطعا این کار ها در هیچ صنفی به سرعت اتفاق نمی افتد و باید فر آیند اداری طی شود تا حمایت هایی مطرح شده انجام شود. درهرحال امیدوارم فعلا فیلم خوب به سینما ها تزریق کنند، چون مباحث دیگر در اولویت های بعدی قرار دارند.

تماشای فیلم با رعایت فاصله اجتماعی
پردیس سینمایی اطلس، با اینکه چند سال بیشتر نیست پا به چرخه اکران گذاشته است، اما خوب توانسته جای خود را میان مخاطبان باز کند. این را باید از تعداد صندلی هایی که در این شرایط کرونایی برای تماشای فیلم اشغال شده فهمید. تقریبا یک سوم سالن 150 نفره پر است و افراد با فاصله اجتماعی به تماشای فیلم نشسته اند.
در راهرو های دستیابی به سالن ها، هر چند متر دستگاهی اتوماتیک برای ضدعفونی کردن دست ها قرار داده شده است. جلوی گیشه سینما اطلس هم برای رعایت فاصله اجتماعی در هنگام خرید بلیت نرده کشی شده و روی زمین برچسب هایی هشدار دهنده نصب شده بود. علاوه بر بلندگوی سینما که هر چند دقیقه یک بار تذکرات بهداشتی می داد، تلویزیون های تبلیغاتی در آن نیز با نمایش هشدار های بهداشتی مخاطبان را به رعایت فاصله اجتماعی ترغیب می کرد.
پدر خانواده ای که همسر و دو فرزندش او را همراهی می کردند، در گفتگو با ما و درباره اینکه چه شده سینما را برای تفریح خانواده اش انتخاب کرده صریحا گفت: مردم به پارک ها و رستوران ها و مکان های مختلف می روند. بدون رعایت کردن نکات بهداشتی، همانند روز های عادی در پارک ها می نشینند؛ به سالن های غذا خوری می روند و کار های روزمره شان را انجام می دهند، چرا نباید سینما ها که این قدر نکات بهداشتی را رعایت می کنند باز باشند؟ خیلی از افرادی که پشت میز ها و روی صندلی های فوت کورت سینما اطلس نشسته بودند حرف های این مخاطب سینما را تأیید می کردند.
اما یکی از مشکلات برای دستیابی به پردیس سینمایی اطلس، عبور از بازار لوازم خانگی مجاور آن است. با اینکه پروتکل های بهداشتی در سینما رعایت شده بود، اما ازدحام در راهرو های بازار اطلس دسترسی به سینما را کمی به چالش کشانده بود.

اقبال به فیلم های جدید
فرزین جیرانی، مدیر سینما گلشن درباره استقبال مردم در روز های آغازین بازگشایی سینما ها می گوید: در سینمای ما تنها یکی دو سیانس فیلم جهان با من برقص به دلیل به حدنصاب نرسیدن لغو شد که آن هم به دلیل توزیع هم زمان این فیلم در شبکه نمایش خانگی بود. از این رو این فیلم را از اکران برداشتیم و تنها خوب، بد، جلف 2 و شنای پروانه را روی پرده داریم.
به گفته او شنای پروانه در دو روز ابتدایی با استقبال خوب مخاطبان روبه رو شده به طوری که حتی در برخی سیانس های این فیلم با ظرفیت کامل روی پرده رفته است.
مدیر سینماگلشن درباره علت استقبال بیشتر از این فیلم می گوید: وجود بازیگران، داستان و قصه خوب در این فیلم، همچنین تبلیغاتی که انجام داده و اکران موفقش در جشنواره باعث شده که مخاطبان استقبال خوبی از این فیلم داشته باشند.
جیرانی دلیل اکران نشدن فیلم های سال گذشته در این سینما را نیز این گونه توضیح می دهد: این فیلم ها سال گذشته اکران شدند و نتیجه ای که می خواستند گرفتند. از سوی دیگر ما سالن های زیادی نداریم تا سیانسی را برای این فیلم ها درنظر بگیریم. ما تنها 4 سالن داریم که در آن ها نیز باید فیلم ها را به صورت گردشی اکران کنیم تا بتوانیم درآمد داشته باشیم.
او درباره قیمت بلیت سینما گلشن که 20 هزار تومان شده نیز می گوید: براساس آیین نامه کل کشور، بلیت سینما های مدرن 20 هزارتومان است. همچنین باید این نکته را درنظر داشت برای ما اکران فیلم ها با قیمت های قدیمی دیگر نمی صرفد. چون هزینه هایی مانند استفاده از پروژکتور و تعمیر سالن در سینما های مجهز بالاست و در شرایط فعلی ما تنها برای 50 درصد ظرفیت سالن ها می توانیم بلیت فروشی کنیم.
مدیر سینماگلشن از عملی نشدن وعده های داده شده برای حمایت از سینما ها خبر می دهد: ما توقع داشتیم وزارت فرهنگ و ارشاد و سازمان سینمایی کشور از سینما ها حمایت کنند تا اتفاقی در این زمینه رخ ندهد. در اداره ارشاد استان هم من نمی دانم روال کارشان چگونه است طبیعتا آن ها هم بودجه شان را باید از استان و وزارتخانه بگیرند. درهرحال می توان گفت تا به امروز ما بسته حمایتی از کشور و استان ندیده ام.
به گفته او تأمین تجهیزات سینمایی و مواد ضدعفونی کننده از جمله بحران هایی است که سینما ها در این ایام با آن ها روبه رو هستند.
جیرانی درباره آینده سینما ها با توجه به شرایط فعلی کشور می گوید: آینده خوبی دیده نمی شود مگر اینکه این ویروس از کره زمین پاک شود.

برای قضاوت زود است
حیدر مرادی مدیر سینما هویزه درباره استقبال مخاطبان توضیح می دهد: باتوجه به تعطیلی چهارماهه سینما ها استقبال مخاطبان در روز اول راضی کننده بود. همچنین در سینمای ما در روز دوم یعنی پنجشنبه مخاطبان حدود 40 درصد افزایش داشتند.
با این حال مرادی باور دارد که هنوز برای قضاوت میزان استقبال مخاطبان زود است و حداقل باید یک یا دو هفته از بازگشایی سینما ها بگذرد و استقبال مردم را در روز سه شنبه های نیمه بها دید تا بتوان نظری درباره این موضوع داد. او ابراز امیدواری می کند در روز ها آینده مخاطبان با شیب بهتری افزایش پیدا کنند.
مدیرسینما هویزه پیش بینی خودش درباره وضعیت سینما ها را در آینده این گونه بیان می کند: آینده سینما به دو موضوع بستگی دارد، در وهله اول شرایط سینما ها و فیلم هایی که برای اکران انتخاب می شود مهم است و در وهله دوم اطمینان مخاطب برای حضور در سینما ها اهمیت دارد. در میان بسیاری از مکان هایی که باز هستند شاید سینما ها بی خطرتر باشند. به این دلیل که رعایت فاصله اجتماعی در سینما ها اجباری است. از این رو اگر همه رعایت کنیم فکر نکنم مشکل خاصی پیش بیاید. اما بازهم نمی توانیم به جای مردم تصمیم بگیریم.
مرادی با اشاره به قیمت بیست هزارتومانی بلیت های سینما هویزه می گوید: افزایش بلیت سینما ها یک ابلاغیه از سمت شورای صنفی اکران و سازمان سینمایی است و ما موظف به انجام آن هستیم، ولی با این شرایط به جز سالن های یک، دو و سه سینما هویزه قیمت بلیت سالن های دیگر 15 هزارتومان است.

دلتنگی برای سینما
پیش از اینکه کرونا این بلا را سر سینما ها بیاورد، سالن های نمایش فیلم در روز های پنجشنبه و جمعه جایی برای سوزن انداختن نداشت. این دو روز دوست داشتنی هفته برای سینما همانند روز های عادی سال های پیشین خلوت است. تا چند دقیقه مانده به اکران فیلم حتی می شود از درگاه های اینترنتی فروش بلیت، هر چندتا که می خواهید بلیت تهیه کنید. گیشه سینما هویزه نیز چهارشنبه و پنجشنبه عصر، خلوت بود. یکی دو نفری پای تابلو زمان بندی سیانس ها ایستاده بودند و زمان اکران و فیلم ها را ور انداز می کردند.
هر چند دقیقه یک بار صدایی به گوش می رسید. صدا از دستگاه ضدعفونی کننده ای بلند می شد که جلوی در ورودی گذاشته بودند. افراد برای ورود باید روی آن می ایستادند تا دستگاه، سر تا پایشان را با محلولی از آب و الکل ضدعفونی کند.
نمناک وارد سینما می شوم. کارکنان همه ماسک زده اند. یکی دو نفری پای بوفه هستند و یکی دو نفری هم منتظرند تا نظافت سالن تمام شود و وارد سالن شوند. تقریبا همه سالن های پردیس سینمایی هویزه آمادگی پذیرش مخاطب را دارد. همه صندلی ها نظیف و ضدعفونی شده اند.
بین دو سیانس بود. با اجازه سالن دار پیش از ورود مخاطبان، وارد سالن شدم. هفت هشت نفر از نیرو های خدمات سینما به جان صندلی ها افتاده بودند. یکی شان هم یک پمپ دستش بود و دسته ها و صندلی ها و جایی که احتمال می داد دستی آن را لمس کرده باشد را ضدعفونی می کرد.
بعد از اتمام نظافت، سالن دار اجازه ورود به سالن را داد. افراد به نوبت وارد سالن می شدند. مسئول سالن به آن ها می گفت که با رعایت فاصله اجتماعی صندلی خود را برای نشستن انتخاب کنند. خانواده ها کنار هم می نشستند، اما هر خانواده با فاصله از خانواده دیگر صندلی اش را انتخاب می کرد.
مردی سی ساله که به همراه دوست هم سن و سالش برای تماشای فیلم سینمایی خوب، بد، جلف 2، ارتش سری به هویزه آمده بود از قضا با یک صندلی فاصله از همراهش نشسته بود. می گفت که این فیلم را پیش از کرونا در سینما دیده و به خاطر همراهی دوستش دوباره به سینما آمده است. می گفت اگر فیلم های جدید برای اکران به سینما بیاید مطمئنا افراد بیشتری برای تماشا حضور خواهند داشت. فرد دیگری در توضیح اینکه چرا در شرایط کرونایی به سینما آمده است گفت دلش برای سینما تنگ شده بود و برای حضور در سالن لحظه شماری می کرده است.
بررسی های شهرآرا در سه روز چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه هفته گذشته مبین این است که مخاطب از فیلم های نو اکران همانند شنای پروانه استقبال بیشتری داشته است و صندلی های خالی کمتری در سیانس های این فیلم به چشم می خورد.

خبرگزاری میزان - نخستین جدول فروش هفتگی سینمای ایران با اندکی تاخیر نسبت به زمان همیشگی خود منتشر شد، سینمای ایران از اسفند ماه گذشته با تعطیلی تمامی سالن ها روبرو بود و از یکم تیر ماه توانست بار دیگر میزبان مخاطبان باشد.

در حال حاضر جدول فروش هفتگی سینمای ایران تنها دو فیلم را در خود می بیند، اما با اکران دو فیلم دیگر خوب بد جلف 2 و شنای پروانه از هفته جاری این جدول کمی پر تعدادتر خواهد بود، جدول فروش هفته گذشته سینما با صدرنشینی فیلم سینمایی یادم تو را فراموش منتشر شد.

بیشتر بخوانید: برای مشاهده آخرین اخبار از سینمای ایران اینجا کلیک کنید

یادم تو را فراموش

فیلم سینمایی یادم تو را فراموش به کارگردانی علی عطشانی در اصل نوزدهمین هفته اکران خود را پشت سر می گذارد، اما در سال جدید این فیلم در اولین هفته اکرانش به سر می برد، این فیلم توانست با داشتن 26 سینما به فروشی معادل 553،000 تومان دست پیدا کند؛ این فیلم در کل 116،633،000 تومان فروش داشته است.

میترا حجار، حسین یاری، آتیلا پسیانی، ماه چهره خلیلی، رضا ناجی، خشایار راد، غزل یگانه، بیتا عطشانی و مازیار فلاحی بازیگرانی هستند که در این فیلم به ایفای نقش پرداخته اند.

فروش فیلم سینمایی یادم تو را فراموش با بلیت بیست هزار تومانی موجود نشان از حضور تنها بیست و هفت نفر مخاطب برای این فیلم در 26 سینمای اکران کننده می دهد، آماری که به طور میانگین مخاطب پرفروش ترین فیلم هفته گذشته سینما برای هر سینما را به رقمی معادل 1 نفر می رساند، آماری که خود به وضوح نشان دهنده عدم رغبت مخاطبان برای حضور در سینماست.

فیلم سینمایی یادم تورا فراموش آخرین ساخته علی عطشانی در پنجمین حضور بین المللی خود، جایزه بهترین فیلم جشنواره Lake view international film festival کشور هند را به خود اختصاص داد.

نرگس مست

فیلم سینمایی نرگس مست به کارگردانی سیدجلال الدین دری نخستین هفته از اکران خود را پس از بازگشایی سینما ها تجربه کرد، این فیلم با داشتن تنها 3 سینما به فروشی معادل 174000 تومان دست یافته و در جدول فروش دو فیلمِ در جایگاه دوم ایستاده است.

این فیلم داستان یک سازنده قدیمی تار است که در خانه اش با گروه جوانی که تمرین موسیقی می کنند، مراوده دارد. او در فضای ذهنی خودش استادان موسیقی ایران را گاه به جای آن ها تصور می کند و ما ترانه های ماندگار فارسی را از آن استادان می شنویم.

میترا حجار، مهدی پاکدل، سعید پورصمیمی، سیامک صفری، رضا فیاضی، هومن برق نورد، متین ستوده، بهنام قربانی، امیرحسین مدرس بازیگرانی هستند که در فیلم سینمایی نرگس مست به ایفای نقش پرداخته اند، اثری که جلال الدین دری علاوه بر کارگردانی نگارش فیلمنامه آن را نیز بر عهده داشته است.

انتهای پیام/

جلال قزل ایاق در گفت وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا ، درمورد بحران کرونا و تاثیر آن روی سینما گفت: قدیم ها می گفتند: ظلم با لسویه عین عدالت است. حالا کرونا همه را فلج کرده است. هرچند بعضی مشاغل نه تنها متضرر نشده اند که اتفاقا سود بیشتری هم در این شرایط می کنند و گاهی می شنویم طبق معمول عده ای با کم فروشی و گران فروشی از نیاز مردم کمال استفاده را می برند. درمورد سینما اما می دانیم که زیر نظر وزارت ارشاد هستیم و مدیران آن هر قدمی که می خواهند بردارند با توجه به اینکه این وزارت خانه هم تحت نظر دولت است، باید چشم به مقامات بالادستی خود داشته باشند. پس باید انتظار داشت که دولت به کمک سینماگران بیاید.

قزل ایاق در ادامه و درمورد تاثیر دولت در شرایط کنونی گفت: از قبل که پیش بینی شیوع کرونا نشده بود و این یک بلای یک باره بود و در این شرایط پای دولت در میان است باید دید به مشاغلی که به این شکل لطمه خورده اند، چه کمکی خواهد شد. البته من واقعا نمی دانم چطور باید این کار را انجام داد ولی قطعا باید مادی باشد تا بخشی از ضرر و زیان سینماگران را جبران کند.

او معتقد است: این که مبلغ این کمک چقدر باشد، به چه کسانی تعلق گیرد و زیر نظر چه کسانی تصمیم گیری ها صورت گیرد دیگر از مواردی ست که باید کارشناسان سینما و ارشاد و نماینده رییس جمهور بررسی کنند و نتیجه کارشناسی آن را ابلاغ کنند.

این تهیه کننده گفت: در حال حاضر تولید در سینما وجود ندارد و اگر پروژه ای شروع به کار کرده، همان نیمه کا ره هایی هستند که به علت شیوع کرونا تعطیل شده بودند. سینمایی وجود ندارد که تولیدی برایش انجام بشود. مهم ترین وجه کار ما مردم است و به دنبال کار فرهنگی آمده ایم تا برای مردم فیلم بسازیم. اگر در همین روزهای کرونایی کسی بهداشت رعایت نکرد نمی توان او را اجبار کرد و به من ربطی ندارد چون هرکسی ضامن خودش است اما در مورد فعالیت فرهنگی موضوع اینطور نیست.

جلال قزل ایاق درمورد بازگشایی مجدد سینماها در شرایطی که بحران کرونا در بعضی از مناطق ایران جدی تر و خطرناک و شهرهایی کم رنگ تر است هم گفت: باز شدن مجدد سینماها در شرایطی که شهرهایی در موقعیت سفید هستند و منطقه ای شرایطش قرمز است، خودش جای سوال دارد. اگر تهران مجددا بدل به منطقه خطرناک قرمز از نظر تعداد مبتلایان به کرونا شود و سینماها باز نشده، دوباره تعطیل شوند، چه اتفاقی برای فیلم می افتد؟ یعنی فیلم در زابل که منطقه سفید است اکران می شود؟ بعید می دانم. باید دید چه اتفاق هایی رخ خواهد داد.

او در آخر به شبکه نمایش خانگی، حضور سینماگران در این مدیوم و چرخه اقتصادی سینما گفت: شبکه نمایش خانگی و تلویزیون بازدارنده سینما نیستند و فعالیت بچه های سینما در این دو مدیوم اخلالی در کار سینما ایجاد نمی کند و نهایتا سینماگران به کار مشغول هستند و تهیه کننده به بعضی از آرتیست ها دسترسی ندارد چون قرارداد بسته و سر کاری در این مدیوم است. فکر می کنم اگر سینما رونق داشته باشد این اتفاق رخ نخواهد داد اما به شرطی که عرضه و تقاضا وجود داشته باشد یعنی فیلم خوب ساخته شود، مردم به سالن ها بیایند، فیلم بفروشد و این چرخه به کارش ادامه بدهد.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، محتوا CONTENT به عنوان بخش کاملاً مهم و جدایی ناپذیر هنرهای نمایشی خصوصاً سینما و سریال است، حتی برخی از منتقدین و نظریه پردازان سینما فرم را کاملاً در خدمت محتوا می دانند و اصل در سینما و هنرهای نمایشی را محتوا می دانند.

در هر حال فارغ از بحث مهم و تئوریک نسبت میان محتوا و فرم، در اینکه هر اثر هنری دارای مضامینی است که مخاطب با آن ارتباط برقرار می کند نمی توان شک کرد. سریال های شبکه نمایش خانگی نیز به عنوان دیگر مدیوم های رسانه ای و هنری، شامل همین مسأله می شوند و دارای محتوا و تم های گوناگونی اند.

سریال هایی مانند عاشقانه هم گناه کرگدن شهرزاد دل و... همگی در نسبت میان خود و جامعه دارای رویکرد و مؤلفه هایی اند که می توان مورد به مورد بررسی کرد. اما آنچه به نظر می رسد نسبت به دیگر مباحث دارای اهمیت بیشتری باید باشد، اثرگذاری سریال های نمایش خانگی بر جامعه و خانواده است؛ آیا این سریال ها اثرات خوبی دارند یا مخربند؟ تا چه حد سریال های نمایش خانگی توانسته است تحلیل و بازنمایی درستی از جامعه و خانواده داشته باشد؟

از سوی دیگر با تصمیمات تازه ای که گرفته شده است، تصدی و تصمیمات ساخت سریال های شبکه نمایش خانگی به زودی دست سازمان صداوسیما می افتد و باید شاهد آن باشیم که بعد از فراز و نشیب های فراوانی که گریبانگیر این مدیوم رسانه ای و هنری شده است، در سازمان صداوسیما چه اتفاقات خوشایند و ناخوشایندی برای آن رخ خواهد داد.

اساتید علوم انسانی نیز به عنوان معلمین جوانان در دانشگاه ها و نخبگان فرهنگی و علمی کشور دارای نظراتی در این خصوصند که باید از تحلیل های علمی آنان برای بهتر شدن وضعیت فرهنگ و هنر جامعه مدد گرفت، خصوصاً اساتیدی که با تماشای فیلم ها و سریال های روز ایرانی و خارجی در صدد بروزرسانی خود با صنعت سینمایی کشورند و حتی این موضوعات را در پایان نامه ها و رساله های دکتری مورد سنجش و نقادی قرار می دهند.

دکتر کرمی استاد دانشگاه علامه طباطبایی(ره)

کم کاری تلویزیون و بحران سریال سازی جذاب

کرمی در ابتدا و به عنوان مقدمه درباره چرایی توجه زیاد و چشمگیر شبکه نمایش خانگی برای مردم ایران بیان کرد: علت اینکه نمایش خانگی و سریال های آن مورد توجه زیاد مردم قرار گرفت و رواج پیدا کرد، برمی گردد به کم کاری صداوسیما در سال های اخیر. به نظرم واقعیت این است که صداوسیما با بحران تولید مواجه شده است و این بحران هم در شبکه های اصلی آن معلوم است زیرا شبکه هایی مانند آی فیلم و شبکه نسیم و بعضاً شبکه های دیگر دارند با نمایش تولیدات دهه 80 و 70 مخاطب را پای تلویزیون نگه می دارند و برای نمونه می توان به آمار بالای مخاطب برای سریال های این دو دهه توجه کرد. این بحران باعث شده است که رقبایی ایجاد بشود و در نتیجه شبکه های ماهواره ای و سریال های ترکیه ای و سریال های ایرانی که هم عرض آن ها تولید شده اند به خوبی دیده شوند.

نمایی از برخی از سریال های نمایش خانگی

وی ادامه داد: همان طور که می دانیم نمایش خانگی دو حوزه جدی برای پخش دارد؛ یکی فیلم هایی است که قبلاً اکران بوده اند و آن ها را پخش می کند و دیگری سریال های تولیدی آن است که بیشتر از جنبه حوزه دوم است که مورد توجه قرار دارد.

کرمی مؤلفه هایی را که باعث شده است سریال های نمایش خانگی بیشتر مورد توجه قرار بگیرد به این صورت بیان کرد: از جمله عناصری که باعث شد سریال های آن بیشتر دیده بشود کنار گذاشتن مؤلفه های نظارتی بود که در صداوسیما وجود داشت؛ مانند ممیزی در پوشش و حجاب که کمتر دیده می شود و محدودیت های خلق داستان؛ اینها باعث می شوند که مضامینی که کمتر در تلویزیون دیده می شود آنجا پرمخاطب باشد، مانند سریال های همگناه یا حتی سریال های قبل تر از آن که به نظرم در زمینه ساز بودن نمایش و توجه امروز مردم ما تأثیر بسزایی داشتند.

البته بعضی از این سریال ها مانند قلب یخی که حتی ناقص ماندند و به نقطه پایانی مورد نظر هم نرسیدند در جریان سازی موفق تر بودند. امثال این سریال در خلق تیپ و موقعیت کارهای جدیدی کردند که حتی توانستند به سمت چهره کردن افراد هم بروند. الآن هم نمایش خانگی عمر نزدیک به یک دهه را پشت سر می گذارد و می شود گفت که تبار تاریخی 10ساله دارد. مجموع اینها سریال های نمایش خانگی را جذاب کرده است. اما درباره اینکه چه تأثیری می تواند بگذارد باید بگویم که در چنین تحلیل هایی باید از نشانه های تأثیر صحبت کرد، این که به عنوان مثال فرزند ما درباره شخصیت های آن حرف می زند یا مثلاً تکه کلام های آنان را دنبال می کند یا اقبال و توجه به شبیه شدن یک کاراکتر دارد یا خیر؟

اتفاقاً در مصاحبه ای که منوچهر هادی در گفتگو با فریدون جیرانی داشت، از یک سری نشانه های تأثیرات اجتماعی بحث می کرد حتی به نظرم خود این بحث تلاش داشت تا اکت اجتماعی داشته باشد و تأثیرات سریال را توسعه دهد و در یک کلام خود این برنامه ها به قصد تماشای سریال ها ساخته می شود در هر حال سطح تأثیر بالا است، خصوصاً به نظرم اینکه زیر نظر صداوسیما قرار است تشکیل شود بیشتر من را نگران کرده است که حلقه دور زدن دیگری، در جای دیگری شکل بگیرد و گام های رادیکال تری بردارد.

این استاد دانشگاه در پاسخ به سؤال خبرنگار تسنیم درباره سبک زندگی لوکس و لاکچری در سریال های نمایش خانگی مانند دل گفت که اینها تا حدی به علایق شخصی کارگردان برمی گردد، مثلاً آقای هادی در فیلم آینه بغل هم چنین فضایی را خلق می کند مثل آن پنت هاوس عجیب با آن ماشین و خریدهای آن چنانی. البته این موضوع اختصاص به نمایش خانگی ندارد بلکه اساساً سینمای ما در روایت فقر ناتوان است. به نظرم غیر از بی پولی حمید نعمت الله و سنتوری داریوش مهرجویی که تا حدی کارگردان در نشان دادن فقر توانمندتر از باقی بود در بیشتر فیلم ها و سریال ها چندان اتفاق خاصی نیفتاده است.

نمایی از آینه بغل

باید اعتراف کرد که دوربین سینمای ما ناتوان است؛ دوربین سینمای ایران در نمایش فقر پرت و خسته است. از سوی دیگر باید گفت که زیست لاکچری هم جزو جاذبه های سینما شده است. زمانی که بخواهید در سینما جذابیت داشته باشید، سینماگر طنز و اکشن به کار می گیرد، دوربین هم علاقه دارد که تجملات را به تصویر بکشد، اما این موضوع نباید باعث شود که ما از تأثیرات مخرب آن غافل شویم. متأسفانه هرچقدر جامعه فقیرتر می شود اقبال به این فیلم ها و سریال ها بیشتر می شود، چون آدم ها بخشی از تخیلات خود را همپای آنها پیش می برند و این مسأله کنار آن پیامدهای بلندمدت خیلی خطرناکی خواهد داشت. صرف نظر از اینکه اساساً قناعت از ارزش های بنیادین جامعه ما است متأسفانه جامعه ما از این نظر دچار آسیب ضدفرهنگی شده است و گویا تجمل گرایی از محسنات جامعه دارد می شود.

سریال های لاکچری جوانان را در آینده عصیان گر می کند

کرمی ابراز کرد: این رویه باعث می شود که در آینده با یک موج واگرایی جوانان نسبت به زندگی مواجه خواهیم شویم؛ جوانی که خیلی از تخیلات و علاقه های ذهنی را می خواهد داشته باشد اما به دلیل آنکه نمی تواند دچار عصیان و خوی خشن می شود. وقتی جوانی ببیند که فلان شخصیت در زندگی خود چیزهایی دارد که او در خواب هم نمی بیند، و او هم همان را دوست دارد داشته باشد اما نمی تواند، دچار عصیان می شود و دست به سرقت و اغتشاش می زند.

رویه عام سینمای ما این شده است هرکس که فقیر باشد از سرمایه فرهنگی و اخلاقی بدی نیز برخوردار است و طبقه بالاشهری جامعه که ثروت زیادی دارد از سرمایه فرهنگی و اخلاقی بیشتری برخوردار است. میزان خطر و نقصان این تفکر به حدی بالا است که تبعات فاجعه بار آن به مرور خود را نشان خواهد داد. زمانی که یک جوان پایین شهری برای پیشرفت فرهنگی خود فکر می کند که باید ثروتمند باشد و زندگی لوکس داشته باشد؛ این یعنی برساخت غیراخلاقی فقرا در سینمای ایران.

پوستر سریال دل

به عنوان مثال در همان فیلم آینه بغل کاراکتر جوان فیلم که در شرف ازدواج است، آدم ابله فریب خورده ای است که به هرچیزی تن می دهد یا در سریال عاشقانه زنی برای رسیدن به مقاصدش زن صیغه ای یک مرد مسن ثروتمند می شود، درست است که به نوعی قهرمان بود اما قهرمانی که سرمایه فرهنگی و اجتماعی بسیار کمی داشت و به جای آن از سرمایه جنسی خود بهره می گیرد.

این موضع را با یکی از دانشجوها به صورت پایان نامه کار کردیم و با موضوع دوگانه فقیر و غنی در سینمای ایران تحولات سینمای ایران را بررسی کردیم.

به سینمای 70 سال قبل از انقلاب (ارتجاع) برگشتیم

دکتر کرمی در پایان تحلیل جالبی از این مسأله با نگاهی به تاریخ سینمای پهلوی داشت، او در این باره بیان کرد که در دوره ای از سینمای زمان قبل از انقلاب و در دوره پهلوی، قهرمان ها و توجه سینما بیشتر به ثروتمندان و طبقه غنی جامعه بود اما بعد از دوره ای با چرخشی جای این دو طبقه در فیلم عوض شد و قهرمانان از طبقات پایین جامعه بودند. اما ما گویا به دوره اول سینمای پهلوی برگشتیم و هرچه را غنی است قهرمان نشان می دهیم و تمام فقرا را به عنوان شخصیت های منفی و بی فرهنگ نمایش می دهیم.

انتهای پیام/+

به گزارش سینماپرس ، جلال فاطمی بازیگر و کارگردان سینما و تلویزیون در گفتگو با مهر، درباره ساخت فیلم سینمایی پرنده که بخشی از زندگی سهراب سپهری از شاعران معاصر کشور را به تصویر می کشد، گفت: فیلمنامه پرنده بر مبنای واقعیت و خاطرات خانواده سهراب سپهری نوشته شده است و همچنان به دنبال ساخت این فیلم سینمایی هستم، متاسفانه در حال حاضر جذب سرمایه برای ساخت چنین پروژه هایی بسیار مشکل است.

وی بیان کرد: داستان این فیلمنامه از کودکی سهراب سپهری تا زمانی که تصمیم می گیرد کاشان را برای ادامه تحصیلات عالیه ترک کند و به سفرهای دور دنیا می رود، نوشته شده است. در واقع می توان گفت داستان این فیلم درباره این است که سهراب سپهری چگونه سهراب سپهری شد.

این کارگردان تاکید کرد: بعد از دریافت پروانه ساخت وارد پیش تولید برای ساخت پرنده شدیم که متاسفانه ساخت این مستند به دلیل مشکل جذب سرمایه به تعویق افتاد، در واقع برای این فیلم به دنبال یک سرمایه گذار بودیم، بسیاری از دوستان برای تولید این فیلم اعلام آمادگی کردند که البته هرکدام از این افراد با سرمایه های کوچک می خواستند حضور پیدا کنند که مدیریت کردن آن سخت بود، در نتیجه پروژه را متوقف کردیم تا یک سرمایه گذار یا حداکثر 2 سرمایه گذار را جذب کنیم.

وی درباره دریافت حمایت از بنیاد سینمایی فارابی توضیح داد: در حال حاضر بنیاد سینمایی فارابی شرایطی را ندارد که بتواند از این نوع فیلمنامه ها حمایت کنند، این بنیاد در شرایطی قرار دارد که سرمایه گذاری برای فیلم های کودک و نوجوان نیز با مشکل مواجه است.

این هنرمند ادامه داد: با توجه به اینکه بخش کودکی سهراب سپهری در این پروژه نمایش داده می شود، می توان این فیلم را جزو فیلم های سینمای کودک و نوجوان نیز درنظر گرفت. متاسفانه نمی دانم بسیاری از نهادها و یا سرمایه گذاران علاقه ای به تولید این فیلم ندارند و اگر سرمایه ای در نظر گرفته می شود تنها برای ساخت یک یا دو سکانس از فیلم کفایت می کند.

وی بیان کرد: سهراب سپهری چهره شاخصی در ادبیات ایران است و باید سرمایه مناسبی برای تولید این فیلم درنظر گرفته شود.

خواهرزاده سهراب سپهری تاکید کرد: این دوره از زندگی سهراب سپهریی پر از هیجان و سرگرم کننده است و نمی توان آن را یک فیلم عرفانی دانست چرا که زندگی طبیعی این شاعر را به تصویر می کشد.

فاطمی در پایان گفت: مادر من که خواهر زنده یاد سهراب سپهری است، قبل از فوتش نزدیک به 5 کتاب منتشر کرد که این شاعر را از حالت اسطوره در بیاورد و تلاش کرد تا زندگی حقیقی این شاعر را به نگارش درآورد که همه این موارد در فیلمنامه پرنده نیز منعکس شده است.

به گزارش پایگاه 598، حسین انتظامی، رییس سازمان سینمایی، با انتشار توییتی، از استقبال دور از انتظار مردم از بازگشایی سینماها، خبر داد.

انتظامی با اشاره به این که بیش از 18 هزار نفر، فقط در روز جمعه (ششم تیر) به سینماها رفته اند، تاکید کرد فیلم دیدن در سینما، یک آیین است.

او همچنین از مخاطبان و سینماداران به خاطر رعایت اصول و ضوابط بهداشتی، سپاس گزاری کرد.

به گزارش سینماپرس ، حسین انتظامی (رئیس سازمان سینمایی) در جدیدترین توییت خود از استقبال دور از انتظار مردم از بازگشایی سینماها در روز جمعه تشکر کرد.

او در این توییت نوشته است:

امروز بالغ بر 18 هزار نفر به سینما رفتند؛ استقبالی دور از انتظار.

این در حالی است که ناوگان نمایش کامل نبوده و تعداد زیادی از سینماها کار خود را در روزهای آینده شروع می کنند.

فیلم دیدن در سینما یک آیین است.

سپاس از مخاطبان و سینماداران به خاطر رعایت ضوابط بهداشتی

به گزارش تیتربرتر ؛ سریال دل به کارگردانی منوچهر هادی و تهیه کنندگی جواد فرحانی یکی از جدیدترین سریال هایی است که در شبکه نمایش خانگی تولید شده است.

سریال 28 قسمتی دل در دو فصل 14 قسمتی تهیه شده است که در حال حاض بیست و چهار قسمت آن پخش شده است اما به دلیل روند کند جدال های عشقی مخاطبان از روند داستان خسته شده اند و به دنبال پایان بندی هستند تا در نهایت فرجام و قربانیان این داستان مشخص شود.

دل دومین سریال منوچهر هادی برای شبکه نمایش خانگی است. او پیش از این و در سال 95 سریال عاشقانه را به نویسندگی علیرضا کاظمی پور و سعید جلالی با بازی محمدرضا گلزار، ساره بیات، پانته آ بهرام، حسین یاری، بهاره کیان افشار، هومن سیدی، فرزاد فرزین ، سارا رسول زاده با موضوعی اجتماعی پیرامون زندگی چند خانواده به تصویر کشیده بود.

سریال دل از جمله سریالهای نمایش خانگی است که این روزها پخش می شود و متاسفانه به دل مخاطب ننشست چرا که در این سریال انچه مهم است بدست آوردن دل اسپانسرهاست و نه دل مخاطبان.

رضا توسلی منتقد در این باره نوشت: سریالهای شبکه نمایش خانگی یکی پس از دیگری منتشر می شوند و فاصله شان از زندگی واقعی مردم نیز دورتر می شود. پس از انتشار سریال های ضعیفی نظیر مانکن با فضای لاکچری، حالا نوبت به دل رسیده که به زندگی قشر مرفه جامعه بپردازد و در آن هیچ نشانی از زندگی بخش بزرگی از جامعه نباشد.

البته اینکه سوژه یک سریال دربرگیرنده قشر خاصی نباشد، یک ایراد محسوب نمی شود اما اینطور که به نظر می رسد، تهیه کنندگان سریالهای شبکه نمایش خانگی ابداً اعتقادی به قصه هایی که قشر ضعیف جامعه را شامل می شود ندارند و همه آنها بطور یکسان، عاشق روایت داستان های لاکچری و استفاده های تبلیغاتی لازم از این نوع سبک زندگی هستند.

بیشتر بخوانید: ماجرای کشف حجاب بازیگر سریال بانوی عمارت

دل به کارگردانی منوچهر هادی نیز با همین شرایط ساخته شده و یک فاصله جدید از میزان ضعیف و تصنعی بودن با دیگر ساخته های شبکه نمایش خانگی ایجاد کرده است. قصه این سریال ساده و تکراری است. عشق های قدیمی که از راه رسیده اند تا زندگی های جدید شکل گرفته را نابود کنند.

داستانی که حداقل تا به امروز در شبکه نمایش خانگی بسیار محبوب بوده و مخاطبین بسیاری را به سوی خود جلب کرده است. در اینجا نیز داستان درباره دختری به نام رستا ( با بازی بد ساره بیات ) است که در شٌرف ازدواج با آرش ( حامد بهداد ) است اما عشق قدیمی رستا از راه می رسد و این عروسی دچار اخلال می شود.

نکته عجیب درباره سریال دل اینکه در اینجا استفاده از اسپانسرها به حدی زیاد و غیرمعقول است که زمان مفید سریال دل در هر قسمت را به سختی به 20 دقیقه می رساند. تاکید بسیار زیاد اسپانسرها بر نمایش محصولاتشان در سریال مخصوصاً در موضوع تالار ازدواج، بسیار زننده و خارج از عُرف های رایج سریال سازی می باشد. این تاکید به حدی زیادی است که در یک نما زمانی که پدرِ آرش هزینه های تالار را از پسرش دریافت می کند، دوربین به روی هزینه تالار چند ثانیه ای فوکوس می کند تا مخاطب بداند تالار لاکچری که در ادامه خواهد دید، چه میزان هزینه ای را بابت برگزاری عروسی دریافت می کند!

اگر به مسائل دخالت اسپانسر در محتوای سریال که بسیار زننده و غیرقابل باور است توجهی نکنیم، نمی توانیم از کیفیت بسیار ناامید کننده سریال چشم پوشی کنیم. وضعیت فیلمنامه این سریال بحرانی است و شخصیت پردازی ها در رعایت ابتدایی ترین قواعد خود نیز شکست خورده هستند.

در دل مجموعه ای از تیپ های کاملاً کلیشه ای به چشم می خورد که دوران استفاده از آنها به سریال های چند دهه پیش ایران باز می گردد. چهره مادر شوهر خبیث و کینه ورز که هیچ نکته اخلاقی در وجودش ندارد در کنار همسر زن ذلیل، تنها بخشی از شخصیت های تک بعدی سریال را شامل می شود که دیالوگ هایشان نیز در راستای کلیشه ای بودنشان نوشته شده است.
تاکید بی جهت بر استفاده افراطی از موسیقی در جریان قصه نیز یکی دیگر از اشکالات عجیب دل است.

