فرا رسیدن میلاد پیامبر صلح و مهربانی، حضرت عیسی بن مریم (علیه السلام) و آغاز سال نوی میلادی را به تمامی یکتاپرستان جهان و هموطنان عزیز مسیحی صمیمانه تبریک می گویم.
آموزه های پیامبران الهی به ویژه حضرت عیسی (ع) و پیامبر گرامی اسلام مبنی بر نوع دوستی، مهربانی، رواداری و اخلاق مداری، نیاز اساسی جهان پر مخاطره امروز است و دستیابی به جهانی امن تر و مردمانی مهربان تر، جز با تمسک به ارزش های والای انسانی و الگوپذیری از سیره پیامبران به دست نمی آید.
امیدوارم در سال جدید میلادی صلح، آرامش و انسان دوستی در جای جای این کره خاکی برقرار و پایدار باشد.
در ابتدای این جلسه عبدالهادی فقهی زاده، معاون قرآن و عترت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، به بیان توضیحاتی در مورد دستورهای این جلسه پرداخت و گفت: اولین پیش دستور، تصمیم گیری در مورد معرفی سومین صاحب نظر حقیقی عضو کمیسیون فعالیت های تبلیغی و ترویجی قرآن است که اعلام وصول شده و اکنون حجت الاسلام والمسلمین سعید بهمنی و محمدعلی خواجه پیری دو عضو حقیقی هستند و تصمیم گیری در مورد نفر سوم در این جلسه صورت می گیرد.
وی افزود: براساس آئین نامه ای که در گذشته تهیه شده بود، انتخاب سومین صاحب نظر حقیقی برعهده هیئت مشترک رسیدگی به امور مؤسسات قرآنی بود. این هیئت دو سال فعالیت داشت و سال گذشته تفکیک شد و به دو هیئت در دو سازمان مرتبط تبدیل شد که در حال حاضر هم با جدیت فعالیت دارند. بر همین اساس پیشنهاد دبیرخانه کمیسیون درباره این است که با توجه به انفکاک هیئت رسیدگی مشترک، عضو سوم با معرفی شورای توسعه فرهنگ قرآنی صورت بگیرد تا اینکه کار اختصاصاً به معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یا سازمان تبلیغات اسلامی واگذار نشود.
انتخاب یک صاحب نظر حقیقی دیگر در کمیسیون
بر همین اساس، هر کدام از حاضران در این جلسه به بیان نکاتی در این مورد پرداختند. مهم ترین مخالف این تصمیم گیری رحیم قربانی، مدیرعامل اتحادیه مؤسسات و تشکل های فرهنگی قرآن و عترت کشور بود که اعتقاد داشت جایگاه هیئت رسیدگی مشترک از طریق کمیته هماهنگی برطرف شده است. قربانی بر این موضوع تأکید کرد که سومین نفر حقیقی عضو کمیسیون باید از طریق این کمیته یا اتحادیه مدغم معرفی شود. در پاسخ به این مخالف اعلام شد که نمایندگان اتحادیه های مردمی در کمیسیون عضویت دارند و لذا سومین عضو حقیقی کمیسیون باید از طریق دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی، که خروجی انتخاب اعضای شوراست، معرفی شود.
دومین پیش دستور جلسه پنجاه و چهارم کمیسیون توسعه فعالیت های تبلیغی و ترویجی قرآن، بررسی سازوکار لغو عضویت اعضای کارگروه های کمیسیون، در صورت داشتن غیبت های طولانی بود. بر اساس این پیش دستور برخی از اعضای کارگروه های کمیسیون، غیبت های طولانی دارند. لذا کارگروه برای ترغیب اعضا به حضور در جلسات وضعیت عضویت آنها در کارگروه را در صورت سه جلسه غیبت متوالی، مورد بررسی مجدد قرار خواهد داد تا در مورد لغو عضویت آن دستگاه تصمیم گیری شود.
اضافه شدن دستگاه ها تضعیف کار را به دنبال دارد
سپس هر کدام از حاضران به بحث در این باره پرداختند. وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بر این موضوع تأکید کرد که اضافه شدن دستگاه ها تضعیف کار را به دنبال دارد و همچنین حضور نیافتن اعضا در جلسات را یکی دیگر از عوامل تضعیف برشمرد.
در ادامه چندین پیشنهاد مطرح شد. اولین پیشنهاد، انجام اصلاحاتی در این ماده و اضافه شدن تبصره ای به آن مبنی بر غیبت بدون عذر موجه، پیشنهاد دوم واگذاری تصمیم گیری در مورد این موضوع از طرف کمیسیون به کارگروه، پیشنهاد سوم مبنی بر حذف نکردن عضو و وادار کردن سازمان ها برای حضور مستمر، پیشنهاد چهارم حذف پس از سه جلسه متوالی و پنج جلسه غیرمتوالی و پیشنهاد پنجم نیز تذکر پس از سه جلسه غیبت و حذف پس از پنج جلسه غیبت بود که در نهایت مقرر شد به جای لغو عضویت اعضای غایب، سازمان ها وادار به حضور در جلسات شوند.
بر اساس گزارش ایکنا، سومین پیش دستور این جلسه مربوط به بررسی عضویت اتحادیه انجمن های اسلامی دانش آموزان در کمیسیون بود که به شور گذاشته شد. در این بخش ابتدا علیرضا کاظمی، معاون پرورشی وزیر آموزش و پرورش، با اشاره به اینکه وزارت آموزش و پرورش چهار اتحادیه دارد و اتحادیه انجمن ها یکی از آنهاست، گفت: عضویت این اتحادیه در کمیسیون می تواند توقع برای عضویت دیگر اتحادیه ها را به وجود بیاورد. لذا ضرورت این کار مشخص نشده و باید ضرورت چنین اضافه شدن هایی مشخص شود. از دیگر پیشنهادها می توان به تشکیل کارگروه برای بررسی نقاط ضعف و قوت عضویت دستگاه های جدید در کمیسیون ها، تعریف شاخص هایی برای عضویت دستگاه های جدید، وجود دستگاه های اولی تر از اتحادیه انجمن های دانش آموزی برای عضویت در کمیسیون و ... اشاره کرد.
سیدعباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، نیز در این بخش با تأکید بر اینکه شاخص های دستگاه های دولتی و شاخص نهادهای مدنی فراگیر متصل به دستگاه ها را داریم، گفت: کانون های فرهنگی و هنری مساجد وابسته به وزارت ارشاد است و وزارت ارشاد عضو کمیسیون است، اما کانون های فرهنگی و هنری مساجد، به اعتبار شبکه ای که در فضای کشور دارد، از ظرفیت مردمی خوبی برخوردار است و به عنوان یک نهاد مردمی متصل، می تواند در کارهای تبلیغی و ترویجی تأثیرگذار باشد.
وی افزود: ممکن است آموزش و پرورش با همین نگاه چنین رویکردی را انتخاب کرده باشد. دستگاه های دولتی ظرفیتی دارند، اما مجموعه نهادهای مردمی و مدنی متصل به دستگاه ها، فرصتی را دارند. پیشنهاد من این است که شاخص هایی تدوین شود که بتوانیم مقداری ترکیب جریان مردمی را تقویت کنیم. این نهادهای مدنی به کمک مجموعه هایی می آید که صرفاً در حوزه قرآن کار می کنند. این ظرفیت ها اگر به ظرفیت دستگاه های دولتی و حکومتی متصل شوند، می توانند به تحقق اهداف کمیسیون و شورای توسعه کمک کنند.
ایجاد کارگروه موقت تنظیم شاخص های عضویت در کارگروه ها و کمیسیون ها
در این بخش در نهایت پیشنهاد شد کارگروه موقت تنظیم شاخص های عضویت در کارگروه ها و کمیسیون ها تشکیل شود تا شاخص های مربوط به این عضویت تهیه شود. در این کارگروه حجت الاسلام والمسلمین سعید بهمنی ، محمد علی خواجه پیری ، مهدی قره شیخلو ، رحیم قربانی عضویت خواهند داشت و با همکاری دبیرخانه، شاخص ها را تدوین خواهند کرد تا حداکثر در دو جلسه آینده بررسی شود.
گزارش ایکنا حاکی است؛ آخرین پیش دستور این جلسه مربوط به نامه رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات و رئیس کارگروه قرآن و فعالیت های بین الملل کمیسیون تبلیغ و ترویج به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بود. ابوذر ابراهیمی ترکمان در نامه خود خواهان ارتقای سطح کارگروه قرآن و بین الملل به یک کمیسیون موازی با دیگر کمیسیون های شورای توسعه فرهنگ قرآنی بود. این موضوع با توجه به حضور نداشتن رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات کلی مطرح شد.
در ادامه هر کدام از اعضا به بیان نظرات خود پرداختند. این موضوع با مخالفت اکثریت اعضا مواجه شد و بسیاری از اعضا اعتقاد داشتند که کمیسیون ها به لحاظ قانونی اجازه تشکیل یک کمیسیون دیگر موازی با خود را ندارند. همچنین برخی اعضا بر این موضوع که کارگروه بین الملل تاکنون موضوع جدیدی را به کمیسیون ارائه نداده و مواردی مهمی از آن بیرون نیامده است تأکید و اعتقاد داشتند که ارتقای ساختار آن با توجه به انفعالی که وجود دارد، ضروری به نظر نمی رسد.
سیدعباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، نیز در این بخش از جلسه گفت: کارگروهی که بخواهد ارتقا پیدا کند، باید در جایگاهی در دستور کار قرار گیرد. دو مسیری که مطرح شده قابل جمع است؛ اول اینکه کارگروه بین الملل مقداری توسعه پیدا کند و اعضای جدیدی به آن اضافه شود. ضمن اینکه از لحاظ طبقه بندی کمیسیون به نظر نمی رسد در حیطه وظایف این کمیسیون باشد که کمیسیونی را به ساختارها اضافه کند. اما اینکه در داخل خود کارگروه تعدادی را اضافه کنیم یا تغییراتی در آن ایجاد کنیم نیز می تواند مورد بررسی قرار گیرد.
در نهایت و پس از تبادل نظر و بحث های فراوان پیشنهاد شد که از کارگروه خواسته شود تا طرح توجیهی مشتمل بر ضرورت و اهداف چنین اقدامی را تدوین کند و در ادامه به شور و به بحث گذاشته شود.
بر اساس گزارش ایکنا در بخش دیگری از این جلسه احکام عضویت حجت الاسلام والمسلمین سعید بهمنی و محمدعلی خواجه پیری اهدا شد و پس از آن اولین دستور اصلی جلسه، که مربوط به پیشنهادهای مطرح شده در مورد اصلاحات شاخص های تبلیغ و ترویج قرآن کریم بود، مطرح شد.
در این بخش ابتدا محمدمهدی عزیززاده، مدیر کل کمیسیون توسعه فعالیت های تبلیغی و ترویجی قرآن، به بیان پیشینه ای از این شاخص ها پرداخت و گفت: در اسفندماه سال 95 و در جلسه چهل ودوم کمیسیون، شاخص های توسعه فعالیت های تبلیغی و ترویجی را در صحن تصویب کردیم. یکی از وظایف کمیسیون موضوع سنجش وضعیت فعالیت های تبلیغی و ترویجی در دستگاه های مختلف است. آنجا 48 شاخص را طی یک سند تهیه کردیم.
وی افزود: آخرین بخش شاخص ها مربوط به حوزه اثربخشی بود که در حوزه فردی، خانوادگی و اجتماعی میزان موفقیت فعالیت ها را می سنجید. بعد از اینکه سند تصویب شد، عرصه فعالیت ها روشن تر شد متوجه شدیم برای سنجش برخی از فعالیت های پیش بینی شده شاخص مشخصی وجود ندارد. در این بخش شش شاخص هست که پنج شاخص مربوط به حوزه فرایندهاست. با توجه به اینکه در جلسه آینده شورای توسعه، موضوع شاخص های توسعه در دستور است، اگر آن شاخص ها و تقسیم کار صورت بگیرد، تمام شاخص های اثربخشی را از شاخص ها حذف خواهیم کرد.
ولی یاراحمدی نیز در این بخش به بیان نکاتی در مورد این شاخص ها پرداخت و گفت: شاخص هایی که در گذشته در بخش های مختلف تهیه شده است شاخص های توسعه فعالیت های قرآنی بوده است، در صورتی که فقط یک سطح از فعالیت های ما توسعه ای است که عموماً هم نخبگانی اند که شاید در عامه مردم نیز اثرگذار باشد. تعداد جلسات قرآن، معلمان قرآن و .. شاخص های کمی است که رشد معناداری داشته اند و در نهایت فعالیت های قرآنی را نیز گسترش داده اند، کاری که در 40 سال گذشته به خوبی صورت گرفته است.
وی افزود: در لایه دوم انس با قرآن، گفتمان قرآنی، عمق بخشی به فعالیت های قرآنی و ... مورد توجه قرار نگرفته است، آیا اصلاً شاخص هایی در این زمینه تعریف شده و پژوهش جامعی در این زمینه داریم. در حال حاضر عمده مصوبات شورای توسعه فرهنگ قرآنی در مورد فعالیت های قرآنی است که برای نخبگان قرآنی است، جایگاه مردم در این بین کجاست؟ به جز قرآنی ها چه کسی باید به دنبال مسائل کلانی همچون نظام سازی و مسائلی از این دست برود؟ سؤال من از شورای توسعه این است که آیا گزارشی وجود دارد که نقش قرآنی ها را در جامعه سازی قرآنی معلوم کرده باشد.
بر اساس گزارش ایکنا در ادامه این جلسه، پیشنهادهایی همچون محدود شدن شاخص های این سند به شاخص های کمی و فرایندی و نادیده گرفتن شاخص های کیفی، تجدید نظر در مجموعه شاخص ها، داشتن نگاه مجموعه ای به شاخص ها و مشخص شدن وضعیت شاخص ها در یکی از جلسات شورای توسعه فرهنگ قرآنی و کاستن از شاخص های کمی به نفع شاخص های کیفی و اثربخشی از سوی اعضای کمیسیون مطرح و در نهایت نیز مقرر شد شاخص های کمی از طریق کمیسیون مورد بررسی قرار بگیرد و شاخص های کیفی هم به شورای توسعه فرهنگ قرآنی واگذار شود.
دومین و سومین دستور اصلی پنجاه و چهارمین جلسه کمیسیون توسعه فعالیت های تبلیغی و ترویجی قرآن کریم بررسی آیین نامه پیشنهادی برای رصد، هماهنگی و ارزیابی فعالیت های تبلیغی و ترویجی کشور و جدول مربوط به اجرای سند بود.
در این بخش محمدمهدی عزیززاده، مدیر کل کمیسیون فعالیت های تبلیغی و ترویجی قرآن کریم، گفت: شورای توسعه فرهنگ قرآنی ماده واحده سازوکارهای هماهنگ شده اجرای اسناد را در اسفندماه 97 ابلاغ کرد. بلافاصله اولین جلسه موضوع مطرح شد و وزیر ارشاد هم مصوبه را ابلاغ کردند. موظف هستیم تمام فعالیت ها، فرایندها و برنامه های قرآنی را منطبق بر این سند بازبینی و احتمالاً بازطراحی کنیم تا وضعیت آنها با سند نسبت سنجی شود.
وی افزود: اخیراً هم معاون اول رئیس جمهور ابلاغ کردند تمامی فعالیت ها و برنامه های قرآنی کشور در دستگاه ها در لوایح بودجه سنواتی در محتوا و عنوان باید با اسناد راهبردی اجرای منشور یکسان سازی شود. در همین راستا ابتدا باید تمام وضعیت موجود را رصد کنیم و بسنجیم، جدولی که مربوط به دستور سوم است برنامه زمانی اجرای این موضوع است که تا پایان اردیبهشت ماه گزارشی را به صحن کمیسیون در همین رابطه ارائه خواهیم داد. در نهایت یک بسته خروجی خواهیم داشت که تکلیف دستگاه ها منطبق بر سند روشن خواهد شد، احتمال ارتقا، تثبیت، حذف و ... فعالیت ها و مأموریت ها وجود دارد. نظام رصد استقرار و جلوگیری از عدم انحراف این وضعیت نیز در نظر گرفته شده است.
در این بخش کلیات آیین نامه پیشنهادی به تصویب رسید و تصویب نهایی آن به جلسات آتی کمیسیون موکول شد. مقرر شد نظرات مکتوب تا دو هفته دیگر به دبیرخانه کمیسیون ارسال شود تا در جلسات آینده در مورد تصویب این آیین نامه بحث شود.
در بخش دیگری از این نشست محمدعلی خواجه پیری به بیان نکاتی در مورد فعالیت های قرآنی کشور و نیز شورای توسعه فرهنگ قرآنی و منشور پرداخت و پس از آن نیز سیدمحمدجواد شوشتری، رئیس سازمان قرآنی دانشگاهیان، نکاتی را تذکر داد.
اولویت با دستورات اصلی جلسه باشد نه پیش دستور
شوشتری با انتقاد از موارد مطرح شده در پیش دستورهای جلسه، گفت: ضمن احترام به همه اگر پیش دستورهای این جلسه مطرح هم نمی شد، اشکالی به وجود نمی آورد. این در حالی است که در حوالی ماه مبارک رمضان دو اتفاق بزرگ قرآنی را در کشور شاهد هستیم. مسابقات بین المللی قرآن کریم و نمایشگاه بین المللی قرآن دو رویداد بزرگ قرآنی است که فاصله کمی تا آنها باقی نمانده است. به نظر من هیچ اشکالی ندارد که وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی میزبان باشد و همه وزرا به نمایشگاه بیایند و حتی بخش های دیگر نیز درگیر این نمایشگاه شوند. باید سهم وزارت نفت، صنعت و معدن، آموزش و پرورش و .. برای قرآن در نمایشگاه مشخص شود. نباید به خود وزارت ارشاد بسنده کنیم.
وی با اشاره به اینکه تا زمان برپایی دو رویداد بزرگ قرآنی مشخص نیست چه تعداد جلسه دیگر از این دست شاهد باشیم، گفت: اگر قرار است دستوری در مورد این رویدادها در جلسات، گذاشته شود بهتر است تا قبل از آغاز آن رویدادها در نظر گرفته شود.
بر اساس گزارش ایکنا در پایان این جلسه، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز به بیان صحبت های کوتاهی پرداخت و با تأکید بر اینکه برخی از مواردی که در این جلسه مطرح شد برای بررسی بیشتر در جلسه آینده مطرح شود، گفت: ما به عنوان کمیسیون باید بیشتر به خروجی ها و اتفاقاتی که افتاده است، فکر کنیم. کارهایی هم که تاکنون صورت گرفته است ارزشمند بوده و توانسته قواعد کارها را روشن و اصلاح کند و ادبیات موضوع را شکل دهد.
وی گفت: جلسه آینده را با همین نگاه که مطرح شد پیگیری کنیم و با زمانی که از این دولت باقی مانده است، گفت وگو را به مسائل کلان تر اختصاص دهیم. در همین راستا کارهایی که از وزیر ساخته است و کارهایی که دبیرخانه و کمیسیون باید انجام دهند، باید احصا شود تا بتوانیم حرکتی را آغاز کنیم.
صالحی در پایان با تأکید بر اینکه ماده واحده تصویب شده در راستای همین هم افزایی ها بوده است، اظهار کرد: ما به عنوان دستگاه هایی که در کنار هم قرار داریم ظرفیت کمی نداریم. ممکن است منابع ما فاصله زیادی با دیگر منابع داشته باشد، اما اگر همین ها در کنار هم قرار گیرد، می تواند کمک کند.
گزارش تصویری را اینجا ببینید.
انتهای پیام
بسم الله الرحمن الرحیم
قُلْ هَٰذِهِ سَبِیلِی أَدْعُو إِلَی اللَّهِ عَلَیٰ بَصِیرَةٍ أَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنِی وَسُبْحَانَ اللَّهِ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ
ای پیامبربگو: این راه من است. من و هرکس پیروی ام کرد، با بینایی به سوی خدا دعوت می کنیم و خداوند (از هر شریکی) منزه است و من از مشرکان نیستم .
( سوره یوسف آیه 108 )
مردم ما در مقابله ی با فتنه، خودشان به پا خاستند. نهم دی در سرتاسر کشور مشت محکمی به دهان فتنه گران زد. این کار را خود مردم کردند. این حرکت یک حرکت خودجوش بود؛ این خیلی معنا دارد؛ این نشانه ی این است که این مردم بیدارند، هشیارند .
( بیانات مقام معظم رهبری؛ هشتم دی 1389 )
از بهمن 1357 تاکنون دشمنان انقلاب اسلامی بارها و بارها سعی کرده اند که با اعمال نفوذ و غبارآلود کردن فضای کشور بین اقشار مختلف مردم و همچنین سیاسیون تفرقه بیافکنند و ریشه های انقلاب اسلامی را به هر نحوی که شده ضعیف و ضعیف تر کنند .
حماسه نهم دی 1388 که اینک در بین روزهای مختلف عمر چهل و اندی ساله انقلاب اسلامی خوش می درخشد، خروش عظیم ملت ایران با پرچم بلند ولایت بود که غبار یکی از بزرگ ترین فتنه های بعد از انقلاب اسلامی را از فضای اجتماعی و سیاسی کشور زدود .
سازمان اوقاف و امور خیریه ضمن دعوت از مردم انقلابی ایران برای حضور پررنگ در راهپیمایی ها و تجمعات مربوط به نهم دی در سراسر کشورو تجدید پیمان با ولایت، سالروز این حماسه بزرگ را پاس می دارد و شکرگزار این همه ولایتمداری و بصیرت مردم شریف ایران است.
پایان پیام/ 40
محمدعلی بهمنی را با ترانه های ماندگاری که برای بسیاری از خوانندگان شناخته شده پیش و پس از انقلاب ساخته، می شناسند. او مدتی قبل از ریاست شورای شعر و ترانه دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی استعفا داد؛ درست چند روز بعد از بالا گرفتن موج انتقادات مختلف به صدور مجوز برای حمید هیراد؛ خواننده ای که او را به سرقت ادبی متهم کرده بودند. هیراد البته مدتی بعد هم در کنسرت شیراز به جای اجرای زنده، لب خوانی کرد.
شاید یکی از دلایل استعفای محمدعلی بهمنی از پستش در دفتر موسیقی همین پدیده هیراد بود. این ترانه سرای کهنه کار در گفت وگو با همدلی حرف های جالبی زد که در ادامه می خوانید:
باوجود این حجم از محتوا که به عنوان محصولات هنری امروز دارد به سوی گوش و چشم مخاطب هجوم می برد، آیا جوانان متولد دهه هفتاد به بعد اصلاً مجالی می یابند که بخواهند بین انواع محصولات اثر هنری به معنای درستش را انتخاب کنند یا خیر؟
اتفاقاً اوضاع و احوال در این ایام طور دیگری است. ما در روزگاری زندگی می کنیم که متاسفانه در موسیقی و ترانه جز ضعف چیزی نداریم که بخواهیم به آن دل خوش باشیم، بنابراین ما یا همچنان مشغول گوش دادن به موسیقی تولیدشده پیش از انقلاب هستیم، یا آثار کسانی را می شنویم که بعد از انقلاب کارهایی خلق کردند که به عنوان یک سبک در تاریخ موسیقی ایران ماندگار شد.
نام چنین صداهایی را دیگر نمی شود موسیقی گذاشت، بلکه باید آن را تحمیل نامید. این تحمیلی است که شرکت های تولید موسیقی و برگزاری کنسرت دارند به یکایک اهالی این کشور تحمیل می کنند. آیا در این آثاری که به اصطلاح هیت شده اند، می شود کاری را مثال زد که شعر و ترانه مناسبی داشته باشد؟
به دلیل وجود همین شرایط هم بود که گفتم گاهی با سخن گفتن از چهره هایی در هنر موسیقی که از خودشان آثار قابل اعتنایی به جا گذاشتند، می شود امیدوار بود آن گروهی که به دلیل هجوم این همه ناهنجاری صوتی و تصویری مجال انتخاب نداشته اند، کمی از این وضع فاصله بگیرند و قدرت تشخیص شان را با شنیدن آثار خوب محک بزنند....
به هرحال این وضع آموزه زمان این نسل است. با این توضیح نمی شود به جوانان این نسل تحمیل کرد که برای مثال حتماً صدای ناصر یا هر خواننده به تعبیر من ارزشمندی را گوش بدهند. اما تمام ماندگاری ترانه و شعرهای آثاری که به آن اشاره شد، برای چند لحظه، چند هفته یا نهایتاً چند ماه است. اصلاً نباید این صداها را با صدای کسانی همچون ناصر مقایسه کرد.
اتفاقاً چون قصد مقایسه ندارم سوژه هایی را انتخاب می کنم که به باور من ازنظر هنری ارزشمند است و می تواند به نوعی دوره بازگشت در موسیقی به حساب بیاید؛ البته منظورم از دوره بازگشت اتفاقی نیست که در کانونی نظیر چاووش افتاد...
بهانه این گفت وگو با شما در آغاز ناصر عبداللهی بود، اما شما ظاهر از پرسش و پاسخی که درگرفت احساس ملال کردید. امید من این است که کار کردن روی چنین سوژه هایی شاید روزنه ای باشد برای باز شدن راه حضور موسیقی خوب...
امروز حتی رسانه ملی هم آثاری را پخش می کند که ازنظر کلام و موسیقی واقعاً سطح پایینی دارد. بالاخره این گروه از سوی جریانی موردحمایت قرار می گیرند. شما گمان نکنید که شوراها به کارهای ضعیف و زشت مجوز انتشار می دهند؛ نه، این طور نیست. شوراها چنین آثاری را رد می کنند، اما امروز شاهدیم که این کارها دارد پخش می شود. یکی از وظایف شما در رسانه ها این است که پشت پرده این ماجراها را کشف کنید. از نگاه من به جای پرسش از شوراها باید شرکت هایی که چنین آثاری را تولید می کنند، پیدا کرد و گریبانشان را گرفت و سوال پرسید که این چه آثاری است که پخش کرده اید؟
چندی قبل شما با یکی از رسانه های فعال درزمینه موسیقی گفت وگویی تصویری انجام دادید که در بخشی از آن درباره یکی دو خواننده سخن به میان آمد. علیرضا قربانی یکی از آن خوانندگان بود که شما به فهم بالای او در درک شعر و به بیان درستش در ادای کلمات اشاره کردید. همین خواننده به تازگی اثری را به طور مشترک با همایون شجریان خوانده که بسیاری از شنوندگانش آن را اثری گوش خراش می دانند.
از سوی دیگر سال گذشته آلبوم با صدای سالار عقیلی بانام نگار منتشر شد که فارغ از تعبیرها و ترکیب های عجیب و باورنکردنی در کلام حتی عروض و قافیه هم به درستی در آن رعایت نشده بود. این ها که نام های شناخته شده درزمینه آواز در ایران به حساب می آیند، مشغول تولید آثاری با این سطح کیفی هستند. با این شرایط از یک خواننده تازه وارد که فقط به دنبال شهرت است دیگر چه توقعی می شود داشت؟
لااقل در آثار افرادی که نام برده شد، ضعف کلامی به چشم نمی خورد.
در این اوضاع واحوال آیا کسانی که به معنای واقعی هنرمند هستند، غمگین نشده اند؟ به هرحال هنر ذاتاً با دیده شدن انس و الفت دارد...
هنرمند واقعی در شرایطی که صداهای ضعیف و واژه های ضعیف از هر سو شنیده می شود، نباید خودش و هنرش را عرضه کند. یک هنرمند واقعی در این وضع هنرش را باید نگاه دارد حتی اگر فکر می کند با استفاده از آن می تواند معیشتش را تامین کند. اگر کسی برای تامین معاش خود در فضای نامناسبِ امروز هنرش را عرضه کند، در حقیقت خودش را تخریب کرده است، چون از یک سو شوراها روی واژگان اثرش طوری تکیه می کنند تا این نتیجه را بگیرند که فلان کلمه برای روزگار امروز مناسب نیست و از سوی دیگر کسانی که پخش اثر را بر عهده دارند، آن را به خوبی به گوش مخاطب نمی رسانند. امروز اگر از شما بخواهند نوشتار ضعیفی را به عنوان یک روزنامه نگار ارائه کنی، جبر روزگار شما را مجبور می کند این کار را انجام بدهی؟
آیا شما فکر می کنید همه کسانی که مشغول فعالیت در عرصه روزنامه نگاری هستند همه آنچه فکر می کنند درست است، می توانند به مخاطب ارائه کنند؟
مقصود من این است که در دوره کنونی شرایط این طور نیست که همه آثار موسیقایی ضعیف باشد. اتفاقاً آثار خوبی هم ساخته می شود، اما چون خالقانش فضا را مناسب نمی یابند، اثرشان را عرضه نمی کنند. بالاخره امروز کسانی که در عرصه موسیقی مشغول تخریب و تولید آثار ضعیف هستند، به شدت فعال اند و در این اوضاع واحوال هنرمند واقعی اصلاً نباید اثرش را ارائه کند.
وی در ادامه افزود: به نظرم اگر ما در شهرستان ها شرایط مطلوبی را فراهم کنیم تا هنرمندان بومی در شهر و دیار خود به فعالیت هنری بپردازند، شاهد توسعه مطلوب تئاتر در کشور خواهیم بود.
نصیری افزود: البته هنرمندان شهرستانی به جز دو اجرا در جشنواره تئاتر فجر، فرصتی برای اجرا در تهران را ندارند و این اتفاق به انگیزه و امید هنرمندان لطمه می زند. به نظرم این مسئله یکی از عوامل موثر بر کوچ هنرمندان از شهرستان به پایتخت است تا فرصت دیده شدن پیدا کنند.
نصیری در پاسخ به اینکه سوژه نمایش گذشته التزامی از کجا و چگونه شکل گرفت، توضیح داد: ما نمایشنامه ای را با نام به آسمان نگاه کن دو سال پیش به نگارش درآوردیم اما امکان اجرا پیدا نکرد، در نهایت امسال تصمیم به اجرای این نمایشنامه گرفتیم و با کیوان میرمحمدی، نویسنده اثر دو مرتبه نمایشنامه را بازنویسی کردیم.
وی همچنین اظهار داشت: گذشته التزامی با توجه به شیوه اجرایی که ما در نظر گرفتیم، خروجی یک کار کارگاهی است و تقریبا حدود سه ماه و نیم تا چهار ماه فرآیند تمرین نمایش طول کشید.
این کارگردان درباره نقش جشنواره بین المللی تئاتر فجر بر رونق تئاتر ایران بیان کرد: برگزاری جشنواره این رویداد بسیار اقدام خوبی است چون ماحصل یک سال فعالیت های تئاتر ایران را مرور می کند. ضمن اینکه اهمیت جشنواره برای ما که از شهرستان می آییم بسیار زیاد است.
وی یادآور شد: به نظرم اگر تنها به عنوان یک جشنواره صرف به جشنواره تئاتر فجر نگاه کنیم و بخش رقابتی را در نظر نگیریم، محفلی است برای فعالان و علاقه مندان به حوزه تئاتر تا به تماشای آثار یکدیگر بنشینند و دیدار تازه کنند، همچنین بین المللی بودن جشنواره زمینه تبادل دانش و تجربه با همتایان خارجی را برای هنرمندان فراهم می کند.
چهارمین همایش برگزیدگان جشنواره های تئاتر استان های کشور تا 10 دی ماه در مجموعه تئاتر شهر و هتل باباطاهر در حال برگزاری است.
سی و هشتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر به دبیری نادر برهانی مرند 10 تا 20 بهمن ماه امسال برگزار خواهد شد. آدرس سایت جشنواره fitf.theater.ir است.
انتهای پیام/
پور آذری ابتدای برنامه در توضیح از ایده تا اجرا گفت: وقتی ما از ایده تا اجرا صحبت می کنیم، صرفا یک اجرا یا یک آموزش نیست بلکه یک زیست و پروسه (فرآیند) است. وقتی به بحث مالی و سرمایه می رسد که مثلا انجام دادنش به صرفه نیست و از آن می کاهیم، دیگر کار، آن چیزی که باید باشد، نیست.
*تئاتر ما تئاتری است که نتوانسته بحران هایش را مدیریت کند
سجاد افشاریان گفت: وقتی درباره این پدیده حرف می زنیم اگر بخواهیم از شیوع و بار منفی آن صحبت کنیم انگار در مورد چیزی حرف می زنیم در بستری که وجود ندارد. تئاتر ما مشکلات بیشماری به لحاظ ساختاری و نظام، در طول مدیریت های پشت سر تا به امروز دارد که دچار عدم رسیدگی هستند و سبب می شوند که معضلات خرد و درشت، دائما نمایان شود اینها همه باید آسیب شناسی شوند.
وی در ادامه افزود: تئاتر ما در حال حاضر تئاتری است که نتوانسته بحران هایش را مدیریت کند. اگر به همین یک دهه قبل نگاه کنیم متوجه می شویم که چقدر دغدغه تولیدکنندگان تئاتر و مخاطبان آن تغییر کرده است و این باید به گونه ای مدیریت می شد.
وی با بیان اینکه مدیران دولتی و غیر دولتی ما دیگر به متن و محتوا اهمیتی نمی دهند، گفت: مدیران اولین سوالشان این است که cast (عوامل نمایش)کیست؟ یا سالن را پر می کنید؟ و این تماشاگر نداشتن به یک دغدغه زردی تبدیل شده است که جای فرم، محتوا، خلاقیت، ساختار و ... را گرفته است. حالا این گوشه کنار نیز اتفاقاتی می افتد که اگر شکل سو استفاده پیدا کند، بسیار مضر خواهد بود. اشخاصی می خواهند به هر شکلی به پول برسند مثلا می گویند فلان دوره را ثبت نام کنید، بعد به عنوان هنروران فلان اجرا از شما استفاده می کنیم.
افشاریان اظهار داشت: البته بخش مثبت این قضیه دغدغه مندی، ایده پردازی، دوره ها و پروسه های طولانی است که باعث می شود آدم ها متوجه شوند، چرا تئاتر را به عنوان مدیوم(رسانه) مورد علاقه شان انتخاب کردند.
وی ادامه داد: چیزی به نام ایمان از بین رفته است. یک زمانی می گفتیم آقای سمندریان می خواهد گالیله را کار کند، همه سرها بر می گشت و توجه همه معطوف به او می شد، زیرا حمید سمندریان انرژی و روح خاصی داشت که گالیله را اجرا کند. ولی الان جای انرژی و روحیه حرفه ای مورد نیاز را پول گرفته است. هر کسی می تواند از راه برسد و نمایشنامه بزرگی را دست بگیرد و با پول و رانت بازیگرانی را جذب کند که نه به متن، نه به کارگردان و نه به کاری که انجام می دهند اعتقادی ندارند و یک اثر نمایشی فاقد روح اجرا می شود و هیچ اندیشه ای تولید نمی شود و متاسفانه خیلی ها اولین تئاتر زندگیشان را با اینها تجربه می کنند و فکر می کنند تئاتر این است.
*ثبت نام در آموزشگاه های خصوصی برای یافتن رابطه است!
حمید پورآذری درباره دانش آموختگان تئاتر گفت: خروجی دانشگاه ها و موسسات خصوصی آموزش تئاتر در سال، عدد قابل توجهی است و ما برای این تعداد ساز و کاری نداریم. اینکه می بینید دانشجویان تئاتر در آموزشگاه های خصوصی نیز ثبت نام می کنند به این دلیل است که به دنبال یافتن رابطه برای پیشرفت سریع هستند.
افشاریان درباره سو استفاده برخی از پدیده از ایده تا اجرا گفت: متاسفانه ما هیچ مسیر درستی پیش روی علاقه مندان نمی گذاریم که بدانند از کجا باید شروع کنند. چیزهایی مثل کلاه برداری دارند مثل قارچ سبز می شوند که دانشجوها و خانواده ها از روی عدم آگاهی ممکن است از آنجاها سر دربیاورند. این مشکل از عدم نظارت است. ما یک نهاد جستجوگر نداریم که ببینیم کجاها در مورد تئاتر حرف می زنند و مدرسان آنها چه کسانی هستند.
وی در ادامه افزود: وقتی جستجو می کنیم می بینیم مشکل اصلی جایی است که دولت تمام حمایت هایش از تئاتر را برمی دارد. زمانی دیگر تئاتر مدیریت نشد که گفتند خودتان اجرا بروید و خودتان پولتان را دربیاورید و آدم ها برای در آوردن آن پول سراغ دستاویزهای اشتباهی رفتند تا تماشاگر جذب کنند.
پورآذری در تکمیل صحبت های افشاریان گفت: دولت همه حمایت هایش را برداشت اما نظارت را بیشتر کرد. نظارت که نه البته بیشتر (نَگذارد) هست، چون کارش این است که اجازه ندهد. به نظر من این نظارت باید توسط خانه تئاتر و بزرگان تئاتر انجام شود.
پورآذری درباره نمایش های از ایده تا اجرا گفت: زمانی اتفاق درستی خواهد افتاد که منِ برگزار کننده کارگاه تخصصی، پشت آدم های کم تجربه قایم نشوم. اگر پشت آن ها قایم بشوم یعنی دارم کلاه برداری می کنم.
شب تئاتر از مجموعه شب های هنر محصول گروه ادب و هنر شبکه چهار سیما است که شنبه ها ساعت 23 به صورت زنده روی آنتن می رود. تهیه کنندگی این برنامه را امین اشرفی بر عهده دارد و سردبیری و اجرای آن را منوچهر اکبرلو عهده دار است.
انتهای پیام/
وی یادآور شد: برای گروه تئاتر آران ماه های درخشانی سپری شد زیرا رپرتوآر اپراهای عروسکی گروه در سال جاری موج جدیدی از تماشاگران را جذب کرد که این اتفاق برایم بسیار جذاب بود.
غریب پور درباره برنامه ریزی برای تولید اپرایی جدید، اظهار کرد: پیشنهادی از سوی مسئولان فرهنگی استان کرمان برای تولید اپرایی عروسکی به منظور بزرگداشت شأن خواجوی کرمانی ارائه شد. در این خصوص سفری هم به کرمان داشتم. بعد از یکسال متن اپرای همای همایون بر اساس یکی از مثنوی های بی نظیر خواجوی کرمانی به اتمام رسید. گروه ما برای تولید این اپرا اعلام آمادگی کرده ولی هنوز قراردادی با ما منعقد نشده است. البته واسطه این پروژه بنیاد فرهنگی رودکی است که طبیعتاً به دلیل تغییر مدیریت بنیاد، مدت زمانی تا از سرگیری روند تولید این پروژه لازم است.
این کارگردان تئاتر درباره اینکه آیا قصد اجرای تئاتری زنده بعد از چند سال تولید اپراهای عروسکی دارد یا نه، تأکید کرد: تئوری اپرای عروسکی ایرانی طبعاً نباید تحت تأثیر یک رشته اعمالی قرار گیرد که آن را متوقف کند. من اصولی داشتم که این اپرا باید اصول و چارچوب لازم را داشته باشد تا در اجرا نیز به شاخصه های خود دست پیدا کند. خوشبختانه در حال حاضر اپرای عروسکی ایرانی جایگاه خود را در بین مردم و جهان پیدا کرده و نباید متوقف شود.
وی در پایان سخنان خود بیان کرد: بسیار مایلم که به صحنه تئاتر برگردم و برای این منظور هم متونی را نوشته و هم آثاری را آداپته کرده ام. به محض اینکه مطمئن شوم در روند تولید و اجرای اپرای عروسکی ایرانی وقفه ای ایجاد نمی شود، اثری را روی صحنه تئاتر خواهم برد.
کد خبر 4805574
فریبرز دارایی
گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا ، سید مرتضی حسینی ؛ هنر نمایش در ایران سابقه ای هم پای تمدن این مرز و بوم دارد. صورتک های کشف شده در جریان کاوش های باستان شناسی در مناطقی از لرستان کنونی، نشان می دهد که قدمت شکل های کهن هنر نمایش در ایران به بیش از پنج هزار سال پیش می رسد.در کنار این سابقه کهن، باید به هنرهایی همچون آیین سوگ سیاوش، تعزیه خوانی و سیاه بازی و عروسک گردانی نیز اشاره کرد.
از سوی دیگر، بیش از یک قرن از ورود تئاتر مدرن و رواج نمایشنامه نویسی در ایران می گذرد. در این یک قرن، بسیاری از نمایشنامه های شاخص که در مقاطع گوناگون اجرا شده و ماندگار شده اند، به صورت مکتوب در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است. با این حال بخش عمده ای از نمایش های اجرا شده و یا نمایشنامه هایی که به هر دلیلی روی صحنه نرفتند، هیچگاه رنگ انتشار ندیده اند.
این خلأ نه تنها درباره دهه های دورتر که حتی درباره نمایشنامه هایی که در چهار دهه اخیر به نگارش در آمده یا روی صحنه رفته اند نیز صدق می کند. برای مثال اگر پژوهشگر یا فرد علاقه مندی به دنبال نمایشنامه ای است که بیست سال پیش روی صحنه رفته و چاپ هم نشده، باشد، به سختی می تواند به هدف خود برسد، حتی اگر آن نمایش در یکی از سالن های پایتخت و با یک گروه حرفه ای و معروف هم روی صحنه رفته باشد. این موضوع بیش از هرچیز به فقدان سامانه منظم و جامع بایگانی برای نمایشنامه ها باز می گردد.
پیش از این با اردشیر صالح پور پژوهشگر، کارگردان و مدرس تئاتر گفتگو کردیم و نظر ایوب آقاخانی ، نمایشنامه نویس، کارگردان تئاتر و مدرس ادبیات نمایشی را نیز در این زمینه جویا شدیم. همچنین گفتگوی کوتاهی با شهرام کرمی، مدیرکل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز داشتیم.
حسین مسافرآستانه از کارگردانان و مدیران شناخته شده تئاتر کشور است. در کارنامه کاری وی علاوه بر کارگردانی تعداد قابل توجهی از آثار نمایشی، عضویت در شورای سیاستگذاری جشنواره تئاتر فجر، دبیری دو دوره جشنواره بین المللی تئاتر فجر، مدیریت مرکز هنرهای نمایشی بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس، مدیریت پردیس تئاتر تهران، دبیری شورای سیاست گذاری جشنواره تئاتر مقاومت و دبیری شورای سیاستگذاری تماشاخانه ایرانشهر دیده می شود.
مسافرآستانه در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری آنا دراین باره گفت: ما جایی برای بایگانی نمایشنامه ها نداریم. اگر کسی برای یک فعالیت پژوهشی یا حتی برای تجدید خاطره، در جستجوی نمایشنامه اجراشده ای باشد که تاکنون چاپ نشده، باید در منابع پراکنده و یا کتابخانه های شخصی این موضوع را پیگیری کند. الان تعداد زیادی از نمایشنامه ها چه چاپی و چه غیرچاپی در دانشکده های تئاتر، کتابخانه تئاتر شهر، مرکز هنرهای نمایشی و کتابخانه ها و نهادهای مختلف سطح کشور پراکنده هستند.
وی اظهار کرد: در اوایل دهه هشتاد که من در مرکز هنرهای نمایشی بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس مسئولیت داشتم، برای نمایشنامه های حوزه دفاع مقدس یک آرشیو از تمام نمایشنامه هایی که در جشنواره ها به دستمان می رسید یا اجرا می شد ایجاد کردم. متأسفانه بعدها که من از آن مجموعه جدا شدم، به خاطر جابجایی دفتر، خیلی از این آثار نادیده گرفته شد و به جز تعداد کمی از نمایشنامه ها که بیشتر مطرح بودند بقیه را نگهداری نکردند.
مدیر سابق پردیس تئاتر تهران عنوان کرد: اکنون شاید دیگر آرشیو فیزیکی نمایشنامه ها ضرورت نداشته باشد و به راحتی می توان با یک سامانه بایگانی در فضای مجازی این ها را نگهداری کرد. با این وجود باز هم اینها جایی نگهداری نمی شوند. متأسفانه بر اثر همین غفلت در حال از دست دادن یک گنجینه بزرگ ادبیات نمایشی هستیم؛ چه بسا بسیاری از نمایشنامه های ما با درگذشت نویسنده آن برای همیشه فراموش شده و از بین می رود.
وی افزود: باید سازمان های مرتبط مثل خانه تئاتر و به ویژه مرکز هنرهای نمایشی در این زمینه پیشقدم شوند. همه نمایشنامه هایی که اجرا می شوند، پیش از اجرا به شورای ارزشیابی و نظارت اداره کل هنرهای نمایشی می رود. بنابراین می توان از ورودی این شورا به عنوان منبع اصلی بایگانی نمایشنامه ها بهره برد؛ آرشیوی که دیگران هم بتوانند به آن دسترسی پیدا کنند.
