در ماده 13 آمده است: دولت موظف است از فعالیت سایر دولت ها، ملت ها و سازمان های مردم نهاد داخلی و بین المللی و حامی آزادسازی قدس و محکومیت، محدودیت و تحریم رژیم اشغالگر صهیونیستی حمایت کند و اقدامات لازم را برای مقابله با هرگونه تلاش در راستای عادی سازی روابط با رژیم منحوس مذکور و حضور آن در منطقه و جهان اسلام معمول دارد. همچنین موضوع صهیونیسم بدتر از آپارتاید را در سازمان ها و مجامع بین المللی تبیین کند./
پایان پیام
شعار سال : در زمینه ی اسرار دولتی آنچه مهم است اولاً شناخت مفهوم و حدومرز آن است که اساساً به چه اطلاعاتی اسرار دولتی گفته می شود و یک سند برای آنکه طبقه بندی شده تلقی شود چه ویژگی هایی باید داشته باشد؟ ثانیاً پس از شناخت درست آن، نحوه ی برخورد با این اطلاعات و چگونگی تفکیک آن از اطلاعات عمومی است. به این منظور نحوه ی شناخت و تشخیص این اطلاعات در قوانین و مقررات بازتاب یافته است و شیوه نامه ای مربوط به آن اخیراً از سوی دولت ابلاغ شده است.
شیوه نامه، سند مکتوبی است که به دنبال بیان چگونگی اجرای قوانین توسط دولت وضع می شود و در واقع با بیان خواسته ی قوانین و مقررات به نوعی وحدت رویه در اجرا را سامان می دهد. شیوه نامه ی تشخیص و تفکیک اسرار دولتی از اطلاعات عمومی ، توسط کمیسیون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات تصویب شده، در تاریخ 1399/1/30 به تأیید رئیس جمهور رسیده و جهت اجرا ابلاغ شده است.
مطابق ماده ی 18 قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات به منظور اهداف ذیل کمیسیون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات به دستور رئیس جمهور تشکیل می گردد:
حمایت از آزادی اطلاعات و دسترسی همگانی به اطلاعات موجود در مؤسسات عمومی و مؤسسات خصوصی ارائه دهنده خدمات عمومی
تدوین برنامه های اجرائی لازم در عرصه ی اطلاع رسانی
نظارت کلی بر حسن اجرا
رفع اختلاف در چگونگی ارائه ی اطلاعات موضوع این قانون از طریق ایجاد وحدت رویه، فرهنگ سازی، ارشاد و ارائه ی نظرات مشورتی
این کمیسیون متشکل از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی (رئیس کمیسیون)، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات یا معاون ذی ربط، وزیر اطلاعات یا معاون ذی ربط، وزیر دفاع و پیشتیبانی نیروهای مسلح یا معاون ذی ربط، رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور یا معاون ذی ربط، رئیس دیوان عدالت اداری، رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی و دبیر شورای عالی فناوری اطلاعات کشور است که مصوبات آن طبق تبصره2 همین ماده با تأیید رئیس جمهور لازم الاجرا خواهد بود.
بیان عبارت تشخیص و تفکیک... در عنوان، حاکی از آن است که این شیوه نامه حاوی دو بخش است و به طور کلی باید این دو مسأله را حل کند؛ نخست چگونگی تشخیص اسرار دولتی از دیگر اطلاعات و سپس چگونگی تفکیک آن. ساختار کلی این شیوه نامه در چهار بند آمده است: 1٫ تشخیص اسرار دولتی 2٫ اطلاعاتی که طبقه بندی آنها طبق قانون مجاز نیست 3٫ درخواست خروج اطلاعات از طبقه بندی 4٫ رسیدگی به اعتراض ها از طبقه بندی های خلاف قاعده.
الف. چگونگی تشخیص اسرار دولتی
چنانچه بیان شد بند اول این شیوه نامه، تشخیص اسرار دولتی عنوان شده است. چگونگی تشخیص اسرار دولتی در این شیوه نامه قوانین و مقررات ذیل ارجاع شده است:
قانون مجازات انتشار و افشای اسناد محرمانه و سری دولتی (1353)
آئین نامه ی طرز نگاهداری اسناد سری و محرمانه ی دولتی و طبقه بندی و نحوه ی مشخص نمودن نوع اسناد و اطلاعات (1354)
قانون انتشار اسناد طبقه بندی شده ی وزارت امور خارجه (1363) و آئین نامه های اجرایی آن
مصوبات شورای عالی نظارت بر تدوین و نشر اسناد مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی وزارت امور خارجه
قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات (1387)
قانون آئین دادرسی کیفری (1392) با اصلاحات بعدی برای ارائه اطلاعات طبقه بندی شده به دادگاه
سایر قوانین و مقررات مرتبط
قوانین و مقررات مربوط به طبقه بندی اسناد مؤسسات خصوصی ارائه دهنده ی خدمات عمومی
بر این اساس هر قانونی که به دستگاه های مرتبط اجازه ی استفاده از مهرهای محرمانه، خیلی محرمانه، سری و بکلی سری را بدهد مشمول این ماده از شیوه نامه خواهد بود. در غیر این صورت اصل بر آن است که اسناد و اطلاعات، اسرار دولتی تلقی نمی شوند و تفاوتی میان اسناد کاغذی یا الکترونیکی وجود ندارد. همچنین کپی اسناد طبقه بندی شده نیز در حکم همین اسناد هستند.
نکته آنکه در این شیوه نامه بر خلاف آنچه از عنوان آن انتظار می رود به صورت مجزا اشاره ای به چیستی و ملاک های اسرار دولتی نشده و تنها به قوانین مذکور ارجاع شده است و آنچه مشهود است، دایره ی شمول بسیار گسترده ی آن بوده که امکان اعمال سلیقه در این موضوع را بیشتر می کند. البته هدف مورد انتظار به تنهایی از عهده ی شیوه نامه خارج بوده و با وضع قانون صورت خواهد پذیرفت. تنقیح و جمع آوری و نیز بازنگری در قوانین موجود که برخی متعلق به پیش از انقلاب بوده و زمان زیادی از وضع آن گذشته است نیز ضروری به نظر می رسد.
در ادامه ی این شیوه نامه در راستای تشخیص اسرار دولتی، مصادیقی از اطلاعات را بیان می کند که طبقه بندی آنها ممنوع است. این موارد نیز همانی است که عیناً در قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات ذکر شده است که عبارت است از:
اطلاعات موجد حق و تکلیف عمومی (تبصره ماده 5 و ماده 11)
اطلاعات راجع به وجود یا بروز خطرات زیست محیطی (تبصره 1 ماده 17)
اطلاعات راجع به وجود یا بروز تهدید سلامت عمومی (تبصره 1 ماده 17)
در مورد ممنوعیت ها نیز اگرچه شیوه نامه ظرفیتی بیش از این ندارد اما ضرورت افزایش مصادیق آن در قوانین انکارناپذیر است. بسیاری از موارد وجود دارند که محرمانه تلقی شدن آن وجهی نداشته و ممکن است صرفاً به دلیل حساسیت نابجا یا تعارض منافع و مخالفت گروه های ذی نفع جزو اسرار دولتی شناخته شوند. قانون گذار با توسعه ی ممنوعیت در محرمانه خواندن برخی اسناد و اطلاعات می تواند مانع این مسأله شود و بستر شفافیت اطلاعات دولتی را بیش از پیش فراهم سازد.
کمیسیون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات، اگر از طبقه بندی این دسته از اطلاعات مطلع شود موضوع را به مؤسسه ی طبقه بندی کننده اطلاع داده و درخواست اصلاح می کند. اشخاص نیز می توانند امکان انتشار و دسترسی به این اطلاعات را از کمیسیون بخواهند.
اشکالی که در این ماده وجود دارد، آن است که آیا صرف اطلاع به مؤسسه ی طبقه بندی کننده کافی است؟ چه الزام و ضمانت اجرایی برای عدم تمکین مؤسسه از نظر کمیسیون وجود دارد؟ این راه همچنین برای مواردی که متقاضی مدعی باشد که دلیل و جهت طبقه بندی اطلاعات مورد درخواست او تغییر کرده است، وجود دارد که پس از ارائه به کمیسیون و تأیید اولیه ی آن موضوع به مؤسسه ی طبقه بندی کننده ارجاع می شود. تصمیم گیری نهایی بر عهده ی مؤسسه است و آنچه برداشت می شود آن است که مرجع اعتراض اولیه به این ادعا نیز کمیسیون است و اشخاص نمی توانند مستقیماً به مؤسسه ی طبقه بندی کننده مراجعه و درخواست تغییر طبقه بندی را نمایند. تشخیص خروج از طبقه بندی اطلاعاتی که از یک مؤسسه به مؤسسه ی دیگر ارسال شده است توسط مسئول مؤسسه ی اول صورت می پذیرد.
در مورد شیوه ی رسیدگی به اعتراض از طبقه بندی ها اگرچه در این شیوه نامه راهکارهایی بیان شده است اما به نظر حق مطلب چنانچه باید ادا نشده است. ظاهر ماده ی 12 این شیوه نامه و مواد 9 و 10 چنین است که کمیسیون، مرجع نهایی برای ایجاد وحدت رویه نبوده و از ابزار کافی برای این منظور برخوردار نیست. چرا که ماده 9 و 10 تصمیم نهایی را به عهده ی مؤسسات طبقه بندی کننده دانسته اند و ماده ی 12 نیز به این کمیسیون، برتری ویژه ای اعطا نکرده است و تنها اقدامات لازم برای آموزش، اطلاع رسانی و راهنمایی های لازم به مؤسسات عمومی را بر عهده ی آن نهاده است. لذا تعبیه ی راهکاری جهت ایجاد رویه ی واحد و تضمین بیشتر حق دانستن و اطلاع مردم ضروری است.
ب. چگونگی تفکیک اسرار دولتی از اطلاعات عمومی
در باب چگونگی تفکیک اسرار دولتی از اطلاعات عمومی، این شیوه نامه آنچه برگزیده است، اصل تفکیک است؛ در اسنادی که جزئی از آن طبقه بندی شده و اجزای دیگر چنین نباشند، نمی توان تمام سند را طبقه بندی شده تلقی کرد. بلکه لازم است این اجزا از یکدیگر تفکیک شده و بخش طبقه بندی نشده در اختیار عموم قرار گیرد. در این باره نیز تفاوتی میان اسناد مکتوب یا الکترونیکی وجود ندارد و در صورت تردید درباره ی بخشی از لوح فشرده که روی آن مهر طبقه بندی شده دارد، اصل آن است که تمام آن طبقه بندی شده است اما از مرجع تهیه کننده یا کمیسیون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات استعلام شود. البته وجود دو مرجع برای استعلام ممکن است به اختلاف نظر منجر شده و در این مورد نیز مرجعی برای حل اختلاف تعیین نشده است.
استثنایی که به این اصل وارد شده است، نخست اجزای طبقه بندی نشده ای است که منجر به افشای مفاد اسناد طبقه بندی شده می شود و دیگر آن دسته از اسنادی است که در دل خود، اشاره به محتوای اسناد طبقه بندی شده (و نه صرفاً مشخصات این اسناد) دارد. در نتیجه بر خلاف اصل تفکیک، ارائه ی این اسناد اگرچه طبقه بندی شده نیستند، به واسطه ی افشای بخش های طبقه بندی شده مجاز نیست. چنانچه پیداست اگرچه تشخیص مورد دوم به نظر ساده تر از مورد نخست بیاید، بیان آن در شیوه نامه بدون توجه به جزئیات، چگونگی، ملاک و مرجع تشخیص آن به اعمال نظرات گوناگون و بعضاً سلیقه ای و در نتیجه موسع شدن دایره ی محرمانگی می انجامد و چگونگی تفکیک اسرار دولتی از اطلاعات عمومی را دشوار می کند.
همانطور که بیان شد عنوان این شیوه نامه، انتظار تفصیل جزئیات بیشتری را برای تشخیص و تفکیک اسرار دولتی از اطلاعات عمومی ایجاد می کند اما آنگونه که باید به سوی این هدف حرکت نمی کند. البته کارکرد شیوه نامه و تفاوت آن با آیین نامه و قانون نیز بی تأثیر نبوده و علی القاعده، شیوه نامه از وضع قواعد و ملاک هایی برای دریافت آنکه با کدام خط کش و مطابق کدام موازین قطعی و مشخص می توان یک سند را محرمانه تلقی کرد گذشته و یک گام جلوتر را بیان کرده است.
با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از سایت اندیشکده شفافیت ، تاریخ انتشار: 27 اردیبهشت 1399 ، کدخبر: - ، www.tp4.ir
یحیی معتقد است حوزه بازی های رایانه ای در ایران، بدون متولی مانده و این امر سردرگمی عجیبی را برای این حوزه رقم زده است، او می گوید، بنیاد ملی بازی های رایانه ای همانند کودکی معلول به دنیا آمده و از پایه بنیاد ملی بازی های رایانه ای را قبول ندارم، زیرا نه تنها کمکی به بازی سازان و فعالان این حوزه نداشته است بلکه اگر مرتبط با بحث مجوز دادن از سوی این نهاد باشد، مرکز توسعه فناوری اطلاعات و رسانه های دیجیتال وزارت ارشاد نیز این مجوز را می دهد که می توان با این مجوز (رسانه های دیجیتال) فعالیت های گسترده ای انجام داد. پس از همین ابتدای کار می بینیم نهادی که ادعای متولی گری در حوزه بازی سازی دارد از همین ابتدا نتوانسته موضوع را به نفع خود جمع کند و دولت را قانع کند که متولی تمام امور مرتبط با بازی های رایانه ای باشد.
او معتقد است در حوزه بازی های رایانه ای چشم اندازی وجود ندارد و بسیاری از بازی سازان یا مهاجرت کردند یا قصد مهاجرت را دارند تا بتوانند در زمینه فعالیت هایشان در این حوزه موفق باشند، محسن یحیی در گفت وگوی تفصیلی با خبرگزاری مهر از مجوزها، نبود متولی، نبود حمایت های دولتی برای بازی سازان، نبود بیمه و... می گوید که در ادامه می آید:
با توجه به اینکه صنعت بازی های رایانه ای، حوزه ای گسترده در زمینه بازی و سرگرمی است و رونق فراوان دارد، در کشور ما با مشکلات و معضلاتی دست وپنجه نرم می کند و گویی این مشکلات همانند کلاف سردرگمی است که متولی ثابت برای حل آن وجود ندارد، به اعتقاد شما چرا این حوزه دچار چنین وضعیت نابسامانی است؟
باید بگویم که به دلیل نبود متولی این رویدادها رخ داده است، ببینید بنیاد ملی بازی های رایانه ای هم نتوانسته به خوبی از مسئولیتی که بر عهده اش گذاشته اند، آن گونه که شایسته و بایسته است، بربیاید. شاید مدیریت جدید اتفاقات بهتری را رقم بزند اما در دوران مدیریت های قبلی شرایط خیلی بدی برای حوزه بازی سازی رقم خورد. باید بگویم احساس من این است که بنیاد ملی بازی های رایانه ای همانند کودکی معلول به دنیا آمده زیرا مجموعه نیمه دولتی است که بر اساس مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی تأسیس شده و به عنوان متولی بازی های رایانه ای در کشور انتخاب شده است.
در مجموع از پایه اصلاً بنیاد ملی بازی های رایانه ای را قبول ندارم، زیرا نه تنها کمکی به بازی سازان و فعالان این حوزه نداشته است بلکه اگر مرتبط با بحث مجوز دادن از سوی این نهاد باشد، مرکز توسعه فناوری اطلاعات و رسانه های دیجیتال وزارت ارشاد نیز این مجوز را می دهد که می توان با این مجوز (رسانه های دیجیتال) فعالیت های گسترده ای انجام داد. پس از همین ابتدای کار می بینیم نهادی که ادعای متولی گری در حوزه بازی سازی را دارد از همین ابتدا نتوانسته موضوع را به نفع خود جمع کند و دولت را قانع کند که متولی تمام امور مرتبط با بازی های رایانه ای باشد.
در مجموع از پایه اصلاً بنیاد ملی بازی های رایانه ای را قبول ندارم، زیرا نه تنها کمکی به بازی سازان و فعالان این حوزه نداشته است بلکه اگر مرتبط با بحث مجوز دادن از سوی این نهاد باشد، مرکز توسعه فناوری اطلاعات و رسانه های دیجیتال وزارت ارشاد نیز این مجوز را می دهد که می توان با این مجوز (رسانه های دیجیتال) فعالیت های گسترده ای انجام داد.
من به عنوان بازی ساز و تولیدکننده در حوزه بازی های رایانه ای مجوز رسانه های دیجیتال را دارم زیرا این مجوز قابلیت چند منظوره دارد و بیشتر آپ هم بر اساس همین مجوز فعالیت دارند، تا زمانی که بازی ساز چنین مجوزی را دریافت می کند چرا باید با مجوز بنیاد ملی بازی های رایانه ای که تک منظوره است فعالیت داشته باشد. نزدیک به 10 سال است که از فعالیت های بنیاد می گذرد اما هنوز نتوانسته خودش را ثابت کند که تا چه اندازه قدرت و نفوذ در حوزه بازی های رایانه ای دارد. بالاخره بازی سازان باید بدانند با چه نهادی کار می کنند. البته در حال حاضر ما انجمن صنفی هم داریم! حتی در بخش علمی و فناوری معاونت ریاست جمهوری میز داریم. من این ها را در همین چند ماهه شنیدم!
حتی در زمینه ممیزی و رعایت قوانین بازی، بازی سازان به صورت خودجوش، یکسری قوانین نانوشته را رعایت می کنند که البته شنیدم آقای پژمان اخیراً در این زمینه ورود پیدا کرده و قرار است قوانینی را اجرا کند.
سال های اخیر نمایشگاه هایی که در حوزه بازی های رایانه ای برگزار می شد بسیار کمرنگ شده است، درحالی که بسیاری از بازی سازان و تولیدکنندگان برگزاری نمایشگاه ها را مثبت می دانستند و حتی نمایشگاه از نقاط قوت این حوزه به حساب می آمد، نظر شما در رابطه با برگزاری نمایشگاه چیست؟
بله درسته! قبلاً این فاصله های میان بازی ساز و مخاطب که وجود داشت را نمایشگاه ها پر می کرد و قشنگ آن را حس می کردیم هیچ کس نمی توانست آن را انکار کند. این قدر نمایشگاه و جشنواره ها برای ما آورده داشت که نمی خواهم اسم بیاورم، بازی سازان بزرگ ما و کسانی که خیلی قبولشان داریم و کارهای بزرگی انجام دادند 24 ساعت قبل از نمایشگاه همه می ایستادند بنر می چسباندند، میز و صندلی می آوردند، برای چه این شوق، شور و حرارت در بازی سازها در نمایشگاه بود؟ چون برایشان آورده داشت.
آنهایی که در دوره نمایشگاه گیم نمی ساختند مخاطب بازی هایشان را چگونه می شناختند، ما در دوران نمایشگاه با مخاطبان بازی ها آشنا می شدیم و می دیدیم که طرفداران ما چه کسانی هستند. بالاخره هر انسانی تشویق و شهرت را دوست دارد اینکه مورد توجه قرار بگیرد. ما این قدر در نمایشگاه تجربیات به دست آوردیم که بابت این خدا را شکر می کنیم زیرا در دوره ای بودیم که نمایشگاه بازی های رایانه ای را دیده ایم. می دانید چقدر گیم ساز داریم که نمایشگاه ندیدند. این افتضاح است! تا زمانی که با مخاطب روبه رو نشوید نمی توانید انتظارات او را لمس کنید.
سال 92 بعد از نمایشگاه گیم تهران، قرار بود نمایشگاه رسانه دیجیتال برگزار شود که خبردار شدیم علی جنتی مدیر وقت ارشاد بودجه ای به نمایشگاه اختصاص نمی دهد و بازی سازان برای حضور در آن نمایشگاه و دریافت غرفه باید 4 میلیون تومان پول پرداخت کنند که بسیاری از بازی سازان در آن نمایشگاه شرکت نکردند و شرایط نامساعدی را برای حوزه بازی های رایانه ای ایجاد کرد.
نهادی که ادعای متولی گری در حوزه بازی سازی را دارد از همین ابتدا نتوانسته موضوع را به نفع خود جمع کند و دولت را قانع کند که متولی تمام امور مرتبط با بازی های رایانه ای باشد.
همچنین در دوره های بعدی جشنواره بازی های رایانه ای تهران باز مسئله بودجه به میان آمد که نمی توانند چنین نمایشگاهی برگزار کنند زیرا بودجه کافی وجود ندارد، این موضوع بازی سازان را ناراحت می کند چرا برای برگزاری جشنواره هایی همچون فیلم فجر و موسیقی فجر و... بودجه دارند برای برگزاری جشنواره و نمایشگاه های بازی های رایانه ای بودجه ندارند؟ بازی سازان بارها مطالبه کردند که حوزه بازی های رایانه ای هم به عنوان جشنواره ای در ایام فجر، نمایشگاهی برگزار کند اما پذیرفته نشد.
با توجه به گستردگی این حوزه و پرطرفدار بودن، گویی بی متولی بودن بازی های ایرانی در ایران باعث شده چشم اندازی برای آن قائل نباشند، به نظر شما برای رهایی از این بی هدفی در این حوزه چه راه حلی را باید در پیش گرفت؟
دقیقاً چشم اندازی وجود ندارد، البته اگر بخواهم درباره راه حل صحبت کنم، شاید این برداشت شود که به دنبال پست و مقام و جایگاه مدیریتی هستم، اما از جایگاه تولیدکنندگی در این حوزه که علاقه زیادی به تولید دارم، دوست دارم شرایط برای بازی سازان مطلوب شود تا به فکر مهاجرت برای انجام فعالیت هایشان نباشند. ما این سال ها بسیاری از بازی سازان را به دلیل مهاجرت از دست داده ایم.
حتی بسیاری از کسانی که در اینجا فعالیت دارند بیشتر و شاید تمام تمرکزشان را بر روی بازار خارجی گذاشته اند و خیلی به بازار داخلی فکر نمی کنند (به دلایل اقتصادی، فرهنگی و ممیزی...)؟
دقیقاً درسته! البته به این هم یک نوع مهاجرت کاری گفته می شود که خیلی به آن نپرداختند. قطعاً بازار خارجی درآمد بهتر و بیشتری دارد، باید این را بدانیم که مدیران بالادستی قدر بازی سازان را نداشتند. در خارج از کشور به آرتیست یا گرافیست ها خیلی اهمیت داده می شود و حقوق نیروهای بازی سازی در خارج از کشورمان بالاتر هست، قصد تبلیغ مهاجرت را ندارم اما اوضاع و شرایط در آنجا واقعاً بهتر است. بازی سازان ایرانی در ایران از همه لحاظ فنی، هنر، فرهنگی، بازی سازی و... یک سر و گردن از دولت جلوتر هستند ولی مسئولان و متولیان نتوانستند خواسته ها و نیازهای بازی سازان را برآورده کنند. واقعاً چه اتفاقی می خواهد بیفتد و چشم انداز گیم ایران کجاست؟ چه کسی این را نوشته است؟!
اینکه مدیران، مسئولان و متولیان این حوزه چشم انداز درستی ندارند به دلیل جدی نگرفتن حوزه بازی های رایانه ای است و آن را به عنوان سرگرمی و تفریح در نظر می گیرند! زیرا بازی سازان همچنان مشکل بودجه، استودیو و بیمه... دارند؟
اصل موضوع ما همین است و می خواستم به همین برسم! بازی سازان بدون هیچ گونه حمایتی فعالیت هایشان را انجام می دهند کاش حداقل چتر حمایتی بنیاد ملی بازی های رایانه ای یا رسانه دیجیتال را داشتند اما متأسفانه بدون حمایت های دولتی کارشان را انجام می دهند.
بالاخره حمایت دولتی حس خوبی را به بازی ساز خواهد داد و همچنین سرمایه داری که قصد دارد در این زمینه سرمایه گذاری کند بالاخره می داند که این حوزه بی در و پیکر نیست. یا بچه های ما می خواهند بیمه شوند، بالاخره فعالیت ما هنری است؛ شما بگویید این ها یک قدم برای ما گذاشته باشند که ما را زیرمجموعه بیمه هنرمندان بیاورند، چنین کاری را انجام ندادند، بچه ها کاملاً آزاد بیمه می شوند. این ظلم هم در حق آن مدیر مجموعه و هم در حق بچه ها هست! بالاخره اگر بیمه هنرمندان حساب شود برای بازنشستگی بازی سازان بهتر است، ولی این بیمه را هم ندارند، حتی یکسری از بازی سازان را می شناسم زیرمجموعه شرکت های غیرمرتبط بیمه شده اند و این واقعاً برای جامعه هنری درد است.
بسیاری از بازی سازان درباره معافیت از مالیات صحبت می کنند و این بخش در حوزه بازی های رایانه ای خیلی مغفول مانده اما بازی سازان را به دردسر انداخته است؟
اتفاقاً این معاف از مالیات هم خیلی موضوع مهمی است شما را به خدا به این بپردازید، چون ما دقیقاً به با دستورالعمل اصلاحی موضوع ماده 12 آئین نامه اجرایی تبصره (3) ماده 139 اصلاحی قانون مالیات های مستقیم مصوب 1380/11/27 (معافیت موضوع بند (ل) ماده 139 اصلاحی قانون) معاف از مالیات هستیم. چند وقت پیش، زمزمه ای بابت مالیات هنرمندان پیش آمد.
اصل موضوع ما همین است و می خواستم به همین برسم! بازی سازان بدون هیچ گونه حمایتی فعالیت هایشان را انجام می دهند کاش حداقل چتر حمایتی بنیاد ملی بازی های رایانه ای یا رسانه دیجیتال را داشتند اما متأسفانه بدون حمایت های دولتی کارشان را انجام می دهند.
گفتیم حتماً شرایط بدی برای بازی سازان ایجاد می شد. مثلاً به سلبریتی می گویند شما دارید میلیاردی می گیرید باید مالیات بدهید، بعد ما هم باید در کنار این ها مالیات دهیم. من در شهریور 97 قرارداد بستم، زمانی که وارد سال 98 شدیم کارفرما از من مفاصا حساب بیمه می خواست. گفتم: برای چه؟ گفت اجباری شده است. من هم بعد از پرس و جو متوجه شدم از ابتدای سال 98 باید از محل قرارداد، هفت درصد به بیمه تأمین اجتماعی پرداخت کنیم، من مشکلی با پرداخت حق بیمه ندارم. ولی این نوع بیمه ها که هیچ گونه پوشش درمانی برای کارمندان مؤسسات ما ندارند به نوعی پول زور است. اگر در ازای این حق بیمه یک پوشش محدود به تاریخ قرارداد و یا یک پوشش با سقف معین مشخص می شد قابل دفاع بود. ولی وقتی فقط باید حق بیمه را پرداخت کنیم و در هنگام دریافت برگه تسویه از ما تعهد می گیرند که هیچ گونه پوشش درمانی به ما تعلق نخواهد گرفت و حق هرگونه اعتراض را از خودمان سلب می کنیم، به نوعی پول زور داده ایم.
دستمزدها و هزینه های بازی سازی توسط نهاد یا ارگان خاصی مشخص شده است؟
البته مسئله مهم دیگر درباره دستمزدها باید بگویم که دستمزد نیروی انسانی در حوزه بازی سازی باید توسط مرجع مشخصی تعیین شود تا بازی سازان بتوانند برآوردهای مالی که به سرمایه گذار و یا کارفرما می دهند شبیه و یا نزدیک بهم باشد.
بالاخره یکسری ها دورکاری دارند و در خانه کار می کنند این حجم قیمت را بسیار کم می کند، به همین خاطر می گویم باید قانونی وجود داشته باشد که تمام ارقام و قیمت ها را به صورت دقیق اعلام کند تا تکلیف سرمایه گذار و مدیران این حوزه مشخص شود. مثلاً درآمد یک مدیر در حوزه تولید در بخش خصوصی در سال چقدر است؟ هیچ کس نمی تواند بگوید. من یک سال 100 میلیون تومان درآمد داشتم و یک سال 300 میلیون تومان.
این نابسامانی حوزه بازی های رایانه ای را چگونه باید برطرف کرد؟ سازوکار جدید پایه ریزی کنند یا مسیر اشتباه را درست کنند؟
همه این ها به دولت، متولی، بنیاد ملی بازی های رایانه ای و به رسانه های دیجیتال برمی گردد. شما می گوئید چه کاری می شود انجام داد که درست بشود، همین ها است و سنگ بزرگ علامت نزدن است. من اگر بگویم باید جلسه شورای عالی انقلاب فرهنگی تشکیل شود همه را منحل کند یک متولی جدید بیاید، نه نمی شود. اتفاقاً مدیر مجموعه رسانه های دیجیتال دقیقاً حدود یک سال و نیم است عوض شده، آقای موسویان رفت آقای بهمنی آمد بنیاد هم تازه عوض شده است واقعاً انتظار داریم در حوزه کاری این مسئولان تحولی ببینیم. روزی آقای علیزاده ما را حمایت مالی کرد قطعاً ایشان از جیب شخصی اش کمک نکرد، پس چرا این اشخاص چنین کمکی نمی کنند؟
شاید این روزها به دلیل ویروس کرونا، برخی از شرکت های بازی سازی رونق پیدا کردند که به خاطر تولید هم نبوده بیشتر مصرف بازی های محبوب بالا رفته است، ولی باید این را هم بگویم که بیشتر شرکت ها به سمت ورشکستگی حرکت می کنند چه کسی باید آن ها را حمایت کند؟ به همین خاطر تمام فکر و ذکر بازی سازان مهاجرت می شود.
شاید این روزها به دلیل ویروس کرونا، برخی از شرکت های بازی سازی رونق پیدا کردند که به خاطر تولید هم نبوده بیشتر مصرف بازی های محبوب بالا رفته است، ولی باید این را هم بگویم که بیشتر شرکت ها به سمت ورشکستگی حرکت می کنند چه کسی باید آن ها را حمایت کند؟ به همین خاطر تمام فکر و ذکر بازی سازان مهاجرت می شود.
بیشتر این شرکت های بازی سازی برای تولید بازی هایشان اموال شان را فروخته اند تا یک بازی تولید شود و به دست مخاطب برسد، تمام این ها برمی گردد به عدم متولی در بازی های رایانه ای. قطعاً اگر متولی ثابتی وجود داشت و حمایت درست و پروپاقرصی از بازی سازان می کرد وضعیت به این شکل نبود. اگر شرکت قطعه سازی از دولت کمک بخواهد آن ها تن و بدنشان می لرزد و سریع کمک می کنند یا سینماگران همین طور، اما اگر بازی ساز از مسئولان دولتی کمک بخواهند کک شان هم نمی گزد. واقعاً مسئولان و بالادستی ها ما را مثل مخاطبینمان دیدند فکر می کنند ما بچه هستیم، ما را جدی نمی گیرند.
توسط بنیاد سایت حمایتی همگرا راه اندازی شده که نزدیک به دو سال است بازی سازان را تحت حمایت خود قرار می دهد و نیازهای استودیو، ضبط صدا و... را برای بازی سازان برطرف می کند، شما آشنایی با این همگرا دارید؟ نظرتان درباره این سازوکار چیست؟
سیستم حمایتی همگرا نیاز به اطلاعات اساسی از مجموعه های بازی سازی دارد، در حالی که این شرایط برای همه بازی سازان فراهم نیست که حتی در این سیستم ثبت نام کنند. زیرا خیلی از تیم های ما مستقل کار می کنند و به صورت رسمی ثبت نشده اند. ما در کل کشور چند تیم بازی سازی داریم که برای ثبت نام در همگرا تا این اندازه سخت بازی ساز جذب می کنند. مگر سایت همگرا در سال فقط چند روز باز است. چرا باید اینگونه باشد؟ زمانی که به بنیاد مراجعه می کنیم برای بحث حمایت اول سوال می کنند که در سایت همگرا ثبت نام شده اید یا خیر. اگر نشده باشید باید صبر کنید تا سایت باز شود. شاید این پروژه چند ماه طول بکشد. ضمن اینکه در آن موقع متوجه می شوید اصلاً شرایط ثبت نام دارید یا خیر!
البته نوع حمایت هم خیلی مشخص و واضح نیست و به نوعی ابهاماتی در سایت حمایتی همگرا وجود دارد، مثلاً تیم هایی که در همگرا هستند در رویدادهای بحرانی ببینید در چه موقعیتی هستند چه اتفاقی برایشان افتاده است مثلاً ببینید در این دوره ویروس کرونا بازی سازان از سوی حمایت همگرا چه حمایتی شدند البته خبر دارم هیچ کسی هیچ حمایتی در هیچ جایی نشده است مگر اینکه با لابی بازی فعالیتی صورت گرفته باشد. پس این سایت حمایت همگرا به هیچ بازی سازی کمک نکرده است.
کد خبر 4926495
مریم علی بابایی
به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ،؛ رایزنی فرهنگی ایران در لبنان پنجمین نشست تخصصی فکری وبیناری خود از مجموعه مباحث کرونایی را با عنوان کرونا، چالش های هویت انسانی (رویکردی فکری درباره آثار مادی و معنوی اپیدمی کرونا بر وجدان اخلاقی و هویت انسان) جمعه، 26 اردیبهشت ماه از طریق zoom meeting برگزار کرد و در آن پژوهشگرانی از کشورهای عربی و اسلامی سخنرانی کردند.
عباس خامه یار، رایزن فرهنگی ایران در لبنان از سخنرانان این نشست مجازی بود که ضمن تسلیت شهادت امام علی(ع) گفت: جرج جرداق، نویسنده مسیحی لبنانی کتابی با نام امام علی(ع)؛ صدای عدالت انسانی دارد که من در اینجا به این نویسنده مسیحی به دلیل نگارش چنین کتابی ادای احترام می کنم، امروز بیش از هر زمانی به وجود امام علی(ع) که انسانی خاص و والا بود و همچنین عمل به آموزه های علوی نیاز داریم.
کرونا؛ خط بطلانی بر ایدئولوژی های مبلغ بی دینی در جهانعباس خامه یار، رایزن فرهنگی ایران در لبنان در وبینار بیروت
وی افزود: ما از ابتدا یعنی تقریباً یک ماه پیش تنها یک سمینار با موضوع کرونا برگزار کردیم و فکر نمی کردیم که بدین شکل ادامه یابد و از سطح داخلی به بین المللی و منطقه ای تبدیل شود، تاکنون سلسله نشست هایی با موضوعاتی همچون کرونا و چالش عقل و ایمان ، کرونا و دهکده جهانی و کرونا و چالش رهایی و کرونا و چالش شفا و دعا تبدیل شود و امروز ما پنجمین وبینار را برگزار کرده ایم.
رایزن فرهنگی ایران در بیروت تصریح کرد: ما سلسله نشست های مجازی کرونا را جمعه آینده برگزار نمی کنیم، زیرا در این هفته روز قدس را پیش رو داریم؛ روزی که امام خمینی(ره) آن را بنیانگذاری کرد و همچنین سالروز نکبت(سالروز اشغال فلسطین از سوی اسرائیل و سالگرد بیرون راندن صدها هزار فلسطینی از سرزمین فلسطین) و ما با موضوع این دو رویداد برنامه هایی را در دستور کار قرار داده ایم.
خامه یار ادامه داد: اما نشست های فکری کرونا پایان نمی یابد و پس از عید فطر دوباره از سر گرفته خواهد شد و ما تلاش می کنیم در ادامه این نشست ها دیگر اساتید نیز دیدگاه های خود را درباره کرونا بیان کنند و من در اینجا از تمامی کسانی که تاکنون در مباحث ما شرکت و افرادی که برنامه های این نشست را پیگیری کرده اند و رسانه هایی که آن را پوشش داده اند، قدردانی می کنم.
قدردانی از ایکنا
وی گفت: همچنین جا دارد که در اینجا به طور ویژه از خبرگزاری ایکنا و صفحه فارسی آن تشکر کنم؛ رسانه ای معارفی که به 19 زبان فعال است و هفدهمین سالروز تأسیس این رسانه را نیز که برابر با نیمه رمضان بود، به مسئولان آن تبریک می گویم، ایکنا تأثیر مهمی در نشست های مجازی کرونا داشت، خبرنگاران این رسانه به ترجمه سخنرانی ها و مباحث سمینار به فارسی پرداختند و مباحث فارسی در اختیار دیگر رسانه های فارسی زبان در داخل و خارج از ایران قرار گرفت. از همکارانم در رایزنی فرهنگی نیز که در شرایط سخت کرونا تا حد امکان در برگزاری نشست ها همکاری داشتند و دکتر خضر نبها(استاد فلسفه و کلام دانشگاه لبنان) که ریاست جلسات را بر عهده داشت، قدردانی می کنم.
رایزن فرهنگی ایران در لبنان بیان کرد: ما سلسله نشست های کرونا را در شرایط سخت شیوع کرونا برگزار کرده ایم و این مسئله نشان داد که فعالیت های فرهنگی مرز نمی شناسد و می توان برای کار فرهنگی تمام موانع را پشت سر گذاشت و هیچ شخص و یا دشواری هایی مانند کرونا نمی تواند مانع کار فرهنگی شود.
کرونا؛ خط بطلانی بر ایدئولوژی های مبلغ بی دینی در جهاننورالدین ابولحیه، استاد دانشگاه الجزایر در وبینار بیروت
نورالدین ابولحیه، نویسنده، پژوهشگر و استاد دانشگاه الجزایر دیگر سخنران وبینار بیروت نیز در ادامه وبینار با موضوع تأثیر کرونا بر وجدان انسانی و شرایط فردی و اجتماعی کنترل این بیماری سخنرانی و اظهار کرد: زمانی که از کرونا سخن می گوییم، باید به سه پرسش پاسخ دهیم، اول این که آیا بیماری های همه گیر می تواند بر رفتار فرد و جامعه تأثیر بگذارد؟ دوم این که این بیماری به چه شکل تأثیرگذار است و سوم اینکه چه شروطی برای تبدیل تأثیرات بیماری های همه گیر به تأثیراتی مثبت نیاز است. منظور من از بیماری های همه گیر تمامی حوادث بزرگی است که در طول تاریخ، موجب دگرگونی شده و بشر را از یک مرحله به مرحله ای دیگر منتقل کرده اند.
وی افزود: برای پاسخ به سؤال نخست، باید به دو مسئله توجه کرد و آن این که بدانیم که یک بیماری در عالم واقع تأثیرات خاص خود را دارد و باعث ایجاد هنجارهایی اخلاقی می شود و در روانشناسی هم به این امر اشاره و این مسئله بررسی شده است.
این استاد الجزایری تصریح کرد: علمای روانشناس معتقدند که بیماری های همه گیر در رفتار انسان، ارزش های اخلاقی، روابط میان افراد و وجدان انسانی تأثیرگذار است؛ زمانی که از وجدان سخن می گوییم، دیدگاه های فکری و فلسفی در زمینه وجدان هم برایمان مهم است و نمی توان تسلط این بیماری بر فرد و اجتماع را از دیدگاه هایی که در این باره مطرح شده است، جدا دانست.
اهتمام کتب مقدس به جایگاه خدا در زندگی انسان
ابولحیه ادامه داد: همچنین باید به این مسئله توجه داشت که ما انسان های متدین ایمان داریم که خداوند سبحان بر خلق ثأثیرگذار است، یعنی خدا انسان را خلق نکرده و بعد او را رها کرده باشد. اگر به کتاب مقدس (عهد عتیق) هم رجوع کنیم، این معنا را می یابیم. بیماری های همه گیر و وبا می آید که انسان را تربیت کند.
وی تأکید کرد: در انجیل نیز آمده است که اگر انسان از مسیر اشتباه خود بازگردد و به خداوند روی آورد و او را بخواند، خدا از آسمان صدایش را شنیده و خطا و گناه او را می بخشد، در قرآن نیز به این مسئله اشاره شده است. آیه 133 سوره اعراف فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمُ الطُّوفَانَ وَالْجَرَادَ وَالْقُمَّلَ وَالضَّفَادِعَ وَالدَّمَ آیَاتٍ مُفَصَّلَاتٍ فَاسْتَکْبَرُوا وَکَانُوا قَوْمًا مُجْرِمِینَ: پس بر آنها طوفان، ملخ، شپشک، وزغ و خون (خون شدن آب) آن نشانه های آشکار (قهر و غضب) را فرستادیم، باز طریق کبر و گردن کشی پیش گرفتند و قومی گناهکار بودند شبیه داستان سلیمان و ملخ (ران ملخ) است که در کتاب مقدس به آن اشاره شده است.
این پژوهشگر الجزایری با بیان این که ویروس کرونا آغازی دوباره بوده و ممکن است پس از این ویروس، بیماری های واگیر دیگری هم بیاید، گفت: مهم این است که بشر در این بیماری به ضعف خود پی ببرد. خداوند عبرت هایی را در زندگی بشر قرار داده است، کسانی هستند که این عبرت ها را دریافته و درک می کنند و افرادی هم آن را درک نمی کنند.
نورالدین ابولحیه تأکید کرد: حال باید دید چطور می توان تأثیرات بیماری های همه گیر را مثبت کرد و چگونه کرونا در تقویت ارزش های اخلاقی تأثیرگذار بوده و پاسخی به ضد ارزش ها خواهد بود. ما در شرایطی مانند کرونا به خدا پناه می بریم و آن را خیر و رحمتی می دانیم که ما را به سوی خدا سوق می دهد، هر چند به شکل بیماری و شر ظاهر شده است.
کرونا؛ عامل سقوط ایدئولوژی های مروج بی دینی
ابولحیه تصریح کرد: کرونا همچنین عامل سقوط ایدئولوژی های جدیدی بوده است که بر اندیشه بشر مسلط شده اند، ایدئولوژی هایی که به ویژه پس از حادثه 11 سپتامبر خود را نشان داد و نوعی بی دینی ترویج کرد و افراط گرایی و سوء استفاده از اسلام را در پی داشت و این تفکر را به وجود آورد که بشر خود قادر به هر کاری است(نیاز به خدا ندارد) و علم راه حل همه مشکلات بوده و زمان بیماری های همه گیر و خرافات گذشته و بشریت خود قدرت مطلق در جهان است.
کرونا؛ خط بطلانی بر ایدئولوژی های مبلغ بی دینی در جهان
وی با بیان این که کرونا جهان را خانه نشین و اقتصاد جهانی را با رکود مواجه کرد، به پناه بردن بشر به علم از زمان انقلاب فرانسه اشاره کرد و گفت: انقلاب فرانسه می خواست میان دین و زندگی فاصله انداخته و دین به حاشیه رانده شود؛ اما اکنون این ایدئولوژی شکست خورده است.
این استاد الجزایری همچنین اظهار کرد: بسیاری رؤیای زندگی در آمریکا و اروپا را در سر داشتند و تصور می کردند که آمریکا بهشت روی زمین است و عدالت به بهترین شکل در این کشور اجرا می شود؛ اما کرونا توحش تمدن غرب و آمریکا را نشان داد.
نورالدین ابولحیه ادامه داد: بشریت پیش از کرونا، بتی به نام تمدن غرب و روشنفکری را عبادت می کرد، اما این روشنفکری نیست، بلکه تفکری تاریک است که خدا در آن به حاشیه رفته و ما را به سوی تاریکی می کشاند. کرونا فرصتی برای مطرح کردن دینداری با مفاهیم زیبای آن است.
وی در پایان گفت: از امام صادق(ع) در مورد طاعون سؤال شد، امام فرمودند: عذاب لقوم ورحمة لآخرین: برای عده ای عذاب است و برای دیگران رحمت است:، سؤال شد که چگونه می شود که هم عذاب باشد هم رحمت، امام فرمودند: أما تعرفون ان نیران جهنم عذاب علی الکفار و خزنة جهنم معهم فهی رحمة علیهم: آیا نمی دانید که آتش جهنم برای کافر عذاب است و فرشتگانی که در جهنم هستند برای آنها رحمت است . ما می توانیم از کرونا برای دعوت به ارزش های درست استفاده کنیم تا تأثیری مثبت بر فرد و جامعه داشته باشد.