موسیقی های اغلب پر حجمی که گاهی حتی از صدای شخصیت ها بلندتر است که باعث می شود نتوان به درستی دیالوگ ها را شنید. این موسیقی ها تناسبی هم با موقعیتی که شاهد آن هستیم ندارند. در بخش بازیگری نیز به جز حامد بهداد که توانسته شخصیت پردازی ضعیف آرش را با بازی نسبتاً خوبش جبران کند، دیگر بازیگران انتخاب های اشتباهی برای سریال به نظر می رسند. بازی بد ساره بیات در کنار بازی تکراری نسرین مقانلو در نقش زنی سلطه گر، دل را در زمینه بازیگری هم به یک شکست تبدیل کرده است.

دل یکی دیگر از سریال های ضعیف شبکه نمایش خانگی است که چندان دغدغه مخاطب ندارد و بیشتر برای راضی کردن دل اسپانسرها ساخته شده. در ساخت دل کوچکترین مسائل فیلمسازی رعایت نشده و در عوض تا جایی که امکان داشته، قاب دوربین در اختیار اسپانسرها بوده تا چگونگی به تصویر کشیدن محصولاتشان را در سریال به دست بگیرند. باید دید مسیر سقوط سریال سازی در شبکه نمایش خانگی تا کجا پیش خواهد رفت.

سریال دل در اصل داستانی مستقل دارد و ادامه و یا فصل دوم سریال عاشقانه نیست، بلکه عاشقانه جدید دیگری از منوچهر هادی است.

قصه سریال دل در زمان حال اتفاق می افتد و سریالی عاشقانه است. داستان سریال از این قرار است که بین دو نفر جدایی می افتد و از ابتدا مخالفت هایی برای ازدواج آنها وجود داشته و با کارشکنی ها روند زندگی شخصیت های اصلی داستان تغییر می کند.

بهرام افشاری، بیژن امکانیان، افسانه بایگان، حامد بهداد ، ساره بیات، کوروش تهامی، سعید راد، لیلا زارع، علی سخنگو، مهراوه شریفی نیا، تینو صالحی، مهدی کوشکی، نسرین مقانلو و یکتا ناصر بازیگران سریال دل را تشکیل می دهند.

گردآورنده: الهام خلیلی خو

به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری فارس، نگاهی به چهار دهه فعالیت حوزه فرهنگ و هنر و سینما نشان می دهد که این بخش مبتلا به قوانین مبهم و دست و پاگیر و بعضاً خلاء های قانونی است و قطعاً، مجلس شورای اسلامی و کمیسیون فرهنگی آن می تواند با چابک سازی و روان سازی امور در این بخش و تدوین قوانین جدید و پویا، انسداد به وجود آمده را بشکند و افق های تازه ای برای فرهنگ و هنر این مرز و بوم مهیا کند.

محمد خزاعی تهیه کننده سینما و از کارشناسان فرهنگی در گفت وگو با خبرنگار فارس در آستانه شکل گیری کمیسیون فرهنگی مجلس و آغاز به کار جدی دوره جدید مجلس شورای اسلامی با بیان این مطلب تصریح کرد: انقلاب اسلامی در بسیاری از عرصه ها، مرزهای بین المللی در نوردیده؛ بویژه در زمینه های سیاسی و اجتماعی و جهادی در منطقه و جهان اسلام دستاوردهای بی نظیری را کسب کرده و پرچم مقاومت را در راستای تحکیم هویت ملی و استقلال ملت ها و عدالت طلبی و آزادی خواهی برافراشته است. اما این موفقیت ها و دستاوردها از طریق فرهنگ و هنر و سینما در مقیاس مطلوب بازنمایی، بازروایی و ثبت و ماندگار نشده است.

وی ادامه داد: معتقدم حوزه فرهنگ و سینما از سایر حوزه ها در این زمینه عقب مانده است.

این تهیه کننده سینما تاکید کرد: لازم است کمیسیون فرهنگی مجلس در این باره از مراکز و سازمان های و نهادهای مربوطه مطالبه کند. مسئولیت مراکز و نهادهایی همچون: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، سازمان تبلیغات اسلامی، شورای عالی انقلاب فرهنگی، سازمان صدا و سیما، شورای عالی فضای مجازی، حوزه هنری، سازمان اوج، بنیاد فرهنگی روایت، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و مراکز فرهنگی سپاه و بسیج و همه دستگاه های فرهنگی و دانشگاه ها و مراکز همراستا، در تحقق این اولویت ها و اهداف چه بوده است؟

به گفته وی، اگر مرکز یا نهادی در انجام وظایفش کوتاهی یا انحراف داشته است، فقط آن ها مقصر نیستند، چرا که مراکز نظارتی، سیاستگذاری و قانون گذاری و بازرسی ها هم نقش مهمی در این زمینه دارند و باید پاسخگو باشند.

خزاعی با بیان اینکه فرهنگ و هنر پایه و اساس توسعه زیربنایی هر جامعه است و برای انتقال فرهنگ باید از تمام ابزارهای فرهنگی از جمله فیلم، ادبیات، موسیقی، نمایش و ... بهره برد، خاطرنشان ساخت: ترسیم افق و شعاع عمل این حوزه فرهنگ و هنر در کمیسیون فرهنگی مجلس به عنوان مهم ترین نهاد قانون گذار باید مشخص شود. کمیسیون فرهنگی مجلس ضلع اصلی قانونگذاری و یکی از ارکان مهم در ترسیم سیاست های کلان فرهنگی و راهبردهای این حوزه در کنار شورای عالی انقلاب فرهنگی و دولت است و کم مهری و بی توجهی به این حوزه مصداق مظلومیت مضاعف فرهنگ است.

* فرهنگ در تمامی سطوح از مظلومیت و فقدان حمایت رنج می برد

وی یادآور شد: حتی کمیسیون فرهنگی مجلس که یکی از کمیسیون های جذاب و پر رونق در ادوار مجلس بوده و حضور در آن همواره، به دلیل اهمیت، جایگاه و شأنیتی که ایجاد می کرد باعث افتخار بود، می بینیم پس از گذشت 10 دوره، با کم میلی نمایندگان در این بخش مواجه می شویم و این نشان می دهد که فرهنگ در تمامی سطوح از مظلومیت و فقدان حمایت رنج می برد.

تهیه کننده فیلم های سینمایی به وقت شام و امپراطور جهنم با اشاره به نقش مهم و کلیدی کمیسیون فرهنگی مجلس اظهار داشت: انتظار خانواده فرهنگ و هنر این است که کمیسیون فرهنگی مجلس از قدرتمندی، اختیار و تاثیرگذاری بالایی برخوردار باشد تا ضمن تقویت و ارتقای راهبردهای فرهنگی کشور، پاسخ گوی دغدغه ها و ملاحظات این حوزه باشند.

وی افزود: انقلاب اسلامی، متمایزترین و متفاوت ترین انقلاب در هندسه سیاسی جهان است و این تفاوت، قطعا در رویکرد، جوهره و ماهیت فرهنگی انقلاب اسلامی نهفته شده و فراتر از مرزهای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، پیام های فرهنگی و اخلاقی و معنوی آن اهمیت دارد و اساساً، همواره، تاکید می شود که انقلاب را از طریق مکانیسم های فرهنگی صادر کنیم.

* نقش کمیسیون فرهنگی در چابک سازی فعالیت های حوزه فرهنگ و هنر

خزاعی با اشاره به اینکه کمیسیون فرهنگی مجلس یکی از پایگاه ها و تکیه گاه های حوزه فرهنگ است، اضافه کرد: در این دوره مجلس، خوشبختانه، شاهد حضور چهر ه هایی هستیم که پیشنیه و کارنامه موفقی در زمینه مدیریت فرهنگی و رسانه ای دارند و شکی نیست با تقویت این کمیسیون و همراهی و مشارکت افراد دغدغه مند و دلسوز؛ و شکل گیری کمیسیونی خلاق، مسئولیت پذیر و انگیزه مند در حوزه فرهنگ، هنر، سینما و سیما، شاهد صلابت و اقتدار شناسه نظام اسلامی در مقیاس ملی و بین المللی باشیم.

وی معتقد است نگاهی به چهار دهه فعالیت حوزه فرهنگ و هنر و سینما نشان می دهد که این بخش مبتلا به قوانین مبهم و دست و پاگیر و بعضا، خلاء های قانونی است و قطعاً، مجلس شورای اسلامی و کمیسیون فرهنگی آن می تواند با چابک سازی و روان سازی امور در این بخش و تدوین قوانین جدید و پویا، انسداد به وجود آمده را بشکند و افق های تازه ای برای فرهنگ و هنر این مرز و بوم مهیا کند.

انتهای پیام/

خبرگزاری میزان - تعطیلی پنج ماهه ای که بالاخره با تصمیم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و ستاد ملی مبارزه با کرونا از یکم تیر ماه و با اعمال محدودیت های خاص بهداشتی بازگشایی شد، اما این نگرانی در این زمینه وجود دارد که از طرفی رعایت پروتکل های بهداشتی در سینما ها جدی گرفته نشود و به دلیل سربسته بودن فضا این مساله باعث انتقال و شیوع بیشتر این بیماری شود.

بر اساس پروتکل های بهداشتی مقرر شده است که مراجعین به هنگام ورود به سینما، تب سنجی شده و از ورود افراد مشکوک به بیماری ممانعت بعمل می آید. بوفه های سینما موظف به رعایت حداکثر موازین بهداشتی بوده و مجاز به عرضه مواد غذایی، تنقلات و نوشیدنی به صورت فله نیستند.

همچنین چیدمان تماشاچیان بر روی صندلی ها دو در میان بوده و نسبت به ردیف بعدی باید حالت ضربدری داشته باشد و استفاده از دستکش و ماسک برای کارکنان سینما الزامی شده است.

پیش از قرار بود سینما ها پس تعطیلات عید فطر بازگشایی شوند، اما نگرانی ها در این مساله چنین مساله ای را محقق نکرد و این مساله با آغاز فصل تابستان به اول تیرماه موکول شد.

بیشتر بخوانید: توصیه هایی برای استفاده از ظرفیت سینما ها در شرایط کرونایی

در این شرایط کارشناسان معتقدند که حضور طولانی افراد در یک محیط سربسته مانند سینما می تواند خطرات جدی را برای مراجعه کنندگان به سینما به همراه داشته باشد چراکه عملا در سینما های ما هوا آن چنان جریان ندارد و این مساله بسیار نگران کننده است.

موضوعی نگران کننده که اگرچه ممکن است تداوم تعطیلی ها فعالیت اقتصادی فعالان این حوزه را به نابودی بکشاند، اما وجود الزام برای فعالیت برای سالن های سینما و تئاتر با ظرفیتی کمتر بیانگر آن است که سینما ها در صورت بازگشایی هم چندان شرایط مناسبی از منظر اقتصادی نخواهند داشت و حتی مردم هم در این شرایط تمایل چندانی برای به رفتن به سینما ندارند؛ شرایطی که به سینما ها اجازه داده است تنها از 40 درصد ظرفیت فروش بلیت خود در هر سالن استفاده کنند.

با این وجود در ایام شاهد دو مدل جدید اکران فیلم های سینمایی از طریق سایت های اینترنتی و سینما ماشین بودیم که از جمله طرح های مبتکرانه ای بود که اگر تبلیغات مناسبی برای آنان انجام شود، می تواند زمینه ساز رونق گرفتن این حوزه در شرایط کرونایی شود.

هرچند این مدل ها هم در ابتدای راه خود ممکن است با مشکلاتی همچون اکران غیرقانونی فیلم ها یا کمبود امکانات مالی برای افزایش سینماماشینی روبه روست، اما با توجه به استمرار شیوع کرونا این مساله می تواند سلامتی شهروندان را حفظ کند.

در همین شرایط با یکی از اعضای شورای شهر تهران در این رابطه به سخن پرداختیم و حسن خلیل آبادی در گفتگو با میزان به تشریح شرایط بازگشایی سینما ها در شرایط کرونایی پرداخت و تاکید کرد: من خودم هنوز پس از بازگشایی سینما بازدیدی از آنان نداشتم، اما مراجعه کنندگان به سینما در این شرایط باید بسیار احتیاط کنند.

وی با بیان اینکه اکران های آنلاین و سینماماشینی روش هایی بهتری برای فعالیت سینماگران هستند، خاطرنشان کرد: این روش های به عنوان روش های جدید راه موثرتری در این زمینه هستند چراکه در شرایط کرونایی با روش های قدیمی و اکران فیلم ها در سینما ها حتی با وجود رعایت پروتکل های بهداشتی ممکن است در سلامتی افراد به مشکل بخورد و جان افراد به خطر بیفتد.

به گفته این عضو شورای شهر تهران افراد باید سعی کنند پروتکل های بهداشتی را رعایت کرده و در این شرایط کمتر از سینما استفاده کنند.

خلیل آبادی در پاسخ به این سوال که سینماگران معتقدند اکران آنلاین سینما ها چندان درآمدی برای فعالان این حوزه ندارد و بازگشایی سینما ها بهتر است، در این زمینه تاکید کرد که به هرحال سلامت و حفظ جان مردم از اولویت های بیشتری برخوردار بوده و خسارتی که به واسطه از دست رفتن جان افراد از این حیث می خورد، کمتر از ضرر های مالی نیست.

این عضو شورای شهر تهران در پایان تاکید کرد سینما ها حتما باید رعایت پروتکل های بهداشتی طبق مصوبه ستادملی مقابله با کرونا را جدی بگیرند تا مردم با مراجعه به این اماکن دچار مشکل نشوند و خدای نکرده سلامتی آنان به خاطر نیفتد.

در پایان باید گفت ای کاش مردم در این شرایط خانه ماندن را به دیدن آثار سینمایی ترجیح داده چراکه کرونا در همین نزدیکی در کمین افراد است و نباید با یک غفلت ساده جان خود و دیگر هموطنانمان را به خطر بیاندازیم.

انتهای پیام/

سینماسینما ، محدثه واعظی پور

مناسبات و معادلات زندگی در ایران روز به روز پیچیده تر می شود. در شرایطی که پایتخت وضعیت قرمز دارد و مبتلایان به کرونا، افزایش می یابند، سینماها و فضاهای فرهنگی و تفریحی بازگشایی می شوند. در حالی که فشار اقتصادی، عامل اضطراب و نگرانی بخش وسیعی از جامعه است، قیمت بلیت سینما افزایش یافته. یکی از مسئولان ارشاد می گوید این افزایش قیمت جای دیگری کلید خورده. احتمالا از فشار سینمادارها حرف می زند. یعنی همان ها که بی توجه به وضعیت شیوع کرونا یکی یکی سالن های سینما را باز می کنند. قدرت سینمادارها یا حامیان بازگشایی سالن های تئاتر آنقدر زیاد شده که مشکلات وزارت بهداشت نادیده گرفته می شود؟ یعنی سینما رفتن برای این مردم خسته، افسرده و ناامید آنقدر حیاتی است که بی توجه به پیامدهایی که جامعه پزشکی با انبوهی بیمار مبتلا به کرونا با آن مواجه خواهد شد باید سالن های سینما را باز کرد؟ این مدیریت جزیره ای تا کی ادامه خواهد داشت؟ این سیطره بی چون و چرای پول، رابطه و باندبازی؟ این کتمان واقعیتی که همه می دانیم و از باورش طفره می رویم.

سینماها بازگشایی می شوند چون بزرگترین سینمادار دولتی و سینماداران خصوصی بانفوذ که ردپایشان همه جا هست به سازمان سینمایی فشار می آورند. بدون این که یک مدیر فرهنگی حواسش به این نکته باشد که کادر درمان، بیمارستان ها و حتی ذخایر دارویی ما تاب و تحمل حجم وسیع بیمار را ندارند و ما با تشویق مردم به بازگشت به زندگی عادی، عملا بسیاری از آنها را به پرتگاه مرگ نزدیک کرده ایم. با برگزاری سمینارهای بچه گانه در سینماهای شهرهای مختلف و دادن چند ماسک به مدیران این سینماها هم کرونا را شکست نداده ایم بلکه، سندسازی کرده و واقعیت را جور دیگری وانمود کرده ایم.

در این فضای آلوده و در حالی که کرونا سایه اش را از روی زندگی و روابط ما برنمی دارد شنای پروانه یکی از مهمترین فیلم های جشنواره پارسال، روی پرده رفته. فیلمی تلخ و تکان دهنده که سویه تاریک زندگی در این جامعه را نشانمان می دهد. فیلمی که امید می رفت یکی از پرفروش های امسال باشد اما تعطیلی طولانی مدت سینماها، وضعیت اکران آن را تغییر داد. بدون این که بخواهم تشویقتان کنم به دیدن فیلم در سینما، باید اعتراف کنم تماشای شنای پروانه حالا و در حالی که چند خبر داغ از قتل های خانوادگی فضای جامعه را ملتهب کرده ضروری است و چقدر کارکرد دارد. خشونت عریانی که در فیلم موج می زند و زمان تماشای آن در جشنواره فکر می کردم از ما دور و کمی اغراق آمیزاست، حالا نزدیک و قابل باور به نظر می رسد. وقتی به یاد رومینای چهارده ساله می افتم که با داس کشته شد یا ریحانه که پدرش با خونسردی او را کشت. مهم نیست دیدگاه های ضد زن یا بهتر بگوییم ضد انسانی، دنبال نادیده گرفتن این جنایت ها یا عادی سازی آنهاست اما زیر پوست این جامعه، خشونتی خزنده در حال رشد و نمو است. خشونتی که در تصاویر شاد و سرخوش مردم توی اینستاگرام، سریال های تلویزیونی یا پروژه های لوکس و لوس شبکه نمایش خانگی که با پولشویی و زد و بند ساخته شده اند غایب است، اما در زندگی ما جاری است و روزی گریبان همه را خواهد گرفت. خشونتی که فقط وقتی جلوی چشممان می آید که اخبارش منتشر شود. مرگ رومینا می توانست یک ماجرای خانوادگی در روستایی کوچک باشد بدون این که ما در همه ایران از آن مطلع شویم. اما به یمن همین شبکه های اجتماعی که نمایندگان محترم مجلس، اصرار دارند فیلتر شوند فراموش نخواهیم کرد تعصب و جهل چه بر سر این سرزمین آورده است.

در شنای پروانه پروانه (طناز طباطبائی) بی گناهترین و قابل ترحم ترین شخصیت فیلم است. در آغاز فیلم وقتی نگاه هراسان او در دل شهری ناامن را می بینیم نمی دانیم چه بر سرش آمده. نمی دانیم حجم این ترس و وحشت از کجا نشات می گیرد، اما وقتی با قصه همراه می شویم و مردان این شهر را می شناسیم باور می کنیم یکی با خشونت، دیگری با جهل و پدری با ناتوانی و استیصال او را قربانی کرده است. چیزی شبیه آنچه بر سر رومینا و ریحانه آمد.

کاش راه کرونا به کشور ما باز نمی شد، کرونا یادمان آورد در کنار همدلی و ایثار مردم و جامعه پزشکی (به عنوان بخشی از همین مردم) مدیرانی داریم که جز پول و روابط چیزی را نمی شناسند و حالا دیگر برای مشروعیت یافتن، حتی نیازی به شعارهای از مد افتاده و عوام فریبانه قبلی هم ندارند. پس برای همان مردمی که نباید عزا و عروسی بروند، سالن سینما و تئاتر را بازگشایی می کنند، بی اعتنا به همه هشدارهای پزشکان باوجدان و مستقل و اخبار و مقالات علمی که منتشر می شود. کاش اکران شنای پروانه در فضای بهتری رقم می خورد، به این دلیل که تماشای آن برای بسیاری از مردان این سرزمین ضروری است. کاش سینما برای ما که دوستدار آن هستیم، واقعا جای امنی بود. کاش می شد فراموش کرد که پروانه چقدر تنها بود...

به گزارش فانوس ، روز یکشنبه هشتم تیرماه 1399 ، مجمع سالیانه خانه سینما برای اصلاح اساسنامه خانه سینما برگزار می شود. متاسفانه به دلیل اغراض سیاسی منتقدان، هیچگاه این اساسنامه و جایگاه حقوقی و صنفی خانه سینما به درستی واکاوی نشده است.

در ماده یک پیش نویس اساسنامه خانه سینما آمده است:

ماده 1 . نام موسسه خانه سینما است.

مهمترین چالشی که در مورد خانه سینما همچنان برجاست و مشکلات اداره این سندیکای وابسته و سیاسی را دشوارتر می کند این است که بر اساس پیش نویس اساسنامه آیا خانه سینما موسسه (فرهنگی) است؟ اگر خانه سینما موسسه است و طبیعتا یک موسسه فرهنگی است و بر اساس اساسنامه جدید سه عنوان موسسه ، مستقل ، غیرانتفاعی ، غیردولتی و غیرسیاسی را در ماده 2 خود ثبت کرده، چرا اصناف زیر مجموعه خانه سینما باید در وزارت کار و امور اجتماعی ثبت شوند؟ این مهمترین تناقضی است که به دلایل حرکت در مسیر قانونی، در سی سال اخیر زمینه صدمه دیدن اعضا و زیرمجموعه های آن را موجب شده است.

رامین رحیمی استاد دانشگاه و کارشناس حوزه فرهنگ که تحصیلات آکادمیک سینمایی خود را در کشور فرانسه پشت سر گذاشته و سال ها با کمپانی های مشهور فرانسوی در حوزه پخش همکاری داشته در گفت و گویی با روزنامه وطن امروز در تاریخ 26 اسفندماه 1392 می گوید:

اولا house اصلا واژه خوبی نیست. وقتی این واژه را معادل خانه به کار می برید به عنوان یک فضایی تعریف می شود که نسبتی با مکانی که فعالیت صنفی می کند، ندارد. هاوس به جایی اطلاق می شود که آثار هنری عرضه می کند.

ما در مجموعه های فرهنگی دنیا، آرت اسپیس یا آرت هاوس داریم. در آرت هاوس ها نمایش تئاتر و فیلم دارند اما از عنوان خانه، هیچگاه به عنوان محل استقرار فعالیت سندیکایی استفاده نمی کنند، سندیکا، سندیکاست و این شیوه ای که خانه سینما در چند سال اخیر در پیش گرفته اساسا غلط است. سینمایی که سی و چند صنف را درونش جا داده و تحت مدیریت 5 الی 6 نفر اداره شود واقعا نمی تواند عملکرد صحیح داشته باشد.

پخش کننده آثار کیارستمی در ادامه همین مصاحبه اشاره می کند : متاسفانه نمی دانم برای ادامه فعالیت خانه سینما چه اشتیاق و توجیهی وجود دارد، وقتی بود و نبودش تاثیری در روند تولید و عرضه ندارد. خانه سینما 2 سال تعطیل شد اما سینما نخوابید. همه مشغول کارهای خودشان بودند. موقعی سندیکا اهمیت پیدا می کند که قانونی داشته باشد برای حمایت از اعضای خود که هیچ فیلمی بدون حضور و مشارکت اعضای سندیکا در عوامل تولید اجازه ساخت پیدا نکند، بنابراین تولید وقتی تحت کنترل و نظارت سندیکاها نیست، وجود آن بی معناست.

سکانداران جریان سندیکایی غیر از اعطای تسهیلات درمانی و بیمه و حقوق در ایام بیکاری باید مبحث آموزش را در کنار فعالیت های خود در دستور کار قرار دهند و در کنار تمام این فعالیت ها هر سندیکا به صورت مستقل مباحث آموزشی مستمر داشته باشد که نیرو تربیت کند. نشریه ای داشته باشد که آخرین تکنولوژی های روز و دستاوردهای سینمایی دنیا را درون خود بازتاب دهد و تعامل دوسویه جهت جذب و به کارگیری فارغ التحصیلان برتر دانشگاهی داشته باشد.

اما فعالیت سندیکایی خانه سینما به شکلی بود که عده کمتری وارد این حرفه می شدند و این جمع اختصاصی خانه سینما صورت فعالیتش بازدارنده بوده است. این مدل به شیوه محفلی اداره می شود و نه سیستماتیک. اینکه بیست و چند سندیکا را یک هیات مدیره تحت عنوان نمایندگان صنوف اداره کنند، بزرگ ترین اشکال خانه سینماست و کار صنفی جایگاه اقتدارگرایی و حزب گرایی نیست.

سندیکا تا مستقل نباشد و هویت مستقل نداشته باشد سندیکا نیست. سندیکا جایی اهمیت پیدا می کند که تولیداتی که وارد چرخه اکران می شود را حمایت و نظارت کند. خب! این گلوگاه حمایتی در حال حاضر دست وزارت ارشاد است و با مشاورت و حضور طیف مدیران فعلی خانه سینما اداره می شود. یعنی شورای پروانه ساخت و نمایش تحت سیطره این آقایان و دوستانشان اداره می شود که متاسفانه خروجی این مدت ایشان صادر شدن با عجله پروانه ساخت و نمایش برای خودی ها بوده و دوباره تکرار اتفاقات سال های قبل را شاهدیم. هر کسی که تصمیم گرفت فعالیت سندیکایی بکند باید خودش از منافع آن چرخه خارج باشد نه اینکه به قدرت نزدیک شویم و برای خودمان موقعیت ایجاد کنیم و از بودجه های دولتی بهره ببریم.

با در نظر گرفتن اظهارات رحیمی باید به این نکته اشاره کرد، آنچه سبب می شود سازو کار صنوف ثبت شده خانه سینما در وزارت کار و به کارگیری عنوان موسسه در اساسنامه را با چالش های حقوقی مواجه سازد این است که در ساز و کار وزارت ارشاد چه در مورد صنوف و چه در مورد خانه سینما، ثبت موسسات و انجمن های فرهنگی در ساختاری عضو محور طراحی نشده است.

در واقع در سازو کار شیوه ثبت موسسات در وزارت ارشاد هیچ سازوکاری برای ثبت انجمن یا صنف با انتخابات و اعضای هیات مدیره و سخنگو، بازرس و با هیات مدیره ای که دریک فرآیند انتخاباتی و دموکراتیک روسایش را برای مدتی خاص تعیین کند، طراحی نشده است.

بر اساس قوانین ثبت انجمن ها و موسسات در وزارت ارشاد، موسساتی قابل ثبت هستند که اعضای ثابت، یک هیات موسس، یک هیات مدیره هیات امنا دارند. لذا کلیه اصناف ثبت شده در وزارت کار و موسسه خانه سینما قابل ثبت در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیستد و موسساتی می توانند ثبت و وجه قانونی پیدا کنند که انتصاباتی باشند که مدیر آن موسسه ثبت شده مادام العمر هستند.

این اشکال اصلی انجمن های فرهنگی برای ثبت در وزارت ارشاد فرهنگ و ارشاد اسلامی است. این مشکل چگونه می تواند برطرف شود؟ در واقع باید این مشکل باید حل شود تا هر اساسنامه ای در خانه سینما وجوه قانونی پیدا کند.

شخصی که مسئولیت تدوین مقررات و روش های ثبت انجمن های فرهنگی در وزارت ارشاد بر عهده دارد، شخص وزیر ارشاد است و طی فرآیندی مسیر ثبت انجمن ها و موسسات انتخاباتی را باید به شورای عالی انقلاب فرهنگی ارجاع دهد و رئیس جمهور دستور به رفع این نقیصه دهد تا مشکل ثبتی خانه سینما برای همیشه حل شود، تا از فعالیت خانه موسیقی ، خانه تئاتر و خانه سینما و ساختارهای ناقص مشابه، این اشکال برطرف شود.

با شروع فعالیت های این شبه اصناف هنری از زمان مرحوم هاشمی تا دولت حسن روحانی این اشکال ثبت موسسات فرهنگی در ذیل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هیچگاه مرتفع نشده است و خانه سینما نمی تواند موسسه خانه سینما با ردیف بودجه مستقیم از وزارت ارشاد باشد، اما اصناف زیر مجموعه آن در وزارت کار و امور اجتماعی ثبت می شوند.

در واقع وزیر ارشاد و سایر مقامات دولتی که طی دو سال اخیر اینهمه اصرار به حل مشکلات قانونی خانه سینما دارند، چرا مصوبه سندیکای مستقل (موسسه فرهنگی) خانه سینما، خانه تئاتر، خانه موسیقی و سایر انجمن های صنفی هنری را به شورای عالی انقلاب فرهنگی ارجاع نمی دهند؟ اینجاست که مسئله دانش حقوقی و قانونی دولت های مستقر و وزرای انتصابی بیش از پیش عیان می شود.

البته سه راه حل دیگر برای ثبت صنوف و انجمن های فرهنگی و موسسات فرهنگی وجود دارد که هیچ نسبتی با سازو کار فرهنگی و سینمایی خانه سینما وموارد مشابه ندارد. ضمن اینکه در سایر مسیرهای انحرافی ثبتی هیچ تقدم و تاخری وجود ندارد و مفهوم سندیکا در فرآیند ثبت های قانونی پیش رو مفقود می شود.

یکی از صنوف سینمایی که با عنوان جامعه صنفی تهیه کنندگان در میان موسسات مردم نهاد(NGO) وزارت کشور تشکیل شده است. این موسسه که مستقل از نهاد خانه سینما عمل می کند و قدرتمندترین صنف تهیه کنندگی مستقل به شمار می رود، خانه سینما و اصناف پراکنده تهیه کنندگی مشروعیت آنرا به چالش می کشند. اگر اشکلات بسیار ساده و حقوقی وزارت ارشاد از مسیر شورای عالی انقلاب فرهنگی حل می شد این صنف قدرتمند می توانست در زیر مجموعه موسسات خانه سینما ثبت شود. ثبت در وزارت کشور نیز یک راه حل است اما اشکال عدیده همچنان برقرار است که ماهیت اصناف ثبت شده در وزارت کشور همچنان به عنوان یک سازمان مردم نهاد تعریف می شود.

راه حل دیگر این است که اصناف سینمایی و خانه سینما در ذیل صنوف صنعتی وزارت صنعت معدن و تجارت ثبت شوند، اما اشکال این نحوه ثبت در ذیل وزارت صنعت، معدن و تجارت این است که در چهل سال گذشته سینمای ایران را هیچ فرد و نهادی با سازو کار صنعتی تعریف نکرده است، کما اینکه وقتی ردیف بودجه بسیاری از آثار سینمایی از طریق وزارت ارشاد تامین می شود، لذا صنعتی تعریف کردن سینمای ایران با مخاطرات حقوقی همراه است. چون صنعت فیلمسازی در ایران مستقل از بودجه های دولتی تعریف نمی شود، تقریبا غیرممکن است و ثبت اصناف سینمایی و خانه سینما در ذیل وزارت صنعت، معدن تجارت به تناقض های حقوقی و ساختاری دامن می زند.

البته برخی سینماگران اعتقاد دارند این اتفاق امکان پذیر است. محمدعلی نجفی رییس سابق سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری این حوزه را به عنوان صنعت تعریف کرد و در در تاریخ 14 مرداد 1398 شورای نگهبان با طرح مجلس شورای اسلامی مبنی بر تبدیل این سازمان به وزارتخانه موافقت نمود و وزارت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری جمهوری اسلامی ایران شکل گرفت. البته با این سازوکار و تعریف سینمای ایران شاید بتوان وزارت سینمای ایران را تاسیس کرد و خانه سینما می تواند در ذیل همین وزارتخانه تعریف شوند، اما این تعریف زمانی معنا پیدا می کند که خانه سینما برای انجام امور خود طلب بودجه از سازمان زیر مجموعه خود نکند.

تولید سینمایی یک چرخه کاملا صنعتی است که فرآیند تولید در آن از فیلمنامه آغاز می شود و با حضور متخصصان صنعت کار تبدیل به یک اثر نمایشی می شود. در مجموعه بیست و هفت حرفه در کنار یکدیگر یک اثر سینمایی را پدید می آورند. اما طی این روش خارج از دایره سواد مسئولان وزارت ارشاد و مسئولان چند ساله اخیر خانه سینماست و تعریف سینما به عنوان یک صنعت تقریبا غیرممکن است چون اهرم نظارتی وزارت ارشاد از میان خواهد رفت و این پیشنهاد تقریبا در مورد حوزه سینما، آنهم در کشورمان نشدنی است.

سندیکایی باید عضور وزارت کار و امور اجتماعی شود که در آن گزاره های کارفرما و کارگر در آن عینیت پیدا کند. در حالی که اصناف سینمایی به صورت پروژه ای حقوق می گیرند و در طول سال یک یا دو ماه سرکار هستند و مابقی سال بیکار هستند.

اما در اساسنامه جدید خانه سینما، یک اشکال عمده وجود دارد که منطبق با تصویر مندرج اصناف موظف به ثبت در وزارت کار هستند. این روش با چالش ها و مخاطرات فراوانی در میان اهالی سینما همراه است و ثبت تقریبا سی صنف ثبت شده در وزارت کار با چالش های فراوانی مواجه بوده اند. اولین چالش آن، تغییر ماهیت کار هنری به کار کارگری است. نه بدان معنا که کارگری ارزشمند نباشد یا شأن کارگر کمتر از هنرمند باشد، اما طبیعتا اگر از اهالی سینما نظرخواهی شود که آیا حاضر هستند ماهیت هنری کار آنان به کارگری تغییر پیدا کند، قطعا پاسخ شان منفی خواهد بود.

بحران بزرگ خانه سینما؛ دریافت بودجه از ارشاد و ثبت در وزارت کار

فارغ از هر نوعی فعالیتی که اصناف سینمایی انجام می دهند وزارت کار و امور اجتماعی در ثبت هر صنفی در زیر مجموعه خود تعریف حقوق بده و مزدبگیر را تعریف می کند. در واقع سندیکایی باید عضور وزارت کار و امور اجتماعی شود که در آن گزاره های کارفرما و کارگر در آن عینیت پیدا کند. در حالی که اصناف سینمایی به صورت پروژه ای حقوق می گیرند و در طول سال یک یا دو ماه سرکار هستند و مابقی سال بیکار هستند.

در واقع از دستمزد خود برای کار در یک یا دو ماه در سال باید 12 ماه بیمه پرداخت کنند. این اشکال فنی قابل مرتفع شدن نیست. با این اشکال فنی چگونه اصرار به ثبت تمامی صنوف در خانه سینما وجود دارد؟

نکته مهمتر این است که هنرمند سینما که در ذیل اصناف ثبت شده در وزارت کار، در موسسه خانه، 10 ماه از 12 ماه سال را بیکار است و بابت دوران بیکاری، بیمه بیکاری دریافت نمی کند، بلکه باید بیمه نیز پرداخت کند. ا ین دوگانگی شان هنرمندان و اعضای اصناف را با چالش بزرگی مواجه می کند و عملا هنرمندی که با سال ها تلاش و پشتکار به جایگاه در خوری دست یافته تبدیل به برده وزارت کار و امور اجتماعی می شود. اعضای اصناف سینمایی کارگر یک کارخانه ثابت نیستند، که در فرآیندی کاملا ناقص مثل کارگران زحتمکش یک کارخانه با آنان رفتار شود.

اشکال مهمتر این است که خیلی از خدمات وزارت کار و امور اجتماعی به هنرمندان تعلق نمی گیرد، مثل ماجرای شیوع کرونا که وزیر کار و امور اجتماعی صحبت از بسته های حمایتی کرد و این بسته های حمایتی به بسیاری از اعضای خانه سینما که صورت خود را با سیلی سرخ نگاه می دارند، تعلق نگرفت و دامنه این دعوا را رئیس هیات مدیره شاه نشینان با استدلال های صنفی نادیده می گرفت.

در واقع این صدقه گیری سیاسی از سوی شهرداری و سایر ارگان های دولتی در شان اعضای خانه سینما نیست و علی رغم اظهارات اخیر سیدضیاهاشمی رئیس شورای عالی تهیه کنندگان بازهم همان رویه ادامه یافت. هاشمی در گفت و گوی اخیرش می گوید:

در دولت دهم وزیر علاقمند به سینما این پیشنهاد را به روسای سازمان سینمایی وقت و خانه سینما ارائه داد و این عزیزان هم برای اینکه هرچه سریع تر بتوانند در معادلات دولت قرار بگیرند آن را بی چون و چرا پذیرفتند.

هیچ تردیدی نیست که وزارت ارشاد به عنوان مرجع فعالیت های فرهنگی و هنری در کشور می تواند مرجع اصلی فعالیت صنوف باشد. متاسفم که هیات مدیره خانه سینما صنوف را ترغیب به ثبت در وزارت کار کرد. دلیل این اصرار چه بود؟ وی بیان کرد: این در حالی است مرجع قانونی صنوف مرتبط با سینما و هنرهای نمایشی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که در مصوبه شورایعالی انقلاب فرهنگی به شماره 520 و در مورخ 1382/4/10 به این مساله اشاره شده است. هیچ تردیدی نیست که وزارت ارشاد به عنوان مرجع فعالیت های فرهنگی و هنری در کشور می تواند مرجع اصلی فعالیت صنوف باشد. متاسفم که هیات مدیره خانه سینما صنوف را ترغیب به ثبت در وزارت کار کرد. حال دلیل این اصرار چه بود؟ دلیل این اصرار را مرور کنیم: سازمان ثبت شرکت ها مجمع عمومی خانه سینما را با اعضای حقوقی که شماره ثبت ندارند، ثبت نمی کند. در نتیجه انتخابات خانه سینما و مدیریت آن رسمیت پیدا نمی کند. با این اوصاف برخی از صنوف برای آنکه بتوانند در مجمع عمومی حاضر شوند به وزارت کار مراجعه کرده و ثبت شدند اما این کار کاملاً با خاستگاه صنوف و نوع فعالیت وزارت کار مغایرت دارد.

بیشتر بخوانید:

هاشمی درباره اینکه در حال حاضر چه می توان کرد گفت: راهکار اساسی در این خصوص این است که صنوف دوباره به وزارت ارشاد به استناد مفاد مصوب در شورایعالی انقلاب فرهنگی بازگردند و در اسرع وقت خود را در وزارت ارشاد که مرجعی فرهنگی و هنری کشور است، ثبت کنند.