این کارگردان تئاتر گفت: اگر این اتفاق بیفتد، حقوق مادی و معنوی نمایشنامه نویسان هم بیشتر رعایت می شود چون الان بسیاری از نمایشنامه ها به صورت نسخه های کپی شده و بی کیفیت دست به دست می چرخد و کسی هم از صاحب اثر خبر ندارد و به راحتی حقوق مؤلف نادیده گرفته می شود.
دبیر شورای سیاستگذاری تماشاخانه ایرانشهر با تأکید بر این که ایجاد یک موزه تخصصی تئاتر می تواند در این زمینه راهگشا باشد گفت: بارها برای ایجاد موزه تئاتر صحبت شده و نهادهای مختلفی از جمله شهرداری تهران در این زمینه وعده هایی داده اند. حتی بزرگانی مثل زنده یاد عزت الله انتظامی هم پیگیر این موضوع بودند، امّا هنوز به نتیجه ای نرسیده ایم.
وی افزود: علاوه بر نمایشنامه های قدیمی، ما در بایگانی سایر عناصر هنر نمایش هم ضعف داریم. اگر ما یک موزه تئاتر با امکانات و فضای مناسب داشتیم، می توانستیم بسیاری از طراحی های لباس و ماکت های طراحی صحنه را که در دوره خودش شاخص بود حفظ کنیم تا نابود و فراموش نشوند. چون تئاتر یک کار هنری زنده است و بعد از اجرا معمولاً سندی تصویری از آن باقی نمی ماند. ما حتی از عکس های نمایش های دهه هفتاد هم تصاویر مناسبی نداریم و باید در این زمینه فکری کرد.
انتهای پیام/4104/پ
نخستین خبر درباره نام گذاری این آلبوم بود. قرار بود دهمین آلبوم چاوشی با نام قمارباز منتشر شود. نام قمارباز را چاوشی از روی یکی از اشعار مولانا انتخاب کرد، اما این نام از دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز نگرفت و به این دلیل که چاوشی و تهیه کننده نام دیگری برای این آلبوم در نظر نگرفته بودند، با عنوان بی نام و کاوری با طرح مینیمالیستی منتشر شد. به گفته هادی حسینی، تهیه کننده آلبوم بی نام، توضیحات لازم درباره چرایی انتخاب این نام به مسئولان ارائه شده است.
بعد از چند بار تغییر زمان و طبق آخرین اعلام، بی نام باید 26 آذر منتشر می شد اما در نهایت دوم دی ماه منتشر شد. این تأخیر عمدی نبود و تنظیم چندین باره برخی ترک های این آلبوم توسط چاوشی دلیل تأخیر عنوان شده است. تنظیم قطعه های قمارباز ، راز و من ندانستم تقریباً تغییر کرد و به برخی قطعات، سازهایی اضافه شده است. گفته شده آهنگسازی، تنظیم، میکس و مستر این آلبوم را خود چاوشی به تنهایی انجام داده است.
در دهمین آلبوم چاوشی، اثری از شعرهای اجتماعی روز نیست، همان طور که پیش تر اعلام کرده بود، در این آلبوم فقط از اشعار کلاسیک، مولانا و سعدی استفاده کرده است. در آلبوم قبلی چاوشی؛ ابراهیم ، از اشعار حسین صفا استفاده شده بود، اما آلبوم قبل از آن، که امیر بی گزند نام داشت، تلفیقی از شعرهای معاصر و کلاسیک بود؛ مجموعه ای که پس از آن، چاوشی اعلام کرد می خواهد دو فضای اشعار کلاسیک و روز را از یکدیگر جدا کند.
یک هفته بعد از انتشار آلبوم جدید، برخی مخاطبان و منتقدان از یکدست بودن ملودی قطعه های آلبوم بی نام اعلام نارضایتی کرده اند، چراکه همه قطعات، حال و هوایی تکراری دارند و جای خالی آهنگسازان قوی در آنها به شدت احساس می شود. به نظر می رسد بی نام محسن چاوشی بتواند همچنان با اعتبار نام او فروش خوبی داشته باشد. اما برخی از کارشناسان موسیقی هم معتقدندکه این کار نسبت به کارهای قبلی این خواننده ضعیف تر است.
متین رضوانی، کارشناس موسیقی با اشاره به نقاط قوت و ضعف این آلبوم به خبرنگار ایرناپلاس گفت: محسن چاوشی ذوق سرشاری دارد و این امتیاز را دارد که از اشعار فاخر استفاده می کند، اما عدم بهره گیری او از آهنگسازان باتجربه و اتکای به خود باعث تکراری شدن ملودی ها شده است.
وی در ادامه افزود: متناسب نبودن محتوای اشعار با موسیقی یکی دیگر از اشکالاتی است که در این آلبوم شنیده می شود. موسیقی و ریتم باید در خدمت معنا و محتوای شعر باشد. نباید یک شعر که مفهوم هجران و دوری از معشوق را القا می کند را با ریتمی شاد و پر جنب و جوش خواند.
گرچه بنا بر فروش و استقبال مخاطب، محسن چاوشی هنوز محبوب ترین خواننده پاپ است، اما آلبوم بی نام از حیث آهنگسازی و خوانندگی، برای او درجا زدنی محسوس است و یک باخت موسیقایی در کارنامه اش به حساب می آید.
تهدید ارشاد به انتشار آلبوم بدون مجوز
در سال 97 آلبوم ابراهیم محسن چاوشی و آلبوم ایران من همایون شجریان هر دو توانستند رکورد پرفروش ترین آلبوم سال را بشکنند؛ رکوردی که قبلاً متعلق به آلبوم امیر بی گزند چاوشی بود. برای انتشار این آلبوم نیز حاشیه های فراوانی وجود داشت، چراکه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مجوز این آلبوم را نمی داد و کار به جایی کشید که هفدهم مرداد سال 97، چاوشی با انتشار بیانیه ای وزارت ارشاد را تهدید کرد که در صورت ندادن مجوز، آلبوم را بدون مجوز منتشر می کند و همین بیانیه سرآغاز توفانِ ابراهیم بود. کار تا جایی پیش رفت که حتی شایعه شد محسن چاوشی ممنوع از کار شده است. البته رئیس واحد نظارت و ارزشیابی دفتر موسیقی وزارت ارشاد خبر ممنوعیت کاری محسن چاوشی را تکذیب کرد. تا اینکه علی ترابی، مدیرکل دفتر موسیقی که پیش از این اصلاح ترانه های ابراهیم را تنها راه صدور مجوز می دانست، در نشست رسانه ای جشنواره موسیقی فجر گفت: با آقای چاوشی نشستیم و با هم بستنی خوردیم و در یک شرایط دوستانه با هم حرف زدیم. من در این فضا بر اساس مسئولیت خودم سه قطعه ای را که اصلاحیه خورده بود، مجوز دادم و دو قطعه دیگر نیز اصلاحاتی دارند که باید درباره آن، اقدامات لازم انجام شود.
ابتدا گفتند آلبوم در 6 قطعه مجوز گرفته است، اما چاوشی دو قطعه دیگر را که مجوزشان صادر نشده بود، همزمان با انتشار آلبوم، در فضای مجازی منتشر کرد و البته در نسخه VIP آلبوم هر هشت قطعه وجود داشت. حسین صفا، ترانه سرای قطعات آلبوم نهمِ چاوشی بود. آلبوم ابراهیم در نخستین روز انتشارش، رکورد افتتاحیه فروش موسیقی دیجیتال را شکست. البته محسن چاوشی بعد از انتشار آلبومش، همه پست های قبلی در صفحه اینستاگرامش را حذف کرد و تنها چهار پست را نگه داشت.
قطعه ببر به نام خداوندت همان قطعه ای است که باعث شد نام این آلبوم ابراهیم باشد. قطعه در آستانه پیری همان قطعه ای است که محسن چاوشی بعد از نه گفتن دفتر موسیقی، قسمتی از آن را در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرد. شاید به همین دلیل لگد زدند به شیری که صبر غرش او بود عبارت آشناتری از این آلبوم برای مخاطبان باشد. این قطعه شاید اجتماعی ترین ترانه این آلبوم است. قطعه لطفا به بند اول سبابه ات بگو هم به احتمال زیاد جزو همان هایی بوده که برای مجوز به اشکال خورده، اما جان سالم به در برده است.
چاوشی برای به نتیجه رسیدن فعالیت هایش در نهمین آلبوم، در صفحه اینستاگرامش نوشت: وقتی خونه ات کوچیک شد عوضش کن، وقتی محله ات خسته ات کرد عوضش کن، وقتی شهر، کشورت خفه ات کرد عوضش کن. نوشته ای که به اعتقاد برخی، باعث شد در 24 مردادماه 97 مجوز انتشار آلبوم ابراهیم صادر شود.
امیر بی گزند، همه رکوردها را شکست
آلبوم امیر بی گزند 17 خرداد 1395 به طور رسمی وارد بازار موسیقی شد. چاوشی که پیشتر، از تصمیم خود برای تغییر نام آلبوم چنگیز خبر داده بود، عنوان امیر بی گزند را برای آلبوم هشتمش انتخاب کرد. او دو سال قبل از انتشار، تبلیغات آلبومش را با این جمله که در آلبوم جدیدم پاسخ همه چیز را داده ام ، آغاز کرده بود تا مخاطبان او برای آنکه بدانند چاوشی چه مسائلی را پاسخ داده، لحظه شماری کنند. چاوشی پیش از این، آلبوم های یه شاخه نیلوفر، ژاکت، حریص، سنتوری، پرچم سفید، من خود آن سیزده ام و پاروی بی قایق را منتشر کرده بود و در همه این سال ها مخاطبان زیادی را نیز به سمت آثار خود کشانده بود.
هشتمین آلبوم چاوشی با 12 قطعه منتشر شد. سیدهادی حسینی و حمیدرضا عارف تهیه کنندگان این آلبوم هستند. آلبومی که عنوان آلبوم پرفروش سال را به خود اختصاص داد. در هشتمین آلبوم چاوشی اشعار بزرگانی چون مولانا و سعدی و ترانه هایی از حسین صفا، علی اکبر یاغی تبار و پدرام پاریزی اجرا شده است. آهنگسازیِ آلبوم امیر بی گزند بر عهده خود چاوشی بوده و بهروز صفاریان، کوشان حداد، فرشاد حسامی، عادل روحنواز و بابک نقوی تنظیم قطعات آلبوم را بر عهده داشته اند.
گفته می شود برای طرح روی جلد این مجموعه، طراحان بزرگی ایده های خود را به چاوشی ارائه داده بودند که هیچ کدام آنها مورد پذیرش او قرار نگرفته و در این بین، آخرین طرح که مربوط به طراحی جوان و ناشناس است، نظر چاوشی را به خود جلب می کند. طرحی با تیغ های گل رز که مفهوم امیر بی گزند را می رساند و از طرفی شمایل این تیغ ها تداعی گر رقص سماع است که پیشینه تاریخی دارد. هومن اکبریان طراح این کاور معتقد است هر یک از تیغ های روی این صفحه سفید را می توان به مثابه شیپور یا صوراسرافیل هم در نظر گرفت. در این بین، به کاور آلبوم امیر بی گزند نقدهایی همچون فونت ناخوانا یا زیبا نبودن طرح نیز وارد می شود.
از نکات مثبت امیر بی گزند که آن را از سایر آلبوم های موسیقی پاپ متمایز می کند، یکنواخت نبودن در محتوا و کلام است. در این آلبوم، چاوشی دغدغه های مختلفی را فریاد زده و هیچ ترانه منفی هم در آن وجود ندارد. به گفته سیدهادی حسینی، تهیه کننده این آلبوم که یک هفته دیرتر از موعد مقرر منتشر شد، 10 درصد فروش این آلبوم به مؤسسه خیریه ای برای حمایت از کودکان کار اختصاص داده شد.
قانون کپی رایت در ایران رعایت نمی شود و برای جلوگیری از این روند، فعالیت جدی انجام نشده است. با اینکه چاوشی هواداران بسیار زیادی دارد، اما همواره تهیه کنندگان آلبوم های او از طرفداران خواستند که موسیقی او را به صورت رایگان دانلود نکنند. اگر مخاطب موسیقی می خواهد کار بهتری بشنود باید در این بازار بزرگ هزینه کند. آهنگساز، شاعر و کانال پخش با هزینه ای که مردم برای تهیه آلبوم پرداخت می کنند، حفظ و حمایت می شوند.
آقای شهرام کرمی با اشاره به اینکه در برخی شهر ها امکانات پایه ای، حتی یک سالن نمایش استاندارد وجود ندارد افزود: از ابتدای امسال دو طرح مهم را در استان های کشور آغاز کردیم، اول طرح فهرست (رپرتوار) تئاتر شهر های ایران که معرفی گروه های منتخب استان ها و تهران است که طبق وعده به صورت چرخشی در کشور به اجرا می پردازند و طرح دیگر پویش تئاتر شهر های ایران است که شامل آموزش تئاتر توسط استادان حرفه ای می شود.
وی افزود: باید به سمتی برویم که تئاتر استان ها رونق و فرصت را توأمان داشته باشد، برای تحقق این هدف باید ظرفیت های خود را بررسی کنیم و نقش انجمن هنر های نمایشی و مدیران استان ها بر رونق تئاتر بسیار جدی است.
آقای شهرام کرمی درباره تأثیر برگزاری همایش برگزیدگان جشنواره های تئاتر استان ها بر ارتقای سطح تئاتر کشور بیان کرد: این همایش بسیار بر توسعه تئاتر ایران موثر است، چون در مرحله اول یک گردهمایی برای ارتباط هنرمندان منتخب از سراسر کشور است و این ارتباط توام با جلسات مستمر ، امکان تبادل نظر و آشنایی هنرمندان استان ها را با هنرمندان تهران فراهم می کند که فرصت بسیار خوبی است.
به اعتقاد بسیاری از صاحب نظران هرگونه سرمایه گذاری مادی و معنوی و برنامه ریزی عمیق و دراز مدت جهت رشد و اعتلای جامعه می بایست با کودکان آغاز شود؛ زیرا کودکان وارث و حافظ تمدن آینده هستند. بنابراین هر قدر کودکان به لحاظ رشد ذهنی و ادراک معنوی غنی و پربار باشند، در حقیقت تمدن انسانی پربار می شود. هنر تئاتر به طور ذاتی نقش تربیتی و تاثیر اجتماعی فراوانی دارد و می توان از این طریق و به واسطه اندیشه هنرمندانه در قالب تئاتر، بسیاری از مسائل و مصائب و مشکلات جامعه را هم به مسئولین گوشزد نمود و هم به دنبال راهکاری برای گشودن معبری بود تا این مشکلات حل شود.
هنر های نمایشی و تئاتر نیز به واسطه تداعی و بازنمایی موقعیت هایی شبیه به زندگی پیرامون کودکان و حتی فراتر از آن و ورود به دنیای تخیل و فانتزی ذهن آن ها، ابزاری مهم و مؤثر در مسیر انتقال بسیاری از مفاهیم هستند که سرنوشت کودکان و نوجوانان را در آینده آنان رقم می زند.
مریم کاظمی کارگردان، نویسنده و بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون در خصوص اهمیت تئاتر کودک و نوجوان، در گفت وگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان ، گفت: تئاتر یک مقوله فرهنگی است. فرهنگ به صورت مستقیم به معیشت مربوط نمی شود؛ خوراک روزانه نیست که مصرف و تمام شود. تاثیر فرهنگ بر زندگی انسان ها زودگذر نیست؛ در واقع فرهنگ باید جاری و موجود باشد تا بتواند تاثیری دراز مدت و به صورت قطره چکانی داشته باشد به همین دلیل قابل باز پس گیری نیست و اهمیت فراوانی دارد. برای همین است که کودکان از سنین پایین با مقوله های فرهنگی جدا از نیاز های جسمی خود آشنا می شوند تا در انتخاب های خود در آینده با آگاهی عمل کنند. تئاتر مانند سرمی است که قطره چکانی در وجود کودکان و نوجوانان ته نشین می شود و اگر موضوعی درست و اصولی آموزش داده شود، سبب بارور شدن خلاقیت آن ها در آینده می شود.
کاظمی در خصوص وضعیت تئاتر کودک و نوجوان امروز بیان کرد: هیچ وقت وضعیت تئاتر بد نمی شود؛ این ما آدم ها هستیم که شرایط کاری را درست یا خراب می کنیم. هیچ زمان نباید گفت که وضع تئاتر خوب یا بد است. از نظر من وضعیت تئاتر همیشه خوب است؛ تئاتر جاری است و این ما هستیم که گاهی به بدنه تئاتر می پیوندیم و گاهی از آن جدا می شویم. البته در اینکه بتوانیم در تئاتر کار های خلاق انجام دهیم، کمی با مشکل روبرو هستیم. ما برای اینکه در خانواده تئاتر باشیم، احتیاج به پارامتر های مختلفی داریم که امکانات مالی و سالن، امکانات شخصیتی انسان ها و ... یکی از آن هاست. بخش عمده اندیشه، فکر و ایده است و این باید در وجود یک شخص باشد تا به خانواده تئاتر بپیوندد. برای همین دلیلی ندارد که همه انسان ها نمایشگر و بازیگر باشند. وقتی از تئاتر کودک و نوجوان صحبت می کنیم، منظور این نیست که همه کودکان بازیگر و همه کودکان کنشگر خلاق تئاتری باشند.
وی افزود: همان مشکلاتی که در تئاتر کودک وجود دارد، در تئاتر بزرگسال هم هست؛ نمایشنامه های خوب نداریم و همین سبب می شود نمایشنامه های خارجی که ساختار درست تری دارند، به تئاتر ما هجوم آورند. این در حالی است که نویسنده های خوبی در هر دو زمینه داریم. برخی نویسنده های حوزه بزرگسال برای کودکان می نویسند و ممکن است عکس این موضوع هم باشد. نویسندگی یک کار هنری است که باید از نیاز هنرمند نشأت بگیرد. اگر هنرمندی احساس نیاز نکند و معضلی را درک نکند، نمی توان انتظار نوشتن یک اثر خوب از او را داشت و اگر هم بر اساس سفارش بنویسد، کار مزدوری خواهد بود. هنرمند نیاز ندارد تا همه امکاناتش تامین شود تا بتواند کار کند؛ برخی نویسندگان آثارشان را در شرایطی نوشتند که شرایط خوبی نداشتند.
کاظمی درخصوص وجود سالن های تخصصی برای کودکان و نوجوانان گفت: در تهران دو سالن نمایشی برای کودکان داریم که حرفه ای نیستند؛ اما به صورت مستمر تئاتر کودک در آن اجرا می شود. البته در سالن های پراکنده در سطح شهر نیز نمایش هایی اجرا می شود. سالن های تئاتری ما حدود 10 الی 15 سالی است که ارتقا نیافته است و تجهیزاتش کامل نشده و سالن های جدید با توجه به نیاز روزافزون گروه های تئاتری ساخته نشده است؛ ولی این معضل اصلی ما نیست. زیرا همه سالن ها با بحران کار روبرو هستند؛ به این معنا که آن قدر تئاتر وجود ندارد که تمامی سالن های نمایشی را پر کند. در حال حاضر بحران تولید اثر وجود دارد؛ پس باید بتوانیم برای سالن های موجود آثار با کیفیت و دارای استاندارد هنری تولید کنیم و همین کمک می کند تا به ایده آل ها نزدیک شویم.
کاظمی ادامه داد: بسیاری از اشخاص فکر می کنند شروع تئاتر از تئاتر کودک و نوجوان است؛ برای همین اثری را تولید می کنند تا از آن درآمدی داشته باشند. ولی کسب درآمد نمی کنند و می گویند کسی از ما حمایتی نکرد. پس نخست باید شخصی وارد تئاتر کودک و نوجوان شود که اندیشه و فکری داشته باشد و به خودش ثابت کند که می تواند در این حیطه کار کند. در همه جای دنیا باید از کسانی که کارگردان، کنشگر و آفرینشگر کار های کودک و نوجوان هستند، حمایت های دولتی فراهم شود.
کاظمی با اشاره به اینکه تئاتر بر روح و روان انسان تاثیرگذار است، گفت: تئاتر یکی از پارامتر های فرهنگی جامعه است و همه ارگان های رسمی باید برای فرهنگ تلاش کنند؛ زیرا جامعه از طریق فرهنگ رشد می یابد و اگر نباشد هرج و مرج فکری پیش می آید. نمی توان گفت که اگر از تئاتری حمایت مالی شود، آن تئاتر باکیفیت است. از نظر من باید 100 درصد کار تئاتر حمایت شود، ولی ما نمی توانیم بر این موضوع مانور دهیم که، چون حمایتی نداریم، اثری هم تولید نشود. در دوره ای صفر تا صد تئاتر از سوی دولت حمایت و دستمزد ها پرداخت و تجهیزات یک کار نمایشی بایگانی و نگهداری می شد تا در آینده در اختیار گروه های دیگر قرار گیرد؛ اما از زمانی که تمام مختصات یک نمایش را به گروه های تئاتری سپرده و از طرفی حمایتی هم صورت نگرفت، پای تهیه کننده و سرمایه گذار به تئاتر باز شد.
او ادامه داد: اساس اولیه برای تئاتر اندیشه، تفکر و ایده است. آن شخص که می خواهد نمایشی کار کند، باید مسئله و دغدغه ای داشته باشد. کسانی که در حرفه تئاتر هستند باید هزینه های معیشت خود را از این راه کسب کرده و در کنار آن کار خلاق انجام دهند. برای همین است که ابتدا باید معیشت هنرمند تامین شود تا بتواند کاری خلاق انجام دهد.
کاظمی با اشاره به ورورد تهیه کننده به تئاتر اظهار کرد: عدم حمایت دولت و وجود هنرمندانی که قصد کار در تئاتر داشتند اما هیچ امکاناتی نداشتند، سبب شد تا الگو های تلویزیون و سینما به تئاتر هم سرایت کند. در تئاتر بازگشت سرمایه نسبت به سینما زودبازده هست و برای سرمایه گذاران جذاب است و اگر کار فروش خوبی داشته باشد، سرمایه گذار می تواند زودتر به سرمایه اولیه خود برسد. همین مسئله بسیاری را برای ورود به این مسیر تشویق می کند و خیلی از کارگردان ها که فروش خوبی دارند، برای اینکه دستمزد خود را بالا ببرند، از تهیه کننده ها خواسته اند تا وارد تئاتر شوند.
کاظمی درخصوص ماندگاری آثار نمایشی در دهه 60 و 70 گفت: نباید تئاتر امروز را با تئاتر دهه های گذشته مقایسه کرد؛ زیرا مخاطب تغییر یافته است. چیزی که آثار آن زمان را شاخص می کرد این بود که ارگان های مختلف هماهنگ و اصولی حرکت می کردند. وزارت ارشاد، آموزش و پرورش، کانون پرورش فکری و ارگان هایی که دغدغه فرهنگی داشتند، همه به صورت هماهنگ کار را پیش می بردند؛ ولی امروز جدا از هم و نامنظم کار های فرهنگی را انجام می دهند. در حال حاضر تماشاگر زیاد است، ولی کار ها به صورت پراکنده انجام می گیرد.
انتهای پیام/
حالا هادی مظفری، مدیر کل دفتر هنرهای تجسمی با کسب این تجربه رسیدن به شیر طلای ونیز را دور از دسترس نمی داند و می گوید: زمانی تصور می کردیم هرگز نمی توانیم به شیر ونیز نزدیک شویم، اما در این دوره واقعاً نزدیک شدیم و جزو 10 کشور بودیم که هیئت ژوری پیشنهاد می داد. در واقع ایران یکی از گزینه های دریافت شیر طلایی بود. بر همین اساس هم فکر می کنم اگر با همین قوت برای دوره آینده تلاش کنیم، به دست آوردن شیر طلایی موضوع دور از دسترسی نخواهد بود.
*****
این گفته ها بخشی از گفت وگوی ایسنا با تجربه بازدید از بینال ونیز 2019 با مدیرکل دفتر هنرهای تجسمی درباره حضور ایران در این بینال است که مشروح آن را می توانید در ادامه بخوانید:
_ با توجه به سابقه حضور ایران در بینال ونیز این پرسش مطرح می شود که چرا نحوه حضور ما در سال های مختلف اما نزدیک به هم، این قدر با هم متفاوت بوده است؛ آیا این تفاوت ناشی از تفاوت سلیقه ها بوده یا موضوعات دیگری نیز در نحوه ارائه آثار دخیل بوده است؟ و این که آیا قرار است در سال 2021 نیز شاهد این میزان از تفاوت های اساسی نسبت به سال 2019 باشیم؟
اگر حضور ایران را در بینال ونیز در سه دور اخیر یعنی سال های 2015، 2017 و 2019 بررسی کنیم، شاهد سه رویکر کاملاً متفاوت خواهیم بود. در سال 2015 در یک امر غیرمعمول و بی سابقه بیش از 40 هنرمند به این نمایشگاه دعوت شدند؛ این در حالی است که هیچ کشوری با 40 هنرمند در چنین رویدادی شرکت نمی کند، چراکه بینال ونیز نمایشگاهی گروهی نیست که بتوان آثار تعداد زیادی از هنرمندان را در آنجا به نمایش گذاشت. اما در سال 2017 با یک رویکرد کاملا متفاوت با یک هنرمند و آن هم هنرمندی از خارج از کشور در این رویداد هنری شرکت کردیم. در سال 2019 نیز با سه هنرمند و با نقشه دیگری در بینال ونیز شرکت کردیم.
_ کدام یک از این سه رویکرد به استاندارد نزدیک تر است؟
با توجه به اینکه دوره 2019 را خود ما برگزار کردیم و در جریان فرآیند شکل گیری آن بودیم، می توانم بگویم که بر اساس آسیب شناسی دوره های گذشته و به ویژه سال های 2015 و 2017 در بینال ونیز شرکت کردیم و در واقع این دوره به نوعی تکمیل کننده دوره های گذشته بوده است.
به طور کلی فکر می کنم در سال های 2015 و 2017 عاملی که تاثیر بیشتری در شکل گرفتن و قوام پاویون ایران داشت، اسپانسر و مشارکت کننده خارجی بود. در سال 2015 بنیاد فیض نیا اعلام آمادگی کرد و در سال 2017 نیز بیژن بصیری اعلام کرد که آمادگی دارد هزینه های نمایشگاه را منوط به اینکه فقط آثار خودش به نمایش گذاشته شود، پرداخت کند. به هر حال همانطور که می دانید یکی از ویژگی های اصلی بینال ونیز این است که تک هنرمند هر مقدار هم که نام بزرگی باشد، نمی تواند به تنهایی و مستقل در پاویون های رسمی حضور پیدا کند و ناگزیر است به نمایندگی از کشوری در این رویداد هنری حضور داشته باشد. درست همانگونه که باشگاه های معتبر دنیا نمی توانند در جام جهانی تیم معرفی و باید حتماً نماینده یک کشور باشند تا بتوانند در میدان جام جهانی بازی کنند.
در مجموع معتقدم که در دوره های 2015 و 2017 عامل های خارجی نقش بیشتری در تعیین چگونگی شکل گیری پاویون ایران داشت، اما در سال 2019 این اتفاق نیفتاد و فرآیند انتخاب به شکلی بود که شورایی هفت نفره تشکیل و از 30 کیوریتور که در صحنه های بین المللی حضور دارند و رقابت های هنری را رصد می کنند، دعوت شد تا در انتخاب هنرمندان شایسته سهیم باشند.
در این میان طبیعتا اگر به سراغ دانشگاه ها، گالری ها و انجمن های هنری می رفتیم هر کدام نگاه خاص خودشان را داشتند و در عین حال برخی هنرمندان نیز ادعا داشتند که شایستگی بیشتری نسبت به بسیاری دیگر از هنرمندان دارند. بر این اساس تصمیم گرفتیم که انتخاب سه هنرمند شایسته برای حضور در بینال ونیز به خرد جمعی واگذار شود و این تصمیم را افرادی به عهده بگیرند که مرتباً در نمایشگاه های بین المللی حضور دارند، نقش ایفا می کنند و استادان دانشگاه و هنرمندانی هستند که در دوره های گذشته در بینال ونیز شرکت کرده بودند. در نهایت مجموع پیشنهادهایی که از سوی 30 کیوریتور عنوان شده بود، منجر به انتخاب سه هنرمند اصلی برای حضور در این رویداد هنری شد.
سعید اسلام زاده و هادی مظفری - مدیر روابط عمومی و رییس دفتر هنرهای تجسمی
_ اگرچه حضور ایران در این دوره از بینال ونیز به استانداردها نزدیک تر بود، در عین حال به آنچه کشورهای دیگر در دوره های گذشته ارائه کرده بودند نیز شبیه بود؛ آیا می توان اینگونه نتیجه گرفت که تاکنون تلاش کرده ایم مشابه با استانداردهای رایج باشیم و نه اینکه خلاقیت بیشتری در نحوه ارائه آثار به نمایش بگذاریم؟
به طور کلی در تمام جشنواره های هنری برندگان یک دوره به نوعی سلیقه آثار را در دوره بعدی تعیین می کنند. به عنوان مثال فیلم هایی که در جشنواره های کن و اسکار جایزه می گیرند، تقریباً فیلم های دوره بعد را تحریف یا به نوعی کارگردان ها را به سمت خلق آثاری که حدس می زنند به باور افکار عمومی نزدیک تر است، سوق می دهند.
پاویون ایران در بینال ونیز در سال 2019 نیز تلاش کرد که به استانداردهای جهانی در دوره های قبل نزدیک شود؛ اما در عین حال آثار این دوره تفاوت های و ویژگی های خاص خودشان را داشتند. به عنوان مثال، مشابه اثر آقای لواسانی در میان 89 کشور شرکت کننده و بخش های کیورتال وجود نداشت. اگر کار امسال ایران مورد توجه و تایید بخشی از جهان قرار گرفت، به خاطر همین تفاوت ها بوده است.
_ با توجه به ترکیب هنرمندان ایران در این دوره از بینال ونیز، آیا یکی از معیارهای اصلی هیات انتخاب مبنی بر انتخاب هنرمند از شهرستان ها را یک ارزش می دانید؟
شاید در فضای بین المللی مشخصاً اینکه ما یک زن یا یک جوان را از جایی غیر از پایتخت انتخاب کردیم اینگونه مورد داوری و قضاوت قرار نگیرد و طبیعتاً بیشتر اثر ارائه شده مورد توجه قرار می گیرد. اما برای هیات انتخاب اهمیت داشت که با توجه به دوره سختی که در آن تصمیم به شرکت در این رویداد بین المللی را گرفتیم، به این معیارها توجه نشان داده شود.
به هر حال باید فضا و شرایطی آن برهه زمانی که ایران در بینال ونیز حاضر شده بود را نیز در نظر گرفت. به عنوان مثال روزی که جشنواره افتتاح شد و هیات ژوری از پاویون ایران بازدید کرد، ناو آبراهام لینکلن به سمت خلیج فارس حرکت می کرد و مدام بر طبل نزدیک شدن به جنگ نواخته و صدای تهدیدها بیشتر شنیده می شد.
بر همین اساس هم تاکید شورای فنی بر این بود که حتماً یک شرکت کننده زن از ایران حضور داشته باشد تا تصویر روشنی از فضای داخل کشور به دنیا نشان داده شود. همچنین از طرفی دیگر اینکه ما در کنار یک هنرمند پیشرو و باسابقه، یک هنرمند جوان را هم معرفی می کنیم به این خاطر است که به جهان نشان دهیم جوانان ما در این عرصه چه کارهایی انجام می دهند؛ چراکه به هر حال از سوی برخی این قضاوت وجود دارد که یک نسلی در ایران بوده که هنرمندان آن تراز اول بودند و امروز آثارشان در حراج های مختلف دنیا در حال خرید و فروش است، اما هنر نسل های جوان تضعیف شده است. بر همین اساس هم برای ما مهم بود که از هنر جوانان کشور نیز تصویری را به دنیا ارائه دهیم.
_فکر نمی کنید معیارهایی چون الزام انتخاب هنرمند از شهرستان و بانوان، نوعی جبران نقصهای وزارتخانه های فرهنگ و ارشاد اسلامی، آموزش و پرورش و وزارت علوم و کوتاهی سایر نهادها مربوط است؟ آیا باید این انتظار را داشته باشیم که معیار انتخاب از سایر استان ها می تواند این کوتاهی های سالیان گذشته را جبران کند؟ آیا ویترین ما در ونیز باید صرف چنین مسائلی شود؟ و اینکه اگر این معیار به افت سطح کیفی منجر شود، باز هم معامله به صرفه ای است؟
معتقدم که معامله به صرفه ای نیست؛ چراکه وقتی به عرصه های بین المللی وارد می شویم باید با قواعد خودشان این کار را انجام دهیم. آنجا دیگر بر این اساس ما را قضاوت نمی کنند که آیا جوانان و پیشکسوتان را اکرام کرده یا جنسیت را مورد توجه قرار داده ایم یا خیر؛ بلکه اثر هنری و بیانی که برای مردم امروز جهان در نظر گرفته ایم مورد قضاوت قرار می گیرد.
در مجموع با توجه به برهه زمانی که در آن شرکت کرده بودیم و مشکلاتی که وجود داشت، به این جمع بندی رسیدیم که با سه هنرمند در این رویداد بین المللی شرکت کنیم. امروز اگر از من بپرسید برای دوره بعد چه پیشنهادی دارم، می گویم یا با یک هنرمند یا حداکثر با دو هنرمند شرکت خواهیم کرد؛ آن هم دو هنرمندی که حتماً در یک دوره یک یا دو ساله به یک زبان مشترک برای ارائه اثر رسیده باشند.
_ آیا در دوره های بعدی نیز قرار است متکی بر تصمیم گیری های اتفاقی و فوری و بدون برنامه ریزی های از پیش تعیین شده، در این رویداد هنری شرکت کنیم؟ یا آنکه ممکن است حضور ما در ونیز از یک یا دو سال قبل برنامه ریزی شده و حتی با برندسازی هنرمند و عرضه نمونه آثار او در رویدادهای معتبر هنری همراه باشد؟
در نشست اخیر که به منظور تقدیر از برگزارکنندگان این دوره از حضور ایران در بینال ونیز برگزار شده بود، آقای حسینی (معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی) اعلام کرد که حضور ایران در پنجاه و نهمین دوره بینال ونیز باید از همین حالا آغاز شود و تکلیف کرد که اداره کل هنرهای تجسمی باید این امر را دنبال کند.
به طور کلی کشور ایران تاکنون عملاً هشت دوره در بینال ونیز شرکت کرده است. اگر در نظر بگیریم که برای هر کدام از این هشت دوره، سه ماه پیش از برگزاری زمان گذاشته شده، در مجموع برای هشت دوره حضور ایران در یک رویداد بین المللی فقط حدود دو سال وقت گذاشته شده است که این اصلاً اتفاق خوبی نیست. در همین راستا فکر می کنم برای دوره بعد باید از همین امروز برنامه ریزی کنیم تا حضور آبرومندانه تر و جدی تری در این رویداد داشته باشیم. به هر حال این آوردگاه برای معرفی هنر ایران بسیار مهم است.
حضور ایران در بینال ونیزِ سال 2019 به صورت فشرده و در ظرف پنج یا شش ماه انجام شد و طبیعتا اگر دو سال فرصت داشتیم قطعا به جزئیات بیشتری فکر می کردیم تا با تکرار کارهای گذشته خودمان یا کشورهای دیگر در این رویداد شرکت نکنیم. البته به نظرم محقق شدن این امر اصلاً دور از دسترس نیست.
_تا چه اندازه رویکرد حمایت از جوانان و حضور آنها در عرصه های بین المللی که پیشتر به آن اشاره کردید، در رویدادهای داخلی نیز مورد توجه قرار دارد؟
به طور کلی باور ندارم که رویداد بینال ونیز حتماً و قطعاً محل حضور جوان ها است؛ یعنی به خاطر اینکه جوان گرایی اهمیت دارد، باید در رویدادی همانند بینال ونیز حتما از جوانان استفاده کنیم. بلکه باید بدانیم بعد از دو سال با چه ادبیاتی می خواهیم با دنیا حرف بزنیم. در این میان دیگر شاید جوان و پیر و میانسال نقش تعیین کننده ای نداشته باشد، مگر اینکه نظیر تفکری که پشت این دوره از رویداد وجود داشت که سه هنرمند از سه دوره زمانی زندگی در ایران را روایت کنند، وجود داشته باشد.
اما درباره حمایت از جوانان در عرصه های داخلی فکر می کنم یکی از جشنواره های قابل قبول و موفقی که در این زمینه فعال است، جشنواره هنرهای تجسمی جوانان است که امسال بیست و ششمین دوره خود را پشت سر گذاشت. سابقه نشان می دهد آنهایی که در این جشنواره کشف و شناسایی شدند، بعدها به عنوانی هنرمندان موفق در این عرصه مشغول به کار شدند. در واقع امروز تعداد زیادی از داوران این رویداد هنری و مدرس های کارگاه ها، هنرجویانیدوره های قبلی بودند.
با توجه به آنچه امروز در گردش گالری های کشور می بینیم، به شخصه معتقدم که حضور جوانان بسیار پررنگ تر شده است و اصلا نمی توانیم بگوییم که هنر ایران در حال خالی شدن از یکی نسل طلایی است که سال ها پیش متولد شدند و نسل بعدی نمی تواند پا به پای آنها پیش برود. البته قطعا این ادعا می تواند مخالفانی هم داشته باشد، چراکه امروز حضور جوانان در عرصه های بین المللی می تواند نویدبخش این باشد که ما آینده بسیار پُرباری در عرصه هنر خواهیم داشت.
_ ما (ایران) جزو کشورهایی هستیم که پاویون مستقل دارد؛ فکر می کنید این حضور مستقل به نفع ایران است یا به خاطر راحت بودن در تصمیم گیری ها چنین رویکردی اتخاذ شده است؟
کشورهایی که اهمیت این موضوع را درک کرده اند، تلاش می کنند که زمینی را در این منطقه خریداری کنند. فکر می کنم اگر ما نیز چنین فضایی را در اختیار می داشتیم شرایط بهتری داشتیم و می توانستیم بهره برداری بهتری از موقعیتمان داشته باشیم و مخاطب را نیز بهتر راهنمایی کنیم.
از سوی دیگر گاهی اتفاقاتی می افتد که تاثیر منفی آن ممکن است دامن ما را نیز بگیرد. به عنوان مثال در یکی از پاویون ها تعدادی از هنرمندان ایرانی که جزو هنرمندانی انتخابی ما نبودند و به صورت شخصی در این رویداد حضور پیدا کرده بودند، این سردرگمی را برای مخلطب ایجاد کردند که بالاخره پاویون رسمی ایران کدام است؟ درست است که همگی هنرمندان ایرانی هستند، اما ادبیات رسمی ایران که قرار است به واسطه آن با جهان صحبت کند، کدام یک از اینها است؟ این در شرایطی که میان آثار ارائه شده از سوی پاویون رسمی ایران و هنرمندان ایرانی که به صورت فردی شرکت کرده بودند، تعارض های بسیار زیادی وجود داشت.
در دوره های گذشته مطلع شدیم که جمهوری اسلامی تا مرز خرید زمین در ونیز و ساخت مجموعه ای به اسم ایران نیز پیش رفته بود، اما با افزایش قیمت ها این امر محقق نشد. با این حال اگر بتوانیم پاویون امسال ایران را برای چند دوره ثابت نگه داریم، حتما در دیده شدن ایران بسیار موثر خواهد بود.
این نکته بسیار مهم است که امسال حدود 30 هزار و 367 بازدیدکننده داشتیم. این درحالی است که در دوره های گذشته بالاترین بازدید از پاویون ایران به چهار هزار نفر هم نمی رسید. ما نیز سعی کردیم که از این حضور نهایت بهره برداری را داشته باشیم و جالب است بدانید که بیشترین مقاله ها از حضور ایران در رسانه های بین المللی مختص این دوره بود است.
_چقدر به این موضوع فکر و در این زمینه برنامه ریزی می کنید که ایران نیز می تواند برگزارکننده یک رویداد هنری همانند بینال ونیز حداقل در سطح خاورمیانه باشد؟
طبیعتاً برگزاری چنین رویدادهایی در کشور می تواند تاثیرات مثبت زیادی به همراه داشته باشد. برگزاری چنین رویدادهایی علاوه بر اینکه هنر کشور را معرفی می کنند، اقتصاد را هم تحت تاثیر قرار می دهند، اشتغال ایجاد می کنند و صنعت توریسم را به شدت تحت تاثیر قرار می دهند. قطعا فرهنگی که از کشور میزبان در این رویدادها به دنیا معرفی می شود، اصلا قابل مقایسه با دیدن چند اثر هنری نیست. به همین خاطر است که شهرهای زیادی در جهان به دنبال برگزاری رویدادهای هنری سالیانه هستند و در این زمینه سرمایه گذاری می کنند. به عنوان مثال شهر ونیز با برگزاری رویدادهای هنری متعدد در حوزه گوناگون یکی از بزرگترین مقاصد گردشگری در دنیا محسوب می شود و طبیعی است که در این شهر اقتصاد رونق خوبی داشته باشد.
فکر می کنم اگر قرار باشد ما نیز به این سمت برویم باید برای برنامه ای طولانی مدت در این مسیر حرکت کنیم و ضرورتی هم ندارد که در همه رشته ها ورود کنیم. در این میان باید به این نکته نیز توجه کرد که میان آن چیزی که در داخل مورد استقبال مردم قرار می گیرد و آن چیزی که در دنیا رصد می شود، تفاوت زیادی وجود دارد. بسیاری از هنرهای ما در بین مردم ادبیات مشترکشان را پیدا کرده اند؛ به عنوان مثال امروز ارتباط مردم با سینما و تئاتر برقرار شده است، اما در حوزه هنرهای تجسمی هنوز این اتفاق نیفتاده است و همچنان این حوزه در اختیار بخش الیت و محدود جامعه قرار دارد.
_ به عنوان مدیر اداره هنرهای تجسمی این انتظار را هم ندارید که مخاطب این عرصه را افزایش بدهید؟!
ما نمی توانیم سینما را با هنرهای تجسمی مقایسه کنیم. درست است که برخی از رشته های هنرهای تجسمی در بسیاری از کشورهای اروپایی قدیمی هستند، اما این حوزه در کشور ما آنگونه که باید رشد نکرده است. در نتیجه هنرهای تجسمی نتوانسته است آنگونه که هنرهایی همانند سینما با مردم ارتباط برقرار کرده اند، فراگیر شود. البته این موضوع به این معنی نیست که به این شرایط راضی باشیم و تلاشی برای پیشرفت نکنیم.
گاهی از سوی انجمن های هنری این موضوع مطرح می شود که ما متفاوت هستیم و نباید همانند هنرهای دیگری مثل سینما، تئاتر و موسیقی مورد ارزیابی قرار بگیریم، اما همواره به آنها می گویم که نباید به جایگاهی که دارید بسنده و قناعت کنید و باید به سمت مردم بروید.
بررسی عملکرد دو سال اخیر هنرهای تجسمی کشور نیز نشان می دهد که تلاش می کنیم به سمت مردم برویم. برگزاری رویدادهای هنری در خراسان جنوبی، کوه های توچال و پل طبیعت تهران هر کدام به نوعی به میان مردم رفتن است و نشان می دهد که نمی خواهیم به جایگاهی که داریم بسنده کنیم . اگر به عنوان مثال مخاطب هنرهای تجسمی 60 هزار نفر است، نباید به همین رقم بسنده کنیم و حتما باید برای 120 هزار نفر تلاش کنیم.
به هر حال باید این نکته را در نظر گرفت که دیدن اثر هنری برای مردم بسیار خوب است و می تواند حال آنها را خوب کند.
_به عنوان کلام آخر می خواستیم این موضوع را مطرح کنیم که امکان حضور نماینده رسانه ها در رویدادهای بین المللی همچون بینال ونیز می تواند علاوه بر افزایش اشراف و دانش اهالی رسانه نسبت به این رویداد، به افزایش حمایت از حضور هر چه بیشتر هنرمندان در این عرصه ها نیز کمک کند.
پیشنهاد بسیار ارزشمندی است که حتما مورد توجه قرار خواهد گرفت.
در این دوره ما با شرایط سختی در بینال ونیز حضور پیدا کردیم و با وجود آنکه شش ماه تلاش کرده بودیم، حتی تا دو هفته قبل از آغاز این رویداد مطمئن نبودیم که آیا امسال در این رویداد هنری حضور خواهیم داشت یا خیر. بنابراین با توجه به اینکه امکان حضور ایران در بینال ونیز در آخرین لحظات مشخص شد، طبیعتاً امکان چنین برنامه ریزی هایی نیز وجود نداشت. حتی افزایش هزینه های سفرهای خارجی باعث شد که تعداد زیادی از افرادی که می توانستند با ما همراه و تاثیرگذار باشند، امکان حضور در این رویداد را نداشته باشند.
