به گزارش جماران؛ سید عباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، در حساب توییتری خود نوشت:

رئیس جمهور یک شخص نیست، نماد جمهوریت نظام اسلامی است. تنها منصبی که فرد با آرای مستقیم ملت انتخاب می شود.

آنان که به توهین و تحقیر و تهمت می پردازند، به جمهوریت نظام جفا روا می دارند.

انتهای پیام

نواندیش- رضا امیری : فیلم سینمایی خانه پدری به کارگردانی کیانوش عیاری سرانجام پس از یک دهه توقیف چهارشنبه گذشته اکران شد. با وجود اجازه اکران این فیلم اما جنجال ها پایان نپذیرفت و همان گونه که انتظار می رفت برخی براساس سلایق و علایق شخصی شان خواهان توقیف این فیلم شدند.

همین چند روز پیش عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی ضمن ابراز تأسف از اکران فیلم سینمایی خانه پدری از وزیر ارشاد خواست هرچه سریع تر جلوی اکران این فیلم ضدخانواده گرفته شود.

حجت الاسلام احمد سالک نماینده مجلس شورای اسلامی در واکنش به اکران فیلم خانه پدری به فارس گفت: باید با کمال تأسف عرض کنم که چه جریانی پشت پرده مسائل سینمایی کشور است که هر چند وقت یک بار با تأیید یک فیلم جامعه را به تشنج وا می دارند و ضدارزش ها را گسترش می دهند. در کنار این اظهار نظر روزنامه کیهان هم هر روز مطلبی در نقد این فیلم منتشر می کند.

این که این فیلم مانند هر فیلم دیگری مطابق با سلایق برخی نباشد کاملا طبیعی است و اینکه می توان به آن مانند هر فیلم دیگری نقدهای جدی وارد ساخت طبیعی تر، اما این که گروهی وارد شوند و به جای نقد صراحتا نسخه پیچیده و درخواست لغو اکران آن را بدهند جای سوال و تعجب دارد.

این فیلم خوب یا بد از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد مجوز گرفته به اضافه اینکه بعد از سال ها توقیف ممیزی های لازم هم بر آن انجام شده پس حالا باید اظهار نظر از آن را به مردم سپرد، آیا اگر این فیلم را امروز توقیف کنیم واقعا اصل موضوع حل می شود، آیا مردم دیگر آن را نخواهند دید یا اتفاقا اقبال به دیدن آن بیشتر خواهد شد؟ تجربه فیلم هایی مثل سنتوری بس نبود؟

اینکه نماینده محترم یا روزنامه کیهان این فیلم را هنوز ندیده نقد می کنند جای سوال دارد، اما آنچه مشخص است بگیر و ببند به ویژه در حوزه هنر هیچ وقت جوابگو نبوده و نخواهد بود و اتفاقا اگر هم این آقایان دوست ندارند مردم این فیلم را ببینند با این اظهار نظرها بیشتر آن ها را ترغیب به دیدنش می کنند.

خانه پدری به مانند هر فیلمی می تواند دارای اشکالاتی جدی باشد که اتفاقا هم هست اما اجازه دهیم خود مردم و مخاطبان یا حداقل کارشناسان فنی این حوزه در مورد این فیلم اظهار نظر کنند و به جای صدور دستور بگیر و ببند نقدی هم اگر داریم منصفانه و آزادانه مطرح سازیم.

مخاطبان گرامی : به شما عزیزان پیشنهاد می کنیم "مطالب پیشنهادی" زیر را هم مطالعه کنید:

مخاطبان گرامی : به شما عزیزان پیشنهاد می کنیم "مطالب پیشنهادی" زیر را هم مطالعه کنید:

سید عباس صالحی روز یکشنبه در این پیام توئیتری آورده است: علامه و مورخ معاصر سید جعفر مرتضی العاملی یادآور بزرگانی چون آقا بزرگ تهرانی و به تنهایی یک موسسه بزرگ علمی بود، تالیف سیره پیامبراعظم(35جلد) امام علی(53جلد) امام حسین(24جلد) و دهها اثر ارزشمند دیگر با گستره نوفهمی ها و تتبع.
سوگ فقدان او را به جامعه علمی و دینی تسلیت می گویم.

همچنین در پی درگذشت این علامه و دانشمند لبنانی حجت الاسلام و المسلمین محمد حسن اختری رئیس مجمع جهانی اهل بیت(ع) نیز در پیامی درگذشت عالم فرزانه و محقق بزرگ علامه سید جعفر مرتضی عاملی از دانشمندان برجسته لبنان که عمر شریف خود را در تحقیق و تبیین مکتب گهربار اهل بیت گذرانده و آتار گران سنگ فراوانی از جمله کتاب ارزشمند الصحیح فی السیرة النبویة را به یادگار گذارده به حضرت امام زمان (عج) و رهبر معظم انقلاب دام ظله العالی و مراجع عظام تقلید و رهبر مجاهد و شجاع حزب الله حجه الاسلام سید حسن نصر الله و حوزههای علمیه و عموم شیعیان و پیروان اهل بیت و خانواده معزز آن مرحوم مغفور و بالاخص اخوی گرامی ان مرحوم مغفور حجت الاسلام و المسلمین سید مرتضی مرتضی عضو شورای عالی مجمع جهانی اهل بیت( ع) تسلیت گفت و از خداوند متعال برای آن مرحوم بهشت برین در جوار انبیاء و اولیاء و ائمه اطهار(ع) و برای بازماندگان صبر جمیل و آجر جزیل مسئلت کرد.

علامه سیدجعفر مرتضی العاملی روز شنبه (دیروز) پس از یک دوره بیماری در بیمارستانی در بیروت درگذشت.

حزب الله لبنان مردم را به مشارکت در مراسم تشییع این عالم دینی دعوت کرد؛ مراسم مذکور امروز (یکشنبه) از مجمع الامام الکاظم (ع) بیروت آغاز می شود و پیکر علامه در عصر امروز در شهر عیتا الجبل به خاک سپرده خواهد شد.

علامه سید جعفر مرتضی عاملی در یک نگاه

آیت الله علامه سید جعفر مرتضی عاملی در عصر حاضر یکی از برجسته ترین سیره نگاران در جهان اسلام بود. روش اجتهادی او در تاریخ و سیره نگاری، طرحی نو در حوزه های علمیه و همچنین در میان پژوهشگران علوم دینی درانداخت.

آثار علامه در حوزه تاریخ البته در میان دیگر شاخه های علوم دینی نیز تأثیرگذار بود. به طور کل به باور بسیاری از منتقدان آثار علامه سید جعفر مرتضی در دفاع از حریم تشیع و معارف قرآن و اهل بیت علیهم السلام و نیز پیراستن و تصحیح دیدگاه ها نسبت به حوادث و رویدادهای تاریخ اسلام جایگاه بلندی دارند.

زنده یاد مرتضی عاملی عالم دینی، متخصص تاریخ اسلام و تشیع، سیره نگار شیعی و از عالمان حوزه علمیه قم و لبنان بود. وی کتاب هایی در زمینه سیره اهل بیت تالیف کرده که الصحیح من سیرة النبی الاعظم و مأساة الزهراء از جمله این آثار است.

از فعالیت های مهم او در سال های اقامت در قم، می توان به پژوهش در زمینه های مختلف تاریخ و عقاید شیعه، راه اندازی منتدا یا مدرسه علمیه جبل عاملی ها و تدریس برای دانشجویان دوره کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس اشاره کرد. وی در همین سال ها از تدریس، ارائه مشاوره های تحقیقاتی و ایجاد شرایط مناسب برای تحصیل طلاب لبنانی نیز غافل نبود. وی طی 25 سال سکونت در شهر قم ضمن حمایت و تربیت طلاب لبنانی در صورت ضرورت به حمایت ایدئولوژی انقلاب اسلامی پرداخت و مباحثی در حکومت از سیره اهل بیت (ع) تدوین نمود.

به گزارش جماران؛ سید عباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، در حساب توییتری خود نوشت:

چند دهه است که منطقه را با القاعده، طالبان، داعش و.. به خاک و خون کشانده اند، هرچندگاه اجساد گمنامی را با نام های ملاعمر، بن لادن، زرقاوی و بغدادی برمی افرازند و شیپور پیروزی می نوازند.

این لاشه ها بیرق فتح نیست، بوی تعفن مردار خونین می دهد.

انتهای پیام

بانی فیلم: در حالی که امروز نامه اعتراضی کانون کارگردانان سینمای ایران نسبت به عملکرد صندوق اعتباری هنر و روند پرداخت خسارات بیمه تکمیلی سرمد به وزیر ارشاد منتشر شد و روزهای گذشته نیز دیگر صنوف خانه سینما در همین باره نامه هایی انتقادآمیز را منتشر کردند، مسئولان صندوق اعتباری هنر پس از چند روز سکوت در این باره واکنش نشان دادند. طبق اعلام این صندوق، در سومین جلسه دوره ای مشترک صندوق اعتباری هنر و بیمه سرمد مقرر شد کلیه خسارت های سال 97 تا نیمه آبان ماه تسویه و روند پرداخت پرونده های سالجاری تسریع شود.

جلسه مدیران صندوق اعتباری هنر و بیمه سرمد امروز شنبه 4آبان در بیمه سرمد برگزار شد و موضوعات خسارت های معوق، تسریع در ارائه خدمات، حل مسائل بیمه ای هنرمندان و توسعه همکاری ها مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت.
در این جلسه با اشاره به نقش صندوق اعتباری هنر در حمایت از اهالی فرهنگ، هنر و رسانه کشور، توسعه کمی و کیفی خدمات بیمه ای مهمترین برنامه صندوق اعتباری هنر عنوان شد.
قرارداد سال 97- 98 در این جلسه مورد بررسی قرار گرفت و بیان شد سال گذشته بیش از 100 هزار هزینه درمانی توسط اعضا در سامانه بیمانو ثبت و بارگذاری شد. همچنین در اجرای قرار داد سال 97 بیمه درمان تکمیلی با شرکت بیمه سرمد بیش از 90 هزار پرونده به شرکت بیمه گر ارسال و بیش 95میلیارد ریال خسارت بیمارستانی و دندانپزشکی طی 82 هزار تراکنش در بیش از 800مرحله به بیمه شدگان پرداخت شد.
در این جلسه مقرر شد که روند پرداخت خسارت پرونده هایی که بدلیل نقص مدرک تاکنون پرداخت نشده است، سریعاً مورد بررسی مجدد قرار گیرد و تا 15 آبان خسارت های معوق پرداخت شود.
در خصوص قرار داد بیمه تکمیلی سال 98- 99 نیز با توجه به آسیب پذیری اهالی فرهنگ و هنر و تکریم جایگاه آنان تصمیم گرفته شد بررسی مدارک پزشکی از سوی بیمه تسریع و روند پرداخت خسارت ها در موعد مقرر انجام پذیرد.

اشتراک گذاری در:

مدیرعامل شرکت بیمه سرمد اعتراض هنرمندان به خدمات بیمه تکمیل درمان را مربوط به نقص مدارک 400 پرونده از کل 20 هزار تا پرونده بیمه تکمیل درمان هنرمندان دانست و اعلام کرد که تغییر ارزیاب خسارت از"اس او اس" به ارزیاب داخلی بیمه سرمد سبب شد تا مغایرت هایی به وجود آید که این مشکلات ظرف یک هفته آینده حل می شود!

شرکت بیمه سرمد براساس قرارداد جدیدی که از اول تیرماه سالجاری با صندوق اعتباری هنر به امضا رسانده است، تا پایان خردادماه سال 99 خدمات بیمه تکمیل هنرمندان را عهده دار شده است.

به تازگی، شورایعالی تهیه کنندگان سینمای ایران با اعلام "وضعیت غیرقابل قبول بیمه هنرمندان" نامه ای سرگشاده خطاب به وزیر ارشاد نوشت و اعلام کرد که متاسفانه صندوق اعتباری هنر در زمینه درمانی هنرمندان، سال جاری را به یکی از بدترین سال ها بدل کرده به گونه ای که هنرمندان برای استفاده از بیمه تکمیلی (بیمه سرمد) زمینگیر شده و قادر نیستند از بدیهی ترین خدمات درمانی متعارف بهره بگیرند.

همچنین 13 صنف خانه سینما هم در بیانیه جداگانه ای به عملکرد صندوق اعتباری هنر درباره خدمات بیمه تکمیلی اعتراض و تصریح کردند که بی اعتنایی شگفتِ صندوق اعتباری هنر به اعتراض ها در باره شیوه ی خدمت رسانی اش نشان از این پدیده ی زشت دارد که مدیران صندوق برای سلامت و جان و روان افراد تحت پوشش اش ارزشی قائل نیستند.

در همین ارتباط "مهدی مهدوی"، مدیرعامل شرکت بیمه سرمد در گفتگو با نود اقتصادی اذعان داشت که اگرخدمات شرکت بیمه سرمد خوب نبود یکسال دیگر این قرارداد تمدید نمی شد.

به گفته وی، در قرارداد جدید بیمه سرمد و صندوق اعتباری هنر مناقصه ای برگزار نشد و خود صندوق اعتباری هنر برای عقد قرارداد با بیمه سرمد رغبت نشان داد در حالیکه بیمه سرمد هیچ تلاشی برای گرفتن این قرارداد نکرد.

مهدوی تصریح کرد که نوع قرارداد امضا شده بین بیمه سرمد و صندوق اعتباری هنر درمانی بوده و ضریب خسارت آن بالا است اما بیمه سرمد تمام خدمات را به آنها ارایه می کند.

حجت الاسلام محمد اسدی موحد، مدیرعامل مؤسسه انتشارات بین المللی الهدی با حجت الاسلام حبیب رضا ارزانی، مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و رییس کانون فرهنگی و هنری مساجد کشور در خصوص توسعه فعالیت های فرهنگی در حوزه نشر گفت وگو کرد.

به گزارش روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، این نشست به منظور تبادل تجارب و بهره گیری از ظرفیت های کانون فرهنگی، هنری مساجد کشور جهت توسعه فعالیت های فرهنگی، هنری و دینی در عرصه بین الملل صورت گرفت.

دراین دیدار اسدی موحد با معرفی موسسه بین المللی الهدی و ظرفیت های آن اظهارداشت:موسسه بین المللی الهدی مهمترین ناشر کشور در عرصه بین الملل است که توانسته است کتاب های متعددی در موضوعات علوم اسلامی، گفتمان انقلاب اسلامی و تاریخ و تمدن ایران اسلامی چاپ ، ترجمه و توزیع نماید.

وی درادامه افزود: این ظرفیت و تجربه الهدی می تواند به منظور توسعه فرهنگ دینی در مساجد داخل و خارج کشور مورد استفاده قرار گیرد.

اسدی موحد دبیر کمیته هماهنگی های نمایشگاه های کتاب در خارج از کشور و مدیر عامل موسسه بین المللی الهدی با اشاره به نگاه ریاست سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی مبنی بر هم افزایی با سازمان ها و نهاد های همسو در استفاده از ظرفیت ها و فرصت ها تاکید کرد: موسسه الهدی در حوزه نشر و معرفی فرهنگ و هنر اسلامی تجارب ارزنده ای دارد که همکاری و تبادل تجارب با کانون های فرهنگی مساجد برکات زیادی را به همراه خواهد داشت.

درادامه این دیدار ، حبیب رضا ارزانی ضمن آرزوی موفقیت در مسئولیت جدید گفت: کانون فرهنگی ، هنری مساجد سراسر کشور 4600 کانون فعال در مساجد کشور را تحت پوشش دارد که زمینه های زیادی را برای همکاری بین موسسه الهدی و کانون مساجد را فراهم می کند .

وی با اشاره به فعال کردن بخش بین الملل کانون مساجد گفت : در موضوعات هنری و فرهنگی آثار خوب و قابل عرضه ای تولید شده که با همکاری الهدی در عرصه بین الملل قابل عرضه می باشد.

درادامه این دیدار،طرفین تاکید کردند، تا کتاب ها و منشورات الهدی و کانون مساجد به منظور آشنا ی مخاطبین ، ازطریق فضای مجازی و پایگاه های اطلاع رسانی یکدیگرمعرفی شوند. همچنین ارسال محصولات و کتب منتشره الهدی به کتابخانه های تحت پوشش کانون از موضوعاتی بود که مورد توافق قرارگرفت.

انتهای پیام/م

11:15 - 1398/08/06 / شماره : 737708 / تعداد نمایش : 77

air.ir/Zrqem5q

به گزارش خبرگزاری فارس، مراسم معارفه سرپرست اداره کل کتابخانه های عمومی استان تهران، شنبه 4 آبان ماه، با حضور اسماعیل شفاعی، معاون مالی اداری نهاد، امین متولیان، معاون برنامه ریزی، پژوهش و فناوری اطلاعات، مهدی رمضانی، معاون توسعه کتابخانه ها و ترویج کتابخوانی، محمد هادی ناصری طاهری، مدیرکل روابط عمومی و امور بین الملل، هادی امیری، مدیرکل عمرانی، عباس نعمتی، مدیرکل حراست، حسام قربانعلی، مدیرکل امور استان ها، اسماعیل جانعلی پور، معاون اداره کل کتابخانه های عمومی استان تهران و همچنین روسای ادارات کتابخانه های عمومی استان تهران، در سالن جلسات اداره کل کتابخانه های عمومی این استان برگزار شد.

اسماعیل شفاعی در ابتدای این نشست، طی سخنانی درباره دلیل برگزاری این مراسم گفت: باتوجه به اینکه ماموریت جناب آقای نیکنام از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در نهاد کتابخانه های عمومی کشور، ابتدای آبان ماه سال جاری به پایان می رسید، بنا بود که ما در دوره دیگری از مأموریت ایشان در خدمت شان باشیم و حتی مکاتبات اداری برای تمدید مأموریت نیز انجام شده بود و به امضاء رسیده بود؛ اما بنا به ملاحظات شخصی ایشان ترجیح دادند که به مأموریت خود در نهاد پایان دهند و ادامه خدمت خود را در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دنبال کنند.

وی افزود: در نهایت جناب آقای مختارپور علیرغم میل خود با این موضوع موافقت کردند و بنا شد که مسئولیت اداره کل کتابخانه های عمومی استان تهران را شخص دیگری بر عهده بگیرند که بر این اساس جناب آقای ناصری از نیروهای باتجربه در حوزه کتاب و کتابخوانی که بیش از 5 سال سابقه حضور در نهاد کتابخانه های عمومی کشور را دارند، علی رغم تراکم کاری در اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل نهاد، به عنوان سرپرست اداره کل کتابخانه های عمومی استان تهران، تقبل مسئولیت کردند تا در موعد مقرر و شرایط بهتر، بتوان شخص مورد نظر برای تصدی این سمت معرفی کرد.

معاون مالی اداری نهاد ضمن تقدیر از زحمات علی نیکنام در اداره کل کتابخانه های عمومی استان تهران گفت: بر اساس ابلاغ دبیرکل نهاد کتابخانه های عمومی کشور تأکید شده تا تقدیر از جناب آقای نیکنام در مراسم دیگری همزمان با معرفی مدیرکل جدید این اداره با حضور کتابداران استان برپا شود تا قدردانی مناسبی از تلاش ها و زحمات ایشان در این حوزه صورت بگیرد. بنده نیز در زمان خدمتم در نهاد از نزدیک شاهد تلاش و مجاهدت های این در این اداره کل بوده ام و از خداوند برای ایشان آرزوی سلامتی و برای جناب آقای ناصری آرزوی توفیق در پیشبرد اهداف امور کتابخانه های عمومی استان تهران در دوره سرپرستی را دارم.

در ادامه این مراسم امین متولیان، معاون برنامه ریزی، پژوهش و فناوری اطلاعات نهاد طی سخنانی گفت: بنده در بیش از پنج سالی که در نهاد توفیق خدمت داشته ام، همواره در جلسات مختلف تودیع، تکریم و معارفه عزیزان مختلف عنوان کرده ام که این جلسات برای همه ما که در معرض مسئولیت قرار گرفته ایم اتفاق خواهد افتاد، اما مهم این است که روزی که می آییم تا روزی که می رویم، قضاوت همکاران مان و در سطح دیگر نگاه الهی بر ما، نگاهی مبتنی بر رضایت باشد.

وی افزود: به دلیل پایتخت بودن استان تهران و مجاورت با دولت مرکزی، سخت ترین امورات در تمام دستگاه ها در استان تهران واقع شده است که پیچیدگی های خاص خود را دارد. به گواهی همه دوستان آقای نیکنام با صبوری و متانت از پس این مشکلات، چالش ها و موانع برآمدند و سکان کتابخانه های عمومی استان تهران را در دست داشتند. برای ایشان آرزوی موفقیت دارم و قطعا موفقیت آقای نیکنام هم در این مدت مدیون تلاش همکاران در ستاد استان و شهرستان ها و کتابداران عزیز در کتابخانه ها بوده است.

معاون برنامه ریزی، پژوهش و فناوری اطلاعات نهاد ضمن آرزوی موفقیت برای علی نیکنام در ادامه فعالیت خود، گفت: جناب آقای ناصری نیز از چهره های شناخته شده در این حوزه هستند که از نزدیک در جریان تمام مسائل نهاد هستند و با پیچ و خم های مسیر آشنا هستند؛ امیدوارم این انتقال سبب اتفاقات خیر در نهاد باشد و دوره سرپرستی ایشان نیز امورات اداره کل کتابخانه های عمومی استان تهران با متانت و وزانت خاص خود ادامه پیدا کند تا در نهایت شخصی که به عنوان مدیرکل این اداره منصوب می شود، مسائل را به صورت جدی تر ادامه دهد.

مهدی رمضانی، معاون توسعه کتابخانه ها و ترویج کتابخوانی نهاد نیز با اشاره به اهمیت جایگاه اداره کل کتابخانه های عمومی استان تهران، گفت: طبیعتا در طول مدت همکاری با اداره کل کتابخانه های عمومی استان تهران، اختلاف نظرها و همینطور تفاوت دیدگاه و روش در پیشبرد امور وجود داشته، اما این موضوع به هیچ وجه نافی زحمات دوستان ما در این اداره کل نیست. همین که امور جاری در استان تهران با این گستردگی و با این پیچیدگی و مسائل خاص خود، مانند سایر استان ها دیگر با درایت و مدیریت آقای نیکنام پیشرفته نشان از زحمات ایشان در این عرصه دارد. ان شاء الله در ادامه با حضور ادامه آقای ناصری به عنوان سرپرست و در مرحله بعدی با حضور مدیرکل بعدی، این مسیر پیش خواهد رفت و توقع این است که این روند رو به بهبود، اصلاح و بهتر شدن باشد.

وی با تقدیر از زحمات آقای نیکنام گفت: یکی از ویژگی های آقای نیکنام این بود که خودشان از بدنه نهاد بودند و شناخت ایشان نسبت به پرسنل شناخت جامعی بوده است. ان شاءلله در دوره پس از ایشان هم این شناخت و ارتباط خوب برای اصلاح امور و ارتقاء استان تهران در حوزه های مختلف به کار بسته شود؛ چرا که توقع از استان تهران در حوزه های مختلف فرهنگی، امور کتابخانه ها، منابع و انجمن ها بیش از این است. ان شاء الله اقدامات اساسی که در همین دوره پایه گذاری شده استمرار پیدا کند و بستری برای خدمت بیشتر ما به مردم استان تهران شود.

عباس نعمتی، مدیرکل حراست نهاد نیز طی سخنانی با اشاره به سابقه 15 ساله آشنایی با علی نیکنام، عنوان کرد: رفتار و ارتباط جناب آقای نیکنام با همکاران خود طی دوران خدمت خود در کتابخانه های عمومی استان تهران، خاطره ای خوش از ایشان در ذهن همه کارکنان استان تهران ایجاد کرده است. ایشان به واسطه تجربه گرانبهای خود در استان تهران، به خوبی از پس پیچیدگی های این استان برآمدند و در حوزه های مشترک با حراست همکاری بسیار خوبی با هم داشتیم.

وی افزود: جناب آقای ناصری هم که همکاران انقلابی و با تجربه در ستاد نهاد هستند و ارتباطا بسیار زیادی در حوزه های استانی داشته اند؛ امیدوارم کل مجموعه استان تهران نهایت همکاری خود در این حوزه را با ایشان داشته باشند. بنده هم به نوبه خودم اعلام آمادگی می کنم تا هر نکته و موردی در حوزه های مرتبط با حراست داشته باشند، اقدامات لازم صورت گیرد.

هادی امیری، مدیرکل عمرانی نهاد نیز با تقدیر از اقدامات علی نیکنام در استان تهران، برای محمدهادی ناصری، سرپرست اداره کل کتابخانه های عمومی استان تهران در ادامه این مسیر آرزوی موفقیت کرد.

در ادامه این نشست علی نیکنام، مدیرکل سابق کتابخانه های عمومی استان تهران ضمن تشکر از همکاران خود در این اداره کل گفت: باید تشکر کنم از حمایت های دبیرکل محترم نهاد که در این پنج سال به من لطف و عنایت داشتند. همانطور که عزیزان در این مراسم شهادت دادند کار کردن در استان تهران کار دشوار و پیچیده ای است، و اگر نگاه محبت آمیز آقای مختارپور نبود، قطعا از پس این پیچیدگی ها برنمی آمدیم. تشکر می کنم که ایشان در دوره جدید هم حکم تمدید ماموریت بنده را تمدید کردند، اما با توجه به برخی ملاحظات شخصی، ادامه همکاری برای من میسر نبود.

وی ضمن ابراز خرسندی از اضافه شدن دوباره کتابخانه پارکشهر به مجموعه کتابخانه های عمومی استان تهران در این دوره، گفت: با توجه به اینکه انتظار و توقع از استان تهران، به درستی انتظار بالایی است، معتقدم که حضور یک نیروی جوان در این سمت می تواند به پیشبرد امور و برآورده کردن انتظارات موجود، کمک کند. از آقای ناصری تشکر می کنم این مسئولیت را پذیرفتند و انشاءالله که ایشان در این مجموعه ما که مجموعه، بتوانند امورات را به نحو مطلوبی پیش ببرند.

در ادامه این مراسم محمد هادی ناصری طاهری ضمن تسلیت به مناسبت ایام رحلت رسول اکرم اسلام حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و اله و سلم و همچنین شهادت امام حسن مجتبی و امام رضا علیهما السلام گفت: ابتدا به نوبه خود تشکر و قدردانی می کنم از بیش از 5 سال حضور جناب آقای نیکنام که در مسئولیت اداره کتابخانه های عمومی استان تهران همت کردند و در حد وسع خود تلاش شان را به کار گرفتند. در بسیاری از فعالیت هایی که در ستاد نهاد انجام می شد استان تهران سعی می کرد که یاریگر ستاد در اجرا باشد. به هر حال مأموریت ایشان به اتمام رسید و امیدوارم هر کجا هستند موفق و موید باشند.

وی افزود: بنده این توفیق را داشتم که تقریبا از ابتدای دوره مدیریتی دبیرکل محترم نهاد در خدمت نهاد کتابخانه های عمومی بوده ام. یکی از مهم ترین نکاتی که دبیرکل محترم در ابتدای دوره مدیریتی خود و اتفاقا برای اولین بار در جلسه معارفه جناب آقای نیکنام بیان فرمودند موارد هشتگانه ای بود که از مدیران نهاد خواسته شد در امور اجرایی و اداره حوزه های مدیریتی خود به آنها توجه کنند. اکنون که پنج سال از بیان آن موارد می گذرد با مرور تاریخ این چند صباح نهاد، متوجه می شویم هر حوزه ای که به این موارد توجه کرده توفیقاتی هم به دست آورده و هر جا کمتر به این موارد توجه شده است با اشکالاتی روبرو بودیم.

ناصری با اشاره به رویکردها و برخی اقدامات صورت گرفته در نهاد کتابخانه های عمومی کشور، گفت: به هر حال امروز نهاد مفتخر است که از یک سو در زمینه فرایندهای کتابخانه ای با انجام طرح های متنوع پژوهشی و تدوین سیاست ها و استانداردها و تدوین سند اخلاق حرفه ای و انجام طرح آمایش سرزمینی کتابخانه های عمومی گام های بلندی برداشته است و از سوی دیگر با درک به موقع نیازها و اقتضائات روز و مسائل جامعه نسبت به طراحی و اجرای برنامه های موثر بر اساس ظرفیت کتابخانه های عمومی و رسالت آن فعالیت های قابل توجهی انجام داده است.

مدیرکل روابط عمومی و امور بین الملل نهاد کتابخانه های عمومی ادامه داد: حضور پر رنگ و شاید کم نظیر نهاد کتابخانه ها و به تبع آن اداره کل های استانی در پیگیری موضوع کاهش آسیب های اجتماعی یکی از توفیقات مهم این دوره مدیریتی نهاد است که شاید کمتر به آن توجه شده باشد. شاید همین دغدغه مندی و احساس مسئولیتی که نهاد نسبت به این موضوع از خود نشان داد زمینه ای شد برای تبدیل کتابخانه های عمومی به پایگاه های فرهنگی و اجتماعی.

وی تصریح کرد: اینها پشتوانه های مهمی است که هر استان باید به خوبی از آنها در انجام امور خود بهره برداری کند. به همین سبب در این دوره سعی خواهیم کرد با تقویت ارتباط مستمر با ستاد نهاد و معاونت ها و مدیریت ها با هم افزایی در این مسیر حرکت کنیم. واقعیت این است که نهاد کتابخانه های عمومی کشور و اداره کل استان تهران دو ماهیت متفاوت نیستند بلکه یک کل واحد هستند و قاعدتا با هماهنگی و انسجام فعالیت می کنند.

محمدهادی ناصری طاهری در پایان عنوان کرد: ان شاء الله از همین امروز با اتکاء به خداوند متعال و با همراهی همکاران محترم ستاد استان و کتابداران ارجمند سعی خواهیم کرد در جهت تحقق اهداف نهاد گام برداریم تا همانطور که وزیر محترم هم در نشست مدیران کل استان های نهاد کتابخانه ها بیان کردند، نهاد کتابخانه های عمومی کشور به عنوان نهاد پیشران فرهنگی موثر در جریان تمدن سازی اسلامی شناخته شود.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری فارس، در هفته گذشته از سوی سیدعباس صالحی، وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی و اداره کل هنرهای نمایشی بخشنامه ای درباره دستورالعمل صدور پروانه نمایش منتشر شده که البته اما و اگرها و حواشی زیادی را از سوی هنرمندان تئاتر تا هیئت مدیره و اعضای خانه تئاتر و خلاصه همه کسانی که به نوعی با تئاتر این مملکت در ارتباط هستند، برانگیخت.

در ابتدا موجی از انتقادات از سوی خانه تئاتر و هیئت مدیره مرکزی آن درباره این بخشنامه راه افتاد، موجی که نشان از انتقاد به این بخشنامه داشت و اعضای خانه تئاتر تصمیم به ورود قضائی به این عرصه به خاطر صیانت از حقوق هنرمندان گرفتند.

در ادامه این موج انجمن منتقدان خانه تئاتر نیز نامه ای سرگشاده به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی مبنی بر بحران در ورشکستی اقتصادی و فرهنگی تئاتر نوشتند. اعضای انجمن منتقدان در این نامه بر بیکاری و مشکلات هنرمندان اشاره کردند که هشدار ورشکستی آنها را می دهد.

پس از آن نیز شهرام گیل آبادی، مدیرعامل خانه تئاتر به این بخشنامه واکنش نشان داد و تأکید کرد که نگاه قیم مآبانه به تئاتر لطمه جدی بدان می زند! وی عنوان کرد که هیچ کس حق ندارد در خلق اثری هنری ، انسان را محدود کند و این حق طبیعی هر انسان است که از آزادی های مقبول خود استفاده کند.

وی نیز تأکید کرد که با بخشنامه نمیتوان فرهنگ را محدود کرد و نگاه مصلحت اندیشانه به تئاتر داشت.

ماجرای بخشنامه پروانه نمایش چیست؟

و اما داستان بخشنامه صادر شده جدید وزیر فرهنگ که در تاریخ بیست و دوم مهر ماه 98 در 10 بند ابلاغ شده چیست؟ دو بند الف و ب این دستورالعمل بیشتر مورد انتقاد قرار گرفته، جایی که به بیان شرایط کارگردانان اثر جهت تقاضای صدور مجوز اثر نمایشی اشاره می کند. این بند مذکور به شرح زیر است:

الف) کارگردانی که برای صدور مجوز اثر نمایشی خود اقدام می کند باید فارغ التحصیل رشته هنرهای نمایشی از یکی از دانشگاه های مورد تایید وزارت علوم تحقیقات و فناوری و یا آموزشگاه های هنری رسمی باشد.

ب) یا کارگردان باید معرفی شده از سوی صنوف رسمی هنرهای نمایشی (خانه تئاتر یا انجمن هنرهای نمایشی،....) یا تایید صلاحیت هنری توسط سه نفر از اساتید و پیشکسوتان شناخته شده هنرهای نمایشی را با خود داشته باشد.

حال فقط با دقت در همین دو بند نیز مشخص می شود که دلواپسان این ابلاغیه چه کسانی و از چه گروه هایی هستند. سالهاست که شاهد به اجرا رفتن نمایش هایی روی صحنه هستیم که اصلا مشخص نیست با چه هدف و با چه رویکردی در حال اجرا هستند و چه کسانی پشت پرده این کارها قرار دارند، از سوی دیگر هم البته شاید به نظر خیلی ها این امر زیاده روی و محدود کردن کار هنرمندان به شمار بیاید.

نقطه نظرات مدیرکل هنرهای نمایشی

و اما شهرام کرمی مدیرکل هنرهای نمایشی در رابطه با این موضوع حاضر به مصاحبه با خبرگزاری فارس نشد و چند روز بعد در برنامه تلویزیونی شبکه چهارم سیما شب تئاتر حضور پیدا کرد و در زمینه شفاف سازی این امر نقطه نظرات خود را بیان کرد.

کرمی در میزگردی که دراین زمینه تشکیل شده بود راجع به سیستم های نظارتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در حوزه تئاتر و دستورالعمل جدید صدور پروانه نمایش صحبت کرد و گفت: در راستای دستور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و نگاه ویژه معاونت هنری، از سال گذشته یکی از برنامه هایی که در تمام حوزه های هنر دنبال شد، شفافیت و ارائه شیوه نامه های قانونی و چهارچوب و ضوابط برای فعالیت در حوزه های هنری بود.

در همین راستا اداره کل هنرهای نمایشی اقدام به تدوین شیوه نامه های مختلف و برنامه ریزی و تدوین ضوابط قانونی برای فعالیت در عرصه هنرهای نمایشی کرد که سال گذشته ما آیین نامه جشنواره بین المللی تئاتر فجر را منتشر کردیم و بعد از آن در حوزه ها و موضوعات مختلف تئاتر اقدام کردیم تا بتوانیم چهارچوب ها و شیوه نامه های مشخصی را تنظیم کنیم.

وی ادامه داد: تدوین یک شیوه نامه ضرورت دارد و این نکته ای است که جامعه هنرمندان بر سر آن اتفاق نظر دارند. حداقل در یک دهه اخیر که شاهد رشد تئاتر کشور هستیم اگر نظرات هنرمندان را بررسی کنید موضوعات مختلف از جشنواره ها گرفته تا فضای آموزش عالی و تولیدات نمایشی همیشه این نظر و این انتقاد وجود داشته که ما نیاز به ضوابط، چهار چوب و مقررات داریم.

مدیر کل هنرهای نمایشی در ادامه درباره اینکه این شیوه نامه توسط چه کسی تدوین شده اظهار کرد: واقعیت این است که تدوین این شیوه نامه کار تنها یک نفر نیست. اداره کل دفتر نوسازی و تحول اداری در حیطه وظایف خودش که تدوین شیوه نامه هاست با استناد به نظرات کارشناسی اداره کل هنرهای نمایشی جهت تدوین این شیوه نامه اقدام کرد. بخش عمده این شیوه نامه با استناد به یک سند بالادستی یعنی مصوبه 461 شورای عالی انقلاب فرهنگی که به عنوان یک سند و یک ضابطه در حوزه هنرهای نمایشی شناخته می شود تنظیم شده است.

این سندی است که از سال 1377 ابلاغ شده و بیش از بیست سال است که با استناد به همین سند در عرصه تئاتر فعالیت می کنیم. در بیست سال پیش تئاتر ما در شرایط دیگری بود و امروز شرایط آن بسیار فرق کرده است.

کرمی همچنین گفت: این شیوه نامه فقط در حوزه دریافت مجوز کارگردان ها برای اجراست و حوزه های دیگر از جمله بازیگری، طراحی صحنه یا تهیه کنندگی ارتباطی با این شیوه نامه ندارد. خیلی از افرادی که در خصوص این شیوه نامه نقد و نظر دارند و کاملاً هم محق هستند. در چند روز گذشته شخصاً به دفعات با هنرمندان گفتگو کرده ام و از آن ها خواسته ام که نظراتشان را انعکاس بدهند و ایرادات این سند را مطرح کنند.

مدیر کل هنرهای نمایشی همچنین در ارتباط با نقد و نظرهای ارائه شده در ارتباط با این شیوه نامه گفت: شخصاً این نظرات را مطالبه درست جامعه هنری می بینم. جامعه هنری با نگرانی وضعیت خود را دنبال می کند. اما این شیوه نامه قرار نیست محدودیتی ایجاد کند بلکه ضابطه را مشخص می کند و از همه مهم تر هویت هنری و هویت تخصصی را تعریف می کند. قرار بر این نیست که صلاحیت کسی احراز شود؛ بلکه قرار است در فضای هنرهای نمایشی هویت تخصصی تئاتر به عنوان یک ملاک و یک ارزش مد نظر قرار بگیرد.

تئاتر ژانرهای مختلفی دارد و بسیار متنوع و گسترده است. خواهش من از کسانی که درباره این موضوع نقد و نظر دارند به این نکته توجه داشته باشند که این شیوه نامه تنها مختص به یک گروه از هنرمندان نیست. ما تئاتر آماتور داریم، تئاتر تجربی، تئاتر دانش آموزی و تئاتر حرفه ای و ژانرهای مختلف هنرهای نمایشی داریم. این شیوه نامه بیشتر برای تعیین وضعیت کلی تئاتر است یعنی پروانه ای که برای اجرای عمومی یک نمایش در هر ژانر است که صادر می شود. ما در این شیوه نامه شرایط احراز را برای کارگردانان لحاظ کردیم به معنی هویت تخصصی؛ یعنی اگر کارگردانی بخواهد برای دریافت مجوز اقدام کند باید حائز سه ویژگی باشد و روی این موضوع هم با حضور کارشناسان مختلف ساعت ها بحث تخصصی شده است.

دوم اینکه در این شیوه نامه به اصناف هنری توجه شده؛ ما برای رشد تئاترمان در شرایط فعلی نیاز به تقویت فعالیت های صنفی داریم. نکته سوم هم توجه به حوزه فعالیتی خود هنرمندان عرصه تئاتر است. در هیچ کجای این سند خصوصاً در بند دو که عمده انتقادها متوجه آن است، اصلاً این وظیفه به عهده دولت یا شورای نظارت دیده نشده و همه چیز واگذار شده است. جامعه هنری خودش صلاحیت و قابلیت دارد و این باور در میان هنرمندان هست که خودشان می توانند در خصوص هویت و فعالیت هنری خود و رشد تئاتر برنامه ریزی و مشارکت کنند.

ضمن اینکه در همین سند در بخش سایر موارد بند 9 به صراحت ذکر شده که هر کسی که بخواهد نمایشی را اجرا کند؛ چنانچه اصول چهارده گانه را رعایت کند می تواند مجوز دریافت کند. ما این شرایط احراز را به عنوان یک هویت هنری و تخصصی مورد توجه قرار داده ایم؛ برای اینکه بسیار حائز اهمیت است

همه این موارد در حالی مطرح می شود که حسینی معاون هنری وزیر ارشاد نیز چند روز پیش در مواجه با سیل انتقادات عنوان کرد که این دستورالعمل وحی منزل و غیرقابل تغییر نیست، تغییر آن نیز در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قابل انجام است و نیازی به بررسی در نهادهای قانونگذار ندارد اما بی تردید در روند اجرا خلاها، ضعف ها و قوت های دستورالعمل دقیق تر مشخص می شود و مانند هر آیین نامه و دستورالعملی چنانکه قبلا هم سابقه داشته است، می تواند تغییر کند و اصلاح شود.

در نهایت می بایست دید که آیا این بخشنامه با همه اعتراضاتی که دارد به نتیجه مناسب خواهد رسید و به مرحله اجرا می رسد یا اینکه این اتفاق در جامعه هنری هیچگاه رقم نخواهد خورد و تنها روی کاغذ خواهد ماند؟

انتهای پیام/

به گزارش سینماپرس ، در هفته گذشته از سوی سیدعباس صالحی، وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی و اداره کل هنرهای نمایشی بخشنامه ای درباره دستورالعمل صدور پروانه نمایش منتشر شده که البته اما و اگرها و حواشی زیادی را از سوی هنرمندان تئاتر تا هیئت مدیره و اعضای خانه تئاتر و خلاصه همه کسانی که به نوعی با تئاتر این مملکت در ارتباط هستند، برانگیخت.

در ابتدا موجی از انتقادات از سوی خانه تئاتر و هیئت مدیره مرکزی آن درباره این بخشنامه راه افتاد، موجی که نشان از انتقاد به این بخشنامه داشت و اعضای خانه تئاتر تصمیم به ورود قضائی به این عرصه به خاطر صیانت از حقوق هنرمندان گرفتند.

در ادامه این موج انجمن منتقدان خانه تئاتر نیز نامه ای سرگشاده به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی مبنی بر بحران در ورشکستی اقتصادی و فرهنگی تئاتر نوشتند. اعضای انجمن منتقدان در این نامه بر بیکاری و مشکلات هنرمندان اشاره کردند که هشدار ورشکستی آنها را می دهد.

پس از آن نیز شهرام گیل آبادی، مدیرعامل خانه تئاتر به این بخشنامه واکنش نشان داد و تأکید کرد که نگاه قیم مآبانه به تئاتر لطمه جدی بدان می زند! وی عنوان کرد که هیچ کس حق ندارد در خلق اثری هنری، انسان را محدود کند و این حق طبیعی هر انسان است که از آزادی های مقبول خود استفاده کند.

وی نیز تأکید کرد که با بخشنامه نمیتوان فرهنگ را محدود کرد و نگاه مصلحت اندیشانه به تئاتر داشت.

ماجرای بخشنامه پروانه نمایش چیست؟

و اما داستان بخشنامه صادر شده جدید وزیر فرهنگ که در تاریخ بیست و دوم مهر ماه 98 در 10 بند ابلاغ شده چیست؟ دو بند الف و ب این دستورالعمل بیشتر مورد انتقاد قرار گرفته، جایی که به بیان شرایط کارگردانان اثر جهت تقاضای صدور مجوز اثر نمایشی اشاره می کند. این بند مذکور به شرح زیر است:

الف) کارگردانی که برای صدور مجوز اثر نمایشی خود اقدام می کند باید فارغ التحصیل رشته هنرهای نمایشی از یکی از دانشگاه های مورد تایید وزارت علوم تحقیقات و فناوری و یا آموزشگاه های هنری رسمی باشد.

ب) یا کارگردان باید معرفی شده از سوی صنوف رسمی هنرهای نمایشی (خانه تئاتر یا انجمن هنرهای نمایشی، ....) یا تایید صلاحیت هنری توسط سه نفر از اساتید و پیشکسوتان شناخته شده هنرهای نمایشی را با خود داشته باشد.

حال فقط با دقت در همین دو بند نیز مشخص می شود که دلواپسان این ابلاغیه چه کسانی و از چه گروه هایی هستند. سالهاست که شاهد به اجرا رفتن نمایش هایی روی صحنه هستیم که اصلا مشخص نیست با چه هدف و با چه رویکردی در حال اجرا هستند و چه کسانی پشت پرده این کارها قرار دارند، از سوی دیگر هم البته شاید به نظر خیلی ها این امر زیاده روی و محدود کردن کار هنرمندان به شمار بیاید.

نقطه نظرات مدیرکل هنرهای نمایشی

و اما شهرام کرمی مدیرکل هنرهای نمایشی در رابطه با این موضوع حاضر به مصاحبه با خبرگزاری فارس نشد و چند روز بعد در برنامه تلویزیونی شبکه چهارم سیما شب تئاتر حضور پیدا کرد و در زمینه شفاف سازی این امر نقطه نظرات خود را بیان کرد.

کرمی در میزگردی که دراین زمینه تشکیل شده بود راجع به سیستم های نظارتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در حوزه تئاتر و دستورالعمل جدید صدور پروانه نمایش صحبت کرد و گفت: در راستای دستور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و نگاه ویژه معاونت هنری، از سال گذشته یکی از برنامه هایی که در تمام حوزه های هنر دنبال شد، شفافیت و ارائه شیوه نامه های قانونی و چهارچوب و ضوابط برای فعالیت در حوزه های هنری بود.

در همین راستا اداره کل هنرهای نمایشی اقدام به تدوین شیوه نامه های مختلف و برنامه ریزی و تدوین ضوابط قانونی برای فعالیت در عرصه هنرهای نمایشی کرد که سال گذشته ما آیین نامه جشنواره بین المللی تئاتر فجر را منتشر کردیم و بعد از آن در حوزه ها و موضوعات مختلف تئاتر اقدام کردیم تا بتوانیم چهارچوب ها و شیوه نامه های مشخصی را تنظیم کنیم.

وی ادامه داد: تدوین یک شیوه نامه ضرورت دارد و این نکته ای است که جامعه هنرمندان بر سر آن اتفاق نظر دارند. حداقل در یک دهه اخیر که شاهد رشد تئاتر کشور هستیم اگر نظرات هنرمندان را بررسی کنید موضوعات مختلف از جشنواره ها گرفته تا فضای آموزش عالی و تولیدات نمایشی همیشه این نظر و این انتقاد وجود داشته که ما نیاز به ضوابط، چهار چوب و مقررات داریم.

مدیر کل هنرهای نمایشی در ادامه درباره اینکه این شیوه نامه توسط چه کسی تدوین شده اظهار کرد: واقعیت این است که تدوین این شیوه نامه کار تنها یک نفر نیست. اداره کل دفتر نوسازی و تحول اداری در حیطه وظایف خودش که تدوین شیوه نامه هاست با استناد به نظرات کارشناسی اداره کل هنرهای نمایشی جهت تدوین این شیوه نامه اقدام کرد. بخش عمده این شیوه نامه با استناد به یک سند بالادستی یعنی مصوبه 461 شورای عالی انقلاب فرهنگی که به عنوان یک سند و یک ضابطه در حوزه هنرهای نمایشی شناخته می شود تنظیم شده است.

این سندی است که از سال 1377 ابلاغ شده و بیش از بیست سال است که با استناد به همین سند در عرصه تئاتر فعالیت می کنیم. در بیست سال پیش تئاتر ما در شرایط دیگری بود و امروز شرایط آن بسیار فرق کرده است.

کرمی همچنین گفت: این شیوه نامه فقط در حوزه دریافت مجوز کارگردان ها برای اجراست و حوزه های دیگر از جمله بازیگری، طراحی صحنه یا تهیه کنندگی ارتباطی با این شیوه نامه ندارد. خیلی از افرادی که در خصوص این شیوه نامه نقد و نظر دارند و کاملاً هم محق هستند. در چند روز گذشته شخصاً به دفعات با هنرمندان گفتگو کرده ام و از آن ها خواسته ام که نظراتشان را انعکاس بدهند و ایرادات این سند را مطرح کنند.

مدیر کل هنرهای نمایشی همچنین در ارتباط با نقد و نظرهای ارائه شده در ارتباط با این شیوه نامه گفت: شخصاً این نظرات را مطالبه درست جامعه هنری می بینم. جامعه هنری با نگرانی وضعیت خود را دنبال می کند. اما این شیوه نامه قرار نیست محدودیتی ایجاد کند بلکه ضابطه را مشخص می کند و از همه مهم تر هویت هنری و هویت تخصصی را تعریف می کند. قرار بر این نیست که صلاحیت کسی احراز شود؛ بلکه قرار است در فضای هنرهای نمایشی هویت تخصصی تئاتر به عنوان یک ملاک و یک ارزش مد نظر قرار بگیرد.

تئاتر ژانرهای مختلفی دارد و بسیار متنوع و گسترده است. خواهش من از کسانی که درباره این موضوع نقد و نظر دارند به این نکته توجه داشته باشند که این شیوه نامه تنها مختص به یک گروه از هنرمندان نیست. ما تئاتر آماتور داریم، تئاتر تجربی، تئاتر دانش آموزی و تئاتر حرفه ای و ژانرهای مختلف هنرهای نمایشی داریم. این شیوه نامه بیشتر برای تعیین وضعیت کلی تئاتر است یعنی پروانه ای که برای اجرای عمومی یک نمایش در هر ژانر است که صادر می شود. ما در این شیوه نامه شرایط احراز را برای کارگردانان لحاظ کردیم به معنی هویت تخصصی؛ یعنی اگر کارگردانی بخواهد برای دریافت مجوز اقدام کند باید حائز سه ویژگی باشد و روی این موضوع هم با حضور کارشناسان مختلف ساعت ها بحث تخصصی شده است.

دوم اینکه در این شیوه نامه به اصناف هنری توجه شده؛ ما برای رشد تئاترمان در شرایط فعلی نیاز به تقویت فعالیت های صنفی داریم. نکته سوم هم توجه به حوزه فعالیتی خود هنرمندان عرصه تئاتر است. در هیچ کجای این سند خصوصاً در بند دو که عمده انتقادها متوجه آن است، اصلاً این وظیفه به عهده دولت یا شورای نظارت دیده نشده و همه چیز واگذار شده است. جامعه هنری خودش صلاحیت و قابلیت دارد و این باور در میان هنرمندان هست که خودشان می توانند در خصوص هویت و فعالیت هنری خود و رشد تئاتر برنامه ریزی و مشارکت کنند.

ضمن اینکه در همین سند در بخش سایر موارد بند 9 به صراحت ذکر شده که هر کسی که بخواهد نمایشی را اجرا کند؛ چنانچه اصول چهارده گانه را رعایت کند می تواند مجوز دریافت کند. ما این شرایط احراز را به عنوان یک هویت هنری و تخصصی مورد توجه قرار داده ایم؛ برای اینکه بسیار حائز اهمیت است

همه این موارد در حالی مطرح می شود که حسینی معاون هنری وزیر ارشاد نیز چند روز پیش در مواجه با سیل انتقادات عنوان کرد که این دستورالعمل وحی منزل و غیرقابل تغییر نیست، تغییر آن نیز در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قابل انجام است و نیازی به بررسی در نهادهای قانونگذار ندارد اما بی تردید در روند اجرا خلاها، ضعف ها و قوت های دستورالعمل دقیق تر مشخص می شود و مانند هر آیین نامه و دستورالعملی چنانکه قبلا هم سابقه داشته است، می تواند تغییر کند و اصلاح شود.

در نهایت می بایست دید که آیا این بخشنامه با همه اعتراضاتی که دارد به نتیجه مناسب خواهد رسید و به مرحله اجرا می رسد یا اینکه این اتفاق در جامعه هنری هیچگاه رقم نخواهد خورد و تنها روی کاغذ خواهد ماند؟

*فارس

سیروس اسنقی نویسنده، بازیگر و کارگردان در خصوص دستورالعمل جدید صدور پروانه اجرای نمایش در گفتگو با خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ گفت: این که قرار باشد هنرمندان برای دریافت مجوز اجرا 2 ضامن بیاورند بسیار خنده دار است، مگر بانک است؟

وی افزود: هر کسی رزومه مشخصی دارد و توانایی، هوشمندی و هنر خاص خود را دارد؛ کار تئاتر با این ها انجام می شود نه این که یک برگه به عنوان مدرک آکادمیک داشته باشید و یا 2 نفر ضامن بیاورید. من خودم از داوران خانه تئاتر هستم با این کار مخالفت کردم و خیلی هم این مسئله را جدی نگرفته ام چون جدی نیست.

این بازیگر کشورمان اظهار داشت: این اتفاق اصلا برای تئاتر خوب نیست، ما جوان های پرمغر و نخبه ای داریم که هم نمایش های خیلی خوبی می نویسند و هم به شیوه های خیلی خاصی کارگردانی می کنند که اگر چنین اتفاقی بیافتد لطمه می خورند و تئاتر کشور هم لطمه می خورد.

اسنقی خاطر نشان کرد: : ما به اندازه کافی تئاترمان را از دست داده ایم، الان موج خیلی خوبی از جوان ها راه افتاده است که خوب کار می کنند، با چنین کارهایی تئاتر خیلی ضربه می خورد. تا 15، 20 سال قبل کارهای قدرتمند جهانی داشته ایم و به این دلیل بود که دولت از تئاتر حمایت می کرد؛ الان مرکز هنرهای نمایشی با گردن کلفتی می گوید بودجه نمی دهم و 30 درصد از فروش نمایش ها را هم می گیرم، شما انتظار دارید تئاتر خوب ببینید؟ راهکار درست این است که دولت و مجلس بودجه خوبی برای تئاتر در نظر بگیرند و تمام این بودجه ها باید برای تولید تئاتر خرج شود، الان هم اگر بودجه دارد آن را بیشتر صرف اجلاس و همایش و...می کنند.

وی در ادامه افزود: یک زمانی با بزرگان تئاتر کنار هم جمع می شدیم، از 8 صبح تا 10 شب به مدت 10 ماه روی یک نمایشنامه کارمی کردیم، بودجه هم می گرفتیم حتی اگر هم کم بود، باز به کارمان می رسیدیم؛ به اندازه کافی روی نمایشنامه بحث می کردیم تا بفهمیم متن چه می گوید؛ الان نمایش ها را در 20 روز به روی صحنه می برند و به همین دلیل است کیفیت کارها پایین آمده است؛ همه این ها به خاطر این است که دولت از تئاتر حمایت نمی کند.

