به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، حسن فتحی کارگردان سینما در مست عشق جدیدترین اثر سینمایی خود به زندگی دو شخصیت مولانا و شمس می پردازد. قرار است پارسا پیروزفر و شهاب حسینی نقش این دو چهره ادبی را ایفا کنند.

اما خبر ساخت این فیلم بدون حاشیه نماند؛ چندی پیش دو تن از مراجع عظام تقلید نسبت به ساخت فیلم درباره شمس تبریزی واکنش نشان داده و آن را شرعاً جایز ندانستند.

طبق شنیده های باشگاه خبرنگاران جوان، عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بر اساس روال و رویه همیشگی خود به تازگی به دیدار برخی مراجع تقلید رفته است. او در این دیدارها درباره موضوعات مختلف از جمله فیلم سینمایی مست عشق و حواشی اخیر ساخت آن، با مراجع تقلید گفت و گو کرده است.

از آنجا که لوگوی نمایش خانگی جیران یکی دیگر از تولیدات حسن فتحی چند روز پیش رسانه ای شد، به نظر می رسد ساخت مست عشق به تعویق بیفتد و یا به طور کامل منتفی شود.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان ، در این جلسه دو دستور ارائه گزارش پیمایش ملی خانواده و مروری بر اقدامات فرهنگی صورت گرفته در اربعین سال گذشته و تحلیل محتوایی آن ها و ارائه گزارش درباره تمهیدات اتخاذ شده به منظورانجام فعالیت های فرهنگی در اربعین پیش رو مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

در ابتدای این جلسه، سیدمحمدرضا موالی زاده ضمن بیان مناسبت های تقویمی دو هفته گذشته گفت: سی و یکم شهریور ماه سالروز آغاز جنگ تحمیلی و هفته دفاع مقدس است.

تبدیل تهدید جنگ تحمیلی به فرصت دفاع مقدس

موالی زاده تصریح کرد: در دوران هشت سال دفاع مقدس ملت بزرگ ایران با کیمیاگری حضرت امام خمینی (ره) و ایمان راسخ و شجاعت دلیرمردان و شیرزنان تهدید جنگ را به فرصت دفاع مقدس تبدیل کردند.

در ادامه اولین دستور این جلسه با عنوان گزارش پیمایش ملی خانواده از سوی ایرج فیضی رئیس پژوهشگاه مطالعات اجتماعی و علوم انسانی جهاد دانشگاهی و مدیر پروژه ارائه شد.

وی با اشاره به اهمیت مقوله خانواده گفت: در این پیمایش ابعاد مختلف مشکلات خانواده از جمله طلاق، افزایش سن ازدواج، بیکاری و ... بررسی شده است.

فیضی ادامه داد: این پروژه اولین پروژه در حوزه پیمایش خانواده است و دارای ویژگی هایی است که از آن جمله می توان به جامعیت طرح سنجش ابعاد مختلف خانواده هم در سطح نگرش و هم در سطح رفتار اشاره کرد.

وی افزود: ملی بودن طرح و قابلیت تعمیم یافته ها، دقت بسیار بالا، ایجاد بنیان معتبر علمی برای رصد تغییرات و تحولات خانواده در سال های آتی، امکان انجام تحلیل های ثانویه متعدد و ارائه گزارش های راهبردی به دستگاه های ذیربط و ... از دیگر ویژگی های این طرح است.

فیضی ادامه داد: محورهای اصلی این طرح شامل سن ازدواج، معیارهای انتخاب همسر، اهمیت خانواده در تصمیم گیری، رضایت از زندگی، شیوه های حل اختلاف بین زوجین، خشونت در خانواده، طلاق و احتمال جدایی و ... می شود.

در ادامه اعضای حاضر نظرات و پیشنهادهای خود درباره این طرح را ارائه کردند.

در بخشی از این جلسه معصومه ابتکار معاون رییس جمهور در امور زنان و خانواده گفت: سیاستگذاران راجع به موضوع طلاق به صورت پیش داوری سخن های بسیاری گفته اند.

وی افزود: درباره احساس افزایش خیانت، بی اعتمادی، دروغ بین زوجین و ... سخن زیاد گفته شده ولی آمار به گونه ای دیگر است و به عنوان مثال آمار طرح ارائه شده از سوی جهاد دانشگاهی در این جلسه نشان داده که 80 درصد از زوجین از یکدیگر احساس رضایت دارند.

ابتکار تصریح کرد: بنابراین باید یافته ها را به دور از پیش داوری ها تبدیل به سیاست کنیم.

وی افزود: مهمترین مساله این است که مطالعات از جمله مطالعات در حوزه خانواده به یک بسته سیاستی تبدیل شود و هر دستگاه در قالب این بسته وظایف خود را انجام دهد.

در ادامه این جلسه سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با اشاره به طرح پیمایش ملی خانواده گفت: معمولا در این پیمایش ها سوالاتی مطرح می شود. یکی از این سوالات بخش روایی آن است که با مبانی علمی بحث های پیمایشی سازگارتر باشد.

وی افزود: هم افزایی و انسجام پیمایش ها هم باید مورد توجه قرار بگیرد زیرا خروجی و نتیجه هم افزایی ها کمک می کند تا داده ها به یک اطمینان برسد.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی ادامه داد: در تکمیل روش شناختی پیمایش ها باید نکاتی مورد توجه قرار بگیرد. تحلیل ثانوی و استنتاجی پیمایش یکی از این نکات است. بین انجام و تحلیل پیمایش گاهی فاصله هایی داریم و این منجر به ایجاد اختلال در مبنای آماری می شود. بنابراین لازم است به بحث های ثانوی سرعت بدهیم.

وی در ادامه با اشاره به ظرفیت شوراهای فرهنگ عمومی در استان های سراسر کشور گفت: در استان ها هم ظرفیت های خوبی وجود دارد که می توان مبتنی بر مطالعات این پیمایش برخی اقدامات را بر عهده آن ها گذاشت تا اطلاعات روشن تری از وضعیت فرهنگی و اجتماعی کشور به دست آورد.

در ادامه این جلسه دستور دوم با عنوان مروری بر اقدامات فرهنگی صورت گرفته در اربعین سال گذشته و تحلیل محتوایی آن ها و ارائه گزارش درباره تمهیدات اتخاذ شده به منظور انجام فعالیت های فرهنگی در اربعین پیش رو مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

محمدی فر دبیر ستاد مرکزی ستاد اربعین با توجه به دستور دوم جلسه گفت: ستاد اربعین در وزارت کشور شکل گرفته است و این ستاد در حال حاضر دارای 14 کمیته است که مسائل مختلف اربعین از جمله بهداشت، راه، امنیت زائران و ... را پیگیری می کند.

وی افزود: در ستاد مرکزی اربعین اصولی را به عنوان مبنای خود قرار داده ایم و نظم و امنیت راه ها برای زائران یکی از این اصول است. سلامت و حفظ کرامت زائران از دیگر این اصول است.

محمدی فر با اشاره به برخی اقدامات صورت گرفته از سوی ستاد مرکزی اربعین کشور ادامه داد: بازگشایی مرز خسروی، ایجاد پایگاه های هلال احمر در 50 نقطه عراق، ساماندهی ناوگان حمل و نقل زائران، نظم و جانمایی دوهزار و 600 موکب مردمی، تعبیه 450 هزار هکتار زمین برای پارکینک خودروهای زائران و ... از جمله این اقدامات است.

در بخش دیگری از این جلسه اعضای حاضر به ارائه پیشنهادهای خود در این حوزه پرداختند.

پایان پیام/ 523

به گزارش خبرگزاری فارس، دستورالعمل شفاف سازی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به منظور بهبود و ارتقای بهره وری نظام های حمایتی و نظارتی در این وزارتخانه و به استناد سیاست های کلی نظام اداری کشور و ماده 5 قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات منتشر شد.

متن دستورالعمل را اینجا بخوانید.

انتهای پیام/

به گزارش ایسنا، اسحاق جهانگیری در دستوری خطاب به سید عباس صالحی درخصوص تامین کاغذ مورد نیاز نشریات دانشجویی دانشگاه ها و مراکز آموزشی، تصریح کرد:

جناب آقای دکتر صالحی

نشریات دانشجویی هم مشابه سایر نشریات کشور در تامین کاغذ حمایت شوند.

لازم به ذکر است دکتر غلامی وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در نامه ای به معاون اول رییس جمهور با اشاره به اهمیت و نقش نشریات دانشجویی در بارور کردن عرصه تفکر و گفت و گو و نیز طرح مسایل و موضوعات مختلف در فضای دانشگاه ها و آموزش عالی خواسته بود تا تدابیری برای حمایت از این نشریات اتخاذ شود.

براساس نامه وزیر علوم، تحقیقات و فناوری در حال حاضر بیش از پنج هزار نشریه دانشجویی در کشور منتشر شود.

انتهای پیام

سیدعباس صالحی عصر سه شنبه در جلسه مشترک با دبیرکل ستاد مبارزه با مواد مخدر، افزود: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گام هایی در حوزه آسیب های اجتماعی با ستاد مبارزه با مواد مخدر برداشته است.

وی تصریح کرد: با این حال گستره و فرصت های وسیع تری برای تعامل و همکاری وجود دارد و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز دارای ظرفیت های بسیاری در حوزه های مختلف با هدف پیشگیری و درمان آسیب های اجتماعی از جمله مواد مخدر است.

رئیس شورای فرهنگ عمومی کشور با اشاره به تفاهم نامه همکاری این وزارتخانه با ستاد مبارزه با مواد مخدر ادامه داد: باید مسیر این تفاهم نامه را جامع تر و عملیاتی تر دنبال کنیم زیرا مواد مخدر اجزا و حوزه های مخاطره ای سنگین اجتماعی برای کل جامعه دارد و دستگاه هایی که می توانند در این زمینه همکاری داشته باشند باید بیش از پیش از ظرفیت های خود استفاده کنند.

وی با اشاره به حوزه های ظرفیتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، گفت: برخی از این ظرفیت ها جنبه مستقیم ندارند ولی می توان خط ارتباطی با آ ن ها برقرار کرد. حوزه سینمایی یکی از این ظرفیت های قابل توجه است. در سال بیش از 70 فیلم بلند، چندهزار فیلم مستند، مجموعه ای از انیمیشن ها، سریال های خانگی و ... تولید می شود که می توان با هدف پیشگیری از آسیب های اجتماعی از جمله مواد مخدر از این ظرفیت ها بهره کافی را برد.

صالحی افزود: می توان با تولید کنندگان، کارگردانان، تهیه کنندگان و دیگر عوامل این آثار خط های ارتباطی برقرار کرد و در جهت کاهش آسیب های اجتماعی گام برداشت و ستاد مبارزه با مواد مخدر نیز کمک های مشارکتی در این زمینه داشته باشد.

وی با اشاره به ظرفیت های معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: در این حوزه نیز انبوهی از ظرفیت ها از جمله هنرهای تجسمی، نمایش و ... وجود دارد که می توان با نگاه مشارکتی و پیشگیرانه و درمانی گام های موثری برداشت.

صالحی به نقش حوزه فرهنگی به ویژه بخش ادبی و شعر و داستان اشاره کرد و گفت: حوزه کتاب و کتابخوتانی نیز نقش موثری در این زمینه دارد. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باشگاه های کتابخوانی برگزار می کند و از این طریق می توان اقدامات مناسب و پیشگیرانه ای داشت. تولید کتاب و تاکید بر خواندن آن می تواند کمک بسیاری در این زمینه داشته باشد.

وی تصریح کرد: نهاد کتابخانه های عمومی کشور نیز نقش موثری خواهد داشت. در این دوره تاکید داشته ایم که کتابخانه های عمومی صرفا محل قرائت کتاب نباشد بلکه باشگاه فرهنگی اجتماعی باشد که در آن مشاوره های اجتماعی و فرهنگی وجود داشته باشد و با توجه به نگاه مسئولیت اجتماعی که دارد محلی برای رفع آسیب های اجتماعی هم باشد که موضوع مواد مخدر و روش های پیشگیری و درمان آن نیز می تواند در آن جا مطرح و دنبال شود.

عضو کابینه دولت دوازدهم در ادامه سخنان خود به ظرفیت های دینی و رسانه ای این وزارتخانه در جهت کاهش آسیب های اجتماعی اشاره کرد و گفت: کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور و امامزادگان و بقاع متبرکه از دیگر این ظرفیت ها است. با رسانه ها نیز خط ارتباطی داریم و کارگروه رسانه ای در حوزه کاهش آسیب های اجتماعی داریم که می توان از ظرفیت های آن نیز در این زمینه استفاده کرد.

وی فضای مجازی، بازی های رایانه ای، دبیرخانه های مختلف، موسسات فرهنگی هنری و ... را از دیگر ظرفیت های این وزارتخانه در جهت کاهش آسیب های اجتماعی برشمرد و افزود: شورای فرهنگ عمومی به ویژه در استان ها از دیگر ظرفیت های موجود این وزارتخانه است که می توان بهره بسیاری در این زمینه از آن برد.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با تاکید بر اینکه این وزارتخانه با نگاه مسئولیت اجتماعی این معضلات را پیگیری و دنبال می کند گفت: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم با نگاه پیشگیرانه و هم درمان گرایانه می تواند به کمک حوزه آسیب های اجتماعی به ویژه کاهش مصرف مواد مخدر بیاید.

وی با اشاره به آمار اعتیاد در کشور ادامه داد: این موضوع پیامدهای خانوادگی و اجتماعی دارد و راهبرد آن پیشگیرانه است. به این معنا که راهبرد اصلی ارتقای نظام حساسیت در میان گروه های مرجع است طوری که حس کنند این موضوع یک مساله شخصی است.

صالحی گفت: باید ارتقای نظام حساسیت گروه های مرجع را در چند سطح گروه های فرهنگی و مولدان فرهنگی و هنری انجام بدهیم. در ارتقای گروه های مرجع باید یک چارچوب مشخصی داشته باشیم که جوشش درونی در این زمینه اتفاق بیفتد و در این زمینه اطلاعات پایه و تحلیل های مبتنی بر اطلاعات پایه ضروری است و باید اطلاعات لازم در این زمینه به دست آن ها برسد.

وی ادامه داد: تحریک عواطف و احساسات گروه های مرجع در این زمینه نیز قابل توجه است.

صالحی گفت: حوزه اقدامات مرحله بعدی است که دارای ویژگی هایی باید باشد. این ویژگی ها شامل داشتن شاخص روشن، مبتنی بر اسناد بالا دستی، مبتنی بر یافته های علمی و دارای راهبردهای قابل دفاع باید باشد.