قطعاً ما به ضرورت اطلاع رسانی واقف هستیم و معتقدیم که افکار عمومی باید بداند چرا ایران در بینال ونیز حضور پیدا می کند؛ برخی در مواجهه با این پرسش، این پاسخ را مطرح می کنند که در شرایط اقتصادی موجود که معیشت مردم دچار مشکل شده است، حضور ایران در یک رویداد هنری خارجی ضرورتی ندارد. این در حالی است که به عنوان مثال حضور ایران در بینال ونیز سال 2019 دقیقاً در بزنگاهی بود که دنیا از ما قضاوت های ناصواب می کرد و حضور در این رویداد بین المللی این فرصت را فراهم کرد که تصویر دیگری از ما برای جهان ثبت شود.
متاسفانه گاهی برخی مباحث را با هم خلط می کنیم و موضوعات را در جای خودشان مورد بررسی قرار نمی دهیم. به عنوان مثال، وضعیت معیشت و اقتصاد را به موضوع معرفی حضور هنر کشور در عرصه های بین المللی وصل می کنیم؛ در حالی که این دو هر کدام کارکردهای متفاوتی دارند.
در نهایت اگر پیش از رسیدن به تاریخ برگزاری بینال ونیز در سال 2021 شورای تصمیم گیری شکل بگیرد و برای حضور موفق تر ایران برنامه ریزی شود، یکی از بخش های اصلی مورد بحث ما حضور رسانه ها خواهد بود تا بتوانیم حضور پررنگ تری را به ثبت برسانیم.
ما زمانی تصور می کردیم هرگز نمی توانیم به شیر ونیز نزدیک شویم، اما در این دوره واقعاً نزدیک شدیم و جزو 10 کشور بودیم که هیئت ژوری پیشنهاد می داد. در واقع ایران یکی از گزینه های دریافت شیر طلایی بود. بر همیت اساس هم فکر می کنم اگر با همین قوت برای دوره آینده تلاش کنیم، به دست آوردن شیر طلایی موضوع دور از دسترسی نخواهد بود.
انتهای پیام
پرونده برنامه زنده گیومه، به بحث و بررسی در خصوص وضعیت اسفناک نشر کتاب کودک و نوجوان و همچنین نمایشگاه بین المللی کتاب می پردازد. عبدالعظیم فریدون، مدیر انجمن ناشران کودک و نوجوان با آرمان غفاریان، گوینده این برنامه و سید علی مومنی، کارشناس حوزه فرهنگ و هنر به بحث و تبادل نظر پرداخت.
مومنی: درباره کتاب و مشخصا و نمایشگاه آن صحبت می کنیم. بحبث ها هم خیلی زیاد است. وقتی به این بحث می رسیم، مطالب باز می شود. به استقبال برویم و بیشتر در این مورد صحبت کنیم. یکی ازبحث ها که خیلی مطرح شده است و برنامه ها ساخته شده، موضوع نمایشگاه و فروشگاه بودن است. اما الان می خواهیم درباره نشر کودک و نوجوان صحبت کنیم. این بخش یکی از بخش های پر استقبال نمایشگاه کتاب است. آیا فکر می کنید که آن بخش باید فروشگاه کتاب کودک و نوجوان باشد یا باید فضایی برای بحث و تبادل نظر باشد؟
فریدون: فلسفه وجودی، نمایشگاه است نه فروشگاه. اما غیر از کودک لطمه به کتابفروشی ها می زند. برای اینکه نمایشگاه تعاملی بین پدیدآورندگان ایجاد می کند. ناشر کتاب های جدید را که تولید کرده را عرضه کند و پدیدآورندگان مثل تصویرگران، ویراستان و مترجمان و نویسندگان حتی در بخش های خارجی با دیگران تعامل برقرار کنند و به گفتگو بنشینند و فرصتی است که برای همه اینها مغتنم است و بتوانند تعامل کنند. اما به دلیل اینکه وضعیت نشر کشور ما، متاسفانه وضعیت خوبی نیست، نمایشگاه یه فروشگاه بزرگ برای عامه شده است. ما در بخش کتاب در سطح کشور فروشگاه کتاب کودک مستقلا کم داریم. شاید به تعداد انگشت های دست هم نباشد. در تهران هم به همین شکل است. شاید دو یا سه فروشگاه داریم که مختص کودک است و بقیه در کنار کتابفروشی های کتاب های بزرگسال بخش کوچکی اختصاص داده شده است. یا مثلا ناشران فروشگاه های بزرگ برای اینکه جنس شان جور باشد و بیشتر تزیینی است. پس با این شرایط برای خانواده ها فضای نمایشگاه مغتنم است. مشکلات رفت و آمدی و وقت و همراهی بچه ها با خانواده ها و دوری فروشگاه های اندک نمایشگاه این فضا را ایجاد می کند که بتوانند نیازهای بچه ها را خریداری کنند. از زمانی که نمایشگاه شروع شده است می بینم که مشتریان ثابت ما، می آیند و کتاب های یک ساله بچه ها را می خرند.
مومنی: آیا این سبک درست است؟
فریدون: تنگنا موجب شده است. به هر صورت بخش عمده ناشران، کتاب ها را در فروشگاه ها عرضه میکند اما وقتی شما به کتابفروشی ها مراجعه می کنید، برای چند ناشر را بیشتر نداردو آن هم به اندازه محدود. آن هم کتابفروشی نزدیک منزل باشد و شما بتوانید مراجعه کنید. کودک حتما باید با همراهی بزرگ تر ها مراجعه کنند. به صورت کلی حرف درست است که نمایشگاه کتاب، محل نمایش است اما مشکل امروز جامعه ما، برای بزرگسال و کودک متفاوت است یعنی بزرگسال به راحتی می تواند برود و کتاب خود را بخرد، حتی اگر دور باشد یا آن کتاب را نداشته باشد. اما کودک استقلال خرید ندارد.
مومنی: یک زمانی ما مشکل را نمی دانیم که چه فرآیندی باعث می شود که نمایشگاه را تبدیل به فروشگاه کنیم. اما الان همانطور که شما می گویید ما کتابفروشی مخصوص کودکان نداریم. خود این مساله این پیام را می دهد که مشکل را در جای دیگر رفع کنیم. سی و سومین دوره برگزار می شود و دست کم باید ضعف ها در بخش های دیگر برطرف می شد و هدف نمایشگاه را به سمت و سوی درست می بردیم؟
فریدون:این بحث درستی است و آسیب شناسی هم صورت گرفته اما مشکل اساسی تر داریم و آن هم این است که هیچ کدام از مدیران ما ثبات نداشتند. اگر هم خواستند تصمیم درستی بگیرند، دوره مدیریت شان به پایان می رسد.
مومنی: مشکل همین جاست به فرمایش شما ما مدیر محور هستیم. حالا اگر فرآیندی هم باشد، آیا تعیین کننده است؟
فریدون: من متاسفم که باید بگویم، در کل کشور اینطور هست و در بحث فرهنگی هم همین است. فقط در بخش فرهنگی اینطور است که زمان بیشتری می طلبد برای این کار که موضوعی استمرار پیدا کند و نهادینه شود. بحث های فرهنگی مثل بخش صنعتی نیست که دستگاهی را خریداری کنیم و بیاییم و مشکل تولید را انجام دهیم. بحث فرهنگ نیازمند بستر و افراد متفکر و صبر و حوصله است. نیازمند سرمایه گذاری کلان و حمایت های درست و حسابی است. در مدیران فرهنگی ما چنین چیزی وجود ندارد. فکر می کنند که دوره ای هستند و بیایند و بروند و در کشور ما متاسفانه مدیران معمولا سلیقه های شخصی خود را اعمال می کنند و هر کدام که آمدند قبلی را تخریب می کنند، هیچ کدام پا نمی گیرد. در بحث فروشگاه ها و حتی مدارس همین است. نگاه کنید کتابخانه های مدارس ما، کتاب های به روز ندارند. یا کتابخانه یا معلم کتابدار ندارند. این از وضعیت مدارس. کتابخانه های مان هم تعدادش کم است یا آنطور که باید، مجهز نیستند. کتابخانه های پرورش فکری هم تعدادش کم است، در رفت و آمد مشکل وجود دارد و کتاب های به روز وجود ندارد. کودکان و نوجوانان ما کجا باید به دنبال کتاب بروند؟ جز اینکه در این فرصت به پدران و مادران فشار بیاورندکه بروید و کتاب های مورد نیاز ما را بخرید. بزرگسال اوقات فراغت ندارند اما فرزندان ما که این اوقات را دارند. یکی از مشکلات عدم دسترسی به کتاب است. ما ویترین کتاب نداریم. مدیران فرهنگی ما بستر را فراهم کنید. اینکه 4 کتاب از ناشر بخرید که مشکل حل نمی شود. بستر دسترسی به کتاب را فراهم کنید.
مومنی: اشاره کردیم که ممکن است برنامه های بلند مدتی وجود نداشته باشد و رفت و آمد مدیران و اعمال نظرات شخصی آنها هم موثر باشد. نقش انجمن ها و اتحادیه ها چیست؟ فرض کنید انجمن ناشران کودک و نوجوان و اتحادیه ناشران و بقیه جاها چقدر می توانند در روند رفت و آمد مدیران موثر باشند؟
فریدون: قدرت اقتصادی خود ناشران هم آنقدر زیاد نیست که بتوانند تولید کنند. ما الان در این انجمن که سی امین سال تاسیس خود را پشت سر می گذارد، شاید اولین تشکل بعد از اتحادیه باشد، بارها و بارها فروشگاه ایجاد کردیم و نمایشگاه گذاشتیم در تهران و شهرستان ها، موقتی شده است. سرمایه گذاری کلان می خواهد. اما الان سه سال است همین انجمن بخش کتاب کودک باغ کتاب (ماه پیشونی) را تاسیس کرده است. بزرگ ترین کتابفروشی جهان به لحاظ وسعت است. حدود 4500 متر است. شعبه دوم را در بندرعباس روبروس اسکله شهید رجایی تاسیس کردیم حدود2500 مترمربع. این توانایی اعضای انجمن است. سرمایه های خرد و کلان را روی هم گذاشته اند حدود 70 نفر و دو فروشگاه بزرگ را راه اندازی کرده اند. برخی از اعضای انجمن هم فروشگاه مستقل دارند. ولی توانایی ناشران اینطور نیست که بتوانند کشور را پوشش دهند. این نیازمند حمایت های ملی است. باید فکر کنند که چطور می توانند دسترسی را برای بچه ها فراهم کنند. ناشران ارتباط با مدارس ندارند. اجازه این کار را ندارند. حالا اجازه ارتباط ندارید، عیبی ندارد ولی کتابخانه مدارس را تجهیز کنید. اینکه دیگر دست ما نیست. در کتابخانه های عمومی هم آنقدر که باید، کتاب نیست. اینکه در دست ناشر خصوصی نیست.
مومنی: باید چه کرد؟ ظرفیت کتابخانه ای مدارس محدود است. مگر می توانند با همه ناشران ارتباط بگیرند و همه کتاب های را بیاورند؟
فریدون: اصلا همچنین چیزی نیست. کتابخانه اگر فعال باشد، همان کفایت می کند. ما حدود صد هزار مدرسه داریم. تولید یک کتاب چند تاست؟ 500 عدد. من نمی گویم صد هزار دانش آموز بلکه می گویم مدرسه. مشکل اقتصادی و دسترسی دارند ولی صد هزار مدرسه را تجهیز کنید. از همه ناشران هم نخرید. بخشی را تهیه کنید. بر اساس سلایق، معیارها و ضوابط خود بخرید. مگر می شود در صد هزار مدرسه 500 تا 1000 تیراژ کتاب کودک داشته باشیم. یک محله را هم جواب نمی دهد. ما استراتژی و راهبردهای فرهنگی در زمینه کتاب نداریم. خود من که حدود 38 سال است در حوزه کتاب کودک، نمونه مکتوبی که بدانم کسی آن را می خواند و به آن عمل می کند را ندیدم.
مومنی: اشاره کردید به باغ کتاب، با توجه به برنامه های وسیعی که در آن وجود دارد، آیا باز هم اعتقاد دارید که نمایشگاه کتاب باید فروشگاه باشد؟ احساس می شود، در بخش کودک و نوجوان دیگر تبدیل به شهربازی برای کودکان شده است. بیشتر از اینکه بخواهد نمایشگاه یا فروشگاه کتاب کودک باشد، شاید محل بازی باشد.
فریدون: محل بازی که نه... چون اصلا اجازه ندارند که به جز کتاب، محصول دیگری بیاورند. ناشران می توانند کتاب عرضه کنند. اما توجه کنید که محلی به نام باغ کتاب می تواند جایگزین نمایشگاه بشود. در نمایشگاه نمی توانید بگویید که بخش بزرگسال فروشگاه باشد و بخش کودکان، نمایشگاه شود. امکان اجرایی اش هست؟
مومنی: در حوزه های دیگر هم همین شکل است که وقتی بچه ها چیزی را می خواهند، خانواده ها نمی توانند مقاومت کنند و مجبور هستند که برای آنها خرید کنند. اما این ظاهرا شامل کتاب کودک نمی شود...
فریدون: اگر اینطور است پس چرا تیراژ بین 500 تا 1000 تاست؟ این اصلا نیاز به استدلال ندارد. در دهه 60 در بخش خصوصی 70 هزار و در بخش محراب قلم 11 هزار تا 22 هزار می زدیم. امروز رسیده است به این رقم. تعداد دانش آموزان دهه 60 را ببینید. اینها چه شده است؟ البته تعداد ناشران هم اضافه شده است. پروانه نشر دارند اما ناشر حرفه ای که در سال 50 کتاب تولید کند، خیلی خیلی خیلی کم است. فرض کنید اگر 11 هزار تولید می کردیم، می فروختیم ولی الان همین مقدار هم تولید شود، دو سال طول می کشد که به فروش برسد. تیراژ چندین برابر کم شده است.
گفتنی است، برنامه زنده گیومه به تهیه کنندگی حسین معصومی و اجرای شهاب شهرزاد و کارشناسی سید علی مومنی، شنبه تا چهارشنبه ساعت 9 صبح بر روی موج 5/107 رادیو نمایش قابل دریافت است.
شنبه ای که گذشت غلامرضا طریقی به عنوان دبیر بخش ویژه چهاردهمین جشنواره بین المللی شعر فجر انتخاب شد. این شاعر در گفت وگو با ما راجع به این بخش، توضیحاتی ارایه داد که می خوانید.
* در خصوص بخش ویژه و اضافه شدن آن به جشنواره بین المللی شعر فجر توضیحاتی دهید.
** جشنواره شعر فجر در سال های اول مثل همه جشنواره بر اساس ارسال و دریافت 3 یا 5 اثر از شاعران، برگزار می شد اما بعد گذشت چندین دوره قرار بر این شد همه کتاب های منتشر شده سال قبل بررسی و از بین آن ها بهترین کتاب شعر انتخاب شود. جایزه شعر فجر تنها جشنواره ای است که بدون توجه به ارسال اثر، همه کتاب های یک سال را بررسی می کند. در آسیب شناسی هایی که در سال های گذشته بر روند جشنواره انجام شده همیشه از سوی شاعران جوان این انتقاد به آقای قزلی به عنوان مدیر اجرایی جشنواره وارد بود که ، شاعران جوانی که کتاب منتشر نکرده اند، از دایره جشنواره بیرون مانده اند. از همان زمان برگزار کنندگان جشنواره شعر به دنبال تدبیری برای از بین بردن این آسیب بودند تا اینکه بعد از انجام کارشناسی های لازم مقرر شد بخشی به بخش های جشنواره اضافه شود تا شاعران جوان بی کتاب، به نوعی در جشنواره حضور داشته باشند. بر این اساس سال قبل آیین نامه این بخش به معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پیشنهاد شد که بعد از بررسی این بخش به آیین نامه جشنواره اضافه شد و امسال به اجرا درآمد. از این به بعد شاعران زیر 25 سال می توانند در این بخش شرکت کنند و اشعارشان را ارسال کنند و با 3 یا 5 اثر در جشنواره حضور داشته باشند.
* اگر شاعر جوانی، مجموعه شعر منتشر شده داشته باشد باز هم می تواند در این بخش شرکت کند؟
** هیچ ممانعتی وجود ندارد اگرچه که بر اساس تجربه تعداد کمی از شاعران زیر 25 سال موفق شده اند، کتاب منتشر کنند و یا اگر هم کتابی از آن ها چاپ شده، اثر در شرایطی نیست که بتواند به مراحل نهایی جشنواره راه پیدا کند. با این حال، ممانعتی وجود ندارد و در آیین نامه این مساله پیش بینی شده که یک فرد اگر اشعارش قابلیت داشته باشد، حتی می تواند از هر دو بخش جایزه بگیرد چون هیأت داوران دو بخش مجزا هستند.
* در فراخوان این بخش آمده شاعران واجد شرایط می توانند اشعار خود را در دو موضوع آزاد و برخوانِ فارسی ، به دبیرخانه ارسال کنند. تعریف برگزارکنندگان از برخوان فارسی چیست و این موضوع شامل چه مواردی می شود؟
* در این بخش هم مانند بخش اصلی جشنواره همه اشعار بررسی می شود چون موضوع آزاد است و شاعران بدون توجه به نوع محتوا می توانند همه نوع شعر بفرستند. اما طبیعتاً هرسال با توجه به دغدغه های هیأت علمی هر سال جشنواره و مسایلی که راجع به شعر وجود دارد ، ممکن است موضوعی ویژه همان سال در کنار موضوع آزاد معین شود که امسال ، برخوان فارسی مطرح شد. علت انتخاب این موضوع دغدغه ای است که از یکسال گذشته نسبت به پاسداشت زبان و ادبیات فارسی در کشور مطرح شده است. این مسأله هم مورد تأکید رهبر معظم انقلاب بوده است و هم وزیر محترم فرهنگ به آن توجه داشته اند.
مساله بعدی این است که اشعار شاعران جوان به دلیل گسترش فضای مجازی بسیار مضمون گرا و تصویر گرا شده است. شعرهای شاعران جوان به سمتی می رود که از لغزش های زبانی و ایرادهای زبانی عبور می کنند و نسبت به آن سهل انگار هستند، چون مقبولیت فضای مجازی متکی بر تاثیرهایی است که خودش می پسندد به همین خاطر زبان شعر لطمه می خورد. شاعران موفقی هستند که در اشعارشان غلط دستوری دارند در حالی که تا همین چند سال گذشته، شاعری که غلط دستوری داشت، حتی اگر شاهکار خلق می کرد از سوی جامعه ادبی به عنوان شاعر، پذیرفته نمی شد. اما الان شاعری که تصاویر به روز عامه پسند خلق کند مورد توجه قرار می گیرد بدون اینکه به قواعد دستوری شعر او توجه شود. با توجه به همه این نکات، لازم دیدیم در اولین دوره ای که این بخش برگزار می شود شاعر جوان به اهمیت پاسداشت زبان و ادبیات فارسی توجه کند. در این بخش هر چیزی که مربوط به زبان و پاسداشت زبان فارسی است می تواند قرار بگیرد. شعری که درباره زبان فارسی گفته شده ، شعری که با موضوع شاعران فارسی سرا سروده شده، شعری که به زیر و بم زبان فارسی توجه خاصی کرده مثلاً سرودن یک قصیده و غزل با توجه به جزییات و توانمندی هایی که در زبان هست . هر چیزی که کاربرهای زبان فارسی را متوجه یکی از حسن ها و شکوه این زبان کند، در این گستره موضوعی قرار می گیرد. در آینده حتماً این اشعار را به عنوان یک مجموعه منتشر خواهیم کرد و به جامعه ادبی ایران معرفی می کنیم.
* درفضای فعلی نشر برای یک شاعر جوان، حمایت معنوی که ورود او را به جامعه شعر هموار سازد، اهمیت زیادی دارد.آیا ایجاد بخش ویژه قرار است چنین بستری برای شاعران جوان فراهم کند؟
** بله حتما چون جایزه مادی که به یک برگزیده داده می شود، اهمیت زیادی ندارد.ما امیدواریم اتفاق های خوبی برای برگزیدگان این بخش بیفتد. مثلا شاعران گمنام را به جامعه ادبی معرفی کنیم. شاید انتخاب من به عنوان دبیر این بخش هم به دلیل همین رویکرد بوده است چون من سردبیر پایگاه نقد شعر هستم و من در این پایگاه با جوان ترها کار کرده ام در همه این سال ها تلاش کرده ام با جوانان شاعر و مستعد نقاط مختلف کشور، مرتبط شوم. این پایگاه 3 هزار عضو دارد که تا به حال از این تعداد، 30 شاعر توانسته اند آثارشان را منتشر کنند و از میان این شاعران، تعدادی در جشنواره های معتبر شعر، نامزد و برگزیده شده اند. الان هم امیدوریم بتوانیم با توجه به این تجربیات، از برگزیدگان بخش ویژه جشنواره هم ، حمایت های معنوی لازم را داشته باشیم. برای انجام این حمایت ها در ابتدا حتما زمینه های انتشار آثار این شاعران را فراهم می کنیم، آثار را را برای ناشران مهم ارسال می کنیم. تلاش می کنیم در مراسم اختتامیه همه نامزدها حضور داشته باشند تا زمینه های آشنایی آن ها را با ناشران فراهم کنیم. امیدوارم نهادهای دیگر هم همکاری کنند تا اتفاق خوبی برای دوستان جوان ما بیفتد.
* داوران این بخش مشخص شده اند؟
** بله اما طبق قوانین جشنواره شعر فجر اسامی داوران تا روز اعلام نامزدها اعلام نمی شوند تا آن ها بتوانند به راحتی آثار را داوری کنند. برای اینکه داوران مسوولیت انتخاب هایشان را بپذیرند حتما همراه اعلام نامزدها، اسامی داوران این بخش هم اعلام می شود.
انتهای پیام/
جوادی در ابتدای این نشست با اشاره به نقش خبرنگاران حوزه فرهنگ در تحقق اهداف فرهنگی، درباره آمار صدور مجوزهای کتاب در سال 1398 گفت: از ابتدای امسال بیش از 55 هزار مجوز نشر کتاب صادر شده است و با احتساب صدور مجوزهایی که درخواست آن ها مربوط به سال گذشته بوده، این رقم به 61 هزار عنوان کتاب می رسد.
وی با بیان این نکته که آمار صدور مجوز نشر نسبت به بازه زمانی مشابه سال گذشته، 5 درصد رشد داشته است، به آغاز فعالیت سامانه جامع نشر و پنجره واحد اشاره کرد و گفت در حال حاضر دو استان می توانند برای انتشار کتاب از طریق این سامانه، مجوز صادر کنند.
معاون امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در ادامه، به صنعت چاپ و جشنواره ملی چاپ پرداخت و گفت: در 20 استان جشنواره صنعت چاپ برگزار شده و در سه استان دیگر نیز برگزار خواهد شد؛ علاوه بر این جشنواره ملی را نیز در تهران داشتیم.
جوادی همچنین درباره موضوع واردات در حوزه چاپ و نشر بیان کرد: مطابق با اطلاعات به دست آمده، 36 میلیون کیلو واردات کالای صنعت چاپی در سال 98 داشتیم.
وی افزود: در مقابل میزان واردات کالاهای چاپی، امکان صادرات چهار میلیون کیلو کالای چاپی در سال جاری محقق شده است.
خرید حمایتی از 3400 عنوان کتاب
جوادی در تشریح دیگر اقدامات معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بیان کرد: در حوزه خرید کتاب حدود 3هزار و 400 عنوان با شمارگان 4هزار نسخه خریداری شده و 3هزار و 500 نسخه نیز اهدا شده است.
معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی افزود: در دفتر مطالعات و برنامه ریزی فرهنگی نیز رویدادهایی از جمله پایتخت کتاب را داریم که در این دوره 172شهر از همه استان های کشور برای انتخاب به عنوان پایتخت کتاب ایران اعلام آمادگی و برنامه های خود را ارسال کرده اند. رویداد عشایر و روستاهای دوستدار کتاب نیز رشد مشارکت 8درصدی را نشان می دهد.
وی ادامه داد: رویداد تقدیر از مروجان کتابخوانی رشد 15 درصد و همچنین باشگاه های کتابخوانی با 15هزار و 107 باشگاه و 220 هزار عضو قابل توجه است.
موسسه خانه کتاب نیز در سال جاری با تخصیص یارانه های فصلی از سوی معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی موفق به برگزاری 2 طرح فصلی پاییزه و تابستانه شد اما به نظر می رسد نتوانیم برای برگزاری زمستانه کتاب یارانه تخصیص دهیم. این موسسه همچنین در سال جاری مراسم نکوداشت چهره های فرهنگی در حوزه کتاب را با موفقیت برگزار کرد.
معاون امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی افزود: رویداد کتاب سال استانی نیز در موسسه خانه کتاب پیگیری شد. علاوه براین اعتباری برای وام های ضروری به تعداد قابل توجهی از ثبت نام کنندگان آغاز شده است.
جوادی به فعالیت های بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان اشاره و گفت: موضوع سرباز فرهنگ نیز از جمله مهم ترین مباحث سال جاری در بنیاد شعر و ادبیات داستانی ایرانیان است. این بنیاد همچنین موفق شد که جایزه جلال را برگزار و در آستانه برگزاری جشنواره شعر فجر است.
وی به برگزاری جشنواره فیروزه اشاره کرد که نخستین بار در 3 استان سیستان و بلوچستان، خوزستان و گلستان به طور جداگانه برگزار خواهد شد.
برگزاری 17 نمایشگاه استانی
معاون امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره برگزاری 17 نمایشگاه کتاب استانی و حضور در 11 نمایشگاه بین المللی کتاب در سالجاری اشاره کرد.
جوادی ادامه داد: جریان تخصیص اعتبار 40 میلیاردی در قالب تفاهم نامه های مشترک با ادارات کل فرهنگ و ارشاد اسلامی در حال تکمیل شدن است.
وی گفت: در حوزه مجوزها ساماندهی قابل توجهی صورت گرفته تا تعداد 139 مجوز برای برگزاری جشنواره های و رویدادهای مختلف فرهنگی به 39 مجوز کاهش پیدا کند.
وی به رویکرد ارتقای محتوایی محصولات فرهنگی در وزارتخانه متبوع خود اشاره کرد و گفت: در این راستا تفاهم نامه های مشترک برای جلب مشارکت مراکز مختلف در نظر گرفته شده است.
اهمیت نگاه ویژه به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در تخصیص بودجه
در بخش دیگری از این نشست، ایوب دهقانکار درباره میزان تخصیص بودجه به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: با توجه به اینکه در سه ردیف قانون بودجه به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به ترتیب 2درصد، 10درصد، و 20 درصد تا این لحظه تخصیص داده شده موفق شدیم بخشی از کارها و مأموریت های خود را پیش ببریم و توقف نداشته باشیم ضمن اینکه شرایط اقتصادی کشور را درک می کنیم در عین حال انتظار داریم سازمان برنامه و بودجه نگاه ویژه ای به حوزه فرهنگ داشته باشد. امیدواریم با افزایش بودجه فعالیت ها ارتقا پیدا کند.
وی درباره سی وسومین دوره نمایشگاه بین المللی کتاب تهران نیز بیان کرد: تصمیمات برای اجرای این رویداد از سوی شورای سیاستگذاری نمایشگاه مانند تعیین زمان و مکان اتخاذ شده است. و 26 فروردین ماه در مصلی شاهد برگزاری سی و سومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران هستیم.؛علاوه بر این شورای سیاست گذاری از بین کاندیداها کشور ترکیه را به عنوان مهمان ویژه این دوره از نمایشگاه انتخاب کرد. هفته گذشته نیز احکام مدیران صادر شد و کمیته های اجرایی کار خود را آغاز کردند.
دهقانکار افزود: با توجه به تعطیلات پایان سال و نوروز امیدواریم مدیران به قول خود عمل کنند و قبل از تعطیلات وارد فاز اجرایی شویم و بعد از سال جدید به فکر ارتقای برنامه های نمایشگاه باشیم.
وی با تشکر از تلاش های شورای شهر و مجموعه شهر آفتاب برای میزبانی نمایشگاه بیان کرد: امیدواریم فازهای باقیمانده شهر آفتاب که به عنوان پروژه ملی قلمداد می شود تکمیل و آماده میزبانی از نمایشگاه های مختلف ازجمله نمایشگاه کتاب تهران باشد.
دهقانکار با اشاره به تصمیم دولت مبنی بر قرارگرفتن کاغذ نشر و مطبوعات در ردیف کالاهای درجه یک بیان کرد: با توجه به تصمیم دولت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان دستگاه غیرتخصصی حوزه کاغذ متولی شد. بعد از یکسال فعالیت کارگروه تخصصی کاغذ تصمیم بر این شد تا دو معاونت امور فرهنگی و همچنین مطبوعاتی در قالب کارگروه های تخصصی بر جریان واردات و توزیع کاغذ نظارت داشته باشند. از حدود خرداد ماه سال جاری کارگروه تخصصی کاغذ کتاب در معاونت امور فرهنگی تشکیل شد.
وی ادامه داد: تهیه، تدوین و انتشار شیوه نامه اجرایی کارگروه تخصصی کاغذ نشر کتاب در دستور کار معاونت امور فرهنگی قرار گرفت که رسانه ای شده است. بعد از تدوین این آیین نامه کارگروه تخصصی تشکیل و تلاش بر این شد تا از ظرفیت همه دستگاه ها مرتبط در حوزه کاغذ استفاده شود مانند سازمان تعزیرات حکومتی، سازمان حمایت از مصرف کنندگان و تولیدکنندگان، اتاق اصناف و دیگر سازمان ها. سپس فراخوان واردات کاغذ در حوزه نشر منتشر شد در پاسخ این فراخوان درخواست هایی ارسال و مورد بررسی قرار گرفت. برخی از داوطلبان برای دریافت ارز دولتی از طریق کارگروه تایید شدند.
استفاده از ظرفیت های بخش خصوصی از نقاط قوت کارگروه کاغذ است
مشاور اجرایی معاون امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: استفاده از ظرفیت بخش خصوصی یکی از نقاط قوت تشکیل کارگروه تخصصی کاغذ است بنابراین جریان توزیع و تخصیص کاغذ به اتحادیه تعاونی های نشر کشور به ویژه اتحادیه آشنا واگذار و همچنین فرایند نظارت بر مصرف کاغذهای توزیع شده به اتحادیه تعاونی ناشران و کتابفروشان تهران واگذار شد. هدف اصلی رفع نگرانی تخلفات احتمالی بود.
دهقانکار با اشاره به تاکید وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی شفاف سازی در حوزه توزیع کاغذ بیان کرد: انتشار فهرست ناشران دریافت کننده کاغذ یکی دیگر از فعالیت های کارگروه برای شفاف سازی است آخرین فهرست ناشران 18 آذرماه در سایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بارگذاری شده است. تا این لحظه در تأیید واردکنندگان و افرادی که ثبت سفارش انجام دادند که بعد از تایید کارگروه مجاز به دریافت ارز هستند کاملا شفاف است به عبارت دیگر فرایند تایید ثبت سفارش 40هزار تن کاغذ از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به پایان رسیده است هرچند که تا پایان سال برای این موضوع فرصت داشتیم.
وی درباره جریان واردات کاغذ افزود: بعد از تایید ثبت سفارش تا زمان ورود کاغذ چند مرحله وجود دارد یادآور می شوم در این فرایند مراحل بعد از ثبت سفارش به هیچ وجه در اختیار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیست به عبارت دیگر بعد از تایید ثبت سفارش، پرونده ها وارد مرحله تخصیص ارز می شوند و بعد مرحله تامین ارز وجود دارد خرید ارز باید از سوی واردکننده انجام شود سپس ارز از سوی بانک مرکزی باید به حساب ذینفع خارجی واریز و در نهایت وارد مرحله حمل و واردات کاغذ می شویم. مرحله آخر به طور متوسط 6 ماه به طول می انجامد با پیگیری ها و مکاتبات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی توانستیم مراحلی که خارج از اختیارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است را بتوانیم پیش ببریم و کاغذ را وارد کنیم.
دهقانکار افزود: تا امروز 37 میلیون دلار از 40هزار میلیون دلاری که سهم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده از سوی بانک مرکزی تخصیص ارز شده است اما تخمین ارز ما 26 میلیون دلار بوده است و همچنین خرید ارز یعنی مرحله ای که پول به حساب ذینفع خارجی واریز شود 25 میلیون دلار بوده است. شرح این جریان در سایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز منتشر شده است.
مشاور اجرایی معاون امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: به میزان تناژ حدود 10هزار تن برابر با 10 میلیون دلار ترخیص شده است مابقی محموله ها به مرور وارد شبکه توزیع خواهد شد. امیدواریم با تداوم این جریان افت قیمت کاغذ ادامه داشته باشد.
دهقانکار افزود: خوشبختانه نه تنها شاهد افزایش قیمت کاغذ کتاب نبودیم بلکه قیمت کاغذ بعضا از 100 تا 20 درصد کاهش داشته است. تحقق این هدف به معنای این است که بازار با توجه به تأمین نیاز بخش قابل توجهی از ناشران تقریبا به تعادل رسیده است.
تاکنون 3966 جواله کاغذ برای ناشران صادر شده است
دهقانکار درباره موضوع کاغذ با بیان این مطلب که تاکنون 3هزار و 966 حواله کاغذ برای ناشران صادر شده است، گفت: از بین حدود 10هزار تن کاغذ ترخیص شده 9هزار و 700 تن توزیع شده و رقم اختلافی 300 تن مربوط به ناشرانی است که مابه التفاوت خود را پرداخت نکرده اند.
جوادی نیز بیان کرد: تقاضا برای دریافت کاغذ بیشتر از جریان عرضه آن است بنابراین بخشی از تقاضا پاسخ داده نمی شود اما این مساله را باید در نظر داشت که برخی کاغذها اصلا وجود ندارد. درباره تخلفات احتمالی سازمان بازرسی تحقیقاتی را انجام داده که هنوز گزارش آن به دست ما نرسیده است.
معاون امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره بدهی این معاونت به مصلا گفت: تا چند ماهه آینده این بدهی تسویه خواهد شد.
جوادی در پاسخ به پرسشی درباره بودجه نمایشگاه گفت: سیاست صرفه جویی در هزینه ها و مدیریت بیشتر را برای دوره سی و سوم نیز پی می گیریم. بودجه سی وسومین دوره نمایشگاه کتاب تهران در مقایسه با دوره قبل کاهش نخواهد داشت اما هدفمان صرفه جویی و در عین حال افزایش یارانه به دانشجویان و طلاب است.
معاون امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره مقوله قاچاق کتاب بیان کرد: برای رسیدگی به معضل قاچاق کتاب در حال تدوین دستورالعملی روشن برای ارجاع به دستگاه های بالادستی هستیم تا با دست بازتر به این موضوع ورود کنیم. قاچاق کتاب لایه های مختلفی دارد که به همه اجزا نشر به ویژه پدیدآورندگان ضربه می زند. پیش بینی می کنیم تدوین این دستورالعمل و ارجاع آن مقام بالادستی یکسال به طول بینجامد.
وی در توشیح جریان ادغام سه موسسه زیرمجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شامل موسسه خانه کتاب، موسسه نمایشگاه فرهنگی و بنیاد شعر و ادبیات داستانی بیان کرد: هدف اصلی ساماندهی اداری و هزینه هاست. ادغام به معنای حذف و یا کاهش کارکردهای این سه نهاد نیست دنبال این هستیم تا همگرایی و مدیریت همسو را ایجاد کنیم. جریان ادغام در مرحله پیگیری مسایل حقوقی قرار دارد که زمانبر است در این جریان نمی توانستیم یک موسسه را منحل کنیم در آینده نزدیک ادغام محقق می شود.
جوادی درباره سرنوشت لایحه مالکیت فکری و اعمال نظر معاونت امور فرهنگی بر این لایحه بیان کرد: بخش متولی این موضوع در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در جریان امور قرار دارد اما اینکه من طرف مشورت قرار بگیریم اینطور نیست به عبارت دیگر این لایحه به صورت مشارکتی و بر اثر دیدگاه های مختلف تدوین شده است. اما یادآور می شوم نکته نظرات معاونت امور فرهنگی منتقل شده است و نباید فراموش کنیم موضوع اصلی توجه به حق مالکیت معنوی است که باید جدی گرفته شود حق مالکیت معنوی نیز در ایران نیز مورد توجه قرار نمی گیرد.
دهقانکار در ادامه این نشست در پاسخ به پرسشی دیگر درباره موضوع تبلیغات محیطی نمایشگاه کتاب تهران بیان کرد: موضوع واگذاری تبلیغات محیطی نمایشگاه در کمیته تخصصی متشکل از 9 نفر شامل نمایندگان معاونت امور فرهنگی، موسسه نمایشگاه های فرهنگی ایران و صنف در حال بازنگری است.
جوادی در این نشست در سخنانی از صدور مجوز چاپ 55 هزار عنوان کتاب در سال 98 خبر داد و گفت: همچنین 61 هزار عنوان کتاب در سال جاری منتشر شده است که شش هزار عنوان آن از سال گذشته مجوز داشته اند. تعداد عناوین منتشر شده در سال جاری در مقایسه با سال گذشته رشد پنج درصدی داشته است.
وی در ادامه سخنان خود به راه اندازی سامانه جامع نشر اشاره کرد و ادامه داد: راه اندازی این سامانه پیوستگی تهران و استان ها را ایجاد کرده است. ما در 12 استان مجوز چاپ صادر می کنیم که با این سامانه پیوستگی بیشتری ایجاد می شود؛ البته چند روز پیش هم از پنجره واحد نشر نیز به منظور تسهیل کار ناشران راه اندازی و رونمایی شد.
بخش دیگر صحبت های معاون فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به حوزه چاپ اختصاص داشت. او از واردات 36 میلیون کیلو محصولات چاپی به کشور از ابتدای سال تاکنون خبر داد و گفت: این رقم نسبت به سال گدشته به نصف کاهش پیدا کرده است.
جوادی همچنین از صادرات چهار میلیون کیلو محصولات چاپی خبر داد و اضافه کرد: اداره چاپ وزارت ارشاد همچنین سه هزار و 400 عنوان کتاب با شمارگان 400 هزار نسخه در قالب هیئت خرید کتاب خریداری کرده که از این میان 350 هزار نسخه هم توزیع شده است.
معاون فرهنگی وزیر ارشاد همچنین از شکل گیری 15 هزار و 107 باشگاه کتابخوانی در کشور با 220 هزار عضو خبر داد و درباره انتخاب پایتخت کتاب نیز یادآور شد: 172 شهر از همه استان ها کاندیدای انتخاب پایتخت کتاب شده اند که در این میان، یک هزار و 406 مورد کاندیدای انتخاب روستاهای دوستدار کتاب هستند.
وی در خصوص مجوزهای نشر و ساماندهی این مجوزها نیز گفت: رویکردهای جدیدی در حوزه تعاریف مجوزها اعمال شده است، از 130 عنوان مجوز به 36 مجوز رسیده ایم.
وی در بخش نخست سخنان خود درباره رخدادهای نمایشگاه کتاب تهران نیز افزود: خوشبختانه تصمیمانی که شورای سیاست گذاری باید اتخاذ می کرد تا روند اجرای نمایشگاه آغاز شود، انجام شده است و جلسات شورا هم چنان ادامه دارد.
دهقان کار با اشاره به تعیین زمان و مکان برگزاری نمایشگاه کتاب تهران به میهمان ویژه اشاره کرد و گفت: احکام مدیران هم صادر شد و مدیران کمیته ها خصوصاً کمیته هایی که ماهیت اجرایی بالا دارند، کار خودشان را آغاز کردند و مدیران ما قول دادند تا پیش از ورود تعطیلات سال نو کارهای اجرایی پرونده شان بسته شود تا پس از سال وارد فاز کیفیت اجرا شویم.
وی با اشاره به موضوع دوم سخنان خود یعنی کارگروه کاغذ تصریح کرد: پس از یکسال فعالیت کارگروه کاغذ وزارت ارشاد، تصمیم بر این شد که با توجه به خروج کاغذ از گروه کالایی یک و بهره مندی کاغذ نشر و مطبوعات از ارز دولتی ، معاونت تخصصی به صورت کارگروه های خصوصی کار نظارت بر واردات و توزیع کاغذ را انجام دهند. خرداد ماه امسال کارگروه تخصصی کاغذ به ریاست محسن جوادی در معاونت فرهنگی تشکیل شد و اقداماتی چون تهیه، تدوین و انتشار شیوه نامه و آئین نامه اجرایی کارگروه کاغذ، تشکیل کارگروه تخصصی متشکل از تمام دستگاه های فعال در حوزه کاغذ هم چون سازمان تعزیرات حکومتی، صنف نشر، اتاق اصناف و ... را انجام داد.
دهقان کار تصریح کرد: پس از آن فراخوان عمومی منتشر کردیم و آن را در وب سایت معاونت فرهنگی ارشاد قرار دادیم این فراخوان در جهت واردات کاغذ به منظور تأمین کاغذ نشر کتاب بود در پاسخ به این فراخوان درخواست هایی آمد و کارگروه درخواست ها را بررسی کرد از میان داوطلبان برخی تأیید می شدند تا ارز دولتی دریافت کنند تا فرآیند خرید و واردات توسط واردکنندگان اجرایی شود.
وی با اشاره به اینکه ارز دولتی اختصاص یافته برای کاغذ در شرایط کنونی ارز مهمی است و ما نیز حساسیت داشتیم که این ارز در جای خود بکار رود، گفت: بر این اساس فهرست تمامی ناشرانی که دریافت کننده کاغذ بوده اند، تا تاریخ 18 آبان ماه بدر سامانه توزیع منتشر شده است.
مشاور معاونت فرهنگی درباره روند واردات و توزیع کاغذ توضیحاتی ارائه داد. به گفته او؛ از مجموع 40 هزار تن کاغذی که معاونت فرهنگی می تواند وارد کند، تاکنون 37 میلیون دلار توسط بانک مرکزی تخصیص ارز شده است که 26 میلیون دلار آن تأمین ارز شده و 25 میلیون دلار به حساب ذی نفعان خارجی فرستاده شده است. در مجموع یک چهارم کاغذها ترخیص شده و مابقی محموله ها در چرخه توزیع قرار دارند.
دهقانکار افزود: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با وجود اینکه هنوز چند ماه تا پایان سال باقی مانده است، همه 40 هزار تن کاغذ وارداتی را که وظیفه تایید ان را داشت، تایید کرده است، اما باید توجه داشته باشیم که فرآیند واردات کاغذ به کشور فرآیند کوتاه مدتی نیست، گاهی تا 6 ماه زمان می برد، اما ما تمام تلاش خود را انجام داده ایم تا این مسیر را کوتاه کنیم، علاوه بر این وضعیت واردات دارای چند مرحله است که همه آن در اختیار وزارت ارشاد نیست.
بخش دوم این نشست به پرسش و پاسخ اهالی نشر اختصاص داشت . دهقانکار در پاسخ به پرسشی درباره علت صادر نشدن حواله کاغذ برای ناشران از مرداد ماه سال جاری گفت: امسال سه هزار و 966 فقره حواله برای ناشران صادر شده است اما برخی از دوستان مبلغ مورد نیاز برای این حواله ها را واریز نکرده اند برخی نیز نتوانسته اند کاغذهایی که در نوبت قبل دریافت کرده بودند به اصطلاح تسویه کنند و مشخص کنند آنها را در چه زمینه ای به کار بردند.
محسن جوادی نیز در همین زمینه عنوان کرد: تقاضا برای کاغذ نشر بیشتر از توان تامینی ماست و بسیاری از ثبت نام ها عملاً کاغذی برای پاسخگویی ندارند. گاهی هم تخصیص داده شده اما هزینه آن پرداخت نشده یا اعلام وصول موارد قبلی ارائه نشده است. منتهی اطمینان می دهیم تخصیص کاغذ نه سوگیری دارد نه طرفداری. در مواردی بوده که دوستان سازمان بازرسی هم به این مساله ورود کرده اند و بررسی هایی انجام داده اند که هنوز منتظر صدور گزارش آنها هستیم.