سیروس اسنقی در پایان گفت: مشکل اصلی این است و در یک جمله می گویم که تئاتر نمی خواهند؛ راهکار اصلی این است و همه می دانند که دولت و مرکز هنرهای نمایشی باید از تئاتر حمایت کند، این ها تئاتر نمی خواهند، کاش جرئت این را داشته باشند که بیایند بگویند تئاتر نمی خواهیم.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا ، "خشایار قاضی زاده" استاد گروه هنر اسلامی دانشگاه شاهد در حاشیه افتتاح نمایشگاه دوازدهمین سوگواره هنر عاشورایی در گفت وگو با خبرنگار تجسمی تسنیم گفت: فکر می کنم سطح کیفی آثار حاضر در این دوره نسبت به دوره های گذشته بهتر شده است و به نظر می رسد سوگواره هنر عاشورایی به عنوان رویدادی شاخص در عرصه هنرهای تجسمی کشور روندی روبه رشد را در پیش گرفته است؛ به ویژه در رشته نقاشی احساس می کنم چنین اتفاقی رخ داده است. با این وجود، آثار حاضر در سوگواره دوازدهم از حیث کمیت کمتر از دوره پیشند.

وی افزود: در حال حاضر برای تشویق هنرمندان جوانی که در رشته های مختلف حوزه هنرهای تجسمی فعالیت می کنند، راهکارهای چندان گسترده ای در سطوح کلان مدیریت فرهنگی کشور پیش بینی نشده است؛ بنابراین برگزاری سوگواره هایی چون هنر عاشورایی می تواند نقشی مؤثر در راستای تشویق هنرمندان این عرصه ایفا کند و بیش از این پر و بال بگیرد. فکر می کنم اگر در بخش اعطای جوایز نیز سنجیده و با دستی بازتر عمل شود، اتفاق مثبت تری را در آینده شاهد خواهیم بود.

عضو هیئت علمی دانشگاه شاهد ادامه داد: ضروری است هنرمندان جوان در نقطه ای مورد حمایت قرار بگیرند؛ مراکزی نظیر حوزه هنری انقلاب اسلامی که متولی اقامه هنر مذهبی در کشور هستند، باید بخشی از مسئولیت مهم حمایت از هنرمندان جوان عرصه هنرهای تجسمی را بر عهده بگیرند؛ بی شک دراین صورت شاهد وقوع تأثیرات مثبت در آینده هنرهای تجسمی کشور خواهیم بود.

این استاد رشته تصویرسازی دانشگاه شاهد با اشاره به وضعیت کنونی این رشته هنری در کشور گفت: احساس من این است که رونق رشته تصویرسازی نسبت به سال های گذشته در کشور کمتر شده است؛ در گذشته مراکزی نظیر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان فعالیت و تحرکات زیادی را در این رشته هنری داشتند اما اکنون فضای حاکم بر این رشته هنری به فضایی سوت و کور تبدیل شده است؛ این اتفاق نه فقط در رشته تصویرسازی، بلکه در دیگر رشته های حوزه هنرهای تجسمی نیز به چشم می خورد و گویا نوعی خاموشی بر این رشته ها حاکم شده است؛ حال آنکه باید شور، وجد و هیجان بر این فضا حاکم باشد.

قاضی زاده تصریح کرد: لازمه فضای هنرهای تجسمی کشور این است که به فضایی تبدیل شود که در آن آثار هنرمندان به شکلی پیوسته ارائه و در معرض نقد و نمایش قرار گیرد اما اکنون جای خالی چنین بستر مستعدی در کشور احساس می شود؛ در حال حاضر مراکز و ناشرانی که زمانی متولی رونق رشته هایی چون تصویرسازی بودند، خاموش و کند عمل می کنند.

وی با اشاره به دلیل افت عملکرد نهادهای متولی عرصه هنرهای تجسمی کشور گفت: در شرایطی که کشور با مشکلات اقتصادی جدی و فراگیر مواجه است، متأسفانه اولین حوزه ای که کنار گذاشته و از اولویت خارج می شود، امور فرهنگی اعم از فعالیت های هنری و پژوهشی است؛ حال آنکه به زعم من اگر بنیادهای فرهنگی جامعه ای مثل جامعه ما که حرف های زیادی برای گفتن دارد تقویت شوند، در زمینه های دیگری چون اقتصاد و رفاه مردم نیز شاهد رشد و شکوفایی خواهیم بود.

عضو گروه هنرهای اسلامی دانشگاه شاهد با اشاره به وضعیت کنونی رشته نگارگری در کشور گفت: در رشته نگارگری زمان خلق یک اثر طولانی تر از سایر رشته های عرصه هنرهای تجسمی است و در مجموع تحلیل من این است که رونق این رشته هنری نسبت به سایر رشته های تجسمی کمتر است و این رشته مظلوم و مهجور واقع شده است؛ اگرچه اکنون در حوزه آموزش دانشگاهی این رشته هنری، شاخه های مختلفی به شکل رسمی وجود داشته و جریان پیدا کرده اند اما تولید یک اثر نگارگری با توجه به زمان بر بودن و مهجوریت این رشته و همچنین عدم استقبال متولیان حوزه هنرهای تجسمی از رشته نگارگری با محدودیت و کم رونقی مواجه است.

قاضی زاده در پاسخ به این پرسش که آیا جای خالی رشته نگارگری در میان رشته های حاضر در سوگواره هنر عاشورایی حس می شود یا خیر، گفت: رشته نگارگری پتانسیل بسیار بالایی دارد و مباحث معنایی در این رشته هنری به خوبی می گنجد اما ازآنجاکه فرایند خلق اثر در این رشته هنری کمی طولانی تر از سایر رشته های عرصه تجسمی است، شاید حضور آن در چنین سوگواره هایی با دشواری و محدودیت روبه رو باشد.

انتهای پیام/

شهرام کرمی روز شنبه در جلسه اعضای شورای سیاستگذاری بیست و ششمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان اظهار داشت: این جشنواره رویدای شناخته شده در جهان است و در این دوران بهترین نمایش های بین المللی در آن شرکت کرده اند.

وی اضافه کرد: این رویداد جهانی شایسته بهترین امکانات و تجهیزات است و همدان از این لحاظ نیازمند توسعه و تقویت است.

کرمی با اشاره به استقبال پرشور و گسترده از جشنواره تئاتر در شهر همدان گفت: به خاطر ازدحام زیاد مخاطبان، آن گونه که باید نمی توانیم به همه نیاز کودکان و خانواده هایشان پاسخ دهیم.

رئیس مرکز هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی خاطرنشان کرد: برای سال های آینده باید به توسعه زیرساخت ها توجه ویژه کنیم.

کرمی با بیان اینکه 35 گروه نمایشی در همدان متقاضی شرکت در جشنواره بودند افزود: همدان تبدیل به آزمونه (پایلوت) برنامه های کودک شده و نیازمند تقویت امکانات نرم افزاری و سخت افزاری است.

وی یادآوری کرد: جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان به نام همدان تثبیت شده و مسئولان باید برای توسعه امکانات آن اعتبارهای عمرانی ویژه ای اختصاص دهند.

بیست و ششمین جشنواره بین المللی جشنواره تئاتر کودک و نوجوان به میزبانی همدان از 16 تا 21 آبان به دبیری مجید قناد و با شعار کودک، تئاتر و طبیعت برگزار می شود.

فاطمه ذوالقدر عضو کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی در گفت و گو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، درباره اینکه سالانه تا چه میزانی به بودجه تئاتر اهمیت داده می شود،گفت: سرمایه گذاری در حوزه فرهنگ که تئاتر نیز از زیرمجموعه های آن است زیرساخت های جامعه را مستحکم می کند و سبب می شود نتایج مثبتی را به صورت ملموس شاهد باشیم.

وی افزود: تقویت بخش فرهنگ منجر به کاهش هزینه کشور برای رفع آسیب های اجتماعی می شود از این رو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی همواره در این موضوع اهتمام ویژه داشته است.

ذوالقدر تصریح کرد: بودجه هنر های نمایشی در لایحه بودجه سال 98 همچون سنوات قبل نسبت به سال گذشته افزایش داشته است اما انقباضی بودن بودجه امسال سبب شد این افزایش نسبت به سال های قبل کمتر باشد.

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی گفت: در این بین بودجه ای برای هنر های نمایشی و برای حمایت از برگزاری جشنواره ها و همایش های مربوط به حوزه نمایش تخصیص یافته و جهت حمایت از تولید نمونه سازی و اجرای برنامه های تئاتر، نمایش های صحنه ای، سنتی و آیینی و توزیع و عرضه در شبکه نمایش خانگی نیز اعتباری جدا در نظر گرفته شد و در سایر بخش های مربوطه اعم از سیاست گذاری و برنامه ریزی، جشنواره ها و تئاتر عروسکی و خانه تئاتر و موزه تئاتر و بنیاد رودکی نیز تخصیص اعتبار صورت گرفت.

وی افزود:اجرای قانون بودجه همواره مورد رصد بوده است که این اعتبارات، تخصیص یابد و سبب توسعه این بخش از حوزه فرهنگ شود.

وزارت ارشاد نظارت جدی بر قیمت بلیت تئاتر ندارد

عضو کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی با اشاره به نظارت سیستم های مربوط برای گرانی بلیت تئاتر اظهار داشت:متاسفانه گاهی به نظر می رسد محصول فرهنگی مثل تئاتر در حد کالا های تجاری یا محصولات خوراکی تنزل پیدا کرده اند و با وجود شرایط سخت اقتصادی، تئاتر نیز قرار است همچون بسیاری از کالا ها به دلیل گران شدن از سبد خرید مخاطبان حذف شوند، حال اینکه تماشای تئاتر و حضور خانوادگی در سالن سینما و تئاتر مورد نیاز فرهنگی هر خانواده است و با گران شدن بلیت ها تئاتر به یک کالای لوکس تبدیل می شود. وزارت فرهنگ و ارشاد نیز آنطور که باید نظارت تاثیرگذار برای آن ندارد و راهکار مدونی برای آن در نظر گرفته نشده است.در این زمینه اگرچه دستگاه هایی برای نظارت بر گرانی و اعمال جریمه وجود دارد، اما از منظر فرهنگی با خلاء دستورالعمل مواجه هستیم که لازم است از سوی مسئولان وزارت فرهنگ با هم فکری و اخذ نظر از کارشناسان و فعالان این حوزه اقدام شود.

ذوالقدر درباره قرار نگرفتن به طور کامل بودجه هنر های نمایشی و تئاتر در اختیار اداره کل هنر های نمایشی گفت: چنانچه اشاره کردم بودجه هنر های نمایشی به تفکیک تخصیص داده می شود اگر این امر محقق نشود، فعالیت اداره کل هنر های نمایشی را مختل می کند،متاسفانه این موضوع را نه تنها در حوزه فرهنگ است بلکه در عرصه های دیگر نیز شاهد این هستیم که همین بودجه اندک تمام و کمال اختصاص نمی یابد البته پیگیر این موضوعات هستیم و تا آنجا که در چهارچوب وظایفمان است سعی در سوق دادن به سوی اجرای کامل بودجه داریم.

عضو کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی با اشاره به گلایه اهالی تئاتر نسبت به بودجه تئاتر اظهار داشت: چنانچه بار ها عنوان کردم این موضوع موجب گلایه اینجانب و اعضای دیگر کمیسیون فرهنگی بوده است، اما امسال با توجه به بودجه انقباضی و شرایط سخت اقتصادی بودجه به کیفیت مطلوب به این حوزه ها اختصاص نیافت.

هشدار نماینده مجلس به غفلت از زیرساخت های فرهنگی

وی ادامه داد: متاسفانه آنچه که در برنامه ریزی ها شاهد هستیم این است که زمانی که هدف صرفه جویی و کاهش هزینه هاست از موضوع فرهنگ و هنر و زیرساخت های لازم برای آن که یک ضرورت برای کشور و جامعه است غفلت می شود البته نهایت تلاش ما این بوده است که این اتفاق نیفتد و همچنین این باور نهادینه شود که هنر از حاشیه به متن بیاید.

ذوالقدر درباره 10 درصد مالیاتی که شامل کنسرت ها شد و اما این اتفاق در تئاتر نیفتاد، گفت: این موضوع در راستای بهبود اوضاع فرهنگی و هزینه در همین موضوع اتفاق افتاده است که البته مورد اعتراض اهالی این حوزه قرار گرفت و حتی عاملی در گران شدن بلیت اجرا های صحنه ای شد.

وی افزود: این موضوع به واکاوی جدی میان مسئولان مربوطه و اهالی هنر با لحاظ شرایط نیاز دارد تا نتیجه ای مطلوب حاصل شود.اگر این مالیات اخذ شده فقط در همان حوزه هزینه شود و ارتقای وضعیت مشهود باشد به نظر می رسد هنرمندان نیز نباید مخالفتی با این موضوع داشته باشند. البته باید مراقب بود که تاوان آن را مردم ندهند و موجب افزایش قیمت بلیت ها نشود.

عضو کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی با اشاره به نظارت نمایندگان مجلس به نحوه تخصیص بودجه تئاتر با توجه به حمایت کم از آثار فرهنگی شهرستان ها اظهار داشت:نظارت بر اجرای قانون یکی از وظایف اصلی نمایندگان است؛ قطعا اجرای قانون بودجه و نحوه تخصیص اعتبارات نیز با جدیت دنبال می شود. تخصیص کامل بودجه های حوزه فرهنگی نیز مورد رصد نمایندگان به خصوص کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی است.

ذوالقدر ادامه داد: نشست هایی در کمیسیون فرهنگی با دعوت از فعالان و مسئولان این حوزه برگزار شده است و همواره با وزارت خانه متولی و سازمان برنامه و بودجه جهت اینکه این تخصیص حتی الامکان به صورت کامل انجام شود پیگیری شده و همچنان نیز مورد پیگیری است.

وی افزود: این مهم است که همین اعتبارات تخصیص یافته به بخش های مربوطه پرداخت شود چرا که پرداخت نشدن آنها باعث می شود که تحقق بسیاری از برنامه ها عملیاتی نشود و از سویی دیگر مطالبات هنرمندان به موقع پرداخت شود تا بتوانند فارغ از دغدغه های معیشتی با حداکثر انگیزه و روحیه، توان خویش را برای خلق آثاری ماندگار به کار بگیرند و در کمیسیون فرهنگی تمام تلاش خویش را برای تحقق این موضوع به کار خواهیم گرفت و حمایت های لازم از فعالان عرصه هنری و هنرمندان را که سهم قابل توجهی در اعتلای فرهنگ و هنر کشور دارند را خواهیم داشت.

ذوالقدر درباره اینکه آیا افزایش بودجه تئاتر کمکی به کیفیت تئاتر خواهد کرد، گفت:چنانچه بودجه تئاتر افزایش نیابد در وهله نخست، سبب مهجور شدن تئاتر و مورد استفاده قرار گرفتن از سوی قشر خاصی از جامعه می شود.

وی افزود: این بودجه باید در حدی باشد که اداره کل هنر های نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و یا مرکز هنر های نمایشی حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی بتواند از هنرمندان این عرصه حمایت کامل داشته باشد تا هنرمندان بتوانند محور فعالیت خود را بر تولید آثار فاخر و پر محتوا استوار کنند و این مساله باعث نشود برخی از گروه های تئاتر به سمت آثار سطحی و گیشه پسند سوق پیدا کنند و در نهایت به افت کیفیت و تولید آثار سطحی در شکل و محتوای این هنر جریان ساز منجرشود.

ذوالقدر گفت: بنابراین یکی از فاکتور های افزایش کیفیت و تولید آثار فاخر، حجم بودجه است و البته که تنها مولفه نیست. چرا که با ارزیابی و نظارت درست افزایش بودجه در کنار عواملی دیگر، چون ارزش های جامعه و وجود عوامل متخصص و مشتاق و سایر فاکتور های هنری سبب رشد تئاتر کشور می شود.

انتهای پیام/

خبرگزاری تسنیم - یاسر یگانه

مشهور است که ما ایرانیان حافظه های تاریخی مان چندان قوی نیست. علت اصلی اش هم شاید مطالعه ی کم و شفاهی ماندن بسیاری از رخدادهایِ تاریخ مان باشد. شاید توجهِ اندک ما به مطالعه باعث شده که بسیاری از رخدادها را خیلی زود فراموش کنیم و از آنها درس های لازم را نگیریم.

تابستان سال گذشته(1397) بود که همایون شجریان برای برگزاری کنسرتی خیابانی پیش قدم شد. او علت این کارش را به کردن حال مردم بیان کرد.
پس از مطرح کردن این حرف از سوی همایون شجریان، مدیرکل دفتر موسیقی وزارت ارشاد هم از او و تصمیمش اعلام حمایت کرد. در ادامه همایون با مسئولان شهرداری هم جلسه ای برگزار کرد تا درخواستش را در آن جلسه هم پیگیری کند.
در نهایت هم همه چیز به سکوتِ مسئولان و فراموشیِ ماجرا انجامید.

همایون شجریان در سال 1393 هم همین درخواست را مطرح کرد و گفت که آماده برگزاری کنسرتی خیابانی بدون هیچ چشمداشت مالی است.

آنچه مشخص است اینکه همایون شجریان سرِ حرفی که زد، ماند و برای عملی شدنش تلاش کرد. اما آیا مسئولان فرهنگی کشور سرِحرفشان ماندند؟ همان هایی که خیلی زود اعلام حمایت کردند و گفتند که مجوز برگزاری کنسرت خیابانی را برای همایون شجریان صادر می کنند.
مسئولان شهرداری تهران هم علاقه زیادی به گرفتن عکس یادگاری با همایون شجریان داشتند؛ آیا همین مسئولان هم به وعده ها و حرف های شان پایبند بودند؟

پاسخ مشخص است؛ نه مسئولان وزارت ارشاد حاضر بودند از موقعیت و صندلی شان برای به سرانجام رساندن چنین اتفاق بزرگی مایه بگذارند و نه مسئولان شهرداری.
و اینگونه بود که درخواست همایون شجریان هرگز عملی نشد.

بخش مهمی از آنچه در بالا اشاره شد، طیِ همین سال گذشته رخ داد. اما باز هم حافظه ی تاریخی ضعیف، ما را به اشتباه انداخته است.

در چند روز گذشته همایون شجریان و علیرضا قربانی برای ضبط بخشی از موزیک ویدیوی آلبوم مشترک شان به ایران مال رفته اند. همین مسئله موجب مطرح شدن برخی هجمه ها به این دوخواننده و به خصوص انتقاد به همایون شجریان شده است.
این هجمه ها همایون شجریان را متهم به برگزاریِ کنسرت های همایونی کرده است. در این حمله ها اینگونه بیان شده که ایران مال نماد ثروت است و همایون شجریان برای نشان دادنِ مردمی بودنش باید به جای رفتن به ایران مال به مناطق جنوبی شهر برود.

در پاسخ به این اتهام ها همایون شجریان دست به قلم شد. این شاید نخستین بار بود که همایون شجریان در مقابل هجمه ها، واکنش نشان داد. در ادامه متن یادداشت همایون شجریان در پاسخ به هجمه ها را می خوانید:

اینان به سیاق آن قمه کشان قلم کشانند

چند سالی می شود که بعد از هر حرکت و خبری از فعالیت های صاحب این قلم، عده ای کمر به تخریب می بندند.

اینکه انگیزه و غایت شان چیست باشد برای فرصتی بهتر. همیشه بوده اند کسانی که به نقد اصولی و هنری کارهای من پرداخته اند و با نگاهی عالمانه و قلمی پاک و آزاده نقطه نظرات شان را به نگارش درآورده اند اما گروهی نیز بوده اند که به مثال قداره کشان و قمه کشان، قلم از پر شال برداشته اند و با جوهر حسادت و تعصب کور و به قصد تخریب وارد عمل شده اند. اینها به سیاق آن قمه کشان، قلم کشانند.

زمانی که برای کنسرت خیابانی بی مرز و محدوده و برای صدها هزار نفر علاقه مند درخواست دادم، گفتند به دنبال شهرت است و فرمودند به جای این بلندپروازی ها چند شب در سالن کنسرت رایگان اجرا کند! ما صحبت از چه می کردیم و آنها چه پاسخی می دادند. مقصود من از اجرای خیابانی، بردن موسیقی به متن شهر بود. به خیابان. به جایی که هر رهگذری فارغ از همه چیز شنونده ام باشد. قصد من از ایده ی کنسرت خیابانی تنها رایگان بودن آن نبود و اینان درنیافتند که کنسرت خیابانی یعنی کنسرت برای رهگذران. چه فقیر و چه دارا. چه همدل و همراه و چه اهل احوالاتی دیگر. این یعنی معجزه ی موسیقی که هیچ مرزی نمی شناسد. همه را برابر و یکسان زیر سقف لاجوردی خود جمع می کند. با هر زبان و فرهنگ و مسلکی. این یعنی صبح تا شبی نواختن و خواندن همانند نوازنده ای تنگدست که در کوچه و خیابانی دارد موسیقی اش را به گوش همه می رساند نه خواندن و نواختن در سالنی خاص در زمانی خاص و با محدوده و مرزی مشخص. حکایت کنسرت خیابانی که این چنین با جوهر قلم کشان زهرآلود می شود، وای به حال حرکت های دیگر که خدای ناکرده منافع مالی هم در پی داشته باشد.

اوج هنر قلم کشان در کنسرت سی به عرصه نمایش درآمد و از خودی و غیر خودی شنیدیم و هیچ نگفتیم و هنوز ادامه دارد. به تازگی حضور حقیر همراه علیرضا قربانی در لوکیشن انتخابی مدیر هنری به منظور گرفتن چند عکس و مصاحبه، همراه تصاویر مرتبط با آیین رونمایی که آن هم تنها به دلیل خاص بودن طراحی کتابخانه و دالانی با معماری ایرانی از سوی ایشان پیشنهاد گردیده بود، برای قلم کشان ایجاد انگیزه کرده است. تا امروز که روزانه هزاران نفر از اقشار مختلف مردم به بازدید و خرید و عکس یادگاری می پرداخته اند خبری از ایشان نبود!!! تا عکسی از همایون در کتاب خانه دیده شد آتش خشم شعله زد!! اخبار کذب جان گرفتند که آهنگ مشترک در مال اجرا کرده ایم؟؟؟ کاش تصاویر این اجرا را هم میگذاشتید!!

شنیده ها حاکی از تخلفات گسترده است!؟ چرا دایر است پس چنین جایی!؟ چرا تعطیلش نمی کنند تا مردم و هنرمندشان تکلیف خود را بدانند. قلم کشان محترم شما به من یاد ندهید چه بکنم چه نکنم. درسم را پس از سال ها شاگردی و هم نفسی با بزرگان ادب و هنر این مرز و بوم آموخته ام. من فراتر از این مردم نیستم و هر جا آنان می توانند حضور داشته باشند چنانچه لازم باشد من هم خواهم بود. چه آنجا کاخ سعد آباد و کنسرت سی باشد چه کتابخانه ای در یک مرکز خرید عمومی و چه سالن مجلل اسپیناس، چه فرهنگسرای بهمن که در رکاب پدر و گروه آوا افتتاح شد، چه کنسرت در خیابان و ته ناکجا آباد که آرزوی من است.

عزیزان گرامی، دیر زمانی شد که این حقیر جان و تن و دل را به معشوق سپرده امروز از چیزی باک ندارد بگذارید باز هم قلم بفرسایند. غرض این بود که بدانید چگونه با همرنگ و مخفی شدن در لابلای نقدهای مثلاً سازنده و درخشان هر از گاهی به دنبال تخریب، ظهور می کنند.

من نه شایسته ستایش و تقدیر شما نازنینان هستم و نه حتی قابل برای تقبیح از سوی قلم کشان. بدانید این را و اینگونه فکر کنید که مبادا روزی دل های نازک و مهربان تان از بخل این نامرا دی ها ترک بردارد.

ایران مال اسپانسرِ آلبوم شجریان و قربانی نیست

برخی از رسانه ها به اشتباه از ایران مال به عنوان اسپانسر آلبوم افسانه چشم هایت نام برده اند. در حالی که اسپانسر این آلبوم شرکت دیگری است. همایون شجریان و علیرضا قربانی تنها برای ضبط یک کلیپ بخشی از فضای ایران مال را در نظر گرفته اند.

چند پرسش

در اینجا بیان چند نکته را لازم می دانم؛
به راستی مگر مناطق جنوبی شهر تهران چند سالنِ استاندارد برای برگزاری کنسرت دارد؟ همایون یا هر خواننده ی دیگری، اگر بخواهد در مناطق جنوبی شهر هم کنسرت برگزار کند، در کدام سالن باید این کار را بکند؟
شاید تنها گزینه برای این کار فقط سالن فرهنگسرای بهمن است که آن هم زیرنظر شهرداری تهران است. به راستی مسئولان شهرداری برای ایجاد رونق و برگزاری برنامه های موسیقی در این سالن چه کرده اند؟

اصلا مگر در خودِ همین تهران چند سالن استاندارد کنسرت داریم؟ راستی شهرستان های ما از نظر داشتنِ زیرساخت ها چگونه اند؟
مگر جز این است که خوانندگان مشهور ما برای برگزاری کنسرت هایشان در شهرستان ها مجبورند به سالن های ورزشی بروند؟ ما کدام زیرساخت ها را آماده کرده ایم که اکنون انتظار داریم هنرمندان مان به مناطق جنوبی شهر بروند و آنجا کنسرت برگزار کنند.

همان گونه که همایون شجریان در متن یادداشتش اشاره کرده، ماجرای کنسرت خیابانی با کنسرت در سالن کاملا متفاوت است. وقتی هنرمندی مانند همایون شجریان برای انجام چنین کاری اعلام آمادگی می کند، باید مسئولان کشور قدر بدانند و زمینه را برای عملی شدنِ این رویداد فراهم کنند. البته چنین مهمی هنوز فراهم نشده و باید امیدوار بود که شاید در آینده شرایط برای این کار فراهم شود.

انتهای پیام/

با نزدیک شدن به هفته کتاب، نهادها و سازمان های دولتی و خصوصی برنامه های خود را برای این هفته اعلام می کنند و این روزها بهانه خوبی است برای تمرکز و توجه بیشتر بر کتابخوانی است. برپایی 50 هزار نمایشگاه کتاب در 50 هزار مدرسه یکی از این برنامه هاست که قرار است توسط وزارت آموزش و پرورش و با هدف ترویج فرهنگ کتاب خوانی در مدارس برپا خواهند شد.
علی رمضانی؛ مدیرکل فرهنگی هنری، اردوها و فضاهای پرورشی وزارت آموزش و پرورش، درباره این طرح به خبرنگار ایرناپلاس گفت: نمایشگاه های کتاب همزمان با جشنواره دانایی و توانایی در 20 استان کشور و با همکاری 150 ناشر برگزار می شوند.

او درباره چگونگی انتخاب این کتاب ها، اینگونه توضیح داد: طی فراخوانی 8000 عنوان کتاب دریافت شده که کارگروه مربوطه حدود 5000 جلد کتاب را از میان آن ها انتخاب و برای شرکت در نمایشگاه کتاب مدارس معرفی خواهد کرد.

در هفته کتاب 80 درصد نمایشگاه ها در مدارس مقطع ابتدایی و 20 درصد نیز در مدارس متوسطه اول و دوم فعالیت خواهند کرد و این طرح با همکاری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اجرا می شود. به گفته محمداسماعیل سعیدی، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی، ردیف بودجه ای در سال 98 برای آن در نظر گرفته شده است و کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی این طرح را در دستور کار ویژه خود قرار داده است.

بودجه یک و نیم میلیاردی برای تجهیز کتابخانه های مدارس

سازوکار انتخاب کتاب برای نمایشگاه ها، مساله ای است که می تواند از آسیب های وارده بر کودکانی که مخاطب این نمایشگاه ها هستند، جلوگیری کند. رمضانی درباره روش انتخاب کتاب برای نمایشگاه هایی که در مدارس برگزار می شود، به خبرنگار ایرناپلاس گفت: چند روش برای انتخاب کتاب در نظر گرفته ایم. یکی تشکیل کارگروهی در اداره کل فرهنگی هنری، اردوها و فضاهای پرورشی بود، در این کارگروه تعدادی از نویسندگان بزرگ کشور در حوزه کودک و نوجوان فعال هستند و کتاب های کودک و نوجوان را بررسی می کنند. کتاب های منتخب این کارگروه چنانچه با شاخصه های آموزش و پرورش سازگار باشند، انتخاب می شوند.

دومین روشی که آموزش و پرورش در انتخاب کتاب مناسب برای نمایشگاه های کتاب دنبال می کند، براساس کتاب های منتخب سازمان پژوهش و برنامه ریزی است، رمضانی دراین باره گفت: کتاب های منتخب این سازمان در دستور کار ما قرار می گیرد.

گردآوری کتاب برای 50 هزار نمایشگاه در 50 هزار مدرسه نیازمند بودجه قابل توجهی است، به گفته مدیرکل فرهنگی هنری وزارت آموزش و پرورش، این وزارتخانه برای اجرای این طرح بودجه ای دریافت نمی کند و یک و نیم میلیارد تومانی که به تصویب رسیده، برای تکمیل کتابخانه های مدارس خرج می شود.

به گفته او برای جذب مخاطبان به 50 هزار نمایشگاه کتاب در مدارس، دریافت سوبسید بیش از مقداری که در این دوره ها در اختیار مسئولان انجام این طرح قرار گرفته، ضروری است. او دلیل این نیاز را گرانی کاغذ، زینک و ادوات مورد نیاز برای چاپ کتاب اعلام کرد و گفت: وزارت آموزش و پرورش با توجه به گرانی کاغذ نیازمند کمک وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است تا بتواند با تخفیف هایی که از ناشران می گیرد، کتاب ها را با قیمت های پایین تر در اختیار دانش آموزان قرار دهد.

او در ادامه با اشاره به استقبال خوبی که در دوره های قبل از این طرح شده است، بیان کرد: اگر بخواهیم به اهداف بالاتری برسیم، نیاز داریم که خیرین، انجمن اولیا و مربیان، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و وزارت آموزش و پرورش به این مسأله ورود پیدا کنند تا در کنار همدیگر بتوانیم 50 هزار نمایشگاه را به بهترین شکل برگزار کنیم.

بهتر است کتاب توسط بررس انتخاب شود نه نویسنده

فاطمه مرتضایی فرد، عضو هیأت مدیره شورای کتاب کودک و هماهنگ کننده بخش ادبیات کودکان و نوجوانان درباره چگونگی انتخاب کتاب هایی که در مدارس در دسترس کودکان قرار می گیرد، به خبرنگار ایرناپلاس گفت: برای انتخاب کتابِ نمایشگاه های مدارس، به دعوت معاونت پژوهشی جلساتی برگزار می شود، البته هدف اصلی این جلسات انتخاب کتاب برای برگزاری جشنواره مسابقات کتابخوانی دانایی و توانایی است.

به گفته مرتضایی فرد امسال فقط یک جلسه مقدماتی برای انتخاب کتاب برگزار شده است. او ادامه داد: در این جلسه از ما خواسته شد تا کتاب های مناسب برای جشنواره مسابقات کتابخوانی دانایی و توانایی را انتخاب کنیم، باقی کتاب های منتخب، به کتابخانه ها و نمایشگاه هایی که در مدارس برگزار می شود، فرستاده خواهد شد.

انتخاب کتاب ها برای نمایشگاه و جشنواره مسابقات کتابخوانی دانایی و توانایی مدارس توسط یک گروه 10 نفره انجام می شود که چهار نفر آن ها از شورای کتاب کودک و باقی نویسندگانی از جمله فرهاد حسن زاده، آتوسا صالحی، عباس قدیر محسنی و محمدرضا یوسفی هستند. به گفته مرتضایی فرد انتخاب کتاب توسط نویسندگان، از مسائلی است که باید مورد بررسی قرارگیرد، بهتر است انتخاب کتاب توسط افرادی که در این حوزه تخصص دارند و بررس ها انجام شود. بعد از انتخاب کتاب به وسیله این گروه 10 نفره، یک بررسی هم از طرف مسئولان آموزش و پرورش انجام می شود و در نهایت کتاب هایی با کیفیت خوب در دسترس کودکان قرار می گیرد.

اما این سؤال مطرح است که برگزاری نمایشگاه کتاب و خرید کتاب توسط کودک، اتفاقی مثبت و قابل قبول است؟ آیا کودک دبستانی توانایی انتخاب کتاب خوب را دارد؟ مرتضایی فرد در این باره گفت: همواره فکر می کنیم باید مراقب کارهای کودکان باشیم، اما باید در نظر داشت که کودک حق انتخاب دارد هر چند انتخابش اشتباه باشد. تا جایی که ممکن است، باید کتاب های خوبی در دسترس کودکان قرار دهیم تا بعد نگران انتخاب آن ها نباشیم.

به گزارش خبرنگار مهر ، مجید جعفری اقدم مدیر آژانس ادبی و ترجمه پل که به تازگی به عنوان یک آژانس ادبی ایرانی شعبه ای از موسسه خود در استانبول نیز افتتاح کرده است در یادداشتی که در ادامه می خوانید نگاهی آسیب شناسانه به نقش دولت ها در کمک به توسعه صنعت نشر در جهان انداخته است. جعفری اقدم که در یادداشت ها و اظهارنظرهای خود به صراحت مشهور است در این یادداشت نیز با قید این موضوع که این اظهار نظر با تاخت و تازهای کلامی برای وی همراه خواهد بود، سعی کرده است تا روش ها و نگاه استاندارد به این مساله در دنیا را تشریح و راهکارهایی برای عملیاتی شدن آن در ایران ارائه کند.

کمک به توسعه نشر کشورها در جهان سال هاست که مورد توجه دولت ها است. نوع، شیوه و اهداف کشورها برای این منظور بسته به رویکرد و نوع نگاه آنها و همچنین بر حسب مقتضیات زمان متفاوت و اشکال مختلفی داشته است.

در ایران اسلامی ما نیز نزدیک به سه دهه است که کمک به توسعه نشر ایران در جهان با اهداف، رویکردها و اشکال مختلفی مورد توجه و وثوق متولیان فرهنگی بوده است. در برهه ایی از تاریخ گرانسنگ نظام جمهوری اسلامی ایران کمک به حضورر نشر ایران در جهان با هدف تبلیغ آثار مذهبی و انقلابی در عرصه های بین المللی مد نظر متولیان فرهنگی کشور بوده است. از اینرو ناشران عمدتا دولتی یا شبه دولتی مورد حمایت قرار می گرفتند تا کتابهای ایرانی در موضوعات مورد نظر حاکمیت را به زبانهای مختلف ترجمه و چاپ کرده و به روش های مختلف، از جمله ارسال به رایزنیهای فرهنگی ایران در خارج یا دیگر موسسات داخلی و خارجی وابسته به دولت و همچنین عرضه و فروش این نوع کتابها در نمایشگاههای بینالمللی کتاب در کشورهای مختلف، در معرض توجه و اطلاع مخاطبان خارجی مشخص قرار دهند. در این دوره ناشران خصوصی نقش چندانی نداشتند و کارها به سازمان تبلیغات اسلامی، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و برخی زیر مجموعه های وزارت ارشاد اسلامی و تعدادی از ناشران خصوصی که از امکانات دولتی بهره مند می شدند، سپرده می شد.

در برهه ای از سال های پس از انقلاب اسلامی در کنار این شیوه حمایتی، کمک به ناشران خصوصی و دولتی برای معرفی آثار خود در موضوعات مختلف، در کشورهای دیگر نیز مورد توجه قرار گرفت. از این طریق علاوه از کتابها در موضوعات مذهبی، انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، کتابهای زیادی در موضوعات کودک و نوجوان و ادبیات داستانی امکان نمایش و معرفی در رویدادهای بین المللی پیدا کردند. همچنین علاوه از ناشران دولتی و وابسته به دولت عوامل نشر دیگر از جمله ناشران خصوصی، نویسندگان، تصویرگران و آژانسهای ادبی امکان حضور در رویدادهای بینالمللی را پیدا کردند. در این دوره علاوه از نگاه تبلیغی و ترویجی، رویکرد کمک به توسعه اقتصاد نشر کشور از طریق ورود به معادلات اقتصاد نشر جهانی مد نظر و مورد توجه متولیان فرهنگی قرار گرفت. اما از آنجا که ایران عضو کنوانسیون برن و معاهده کپی رایت جهانی نبود، اعتقاد و باور چندانی به موفقیت ناشران ایرانی در بازارهای جهانی نشر وجود نداشت، از اینرو تمرکز اصلی به نمایش و معرفی آثار ایرانی در نمایشگاه های بین المللی کتاب معطوف شد. در این دور نیز تولی گری و مدیریت کار در دست موسسات دولتی یا شبه دولتی بود و ناشران خصوصی با حمایت و تحت مدیریت بخش دولتی در نمایشگاه ها و دیگر رویدادها حاضر می شدند.

در دوره بعد از اصلاحات کمک به توسعه نشر کشور در جهان از طرف دولت کمرنگ شد و اعتقاد چندانی نزد متولیان فرهنگی برای حضور بیشتر در بازارهای جهانی وجود نداشت. از طرف دیگر فکر میشد در وضع موجود حضور نشر ایران در جهان صرفا جنبه تبلیغی میتواند داشته باشد که آنهم در مجموعه ماموریتهای سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و رایزنیهای فرهنگی ایران در جهان تعریف میشد. از آنجاییکه وزارت ارشاد اسلامی همچنان میخواست نقشی در این فرآیند داشته باشد تلاش کرد با برپایی غرفه هایی در برخی نمایشگاه های مهم کتاب، نقش خود در فعالیت های بین المللی نشر را حفظ کند. این نوع غرفه ها که با نام غرفه ملی ایران برپا می شد عملا کارآیی لازم را نداشت و به محملی برای دورهمی برخی مدیران وناشران دولتی و خصوصی نورچشمی و مورد وثوق معاونت فرهنگی وزارت ارشاد و نمایش و فروش برخی آثار نفیس و کتب مذهبی و ایرانشناسی تبدیل شد.

در سالهای اخیر توجه به کمک به توسعه نشر کشور در جهان دوباره مورد توجه قرار گرفته است و تلاش میشود حضور نشر ایران در جهان سامان بیشتری پیدا کند. از طرف دیگر سطح آگاهی و نوع نگاه عوامل نشر داخلی برای حضور در بازارهای بین المللی نشر وسعت بیشتری پیدا کرده است و تقاضای بخش خصوصی برای ورود به تعاملات در نشر جهانی از استقبال قابل توجه برخورار شده است. اما متاسفانه از آنجاییکه نوع نگاه و رویکرد متولیان فرهنگی مرتبط با موضوع نشر بینالملل کشور با روند رو به بهبود و پیشرفت فرآیند توسعه نشر کشور در جهان نمیتواند همراهی کند و خیلی عقب تر حرکت می کند، ساختار و شاکله موجود برنامه حضور نشر ایران در جهان، که همچنان توسط بخش دولتی مدیریت می شود و به بخش خصوصی به عنوان سیاه لشکر نگاه می شود، به شدت معیوب، فشل و تکراری است و نیازمند اصلاح رویکرد، سیاستگذاری و برنامه ریزی عاجل می باشد.

البته شایان ذکر است در همه این دوره ها، عده ای از ناشران خصوصی و نویسندگان و تصویرگران فارغ از حمایتهای دولتی با هزینه و برنامه خود در نمایشگاههای بین المللی کتاب و دیگر رویدادها شرکت کرده و می کنند، که در مقایسه با آثاری که با حمایت، کمک و مدیریت دولتی در نمایشگاه ها عرضه می شوند، توفیقات زیادی در همکاری با بازارهای نشر در کشورهای مختلف، به ویژه در حوزه مبادلات کپی رایت داشتهاند.

شیوه های رایج دولتها در کشورهای مختلف برای کمک به توسعه نشر بین الملل

حمایت دولتها در کشورهای مختلف برای حمایت از توسعه نشر کشور متبوع شان در جهان و بازارهای بین المللی نشر به ویژه کشورهایی که بقا و ادامه اقتصاد نشرشان در داخل و خارج تا حدود زیادی به حمایت های دولتی وابسته است را می توان در دو محور مشخص زیر مورد بازخوانی و تحلیل قرار داد.

الف- حمایتهای تبلیغی و ترویجی

در کشورهایی که مسئولین و متولیان فرهنگی مرتبط با توسعه نشر کشورشان درک درستی از بازارهای جهانی نشر و قواعد و بایسته های ساری و جاری در اقتصاد نشر جهانی دارند، حمایت های تبلیغی و ترویجی معمولا در محورهای زیر تعریف و برنامه ریزی می شوند:

1-تهیه، انتشار و توزیع و یا حمایت از تهیه و انتشار فراورده های تبلیغی و ترویجی درقالب نشریه، مجله، کاتالوگ و بروشور و دیگر بسترهای تبلیغی و ترویجی مثل سایتها و سامانه ها به زبانهای مختلف با هدف معرفی قابلیتها و توانمندیهای بازار و عوامل نشر داخلی به مخاطبان هدف در بازارهای بین المللی نشر

2-کمک به ارتقای سواد و آگاهی عوامل نشر داخلی برای حضور موفق و هدفمند در عرصه های بین المللی در قالب برگزاری یا کمک به برگزاری کارگاهای های آموزشی در داخل و خارج

3-رایزنی و لابی کردن با مسئولان فرهنگی و نشر در کشورهای مختلف با هدف تسهیل حضور عوامل نشر داخلی در عرصه های بین المللی نشر، در مواردی همچون تسهیل در گرفتن ویزای ورود به کشورهای هدف، تامین امکانات و فضاهای لازم برای حضور آثار و عوامل نشر داخلی در نمایشگاه های کتاب و دیگر رویدادهای مربوطه با هزینه های کمتر و ...، نه دیدارها و ملاقات های تشریفاتی و رسمی با مسئولان خارجی در محل نمایشگاه ها که اغلب جنبه نمایشی و تهیه گزارش های تصویری اداری دارد.

4-برگزاری یا کمک به برگزاری رویدادها و برنامههای فرهنگی در نمایشگاههای کتاب کشورهای مقصد که مبین قابلیتها و ظرفیت های نشر و فرهنگ مکتوب کشور مبدا باشد، نه دورهمی ها یا شواف های سرکاری مسئولان و دیگر عوامل نشر در محل نمایشگاه کشورهای مقصد که بیشتر به درد آمار دادن فعالیتهای موسسه مجری است.

5-تمهید بسته های تشویقی برای عوامل نشر داخلی که حضورشان در نمایشگاه های خارجی کتاب موجبات ترجمه و نشر آثار داخلی در کشورهای مختلف می شود، نه تصمیم های دم دستی و عوام فریبانه (مثل نمونه ای که مسئولان غرفه ایران در نمایشگاه فرانکفورت اعلام کردند مبنی بر اینکه هر ناشری بتواند حداقل 3 قرارداد کپی رایت با ناشران خارجی ببندد از پرداخت اجاره بهای غرفه اختصاص یافته معاف خواهند شد! تصمیم خامی که موجبات تبانی بین ناشران داخلی ایرانی با ناشران خارجی برای انعقاد قراردادهای صوری جهت استفاده از رانت ایجاد شده، بدون اینکه تعهدی به اجرای مفاد قراردادها داشته باشند. صد البته که پشت صحنه چنین تصمیمات خامی صاحبان افکار خام می تواند باشد که دادن آمارهای اداری از فعالیتهایشان جزو اولویت هایشان است.)

6-تمهید طرح های حمایتی با هدف کمک به ترجمه و نشر آثار داخلی به زبان های مختلف در کشورهای خارجی (معروف به طرح های گرنت)

7-ایجاد فضا و امکانات در نمایشگاه های کتاب و دیگر رویدادهای مربوطه برای معرفی طرح های حمایتی دولتی و اجرای برنامه ها و فعالیت های مرتبط با هدف اطلاع رسانی درست و ترغیب ناشران و آژانس های ادبی خارجی برای ورورد به تعاملات با بازار نشر داخلی و... و. ، نه اختصاص کانتری در جلوی غرفه برای توزیع بروشورها و کاتالوگ های طرح حمایتی و...!

8-تمهید برنامه های حمایتی و تشویقی برای تسهیل و ترغیب عوامل نشر خارجی جهت حضور در نمایشگاه های کتاب و دیگر رویدادهای فرهنگی داخلی (در قالب اعطای فیلوشیپ و ...)

9-ایجاد فضا و امکانات در نمایشگاه های خارجی برای معرفی و اطلاع رسانی رویدادهای مهم داخلی(مثل نمایشگاه کتاب) با هدف جلب و جذب مخاطبین خارجی برای شرکت در رویدادهای داخلی

10-حمایت از حضور نویسندگان، مترجمان و تصویرگران داخلی برای حضور در نمایشگاه های کتب خارج، سمینارها و همایش های بین الملل، فستیوال ها و جوایز ادبی بین المللی

11-برگزاری و یا حمایت از برگزاری رویدادهای بین المللی با حضور مخاطبان خارجی در داخل و خارج

12-کمک به تسهیل موانع حقوقی و قانونی برای ایجاد بهتر و بیشتر روابط کاری بین عوامل نشر داخلی و خارجی در حوزه تبادلات کپی رایت، چاپ و تولید مشترک آثار و دیگر همکاری های مشترک

13-برگزاری برنامه ها و رویدادهای بینالمللی برای ترغیب و تشویق نویسندگان، مترجمان و محققان خارجی برای تولید آثار ارزنده در موضوعات نشر داخلی (مثل جایزه جهانی کتاب سال جمهوری اسلامی ایران)

14-حمایت از برگزاری تورهای فرهنگی بازدید عوامل نشر داخلی و خارجی از نمایشگاه های کتاب و دیگر رویدادهای مهم بین المللی در داخل و خارج

15- اندیشیدن راهکارهایی برای بهره وری از امکان تعاملات بین المللی در حوزه نشر و کتاب در توسعه دیپلماسی فرهنگی و بهبود روابط فرهنگی با کشورهای خارجی

ب- پشتیبانی از عوامل نشر داخلی برای ورود و حضور موثر در بازارها و دیگر رویدادهای بین المللی نشر در کشورهای مختلف

دولت ها در کنار ایفای نقش های ذاتی و سازمانی خود برای بستر سازی توسعه نشر داخلی در رویدادهای بین المللی، تلاش می کنند از برنامهها و پروژههای صاحبان آثار داخلی(اعم از موسسات نشر، اتحادیههای نشر، تشکل های نشر، آژانس های ادبی، نویسنده ها، تصویرگران) برای ورود و حضور موفق و موثر در بازارهای نشر در کشورهای مختلف پشتیبانی کنند. بدین معنی که دولتها یا موسسات زیرمجموعهشان خود مجری برنامه های مرتبط با توسعه نشر کشور در جهان نمی شوند، بلکه می توانند از برنامه ها و پروژه هایی که از طرف بخش خصوصی پیشنهاد می شود، پشتیبانی و حمایت کنند. برای نمونه در خصوص حضور صاحبان آثار در نمایشگاه های بین المللی کتاب، پروژه هایی از طرف بخش خصوصی به دولت پیشنهاد می شود و دولت در صورت تایید از اجرای آنها با مدیریت خود بخش خصوصی حمایت و شاید نظارت می کند.

بنابراین دولت و موسسات زیر مجموعه وظیفه ندارند حضور بخش خصوصی در رویدادهای بین المللی را راهبری و مدیریت کنند. به عبارت دیگر دولت وظیفه ندارد برای حضور بخش خصوصی در نمایشگاههای کتاب، به بهانه اینکه بخش خصوصی هنوز قابلیت و توان حضور در عرصه های بین الملل را ندارد، کار برنامه ریزی و اجرا را به موسسه زیر مجموعه اش واگذار کند، چرا که موسسه مطبوعه دولت نه جزو صاحبان آثار (ناشر، تشکل نشر، آژانس ادبی ...) است، نه اجازه پرداختن به آثار دیگران (معرفی، نمایش، فروش کپی رایت، فروش فیزیک کتاب و... و.) بدون اجازه یا با اجازه صاحبان آثار را دارد و نه سواد این کار را بلد است. دولت یا موسسه زیر مجموعه اش اجازه ندارد به نیابت از بخش خصوصی در نمایشگاه های خارجی غرفه اجاره کند، فضاسازی و برنامه ریزی کند و آنگاه از بخش خصوصی بخواهد زیر علم آنها انجام وظیفه کنند. دولت یا موسسه های زیرمجموعه اش فقط می توانند برای پرزنته کردن فعالیت های سازمانی و اداری خودشان در نمایشگاه های خارجی حضور داشته باشند. برای مثال موسسه نمایشگاه های فرهنگی وزارت ارشاد اسلامی، که مدتی است حضور نشر ایران در نمایشگاه های بین المللی را راهبری و مدیریت می کند، اجازه ندارد از طرف صاحبان آثار برای حضورشان در نمایشگاه های بین المللی کتاب تصمیم سازی، مدیریت و اجرا را عهده دار شود. این موسسه می تواند در قالب غرفه مستقل فعالیت های خودش، از جمله معرفی نمایشگاه کتاب تهران برای جذب مخاطب خارجی جهت شرکت در این نمایشگاه را انجام دهد.

متاسفانه برخی مدیران دولتی می پندارند حضور نشر ایران در جهان امری حکومتی است و باید صفر تا صد آن در اختیار دولت یا موسسات زیر مجموعهاش باشد و با این رویکرد غلط تاکنون مدیریت حضور نشر کشور در عرصه های بین المللی توسط بخش خصوصی را سد کرده اند. البته پر مبرهن است برخی موسسات زیر مجموعه دولتی به جهت مزایا و منافعی که از تولی گری حضور نشر ایران در جهان دارند، بر ادامه وضع موجود پا می فشارند و خواهند فشرد و راقم این سطور را خواهند نواخت!

کد خبر 4757421

حمید نورشمسی

جلال صابری نژاد مدیر مسئول انتشارات آریترین درگفت وگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، در خصوص خرید های وزارت ارشاد از ناشران گفت: متاسفانه به دلیل اینکه میزان خرید وزارت ارشاد از ناشران بسیار اندک است و معمولا بین 50 تا 70 جلد کتاب از ناشران می خرند این میزان خرید از ناشر تاثیری روی اقتصاد ناشران نمی گذارد.

وی افزود:اگر میزان تیراژ هر کتاب هزار نسخه باشد خرید 50 تا 70 جلد کتاب از یک ناشر میزان بسیار پایینی است و در این مسئله هم برخورد سلیقه ای می شود.

صابری نژاد گفت: شورای خرید کتاب در وزارت ارشاد براساس موضوع کتاب و میزان مقبولیت آن در بین مردم کتاب ها را خرید می کنند و بیشتر کتاب های دینی، ادبی و کودک در این شورا برای خرید انتخاب می شود. تعداد کتاب هایی که از هر ناشر انتخاب می کنند محدود است. به هیچ عنوان کتاب های علمی و دانشگاهی در لیست خرید وزارت ارشاد قرار نمی گیرد.

مدیر مسئول انتشارات آریترین با اشاره به برخورد های سلیقه ای وزارت ارشاد در برخی مواقع هنگام خرید کتاب اظهار داشت: وزارت ارشاد به دلیل اسم مولف یا موضوع کتاب برخی کتاب ها را نمی خرد که این مسئله باعث تبعیض میان ناشران می شود. چون کتاب هایی که وزارت ارشاد می خرد در مساجد، کتابخانه ها و مراکز فرهنگی پخش می شود و این اعمال سلیقه دیده می شود.

صابری نژاد بابیان اینکه خرید کتاب از ناشران شهرستانی هم انجام می شود و استان ها به صورت سالیانه خرید کتاب را انجام می دهند، گفت:سال گذشته 130 میلیون تومان خرید شد. این خرید ها اواخر سال اتفاق می افتد، اما شش ماه طول می کشد تا پول به ناشر برگردد. معمولا چک های شش ماهه به ناشران برای تسویه حساب می دهند. بین دو تا پنج میلیون تومان از یک ناشر خرید می شود و از هر کتاب 50 نسخه تهیه می کنند.

انتهای پیام/

سینما هنر هفتم و کلکسیونی از تمام هنرها است، هنری که تقریبا 100 سال از تاریخ جهان را به خود اختصاص داده است و دنیا را به خود درگیر کرده است.

سینما به بزرگترین تریبون و سکوی پرتاب برای هنرمندان تبدیل شده است، تا پیش از این چنین شرایطی برای هنرمندان فراهم نبوده است؛ یعنی هنرمندان بسیار کمی پیدا می شدند که به شهرت برسند اما مسئله مهم تر از آن، این بود که همین تعداد اندک هم تقریبا پس از مرگ به شهرت می رسیدند و به همین دلیل آثارشان پس از مرگشان ارزشمند می شد و درآمد زیادی برای دیگران داشت و هنرمند در زمان حیات با مشقت و سختی زندگی خود را می چرخاند و نهایتا در فقر مالی دنیا را ترک می کرد.

سینما اما این فرصت را برای هنرمندان بسیاری فراهم کرد که در زمان حیات هم به شهرت و هم به ثروت برسند، این موضوع آن قدر پررنگ و لعاب شد که هنرمندان دیگر که در حوزه هایی غیر از سینما فعالیت داشتند نیز به این سمت و سو سوق داده شدند و برای دیده شدن و همچنین کسب درآمد بالا راغب شدند که سری به سینما و دنیای پر زرق و برق آن بزنند.

درآمدهای چندصد میلیونی و گاها میلیاردی بازیگران در جهان مورد توجه مردم بوده و هست، بازیگران سینمای ما نیز از این قاعده مستثنا نیستند اما نکته جالب توجه این است که بازیگران ما همیشه در حال نالیدن و معترض به شرایط موجود اقتصادی خودشان هستند، انتظار دارند که چنان تافته ای جدا بافته با آنان برخورد شود؛ از سوی دیگر همیشه خودشان را از مردم و در کنار مردم می دانند اما زمانی که پای منافع خودشان به میان می آید شرایط تغییر می کند و گویی دیگر مردمی برایشان مطرح نیست و دغدغه آن ها را ندارند.

مالیات یکی از مسائلی است که سلبریتی ها همیشه بر سر آن جنگ داشته اند و خودشان را مبری از این مسئولیت شهروندی دانسته اند، در حالی که تمام مردم جامعه در این دایره گنجانده شده اند و همگی موظف به پرداخت مالیات (در چارچوب قوانین تعیین شده) هستند، از فقیر ترین و کارمند های ساده گرفته تا قشر ثروتمند جامعه شامل این قانون می شوند، اما چرا هنرمندان که درآمدهای بالایی دارند باید از مالیات معاف باشند؟

رضا کیانیان یکی از بازیگران سرشناس سینمای ایران در مورد درآمد بازیگران سینما گفته است که “در هیچ جای جهان از بازیگر سینما نمی پرسند چقدر درآمد دارد”، این حرف اشتباه است، زیرا که جهان هنرمندان نیز مانند سایر شهروندان آن هر کشوری موظف به پرداخت مالیت هستند، پرداخت مالیات نیز ملزم به شفافیت مالی است، یعنی باید میزان درآمد فرد مشخص و شفاف باشد تا برای آن مالیاتی در نظر گرفته شود.