آیا دولت دوازدهم برای معیشت اصناف ثبت شده در وزارت کار نقشه طولانی مدتی را در نظر گرفته است یا همان طرح اعطای صدقه در ایام نزدیک به انتخابات همچنان دنبال می شود؟

بسیاری از امکانات وزارت کار به صنوف کارگری تعلق گرفته که به صنوف سینمایی ارائه نمی شود. آیا بن های کارگری در ماه های اولیه اپیدمی کرونا برای خرید کارگران از فروشگاه های رفاه، به اعضای صنوف کارگری خانه سینما تعلق گرفته است؟ آیا دولت دوازدهم برای معیشت اصناف ثبت شده در وزارت کار نقشه طولانی مدتی را در نظر گرفته است یا همان طرح اعطای صدقه در ایام نزدیک به انتخابات همچنان دنبال می شود؟

نکته جالب این است که اهالی سینما از میان 5000 نفر عضو خانه سینما دائما مشغول به کار نیستند و در ادامه نقشه بردگی اعضا از سال گذشته تا امسال چهل و سه درصد به هزینه های ماهیانه تامین اجتماعی اهالی سینما که عضو اصناف و خانه سینما هستند افزوده شده است و یک خانواده سینماگر با سه عضو برای یکسال بیمه مبلغ چهار میلیون و سیصد پنجاه هزار تومان را باید پرداخت کند.

آیا برای اصنافی به غیر از تهیه کنندگان و کارگردان این مبلغ دهشتناک نیست؟ آنوقت سلبریتی های میلیاردی در این فرآیند بیشترین بهره را می برند و بازیگرانی که به دلایل سن و سال کمی از کورس رقابت های سینمایی و تلویزیونی دور هستند برای پرداخت مبلغ سالیانه چهارمیلیون و سیصد و پنجاه هزار تومان دچار مخاطرات فراوانی هستند.

در واقع دولت کنونی و وزارت فرهنگ و ارشاد به جای اصلاح مصوبات ثبت موسسات فرهنگی و طراحی قانونی خانه سینما در ذیل این مصوبه که فقط با فرمان رئیس جمهور محقق خواهد شد، اصناف سینمایی را میان وزارت ارشاد و وزارت کار و امور اجتماعی پاسکاری می کند.

شان هنرمندان با ثبت صنوف در وزارت کار با چالش جایگاه هنری توام است. اگر دولت قصد دارد حرمت هنرمندان و اعضای خانه سینما را حفظ کند نباید بهره مندی هنرمندان سینما را همپای مزایای کارگری تعریف کند. در این فرآیند بسیاری از هنرمندان پس از سی سال پرداخت بیمه صرفا از مزایای کارگری بهره مند می شوند و این نکته به صورت عاجلی توسط اهالی سینما از اساسنامه کاملا مخدوش خانه سینما باید حذف شود.

مریم قاسمی-به گزارش شهرآرانیوز، خالی شدن یک باره کلاس ها همه حساب وکتاب آموزشگاه ها را به هم ریخته است. برخی آموزشگاه ها که به تازگی و با هزینه بالایی تأسیس شده بودند، هنوز در شوک این هستند که چطور جلو ورشکستگی بزرگ را بگیرند. مسئولان آن دسته از آموزشگاه ها نیز که از اصالت و قدمت بالاتری برخوردارند، از غم از دست دادن اعتماد و فروریختن دیوار های اعتبار خود غمباد گرفته اند. همه این ها را بگذارید کنار آسیب هایی که ممکن است به دلیل کم شدن تعداد هنرجویان، بیکاری استادان، ورشگستگی آموزشگاه های اصیل و درنتیجه پیداشدن سروکله آموزشگاه های بدون مجوز و سوءاستفاده گران، به شیوه های آموزشی وارد شود. وقتی با تعدادی از متولیان آموزشگاه های سینمایی گفتگو می کنیم، از ابتدایی ترین مسائل خود سخن می گویند که هنوز حل نشده و وضعیت آموزش سینمایی را در شهر دچار مشکلات اساسی کرده است.

نفس های آخرمان را می کشیم

برخی مؤسسات آموزشی یا آموزشگاه ها که بخشی از ظرفیتشان را به آموزش سینمایی اختصاص داده اند، بیشتر از بخش های آموزش تئاتر و سینما متضرر شده اند. تماشاخانه خورشید که این روز ها به دلیل برگزارنشدن کلاس های بازیگری و فیلم سازی اش درحال تعطیلی است، یکی از مثال های مشخص در این زمینه است. وقتی سراغ مدیر این تماشاخانه می رویم، حسام حصاری از خاموشی تدریجی تماشاخانه خورشید سخن می گوید و اینکه به دلیل وضعیت موجود، نفس های این مجموعه به شماره افتاده است.
حصاری در ابتدا از هزینه های بالای یک مکان استیجاری برایمان سخن می گوید تا روشن کند در وضع موجود پرداخت 7 میلیون تومان اجاره مکان، چقدر می تواند یک مؤسسه را دچار زیان مالی کند. می گوید: در 5 ماه گذشته هیچ درآمدی نداشتیم، اما هزینه ها باقی هستند. همه چیز رسما تعطیل شده است. مشکل اینجاست که دولت هیچ کاری برای ما نمی کند. من در این 5 ماه سعی کرده ام دوام بیاورم و روی پا بمانم، اما بیش از این دیگر نمی شود. او ادامه می دهد: همان ماه اول که اعلام کردند خسارت ها را فهرست کنیم و برای دولت بفرستیم، این کار را انجام دادیم، اما دریغ از یک ریال حمایت مالی.
او دوست ندارد درباره کلاس های آنلاین صحبت کند و فقط می گوید: مگر می شود بازیگری را در فضای مجازی آموزش داد؟! نه اینکه این کار را امتحان نکرده باشیم، امتحان کردیم و بازخوردی نگرفتیم. هر سال این موقع ها که مدارس و دانشگاه ها تعطیل می شد، با موجی برای ثبت نام در کلاس ها روبه رو بودیم، اما امسال با این وضعیت اصلا نمی دانیم چه باید بکنیم.
حصاری می گوید در این چند ماه دست کم 10 میلیون تومان زیان مالی دیده است. او از دولت می خواهد به وعده هایش عمل و از آموزشگاه ها و مؤسسات هنری حمایت کند.

آن وعده ها دروغ های بزرگی بودند

مدیر آموزشگاه سینمایی موج نو در ابتدای سخنانش از بدعهدی دولت و به ویژه بانک ها گله می کند. مقدسی می گوید: در 8 اسفند 98 بعد از اطلاعیه ستاد مبارزه با کرونا آموزشگاه ها تعطیل شد و تا 6 اردیبهشت 99 طول کشید. 2 ماه تعطیلی برای مراکزی که درآمدشان فقط از طریق فعالیت به دست می آید، زمان زیادی است. اینکه ما بتوانیم ضرر های مالی آن 2 ماه را جبران کنیم یک موضوع است، کم شدن استقبال هنرجویان و پایین آمدن مشهود درآمد در زمان فعالیت، مسئله دیگری است. از همان ابتدا دولت وعده ووعید هایی داد، اما به هیچ کدام عمل نکرد. مقدسی از طرح 3 ماه تنفس که بانک ها وعده آن را برای پرداخت اقساط وام ها داده بودند گله می کند و اینکه هیچ بانکی چنین وعده ای را عملی نکرد. می گوید: هیچ بانکی این مسئله را رعایت نمی کند. وقتی به بانک ها مراجعه می کردیم، می گفتند دستورالعملی در این زمینه نرسیده است. درحالی که صدور بخش نامه ها آن هم در شرایط بحرانی نباید این قدر زمان ببرد. با وجود همه مشکلاتی که برای ما پیش آمد، بانک ها اقساط و جریمه هایشان را مطالبه کردند. این برای من جالب است. یا اینکه بانک ها برای بانک مرکزی تره هم خورد نمی کنند و به دستورالعمل ها توجهی ندارند یا اینکه این وعده ها از ابتدا دروغی بزرگ بوده است. وعده های دیگری هم از جمله وام دادن به مشاغل متضرر بوده، اما هیچ کدام برای ما عملی نشده است. این ها سبب می شود اعتماد مردم به دولت از بین برود.
مقدسی ادامه می دهد: از 15 اردیبهشت کلاس ها را با رعایت پروتکل های بهداشتی آغاز کردیم. کلاس ها ضدعفونی شدند و هر کلاس با نهایت 8 نفر برگزار می شود و از تک تک هنرجویان خوسته ایم حتی اگر علائم سرماخوردگی دارند به آموزشگاه مراجعه نکنند.
او در ادامه باتوجه به تأثیر حمایت نشدن در زمان های بحرانی بر روی آموزش می افزاید: ما جزو مراکزی هستیم که به فرهنگ شهر کمک می کنیم، اما دولت همیشه به جای حمایت چوب لای چرخمان می گذارد. سال هاست کلاس های آموزش سینمایی در برخی مراکز به صورت غیرمجاز برگزار می شود و متولیان با آگاهی از این مسئله، نخواسته اند جلو فعالیتشان را بگیرند. همین که هر سال با آغاز تابستان همه ارگان ها شروع می کنند به برگزاری کلاس های متعدد با آموزش های ناصحیح، خودش مسئله بزرگی است که در نهایت به آموزش ضربه می زند. در شرایط کرونا که این مسئله با برگزاری کلاس های مجازی پررنگ تر هم شده است.

در شرایط بحرانی منعطف عمل کنیم

شرایط بحرانی پیش بینی پذیر نیست. در چنین شرایطی است که اگر مجموعه ای زیرساخت های لازم را دارا باشد، می تواند سرپا بماند. برایمان جالب است وقتی در شرایط بحران کرونا که اوضاع و احوال همه مراکز فرهنگی و هنری به هم ریخته است، آموزشگاهی سینمایی طبق روال قبل به کارش ادامه می دهد. مدیر آموزشگاه سینمایی آپادانا می گوید رویکرد این آموزشگاه تفاوت پایه ای با روال عادی برگزاری دیگر مراکز دارد. اسرافیل شیرازی دراین باره توضیح می دهد: کلاس ها یمان را در فضای باز برگزار می کنیم. مدتی پیش کلاس هایی داشتیم با حضور دکتر محمد صادقی و پوران درخشنده که در فضای باز برگزار کردیم. کاروان سراها، فضا های سبز و فضا های تاریخی زیادی در شهر داریم که می توانیم هنرجویان را به آنجا ببریم؛ بنابراین پیش از کرونا هم کلاس های ما به نحوی برگزار می شد که هنرجویان از هم فاصله داشتند. از این رو اکنون مشکلی دراین باره نداریم. به عقیده شیرازی، برگزاری کلاس در فضای باز نوعی حس رهایی بیشتری به هنرجو می دهد و این در حالی است که هیچ یک از مراکز مهم سینمایی کشور حتی دانشگاه سوره تهران، آن معماری را ندارند که مناسب برگزاری کلاس عملی باشد. شیرازی می گوید: این گونه کلاس برگزارکردن از این جهت برای من اهمیت دارد که معتقدم وقتی قرار است شخصیتی را به منصه ظهور برسانی، باید بتوانی پیشینه آن شخصیت را کشف کنی. این ها مستلزم مطالعه در زمینه های مختلف از جمله تاریخی و ادبی است. اینکه هنرجوی خود را در محیطی تاریخی قرار دهم تا آموزش ببیند، خودش در همین راستاست و اثر بالایی در برقراری ارتباط معنایی او با پیشینه تاریخی خود دارد.
او ادامه می دهد: به نظر من نیاز نیست آموزشگاهی برای برگزاری کلاس های خلاقانه 800 یا 1000 متر فضا در اختیار داشته باشد، بلکه باید نگاه بازی داشته باشد و بتواند از فضا های موجود استفاده کند. این رویکرد ما سبب شده است کرونا در این زمینه به ما آسیبی نزد، گرچه که به هر حال به دلیل اولویت سلامتی، استقبال مردم کمتر از قبل شده است.
او درباره لزوم حمایت دولت که برخی هنرمندان و مدیران آموزشگاه های سینمایی بر روی آن تأکید می کنند نیز می گوید: تنها کاری که دولت در این زمینه می تواند بکند این است که دخالت بیجا نکند. دولت می تواند نگاه نظارتی داشته باشد و این در همه دنیا خوب است. به نظر من در وضعیت کرونا دولت از همه مستأصل تر است و سیستم خصوصی، چابک تر از سیستم دولتی می تواند عمل کند. این چابکی در عمل، اگر در سازمانی درک شود مزیت است. این طبیعی است که شرایط کرونا روی ساختار تصمیم سازی خانواده ها برای خرید خدمات تأثیر گذاشته است. برای شما اگر سلامتی اولویت باشد، فعلا دست نگه می دارید و این علت اقبال کمتر این روزهاست. ما هم با درک شرایط بر اساس قوانینی که دولت تعریف می کند پیش می رویم؛ بنابراین باتوجه به تجربه خودم، معتقدم مجموعه ای می تواند در یک ساختار اقتصادی دوام بیاورد که انعطاف پذیر باشد. خود من از اول اسفند تا اردیبهشت ماه قرنطینه بودم و حتی به نزدیکانم سر نمی زدم. اما در همین بازه زمانی کتاب بازیگری و دگر هیچ را نوشتم. در واقع از فرصت استفاده کردم که هم برای مجموعه آموزشی من آورده مالی داشت و هم افقی برایم ایجاد کرد؛ بنابراین به نظر من همکاران من که همگی خیلی خوب عمل می کنند، طوری باید رفتار کنند که در شرایط بحرانی هم کاری برای انجام دادن داشته باشند، زیرا به نظر من شرایط هیچ گاه به نفع ما تغییر نمی کند، بلکه این نگاه و نگرش ماست که می تواند شرایط را تغییر دهد.
به عقیده شیرازی خدماتی که هرکس به مردم می فروشد، اگر عمق داشته باشد، مردم تمایل پیدا می کنند در هر شرایطی از آن خدمات استفاده کنند، وگرنه در شرایط بحرانی چیزی مثل فضای مجازی دست آدم را رو می کند و شاگرد حاضر نمی شود در کلاس های آنلاین آن شخص حاضر شود.

اعتمادآنلاین| سحر آزاد- اختلاف میان صداوسیما و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با انتشار خبری در اواخر خرداد سال جاری از سوی وزارت ارشاد پررنگ تر شد. البته اولین بار نیست این اختلاف مطرح می شود و حتی در ماه های گذشته هم از سوی رسانه های مختلف مورد بررسی قرار گرفته بود، اما این بار خبر توقف صدور مجوز تولید سریال های نمایش خانگی این گمانه زنی را قوت بخشیده است که عملاً وزارت ارشاد از حوزه نظارت و صدور مجوز بر شبکه نمایش خانگی و وی اودی ها کنار گذاشته می شود و صداوسیما جدی تر جای آن را خواهد گرفت.

در این خبر به نقل از سازمان سینمایی عنوان شده است که بهمن حبشی، مدیر کل دفتر نظارت بر تولید فیلم، گفته است: تعداد مجوزهای صادره و سریال های در حال تولید و آماده توزیع برای نمایش خانگی بیشتر از نیاز و ظرفیت بازار است و تا نمایش چند سریال آماده توزیع و ایجاد تعادل میان زنجیره صدور مجوز تا توزیع لازم است چند ماهی از صدور مجوز جدید خودداری شود.

این موضوع سرنوشت آثار شبکه نمایش خانگی و وی اودی ها، نحوه نظارت و کیفیت آثاری را که از این پس بخواهند تولید شوند در هاله ابهام فرو برده است. هرچند هنوز مساله اصلی درباره اختلاف میان صداوسیما و وزارت ارشاد، در زمینه مسائل حقوقی و قوانین موجود است.

مهدی کوهیان، تهیه کننده سینما و حقوقدان حوزه رسانه، با استناد به مصوبه ای که 28 سال قبل درباره آزادی فعالیت های ویدئویی در شورای عالی انقلاب فرهنگی تصویب شده، بر این نکته تاکید دارد که نظارت بر وی اودی ها و شبکه نمایش خانگی بر عهده وزارت ارشاد است نه صداوسیما. با او درباره جزئیات این قوانین صحبت کردیم که در ادامه می خوانید.

***

*اواخر خرداد سال جاری خبری مبنی بر توقف صدور مجوز برای تولید سریال های نمایش خانگی به منظور برقراری تعادل میان زنجیره صدور مجوز تا توزیع از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منتشر شد که بعد از آن گمانه زنی ها راجع به واگذاری جدی نظارت بر تولیدات نمایش خانگی و وی اودی ها به صداوسیما و حذف اختیار از سوی وزارت ارشاد قوت بیشتری گرفت. اختلاف میان سازمان صداوسیما و سازمان سینمایی در این زمینه از کجا و با توجه به چه قوانینی نشأت می گیرد؟

ماجرای دعوای تلویزیون و وزارت ارشاد در خصوص نمایش خانگی و در حقیقت فضای مجازی به اختلافی برمی گردد که تلویزیون می گوید صدور هرگونه مجوز فعالیت در زمینه صوت و تصویر فراگیر به واسطه دستور رهبری در انحصار سازمان صداوسیماست و معتقد است وزارت ارشاد نمی تواند در این زمینه مجوزی صادر کند.

این اقدام ابتدا از مجوز سامانه های وی اودی (VOD) شروع شد و گفتند ما باید مجوز بدهیم و جایی به نام ساترا (سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر) تاسیس کردند.

شنیده های بنده حکایت از آن دارد که مسئولان دولت در این زمینه وقتی خدمت رهبری رفته اند گفته اند، منظورتان از صوت و تصویر فراگیر چیست؟ ایشان هم گفته اند تعریف را شورای عالی فضای مجازی انجام دهد و شورای عالی فضای مجازی هنوز تصمیمی در این خصوص که صوت و تصویر فراگیر را تعریف کند نگرفته است.

البته معاون مرکز ملی فضای مجازی اخیراً در گفت وگویی به این اختلافات اشاره کرده و گفته مرکز آیین نامه ای آماده کرده تا به شورای عالی فضای مجازی ارائه دهد.

برخی از کارشناسان صوت و تصویر فراگیر را چنین تعریف کرده اند که: مخاطب قابل شناسایی نباشد و سامانه انتشار و پخش دارای کنداکتور باشد؛ یعنی مانند تلویزیون که اعلام می کند هر برنامه ای چه ساعتی پخش می شود اینجا هم کنداکتور داشته باشد و مخاطبان هم مانند گیرنده های تلویزیونی قابل شناسایی نباشند. این تعریف دقیقاً در تضاد با سامانه های وی او دی است.

وی اودی مخفف کلمه Video On Demond به معنای ویدئوهای درخواستی بوده و در این سامانه مخاطب قابل شناسایی است؛ مثلاً فرد باید با کد ملی یا شماره تلفن همراه عضو شود و اکانت خریداری کند.

نکته دیگر اینکه وی اودی ها هیچ کنداکتور خاصی ندارند. شما بر اساس درخواست تان هر زمانی از شبانه روز به این سامانه ها مراجعه کنید، می توانید به هر برنامه تصویری در این شبکه دسترسی داشته باشید. همین مسائل نشان می دهد وی اودی ها از نظر ساختاری کاملاً با تلویزیون، به آن معنایی که می شناسیم، متفاوت هستند.

ویدئو زمانی در ایران ممنوع شد، اما در مصوبه ای که شورای عالی انقلاب فرهنگی در جلسه 298 خود در تاریخ 22-10-71 به تصویب رسانده است شرایط استفاده صحیح از لوازم و تجهیزات و محصولات مختلف سمعی و بصری و برنامه های تصویری در قالب ویدئو را بیان می کند:

نظر به اینکه استفاده صحیح از لوازم و تجهیزات و محصولات مختلف سمعی و بصری می تواند در خدمت ارتقای فرهنگ عمومی قرار گیرد، شورای عالی انقلاب فرهنگی به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ماموریت داد تا در آینده ضمن رفع ممنوعیت از فعالیت های ویدئویی، هرچه زودتر اقدام به طراحی نظام اجرایی در تمام حوزه های فعالیت های سمعی و بصری کند و آیین نامه های لازم را تهیه نماید و پس از تصویب وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به اجرا درآورد و به منظور تمهید مقدمات لازم از طرف آن وزارتخانه شورا تصویب کرد که:

1- ورود برنامه های تصویری در قالب ویدئو و نظایر آن از خارج از کشور صرفاً با مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صورت گیرد، به استثنای نوارها و فیلم هایی که توسط صداوسیما وارد می شود.

2- تولید و تکثیر برنامه های ویدئویی فقط با مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صورت گیرد.

3- فروش و اجاره نوار تصویری و ویدئویی و نظایر آن توسط مراکزی انجام می گیرد که از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز داشته باشند.

4-......

در این مصوبه به صراحت به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ماموریت داده می شود تا با استفاده صحیح از لوازم و تجهیزات و محصولات مختلف سمعی و بصری در خدمت ارتقای فرهنگ عمومی قرار گیرد و ضمن رفع ممنوعیت از فعالیت های ویدئویی هرچه زودتر اقدام به طراحی نظام اجرایی در تمام حوزه های فعالیت های سمعی و بصری کند.

به این معنا که حدود 28 سال قبل شورای عالی انقلاب فرهنگی این مصوبه را تدوین کرد. در این میان باید بگویم که شورای نگهبان، مصوبات مجلس را به واسطه اینکه مخالف مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی است رد می کند و در استدلال خودش متصور است که ساختار شورای عالی انقلاب فرهنگی و اعضای آن را رهبری مشخص می کنند و احتمالاً مصوبات این شورا را در حکم سیاست های کلی نظام تلقی می کنند.

بنابراین اگر با رویه حاکم بر نظام حقوقی کشور در زمینه قانون و مقرره گذاری موضوع وی اودی ها را بررسی کنیم، مصوبه آزادی فعالیت های ویدئویی هم احتمالاً توسط شورای نگهبان باید در حکم سیاست های کلی نظام تلقی شود.

اگر خاطرتان باشد در دهه 70 ویدئوکلوب ها شکل گرفتند. در حقیقت وی اودی ها همان ویدئوکلوب هایی هستند که به شکل اینترنتی درآمده اند. پس بر اساس این مصوبه، وزارت ارشاد مسئول نظارت بر وی اودی هاست و تلویزیون عملاً نمی بایست در این حوزه وارد شود.

حتی اگر نظر رهبری را در نظر بگیریم، وی اودی ها صوت و تصویر فراگیر نیستند چون با اینکه هنوز تعریف مشخص ندارند، مصوبه ای قبل از این وجود داشته که می گوید تنظیم مقررات ویدئو و نظایر آن در صلاحیت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هستند. بنابراین می خواهم بگویم این اختلاف از چنین دیدگاهی نشأت گرفته است.

سپردن صدور مجوز به رقیب

متاسفانه احساس من این است که کم کاری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در استفاده از بضاعت های حقوقی خود، موجب بروز این مشکلات می شود که صداوسیما بخواهد بر وی اودی ها نظارت کند. در جایی که وزارت ارشاد باید تصمیم گیری و مقررات گذاری کند، به موقع عمل نمی کند و نهادهای دیگر بنا بر ضرورتی که ممکن است احساس کنند، وارد عرصه می شوند و همین موضوع ممکن است محدودیت هایی برای این صنعت ایجاد کند.

بنابراین از وزارت ارشاد درخواست می کنم که درباره نظارت بر وی اودی ها تکالیف خود را عمل کند و اجازه ندهد ساختارهای حقوقی شناخته شده کشور در این اختلافات متزلزل شود و کسی در کشور متولی صدور مجوز ویدئوهای درخواستی شود که خودش ذی نفع است.

از نظر منطق حقوقی هم این ماجرا دچار مشکل است. مثل این است که به جای اینکه از وزارت صمت (صنعت، معدن و تجارت) برای تاسیس یک کارخانه فولاد مجوز بگیرید، بگوییم بروید از ذوب آهن اصفهان مجوز بگیرید. این امکان پذیر نیست چون این کارخانه رقیب شماست. صداوسیما هم یک رسانه است. چطور می توان صدور مجوز را به رسانه ای سپرد که خودش رقیب دیگری است؟

از سوی دیگر بررسی کنید ببینید در طول سال های گذشته کدام رسانه بیشترین مشکل از بعد نظارتی را داشته است؟ این سریال تلویزیون بود که با پخش آن چند استان کشور درگیر ناآرامی های امنیتی شد یا این سریال تلویزیون بود که موجب بدآموزی برای کودک 12ساله شد و به واسطه آن خود را حلق آویز کرد. کدام یک از این اتفاقات در محصولات شبکه خانگی در این سال ها رخ داد؟

*با توجه به رویکردی که در این سال ها صداوسیما داشته است، با نظارت این ارگان بر وی او دی ها، تولیدات نمایش خانگی چه سرنوشتی پیدا خواهند کرد؟

شاید تلویزیون نیز همین مسیر وزارت ارشاد را در ممیزی ها یا کنترل محتوا پیش بگیرد، اما سابقه سازمان صداوسیما نشان داده که متخصص از دست دادن مخاطبش است؛ یعنی تخصص می خواهد کسی برنامه های استثنایی خودش را به راحتی تعطیل کند. این کمی باعث نگرانی است.

حرف من این است که ما در دنیا در حال جنگ رسانه ای هستیم. در اروپا اسنادی می بینیم که از رسانه های داخلی خودشان حمایت می کنند تا محتوایی در جهت جلوگیری از تهاجم فرهنگی رسانه های آمریکایی تهیه و تولید کنند. رسانه های آمریکایی و غربی در حال نابودی خرده فرهنگ ها در کشورهای مختلف جهان هستند: درست اجرا کردن نظریه جنگ تمدن های هانتینگتون .

ما هم باید قدرت تقابل داشته باشیم. با مدیریتی که ما در تلویزیون دیدیم چنین اتفاقی نمی افتد. مضاف بر اینکه دوستان در صداوسیما اشتباه متوجه شده اند؛ یعنی فکر می کنند رسانه خانگی رقیب شان است. از زمانی که سریال های شبکه خانگی شکل گرفته، سطح سلیقه مردم بالا رفته و محتوایی که مورد نیازشان است تغییر پیدا کرده است.

در جلسه ای خدمت یکی از نهادهای مسئول رسانه ای کشور بودم، در این جلسه آماری ارائه شد که بسیار جالب بود. مسئول مربوطه می گفت شبکه های ماهواره ای خارج از کشور روز دوشنبه که سریال شهرزاد منتشر می شد سریال های پربیننده خود را در کنداکتور قرار نمی دادند. همین نشان می دهد سریال نمایش خانگی ما رقیب ماهواره است نه رقیب تلویزیون.

اتحاد نانوشته علیه شبکه نمایش خانگی به عنوان رقیب

*شما به وزارت ارشاد و کم کاری در بحث حقوقی در این زمینه اشاره کردید. به غیر از این، در میان صنوف فرهنگی، کدام بخش می تواند به اختلاف در این زمینه واکنش نشان دهد؟

متاسفانه در میان دوستان سینما و هنرهای تصویری هم تصورات غلطی وجود دارد. شما اگر به مصاحبه دوستان تهیه کننده سینما دقت کنید، می بینید که رسانه خانگی را رقیب خودشان می دانند و چنین استدلال کرده اند که تولید این سریال ها باعث شده است استقبال از سینما کم شود.

البته آماری در این زمینه نداریم، اما با توجه به اینکه اعتقادی به این مدیوم جدید ندارند، شاید شبکه نمایش خانگی دغدغه چندانی برایشان نباشد. در حال حاضر سکوتی برقرار است؛ مثلاً خانه سینما خود را نماینده تمام صنعت تصویری کشور می داند که البته از نظر من چنین نیست و آنها صرفاً نماینده سینمای اکران هستند، اما آنها هم با وجود این ادعا سکوت کرده اند.

بنابراین فکر می کنم انگار یک اتحاد نانوشته درباره اختلاف میان صداوسیما و وزارت ارشاد درباره وی اودی ها وجود دارد. در صورتی که اگر صدمه ای به این صنعت وارد شود، همه دوستان در صنعت تصویری کشور، حتی سینما، صدمه خواهند دید.

سلیقه و نیاز مخاطب به سمت شبکه های مجازی رفته است. مسئولان سینمایی و هم صنفان خودمان باید به این سمت بروند که دنیا به سمت شبکه های مجازی رفته و نمونه آن شبکه آنلاین نتفلیکس است.

نکته دیگر در خبر تعطیلی مجوز نمایش های خانگی این است که در ظاهر بهانه مازاد تولید سریال های خانگی مطرح شده است. کجا گفته شده است که دولت تنظیم بازار کند؟ آنها محتوا را ببینند و نظارت کنند که آن هم در دنیای امروز بی معنی است ولی حداقل به بازار کاری نداشته باشند و بگذارند این حوزه را عرضه و تقاضا مشخص کند.

همچنین در سالی که بحران کرونا باعث تعطیلی بیشتر پروژه ها شده و مشکلات زیادی گریبان آنها را گرفته است دستور تعطیلی این پروژه های جدید داده می شود؟ این هم بی سلیقگی بزرگی است. نکته بعد هم اینکه امسال از سوی سیاست گذاران کشور جهش تولید نام گذاری شده است. در سال جهش تولید، جلوی تولید را می گیرید؟؟

انتظار شفافیت از رئیس سازمان سینمایی

*با توجه به همین نکته ای که اشاره کردید، حتی اختلاف میان صداوسیما و وزارت ارشاد برای نظارت بر وی او دی ها به صورت شفاف اعلام نشده و بر اساس توقف صدور مجوز شبکه نمایش خانگی، گمانه زنی ها شدت گرفته که این حوزه قرار است به صداوسیما سپرده شود. این شفاف نبودن از سوی وزارت ارشاد چه سرنوشتی برای آثاری که تولید شده اما هنوز پخش نشده اند یا قرار بوده ساخته شوند رقم می زند؟

آقای دکتر حسین انتظامی (رئیس سازمان سینمایی) در توییتی در همین اواخر درباره شفافیت صحبت کرده اند. از ایشان می خواهیم خودشان هم شفاف باشند و این موضوع را با جامعه هنری و سینمایی در میان بگذارند و از آنها حمایت و پشتیبانی بخواهند.

مطمئن باشید وقتی شفاف با این جامعه عمل کنید، آنها هم جایی اگر نیاز به حمایت های صنفی و حرفه ای باشد، حمایت خود را اعلام می کنند. از آقای انتظامی و همکاران شان می خواهم شفاف باشند و بگویند مساله چیست؛ اگر مساله جدال حقوقی است، مطرح و طلب کمک کنند چراکه مطمئناً جامعه حقوقی کشور به کمک خواهند آمد و پویشی در میان فعالان این حرفه اتفاق می افتد.

چکیده گفت وگو با مهدی کوهیان

-شورای عالی فضای مجازی هنوز تعریفی از صوت و تصویر فراگیر ارائه نداده است -وی اودی ها همان ویدئوکلوب هایی هستند که به شکل اینترنتی درآمده اند -کم کاری وزارت ارشاد در استفاده از بضاعت های حقوقی موجب می شود صداوسیما بخواهد بر وی اودی ها نظارت کند -وزارت ارشاد درباره نظارت بر وی اودی ها به تکالیف خود عمل کند -وزارت ارشاد اجازه ندهد ساختارهای حقوقی شناخته شده کشور در این اختلافات متزلزل شود -انگار یک اتحاد نانوشته درباره اختلاف میان صداوسیما و وزارت ارشاد درباره وی اودی ها وجود دارد -سابقه سازمان صداوسیما نشان داده که متخصص از دست دادن مخاطبش است -سریال نمایش خانگی رقیب ماهواره است نه رقیب تلویزیون -دولت حداقل به بازار کاری نداشته باشد و بگذارد حوزه نمایش خانگی را عرضه و تقاضا مشخص کند

محمدرضا مهدوی پور / چندی پیش و در اواخر خردادماه بود که ریاست سازمان سینمایی کشور در مقابل دوربین برنامه ای با اجرای فریدون جیرانی نشست و طی گفتگویی اینترنتی و در قالب برنامه ای با عنوان کافه آپارات سعی نمود تا به سؤالات ظاهرا صریح او پاسخ دهد . جناب حسین انتظامی در این گفت وگو با تأکید بر نیاز به تغییر شیوه های مدیریتی در امور فرهنگی و با توجه به تغییر زمان و پیشرفت تکنولوژی از تحولات مقررات فرهنگی در این زمینه گفت. سخنانی شیک و زیبا که متاسفانه در فحوای خود تداعی گر یک وادادگی و عقب نشینی در مدیریت کلان سینما جمهوری اسلامی محسوب می شود.

بیان چنین مطالبی توسط ریاست سازمان سینمایی کشور در حالی است که قطعا جناب حسین انتظامی به عنوان فارغ التحصیل دانشگاه عالی دفاع ملی و یک مدیر استراتژیست از توانمندی مناسب برای تجزیه و تحلیل آنچه که بر زبان می راند برخوردار می باشند و به خوبی می دانند که در مدت این برنامه 70 دقیقه ای، تقریباً 70 نکته اشتباه مدیریتی و بعضا در تعارض با حاکمیت نظام جمهوری اسلامی بیان نموده اند. پس اگر چه ضرورت دارد تا دستگاه های نظارتی قوه قضاییه و بالاخص بازوهای قانونی مجلس شورای اسلامی حتماً به نحوه اجرایی شدن این فرمایشات ورود پیدا نمایند؛ اما باید توجه داشت که این سخنان در حالی است که چنین مواضعی را حتی اگر یک مدیر آمریکایی در هالیوود مطرح می کرد قطعاً به اخراج او از بدنه اجرایی نظام ایالات متحده آمریکا منجر می گردید!

مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی کند.
فایل آن را از اینجا دانلود کنید: video/mp4

البته این قبیل از فرمایشات و ابراز اینگونه از تساهل ها اگرچه می تواند در موعد چند ماه مانده به پایان زمامداری ژنرال های بنفش بر اریکه اجرایی کشور و آغاز فصل انتخابات ریاست جمهوری و ... به نوعی مصرف پیش از انتخاباتی داشته باشد! اما باید توجه داشت که مشابه چنین تفکراتی در دهه های گذشته و ادوار دولت های لیبرال سازندگی و به خصوص در دوران حاکمیت جریان رفرمیست (دولت اصلاحات) اجرایی گردیده و ماهیت خود را به خوبی نشان داده و البته در این میان شاید بیش از هر کس، مشاور اعظم جناب انتظامی از صلاحیت لازم برای اظهار نظر در باره عایدی چنین تصمیماتی برخوردار باشد. چرا که بخش قابل توجهی از تجربه اجرای چنین فرمایشاتی را به عنوان متولی سینمای کشور در دوران دارا می باشند و از این جهت می توانند تصویر خوبی از ماحصل و خروجی چنین تفکراتی را در اختیار ایشان قرار دهند.

شاید جناب حسین انتظامی نداند! اما قطعا مشاور اعظم ایشان و یا برخی دیگر از مدیران در سایه ی سازمان سینمایی که بعضا به سبب قانون بازنشستگی مجبور هستند تا حضور ایشان را بر اریکه قدرت و ریاست سازمان سینمایی تحمل کنند! به خوبی یادشان می باشد که عایدی آنچه که در دوران ضمام داری جریان لیبرال سازندگی و بالاخص رفرمیست (دولت اصلاحات) بر عرصه فرهنگ و سینمای کشور گذشت و ... تفکری بود که بر تلورانس دولتی و یا به عبارت بهتر، تساهل و تسامح دولتی در حیطه فرهنگی تمرکز نموده بود. البته این تساهل را می توان برون سپاری إهمالی هم نامید که به طور مشخص، امور مدیریت و نظارت بر سینما را به دست طیف خاصی از غیر مدیران و البته با ژستی هنرمندانه می سپارد.

مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی کند.
فایل آن را از اینجا دانلود کنید: video/mp4

شاید جناب حسین انتظامی نداند! اما حتما در دوران تحصیل همراه با مسئولیت و بالاخص فعالیت مطبوعاتی خود به یاد دارند که تعبیراتی همچون تهاجم فرهنگی ، شبیخون فرهنگی ، ناتوی فرهنگی ، جنگ فرهنگی و قتل عام فرهنگی و ...محصول همین آشفته بازار فرهنگی کشور است که در آن مقاطع زمانی بر بستر جامعه ایران رقم خورد.

شاید جناب حسین انتظامی نداند! اما بی شک می توانند به عملکرد دو سلف گذشته خویش در دولت های یازدهم و دوازدهم مراجعه فرموده و دقت نمایند که چگونه پیگیری چُنین انگاره هایی توسط ایشان سبب شد تا روزگار بنفش ملت ایران رقم خورده و جامعه این چنین به سمت ولنگاری فرهنگی سوق پیدا نماید و ...

شاید جناب حسین انتظامی نداند! اما بی گمان با چند ساعت مطالعه و مرور مستندات تاریخی می توانند به این نتیجه برسند که گزینش و توصیه به عمل در چنین پارادایم و اتخاذ چنین روندی توسط مدیران فرهنگی و بالاخص متولیان سینمایی کشور در دهه 1370 هجری شمسی بود که سبب شد تا صنعت سینمای ایران مسیر خود را بر دو بُردار فیلم فارسی و جشنواره گرایی غربی تنظیم نماید و پیگیری این مسیر با حضور طیف مدیران نئوکینزین در دهه 1390 هجری شمسی با عنصر وادادگی همراه گردید؛ که این امر را می توان به وضوح در بسیاری از تولیدات سینمایی در سال های اخیر مشاهده نمود.

برون سپاری اهمالی (تلورانس دولتی) سطوح و محورهای زیادی دارد و حتی به یک امر تاریخی پیچیده تبدیل شده است. برای توضیح بیشترمی توان از کتاب استیضاح عطااله مهاجرانی نام برد؛ او به عنوان وزیر ارشاد دولت اصلاحات، در سال 78 مورد استیضاح مجلس قرار گرفت و نمایندگان، عمدتاً بحث تلورانس دولتی را مبنای استیضاح قرار داده بودند، وادادگی در مجوز کتاب هایی با محتوای مستهجن، صدور پروانه برای برخی فیلم های مسئله دار و مجوز تئاترهای هنجارشکن و...