جوادی در پاسخ به پرسشی درباره اینکه چرا مؤسسه نمایشگاه های فرهنگی با وجود اینکه اجاره بهای سال گذشته مصلی مدت هاست در حسابش است، آن را به مصلی پرداخت نکرده است، گفت: این پول طی دو یا سه روز آینده به حساب مصلی واریز می شود. اما کار غیرقانونی انجام نشده است، مؤسسه اعتبارات کمی دارد و اینکه قدرت مانور بیشتری بر بودجه داشته باشد و ابتدا موارد ضروری تر را بررسی کند، اشتباه نیست. در پرداخت این بودجه با مصلی هماهنگی شده است. سازمان های ناظر هم مطلع هستند.
معاون فرهنگی وزارت ارشاد نیز در پاسخ به پرسش دیگری درباره ادغام مؤسسات وزارت ارشاد یادآور شد: این سیاستی است که در نهادهای تصمیم گیرنده وزارت ارشاد مشخص است و قطعاً انجام می شود. در سایر معاونت ها هم پیگیری می شود چرا که در واقع ساماندهی اداری و هزینه ای در آن دیده شده است و ما شکل تخصیص اعتبار فعالیت ها را محور قرار داده ایم. بنابر این برای اینکه صرفه جویی در هزینه ها داشته باشیم ساماندهی در بحث مدیریتی همگرایی و همسویی را خواهیم داشت اما ادغام به معنی کارکرد آنها نیست.
وی گفت: ما در مرحله نهایی ادغام مؤسسات فرهنگی هستیم و قرار است در قالب یک مؤسسه، سه مؤسسه تابعه معاونت ادغام شوند، مدیر واحدی خواهند داشت که تحت عنوان رئیس مؤسسه فعالیت می کند اما مسائل حقوقی برای انحلال وجود دارد که زمان بر است و با توجه به اینکه ما نمایشگاه کتاب را در پیش داریم، باید این اتفاق را مدیریت می کردیم. در آینده نزدیک این مسئله انجام می شود، اما از لحاظ اداری مسائل نهایی شده ولی اعلام و انحلال زمان بر است و احتمالا پس از نمایشگاه کتاب اجرایی خواهد شد زیرا یکی از مؤسسات مجری نمایشگاه کتاب است.
جوادی با اشاره به بودجه برگزاری نمایشگاه کتاب تهران در سال آینده نیز گفت: ما هزینه ها را مدیریت می کنیم کارها کم نمی شود اما اصل بر صرفه جویی است رقم بودجه ما بیش از گذشته نخواهد بود اما در بخش یارانه افزایش خواهیم داشت.
دهقانکار نیز در پاسخ به این پرسش درباره سامانه فروش الکترونیکی کتاب یا طرح هدفمندی سازی یارانه های کتاب تأکید کرد: ما ساماندهی یارانه نشر را از سال گذشته اجرا کرده ایم، اما تنها در بخش های خاصی اجرا شد، هدف این است که یارانه به دست طیف هدف گذار برسد. هر چند ما تخلفات نمایشگاهی که محدود بودند را نیز داشتیم، زیرا عده ای از یارانه سوءاستفاده می کردند و بن ها را نقد می کردند ، در حالی که یکی از اهداف ساماندهی نشر، مقابله با تخلفات است. ما مصمم هستیم در نمایشگاه سی و سوم کتاب طرح ساماندهی یارانه کتاب را اجرا کنیم. جلسات کارشناسی با بانک ادامه دارد و سیاست بر این است در تمام نمایشگاه هزینه اجرا را برای ناشر به حداقل برسانیم ما انتظار داریم صنف نشر هم همپای ما پیش آید و همکاری ناشران را داشته باشیم.
جوادی با اشاره به معافیت مالیاتی ناشران و کتابفروشان و بهره مندی ناشران آموزشی از آن که سلبریتی حوزه نشر هستند ، افزود: این موضوعی است که وزیر ارشاد بر آن تأکید دارد. اما میزان درآمد برای ما مهم است و رویکرد ارشاد نیز بر اساس درآمدها خواهد بود.
معاون فرهنگی وزارت ارشاد در پاسخ به پرسشی درباره استعفای نیکنام حسینی پور از هیئت تجدیدنظر رسیدگی به تخلفات نمایشگاه کتاب به دلیل اینکه وی خواهان مدیریت بر کمیته اطلاع رسانی و علمی فرهنگی نمایشگاه است، گفت: بخش اول این مسئله صحیح است. وی استعفا داده و گفته است که مشغله کاری فراوان دارد، بنده نیز با این استعفا مخالفت کرده ام.
جوادی در پاسخ به پرسشی درباره ممیزی نیز توضیحاتی ارائه داد و یادآور شد: رویه های ما در بررسی های پیش از نشر تغییر نکرده اما این موارد را در نظر بگیرید که بسیار پیش آمده نویسنده ای که فکر می کرده کتابش چندین ماه است در سد ممیزی مانده در واقع نمی دانسته که ناشر کتابش را برای بررسی اصلاً عرضه نکرده، مورد دیگر این است که تذکراتی که از سمت اداره کتاب داده می شود بعضاً مورد قبول قرار نمی گیرد و اجرایی نمی شود، گاهی اوقات هم اخبار ی غیرواقعی درباره بررسی منتشر می شود. در کنار آن حجم کارهای اداره کتاب زیاد شده و دوستان من تمام تلاش خود را می کنند تا بر مبنای همان ضوابط شورای عالی انقلاب فرهنگی کار را پیش ببرند، امیدواریم با شکل گیری پنجره واحد نشر که طی روزهای قبل شاهد افتتاح آن بودیم موضوع صدور مجوز نشر کتاب سرعت بگیرد.
معاون فرهنگی وزیر ارشاد درباره موضع معاونت فرهنگی در برابر قانون مالکیت فکری و معنوی که در کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس مراحل نهایی را می گذراند و اینکه آیا با او مشورتی در این زمینه شده است یا خیر، گفت: زمانی که این لایحه نوشته شده است، من در وزارت ارشاد نبودم، اما در بخشی که مربوط به ارشاد است، بنده هم در جریان امر هستم این لایحه در مجلس رفته و در کمیسیون های مختلف حقوقی، فرهنگی و قضایی مراحلی را طی کرده است هر چند دوستان نقد و نظرهایی دارند که به من نیز منتقل کرده اند ، اما باید روند بررسی در مجلس طی شود، زیرا تصمیم گیرنده مجلس است و ما تنها نظرات خود را منتقل می کنیم. نظر ما هم به تنهایی شرط نیست، مجموعه نظرات بررسی شده و برایند نظرات مورد توجه قرار می گیرد تا هدف اصلی حق مالکیت معنوی گم نشود. چنانچه قانون شود، ما اجرا می کنیم زیرا مجری هستیم.
دهقانکار در پاسخ به اینکه حمایت از کاغذ تا چه زمانی ادامه خواهد داشت، تصریح کرد: درباره این حمایت ها و زمان آن تیم دولت تصمیم گیری می کند ، ما اجرا کننده هستیم و موارد منوط به تصمیمات بالادستی است.
وی درباره نمایشگاه کتاب و رسیدگی به تخلفات بخش تبلیغات آن در دوره گذشته نیز یادآور شد: کمیته بازرگانی نمایشگاه کتاب در سال جاری با نمایندگانی از معاونت، صنف و موسسه نشر شامل 9 نفر شکل گرفته و مساله واگذاری تبلیغات را بررسی و ارائه می کند.
انتهای پیام/
وی همچنین در پاسخ به پرسشی درباره اعتراص ناشران بسیاری به عدم دریافت کاغذ و اینکه فهرست دریافت کنندگان از مردادماه منتشر نشده است، توضیح داد: تاکنون سه هزار و 966 فقره حواله برای ناشران صادر شده که ممکن است برخی از این ها تکراری هم باشد، اما در کنار این بعضاً ناشرانی هم داریم که حواله شان آماده است، اما شرط صدور حواله پرداخت بهای کاغذ از سوی ناشر است که پرداخت نکرده است.
جوادی هم در پاسخ به این پرسش یادآور شد: تقاضایی که برای کاغذ وجود دارد، بیشتر از کاغذی است که ما در اختیار داریم. همچنین گاهی نیز ناشری برای نوع خاصی کاغذ ثبت نام کرده است که در حال حاضر در اختیار ما نیست.
معاون فرهنگی وزیر ارشاد همچنین در پاسخ به سؤالی درباره نظارت بر قیمت کتاب و اینکه چرا کاهش قیمت کاغذ موجب کاهش قیمت کتاب نشده است، خاطرنشان کرد: ما در معاونت فرهنگی ارشاد جلسات متعددی را برگزار کردیم اما نتوانستیم به یک فرمول واحد برای قیمت گذاری برسیم؛ چون قیمت کتاب از کتابی به کتاب دیگر متغیر است. دوستان بازرسی کل کشور هم همین دغدغه را داشتند؛ بنابراین ما از اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران که یک نهاد تخصصی است، خواستیم تا نظارت بر قیمت کتاب را بر عهده بگیرد که خود اتحادیه هم نتوانست به یک فرمول واحد برسد.
وی ادامه داد: در عین حال کتاب ها با ارز دولتی منتشر نمی شوند؛ بنابراین قابلیت رصد نقطه به نقطه قیمت کتاب وجود ندارد اما اگر به صورت موردی شکایتی باشد، ما رسیدگی می کنیم.
این خبر تکمیل می شود...
انتهای پیام/
وی افزود: هرسال تا آخرین روزهای نمایشگاه هنوز در این ابهام به سر می بریم که محل نمایشگاه کجا خواهد بود و این مساله برنامه ریزی را هنگام اجرا با مشکل روبه رو می کند و موجب می شود بخش های تخصصی در تصمیم گیری ها، دیرهنگام عمل کنند که در نهایت این موضوع موجب نارضایتی ناشران می شود.
فروغی با بیان اینکه این معضلات و مشکلات زمانی خود را نشان می دهد که بخش های تخصصی و تشکل های مجری وارد کار می شوند و باید کارشان را با سرعت دنبال کنند، گفت: طبیعی است که وقتی این زمان بندی ها دچار تغییر می شوند، گاهی در زمینه اجرا اشکالاتی به وجود می آید.
وی همچنین اظهار امیدواری کرد نمایشگاه کتاب تهران به محل برپایی سابق خود در خیابان سئول برگردد؛ هرچند قبل از آن باید موانع دسترسی و مشکلات ترافیکی این محل برطرف شود.
لزوم برنامه ریزی های بلندمدت
فروغی همچنین درباره لزوم برنامه ریزی های بلند مدت برای نمایشگاه کتاب گفت: انتظار من این است که برنامه ریزی های بلندمدت برای کارهای نمایشگاه استحکام پیدا کند و از برنامه ریزی های موردی و کوتاه مدت کم کم دور شویم.
وی ادامه داد: به نظر می رسد برای دسترسی و تحقق این موضوع، قبل از هر چیز شورای سیاستگذاری نمایشگاه باید خیلی زود تشکیل و اعضای آن مشخص شود. از سوی دیگر دستورالعمل ها و آئین نامه های نمایشگاه از پیش تدوین شده باشد.
مدیر انتشارات شورا با توضیح در این زمینه عنوان کرد: منظورم آئین نامه هایی است که تکلیف شورا را مشخص کرده و افراد و حوزه ها و حدود و اختیارات اعضا و شورا را تعیین می کند.
فروغی با بیان اینکه زمان تشکیل این شورا باید بعد از برگزاری هر دوره از نمایشگاه باشد، گفت: این کار موجب می شود زمان کافی در اختیار اعضا باشد و آن ها بتوانند در حد اختیاراتی که در آئین نامه برای آن ها پیش بینی شده است، ایفای نقش کند.
محتوای فرهنگی نمایشگاه مشخص شود
دبیر انجمن فرهنگی ناشران کودک و نوجوان همچنین درباره ضرورت توجه به محتوای نمایشگاه بین المللی کتاب تهران گفت: بحث برگزاری نمایشگاه کتاب تهران طبق تعبیر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، پل ارتباطات فرهنگی و محلی برای نمایش و معرفی جریان فرهنگی کشور است.
وی افزود: این جریان طبیعتا از طریق برگزاری یک فروشگاه بزرگ به نام نمایشگاه کتاب محقق نمی شود و محتوای آن باید تغییراتی به همراه داشته باشد. معتقدم این فروشگاه بزرگ در صنعت نشر آثار مثبتی دارد اما جریان فرهنگی برای جامعه نمی سازد و به همین دلیل باید به یک نمایشگاه در تعریف خاص خود تبدیل شود تا اثرگذار باشد.
وی تاکید کرد: سال ها است مطرح شده این فروشگاه باید به نمایشگاهی با دستاوردهای جدید تبدیل شود اما آنچه که در این سال ها می بینیم این است که عملا چنین امری اتفاق نیفتاده است و شاهد فراهم شدن بسترهای این دگراندیشی نبوده ایم.
فروغی با طرح این سوال که از چه زمانی باید شاهد آغاز مراحل گذار باشیم، گفت: به نظرم اجرایی شدن این موضوع نیازمند توجه مسئولان و برنامه ریزهای فرهنگی در کشور و یک برنامه ریزی بلندمدت امکان پذیر است.
ابعاد اجرایی نمایشگاه را در نظر بگیریم
وی همچنین از ابعاد اجرایی به عنوان چهارمین محور صحبت های خود درباره نمایشگاه کتاب تهران نام برد و گفت: در ابعاد اجرایی نیز کار باید خیلی بهتر از آنچه اکنون انجام می شود، اتفاق بیفتد. تجربه هایی که طی سال های گذشته، صنف وارد این حوزه کرد، متاسفانه کمرنگ شده در حالی که باید پررنگ تر می شد.
فروغی با طرح این موضوع که آئین نامه های اجرایی باید با مشورت صنف تدوین شوند، گفت: آئین نامه اجرایی مربوط به حوزه کتاب کودک و نوجوان را چندین ماه پیش در انجمن فرهنگی ناشران کودک و نوجوان بررسی و نظرات و دیدگاه های خود را به معاونت فرهنگی ارسال کردیم.
وی ادامه داد: با وجود گذشت چندین ماه اما تاکنون بازخوردی به انجمن داده نشده است، در حالی که شاهدیم مدیر کمیته ناشران داخلی اعلام کرده است که این آئین نامه به زودی اجرایی می شود و مشخص نیست آنچه که اعلام کردیم و به نفع حوزه کودک و نوجوان است، دیده و به کار گرفته شود.
فروغی با بیان اینکه بهتر است که فاصله بین تصمیم گیری و اجرا را کم کنیم، افزود: وقتی این فاصله ها کم شود، برگزاری نمایشگاه اثربخش تر خواهد شد و حوزه های موثر در اجرا می توانند کار خود را بهتر انجام دهند.
وی تاکید کرد: در انجمن فرهنگی ناشران کودک و نوجوان با توجه به تجربه سال های مختلف و مشاهده واقعیت ها این علاقه و توان بهتر برگزار کردن این بخش را داریم.
فروغی با اشاره به دیگر اقدامات انجام شده در انجمن فرهنگی ناشران کودک و نوجوان گفت: جلسات کارگروه نمایشگاه سی وسوم در انجمن شکل گرفته و کار خود را آغاز کرده است، شیوه نامه مربوط به اختصاص غرفه به ناشران حوزه کتاب کودک و نوجوان تدوین شده و در این زمینه اطلاع رسانی خواهد شد.
وی معتقد است: باید فاصله بین تصمیم گیری و اجرا را کم کنیم، این گونه فاصله ها حتی می تواند در بحث تفاهم نامه های بین موسسه فرهنگی نمایشگاه های فرهنگی و محل برگزاری نمایشگاه باشد تا بتوانیم تصمیم گیری های بهتری داشته باشیم.
فروغی با اشاره به تصمیم گیری هایی که اثرات مثبت و منفی را در حوزه اجرا متوجه مجریان می کند، گفت: حوزه هایی مثل برق، تلفن، حمل و نقل و بهره گیری از پارکینگ ها برخی از این موارد است، حتی تغییر درب های ورودی هم از جمله مسائلی است که در تصمیم گیری ها موثر است و خواسته من از مسئولان برگزاری نمایشگاه، سیاستگذاران و مجریان این است که نگاه کلان به سیاست های فرهنگی در حوزه کتاب داشته باشیم.
برنامه گفتگوی فرهنگی هشتم دی با حضور کارشناسان به بررسی اقتصاد نشر و انزوای ناشران می پردازد.
نیکنام حسینی(مدیر خانه کتاب)، دکتر سید عباس حسینی نیک(بازرس قانونی اتحادیه ناشران تهران و ناشر برگزیده انتشارات مجد) و حمید شش جوانی(عضو پیوسته انجمن جهانی اقتصاد، فرهنگ، پژوهشگر و مدرس اقتصاد هنر)از مهمانان گفتگوی فرهنگی هستند.
گفتنی است گفتگوی فرهنگی شنبه تا چهارشنبه ساعت 20:00 روی موج اف ام ردیف 5/103 مگاهرتز تقدیم مخاطبان فرهیخته رادیو گفت و گو می شود.
شماره تماس 27861035 و سامانه پیامکی 300001035 پل ارتباطی مخاطبان رادیو گفت و گو با این برنامه و دیگر برنامه های این شبکه رادیویی است.
وی ادامه داد: در این زمینه امسال به دنبال اجرایی شدن طرح سامانه متمرکز فروش برای سی وسومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، قوانین و مقررات مربوط به این بخش به آئین نامه افزوده شده است.
جواهری با اشاره به این موضوع توضیح داد: در این زمینه پیش بینی شده است که به عنوان مثال ناشران برای حضور در نمایشگاه حتما باید زیرساخت هایی مثل سیستم رایانه ای (لپ تاپ یا کامپیوتر به همراه پرینتر) داشته باشند و موارد دیگر که به زودی اطلاع رسانی خواهد شد.
وی تاکید کرد: اگر ناشران این تجهیزات را نداشته باشند، نمی توانند از بن کارت های مراجعه کنندگان استفاده کنند، زیرا سامانه متمرکز فروش مستقیما به خانه کتاب متصل می شود و ناشران باید کتاب ها را با توجه به مشخصات درج شده در خانه کتاب، بفروشند.
وی همچنین درباره مزایای استفاده از این سامانه در نمایشگاه کتاب تهران گفت: با اجرایی شدن این طرح، امکان بروز تخلفات تا حد زیادی کاهش پیدا می کند، به طوری که ناشران فقط می توانند کتاب های نشر خود را بفروشند و به این ترتیب از فروش کتاب های غیر توسط ناشران دیگر جلوگیری می شود.
وی با بیان اینکه جشنواره فیلم کودک و نوجوان یادآور ضرب المثل معروف آفتابه لگن هفت دست ولی شام و نهار هیچی است تصریح کرد: کجای این بریز و بپاش های نجومی با اقتصاد مقاومتی و صرفه جویی اقتصادی سنخیت دارد؟ بنده به عنوان یک فیلمساز و مدرس سینما که تمامی فعالیتم در حوزه کودک و نوجوان بوده و به عنوان یک شهروند اصفهانی صراحتاً این نکته را عنوان می کنم که نصف این پول هم برای جشنواره هزینه نشده و تنها فاکتور رد کرده اند!
نیاز خاطرنشان کرد: آقایان جشنواره ای برگزار می کنند که از درون تهی است چرا که سیاستی که سال ها است برای سینمای کودک و نوجوان ترسیم شده عین بی سیاستی است. دست هایی در کار است که سینمای کودک و نوجوان اصلاً رشد نکند. این اتفاق در حالی است که زمانی سینمای ایران را در عرصه جهانی با فیلم های درخشان کودک و آثار بی نظیر مجید مجیدی، زنده یاد عباس کیارستمی و... می شناختند.
این سینماگر متذکر شد: باندبازی، رانت خواری و فساد در سینمای کودک و نوجوان بیداد می کند. سیستم سینمای کودک بسیار فاسد است. ما حتی اکران مناسب برای فیلم هایی که با هزار زحمت تولید می شوند نداریم. هیچ سیاست گذاری درستی در این سینما نمی شود و جشنواره فیلم کودک هیچ خروجی مناسبی ندارد. سوأل بنده این است در زمانه ای که فیلم کودک مناسب تولید نمی شود چرا باید هزینه های هنفگت برای برگزاری جشنواره صرف شود؟ ای کاش این جشنواره برگزار نشود و بودجه های آن با حمایت شهرداری ها صرف تولید سالن های سینما مختص فیلم های کودکان و نوجوانان شود و از تولید در این گونه سینمایی حمایت گردد.
کارگردان فیلم سینمایی همسر دات کام تأکید کرد: صرف این بودجه های هنگفت اجحاف در حق همه فیلمسازان کودک و مردم ایران است. بنده معتقدم هیچ یک از اعضای هیأت انتخاب، دبیران و... از سینماگران اصیل کودک نیستند، اصلاً معلوم نیست این ها چه کسانی هستند؟ اگر دغدغه سینمای کودک دارند چرا در طول سال برای رشد این گونه سینمایی هیچ کاری انجام نمی دهند؟
وی در پایان این گفتگو افزود: من به عنوان نویسنده و کارگردان و مدرس سینما و تئاتر به هیچ وجه سینمای کودک مورد تأییدم نیست و معتقدم ما در این سینما به سمت فروپاشی می رویم. کسانی که سینمای کودک را بدون رانت و به صورت شریف دنبال می کنند از وضعیت این سینما ناامید شده اند و هیچ کس هم نیست که به فریاد سینماگران و سینمای بی رمق و مهجور کودک و نوجوان برسد.
وی ادامه داد: به نظرم در کنار مالیات مسائل مهم دیگری هم هست. فرهنگ و هنر در جهان خیلی مطرح است. دغدغه های هنرمندان و مردم اگر حل شود تمام مردم با دل و جان مایات می دهند.
ارجمند در ادامه به مقایسه پرداخت مالیات توسط هنرمندان هالیوود و ایران پرداخت و گفت: به نظرم مقایسه مالیات هنرمندان در هالیود با مالیات هنرمندان در سینمای کشورمان درست نیست. چراکه آن ها صنعت فیلمسازی دارند، ولی ما صنعت فیلمسازی نداریم. ما در اینجا کستینگ (مسئول انتخاب هنرپیشه) نداریم. چند نفر مسئول رصد بازیگر داریم تا ببینند چه افرادی سر کار و چه افرادی بیکار هستند؟ در کل حدود 20 نفر همیشه سرکار هستند و در پروژه های مختلف نقش می گیرند.
وی ادامه داد: اگر فیلمسازی در کشورمان تبدیل به صنعت شود خب طبیعتا باید از همه مالیات بگیرند. بعضی از افرادی که هر چند سال یک بار کار می کنند واقعا از نظر مالی در مضیقه هستند و حالا اگر از این افراد بخواهیم مالیات اخذ کنیم زندگی خیلی برای شان دشوارتر می شود. هنرمندان زیادی داریم که فکر می کنم باید شامل مالیات نشوند. البته شما از من می پرسید و این مطالب نظر من هست، ولی در نهایت ما تابع نظر مردم و تابع قانون هستیم.
بازیگر شکارچی شنبه تصریح کرد: معتقدم هیچ مسئله ای خطرناک تر از فرهنگ نیست. اگر فرهنگ در جامعه ای تضعیف شود ملت و حکومت آن کشور تضعیف می شود. به عنوان مثال هندوستان را ببینید! از نظر توسعه ای بسیار رشد دارد می کند و در جهان این مطلب صدا کرده است. یکی از هنرمندان تعریف می گفت یک بار در یک هتل 5 ستاره خیلی مجلل در هند مستقر بودم، از پله ها پائین رفتیم تا محله های دیگر هند را هم ببینیم.
وی ادامه داد: آن بازیگر بعد از دور زدن در محله های مختلف هند که خارج از تصورش بود گفت: من فقط آنجا پیاده روی کردم، ولی وقتی وضعیت اسفناک آنجا را دیدم تا چند روز حالم بد بود. آلودگی وحشتناکی در آن نواحی حکم فرما بود. چیزی که در آنجا دیدم در ذهنم نمی گنجید. شما خودتان تصور کنید چقدر آلوده بود آن مناطق.
امیریل ارجمند ادامه داد: چه عاملی باعث شده است که آن ذاغه نشین هندی شورش نکند؟ این بالیوود هست که فرهنگ این کشور را برای جهانیان شاد و پر نشاط جلوه می دهد که به هر بهانه ای جشن می گیرند و شادی و خوشحالی می کنند. این فرهنگ خیلی مهم است؛ و این فرهنگی ها هستند که می توانند سیاست های یک حکومت را در جامعه فرهنگ سازی کند.
وی گفت: یک زمان یک موجی به راه افتاد و همه به سمت رشته های ورزشی رفتند، علتش همین فیلم های رزمی بروس لی بود. این فرهنگ و هنر است که حتی می تواند ورزش را تکان دهد و در ورزش اثرگذار باشد.
بازیگر اخراجی ها 2 گفت: بازیگر وقتی بحث مالیات از هنرمندان را مطرح می کنیم باید مسائل دیگر را هم در نظرگرفت. هنرمند نوکر مردم است و تا مردم هنرمند را نبینند هنرمند درآمدی نمی تواند داشته باشد؛ و هنرمند گوش به حرف مردم می دهد اگر مردم خواستار پرداخت مالیات توسط هنرمندان هستند، ما هنرمندان باید کرنش کنیم. ضمن اینکه هنرمندان حقوق ثابت ماهانه ندارند؛ و برخی از آن ها شاید هر چند سال یکبار حقوق می گیرند. خیلی از مشکلات و گرفتاری های هنرمندان در خفا می ماند و مطرح نمی شود و عده ای تصور دارند که هنرمندان همیشه در رفاه هستند.
به گزارش رسیده، در این نشست، ناصر شفق تهیه کننده سینما، سیدحسین شهرستانی مدیر گروه حکمت هنر پژوهشکده فرهنگ وهنر اسلامی و امیررضا مافی منتقد سینما با حضور جمعی از دانشجویان و علاقه مندان سینما و هنر به بررسی مسایل پیرامون سینما و هویت ملی پرداختند.
مافی در ابتدای این مراسم گفت: در این نشست، درباره مفهوم سینما و نسبت آن با هویت ملی صحبت کرده و به بررسی مسایل پیرامون آن می پردازیم. تطبیق مسایل فرهنگی و هویتی با حوزه های انسانی و سینما که خود تلفیقی از هنر و صنعت است و منطبق کردن آن بر مسئله کلان هویت موضوعی بسیار مهم و دشوار تلقی می شود.
در ادامه ناصر شفق تهیه کننده سینما، ضمن اشاره به تاریخ شکل گیری هویت ملی در سینما گفت: سینما به عنوان جامع ترین هنر نوع بشر، زمانی که شکل گرفت عملا هویت ملی به وجود آمد. نظریه ای در این باب می گوید چون سینما هنر غرب است جایی برای دیگر فرهنگ ها ندارد، در صورتی که غلط است، مثل اینکه بگوییم چون ماشین در غرب ساخته شده کارکرد ملی ندارد.
وی افزود: سینما، اتفاقا هنر گمشده فرهنگ ملی و هویتی ما است. ما ساز کار کهن تری نسبت به دیگر جوامع در عرصه فرهنگ داشته ایم؛ فرانسوی ها، اولین کتابشان در سال 1100 میلادی چاپ شد. آمریکا تاریخی حدودا 250 ساله دارد ولی ما در این زمینه پیشروتر بوده ایم و از دوران ساسانیان به چاپ کتاب روی پوست حیوانات رسیده ایم.
شفق ادامه داد: ما داستان های زیادی داریم که هرکدام می تواند موضوع صدها فیلم باشند، دفاع مقدس ما گنجی تمام نشدنی است که می توان صدها سال از آن فیلم ساخت. یادمان باشد سینمای ایران فقط سینمای ایران نیست بلکه سینمای ترکیه، افغانستان، پاکستان و هند، قرقیزستان، قزاقزستان، تاجیکستان، ارمنستان، عراق و غیره نیز تلقی می شود چرا که ما قصه ها و فصل های مشترکی با هم داریم.
وی توضیح داد: امروز ما به حدود 5 هزار سالن سینما نیاز داریم. سینما تلفیق هنر و صنعت است و نمی تواند در خلوت با یک قلم و کاغذ شکل بگیرد. سینما هم اگر هر فیلم خوبی ساخته شود به نفسه ارزشمند است اما تا اکران نشود، حرفش به مخاطب نمی رسد.
شفق تکمیل کرد: سینما آن گونه که باید مورد توجه ما قرار نگرفت. از نظر ما سینمای نوین در سال1327 آغاز شد تا زمانیکه قیصر ساخته می شود، مردم هجوم به سینماها می آوردند و تا انقلاب اسلامی از بین 700 فیلم، حدود 15 فیلم آنها ارزشمند و قابل دیدن است.
حوزه هنری تنها متولی رسمی هنر بعد از انقلاب بود
این تهیه کننده سینما بیان کرد: بعد از انقلاب، جهاد سازندگی به تئاتر و سینمای مستند توجه ویژه ای کرد اما اولین جایی که به طور رسمی و حرفه ای به این امر پرداخت، حوزه هنری بوده است. این نهاد انقلابی در رشته های مختلف با قدرت وارد شده و ادامه داد. در نقاشی و ادبیات داستانی نیز بسیار قوی وارد شده و در سینما و تئاتر اگرچه به اندازه کافی تکنیک مند و به روز نبود، اما همه تلاش خود را کرد. در واقع اوج هنر سینما در اواخر دهه 60 تا اواسط 70 رخ داد. در این زمان بسیاری از سینماهای موقوفه در اختیار حوزه هنری قرار گرفت و البته مشکلات مدیریتی نگذاشت که سینما خیلی جا پا بگیرد.
وی اذعان داشت: سینما دیده شدن است و فیلم ساختن صرف نیست. اگر ما بتوانیم فیلم دیدن را یاد بدهیم، سینمایی واقعی به وجود آورده ایم، چرا امروز سینما تا حدی نازل شده که پادوهای سینماگران قبل از انقلاب، تصمیم گیران سینمای فعلی کشور شدند؟ ما به طور جدی یا نخواسته ایم، یا نمی دانسته ایم، یا نتوانسته ایم. اگر سینما را درست بسط دهیم، سیل مهاجرت در کشور فروکش می کند. هنر همانند ماهی است، اگر آن را از آب در بیاوریم و در آب دیگری بیندازیم احتمال زنده ماندنش کم است. بنابراین، هنرمند باید در خاک خود رشد کند.
سینما به نسبت سایر هنرها ارتباط نزدیک تری با سیاست و هویت ملی دارد
سیدحسین شهرستانی مدیر گروه حکمت هنر پژوهشکده فرهنگ وهنر اسلامی گفت: اساسا سینما و تاسیس هویت ملی هر کشوری باهم ارتباط دارد، اگرچه سینما در قرن 19 تاسیس شد اما فرایند ملت سازی آن توسط سینما در قرن بیستم کامل شد. این اتفاق در کشورهای اروپایی هم به شکل های مختلف وجود دارد. سینما تولید ملی اجتماعی گروهی است، که تولید، عرضه، مضمون، فرم و صورتش هنری – اجتماعی است که در داد و ستد با دولت، ملت و ساختارهای کلان اجتماعی شکل می گیرد و به نسبت سایر هنرها ارتباط نزدیک تری با سیاست و هویت ملی دارد.
وی افزود : هنر سینما از لحاظ تاریخی جزو هنرهای کشور ما نیست. ما از گذشته موسیقی، منبت کاری، معماری، خطاطی، نقاشی و... داشته ایم ولی واقعیت این است که سینما را از غرب وام گرفته ایم. در این میان ابتدا تکنیک آن را گرفته و بعد مضمونش را بومی کرده ایم. به همین دلیل ما بسترهای تولید هنر اجتماعی را دریافت نکرده ایم وتنها دستگاه سینماتوگراف را در مملکتی بی سر و سامان به کشور آورده ایم. سینما بر روی دوش شکوفایی و ساختارهای تمدنی می نشیند و مثل شعر نیست که در بدترین دوره ها، بهترین شعرها را داشته باشیم.
شهرستانی معتقد است: ما این ساختارها را فراهم نکرده ایم و تا به امروز هم درگیر مناسبات ساختاری سینما هستیم این در حالی است که نه حاکمیت عاقلی مدیریت سینما را به عهده می گیرد و نه چرخه پولسازی و اجتماعی و مصارف مردمی را درست تامین کرده ایم. مسئله من تاکید بر مسایل داخلی سینما است. ما انحصار پخش سینمای ملی را داریم و فیلم های خارجی را بر روی پرده نمی بریم. ما سینما را به مثابه یک تولید ملی قلمداد کرده ایم و ملی بودن را همان ایرانی بودن تعریف می کنیم. در حال حاضر سرمایه غیر ایرانی وارد سینمای ملی شده و همین مسئله آسیب زا است. اگر فرض کنیم که امروز دارای سینمای تولید کننده ایرانی هستیم، آیا این علت فاعلی از علل اربعه ارسطو، برای سینمای ملی ما کافی است؟ سینمای ملی از حیث علت مادی ارسطو بدین معنا است که ما ایران را نشان بدهیم و مناظر ایرانی را بشناسانیم، که عموما فیلم های روی پرده همین طور است و بعد ماده و محتوای ملی را تامین می کند. اما باز سوال این است که اگر سازنده و ماده سینما، ایرانی باشد ما به سینمای ملی دست پیدا کرده ایم ؟ معلوم است که اینگونه نیست.
وی تکمیل کرد: به اصطلاح علت صوری ارسطو، یا به قول سینمایی ها فرم که می رسیم، آیا این ماده، صورتی به خود گرفته و مناسب فرهنگ ملی ما است؟ به طور مثال دولت ژاپن در دوره هایی به سلیقه و ذائقه ژاپنی رسیده ولی آیا در ایران این اتفاق افتاده است؟ نه اینطور نیست. سینمای خاکستری آپارتمانی ایران، ذائقه واقعی ایرانی نیست.
مدیر گروه حکمت هنر پژوهشکده فرهنگ وهنر اسلامی عنوان کرد: سینما قرار است آینده ای را ترسیم کند. سینمای ملی ما که با انحصار دولت پیش می رود، به همان اندازه که خرجش شده و پول مردم را مصرف کرده است، آیا گشایشی در آینده و هدفمندی مملکت حاصل کرده است؟ یا اینکه غایت نهایی این سینما، جشنواره هایی است تعیین تکلیف می کنند ما چه گونه باشیم، چه بسازیم ؟ چرا که وجوه بومی ما ملت ها، همیشه برای غرب جذاب است. جشنواره های جهانی بخش های مختلفی دارند که تقریبا ما را به زیر استعمار خود می برند و به مثابه دلقک ها سیرک از ما کار می کشند و برای تشویق مان جایزه می دهد.جایزه گرفتن در جشنواره های جهانی اگرچه ضروری است اما فقط جایزه گرفتن باعث افتخار نیست، ما باید مانند یک شخصیت متمدن و کامل وارد سینمای جهانی شویم، به علت عقب ماندگی ساختارهای سیاسی و کمبود بلوغ ساختارهای سیاست گذار سینما در ایران، مدیریت فرهنگی مناسبی صورت نمی گیرد و از طرفی بحران های درونی سینما، این عرصه را به وضعیت کنونی کشانده است.
وی تاکید کرد : سینماگران ملی ما خیلی بیشتر از نقاشان و شاعران و سایر هنرمندان مورد توجه قرار می گیرند، در حالی که کمتر از سایر هنرمندان به مملکت خدمت کرده اند. اگر کسی بخواهد در سینما کاری ملی، بومی و ارزشی بسازد،پیش پایش سنگ می اندازند و بعضا با کادربندی های اختصاصی، بیشتر خرابش می کنند.
در ادامه مافی اظهار داشت: هویت یک معنای ماتقدم و یک معنای ماتاخر دارد. ماتقدم پاسخ به چیستی و هستی و کیستی در یک امر ماورایی در قرون وسطا است. انسان نسبت به مشیت الهی تعریف می شود و دین هویت ما است، در قرون کلیسایی انسان با نخستین گناه زاده می شود ولی بعد از استیلای فردیت در عصر روشنگری، در پاسخ می گوییم انسان یک امر مدرک جهان و آزاد است و تشخیص می دهد چه چیزی به درک انسان می آید یا نمی آید. در ادامه دانش و علم، معطوف به قدرت دادن به انسان شد. هگل در فلسفه تاریخ وقتی از آزادی صحبت می کند می گوید هرچقدر آزادی جمعی تر شده ما مستقل تر شده ایم. هنر سینما در صد سال اخیر وقتی آمد گفت مخاطبی وجود دارد که به تنهایی در اتاق تاریک جهانی که من ترسیم کرده ام را روی پرده می بیند.
وی تکمیل کرد: پاسخ به کیستی آدم ها در دوران پیشامدرن و پسامدرن دو پاسخ متفاوت در پیش دارد. در دو دهه اخیر مشخصا سینما، رسانه و تکنولوژی به ابزاری برای وانمایی واقعیت تبدیل شده اند، این یعنی معنای واقعیت را پنهان کنیم و همین پنهان شدن را نیز پنهان کنیم.
مافی یادآور شد: امروز به هرکسی بگوییم آمریکا چه شکلی است بدون سفر کردن، از سینما و تلویزیون، امریکا را می شناسند. ما از درون این پرده به هویت آنهایی که اینجا می بینم ورود می کنم و حتی حمله می کنم. امروز هویت ملی به دلیل همین سبقه تاریخی و حمله، غیر ملی شده و به تداوم سینمای غرب تبدیل می شود.
وی ادامه داد: همه ما ابزاری را داریم که غربی ها هم دارند و در ده سال اخیر به چیزی دسترسی داریم که همه مردم جهان دسترسی دارند، اینترنت بستر گوشی همه ما در همه جای دنیا است و ما از این دریچه هویت ملی را از دست می دهیم. کارگردان نیز چیزی را می سازد که مشتری اینترنت آن را بپسندد و به گذشته و هویت تاریخی اش رجوع نمی کند. این مسئله وقتی اوج می گیرد که شرقی ها آدم های نیمه مدرن هستند که ابزار مدرن دارند ولی تفکر سنتی دارند.
مافی مطرح کرد: در شرایط کنونی با همه این پراکندگی ها آیا اساسا هویت ملی برای ما ارزش دارد یا نه؟ چه کسی تعریف می کند؟ کدام متفکر؟ هویت فردی و جمعی ما امروز بر اساس کدام مبنا شکل می گیرد ؟ هیچ مبنایی نیست، چون هیچ متفکری نداریم، اگر هم کسی اندک تلالویی داشته باشد دچار بی بیانی است تا گرفتار شبهات سیاسی نشود. ما در این میان از کارگردان توقع نداریم که یک تنه زبان همه کشور شود، زیرا او هم پشتوانه هویتی و تفکری ندارد. اگر هم چیزی بسازد خانه پدری از آب در می آید. ما از تاریخ و تبارمان هیچ استفاده ای نمی کنیم، فرهنگ ما از بین رفته، ما کیستی فردی نداریم و در ادامه هویت جمعی هم نداریم.
وی تاکید کرد: امروز نخستین نیاز ما داشتن تفکر و پاسخ به سوال کیستی فرهنگی است. در این میان سینما هم اگر خیانتی نکند، خدمتی هم نمی تواند بکند. نقطه پایان متفکران ما یعنی حدود دوره ملاصدرا، آغاز دوره تفکر غرب است و همزمان با دوران دکارت است، ما در ملاصدرا باقی ماندیم و تفکرمان را به روز نکردیم و ادامه ندادیم.
در ادامه شفق گفت: سینما از اهمیت بالایی برای هویت ملی برخوردار است. ما جامعه ای با هویت محدود، اقتصاد محدود و نگاه های آزاد اندیش هستیم. در این فشارها، طاقت می خواهد که از عنصر سینما برای نگاه داشتن هویت ملی استفاده شود. اگر آمریکا هویت یافته به وسیله سینما هویت گرفته است.
این تهیه کننده سینما خاطر نشان کرد: حجم معاملات سینمای جهان 200میلیارد دلار است که 80 درصد آن در اختیار آمریکا و 20 درصد در خدمت دیگر کشورهاست. در حال حاضر اکثریت جمعیت در شهرها ساکن هستند در حالی که تعداد سالن های ما نسبت به قبل از انقلاب کمتر شده است. ناگفته نماند اقتصاد کشورهایی نظیر چین در 40 سال اخیر به بزرگترین اقتصاد دنیا رسیده و کره جنوبی که زمانی که سینما نداشت، امروز به جایگاهی خوبی رسیده است اما کشورهایی نظیر روسیه سینمای خود را از دست داده اند. اگر ما هم با شتاب اواخر دهه 60 پیش رفته و به فکر اقتصاد می بودیم، سینمای ما جا افتاده بود.
وی عنوان کرد: امروز سینمای ما در اختیار مافیای اقتصادی است. بنده به عنوان سینماگر بخش خصوصی معتقدم که نگاهی با عنوان هویت ملی و سینما وجود ندارد. حوزه هنری قادر است از نو آغاز کرده و با توجه به جایگاه خود، قادر به راه اندازی سینمای ملی بالاخص در عرصه جوانان است. باید تاکید کنم نسل جوان می تواند در مسیر سازندگی حرکت کرده و سینما را شکل دهد.
وی ادامه داد: حوزه هنری می تواند براساس استعدادهای جوان پیش برود چرا که پویایی فیلمسازی متعلق به نسل جوان است. معتقدم نگاه به هویت ملی در دراز مدت جواب می دهد و با جوانان به ثمر می رسد.
وی افزود: جشنواره های گلخانه ای آفتی برای هنر ایران است و اگر بخواهیم سینمایی قوی داشته باشیم ابتدا نیاز به تفکر و اندیشه داریم.
در ادامه مافی گفت: سینما با پشتوانه فلسفه به معنای ساخت فیلم توسط فیلسوفان نیست. تا زمانی که نظام معرفتی و تولید فکر در کشور ما وجود ندارد سینمایمان هم شکلی به خود نمی گیرد. امروز در ایران نظام معرفتی وجود نداشته و مدام با شناخت نظام غربی تقابل پیدا کرده ایم در حالی که با شناخت آن می توانیم به نتیجه برسیم در واقع ما دچار فقدان نظام معرفتی و هویت ملی هستیم.
در ادامه شهرستانی یادآور شد: تفکر، اندیشه و فلسفه اجتماعی تا حدودی با رشد همرا بوده است و از شعر فارسی به عنوان زبان سینما استفاده می شود. مشکل ما این است این اجزا به یک صورت تداوم یافته تبدیل نشده است. در واقع سینما یک اقتصاد است در حالیکه اقتصاد سیاسی هنر، در ایران شکل نگرفته و جایگاهی ندارد. زمینه ساختارهای سیاسی، عقب ماندگی فهم مدیران در ایران، نبود شان و شایستگی سیاست گذاری ها و بحران سیاسی از مشکلات ماست چرا که سینما متروپلی دارد که سینمای ایران و اروپا را به نابودی می کشاند.
مدیرگروه حکمت هنر پژوهشکده فرهنگ وهنر اسلامی نیز در پایان اذعان داشت: سینمای ملی دارای بحران های درونی است که از درون خود برخواسته و با بحران هایی از جانب سینما و اخلاق روبرو شده است. دولت و سینماگران هم در این مشکلات سینما شریک بوده و سینماگران مسئول سینمای ما هستند. حوزه هنری و دیگر مجموعه ها نیز، می توانند به سینما کمک کرده و به آن امیدوار باشند. باید میزبان دیدگاه های مختلف در این زمینه شده و گفتگویی ملی را شکل داد تا بتوانیم به راه حل های مناسبی برسیم.
مافی در پایان گفت: ما به یک نظام معرفتی نیازمندیم و این به معنای فعالیت فیلسوف در این ژانر نیست. برای داشتن یک جامعه پویا، هنر، بهترین بخش، فضا و اندیشه است که قادر است جامعه را به جلو هدایت کند.
اشتراک گذاری در:
صاف نیوز: به گزارش آرت کافه،سیدرضا اورنگ در رادیو گفت وگو درباره تاثیر فضای مجازی در سینما و آسیب شناسی آن گفت: وقتی فضای مجازی باب شد، قبل از اینکه مردم با این فضا آشنا شوند یا کسانی آنها را آشنا کنند، ناگهان وارد آن شدند. یعنی نحوه استفاده کردن از این فضا را نمی دانستند.
وی افزود: یک سری افراد عادی هستند که دوست دارند شایعه پراکنی کنند، جوک یا ترانه در این فضا منتشر کنند یا حتی نسبت های دروغ به افراد می دهند که ما با این دسته از افراد کاری نداریم. وقتی به پیشکسوتان از طرف سازمان سینمایی، فارابی، تلویزیون ، نهادهای دیگر و افراد شناخته شده احترام گذاشته نمی شود ،چطور انتظار داریم مردم عادی به این افراد احترام بگذارند؟ وقتی حرمت این افراد شکسته می شود چگونه انتظار داریم مردم عادی حرمت این افراد را نگه دارند؟!