مجله فوربس هر سال پردرآمدترین بازیگران سال را معرفی می کند. مبدا این دسته بندی اول ژوئن و میزان دستمزدی است که بازیگران طی یک سال کسب کرده اند.

در رده بندی سال 2019، نام دواین جانسون که با نام راک شناخته می شود، قرار دارد. او که از دنیای ورزش به سینما آمده، طی چند سال گذشته نامش در لیست پردرآمدهای این حوزه بوده و حالا خودش صدرنشین شده است. او درآمد 89 میلیون و 400 هزار دلاری از فیلم های جنگ با خانواده و قسمت جدید سریع و خشمگین دریافت کرده است.

بعد از او نام کریس همسورث و رابرت داونی جونیور قرار گرفته که هر دو در قسمت پایانی انتقام جویان حضور داشتند. درآمد هر دو از این فیلم به ترتیب 76 میلیون و 400 هزار دلار و 66 میلیون دلار بوده است. این ها نمونه هایی از شفافیت مالی برخی از بازیگران بین المللی است که به راحتی میزان درآمدشان قابل بررسی است و هیچ اعتراضی نیز از جانب کسی وجود ندارد.

محمد هادی سبحانیان اقتصاددان گفت: در بحث معافیت های مالیاتی ما واقعا الان در قانون مالیات های مستقیم معافیت هایی داریم که با هیچ منطقی سازگار نیست. الان همه بازیگران و همه هنرمندان از پرداخت مالیات معاف هستند. با چه منطقی فردی که برای یک فیلم سینمایی یا برگزاری یک کنسرت، یک میلیارد یا چند میلیارد درآمد کسب می کند، باید از مالیات معاف باشد.

مسئله دیگری که معافیت مالیاتی هنرمندان به دنبال دارد، وضعیت پول های هنگفت و بدون منبعی است که به سینما تزریق می شود؛ وقتی که مالیاتی برای هنرمندان در نظر گرفته نمی شود در پی آن شفافیت مالی نیز برای اننا وجود نخواهد داشت و این انگیزه ای برای اختلاسگران و مفسدان اقتصادی به وجود می آورد تا پول های باد آورده خود را در سینما تطهیر کنند و با خیال آسوده ثروت اندوزی کنند؛ اگر درآمد هر کس مشخص باشد قطعا نمی تواند یک شبه ز صفر به صد برسد و اگر این گونه شد باید برای آن پاسخگو باشد، هنرمندانی که خود را چراغ راهی برای جامعه خویش می دانند نباید چنین فرصتی را برای مفسدان اقتصادی فراهم کنند.

چرا بازیگران از پرداخت مالیات معاف هستند ولی کارگران باید مالیات بدهند؟

دانلود کنید

سلبریتی ها،میلیاردرهایی معاف از مالیات!

حامد عنقا درواکنش به خبر دستمزد 400میلیونی یک بازیگر، خیلی صریح تاکید کرد: 400 میلیون؟ این بزرگوار برای یک سریال شبکه نمایش خانگی یک میلیارد تومان گرفته است.

در روزهای اخیر و پس از مصاحبه برخی سینماگران، بازهم بحث قدیمی دستمزد نجومی تعدادی از بازیگران داغ شده است.در سه، چهار سال اخیر و پس از رونق نسبی سینمای ایران در گیشه و قدرتمند شدن چرخه اقتصادی سینما، تعدادی از ستاره های سینما به طور قابل توجهی رقم دستمزدشان را بالا بردند. کار به جایی رسید که برخی از این سلبریتی ها برای بازی در یک فیلم تا یک میلیارد تومان دستمزد طلب می کردند. این رویه باعث ایجاد یک رقابت پنهان بین ستاره های سینما در هنگام عقد قرارداد در پروژه های مختلف شد. البته از نقش تعدادی از تهیه کنندگان در بالا رفتن بی رویه دستمزد بازیگران نمی توان گذشت. این رقابت در بالا رفتن دستمزد با داغ شدن کاسبی شبکه نمایش خانگی بیش از پیش رونق پیدا کرد به طوری که شنیده بودیم چند ستاره برای بازی در یک سریال شبکه نمایش خانگی ماهانه چند صدمیلیون تومان دریافت کرده اند.

یادمان نرود قانون ناقص و قابل انتقاد معافیت فعالیت های فرهنگی از مالیات نیز نقشی اساسی در این پدیده دارد. قانون گذار فراموش کرده در بین فعالان فرهنگی هستند کسانی که در طول سال چند میلیارد تومان درآمد مستقیم و غیرمستقیم دارند. چرا باید یک بازیگر با درآمد چند میلیاردی که همیشه از شرایط اقتصادی کشور ناله می کند معاف از مالیات باشد و یک کارمند ساده دولت قبل از واریز حقوق خود، مالیاتش به طور سیستماتیک کسر شده باشد؟ این سوژه مهم قبلاً توسط صبح نو از نمایندگان مجلس شورای اسلامی پیگیری شده بود که البته متاسفانه تا به امروز به نتیجه عملی نرسیده است. این قانون ناقص شاید روی کاغذ رقم زیادی را به درآمدهای مالیاتی کشور اضافه نکند اما قطعاً تبعات روانی زیادی را برای جامعه خواهد داشت. حالا در روزهای گذشته دو مصاحبه از اهالی سینما باعث شد تا بحث این دستمزدهای نجومی خبرساز شود. چرایی بالارفتن بی ضابطه دستمزدها، عدم عدالت بین بازیگران مختلف، منطقی نبودن دستمزد برخی بازیگران با توجه به فروش فیلم های آن ها و چرایی معافیت مالیاتی بازیگران پردرآمد، مواردی است که در ادامه این گزارش به آن ها اشاره خواهد شد.

نوید محمدزاده با تصویری از مرلین مونرو روی لباسش. مونرو بازیگر مشهور سینما با جان اف کندی سی و پنجمین رئیس جمهور آمریکا و برادرش به صورت همزمان رابطه داشت.

بی عدالتی دردستمزد

چند روز پیش آقای بهزاد فراهانی که در سریال رمضانی دل دار نقش آفرینی کرده بود، به موضوع دستمزد بالای بازیگران ورود کرد. بهزاد فراهانی در نشست خبری سریال دل دار از دستمزد بالای برخی بازیگران انتقاد کرد. او همچنین از رویه ای که تلویزیون این روزها پیش گرفته است، گلایه کرد. فراهانی گفت: حد فاصل هزار دستان علی حاتمی تا سریال های حال حاضر تلویزیون بسیار زیاد است و اگر درام نویسی به مشکل خورده، مقصر تلویزیون است. دستمزدها چقدر بالا رفته که نوید محمدزاده باید یک میلیارد تومان بگیرد و دستمزد من با این سابقه کار ماهی 20 میلیون است؟ این موضوع به دلیل ندانم کاری جامعه و مسوولان است و به همین دلیل است که نمی توان خروجی خوبی داشت و این مدیران رسانه ملی هستند که آن طور که باید برای تلویزیون هزینه نمی کنند. این حرف های صریح فراهانی و اشاره اش به نویدمحمدزاده نکات جالبی را دربر داشت. نکته مهم صحبت های بهزاد فراهانی به جز اشاره به دستمزد بالای برخی بازیگران، نشان دهنده اختلاف عجیب و غریب دستمزد بازیگران بایکدیگر بود. اگر این موضوع به همین صحبت ها و درد ودل های بهزاد فراهانی محدود می شد، احتمالاً حاشیه زیادی در رسانه ها ایجاد نمی شد. اما بلافاصله یک گفت وگوی دیگر این حاشیه را داغ تر کرد.

یک میلیاردبرای هیچ!

میزگردی با حضور حامد عنقا تهیه کننده سریال قلب یخی ، نادر معماری از مدیران موسسه دنیای تصویر هنر و سعید رجبی فروتن از بنیانگذاران شبکه نمایش خانگی در سازمان سینمایی، در کافه خبر برگزار شد. حامد عنقا درواکنش به خبر دستمزد 400 میلیونی یک بازیگر برای یک ماه بازی در سریال شبکه نمایش خانگی، خیلی صریح تاکید کرد: 400 میلیون؟ این بزرگوار برای یک سریال شبکه نمایش خانگی یک میلیارد تومان گرفته است به طور ماهانه. جالب اینکه دو مهمان دیگر هم این رقم را تائید کردند. به گزارش خبرآنلاین، البته رجبی فروتن تاکید داشت که با نظام دستوری نمی توان جلوی پرداخت های این چنینی را گرفت و تنها باید اتحادیه های صنفی و خود تهیه کنندگان جلوی این نظام پرداخت را بگیرند تا این پرداخت ها با بخشنامه ها زیر میزی نشوند. جالب تر اینکه این دریافت ها بر خلاف دستمزد کارکنان دولت معاف از مالیات هم هستند و بازیگری این رقم را می گیرد که به گفته پخش کنندگان، سلبریتی بفروش هم نیست و البته او تنها یکی از گران های سینمای ایران است.

زخم برپیکره سینما

پس از سر و صدای این مصاحبه ها برای پیگیری دوباره دلیل معافیت مالیاتی بازیگران، با یکی، دو نفر از نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی تماس گرفتیم؛ اما متاسفانه این نمایندگان که ظاهراً اهمیت زیادی برای این معضل قائل نبودند از مطرح نشدن این مساله در کمیسیون های تخصصی مجلس خبر دادند. ظاهراً موج رسانه ای اهمیت این قانون ناقص به قدری نبوده که نمایندگان به اهمیتش پی ببرند. ولی مورد بعدی دلیل بالارفتن بی رویه دستمزد برخی بازیگران است. آیا این افزایش دستمزد سیری منطقی دارد؟ آیا خروجی این بازیگران برای پروژه ها به اندازه دستمزدشان است؟ آیا باید این حقیقت عجیب را که یک بازیگر نفروش ماهی یک میلیارد دستمزد دریافت کرده را باور کنیم؟ نقش سازمان سینمایی در این بین چیست؟ آیا وقت آن نرسیده که متولی سینمای ایران، با یک کار پژوهشی و کارشناسی دقیق فکری به حال بازار شلخته مذکور کند؟ به این موضوع اشاره کردیم که در این سال ها رقابت چشم بسته تهیه کننده ها برای جذب ستاره ها در پروژه های شان یکی از دلایل اصلی بالارفتن دستمزد این بازیگران بوده است. البته قطعاً اگر در یک پروژه، فردی به معنای واقعی کلمه تهیه کننده و صاحب اثر باشد بعید است که این بدعت و ریسک را بپذیرد. همه می دانیم چند وقتی است که تهیه کننده ها صرفاً در حد استفاده از کارت تهیه کنندگی شان در یک پروژه سهم دارند. سرمایه و مالک اصلی پروژه، متعلق به سرمایه گذار است. سرمایه گذار ثروتمندی که نه منشأ پولش مشخص است و نه ظاهراً اهمیتی به بازگشت سرمایه می دهد. دستمزدهای نجومی ستاره های سینما در حالی است که بسیاری از پروژه ها در گیشه به سود نمی رسند. همین نگاه به سینما روزبه روز باعث نازل شدن سطح کیفی آثار می شود. شبیه به وضعیتی که در حال حاضر رخ داده است. فیلم هایی با انواع و اقسام ستاره -البته فقط در اسم- که نه سرگرم می کنند و نه جایگاه هنری ارزشمندی دارند. زمان زیادی لازم نیست که سینما متوجه بشود این چرخه معیوب و مریض چه آسیبی به آن وارد خواهد کرد. شاید تنها برنده این چرخه مسموم، تعداد اندکی بازیگر باشند که مشغول پرکردن جیب هایشان هستند.

بازیگران ایرانی برای هر فیلم چقدر پول می گیرند؟

وسوسه دنیای شیرین بازیگری برای تمام کسانی که دوست دارند روزی مقابل دوربین قرار بگیرند، تنها به دلیل شهرت و محبوبیت آن نیست. اخباری که مخصوصا طی سال های اخیر از میزان دستمزد بازیگران به گوش می رسد، خود به دلیلی تبدیل شده که شعف دوستداران هنرپیشگی را برای رسیدن به این رویای شیرین، دوچندان کرده است.

در این سال ها، بازیگران، فارغ از تمام امتیازهایی که سبب می شد مورد توجه عموم مردم باشند، حالا به واسطه دستمزدهایی که می گیرند، فاصله معناداری با طبقه متوسط جامعه پیدا کرده و به قشری مرفه تبدیل شده اند. این اصل نه اینکه تنها متعلق به سلبریتی ها و استارهای سینما باشد، بلکه بازیگران نقش های مکمل را نیز دربرمی گیرد. شدت رشد دستمزد بازیگران طی یکی، دو سال اخیر و اخبار گوشخراشی که در این باره شنیده می شود، حاکی از فاصله گرفتن دستمزد بازیگران به نسبت دیگر صنوف تولید یک فیلم سینمایی است.

اینکه برخی بازیگران می توانند در سهم فروش یک فیلم سهیم باشند اما دیگر صنوف نه، اینکه یک بازیگر می تواند تقاضای دریافت دستمزدش را به دلار داشته باشد و دیگر صنوف نه، اینکه یک بازیگر می تواند هر روز غذای گرانقیمت دلخواهش را بخورد و دیگر صنوف نه و ده ها مورد تبعیض دیگر سبب شده تا بازیگران، به لحاظ رقم دریافتی و حتی جایگاهی که گروه برای آنها درنظر می گیرند، فاصله ای کیلومتری با اعضای دیگر شاخه های تولید یک فیلم داشته باشند.

با رشد افسارگسیخته تورم طی ماه های اخیر، هزینه تولید یک فیلم بالاتر رفته است. عمده این افزایش قیمت به دلیل بالا رفتن دستمزد بازیگران است تا جایی که در عمده موارد، نیمی از هزینه تولید یک فیلم، صرف دستمزد بازیگران آن کار می شود و نیمی دیگر نیز سهم دستمزد تمام عوامل فیلم به جز بازیگران و مراحل پست پروداکشن.

ملاک دستمزد بازیگر چیست؟

آنچه از دستمزد بازیگران فهمیده می شود آن است که اعلام رقم برای حضور یک بازیگر در پروژه ای، ملاک و مشخصه خاص و ثابتی ندارد. بیشتر، رقمی است که از سوی بازیگر مطرح می شود و از سوی مدیر تولید یا تهیه کننده مورد چکش کاری قرار گرفته تا درنهایت به رقمی که روی آن توافق می کنند، برسند.

celebrity سلبریتی بازیگر ایرانی

در دنیا، یک فرمول ثابت برای تعیین دستمزد وجود دارد و آن، عدم تعیین رقم دستمزد توسط بازیگران است. یکی از مزایای سیستم استودیویی هالیوود درکنار تمام نقدهایی که به آن وارد است، مکانیزه بودن سیستم دستمزدهاست. این طور نیست که یک بازیگر بخواهد یا بتواند 20 درصد بیشتر از سال گذشته دستمزد بگیرد.

تمام ملاک ها معطوف به میزان اثربخشی آن بازیگر در آخرین فیلم اکران شده اش است. مثلا ستاره ای چون کریستین بیل در گفت وگو با رسانه ها اعلام می کند که دوست ندارد در خیابان ها بخوابد. اشاره او به این حقیقت است که دوست ندارد با حضور در یک فیلم نفروش، دیگر، استودیوها به سراغ او نیایند و درنتیجه بی پول شود.

در ایران اما ملاک دستمزدها را خود بازیگران تشخیص می دهند. چندان ربطی هم به سال و تاریخ ندارد که بگویند چون سال 97 این میزان را می گرفتیم، الان در سال 98، باید 20 درصد به آن مبلغ اضافه کنیم.

بیشتر یک رقم توافقی البته با رضایت بازیگر است. این رقم هم به عوامل متعددی ربط دارد. بیشترین میزان اصرار بازیگران روی دستمزدهای بالا درنتیجه دو علت به وقوع می پیوندد؛ یا فیلم آخر آنها فروش خوبی در گیشه داشته یا مطمئن هستند که کارگردان، اصرار ویژه ای دارد که تنها آن بازیگر در آن نقش بازی کند.

موارد زیادی در سینمای ایران به چشم می خورد که مدیر تولید با بازیگری بر سر دستمزد به توافق نرسیده، ولی چون کارگردان اصرار داشته که حتما آن بازیگر در فیلمش حضور داشته باشد، تهیه کننده بالاجبار تن به رقم مورد تقاضای بازیگر داده و با وی قرارداد بسته است.

این در حالی است که سینمای ایران سال هاست از شکل ستاره سازی خارج شده و مردم هم برای کمتر بازیگری اقدام به خرید بلیت می کنند. به عبارتی، عمده سلبریتی های سینمای ایران، کسانی هستند که سالن ولو کوچک فیلم خود را پر نمی کنند و درعوض دستمزدهای چند صدمیلیونی طلب کرده و آن را نیز به دست می آورند.

اینکه سیستم سینمایی کشور تا حدود زیادی مقهور بازیگران است به طوری که درصورت عدم فروش، همچنان اقبال بالایی از سمت کارگردان، تهیه کننده و حتی مخاطب متوجه آنهاست، نیازمند یک آسیب شناسی عمیق و البته وضع قوانین کارآمد اجرایی است که اجازه سردمداری غیرمنصفانه را به بازیگران ندهد.

بارها شنیده شده که برخی بازیگران در علت بالا بردن دستمزدشان به نسبت آثار قبلی عنوان کرده اند که ما پارسال گوشت می خریدیم اینقدر، الان می خریم اینقدر، اجاره خانه می دادیم اینقدر، الان می دهیم اینقدر، دلار می خریدیم اینقدر، الان می خریم اینقدر و... و این درحالی است که چنین شرایطی برای تمامی عوامل فیلم وجود دارد، حال آنکه چطور بازیگران دست به شخصی سازی این اتفاق ها می زنند، موردی است که توجیه عقلانی خاصی را نمی طلبد.

نکته جالب ماجرا آن است که وقتی بازیگری رقم غیرمتعارفی تعیین می کند، طبیعتا باید استناد کند به فروش فیلم های قبلی اش ولی در اینجا می گویند که بازیگران همه جای دنیا رقم هایی بسیار بالاتر می گیرند مثلا اگر دستمزد فلان بازیگر هالیوودی را به قیمت دلار امروز حساب کنیم، چیزی معادل 20میلیارد تومان می شود بعد آن وقت آیا دستمزد 700 میلیونی ما در قبال آن20 میلیارد تومان زیاد است؟

این درحالی است که اکثر بازیگران ما، در تمام فیلم ها، چنین فرمول هایی را پیاده می کنند. حال آنکه نگاه حرفه ای آن است که بازیگران برای فیلم هنری (که گیشه پسند نیستند) دستمزدهایی به مراتب پایین تری می گیرند، اما بارها دیده شده که بسیاری از بازیگران سینمای ایران برای فیلم های هنری، دستمزدی به اندازه فیلم تجاری می گیرند و نه به ژانر فیلم نگاه می کنند و نه به نگاه کارگردان و تهیه کننده.

اسپانسر: مسیری جدید و بدون ریسک برای افزایش دستمزد

این موردی است که طی یکی، دو سال اخیر حسابی گل کرده است. در سال های نه چندان دور، معاونت سینمایی، دخالت مستقیمی روی این مهم داشت که برخی از این دخالت ها، رسانه ای هم شد، اما این اتفاق طی یک، دو سال اخیر، شکل آشکارتری پیداکرده که هیچ مخالفتی هم با آن نمی شود.

بنابر این سیستم، بازیگر یک اسپانسر را به تهیه کننده معرفی می کند و پورسانت خود را همان اول برمی دارد. عرف بر آن است که 20 درصد از کل بودجه ای که قرار است اسپانسر به پروژه ای تزریق کند، در همان ابتدای کار به حساب آن بازیگر واریز می شود. این درحالی است که این رقم، ارتباطی با دستمزد آن بازیگر نداشته و وی، دستمزد مرسوم خود را نیز دریافت می کند.

مثلا اگر بازیگری یک میلیارد سرمایه برای فیلمی جذب کند، معادل 20 درصد این مبلغ یعنی 200 میلیون را به عنوان پورسانت دریافت کرده و مثلا 600 میلیون دستمزد معمول خود را هم می گیرد که با حساب کلی، عایدی او از آن فیلم، 800 میلیون تومان می شود.

طبق عرف، بازیگر، پورسانت خود را همان ابتدای عقد قرارداد دریافت می کند. درمورد دستمزد هم عرف بر این است که یک سوم به هنگام عقد قرارداد، یک سوم در زمان شروع فیلمبرداری و مابقی، قبل از اینکه کار آن بازیگر جلوی دوربین تمام شود، تسویه می شود.

متاسفانه در نبود قانونی مدون در حوزه ورود و معرفی اسپانسر، رقم های نجومی به برخی بازیگران پرداخت شده که زمینه ساز فسادهای دیگری از جمله پولشویی در آن پروژه می شود.

انتشار جدول دستمزدها، خوشحالی بازیگران را به همراه دارد یا ناراحتی آنان را؟

این هم یک اصل نانوشته است که بازیگران علاقه چندانی ندارند دستمزد آنها رسانه ای شود. طبیعتا حق هم دارند چون مشمول حریم شخصی و قرارداد هم یک تعامل دوطرفه میان بازیگر و تهیه کننده است. اما وقتی قاعده دستمزدها تا این اندازه افسارگسیخته می شود که بازیگری برای یک ماه حضور در اثری، به اندازه 10 سال حقوق یک کارمند و شاید هم بیشتر، دستمزد دریافت می کند، قاعدتا دیگر این حریم خصوصی و پنهان کاری ها توجیه عقلانی و شرعی ندارد.

وقتی درصد بسیاری از مردم، از فلان بازیگر می خواهند به واسطه دریافت دستمزد از اثری که به پولشویی متهم است، توضیح داده و آن بازیگر زبان به فحاشی و توهین باز می کند، قطعا باید اقدامات عملی مناسب و درخوری برای مقابله با وی صورت بگیرد.

این قضیه، آشکارا تبعیض بزرگی است که به نفع بازیگران و به ضرر بدنه سینما و دیگر صنوف زحمتکش آن در جریان است. وقتی یک متخصص مجبور می شود با ماهی پنج میلیون تومان در پروژه ای سینمایی حضور داشته باشد که بازیگرش 700 میلیون دستمزد گرفته، آیا این جز تبعیض طبقاتی، می تواند معنای دیگری داشته باشد؟

قطعا انتشار جدول حدود دستمزد سلبریتی ها خوشایند آنها نخواهد بود. اما باید به این اتفاق مهم پشت پرده نیز اشاره کنیم که برخی از بازیگران، از انتشار چنین جدولی، ناراحت که نمی شوند هیچ، بلکه خوشحال هم می شوند چون برخی از این جداول، براساس اظهارات مدیران تولید بسته می شود و مثلا رقم کذایی قرارداد در آن جدول لحاظ می شود یعنی همان چیزی که بازیگر می خواهد و این سبب می شود تا بازیگر واقعا فکر کند که دستمزد او همین اندازه است. دیگر تهیه کنندگان هم تصور می کنند دستمزد جدید فلان بازیگر به همین اندازه بالا رفته است.

یکی از همین مدیران تولید که نخواست اسمش فاش شود، گفت انتشار این جدول باعث می شود که بازیگران با مشاهده جدول دستمزد، اقدام به افزایش دستمزد خود کنند، چون خود را از فلان بازیگر کمتر نمی بینند. این درحالی است که گاهی بازیگری که رقم قرارداد وی 700 میلیون تومان بوده است و دستمزد واقعی اش 500 میلیون، وقتی مقابل مدیرتولید یا تهیه کننده ای نشسته که با وی دوستی دیرینه یا صمیمیتی دارد، به 300 میلیون تومان هم رضایت می دهد.

درآمد ماهانه خوانندگان مطرح پاپ چقدر است؟

بلیت کنسرت خواننده هایی مانند ماکان بند، آرش و مسیح و بهنام بانی در حال حاضر بین 60 تا 120 هزار تومان برای هر صندلی تعیین شده است. اگر میانگین این رقم را 90 هزار تومان در نظر بگیریم هر شب کنسرت خواننده های پاپ پرطرفدار چیزی حدود 200 میلیون تومان فروش دارد.

سالن میلاد نمایشگاه بین المللی 2 هزار و 100 صندلی دارد که معمولا تمام صندلی های کنسرت خواننده های محبوب به فروش می رسد. با در نظر گرفتن متوسط 90 هزار تومانی قیمت بلیت کنسرت این خوانندگان آنها در عرض یک شب چیزی حدود 190 میلیون تومان درآمد دارند.

نگاهی به برنامه کنسرت های آرش و مسیح در 4 ماه گذشته یعنی اردیبهشت، خرداد، تیر و مرداد نشان می دهد که این خوانندگان در شهرهای مختلف ایران 24 شب کنسرت برگزار کرده اند. اگر در بدبینانه ترین حالت ممکن میزان فروش بلیت های کنسرت این خواننده را حدود نصف درآمد آنها در تهران یعنی 100 میلیون تومان در نظر بگیریم، متوجه می شویم که این دو برادر در 4 ماه گذشته چیزی حدود 2 میلیارد و 400 میلیون تومان درآمد داشته اند. به عبارتی آنها ماهانه حدود 600 میلیون تومان درآمد به جیب زده اند اما بر اساس قوانین آنها معاف از پرداخت مالیات هستند!

البته بگذریم که برخی مانند مهران مدیری نرخ بلیت کنسرت شان حاشیه ساز می شود و گفته می شود نرخ بلیت VIP کنسرت این بازیگر حتی از قیمت بلیت کنسرت برخی خوانندگان بین المللی هم بالاتر بوده است.

بازیگران برای افشای دستمزدهایشان مقاومت می کنند

بازیگران هم از این داستان مستثنی نیستند و البته آنها به هیچ عنوان زیر بار شفاف کردن دستمزدهایشان نمی روند. رامبد جوان، مجری برنامه خندوانه در تلویزیون اعلام کرده بود که دستمزد او برای هر شب اجرای این برنامه از 3 تا 5 میلیون تومان شروع شده و در ادامه رقم دریافتی او افزایش داشته است.

شوی تلویزیونی خندوانه در طول سال هر شب از شبکه نسیم پخش شده است. اگر بخواهیم ایام تعطیل و سوگواری را در مجموع دو ماه در نظر بگیریم و دستمزد این مجری و بازیگر را همان دست پایین 3 میلیون تومان حساب کنیم، رامبد جوان در یک سال احتمالا چند صد میلیون تومان درآمد داشته است. با این حال رامبد جوان و دیگر همکاران او هم از پرداخت مالیات معافند.

سلبریتی بیسواد فوتبالیست ها: ما مالیات می دهیم باشگاه تحویل نمی دهد!

در این میان رقم قرارداد فوتبالیست ها هم غیر شفاف است. هر چند برخی اسناد منتشر شده نشان می دهد که برخی مربیان فوتبال برای دو سال کار 4 میلیارد تومان قرارداد بسته اند و رقم قرارداد برخی بازیکنان تا 6 میلیارد تومان هم می رسد.

با این حال غلامحسین دوانی، عضو انجمن حسابداران خبره و کارشناس مالیات به شهروند می گوید که فوتبالیست ها از پرداخت مالیات معاف نیستند.

او ادامه می دهد: بر اساس ماده 169 قانون مالیات های مستقیم، تبصره ششم باشگاه های ورزشی در صورتی که از فعالیت های ورزشی مانند نقل و انتقال بازیکنان یا فروش بلیت بازی ها درآمدی داشته باشند، آن درآمدها از پرداخت مالیات معاف است اما اگر آنها فعالیت های اقتصادی مانند تبلیغ روی لباس یا فروش لوازم ورزشی و ... داشته باشند، باید مالیات آن را پرداخت کنند.

جالب است که بدانید برخی فوتبالیست ها مدعی هستند که باشگاه ها از قراردادشان مالیات کسر می کنند،اما آنها این مالیات را نمی پردازند.

این کارشناس مالیات درباره این ادعا می گوید: اگر فوتبالیست ها راست می گویند موضوع را به سازمان امور مالیاتی اعلام تا با باشگاه ها تسویه حساب کنند.

نیمی از پزشکان تهرانی مالیات گریزند

پزشکان از دیگر اصناف پر حاشیه مالیات هستند و بارها سازمان امور مالیاتی درباره طفره رفتن این قشر از پرداخت مالیات گفته است. ایرج خسرونیا، رئیس جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران به مهر گفته است: تنها 10 درصد پزشکان دستمزدهای بالایی دارند و 50 تا 60 درصد پزشکان وضع مالی آنچنان خوبی ندارند و مجبورند شب ها در بیمارستان ها کشیک باشند!

او درباره میزان درآمد پزشکانی که درآمد بالایی دارند، گفت: آنها بین 50 تا 80 میلیون تومان در ماه درآمد دارند.

با این وجود محمدرضا نوری، رئیس امور مالیاتی تهران به پایگاه اطلاع رسانی سازمان امور مالیاتی گفته است که تقریبا نیمی از پزشکان تهران اظهارنامه مالیاتی پر کرده و البته همین تعداد هم به طور میانگین تنها 5 میلیون تومان در سال مالیات پرداخته اند. این در حالی است که رقم واقعی مالیات آنها 76 میلیون تومان بوده است.

با این حساب اگر نیمی از پزشکان تهرانی را کنار بگذاریم، پزشکانی هم که مالیات داده اند، تنها حدود 4 درصد از مالیات واقعی شان را پرداخت کرده اند.

درآمد یک سال برخی خوانندگان معادل 130 سال کارمندان

بر اساس قوانین مالیاتی، در سال 98 هر کارمند و کارگر با درآمد بیش از 2 میلیون و 750 هزار تومان در ماه یا 27 میلیون و 500 هزار تومان در سال موظف به پرداخت مالیات است.

درآمد خواننده های پاپ وطنی مانند آرش و مسیح در ماه به 600 میلیون تومان می رسد. اگر نخواهیم این رقم را در طول سال ثابت بگیریم و فرض کنیم آنها 300 میلیون تومان در ماه کار می کنند، درآمد یک سال آنها به 3 میلیارد و 600 میلیون تومان می رسد. در واقع درآمد یک سال خواننده های پاپ معروف معادل 130 سال کار یک کارمند مشمول مالیات است. همچنین اگر یک بازیگر معروف در سال یک میلیارد تومان درآمد داشته باشد، در واقع درآمد یک سال او هم تقریبا به اندازه 36 سال کار یک کارمند مشمول مالیات است.

اگر میانگین دریافتی پزشکان با درآمد بالا را مطابق با اظهارنظر روسای صنفی شان چیزی حدود 65 میلیون تومان در ماه در نظر بگیریم، آنها در سال 780 میلیون تومان به دست می آورند که این رقم معادل 28 سال کار یک کارمند مشمول مالیات است.

اسم مالیات که می آید، هنرمندان بلوا می کنند

ما گفتیم مالیات بدهند اما خواننده ها و هنرپیشه ها بلوا به پا کردند! این جمله را طیبه سیاووشی، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس دهم به شهروند می گوید و تأکید می کند: از نظر من هم منطقی نیست که کارمندی با درآمد 2 میلیون و 750 هزار تومان در ماه مالیات بدهد اما خواننده ای با درآمد 600 میلیون تومان و یک میلیارد تومان در ماه مالیات ندهد.

او ادامه می دهد: این موضوع بارها در کمیسیون اقتصادی و کمیسیون فرهنگی مجلس مطرح و بررسی شده است و بر اساس قانون تازه ای که وضع کردیم، بنا شد خوانندگان 10 درصد از بهای فروش کنسرت شان را به خزانه دولت برگردانند تا این مبلغ برای ساخت اماکن فرهنگی و تفریحی در مناطق محروم هزینه شود اما نمی دانم این قانون اجرا می شود یا نه؟

مالیات پزشکان و فوتبالیست ها با فرمول کارمندان محاسبه می شود؟

آیا مالیات پزشکان و فوتبالیست ها از فرمول مالیات کارمندان و کارگران تبعیت می کند؟ این پرسش را با محسن ابراهیمی، معاون حسابرسی اداره مالیات تهران در میان گذاشتیم و او به شهروند توضیح داد: پزشکان، فوتبالیست ها و سایر اصناف و مشاغل تقریبا از همان فرمول مالیاتی تبعیت می کنند. در صورتی که میزان درآمد ماهانه شان کمتر از 2 میلیون و 150 هزار تومان در ماه باشد، معاف از مالیات هستند و سایر افراد با درآمدهای بالاتر باید مالیات درآمدشان را بپردازند.

چرا بازیگران و خواننده ها معاف شدند؟

در این میان اما فعالان رشته های فرهنگی و هنری تافته های جدابافته مالیات هستند. بر اساس ماده 139 قانون مالیات های مستقیم، فعالان فرهنگی و هنری در صورتی که برای فعالیت شان از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز داشته باشند، از پرداخت مالیات معاف هستند البته مشروط بر این که اظهارنامه مالیاتی پر کنند.

محسن ابراهیمی، معاون حسابرسی اداره مالیات تهران درباره علت معافیت مالیاتی هنرمندان و فعالان عرصه های فرهنگی هم توضیح می دهد: ریشه این معافیت به قانون مصوب سال 66 و اصلاحیه سال 80 برمی گردد. در آن سال ها فعالان رشته های فرهنگی و هنری مانند ناشران یا نقاشان اعلام کردند که این مشاغل طرفداری ندارد و کسی در ایران کتاب نمی خواند یا تابلوی نقاشی نمی خرد. بنابراین برای توسعه مشاغل در این رشته ها تصمیم گرفته شد که درآمد آنها معاف از پرداخت مالیات باشد.

او ادامه می دهد: هنرپیشه های سینما هم با این توجیه که صنعت سینما زیان ده است و ممکن است بازیگری 100 میلیون تومان در سال درآمد داشته باشد اما چهار سال یا بیشتر بیکار باشد، تلاش کردند به جرگه مشاغل معاف از مالیات بپیوندند اما این قانون نقص دارد و سازمان امور مالیاتی به دنبال اصلاح این قانون است، زیرا درآمد مقطعی برخی بازیگران یا خوانندگان معادل سال ها کار کارگران و کارمندانی است که مالیات می پردازند.

عرصه برای فرار مالیاتی تنگ تر شد

فرارهای مالیاتی چگونه انجام می شود؟ غلامرضا سلامی، عضو شورای راهبردی مالیات وزارت اقتصاد در پاسخ به این سوال به شهروند می گوید: ما بانک اطلاعاتی شفافی از میزان درآمد و هزینه کرد افراد نداریم و همین مسأله موجب فرارهای مالیاتی می شود. با این حال گام های خوبی برای شفاف سازی درآمدهای افراد برداشته شده است. به عنوان مثال از سال 95 به این طرف، بانک ها موظفند که اطلاعات حساب مشتریان شان را بدون تشریفات قضائی در اختیار سازمان امور مالیاتی قرار دهند یا قانون اصلاح چک و ممنوعیت پشت نویسی چک کمک بزرگی در این زمینه است.

او ادامه می دهد: تا پیش از این، چک بارها پشت نویسی می شد و دست به دست می چرخید و دقیقا مشخص نبود دریافت کننده مبلغ چک چه کسی است؟ اما در حال حاضر دریافت کنندگان وجوه مالی مشخص هستند و این تشخیص، دریافتی افراد را برای سازمان امور مالیاتی راحت تر می کند.

دردسرهای کشف فرار مالیاتی در ایران

محسن ابراهیمی، معاون حسابرسی اداره مالیات تهران درباره دشواری های شناسایی فراریان مالیات در ایران توضیح می دهد و به شهروند می گوید: در کشورهای پیشرفته وضع درآمد خالص افراد آن قدر شفاف است که حتی اطلاعات خرید و هزینه شهروندان ثبت می شود و به صورت مکانیزه از درآمدشان کسر و نتیجه برای ادارات مالیات ارسال می شود اما در ایران نه تنها وضع درآمد افراد شفاف نیست بلکه اطلاعات هزینه و مخارج افراد نیز به دشواری قابلیت استعلام دارد. به جز این، سازمان امور مالیاتی ناچار است به تنهایی تک تک این اطلاعات را استخراج و به صورت دستی محاسبه کند تا بتواند به برآوردی غیر دقیق از مالیات افراد برسد.

او ادامه می دهد: این استعلام ها گاهی هزینه سنگینی برای سازمان امور مالیاتی دارد و انجام آن به صرفه نیست. به عنوان مثال ممکن است استعلام درآمد و هزینه یک فرد 10 میلیون تومان خرج بردارد، در نهایت مالیات آن تنها 2 میلیون تومان تمام شود. واضح است که کشف این دسته از فراریان مالیات برای سازمان امور مالیاتی صرفه اقتصادی و توجیه عقلانی ندارد.

ابراهیمی همچنین تاکید کرد که بر اساس ماده 169 قانون مالیات های مستقیم، اکنون اطلاعات مشمولان مالیات به صورت مکانیزه به سازمان می رسد و این فرآیند به صورت جدی در حال تکمیل است؛ به طوری که مالیات اغلب مشاغل مانند پزشکان به طور دقیق از مستندات به دست آمده محاسبه می شود.

مالیات ایرانی ها تنها به اندازه نصف حقوق کارمندان

فرارهای مالیاتی در ایران موجب شده است که ایران به درآمدهای نفتی وابسته بماند و پول فروش نفت که باید خرج توسعه کشور شود، به صورت عمده برای خورد و خوراک، وسایل مصرفی و پرداخت حقوق مردم هزینه شود. امیدعلی پارسا، رئیس سازمان امور مالیاتی با اشاره به درآمدهای ناچیز حاصل از مالیات گفته است که همه درآمدهای مالیاتی ایران به اندازه نصف پولی است که به عنوان حقوق به کارمندان پرداخت می شود.

البته وضع درآمدهای مالیاتی ایران وخیم تر از این حرف هاست و بنا به تازه ترین گزارش صندوق جهانی پول، مالیات در ایران تنها 5 درصد تولید ناخالص ایران را تشکیل می دهد. این در حالی است که در کشورهای پیشرفته سهم مالیات از تولید ناخالص داخلی به 60 درصد می رسد.

برچسب ها
بازیگر بازیگر ایرانی خواننده درآمد سلبریتی سلبریتی ایرانی سلبریتی بیسواد سینما فرار مالیاتی فوتبالیست فیلم سینمایی کارگران کارمندان مالیات معافیت مالیاتی میلیاردی نجومی بگیر هنرمند

سرویس سیاست مشرق- از همان اواسط دوران قاجار که مواجهه ی جامعه ی ایرانی با پدیده ی تجدد ( یا مدرنیته) صورت جدی به خود گرفت، بودند کسانی که در تقلید و تشبه جویی به فرنگی جماعت، آن چنان هول و ولا داشتند و راه افراط می پیمودند که به مصداق ان کلاغی که می خواست راه رفتن کبک را یاد بگیرد، راه رفتن خود را نیز فراموش کردند. فکل کراواتی ، ژیگولو یا با لحنی ادبی تر مستفرنگ ها در دوره قاجار، همان کسانی بودند که چند دهه بعد، سربند کتاب معروف جلال آل احمد، غربزده لقب گرفتند. اما از همان دوره ی قاجار، صفاتی که به نوعی همزاد انسان های مستفرنگ و غربزده به حساب می آمد، خودباختگی و خودتحقیری بود.

داستان خودباختگی و خودتحقیری در برابر فرهنگ و زیستی که در ذهن غربزدگان برتر محسوب می شود، در دهه های اخیر، وخامت بیشتری یافته است و آن چه که بر عمق و شدت این بیماری افزوده است، فراگیری شبکه های ماهواره ای و رواج شبکه های اجتماعی است که تحت بمباران سنگین ترین پروژه ی عملیات روانی تاریخی هستند که ایران را هدف گرفته است. حتی در برخی اقشار جامعه ایران(و البته جوامع مشابه ایران که در سطوح مختلف تجربه ی مدرنیته هستند،) این خودتحقیری به خود-ذلیل-پنداری عود کرده است.

اما بهانه ی این نوشتار، ظهور برخی قراین و اماره هایی است که در هفته های اخیر، ظن یک نوع ترویج سازمان یافته و هماهنگ خودتحقیری را به ذهن می آورد، چنان که گویی اتاق های فکری که در حال برنامه ریزی، سناریونویسی و اجرای طرح کلنگی سازی ، استحاله و اضمحلال جامعه ایرانی با هدف هضم و انحلال کامل در فرهنگ مهاجم نظام سلطه هستند، این بار اعتماد به نفس جامعه ایران را(به عنوان یکی از مبانی هویت ایرانی) هدف گرفته اند. هدف این پروژه می تواند ایجاد حس شرمساری و سرشکستگی در ناخودآگاه جمعی اقشاری از جامعه ایران باشد که زمینه را برای هویت باختگی کامل آنان فراهم می کند.

روز شنبه(4 آبان)، خبرگزاری دولتی ایسنا، در گزارشی، به نقل از یک روانشناس ، مدعی شد که از هر 4 ایرانی، یک نفر دچار مشکلات اعصاب و روان است!

گفتنی است که در کانال این خبرگزاری، دقیقا این تیتر کار شده که از هر 4 ایرانی، یک نفر اعصاب ندارد ، اما این گزارش در سایت خبرگزاری با عنوان عادی و غیرملتهب چگونه بفهمیم استرس داریم؟ روی خط قرار گرفته است. از آن جا که سایت های خبری اصلاح طلب که این مطلب را از ایسنا نقل کرده اند، عمدتا همان تیتر کانال ایسنا را کار کرده اند، به نظر می رسد تیتر اصلی مطلب(بنا بر ملاحظاتی) در سایت خبرگزاری ایسنا تغییر کرده است و البته این تغییر تیتر، در کانال ایسنا قطعا اتفاق افتاده است.

تیتر خبر در کانال ایسنا(قبل از ویرایش)

برداشتن تیتر مزبور(ویرایش خبر در تصویر مشخص است)

تصویر گزراش در سایت خبرگزاری ایسنا

جالب این جاست که سایت خبرآنلاین ، که سابقه شناخته شده ای در پاسکاری با ایسنا، در داغ کردن موضوعات خاص دارد(یک نمونه مشهور آن، ماجرای زائران عراقی در ایران در آستانه اربعین سال قبل بود)، این بار هم مطلب ایسنا را به طور خاص پوشش داده است و همین امر، ذهن را نسبت به نیات گردانندگان این دو سایت در پوشش چنین گزارشی مشکوک می سازد.

نکته این جاست که در این گزارش، بدون اشاره به این که بر اساس کدام مطالعه، توسط چه نهادی، روی کدام جامعه هدف و بر اساس چه استانداردی، روانشناس مورد نظر به این آمار رسیده است، چنین تیتر توهین آمیزی انتخاب شده است. در متن گزارش هیچ اثری از منابع این ادعای بزرگ دیده نمی شود. محور گزارش صرفا بر اساس ادعای یک روانشناس است که می گوید "تحقیقات نشان می دهد..." و البته هیچ اثری از مرجع چنین ادعای شاذی نیست. اما بلافاصله همین گزارش بی منبع و بی ماخذ، توسط سایت های وابسته به جریانات غربزده به عنوان دستاویز خودتحقیری ، بازنشر می شود:

اما این روزها، تقریبا مقارن با ایام اربعین و سوگواری ایام ماه صفر، یک فیلم سینمایی، بعد از 9 سال توقیف، روی پرده رفته است که با هر مقیاس و معیاری، تجلی تام و تمام همان خودتحقیری پیش گفته است. فیلم خانه پدری (ساخته کیانوش عیاری) با اصرار و فشار همه جانبه مسوولان سینمایی دولت اعتدال و بخش های دیگری غیر از وزارت ارشاد این دولت، روی پرده رفته، چنان تصویر سیاه، خشن، غیرانسانی و سبعانه ای از فرهنگ ایرانی، سنت ها و ارزش های کهن این مرز و بوم و تصویر کلی مرد ایرانی ارایه می دهد، که تحمل فضای عفن آلود و آزاردهنده ی آن در بخش هایی از فیلم برای هر ایرانی دارای علقه به خانه پدری تقریبا غیرممکن می شود.

اما همزمان با اکران این کیفرخواست شدیداللحن علیه هویت ایرانی، قلم ها و زبان های مستفرنگ به مدیحه سرایی این سند آشکار خودتحقیری و سازنده آن پرداخته اند. به قطعه ای از یکی از همین مدایح(به قلم فردی به نام فرهاد قنبری) توجه کنید:

" آنچه در این فیلم جلب توجه می کند و باعث نگاه منفی به فیلم می شود را باید در جایی جدا از خشونت مستتر در فیلم جستجو کرد. فیلم خانه پدری صفحه گشوده ای از تاریخ پر از تعصب و خشونت این سرزمین است که دستان آلوده به قتل تک تک ما شهروندان ایرانی را مقابل چشمانمان قرار می دهد....

خانه پدری فیلمی برای دیدن، درد کشیدن و اندیشیدن:

در برخی از شهرهای آلمان در کف پیاده روها و خیابان ها مدام با تصاویر و نوشته هایی از هوولوکاست و فاشیسم به شهروندان خود جنایت نیاکان خود را یاداوری می کنند تا با گشوده بودن همیشگی این صفحات تاریخ، یاد فاشیسم زنده بماند و موضع انتقادی نسبت به این رویداد غیر انسانی فراموش نشود ."

ما ایرانیان هم برای گذر از سنت ها و کردارهای خشن و هولناک تاریخی خودمان چاره ای جز گشودن صفحات تاریک و تاخورده تاریخ و چشم دوختن در آنها نداریم. ما ایرانیان برای گذر از خشونت و زن ستیزی نهفته در اندرونمان چاره ای جز چشم دوختن به جنازه سوخته فاحشه های شهر نو در ماههای پس از انقلاب نداریم..."

این مقایسه فرهنگ و زیست سنتی مداراگر، مهرورز و آمیخته با اصول اخلاقی ایران زمین، که آبشخور آن فرهنگی چند هزارساله با اولین منشورمکتوب حقوق انسانی و محور آن مذهب شیعه ای است که حماسه هایی عظیم از انسانیت و تعالی انسانی چون عاشورا را در بطن خود دارد، با فرهنگ و تاریح آلمان در دوران حکومت فاشیست ها، تنها از یک ذهن خودفروخته و هویت باخته برمی آید.

اما این لحن و ادبیات برای تبلیغ و ترویج مفاهیمی چون خشن و روانی بودن ایرانی ها، یادآور سخنان وقیحانه ی یکی از عناصر رسانه ای فرقه ضاله بهاییت در شبکه ی تلویزیونی وابسته به این فرقه(تلویزیون من و تو از لندن) بود که همین چند هفته قبل؛ واکنش های زیادی در فضای شبکه های اجتماعی برانگیخت. عرفان ثابتی ، از پادوهای رسانه ای سازمان صهیونیستی بیت العدل بهاییان، در برنامه ی با عنوان رو به رو ( 4 شهریور 98)، ضمن توهین های سخیف به نمادهای غیرت و حمیت و وطن دوستی چون شهید چمران و قاسم سلیمانی، فرهنگ ایرانی را در بنیاد خود خشونت پرور خواند.

مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی کند.
فایل آن را از اینجا دانلود کنید: video/mp4

و البته این تلاش برای خدشه دار کردن هویت ایرانی، در شبکه وابسته به فرقه ضاله بهاییت، به صورت تکمیلی در شبکه سلطنتی انگلستان، یعنی بی بی سی فارسی هم به صورت منظم دنبال می شود. یکی از آخرین مصادیق این حمله به تصویر و هویت ایرانی ، گزارش خبرنگاری به نام پرهام قبادی در بی بی سی فارسی با موضوع بردگی مدرن در ایران بود که در آن، این خبرنگار مدعی شد که ایران و افغانستان جزو ده کشور دارای بیشترین میزان برده در دنیا هستند!

این میزان از خباثت تنها از شبکه سلطنتی انگلستان برمی آید که در حالی که لقب این کشور در دنیا روباه پیر استعمار است و بنیان فرادستی امپراتوری ملکه ی بریتانیا در دوران اوج، در اواخر قرن نوزدهم و دو دهه نخست قرن بیستم، بر عرق و خون و جان هندی ها و آفریقایی ها و دیگر جوامع مستعمره بود که توسط نیروهای انگلیسی به بردگی مادام العمر گرفته شده بودند، و در حالی که مبنای تمدن آمریکایی بر کار جانفرسا و طاقت سوز بردگان آفریقایی زیر شلاق اربابان سفید(عمدتا انگلیسی تبار) در پلانت ها(مزارع بزرگ) بود، ملتی را که در طول تاریخ خود مفهومی به نام بردگی نداشته و همواره حتی فاتحان وحشی چون مغول ها را با نفحات فرهنگ انسانی خود متمدن کرده است، به برده داری ، ان هم در این زمانه، متهم می کتد.

البته از دشمن، آن هم دشمنی که زخم خورده ی بزرگی و گردن فرازی ملت ایران است که ابر-پروژه های چند دهه ای نظام سلطه را برای تجزیه ی کشورهای غرب آسیا و تبدیل رژیم صهیونیستی به گالیور منطقه، نقش بر آب کرده، انتظاری جز متوسل شدن به این شیوه های ترور و تخریب هویت نیست، تلخ و گزنده اما عوامل هویت باخته ی داخلی هستند که آگاهانه یا ناخودآگاه، بازیگر سناریوی خودتحقیری می شوند و البته در این راه، از بودجه های دولت جمهوری اسلامی هم ارتزاق می کنند.

امیرمهدی نعمتی: در آستانه سالروز شهادت هشتمین اختر تابناک ولایت و امامت حضرت امام رضا (ع) قرار گرفته ایم امامی بزرگوار و مظلوم که در غربت به شهادت رسید.زندگی امامان و ازجمله امام رضا (ع) برای ما درس زندگی و عبرتی برای تاریخ است.اما آنچه زندگی حضرت امام رضا (ع) را از سایر ائمه متمایز می کند برخورد سیاسی ایشان در برخورد با حاکم جبار و قاتل ایشان و برادرشان حضرت شاه چراغ است.در اواخر عمر امام رضا (ع) قدرتمندترین خلیفه عباسی هارون الرشید پس از عمری جنایت و ظلم و ستم بر علیه حضرت موسی بن جعفر(ع) و در نهایت به شهادت رساندن ایشان و آزار و اذیت و قتل شیعیان بالاخره تسلیم مرگ می شود و اختلافات بر سر جانشین وی و خلیفه مسلمین در میان خاندان عباسی بالا می گیرد.سرانجام فرزند کوچکترش محمد امین بر مسند خلافت تکیه می زند و برادرش مامون را از ولایت عهدی خویش برکنار می کند اما مامون این را برنمی تابد و بر برادرش می شورد و وی را پس از حدود 5 سال خلافت به قتل می رساند.مامون به محض غلبه بر برادر خویش امام رضا (ع) را به اجبار از مدینه به مرو محل حکومت خویش فراخوانده و به حضرت پیشنهاد عزل خود و واگذاری خلافت به ایشان را می دهد.امام که می دانست مامون کسی که بر سر خرقه خلافت به برادر خویش رحم نکرده حتما نیات شومی را در سر دارد و هدف وی از این پیشنهاد مشروعیت بخشیدن به حکومتش و تخریب شخصیت امام بزرگوار است، در پاسخ به او چنین فرمود: اگر این خلافت از آن توست روا نیست که خرقه از تن بیرون آوری و آن را بر تن دیگری بپوشانی و اگر خلافت از آن تو نیست چه طور می توانی چیزی را که در آن حقی نداری به دیگری واگذار کنی.مامون که در هدف خویش ناکام شده بود این بار به امام رضا (ع) پیشنهاد ولایتعهدی خویش را می دهد و امام رضا (ع) را تهدید می کند که اگر ولایتعهدیش را نپذیرد به راه پدرش می رود.امام رضا (ع) این بار از سر جبر به خواسته مامون مشروط بر اینکه در هیچ یک از امورات حکومتی و عزل و نصب ها دخالت نکند، تن می دهد و با او پیمان می بندد.در این زمان نیز بعضی از شیعیان و محبان اهل بیت از حضرت ناامید شده و پیمان بستن ایشان با مامون خلیفه غاصب و ظالم عباسی را نشانه کنار آمدن امام با دستگاه جور معرفی کرده و با ظلم به ایشان، فرقه واقفیه را به وجود می آورند.امام رضا (ع) به یکی از این افراد پاسخ می دهد که خداوند در قرآن کریم در سوره یوسف می فرماید که یوسف پیامبر خدا از فرمانروای مصر درخواست می کند تا برای نجات مردم مصر خزانه داری سرزمین مصر را به وی واگذار کند، او درخواست کرد و من درخواست نکردم، او پیامبر بود و من وصی پیامبرم، او با کافری عهد بست و من با مامونی که شهادتین بر زبان جاری نموده است.آری امام رضا (ع) قبول مسئولیت کرد تا به امامت و وظیفه شرعی خویش عمل کند.اگرچه مدت ولایتعهدی ایشان حدود 2 سال بیشتر طول نکشید و مامون که از قدرت و محبوبیت ایشان هراسان شده بود ایشان را به شهادت رساند ولی امام در همین مدت کوتاه چنان تغییر و تحولی در میان مسلمین ایجاد کرده و چنان حرکت عظیمی را دنبال نمود که پس از شهادت ایشان به امامان بعد از ایشان ابن الرضا می گفتند و بارگاه ملکوتی ایشان از دیروز تا امروز و برای همیشه محفلی برای احیای دین و انس با قرآن کریم و مکانی برای انقلاب درونی و نزدیک شدن به خداست.