در ادامه دبیرکل ستاد مبارزه با مواد مخدر گفت: در پژوهش های داخلی و بین المللی نشان داده شده که تولید مواد مخدر به صورت صنعتی و سنتی رو به افزایش است.

استفاده از ظرفیت های موجود در جهت پیشگیری از اعتیاد

اسکندر مومنی ادامه داد: روش های مختلفی برای کاهش مصرف مواد مخدر صورت گرفته است ولی در این زمینه هیچ گریزی نداریم که مصون سازی دورنی کنیم و سطح فرهنگ عمومی را بالا ببریم.

مومنی در عین حال تاکید کرد: باید از ظرفیت های موجود در جهت پیشگیری از اعتیاد استفاده کنیم و بر مهمترین آسیب ها با هدف کاهش آن تمرکز داشته باشیم.

دبیرکل ستاد مبارزه با مواد مخدر گفت: باید برای کاهش این آسیب ایجاد حساسیت در جامعه را افزایش داد و بر روی جامعه هدف تمرکز کنیم تا بتوانیم آن را کنترل و درمان کنیم.

وی افزایش اعتماد به نفس، تغییر سبک زندگی و ... را از مولفه های پیشگیری اعتیاد برشمرد و توجه به آن ها را ضروری دانست.

تبدیل ظرفیت های موجود وزارت فرهنگ به ظرفیت بالفعل

مومنی با اشاره به ظرفیت های موجود در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در جهت پیشگیری و درمان آسیب های اجتماعی از جمله اعتیاد، گفت: این وزارتخانه با تعامل با گروه های مرجع و اولویت دهی این ظرفیت ها می تواند آن را به بالفعل تبدیل کند.

وی در عین حال تصرح کرد: در این حوزه نباید از هیچ ظرفیت فرهنگی، هنری، رسانه ای و دینی غافل شویم و در تولید آثار فرهنگی و هنری در این زمینه مخاطبان خود را شناسایی کنیم.

در ابتدای این نشست مشترک محمدمهدی احمدی مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و مدیرکل حوزه وزارتی با اشاره به تفاهم نامه همکاری های مشترک بین این وزارتخانه و ستاد مبارزه با مواد مخدر گفت: از سال 96 جلسات مشترکی با ستاد مبارزه با مواد مخدر برگزار شد که نتیجه این جلسات ماهانه تخصیص اعتباری برای صد برنامه آموزشی پیشگیری اولیه از اعتیاد بین اصحاب فرهنگ و هنرو رسانه، اختصاص بودجه ای برای اجرای آموزش ضمن خدمت ویژه کارکنان وزارتخانه و ... بود که این آموزش ها اجرا شد.

در بخش هنری نیز دو فیلم کوتاه سه دقیقه ای با موضوع کاهش اعتیاد و آسیب های اجتماعی تولید و در فضای مجازی منتشر شد.

در این نشست برخی از معاونان و مدیران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و ستاد مبارزه با مواد مخدر به ظرفیت های موجود خود با هدف پیشگیری و درمان اعتیاد اشاره و درباره چگونگی هم افزایی با یکدیگر گفت و گو کردند.

سید عباس صالحی در این توییت نوشت: در آستانه اربعین گسست سازی ایرانی - عراقی پروژه جدی است. این پروژه از مشهد تا بغداد امتداد دارد.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در این توییت تاکید کرده است که کینه و خشم آنان را از یاد نبریم.

شایان ذکر است سال گذشته بیش از 2 میلیون ایرانی برای شرکت در مراسم اربعین حسینی به کربلا سفر کردند و پیش بینی می شود که امسال بیش از 3.5 میلیون زائر ایرانی برای شرکت در مراسم اربعین به کربلا سفر کنند.

به گزارش حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، در پی اظهارات رئیس امور قرآنی سازمان اوقاف و امور خیریه در خصوص پخش نشدن مسابقات قرآنی کشور از تلویزیون، روابط عمومی شبکه قرآن و معارف سیما توضیحاتی درباره این موضوع به شرح ذیل اعلام کرد:

1) تولید برنامه با رعایت اصول حرفه ای برنامه سازی از جمله مسائل فنی، کارگردانی، دکور و ... در اختیار سازمان صدا و سیما و از وظایف شبکه قرآن و معارف سیما است؛ در حالی که مرکز امور قرآنی سازمان اوقاف خود به این امر ورود کرده و باعث ایجاد ناهماهنگی و تداخل در وظایف این دو نهاد شده است.

2) مکاتبه سازمان اوقاف و امور خیریه جهت پوشش مسابقات تنها 3 روز مانده به برگزاری مسابقات انجام شده است؛ در حالی که جدول پخش شبکه حداقل از ده روز قبل نهایی می شود.

3) بر اساس ملاحظات سازمان صدا و سیما در خصوص برنامه های زنده می بایست در خصوص صلاحیت حرفه ای تهیه کننده بررسی های لازم انجام شود. در حالی که تهیه کننده غیر سازمانی از سوی اوقاف معرفی شده است.

4) عدم تحویل پلی بک ها و مستند های تولیدی برگزار کنندگان مسابقات به این شبکه جهت بازبینی و ارائه به پخش.

با این حال شبکه قرآن و معارف سیما همواره در جهت هم افزایی و تعامل حرکت کرده و موید این مسئله موارد ذیل است:

الف) پخش 87 قسمت 60 دقیقه ای مرحله مقدماتی چهل و دومین دوره مسابقات قرآن کریم در 3 باکس صبحگاهی، عصرگاهی و شامگاهی در ساعت های 11، 16 و 20 با وجود اشکالات فراوان در تولید، تدوین و گرافیک (معادل 5220 دقیقه)

ب) پخش منتخبی از رقابت های هرروز چهل و دومین دوره مسابقات قرآن کریم به صورت روزانه و در ساعت 20 (ساعت پیک مخاطب) به مدت 50 دقیقه و همچنین پخش زنده مرحله نهایی چهل و دومین دوره مسابقات قرآن کریم در فواصل مختلف صبح و عصر به مدت حداقل 60 دقیقه در روز های اول

ج) اقدام شبکه قرآن و معارف سیما به پخش زنده مرحله نهایی حفظ و قرائت مسابقات قرآن به صورت کامل، روزانه 7 ساعت بعد از برگزاری جلسه مدیر شبکه قرآن و معارف سیما با ریاست محترم سازمان اوقاف و امور خیریه و رفع نگرانی های پخش زنده

د) در جلسه اخیر مدیر شبکه قرآن و معارف سیما با رئیس سازمان اوقاف و امور خیریه توافق شد که برنامه سازی در خصوص مسابقات از طریق شبکه قرآن و معارف سیما و با همکاری روابط عمومی اوقاف انجام پذیرد.

در پایان انتظار می رود همه عزیزانی که در امور قرآنی کشور فعالیت دارند با حفظ سعه صدر و همکاری و تعامل بیشتر با یکدیگر، ضمن رعایت انصاف و اخلاق اسلامی در مسیر اشاعه کلام الهی و فرهنگ ناب اهل بیت علیهم السلام قدم برداشته و در اظهار نظر های خود تامل و دقت بیشتری نمایند.

انتهای پیام/

رئیس سازمان حج و زیارت گفت: پوشش بیمه ای زائران اربعین شامل پرداخت هزینه های درمانی، بستری، بیمارستانی، اعمال جراحی به علت بیماری یا حادثه برای هر یک از بیمه شدگان زائر تا سقف 275 میلیون ریال معادل 27 میلیون و 500 هزار تومان خواهد بود .

به گزارش خبرگزاری موج، علی رضا رشیدیان ، رئیس سازمان حج و زیارت اظهار کرد: با اطلاعات پایه ای سامانه سماح ، آمار مشتاقان زیارت اباعبدالله در اربعین از نظر پراکندگی درسطح استان ها و نیز نحوه و چگونگی توزیع و خروج آنها از مرز مشخص و زمینه برنامه ریزی برای خدمات دهی و ساماندهی امکانات در آن سوی مرز هم براساس این ثبت نام ها فراهم می شود.

وی تصریح کرد: همچنین با ارائه خدمات بیمه ای اعم از حوادث و غیره از طریق سامانه سماح درواقع در حوزه استقرار امکانات درمانی و بهداشتی و غیره درعراق ؛ زمینه ارائه خدمات مناسب با هزینه های حداقلی به زائران فراهم می شود.

وی با بیان اینکه امسال علی رغم افزایش خدمات و گستره پوشش بیمه ای برای زائران اربعین، قیمت آن نسبت به پارسال ثابت نگه داشته شده است، اظهارکرد : پوشش بیمه ای زائران اربعین شامل پرداخت هزینه های درمانی، بستری، بیمارستانی، اعمال جراحی به علت بیماری یا حادثه برای هر یک از بیمه شدگان زائر تا سقف 275 میلیون ریال معادل 27 میلیون و 500 هزار تومان خواهد بود .

به گفته وی ، پرداخت هزینه های درمانی سرپایی و پاراکلینیکی نیز تا سقف 2 میلیون و 750 هزار تومان تعیین شده و غرامت فوت به هر علت (عمر زمانی) هر یک از بیمه شدگان به میزان 40 میلیون تومان می باشد.

رشیدیان اظهار کرد: پرداخت غرامت فوت ناشی از حوادث نیز به میزان مبلغ 240 میلیون تومان و همچنین نقص عضو یا از کار افتادگی دائم کلی یا جزئی در اثر حوادث برای هر یک از بیمه شدگان نیز تا سقف 240 میلیون تومان در نظر گرفته شده است

وی در ادامه با اشاره به برنامه ریزی سازمان درموضوع اربعین حسینی ، گفت: امسال تلاش و برنامه ریزی ما به گونه ای است که در راستای وظایف ذاتی سازمان حج و زیارت که مبتنی بر محور زیارت است ودر چارچوب سیاست های مصوب ستاد اربعین وزارت کشور به صورت کامل و جامع به حوزه وظیفه ای خود وارد شده و از تمام ظرفیت ها برای این امر بهره گیریم.

وی عنوان کرد: بدین منظور ستاد مدیریت عملیات شمسا که در موسم اربعین طی سال های گذشته تعطیل می شد و خود مستقیم اعزام زائر نداشت، امسال هم در عین آنکه اعزام زائر ندارد،اما برنامه ریزی شده تا در راستای بهره گیری از امکانات بالقوه سازمان حج و زیارت برای ارائه خدمات بیشتر به زائران اربعین حسینی از مجموعه شمسا و ظرفیت های آن قوی تر و منسجم تر در جهت انجام امور محوله سازمان در حوزه عراق استفاده شود.

وی در ادامه از طراحی و آماده سازی نرم افزار موبایلی مصباح توسط سازمان خبر داد و گفت: این نرم افزار برای خدمات رسانی به زائران اربعین و ارتباط دو سویه بین آنان و دستگاه های مربوطه دراختیار طراحی شده چنانکه از این طریق اطلاعات لازم برای زائران اعم از مختصات منطقه ای و جغرافیای، مسیریابی و پیام رسانی و ارتباطات ارائه می شود.

رشیدیان عنوان کرد: این نرم افزارهم اکنون در مرحله آزمایش است و امید است به زودی در روی شبکه ها قرار گیرد تا زائران از ظرفیت های این نرم افزار برای سفری سهل و راحت تر بهره گیرند.

به گفته وی ، اگر زائران بخواهند به حوزه کارگزاری مربوطه پیامی بدهند و یا دستگاه و سازمان ها هشدارها و آگهی هایی داشته باشند از این طریق می توانند اطلاع رسانی کنند.

وی تصریح کرد: در واقع نقش ما در سازمان حج و زیارت با خدماتی که در قالب سامانه سماح و مصباح ارائه می کند، ایجاد یک بستر مناسب ارتباطی و تعاملی بین زائران و کمیته های 11 گانه ستاد اربعین است.

به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری آنا ، با نزدیک شدن به سنت پیاده روی اربعین، میلیون ها نفر در کشور، آماده سفر به سجده گاه فرشتگان و مصلای پیامبران می شوند اما سودجویی ها در این میان بسیاری از عاشقان حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) آزرده خاطر کرده است.

این گروه با اشاره به این که در ایام اربعین تعداد زائران بشدت افزایش می یابد، تأکید دارند که باید تمهیداتی برای آن ها از سوی دولت های ایران و عراق دیده شود تا آن ها به جای مواجه با مشکلات با خاطری آسوده به زیارت و عزاداری بپردازند.

عاشقان زیارت عتبات بر این باورند علی رغم تبلیغاتی که در مورد فراهم شدن شرایط بهتر و اضافه نشدن قیمت ها برای این مسافران می شود، قیمت ها چنان افزایش یافته که صدای همگان را درآورده است.

نگاهی به ابتدای سفر

در اول شهریورماه نام نویسی زائران در سامانه سماح با واریز مبلغ بیمه و هلال احمر نهایی شد.

در آن زمان اکبر رضایی معاون امور حج و زیارت در کارگروه اربعین گفت: هزینه نام نویسی برای اربعین را رایگان اعلام کرد مبلغ 25 هزارتومانی که هنگام ثبت نام اینترنتی از متقاضیان دریافت می شود، هزینه های بیمه و خدمات درمانی (هلال احمر) به همراه حق الزحمه دفتر خدمات زیارتی است. وی افزود: در صورت ثبت نام شخصی، این هزینه سه هزار تومان کمتر می شود و متقاضیان باید 22 هزار تومان پرداخت کنند.

عوارض خروج از کشور نیز از جمله مبالغی بود که هر فرد باید برای خروج از کشور در این سفر پرداخت کند که میزان آن برای زوار عتبات عالیات، برای سفر هوایی 37500 تومان و برای سفر زمینی و دریایی 12500 تومان تعیین شده است.

سفر زمینی ارزان ترین گزینه

در این میان بسیاری از زائران ترجیح می دهند، برای به صرفه تر شدن این سفر، گزینه سفر زمینی را انتخاب کنند.

بر اساس آمارها سالانه حدود 10 درصد زائران اربعین به صورت هوایی به کربلا می روند و 50 درصد از اتوبوس برای سفر به پایانه های مرزی استفاده می کنند. 40 درصد باقی مانده هم قطار و خودروی شخصی را برای سفر اربعین ترجیح می دهند.

در این میان کارشناسان تأکید دارند که حمل ونقل جاده ای جزء بخش هایی است که نرخ آن باید برای تردد مردم مناسب و ارزان باشد، اما به نظر می رسد با توجه به مشکلات اقتصادی، افزایش قیمت ها در بخش حمل ونقل موجب می شود که مردم برای خرید بلیت اتوبوس در مضیقه قرار گیرند.