انتهای پیام/م
09:45 - 1399/02/29 / شماره : 749959 / تعداد نمایش : 94
air.ir/Zrqa88r
وی با اشاره به این که فرایند ثبت نام و ایجاد پروفایل اختصاصی از طریق نسخه های مختلف این اپلیکیشن که از طریق نشانی اینترنتی مذکور، قابل نصب می باشد، انجام می پذیرد، اضافه کرد: هنرمندان می توانند با نصب و عضویت در این اپلیکیشن از مزایای آن شامل فضای اختصاصی معرفی و ارائه سوابق و توانمندی های هر فرد، نمایشگاه دائمی آثار هنری، فضای فروش اختصاصی اثر، خدمات تولید محتوا و ایجاد برند شخصی هنرمند بهره مند گردند.
جوادیان زاده از کلیه هنرمندان استان یزد درخواست کرد با عضویت دراین اپلیکیشن زمینه معرفی و فروش آثار فرهنگی و هنری خود را فراهم نمایند.
وی ادامه داد: در این بین باتوجه به ظرفیت کارگاه های راه اندازی شده، امکان اهدا ماسک به تعداد یک میلیون و 206 هزار و صد عدد به بیمارستان ها و دانشگاه های علوم پزشکی نیز فراهم شد.
رئیس سازمان اوقاف و امور خیریه همچنین از تولید بیش از 21 هزار و 340 دست لباس گان در دوران شیوع ویروس کرونا خبر داد و گفت: علاوه بر تهیه اقلام بهداشتی در تامین مواد غذایی هم این سازمان تلاش های بسیاری داشته است. در ایام کرونا بیش از 243هزار و 570 پرس غذای گرم در بیمارستان ها و نقاهتگاه ها و همچنین نزدیک به 312 هزار و 516 نوبت میان وعده نیز در بیمارستان ها و نقاهتگاه ها توزیع کرده ایم.
وی افزود: درباره بیمارستان ها و نقاهتگاه ها علاوه بر ماسک، دستکش، گان و غذا بیش از 6 هزار و 280 تخته پتو، ملحفه و ... ارسال شده است.
نماینده ولی فقیه در سازمان اوقاف و امور خیریه یادآور شد: از ابتدای شیوع ویروس کرونا تا اواخر فروردین سال جاری یک میلیون و 432 هزار و 730 لیتر مواد ضدعفونی کننده اعم از وایتکس، الکل و.... را هم در بین مردم توزیع و در همین ایام بالغ بر 11 هزار و 260 نوبت نیز اقدام به ضدعفونی بقاع متبرکه و محیط پیرامون آنها را داشته ایم.
خاموشی ادامه داد: در تولید اقلام بهداشتی 903 دستگاه چرخ خیاطی و در امر توزیع و خدمات رسانی 372 گروه جهادی اعم از مبلغین بومی، خدام ثابت و افتخاری درگیر خدمت به مردم بودند.
وی تصریح کرد: در مجموع دوماه (اسفند 98 و فروردین 99) مجموعا 201 هزار و 745 بسته بهداشتی اعم از شوینده، مواد ضدعفونی کننده، ماسک، دستکش و... توزیع شده است، ضمن اینکه به دلیل شرایط اقتصادی نامساعدی که برای برخی از مردم به وجود آمد اقدام به تهیه سبد مواد غذایی کرده که در این بخش هم 93هزار و 276 بسته شامل برنج، گوشت، ماکارونی، حبوبات و.... بین جامعه هدف توزیع شده است.
رئیس سازمان اوقاف و امور خیریه در پایان گفت: مواردی همچون انتصاب امین برای موقوفات، ساماندهی موقوفات و رقبات و ارتقای بهره وری اقتصادی آنها، حمایت ویژه از فعالیت های دانش بنیان، راه اندازی شوراهای خیریه در سراسر کشور و ارائه خدمات اجتماعی و فرهنگی توسط بقاع متبرکه از جمله مهمترین برنامه های سازمان اوقاف و امور خیریه در سال جاری محسوب می شود.
وضعیت گروه های موسیقی بهتر از گروه های نمایشی نیست. هرچند در این مدت کنسرت های آنلاینی توسط شهرداری، بنیاد رودکی و... برگزار شده اما باز هم بسیاری از گروه ها از اجراهای خود بازماندند و شیوع ویروس کرونا هنرمندان را مانند دیگر صاحبان مشاغل خانه نشین کرده است.
علاوه بر ویروس کرونا که نزدیک به 100روز است زندگی عموم مردم را به هم ریخته؛ همیشه و در تمام این سال ها کنسرت های موسیقی بنا بر شرایط خاص کشور و مناسبت هایی که وجود داشته، تعطیل شده اند. تعطیلی هایی که به درآمد معیشتی هنرمندان آسیب زده و باید دید بعد از ویروس کرونا تدبیر وزارت ارشاد چه خواهد بود و آیا کنسرت ها رونق خود را به دست می آورند؟
زمان آغاز اجراها مشخص نیست
محمد اللهیاری، مدیرکل دفتر موسیقی درباره وضعیت اجراهای کنسرت بعد از پایان ماه رمضان به همشهری می گوید: طی روزهای گذشته، دفتر موسیقی جلساتی را با نمایندگان سالن های اجرای کنسرت، نماینده مجمع صنفی تولیدکنندگان آثار شنیداری(تهیه کنندگان موسیقی)، مدیرعامل خانه موسیقی و نماینده انجمن صنفی هنرمندان موسیقی ایران به منظور اندیشیدن تمهیدات لازم برای اجراهای صحنه ای پس از بازگشایی سالن ها برگزار کرده و در این جلسات پیشنهادهایی برای شرایط و قواعد بهداشتی و رعایت فاصله گذاری مطرح شد. وی ادامه می دهد: بعد از پایان جلسات قرار شد پیشنهادها به ستاد مقابله با کرونا ارائه شود تا پس از تأیید و تصمیم ستاد برای بازگشایی سالن های صحنه ای اقدام شود. دفتر موسیقی و سالن ها برای شروع و از سر گیری اجراهای صحنه ای و برگزاری کنسرت های موسیقی در خرداد ماه آمادگی کامل را دارند اما این موضوع منوط به تصمیم و نظر ستاد ملی مقابله با کروناست، بنابراین زمان آغاز اجراها مشخص نیست و تعیین نشده است.
گروه های پاپ: کنسرت ها را زنده کنید
از جمله گروه های پرطرفدار کنسرت های پاپ هستند که عموما مخاطبان زیادی را دارند و در گیشه نسبت به دیگر کنسرت ها فروش بیشتری دارند. در روزهای قرنطینه و بعد از آن برخی از گروه های پاپ به صورت آنلاین اقدام به برگزاری کنسرت کردند اما همچنان در بلاتکلیفی قرار دارند. محمد اللهیاری درباره کنسرت های پاپ نیز توضیح می دهد: با توجه به جلساتی که برگزار شده و نظراتی که مطرح شد، تعدادی از تهیه کنندگان برای اجراهای صحنه ای بعد از تصمیم به بازگشایی سالن ها آمادگی و تمایل دارند و سالن ها هم اعلام کردند گروه ها را همراهی می کنند. البته این موضوع در این مرحله بیشتر مربوط به اجراهای پرمخاطب و پاپ است که در سالن هایی با ظرفیت بالا برگزار می شود و به خاطر رعایت فاصله مخاطبان اجراها، از بخشی از ظرفیت و صندلی های سالن استفاده می شود.
فرصت نیمه اول رمضان از دست رفت
هرچند سال هاست که در ماه رمضان کنسرت های موسیقی اجرا نمی شود. اما با وجود تعطیلی 3ماهه به نظر وقتش رسیده که در برخی از مناسبت ها کنسرت های موسیقی روی صحنه بروند چرا که تعطیلی های مستمر وضعیت نامناسب اقتصادی این گروه ها را تشدید می کند. به نظر می توان با برنامه ریزی در برخی از این مناسبات کنسرت های متناسب نیز برگزار کرد. البته اللهیاری در گفت وگویی که داشته درباره دلیل تعطیلی کنسرت ها در ماه رمضان و برنامه دفتر موسیقی یادآور شده است: دفتر موسیقی برای برقراری کنسرت ها قرار بود برنامه ریزی داشته باشد. می خواستیم در نیمه اول ماه رمضان اجرای موسیقی را داشته باشیم که این موضوع به خاطر شیوع ویروس کرونا لغو شد. طبق تقویمی که دفتر موسیقی برای اجراهای صحنه ای سال جاری فراهم کرده، قرار بود تا نیمه ماه رمضان اجراهای صحنه ای برگزار شود و هنرمندان منعی برای برگزاری کنسرت نداشته باشند. طبیعی است که در نیمه دوم رمضان، شب های قدر را داریم و امکان برگزاری اجراهای صحنه ای تا عید فطر وجود ندارد. امسال با توجه به شیوع کرونا و منع ستاد ملی مبارزه با کرونا برای برگزاری کنسرت، ما علاوه بر اسفند و فروردین، 15 روز رمضان را نیز از دست دادیم.
به نظر می رسد، مرکز موسیقی و ستاد ملی کرونا دیر یا زود برای برگزاری کنسرت های موسیقی به توافق خواهند رسید. تعیین مقررات ویژه، فاصله گذاری، استفاده از ماسک، ضدعفونی کردن سالن ها و حتی تماشاگران به هنگام ورود و دیگر تمهیداتی که می شود برای برگزاری کنسرت ها اندیشید باید به کار بیاید تا تعطیلی کنسرت های موسیقی بیشتر از اینها ادامه دار نشود. ضررهای اقتصادی اهالی موسیقی و تهیه کنندگان و برگزارکنندگان کنسرت ها چیزی نیست که به راحتی قابل جبران باشد و برگزاری کنسرت ها می تواند بخشی از ضررهای ماه های گذشته را جبران کند.
دفتر موسیقی و سالن ها برای شروع و از سر گیری اجراهای صحنه ای و برگزاری کنسرت های موسیقی در خرداد ماه آمادگی کامل دارند اما این موضوع منوط به تصمیم و نظر ستاد ملی مقابله با کروناست
او در ادامه افزود: شیوع ویروس کرونا نشان داد که تا چه اندازه مشاغل هنری بویژه تئاتر که زیرنظر هیچ نهادی نیستند، می توانند دچار بحران شوند و از نظر مالی و اقتصادی بسیار شکننده باشند و عملا از حیات خود باز می ایستند. همچنین زمانی که این مشاغل زیرنظر نهادی مانند وزارت کار پوشش داده شوند می توان از سویی انجمن های سراسری در کشور تاسیس کرد و از سویی دیگر از تمامی هنرمندان سراسر کشور حمایت کرد تا بتوانند در مواقع حساس خود و هنر خود را حفظ کنند. البته که در این زمینه جناب آقای ایرج راد سال ها تلاش کرده اند تا بتوانند تئاتر را به عنوان یک شغل ثبت کنند و ضمنا نباید از تلاش های آقای دکتر گیل آبادی مدیرعامل خانه تئاتر هم به سادگی گذشت که بسیار بر این امر اهتمام دارد و جلسات متعددی با نمایندگان وزارت خانه ها برقرار می کند.
شمس همچنین اضافه کرد: اما باید برای نهادهای ذیربط که می توان به وزارت ارشاد و وزارت کار و...اشاره کرد این ضرورت احساس شود که افراد فعال در رشته های هنری دارای شغلی هستند که از آن کسب درآمد می کنند و حرفه آن ها باید به عنوان یک شغل به حساب آید و از مزایای آن برخوردار شوند تا بتوانند با استفاده از امکانات آن کمی با خیال آسوده به فعالیت های خود ادامه دهند.
او درباره نبود تناسب میان رشد کمی نیروی انسانی در عرصه هنر با فضای فعالیت نیز عنوان کرد: همیشه این بحث وجود داشته که چرا ما این همه خروجی از دانشگاه ها، آموزشگاه ها و از سمتی دیگر نیروی کار آکادمیک یا فاقد تحصیلات آکادمیک غیر هنری که اساساً در رشته هنر تحصیل نکرده اند، داریم، در صورتی که نسبت آن با واقعیت سخت افزاری و نرم افزاری جامعه تئاتری ما هیچ سنخیتی ندارد و عملاً افرادی که از این واحد وارد بحث حرفه ای تئاتر می شوند یا با سختی بسیار زیادی مشغول به کار می شوند یا این روند را نمی توانند تحمل کنند و به صورت کامل این حرفه را فراموش می کنند، حال آنکه اگر کمی با دقت به فضای امروز تئاتر ایران نگاه کنیم، فضا برای کسانی که حتی سالهاست هم در این عرصه مشغول هستند بسیار محدود و به دشواری پیش می رود، اما به نظر من باید کمی سخت گیرانه تر به وضعیت مراکز آموزشی و خروجی های آن نگاه کرد تا بتوان با تناسب درستی نیروی کار متخصص را وارد این حرفه کرد. از طرفی مسئولان امر باید به وضعیت فرهنگ و هنر رسیدگی کنند و این جزو اصول اولیه یک نظام یا دولت است تا بخش فرهنگ خود را تقویت کند که از طرفی با رشد و توسعه فضاهای فرهنگی و هنری و از طرفی دیگر با ارتقای کیفیت بسترهای آموزشی، تربیت نیروی کار متخصص و ماهر همراه باشند و همچنین این نیروها بتوانند بعد از اتمام دوران آموزش به حیات حرفه ای خود ادامه دهند.
ایلیا شمس در پایان صحبت هایش گفت: با توجه اینکه حوزه فعالیت بنده در روابط عمومی و تبلیغات پروژه های هنری و علی الخصوص تئاتر معطوف است از مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مرکز هنرهای نمایشی، شهرداری تهران و... خواستارم که بستری را فراهم آورند تا آثار هنری به ویژه تئاتر مورد توجه بیشتری قرار گیرد، همانطور که می دانیم هنر تئاتر به لحاظ اقتصادی قابل مقایسه با دیگر هنرهای موجود نیست و از توان بسیار کمتری برخوردار است، درست است که فعالین حوزه روابط عمومی و تبلیغات از خلاقیت های گوناگونی برای معرفی آثار خود استفاده می کنند، اما در مبحث تبلیغات شهری و محیطی نیاز به حمایت دارند تا با گسترش آن بتوانند اطلاع رسانی درستی به علاقمندان حوزه تئاتر کنند و از این طریق سبب پیشرفت و توسعه هنر تئاتر شوند.
وقتی سخن از آسیب صنعت موسیقی در ایام کرونا می رود، برخی تنها نگاهشان به خواننده ها و موزیسین هایی است که چند ماه از صحنه کنسرت و کسب درآمد دور شده اند، اما در این بین سالن های کنسرت، سامانه های فروش بلیت و تهیه کنندگان این صنف هم از آسیب های این ویروس در امان نمانده اند و چه بسا ضررهای بیشتری را متحمل شده اند.
در میان خبرهایی که از بازگشایی احتمالی سینماها و سایر فعالیت های اجتماعی پس از ایام عید فطر مطرح می شود، چالش جدیدی برای برگزارکنندگان کنسرت به وجود آمده که آیا آن ها هم می توانند در خردادماه با رعایت پروتکل های بهداشتی میزبان مخاطبان و علاقه مندان موسیقی باشند، چالشی که قطعاً ظرفیت سالن ها را کم خواهد کرد و برای موفقیت آمیز بودن آن علاوه بر استقبال هنرمندان موسیقی باید به حضور مردم چشم دوخت که آیا در این شرایط راضی می شوند بار دیگر حرارت سالن ها را بالا ببرند؟
در این زمینه با محمد اله یاری مدیرکل دفتر موسیقی وزارت ارشاد، محمدحسین توتونچیان مدیرعامل شرکت ایران کنسرت، محسن رجب پور مدیرعامل شرکت ترانه شرقی و مجید پیرایش مدیر سالن همایش های ایرانیان گفت وگو کرده ایم که می توانید نظر آن ها درباره بازگشایی احتمالی سالن های کنسرت را بخوانید:
هدف ما بازگشایی سالن ها پس از عید فطر است
محمد اله یاری مدیرکل دفتر موسیقی وزارت ارشاد درباره آخرین خبرها ازسرگیری مجدد برگزاری کنسرت ها گفت: ما با سالن های بزرگی که مجوزشان را از دفتر موسیقی دریافت می کنند دو جلسه برگزار کردیم و از طرفی مدیرعامل خانه موسیقی و مدیرعامل مجمع صنفی ناشران موسیقی هم در جلسه حضور داشتند. جلسه های ما دو دستورالعمل داشت. بحث اول رسیدن به یک پروتکل های بهداشتی برای سالن ها و گروه ها بود که در این بخش تقریباً به 15 مورد رسیدیم که این موارد پیش شرط و لازم است. این دستور در گام اول محقق شد و برای ستاد ملی مبارزه با کرونا فرستاده شد.
وی ادامه داد: دستور دوم جلسه این بود که طبیعتاً با توجه به صندلی های خالی که باید در سالن وجود داشته باشد، گروه های موسیقی با کاهش درآمد مواجه می شوند. در این بخش لازم است که سالن های موسیقی برخی از بندهای مالی را کاهش بدهند تا گروه ها هم راغب شوند اجرای صحنه ای برگزار کنند. در این زمینه هم توافقات خوبی حاصل شده است. اگر دستورالعمل اول توسط ستاد ملی مبارزه با کرونا تصویب شود، ما می توانیم به سالن ها اعلام کنیم که می توانند سالن های خود را اجاره بدهند و به گروه های موسیقی بگوییم که برای اخذ مجوز کنسرت مراجعه کنند.
مدیرکل دفتر موسیقی درباره تاریخ ازسرگیری برگزاری کنسرت ها اظهار کرد: هدف گذاری ما برای بعد از عید فطر است و امیدواریم مراحل آن طی شود و مکاتبات اداری به سرانجام برسد تا جامعه هنری هم بتواند فعالیت های اقتصادی خود را از سر بگیرد. البته این تمهیدات بیشتر برای سالن های بزرگ است. در سالن های کوچک اگر قرار باشد سالن با 50 درصد ظرفیت تکمیل شود کار برای هنرمندان سخت می شود.
اله یاری بیان کرد: مهم ترین نگرانی شرکت ها این بود که حتی اگر سالن ها هم باز شوند ممکن است مردم تا مدتی به تجمع هایی از این دست تمایل نشان ندهد ولی ما به عنوان مجری وظیفه داریم که شرایط را تسهیل کنیم. بنا شد که از زمان بازگشایی سالن ها که احتمالاً در خردادماه باشد تا ماه محرم، فرصتی باشد تا ما از حضور مردم بازخورد بگیریم.
وی در پایان خاطرنشان کرد: دفتر موسیقی هم مثل سایر مجموعه های وزارت ارشاد برآوردهایی از خسارت ها و خانه نشینی هنرمندان داشت و در آن بسته 976 میلیارد تومانی که وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی به دولت ارائه کردند بخشی از آن هم به موسیقی اختصاص داشت. در دو سه هفته اخیر فرم هایی که وزارت کار و سازمان مدیریت از وزارت ارشاد خواسته بودند بین صنوف حوزه موسیقی تقسیم شده است. اطلاعات اهالی حوزه موسیقی به صورت کامل گردآوری شده است.
مشخص نیست مردم از کنسرت ها استقبال کنند
محسن رجب پور مدیرعامل شرکت ترانه شرقی و مدیرعامل مجمع صنفی تولیدکنندگان آثار شنیداری درباره تأثیرات کرونا بر روی کسب و کار این صنف به هنرآنلاین گفت: کرونا تقریباً کسب و کار ما را به صفر رسانده است. علاوه بر هنرمندان و شرکت های موسیقی، تمامی دست اندرکاران این حوزه اعم از صدابرداران، نوربرداران، تصویربرداران و عوامل فنی را هم تحت تأثیر قرار داده است.
این تهیه کننده موسیقی بیان کرد: ما با فاصله گذاری اجتماعی به صورت خانوادگی موافق هستیم. یعنی یک خانواده که در خانه کنار هم زندگی می کنند می توانند در سالن کنسرت هم کنار هم باشند، اما به شرط این که صندلی های کناری آن ها خالی باشد و فاصله اجتماعی را رعایت کنند. نکته بعدی این است که مردم خودشان بهداشت فردی را باید رعایت کنند و بلافاصله پس از ورود به سالن کنسرت به سر جای خودشان بروند و در ورود و خروج دقت کنند تا این فاصله رعایت شود.
وی ضمن تأکید بر این که با پخش کنسرت آنلاین موافق نیست، عنوان کرد: ذات سینما یک ذات غیرزنده است ولی هنرمند موسیقی انرژی ادامه کنسرت خود را از مردم می گیرد. پخش کنسرت های آنلاین به صورتی که بیننده بتواند کنسرت را برای خود ضبط کند و نگه دارد، باعث از بین رفتن و نابودی هنرمندی می شود که کنسرت آنلاین برگزار کرده است.
رجب پور اظهار داشت: من هم مثل همه مردمان دنیا می توانیم آرزو کنم که این ویروس منحوس هر چه سریع تر شر خود را از سر مردم کشورم و دنیا کم کند.
مدیرعامل مجمع صنفی تولیدکنندگان آثار شنیداری در پایان درباره توقع خود از دولت گفت: ما با همراهی همکارانمان داریم تلاش می کنیم کنسرت ها از سر گرفته شوند ولی آنچه هنوز مبهم است بحث استقبال مردم خواهد بود. آیا مردم پس از کرونا می پذیرند کنسرت بیایند؟ به همین خاطر توقع ما از دولت این است که یک نقشه جامع و کامل برای پشتیبانی از این صنف تا از بین رفتن کرونا تدوین کند.
شرایط برای برگزاری کنسرت ها فراهم نیست
محمدحسین توتونچیان مدیرعامل شرکت ایران کنسرت با اشاره به ضررهای صنف موسیقی از برگزار نشدن کنسرت ها، گفت: نخستین گروه، شرکت های برگزارکننده موسیقی هستند که از این راه کسب درآمد داشتند و صدمات مالی بسیاری را متقبل شده اند که تا به امروز درآمدی نداشته اند. ضرر دوم شامل خانواده هنرمندانی است که از این طریق امرار معاش می کردند. در برگزاری هر کنسرت، 300 خانواده به صورت مستقیم و غیرمستقیم از هزینه های حاصل از برگزاری کنسرت امورات زندگی خود را می گذرانند. اغلب کسانی که در پشت صحنه برگزاری کنسرت هستند به صورت غیرمستقیم از گردش صنعت موسیقی محروم می شوند.
این تهیه کننده موسیقی افزود: به عقیده من آنچه مهم تر از خود کرونا است، اتفاقات پساکرونا است، آنجایی که پس از ماه ها، واکسن کرونا کشف شده و کرونا ریشه کن شده است؛ اما ترسی که در اذهان عمومی رخنه کرده موجب می شود، مردم تا مدت ها از حضور در اماکن عمومی و تجمع ها خودداری کنند. از سوی دیگر رکودی که در ایام قبل از کرونا در همه اصناف شدت و شکل گرفته همچنان ادامه دار خواهد بود. نکته دیگر این است که اغلب مردم تمام اندوخته ها و پس اندازهای خود را در زمانی که هیچ گونه درآمدی نداشتند هزینه کرده اند بنابراین باید همه چرخ های اقتصادی مملکت به جریان بیفتد تا مقوله فرهنگ بعد از اولویت های اصلی زندگی، بار دیگر در چرخه سبد کالای خانوار قرار بگیرد.
وی بیان کرد: مجموعه ایران کنسرت و ققنوس از چندین جهت مورد هجمه سنگین مالی قرار گرفت و ضررهای بی شمار را متحمل شد. ضرر اول و دوم این که نه تنها ایران کنسرت درآمد حاصل از فروش بلیت های کنسرت اسفندماه سال گذشته را از دست داد، بلکه دقیقاً شرکت ما 16 میلیارد و 200 میلیون تومان فقط در اسفندماه پول مرجوع کرده و کارت به کارت کرده است. حالا این رقم را به طور متوسط تقسیم بر 200 هزار تومان کرده و ضرب در کارمزد بانکی 1000 تومان شود حاصل تقریبی آن حدوداً 80 میلیون تومان خواهد بود. از سویی دیگر سومین زیان ما این بود که همین مبلغ (16 میلیارد و 200 میلیون تومان) هم باید در فروردین بلیت فروخته می شد یعنی رقمی حدود 32 میلیارد تومان که حاصل نشد.
توتونچیان ادامه داد: ضرر چهارم طبق برنامه ریزی های انجام شده و به روال هر سال تصمیم داشتیم 14 روز فروردین ماه و ایام نوروز در تمام کشور فستیوال موسیقی نوروزی برگزار کنیم و حتی برخی از اجراها بیش از یک سئانس بود اما تمامی این برنامه ها کنسل شد. ضرر پنجم آن است که تمامی بلیت های شرکت های برگزارکننده کنسرت فروخته شده بود و بالطبع به واسطه همکاری و اعتمادی که بین ما وجود داشت مبالغ حاصل از فروش بلیت ها پیش از برگزاری کنسرت دریافت شده بود و آن ها این مبلغ را خرج کرده بودند و بنابراین پولی برای برگرداندن ندارند. یعنی شرکت ما مبالغ بسیار هنگفت حاصل از فروش بلیت های برگزار نشده را به کنسرت گذارها پرداخت کرده است. ضرر ششم آن بود که مبلغ تمام اجراها هم پیش تر به خواننده ها پرداخت شده و با کنسل شدن کنسرت ها خواننده هم توان بازگرداندن این مبالغ را ندارد.
این تهیه کننده موسیقی اظهار کرد: در زیان هفتم اغلب به علت کنسل شدن فعالیت های کاری اکثر صنوف، شرکت ها کارمندان خود را تعدیل کرده یا به مرخصی اجباری فرستاده اند، اما ما نه تنها نتوانستیم کارمندان خود را مرخص کنیم بلکه نیروهای کاری خود را بیشتر کردیم به این دلیل که باید 16 میلیارد و 200 میلیون تومان پول به مردم برگردانده می شد. حال حساب کنید در این بین برخی از مردم حساب های خود را چک نمی کردند و تماس می گرفتند که وجهی واریز نشده است و ما مجبور بودیم فیش ها را ارسال کنیم. بنابراین حجم بسیاری از پاسخگویی تلفن ها، ایمیل ها و فضاهای مجازی باید انجام می گرفت و تمامی نیروهای ما، شب عید و ایام نوروز مشغول به کار بودند و بدون هیچ درآمدی می بایست غیر از حقوق، هزینه اضافه کاری، عیدی، سنوات و ... از شرکت پرداخت می شد. علاوه بر این، میزان خسارت و بستانکاری، حجم سرمایه ای که به دست ما نرسید و این لطمه مالی جبران ناپذیری است.
وی درباره راه کارهای پیش رو گفت: به نظرم تا برگزاری و بازگشایی سالن های کنسرت زمان بسیاری لازم است. البته شاید این پیش بینی برای دیگران باورپذیر نباشد. اوایل اسفندماه سال گذشته که دولت یک هفته را به عنوان تعطیلی های حاصل از کرونا اعلام کرد در گفت وگو با یکی از سایت های خبری اعلام کردم این تعطیلی ها تا پایان ماه رمضان تداوم خواهد داشت و این اتفاق هم افتاد. امروز هم بر این نظرم که این جریان حداقل تا بعد از ایام صفر و محرم ادامه خواهد داشت و حتی اگر دولتمردان تسهیلاتی را برای برگزاری کنسرت ها فراهم کنند باز هم ترسی که از ویروس کرونا در مردم رخنه کرده و عواقب بعد از آن، از حضور در تجمعات خودداری خواهند کرد. از سوی دیگر فکر نمی کنم خود خواننده ها هم راغب باشند در سالن هایی که ظرفیت آن با یک سوم و با فاصله پُر شده است کنسرتی برگزار کنند و به نظرم این تدابیر در سالن های سینما بهتر جواب خواهد داد. در حقیقت کنسرت یک اتمسفر هست کما این که در کنسرت های آنلاین نوروز دیدید که هیچ حس و حال و هیجانی از کنسرت وجود نداشت. بنابراین حضور آن اتمسفر است که کنسرت را زیبا و هیجان انگیز می کند.
توتونچیان تأکید کرد: نظر شخصی من این است که برگزاری کنسرت ها یا نباید انجام بگیرد یا باید به نحو درست و اصول و بدون استرس و با رعایت استانداردها انجام شود. بنابراین بهتر است آرامش خود را حفظ کنیم و به تولیدات موسیقایی و ترک های مرغوب و با کیفیت بهتر بپردازیم و آرامش خود را حفظ کنیم.
وی با اشاره به این که منافع شرکت های برگزارکننده کنسرت و سامانه های فروش بلیت و همچنین فرهنگ و هنر در ازسرگیری کنسرت های موسیقی است، گفت: دراین باره از مسئولان وزارت ارشاد کمال تشکر را دارم اما به عقیده من شرایط آن گونه که باید باشد فراهم نیست.
این تهیه کننده موسیقی درباره افزایش قیمت بلیت کنسرت ها بیان کرد: من مخالف افزایش بلیت هستم و ترجیحم این است که قیمت بلیت با همان مبلغ سال گذشته حفظ شود اما تعداد بیشتری را به سالن ها دعوت می کنیم تا خدایی نکرده مردم تحت فشار قرار نگیرند. اما نکته مهم این است که ما نیز بهتر است در این شرایط همان مسیری را پیش بگیریم که دنیا رفتار می کند و تبعیت از یک قانون بین المللی همان خرد جمعی است.
توتونچیان در پایان خاطرنشان کرد: بهتر است که دولت، همانند همه کشورها، برای حفظ و نگهداری مراکز و شرکت های فرهنگی، معادل مالیاتی که شرکت ها در سال گذشته پرداخته اند، وام با کارمزد کم در اختیارشان قرار دهد تا نه تنها کارمندان بلکه خود شرکت ها بتوانند با آرامش از این ایام کرونایی گذر کنند.
برخی با این طرح مخالف هستند
مجید پیرایش مدیر سالن همایش های ایرانیان درباره تأثیر کرونا بر روی فعالیت های این سالن گفت: همان طور که در جریان هستید از آبان ماه تا دی ماه سال گذشته به خاطر اتفاقات پیش آمده، ما با یک رکودی مواجه بودیم و اکثر برنامه ها به اسفندماه موکول شد. از آنجایی که ما برنامه های ارگانی هم برگزار می کنیم، فروردین ماه امسال و ایام شعبانیه 40 شب برنامه داشتیم که همگی آن ها لغو شدند. متأسفانه این لغو شدن ها ضربه بزرگی به ما زد. بزرگ ترین ضربه ای که زد این بود که ما زمان را از دست دادیم. سایر اصناف یک کالایی داشته اند که نفروخته اند ولی در یک زمان دیگر می فروشند، اما ما زمان را از دست داده ایم که قابل جبران نیست.
وی اضافه کرد: ما نیروهای ثابت سالن که 10 نفر بودند را اخراج نکردیم و داریم حقوق و مزایا آن ها را پرداخت می کنیم. سالن ایرانیان در بخش خصوصی فعالیت می کند و با سایر سالن ها متفاوت است. متأسفانه تا به حال هیچ ارگان یا وزارتخانه ای از ما حمایت نکرده است.
مدیر سالن همایش های ایرانیان در پاسخ به این سؤال که آیا موافق هستید که مانند بخش سینما، کنسرت آنلاین (با پرداخت هزینه) هم به گزینه های شما اضافه شود، توضیح داد: کنسرت یک اتمسفر و جوی دارد که فقط در سالن ها ایجاد می شود. ما تجربه موفقی در کنسرت های آنلاین نوروز نداشتیم. توجه داشته باشید که این کنسرت ها به صورت رایگان هم برگزار شدند. به نظرم این طرح شکست خورده است و قابلیت اجرایی ندارد. من فکر می کنم استقبالی از کنسرت آنلاین به شکل رایگان صورت نگیرد، حالا چه به برسد به این که هزینه هم داشته باشد.
پیرایش در رابطه با راه کارهای پیشنهادی بیان کرد: در جلسه با دفتر موسیقی پیشنهاد شد که به ازای هر خرید، دو صندلی کناری بلاک شود. با چنین طرحی عملاً ظرفیت سالن به نصف می رسد. من در صحبتی که با تهیه کنندگان و خوانندگان داشتم، آن ها از عدم استقبالشان از این طرح گفتند. کنسرت یک مشارکتی بین تهیه کننده، سالن و مردم است. الآن سالن ها موافقت خودشان را اعلام کرده اند و حاضر هستند ضرر هم کنند ولی باید ببینیم آیا خواننده ای حاضر هست چنین کاری انجام بدهد؟ اگر فرض کنیم هنرمند هم چنین کاری را انجام داد، باید ببینیم آیا مردم حاضر می شوند در این شرایط به سالن کنسرت سرپوشیده بیایند؟ به نظرم تصمیم نهایی را باید مردم بگیرند و استقبال آن ها نشان می دهد که این طرح شکست خورده است یا نه. پیشنهاد من این است که از مردم نظرخواهی کنیم آیا حاضر هستند به سالن کنسرت بیایند؟
وی با اشاره به این که برخی افراد سالن های کنسرت را با سالن های سینما مقایسه می کنند و می گویند سالن های سینما با این شرایط می خواهد راه بیفتد، اظهار داشت: سالن های سینما ظرفیت 200-300 نفری دارند و در حالت عادی هیچ وقت پُر نیستند. کنترل و نظارت بر یک ظرفیت 100-200 نفری راحت تر از یک ظرفیت هزار نفری است. ضمن این که در سالن های سینما سکوت وجود دارد و کسی با کسی حرف نمی زند و یک ارتباط یک سویه است، اما کنسرت یک ارتباط دوسویه همراه با تخلیه انرژی است. من شنیده ام که خیلی از خوانندگان پاپ عدم استقبال خودشان را اعلام کرده اند.
پیرایش اذعان داشت: چشم انداز من چشم انداز مثبتی نیست. در آمریکا کلیه مراسم فرهنگی تا پایان سال 2020 تعطیل شده است. اگر مبنا را بر این خبر بگذاریم چشم انداز خوبی نیست و شاید ما مجبور شویم نیروهای خودمان را تعدیل کنیم. یک خبر دیگر هم خواندم که سینماها در شهر ووهان چین راه اندازی شده ولی استقبال به حدی پایین بوده که دوباره تعطیل شده اند. اگر این اتفاق بیفتد بدتر خواهد بود و زیان بیشتری خواهد داشت. ما اگر کارمان را از اواخر شروع کنیم تا اول ماه محرم دو ماه فرصت داریم و پس از آن هم از الآن هشدار می دهند که در آبان ماه با یک موج جدیدی از کرونا مواجه خواهیم بود. من فکر می کنم ما حداقل با یک رکود یکی دو ساله در این صنف مواجه هستیم. شاید لنگان لنگان بشود این جسم نحیف برگزاری کنسرت ها به راه خود ادامه دهد ولی این به معنای بازدهی نیست.
مدیر سالن همایش های ایرانیان گفت: ما در سیستم عوامل برگزارکننده کنسرت ضعفی داشتیم که الآن دارد خودش را به بدترین شکل ممکن نشان می دهد. آن ضعف هم به نبود یک تشکل قوی برمی گردد. ما در طول سال چهار پنج ماه تعطیلات داریم که برای آن فکر می شود ولی برای این شرایط فکر نشده است. شاید بهتر باشد که یک صندوق در نظر بگیریم که بخشی از درآمد کنسرت ها در آن ذخیره شود تا در چنین روزهایی خرج شود.
پیرایش در پایان تأکید کرد: حداقل 300 نفر از یک شب برگزاری کنسرت نان به خانه می برند که در این ایام آسیب های زیادی دیدند. اگر زمانی که درآمدهای کنسرت درآمدهای خوبی بود به فکر این روزها می افتادیم خیلی خوب می شد. هنوز هم دیر نشده و می توانیم چنین کاری انجام بدهیم. پیشنهاد من این است که از همین الآن به آینده فکر کنیم تا در اتفاقات ناگوار بعدی ضربه فنی نشویم.
وی افزود: خیلی حرفه ها از کرونا آسیب دیده اند، از دست فروشان کنار خیابان گرفته تا شغل هایی که به عنوان شغل آزاد مجبور شدند به خاطر کرونا تعطیل کنند، اما از همه این ها آسیب پذیر تر، "تئاتر" بوده است به خاطر این که در تئاتر بازیگران مجبورند به همدیگر نزدیک شوند، فلسفه وجودی تئاتر و دیگر هنرهای اجرایی مانند کنسرت موسیقی، کنار هم بودن و با هم بودن و همینطور شرکت کردن یک جمعیت در آن رویداد است.
این کارگردان تئاتر اظهار داشت: کرونا باعث دور شدن آدم ها از هم شده است، اگر بخواهیم به دستور العمل های بهداشتی عمل کنیم باید زیاد کنار هم نمانیم و در خانه بمانیم، به همین دلیل از لحاظ اجتماعی محتاط شده و کمتر به فکر رفتن به کنسرت زنده یا تئاتر میافتیم، به همین دلیل آسیب های اقتصادی هم به این هنرها وارد میشود. در حوزه نمایش، از تماشاخانه های خصوصی گرفته تا هنرمندان تئاتری همه و همه از این بحران آسیب دیده اند.
وی در ادامه گفت:کسانی که حرفه اصلیشان تئاتر است و منبع درآمد دیگری ندارند الان بیکار هستند و آسیب دیده اند چون تئاتر هنوز به عنوان یک شغل در وزارت کار تعریف نشده است، بنابراین این هنرمندان از خیلی از امتیازهای دولتی مانند حقوق بیکاری و ... محروم هستند. این آسیب های اقتصادی در سطح جهان صورت گرفته است، مثلا تئاتر برادوی هم از این ویروس کرونا در امان نمانده و ضربه اقتصادی فراوانی خورده است که اگر دولت به کمک نیاید ممکن است خیلی از تئاترهای آنجا ورشکسته شوند، البته در آمریکا در دهه 30 هم که دوران رکود اقتصادی بود دولت با دادن وام های بزرگ و کمک های مالی بلاعوض مانع ورشکسته شدن تئاترها شد.
این استاد دانشگاه اذعان داشت: از نظر هنری هم بازیگران، طراحان، کارگردانان و... هر کدام به دلیل ویروس کرونا خانه نشین شده اند و هر کدام ممکن است در خانه به شکلی بتوانند کاری مثل مطالعه و پژوهش انجام دهند، اما در نهایت باید بیرون از خانه و در سالن های تئاتر اجرا کنند. البته نویسنده ها و یا نقاش ها در خانه می توانند به بهترین شکل کار کنند و از این نظر لطمه ای نخورده اند، اما در حوزه فرهنگ، انتشاراتی ها هم خیلی لطمه خورده اند. تئاتر یک فعالیت گروهی است و نمی توان آن را در خانه انجام داد، فقط می شود در خانه در مورد ان صحبت کرد و در برنامه های مجازی می توان گفتمان هایی را در مورد تئاتر و بازیگری انجام داد و یا کتاب معرفی کرد ولی نمی توان تئاتر اجرا کرد.
مسعود دلخواه در پایان گفت: از طرفی هم خیلی با احتیاط باید سالن های تئاتر را بازگشایی کنند و نباید عجله کرد، به هیچ وجه نباید در بازگشایی تماشاخانه های خصوصی و بازگشایی تئاترهای دولتی عجله کرد، می شود فعالیت های خاصی را آن جا انجام داد، مثلا میزگرد 2 یا 3 نفره برگزار کنند و این بحث ها در فضای مجازی آنلاین پخش شود، این که گروه ها را به تمرین دعوت کنیم و بعد هم بگوییم اجرا کنند و تماشاگران را به سالن ها بکشانیم زمانی که خیالمان بابت کرونا راحت نشده است ریسک آمیز و خطرناک است چرا که ممکن است با جان مردم بازی شود در حالی که ما می دانیم چرا تماشاخانه ها و آموزشگاه های هنری به بازگشایی نیاز دارند، همه این ها در حال ضرر دادن هستند، و دولت باید به این ها کمک کند تا ورشکسته نشوند اما راه حل، بازگشایی زودرس نیست چون هنوز ستاد بحران اعلام نکرده است که وضعیت سفید است.
انتهای پیام/
او ادامه داد: هیچ فعالیت هنری به اندازه تئاتر در این بحران آسیب ندیده است، چون حتی پروژه های سینمایی هم با رعایت پروتکل های بهداشتی فعالیتشان را از سر گرفته اند اما وضعیت تئاتر متفاوت است. اگر قرار باشد تماشاخانه ها هم با در نظر گرفتن دستورالعمل های بهداشتی باز شوند، هیچ سودی نخواهند کرد چون مجبور هستند از نصف ظرفیت موجود استفاده کنند و این راهکار به جای کمک کردن به آن ها موجب ضرر رساندن به سالن دارها و گروه های تئاتری می شود.
اگر فرض کنیم سالن تئاتر 300 نفر گنجایش داشته باشد با در نظر گرفتن شرایط حداقل مجبور است از نصف ظرفیتش استفاده کند که این میزان هیچ سودی برای گروه یا سالن ندارد حالا همین شرایط را برای سالن های کم ظرفیت مثل تماشاخانه انتظامی که زیر 100 نفر گنجایش دارند، در نظر بگیرید.
این نویسنده درباره راهکار پیشنهادی برای برون رفت از این وضعیت بیان کرد: متاسفانه دولت شرایط اقتصادی مناسبی ندارد و با وجود تحریم ها به سختی ادامه می دهد اما معتقدم اگر بخواهد کاری برای هنرمندان بکند بهتر است که چیزی شبیه قرارداد تیپ را که در سال های گذشته جریان داشت به تئاتر بازگرداند.
راه حل منطقی این است که در صورت باز شدن تماشاخانه ها دولت مابه التفاوت خسارت گروه های تئاتری را بپردازد به عنوان نمونه اگر طبق بررسی، نمایشی در حالت عادی 20 میلیون تومان می فروخته اما الان 8 میلیون فروخته مابقی مبلغ توسط دولت پرداخت شود چون در غیر این صورت تئاتر از بین خواهد رفت.
لاریان با اشاره به هنرمندان جوان تئاتری که با این وضعیت ناامید شده اند، گفت: در طول سال برای اجرا در تماشاخانه انتظامی حدود 100 هنرمند جوان داریم که علاقه مند به تئاتر هستند و با وجودی که ممکن است تنها 400-500 هزار تومان از هر اجرا نصیبشان شود، اما باعلاقه دوست دارند که اجرای عمومی بروند و دلشان به این خوش است که به جامعه تئاتری معرفی می شوند اما با شرایط پیش آمده و حتی در صورت باز شدن تماشاخانه ها در صورتی که حمایتی وجود نداشته باشد این افراد نمی توانند هیچ کاری را به صحنه ببرند و مجبورند به شغل های دیگر روی بیاورند یا اینکه خانه نشین شوند.
کارگردان بالستیک زخم در پایان درباره کسر 9 درصد مالیات برارزش افزوده از اجراهای تئاتری نیز بیان کرد: تئاتر جزو مشاغلی است که حتما باید مورد حمایت دولت قرار بگیرد و حداقل کاری که دولت می تواند برای تئاتر انجام دهد این است که ضرر و زیان اجراهای تئاتری را با توجه به سوابق گروه ها و سالن های نمایشی پرداخت کند با این وضعیت کسر مالیات از اجراها بسیار غیرمنصفانه است و باید حذف شود. واقعیت این است که گویی دولت در این وضعیت به تنها چیزی که فکر نمی کند هنر تئاتر است.
منبع: مهر
تعطیلی تماشاخانه های تئاتر با رشد روند پایداری شرایط ناشی از کرونا دست کم تا یک سال دیگر، وضعیت این شاخه هنری را مانند بسیاری از فعالیت های فرهنگی دیگر در هاله ای از ابهام قرار داده است. حالا هر روز به تعداد کسانی که ضمن دلتنگی برای نشستن در تماشاخانه و تجربه حضور در فضای زنده نمایش، جدی تر به پروژه های تئاتر در بستر فضای مجازی از جمله تئاتر آنلاین و فیلم تئاتر فکر می کنند، افزوده می شود.