سانتا سابیتو برگزیده شد؛ جایزه اصلی جشنواره رم برای یک مستند
جشنواره فیلم رم 2019 کارش را با اهدای جایزه سینمایی این دوره به پایان برد و جایزه اصلی خود را به فیلم مستند سانتا سابیتو داد.به گزارش مهر به نقل از هالیوود ریپورتر، مستندی درباره داستان تراژیک مرگ یک دختر جوان، برنده جایزه اصلی چهاردهمین دوره جشنواره بین المللی فیلم رم شد. آلساندرو پیوا با این فیلم برنده اصلی جشنواره رم شد. این مستند موفق به دریافت جایزه منتخب مردم شد که بر اساس رای مخاطبان برنده خود را انتخاب می کند.فیلم سانتا سابیتو درباره یک پرونده عجیب از اواخر دهه 1980 در شهر باری ایتالیا است. برمبنای خاطرات روزنوشت یک دختر جوان به نام سانتا اسکورس، او زندگی خود را وقف ایمان مسیحی اش می کند تا یک زندگی معنوی را دنبال کند. اما مردی که همه جا او را تعقیب می کند، پس از سه سال شکنجه روحی، سرانجام زندگی او را با زدن 13 ضربه چاقو در سال 1991، به پایان می برد. آخرین حرف های این دختر که پلیس هیچ کاری برای نجاتش نکرد، این بود که مردی که او را کشت، بخشیده است.کلیسای کاتولیک این دختر را به عنوان یکی از خادمان خدا، به رسمیت شناخت. پیوا نخستین بار داستان اسکورس را از خواهر او رزا ماریا شنید که در رویدادی عمومی داشت درباره مرگ هولناک خواهرش صحبت می کرد.پیوا تاکید کرد که نهادهای امروز نیز حاضر نیستند درباره مواردی چون خشونت علیه زنان یا آزار آن ها صحبت کنند و او این فیلم را ساخت تا بر موضوعاتی از این دست تاکید کند. وی افزود: این فیلم به کسانی اهدا می شود که به تنهایی با اندوه خود روبه رو می شوند.این کارگردان که کارش را با عکاسی شروع کرد، بعد به تدوین و فیلمنامه نویسی روی آورد و بعد به ساخت مستند پرداخت. او چندین جایزه برای مستندهایش دریافت کرده که یکی از آنها تقدیر ویژه جشنواره فیلم ونیز بوده است. او تاکنون چهار فیلم بلند ساخته که در جشنواره های معتبری چون برلین، لوکارنو و تورینو به نمایش درآمده و چندین جایزه برده اند.

استاندارد دوگانه سازمان سینمایی؛ دیدن این فیلم جرم است هم چنان در توقیف
رویکرد دوگانه سازمان سینمایی درباره توقیف فیلم ها پرسشی است که این روزها با اکران خانه پدری مطرح می شود؛ چطور است که این فیلم با محتوای خشن و ضدمذهب می تواند اکران شود اما نمایش دیدن این فیلم جرم است به دلیل نقد دولت مردان اشکال دارد؟! به گزارش فارس، خانه پدری به کارگردانی کیانوش عیاری پس از چندین سال توقیف ، از اواخر هفته گذشته روی پرده سینماها رفته است. اکران این فیلم که روایتگر خشونت و غیرت به شکل بدوی آن است، با انتقادهای بسیار از سوی کارشناسان مواجه شده است.در مقابل، مدافعان فیلم، انتقادها را خارج از چارچوب سینما و تندروی قشر مذهبی می دانند! برخی دیگر نیز معتقدند گرچه خانه پدری فیلم تیره و تاری است. آزار می دهد. هولناک است. خراش می اندازد بر ذهن تماشاگرش و او را با دل آشوبه به خانه می فرستد اما اشکالی ندارد. و استدلال ضعیف شان هم این است که مانند داستان های تلخ، فیلم ها هم همیشه قرار نیست لی لی به لالای ما بگذارند! اما روی سخن نه فقط پیرامون خانه پدری بلکه درباره فیلم هایی است که یکی یکی از گنجه بیرون می آیند و این پرسش را به ذهن متبادر می کنند که چه اتفاقی رخ داده که سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی فیلم هایی که امکان نمایش نداشتند را حالا به بهانه اعمال ممیزی و درجه بندی سنی روی پرده می برد؟ آیا مأموریت سازمان سینمایی رفع توقیف فیلم های مسأله دار و همراه نشان دادن با هنرمندان برای استفاده از پتانسیل آن ها در انتخابات پیش رو است؟اگر سازمان سینمایی در نیت خود، سیاسی کاری را دنبال نمی کند، پس چرا میان فیلم های توقیفی تفاوت و تبعیض قائل می شود و به دیدن این فیلم جرم است به دلیل نقد عملکرد دولت، پروانه نمایش نمی دهد؟! دیدن این فیلم جرم است برای نخستین بار در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد و به دلیل سوژه ملتهبی که داشت، با تحسین مردم و نقد دولت مردان همراه شد و همین نقدها، باعث شد که مجوز نمایش نگیرد. تهیه کننده فیلم در این باره گفته است: صدور مجوز اکران فیلم دیدن این فیلم جرم است در اختیار کسانی است که امروز به هر دلیلی مایل به انجامش نیستند. در ایام جشنواره فیلم فجر هم مشاور رئیس جمهور توئیت زد ساختن این فیلم جرم است و عملاً ما را به واسطه ساخت فیلمی که تمام مراحل قانونی مربوطه را در ساختار وزارت ارشاد طی کرده بود، مجرم اعلام کرد. به نظر می رسد دغدغه های غیرفرهنگی پشت ماجرای اکران فیلم های توقیفی وجود دارد. شایسته است وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوانی اصلی ترین نهاد فرهنگی کشور، نسبت به سیاست زدگی و سیاسی کاری هوشیار باشد و در مسیر ارزش های ایرانی اسلامی ریل گذاری ها را انجام دهد، نه اهداف غیر فرهنگی.

کیهان کلهر نوازنده کمانچه عصر روز یکشنبه پنجم آبانجایزه برگزیده فستیوال جهانی موسیقی وومکس در کشور فنلاند را دریافت کرد. به گزارش مهر، کیهان کلهر نوازنده کمانچه عصر روز یکشنبه پنجم آبان جایزه هنرمند برگزیده فستیوال جهانی موسیقی وومکس - 2019 را در کشور فنلاند دریافت کرد.مهارت در نوازندگی ساز کمانچه، خلق موسیقی تاثیر گذار و شناساندن موسیقی کلاسیک و سنتی ایرانی به علاقه مندان موسیقی در سراسر جهان از مولفه های هیات داوران این دوره از فستیوال جهانی وومکس برای اهدای جایزه هنرمند برگزیده سال 2019 به کیهان کلهر بوده است.سامانه اینترنتی فستیوال جهانی وومکس در توضیح دلایل اهدای این جایزه جهانی به کیهان کلهر که پس از معرفی جایزه خود را به محمدرضا شجریان تقدیم کرد، نوشته است: برای کیهان کلهر، کمانچه صدای اوست. او هنگامی که می نوازد انگار زبانی کامل ایجاد می کند که با سراسر مردم دنیا از گذشته دور تا آینده ارتباط برقرار می کند. کیهان کلهر در طول زندگی حرفه ای خود با بهترین نوازندگان تمام نقاط ایران همکاری و موسیقی اقوام کردستان، خراسان و سایر شهرها را مورد مطالعه قرار داده است.کیهان کلهر با موزیسین های سایر فرهنگ ها نیز به وسیله زبان موسیقی گفتگو کرده که از آن جمله می توان به شجاعت حسین خان از هند، یویوما و گروه بین المللی جاده ابریشم، اردال ارزنجان از ترکیه، تریو رامبرانت از کشور هلند، تومانی دیاباته از مالی، گروه بروکلین رایدر و کوارتت کرونوس اشاره کرد. او به همه این صداها اجازه می دهد تا صدای او را فراگیر کنند. در بخش پایانی مراسم کیهان کلهر و اردال ارزنجان با مدت زمان 45 دقیقه به اجرای برنامه پرداختند که این برنامه با استقبال قابل توجه مخاطبان مواجه شد.

اعلام قطعی زمان و مکان هفتمین همایش تاریخ مجلس
روابط عمومی و امور بین الملل کتابخانه مجلس، زمان و مکان قطعی هفتمین همایش تاریخ مجلس را اعلام کرد. به گزارش خانه ملت، در نشست کمیته اجرایی هفتمین همایش تاریخ مجلس که با حضور رئیس کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی برگزار شد، زمان و مکان برگزاری هفتمین همایش تاریخ مجلس مشخص شد.براساس کمیته اجرایی این همایش، هفتمین همایش تاریخ مجلس در روز دوازدهم آذرماه، همزمان با ایام هفته مجلس، برگزار می شود و محل برگزاری آن نیز ساختمان مشروطه کتابخانه مجلس خواهد بود.به این ترتیب، هفتمین همایش تاریخ مجلس با موضوع بررسی ساختار و کارکرد مجالس ادوار 23 و 24 مجلس شورای ملی ، در دو پنل تخصصی از ساعت 13:30 18:30 روز دوازدهم آذر ماه، در ساختمان مشروطه کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی، برگزار خواهد شد.هفتمین همایش تاریخ مجلس با عنوان ساختار و کارکرد مجلس شورای ملی، دوره های بیست و سوم و بیست و چهارم در آذرماه سال 1398، برگزار خواهد شد.

مصوبه مجلس به معنای حذف مدارس سمپاد نیست
عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس با اشاره به مصوبه مجلس در خصوص جلوگیری از تنوع مدارس دولتی گفت: مصوبه مجلس به معنای حذف مدارس سمپاد نیست. اسدالله عباسی در گفت وگو با خانه ملت با اشاره به مصوبه صحن علنی مجلس در خصوص جلوگیری از تنوع مدارس در قالب بررسی طرح تنظیم برخی از مقررات مالی، اداری و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش عنوان کرد: یکی از نقدهایی که همواره به آموزش و پرورش وارد بوده بی توجهی به مدارس دولتی است.نماینده مردم رودسر و املش در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه تنوع مدارس دولتی در آموزش و پرورش موجب افت آموزشی در مدارس دولتی که حدود 70 درصد از جمعیت دانش آموزی را به خود اختصاص داده را موجب شده است، افزود: مصوبه مجلس وزارت آموزش و پرورش را ملزم کردند تا پایان سال تحصیلی 99-98 تمامی واحدهای آموزشی تحت مدیریت خود را منحصراً به دو صورت دولتی و غیردولتی اداره کند.وی با یادآوری اینکه امروز مدارس دولتی به هیچ عنوان قابل رقابت با انواع مدارس اعم از نمونه دولتی، هیأت امنایی، شاهد و غیرانتفاعی نیست، تصریح کرد: مدارس دولتی در آموزش و پرورش به مدارس فراموش شده، تبدیل شده است.عباسی با بیان اینکه این مصوبه موجب توزیع عادلانه امکانات و تجهیزات در مدارس دولتی می شود، گفت: با این مصوبه معلمان خبره و کارآمد نیز در مدارس دولتی تقسیم می شوند و دیگر وضعیت به گونه ای نخواهد بود که برخی از مدارس کم برخوردار و محروم باشند تا عدالت آموزشی نیز از این طریق زیر سئوال نرود.عباسی یادآور شد: البته مصوبه مجلس به معنای تعطیلی مدارس سمپاد و تیزهوشان نیست چراکه دانش آموزان به سه دسته تیزهوش، عادی و استثنایی تقسیم می شوند که مدارس این سه گروه دانش آموز می تواند تفکیک شود.عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس با اشاره به نتایج کنکور 98 و نبود دانش آموزان مدارس دولتی در نفرات برتر کنکور، افزود: قطعا این نتایج نیز در تصمیم مجلس موثر بوده چرا که واقعا نمی شود در کلاسی که بالغ بر 30 یا 40 دانش آموز حضور دارند، رتبه برتر کسب کرد.به گزارش خانه ملت، نمایندگان مردم در مجلس در نشست روز 21 مهر ماه صحن علنی مجلس، وزارت آموزش و پرورش را ملزم کردند تا پایان سال تحصیلی 99-98 تمامی واحدهای آموزشی تحت مدیریت خود را منحصراً به دو صورت دولتی و غیردولتی اداره کند./

استفاده از بخاری نفتی در مدارس ممنوع است
عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات و فناوری مجلس با اشاره به مصوبه مجلس در بودجه سال 98 برای کمک به آموزش و پرورش در زمینه تأمین تجهیزات گرمایشی و سرمایشی در مدارس، تصریح کرد: استفاده از بخاری نفتی در مدارس ممنوع است. محمد باسط درازهی در گفت وگو با با اشاره به فرارسیدن فصل سرما تأکید کرد: مجلس شورای اسلامی به پیشنهاد کمیسیون آموزش و تحقیقات و تصویب کمیسیون تلفیق بودجه 98 مصوبه ای را به تصویب رساند که بر اساس آن یک بند الحاقی به تبصره یک لایحه بودجه به منظور جلوگیری از تکرار حوادث تلخی مانند آتش سوزی مدرسه شین آباد و زاهدان اضافه شد.نماینده مردم سراوان، سیب، سوران در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه این مصوبه با توجه به وظیفه آموزش و پرورش در تأمین و استانداردسازی سامانه گرمایشی و سرمایشی مدارس مصوب شد، گفت: بر اساس این مصوبه وزارت آموزش و پرورش مکلف است با اولویت مدارس روستاها، تجهیزات آموزشی و کمک آموزشی مدارس و هنرستان ها اقدام کند.وی با بیان اینکه سهم وزارت آموزش و پرورش در این حوزه در بودجه سال 98 از 20 به 50 درصد افزایش یافت، افزود: با این حساب، اعتبار اضافه شده در این بند برای تأمین و استانداردسازی سامانه گرمایشی و سرمایشی مدارس در سال 98 حدود 850 میلیارد تومان است که رقم قابل توجهی به شمار می آید.درازهی تأکید کرد: همچنین آموزش و پرورش نیز در بخشنامه ای استفاده از بخاری های نفتی در مدارس را با توجه به خطرات جبران ناپذیری که دارد، ممنوع عنوان کرده لذا امسال نباید شاهد استفاده از این وسایل گرمایشی خطرساز در مدارس کشور باشیم.عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات و فناوری مجلس تصریح کرد: مجلس شورای اسلامی در این زمینه از بُعد نظارتی خود استفاده خواهد کرد و در صورت گزارش استفاده از این وسیله گرمایشی خطرساز قطعا از بُعد نظارتی خود با خاطیان برخورد خواهد کرد.

متأسفم که سریال های فاخر دینی ساخته نمی شوند!
هادی مرزبان اعتقاد دارد متأسفانه تلویزیون با کارهای مذهبی و دینی شوخی می کند و آن ها را ساده می گیرد.به گزارش تسنیم، پهلوانان نمی میرند ، تنهاترین سردار ، امیرکبیر ، مخصمه و شاه شکار جزو اصلی ترین هنرنمایی های هادی مرزبان در تلویزیون و پای ثابت کارگردانی تله تئاترهای تلویزیونی بوده است. اتفاقی که امروز کمتر در قاب تلویزیون دیده می شود و خود مرزبان هم به این نکته گلایه دارد که تله تئاتر را تلویزیون فراموش کرده است.

نگاه کارمندی تلویزیونی ها و ساخته نشدن کارهای فاخر
او در سریال تنهاترین سردار نقش مغیره را ایفا می کند؛ به ماجرای پیوستن به این سریال که همزمان با سکانس پایانی سریال پهلوانان نمی میرند آغاز شد، اشاره کرد تا کارهایی که می تواند همچون گذشته فاخر و ارزشمند ساخته شوند اما به دلیل نگاه های کارمندی به دور از عشق و دلسوزی، خبری از آنها نیست. تنهاترین سردار را مهدی فخیم زاده ساخته که به 6 ماه آخر زندگی امام حسن مجتبی(ع) می پردازد که در نهایت با شهادت ایشان به پایان می رسد. فخیم زاده داستان خود را از جایی آغاز می کند که همزمان با شهادت امام علی(ع) یکی دیگر از خوارج هم قصد جان معاویه را می کند که در انجامش ناکام می ماند.حوادث پس از شهادت امام علی(ع)، ماجرای صلح امام حسن(ع) با معاویه و همچنین شرایط جامعه اسلامی و شیعیان پس از شهادت ایشان از جمله مسائل مطرح شده در این مجموعه است.

ساخته شدن فیلم امام حسن(ع) در لوکیشن امام علی(ع)
دکور این مجموعه تلویزیونی با مساحتی در حدود 62000 متر مربع و با معماری عربی دوران بعد از اسلام جهت تهیه مجموعه تلویزیونی امام علی(ع) در سال 1371 ساخته شده بود که مورد استفاده مجموعه های دیگری مانند تنهاترین سردار ، ولایت عشق ، طفلان مسلم ، آخرین دعوت و برنامه های مناسبتی قرار گرفت.

فخیم زاده اولین بازیگر نقش شمر
مجموعه تنهاترین سردار در سال 76 روی آنتن رفت؛ علاوه بر شروع خوب، در ادامه با مشکل مواجه شد و به ظنّ بسیاری، سریال از فیلمنامه متوسطی برخوردار بود اما در شخصیت پردازی به موفقیت رسید؛ یکی از آن نقش ها در کنار ابن عباس که حسین گیل آن را ایفا کرد حضور هادی مرزبان به عنوان نقش مغیره و خود فخیم زاده که برای اولین بار نقش شمر را به تصویر کشید.

از سریال های بزرگ و ماندگار خبری نیست؟
هادی مرزبان در پاسخ به این سؤال که چرا سریال های فاخر دینی و مذهبی که سال ها ماندگار می شوند دیگر در تلویزیون ساخته نمی شود به خبرنگار خبرگزاری تسنیم، گفت: واقعاً متأسفم آن نوع سریال های فاخر، بزرگ و ارزشی ساخته نمی شوند و نمی دانم چرا رسانه ملی سرگرم یکسری کارهای زودبازده و غیرتأثیرگذاری شده است و از این سریال های بزرگ و ماندگار خبری نیست؟
کارگردان و بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون تأکید کرد: انگار ساخت کارهای بزرگ، ماندگار و ارزنده فراموش شده اند و همواره شما کارهای پیش پا افتاده و سبک را می بینید.

تلویزیونی ها بیشتر کارمندند تا عاشق!
وی با اشاره به اینکه تلویزیونی ها مثل گذشته عاشق و دلسوز نیستند، عنوان کرد: ما کم کار شدیم، تله تئاتر نمی سازیم، چون کمتر از گذشته دعوت می شویم. خودمان که نمی توانیم اعتبار و آبرویمان را بگذاریم و در جلوی دفاتر مدیران بایستیم که آیا بخواهند یا نخواهند؟ این زیبنده شأن ما هم نیست؛ متأسفانه آدم هایی در تلویزیون کار می کنند که آن عشق و دلسوزی گذشته را ندارند بیشتر کارمندند تا عاشق!

هنوز مردم پهلوانان نمی میرند و تنهاترین سردار را می بینند
مرزبان خاطرنشان کرد: به یکسری افراد خاص با ارتباطات خاص میدان می دهند و هیچ اثری از آن ها ندیدیم؛ هنوز مردم پهلوانان نمی میرند ، تنهانرین سردار و کارهای گذشته را می بینند. اصلاً یا کاراکتر این دوران جدید به یادشان نمی ماند و یا تحلیلی از کارهای جدید ندارند؟ فقط اشاره به گذشته و فضای ساخت آثار هنری آن دوران می کنند. کارهایی که دو دهه قبل انجام دادیم هنوز برایشان نوستالژی دارد؛ مدیران ما باید به سراغ برطرف کردن این نقیصه ها بروند؛ چرا تله تئاتر تلویزیونی تولید نمی کنند و چرا سریال های تأثیرگذار نمی سازند؟

ماجرای حمله سگ ها به بازیگر مغیره
بازیگر نقش مغیره در سریال تنهاترین سردار به ماجرای حمله سگ ها اشاره کرد که چطور بازیگر فخیم زاده در سریال مربوط به امام حسن مجتبی(ع) شد، تأکید کرد: هیچ وقت دو کار را با هم نمی پذیرم اما وقتی آقای فخیم زاده پیشنهاد تنهاترین سردار را دادند من در آخرین سکانس و پلان حسن فتحی در سریال پهلوانان نمی میرند بودم؛ یادم می آید در نائین اصفهان فیلمبرداری داشتیم و در پایان خودم را بایستی سریع به بیابان های قم و لوکیشن تنهاترین سردار می رساندم. 11 شب کارم با پهلوانان نمی میرند تمام شد و سوار اتوبوس شدم و 4 صبح به نزدیکی های لوکیشن رسیدم.

رئیس کمیته آموزش و پرورش کمیسیون آموزش مجلس با اشاره به مصوبات اخیر صحن مجلس برای کمک به آموزش و پرورش، عنوان کرد: شهرداری ها نباید به دنبال کسب درآمد از آموزش و پرورش باشند. محمد بیرانوندی در گفت وگو با خانه ملت با اشاره به تصویب طرح تنظیم برخی از مقررات مالی، اداری و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش، اظهار کرد: با توجه به نیازهای مالی موجود در آموزش و پرورش، مجلس شورای اسلامی به منظور جبران بخشی از نیازهای آموزش و پرورش مجوزهایی برای استفاده از ظرفیت های موجود در این وزارتخانه را در قالب طرح تنظیم برخی از مقررات مالی، اداری و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش به تصویب رساند.نماینده مردم خرم آباد و دوره در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه مجوز احداث، واگذاری یا اجاره بخشهای مازاد املاک واقع در مناطق تجاری و همچنین املاک مازاد خود را با رعایت ملاحظات آموزشی و تربیتی به صورت تجاری و خدماتی با مشارکت بخشهای خصوصی و تعاونی ظرفیت بسیار خوبی برای آموزش و پرورش است که این وزارتخانه می تواند از این مصوبه مجلس به خوبی استفاده کند.وی با اشاره به معافیت آموزش و پرورش از پرداخت هرگونه عوارض اعم از عوارض شهرداری مانند صدور پروانه، پذیره نویسی و تغییر کاربری، این مصوبه را نیز کمک بزرگی به آموزش و پرورش دانست و عنوان کرد: امروزه برخی شهرداری ها در دنیا آموزش و پرورش را اداره می کنند و نباید به دنبال کسب درآمد از آموزش و پرورش آن هم به نفع شهرداری ها بود.بیرانوندی اضافه کرد: با توجه به اینکه آموزش و پرورش نهادی است که کاملا مستقل بوده و هیچ سهمی از درآمدهای شهرداری ندارد، توقع می رفت که چنین تخفیف هایی برای این نهاد تربیتی در نظر گرفته شود.وی با تأکید بر اینکه هرچه به آموزش و پرورش کمک کنیم کافی نیست، گفت: برخی از کشورها نزدیک به 20 درصد از بودجه دولتی خود را برای آموزش و پرورش در نظر می گیرند در حالیکه این رقم در کشور ما نزدیک به 10 درصد است.رئیس کمیته آموزش و پرورش کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: در شرایطی که کمک مالی قابل توجهی به آموزش و پرورش از طریق بودجه های عمومی نمی شود باید چنین معافیت ها و کمک هایی را برای آموزش و پرورش در نظر گرفت و مصوبات مجلس از این منظر به شدت قابل دفاع است.

طبیه سیاوشی در گفت وگو با خبرنگار سیاسی ایلنا، درباره این که گفته می شود رده بندی سنی فیلم های سینمایی از سوی دیوان عدالت اداری ابطال شده است، گفت: چنین چیزی نیست، رده بندی سنی فیلم های سینمایی ابطال نشده است و مجموعه های ذیربط در تلاش هستند با ارائه دفاعیات کار را پیش ببرند.

نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی ادامه داد: رده بندی سنی فیلم های سینمای بسیار مفید است و دست تهیه کنندگان و کارگردان ها را برای تولید باز می گذارد و باعث می شود محصولات خوب و قوی در سینمای ما تولید شود.

وی خاطرنشان کرد: هنگامی که کارگردان و تهیه کننده بدانند قرار است برای چه گروه سنی فیلم بسازند قطعا از همه جهات کمی و کیفی سعی می کنند که کاری ارائه دهند تا مخاطب راضی از سالن سینما خارج شود.

سیاوشی ادامه داد: هنگامی که رده سنی وجود نداشته باشد کارگردان باید فیلمی بسازد که همه آن را نگاه کنند که این نمی شود اما هنگامی که این رده بندی وجود داشته باشد و عوامل فیلم بدانند جامعه هدف شان چیست قطعا فیلمی می سازند که حداقل آنان را راضی کند.

وی خاطرنشان کرد: رده بندی سنی فیلم ها تجربه عجیبی نیست در بسیاری از کشورها این کار انجام می شود که اتفاقا موفقت آمیز بوده است. قطعا رده بندی سنی فیلم ها بر سلامت روان جامعه کمک می کند.

سیاوشی تاکید کرد: رده بندی سنی به تهیه کننده و سرمایه گذاران این اطمینان خاطر را می دهد که هزینه ای که برای فیلم کرده اند از دست نخواهد رفت.

وی درباره این که مخالفان رده بندی فیلم های سینمای عنوان می کنند ممیزی می تواند مانند رده بندی عمل کند و نیازی نیست که این کار صورت گیرد، عنوان کرد: میمزی با رده بندی سنی فرق دارد.

نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی افزود: هنگامی که افراد رده سنی مشخصی را برای فیلم شان تعیین می کنند تکلیف وزارت ارشاد و شوراهای نظارت بسیار روشن است و می دانند که چه طیفی قرار است بیننده فیلم باشد.

وی ادامه داد: ممیزی یک بحث متفاوت است مواردی در آن مطرح می شود که ربطی به رده سنی ندارد و بیشتر خطوط قرمز تعریف شده از سوی ارشاد است که سازندگان باید آن را رعایت کنند.

به گزارش مشرق؛ کیوان امجدیان منتقد و فعال رسانه ای درباره خانه پدری ساخته کیانوش عیاری که به تازگی اجازه اکران گرفته است، نوشت:

کلاس سوم و چهارم ابتدایی بودم که دایی مجتبی ( که آن وقتها تازه مدرک که کارگردانیش را گرفته بود) دستم را گرفت و با هم رفتیم و دو فیلم را توی سینما دیدیم. در یک روز.

شبح کژدم و بی بی چلچله... شبح کژدم را گمان میکنم برای دل خودش رفتیم و بی چلچله را برای دل من.. بی بی چلچله خوب بود اما شبح کژدم چیز دیگری بود و عجیب دوستش داشتم..

درباره یکی که هیچ جا فیلم نامه اش را قبول نمی کند. او نقش شبحی کژدم روی تنش حک می کند و به شکلی جنون آمیز با یکی دیگر، بازیگر و کارگردان واقعی فیلمشان می شوند و قصه را به جای فیلم به واقعیت بدل میکنند.

از همان وقت ها سینمای عیاری را دوست داشتم. از تنوره دیو و آبادانی ها که ورسیون دوست داشتنی دزدان دوچرخه ویتوریو دسیکا بود تا دکتر قریب که از نمونه های خوب یک مجموعه بیوگرافیک بود که در آن تاریخ بجای پسزمینه بودن به متن اصلی آمده بود و غلبه ژانری را از بیوگرافی بودن ربوده بود و عیاری در آن، مهارت خودش در فضاسازی و خلق حال و هوا را به رخ کشیده بود یا روز باشکوه و شاخ گاو و....

اصلا عیاری را مگر می شود استاد سینما ندانست؟ بدون شک استاد است و یکی از بهترین های سینمای ما.. لیکن اگر بخواهیم به روش خود اساتید، خالق اثر را کنار بگذاریم و به خروجی و محصول به عنوان سوبژه ای جدای از خالقش بپردازیم و خانه پدری را به مثابه اثری بی توجه به نام استاد عیاری ببینیم آنوقت ناگزیریم از یک انتخاب؛ انتخاب میان فرم یا محتوا.

با آنکه بسیاری از اساتید، فرم و محتوا را جدا از یکدیگر نمی دانند و اینجا هم عیاری تار و پود فرم و محتوا را به هم تنیده که فرم ؛ دیگر ظرفی نیست که محتوا در او باشد اما در نهایت، از موارد انگشت شماریست که فرم و محتوی را مثل روغن و آب می شود از هم جدا کرد.. اینجا محتوا، تصویر رویایی نیست در آیینه فرم بلکه به شکل غریبی فرم و محتوا یکی تار شده است و آن دیگری پود...

با همه این احوال در سینماگری استادانه عیاری شکی نمی ماند و با پذیرفتن این فرض باید با اینهمه نماد و نشانه در فیلم چه کنیم؟ و چطور و چرا باید در عوض این همه نماد و نشانه که دقیق و حرفه ای تصویر شده اند، قسم و قرآن کارگردانش را باور کنیم که این فقط یک قصه درباره یک نفر است و هیچ نمادی در کار نیست و هیچ خانواده سنتی و مذهبی نداریم و تعمیمی وجود ندارد و....؟

البته شاید لازم بود قبل از همه، این را هم بگویم که کارگردان به موضوعی پرداخته که اصل و مغز آن درست است و دست کم من با اصل این موضوع مشکلی ندارم.. هرچند که همان هم دستمالی شده و هزار بار گفته شده، خصوصا در سینمای پیش از انقلاب است.

حالا دیگر گمان نمیکنم کسی مخالف این باشد که نباید اجازه داد یکی به واسطه شک و احتمال، چنین جنایتکارانه دیگری را به قتل برساند. چه رسد به آنکه دیگری دخترش باشد. ازقضا باید با کار فرهنگی مانع چنین وقایعی شد که نه دین قبولش دارد، نه سنت و نه ملیت. حتما که نباید اجازه داد مثل صد سال قبل خانواده ای به دخترشان شک کنند و او را به فجیع ترین شکل به قتل برسانند و توی چاه اندازند و . . .

مگر قدر و قیمت جان ارزشمند آدمی را نمی دانیم؟ مگر نمی دانیم تاکید دین را روی ارزشمند بودن جان انسان؟ مگر نمی دانیم که پیامبر (ص) و حضرت امیر(ع) چه سختگیرانه شک و شبهه هایی که خصوصا درباره دختران و زنان بود را به قضاوت می نشستند؟ و تا آنجا که می شد، تلاش می کردند در صورت وجود کمترین درصدی از شک، مانع از آزار رسیدن به انسان ها شوند و...؟

تا اینجا پس با کارگردان همراه و همدلیم.

اما مشکل از اینجا شروع می شود که چرا شخصیت های بد و جنایتکار یا به تعبیری بدمن های این قصه متعلق به خانواده سنتی و مذهبی نمایش داده می شوند؟ چرا اساسا تلاش شده تا ملیت ما و نشانه های ایرانی بودنمان تا این اندازه تحقیر شود؟ مگر کم سراغ داریم خانواده های شازده قجری هایی که از ترس حرف مردم خواهرشان را در چاه انداخته اند یا...

یا شاید نکند اعتقاد دارید که منظور او جامعه مذهبی و سنتی نبوده است..نبوده؟!! توهم است؟!!! شوخی نکنید.. یا استادی عیاری را نمی دانید و او را با کسی دیگر اشتباه گرفته اید یا به واسطه حرف های جماعتی پرافاده به اشتباه افتاده اید. جماعتی که علیرغم ژست منتقد و فیلم بین که لابد برای هر جلسه فیلم دیدن با مردم کلی پول می گیرند و... اما نه می توانند درست فیلم ببینند و نه تحلیل کنند..

وگرنه می دانستند که عیاری در چیدن و ساختن چین ریزه کاری هایی بی همتاست.. می دانستند که در استفاده از نمادها نابغه است.. می دانستند که او حتی رنگ دمپایی و مثلا نوع عقیق دانه های تسبیح بازیگرهایش را هم عامدانه و با طرح ونقشه انتخاب می کند.. به تعبیر قصه نویس ها در فیلم های استاد عیاری شما تفنگی را نمی بینید که به دیوار آویزان باشد و جایی در فیلم، شلیک نکند.. توهم است ؟!!!

پس چه کنیم با خانه پدری که توی آن فرش بافته می شود و عضوهای خانواده لباس های سنتی و مذهبی می پوشند. مرد عرق چین به سر گذاشته و تسبیح می چرخاند و وسایل تعزیه توی خانه دارد؟

در اینکه کارگردان برای روایت قصه تلخش خانواده ای مذهبی و سنتی را انتخاب و آنها را به عنوان جنایتکاران قصه اش جا زده ، من شک ندارم.. شما هم نداشته باشید که در این صورت به استاد عیاری توهین کرده اید.

اما در اینکه این چیدمان و طراحی از روی غرض باشد به شدت شک دارم و امیدوارم که این شک درست باشد و استاد نادانسته و ناخواسته تنها به ضرورت قصه چنین کرده باشد .

حالا با این اوصاف می رسیم به همان انتخابی که گفتم...

بسیاری از ما به سهم خود عیاری و کارهای دیدنیش را دوست داریم و از دیدنشان لذت می بریم. اما برای ما وطن و دین و مذهب از هر بزرگ و استادی مهمتر است و ارج و قرب بیشتری دارد.

برای ما خانواده های مذهبی و سنتی، فقط وقتی که جانشان را می دهند تا هموطنانشان راحت و سالم باشند عزیز نیستند. فقط وقتی به جبهه می روند و شیمیایی و جانباز می شوند تا بقیه فلان ماشین را سوار شوند و فلان برند لباس را بپوشند عزیز نیستند.. فقط وقتی خودشان را سپر بلای داعش کنند دوست داشتنی نیستند. برای ما آنها همیشه عزیز و محترم هستند و آنقدری بی معرفت نیستم که آنها را "گوشت دم توپ " بخواهم و در بقیه موارد ، شخصیت بد و دوست نداشتنی و حتی جنایتکار قصه های تلخ مان باشند. از سوی دیگر، زن ایرانی هم برای همه ما شریف و محترم و عزیز است. زنی که با نهایت سختی کار میکند، زندگی را می چرخاند، فرش می بافند و میان چیدن تار و پودها توی هم، نمازش را هم می خواند و دعایش هم فراموش نمی شود.

توهین مستقیم و غیرمستقیم وحتی ناخواسته به این زن یا دست بافته و دسترنج او از سوی هیچکسی پذیرفته نیست. خدا نکند روزی برسد که ما عامدانه به واسطه تعریف و تمجید داخلی یا خارجی ها یا هر دلیل دیگری او را فلک زده و قربانی بی دست و پایی نشان دهیم که جامعه سنتی و مذهبی او را به مثابه یک قربانی در خاک می گذارد.

هیچ استاد و هنرمندی حق ندارد این کشور را با وجود همه سختی ها بسان جهنم واره ای دهشتناک نشان دهد که خون روی فرش دستبافش چکیده و جنایت از در و دیوارش می بارد...

هیچ کس حق ندارد خانواده های مذهبی و سنتی که بار بسیاری از سختی های این سرزمین روی دوششان بوده را به جای شخصیت های بد و ناهنجار فیلم و داستان و نمایش بنشاند و به مردم ارائه کند.

از سوی دیگر اصلا به فرض محال، عیاری چنان درگیر فرم و قصه شده که حواسش به این اتفاقات نبوده و ناخواسته زن ایرانی، جامعه سنتی و مذهبی و خانواده ها را آزرده باشد، پس جایگاه شورای پروانه نمایش چیست؟

آنها قطعا ماموریت دارند تا مجری و ناظر تمام و کمال قانون باشند. این حضرات، ناظر صرف نیستند و بابت "به به و چه چه" گفتن و شنیدن و سپر بلا شدن منصوب نشده اند که قهرمان خطاب شوند. آن هم قهرمانهایی که البته کارکردی مصرفی دارند و ماندگار نخواهند بود . و البته که شورای نمایش چنین نیستند.

از سوی دیگر جناب طباطبایی نژاد که از مرکز گسترش آمده و روی یکی از مهمترین صندلی های ارشاد نشسته تکلیفش چیست؟ چرا رفتار او در برابر فیلم هایی از این دست ، تا این اندازه منفعل یا حتی گاهی نامتناسب با ماموریت های تعیین شده برای او در راستای اهداف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به نظر می رسد؟ او هم از جمله سه چهار مدیر رده بالای سازمان سینمایی است که فقط از این پست مدیریتی به آن پست می رود...

با اینهمه چرا اغلب مشکلات، بیشتر در زمین بازی این چند نفر پیش می آید؟ چند مدیری که با عوض شدن سه چهار رییس اخیر سازمان سینمایی فقط از این اداره به آن بخش رفته اند و ...

غلامرضا گمرکی تهیه کننده سینما در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به فعالیت های خود در سینما گفت: در حال حاضر فیلم سینمایی زنبور کارگر به تهیه کنندگی و کارگردانی افشین صادقی را در دست تولید داریم که در مرحله انتخاب آهنگساز است، در این پروژه من به عنوان مشاور تهیه کننده حضور دارم و سعید نعمت اله نویسنده فیلمنامه است.

وی با اشاره به اینکه این فیلم درباره تقاص است، توضیح داد: حمید فرخ نژاد، شبنم مقدمی، سعید آقاخانی، حسین مهری، علیرضا آرا، مارال فرجاد، مجید نوروزی، ستایش موسوی، داریوش سلیمی، علی اولیایی و پگاه آهنگرانی نیز از بازیگران این پروژه هستند.

این تهیه کننده سینما تاکید کرد: در خلاصه قصه زنبور کارگر آمده است بیوک که سال ها پیش زنش را به دلیل اهمال پزشکی از دست داده، در نزاعی کشته می شود. حالا دختر او درصدد قصاص قاتل است. در این میان تنها شاهد، دوست قاتل است.

وی ادامه داد: این فیلم حتما برای حضور در جشنواره فیلم فجر آماده می شود و معتقدم که از جمله پروژه های سینمایی خوب امسال به شمار می رود.

گمرکی با اشاره به فیلم سینمایی آقای سانسور به کارگردانی علی جبارزاده هم گفت: این فیلم بعد از گذشت بیش از یک سال همچنان در انتظار دریافت نوبت اکران است و هنوز موفق نشده است در سینماها اکران شود، متاسفانه در حال حاضر سرگروه های سینمایی روند اکران فیلم ها را در دست دارند و هرآنچه بخواهند همان می شود. متاسفانه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مشخصاً سازمان سینمایی هم هیچ قدمی در رفع این مشکل برنمی دارند.

وی تاکید کرد: سینماداران تنها فیلم هایی را اکران می کنند که بازیگران شناخته شده و مخاطب پسند داشته باشد در غیر این صورت حتی اگر بهترین فیلم را داشته باشیم باز هم پشت درهای بسته اکران می ماند. همین مسائل سبب می شود تا فیلم های کمتری در حوزه سینمای مستقل تولید شود و مشکلات اقتصادی برای کسانی که از سینما درآمدزایی می کنند پیش می آید.

گمرکی در پایان درباره جدیدترین پروژه سینمایی خود گفت: به زودی قرار است فیلمی را با نام جنس لطیف با کارگردانی محسن آقاخان جلوی دوربین برود که تهیه کنندگی آن را برعهده دارم.

کد خبر 4754499

نیوشا روزبان

به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری فارس، شهاب شهرزاد منتقد سینما در گفت وگویی رادیویی به نقد و بررسی فیلم خانه پدری پرداخت و اظهار داشت: وقتی اولین بار فیلم را دیدم، با خودم گفتم 40 - 50 سال دیر ساخته شده است. تعجبم بیشتر از کسانی است که این فیلم را علیه تحجر می بینند، چون وقتی به تماشای خانه پدری می رویم، یک فیلم چرک، عقب افتاده و متحجر می بینیم.

وی ادامه داد: این فیلم تعریف عینی خود تحجر است، اما تحجر در نگاه، روایت و طرح موضوع! از همان تأخیری که پیش آمده و موضوع ته نشین شده است، نشان می دهد که روایت مقدار زیادی عقده گشایانه است. این تحجر که در خود ماهیت و ساختار فیلم است، در شعارزدگی و رفتن به سمت ضدفرم و سینما است.

این منتقد درباره خانه پدری تصریح کرد: این فیلم، فیلم قابل دفاعی نیست، حتی اگر به لحاظ موضوعی هم نگاه کنیم، یک فردی (با بازی مهران رجبی) که تعزیه خوان بوده است البته نشانه های آن تا حدی در ممیزی کمرنگ شده است دست به قتل دختر خودش می زند، آن هم با همکاری پسر کوچک 10 - 12 ساله خودش! این صحنه با حضور مهران رجبی اصلاً باورپذیر نیست که چرا دختر باید از او بترسد و آنقدر فانتزی و غیرواقعی است که مانده ام آیا قرار بوده این صحنه گروتسک (طنز سیاه) باشد؟

شهرزاد افزود: یک صحنه دیگری در فیلم وجود دارد که مهدی هاشمی را صدا می زنند و از سر سفره بلند می کنند که بیا دخترت درِ اتاق ممنوعه را باز کرده است! او با یک قاشق برنج در دست از پله های بالکن پایین می آید و بعد به زیرزمین می رود، آنجا کلی درگیر می شود و به صورت دخترش سیلی می زند. سرانجام آنجا را چفت و بست می کند و در نهایت سکانس می بینیم که قاشق برنج هنوز در دست اوست و آن را می خورد! گویا با سینماگری طرف هستیم که نمی دانسته باید با سمت گروتسک برود، یا مستند، یا یک فیلم واقع گرا؟ در نهایت نتیجه این است که فیلم حال مخاطب را بد می کند.

این منتقد در بخش دیگری از سخنان خود گفت: نه اینکه قتل ناموسی در کشورمان نداشته باشیم، اما مانند این است که بگوییم آقای عیاری دوست دارد درباره تجاوز به کودکان کار فیلم بسازد و حتماً اصرار دارد آن صحنه تجاوز را هم نشان دهد! اگر قرار است قتل را نشان دهد، حتماً دوست دارد برخورد سنگ را با جمجمه فیلم نشان دهد. یا جنازه دختر در قبر را برای مخاطبش در پوستر نشان دهد. یا شمشیر تعزیه را یک پسربچه ای در خاک فرو کند و خونی شود و آن را به ما نشان دهد!

شهررزاد گفت: اگر امروز در سینمای جهان بگردیم که ببینیم سینما چه زبانی برای بیان خشونت برگزیده است، متوجه می شویم نیازی نداریم برای اینکه احساسات تماشگر را به بازی بگیریم، اینقدر دست به خشونت بزیم.

وی تصریح کرد: وقتی فیلمی می سازیم و نشانه گذای می کنیم، باید معنای آن را بدانیم. یک خانه پدری است که در آن فرش می بافند و رفو می کنند که یک نشانه از سنت ایرانی است. در عین حال نشانه هایی از تعزیه در این خانه است. تعزیه هم نشان فرهنگ شیعی است. باید پرسید چه اصراری دارید که این خشونت را به فرهنگ شیعی و خانواده سنتی ایرانی نسبت دهید؟!

این منتقد در پایان اظهار داشت: اگر قرار باشد فیلمی به خانواده ایرانی لطمه بزند، لطمه خانه پدری 100 درصد بیش از فیلمی مانند بدون دخترم هرگز است. آنجا برای نمایش خشونت در ایران، یک گوسفند را جلوی دختر قربانی می کنند. اما ببینید سینماگر وطنی ما چه صحنه ای را به عنوان خشونت ترسیم کرده است!

انتهای پیام/

به گزارش تیتر امروز به نقل از خبرگزاری صداوسیما: پنج سال پس از آخرین توقیف "خانه پدری" و 9 سال پس از ساخت این فیلم خبر ها از اکران این فیلم از ابتدای آبان ماه در سینما ها به گوش می رسید. اعلام صریح اکران "خانه پدری" بدون تغییر و سانسور سکانس های جنجالی از سوی انتظامی رئیس سازمان سینمایی باعث شد تا نمایندگان و برخی از فعالین سیاسی تندرو دوباره حمله به این فیلم را آغاز کنند. انتقاد ها بلاخره جواب داد و این فیلم با دستور مستقیم دادستانی توقیف شد.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین ، رضا کیانیان با انتشار پستی در صفحه شخصی اش با تبریک روز هنرمند، از اکران خانه پدری دفاع کرد و نوشت: روز هنرمند مبارک. با امید این که هیچ اثر هنری توقیف نشود. و با امید به این که فیلم صد سال به این سال ها هم رفع توقیف شود. این روزها به همت آقای انتظامی فیلم خانه پدری رفع توقیف شد. نه جامعه به هم ریخت و نه نظم اجتماعی کن فیکون شد. بلکه راه دیدن و انتخاب کردن باز شد، فیلم آشغال های دوست داشتنی هم مدتی پیش تر رفع توقیف شد. هیچ انقلابی رخ نداد.

کیانیان در ادامه با اشاره به انتقادها به ساخت تیزر آلبوم علیرضا قربانی و همایون شجریان در یک مجتمع تجاری نوشت: این روزها هم به دو خواننده بزرگ کشورمان علیرضا قربانی و همایون شجریان حمله کرده اند که چرا در فلان جا عکس گرفته اید. اینها همه دلواپسی های بیهوده اند.... که سعی می کنند امنیت ایجاد کنند اما برعکس امنیت اجتماعی و فردی را می آشوبند.
هنرمند با خلق و ستایش زیبایی ها و پس راندن زشتی ها به جهان آرامش می بخشد. و تمام آنهایی که در برابر هنر ایستادند و می ایستند فقط چندی به خود بالیدند ولی نهایتا کنار زده شدند و آن چه ماند وخواهد ماند هنر است.

258258

کد خبر 1314344

خانه پدری فیلمی به کارگردانی، نویسندگی و تهیه کنندگی کیانوش عیاری و محصول سال 1389 است. این فیلم در دی ماه 1393 اکران شد و به دلیل وجود یک صحنه خشن با مشکلاتی در اکران روبرو و در روز اول اکران عمومی از پرده پایین کشیده شد. اکنون پس از پنج سال فیلم خانه پدری با اصلاحاتی جزئی و با رده بندی سنی بالای 15 سال در تاریخ 1 آبان 1398 مجدداً در سینما های ایران اکران شده است.

در خلاصه داستان فیلم آمده است: ملوک دختر جوانی است که به دلایل ناموسی، پدرش(مهران رجبی) خواهان مرگ اوست و برای این کار به پسر کوچکش به نام محتشم گفته که قبری را در زیرزمین حفر کند تا ملوک را بکشند و در آنجا دفن کنند اما...

در واقع طرح اصلی داستان به قتلی بازمی گردد که گویی باعث بی آبرویی خانواده شده است. جسد او در زیرزمین خانه مدفون شده است و سال ها پس از این ماجرا، این خانواده حوادث گوناگونی را تجربه می کنند. این قصه از دوره قاجار شروع می شود و در دوره پهلوی ادامه می یابد و در زمان حال به پایان می رسد.

خانه پدری آغازی پرهیجان دارد، آن هم با قتلی وحشتناک. شاید نام خانه پدری اشاره ای به فرهنگ مردسالارانه آن دوران دارد. کیانوش عیاری تلاش کرده است که وضعیت زنان ایرانی را در ادوار مختلف تاریخی بررسی و ارزیابی کند. این فیلم کنایه به امنیتی است که باید ایجاد شود و شاید در بسیاری از خانه ها نباشد. شاید خانه پدری موضوعی جنجالی داشته باشد، اما ساختار سینمایی آن با وجود هیجان و التهابش، برای بسیاری از مخاطبان خسته کننده است.

این فیلم غیر از طوفان جنجالی اش نقاط ضعف خاص خود را دارد و چون ساختار آن اپیزودیک است، مخاطب با اپیزودهای تکراری مواجه می شود و پیام مهم فیلم در میان اپیزودهای گوناگون گم می شود. بازیگران این فیلم هم آنچنان که باید خوش ندرخشیده اند و فقط بازی مهدی هاشمی جالب توجه است. این فیلم پس از اکرانش با واکنش های گوناگون سیاسی و جناحی مواجه شده است که در ذیل می آید.

کیهان نوشت: اکران عمومی فیلم خانه پدری با انتقاد بسیاری از منتقدان و اهالی رسانه مواجه شده است. اما گروهی از اهالی سینما نیز مانند خشونت قاجاری حاکم بر این فیلم، واکنشی دور از شأن اهالی فرهنگ و هنر را نشان داده اند. رفتار این گروه دارای این معنی است که آنها اعتقادی به آزادی فکر و بیان ندارند و هر کس را که از این فیلم خوشش نیاید یا به آن انتقادی داشته باشد تکفیر می کنند!

به طور مثال، مازیار میری در خطابه ای که بیشتر شبیه بیانیه گروه های سیاسی است، منتقدان این فیلم را دشمنان سینمای ایران توصیف کرده و خطاب به رئیس سازمان سینمایی نوشته: آقای حسین انتظامی از شما متشکرم، متشکرم از اینکه ایستادگی کردید و یکی از بهترین فیلم های سینمایی ایران را که به غلط در بند توقیف بود نمایش دادید. آقای انتظامی شما به خوبی در این روزهای مدیریت بر سینمای ایران متوجه شدید که دشمنان افتخارات سینمای ایران، قسم خوردگانی هستند که حتی نمی دانند چرا دشمن هستند ولی مأموریت دشمن را بازی می کنند. علیرضا داودنژاد نیز اظهارنظر کرده: اصلاً آقای عیاری نباید احتیاج داشته باشد پروانه ساخت و نمایش بگیرد.

در حالی که فیلم خانه پدری به زعم بسیاری از منتقدان، یکی از ضعیف ترین آثار کیانوش عیاری محسوب می شود، اما یکی از منتقدان درباره آن نوشته: یکی از بهترین فیلم های تاریخ سینمای ایران است . یک منتقد دیگر هم نوشته است: خانه پدری، اصلِ سینمای ایران است . منتقد دیگری هم انتقادکنندگان به خانه پدری را کسانی دانسته که سینما را نمی فهمند! به هر حال این همه ابراز شیفتگی و تعصب نشان دادن درباره فیلمی که بخشی از جامعه آن را نپسندیده، ناشی از تبلیغات و فضاسازی یک جریان سیاسی ورشکسته برای استفاده ابزاری دوباره از هنر و هنرمندان است.

جواد شمقدری، کارگردان سینما و تلویزیون، درباره اکران فیلم خانه پدری می گوید: فکر می کنم اکران این فیلم بدون اصلاحات لازم یک جنایت فرهنگی است. به خاطر اتفاق هایی که ما در سکانس اول این فیلم می بینیم که اتفاق های ناگواری است. حتی در سینمای غرب هم چنین صحنه هایی را نشان نمی دهند، حتی اگر واقعیت داشته باشد .

حسین معززی نیا، منتقد سینما، در واکنش به این حرف شمقدری در توئیتی نوشت: شمقدری گفته اکران خانه پدری جنایت فرهنگی است. انتخاب کلماتش بد نبوده، فقط جابه جا استفاده کرده. خانه پدری درباره فرهنگ جنایت است. قصه یک زیرزمین و چیز هایی که مدفون می شود تا بتوانیم به زندگی مان ادامه دهیم. اما خون را نمی شود شست .

همچنین، او در یادداشتی اینستاگرامی نوشته است: حساب آنها که از روز اول از هیچ تلاشی فروگذار نکردند تا جلوی نمایش خانه ی پدری را بگیرند مشخص است. روی سخنم با آنها نیست. همان ها که می گویند این فیلم علیه سنت و مذهب ساخته شده و سیاه نمایی کرده و... از نظر اینها لابد قتل ناموسی در پهنه تاریخ ایران زمین رخ نداده و اگر هم احیاناً خدای نکرده، روزی روزگاری موردی جزئی بوده و باید در سینما جوری پرداخت شود که در پس زمینه وقایع، رودخانه دانوب یا کوه های آلپ را ببینیم و آلت قتاله هم یکی از اشیایی باشد که فقط در سوییس مورد استفاده مردم قرار می گیرد تا احیاناً کسی تصور نکند در تاریخ کشور ما مردی دخترش را به دلیل بی آبرو کردن خانواده کشته است. ما و این کارها... نعوذ بالله.

اما خطاب به دیگرانی که چنین تصوری ندارند، ولی این روزها می گویند و می نویسند این فیلم تلخ است، سخت است، مخاطب را آزار می دهد، فلانی گفته حالش بد شده و... ای دوست خیرخواه و خوش قلب و خوش بین و خوش نیت، از کجا و چطور به این نتیجه رسیده ای که آثار هنری همیشه وظیفه دارند ما را نوازش کنند؟ چه کسی به تو گفته همیشه قرار است که فیلم ها لی لی به لالای ما بگذارند؟ فیلم می تواند جان خراش باشد. بسیاری از آثار ادبی بزرگ، رمان ها و نمایشنامه های تاریخ دل خراش اند. حتی آثار ادبی خودمان؛ شاهنامه پر از سوگ است. قصه سیاوش آدم را داغدار می کند. بسیاری از قصه های بزرگ تاریخ مثل پتک کوبیده اند بر سر ما.

خانه پدری فیلم تیره و تاری است. آزار می دهد. هولناک است. خراش می اندازد بر ذهن تماشاگرش. چرا نباید این کار را بکند؟ ایرادش چیست؟ چرا میان این همه کمدی بی خاصیت و درام های قلابی، یک فیلم اجازه ندارد تماشاگرش را با دل آشوبه بفرستد خانه؟

پی نوشت: دوستانی که زیر این پست دارند درباره کیفیت نازل فنی فیلم به من آموزش می دهند، اولاً دقت کنند موضوع این پست چیز دیگری است، ثانیاً گاهی بد نیست لحظه ای هم که شده به این فکر کنیم که شاید مشکلاتی که در فیلم می بینیم به این دلیل است که هنوز فیلم دیدن بلد نیستیم. به احتمالش که می شود فکر کرد.

محمود صادقی نماینده اصلاح طلب مجلس هم پس از دیدن این فیلم با انتشار یک توئیت در صفحه شخصی اش نوشت: خانه پدری را دیدم؛ روایتی دردناک از قتل ناموسی که به 70سال پیش بازمی گردد. عیاری این سنت را روایت می کند، اما وضع زن در جامعه کنونی را سیاه نمایی نمی کند. بلکه به طور ضمنی تحول وضعیت زن را از خانه نشینی تا دوره ای که دختری متخصص مرگ مغزی پدر نامزدش را تشخیص می دهد، به تصویر می کشد.