شاید جناب حسین انتظامی نداند! اما موکداً در دوره های مختلف شاهدیم که طیفی خاص و قبیله ای مشخص از سینماگران، به نحوی ویژه مدیران فرهنگی و بالاخص سینمایی را مدیریت می کنند. در این میان البته برخی مدیران هم بودند که اساسا از روز نخست چونان مجذوب و مقهور تبختر این قبیله ی خاص از سینماگران شده اند که حتی تمام داشته های خود از دانشگاه امام صادق علیه اسلام و ... را در همان ابتدای خیابان بهارستان جای گذاشته اند و از نوک پا تو فرق سر تلاش نمودند تا خود را فرنگ رفته و کاخ ورسای دیده و ... نشان دهند و ...؛ از این جهت است که عموم مدیران سینمایی با گزینش چنین پیشوایانی در همان ابتدای جلوس بر عرصه مدیریت خود دچار بیماری مضمن روابط عمومی پنداشتن شده و اقدام به باج دهی نموده و یا به تعبیری محترمانه، امتیازهای زیادی را به قبلیه سینمایی مذکور می دهند؛ به امید آنکه قهرمان و محبوب تمامی اهالی فرهنگ و هنر شوند و سینماگران دوره مدیریت ایشان را طلایی دانسته و برای کسب مناسب دیگر قدرت از آن ها به نیکویی یاد کنند!

مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی کند.
فایل آن را از اینجا دانلود کنید: video/mp4

شاید جناب حسین انتظامی نداند! اما به یقین همانگونه که مدعی شده اند که در دهه 60 یا 70 دوران سینما مدیریت می شد ولی امروز دیگر نباید مدیریت کرد! و در این مصاحبه به صراحت فرموده اند: وقتی شرایط عوض می شود باید مقررات هم تغییر کند. در پارادایم سابق نهاد سیاست گذار و دولت به استناد اسناد بالادستی و وظیفه اش چنین اعلام می کرد که شما باید مجوز بگیرد تا منتشر شوید، اما در پارادایم جدید وظیفه دولت ها عموماً صیانت از تولید است و دولت باید بگوید که اگر از طریق من عبور کنی من از اثر تو صیانت می کنم تا کپی اتفاق نیافتد. از این رو خالق اثر ترجیح می دهد به خاطر اینکه اثرش مشمول صیانت شود، از این مسیر عبور کند و ...؛ این قبیل فرمایشات نه تنها تراوشات ذهنی یک دانش آموخته مدیریت استراتژیست آن هم در دانشگاه عالی دفاع ملی نیست! بلکه به شدت حکایت از نوعی تاثیرپذیر شدن توسط همان قبیله محدود و البته زیاده خواه از سینماگران دارد که روزگاری در دهه های 60 و 70 مدیریت سینمایی کشور را به این باور رساند که صنعت-هنر-رسانه سینما شانی ندارد جُز سرگرمی ( Entertainment ) . همان طیفی که شعار های فریبنده ای همچون آزادی هنرمندان و حقوق هنرمند و ... را آنچنان در ذهن مدیران فرهنگی و سینمایی حقنه نمود و آنچنان ذهنیت عموم این مدیران را مسخر خویش ساخت که سبب شد تا شاه نیشنی ایشان در خانه های پوشالی رقم بخورد و نگاه ارباب و رعیتی ایشان بر جمع اهالی سینما آنچنان عمیق گردد که دیگر حقوق فرهنگی مردم اساسا معنی و مفهومی نداشته باشد!

مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی کند.
فایل آن را از اینجا دانلود کنید: video/mp4

جالب آن است که ریاست سازمان سینمایی کشور در حالی از مدیریت دهه 60 و 70 برائت می جوید که خودش نیز دقیقاً دارد شیوه مدیریتی ایشان را اجرا می کند. مدیرانی به ظاهر انقلابی که شعار حمایت، نظارت و هدایت سینما را داشتند؛ اما پس از اتمام دوره مدیریت خود، در یک گردش 180 درجه ای، مدعی شدند هرکه هر فیلمی با هر مضمونی خواست بسازد! زیرا از نظرآن ها ابزار تولید دیگر دست دولت نیست و از طرفی دیگر نیز ساز و کار اکران هم در دست بخش خصوصی است. پس در نتیجه آنچه را که در قالب مشاوره به مدیران تازه وارد این عرصه ارایه می دهند و از ایشان مطالبه می نمایند این است که : صلاح آن است که اصلاً سینما را مدیریت نکنیم !

شاید جناب حسین انتظامی نداند! اما فی الواقع عموم سخنان ایشان اگر چه با ادبیاتی جدید بیان شده است. اما در واقع موضوعات جدیدی نمی باشد و ردپای بسیاری از فرمایشات ایشان همچون حذف شورای پروانه ساخت را به وضوح می توان در زمره اهداف تعریف شده مدیریت فرهنگی کشور در عصر حاکمیت جریان رفرمیست (اطلاح طلب) جستجو نمود. همان مقطعی از تاریخ که مدیریت سینمایی کشور شورای فیلم نامه را حذف کرد و ساختار شورای پروانه ساخت را به امری کاملاً فرمالیته تبدیل نمودند. البته با دقتی که از جناب حسین انتظامی سراغ داریم؛ بعید می دانم که به عنوان قائم مقام و سردبیر ارشد در آن مقطع زمانی؛ تیتر چنین اقداماتی را در روزنامه ابرار ندیده باشند.

شاید جناب حسین انتظامی نداند! اما وقتی چنین با تسلط توانسته اند درس سیاست و حکومت در ایالات متحده را به عنوان درس پیش نیاز برای حضور در مقطع دکتری فراگرفته و به حافظه خود بسپارند و شیوه دموکراسی در آمریکا را چنین شیوا بیان دارند و ...؛ حتما متوجه می باشند که مدیریت سینماگران در هالیوود به معنی ذلت و وادادگی به قبیله ای خاص نیست! آن هم قبیله ای که اوج دغدغه هنری خود را در سرک کشیدن و تصویرسازی از زندگی خصوصی محدود اطرافیان خود و به اسم سینمای اجتماعی نشان داده و با عرق سرد کردن در فضای تولیداتی همچون خانه دختر ماهیت رخ دیوانه گونه خود را در پرتو حضور هزارپایی به نمایش گذاشته است و اساسا دغدغه ای جُز پردازش بیشتر ابتذال و سیاه نمایی بیشتر از جامعه پیرامونی خود ندارد و ...

مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی کند.
فایل آن را از اینجا دانلود کنید: video/mp4

شاید جناب حسین انتظامی نداند! اما حتم به واقع وقتی از ضرورت سپردن مدیریت سینما به صنوف می فرمایند؛ متوجه این نکته می باشند که همچنان چیزی تحت عنوان صنوف ملاک قانونی ندارد و بسیاری از اهالی سینما همچنان در ساختمان وزارت کار به عنوان کارگر ساده نیز پذیرفته نشده اند و ...؛ حال در این شرایط حتی اگر به فرض صنوف شکل معتبر و قانونی خود را پیدا نموده و بالاخص مدیریت خانه سینما محصول نظر تمامی اهالی سینما شود و... و. حتی در چنین شرایطی چگونه است که وقتی هیچ قانونی در صیانت از حقوق فرهنگی مردم، علیه ابتذال و نیز علیه خشونت و اعتیاد و فحشا و طلاق و روان پریشی و ... نداریم و ... می خواهیم امور را به صنوف بسپاریم!

شاید جناب حسین انتظامی نداند! اما وقتی که در پاسخ به این سؤال که آیا در سیاست ها و برنامه های او زمان ورود به عرصه مدیریتی سینما برطرف کردن مشکلات برخی فیلم ها وجود داشته و آیا در این زمینه با وزیر فرهنگ صحبت هایی انجام داده بود، می فرمایند: آقای وزیراساساً چنین دیدگاهی دارند که همه تفکرات در حوزه فرهنگ و سینما حضور داشته باشند و به دلیل عمق فکری شان از وجود تنوع دیدگاه ها استقبال می کنند و به عنوان مقام سیاست گذار و مجری از این جریان حمایت می کنند. سیاست های کلی نظام هم همین است. بنابر این وقتی ما در چنین زمینه ای در حال مدیریت هستیم، پیرو کلیت حاکم پیش می رویم. و سپس در پاسخ به این پرسش که آیا خود او نیز به عنوان یک شخص به لزوم این تنوع نگاه ها قائل است یا خیر چنین پاسخ می دهد که: بله حتماًاین طور است. حتی از جهت پسند شخصی هم این طور نگاه می کنم که سخت گیری در حوزه فکر و اندیشه به گسترش ابتذال می انجامد...همه این اعتقاد را دارند که طرفدار آزادی هستند، اما مهم این است که چقدر به این حرف عمل می کنند و ... ؛ قطعا متوجه می باشند که در فرمایشات خود هیچ تعریفی از ابتذال و هیچ اصول و مبنایی درباره موضوعات پیرامون ابتذال ندارد! حال آنکه قطعا می توانند به مصادیق مشخص از رویه غلطِ تأیید بلاشرط یا تعطیل مطلق فیلم ها در سنوات مختلف مدیریت سینمایی کشور دست پیدا نمایند و توجه کنند که چه تعداد از فیلم ها با همین ژست های مدیریتی تولید شد و پس از جریحه دار نمودن فضای عمومی جامعه توسط همان مدیر صاحب ژست، به وادی توقیف یا ممیزی کشیده شد! پس حداقل از ایشان انتظار نمی رود که قیمه را بر روی ماست بریزید!

شاید جناب حسین انتظامی نداند! اما قطع به یقین در سایه بی تدبیری و رخوت زدگی مدیران فرهنگی، بالاخص در سال های اخیر؛ فضا برای نفوذ و اعمال سیاست دشمن در حوزه سینما بیش از پیش مهیا شده است و از این جهت نه تنها نمی توان کنترل را از سینما برداشت؛ بلکه امروز سینما بیش از هر زمانی نیازمند تدوین قوانین جامع و کاملی است که به عنوان یک سند معتبر به او حدود و سغور ولنگاری و ابتذال را یادآوری کند! هنجارها و ناهنجاری ها را گوشزد نموده و نیازمندی های اجتماعی را یادآوری نماید! پس چگونه است که در شرایط امروز که وِل شدگی به نحو ملموسی در تمامی شئون اجرایی کشور و بالاخص در تولیدات فرهنگی و سینمایی مشاهده می شود و تنها کافی است تا کسانی که تمایل دارند عرضه آثار و محصولات سینمایی مخرب اما دارای تأییدیه وزارت ارشاد را مشاهده کنند، به طور اتفاقی به آثار اکران شده گروه هنر و تجربه سربزنند و این آثار را در مقاطع مختلف مشاهده نمایند، و ببینند سینمای پیشرو و محصولات هنری استاندارد سال های اخیر ارشاد چه فیلم هایی را شامل شده است و ... در این شرایط چگونه می شود که یک مدیر استراتژیست سخن از رها سازی سیستم فرهنگی به میان آورد!؟

شاید جناب حسین انتظامی نداند! اما سخن بسیار است و مجال محدود؛ با این همه یادمان نخواهد رفت که اتخاذ سیاست راضی سازی همگانی توسط مدیران سایه در فضای فرهنگی و سینمایی کشور سبب شد تا مشروعیت بخشی به آثار و تولیدات معلوم الحال با شیوه ای جدید توسط کانون قدرت و مافیای سینمایی کشور در حال پیگیری باشد و در این میان شدت نفود به حدی گردد که حتی مدیر خوش سابقه و هوشمندی همچون حسین انتظامی نیز تحت تاثیر ایشان واقع شده و مجبور به ابلاغ دستورالعملی با عنوان درجه بندی سنی فیلم های سینمایی شود. دستورالعمل شفاهی و متناقضی که بر خلاف آنچه که از آن بر می آید، بدون مطالعه دقیق و در فضایی نمایشی و فرمایشی تدوین شده است و نوعی اعتباربخشی به آثار مسئله دار و در عین حال آزادی عمل بی حساب و کتاب به معدود سینماگرانی است که تابحال مجالی برای عرضه اندام های مخرب و درآمدزایی های میلیاردی خود در نظام جمهوری اسلامی پیدا نکرده و تعالی فرهنگ و هنر این سرزمین برایشان اهمیت چندانی ندارد!

مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی کند.
فایل آن را از اینجا دانلود کنید: video/mp4

**خبرگزاری فارس-گروه رسانه: درست روزهای پایانی بهمن ماه بود که به خاطر شیوع ویروس کرونا برخی از اداره های دولتی و خصوصی از کارمندان خود خواستند تا برای حفظ سلامتی و عدم ابتلا به ویروس کرونا به صورت دورکاری به ادامه فعالیت هایشان بپرازند. در همین راستا برخی از اداره ها از همان ابتدا مخالف دورکاری بودند و تا همین الان از حضور کارمندان در محل کار استفاده می کردند و برخی نیز قوانینی برای دورکار نبودن کارمندهایشان در نظر گرفتند.

برخی از این قوانین شامل شیفت بندی هایی بود که توسط خود مجموعه های دولتی و خصوصی اعمال می شد. برای مثال برخی از این اداره ها در روزهای مشخصی از چند کارمند به صورت حضوری استفاده می کردند و در همان روزها نیز طرح فاصله گذاری اجتماعی را نیز رعایت می کردند.

اما بعد از آغاز سال 99 و زمانی که کرونا در اغلب شهرهای ایران ریشه دواند، مسئولین به فکر اجرای طرح های گوناگونی برای مقابله با کرونا شدند. یکی از این طرح ها استفاده از دست کش و ماسک به صورت همگانی بود و در ادامه طرح فاصله گذاری اجتماعی و رعایت کردن فاصله حداقل یک متری از دیگر شهروندان در فضای عمومی در تاکسی، مترو و اتوبوس اجرا شد.

** پایان دورکاری برخی رسانه ها با دستور دولت

در این میان برخی رسانه ها و مطبوعات شیوه دورکاری را برای خود اولویت قرار دادند و آندسته از پرسنل که می توانستند با استفاده از شیوه دورکاری فعالیت هایشان را انجام دهند را دورکار کردند. اما برخی از این رسانه ها بعد از اجرای این طرح با کاهش کیفی مطالب خبرنگاران مواجه شده و در نتیجه و بعد از اعلام رسمی دولت مبنی بر اینکه همه اداره ها از 10 خرداد ماه باز هستند، فعالیت شان را حضوری آغاز کردند.

تعداد محدودی از مدیر مسئولین روزنامه ها معتقد بودند که قبل از شیوع کرونا تصمیم به دورکار کردن پرسنل مان داشتیم و این بیماری بهانه ای شد برای اجرای چنین طرحی و برخی دیگر از ادامه دورکاری برای خبرنگاران نشریه اش خبر داد و معتقد بود در این مدت خروجی مطلوبی داشتیم.

در این گزارش بنا داریم به عملکرد برخی رسانه ها چه در دوران کرونا و چه در حال حاضر بپردازیم و قانون ها و خسارت هایی که شامل حال مطبوعات در دوران کرونا شده است را در گفت وگو با مدیر کل مطبوعات داخلی و مدیر مسئول چند روزنامه بررسی کنیم.

** رحمانیان: هنوز هم پرسنل ما دورکار هستند/ محل کار را بارها ضدعفونی کردیم

مهدی رحمانیان مدیر مسئول روزنامه شرق ، در گفت و گو با خبرنگار رسانه خبرگزاری فارس، با اشاره به قانون هایی که در دوران کرونا برای پرسنل خود وضع کردند،گفت: از همان ابتدا که کرونا شیوع پیدا کرد ما همکاران را دورکار کردیم و از هر سرویسی یک نفر در روز به صورت حضوری کار می کرد. پرسنل فنی هم تا جایی که می شد دورکار بودند و اگر نمی شد با رعایت فاصله مناسب از یکدیگر می نشستند.

مدیر مسئول روزنامه شرق همچنین درباره اینکه در چنین شرایطی چه می کنید؟ گفت: ما مقدماتی را برای این کار فراهم کردیم و از روز دو فروردین به صورت دیجیتال روزنامه را منتشر می کردیم و در هفته اول 4 صفحه بودیم و هفته دوم به 8 صفحه رسیدیم و در ادامه به 16 صفحه رسید. امیدوارم علاوه بر انتشار متن بتوانیم در حوزه تصویر و صوت هم فعال باشیم.

وی با بیان اینکه ترجیح مان بر دورکاری پرسنل بود، ادامه داد: تلاشمان بر این بود که پرسنل دورکار باشند و واقعیت این است که قبل از اینکه کرونا بخواهد دورکاری را به ما اجبار کند خودمان به دنبال عملی کردن این طرح بودیم اما کرونا این را برایمان قطعی تر کرد. قبل از اینکه به دفتر جدید بیاییم در دفتر بزرگتری بودیم و همکاران در آنجا راحت تر بودند و زمانی که دفترمان کوچک تر شد تصمیم گرفتیم که بخشی از پرسنل دورکار باشند و واقعا هم ضرورتی ندارد وقتی می شود از طریق اینترنت همان کار را انجام داد، حضور فیزیکی داشته باشند. به همین خاطر اوایل مقاومت می کردیم اما کرونا باعث شد تا این مقاومت نیز برطرف شود. در حال حاضر پرسنل روزنامه به صورت دورکاری کارهایشان را انجام می دهند.

مدیر مسئول روزنامه شرق درباره اینکه آیا در این مدت خروجی مطالب روزنامه از نظر کیفی روند نزولی داشته است یا نه؟ گفت: نه، واقعیت این است که برخی همکاران معتقدند ما اگر در کنار هم باشیم درباره مسائل و موضوع های مختلف می توانیم تبادل نظر کنیم و در نتیجه و خروجی مطلب هایمان تاثیرگذار است و من هم این را قبول دارم اما می توان همان گروه حضوری بحث و مبادله اطلاعات و نظرها را به گروه های تلگرامی منتقل کرد. در هر حال انسان ها وضع موجود را دوست ندارند و دوست دارند به همان شیوه قدیم رفتار کنند و در مقابل نوع زندگی جدید گارد می گیرند.

وی درباره رعایت اصول و مقررات بهداشتی در دفتر روزنامه نیز گفت: در این مدت که لازم است برخی پرسنل صفحه بندی و ... به صورت حضوری بیایند، چند بار کلیه طبقه های دفتر ما ضدعفونی شده است و اینکه مواد ضدعفونی را هم خریداری کردیم و پرسنل هر کدام رعایت بهداشت فردی را می کنند.

رحمانیان درباره تعدیل و حتی اخراج پرسنل برخی ارگان ها و شرکت ها توسط مدیرانشان گفت: ما از این موارد نداشتیم و واقعا دوست داریم که پرسنل به دفتر روزنامه نیایند و یکی از نگرانی هایمان این بود که دورکاری مقدمه ای برای حذف ما از سیستم باشد. البته این روزها به خاطر شرایطی که وجود دارد در مضیقه مالی هستیم چراکه دیگر نمی توانیم روی آگهی تبلیغاتی برای جبران سرمایه های از دست داده برنامه ریزی کنیم. ما هنوز تعدیلی را در سیستم پرسنل هایمان صورت ندادیم برای اینکه شرایط اقتصادی جامعه مان خوب نیست و نمی خواهیم به همکاران مان فشار بیاید.

وی با اشاره به اینکه در سال جدید افزایش دستمزد نیز داشتید؟ بیان داشت: در سال جدید هنوز تغییراتی ایجاد نکردیم چونکه بخش نامه آن نیز دیر به دستمان رسید و این مسئله ای است که دغدغه ما هم هست. برای مثال پرداخت بیمه افزایش قیمت داشته است و حقوق هر پرسنل هم به همین میزان 30 درصد افزایش خواهد داشت.

رحمانیان در پایان افزود: در چنین شرایطی ما هم تولیداتمان را روی سایت می گذاریم اما خب سایت هم هزینه دارد و باید از طریق آگهی های تبلیغاتی این هزینه ها را جبران کنیم و اگر هم نشود دیگر اداره کردن سایت هم امکان پذیر نیست.

** مهدی پور: طبق دستور دولت برای دورکاری عمل کردیم

فرشاد مهدی پور مدیر مسئول روزنامه صبح نو در گفت و گو با خبرنگار رسانه خبرگزاری فارس، درباره اجرای قانون هایی توسط روزنامه برای پیشگیری از ابتلای پرسنل به کرونا گفت: بیماری کرونا از اواخر اسفند ماه جدی تر شد و ما هم سعی کردیم متناسب با آن حرکت کنیم، اما تنظیمات و قانون هایی از جانب دولت برای محدود کردن محل کار بعد از تعطیلات اعلام شد و ما تا 26 اسفند روزنامه منتشر کردیم و خوشبختانه تا آن روز از پرسنل درگیر کرونا نشده بودند و وقتی تعطیل کردیم سه نفر از بچه ها مبتلا شدند.

وی ادامه داد: ما در ایام تعطیلات نوروز فقط دورکاری می کردیم و این روال همیشگی ما در این ایام بود و در نوروز بسترهای مجازی روزنامه فعال بودند و کار خود را انجام می دادند. بعد از تعطیلات که قرار شد روزنامه منتشر شود در هفته اول بعد از تعطیلات روزنامه را به صورت مجازی منتشر کردیم و هفته دوم نیز به صورت کاغذی. در هفته اول قاعده یک سوم را رعایت کردیم و بعد که دولت اعلام کرد با دو سوم پرسنل می توانید کار کنید، ما هم با دو سوم پرسنل مشغول به کار شدیم و حتی روزی که اجازه حضور همه پرسنل در محل کار را دادند ما هم از همه همکاران در تحریریه استفاده کردیم.

** برخی خبرنگاران نمی توانستند دورکار باشند

مدیر مسئول روزنامه صبح نو با بیان برخی از مشکلات روزنامه نگاران در شیوه دورکاری نیز افزود: یکی از مشکل های ما در روزنامه که با خبرگزاری ها و پلت فرم های دیگر متفاوت است این است عدم اجرای دورکاری در روزنامه است. برای مثال صفحه بندی، حروف چینی، ویراستاری، عکاسی و ... که در مورد اینها به طور مطلق نمی شود دورکاری کنیم. البته مدتی این کار را انجام دادیم، ویراستارها و نمونه خوان ها را یک روز درمیان دورکار کردیم و حتی مکان هایی که در دفتر روزنامه می نشستند را با فاصله مناسب تعیین کردیم، اما نمی توانستیم حذفش کنیم.

مهدی پور همچنین بیان داشت: نکته دیگر این بود که به هر حال دورکاری به کیفیت مطالب دوستان لطمه وارد می کرد و محتوا را تضعیف کرد. به این دلیل که امکان بحث های حضوری بین خبرنگاران را از بین می برد و گرفتاری هایی اینچنینی بوجود می آورد. همچنین همه پرسنل استفاده از پروتکل های بهداشتی از جمله تب سنج، الکل، دستکش، ماسک را نیز رعایت می کردند و ساختمان نیز هفته ای دوباره به طور کامل ضدعفونی می شود و الان تقریبا سه هفته ای است که همه پرسنل حضوری کار می کنند.

** وضع قانون هایی برای دورکاری

وی همچنین با بیان وضع و اجرای قانون هایی برای دورکاری نیز بیان داشت: حتی اگر فردی بیماری زمینه ای داشته باشد، با ارائه گواهی پزشکی می تواند دورکاری کند و در شرایطی که برخی افراد نشانه هایی از این بیماری داشته باشند خودمان از آنها می خواهیم که تست بدهد و محل کار را ترک کند.

مهدی پور درباره اینکه آیا خبرنگاران از منزل می توانستند به راحتی دورکاری کنند؟ گفت: ما یک پلت فرم داخلی برای خبرنگاران روزنامه داشتیم و به دلیل مسائل مالی نتوانسته بودیم به صورت آنلاین و دائمی آن را برقرار کنیم. به خاطر ماجرای کرونا پرسنل فنی هشت روزی روی این پلت فرم کار کردند و توانستیم از 15 فروردین به صورت مجازی آن را فعال کنیم و پرسنل به راحتی از خانه می توانستند از آن استفاده کنند. خبرنگاران در این پلت فرم مراحل تهیه و تولید خبر و نگارش مطالب و انتخاب عکس و ... را انجام می دادند و بعد از اینکه دورکاری به پایان رسید عوامل به صورت حضوری از این پلت فرم استفاده کردند.

وی با اشاره به تعدیلی برخی پرسنل در این ایام نیز گفت: ما در این مدت هیچ نیرویی را تعدیل نکردیم و از روزی که قرار شد روزنامه ها منتشر شوند ما روزنامه صبح نو را به طور کامل منتشر کردیم. در شرایطی که اغلب روزنامه ها با تعداد صفحه های کمتر منتشر شدند.

** افزایش حقوق نیز داشتیم

مهدی پور درباره اینکه در این مدت افزایش حقوق پرسنل هم داشتید؟ بیان داشت: متاسفانه مجبوریم طبق ضوابط دولتی عمل کنیم و این برایمان به شدت کمر شکن است. تقریبا همه هزینه هایی که در این مدت کرونا برای مجموعه کردیم به ما هزینه وارد کرده است از خرید الکل تا هر نوع کار بهداشتی و تغییر در زیر ساخت فنی و افزایش حقوق به ما هزینه وارد کرده است. همه اینها در کنار این است که یارانه ها افزایش پیدا نکرده است و اقتصادمان به واسطه کاهش آگهی های تجاری تضعیف شده و فروش روی کیوسک مطبوعاتی مان نیز به خاطر کاهش مصرف مردم پایین آمده است و در نتیجه اینکه همه مداخل ورودی مالی ما ضعیف تر شده و تعدیل نیروی انسانی هم انجام ندادیم و از طرفی هزینه هایمان هم افزایش پیدا کرده است، نه هزینه های عادی مثل حقوق بلکه همانطور که توضیح دادم برای اینکه بتوانیم خودمان را در شرایط کرونایی حفظ کنیم و مثل سابق کار کنیم هزینه هایی به ما وارد شد.

وی با بیان اینکه ادامه دورکاری نیز از نظر هزینه ای برایمان به صرفه نبود، نیز گفت: به این دلیل که آن موقع باید حقوق ها را پرداخت می کردیم و حتی هزینه برق و تلفن و اینترنت نیز به آن صورت کم نشد. اما مشکل اینجا بود که روی کیفیت مان اثر می گذاشت.

مدیر مسئول روزنامه صبح نو ادامه داد: ساعت دورکاری دوستان نیز همان ساعت هایی بود که حضوری کار می کردند. مشکل دیگری هم داشتیم و آن این بود که باید بچه هایی که از حمل و نقل عمومی استفاده می کردند را زودتر تعطیل می کردیم که به شلوغی های خیابان برخورد نکنند و این عجله و سرعت عملی که برای خبرنگار پیش می آمد به کیفیت مطالب لطمه می زد.

** حجتی: توصیه ما به رسانه ها شیفت بندی است/ تجربه دورکاری تجربه ارزشمندی برای رسانه ها بود

احسان الله حجتی سرپرست اداره کل مطبوعات و خبرگزاری های داخلی، در گفت وگو با خبرنگار رسانه خبرگزاری فارس، در همین زمینه گفت: معاونت امور مطبوعاتی به واسطه رسالت اصلی و حرفه ای خود از بهمن ماه سال گذشته و در پی حواشی ورود دانشجویان ایرانی مقیم چین به کشور، با برگزاری جلسه ای با حضور معاون وزیر بهداشت و جمعی از مدیران رسانه ها، به تبیین موضوع کرونا در کشور و برخی دغدغه ها و مسائل ویژه این امر پرداخت. بر همین اساس هم اولین جلسه ویژه کرونا در معاونت مطبوعاتی، سه اسفند 98 با حضور سخنگوی دولت و معاون وزیر بهداشت، با حضور مدیران رسانه ها و سوالات متعدد آنها در خصوص شیوع ویروس کرونا برگزار شد.

وی ادامه داد: پس از آن نیز با توجه به مسئولیتی که بر عهده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان کمیته اطلاع رسانی و مدیریت جو روانی کرونا گذاشته شد، ستاد اصلی این کمیته در معاونت امور مطبوعاتی با حضور فعالان رسانه ای در حوزه های مختلف برخط و مکتوب تشکیل شد. با این حال و در اوج فعالیت های ستاد ملی که با تعطیلات فروردین ماه همراه بود، اولا با همفکری با مدیران روزنامه ها، مقرر شد فعالیت روزنامه ها ابتدا به صورت آنلاین ادامه پیدا کند تا جریان اطلاع رسانی قطع نشود. چرا که تجربه ستاد ملی مقابله با کرونا، در حوزه اطلاع رسانی، تجربه گران قیمتی بود که با استقبال بسیار خوب مردم همراه شده بود. در واقع در بخش اقناعی مساله کرونا، این رسانه ها بودند که ضمن آگاهی بخشی، روزانه و بلکه لحظه به لحظه مردم را در جریان امور قرار می دادند و یار کمکی ستاد ملی مقابله با کرونا بودند.

حجتی همچنین ادامه داد: بر همین اساس، طی نامه ای به خبرگزاری ها و پایگاه های خبری موثر و دارای ضریب نفوذ در کشور نکات اصلی در خصوص فعالیت در ایام تعطیلات نوروز، ابلاغ شد. در آغاز بازگشایی ها نیز با مشورت با مدیران مطبوعات مقرر شد، مطابق سایر صنوف، تصمیم اصلی با ستاد ملی و وزارت بهداشت باشد که پس از گذشت چند روز از پایان تعطیلات، انتشار روزنامه ها به صورت نسخه کاغذی با رعایت دستورالعمل ها، بلامانع اعلام شد. با این وجود حضور اعضای تحریریه در محل کار مانند اسفندماه، در اغلب رسانه ها به شکل دورکار و آنلاین بود که همچنان نیز ادامه دارد.

وی در ادامه نیز بیان داشت: دو موضوع کمک ها و یارانه های حمایتی در کنار بیمه اهالی رسانه نیز همزمان در دستور کار معاونت امور مطبوعاتی قرار گرفت که با مساعدت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان برنامه و بودجه، یک نوبت یارانه رسانه ها آماده و در همین روزها، برای رسانه ها واریز شد و یک نوبت یارانه مربوط به کرونا نیز در حال نهایی شدن و ارسال برای پرداخت در روزهای آتی است.

مدیر کل مطبوعات داخلی افزود: در خصوص بیمه نیز با هماهنگی با صندوق اعتباری هنر و همراهی خوب سازمان برنامه و بودجه، بیمه سه ماه ابتدایی سال توسط دولت از طریق صندوق اعتباری هنر به حساب تامین اجتماعی واریز شد و بیمه تکمیلی اصحاب رسانه که از طریق صندوق اعتباری هنر، تامین شده بود و تا پایان خرداد 99 اعتبار داشت، بدون دریافت هیچگونه وجهی تا پایان شهریور ماه تمدید شد. در خصوص روزنامه ها نیز، با توجه به وضعیت قرمز برخی استان ها و مشکلات توزیع، مصوبه توزیع سراسری روزنامه های سراسری به عنوان اصل اولیه و مهم دریافت آگهی دولتی، در سه ماه نخست سال تعلیق شد تا مشکل توزیع روزنامه ها، آنها را از دریافت عایدی مربوط به آگهی ها محروم نسازد.

** تسهیلاتی ویژه برای خبرنگاران در دوران کرونا

وی با بیان ارائه تسهیلاتی ویژه در دوران کرونا به خبرنگاران نیز گفت: در کنار این ها، با توجه به دورکاری اهالی مطبوعات، و با هماهنگی وزارت ارتباطات، حدود 11 هزار کارت اینترنت رایگان (متعلق به دو اپراتور اصلی) میان رسانه های مختلف کشور (برخط و مکتوب) مطابق فهرست یارانه اسفند 98 توزیع شد.

حجتی ادامه داد: اگر بخواهیم نقطه اوج کارکرد رسانه را در یک کشور ببینیم این بحران آزمون خوبی برای رسانه های ایرانی بود و نتیجه اش کاهش تلفات و صدمات به کشور شد. ضمن آنکه بر خلاف تصور بسیاری، ایران در زمره موفق ترین کشور ها در مبارزه با این بیماری سخت و عجیب نیز قرار گرفت. چرا که در مواجهه با رسانه سه کار انجام دادیم، اول اطلاع رسانی به خود رسانه ها، اینکه مدیران رسانه به جلسات آمدند و مدیریت اطلاع رسانی مقابله با کرونا توسط خود مدیران رسانه طراحی و اجرا شد. دوم هدایت رسانه ای توسط مدیر یا سردبیر در داخل رسانه صورت گرفت و مرجعیت اخبار به صورت شفاف توسط رسانه ها محقق شد.
سوم دستگاه ها در موضوع اطلاع رسانی کار تولید و پردازش و نشر اطلاعات را به اهالی رسانه واگذار کردند و پذیرفتند که این یک تخصص است و عملاً کمیته اطلاع رسانی ستاد ملی مقابله با کرونا مدیریت را عهده دار شد که البته نباید نقش مبارزه به روز و گسترده با شایعه سازی و القائات دشمن توسط خود رسانه ها را نیز نادیده گرفت.

وی درباره آینده و روند کاری مطبوعات نیز، گفت: ما هم با وجود فشار کار و مسئولیت سنگین رسانه ها در این زمینه، مطیع ستاد ملی مقابله با کرونا هستیم. اگرچه اعتقاد داریم کار و فعالیت و یا بهتر عنوان شود معیشت در کنار سلامت برای تمام مسئولان کشور، حائز اهمیت است و فعالیت رسانه ها با رعایت دستورالعمل های بهداشتی، بلامانع است. در حال حاضر هم نقش ماسک در پیشگیری و کاهش روند ابتلا به شدت مورد تاکید است و توصیه ما به رسانه ها رعایت فاصله های اجتماعی در محیط کار، حضور با رعایت دستورالعمل های بهداشتی در محل کار و شیفت بندی همراه با اجباری شدن استفاده از ماسک و ضدعفونی کردن محیط و ابزار کار خبرنگاران است. ضمن اینکه تجربه دورکاری و فعالیت آنلاین در رسانه ها در بحران کرونا، تجربه ارزشمندی است که هر رسانه بنا به اقتضائات خود می تواند از آن بهره مند شود.

انتهای پیام/

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی وزارت کشور؛ محمد خدادی معاون مطبوعاتی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که با حضور جمال عرف معاون سیاسی وزیر کشور و رییس ستاد انتخابات کشور در جریان نشست ویدیو کنفرانس با معاونین سیاسی امنیتی و اجتماعی؛ مدیران کل سیاسی، انتخابات و تقسیمات کشوری استانداری ها؛ مدیران کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ها با موضوع برنامه ها و فعالیت های شوراهای اطلاع رسانی استان ها سخن می گفت، ضمن تأکید بر اهمیت برگزاری این نشست مشترک میان دو وزارتخانه کشور و فرهنگ و ارشاد اسلامی، اظهار داشت: در جهان کنونی که قدرت اصلی، قدرت اطلاعات، نشر اطلاعات و اثرگذاری اطلاعات است و جریان اطلاعات تمامی لایه های قدرت را تحت تأثیر خود قرار داده است، باید برای مواجهه سنجیده و مقابله مؤثر با لایه های متعدد و متنوع جریان سازی ها و تبلیغات علیه نظام، برنامه و آمادگی کامل داشت.

خدادی با ترسیم شماری از مهم ترین لایه ها و جریان های فضاسازی و تبلیغات ضد نظام از جمله گروهک منافقین، عربستان سعودی و رژیم صهیونیستی، به برنامه ریزی و تلاش مستمر و گسترده این جریان ها برای رصد مداوم و جمع آوری اخبار و اطلاعات کشور و پردازش و محصول سازی این جریان ها علیه نظام اشاره کرد و گفت: این لایه ها 4 محور و موضوع اصلی یعنی القاء ناکارآمدی، سوء مدیریت، فساد و سیاه نمایی از وضعیت کشور را در کانون توجه و جریان سازی خود قرار داده و به شکل مداوم، هدفمند و 24 ساعته به تولید و انتشار اخبار فراوان در این زمینه می پردازند. وی افزود: شوراهای اطلاع رسانی استان ها می توانند با برنامه ریزی و اقدام در راستای شناسایی، رصد، تحلیل و مقابله با این جریان ها، نقش مؤثری در تأمین منافع ملی و ارتقاء امنیت ملی کشور در سطح استان ها ایفا کنند.

محمد خدادی معاون مطبوعاتی وزیر ارشاد ضمن بیان این مطلب افزود: شورای اطلاع رسانی استان ها بستر ایجاد ارتباط موثر و متقابل بین دستگاهها و مردم بوده و وظیفه دارند با بهره ازهمه ظرفیت رسانه ای دراستان اولویت توجه به نیاز و مطالبات و... افکارعمومی را برای مسئولین استان تبیین و محقق نمایند

معاون مطبوعاتی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در بخش دیگری از سخنان خود ضمن اشاره به این که امروزه دیگر تبلیغات صرف و یکسویه و غیر تعاملی پاسخگوی مسائل و پدیده ها نیست، تأکید کرد: در جهان امروز و در عرصه رسانه و اطلاع رسانی، اصل اساسی، شریک سازی مردم در اداره جامعه است که یک وجه شاخص آن نیز شریک سازی آن ها در جریان رسانه ای و اطلاع رسانی کشور است.

وی با اشاره به این که با تولید و گسترش فرایند اطلاع رسانی اقناعی و تعاملی می توان به اثربخشی اطلاعات و داده های مورد نظر امید داشت، اظهار داشت: در این شرایط، می توان سه مأموریت اساسی برای شوراهای اطلاع رسانی استان ها ترسیم کرد: جریان شناسی، جریان سازی و خنثی سازی. محقق ساختن این مأموریت ها، نقش تعیین کننده ای در پاسخگویی به شایعات شکل گرفته بر بستر بی اطلاعی، شبهات ناشی از اطلاعات دوپهلو، ابهامات حاصل اطلاعات و القائات محصول اطلاعات بیرونی، ایفا خواهد کرد. وی افزود: نمونه ها و مصادیق فراوانی از جمله مدیریت بحران کرونا وجود دارد که از سوی این لایه ها، هجمه ها و حملات گسترده ای مبتنی بر هر 4 تکنیک (شایعه پراکنی، شبهه سازی، ابهام آفرینی و القاء) علیه نظام و مردم شکل گرفته و گسترش یافته است.