جست وجوی راهکار برای بازگرداندن تئاتر به اوضاع اولیه یا دست کم مدیریت مشکلات فعلی، منجر به سر ریز شدن ایده های بسیاری بر بستر اینترنت شده است. عمومی ترین حرکت را خود اهالی تئاتر در صفحات خود در اینستاگرام آغاز و دنبال کرده اند. این شب ها که لایوهای اینستاگرام جای خود را در جلب توجه مخاطبان علاقه مند به موضوعات مختلف باز کرده اند، تئاتر هم توانسته پروژه های جدی بسیاری را که غالباً ابعادی گسترده تر از گفت وگوی صرف درباره تئاتر دارند، کلید بزند. اینستاگرام درواقع نه تنها بستری برای گفت وگو و راهکاراندیشی و مباحثه پیرامون مسائل تئاتر شده بلکه برخی نویسنده ها و کارگردان های تئاتر، پروژه های تئاترآنلاین خود را نیز در همین بستر در معرض تماشای مخاطبان قرار داده اند.
اما در مقابل اینستاگرام که شاید عمومی ترین پلتفرم از جهت ارتباط با اقشار مختلف مخاطبان حتی در گستره جهانی برای تئاتر باشد، VODها اگرچه محدودترند اما از موفقیت ارائه اثر در آن ها بیش از جاهای دیگر می شود مطمئن بود. شبکه های تلویزیون اینترنتی البته غالباً به انتشار فیلم تئاترها متمایل ترند و می توان گفت که فیلد کاری شان در موضوع تئاتر با بسترهایی چون اینستاگرام تا اندازه ای متفاوت است.به تازگی قدرتمندترین VODهای داخلی یعنی فیلیمو و نماوا، بخشی را تحت عنوان فیلم تئاتر در سایت ها و اپلیکیشن های خود باز کرده و در آن ها، تئاترهایی را که به صورت حرفه ای فیلمبرداری شده بودند و غالباً پروژه های سال های گذشته هستند، قرار داده اند.
همه این ماجراها باعث شده رقابت پلتفرم های مجازی بر سر ایده های تئاتری داغ شود. اپلیکیشن تیوال هم که تا پیش از این به عنوان مهم ترین پلتفرم خرید آنلاین بلیت تئاتر شناخته می شد، با رونمایی از نسخه جدید خود از مخاطبانش دعوت کرد تا برای تماشای تئاتر آنلاین و فیلم تئاترها به این اپلیکیشن مراجعه کنند.
اما مهم ترین اتفاق در این حوزه را باید اقدام متمرکز و تخصصی سایت نمایش نت دانست. این سایت تخصصی تئاتر که به مدت 10 شب در اواخر فروردین ماه اقدام به پخش نمایش های آنلاین می کرد، چند روز پیش از موفقیت این پروژه خبر داده بود. سعید نوروزی، مدیرمسئول تلویزیون اینترنتی نمایش نت هفته گذشته در این باره در گفت وگو با مهر گفته بود: استقبال از این طرح از طرف مخاطبان خیلی خوب بود که در ابتدا خودمان هم انتظارش را نداشتیم و حتی برای پوشش بهتر این پروژه سرورهای مان را نیز تقویت کردیم. پروژه تئاتر آنلاین را از خیلی قبل تر مدنظر داشتیم اما در پیگیری هایی که می کردیم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی موافق این طرح نبود و با این توجیه که تئاتر هنری زنده است و مخاطبان در لحظه به اتفاقات نمایش واکنش نشان می دهند و در صورتی که تئاتر از فضای سالن و ارتباط مستقیم با مخاطب خارج شود ماهیت اصلی این هنر زیر سؤال خواهد رفت، با این کار مخالف بودند.
البته با تئاتر آنلاین و پخش فیلم تئاتر مشکلی نداشتند که البته ابتدا با آن هم مساله داشتند اما توانستیم با پشت سر گذاشتن شرایط سخت این مشکلات را پشت سر بگذاریم. نوروزی ضمن اعلام این که فاز دوم و سوم این طرح نیز در حال برنامه ریزی است از اجرای فاز دوم طرح تئاتر آنلاین در این تلویزیون اینترنتی تخصصی در ماه مبارک رمضان خبر داده و ابراز امیدواری کرده بود که با تداوم یافتن این پروژه هنرمندان سرشناس دیگر نیز توجه کافی را به این طرح مبذول دارند.
با فرهنگسازی، نیاز را ایجاد می کنیم
در این میان طرح های جوان تری هم وجود دارند که هنوز اجرایی نشده اند اما به ابعاد دیگری از مستندسازی فعالیت های تئاتری در برهه های مختلف و خصوصاً این برهه خاص از حیات هنر تئاتر ناظر به شیوع کرونا نظر دارند. طرح هایی که می توانند ضمن آرشیوسازی تجربه های ملی در هنر تئاتر به رشد آن هم کمک شایانی کنند. یکی از این طرح ها، طرح پلتفرمی است که مهدیه سادات شاهمرادی، مدرس و کارگردان و نویسنده تئاتر در موسسه هومهر به همراه همکارانش آن را تنظیم کرده اما می گوید که پیگیری برای اجرایی کردن آن به نتیجه مطلوب نرسیده است.
در میان خبرهایی که از بازگشایی احتمالی سینماها و سایر فعالیت های اجتماعی پس از ایام عید فطر مطرح می شود، چالش جدیدی برای برگزارکنندگان کنسرت به وجود آمده که آیا آن ها هم می توانند در خردادماه با رعایت پروتکل های بهداشتی میزبان مخاطبان و علاقه مندان موسیقی باشند، چالشی که قطعاً ظرفیت سالن ها را کم خواهد کرد و برای موفقیت آمیز بودن آن علاوه بر استقبال هنرمندان موسیقی باید به حضور مردم چشم دوخت که آیا در این شرایط راضی می شوند بار دیگر حرارت سالن ها را بالا ببرند؟
در این زمینه با محمد اله یاری مدیرکل دفتر موسیقی وزارت ارشاد، محمدحسین توتونچیان مدیرعامل شرکت ایران کنسرت، محسن رجب پور مدیرعامل شرکت ترانه شرقی و مجید پیرایش مدیر سالن همایش های ایرانیان گفت وگو کرده ایم که می توانید نظر آن ها درباره بازگشایی احتمالی سالن های کنسرت را بخوانید:
هدف ما بازگشایی سالن ها پس از عید فطر است
محمد اله یاری مدیرکل دفتر موسیقی وزارت ارشاد درباره آخرین خبرها ازسرگیری مجدد برگزاری کنسرت ها گفت: ما با سالن های بزرگی که مجوزشان را از دفتر موسیقی دریافت می کنند دو جلسه برگزار کردیم و از طرفی مدیرعامل خانه موسیقی و مدیرعامل مجمع صنفی ناشران موسیقی هم در جلسه حضور داشتند. جلسه های ما دو دستورالعمل داشت. بحث اول رسیدن به یک پروتکل های بهداشتی برای سالن ها و گروه ها بود که در این بخش تقریباً به 15 مورد رسیدیم که این موارد پیش شرط و لازم است. این دستور در گام اول محقق شد و برای ستاد ملی مبارزه با کرونا فرستاده شد.
وی ادامه داد: دستور دوم جلسه این بود که طبیعتاً با توجه به صندلی های خالی که باید در سالن وجود داشته باشد، گروه های موسیقی با کاهش درآمد مواجه می شوند. در این بخش لازم است که سالن های موسیقی برخی از بندهای مالی را کاهش بدهند تا گروه ها هم راغب شوند اجرای صحنه ای برگزار کنند. در این زمینه هم توافقات خوبی حاصل شده است. اگر دستورالعمل اول توسط ستاد ملی مبارزه با کرونا تصویب شود، ما می توانیم به سالن ها اعلام کنیم که می توانند سالن های خود را اجاره بدهند و به گروه های موسیقی بگوییم که برای اخذ مجوز کنسرت مراجعه کنند.
مدیرکل دفتر موسیقی درباره تاریخ ازسرگیری برگزاری کنسرت ها اظهار کرد: هدف گذاری ما برای بعد از عید فطر است و امیدواریم مراحل آن طی شود و مکاتبات اداری به سرانجام برسد تا جامعه هنری هم بتواند فعالیت های اقتصادی خود را از سر بگیرد. البته این تمهیدات بیشتر برای سالن های بزرگ است. در سالن های کوچک اگر قرار باشد سالن با 50 درصد ظرفیت تکمیل شود کار برای هنرمندان سخت می شود.
اله یاری بیان کرد: مهم ترین نگرانی شرکت ها این بود که حتی اگر سالن ها هم باز شوند ممکن است مردم تا مدتی به تجمع هایی از این دست تمایل نشان ندهد ولی ما به عنوان مجری وظیفه داریم که شرایط را تسهیل کنیم. بنا شد که از زمان بازگشایی سالن ها که احتمالاً در خردادماه باشد تا ماه محرم، فرصتی باشد تا ما از حضور مردم بازخورد بگیریم.
وی در پایان خاطرنشان کرد: دفتر موسیقی هم مثل سایر مجموعه های وزارت ارشاد برآوردهایی از خسارت ها و خانه نشینی هنرمندان داشت و در آن بسته 976 میلیارد تومانی که وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی به دولت ارائه کردند بخشی از آن هم به موسیقی اختصاص داشت. در دو سه هفته اخیر فرم هایی که وزارت کار و سازمان مدیریت از وزارت ارشاد خواسته بودند بین صنوف حوزه موسیقی تقسیم شده است. اطلاعات اهالی حوزه موسیقی به صورت کامل گردآوری شده است.
مشخص نیست مردم از کنسرت ها استقبال کنند
محسن رجب پور مدیرعامل شرکت ترانه شرقی و مدیرعامل مجمع صنفی تولیدکنندگان آثار شنیداری درباره تأثیرات کرونا بر روی کسب و کار این صنف به هنرآنلاین گفت: کرونا تقریباً کسب و کار ما را به صفر رسانده است. علاوه بر هنرمندان و شرکت های موسیقی، تمامی دست اندرکاران این حوزه اعم از صدابرداران، نوربرداران، تصویربرداران و عوامل فنی را هم تحت تأثیر قرار داده است.
این تهیه کننده موسیقی بیان کرد: ما با فاصله گذاری اجتماعی به صورت خانوادگی موافق هستیم. یعنی یک خانواده که در خانه کنار هم زندگی می کنند می توانند در سالن کنسرت هم کنار هم باشند، اما به شرط این که صندلی های کناری آن ها خالی باشد و فاصله اجتماعی را رعایت کنند. نکته بعدی این است که مردم خودشان بهداشت فردی را باید رعایت کنند و بلافاصله پس از ورود به سالن کنسرت به سر جای خودشان بروند و در ورود و خروج دقت کنند تا این فاصله رعایت شود.
وی ضمن تأکید بر این که با پخش کنسرت آنلاین موافق نیست، عنوان کرد: ذات سینما یک ذات غیرزنده است ولی هنرمند موسیقی انرژی ادامه کنسرت خود را از مردم می گیرد. پخش کنسرت های آنلاین به صورتی که بیننده بتواند کنسرت را برای خود ضبط کند و نگه دارد، باعث از بین رفتن و نابودی هنرمندی می شود که کنسرت آنلاین برگزار کرده است.
رجب پور اظهار داشت: من هم مثل همه مردمان دنیا می توانیم آرزو کنم که این ویروس منحوس هر چه سریع تر شر خود را از سر مردم کشورم و دنیا کم کند.
مدیرعامل مجمع صنفی تولیدکنندگان آثار شنیداری در پایان درباره توقع خود از دولت گفت: ما با همراهی همکارانمان داریم تلاش می کنیم کنسرت ها از سر گرفته شوند ولی آنچه هنوز مبهم است بحث استقبال مردم خواهد بود. آیا مردم پس از کرونا می پذیرند کنسرت بیایند؟ به همین خاطر توقع ما از دولت این است که یک نقشه جامع و کامل برای پشتیبانی از این صنف تا از بین رفتن کرونا تدوین کند.
شرایط برای برگزاری کنسرت ها فراهم نیست
محمدحسین توتونچیان مدیرعامل شرکت ایران کنسرت با اشاره به ضررهای صنف موسیقی از برگزار نشدن کنسرت ها، گفت: نخستین گروه، شرکت های برگزارکننده موسیقی هستند که از این راه کسب درآمد داشتند و صدمات مالی بسیاری را متقبل شده اند که تا به امروز درآمدی نداشته اند. ضرر دوم شامل خانواده هنرمندانی است که از این طریق امرار معاش می کردند. در برگزاری هر کنسرت، 300 خانواده به صورت مستقیم و غیرمستقیم از هزینه های حاصل از برگزاری کنسرت امورات زندگی خود را می گذرانند. اغلب کسانی که در پشت صحنه برگزاری کنسرت هستند به صورت غیرمستقیم از گردش صنعت موسیقی محروم می شوند.
این تهیه کننده موسیقی افزود: به عقیده من آنچه مهم تر از خود کرونا است، اتفاقات پساکرونا است، آنجایی که پس از ماه ها، واکسن کرونا کشف شده و کرونا ریشه کن شده است؛ اما ترسی که در اذهان عمومی رخنه کرده موجب می شود، مردم تا مدت ها از حضور در اماکن عمومی و تجمع ها خودداری کنند. از سوی دیگر رکودی که در ایام قبل از کرونا در همه اصناف شدت و شکل گرفته همچنان ادامه دار خواهد بود. نکته دیگر این است که اغلب مردم تمام اندوخته ها و پس اندازهای خود را در زمانی که هیچ گونه درآمدی نداشتند هزینه کرده اند بنابراین باید همه چرخ های اقتصادی مملکت به جریان بیفتد تا مقوله فرهنگ بعد از اولویت های اصلی زندگی، بار دیگر در چرخه سبد کالای خانوار قرار بگیرد.
وی بیان کرد: مجموعه ایران کنسرت و ققنوس از چندین جهت مورد هجمه سنگین مالی قرار گرفت و ضررهای بی شمار را متحمل شد. ضرر اول و دوم این که نه تنها ایران کنسرت درآمد حاصل از فروش بلیت های کنسرت اسفندماه سال گذشته را از دست داد، بلکه دقیقاً شرکت ما 16 میلیارد و 200 میلیون تومان فقط در اسفندماه پول مرجوع کرده و کارت به کارت کرده است. حالا این رقم را به طور متوسط تقسیم بر 200 هزار تومان کرده و ضرب در کارمزد بانکی 1000 تومان شود حاصل تقریبی آن حدوداً 80 میلیون تومان خواهد بود. از سویی دیگر سومین زیان ما این بود که همین مبلغ (16 میلیارد و 200 میلیون تومان) هم باید در فروردین بلیت فروخته می شد یعنی رقمی حدود 32 میلیارد تومان که حاصل نشد.
توتونچیان ادامه داد: ضرر چهارم طبق برنامه ریزی های انجام شده و به روال هر سال تصمیم داشتیم 14 روز فروردین ماه و ایام نوروز در تمام کشور فستیوال موسیقی نوروزی برگزار کنیم و حتی برخی از اجراها بیش از یک سئانس بود اما تمامی این برنامه ها کنسل شد. ضرر پنجم آن است که تمامی بلیت های شرکت های برگزارکننده کنسرت فروخته شده بود و بالطبع به واسطه همکاری و اعتمادی که بین ما وجود داشت مبالغ حاصل از فروش بلیت ها پیش از برگزاری کنسرت دریافت شده بود و آن ها این مبلغ را خرج کرده بودند و بنابراین پولی برای برگرداندن ندارند. یعنی شرکت ما مبالغ بسیار هنگفت حاصل از فروش بلیت های برگزار نشده را به کنسرت گذارها پرداخت کرده است. ضرر ششم آن بود که مبلغ تمام اجراها هم پیش تر به خواننده ها پرداخت شده و با کنسل شدن کنسرت ها خواننده هم توان بازگرداندن این مبالغ را ندارد.
این تهیه کننده موسیقی اظهار کرد: در زیان هفتم اغلب به علت کنسل شدن فعالیت های کاری اکثر صنوف، شرکت ها کارمندان خود را تعدیل کرده یا به مرخصی اجباری فرستاده اند، اما ما نه تنها نتوانستیم کارمندان خود را مرخص کنیم بلکه نیروهای کاری خود را بیشتر کردیم به این دلیل که باید 16 میلیارد و 200 میلیون تومان پول به مردم برگردانده می شد. حال حساب کنید در این بین برخی از مردم حساب های خود را چک نمی کردند و تماس می گرفتند که وجهی واریز نشده است و ما مجبور بودیم فیش ها را ارسال کنیم. بنابراین حجم بسیاری از پاسخگویی تلفن ها، ایمیل ها و فضاهای مجازی باید انجام می گرفت و تمامی نیروهای ما، شب عید و ایام نوروز مشغول به کار بودند و بدون هیچ درآمدی می بایست غیر از حقوق، هزینه اضافه کاری، عیدی، سنوات و ... از شرکت پرداخت می شد. علاوه بر این، میزان خسارت و بستانکاری، حجم سرمایه ای که به دست ما نرسید و این لطمه مالی جبران ناپذیری است.
وی درباره راه کارهای پیش رو گفت: به نظرم تا برگزاری و بازگشایی سالن های کنسرت زمان بسیاری لازم است. البته شاید این پیش بینی برای دیگران باورپذیر نباشد. اوایل اسفندماه سال گذشته که دولت یک هفته را به عنوان تعطیلی های حاصل از کرونا اعلام کرد در گفت وگو با یکی از سایت های خبری اعلام کردم این تعطیلی ها تا پایان ماه رمضان تداوم خواهد داشت و این اتفاق هم افتاد. امروز هم بر این نظرم که این جریان حداقل تا بعد از ایام صفر و محرم ادامه خواهد داشت و حتی اگر دولتمردان تسهیلاتی را برای برگزاری کنسرت ها فراهم کنند باز هم ترسی که از ویروس کرونا در مردم رخنه کرده و عواقب بعد از آن، از حضور در تجمعات خودداری خواهند کرد. از سوی دیگر فکر نمی کنم خود خواننده ها هم راغب باشند در سالن هایی که ظرفیت آن با یک سوم و با فاصله پُر شده است کنسرتی برگزار کنند و به نظرم این تدابیر در سالن های سینما بهتر جواب خواهد داد. در حقیقت کنسرت یک اتمسفر هست کما این که در کنسرت های آنلاین نوروز دیدید که هیچ حس و حال و هیجانی از کنسرت وجود نداشت. بنابراین حضور آن اتمسفر است که کنسرت را زیبا و هیجان انگیز می کند.
توتونچیان تأکید کرد: نظر شخصی من این است که برگزاری کنسرت ها یا نباید انجام بگیرد یا باید به نحو درست و اصول و بدون استرس و با رعایت استانداردها انجام شود. بنابراین بهتر است آرامش خود را حفظ کنیم و به تولیدات موسیقایی و ترک های مرغوب و با کیفیت بهتر بپردازیم و آرامش خود را حفظ کنیم.
وی با اشاره به این که ازسرگیری کنسرت های موسیقی به نفع شرکت های برگزارکننده کنسرت و سامانه های فروش بلیت و همچنین فرهنگ و هنر است، گفت: دراین باره از مسئولان وزارت ارشاد کمال تشکر را دارم اما به عقیده من شرایط آن گونه که باید باشد فراهم نیست.
این تهیه کننده موسیقی درباره افزایش قیمت بلیت کنسرت ها بیان کرد: من مخالف افزایش بلیت هستم و ترجیحم این است که قیمت بلیت با همان مبلغ سال گذشته حفظ شود اما تعداد بیشتری را به سالن ها دعوت می کنیم تا خدایی نکرده مردم تحت فشار قرار نگیرند. اما نکته مهم این است که ما نیز بهتر است در این شرایط همان مسیری را پیش بگیریم که دنیا رفتار می کند و تبعیت از یک قانون بین المللی همان خرد جمعی است.
توتونچیان در پایان خاطرنشان کرد: بهتر است که دولت، همانند همه کشورها، برای حفظ و نگهداری مراکز و شرکت های فرهنگی، معادل مالیاتی که شرکت ها در سال گذشته پرداخته اند، وام با کارمزد کم در اختیارشان قرار دهد تا نه تنها کارمندان بلکه خود شرکت ها بتوانند با آرامش از این ایام کرونایی گذر کنند.
برخی با این طرح مخالف هستند
مجید پیرایش مدیر سالن همایش های ایرانیان درباره تأثیر کرونا بر روی فعالیت های این سالن گفت: همان طور که در جریان هستید از آبان ماه تا دی ماه سال گذشته به خاطر اتفاقات پیش آمده، ما با یک رکودی مواجه بودیم و اکثر برنامه ها به اسفندماه موکول شد. از آنجایی که ما برنامه های ارگانی هم برگزار می کنیم، فروردین ماه امسال و ایام شعبانیه 40 شب برنامه داشتیم که همگی آن ها لغو شدند. متأسفانه این لغو شدن ها ضربه بزرگی به ما زد. بزرگ ترین ضربه ای که زد این بود که ما زمان را از دست دادیم. سایر اصناف یک کالایی داشته اند که نفروخته اند ولی در یک زمان دیگر می فروشند، اما ما زمان را از دست داده ایم که قابل جبران نیست.
وی اضافه کرد: ما نیروهای ثابت سالن که 10 نفر بودند را اخراج نکردیم و داریم حقوق و مزایا آن ها را پرداخت می کنیم. سالن ایرانیان در بخش خصوصی فعالیت می کند و با سایر سالن ها متفاوت است. متأسفانه تا به حال هیچ ارگان یا وزارتخانه ای از ما حمایت نکرده است.
مدیر سالن همایش های ایرانیان در پاسخ به این سؤال که آیا موافق هستید که مانند بخش سینما، کنسرت آنلاین (با پرداخت هزینه) هم به گزینه های شما اضافه شود، توضیح داد: کنسرت یک اتمسفر و جوی دارد که فقط در سالن ها ایجاد می شود. ما تجربه موفقی در کنسرت های آنلاین نوروز نداشتیم. توجه داشته باشید که این کنسرت ها به صورت رایگان هم برگزار شدند. به نظرم این طرح شکست خورده است و قابلیت اجرایی ندارد. من فکر می کنم استقبالی از کنسرت آنلاین به شکل رایگان صورت نگیرد، حالا چه به برسد به این که هزینه هم داشته باشد.
پیرایش در رابطه با راه کارهای پیشنهادی بیان کرد: در جلسه با دفتر موسیقی پیشنهاد شد که به ازای هر خرید، دو صندلی کناری بلاک شود. با چنین طرحی عملاً ظرفیت سالن به نصف می رسد. من در صحبتی که با تهیه کنندگان و خوانندگان داشتم، آن ها از عدم استقبالشان از این طرح گفتند. کنسرت یک مشارکتی بین تهیه کننده، سالن و مردم است. الآن سالن ها موافقت خودشان را اعلام کرده اند و حاضر هستند ضرر هم کنند ولی باید ببینیم آیا خواننده ای حاضر هست چنین کاری انجام بدهد؟ اگر فرض کنیم هنرمند هم چنین کاری را انجام داد، باید ببینیم آیا مردم حاضر می شوند در این شرایط به سالن کنسرت سرپوشیده بیایند؟ به نظرم تصمیم نهایی را باید مردم بگیرند و استقبال آن ها نشان می دهد که این طرح شکست خورده است یا نه. پیشنهاد من این است که از مردم نظرخواهی کنیم آیا حاضر هستند به سالن کنسرت بیایند؟
وی با اشاره به این که برخی افراد سالن های کنسرت را با سالن های سینما مقایسه می کنند و می گویند سالن های سینما با این شرایط می خواهد راه بیفتد، اظهار داشت: سالن های سینما ظرفیت 200-300 نفری دارند و در حالت عادی هیچ وقت پُر نیستند. کنترل و نظارت بر یک ظرفیت 100-200 نفری راحت تر از یک ظرفیت هزار نفری است. ضمن این که در سالن های سینما سکوت وجود دارد و کسی با کسی حرف نمی زند و یک ارتباط یک سویه است، اما کنسرت یک ارتباط دوسویه همراه با تخلیه انرژی است. من شنیده ام که خیلی از خوانندگان پاپ عدم استقبال خودشان را اعلام کرده اند.
پیرایش اذعان داشت: چشم انداز من چشم انداز مثبتی نیست. در آمریکا کلیه مراسم فرهنگی تا پایان سال 2020 تعطیل شده است. اگر مبنا را بر این خبر بگذاریم چشم انداز خوبی نیست و شاید ما مجبور شویم نیروهای خودمان را تعدیل کنیم. یک خبر دیگر هم خواندم که سینماها در شهر ووهان چین راه اندازی شده ولی استقبال به حدی پایین بوده که دوباره تعطیل شده اند. اگر این اتفاق بیفتد بدتر خواهد بود و زیان بیشتری خواهد داشت. ما اگر کارمان را از اواخر شروع کنیم تا اول ماه محرم دو ماه فرصت داریم و پس از آن هم از الآن هشدار می دهند که در آبان ماه با یک موج جدیدی از کرونا مواجه خواهیم بود. من فکر می کنم ما حداقل با یک رکود یکی دو ساله در این صنف مواجه هستیم. شاید لنگان لنگان بشود این جسم نحیف برگزاری کنسرت ها به راه خود ادامه دهد ولی این به معنای بازدهی نیست.
مدیر سالن همایش های ایرانیان گفت: ما در سیستم عوامل برگزارکننده کنسرت ضعفی داشتیم که الآن دارد خودش را به بدترین شکل ممکن نشان می دهد. آن ضعف هم به نبود یک تشکل قوی برمی گردد. ما در طول سال چهار پنج ماه تعطیلات داریم که برای آن فکر می شود ولی برای این شرایط فکر نشده است. شاید بهتر باشد که یک صندوق در نظر بگیریم که بخشی از درآمد کنسرت ها در آن ذخیره شود تا در چنین روزهایی خرج شود.
پیرایش در پایان تأکید کرد: حداقل 300 نفر از یک شب برگزاری کنسرت نان به خانه می برند که در این ایام آسیب های زیادی دیدند. اگر زمانی که درآمدهای کنسرت درآمدهای خوبی بود به فکر این روزها می افتادیم خیلی خوب می شد. هنوز هم دیر نشده و می توانیم چنین کاری انجام بدهیم. پیشنهاد من این است که از همین الآن به آینده فکر کنیم تا در اتفاقات ناگوار بعدی ضربه فنی نشویم.
البته این نگاه خوش بینانه به ماجراست و این روند روی دیگری نیز دارد. عدم وجود حمایت از سوی مراکز و نهادهای دولتی، همچنین عدم تمایل حامیان خصوصی برای همکاری با گروه ها از عمر آنها می کاهد و فعالیتشان را با چالش مواجه می کند و گاه به انحلال آنها می انجامد. از سوی دیگر وزارت ارشاد و بخش های ذیربط آن، قانون مدون و مشخصی برای برنامه های اجرایی گروه ها ندارند و قوانین مشخصی برای فعالیت گروه ها باتوجه به سبک و سیاق آنها وضع نشده است. به طور مثال خوانندگان و گروه های پاپ به همان اندازه حمایت می شوند که گروه های موسیقی سنتی. درحالیکه موسیقی سنتی و مقامی به دلیل عدم حمایت های لازم و انبوه تولیدات سطحی و حتی و کنسرت های پاپ مخاطبان خود را تا حدودی از دست داده است. می توان گفت موسیقی پاپ به واسطه حضور چند تهیه کننده معدود به عرصه ای پر پول تبدیل شده و درمقابل اهالی موسیقی سنتی به لحاظ مالی و شغلی روز به روز شرایط بدتری پیدا می کنند.
بهروز قهاری، موسس و سرپرست گروه موسیقی هوران که سال 1382 تاسیس شده و تا به امروز به فعالیت خود ادامه داده، می گوید: واقعیت این است که نه فقط رسانه که حتی سالن ها و وزارت ارشاد نیز به ما رحم نمی کنند. شما اگر به قیمت بلیت های پاپ و سنتی نیز توجه کنید متوجه این تبعیض خواهید شد. اگر فلان خواننده پاپ در سالن همایش های برج میلاد به اجرای برنامه می پردازد به این دلیل است که قیمت بلیتش بسیار بالاتر از کنسرت های موسیقی سنتی است. بنابراین هزینه ای که سالن از آنها دریافت می کند باید با موسیقی سنتی بسیار متفاوت باشد زیرا من به عنوان فعال موسیقی سنتی هرگز نمی توانم بلیت 150 یا 200 هزارتومانی بفروشم. موضوع جالب اینکه مردم ما براحتی برای دیدن کنسرت های پاپ هزینه می کنند. به نظرم برای رفع این کاستی ها وزارت ارشاد باید وارد عمل شود و حرکت مثبتی را رقم بزند.
بیش از دو دهه از فعالیت گروه هوران می گذرد. فعالیت شما با چه روندی آغاز شد؟
ما از سال 1382 مبنای گروه را بر مبنای سازهای کوبه ای گذاشتیم که سازهای ملودی نیز به آنها اضافه می شد. فعالیت ما ادامه پیدا کرد تا این که سال 1386 موسیقی عرفانی را مدنظر قرار دادیم و بر این اساس پیش رفتیم. در آن مقطع فضای ملودی ما، بر اساس ساز تنبور بود و آقایان امین هدایتی و حامد تمدن زاد به عنوان خواننده ما را همراهی می کردند و به اتفاق آنها و دیگر اعضای گروه به اجرای آثارمان می پرداختیم. در سال 1389 تصمیم گرفتیم فضای موسیقی مان را عوض کنیم و به تولید و اجرای آثار تلفیقی بپردازیم.
دلیل این تغییرات در نحوه تولید و ارائه آثار گروه هوران چه بود؟
ما سال ها مشغول محک زدن بودیم زیرا می خواستیم به ذائقه مخاطبان و بازخوردهای آنها پی ببریم. سال 1389 به اجرای آثار تلفیقی مان بر اساس شاهنامه و دیگر اشعار پرداختیم و بازخوردهای خوبی دریافت کردیم. البته در میان همه مقاطعی که می گویم کنسرت ها و اجراهای مختلف داشته ایم. اما طی چند سال اخیر شاهد این بودیم که موسیقی سنتی نسبت به قبل کمتر مورد توجه است و به اصطلاح نزد مخاطبان کمرنگ شده است. بنابراین تصمیم گرفتیم فضای موسیقی مان را جذاب تر کنیم؛ لذا تصمیم گرفتیم از آهنگ ها و ریتم هایی استفاده کنیم که فضای نوتری دارند و هیجان بیشتری ایجاد می کنند، تا به این ترتیب مخاطبان بازهم با موسیقی سنتی ارتباط برقرار کنند.
آیا می توان دلیل عدم توجه مخاطبان به موسیقی سنتی را آثار تولید شده سال های اخیر دانست؟
به هرحال طی چند سال گذشته اغلب فعالان به سراغ موسیقی تلفیقی رفته اند و فضای آثار بیشتر به موسیقی پاپ شبیه است. این اتفاق میان مردم و موسیقی سنتی فاصله می اندازد و این اتفاق آسیب زننده است.
از آخرین تغییر فضای گروه هوران در نحوه ارائه آثار چه بازخوردهایی دریافت کردید؟
سال گذشته دو کنسرت خیلی خوب برگزار کردیم و مخاطبان نیز راضی بودند و بازخوردهای خوبی از سوی آنها دریافت کردیم و این اتفاق باعث شد از استان های دیگر نیز درخواست اجرا داشته باشیم. شهرهای تبریز، اراک و اصفهان از ما درخواست برگزاری کنسرت داشتند که با بحران بیماری کرونا مواجه شدیم و انشالله پس از حل این معضل، برنامه ها به سرانجام خواهد رسید.
به طور معمول برگزاری کنسرت های سنتی در دیگر استان ها خبری خوشایند است.
یکی از بخش های موسیقی سنتی ما موسیقی فولکوریک و محلی است و شاید خیلی از گروه ها به طور کم و بیش بر این اساس فعالیت می کنند. اما در بخش سنتی و پرداختن به آثار مولانا و دیگر شعرای قدیم فعالیت های کمی وجود دارد. خدا را شکر سال گذشته در این زمینه پاسخ خوبی از سوی مخاطب دریافت کردیم و طی این مدت نیز مشغول آماده کردن آثاری هستیم تا به واسطه آنها از فضا دور نشویم و تلاشمان این است طی این روند با مخاطبان همواره در ارتباط باشیم.
اغلب خوانندگان و فعالان موسیقی سنتی از مقوله تلفیق تعریف درستی ندارند. با این حال آثارشان نسبت به دیگر گونه ها مخاطبان بیشتری دارد. چرا تولید و ارائه آثار تلفیقی را ادامه ندادید؟
همانطور که گفتم در سال 1389 که موسیقی تلفیقی خیلی مرسوم نبود ما به این مقوله پرداختیم و متوجه این موضوع شدیم که بازخوردهای خوبی می گیریم؛ زیرا مردم رنگ و فضاهای جدید را دوست دارند. اما در ادامه به این نتیجه رسیدیم که اگر موسیقی، موسیقی خوبی باشد دلیلی ندارد مثلا در تولید آنها از سازهای غربی استفاده کنیم تا به جذابیت آنها بیفزاییم. یعنی اگر ما بتوانیم طی تولیدات و اجراهای مان، محتوای خوب تولید کنیم و فضای جدید و خوبی را رقم بزنیم، مخاطب صد درصد با آثارمان ارتباط برقرار خواهد کرد. به همین دلیل سعی کردیم فضای سنتی مان را داشته باشیم اما با محتوای بهتر و فضای امروزی تر.
شما با خوانندگانی چون پرواز همای، محمد معتمدی و سالار عقیلی همکاری کرده اید. آواز برای گروه هوران چه جایگاهی دارد؟
تلاش کرده ام در اجراها خیلی از آواز استفاده نکنم به این دلیل که خیلی ها از فضای آواز دور شده اند، لذا بیشتر تلاش کرده ایم بر اساس تلفیق هایی پیش برویم که مخاطب با آنها ارتباط برقرار می کند.
شعر و ادبیات و نحوه انتخاب اشعار چطور؟
ببینید، در فضای موسیقی پاپ خواننده مثلا دوبیت می خواند و آن دو بیت را آنقدر تکرار می کند که ملکه ذهن مخاطب می شود. ما در فضای موسیقی سنتی این زرنگی رابه خرج دادیم و از این اتفاق بهره بردیم. به طور معمول حین اجرای یک اثر ابیات غزل را از ابتدا تا انتها اجرا می شد. حال ما چند بیت ، که در واقع شاه بیت های شعر مورد نظر محسوب می شوند را انتخاب می کنیم و تلاش می کنیم آن را تکرار کنیم تا آن ابیات در ذهن مخاطب نقش ببندد و به نظرم یکی از دلایل ارتباط مخاطبان با آثارمان همین موضوع است.
نحوه انتخاب خوانندگان گروه چگونه است؟
از آنجایی که برای آثارم بسیار فکر می کنم، رنگ صدای خواننده برایم مهم است، اینکه آن رنگ صدای خواننده اصطلاحأ بر فضای کارم بنشیند اهمیت بسیاری دارد. حال در این زمینه در بخش هایی موفق بوده ایم و توانسته ایم با خواننده مورد نظرمان ارتباط برقرار کنیم و همکاری هایی شکل گرفته است. در بسیاری مواقع نیز این اتفاق رخ نداده است. مثلا خواننده ای را انتخاب کرده ام و سپس ایشان آمده و همکاری کرده، اما کمی بعد متوجه شده ام رنگ صدای اش با فضای کاری ما تطابق نداشته است.
آخرین خواننده ای که با شما همکاری کرده چه کسی است؟
آقای بامداد فلاحتی آخرین خواننده ای است که با گروه هوران همکاری کرده است. ویژگی ایشان این بود که بر مقوله ردیف تعصبات مرسوم را نداشتند. در صورتیکه اغلب خوانندگان اینگونه نیستند. مثلا با برخی خوانندگان صحبت می کنیم و آنها می گویند خیر، من فقط به همین شکل که می گویم، می خوانم. به هرحال آقای بامداد فلاحتی گاردش را باز گذاشته بود تا دستمان برای ارائه آثار بهتر بازتر باشد.
نوعی خواننده سالاری در موسیقی ما شکل گرفته. این وضعیت شما را نیز با چالش مواجه کرده؟
بله صدرصد همینطور است. به طور کلی همه اعضای تیم برای ارتقا گروه و ارائه آثار بهتر تلاش می کنند و متاسفانه خواننده تنها فردی است که هزینه اش با کل گروه متفاوت است. این مشکل نه فقط در موسیقی سنتی که در انواع گونه ها وجود دارد. این وضعیت وجود دارد و به نوعی جا افتاده است.
شیوه انتخاب نوازندگان گروه به شکل است؟
در گروه نوازی اگر بخواهیم اتفاقی خوب رقم بخورد، ابتدا باید نوازندگان باید یکدیگر همدل باشند و این همدلی برای من و اعضای گروه بسیار اهمیت دارد. در برخی مواقع به دلیل وجود مشکلات صدایی و عدم وجود امکانات و دیگر مسائل موجود، حتی شاید حین اجرا خراب کرده باشیم، اما آن همدلی وجود داشته و از بروز اتفاقات بعدی جلوگیری کرده است. هم خوان بودن برایم مهم است و اگر نوازنده ای با دیگر اعضا هم خوان و همراه نباشد او را حذف خواهم کرد. به طور کلی تلاشم این بوده همدلی گروه را حفظ کنم.
گروه هوارن با چه حمایت هایی فعالیت می کند؟
ما از لحاظ مالی به هیچ وجه حمایت مالی نمی شویم به این دلیل که رسانه یا همان تلویزیون ما بر موسیقی پاپ تاکید دارد . مثلا می بینیم که به فلان خواننده پاپ تیتراژ می دهند و از او دعوت به عمل می آورند و طی این روند او را تایید و معرفی می کنند. به هرحال رسانه می تواند شخصی را یک شبه از فرش به عرش ببرد. در موسیقی سنتی ما چنین اتفاقاتی رخ نمی دهد و فعالان این عرصه از چنین امکانی بی بهره هستند. به ما تیتراژی داده نمی شود و تریبونی در اختیار نداریم تا توسط آن حمایت شویم. بگذارید در اینباره خاطره ای بگویم. یادم هست سال 1382 برای جذب حامی و اسپانسر به یکی از بانک ها رفتم و یکی از خوانندگان امروز که در آن مقطع مشهور نبود، خواننده گروه مان بود. آن مسئول به من گفت این خواننده کیست و چه می خواند؟! در نهایت آن بانک با ما همکاری نکرد و حمایت از گروه مان را نپذیرفت. خواننده گروه مان به خارج از کشور رفت و مدتی بعد بازگشت و من دوباره به همان بانک رفتم تا نظرشان را به عنوان حامی جلب کنم. مسئول مربوطه گفت برو فلان خواننده را بیاور. در پاسخ گفتم زمانی که با وجود همان خواننده نزدتان آمدم گفتید این خواننده مورد قبول نیست و حال که دوباره مراجعه کرده ام و او نیز به ایران آمده و متوجه شده اید کیست، می گویید برو همان خواننده را بیاور! می خواهم بگویم فعالان موسیقی سنتی با چنین وضعیتی مواجهند درحالیکه بهترین امکانات و بیشترین تبلیغات و بزرگترین بیلبوردها در اختیار خوانندگان و فعالان موسیقی پاپ است. قطعا چنین رویه ای ناعادلانه است. به هرحال موسیقی سنتی نیز باید مانند موسیقی پاپ مورد توجه قرار گیرد تا از بین نرود. اگر چندین کانال به موسیقی پاپ اختصاص دارد حداقل باید دو کانال به موسیقی سنتی اختصاص داده شود تا بچه های ما تار و کمانچه را ببییند و انواع صداها را بشوند.
شما مدرس موسیقی نیز هستید، علاقمندان بیشتر به یادگیری چه سازها و موسیقی هایی گرایش دارند؟
بر اساس مشاهداتم می توانم بگویم اینقدر که برای سازهایی چون ویلون، پیانو و گیتار مخاطب هست برای سازهای سنتی اصلا مخاطب و علاقمند نداریم. آن زمان که فیلم سنتوری ساخته آقای داریوش مهرجویی به بازار آمد همه به سمت سنتور آمدند اما کمی بعد این استقبال فروکش کرد. این اتفاقات مایه تاسف است. اتفاقا خانواده ای به آموزشگاه مراجعه کردند و فرزندشان که دختر بچه ای ده، دوازده ساله بود به کمانچه و یادگیری آن علاقه داشت و من نیز از این اتفاق خوشحال شدم. مادر این بچه در مقابل به من می گفت بچه مرا متقاعد کنید کمانچه را رها کند و به سراغ ویلون برود. زمانی که دلیل این درخواست را از او پرسیدم در پاسخ گفت: کمانچه سازی بی کلاس است اما ویلون کلاس دارد! که البته در نهایت من نیز درخواستش را نپذیرفتم و گفتم از من نخواهید چنین کاری کنم. دلیل این مشکلات رسانه ماست که موسیقی پاپ را تا این حد حمایت می کند. این حمایت ها باعث می شود سازهای ملی خودمان را فراموش کنیم. شما حساب کنید من چهار، پنج روز در هفته به اتفاق همکاران آموزشگاه گیتار، پیانو و ویلون تدریس می کنیم، این درحالی است که هنرجویان تار تنها سه نفر هستند و متقاضی کمانچه نداریم.
واقعیت این است که نه فقط رسانه که حتی سالن ها و وزارت ارشاد نیز به ما رحم نمی کنند. شما اگر به قیمت بلیت های پاپ و سنتی نیز توجه کنید متوجه این تبعیض خواهید شد. اگر فلان خواننده پاپ در سالن همایش های برج میلاد به اجرای برنامه می پردازد به این دلیل است که قیمت بلیتش بسیار بالاتر از کنسرت های موسیقی سنتی است. بنابراین هزینه ای که سالن از آنها دریافت می کند باید با موسیقی سنتی بسیار متفاوت باشد، زیرا من به عنوان فعال موسیقی سنتی هرگز نمی توانم بلیت 150 یا 200 هزارتومانی بفروشم. موضوع جالب اینکه مردم ما به راحتی برای دیدن کنسرت های پاپ هزینه می کنند. به نظرم برای رفع این کاستی ها وزارت ارشاد باید وارد عمل شود و حرکت مثبتی را رقم بزند.
خودتان چه تمهیدی را پیشنهاد می کنید؟
مسلما وزارت ارشاد باید از موسیقی سنتی بیشتر حمایت کند. مثلا اینکه فعالان موسیقی سنتی یک سوم هزینه را به سالن ها بپردازند. نه اینکه من سنتی کار با اهالی موسیقی پاپ قیاس شوم. این درست نیست که قیمت بلیت فلان خواننده پاپ از صدوپنجاه هزارتومان شروع شود اما سقف بلیت برنامه من تا صد یا صدو بیست هزارتومان باشد.
البته تعداد بالای نوازندگان گروه های سنتی را نیز در نظر بگیرید. این در حالی است که گروه های موسیقی پاپ بیش از هشت، نه نوازنده ندارند و این تفاوت کمی، میزان هزینه ها و دستمزدها را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد.
بله همینطور است. به جز تعداد زیاد نوازندگان گروه های سنتی تعداد جلسات متعدد تمرین آنها را نیز برای یک اجرا در نظر بگیرید. به طور مثال ما یک سال تمرین می کنیم تا روی صحنه برویم در صورتی که بعید می دانم اهالی پاپ برای یک برنامه بیش از یک ماه تمرین کنند.
برخی گروه های پاپ برای اجرای کنسرت فقط یک هفته تمرین می کنند!