اورنگ با اشاره به کیومرث پوراحمد کارگردان سینما عنوان کرد: آقای پوراحمد سال ها زحمت کشیده و کار کرده است، احترامش نیز واجب است. آثارش را می توانیم نقد کنیم، ولی حق نداریم به او توهین کنیم. حدود یکی- دو سال قبل یکی از منتقدانی که هم خودش با دیگران زاویه دارد و هم دیگران با او زاویه دارند در برنامه ای به او توهین شد. به احترام این پیشکسوت همه آن برنامه را نقد کردیم که نباید به چنین شخصی توهین می کرد،حتی اگر خودش رفتار درستی نداشته باشد.این یعنی ما کارمان را بلد هستیم و باید کم کم آن را ارتقا دهیم.
این منتقد سینما خاطرنشان کرد: زمانی خبرنگارانی که با ما کار می کردند ،متن و کارشان را کنترل می کردیم. هیچ گاه اجازه نمی دادیم که چنین اتفاقی بیفتد و به هنرمندی توهین یا جسارت شود،چون اگر مطلبی هم می نوشتند و می خواستند منتشر کنند ما آن را اصلاح کرده یا کلا کنار می گذاشتیم و با آن خبرنگار یا نویسنده نیز برخورد می کردیم.
وی عنوان کرد: فضای مجازی به گونه ای شده که بسیاری از افراد تصور می کنند اگر در این فضا هر کاری انجام دهند دیده نمی شود. یعنی من می توانم به کارگردان، تهیه کننده، افراد مختلف و حتی مردم توهین کنم کسی هم با من کاری ندارد و مرا نیزنمی بیند! مشکل افراد عادی نیستند، بلکه کسانی هستند که خودشان را متخصص می دانند. فرد متخصص اگر قرار باشد همانند یک فرد معمولی رفتار کند نمی توان فرهنگسازی کرد.
اورنگ افزود: متاسفانه اکثر منتقدان بزرگ و کاربلد کناره گرفته و کار نمی کنند .آنان به کارشان وارد بودند و می دانستند که باید با عدالت بنویسند و از توهین بپرهیزند،اما امروز عده ای فکر می کنند نقد این است که باید طرف مقابل را بکوبند یا اگر از کسی پولی گرفتند از فیلمش تعریف کنند!
او ادامه داد: فرهنگسازی یعنی اینکه ابتدا خودمان را اصلاح کنیم. اگر من ادعا دارم که مطبوعاتی یا منتقد هستم باید در فضای مجازی نیز درست کار کنم. وقتی در فضای مجازی نیز کار درست انجام دهیم و درست بنویسیم،افراد دیگر نیز کم کم مجبور می شوند سطح کار خود را ارتقا دهند.
این کارشناس سینما معتقد است: در حال حاضر روزنامه کاغذی کمتر داریم یا اینکه در حال تعطیل شدن هستند که این مهم فقط تقصیر گرانی کاغذ نیست. اگر نشریه ای داشته باشم که مخاطب داشته باشد، در هر شرایطی آن را منتشر می کنند.
اورنگ در پایان و در سینما معیار رادیو گفت وگو تاکید کرد: اکنون باید خبر نویسی های مان را تغییر داده و تعداد کلمات را کم کنیم تا بتوانیم در فضای مجازی نقد و تحلیل انجام دهیم. آنچه که باید گفته شود به زبان ساده بیان شود. باید به همه یاد دهیم که خبر نوشتن برای فضای مجازی چگونه است.
شعار سال: یکی از موضوعات داغی که در این کارگاه مطرح شد، این بود که فراستی گفت: سینمای ما هنوز سینما نیست، ما فیلم داریم اما سینما نداریم، سینما یک هنر تکنولوژیک جدی صنعتی است اما سینمای ما هنوز فرماسیون صنعتی نگرفته و هر چه جلوتر می رویم، بیشتر به عقب برمی گردیم. وی ادامه داد: فیلم خوبمان می توانست از پلیتیک اجتماعی در بیاید و از نظر من جنگ تنها نمونه پلیتیک اجتماعی بود که همان را هم دیگر نداریم، فیلم های جنگی الان را ببینید، هیچ چیز نیستند یا به کل غلط و پرت و پلا هستند. در طرف مقابل به جای آن فیلم ها چه چیزی آمده؟ هزارپا و مطرب با 20 و 25 میلیارد تومان فروش! فکر می کنید این ها محصول چیست؟
یکی از حاضران به این سوال این گونه پاسخ دادکه اگر آزادی های اجتماعی بیشتر باشد، فیلم هایی از دل اجتماع بیرون می آید که خیلی بهتر هستند، مثلا در دهه 70 و 80 فیلم های دغدغه مند و کمدی های خوبی ساخته می شد، اما امروز به دلیل فشارهای زیاد، جامعه دچار بحران زدگی هایی شده که مطرب ها و هزارپا ها، کاسبی شان خوب شده، شما با این تحلیل موافق هستید؟ وقتی جلوی پای فیلم سازهایی مثل سعید سهیلی سنگ می اندازند، از گشت ارشاد یک به گشت ارشاد دو می رسد . فراستی در پاسخ به این اظهارنظر گفت: این اوضاع را می توانیم گردن دولت، وضعیت و همه چیز بیندازیم، اما با این استدلال آشغال سازها را تطهیر می کنیم، ابدا به آن ها حق نمی دهم، چطور می شود آدمی که خودش را اهل هنر می داند و لغت هنرمند را برای خودش به کار می برد، که به نظر من هیچ ربطی به هنرمند ندارد، فقط مسئله اش پول است، این چه ربطی به حکومت دارد؟ این کار، سوءاستفاده از وضعیت موجود است. وی تصریح کرد: یک اشتباه اساسی ما، ایجاد سینمای دولتی بود، سینمای دولتی، آدمی را خلق کرده که از همه طلبکار است و دستش در جیب خودش نمی رود، دستش در جیب دولت و در واقع ملت است، رانت خوار بار آمده و مخاطب برایش فقط همان گیشه است.
آقایان در هر شرایطی به فکر جیب شان هستند
این منتقد سینما گفت: در 10 سال اخیر، آقایان همین گونه هستند، این ها در هر شرایطی به فکر جیب شان هستند و این دیگر ربطی به شرایط کشور و دولت ندارد، این ها نه دلشان برای مملکت شان می سوزد، نه برای مخاطب شان و نه برای اثر خودشان، این ها فقط جیب می خواهند، وگرنه معلوم است که باز شدن فضاهای سیاسی و اجتماعی، می توانند یک قدم ما را به جلو ببرند.
مخاطب های مطرب لمپن هستند
وی تاکید کرد: من گفتم مخاطب های فیلم مطرب لمپن هستند، درست هم گفتم، تماشاگری که برود و این فیلم را ببیند، از نظر من این فرد مخاطب آن فیلم نیست. از نگاه من آن فردی که سه بار برای دیدن این فیلم می رود و پشت سر آن هم می رود آن فیلم مزخرف دیگر را می بیند، این شخص قطعا مسئله لمپنیسم قضیه است، یعنی از نظر فرهنگی به لمپن تبدیل شده است.
اسپانسرسالاری سینما پولشوها هستند
فراستی، تنها راه حل برای جلوگیری از ساخت چنین فیلم هایی را ندیدن این فیلم ها دانست و گفت: اگر سینمای ما صنعتی می شد، این آشغال هایی که بالای 20 میلیارد می فروشند در آن رشد نمی کردند، ما حتما استودیوی فیلم سازی می خواهیم، مکانیسم الان سینما، مکانیسم اسپانسرسالاری است و این اسپانسرها، پولشوها هستند، ما همه با هم هستیم را چه کسی ساخته؟ با چه پولی ساخته شده؟ با پول استودیویی؟ به طور طبیعی؟ یا با یک پول کثیف و آلوده؟ این منتقد سینما همچنین بیان کرد: من حب و بغض و دشمنی با آدمی ندارم، اما این رویکرد را با آثار مبتذل دارم و با صاحبان این آثار که مصر هستند این کارها را بسازند هم تعارف ندارم.
باید بگردم و 2 آدم پیدا کنم
وی در پاسخ به انتقادی درباره سازش کاری برنامه هفت دوره فراستی و حذف سعید قطبی زاده و کامیار محسنین نیز گفت: وقتی به سینمای ایران می رسیم و مقابل یک فیلم مبتذل قرار می گیریم، دوستان جا می زنند و من باید کسانی را که جا نمی زنند انتخاب کنم. برخی دوستان بیست سال روی مواضع نقد ایستاده اند و در کنار من بوده اند که یکی از آن ها از اسامی است که گفتید اما الان کاسب شده اند، طرفدار ما همه با هم هستیم و غیره شده، حالا من باید دوباره بگردم و دو تا آدم پیدا کنم که خودشان باشند. فراستی در ادامه از علاقه اش به برنامه کتاب باز گفت و ادامه داد: دلیل علاقه ام این است که در کتاب باز ، کتاب هایی را که دوست دارم معرفی می کنم، در حالی که در برنامه هفت باید فیلم هایی را که دوست ندارم بزنم و نقد کنم.
امیدی به جشنواره امسال ندارم
در بخش دیگری از این گپ و گفت ها، بحث به جشنواره فجر 98 رسید و فراستی با اشاره به این که در سال گذشته آثار نیما جاویدی و سعید روستایی را دوست داشته است، گفت: سال قبل فقط سرخپوست و متری شیش و نیم را داشتیم، امسال امید ندارم که چیزی داشته باشیم و معتقدم که این دو اثر هم محصول سینمای ایران نیستند، بلکه محصول دو آدم هستند و متاسفانه امیدوار نیستم که فیلم بعدی سازنده سرخپوست و متری شیش و نیم به این خوبی باشد و این خیلی بد است که امیدوار نیستم. وی ادامه داد: دوستان ما به یک جهانک و سینمای کوچک نرسیده اند که خودشان را در آن بیابند و زیست داشته باشند، بدبختانه در این سینما چیزهای خوب، تصادفی و چیزهای بد، قاعده است، متاسفانه ما در آن شرایط نیستیم که یک فیلم ساز جوان مثل حاتمی کیا و مجیدی، دو تا اثر خوب را پشت سر هم بسازد، اما اگر داشته باشد، من ازاولین فیلم شان هم دفاع می کنم، همان طور که اولین کسی بودم که درباره سرخپوست، با ذوق این کار را کردم و وقتی هنوز هیچ کس حرف نزده بود من گفتم که این فیلم خوب است. حالا هم امیدوارم فیلم های بعدی جاویدی و روستایی فیلم های بهتری باشند یا حداقل در همین حد باشند،من حتما می بینم و دفاع می کنم.
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه خراسان رضوی، تاریخ انتشار -، شماره: 231069
یک منتقد و کارشناس سینما در برنامه سینما معیار رادیو گفت وگو درمورد اینکه سینمای ایران سود ده است یا زیان ده، اظهار داشت: با اینکه سینما دارد ضرر می دهد اما پول ها چطور وارد سینما می شوند و تولید همچنان ادامه دارد، اساسا ما فیلم هایمان را خیلی پر خرج تر از آنچه که باید باشد تولید می کنیم بنابراین بحث فقط این نیست که ممکن است پول تبلیغات زیاد باشد یا مخاطبان کمتر باشند.
وی افزود: به نظر من در فیلم هایمان بریز و بپاش زیاد داریم و این مسئله در بخش خصوصی بیشتر است.
گل صورت در پاسخ به یان پرسش که با توجه به اینکه شرایط اقتصادی روی همه بخش ها تاثیرگذاشته چرا همچنان تولید سینما بالاست، گفت: همه کسانی که به سینمای ایران سرمایه می آورند دغدغه بازگشت سرمایه را ندارند، بنابراین این موضوع برای آنها با اینکه ضرر می دهند مشکلی ندارد.
او عنوان کرد: فرض کنید شخصی با پول هنگفتی می خواهد وارد سینمای ایران شود در همان سال اول یکدفعه هشت فیلم تولید می کند. ما برنامه ریزی های چندان دقیقی در سینما نداریم.
این منتقد سینما در رادیو گفت وگو ادعا کرد: تک تک فیلم هایی که امسال در جشنواره هستند شاید بسیار انگشت شمار قبل از فیلمبرداری بدانند چند جلسه می خواهند فیلمبرداری کنند. یعنی اصلا برنامه ریزی ندارند. در صورتی که قبل از شروع پروژه باید بدانیم که فیلم قرار است در N میزان جلسه تمام شود اما ما هیئتی کار می کنیم. به همین جهت کسانی که سرمایه می آورند چندان برایشان مهم نیست که چه اتفاقی می افتد.
وی همچنین اظهار داشت: فیلمسازی که به طور اعلام شده و رسمی فیلمی برای ارگانی مثل موسسه اوج ساخته نیز ادعا می کند که فیلمساز مستقلی است و از سانسور و نوبت اکران خود گله می کند. این بازی تا یک زمانی جواب می داد اما اکنون در دوره آگاهی جامعه مسخره شده و توهین آشکارتری به شعور مخاطب است.
تقریبا حدود دو سال قبل در نشست فیلم تنگه ابوقریب بهرام توکلی بیان کرده بود که چیزی به نام سینماگر مستقل نداریم؛ گل صورت در این مورد تصریح کرد: اتفاقا داریم او نمی بیند. شاید فقط خود، اطرافیان و ویترین اصلی سینمای ایران را می بیند که آن ویترین نیز فوق العاده محدود است. ما نمی توانیم قضاوت کنیم که سینمای ایران آن چیزی است که ما می بینیم.
این منتقد سینما افزود: در سینمای ایران حصاری به دور یک عده کشیده شده که آنها نام خودشان را سینمای ایران گذاشتند و چون دغدغه ندارند که فیلم خوب بسازند تنبل شده اند و به جایی جواب پس نمی دهند و اجازه هم نمی دهند که کسی بتواند وارد این حوزه شود.
گل صورت در بخش پایانی گفت وگوی خود نیز به دستمزد بازیگران اشاره کرد و گفت: اکنون این بحث مطرح شده که بازیگران حقوق های نجومی می گیرند. البته همه بازیگران اینگونه نیستند و آن دسته از افرادی که حقوق زیادی می گیرند عده محدودی هستند که در ویترین قرار گرفتند و این به خاطر این است که یکسری از ارگان ها وارد فیلمسازی شدند و دستمزدهای عجیب و غریب به آنها دادند و آن بازیگر برای سینمای مستقل نیز همان انتظار را دارد و لذا این دستمزدها بالا رفته است.
وی ادامه داد: کار سینما تیکت مثبت بوده و به مردم کمک کرده است. درباره آن 3درصدی هم که کسر می شود، مشکلی وجود ندارد و آنها هم هزینه دارند و از یک تکنولوژی استفاده می کنند و سرمایه انسانی دارند. برنامه ریزی و تکنولوژی گران است. اینکه این 3درصد بالاست یا پایین باید از سوی مراجع ذی صلاح و ارشاد بررسی شود.
ساداتیان همچنین اظهار داشت: درباره واریز با تاخیر هم باید بگویم که سینما تیکت هر 10 روز با سینمادار تسویه می کند و سینمادار باید پول تهیه کننده را بدهد. مشکل این تاخیر سینما تیکت نیست.
وی در پایان گفت: اینکه سینما تیکت را به انحصار متهم می کنند الان دیگر وجود ندارد زیرا شرکت های دیگری هم آغاز به کار کرده اند.
وی ادامه داد: سینما تیکت باید شرایطی را ترتیب می داد و بدهد که تهیه کننده ضرر نکند. همه جای دنیا وقتی بلیتی خریده می شود سهم تهیه کننده و سینمادار همزمان واریز می شود. اما الان کمترین زمان واریز پول تهیه کنندگان دو ماه و بیشترین آن 6 ماه است.
این تهیه کننده در پایان گفت: کسی پاسخ نمی دهد که چرا پول تهیه کننده باید نزد سینمادار بماند. شرایط طوری است که سینمادار هر زمان دلش بخواهد قسطی پرداخت می کند. دفاتر پخش هم 10درصد از این وسط برمی دارند.
به گزارش تابناک ؛ اتحادیه تهیه کنندگان سینمای ایران از اواسط دهه هشتاد به واسطه شدت اختلافات میان تهیه کنندگان از هم پاشید و آهسته آهسته شاهد گسست تهیه کنندگان به چهار گروه اتحادیه تهیه کنندگان سینمای ایران ، مجمع فیلمسازان سینمای ایران ، کانون تهیه کنندگان و انجمن تهیه کنندگان مستقل سینمای ایران بودیم و اکنون آرایش تهیه کنندگان سینمای ایران به عنوان صنف مادر سینمای ایران متشکل از این چهار گروه است؛ چهارگروهی که با تلاش های یک دهه اخیر برای همگرایی در جایی تحت عنوان شورای عالی تهیه کنندگان گرد هم می آیند، اما خبری از وحدت و یکپارچگی نیست.
حسین انتظامی، رئیس سازمان سینمایی در شهریورماه تاکید کرد: آمادگی داریم تا از اختیارات خودمان به آن ها تفویض و به نفع صنف عقب نشینی کنیم مشروط بر اینکه جامعیتی وجود داشته باشد تا نقش آفرینی بیشتر داشته باشند. و از سوی دیگر اعلام شد که رئیس سینمای ایران ضرب الاجلی برای یکچارچی صنوف تهیه کنندگان و شکل گیری صنف واحد داده، اما مشخص نیست این ضرب الاجل کی به پایان می رسد. در ادامه رئیس سازمان سینمایی نیز اقدام جدی انجام داد و فشاری برای یکپارچی صنوف تهیه کنندگان نیاورد و این اولتیماتوم عملاً لوث شد، اما چرا؟
به نظر می رسد مجموعه سازمان سینمایی دریافته که یکپارچه سازی صنوف تهیه کنندگان با تنش های جدی و هزینه های قابل توجه همراه است و بدینسان از اعمال حاکمیت در این حوزه عقب نشینی و تحقق یا عدم تحقق این اتفاق مهم را به خود فعالان صنفی واگذار کرده است. اکنون نزدیم 500 تهیه کننده سینما در قالب چهار صنف فعال هستند که برای سینمای ایران با سالیانه حداکثر 130 فیلم تولیدی، رقم قابل توجهی است. سوای تعداد تهیه کنندگان، نوع فعالیت آن ها و کیفیت عملکردشان نیز اسباب حرف و حدیث های فراوانی است که مقاومت ها در قبال یکپارچه سازی از همین جا نشات می گیرد.
در سال های اخیر از سوی برخی صنوف برای شماری از اشخاص کارت تهیه کنندگی صادر شده که اهلیتی نسبت به سینما نداشته اند و شائبه های زدوبند مالی در صدور این کارت های تهیه کنندگی مطرح بوده است. قاعدتاً اگر واقعاً چنین حواشی درباره تهیه کنندگی وجود داشته باشد، با یکپارچه سازی صنوف، امکان صدور کارت برای چنین اشخاصی یا غیرممکن یا بسیار دشوار می شود و با توجه به آنکه گرایش های فکری متفاوت در قالب یک صنف قرار می گیرند و عملکرد همکارانشان را تحت نظر دارند، امکان وقوع چنین مسائلی به شدت کاهش می یابد.
از سوی دیگر برخی صنوف از عِده و عُده کمتری برخوردارند و در صورت یکپارچه سازی چهار صنف، ممکن است هیچ سهمی در مدیریت صنف واحد تهیه کنندگان نداشته باشند؛ حال آنکه اکنون یک صنف مستقل دارند که سیاست گذاری و مدیریت همه امور آن توسط خود آن ها انجام می شود. با این اوصاف چرا باید بدون فشار با انحلال تشکیلاتی که اختیارات وسیع به آن ها داده همراهی کنند و از خود سلب اختیار کنند؟! طبیعی است در چنین شرایطی، وحدت صنوف تهیه کنندگان غیرممکن است، مگر آنکه رئیس سینمای ایران جسارت به خرج دهد و کنترل امور سینما را به شکل واقعی به دست گیرد.
در این جلسه نظراتی راجع به دستورالعمل آئین نامه اکران 1399 رد و بدل شد که به توافقات موقتی رسیدند و به احتمال فراوان سرگروهی برای سال جدید وجود نخواهد داشت. البته دیدگاه رئیس سازمان سینمایی و تمام افراد حاضر در جلسه، بر این بوده که رانت اکران از بین برود.
این جلسه به پایان نرسید و ادامه آن به سه شنبه دهم دی ماه 98 موکول شد تا در آن نظر نهایی درباره اهداف دو مورد پیشنهادی، ارائه و یکی از دو طرح جدید انتخاب و اجرا شود.
گفتنی است در این جلسه دو طرح جدید با هدف بهبود بخشیدن به وضعیت اکران سال آینده و از بین بردن رانت، با محوریت حذف سرگروه ها، ارائه شده است.
انتهای پیام/
نجفی پیرامون ملاک های انتخاب خبرنگاران، منتقدین و اهالی رسانه برای حضور در کاخ رسانه جشنواره فیلم فجر اظهار کرد: در روز های ابتدایی اعلام فراخوان ثبت نام اهالی رسانه، آیین نامه 14 بندی منتشر شد و فهرست نهایی حاضران در این دوره از جشنواره براساس همان آیین نامه انتخاب و منتشر می شود.
مدیر روابط عمومی سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر درباره زمان اعلام آثار سینمایی حاضر در این دوره از جشنواره خاطرنشان کرد: براساس اعلام قبلی فهرست نهایی آثار سینمایی حاضر در این دوره از جشنواره تا قبل از نیمه دی ماه معرفی و اعلام خواهد شد.
دبیر جشن سیزدهم منتقدان و نویسندگان سینمایی در این نشست گفت: در حال حاضر که سینمای ایران به سمت کثرت تولید پیش می رود نیازمند مراقبت، رونق و ارتقاء است. انجمن منتقدان با حضور منتقدان دلسوز و دغدغه مندمی تواند ارزیابی درستی از این شرایط داشته باشد و خروجی آن باعث تشویق سینماگرانی است که بیشتر به شاخصه های کیفی توجه دارند و برآیند آکادمی منتقدان می تواند خروجی یک سال سینما را با یک جهت دیگر ترسیم کند. به نظرم این جشن می تواند چراغ و مشعل خوبی باشد و یک سری شاخصه ها را تعریف کند چراکه ما به یک بزنگاه کیفی نیاز داریم.
جعفر گودرزی در نشست خبری جشن منتقدان گفت: امسال سیزدهمین دوره جشن منتقدان قرار است 13 دی ماه در سالن آمفی تئاتر ستاد مرکزی دانشگاه علوم پزشکی دانشگاه تهران برگزار شود. این یک سالن ویژه است و شاخصه هایی دارد که حتی ممکن است بعد از جشن منتقدان مورد توجه قرار گیرد و جشن ها و مراسم دیگری هم در آن برگزار شود.
جعفر گودرزی در نشست رسانه ای سیزدهمین جشن بزرگ منتقدان و نویسندگان سینمایی، از مجله حقوقی دادگر به عنوان حامی این دوره جشن نام برد و گفت: از همدلی و تلاش و حسن نیت خانم دکتر شفیعی که همچون سال گذشته حامی و همراه جشن بوده است، سپاسگزاری می کنم.
دبیر جشن سیزدهم در نشست خبری این جشن اظهار داشت: این را باید عنوان کنم که امیدوارم آرا به شکلی باشد که شأن منتقدان حفظ شود. ما همیشه به سلامت آرا فارغ از مصلحت اندیشی و جنبه های سیاسی افتخار کرده ایم. جمع بندی نهایی آرا انجام شده و ما فردا دوشنبه 9 دی ماه، نامزدها را اعلام می کنیم. امیدوارم خروجی این جشن یک قدم رو به جلو برای سینمای ایران محسوب شود. ضمن آن که امسال بیش از صد منتقد در رای گیری ما شرکت کردند که این حائز اهمیت است.
او در این نشست از پژمان لشکری پور به عنوان مشاور دبیر و محمدرضا لطفی به عنوان سازنده فیلم بزرگداشت های جشن نام برد و گفت: جشن سیزدهم با همکاری اعضای انجمن صنفی منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران برگزار می شود.
دبیر جشن سیزدهم منتقدان در ادامه گفت: در این دوره سه بزرگداشت از 2 هنرمند و یک منتقد داریم. اکبر عبدی بازیگر سینما، علیرضا زرین دست مدیر فیلمبرداری سینما و عباس یاری منتقد پیشکسوت مورد تجلیل قرار می گیرند.
در نشست خبری جشن منتقدان، علی علایی مدیر آکادمی سیزدهمین جشن بزرگ منتقدان و نویسندگان سینمایی در سخنان خود گفت: نوبتی بودن کسب جایزه در این جشن مهم نیست، به طوری که هنرمندانی بوده اند که به صورت متوالی برنده شده اند. این یک رای گیری جمعی است و امسال رقابت فشرده تر بوده است.
او گفت: در جمع بندی آرای اعضای آکادمی جشن سیزدهم، گاه رقابت به گونه ای به هم نزدیک می شد که با توجه به شمارش آرا اختلاف ها به اعشار می رسید و برای اینکه حق کسی ضایع نشود باید دقت می کردیم. در برخی رشته ها قرار شد تا هفت نامزد داشته باشیم. همچنین در صدر جدول آرا، رقابتی فشرده داشتیم و این خودش را در شکل اهدای جوایز نشان می دهد.
علایی گفت: توجه به دستاوردهای فنی فیلم های ایرانی همیشه مهم است اما از آنجا که برخی از اعضا، اصلا در این رشته ها رأی نمی دهند، از همین رو برخی رشته ها را امسال در دستاوردهای فنی گنجانده ایم. برای مثال مهندسی صدا، گریم و ... در میان دستاوردهای فنی هستند و به همین دلیل ما به این نتیجه رسیدیم که تعداد نامزدها در این بخش زیاد باشد.
به گزارش رمزگشا به نفل از پیام زمان، در فاصله باقیمانده تا آغاز مهمترین رویداد سینمای ایران، هیات انتخاب بخش مستند جشنواره ملی فیلم فجر که شامل رامین حیدری فاروقی ، بابک بهداد و مرتضی شعبانی می شوند که پس از بازبینی فیلم های مستند بلند متقاضی حضور در بخش مستند، نهایتا ده فیلم را برای حضور در این بخش برگزیدند؛ فیلم هایی که برخی از آنها یقینا در میان برترین های مستند امسال قرار نمی گیرند و در مقابل، بسیاری از برترین فیلم های مستند در این لیست حضور ندارند .
چشم ها و دست ها ، پنهان ، قرقبان ، رنج زیر پوست ، گلوله باران ، خاطرات موتورسیکلت و صحنه هایی از یک جدایی را می توان از جمله مهم ترین و بهترین مستندهایی دانست که از حضور در جشنواره ملی فجر بیرون مانده اند و عموما مستندهایی امکان دیده شدن پیدا کردند که پیش از این در جشنواره سینما حقیقت مورد تقدیر قرار گرفته بودند. گرچه حضور در جشنواره ملی فیلم فجر و قرار گرفتن در میان لیست بلند بالایی از فیلم های داستانی شرایط ایده آلی برای سینمای مستند نیست، اما امکان رقابت و قرار گرفتن در فهرست بزرگترین رویداد سینمای ایران امکان مهمی برای هر فیلمسازی محسوب می شود. در مورد ملاک و معیار انتخاب آثار داوران این بخش صحبت هایی کلی و مبهمی بیان کرده اند که نمی شود از میان آنها نکات قابل توجهی برداشت کرد اما قطعا این مستندها در میان مهم ترین و بهترین آثار سینمای مستند امسال قرار ندارند .
مستندهایی که به جشنواره سی و هشتم فیلم فجر راه یافتند، عبارتند از :
مهدی عراقی را بکش ، ساخته و تهیه عبدالرضا نعمت اللهی است. این فیلم مستند پرتره ای در مورد زندگی و شهادت مهدی عراقی است. او از بازاریان تهران بود که از سالهای آغاز فعالیت سیاسی علیه رژیم پهلوی حضور پررنگی در جریانهای سیاسی داشت، مدتی با فدائیان اسلام همکاری کرد و پس از شهادت نواب صفوی با امام خمینی (ره) آشنا شد و تا لحظه شهادت در زمره نزدیکترین یاران ایشان بود. مهدی عراقی در سال 58 توسط گروهک فرقان ترور شد .
فیلم بانو عصمت ، ساخته و تهیه کنندگی محمد حبیبی منصور است. این مستند داستان زندگی عصمت احمدیان از زنان جنگنده اهوازی است. زنی که خود و خانواده اش او از جمله همسر و فرزندانش هرکدام به نوعی با جنگ در ارتباط هستند، شرایط زندگی آنها در جنگ و پس از جنگ محوریت پرداختن به این شخصیت است .
خسوف ساخته محسن استادعلی و تهیه کنندگی مشترک محسن استادعلی، مسعود زارعیان است. روایت تردید و شک طلبه ای برای ملبس شدن به لباس روحانیت است. در این میان سینما روی دیگر سکه این شک قرار دارد. این فیلم در چندین بخش از جشنواره سینماحقیقت به موفقیت هایی دست پیدا کرد .
جایی برای فرشته ها نیست ساخته سام کلانتری و تهیه کنندگی محمد شکیبانیا و محسن شاه محمد میراب این مستند روایت تلاش تیم ملی اسکیت هاکی زنان ایران است که برای حضور در رقابت های بین المللی با مشکلات عدیده مالی مواجه هستند. آنها برای تحقق آرزوی خود، باید شخصا هزینه های حضور در این ترنومنت را تامین کنند. این فیلم نیز در جشنواره سینماحقیقت برخی عناونی اصلی را از آن خود کرد .
خط باریک قرمز ساخته فرزاد خوشدست و تهیه کنندگی نگار اسکندرفر و فرزاد خوشدست است. این فیلم داستان حضور تیمی تئاتری در کانون اصلاح و تربیت است تا به واسطه تمرین تئاتر و سایکوردام دست به تغییراتی در آینده نوجوانانی بزند که درگیر آسیب های اجتماعی ویژه هستند. این فیلم پیش از این نیز در جشنواره جهانی فیلم فجر به نمایش درآمد و جوایزی را کسب کرد. با این تفاسیر حضور مجدد در رویدادی سینمایی دیگر امکان عرض اندام آثاری را سلب می کند که حضورهای متعددی مانند این فیلم را تجربه نکردند و از نگاه تماشاگران و اهالی رسانه در جشنواره فیلم فجر محروم خواهند ماند .
عالیجناب ، ساخته سجاد ایمانی و تهیه کنندگی رضا دانش پژوه، سجاد ایمانی است. این فیلم داستان زندگی یک علاقمند به ورزش بوکس است که به دلیل مسائل مالی زندگی اش دستخوش اتفاقات مختلفی می شود .
زمستان است ساخته مهرداد زاهدیان و تهیه کنندگی پیروز حناچی است. این مستند روایت تاریخی شکل گیری خیابان لاله زار تهران است. سیر تحول این خیابان از زمانیکه در اوج فعالیت های فرهنگی قرار داشت تا به امروز که تبدیل به بازار لوستر فروشی شده. در این مستند، داستان ترور احمد دهقان سردبیر تهران مصور نیز مطرح می شود و آرشیوی عظیم از عکس و سند از تهران آن روزگار ارائه می دهد. این مستند که به کمک شهرداری تهران ساخته شده است نگاهی به معماری و شیوه ساخت و ساز در این خیابان در ابتدای شکل گیری آن نیز دارد. سبک معماری روسی، فرانسوی و انگلیسی در این خیابان دیده می شود .
کامی ساخته میترا ابراهیمی و تهیه کنندگی پیمان قاسم خانی است. این فیلم مستند پرتره ای از زندگی کامیار شاپور پسر فروغ فرخزاد و پرویز شاپور است. او که نقاشی گوشه گیر است و زندگی غم انگیزی را پشت سر گذاشته است. کامیار شاپور را عده اندکی می شناسند و شناخت آنها بعضا به واسطه نام مادرش است. این مستند سعی دارد او را از زیر سایه شناخت مادر خارج کند و نور دیگری بر شخصیت، آثار و زندگی او بتاباند .
زندگی میان پرچم های جنگی ، ساخته و تهیه کنندگی محسن اسلام زاده است. این فیلم روایتی دیگر از حضور داعش در سوریه را در دارد و سعی شده در آن نگاه متفاوت فیلمساز به این مسئله مورد توجه بیشتری قرار بگیرد. فیلم پروژه ازدواج، ساخته حسام اسلامی و عطیه عطارزاده و تهیه کنندگی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی است. در یک مرکز نگهداری از بیماران اعصاب و روان، عده ای سعی دارند برای بهبود حال آنها ازدواج هایی میان این بیماران صورت دهند.
اینکه در برهه هایی آثاری در ذم رژیم پهلوی ساخته و توقیف شده و یا بعد از انقلاب اسلامی تعدادی فیلم به منظور تبیین ارزش های حکومت اسلامی تولید شده اند، دردی دوا نمی کند. کلیت سینما باید به عنوان یک ابزار فرهنگی و منتقد عمل کند و در این میان باید رسانه ای مردمی باشد نه ابزاری حکومتی، حتی اگر در جامعه، نظامی اسلامی و مردم سالارانه مستقر باشد. مردم باید نقد حکومت و مدیران آن را پرده سینما ببینند. اگر سینمای ایران نتواند به راحتی دولت ها را مورد سؤال قرار دهد و آنها را نسبت به عملکردشان بازخواست کند چگونه می توان به آینده کشور خوش دل بود.
وقتی رهبر معظم انقلاب اسلامی به عنوان بالاترین مقام سیاسی کشور که به لحاظ فقهی، تسلط بر علوم اسلامی و انسانی و از همه مهم تر سواد فرهنگی کم نظیر - اگر نگوییم بی نظیر - هستند، خود را آماده نقد شدن می دانند و دیگر مسئولان را توصیه به نقد شدن می کنند، معلوم نیست چرا برخی این اجازه را به سینما نمی دهند. برای همین سینمای ایران همچنان نمی تواند به موضوعات مهم کشور ورود کند.
حجم انبوه تولیدات سینمای ایران را آثاری اجتماعی تشکیل می دهند که حتی نمی توان روی آنها نام ژانر نهاد. بعد از یک قرن تجربه اندوزی سینمای ایران نه تنها مبدع ژانری نبوده بلکه هیچ ژانر شناخته شده ای را نیز تجربه نکرده است. متقابلاً وقتی با فقر ژانر مواجه هستیم، نمی توان انتظار داشت در تولید نظریه های سینمایی و نقد فیلم توفیقی حاصل کرده باشیم. آنچه امروزه در محافل و کلاس های دانشگاهی تحت عنوان نظریه فیلم تدریس می شود، بیشتر گفتارهای امتحان پس داده غربی است که البته دانستن آنها لازم است، اما بهتر آن بود که سینمای ایران نیز صاحب اندیشه و نظر می بود و چه بسا آنها را صادر می کرد.
یکی از راه های خروج از این بن بست تجدید نظر در اعمال ممیزی های بی موردی است که دست خالق آثار سینمایی را به شدت بسته است. ترس فیلم نامه نویسان از مسئله ممیزی و تبع آن کارگردان و تهیه کننده آنها را دچار خود ممیزی کرده و کار را تا جایی پیش برده که فیلم های متعهدانه یا به شدت شعارزده هستند و یا به شدت خنثی و بی اثر.
سینمای ایران با وجود داشتن پشتوانه قوی اندیشه ای که از نظام جمهوری اسلامی ایران نشات می گیرد، فاقد اندیشه و گفتمان است، بنابراین نه جریان ساز است و نه بر جریان های سینمایی جهان تأثیر می گذارد. اگر سینمای ایران می توانست و اجازه داشت تا موضوعات اجتماعی کشور را از صافی خود عبور دهد، بدون شک صاحب سینمایی دغدغه مند و اندیشه ورز بودیم که ارزش های نظام اسلامی و انقلابی ما را به جهان صادر کند.
انتهای پیام/ 161
به گزارش فرهیختگان آنلاین ، معین احمدیان، دبیرگروه فرهنگی روزنامه فرهیختگان طی یادداشتی در روزنامه نوشت: 1- ما چه بخواهیم و چه نخواهیم نظام توزیع سالن های سینمای ایران در حال تغییر است و این تغییر و تحولات به نفع اکثریت جامعه ایرانی نیست. شدت این تغییر و تحولات از 6 سال پیش شروع شده و عمده سالن های سینمای ایران در استان هایی همچون تهران و البرز متمرکز شده اند. بدتر اینکه توزیع همین سالن های سینمایی در شهرهای بزرگ شکل متوازنی ندارد. عمده دلیلش هم این است که سالن های سینمایی به عنوان یک فضای ویترینی و تفریحی درکنار پاساژها و مال ها قد علم می کنند و این مجتمع های تجاری هم در نقاط خاصی از یک شهر متمرکز شده اند. برای بهتر دیده شدن این وضعیت، کافی است به آن چیزی که در 9 ماه اول امسال برای سینمای ایران اتفاق افتاده، نگاه کنیم. 10 سینمای پرفروش اول کشور، 42 درصد از کل فروش 9 ماه اول سال را در اختیار گرفتند و مابقی فروش بین 273 سالن سینمایی دیگر تقسیم شد. هفت سینما از این 10 سینمای پرفروش ایران در بالای شهر تهران ساخته شدند و عملا شهرستان ها از متن اصلی فروش سینمای ایران دور افتاده اند. با این حال بین اهالی سینما برای زدن رکورد فروش، دعوا و جنجال است. پرویز پرستویی، بازیگر فیلم سینمایی مطرب که این اواخر در فضای مجازی، حمایتی تمام قد از این فیلم سینمایی دارد و هرگونه حمله به این فیلم را بدون جواب باقی نمی گذارد، در گفت وگویی که به تازگی با فریدون جیرانی داشته به دعواهای پشت پرده بین تهیه کنندگان و پخش کنندگان سینمایی برای زدن رکورد فروش اشاره می کند. واقعیت امروز سینمای ایران همین است که می بینیم و فریب رکورد فروش در حالی در رسانه ها بازتکرار می شود که عملا شاهد این هستیم که بخش عمده جامعه از متن سینمای ایران حذف شدند.
2- در گذشته، باورهای عجیبی درباره علت خورشید گرفتگی وجود داشته و هنوز هم در برخی قبایل وجود دارد. یکی از باورهای رایج این بود که اژدهایی در آسمان به سراغ خورشید می رود و آن را می بلعد و ساکنان قبیله با سروصدا راه انداختن، تلاش می کردند که اژدها، خورشید را پس بیندازد. البته که با تمام شدن خورشید گرفتگی هم فکر می کردند که سروصدا کردن هایشان کار درستی بوده و اژدها هم به خاطر همین فرار کرده است. اما واقعیت امر چیزی نبود که آنها فکر می کردند. کافی بود مردم همین قبیله به جای دیگری بروند تا ببینند که بدون سروصدا هم خورشیدگرفتگی تمام می شد یا اینکه یک بار ساکت می شدند تا بفهمند که هیاهوی آنها هیچ اثر وضعی بر خورشیدگرفتگی ندارد. شاید این بهترین تجویز برای امروز سینمای ایران و هو و جنجال به پا کن های فروش در سینمای این کشور باشد. سینمایی که دلخوش به گرمی گیشه چند سالن بالاشهر تهران است و مطلوبش جیغ و کف و هورا کشیدن های اکران های خصوصی است باید تصمیم بگیرد از پوسته ای که دور خودش پیچیده، خلاص شود. سینمایی که سال ها متهم به این شده که از واقعیات جامعه دور مانده ، حالا در وضعیتی است که کوچک ترین واکنشی هم به کم شدن تعداد مخاطبان خودش ندارد. سینمای ایران در همین 9 ماه اول سال، به لحاظ فروش، 15 میلیارد تومان جلوتر از کل فروش سال گذشته شده است ولی این رقم فروش در حالی است که تعداد بلیت های فروش رفته همین 9 ماه اول سال به نسبت 9 ماه اول سال گذشته نزدیک به یک میلیون کاهش داشته است. این هم از عوارض سینمایی است که از اتفاقاتی که درونش می افتد یا بی خبر است یا خودش را به بی خبری زده.
3- سینمای ایران در تمام این سال ها، به رغم ظرفیت هایی که در حوزه تولید به دست آورده، همچنان نمی تواند به توازنی صحیح بین تولید و نظام توزیع دست یابد. اگر زمانی به این ایراد می گرفتیم که چرا سینمای ایران دورنمایی بیش از مرزهای خودش ندارد و برای اکران فیلم در خارج یا حتی کشورهای همسایه، نظام دقیقی ندارد، حالا باید نگران این بود که سینمای ایران چرا فکری به حال مخاطبان داخل خطوط مرزی ایران نمی کند. البته وضعیت بغرنج اکران، عارضه هایی را هم برای بخش تولید داشته است. اکثر فیلم هایی که روی پرده ظاهر می شوند، بازگشت سرمایه ندارند. جمال ساداتیان، تهیه کننده متری شیش و نیم که فیلمش در رده دوم فروش فیلم امسال قرار گرفته است، چندی پیش در مصاحبه با رادیو، پرده از واقعیت تلخ تولید در سینمای ایران برداشت. او گفت: از ابتدای امسال تاکنون تنها سه فیلم سینمایی سود کرده اند و دو فیلم به هزینه اولیه خود رسیده اند و مابقی فیلم ها همگی ضرر کرده اند. ما فیلم هایی داریم که حتی هزینه پخش خودشان را هم برنگردانده اند. 10 میلیارد تومان هزینه ساخت متری شیش و نیم شد با سه میلیارد هزینه پخش فیلم که مجموعا 13 میلیارد تومان می شود، از طرف دیگر فیلم ما 27 میلیارد تومان فروخت که با کسر مالیات بر ارزش افزوده 24 میلیارد باقی ماند که نصف آن به سینماها و نصف دیگر آن به ما رسیده است. البته این اظهارات ساداتیان درمورد 61 فیلمی است که از ابتدای امسال اکران شدند. شاید با این اوصاف بتوان گفت سینمای ایران در بخش تولید به حال ورشکستگی رسیده است، اما جای این سوال باقی است که کدام بخش، این سینما را سرپا نگه داشته و ورود بخش خصوصی به سینمایی که بازگشت سرمایه ندارد با چه هدف و برنامه ای است. سوالی که ممکن است پاسخش چند سال بعد در دادگاه های فساد اقتصادی داده شود.
گفته میشه با 20دقیقه سانسور و 65 مورد اصلاحیه!
صحنه های خنده ساز و عنوان فیلم و بازیگران کمدی همش بهانه است تا دست منتقدان و دلسوزان فرهنگی این کشور رو ببندن؛ تا نتوانند محتوای سخیف فیلم رو به زبون بیارن و فیلم سینه به سینه بین مردم تبلیغ بشهو مثل دهها فیلم مبتذل دیگه فروش میلیاردی کنه!
منو ببخشید ایهاالناس؛ ولی تکلیف حکم میکنه که عبور نکنم؛ این فیلم برای اولین بار در طول 40سال، کاملا عامدانه و هدفمند و در مسیر اباحه گری و ابتذال 90دقیقه تمام درباره یک شوخی مشخص جنسی حرف میزنه و شما رو متاسفانه با انواع ترفندها به خنده اجباری وا میداره...
تنگی و گشادی یک سوراخ!
اگه فرهنگ و ادب خانواده براتون مهمه، لطفا به تماشای این فیلم نرید و موجب رونق فروش این اثر غیراخلاقی نشید. دیگه سیاست سکوک و یا نقد کارشناسی جایز نیست...
شرم بر مدیران فرهنگی که ادعای فرهیختگی دارند و بر سازندگان این فیلم به ویژه رامبد جوان و مجید صالحی!
فقط باید فریاد زد!
پیشنهاد می کنیم مصاحبه امیر ابیلی، امیر جاوید و محسن دریالعل سه تن از اعضای هیات موسس این مجمع با روزنامه فرهیختگان را بخوانید.
لطف کنید مختصری در مورد شکل گیری مجمع نویسندگان و منتقدان سینمای انقلاب و وضعیت فعلی آن بگویید.
دریالعل: من قبل از راه اندازی مجمع شروع می کنم؛ یعنی از حدود سال 89 که گعده های دورهمی با حضور برخی دبیران فرهنگی رسانه ها و فعالان رسانه ای شکل گرفت. اینها هم از بین حزب اللهی سایتی و روزنامه بودند تا روشنفکر این وری. یک گعده دورهمی که فقط با هم بنشینیم گپ بزنیم و فضا دست ما بیاید. هفته ای یک بار یا ماهی یک بار همدیگر را می دیدیم. نسبت تیمی که راه افتاده بود و آدم هایی که دور هم می نشستند، از یکی دو نفر کم کم شروع شد تا دوره ای که نزدیک به 30-25 نفر هر هفته در این دوره ها حضور داشتند.