خدادی هم چنین با اشاره به ظرفیت های مهم و تعیین کننده شوراهای اطلاع رسانی استان ها، تأکید کرد: با بهره گیری حداکثری از این ظرفیت ها و در نظر داشتن مأموریت سه گانه جریان شناسی، جریان سازی و خنثی سازی در سطح استان ها، می توان به مواجهه منطقی، سنجیده و مؤثر با لایه های مختلف فعال علیه نظام در عرصه رسانه و اطلاع رسانی امیدوار بود. وی افزود: شرط اصلی موفقیت در این مسیر، علاوه بر احساس مسؤولیت و تعهد ویژه در این عرصه، در نظر داشتن ضرورت تعامل و هماهنگی کامل بین تمامی اجزای شوراهای اطلاع رسانی در سطح استان ها است

وی هم چنین ضمن تأکید بر ضرورت تهیه نقشه راه رسانه ای و اطلاع رسانی حرفه ای و سنجیده مبتنی بر فهم شرایط کنونی کشور و جهان و نیز درک عمیق بروز تحولات و تغییرات عظیم در مختصات رسانه و اطلاع رسانی، اظهار داشت: مهم ترین اصل در چنین شرایطی، تدارک چشم انداز، تهیه برنامه و اقدام با بهره گیری از امکانات رسانه ای نوین است و باید برای هر پدیده و موضوعی، پیوست رسانه ای مرتبط و مؤثر داشت.

خدادی در پایان، بر آمادگی کامل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای همکاری و تعامل با وزارت کشور جهت ارتقاء کارکرد و تأثیرگذاری شوراهای اطلاع رسانی استان ها تأکید نمود.

در این نشست، علاوه بر جمال عرف معاون سیاسی وزیر کشور و رییس ستاد انتخابات کشور، ملانوری مدیرکل دفتر سیاسی و موسوی
مدیرکل دفتر انتخابات وزارت کشور، انصاری مشاور وزیر و مسؤول امور اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت کشور، جعفری زوج نماینده شورای اطلاع رسانی دولت، و جمعی از مدیران کل معاونت مطبوعاتی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی حضور داشتند.

دیدارنیوز اسفندیار عبداللهی : روزنامه نگاری کلاسیک روز به روز نحیف تر و امنیتی حرفه ای و مالی روزنامه نگاران هر روز بیشتر از روز قبل در خطر است. اگر از همه آسیب هایی که به این صنف وارد می شود، اعم از امنیتی، قضایی و میدانی، سال هاست که روزنامه نگاری به مثابه یک امر اضافه و غیر ضروری دیده می شود. بخصوص پس از تولد فضای مجازی هر روز دایره و میدان این فضا گسترده تر و به هم مقدار عرضه بر روزنامه نگاران واقعی تنگ و تنگ تر می شود.

قبل از خرداد 76 را باید جداگانه تحیلیل کرد، ولی بعد از ریاست جمهوری سیدمحمد خاتمی روزنامه نگاران ایران به فضای کاملا جدیدی وارد شدند که تا سال 79 ادامه داشت. بهاری برای مطبوعات ایجاد شد که هرگز شبیه آن در گذشته نبود و در آینده تکرار نخواهد شد. از سال 79 به این سو آرام آرام روزنامه ها گوشه عزلت گزیدند و جز چند روزنامه مابقی اسما منتشر می شدند و اساسا موضوع فروش کاغذی در اکثر آن ها منتفی شد.

هر چه به سال های جدیدتر نزدیک شدیم عوامل و موانع دیگری سر راه این صنف ایجاد شد که بیش از همیشه عرصه را بر ما تنگ کرده است. نمونه آسیبی که فضای مجازی به مطبوعات زد در کمتر نقطه ای از عالم شاهد آن بودیم، هنوز در اروپا، آمریکا و کشور های شرقی روزنامه ها با تیراژ بالا می فروشند و زنده هستند. واقعا باید بررسی شود چرا این بلا فقط به ایران اختصاص دارد؟ از اوایل تیرماه زمزمه تعدیل، اخراج، کاهش دستمزد و قطع بیمه تعدادی از روزنامه نگاران شاغل در روزنامه های شرق و اعتماد به گوش می رسید. نهایتا در دوم و سوم تیرماه این روزنامه نگاران در شبکه های اجتماعی از کم و کیف ماجرا گفتند و به نوعی اعتراض خود را نسبت به این تصمیم مدیران خود ابراز کردند.

انفعال انجمن صنفی روزنامه نگاران
کسی نیست که شرایط سخت تحریریه ها و هزینه های چاپ روزنامه را نداند و در واقع سالهاست رکود مرگباری بر عرصه ژورنالیسم حاکم شده است. حال در شرایطی که ارزش ریال هر روز در برابر ارز های خارجی سقوط می کند، کاغد کالای نایابی شده است، کرونا هم مزید بر علت شده و همه حوزه ها و شئون زندگی را تحت تاثیر قرار داده است، کشتی روزنامه نگاری هم که خود از قبل به یک مشکل بزرگ مبدل شده بود اکنون تحت تاثیر معضل کرونا کاملا به گِل نشسته است. تعدیل روزنامه نگاران و عدم واکنش جمعی و صنفی به این اتفاق چیز تازه ای نیست، اما با شیوع کرونا تعدیل نیرو در روزنامه ها شدت بیشتری نسبت به قبل گرفته است.

عاطفه مرادی از روزنامه نگاران اخراج شده روزنامه شرق گفته است، شرایط اقتصادی روزنامه را درک می کنیم به همین دلیل هم "از در حمایت صنفی وارد شدیم و گفتیم حاضریم از حقوقمان کم شود، اما تعدیل اتفاق نیفتد، ولی هم تعدیل شدیم، هم بیش از یک چهارم دستمزدمان را هم کم کردند. او می گوید تعدیل روزنامه نگاران و عدم واکنش جمعی و صنفی به این اتفاق چیز تازه ای نیست، اما با شیوع کرونا تعدیل نیرو در روزنامه ها شدت بیشتری نسبت به قبل گرفته است.

در تاریخ 27 اسفند سال پیش و در آستانه نوروز هم این اتفاق در روزنامه اعتماد و سایت اعتماد آنلاین به مدیرمسئولی الیاس حضرتی نماینده پیشین مجلس افتاد. همان روز تینا معظمی از اخراجی های آن رسانه گفته بود: امروز به همراه 22 نفر دیگه از همکارانم در اعتمادآنلاین به مدیرمسئولی الیاس حضرتی نماینده تهران تعدیل شدیم! بحران کرونا و نگرانی هاش کم بود که حالا 2 روز مانده به شروع سال نو و بعد از 14 سال روزنامه نگاری و فعالیت در حوزه سیاسی و پارلمان بیکار شدم.

100 میلیارد تومان برای عبور از کرونا به مطبوعات کمک شده است
اله محمدی از روزنامه نگاران روزنامه اعتماد در باره موج تازه تعدیل و اخراج خود و همکارانش در توییتی نوشت: روزنامه اعتماد 7 نفر را تعدیل نیرو کرده. اعتمادآنلاین هم که پیش از این بیمه چند نفر را قطع و آن ها را به حالت حق التحریر ثابت درآورده است، در روزنامه تعادل هم این اتفاق افتاده، آقای حضرتی و دوستانش در این وضعیت اسفبار اقتصادی کشور و ماجرای کرونا، چندین و چندنفر را بیکار کرده .

این تعدیل ها به بهانه کرونا در حالی است که پیش از این وزارت کار از اختصاص 100 میلیارد تومان به مطبوعات برای کمک به عبور از بحران کرونا خبر داده بود. شاید اخراج روزنامه نگاران از لحاظ تعداد و وسعت در مقایسه با اخراج کارگران پس از شیوع کرونا کم و ناچیز به نظر برسد، اما سهل انگاری و انفعال روزنامه نگاران در برابر ضایع شدن حقوق صنفی شان فقط به ضرر خودشان نخواهد بود.

ترس، انفعال و سکوت در سایه اخراج
گیسو فغفوری روزنامه نگار از سکوت و عدم حمایت همکاران و صنف روزنامه نگاری گلایه دارد و می گوید: از آن روز هایی است که می خواهی حرف بزنی، اما می ترسی، عذاب وجدان داری وعصبانی هستی به خاطراین همه انفعال وسکوت، اما می ترسی. روزی که حناق می گیری وجوانتر ها وسعت دید و غرور را یادت می آورند! اصلا چطور بعد از این، حق حرف و قضاوت داری وقتی فقط نظاره گربودی؟ . وی در توییت دیگری نوشت: وقتی پرچم داران دفاع از حقوق اقشار جامعه نمی توانند یا نمی خواهند حتی حقوق صنفی خودشان را از نهاد های صنفی نیم بند و تشریفاتی شان یا از کارفرمایانشان طلب کنند، چگونه می توانند صدای حق طلبی دیگران باشند؟ .

روزنامه ها بخش جدایی ناپذیر و عنصری بسیار ارزشمند در فرهنگ هر ملتی هستند. خزان مطبوعات در بهار و تابستان کرونا زده دردناک تر از همیشه است و بیکار شدن روزنامه نگاران دردی که بر دردهای بسیار این روزها افزوده می شود و از دست ما چه بر می آید جز همدلی و همدردی با همکارانمان و هشداری برای روزهای بدتری که در راه است....

به گزارش جماران؛ متن بیانیه انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران بدین شرح است:

تاریخ 160 سالۀ مطبوعات ایران هیچگاه شاهد چنین وضع دشوار و نفس گیری نبوده است. اگرچه در این تاریخ طولانی همواره سایۀ ناخجستۀ برخوردهای حذفی امنیتی بر سر مطبوعات و روزنامه نگاران ایران سنگینی داشته است، اما اینک براثر انواع و اقسام بحران ها و بی برنامگی هایی که به مطبوعات کشور تحمیل گردیده، حتی بقای مطبوعات و خصوصاً روزنامه ها، قویاً به مخاطره افتاده است.

در این میان به ویژه مطبوعاتی که بطور مستقیم یا غیر مستقیم وابسته به نهادها و سازمانهای دولتی و عمومی نیستند، و از بودجه عمومی کشور تامین مالی نمی شوند بسیار بیشتر تحت فشار و در معرض خطراند.

بحران اقتصاد مطبوعات به اندازه ای سنگین شده است که تاب و توان از آنها گرفته و به سختی می توانند این روزهای دشوار را پشت سر بگذارند. متأسفیم که در این وضعیت سخت و نفس گیر، اولین گروهی که دچار آسیب شده و امنیت شغلی خود را از دست می دهند، روزنامه نگاران هستند.

از سال گذشته تاکنون، تعداد قابل ملاحظه ای روزنامه های مستقل و حتی برخی روزنامه های وابسته به نهادهای عمومی، مثل روزنامه های شرق، اعتماد، ابتکار، جهان صنعت، شهروند و ... به عنوان اولین راه برای کاهش هزینه ها و امکان بقا، اقدام به اخراج تعدادی از روزنامه نگاران خود کرده اند. انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران اخراج روزنامه نگاران را تقبیح کرده و تأکید دارد امنیت شغلی روزنامه نگاران می بایست محترم شمرده شده و از اخراج روزنامه نگاران اکیداً خودداری شود.

روزنامه نگاران رکن اصلی خانوادۀ یک روزنامه اند. هیچ خانواده ای برای کاهش هزینه ها و مقابله با بحران اقتصادی اعضای خود را از خانه بیرون نمی کند.

اما از سوی دیگر این واقعیت تلخ و مهلک نیز پیش روی ماست که غیر از روزنامه نگاران که تنها هستند، روزنامه ها به ویژه در مطبوعات مستقل هم تنها مانده اند. میزان بی برنامگی و بی اعتنایی دولت و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به مصائب روزنامه ها به اندازه ای است که موجب می شود گمان بریم که شاید از بلایی که درحال نزول بر سر مطبوعات است استقبال هم می کند و مطبوعات را رها کرده اند تا خود به مرگ اقتصادی و تدریجی از بین بروند.

برخورداری از مطبوعات آزاد و مستقل، حق ذاتی و اساسی ملت است. در اینجا مسئله تنها بیکاری یا اخراجِ غیرمسئولانه برخی خبرنگاران نیست بلکه مسئله ضایع شدنِ یک حق اساسی ملت در دستیابی به رسانه های آزاد و مستقل است.

همانگونه که توقیف و لغو امتیاز غیرقانونی مطبوعات محکوم و ناقض حقوق اساسی مطبوعات و روزنامه نگاران و ملت است، بی ارادگی و بی برنامگی دولت برای حل مشکلات اقتصادی ناشی از بحرانهای موجود که به مطبوعات نیز تحمیل شده است، به عنوان زمینه ساز از بین رفتن مطبوعات یکی از مصادیق نقض حق های مطبوعات و حقوق ملت است.

انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران بی توجهی دولت و وزارت فرهنگ ارشاد اسلامی به وضعیت مطبوعات را قویاً تقبیح کرده و خواستار آن است که دولت و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با پذیرش مسئولیتی که بر عهده دارند، به فوریت و با اتخاذ راه حل های مؤثر و فوری اقدامات لازم برای کاهش مشکلات اقتصادی مطبوعات به انجام رسد.

این وظیفه البته تنها مختص دولت هم نیست، شرکت ها و بنگاه های خصوصی، نهادهای غیردولتی و مدنی و بخش خصوصی ما هم بر پایه اصل مسئولیت اجتماعی باید به صحنه بیایند و از کیانِ روزنامه نگاری مستقل که به نوعی مدافع حقوق همه آحاد جامعه است حمایت کنند. همچنین از آنجا که شرایط تحمیل شده به مطبوعات دشوار و پیچیده است و از انجا که حضور و فعالیت مطبوعات آزاد و مستقل یکی از حقوق ملت و نیازهای عمومی و حافظ منافع ملی است و از انجا که بدون مشارکت جمعی نمی توان گام مؤثری برداشت.

انجمن از عموم همکاران، اساتید ارتباطات، کارشناسان و مدیران مطبوعات علاقمندان دعوت می کند تا با مشارکت فکری فعال دیدگاهها و نظرات خود را برای برون رفت از بحران مهلک کنونی مطبوعات ایران با انجمن در میان بگذارند. انجمن با ملاحظۀ محدودیتهای بهداشتی ناشی از شیوع کووید 19 با احترام فراوان به مشارکت کنندگان در این بحث، به شکل مکتوب، جلسات محدود حضوری و برخط، نظرها و پیشنهادها بررسی و جمع بندی و منتشر خواهد کرد.

انجمن صنفی روزنامه نگاران استان تهران امیدوار است با مشارکت جمعی بتواند گزارش نهایی را پایان تیرماه جاری تنظیم و اعلام نمائیم.

اخبار مرتبط
ما که صدا نداریم؛ واکنش ها به اتفاقات این روزها در برخی رسانه ها

جهانگیری: بانک مرکزی ارز مورد نیاز واردات کاغذ مطبوعات و ناشران را برای سال 99 تامین خواهد کرد

تهدید و مرگ روزنامه نگاران در ماه های اخیر/ بحران کرونا آزادی مطبوعات را تحت تاثیر قرار داده است

کارشکنی در روال قانونی تغییرات انجمن صنفی کارفرمایی مطبوعات

قانون به آزادی مطبوعات در کشور احترام گذاشته است

الکترونیکی شدن مطبوعات تنها برای تعطیل نشدن زنجیره تولید و توزیع محتوا بود

توضیح معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد در خصوص نامه ی کرونایی سید عباس صالحی به محسن هاشمی
انتهای پیام

دیدارنیوز - روزنامه داری کار پیچیده ای است به وی ژه آنکه بخواهی مستقل باشی و مستقل بمانی. در نگاه اول روزنامه دار یک کارآفرین است، اما هیچ کارآفرینی به اندازه یک روزنامه دار نباید به دیگران پاسخگو باشد. پاسخگویی به مخاطبان، پاسخگویی به مسوولان، پاسخگویی به هیات نظارت بر مطبوعات، پاسخگویی به دادگاه و سیستم قضایی و پاسخگویی به بسیاری از نهاد هایی که شاید لازم نباشد تک به تک نام شان را آورد. جز این مساله گرداندن و چرخاندن چرخ اقتصاد روزنامه است. بعد در همین سال های اخیر که شبکه های اجتماعی همه عرصه ها را درنوردیده اند و خط قرمز ها را به راحتی دور می زنند و هر چه می خواهند می گویند و منتشر می کنند معضلی به نام کاغذ به بحران کشور تبدیل شد و روزنامه ها و روزنامه داران پیش از همه گرفتار آن شدند. بعد در شرایطی که دولت برای کنترل آثار تحریم مجبور به کنترل بازار ارز شد، ماجرای ارز 4 هزار و 200 تومانی مطبوعاتی ها را به چالشی بزرگ کشاند. بعد از آن هم شیوع ویروس کرونا ضربه مهلک بعدی را زد. حالا پرسش این است که یک روزنامه دار چگونه باید از پس همه این غول ها برآید تا از پس حیات خود برآید؟

مهدی رحمانیان یکی از روزنامه دار های این کشور است. از سال 1382 تاکنون مسیر پرپیچ و خمی را گذرانده است. 4 بار حکم توقیف، این روزنامه را از انتشار بازداشته و رحمانیان توانسته بار دیگر آن را از آب و گل بیرون بکشد. مدیر مسوول روزنامه شرق در تاریخ 21 اردیبهشت سال جاری در گفت وگویی با روزنامه اعتماد گفته بود: منابع درآمد ما فروش کاغذی روزنامه و آگهی است. همین طور ویژه نامه هایی که تولید می کنیم، جزو منابع درآمدی ما محسوب می شود. غیر از این ما هیچ اسپانسری نداریم. در حال حاضر به دلیل مشکلات مالی ناشی از تحریم و کرونا برای روزنامه ها نیز مانند دیگر مشاغل مشکلاتی به وجود آمده است. در نتیجه مجبوریم تصمیماتی در رابطه با تعدیل نیرو بگیریم، اما به این هم فکر می کنیم که اگر نیرویی را تعدیل کردیم در این شرایط چه می خواهد بکند؟ بنابراین به لحاظ انسانی کار سختی بر دوش ماست و با اینکه یک ماه و نیم است که از سال گذشته هنوز نتوانسته ایم به تصمیمی در این رابطه برسیم. اگر بخواهیم بر اساس مدیریت علمی برنامه ریزی کنیم باید هزینه های خود را کاهش دهیم تا این بحران را پشت سر بگذاریم. او در ادامه این گفتگو گفته بود روزنامه ها می توانند از رکود دوران کرونا استفاده کرده و این موضوع را به سرمایه ای برای روزنامه تبدیل کنند و حالا یک ماه و نیم است که از این مصاحبه گذشته و مهدی رحمانیان به گفته خودش 5 نفر تعدیل کرده؛ در شرایطی که روزنامه داران علاوه بر همه پیچ و خم هایی که گفته شد باید از پس شرایط کرونایی برآیند و در این شرایط که مردم از پیش اقبال شان به روزنامه ها کم شده بود در دوره کرونا هم وسواس از آمدن سراغ دکه ها و خرید روزنامه کاسته است؛ پرسش این است که چگونه باید روزنامه داری کنند. شاید واقعا کسی هم باید هوای آن ها را داشته باشد و فقط از آن ها استنتاق نکند. او درباره اقدام اخیر خود مبنی بر کاهش تعدادی از نیروهایش توضیح داده که مشروح پاسخ های او را می خوانید.

شما گفته بودید تا جایی که ممکن است تعدیل نیرو انجام نمی دهیم. چه شد که 15 نفر را به یک باره اخراج کردید؟
اولا تا جایی که امکان داشت این کار را نکردیم، اما دیگر نشد و چاره ای نداشتیم. ثانیا 15 نفر نیست و این عدد ساختگی است، اما چه بسا به 15 نفر هم برسد؛ بنابراین این را می گویم که اگر به 15 نفر هم رسید کسی نگوید چرا بر سر فلان عدد تاکید داشتی. الان حدود 5 نفر تعدیل شده اند که البته باید بیشتر می بود، چون نیرو برای هر صفحه باید 2 نفر می شد، اما مقاومت کرده ایم و هنوز این کار را نکرده ایم. روزنامه شما یعنی اعتماد قبل از عید این کار را انجام داده بود، اما من تا الان با قرض و قوله مقاومت کرده ام به نظر شما گناهکارم؟ ما رسانه بخش خصوصی هستیم و منبع درآمدی جز آگهی و فروش نداریم. ما بودجه نداریم که به نسبت آن بودجه برنامه ریزی کنیم و بگوییم فلان قدر برای حقوق ها، فلان قدر برای کاغذ و فلان قدر برای چاپ کنار می گذاریم. ما رسانه ای هستیم که باید بفروشیم و از رهگذر فروش بخشی از هزینه های مان را پوشش دهیم و آگهی بگیریم تا بخش دیگر را پوشش دهیم. راه سومی برای ما وجود ندارد. یارانه های ما آنقدر ناچیز هستند که من اصلا در ردیف درآمد ها حسابش نمی کنم.

چرا مدیرمسوولان ما به محض اینکه با یک مشکل مالی مواجه می شوند، اولین اقدام شان تعدیل روزنامه نگاران است در حالی که سرمایه یک روزنامه، روزنامه نگاران آن هستند نه میز و صندلی و ساختمان روزنامه؟
اولین اقدام ما این بود که 4 صفحه کم کردیم؛ بنابراین اولین قدم ما تعدیل نیرو نبود. کم کردن 4 صفحه یعنی کم کردن کاغذ و در نتیجه هزینه کاغذ، چاپ و سایر هزینه های مرتبط با این موضوع کاهش پیدا می کند. در کل کم کردن هزینه ها یک چرخه است که به نیروی انسانی هم می رسد؛ به این دلیل که این ها در طول هم نیستند بلکه در عرض هم هستند. زمانی که شما صفحه کم می کنی به طور اتوماتیک کاغذ و نیروی انسانی هم کاهش پیدا می کند. بنابراین اگر عرضی به این داستان نگاه کنید دیگر چنین سوالی نمی پرسید.

شما می گویید در حد 5 نفر تعدیل نیرو داشته اید. اگر ماهی 3 میلیون تومان هم به آن ها بدهید، یعنی ماهی 15 میلیون تومان. مشکل روزنامه با کاهش این مبلغ حل می شود؟
مشکل شما این است که فکر می کنید ماهی 3 میلیون تومان دریافتی تان است؛ شما دیگر عیدی تان را نمی بینید، سنوات تان را نمی بینید، مرخصی یک ماه تان را نمی بینید، بیمه تان را نمی بینید و می گویید ما فقط 3 میلیون تومان می گیریم. جمع هزینه های یک نفر حداقل 5 و نیم میلیون تومان است. روزنامه نگاران فکر می کنند زمانی که 3 میلیون تومان گرفتند، دیگر تمام شد، اما مشکلات ما تازه شروع می شود.

هیچ کس کمکی به شما نکرد؟
یک نفر از دستگاه دولتی و حکومتی با من تماس نگرفته است؛ حتی بگوید آقا شما چه مرگ تان است؟ چه اتفاقی افتاده است؟ من خودم با معاون وزیر ارشاد تماس گرفتم و وضعیت روزنامه را توضیح داده ام؛ اینکه ما 4 صفحه کم کردیم چه بسا 4 صفحه دیگر هم کم کنیم یا اصلا روزنامه را تعطیل کنیم، اما فردا روزی به من نگویید رحمانیان کاش به من گفته بودی و من فقط برای اینکه این کاشکی ها را نشنوم، به شما زنگ زده ام وگرنه می دانم نه می توانید کاری انجام دهید و نه کاری انجام می دهید. اگر کمکی صورت گرفته، لطفا رسما اعلام کنند. جز آن یارانه اندکی که نصف حقوق یک ماه ما را هم تامین نمی کند، هیچ کمک دیگری به ما نشده است.

به گزارش خبرنگار گروه مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان ، به منظور بررسی نگاه فهما به آینده فعالیت کانون های فرهنگی هنری مساجد و فرصت سازی برای خدمت رسانی اقتصادی اجتماعی این کانون ها با جلال ریزانه ، سرپرست معاونت پشتیبانی و توسعه منابع ستاد هماهنگی کانون های مساجد کشور گفتگو کرده ایم که در ادامه مشروح آن تقدیم حضورتان می شود:

در فصل جدید فعالیت ستاد فهما و طراحی و اجرای رویداد ملی فهما (پایتخت فرهنگ و هنر مساجد ایران)، حمایت از کانون های فرهنگی هنری مساجد با چه کیفیتی انجام می شود؟

حمایت از کانون های فرهنگی هنری مساجد به دو صورت نرم و سخت انجام می شود، در حوزه سخت منابع محدود است اما آنچه مطالبه می شود معمولاً مربوط به حمایت های مالی و سخت است، در حالی که آنچه جایش در فهما و کانون های مساجد خالی است، نمایش کیفیت کار کانون ها و متمایز کردن فعالیت آنها است.

در مدیریت استراتژیک بحثی با عنوان تمایز داریم که تاکید دارد سازمان ها برای موفقیت باید بتوانند با دیگر سازمان ها متمایز شوند و پنج مدل تمایز هم مثل محلی، رقابتی و ... عرضه می شود. ما نیز تلاش داریم در حوزه نرم، کانون های فعال در فهما را متمایز کنیم.

این متمایز شدن شامل چه ابعادی می شود و چه کیفیتی خواهد داشت؟

برای مثال فرصتی که به صورت نرم می تواند در اختیار کانون ها قرار بگیرد، فرصت دیده شده است چون این کانون ها برنامه ها و طرح های بدیع و متنوعی دارند اما زمینه ای که حرف شان دیده و رسانه ای شود و به صورت کلیدواژه برای شان مقاله نوشته شود، وجود ندارد، لذا در ستاد فهما می کوشیم این زمینه را برای کانون های مسجدی فراهم کنیم.

چه اقدامات دیگری را در حوزه نرم افزاری برای دیده شدن کانون ها و ظرفیت شان در ستاد کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور در نظر دارید؟

اقدام دوم در حوزه حمایت نرم از کانون ها رسمیت بخشی به آنها است. بسیاری از اتفاقات و نوآوری های اعضاء و فعالان کانون ها به دلیل آنکه ثبت نمی شود به مرور اثر معنوی شان را از دست می دهند، از این رو، از اقدامات مهم ستاد فهما رسمیت بخشی به فعالیت کانون ها است.

سومین اقدام نرم و راهبردی برای حمایت از کانون ها آن است که تریبون ارائه و سخن گفتن به آنها بدهیم. طرح هر مسجد، یک خبرنگار ، خبرگزاری شبستان، صفحه ایجاد شده برای کانون ها در پورتال بچه های مسجد با امکان درج دیدگاه ها، انتقادات، پیشنهادات و نظرات شان در صفحه ای که بالای آن عنوان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درج شده است ازجمله این فرصت آفرینی ها برای ارائه نظر و سخن گفتن است.

آیا در حوزه سخت افزاری حمایت از کانون ها نیز برنامه ای در دست اجرا دارید؟

در حوزه سخت افزاری، شبکه سازی اهمیت دارد تا با مدل های کارآفرینی که در اختیار کانون ها قرار می دهیم کمک کنیم این کانون ها منافع ریالی هم کسب کنند.

کرونا چه فرصت هایی را برای خدمت رسانی و نقش آفرینی کانون های مساجد در عرصه های اقتصادی و اجتماعی فراهم کرده است؟

کرونا در عین تهدید، روند کلانی را در سطح جهان ایجاد کرد که این روند ابعاد اجتماعی، اقتصادی، محیط زیستی، سیاسی و فرهنگی نیز داشت. شخصا از اتفاقاتی که در دوران کرونا رخ داد به سایبر بیولوژیک یعنی تهدیدات سایبری- زیستی یاد می کنم که همه روندهای موجود را قطع می کند.

از نظر بیولوژیک کرونا ویروسی است کشنده اما آنچه بیشتر فضای جامعه را متاثر کرد جنبه سایبری بود یعنی به جای آنکه مردم راه های مقابله را یاد بگیرند، در مرحله اول ترسیدند و ترس همه جامعه را فرا گرفت و مدارس و بسیاری از کسب و کارها تعطیل شد حتی بر دولت هم تاثیر گذاشته و 12 و 13 فروردین ماه هیچ کس بیرون نرفت اینها تاثیر سایبر بیولوژیک است.

در حوزه سیاسی البته خیلی ها در این فضای سایبر بیولوژیکی موج سواری کردند در کسب و کار هم این رخداد اثرات بسیاری داشت جنبه اجتماعی اقتصادی آن در کانون ها حوزه های فرصت و تهدید را با هم داشت.

این تهدیدات و فرصت ها چه چیزهایی بودند؟

فرصت اینکه مسجد نهاد مولد در جامعه و پایگاهی است که همیشه می تواند موردوثوق مردم باشد حتی در حوزه اقتصادی؛ قبلا درباره نقش اقتصادی مساجد تردید بسیار بود اما راه اندازی کارگاه های تولید ماسک و ... نشان داد این خانه های خدا ظرفیت اقتصادی هم دارند به شرط اینکه بازار هم برای شان فراهم باشد، یعنی اعضای کانون ها در عین فعالیت فرهنگی هنری در این حوزه هم خوش درخشیدند.

ظرفیت های عظیمی در حوزه های اجتماعی اقتصادی در مساجد وجود دارد و اینها در دوران کرونا شناسایی شد.

البته کرونا تهدیداتی هم داشت مثلا درجه بالای آسیب پذیری ما در حوزه روابط اجتماعی، مثل اینکه حتی یک صله رحم کوچک را هم نتوانستیم مدیریت و خدمت رسانی کنیم. اما بعد در رزمایش مواسات و کمک مومنانه یا روز قدس دیدیم، می شود در شرایط کرونا هم حضور فعال اجتماعی داشت هم در فضای واقعی و هم سایبری.

چه الزاماتی برای ورود جدی کانون ها به فضای کارآفرینی باید ایجاد شود؟

باید درباره کارآفرینی کانون های مساجد کار و مطالعه کنیم، همچنین، از ظرفیت دانشگاه و فضای رساله های دکتری برای این مهم استفاده شود که به ما مدل ارائه کنند و زمینه اجرایی شدن آنها را ایجاد و به عنوان الگوی کارآفرینی معرفی شان کنیم.

آنچه به عنوان کارشناس فرهنگ و آینده پژوهی و مدیریت دولتی در حوزه فعالیت کانون های مساجد ضروری می دانم آن است که فعالیت کانون های فرهنگی هنری باید پایه اقتصادی با رویکرد کارآفرینی داشته باشد در این صورت حیات شان ادامه می یابد و اثربخش خواهند بود. ما برای هر امری هزینه کنیم به اثربخشی آن هم نظر خواهیم داشت.

پایان پیام/ 9

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان در اردبیل ، سعید سعادتی امروز (4 تیرماه) در جلسه هم اندیشی با مدیر و کارکنان ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی هنری مساجد استان اردبیل گفت: نخستین مرحله رویداد پایتخت فرهنگ و هنر مساجد ایران فهما در سال 98 با هدف شناخت سطحی از امکانات و شناسایی زیر ساخت ها فعالان فرهنگی کانون ها در مساجد کشور صورت گرفت.

معاون فرهنگی هنری ستاد هماهنگی کانون های مساجد کشور تصریح کرد: انقلاب و اسلام هیچگاه به بن بست نخواهد رسید و با اتکا به مفاهیم قرآن کریم باید زیرساخت های لازم برای فعالیت های فرهنگی و نشر آرمان های انقلاب اسلامی ایجاد شود.

این مقام مسئول افزود: نخستین رویداد ملی فهما زمینه لازم برای بازسازی و ساخت درون تشکیلاتی کانون های مساجد را فراهم کرد و با آمار و اطلاعات جمع آوری شده بستر راستی آزمایی فعالیت ها و برنامه های فرهنگی به صورت میدانی مورد مطالعه و ارزیابی قرار خواهد گرفت.

وی ادامه داد: رویداد پایتخت فرهنگ و هنر مساجد ایران فهما به صورت دوسالانه برگزار می شود و فعالیت ها و برنامه های کانون های مساجد برای دومین رویداد در سال جاری و 1400 عملیاتی خواهد شد.

معاون فرهنگی هنری ستاد هماهنگی کانون های مساجد کشور خاطر نشان کرد: فعالان کانون های مساجد اگر می خواهد خود را به عنوان یک عنصر فرهنگی، انقلابی و مسجدی در سطح محلات و جامعه معرفی کنند باید بستر فعالیت های فرهنگی خود را گسترش و افزایش دهند.

سعادتی خاطر نشان کرد: طبق منویات مقام معظم رهبری باید مرد تحول باشیم و این رویکرد مهم کانون های مساجد در فعالیت های فرهنگی و مسجدی است همچنان که فعالیت فرهنگی مختص و منحصر به محل کار و مسجد نیست بلکه باید این فعالیت ها در خانواده های خود فعالان کانون های مساجد باید مشاهده شود.

معاون فرهنگی هنری ستاد هماهنگی کانون های مساجد کشور اعلام داشت: مفهوم مقاومت و ایستادگی در برابر زورگویی دشمنان انقلاب باید به یک گفتمان فرهنگی در جامعه تبدیل شود و نباید اجازه مداخله بیگانگان در امور داخلی کشور داده شود.

سعادتی عنوان کرد: در این روزهای سخت و دشوار که تحریم ها وضعیت معیشت جامعه را مورد هدف قرار داده است محور مقاومت می تواند پاسخی دندان شکن به این زیاده خواهی ها باشد.

این مقام مسئول یادآور شد: کشور هم اکنون نیازمند خلاقیت، ابتکار، ایده و طرح در زمینه های مختلف برای تحقق منویات مقام معظم رهبری در خصوص اجرای اقتصادی مقاومتی است.

معاون فرهنگی هنری ستاد هماهنگی کانون های مساجد کشور تاکید کرد: استفاده از ظرفیت های نذورات فرهنگی در مساجد برای اجرای برنامه های فرهنگی و توسعه اشتغال های خانگی با محوریت کانون های مساجد می تواند بسیاری از مشکلات اقتصادی و معیشتی خانواده ها را رفع کند.

پایان پیام/ 365

به گزارش ایسنا، در این جلسه معاون قرآن و عترت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بر لزوم جذب عموم مخاطبان در برنامه های پیش رو و ایجاد بستر مناسب جهت بسط و گسترش فعالیت های قرآنی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در فضای مجازی تاکید کرد و گفت : تلاش می شود برنامه های معاونت با رویکرد عمومی اجرا شود تا عموم مخاطبان و علاقه مندان بتوانند از خدمات و فعالیت های معاونت قرآن وعترت بیش از بیش بهره مند شوند.

وی محور فعالیت های معاونت را در فضای کرونایی کشور بهره گیری از ظرفیت های بالقوه فضای مجازی دانست و گفت : رویکرد ما در فضای حال حاضر کشور بهره گیری از بسترهای موجود در فضای مجازی بوده که این مهم با رویکرد علمی در برنامه ها و فعالیت ها مد نظر است.

همچنین در این جلسه طرح های ارسالی از ادارات کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استانها و طرح دومین جشنواره چلچراغ آسمانی در خصوص فعالیت ها و برنامه های قرآنی در فضای مجازی مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

انتهای پیام

اعتمادآنلاین| سارا فلاحی، نماینده ایلام در دیدار با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، گفت: فرهنگ به عنوان زیر ساخت توسعه یکی از مهم ترین بخش ها به شمار می رود که همیشه در کشور بودجه هایی مازاد را به این حوزه اختصاص می دهند که این مظلومیت فرهنگ را می رساند همچنان که می بیند در مجلس نیز کمیسیون فرهنگی یکی از مظلوم ترین کمیسیون ها است.

نماینده مردم ایلام ادامه داد: ما می خواهیم امکاناتی در شان مردم شریف ایلام اختصاص پیدا کند همانطور که در ادوار مختلف ایلام دین خود را به نظام و انقلاب ادا کرده است.

فلاحی افزود: در جنگ تحمیلی دیدید که مردم غیور این استان چطور شجاعانه از خاک و ناموس این مملکت دفاع کردند حالا نوبت مسئولان است.

این نماینده مردم در مجلس یازدهم، با بیان اینکه آسیب های اجتماعی در استان ایلام بیداد می کند، گفت: زیرساخت ها و فضاهای فرهنگی و تفریحی که در اختیار زنان ایلامی است بسیار ضعیف هستند.

وی ادامه داد: ما از وزیر ارشاد به طور ویژه دعوت می کنیم به این استان سفر کند تا از نزدیک با مشکلات این مردم محروم روبرو شود.

فلاحی در پایان گفت: امیدواریم در پایان این دولت کار درخشانی در حوزه فرهنگی در استان ایلام صورت بگیرد.