کرایه اتوبوس تا مرز؟

اضافه نشدن نرخ کرایه اتوبوس و دیگر موارد حمل ونقلی در اربعین امسال، نکته ای که محمد اسلامی وزیر راه و شهرسازی پیش تر بر آن تأکید کرده بود اما از همان ابتدای سال 20 درصد به نرخ کرایه حمل افزوده شد؛ نکته ای که از آن به عنوان افزایش سالیانه یاد شد.

مهران قربانی معاون حمل ونقل سازمان راهداری نیز تأکید کرده بود که قیمت بلیت اتوبوس تا مرز های چهارگانه یعنی مهران، چذابه، شلمچه و خسروی و بالعکس همان نرخ های سال گذشته است.

حالا نگاهی به تابلوی قیمتی شرکت های اتوبوس رانی نشان می دهد که نرخ بلیت اتوبوس از شهرهای مختلف ایران تا شهر مرزی مهران حدوداً از 60 تا 200 هزار تومان برای هر نفر است. قیمت اتوبوس های تهران – مهران در روزهای عادی 91 هزار تومان است.

هم چنین نرخ بلیت تک صندلی اتوبوس تهران - کرمانشاه 66 هزار تومان که آن را مربوط به اتوبوس های VIP می دانند و بلیت اتوبوس های معمولی در صورت پیدا شدن 56 هزار تومان است. اتوبوس های تهران - اندیمشک نیز 81 هزار تومان است.

درعین حال قرار است اتوبوس های درون شهری از پایانه مسافری کرمانشاه تا مرز خسروی مسافران را رایگان حمل کنند.

برای رسیدن به اهواز و دسترسی به مرزهای جنوبی (شلمچه و چزابه)، از نزدیک ترین شهر تا دورترین آن به اهواز و آبادان، کرایه هر نفر با اتوبوس از 22 تا 125 هزار تومان در نوسان است، قیمت حدودی بلیت اتوبوس از شهرهای مختلف کشور تا کرمانشاه، نزدیک به مرز خسروی نیز از 45 تا 140 هزار تومان است.

طبق اعلام وزارت راه خدمات رسانی این اتوبوس ها از 17 مهر آغاز می شود.

در همین حال رضا عامری مدیرعامل اتحادیه تعاونی اتوبوس های مسافربری در گفتگو با خبرنگار آنا در مورد قیمت بلیت های اتوبوس گفت: افزایش 20 درصدی قیمت اتوبوس ها به منظور جبران هزینه های اتوبوس داران در نوروز سال 1398 اعمال شده و قیمت بلیت اتوبوس ها چه معمولی و چه وی آی پی در ایام اربعین افزایشی نداشته است.

وی با اشاره به این که نظارت ها از سوی سازمان تعزیرات در ترمینال ها انجام می شود، افزود: در ایام اربعین تمامی ناوگان حمل ونقل جاده ای فعال است و متناسب با نیاز متقاضیان اتوبوس ها را در ایام اربعین در اختیار مسافران قرار داده ایم.

وی در مورد خدمت رسانی به زیران هنگام بازگشت، گفت: در دوره زمانی بازگشت زائران که به کشور برمی گردند، اتوبوس های مستقر در مرز می توانند زائران را به 3 پایانه معین برسانند و اجبار مسافران در مرز برای سفر مستقیم تا تهران غیرقانونی است.

عامری با یادآوری این که زائران برای سفر برگشت نیز برنامه ریزی داشته باشند، افزود: بهتر است زائران یک باره هنگام اربعین بازگشت نداشته باشند، خدمت رسانی بهتری به مسافران انجام می شود.

مدیرعامل اتحادیه تعاونی اتوبوس های مسافربری با اظهار بی اطلاعی از قیمت ها و نحوه خدمت رسانی به مسافران در آن سوی مرزها گفت: به طور حتم از سوی مقامات دو کشور برنامه ریزی های لازم برای این امر انجام شده است.

قیمت بلیط هواپیما

از سوی دیگر داده های شرکت های هواپیمایی نیز نشان می دهد که مردم تمایل کمتری دارند تا این سفر زیارتی را با هواپیما طی کنند اما همین درصد پایین، بیشترین اثرگذاری را در تغییر و تعیین نرخ بلیت هواپیما داشته و با این که هرسال اربعین نرخ مصوبی برای مسیرهای هوایی تعیین شده اما با نزدیک شدنِ این مناسبت، بلیت هواپیما در مسیر عراق نیز کمیاب شده و قیمت آن افزایشی کاذب دارد.

به گفته مسعود اسعدی سامانی، دبیر این انجمن شرکت های هواپیمایی قیمت بلیت پرواز اربعین تهران نجف و تهران بغداد، رفت وبرگشت دو میلیون و 200 هزار تومان و قیمت بلیت پرواز اربعین مشهد نجف و مشهد بغداد به صورت رفت وبرگشت دو میلیون و 800 هزار تومان است. قیمت بلیت یک طرفه پرواز اربعین از تهران به نجف یک میلیون و 100 هزار تومان و از مشهد به نجف یک میلیون و 400 هزار تومان است.

اسعدی سامانی افزود: برای جلوگیری از سوءاستفاده برخی واسطه ها، شرکت های هواپیمایی تصمیم گرفتند امسال نیز نرخ ثابتی برای پرواز های اربعین داشته باشند.

البته این قیمت های یاد شده سامانی برای بلیت پرواز اکونومی تعیین شده و بلیت بیزینس همچنان به صورت آزاد قیمت گذاری می شود تا جایی که بنا بر بررسی ها پیش از شروع اربعین قیمت بلیت سفر به نجف و کربلا به مرز 9 میلیون تومان هم رسیده بود.

ر ضا جعفرزاده سخنگوی سازمان هواپیمایی کشور نیز در گفت وگو آنا، درباره گران فروشی بلیت مسیر های نجف و کربلا پیش از آغاز سفر های اربعین، گفت: هم اکنون قیمت های بلیت بر اساس نرخ های دامنه ای عرضه می شود و از 20 تا 30 مهر قیمت بلیت ها بر اساس نرخ مصوب تعیین شده عرضه می شود.

جعفرزاده با اشاره به این که مدیران عامل شرکت های هواپیمایی در جلسه ای که با حضور رئیس هواپیمایی کشوری برگزار شد، تصمیم گرفتند که در ایام اربعین هیچ کدام از شرکت های هواپیمایی حق گران فروشی نداشته باشند، افزود: تمامی 19 شرکت هواپیمایی اعلام آمادگی کردند که باقیمت 2 میلیون و 800 هزار تومان بلیت های خود را بفروشند.

سخنگوی سازمان هواپیمایی کشور تأکید کرد: سازمان هواپیمایی به صورت کامل تمامی نرخ ها را رصد می کند و هیچ شرکتی حق ندارد بالاتر از نرخ ها بلیت ها را بفروشد.

جعفرزاده اظهار کرد: در ایام اربعین بیش از 100 هزار صندلی برای جابه جایی زائران در نظر گرفته شده و به دلیل آن که امسال پیش بینی می شود در مقایسه با سال گذشته شاهد افزایش حجم مسافران باشیم بنابراین شرکت های هواپیمایی از تمامی ظرفیت های خود جهت تسهیل در تردد مسافران استفاده می کنند.

جابجایی ریلی

سفرهای ریلی بعد از اتوبوس، گزینه دوم سفر زائران عتبات در ایام اربعین است.

سعید رسولی مدیرعامل شرکت راه آهن دراین باره گفته است که قیمت بلیت قطار در اربعین بیشتر نمی شود و فروش بر اساس نرخ مصوب است.

بررسی تابلوی قیمت قطار در مسیر تهران همدان که برای رسیدن به مرزهای مهران و خسروی در نظر گرفته شده است، نشان می دهد برای هر بلیت یک طرفه و یک نفره در این مسیر مبلغی در حدود 47 تا 56 هزار تومان قیمت تعیین شده است.

قیمت بلیت یک طرفه همین قطار از شهر مشهد نیز حدوداً 190 هزار تومان است که صندلی های کمی برای فروش دارد.

نرخ بلیت قطار یک طرفه و یک نفره مشهد اندیمشک نیز حدود 168 هزار و 234 هزار تومان است.

قیمت بلیت این قطار از تهران تا اندیمشک برای هر نفر در مسیر یک طرفه، حدوداً 90 هزار و 111 هزار تومان است که ظرفیت آن ناکافی و یا به عبارتی تکمیل اعلام شده است.

به گفته رسولی، قیمت بلیت قطار مشهد- کرمانشاه، چهارتخته 195 هزار تومان و شش تخته 185 هزار تومان است.

قیمت بلیت قطار تهران-کرمانشاه چهارتخته 95 هزار تومان، شش تخته 70 هزار تومان و اتوبوسی 50 هزار تومان در نظر گرفته شده است.

قیمت بلیت قطار چهارتخته همدان-مشهد 200 هزار تومان و بلیت قطار اتوبوسی تهران-همدان 47 هزار تومان است و قیمت دیگر مسیرها نیز باید منطبق با نرخ های مصوب باشد.

در این میان فاصله این شهرها تا نقاط صفر مرزی برخی زائران را ملزم می کند از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنند. با این حال تجربه سال گذشته نشان داد که در ایام اربعین بعضی از اتوبوس های در این مسیر کرایه هایی را آزادانه و سلیقه ای دریافت کردند که خارج از برآورد هزینه های زائران بود و زائران ابراز امیدواری می کنند که این مورد امسال تکرار نشود.

در عین حال کرایه های این اتوبوس ها در زمان برگشت زائران که امکانات محدود می شود وضعیت نابهنجارتری پیدا می کند چراکه بعد از پایان مراسم اربعین همه زائرانی که در طی 10 روز به عراق رفته بودند، با هم به کشور برمی گردند.

بازگشت از سفر و شلوغی

یکی از مسائل جابه جایی بازگشت از عراق و نبود وسیله است که سازمان راهداری اعلام کرده امسال سه پایانه کرمانشاه، همدان و اندیمشک را به عنوان پایانه های معین مهران تعیین کرده و موقع برگشت زائران از سفر اربعین، این سه پایانه وظیفه انتقال آن ها را به شهرهایشان را دارند.

وضعیت کرایه ها در عراق

مطابق نقشه، فاصله مرز مهران از جاده کوت تا شهر کربلا حدود 292 کیلومتر تعیین شده که زمان مشخص شده برای رسیدن به آن با سواری حدود چهار ساعت است. همین مسیر پیاده حدود دو روز زمان صرف می کند. فاصله مهران تا نجف نیز تقریباً در همین حدود است.

قصر شیرین یا مرز خسروی تا شهر کربلا نیز بیش از 300 کیلومتر فاصله دارد که طی این مسیر با سواری بیش از 5 ساعت و با پای پیاده حدود دو روز زمان می برد.مرز های چزابه و شلمچه به نجف نزدیک ترند تا مهران، فاصله این دو مرز تا شهر نجف نزدیک به 500 کیلومتر است که پیاده روی در این مسیر حدود 4 روز طول می کشد. زمان تعیین شده برای طی این مسیر با سواری بیش از 6 ساعت تعیین شده است. اما همواره در نقاط صفر مرزی عراق معمولاً وسایل نقلیه شخصی مستقر هستند که بسته به تقاضا، قیمت تعیین می کنند.

بنا به برخی از اخبار غیررسمی، نرخ اتوبوس ها از مهران به نجف و کربلا در حال حاضر تقریباً 10 هزار دینار عراق است، مبلغی در حدود 100 هزار تومان برای یک نفر است. البته ون هایی باقیمت مصوب برای جابه جایی و گشت زائران در بین زیارتگاه های نجف و کربلا اختصاص داده است.

نرخی که برای جابه جایی زائران از مهران تا این شهرها اعلام شده است 8000 دینار است که حدوداً 80 هزار تومان می شود.

هم چنین ون هایی که حدفاصل کربلا و نجف را طی می کنند، نیز 4000 هزار دینار حدوداً 40 هزار تومان را دریافت می کنند.این مسیر با تاکسی های شخصی و دربستی هم اکنون 25 هزار دینار حدود 250 هزار تومان برای یک نفر قیمت دارد.

نمایندگان چه می گویند؟

در این میان نمایندگان نیز بر این باورند که نمی توان با تعداد بالای جمعیت زائران امکانات را صد در صد بهبود بخشید، اما بایستی خدمات نسبت به سال گذشته بهتر ارائه شود.

محمداسماعیل سعیدی نماینده مردم تبریز در مجلس در گفتگو با خبرگزاری آنا دراین باره تصریح کرد: خدمات گران نشده است و بیشتر این گرانی ها ناشی از گران شدن هزینه ها است.

وی افزود: البته به کمیسیون فرهنگی مجلس پیشنهاد کردیم که مسئولین ستاد اربعین در مورد فعالیت های خود به کمیسیون فرهنگی گزارش دهند که در سال جاری چه اقداماتی جهت رفاه زائران پیش رو دارند و چه کارهایی نیز در سال های گذشته انجام گرفته است.

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس یادآور شد: در سال های گذشته گله مندی هایی از سوی زائران مطرح می شد که قرار بود، برطرف شود.

وی با بیان این که توقع به صفر رسیدن مشکلات را نداریم، افزود: توقع ما این است که مشکلات به حداقل برسد و مشکلات سال قبل امسال تکرار نشود.

سعیدی با یادآوری این که عراق در سال جاری تعهداتی را نسبت به زائران پذیرفته است، گفت: مقامات عراقی اعلام کرده اند که بسیاری از موانع سال گذشته را برطرف کرده اند که بایستی وزیر کشور گزارش کامل آن را به کمیسیون ارائه و کمیسیون آن را هفته دیگر بررسی کند که در این میان حتماً موضوع گلایه در مورد گرانی ها هم موردتوجه قرار می گیرد.

احد آزادیخواه نماینده مردم ملایر نیز دراین باره با اشاره به این که شرایط امسال بهتر از سال گذشته است گفت: در صحبت هایی که امروز با دبیر ستاد اربعین داشتیم پیش بینی می شود که 3 میلیون زائر از کشورمان رهسپار زیارت عتبات شوند و 250 هزار نفر زائران خارجی از جمله زائران پاکستان و افغانستان نیز از مرز ایران برای ورود به عراق استفاده می کنند.

وی با بیان این که حدوداً 75 درصد از ظرفیت ناوگان کشور در این مدت در اختیار زائران اربعین خواهد بود، افزود: اکثر گرانی ها به شکل آیین نامه و ضابطه مند نیست و توسط سودجویان انجام می شود چرا که در ایام اربعین سازمان های متولی حمل ونقل، خدمات خود را گران تر نکرده اند.

آزادیخواه یکی از دلایل این امر را ایجاد بازار سیاه دانست و گفت: در این حوزه برای نظارت بهتر، استفاده از تمهیدات نهادهای نظارتی ضروری است.