دبیران فرهنگی کدام رسانه ها بودند؟
دریالعل: از فارس و کیهان و رجانیوز در نظر بگیرید تا سینما رسانه. یک دوره ای خود تسنیم بود، مشرق بود، نشریه راه فعال بود. حضور متنوعی از رسانه های مختلف داشتیم.
ابیلی : هر چه سایت حزب اللهی که فعال بودند، حضور داشتند.
دریالعل: از سایت روشنفکران هم تا جایی که در ذهن من هست یکی دو نفر بودند. دقیق یادم نیست چه کسانی بودند. روشنفکر معاند را کار ندارم. روشنفکر بودند و شاید خیلی در ظاهر تیپ و قیافه آنها... .
یعنی افرادی با موضع و نگاهی متفاوت از اکثریت شما هم در این جمع حضور داشتند؟
دریالعل: به اسم بخواهم بیان کنم، کسانی که شاید از نظر ظاهری همین الان هم با ما مخالف هستند و در جمع بودند. شاید از لحاظ کلیت و نگاه ها خیلی اوقات در جلسات دعوا هم داشتیم و حرف همدیگر را قبول نداشتیم، ولی در جلسات بودند. مهدی طوسی دبیر فرهنگی تسنیم از ابتدا بود و کل این جریان را هم قبول نداشت و می گفت شما مسیر را اشتباه می روید. با این حال در جلسات به صورت منظم می آمد. محمدرضا رضاپور از نقد سینما بود. در مجموع و از بیرون، خروجی ای که از آدم ها و رسانه ها می دیدید، بیشتر در رسانه های حزب اللهی یا راست گرا دیده می شد، اما افرادی که در جلسات بودند، نگاه های متنوعی داشتند و لزوما این طور نبود که بخواهد شکل یک اتاق عملیات باشد یا بخواهد هماهنگی در مورد یک موضوع شود. یک گعده دورهمی بود و بعدها به خاطر حضور فعالان سینمایی، به گعده های سینمایی تبدیل شد. از یک جایی به بعد تصمیم گرفتیم این جمع تبدیل به شبه صنف شود؛ مثل همان چیزی که در حوزه کتاب و تئاتر اتفاق افتاده بود. این گونه بود که مجمع نویسندگان و منتقدان سینمای انقلاب شکل گرفت و سازوکار اولیه هم کاملا به شکل مجمع عمومی بود. این مجمع هم با حضور افرادی در حوزه رسانه بود که در جشنواره ها با هم تعامل داشتیم یا در رسانه ها و جلسات همدیگر را می دیدیم. برای حضور در این مجمع، یک دعوتنامه و یک خبر اولیه منتشر شد و از آدم های بزرگ تر همانند محمدتقی فهیم شروع به دعوت کردیم تا منتقدان جوان تر و خبرنگارها. فکر می کنم آن موقع نزدیک 40 یا 50 نفر جمع شدند. البته یک برشی بزنم؛ قبل از این هم در قالب نظرسنجی سه بار بچه ها بعد از جشنواره فیلم فجر دور هم جمع شدند و گفتند بهترین فیلم چه بوده و کار رسانه ای می کردند. اکثر بچه ها هم در رسانه فعال بودند و معمولا ضریب نفوذ و بازخوردها بسیار بالا بود و هرکدام این نظر سنجی را در رسانه های خودشان کار می کردند و همین موضوع به بهتر دیده شدن نظرات مجمع کمک کرد. حتی برای انتخاب نام مجمع نویسندگان و منتقدان سینمای انقلاب هم رای گیری کردیم. انواع پیشنهادات لیست شد و آنها که به انتخاب اکثریت بود پنج مورد انتخاب شدند. چندین جلسه بحث کردیم که دبیر مجمع چه کسی باشد و شورایی برگزار شد که کارهای اساسنامه و ثبت را انجام دهد تا این مسیر را جلو ببرند.
اینهایی که گفتید مربوط به چه سالی است؟
دریالعل: این شروع قضیه است که تقریبا سال 92 یا 93 این اتفاق افتاد. اولین بار که اسم مجمع اطلاع رسانی و نظرسنجی ها هم منتشر شد، فکر می کنم سال 93 بود. این اتفاق مبدا و پدید آمدن آن بود. فروردین ماه 94 اولین جلسه برای انتخاب دبیر مجمع عمومی تشکیل شد. محسن یزدی به عنوان دبیر مجمع انتخاب شد.
الان مجمع در چه وضعیتی است؟
دریالعل: یک دوره یکی، دو ساله برای گرفتن مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد در رفت وآمد بودیم که پرونده ها را تشکیل دهیم و اساسنامه را درست کنیم و بفرستیم تا تایید شود و اصلاحیه بخورد و این رفت وآمد دو سال تمام وقت برد و در انتها از کانال وزارت ارشاد به نتیجه ای نرسیدیم؛ یعنی هنوز پرونده آنجا در حال عملیات است و اصلاحیه می خورد.
پس دنبال مجوز برای یک صنف فرهنگی هستید؟
دریالعل: مجمع یک مدلی از صنف است، همانند انجمن منتقدان که یک مجوز صنفی می گیرد.
نمی گویند موازی با همان انجمن است؟
دریالعل: خیر، ساختارها اینچنین است. انجمن منتقدان هم خصوصی و غیردولتی است. صنوف زیرمجموعه خانه سینما هم ساختار غیردولتی دارند.
چشم انداز شما برای مجمع چیست؟ به شکلی می توان گفت شبیه مجمع منتقدان است که به یک سری از اعضای خود خدمات ارائه می دهند؛ مثلا سالی 50 یا 100 هزار تومان می گیرند و خدماتی مثل کارت حضور در جشنواره می دهند و اعضا را هم بیمه می کنند.
ابیلی البته انجمن منتقدان و نویسندگان هم ظاهرا الان بیمه نمی کند و فقط کارت حضور در جشنواره می دهد.
دریالعل: ما خیلی دنبال این نبودیم که انجمنی شکل گیرد که بچه ها تحت بیمه قرار گیرند یا صنفی راه بیندازیم که کارت جشنواره بچه ها جور باشد. اصلا به این چیزها نگاه نمی کردیم.
جاوید: نگاه صنفی با تعریف عرفی داریم، ولی نگاه صنفی اگر به تشکل نزدیک شود، بهتر است.
انجمن منتقدان ابتدا صنف نبود و اصلا خانه سینما از این شروع شد که انجمن بود و بعد می گویند شما انجمن بودید و چرا صنف شدید؟ یک سری آدم جمع شدند و کم کم به این سمت رفتند که برای بچه ها بیمه هم درست کنند و خدماتی ارائه دهند.
دریالعل: اگر صنف باشد می تواند وارد آن فضاها شود. اگر صنف نباشید دست خودتان را بسته اید.
اما انجمن منتقدان این ماهیت را دارد که آدم ها با طیف های کاملا متفاوتی در آن حضور دارند و ممکن است به لحاظ ایدئولوژیکی هیچ سنخیتی با هم نداشته باشند.
دریالعل: در آیین نامه ورود و جذب اعضا و افرادی که به رسمیت می شناسیم، می توان موارد را تنظیم کرد. از اسم هم معلوم است که مجمعی است برای سینمای انقلاب. یعنی این پسوند را انتخاب می کنیم و حتما محتوا برای ما مهم است.
جاوید: حرف ما مشخص است که وقتی می گوییم بیشتر نزدیک به تشکل است، تشکل و تشکیلات مفهوم مشخص دارد.
پس ربطی به انجمن منتقدان خانه سینما ندارد، چون او برای خود ماهیت محتوایی و رویکرد متفاوتی دارد؟
ابیلی: آنجا هم کارکرد ایدئولوژیکی پیدا کرده است و این امکان را دارد که منتقد یا روزنامه نگار با تعدادی مطلب عضو انجمن منتقدان خانه سینما شود، ولی مجمع منتقدان و نویسندگان سینمای انقلاب این طور نیست.
آن کسی که می خواهد جزء مجمع منتقدان و نویسندگان شود، غیر از اینکه قلم به دست و یادداشت نویس خوبی است، چه ویژگی دیگری باید داشته باشد؟
ابیلی: ما بیشتر کار تشکلی می کنیم تا صنفی! یعنی می خواهیم بچه ها را بیشتر با یک کار هماهنگ همراه کنیم تا در یک خط و جهت گیری فکری خاص باشند. خدماتی نمی دهیم یعنی طرف سودی از این نمی برد که با ماست. منتقدی که عضو انجمن منتقدان خانه سینماست، حداقل کارت جشنواره را دارد؛ اما ما کارت جشنواره هم به کسی نمی دهیم. اینکه با هم هستیم به خاطر جهت گیری های فکری که مشترک است یعنی به صورت رفاقتی و فکری به هم نزدیک شدیم. منفعتی نیست که ما را به هم نزدیک کرده باشد. سعی می کنیم این هم تا آخر باقی بماند.
جاوید: کسی هم اگر قرار باشد اضافه شود نوع کنش و واکنش های او در این عرصه تکلیف را برای خودش و مجمع مشخص می کند که در این جمع قرار می گیرد یا خیر.
این را قدری بیشتر توضیح می دهید. مثلا رفتار، کنش و واکنش ها چیست؟
جاوید: خود شما به عنوان کسی که در فضای رسانه هستید، کنش های شما معلوم است و کنش های مجمع هم معلوم است. اگر کنش شما به مجمع نزدیک باشد هر دو طرف طبیعتا به هم نزدیک می شوند یا مجمع تمایل پیدا می کند که بگوید آقای الف شما تشریف بیاورید و یک بار با هم بنشینیم تا بتوانیم با هم همفکری کنیم و کار را جلو ببریم.
دریالعل: در رفتن از مجمع هم این اتفاق می افتد. یعنی آدم هایی بودند که در نظرسنجی ها حضور داشتند و نظر می دادند و حالا حضور ندراند. نه ما می خواستیم و نه آنها می خواستند که باشند.
این حضور یا عدم حضور به میزان فعالیت آنها در رسانه مربوط است؟
دریالعل: ما به خروجی افراد نگاه می کنیم.
ابیلی: خیلی از افراد هستند که الان در کار رسانه نیستند.
جاوید: در کار تشکلی عضویت و عدم عضویت معنی ندارد. ریزش و رویش دارد. عضویت و لغو عضویت ندارد.
رویکرد مجمع منتقدان و نویسندگان سینمای انقلاب چیست که فرضا فردی علاقه مند با همکاری آنها باشد. مثلا اگر مواضع یکی از اعضای مجمع نسبت به یک فیلم، متفاوت از مجمع باشد، بر عضویت یا عدم عضویت آن فرد تاثیرگذار است؟
دریالعل: این طور نیست که اگر فردی، فیلم فلان را دوست داشت و جزء انتخاب های او بود، برای عضویت در مجمع انتخاب شود. مثال ساده ای می زنم، در دوره ای که هیس دخترها فریاد نمی زنند در جشنواره حضور داشت، فیلم اول منتخب من در جشنواره بود و همه بچه ها می گفتند این نگاه ما نیست و این فیلم، فیلم بدی است. می خواهم بگویم که تضادی اینچنینی در ناخودآگاه مجمع هست.
ابیلی: سال گذشته نظراتی داشتیم که مثلا ماجرای نیمروز سمپاد منافقین است ولی اکثریت بچه ها می گفتند بهترین فیلم جبهه انقلاب است. ولی الان همه ما با هم هستیم و می دانیم همفکریم. جهت گیری کلی ما معلوم است.
دریالعل: همان طور که گفتیم عضویت در مجمع به این معنا نیست که ما بیمه فلان داریم، کارت جشنواره می دهیم یا سفر خارجی جشنواره داریم. اینها را نداریم پس آدم ها منفعت ظاهری ندارند و برخی مواقع هزینه هم می دهند که خودشان را ذیل عنوان مجمع قرار می دهند. چون وقتی خبری منتشر می شود که مجمع نویسندگان و منتقدان فلان فیلم را به عنوان فیلم برتر انتخاب کرد، سه فیلم اول ممکن است فیلمی باشند که امیر جاوید از آن بدش بیاید و به اسم او هم می نویسند. چون او هم در نظرسنجی حضور داشته. مثل سالی که دربند برگزیده مجمع شد. من می گفتم دربند فیلم خوبی نیست ولی مجمع می گفت فیلم خوبی است و انتخاب اول بچه ها بود. این انتخاب به اسم من هم نوشته می شد چون گفتم من عضو مجمع هستم و شاید برای من هزینه بود.
فکر می کنم هرچه جلوتر می رویم ماهیت مجمع برای من مبهم تر می شود. آیا مجمع منتقدان شما قرار است صنفی باشد که حضور در آن برای اعضایش نه تنها نفعی ندارد بلکه هزینه هم دارد. پس چرا باید اعضایش دور هم جمع شوند؟
جاوید: شما دنبال این هستید که بدانید اعضای مجمع چرا دور هم جمع می شوند. ما حول مساله جمع شدیم و مساله ما انقلاب اسلامی است. در عنوان ما معلوم است و کار ما هم مشخص است. همه ما حول مساله هستیم. حالا ممکن است حول این مساله در کنش های فردی هم دچار تعارضاتی شویم. در کنش تشکیلاتی موقعی که قرار است خروجی داشته باشد، ماجرای نیمروز؛ رد خون جزء برگزیده هاست حتی اگر یکی از اعضا کنش فردی متفاوتی داشته باشد؛ اما همه سر یک مساله می ایستند و آن هم مساله انقلاب اسلامی است. این را هم سریع کسانی که مخاطب هستند برندارند به شکل دیگری تعبیر کنند و در بازی های مسخره فرم و محتوا ببرند. تکلیف ما در فرم و محتوا و این مسائل مشخص است. ما به انقلاب اسلامی به عنوان مساله در سینما نگاه می کنیم و برای ما مهم است. هنر متعهد و هنرمند متعهد برای ما مهم است و تکلیف ما را هم یک نفر روشن کرده است. هنرمند هم در باب فرم و اقبال هنر خود و هم در قبال مضمون تعهد دارد. این جمله حضرت آقا است. ما می گوییم اگر هنرمند متعهد است در هر دو تعهد دارد، هم تعهد فرم و قالب دارد و هم تعهد به مضمون. تکلیف ما هم مشخص است. ما حول یک مساله جمع شدیم که مساله انقلاب اسلامی است. حرف می زنیم، گفت وگو می کنیم، کنش رسانه ای داریم. الان زور ما کنش رسانه ای است و فعلا با کنش رسانه ای جلو می رویم تا بتوانیم به توان خود اضافه کنیم و کنش های دیگری انجام دهیم، این کار را انجام می دهیم. هر کسی این مساله را دارد، کنش رسانه ای دارد و در رسانه هست، طبیعتا هم ما می بینیم و هم او ما را می بیند. وارد مساله می شود و کنش و واکنش خواهد داشت.
بازهم دنبال وجه تمایز هستم، چون خیلی از منتقدان هستند که می گویند مساله من هم انقلاب اسلامی است و در نقدهایم هم به فرم و هم به محتوا توجه می کنم.
دریالعل: مساله به روند حرکتی افراد بازمی گردد. منتقدی ممکن است بگوید مساله من انقلاب اسلامی است، روند و کنش او را در فضای رسانه ای رصد می کنیم، اگر مساله او در کنش او تابیده شده باشد هم ما با او نسبت می گیریم و هم او با ما نسبت می گیرد. ملاک خروجی رسانه ای، افراد هستند.
در سرلیست شما مثلا نام محمدتقی فهیم، بین منتقدان پیشکسوت است. آیا بین منتقدان هم نسل او، منتقدی نبود که دوست داشته باشد در این جمع باشد؟
دریالعل: این دوطرفه است یعنی هم ما گفتیم که نگاه مجمع با آقای فهیم نزدیک است و هم آقای فهیم گفته نگاهی که شما می گویید به من نزدیک است. این دوطرفه است.
فراستی هم در جمع منتقدان شماست؟
دریالعل: خیر.
انتخاب از سمت او بود یا شما اجازه نمی دهید؟
دریالعل: دوطرفه است. به ظن ما ایشان به ما نزدیک است.
ابیلی: آقای مستغاثی هم نیستند.
جاوید: مسائل اینجا متفاوت است. آقای فراستی اساسا در هیچ دسته ای قرار نمی گیرد.
ابیلی: خودشان نمی خواهند در هیچ دسته ای قرار گیرند.
دریالعل: این دوطرفه است، نه ما دنبال ایشان رفتیم و نه ایشان طرف ما آمدند.
جاوید: مهم این است که او احساس نزدیکی می کند یا خیر. اساسا او وارد هیچ دسته ای نمی شود. آقای مستغاثی یا مانند ایشان اگر نیستند بخشی به این برمی گردد که منطق مدیریت ما را می پذیرند یا خیر. مثلا گفتیم در منطق مدیریت خود مساله محور هستیم، کنش فردی اگر حول مساله باشد، محترم است. ولی کنش جمعی رسانه ای می شود و ممکن است آقای الف ی که اتفاقا در مساله نزدیک است، کنش فردی خلاف آن کنش جمعی داشته باشد. این طرف باید حذف شود یا چنین چیزی را نمی پذیریم.
دریالعل: در جشنواره بروز بیشتری دارد، مثلا اگر فردی بگوید سه فیلم برتر من این است ولی اگر فیلم فلان و فلان جزء فیلم های برگزیده مجمع بود اسم مرا حذف کنید. ما کلا اسم او را حذف می کنیم و برای نظرسنجی بعدی هم دنبال او نمی رویم. چراکه شرط گذاشتن برای تشکیلات بزرگ و یک جمع، معنی ندارد. خواسته ها دوطرفه می شود. آقای مستغاثی که اسم بردید فکر کنم در دو نظرسنجی اول ما بود، ولی از وقتی اسم مجمع آمد نبود، چون مجمع ساختار و خروجی معلوم و اسم مشخصی دارد.
ابیلی: انتخاب های ما را نگاه کنید سلیقه مان مشخص است. سابق بر این فیلمی مانند دربند در کلیت رسانه های انقلاب انتخاب نمی شد. قدیمی های ما منظور است ولی ما انتخاب می کنیم، چون برای ما فرم هم مهم است.
جاوید: سرخ پوست را هم انتخاب نمی کردند.
ابیلی: بله، هیچ کدام از این فیلم ها را انتخاب نمی کردند. مثلا فیلمی مانند امپراطور جهنم را در رسانه خود نقد نمی کردند ولی ما نقد شدید می کنیم. ما معتقدیم فیلمی مثل امپراطور جهنم نباید ساخته شود، یعنی بیت المال را به اسم سینمای انقلاب هدر می دهد و اسم انقلاب را لکه دار می کند. آقای مستغاثی و طیفی از قدیمی ترها نگاه صرفا محتوایی دارند. نگاه نمادگرایانه خیلی عجیب و غریبی دارند. بخش عمده ای از بچه های مجمع این نگاه را نمی پسندیم و فکر می کنیم بقیه هم اینچنین هستند. الان این 50 نفری که دور هم جمع شدیم فکر می کنم به یک نقطه واحد رسیده ایم، یعنی این فضای فکری است که خروجی می دهد. همین می شود که فیلمی مثل سرخ پوست فیلم دوم مجمع می شود. معلوم است نگاه سنتی نمادگرایانه به سینما نداریم و نگاه ما با طیف افرادی چون مستغاثی یا پیام فضلی نژاد فرق می کند. ما نگاه خود را به سینما داریم که در آن فرم هم مهم است. سینما بودن هم مهم است. امپراطور جهنم هیچ گاه فیلم برگزیده ما نخواهد شد. در هیچ سالی فیلم های اینچنینی برگزیده ما نخواهد شد.
فکر می کنید چقدر آن چیزی که شما از خودتان نشان می دهید، مورد اتفاق اهالی رسانه است؟ این تصور وجود دارد که جمع منتقدان شما، اصالت را به محتوای اثر می دهند تا شکل اجرای یک اثر سینمایی.
جاوید: آنچه دیده می شود نتیجه نظرسنجی است که سرخ پوست اول می آید. آن چیزی که دیده می شود مشخص است. آنچه روایت می شود باید بحث کرد که چه کسی و چطور روایت می کند.
دریالعل: یک بروز ما بولتن جشنواره است که در ایام جشنواره فیلم فجر پخش می شود. فکر کنم نظر 15-14 نفر از بچه ها در جمع بندی نظرسنجی می آید.
این شکل کار تشکیلاتی، آن هم در ایام جشنواره ذیل عنوان منتقدان سینمای انقلاب، انتقاداتی هم داشته است، مثل اینکه نقد فیلم هایتان به پای همه بچه های ارزشی و حزب اللهی نوشته می شود.
دریالعل: این نشان می دهد قدرت رسانه ای ما خوب است. اینکه بد نیست. توانستیم این کار را بکنیم و نگاه ما نگاه غالب شده است. اگر کس دیگری ناراحت است می تواند بگوید این نگاه من نیست و صدایش را به قدری بالا ببرد که شنیده شود.
ابیلی: باید روی تشکل یک عنوانی بگذاریم. به هر حال اکثریت بچه ها ارزشی هستند.
جاوید: نمی توانیم بنویسیم نویسندگان فریبرز و فریبا، بالاخره مساله انقلاب اسلامی، مساله ماست و مصادره هم نکردیم و هر جمع دیگری بخواهد حول مساله انقلاب اسلامی شکل گیرد هر پسوندی که سلیقه اش باشد در عنوان خود می گذارد.
ابیلی: یک طیف داخل همین انجمن منتقدان وجود دارد. طیف دیگری عضو نیستند و می گویند جمعی که می گیرند خروجی ما نیست ولی باید چه کار کرد.
جاوید: نگاه افراطی را در مجمع و به اسم مجمع جست وجو نکنید. نگاه افراطی فعلا در سینمای ایران خاص کیهان و انجمن نویسندگان و منتقدان خانه سینما است. برای همین دو جاست و جای دیگر نمی بینید. یکی از این طرف و یکی از آن طرف است.
پس شما متعادل ترین نگاه را در بین منتقدان سینمایی دارید.
جاوید: برای همین از دوطرف می خوریم.
با این عبارت مرزبندی خود را با دوطیف منتقدان سینما مشخص می کنید؟
جاوید: مساله انقلاب اسلامی یک چیز بیشتر نیست. همه در حوزه انقلاب اسلامی جمع هستیم و روبه روی انقلاب اسلامی هم استکبار است. استکبار را هر جایی پیدا کنیم، روبه روی آن هستیم. استکبار در خانه سینما باشد روبه روی آن هستیم، استکبار در کیهان باشد روبه روی آن هستیم.
حالا که از تعاریف کلی چون سینمای انقلاب و فرم و محتوا گذشتیم، شناخت نگاه مجمع راحت تر است. چون وقتی از مصادیق حرف می زنید، شاید مخاطب هم بهتر بتواند نتیجه بگیرد.
جاوید: تمایز مجمع با طیف گسترده ای از کسانی است که به اسم جریان حزب اللهی می نویسند و می گویند فرم به اندازه مفهوم مهم نیست.
دریالعل: جایزه ققنوس را در پنج، 6 سال اخیر مقایسه کنید. جایزه برترین های مجمع را هم بررسی کنید. به ظاهر نگاه آنها به ما نزدیک است ولی فرم برایشان ارزشی ندارد.
ابیلی: مثلا طیف عمار فرم را رد می کنند و می گویند اگر از فرم حرف بزنید جرم کرده اید. الان کسی نیست که حرف از فرم بزند.
دریالعل: ما انجمن منتقدان نیستیم، ما عمار نیستیم، ققنوس نیستیم، یعنی نگاه فرمی محض را قبول نداریم و نگاه محتوایی محض را هم گفتیم که قبول نداریم.
ابیلی: ما می گوییم طیف خانه سینما و طیف کیهانی حزب اللهی ها به هم نزدیک و هر دو محتوازاده هستند. اینها سیاسی رای می دهند. ما هم با محتوا رای می دهیم و هم به فرم رای می دهیم یعنی فیلم باید هم فیلم باشد و هم ذیل سینمای انقلاب اسلامی بتوان آن را تعریف کرد؛ یعنی نه ضدیت داشته باشد و نه اخته باشد.
دریالعل: مثلا در مورد فیلم امپراطور جهنم درباره محتوا بحث کردیم که محتوا هم درست نیست.
ابیلی: طیف هیات اسلامی هنرمندان یک طیفی است که سال ها سینمای انقلاب را به نام اینها می شناختند؛ آقای شورجه، برادران بهمنی، خانم انسیه شاه حسینی، آقای شمقدری و... . یک طیف کیهانی از اینها دفاع می کرد. سنت نقد حزب اللهی این بوده که باید از اینها دفاع کرد. اتفاقا ما این خط را شکستیم که چنین نیست. سینما این نیست. فقط محتوا نیست. یکی از بزرگان جبهه فرهنگی انقلاب همانند دکتر شاه حسینی در کلاس های خود تدریس می کند که فرم مهم نیست و محتوا مهم است. اصلا ما با این نگاه مشکل داریم. رسما مشکل داریم و جبهه ما تشکیل شده که بگوید سینما هم مهم است و محتوا هم مهم است. یعنی فیلم مطلوب ما مثلا مغزهای کوچک زنگ زده یا فیلم های اصغر فرهادی هیچ گاه فیلم های مطلوب طیف ما نخواهد بود با اینکه به لحاظ فرمی ممکن است فیلم های فوق العاده ای باشند ولی به لحاظ محتوا نسبتی با انقلاب اسلامی ندارند.
فکر نمی کنید این مدل نگاه تشکیلاتی مواجهه با فیلم ها، نظرات متفاوت برخی از اعضا را حذف کند؟ یا اینکه به خاطر ماندگاری در این تشکیلات، مجبور به تغییر نظرش شود.
جاوید: گفتیم منطق مدیریتی داریم. در منطق مدیریتی گفتیم کنش های فردی که حول مساله باشد برای ما ارزش دارد. اگر قرار بود نظرها شبیه هم شود؛ من در مواجهه با فیلم رد خون ، کنشی کاملا مقابل بقیه اعضا نداشتم.
ابیلی: در نظرسنجی سال گذشته ما سجاد مهرگان بوده که بهترین فیلم او در جشنواره فیلم صفی یزدانیان بود. یک سالی که ردکارپت در جشنواره حضور داشت، جزء فیلم های برتر محمد تقی فهیم بود و خیلی ها می گفتند این را نگذارید و با محمد تقی فهیم صحبت کنید، ولی گفتیم نظر او همین است.
جاوید: تشکل های پویا به بحث و تبادل نظر زنده است. غیر از این نیست. آن چیزی که می گویید شبیه هم شدن خاصیت تحزب است، خاصیت تشکل نیست. اینها در معنا و ماهیت متفاوت است.
گفتید که شروع کار مجمع از همان گعده های فعالان رسانه ای بود. در این چند سال بخش مهمی از این اعضا در رسانه ها فعال نیستند و در مناصب مدیریتی جای گرفتند. چرا همچنان در لیست اعضا تغییری نداشتید و نام جدیدی هم اضافه نشده است.
دریالعل: در سه سال گذشته، مخصوصا در نیمه پایین بیشتر تغییر داشتیم. یعنی آدم های جدید به آنها اضافه شدند ولی قاعدتا سرلیست مثل خیلی جاهای دیگر آدم های قدیمی تر و کسانی هستند که در رسانه ماندگارتر بودند.
ابیلی: این انتقاد وارد است که باید برای بحث آموزش بیشتر وقت می گذاشتیم که احتمالا وقت می گذاریم. بحث پاتوق های فیلم دیدن و گپ و گفت و آموزش در برنامه ما هست و باید فعالش کنیم.
تا الان این برنامه ها بوده است؟
ابیلی: گعده با فیلمسازان بوده است.
اتفاقا انتقاد دیگری که به بچه های مجمع می شود این است که تعامل زیادی با اهالی سینما و فیلمسازان ندارند.
ابیلی: اتفاقا بدنه ما خیلی ارتباط دارند.
دریالعل: من یک نکته بیان کنم. ارتباط یکی است و رسانه ای کردن ارتباط یک مطلب دیگری است. کاملا رسانه ای گپ می زنیم.
می توانید بگویید که با کدام هنرمند در مورد اثرشان صحبت کردید؟
دریالعل: خیر، نکته این است قول و قرارهایی که با هم می گذاریم برای فیلم دیدن است. ما با بازیگران، آهنگسازان، کارگردانان و تهیه کننده های زیادی صحبت می کنیم.
ابیلی: آف رکورد خواستید به شما می گوییم.
می خواهیم رسانه ای شود.
ابیلی: واقعیت این است که با فیلمسازان و خیلی از بازیگران جلسه داریم و گپ می زنیم. آنها هم ما را می شناسند و هم ما آنها را می شناسیم. ولی هیچ خبری منتشر نمی کنیم چون ممکن است هزینه هایی برای دو طرف داشته باشد.
چرا هزینه دارد؟
ابیلی: به خاطر اینکه فضای آن ور خیلی ایدئولوژیک تر است.
دریالعل: به همان دلیل که مثلا اگر آنها در فیلم های حزب اللهی بازی کنند جای دیگر نمی توانند بازی کنند. شما نگاه کنید به آقای علیرام نورایی بعد از قلاده های طلا چقدر بازی دادند؟ در حالی که فیلم ضد فتنه بازی کرد. آن ور خیلی معاند است و احتمال دارد بگوید چرا با فلانی نشسته اید...
یعنی نشستن فیلمسازان در کنار اعضای مجمع هزینه دارد.
دریالعل: حتما هزینه دارد.
جاوید: کنش شما کنش فرهنگی است و کنش امثال انجمن منتقدان، سیاسی است و طبیعی است کنش گر سیاسی سراغ حذف می رود. کنش گر فرهنگی سراغ گفت وگو می رود. ما گفت وگو می کنیم و او حذف می کند.
دریالعل: از روشنفکرترین آدمی که حتی مخالف فیلم های او بودیم، نشست داشتیم و گپ زدیم تا موافق ترین آنها. از بازیگر روشنفکری که در بازی های خود از 10 فیلمش، دو تا با ما بود و در بقیه فحش داده است، نشسته ایم تا کارگردانی که فکر می کنیم همه کارهای او ضد ماست و درواقع ما را نقد می کند. حتی با آهنگسازان فیلم ها هم نشستیم.
ابیلی: حتی جلسه تقدیر خصوصی داریم. ممکن است بگوییم ممنون هستیم در این فیلم بازی کردید ولی به او هم می گوییم بنا نیست این را رسانه ای کنید. با هم آشنا می شویم و گپ و گفت داریم و کار فرهنگی می کنیم، اصلا نیاز به شانتاژ رسانه ای و رپورتاژ نیست. ما حرف خود را در نقدها بیان می کنیم. ما نقد می نویسیم ولی برای کارهای فرامتنی که مستقیم است لزومی به رسانه ای کردن نیست.
خاطرم است چند سال قبل، بعضی از اعضای اصلی مجمع که اتفاقا در رسانه حضور فعالی داشتند. در یک اتفاق نظر رسانه ای برای مقابله با اکران یک فیلم، مثلا با اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس گفت وگو می گرفتند و سعی می کردند با یک فشار رسانه ای مانع از اکران فیلم شوند؟ آیا این موارد هم با اتفاق نظر در مجمع صورت می گرفت؟
جاوید: خیر، این کنش رسانه ای خودشان بود. رسانه، کنش رسانه ای خود را انجام داده است. کار ما نقد فیلم است.
ابیلی: اگر کار رسانه ای ما روی مسئولان آنقدر تاثیرگذار بود که مانع از اکران فیلم شود، این از هنر ما ست.
دریالعل: چالش ما در نقد است، نه کار سیاسی!
ابیلی: ما تا الان عملی خارج از چارچوب رسانه انجام دادیم؟ ما می گوییم از نظر من رسانه ای، این فیلم بد است و این دلایل را دارد.
جاوید: حرف غیرسینمایی هم نزدیم.
ابیلی: اینکه حرف من برای مدیر اولویت دارد و می گوید بد است پس یک تاثیری روی فیلم می گذارد، این هنر من است که در رسانه خود مطالبه کردم. غیر از این است؟ ما تا الان نه تجمع برگزار کردیم، نه مخالف بودیم. همان زمانی که عده ای تجمع برگزار می کردند، ما آن موقع در رجانیوز علیه تجمعات مطلب می نوشتیم که فحش هم می خوردیم چون بالاخره آنها هم حزب اللهی بودند. یعنی همیشه گفتیم در چارچوب رسانه کار کنید، اگر قدرت دارید مدیران تاثیر می پذیرند، اگر نه که هیچی!
* نویسنده: معین احمدیان و میلاد جلیل زاده، روزنامه نگار
صاف نیوز: آرت کافه-سیدرضااورنگ:مطبوعات و رسانه های مختلف سال هاست که از برخی مدیرمسوولان بی مسوول، کاسبکار و کارنابلد، ضربه خورده و می خورند.
عملکرد نادرست معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد در 30 سال اخیر و در دوره های مختلف،باعث شد و می شود که اجازه انتشار روزنامه و خبرگزاری به کسانی بدهند که نه بلد این کار هستند و نه اصلا دغدغه کار رسانه ای دارند.عده ای با لطایف الحیل و زدوبندهای پنهانی و آشکار با نیات سیاسی توانستند مجوز انتشار رسانه ای را بگیرند و عده ای دیگر نیز با دید کاسبکارانه وارد این معرکه شدند تا با پا گذاشتن روی اصول رسانه ای و خوردن حق این و آن برای خود سرمایه ای جمع کنند که کردند،اما با قیمت جان روزنامه نگاران و خبرنگاران زحمتکش و با وجدان!
این گونه نشریات با هر شخص یا سازمانی که برای شان سودی در پی داشت؛بستند و زدوبند پیشه کردند تا با گذاشتن پا روی گرده اهالی رسانه شریف که عشق به این کار داشتند و دارند،بلندپروازی کنند که کردند و به آب غلیظ و نان چربی که می خواستند رسیدند.
بعضی از نشریات و رسانه ها حق روزنامه نگاران و خبرنگاران را خوردند و می خورند،آن هم مقابل چشم معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد،وزارت کار و سازمان تامین اجتماعی.بسیاری از این مدیران مسوول کاسبکار،حتی حق بیمه خبرنگاران را نیز نپرداختند و اجحافی بزرگ در حق شان روا داشتند،این اجحاف آنچنان سنگین بود و هست که عده ای از این روزنامه نگاران و خبرنگاران که از سن بازنشستگی شان نیز گذشته،به دلیل نداشتن سابقه بیمه که مسوول مستقیم آن گروهی از مدیران مسوول نشریه ها،وزارت کار،معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد و سازمان تامین اجتماعی است،محروم هستند و در کسب معیشت یومیه خویش مانده اند!
چه دلیلی غیر از زدوبند یا ملاحظاتی شبیه به این می تواند سازمان های مسوول را به سکوت وا دارد و در برابر این همه بی عدالتی فقط نظاره گر و یا حتی مشوق افراد خطاکار باشند؟!چرا مدیران این سازمان ها چشم روی چشم گذاشته اند تا این حق خوری های آشکار را نبینند؟!
وقتی روزنامه نگاران و خبرنگاران با تمام وجود و عاشقانه مشغول کار بودند تا چرخ های نشریه بچرخد،مدیر مسوولان شان در حال خرید خانه جدید،ساخت ویلا در شمال،معاملات آنچنانی و خرید آخرین مدل ماشین و گران ترین آن بودند!با این وجود حق خبرنگاران را نمی دادند یا کم می دادند و یا با تاخیر زیاد و منت بسیار این کار را می کردند،همیشه نیز بهانه شان این بود که چرخ روزنامه نمی چرخد!اگر نمی چرخید و نمی چرخد، خانه،ویلا و ماشین های شیک چگونه و از چه راهی به مایملک آنان ضمیمه شده و می شوند؟!مگر می شود با دروغگویی و خوردن حق خبرنگار،مدیر مسوول و سردبیر شد،این نهایت نامردی و بی اخلاقی است!
چطور می شود مدیر مسوولی حق بیمه خبرنگاران را ندهد،حداقل دستمزد را به آنان داده یا حتی ندهد و از دادن سنوات شان نیز هنگام بسته شدن نشریه یا استعفا خودداری کند،اما همچنان زیر سایه حمایت های معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد فعالیت کند یا درهای نشریه اش را به راحتی و بدون دادن حساب و کتاب ببندد؟!
متاسفانه نهاد های مختلف ،به خصوص سازمان های مختلف وزارت ارشاد به بهانه های جشنواره های مختلف مانند جشنواره فیلم فجر یا مناسبت های دیگر، با این گونه نشریات و مدیران مسوولش قرارداد سنگین و رنگین می بستند.از این پول های کلان،گاهی حتی یک ریال نیز به زحمتکشانی که خواب و زندگی را بر خود حرام می کردند تا این ویژه نامه ها را به قیمت جان شان به موقع دربیاورند،داده نمی شد و یا آن قدر کم بود که اصلا به چشم نمی آمد!چه خوب است وزارت ارشاد که اکنون دست به شفاف سازی زده است،درباره این نوع قراردادهای مکتوب و غیر مکتوب ، از گذشته تا امروز نیزشفاف سازی کند تا همگان ببینند چه پول هایی توسط برخی از مدیران و دبیران جشنواره فجر در گذشته جابجا شده!وقتی ستاد خبری یک جشنواره بیلان چهارصد میلیونی می دهد،حساب کنید به آنها چقدر می دادند!جناب حسین انتظامی،لطفا این شفاف سازی ها را نیز انجام دهید تا همگان ببینند چه حق هایی ناحق شده و چه پول هایی برباد رفته است.
مدیران مسوولی که حق را نا حق کرده و می کنند و امروز یا خارج نشین شده یا به کمک هم پیاله های شان در حال گرفتن اقامت دائم در کانادا هستند،حتی اگر به دین وانسانیت اعتقاد نداشته و یا جزو ریاکاران باشند ،بدانند به خبرنگاران و روزنامه نگارانی که حق شان را خورده اند مدیون هستند و روزی آه آنان دامن ناپاک شان را خواهد گرفت! گرفتن اقامت کانادا،طناب حق الناس را از گردن آنان برنداشته و بر نمی دارد!
تاکید می شود حساب مدیران مسوول کاربلد و با وجدان از این عده جدا بوده و هست.
وی برگزاری جشنواره های رسانه ای را بهانه و فرصت مناسبی برای پرداختن به آسیب شناسی رسانه ها دانست و تاکید کرد: خروجی جشنواره ها باید به اصلاح محتوا منجر شود و اینکه رسانه ها چطور می توانند در برابر موضوعاتی که دغدغه کشور است، شراکت جمعی ایجاد کنند.
معاون مطبوعاتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی خطاب به اصحاب رسانه گفت: در حوزه امداد و نجات هم لازم است اطلاعات منجر به اقناع مردم تولید کنیم. باید به دنبال تبیین مسائل و اقناع مردم باشیم تا در حوادث مختلف، خود مردم بهترین امدادگران صحنه باشند.
وی با تاکید بر اینکه آثار برگزیده جشنواره باید در رسانه هلال احمر به طور ویژه بازنشر شود، از منتخبان جشنواره خواست تا محتوای اثر خود را به نمایش گذاشته و با دعوت از سایر خبرنگاران، موضوعات پیشگیری، امداد و نجات و مقابله با حوادث را آسیب شناسی کنند چرا که تجریبات مهمی در این زمینه به دست آمده که می تواند برای همه مردم و حوادث احتمالی در آینده، مفید و کارگشا باشد.
خدادی با تاکید بر لزوم آسیب شناسی فعالیت رسانه ای در حوزه امداد و نجات گفت: اگر اطلاع رسانی تخصصی و خبرنگاران خبره در حوزه های مختلف داشته باشیم قطعا آسیب های مربوط به حوادث گوناگون کمتر خواهد شد، چنانکه در سیل امسال میزان تلفات 20درصد تلفات در تصادفات جاده ای بود که علاوه بر همت و غیرت امدادگران، اطلاع رسانی رسانه ها و مردم در این مهم دخیل بود وگرنه میزان تلفات بسیار بیشتر می شد.
وی تاکید کرد: بر همین اساس لازم است با همگرایی بیشتر اصحاب رسانه و حوزه امداد و نجات، همچنین با آسیب شناسی محتوای رسانه ای، تحولات لازم در این حوزه احصا و نسبت به آن اقدام شود.
به گزارش صدای ایران ، پرونده روزنامه و کاغذ باز شده است. نگرانی اهالی مطبوعات در سال های اخیر شده است و مشکل گرانی کاغذ دامن زده است به مشکل مطبوعات. بحران کاغذ از سال 96 چهره تازه ای به خود گرفته است و البته یکی از مدیران مسئول هم گفته است که از سال گذشته این مشکل بیشتر شده است و مشکل بالا رفتن دلار و ارز هم دامن زده است و قیمت کاغذ و چاپ تا حدی بالا برود که نتوانند برخی به کارشان ادامه دهند. کاغذ با ارز 4200 تومانی وارد می شود اما معلوم نیست که این کاغذها کجا می رود؟ به چه افرادی تعلق می گیرد و در اخبار دیده می شود که می گویند سلطان سکه و دلار داریم حالا سلطان کاغذ هم پیدا شده است. پژمان موسوی، روزنامه نگار و خبرنگار میهمان برنامه زنده گیومه شده است که در این مورد با شهاب شهرزاد، کارشناس مجری برنامه به تبادل نظر بپردازد.
خبرهایی که مطرح شده است، ناامید کننده و نگران کننده است. گرفتاری هایی که برای مطبوعات و رسانه ها در سال های اخیر رخ داده است. بد نیست نگاه تاریخی داشته باشیم به وضعیت کاغذ در جایی که سرنوشت شان به هم مطبوعات ارتباط پیدا می کند.
موسوی: همانطور که اشاره کردید، سرنوشت مطبوعات با کاغذ گره خورده است از زمانی که وقایع اتفاقیه و کاغذ اخبار منتشر می شد، از زمانی که چاپ سربی بود و حروفچینی به شیوه سنتی انجام می شد تا الان که دستگاه های مدرن آمده است همیشه ما با موضوعی به نام کاغذ روبرو بودیم. اگر مطبوعاتی بوده کاغذی هم پشتش بوده است و اگر کاغذی نبوده، مطبوعاتی هم نبوده است. روند معکوسی پیدا کرد داستان کاغذ و مطبوعات در سال های گذشته. بخشی از آن به مساله دلار مربوط می شود و افزایش قیمت را به دنبال داشت. اما بخشی دیگر به ناکارآمدی و دلال بازی هایی که در بازارهای مختلف هست اما ما در بازار کاغذ و حوزه فرهنگ کم داشتیم که خوشبختانه این هم چند وقتی است اضافه شده است! در طول تاریخ، مطبوعات چه به شکل روزنامه و چه به شکل مجلات مختلف که منتشر می شدند، کمتر بود که در روزنامه قدیم بخوانیم که به خاطر مشکل کاغذ نشریه ای توقیف یا بسته شد یا به انتشار خود خاتمه داد. همیشه نشریات از زمان قاجار تا به امروز، به دلایل مختلف بسته می شدند اما هیچ وقت به خاطر کاغذ در بازار نبود. یا بازار هم اگر به بحران می رسید، توقیف نمی شد. این ادبیات تازه ای است که به بازار مطبوعات وارد شده است که کاغذ به دلیل کمبود و سفته بازیش و نبودش در بازار یا احتکار کاغذ که توسط برخی صاحبان کاغذ صورت می گیرد، کاغذ با مشکلی روبرو شده است که از پرتیراژترین روزنامه تا کم تیراژ ترین مجله را شامل می شود. یعنی شما از روزنامه همشهری همانقدر مشکل می بینید که یک مجله کم تیراژ. این بحرانی است که هیچ چشم اندازی برایش نداریم. درست است که مسئولان وعده می دهند که مشکل را حل می کنیم ولی شما اگر پای درددل مدیران مسئول نشریات بنشینید هیچ چشم انداز امیدوار کننده ای وجود ندارد. بعضا شب برای فردا کاغذ می خرند یعنی خیلی از روزنامه های بزرگ، این کار را انجام می دهند که فردا روی دکه باشند. برخی از روزنامه های پرتیراژ روی دکه کم هستند یا زود تمام شدند به این دلیل نیست که اقبال مردم به آن روزنامه ها زیاد بوده است بلکه این دلیل را دارد که تعداد بسیار پایینی منتشر شده است.