فارغ از تمام نگاه های مثبت و منفی به این فیلم، باید گفت که نمی توان مسائل و مصائب اجتماعی را نادیده گرفت. اگر گذری به دادگاه ها داشته باشید آمار جنایات و اتفاقاتی که در جامعه رخ می دهد حاکی از آن است که زنگ آسیب های اجتماعی سال هاست به صدا درآمده است و نمی توان با دید ساده انگارانه از آن گذشت. شاید بهتر باشد به جای واکنش های هیجانی در رد یا تأیید یک اثر یا فرد به موضوع آن بیندیشیم. اندیشه ای که در بسیاری از آیات و روایات برآن تأکید شده است. امیرمؤمنان(ع) نیز یکی از خصوصیات بارز مؤمن را تفکر او در جوانب کار ها می داند: المؤمن... مغمور بفکرته ؛ مؤمن در افکار خویش غوطه ور است. این تفکر همواره منجر به حل بسیاری از مسائل و در جهت رشد انسان است و اگر این گونه نبود این تأکیدهای مؤکد هم روی آن صورت نمی گرفت.

همچنین، همواره در برهه های مختلف تاریخی به زنان ظلم شده، ظلم هایی که از جسم تا روح آنان را نشانه می گرفته است. البته همان گونه که در این فیلم می بینیم با گذر زمان و پیشرفت فرهنگی، این ظلم ها کمتر شده اما گاهی نوع آن ها عوض شده است. به هر روی این فیلم نمایانگر یک معضل فرهنگی است، معضلی که فقط با آگاه کردن و فرهنگ سازی می توان راهی برای کاهش آن یافت؛ در واقع در این اثر از ابتدا با دختری مواجه ایم که باید در خانه بماند اما در پایان می بینیم که دختری که دانشجوی پزشکی است وارد ماجرا می شود. در واقع علاوه بر فزونی حضور زنان در جامعه و ارتقای جایگاه اجتماعی آنان، که نشانگر افزایش اعتماد به نفسشان است، مشاهده می کنیم که قدرت مرد در خانواده نیز رو به کاستی رفته است، قدرتی که اوج آن در پدربزرگ خانواده، مهران رجبی، آشکار بود و در نهایت به نوه او، شهاب حسینی، ختم شد. در پایان این نکته را نباید از نظر دور داشت که تولیدات هنری زمینه ساز شکوفایی فرهنگی جامعه اند.

این روزها جامعه ایرانی شرایطی دارد که بهتر است به جای انگ زدن، در راستای حل مسائل اجتماعی گام برداریم، زیرا عرصه پرخاشگری های سیاسی گذراست و فقط اثر فرهنگ و ضد فرهنگ بر جامعه ایرانی باقی خواهد ماند و شاید فصل الخطاب تمامی این مباحث نیم نگاهی به حدیث حضرت امیر(ع) باشد که می فرمایند: نِظامُ الدِّینِ خَصلَتانِ: إنصافُکَ مِن نَفسِک و، مُواساةُ إخوانِکَ؛ نظام و رشته دین دو خصلت است: انصاف داشتن و همدردی و کمک به برادران .

به قلم مینا حیدری

انتهای پیام

به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری فارس، خانه پدری به کارگردانی کیانوش عیاری پس از چندین سال توقیف ، از اواخر هفته گذشته روی پرده سینماها رفته است. اکران این فیلم که روایتگر خشونت و غیرت به شکل بدوی آن است، با انتقادهای بسیار از سوی کارشناسان مواجه شده است.

در مقابل، مدافعان فیلم، انتقادها را خارج از چارچوب سینما و تندروی قشر مذهبی می دانند! برخی دیگر نیز معتقدند گرچه خانه پدری فیلم تیره و تاری است. آزار می دهد. هولناک است. خراش می اندازد بر ذهن تماشاگرش و او را با دل آشوبه به خانه می فرستد اما اشکالی ندارد. و استدلال ضعیف شان هم این است که مانند داستان های تلخ، فیلم ها هم همیشه قرار نیست لی لی به لالای ما بگذارند!

اما روی سخن نه فقط پیرامون خانه پدری بلکه درباره فیلم هایی است که یکی یکی از گنجه بیرون می آیند و این پرسش را به ذهن متبادر می کنند که چه اتفاقی رخ داده که سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی فیلم هایی که امکان نمایش نداشتند را حالا به بهانه اعمال ممیزی و درجه بندی سنی روی پرده می برد؟ آیا مأموریت سازمان سینمایی رفع توقیف فیلم های مسأله دار و همراه نشان دادن با هنرمندان برای استفاده از پتانسیل آن ها در انتخابات پیش رو است؟

اگر سازمان سینمایی در نیت خود، سیاسی کاری را دنبال نمی کند، پس چرا میان فیلم های توقیفی تفاوت و تبعیض قائل می شود و به دیدن این فیلم جرم است به دلیل نقد عملکرد دولت، پروانه نمایش نمی دهد؟!

دیدن این فیلم جرم است برای نخستین بار در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد و به دلیل سوژه ملتهبی که داشت، با تحسین مردم و نقد دولت مردان همراه شد و همین نقدها، باعث شد که مجوز نمایش نگیرد. تهیه کننده فیلم در این باره گفته است: صدور مجوز اکران فیلم دیدن این فیلم جرم است در اختیار کسانی است که امروز به هر دلیلی مایل به انجامش نیستند. در ایام جشنواره فیلم فجر هم مشاور رئیس جمهور توئیت زد ساختن این فیلم جرم است و عملاً ما را به واسطه ساخت فیلمی که تمام مراحل قانونی مربوطه را در ساختار وزارت ارشاد طی کرده بود، مجرم اعلام کرد. ( + )

به نظر می رسد دغدغه های غیرفرهنگی پشت ماجرای اکران فیلم های توقیفی وجود دارد. شایسته است وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوانی اصلی ترین نهاد فرهنگی کشور، نسبت به سیاست زدگی و سیاسی کاری هوشیار باشد و در مسیر ارزش های ایرانی اسلامی ریل گذاری ها را انجام دهد، نه اهداف غیر فرهنگی.

انتهای پیام/

صبا: محمدرضا شفاه تهیه کننده فیلم سینمایی دیدن این فیلم جرم است! درباره وضعیت صدور مجوز نمایش این فیلم گفت: یک سال گذشت و فراخوان سی و هشتمین جشنواره ملی فیلم فجر هم صادر شد اما هنوز سازمان سینمایی زیر بار مجوزی که خود به فیلم دیدن این فیلم جرم است! داده نرفته است.

این تهیه کننده ادامه داد: در روزهای اخیر شاهد صدور مجوز نمایش فیلم خانه پدری پس از 10 سال بودیم و از طرفی آقای طباطبایی نژاد معاون ارزشیابی و نظارت از ایستادگی سازمان سینمایی پای مجوز نمایش این فیلم گفتند و دیگران را توصیه به حرکت بر مدار قانون کردند. لازم است به ایشان یادآوری کنیم همین سازمان سینمایی مجوز ساخت فیلم دیدن این فیلم جرم است! را صادر کرده و چگونه است آقایانی که پای صدور مجوز مدیران 10 سال قبل اینطور می ایستند پای مجوز ساختی که خودشان صادر کرده اند نمی ایستند و مدت هاست با امروز و فردا کردن قانون شکنی می کنند؟

موضوع آنجا متناقض تر می شود که بدانیم همین چند ماه پیش و در اسفند 97 معاون سابق ارزشیابی و نظارت از ما می خواهد از اکران نوروزی صرف نظر کنیم و وعده می دهد هر زمان دیگری که خواستیم مجوز فیلم در دست ما خواهد بود و می توانیم فیلم را اکران کنیم اما وقتی این تعهد سازمانی را به مدیران جدید سازمان سینمایی یادآوری می کنیم به بهانه اینکه این وعده مدیران پیشین بوده است از انجام تعهدشان سر باز می زنند.

وی تاکید کرد: قبول کنید برای ما با چنین تجربه ای شنیدن این حرف ها بیشتر به مزاح می ماند. آقایانی که تعهد و قول چند ماه پیش سازمان شان را به هیچ می گیرند و به بهانه تغییرات مدیریتی قولشان را فراموش می کنند بهتر است متناقض عمل نکنند.

شفاه با اشاره به شعار شفافیت در سازمان سینمایی گفت: به زعم من سازمان سینمایی حتی در اجرای شفافیت و قانون سلیقه ای و ناعادلانه برخورد می کند و اگر قرار است عدالت را درباره آثار هنری و هنرمندان اجرا کند نمی شود همزمان یک فیلم را پس از 10 سال رفع توقیف کنید اما خودتان توقیف کننده یک فیلم تازه ساخت باشید.

وی ادامه داد: متاسفانه در دوره های مختلف، سازمان سینمایی به جولانگاهی برای سیاست بازی مدیران تبدیل شده است. سال ها است توقیف و رفع توقیف فیلم ها کالای بده بستان های جناحی و گروکشی های سیاسی شده است. ای کاش رفع توقیف فیلم ها واقعاً به دلیل علاقه به آثار یا هنرمندان انجام می شد اما بعید می دانم که کسی مانده باشد که نداند این مساله دفاع از حقوق فیلمساز ها در بطن خود چه اهداف زودگذر سیاسی و جناحی ای را تعقیب می کند.

تهیه کننده دیدن این فیلم جرم است افزود: یک زمانی در سازمان سینمایی سانسور و توقیف سلیقه ای بود حالا مدتی است که رفع سانسور و رفع توقیف هم سلیقه ای و سیاسی شده است. آقایان! اگر واقعاً از فرهنگ برخاسته اید و می خواهید پای هنرمند بایستید در رفع توقیف سلیقه ای عمل نکنید.

شفاه در انتها بیان کرد: رفع توقیف اخیر فیلم های سینمایی و توقیف همزمان دیدن این فیلم جرم است راستی آزمایی خوبی برای سازمان سینمایی است و مشخص می کند که آقایان چقدر در حمایت از هنر و هنرمند صادق اند. امیدوارم مسببان توقیف فیلم ما با همان سعه صدری که با فیلم آقای عیاری برخورد کردند، با ما برخورد کنند و نشان دهند قضاوت ها درباره برخورد سیاسی با این فیلم غلط بوده است.

عیاری برای نسل جوان تر، با روزگار قریب شناخته شده است؛ سریالی با بازی مهدی هاشمی که در خانه پدری نیز نقش اصلی و کلیدی را ایفا می کند؛ در نوجوانی با همکاری پدرش، خواهرش را به بهانه های ناموسی به قتل می رساند و در یکی از اتاق های زیرزمین دفن می کند. در واقع از همان صحنه نخست، خانه پدری برای یک دختر، به قبرستان پدری بدل می شود. روایت فیلم، در پنج اپیزود، به انحاء مختلف در چند نسل و در 70-80 سال، از قاجار تا امروز ادامه می یابد و با گذشت ده ها سال از صحنه نخست، خشونت علیه زنان همچنان در جامعه تکرار می شود.

فیلم پس از 3 سال توقیف، در جشنواره فجر 1392 اکران شد و تحسین منتقدان را در پی داشت و در سال 1393 اکران عمومی شد. اما دیری نپایید که فیلم را از پرده پایین کشیدند! اتفاقی که امروز نیز برای آن تلاش می کنند و در پی آن هستند که عمرِ توقیف فیلم را به بیش از یک دهه برسانند!

سیاه نمایی ، کلیدواژه ای نیست که بتوان جنایت ها و خشونت های مندرج در فیلم را با آن کتمان و انکار کرد. چراکه ما، حتی امروز نیز با این خشونت ها طرف هستیم. بخشی از جامعه خاورمیانه همچنان متعصب باقی مانده اند که این تعصب، در لوای بهره گیری واژه هایی چون آبرو، ناموس و... بازتولید می شود. شاید جامعه شهرنشین امروز، چنین مواردی را استثنائاتی تاریخی بداند، اما همچنان بسیاری از فعالان اجتماعی در نقاط محروم و خارج از مرکز، شاهد این اتفاقات در اکناف و اطراف خود بوده اند.

همین چند روز پیش، یکی از فعالان اجتماعی، گزارشی از ازدواج اجباری دختری با پسرعمویش در یکی از شهرهای جنوبی خبر داد. بعد از مخالفت دختر با این ازدواج و درحالی که از تدریس در مدرسه بازمی گشته، برادرش با شلیک گلوله جان او را می گیرد و با نبود شاکی خصوصی، پرونده این دختر، به غمگین ترین و بی سروصداترین شکل ممکن بسته می شود و همان طور که خانه برای ملوک ، قبرستان می شود، خیابان نیز برای این دختر، فراتر از یک قبرستان نمودی پیدا نمی کند. ذکر این نکته ضروری است که شرع و مراجع دینی به شدت با چنین خشونت هایی به اسم آبرو و ناموس مخالف هستند و آن را ضد دین می دانند.

وجه جالب این فیلم، تکرار است؛ وجهی که منطبق بر واقعیت های اجتماعی در بحث خشونت علیه زنان است. اما امروز، عموماً این تکرار ، مانند صحنه نخست فیلم نیست که پدر و پسر با همکاری یکدیگر، سنگی بر سرِ دخترِ خانواده بکوبند و در پستوی خانه آن را نهان کنند! تکرار ، این خشونت را در نسل آخر و امروزیِ فیلم می توان یافت. خصوصاً آنجا که نسل آخر این خانواده (که حتی معلم است)، از این توجیه دفاع می کند که دخترکُشیِ رخ داده، اتفاقی مربوط به گذشته است و باید سر و ته آن را هم آورد و پنهان کرد! این پنهان کاری ، خود یکی از قوی ترین ابزارهای موجود برای استمرار خشونت خانگی و اجتماعی است.

هرچند یک صحنه بسیار خشن در این فیلم بود که هنوز هم برای من تصورش دردناک است و آن صحنه فروکردن شمشیر توسط یک پسر نوجوان در قبر ملوک برای اطمینان از کشته شدن اش بود که البته مظلومیت ملوک را بیشتر می کرد اما تمسک به ایراداتی مانند زیر سؤال بردن نهاد خانواده و سیاه نمایی در بحث خشونت خانگی، همگی دایر بر این نوع از پنهان کاری است. در حقیقت، وجود خشونت در فیلم، هرگز دلیل درستی برای جلوگیری از اکران عمومی این فیلم نیست؛ چرا که صحنه های خشن تر در فیلم های دیگر نیز به چشم می خورَد. با این حال، رده بندی سنی کمک کرد تا این دستاویز، مرتفع شود.

258258

کد خبر 1314631

از زمان اکران فیلم خانه پدری، جریان های محفلی/رسانه ای آتش توپخانه خود را گشوده اند و ضمن بدگویی از این فیلم و شماتت متولیان سینمایی مبنی بر اینکه چرا اجازه اکران بدان را داده اند؛ مصر بر لغو اکران فیلم هستند.

خانه پدری درباره یک جنایت خانوادگی است که در هفت هشت دهه قبل به وقوع پیوسته است. روایت این اتفاق در فیلم، در همان سکانس های اول انجام می گیرد. بقیه فیلم درباره پنهان کاری این جنایت در طول گذر سال ها و دهه ها و نسل ها است؛ فرایندی که البته به موازاتش، آگاهی عمومی اهل خانه هم افزایش می یابد و به عنوان چالشی جدی در برابر این جنایت کهنه و سرپوش نهادنش جلوه پیدا می کند. خب... چرا این موضوع باعث عصبانیت جریان های محفلی/رسانه ای خودارزشی پندار شده است؟
این جریان مدعی است که فیلم: اولا ترویج خشونت می کند و تماشای صحنه فجیع قتل مناسب حال تماشاگران نیست،، ثانیا مردم ایران را خشن و دخترکش معرفی می کند و این توهین به ایرانیان است، سوم آنکه این خشونت را به متدینین نسبت می دهد و در نتیجه ضددین هم هست. و اما چند نکته در پاسخ به این استدلال های سست:

1- اولا هر نمایش خشونتی به معنای ترویج آن نیست، بلکه کوبندگی نهفته در فضای آن، به اشمئزاز مخاطب از این نوع جنایت ها می انجامد. خانه پدری در واقع فیلمی ضدخشونت است. اگر قرار باشد با استدلال مخالفان فیلم سخن گفته شود، پس بسیاری از آنچه که در مقاتل و سخنرانی ها و نوحه ها درباره خشونت های تکان دهنده لشکر یزید در کربلا به میان می آید، از بریدن سر امام گرفته تا تیر نهادن بر گلوی نوزاد شش ماهه و از آتش زدن خیمه ها گرفته تا دق دادن دختربچه ای در ویرانه ای در غربت، همگی ترویج خشونت است. در حالی که چنین نیست. این تعابیر را گویندگان با آب و تاب تعریف می کنند تا نفرت مخاطب به عاملان خشونت برانگیخته شود. اگر عیاری می خواست خشونت را ترویج کند، قطعا می توانست با تدوین و کات و موسیقی و تغییر میزانسن، فضایی به مراتب پررنگ و لعاب تر بیافریند. اما دوربین ثابت او که بر زاویه ای واحد از عمل خشونت خیره مانده است، دلالت بر بهت دارد و نه ترویج. مخالفان فیلم هم بهتر است نگران تأثیر این صحنه بر مخاطبان حساس نباشند. فیلم با درجه سنی بالای 15 سال به نمایش درآمده است.

2- نسبت دادن خشونت فیلم به کل ایرانیان، ادعایی ناشی از سر جهل و کم سوادی به سینما است. اغلب قریب به اتفاق فیلم های دنیا، چارچوب موضوعشان محدود به درامی است که دارند تعریف می کنند. اپیدمی تعمیم دادگی در تفسیر آثار هنری، آفتی است که از سنت مارکسیسم در فرهنگ و هنر این دیار باقی مانده است و در دوران معاصر دیگر خریداری ندارد. عجیب است که مخالفان فیلم جنایت پدر داستان فیلم را به کل ایرانیان تعمیم می دهند، اما بی گناهی همسر و فرزندان و نوادگان او را تعمیم نمی دهند! از طرف دیگر واقعا مخالفان فیلم مدعی اند در این مملکت هیچ جنایت خانوادگی ای صورت نمی گیرد؟ این همه قتل های زن و شوهری و فرزند و والدی که برخیشان در صفحات حوادث نشریات هر از چند گاهی نشر می یابد در خواب و خیال رخ می دهد؟ پاک کردن صورت مسأله به معنی حل آن نیست، اما ظاهرا مخالفان فیلم حتی حاضر نیستند تصویری جنایی که مربوط به زمان پهلوی اول هم هست بازتابی سینمایی یابد تا مبادا به حل شدگی آسان مسأله شان خدشه ای وارد آید.

3- برای نمونه شاید یادآوری بخشی از گزارش های معاون وقت مبارزه با جرائم جنایی پلیس آگاهی تهران که در سال 1392 طی نشستی رسانه ای درباره آمار قتل های ناموسی توسط بستگان نزدیک مقتول اعلام شد، خالی از وجه نباشد: این مقام انتظامی در آن نشست خبر داد که 20 درصدِ قتل های ایران، قتل های ناموسی است و بیش از 30 درصد از قربانیان قتل در ایران، با قاتل نسبت خانوادگی دارند. هادی مصطفایی همچنین اعلام کرد که نزدیک به 25 درصد از مقتولان در ایران را زنان تشکیل می دهند که 61 درصد آن ها توسط بستگان شان به قتل رسیده اند. نیاز به توضیح بیش تر است؟ این تازه در حالی است که عیاری قتلی مربوط به هفتاد هشتاد سال قبل را مطرح کرده است و نه دوره کنونی را.

4- معلوم نیست استناد مخالفان اکران فیلم برای ضددینی دانستن فیلم معطوف به چیست. آن ها فضای سنتی معیشتی خانواده فیلم را به معنای مذهب گرفته اند. این نیز دلالت بر بی سوادی حضرات دارد. اینکه در یک خانواده با ظاهر سنتی/آیینی اشتباهی صورت پذیرد، به معنای اشتباه بودن مذهب نیست. زاویه دوربین عیاری به سمت یک جمع خانوادگی است و نه مذهب. هم نگارنده و هم مخالفان اکران فیلم و هم نمایندگان مجلس و... در روند فعالیت های روزمره شان امکان فراوان دارد که انواع و اقسام بزه ها و دروغ ها و غیبت ها و تهمت ها را مرتکب شویم و در عین حال ظاهرمان هم دلالت بر مسلمانی مان داشته باشد. خلافکاری ما ربطی به اسلام ندارد، به نقص های رفتاری و تربیتی مان برمی گردد؛ ولو آن که شمایل مان هم آکنده از نشانه های دینی باشد. به نظر مخالفان فیلم، یعنی امکان ندارد کسی با موقعیتی سنتی و ظاهری مذهبی، خلاف کند؛ و اگر چنین کند یعنی مذهب غلط است؟ زهی قوت استدلال و استحکام رأی!

5- این خانه پدری نیست که ایراد دارد، نگاه مرتجعانه مخالفان فیلم است که ایراد از سر و رویش می بارد. آن ها بر اساس برداشت های ساده انگارانه شان، فیلم را چنان معرفی کرده اند که گویی قرار است با اتهام زدن بر ایران و اسلام و نظام، بن مایه فضای جاری را خشونت محور بنمایاند. فیلم چنین نیست، اما ذهنیت مخالفان چنین است. آن ها چنان نسبت به مملکت و نظام و جامعه ای که در آن زندگی می کنند، مشکوک و مردد هستند که به محض دیدن تصویری که حکایت از یک خشونت موردی دارد، برمی آشوبند و در هراس فرو می روند که مبادا دارد ما را نشانه می رود. کسی که دروغگو است از تماشای فضایی که دروغ به رخش کشیده می شود برآشفته می شود و کسی که جانی است، از مواجهه با داستانی درباره جنایت هم به دلشوره می افتد و کسی که اهل پنهان کاری است، نمایش برملاییِ پنهان کاری حالش را بد می کند. بهتر است حضرات، چند صباحی را تحمل کنند که فیلم در همین سینماهای معدود اکران شود. به جایی برنمی خورد. فیلم امکان داشتن تبلیغات تلویزیونی و محیطی و رسمی را ندارد و عزیزکرده رسانه های در بوق دمنده نخواهد بود و ارگانی هم فوج فوج کسانی را به تماشای آن نخواهد برد و بلیت های رایگان هم برایش در سازمان ها و ادرات توزیع نمی شود.

6- معتقدم بسیاری از گروه های مخالف اکران فیلم صداقت ندارند. اینان چرا به خشونت هایی بسیار شدیدتر که از برنامه های تلویزیون در گستره چندهزاربرابرتر بدون درجه بندی سنی مخاطبان پخش می شود معترض نیستند؟ جواب: چون این اعتراض ها خاستگاه و کارکرد جناحی/سیاسی دارد. تلویزیون از جناح خودشان است. پس اعتراضی بدان وارد نیست. ولی متولیان وزارت فرهنگ از جناح مقابل هستند. برای همین به فیلمی که با درجه بندی سنی بالای 15 سال، آن هم سانسورشده، آن هم فقط در تهران، آن هم فقط در سالن هایی انگشت شمار، آن هم با سانس های محدود، آن هم بدون تیزر تلویزیونی و تبلیغات وسیع محیطی، اعلام انزجار از خشونت می کنند! مساله این ها خشونت نیست. بلکه بهانه جویی در راستای منازعات سیاسی با رقیب است.

7- یکی از بامزه ترین ادعاهای مخالفان اکران فیلم این است که موافقان و دوست داران فیلم برخورد چکشی می کنند و از ادبیات و رفتارهای کف خیابان بهره می برند! ما که داریم از فیلم مورد علاقه مان می نویسیم. اگر هم کسی دوستش نداشت محق است از زاویه مخالف بنویسد. اما آن که دارد زمین و زمان را به هم می دوزد تا فیلمی مجاز از اکران پایین کشیده شود، برخورد غیرمدنی می کند.
8- آنان که به عیاری تهمت ساخت فیلمی ضدملی می زنند از صبغه و سابقه سینمایی او مطلعند؟ او که در فیلم بودن یا نبودن از وحدت ملی اقوام و معتقدان به مذاهب و ادیان مختلف در داخل کشور برای حفظ سلامت شهروندان می گوید و در بیدار شو آرزو، تصویری دردمندانه و متعهدانه و ملی از ایرانیان در هر لباس و کسوتی در رسیدگی به زلزله زدگان بم ترسیم می کند و در روزگار قریب، به ستایش از قهرمانی ملی در تاریخ معاصر می پردازد، با چه منطقی ضدملی معرفی می شود؛ آن هم از جانب بی هنرانی که هیبت و هیمنه و مجموع سخنان و آثار جمع همگی شان، هم ارز تأثیر یک سکانس از فیلم ها و سریال های ارزشمند این هنرمند شریف نیست؟

9- به آن دسته از مخالفان فیلم که در وادی جناح بازی نیستند، پیشنهاد می کنم فیلم زیاد ببینید. در همه جای دنیا فیلم هایی فراوان با نمایش تصاویر بسیار بسیار بسیار خشن تر و مشمئزکننده از معضلات ریز و درشت کهن و معاصر کشور، ساخته می شوند و جایزه می گیرند و در دیگر کشورها هم با گستره اکران فراوان تماشا می شوند. هیچ جا نمی گویند این فیلم ها تصویر کریه از کشورشان است. با استدلال مخالفان اکران خانه پدری، بسیاری از فیلم ها و فیلمسازان بزرگ تاریخ، باید به دست مخالفان هموطن شان نابود می شدند و بشوند؛ همچون کوروساوا، پازولینی، اسکورسیسی، پولانسکی، هانکه، زویاگنیتسف، و ...

10- افق دنیا بسی فراتر از نوک دماغ ما است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما ؛ گردش مالی قاچاق آثار سینمایی، 10 برابر درآمد حاصل از فروش فیلم ها در سینمای ایران است و اهالی سینما می گویند غلبه بازار سیاه ویدئوی خانگی بر بازار رسمی فیلم های ایرانی سبب شده است روز به روز گردش مالی آن نجومی تر و قلمرو بازار رسمی حقیرتر شود.

کد ویدیو
دانلود

فیلم اصلی

به عقیده کارشناسان، قاچاق و سرقت آثار سینمایی نتیجه ای جزء افزایش خطرپذیریِ سرمایه گذاری، توقف تولیدات سینمایی، افزایش بیکاری سینماگران و نابودی تدریجی سینما ندارد و خروج از این وضع، دقت و مراقبت صاحبان آثار و تدبیر و قانون گذاری دقیق سازمان سینمایی را می طلبد.

صاف نیوز : آرت کافه-ملانصرالدین: بررسی و تایید فیلمنامه های ارسالی به بنیاد سینمایی از وظایف معاونت فرهنگی این بنیاد است.تا آنجا که به خاطر حقیر می آید،چنین بوده، حالا اگر چنان شده بنده بی اطلاع هستم!

همواره حجمی از فیلمنامه ها در این معاونت وجود داشته و دارد که باید بررسی شده و نظر نهایی درباره حمایت یا عدم حمایت از آنها اعلام شود.اگر تهیه کننده یا فیلمنامه نویسی که کار خود را تحویل این نهاد داده ،نظر کرده باشد و حامی گردن کلفتی نیز پشت سرش باشد،در طرفه العینی بررسی صورت گرفته و اعلام حمایت فریاد می شود،اما اگر تهیه کننده یا فیلمنامه نویس مستقل باشد و روی پای خودش ایستاده باشد،با حرف های تکراری و چندش آوری چون:فیلمنامه ساختار ندارد،داستانش قوی نیست،در اولویت بنیاد قرار ندارد و... نثارش کرده و سنگ قلابش می کنند تا دیگر پایش را به محوطه بنیاد نگذارد.
اگر هم شخصی مانند مسعود جعفری جوزانی درخواستی داشته باشد فورا اجابت می شود،حتی با او قراردادی کلان برای فیلمنامه ای نانوشته می بندند و با خاصه خرجی از بیت المال مردم،پول هنگفتی نیز تقدیم شان می کنند که با خیال راحت بروند تحقیق کنند و بنویسند!در حالی که بسیاری از تهیه کنندگان و فیلمنامه نویسان مستقل در حسرت قراردادی سبک می سوزند تا بنیاد با آنها برای تولید ببندد،نه فقط برای نوشتن و تحقیق کردن!
الان فیلمنامه های زیادی در این معاونت انبار شده که باید بررسی و نظر نهایی داده شود.بعضی ها را که سریع از سر خود باز می کنند و برخی دیگر را نیز پادرهوا نگه می دارند،نه می گویند به کار نمی آید و نه می گویند به کارمان می آید!
البته تصویب شان نیز منوط به این است که تغییرات درخواستی بنیاد در آنها لحاظ شود،وگرنه خواهند گفت شرمنده ایم!هرچند که چندی پیش معاون امور فرهنگی و پژوهشی بنیاد سینمایی فارابی فرموده بودند که نظرات مان را به تهیه کننده و فیلمنامه نویس تحمیل نمی کنیم!
جناب مسعود نقاش زاده معاون امور فرهنگی و پژوهشی بنیاد سینمایی فارابی که کمتر در مجامع حاضر شده و رخ می نمایانند،هنوز فکر می کنند در شورای کلیپ اسبق و سابق حضور دارند که جمعی از خودی ها در آن حضور داشتند.خودشان تصویب می کردند و می ساختند!
آقای مسعود نقاش زاده باید از آن حال و هوا بیرون بیایند و مانند سینمایی ها فکر کنند نه کلیپ سازان!گرفتن مدرک دکترا در هنر که این روزها از نوع پژوهش هنرش در دست بسیاری است،دلیلی بر سواد برتر نیست،چه بسیاری از بزرگان سینمای جهان و ایران که رنگ دانشگاه را نیز ندیده اند،اما سرآمد سینماگران جهان و ایران هستند.
معاونت امور فرهنگی و پژوهشی بنیاد سینمایی فارابی باید همه را به یک چشم نگاه کرده و به خودی و غیر خودی تقسیم بندی نکند.این بنیاد متعلق به همه است،نه قشری خاص و نظر کرده!

منبع خبر : آرت کافه

به اشتراک بگذارید :

https://safnews.ir/?p=21480

داریم از سریال مانکن صحبت می کنیم. سریالی که هرچند انتقادات محتوایی و مضمونی بسیاری به آن وارد است و رنگ و لعاب بسیاری از سریال های چند سال اخیر شبکه نمایش خانگی را هم دارد ولی آن طور که از حواشی آن پیداست، رد پای مشخصی از سرمایه گذار آن هم به چشم نمی خورد.

اگر اخبار سریال را دنبال کرده باشید نام فردی به نام علی طلوعی به چشم می خورد. نامی که اسم و رسم مشخصی از او در سینما وجود ندارد و به جز چند پروژه معدود سینمایی مانند خداحافظ دختر شیرازی نام و نشانی از او نیست. ما البته به همین بسنده نکردیم.

رفتیم سراغ خود سریال و تیتراژ پایانی و ابتدایی آن تا ببینیم رد و نام و نشانی از سرمایه گذارهای آن به چشم می خورد یا نه. این مرتبه هم دوباره نام علی آقای طلوعی توی تیتراژ بود. نامی که از آن چیز زیادی عایدمان نمی شد.

توی تیتراژ البته یک داده اطلاعاتی دیگر هم بود. شرکتی به نام Nebras Pictures که اسم و لوگویش کنار نام سرمایه گذار درج شده بود. تجربه خبرنگاری حکم می کند که این شرکت باید سرمایه گذاری اصلی فیلم باشد.

همین هم شد که دوباره فرایند جستجو را با نام این شرکت آغاز کردیم. نتیجه جالب بود. به جز یک صفحه اینستاگرامی با حدود 5800 فالوئر. مدیران صفحه در توضیح فعالیت هایش عبارت تهیه کننده و سرمایه گذاری در فیلم های سینمایی و شبکه نمایش خانگی درج کرده اند.

از بالا و پایین کردن توی صفحه اینستاگرامی چیز زیادی عایدمان نشد جز دو نکته! شماره تلفنی که برای تماس در این صفحه ذکر شده مربوط به یکی از کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس است. نشانی یک پایگاه اینترنتی هم تحت عنوان http://nebraspictures.com/ به چشم می خورد.

با مراجعه به این سایت اما چیزی عایدتان نخواهد شد چرا که سایت هنوز بالا نیامد. عبارتی انگلیسی هم ذکر شده که به زودی می آییم: کامینگ سون! این یکی از چالش ها و ابهامات این سریال شبکه نمایش خانگی است. ابهاماتی که البته محدود به سریال مانکن نیست و بعضی دیگر از آثار این سال های این شبکه پرحاشیه هم مبتلای به آن هستند.

شفاف نبودن و ابهام هم البته تنها نقد وارد به این شبکه نیست. فارغ از فضای مبهم و خاکستری و غیرشفاف این فضا و دستمزدها و سرمایه هایی که در آن رد و بدل می شود، مضمون و محتوای سریال های این شبکه هم در سال های اخیر به شدت محل مناقشه و نقد و حاشیه شده.

آثاری مملو از فضای پرزرق و برق زندگی مدرن شهری که عمدتا از ضعف فیلمنامه هم رنج می برند اما گویی با دست گذاشتن روی مسائل و موضوعات خط قرمزی و حساس دوست دارند ضعف فیلمنامه را جبران کرده و دوپینگ کنند.

موضوعاتی که عمدتا برای خانواده های ایرانی، مسائلی چالش و اخلاقی محسوب می شوند. همین ها هم باعث شده که بعضا تولیدات این فضا دچار ممیزی ها و حساسیت های افکار عمومی شوند و بعضا در بند ممیزی ارشاد هم گیر کنند.

فضایی که شاید عنوان شبکه نمایش غیرخانوادگی عبارت مناسب تری برای توصیف آن باشد. در این گزارش سعی کردیم بعضی آثار مهم این شبکه را زیر ذره بین ببریم و برسی کنیم.

هیولاهای اقتصادی

محبوبیت مهران مدیری که وامدار حضور و درخشش تلویزیونی او طی سال هاست در شبکه نمایش خانگی هم موثر واقع شده و در صورت ایده و فضایی جذاب و فیلمنامه ای خوب، رضایت مخاطب را هم به همراه داشته است.

هیولا به عنوان آخرین کارگردانی مدیری تا اینجا کنجکاوی های زیادی برای تماشا ایجاد کرد؛ یکی از آنها حضور فرهاد اصلانی در نقش اصلی و به نوعی جایگزین سیامک انصاری شد که نقش های اصلی آثار مدیری را بازی می کرد و دیگر هم همکاری دگرباره مدیری با پیمان قاسمخانی پس از سال هاست.

با این حال هیولا گرچه هنگام توزیع همه 19 قسمتش، از پرمخاطب ترین سریال های شبکه نمایش خانگی بود، اما به دلیل حرکت قصه در عرض و درجا زدن قهرمان اثر در یک موقعیت در طول چند قسمت، آن طور که باید به سریال مهم و ماندگاری تبدیل نشد. برای همین چیزهای دیگری برای تماشاگر مهم جلوه داده شد، مثل برخی شوخی ها و اشارات اروتیک.

اما مهم تر از متن سریال، مراکز اقتصادی پشت این کار بیشتر قابلیت توجه را دارند، سامانه هایی چون فیلیمو و نماوا به عنوان توزیع کننده های سریال که اساسا منبع و منشأ مالی آنها از فضایی غیر از سینما و شبکه نمایش خانگی می آید و والدهای هر دو سازوکار اقتصادی و تجاری دارند، والد اولی شرکت فناوران ایده پرداز صبا (صباایده) و والد دومی شرکت اینترنتی شاتل است.

امثال همین سامانه ها هستند که سرمایه ای فراتر از سرمایه های معمول و رایج در سینما و تلویزیون را وارد بازار تولید فیلم و سریال می کنند و آن نظم و نظام اقتصادی سینما را به شکل جدی تهدید می کنند. این تبعیض هم در بخش تولید و قراردادهای بالای عوامل و به ویژه ستاره ها و چهره های شناخته شده خودش را نشان می دهد و هم در بخش توزیع و نمایش که در قالب تبلیغات فراوان و میلیاردی خود را نمایان می کند که کمتر رقیبی می تواند با آن وارد رقابت شود.

شاهگوش کجایی که یادت بخیر

وقتی اولین بار تیزری درباره تولید شاهگوش 2 دیدیم، متعجب شدیم داوود میرباقری که اهل این کارها و ساخت قسمت دوم آثارش نیست. جلوتر که آمدیم متوجه شدیم قرار است اولین اسپین آف (اثری که مشتق از سریال یا فیلم دیگری است و امر رایج و مرسومی در سینمای جهان به حساب می آید) ایرانی ساخته شود و دو تا از شخصیت های فرعی و مکمل سریال شبکه نمایش خانگی در چند سال قبل یعنی شاهگوش (ساخته داود میرباقری) نقش های اصلی سریالی به نام سال های دور از خانه خواهند بود.

خب، همین اولین اسپین آف بودن، خودش جلب توجه کرد و کنجکاوی هایی را برای تماشا به وجود آورد. ضمن این که به دلیل نمک ذاتی بازیگرانی چون احمد مهرانفر و هادی کاظمی و بامزگی هایشان در شاهگوش، امیدواری هایی هم برای جذابیت سال های دور از خانه وجود داشت، اما وقتی با خود سریال مواجه شدیم، دریغ از نمک و خنده درست و درمان.

به جز برخی صحنه ها و دیالوگ ها، با سریالی بی نمک روبه رو بودیم که پر از نقش های زائد و صحنه های دورریختنی بود و حتی دو شخصیت اصلی و قصه هایشان هم چفت و بست درستی نداشت و در مجموع نتوانست رضایت بیننده ها را به دست آورد.

هرچند به هرحال سال های دور از خانه باتوجه به فضای کمدی و بازیگران دوست داشتنی، با اقبال در شبکه نمایش خانگی روبه رو شد و از پرفروش های این رسانه بود. اما در غیاب فیلمنامه ای درست و دقیق و شخصیت هایی خام، سازندگان برای جذابیت کاذب در قصه روی چیزهای دیگری متمرکز شدند؛ یک زندگی اشرافی و خانه ای قصرگونه که به پاتوق خنجری تبدیل می شود و سبک زندگی از ما بهتران را دنبال می کند؛ همچنین شوخی های سطح پایین و سخیف برای خنده گرفتن از مخاطبان.

این گلشیفته آن گلشیفته نبود، پس چه بود؟

گلشیفته از حواشی و سر و صداهای معمول در پیش تولید مجموعه های شبکه نمایش خانگی به دور بود؛ تهیه کننده و سرمایه گذارانش ظاهرا دچار کارنامه سیاه نبودند و همه اخباری که از طی مراحل پیش تولید و تولید این سریال مخابره می شد، نوید اثری بی حاشیه و شاید جذاب می داد. می گوییم شاید، جذاب چون هم عواملی در کار بودند که ممکن بود ما را با سریالی ساختارشکن مواجه کنند و هم نگرانی ها بابت کلیشه های احتمالی می توانست مطرح باشد. بهروز شعیبی قرار بود کمدی اجتماعی بسازد و با توجه به کارنامه اش، کنجکاو برانگیز می نمود ورود او به مقوله کمدی و از سوی دیگر، حرف و حدیث ها درباره ایده مضمونی سریال که قرار بود در حمایت از حقوق زنان باشد، نگرانی ها بابت باسمه ای و شعارزده بودن چنین رویکردی را تقویت می کرد.

اما پیش از شروع پخش سریال در شبکه نمایش خانگی، اخبار مرتبط با آن، چندان هم بی سروصدا دنبال نمی شد. مثلا خیلی ها با توجه به مضمون فمینیستی و نام سریال که یادآور یکی از بازیگران زن لژیونر ایرانی بود، گمان می کردند ربطی بین پرداختن به حقوق زنان و گلشیفته فراهانی در کار است. البته خود اهالی گلشیفته بر این تصور دامن نمی زدند و شائبه ای هم از این بابت مطرح نمی کردند اما خب لابد از دور به این انطباق می نگریستند و خوشحال بودند که چنین تصوری می تواند به مخاطبان بالقوه این سریال پیش از پخش بیفزاید.

گلشیفته در همان یک فصل 16قسمتی اش به پایان رسید اما آن طور که انتظار می رفت نتوانست مخاطبان خودش را راضی نگه دارد. ترکیب بازیگران ظاهرا چیزی کم نداشت و گلشیفته می توانست با روایتی که چهار خرده روایت از چهار زن را دنبال می کند و در بزنگاهی مهم آنها را هم هدف و هم سو می کند، سریال موفقی باشد، اما دلایل متعددی باعث شدند این مجموعه مطلقا نتواند به عنوان اثری در خور قابل بررسی باشد. فیلمنامه پر از حفره های روایی بود و از منطق هایی متناسب با یک کمدی اجتماعی تبعیت نمی کرد. اتحاد زنان ستمدیده به رهبری راحله گلشیفته [با بازی مهناز افشار] پیش از آن که به عنوان رفتاری برابری طلبانه از سوی این زنان تبدیل شود، نقض غرض خودش بود و به تمسخر این برابری طلبی می انجامید. گلشیفته را می توان یکی از ناموفق ترین الگوهای سریال های کم حاشیه نمایش خانگی در نظر آورد.

واقعا ممنوعه!

آسیب شناسی مسائل روز جوانان و خانواده ها بهانه خوبی شد برای این که در سریال ممنوعه، صحنه هایی ببینیم یا دیالوگ هایی بشنویم که کمتر در آثار دیگر دیده ایم یا دست کم به ندرت پیش آمده انواع آسیب ها را یکجا در یک فیلم و سریال ببینیم. ممنوعه دقیقا مصداق اسمش عمل کرد و همین فضای باز و رها و بدون قید و بند و فضای جوان پسندش باعث کنجکاوی و جلب توجه اولیه برای دیدن این سریال شد. البته ارشاد در معدود موارد نظارتی، به محتوا و مضمون یک سریال شبکه نمایش خانگی ورود کرد و انتشار سریال پس از عرضه سه قسمت متوقف شد. دلیل توقیف ممنوعه، به جز کلیت سریال، یکی از سکانس های جنجالی و غیراخلاقی آن بود که اعتراض برخی خانواده ها را در پی داشت و باعث بروز حساسیت هایی در جامعه شد.

از سر گرفتن انتشار ممنوعه البته باعث فروش و اقبال بیشتر مخاطبان شد، اما شاید همه آن مخاطبانی که به دلیل همین حاشیه ایجاد شده و جذابیت های ظاهری تماشای این سریال را دنبال می کردند هم از کیفیت و ساختار و روند قصه راضی نبودند.

ممنوعه به لحاظ فنی و به ویژه در بازیگری هم کم و کاستی هایی داشت و برخی بازیگران در حد و اندازه های خودشان ظاهر نشدند که یکی از آنها هادی حجازی فر بود که ظاهرا با قبول این نقش می خواست آن شمایل شکل گرفته از او در فیلم های محمدحسین مهدویان را بشکند. او در مصاحبه ای با همشهری به صراحت اعلام کرد بازی در سریال ممنوعه را فقط به خاطر پولش پذیرفته است.

یکی دیگر از حاشیه های ممنوعه به انتقال نام صادق یاری، سرمایه گذار اصلی کار بود که اسمش پس از انتشار دوباره سریال از روی جلد دی وی دی به پشت آن منتقل شد! بهاره افشاری یکی از بازیگران ممنوعه با واکنشی نسبت به این جابه جایی در صفحه شخصی اش در فضای مجازی مطلبی نوشت که اشاره به سرمایه های مشکوک در شبکه نمایش خانگی کرد: اگر این سرمایه گذار هم مستقل نبود و از آن سرمایه گذارانی بود که بعدا می فهمیم چه کاره بوده اند و برای چه مقاصدی به شبکه خانگی آمده اند آن گاه باز هم جرأت می کردید اسمش را پنهان کنید؟

برند مخدوش شبکه نمایش خانگی

شهرزاد ، بی تردید برند شبکه نمایش خانگی در ایران است. پر بی راه نیست اگر بگوییم با این سریال بود که عموم مردم حواس شان به شبکه نمایش خانگی جلب شد. البته پیش از شهرزاد، قلب یخی و قهوه تلخ به عنوان اولین سریال های شبکه نمایش خانگی، جاده را صاف کرده بودند تا مخاطبان آثار نمایشی با شبکه ای جدید در این رابطه آشنا شوند اما با شهرزاد این شیوه از نمایش، بیش از پیش بین عموم مخاطبان جا باز کرد.

نخستین فصل این سریال سه فصله، آن قدر مورد استقبال قرار گرفت و آن قدر همه چیز از پیش تولید تا تولید و توزیع سر جای خودش بود که می رفت برند آسیب دیده شبکه نمایش خانگی را احیا کند، اما انگار قرار نبود این شبکه روز خوش به خود ببیند.

پس از پایان فصل اول، حاشیه ها یکی یکی سربرآوردند؛ حاشیه هایی که البته اگر در همان زمان توزیع فصل اول هم رو می شدند می توانستند از موفقیت اولیه سریال جلوگیری کنند.

اتهام های اقتصادی علیه دو تهیه کننده شهرزاد یعنی سیدمحمد امامی و سیدهادی رضوی کار دست سریال داد. البته ابتدای امر، رضوی که سرمایه گذار اصلی بود کنار رفت تا سریال با حواشی کمتری ادامه پیدا کند، اما خود امامی هم از این دادگاه به آن دادگاه می شد.

اتهام های او متعدد بود و در این میان، یکی از آنها بیشتر از باقی اتهام ها مخاطبان شهرزاد را آزار می داد و آن هم اتهام به امامی در رابطه با اخلال در صندوق ذخیره فرهنگیان بود. فرهنگیان مدام بابت مطالبات مختلفشان اعتراض می کردند و کسی نمی توانست تحمل کند با پول آنها سریالی در ستایش آزادیخواهان و در مذمت قدرت طلبان ثروتمند ساخته شود. هر دو تهیه کننده و سرمایه گذار شهرزاد سر آخر به دام قانون افتادند و اعتراض ها به عوامل سریال بالا گرفت. بسیاری از مخاطبان شهرزاد از همان آغاز فصل دوم آن را تحریم کردند و از عوامل سریال هم خواستند از چنین طرحی که پول مشکوک در تولید آن جاری بوده کناره بگیرند. با این حال شهرزاد، فصل دوم و سومش را هم روانه بازار شبکه نمایش خانگی کرد و در دو فصل بعدی قسمت به قسمت افت کرد. خیلی ها کناررفتن علی نصیریان به عنوان محوری ترین بازیگر این سریال را عامل افت کیفیت آن عنوان کردند اما بدیهی بود چنین حاشیه هایی هم شهرزاد را از صدرنشینی اش بر شبکه نمایش خانگی به زیر کشید.

نهنگ قرمز !

اسم های فریدون جیرانی و بهرام توکلی و سعید ملکان به ترتیب به عنوان کارگردان، نویسنده و تهیه کننده، به طور بالقوه حکایت از اثری جذاب و تماشایی و تاثیرگذار دارد، اما با عرض شرمندگی همکاری این سه سینماگر در نهنگ آبی، چیزی است در حد فاجعه یا اگر بخواهیم کمی خوشبینانه تر نگاه کنیم، با سریالی متوسط رو به پایین مواجهیم. سازندگان نهنگ آبی چیزهایی از سریال های خوش رنگ و لعاب جهان و موضوعات داغ و ملتهب و نوجوان پسند دیده بودند و خواستند آن را با دلنگرانی ها و دلواپسی های پدرانه و مادرانه و فضای ایرانی ترکیب کنند، اما نتیجه سریال الکن و مبهم و بیهوده و پیچیده ای شد که احتمالا دیده باشید. به جز شخصیت پردازی ضعیف و خام با رفتار و گفتاری غریب و گاهی غیرقابل باور، نهنگ آبی در سبک زندگی هم، عجیب و دور از ملاحظات مرسوم بود و رابطه های بدون قید و بند کم نداشت.

نهنگ آبی سریال پرحاشیه ای بود؛ اول اعتراض علی احمدزاده، کارگردان فیلم مادر قلب اتمی که معتقد بود سعید ملکان (تهیه کننده نهنگ آبی که در فیلم مادر قلب اتمی طراح چهره پردازی بود) از کلاه گیس و گریم ترانه علیدوستی در آن فیلم برای شخصیت لیلا حاتمی در نهنگ آبی استفاده کرده است. همچنین باید به اعتراض ساعد سهیلی نسبت به 20 دقیقه سریال در یکی از قسمت ها اشاره کرد که حسین پارسایی، مدیر وقت دفتر نمایش خانگی آن را نادرست دانست و اعلام کرد بنابر ضرورت و با رعایت مفاد آیین نامه نظارت و ارزشیابی دستورالعمل ابلاغی سازمان سینمایی دقایقی از آن با هماهنگی تهیه کننده حذف شده است.

اما حتما مهم ترین حاشیه نهنگ آبی، جدا شدن لیلا حاتمی، نقش اصلی زن سریال از این طرح بود. این بازیگر دلیل این کناره گیری را وعده های عمل نشده درباره بازنویسی فیلمنامه و عمق پیدا نکردن شخصیت آناهیتا دانست.

این جدایی ضربه مهلکی به سریال زد و پس از آن تا پایان مشخص است که سازندگان اثر، به هیچ وجه نتوانستند این فقدان را در قصه پر و فکر درستی برای آن کنند و البته اینجا هم پای جناب فیلیمو در میان است، به عنوان یکی از سرمایه گذاران نهنگ آبی. اما همه این هیاهوها و بریز و بپاش ها نتیجه خوبی نداشت و این اثر با اقبال و فروشی میانه در شبکه نمایش خانگی روبه رو شد.

قهوه تلخ؛ موفق ترین یا ناکام ترین؟

همین که با سی دی کار را شروع کردند و نه با دی وی دی، نشان دهنده قدمتشان است. هر چند قدمتی کمتر از ده سال. پس از قلب یخی که توزیعش مرداد 1389 آغاز شد، قهوه تلخ با آغاز توزیع از شهریور همان سال، دومین محصول نمایشی شبکه نمایش خانگی در ایران محسوب می شود؛ شبکه ای که به این اعتبار حالا باید 9ساله اش بدانیم. مدیری با سابقه ای درخشان در تلویزیون، سر از نمایش خانگی درآورده بود و با خوشبینی رفته بود تا آنجا سرزمینی تازه برای خودش دست و پا کند. سرزمینی که البته او را در همان گام نخست زمین زد. پخش قهوه تلخ ناتمام ماند و مدیری نخستین کارگردانی بود که زهر نابه سامانی ها در تهیه و توزیع سریال های شبکه نمایش خانگی را چشید. همین بدقولی قهوه تلخی ها، مهم ترین ضربه ای بود که به این شبکه وارد شد و تا مدت ها طول کشید تا مخاطبان بتوانند دوباره به سریالی که آغاز به کار می کند، اعتماد کنند. قهوه تلخ را هنوز خیلی ها موفق ترین سریال شبکه نمایش خانگی می دانند، اما خب موفقیتی که مخدوش شد و با بدقولی اش به اعتبار شبکه نمایش خانگی هم صدمه زد.

شاهگوش؛ حرکت در عرض

این روزها دوباره شاهگوش داوود میرباقری سر زبان ها افتاده است آن هم نه به خاط خودش بلکه به خاطر اسپین آفش که سریالی است با نام سال های دور از خانه . در همین صفحه درباره اش نوشته ایم. سریال عجیبی بود این شاهگوش. تک به تک اگر به بازیگرانش نگاه کنید، جز یکی دو مورد، یکی از بهترین بازی های کارنامه شان را ارائه داده اند. سریال سال 1392 پخش می شود و در جشن حافظ سال 93، جایزه های بهترین بازیگران زن و مرد را به همراه چند جایزه دیگر می برد. حتی شخصیت های فرعی سریال، آن قدر مخاطب را می خندانند که وجوه کمیک اثر گاهی کاملا بیرون از سیر قصه می ایستد. مهم ترین آسیب این سریال محبوب اما از همین جا سربرمی آورد. هر قسمت، سر و کله مظنونی تازه به پاسگاه سرگرد خفته [با بازی فرهاد اصلانی] باز می شود و این ماجرا چندین قسمت ادامه می یابد. چه کسی کله پز را کشته است، سوالی است که پاسخ به آن در عرض قصه ادامه می یابد. همین باعث می شود قصه شاهگوش بیش از آن که در طول پیش برود در عرض فربه می شود.

دندون طلا؛ استراحت بدموقع

دو سال بعد، داوود میرباقری با پروژه ای به ظاهر جاه طلبانه تر به شبکه نمایش خانگی بازگشت، این بار با سریالی به نام دندون طلا . آنها که در دهه 70 اهل تماشای نمایش بودند، می دانستند که دندون طلا یکی از نقاط عزیمت تئاتر ایران در این دهه بود و بسیاری را به سالن اصلی تئاتر شهر کشاند. میرباقری قرار بود همان قصه را با تغییراتی به یک سریال تبدیل کند.

قصه، همانی بود که میرباقری به فضاهایش علاقه مند بود و این علاقه مندی با ترانه ها و موسیقی کوچه بازاری فردین خلعتبری، ترکیبی از ایران دهه 40 و 50 ارائه می داد. حامد بهداد در این سریال می درخشید و آوازهایش در نقش یک آوازخوان تا مدت ها دست به دست می شد. دندون طلا را این بار نه حرکت در عرض قصه که پایان بد، زمینگیر کرد. قصه داشت درست و به قاعده پیش می رفت، اما انگار که فیلمنامه نویس و کارگردان به ایستگاه پایانی رسیده و ناگهان برای استراحت پیاده شده باشند، دندون طلا را در قسمت پایانی رها کردند تا با سر زمین بخورد.