بنا به همین دلایل است که می گویم وزارت ارشاد باید کاری کند. من این موضوع را بسیار پی گیری کرده ام حتی از آقای حمیدرضا نوربخش درخواست کردم در این زمینه کاری کند و هوای بچه های سنتی را داشته باشد. این رویه به نابودی موسیقی سنتی می انجامد و در نهایت نسل اهالی موسیقی منقرض خواهد شد. گاه برخی از بچه های شهرستان درخواست می کنند و می گویند ما حاضریم بیایم و در گروهتان نوازندگی کنیم و من ناراحت می شوم. می گویم اگر آن دوستان بیایند و به گروه بپیوندند آنها را کجا اسکان دهیم و چگونه به اموراتشان رسیدگی کنیم. مشکلات زیادی در این زمینه وجود دارد. حال در این میان اهالی موسیقی نواحی غرب کشور نسبت به هنرمندان دیگر مناطق کشور شرایط بهتری دارند. نوازندگان خوبی از سیستان و بلوچستان را سراغ دارم که حتی پول اتوبوس ندارند تا به تهران بیایند. از این فرصت استفاده کرده و بازهم تاکید می کنم که وزارت ارشاد باید وارد عمل شود و امیدوارم روزی رسانه نیز به کمک ما بیاید و از موسیقی سنتی حمایت کند.
اهالی موسیقی هم از این نگرانی جمعی مستثنی نیستند؛ کرونا تمام مشاغل مربوط به این هنر-صنعت از آموزشگاه داران، معلمان و استادان گرفته تا نوازندگان، تهیه کنندگان، خوانندگان و فروشندگان محصولات موسیقایی را تقریباً فلج کرده و به طور حتم اگر شرایط بخواهد به همین منوال پیش برود، خطر ورشکستگی کامل بخشی از فعالان این حوزه به خصوص در بخش خصوصی را تهدید می کند. کما اینکه تا همین امروز هم خسارت های مالی فراوانی به صاحبان آثار در تمامی بخش ها به ویژه موسیقی پاپ وارد شده که تبعات آن قطعاً تا مدت ها (حتی بعد از طی دوران کرونایی) پیش روی موسیقی قرار خواهد داشت.
البته طی هفته های گذشته با پیگیری ها و تلاش هایی که از سوی نمایندگان صنف آموزشگاه داران موسیقی انجام گرفت، ماجرا به شکلی هدایت شد که تعدادی از آموزشگاه ها با در تعهد به پروتکل های بهداشتی مربوطه فعالیت های نصفه و نیمه ای را برای هنرجویان خود آغاز کردند. شرایطی که هنوز به صورت کامل در بسیاری از آموزشگاه های موسیقی انجام نگرفته، چرا که هم استادان و معلمان نگران شرایط موجود هستند و هم خانواده هنرجویان در خانه ماندن را به فراگیری موسیقی در کارگاه ها و کلاس های حضوری ترجیح می دهند.
در بخش های دیگر هم طی هفته های گذشته جلسات متعددی با حضور نمایندگان برخی صنوف و مدیران سالن ها برای بررسی شرایط آغاز اجراهای صحنه ای و از سرگیری کنسرت های عمومی صورت گرفته که گرچه خروجی مشخصی غیر از ارائه چند خبر کلی در رسانه ها نداشته، اما نشان دهنده نگرانی ای در میان اهالی موسیقی است که رفته رفته صورت بحران برایشان پیدا کرده و ایده هایی چون برگزاری کنسرت های آنلاین هم گویی تا به امروز کارکردی تزئینی برای تلطیف فضای موجود برای شان داشته است.
به طور حتم مهم ترین نهادی که همچون سایر نهادهای صنفی فعال در حوزه هنر مانند خانه سینما و خانه تئاتر می تواند به صورت مستقیم در این شرایط به کمک جامعه موسیقی به ویژه اقشار آسیب پذیرتر بیاید خانه موسیقی است. نهادی که در سال های گذشته فارغ از حاشیه ها و اما و اگرهایی که در نحوه فعالیت های آن وجود داشت، تقریباً اصلی ترین و مهم ترین نهاد صنفی حوزه موسیقی با چندین هزار عضو است که در این شرایط باید پیش قراول دفاع از حقوق اعضای خود باشد. شرایطی که در ماجرای کرونا رنگ و بوی جدی تری به خود گرفت و باعث آغاز رایزنی هایی شد که حمیدرضا نوربخش مدیرعامل خانه موسیقی در گفتگوی خود با خبرگزاری مهر به برخی از آن ها اشاره می کند. فعالیت هایی که در راستای آن ها، خبر از بازگشایی دوباره تالارهای برگزاری کنسرت و آغاز فعالیت های موسیقایی در اواخر خرداد ماه در صورت تأیید ستاد ملی مقابله با کرونا می دهد.
حمیدرضا نوربخش در این گفتگوی صریح ضمن ارائه گزارشی از فعالیت های خانه موسیقی در حمایت از هنرمندان آسیب دیده از ویروس کرونا و برخی دیگری از اقدامات حمایتی این نهاد صنفی به ارائه برخی جزئیات از دومین نشست هماهنگی دفتر موسیقی با مدیران سالن های برگزاری کنسرت ها و صنوف حوزه موسیقی برای بررسی شرایط آغاز اجراهای صحنه ای و بازگشایی سالن ها که چندی پیش با حضور محمد اله یاری مدیرکل دفتر موسیقی، حمیدرضا نوربخش مدیرعامل خانه موسیقی ایران، محسن رجب پور مدیرعامل مجمع صنفی تولیدکنندگان آثار شنیداری و علیرضا اعتمادی عضو هیأت مدیره انجمن صنفی هنرمندان موسیقی ایران و نمایندگان سالن ها برگزار شد، پرداخته و از تدوین یک شیوه نامه پیشنهادی برای آغاز به کار مجدد کنسرت ها خبر می دهد.
مشروح گفتگو خبرگزاری مهر با حمیدرضا نوربخش مدیرعامل خانه موسیقی درباره فعالیت های این نهاد صنفی در مواجهه با بحران کرونا را در ادامه می خوانید؛
* آقای نوربخش بد نیست ابتدا از اقدامات خانه موسیقی پس از آغاز ماجرای شیوع ویروس کرونا در حمایت از اصناف و کانون های زیرمجموعه خود توضیحاتی را ارائه دهید که اگر نکته دیگری بود من در چارچوب آن پرسش های دیگرم را مطرح کنم.
شما می دانید بعد از اینکه این اتفاق افتاد، یک شوک جهانی تمام دنیا را در برگرفت و همه در شرایطی قرار گرفتند که اصلاً پیش بینی اش را نمی کردند؛ چرا که واقعاً فضای بسیار غافلگیرکننده ای بود. از همان زمان که مساله پیش آمد و تعطیلی فعالیت های هنری اعلام شد، یکی از دغدغه های جدی ما همین مساله بود که با بررسی آسیب های موجود، هرچه زودتر کارهایی را در حمایت از هنرمندان آغاز کرده و در حد مقدور تلاش کنیم تا مشکلات پیش روی آن ها مرتفع شود.
تقریباً از اسفندماه بود که همراه با سایر صنوف از جمله خانه سینما و خانه تئاتر جلساتی را در صندوق اعتباری هنر برگزار کردیم که ببینیم چه کارهایی را می توان انجام داد. در این زمینه هم مکاتباتی با مجموعه ها و نهادهای مختلف از جمله ریاست جمهوری انجام گرفت و اولین چیزی که ما فکر کردیم می توانیم آن را به نتیجه برسانیم بحث پرداخت حق بیمه ها بود ما تقریباً از اسفند ماه بود که همراه با سایر صنوف از جمله خانه سینما و خانه تئاتر جلساتی را در صندوق اعتباری هنر برگزار کردیم که ببینیم چه کارهایی را می توان انجام داد. در این زمینه هم مکاتباتی با مجموعه ها و نهادهای مختلف از جمله ریاست جمهوری انجام گرفت و در این راه اولین چیزی که ما فکر کردیم می توانیم آن را به نتیجه برسانیم بحث پرداخت حق بیمه ها بود که گرچه در آن زمان شرایط و منابع مالی اش مهیا نبود اما می توانست اقدام عاجلی باشد که بتوانیم شرایطی را فراهم کنیم که هنرمندان حق بیمه سه ماه اول سال خود را پرداخت نکرده و این موضوع به عهده دولت باشد.
ما فکر می کردیم این اتفاق باید با هر شرایطی هم که شده، رخ دهد و در این زمینه هم مصوباتی را داشتیم که ما را متعهد به انجام این کار می کرد. حتی من قبل از شروع سال جدید اعلام کردم: حق بیمه سه ماه اول سال 99 پرداخت می شود. در همین زمان بود که مذاکرات با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی را نیز آغاز کردیم که خوشبختانه با موافقت وی نیز مواجه شد.
در کنار این موضوع، کارگروهی هم بابت ارزیابی ضرر و زیان موسیقی در بخش های کنسرت ها، کلاس های آموزشی، موسیقی نواحی، موسیقی ایرانی، موسیقی کلاسیک و سایر فعالیت ها تشکیل و موارد مختلفی مورد بررسی قرار گرفت. در نتیجه این جلسات هم بود که وزیر ارشاد چندی پیش گزارشی را به هیأت دولت ارائه داد که در آن مبلغی بیش از 900 میلیارد تومان به عنوان خسارات اولیه حوزه های فرهنگی هنری پس از شیوع ویروس کرونا اعلام شد. اتفاقاً ما در همین چارچوب بود که همراه با دو صنف خانه سینما و خانه تئاتر علاوه بر مکاتباتی که با صندوق اعتباری هنر داشتیم به مجموعه های دیگر از جمله سازمان برنامه و بودجه نامه داده و در همان نامه اعلام کردیم رقمی معادل 35 میلیارد تومان بودجه به عنوان هزینه پرداخت حق بیمه سه ماه اول هنرمندان تعیین می شود که بر همین اساس نیز اعلام بودجه شد و خوشبختانه مورد موافقت هم قرار گرفت.
ما جلساتی هم با معاون اول رئیس جمهور و رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری برگزار کردیم تا بتوانیم قول های مساعدی را در زمینه کمک به هنرمندان آسیب پذیر بگیریم. البته طی تازه ترین جلسه ای که با حضور معاون اول رئیس جمهور برگزار شد، افراد دیگری از جمله رئیس سازمان تأمین اجتماعی، معاون رئیس سازمان برنامه و بودجه، رئیس صندوق کارآفرینی امید نیز حضور داشتند که در آن جلسه نیز بحث های مفصلی درباره ضرر و زیان های حوزه معیشتی هنرمندان و حتی بیمه بیکاری مطرح شد. کما اینکه من در این جلسه خطاب به آقای جهانگیری هم گفتم: وقتی بحث مالیات پیش می آید این پیش زمینه ذهنی نیز به وجود می آید که به دلیل حضور چند سلبریتی در حوزه های مختلف موسیقی، سینما و تئاتر که از وضعیت مالی خوبی هم برخوردارند، حتماً بقیه نیز در این شرایط قرار دارند. اما واقعاً این طور نیست، چرا که بسیاری از هنرمندان هستند که در حوزه موسیقی تجاری فعالیت نمی کنند، بنابراین موضوع پرداخت برای آن ها دارای شرایط ویژه ای می شود که باید فکری برای آن کرد .
اکنون بیش از 15 هزار هنرمند در خانه موسیقی عضو هستند که شاید کمتر از دو درصد آن ها از جماعتی باشند که درآمدهای آن چنانی دارند. شاید شما باور نکنید ولی بنده در این مدت شاهد حضور افرادی در خانه موسیقی بودم که اصلاً باورم نمی شد که با چه بحرانی مواجه شده اند؟ اصلاً همین هنرمندان فعال موسیقی نواحی مگر نیستند؟ آن ها در همین ایام نوروز و شب عید بود که امیدوار بودند برای حضور در برخی آئین ها و برنامه های مناسبتی بتوانند درآمدی داشته باشند؛ اما متأسفانه ماجرای کرونا رسماً آن ها را وارد یک بحران جدی معیشتی کرده است. حالا آیا این انصاف است که در این شرایط مالیات هم پرداخت کنند؟ آیا آن دسته از آموزشگاه دارانی که من به جرأت می گویم بیش از دو سوم جمعیت جامعه موسیقی ما در این مجموعه ها ارتزاق می کنند، وقتی با یک مجموعه تعطیل شده استیجاری مواجهند، باید مالیات بپردازند؟ به هر حال اینها موضوعاتی بود که ما به دوستان توضیح دادیم و امیدواریم در جهت رفع آن ها اقداماتی انجام شود. هرچند که شنیده ام در همین روزها اقدامات خوبی نیز انجام گرفته است.
* درباره بحث پرداخت وام هایی که به آن اشاره داشتید، ماجرا قرار است با چه سبک و معیاری شکل اجرایی پیدا کند؟ آیا این ماجرا برای چند روز آینده پیش بینی شده یا نه قرار است در بوروکراسی اداری دریافت تسهیلات که همه از مکافاتش مطلعیم، متوقف بماند؟
یکی از مباحث مهمی که در جلسات صنوف مطرح شد، بحث فرآیند اعطای وام از طریق صندوق کارآفرینی امید به اعتبار معرفی صندوق اعتباری هنر و اصناف خانه موسیقی، خانه تئاتر و خانه سینما بود تا افراد بتوانند مبالغی را با بهره 12 درصد دریافت کنند. در این مورد هم یک بودجه 200 میلیاردی پیش بینی شده که در قالب وام قرار است در اختیار متقاضیان قرار گیرد. البته ما پیش از این هم در چارچوب فعالیت های صندوق اعتباری هنر برای هنرمندان پرداخت تسهیلات داشتیم.
اکنون بیش از 15 هزار هنرمند در خانه موسیقی عضو هستند که شاید کمتر از دو درصد آن ها از جماعتی باشند که درآمدهای آن چنانی دارند. شاید شما باور نکنید ولی بنده در این مدت شاهد حضور افرادی در خانه موسیقی بودم که اصلاً باورم نمی شد که با چه بحرانی مواجه شده اند؟ این تسهیلات جدید کاملاً جدای از ماجرای صندوق اعتباری هنر است که بر اساس آن هنرمندان متقاضی می توانند از طریق خانه موسیقی یا صندوق اعتباری هنری به صندوق کارآفرینی امید معرفی شوند. البته چون ساز و کار معرفی این هنرمندان در صندوق اعتباری هنر انجام گرفته، قطعاً در حوزه تضمین برگشت پول و ماجراهایی از این دست کار مقداری راحت تر خواهد بود.
در عین حال من به شخص آقای جهانگیری هم در جلسه گفتم شاید خیلی از هنرمندان به دلیل ماجرای بهره وام قادر به دریافت وام نباشند، اما اکنون دریافت این وام در این شرایط برای هنرمندان عزیز که در پروژه های کاری خود دچار مشکل شده اند فکر می کنم ثمراتی داشته باشد.
ما فارغ از ماجرای پرداخت تسهیلات دنبال مباحث دیگری هم هستیم که بتوانیم کمک هایی را به اقشار آسیب پذیر جامعه هنرمندان موسیقی ارائه دهیم. پس از همین جا اعلام می کنم آن دسته از هنرمندانی که در این زمینه دچار مشکل جدی هستند حتماً به خانه موسیقی مراجعه کنند تا ما نسبت به نحوه حمایت ها و کارهایی که قرار است انجام دهیم، این عزیزان را مطلع کنیم. البته این ماجرا غیر از سامانه ای است که در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای بسته های حمایتی هنرمندان تدارک دیده شده است.
* یکی دیگر از مباحث مهم روزهای کرونایی بحث داغ زمان بازگشایی تالارهای موسیقی برای برگزاری مجدد کنسرت ها در سبک های مختلف است، در این زمینه هم مطلعیم جلساتی با حضور شما، مدیرعامل مجمع صنفی تولیدکنندگان آثار شنیداری، مدیر دفتر موسیقی، مدیران تالارها و برخی دیگر از نمایندگان اصناف برگزار شده است که غیر از برخی سرفصل ها، خروجی مشخصی از این جلسات به رسانه ها منتقل نشده است. بد نیست درباره جزئیاتی از مصوبات جلسه و البته تاریخ احتمالی برگزاری کنسرت ها در هفته های آینده توضیحاتی را ارائه کنید.
طی جلساتی که به دعوت مدیرکل دفتر موسیقی وزارت ارشاد بابت نحوه برپایی کنسرت هایی که با مجوز این نهاد دولتی روی صحنه می روند، برگزار شد بحث های زیادی صورت گرفت. در این جلسات که مدیران سالن ها هم در آن حضور داشتند، درباره تاریخ برگزاری و بازگشایی کنسرت ها مسائلی مطرح شد. در این چارچوب هم مدیران سالن ها، به بیان نقطه نظرات و توضیح شرایط خود پرداختند و هم اینکه ما مسائل و دغدغه هایمان را بیان کردیم.
بحث دوستان این بود که با در نظر گرفتن موارد بهداشتی برنامه کنسرت ها به شرط تأیید ستاد مقابله با کرونا، از عید فطر آغاز شود. حالا اینکه مردم استقبال می کنند یا نه، نکته دیگری است که باید در شرایط جداگانه آن را بررسی کرد نتیجه هم این شد که اگر امکان داشت، بتوانیم هرچه زودتر نسبت به برگزاری برنامه ها و اجراهای زنده با در نظر گرفتن شرایط بهداشتی و البته دریافت مجوزهای لازم از ستاد کرونا اقدام کنیم. به هر حال باید بپذیریم که تقریباً تمامی فعالیت های موسیقایی کشور به طور کامل تعطیل شده اند. ضمن اینکه اگر بررسی در چرخه اجراهای موسیقی داشته باشیم، می بینیم که چند صد نفری در این چارچوب ارتزاق می کنند. یعنی منظورم این است که شما فقط چند نوازنده و یک خواننده روی صحنه را نبینید، در برگزاری یک کنسرت عوامل متعددی دخیل هستند که در هر کنسرت تعداد آن ها بیش از 50 نفر است.
به هر حال برگزاری کنسرت ها هم به نفع صنف موسیقی است و هم کمک شایانی برای دور شدن از این فضای مغموم و بن بستی که در آن گرفتار شده ایم خواهد کرد. در این مجال موضوع پروتکل های بهداشتی وزارت بهداشت و ستاد ملی مقابله با کرونا نیز مطرح شده که بدون تردید ما تابع این پروتکل های بهداشتی هستیم. زیرا در نهایت این دو مجموعه هستند که باید برای برگزاری کنسرت ها و اجراهای زنده باید تصمیم گیری کنند. آنچه مدنظر ما است این نکته است که با یک فاصله گذاری که مکانیزم آن را تهیه کنندگان و مدیران سالن ها تعیین کرده و جمعیتی حدود 40 تا 50 درصد ظرفیت سالن ها را در بر می گیرد، کنسرت ها برگزار شود.
* از چه زمانی؟ آیا تاریخی برای از سرگیری برگزاری کنسرت ها در نظر گرفته اید؟
بحث دوستان این بود که با در نظر گرفتن مواردی که گفته شد، برنامه ها به شرط تأیید ستاد مقابله با کرونا، از عید فطر آغاز شود. حالا اینکه مردم استقبال می کنند یا نه، نکته دیگری است که باید در شرایط جداگانه آن را بررسی کرد.
جلسه مدیران اصناف موسیقی با مدیرکل دفتر موسیقی ارشاد
* البته در هفته های گذشته یکسری پروتکل های به شدت غیر کارشناسی و حتی در مواردی خنده دار به عنوان پروتکل های بهداشتی نحوه از سرگیری فعالیت های هنری منتشر شد، که به هیچ وجه دربرگیرنده استاندارهای لازم نبود و اگر بخواهیم با این پروتکل ها ماجرا را پیش ببریم قطعاً توفیقی به همراه نخواهد داشت. آیا خانه موسیقی قرار هست بر اساس مشاوره با کارشناسان حوزه بهداشت و درمان و اهالی موسیقی در بازنگری یا تدوین این پروتکل ها مشارکت داشته باشد؟
طبیعتاً در این ماجرای خاص، ما باید حضور داشته باشیم. ضمن اینکه ستاد مقابله با کرونای استان تهران به مدیریت دکتر زالی اتاق فکری را در این بخش طراحی کرده که بنده نیز در کنار نمایندگان اصناف دیگر عضوی از آن هستم. بنابراین طرح های این چنینی از این پس به این اتاق فکر ارجاع داده شده و تصمیمات نهایی اتخاذ خواهد شد. پس اگر بنا به اصلاح پروتکلی باشد قطعاً با مصوبات ما در جلسه دفتر موسیقی وزارت ارشاد لحاظ خواهد شد. به هر ترتیب جلسه دفتر موسیقی وزارت ارشاد، مصوباتی داشت که بنده به آن اشاره کردم. یعنی با برنامه ای که تدوین شده سلامت مردم تضمین می شود. چرا که این طرح دربرگیرنده فاصله گذاری است که مطابق با استانداردهای بهداشتی خواهد بود.
* با این شرایط برگزاری کنسرت برای تهیه کننده، برنامه گذار و مدیریت سالن بازدهی اقتصادی دارد؟
بر اساس پروتکلی که ما طراحی کردیم اگر فقط رقمی بالغ بر 50 درصد سالن ها از تماشاگر پر شود، به تبع آن، هزینه های کرایه سالن نیز کاهش پیدا می کند و این توافقی است که بین تهیه کننده ها با مدیران سالن ها صورت گرفته است. زیرا اگر من بخواهم فلان سالن با ظرفیت 2 هزار نفر را با همین شرایط فعلی اجاره کنم مقبول نیست. به هر حال آنچه انجام گرفته طراحی یک مکانیزم درست و اصولی است که امیدوارم مورد موافقت ستاد کرونا قرار گیرد.
ما با منطق خودمان به دفاع از مصوباتمان می پردازیم ولی اگر وزارت بهداشت مخالف این مصوبات بود قطعاً و یقیناً اصراری برای اجرای آن نداریم. در این زمینه قطعاً موضوع نحوه ورود تماشاگران به سالن ها، نحوه ایستادن در صف چک بلیت، زمان بندی ورود، عبور و مرور در تالارها، علائم بهداشتی و مواردی از این دست جزو مهم ترین نکاتی است که باید به آن توجه می کردیم البته من در حوزه های دیگر از جمله تئاتر و سینما صاحب نظر نیستم که بخواهم درباره فعالیت های نمایشی پیشنهادی را ارائه کنم اما آنچه در حوزه موسیقی به توافق رسیده ایم همانی بود که عرض کردم. این مصوبه اکنون به ستاد مقابله با کرونا ارسال شده و قرار است به زودی نیز به آنجا برویم و از مصوبه خود دفاع کنیم. من معتقدم با این مکانیزم می توانیم شاهد برگزاری کنسرت ها باشیم.
* به اعتقاد من این شروع از هر جهت یک ریسک خطرناک است که لااقل در برنامه ریزی نباید مو لای درز کار کارشناسی شده آن باشد. شما بهتر از من می دانید که قبل از برگزاری کنسرت و اقتصاد موسیقی و اساساً هر اتفاق هنری دیگری، بحث سلامت مردم در میان است.
ما هنوز از دیدگاه های عزیزان وزارت بهداشت و ستاد کرونا به طور جزئی مطلع نیستیم، حتی ممکن است آن ها نظر متفاوتی نسبت به مصوبات ما داشته باشند. به عبارتی ممکن است مواردی در این مصوبه وجود داشته باشد که ما از آن بی خبریم. پس این مجموعه های بهداشتی هستند که باید در این مورد اظهارنظر نهایی داشته باشند.
اکنون ما با منطق خودمان به دفاع از مصوباتمان می پردازیم ولی اگر وزارت بهداشت مخالف این مصوبات بود قطعاً و یقیناً اصراری برای اجرای آن نداریم. نگاه اجمالی ما همانی است که در بحث مصوبات جلسه به آن اشاره کردم. در این زمینه قطعاً موضوع نحوه ورود تماشاگران به سالن ها، نحوه ایستادن در صف چک بلیت، زمان بندی ورود، عبور و مرور در تالارها، علائم بهداشتی و مواردی از این دست جزو مهم ترین نکاتی است که باید به آن توجه می کردیم.
* حالا این اتفاقاتی که به آن اشاره کردید، چه زمانی شکل اجرایی پیدا می کند؟
ما این روزها منتظر اعلام نظر وزارت بهداشت هستیم تا جلسه ای در این زمینه برگزار شود. شما مطمئن باشید تمامی افراد حاضر در جلسه دفتر موسیقی وزارت ارشاد به هیچ عنوان اصراری برای برگزاری کنسرت ندارند. ما معتقدیم در این شرایط اگر مقدور باشد، برگزاری کنسرت می تواند کمک خوبی برای ایجاد نشاط اجتماعی و کمک به کسب و کار اهالی موسیقی به حساب آید.
* با توجه به شرایط موجود بحث برگزاری جشنواره های هنری کشور نیز تحت تأثیر ماجرای کرونا قرار گرفته، آیا خانه موسیقی امروز موضعی درباره برگزار شدن یا نشدن جشنواره موسیقی فجر دارد یا خیر؟
همه چیز مربوط به شرایط کشور می شود. نه من به عنوان مدیرعامل خانه موسیقی و نه هر فرد حقیقی و حقوقی دیگر نمی تواند به صورت درست و دقیق درباره برگزاری جشنواره موسیقی فجر اظهارنظر دقیقی داشته باشد. البته در این مدت صحبت هایی هست که موج جدید کرونا و آنفولانزا از پاییز آغاز خواهد شد و این شاید دوباره موجب مطرح شدن دوباره قرنطینه شود.
پس فعلاً نمی توان درباره جشنواره موسیقی فجر مواضعی را مطرح کرد. ما به هر صورت نقطه نظرات و دغدغه هایی داریم که در حال حاضر بحث های مربوط به معیشت و کارهای موسیقایی یکی از مهم ترین این دغدغه هاست. دغدغه مهم تر ما سلامت افراد است که در هیچ وجهی نمی توان با آن شوخی داشت. اگر ما می گوئیم کنسرت ها دوباره برگزار شود تحت هیچ شرایطی اصراری در آن نیست، زیرا ما قرار نیست به هر قیمتی درهای سالن های کنسرت را باز کنیم. ما فقط دوست داریم در این حوزه حامی هنرمندان عرصه موسیقی باشیم که قطعاً سلامتی آن ها هم در مرحله اول و موضوع معیشت آن ها در مرحله دوم درجه اهمیت قرار دارد و امیدوارم با رعایت این موضوعات ماجرا به سمت عادی سازی همه فعالیت ها پیش برود.
کد خبر 4926117
علیرضا سعیدی
امکانی فراهم شود که همه ناشران در نمایشگاه کتاب مجازی حضور داشته باشند
وی با اشاره به الزامات نمایشگاه کتاب مجازی خاطرنشان کرد: نمایشگاه کتاب مجازی اولاً نیاز به زمان طولانی دارد؛ چرا که زیرساخت ها و بسترهایش باید فراهم شود. دوم اینکه اگر قرار باشد چنین اتفاقی رخ دهد، باید همه ناشران در آن حضور داشته باشند و امکان تهیه کتاب به صورت فیزیکی برای مخاطب فراهم شود. یا ناشران نسخه الکترونیک را داشته باشند و یا امکانی وجود داشته باشد که مخاطب با دیدن کتاب ناشر بتواند به دفتر یا فروشگاه ناشر مراجعه کند. ترتیب دادن این زیرساخت ها زمان طولانی می طلبد و شاید تاحدی غیر ممکن باشد. اما اگر بسترهای مناسب برای برگزاری نمایشگاه مجازی آماده شود و در طول سال هم مورد بهره برداری قرار بگیرد، بسیار خوب است. این اتفاق باید در کنار نمایشگاه کتاب بیفتد و نه به جای نمایشگاه کتاب.
یک پیشنهاد
وی گفت : روش های پیشنهادی را با ذکریک مثال عینی آغاز می کنم. به نظرمی رسد در دولت اول آقای روحانی و در زمان وزارت آقای هاشمی، وزیر بهداشت وقت، طرحی برای توسعه و گسترش خانه های بهداشت یا بهداشت محله راه اندازی شد. هزینه سنگینی صرف شد. در نتیجه امروز می بینیم در موقعیتی که بیماری کووید 19 شیوع پیدا کرده چقدر به فریاد مردم رسیده و به همه کمک کرده است و به نوعی بهداشت را از مراکز و مکان های محدود و متمرکز به درون محلات برد و تلاش کرد مردم در محلات خود امکان دسترسی به تجهیزات و حتی آگاهی داشته باشند.
فریدون ادامه داد: روش پیشنهادی ما هم این است که بودجه نمایشگاه کتاب را صرف احداث و تجهیز کتابخانه های محلی، شهری و روستایی کنیم. این بودجه را می توان با همفکری و بسیج سایر وزارتخانه های مرتبط و با تشکیل کارگروه مطالعاتی شروع کرد. شورایاری های محله، زمین در اختیار کارگروه قرار دهند، وزارت مسکن ساختمان کتابخانه را بسازد، وزارت کشور کتابخانه را تجهیز کند و وزارت ارشاد کتاب تامین کند. انجمن فرهنگی ناشران کودک و نوجوان هم آمادگی دارد برای تجهیز کتابخانه ها همکاری کند. بدین ترتیب که کتاب های مناسب را آماده کند، به کتابخانه ها سرکشی و کارگاه های آموزشی برگزار کند. به هرحال باید کاری کنیم که آینده فرزندانمان در زمینه مطالعه و بالندگی فکری تضمین شود.
بخشی از مشکلات فرهنگی و اجتماعی ما برخاسته از جهل و ناآگاهی است
مدیر انتشارات محراب قلم اضافه کرد: ما باید سراغ مخاطب آینده کشور که از منظر تفکر و فرهنگ ارتقا و سلامتش باید تضمین شود، برویم. بخشی از مشکلات فرهنگی و اجتماعی ما برخاسته از جهل و ناآگاهی است. همانطور که به بحث کرونا پرداختیم، نیم نگاهی به مسائل فکری، روحی و فرهنگی فرزندانمان داشته باشیم. دو ماه است حدود 16 میلیون کودک و نوجوان در قرنطینه خودخواسته نشسته اند و اگر 16میلیون را در 60 روز و برای هر روز دو ساعت فرصت مطالعه در نظر بگیریم بیش از یک میلیارد ساعت از فرصت مطالعه بهره می بردیم.
زیان مشورت نکردن با نویسندگان، کارشناسان و ناشران
فریدون تصریح کرد: همانگونه که وقتی ماسک مورد نیاز بود، اراده ملت قرار گرفت و در کوتاه ترین مدت مشکل ماسک و لوازم بهداشتی حل شد، برای ارتقای میزان مطالعه، مردم به میدان می آیند و دسترسی به کتاب و فرصت مطالعه را برای فرزندانشان فراهم می کنند. مگر کسانی که ماسک و لوازم بهداشتی را فراهم می کردند، مسائل بهداشتی را در زمان فعالیت خود رعایت نمی کردند؟ در این مسیر هم، چنین اتفاق مبارکی می افتد. اینکه بیمه و مالیات و خسارت ناشر را بدهیم خوب است؛ اما اگر به نحو دیگر حرکت می کردیم، فرصت مطالعه را فراهم می کردیم، به اهداف متعددی دست می یافتیم و نیازی به هزینه کردن برای جبران خسارت بیمه و مالیات ناشر هم نبود؛ چنانکه بسیاری از شرکت های بهداشتی در این مدت از نظر مالی وضعیت مناسب تری پیدا کردند. بسیاری که تخصص هم نداشتند و حتی کارآفرینان و استارتاپ ها حضور پیدا کردند، نیاز کشور را حل کردند و از نظر اقتصادی هم رشد کردند. ما هم می توانستیم در بسط آگاهی های فکری و معنوی چنین مسیری را طی کنیم و مطمئناً علاقه مندان بیشتری وارد این حوزه می شدند. انتظار داشتم با نویسندگان، کارشناسان و ناشران مشورت می کردند و باکمک رسانه ها از جمله صداوسیما این بستر را فراهم می کردند تا فرزندانمان را با کتاب انس می دادیم.
با نظر ستاد کرونا، احتمالاً امکان برگزاری نمایشگاه کتاب در سال جاری نیست
مدیر انتشارات محراب قلم با بیان اینکه به نظر می رسد با نظری که ستاد کرونا ارائه کرده امکان برگزاری نمایشگاه کتاب در سال جاری فراهم نباشد، اضافه کرد: عدم برگزاری نمایشگاه به دلیل استمرار بیماری است و احتمالاً از پاییز موج دوم آغاز خواهد شد؛ اما برای اینکه این بستر فراهم شود، بودجه نمایشگاه کتاب باید در جهت آماده سازی و زیرساخت های ایجاد کتابخوانی محلی در کشور صرف شود. وزارتخانه ها و نهادهای خصوصی و دولتی کمک کنند و کارگروهی تشکیل شود. در بخش خصوصی همانگونه که خیرین مدرسه ساز داریم می توانیم از خیرین کتابخانه ساز دعوت کنیم. بسیاری از هموطنان خیر ما برای رشد و توسعه مطالعه علاقه مندند.
تولیدات ناشران کودک برای نمایشگاه کتاب، همراه خودشان به قرنطینه رفت
این ناشر اظهار داشت: لازم است کارگروهی تشکیل شود و خیرین علاقه مند را به سمت تاسیس و تشکیل کتابخانه های مدارس شهری و روستایی جهت دهی کند. در این دو ماه صداوسیما برای کرونا سنگ تمام گذاشت. چه اشکالی داشت 20 درصد از برنامه ها را به ترغیب و تشویق مطالعه اختصاص می داد؟ اینکه چگونه کتاب خوب انتخاب شود، روش صحیح مطالعه، نقش کتاب در رشد و تعالی انسان و... از جمله این موارد بود که می توانست اطلاع رسانی شود؛ اما متاسفانه شاهد این اتفاقات نبودیم و در این فرصت طلایی، صدها میلیون ساعت فرصت کتاب و کتابخوانی برای همه و کودکان و نوجوانان را از دست دادیم. اگر همین امروز هم شروع کنیم، شاید بخشی از این اسراف وقت را جبران کنیم و آینده جامعه به ویژه بچه ها از نظر فرهنگی و فکری بهتر شود.
وی در ادامه پیرامون فرصت سوزی ها تصریح کرد: در این دوران بچه ها در خانه بودند و فرصت طلایی زیادی را از دست دادیم. چند میلیارد ساعت فرصت طلایی از دست رفت. در این مدت بزرگسالان علاقه مند، امکان دستیابی به کتاب را از طریق مجازی و فروشگاه ها پیدا کردند، ولی برای کودک و نوجوان این امکان فراهم نبود و در اردیبهشت هم با توجه به بازگشایی کتابفروشی ها به دلیل حفظ سلامتی بچه ها امکان حضور آن ها در کتابفروشی ها فراهم نبود و امکانی برای خرید کتاب به وجود نیامد. با این حساب، تولیدات ناشران کودک برای نمایشگاه کتاب همراه خودشان به قرنطینه رفت و این غفلت بزرگ موجب بروز خسارت مادی و معنوی برای هر دو شد.
دو سال است که مدیران فرهنگی با تشکل ها مشورتی نداشته اند
فریدون در پایان اظهار داشت: البته دوسال است که مدیران فرهنگی با تشکل ها مشورتی نداشته اند و برنامه ای هم برای مطالعه بیش تر و بهتر فرزندانمان هم ارائه نداده اند. شاید این پیام مناسبی برای ثمرات مشورت و ارتباط با بخش های خصوصی باشد.
پیش از برگزاری بهارانه کتاب بسیاری از ناشران چشم امید خود را به این طرح دوخته بودند، چراکه گفته می شد ممکن است از بودجه نمایشگاه کتاب، برای هرچه قوی تر برگزار شدن طرح بهارانه امسال استفاده شود. برگزار نشدن نمایشگاه کتاب، موجب آسیب جدی و خسارت به ناشران شده است، اما تبلیغ محدود و برگزاری سریع بهارانه این دوره باعث شد تا برخی ناشران و کتابفروشان نتوانند به خوبی از این طرح استفاده کنند.
شرایط ویژه کرونا پرداخت به کتابفروشان را عقب انداخت
پیش از این در گزارشی که در ایرناپلاس منتشر شد، محسن بهشتیان، مدیر کتابفروشی لارستان گلایه کرده بود که با گذشت هشت ماه از طرح پاییزه، هنوز خانه کتاب و شهرداری بدهی خود به کتابفروشان را پرداخت نکرده اند. متن گزارش را می توانید اینجا مطالعه کنید.
بعد از انتشار گزارش، نیکنام حسینی پور، مدیرعامل خانه کتاب در واکنش به گلایه کتابفروشان، به خبرنگار ایرناپلاس درباره پرداخت بدهی دوره قبل توضیح داد: در بحث کتابفروشان تهران، در توافقی که با شهرداری کرده بودیم و مشارکتی که شهرداری با طرح پاییزه داشت، قرار شد یارانه کتابفروشان شهر تهران را شهرداری پرداخت کند، قرارداد را بستیم و نامه نگاری ها را انجام دادیم اما این پروسه زمان برد و شرایط ویژه بعد از همه گیری کرونا باعث شد پرداخت به کتابفروشان دچار مشکل شود.
به گفته حسینی پور علی رغم مضیقه مالی خانه کتاب و مشکلات زیادی که این موسسه با آن مواجه شده است، خانه کتاب مبلغ بدهی به کتابفروشان را پرداخت کرده است. او ادامه داد: می خواستیم طرح بهارانه را شروع کنیم، با وجود پیگیری های زیادی که از شهرداری کردیم و هنوز محقق نشده است، از منابعی که در اختیار داشتیم، در روزهای گذشته بدهی کتابفروشی های شهر تهران پرداخت شد. دکتر محسن جوادی، معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تاکید داشت که بدهی کتابفروشی ها به وسیله خانه کتاب پرداخت شود، بنابراین با وجود مطالباتی که از شهرداری داریم، کل مطالبات کتابفروشی های شهر تهران به وسیله خانه کتاب پرداخت شده است.
افزایش سرانه کتابفروشی ها در بهارانه کتاب
با توجه به گزارش های ارائه شده از سوی موسسه خانه کتاب به عنوان مجری طرح بهارانه کتاب، در این دوره برای حمایت از کتابفروشان و چرخه نشر، اعتبار کتابفروشی های عضو در طرح بهارانه کتاب 99 در سراسر کشور 20 درصد افزایش پیدا کرده است. حسینی پور در این باره گفت: طرح بهارانه در شرایط خاصی برگزار می شود. دولت در شرایط خاصی است و شرایط خاص ناشی از شیوع بیماری کرونا در جامعه وجود دارد؛ اما اجرای بهارانه، دغدغه وزیر و معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود. هر روز گزارشی از روند کار را برای آنها ارسال و اعلام می کنیم چقدر کتاب فروخته شده است و چه حمایتی وجود دارد.
به گفته مدیرعامل خانه کتاب، در این دوره، خانه کتاب مکاتباتی با شهرداری انجام داده است اما هیچ کدام از شهرداری ها در طرح مشارکت نکرده اند، چراکه شهرداری هم مشکل بودجه ای و اعتباری دارد.
مهم ترین کار، نهادینه کردن کتابخوانی میان مردم
اجرای طرح های حمایتی خانه کتاب هرچند نتوانسته مردم را آنطور که باید، به کتابخوانی عادت دهد، اما برای اهالی کتاب و کتاب خوانی غنیمت است و مانند مرهمی است بر زخمی که هر روز عمیق تر می شود. محسن بهشتیان، مدیر کتابفروشی لارستان با تایید پرداخت بدهی طرح پاییزه به کتابفروشی ها طی روزهای گذشته و پس از مصاحبه وی با ایرناپلاس گفت: شهرداری پیش از این هم، در طرح یارمهربان که با ناشران در نمایشگاه اجرا کرده بود، سابقه پرداخت نکردن مطالبات را دارد.
او درباره پرداخت بدهی طرح پاییزه کتاب با فاصله هشت ماهه، توضیح داد: طرح و دیر کردش در پرداخت بدهی، برای ما درمان نیست. مانند این است که به مریض رو به مرگ، آسپرین آن هم با دوز پایین بدهند. مهم این است که مسئله حمایت از کتاب مطرح و گفته می شود بخشی از دولت برای حمایت اقداماتی انجام می دهد. من از نیت برگزار کنندگان اطلاع ندارم؛ اما طرحی است که کتابفروشان شهرستانی هم از آن استقبال می کنند و بهتر از هیچ کار نکردن است.
به گفته مدیر کتابفروشی لارستان، مهم ترین کار نهادینه کردن کتابخوانی میان مردم است. او با اشاره به فیلم ها و سریال های ایرانی گفت: اگر توجه کنید، می بینید درفیلم ها و سریال های ایرانی هیچ جایی از کتاب و کتابخانه استفاده نمی شود، در حالی که در اکثر فیلم های دیگر کشورها مکرر از این المان استفاده می شود. فقط یک برنامه کتاب باز در تلویزیون پخش می شود که خاص کتابخوان هاست و دیگران جذب آن نمی شوند. زمانی که به مدرسه می رفتم، مطالعه جزء ساعات درسی ما بود اما در این سال ها حتی جایگاه کتابخانه در مدارس حذف شده است و معلمان و والدین توجهی به کتاب خواندن دانش آموزان ندارند.
طرح های حمایتی خانه کتاب چند سالی است که با وجود تمام سختی ها برای این موسسه، در حال اجراست. این اقدام دارای نقاط قوت و ضعفی است که طی دوره های برگزاری مشخص شده است. با سخت تر شدن شرایط برای ناشران و کتابفروشان و حساسیت بالای نحوه حمایت از آنها، بهتر است از دوره های پیشین تجربه کسب شود، تا دور تکرار موجب فراموش شدن یا پنهان ماندن نقاط قوت طرح نشود.
اگر نمایشگاه کتاب تهران را دارای دو بعد داخلی و خارجی بدانیم، با توجه به اینکه بالای 90 درصد کتاب های بخش خارجی نمایشگاه کتاب تهران تا قبل از تصمیم به تعویق برگزاری در اسفند ماه به ایران ارسال شده بود ، اکنون باید تکلیف 40 تن بار ناشران لاتین را نیز مشخص کرد، کتاب هایی که به گفته عمرانلو مدیر بخش ناشران خارجی نمایشگاه تاریخ مصرف دارد و باید فکری به حال آن ها کرد.
شاید به نظر برسد که برگزاری نمایشگاه به صورت مجازی حداقل برای فروش کتب ناشران خارجی که توسط شرکت های پخش خریداری شده است، مفید باشد. اما احد رضایی مدیر شرکت ویژه نشر معتقد است که اساساً نمی توان روی فروش مجازی کتاب های خارجی نمایشگاه حساب باز کرد. چرا که مخاطبان حاضر نیستند کتابی با قیمت 500 هزار تومان تا یک میلیون تومان را بدون اینکه تورق کنند بخرند، از سوی دیگر ما نیز امکان بارگذاری مشخصات کتاب را روی سایت نداریم.
احد رضایی مدیر شرکت ویژه نشر در گفت وگو با خبرنگار تسنیم، با اشاره به برپایی نمایشگاه کتاب مجازی به جای نمایشگاه کتاب تهران می گوید: فروش مجازی با فروش عینی نمایشگاه کتاب از زمین تا آسمان متفاوت است، مجازی برگزار کردن نمایشگاه کتاب بحثی است که باید مورد کارشناسی بیشتری قرار گیرد.
وی ادامه می دهد: مخاطبی که می خواهد کتابی را بخرد، ترجیح می دهد که آن را از نزدیک تورق کند، مخصوصاً در زمینه کتاب های خارجی که قیمت آن ها بالای 500 هزار تومان و یک میلیون تومان است.
رضایی با اشاره به فراهم نبودن زیرساخت های لازم برای برگزاری نمایشگاه کتاب به صورت مجازی می گوید: در حوزه کتب خارجی ما عملاً امکان بارگذاری روی سایت مجازی که امکان فروش داشته باشد را نداریم.
مدیر بخش بین الملل نمایشگاه کتاب سی ودوم گفت: همین چند روز پیش قرار بود اهالی فرهنگ برای ثبت نام به جهت دریافت خسارات ناشی از کرونا اقدام کنند، سامانه ای که برای این امر تدارک دیده بودند، مشکلات بسیاری داشت که البته رفع شد و اساساً به همین علت هم بود که زمان ثبت نام تمدید شد. بنابراین برگزاری نمایشگاه کتاب مجازی به این آسانی ها نیست. باید در مدل کوچک تری برگزار شود، تا مشکلات آن رفع شود.