شمارگان چقدر است؟
موسوی: تیراژ همیشه موضوعی بوده است که عدد دقیق آن مشخص نبوده است. هیچ کدام از مدیران مسئول عدد مشخصی را اعلام نمی کردند. اما مشخص است که سقوط خیره کننده ای را در حوزه مطبوعات داشته ایم. چند صد هزار که داشته ایم در روزنامه های پرتیراژ اما همه به زیر 100 هزار آمده است. بقیه روزنامه ها می توانم به قاطعیت بگویم که زیر سه هزار تیراژ را تجربه می کنند. فقط توزیع و منتشر می شوند تا بتوانند از تسهیلات استفاده کنند.
شنیدم خبری منتشر شده است که ما به شرطی این تسهیلات را در اختیار قرار دهیم که این روزنامه دستکم 50 نسخه به هر استان بفرستد. یعنی نشان می دهد برخی از روزنامه ها منتشر می شوند و تسهیلات هم می گرفتند اما حتی 50 نسخه هم به استان ها نمی فرستادند.
موسوی: خیلی وقت است که این خبر منتشر شد و گاف بزرگی از طرف مسئولان ارشاد بود. ما اگر 50 را در 30 استان ضرب کنیم، عدد خنده داری می شود و حتی در تهران هم فرض کنیم دو سه برابر اگر توزیع شود، نشان م یدهد که روزنامه با چه عدد خنده داری منتشر می شده است. اگر همان روزنامه، تسهیلاتی که گرفته است، نشان می دهد، تسهیلات بالایی بوده است و در ازایش چیزی که منتشر شده است و چیزی که به دست مردم رسیده، عملا کمتر از 50 نسخه برای هر استان بوده است.
می خواهیم در مورد پشت صحنه بازار کاغذ صحبت کنیم و گرفتاری هایی که دامن زده است به معضلات اخیر مطبوعات و روزنامه و صاحبان جراید. آماری منتشر شده است از نشریاتی که فقط اسم و عنوان هستند یعنی نشانه و دفتر معینی ندارند و حتی نشانه ای از اینکه اینها منتشر می شوند هم در دسترس نیست. اما در گزارش های دولتی آمده است که به اینها تسهیلات قابل توجه وام و کاغذ داده شده است.
موسوی: ما با دو موضوع روبرو هستیم. یکی نشریاتی که با تیراژ محدود منتشر می شوند و یارانه ها و کاغذ کلان می گیرند. اگر پشت آنها را ببینیم می بینیم که آدرسی را مثلا در خیابان جمهوری تهران ثبت می کنند و اگر به آگهی ثبت شرکت ها مراجعه کنید، می بینید که مثلا این مجموعه رسانه ای، 30 تا مجوز دارند و همه این مجوزها، همان آدرس را دارند. این نشان می دهد که این نشریات نه تحریریه و نه ساختار و نه سردبیری دارند. همه منتشر می شوند که یارانه و کاغذ بگیرند. اینها به این شکل درمی آیند که شاید یک، دو، ده یا شاید هم صد نسخه منتشر کنند و اعلام وصول را بگیرند از وزارت ارشاد. برخی هم در دکه هایی که حساس هستند و احتمال دارد ناظران وزارت ارشاد سرکشی کنند، چند نسخه ای را آنجا می گذارند. اما نشریاتی نیستند که مردم ببینند و به دست شان برسد و مخاطب هم ندارند. از طرفی به جداولی که وزارت ارشاد منتشر کرده است، همین نشریات، کاغذهای کلان و یارانه های بالا گرفته اند و تسهیلاتی که گرفته اند، آن چیزی نیست که در ازایش منتشر شده اند. خیلی زیاد هستند و لیست بلند بالایی را شامل می شوند.
گویا بعد از اعلام وصول، نظارتی از سوی معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد صورت نمی گیرد.
موسوی: پیش از اینکه بخواهم اسم ببرم به دوستان خودم و کسانی که احیانا در این نشریات باشند و روزنامه نگار هم باشند و به دلیل شرایط روزگار به اجبار تن داده باشند به کار در آنجا. موضوع این است که این نشریات یا منتشر نمی شوند یا با تیراژ محدود منتشر می شوند و دوم اینکه اگر یارانه ای بخواهد داده شود باید به نشریاتی داده شود که در ارتقای فرهنگ کشور موثر هستند. وقتی نشریاتی منتشر می شوند حتی با تیراژ بالا و نشریات زرد و مبتذل و جدول هستند و نشریاتی نیستند که بخواهد حمایت وزارت ارشاد را داشته باشد و عملا می بینیم که تمام پول ها به سمت نشریاتی می روند که به نشریات زرد معروف هستند. من چند اسم را می خوانم و مخاطبان قضاوت کنند که این نشریات را دیده اند یا نه. روزنامه پله پله، ماهنامه دنیای نوشیدنی، هفته نامه سعادت آباد، دو هفته نامه شهرک غرب، دو هفته نامه فصل آبی، دو هفته نامه قله افتخار، ماهنامه کارآگاه، پیام دل، پارسا، سرمایه سبز، دوستی، عشق سپید، هنر هفته، دیربانو، بهونه، پاسداران، مهندسی امنیت، نقش هفتم، فکر بکر، فروردین، عسل و ... اینها نشریاتی هستند که با مراجعه به وزارت ارشاد می بینید که یارانه گرفته اند ولی حتی ما که درگیر رسانه هستیم، آنها را ندیده ایم. اگر هم آنها را روی دکه می بینید با تغییر ساختار زرد و در قالب جدول و سرگرمی، منتشر می شوند که بگویند ما منتشر می شویم. دو مجموعه هستند که 40-30 عنوان مجوز دارند و بخشی دیگر هم مجموعه ای که حدود 10 مجوز را گرفته اند.
چطور این مجوزها صادر می شود؟
موسوی: به دو شکل این پرونده ها صادر شود. بخشی از این مجلات تغییر مدیر مسئول و صاحب امتیاز بوده است. یعنی در سال های دهه 70 یا 80 یا 90مجوز گرفته اند و سرمایه گذار با نیت دریافت یارانه و کاغذ مذاکره کرده است و چند نشریه را خریداری یا اجاره کرده است و به نام خود منتشر کرده است و بخش دیگر درخواست از یک شخص بوده است و در یک مقطع زمانی، ارشاد هم مجوز داده است. اینها از 92 تا 96 مجوز گرفته اند.
این سوال مطرح است که آیا وزارت ارشاد فریب خورده یا ممکن است که در دل وزارت ارشاد هم فسادی وجود داشته باشد؟
موسوی: یک سیاستی حاکم بود در وزارت ارشاد که می گفت به هر نشریه ای که مجوز بخواهد، می دهیم و نمی خواهیم سختگیری کنیم. این ظاهر قضیه بود یعنی من خودم شخصا با این ساز و کار مخالفم ولی وقتی که می پذیرید که مجوز بگیرید، نمی توانید بگویید هر کسی که می آید من مجوز می دهم و یارانه و کاغذ هم می تواند دریافت کند. اگر دقت کنیم که این نشریه در این مقطع زمانی یا مجوز گرفته یا تغییر زمینه داده است، ارتباطاتی بوده اند با برخی تشکل ها و انجمن ها و افراد که به نوعی در وزارت ارشاد دست بالا داشته اند و ساده انگاری است که اگر فکر کنیم همه چیز طبیعی پیش رفته است. مثلا خیلی استاندارد تعدادی 30 مجوز گرفته اند و کار مطبوعاتی کرده اند.
در زمینه نشر کتاب هم مطرح است. دوباره از سر گرفته شده است. برخی مجوز نشر کمی گرفتند برای گرفتن تسهیلات. همه این نمونه های زد و بند هست. می توانیم بگوییم چه تعدادی از ناشران این کار را می کردند. به اسم ناشر کلاهبرداری می کردند. موفق می شدند کاغذی که می گرفتند و نمی توانستند کتاب را چاپ کنند را بفروشند. برخی دیگر در کنار این مجوز داشته یا نداشته را تعدادی از پروانه های نشر را اجاره می کردند یا می خریدند. فقط از امکانات و کاغذهای دولتی استفاده می کردند. آمار وحشتناکی از سوءاستفاده شکل گرفت. گفتند یارانه را به خود مخاطب می دهیم و نه به ناشر.
موسوی: یکی از روزنامه هایی را که نام بردم در چند ماهه سال 98 ، 30 تن در یک نوبت دریافت کرده است.
محمد خددادی، معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز در گفت وگو با برنامه زنده گیومه رادیو نمایش در خصوص وضعیت بحرانی کاغذ به گفتگو نشست.
درباره مساله مطبوعات و بحران کاغذ صحبت می کنیم. تاثیری که وضعیت کاغذ در انتشار مطبوعات داشته است.
خددادی: وضعیت کاغذ از نظر ما کاغذ به قیمت قبل از سه سال پیش است. کمتر از 40 درصد. تقریبا متناسب با اعلام وصول ها کاغذ در اختیارشان قرار گرفته است و تا پایان سال هم اعطا خواهد شد.
گفتنی است، برنامه زنده گیومه به تهیه کنندگی حسین معصومی و گویندگی شهاب شهرزاد از شنبه تا چهارشنبه ساعت 9 صبح روی موج 5/107 رادیو نمایش قابل دریافت است.
پ/
سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: خدادی که در برنامه رادیویی گیومه سخن می گفت با اشاره به وضعیت کاغذ گفت: شرایط کاغذ به حالت عادی برگشته است. آن چیز هایی را که در اوایل سال داشتیم، کاملاً برطرف شده است. ارزی که برای دارو اختصاص پیدا کرده بود، همان هم برای کاغذ تخصیص داده شده، یعنی کاغذ به قیمت سه سال پیش است، به اضافه اینکه کاغذ آزاد هم از 18 هزار تومان در تن به 8 هزار تومان رسید و فاصله کاغذ آزاد تا دولتی چیزی کمتر از 40 درصد است و حدود 5 تا 8 هزار تومان است.
معاون مطبوعاتی افزود: تقریباً متناسب با تیراژ ها و اعلام وصول هایی که مطبوعات اعلام کردند، کاغذ در اختیارشان قرار گرفته است و تا پایان عید هم به آن ها داده خواهد شد. آنچه در خصوص لاغر شدن رسانه و روزنامه ها مطرح می شود، دلایل دیگری می تواند داشته باشد. الزاماً داشتن کاغذ و انبوه کاغذ به معنای خواندن روزنامه و افزایش تیراژ و فضای عرضه و تقاضا در روزنامه ها و نشریات نمی تواند باشد. قدرت رسانه به محتوای آن است و اگر ظرفیت محتوا فراهم شود، البته ما باید بستر و حمایت را فراهم کنیم ولی نوع مواجهه با موضوع را باید به سمت عرضه و تقاضا ببریم. اگر عرضه متناسب با تقاضا باشد، قاعدتاً مردم هم هزینه برایش پرداخت می کنند. این نیاز وجود دارد که در عین تقویت حمایت و برطرف کردن نیاز، محتوای ما متناسب با نیاز باشد. وی با بیان شیوه پرداخت یارانه مطبوعات، گفت: وقتی به نشریه ای این یارانه ها پرداخت می شود باید اعلام وصول داشته باشد. اعلام وصول هم به معنای چاپ است. گفته ایم هر کسی انتقادی دارد بگوید که پیگیری کنیم.
به گفته وی اگر خطایی بوده است، اصلاح شود. آن چیزی که وجود دارد، چاپ افست یا دیجیتال است. ما حتی سرکشی به چاپخانه ها را هم در دستور کار قرار داده ایم. اعلام وصول کاغذ ها آورده می شود. می دانید کسی که چاپ افست می کند، نمی تواند 50 عدد بزند یا برگه ای کپی کند و بیاورد.
کارشناسان ما هم چک می کنند. ما وظیفه داریم به میزان ممکن، نظارت مان را حداکثری کنیم تا بالاترین توان ممکن، اعتمادمان هم حداکثری می شود. می دانید که تعداد کسانی که در این میان دچار خطا می شوند، قلیل هستند، یعنی نمی توانیم بگوییم که حدود 30 درصد مطبوعات ما دچار خطا هستند. یک تا 2 درصد دچار هستند.
آقای عبدالهادی فقهی زاده با بیان اینکه در بیست و هشتمین دوره، برای نخستین بار نسبت به ادوار گذشته کمیته ویژه ای با عنوان کودک و نوجوان تعریف شده است، گفت: در ادوار گذشته بخش کودک و نوجوان اگرچه وجود داشت، اما مستقل نبود و فعالیت های آن در برخی کمیته ها پراکنده شده بود و امسال تصمیم گرفتیم شورای تخصصی فعالیت های قرآنی کودکان با حضور برجستگانی از این حوزه تشکیل شود.
وی افزود: در حوزه کودکان البته کار های دیگری همچون حمایت از نشریه شبنم را داشته ایم ، امیدواریم این اقدامات تجمیع شود و بتواند انرژی مثبت و مضاعفی را برای این بخش به وجود بیاورد.
رئیس بیست و هشتمین دوره نمایشگاه بین المللی قرآن تصریح کرد: تمایل داشتیم تا نمایشگاه زودتر برگزار شود، اما با توجه به استقرار نمایشگاه کتاب تا آخرین روز ماه شعبان، ناگزیر هستیم تا نمایشگاه را از روز هشتم به بعد راه اندازی کنیم.
آقای فقهی زاده یادآورشد: پارسال با جلب مشارکت و صرفه جویی مؤثر، توانستیم در موقعیت زمانی اوج گیری قیمت ها و تضعیف ارزش ریال، صرفه جویی شاهد باشیم؛ امسال نیز امیدوار هستیم با اندکی افزایش بتوانیم با جدیت بیشتر و توسعه در کمیت و کیفیت، همچنان نمایشگاه خوبی را فراروی مخاطبان قرار دهیم.
معاون قرآن و عترت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بیان کرد: امسال همچنان به بخش بین الملل توجه خاص داریم و معتقد هستیم نمایشگاه فرصتی برای ارائه توجهات خاص جمهوری اسلامی به جایگاه قرآن کریم و ارائه نگرش مراجع دینی و علمای مکتب اهل بیت (ع) در حوزه فعالیت ها قرآنی و همچنین انتقال تجربیات قرآنی به سایر ملل و کشور های اسلامی است.
آقای فقهی زاده همچنین در خصوص بودجه قرآنی با اشاره به افزایش بودجه برنامه ای این معاونت، گفت: بعد از دو سال که مشکلات فراوانی را پیش رو داشتیم، امسال در اعتبارات مربوط به اجرای برنامه های معاونت قرآن و عترت با افزایش 9 درصدی مواجه هستیم و بودجه ما از 14 میلیارد تومان به 17 میلیارد و نیم رسیده است.
وی درباره بیمه فعالان قرآنی افزود: این معاونت در سال های 97 و 96 هر ساله حدود 10 میلیارد تومان فقط از اعتبارات خود را جدا کرده و برای بیمه فعالان قرآنی که یک کلان برنامه محسوب می شود، اختصاص داده است.
آقای فقهی زاده افزود: امیدواریم در سال 99 نیز این موضوع افزایش پیدا کند و تعداد بیشتری از قرآنیان تحت پوشش بیمه قرار بگیرند ، اکنون بیش از 6 هزار و 700 نفر از فعالان قرآنی توسط معاونت بیمه شده اند.
معاون قرآن و عترت وزیر ارشاد با تأکید بر اینکه این افراد از محل صندوق فرهنگ و هنر بیمه شده اند، گفت: این صندوق برای هنرمندان و نویسندگان خدمات ارائه می دهد و اختصاصی به فعالان قرآنی ندارد، اما با این وجود، قرآنیان بیشترین درصد را به خود اختصاص داده اند.
آقای فقهی زاده همچنین به کاهش 80 درصدی بودجه قرآنی شورای توسعه اشاره کرد و گفت: این موضوع می تواند بسیاری از برنامه های ما در قالب کمیسیون توسعه فعالیت های تبلیغی و ترویجی قرآن کریم را تحت الشعاع قرار دهد. 80 درصد رقم زیادی است که می توان لطمات زیادی را به دنبال داشته باشد.
بررسی ادغام دو اتحادیه "تشکل های قرآن و عترت" و "اتحادیه موسسات قرآنی مردمی"
معاون قرآن و عترت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: ادغام دو اتحادیه (تشکل های قرآن و عترت) و (اتحادیه موسسات قرآنی مردمی) می تواند پدیده مبارکی باشد.
آقای عبدالهادی فقهی زاده درباره ادغام دو اتحادیه قرآنی همچنین جلسات هیأت رسیدگی به موسسات که هفته گذشته با حضور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار شد گفت: معاونت قرآن و عترت بنا به وظیفه خود، در حال حمایت است و برنامه ریزی و سازماندهی موسسات را انجام می دهد و این هیأت تاکنون 14 جلسه را با حضور اعضا برگزار کرده است .
وی افزود: دستور اصلی جلسه هایی که با حضور وزیر برگزار شد، رسیدگی به شعب موسسات بزرگ قرآن و عترت در استان ها بود که بررسی و مقرر شد کارگروهی تشکیل شود تا گزارشی جامع آماده کند.
آقای فقهی زاده با تأکید بر اینکه ادغام می تواند پدیده مبارکی باشد، گفت: ادغام یک زمینه طبیعی خودخواسته می خواهد و هر دو اتحادیه خود باید بخواهند تلاش کنند تا ادغام صورت بگیرد و اینکه یک اتحادیه بخواهد بر دیگری تحمیل کند، به طور طبیعی امکان تحقق نخواهد یافت.
وی افزود: به اعتقاد من نخستین گام این است که هر دو اتحادیه همدیگر را به رسیمت بشناسند و در ادامه در فضای دوستانه و مثبت مشکلات جزئی را که وجود دارد مطرح و به حل آن ها کمک کنند.
معاون قرآن و عترت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: با توجه به اینکه هر دو اتحادیه مردمی هستند، باید برای ما برابر باشند، اکنون هیأت مرکزی نظارت بر موسسات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی عهده دار مدیریت این ادغام است و امیدواریم بدون هیچ مشکلی در ماه های آینده به نتیجه ای دست پیدا کنیم.
وی با بیان اینکه این نشست با هدف مفاهمه بیشتر بین وزارت نیرو و رسانه ها تشکیل شده است، گفت: کمک به افزایش تاب آوری جامعه در شرایط تحریم از جمله اهداف این گونه نشست هاست؛ چراکه تحریم های تحمیلی بیشتر به سبب نقطه ضعفی به نام بدمصرفی در جامعه ما آغاز شده و ما باید این ضعف را از بین ببریم .
اردکانیان با تاکید بر ضرورت ارتقای رضامندی مردم ادامه داد: چرا در زمان افتتاح یک طرح به جای اینکه درخصوص مزایا و عواید آن طرح برای مردم صحبت شود دائما از کاستی ها و نواقص سخن به میان می آید، این کار باعث کاهش رضامندی مردم خواهد شد .
وزیر نیرو در مقایسه، وضعیت خدمات دهی بخش آب و برق در ایران را نسبت به کشورهای همسایه، منطقه آفریقا، آمریکای جنوبی، آسیا و اروپای شرقی مناسب ارزیابی کرد و گفت: به عنوان مثال در یکی از پایتخت های اروپای شرقی شاخص های سرویس دهی بخش آب و برق بسیار عقب تر از ایران است.
وی هدف از اجرای پویش #هرهفته_الف_ب_ایران را افزایش سطح امیدواری مردم و اعتمادسازی بین مردم و وزارت نیرو عنوان کرد و گفت: با اجرای این طرح 227 پروژه بزرگ آب و برق با اعتبار 33 هزار میلیارد تومان ظرف شش ماه هر روز در استان های مختلف کشور به بهره برداری خواهد رسید تا نشان دهیم ایرانیان امیدوار و سختکوش در هر شرایطی، در سخت ترین روزهای تحریم و مخاصمه های خارجی، به سازندگی و آبادانی کشور ادامه می دهند .
وی افزایش تاب آوری در جامعه را وظیفه نهادها و رسانه ها درکنار یکدیگر دانست و اظهار کرد: چگونگی طرح مسائل در افزایش تاب آوری مردم بسیار موثر است .
اردکانیان وزارت نیرو را یکی از مهم ترین نهادهای کشور به لحاظ ارتباط با مردم عنوان کرد و افزود: به عنوان دستگاهی که بیشترین ارتباط و گستره خدمات را با مردم دارد، از طریق دو کالای مهم آب و برق دائم با تک تک شهروندان در ارتباط بوده و می توانیم نقش موثری در اصلاح بسیاری از عادت ها و روش ها ایفا کنیم.
وی با تاکید بر اهمیت نقش رسانه ها تصریح کرد: باید با کمک کسانی که دغدغه اصلاح عادت های نادرست را دارند، شیوه ناصحیح مصرف فعلی را به سمت شیوه صحیح سوق دهیم؛ در این صورت کار بزرگی در تاب آوری جامعه انجام داده ایم.
وزیر نیرو با بیان اینکه هرچه در مدیریت مصرف ایمن تر عمل شود، تحریم ها کمتر کارساز خواهد بود، افزود: هر جامعه ای که اخلاقی تر است مدیریت منابع زیست محیطی آن صحیح تر و هر جامعه ای که به لحاظ اخلاقی دارای مشکلات بیشتری است، در حل این مسائل ناتوان تر است.
وی فعالیت وزارت نیرو در کمیسیون های مشترک با کشورهای منطقه از جمله روسیه، ارمنستان، افغانستان، عراق، تاجیکستان و ... را یکی از فرصت های مناسب درجهت ایمن سازی و افزایش تاب آوری جامعه عنوان کرد و گفت: این کشورها بازار وسیعی است که می تواند دغدغه اشتغال در بسیاری از صنوف را برطرف سازد .
اردکانیان ساختار شدیداً بخشی سازمان اداری کشور را یکی از مهم ترین مشکلات موجود دانست و گفت: می بایست فعالیت های مشترک بین بخشی در دولت صورت گیرد و هر اندازه که فعالیت های مشترک بیشتری انجام شود بر اعتبار دولت افزوده می شود.
وی در پایان، وزارت نیرو را نیازمند کمک و نقطه نظرات اصلاحی و انتقادی نمایندگان رسانه ها دانست و گفت: تمامی رسانه ها اعم از گفتاری، نوشتاری، دیداری، سایت ها، روزنامه ها و خبرگزاری های کشور همکاران راهبردی صنعت آب و برق هستند .
همچنین در این نشست نمایندگان رسانه ها درخصوص مسائل و مشکلات حوزه صنعت آب و برق و نحوه پوشش رسانه ای این حوزه نقطه نظرات خود را مطرح کردند .
سرفصل های آب و برق در کارگروه های رسانه ای ارشاد مطرح می شود
" محمد خدادی" معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد نیز با بیان اینکه تفاوتی در ماهیت کار وزارت نیرو و وزارت ارشاد وجود ندارد و نگرانی نسبت به ایران و مسئولیت نسبت به کشور در ضمیر همه ما وجود دارد، گفت: مواردی که از سوی وزیر نیرو در این نشست مطرح شد را بند به بند پیگیری کرده و در دستور کار همه کارگروه های رسانه ها قرار خواهیم داد .
وی افزود: سرفصل ها و اولویت های وزارت نیرو لیست خواهد شد تا در کارگروه های مختلف رسانه ها بررسی شده و اصحاب رسانه ها به لحاظ موضوع شناسی و مخاطب شناسی راهکار دهند .
خدادی همچنین پیشنهاد بازدید نمایندگان رسانه ها از طرح های آب و برق به صورت دسترسی به مراکز صنعت به صورت بازدیدهای هفتگی در استان های مختلف را عنوان کرد تا به صورت ملموس تری نقش مردم در مدیریت مصرف و عواید و منافع مردم از طرح ها مشخص شود .
وی همچنین ایجاد کارگروه ویژه در حوزه آب و انرژی را پیشنهاد کرد که مورد تایید وزیر نیرو قرار گرفت.
وی با تأکید بر اینکه کتب عرضه شده در نمایشگاه باید از لحاظ محتوایی با کیفیت باشند اظهار کرد: باید بتوان کتاب هایی را در نمایشگاه عرضه کرد که نیاز مخاطبان را به درستی پاسخ دهد.
مدبران با اشاره به افزایش سطح استاندارد در برگزاری نمایشگاه سراسری کتاب یادآور شد: باید تمهیداتی اندیشیده شود که مراجعه مردم به نمایشگاه سهل بوده و از طرف دیگر کتاب های مورد پسند آنها باشد.
وی ادامه داد: هزینه کتاب با توجه به گرانی کاغذ بالاست بنابراین باید شرایطی فراهم شود تا مردم بتوانند کتاب های مورد نظر خود را تهیه کنند که نمایشگاه فرصت مناسبی است.
این فعال عرصه نشر با بیان اینکه برگزاری نمایشگاه در رونق بازار نشر اثرگذار است گفت: نمایشگاه فرصتی برای آشنایی مردم با کتاب های جدید است تا به کتبی که در طول سال قصد تهیه آن را داشتند، در فضای نمایشگاه دسترسی داشته باشند.
دوازدهمین نمایشگاه سراسری کتاب از 18 تا 23 دی ماه در محل دائمی نمایشگاه های بین المللی استان همدان برگزار خواهد شد.
انتهای پیام/89003/
سید سعید شاهرخی در جلسه انجمن کتابخانه های عمومی استان همدان که روز گذشته در سالن جلسات استانداری همدان برگزار شد، با تأکید بر لزوم کتابخوانی، اظهار کرد: ارتقای شاخص ها از ابتدای دولت تدبیر و امید در زمینه کتاب و کتابخوانی قابل تقدیر است، حال بایستی در راستای افزایش کمیت، کیفیت و ایجاد علاقه به مطالعه قدم هایی را برداریم.
وی خواستار اجتماعی کردن فرهنگ کتابخوانی در بین خانواده های همدانی شد و تصریح کرد: بایستی به صورت ماهیانه و فصلی جلساتی برگزار شود و حتی در شورای اداری و برنامه ریزی استان، در مدت 10 دقیقه کتاب های جدید معرفی و ایده های آن مطرح شوند.
استاندار همدان با اشاره به اینکه همه دستگاه های اجرائی برای ارتقای فرهنگ مطالعه و قرار گرفتن کتاب در سبد خانواده ها باید تلاش کنند، از انجمن خیران کتاب خواست تا طرح های ابتکاری و خلاقانه خود را برای علاقه مند کردن مردم ارائه کنند تا بهترین ها، برگزیده و برای اجرا برنامه ریزی شود.
شاهرخی در ادامه صحبت های خود به وضعیت پرداختی های نیم درصد شهرداری ها به کتابخانه های عمومی همدان اشاره کرد و گفت: طبق قانون، شهرداری ها موظف به پرداخت نیم درصد از اعتبار عمرانی به نهاد کتابخانه های عمومی هستند، اما چندان مورد توجه قرار نمی گیرد؛ بنابراین می بایست ازاین پس تسویه حساب و دریافت مفاصا حساب از کتابخانه های عمومی استان پیش نیاز هرگونه دریافت و تخصیص اعتبار به شهرداری های استان همدان باشد.
این مقام مسؤول به شهرداری همدان نسبت به تعیین تکلیف بدهی 12 میلیارد تومانی به نهاد کتابخانه ها هشدار داد و در این راستا، عنوان کرد: حداقل تا پایان 97 مطالبات کتابخانه ها باید پرداخت شود.
استاندار همدان در پایان سخنان خود از برگزاری نمایشگاه کتاب استان با حضور ناشران ملی در دی ماه خبر داد و اذعان کرد: این نمایشگاه فرصت مناسبی برای انس و الفت بیشتر مردم با کتاب محسوب می شود و نیازمند اطلاع رسانی گسترده است؛ به منظور هدفمند شدن غرفه های آن بایستی مراکز علمی و دانشگاهی نیازهای خود را به اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی همدان ارائه کنند تا وضعیت کتب و ناشران مدنظر در این نمایشگاه مشخص شود.
مدیرکل کتابخانه های عمومی استان همدان نیز در ادامه جلسه به گزارش عملکرد کتابخانه های عمومی استان از ابتدای آغاز به کار دولت تدبیر و امید تاکنون پرداخت و در این راستا مطرح کرد: تعداد کتابخانه های عمومی استان همدان در هفته دولت سال 1392، 75 باب بود که در هفته دولت سال 98 به 113 باب و در هفته کتاب سال جاری به 116 باب رسیده است که نسبت به سال 92، 55 درصد رشد را نشان می دهد.
عاطفه زارعی با تأکید بر این موضوع ابراز کرد: از این تعداد کتابخانه، 71 باب شهری و 44 مورد روستایی است که هرکدام نسبت به سال 92 به ترتیب 25 درصد و 144 درصد رشد داشتند؛ همچنین برای نخستین بار کتابخانه سیار شهری در همدان با کمک شهرداری همدان راه اندازی شد.
وی افزود: زیربنای کتابخانه های عمومی استان در هفته دولت سال 92، رقم 36 هزار و 455 متر مربع بود که در هفته دولت سال جاری به 44 هزار و 475 متر مربع رسید و این شاخص در هفته کتاب سال 98 به 46 هزار و 167 متر مربع رسید که رشد 27 درصدی را نسبت به سال 92 نشان می دهد.
به گفته مدیرکل کتابخانه های عمومی استان همدان سرانه زیربنای کتابخانه های عمومی استان در هفته دولت سال 92، میزان 2.07 بود که در هفته دولت سال جاری به 2.56 رسید و این شاخص در هفته کتاب سال 98 به 2.66 افزایش یافت.
زارعی با بیان اینکه تعداد نسخ کتب موجود در کتابخانه های عمومی استان در هفته دولت سال 92، میزان 811 هزار و 993 نسخه بود که در هفته دولت سال جاری به یک میلیون و 279 هزار و 136نسخه رسید، یادآوری کرد: این شاخص در هفته کتاب سال 98 به یک میلیون و 330 هزار و 20 نسخه رسید که رشد 64 درصدی را نسبت به سال 92 نشان می دهد.
وی ادامه داد: سرانه کتاب به ازای 100 نفر در کتابخانه های عمومی استان در هفته دولت سال 92، میزان 43 نسخه بود که در هفته دولت سال جاری به 74 نسخه رسید، این شاخص در هفته کتاب سال 98 به 77 افزایش یافت.
زارعی با تأکید بر اینکه تعداد اعضای فعال کتابخانه های عمومی استان در هفته دولت سال 92، میزان 50 هزار و 222 نفر بود که در هفته دولت سال جاری به 81 هزار و 34 نفر رسید، عنوان کرد: این شاخص در هفته کتاب سال 98 به 82 هزار و 334 نفر رسید که رشد 64 درصدی را نسبت به سال 92 نشان می دهد.
مدیرکل کتابخانه های عمومی استان همدان از رشد 27 درصدی زیربنای کتابخانه های سطح استان در مقایسه با سال 92 خبر داد و خاطرنشان کرد: هم اکنون سرانه کتاب به ازای 100 نفر جمعیت برابر 77 مورد است کتابخانه های همدان تعداد 82 هزار و 334 عضو فعال دارند.
وی با بیان اینکه در حال حاضر از تعداد 116 باب کتابخانه در استان همدان، تعداد 102 باب نهادی و 14 باب مشارکتی و مستقل هستند، گفت: تعداد 71 باب کتابخانه شهری، 44 باب کتابخانه روستایی و یک باب کتابخانه سیار شهری در استان فعالیت دارند.
زارعی اظهار کرد: 44 درصد اعضای فعال کتابخانه های همدان را آقایان و 46 درصد را بانوان تشکیل می دهند که حدود 41 درصد از کل اعضا نوجوانان هستند.
مدیرکل کتابخانه های عمومی استان همدان با اشاره به اینکه سرانه زیربنایی کتابخانه در سه شهرستان اسدآباد، فامنین و ملایر مناسب نیست، عنوان کرد: بیشترین سرانه زیربنایی کتابخانه در شهرستان های درگزین، همدان و رزن است و کتابخانه شهید آزموده شهر زنگنه شهرستان ملایر در سال 97 از اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان تحویل گرفته شد با هزینه 800 میلیون ریال تجهیز و در هفته دولت سال 98 افتتاح شد که با راه اندازی آن همه شهرهای استان صاحب کتابخانه شدند.
وی در ادامه به پروژه های در دست اقدام اشاره کرد و افزود: کتابخانه عمومی شهید مظاهری نیز در سال 1396 با80 درصد پیشرفت فیزیکی از اداره کل ارشاد و فرهنگ اسلامی تحویل گرفته شد که هم اکنون، بخش کتابخانه عمومی آماده بهره برداری بوده و با تخصیص یک میلیارد تومان بودجه به سالن سینما و آمفی تئاتر آن آماده بهره برداری می شود.
مدیرکل کتابخانه های عمومی استان همدان تصریح کرد: بازسازی کتابخانه آیت الله بهاری نیز در سال 1396 آغاز شده است که در صورت تأمین اعتبار در سال جاری به بهره برداری خواهد رسید؛ طرح توسعه کتابخانه عمومی شهید مطهری شهرستان فامنین نیز از محل اعتبارات ملی در سال جاری آغازشده که اگر همه اعتبار لازم تأمین شود، تا پایان سال به بهره برداری می رسد.
زارعی گفت: دکتر پرویز اذکایی منزل مسکونی خود را به متراژ 300 متر مربع با زیربنای 180 متر مربع برای تبدیل شدن به کتابخانه عمومی با نام خانه فرهنگی میرزا محمدکاظم اذکایی مدیر یا کتابخانه عمومی کوی شکریه همدان به ارزش تقریبی چهار میلیارد تومان، وقف کرد.
وی با بیان اینکه درمجموع از ابتدای سال 93 تا پایان آبان ماه سال جاری 457 هزار و 612 نسخه کتاب اهدا شده است، ابراز کرد: طبق آمار محتوایی، امانت کتب در 10 رده موضوعی مشخص شد که کتاب های ادبیات با 33 درصد، در صدر کتاب های دریافتی مراجعه کنندگان هستند.
زارعی در خصوص نیم درصد سهم کتابخانه های عمومی استان از محل درآمد شهرداری ها نیز، یادآوری کرد: تاکنون از شهرداری همدان 55 میلیون تومان برای سال 97 دریافت شده و در زمینه وصول مبالغ نیم درصدی با مشکل مواجه هستیم.
مدیرکل کتابخانه های عمومی استان همدان با بیان اینکه در سال جاری، شهرداری همدان بایستی دو میلیارد تومان پرداخت کند، خواستار همکاری شهرداری ها و تحقق سهم نیم درصد کتابخانه ها از درآمد شهرداری شد.
در ادامه این جلسه گلایه هایی از سوی اعضای انجمن کتابخانه های عمومی استان همدان مطرح شد که به شرح ذیل است:
* لزوم تحلیل علمی و اجتماعی آمارهای مبنی بر میزان مراجعه اعضای کتابخانه های استان در خصوص نوع و رده های کتاب های دریافتی.
* خاک خوردن ایستگاه های مطالعه در برخی از ادارات و خالی ماندن آن ها از کتاب.
* جزیره ای بوردن کتابخانه های تخصصی در ادارات همدان.
گفتنی است؛ در پایان جلسه، خیران در حوزه ترویج فرهنگ کتاب و کتابخوانی به عنوان اهداکنندگان دانایی مورد تقدیر قرار گرفتند.
این اقدام ارزشمند بار دیگر نگاه ها و را معطوف به جایگاه موسیقی اصیل خراسانی و وضعیت آن در رقابت با رقیبی چون موسیقی های غربی کرد.
خراسان جنوبی به عنوان بخشی از زادگاه موسیقی اصیل خراسانی مهد بسیاری از نواها و آواهای اصیلی است که با سازهایی چون دو تار، سُرنا و یا دهل همراه شده است. اما به راستی امروزه چقدر از این بخش از فرهنگ اصیل خویش حمایت می کنیم و آیا میدان را در این عرصه واگذاشته ایم؟
عادل قاسمی مسئول انجمن موسیقی شهرستان بیرجند درباره ویژگی های موسیقی اصیل خراسانی به خبرنگار مهر گفت: موسیقی خراسانی در شمال، شرق و جنوب خراسان با یکدیگر تفاوت هایی دارند.
وی اظهار کرد: در جنوب خراسان که به استان ما مربوط می شود یکی از ویژگی های موسیقی استفاده از سازهای خاص چون سرنا ، دهل ، دایره و البته دو تار است که این روزها ثبت جهانی شده است.
موسیقی مقامی ریشه در رنج ها و شادی ها دارد
مسئول انجمن موسیقی شهرستان بیرجند با اشاره به اینکه موسیقی مقامی ریشه در شرایط جغرافیایی، رنج ها و شادی ها و آداب و رسوم هر منطقه دارد، ادامه داد: به عنوان مثال از آنجایی که در یک منطقه خشک و کم آب هستیم، در موسیقی های قدیم منطقه سخن از طلب باران است.
قاسمی با بیان اینکه بخش دیگری از موسیقی جنوب خراسان، موسیقی کار نامیده می شود، افزود: در این نوع از آواها در هنگام کار مثلاً در هنگام قالیبافی یا بام اندود کردن، آهنگ هایی را زمزمه می کردند که هدف از آن دادن انرژی مضاعف در هنگام کار بوده است.
وی گفت: برخی از حرکات آئینی در هنگام موسیقی نمادی از برخی از کارها چون داشت و برداشت، نیایش پروردگار و طلب باران بوده است.
متأسفانه فراگیران سازهای غربی بیشتر از سازهای سنتی و مقامی است
مسئول انجمن موسیقی شهرستان بیرجند اظهار کرد: خوشبختانه علاقمندان به فراگیری سازهای مرتبط با موسیقی سنتی و مقامی در خراسان جنوبی کم نیستند و اما متأسفانه باز هم تعداد هنرجویان و فراگیران سازهای غربی چون پیانو و گیتار بیشتر است.
قاسمی یادآور شد: اینکه تعداد فراگیران سازهای غربی از سازهای سنتی و مقامی بیشتر است را می توان در این نکته جست وجو کرد که در شبکه های مجازی و ماهواره ها متأسفانه بیشتر سازهای غربی ترویج، تبلیغ و دیده می شود.
وی گفت: این در حالی است که ما در رسانه های داخلی اقدام خواستی در راستای حمایت از فرهنگ خویش در عرصه موسیقی و سازهای اصیل خودمان چون دوتار و سه تار انجام نداده ایم که این مهم را حتی در آواها و تیتراژهای رسانه ملی می توان دید.
میدان را برای علاقمندی جوانان و کودکان به موسیقی غربی بازگذاشته ایم
مسئول انجمن موسیقی شهرستان بیرجند با اشاره به اینکه جوانان بیشتر به سمت آن چیزی می روند که می بینند، اظهار کرد: ما چقدر در رسانه های خود سازهای اصیل ایرانی مثلاً سازهای استادی چون کمانچه استاد کلهر و یا تار استاد حسین علی زاده را نشان می دهیم و یا حتی آوای آن را پخش می کنیم.
قاسمی بیان کرد: طبیعی است که در چنین شرایطی جوان و کودکان متولد شده در دهه 80 به سمت آن سازهایی می رود که در سایر رسانه ها چون فضای مجازی و رسانه های غربی می بینند.
سید علی زمزم، معاون امور هنری و سینمایی فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان جنوبی در این زمینه به خبرنگار مهر اظهار کرد: تأکید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در چند سال اخیر همواره بر ترویج موسیقی های سنتی، بومی و نواحی بوده است.
وی بیان کرد: در این راستا امسال جشنواره موسیقی جوان استان را داشتیم و علاقمندان جوان به موسیقی اصیل خراسان جنوبی را شناسایی کردیم.
معاون امور هنری و سینمایی فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان جنوبی با تأکید بر اینکه در خراسان جنوبی نیز یکی از اهداف ما در حوزه موسیقی توسعه و ترویج موسیقی نواحی و سنتی است چرا که باور ما بر این است که نقش مهمی در فرهنگ مردم ایفا می کند.
مکتب خانه موسیقی مقامی در بیرجند راه اندازی می شود
زمزم یادآور شد: همچنین در جهت توجه به موسیقی اصیل خراسانی پیگیر راه اندازی مکتب خانه موسیقی مقامی در خراسان جنوبی هستیم که امیدواریم تا پایان سال 98 بتوانیم این مکتب خانه موسیقی را راه اندازی کنیم.
وی با اشاره به اینکه آموزشگاه های آزاد موسیقی در خراسان جنوبی تنها در فردوس و بیرجند وجود دارد، گفت: یک آموزشگاه در فردوس و سه آموزشگاه نیز در بیرجند وجود دارد و یک درخواست مجوز نیز در بیرجند برای یک آموزشگاه داریم.
مجید کریمیان رئیس حوزه هنری خراسان جنوبی نیز در این زمینه به خبرنگار مهر اظهار کرد: حوزه هنری خراسان جنوبی در سال های اخیر دو آلبوم در حوزه موسیقی اصیل خراسانی و موسیقی مقامی منتشر کرده است.
دو آلبوم موسیقی اصیل خراسانی را روانه بازار کردیم
وی با اشاره به اینکه نام این دو آلبوم آوای صحرا و هفت شهر عشق است، اظهار کرد: کار این آلبوم ها تنها به تدوین و نشر ختم نشد بلکه برای بازاریابی و تجاری سازی آن نیز تلاش های لازم صورت گرفته است و امیدواریم در آینده نیز شاهد چنین اقداماتی باشیم.
رئیس حوزه هنری خراسان جنوبی بیان کرد: از دیگر اقدامات حوزه هنری برگزاری همایش موسیقی مقامی و همچنین برگزاری همایش موسیقی خراسان جنوبی در هفته هنر انقلاب اسلامی در سال جاری بود.
ضرورت توجه به پیوست اجتماعی موسیقی
مجید کریمیان گفت: اقداماتی چون ثبت جهانی دو تار خراسانی در حوزه فرهنگ بی شک بسیار ارزشمند و دارای اهمیت است اما بیش از آن توجه به پیوست اجتماعی موسیقی را باید مد نظر قرار دهیم.
وی اظهار کرد: موسیقی در خراسان متن- محتوا است به این معنا که همواره در بستر و بطن یک اتفاق مهم اجتماعی چون کار کشاورزی، دروی گندم و دعای باران سروده شده است که در پژوهش های مرتبط با موسیقی خراسانی باید به آن توجه ویژه ای داشت.
شکی نیست که اگر نسبت به حمایت از موسیقی اصیل ایرانی و از جمله موسیقی نواحی و مقامی خراسان که برگرفته از فرهنگ ما و با محتواهای بسیار غنی و در بسیاری از مواقع آمیخته با اشعار شاعران اصیل و کهن چون باباطاهر، مولوی، عطار و حافظ است کم کاری کنیم، میدان را برای آن دسته از موسیقی هایی که ارتباطی با آئین ها و فرهنگ ما ندارد، باز کرده ایم. تا دیر نشده باید شروع کنیم.
کد خبر 4809868
محمودی با اشاره به اینکه قرآن روشنی بخش زندگی ملتهای مسلمان است، تصریح کرد: وظیفه تمامی دستگاه های اجرایی استان بهره گیری ازتمامی پتاتسیل ها وظرفیت های خود برای برگزاری هرچه بهتر هفته قران وعترت است.
به گزارش ایسنا، رئیس گروه قرآن وعترت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان با اشاره به اینکه هفته قرآن وعترت دربهمن ماه سال جاری و در تمامی شهرستان های استان برگزار خواهد شد، خاطرنشان کرد: در این هفته از 130 فعال قرآنی و حافظ قرآن استان تجلیل می شود.
وی یادآور شد: برگزاری مسبقات مقاله نویسی، شعر، داستان کوتاه، صنایع دستی، هنرهای نمایشی، تلاوت قران وایده پردازی درحوزه قرآن وعترت از جمله برنامه های است که در هفته مذکور در استان برگزار می شود.
انتهای پیام
او افزود: در استان مجموعا 9 سالن تئاتر و 3 پلاتو در اختیار اداره کل فرهنگ و ارشاد قرار دارد که توسط گروه های تئاتر در حال بهره برداری هستند.
زمزم با بیان اینکه هم اکنون 14 گروه تئاتر در خراسان جنوبی ثبت شده اند، عنوان کرد: متقاضیان ثبت گروه تئاتر تا پایان دی ماه زمان دارند تا به سامانه استقرار گروه ها مراجعه و ارائه مدارک لازم گروه خود را در اداره فرهنگ و ارشاد ثبت کنند.
معاون امور هنری و سینمایی اداره فرهنگ و ارشاد استان ادامه داد: امسال هنرستان هنر های زیبا در حوزه دختران با 30 دانش آموز در رشته های نمایش، سینما و نقاشی آغاز به کار کرده است.
او در پایان گفت: اداره فرهنگ و ارشاد با در اختیار گذاشتن سالن های تمرین و امکانات اولیه و حتی ارائه کمک هزینه های ساخت دکور و تبلیغات از هنرمندان استان حمایت می کند.