امید رحمانی - فرهنگ و هنر

گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو: محسن غلامی (قلعه سیدی) سینمای ما تمام هم و غمش، اکران است و البته فروش و فروش. انگار هیچ چیزی جز گیشه میلیاردی و دستمزدهای عجیب و غریب برای این سینما اهمیت ندارد. البته نه اینکه همه این جماعت هنری، دستی بر این توبره پر چرب و با برکت داشته باشند، اما بالاخره برای برخی جار و جنجال و پول مهمتر است تا چیزی به اسم فرهنگ و خانواده و غیره.
از فیلم های طنز بی خودی که در این پرده اکران کم نیستند تا فیلم هایی که به اسم توقیفی، یکباره و کاملا الکی سر از اکران در می آورند. این روزها هم که بازار کنش و واکنش ها نسبت به خانه پدری داغ داغ است؛ فیلمی با محتوای بی ربط و قصه ای که انگار هیچ نسبتی با دغدغه این فرهنگ ندارد.
خانه پدری محصول همین سینماست و همین مجوز دادن ها و صد البته عواملی که در این سینما و حتی تلویزیون فیلم می سازند و اینقدر هم جرات و پول دارند که حاضرند چند سال توقیف بمانند اما باز هم بسازند؛ مثل همین کیانوش عیاری که نه تنها خانه پدری او بلکه کاناپه اش نیز توقیفی است.
جالب است بدانید که از قضا خانه پدری اصلا فیلم بدی نیست البته در ساختار قصه و فیلمسازی، و نه در مفاهیمی که اینقدر لخت و بی پروا توی صورت مخاطب پرت می کند. فیلمی با تصویرسازی از قصه ای دارای این همه صحنه های خشن، در سینما امری غیرعادی نیست اما وقتی در دایره مفاهیمی متحجرانه آنهم از ناحیه کارکترهایی که مدعی سنت و چه بسا مذهب هستند، زیادی غیرعادی و بلکه بی اخلاقی است. کجای فرهنگ سنتی ما پر از این حوادث است؟ ضدیت با دین؟ با سنت؟ یا دخترکشی و زنده به گورکردنش اینقدر بی قبح؟ علنی؟ خشن؟ محق؟ حق به جانب؟ و ...
ذات سینما جذابیت است و فیلم کیانوش عیاری هم جذاب در قصه گویی است با یک میزانس بندی سینمایی اما واقعا همین؟ همین خانواده ایرانی را راضی می کند؟ همین می تواند خانواده مذهبی یا سنتی با مثلا خانواده ای بیخیال از سنت و مذهب را در کنار هم بنشاند یا از قضا بدتر؛ در عالم واقع نیز از هم متنفر می کند؟
اگر در خانه پدری دنبال کشف یک اثر سینمایی است، که لااقل به تعریف سینما بخورد؛ نقد آنچنانی نیست اما این فیلم حداقل به سینمای ما از حیث ظرف فرهنگی نمی خورد. بالاخره در این سینما باید هرجور فیلمی هم باشد که مخاطب با سلایق متفاوت را مجذوب خودش سازد اما نه دیگر تا به این حد که به دروغ، مخاطب را از عده ای متنفر کند. لااقل این دیگر سینمای ایران نیست؛ نه سینمای ماست و نه خانه پدری!
فیلمی که در هر دوره مدیریت سینمایی به درستی بایکوت شده اما در سکوت خبری و یک دفعه و لابد برای در عمل انجام شده قراردادن همگان، روی پرده عمومی می رود. مدعی هم می شوند که صحنه های مساله دار حذف و یا اصلاح شده اما فعلا که خبری نیست؛ فیلم همان است و قصه همان و صحنه ها نیز همان!
این قضایا به کنار؛ هجوم یکباره برخی خواص از فیلمسازان در حمایت از این فیلم، و نیز جماعتی از اصلاح طلبان و نماینده های بی ربط و با ربط از ماجرای خانه پدری زیادی عجیب است. هرچند این سر و صداها احتمالا به انتخابات مجلس و اینها ربطی ندارد(!) ولی چرا اینقدر یک بام و دو هوا؛ هر مدیر و در هر دوره سینمایی لابد برای عرضه اندام کردن قرار است با این مجوز دادن ها، دست ابتکاراتی بزند که دودش فقط در چشم اصالت سینما و این فرهنگ بومی می رود و لاغیر.

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، چهارمین روز از آبان ماه 1398 با اخبار و حاشیه های فراوانی در عرصه فرهنگ و هنر روبرو بود که از جمله مهمترین آن ها می توان به اظهارات تهیه کننده سریال احمد میرعلایی تهیه کننده سینما و تلویزیون در قبال دستمزد نجومی بازیگران اشاره کرد.

دستمزد نجومی بازیگران میان آشفته بازار سینما گم است/بازیگرانی را دیده ام که دستمزد خود را به دلار می خواهند

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان ، سینما طی سالهای گذشته فراز و فرودهای فراوانی را تجربه کرده و به طور نسبی گاهاً به موفقیت هایی هم رسیده است، در این میان رشد تساعدی آثار کمدی و گیشه به یکی از مشکلات بزرگ سینما مبدل شده است.

از سویی هزینه بالای تولید فیلم یکی از گلایه های اصلی تهیه کننده و فیلمسازان امروز است، آنها عدم حمایت فرهنگی و همچنین دستمزد بالا و نجومی بازیگران از جمله عوامل گران تمام شدن تولید یک اثر سینمایی می دانند، اثری که پس از تولید امید چندانی در اکران عادلانه آن نمی بینند.

بیشتر بخوانید:

برای مطالعه نظرات پوران درخشنده درباره دستمزدهای نجومی بازیگران اینجا کلیک کنید.

به همین مناسبت خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان به سراغ احمد میرعلایی تهیه کننده پیشکسوت سینما و تلویزیون رفته و علاوه بر مسئله دستمزدهای نجومی بازیگران پیرامون مشکلات دیگر سینما نظر وی را جویا شده است.

میزان: به گفته بسیاری از کارگردانان دستمزد نجومی بازیگران یکی از مشکلات عمده سینمای امروز است، نظر شما چیست؟

میرعلایی: من فکر می کنم دستمزد نجومی بازیگران بخشی از مشکلات فیلمسازی است، از نظر من مشکلات سینما تنها به دستمزد بازیگران ختم نمی شود، البته این مورد به شدت در بستن یک پروژه سینمایی تاثیرگذار و حیاتی است، اما نباید یادمان برود که حل این مشکل تنها با تمرکز روی دستمزد بازیگران حل نمی شود و ما باید کلیت سینما را مورد بررسی قرار دهیم.

برای مشاهده ادامه این خبر اینجا کلیک کنید.

ستایش 3 قصه پر پیچ و خم و جذابی دارد/سینما کلاً توسط بیست بازیگر اداره می شود

امیرمحمد زند بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان ، پیرامون آخرین فعالیت های خود در عرصه بازیگری گفت: به تازگی بازی در سریال تلویزیونی ایل دا را پشت سر گذاشته ام، این اثر سریال بیست و شش قسمتی با محوریت دفاع مقدس است، هنوز درباره زمان پخش این سریال اطلاع چندانی ندارم.

وی درباره حضورش در عرصه سینما اضافه کرد: علاوه بر این سریال در فیلم سینمایی لواسان به کارگردانی سمیرا رجبی به ایفای نقش پرداختم، در این فیلم در کنار عباس غزالی یکی از نقش های اصلی را ایفا می کنم.

بیشتر بخوانید:

آخرین گفت وگو فریبا نادری پیرامون سریال ستایش 3 اینجا بخوانید.

بازیگر سریال ایل دا در مورد مضمون فیلم سینمایی لواسان تاکید کرد: جوانی در مخمصه روحی روانی قرار گرفته است. وی در این شرایط و در ضمیر ناخوداگاه خود قصد خروج از کشور را دارد اما در این میان اتفاقاتی رخ می دهد که وی را متوجه اشتباهش می کند.

بازیگر فیلم اتویوس شب درباره کیفیت سومین فصل از ستایش 3 اضافه کرد: فصل دوم چندان از سوی مخاطبان مورد استقبال قرار نگرفت، اما فصل سه کیفیتی بالاتر از فصل اول ودوم را دارا است، زیرا همانطور که تا اینجای اثر دیده ایم، ستایش 3 قصه پر پیچ و خم و جذابتری دارد. البته از همان روزهای اول براساس طرح و فیلمنامه و کارگردانی می دانستیم اثری قابل دفاع خواهد بود.

برای مشاهده ادامه این خبر اینجا کلیک کنید.

شروع ناامید کننده فیلم جدید حمید فرخ نژاد / علی مصفا و تکرار داستان نفروختن در سینما

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان ، فیلم سینمایی چاقی به کارگردانی راما قویدل اکران سراسری خود در سینما های تهران و شهرستان ها را از نزدیک به 10 روز پیش آغاز کرده و طی این مدت تنها به فروشی معادل 295،028،000 تومان دست یافته است.

حمید فرخ نژاد، لادن مستوفی، علی مصفا، مهسا کرامتی، کریم قربانی، امید روحانی، حسین ملکی، نوید خداشناس بازیگرانی هستند که در این فیلم به ایفای نقش پرداخته اند.

بیشتر بخوانید:

برای مشاهده آخرین گزارش هفتگی جدول فروش سینمای ایران اینجا کلیک کنید.

فروش کم این فیلم با وجود حضور حمید فرخ نژاد به عنوان یکی از بازیگران پرفروش سینمای این سال های ایران باعث تعجب است، بازیگری که هر ساله به عنوان یکی از پرفروش های سینما معرفی می شود در چند تجربه اخیر خود در سینمای غیرکمدی موفق چندانی به دست نیاورده است.

از سویی علی مصفا نیز همچون اکثریت آثار سال های گذشته خود نتوانست مخاطب را به سینما ها بکشاند، وی که این روز ها بیشتر تمرکز خود را بر تهیه کنندگی سینما گذاشته در بخش بازیگری فروغ سابق را از دست داده است، این اتفاق در حالی است که مسخره باز به تهیه کنندگی وی پرفروش ترین فیلم هفته گذشته سینما شد.

در خلاصه داستان فیلم سینمایی چاقی آمده است: صدابردار حرفه ای سینما با بازی علی مصفا ناگهان خود را گرفتار عشقی میابد که او را مجبور به انتخاب میکند، انتخاب عشق یا وجدان.

برای مشاهده ادامه این خبر اینجا کلیک کنید.

سیاست تحسین برانگیز امام رضا (ع) در قبال ولایت عهدی اجباری مامون/ امام هشتم (ع) ناخواسته به طوس سفر کردند

محسن قنبریان کارشناس علوم قرآنی در گفت وگو با خبرنگاران گروه فرهنگی خبرگزاری میزان پیرامون ولایت عهدی اجباری امام رضا (ع) گفت: امام هشتم(ع) 20 سال امامت کردند اما با اهمیت ترین بخش امامت ایشان در عصر حکومت مامون و طرح ولایت عهدی اجباری ایشان محسوب می شود، چراکه ولایت عهدی امام هشتم(ع) یکی از نیرنگ های مامون بود به این خاطر که وی امام رضا(ع) را مجبور به پذیرش ولایت عهدی کرد.

قنبریان تدبیر امام رضا (ع) در پذیرش و تعهد ولایت عهدی را حرکتی هوشمندانه خواند و تاکید کرد: امام رضا (ع) در پذیرش ولایت عهدی از سوی مامون شروطی را مطرح کردند، این امر سبب شد تا نیرنگ بر خدعه مامون نقشه بر آب شود، امام رضا (ع) برای مامون شرایطی را متذکر شدند که حاکی از عدم رضایت در پذیرش ولایت عهدی بود، در این شرایط امام رضا (ع) نشان دادند که هیچ دخالتی در عزل و نصب عمرا و حاکمین ندارند، همچنین هیچ رسمی را نقض نخواهند کرد، در امور دولتی مشاوره ای از دور خواهند داشت و احدی را به عنوان والی در کار دولتی منصوب نمی کنند.

بیشتر بخوانید :

برای مشاهده راز ماندگاری عزاداری های دیرینه صحن و سرای حضرت امام رضا(ع) اینجا کلیک کنید.

وی به لایه های پنهان و دلایل پیشنهاد ولایت به امام رضا (ع) از سوی مامون اشاره و تصریح کرد: مامون قصد داشت تا با پیشنهاد ولایت عهدی به امام هشتم(ع) ، قیام علویان را سرکوب کند و حکومت عباسیان را قانونی جلوه دهد از سوی دیگر شرایط را مهیا کند تا امام رضا (ع) را شیفته حکومت جلوه دهد تا بدین ترتیب محبت و ستایش و احترام روزافزون مردم را نسبت به خاندان اهل بیت(ع) کاهش دهد و با این کار به راحتی در بین علویان به طریقی شبهه و شک برانگیزد و امام و شیعیان را در نزد مردم بی ارج گرداند، همچنین قصد داشت تا نشان دهد که امام رضا (ع) اهل سازش هستند، بنا بر این عدم تعهد در قبال تصمیمات حکومتی مامون از سوی امام رضا (ع) سبب می شد تا مشخص شود که هیچ یک از کار های مامون مورد تایید امام رضا (ع) نیست.

برای مشاهده ادامه این خبر اینجا کلیک کنید.

افزایش قیمت کتاب اولین ضربه را به پژوهشگران زده است/زمانی می توانستیم با 500 هزار تومان 25 کتاب بخریم

سید قاسم یاحسینی نویسنده کتاب پای پیاده روی آب در گفت وگو با خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان پیرامون توسعه سرانه مطالعه در کشور گفت: پایین بودن سرانه مطالعه در کشور ریشه در عوامل فرهنگی و اقتصادی دارد که اصلاح آن در گام اول با کمک بررسی میدانی و اجرای برنامه های مناسب امکان پذیر است.

بیشر بخوانید:

برای مطالعه آخرین مشکلات حوزه چاپ و نشر اینجا کلیک کنید.

یاحسینی افزایش قیمت کتاب را دلیلی بر عدم مطالعه کتاب دانست و ابراز کرد: افزایش قیمت کاغذ و به دنبال آن بالا رفتن قیمت کتاب یک استدلال نامناسب است که در خصوص عدم استقبال مردم از کتاب و کتابخوانی مطرح می شود، البته گران شدن و تاثیر آن بر خواندن کتاب را نمی توان انکار کرد، ولی این گرانی تنها باید بر تعداد کتاب های که از سوی افراد خوانده می شود تاثیر بگذارد نه اینکه سبد خانواده را از کتاب خالی کند. بهانه برای نخواندن کتاب بسیار است.

یا حسینی آخرین ضربه مهلک بر بدنه کتاب و کتابخوانی را از سوی نوسانات نرخ ارز دانست و ابراز کرد: نوسانات نرخ ارز تاثیر چشم گیری را بر قیمت کتاب و در نهایت فرهنگ کتاب و کتابخوانی گذاشته است در حال حاضر اگر فردی قصد خرید کتاب را داشته باشد برای دریافت یک کتاب 600 صفحه ای باید حدود 100 هزار تومان بپردازد.

وی به تاثیر قیمت کتاب بر روند فعالیت نویسندگان اشاره و خاطرشان کرد: کسانی که مطالعه روزانه یکی از فعالیت های روزمره آنان بود اینک با دشواری روبرو شده اند و تعداد کتاب هایی را که می خوانند کاهش داده اند. من زمانی با حدود 500 هزار تومان 25 جلد کتاب خریداری می کردم، اما اکنون با همین میزان هزینه تنها 5 کتاب می توانم بخرم.

برای مشاهده ادامه این خبر اینجا کلیک کنید.

تجلی نور در نمایش بی چیز /روایتی بین المللی از دغدغه ای انسانی

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان ، نمایش بی چیز به نویسندگی و کارگردانی و بازیگری مهدی فرشیدی سپهر این شب ها در سالن بوستان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان میزبان مخاطب خود است.

نمایش بی چیز تلاش دارد تا با طرح قصه ای موضوع و مسئله خود را با پیش آوردن جزئیات گوناگون شرح داده و در راستای آن هدف و پیام نمایش را بازگو نماید. جهان متن بیشتر از آنکه بخواهد سمت و سوی مخاطب خود را با خط کشی های مرسوم مشخص نماید تا او آگاه باشد که جزو رده سنی مدنظر است یا خیر، سعی دارد با دخالت جزئیات تاثیرگذار که تمام گروه های سنی را در بر می گیرد و نگاهی عمده و تحلیلی نسبت به رفتار ها و اخلاق انسان ها دارد روایتی را تعریف کند که در آن عنصر تغییر یکی از مهمترین داده های آن به شمار می آید؛ بنابراین در جهان متن این نمایش تلفیقی از تخیل و واقعیت در راستای عنصر تغییر شکل گرفته اند تا شخصیت این اثر بتواند در ازای قرار گرفتن در موقعیت های مختلف با در اختیار داشتن راهکاری خود را به سمت و سوی کمال نیز سوق بدهد.

بیشتر بخوانید:

برای مطالعه نقدی بر نمایش ایستگاه متروک اینجا کلیک کنید.

البته از آن جهت که بحث تغییر و روش زندگی در این نمایش بعنوان یکی کنش های مهم به شمار می آیند می توان رده سنی این نمایش را بیشتر متوجه گروه سنی کودک و نوجوان دانست که ذهنی پویا، پرسشگر و ذاتی متغیر دارند که در ازای قرار گرفتن در موقعیت های مختلف کارکردی نو از خود بروز خواهند داد؛ بنابراین رویکرد نویسنده، کارگردان و بازیگر نمایش را این گونه می توان ارزیابی کرد که او با نگارش نمایشنامه ای که در آن آموزش و ترغیب به بهتر بودن وجود دارد نمایشی را پیش روی مخاطب قرار داده است که در آن خواستگاه اصلی باتوجه به تغییر و نوآور شدن فراهم می آید و شخص نویسنده و کارگردان در نهایت نیز بعنوان شخصیت نمایش مخاطب را متوجه اعمال و رفتار های خود در جهان اثر خواهد کرد.

موقعیت مکانی اثر که در محدوده ای مشخص طراحی شده تلاش دارد با تاکید بخشیدن به این محدوده تایید خود را بر جهان متن و محتوا اعمال نماید تا از این طریق بتواند تاثیرگذاری مستقیمی را بر ذهن مخاطب داشته باشد. حال با این طراحی رویکرد جهان اثر با دیدگاهی متمایز نسبت به جهان پیرامون و رفتار انسان ها سوق پیدا می کند که هر اتفاق به همراه علتی در راستای قصه پردازی راوی یا همان شخصیت قرار بگیرد؛ لذا این ترکیب بندی مزیت هایی را با خود به همراه دارد که از میان آن ها باید ضرورت پیش آوردن درام در ازای ساده کردن مفهوم آن اشاره داشت، زیرا این تصمیم سبب می شود تا مخاطب اصلی این نمایش بیشتر به پیام و هدف مورد نظر نزدیک شوند و حتی شخصیت را تا پایان بعنوان یک شاهد همراهی کند؛ لذا شخصیت در ازای موقعیتی که در آن قرار می گیرد خود را به مخاطب معرفی می کند تا بتواند با حفظ تمرکز در سالن نمایش دیدگاه و نظر خود را منتقل نماید.

برای مشاهده ادامه این خبر اینجا کلیک کنید.

انتهای پیام/

به رغم اعلام تعطیلی سراسری سینماهای کشور در شب رحلت پیامبر اکرم (ص) از ساعت 17، تعدادی از سینماداران از این بخش نامه سرپیچی کردند.

ستاره میرمحمد بازیگر نقش سکینه که به عنوان دختر بزرگ خانواده در خانه پدری به ایفای نقش پرداخته درباره چگونگی حضور در این فیلم به بانی فیلم گفت: بازی در سریال کلاه پهلوی اولین حضور جدی من در عرصه بازیگری بود. پس از آن هم در مجموعه اپیزودیک زمین انسان ها به ایفای نقش پرداختم. به طور همزمان نیز در کلاس های بازیگری استاد سمندریان حضور داشتم و در آنجا بود که متوجه شدم آقای عیاری برای فیلم جدیدشان به دنبال چند دختر جوان می گردند.

وی افزود: به دفتر آقای عیاری رفتم و تست دادم و قرار شد یکی از نقش های فیلم را ایفا کنم، اما متأسفانه پس از چند روز سفری برایم پیش آمد که به هیچ وجه نمی توانستم آن را کنسل کنم و این مسئله را نیز به آقای عیاری اطلاع دادم. بعدها متوجه شدم گروه فرد دیگری را برای آن نقش انتخاب کرده اند. بعد از اینکه به تهران آمدم آقای عیاری مجددا تماس گرفتند و گفتند که تو را برای نقش دختر بزرگ خانواده انتخاب کرده ایم.

این بازیگر در ادامه گفت: به لوکیشن اصلی فیلم که در پامنار قرار داشت رفتم و پس از انجام تست لباس و گریم، ایفای نقش در سه مقطع 16، 40 و 57 سالگی زندگی کاراکتر سکینه به من محول شد. البته قرار بود مقطع پیری این نقش را یک بازیگر چهره ایفا کند، اما با اعتماد عیاری تصمیم بر این شد که من با انجام یک گریم سنگین این مقطع از زندگی کاراکتر را نیز بازی کنم. گریمی که بخاطرش از پنج صبح در لوکیشن حضور می یافتم و هر بار حدود سه ساعت نیز به طول می انجامید.

میرمحمد درباره سکانس قتل دختر خانواده که این روزها در مورد آن صحبت های بسیاری شذه است نیز گفت: قبول دارم که این سکانس بسیار ناراحت کننده است و حتی نمایش آن برای کودکان مناسب نیست، اما شما ببینید نمونه آن عینا در فیلم مغزهای کوچک زنگ زده کپی شده و بدون هیچ مشکلی هم در سینماها به نمایش درآمد. متأسفانه این سکانس باعث شد خانه پدری 10 سال توقیف بماند و برایم عجیب است چنین حساسیتی تنها برای فیلم آقای عیاری ایجاد شد.

وی افزود: آقای عیاری گفته بودند که خودشان این اتفاق را در یکی از شهرها دیده بودند و فیلم برگرفته از یک اتفاق واقعی ساخته شده است. متأسفانه در جامعه نیز بارها اخبار چنین خشونت هایی علیه زنان به گوشمان رسیده است.

این بازیگر در ادامه با اشاره به توقیف 10 ساله خانه پدری و تأثیری که اکران به موقع این فیلم در آینده تک تک عواملش می توانست داشته باشد گفت: همه عوامل و بازیگران برای خانه پدری زحمت کشیدند و تمام توان خود را برای ساخت هر چه بهتر این فیلم به کار بستند. به عنوان مثال اگر فیلم همان سال ها مجوز نمایش می گرفت و اکران می شد شاید اتفاقات دیگری برای بازیگرانش رخ می داد و مسیر کاری شان را نیز تغییر می داد. توقیف این فیلم لطمه روحی بزرگی به تک تک اعضای گروه وارد کرد به طوری که پس از اظهارنظرهای مدیران نسبت به قابل نمایش نبودن آن، هیچکدام از عوامل دیگر امیدی به اکران فیلم نداشتند.

میرمحمد در پایان درباره ویژگی های کارگردانی کیانوش عیاری و تفاوت هدایت وی نسبت به بازیگران با تجربه و جوان گفت: آقای عیاری معمولا تفاوتی بین بازیگران تازه کار با بازیگران حرفه ای قائل نبودند و البته در قبال بازیگران جوان نیز بسیار با حوصله رفتار می کردند. آقای عیاری یکی از کارگردانان بزرگ سینما هستند و معتقدم حتی در همکاری با بازیگران جوان نیز می توانند بازی مورد نظرشان را به خوبی بگیرند. پس از گذشت این سال ها همچنان خوشحالم که این فرصت برایم فراهم شد تا بتوانم با یک کارگردان مولف همکاری کنم. امیدوارم خانه پدری بتواند به خوبی در اکران دیده شود و مورد رضایت مردم و منتقدان قرار گیرد.

سعید عصمتی تهیه کننده سینما در گفت و گو با خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، درباره بحث ورود پول های کثیفی که وارد شبکه نمایش خانگی از جمله پروژه شهرزاد شده است، گفت: پول کثیف اگر باشد ربطی به عوامل آثار ندارد به عنوان نمونه، پول هایی که در شهرزاد هزینه شد از فساد تهیه کنندگان و صندوق ذخیره فرهنگیان بود. این پول در یک مقطعی آمد و پس از فروش دی وی دی ها و پخش در وی او دی، پول ها برگشت و ضرری هم نداشت.

تهیه کننده آخرین بار کی سحر رو دیدی؟ ادامه داد: پولی که از صندوق ذخیره فرهنگیان و یا بانک سرمایه برای شهرزاد خرج شده برگشته و به سود رسیده و ضرر نداشته است و تهیه کنندگان طبق قرارداد با عوامل هزینه کردند و خارج از قرارداد که به عوامل پرداخت نکرده اند.

او اضافه کرد: اگر هزینه کرد آن ده میلیارد تومان بود که به جز بازگشت اصل سرمایه گذاری اولیه این مبلغ سود هم به تهیه کننده برگردانده شد مضاف بر این ربطی به هنرپیشه ها ندارد که این پول کثیف بوده یا نه، اصلا مگر قانونی وجود دارد که هنرپیشه ها باید تحقیق و تفحص کند که سرمایه ساخت فیلم از کجا می آید؟ پس نباید آنها پول ها را برگردانند، چرا باید این اتفاق بیفتد؟ مگر پروژه ضرر کرده است که این بحث ها را راه انداختند؟

عصمتی افزود: اصلا مگر فقط پول صندوق ذخیره فرهنگیان بوده؟ شاید از جای دیگر هم تامین هزینه کرده باشند، ده میلیارد تومان پول از جا هایی تامین شده به سود رسیده و به صاحب اثر برگردانده شده است و به عوامل شهرزاد هم هیچ ربطی ندارد. عوامل و بازیگران زحمت کشیدند، زمان گذاشتند و دستمزدشان را گرفتند و رفتند. اگر تهیه کنندگان شهرزاد یک کاردرست انجام داده باشند اتفاقا ساخت شهرزاد هست که هم سود اقتصادی داشته و هم توانسته با مخاطب رابطه خوبی برقرارکند و در تاریخ آثار هنری (سریال خانگی) ایران ثبت شود.

این تهیه کننده گفت: وقتی یک فیلمی برای ساخت از وزارت ارشاد مجوز می گیرد من نوعی به عنوان بازیگر یا عوامل با تهیه کننده اثر قرارداد می بندم، دستمزد می گیرم و کار می کنم حتی اگر مشکل فیلمنامه ای و خط قرمزی داشته باشد مسئولیتش با وزارت ارشاد، کارگردان و تهیه کننده است؛ شهرزاد که هیچ کدام از این موضوعات هم نداشته است و اگر سود یا زیان می کرد و یا هر اتفاقی برای آن می افتاد مگر بازیگران جوابگو بودند که الان آنها را مخاطب قرار داده ایم.

عصمتی در خصوص جدیدترین فعالیت خود گفت: کاری مشترک به نویسندگی و کارگردانی سعید ابوطالب و تهیه کنندگی خودم با نام ربوده شده خواهیم ساخت، این اثر به سه زبان عربی و ترکیه ای و ایرانی است که در سی قسمت 45 دقیقه ای برای نمایش خانگی تولید می شود.

او افزود: فیلمبرداری آن در خارج از کشور خواهد بود و بازیگران آن اکثرا خارجی و از لبنان و ترکیه هستند. موضوع آن اکشن با رگه های جاسوسی است و هم اکنون بازنویسی نهایی فیلمنامه را انجام می دهیم و پروانه ساخت آن بزودی صادر می شود.

انتهای پیام/

به گزارش ، اگر امروز موفق به رصد اخبار فرهنگی نشده اید، برترین اخبار امروز این سرویس خبری را از نگاه کاربران در ادامه دنبال کنید.

حاتمی کیا فرم جشنواره فیلم فجر را برای خروج پُر می کند؟

نمایشی که بخش های فراموش شده تئاتر را احیا می کند

انتظار نداشتم برگزاری اختتامیه جشنواره ادبی چهلچراغ انقدر طولانی شود

انتقاد یک ناشر از خرید سلیقه ای کتاب توسط وزارت ارشاد

گلچین مداحی رحلت رسول اکرم (ص) و امام حسن مجتبی(ع) + دانلود

باید با برخی از بازیگران برخورد شود/ اتمام تاریخ انقضای برخی مدیران سینمایی

کدام مقام از جایگاه پیامبر هم بالاتر است؟/ معجزه ای برای تاکید بر برپایی نماز اول وقت

انتهای پیام/

شفقنا رسانه -سید عباس اسدی∗: پنج شنبه آخرین روزی بود که روزنامه های سراسری چاپ و توزیع شدند. اما احتمالا در هفته پیش رو مطبوعات سراسری تا چهارشنبه یک روز در میان تعطیل خواهند بود. تحلیل و شمارش روزنامه های سراسری چاپ شده در روز شنبه حکایت از ماجرای مسری روزنامه های سراسری دارد که چنین ایامی را به اوقات فراغت خود تبدیل کنند.

روزنامه های سراسری همچون سیاست روز، سازندگی، جوان، رسالت، ستاره صبح، ابتکار، شهروند، فرهیختگان و... از جمله روزنامه هایی هستند که با تعطیلی انتشارشان در روز شنبه استقبال خوبی از این اوقات فراغت داشته اند.

روزنامه های دیگر نیز در محتوای ارائه شده شان چه به لحاظ سوژه پردازی و چه کیفیت، ضعیف عمل کردند و تنها به پر کردن صفحات و پرداختن به موضوعات، آن هم در قالب خبری و به دور از تحلیل و ارائه راهکار کارشناسانه روی آوردند. هرچند از لحاظ نگارشی و املایی هم این ضعف دیده می شود.

فعالیت روزنامه ها در چنین قالب هایی آن هم با وجود هشدار کارشناسان به مرگ مطبوعات و خلاء مطالبی از جنس کارشناسانه و تحلیل های قوی و عدم تاثیرگذاری آن ها در جذب مخاطب خوشایند و حرفه ای نیست. در چنین شرایط نگران کننده ای که وزارت ارشاد با پرداخت یارانه های هنگفت به مطبوعات، سعی در پر کردن این خلاء و کمک به زنده نگه داشتنشان دارد، لازم است تا مدیران رسانه ها، حساسیت بیشتری در زمان انتشار و کیفیت مطالب ارائه شده داشته باشند تا شاید بتوانند به نوعی مخاطبان از دست رفته مطبوعات و ضعف عملکرد را بهبود بخشند.

∗ کارشناس ارشد علوم ارتباطات

∗ مطالب ما را در کانال تلگرامی شفقنا رسانه (mediashafaqna@) دنبال کنید

∗ نقد و نظر و سوژه های خود را از طریق ارتباط با ادمین کانال (shafaqnamedia_admin@) به ما بگویید.

انتهای پیام

شفقنا در شبکه های اجتماعی: توییتر | اینستاگرام | تلگرام

شفقنا رسانه -سید عباس اسدی∗: پنج شنبه آخرین روزی بود که روزنامه های سراسری چاپ و توزیع شدند. اما احتمالا در هفته پیش رو مطبوعات سراسری تا چهارشنبه یک روز در میان تعطیل خواهند بود. تحلیل و شمارش روزنامه های سراسری چاپ شده در روز شنبه حکایت از ماجرای مسری روزنامه های سراسری دارد که چنین ایامی را به اوقات فراغت خود تبدیل کنند.

روزنامه های سراسری همچون سیاست روز، سازندگی، جوان، رسالت، ستاره صبح، ابتکار، شهروند، فرهیختگان و... از جمله روزنامه هایی هستند که با تعطیلی انتشارشان در روز شنبه استقبال خوبی از این اوقات فراغت داشته اند.

روزنامه های دیگر نیز در محتوای ارائه شده شان چه به لحاظ سوژه پردازی و چه کیفیت، ضعیف عمل کردند و تنها به پر کردن صفحات و پرداختن به موضوعات، آن هم در قالب خبری و به دور از تحلیل و ارائه راهکار کارشناسانه روی آوردند. هرچند از لحاظ نگارشی و املایی هم این ضعف دیده می شود.

فعالیت روزنامه ها در چنین قالب هایی آن هم با وجود هشدار کارشناسان به مرگ مطبوعات و خلاء مطالبی از جنس کارشناسانه و تحلیل های قوی و عدم تاثیرگذاری آن ها در جذب مخاطب خوشایند و حرفه ای نیست. در چنین شرایط نگران کننده ای که وزارت ارشاد با پرداخت یارانه های هنگفت به مطبوعات، سعی در پر کردن این خلاء و کمک به زنده نگه داشتنشان دارد، لازم است تا مدیران رسانه ها، حساسیت بیشتری در زمان انتشار و کیفیت مطالب ارائه شده داشته باشند تا شاید بتوانند به نوعی مخاطبان از دست رفته مطبوعات و ضعف عملکرد را بهبود بخشند.

∗ کارشناس ارشد علوم ارتباطات

∗ مطالب ما را در کانال تلگرامی شفقنا رسانه (mediashafaqna@) دنبال کنید

∗ نقد و نظر و سوژه های خود را از طریق ارتباط با ادمین کانال (shafaqnamedia_admin@) به ما بگویید.

انتهای پیام

fa.shafaqna.com

شفقنا در شبکه های اجتماعی: توییتر | اینستاگرام | تلگرام

گروه اجتماعی خبرگزاری آنا- مریم حضرتی؛ تبلیغات در دنیای امروز به صورت گسترده ای در جریان بوده و روز به روز در حال فاصله گرفتن از مدل سنتی و قدیمی خودش است.

شاید تفکر و هدف در تبلیغات به همان سبک و سیاق سابق قدیم باشد اما در گذشته به دلیل کاغذی بودن تبلیغات نظارت روی آن سخت تر از زمان کنونی بود و البته بیش از حد به آن آگهی و تبلیغ اعتماد می کردند، اما در دنیای امروز با پیشرفت اینترنت و فضای مجازی این تبلیغات سنتی تبدیل به شیوه ای نوین شدند و تبلیغات، شکل جدیدی در دنیای اینترنت به خود گرفت.

امروزه با نسل جدید که تمامی دنیایشان اینترنت و فضای مجازی است مخاطبین آن هم چه نسل امروز و چه نسل دیروز در حال افزایش چشمگیری هستند و طبیعتا این افزایش مخاطب تبلیغات بسیاری برای بازار کسب و کار و همین طور بازاریابی دیجیتال به وجود می آورد.

اما این فضای مجازی علاوه بر حُسن دسترسی آسان، پیامدهای منفی دارد به طوری که با استفاده طولانی مدت تاثیرات منفی آن از جمله به وجود آمدن آفت در روابط خانوادگی، افزایش احساس نیاز به توجه دیگران، منحرف کردن از اهداف واقعی، کور کردن خلاقیت، به خطر انداختن حریم خصوصی، افزایش افسردگی، بی خوابی و مقایسه خود با دیگران بیشتر به چشم خواهد آمد و حتی ممکن است با تبلیغات منفی کاربر به سمت اعتیاد کشانیده بشود.

کاربران بر روی تبلیغات فضای مجازی متمرکز می شوند

روش های نوین تبلیغات باعث شده تا آگهی دهندگان در فضای مجازی سود بیشتری به دست بیاورند و محدوده بازار فروششان گسترش یابد چرا که در فضای مجازی هیچگونه محدودیتی از نظر مکانی وجود ندارد.

معمولا کاربران فضای مجازی به جای دیدن تبلیغات تلویزیونی بر روی تبلیغات در فضای مجازی متمرکز می شوند و گاهی ممکن است مطلب یا تبلیغی که دیده شود باعث جذب کاربر شود، این درحالی است که خرید و فروش بسیاری از کالاهایی تقلبی و نامناسب با برندهای دروغین در فضای مجازی بیشتر به چشم می خورد.

فضای مجازی بیش از حد بر جامعه تاثیر دارد

اما اینکه نظارتی بر روی تبلیغات در فضای مجازی صورت می گیرد یا خیر نیازمند بررسی بیشتری است چرا که همین فضای مجازی بیش از حد بر جامعه تاثیر دارد.

به این منظور کارگروه اطلاع رسانی و تبلیغات در فضای مجازی برای باز طراحی قوانین و مقررات و ساماندهی تبلیغات در فضای مجازی، شفافیت و انتشار اطلاعات فعالان فضای مجازی و استفاده از ابزارهای نوین و خلاقانه در فعالیت های تبلیغاتی، فعالیت خود را آغاز کرد.

مدیرکل دفتر تبلیغات و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در مورد این کارگروه می گوید که این کارگروه برای ساماندهی تبلیغات در فضای مجازی در سه سطح، ابتدا شیوه نامه و چارچوب قانونی مورد نیاز را با محوریت قوانین و مقررات موجود تنظیم و ضمن اعلام فضاهای تبلیغاتی مُجاز با بهره گیری از شیوه ها و ابزارهای مناسب اطلاع رسانی، روند پایش و نظارت قانونی بر تبلیغات در فضای مجازی از طریق درگاه الکترونیک، عملیاتی خواهد شد.

احسان الله حجتی در این خصوص می گوید طرح به کارگیری سامانه نظارت بر آگهی های فضای مجازی اجرا می شود که این طرح برای جلوگیری از انتشار محتوا و خدمات تبلیغاتی ناسالم و ناایمن در فضای مجازی و شبکه های مجازی اجتماعی اینترنت است.

تبلیغات در فضای مجازی در سیستم خاصی رصد می شوند

ایرج قره داغی معاون دفتر تبلیغات و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری آنا ، درباره نظارت بر تبلیغات فضای مجازی گفت: نظارت شامل همه اشکال تبلیغاتی در سطح رسانه ها شده و همه آنها به صورت جداگانه در سیستم خاصی رصد می شوند.

قره داغی ادامه می دهد که برای هر کدام از بخش ها مثلا بخش کالاهای قاچاق با ستاد مبارزه با قاچاق کالا و یا محصولات بهداشتی و آرایشی با وزارت بهداشت هماهنگ شده ایم تا نظارت کامل روی تبلیغات آن صورت بگیرد.

وی با بیان اینکه نظارت بر مبنای یک سیستم یکپارچه انجام خواهد شد، گفت: برخی کالاها که تبلیغات رسمی در سطح شهر دارند وقتی به تبلیغ در فضای مجازی می پردازند با شکلی دیگر تبلیغ می کنند و اگر در تبلیغات آنها به صورت ماهیتی جرم تشخیص داده شود، به دادگاه ارجاع می شود.

قره داغی با بیان اینکه نظارت تبلیغاتی بر همه موارد است، اظهار کرد: برخی موارد، محصولاتی هستند که تبلیغات آنها به اصطلاح زیرزمینی و از دید پنهان هستند و تبلیغ آنها با تبلیغات برندی که رسمیت دارد فرق می کند چرا که هر تبلیغ در کانالی که وابسته به خبرگزاری یا سایتی رسمی باشد مشخص و قابل پیگرد است اما اگر از طریق پروکسی یا ربات ها باشد نظارت بر آن به شیوه دیگری انجام می شود .

وی اضافه کرد: هر تبلیغی که چه رصد از خود مجموعه و چه رصد مردمی و یا گزارش سایر رسانه ها باشد مورد رسیدگی قرار می گیرد و ما به لحاظ فنی و تکنیکی حتما متوجه ریشه آن تبلیغات خواهیم شد.

بخش عمده فضای مجازی به سواد رسانه ای کاربر ربط دارد

حمید ضیائی پرور به عنوان کارشناس حوزه فضای مجازی در ارتباط با تبلیغات در فضای مجازی در گفتگو با خبرگزاری آنا ، می گوید، دو نوع تبلیغات در فضای مجازی به نام تبلیغات مصطلح بازرگانی و تبلیغات از جنس محتوا و اطلاع رسانی وجود دارد.

وی می افزاید، در بخش اول تبلیغات محصولات است که کم و بیش از طرف آژانس ها هم انجام می شود و می توان آن را کنترل کرد چرا که آنها مجوز دارند و مقررات را رعایت می کنند اما نوع دوم تبلیغات برای بخش تاریک وب که خدمات رسمی نیست وجود دارد.

ضیائی پرور ادامه می دهد، به طور کلی برخورد با حوزه تبلیغات به موضوع یارانه و حمایتی برمی گردد که از طرف وزارتخانه هاست و در بخش دیگر قضا و امنیتی است که دادستانی روی آن نظارت دارد.

وی با اعتقاد به اینکه بخش عمده فضای مجازی به سواد رسانه ای کاربر ربط دارد، می گوید، اگر کاربر درک درستی از فضای مجازی داشته باشد فریب شایعات و تبلیغات را در آن فضا نمی خورد.

بی اعتباری برخی شبکه ها موجب ضرر رساندن بخصوص به سلامتی مردم می شود

عطاءالله ابطحی، استاد ارتباطات و رسانه هم در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری آنا ، معتقد است باید بر روی شبکه های مجازی که با سلامت مردم ارتباط دارند نظارت صورت گیرد چرا که هر کسی برای تبلیغ باید یک نشان داشته باشد.

وی می گوید، متاسفانه بی اعتباری برخی شبکه ها موجب ضرر رساندن به خصوص به سلامتی مردم می شود.

این استاد ارتباطات و رسانه با بیان اینکه اکنون نظارتی وجود ندارد، ادامه می دهد، باید نظارتی در حوزه موسسات مدنی یا مردمی شکل بگیرد که مردم به سراغ برخی شبکه های مجازی نروند که نیاز به فرهنگسازی و تمرین دارد.

انتهای پیام/4046/

به گزارش خبرنگار مهر ، دو سالی است نمایشگاه سراسری مطبوعات برگزار نمی شود و آخرین بار حمید ضیایی پرور در کسوت مدیرکل مرکز مطالعات و برنامه ریزی رسانه ها آب پاکی را روی دست اصحاب رسانه و مدیران مسئول رسانه ریخت و با اشاره به اینکه سیاست وزارت ارشاد این است که رویدادهای ملی را کاهش داده و به سمت رویدادهای استانی برویم، گفت: نمایشگاه ملی مطبوعات که سال گذشته برگزار نشد، دیگر برگزار نمی شود.

اقدام قابل تأمل خدادی

با این حال به تازگی محمد خدادی، معاون مطبوعاتی وزیر ارشاد در مصاحبه ای که با یک پایگاه خبری نوپا و بی نام و نشان انجام داده است به طرح موضوع جنجالی برگزاری نمایشگاه مطبوعات پرداخته که چندین سال مورد مناقشه اهالی رسانه است؛ اینکه چرا خدادی برای خبررسانی برگزاری چنین نمایشگاهی ترجیح داده است از طریق تریبون های رسانه ای نوپا و بی نام و نشان استفاده کند، خود موضوعی قابل تأمل است اما او با قاطعیت و توأم با امر و اگرهایی گفته است که این نمایشگاه برگزار می شود.

در بخشی از این مصاحبه خدادی گفته است نمایشگاه مطبوعات را قطعا برگزار خواهیم کرد اما شرطی که گذاشته ایم این است که نمایشگاه مطبوعات در اسم و نمایش خلاصه نشود و بیشتر به محتوای آن تکیه داشته باشیم، یعنی محتوای نمایشگاه محتوای اثر گذار در جهت کمک و رونق رسانه ها در ابعاد مختلف باشد.

نمایشگاه تخصصی تر می شود

خدادی در مورد کم و کیف برگزاری نمایشگاه آتی مطبوعات هم این طور گفته است که بر اساس نظرسنجی ها و بررسی هایی که انجام داده ایم حتما نمایشگاه را در مسیر تخصصی شدن پیش می بریم تا همانند سال های گذشته اینگونه نباشد که مهمان ها و حاضران و شرکت کنندگان در نمایشگاه فقط برای انجام مصاحبه در نمایشگاه حضور پیدا کنند و در آخر هم با صرف هزینه، وقت و انرژی هیچ خروجی برای رسانه نداشته باشد.

خدادی با اشاره به اینکه تلاش ما این است که قبل و بعد از برگزاری نمایشگاه تفاوتی برای رسانه ها داشته باشد نه اینکه وقت و هزینه آنها صرف نمایش آنچه دارند شود بلکه نمایشگاه فرصت و بهره ای برای آنها در مسیر مهارت اقتصاد و توسعه رسانه داشته باشد که اگر این گونه نباشد چرا وقت و هزینه را به رسانه ها تحمیل کنیم، گفته است یکی دیگر از پیشنهاد های ما برای برگزاری نمایشگاه مطبوعات، برگزاری آن در استانها است که چند استان برای میزبانی آن اعلام آمادگی کردند و سایر استان ها نیز می توانند درخواست میزبانی خود از نمایشگاه مطبوعات را اعلام کنند.

امکان میزبانی استان تهران

معاون مطبوعاتی وزیر ارشاد بر امکان میزبانی استان تهران برای نمایشگاه مطبوعات هم صحبت کرده و به طرح این موضوع پرداخته است که استان تهران نیز می توانند با جمع بندی اداره ارشاد و رسانه های تهران در خواست خود را ارائه کنند و یکی از اهداف ما واگذاری نمایشگاه مطبوعات به خود رسانه است تا از حالتی فعلی خارج شود.

از برایند صحبت های خدادی در این مصاحبه اینگونه استنباط می شود که برخلاف صحبت هایی که تا چندماه پیش در این وزارتخانه مطرح بود، این بار - در این مصاحبه- معاون مطبوعاتی وزیر ارشاد مجدد با گزینه های مختلف صحبت از برگزاری نمایشگاه مطبوعات با گزینه های مختلف می کند. او مجدد تأکید کرده است که بنای ما بر برگزاری است و کارگروهی در حال مطالعه و برنامه ریزی هستند تا برگزاری این نمایشگاه حداکثر خروجی را برای رسانه ها داشته باشد.

در حالی که طی سالیان گذشته برگزاری نمایشگاه مطبوعات مورد انتقاد اصحاب رسانه و مدیران مسئول رسانه ها بود و بعد از برگزار نشدن آن هم انتقادهایی در فضای رسانه ای برای برگزار نشدن آن به ویژه از سوی رسانه های کمتر شناخته مطرح شد که معتقد هستند برگزاری نمایشگاه مطبوعات به آنها کمک می کند تا خود را بهتر معرفی کنند، این صحبت های اخیر خدادی نشان می دهد که معاونت امور مطبوعاتی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به دنبال این است تا رضایت حداکثری اصحاب رسانه را به دست آورد و از نگاه برخی صاحبنظران احتمال برگزاری نمایشگاه های محدود مطبوعاتی با دریافت هزینه های کلان وجود دارد.

کد خبر 4756647

شفقنا رسانه – مدیر مسئول و صاحب امتیاز روزنامه روزان توجه به شرایط اقتصادی حاکم بر جامعه و به تبع آن شرایط اقتصادی مطبوعات و حذف نشریات الکترونیکی از شمول یارانه را از نقاط مثبت این شیوه نامه می داند و تاکید می کند که در نظر گرفتن سقف حمایتی هم نقطه قوت این پیش نویس است که باید هم شامل تعداد نشریات حمایتی و هم شامل میزان حمایت از هر کدام از نشریات شود.

شمسی پورمحمدی مدیر مسئول و صاحب امتیاز روزنامه روزان درباره پیش نویس شیوه نامه جدید محاسبه و تخصیص یارانه مطبوعات در سال 98 به شفقنا رسانه می گوید: استناد این شیوه نامه به مصوبه سال 88 هیئت وزیران است و هدف آن نیز به طور ضمنی ارتقای کیفیت مطبوعات در نظر گرفته شده است. در عین حال فرمول حمایتی شیوه نامه هفت مؤلفه دارد که تنها یکی از آنها ضریب کیفی است. کیفیت در مطبوعات نیز، در حوزه محتوا و ارتباط آن با مخاطب تعریف می شود و تعریف مشخصی دارد که شامل زبان، ادبیات، سبک، گرافیک و سایر مؤلفه های تخصصی است. در حالی که در شیوه نامه رویکرد تخصصی کمتر برجسته شده است.

او ادامه می دهد: به همین منظور اگر به جای اولویت های موضوعی، اولویت های تخصصی جایگزین شوند، به هدف مورد نظر نزدیکتر می شویم. به این معنا که با هدف توسعه ملی و توسعه فرهنگی، رویکردهای تخصصی مانند تولید، اشتغال، گردشگری، محیط زیست، زنان، سبک زندگی و سایر مباحث اجتماعی و فرهنگی برجسته شوند و به تناسب در هر روزنامه یا نشریه ای مورد توجه قرار گیرند.

صاحب امتیاز روزنامه روزان در ادامه به بیان نقاط قوت و ضعف این پیش نویس اشاره می کند و توضیح می دهد: از نقاط مثبت شیوه نامه می توان به توجه آن به شرایط اقتصادی حاکم بر جامعه و به تبع آن شرایط اقتصادی مطبوعات اشاره کرد. دیگر اینکه در این شیوه نامه نشریاتی که به صورت دیجیتال منتشر می شوند از شمول یارانه حذف شده اند که این هم یک نکته مثبت است. مورد دیگر در نظر گرفتن سقف حمایتی است که به نظرم باید هم شامل تعداد نشریات حمایتی و هم شامل میزان حمایت از هر کدام از نشریات شود. فراموش نکنیم به اندازه ای که نگران توزیع فقر در جامعه و ترویج آن در فرهنگ عمومی هستیم باید نگران توزیع رانت در جامعه مطبوعات و نخبگان سیاسی و رسانه ای نیز باشیم. رانت سیاسی نیز بدترین نوع رانت است که گریبانگیر جامعه کنونی و مطبوعات است. هدف شیوه نامه باید هدفمند نمودن توزیع یارانه ها باشد و با توجه به اهداف ذاتی رسانه ها تعیین و تنظیم شود. آنچه مطبوعات را از وظایف و اهداف ذاتی خود دور نگه داشته، همین سیطره دوگانه معیوب و فساد زاست که در دو قطب به هم پیوسته سیاسی و اقتصادی تعریف می شود.

پور محمدی به بیان پیش بینی آینده این شیوه نامه می پردازد و می گوید: به نظرم در جامعه ای که ما زندگی می کنیم همه چیز در حرف و روی کاغذ خیلی خوب است ولی مهم این است که بتوانیم آن حرف ها، ضوابط و یا قوانین را خوب هم اجرا کنیم. شیوه نامه نیز چنانچه درست اجرا شود خوب است. یعنی همه چیز بستگی به اجرای درست و مطلوب یا حرکت در مسیر اجرای مطلوب دارد. در این زمینه هم چنانچه مدیران و کارشناسان بیطرف، کارآمد و مستقل در راس کار باشند و از قدرت تصمیم گیری لازم برخوردار باشند، مساله مهمی است که در شرایط کنونی این مهم نیز تا حدود زیادی برآورده شده است.

با این حال بهترین روش حمایت از رسانه ها چیست؟ مدیر مسئول روزنامه روزان پاسخ می دهد: من فکر می کنم مطبوعات ما مثل طفلی هستند که هنوز به سن بلوغ نرسیده اند. دولت مطابق وظایف قانونی خود موظف است شرایط را برای توسعه و رشد مطبوعات مهیا کند، ولی وابستگی مطبوعات به کمک های دولتی به شکل و شیوه کنونی، در نهایت آنها را از رشد و توسعه و ورود به بازار رقابت باز می دارد. توجه داشته باشیم، اینکه بخواهیم برای حمایت از مطبوعات آنها را دسته بندی کنیم و گزینشی عمل کنیم، این اساسا با اهداف مورد نظر در توسعه مطبوعات مغایرت دارد. هر چقدر دولت به وظیفه ارشادی و حمایتی خود نزدیکتر شود و از اعمال سلیقه و دخالت در حوزه اجرا پرهیز کند، هم به نفع خودش است و هم به رشد مطبوعات کمک می کند. در عین حال با این نظر هم که کار داوری درباره مطبوعات را به کسانی بسپاریم که خودشان ذینفع هستند، شدیداً مخالفم. این هم از عدالت دور است و هم اساسا کار غیر حرفه ای و به عبارتی نقض غرض است. به نظرم کارگروه های تخصصی، ادواری و انتخابی یکی از شیوه های مناسب برای این هدف هستند که خوب است در تشکیل کارگروه ها مد نظر قرار گیرند. به هر حال هم اکنون ما در ابتدای مسیری هستیم که امیدواریم نتیجه اش رشد و توسعه مطبوعات مستقل و حرفه ای باشد.

مطالب مشابه:

صالح آبادی: اختصاص ضریب کیفی، مهم ترین شاخصه شیوه نامه جدید یارانه مطبوعات است

سردبیر سیاست روز : شیوه نامه جدید یارانه مطبوعات برای بسیاری از روزنامه ها هزینه زاست

سردبیر همشهری : به جای پرداخت یارانه به فکر تقویت جایگاه حرفه ای خبرنگاران باشیم

رحمانیان: پیش نویس شیوه نامه جدید یارانه مطبوعات، یک گام رو به جلو است

سیامک رحمانی: یارانه مطبوعات فساد آور است/ نظارت بر نحوه تخصیص یارانه را بر عهده انجمن صنفی مطبوعات بگذارند

بررسی شیوه نامه جدید مطبوعات در گفتگو با بهروز بهزادی/ یارانه رسانه ای فساد آور است

مدیر مسئول آفتاب یزد : تعیین ضریب کیفی در شیوه نامه جدید مطبوعات یک گام رو به جلو است

∗ مطالب ما را در کانال تلگرامی شفقنا رسانه (mediashafaqna@) دنبال کنید

∗ نقد و نظر و سوژه های خود را از طریق ارتباط با ادمین کانال (shafaqnamedia_admin@) به ما بگویید.

انتهای پیام

شفقنا در شبکه های اجتماعی: توییتر | اینستاگرام | تلگرام

شفقنا رسانه – مدیر مسئول و صاحب امتیاز روزنامه روزان توجه به شرایط اقتصادی حاکم بر جامعه و به تبع آن شرایط اقتصادی مطبوعات و حذف نشریات الکترونیکی از شمول یارانه را از نقاط مثبت این شیوه نامه می داند و تاکید می کند که در نظر گرفتن سقف حمایتی هم نقطه قوت این پیش نویس است که باید هم شامل تعداد نشریات حمایتی و هم شامل میزان حمایت از هر کدام از نشریات شود.

شمسی پورمحمدی مدیر مسئول و صاحب امتیاز روزنامه روزان درباره پیش نویس شیوه نامه جدید محاسبه و تخصیص یارانه مطبوعات در سال 98 به شفقنا رسانه می گوید: استناد این شیوه نامه به مصوبه سال 88 هیئت وزیران است و هدف آن نیز به طور ضمنی ارتقای کیفیت مطبوعات در نظر گرفته شده است. در عین حال فرمول حمایتی شیوه نامه هفت مؤلفه دارد که تنها یکی از آنها ضریب کیفی است. کیفیت در مطبوعات نیز، در حوزه محتوا و ارتباط آن با مخاطب تعریف می شود و تعریف مشخصی دارد که شامل زبان، ادبیات، سبک، گرافیک و سایر مؤلفه های تخصصی است. در حالی که در شیوه نامه رویکرد تخصصی کمتر برجسته شده است.

او ادامه می دهد: به همین منظور اگر به جای اولویت های موضوعی، اولویت های تخصصی جایگزین شوند، به هدف مورد نظر نزدیکتر می شویم. به این معنا که با هدف توسعه ملی و توسعه فرهنگی، رویکردهای تخصصی مانند تولید، اشتغال، گردشگری، محیط زیست، زنان، سبک زندگی و سایر مباحث اجتماعی و فرهنگی برجسته شوند و به تناسب در هر روزنامه یا نشریه ای مورد توجه قرار گیرند.