وی با اشاره به گرانی هایی که از ابتدای سال در کشور روی داده است، گفت: گرانی در قیمت هواپیما و اتوبوس از ابتدای سال بوده و که در ایام اربعین هم برخی از شرایط به نفع خود استفاده می کنند.

آزادیخواه نظارت مربوط به آن سوی مرزها را به دو شکل نرم افزاری و سخت افزاری دانست و اظهار کرد: ستاد اربعین در جلسه ای که برای موکب داران تشکیل داد و از موکب داران عراقی خواست تا در تعامل با ستاد اربعین و موکب داران ایرانی فعالیت کنند.

عضو کمیسیون فرهنگی تصریح کرد: نزدیک به یک میلیون و 800 هزار امکان برای استراحت زائران فراهم کرده ایم که یک میلیون و 300 هزارتا از آن ها در عراق ایجادشده است.

وی با اشاره به این که رقم دریافتی سامانه سماح مورد مناقشه بوده است، گفت: اگرچه این رقم بالایی می شود اما موجب خواهد شد تا خدمات بیمه ای برای کل زائران فراهم شود.

مردم چه می گویند؟

در این میان بسیاری از زوار سو استفاده رانندگان عراقی، افزایش قیمت وسیله نقلیه و نبود نظارت در خدمت رسانی به زائران گله داشتند.

به گفته برخی از این مسافران رانندگان به بهانه ترافیک مسافران را در نیمه راه نجف و کربلا پیاده می کردند.

راضیه رضا نژاد از زائران کربلا در این زمینه به آنا گفت: سال گذشته رانندگان عراقی در مسیر نجف به کربلا در حالی که کل کرایه را دریافت کرده بودند و بهانه مختلف از جمله ترافیک ایرانیان را وسط راه پیاده می کردند.وی افزود: در خیلی از موارد نیز با بی احترامی قیمت بیشتری از زائران مطالبه می کردند.

احمد افراسیاب زائر کربلا نیز در گفتگو با آنا دراین باره گفت: متأسفانه سال گذشته در زمان برگشت زوار هماهنگی وجود نداشت. زمانی که زوار می رسیدند اتوبوس یا قطار نبود و مردم معطل می مانند.

حسن اکبری از دیگر زوار کربلا نیز در گفتگو با آنا گفت: علی رغم این که راه آهن اعلام کرده بود ظرفیت ها را برای قطارهای مسافری در زمان پیک اربعین افزایش داده ولی این ظرفیت ها به سرعت پر شد و بسیاری از مردم نتوانستند از خدمات ریلی استفاده کنند.

وی افزود: اختصاص برخی از قطارهای 4 تخته گران قیمت نیز در این مسیر مناسب نبود چرا که علاوه برگرانی قیمت، ظرفیت کمتری به جابه جایی مسافران اختصاص می یافت و بهتر بود از قطارهای 6 تخته استفاده می کردند.

زنده نگه داشتن حقیقت شهادت

در نهایت فراموش نکنیم که رهبر معظم انقلاب در مورد راهپیمایی اربعین فرمودند: حرکت عاشقانه و مؤمنانه مردم از کشورهای مختلف جهان در این پدیده بی سابقه، بدون تردید از جمله شعائر الهی است.

ایشان با اشاره به رصد این پدیده بزرگ اسلامی تأکید کردند: درسی که اربعین به ما می دهد، این است که باید یاد حقیقت و خاطره ی شهادت را در مقابل طوفان تبلیغات دشمن زنده نگهداشت .از این رو هر قدمی در تسهیل این حرکت بزرگ عشق و ایمان وظیفه ای ارزشمند برای همه مسئولان است.

انتهای پیام/4083/

به گزارش ایسنا، سقف وام های اعطایی از محل منابع بانک قرض الحسنه مهر ایران 200 میلیون ریال بوده است و هنرمندان با معرفی صندوق اعتباری هنر، در سراسر کشور از این تسهیلات قرض الحسنه برخوردار شده اند.

همکاری میان بانک قرض الحسنه مهر ایران و صندوق اعتباری هنر به منظور تامین و رفع احتیاجات ضروری جامعه نویسندگان، روزنامه نگاران و هنرمندان از طریق پرداخت وام های قرض الحسنه با کارمزد 4 درصد از سال 1396 آغاز شده است.

بانک مهر ایران اعلام آمادگی کرده درصورتیکه صندوق اعتباری هنر در تامین بخشی از منابع همکاری کند، با ایجاد هم افزایی و مشارکت به میزان معادل منابع صندوق به هنرمندان تسهیلات پرداخت کند.

طبق اعلام روابط عمومی بانک قرض الحسنه مهر ایران، این بانک در راستای برنامه های مسئولیت اجتماعی خود، برنامه اعطای تسهیلات قرض الحسنه به هنرمندان را اجرا کرده و در این زمینه همکاری هایی را نیز با وزارت علوم، تحقیقات و فناوری برای اعطای تسهیلات قرض الحسنه به دانشجویان، کمیته امداد امام خمینی (ره) و سازمان بهزیستی برای حمایت از مددجویان ، بنیاد برکت برای حمایت از اشتغال روستاییان و بنیاد مسکن برای حمایت از مسکن روستایی داشته است.

انتهای پیام

اربعین و پیاده روی شکوهمند آن یکی از جلوه های دیپلماسی انقلابی است و در سایه آن، تقویت مناسبات رسمی ایران و عراق ممکن و مسیر اتحاد اسلامی و یکی از ملزومات ایجاد تمدن نوین اسلامی، هموار شده است.
سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران برگرفته از اسلام و منبعث از اهداف و آرمان های انقلاب بوده و بر منافع بلندمدت و اصول و ارزش های آن استوار است. در عین حال رویکرد و راهکارهای دیپلماتیک در مقاطع مختلف باید در خدمت پیشبرد اصول سیاست خارجی باشد.
بهره گیری از پیاده روی اربعین به عنوان یک رخداد مهم و دارای ابعاد مذهبی و سیاسی، می تواند یک راهکار دیپلماتیک برای تحقق اهداف سیاست خارجی از جمله تحکیم روابط با همسایگان و ایجاد اتحاد و تفاهم میان مسلمانان باشد. دوستی و در هم تنیدگی توده های مردمی از کشورهای مختلف بخصوص از ایران و عراق ، نقش مهمی در پیشرفت اهداف سیاست خارجی این کشورها داشته باشد و به عنصری برای تامین منافع ملی مبدل شده است.
بارزترین نقش پیاده روی اربعین، تقویت مناسبات رسمی ایران و عراق بوده و این دو کشوردارای اشتراک های مختلفی برای همکاری هستند که نقطه عطف آن نماد وحدت دو ملت در راهپیمایی اربعین حسینی (ع) است.این مراسم هر ساله وحدت و دوستی دو ملت ایران و عراق را بیش از پیش نمایان می کند و جلوه ای از همزیستی برادرانه را به نمایش می گذارد.
بی تردید استفاده از راهپیمائی اربعین در عرصه دیپلماتیک و امضای اسناد همکاری در این زمینه ، روابط دو کشور را از دیگر روابط متمایز و اهمیت مناسبات فیمابین را دوچندان کرده است. قطعا ادامه این روند منافع تهران و بغداد را تامین و امید دشمنان را نسبت به اخلال در روابط این دو کشور خنثی می سازد.
حضور بیش از 1200 موکب دار و خادمان حسینی(ع) در ایران و ملاقات اخیر ایشان با رهبر معظم انقلاب اسلامی، موید دوستی و مودت میان دو دولت و دو ملت بود که از چشم تیزبین تحلیلگران جهان نیز دور نماند.
در عرصه دیپلماسی عمومی، تعهدات برادرانه به همه ی مسلمانان جهان و تلاش برای تقویت وحدت اسلامی یکی از راهبردهای سیاست خارجی انقلابی است و در صورت اجرای صحیح، منجر به حل بخش مهمی از مشکلات جهان اسلام خواهد شد. امروز دیپلماسی عمومی، پشتیبان دیپلماسی رسمی کشورها بوده و یکی از مظاهر تعمیق و تقویت روابط دولت ها به شمار می رود.
حضور جمع کثیری از پیروان مذاهب اسلامی با نژادها و زبان های متفاوت و تجمع ایشان تحت شعار "حب الحسین یجمعنا"، موید این است که اربعین در عرصه دیپلماسی عمومی، به یکی از منابع قدرت نرم مسلمانان برای تقویت وحدت اسلامی مبدل شده است. پیاده روی اربعین امروز منحصر به شیعه نیست بلکه بسیاری از اهل سنت و حتی تعدادی از غیرمسلمانان در آن شرکت می کنند.
دیپلماسی اربعین می تواند با افزایش گفتگو میان علمای اسلام و روشنفکران متعهد مسلمان و آشنا کردن آنها با اقدامات نرم دشمنان اسلام شکل گیرد. نهادهای مسئول مانند مجمع جهانی اهل بیت(س) و مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی و بازوهای فکری آنها همچون دانشگاه مذاهب اسلامی و بنیاد بین المللی عاشورا باید با محوریت اربعین، در مسیر اجرای دیپلماسی وحدت اسلامی، برای مذاکره با علمای جهان برنامه ریزی کنند.
پیاده روی اربعین یک گفتمان مشترک میان مسلمانان است که قادر است اختلافات را حول محبت اهل بیت(س) کاهش داده و به یافتن راهکارهای اجرائی برای مقابله با دشمنان اسلام منجر شود.
امروز وقت آن رسیده که گذشته از ابعاد معنوی و روحانی راهپیمائی اربعین، به نقش تمدن ساز این رویکرد مهم نیز توجه کرد و با استفاده از این ظرفیت بسیار عظیم، کارهای بزرگی انجام داد. حمایت وزارت امور خارجه، همراهی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و دیگر دستگاه های فعال در خارج از کشور می تواند در اِعمال این نوع دیپلماسی تسهیل کند.
در صورت بهره گیری هوشمندانه از مواهب اربعین، بدون صرف بودجه های کلان، تحقق توسعه و تعمیق روابط ایران و عراق ادامه یافته و هم افزایی و هماهنگی با مردم مسلمان لبنان، یمن، بحرین، پاکستان، هندوستان، شیعیان ساکن در اروپا، آفریقا، آسیا و نقاط دیگر جهان، ممکن خواهد بود.

کد خبر 1306090

به گزارش خبرگزاری فارس؛ فشار افکار عمومی جواب داد؛ هم جواب داد البته، هم نه! اهالی بهارستان یک فوریت طرحی را برای شفافیت آرا تصویب کردند که علاوه بر مجلس، شامل آرای هیأت وزیران، مجلس خبرگان رهبری، مجمع تشخیص مصلحت، شورای نگهبان، شوراهای شهر و روستا و غیره و غیره و غیره هم می شود. آنقدر دهان پُرکن که بشود جواب منتقدین را داد و آنقدر مفصل که حالا-حالاها بعید است اجرایی شود. کمپین مطالبه برای شفافیت آرای نمایندگان در فارس من حالا نزدیک به 20000 نفر حامی دارد.

مورد عجیب هزینه های اربعین هم هفته گذشته روی میز پیگیری های فارس من قرار داشت. ماجرای آن 22000 تومانی که معلوم نیست دقیقاً چرا باید از جیب زائران حضرت حسین(ع) پرداخت شود. موضوع خط آهن چابهار را هم پیگیری کردیم و از آقای وزیر سرانجام خودروهای ناقص خودروسازان را جویا شدیم. همراه ما باشید با گزارش هفتگی پیگیری ها.

اول| سرانجام یک کمپین ده ها هزار نفری؛ آرای نمایندگان سرانجام شفاف می شود؟

فشار افکار عمومی بی تأثیر نبود. اهالی بهارستان سرانجام روز یکشنبه به یک فوریت طرحی رأی دادند که درصورت تصویب نهایی، بنا است آرای همه نهادهای تقنینی مملکت را علاوه بر مجلس شفاف کند. از شورای نگهبان و مجمع تشخیص گرفته تا شوراهای عالی و شوراهای شهر و روستا و غیره. طرحی که مثلاً بنا بوده پاسخی برای مطالبه ده ها هزار نفری مردم از بهارستان باشد. از سوی دیگر آنقدر مفصل نوشته شده که به اعتقاد برخی ناظران سیاسی بعید است به این زودی ها رنگ اجرا بگیرد.

ماجرا از یک منبر جنجالی شروع شد؛ منبر شب هفتم علیرضا پناهیان در مسجد دانشگاه امام صادق(ع). وقتی که منبری با لحنی تند نمایندگان مردم را بابت رأی مخالفشان به طرح شفافیت آرا عتاب می کرد. هجمه ها شروع شد. بعضی ها بنا کردند به تخریب. برخی دیگر هم دوره افتادند که فلانی به مجلس توهین کرده و باید توقیف شود و فلان. حرف های پناهیان ولی در شبکه های اجتماعی بازتاب داشت. مورد اقبال افکار عمومی قرار گرفت. یک کمپین ده ها هزار نفری هم متعاقباً در فارس من تشکیل شد برای مطالبه همین ماجرا: مطالبه شفافیت آرای نمایندگان . برای اطلاعات بیشتر این گزارش را بخوانید .

خبرِ تازه این که، 94 نفر از نمایندگان با امضای یک بیانیه اعلام کردند می خواهند به صورت داوطلبانه آرایشان را علنی کنند. آنها در نامه ای از هیئت رئیسه خواستند که نظراتشان به صورت سیستمی و بدون دخالت دست در سامانه ای از طرف مجلس منتشر شود. البته هیئت رئیسه مجلس با انتشار آراء مخالفت کرده و آن را مغایر با آیین نامه مجلس دانسته است؛ موضوعی که نمایندگان موافق آن را رد و تاکید دارند که آیین نامه خانه ملت هیچ بندی درباره مخالفت با انتشار آراء ندارد. اسامی این نمایندگان را اینجا بخوانید .

دوم| مورد عجیب بیمه اجباری زائران اربعین؛ چرا خدمات هلال احمر برای مسافران کربلا رایگان نیست؟

دولت اعلام کرده همه مسافران اربعین باید در سامانه سماح ثبت نام کنند. سامانه ای که همان اولِ کاری 22000 تومان از متقاضیان طلب می کند. این درحالی است که دولت عراق امسال هزینه ویزا برای زائران حضرت حسین(ع) را رایگان کرده! مردم یک کمپین ثبت کردند در فارس من برای شفاف سازی. در این کمپین آمده: لازم به ذکر است هزینه هایی که در سماح دریافت می شود صرفاً جهت خدمات درمانی و بیمه ای زایرین می باشد. کدام خدمات درمانی؟ کدام بیمه؟ آیا از همه کسانی که به خارج سفر می کنند، هزینه بیمه اجباری دریافت می شود؟!