رضایی در پاسخ به این پرسش که در صورت برگزار نشدن نمایشگاه کتاب تهران چه به صورت مجازی و چه واقعی، تکلیف کتاب های خارجی که در گمرک باقی مانده است، چیست؟ می گوید: در این زمینه با مقامات نمایشگاه وارد مذاکره شده ایم و به شخص معاون فرهنگی در نامه ای 4 پیشنهاد برای استفاده از این کتاب ها ارائه کرده ایم.
وی ادامه می دهد: البته قبل از هر چیز باید صبر کنیم، مسئولان وزارت ارشاد وضعیت نمایشگاه را مشخص کنند، آن زمان راحت تر می توان تصمیم گیری کرد . اگر ستاد کرونا بگوید نمایشگاه برگزار شود ، باید به یک شیوه درباره کتاب های خارجی عمل کنیم و اگر بگوید برگزار نشود، باید فکر دیگری برای کتاب های خارجی داشته باشیم.
وی در پاسخ به اینکه دانشگاه ها ، اساتید و دانشجویان که مخاطبان اصلی کتاب های خارجی اند، با روش های مجازی خرید کتاب آشنایی دارند و به نظر می رسد اتفاقاٌ در بخش خارجی برپایی مجازی نمایشگاه موفق باشد ، بیان می کند: بخش عمده ای از مراکز دانشگاهی ما ترجیح می دهند کتاب ها را از نمایشگاه کتاب بخرند، چون 20 درصد ارشاد و 20 درصد هم ناشر تخفیف می دهد ، طبیعتا اکنون اگر بخواهند بخرند، دیگر تخفیف های سابق نیست پس مانند قبل نمی توانند خرید کنند. علاوه بر آن در ایران مسئولان مالی دانشگاه ها و مراکز علمی و کتابخانه ها زمان نمایشگاه بودجه تخصیص می دهد، الان که نمایشگاه برگزار نشده، بودجه ای هم تخصیص داده نشده است.
وی از کاهش فروش کتب خارجی در 3 ماه گذشته خبر داده و می گوید: دانشگاه ها تعطیل است، اساتید و دانشجو سر کلاس نمی روند، بنابراین نیازی نیز به کتاب ندارد، از همین رو فروش کتاب های دانشگاهی 100 درصد کاهش داشته است.
رضایی ادامه می دهد: این در حالی است که کتاب های خارجی تاریخ مصرف دارند، کتاب های حوزه مهندسی ، علوم و علوم انسانی تاریخ مصرف دارند ، تعطیلی دانشگاه ها بزرگ ترین ضربه را به بخش کتب خارجی وارد کرده است.
وی با اشاره به خرید اعتباری کتب خارجی توسط توزیع کنندگان ایرانی می گوید: علاوه بر اینکه ما به دلیل کرونا هنوز نتوانسته ایم پول کتاب ها را فراهم کنیم و به ناشر خارجی پرداخت کنیم، مشکل دیگری هم داریم که چندان ربطی به کرونا ندارد و چند سال اخیر با آن روبرو بوده ایم، پرداخت وجه در خرید اعتباری کتاب ها معمولا از 3 ماه بعد از خرید شروع می شود ، ما کتاب ها را هرساله در نمایشگاه می فروشیم و 3 ماه بعد باید وجه آن را به ناشر خارجی پس دهیم، در حالی که مشخص نیست که 3 ماه بعد نرخ ارز چگونه است؟
رضایی ادامه می دهد: برای همین موزعان ایرانی و نمایندگی ها معمولاً بلافاصله بعد از نمایشگاه با ناشران خارجی تسویه حساب می کنند که با افزایش قیمت ارز دچار ضرر و زیان نشوند، امسال که هنوز نتوانسته ایم کتاب ها را بفروشیم، قیمت ارز هم که همچنان در حال افزایش است معضل بزرگی برای بخش خارجی ایجاد شده است. که اگر وزارت ارشاد نتواند کمکی کند، از سال آینده کتاب های خارجی در نمایشگاه عرضه نخواهند شد چون دیگر کسی قدرت عرضه آن ها را ندارد.
انتهای پیام/
به همین بهانه با سارا جامی معاون این دفتر و مسئول این پژوهش گفتگویی انجام دادیم.
وی در این زمینه به خبرنگار مهر گفت: وزارت صمت متولی برگزاری بسیاری از نمایشگاه ها در طول سال است. به همین خاطر و پس از شیوع کرونا و تعطیلی نمایشگاه ها، در مرکز توسعه تجارت الکترونیکی به ایده برگزاری نمایشگاه ها به صورت مجازی به شکل جدی فکر کردیم. باورمان این بوده و هست که ما مانند بسیاری از کشورهای دنیا امکان برگزاری نمایشگاه هایمان به صورت مجازی را داریم و این اتفاق در حوزه کتاب نیز میسر است. در همین زمینه پژوهشی روی الگوی برگزاری این نمایشگاه در قالب مجازی در پنج کشور انجام شد و در قالب گزارشی به وزارت صمت اعلام شد.
جامی ادامه داد: در برگزاری یک رویداد مانند نمایشگاه کتاب به صورت مجازی چند اصل باید مد نظر قرار بگیرد. نخست ایجاد امکان نمایش الکترونیکی محصول، دوم ایجاد تعامل برخط میان خریدار و فروشنده و سوم ایجاد امکان معامله برخط. به باور ما هر سه این موارد در کشور ما در نمونه های موفقی تجربه شده است.
وی در همین زمینه گفت: ایجاد امکان برای برگزاری نمایشگاه کتاب به صورت الکترونیک بسیاری از مشکلات و هزینه های پیرامون این اتفاق شامل حمل و نقل، تردد، اختصاص زمان از سوی مشتریان، ازدحام و...را رفع می کند و جدای از آن زیرساخت مورد نیاز برای آن در یک نوبت اجرایی و تهیه شده و هزینه های برگزاری را در دراز مدت به شدت کاهش می دهد.
معاون دفتر توسعه کاربردهای تجارت الکترونیکی وزارت صمت همچنین تاکید کرد: کتاب محصولی است که به دلیل داشتن شناسه ISBN امکان تقلب در معامله برخط آن بسیار کم است. از سویی به تازگی ما مجوزی از وزارت کشور گرفته ایم که این امکان را فراهم می کند که سامانه حمل نقل اینترنتی مسافر در داخل شهر تهران به جابجایی بار هم بپردازد. این امکان می تواند در کنار خدمات پستی مانند هفت در بیست و چهار کمک زیادی به جابجایی محصولات خریداری شده از این نمایشگاه مجازی بکند. به باور ما این امکانات در کنار هم و در مجموع هزینه های بسیاری از ناشران و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می کاهد و امکانات زیادتری برای ناشران به منظور ارائه محصولاتشان به مخاطبان فراهم می سازد
جامی افزود: بسترهای زیادی در کشور برای برگزاری این رویداد وجود دارد. شرکت های متعددی پلتفورم برگزاری این رویداد را مهیا کرده اند و متولی نمایشگاه تنها کافی است از میان آنها دست به انتخاب بزند. ما در وزارت صمت با تجربه برگزاری نمایشگاه هایی چون نمایشگاه بهاره، جشنواره رمضان و....این اتفاق را کاملاً امکان پذیر تلقی می کنیم و بر این باوریم که توانایی های بومی ما برای برگزاری چنین رویدادی کافی است و تنها نیاز به باور و عزم متولیان برای اجرایی شدن دارد.
کد خبر 4927587
نصف جهان: برای از بین بردن یک فرهنگ، مجبور نیستید کتاب ها را بسوزانید؛ فقط کاری کنید مردم آنها را نخوانند. این جمله معروف ری بردبری ، نویسنده آمریکایی داستان های علمی- تخیلی و خالق فارنهایت 451 است. اهمیت کتاب و کتابخوانی در دل این جمله نهفته است. بهتر است با خودمان روراست باشیم و بپذیریم سرانه مطالعه در ایران بسیار پایین است. آمار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نشان می دهد که سرانه مطالعه در ایران فقط دوازده دقیقه و نیم است. خبر بدتری هم هست؛ اینکه همین دوازده دقیقه و نیم ناقابل با حساب مطالعه کتاب های درسی محاسبه شده است! اگر روراست تر باشیم و ظرفیت پذیرشمان بالاتر باشد باید قبول کنیم که با این طرز گرفتن آمار، سرانه مطالعه بسیار پایین تر از این حرف هاست. کافی است کمی به تعداد دانش آموزان و دانشجویان فکر کنیم و مطالعه کتاب های درسی را از این آمار حذف کنیم. کمی فکر کنیم! این آمار برای کشوری که ادعای فرهنگ و تمدن می کند، زیبنده نیست. باید راه حلی پیدا کرد و برای پیدا کردن راه حل، باید ریشه های مشکل را شناخت.
رواج دنیای مجازی تیغ دولبه ای بود که به شدت روی کتاب و کتابخوانی تأثیر گذاشت. از یک طرف باعث آگاهی بیشتر جامعه و رواج اخبار و اطلاعات شد و از طرف دیگر باعث شد اطلاعات غلط زیادی در جامعه پخش شود و پراکنده خوانی رواج پیدا کند. خبر بد اینکه پراکنده خوانی دامن بدنه کتابخوان جامعه را هم گرفته است. کتابخوان های زیادی ادعا می کنند که گاهی دل مشغولی آنها به گشتن بیهوده در دنیای مجازی از ساعت های کتابخوانی آنها کم کرده است.
سبک زندگی و نوع نگرش به کتاب و کتابخوانی هم این روزها تغییر کرده است. کتاب شده قسمتی از دکور خانه ها و بیشتر به درد تزیین می خورد تا خوانده شدن. این روزها بیشتر از اینکه کتابخوان داشته باشیم؛ کتاب بخر داریم. کسانی که کتاب می خرند و تلنبار می کنند؛ بدون اینکه آنها را بخوانند. این عده کمک می کنند که عددها و آمار سرانه مطالعه باز هم غیر واقعی شود. چون با خرید کتاب هایی که نمی خوانند، آمار فروش ناشرها را بالا می برند؛ بدون اینکه آمار واقعی را بهبود ببخشند. همه این عوامل و چندین و چند عامل دیگر مانند قیمت بالای کتاب که مجال پرداختن به آنها نیست، دست به دست هم داده اند تا کتابخوانی از رواج نداشته اش بیافتد و تعداد کتابخوان های ما روز به روز کم و کمتر شود.
متأسفانه بدبیاری ها و خبرهای بد، یکی دو تا نیستند. این روزها که جامعه با بحران همه گیری کرونا مواجه است، کتابخوان ها و کتاب بخرها هم به مشکل برخورده اند. کنار همه خبرهای بدی که شنیدیم، بهتر است به خودمان یادآوری کنیم که نمایشگاه کتاب تهران برای اهل کتاب رویداد ویژه ای بود. این نمایشگاه هم کتابخوان ها را جذب می کرد و هم کتاب بخرها را. امسال کرونا این فرصت را از هر دو گروه گرفت. هر سال سیل عظیمی از اهل کتاب به پایتخت سرازیر می شدند که اگر به قصد تفریح و پرسه زنی هم بود؛ تفریح سازنده ای بود. ممکن بود چشم کسی در این پرسه زدن، کتابی را بگیرد و تشویق شود به خرید و خواندن آن، که امسال همین فرصت ناچیز هم از دست رفت. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که به طور حتم برای حل بحران کرونا کمتر می تواند کاری کند؛ در این فرصت تخفیف 20 درصدی در هفته فرهنگی کتاب ارائه کرد تا شاید کمی از اثرات منفی کرونا بر جامعه بکاهد. این تخفیف، آن عده از کتابخوان ها و کتاب بخرهایی را که قصد داشتند در نمایشگاه کتاب دلی از عزا دربیاورند، خوشحال کرد. این عده اگر با توجه به شرایط اقتصادی که کرونا برایشان به ارمغان آورده، پولی در بساط داشته باشند می توانند از این تخفیف استفاده کنند. شاید ارائه این تخفیف نتواند سرانه مطالعه را بالاتر ببرد؛ اما به طور حتم می تواند از کمتر شدن آن جلوگیری کند.
وی افزود: در همین راستا پرتال پند از پانزدهم اردیبهشت فعالیت خود را آغاز و فضایی را برای معرفی و عرضه کتاب های متنوع و متعدد دانشگاهی با استفاده از ظرفیت های فضای دیجیتال فراهم کرده است که در مرحله نخست بیش از هشتاد ناشر حضور دارند.
حسینی نیک ادامه داد: با توجه به کمبود ویترین، کتابفروشی های کشور ظرفیت کافی برای عرضه آثار ندارند و بسیاری از مخاطبان از انتشار کتاب های متعدد اطلاع نمی یابند و به آن ها دسترسی ندارند. از این رو پرتال پند با توجه به این مسائل راه اندازی شده تا در قالب بانک اطلاعاتی، کتاب های دانشگاهی را به علاقه مندان و مخاطبان معرفی و عرضه کند.
هدف پند تضعیف کتابفروشی نیست
وی تصریح کرد: در این پرتال به رشته های گوناگون دانشگاهی توجه شده و تقسیم بندی ناشران نیز در هفت گروه علوم انسانی، علوم اجتماعی، علوم پزشکی، علوم فنی مهندسی، علوم پایه، علوم کشاورزی و دامداری، علوم معماری و هنر انجام شده است تا مخاطب به راحتی بتواند کتاب مورد نظرش را بیابد. نکته مهم تر آن است که این آثار از طریق کتابفروشی ها عرضه می شود و کتاب هایی که از سوی یک ناشر منتشر می شود، کتابفروشی هایی نیز ذیل آن معرفی می شود و علاوه بر این، امکان خرید اینترنتی نیز برای مخاطب پیش بینی شده است.
بیشتر بخوانید:
حسینی نیک ادامه داد: در بسیاری از شهر های کشور ویترین کتاب های دانشگاهی محدود است و از طرفی یک کتابفروشی نمی تواند همه کتاب های یک ناشر را در ویترین و فروشگاه خود جای دهد، اما این پرتال چنین کاری را انجام می دهد و هدف آن تضعیف کتابفروشی ها نیست، زیرا امکان فروش کتاب هم برای ناشر و هم کتابفروش فراهم شده است.
پیشنهادهای حمایت دولتی از صنعت نشر
وی به حمایت های دولت برای کاهش آسیب های ناشی از برگزار نشدن نمایشگاه های کتاب پرداخت و گفت: دولت سی سال گذشته با برگزاری نمایشگاه کتاب تهران و نمایشگاه های استانی از ناشران حمایت کرده و در حال حاضر، که امکان برگزاری نمایشگاه کتاب وجود ندارد، این حمایت ها باید به شکل دیگری انجام شود و خرید کتاب های فاخر از ناشران برای کتابخانه ها یکی از این راهکارهاست که شهرداری ها، نهاد کتابخانه های عمومی کشور، وزارت آموزش و پرورش، وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و ... می توانند در این امر مشارکت کنند یا کتابخانه های تخصصی وزارتخانه ها با اختصاص بخشی از بودجه پژوهشی تجهیز شوند.
حسینی نیک افزود: یارانه کتاب باید به مخاطبان، همانطور که در ابتدای شیوع کرونا به کتاب های الکترونیکی اختصاص یافت، تعلق گیرد و همچنین برگزاری طرح های فصلی کتاب می تواند کمک بزرگی به ناشران و کتابفروشان باشد یا این یارانه می تواند به هزینه پست کتاب های خریداری شده از طریق فروش اینترنتی اختصاص یابد.
وی اظهار کرد: بخشی از مشکلات ناشران به سبب کمبود نقدینگی است که در پی شیوع ویروس کرونا و برگزار نشدن نمایشگاه کتاب، افزایش یافته است. از این رو با ارائه تسهیلات بانکی بخشی از مشکلات آن ها مرتفع می شود. البته پرداخت اعتبار به ناشران با توجه به شناخت وزارت ارشاد از آن ها، تحویل کاغذ و پرداخت وجه در مهلتی مثلاً شش ماهه می تواند به سهولت انجام شود.
انتهای پیام
امکانی فراهم شود که همه ناشران در نمایشگاه کتاب مجازی حضور داشته باشند
وی با اشاره به الزامات نمایشگاه کتاب مجازی خاطرنشان کرد: نمایشگاه کتاب مجازی اولاً نیاز به زمان طولانی دارد؛ چرا که زیرساخت ها و بسترهایش باید فراهم شود. دوم اینکه اگر قرار باشد چنین اتفاقی رخ دهد، باید همه ناشران در آن حضور داشته باشند و امکان تهیه کتاب به صورت فیزیکی برای مخاطب فراهم شود. یا ناشران نسخه الکترونیک را داشته باشند و یا امکانی وجود داشته باشد که مخاطب با دیدن کتاب ناشر بتواند به دفتر یا فروشگاه ناشر مراجعه کند. ترتیب دادن این زیرساخت ها زمان طولانی می طلبد و شاید تاحدی غیر ممکن باشد. اما اگر بسترهای مناسب برای برگزاری نمایشگاه مجازی آماده شود و در طول سال هم مورد بهره برداری قرار بگیرد، بسیار خوب است. این اتفاق باید در کنار نمایشگاه کتاب بیفتد و نه به جای نمایشگاه کتاب.
یک پیشنهاد
وی گفت : روش های پیشنهادی را با ذکریک مثال عینی آغاز می کنم. به نظرمی رسد در دولت اول آقای روحانی و در زمان وزارت آقای هاشمی، وزیر بهداشت وقت، طرحی برای توسعه و گسترش خانه های بهداشت یا بهداشت محله راه اندازی شد. هزینه سنگینی صرف شد. در نتیجه امروز می بینیم در موقعیتی که بیماری کووید 19 شیوع پیدا کرده چقدر به فریاد مردم رسیده و به همه کمک کرده است و به نوعی بهداشت را از مراکز و مکان های محدود و متمرکز به درون محلات برد و تلاش کرد مردم در محلات خود امکان دسترسی به تجهیزات و حتی آگاهی داشته باشند.
فریدون ادامه داد: روش پیشنهادی ما هم این است که بودجه نمایشگاه کتاب را صرف احداث و تجهیز کتابخانه های محلی، شهری و روستایی کنیم. این بودجه را می توان با همفکری و بسیج سایر وزارتخانه های مرتبط و با تشکیل کارگروه مطالعاتی شروع کرد. شورایاری های محله، زمین در اختیار کارگروه قرار دهند، وزارت مسکن ساختمان کتابخانه را بسازد، وزارت کشور کتابخانه را تجهیز کند و وزارت ارشاد کتاب تامین کند. انجمن فرهنگی ناشران کودک و نوجوان هم آمادگی دارد برای تجهیز کتابخانه ها همکاری کند. بدین ترتیب که کتاب های مناسب را آماده کند، به کتابخانه ها سرکشی و کارگاه های آموزشی برگزار کند. به هرحال باید کاری کنیم که آینده فرزندانمان در زمینه مطالعه و بالندگی فکری تضمین شود.
بخشی از مشکلات فرهنگی و اجتماعی ما برخاسته از جهل و ناآگاهی است
مدیر انتشارات محراب قلم اضافه کرد: ما باید سراغ مخاطب آینده کشور که از منظر تفکر و فرهنگ ارتقا و سلامتش باید تضمین شود، برویم. بخشی از مشکلات فرهنگی و اجتماعی ما برخاسته از جهل و ناآگاهی است. همانطور که به بحث کرونا پرداختیم، نیم نگاهی به مسائل فکری، روحی و فرهنگی فرزندانمان داشته باشیم. دو ماه است حدود 16 میلیون کودک و نوجوان در قرنطینه خودخواسته نشسته اند و اگر 16میلیون را در 60 روز و برای هر روز دو ساعت فرصت مطالعه در نظر بگیریم بیش از یک میلیارد ساعت از فرصت مطالعه بهره می بردیم.
زیان مشورت نکردن با نویسندگان، کارشناسان و ناشران
فریدون تصریح کرد: همانگونه که وقتی ماسک مورد نیاز بود، اراده ملت قرار گرفت و در کوتاه ترین مدت مشکل ماسک و لوازم بهداشتی حل شد، برای ارتقای میزان مطالعه، مردم به میدان می آیند و دسترسی به کتاب و فرصت مطالعه را برای فرزندانشان فراهم می کنند. مگر کسانی که ماسک و لوازم بهداشتی را فراهم می کردند، مسائل بهداشتی را در زمان فعالیت خود رعایت نمی کردند؟ در این مسیر هم، چنین اتفاق مبارکی می افتد. اینکه بیمه و مالیات و خسارت ناشر را بدهیم خوب است؛ اما اگر به نحو دیگر حرکت می کردیم، فرصت مطالعه را فراهم می کردیم، به اهداف متعددی دست می یافتیم و نیازی به هزینه کردن برای جبران خسارت بیمه و مالیات ناشر هم نبود؛ چنانکه بسیاری از شرکت های بهداشتی در این مدت از نظر مالی وضعیت مناسب تری پیدا کردند. بسیاری که تخصص هم نداشتند و حتی کارآفرینان و استارتاپ ها حضور پیدا کردند، نیاز کشور را حل کردند و از نظر اقتصادی هم رشد کردند. ما هم می توانستیم در بسط آگاهی های فکری و معنوی چنین مسیری را طی کنیم و مطمئناً علاقه مندان بیشتری وارد این حوزه می شدند. انتظار داشتم با نویسندگان، کارشناسان و ناشران مشورت می کردند و باکمک رسانه ها از جمله صداوسیما این بستر را فراهم می کردند تا فرزندانمان را با کتاب انس می دادیم.
با نظر ستاد کرونا، احتمالاً امکان برگزاری نمایشگاه کتاب در سال جاری نیست
مدیر انتشارات محراب قلم با بیان اینکه به نظر می رسد با نظری که ستاد کرونا ارائه کرده امکان برگزاری نمایشگاه کتاب در سال جاری فراهم نباشد، اضافه کرد: عدم برگزاری نمایشگاه به دلیل استمرار بیماری است و احتمالاً از پاییز موج دوم آغاز خواهد شد؛ اما برای اینکه این بستر فراهم شود، بودجه نمایشگاه کتاب باید در جهت آماده سازی و زیرساخت های ایجاد کتابخوانی محلی در کشور صرف شود. وزارتخانه ها و نهادهای خصوصی و دولتی کمک کنند و کارگروهی تشکیل شود. در بخش خصوصی همانگونه که خیرین مدرسه ساز داریم می توانیم از خیرین کتابخانه ساز دعوت کنیم. بسیاری از هموطنان خیر ما برای رشد و توسعه مطالعه علاقه مندند.
تولیدات ناشران کودک برای نمایشگاه کتاب، همراه خودشان به قرنطینه رفت
این ناشر اظهار داشت: لازم است کارگروهی تشکیل شود و خیرین علاقه مند را به سمت تاسیس و تشکیل کتابخانه های مدارس شهری و روستایی جهت دهی کند. در این دو ماه صداوسیما برای کرونا سنگ تمام گذاشت. چه اشکالی داشت 20 درصد از برنامه ها را به ترغیب و تشویق مطالعه اختصاص می داد؟ اینکه چگونه کتاب خوب انتخاب شود، روش صحیح مطالعه، نقش کتاب در رشد و تعالی انسان و... از جمله این موارد بود که می توانست اطلاع رسانی شود؛ اما متاسفانه شاهد این اتفاقات نبودیم و در این فرصت طلایی، صدها میلیون ساعت فرصت کتاب و کتابخوانی برای همه و کودکان و نوجوانان را از دست دادیم. اگر همین امروز هم شروع کنیم، شاید بخشی از این اسراف وقت را جبران کنیم و آینده جامعه به ویژه بچه ها از نظر فرهنگی و فکری بهتر شود.
وی در ادامه پیرامون فرصت سوزی ها تصریح کرد: در این دوران بچه ها در خانه بودند و فرصت طلایی زیادی را از دست دادیم. چند میلیارد ساعت فرصت طلایی از دست رفت. در این مدت بزرگسالان علاقه مند، امکان دستیابی به کتاب را از طریق مجازی و فروشگاه ها پیدا کردند، ولی برای کودک و نوجوان این امکان فراهم نبود و در اردیبهشت هم با توجه به بازگشایی کتابفروشی ها به دلیل حفظ سلامتی بچه ها امکان حضور آن ها در کتابفروشی ها فراهم نبود و امکانی برای خرید کتاب به وجود نیامد. با این حساب، تولیدات ناشران کودک برای نمایشگاه کتاب همراه خودشان به قرنطینه رفت و این غفلت بزرگ موجب بروز خسارت مادی و معنوی برای هر دو شد.
دو سال است که مدیران فرهنگی با تشکل ها مشورتی نداشته اند
فریدون در پایان اظهار داشت: البته دوسال است که مدیران فرهنگی با تشکل ها مشورتی نداشته اند و برنامه ای هم برای مطالعه بیش تر و بهتر فرزندانمان هم ارائه نداده اند. شاید این پیام مناسبی برای ثمرات مشورت و ارتباط با بخش های خصوصی باشد.
انتهای پیام/
کرونا هنوز هم زحمت حضور نامبارکش را کم نکرده و مسئولان وزارت بهداشت حتی از حضور دردناک تر آن در پاییز امسال سخن گفته اند. در چنین شرایطی امکان برگزاری نمایشگاه کتاب 99 کماکان فراهم نیست و اکنون اصل برگزاری آن زیر سوال رفته است. هرچند که طرحی چون بهارانه کتاب 99 اندکی از آلام کتابفروشان کاست، اما در شرایطی که هیچگاه در طول این چهاردهه به طراحی یک نظام جامع پخش کتاب در ایران فکر نشده، فرصت نمایشگاه کتاب را نباید از ناشران گرفت.
این میان عده ای از مسئولان فرهنگی ایده برگزاری مجازی نمایشگاه کتاب را مطرح کرده اند. ایده ای که هرچند بهتر از برگزار نکردن نمایشگاه است، اما سوالاتی پیرامونش وجود دارد.
سعید قونسوری، مدیر عامل مؤسسه فرهنگی انتشاراتی جمال هنر درباره وضعیت این روزهای بازار نشر ایران و ایده برگزاری نمایشگاه کتاب به صورت مجازی به مهر گفت: فضای صنعت نشر ایران این روزها بسیار تاریک و مبهم است و حرف و حدیث ها زیاد رد و بدل می شود. فضای مجازی هم فرصت های بدیعی را برای اقتصاد پدید می آورد که باید به آن توجه کرد، اما ورود همه ناشران به این فضا شاید به این زودی ها مقدور نباشد.
وی افزود: در وضعیت فعلی بیشتر ناشران به فکر تعدیل نیرو هستند. برای ورود به فضای مجازی و استوار کردن گردش مالی ناشران روی این فضا، نیاز به نیروهای جدید برای پشتیبانی است تا کتاب ها را از نظر زمانی، مکانی، ارجاعات و... آنالیز کنند. در وضعیت اقتصادی فعلی چنین کاری برای بسیاری از ناشران غیرممکن است.
مخاطبی که به صورت حضوری به نمایشگاه کتاب می آید، کتاب را دیده و لمس می کند. ورق زدن کتاب خود عمل جذابی است و صحبت های کارشناسان نشر حاضر در غرفه نیز خود کنش مهمی در فروش کتاب به شمار می رود
قونسوری ادامه داد: ما ناشر تخصصی در حوزه های هنر و طراحی لباس هستیم. نمایشگاه بین المللی کتاب را که نداشتیم و دانشگاه ها و مراکز فرهنگی هم تعطیل بودند. این روند به من و دوستان ناشرم فشار بسیاری وارد کرده است. حتی دیگر خود دانشگاه ها نیز دیگر خرید کتاب ندارند. دیگر از وضعیت مردم هم نباید گفت که به دلیل شرایطی که کرونا تحمیل کرد دیگر شاید فقط توانایی تأمین مایحتاج ضروری خود را داشته باشند و کتاب برای آنها کالایی لوکس محسوب شود. بنابراین خبری از فروش کتاب نیست و ناشران اکنون در وضعیت نابهنجاری هستند و سرمایه ای برای تبدیل وضعیت خود ندارند.
ابهام در ساختار نمایشگاه مجازی
مدیر عامل مؤسسه فرهنگی انتشاراتی جمال هنر در بخش دیگری از این گفت وگو به ابهام ساختاری برگزاری نمایشگاه کتاب به صورت مجازی اشاره کرد و گفت: ساختار نمایشگاه مجازی کتاب هنوز از طرف متولیان امر برای ناشران تعریف نشده است. به نظرم شاید در حد شعار بود. بالاخره مسئولان فرهنگی هم اتاق فکر دارند و ایده برگزاری مجازی نمایشگاه را آنالیز کرده اند و متوجه شدند که این ایده احتمالاً کارآیی چندانی ندارد. اشاره هم کردم که ناشران در وضعیت فعلی توانایی جذب نیرو برای حضور جدی در فضای مجازی را ندارند.
قونسوری اضافه کرد: مخاطبی که به صورت حضوری به نمایشگاه کتاب می آید، کتاب را دیده و لمس می کند. ورق زدن کتاب خود عمل جذابی است و صحبت های کارشناسان نشر حاضر در غرفه نیز خود کنش مهمی در فروش کتاب به شمار می رود. به هر حال مخاطب باید کتاب را بشناسد تا خریداری کند و این شناسایی از طریق دیدن خودش و صحبت های کارشناسان به دست می آید. فروش در فضای مجازی این قابلیت ها را ندارد. در این صورت دیگر کارشناسان برای معرفی کتاب حضور فیزیکی ندارند و نمی تواند مطالب را به مخاطب منتقل کنند. بنابراین معرفی کتاب سخت می شود و خود مخاطب هم نمی تواند کتاب را لمس کند.
این مدیر نشر همچنین به عدم ثبات فضای مجازی برای برگزاری نمایشگاه کتاب اشاره کرد و گفت: با این مشکلات در سرعت اینترنت می توان گفت که فضای مجازی هنوز در کشور ما به مثابه یک امر ضرور درک نشده است. حال چگونه می توان در این فضا برای آشنایی مخاطب هزاران فایل پی دی اف مقدمه های کتاب را گذاشت تا مخاطب در نمایشگاه مجازی آنها را بخواند و تصمیم به خریداری کتاب بگیرد؟ چون نمی دانیم این برگزاری به چه صورت است، نمی توان حرف دقیقی درباره آن زد. من با همکارانم در دیگر نشرها که صحبت می کردم آنها نیز فضا را مبهم دانسته و دیدگاه مثبتی به این ایده نداشتند. به طور کل اما در برگزاری یک رویداد مانند نمایشگاه کتاب به صورت مجازی چند اصل باید مدنظر قرار بگیرد: ایجاد امکان نمایش الکترونیکی محصول، تعامل آنلاین میان خریدار و فروشنده و امکان معامله آنلاین. به باور من کشور ما تاکنون تجربه موفق ایجاد چنین فضایی را نداشته است.
پست همکاری مناسبی با ناشران ندارد
قونسوری در بخش دیگری از این گفت وگو به تعامل ناشران با شرکت پست اشاره کرد و گفت: شرکت پست گویا ناچیز بودن اقتصاد نشر را درک نمی کند. پست کتاب هزینه سرسام آوری دارد. پیشتر البته تخفیف هایی را برای ارسال کالاهای فرهنگی در نظر می گرفتند، اما اکنون این امکان را از ناشران دریغ کرده اند. ارسال پستی کتاب بویژه برای شهرستان ها هزینه سرسام آوری دارد. اکنون نیز پست کار را به بخش خصوصی واگذار کرده است و آنها نیز نفعشان در این است که قیمت ها را بالا ببرند و البته نظارتی هم روی آنها نمی شود.
شرکت پست گویا ناچیز بودن اقتصاد نشر را درک نمی کند. پست کتاب هزینه سرسام آوری دارد وی افزود: حداقل هزار ناشر حوالی میدان انقلاب اسلامی دفتر دارند و فعال هستند. شما یک روز بروید دفتر اداره پست میدان انقلاب را ببینید. پرسنل ناکارآمد و صف های طولانی از ویژگی های آن است. همیشه خدا هم پرسنل را تعویض می کنند. سرعت اینترنت شان هم بسیار پایین است و مدام نت قطع می شود. فضای این اداره پست واقعاً بیمارگونه است. آنها پاسخگو نیستند و فقط ما باید جوابگوی مخاطب و خریداران اینترنتی کتاب باشیم. مخاطب که کاری به پست ندارد، کتابش را به موقع می خواهد و ما مسئول این کار هستیم. کتاب ها به ادعای پست باید صرف سه روز کاری به دست مخاطب برسد، اما بارها پیش آمده که زمان طولانی شود و حتی کتاب هایی هم بوده که در مقصد گم شده یا عودت خورده و ما دوباره آنها را فرستاده ایم. در چنین وضعیتی چگونه می توان نمایشگاه کتاب را به صورت مجازی برگزار کرد؟
اعتبار بهارانه کتاب اندک بود
قونسوری در بخش دیگری از این گفت وگو به طرح بهارانه کتاب 99 و تاثیرش در وضعیت کتابفروشی های شکست خورده از کرونا اشاره کرد: در طرح بهارانه کتاب از 20 اردیبهشت فضا را باز کردند و یک اعتبار سه میلیون تومانی به ما دادند. هر خریدار و مخاطبی می توانست با یک کدملی به کتابفروشی بیاید و 150 هزار تومان خرید تا 30 هزار تومان تخفیف بگیرد. سیستم پخش کتاب هم البته چندان مناسب نیست که کتاب های ما در همه شهرستان هایی که دانشکده های هنری دارند، وجود داشته باشد. مخاطب برای خریداری کتاب باید یا به تهران بیاید و یا کتاب را اینترنتی سفارش دهد که بازهم مشکلات پست را نمی توان نادیده گرفت.
مدیر عامل مؤسسه فرهنگی انتشاراتی جمال هنر اضافه کرد: طرح هایی مانند فروش های فصلی کتاب زمانی توجیه دارد و برای مخاطبان بویژه دانشجویان مقرون به صرفه است که سقف اعتبار کتابفروشی ها بیشتر شود. حتی این طرح را نیز برای عموم مخاطبان درست تعریف نکرده اند. مخاطب و خریدار نمی داند که تمام شدن اعتبار یعنی چه؟ متأسفانه با کتابفروشان جر و بحث می کنند و گمان دارند که ما حق آنها را ضایع می کنیم! به نظرم خانه کتاب به عنوان متولی این طرح باید اطلاع رسانی درستی از این آن می داشتند. علیرغم اینکه تاکنون چندین سال است که طرح هایی چون بهارانه، تابستانه، پاییزه و زمستانه کتاب برگزار می شود، اما هنوز مخاطبان آشنایی درستی با آن ندارند.
کد خبر 4927974
محمد آسیابانی
او افزود: طرح بهارانه کتاب فرصت خوبی بود تا نگاه مردم را به کتابفروشی ها و کتاب جلب کنیم. کتاب همچنان تمدن ساز است و می تواند انیس تنهایی ما باشد. به معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پیشنهاد دادیم که با توجه به شرایط کرونایی کشور و برگزار نشدن نمایشگاه بین المللی کتاب تهران تاکنون، در چهار فصل سال یک طرح برای حمایت از کتابفروشی ها داشته باشیم. البته تاکنون هیچ تصمیمی درباره برگزاری یا لغو نمایشگاه بین المللی کتاب تهران گرفته نشده است.
مدیرعامل موسسه خانه کتاب ادامه داد: با توحه به شیوع بیماری کرونا در کشور و هماهنگی با ستاد مقابله با بیماری کرونا، در خصوص اجرای طرح های حمایتی از کتابفروشی ها در چهار فصل تصمیم گیری می شود. امیدواریم بتوانیم با همراهی معاونت فرهنگی ارشاد و کتابفروشی ها به این مهم جامه عمل بپوشانیم.
حسینی پور بیان کرد: در صورتی که شرایط برگزاری نمایشگاه بین المللی کتاب تهران در کشور به وجود بیاید و بتوانیم این نمایشگاه را برگزار کنیم، تصمیم گیری درباره برگزاری طرح های حمایتی از کتابفروشی ها در چهار فصل سال متفاوت خواهد بود و باتوجه به شرایط تصمیم لازم در این خصوص اتخاد خواهد شد.
گفتنی است با توجه به گزارش های ارائه شده از سوی موسسه خانه کتاب به عنوان مجری طرح از میزان استقبال مخاطبان و مطالبات کتابفروشان و همچنین نظر به دغدغه وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در خصوص سیاست های حمایت از کتاب فروشان و چرخه نشر با همراهی معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اعتبار کتابفروشی های عضو در طرح "بهارانه کتاب99" در سراسر کشور 20 درصد افزایش پیدا کرده است.
انتهای پیام/
اشعار این شاعر بزرگ ترکمن که نام او در بین دیگر اقوام ایران زمین و دیگر ملل جهان نیز بلند آوازه شده، دارای مضامین اجتماعی، سیاسی، دینی و عرفانی است و دیوان شعر او نیز تاکنون به چندین زبان زنده دنیا از جمله انگلیسی، روسی و فارسی ترجمه و چاپ شده است.
هرساله مراسم بزرگداشت این چهره ادبی ترکمن در دهه سوم اردیبهشت با حضور مقامات فرهنگی و ادبی ایران و برخی کشورهای همسایه از جمله ترکمنستان در محل آرامگاه این شاعر و همچنین دربرخی شهرهای ترکمن نشین استان گلستان برگزار می شد.
در سال های اخیر و در قالب همایش های علمی، مراسم گرامی داشت مختوقلی فراغی در برخی مراکز آموزش عالی منطقه و تهران نیز برگزار شده بود.
برگزاری مراسم بزرگداشت سالروز ولادت مختومقلی فراغی در گلستان سابقه ای حدود چهار دهه ای دارد.
نخستین مراسم این شاعر نیز به مناسبت دویست و پنجاهمین سال تولد او و مصادف با سالروز بعثت نبی مکرم اسلام(ص) در سال 1362 به صورت غیررسمی توسط برخی علاقمندان به فرهنگ و ادب ترکمن در محل آرامگاه او برگزار شد اما شکل رسمی تر مراسم بزرگداشت مختومقلی فراغی روز 27 اردیبهشت 1369 و باحضور "صفرمراد نیازاف" رییس جمهور وقت ترکمنستان به همراه شخصیت های فرهنگی و شاعران و نویسندگان این کشور در مزار این شاعر برگزار شد.
سفر زمینی عالی ترین مقام کشور ترکمنستان از منطقه مرزی گنبدکاووس و حضور بر سر مزار مختومقلی فراغی و ادای احترام به این شاعر شهیر ترکمن، جایگاه این شاعر بلندآوازه را بیش از پیش نمایان ساخت.
پس از گذشت هشت سال از حضور رییس جمهور وقت ترکمنستان بر سر مزار مختومقلی فراغی، نخستین مراسم رسمی برای این شاعر شهیر و نامی ترکمن 25 اردیبهشت 1377 و پس از تشکیل استان گلستان در محل آرامگاه او در آق توقای مراوه تپه و باحضور مسوولان و مدیران فرهنگی گلستان و برخی مهمانان ترکمنستانی برگزار شد.
در این مراسم استاندار وقت گلستان وعده داد تا بنای یادبودی بر مزار مختومقلی فراغی و پدرش دولت محمد آزادی ساخته شود که پس از یکسال آرامگاه فعلی با حضور صفرمراد نیازاف رییس جمهور ترکمنستان و وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت هفتم افتتاح شد.
دراین مراسم فرهنگی که با حضور جمع زیادی از علاقمندان به مختومقلی فراغی برگزار شد، نیازاف از تلاش های دولت ایران برای مرمت و احداث آرامگاه این شاعر ترکمن قدردانی و مختومقلی فراغی را عامل وحدت 2 ملت ایران و ترکمنستان دانست و گفت: مختومقلی در قرن 18 میلادی مردم را با ادبیات آشتی داد.
همچنین در این مراسم پیام رییس جمهور وقت جمهوری اسلامی نیز توسط وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی قرائت شد.
رییس دولت اصلاحات در پیام خود گفته بود که "مختومقلی به تمام بشریت تعلق دارد".
برگزاری مستمر مراسم بزرگداشت تولد مختومقلی فراغی شاعیر شهر ترکمن در استان گلستان هرساله در دهه سوم اردیبهشت با تشکل ستاد و کمیته های مردمی توسط علاقمندان به فرهنگ و ادب ترکمن و همراهی برخی دستگاه های اداری و فرهنگی استان انجام می شد اما شیوع کرونا برگزاری این مراسم را تحت الشعاع قرار داده است.
در همین پیوند فرماندار شهرستان مرزی مراوه تپه در شرقی ترین نقطه استان گلستان با تبریک دویست و هشتاد و هفتمین سال تولد مختومقلی فراغی گفت که امسال مراسم گرامیداشت این شاعر ترکمن به دلیل شیوع ویروس کرونا و نیز تقارن روزهای پایانی ماه مبارک رمضان با ایام ولادت این شاعر شهیر ترکمن، برگزار نخواهد شد.
امانگلدی ضمیر یادآور شد: سال گذشته نیز به سبب وقوع سیل درچند شهر گلستان و برخی استان های کشور و به احترام جان باختگان و آسیب دیدگان این بلای طبیعی، مراسم بزرگداشت این شاعر شهیر ترکمن در آرامگاه او فقط در حد سخنرانی، قرائت شعر و مقاله برگزار شد.
ضمیر اظهار داشت: مختومقلی فراغی شاعری بزرگ، عارفی نامدار و چراغ فروزان ادبیات و فرهنگ ترکمن است که با شناخت اوضاع زمانی خود و الهام از فرهنگ و مدنیتی که تعلق به آن داشت و نیز با الهام از کتاب قرآن و شرع مقدس اسلام، شعر می سرود و برای شعرای پس از خود جریان ادبی جدیدی پایه گذاری کرد.
ویروس کرونا موسوم به کووید 19 اواسط ماه دسامبر (24 آذر) در شهر ووهان واقع در مرکز چین گزارش شد ابتدا از این بیماری به عنوان ذات الریه نام برده می شد اما کمیسیون ملی بهداشت چین در 30 دسامبر سال 2019 (9 دی ماه 98) به صورت رسمی شیوع این ویروس را در چین اعلام کرد.
رئیس مرکز اطلاع رسانی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی گفت: تاکنون 120 هزار و 198 نفر در کشور به طور قطعی به ویروس کرونا مبتلا شده و با فوت 51 نفر در 24 ساعت گذشته، تعداد جان باختگان کرونا در کشور به 6 هزار و 988 نفر رسید.
شبکه نمایش خانگی ساخته امروز نیست و در ایران سابقه قدیمی دارد منتها نحوه ارائه محصولات و اهدافش در بازه های زمانی مختلف متفاوت بوده است. اینکه این حوزه فرهنگی و رسانه ای مهم در کشور ما چه رویکردی نسبت به معیشت و زندگی مردم دارد و اینکه چقدر با اهداف اولیه تأسیسش فاصله دارد موضوع بحث و گفت وگوی ما با محمدرضا عباسیان مدیر وقت مؤسسه رسانه های تصویری و دبیر سی ویکمین جشنواره ملی فیلم فجر بود. عباسیان تهیه کننده مستند، برنامه ساز تلویزیونی و فعال فرهنگی است.
شبکه نمایش خانگی جایگزین تلویزیون خصوصی
آقای عباسیان، ماهیت شبکه نمایش خانگی در کشور چیست؟ اهدافی که این حوزه از ابتدا داشت را برای مخاطبین ما بفرمایید.
بعد از آزادسازی ویدئو در جمهوری اسلامی ایران و راه افتادن شبکه نمایش خانگی در کشور ما، همراه با تفاوت کارکردی که از آن سال ها تا امروز برای آن به وجود آمده است، این بخش جایگزین تلویزیون خصوصی در کشور ما شد. در ایران شبکه تلویزیونی خصوص نداریم و فعالان این حوزه با تولید فیلم هایی که روزگاری از آنان با عنوان فیلم های شانه تخم مرغی یاد می شد تا سریال هایی که برای این حوزه تولید شد که اولینش قلب یخی بود و همین طور قهوه تلخ که به عنوان پرفروش ترین سریال از آن یاد می شود و دیگر برنامه های شبه تلویزوینی که مجموع شوها و یا ریالیتی شوها و مسابقات است، شبکه نمایش خانگی را در ایران تبدیل کرده اند به یک نوع شبکه تلویزوینی خصوصی بزرگ که می تواند محاسن و معایب خود را داشته باشد.