صاحب امتیاز روزنامه روزان در ادامه به بیان نقاط قوت و ضعف این پیش نویس اشاره می کند و توضیح می دهد: از نقاط مثبت شیوه نامه می توان به توجه آن به شرایط اقتصادی حاکم بر جامعه و به تبع آن شرایط اقتصادی مطبوعات اشاره کرد. دیگر اینکه در این شیوه نامه نشریاتی که به صورت دیجیتال منتشر می شوند از شمول یارانه حذف شده اند که این هم یک نکته مثبت است. مورد دیگر در نظر گرفتن سقف حمایتی است که به نظرم باید هم شامل تعداد نشریات حمایتی و هم شامل میزان حمایت از هر کدام از نشریات شود. فراموش نکنیم به اندازه ای که نگران توزیع فقر در جامعه و ترویج آن در فرهنگ عمومی هستیم باید نگران توزیع رانت در جامعه مطبوعات و نخبگان سیاسی و رسانه ای نیز باشیم. رانت سیاسی نیز بدترین نوع رانت است که گریبانگیر جامعه کنونی و مطبوعات است. هدف شیوه نامه باید هدفمند نمودن توزیع یارانه ها باشد و با توجه به اهداف ذاتی رسانه ها تعیین و تنظیم شود. آنچه مطبوعات را از وظایف و اهداف ذاتی خود دور نگه داشته، همین سیطره دوگانه معیوب و فساد زاست که در دو قطب به هم پیوسته سیاسی و اقتصادی تعریف می شود.

پور محمدی به بیان پیش بینی آینده این شیوه نامه می پردازد و می گوید: به نظرم در جامعه ای که ما زندگی می کنیم همه چیز در حرف و روی کاغذ خیلی خوب است ولی مهم این است که بتوانیم آن حرف ها، ضوابط و یا قوانین را خوب هم اجرا کنیم. شیوه نامه نیز چنانچه درست اجرا شود خوب است. یعنی همه چیز بستگی به اجرای درست و مطلوب یا حرکت در مسیر اجرای مطلوب دارد. در این زمینه هم چنانچه مدیران و کارشناسان بیطرف، کارآمد و مستقل در راس کار باشند و از قدرت تصمیم گیری لازم برخوردار باشند، مساله مهمی است که در شرایط کنونی این مهم نیز تا حدود زیادی برآورده شده است.

با این حال بهترین روش حمایت از رسانه ها چیست؟ مدیر مسئول روزنامه روزان پاسخ می دهد: من فکر می کنم مطبوعات ما مثل طفلی هستند که هنوز به سن بلوغ نرسیده اند. دولت مطابق وظایف قانونی خود موظف است شرایط را برای توسعه و رشد مطبوعات مهیا کند، ولی وابستگی مطبوعات به کمک های دولتی به شکل و شیوه کنونی، در نهایت آنها را از رشد و توسعه و ورود به بازار رقابت باز می دارد. توجه داشته باشیم، اینکه بخواهیم برای حمایت از مطبوعات آنها را دسته بندی کنیم و گزینشی عمل کنیم، این اساسا با اهداف مورد نظر در توسعه مطبوعات مغایرت دارد. هر چقدر دولت به وظیفه ارشادی و حمایتی خود نزدیکتر شود و از اعمال سلیقه و دخالت در حوزه اجرا پرهیز کند، هم به نفع خودش است و هم به رشد مطبوعات کمک می کند. در عین حال با این نظر هم که کار داوری درباره مطبوعات را به کسانی بسپاریم که خودشان ذینفع هستند، شدیداً مخالفم. این هم از عدالت دور است و هم اساسا کار غیر حرفه ای و به عبارتی نقض غرض است. به نظرم کارگروه های تخصصی، ادواری و انتخابی یکی از شیوه های مناسب برای این هدف هستند که خوب است در تشکیل کارگروه ها مد نظر قرار گیرند. به هر حال هم اکنون ما در ابتدای مسیری هستیم که امیدواریم نتیجه اش رشد و توسعه مطبوعات مستقل و حرفه ای باشد.

مطالب مشابه:

صالح آبادی: اختصاص ضریب کیفی، مهم ترین شاخصه شیوه نامه جدید یارانه مطبوعات است

سردبیر سیاست روز : شیوه نامه جدید یارانه مطبوعات برای بسیاری از روزنامه ها هزینه زاست

سردبیر همشهری : به جای پرداخت یارانه به فکر تقویت جایگاه حرفه ای خبرنگاران باشیم

رحمانیان: پیش نویس شیوه نامه جدید یارانه مطبوعات، یک گام رو به جلو است

سیامک رحمانی: یارانه مطبوعات فساد آور است/ نظارت بر نحوه تخصیص یارانه را بر عهده انجمن صنفی مطبوعات بگذارند

بررسی شیوه نامه جدید مطبوعات در گفتگو با بهروز بهزادی/ یارانه رسانه ای فساد آور است

مدیر مسئول آفتاب یزد : تعیین ضریب کیفی در شیوه نامه جدید مطبوعات یک گام رو به جلو است

∗ مطالب ما را در کانال تلگرامی شفقنا رسانه (mediashafaqna@) دنبال کنید

∗ نقد و نظر و سوژه های خود را از طریق ارتباط با ادمین کانال (shafaqnamedia_admin@) به ما بگویید.

انتهای پیام

fa.shafaqna.com

شفقنا در شبکه های اجتماعی: توییتر | اینستاگرام | تلگرام

به گزارش گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، محمد خُدادی معاون مطبوعاتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در مراسم معارفه سرپرست اداره کل مطبوعات و خبرگزاری های داخلی ضمن تسلیت ایام پایانی ماه صفر، فداکاری و ایثار را از جمله رموز ماندگاری نهضت عاشورا دانست و فداکاری در مدیریت را یک اصل اساسی در نظام جمهوری اسلامی ایران عنوان کرد و گفت: دغدغه تمام مدیران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی توسعه کسب و کارهای فرهنگی است و تغییرات نیز هیچ خللی بر این دغدغه در جهت کاهش موانع و مشکلات ایجاد نخواهد کرد.

معاون مطبوعاتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ضمن قدردانی از 40سال خدمت محمدرضا دربندی در عرصه های مختلف فرهنگی گفت: حدود 35 سال رفاقت من با آقای دربندی گواه حضور موثر و منشاء خیر و برکت ایشان در نهادهای مختلف فرهنگی است و با توجه به اینکه در ساختار اداری، هر آغازی یک پایان دارد، پایان ماموریت و بازنشستگی نیز در همین ساختار تعریف می شود.

وی افزود: عدم ادامه همکاری آقای دربندی در اداره کل نیز نه به میل بنده بلکه به اصرار خود ایشان صورت گرفت و این به معنای قطع همکاری، همراهی و بهره مندی از تجربه های ارزشمند ایشان در عرصه خدمت رسانی به اصحاب رسانه نخواهد بود.

خُدادی 6ماه گذشته را روزهایی بسیار سخت، پیچیده و حساس برای فضای مطبوعاتی کشور توصیف و اظهار کرد: با همکاری جناب آقای دربندی و همکاران ایشان در اداره کل رسانه های داخلی اکنون آرامش خوبی در حوزه مطبوعات ایجاد شده است و ما توانستیم با همکاری و همدلی اصحاب رسانه از آن شرایط سخت ابتدای سال عبور کنیم. آرامش بازار کاغذ مطبوعات محصول مدیریت ایشان در ماه های اخیر است.

وی درخصوص شیوه نامه جدید یارانه های مطبوعات نیز با اشاره به همگرایی ایجاد شده میان معاونت مطبوعاتی و مدیران رسانه ها و تشکل های صنفی رسانه ای گفت: تدوین چنین شیوه نامه ای از حساسیت بسیار بالایی برخوردار بود اما با مدیریت آقای دربندی و کار کارشناسی، شیوه نامه نیز اکنون در مسیر درستی قرار گرفته است.

خدادی همچنین با انتقاد از برخی خبرسازی ها و گمانه زنی ها در روزهای گذشته با رد اینگونه شایعات تاکید کرد: تغییر مدیر کل مطبوعات و خبرگزاری های داخلی به خواست آقای دربندی بوده و هیچگونه عاملی بر این روند اداری تاثیرگذار نبوده است.

معاون مطبوعاتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در بخش دیگری از این نشست با اشاره به شناخت آقای احسان الله حجتی از معاونت مطبوعاتی و اداره کل مطبوعات و خبرگزاری های داخلی تصریح کرد: با توجه به تجربیات فرهنگی آقای حجتی طی سالیان گذشته امیدواریم ایشان در این جایگاه نیز همچون دیگر عرصه های فرهنگی منشا خیر و اثر باشد.

محمدرضا دربندی مدیرکل پیشین نیز طی سخنانی، ضمن قدردانی از حسن اعتماد معاون مطبوعاتی و همراهی همکاران و مدیران رسانه ها در دوران فعالیتش گفت: آرامشی که اکنون در عرصه مطبوعات کشور حاکم است در نتیجه لطف خداوند و تلاش همکاران بنده در اداره کل مطبوعات و خبرگزاری های داخلی بوده است. وی با بیان خاطراتی از 4دهه فعالیت فرهنگی در کشور، توکل به خدا و بهره برداری عادلانه از امکانات را راه حل عبور از بحران ها دانست.

در ادامه این مراسم، احسان الله حجتی سرپرست اداره کل مطبوعات و خبرگزاری های داخلی نیز ضمن آرزوی توفیق برای مدیرکل پیشین و تشکر از معاون مطبوعاتی گفت: با جدیت تمام از تمام ظرفیت و توانایی های همکاران در پیشبرد امور استفاده خواهم کرد.

انتهای پیام/

به گزارش تابناک هرمزگان ؛ تفاوت بین شهر هوشمند و شهر الکترونیک به اندازه یک موی باریکه به واقع شهر الکترونیک شهریست که پاسخگوی خدمات از طریق ارتباطات دیجیتالی به مردم باشد البته شهر هوشمند شهری است که حتماً باید الکترونیک باشد اما شهرهای الکترونیک لزوماً هوشمند نیستند!

به این تعاریف از آن جهت اشاره می کنیم که بایستی در جلسات توسعه مدیریت راهبردی استان مدنظر استاندار هرمزگان باشد ایشان بایستی نخستین گام ها را در اجرای طرح تبدیل بندر عباس به شهر هوشمند را به شکل آزمایشی اجرا کنند اما آیا هرمزگان شرایط لازم را برای تبدیل شدن به شهر هوشمند دارد؟ که برای رسیدن به پاسخ این سؤال قطعاً نیاز داریم اول هرمزگان را از لحاظ ارائه خدمات الکترونیک بررسی کنیم چراکه هر شهری قبل از هوشمند بودن باید الکترونیک باشد.
شهریور سال 1393 دولت آیین نامه توسعه ارائه خدمات الکترونیک را به دستگاه های اجرایی کشور ابلاغ کرد وطی این آیین نامه باید دستگاه های اجرایی تا پایان سال 1394 خدماتی که ممکنه به صورت الکترونیک به شهروندان ارائه دهند در حالیکه 4 سال از ابلاغ این آیین نامه می گذرد تنها 50 درصد از دستگاه های اجرایی استان هرمزگان بعضی از خدمات خودشان را به صورت الکترونیک ارائه می کنند! آماری که در نگاه اول شاید بد هم نباشد اما زمانی که ارائه خدمات آنها را بررسی می کنیم خیلی هم چنگی به دل نمی زند از 96 دستگاه اجرایی که در هرمزگان وجود دارد 22 دستگاه اصلاً زیر بار این آیین نامه نرفتند که لینک خدمات الکترونیک و میز خدمت را در سایت این دستگاه ها نمی بینیم و شاخص ترین این دستگاه ها در این بخش می توانیم به اداره کل امور مالیاتی استان هرمزگان اشاره کنیم علاوه بر این که لینک خدمات الکترونیک را در سایت خودش قرار نداده هیچ سامانه ای مربوط به امور کاری مراجعین را هم در سایتش نمی بینیم از دستگاه های دیگری که می توانیم در این بخش به اسم آنها اشاره کنیم؛ بنیاد مسکن انقلاب اسلامی، کمیته امداد، تعزیرات حکومتی، جمعیت هلال احمر علاوه بر اینکه با تعداد زیادی از اقشار مردم سر و کار دارند اما لینک میز خدمت الکترونیک را در سایت آنها نمی بینم اما حتی برای ظاهرسازی هم که شده این لینک را در سایت خودشان قرار نداده اند برویم سراغ 26 دستگاهی که اینکار را انجام دادند و لینک میزخدمت خود را به صورت دکور در سایت خودشان قرار دادند؛ از جمله استانداری هرمزگان اگر به سایت آنها سر بزنید می بینید که لینک میز خدمت الکترونیک وجود دارد و وقتی که وارد آن صفحه می شوید فکر می کنید کسی دارد شما را گول می زنند مثلاً در ارتباط با همه قسمت ها فقط شرح وظایف سازمانی را تشریح کرده اند اما هیچ لینک دسترسی به موارد خدمات الکترونیک وجود ندارد اما اگر دوست دارید در این زمینه خلاقیت بیشتری را ببینید به سایت اداره کل بنادر و دریانوردی استان هرمزگان یک سری بزنید این اداره کل ابتکار جالبی برای دور زدن آیین نامه خدمات الکترونیک به کار برده و آن هم اینکه روی لینک میز خدمت الکترونیک کلیک می کنید با یک پیام به روبرو می شوید آنهم اینه که دسترسی به این سایت امکان پذیر نیست!
جالب است بدانید که تمام فرمانداری های هرمزگان اصلأ لینکی به نام خدمات الکترونیک ندارند که بخواهند چیزی را ارائه دهند.
خب موقع آن رسید برویم سراغ 48 دستگاهی که هم لینک خدمات الکترونیک را دارند و هم ارائه خدمات را انجام می دهند اما مشکل از آنجایی شروع می شود که این دستگاه ها تنها خدماتی را ارائه می دهند که به سامانه ملی و کشوری ربط دارد هیچ ربطی به خدمات استانی ندارد نمونه بارز این نوع ارائه خدمات سایت اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان هرمزگان است خدمات الکترونیک سامانه این سایت تا جایی که مربوط به وزارت فرهنگ و ارشاد می شود و ملی است ارائه می شود اما به محض اینکه شما به خدماتی می رسید که بایستی توسط این اداره کل ارائه شود به در بسته می خورید از نکات جالب دستگاه هایی که توی این دسته قرار می گیرند سایت ارتباطات و فناوری اطلاعات استان هرمزگان اشاره کنیم که تنها یک خدمات را ارائه می دهد این در حالی است که آذری جهرمی وزیر ارتباطات می گوید وزارتخانه به دنبال این است که یک دولت الکترونیک را در ایران ایجاد کند اما با این تفاسیر، وزیر باید دستگاه های اجرای استانها را مجاب کند البته این نکته را یادآوری کنم بعضی از ارائه خدمات مثل اینترنت فورجی را می توانیم از طریق این سایت انجام دهیم اما لزوماً لینکش در میز خدمت الکترونیک نیست از دستگاه هایی که خدمات الکترونیک را به صورت نصفه و نیمه انجام می دهند می توانیم به بهزیستی اشاره کنیم؛ بهزیستی علاوه بر اینکه خدمات خیلی خوبی را به قشر وسیعی از مردم ارائه می کند اما در سایت خودش در میز خدمت الکترونیک تنها یک خدمت را ارائه می کند آن هم اهدای زمین است حالا برویم دوباره سراغ جالب ترین دستگاه استان هرمزگان یعنی استانداری دستگاهی باید پیشتاز باشد در ارائه خدمات الکترونیک به مردم که شاهد هستیم به صورت حضوری شهروندان را ممنوع ورود می کند به ساختمان استانداری و حتی در سایت تازه طراحی شده خودش اصلا هیچ خدمتی را به صورت الکترونیک ارائه نمی دهد همه این چیزهایی که گفته شد بخش کوچکی بود از وضعیت خدمات الکترونیک ارائه شده توسط دستگاه در استان هرمزگان حالا پاسخ این سوال که آیا امکان هوشمندسازی شهر بندرعباس وجود دارد با شماست...
انتهای پیام/*

تلاش ها و پیگیری های مدیرکل جوان فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران برای دریافت بودجه جهت تسریع در اتمام تالار فرهنگی ساری نتیجه داد و 20 میلیارد تومان برای آن اختصاصی یافت.

این خبر را رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی مازندران اعلام کرد.

کلنگ پروژه تالار فرهنگی ساری در دولت نهم و سال 86 به زمین زده شد.

گفته می شود عملیات اجرایی این پروژه تا به امروز 87 درصد پیشرفت فیزیکی داشته است.

بماند که همزمان با شروع این پروژه ، مجموعه های بزرگی دیگر در استان های اصفهان و تهران آغاز شده و در حال حاضر به بهره برداری رسیده اما مازندران همچنان پیگر اعتبارات برای تکمیل و بهره برداری این پروژه است.

میزان اعتبار مورد نیاز این پروژه در سال 86 حدود 6 میلیارد تومان بوده است اما با گذشت حدود 12 سال این مجموعه تکمیل نشده است.

چندین مدیرکل درگیر این پروژه بوده اند اما نتوانستند آنرا به اتمام برسد ولی عباس زارع مدیرکل فعلی ارشاد استان با جدیت پیگیر اتمام آن است.

در آخرین تلاش ها برای بهره برداری این مجموعه رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی مازندران اعلام کرده است که رئیس سازمان برنامه و بودجه کشور 20 میلیارد تومان اعتبار برای تکمیل پروژه تالار فرهنگی شهر اختصاص داده است.

بعد از جلسه چند هفته پیش که با حضور مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران و رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی مازندران در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار شده بود ، رئیس سازمان برنامه و بودجه کشور 20 میلیارد تومان برای تکمیل تالار فرهنگی شهرستان ساری اختصاص داده است.

اختصاص 180 میلیارد تومان برای پسماند استان( زباله سوز و....)، مساعدت در تسریع مجوز ماده 23 پروژه های کنار گذر غرب استان به صورت احداث آزادراه با مشارکت بخش خصوصی، اختصاص مبلغ 40 میلیارد ریال برای پروژه سالن ورزشی 5 هزار نفری کشتی( چند منظوره) جویبار، اختصاص مبلغ 20 میلیارد ریال برای پروژه سالن ورزشی 6 هزار نفری پیست دوچرخه سواری روستای ماهفروجک ساری از دیگر مصوبات سازمان برنامه و بودجه برای استان مازندران است .

به گزارش ایسنا، هفدهمین نمایشگاه کتاب تبریز در محل دائمی نمایشگاه بین المللی در حال برگزاری بوده و برخی ها از این رویداد فرهنگی به نفع دنیای مادی خود استفاده بسیاری می برند.

با شیک پوش ها نفر اول کنکور شوید!

بنرهای تبلیغاتی موسسات کنکور در هر طرف سالن امیرکبیر خودنمایی می کند و مدرسان روی بنرها همگی شیک پوش و جزو زیبارویان! شهر هستند، بطوریکه در نگاه اول، آن ها را با پسرهای شایسته شهر یا کاندیداهای انتخاباتی اشتباه می گیریم.

صف طولانی کنکوری ها در مقابل یکی از ناشران معروف کتب کمک درسی هم از دیگر نکات قابل توجه هفدهمین نمایشگاه کتاب تبریز است که کالایی شدن آموزش و پرورش را بیش از پیش، گوشزد می کند.

سالن پروین اعتصامی و جولان ناشران غیربومی

آنچه مخاطبان هفدهمین نمایشگاه تبریز را متعجب کرده، تعدد ناشران غیربومی و عرضه آثار تکراری در اکثر غرفه ها است. تعدادی از مخاطبان معتقد هستند کتاب ها تکراری، غرفه ها زیاد و ناشران ناآشنا هستند و این باعث سردرگمی مخاطب می شود .

جولان کتاب های موفقیت و ترجمه های خارجی

از همان کتاب ها که یک زن یا مرد موفق لبخند به لب و شکست ناپذیر بر روی جلد به شما نگاه کرده و به شما قول می دهد که با خواندن این کتاب موفق شوید. تعدد ترجمه های مختلف نیز سرسام آور بوده و مخاطب را با دنیایی از ابهام مواجه می کند.

حضور کتب ترکی و استقبال بی نظیر مردم

این وسط اما نشر اختر، آذربایجان و آیدین، پرمخاطب تر از سایر غرفه ها هستند، کتب ترکی خوب به فروش می رسند که این مهم می تواند راهی برای آشنایی متولیان فرهنگ با سلایق فرهنگی مردم استان باشد.

استقبال از بادکنک های تبلیغاتی!

صف طولانی دریافت بادکنک های تبلیغاتی در سالن شهریار هم از دیگر نکات قابل توجه، فرهنگی ترین رویداد سال بوده و شاید کمبود نشاط اجتماعی را گوشزد می کند.

صندلی های خالی از مخاطب نشست های تخصصی

در کنار نمایشگاه کتاب، دهمین نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری ها نیز در حال برگزاری بوده و نشست های تخصصی در زمینه کتاب نیز برگزار می شود که معمولا خالی از مخاطب هستند.

جولان چهره های انتخاباتی در نمایشگاه کتاب

حضور پررنگ چهره های انتخاباتی در نمایشگاه کتاب و رقابت برای حضور در غرفه های رسانه ها هم از دیگر نکات قابل توجه این رویداد بزرگ است که پای مخاطبان عادی را هم به سالن مطبوعات و خبرگزاری های استان باز کرده است.

غرفه های خوشمزه این بار هم از غافله عقب نمانده و پابه پای کتاب ها مخاطبان را به خود جلب کرده و آن ها را بر سر دو راهی انتخاب بین غذای جسم و غذای روح قرار داده اند. استقبال چشمگیر مراجعان از غرفه های سوغاتی ها و خوراکی های وسوسه انگیز نیز، از فست فود گرفته تا پاستیل و لواشک، تاب مقاومت را از مخاطبان فرهنگی ترین رویداد سال گرفته است!.

در مسیر بازگشت از نمایشگاه کم تر کسی را می بینید که کالای فرهنگی به دست این مسیر را طی کند، در مقابل هر سالن تعدادی از دانش آموزان و دانشجویان سیب زمینی به دستی را می بینید که معتقد هستند فرنچ فرایز 10 هزار تومانی، به امتحانش می ارزد، اما کتاب نمی صرفد .

صف های طولانی چنان تلقین می کنند که انگار خیلی از مخاطبان نمایشگاه کتاب، صرفا برای خوردن فست فود و خرید سوغاتی های فریبنده و خوشمزه یزد و کرمانشاه تا آن سر شهر کوبیده و آمده اند.

پفک، ارزان تر و محبوب تر از همه

این محصول خوراکی هم، صدرنشین خوردنی های هفدهمین نمایشگاه کتاب تبریز است و از بزرگ و کوچک هر کدام یک بسته از آن را به دست دارند و معتقد هستند جایی که خوردن، تفریح محسوب می شود و نمایشگاه کتابش در دورافتاده ترین نقطه شهر قرار داشته و مینی بوس هایش هم انگار 100 سال سن دارند، خوردن پفک برای طی کردن مسیر طولانی ورودی نمایشگاه تا سالن ها بهترین و ارزان ترین راه است .

انتهای پیام

به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز آیت الله لطف الله دژکام صبح امروز به مناسبت هفته وقف در دیدار با مدیرکل و نمایندگان اداره کل اوقاف و امور خیریه فارس اظهار داشت: اوقاف به عنوان رویکرد تصمیم ساز باید مورد توجه قرار گیرد ودراین راستا متصرفی شدن موقوفات مشکل و معضلات بسیاری را به وجود می آورد.

وی با اشاره به اینکه اوقاف به عنوان نهاد نظارتی نباید کسانی دیگر برآن نظارت کنند، افزود: سیاسیون و دیگر افراد جامعه باید توجیه شوند که نباید بر این نهاد نظارت کنند و دراین راستا مقررات این نهاد برمبنای نقش تولیت به عنوان تعیین کننده و ناظر باشد.

وی خاطرنشان کرد: در گذشته تاریخ وقف نامه های قدیمی سهم متولی و ناظر معین شده بود و این سهم در استمرار موقوفه و اوقاف تاثیرگذار بوده است.

دژکام تصریح کرد: اداره کل اوقاف باید به گونه ای شفاف به اقشار جامعه اعلام کند که سهم موقوفات به چه میزان است و چگونه و در چه راهی صرف می شود.

وی در مورد زائرانی که از مرز شرقی کشور برای زیارت اربعین به استان فارس وارد شده بودند، گفت: شایسته نیست اتوبوس حامل زائران اربعین حسینی که وارد فارس شده و به علت خرابی دربین راه متوقف شده بودند از تسهیلات فنی، رفاهی و دیگر خدمات محروم شوند.

20 وقف جدید در استان فارس

مدیرکل اوقاف و امور خیریه استان فارس در ادامه این دیدار اظهار داشت: 20 وقف جدید به ارزش 10 میلیارد تومان شامل زمین های کشاورزی، باغی، تجاری و مسکونی از سوی نیات قرآنی و خیرات و مبرات واگذارشده است.

حجت الاسلام سید عباس موسوی خاطرنشان کرد: اخذ صدور هزار و 390 جلد سند مالکیت افزون بر 20 میلیون متر معکب، اخذ 4 هزار و 500 هکتار از اراضی موقوفات در 3 ماه آینده و نیز رفع اختلاف 2 هزار و 570 پلاک بالغ بر 220 هزار متر مکعب ازدیگر فعالیت های این اداره کل در سال گذشته است.

وی تصریح کرد: ساخت سالانه 40 باب مسجد در مناطق محروم و نیز 280 طرح عمرانی شامل بازسازی، محوطه سازی، شبستان و نیز اعزام 25 روحانی به اطراف شیراز و 2 هزار مبلغ بومی و غیر بومی به شهرستان ها، بخش ها و روستا ها از فعالیت های این ارگان است.

مدیرکل اوقاف فارس بیان داشت: ورود به حوزه دانش بنیان به ویژه کشت و صنعت در راستای افزایش موقوفات و اشتغالزایی از دیگر برنامه های اجرایی و عملیاتی این نهاد است.

انتهای پیام/

به گزارش خبرگزاری فارس از کرمانشاه، آیت الله شیخ مصطفی علما پیش از ظهر امروز در دیدار با مدیرکل و معاونان اداره کل اوقاف و امور خیریه استان کرمانشاه که به مناسبت آغاز دهه وقف صورت گرفت، اظهار داشت: خدمت به بندگان خدا برگشت به خدا دارد و وقف یکی از خدمات ارزشمند و ماندگار است، لذا باید فرهنگ وقف و موقوفات گسترش یابد.

امام جمعه کرمانشاه کرمانشاه با اشاره به اهمیت وقف، افزود: یک کتاب فقهی مستقل در باب وقف داریم و این بدان معناست که شارع مقدس عنایت خاصی به موضوع وقف دارد زیرا وقف همواره کارساز بوده و مشکلات را مرتفع کرده است.

وی با انتقاد از عدم احیای برخی موقوفات استان، تاکید کرد: حدود 21 هزار رقبه موقوفات در استان کرمانشاه داریم، لذا باید موقوفات مطالعه، شناسایی و مورد بهره برداری قرار گیرند و باید در این گونه موارد مر اسلام را عمل کنیم و تقوای لازم را داشته باشیم.

علما با اشاره به اهمیت امامزادگان استان و بقاع متبرکه، گفت: مردمی که وارد بقاع متبرکه و امامزاده ها می شوند. در واقع حاجت خود را به خداوند مطرح می کنند، و از درگاه خداوند متعال خواهان رفع حوائج خود هستند، لذا باید در راستای معرفی مطلوب این اماکن تلاش های خوبی صورت گیرد.

انتهای پیام/پ

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از خوسف، محمد الهی امروز (4 آبان) در نشست خبری با اصحاب رسانه، اظهار داشت: وقف؛ حس ماندگاری است که پرونده عمل انسان را با صدقه جاریه باز نگه می دارد.

رئیس اداره اوقاف و امورخیریه شهرستان خوسف با بیان اینکه وقوفاتی از 450 سال پیش داریم که ماندگار خواهد بود، گفت: مردم به این موضع اهمیت می دهند، لذا در شهرستان خوسف 970 موقوفه و یک هزار و 133 رقبه، 131 باب مسجد، 24 حسینیه و 13 امامزاده و بقعه داریم.

حجت الاسلام الهی افزود: در حوزه های فرهنگی، حقوقی ثبتی و اجارات و بهره وری و موارد فنی بقاع کار متبرکه می شود که در حوزه فرهنگی؛ اجرای طرح آرامش بهاری، برگزاری مراسم جشن ولادت امام علی (ع)، برگزاری جشن نیمه شعبان، طرح ضیافت الهی، اجرای طرح نشاط معنوی از جمله مهمترین این برنامه ها است که در بقاع شاخص اجرا شده است.

وی گفت: امسال 20 سند مالکیت برای موقوفات و بقاع و اماکن مذهبی در سامانه جامع موقوفات ثبت شده که در مجموع از هفته وقف سال گذشته تاکنون 120 سند وقف ثبت سامانه جامع موقوفات و بقاع متبرکه شده است.

رئیس اداره اوقاف و امورخیریه شهرستان خوسف با اشاره به پرونده های حقوقی مستاجرین در شهرستان خوسف، بیان کرد: بعضی از پرونده های وقفی در این شهرستان 20 سال حقوق موقوفه عقب افتاده داشتند که با پیگیری های انجام شده در راستای نیت واقف عمل شد.

حجت الاسلام الهی از تنظیم پنج قرارداد خادمین بقاع متبرکه و برون سپار ثبتی خبر داد و گفت: شهرستان خوسف تنها شهرستان استان خراسان جنوبی است که تمامی اسناد موقوفه جاری خود را در سامانه جامع اطلاعات و بقاع متبرکه اسکن و بارگذاری کرده است.

وی ادامه داد: در این راستا 73 هزار و 740 برگ از اسناد موقوفه از محل 970 موقوفه و یک هزار و 133 رقبه در سامانه جامع اطلاعات و بقاع متبرکه بارگذاری شده است.

رئیس اداره اوقاف و امورخیریه شهرستان خوسف بیان کرد: از اول سال جاری 64 میلیون تومان وصول عواید موقوفات را داشته ایم و از اول سال 54 میلیون تومان نیت واقفین خیر اندیش هم اجرا شده است.

وی گفت: در بخش هزینه های مدیریتی و جاری موقوفات 111 میلیون تومان و در بخش عمرانی 700 میلیون تومان هزینه شده است.

رئیس اداره اوقاف و امورخیریه شهرستان خوسف با اشاره به کلنگ زنی ساختمان اداری اوقاف خوسف در هفته وقف سال گذشته، گفت: این ساختمان 50 درصد پیشرفت فیزیکی داشته است که برای ادامه عملیات ساخت و ساز نیاز به 150 میلیون تومان اعتبار داریم و تاکنون هم 120 میلیون تومان هزینه شده است.

حجت الاسلام الهی با بیان اینکه امسال 30 میلیون تومان اعتبار از محل اعتبارات دولتی به اداره اوقاف اختصاص یافته است، گفت: با این اعتبارات قطره چکانی ساختمان اداری اوقاف خوسف تا پنج سال آینده به بهره برداری می رسد.

وی از پیشرفت 60 درصدی عملیات زائرسراهای امامزاده شاه سلیمان علی(ع) خبر داد و گفت: این زائر سرا نیاز به 25 میلیون تومان اعتبار دارد و مردم می توانند نذورات خود را در راستای تکمیل زائرسراها به این امامزاده تقدیم کنند.

وی افزود: برای تکمیل شبستان سید ابوالقاسم روستای نصرآباد بالغ بر 50 میلیون اعتبار دولتی و از محل نذورات امامزاده و خیرین هزینه شده است و برای تکمیل نیاز به 100 میلیون اعتبار دیگر داریم که بازهم نیازمند خیرین نیکوکار هستیم.

رئیس اداره اوقاف و امورخیریه شهرستان خوسف از تعمیر زائر سراهای روستای همند با هزینه کرد 10 میلیون تومان، خبر داد و گفت: برای احداث استخر ذخیره آب روستای علی آباد ماژان با همکاری بسیج 15 میلیون تومان اعتبار پرداخت شده است.

حجت الاسلام الهی گفت: برداشت اطلاعات و موقعیت جغرافیایی ( GIS )رقبات از یک هزار و 300 نقطه انجام شده و سه مورد هم طرح های عمرانی بقاع متبرکه تصویب شده است.

وی افزود: در بقاع متبرکه از محل نذورات ضریح و کمک های مردمی و خیرین یک میلیارد و هشت میلیون تومان هزینه های عمرانی انجام شده است.

حجت الاسلام الهی بیان کرد: امسال دو وقف جدید شامل سه ساعت آب به همراه بک هکتار زمین و 350 اصله نهال درخت عناب در روستای کلاته عرب به ارزش 15 میلیون تومان و وقف دیگر 20 فنجان آب از قنات مزرعه زادنبه به ارزش ریالی حدود 10 میلیون تومان ثبت شده است.

وی از اجرای 17 برنامه های در دهه وقف در شهرستان خوسف خبر داد و گفت: برنامه همایش یاوران وقف و هیئت امنا، خادمین و متولیان برتر وقف، طرح خیمه معرفت، زنگ وقف، تقدیر از بهترین های انشای وقف، حضور در دفتر امام جمعه، سرکشی از محرومان روستای همند و غبار روبی امامزاده نصرآباد از مهمترین فعالیت های دهه وقف در شهرستان خوسف است.

پایان پیام/ 575

حجت الاسلام ابراهیم حیدری در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه پروژه مرمت و بهسازی آستان مقدس امامزاده عباس ساری در دو فاز در حال انجام است گفت: در فاز اول شبستانی به مساحت 1500 متر مربع در دست ساخت و بدر فاز دوم نیز شبستانی به متراژ حدود 500 متر مربع در دست ساخت است.

وی با اظهار اینکه تاکنون مقرنس سقف و حدود 60 درصدپروژه فاز اول امامزاده عباس تکمیل شده است تصریح کرد: برای تکمیل آن به حدود 10 میلیارد تومان اعتبار نیاز است.

حجت الاسلام حیدری همچنین به پروژه توسعه آستان مقدس امامزاده عبدالله آمل اشاره کرد و گفت: حدود 80 درصد این پروژه تکمیل شده است و طبق برنامه این دو پروژه تا دو سال آینده تکمیل می شود.

مدیرکل اوقاف و امور خیریه مازندران شمار پروژه های عمرانی در دست اقدام اوقاف را 130 پروژه بیان کرد و گفت: سالانه 10 تا 15 پروژه تکمیل می شود.

کد خبر 4757351

توزیع نشریات در کیوسک های مطبوعاتی باید مرتب و شمارگان آن کمتر از 500 نسخه نباشد.
اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمانشاه درخصوص توزیع نامرتب نشریات سراسری در کیوسک های مطبوعاتی استان و تعداد کم آنان به سرپرستان این گونه نشریات سراسری هشدار داد.
به گزارش باختر، دراین هشدار آمده است : با توجه به نامه شماره 184415/98 تاریخ 5/6/98 معاونت امور مطبوعاتی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درخصوص تعداد شمارگان نشریات سراسری و منطقه ای استان، به اطلاع می رساند از تاریخ 1/8/98 نشریاتی که توزیع آنها در دکه های استان روزانه کمتر از 50 نسخه باشد ( از دی ماه به 100 نسخه افزایش خواهد یافت ) ، صدور پروانه فعالیت دفتر سرپرستی متوقف و پروانه های دارای اعتبار به حالت تعلیق درخواهد آمد.
لازم به ذکر است که چنانچه روال توزیع نشریه ای حتی به مدت کوتاهی متوقف گردد، مجوز فعالیت آن نشریه دراستان لغو خواهد شد.

پایگاه خبری عصر شرق ، محمد ابراهیمی : رسانه به عنوان رکن چهارم دموکراسی محسوب شده و عده ای آن را مهم ترین رکن می دانند؛ آحاد مردم حق دارند از آخرین اخبار اطلاعات ایران و جهان آگاه باشند و نمی توان این حق را از آنان گرفت.

فارغ از فعالیت رسانه های رسمی آنچه به عنوان موتور محرک توسعه هر منطقه محسوب می شود، فعالیت رسانه های محلی اعم از پایگاه های خبری و نشریات کاغذی محلی است.

*مطبوعات محلی تریبون بیان مسائل و مشکلات هستند

به همان میزان که فعالیت مطبوعات محلی در توسعه و اعتلا یک منطقه می تواند تأثیرگذار باشد، به همان میزان نیز می تواند مخرب باشد و در حقیقت مطبوعات محلی همانند یک شمشیر دو لبه هستند.

بی شک تولید محتوا به عنوان مهم ترین شاخص یک رسانه محسوب شده و انتظار می رود بیشترین وقت در این عرصه برای تولید محتوا گذاشته شود.

مطبوعات محلی تریبون بیان مسائل و مشکلات هستند و می بایست علاوه بر انتشار اخبار و اطلاع رسانی نسبت به نقد منصفانه مسائل و مشکلات نیز اهتمام ورزند.

*فعالیت 12 رسانه محلی در دماوند؛ تهدیدها و فرصت ها

در این گزارش بر آن شدیم تا به بررسی فعالیت مطبوعات محلی شهرستان دماوند، تخلفات، وضعیت تولید محتوای رسانه ها و فعالیت برخی کانال های تلگرامی به عنوان پایگاه خبری و عدم برخورد قانونی با تخلفات محرز آنان بپردازیم.

موقعیت اقلیمی و شرایط جغرافیایی شهرستان دماوند ایجاب می کند که رسانه ها بیشتر به این موضوع توجه کنند و در حال حاضر، وجود 4 پایگاه خبری و 8 ماهنامه دارای مجوز در شهرستان دماوند هم یک فرصت و هم یک تهدید به حساب می آید.

*فعالیت برخی رسانه ها بدون توجه به رسالت اصلی خود

با وجود این تعداد نشریه و پایگاه خبری محلی هر کدام می توانند در حوزه های مختلف شهرستان ورود پیدا کرده و در راستای توسعه آن فعالیت کنند؛ اهمیت و نقش مطبوعات محلی به گونه ای است که 24 سپتامبر 1853 را به عنوان روز آغاز فعالیت مطبوعات محلی در جهان ثبت کرده اند.

متاسفانه برخی از پایگاه های خبری شهرستان دماوند بدون توجه به رسالت اصلی خویش اقدام به فعالیت های گوناگون نموده و این موضوع می تواند در آینده ای نزدیک اثر سو داشته باشد.

تولید محتوا مناسب تنها موضوعی است که در نشریات و جراید محلی دماوند مشاهده نمی شود و فعالیت آن ها صرفاً به پوشش اخبار جلسات در ادارات با رویکرد پوششی و به عنوان روابط عمومی سیار، انتشار آگهی های تبلیغاتی که گاهی اوقات برخی از این آگهی های تبلیغاتی موجب جریحه دار شدن عفت عمومی شده و همچنین حیاط خلوت افراد مختلف به منظور دستیابی به اهدافشان ختم شده است.

*رسانه ها سکوی پرتاب کاندیداهای انتخاباتی/ بی توجهی رسانه ها به تذکرات

از سوی دیگر نزدیک شدن به انتخابات مجلس شورای اسلامی و نقش ویژه رسانه های محلی در این موضوع که به عنوان سکوی پرتاب برای هر کاندیدا محسوب می شود سبب شده تا برخی رسانه ها به این سمت سوق پیدا کنند و حتی با توجه به اینکه تذکرات متعدد از سوی مقامات عالی شهرستان مبنی بر عدم حمایت رسانه های محلی از کاندیدای احتمالی انتخابات صادر می شود، اما هیچ گونه توجهی به این موضوع وجود ندارد.

با این تفاسیر این سئوال در ذهن ها جاری می شود که این عدم توجه رسانه ها به موضوعات و همچنین عدم برخورد با آنان ناشی از وجود خلأ قانونی در برخورد با رسانه ها بوده یا مسامحه و بی توجهی مسئولان ذیربط در برخورد با این موضوع خواهد بود.

در ابتدای کار باید به این پرسش پاسخ دهیم که متولی نظارت و کنترل فعالیت رسانه ها کدام نهاد است.

*اداره ارشاد: راهکار قانونی برای برخورد با رفتار رسانه ها وجود ندارد!

بر اساس سیکل اداری و ارتباط حوزه فعالیت؛ اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی متولی اصلی نظارت و کنترل فعالیت مطبوعات اعم از سراسری و محلی است.

به پای درد و دل مسئولان این نهاد در شهرستان دماوند که می نشینیم آنان نیز از وضعیت مطبوعات محلی و فعالیت آنان اظهار تأسف نموده و تمام قد بر این مهم تاکید دارند که راهکار قانونی مناسب به منظور برخورد با مؤلفه های مربوط به فعالیت برخی رسانه های شهرستان اعم از عدم تولید محتوا مناسب، انتشار آگهی های تبلیغاتی نامناسب و عدم رعایت عفت عمومی وجود ندارند.

همچنین آنان معتقدند تشکیل خانه مطبوعات نیز صرفاً در حد یک نام و حکم بوده و هیچ گونه فایده عملی در خصوص کنترل و نظارت بر این موضوع ندارد.

با تفاسیر موجود، اگر اینگونه موارد به عنوان جرائم مطبوعاتی جرم انگاری نشده و هیچ گونه راهکار قانونی و یا رأی وحدت رویه قضایی در برخورد با اینگونه موضوعات وجود نداشته باشد، بنابراین دادگاه مطبوعات به چه مواردی در این حوزه رسیدگی می کند.

*بندهای قانون مطبوعات در رسیدگی به موارد رسانه ها

سید حسن جعفریان سوته، وکیل پایه یک دادگستری در گفت وگویی در خصوص ابعاد حقوقی رسیدگی به تخلفات موجود در نشریات محلی و همچنین فعالیت متعدد برخی افراد در فضای مجازی اظهار داشت: قانون مطبوعات نسبت به نحوه نظارت و نحوه انتشار و نوع نوشتار و تقریر توسط مطبوعات کاغذی و نشریات الکترونیک خط مشی و سیاست گذاری نموده که می توانیم در ماده یک قانون مطبوعات سال 64 به همراه آخرین اصلاحات سال 88 مشاهده کنیم.

وی افزود: مسئولیت هر کدام از نشریات بر عهده مدیر مسئول آن نشریه بوده و چنانچه انتشار اخبار سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و مذهبی سبب تحقق یکی از عناوین مجرمانه شود، علاوه بر شخص مدیر مسئول با رعایت شرایط نویسنده نیز تحت تعقیب قرار می گیرد.

این وکیل پایه یک دادگستری با بیان اینکه در خصوص موضوعات فوق الذکر چند فرض قابل طرح است، ادامه داد: در صورتی که نشریات به طور کلی در نقد یک سیاست یا جناح خاص به گونه ای عمل کنند که مغایر با واقعیت باشد، برابر ماده 23 قانون مطبوعات افرادی که الفاظ و گفتار به آن ها منتسب است می توانند ظرف مدت مشخص از خود دفاع کرده و آن نشریه نیز مکلف به انتشار آن دفاعیه است.

*هیچ گونه خلأ قانونی نظارت بر رفتار مطبوعات وجود ندارد

جعفریان گفت: در صورتی که این اقدام توسط نشریه مربوطه صورت نگیرد، افراد می توانند به دادسرا شکایت کرده و دادسرا بدون رعایت نوبت طبق مواد 24 تا 27 قانون مطبوعات نشریه مذکور را به عنوان ضمانت اجرا تا حداکثر 10 روز توقیف می کند.

وی در خصوص انتشار مطالب و مقالات افرادی که به عنوان نامزدهای احتمالی انتخابات مجلس شورای اسلامی قلمداد می شوند، تصریح کرد: مطالب آنان باید بررسی شده، زیرا ممکن است که عبارات و الفاظ و تئوری هایی را مطرح کنند که در پهنه جرم باشد، برابر ماده 25 و 26 قابلیت پیگرد دارد و هیچ گونه خلأ قانونی نظارت بر رفتار مطبوعات وجود ندارد.

وی تاکید کرد: تبلیغات نامزدهای انتخاباتی در قالب ایده، افکارها، حمله محترمانه و نامحترمانه به جناح رقیب انجام می شود و چنانچه یادداشت های منتشر شده مشمول هر یک از الفاظ و عناوین مجرمانه باشد از قبیل توهین، نشر اکاذیب و قذف در صلاحیت دادسرا قابل پیگیری است و دادگاه صالح دادگاه کیفری یک به استناد ماده 302 قانون آیین دادرسی کیفری به جرائم مطبوعاتی رسیدگی می کند.

*تبلیغات زودرس انتخاباتی تخلف است

این حقوقدان اضافه کرد: چنانچه اقدامات و فعالیت پایگاه های خبری وصف مجرمانه نداشته باشد، اما در نظر عرف ناپسند و نامتعارف باشد می توان به صورت مصداقی مورد رسیدگی قرار داد.

جعفریان خاطرنشان کرد: همچنین در خصوص موضوعات مربوط به تخلفات زودرس انتخاباتی باید گفت که تخلفات زودرس انتخاباتی تخلف بوده، اما جرم نیست و از طریق قانون انتخابات به عنوان مستند قانونی می تواند مورد پیگیری قرار گیرد.

وی اضافه کرد: در خصوص انتشار برخی مطالب نامربوط توسط پایگاه های خبری و عدم برخورد اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی، باید مطالب منتشر شده به صورت دقیق و موردی بررسی و سپس مطابق قانون عمل شود.

*نظارت بر فعالیت کانال های تلگرامی بر عهده پلیس فتا

جعفریان تصریح کرد: اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز در چهارچوب نظارت بر مطبوعات تکلیف داشته و در صورت حدوث مصادیق مذکور می تواند اقدام کند، اما نظارت بر فعالیت کانال های تلگرامی بر عهده این نهاد نبوده و دیگر نهادهای ذیربط از قبیل پلیس فتا می بایست اقدام کنند.

وی با تاکید بر اینکه خلاء قانونی نظارت بر رفتار مطبوعات وجود ندارد، گفت: در خصوص انتشار آگهی های تبلیغاتی نامتناسب با عرف جامعه باید گفت برابر تبصره 5 ماده 3 قانون مجازات فعالیت های سمعی و بصری انتشار این گونه تبلیغات جرم نیست و در قانون به صورت مطلق برای این موضوع جرم انگاری انجام نشده و صرفاً با استدلال قضات به عنوان اشاعه فحشا و مطابق ماده 28 قانون مطبوعات مبنی بر انتشار تصاویر خلاف عفت عمومی که مشمول جرائم تعزیری است، می تواند مورد پیگیری قرار گیرد.

*امکان کنترل و ارزیابی رسانه ها توسط ارشاد وجود دارد

این حقوقدان خاطرنشان کرد: قانون به صورت کلی و عمومی است و عفت عمومی یک امر نسبی بوده و تفاسیر با توجه به مصادیق ممکن است که متفاوت باشد.

جعفریان تاکید کرد: با توجه به مطالب مذکور اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی می تواند با بررسی این موضوعات به صورت موردی نسبت به کنترل و ارزیابی عملکرد پایگاه های خبری و نشریات کاغذی بپردازد و در صورت عدم انجام این کار این نهاد در برخورد با این موضوعات مسامحه می کند.

منبع: نشریه البرز شرقی

انتهای پیام/آ

برخی جامعه شناسان و هنرمندان رشته خطاطی معتقدند که هنر خوشنویسی ریشه در فرهنگ ایران و اسلام دارد؛ اما متاسفانه قدمت این هنر نتوانسته هویت خوشنویسی را در عصر جدید حفظ کند.

گرچه ممکن است برخی استان های کشور به لحاظ فرهنگ بومی و اختصاصی خوشنویسی را در اولویت فرهنگی خویش نبینند، اما برای قزوین که به عنوان پایتخت خوشنویسی کشور محسوب می شود، نبود هیچ نوع خط و مشی برای توسعه، در کنار کمبود اعتبارات مالی و فقدان یک ساختمان مناسب، درد بزرگی بر دوش خوشنویسان این دیار گذاشته است.

فعالان این عرصه هنری معتقدند که اگر قرار است یک استان به عنوان خوشنویسی در کشور فعالیت کند، باید بسترهای مادی و معنوی مناسبی داشته باشد، در غیر این صورت وجود اساتید و بزرگان خوشنویسی در قزوین و دادن لقب پایتخت خوشنویسی به این شهر و استان هرگز نمی تواند به تربیت نسل خوشنویس در آینده منجر شده و این هنر را در جایگاه متعالی قرار دهد.

برای اطلاع از کاستی ها و مطالبات هنرمندان خوشنویسی ایرنا به چند تن از اساتید این هنر به گفت و گو پرداخت.

خوشنویسی با خط سروکار دارد، اما فاقد خط و مشی است/ ساختمان خوشنویسان باید در شان پایتخت خوشنویسی باشد

کارشناس پژوهش هنر و مدرس دانشگاه به خبرنگار ایرنا گفت: هنگامی که نام قزوین به پایتخت خوشنویسی ایران مزین شده است، باید جلوه های زیبای این هنر را نیز درون خود جای دهد که چنین چیزی را تاکنون مشاهده نکرده ایم که خوشبختانه ظرفیت ها و پتانسیل های فراوانی در این استان نهفته و باید مورد استفاده قرار گیرد.

سید عبدالله حصاروندی افزود: مسئولان استانی به خصوص مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی باید برای توسعه و راهبرد این هنر وارد میدان شده و از ابعاد مختلف به خوشنویسی نگاه کند، به عنوان مثال آیا این هنر فقط می خواهد در قالب هنری تعریف و تبیین شود و یا اینکه صنعت خوشنویسی نیز برای این استان مهم است؟

وی با بیان اینکه خوشنویسی امروز می تواند در توسعه گردشگری موفق عمل کند، اظهار داشت: برخی از هنرها مانند صنایع دستی، نقاشی و نگارگری به لحاظ ویژگی تصویری بیش از سایر هنرها در معرض دید انسان قرار دارند و به صورت ناخودآگاه از توجه بیشتری نیز برخوردار خواهند هستند، اما در مورد خوشنویسی به عنوان یک هنر تصویری و ادبی هنوز با فقدان جلوه های بصری روبرو هستیم و شهر قزوین به شدت از منظر کالبدی با خوشنویسی بیگانه است.

حصاروندی تصریح کرد: به جز میدان میرعماد و پارک کنار آن که چند تندیس حروف خوشنویسی در آن مشاهده می شود، هنوز یک اقدام خاص و ویژه در رابطه با هنر خوشنویسی در استان یافت نمی شود و همین مسئله سبب شده تا مسافر خارج از استان و یا گردشگر نتواند تفاوتی بین پایتخت خوشنویسی ایران با دیگر استان ها پیدا کند.

این فعال و پژوهشگر هنری تاکید کرد: خوشنویسی با خط سروکار دارد، اما خود فاقد خط مشی است، منظور ما از خط مشی، یک سند سیاسی و راهبردی در رابطه با توسعه این رشته هنری است که باید در استان قزوین تدوین شده و مورد توجه قرار گیرد.

حصاروندی وجود یک ساختمان خاص و ویژه برای هنرمندان خوشنویسی را ضروری دانست و گفت: به لحاظ تلفیق این هنر با عرفان و اصالت در فرهنگ ایران و اسلام، باید در طراحی تندیس ها، میادین و به خصوص ساختمان خوشنویسی نهایت دقت را به عمل آورد تا خانه ای در سطح پایتخت خوشنویسی ایران احداث شود.

ضرورت برنامه ریزی برای 200 فارغ التحصیل خوشنویسی در قزوین

یک پیشکسوت خوشنویسی در قزوین نیز به خبرنگار ایرنا گفت: اگر تا دیروز توجه کردن به خوشنویسی در قزوین به عنوان یک دغدغه و عشق شخصی تلقی می شد، اما اکنون به لحاظ پایتخت خوشنویسی نامیده شدن این استان باید نقش و نمای این هنر کهن بیشتر مورد توجه قرار گیرد.

عباس پارس مهر افزود: متاسفانه با وجود 200 فارغ التحصیل ممتاز در رشته خوشنویسی، هنوز جایگاهی پویا برای این افراد در استان تدارک دیده نشده و این بی توجهی می تواند به کناره گیری فارغ التحصیلان این رشته هنری منجر شود.

وی تاکید کرد: مشکل دیگری که فعالان این هنر با آن مواجه هستند، نبود اعتبارات مالی برای انجام برنامه های هنری است و اگر انجمن خوشنویسی از نظر بودجه ای تامین شود بدون شک شاهد پویایی و نشاط بیشتری در این هنر خواهیم بود.

آثار خوشنویسان قزوینی باید به عنوان سوغات هدیه شود

مسئول امور اداری و مالی انجمن خوشنویسان استان قزوین به خبرنگار ایرنا گفت: یکی از اقداماتی که می تواند به حمایت هرچه بیشتر از اقتصاد هنرمندان خوشنویسی منجر شود، خرید آثار خوشنویسان از سوی مسئولان و هدیه کردن آن ها به میهمانان است که به نوعی سوغات فرهنگی قزوین نیز به شمار می رود.

بابک البرز نیا افزود: هنرمندان خوشنویسی به لحاظ فقدان مکانی مناسب در تنگنا هستند و امیدواریم که مسئولان در این خصوص وعده های خودشان را عملی کرده و برای فراهم کردن یک مکان مناسب اقدام کنند.

وی با بیان اینکه خوشنویسی به پشتوانه مالی نیاز دارد، اظهار داشت: استان قزوین می تواند به عنوان پایتخت خوشنویسی در کشور صاحب ردیف بودجه شده و آموزش این رشته هنری توسعه دهد که این مهم بر عهده پیگیری مسئولان استان است.

کمبود اعتبارات مالی برای اجرای برنامه آموزشی و فرهنگی در هنر خط

یکی از فعالان این عرصه هنری نیز در خصوص اهمیت رشته خوشنویسی گفت: خوشنویسی جز معدود هنرهایی است که از ابتدای دوران تحصیلی و در مقاطع ابتدایی با دانش آموزان عجین می شود و خوش خط بودن به عنوان یکی از محورهای آموزشی در ایران به حساب می آید.