مطلب را از مدیرکل سازمان حج و زیارت پیگیری کردیم. حجت الاسلام رحمانی به خبرنگار ما گفته : یکی از مهم ترین دلایل اهمیت نام نویسی زائران در سامانه سماح، موضوع بیمه و ارائه خدمات پزشکی برای زائران است. امسال با وجود بالا رفتن تعهدات بیمه و سطح خدمات پزشکی از سوی هلال احمر، هزینه هایی که زائران باید بپردازند، افزایش پیدا نکرده است.

وی با بیان اینکه برخی تصور می کنند ثبت نام در سامانه سماح پرداخت هزینه اضافه است، خاطرنشان کرد: در سامانه سماح زائران باید 15 هزار تومان بابت بیمه و 7 هزار تومان هم بابت خدمات درمانی از سوی هلال احمر پرداخت کنند که در مجموع 22 هزار تومان می شود. این امر در حالی است که تعهدات بیمه برای زائران به منظور بیماری تا سقف 2 میلیون و 400 هزار تومان، فوت عادی 40 میلیون تومان و فوت در صورت بروز حادثه یا مشکل از جمله ازدحام جمعیت 240 میلیون تومان پیش بینی شده است.

توضیحات وی البته چندان برای افکار عمومی مورد پذیرش نبود. این را از مرور کامنت های مردم پای خبر می توان فهمید. یکی از کاربران مثلاً نوشته بود: رو چه حسابی باید بیمه داشته باشیم؟ من نیاز به بیمه ندارم، تهیه هم نمی کنم. هلال احمری هم ندیدم که بخواد خدمات بده. تا الان هم نه من و نه دوستانم ثبت نام نکردیم. مگر اینکه اسناد هزینه کردهای سال های قبل رو ارائه بدن! در ضمن، فروش اجباری حرامه!

کاربر دیگری با اشاره به سخنان آقای مدیر که گفته بود بخشی از هزینه بابت خدمات هلال احمر است؛ نوشته: آیا از این به بعد همه خدمات هلال احمر پولی خواهد بود؟ برای راهنمایی مسافران نوروزی، از سیل و زلزله زدگان، و از نیازمندان ملل مستضعف هم قرار است پول گرفته شود؟ کاربر دیگری اضافه کرده: سال گذشته مبلغ 6200 تومان از 1800000نفر گرفته شد؛ اسناد خرج کرد بیش از 11میلیارد تومان خدمات درمانی هلال احمر در اربعین97 را منتشر فرمایید.

کاربر دیگری با اشاره به اخبار ناگواری که از سو ءاستفاده های سال های قبل منتشر شده، اضافه کرده: بر اساس گزارشی که سال گذشته از صداوسیما پخش شد، مشخص شد در قرارداد بیمه یک رانت خواری 6 میلیارد تومانی صورت گرفته است. شفاف بفرمایید چه برخوردی با آن رانت خواری صورت گرفت؟ و بفرمایید امسال بر اساس کدام مناقصه بیمه ایران انتخاب شده یا بر اساس کدام مستندات و مصوبات ترک مناقصه صورت پذیرفته است؟

یک کاربر دیگر شیرازی تأکید می کند در چهارسالی که توفیق شرکت در راهپیمایی اربعین داشته، تاکنون غرفه هلال احمر را ندیده! 4 سال است دارم میرم اربعین کربلا الحمدلله. یک شعبه هلال احمر جایی ندیدیم. عراقی چرا زیاد بود. دولت برای تبلیغ خوش هم که شده بیاد این هزینه جزیی رو بپردازه تا دعای خیر زایرین رو برا خوش بخره. یک کاربر دیگر هم نظر وی را تأیید می کند: پارسال در ورودی حرم حضرت عباس یک واحد هلال احمر کشورمان بود که تعطیل کرده بودن و رفته بودن! ما مونده بودیم کجا بریم؟! رفتیم داخل حرم امام حسین واحد درمانی داشت مجبور بودیم به دکتر عراقی بفهمونیم که چه مرگمونه و کلی هم سرپا می ایستادیم تا بیان و بعدش هم نوبتمون بشه. به همه هم تقریبا یکی دوتا قرص بیشتر نمی داد!

مشروح نظرات مردم را اینجا بخوانید.

موضوع را با کاربران صفحه فارس من در اینستاگرام هم درمیان گذاشتیم. حرف های مردم پُربیراه نیست. کاش آقایان مسئول درباره هزینه کرد آن پول ها بیشتر توضیح می دادند. هم آبرویشان حفظ می شد هم خلق الله اعتماد می کردند. بهرحال مطلب را به ناصر شاهنده مسؤل نظارت و بازرسی حج و زیارت هم منتقل کردیم. وی یکی از مهم ترین برنامه های معاونت متبوعش را نظارت اجرای تعهدات شرکت منتخب بیمه گر دانست و از مردم خواست اگر مواردی از تخلف دیدند گزارش دهند. مشروح این گفت وگو را اینجا بخوانید.

سوم| داستان ادامه دار پارکینگ های پر از خودروی خودروسازان/ وزیر صمت: در حال رفع مشکل هستیم

انتشار تصاویر پارکینگ های پر از خودروی خودروسازها در شبکه های اجتماعی سر و صدای زیادی به پا کرد. تصاویری که مثل نمک روی زخم های قدیمی مردم و پیش خریدکنندگان از ساکنان جاده مخصوص بود. مدیران خودروساز ولی موضوع نقص قطعات و تحریم را بهانه می کردند. مردم معترض بودند؛ حق هم داشتند. برای همین یک کمپین در فارس من برای پیگیری همین موضوع تشکیل دادند. همکاران من در گروه اقتصادی مطلب را با وزیر صمت در میان گذاشتند.

آقای وزیر در این باره به خبرنگار ما گفته برای جبران نواقص قطعات هم راهکار داخلی سازی را دنبال کرده هم واردات قطعات؛ راهکاری که تا همین الآن هم گویا به نتایج امیدوارکننده ای رسیده: بخشی از کمبود قطعات نیز در مورد خودروهای صفر اتفاق افتاده بود به طوری که خودروسازان دو ماه پیش بیش از 150 هزار دستگاه خودروی ناقص در کف پارکینگ داشتند اما در حال حاضر تعداد خودروهای ناقص رو به کاهش است و طبق صحبتی که صبح امروز با مدیر یکی از شرکت های خودروساز داشتم، مشخص شد که تعداد خودروهای ناقص موجود در کف پارکینگ این خودروساز از 80 هزار دستگاه به 30 هزار دستگاه رسیده است .

وی تصریح کرد: این موضوع نشان می دهد که راهی برای تکمیل خودروهای ناقص پیدا شده است. امیدواریم!

چهارم| آخر و عاقبت یک خط آهن استراتژیک؛ معاون وزیر راه: 300 میلیون یورو بدهند راه آهن چابهار را تکمیل می کنیم

سال ها است موضوع خط آهن چابهار به زاهدان و زاهدان به سرخس در محافل مختلف مطرح است، اما گزارش و خبری از روند اجرای این پروژه ملی که می تواند راه اتصال مطمئنی برای جابجایی کالا از بندر چابهار به سایر کشورها باشد، نیست. شما نوشته بودید ؛ اطاعت امر کردیم. همکاران من در گروه اقتصادی مطلب را از معاون وزیر راه پیگیری کردند.

آقای خادمی که مدیرعامل شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل ونقل کشور هم هست، در گفت وگو با خبرنگار ما از اهمیت فوق العاده بالای تکمیل این محور برای کشور گفته و اضافه کرده: خط آهن چابهار- زاهدان به طول 620 کیلومتر، بخشی از کریدور شمال به جنوبِ شرق کشور است که باید از زاهدان به بیرجند و مشهد مقدس متصل شود و در نهایت از طریق مرز سرخس به شبکه ریلی برون مرزی اتصال یابد.

وی با بیان اینکه تاکنون 1400 میلیارد تومان در بخش زیرسازی خط آهن چابهار- زاهدان هزینه شده است، افزود: نیازمند است حداقل 4 هزار میلیارد تومان دیگر به این خط آهن اختصاص یابد تا مسیر تکمیل شود.

مدیر عامل شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل و نقل کشور افزود: با توجه به نیاز مالی این پروژه استراتژیک، ما درخواست دادیم و امیدواریم با اجرایی شدن این موافقت مقام معظم رهبری و تأمین منابع مالی منسجم، این پروژه ریلی در اسرع وقت تکمیل شود تا بخشی از نیاز کشور به عنوان یک پروژه فرا ملی، رفع شود. کل پروژه خط آهن چابهار - زاهدان 38 درصد پیشرفت فیزیکی دارد، البته زیرسازی پروژه 57 درصد پیشرفت فیزیکی دارد .

فارس من پیگیر مشکلات شما است. ایده ها و نظراتتان را برای ما ارسال کنید. از پیشنهاد کار خیر گفته تا انواع انتقادات و پیشنهادات. برای ما ارسال کنید؛ پیگیری می کنیم. فراموش نکنید شما سردبیر فارس هستید!

گزارش از محمد آزادی

انتهای پیام/ع

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، سیدمرتضی حسینی، نماینده سازمان حج و زیارت در عتبات، درباره شرایط بهره مندی زوار از خدمات بیمه ای گفت: خدمات بیمه شامل زائرینی می شود که در سامانه سماح ثبت نام نموده و با گذرنامه معتبر از مرزهلای قانونی جمهوری اسلامی ایران به کشور عراق عزیمت می نماید.

حسینی در ادامه افزود: محدوده بیمه ای هر یک از بیمه شدگان در مسیرهای زمینی از فاصله 50 کیلومتری پایانه های مرزی جمهوری اسلامی ایران آغاز و در طول مدت اقامت در شهرهای نجف اشرف، کربلای معلی، کاظمین، سامرا و مسیرهای منتهی به آن ها ادامه خواهد داشت و پس از خروج بیمه شده از خاک عراق و ورود به ایران تا فاصله 50 کیلومتری پس از پایانه مرزی خاتمه می یابد.

نماینده سازمان حج و زیارت افزود: پوشش بیمه ای هر یک از بیمه شدگان در مسیرهای هوایی از زمان ورود به خاک کشور عراق آغاز و در طول مدت اقامت در شهرهای نجف اشرف، کربلای معلی، کاظمین، سامراء و مسیرهای منتهی به آن ها ادامه خواهد داشت و پس از خروج بیمه شده از خاک عراق و ورود به ایران خاتمه می یابد.

مدت پوشش بیمه ای چقدر است؟

حسینی افزود: مدت پوشش بیمه ای هر یک از بیمه شدگان به توجه به مهلت قانونی اقامت در کشور عراق 30 روز می باشد.

معیار محاسبه مدت پوشش بیمه ای چیست؟

نماینده سازمان حج و زیارت در عتبات افزود: معیار محاسبه مدت پوشش بیمه ای مهر ورود و خروج اداره گذرنامه نیروی انتظامی کشور در مبادی خروجی و ورودی می باشد.

در صورت انصراف در سامانه سمانه سماح و سفر به عتبات زائران مشمول بیمه خواهند شد؟

وی در ادامه بیان کرد: امکان انصراف در سامانه سماح تا 48 ساعت قبل از تاریخ اعزام امکانپذیر می باشد بدیهی است چنانچه انصراف زائر در سامانه به ثبت رسیده باشد مشمول خدمات بیمه ای نخواهد بود.

مدت زمان پرداخت خسارت و مدارک مورد نیاز

حسینی در ادامه بیان کرد: در صورت ایجاد هر گونه خسارت برای هر یک از بیمه شدگان، مراتب حداکثر ظرف مدت 90 روز از تاریخ وقوع حادثه می بایست به بیمه گر اعلام و متعاقب آن مدارک و مستندات ذیل ارسال گردد. بیمه شده یا ذینفع وی موظف است هر گونه مدارک لازم دیگری را که برای تایید و پرداخت غرامت نیاز باشد به بیمه گر ارائه نماید.

به گزارش ایسنا، نشست خبری هشتمین دوسالانه مجسمه سازی صبح امروز جهت تبیین دیدگاه های تازه خود درباره این رویداد با حضور عباس مجیدی (رییس انجمن مجسمه سازان)، محمود بخشی (دبیر دو سالانه)، محمود محرومی ( دبیر اجرایی دو سالانه) و اردشیر میرمنگنه (معاون امور هنرهای تجسمی) صفا سبطی (دبیر انجمن مجسمه سازان) در ساختمان شماره دو خانه هنرمندان برگزار شد.

در ابتدای این نشست مجیدی گفت: بینال هشتم از ابتدا مسیری طولانی را طی کرد. نزدیک به یک سال است که برای پیش بردن آن تلاش می کنیم. قصد داریم بستری را ایجاد کنیم تا در وضعیت کنونی درک هنرهای تجسمی به ویژه در حوزه مجسمه سازی به وجود بیاید. با برگزاری بیش از 20 جلسه سعی کردیم به بینال بپردازیم و ضعف ها قوت های آن را بشناسیم. از ابتدا فراهم ساختن وضعیتی مناسب برای ایجاد بستری برای درک بهتر هنر مجسمه سازی بودیم و لازم بود از نقطه نظرات مختلفی از هنرمندان درباره این رویداد داشته باشیم، به همین دلیل به بررسی بینال های گذشته پرداختیم و با طرح موضوعات بنیادی، امکان کیوریتوری یا فراخوان بودن آن را سنجیدیم و در نهایت تلفیقی از فراخوان و کیوریتوری که در راستای تعامل با هنرمند است، برگزیدیم. بینال هشتم در یک بستر کاملا پژوهشی شکل گرفت و در نهایت با انتخاب دبیر طبیعی است که تفاوت هایی را شاهد باشیم.

وی تاکید کرد: هشتمین دوسالانه ملی مجسمه سازی تهران در بستری کاملا پژوهشی شکل گرفته است و شاهد تعامل خلاق هنرمند، کیوریتور و مخاطب خواهیم بود.

او در ادامه درباره برخی از تغییرات کلی که این دوره از دوسالانه در پیش گرفته از جمله تولید آثار در فضای باز و در تعامل با جامعه، حضور کیوریتور به عنوان مشاور در کنار هنرمندان، حذف بخش رقابتی از این دور که آنها را با مشکلات مالی مواجه کرده است، برگزاری این دور در تپه های عباس آباد، کمک های ارشاد و تعدادی دیگر از نهادهای دولتی برای برگزاری دوسالانه و ... صحبت کرد.