انتهای پیام / ط ا
اعتراض انجمن موسیقی آمل به نحوه عملکرد مجموعه شهرداری در حوزه فرهنگ و هنر (هنر آنلاین + ۱ سایت دیگر)
به نام خداوند جان و خرد
جناب آقای هاشمی؛ شهردار محترم شهرستان آمل
درود به شما
موسیقی و هنرمندان آن در همه جای دنیا مورد لطف جامعه قرار دارند، از جمله در کشور ما که به واسطه برخی تفکرات؛ جفای بسیاری به اهالی موسیقی شده است. مدتی ست خانواده موسیقی آمل، رفتار ناخوشایندی را از سوی برخی دوستانِ مجموعه شهرداری، شورا و سازمان فرهنگی آن متحمل می شوند.
شهرداری که مانند همه دنیا باید جدی ترین حامی فرهنگ و هنر باشد، در آملِ ما، بی تفاوتی و اشتباهات آن، انرژی اهالی هنر و خصوصا موسیقی را تقلیل داده است.
حمایت های رابطه مند از برخی اهالی موسیقی، موازی کاری ها در حوزه برنامه های موسیقایی، نبود شایسته سالاری در نگاه متولیان امر، بی احترامی به هنرمندان موسیقی شهر با اتخاذ تصمیمات نابجای برخی مسئولان فرهنگی مجموعه شهرداری چه در نوع و اجرای حمایت ها و چه دعوت در برنامه های شهرستان، عدم تعامل با انجمن موسیقی علیرغم برگزاری جلسات مختلف، همچنین بازی دادن اهالی هنر در ساخت فرهنگسرا و یا تبدیل زندان قدیم به فرهنگسرا؛ بخشی از معضلاتی است که در دو سال اخیر، گریبان خانواده موسیقی و البته بسیاری از هنرمندان شهر را گرفته است.
اما جدیدترین بی حرمتی این مجموعه به اهالی موسیقی شهرستان، نادیده گرفتن بند مصوب انجمن موسیقی در رابطه با عدم حق نصب بنر کنسرت شهرهای مجاور در آمل بود. طرحی که در جهت دفاع از حقوق هنرمندان و اهالی موسیقی آمل نوشته شده و به امضای انجمن موسیقی شهرستان و جمعی از مدرسین، شرکت ها، آموزشگاه ها و موسسات فعال در این عرصه در آمده و تحویل ریاست اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان آمل شد. متعاقب آن نامه هایی از جانب اداره فرهنگ به شهرداری، شورای شهر و سازمان فرهنگی ورزشی، نیز به کانون ها و موسسات تبلیغاتی شهرستان داده شد.
اما متاسفانه برخی اهالی مجموعه شهرداری، به جای حمایت و تعامل با انجمن موسیقی آمل که نماینده خانواده موسیقی است، در تقابل با آن برآمده اند! انجمنی که تمام تلاش خود را در سر و سامان دادن به وضعیت موسیقی شهرستان و حفظ حقوق هنرمندان عرصه موسیقی شهر کرده و به واسطه فعالیتش؛ در استان و کشور نیز مطرح شده است.
اینکه عضو شورای شهر به حمایت از آشنای خود، از انجمن موسیقی تقاضایی خلاف قانون کند، انجمن نپذیرد و عضو شورای شهر اعلام کند که از قدرتش استفاده می کند و مصوب انجمن و امضای هنرمندان موسیقی شهر را نادیده می گیرد و در نهایت نیز کار خود را بدون اجازه انجمن به انجام رساند، فاجعه ای بس بزرگ و عمیق است! یا وقتی نه اداره فرهنگ و هنر و نه انجمن موسیقی، بر اساس وظیفه صیانت از هنرمندان و هنردوستان آملی، اجازه تبلیغ به کنسرت شهرهای مجاور را نمی دهند؛ این تبلیغات در زیر پل های روگذر شهر و حتی در خیابانی که ساختمان شهرداری در آن واقع است، نصب می شود؛ تاسف بار است!
گذشته از شرایط نازیبا و ریخت و پاش شهر، انگار آملِ امروز، فضای خوبی را برای حضور باندهای مافیایی در حوزه های مختلف، خصوصا فرهنگ و هنر ایجاد کرده است.
توقع انجمن موسیقی آمل از شما شهردار محترم که اخیرا به این سمت منصوب شده اید، این است که با رفتار و عملکرد خود ثابت کنید آمل شهر گانگسترها نیست! اتفاقات ماه های اخیر، نشان از عدم دغدغه و یا کم توانی برخی مسئولان هنری و فرهنگی شهرداری، شورا و نیز سازمان فرهنگی دارد که جهت ارتقای سطح کیفی فرهنگ و هنر شهر، نیاز به بازبینی و تقویت در این سطوح احساس می شود.
به هر روی بخشی از بودجه شهرداری مربوط به امور فرهنگی است و انجمن موسیقی آمل امیدوار است، رویکرد شهردار جدید در حوزه فرهنگ و هنر؛ کاملا شفاف بوده و برای اهالی فرهنگ و هنر شهرستان آمل، راهگشا باشد.
آرزوی روزهایی خوش برای هنر و فرهنگ آمل و اهالی آن ...
عرفان پرقوه، نیما روحی، فرزاد زاهدی، رضا احمدی راد، کوثر بزرگی، محسن رضایی و محسن مرعشی؛ اعضای انجمن موسیقی شهرستان آمل.
اما این روزها هنرمندان خراسان شمالی معتقدند شرایط به گونه ای است که این قشر نمی توانند هیچ گونه اثری از خود به جای بگذارند. آن ها نه توانایی تقویت جامعه را دارند و نه می توانند به آن نقد کنند.
ازاین رو استاندار خراسان شمالی با هنرمندان جلسه ای برقرار کرد. جلسه که بنا بود اهالی هنر استان گله ها، مشکلات و راهکارهای خود را بیان کرده و استاندار نیز آن ها را بشنود و درنهایت غصه های هنرمندان اندکی کاهش یابد.
حمایت از ادبیات در مطلع بیان
جلسه آغاز شد و در ابتدا اباصلت رضوانی به عنوان یکی از شعرای خراسان شمالی سخن گفت.
وی در ابتدا از ظرفیت هنری و ادبی خراسان شمالی سخن به میان آورد و افزود: استان ما گنجینه فرهنگ ها و معرفت هاست و پتانسیل عظیمی در راستای تنوع فرهنگی و قومیتی داراست. لذا زمینه ادبیات پویا فراهم است.
این شاعر پژوهش درزمینه ادبیات را در خراسان شمالی مورد تأکید قرارداد و بیان کرد: می طلبد در این زمینه حمایت های لازم انجام شود.
وی در پایان سخنان خود پایین بودن فرهنگ مطالعه عمومی در کشور را یک آسیب عنوان کرد و گفت: این مشکل باعث شده شاعران تمایلی برای چاپ آثارشان نداشته باشند زیرا سرمایه زندگی شان از دست می رود لذا می طلبد با سیاست های مطلوب این آثار به چاپ برسد.
تقاضای دیدار با فعالان قرآنی
شکرانی، مدیرعامل مؤسسات فرهنگی مردم نهاد قرآن محور فرد بعدی سخنران بود. وی در ابتدا از عدم تشکیل جلسه با فعالان قرآنی برای بررسی مشکلات و راهکارها توسط استاندار علی رغم نامه نگاری ها گلایه کرد و در ادامه گفت: در این جلسه دنبال بیان مشکلات نیستم و راهکار ارائه می دهیم.
شکرانی خاطرنشان کرد: ما 244 میلیون تومان به مؤسسات قرآنی وام داده ایم و درخواست داریم این اعتبار را به صورت متمرکز در حساب موسسه قرار دهید تا از محل کارکرد این حساب، مشکلات فعالان این بخش را حل کنیم.
تئاتر بی اعتبار مالی است
فرحی به نمایندگی از حوزه هنرهای نمایشی تئاتر را یکی از حوزه های توسعه کشور دانست و ادامه داد: در ایران مشکلات دیده مسئولان را بسته لذا تئاتر را نمی بینند و غافل از این هستند که این حوزه می تواند برخی از مشکلات را حل کند.
وی افزود: مشکلی در وجود هنرمند و مخاطب در استان نداریم اما در خراسان شمالی صنایع و بازار که باید حامی فرهنگ و هنر باشند خود را جدای از هنر می دانند. همچنین بودجه و اعتباری نیز نداریم و در همین راستا در سال 97 به حوزه تئاتر استان هیچ اعتباری تعلق نگرفت.
این هنرمند در ادامه سخنانش بیان کرد: ارگان ها و ادارات نیز هیچ گونه حمایتی از ما ندارند. شهرداری ها نیز که در کلان شهرها از هنر حمایت کرده و بخشی از بودجه خود را به هنر می دهند در استان ما اعتقادی به این امر ندارند.
وی در پایان از عدم تشکیل جلسه خصوصی با استاندار برای ارائه راهکارها گلایه کرد.
وضعیت خراب صنعت چاپ
در ادامه نوبت به ابراهیمی به نمایندگی از صنعت چاپ و نشر خراسان شمالی رسید.
وی در ابتدا وضعیت چاپ و نشر را خراب عنوان کرد و افزود: 300 چاپ خانه در کشور تعطیل شده و گرانی 10 برابری و بی دلیل قیمت کاغذ مشکلاتی را به وجود آورده و درازای این موارد مالیات نیز افزایش پیداکرده. این مسئله شوخی نیست و بی توجهی قلمداد می شود.
ابراهیمی در پایان سخنانش بیان داشت: چاپ خانه های خراسان شمالی نیاز به بازسازی دارد و همچنین دلال هایی هستند که پروژه های چاپی را به مشهد برده و باعث خروج نقدینگی از استان می شود.
کنسرت را امنیتی کرده اند
آدینه زاده از فعالان عرصه موسیقی دیگر سخنران این جلسه بود. وی انتقادات صریح و بی پرده ای را عنوان کرد.
این هنرمند گفت: طرحی درزمینه موسیقی به مدیرکل فرهنگ ارائه دادیم و در پاسخ گفتند بودجه نداریم زیرا استاندار بنا بوده بودجه را دو برابر کند اما حتی بودجه سال قبل دریافت نشده است.
وی از تأیید برخی افراد برقرارکننده کنسرت توسط اداره فرهنگ و ارشاد که افراد پرخطری هستند گلایه کرد و افزود: این افراد فضای موسیقی و کنسرت را امنیتی کرده و به ما آسیب می زنند اما بازهم مدیرکل فرهنگ به آن ها مجوز می دهد.
گنجینه دفاع مقدس استان نیازمند جمع آوری
صدیقی، فعال عرصه ادبیات دفاع مقدس نیز در این جلسه 3 ساعته بیان کرد: جمع آوری خاطرات شهدا، جانبازان و آزادگان استان می تواند باعث ترویج فرهنگ دفاع مقدس خراسان شمالی شود.
وی افزود: سازمان ها و ارگان ها کتاب های خارج از استان را برای سازمان خود خریداری می کنند درحالی که باید از کتب استان استفاده شود.
این فعال حوزه ادبیات در پایان سخنانش با اشاره به وجود 25 نویسنده تخصصی در حوزه دفاع مقدس در خراسان شمالی گفت: این ظرفیت باعث شده بتوانیم کتاب هایی با محتوای مناسب را در اختیار مردم قرار دهیم.
شریعتی به نمایندگی از هنرهای سنتی و تجسمی دیگر فرد سخنران بود. وی در سخنانی پرشور به استاندار انتقاداتی را وارد کرد که در ادامه آن را می بینید.
شکم خالی و هنر!
علی آبادی، نماینده انجمن سینمای جوان نیز آخرین فرد بود که گلایه خود را عنوان کرد.
وی در بخشی از سخنانش گفت: شکم خالی هنر نمی شناسد.
علی آبادی در پایان بیان کرد: درزمینه سینما و فیلم سازی نیازمند حمایت جدی هستیم تا حدی که برای 2 میلیون تومان و فرستادن چند نفر به یک جشنواره مدت هاست می دویم.
در پایان این جلسه بنا شد برای بررسی دقیق تر مشکلات هنرمندان استان و حل آنان روز چهارشنبه جلسه دیگری با حضور نمایندگان حوزه های مختلف فرهنگ و هنر برگزار شود. حال باید دید این جلسات متعدد عایدی خاصی را برای اهالی هنر به دنبال خواهد داشت؟
انتهای پیام/
این آهنگساز و خواننده آذربایجانی ، با بیان این که هنرمندان عرصه موسیقی سفیران هنری و فرهنگی ایران در سایر کشورهای جهان هستند، تصریح کرد: اعتقاد دارم موسیقی آذربایجان جزو سه موسیقی قدرتمند و برتر دنیا از لحاظ فنی است و موسیقی ایرانی نیز به لحاظ غنا رتبه چهارم جهان را داراست.
آذری با اشاره به این که موسیقی آذربایجان بسیار قدرتمند بوده، اما هنوز آن گونه که باید در کشور شناخته نشده است، خاطرنشان کرد: قوی ترین نوازندگان کشور از خطه آذربایجان هستند، به همین جهت این موسیقی باید هرچه بیشتر به مردم شناسانده شود.
وی ادامه داد: در تمامی قطعاتی که به زبان فارسی اجرا کرده ام، رنگ و بوی آذربایجانی دیده می شود، به همین جهت مورد استقبال جامعه مخاطبان قرار گرفته اند، افزون بر این به دنبال نوآوری و در موسیقی آذری نیز بوده ام.
این هنرمند فعال در عرصه موسیقی با اشاره به حضور خود در چند برنامه تلویزیونی کشور جمهوری آذربایجان، که با حاشیه هایی نیز همراه بوده است، اظهار داشت: در تمامی دعوت ها سعی کرده ام جوانب مورد تأکید شئون کشورم را رعایت کتن و با لحاظ چهارچوب ها حضور می یابم.
آذری با بیان این که قرار است در نوروز 1399 در شهر باکو کشور جمهوری آذربایجان کنسرت اجرا کنم، گفت: مذاکراتی نیز درخصوص اجرای کنسرت در کشور روسیه صورت گرفته که هنوز نهایی نشده است.
وی در پاسخ به سؤال خبرنگاری مبنی بر شایعه ممنوع التصویری اش اظهار داشت: از سال 1394 به صورت حرفه ای اجراهای صحنه ای خود را آغاز کردم و این شایعات را تکذیب می کنم و برای بنده رعایت شئونات فرهنگی و اعتقادی کشور جزو خطوط قرمز محسوب می شود.
پایان پیام/ 533
این کتابخانه برتر استانی با 600 عضو فعال در مجاورت مسجد قائم ارومیه مستقر است، اما طی سال جاری با پافشاری هیات امنای مسجد سه بار تعطیل شده بود و اخیرا نیز 23 آذر ماه در پی تصمیم هیات امنای مسجد قائم ارومیه، دوباره بسته شد.
اختلاف نظرهایی که گفته می شود در سند ملکی وجود دارد سبب شده تا هیات امنای مسجد بر تعطیلی این کتابخانه پافشاری کنند و با وجود برگزاری چندین جلسه، هنوز هم درب کتابخانه به روی دوستداران کتاب باز نشده است.
رییس کتابخانه های عمومی شهرستان ارومیه نیز تعطیلی این کتابخانه را اختلاف بین اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و اداره اوقاف بر سر مالکیت آن می داند و به فارس می گوید: از بیست و سوم آذر ماه است که کتابخانه بسته شده، در این مدت اقدام قابل توجهی از جانب مسوولان انجام نگرفته است .
آقازاده اضافه می کند: مدیرکل اداره ی کل فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز تا کنون اقدام خاصی انجام نداده است و به اعضای شورای فرهنگی نامه ارسال شده است و منتظر جلسه فردا دوشنبه هستیم تا سرنوشت این کتابخانه مشخص شود .
به گفته رییس اداره اوقاف ارومیه؛ نیز هیات امنای مسجد نگران مالکیت و حریم مسجد هستند و به همین جهت کتابخانه موقتا تعطیل شده است. بابایی امیدوار است؛ این سو تفاهم ها در جلسه فردا دوشنبه حل شود.
وی افزود: باتوجه به اینکه هیچ برنامه ای برای اعزام زائران عتبات از راه زمینی به کشور عراق نداریم ، کاروان ها و دفاتر خدمات زیارتی اجازه ثبت نام و یا دریافت وجه ندارند.
مدیرکل حج و زیارت مازندران با اعلام اینکه تنها راه سفر به عتبات عالیات ازطریق هوایی است، تصریح کرد: استان مازندران پرواز مستقیم ندارد و پرواز از استان تهران انجام می شود.
این مسؤول خاطرنشان کرد: باتوجه به این مسائل لازم است زائران هوشیار باشند و به وعده های کاروان های غیرمجاز توجهی نکنند.
ساداتی در بخش دیگری از سخنان خود از زائران حج تمتع خواست که برای تکمیل اطلاعات خود به دفاتر مجاز زیارتی مراجعه کنند.
انتهای پیام/86034/ع
مدیرکل اوقاف و امور خیریه استان اصفهان گفت: یکی از آثار تاریخی خوانسار بازار دو راه است و در جهت کمک به مرمت و بازسازی آن براساس طرح های پیشنهاد شده بررسی کارشناسی را انجام می دهیم و به نسبت سهم اوقاف کمک و همکاری لازم را انجام می دهیم.
وی تصریح کرد: با توجه به اینکه امام زاده ابراهیم (ع) سعیدآباد گلپایگان در مسیر مواصلاتی خمین- گلپایگان قرار دارد و عمران و آبادانی آن در جذب گردشگر اهمیت دارد، سازمان اوقاف نیز از این قاعده مستثنا نیست و در جهت رفع گره طرح احداث میدان در درب امام زاده از هیچ تلاشی دریغ نمی کند.
بلک با اشاره به مرمت گنبد امام زاده هفده تن گلپایگان تشریح کرد: با توجه به کمبود اعتبارات، الویت سازمان اوقاف مرمت مکان های مذهبی و تاریخی است و با یک برنامه ریزی مدن در استان سعی می کنیم اعتبار مناسبی در جهت مرمت و بازسازی با هدف جلوگیری از خطراتی که این برای مرمت این امام زاده واجب التعظیم را تهدید می کند در نظر بگیریم.
مدیرکل اوقاف و امور خیریه استان اصفهان با بیان اینکه امام زادگان به قطب برنامه های فرهنگی تبدیل شدند، گفت: هر ساله ایام فاطمیه(س) و دهه مبارک فجر و همچنین طی این چند سال بزرگداشت 9 دی در جوار امام زادگان سراسر استان برگزار می شود.
انتهای پیام/63071/ج20/
وی افزود: موضوع موقوفه بودن اراضی شهر ورنامخواست چالش های بسیاری را برای شهروندان به همراه داشته و با توجه به اهمیت موضوع در دو سال گذشته در این خصوص جلسات کارشناسی بسیاری برگزار شده است، زیرا این پروژه حقوقی بسیار پیچیده ای است.
شهردار ورنامخواست تصریح کرد: بررسی های کارشناسی درباره موقعیت جغرافیایی، اسناد و اظهارنامه های وضعیت فعلی اراضی شهری ورنامخواست انجام شده و کارشناسان ادارت اوقاف و امور خیریه، ثبت اسناد و املاک و... از موقعیت و وضعیت اراضی این شهر بازدید کرده اند.
اطهری فر با بیان اینکه صدور پروانه ساخت برای اراضی بدون سند غیرقانونی است، ادامه داد: مشکل موقوفه بودن شهر ورنامخواست مانعی بزرگ جهت اخذ سناد ثبتی مالکیت برای شهروندان ایجاد کرده و سبب شده مردم از دریافت تسهیلات بانکی و... محروم شوند.
وی اضافه کرد: متاسفانه جرات حل این پرونده وجود ندارد و جسارتی که یک مدیر در جایگاه قانونی و با تمکین از قانون باید نشان دهد در این پرونده دیده نمی شود.
شهردار ورنامخواست عنوان کرد: مسئله قابل توجه آن است که طرفین دعوی یعنی سازمان های ثبت اسناد و املاک و اوقاف و امور خیریه عقیده دارند که حدود اربعه مندرج در وقف نامه شامل بخش های مسکونی شهر نمی شود و فقط اراضی زراعی مشمول وقف نامه است، اما متاسفانه کسی جرات بیان حرف آخر را ندارد.
اطهری فر با اشاره به ضرورت پایبندی به احکام وقف، گفت: چنانچه حقی از مردم ضایع شود و این وقف نامه شامل حال اراضی مسکونی نباشد، قطعا مسئولیت سنگینی بر دوش مسئولان خواهد بود، بنابراین باید مشکل ادعای موقوفه بودن اراضی شهری ورنامخواست به سرعت رفع و حق مردم استیفا شود.
وی خاطرنشان کرد: در آخرین جلسه ای که در این خصوص با حضور رئیس شورای اسلامی شهر و روسای ادارات اوقاف و امور خیریه و ثبت اسناد و املاک ورنامخواست در دفتر رئیس دادگستری شهرستان برگزار شد مقرر شد مسائل بصورت کارشناسی بررسی و در روزهای آتی جلسه دیگری برگزار شود.
کد خبر 403378
وی افزود: گره خوردن این گونه سینما با تحولات سیاسی، فرهنگی و اجتماعی افق های شگفت انگیزی را در برابر انسان معاصر باز کرده است.
دبیر دومین جشنواره فیلم بهشت با اشاره به اینکه سینمای مستند به واقعیات عینی در زندگی می پردازد، بیان کرد: سینمای مستند به انگارها و عقاید بشر نگاه ویژه ای نیز دارد.
یوسف زاده ادامه داد: سینمای مستند به دلیل قرار گرفتن بر پایه آگاهی و ایمان، تاثیر عمیقی بر آگاهی مردم دارد و از این مزیت برخوردار است که بسیاری از پیام های ارزشمند انسانی را به مخاطب خود منتقل کند.
دبیر دومین جشنواره فیلم بهشت، درباره ماهیت این جشنواره توضیح داد: با توجه به اینکه میلیون ها نفر در سراسر جهان به ساحت مقدس امام رضا (ع) ارادت دارند، مضجع شریف و سیره حضرت رضا (ع) در میان سینمای داستانی و مستند هنوز جایگاه واقعی خود را پیدا نکرده است.
وی ادامه داد: به همین منظور موسسه آفرینش های هنری آستان قدس رضوی با هدف بهره گیری از سبک زندگی رضوی و زیارت رضوی اقدام به برگزاری چنین جشنواره ای کرده است که امسال دومین دوره آن است.
یوسف زاده بیان کرد: در این جشنواره مجموعه آثار مستند و کلیپ مرتبط با فرهنگ و سیره رضوی اعم از تاریخ، زندگی، شخصیت، کرامات و مجاهدت های خستگی ناپذیر حضرت رضا علیه السلام و جلوه های توسل و ارادت به آن امام همام در طول تاریخ اسلام و ایران از جمله انگاره ها، آداب و رسوم، عادات، جشن ها، سوگواره ها، موقوفات و نذورات و خدمات کریمانه خادمین حضرت پذیرفته خواهد شد.
دبیر دومین جشنواره فیلم بهشت با اشاره به اینکه امسال علاوه بر بخش مستند و مسابقه دو بخش کلیپ به جشنواره اضافه شده است، اظهار کرد: در بخش مستند فیلم های مستندی با محوریت موضوع جشنواره و همچنین موضوعات ویژه پذیرفته خواهد شد.
وی در توضیح بخش های مستند جشنواره بیان کرد: در بخش زیر سایه خورشید، لحظات عرض ارادت و توسل جستن مردم ایران و جهان در مواجهه با پرچم متبرک آستان قدس رضوی و کاروان های خدام حضرت رضا علیه السلام مد نظر است.
یوسف زاده ادامه داد: بخش زائرین پیاده رضوی روایات حالات، توسلات و سلوک زائران پیاده در مسیرهای بیابانی شهری و جاده های منتهی به حرم امام رضا علیه السلام مورد توجه است. همچنین در بخش زیارت و آیین های نوروزی به مراسم و آیین های نوروزی و حالات زائران در لحظه تحویل سال در کنار مضجع شریف رضوی پرداخته خواهد شد.
دبیر دومین جشنواره فیلم بهشت درباره دو بخش جدید اضافه شده به جشنواره تصریح کرد: در این بخش آثار تولیدی با محوریت موضوع جشنواره و موضوعات ویژه پذیرفته خواهد شد که شامل کلیپ مفهومی و نماهنگ است.
وی ادامه داد: در بخش کلیپ مفهومی، تولید کلیپ مفهومی با موضوع وقف و نذر رضوی با محدودیت زمانی 59 تا 200 ثانیه مورد قبول است. همچنین در بخش نماهنگ شامل تولید موزیک ویدیوهای مرتبط با موضوع جشنواره و محدودیت زمانی حداکثر تا 5 دقیقه پذیرفته خواهد شد.
یوسف زاده به بخش جنبی جشنواره در کنار بخش مسابقه اشاره کرد و گفت: در این بخش اهداف جشنواره فعالیت های حمایتی و آموزشی شامل ورکشاپ ها و کارگاه ها است.
دبیر دومین جشنواره فیلم بهشت درباره حمایت از تولیدات نیمه تمام مرتبط با موضوع جشنواره که به هر دلیلی نتوانسته اند تمام شوند، توضیح داد: دبیرخانه از چند اثر نیمه تمام مرتبط با موضوع جشنواره به انتخاب و تصمیم شورای سیاستگذاری حمایت خواهد کرد. بدیهی است اخبار فراخوان فرآیند انتخاب و اختصاص اعتبار از طریق سایت جشنواره منتشر خواهد شد.
وی درباره جوایز این جشنواره اظهار کرد: در رابطه با جوایز این جشنواره سعی کردیم که حداقل جوایز جشنواره ها را داشته باشیم، اگرچه با جشنواره های بزرگ کشوری در بعد جوایز فاصله داریم.
یوسف زاده ادامه داد: جایزه اصلی بهترین اثر درباره موضوع جشنواره لوح تقدیر تندیس جشنواره و مبلغ 150 میلیون ریال وجه نقد است.
دبیر دومین جشنواره فیلم بهشت جایزه مستند برتر را مبلغ 50 میلیون ریال اعلام کرد و درباره جوایز دیگر بخش ها توضیح داد: جایزه اثر برگزیده در بخش های زیر سایه خورشید، زائران پیاده رضوی، زیارت و آیین های نوروزی هر کدام 30 میلیون ریال است.
وی جایزه بخش کلیپ برتر را 50 میلیون ریال اعلام کرد و گفت: در بخش کلیپ مفهومی با موضوع وقف و نذر رضوی و همچنین پخش نماهنگ برتر، به هر کدام از آثار برگزیده 30 میلیون ریال جایزه اهدا می شود.
آخرین مهلت ارائه آثار به دبیرخانه جشنواره
یوسف زاده آخرین مهلت دریافت آثار جشنواره را 7 خرداد 1399و زمان اعلام آثار راه یافته به جشنواره را 16 خرداد 99 اعلام کرد.
دبیر دومین جشنواره فیلم بهشت در ادامه گفت: تلاش می کنیم که اختتامیه این جشنواره در دهه کرامت سال 1399 باشد.
وی اسامی اعضای شورای سیاست گذاری و هیأت انتخاب جشنواره را به شرح زیر بیان کرد: اعضای این شورا نسرین شاه محمدی، حجت احمدی زر، محمدمهدی خالقی و مهدی محمدی هستند.
یوسف زاده در رابطه با هیأت داوران این جشنواره بیان کرد: داوران این جشنواره احمد ضابطی جهرمی، محمد صادق مرکبی، محمدحسین نیرومند، سید سلیم غفوری مدیر شبکه مستند و محمدمهدی کلهر که سوابق اجرایی در حوزه کلیپ و موسیقی را دارد، هستند.
دبیر دومین جشنواره فیلم بهشت همچنین درباره امکان پخش آثار این جشنواره در صدا و سیما خاطر نشان کرد: ما در زمان ثبت نام متقاضیان برای نمایش آثارشان در جشنواره رضایت نامه مبنی بر نمایش این آثار در صدا و سیما از آنها می گیریم.
وی ادامه داد: تلاش ما بر این است که این آثار را در طول سال و نه فقط در مناسبت های مذهبی، از شبکه های مختلف صدا و سیما پخش کنیم. همچنین حضور مدیر شبکه مستند در هیأت داوران این جشنواره این نوید را به ما می دهد که به آثار این جشنواره در شبکه مستند توجه ویژه ای شود.
به دنبال نمایش آثار تکراری نیستیم
در ادامه این نشست دبیر اجرایی جشنواره فیلم بهشت گفت: در بخش مستند و مسابقه سه موضوع عنوان شده است ولی به این معنی نیست که فقط در این سه حوزه مستند می پذیریم.
جواد لیانی ادامه داد: هر کلیپ، مستند و نماهنگی که شرط ورود به جشنواره یعنی موضوع مرتبط را داشته باشد پذیرفته می شود.
وی با بیان اینکه اولویت جشنواره حمایت از آثار تولیدی و داشتن خروجی مناسب است بیان کرد: اولویت ما در جشنواره حمایت از تولید کنندگان آثار است و صرفا به دنبال نمایش آثار تکراری نیستیم.
دبیر اجرایی جشنواره فیلم بهشت متذکر شد: به طور مثال برای کلیپ وقف و نذر رضوی کارگاه برگزار می کنیم و به دنبال خروجی و ساخت اثر هستیم.
لیانی در رابطه با همکاری با گروه های مستندساز برای ورود به حرم خاطرنشان کرد: به همت مدیریت موسسه آفرینش های هنری آستان قدس در حال رایزنی هستیم که گروه های فیلمبرداری برای ساخت مستند، به سهولت وارد حرم رضوی شوند.
تولیدات خود آستان قدس در بخش مسابقه نیستند
در این نشست معاون هنری موسسه آفرینش های هنری آستان قدس رضوی در رابطه با بودجه این جشنواره گفت: اعتبار فرهنگی در دو سه سال گذشته با مشکل بودجه مواجه بوده است و ما در موسسه برای حل این مشکل سطح مشارکت خود را با نهادهایی که هدف مشترک با ما دارند بالا بردیم.
مهدی سیم ریز به امضای تفاهم نامه همکاری که توسط تولیت آستان قدس رضوی و وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی منعقد شد اشاره کرد و افزود: امیدوارم در این راستا اتفاقات خوبی برای تولیدات فرهنگی رضوی بیفتد.
وی درباره مستنداتی که تولید خود آستان قدس رضوی است، اظهار کرد: مستندی که توسط سفارش خود آستان قدس رضوی و یا چترهای حمایتی مرتبط با آن تولید شده باشد در بخش رقابتی این جشنواره حضور ندارند.
معاون هنری موسسه آفرینش های هنری آستان قدس رضوی گفت: ما فرایند تولید مستند را در خارج از جشنواره در موسسه آفرینش ها و دیگر بخش های مرتبط با آستان قدس دنبال می کنیم ولی در این جشنواره فقط قصد حمایت از آثار نیمه تمام را داریم.
گفتنی است؛ در پایان این مراسم از پوستر دومین جشنواره فیلم بهشت رونمایی شد.
انتهای پیام/ 70061/ح
وی با اشاره به شفاف سازی های صورت گرفته در سطح کلان وزارتخانه، اظهارکرد: در سالجاری مجوزها را از 115 مورد به 36 مورد کاهش دادیم.
کاراندیش به تحقق اهداف دولت الکترونیک در این وزارتخانه اشاره و خاطرنشان کرد: در زمینه بیمه هنرمندان نیز اقدامات خوبی رقم خورده است.
معاون حقوقی، امور مجلس و استان ها وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی افزود: در بهمن ماه سال 95، 17 هزار و 800 نفر از هنرمندان در سطح کشور بیمه بودند اما اکنون این رقم به 33 هزار نفر رسیده و روند شناسایی هنرمندان همچنان ادامه دارد.
وی به فعالیت 800 مجتمع فرهنگی در سطح کشور و در حال ساخت بودن 320 مجتمع فرهنگی دیگر اشاره و اظهارکرد: 2300 مؤسسه قرآنی دارای مجوز در حال حاضر مشغول به فعالیت هستند.
در تولید محتوا ضعف داریم
کاراندیش با بیان اینکه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی حوزه کاری گسترده ای دارد و دارای شش معاونت با مسئولیت های متعدد و سنگینی است، ادامه داد: نکته مهمی که در حوزه فعاتی های هنری و فرهنگی باید بدان توجه شود، تولید محتواست.
وی با اشاره به اینکه ما فرهنگ را از راه هنر به مخاطبان انتقال می دهیم، افزود: متأسفانه در تولید محتوای مناسب ضعف داریم و هنوز محتوا به اندازه کافی تولید نکرده ایم.
معاون حقوقی، امور مجلس و استان ها وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با تأکید بر اینکه اعضای شورای فرهنگ عمومی در شهرستان ملایر باید از ظرفیت و پتانسیل موجود در حوزه فرهنگ و هنر برای تولید محتوا بهره ببرند، گفت: این شورا در زمینه فرهنگسازی در سطح جامعه نقش مهمی برعهده دارد و باید در زمینه های اقتصاد مقاومتی، مسائل اجتماعی و حقوق شهروندی فرهنگ سازی کند.
در مقام اجرا از مصوبات غافل شدیم
کاراندیش در بخش دیگری فرهنگ را زیربنای توسعه هر جامعه ای دانست و اظهارکرد: ما در مقام مجریان امور فرهنگی برای توسعه همه جانبه و پایدار، از آنجه باید انجام می دادم و از مصوبات غافل شدیم و به صورت مسئله پی نبردیم.
معاون حقوقی، امور مجلس و استان ها وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با تأکید بر اینکه کار در حوزه فرهنگ، کار تنها یک دستگاه خواص نیست و در سطح کشور 26 دستگاه دولتی، نهاد و ارگان باید در این زمینه همکاری داشته باشند، افزود: اعتبارات فرهنگی نز بین این دستگاه ها توزیع می شود.
از انفصال در کار فرهنگی بپرهیزید
کاراندیش بر لزوم توجه بیشتر و داشتن اهتمام به وظایف شورای فرهنگ عمومی در شهرستان ها تأکید کرد و گفت: برنامه ریزی برای هماهنگی و همسوکردن دستگاه ها ، مراکز و مؤسسات دولتی و غیردولتی عضو این شورا برای انجام فعالیت های فرهنگی باید در دستور کار مسئولان ملایر قرار بگیرد.
وی تصریح کرد: باید از انفصال و جدایی در کار فرهنگی بپرهیزید همچنین این شورا باید معضلات و آسیب های اجتماعی را شناسایی و احصا کرده و بعد با برنامه ریزی راهبردی و همکری سایر دستگاه های عضو، تقسیم کار انجام شود.
معاون حقوقی، امور مجلس و استان ها وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با بیان اینکه اگر این مهم در کار شورای فرهنگ عمومی محقق شود ما در زمینه فرهنگ قطعاً رشد خواهیم داشت، ادامه داد: بررسی پیوست فرهنگی و آثار و تبعات فرهنگی اقدامات اقتصادی ، سیاسی و اجتماعی در شهرستان ها و سطح کلان جامعه باید توسط شورای فرهنگ عمومی انجام شود.
کاراندیش در بخش دیگری بر پرهیز از بخشی عمل کردن متولیان فرهنگی جامعه تأکید کرد و از کانون های فرهنگی و هنری مساجد خواست تا جدی تر و فعال تر کرده و برای رفع معضلات و مشکلات اجتماعی وار میدان شوند.
وی گفت: اگر ساختمان مورد نیاز برای پلاتوی هنرمندان ملایر تأمین شود، ما آمادگی داریم تا تجهیزات و امکانات لازم برای تجیهز کامل آن را در اختیار اداره فرهنگ و ارشاد ملایر قرار دهیم.
فرهنگ نباید رژیمی باشد
به گزارش ایسنا، امام جمعه ملایر نیز در این جلسه با اشاره به بحث ناتوی فرهنگی و تلاش دشمنان برای کاهش نسل در ایران، گفت: نباید اجازه بدهیم نسل کشی مدرنیته در جامعه حاکم شود.
حجت الاسلام و المسلمین محمدباقر برقراری افزود: رهبری معظم تأکید فراوانی بر ازدیاد نسل داشتند و نسبت به بالارفتن سن جمعیت ایران هشدار دارند.
وی با استناد به سخنان و ارائه آمار توسط رئیس اداره ثبت احوال ملایر گفت: میزان زاد و ولد در این شهرستان 10 تا 12 درصد کاهش داشته است.
برقراری با تأکید بر اینکه ملایر و سایر نقاط کشور باید رشد جمعیت و فرزندآوری را در دستور کار خود قرار دهند، اظهار کرد: این بحران باید کارشناسی و آسیب شناسی شود.
امام جمعه ملایر به عوامل کاهش نسل چون مشکلات اقتصادی و اجتماعی و... اشاره کرد و افزود: متولیان فرهنگی جامعه باید در راستای جلوگیری از کاهش جمعیت، فرهنگ سازی گسترده ای انجام دهند چراکه نیروی انسانی هر کشوری، سرمایه ای عظیم محسوب می شود.
وی در بخش دیگری با بیان اینکه قرآن کریم به مقوله فرهنگ توجه ویژه ای داشته و در بسیاری از آیات در این مورد صحبت کرده است، یادآور شد: فرهنگ، یعنی زینت دادن به سبک زندگی اسلامی. فرهنگ مانند غذای روح است. فرهنگ ما نباید رژیمی باشد بلکه باید سالم و قابل استفاده بوده و بتواند خارجی ها را که تشنه فرهنگ ناب و غنی ایرانی هستند، جذب کند.
لایحه نظام جامع رسانه در حال پیگیری
نماینده مردم ملایر در مجلس شورای اسلامی نیز به در حال پیگیری بودن لایحه نظام جامع رسانه اشاره کرد و گفت: خبرنگاران قشری مظلوم هستند که دیده نمی شوند اما در سطوح مختلف جامعه اثر گذارند.
حجت الاسلام احد آزادیخواه با بیان اینکه تصویب لایحه نظام جامع رسانه اقدامی مهم و ماندگار برای ساماندهی این قشر است، افزود: در سطح شهرستان ملایر نشریات محلی و خبرگزاری ها خوب کار می کنند.
وی هدف از این جلسه را بررسی مزیت ها فرهنگی و هنری ملایر عنون کرد و افزود: بستر کار تعاملی در ملایر فراهم شده و مسئولان با وحدت پیگر امور هستند.
آزادیخواه به سابقه فرهنگی ملایر اشاره و اظهارکرد: این شهرستان دارای دانشگاه های متعدد، مراکز عمومی و تخصصی و سطوح عالی حوزه علمیه و پنج پایگاه امامت جمعه در شهرهای مختلف دارد که نشان از بنیه مذهبی این منطقه است.
وی با بیان اینکه در زمیه تئاتر و نمایش نیز حرف های زیادی برای گفتن داریم، ادامه داد: مؤسسات و خانه های قرآنی در ملایر با ظرفیت بالا در حال فعالیت هستند.
ملایر؛ فاقد زیربنای فرهنگی مناسب
دیگر نماینده مردم ملایر در مجلس نیز ویژگی بارز ملایری ها را داشتن فرهنگ غنی و پیشینه تاریخی دانست و اظهار کرد: متأسفانه با وجود ظرفیت های بسیار، ما همچمنان فاقد زیربنای فرهنگی مناسب هستیم.
محمد کاظمی تأمین زیربنای فرهنگی مناسب را برای رشد و توسعه فرهنگ دینی و انقلابی این منطقه لازم دانست و افزود: هنوز یک پلاتو و فرهنگ سرای مناسب برای فعالیت و تمرین هنرمندان ملایری وجود ندارد.
وی به همکاری بانک پاسارگاد در زمینه احداث و ساخت کتابخانه های روستائی در 6 روستا اشاره کرد و افزود: یک مرکز کتابخوانی نیز در شهر زنگنه احداث شده است.
کاظمی به مشکلات نشریات محلی در زمینه تأمین کاغذ اشاره و بیان کرد: بحران ایجاد شده در بحث گرانی کاغذ سبب کاهش تعدد چاپ نشریات شده که باید بررسی و تمهیدات لازم اندیشیده شود.
خیزش ملایر برای رواج ازدواج آسان
به گزارش ایسنا، فرماندار ویژه ملایر نیز با بیان اینکه درصدد هستیم با همکاری تمام دستگاه های اجرایی به طور جدی به مقوله ازدواج آسان بپردازیم، گفت: در این زمینه از ظریفت سالن های دستگاه های محتلف برای برگزای رایگان مراسم استفاده می کنیم.
قدرت الله ولدی اظهارکرد: همچنین درصدد هستیم تا به منظور کاهش هزینه خانواده ها غذای میهمانان با 50 درصد تخفیف توسط دانشگاه های ملایر طبخ شود.
وی به ظرفیت عظیم و کم نظیر واقفین ملایری در تمام حوزه ها اشاره کرد و افزود: طی نامه ای در چند بند درخواست های مسئولین ملایر برای مساعدت مالی و ... از سوی معاونت وزارت ارشاد به مجموعه ملایر، تقدیم دکتر کار اندیش می شود.
رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و دبیر شورای فرهنگ عمومی ملایر نیز با بیان اینکه این شهرستان دارای 300 هزار نفر جمعیت است، گفت: ما شاخص های مهم فراوانی چون برند شهر ملی منبت، شهر جهانی انگور و .. را دارا هستیم.
حجت الاسلام طالب ترکاشوند، به فعالیت 73 کانون فرهنگی و هنری مساجد، 28 چاخانه، 16 گروه نمایش، 15 آموزشگاه آزاد هنری، پنج مؤسسه قرآنی و شش انجمن ادبی اشاره کرد.
وی با بیان اینکه دفتر انجمن سینمای جوانان در ملایر فعال است، گفت: در حال حاضر سه نشریه محلی در زمینه کار مطبوعاتی مشغول به فعالیت هستند.
به گزارش ایسنا، شرکت در جلسه شورای فرهنگ عمومی شهرستان، رسیدگی به مشکلات و مطالبات جامعه هنری و اتحادیه صنف چاپخانه داران شهرستان از جمله برنامه های سفر معاون وزیر ارشاد به ملایر است.
انتهای پیام
وی با بیان اینکه سهم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از این بودجه حدود 15 درصد است بیان کرد: سال ها است که بودجه فرهنگی کم است و این رقم حدود 2 درصد بودجه عمومی دولت است.
معاون حقوقی، امور مجلس و استان های وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تاکید کرد: در این راستا تلاش شد تا در چهار ساله اول دولت رقم بودجه حوزه فرهنگی به چهار برابر افزایش یابد و سهم استان ها نیز به 6 برابر افزایش یافت.
کاراندیش گفت: با وجود افزایش بودجه و توزیع 6 برابری به استان ها، اما باز هم شاهد مسائل و مشکلات در حوزه فرهنگی و هنری به ویژه در سطح شهرستان ها هستیم.
وی با بیان اینکه نیازها متناسب با اعتبارات نیست افزود: علت آن این است که در هزینه کرد اعتبارات سیاست شفافی وجود ندارد و 80 درصد اعتبارات در تهران و تنها 20 درصد در حوزه شهرستان ها هزینه می شود که جوابگو نیست.
معاون حقوقی، امور مجلس و استان های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با اشاره به توزیع یارانه بین هفت هزار و 774 نشریه و مطبوعات چاپی در سطح کشور اظهار داشت: توزیع اعتبارات با شرایطی که در کشور وجود دارد، این کمک ها مقطعی است و باز هم شاهد مشکلات هستیم.
کاراندیش به فعالیت سه هزار و 413 پایگاه خبری، 42 خبرگزاری و 2 هزار و 300 موسسه قرآنی در کشور اشاره و بیان کرد: اعتبارات باید به نحو مناسبی توزیع شود.
وی با اشاره به نیازها و مطالبات هنرمندان در سراسر کشور و تلاش برای رفع این خواسته ها، قول مساعد داد بخشی از مشکلات اصحاب فرهنگ و هنر این شهرستان حل شود.
معاون حقوقی، امور مجلس و استان های وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: قول می دهیم حداقل هایی را برای اصحاب فرهنگ و هنر ملایر فراهم کنیم و رقمی به انجمن های فرهنگی و هنری این شهرستان اختصاص خواهیم داد.
کاراندیش بیان کرد: همچنین برای حل مشکلات مطبوعات، انجمن های ادبی، موسسه های قرآنی و کانون های فرهنگی و هنری مساجد و دیگر حوزه های فرهنگی و هنری اعتباری تخصیص می دهیم.
هشتاد و هشتمین نشست شورای فرهنگ عمومی شهرستان ملایر روز یکشنبه برگزار شد.