فاطمه ارجمندی افزود: با وجود فرهنگسازی مختلف در سطح شهر و مساعدت آموزش و پرورش برای نهادینه کردن این هنر در بین محصلان، هنوز اهداف این هنر متعالی محقق نشده و تحقق این موضوع نیازمند یکسری اعتبارات مالی است که بتوانیم به سمت جلو حرکت کنیم.

وی خاطرنشان کرد: بهترین دوران برای نهادینه کردن هنر خوشنویسی در مدارس ابتدایی است که باید در این خصوص اقدامات و تمهیدات لازم از سوی مسئولان فراهم شود.

فقدان ساختمانی مجهز و نبود یک گالری حرفه ای در پایتخت خوشنویسی ایران

مسئول کمیته پژوهش انجمن خوشنویسان استان قزوین نیز در این رابطه گفت: یکی از مشکلات و معضلات ما در حوزه خوشنویسی، فقدان پژوهش و علمی سازی در این رشته هنری است که البته در این سالهای اخیر با تاسیس یک شرکت دانش بنیان تا حدودی باب صحبت در زمینه پژوهش و علوم هنری بیشتر شده است.

هومان بابا اولادی تاکید کرد: یکی از مطالبات اصلی انجمن خوشنویسان استان قزوین داشتن یک ساختمان مناسب همراه با آمفی تئاتر برای انجام برنامه های فرهنگی است که مسئولان باید آن را در اولویت قرار دهند.

وی همچنین گفت: وقتی یک ساختمان مناسب و متناسب با شان پایتخت خوشنویسی در قزوین وجود نداشته باشد، به طور حتم تحقق بسیاری از اهداف توسعه ای در این رشته هنری ناکام می ماند و نباید انتظار کارهای بزرگ داشت.

بابا اولادی خاطرنشان کرد: استان قزوین برای نمایش آثار هنری خود در نمایشگاه ها به عنوان پایتخت خوشنویسی نیاز دارد تا چندین گالری حرفه ای در شهر راه اندازی کند و هم اکنون این فضاها و اماکن موجود نیست.

ضرورت تشکیل کمیته سیاست گذاری خوشنویسی و آموزش خط به کارمندان

مدرس خوشنویسی در قزوین گفت: در زمان یکی از استانداران اسبق قزوین کمیته ای با هدف سیاست گذاری در خوشنویسی قزوین تشکیل شد که به دلیل داشتن اساتید و صاحب نظران می توانست مشاور خوبی برای استاندار محسوب شود، اما اکنون این کمیته غیرفعال شده و لازم است که مجددا راه اندازی و پیگیری شود.

علی آقا حسینی افزود: یکی دیگر از اقداماتی که می تواند به منظور ترویج و تقویت این هنر در دستگاه های دولتی به کار بسته شود، آموزش خوشنویسی به کارمندان دولت است که در پایان گواهی ضمن خدمت ارائه شود؛ با این اقدام هم به اقتصاد اساتید این هنر کمک می شود و هم اینکه دستخط کارمندان در نامه های اداری ارتقا می یابد.

وی همچنین پیشنهاد کرد که برگزاری همایش سالانه استاد محصص در قزوین ادامه یابد.

ضرورت تاسیس فرهنگسرا و نگارخانه فرهنگی

رییس انجمن خوشنویسی قزوین به خبرنگار ایرنا گفت: متاسفانه طرح مجسمه های شهر قزوین با موضوع خوشنویسی که قرار بود به نام های میدان خوشنویسی تالار شهر و کریدور خوشنویسی مقابل استانداری ساخته شود، هنوز توسط شهرداری به اجرا درنیامده است.

مهرزاد محصص مستشاری افزود: قزوین فاقد فرهنگسرا، تالار و نگارخانه فرهنگی است و حتی طرح تالار شهر برای هنرمندان خوشنویس نیز به دلیل شباهت اسمی با تالار شهر واقع در مجتمع فرهنگی و گرشگری باید تغییر نام پیدا کرده و موجودیت خودش را حفظ کند.

وی در خصوص تاریخ خوشنویسی در قزوین اظهار داشت: اگر از تمام اقشار مردم و مسئولان بپرسید که هنر شاخص استان قزوین چیست، همه به خوشنویسی اشاره خواهند کرد؛ این موضوع بارها در مسابقات مختلف تلویزیونی نیز به عنوان سوال از شرکت کنندگان پرسیده شده است، اما اگر از همین افراد در قزوین بپرسید که مرکز خوشنویسی قزوین کجاست؟ نمی توانند پاسخ دهند، چرا که هیچ معرفی مناسبی در شهر موجود نیست.

محصص مستشاری در خصوص بزرگان خوشنویسی در قزوین گفت: میرعماد قزوینی به عنوان نستعلیق نویس بزرگ تاریخ اسلام و ایران، عبدالمجید طالقانی شکسته نویس معاصر، عماد الکتاب قزوینی و ملک محمد قزوینی در خط تعلیمی به عنوان هنرمندان شاخص این استان در حوزه خوشنویسی هستند که می طلبد نگاه ویژه و سیاست گذاری خاصی در استان دنبال شود.

این هنرمند خوشنویس خاطرنشان کرد: انجمن خوشنویسی قزوین حدود 50 سال پیش توسط ابوالحسن محصص در استان پایه گذاری شد و از همان تاریخ تاکنون اساتید و بزرگان بسیاری در این انجمن دور یکدیگر جمع شده و توانسته اند در این عرصه حرفی برای گفتن داشته باشند.

محصص مستشاری یادآور شد: با اینکه بهترین مجموعه های خوشنویسی کشور توسط احمد ابوطالبیان خوشنویس قزوینی جمع آوری شده است، اما تاکنون هیچ نوع سیاست گذاری برای نمایش و فروش آثار خوشنویسان در استان مهیا نشده و تمام ظرفیت های این هنر مورد غفلت واقع شده است.

راه اندازه کمیته سیاست گذاری خوشنویسی و تقویت کالبد شهر قزوین با این هنر ارزنده

چندی پیش هدایت الله جمالی پور استاندار قزوین با توجه به تاریخ هنر خوشنویسی و وجود اساتید آن در استان دستور داده بود که کمیته سیاست گذاری خوشنویسی در استان دوباره راه اندازی شود.

وی همچنین تقویت خط پرسنل اداری در نامه نگاری اداری و نصب مجسمه با موضوع خوشنویسی در میادین شهر را به عنوان یک ضرورت برشمرده بود که امید است پاسخ مناسبی به مطالبات هنرمندان این عرصه باشد.

به گزارش خبرگزاری فارس از همدان، سیدسعید شاهرخی عصر امروز در جلسه شورای سیاستگذاری جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان در همدان با بیان اینکه مسوولان استان تمام تلاش خود را به کار خواهند گرفت که جشنواره باشکوه و آبرومند برگزار شود اظهار کرد: استان همدان به عنوان پایتخت تاریخ و تمدن ایران، همواره شایستگی خود را در میزبانی از رویدادهای فرهنگی، هنری و ملی و بین المللی به اثبات رسانده است.

وی افزود: ظرفیت های بزرگی در استان همدان برای برگزاری جشنواره ها وجود دارد و برگزاری جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان در همدان به مدت 20 دوره باعث شده که جشنواره به نام همدان ثبت شود.

استاندار همدان با بیان اینکه جشنواره هر ساله باشکوه تر از قبل برگزار می شود تصریح کرد: همدان یکبار دیگر کانون انتشار اخبار فرهنگ، هنر و ادبیات در حوزه کودک و نوجوان خواهد بود و پیام شادی و نشاط از استان منتقل خواهد شد.

وی با اشاره به اینکه یکی از ظرفیت های بزرگ همدان حضور هنرمندان خوش فکر در عرصه تئاتر است، خاطرنشان کرد: امیدواریم با پیگیری های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، جشنواره فیلم کودک و نوجوان را نیز به همدان برگردانیم.

شاهرخی افزود: شعار " کودک، طبیعت و تئاتر" شعار بسیار خوبی است و به طور قطع همه از این شعار بهره خواهند گرفت زیرا طبیعت یکی از دغدغه های همه ما به شمار می رود.

وی تصریح کرد: درگیر کردن کودکان و نوجوانان اقشار آسیب پذیر اقدامی پسندیده است که در جشنواره مورد توجه قرار گرفته است.

استاندار همدان گفت: تمام تلاش خود را به کار خواهیم گرفت که شبکه های مختلف تلویزیونی، جشنواره را از همدان به روی آنتن ببرند تا بیش از پیش اخبار جشنواره منعکس شود.

وی با بیان اینکه شعار همدان توسعه گردشگری است، خاطرنشان کرد: ما از فرصت برگزاری جشنواره برای تحقق این شعار و توسعه گردشگری در استان استفاده خواهیم کرد.

شاهرخی با اشاره به اینکه انتظار داریم که جشنواره آبرومند برگزار شود، اظهار کرد: اعتبارات لازم فرهنگی برای اجرای برنامه ها اختصاص خواهد یافت که امیدواریم با برنامه ریزی هزینه شود.

انتهای پیام/ 3140/

به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان ، تئاتر کودک و نوجوان یک قرن در ایران قدمت دارد و جشن صد سالگی آن در سال گذشته در بیست و پنجمین دوره جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان در همدان برگزار شد.

امسال نیز بیست و ششمین دوره جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان در همدان برگزار می شود. البته از این بیست و شش دوره، همدان میزبان بیست دوره از جشنواره بوده است و به نوعی هنرمندان این ژانر از تئاتر، همدان را به عنوان پایگاه و مرکز تئاتر کودک و نوجوان در کشور می شناسند.

مسئولان استان در تلاش برای یک میزبانی شایسته

اما بیست و شمشمین دوره جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان در حالی از شانزدهم تا بیست و یکم آبان ماه برگزار می شود که همه مسئولان استان پای کار آمده اند تا پایتخت تاریخ و تمدن ایران زمین میزبان شایسته ای برای هنرمندان عرصه تئاتر کودک و نوجوان باشد.

استاندار همدان در آخرین جلسه شورای سیاستگذاری بیست و ششمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان با بیان این که مسئولان استان برای برگزاری هرچه باشکوه تر جشنواره از هیچ کوششی دریغ نخواهند کرد اظهار داشت: استان همدان با مرکزیت پایتخت تاریخ و تمدن ایران زمین همواره شایستگی خود را برای میزبانی از رویدادهای مهم فرهنگی، هنری در سطح ملی و بین المللی ثابت کرده است.

سید سعید شاهرخی افزود: 20 دوره برگزاری جشنواره تئاتر کودک و نوجوان در همدان باعث شده است این جشنواره به نام همدان ثبت شود.

وی عنوان کرد: در این سال ها جشنواره هر سال با شکوه تر و آبرومندانه تر از سال گذشته برگزار شده است و یکبار دیگر همدان به مرکز انتشار اخبار فرهنگی و هنری در حوزه کودک و نوجوان تبدیل می شود.

استاندار همدان با اشاره به این که همدان دارای هنرمندان خوشفکری در عرصه تئاتر کودک و نوجوان است گفت: امیدواریم با پیگیری های مستمر، جشنواره فیلم کودک و نوجوان را هم دوباره به همدان بازگردانیم.

نماینده مردم همدان و فامنین در مجلس شورای اسلامی نیز در این شورا با بیان این که نمایندگان همدان در مجلس با عوامل برگزاری جشنواره همکاری لازم را خواهند داشت تا این دوره از جشنواره بهتر از سال های گذشته برگزار شود اظهار داشت: فضای فرهنگی همدان برای میزبانی از جشنواره بیست و ششم آماده و مهیا است.

حمیدرضا حاجی بابایی افزود: همدان از زیرساخت های مناسبی برای میزبانی از رویدادهای مهم از جمله رویدادهای فرهنگی و هنری برخوردار است.

وی با اشاره به این که میزبانی همدان از رویدادهای بین المللی باعث شد تا فضا برای میزبانی شایسته از این جشنواره تقویت شود گفت: با تلاش مسئولان استان جشنواره به بهترین شکل ممکن و به شایستگی برگزار خواهد شد.

معرفی آثار حاضر در جشنواره

برای حضور در بیست و ششمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان که با شعار " کودک، طبیعت و تئاتر" در همدان برگزار می شود، هنرمندان 31 استان کشور متقاضی بودند و در مجموع 148 اثر در بخش کودک و خردسال، 50 اثر در بخش نوجوان، 66 اثر در بخش تئاتر خیابانی و 57 اثر در بخش نمایشنامه نویسی به دبیرخانه جشنواره ارسال شده است. همچنین 100 اثر نیز از کشورهای 5 قاره جهان به برای شرکت در بخش بین الملل متقاضی بودند.

اما پس از بررسی های صورت گرفته با انتخاب هیئت داوران جشنواره 8 اثر در بخش کودک، 7 اثر در بخش نوجوان، 8 اثر در بخش تئاتر خیابانی و 7 اثر در بخش نمایشنامه نویسی در بیست و ششمین جشنواره تئاتر کودک در همدان به رقابت می پردازند.

"هوشنگ لاک پشته" به کارگردانی الکا هدایت از تهران، "کچل کفترباز" به کارگردانی آزاده انصاری از تهران، "مبارک و قالیچه پرنده" به کارگردانی حامد زحمتکش از تهران، "خاله سوسکه" به کارگردانی امیر شیخ جبلی از اصفهان، "مرد نون زنجبیلی" به کارگردانی ندا بداغی از بندر دیر بوشهر، و "نمکی و دیو الکی" به کارگردانی سعید باغبانی از همدان، "مزه دروغ تلخه" به کارگردانی سمیرا یزدان پژوه از تهران و "بالتازار" به کارگردانی محسن پورقاسمی از همدان 8 اثر راه یافته به بخش کودک این جشنواره است.

7 اثر راه یافته به بخش نوجوان هم "رویای کودکانه" به کارگردانی سیروس سپهری از تهران، "عموی عجیب بزرگ کوچک من" به کارگردانی ناصر آویژه از تهران، "افسانه ماردوش" به کارگردانی محمد جهانپا از مشهد، "بیگ بنگ" به کارگردانی فرامرز غلامیان از شاهین شهر اصفهان، "پرپر سی مرغ پر" به کارگردانی رضا عبدالعلی زاده از تهرا، "به مرور زمان" به کارگردانی حسین اسدی از جزیره خارک و "افسانه بایبری" به کارگردانی رضا روان از همدان هستند.

"من یک نخود فرنگی متفاوتم" به کارگردانی شکیبا مولوی از تهران، "هر کی توی دنیا یه شکل و رنگی داره" اثر حامد ترابی از همدان، "دامن خیال انگیز من" ساخته بهناز مهدی خواه از تهران، "کودک و پرنده" به کارگردانی محمد محسنی از ساوه، "حیاط خانه ما" کاری از وحید خسروی از تهران، "دنیای رنگی رنگی" به کارگردانی سمیه منجم از لاهیجان، "مارمولک بد اَدا" اثر پگاه معصومی از همدان و "پر" به کارگردانی اکرم ابوالمعالی از تهران هشت اثر حاضر در بخش تئاتر خردسال هستند.

"وقتی که هفت سالم بود" به کارگردانی مهدی حبیبی از تهران، "نقل مبارک و آقا" ساخته پژمان شاهوردی از لرستان، "اوکسی در جزیره" به کارگردانی نِسا بخشی از همدان، "یک چالش نه چندان" اثر نوراله لک از خمینی شهر، "آینده مال بچه ها" اثر هیام احمدی از اصفهان، "سفر جادویی" به کارگردانی روح الله سینایی از پیشوا، "کمودور" به کارگردانی محمد محمدی قادر از همدان و "مرغ، درخت، گل" ساخته غلامرضا محمدی از مشهد 7 اثری هستند که در بخش تئاتر خیابانی با یکدیگر رقابت می کنند. ضمن آنکه 9 اثر از کشورهای ایتالیا ( 3 اثر) آرژانتین، اسپانیا، یونان، تاجیکستان، بلژیک و فرانسه در بخش بین الملل برگزیده شدند.

تفاوت های جشنواره امسال با دوره های قبل

اما بیست و ششمین جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان تفاوت هایی با دوره های گذشته دارد و مسئولان برگزاری جشنواره سعی کردند با ایجاد تغییراتی در آیین افتتاحیه، هیئت داوران، عرضه بلیت و سالن های برگزاری به زعم خود بر کیفیت جشنواره بیافزایند.

آیین افتتاحیه این دوره روز شانزدهم آبان ماه، همزمان با آغاز امامت امام زمان ( عج) در فضای باز و در پیاده راه بوعلی و میدان امام خمینی برگزار می شود.

به گفته مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان همدان، آیین افتتاحیه متفاوت از دوره های گذشته است و با کمک گروه های خارجی بخش های متنوع و جذابی برای این مراسم در نظر گرفته شده.

برخلاف دوره های گذشته که جملگی داوران جشنواره از پایتخت بودند در این دوره داورانی از استان های دیگر از جمله استان همدان در هیئت داوران جشنواره حضور دارند. همچنین مراسم اختتامیه جشنواره نیز 21 آبان ماه در سالن همایشَهای مجتمع فرهنگی بوعلی سینا برگزار می شود.

آغاز بلیت فروشی 5 روز قبل از افتتاحیه

از سوی دیگر برای نخستین در این دوره بلیت فروشی به صورت الکترونیکی انجام و سایت فروش الکترونیکی بلیت جشنواره هم 5 روز قبل از برگزاری افتتاحیه برای خرید عموم باز می شود.

به گفته احمدرضا احسانی، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان همدان، هدف از فروس اینترنتی بلیت جشنواره ساماندهی و حفظ شان تماشاگران و علاقمندان است و عوامل برگزاری جشنواره هدفی برای درآمدزایی از این اقدام ندارند.

براساس اعلام مسئولان برگزاری جسنواره علاوه بر اجرای نمایش ها در 8 سالن سطح شهر همدان از جمله، سالن های مجتمع آوینی، مجتمع بوعلی سینا، تالار فحر، سالن نمایش اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان و سالن کانون فکری کودک و نوجوان، برنامه هایی به صورت جنبی در شهرستان های استان برگزار می شود.

حواشی انتخاب دبیر جشنواره

اما انتخاب مجید قناد به عنوان دبیر بیست و ششمین جشنواره تئاتر کودک با حواشی همراه بوده است. برخی از هنرمندان عرصه تئاتر کشور با انتقاد نسبت به این انتخاب در فضای مجازی عنوان کردند: قناد بیش از آن که یک چهره تئاتری باشد، یک چهره تلویزیونی است و سابقه مدیریت چنین جشنواره مهمی را نیز در کارنامه خود ندارد.

انتقاد از انتخاب مجید قناد به عنوان دبیر جشنواره به نشست مطبوعاتی مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی همدان هم کشیده شد و خبرنگاران حاضر در این نشست دلایل این انتخاب را از احمدرضا احسانی جویا شدند.

احسانی با اشاره به این که قبل از آن که مسئولیت مدیرکلی را در اواخر تیرماه برعهده بگیرم مجید قناد به عنوان دبیر جشنواره برگزیده شده بود به دفاع از این انتخاب پرداخت و گفت: بیشتر افراد مجید قناد را به عنوان یک چهره و مجری تلویزیونی می شناسند در حالی که وی فارغ التحصیل دانشگاه هنرهای زیبا است و علاوه بر کارگردانی در دانشگاه نیز تدریس می کند و از شایستگی لازم برای دبیری جشنواره برخوردار است.

حال باید منتظر ماند و دید بیست و ششمین جشنواره بین الملی تئاتر کودک و نوجوان آنطور که مسئولان استان وعده داده اند با دبیری مجید قناد آبرومند و با شکوه برگزار می شود و همدان میزبان شایسته ای برای هنرمندان عرصه تئاتر کودک و نوجوان ایران و 7 کشور خارجی شرکت کننده در جشنواره خواهد بود؟

انتهای پیام/ن

خداداد رضایی کارشناس ارشد ادبیات نمایشی، مدرس دانشگاه، نویسنده، مستند ساز، کارگردان و پژوهشگر در گفت و گو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، درباره مشکلات تئاتر شهرستان ها گفت: استان بوشهر نسبت به استان های دیگری که در حوزه تئاتر فعالیت دارند به لحاظ سخت افزاری بسیار ضعیف تر عمل می کند.

وی افزود: مثلا پلاتوها، امکانات صوتی، نوری، رسانه ای و سالن های اجرای نمایش ها در استان های بوشهر از امکانات کافی و با کیفیتی برخوردار نیستند و این باعث شده که بوشهر ازتئاتر های نمایشی روز دنیا، پایتخت و دیگر استان ها عقب افتاده و در این حوزه بسیار ضعیف عمل کند.

رضایی تصرح کرد: امروزه تکنولوژی حرف بسیار مهمی را در تئاتر کشور می زند و اگر ما تکنولوژی های خوبی در سالن های تئاتر نداشته باشیم نمی توانیم جایگاه این هنر با ارزش و فاخر را در سطح کشور به صورت یکنواخت و حرفه ای حفظ کنیم.

این نویسنده و کارگردان تئاتر با اشاره به نظارت مسئولان بر رسیدگی به مشکلات تئاتر شهرستان ها اظهار داشت: در وهله اول وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی متولی نظارت بر رسیدگی به مشکلات تئاتر هست و در بخش بعدی استاندار بوشهر و حمایت از بودجه مالی تئاترهست که باید به این امر به صورت جدی و حساس رسیدگی کند.

رضایی افزود: فرهنگ در یک کشور حرف اول را می زند و اگر فرهنگ کشوری از بین برود کل جامعه و تک تک افراد آن در مسیر انزوا و نابودی به سر می برند وبرای جلوگیری از این مشکل آسیب زا باید به صورت جدی مقابله شود.

وی ادامه داد: در گذشته مسئولان فرهنگی به صورت خیلی کم رنگ، ابتدایی و سطح پایین مثل فراهم سازی تجهیزات صندلی به مشکلات ما رسیدگی کردند، اما این حرکت اساس کار درستی برای آماده سازی امکانات دیجیتال، لازم و درخور توجهی برای درمان درد بزرگ ما نبود.

این نویسنده و کارگردان تئاتر با اشاره به وضعیت نمایشنامه نویسی در سطح استان بوشهر اظهار داشت: تعداد نمایشنامه نویسان، فیلم سازان و نویسندگان حرفه ای این استان در گذشته بسیار زیاد بوده است، ولی امروزه به دلیل مشکلات مطرح شده در استان بوشهر اهالی تئاتر در وضعیت خوبی به سر نمی برند.

رضایی افزود: تعداد نمایشنامه نویسان همانند رضا مختار زاده، رضا عمرانی، سعید گلچمن، حسین زارعی در سطح شهر های بوشهر با وجود استقبال زیاد مخاطبان بسیار کم است، اما هیچ توجهی به عملکرد و حرفه ای تر کردن کار این نمایشنامه نویسان مفتخر در سطح کشور و دیگر شهر ها نمی شود.

رضایی درباره راهکار هایی برای جلوگیری از معضل و مشکلات تئاتر شهرستان ها گفت: اختصاص بودجه نفت و پارس جنوبی به استان بوشهر در راه کشتی سازی، گمرگ بسیار تاثیرگذار و کمک یار بود و اگر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مانند همین قضیه توسط استاندار بوشهر در خصوص بودجه و فراهم سازی امکانات زیر بنایی کشور حمایت کافی از اهالی فرهنگی تئاتر استان ما داشته باشد نمایش های ما هم می تواند بدون مشکل و دغدغه در مسیر پیشرفت مهیا شود.

وی افزود: هر اداره ای یک بودجه مصوب به رسیدگی مشکلات در زمینه و حیطه کاری خود دارد و مسئولان فرهنگی با این بهانه فقط به کمبود بخش های زیر سلطه خود توجه می کنند.

رضایی گفت: اگر بین تمام ادارات شهر، تعامل و ارتباط مثبتی در خصوص ساماندهی مشکلات تئاتر و نمایش ها انجام گیرد استعداد جوان های ما در این زمینه به نحو احسنی دیده می شود.
انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار گروه استان های خبرگزاری آنا ، روزهای پایانی مهر گذشته، آیین معرفی نفرات برتر نخستین جایزه کتاب سال آذربایجان شرقی با حضور سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، حجت الاسلام سید محمدعلی آل هاشم نماینده ولی فقیه در استان، مسعود پزشکیان نماینده مردم تبریز در مجلس شورای اسلامی و جمعی از فرهیختگان، علما و ادبا و نویسندگان در محل نمایشگاه بین المللی تبریز برگزار شد.

جایزه کتاب سال آذربایجان شرقی در بخش هنر و تربیت بدنی به کتاب دیابت و فعالیت بدنی تألیف جولیا اچ. گویدیک و ادواردا اوجوکا ترجمه عباسعلی گائینی، اکبر معین عضو هیئت علمی و مدیر اجرایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خامنه، علی ضرغامی خامنه و راحله دولگری شرف تعلق گرفت.

مدیر اجرایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خامنه درباره چگونگی انتخاب و تعلق گرفتن جایزه کتاب سال به کتاب دیابت و فعالیت بدنی و فصل ها و بخش های آن به خبرنگار آنا می گوید: دیابت، بیماری سوخت وسازی مزمنی است که با قند خون زیاد معلوم می شود و هنگامی اتفاق می افتد که سلول ها در برابر عمل انسولین مقاوم شده اند و سلول های بتای پانکراسی به اندازه کافی نمی توانند مقاومت موجود (دیابت نوع 2،T2D) یا ناتوانی سلول های بتا به تولید انسولین (دیابت نوع 1) را جبران کنند.

وی می افزاید: سال 2013، شیوع دیابت در سراسر جهان 3/8 درصد برآورد شده است و پیش بینی می شود تا حدّ چشمگیری افزایش یابد و به بیش از 380 میلیون نفر در سال 2025 برسد. اکنون هرچند شیوع T2D در بسیاری از کشورهای درحال توسعه کم تر است؛ اما باوجوداین، برآورد می شود به 69 درصد در سال 2030 - در مقایسه با 20 درصد شیوع آن در کشورهای توسعه یافته- بالغ شود.

معین اظهار می کند: یکی از دلایل اصلی بیماری ها، مرگ ومیر، معلولیت و زیان های اقتصادی در دنیاست. هزینه های بهداشتی جهانی درمان و پیشگیری T2D و عوارض وابسته به آن در سال 2007 تقریباً 232 میلیارد دلار آمریکا بوده است که پیش بینی می شود به بیش از 302 میلیارد دلار در سال 2025 برسد.

به گفته عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، تقریباً نیمی از بیماران مبتلا به T2D بر اثر مشکلات قلبی-عروقی دچار مرگ زودرس می شوند و تقریباً 10 درصد آنان به دلیل نارسایی کلیوی می میرند. برآورد شده است مرگ ومیر جهانی ناشی از T2D در بزرگ سالان به 8/3 میلیون مورد مرگ افزایش یابد.

وی بیان می کند: بیش از نیم قرن شواهد مربوط به مطالعه های همه گیر شناسی، تجربی و بالینی نشان می دهد نبود فعالیت بدنی و برخی برنامه های غذایی (برای مثال، رژیم های غذایی پرچرب و/یا قند زیاد) رابطه تنگاتنگی با T2D دارد. در حقیقت، در بسیاری از کشورهای جهان، فعالیت بدنی و یک رژیم غذایی سالم، روش اصلی پیشگیری و یا درمان T2D به شمار می روند.

معین یادآور می شود: این کتاب، 14 فصل دارد که به کمک تعداد زیادی از دانش پژوهان برجسته و متخصصان بالینی در زمینه دیابت، تغذیه و فعالیت بدنی نگاشته شده است و جنبه های گوناگون تأثیر فعالیت بدنی بر T2D و عوامل زمینه ساز آن - یعنی مقاومت به انسولین- در جوامع و گروه های سنی گوناگون را بررسی می کند.

مدیر اجرایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خامنه تشریح می کند: در فصل اول، شواهدی علمی ارائه می شوند که فعالیت بدنی و جرح وتعدیل رژیم غذایی، چگونه می تواند برخی ویژگی های T2D را بهتر کند و در مواردی آن ها را معکوس کند.

وی ادامه می دهد: در فصل دوم، نقش رفتار کم تحرکی بررسی شده که بخش زیادی از زمان بیداری افراد زیادی را شامل می شود و عامل خطر T2D، بیماری های سوخت وسازی و عوامل خطر سوخت وساز قلبی به شمار می رود.

معین در تشریح فصل سوم کتاب دیابت و فعالیت بدنی اظهار می کند: این فصل رابطه بین فعالیت بدنی و شیوع T2D در کشورهای جنوب صحرای آفریقا را بررسی می کند که در آن مقادیر زیاد فعالیت بدنی نوعی گزارش شده است؛ اما شیوع T2D با شهرنشینی افزایش می یابد.

عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی با بیان اینکه 4 فصل بعدی موضوعات وابسته به سازوکارهای تأثیر فعالیت بدنی بر خطر T2D را بررسی می کنند، می افزاید: کتاب در فصل چهارم، سازوکارهای فیزیولوژیایی را بحث می کند که توجیه می کند چرا مداخله های فعالیت بدنی باعث پیشگیری و درمان T2D می شوند.

وی با اعلام اینکه یافته های جدید دربارهٔ بیوژنز میتوکندریایی و T2D در فصل پنجم بحث می شود، ادامه می دهد: فصل ششم، تعامل بین چربی در دسترس و سوخت وساز چربی در عضله های اسکلتی -که تنظیم کننده های اصلی حساسیت به انسولین در چاقی اند- و جرح وتعدیل این رابطه بر اثر فعالیت ورزشی را بحث می کند.

معین می گوید: فصل هفتم، اطلاعات موجود درباره سازوکارهای افزایش گلوکز برداشتی توسط عضله اسکلتی بر اثر فعالیت ورزشی را بحث می کند، مسیرهای پیام رسانی گوناگون در انتقال وزیکول های حاوی GLUT4 که روانه غشای پلاسمایی می شوند نیز در فصل هفتم بررسی می شود.

به گفته مدیر اجرایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خامنه، تعامل بین فعالیت ورزشی، چاقی و توزیع چربی بدن و دگرگون شدن خطر T2D در فصل هشتم کتاب بررسی می شود. در فصل نهم هم پیشرفت های تازه در اصول ژنتیکی T2D بررسی می شود و شواهد موجود درباره تعامل ژن و فعالیت بدنی در تولید خطر T2D بحث می شود.

وی با بیان اینکه سه فصل بعدی تعامل بین فعالیت بدنی و T2D در دوره های گوناگون زندگی ازجمله دیابت بارداری (فصل 10)، کودکان (فصل 11) و سالمندی (فصل 12) بررسی می شود، اظهار می کند: دو فصل پایانی توصیه های بهداشتی عمومی را درباره کنترل T2D (فصل 13) و نقش فعالیت بدنی در کنترل دیابت نوع 1 (فصل 14) را مرور می کند.

معین تصریح می کند: این کتاب راه های زیادی را پیش روی انواع گروه های جمعیتی از جمله دانشمندان پژوهشگر، پزشکان، حرکت شناسان زیستی، فیزیولوژیست های ورزشی، دانشجویان تحصیلات تکمیلی، بیماران مبتلا به دیابت و سایر افراد می گشاید.

عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی یادآور می شود: ترجمه کتاب حاضر توسط یک گروه متخصص از فیزیولوژیست های ورزشی با نظارت دقیق و مستمر دکتر گائینی صاحب 14 عنوان کتاب تألیفی و بیش از 50 کتاب ترجمه شده و صدها مقاله علمی انجام شده است.

به گزارش آنا، اکبر معین مدیر اجرایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خامنه و مدیر گروه تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامی مرکز سردرود، علی ضرغامی و راحله دولگری دانش آموختگان دکتری فیزیولوژی ورزشی از دانشگاه تبریز نیز در ترجمه این کتاب همکاری کرده اند که امید است در زمینه پیشگیری و درمان دیابت مؤثر باشد.

انتهای پیام/4062/پ

امیر هلاکویی در گفت و گو با خبرنگار مهر با اشاره به برنامه های هفته کتاب اظهار داشت: هفته کتاب از 24 آبان ماه به مدت یک هفته برگزار می شود که مراسم هفته کتاب طبق روال سال گذشته همزمان با سالگرد شهید محسن حججی در 29 آبانماه برگزار خواهد شد.

وی با پیش بینی بالغ بر هزار برنامه فرهنگی در هفته کتاب ادامه داد: تجدید پیمان با شهدا، نشست هایی با امام جمعه اصفهان و استاندار در دستور کار قرار دارد. برگزاری نشست های فرهنگی متعدد، مسابقات کتابخوانی و کارگروه های نقد و بررسی کتاب و برنامه هایی نظیر مثنوی خوانی و حافظ خوانی شماری از برنامه های هفته کتاب امسال است.

تبدیل کتابخانه های عمومی به باشگاه های فرهنگی

سرپرست اداره کل کتابخانه های اصفهان با اشاره به اینکه کتابخانه های عمومی در استان اصفهان به باشگاه های فرهنگی تبدیل شده اند تصریح کرد: در سال گذشته استان اصفهان با برگزاری بیش از 15 هزار برنامه فرهنگی در سطح کتابخانه های عمومی رتبه اول را به خود اختصاص داد.

برگزاری دو جشنواره و دو برنامه همدلی به سیل زده ها

وی در ادامه به برنامه ها و جشنواره های اداره کل کتابخانه های استان اصفهان در سال جاری اشاره ای کرد و گفت: جشنواره رضوی رویداد مهمی بود که با استقبال چشمگیری مواجه شد و با 75 هزار شرکت کننده نسبت به دوره اول با رشد ده برابری مواجه شد.

تمدید جشنواره بحار کتاب؛ انوار دانایی تا 19 آبان ماه

هلاکویی به جشنواره بحار کتاب؛ انوار دانایی هم اشاره کرد و افزود: با توجه به اوضاع اقتصادی و محدودیت های نشر، جشنواره بحار کتاب؛ انوار دانایی طراحی شد تا با حمایت خیران، شهروندان و ناشران تاکنون 122 هزار و 954 جلد کتاب به مجموعه کتابخانه های عمومی استان اصفهان اضافه شود.

وی با اشاره به استقبال شهروندان از جشنواره بحار کتاب؛ انوار دانایی اظهار داشت: جشنواره مذکور در نوع خود بینظیر است و تا 14 آبانماه تمدید شد.

ارسال کالاهای فرهنگی به سیل زده ها در بهار مهربانی و مهربانی در مهر

سرپرست اداره کل کتابخانه های اصفهان با اشاره به طرح بهار مهربانی ابراز داشت: با توجه به سیلاب بهاره و در جهت تقویت احساس همدلی 6 هزار و 616 کالا فرهنگی از طرف مردم استان اصفهان به سیل زدگان خوزستانی از طریق اداره کل کتابخانه های عمومی استان اصفهان اهدا شد.

وی به برنامه مهربانی در مهر هم اشاره کرد و تصریح کرد: در ادامه برنامه برنامه مهربانی و با توجه به بازگشایی مدارس بالغ بر 4 هزار و 797 کالای فرهنگی اعم از لوازم التحریر، اسباب بازی روانه استان سیل زده خوزستان شد.

برگزاری جشنواره کتابشناسی برای اولین بار در کشور

هلاکویی با اعلام برنامه جدید این اداره کل گفت: جشنواره کتابشناسی از ابتدای آذرماه برگزار می شود و هم کتابداران کتابخانه های عمومی و هم اعضای کتابخانه ها به مهارت کتابشناسی توانمند خواهند شد. 70 عنوان برنامه ذیل جشنواره کتابشناسی تعریف شده است و حضور نویسندگان، برگزاری نشست با فعالان کتاب و کتابخوانی در استان اصفهان از رویدادهای مهم این جشنواره خواهد بود.

فعالیت 304 کتابخانه عمومی در استان اصفهان

وی افزود: تاکنون 188 کتابخانه نهادی، 112 کتابخانه مشارکتی و 4 کتابخانه مستقل در استان اصفهان به فعالیت مشغولند که در شهریورماه با حضور وزیر ارشاد و فرهنگ اسلامی کتابخانه های سده لنجان، ایمانشهر، مصلی دهق و جوزدان که فاقد کتابخانه بودند و به همراه کتابخانه الیادران اصفهان افتتاح شد. پیش بینی می شود تا آخر سال جاری تعداد 10 باب کتابخانه به ظرفیت کتابخانه های عمومی استان اصفهان اضافه شود تا کماکان استان اصفهان رکورددار بیشترین کتابخانه های عمومی در کشور باشد.

شهرستان اصفهان بیشترین کتابخانه عمومی را در استان دارد

سرپرست اداره کل کتابخانه های اصفهان با اشاره به اینکه شهرستان اصفهان با 40 باب کتابخانه بیشترین تعداد کتابخانه های عمومی در استان را دارد اظهار داشت: شهرستان های خمینی شهر با 16 باب و کاشان، مبارکه و لنجان با 15 باب کتابخانه بعد از شهرستان اصفهان بیشترین سهم کتابخانه عمومی را به خود اختصاص داده اند.

وی افزود: شهرستان های فریدن، بویین میاندشت، تیران و کرون و فریدونشهر هر کدام با دو باب صاحب کمترین کتابخانه عمومی هستند.

کد خبر 4755425

"محمد محمدپور " در رابطه با برگزاری هفدهمین نمایشگاه بین المللی کتاب تبریز اظهار داشت: این نمایشگاه علاوه بر اینکه می خواهد نشان دهد چه اتفاقاتی در عرصه قلم ایران و دنیا رخ داده و کدام موضوعات جدید علمی و فکری در فضای عمومی جامعه وجود دارد، می خواهد دسترسی آسان و کم هزینه ای را نیز برای مخاطبان و علاقمندان به کتاب فراهم کند .

وی افزود: بر همین اساس می خواهیم نمایشگاه کتاب نه تنها به رسالت خود یعنی معرفی آخرین پدیده های حوزه نشر عمل کند، بلکه می خواهیم اساتید، دانشجویان و مخاطبان به راحتی و با هزینه ای کم به کتاب های موردنیاز خود دسترسی پیدا کنند. این موضوع هم برای تقویت اقتصاد کتاب و نشریات مفید است و هم به نوعی در آن گردشگری فرهنگی رخ می دهد .

محمدپور تصریح کرد: برگزاری نمایشگاه سهم کتاب را در سبد مصرف خانوار تقویت می کند.

وی با اشاره به لزوم توجه خانواده ها به موضوع کتاب و کتاب خوانی خاطرنشان کرد: اقتصاد نشر موضوعی پراهمیت است. سرانه مطالعه نیز اهمیت ویژه ای دارد و هدف اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی همراه با تمام دستگاه های فرهنگی استان این است که بتوانیم شاخص سرانه مطالعه آحاد مردم را ارتقا دهیم و مردم در سبد خانوار خود به سهم کتاب توجه بیشتری داشته باشند.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان تصریح کرد: نمایشگاه کتاب علاوه بر کمک به ناشر و اقتصاد نشر، نقش کتاب را در سبد مصرف خانوار تقویت می کند. اگر مردم برای کتاب هزینه کنند، هم به صورت مستقیم نقشی آموزشی برای نسل های آتی خواهند داشت و هم اگر کتاب در معرض دید باشد، رغبت بیشتری به آن ایجاد می شود .

وی با اشاره به خرید کتاب توسط بازدیدکنندگان از نمایشگاه کتاب گفت: علی رغم تمام تنگناها، در سال 97 شاهد فروش حدود 8.5 میلیارد تومانی در نمایشگاه کتاب تبریز بودیم . هدف این است که کتاب های عمومی و غیردرسی مطالعه شوند. در واقع همین کتاب ها در سرانه مطالعه محاسبه می شوند.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی در پاسخ به سؤالی مبنی بر نحوه توزیع بن های تخفیف هفدهمین نمایشگاه بین المللی کتاب تبریز اظهار داشت : یک میلیارد و 800 میلیون تومان طبق توافق با موسسه نمایشگاه های فرهنگی ایران برای این نمایشگاه در نظر گرفته شده اما استقبال فوق العاده بوده و در روز نخست رقم قابل توجهی از بن ها توسط مردم تهیه شد که در روزهای بعدی این روند به صورت تصاعدی ادامه داشت به همین دلیل درخواست کردیم که این مبلغ تا 2 میلیارد تومان افزایش یابد .

وی افزود: ما باید این مقدار بن تخفیف را در اختیار حجم عظیمی از مخاطبان قرار دهیم. جا دارد از مردم عزیز استان و استان های هم جوار تشکر کنم که حقیقتاً افتخار و حماسه ای فرهنگی خلق کرده و در روز نخست استقبال قابل توجهی از نمایشگاه بین المللی کتاب داشتند. این موضوع نشان می دهد اگر رویداد و اتفاق فرهنگی رخ دهد، مردم از آن استقبال می کنند که به معنی رشد و تعالی و غیرت فرهنگی مردم عزیزمان است .

محمدپور ادامه داد: در سال گذشته سقف بن های تخفیفی 100 هزار تومان بود اما امسال با توافقاتی که صورت گرفت، این مبلغ 50 هزار تومان افزایش یافت. بدین ترتیب بن های اختصاص یافته به عزیزانی که دارای مدارک کارشناسی ارشد و بالاتر به همراه مدارک معادل حوزوی هستند از 100 هزار تومان به 150 هزار تومان افزایش یافت. 20 درصد این بن ها تخفیف بوده و علاوه بر آن، در داخل نمایشگاه نیز ناشران موظف به ارائه حداقل 10 درصد تخفیف هستند که برخی ها تا 40 درصد هم تخفیف می دهند .

مدیرکل فرهنگ و ارشاد آذربایجان شرقی با اشاره به عدالت در توزیع بن های تخفیف نمایشگاه کتاب تبریز گفت: حجم خرید از نمایشگاه چند برابر بن های دریافتی است و برخی که کتاب های زیادی نیاز دارند از این بن ها استفاده نمی کنند. به همین دلیل به نوعی عدالت در توزیع بن ها نیز مطرح است و تلاش کردیم بانک مستقر در نمایشگاه با سرعت بیشتری در خدمت بازدیدکنندگان عزیز باشد .

وی در رابطه با حضور 900 ناشر داخلی در هفدهمین نمایشگاه کتاب تبریز خاطرنشان کرد: ناشری که در فضای نشر کشور حضور تأثیرگذار و تعیین کننده ای دارد، قطعاً نمی خواهد فرصت حضور در نمایشگاه کتاب تبریز را از دست بدهد و بر اساس گفته ناشران، نمایشگاه تبریز برای فعالان حوزه نشر توجیه اقتصادی نیز دارد .

محمدپور ادامه داد: تلاش شد ناشرانی که معمولاً موردتوجه مخاطبان بوده و شناخته شده هستند، در این نمایشگاه حضور داشته باشند. اکثریت بازدیدکنندگان، غرفه ناشران برجسته کشوری را مشاهده کرده و در گفت وگوهایی که با آن ها داشتیم، می گفتند که نمایشگاه هفدهم نسبت به دوره قبلی از نظر کیفی بهتر شده است .

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان با اشاره به حضور ناشران استانی در نمایشگاه کتاب تبریز اظهار داشت: ما 202 ناشر در استان داریم که از بین آن ها 80 ناشر در نمایشگاه حضور پیدا کرده اند. بنابراین نمی توان گفت همه ناشران فعال هستند یا به اندازه حضور در نمایشگاه انتشارات داشته اند. هرچند ما تلاش می کنیم ناشرانی که غیرفعال هستند نیز تعیین تکلیف شوند .

محمدپور ادامه داد: به منظور صرفه جویی در وقت مراجعه کنندگان و دستیابی آسان تر بازدیدکنندگان به غرفه های موردنظر، در ورودی تمام سالن ها، واحد اطلاع رسانی مستقر است و بر اساس ناشر و موضوع می توانند بازدیدکنندگان را راهنمایی کنند .

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان با اشاره به جایگاه نمایشگاه کتاب تبریز گفت : تنها نمایشگاه استانی که وزیر ارشاد و فرهنگ اسلامی در آن حضور پیدا می کنند، نمایشگاه کتاب تبریز است. موضوع کتاب و کتاب خوانی مهم است و ما باید به این سمت حرکت کنیم. نمی توان بدون مطالعه و کتاب خوانی امیدوار به افزایش رفاه، طی کردن پله های ترقی و... باشیم. حتی اگر دین داری و ایمان مردم نیز بدون آگاهی و معرفت باشد، پایدار نخواهد بود. ما در مقابل سرانه 112 دقیقه ای هند، میانگین 10-11 دقیقه ای مطالعه را در استان داریم که این موضوع به منزله یک زنگ خطر برای ما است .

وی ادامه داد: انتظار داشتیم در صداوسیمای استان که برای ما عزیز هستند، از یک ماه گذشته هر روز به مدت چند ساعت برنامه های مربوط به مقوله کتاب تولید شود. ضمن اینکه شبکه های رسانه ملی نیز پای کار باشند چرا که نمایشگاه کتاب تبریز دومین اتفاق مهم کشور در حوزه کتاب و نشر است که اتفاق می افتد. همه باید دست به دست هم بدهیم چرا که این زنگ خطر برای همه ما به صدا در آمده است .

محمدپور افزود: نمایشگاه کتاب تبریز بزرگ ترین اتفاق در حوزه گردشگری فرهنگی است. 800-900 ناشر از سراسر کشور و حتی کشورهای همجوار در تبریز حضور پیدا کرده و در این همایش بزرگ فرهنگی شرکت می کنند.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی در رابطه با برگزاری دهمین نمایشگاه مطبوعات و رسانه های استان گفت: به تأیید تمام بازدیدکنندگان امسال تحول خوبی در نمایشگاه مطبوعات، خبرگزاری ها و پایگاه های خبری استان رخ داده و جا دارد از حضور مقتدر و همه جانبه رسانه های استان تشکر کنم .

وی ادامه داد: امروز 490 رسانه مکتوب و برخط در استان آذربایجان شرقی وجود دارند که این آمار موجب شده بعد از تهران در رده دوم کشوری قرار بگیریم . قطعاً در کنار آمار کمّی، اتفاقاتی نیز در بخش کیفی روی داده است. حقیقتاً رسانه های استان فعال و علاقه مند هستند. رویش های قابل توجهی در آن ها ایجاد شده است .
محمدپور با اشاره به انتخاب ستادی برای برگزاری دهمین نمایشگاه مطبوعات و رسانه های استان گفت: نمایشگاه مطبوعات فرصتی است که می تواند توانمندی ها و تلاش اصحاب رسانه را در دید عموم قرار دهد و متعلق به شخص یا رسانه و تشکل خاصی نیست. با اعتمادی که اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان به تشکل های مطبوعاتی دارد، ستادی از خانه مطبوعات، انجمن مدیران مسئول و انجمن روزنامه نگاران تشکیل یافته و کل مجموعه نمایشگاه مطبوعات به این ستاد واگذار و غرفه ها به صورت قرعه کشی مشخص شد .

محمدپور در پایان گفت: به گواه مسئولان، نمایندگان مجلس و سایر بازدیدکنندگان، این دوره از نمایشگاه مطبوعات گسترده تر و جامع از دوره های گذشته بوده است .

هفدهمین نمایشگاه بین المللی کتاب امروز به کار خود پایان خواهد داد.

یدالله رحمانی یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا،افزود: کارخانه تولید کاغذ زاگرس فارس واقع در جاده شیراز - مرودشت ، ظرفیت تولید سالانه 125 هزار تن کاغذ را دارد و از پروژه های مهم اقتصاد مقاومتی کشور محسوب می شود.

رحمانی با بیان اینکه راه اندازی این کارخانه در سال جاری جزء 23 پروژه کلان اقتصاد مقاومتی است و در سند پیشران توسعه فارس نیز قید شده که باید در سال 98 راه اندازی شود،عنوان کرد: تولیدات کارخانه کاغذ زاگرس فارس سالانه یک سوم نیاز داخلی کشور را تامین خواهد کرد.

وی ادامه داد: در چارچوب رهنمودهای رهبر معظم انقلاب اسلامی به دولت مبنی بر اینکه باید بگونه ای عمل شود که سال آینده مشکلی برای تامین کاغذ در بخش های مختلف به ویژه در حوزه هایی که توسط وزارت ارشاد پیگیری می شود وجود نداشته باشد که این طرح در این راستا بسیار حائز اهمیت است.

رحمانی اضافه کرد: به دلیل اهمیت راه اندازی و تکمیل کارخانه کاغذ زاگرس فارس،در دو ماه اخیر بیشترین بازدید را مقامات ارشد کشوری و استانی از جمله وزیر کشور،وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، استاندار فارس،معاون وزیر کشور و ... از این مجموعه داشته اند تا تمهیدات لازم برای تکمیل آن سریعا اتخاذ شود.

او اظهار داشت: تاکنون بیش از 560 میلیارد تومان اعتبار برای ساخت این کارخانه هزینه شده که عمدتا توسط سرمایه گذار بخش خصوصی تامین شده و حدود 40 میلیارد تومان آن نیز در قالب تسهیلات توسط بانک صنعت و معدن پرداخت شده است.

معاون هماهنگی امور اقتصادی و توسعه منابع استانداری فارس در ادامه گفت: برای تکمیل این پروژه حدود 110 میلیارد تومان اعتبار نیاز است که با پیگیری هایی که در دو ماه گذشته انجام و در قالب دستور لازم استاندار فارس به بانک عامل انجام شد، مقرر شد این بانک 70 درصد این رقم را معادل 77 میلیارد تومان تامین کند و 33 میلیارد تومان هم توسط سرمایه گذار تامین شود که بر اساس این توافق اکنون قرارداد فی مابین بانک و سرمایه گذار بخش خصوصی در دفترخانه آماده برای امضای طرفین است.

وی به بازدید شنبه 4 آبان ماه جاری اعضای کارگروه تسهیل و رفع موانع تولید استان فارس از محل کارخانه کاغذ زاگرس فارس اشاره کرد و گفت: در پی این بازدید مقرر شد که ظرف مدت حداکثر 8 روز کاری بانک صنعت و معدن و سرمایه گذار پیگیری لازم برای نهایی شدن قرارداد را انجام دهند و سریعا منابع سیستم بانکی برای تکمیل اقدامات باقی مانده برای بهره برداری این واحد تولیدی مهم پرداخت شود.

رحمانی عنوان کرد: سهم 30 درصدی مورد نیاز برای تکمیل این طرح توسط سرمایه گذار بخش خصوصی نیز تامین شده و در پی آن عملیات احداث موتورخانه این مجموعه طی دو هفته گذشته به اتمام رسیده و نصب انشعاب گاز این کارخانه نیز از اقداماتی بوده که اکنون در دستور کار قرار دارد که تجهیزات لازم توسط سرمایه گذار خریداری شده و همزمان با اجرای شبکه داخلی گازرسانی ظرف ده روز آینده تکمیل خواهد شد.

وی ادامه داد: قرارداد تامین 5 مگاوات برق مورد نیاز این کارخانه نیز بین بخش دولتی مربوطه و سرمایه گذار منعقد شده است که طی یک ماه آینده این مجموعه به شبکه برق متصل خواهد شد.

معاون هماهنگی امور اقتصادی و توسعه منابع استانداری فارس ضمن بیان اینکه مجموعه اقتصادی این استان تلاش مضاعفی برای تکمیل این پروژه که در اقتصاد کشور بسیار اثرگذار است داشته اند گفت: بعد از احداث این واحد تولیدی بیش از 500 نفر در این کارخانه بطور مستقیم مشغول کار خواهند شد.

وی ادامه داد: پیش بینی می شود که عملیات اجرایی احداث این کارخانه تا اوایل دیماه 98 بطور کامل به اتمام برسد و طی سفر رئیس جمهور به استان فارس نیز بطور رسمی افتتاح و فعالیت خود را آغاز خواهد کرد.

وی اضافه کرد: به لحاظ استفاده از تکنولوژی روز دنیا،نمونه این کارخانه در عرصه تولید کاغذ در سطح کشور وجود ندارد و این واحد تولیدی پیشرفته ترین نمونه در ایران است.

رحمانی عنوان کرد: موانع پیش روی ایجاد این کارخانه با همت همه دستگاه های اجرایی استان فارس طی هفته های اخیر رفع و کار احداث این کارخانه به سرعت در حال انجام است.

به گزارش خبرگزاری شبستان از کرمانشاه بهرام فاضلی زاد امروز(شنبه، 4 آبان) در سفر به شهرستان گیلانغرب با فرماندار، رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی، اصحاب فرهنگ و هنر و رسانه این شهرستان دیدار و گفتگو کرد.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمانشاه، در این نشست که با محوریت پاسخگویی به مطالبات و همفکری برای برگزاری هر چه بهتر برنامه های شش ماهه دوم سال جاری در سالن فرمانداری شهرستان گیلانغرب برگزار شد، گفت: اطلاع از مشکلات، مطالبات و دغدغه های اصحاب فرهنگ و هنر و همچنین پاسخگویی به آن ها مهمترین هدف ما از برپایی این نشست است.

وی با اشاره به نقش اثرگذار و بی بدیل هنرمندان در فرهنگ سازی و ایجاد تحولات فرهنگی در جامعه، اظهار کرد: زبان هنر گویاتر از بسیاری از ابزارهایی است که از آن بهره می بریم چه بسا یک تصویر به مراتب اثرگذاری بسیار بیشتری از ساعت ها تدریس و سخنرانی دارد.

فاضلی زاد، حمایت از هنرمندان، تمرکز زدایی و اجرای فعالیت های شاخص در شهرستان ها را از اولویت های کاری خود دانست و گفت: توسعه جامعه مستلزم توسعه فرهنگی است و تحقق این مهم نیز توسط اصحاب فرهنگ و هنر و رسانه رقم می خورد.

وی در ادامه احکام رؤسای انجمن های نمایش و خوشنویسی شهرستان گیلانغرب را صادر کرد و از تاسیس سینما در این شهرستان خبر داد.

در ادامه این نشست جشنواره منطقه ای تئاتر خیابانی که قرار است چهارم مهرماه مصادف با روز ملی گیلانغرب(دومین شهر مقاوم کشور) برگزار شود و همچنین تاسیس خانه شعر کردی در این شهرستان، توسط مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمانشاه کلید خورد .

گفتنی است، اختصاص زمین مناسب از طرف فرمانداری برای ساخت مجتمع فرهنگی و هنری شهرستان گیلانغرب توسط اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و همچنین پرداخت شهریه هنرجویان موسیقی توسط این اداره کل از مصوبات این جلسه بود.

پایان پیام/ 81