او درباره علت انتخاب تپه های عباس آباد برای برگزاری دوسالانه گفت: وقتی که باغ کتاب را دیدیم، متوجه شدیم که می تواند امکان استفاده خوبی به ما بدهد. درواقع حتی می توانیم از ایستگاه مترو تا خود تپه ها آثار را قرار دهیم و فضا به گونه ایست که تعامل خیلی خوبی با مخاطب خواهیم داشت. فضای موجود در داخل و محوطه بیرونی باغ کتاب بسیار مناسب است و ما نیز بخش وسیعی از فضای بیرونی باغ کتاب را در اختیار داریم که از هر دو گزینه استفاده خواهیم کرد.

از مجیدی سوال شد که بهتر نیست اکنون که هشتمین دوره برگزاری دوسالانه است یک آیین نامه مشخص داشته باشد و هر سال تغییراتی در نحوه برگزاری اعمال نشود؟ او گفت: اگر بتوانیم یک دبیرخانه ثابت داشته باشیم مسیر بهتر و سریع تری را پیش خواهد رفت. آیین نامه داریم هم در ارشاد و هم انجمن. ما دائم به رویکرد معاصر تاکید می کنیم. آیین نامه گاهی اوقات دست و پای ما را می بست و ما را از اینکه معاصر باشیم دور می کرد و مدام به مدرن بودن هل می داد.

همچنین مطرح شد که امسال انجمن مجسمه سازان با حاشیه های زیادی روبرو بود و درواقع با برخی از فلالیت های خود پرحاشیه ترین انجمن هنری بود.
او در این باره توضیح داد: انجمن کاملا مستقل است و در بحث ثبتی و کارهای حقوقی زیرنظر ارشاد است. ما حمایت هایی را از ارشاد گرفته ایم و می گیریم. ما پرکار ترین انجمن هستیم نه پر حاشیه ترین؛ چون طبیعی است که وقتی در شرایط حاضر تغییراتی را به وجود بیاوریم با حاشیه روبرو خواهیم بود. ما حمایت های خیلی جدی را از ارشاد داشته ایم و تغییراتی هم که صورت گرفته با همفکری اعضای مجسمه ساز انجمن بوده است.

در ادامه بخشی درباره دوسالانه بیان کرد: ایده اصلی پشت این تغییرات رقابتی نبودن دوسالانه است و این بار به جای اینکه تنها نتیجه کار را در غالب چند اثر مجسمه سازی ببینیم، پروسه تولید آثار را دنبال خواهیم کرد. جشنواره ها و بینال های مجسمه سازی زیادی داریم که برگزار می شوند و بهتر است که این بار یک قدم جلوتر برویم و به مسائلی فراتر از آنچه که مجسمه سازی شهری و شهرداری می پردازد، بپردازیم. این دوره تم یا موضوع خاصی نداریم. موضوع به نظر من به فرمایشی بودن هنر بر می گردد که هنرمند اثری را با توجه به سفارشی که به او شده مثلا برای یک میدان بسازد، گرچه که هنرمند خودش موضوع را می سازد و این به جهان بینی او بر می گردد. امیدوارم بتوانیم این کار را انجام دهیم و به سمتی برویم که به موضوعاتی بپردازیم که تا به حال کار نشده است. این دوره در نهایت یک کار تجربی است.

او اضافه کرد: در این دوره استودیو ویزیت خواهیم داشت. درواقع مخاطب می تواند اسناد تصویری مراحل ساخت آثار را در فضای مجازی یا در سایت مشاهده کند. البته اینکه آثار در یک دوره سه تا چهار ماهه در فضای باز با حضور کیوریتورها ساخته می شوند.

ترجیح ما این است که به جای کار نمایش آثار تمام شده تمام شده، مخاطب بتواند پیشرفت کار یا رشد ایده هنرمند و باز شدن یک کار هنری را در لابراتوار ببیند.

بخشی همچنین درباره محدودیت تعداد آثار گفت: فضا آن قدر بزرگ است که نمی دانم چه تعداد و ابعادی حضور خواهند داشت ولی محدودیت خاصی نخواهیم داشت. محدودیت ما برای پذیرش کارها، بودجه ایست که خواهیم داشت. سعی می کنیم از تمام پتانسیل های خود استفاده کنیم. امیدوارم بتوانیم 70 تا 80 اثر را شرکت دهیم. در کل مجسمه سازی گران است و ما زمان محدودی داریم. بحث کیوریتوری در این دوره تازه است و به عنوان هم فکر و مشاور حضور خواهد داشت. امیدوارم از این همکاری استفاده کنیم. کار گروه ها در حال شکل گیری هستند که یک فراخوان نیز برای آن منتشر خواهد شد که کیوریتورها و هنرمندان بتوانند به صورت داوطلبانه شرکت کنند.

از او سوال شد که حین ساخت آثار ممکن است ایده برخی از هنرمندان شکست بخورد، آیا این آثار را نیز نمایش خواهید داد؟ بخشی گفت: به هر حال اثری که شکست بخورد تجربی است. من دوست دارم که آنها را نیز نمایش دهیم و مخاطب ببیند که هنرمند چگونه تلاش کرده و او نیز گاهی ممکن است شکست بخورد. در کل تلاش ما برای نشان دادن پروسه تولید آثار است و چون تجربی است و امکان شکست خوردن آنها نیز وجود دارد. اگر انجمن اجازه دهد این آثار را نیز نمایش خواهیم داد.

در همین راستا مجیدی گفت: ما دخالتی در انتخاب آثار نداریم. دبیر و داوران می توانند آثار شکست خورده را نیز نمایش دهند و ایده خوبی است؛ چون در روند تولید اثار بینال حضور داشته ولی در نهایت نوفق نبوده اند.

در بخش دیگری از نشست بحث مجوز فعالیت مجسمه سازی مطرح شد که اردشیر میرمنگنه درباره آن و مشارکت ارشاد در برگزاری دو سالانه گفت: مجوزه کاربردهای مختلفی دارند و با نهادهای مختلفی در ارتباط خواهند بود. این مجوز نیز تنها برای همکاری هنرمند با نهادهای دولتی و یا تاسیس کارگاه است. همچنین ارشاد هر کسی هنرمندی را که انجمن برای گرفتن مجوز تایید کرده باشد می پذیرد و دخالتی ندارد. این مجوز تنها برای سهولت کار هنرمندان برای فعالیت با برخی نهادهای دولتی است؛ چراکه برای این کار به امضای یک ارگان رسمی و دولتی نیاز دارند.

او ادامه داد: برگزاری تخصصی دوسالانه ها رویکرد حال حاضر اداره کل است که آن را به مراکز تخصصی یعنی انجمن ها می سپارد. فقط تاکید کرده که این رویدادها را به صورت فراگیر و برای همه جامعه برگزار کنند که این انجام شده است.

در ادامه، محرومی گفت: کلید واژه اصلی ما در فراخوان کلمه روند است که از واژه فرآیند به آن رسیدیم؛ چون هم گذشته و هم آینده را در خود دارد. هنرمندان باید پروژه های فکری خود را بفرستند و در فرصت سه یا چهار ماهی که شکل گیری نمایشگاه زمان می گیرد استودیو ویزیت خواهیم داشت و با هنرمندان در ارتباط خواهیم بود و روند کار آنها را رصد می کنیم.

او همچنین درباره سرنوشت آثار این دوسالانه گفت: قصد داشتیم در این دوره هنر از فضای بسته خارج شود و در یک فضای مردمی تر قرار بگیرد و مردم خواسته یا ناخواسته با ساخت آثارمواجه شوند. البته آثار هم در فضای داخلی هستند و هم بسته. بعضی از کارها شاید بتوانند در فضای باغ موزه قرار بگیرند و خریداری شوند ولی قطعی نیست.

مجیدی در این راستا گفت: این آثار صرفا ماندگار نیستند و برخی از آنها چیدمان هستند و پس از مدتی از بین می روند. ولی برخی نیز ماندگار هستند و صرفا برای حضور در بینال.
در پایان نیز صفا سبطی باری دیگر توضیحاتی را درباره بیناب مطرح کرد.

هشتمین دوسالانه مجسمه سازی تهران اعلام فراخوان داده است و در ماه های آتی در تهران برگزار خواهد شد.

انتهای پیام

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان ، نشست هشتمین دوسالانه مجسمه سازی پیش از ظهر امروز سه شنبه 9 مهر با حضور عباس مجیدی،رییس انجمن مجسمه سازان، محمود بخشی،دبیر دو سالانه، محمود محرومی ، دبیر اجرایی دو سالانه و اردشیر میرمنگره، معاون امور هنری مرکز هنرهای تجسمی، صفا سبطی، دبیر انجمن مجسمه سازان در ساختمان شماره دو خانه هنرمندان برگزار شد.

در این نشست اردشیر میرمنگره درباره رویکرد اداره کل تجسمی گفت: برگزاری دوسالانه های تخصصی رویکرد اداره کل تجسمی است و روند اجرای آن واگذاری به نهادهای تخصصی است مثل همین انجمن مجسمه سازان که الان می خواهد هشتمین دوسالانه مجسمه سازی را برگزار کند .

معاون هنری اداره کل تجسمی اظهار کرد: اداره کل تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی همه چیز را به انجمن ها واگذار کرده است و هشتمین دوسالانه مجسمه سازی این را فراگیر و برای جامعه مجسمه سازی برگزار می شود

وی درباره صدور مجوز برای هنرمندان مجسمه ساز نیز گفت: مجوزها کاربردهای مختلفی دارند و با نهادهای مختلفی در ارتباط خواهند بود، این مجوز نیز تنها برای همکاری هنرمند با نهادهای دولتی و یا تاسیس کارگاه است. همچنین ارشاد هر کسی هنرمندی را که انجمن برای گرفتن مجوز تایید کرده باشد می پذیرد و دخالتی ندارد. این مجوز تنها برای سهولت کار هنرمندان برای فعالیت با برخی نهادهای دولتی است؛ چراکه برای این کار به امضای یک ارگان رسمی و دولتی نیاز دارند .

پایان پیام/ 32

فرهنگ امروز/ بابک احمدی:

سالن های غیردولتی تئاتر چند سالی است که فعال شده اند و ما از سال های میانی دهه 90 تا امروز فراز و فرودهای اقسام مدیران سالن های اصطلاحا خصوصی را مشاهده کرده ایم. اگر در همان سال های اولیه قصد انتقاد داشتید- حالا بر اصول و چارچوب های هر نظریه و تجربه ای هم که استوار بود- با مانع جمله کلیشه ای اینها دوران گذار را سپری می کنند باید صبوری کنیم از پیچ بگذرند مواجه می شدید. نه اینکه گمان کنید این مقاومت از سوی نهادهای دولتی صورت می گرفت چون اتفاقا دولت در این مورد به خصوص چندان هم نقش مراقب و هدایتگر و حمایتگر ایفا نکرد؛ بعضی چهره های کارکشته تئاتری می گفتند، طرح انتقاد فعلا سازنده نیست. رسانه ها به هر حال روند حرکتی مجموعه داران غیردولتی تئاتر را زیر نظر گرفتند تا اینکه بحث ارزشیابی کیفی سالن ها مطرح شد البته طبق معمول به سرانجام نرسید. این شد که امروز با جریانی مواجه هستیم که هرکس به واسطه داشتن رابطی با جریان تئاتر و سینما مثلا در مقام سرمایه گذار فیلم یا تئاتر موزیکال این امکان را پیدا می کند با جیب پر پول قدم در میدان مدیریت مجموعه تئاتری بگذارد. برای هیچ کس هم مهم نیست، نتیجه ورود این افراد سودجوی غیرحرفه ای چه می شود و تاثیر حضور مدیران کار نابلد، تئاتر نابلد و صرفا پولدار بر جریان عمومی تئاتر چیست. چندی پیش تنها برنامه تئاتری سیما تعدادی مدیران سالن های خصوصی را به استودیو دعوت کرد، نتیجه اظهارات بعضی از این افراد به قدری نگران کننده بود که به نگارش و ثبت گزارش پیش رو شامل صحبت های این افراد ضرورت بخشید چراکه ثبت اینها امکانی به دست می دهد تا متوجه شویم در پس ذهن افرادی که صرفا به واسطه دوست و آشنا و پول پا به عرصه می گذارند چه می گذرد. قطعا در این میان نمی توان همه افراد را در یک گروه جای داد اما کلیت آنچه در ادامه می خوانید به نظر باید زنگ هشدار را برای مسوولان به صدا درآورد. اگر...

هادی حجازی فر که فعالان تئاتری او را بیشتر به واسطه فعالیت هایش در زمینه تئاتر عروسکی به یاد می آورند حالا سه، چهار سالی است به عنوان بازیگر سینما فعالیت می کند. او پس از حضور در فیلم های ایستاده در غبار ، ماجرای نیمروز ، به وقت شام ، لاتاری و... با آورده مالی این تجارب سینمایی به خانه قدیمی بازگشت، سالن از رونق افتاده باران را در اختیار گرفت و با هزینه ای این سالن را بازسازی و با نام جدید هامون راه اندازی کرد. بگذریم که پیش از او سالن تئاتری به همین نام توسط گروه تئاتر لیو در شهر رشت راه اندازی شده بود ولی به هر حال دست اندرکاران برنامه شب تئاتر تصمیم گرفتند، پای صحبت های مدیر سالن هامون پایتخت بنشینند. مصطفی کوشکی، دانش آموخته هنرهای نمایشی در مقطع فوق لیسانس و کارگردان تئاتر نیز در مقام مدیر سالن تئاتر مستقل تهران به صورت حضوری در برنامه شرکت داشتند. در ادامه با علی پالیزدار، مدیر سالن تئاتر پالیز که امروز دیگر وجود خارجی ندارد صحبت شد، سالن پالیز حالا جای خود را به سالن تئاتر سپند داده است. همچنین قرار بود داود نامور، مدیر مجموعه تئاتر عمارت نوفل لوشاتو نیز به صورت تلفنی در برنامه حاضر شود که این ارتباط برقرار نشد اما شما می توانید اظهارات او را در گفت وگو با اعتماد دنبال کنید. مجری برنامه می گوید: تئاتر خصوصی از موضوعات روز جریان تئاتری ماست و هر دو مهمان علاوه بر مدیریت سالن تئاتر به عنوان هنرمند در حوزه تولید نمایش هم دست دارند. قصد هم ارایه تصویر واضح و کلی از وضعیت موجود سالن های تئاتر غیردولتی است. مصطفی کوشکی، کارگردان و مدیر سالن تئاتر مستقل تهران صحبت های خود را با همان تقسیم بندی آغاز می کند که ابتدای گزارش بیان شد، یعنی ارایه تعریفی از سالن های دولتی و غیردولتی : سالن های دولتی به شکل طبیعی بودجه دولتی دارند و کارمندانی که از دولت حقوق می گیرند تا به امور مجموعه رسیدگی کنند. سالن های غیردولتی به صورت شخصی و به صورت خودگردان اداره می شوند. این کلی ترین تعریف موجود در خصوص دولتی و غیردولتی است و به طور اجمالی هم باید مد نظر داشت، عمر تاسیس سالن های اولیه غیردولتی از کوچک ترین گرفته تا بزرگ ترین هنوز یک دهه هم نگذشته است. کوشکی همچنین تصریح می کند که اشاره به عمر 10 ساله، جریان تئاتر غیردولتی پس از پیروزی انقلاب را مد نظر دارد چون پیش از انقلاب جریان تئاتر غیردولتی موثر قدرتمندی وجود داشته که در جریان کودتای 28 مرداد 32 نابود شد.