دی وی وی های سریال ها و فیلم ها
منتها باتوجه به اینکه در کشور ما سالن سینما به اندازه کافی وجود ندارد، همیشه این امید به این حوزه بوده است که فیلم های فرهنگی که در گیشه فروش خوبی ندارند، در شبکه نمایش خانگی فروش بهتری را بتوانند کسب کنند. خصوصاً در سال هایی که این آثار به صورت DVD عرضه می شد، پول خوبی به تهیه کنندگان این فیلم ها پرداخت می شد و به نوعی کمکی به صنعت سینمای کشور ما که اهمیت هنری و صنعتی بسیار زیادی دارد بود و حمایت از آن تلاشی برای رشد و کمک به صنعت ملی ما محسوب می شود؛ اما به نوعی ورود شبکه نمایش خانگی به سریال سازی به صورت زیاد و فزاینده، آسیب جدی را به حوزه فیلم های سینمایی به عنوان صنعت ملّی ما زد.
ابزار قدرت فرهنگی دولت روحانی
شبکه نمایش خانگی در دو دوره دولت اخیر از رشد بسیار زیادی بهره مند شده است؛ تحلیل شما در باره آن چیست؟
واقعیت این است که بعد از سال 1390 و 1391 که سریالی ماننده قهوه تلخ رشد چشمگیری پیدا کرد، قاچاق فیلم با آسیب جدی ای که به این حوزه وارد کرد، رکود نسبی در آن ایجاد کرد. البته در دورانی که عرضه با DVD بود اوضاع بهتری از نظر کسب درآمد وجود داشت اما امروز که VODها آمده اند اوضاع متفاوت شده است. این فرم جدید رسانه ای در حقیقت تلاش دولت است برای راه اندازی آلترناتیوی برای صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران که تبدیل به رسانه پرمخاطبی بشود که کنترل آن در دست دولت باشد. با پیشرفت خوبی که این شبکه در ماه های اخیر بعد از شیوع بیماری کویید-19 به دست آورد به آن توقع نزدیک می شود.
شبکه نمایش خانگی
اما در کنار حمایت های وزارت ارشاد در پی رویکردی که دولت برای رشد شبکه های اجتماعی و فضای مجازی دارد، یک تهاجم فرهنگی در شبکه های نمایش خانگی به وجود آمد. اتفاق این بود که حجم بسیار بالایی از فیلم ها و سریال های خارجی بدون اینکه هیچ کدام پروانه نمایش داشته باشند و بدون هیچ نظارتی، در این شبکه ها منتشر شدند. محتوای این آثار متأسفانه محتوای فاسد، مبتذل با محوریت ترویج فرهنگ غربی، سیاست های نظامی آمریکا، شیطان پرستی و همجنس گرایی است. این سریال ها که عموماً آمریکایی اند بدون دوبله خوب و سانسور مناسب عموماً با زیرنویس ساده نمایش داده می شوند. حتی در حالتی که زیرنویس به صورت مؤدبانه ترجمه شود اما چون دیالوگ ها را می شنویم، همین در ترویج فرهنگ منحط غربی تأثیرگذار است. این مسأله به علت این رویکرد است که با سرعت زیاد فقط به فکر عرضه محتوای خارجی بودیم و به کیفیت آن فکر نکرده ایم.
وادادگی فرهنگی در شبکه نمایش خانگی
صداوسیما بازنده شبکه نمایش خانگی
نقش خود صداوسیما و نهادهایی مانند حوزه هنری و اوج در این بین چه می تواند باشد؟ آیا موافق ورود آنان به این عرصه اید؟
باید گفت نهادهای حاکمیتی ما بازنده کامل این حوزه اند. خصوصاً باتوجه به اوج گیری شبکه نمایش خانگی با حمایت بی چون و چرای دولت و وزارت فرهنگ و ارشاد برای رشد این سامانه ها و عرضه محتوای مسأله دار چه خارجی و چه ایرانی در سامانه هایی که در سال قبل به دو سامانه تقلیل پیدا کردند و سهم کامل بازار را در اختیار دارند. نهادهایی که بودجه های سنگین در اختیار دارند، برای فعالیت های فرهنگی در امر بسیار مهم حضور در فضای مجازی و کنترل سامانه های VOD بازنده بودند، نهادهایی که وظیفه تولید محتوا را داشته اند؛ اما بازنده بزرگ تر و اصلی تر سازمان صداوسیما بوده است.
صداوسیما بزرگ ترین سازمان تولید و عرضه محتوای صوتی و تصویری در کشور است. نقش حاکمیتی بسیار مهم و جدی در این حوزه دارد و به همین دلیل زیر نظر دولت نیست و زیر نظر مقام معظم رهبری اداره می شود و باوجود سفارشات بسیار زیاد رهبری برای ورود سازمان به فضای مجازی اما متأسفانه صداوسیما کمترین توفیق را برای حضور فعالانه و فاعلانه در حوزه سامانه های VOD داشته است. ما امروز سامانه مستقلی که محتوای جدید، خلاق و متفاوت برای VOD تولید و عرضه بکند و مخاطب قابل قبولی که متعلق به این سازمان باشد را به آنجا بیاورد نداریم؛ با اینکه دستورات حاکمیتی داده شد که مسئولیت صدور مجوزهای VOD به صداوسیما واگذار شود، اما اگر به سهم بازار سامانه ها دقت و مشخصاً تولید محتوای مستقل و مخاطب پسند را نگاه کنیم سازمان دستش کوتاه مانده است و شاید یکی از دلایل مهمش هم این بوده باشد که مسئولیت این امر به حوزه ای در سازمان صداوسیما واگذار شده است که بیشتر فنی است و مسئولینش بیشتر متخصصین فنی مجازی و IT است و از دست افرادی که تخصصشان تولید محتوا و کارهای فرهنگی است خارج بوده است و نتیجه اش هم همان طور که گفتم این است که دست سازمان از حضور جدی در این حوزه خالی مانده است.
در نهایت راه چاره جدی و اصلی شما چیست؟
به نظرم باتوجه به اینکه بخش خصوصی زمان زیادی را برای جذب مخاطب داشته و حجم بالای محتوای غیر ممیزی شده ای در اختیارش بوده تا مخاطب بیشتری را با سبک سریال های ترکیه ای که ذائقه مخاطب را تنزل داده است جذب کند، این فرصت باید هرچه زودتر ایجاد شود که فعالان فرهنگی و دغدغه مند دست به دست هم بدهند تا به صورت واحد حضور فعال و جدی را در این حوزه داشته باشند تا مهم ترین آسیب که به نظرم فرهنگی و تغییر ذائقه مخاطب است را اصلاح کند. اما این موضوع زمان بر است زیرا مانند این است که بچه ای را به غذای شیرین و چرب عادت داده ایم که در دوران بزرگسالی آسیب های جدی ایجاد کرده است حالا یک باره بخواهیم با تغیر رژیم غذایی حالش را خوب کنیم. در هر حال باید این برنامه ریزی به صورت جدی و هرچه سریع تر توسط مسئولین امر اتفاق بیفتد.
انتهای پیام/
در این باره یک نکته مهم این است که پس از حاشیه های پیش آمده در ارتباط با جلسه شورای صنفی نمایش با توجه به تاکید سازمان سینمایی مبنی براینکه گله ها ناشی از یک سوءتفاهم بوده، ممکن است بار دیگر انتخابات شورا تکرار شود. با این حال با توجه به اینکه در نهایت شورای صنفی نمایش باید برای انتخاب فیلم ها و اکران آن ها پس از بازگشایی سینماها تصمیم گیری کند، به نظر می رسد وضعیت بلاتکلیف این شورا زمان اکران فیلم ها را به احتمال زیاد به زمانی بعد از عید فطر موکول کند، آن هم به شرط اینکه ستاد ملی مبارزه با کرونا مجوز فعالیت دوباره سینماها را صادر کند.
با این حال برای هر زمانی که سینماها باز شوند، طبق اعلام سازمان سینمایی اولویت اکران به فیلم های روی پرده اسفند سال قبل و نوروز 99 اختصاص می یابد.
پیش بینی ها و پیگیری ها نشان می دهد موافقت هایی از سوی بعضی فیلم های جدید برای اکران اعلام شده ولی هنوز قطعی نیست.
از میان فیلم هایی که اسفند در حال اکران بودند، زیر نظر و تورنا 2 راهی اکران آنلاین می شوند و جهان با من برقص هم سینما ماشین را برای ادامه مسیر نمایش خود انتخاب کرده است.
فیلم دوئت هم براساس خبرهای منتشر شده، از ادامه اکران انصراف داده و در پی اکران آنلاین است. فیلم نرگس مست هم گویا قرار است همین مسیر را دنبال کند. البته دو فیلم عطر داغ و بی وزنی هم هستند که به نظر می رسد شاید آن ها هم گزینه اکران آنلاین را انتخاب کنند.
اما در بین فیلم هایی که برای اکران نوروزی معرفی شده بودند، شرایط متفاوت تر است. خوب، بد، جلف 2 اگرچه مدت کوتاهی پیش از شیوع کرونا روی پرده بود ولی هنوز یکی از فیلم های نوروزی بوده و پیمان قاسم خانی هم تاکید داشته که ترجیح می دهد فیلمش بخاطر کمدی بودن، در سینما و به صورت دسته جمعی دیده شود، این فیلم اگرچه شنیده شده یک بار انصراف داده، اما گویا یا باید پس از باز شدن سینماها دوباره روی پرده رود یا اینکه تا چند ماه منتظر بماند که دوباره نوبتش شود. شاید هم اگر شرایط حمایتی از اکران در وضعیت فعلی مقرون به صرفه نباشد سازندگان این فیلم هم اکران آنلاین را مفیدتر بدانند.
فیلم دیگر شنای پروانه است که پخش آن در اختیار علی سرتیپی است. عوامل این فیلم فعلا منتظرند تا جلسه ای برگزار و پیشنهادها برای نحوه اکران در شرایط فعلی که معلوم نیست مخاطب چقدر از سینما استقبال می کند و ظرفیت پذیرش سالن ها هم کم خواهد بود، مشخص شود.
پسر کشی دیگر فیلم اکران نوروزی بود که گفته می شود برای نمایش در سینماها متقاضی است بویژه آنکه سعید خانی، پخش کننده فیلم هم براین موضوع تاکید داشت هر چند تهیه کننده فیلم هم اظهار کرده بود تصمیم برای اکران آنلاین پسر کشی به موفقیت یا عدم موفقیت فیلم خروج که اولین فیلم اکران آنلاین بود بستگی دارد.
فیلم لاله هم یکی دیگر از گزینه هاست و با توجه به تاکید سازندگانش بر لزوم نمایش روی پرده و اینکه مالک فیلم، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی است، به نظر می رسد فیلم اسدالله نیک نژاد هم بالاخره راهی سینماها خواهد شد.
بازیوو که یک فیلم کودک است، از گزینه های اکران نوروزی بود که شنیده می شود احتمالا در پاییز اکران خواهد شد.
به غیر از این ها لامینور داریوش مهرجویی و زن ها فرشته اند محمدحسین فرح بخش هم هست که فعلا در گمانه زنی ها نامی از آن ها در میان نبوده است. البته فرحبخش درباره اکران فیلم خود به ایسنا گفته است: منتظر برگزاری جلسه شورای صنفی نمایش هستند تا شرایط را بررسی کنم و پس از آن برای اکران فیلم تصمیم بگیرم.
یکی دیگر از فیلم های کمدی که گفته می شد برای جذب مخاطب از اولین فیلم هایی باشد که بعد از باز شدن سینماها نمایش داده می شوند، دینامیت مسعود اطیابی است ولی این فیلم فعلا در پروسه مجوز گرفتن است و مشخص نیست چه زمانی پروانه نمایش بگیرد.
در نهایت اینکه تمام این فیلم ها که بعضی از آن ها به عنوان گزینه های حتمی اولین اکران سال 99 یاد می شوند، مستلزم این هستند که شرایط اکران در سینمایی که ظرفیت کامل را در اختیار ندارد مهیا باشد و تسهیلاتی داده شود که صاحبان فیلم ها به اکران آثار خود رضایت دهند.
انتهای پیام
مسئولان موزه ون گوگ واقع در آمستردام اعلام کردند از اول ژوئن با اعمال محدودیت بازدید، روزانه فقط 700 نفر میزبان بازدیدکنندگان خواهند بود. به گزارش ایسنا و به نقل از آرت نیوزپیپر، سال گذشته 2.1 میلیون نفر از موزه ون گوگ بازدید کردند که به این ترتیب بازدید روزانه از این موزه در سال گذشته را شش هزار نفر می توان در نظر گرفت که گردشگران خارجی 85 درصد این تعداد بازدیدکننده را دربر می گیرند. آمار بالای بازدید از موزه ون گوگ این موزه را به دومین موزه محبوب هلند تبدیل کرد. موزه ملی آمستردام در رتبه نخست این فهرست قرار می گیرد. در طول تابستان که شمار گردشگران افزایش می یابد و ساعات کار موزه نیز بیشتر است، به طور معمول در هر روز از ماه جولای شمار بازدیدکنندگان بیش از 9 هزار نفر برآورد می شود. اما در برنامه پساقرنطینه موزه ون گوگ در هر نوبت بازدید فقط 200 نفر اجازه بازدید از موزه را خواهند داشت. از آنجایی که این موزه دارای چهار طبقه است، رعایت فاصله گذاری اجتماعی کار دشواری نخواهد بود. همچنین بازدیدکنندگان باید بلیت بازدید از موزه را به طور آنلاین رزرو کنند. با توجه مشکلات اقتصادی ای که در روزهای اخیر با تعطیل بودن این موزه به وجود آمده است، مسئولان موزه امیدوارند بتوانند با گذشت زمان محدودیت برای بازدید از این موزه را کاهش دهند. نمایشگاه جدید این موزه که در تصویر: به تصویرکشیدن هنرمند نام دارد، پیش از شیوع ویروس کرونا فقط به مدت سه هفته به اجرا درآمد. قرار بود این نمایشگاه در بیست وچهارم ماه می به اتمام برسد، اما با بازگشایی مجدد موزه ون گوگ تاریخ اتمام فعالیت این نمایشگاه به 30 آگوست موکول شده است. انتظار می رود موزه کرولر مولر که پس از موزه ون گوگ بیشترین آثار این هنرمند را نگهداری می کند نیز از اول ژوئن بازگشایی شود.
رئیس انجمن صنفی سینماداران
ناگزیر به بازگشایی سینماها هستیم
رئیس انجمن صنفی سینماداران می گوید: ما چاره ای جز بازگشایی سینماها نداریم، چون از همه جا ناامیدیم و هر حرفی می شنویم در حد شعار است. محمدقاصد اشرفی در گفت وگویی با ایسنا درباره بازگشایی احتمالی سینماها و اختیاری بودن آن بیان کرد: از آنجا که اعلام شده بیشتر کسب وکارها پس از ماه رمضان بازگشایی می شوند، ما هم منتظریم برای سینماها این اتفاق بیفتد و خبر را از سازمان سینمایی پیگیری می کنیم تا ببینیم بر اساس چه دستورالعملی باید کار را شروع کرد. اختیاری اعلام شدن بازگشایی هم بیشتر برای شروع است و شاید بعضی سینماها با تأخیر یکی، دوهفته ای کار را آغاز کنند، اما به هرحال باید این اتفاق بیفتد، چون سینماها در شرایطی بسیار بحرانی هستند و هیچ راهگشایی برای ما در نظر گرفته نشده است. او در پاسخ به اینکه مگر کمک سازمان برای هر پرده سینمایی 10 میلیون تومان تأثیری نداشته، افزود: بیشتر سینماها در تنگنای مالی هستند و آن 10 میلیون تومان را نگرفتیم، چون قبلا هم گفتیم که این برای ما یک شوخی است. 10 میلیون تومان با وام شش ماهه چه دردی از ما دوا می کند؟ ما چیزی می خواهیم که نه تمام مشکلات، بلکه حداقل بخشی از مشکل ما را کم کند. اینجا دولت باید حمایت کند. محل کسب ما بسته شده و از همه جا ناامید شده ایم. هر حرفی هم زده می شود در حد شعار است و ما فعلا فقط به شعارها گوش می دهیم. وی با اشاره به مشکلات مالی سینماداران در پرداخت قبض ها و حقوق و حق بیمه کارکنان خود گفت: دولت تمام اقلام را گران کرده، ولی ما تصمیم گرفتیم امسال بلیت سینما را گران نکنیم. امسال جهش تولید نام گذاری شده و با توجه به اینکه فقط درباره آن حرف زده می شود، در نطفه در حال خفه شدن است، چون عملا قدمی برداشته نمی شود.
موزه ون گوگ بازگشایی می شود
مسئولان موزه ون گوگ واقع در آمستردام اعلام کردند از اول ژوئن با اعمال محدودیت بازدید، روزانه فقط 700 نفر میزبان بازدیدکنندگان خواهند بود. به گزارش ایسنا و به نقل از آرت نیوزپیپر، سال گذشته 2.1 میلیون نفر از موزه ون گوگ بازدید کردند که به این ترتیب بازدید روزانه از این موزه در سال گذشته را شش هزار نفر می توان در نظر گرفت که گردشگران خارجی 85 درصد این تعداد بازدیدکننده را دربر می گیرند. آمار بالای بازدید از موزه ون گوگ این موزه را به دومین موزه محبوب هلند تبدیل کرد. موزه ملی آمستردام در رتبه نخست این فهرست قرار می گیرد. در طول تابستان که شمار گردشگران افزایش می یابد و ساعات کار موزه نیز بیشتر است، به طور معمول در هر روز از ماه جولای شمار بازدیدکنندگان بیش از 9 هزار نفر برآورد می شود. اما در برنامه پساقرنطینه موزه ون گوگ در هر نوبت بازدید فقط 200 نفر اجازه بازدید از موزه را خواهند داشت. از آنجایی که این موزه دارای چهار طبقه است، رعایت فاصله گذاری اجتماعی کار دشواری نخواهد بود. همچنین بازدیدکنندگان باید بلیت بازدید از موزه را به طور آنلاین رزرو کنند. با توجه مشکلات اقتصادی ای که در روزهای اخیر با تعطیل بودن این موزه به وجود آمده است، مسئولان موزه امیدوارند بتوانند با گذشت زمان محدودیت برای بازدید از این موزه را کاهش دهند. نمایشگاه جدید این موزه که در تصویر: به تصویرکشیدن هنرمند نام دارد، پیش از شیوع ویروس کرونا فقط به مدت سه هفته به اجرا درآمد. قرار بود این نمایشگاه در بیست وچهارم ماه می به اتمام برسد، اما با بازگشایی مجدد موزه ون گوگ تاریخ اتمام فعالیت این نمایشگاه به 30 آگوست موکول شده است. انتظار می رود موزه کرولر مولر که پس از موزه ون گوگ بیشترین آثار این هنرمند را نگهداری می کند نیز از اول ژوئن بازگشایی شود.
رئیس انجمن صنفی سینماداران
ناگزیر به بازگشایی سینماها هستیم
رئیس انجمن صنفی سینماداران می گوید: ما چاره ای جز بازگشایی سینماها نداریم، چون از همه جا ناامیدیم و هر حرفی می شنویم در حد شعار است. محمدقاصد اشرفی در گفت وگویی با ایسنا درباره بازگشایی احتمالی سینماها و اختیاری بودن آن بیان کرد: از آنجا که اعلام شده بیشتر کسب وکارها پس از ماه رمضان بازگشایی می شوند، ما هم منتظریم برای سینماها این اتفاق بیفتد و خبر را از سازمان سینمایی پیگیری می کنیم تا ببینیم بر اساس چه دستورالعملی باید کار را شروع کرد. اختیاری اعلام شدن بازگشایی هم بیشتر برای شروع است و شاید بعضی سینماها با تأخیر یکی، دوهفته ای کار را آغاز کنند، اما به هرحال باید این اتفاق بیفتد، چون سینماها در شرایطی بسیار بحرانی هستند و هیچ راهگشایی برای ما در نظر گرفته نشده است. او در پاسخ به اینکه مگر کمک سازمان برای هر پرده سینمایی 10 میلیون تومان تأثیری نداشته، افزود: بیشتر سینماها در تنگنای مالی هستند و آن 10 میلیون تومان را نگرفتیم، چون قبلا هم گفتیم که این برای ما یک شوخی است. 10 میلیون تومان با وام شش ماهه چه دردی از ما دوا می کند؟ ما چیزی می خواهیم که نه تمام مشکلات، بلکه حداقل بخشی از مشکل ما را کم کند. اینجا دولت باید حمایت کند. محل کسب ما بسته شده و از همه جا ناامید شده ایم. هر حرفی هم زده می شود در حد شعار است و ما فعلا فقط به شعارها گوش می دهیم. وی با اشاره به مشکلات مالی سینماداران در پرداخت قبض ها و حقوق و حق بیمه کارکنان خود گفت: دولت تمام اقلام را گران کرده، ولی ما تصمیم گرفتیم امسال بلیت سینما را گران نکنیم. امسال جهش تولید نام گذاری شده و با توجه به اینکه فقط درباره آن حرف زده می شود، در نطفه در حال خفه شدن است، چون عملا قدمی برداشته نمی شود.
دومین فیلمی که به صورت آنلاین عرضه شد، فیلم سینمایی طلا بود که تاکنون بیش از 100 هزار بلیط فروخته و نزدیک به 1.5 میلیارد تومان فروش داشته، این فیلم تا امروز نزدیک به 250 هزار بیننده داشته است که آمار خوبی به شمار می رود. البته با توجه به اینکه این کار تجربه جدیدی برای عوامل فیلم ها و مردم بوده است می توان گفت که استقبال خوبی را شاهد بودیم.
نکته مهم در اکران اینترنتی دسترسی آسان طیف وسیعی از مخاطبان به فیلم است، در هر نقطه از کشور و یا جهان که اینترنت وجود داشته باشد مخاطب بالقوه فیلم هم وجود دارد.
ساعت و روز و شب هم ندارد شاید کسی وقت داشته باشد 8 صبح فیلم را ببیند و شخصی دیگر ساعت 2 نیمه شب.
اتفاق بعدی شفاف بودن مکانیزم آن است به سادگی می توان فهمید تا کنون چند بلیط فروخته شده و پراکندگی مخاطبان به چه شکلی بوده است و پول حاصل از فروش هم نقد به حساب ارائه کنندگان فیلم ریخته شده است. به همین دلیل است که محمد شایسته از تهیه کنندگان فیلم "طلا" صراحتا اعلام کرده است که فیلم زیر نظر که در سینماها در حال اکران بود را بعد از بازگشایی سالن های سینما دوباره اکران نخواهد کرد و به شکل اکران اینترنتی آن را عرضه می کنند! دلیلش هم رضایت از اکران اینترنتی فیلم طلا است.
شایسته در مصاحبه ای همین امروز گفته است : من از اکران آنلاین خیلی راضی هستم. تا به حال فیلم طلا بیش از 100 هزار بلیت فروخته و یک و نیم میلیارد تومان هم فروش داشته است. این نوع اکران مزایایی دارد و باید درنظر داشت که همین یک و نیم میلیارد تومان فروش در VOD، معادل چهار و نیم میلیارد فروش در سینماست چرا که از آمارهای عجیب و غریب فروش سینماها فقط 30 درصد در اختیار تهیه کننده قرار می گیرد ولی در VOD هفتاد درصد. بزرگترین حُسن این سامانه های آنلاین این است که تسویه حساب تقریبا نقدی است، در صورتی که از فروش هشت و نیم میلیاردی فیلم زیر نظر در سینماها پیش از شیوع کرونا، سینمادارها فقط 200 میلیون تومان پول به ما داده اند.
حال که این مهم (اکران اینترنتی) بعد از مدتها در سینمای ایران هم راه افتاده و اتفاقا مورد استقبال هم قرار گرفته است ذکر چند نکته حائز اهمیت است:
حواسمان باشد این اکران اینترنتی هم به باند بازی و رانت آلوده نشود که این امکان را فقط در انحصار یک عده قلیلی درآورد و فیلمسازان مستقل و یا متفاوت از آن بهره ای نبرند. می توان قوانینی گذاشته شود که مثلا در کنار هر 5 فیلم تجاری یا سینمای بدنه یک فیلم هم با رویکرد خاص یا متعلق به سینمای هنری در این شکل اکران ارائه شود. رویکرد فرهنگی هنری رسانه سینما را در نظر بگیریم.
البته یادمان نرود گروه هنر و تجربه ابتدا بوجود آمدنش مورد استقبال گرم مخاطبان قرار گرفت اما به دلیل سیاست گذاری های غلط و تبدیل کردن آن به حیاط خلوت فیلم های راه نیافته به اکران جریان اصلی و دوست و رفاقت بازیها و ... متاسفانه چنان به قهقرا رفت که الان بود یا نبودش واقعا برای مخاطب و جامعه زیاد تفاوتی ندارد. حواسمان باشد اکران اینترنتی هم به چنین عارضه ای دچار نشود.
ساز و کار این شکل اکران ساده است و طبیعتا حواسمان باشد که برای این شکل ارائه فیلم شوراها، کارگروه ها و ... زیادی تعریف نکنیم که به همان آفت های موجود همیشگی و بروکراسی های اداری و غیر اداری گرفتار شویم.
این راه نو در سینمای ایران واقعا امیدوار کننده و تا حد زیادی می تواند نجات دهنده باشد، قدر آن را بدانیم و از آن مراقبت کنیم شاید از کرونا این یک خیر به سینمای ایران رسیده باشد.
______________________________________________
بیشتر بخوانید:
وی ادامه داد: عدم دغدغه مندی مسئولان سینمایی و کمبود فیلمسازانی که با جان و دل به دفاع مقدس ایمان و اعتقاد قلبی داشته باشند باعث شده تا این گونه مهم سینمایی همواره مهجور واقع شود؛ این اتفاق در حالی است که بسیاری از کشورهای صاحب صنعت سینما به دروغ برای خود دست به قهرمان سازی و قهرمان پروری های کاذب می زنند اما ما با اینکه به صورت واقعی شاهد قهرمانان بزرگی در طول دوران دفاع مقدس بوده ایم هیچ قدمی برای تولید فیلم های ارزشمند راجع به زندگی آن ها برنمی داریم و از سوی دیگر وقایع مهم دفاع مقدس همچون سالروز آزادسازی خرمشهر را هم نادیده می گیریم.
تجار با بیان اینکه اگر در عرصه کتاب و ادبیات دفاع مقدس ما شاهد پیشرفت های چشمگیر بوده ایم به دلیل حضور انبوه نویسندگانی است که علمدار این حرکت جهادگونه بودند اظهار داشت: بی تردید برای احیای گونه مهم دفاع مقدس در سینما نیز نیاز به یک علمدار داریم! در حیطه مدیریتی سینما باید افرادی حضور داشته باشند که چراغ به دست بوده و سینماگران را به سمت تولید آثار دفاع مقدسی سوق دهند.
نویسنده کتاب های بانوی رنگین کمان و شعله و شب در بخش دیگری از اظهاراتش یادآور شد: مقام معظم رهبری بارها نقل به مضمون فرموده اند که جنگ برای ما به مثابه یک گنج است؛ این یعنی آنکه ما باید در این فضا دست به کاووش گری بزنیم و موقعیت های خوب را استخراج کرده و بر اساس این موقعیت های خوب آثار ارزنده ای تولید کنیم.
وی متذکر شد: خوشبختانه در عرصه ادبیات نویسندگان زحمات بسیاری کشیدند و این گنج ها را کاووش کرده اند و حالا نیاز است سینماگران بر اساس کاووش آن ها فیلم های ارزشمند و ماندگار تولید کنند و سینمای دفاع مقدس را از این فترت فعلی نجات دهند.
تجار در خاتمه این گفتگو با بیان اینکه توجه به سینمای مهم دفاع مقدس باید در رأس تمامی امور مدیران فرهنگی و سینمایی کشور باشد گفت: ما نباید این فرصت های بزرگ را از دست بدهیم؛ ای کاش تا دیر نشده با اهتمام و دغدغه مندی در رابطه با وقایع مهم دوران دفاع مقدس، سرداران رشید و دلاور حوزه دفاع مقدس و مقاومت اسلامی، جانبازان، رزمندگان، ایثارگران و شهدا فیلم های نابی تولید کنیم و ای کاش کسی باشد تا هرچه زودتر راجع به زندگی پرافتخار سردار شهید حاج قاسم سلیمانی نیز مبادرت به تولید فیلم کند.
سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر : انتشار تصاویر خصوص هنرمندان علی الخصوص بازیگران یک مسئله تازه ای نیست و در عرصه هنر کشور ما قدمت دیرینه ای دارد و با توجه به قوانین حاکم بر کشور کوچکترین فرصتی که برای سوء استفاده گران ایجاد گردد، دست به انتشار این تصاویر خواهند زد و فضای مجازی که مجالی برای جولان این افراد است، به سرعت کمک به انتشار این تصاویر خواهد کرد.
اما نکته حائز اهمیت این است که این انتشار چه بلایی بر سر این هنرمندان خواهد آورد که کوچکترین آن ممنوع الکاری آن هنرمند است، انتشار یک عکس ممکن است زندگی یک نفر را نابود کند و یک خانواده را نیز متلاشی کند.
انگار همین دیروز بود که انتشار ویدئویی منتسب به زهرا امیر ابراهیمی منجر به ممنوع الکاری و افسردگی این بازیگر جوان شد و پس از آن، این خودخواهی انتشار دهنده موجب شد تا این بازیگر جوان که در روزهای اوج خود در سینما و تلویزیون ایران به سر می برد و در همان زمان سریال پرطرفدار نرگس به کارگردانی سیروس مقدم را از شبکه سوم سیما در حال پخش داشت، قید آمال و آرزوهای خود در کشور را بزند و راهی دیار دیگری شود و کلی آرزو را در وطن خود دفن نماید.
انتشار تصاویر خصوص سحر قریشی و مهدی طارمی یکی دیگر از همین موارد است که در اواخر سال گذشته تیتر بسیاری از رسانه ها قرار گرفت و این بازیگر و فوتبالیست کشورمان تا مرز ممنوع الکاری پیش رفتند و پس از عذر خواهی اقدام به انتشار ویدئویی نسبت به آن تصاویر کردند.
همچنین در اوایل امسال بود که انتشار ویدئویی از حضور گوهر خیر اندیش در مراسم عروسی دختر خود در آمریکا موجب به حاشیه رفتن این بازیگر شد، ماجرا تا جایی پیش رفت که سریال زیر خاکی به کارگردانی جلیل سامان و تهیه کنندگی رضا نصیری تا مرحله توقیف رفت، حتی پس از آن صحبت هایی مبنی بر حذف سکانس های این بازیگر از این سریال مطرح شد.
هانیه توسلی دیگر بازیگری است که با انتشار عکس پروفایل اینستا خود وارد این حاشیه شد، هرچند که این تصویر خیلی زود از روی صفحه مجازی این بازیگر حذف شد، اما همان چند دقیقه برای سوء استفاده گران فرصتی شد تا این بازیگر بی حاشیه سینمای ایران را وارد چالش جدی نماید.
در هفته گذشته نیز فلور نظری با حضور در لایو صفحه مجازی خود وارد حواشی فراوانی شد تا آنجا که این بازیگر پس از لایو اقدام به انتشار ویدئویی نسبت به آن لایو کرد و در آن ویدئو اعلام کرد که در لایو خود حجاب را به صورت کامل رعایت کرده است.
اما در تازه ترین اتفاق شبنم فرشاد جو بازیگر سریال بانوی عمارت به اشتباه و با انتشار تصویر خود، پای خود را به این حواشی باز کرده است.
شبنم فرشاد بازیگر 43 ساله سینما، تئاتر و تلویزیون نیز همانند هانیه توسلی با اشتباهی که خود مرتکب شد موجبات سوء استفاده برای سوداگران را فراهم آورد و باعث شد که تا چند روزی پایش به حاشیه باز گردد و با انتشار استوری هایی در فضای مجازی خواستار عدم انتشار این تصاویر توسط مردم گردد.
این بازیگر سینما و تلویزیون که کار خود را از تئاتر آغاز کرده است، چند روز پیش به جای انتشار عکس برای دوستان خود یا به اصطلاح اینستاگرامی، کلوز فرندهای خود، اقدام به انتشار عمومی عکس های خود کرد، هرچند که به سرعت این تصاویر از روی صفحه مجازی وی برداشته شد، اما همان چند لحظه کافی بود تا کاربران اقدام به ذخیره و انتشار آن تصاویر نمایند.
وی پس از آن در واکنش به این اتفاق در صفحه مجازی خود نوشت: من می خواستم این عکس را برای دوستم فرحناز بفرستم که قرار بود با ما بیاد کویر. متاسفانه اشتباهی چند دقیقه ای استوری شد، عذرخواهی می کنم، لطفا از انتشارش جلوگیری کنید؛ این کار عرفا و شرعا خلاف قانونه.
وی در سال 1374 در آموزشگاه آزاد بازیگری ایران به مدیریت حمید سمندریان به فراگیری درس بازیگری پرداخت و پس از آن با ورود به دانشگاه در رشته نمایش با گرایش بازیگری به ادامه تحصیل پرداخت و در سال 1380 با مدرک کارشناسی از دانشگاه فارغ التحصیل شد، این بازیگر به مدرک کارشناسی بسنده نکرد و در ادامه وارد دانشگاه هنر و معماری تهران شد و در سال 1383 در رشته نمایش با گرایش کارگردانی در مقطع کارشناسی ارشد فارغ التحصیل شد.
این بازیگر سینما و تلویزیون فعالیت هنری خود را در سال 1375 با بازی در تئاتر عشق آباد به کارگردانی داوود میرباقری آغاز کرد و سابقه بازی در فیلم و سریال های شاخصی نظیر : میوه ممنوعه ، شاهگوش ، بانوی عمارت ، شوخی کردم ، در حاشیه ، مرد بارانی ، آخرین بار کی سحر را دیدی؟ ، گذر موقت و ... را در کارنامه بازیگری خود دارد.
همانطور که گفته شد به حاشیه رفتن بازیگران با انتشار تصویر خصوصی آنها قدمت دیرینه ای در هنر ایران دارد، حال با پبشرفت تکنولوژی و حضور هنرمندان در فضای مجازی این خطر بیش از پیش احساس می شود.
علاوه بر اینکه خود هنرمندان باید بیشتر به حریم خصوصی خود توجه نمایند، پلیس فتا و علی الخصوص وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متولی امر باید در این حوزه ورود کرده و به جای تنبیه هنرمندان برای انتشار تصاویر با خاطیان و عاملان انتشار این تصاویر برخورد قانونی و جدی نماید تا درس عبرتی شود برای دیگران.
ویدئوی عذرخواهی رسمی شبنم فرشاد جو بابت انتشار تصاویر خصوصی اش
این کارگردان افزود: یکی از دلایل مخالفتم با نمایش آنلاین، عدم حمایت کافی از فیلم و صاحبان آن، در خصوص قاچاق فضای مجازی و شبکه های ماهواره ای است. قاچاق فیلم ها در این فضا باعث می شود، بکر بودن آن از بین برود و مخاطبان فیلم ریزش کنند.
مسلخی عنوان کرد: البته نمایش آنلاین در جای خود یکی از نمونه های موفق نمایش فیلم است؛ تا جایی که روی افزایش مخاطب سینما تاثیر می گذارد و حتی به تهیه و تولید آثار سینمایی نیز کمک می کند.
او افزود: اگر مدیوم های پخش را در نظر نگیریم، در شرایط کنونی و در صورت وضع قانون کپی رایت و حمایت مسئولان، نمایش آنلاین قابل قبول بود و بیشتر می توانستیم به آن اعتماد کنیم.
گفتنی است فیلم سینمایی پدران به کارگردانی سالم صلواتی و تهیه کنندگی شهرام مسلخی در بخش نگاه نو سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر حضور داشت.
وی بیان کرد: این بیماری زمانی در کشور گسترش پیدا کرد که جشنواره فیلم فجر به پایان رسیده بود و پروژه های جدید در مرحله پیش تولید بودند و همین مساله سبب شد تا تعداد پروژه ای فعال کم باشد.
قراچه داغی ادامه داد: خوشبختانه با رعایت پروتکل های بهداشتی از سوی اعضای انجمن صنفی طراحان فنی و مجریان صحنه، برای هیچکدام از اعضای این صنف در این مدت اتفاقی رخ نداد.
وی تاکید کرد: بعد از گذشت 2 ماه از تعطیلی پروژه ها، این روزها همه می خواهند که فعالیت در سینما دوباره آغاز شود، چرا که بحث معیشت و تأمین منابع مالی اعضا به میان آمده است و بارها از ما سوال می پرسند که اکثر مشاغل فعالیت های خود را آغاز کرده اند و چرا پروژه های سینمایی همچنان متوقف است.
رئیس هیات مدیره انجمن صنفی طراحان فنی و مجریان صحنه توضیح داد: مساله این است که اعضای برخی از صنوف مانند صنف ما از وضعیت اقتصادی مناسبی برخوردار نیستند و برای تأمین معیشت خود باید کار کنند چرا که منبع درآمد دیگری ندارند.
وی تاکید کرد: امیدوارم پروژه های سینمایی با رعایت پروتکل های بهداشتی دوباره از سر گرفته شود تا افراد بتوانند بر سرکار خود بروند تا بتوانند زندگی خود را تأمین کنند.
قراچه داغی توضیح داد: البته این را شنیده ام که هیأت مدیره خانه سینما با ستاد ملی مبارزه با کرونا وارد مذاکره شده است تا بهترین راه حل را برای آغاز فعالیت های سینمایی ارائه شود.
وی تاکید کرد: صنوفی مانند صنف ما شاید بخواهند برای حفظ امنیت اعضای خود فعالیت پروژه های سینمایی آغاز نشود، اما مساله این است که یک صنف قدرت این را ندارد که بگوید حتماً سر کار نروید، ما تنها می توانیم این مساله را به اعضای خود پیشنهاد دهیم و تصمیم گیری نهایی برعهده افراد خواهد بود، اما این مساله را هم باید مدنظر داشت که وقتی عضوی توانایی پرداخت اجاره خانه را ندارد، چه کار به غیر از پذیرش کار در چنین شرایطی از دستشان بر می آید؟
این سینماگر توضیح داد: در چنین شرایطی اگر صنف به اعضای خود بگوید که کار نکنید باید از نظر مالی آن ها را تأمین کند که چنین مسأله ای امکان پذیر نیست.
وی تاکید کرد: متأسفانه سال ها است که خانه سینما و اعضای آن درگیر بیمه بی کاری هستند و این مساله همچنان ادامه دارد، نبود چنین بیمه ای درست در شرایط بحرانی از جمله شیوع بیماری کرونا خود را نشان می دهد و نیاز آن احساس می شود. اگر بیمه بیکاری برای هنرمندان وجود داشت حتماً در چنین شرایطی و با توقف پروژه های سینمایی حقوقی برای تأمین معیشت آن ها وجود داشت. البته برای بیمه بیکاری پیگیری هایی شده است اما این پیگیری هنوز به جایی برسد.
منبع:مهر
به گزارش تابناک ؛ خانه سینما به عنوان نهاد صنفی سینمای ایران همواره بستر کشمکش های گروه های مختلفی بوده و تنش در خانه سینما به صورتی دوره ای در حال وقوع بوده است. آخرین موج این تنش ها به توزیع کمک های نقدی و غیرنقدی به اهالی سینما بازمی گردد که به واسطه محدودیت های متاثر از کرونا، از کار بی کار شده بودند. واقعیت آن است که مجموع سینماگرانی که وضعیت مالی مناسبی دارند، به صد سینماگر نمی رسد و شمار سینماگرانی که توان حفظ خود در چنین موقعیت هایی دارند، به چند صد تن نمی رسد و سایر سینماگران نیاز به حمایت های مالی جدی دارند.
تنش بر سر توزیع کمک های محدود دولت بین همه اعضای صنوف یا گروه محدودی که مستحق تر هستند، برای چند هفته واکنش صنوف را در پی داشت و همزمان تنش هایی درباره تعطیلی پروژه های سینمایی برای حفاظت از اهالی سینما در مقابل کرونا وجود داشت. البته در روزهای پیشین، نوع عملکرد مقامات سازمان سینمایی در خصوص شورای صنفی نمایش، فضا را تغییر داد و صف بندی های صنوف سینمایی را با دیگر جریان ها که برخی از آنها اساساً مخالف خانه سینما هستند، مشخص کرد. در این میان خانه سینما ماه های مهمی را پیش رو دارد که در آن قرار است اساسنامه این نهاد تصویب و سپس با برپایی مجمع عمومی، ترکیب هیات مدیره جامعه اصناف سینمای ایران مشخص شود.
در این میان پرسش اساسی می تواند این باشد که چرا خانه سینما دوره ای با تنش مواجه می شود و آیا تنش های تازه منجر به مداخله مجدد دولت در فرآیندها خواهد شد یا با برگزاری انتخابات خانه سینما، حواشی برطرف می شود؟ هرچند رفتارهای اخیر برخی مسئولان سینمایی نشان داده امکان مداخله این گروه همچون اسلافشان در فرآیندهای صنفی وجود دارد، حتی بدون این دخالت ها نیز دور از انتظار است که این حواشی به سادگی رفع شود، چرا که تنش های صنفی صبغه ای بس طولانی دارند و یک باره شکل نگرفته اند.
چالش اصلی در خانه سینما، ساختار این نهاد است. از یک سو صنوف هیات مدیره را در مجمع عمومی انتخاب می کنند اما از سوی دیگر هیات مدیره فاقد قدرت مداخله در صنوف است و صنوف تاکید می کنند به لحاظ تصمیم گیری مستقل هستند. بنابراین وقتی تصمیمی از سوی هیات مدیره خانه سینما گرفته می شود، لزوماً توسط همه صنوف پذیرفته و اجرا نمی شود. بارزترین نمود چنین وضعیتی، ثبت صنوف بود که با مقاومت شماری از صنوف مواجه شد و در نهایت با رایزنی و کوشش برای اقناع و نه مکانیزم های قانونی این اتفاق رخ داد.
در عین حال، این اختلافات حتی به هیات مدیره نیز منتقل می شود و با توجه به آنکه نگاه صنوف مختلف به امور سینما از زاویه منافع شان متفاوت است، در برخی دوره ها چهره هایی با گرایش های به شدت متفاوت در هیات مدیره خانه سینما حضور یافتند که زمینه ساز تنش های جدی شد. برجسته ترین دوره پراختلاف، دوره کنونی است که اعضای هیات مدیره از همان روز نخست انتخاب، اختلافات چشمگیری دارند و هرچند کوشش می شود این اختلافات بروز داده نشود، بخشی از تنش ها متاثر از همین اختلافات شدید است. علی قائم مقامی سخنگوی هیات مدیره خانه سینما در پاسخ به خبرنگار تابناک حاضر به گفت وگو درباره این چالش ها نشد و به واسطه همین اختلافات تاکنون هیچ موضع گیری در مقام سخنگو نداشته است.
چالش دیگر در خانه سینما که باید فکری برای آن کرد، عدم برخورداری از مقررات منسجم و الزام آور است؛ قواعدی که وقتی رؤسای صنوف، هیات مدیره و مدیرعامل همچون دوره مدیریت محمدمهدی عسگرپور هماهنگی حداکثری دارند، فقدانش کمتر احساس می شود، چرا که همدلی و هم رایی امور صنفی را پیش می برد اما وقتی این هم رایی میان مدیرعامل، هیات مدیره و مدیرعامل وجود ندارد، فقدان شان منجر به عدم تصمیم گیری در بسیاری از امور می شود. چه بسا همین اختلافات باعث شود، برای دوره ای مدیریت خانه سینما نتواند هیچ اقدام موثری در جهت تقویت صنوف انجام دهد.