منبع: آنا

حجت الاسلام محمد احمدزاده در پاسخ به سوال قدس آنلاین مبنی بر تصمیم سازمان اوقاف و امورخیریه در مورد وضعیت اجاره مستاجران که به دلیل مشکلات اقتصادی ناشی از کرونا قادر به پرداخت اجاره خود نشده اند، گفت: در باره این افراد منتظر تصمیم و ابلاغ از تهران هستیم . وی ادامه داد: لیست این مستاجران تهیه و به مرکز ارسال شده است و اگرچه نظر ما بر مساعدت و همکاری با این افراد است و طی چند ماه گذشته نیز برای دریافت اجاره بها مراجعه ای به آنها نداشته ایم اما هر تصمیم که از سوی تهران ابلاغ شود ما موظف به اجرای آن هستیم. وی همچنین در پاسخ به سوال دیگر قدس آنلاین درباره بدهی های آموزش و پرورش استان به اوقاف نیز گفت: طبق رای دیوان عدالت اداری بدهی و دیون آموزش و پرورش به سازمان اوقاف و امور خیریه مشمول بخشش نمی شود و باید به طور کامل پرداخت گردد .از طرفی این بدهی ها تنها مختص به شرایط فعلی و چندماهه اخیر نیست بلکه مربوط به چند سال است و در هر زمانی که آموزش و پرورش تصمیم به پرداخت آنها داشته باشد باید به نرخ همان روز محاسبه و پرداخت گردد . مدیرکل اوقاف و امور خیریه خراسان رضوی در ادامه نشست خبری به منظور معرفی برنامه های این سازمان در دهه کرامت و بویژه پنجمین روز از این دهه که به نام امامزادگان تعیین شده است، اظهار کرد: برنامه های دهه کرامت با شعار همدلی کریمانه و مواسات به رسم اهل بیت (ع) در امامزادگان و بقاع متبرکه سطح استان از 3 تیرماه همزمان با سالروز میلاد حضرت فاطمه معصومه(س) آغاز شده و تا 13 تیر ماه سالروز میلاد امام رضا(ع) ادامه خواهد داشت که محوریت انها بر پوشش در فضای مجازی به دلیل پیشگیری از شیوع ویروس کرونا است. وی با بیان اینکه پنجم ذی العقده به عنوان روز امامزادگان نامگذاری شده است، افزود: برنامه های مختلفی از سوی این سازمان در امامزادگان و بقاع متبرکه سطح استان در این دهه برگزار می شود که از جمله آنها می توان به پخش روزانه صلوات خاصه امام رضا(ع) در ساعات 8 صبح و 8 شب،پخش نماهنگ با استفاده از ظرفیت رادیو زیارت، ضبط برنامه در دهه کرامت در بقاع متبرکه و پخش از شبکه های استانی و کشوری، نورافشانی بقاع متبرکه در شب میلاد امام رضا(ع)، برگزاری جشن ها در فضاهای روباز بقاع متبرکه، برگزاری مسابقه مادرانه با هدف ترویج فرزندآوری بیشتردر بین خانواده ها ،راه اندازی کاروان های شادی در 14 شهرستان استان ، میزبانی از کاروان های زیر سایه خورشید در بقاع متبرکه استان ، برگزاری همایش بزرگداشت روز امامزادگان و اهدای بسته های حمایتی در بین نیازمندان اشاره کرد. حجت الاسلام احمدزاده خاطرنشان کرد: مراسم بزرگداشت روز امامزادگان و بقاع متبرکه در خراسان رضوی روز شنبه 7تیرماه در فضای روباز امامزاده سید حمزه کاشمر و با هدف ارائه گزارش از سوی مسئولان استان در زمینه اقدامات انجام شده برای بقاع متبرکه با رعایت دستورالعمل های بهداشتی و پروتکل های تعیین شده از سوی ستاد ملی کرونا برگزار خواهد شد. مدیرکل اوقاف و امور خیریه خراسان رضوی با بیان اینکه از زمان شیوع ویروس کرونا تاکنون در چهار محله بسته های حمایتی و همچنین غذای گرم از سوی این سازمان در بین نیازمندان توزیع شده است، گفت: مرحله پنجم این کمک ها نیز در ایام دهه کرامت توزیع می شود که مجموع ارزش کمک های انجام شده در این 5 مرحله 8 میلیارد و 800 میلیون تومان برآورد می گردد. وی با اشاره به اینکه از ابتدای شیوع ویروس کرونا تاکنون 14 کارگاه تولید ماسک زیر نظر اداره کل اوقاف و امور خیریه خراسان رضوی فعالیت خود را آغاز و تا زمانی که لازم باشد ادامه خواهند داد، تصریح کرد: اگر چه در مورد بازگشایی کامل بقاع متبرکه و امامزدگان تابع تصمیم ستاد ملی کرونا هستیم ولی از آن جا که این ستاد فعالیت مراکز و مکان هایی را که با تجمع بیش از حد مردم همراه است را مجاز اعلام کرده و مردم نیز در این مکان ها حضور فراوانی دارند نیاز است که در مورد بازگشایی کامل امامزادگان و بقاع متبرکه نیز بررسی مجددی انجام دهد. معاون فرهنگی و اجتماعی اوقاف و امور خیریه خراسان رضوی نیز در این نشست گفت: چهل و سومین دوره مسابقات قرآن کریم در 10 رشته؛ حفظ پنج جزء، 10 جزء، 20جزء، حفظ کل قرآن، قرائت ترتیل، قرائت تحقیق، اذان ویژه برادران، دعاخوانی، همسرایی و هم خوانی قرآن کریم ویژه برادران و تفسیر عمومی قرآن برگزار می شود. حجت الاسلام جمال ایزدی با بیان اینکه اطلاع رسانی و ثبت نام این دوره از مسابقات از 6 اردیبهشت ماه تا 16خرداد ماه به صورت مجازی برگزار شد، اضافه کرد: مرحله استانی این دوره از مسابقات در 9منطقه به صورت ویدئو کنفرانسی و با حضور متمرکز داوران در مشهد برگزار خواهد شد که مسابقات خواهران از 18تا 20تیرماه و مسابقات برادران از 22 تا 24 تیرماه با رعایت تمام استاندارد های لازم برگزار می شود و نفرات برگزیده برای مسابقات استان که در شهریور ماه در مشهد برگزار خواهد شد معرفی و انتخاب خواهند گردید. وی با اشاره به اینکه 2063 نفر در سطح استان در این دوره ازمسابقات شرکت کرده اند که نسبت به سال قبل و به دلیل مسائلی نظیر کرونا کاهش 50 درصدی ثبت نام کننده ها را شاهد بوده ایم، تصریح کرد: درباره مرحله کشوری هنوز تصمیم گیری نشده است، طبق برنامه قبلی بنا بود که تهران میزبان مرحله کشوری و مشهد میزبان مرحله بین المللی باشد که شیوع ویروس کرونا باعث شده است تصمیم قطعی در این باره انجام نشود. وی تاکید کرد: در این مرحله از مسابقات 5 داور در بخش برادران و 10 داور در بخش خواهران کار داوری را در محل سازمان اوقاف و امورخیریه استان در مشهد انجام خواهند داد و جوایز نفرات برتر از 150 تا 400 هزار تومان متغیر خواهد بود .
انتهای پیام/

ندای موج: بعد از تعطیلی چند ماهه، امروز خبر بازگشایی سینماهای اورمیه منتشر شد، خبری که در روزهای اوج کرونا عجیب به نظر می رسید مخصوصا در شهری که گویا پیک دوم بیماری آغاز شده است

احد هوشمند، رئیس حوزه هنری آذربایجان غربی، در این خصوص گفت: از امروز چهارشنبه 4 تیرماه سینماهای اورمیه بازگشایی شد و علاقه مندان به سینما با رعایت پروتکل های بهداشتی می توانند برای تماشای فیلم های مورد علاقه خود به سینما مراجعه کنند.

هوشمند ادامه داد: تماشاگران با رعایت فاصله گذاری اجتماعی به تماشای فیلم خواهند نشست و اکران بین دو سانس با فاصله نیم ساعته برای ضدعفونی داخل سالن انجام خواهد شد.

به جهت وضعیت معیشتی بخش فرهنگ کشور، کسی منکر لزوم بازگشایی سینماها و اماکن فرهنگی نیست اما چرا این اقدام در روزهای پیک کرونا انجام گرفته است، جای سوال دارد.

با استناد به سخنان رئیس حوزه هنری آذربایجان غربی، ایشان گرچه از رعایت پروتکل های بهداشتی سخن گفته اند اما تجربه چند ماه اخیر نشان می دهد که موارد مشابه هیچگونه رعایت پروتکلی نداشته و در بهترین حالت تنها برای چند روز کارساز بوده اند.

با توجه به احتمال بازگشت محدودیت ها به استان، به نظر می رسد بازگشایی سینماها در زمان غیرکارشناسی بوده است.

به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز قزوین ، مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان گفت: با مجوز ستاد ملی کرونا سینما ها با رعایت شیوه نامه های بهداشتی و با نصف ظرفیت فعالیت می کنند.
اسماعیلی افزود : استفاده از ماسک و دستکش برای کارمندان سینما و مخاطبان ضروری است.
وی گفت : قیمت بلیت افزایش پیدا کرده و از 10 هزار تومان به 12 هزار تومان در روز های عادی و 15 هزار تومان در روز های پایان هفته رسیده و سه شنبه ها هم نیم بهاست.
استان قزوین فقط دو سینما با ظرفیت 550 صندلی در شهر قزوین دارد.

شهر بیست/ سرویس فرهنگ و هنر _ محمد مهدی عنایت پور: چند ماهی می شود که علاقه مندان به هنر هفتم در انتظار روشن شدن چراغ سالن های سینما هستند و حالا از آخرین روزی که پرده نقره ای سینماهای قم به خود رنگ اکران دید، چهار ماه می گذرد. در حالی که سینماهای قم اسفندماه را با اکران فیلم طنز خوب، بد، جلف2: ارتش سری شروع کرده بودند و همزمان دو فیلم جهان با من برقص و هزار تو را هم روی پرده داشتند، انتشار خبر شیوع ویروس کرونا و شناسایی این بیماری از قم باعث شد تا سینماها هم مثل تمامی مشاغل فرهنگی و هنری و اجتماعی با دردسر تازه ای مواجه شوند که پیش تر آن را هرگز تجربه نکرده بودند.

یک ویروس جدید به جان جهان افتاده بود و مسری بودن اش، مراکز پرجمعیتی مثل سینماها را بیشتر از همه تهدید می کرد و همین کافی بود تا کرکره سینماهای قم هم مثل سایر مشاغل فرهنگی و هنری برای مدتی پایین کشیده شود و نقطه شروعی شود برای بلاتکلیفی خانواده سینما و علاقه مندانش.

این بلاتکلیفی و تعطیلی سینماها در حالی هر هفته تمدید می شد که چیزی تا آغاز اکران نوروزی به عنوان ویترین سینمای ایران نمانده بود و همزمان روز به روز هم بر مبتلایان و جان باختگان کرونا اضافه می شد و همین کافی بود تا هم بهار سینماها با این تعطیلی خزان شود و هم علاقه مندان پروپا قرص سینما در حسرت تماشای فیلم های اکران نوروزی سال 99 بمانند.

این تعطیلی در حالی ادامه داشت که شنیده می شد سینماها از عید فطر فعالیت خود را آغاز خواهند کرد اما عید فطر هم گذشت و بازهم سینماها تعطیل ماندند تا با پافشاری سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، ستاد ملی مقابله با کرونا در جلسه صبح روز شنبه 17 خردادماه با بازگشایی سالن های سینما، آن هم مشروط به رعایت دستورالعمل های بهداشتی و استفاده از حداکثر 50 درصد ظرفیت در اختیار از اول تیر موافقت کند.

حالا با خروج بسیاری از شهرها از وضعیت قرمز، سینماها با شرایط خاصی دوباره میزبان علاقه مندان هنر هفتم شدند. در میان سینماهای قم، سینما ممتاز ونوس به عنوان اولین سینمای قم چراغ نمایش فیلم را با اکران دو فیلم جدید روشن کرد.

به گفته علیرضا آغاز مدیر سینما ونوس قم، این سینما از روز چهارشنبه چهارم تیر، اکران مجدد فیلم های سینمایی را با نمایش فیلم شنای پروانه به کارگردانی محمد کارت و خوب، بد، جلف2: ارتش سری به کارگردانی پیمان قاسم خانی کلید زد.

وی درباره استقبال از فیلم های روز نخست این سینما می گوید: ظرفیت فروش بلیت برای هر سالن تا سقف 50 درصد مجاز است و در روز نخست بازگشایی از این سینما، شنای پروانه با استقبال خوبی مواجه شد و 50درصد سالن سینما تکمیل شد.

مدیر سینما ونوس قم همچنین به رعایت پروتکل های بهداشتی از سوی مدیریت سینما و علاقه مندان به هنر هفتم اشاره می کند و می گوید: با پایان نمایش هر فیلم در هر سانس، تمام صندلی ها و فضای سالن سینما ضدعفونی می شود.

همانطور که ستاد ملی مقابله با کرونا، بازگشایی سالن های سینما را مشروط به رعایت دستورالعمل های بهداشتی اعلام کرد، مدیر سینما ونوس هم در این باره می گوید: این سینما با رعایت دستورالعمل های بهداشتی آماده میزبانی از همشهریان است و از علاقه مندان به سینما درخواست می کند با رعایت مسائل بهداشتی از جمله دارا بودن ماسک و دستکش در سینما حضور یابند.

بر اساس این گزارش، سینما ونوس قم در حالی از روز چهارم تیرماه بازگشایی شد که سایر سینماهای قم نیز به مرور بازگشایی خواهند شد. سینما آوینه قم از روز پنجشنبه 5 تیر و سینما شهر آفتاب از روز جمعه 6 تیر آماده میزبانی از تماشاگران سینما هستند.

همچنین سینما کانون در مرحله واگذاری به بخش خصوصی قرار دارد و به زودی آماده نمایش فیلم می شود و وضعیت نهایی سینما تربیت هم طی روزهای آینده اعلام خواهد شد.

به اشتراک بگذارید :

https://shahr20.ir/?p=23713

محمدحسین اسماعیلی روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: سازمان سینمایی وزارت ارشاد و شورای صنفی و انجمن سینماداران، نرخ مصوب بلیت سینماهای سراسر کشور را تعیین و ابلاغ می کند و طبق بخشنامه ابلاغی آنها بهای بلیت سینماها با احتساب 9 درصد مالیات بر ارزش افزوده محاسبه می شود.

وی با بیان اینکه با توجه به بخشنامه ابلاغی، قیمت بلیت سینماها در روزهای عادی 12 هزار تومان، در روزهای پنجشنبه، جمعه و ایام تعطیل 20 هزار تومان و روزهای سه شنبه نیم بها است، اظهار داشت: متولیان سینمایی استان با در نظر گرفتن شرایط اقتصادی شهروندان بهای بلیت در روزهای پایانی هفته را افزایش نداده و با نرخ 15 هزار تومان به فروش می رسانند.

این مسوول با اشاره به خسارت سنگین وارده به سینماهای استان به دلیل تعطیلی چهار ماهه ناشی از شیوع بیماری کرونا، افزود: تمامی فعالیت های فرهنگی و هنری استان از ابتدای تیرماه با رعایت دستورالعمل های بهداشتی و با استفاده از حداکثر ظرفیت 50 درصد شروع شده است.

اسماعیلی ادامه داد: هم اکنون سینماهای قزوین پس از چهار ماه تعطیلی با اکران دو فیلم " شنای پروانه " و " خوب، بد، جلف 2 " فعالیت خود را آغاز کردند و برای آشتی دوباره مردم و سینما مقرر شد تا در هفته اول بلیت سینماها نیم بها شود.

وی گفت:با توجه به مصوبه ستاد ملی مقابله با بیماری کرونا، سالن های سینما مشروط به رعایت دستورهای بهداشتی و استفاده از حداکثر 50 درصد ظرفیت مجاز به فعالیت هستند.

اسماعیلی افزود: برای صیانت از سلامت شهروندان، کار گندزدایی و ضدعفونی سالن ها، صندلی ها و کل فضای داخلی سینماها به صورت روزانه انجام می شود و برای تامین مواد شوینده و ضدعفونی کننده برای سینماهای استان اقدام شده است.
استان قزوین دارای 2 سینما در شهر قزوین و 2 سینمای سیار در شهرستان های آبیک و تاکستان است.

حسین سعیدی در گفت وگو با خبرنگار تسنیم در مشهدمقدس اظهار داشت: همزمان با ایام ولادت حضرت فاطمه معصومه(س) و حضرت رضا(ع) بیش از 80 عنوان کتاب با موضوع رضوی در قالب نمایشگاه کتاب رضوی با تخفیف ویژه عرضه می شود.

وی با بیان اینکه تخفیف در نظر گرفته شده برای این عناوین 25 درصد می باشد، ادامه داد: علاقمندان جهت تهیه کتاب می توانند از سه طریق اقدام نمایند.

سعیدی مراجعه حضوری به 20 شعبه فروشگاهی کتاب انتشارات آستان قدس رضوی در مشهد را مسیر نخست بهره برداری از نمایشگاه کتاب رضوی برشمرد و گفت: فروشگاه های 20 گانه به نشر در اطراف حرم مطهر رضوی و سایر نقاط شهر مشهد آماده ارائه خدمات به مشتریان محترم با رعایت کامل پروتکل های بهداشتی هستند.

مدیرعامل به نشر(انتشارات آستان قدس رضوی) راه دوم استفاده از این طرح را خرید نسخه الکترونیک کتاب از سایت www.taaghche.com عنوان کرد و در زمینه راه سوم گفت: خرید اینترنتی این 80 عنوان اثر از سایت www.behnashr.com با تخفیف 25 درصدی همراه با ارسال رایگان به همراه هدایای متبرک در این بازه زمانی امکان پذیر است.

سعیدی در زمینه برخی از عناوین مهم موجود در نمایشگاه کتاب رضوی گفت: کتاب های ارزشمند امام رضا(ع) و زندگی از مهدی غلامعلی، سیره علمی و عملی امام رضا (ع) از عباسعلی زارعی سبزواری، امام رضا (ع) ، زندگی و اقتصاد از محمد حکیمی، مهارتهای زندگی در سیره رضوی از محمدرضا شرفی، مجموعه آهوانه ها از سیدمحمد سادات اخوی، دعبل و زلفا از مظفر سالاری، ضمانتنامه آهو از رضا دبیری نژاد، شفایافتگان از حمیدرضا سهیلی، امام رضا (ع) در آثار دانشمندان اهل سنت از محمدرضا عطایی، در سال های دور از حسن احمدی، نیایش های رضوی ازاکرم دهقان و زهرا صنوبری، رسم حضور از مسلم گریوانی، کبوترها و آهوها و باکبوترهای گنبد از سید احمد میرزاده، موقف و اوسنه گوهرشاد از سعید تشکری ، ماه غریب من از مجید ملامحمدی، نشانه ها ازابراهیم حسن بیگی، راز آن بوی شگفت و بیدارم کن از فریبا کلهر و اعترافات غلامان از حمیدرضا شاه آبادی از جمله آثار مهم این طرح هستند.

چهارم تیرماه 1399یادداشتی از صاحب امتیاز و مدیر مسئول روزنامه ندای هرمزگان با عنوان امضای وفاق برای ارتقاء مطبوعات هرمزگان منتشر گردید که در آن منتقدان را بی انصاف و ائتلاف مقابل را هزار تو قلمدادکرد. و با خط و نشان کشیدن، آنان را به غیر حرفه ای بودن ، ساز ناکوک نواختن وبیان حرفهای ناراست (دروغ) متهم نمود . طبعاً از یک پیشکسوت رسانه که مفتخر به سی سال خدمت در عرصه تعلیم و تربیت و بیش از دو دهه فعالیت رسانه ای است ، انتظار چنین ادبیاتی نبود. اینکه منتقدین را که عمدتاً رسانه ای های اصیل هستند به بدترین عناوین خطاب نماید و علیرغم استفاده از چنین ادبیاتی ، اهالی رسانه را به همدلی ، همراهی و همکاری فرا خواند ، بی تردید برای مخاطب و افکار عمومی بیشتر به طنز شباهت دارد و هرگز از آن راهبرد متکی به باور استنباط نمی شود .حقیقت ماجرا چیست ؟ ائتلاف خانه ای برای همه رسانه ها، که نویسنده یادداشت آنرا ائتلاف هزار تو معرفی کرده است ، بیش از یک صد فعال رسانه ای استان از 64 رسانه مکتوب ، الکترونیک ، خبرگزاری و پایگاه های خبری هستند. این افراد وقتی با شرایط ناعادلانه و تمامیت خواهی عده ای معدود روبرو شده ، ائتلاف خانه ای برای همه رسانه ها را تشکیل دادند . ائتلافی که با هدف: رفع اختلافات میان مدیران فعلی و آینده ، استفاده از مشاوران حقوقی خانه برای احقاق حق اعضاء ، پرهیز از دریافت حق و الزحمه، پاداش، عیدی و ... بعنوان مدیر عامل و عضو هیئت مدیره ، پرهیز از هزینه نمودن اعتبارات خانه مطبوعات جهت کارکنان ادارات و روابط عمومی ها، ارائه صورت گردش وجوه نقد خانه به صورت مستمر به اعضاء ، پرهیز از هرگونه سوء استفاده از جایگاه خانه مطبوعات جهت جلب آگهی اختصاصی یا دریافت هزینه های نامشروع شخصی، خودداری از ایجاد مانع برای عضویت همکاران منتقد در خانه مطبوعات و جلوگیری از هرگونه اعمال نفوذ، جهت مهندسی انتخابات در دوره آتی(اتفاقاتی که متأسفانه در دوره گذشته خانه مطبوعات شاهد بودیم و زخمی بر پیکره رسانه های استان بود) پا به رقابت انتخابات خانه مطبوعات گذاشتند. این ائتلاف با این میثاق توسط مدیر مسئول و صاحب امتیاز ندای هرمزگان ائتلاف هزار تو خوانده شد. طبیعتاً اگر این ائتلاف به دنبال همدلی نبود از ظرفیت رسانه های خود بدون تحقیر و اتهامات واهی در راستای احقاق حق خود و طرح اعتراض قانونی به رفتارهای خلاف اساسنامه توسط نویسنده یادداشت بهره می گرفت . اگر منتقدان ساز ناکوک می زنند و حرفشان ناراست، پس چرا نویسنده و اقلیت مطیع برای رسیدن به مناصب این تشکل به هر تخلفی برای پیروزی دست زدند .

روند برگزاری انتخابات 27خرداد1399 مغایر با اساسنامه خانه مطبوعات

یادداشت جناب مدیر مسئول و بازی نمایشی کشیدن پای مدیر کل ارشاد اسلامی به جانبداری از منتقدان حکایت پیش کشیدن برای پس نیفتادن را تداعی می کند . حال که مدیرمسئول وصاحب امتیاز ندای هرمزگان آغاز کننده افتراق شد ،اکنون که ائتلاف خانه ای برای همه رسانه ها با رعایت اخلاق و بدور از احساسات در پی یافتن راه حلی برای پایان دادن به تمامیت خواهی و اقتدار طلبی عده ای معدود در خانه مطبوعات است ، این یادداشت را ناشی از خصومت نسبت به رسانه ای های اصیل تلقی می نماید . و صد البته روند برگزاری انتخابات 27خرداد1399 را مغایر با اساسنامه می دانند و نتیجه آنرا هرگز قبول نخواهند کرد .
عملکرد شما جز اختلاف رسانه ای نتیجه دیگری نداشته و ندارد

برای تنویر افکار عمومی خاصه همکاران عزیز رسانه در پاسخ به طرح ادعاهای ناصواب علیه ائتلاف خانه ای برای همه رسانه ها ،مواردو سئوالاتی از نویسنده یادداشت امضای وفاق برای ارتقاء مطبوعات هرمزگان و گروه قلیل مطیع وی مطرح می شود . این ائتلاف هرگز تمایلی به رسانه ای کردن اختلافات نداشت اما وقتی جناب نویسنده یادداشت امضای وفاق برای ارتقاء مطبوعات هرمزگان ، به منتقدانش بی رحمانه تاخت و عناوین ناشایستی را بکار برد این حق ایجاد شد تا از حقانیت اهالی رسانه دفاع شود . در دوره سه ساله گذشته که اتفاقاً نویسنده یادداشت، لیدرجریان پیروز بود چند پرونده شکایت از اعضای خانه مطبوعات و فعالان رسانه هرمزگان در مراجع قضایی گشوده شد ؟ در کدامین دوره از ادوار خانه مطبوعات هرمزگان اینهمه طرح دعوا توسط ارکان تشکل علیه اعضا در مراجع قضایی شده است ؟ صد البته این رکورد تاریخی نه در هرمزگان ونه در سایر استانها تکرار نشده و اگر عزم نویسنده یادداشت و جریان همراهش ،رکورد شکنی نباشد ،تا سالیان متمادی جابجا نخواهد شد عباس رفیعی سردبیر نشریه ماراک ،فروغ مسلم زاده مدیر مسئول نشریه آفتاب جنوب ،کامبیز حسین پور مدیر مسئول نشریه چلچله،غلامعباس شمس الدینی سردبیر نشریات سفیر جنوب و نگین بندر ،صدیقه باوقار خبرنگار نشریه نگین بندر ،مصیب رجایی مدیر خبرگزاری شبستان و ... بواسطه شکایت چه کسانی راهی دادگاه شدند ؟

اخبار مرتبط:

امضای وفاق برای ارتقاء مطبوعات هرمزگان

اعلام تشکیل و آغاز بکار ائتلاف انتخابات خانه ای برای همه

تعامل اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی با رسانه ها در برگزاری انتخابات خانه مطبوعات

بفرمایید اگر به واسطه شکایت از اعضا خانه مطبوعات و رسانه ای های مستقل ، مدال افتخاری بر سینه نشانده اید تا افکار عمومی قانع گردد .شما از کدام همدلی سخن می گویید ؟ اگر معنای همدلی اینست منتقدان شما از همدلی با این تعریف متنفرند

کمیته حقوقی متشکل از وکلای مجرب استان که خبر انعقاد تفاهم نامه آنان با خانه مطبوعات در بوق و کرنا شد ،در حمایت از کدام فعال رسانه ای و عضو خانه مطبوعات ایفای نقش کرد ؟
به نظر می رسد حاصل عملکرد شما چیزی جز اختلاف و تفرقه بین اهالی رسانه نبوده و نیست .

آقای نویسنده چرا درمقابل عملکردتان شفاف نیستید

سئوال مهمتر اینست که شما در قبال مسئولیت چرا شفاف نیستید از عملکرد خود در جهت ارتقای مطبوعات و رسانه های هرمزگان چرا توضیحی ارائه نمی دهید . اگر امروز تعداد مجوز فعالیت 152رسانه صادر شده است آنرا باید به تلاش صاحبان مجوز ها مربوط دانست نه عملکرد شما . اما آنچه مربوط به تلاش شماست اینکه از 152مجوز رسانه ،رسانه های مکتوب کمتر از عدد انگشتان دو دست فعالیت دارند و بقیه نشریات از هزینه های ادامه حیات در مانده اند ناشی از عملکرد شماست .
آنچه ما از عملکرد یک دهه نویسنده یادداشت در ارکان قدرت خانه مطبوعات در افکار عمومی مانده است :
الف: حمایت و همراهی با بستگان سببی و نسبی و تلاش در جهت عضویت آنها در تشکل خانه مطبوعات (به جهت حفظ کرامت آنها از ذکر نام آنها خودداری می شود )
دریافت سهمیه های کاغذ با پا گذاشتن روی گلوی مطبوعات هرمزگان آنهم برای نشریه ای که دوسال از عدم انتشارش می گذرد ، اگر سوءبهره از عنوان نیست چه تعبیر دیگری از آن می توان برداشت کرد ؟
در گرفتن آگهی ،گزارش،حمایت های پیدا و پنهان آنقدر موضوع روشن است که قابل کتمان نیست . (آب را می دزدید رطوبت آنرا چه می کنید ؟)
آقای نویسنده در خصوص موضوع چاپخانه ، تسهیلات،زمین با کاربری فرهنگی و سایر ابهامات چرا روشنگری نمی شود ؟ یک بار برای همیشه بفرمایید تا رسانه ای ها دریابند که منتقدان شما انصاف ندارند به عبارتی تا سیه روی شود هرکه در آن غش باشد .

سند خانه مطبوعات را به نام شما می زنیم اما شأن اهالی رسانه راخدشه دار نکنید

نویسنده یادداشت امضای وفاق برای ارتقاء مطبوعات هرمزگان منتقدان خود را غیر حرفه ای ، پای کار نبودن خطاب کرده است که باید در پاسخ گفت :
اگر منظور نویسنده از رسانه پای کار همان فردی است که بدون عذاب وجدان از رسانه ای که مدیرش به رحمت ایزدی پیوسته (روحش شاد)سو ءبهره را گرفت تا عضویتش در خانه تأیید شود ما اعتراف می کنیم از این نوع پای کار بودن و حرفه ای بودن بیزاریم . شما دم از چه می زنید در حالی که نتیجه کارکردتان تاسف و تاسف و تاسف است. ما حاضریم سند خانه مطبوعات را به نام شما بزنیم اما شأن اهالی رسانه را بیش از این خدشه دار نکنید .
منتقدان شما در بیانیه رسمی خود علنا گفتند اگر در مسئولیت اداره تشکل خانه مطبوعات قرار گیرند ،از همه منافعی که شما و خواص در این مدت بهره گرفتید چشم می پوشند . دریافت حقوق تا پاداش میلیونی ، هر رانتی که متاسفانه در دوره گذشته برای معدود افراد وجود داشت و حذف مخالفانی که گاها بیش از سه سال در نوبت عضویت قرار دارند به عنوان خط قرمز ائتلاف خانه ای برای همه رسانه ای ها قلمداد شد و بر همین اساس پای میثاق را امضا کردند .

طرح جانبداری مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی از ائتلاف ما بیشتر شبیه طنز است / نیازی به پای میز استاندار نیست

حنای نویسنده یادداشت امضای وفاق برای ارتقاء مطبوعات هرمزگان در خصوص جانبداری مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی از ائتلاف خانه ای برای همه رسانه ها ،نوعی خیمه شب بازی است که اهالی رسانه تنها به دیده طنز به آن می نگرند .
ائتلاف خانه ای برای همه رسانه ها،نیازی به ارجاع مسائل رسانه ای به پای میز استاندار ،یا طرح اتهامات واهی به جریان نویسنده یادداشت را ندارد ،و با اتکا به لطف خداوند و مستندات متقن از تهران تا بندرعباس ،از تخلفات گسترده که از دوماه قبل از مجمع عمومی 27خرداد حادث شده و تا پایان انتخابات ادامه داشت، با اقتدار در راستای تحقق خواسته بحق و قانونی خود اقدام خواهد کرد .و تحت تأثیر نگارش یادداشت های ناصواب قرار نخواهد گرفت .اما اگر این شیوه های نامطلوب و غیر منطبق با اخلاق در دستور کار نویسنده یادداشت و همراهان قلیلش قرار گیرد ،علیرغم میل باطنی بخشی از ناگفته ها را منتشر خواهیم کرد .
آقای نویسنده؛ ائتلاف هزار تو به تعبیر شما ،به تک تک آرای ریخته شده به نامشان افتخار می کنند و هرگز برای نتیجه گرفتن، ملتمسانه از صنوف دیگر برای رأی آوری نیرو جذب نمی کند. این رفتار شنیع و دون شأن با کدام اخلاق رسانه ای همخوانی دارد.-افتخار بزرگ ائتلاف خانه ای برای همه رسانه ها، آرای ناب رسانه ای هاست که در راستای شفاف سازی و حراست از آرای آنان مر احل قانونی را دنبال می کنند واگر در تفسیر خود از این انتخابات دچار انحراف شوند جسارت عذرخواهی از مردم و اهالی رسانه را دارند .

دیپلماسی میگو و ماهی شأن رسانه های هرمزگان را زیر سئوال برده است

جناب نویسنده یادداشت امضای وفاق برای ارتقاء مطبوعات هرمزگان که ادعای مالکیت تام و تمام رسانه های هرمزگان را دارید ،شما که مدعی پدری مطبوعات هرمزگان هستید تا کی می خواهید با رویه های نامقبول و رفتارهای خلاف ذات رسانه ها بر اریکه قدرت خانه مطبوعات هرمزگان تکیه زنید . دیپلماسی میگو و ماهی شأن رسانه های هرمزگان را زیر سئوال برده است خود بهتر می دانید که برای دربانان معاونت مطبوعاتی بابانوئل هستید که هر سفرتان برای آنان کریسمس را تداعی می کند باور بفرمایید نگرانیم بواسطه کهولت سن بسته های زیبا ولی سنگین میگو ، ماهی و خرما سلامت تان را تهدید نماید . اگر بازهم به ادامه این رویه مصر هستید لااقل برای حمل آنها از جوانان مرید خود بهره برید .
افسوس ما اینست که ای کاش شما ،خالصانه ، بدون توقع پست و مقام تجربیات رسانه ای خود را به جوانان این عرصه منتقل می کردید ، اخلاق رسانه ای را آموزش می دادید نه اینکه نهال کینه و نفاق را در درون رسانه ها به درختی تناور تبدیل نمایید . ما هم آرزو داشتیم جای خالی بزرگان رسانه که آسمانی شدند ، به نام و تجربه عظمت شما تکیه کنیم اما افسوس که خود نخواستید و نگذاشتید .

اگر واقعا بدنبال وحدت و همدلی رسانه ها هستید کنار بروید

اگر منصفانه نگاهی به ده سال صدارت نویسنده یادداشت در خانه مطبوعات داشته باشیم و بدور از هیجان واحساس قضاوت کنیم منشاء اختلاف رسانه ها کاملاً شناخته شده است و حتی نیازی به واکاوی جدی ادوار گذشته هم نیست .
کسی که در اولین دوره خانه مطبوعات با مرحوم کرمی دچار اختلاف شد و سعی کرد با عدم شرکت در انتخابات قدرت رسانه ای خود را به رخ بکشد چه کسی بود ؟
منشأ اختلاف با مدیران قبلی خانه مطبوعات از سید علی علوی گرفته تا فاطمه رکن الدینی چه کسی بود ؟
چه کسی بانی ابطال انتخابات در دوره گذشته شد تا تمامیت خواهی را به معنای کامل به نمایش بگذارد ؟
چه کسی تا امروز نگذاشته اتحاد و همدلی در رسانه های هرمزگان محقق شود ؟
پاسخ همه این سئوالات به یک نفر ختم می شود .
پس به نظر می رسد اگر نویسنده یادداشت امضای وفاق برای ارتقای مطبوعات استان واقعا آرزویش همدلی و وحدت رسانه هاست از خود و مقامی که در تشکل خانه مطبوعات دارد بگذرد . اگر واقعاً بدنبال وحدت و همدلی رسانه ها هستید کنار بروید.شما که سه دهه فعالیت رسانه ای دارید در این خانه چه دیده اید که حاضر به دل کندن از آن نیستید . رسانه های هرمزگان از شعار بدون عمل بیزارند بگذارید سایر رسانه ها هم در عرصه مدیریتی این تشکل ایفای نقش کنند . لطفاً شعار ندهید و برای نجات رسانه ها از اختلاف کنار بروید .

جمعی از ائتلاف خانه ای برای همه رسانه ها

پنجم تیرماه 99

انتهای پیام/*

پس از ظهور و بروز فضای مجازی که منجر به کاهش چشمگیر علاقه مندان به رسانه های مکتوب و بویژه رسانه های نوشتاری محلی شد چشم مطبوعاتی ها به تورم افسار گسیخته و گران شدن کاغذ روشن شد و پس از آن هم کرونا آمد تا اضلاع این مثلث ناخوانده، کامل شود.

شاید کمتر کسی تصور می کرد بیماری کرونا با این قدرت و شدت در همه ارکان و تار و پود جامعه جهانی نفوذ کند و این گونه زندگی بشر را تحت تاثیر قرار دهد.

امروز ویروس کرونا به صورت یک بیماری پاندمی و جهانی درآمده و تمام حوزه ها را تحت تاثیر قرار داده است، شیوع کووید 19 در عرض چند ماه سبک زندگی مردم را در کل جهان تغییر داد.

طولانی و همه گیر شدن ویروس کرونا علاوه بر تبعات بهداشتی و روانی که به همراه داشته هزینه های اقتصادی هنگفتی در سطح ملی و بین المللی به دوش دولت گذاشته است.

در شیوع این بیماری، مشاغل بسیاری آسیب دیدند از کارگران و کارمندان بخش خصوصی تا خبرنگاران که در بدترین شرایط همراه مردم بودند.

و در این میان، نفس نشریات کاغذی که با شروع تحریم ها و گرانی کاغذ به شمارش افتاده بود با شیوع کرونا ، آنها را به کما برد و این شرایط را برای آنها سخت تر از گذشته کرده است و اکنون محدودیت های اعمال شده بر رسانه های کاغذی، عاملی بر کاهش درآمد این رسانه ها علی الخصوص رسانه های مکتوب خصوصی شده است.

دولت وظیفه دارد حمایت عملی خود را از رسانه ها نشان دهد و اگر قرار باشد نشریات چاپی به صورت الکترونیک منتشر شوند این تغییر مسیر نیازمند برنامه ریزی و حمایت است؛ نمی توانیم در عرض چند روز رسانه هایی که مکتوب منتشر می شدند را در جهت الکترونیکی شدن سوق دهیم با همان میزان مخاطب، با همان میزان انتشار آگهی ، همه این راه ها نیازمند برنامه ریزی است.

در استان یزد نیز که به لحاظ داشتن تعداد نشریات محلی از استانهای فقیر کشور است، کرونا و به دنبال آن تورم افسار گسیخته، ضربه مهلکی بر پیکره بر این رسانه ها زده و نفس آنها را به شماره انداخته است.

اما مشکل مطبوعات محلی یزد و سایر نقاط کشور فقط کرونا نیست، تورم و گرانی ملزومات اولیه این رسانه ها نیز مزید بر علت شده و آنها را در تنگنای شدید قرار داده است، تورمی که تا قبل از کرونا نیز تاثیرات مخرب خود را برجا گذاشته بود.

و اکنون کرونا و تورم در تار و پود پیکر نحیف رسانه های محلی استان یزد نفوذ کرده و هر آن احتمال میرود که آنها عطای رسانه داری را به لقایش ببخشند خود را از مشکلات کمرشکن آنها رها کنند.

و این پایان داستان نبوده و نیست، اضافه کنید به تورم و کرونا، نفوذ فضای مجازی و شبکه های اجتماعی در همه ارکان جامعه را؛ وقتی فضای مجازی را به صورت آسان و بدون دردسر در اختیار داریم چرا باید به رسانه های مکتوب روی خوش نشان دهیم؟!.

به سراغ مدیران مسوول و دست اندرکاران چند نشریه محلی و با سابقه استان یزد که هنوز نفس می کشند و پای کار هستند رفتیم تا از مشکلاتشان بگویند.

مدیر مسوول روزنامه باسابقه و قدیمی "پیمان یزد" در این زمینه گفت: کرونا نسبت به تورم، تاثیر کمتری بر نشریه ما داشته و به جز افراد اندکی که از کرونا وحشت کردند و گفتند اشتراک ما را قطع کنید تاثیر دیگری نداشت است اما تورم و گرانی ملزومات اولیه روزنامه، ما را در تنگنا قرار داده است.

محمد مسعود ارکان به ایرنا گفت: در فروردین ماه که اوج بیماری کرونا بود فقط چهار شماره چاپ کردیم اما بعد از آن روی غلتک افتادیم و با وجود مشکلات فراوان به فعالیت خود ادامه دادیم.