اپیزود اول؛ سردرگم

هادی حجازی فر در پاسخ به این پرسش که از مدیریت یک مجموعه تئاتری غیردولتی چه تصویری در ذهن داشته، می گوید: از دوره دانشجویی آرزو داشتیم یک زمانی محلی برای اجراهای خودمان در اختیار داشته باشیم. چون به یاد می آورم، سال های 78- 77 اجرا گرفتن در سالن های زیر نظر دولت عملا غیرممکن بود حتی سالن مولوی هم چنین وضعیتی داشت و باز به یاد می آورم برای شرکت در جشنواره تئاتر دانشگاهی هم تا مبانی را نمی گذراندیم، اجازه شرکت در جشنواره صادر نمی شد. حتی در دانشکده هنرهای زیبا تا ترم 4 به ما اجازه اجرا در سالن سمندریان دانشگاه را نمی دادند و فقط مجوز حضور در پلاتوها داده می شد. سال های سال برای اجرا دنبال سالن دویدیم و در مجموع می توانم بگویم بعد از دانشگاه توانستم 4 اجرای عمومی تجربه کنم که دو تای آن در کارگاه نمایش تازه تاسیس آن سال های تئاترشهر با ظرفیت 50 نفر بود.

حجازی فر در ادامه با درخواست مجری برای پرداختن به اصل موضوع پیرامون مدیریت یک مجموعه غیردولتی مواجه می شود به ویژه ترکیب موجود در اظهارات کوشکی یعنی بنگاه فرهنگی- اقتصادی و می گوید: وقتی یک گروه برای خودش شناسنامه و هدف تعیین می کند، کارهایی را می بیند و به زعم خودش منتقد آن کارهاست بعد به این پرسش می رسد که چرا جریان های دیگر وجود ندارند؟ به همین دلیل هدفی که ما از ابتدا برای سالن تعریف کردیم، کشف و حمایت از استعدادهای جوان است. گروه هایی که از دانشگاه ها و جشنواره ها بیرون می آیند، این بیشتر مطرح بود تا فقط خودمان را مد نظر بگیریم. او در پاسخ به این پرسش که منظور از حمایت چه شکل حمایتی است، توضیح می دهد: نرم هزینه اجرا در یک سالن از شبی یک میلیون و پانصد هزار تومان شروع می شود تا دو میلیون تومان. حالا در نظر بگیرید یک گروه دانشجویی به شما می گوید، من توان پرداخت ندارم و شما از ما شبی پانصد هزار تومان بگیرید. کار توسط شورای سالن بازبینی می شود و در صورت برخورداری از کیفیت و استعداد از آنها حمایت می کنیم. حتی می گوییم، قرار بود شما به سالن 20 میلیون تومان بپردازید، حالا ما به شما می پردازیم.

حجازی فر در پاسخ به این پرسش که تکلیف مباحث اقتصادی چه می شود نیز بار دیگر بر ایده های ابتدایی خود تاکید کرد: برای من ابتدا جذب مخاطب مختص سالن خودم اهمیت دارد یعنی روی برندم کار می کنم. به رغم احترام برای تمام نام ها می خواهم از چند پله عقب تر شروع کنم از کسانی که حتی امکان حضور در جشنواره ها را پیدا نمی کنند! خیلی راحت می گویم، شگفت زده شدم از نمایش هایی که در سالن ما روی صحنه رفت. اتفاقی که می افتد این است که تماشاگر رفته رفته اعتماد می کند و ما باید به سمت شکست انحصار برویم. حتی به یک پردیس تئاتری هم فکر کرده ایم که بعدا از این گروه ها دعوت خواهد کرد.

اپیزود دوم؛ رویکردهای سراسر متضاد

پرسش به دلیل راه اندازی و لزوم این کار می رسد که مصطفی کوشکی، دلایل خودش را بیان می کند: این کار قطعا از یک نیاز سرچشمه گرفت اینکه ما آثار و تولیداتی داشتیم که می خواستیم به نمایش بگذاریم. این تولیدات در وهله اول از هویت مشخص سالن تئاتر مستقل پیروی می کنند. یعنی ما به عنوان گروهی که چند نویسنده، بازیگران مشخص، طراحان و چند کارگردان داریم به پیگیری زیبایی شناسی و اهداف هنری خودمان علاقه مند هستیم. باید این طور بگویم که اگر این مکان در اختیار من استیجاری نبود و ناچار به پرداخت هزینه هنگفت نبودم ابدا سمت دعوت از گروه های دیگر نمی رفتم. حداقل من به این صورت فکر می کنم. حتی اگر 5 ماه هم نمایش روی صحنه نبود هیچ ایرادی نداشت ولی به دلیل وجود بحث پیچیده اقتصادی ناچاریم. اتفاقا من از روز اول در برابر این شیوه مد نظر هادی حجازی فر ایستادم و اعلام کردم، سالن تئاتر مستقل هیچ درخواستی نمی پذیرد چون نه در جایگاه بررسی رتبه و جایگاه افراد قرار داریم و نه می خواهیم گروهی را بازبینی کنیم. ما فقط دعوت می کنیم که این دعوت هم براساس زیبایی شناسی سالن تئاتر مستقل اتفاق می افتد. وقتی هم دعوت کردم دیگر به اینکه متن یا کیفیت اجرایی گروه چیست، کار ندارم. تئاتر مستقل یک مکان نیست که گروه های بیایند، اجرا کنند و بروند. هنرمندی که به مستقل می آید باید تاثیر و ردی باقی بگذارد.

اپیزود سوم؛ سالن تئاتر به مثابه بنگاه!

علی پالیزدار، مدیر سالن سابق پالیز سومین فردی بود که به جمع مدیران سالن های غیردولتی اضافه شد، فردی که به تحقیق می توان عنوان کرد سابقه فعالیت هنری و مدیریتی اش در زمینه تئاتر به هیچ وجه با دو کوشکی و حجازی فر قابل مقایسه نیست. این مدیر جوان به این پرسش که وظیفه ما به عنوان سالن غیردولتی چیست؟ پاسخ می دهد: یکسری نیروهای خودسر داریم که براساس چارچوب مورد نظر خودشان کار می کنند. اگر ما یک صنف درست و قانون داشته باشیم دیگر کسی نمی تواند در این روند خلل ایجاد کند. متاسفانه ما نه از قانون تبعیت می کنیم و نه صنف وجود دارد و وقتی به واسطه روابط، امکان برخورد قانونی با بعضی افراد وجود نداشته باشد این فضای تئاتر است که آسیب می بیند. پالیزدار تا اینجای کار به پرسش اصلی پاسخ نداده و اظهاراتش در حالی بیان می شود که به زعم بسیاری سالن تحت مدیریت او نیز در بدو تاسیس از انواع امکانات و روابط بهره گرفت. به ویژه که در بروشور اکثر نمایش های روی صحنه در این سالن با تشکر از یک هولدینگ نیز به چشم می خورد. اما بخش نگران کننده صحبت های مدیر جوان جایی است که به پرسشی درباره سودآوری تاسیس سالن خصوصی پاسخ می دهد: داشتن تماشاخانه قطعا صرفه دارد، یعنی هرکاری که از لحاظ مالی جواب ندهد به عنوان بیزنس حساب نمی شود. یعنی باید به همین تایتلش! فکر کنید که بیزنس است. اگر فضای فرهنگی اش را حساب کنید دیگر تماشاخانه خصوصی نمی شود، یعنی دغدغه فرهنگی سالن های تئاتر را باید سالن های دولتی داشته باشند. اگر در فضای خصوصی کار می کنید یعنی باید دغدغه مالی اش را داشته باشید. یعنی باید آورده و برداشت داشته باشید چون اگر برداشت نداشته باشید ورشکست می شوید. چون سرمایه دولتی که نیست و هرساله به شما بودجه اضافه نمی شود! اتفاقا هر ساله از دستگاه ها کم هم می شود. اما یک حاشیه های درآمدی دارد مانند ورکشاپ ها، کافی شاپ ها و خیلی چیزها که اگر کنارش ایجاد شود می تواند درآمدزا باشد. امروز هم که بعضی سالن ها ماشاءالله سه چهار اجرا می روند و سه گروه همزمان بدون درنظر گرفتن مسائل ایمنی روی صحنه می روند. در این شرایط بعضی سالن ها هم به دلیل اینکه مدیریت درست مالی و بیزنس پلنی! ندارند ناچار به جمع کردن هستند.

اپیزود چهارم؛ از کف بازار آمده ام، تئاتر نمی فهمم، باید درآمدزایی کنم

داود نامور مدیر عمارت نوفل لوشاتو در گفت وگو با اعتماد به شدت از برنامه تلویزیونی مورد نظر انتقاد می کند. او همچنین به بحث نگاه بیزنسی مدیران بعضی سالن های خصوصی واکنش نشان می دهد: بله! بعضی سالن ها واقعا نگاه به قول خودشان بیزنسی دارند ولی مثلا من اگر قرار بود پولم را جای دیگری سرمایه گذاری کنم 10 برابر درآمد داشتم. چه کسی فکر بیزنسی دارد ولی یک ماه سالن را به گروه های جوان تئاتر دانشجویی اختصاص می دهد؟ من اگر به همین عمارت نوفل لوشاتو نگاه درآمدزایی صرف داشته باشم می توانم از درودیوار پول دربیاورم. ما تئاتر را برای تئاتر می خواهیم و دلیل توجه گروه های تئاتری به سالن های تئاتر مستقل تهران و عمارت نوفل لوشاتو همین است. شبی که برنامه روی آنتن رفت می خواستم انتقاد کنم و بگویم شما که قصد داشتید آسیب های سالن های خصوصی را بیان کنید، چطور سراغ فردی رفتید که همین الان 16 پرونده باز مالی دارد و حالا حتی مدیر هم نیست! این درست که فردی مثل هادی حجازی فر تازه به این وادی وارد شده ولی برای همه ما روشن است که دغدغه مالی ندارد و می خواهد در جهت رشته تحصیلی اش کاری کند. در این دو سال اخیر بیش از 50 نمایش خوب در عمارت روی صحنه رفته، نقد و بررسی و تحسین شده، این من را خوشحال می کند. ولی بسیاری افراد هم هستند که فقط به پول درآوردن از تئاتر فکر می کنند. فقط به اجاره دادن سالن فکر می کنند نه چیز دیگر. مدیر سالن تئاتر نمونه داریم که می گوید من تئاتر نمی فهمم، بچه کف بازارم و آمده ام پول دربیاورم بله از اینها هم داریم. من به همان برنامه هم انتقاد دارم که حتی آیتم سازی جذابی نداشت. اینها حتی در مقاطعی تئاتر را زیر سوال می برند چون بعضا تئاتر خصوصی را قبول ندارند. ولی در نظر بگیرید امروز حداقل 70 درصد تئاترها در سالن های غیردولتی روی صحنه می روند. حالا کافی است کیفیت ها را مقایسه کنید و ببینید چه تفاوتی بین ما و سالن های دولتی وجود دارد. مدیرکل هنرهای نمایشی اخیرا نامه ای خطاب به انجمن صادر کرد و تاکید داشت در مورد تمدید مجوزها تکلیف باید توسط انجمن روشن شود. حالا این برعهده انجمن است که به ماجرا رسیدگی کند تا هرکس پولی در جیب داشت وارد کار نشود. اینها هستند انتقاد و اعتراض به وجود آورده اند و پرونده روی پرونده مالی تشکیل داده اند. مگر ما مهمان خانه و مسافرخانه داریم که سالن اجاره بدهیم و پول دریافت کنیم؟ این افراد به جریان تئاتر بسیار ضرر خواهند زد و انجمن باید پیگیر تغییر نگاه اینها باشد.

اپیزود پنجم؛ اینجا هرکی هرکی است!

پایان بخش گفت وگو با دو مهمان ابتدایی برنامه هم بحث پیرامون ماجرای صدور مجوزها بود. اینکه آیا هرکس از راه رسید و پول و روابط داشت باید بتواند مجوز سالن تئاتر دریافت کند؟ مصطفی کوشکی در همین رابطه به مخالفت با شیوه کنونی صدور مجوزها پرداخت: فکر می کنم در صنف طلافروشان هم به همین سادگی ورود نمی کنند. به نظرم در بحث فرهنگ که مبحث جدی تر است به وجود یک فیلتر نیازمندیم. البته منظور از فیلتر نگاه سانسوری و حذفی نیست، بلکه در نظر گرفتن حداقل ها است. اینکه راه تشخیصی وجود داشته باشد که آیا من به عنوان فارغ التحصیل تئاتر الزاما می توانم مدیر خوبی باشم؟ یا اگر پول داشتم می توانم مدیر فرهنگی شوم؟ تاثیر حضور این افراد بر مردم، فرهنگ، تئاتر، سینما و غیره چه خواهد بود؟ به نظرم در این مرحله باید کمی جدی تر فکر کنیم. بله زمانی اداره کل هنرهای نمایشی از راه اندازی موسسه ها حمایت کرد ولی آیا همه آنها که تماشاخانه راه اندازی کردند قصد کار فرهنگی داشتند یا راه پول درآوردن تازه پیدا کرده بودند؟ مثل زمانی که دلار گران می شود و یک باره همه به متخصص خرید و فروش دلار تبدیل می شوند. یک عده هستند که اتفاقا اقتصاد ایران را هم خوب می شناسند و تا سیگنالی مبنی بر درآمدزا بودن یک حرفه یا جریان دریافت می کنند حتی زودتر از ما فارغ التحصیلان تئاتر، با رزومه سازی سراغ دریافت مجوز تاسیس سالن نمایش می روند. من به هر دو جریان مدیران سالن ها و هنرمندان نقد دارم ولی اولین گام صدور مجوز است که باید آگاهانه تر و با دید دقیق تر تصمیم بگیریم. چون اینها با حضور خود یک جور فرهنگ تولید می کنند و ما باید متوجه باشیم چه فرهنگی قرار است جریان پیدا کند.