چالش بزرگ تر اما شیوه کنونی ثبت صنوف سینمایی در اداره کار است که باعث شده صنوف سینمایی در حد صنوفی چون نجاران، قصابان و امثالهم قدرت نداشته باشند و نوع مواجهه شان با مسائل صنفی، ارشاد باشد و نه قانونی. به عنوان نمونه چون صنوف سینمایی به عنوان یک صنف ثبت نشده بودند، اختیار تعطیلی پروژه های سینمایی را در ماجرای کرونا نداشتند اما اگر یک نانوایی بر خلاف ضوابطی که صنف مشخص می کند کوچک ترین فعالیتی داشته باشد، بازرسان صنف نانوایان به همراه مامور قانون در محل واحد صنفی حضور می یابند و آن نانوایی را پلمب می کنند.
همچنین اگر یک تهیه کننده سینما از فیلمبردار، عکاس، منشی صحنه و... خارج از صنوف استفاده کند، در صورتی که تهیه کننده از نفوذ کافی برخوردار باشد، صنوف مرتبط نمی توانند کاری از پیش ببرند اما اگر یک نانوایی از شاتری استفاده کند که فاقد پروانه فعالیت صنفی است، نانوایی در وهله نخست جریمه و در صورت تکرار پروانه کسب واحد صنفی باطل می شود! اگر صنوف سینمایی نیز یک به یک در اتاق اصناف ایران به ثبت رسیده بودند، از اختیارات مشابهی برخوردار بودند و در حکم یک انجمن کارگری یا کارفرمایی، فاقد چنین اختیاراتی نبودند.
او در پاسخ به اینکه مگر کمک سازمان برای هر پرده سینمایی 10 میلیون تومان تاثیری نداشته، افزود: بیشتر سینماها در تنگنای مالی هستند و آن 10 میلیون تومان را نگرفتیم چون قبلا هم گفتیم که این برای ما یک شوخی است. 10 میلیون تومان با وام 6 ماهه چه دردی از ما دوا می کند؟ ما چیزی می خواهیم که نه تمام مشکلات بلکه حداقل بخشی از مشکل ما را کم کند. اینجا دولت باید حمایت کند. محل کسب ما بسته شده و از همه جا ناامید شده ایم. هر حرفی هم زده می شود در حد شعار است و ما فعلا فقط به شعارها گوش می دهیم.
وی با اشاره به مشکلات مالی سینماداران در پرداخت قبض ها و حقوق و حق بیمه کارکنان خود گفت: دولت تمام اقلام را گران کرده ولی ما تصمیم گرفتیم امسال بلیت سینما را گران نکنیم. امسال جهش تولید نامگذاری شده با توجه به اینکه فقط درباره آن حرف زده می شود، در نطفه در حال خفه شدن است چون عملا قدمی برداشته نمی شود. بنابراین با تمام این شرایط ما چاره ای جز بازگشایی نداریم و می خواهیم روی پای خودمان بایستیم تا این مشکلات کمی برطرف شود.
اشرفی درباره اینکه چقدر احتمال می دهد سینماها با استقبال مردم روبرو شوند؟ بیان کرد: مسلما رکود خواهیم داشت و ما انتظارش را داریم که مخاطب حضور چندانی در سینما نداشته باشد. ما با چشم باز از این بازگشایی استقبال می کنیم ولی فقط امیدواریم فیلم های خوب اکران شوند چون مخاطبانی هستند که دوست دارند فقط روی پرده سینما فیلم تماشا کنند.
روز گذشته روابط عمومی سازمان سینمایی اعلام کرد: آیین نامه 15 بندی در کارگروه بررسی آسیب های کرونا در سینما نهایی و به ستاد ملی مبارزه با کرونا پیشنهاد شد. به این ستاد اعلام کردیم که آمادگی وجود دارد که سینماها در روز عید فطر بازگشایی شوند. البته باید ببینیم نظر ستاد ملی مبارزه با کرونا چیست ولی با این حال ما آماده ایم. همچنین اعلام شده این کار داوطلبانه است و سینماهایی که تمایل نداشته باشند، می توانند همچنان بسته بمانند. مهمترین بند این آیین نامه این بود که باید از 40 درصد ظرفیت سینماها استفاده شود و قیمت بلیت همانند سال قبل خواهد بود. فاصله بین سانس ها افزایش پیدا خواهد کرد و سینماها باید موارد بهداشتی را رعایت کنند.
پیش تر یک پیش نویس از آیین نامه 15 بندی منتشر شده بود که پس از نهایی شدن به ستاد ملی مبارزه با کرونا پیشنهاد شده است.
انتهای پیام
وی افزود: تا زمانی که این سوءتفاهمات به طور کامل حل شود، گفتگوها را ادامه می دهیم و بعد از آن جلسات شورای اکران برگزار خواهد شد.
این مدیر سینمایی تاکید کرد: هیچ وقت هیچ اختلافی بین سازمان سینمایی و خانه سینما نبوده است؛ این موضوع را هم آن ها می دانند و هم ما. فقط یک سوءتفاهم پیش آمده که ظرف یکی دو روز آینده به طور کامل برطرف می شود و جای هیچ نگرانی نیست.
طباطبایی نژاد ادامه داد: ما به دنبال تحمیل چیزی نیستیم هرچند همچنان معتقدیم که انتخابات برگزار شده برای انتخاب دبیر شورای صنفی نمایش کاملاً قانونی بوده است.
وی تاکید کرد: اگر دوستان فکر می کنند با تجدید آرا اطمینان خاطر حاصل می شود، انتخابات شورای صنفی نمایش را تکرار می کنیم. انتخابات برگزار شده قانونی بود و از نظر ما تکرارش لازم نیست، ولی اگر دوستانی هستند که فکر می کنند خیالشان با این اتفاق راحت می شود، از نظر ما هیچ مانعی ندارد و انتخابات شورای صنفی نمایش را مجدداً برگزار می کنیم. هدف ما ایجاد آرامش در سینما است.
کد خبر 4927877
زهرا منصوری
پرفروش ترین فیلم ایرانی در سال گذشته مطرب ساخته مصطفی کیایی بود که به فروشی معادل 38 میلیارد و 543 میلیون و 975 هزار تومان دست پیدا کرد. استان تهران با حدود 13،267،637 نفرجمعیت دارای 66 سینما با 199 سالن و ظرفیت 43 هزار و 232 صندلی در سال 98 به فروش 172 میلیارد و 36 میلیون و 975 هزار تومان دست پیدا کرد. نکته دیگری که از فهرست فروش 74 فیلم به نمایش درآمده امسال می توان نتیجه گرفت این موضوع است که نزدیک به 65 درصد کل درآمد سینمای سال 98 تنها عاید 10 فیلم شده است. فیلم هایی که سر جمع توانسته اند بیش از 190 میلیارد تومان از کل درآمد امسال را از آن خود کنند. با این همه، عایدی 11 ماهه گیشه ها در سال 98 نه تنها در مقایسه با مدت مشابه، بلکه نسبت به کل سال 97 از رشد فروش حکایت دارد که البته بیشتر آن را مدیون فیلم های پرمخاطبی همچون مطرب و متری شیش ونیم است؛ که اولی رکورد پرفروش ترین فیلم تاریخ سینمای ایران و دومی رکورد پرفروش ترین فیلم غیرکمدی تاریخ سینمای ایران را شکسته اند.
لینک خبر : دنیای اقتصاد
این تغییر در عرضه آثار فرهنگی چون سریال سبب جذب بیشتر مخاطب نسبت به گذشته شد چون با پیشرفت فناوری و آسان تر شدن خرید و دسترسی ، ضریب نفوذ افزایش چشمگیری پیدا کرد .
وی افزود : گرچه درسه چهار سال اخیر عواملی دست به دست هم داد تا قدری پهنای باند و سرعت اینترنت در کشور بهبود پیدا کند اما با توجه به اینکه فرصت حضور در اجتماع از مردم سلب شده است و بسیاری از آنها ساعات متمادی در خانه هستند ، اسباب سرگرمی را نه در بیرون از منزل بلکه در درون خانه جستجو می کنند ؛ بنابراین سرعت اینترنت پاسخگو نیست .
این کارشناس شبکه نمایش خانگی در ادامه برنامه " بی قاب بی نقاب" رادیو گفت و گو با اشاره به درآمدزایی در حوزه تولید سریال های خانگی گفت: با افزایش شعاع تاثیرگذاری این سریال ها ، توجیهات اقتصادی برای حضور فیلمسازان و سرمایه گذاران در این عرصه بیش از گذشته افزایش یافت .
به گفته رجبی فروتن طی 10 سال گذشته که از عمر شبکه نمایش خانگی می گذرد 33 سریال ساخته شده است و در بین آنها آثار خوب ، متوسط ، ضعیف و غیرقابل دفاع هم وجود داشته است . به نظر می آید در سال های اخیر گرایش بیشتر سرمایه گذاران به این عرصه به دلیل هدف های مالی بوده است . برخی از فیلمسازان با در نظر گرفتن مسئولیت های اجتماعی ، درصدد ایجاد فرصت های شغلی برای دست اندرکاران فنی و هنری این حوزه بوده اند .
وی افزود : بسیاری از فعالان این حوزه تلاش می کنند با کپی برداری از سریال های پرطرفدار خارجی نمونه های وطنی بسازند و برخی نیز توفیق داشتند که در نمونه برداری اقتضائات فرهنگی و هنجارهای عرفی را مدنظر قرار دهند اما بسیاری نیز موفق نبوده اند و گاهی بیننده احساس می کند میان آنچه که در فیلم می بیند با چیزی که در اطرافش جریان دارد ، تناسبی وجود ندارد.
این فعال رسانه ای در پاسخ به سوالی درباره نحوه نظارت بر سریال های خانگی گفت : مراجع نظارتی سینما مانند شورای پروانه ساخت و صدور پروانه نمایش در بخش سریال ها نیز وجود دارد اما آثاری که در شبکه نمایش خانگی عرضه می شود به اندازه کارهای سینمایی و تلویزیونی مورد توجه منتقدین و کارشناسان و از نظر زیبایی شناختی ، محتوایی و فرهنگی مورد بررسی قرار نمی گیرد .
به عقیده رجبی فروتن به جز اعمال ممیزی برای ساخت سریال ها ، لازم است منتقدان و کارشناسان به نمایندگی از افکار عمومی در چارچوب و منطق قابل دفاع سریال های شبکه نمایش خانگی را به درستی نقد کنند تا اگر غفلتی در حال رخ دادن است ، به صورت مستند و با ادبیات علمی مورد بررسی قرار بگیرد.
او در ادامه به فیلم های خارجی اشاره کرد و گفت: درست است که ما بنا بر وضعیت موجود مجبوریم آثار خارجی را در خانه ببینیم اما این دلیل نمی شود به چنین پدیده ای عادت کنیم. برای مثال فیلم آخر ترنس مالیک ( یک زندگی پنهان ) برای پرده عریض سینما ساخته شده و باید آن را در سینما دید اما چنین امکانی برای ما وجود ندارد.
این فیلمساز با اشاره به پیشرفت تکنولوژی و روی کار آمدن دوربین های دیجیتال گفت: زمانی که دوربین های دیجیتال ساخته شدند و در دسترس قرار گرفتند، همه سمت آن هجوم بردند اما نگاتیو جای خودش را دارد و هنوز هم مورد استفاده برخی فیلمسازان بزرگ است. دوربین دیجیتال ظرفیت فیلمبرداری با نگاتیو را ندارد مگر اینکه اساسا فیلمی برای دوربین دیجیتال ساخته شود. این موضوع مانند داروی مشابه می ماند و هرگز کارکرد نگاتیو را ندارد. به نظرم تفاوت این دو مانند الماس بدلی است که هرگز جای اصل آن را نمی تواند بگیرد.
کیوان علی محمدی در آخر در مورد فیلمش که هنوز اکران نشده گفت: هر اتفاقی رخ بدهد فیلمم را برای نمایش آنلاین در شبکه نمایش خانگی نخواهم داد چون فیلم را برای پرده سینما ساخته ایم. هیچکس آمادگی چنین شرایطی را نداشت و امیدوارم هر چه زودتر به یک روال عادی و منطقی برگردیم و از تماشای آثار سینمایی روی پرده سینما لذت ببریم. //2
آن روزها محمدجواد شمقدری با قضیه خیلی صریح و شفاف برخورد کرد و کار را نهایتا به بستن در خانه سینما کشاند که همین برایش تبعات رسانه ای فراوانی داشت، اما اگر قضاوت ها درباره کاری که دولت فعلی انجام می دهد درست باشد، می توان بین شیوه حسین انتظامی برای انجام این کار با شیوه برخورد جواد شمقدری، تفاوت های آشکاری دید. انتظامی بعد از مطرح شدن زمزمه هایی درباره اینکه سازمان سینمایی دولت فعلی هم مشغول انجام همان رفتاری است که مدیریت پیشین در دولت قبل انجام داده بود، در شبکه اجتماعی توئیتر به این حرف ها واکنش نشان داد و نوشت: با یک خبر نادرست به دنبال ایجاد نگرانی صنفی و دوقطبی سازی اند. دولت متوجه اعتبار نهادهای مدنی هست. من هم که خاستگاه صنفی دارم، در پاسداری از این سیاست دولت جدی ترم، چراکه قدر و قدرت نهادهای مدنی را می دانم.
با این حال نشانه های مهم و واضحی وجود داشت که رفتار شمقدری و انتظامی را به هم ربط می داد، هرچند قضاوت نهایی راجع به این اتفاقات پیچیده تر است. اما ماجرا چیست؟ چرا دولت ها در سال های آخر تصدی گری شان به تلاش برای برهم زدن نظم سیستماتیک صنفی در سینمای ایران اقدام می کنند؟ اگر آنها قصد اصلاحات ساختاری در این زمینه را دارند، چرا در روزهای آخر تصدی گری اجرایی شان، دست به کار ریشه ای ترین و اصلی ترین اقدامات می شوند؟ اصولا درباره اقداماتی که دولت ها در ماه های آخر روی کار بودن شان انجام می دهند، باید چه قضاوتی کرد؟ سوای اینکه آیا سازمان سینمایی دولت فعلی خواهد توانست برخلاف دولت قبل، به هدفی که از اقدامات اخیرش دارد برسد یا خیر، یا حتی سوای اینکه آنها به واقع چنین نیاتی دارند یا نه، نگاه به اتفاقاتی که اخیرا در شورای صنفی نمایش رخ داد و تلاش برای یافتن پاسخ های منطقی و غیراحساسی به پرسش های فوق، می تواند این را مشخص کند که ساختار سنتی سینمای ایران چگونه است و برخوردهای احتمالی دولت های پس از این هم با آن ممکن است چه شکل هایی داشته باشد.
قصه از کجا شروع شد؟
جلسه 22 اردیبهشت ماه 1399 در شورای صنفی نمایش که گفته شده بود برای انتخاب دبیر جدید این شورا و تغییر ترکیب سرگروه های سینمایی انجام می شود، منشأ شروع تمام حواشی اخیر و بروز اختلافات میان دولت و خانه سینما شد. در انتخاب رئیس شورای صنفی نمایش دو صنف مهم از صنوف سینمایی حضور نداشتند. اولین مورد، صنف تهیه کنندگان بود که محمدمهدی طباطبایی نژاد، معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی، درباره عدم حضور آن و حواشی پیش آمده برای این جلسه می گوید: درباره تهیه کنندگان که ما اصلا با آنها نامه نگاری نکرده بودیم، چون جامعیت صنفی ندارند و ما شورای عالی تهیه کنندگان، انجمن تهیه کنندگان مستقل و... را داریم، اما صنف واحد تهیه کنندگان نداریم. در نظام نامه اکران هم آمده است تا زمانی که جامعیت صنفی وجود نداشته باشد، معاون ارزشیابی، کارشناس مربوطه را از آن صنف انتخاب می کند؛ تا زمانی که جامعیت صنفی به وجود بیاید و یک صنف بتواند نماینده خود را معرفی کند. از این منظر طبیعتا انجمن صنفی تهیه کنندگان نیاز به معرفی نماینده نداشت و ما هم مکاتبه ای نکرده بودیم. خود من محمدحسین فرحبخش را به عنوان نماینده انتخاب کردم، چون در قانون هم عنوان شده که معاون ارزشیابی می تواند این کار را بکند.
بحث نبود جامعیت صنفی که طباطبایی نژاد به آن اشاره کرد، به صنوف چهارگانه تهیه کنندگی در سینمای ایران برمی گردد.
اتحادیه تهیه کنندگان سینمای ایران در 1367 تشکیل شد، اما محفل اختلافات فراونی بین اعضای خود بود. بالاخره در سال 1385 این نهاد یکدستی اش را از دست داد و دو تشکل موازی با عناوین مجمع فیلمسازان سینمای ایران و کانون تهیه کنندگان به وجود آمدند. پس از مدتی یکی از همین دو نهاد جدیدالتاسیس، یعنی کانون تهیه کنندگان باز به دو قسمت تقسیم شد و انجمن تهیه کنندگان مستقل سینمای ایران از آن جدا شد. حالا سه تشکل موازی در زمینه تهیه کنندگی وجود داشتند که به اختصار با عناوین مجمع ، کانون و انجمن از آنها یاد می شد. در سال 1389 با حمایت جواد شمقدری و بیرون از خانه سینما، جامعه صنفی تهیه کنندگان به عنوان چهارمین نهاد تهیه کنندگی در ایران اعلام موجودیت کرد.
با روی کار آمدن دولت یازدهم، سرانجام شورای عالی تهیه کنندگان که قرار بود همه صنوف چهارگانه در آن ادغام شوند، تشکیل شد. در اواخر سال 1395، کمیته یکپارچه سازی و ارتقای نظام تهیه کنندگی در سینمای ایران تشکیل شد و قرار شد هرکدام از این صنوف چهارگانه دو نماینده در کمیته یکپارچه سازی داشته باشند که چنین اتفاقی هنوز رخ نداده است.
اما طباطبایی نژاد درباره عدم حضور نماینده کانون کارگردانان در این نشست می گوید: امیریوسفی در جلسه حضور داشتند و در بحث ها مشارکت می کردند. طباطبایی نژاد سپس می گوید امیریوسفی پس از آنکه نماینده موردنظرش برای ریاست شورای صنفی نمایش رای نیاورد، عنوان کرده که نماینده کانون کارگردانان رضا درمیشیان است نه او و بدون حضور درمیشیان، نتیجه این رای گیری مشروعیت ندارد.
معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی می گوید: به مجرد اینکه شایسته رای آورد، یعنی به فاصله چندثانیه، امیریوسفی بلند شد و پاکتی از جیبش درآورد و روی میز من گذاشت که در آن عنوان شده بود ایشان نماینده کانون کارگردانان نیست و رضا درمیشیان است.
لحن طباطبایی نژاد از اینجا به بعد مقداری از حالت رسمی مدیران خارج شد و راجع به امیریوسفی گفت: درواقع ایشان این رندی را می کرد که اگر رای آورد، بگوید خودم نماینده ام ولی اگر رای نیاورد، درمیشیان را به عنوان نماینده معرفی کند و زیر میز بزند. یعنی این اتفاق درنهایت ناراستی و نفاق رخ داد، درحالی که ایشان در همان اول جلسه می توانست بگوید من نماینده نیستم و پاکت نامه را به من بدهد. اصلا چرا روز گذشته این نامه را نداد که ما درمیشیان را دعوت کنیم؟ ایشان گفته اند که نماینده کانون کارگردانان به جلسه دعوت نشده است، درحالی که این یک دروغ آشکار است. پنج دقیقه به پایان جلسه نامه امیریوسفی به دست ما رسید. به نظرم امیریوسفی برای پنهان کردن برخی حواشی مالی خود، این جنجال ها را به پا می کند.
اما امیریوسفی، رئیس پیشین شورای صنفی نمایش، در توضیح این حواشی به ایسنا گفت: برای تودیع و تقدیر از دو سال حضور در شورای صنفی نمایش به سازمان سینمایی دعوت شدم؛ وگرنه محل جلسات شورای صنفی در ساختمان خانه سینماست.
او سپس در پاسخ به طباطبایی نژاد اضافه کرد: تکذیب می کنم. من وسط جلسه که صحبت از اعضای جدید شد، نامه کانون را نشان دادم و اعلام کردم که درمیشیان به عنوان نماینده جدید کانون کارگردانان در جلسه چهارشنبه حضور خواهد داشت. امیدوارم طباطبایی نژاد که ادعا می کند فقط در پایان جلسه نامه و اسم نماینده جدید کانون را شنیده، به یاد بیاورد که قبل از انتخابات فرمایشی با شنیدن نام درمیشیان گفت ممکن است حضور درمیشیان ازسمت سازمان سینمایی تایید نشود! البته من این تهدید را به شوخی گرفتم. پس این موضوع که طباطبایی نژاد در پایان جلسه نام درمیشیان را شنید، صحت ندارد.
فردای همان روز و 23 اردیبهشت، روابط عمومی خانه سینما بیانیه ای منتشر و در آن تاکید کرد: خانه سینما به زودی موضع خود را درقبال رویه های غیرصنفی و نامتعارف این جلسه اعلام خواهد کرد. با به کاررفتن دو واژه غیرصنفی و نامتعارف معلوم می شد که خانه سینما موافق خروجی آن جلسه نیست؛ این چنان معنا می داد که موضع خانه سینما با امیریوسفی یکسان است.
قضیه اما در دعوای لفظی بین محسن امیریوسفی با طباطبایی نژاد و فرحبخش محدود نماند و غیر از بیانیه خانه سینما پای اعتراض بسیاری از دیگر چهره های سینمایی را هم وسط کشید. حتی در جنجال خانه سینما که مربوط به دولت قبل بود، وقتی نماینده ای ازسوی سازمان سینمایی معرفی می شد، این به دلیل عدم همکاری صنوف در معرفی نماینده به دولت بود نه مثل حالا که صنوف خودشان می خواستند در انتخابات شرکت کنند و نظرشان پرسیده نمی شد. روی همین حساب خیلی ها معتقدند چنین رویه ای ازسوی سازمان سینمایی بی سابقه است.
نکته مهم دیگر حضور محمدحسین فرحبخش به عنوان نماینده صنف تهیه کنندگان در شورای صنفی نمایش است که نه توسط رای اعضا، بلکه ازطرف دولت منصوب شد. او از اصلی ترین لیدرهای تعطیلی خانه سینما در دولت قبل بود و حالا هم مجددا طرف دولت ایستاده و مقابل خانه سینما قرار می گیرد.
آیا دخالت دولت در صنوف سینمایی بی سابقه است؟
ابوالحسن داوودی که پیش از این خودش ریاست شورای صنفی اکران را برعهده داشت، در واکنش به اتفاقات اخیر، طی مصاحبه ای با سایت تابناک گفت: با این استدلالی که ایشان (طباطبایی نژاد) به کار برده و الزام حضور یک نماینده صنفی را در انتخابات شورایی که نامش و اعتبارش شورای صنفی است و نه شورای دولتی ، به رسمیت نشناخته و با سنگر گرفتن پشت قانون خشکی که او را روی کاغذ مجاز به این کار کرده، انتخاب شخصی اش را به عنوان نماینده گروه صنفی دیگر معرفی کرده و بنابراین اشتباه محاسباتی فاحشی داشته است. او در ادامه ضمن مقایسه اقدامات این دولت با دولت قبل، مدیریت فرهنگی فعلی را حتی نسبت به دوره قبل در توانایی اجرایی برای چنین اقداماتی ضعیف تر دانست: فکر می کنم شاید حداقل تدبیر این بود که ایشان نگاهی به تاریخچه گذشته ای که در این گونه منازعات اتفاق افتاده بود، می انداخت. ما شبیه این برخورد دولتی متکی بر اختیارات قانونی را در ابعاد گسترده تر و توان اجرایی بالاتر، در دوره مدیریت آقای شمقدری هم داشتیم که تمایل داشت با تکیه بر قانون، کار را به تعطیلی خانه سینما بکشاند، ولی عملا دیدیم که نتیجه تاریخی این برداشت غلط از اختلافات ذاتی اهالی سینما به چه ضایعه ای برای خودشان تبدیل شد.
داوودی که سابقا رئیس هیات مدیره خانه سینما هم بود، در ادامه روی صحبتش را از طباطبایی نژاد به سمت تمام مدیران دولتی برگرداند و گفت: البته منظورم از ایشان، کل مدیریت دولتی در عرصه فرهنگ بوده و شخصا اصراری روی شخص خاصی ندارم.
این سخنان با واکنش محمدحسین فرحبخش مواجه شد که طی یادداشتی با اشاره به اتفاقاتی که پیش از این افتاده بود، نوشت: آقای داوودی! شما با قدرت دولت، شورا را به خانه سینما بردید و ریاست کارگردانان در شورا را باب کردید که کاملا غیرحرفه ای و غلط بود.
فرحبخش ابتدا به دوره ای اشاره کرد که به رغم مخالفت اتحادیه تهیه کنندگان، شورای صنفی نمایش به خانه سینما برده شد و در این انتقال، تیم سه نفره محمدحسین پزشک، منوچهر محمدی و ابوالحسن داوودی نقش اصلی را بازی کردند: سابقه تاسیس شورای صنفی نمایش به سال 76 بازمی گردد و پیشنهادی که ازسوی اتحادیه تهیه کنندگان برای تشکیل شورا مطرح شد. در آن زمان مقرر شد شورا با حضور پنج سینمادار و پنج تهیه کننده که ارکان اصلی اکران بودند راه بیفتد. اتحادیه تهیه کنندگان پیشنهاد کرد سیف الله داد یک کارگردان را از کانون کارگردانان به شورا اضافه کند و اینچنین شد که حسین زندباف از کانون وارد شورا شد.
فرحبخش در ادامه می نویسد: در آن زمان همواره رئیس شورای صنفی نمایش از صنف تهیه کنندگان بود که رکن اساسی تولیدند و مالک اثر در پخش. این روال ادامه داشت تا زمان معاونت سینمایی محمدحسن پزشک یعنی همان زمان که منوچهر محمدی، مدیرعامل خانه سینما و ابوالحسن داوودی رئیس هیات مدیره شد. در این زمان بود که علی رغم مخالفت اتحادیه، شورای صنفی نمایش را به خانه سینما بردند و در این انتقال، تیم سه نفره پزشک- محمدی- داوودی نقش اصلی را بازی کردند. آنجا بود که اتحادیه تهیه کنندگان، نماینده ای را برای شورا معرفی نکرد و این شد که خود ارشاد(!) محمدرضا تخت کشیان را به عنوان تهیه کننده وارد شورای صنفی نمایش کرد. عجبا که آن زمان ابوالحسن داوودی کمترین انتقادی از ارشاد نکرد! آیا آن زمان نماینده تهیه کنندگان در شورا، انتصابی نبود؟ آقای داوودی! شما با قدرت دولت، شورا را به خانه سینما بردید و ریاست کارگردانان در شورا را باب کردید که کاملا غیرحرفه ای و غلط بود.
او سپس به سال 1393 و زمان ریاست حجت الله ایوبی بر سازمان سینمایی اشاره کرد و نوشت: اصغر بانکی از کانون پخش کنندگان و بنده از طرف تهیه کنندگان برای حضور در شورای صنفی نمایش به ارشاد معرفی شدیم و ابوالحسن داوودی از جانب کارگردانان. با این حال ارشاد من و بانکی را قبول نکرد و خودش از مرتضی شایسته و محمد نیک بین دعوت کرد وارد شورا شوند و البته که داوودی رئیس آن شورا شد و با روی باز از نمایندگان دولت استقبال کرد.
و از داوودی پرسید: چطور انتصابات دولتی در شورایی که داوودی رئیسش بود، موجب نگرانی ایشان نشد؟ چگونه دو سال رئیس شورایی بودید که حتی جلساتش هم در وزارت ارشاد تشکیل می شد؟ نشان به آن نشان که در همان دوران در مراسم ازدواج ساعد فرزند سعید سهیلی در همین رابطه به داوودی گلایه کردم و ایشان مدعی شد دولت هرچه بگوید لازم الاجراست! چطور است که آن موقع دولت هرچه می گفت لازم الاجرا بود، ولی حالا برعکس شده!؟
می شود در اینجا از خود فرحبخش هم پرسید که به عنوان قرینه امثال داوودی، خود او چطور در آن زمان از انتصاب مرتضی شایسته به این سمت توسط دولتی ها راضی نبوده و حالا مدافع آن است؟
سومین موردی که یادداشت فرحبخش به آن اشاره می کرد، مربوط به همین سال گذشته و محسن امیریوسفی می شد؛ در پنج ماه ابتدایی سال 98 شورای عالی تهیه کنندگان هیچ نماینده ای در شورا نداشت و معاون نظارت وقت ابراهیم داروغه زاده بود که حکم حضور محمد احمدی و محمود رضوی در شورای صنفی نمایش را صادر کرد؛ این همان شورایی است که رئیسش محسن امیریوسفی بوده. چطور در آن زمان اعتراض داوودی به دخالت دولتی را ندیدیم؟
آنچه فرحبخش نوشته بود، این گمانه یا تحلیل را درپی داشت که سینمایی ها پس از تمام شدن ماه عسل شان با دولت در برابر بعضی دخالت ها حساس شده اند، وگرنه طی چندسال گذشته هم این نوع دخالت ها بارها اتفاق افتاده و اعتراضی نسبت به آنها صورت نگرفته است.
با این حال موارد سه گانه ای که مورد اشاره فرحبخش قرار گرفتند، در زمانه و زمینه های دیگری رخ دادند و هیچ کدام مثل این بار حاشیه ساز نشدند. مثلا بار اول یک تصمیم گیری مهم به خانه سینما تفویض شد که به تقویت جایگاه آن انجامید و دفعات بعد هم این اتفاق بدون صدور بیانیه ای از سمت خانه سینما و موضع گیری سایر سینماگران افتاده است؛ یعنی نمی شود قضیه را به اینکه عده ای از مرتضی شایسته خوش شان نمی آید تقلیل داد و رویارویی تنها صنف سینمایی موجود در ایران و وزارت ارشاد را نادیده گرفت.
انتهای پیام/
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، همزمان با 29 اردیبهشت روز جهانی موزه؛ فاطمه معتمدآریا جایزه منشور طلائی کوروش را به بخشی که در موزه سینمای ایران به او اختصاص دارد، اضافه کرد.
وی این جایزه را به پاس چهار دهه فعالیت مستمر و تاثیر گذار در سینما از جشنواره فیلم های ایرانی در زوریخ سوئیس دریافت کرده بود.
فاطمه معتمد آریا با تبریک روز جهانی موزه درباره دلایل این تصمیمش گفت: جایزه منشور طلایی کورش کبیر را به موزه سینمای ایران اهدا می کنم چرا که می دانم در کنار مجموعه ای بسیار با ارزش از تاریخ سینمای ایران بخوبی حفظ و نگهداری می شود و در دسترس علاقمندان به سینمای ایران قرار می گیرد.
در بخش مربوط به فاطمه معتمدآریا در موزه سینما گنجینه ای ارزشمند از آثار و جوایزی همچون جایزه آمریکاز ( America's) از جشنواره بین المللی فیلم مونترال برای فیلم اینجا بدون من ، جایزه هنری لانگ لوا (Langloa) به خاطر تلاش در راستای ارتقا حرفه سینما و حفظ ارزش های فرهنگی حرفه بازیگری و تعهد و حفظ حرمت روح سینما، جایزه بنیاد آیلکس (ILEX) برای برتری در سینمای ایران، چهار سیمرغ بلورین بهترین بازیگر زن از دوره های مختلف جشنواره فیلم فجر و جوایز بسیار دیگر از جشنواره های داخلی و خارجی وجود دارد.
مختصات زیست فعالانه:
1- رسانه از جامعه مخاطبانش خبر می گیرد و به آنها خبر، تحلیل و گزارش می دهد. (مواد اولیه فعالیت رسانه در جامعه مخاطبان است)
2- مخاطب به رسانه احساس نیاز می کند و رسانه نیز قادر به تشخیص نیازهای مخاطب است و بدان پاسخ می دهد. (پاسخگویی به نیازهای مخاطب)
3- مخاطب به رسانه اعتماد دارد لذا اخبار و تحلیل های مورد نظرش را از رسانه ها می گیرد (اعتماد مخاطب به رسانه)
4- مخاطب برای دریافت خبر و تحلیل درست و مورد نیاز خود حاضر است هزینه کند. در نتیجه اقتصاد رسانه به صورت مستقل و غیر وابسته شکل و قوام می گیرد(اقتصاد مستقل رسانه).
5- در سایه اقتصاد مستقل رسانه می تواند زمینه شفافیت در جامعه را فراهم کرده و به رکن چهارم دموکراسی تبدیل شود(توسعه شفافیت در اکوسیستم جامعه).
مختصات زیست منفعلانه
در زیست منفعلانه نیز شاخصه های زیر را مشاهده می کنیم:
1- شاخص اعتماد به رسانه های رسمی از سمت جامعه مخاطبان در منطقه منفی قرار دارد.
2- به دلیل بی اعتمادی مخاطب به رسانه، مخاطب برای رسانه هزینه نمی کند.
3- رسانه برای زنده ماندن به منابع درآمدهایی از محل هایی چون دولت یا ابزارشدگی روی می آورد. در نتیجه شاهد بروز اقتصاد وابسته رسانه ها خواهیم بود. در چنین شرایطی تعداد رسانه های وابسته به شدت افزایش می یابد.
4- شاهد رونق غیر رسمی در اکوسیستم جامعه خواهیم بود.
5- مخاطب اغلب نیاز خود را از رسانه های غیر رسمی جستجو می کند و چون دقیقا به نیازهایش پاسخ داده نمی شود شاهد سردرگمی جامعه مخاطبان هستیم. از یک سو رسانه های غیر رسمی به دلیل محدودیت های دسترسی به منابع دست اول و وجود اغراض سیاسی، قادر به دریافت درست مواد اولیه خبر و تحلیل از درون جامعه مخاطبان نیستند از سوی دیگر امکان درک درست نیازهای مخاطب را ندارند.
6- مخاطب شاهد مهاجرت نخبگان رسانه ای به سمت رسانه های غیر رسمی خارج از کشور خواهد بود و این میل وی را به سمت این رسانه ها بیشتر می کند.
7- در سایه اقتصاد وابسته رسانه، امکان توسعه شفافیت وجود ندارد؛ و در نتیجه نباید انتظار داشت که رسانه به رکن چهارم دموکراسی تبدیل شود(منافع عمومی جایش را به منافع گروه ها می دهد و حفظ این منافع طبعا با توسعه شفافیت می تواند منافات داشته باشد).
فضای خاکستری
در همه کشورها رسانه ها در طیفی میان فعالانه کامل تا منفعالانه کامل قرار دارند.
در این فضای خاکستری (بین سیاه و سفید یا صفر و یک) در کل دو دسته تهدیدات (ریسک ها) وجود دارد که باعث می شود رسانه ها بین فعالانه و منفعلانه در حرکت باشند.
ریسک هایی که برای بازیگران بازار رسانه قابل کنترل یا مدیریت باشد را ریسک سیستماتیک و ریسک هایی که از خارج از بازار رسانه ریشه می گیرد و اساسا راهی جز پذیرش آن نیست را ریسک های غیر سیستماتیک می گوییم.
در یک حکومت متمرکز، حکومت ها خطوط قرمز زیادی را برای رسانه ها تعیین می کنند و در نتیجه سانسور به عنوان مهمترین ریسک برای رسانه ها در کشورهای دارای حکومت متمرکز مطرح است. ضرباتی که سانسور به رسانه ها وارد می کند عملا باعث می شود مخاطبان برای دریافت خبر و تحلیل درست به بازار غیر رسمی روی آورند؛ و رسانه های رسمی با وجودی که نیاز مخاطب را درک می کنند اما امکان پاسخگویی به آن را نداشته و به ناچار به سمت زیست منفعلانه پیش می روند.
راه حل های قابل دستیابی و آرمانی
کسانی که نگاه استراتژیک به رسانه دارند معمولا در این گونه مواقع دو نوع راه حل را پیشنهاد می کنند: راه حل ایده آل یا آرمانی و راه حل قابل دستیابی یا واقعی.
راه حل آرمانی در بلند مدت و با تغییراتی در نگرش های متمرکزانه حکومت یا تغییر آن مقدور است(و اینجا مد نظر ما نیست).
اما در راه حل های قابل دستیابی یا واقعی، فرض بر پذیرش مخاطرات غیر قابل تغییر و تلاش برای استفاده حداکثری از فرصت های محدود برای بهبود وضع موجود است.
به تعبیر دیگر در شرایط فعلی تاکید روی راه حل های قابل دسترس است و در این مسیر، مدل هایی را دنبال می کنیم که استفاده حداکثری از فرصت های محدود را فراهم کند و هدف به صورت مشخص این است که تا حد ممکن مانع تعمیق زیست منفعلانه رسانه ها شویم. البته تجربه ها نشان می دهد میزان توفیق چندان زیاد نخواهد بود ولی در عین حال نوامیدی خود عامل بسیار مهمی است که باعث سقوط رسانه ها به عمق انفعال خواهد شد.
پیش شرط های رسیدن به راه حل قابل دستیابی
برای رسیدن به یک راه حل قابل اجرا نیازمند مطالعه کشورهای مختلف، استخراج مدل، استفاده از سازوکارهای موثر برای توسعه زیرساخت، ذهن و همچنین استخراج شاخص های قابل اندازه گیری هستیم. در نهایت اینکه راه حل از طریق شناخت و پیاده سازی یک مدل مناسب قابل تحقق است. در این نوشتار هدف اصلی این است که ما را به مسیر شناخت بهتر مدل هدایت کند؛ اما هدف معرفی یک مدل نیست بلکه اساسا پیشنهاد یک ایده برای طراحی مدل است.
پیش نیازهای شناخت مدل:
1- تامین و استفاده وسیع از ظرفیت های فناوری اطلاعات و ارتباطات ضروری است. زیرساخت اصلی برای جمع آوری داده های بزرگ و متعاقبا تحلیل رفتار رسانه ها ضروری است. به طور مشخص تر به کارگیری فناوری های بیگ دیتا و هوش مصنوعی گریزناپذیر است.
2- ضروری است امکان گفت وگو میان تمام بازیگران و ذی نفعان لایه های مختلف صنف رسانه فراهم شود. برای اینکار، خوشه بندی از ذیل تا صدر صنف رسانه ضروری است. صدر و ذیل از دو منظر قابل تفکیک است یکی از نظر حوزه های تخصصی و خبری رسانه ها و دوم از نظر جغرافیای سرزمینی رسانه ها یا به عبارت دیگر استانی و منطقه ای و سراسری. توجه به هر دو این مسیرها برای پیاده سازی یک خوشه بندی موثر ضروری است. برای این کار، مدل کردن نحوه گفتمان اهمیت دارد.
3- برای معاونت مطبوعاتی ارشاد نه مقدور و نه جایز است که جای مخاطب و رسانه ها فکر کند؛ اما می تواند بستر فکر کردن را فراهم کند تا در سایه این فرایند، رسانه و جامعه مخاطبانشان به یک گفتمان مشترک نزدیک تر شوند. از عبارت نزدیکتر استفاده کردم چون در یک جامعه متمرکز، ریسک های غیر سیستماتیک عملا مانع رسیدن به یک گفتمان واحد بین رسانه و مخاطبان خواهند شد.تشکیل حلقه هایی از پایین به سمت بالا که بتواند از حوزه های تخصصی یا استانی شروع شود و مانند نظام شورایی به نهاد منسجمی مانند پارلمان رسانه ای منجر شود می تواند بازوی خوبی برای ذی نفعانی چون ارشاد برای توسعه تعامل بین رسانه و مخاطب باشد.
4- تجربه های مکرر نشان داده پرداخت یارانه (فارق از مقدار، ترکیب و کیفیت توزیع آن) در تقویت زیست فعالانه رسانه اثری ندارد. به تعبیر دیگرمسئله رسانه های ما اساسا یارانه نبوده و نیست. حتی اگر 100 درصد یارانه های نقدی و غیر نقدی هدفمند توزیع شود چون چالش اصلی جای دیگر است باز هم نتیجه چندانی عاید نخواهد شد. به تعبیر دیگر شاید به شاغلان در رسانه کمک مالی کرده اید ولی به هویت و اصالت از درست رفته رسانه چندان نمی شود از طریق یارانه کمک کرد.
5- برخی ممکن است اعتقاد داشته باشند چالش رسانه های ما بحران مخاطب است. در حالی که چنین نیست. در زیست منفعلانه، معمولا ریسک ها و مخاطرات خارج از کنترل رسانه باعث می شوند تا رفتار تعاملی بین رسانه و مخاطب به حداقل رسیده و هر یک مستقل از دیگری به زیست خود ادامه دهند. به تعبیر دیگر چالش در مخاطرات غیر قابل کنترل در پیشروی رسانه است که مانع از پاسخگویی به نیازهای مخاطب می شود.
6- در دوران زیست منفعلانه، توزیع یارانه ها زمینه تولد زیست انگلی شبه رسانه ها را فراهم می آورد. باید تفاوت قایل شویم بین رسانه های زرد و زیست انگلی شبه رسانه ها؛ چون رسانه های زرد نیز مخاطبان خود را دارند. اما شبه رسانه ها زیست شان را مدیون توزیع یارانه هستند و با شگردهایی تلاش می کنند تا یارانه بیشتر دریافت کنند. آنها نه دغدغه داشتن و درک نیاز مخاطب را دارند و نه دارای مخاطب هستند.
7- در کنار موارد 4، 5 و6 نظام یارانه ای در حکومت های متمرکز که فاصله طبقاتی به مرور افزایش می یابد و نظام پاسخگویی، به جای از بالا به پایین، از پایین به بالای هرم قدرت جامعه است، به گسترش فساد کمک می کند.همانقدر که نخبگان و افراد دلسوز دغدغه این را دارند که نظام یارانه ای اصلاح شود گروه های زیادی زیر میز وجود دارند که با سال ها تجربه و ایجاد کلونی های پیچیده و با روش های مختلف نظام یارانه ای تثبیت شوند تا آنها بتوانند بهترین بهره را ببرند. یکی از اهداف طراحی مدل، یافتن گروه های زیر میز، دسته بندی آنها و تحلیل رفتار آنها است. این کار می تواند به اصلاح نظام توزیع یارانه ها منجر شود. ولی در کل نباید انتظار ضریب تحقق اهداف بالا را داشته باشیم.
هدف نهایی مدل
اگر می خواهیم تا حد مقدور و توان موجود، مانع زیست انفعالی رسانه شویم در گام اول مدلی طراحی کنیم که بتواند مسئله رسانه ها را از نو تعریف کند: بدین معنی که الف: یارانه را به عنوان مسئله ای غیر موثر و حاشیه ای در نظر بگیرد نه محوری.
ب: به صورت سیستمی به رسانه ها فکر کند. به تعبیر دیگر داده ها ما را به سمت شاخص های مطلوب هدایت کنند نه اینکه معاونت مطبوعاتی بالاجبار شاخص ها را خود تعریف کند.
ج: داده های با کیفیت حاصل سه عنصر هستند: مدل، زیرساخت و سازوکارهای اجرایی.
طراحی مدل و شاکله زیرساخت فناوری اطلاعات نیاز به مطالعه دارد. اما در کل داده های مطلوب در سایه طراحی مدل مطلوب، زیرساخت فناوری اطلاعات قوی و سازوکارهای موثر حاصل خواهد شد.
د: شاید ایده هایی از قبل وجود داشته باشد اما تا زمانی که تحقیقات لازم صورت نگیرد ایده های در ظاهر جذاب می تواند به شدت مخرب باشد. به همین خاطر باید صبور باشیم و مطالعات لازم را انجام دهیم.
اکنون چه کنیم
ترکیبی از متخصصان استراتژی، رسانه و فناوری تیمی را تشکیل دهند که چهار گام: مطالعه، طراحی مدل، ایجاد زیرساخت فناوری و استخراج سازوکارهای اجرایی را به نحو مطلوب بردارد. بعد از این چهار گام وظایف مشخص خواهد شد که هر یک از ذی نفعانی که تعریف می شود چه وظایفی دارند.
* وقتی گفت وگوهای مختلف خدادی معاون مطبوعاتی ارشاد با رسانه های مختلف را مطالعه کردم چهار عبارت بیشتر از موارد دیگر برجسته بود: کیفیت محتوا، هدفمندکردن یارانه، مخاطب و شاخص بندی.