وی با بیان اینکه تورم، بیشتر از کرونا بر نشریه ما تاثیر گذاشته اظهار داشت: همه چیز روز به روز گران تر میشود، کاغذ و مرکب گران شده و با وجود آنکه ماه فروردین روزنامه چاپ نمیشد اما هزینه پرسنل را پرداخت کردیم.

این روزنامه نگار قدیمی استان یزد با بیان اینکه همه مواد اولیه ما خارجی است و با دلار سنجیده میشود و افزایش نرخ دلار تاثیرگذار است تاکید کرد: علاوه بر افزایش نرخ مرکب و کاغذ و دستمزدها، آگهی ها هم که منبع درآمد قابل اتکایی بوده و هستند به شدت کم شده است.

ارکان با اشاره به اینکه در تامین هزینه های دفتر خود با مشکلاتی روبرو هستیم یادآور شد: با وجود همه این مشکلات، پای کار هستیم و فعلا اجازه نداده ایم مشکلات بر ما غلبه کند.

وی یکی از پیامدهای منفی تاثیر تورم و کرونا و همچنین نفوذ فضای مجازی را کاهش تعداد صفحات روزنامه از هشت صفحه به چهار صفحه اعلام کرد و گفت: روزنامه پیمان یزد از سال 72 تاکنون، بی وقفه چاپ می شود ولی با توجه به مشکلات فعلی اینکه تا چه زمانی دوام خواهیم آورد قابل پیش بینی نیست.

مدیر مسوول روزنامه محلی و رنگی "بشارت یزد" هم اظهار داشت: کرونا باعث کاهش شمارگان نشریه ما شد و مشترکان به بهانه اینکه ممکن است روزنامه ها آلوده باشند و بویژه آلودگی در چاپخانه از پذیرش آن خودداری می کنند.

جواد آذرنگار افزود: کرونا همچنین باعث شد نیروهای ما و بویژه بخش توزیع با مشکلاتی روبرو شوند و هزینه های فوق العاده ای بر روزنامه تحمیل شود.

وی ادامه داد: روزنامه ها خصوصی هستند ولی نگاه کارکنان آن این است که بخش دولتی کارکنانش را به مرخصی فرستاده و توقع دارند همانند بخش دولتی، تسهیلات بیشتری بگیرند که امکان پذیر نیست؛ با توجه به کمبود نیروهای متخصص در یزد و در بخش اداری، توقع کارمندان فشار زیادی را بر روزنامه تحمیل می کند.

این روزنامه نگار همچنین به تاثیرات مخرب تورم بر روزنامه های محلی هم اشاره کرد و گفت: تلاطم نرخ ارز و افزایش آن موجب افزایش هزینه های چاپ و انتشار روزنامه شد و در حالی که بازار روزنامه از یک طرف بعلت کرونا دچار رکود شده و حجم آگهی ها و مشترکین و درآمدها کم شده است از سوی دیگر کسب و کارها هم دچار رکود شده و حجم آگهی ها کاهش یافته است، ضمن آنکه نرخ آگهی روزنامه هم هنوز نسبت به پارسال تغییری نکرده است.

مدیر مسوول هفته نامه قدیمی "ندای یزد" نیز اظهار داشت: تورم، اثرات مخربی بر جا گذاشته و چند برابر شدن نرخ کاغذ و مرکب و چاپ و پست باعث شده که با سیلی صورت خود را سرخ نگه داریم و اگر شرایط همینطور باشد شاید تعطیل کنیم.

"مهدی عسکری کامران" اضافه کرد: به نظر من کرونا تاثیر چندانی نداشته چون ما خوانندگان خاصی داریم که روزنامه ما را تهیه می کنند اما اعتراف میکنم که بر روی دیگر نشریات اثرات نامطلوبی گذاشته است.

وی با بیان اینکه مردم ما جذب شبکه های اجتماعی شدند و دیگر روزنامه نمی خوانند زیرا فضای مجازی بر عکس رسانه های مکتوب، هزینه بر نیست افزود: با وجود شبکه های اجتماعی، مطبوعات محلی دارند کم کم به حاشیه می روند.

وی افزود: متاسفانه رویکرد مسولان هم همین است و آنها دیگر میلی به رسانه کاغذی ندارند و این در حالیست که نشریات تا حدی می توانند روی پای خود بایستند؛ هزینه ها روز به روز در حال افزایش است.

سردبیر روزنامه محلی "صبح یزد" هم معتقد است: رسانه ها مخصوصا مطبوعات محلی و مکتوب در این چند سال با کاهش استقبال روبرو شدند که دلایل متعددی داشت.

"مرضیه ماندگاری" گفت: با شیوع کرونا و ضوروت توجه به پروتکل های بهداشتی، روزنامه ها دچار تزلزل شدند و خیلی از مشتری های ما نتوانستند روزنامه خریداری کنند و مردم آن چنان درگیر کرونا شدند و فضای مجازی هم خوراک خبری می دهد که تمایلی به روزنامه خواندن ندارند.

وی با بیان اینکه درگیری های ذهنی با کرونا هم باعث شد که مردم رویکردی به نشریات نداشته باشند تصریح کرد: نشریاتی مثل صبح یزد که یارانه دولتی ندارند و مستقل هستند و درآمدشان از خودشان هست به شدت متضرر شدند.

به گفته این روزنانه نگار، مافیای کاغذ و کمیابی آن ضربه مهلکی به روزنامه ها زد و در دوره ای شرایط به گونه ای شد که هزینه ها از درآمدها پیشی گرفت و همین باعث کاهش چاپ و شمارگان ما شد.

ماندگاری، رنگی بودن را برای یک نشریه، امتیازی ویژه دانست و یادآور شد: تورم باعث شد دیگر چاپ رنگی نداشته باشیم؛ همچنین تورم و شرایط اقتصای باعث شد روزنامه ها و من انگیزه ای برای بستن روزنامه نداشته باشیم .

وی کاهش استقبال مردم و کمرشکن بودن هزینه ها را یادآور شد و گفت: آگهی ها هم جوابگوی هزینه ها نیست و این انگیزه ها را کم کرده است.

وی ضمن درخواست از دولت برای رفع بخشی از این مشکلات تاکید کرد: باید فکری کنند چون اوضاع اگر به همین منوال پیش برود دوام نمی آوریم و شاید روزی تعطیل کنیم؛ از یک سو وزارت ارشاد، منظم بودن و دائمی بودن چاپ را طلب می کند و از آن سو با مشکلات زیادی دست به گریبان هستیم.

وی نصف شدن شمارگان روزنامه صبح یزد را از جمله پیامدهای مشکلات مورد اشاره ذکر کرد.

روزنامه محلی صبح یزد از سال 93 فعالیت خود را آغاز کرد.

مدیر مسوول نشریه محلی جام یزد گفت: متاسفانه نشریات محلی این استان حتی قبل از کرونا هم مشکل داشتند و قبل از آن هم فاتحه نشریات محلی را خوانده بودند؛ تعجب می کنم مسوولان در چه فکری هستند؟

محمدحسین صداقت اظهار داشت: نشریات محلی تا قبل از شیوع کرونا هم در حال تعطیل شدن بود اما ظاهرا کرونا بهانه خوبی برای عده ای شد.

وی با بیان اینکه روزنامه ها حتی دیگر به صورت کیلویی هم مشتری ندارند تاکید کرد: روزنامه ها را دیگر فقط افراد سالخورده ای که به فضای مجازی وارد نباشند می خوانند.

وی با بیان اینکه فضای مجازی، تاریخ ساز و مانا نخواهد بود بلکه این نشریات محلی است هستند که همیشه ماندگار می مانند یادآور شد: کل نشریات کشوری با یک خودرو نیسان به یزد می آید که این مایه تاسف است.

صداقت اضافه کرد: هیچ مشکلی از نشریه ما حل نشده و هزینه های ما هم دهها برابر شده و از این رو چاپ روزنامه نه برای چاپخانه به صرفه هست و نه برای ما .

این رونامه نگار با اشاره به اینکه نشریه محلی جام یزد از اسفند 83 فعالیت خود را آغاز کرد گفت: همه خانواده در خدمت جام هستند و اگر نیرو استخدام کنیم باید همه زندگی خود را به آنها بدهیم، شمارگان ما افت کرده و اینکه روزنامه نگاران محلی گاهی مجبور باشند نشریه خود را در سر چهار راهها به داخل ماشین بیندازند مایه تاسف است.

مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان یزد در گفت و گو با خبرنگار ایرنا ضمن تایید صحبت های مدیران مسوول نشریات محلی استان گفت: تمهیداتی از سوی دولت اندیشیده شده تا بخشی از خسارت های وارده به نشریات محلی جبران شود.

مجید جوادیان زاده افزود: گزارش کاملی از خسارتهای این بخش را به استانداری ارسال کرده ایم تا در کارگروه استانداری مطرح و تمهیداتی اندیشیده شود.

وی با بیان اینکه سامانه وزارت کشور از نشریات محلی خواسته تا وضعیت خودشان را اعلام کنند از فعالیت خوب رسانه ها در ایام کرونایی به نیکی یاد کرد و یادآور شد: حضور خبرنگاران در مراکز بهداشتی و درمانی قابل تحسین است آنهایی که با وجود خطر کرونا به دل حوادث می رفتند و عکس و گزارش تهیه می کردند.

مدیر کل ارشاد یزد از در دست تدوین بودن دست آوردهای فرهنگی و هنری اهل رسانه در دوران کرونا در استان خبر داد که شامل دست نوشته ها، گزارشها و یادداشتهای اصحاب رسانه است.

جوادیان زاده به بیان اینکه در مجموع، اقدامات خوبی انجام شده و پیگیر جبران خسارات به اصحاب رسانه هستیم تاکید کرد: از طریق استانداری و سامانه وزارتخانه پیگیر هستیم.

وی از اختصاص تسهیلاتی در زمینه حق بیمه رسانه ها در ایام کرونا خبر داد و افزود: مشکلات پیش رو بزرگتر از اینهاست و منتظر هستیم تا امکاناتی فراهم شود که بتوانیم بخشی از این مشکلات را رفع کنیم.

حدود 130 رسانه محلی در استان یزد از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز انتشار دارند .

رامسر در غربی ترین نقطه مازندران با شهرتی بین المللی در گردشگری و اماکن و طبیعتی زیبا و منحصربه فرد از داشتن یک مجتمع فرهنگی و هنری محروم است. این جمله طی سال های اخیر بارها توسط فعالان فرهنگ و هنر رامسر و حتی مسئولان مازندران نیز بیان شده است. چالشی که سبب شده بسیاری از هنرمندان رامسری فعالیت خود را در این شهرستان محدود کنند یا به شهرستان های همسایه انتقال دهند.

آتش سوزی سینمای هتل رامسر در دی 1398 نیز سرانه فضای فرهنگی و هنری در این شهرستان را کمتر از قبل کرد. هر مدیر و مسئولی که از مجموعه فرهنگی هنری واقع در باغ 33 هکتاری رامسر بازدید کرده بود وعده پیگیری برای به سرانجام رسیدن این پروژه مهم فرهنگی برای مردم غربی ترین شهرستان مازندران را داد. اما چشم انتظاری فعالان فرهنگ و هنر رامسر طی یک و نیم دهه اخیر بی نتیجه ماند. مهم ترین دلیل متوقف ماندن اجرای این پروژه طی سال های اخیر، قرار داشتن آن در باغ 33 هکتاری رامسر است. باغی که در فهرست آثار ملی قرار دارد و چند سال پیش نیز پرونده ثبت جهانی آن تشکیل شد، اما وجود این بنای نیمه کاره در روند ثبت اختلال ایجاد کرد.

در تمام این سال ها سازمان میراث فرهنگی اجازه ادامه فعالیت برای ساخت مجتمع فرهنگی و هنری را نمی داد و حتی گفته می شد که برای حفظ هویت باغ 33 هکتاری این بنا باید تخریب شود. بسیاری از اهالی فرهنگ و هنر در این شهرستان معتقدند که جانمایی این مجتمع با توجه به حساسیتی که روی باغ 33 هکتاری رامسر وجود دارد اشتباه بود و باید از ابتدا مکانی دیگر برای این موضوع انتخاب می شد. اما به هر حال ساخت بنا در این باغ آغاز شده بود و مبلغ قابل توجهی نیز صرف پیش بردن عملیات ساختمانی این مجموعه شد. از سوی دیگر تهیه زمین در شهری مانند رامسر هزینه بسیار زیادی به اجرای این پروژه تحمیل می کرد. به همین دلیل مسئولان فرهنگ و ارشاد استان در تمام سال های اخیر مانع تخریب این بنای نیمه کاره و ساخت بنایی جدید در زمینی دیگر شدند.

ساخت این مجموعه فرهنگی تا چند ماه پیش در شرایطی بلاتکلیف قرار داشت. اما در سفر مرداد سال گذشته علی اصغر مونسان رئیس وقت سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و وزیر کنونی این مجموعه به مازندران، مذاکراتی بین استاندار و او بابت تعیین تکلیف وضعیت این بنا انجام شد که در نهایت موافقت مشروط مونسان برای اجرای این پروژه را به همراه داشت.

ابتدا قرار بود که مجتمع فرهنگی و هنری رامسر در کنار کاربری فرهنگی و هنری با توجه به استیجاری بودن محل استقرار اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی رامسر، کاربری اداری نیز داشته باشد. این موضوع از نظر میراث فرهنگی مانعی برای ثبت جهانی باغ 33 هکتاری محسوب می شد. چرا که پیشنهاد ثبت این باغ در فهرست میراث جهانی در سال 1388 به دلیل وجود این بنای نیمه کاره رد شده بود. اما به گفته سیف الله فرزانه مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مازندران، اگر بنای نیمه کاره موجود در این باغ با کاربری فرهنگی و موزه ای و بر اساس ضوابط و با نظارت کارشناسان میراث فرهنگی و سازمان جهانی یونسکو ساخته شود مانعی برای ثبت جهانی باغ محسوب نخواهد شد.

با این حساب در مذاکره بین استاندار مازندران و مونسان، قرار بر این شد که هیچ قسمتی از مجتمع فرهنگی هنری رامسر کاربری اداری نداشته باشد و صرفا به عنوان یک مجموعه فرهنگی و موزه ای در دل باغ 33 هکتاری رامسر بهره برداری شود. از همان زمان پیگیری هایی برای از سرگیری ساخت این بنا آغاز شد که به گفته مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی این اقدامات اکنون به مرحله اجرا نزدیک شده و در صورت همکاری مسئولان استان و شهرستان و تخصیص اعتبارات، تا 24 ماه آینده هنرمندان و فعالان فرهنگی رامسر می توانند در این مجموعه برای فعالیت های فرهنگی و هنری حضور یابند.

مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران در گفت وگو با خبرنگار ایرنا با بیان این که مجتمع فرهنگی و هنری رامسر امسال در فهرست پروژه های اولویت دار مازندران قرار گرفت، اظهار کرد: پس از حضور دکتر مونسان در رامسر و جلسه شورای برنامه ریزی این شهرستان در سال گذشته و اعلام موافقت برای از سرگیری ساخت این مجموعه مهم شهرستانی، 400 میلیون تومان اعتبار از سوی اداره کل به این پروژه اختصاص داده شد.

عباس زارع افزود: این 400 میلون تومان با کم کردن از اعتبارات پروژه های عمرانی فرهنگی و هنری سال 1398 شهرستان های مختلف استان تهیه شد. یعنی از بودجه درون سازمانی اداره کل به طور ویژه برای این مجتمع اعتبار در نظر گرفته شد. 50 درصد از این اعتبار نیز برای انجام آزمایش های استحکام بنا در اختیار اداره کل راه و شهرسازی به عنوان متولی ساخت بنا قرار گرفت.

وی اظهار کرد: این مجتمع به دلیل اهمیتی که برای اداره کل فرهنگ و ارشاد دارد در دسته پروژه های اولویت دار سال 1399 قرار گرفته است. به همین دلیل پیگیر هستیم که امسال نیز اعتبار ویژه ای برای این پروژه در نظر گرفته شود. البته متولی ساخت این مجموعه اداره کل راه و شهرسازی است. اما اداره کل با توجه به طولانی شدن انتظار هنرمندان و فعالان فرهنگی رامسر برای ساخت این مجموعه تلاش می کند که بخشی از اعتبار تکمیل این پروژه را تأمین کند.

زارع با بیان این که طلسم ساخت این مجموعه شکسته شده است، خاطرنشان کرد: ساختمان پس از سال ها از فهرست بناهای غیرمجاز میراث فرهنگی خارج شد. حتی راه و شهرسازی به دلیل فرسوده شدن اسکلت بنا نظر به تخریب مجموعه داشت که در نهایت با انجام عملیات استحکام بنا و تقویت ساختمان موافقت شد. دریافت مجوز برای ادامه پروژه کار دشواری بود که انجام شد. در حال حاضر انتظار داریم مسئولان شهرستان و خیران رامسری نیز برای به سرانجام رسیدن این پروژه پای کار بیایند و همراهی کنند.

وی خاطرنشان کرد: هفته آینده قرار است آگهی مناقصه برای انتخاب پیمانکار منتشر شود و پس از انتخاب پیمانکار نیز پس از سال ها بالاخره عملیات اجرایی مجتمع فرهنگی هنری رامسر آغاز می شود. شورای برنامه ریزی شهرستان هم باید پیگیر جذب بودجه برای این پروژه باشد. البته خوشبختانه مسئولان شهرستان رامسر برای به سرانجام رساندن این پروژه اعلام آمادگی کرده اند.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران ضمن عذرخواهی از فعالان فرهنگ و هنر رامسر به دلیل تأخیر طولانی در ساخت این مجموعه و نبود فضای فرهنگی در رامسر، گفت: محرومیت عروس شهرهای ایران از یک مجتمع آبرومند فرهنگی و هنری در شأن این شهرستان نیست. اداره کل و استانداری تمام تلاش خود را برای رفع این محرومیت به کار گرفته اند.

این مسئول یادآور شد پارسال با توجه به مشکلات قانونی پروژه در شورای برنامه ریزی شهرستان فقط 30 میلیون تومان اعتبار برای این پروژه اختصاص یافته بود. اما فرماندار رامسر اعلام کرد که امسال بودجه مناسبی برای مجتمع فرهنگی در نظر گرفته می شود. نماینده مردم رامسر، تنکابن و عباس آباد نیز قول مساعدی برای جذب اعتبارات ملی به منظور تکمیل این پروژه داد. اگر عزمی جدی در مسئولان به کار گرفته شود، این پروژه نهایتا ظرف 24 ماه آینده به سرانجام خواهد رسید.

بنای نیمه کاره مجتمع فرهنگی هنری رامسر تا کنون چندین دولت، استاندار، مدیر کل و مدیر شهرستانی به خود دید و ده ها نمونه از وعده های داده شده برای به سرانجام رساندن آن در دولت های مختلف مطرح شد که هیچ کدام به سرانجام نرسید. اما به نظر می رسد گام های جدی برای به سرانجام رسیدن این پروژه برداشته شده و به زودی قرار است در باغ 33 هکتاری رامسر، عملیات ساخت مجموعه ای با کاربری کاملا فرهنگی و هنری آغاز شود.

گروه اجتماعی آناج/ محمدرضا دهقان نژاد؛ عیار تاریخ و فرهنگ یک شهر یا کشور را با شناسایی مشاهیر آن منطقه می توان سنجید. آذربایجان و به ویژه شهر تبریز از گذشته پرباری برخوردار بوده و به نوعی کمتر حماسه ای در تاریخ این کشور می توان یافت که نامی از آذربایجان نداشته باشد. بسیاری از مشاهیر آذربایجان در شهرهای دیگر مدفون هستند و جمع کثیری نیز در داخل شهرهای این خطه مدفون گشته اند. ستارخان و پروین اعتصامی از جمله افتخارات دیار آذربایجان هستند که در شهر ری و قم مدفون می باشند.

اخیرا موضوع انتقال مقبره چهره های فرهنگی تبریز ازجمله پروین اعتصامی دوباره به خط تبلیغی برخی جریانات فرهنگی و سیاسی تبدیل شده است، بطوری که یکی از اعضای شورای شهر از پیگیری و تلاش برای به انجام رساندن این طرح خبر داده است.

نیکوخصلت عضو شورای شهر تبریز، با اشاره به پیگیری های انجام شده از استانداری قم برای بررسی امکان انتقال مقبره بانوی شاعره تبریز و ایران گفت: بارها از استان قم پی گیر بوده ایم و این مهم را از دکتر سرمست، استاندار قم نیز پی گیر خواهیم بود.

نیکوخصلت اظهار داشت: اگر بتوانیم هویت واقعی پروین اعتصامی را به مردم معرفی کنیم؛ می توانیم تبریز را به مرکز برگزاری همایش ها و فستیوال های مرتبط با بانوان در سطح ملی و بین المللی تبدیل کنیم.

این عضو شورای شهر تبریز با بیان اینکه پروین در آن زمان با وجود خفگان این چنین شگفت آفرینی کرده و مفاهیم عمیقی را در اوج زیبایی سروده است؛ گفت: برما واجب است تا مقام فرهنگی این بانوی شاعره را به جهانیان بشناسانیم.

اینگونه اظهارات در حالی بیان می شود که بزرگترین مقبره شاعران بیش از چندسال است به علت مرمت بلاتکلیف مانده است، قریب به 7سال قبل کلید طرح بهسازی و توسعه مقبره الشعرای تبریز توسط اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی و شهرداری تبریز زده شد. طرحی که بنا بود با هزینه 7میلیارد تومانی و به منظور امتداد خیابان 18متری شرقی مقبره الشعرا تا خیابان ششگلان، اتصال موزه قاجار به مقبره الشعرا، ساخت سالن با عظمت در نزدیکی بقعه سید حمزه انجام شود اما با گذشت چند سال از آغاز آن هنوز خبری از اتمامش به گوش نمی رسد.

محمدپور مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان در این باره به خبرنگار آناج گفته بود: "طی توافقی که بین استانداری، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و شهرداری تبریز به امضا رسیده، شهرداری تبریز متولی اجرای پروژه ساخت این اثر تاریخی است. در زمان ریاست نجفی در شهرداری تبریز، اعلام شد که این پروژه در حال آماده سازی است، سپس در سال 93 شهرداری خبر از اتمام ساخت این طرح تا پایان سال را داد. در آن سال پروزه به یک مهندس مشاور داده شد و طرحی ارائه شد و قرار بود مقبره الشعرای تبریز بعد از آزادسازی مجموعه، در اختیار مهندسان مشاور قرار گیرد تا طرح مورد نظر وارد فاز اجرایی شود.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان تصریح کرد: ردیف اعتباری ملی مقبره الشعرای تبریز به علت اینکه شهرداری تامین اعتبار می کرد، قطع شد. بنابراین حرکت این طرح کُندتر شد. در مکاتباتی که با نمایندگان و اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس، سازمان برنامه و بودجه داشتیم تلاش کردیم ردیف اعتباری را در برنامه بودجه سالانه احیا کنیم. سال 97 تلاش ها نتیجه داد تا در بودجه سال98 با همت تمامی نمایندگان مجلس و مساعدت کمیسیون فرهنگی، ردیف اعتباری برای پروژه مقبره الشعرای تبریز در نظر گرفته شد. رقم مصوب شده برای سال98 در حدود 11میلیارد بود که در نهایت 9/8میلیارد تخصیص داده شد و از این رقم نیز 20درصد به عنوان تخفیف اعتبار در نظر گرفته شد. صورتجلسه ای تنظیم و اعلام شد هیئت امنایی برای مقبره الشعرا تشکیل شود که ریاست آن با استاندار می باشد. فرماندار تبریز، اداره کل میراث فرهنگی استان، اداره کل اوقاف استان و سازمان برنامه و بودجه از اعضای این هیئت امنا به شمار می روند.

اعتبارات این طرح به طور سالانه تخصیص داده می شد ولی شهرداری اعلام کرد با توجه به مشکلات مالی دیگر قادر به تزریق اعتبار برای این پروژه نیست. هم اکنون این پروژه مسیر آرام و کُندی را در پیش گرفته است.

اکنون با گذشت چند سال از بازسازی مقبره الشعرا، رحمتی معاون عمرانی استاندار آذربایجان شرقی از اتمام بخشی از این پروژه تا 15 تیرماه خبرداده و اظهار داشت: اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی باید تا 15 تیر این مرحله را عملیاتی کند.

وی ادامه داد: در مرحله دوم، کار مسقف سازی و محوطه سازی مجموعه با همکاری شهرداری تبریز و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی انجام خواهد شد و مرحله سوم نیز تکمیل پروژه سامان دهی است.

معاون عمرانی استاندار آذربایجان شرقی با تأکید بر برآورد منابع مالی مورد نیاز برای تکمیل پروژه، گفت: با روند کنونی تزریق اعتبارات، اتمام پروژه سال ها زمان می برد، بنابراین باید به فکر استفاده از مشارکت شهرداری و بخش خصوصی باشیم.

با این اوصاف وضعیت مقبره الشعرای تبریز با گذشت چندین سال همچنان بلاتکلیف مانده است. آیا سرنوشت پروین اعتصامی درصورت انتقال احتمالی مزار به تبریز، مانند دوره حیاتش غم انگیز بوده و به غبار فراموشی 400شاعر مدفون در مقبره الشعرای تبریز گرفتار می شود یا دوره جدیدی در شناساندن پرآوازه ترین شاعره ایران آغاز خواهد شد؟

انتهای پیام/

به گزارش خبرگزاری فارس از یاسوج در نشست شورای فرهنگ عمومی استان کهگیلویه و بویراحمد موضوعات مختلفی مطرح شد از جمله دیالوگی که در ارتباط با اقدامات فرهنگی میان شهردار یاسوج و مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان رد و بدل شد که در جای خود قابل تامل است.

در این نشست شهردار یاسوج به موضوع زیر پوست شهر و آسیب های اجتماعی که مردم و جوانان شهر یاسوج را تهدید می کند اشاره کرد و گفت: 10 سال از استان به دور بودم اما وقتی برگشتم چیزهایی دیدم که برایم تازگی داشت.

وی گفت: موضوعات مختلفی اکنون موجب آسیب شده که یکی از دلایل آن ها فرزندسالاری و قدرت سالاری فرزندان در خانواده است.

شهردار یاسوج همچنین در این نشست قول داد که برای برگزاری همایش قرآنی حاضر است همه فضاها و بیلبوردهای شهر را در اختیار فرهنگ و ارشاد اسلامی قرار دهد.

بعد از صحبت های شهردار یاسوج؛ مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان لب به انتقاد گشود و گفت: هنوز 6 ماه است که می خواهیم با شهردار و برخی دیگر از دستگاه های فرهنگی جلسه بگذاریم اما تاکنون موفق نشده ایم.

پیرسبزی گفت: همچنین برای تکمیل اسکلت عظیم آهنی ورودی شهر یاسوج درگیر عوارض آن هستیم که باید شهرداری همکاری لازم را داشته باشد.

پس از اظهارات مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان نوبت به پاسخگویی شهردار یاسوج رسید که اظهار کرد: تنها تاکنون یک استند از شما در کارهای فرهنگی و هنری در ورودی ارشاد دیده ایم و چیز دیگری ندیده ایم.

شهردار یاسوج افزود: برنامه های متعدد فرهنگی برگزار کرده ایم روز دختر ار گرامی داشتیم و کارهای دیگری کرده ایم در نامگذاری ها هم نام بزرگترین خیابان خود را که از بنسنجان و دولت آباد و شرف آباد می گذرد به نام آیت الله ملک حسینی نام گذاری کرده ایم.

وی با بیان اینکه ساخت مجتمع فرهنگی و هنری در ورودی شهر یاسوج از ابتدا نادرست بوده است اظهار کرد: ما خیلی از جرائم را به یک چهارم تقلیل داده ایم.

در ادامه شهابی از سازمان مدیریت و برنامه ریزی هم با بیان اینکه در سال 98 افزون بر 40 میلیارد تومان اعتبارات تملک دارایی به دستگاه های فرهنگی اختصاص داده شد افزود: این اعتبارات برای احداث و تکمیل فضاهای فرهنگی بود.

شهابی گفت: تمامی مصلاهای استان توسط دولت ساخته شد مساجد استان با اعتبارات دولتی در حال ساخت است حوزه های علمیه در استان توسط دولت ساخته می شود اما با همه کارهایی که انجام می شود و مراکز فرهنگی که می سازیم خروجی از آن ها مشاهده نمی کنیم.

وی افزود: چرا موسیقی در تالارها از روال خود خارج شده است چرا در نام گذاری اماکن و مراکز و معابر شهر و دیارمان اصطلاحات تاریخی و مذهبی استان دیده نمی شود.

انتهای پیام/82009

غلامرضا مرحبا روز پنجشنبه در بازدید از مجتمع فرهنگی و هنری اداره ارشاد آستارا اظهار کرد: حدود 30 درصد این پروژه قابل استفاده است و در سال گذشته 20 میلیارد ریال برای تکمیل آن تصویب شده اما اختصاص نیافته و در حال حاضر برای تکمیل آن، حدود 50 میلیارد ریال اعتبار نیاز است.

وی ادامه داد: سالن آمفی تئاتر مجتمع، فاقد سیستم های سرمایشی، گرمایشی، صوتی و نوری است و اتاق های پشتیبانی و سالن تمرین آن مجهز نشده است و مسئولان استانی به تکمیل آن توجه کنند.

شاپور تشرینی رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی آستارا نیز گفت: مجتمع فرهنگی و هنری این اداره با سه هزار و 160 متر مربع مساحت، دارای یک سالن آمفی تئاتر است و 400 هنرمند در هفت انجمن هنری این اداره ساماندهی شده اند.

نماینده مردم آستارا در مجلس شورای اسلامی در بازدید از محوطه اداره کل گمرک این شهرستان نیز اظهار کرد: محوطه گمرک با توجه به تردد اتباع خارجی و خودروهای ترانزیتی، در شان نظام جمهوری اسلامی ایران نیست اما خوشبختانه عملیات بهسازی آن با قوت در حال انجام است.

مرحبا افزود: در قالب طرح بازسازی محوطه گمرک، تعدادی از انبارهای کالا تخریب می شود و برای ساخت انبارهای جدید و مدرن، فضای کافی در محوطه وجود دارد.

بندر مرزی آستارا با 91 هزار نفر جمعیت در غرب استان گیلان و همسایگی جمهوری آذربایجان واقع شده و با مرزهای زمینی، دریایی و ریلی، از مبادی مهم تجارت خارجی است.

احمدرضا احسانی روز جمعه در گفت و گوی اختصاصی با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: موزه هنرهای معاصر، تالار بزرگ شهر و مجتمع های فرهنگی شهرهای مریانج، زنگنه و فیروزان از طرح های مهم استان هستند که با تدبیر دولت رونق گرفته و در حال اجرای عملیات عمرانی هستند.

وی اضافه کرد: موزه هنرهای معاصر پس از یک دوره رکود طولانی، با تخصیص اعتبار 10 میلیارد تومان از سال گذشته تاکنون به پیشرفت 40 درصدی رسیده و با شتاب خوبی در حال تکمیل است.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی همدان گفت: تالار بزرگ شهر که هفت سال در مرحله خاکبرداری باقی مانده بود، امسال با تغییر نقشه و پلان به مرکز همایش های هنری با 2 هزار نفر گنجایش تبدیل و تا 2 ماه آینده عملیات اجرایی آن آغاز می شود.

احسانی از پیشرفت 95 درصدی مجتمع فرهنگی و هنری شهید مظاهری خبر داد و گفت: این طرح در یکی از مناسبتهای ملی مانند هفته دولت یا دهه فجر بهره برداری می شود تا مردم شهر مریانج از مواهب آن برخوردار شوند.

به گفته وی مجتمع فرهنگی و هنری شهر زنگنه نیز به پیشرفت 90 درصدی رسیده و با تخصیص 2 میلیارد تومان اعتبار مورد نیاز تکمیل و آماده تحویل به مردمان فرهنگ دوست این منطقه می شود.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی همدان به پیشرفت فیزیکی 50 درصدی مجتمع فرهنگی و هنری شهر فیروزان اشاره کرد و افزود: این طرح نیز با پشتیبانی های خوب صورت گرفته فعال شده و بخش اداری آن تا پایان امسال به اتمام می رسد و سالن آمفی تئاتر سال آینده قابل استفاده برای هنرمندان و هنردوستان نهاوندی است.

ساخت چند نگارخانه و پلاتو در شهرهای استان و تعمیر و تجهیز سالن های ابن سینا و آوینی از دیگر فعالیتهای عمرانی در بخش فرهنگ و هنر همدان است.

در این بین برخی اصناف، بیش از دیگران آسیب دیدند و حتی اگر شرایط نیمه عادی و پایدار هم شود، باز هم شاید به روزهای پیش از کرونا برنگردند. یکی از این اقشار، هنرمندان و گالری داران هستند. افرادی که بر اساس دغدغه ای شخصی و صرفا به دلیل عشق به هنر و هنرمند، پای در مسیری با ریسک اقتصادی بالا گذاشته اند و اکنون در دوگانه ماندن و رفتن گرفتار مانده اند.

به گزارش ایسنا، شهر اهواز از پنج سال پیش که به دلیل انعقاد قرارداد واگذاری موزه هنرهای معاصر به بخش خصوصی، به شهر بدون گالری معروف شد و اگرچه بسته بودن درب موزه هنرهای معاصر دردناک بود، ولی موجب شد تعدادی از هنرمندان آستین ها را بالا بزنند و گالری های خصوصی را در شهر اهواز راه اندازی کنند. اینگونه بود که از سال 1397 تا پایان 1398، تعداد 4 گالری در اهواز راه اندازی و به همان نسبت نیز رویدادهای فرهنگی هنری بسیاری در این دو سال در شهر اهواز برگزار شد. گالری هایی که به گفته موسسان آنها، هیچ صرفه اقتصادی ندارند و تنها از روی عشق و علاقه راه اندازی شده اند. این در حالی است که پس از شیوع کروناویروس و تعطیلی مراکز فرهنگی و هنری، اکنون این گالری ها و گردانندگان آنها نیز دچار مشکلات اقتصادی بسیاری شده اند و نفس های آخر خود را می کشند. در این زمینه پای صحبت آنها نشسته ایم و از حال و روز آنها پرسیده ایم.

مسعود رضایی، مدیر و موسس گالری "کینو" است که در 16 آذر 1397 و در حالی که هیچ گالری در اهواز فعال نبود، گالری خود را راه اندازی کرد. او عشق و علاقه و همچنین کمک به فضای فرهنگی شهر اهواز را دلیل اصلی فعالیت خود می داند و می گوید که در این سال ها، فعالیت او هیچ بازگشت مالی برای او نداشته و اکنون در شرایط تعطیلی فعالیت های فرهنگی و هنری، گالری او نیز در آستانه تعطیلی و واگذاری است.

مسعود رضایی:

"زمانی که گالری کینو را در اهواز افتتاح کردم، هیچ گالری خصوصی در اهواز وجود نداشت. سال ها پیش خانمی نقاش به نام حسینی یک گالری به نام "اهواز" راه اندازی کرده بود که به دلایل اقتصادی تعطیل شد.

بخشی از فعالیت هنری من عکاسی است و زمان زیادی را میان جامعه عکاسی اهواز سپری کرده ام. جامعه عکاسی اهواز بسیار قوی و حرفه ای است و در کشور و منطقه حرف های زیادی برای گفتن دارد، با این وجود مدام به این موضوع فکر می کردم که با این همه توانمندی هنری، هیچ مکانی برای نمایش آثار هنرمندان در اهواز وجود نداشت؛ تنها موزه هنرهای معاصر بود که آن نیز واگذار شده بود و عملا استفاده نمی شد. با این دغدغه، در سال 1397 گالری را افتتاح کردم و چون در شرایطی آغاز به کار کردیم که هیچ گالری دیگری در شهر نبود، بسیار مورد استقبال قرار گرفتیم و تقریبا هر هفته یک رویداد در مجموعه برگزار می شد. از سوی دیگر در شرایطی کار را آغاز کردم که شرایط اقتصادی کشور و همچنین شرایط اقتصادی خودم در وضع مناسبی نبود و مجبور بودم بسیاری از کارها را شخصا انجام دهم، با این وجود با حمایت دوستان، اتفاقات خوبی در گالری رخ داد.

یک سال پس از راه اندازی کینو، دیگر دوستان نیز آستین بالا زدند و گالری های دیگری نیز در شهر اهواز راه اندازی شد و این اتفاق، بسیار خوب بود. پیش از آن بسیاری از مخاطبان گالری، هنرمندان بودند، ولی با افزایش تعداد گالری ها و فعالیت همزمان آنها در شهر، مردم نیز وارد چرخه دیدن اثر هنری و گالری گردی شدند و این اتفاق خوب کم کم در حال وقوع بود. افزایش تعداد گالری ها موجب شد فرهنگ گالری گردی به تدریج ایجاد شود و مردم زمانی را برای مراجعه به گالری ها و دیدن آثار هنری در برنامه زندگی خود پیش بینی کنند.

مردم در کل کشور، آنچنان که باید هنربین نیستند و به دلیل تمرکز در تهران، در اهواز این موضوع بیشتر به چشم می آمد و هدف بنده و دیگر دوستان این بود که با ارتقای فرهنگ گالری گردی و دیدن آثار هنری، مردم به هنر و هنرمند علاقه مند شوند. زمانی که کار را شروع کردیم، خیلی به دنبال بازگشت مالی نبودیم. اقتصاد گالری های خصوصی بر پایه فروش اثر هنری استوار است و گالری به عنوان واسط میان هنرمند و خریدار، می تواند درصدی سود مالی داشته باشد؛ ولی در اهواز به دلایل مختلف از جمله مشکلات اقتصادی، نبود فرهنگ خرید آثار هنری و ضعف در برخی آثار تولید شده، گالری های خصوصی از این محل درآمدی ندارند، با این وجود بسیار تلاش کردیم اگر شده با قیمت پایین، کاری کنیم اثری از یک هنرمند روی دیوار منزل یک شهروند قرار گیرد تا چرخه ای که موجب می شود اثر هنرمند معرفی شود، کامل شود.

از تاریخ 16 آذر 1397 تا بهمن ماه 1398، حدود 70 رویداد در گالری کینو برگزار شد که عدد قابل ملاحظه ای است و فکر نمی کنم مجموع ادارات فرهنگ و ارشاد اسلامی چند استان نیز در این بازه زمانی بتوانند این تعداد برنامه را اجرایی کنند، ولی این فعالیت ها با همکاری دوستان و با دست خالی در کینو برگزار شد.

بنده شخصا خیلی به ادارات دولتی، مخصوصا مجموعه ارشاد از نظر مالی تکیه نمی کنم، زیرا اعتقاد دارم مجموعه ضعیفی است و تکیه بر آنها غیرمنطقی است، ولی قدرت و تسهیلاتی در اختیار دارند که می تواند پشتیبان گالری های خصوصی باشد و از این محل می توان تا حدودی امیدوار بود. بخش عظیمی از وظایفی که در هر استان بر عهده اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی است، اکنون بر عهده گالری های خصوصی است که بدون هیچ درآمد و بازگشت سرمایه، این وظایف را انجام می دهند و پس از همه گیری کروناویروس، اقتصاد این گالری ها به خطر افتاده است.

ماهیت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی به مراکز فرهنگی و هنری مانند گالری ها وابسته است و اگر این مراکز تعطیل شوند، ماهیت اداره ارشاد نیز به مخاطره می افتد، در نتیجه طبیعی است که در این شرایط اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و وزارتخانه، در این زمینه احساس وظیفه کنند. ضعف فضای فرهنگی و هنری شهر و ضعف جامعه فرهنگی همان ضعف اداره ارشاد است و موجب ایجاد بار اضافه بر دوش این مجموعه می شود. در نتیجه منطقی است که مجموعه ای مانند اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، پشتیبان گالری های خصوصی باشد، زیرا هویت ما به هم گره خورده است و وجود گالری ها، کمک به اداره کل ارشاد است و تعطیلی آنها نیز اولین ضربه را به خود مجموعه ارشاد وارد می کند.

در شرایط موجود مجموعه های فرهنگی و هنری خصوصی مانند گالری ها، شرایط اقتصادی نامناسبی دارند و اگر حمایت نشوند، یکی پس از دیگری تعطیل می شوند. بنده نیز شخصا تا جایی که بتوانم ادامه می دهم، ولی هر مجموعه خصوصی توانی دارد و اگر حمایت نشود، از بین می رود. هنرمندی که در قالب بخش خصوصی و با صرف هزینه به مجموعه مدیریت دولتی فرهنگ و هنر کمک می کند، در این شرایط اگر حمایت نشود، کار را به شکل دیگری پیگیری می کند که ممکن است ناخواسته دیگر سودی برای مجموعه دولتی نداشته باشد. در این مدت بسیار تلاش کرده ایم به مجموعه ارشاد و جامعه فرهنگی و هنری کمک کنیم و اکنون که در این شرایط قرار گرفته ایم، باید ببینیم اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی چه راهکاری برای حمایت از ما دارد و اگر راهکاری وجود دارد، باید سریع تر اقدام شود."

محمد عدیلی پور، رییس انجمن هنرهای تجسمی خوزستان و عضو هیات مدیره گالری انجمن که با تلاش بسیار، یک گالری را در اهواز راه اندازی کردند نیز بر مشکلات اقتصادی گالری داران در اهواز تاکید دارد و اخطار می دهد که اگر این هنرمندان حمایت نشوند، در آینده نزدیک اهواز دیگر گالری نخواهد داشت.

محمد عدیلی پور:

"گالری انجمن هنرهای تجسمی در فضایی به مساحت حدود 200 مترمربع در ضلع جنوبی موزه هنرهای معاصر اهواز، در مهرماه 1397 راه اندازی شد. این گالری از سوی هیات مدیره اداره می شود و بنده به نمایندگی صحبت می کنم. تنها در مدت 4 ماه پیش از تعطیلی گالری، 550 اثر از 450 هنرمند در قالب 10 نمایشگاه گروهی و انفرادی استانی، ملی و بین المللی به روی دیوار رفت و 15 نشست و کارگاه نیز با مشارکت 20 مدرس برپا شد.

در آیین آغاز به کار گالری، آثار دو رویداد ملی پوسترهای عاشورایی کیش و سوگواره عاشورایی حوزه هنری به روی دیوار رفت و پس از آن نیز شاهد برگزاری چندین رویداد در این مکان بودیم. یک ماه پیش از شیوع کروناویروس نیز گالری به دلیل مشکلات فنی تعطیل شد و پس از آن نیز به دلیل محدودیت های ایجاد شده، همچنان تعطیل است.

نمایش و فروش آثار هنرمندان و ارتقا سطح سلیقه هنری جامعه، از جمله وظایف و کارکردهای گالری در یک شهر است. در اهواز به جز گالری انجمن، گالری های "کینو"، "دوربین" و "یوما" با مجوز فعالیت می کردند و بنا بود در سال 1399 نیز سه گالری دیگر در مناطق امانیه و کیانپارس افتتاح شوند که به دلیل شیوع کرونا منتفی شد.

از مدت ها پیش تا سال 1397 هیچ گالری در اهواز وجود نداشت، تنها یک گالری بود که آن هم به دلیل مشکلات اقتصادی تعطیل شد و بیش از چهار سال بود که موزه هنرهای معاصر نیز تعطیل بود و هیچ مکان رسمی و دارای مجوزی برای ارائه آثار هنرمندان وجود نداشت. گالری داری کاری تجاری نیست و صاحبان گالری های خصوصی افرادی دغدغه مند هستند که بر اساس علاقه و عشق، وارد این کار شده اند. البته گالری داران خصوصی در تهران و خارج از کشور از محل فروش آثار درآمد نیز دارند، ولی در اهواز فعلا این شرایط حاکم نیست و بستر و زمینه ای برای درآمد گالری ها از گذشته در اهواز ایجاد نشده است. سرمایه داران نیز در فعالیت هایی مانند راه اندازی فست فود و آرایشگاه سرمایه گذاری می کنند، ولی بستری برای سرمایه گذاری در بخش هنر ایجاد نشده و تنها هنرمندان دغدغه مند به کاری مانند گالری داری وارد می شوند.

در حرفه گالری داری، برگشت سرمایه وجود ندارد. گالری انجمن هنرهای تجسمی نیز با وجود اینکه به صورت محدود فروش اثر داشته است، ولی با هدف حمایت از هنرمندان عضو انجمن که آثار خود را به نمایش گذاشتند و هنرمندان عضو انجمن که آثار را خرید کردند، گالری انجمن هیچ درصدی بابت فروش آثار دریافت نکرده و هزینه های زیادی نیز بابت برپایی نمایشگاه ها و اداره گالری صرف شده است.

گالری انجمن و سه گالری دیگر که توسط دوستان اداره می شوند، در نبود موزه هنرهای معاصر بار مکانی که باید توسط نهادهایی مانند اداره کل ارشاد و حوزه هنری و امثال آن اداره می شد را بر دوش کشیده اند و حتی در بسیاری از پروژه های دولتی نیز همراهی کرده اند.

گالری انجمن هنرهای تجسمی از زمان افتتاح تا پیش از تعطیلی به دلیل کرونا، مخاطبان متعدد از سن و سال مختلف را به خود دیده است و بسیاری از کودکان نیز به گالری مراجعه می کردند. پس از برگزاری یک نمایشگاه در سالن کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نیز که با استقبال بسیار خوبی مواجه شد، کانون پرورش فکری به فکر ساخت و افتتاح گالری برای کودکان افتاد که کارهای عمرانی گالری تقریبا تمام شده است.

چهار گالری موجود در اهواز مخاطبان خوبی داشتند و به عنوان مثال نمایشگاهی که در اردیبهشت 1398 به مناسبت هفته گرافیک در گالری کینو افتتاح شد، بیش از 600 مخاطب در روز افتتاحیه داشت و پس از آن نیز نزدیک به دو هزار نفر از آن بازدید کردند. در گالری انجمن نیز هر وقت نمایشگاهی برپا می شد، برای آموزش و پرورش، دانشگاه ها، مراکز نگهداری از کودکان کم توان ذهنی، ناشنوا و نابینا نیز دعوتنامه ارسال می شد و بسیار مورد استقبال قرار می گرفت.

پس از تعطیلی گالری به دلیل کرونا، حمایتی از گالری نشده است، البته این گالری نیمه دولتی است و هزینه اجاره و برق و آب ندارد، ولی سه گالری دیگر که کاملا خصوصی هستند و حمایت نشده اند، شرایط نامناسبی دارند و در آستانه تعطیلی هستند.

بانیان فرهنگ و هنر در هر استان، شامل اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، حوزه هنری و شخص استاندار باید به این نکته دقت داشته باشند فروش و عرصه آثار هنرمندان در گالری انجام می شود؛ نمی توان تیم فوتبال حرفه ای داشت ولی زمین چمن نداشت و یا تیم شنا داشت ولی استخر نداشت! حال که درب موزه هنرهای معاصر اهواز بسته است، گالری های خصوصی باید حمایت شوند و اگر اینها نیز تعطیل شوند، دیگر عرصه ای برای بروز آثار هنرمندان وجود نخواهد داشت.

لازم است به حیات هنرهای تجسمی و گالری های شهر نگاهی با تامل داشته باشیم."

علی رضا مردانی، موسس و مدیرمسئول مجموعه آموزشی فرهنگی "دوربین" و صاحب امتیاز گالری "دوربین" که پس از مسعود رضایی، دومین گالری خصوصی را در شهر اهواز راه اندازی کرد و آنگونه که خودش می گوید، این گالری تنها با دغدغه شخصی ایجاد شده و بازگشت مالی ندارد و اکنون نیز در آستانه تعطیلی است.

علیرضا مردانی:

"در سال 1398 گالری دوربین را افتتاح کردم تا اسفند ماه، 9 نمایشگاه در گالری برگزار شد و آثار 100 تا 150 هنرمند به روی دیوار رفت، ولی خیلی زود و پس از آنکه کرونا شایع شد، از چهارم اسفندماه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی دستور داد که فضای آموزشی و فرهنگی گالری را تعطیل کنیم. در واقع ما شهریور 98 کار را شروع کردیم و اسفند، تعطیل شدیم. در این مدت حدود 9 نمایشگاه از آثار هنرمندان استان در گالری به نمایش درآمد و هنرمندان شهر با فضایی که ایجاد کرده بودیم، رابطه خوبی برقرار کردند.

در اهواز سه گالری خصوصی داریم. گالری فضایی است برای تضارب افکار و مکانی است که هنرمندان آنجا همدیگر را ملاقات می کنند و در مورد آثارشان بحث و تبادل نظر شکل می گیرد و به نوعی یک تجربه دیداری و شنیداری خوب برای هنرمند است. از این منظر، فضای گالری برای هر شهر و اجتماعی، بسیار مهم است. آقای مسعود رضایی بر اساس همین نیاز، در سال 97 و بعد از چندین سال، مجدد یک گالری خصوصی را در اهواز راه اندازی کرد و به نوعی صف شکن بود و پس از آن نیز من گالری دوربین را راه اندازی کردم.

گالری داری یک دغدغه هنری است و هزینه اندکی که بابت برپایی نمایشگاه ها نیز از دوستان دریافت می شود، بخش اعظم آن صرف آماده سازی فضا می شود. از زمان تعطیلی گالری به دلیل کرونا نیز به مدت 4 ماه هزینه اجاره، برق و آب را از جیب پرداخت کرده ام و از هیچ جا کمکی به ما نشده است.

در مجموع، فعالیتی که بنده آغاز کردم، هیچ گونه بازگشت سرمایه نداشته است و گالری داری، دغدغه ذهنی من بوده است. در حالی که به دلیل بی درایتی مسئولان وقت، موزه هنرهای معاصر از دسترس هنرمندان خارج و به رستوران و تالار عروسی تبدیل شد، دست روی دست نگذاشتیم و گالری ها را با همه مشکلات، راه اندازی کردیم تا جایگزینی باشد برای موزه هنرهای معاصر و فشار هنرمندان کاهش یابد.

علاوه بر هنرمندان، بسیاری از اقشار جامعه، از کودکان تا افراد مسن به گالری دوربین می آمدند و اقدام خوبی که با همکاری آموزش و پرورش انجام شد نیز این بود که دانش آموزان مدارس در قالب درس هنر به گالری دوربین می آمدند و از آثار موجود در گالری دیدن می کردند. ما به آنها سفیران فرهنگی می گفتیم، زیرا بسیاری از آنها پس از یک بار آمدن به گالری، می رفتند و با خانواده برمی گشتند و این اقدام کمک می کرد که گالری در شهر معرفی و فرهنگ گالری گردی در شهر ایجاد شود.

در مدت فعالیت در زمینه فروش آثار موفق نبودیم زیرا فرهنگ آن را نداریم، آن هم در شرایطی که افراد ثروتمند و ادارات و سازمان هایی مانند شرکت نفت در شهر و استان وجود دارد، ولی هیچ اثری به فروش نرفت و بیشتر دغدغه هنرمندان این بود که آثار آنها در گالری به نمایش گذاشته شود و صاحب اثر با مخاطب روبرو شود و از دغدغه فرهنگی و هنری اش بازخورد بگیرد.

پس از تعطیلی به دلیل شیوع کرونا، قول هایی برای حمایت به ما داده شده، ولی تا این لحظه به هیچ وجه کمک نشده و گالری نیز همچنان تعطیل است. در مرز ورشکستگی و تعطیلی گالری هستم و صاحب ملک نیز همکاری نمی کند و در چهار ماه گذشته 25 میلیون تومان بابت اجاره محل از جیب پرداخت کرده ام. بارها نیز به اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مراجعه کرده ام. بابت ارائه وام های کم بهره، قول هایی داده اند ولی در نهایت به وام پربهره تبدیل شد!

اکنون دست کمک دراز کرده ایم و امیدوارم این درخواست به نوعی پاسخ داده شود و بخشی از ضررهای مالی ما جبران شود تا این تن بی رمق را دوباره زنده کنیم. اکنون بسیاری از مشاغل بازگشایی شده، ولی گالری ها همچنان تعطیل هستند و در شرایطی که خوزستان نیز در زمینه شیوع کرونا در وضع نامناسبی است، مردم نیز علاقه و تمرکزی برای رفتن به گالری ها ندارند و امیدوارم حمایت شویم تا نفسی بگیریم و بتوانیم ادامه دهیم."

مازیار شادپور، پس از "کینو" و "دوربین"، سومین گالری خصوصی اهواز به نام "یوما" را راه اندازی کرد. او هم دغدغه شخصی داشت و قصد داشت در کنار دو گالری خصوصی دیگر و همچنین گالری انجمن هنرهای تجسمی، زنجیره ای از گالری های به هم پیوسته را ایجاد کند تا فضای فرهنگی و هنری شهر، رونق بگیرد. کرونا آمد و او نیز اوضاع اقتصادی خوبی ندارد و می گوید اگر کسی می خواهد کمک کند، الان وقت اش است و سه ماه دیگر، فایده ندارد.

مازیاد شادپور:

"کرونا برای همه یک اتفاق پیش بینی نشده بود و بیشترین ضربه را به فعالیت های فرهنگی، هنری و گردشگری وارد آورده است. در جامعه ما، فرهنگ و هنر اولویت آخر است و در این شرایط، وضع بدتر هم شده است.

گالری یوما، آخرین گالری بود که پیش از تعطیلی از اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خوزستان مجوز فعالیت گرفت، آن هم پس از هشت ماه دوندگی برای دریافت مجوز و تامین سرمایه و مکان مناسب. روزها وقت، انرژی و عشق گذاشتم تا گالری راه افتاد و مخاطبان ما را شناختند. پیش از ما، آقای مسعود رضایی با کینو، آقای عدیلی پور با گالری انجمن تجسمی و آقای مردانی با گالری دوربین کار را شروع کرده بودند و ما هم قطعه کوچکی شدیم از این پازل تا فضای فرهنگی و هنری شهر را شکل بدهیم و می توان گفت سال 98 سالی ماندگار شد و اتفاقات مثبتی شکل گرفت، ولی کرونا مانند سکته ای در کار بود و همه فعالیت ها را متوقف کرد.

امروز نیز با وجود آنکه شرایط به ظاهر به حالت پایدار رسیده، ولی بازگشت به عقب داشته ایم و انگار باید همه چیز را از اول شروع کنیم. امروز هنر به اولویت آخر در خانواده ها تبدیل شده و هنرمندان هم که عموما از قشر سرمایه دار جامعه نیستند، مشکلات بیشتری خواهند داشت. ما به عشق و علاقه کار گالری داری را آغاز کردیم و نگاه مالی نداشته ایم و گالری داری در اهواز به نوعی یک کار عام المنفعه است و زمانی که یک رویداد را برگزار می کنیم نه تنها منفعت مالی ندارد، بلکه درآمد منفی نیز دارد و به همین دلیل مجبور هستیم از حوزه های دیگر درآمدزایی داشته باشیم. از سوی دیگر اداره یک گالری نیازمند همکار است و تامین مالی آنها نیز بسیار دشوار است.

پیش از شیوع کرونا چهار نمایشگاه برپا کردیم و در همه آنها، برگزارکننده بودیم. استقبال بسیار خوب بود و ما نیز مجموعه دارانی را شناسایی کردیم و خیلی ها به گالری آمدند که شاید نخستین بار بود از یک گالری دیدن می کردند. همچنین از همه سنی را در گالری شاهد بودیم و اتفاقات مثبتی در حال وقوع بود که تعطیل شدیم.

در نامه ای به اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی به این نکته تاکید کردم که زمانی که بحث تعطیلی به دلیل کرونا مطرح شد، ما گالری داران پیشگام بودیم و همراهی کردیم، در حالی که آسیب مالی بسیاری متوجه ما بود، ولی همراهی کردیم و آن را تداوم دادیم. بنده از روز گذشته درب گالری را باز کرده ام، اگرچه دیوارها خالی است، ولی تلاش می کنیم از یاد نرویم و با چنگ و دندان گالری را نگه داشته ایم. هزینه های اجاره مکان را با قرض گرفتن، پرداخت کرده ام و به همین دلیل تاکید می کنم اگر مجموعه ارشاد قصد حمایت دارد، این کار الان باید انجام شود و شاید سه ماه دیگر گالری دیگر تعطیل شود.

برای حمایت مالی، سایتی کشوری طراحی شده که ایراداتی دارد. از ما کد کارگاه بیمه می خواهد، در حالی که مقوله بیمه هنرمندان سال هاست محل بحث است و در شرایطی که خود هنرمند هم بیمه ندارد، چطور انتظار می رود یک مجموعه نوپا فرهنگی و هنری که هزینه های خودش هم تامین نمی شود، کد کارگاه بیمه داشته باشد و دیگران را بیمه کند! خود ما هم که گالری داری می کنیم، منبع درآمدمان جای دیگر است و این کار را دلی انجام می دهیم.

نکته دیگر اینکه در این سایت کد ثبت جواز خواسته شده که در مجوزهای ما چنین کدی وجود ندارد و این موضوع را نیز به ارشاد منتقل کرده ایم.

تا اینجای کار را خودمان جلو آمده ایم و امیدوار بودیم به سوی سازمان های دولتی دست دراز نکنیم، ولی در این شرایط تنها امید ما کمک از سوی نهادهای مسئول است و اگر شرایطی برای کمک به نگارخانه داران فراهم است، اکنون باید انجام شود، تا دیر نشده است."

به گزارش ایسنا، آنچه خواندیم، شرایط امروز گالری داران خصوصی در اهواز بود. شهری که مرکز یک استان، با پیشینه تاریخی و فرهنگی غنی است، با این حال آنچه همیشه گفته شده، نبود امکانات مناسب در بخش های فرهنگی و هنری این شهر است، تا آنجا که حتی شاهد فعالیت یک موزه ساده نیز در این شهر نیستیم و بسیاری از آثار تاریخی و فرهنگی نیز در اهواز و دیگر شهرهای خوزستان، در وضعیت نامناسبی قرار دارند. فرهنگ سرا، واژه غریبی برای جوانان اهواز است و تالارهای مناسب برای اجرای تئاتر و کنسرت نیز آنگونه که باید در این شهر یافت نمی شود. در چنین شرایطی، فعالیت گالری های خصوصی، اگرچه با فاصله زیاد از استانداردهای گالری داری؛ نقطه امیدی در حوزه فرهنگ و هنر شهر اهواز است و می تواند زمینه ساز آینده ای روشن در این بخش باشد.

کرونا، واژه ای است که این روزها تن خیلی ها را می لرزاند. اقشار مختلفی از تعطیلی ناشی از آن آسیب دیدند و البته این آسیب ها و فشارهای اقتصادی تنها مختص هنرمندان نبوده است؛ ولی تعطیلی طولانی مدت یک فروشگاه که خدماتی به شهروندان ارائه می دهد، شاید به سرعت قابل جبران باشد، ولی در بخش فرهنگ و هنر، تعطیلی اگرچه کوتاه مدت، می تواند آسیب های اجتماعی جبران ناپذیری به همراه داشته باشد، در نتیجه لازم است حمایت جدی تری را در این بخش شاهد باشیم.

انتهای پیام

به گزارش خبرگزاری تسنیم از بندرعباس ، یکی از اقشاری که از ابتدای ورود کرونا به کشور جهت جلوگیری از شیوع بیشتر تعطیل شد، هنرهای نمایشی بوده که با وجود آغاز به کار دیگر اصناف، کماکان تعطیل می باشد.

خانواده تئاتر استان هرمزگان 2500 نفر عضو دارد که بصورت مستمر برگزاری ورکشاپ ها و کارگاه های آموزشی و همچنین اجراهای عموم برای کودک، نوجوان و بزرگسال را در کارنامه خود دارند و عمده درآمد آن ها از فروش گیشه و بلیط ها می باشد.

با وجود تعطیل شدن فعالیت های حضوری این مجموعه، در ایام کرونا جامعه هنری هرمزگان نیز به خوبی نقش خود را ایفا کرده و در این مدت نشاط و شادابی را از طریق فضای مجازی به خانه های مردم آورده است.

همچنین جامعه هنری استان، در دعوت کردن مردم به خانه ماندن، نقش پررنگی را رقم زده اند و با اجراهای متعدد خود سعی در فرهنگ سازی لازم برای رعایت پروتکل های بهداشتی کرده اند.

برگزاری جشنواره های مختلف تئاتر در ایام کرونا

حسین کریمی ضمن اشاره به برگزاری جشنواره های مختلف در ایام کرونا، افزود: یکی از جشنواره های موثر در این ایام، جشنواره تئاتر روم بوده که با همکاری اداره کل فرهنگ و ارشاد هرمزگان در تلویزیون آنلاین شرجی بصورت مجازی اجرا شد.

وی ادامه داد: در 6 شب 6 تئاتر "سه بانو"، ریشه های تنیده در تار عنکبوت، قهرمان، منسوخ، گودو و بریم بریتانیا از 13 الی 18 اردیبهشت پخش شد که مورد استقبال عموم مردم قرار گرفت.

کریمی اظهار کرد: نمایش "بریم بریتانیا "به کارگردانی مصیب داوری مقام اول، نمایش "ریشه های تنیده در تار عنکبوت" به کارگردانی ناصر دلدار مقام دوم و نمایش "گودو" به کارگردانی ابوالقاسم احدیان به مقام سوم دست یافتند که از آن ها تقدیر به عمل آمد.

رئیس انجمن هنرهای نمایشی هرمزگان در خصوص دیگر فعالیت هنرمندان در این ایام، تصریح کرد: جشنواره "جشنخونه" را در فروردین ماه داشتیم که به صورت کنسرت آنلاین خوانندگان و گروه های موسیقی و اجرای زنده طنزپردازان در تلویزیون آنلاین شرجی صورت گرفت.

کریمی با اشاره به استقبال بی نظیر مردم از این جشنواره ها، ادامه داد: جشنواره تئاتر مونولوگ با همکاری اداره کل فرهنگ وارشاد و تلویزیون اینترنتی شرجی، با هدف کشف استعدادهای جوان در زمینه بازیگری، فراهم کردن فرصتی برای اجراهای تک نفره بازیگران با تجربه و نیز ایجاد امکان تماشای تئاتر در خانه برای شهروندان در نیمه دوم تیر برگزار خواهد شد.

وی در خصوص فعالیت های این مجموعه در سایر شهرستان های استان اضافه کرد: در شهرستان های استان نیز فعالیت هایی داشته ایم، نظیر بزرگداشت شهید هنرمند کریمداد ماهیگیر که برای نخستین بار در کشور به صورت فضای مجازی درمیناب برگزار شد.

آیا حمایت از سوی مسئولین برای هنرمندان صورت گرفته است؟

در این رابطه حسین کریمی ضمن تاکید بر اینکه تنها راه درآمد هنرمندان از طریق اجرای فعالیت های هنری می باشد، افزود: در مدت شیوع کرونا از اسفند ماه، پیگیری های مکرر برای مشکلات معیشتی هنرمندان از وزارت فرهنگ و ارشاد و اداره کل هنرهای نمایشی داشته ایم اما هیچ اتفاقی از سمت مسئولین نیفتاده است.

وی ادامه داد: بطور مثال اداره کل هنرهای نمایشی اعلام کرد برای گروه هایی که مجوز اجرا داشته اند و به دلیل کرونا اجرایشان لغو شده است، تا آخر اردیبهشت ماه تسهیلاتی داده شود که تاکنون اتفاقی نیفتاده است.

رئیس انجمن هنرهای نمایشی هرمزگان اظهار کرد: مسئولین باید توانایی و انگیزه کار کردن در شرایط فعلی را داشته باشد تا بتوانند از جامعه هنرمندان که اکنون معیشت شان به مشکل خورده است، حمایت داشته باشند.

کریمی تاکید کرد: مخاطبین اصلی ما مردم هستند و همواره از هنرمندان حمایت کرده اند؛ در این شرایط هم تنها به عشق مردم کار می کنیم که افتخار بزرگی برای ما به حساب می آید.

با توجه به اظهارات رئیس انجمن هنرهای نمایشی هرمزگان مبنی بر عدم حمایت مسئولین از هنرمندان استان، به سراغ مدیرکل فرهنگ و ارشاد هرمزگان رفتیم.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان هرمزگان بیان کرد: با شیوع ویروس کرونا تمام سالن هایی را که در اجاره بخش خصوصی قرار داشت را از اخذ اجاره معاف کردیم و اجاره آنها بخشیده شد و در رابطه با سالن هایی که در مالکیت شهرداری بود رایزنی و مکاتبه کردیم که اجاره سالن داران و هنرمندان را ببخشند و یا کاهش دهند.

کمالی زرکانی تاکید کرد: در راستای حمایت از اهالی فرهنگ و هنر بیمه تکمیلی ماه های فروردین، اردیبهشت و خرداد هنرمندان و اعضای صندوق اعتباری هنر بخشیده شده که این احتمال وجود دارد که این بخشودگی تمدید هم بشود.

وی عنوان کرد: هنرمندانی هم که تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی هستند حق بیمه آنها در ماه های فروردین، اردیبهشت و خرداد توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پرداخت شده است.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان هرمزگان تصریح کرد: ثبت نامی هم از بنگاه های فرهنگی و هنری در سامانه کارا انجام شد که هنوز هم ادامه دارد و بنگاه های فرهنگی و هنری می توانند با ثبت نام در آن از امتیازاتی که آنجا در اختیارشان قرار می گیرد بهره مند شوند.

وی ادامه داد: مشکلی که در رابطه با بنگاه های فرهنگی و هنری وجود دارد، عدم وجود کارگاه است که فعلا متاسفانه نمی شود برای آنها کاری کرد.

کمالی زرکانی یادآور شد: امکان استفاده از بیمه بیکاری نیز برای اهالی فرهنگ و هنر فراهم شد و 2 ماه بیمه برای آنها و اهالی رسانه تعلق گرفت و این نیز از جمله اقدامات مثبتی بود که در راستای حمایت از اهالی فرهنگ، هنر و رسانه صورت پذیرفت.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان هرمزگان اظهارداشت: در ماه مبارک رمضان نیز ما خودمان بسته های معیشتی را آماده کردیم و بین هنرمندانی که از ویروس کرونا آسیب دیده بودند توزیع شد که این موضوع را برای اینکه عزت هنرمندان خدشه دار نشود جایی اطلاع رسانی هم نکردیم.

وی افزود: یک لیست 40 نفره از هنرمندان آسیب دیده از ویروس کرونا تهیه کرده و به وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی ارسال کرده ایم که اکثر آنها افرادی بودند که کد کارگاه یا کد کاربری نداشتند و در تلاش هستیم بتوانیم برای افراد این لیست 40 نفره کمک بلاعوض از وزارت ارشاد بگیریم.

به گزارش تسنیم، در ایام شیوع کرونا، انجمن هنرهای نمایشی تنها انجمن هنری در استان هرمزگان بود که در سراسر استان، اجراهای مجازی بصورت مستمر داشته است.

طبق دستورالعمل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مبنی بر اینکه برخی از سالن ها با 50 درصد ظرفیت خود آغاز به کار کنند از اول تیرماه برخی از سالن ها و آموزشگاه ها فعالیت های خود را از سر گرفته اند اما کماکان تصمیمی برای آغاز به کار همه اجراها و فعالیت ها به صورت حضوری گرفته نشده است.

امید می رود مسئولین نه تنها در حرف بلکه در عمل نیز از جامعه هنری استان هرمزگان حمایت کنند چرا که در این مدت هنرمندان عرصه را خالی نکرده و برای تزریق روحیه و نشاط به مردم از هیچ تلاشی دریغ نکرده اند.

انتهای پیام/868/ش

خسرو محمدی در گفت وگو با ایسنا، با اشاره به اینکه از منظر قانون اداره آرامستان همدان به عهده اداره کل اوقاف و امور خیریه استان است، افزود: اراضی آرامستان وقفی بوده و طبق قانون متولی اداره موقوفات اداره اوقاف و امور خیریه است.

وی با بیان اینکه اداره کل اوقاف و امور خیریه تابع قوانین کشوری است، اعلام کرد: ما مشکلی با هیچ ارگانی نداشته و برای اداره آرامستان از قوانین کشوری تبعیت می کنیم.

محمدی تصریح کرد: تخریب ها و نشست های به وجود آمده در محوطه آرامستان بر اثر شرایط جوی و قدمت منطقه بوده و هیچ عوامل انسانی در آن دخیل نیست ضمن اینکه مرمت و بازسازی مناطق درحال انجام است و به زودی برطرف می شود.

وی در ادامه با اشاره به بحث های به وجود آمده درباره واگذاری آرامستان به شهرداری خاطرنشان کرد: شهرداری همدان تاکنون به صورت مستقیم درخواست بازگردانی مدیریت آرامستان به شهرداری را نداشته است.

محمدی ادامه داد: اخیراً در صحن شورا پیشنهادهایی مطرح شد و با بررسی کارشناسان موقوفات در اداره کل اوقاف مقرر شد طبق قانون وقف و مشخص بودن نیت واقف مبنی بر وقف به منظور تدفین اموات، اداره این مجموعه به عهده اداره کل اوقاف باشد.

وی در پایان اداره کردن نیت واقفان و درستی در انجام امور نیات را امری دقیق و نیازمند کارشناسی دانست و گفت: در گذشته اگر اداره آرامستان به عهده شهرداری بود، بحث اجرای امینانه نیات واقف بررسی نشده بود اما در حال حاضر با توجه به وقفی بودن زمین و اداره موقوفات با اداره اوقاف تمام شبهات برطرف شده است.

انتهای پیام

رضا کمالی زرکانی در گفت وگو با خبرنگار تسنیم در بندرعباس اظهار داشت: جمعیت تحت تکفل وزارت ارشاد جزو اولین دسته و اقشاری بودند که با شیوع ویروس کرونا فعالیتشان تعطیل شد و احتمالا جزو آخرین گروه هم خواهند بود که آغاز به فعالیت خواهند کرد.

وی افزود: طبق دستورالعمل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مبنی بر اینکه برخی از سالن ها با 50 درصد ظرفیت خود آغاز به کار کنند از اول تیرماه برخی از سالن ها و آموزشگاه ها فعالیت های خود را از سر گرفته اند.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان هرمزگان بیان کرد: با شیوع ویروس کرونا اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی هرمزگان تمام سالن هایی را که در اجاره بخش خصوصی قرار داده بود از اخذ اجاره معاف کرد و اجاره آنها را بخشید و در رابطه با سالن هایی که در مالکیت شهرداری بود رایزنی و مکاتبه کردیم که اجاره سالن داران و هنرمندان را ببخشند و یا کاهش دهند.

کمالی زرکانی تاکید کرد: در راستای حمایت از اهالی فرهنگ و هنر بیمه تکمیلی ماه های فروردین، اردیبهشت و خرداد هنرمندان و اعضای صندوق اعتباری هنر بخشیده شده و از خود افراد دریافت نشده است که این احتمال وجود دارد که این بخشودگی تمدید هم شود.

وی عنوان کرد: هنرمندانی هم که تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی هستند حق بیمه آنها در ماه های فروردین، اردیبهشت و خرداد توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پرداخت شده است.

وی ادامه داد: مشکلی که وجود دارد در رابطه با بنگاه های فرهنگی و هنری است که کد کارگاه ندارند که فعلا متاسفانه نمی شود برای آنها کاری کرد.

کمالی زرکانی یادآور شد: امکان استفاده از بیمه بیکاری نیز برای اهالی فرهنگ و هنر فراهم شد و 2 ماه بیمه برای آنها و اهالی رسانه تعلق گرفت و این نیز از جمله اقدامات مثبتی بود که در راستای حمایت از اهالی فرهنگ، هنر و رسانه صورت پذیرفت.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان هرمزگان اظهارداشت: در ماه مبارک رمضان نیز ما خودمان بسته های معیشتی را آماده کردیم و بین هنرمندانی که از ویروس کرونا آسیب دیده بودند توزیع شد که این موضوع را برای اینکه عزت هنرمندان خدشه دار نشود جایی اطلاع رسانی هم نکردیم.

وی افزود: یک لیست 40 نفره از هنرمندان آسیب دیده از ویروس کرونا تهیه کرده و به وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی ارسال کرده ایم که اکثر آنها افرادی بودند که کد کارگاه یا کد کاربری نداشتند و در تلاش هستیم بتوانیم برای افراد این لیست 40 نفره کمک بلاعوض از وزارت ارشاد بگیریم.

کمالی زرکانی بیان کرد: در سال 98 و 99 بیشترین جشنواره ها را در استان هرمزگان در سطوح بین المللی، ملی و استانی داشتیم که به دلیل شیوع ویروس کرونا لغو شدند و هم اکنون در تلاش هستیم با استفاده از بستر فضای مجازی برخی از جشنواره هایمان را اجرایی کنیم مانند جشنواره ملی قصه گویی که در حال برگزاری است.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان هرمزگان خاطرنشان کرد: از وضعیتی که ویروس کرونا به وجود آورده بعنوان فرصت برای توسعه زیرساخت های فرهنگی استفاده می کنیم و با همکاری و رایزنی با شهرداری های سطح استان در حال ساخت و اجرایی کردن بیش از 10 نگارخانه و پلاتو هستیم که امیدواریم امسال مجتمع فرهنگی بندرخمیر به بهره برداری برسد و در ساخت مجتمع فرهنگی الزهرا نیز به پیشرفت 90 درصدی رسیده ایم و در ساختمان فرهنگسرای طوبی هم تغییراتی در حال انجام است.

انتهای پیام/865/ ز

حجت الاسلام والمسلمین سیدمصطفی مجیدی در گفت وگو با خبرنگار تسنیم در قزوین با بیان اینکه هر دستگاهی باید یک رقم مشخصی را برای تملک زمین های اطراف امامزاده پرداخت کند، اظهار داشت: سهم اوقاف در این تملک ها 10 میلیارد تومان بوده که 5 میلیارد تومان آن را پرداخت کردیم. در کنار این مبلغ 7 قطعه زمین هم در فضای طرح تملک داشتیم که آنها را به کارگزاری طرح تملک واگذار کردیم.

وی افزود : در طرح توسعه امامزاده حسین (ع) بنا بوده تملک های اطراف امامزاده انجام شود و بعد از تملک ها طرح جامعی با قابلیت های مختلف فرهنگی، مذهبی و ورزشی بوده، جانمایی و احداث شود که ادارات کل اوقاف و راه و شهرسازی 50 درصد تعهدات خود در این طرح را انجام داده اند و همچنین شهرداری باید 9 میلیارد تومانی که از سازمان مسکن گرفته، به کارگزاری طرح توسعه امامزاده حسین(ع) تزریق کند تا تملک ادامه پیدا کند.

مدیرکل اوقاف و امور خیریه استان با اشاره به وضعیت بد سازه و ساختمان آستان مقدس امامزاده حسین (ع) بیان کرد: در واقع در طرح توسعه امامزاده حسین(ع) میراث فرهنگی قرار بود راه و شهرسازی، اوقاف و شهرداری هزینه تملک زمین ّهای اطراف حرم را بپردازند و مرمت بنای امامزاده را میراث فرهنگی انجام دهد که متاسفانه تاکنون این دستگاه هیچ کاری در این خصوص انجام نداده است.

مجیدی با ذکر اینکه باید یک امامزاده حسین(ع) آباد و سرزنده وجود داشته باشد که طرح توسعه کنار آن شکل بگیرد گفت: در حال حاضر تکلیف اصلی و اساسی ما در اداره کل اوقاف و امور خیریه حفظ بنای بقعه است و امروز بیشتر تلاشمان را می کنیم تا بقعه را مرمت کنیم.

وی اضافه کرد: به همین منظور بودجه کمی را از محل موقوفه ها و کمک های هدیه شده به خود بقعه امامزاده حسین(ع) تامین کردیم و تفاهم نامه ای بین ما، اداره کل میراث فرهنگی، سازمان برنامه و بودجه استان و معاونت عمرانی استانداری امضا شده تا این اعتبار را در اختیار میراث بگذاریم تا بتواند کار مرمت را آغاز کند.

انتهای پیام/ر/ش