برای تشریح روابط مقولات بالا از دو مفهوم زیست فعالانه و زیست منفعلانه استفاده بردم و حاصل نوشتار بالا شد.
وی افزود: دستاوردهای حاصل از تولید محتوا در مناطق آزاد، بر ارتقای سطح تعاملات این مناطق با رسانه های ملی و فراملی بسیار موثر است.
خدادادی اظهار داشت: رویکرد تولید محتوا در مناطق آزاد هفتگانه با هدف اثربخشی هرچه بیشتر خبرها، باید به رویکردی ملی تبدیل شود تا بازتاب درستی از ظرفیت ها و مزیت های این مناطق و معرفی آنها به مردم کشور داشته باشد.
معاون امور مطبوعاتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی همچنین برای همکاری رسانه های کشوری با روابط عمومی های مناطق آزاد اعلام آمادگی کرد و گفت: رسانه های سراسری می توانند با هماهنگی دبیرخانه شورایعالی مناطق آزاد تجاری- صنعتی و ویژه اقتصادی، در پوشش اخبار این مناطق فعال تر عمل کنند.
محمد خدادادی در ادامه این نشست با اشاره به ضرورت اطلاع رسانی در سطوح ملی و بین المللی، بر لزوم تقویت و حمایت از رسانه های محلی با هدف انتقال پیام مورد نظر به جامعه هدف محلی تاکید کرد.
همچنین در پایان جلسه، بر پوشش خبری ملی کمپین 310 پروژه مناطق آزاد کشور به صورت گسترده و با هماهنگی روابط عمومی های مناطق آزاد هفتگانه تاکید شد.
اقتصادآینده نیوز منتظر دریافت اخبار و پیام های هموطنان عزیز می باشد.
وی افزود: در حال حاضر یک کتابخانه با عنوان کتابخانه عمومی سلمان فارسی با 450 متر مربع، 2 هزار عضو و 20 هزار جلد کتاب در مهدیشهر فعال است که اضافه شدن این کتابخانه بزرگ می تواند به تقویت و ترویج کتابخوانی و همچنین افزایش فعایت های فرهنگی کمک کند.
وی با اشاره به بازدید فرماندار مهدیشهر از این طرح اظهار داشت:فرماندار نیز در تکمیل، تجهیر و بهره برداری از کتابخانه عمومی مهدیشهر که از مطالبات مهم مردم است تاکید دارد و قرار است پس از تحویل و انجام اقدامات لازم توسط نهاد کتابخانه های عمومی کشور برای تجهیز آن از وجود خیران این منطقه برای تامین برخی اقلام از جمله تجهیزات الکترونیکی، کتاب و میز و صندلی مناسب استفاده شود.
دبیر انجمن کتابخانه های عمومی شهرستان سمنان بیان داشت: کتابخانه سلمان فارسی که در حال حاضر در این شهر فعال است در خیابان امام خمینی جنب پارکینگ شهرداری قرار دارد و کتابخانه جدید در شهرک انقلاب این شهر ساخته شده است.
وی ادامه داد : پیشنهاداتی برای نام گذاری این کتابخانه به نام سردار سلیمانی بیان شده است اما هنوز تصمیم قطعی برای عنوان آن گرفته نشده است.
شهرستان مهدیشهر دارای 47 هزار و 475 نفر جمعیت در 15 هزار و 226 خانوار دارد.
حدود 60 هزار نفر در حدود 70 کتابخانه عمومی استان سمنان عضویت دارند.
شمار اندک مکان های فرهنگی مورد استفاده در کردستان از یک سو و همچنین طولانی شدن زمان احداث پروژه تالار مرکزی شهر سنندج از سوی دیگر باعث شده است که همچنان اصحاب فرهنگ و هنر در این استان با مشکل نبود مکان مناسب برای فعالیت های فرهنگی و هنری مواجه شوند.
تالار مرکزی شهر سنندج که در دهه های 60 و 70 به محل اصلی فعالیت های فرهنگی و هنری در این شهر تبدیل شده و دریایی از خاطرات فعالان فرهنگ و هنر کردستان به شمار می رود، در سال 82 تخریب شد و هنوز بعد از گذشت 17 سال هنوز این مهم بازسازی و احداث نشده است.
تالار مرکزی شهر سنندج در سال 82 و با نیت احداث و بازسازی دو ساله تخریب شد ولی امروز در حالی احداث آن از مرز 17 سال عبور کرده است که همچنان وعده های متعددی در خصوص بازسازی این پروژه از سوی مسئولان استانی و کشوری مطرح می شود.
قرار بود این مجموعه در زمینی به مساحت 2 هزار و 500 مترمربع و با استفاده از اعتبارات استانی در مدت 2 سال ساخته شود ولی با توجه به اینکه منابع استانی جوابگوی هزینه های ساخت نشد در فهرست طرح های ملی قرار گرفت و زیربنای آن پس از چند مورد اصلاحیه به 14 هزار و 500 مترمربع افزایش یافت.
داستان وعده های مسئولان و مدیران استانی کردستان از استاندار و مدیران فرهنگ و ارشاد اسلامی گرفته تا وزیر و نماینده و حتی رئیس جمهور نیز کشیده شده است و طی این 17 سال و علیرغم تغییرات گسترده مدیریتی تاکنون هیچکدام از وعده ها جنبه عملیاتی به خود نگرفته است.
از سال 82 تاکنون روند احداث تالار مرکزی شهر سنندج که در روزگاری با اعتبار حدود یک میلیارد تومان ممکن بود امروز نیازمند اعتباری بالغ بر 60 میلیارد تومان است و طی این مدت میلیاردها تومان نیز هزینه نگهداری کارگاه احداث شده در محل این پروژه شده است.
روند احداث و بازسازی تالار مرکزی شهر سنندج تاکنون پنج دولت، هفت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، پنج استاندار، هفت مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی را به خود دیده ولی وعده های تمامی این مسئولان در خصوص تسریع در احداث و بهره برداری از آن به نتیجه نرسیده و گفته می شود بعد از همه مدت زمان تازه قرار است که بخشی از آن طی سال 1400 مورد بهره برداری قرار گیرد.
سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تیرماه سال 98 در سفری یکی دو ساعته به سنندج از نزدیک از پروژه تالار مرکزی شهر سنندج بازدید کرده و وی نیز در اظهاراتی قابل تأمل بهره برداری از این پروژه را یکی از نیازهای ضروری در استان کردستان عنوان کرد.
سید عباس صالحی در حاشیه بازدید از طرح نیمه تمام تالار مرکزی سنندج در جمع خبرنگاران استان اظهار داشت: 1397 سال خوبی برای این پروژه بوده که عملیات احداث آن با حمایت های این وزارتخانه و مساعدت استاندار شتاب خوبی پیدا کرد.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی افزود: وجود این تالار برای برگزاری برنامه های فرهنگی لازم و ضروری است.
وی بر تسریع در اتمام این پروژه تاکید کرد و گفت: تمام همت خود را برای جذب اعتبارات بیشتر به کار می گیریم.
در همین حال مسئولان استانی و دیگر مدیران کشوری نیز هر بار در جریان بازدید از تالار مرکزی شهر سنندج ضمن تاکید بر اهمیت بهره برداری از آن زمان و تاریخی مشخص را برای افتتاح و بهره برداری آن اعلام کرده اند.
وعده 15 ماهه مدیرکل سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان عملی نشد
جلال قلعه شاخانی مدیرکل سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان در 10 مرداد ماه سال 97 در خصوص وضعیت تالار مرکزی سنندج با اشاره به اینکه این پروژه 30 درصد پیشرفت فیزیکی دارد، گفت: برآورد شده برای تکمیل آن به 31 میلیارد تومان اعتبار نیاز است.
وی با بیان اینکه تکمیل پروژه تالار مرکزی سنندج بعد از برگزاری مناقصه به یک شرکت مهندسی واگذار شده است، عنوان کرد: این شرکت ظرف چند روز آینده با فراهم شدن مقدمات اولیه، کار خود را آغاز می کند.
وی ادامه داد: بی شک با شروع به کار این شرکت، پروژه شتاب بیشتری می گیرد و بر اساس قرارداد منعقده، این شرکت موظف است به شرط تأمین اعتبار، پروژه را 15 ماهه تکمیل و تحویل دهد.
از وعده 15 ماهه مدیرکل سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کردستان 21 ماه می گذرد ولی نه تنها وی دیگر مسئولیتی در اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان ندارد، که تالار مرکزی سنندج نیز هنوز افتتاح نشده است.
پایان سال مالی 99 بخشی از ساختمان تالار مرکزی سنندج افتتاح می شود
رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان کردستان نیز مرداد ماه سال 98 و در یک اظهار نظر اعلام کرده بود که در سال مالی 97 در مجموع حدود 20 میلیارد تومان اعتبار هزینه شده است.
بهرام نصراللهی زاده افزود: از ابتدای آغاز پروژه تالار مرکزی شهر سنندج، اعتبار آن قطره چکانی بود ولی خوشبختانه با پیگیری های صورت گرفته و با جذب اعتبارات ملی و استانی سال قبل اقدامات خوبی در راستای تسریع در بهره برداری از این پروژه صورت گرفت.
وی بیان کرد: بر اساس برنامه ریزی های صورت گرفته تا پایان سال مالی 98 یعنی در میانه های سال 99، بخشی از ساختمان این پروژه تکمیل شده و آماده افتتاح می شود.
در حالی که دو ماه از سال 99 گذشته و فعلاً خبری در خصوص افتتاح بخشی از پروژه تالار مرکزی سنندج در میان نیست که بهمن مرادنیا استاندار کردستان نیز به صف وعده دهنده های زمان افتتاح تالار مرکزی سنندج اضافه شد.
تالار مرکزی سنندج سال 1400 افتتاح می شود
استاندار کردستان روز یکشنبه به همراه نمایندگان منتخب مجلس یازدهم از تالار مرکزی سنندج بازدید کرد و اعلام کرد که تا پایان سال 99 ساختمان این پروژه به اتمام می رسد و در سال 1400 نیز تجهیز می شود.
وی تالار فرهنگ سنندج را یک ظرفیت عظیم و زیرساخت توسعه فرهنگی استان عنوان کرد و گفت: کردستان بعنوان یک استان فرهنگی در کشور مطرح است اما زیرساخت های آن مناسب نیست.
استاندار کردستان افزود: تالار فرهنگ یک مجتمع بزرگ فرهنگی و متعلق به همه مردم استان و هنرمندان است که سرانه فرهنگی استان را افزایش می دهد و امیدواریم ساختمان این تالار امسال به اتمام برسد و تجهیزات آن نیز سال آینده نصب و راه اندازی شود.
مرادنیا با بیان اینکه از سال 96 تا 98 بیش از 28 میلیارد تومان برای این تالار هزینه شده و برای تکمیل آن 40 میلیارد تومان دیگر نیاز است، ادامه داد: کردستان یک استان فرهنگی در کشور است اما زیرساخت های آن مناسب نیست.
داستان تمدید وعده های مدیران و مسئولان استانی و کشوری در خصوص زمان بهره برداری از تالار مرکزی سنندج در حالی همچنان ادامه دارد که متأسفانه بعد از عملیاتی نشدن این همه وعده عملی نشده، هیچکس مسئول سابق را مور مواخذه قرار نمی دهد.
داستان وعده های عملیاتی نشده در استان کردستان و البته دیگر نقاط کشور در خصوص پروژه ها و طرح های مختلف همچنان ادامه دارد و مردم هم تنها می توانند نظاره گر این وعده های بی سرانجام باشند.
کد خبر 4928120
وی ادامه داد: گروه های نمایشی و موسیقی استان مرکزی می توانند برنامه های تمرینی خود را از سرگرفته و برنامه های اجرا در سالن ها نیز با یک سوم ظرفیت سالن ها امکان پذیر است.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مرکزی در خصوص خسارت اصحاب فرهنگ و هنر این استان نیز گفت: تمامی 60 صنف زیرمجموعه این اداره کل از آغاز شیوع ویروس کرونا تا پایان فرودین ماه امسال بیش از یکصد میلیارد ریال خسارت دیدند.
حجت الاسلام دانشی اظهار داشت: خسارت های اصحاب فرهنگ و هنر استان مرکزی مستندسازی و برای ارزیابی و راستی آزمایی هرچه بیشتر به وزارتخانه ارسال شده و در صورت ارسال پاسخ نهایی، حمایت از این قشر در دستور کار قرار می گیرد.
وی بیان کرد: 600 میلیون ریال تسهیلات قرض الحسنه با 6 ماه تعویق و اقساط بلندمدت به سینماداران استان مرکزی از محل صندوق اعتباری هنر پرداخت شد.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مرکزی گفت: فعالیت بیش از 2 هزار و 500 فعال عرصه فرهنگ و هنر استان مرکزی با شیوع ویروس کرونا با رکود مواجه شد و رایزنی ها با صندوق اعتباری هنر و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای پرداخت بلاعوض و قرض الحسنه به این قشر ادامه دارد.
دانشی اظهار داشت: صندوق اعتباری هنر به صورت خصوصی اما زیرنظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی فعالیت می کند و حمایت مالی از هنرمندان و فعالان عرصه فرهنگ و هنر یکی از کارکردهای اصلی این صندوق است.
11 مجتمع فرهنگی و هنری، 103 آموزگاه هنری، 123 موسسه فرهنگی هنری یک و چند منظوره، 218 کانون تبلیغاتی، 108 نشریه محلی، 50 نمایندگی نشریات سراسری، 580 کانون فرهنگی و هنری مساجد، 96 فروشگاه عرضه محصولات فرهنگی، پنج نگارخانه، 4 سینما، 40 موسسه فرهنگی چند منظوره، 231 کتابخانه و 2 هنرستان هنرهای زیبا بخشی از ظرفیت های فرهنگی و هنری استان مرکزی است.
بخاطر حفظ موزه بدهی آورده و زندان رفتم
وی با بیان اینکه هیچ رسیدگی، اطلاع رسانی و تبلیغات برای موزه مشاغل تبریز صورت نگرفته، افزود: اصلا بودن یا نبودن این موزه برای مسئولین مهم نبود و من همه مشکلات مالی را خودم حل کردم اما شهرداری برای حفظ آن قدمی برنداشت.
سرابی اقدم با اشاره به احداث کتابخانه ملی ایران عنوان کرد: 60 سال پیش آقایان نخجوانی تصمیم می گیرند تا کتابخانه ملی تبریز را راه اندازی کنند و استاندار آن زمان به این پروژه کمک می کند و نتیجه این همکاری ساخت کتابخانه ای می شود که نه تنها آبروی تبریز بلکه آبروی ایران می شود. من نیز بعد از 60 سال خواستم به تنهایی راه آنها را ادامه دهم اما هیچ کمکی به من نشد و نتیجه اش نیز به اینجا ختم شد.
نه استاندار، نه ارشاد و نه شهرداری پای کار نیامدند
وی ادامه داد: از همه مسئولین ازجمله استاندار، شهردار و اداره ارشاد کمک خواسته بودیم اما هیچ کدام کمک نکردند و من به تنهایی پای کار آمدم.
مدیر موزه مشاغل تبریز با بیان اینکه در راه احداث و حفظ این موزه خانه خود را فروخته و بدهکار شده و حتی به زندان نیز افتادم، افزود: آیا این ها هزینه های کمی است؟ من در واقع همه زندگانی ام را در این راه صرف کردم.
اکبرنژاد به من برچسب اقتصادی نبودن زد / گرانبهاترین اثر موزه آذربایجان را من اهدا کرده ام
سرابی اقدم ضمن گلایه از شورای شهر تبریز به جلسه ای که با حضور اعضای شورا در موزه آذربایجان برگزار شده بود تا مشکلات این موزه حل شود اشاره کرده و گفت: آقای اکبرنژاد عضو شورای شهر در این جلسه می گوید که چون که سرابی اقدم یک فرد اقتصادی نیست و به همین دلیل بدهی بالا آورده و به زندان افتاد اما آقای اکبرنژاد و اعضای شورای شهر باید بدانند گرانبهاترین اثر موزه آذربایجان را که بعنوان دومین موزه تخصصی ایران مطرح است، من اهدا کرده ام در حالی که بزرگترین موزه های جهان در حسرت این اثر ماندند و اصلا نمی توان به این اثر قیمت گذاشت.
دیگر با شهرداری همکاری نمی کنم
وی در خصوص واکنش شهرداری نسبت به تعطیلی این موزه بیان کرد: فعلا شهرداری هیچ واکنشی در این خصوص نشان نداده و اگر پیگیر هم شود، دیگر این وسایل را نمی دهم.
سرابی اقدم در پایان گفت: لازم می دانم از مردم فهیم تبریز تشکر کنم که از من حمایت کردند و همواره پشتیبان من بودند اما مسئولین نیز باید از من حمایت می کردند استانداری که زمانی رئیس دانشگاه بود باید از من حمایت می کرد و شهرداری باید از من حمایت می کرد.
وی افزود: اجرای نیت این موقوفه در شهرستان بندرعباس بوده که یکی از نیات روز این مرحوم، کمک به شیرخوارگان است و در هماهنگی با مسئول شیرخوارگاه الزهرا(س) مبلغی جهت خرید شیر خشک اهدا گردید.
کریمی ادامه داد: اجرای نیت واقفان خیراندیش یکی از برکات انقلاب اسلامی است که در چهل سال گذشته، تلاش شده تا با احصا نیت واقفان به این نیات عمل می شود.
وی اضافه کرد: وقف میراث بسیار ارزشمندی است که با مرور زمان فراموش نمی شود و نیازمندان جامعه از توفیقات آن بهره مند می شود و امیدواریم این فرهنگ بیش از پیش در جامعه گسترش یابد.
رئیس اداره اوقاف و امور خیریه بندرعباس با اشاره به تشکیل کمیته اجرای نیات واقفین بندرعباس در ماه مبارک رمضان تصریح کرد: هدف از تشکیل این کمیته، هماهنگی هرچه بهتر این اداره در راستای اجرای امینانه نیات واقفین خیراندیش است که از ابتدای ماه مبارک رمضان، طرح ضیافت الهی نیز اجرایی شده است.
کریمی خاطرنشان کرد: طرح ضیافت الهی با هدف ایجاد نشاط قرآنی و معنوی، و بهره گیری بهینه اقشار زائرین و روزه داران ارجمند از بهار قرآن و برکات این ماه درحال اجرا است.
انتهای پیام/پ
سرپرست اداره کل کتابخانه های عمومی استان اصفهان ادامه داد: کتابداران با استفاده از اقلام بهداشتی و ضدعفونی کننده در کتابخانه ها حاضر می شوند و کل محیط کتابخانه های ضدعفونی خواهد شد، پلاستیک های شفاف میان مردم و همکاران ما نصب می شود، همچنین بارکدها و رده های کتاب ها باید اصلاح شود و با توجه به چند ماه تعطیلی آماده سازی محیطی صورت می گیرد.
وی با تاکید بر این که در حال حاضر شرایط برای حضور مردم فراهم نشده، عنوان کرد: فعلاً زمان حضور شهروندان در کتابخانه ها مشخص نیست و پس از آماده سازی با تصویب مسؤولان میزبان اهالی کتاب خواهیم بود.
هلاکویی با اشاره به فعال بود نهاد کتابخانه ها در فضای مجازی گفت: تا زمان باز شدن کتابخانه ها برای عموم برنامه ها را در شبکه های اجتماعی ادامه می دهیم، همانطور که در 3 ماه گذشته با تمرکز بر فضای مجازی رکوردهای جدیدی به ثبت رسید.
وی یادآور شد: برای نمونه در جشنواره رضوی تاکنون 55 هزار نفر از استان اصفهان ثبت نام کرده اند؛ سال 95 در هفتمین دوره این جشنواره حدود 10 هزار نفر شرکت کننده و نیز به ترتیب 20، 30 هزار مشارکت کننده را در سال های 96 و 97 داشتیم.
در مجموع 600 هزار نفر عضو کتابخانه های اصفهان هستند و 200 هزار نفر عضو فعال ارتباط مستقیم با مخزن کتابخانه دارند و در طول یکسال کتاب امانت می گیرند؛ اصفهان نسبت به استان های دیگر از نظر اعضای فعال رتبه دوم کشور را بعد از تهران دارد که به نسبت استان های دیگر رتبه خوبی است.
سرپرست اداره کل کتابخانه های عمومی استان اصفهان در پایان خاطرنشان کرد: همه جریمه ها و دیرکرد عودت کتاب ها تا زمانی که کتابخانه ها تعطیل هستند به اعضای کتابخانه ها بخشیده خواهد شد.
انتهای پیام/63064/ص20/
رئیس اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان بندرعباس افزود: تبدیل بقاع متبرکه به قطب فرهنگی، تقویت بُعد اجتماعی خدمات بقاع متبرکه، کمک به محرومان و اقشار آسیب پذیر، ترویج فرهنگ انفاق، نوع دوستی، مساوات و صدقه و فراهم کردن زمینه مشارکت عمومی در رسیدگی به محرومان و مستضعفان از جمله مهمترین اهداف اجرای این ویژه برنامه در ماه مبارک رمضان امسال است
وی با اشاره به تامین آذوقه و سبد غذایی نیازمندان تصریح کرد: در صدد هستیم با تبلیغ همه جانبه فرهنگ مواسات و بخشش و ایجاد زمینه مشارکت عمومی برای خدمت به محرومان و مستمندان، خدمت قابل توجهی به اقشار کم برخوردار ارائه کنیم
پایان پیام/ 88
علی صمدی جوان/شهرآرانیوز؛ جواد شاد ضمن اعلام این خبر افزود: صرف نظر از برگزار کردن یا نکردن حج امسال، سازمان حج و زیارت خود را موظف به آماده سازی و آماده باش کامل برای حج مردم می داند و ریاست سازمان نیز بارها با تأکید بر اینکه باید برای هر رویدادی آمادگی کامل داشته باشیم، از ضرورت پیگیری برنامه های امسال صحبت کرده اند.
وی افزود: برنامه ریزی های ما به روال هر سال انجام شده است و در صورت برپایی حج، مشکلی برای اسکان، تغذیه، تدارکات و سایر لوازم مورد نیاز حاجیان نخواهیم داشت.
مدیرکل حج و زیارت خراسان رضوی با اشاره به آخرین مکاتبات با عربستان گفت: از آخرین مکاتبات و جلساتی که با طرف سعودی برگزار شده است، تاکنون هیچ دستورالعمل جدیدی مبنی بر برگزار کردن یا نکردن حج از سوی این کشور به ما اعلام نشده است و با آگاهی از شرایط جهانی همه گیری کرونا، هم چنان منتظر تصمیم گیری نهادهای جهانی متولی بهداشت هستیم.
شاد به تدابیر ایران اشاره کرد و ادامه داد: جمهوری اسلامی ایران برای برگزاری حج با هر شیوه و دستورالعملی آمادگی دارد؛ به این معنی که اگر به علت بروز بیماری محدودیت سنی قرار دهند یا اگر محدودیت در اعزام کاروان مطرح شود و حتی اگر حج لغو شود، برای مدیریت برنامه های سال آینده آماده ایم.
وی به جلسه هماهنگی با مدیرکل فرودگاه های خراسان رضوی اشاره کرد و گفت: در این جلسه تمام هماهنگی ها با دستگاه های مرتبط در فرودگاه مشهد درخصوص انجام پروازهای حج انجام شد و در صورت برگزاری حج در موعد مقرر، نهادهای پروازی هم آمادگی دارند. تمام پروازهای حج را ایران ایر انجام خواهد داد و پایش ها و معاینات پزشکی نیز براساس پروتکل های ابلاغی وزارت بهداشت در حال انجام است.
در بیانیه این فعالان رسانه ای آمده است: عبادت و راز و نیاز با خداوند نیاز واقعی و فطری هر انسان و مکمل، بلکه مقوم شخصیت اوست. گرچه عبادت در هر مکانی این نیاز روحی را به طور نسبی تأمین می کند، ولی این نیاز در مسجد و عبادتگاه بهتر و کامل تر تأمین می شود. بر این پایه، انسان بنا به فطرت خویش، مسجد را دوست می دارد و بدان عشق می ورزد .
در ادامه این بیانیه تصریح شده است: متأسفانه با شیوع ویروس کرونا در کشور، متناسب با دستور ستاد ملی مبارزه با این ویروس منحوس و در راستای سلامت مردم عزیز کشورمان، مساجد نیز همانند سایر مراکز به ظاهر تعطیل و فعالیت نماز جماعت در این مکان های دینی لغو شد و الحق مردم مؤمن و انقلابی همانطور که رهبر فرزانه انقلاب فرمودند در این زمینه بیشتر از سایرین رعایت کردند و با همه توان در این عرصه وارد مبارزه با ویروس کرونا شدند.
در ادامه این بیانیه آمده است: در شرایط امروز اگر چه هنوز مردم با این ویروس منحوس دست و پنجه نرم می کنند اما به گفته کارشناسان ظاهراً کرونا تا مدت ها همراه عموم مردم خواهد ماند و رعایت نکات بهداشتی و دستورالعمل های ابلاغی در این راستا در اولویت قرار دارد؛ به همین دلیل پیگیری های مسئولانه و مدبرانه حضرتعالی پس از دستور رهبر معظم انقلاب مبنی بر بررسی نحوه بازگشایی مساجد در آستانه شب های قدر که نشان دهنده بصیرت بالا و روحیه انقلابی شما است را ارج می نهمیم و صمیمانه از این مجاهدت تشکر و قدردانی می کنیم.
در پایان بیانیه نیز تصریح شده است: به نظر می رسد همانطور که مدارس با شرایط خاص در حال بازگشایی هستند، مساجد نیز می توانند با رعایت فاصله گذاری اجتماعی و در نهایت رعایت نکات بهداشتی باز باشند تا مردم بتوانند از این مکان نورانی برای انس با خداوند متعال بیشتر استفاده کنند و خدمات اجتماعی این پایگاه دینی در بحث رزمایش مواسات مؤمنانه بهتر و جامع تر صورت گیرد تا ان شاءالله به مدد این راز و نیازها و خدمات خالصانه و با رعایت نکات بهداشتی ریشه ویروس کرونا از جامعه رخت بر کند.
اسامی افرادی که این بیانیه را امضا کرده اند به شرح زیر است:
1- میثم محمودیان، مدیر مسئول هفته نامه پگاه و رئیس سابق خانه مطبوعات چهارمحال و بختیاری
2- سیدمحمدرضا موسوی، مدیر خبرگزاری مهر در استان چهارمحال و بختیاری
3- سیدحسین میرفروغی ، مدیر خبرگزاری فارس در استان چهارمحال و بختیاری
4- سیدرضا حسینی، مسئول روابط عمومی دفتر نماینده ولی فقیه در استان چهارمحال و بختیاری
5- مجید تقیان، مدیر روزنامه عصرقلم و مدیر خانه مطبوعات و خبرنگاران استان چهارمحال و بختیاری
6- مجید غلامی، مدیر روابط عمومی شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی استان چهارمحال و بختیاری
7- صالح کیانی، سردبیر روزنامه هم صدای مردم و از فعالان فضای مجازی استان چهارمحال و بختیاری
8- احسان قائدی ، سردبیر هفته نامه پگاه استان چهارمحال و بختیاری
9- مرضیه عالی پور، سردبیر پایگاه خبری جهانبین نیوز در استان چهارمحال و بختیاری
10- فاطمه بیاتی، سرپرست روزنامه قدس در استان چهارمحال و بختیاری
11- سجاد محمدی، مدیر خبرگزاری رسا در استان چهارمحال و بختیاری
12- وحید علی محمدی، مدیر روابط عمومی اداره کل بنیاد حفظ و آثار و مسؤول خبرگزاری دفاع مقدس در استان چهارمحال و بختیاری
13- سجاد عباسی، مدیر خبرگزاری شبستان در استان چهارمحال و بختیاری
14- زهره علی بابایی، خبرنگار تسنیم و فعال فضای مجازی در استان چهارمحال و بختیاری
15- حسین رفیعی، مدیر خبرگزاری تسنیم در استان چهارمحال و بختیاری
16- حمیدرضا حبیبیان دهکردی، رئیس روابط عمومی اداره کل جهاد کشاورزی استان چهارمحال و بختیاری
17- فیروز صفوی، مدیر روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان چهارمحال و بختیاری
18- حسین ضامنی، مدیر روابط عمومی اداره کل تبلیغات اسلامی استان چهارمحال و بختیاری
19- سمیه پناهنده، خبرنگار خبرگزاری ایرنا در استان چهارمحال و بختیاری
20- محسن غفاری، سرپرست روزنامه تفاهم در استان چهارمحال و بختیاری
21- محسن نادری، خبرنگار پایگاه خبری جهانبین نیوز در استان چهارمحال و بختیاری
22- رضا کمالی، خبرنگار و عکاس پایگاه خبری جهانبین نیوز در استان چهارمحال و بختیاری
23- مرضیه نظری زاده، خبرنگار پایگاه خبری جهانبین نیوز در استان چهارمحال و بختیاری
24- سیدعلی درخشان، مدیر روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی استان چهارمحال و بختیاری
25- مهرداد شریفی، سرپرست روزنامه جمهوری اسلامی در استان چهارمحال و بختیاری
26- زینب رحیمی، خبرنگار خبرگزاری تسنیم در استان چهارمحال و بختیاری
27- امین بسیم ، مدیر روابط عمومی حوزه هنری انقلاب اسلامی چهارمحال و بختیاری
28- حمیرا رحیمی، نماینده روزنامه جوان در استان چهارمحال و بختیاری
29- سما عسکری، خبرنگار خبرگزاری تسنیم در استان چهارمحال و بختیاری
30- ابوالفضل هادی پور، خبرنگار
31- فرشاد متقی، مدیر روابط عمومی شرکت آب و فاضلاب روستایی استان چهارمحال و بختیاری
32- محمود مولوی، سرپرست روزنامه رسالت در چهارمحال و بختیاری
33- خدایار رمضانی، رئیس روابط عمومی کمیته امداد چهارمحال و بختیاری
کد خبر 4927746
دانشگاه غیبی
آرش زرنیخی ؛ کارگردان تئاتر و مدرس دانشگاه
ایران در مدت زمانی کوتاه رشد قارچ گونه انواع و اقسام دانشگاه ها را تجربه کردکه در راس همه آنها دانشگاه های علمی و کاربردی بودند و هستند. اینکه چنین دانشگاه هایی چه جور رویکردی به مباحث آکادمیک داشتند و تا چه اندازه با سواد یا بیسواد پروری کردند موضوع این یادداشت نیست. مسئله غیب شدن یکباره دانشگاهی با همه متعلقاتش از نقشه دانشگاهی کشور است. از همه تعجب برانگیزتر بدهکار بودن این دانشگاه ها به استادانیست که عاشقانه ساعت ها درس دادند و تنها مطالبه شان حقوق حقه شان بود و هست. در اراک ما دو دانشگاه علمی و کاربردی به یکباره غیب شدند با مقادیری بدهکاری به استادان. دانشگاه نخست دانشگاه صنایع دستی شهر بود که در انتهای خیابان نیسانیان و در عمارت وکیل واقع شده بود. برخی از مدرسان به نسبت قدیمیِ این دانشگاه که همکاران عزیز من بودند به یاد دارند که به دلایل نامعلومی حق التدریس دو ترم استادان در سال 1393 پرداخت نشد. هرچه گفتیم و وعده دادند بی فایده بود و هنوز هستند استادانی که اگر موفق می شدند در زمان خودش حقوق خود را دریافت کنند رقم قابل توجهی می شد. اما گول مجامله های مرسوم را خوردند و از همه مهم تر وجاهت معلمی شان ایجاب نمی کرد که راهی راهروهای پر پیچ و خم دادگاه ها شوند. تنها کسی از آن جمع مدرسان که کار را به دادگاه کشاند و شاید مختصری هم شور جوانی در سر داشت من بودم و توانستم از طریق قوه قضائیه این مملکت یک سیستم دانشگاهی را ادب کنم. سیستمی که اساساً کارش تعلیم و تربیت است و اگر بنا بر ادب آموزاندن است فی الواقع این وظیفه دانشگاه است نه قوه قضائیه! باری اینجا ایران است، گهی زین به پشت و گهی پشت به زین. اکنون هیچ نشانه ای از موجودیت دانشگاه صنایع دستی اراک در دست نیست و هیچ مقام مسئولی حتی به روی خودش هم نیاورد که بسیاری از استادان قدیمی این دانشگاه حقوق دو ترم تدریس خود را از این محل طلب کارند. این شاید زشت ترین دهن کجی به همان حق الناسی است که از بنیان های ایدئولوژیک نظام است. با همه مقامات مسئول اعم از مدیریتی و حراستی گفتمان و نامه نگاری ها انجام شد و نتیجه، شانه خالی کردن ایشان از پذیرش چنین واقعیتی بود.
اینکه دلایل برچیده شدن این دانشگاه به لحاظ حقوقی چیست و چه بود به حضرات مدیر و مسئولش بازمی گردد. دانشگاهی که ریشه در دانشگاه جامع علمی و کاربردی و اداره صنایع دستی و گردشگری داشت غیب شد.
اما این رسوایی دانشگاهی از نوع علمی و کاربردی آن به همینجا ختم نشد و در قدم بعد دانشگاه فرهنگ و هنر اراک به یکباره از نقشه دانشگاهی کشور حذف شد. اینکه دلایل برچیده شدن این دانشگاه به لحاظ حقوقی چیست و چه بود به حضرات مدیر و مسئولش بازمی گردد اما اینکه چرا این دانشگاه نیز دو ترم حق التدریس استادان نام آور خود را پرداخت نکرد و یک شبه غیب شد به مطبوعات مربوط می شود. اینکه هیچ مسئولی به روی مبارکش نمی آورد که این دانشگاه به استادانش مقروض است به مطبوعات باز می گردد. دانشگاهی که ریشه در دانشگاه جامع علمی و کاربردی استان مرکزی و نیز فرهنگ و ارشاد استان داشت. وجاهت و شان معلمی ایضاً ماخوذ به حیا بودن استادان این دو دانشگاه غیبی عرصه را برای نامسئولان فراخ تر کرد. اگرچه اخباری در دست است که به تعداد انگشتان یک دست، برخی استادان حتی شکایت هم کرده اند و دستشان به جایی نرسیده است، چرا که نه حسابی برای مسدود کردن در دست است و نه دانشگاهی برای توقیف اموال. محتوم است که آیندگانِ خواننده این یادداشت به حال چنین جامعه ای زار زار خواهند گریست.
عباس زارع مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران نیز گفت: در نخستین فرصت، جلسه ای کاربردی در شرکت صنایع چوب و کاغذ استان برگزار خواهد شد تا در خصوص تأمین کاغذ موردنیاز رسانه های مکتوب استان رایزنی های لازم صورت پذیرد.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی با حمایت از این طرح افزود: کاغذ مورد نیاز رسانه های مکتوب مورد ارزیابی قرار می گیرد و طی یک ساز و کار رسمی به اتاق فکر این طرح ارائه خواهد شد تا سهمیه نهایی در شرایطی مناسب همراه با اقساط به رسانه ها تحویل شود.
وی اذعان داشت: ملاک ما برای تخصیص سهمیه مداوم و مستمر کاغذ ، استفاده معقول و واقعی رسانه ها می باشد که با تصویب طرح مذکور در هیأت مدیره شرکت صنایع چوب و کاغذ در قالب یک تفاهم نامه ، به رسانه ها تحویل خواهد شد.
شایان ذکر است مدیرکل حوزه استاندار نیز با ابلاغ تاکیدات احمد حسین زادگان استاندار مازندران بر خصیص کاغذ مورد نیاز و مصرفی رسانه های مکتوب استان اعم از هفته نامه ، روزنامه و... گفت: این دغدغه در دستور کار شرکت صنایع چوب و کاغذ قرار گیرد.
امیری/شهرآرانیوز- بعد از کش وقوس فراوان میان نگارخانه رادین و مسئولان ارشاد، این گالری تعطیل شد. فقط برای بیرون بردن اسباب اثاثیه آنجاست که درِ آن هنوز باز است. مدیر گالری رادین می گوید به دوست و آشنا ها سپرده است تا بیایند و هر کدام بخشی از وسایل را به امانت نگه دارند تا بعد بتواند درباره آن ها تصمیم بگیرد. می گوید به معنای دقیق کلمه ورشکست شده ام. هر ماه 17 میلیون هزینه جاری دارم و در این مدت به هر سختی که بود، خودم را سرپا نگه داشته ام، اما دیگر از پس پرداخت این هزینه ها برنمی آیم.
ماجرای دستور تعطیلی نگارخانه رادین در تیرماه 98
پیش از این تیرماه سال گذشته بود که در پی دستور اداره ارشاد مشهد برای تعطیلی گالری رادین، این موضوع رسانه ای شد. ماجرا برمی گردد به آن زمان که حمید طالبی، مدیر نگارخانه رادین، در گفتگو با یکی از رسانه ها گفته بود: در آغاز کار این نگارخانه مدیرکل ارشاد، رئیس ارشاد و معاونت هنری ارشاد از نگارخانه بازدید و تشکر کردند که یک نگارخانه خصوصی با هزینه شخصی 10 میلیون تومان در یک ماه و به عنوان یک فضای فرهنگی در این شهر ایجاد شده و باعث رضایت هنرمندان این شهر است. همچنین تشکر کردند که رونمایی از کتاب و جلسه شعر و نویسندگان در این نگارخانه برگزار شده است. بعد از این ماجرا، همه چیز به فراموشی سپرده شد و نمایندگان اداره کل ارشاد نیز بعد از گذشت یک ماه از انتصابشان، می گفتند که حق برگزاری رونمایی کتاب در این نگارخانه وجود ندارد یا این حق وجود ندارد که جلسه شاعران خراسان در آن برگزار شود.
تابستان سال گذشته نیز از اجرای نمایشی به کارگردانی مهدی ضیاچمنی، هنرمند تئاتر شهرمان، در گالری رادین باخبر شدیم. قرار بود هنرمندان با تجربه هنری جدیدی در این مرکز فرهنگی روبه رو شوند، اما چند روز بعد خبر لغو اجرای این نمایش منتشر شد. در آن زمان وقتی علت را جویا شدیم که طالبی به ما گفت: مجوز های لازم برای اجرا را گرفته ایم، اما الان که وقت اجرا رسیده است، می گویند نباید اجرا کنیم.
رئیس اداره ارشاد مشهد نیز در پاسخ به این مسائل از تخلفاتی سخن گفته بود؛ اینکه بر اساس قانون، نگارخانه ها محلی برای ارائه و فروش آثار هنر های تجسمی در جهت ترویج هنر های تجسمی است و اگر خارج از این چارچوب فعالیت کنند، منع دارد. او همچنین از شکایت همسایه ها سخن گفته بود که از سلب آسایش ساکنان اطراف گالری حکایت داشت.
از نظر هنرمندان و افرادی که تا حدودی در جریان این ماجرا قرار دارند، اینکه گالری رادین در چند سال فعالیت خود پا را فراتر از فعالیت های معمول یک گالری گذاشته و به مرکزی فرهنگی بدل شده بود، دلیل مناسبی برای کارشکنی نیست، بلکه برگزاری برنامه های ادبی، جلسات شعرخوانی و داستان، برگزاری نمایشگاه های متعدد نقاشی، خوش نویسی، عکاسی و... همیشه پای تعداد زیادی از هنرمندان را به این مرکز باز می کرد. مرکزی که ظرفیت بالایی برای حضور هنرمندان و هنردوستان در شهر ایجاد کرده بود. طوسی، یکی از هنرمندان نقاشی، دراین باره می گوید: شاید بهتر بود مسئولان به جای استفاده از کلمه خلاف در قبال انجام فعالیت های فرهنگی و هنری مضاعف، از ظرفیت موجود برای ارتقای فرهنگ و هنر شهر استفاده بهتری می کردند. تخته کردن در یک نگارخانه که مرکز حضور تعداد زیادی هنرمند و مرکز برگزاری نمایشگاه های مختلف بوده است، راه حل مناسبی به نظر نمی رسد.
مسئولان درکی ندارند
حمید طالبی در پاسخ به اینکه آیا تلاش تازه ای برای برقراری تعامل با مسئولان در اداره ارشاد داشته است یا نه، می گوید: در این چند ماه آن قدر سر مسائل مختلف به ما گیر دادند که دیگر خنده دار است بروم و بگویم دارم نگارخانه را جمع می کنم. من اهل گله کردن نیستم، اما شرایط پیش آمده زندگی را به شدت بر من سخت کرده است. همین الان به دلیل اینکه توان پرداخت هزینه های فرزندم را ندارم، در مدرسه ثبت نامش نمی کنند، چون مدت زیادی است در اینجا فقط هزینه کرده ام. من با عشق و علاقه به کار فرهنگی سعی داشتم این مکان را سرپا نگه دارم، اما متأسفانه مسئولان که همیشه زیر باد کولر نشسته اند، نمی دانند به چه سختی اینجا را نگه داشته ام. من از این کار سود مادی عایدم نمی شد، الان یک خانه از خودم ندارم که وسایلم را ببرم آنجا و نگهداری کنم. ناچارم از دوستانم کمک بخواهم، اما متأسفانه مسئولان درکی از این چیز ها ندارند.
نظری ندارم
وقتی با محمدرضا استادی، رئیس اداره ارشاد مشهد، تماس می گیریم تا نظرش را درباره تعطیل شدن یکی از نگارخانه های موفق در شهرمان بدانیم، حاضر به گفتگو با ما نیست. می گوید شما نمی توانید تشخیص دهید فعالیت آنجا خوب بوده یا نه. باید مرجع تشخیص آن کار نظر بدهد و در پایان می گوید نظر و اطلاعی ندارم.
استادی می گوید اصلا از تعطیل شدن گالری رادین خبر ندارد و مسئول آنجا باید به اداره ارشاد خبر می داده است تا فکری برایش شود.
لزوم تعامل به جای روند تعطیلی
با اوضاع پیش آمده به نظر نمی رسد گالری رادین بتواند دوباره سرپا شود؛ بنابراین مُهر تعطیلی نگارخانه رادین که بدون آمار و ارقام مراجع تشخیص هم می توان درباره کیفیت کار آن نظر داد، بر سردر فرهنگ و هنر شهرمان حک می شود. سال گذشته هم یکی از قدیمی ترین نگارخانه های شهر به نام آرتین به دلایلی که از نبود تعامل بین مسئولان و هنرمندان حکایت می کرد، تعطیل شد. شاید لازم باشد مسئولان درباره روند تعطیل شدن فعالیت های هنری به دلیل نبود تعامل و استفاده نکردن از ظرفیت های فرهنگی و هنری شهر پاسخی روشن دهند.
معاون فرهنگی و رسانه ای اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان شمالی بیان کرد: با توجه به گزارش های ارائه شده از سوی موسسه خانه کتاب به عنوان مجری طرح از میزان استقبال مخاطبان و مطالبات کتابفروشان و همچنین نظر به دغدغه وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در خصوص سیاست های حمایت از کتاب فروشان و چرخه نشر با همراهی معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، اعتبار کتابفروشی های عضو در طرح بهارانه کتاب 99 در سراسر کشور 20 درصد افزایش پیدا کرده است.
رضایی، با اشاره به سه روز باقی مانده از اجرای طرح بهارانه کتاب 99، در خراسان شمالی گفت: تا کنون حدود دو هزار جلد کتاب به مبلغ 627 میلیون و 504 هزار ریال در پنج کتابفروشی عضو این طرح به فروش رفته است.
وی تصریح کرد: کتابفروشی های "اندیشه سبز" با مدیریت ابوالفضل اصغرپور، "پاتوق کتاب بجنورد" با مدیریت مجتبی یزدانی، "حاتمی" با مدیریت علی اصغر حاتمی و "شهرکتاب" با مدیریت آناهیتا غفاریان از بجنورد و "کتابسرای عضدی" با مدیریت حسین عضدی از مانه و سملقان در طرح بهارانه کتاب سال 99 ثبت نام کرده اند.
لازم به یادآوری است؛ طرح بهارانه کتاب سال 1399 به مدت یازده روز از شنبه 20 اردیبهشت ماه تا پایان روز 30 همین ماه است.
پایان پیام/ 71