هادی حجازی فر در این زمینه با نظر مصطفی کوشکی مخالفت کرد: مثل بحث پروانه ساخت که امروز در سینما شکست خورده است، این روند هم شکست می خورد. در زمانه ای که دولت به سمت آسان کردن کسب و کار و بنگاه های اقتصادی حرکت کرده هرکس می تواند با حداقل مدارک مجوز دریافت کند و وارد عرصه شود. فرض کنید کتابفروشی، فست فود یا حوزه فرهنگ. چون کسی که وارد کار فرهنگی می شود مطمئنا دغدغه دارد و نمی توانیم بگوییم بوی پول به مشامش خورده که وارد عرصه شده است. نه شهرداری قانون حمایت دارد و نه وزارت ارشاد، از آتش نشانی تا اداره برق به ما می گوید باید چه کنیم و چه نکنیم، یعنی به اندازه کافی فیلتر وجود دارد. به نظرم افراد هر تفکری جز هنر داشته باشند از میدان به در خواهند شد و همه ما می دانیم بحث اقتصادی در تئاتر بیشتر شوخی است.

پایان

در نهایت می توان گفت مجموعه اظهارنظرها از آشفتگی و پراکنده گویی موجود در فضای مدیریت سالن های خصوصی حکایت دارد. در این مسیر بعضی مدیران تا حد زیادی می دانند رویکرد مدیریت فرهنگی در زمینه هنرهای نمایشی باید به چه ترتیب پیش برود تا آثار ماندگار و ثمربخش داشته باشد، اما بعضی فعلا آزمون و خطا می کنند (امری شاید مخاطره آمیز در حوزه فرهنگ) و عده ای که نقاب از چهره برداشته اند و جز منافع مالی دغدغه ای ندارند. نگاه ساده به دریافت بعضی مدیران سالن های خصوصی نشان می دهد دیگر وقت آن رسیده که بیش از گذشته بر آتش تنورِ آسیب شناسی وضعیت اداره سالن های دولتی و غیردولتی بدمیم، چون کار از دوره گذار و پیچ و گردنه گذشته است. امر فرهنگی شوخی بردار نیست و هر یک از این آمد و رفت های غیر کارشناسی و بیزنس! محور مخاطرات و آثار منفی خود را در تئاتر به یادگار می گذارد.

روزنامه اعتماد

دوسالانه ای بدون موضوع ، بدون رقابت

اخبار فرهنگی هنری پایشگر-هشتمین دوسالانه مجسمه سازی بدون موضوع ،غیر رقابتی و با تاکید بر روند محور بودن ، برگزار می شود.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی پایشگر ، عباس مجیدی رییس انجمن هنرمندان مجسمه سازضمن ارائه گزارشی با اشاره به نحوه سیاست گذاری این دوره از بی ینال گفت: بی ینال هشتم مسیر طولانی را برای رسیدن به مرحله فراخوان طی کرده است. بیش از یکسال تلاش کرده ایم که این بی ینال به بهترین شکل برگزار شود و به وضعیت موجود هنر مجسمه سازی در فضای معاصر برسیم تا از حداکثر توانمندی هنرمندان بهره مند شویم.

وی بااشاره به برگزاری بیست جلسه تخصصی برای بررسی بی ینال های گذشته و نقد و تحلیل این دوره ها گفت: امکان کیوریتوری برگزار کردن بی ینال، غیررقابتی بودن و بدون تم بودن و همچنین فرآیندمحور بودن اثر هنری در این دوره از جمله ویژگی های این دوره است.

وی همچنین به امکان تعامل خلاق هنرمند، کیوریتور و مخاطب در این دوره و امکان ارایه آثار در فضای بیرونی اشاره کرد و یادآور شد: به حمایت های اداره کل هنرهای تجسمی وزارت ارشاد همچنان خوشبین هستیم و امیدواریم رویداد متفاوتی را برگزار کنیم.

محمود بخشی دبیر هشتمین دوسالانه مجسمه سازی تهران نیز با اشاره به تفاوت های این دوره ، گفت: هشتمین دوسالانه به صورت غیررقابتی و روندمحور برگزار می شود و به جای دیدن ماحصل کارها، روند شکل گیری ایده ها را شاهد خواهیم بود که این موارد از جمله تفاوت های این دوره است.

وی افزود: تعدد دوسالانه ها و سمپوزیوم های مجسمه سازی این ضرورت را ایجاب می کند که دوسالانه مجسمه سازی تهران به شکل آوانگاردتری برگزار شود چراکه خلا مجسمه های شهری را دیگر رویدادهای مجسمه سازی پر کرده اند. بی ینال مجسمه سازی تهران باید گام را فراتر بگذارد و به مسایل فراتر از مجسمه های شهری بپردازد.

بخشی درباره موضوعی نبودن این دوسالانه گفت:در این دوره تم و موضوع خاصی نداریم چراکه ارائه تم به حالت فرمایشی بودن هنر بیشتر نزدیک است. ما معتقدیم که هنرمند خود موضوعش را می سازد و آن را حل می کند و داشتن موضوع هم به جهان بینی هنرمند ارتباط پیدا می کند.

محمود محرومی از اعضای شورای سیاست گذاری این دو سالانه گفت: کلیدواژه اصلی ما در فراخوان هشتمین دوسالانه مجسمه سازی، کلمه روند است که از واژه فرایند به روند رسیدیم و این کلمه هم شامل گذشته و هم آینده می شود در حالی که فرایند پروسه آینده را دربردارد.هنرمندان قرار است در این دوره از دوسالانه، پروژه ها و ایده های خود را برای ما ارسال کنند و ما هم در فرصت چهار ماهه تا زمان برگزاری نمایشگاه، باید از طریق کارگروه ها با این هنرمندان در ارتباط باشیم و روند خلق آثار آنها را رصد کنیم.

محمود بخشی دبیر این دوره از دوسالانه مجسمه سازی گفت: در این دوره ترجیح ما این است که به جای دیدن یک پروژه تمام شده، مستند تصویری و روند خلق آثار را شاهد باشیم و چهار ماه زمان داریم تا هم هنرمندان روی ایده های خود کار کنند و هم ما با برگزاری جلسات استودیو ویزیت که به مستندنگاری این پروژه های در حال شکل گیری اختصاص دارد، پروسه ای را که در استودیوی هنرمند در حال انجام است، به مخاطب نشان دهیم که تصاویر و مستندنگاری های آن از طریق فضای مجازی و یا مکانی به اسم لابراتوار ارائه می شود و مخاطب می تواند پیشرفت کار هنرمند را از این طریق پیگیری کند.

سپس عباس مجیدی رییس هیئت مدیره انجمن هنرمندان مجسمه ساز درباره برگزاری هشتمین دوسالانه مجسمه سازی در باغ کتاب اظهار داشت: بعد از بازدید از باغ کتاب تهران این فضا را برای برگزاری دوسالانه مجسمه سازی و تعامل با مخاطبان بسیار مناسب دیدیم چرا که هم امکان ارائه آثار بزرگ مجسمه سازی و چیدمان های بزرگ وجود دارد و هم آثاری که با رویکرد معاصر و امروزی ساخته می شود با ارائه در این مکان و فضای باز نیز همخوانی دارند.

، عباس مجیدی درباره ارائه سیاستگذاری های جدید در هر دوره از این دوسالانه و امکان استفاده از یک آیین نامه مدون در برگزاری این دوسالانه به خبرنگار خبرگزاری صبا توضیح داد: در هر دوره با ایجاد تغییرات جدید سعی داریم به سمت رویکرد معاصر حرکت کنیم و در این دوره نیز به این نتیجه رسیدیم که به سمت رویکرد فرایند محور و روندمحور حرکت کنیم که تجربه تازه و تفکر جدیدی است.

مجیدی در پاسخ به سوالی درباره نوع حمایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و یا دخالت این وزارتخانه در برگزاری دوسالانه افزود:انجمن هنرمندان مجسمه ساز و دیگر انجمن های هنری از نظر مسائل صنفی زیر نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است اما انجمن از اندیشه آزاد هنرمندانش بهره می گیرد و این اندیشه های آزاد در خلق آثار هنری آنها دیده می شود. بنابراین برای برگزاری این دوسالانه نیز از حمایت های وزارت ارشاد بدون دخالت در چگونگی اجرای دوسالانه بهره مند بوده ایم.

اردشیر میرمنگره معاون امور هنرهای تجسمی اداره کل هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز در این نشست حضور داشت: رویکرد اداره کل هنرهای تجسمی وزارت ارشاد این است که برگزاری رویدادهای هنری را به نهادهای تخصصی آنها که انجمن های هنری هستند، واگذار کند و به همین دلیل کلیه امور به انجمن هنرمندان مجسمه ساز واگذار شده است .

وی در پاسخ به سوال دیگری درباره اعطای مجوز به مجسمه سازان بیان کرد: بسیاری از نهادها ترجیح می دهند که در اعطای مجوزهای خود مهر تاییدی از سوی یک نهاد هم عرض دولتی را نیز همراه داشته باشند و صدور مجوز برای هنرمندان مجسمه ساز نیز بر همین مبنا انجام شده است ولی بررسی تخصصی این مجوزها از سوی انجمن هنرمندان مجسمه ساز صورت می گیرد.

محمود بخشی نیز در پاسخ به سئوال خبرنگار پایشگر در خصوص مکان برگزاری هشتمین دوسالانه مجسمه سازی تهران و این که ارجحیت با کمیت است یا کیفیت ، گفت:باغ کتاب تهران فضای بسیار بزرگی در اختیار دارد و محدودیت ما در این دوسالانه، به لحاظ مکانی نیست بلکه بودجه ای است که در اختیار داریم و هنرمندان نیز محدودیت زمان اجرای آثارشان را دارند که با توجه به گران بودن متریال مجسمه سازی با محدودیت بودجه نیز روبه رو هستند.بااین حال حدود 70 تا 80 اثر

وی درباره کیوریتوری برگزار شدن این دوسالانه توضیح داد: کیوریتوریال بودن این دوسالانه یعنی استفاده از مشاوره هنرمندان متخصص در جریان ایجاد آثار هنری و بنابراین این آثار زیر نظر تعدادی از کیوریتورها برگزار می شود که اسامی این افراد به زودی اعلام خواهد شد.

دبیر هشتمین دوسالانه مجسمه سازی درباره واژه کیوریتور هم توضیح داد: کیوریتوری مفهوم جدیدی در هنر معاصر است که در دنیا نیز سابقه چندانی ندارد و ما امیدوار هستیم که هنرمندان ما بتوانند در این حیطه فعالیت کنند و با بهره مندی از افرادی که در این دوسالانه به عنوان کیوریتور حضور دارند، در جهت رشد این حلقه مفقوده در هنر معاصر خودمان نیز حرکت کنیم.

محمود محرومی عضو شورای سیاست گذاری دوسالانه هشتم مجسمه سازی نیز گفت: وقت آن رسیده تا آثار هنری از فضای موزه ای خارج شود و آثار هنری باید بتوانند با مخاطب و اجتماع تماس بیشتری برقرار کنند.

عباس مجیدی رییس هیات مدیره انجمن هنرمندان مجسمه ساز هم درباره مانا نبودن آثار در این دوسالانه بیان کرد: قرار نیست که آثار هنری ما در این دوسالانه همه ماندگار باشند و قابلیت نصب در جایی را داشته باشند بلکه ممکن است بسیاری از این آثار بعد از دوسالانه از بین برود ولی ایده آن برای همیشه ثبت می شود و باقی می ماند که این ایده هم قابل حفظ و حراست است اما برخی آثار که قابلیت ماندگاری بیشتری دارند، می توان با رایزنی با نهادهای مختلف امکان خریداری شدن آن را فراهم کرد و هنرمندان با آگاهی از امکان میرا بودن آثارشان در این دوسالانه شرکت می کنند.

محمود بخشی نیز در پاسخ به سوالی درباره سرنوشت پروژه های شکست خورده در جریان خلق اثر در این دوسالانه بیان کرد: هنری که تجربه ای شکست خورده است در دنیا مورد توجه قرار می گیرد و من هم دوست دارم امکانی برای نمایش پروژه های شکست خورده در این دوسالانه فراهم شود.

در بخش پایانی این نشست، صفا سبطی دبیر انجمن هنرمندان مجسمه ساز نیز افزود: بی ینال ها با سایر رویدادهای هنری یک تفاوت ماهوی دارند. ما قرار نیست که آثار هنری را جمع آوری کرده و به نمایش بگذاریم. هدف از برگزاری بی ینال جریان سازی در هنر معاصر است و ما با این هدف دوسالانه را برگزار می کنیم.

وی افزود: در دوسالانه مجسمه سازی نیز هنرمند، کیوریتور و مخاطب پروسه هنر معاصر را به پیش می برند و به گسترش ایده کمک می کنند. بنابراین ایده ها در جریان و حرکت قرار دارند. همچنین گسترش مفهوم مجسمه و استفاده از همه رسانه های هنری نیز از جمله ویژگی های یک بی ینال مجسمه سازی است .

به گزارش ایسنا، هر سال با فرا رسیدن محرم و صفر به مدت دو ماه فعالیت ها در حوزه موسیقی به احترام ایام عزاداری اباعبدالله حسین (ع) متوقف شده و صدای موسیقی در سالن های کنسرت طنین انداز نمی شود. در این میان اگرچه به واسطه ی دسته های عزاداری، آلات موسیقی مختلفی روانه خیابان ها می شود، اما باز هم طرح این سوال چندان بیراه به نظر نمی رسد که بگوییم چرا به جای متوقف کردن اجرای موسیقی در ایام سوگواری، آثاری متناسب با ایام اجرا نمی شود؟

دومین سوگواره موسیقایی عاشورا که پنجم تا هفتم مهر، به صورت رایگان برگزار شد، پاسخی به این پرسش است و اتفاقا این اجراها با استقبال قابل قبول مردم هم همراه بود. این اتفاق با همکاری حسام الدین سراج، خواننده موسیقی ایرانی و با مساعدت شهرداری ممکن شد.

سراج سال گذشته هم در 14 آبان ماه همراه با ارکستر ملی، قطعاتی از آلبوم وداع را با سبک عاشورایی به روی صحنه برده بود.

به همین انگیزه ایسنا گفت وگویی با حسام الدین سراج در دفتر این خواننده انجام داد که متن کامل این گفت وگو را در ادامه می خوانید:

با او تماس می گیریم و قرار ملاقات را در دفترش تنظیم می کنیم. زمانی که به آنجا می رسیم با خوش رویی برایمان چای می آورد و شروع می کند به صحبت کردن. از ما می خواهد که یک نقطه نظر کلی درباره موضوع مصاحبه به او بدهیم. به او می گوییم که اجرای این سوگواره عاشورایی، بهانه ای برای صحبت های بیشتر بود و در ابتدا مسئله اجراهای مناسبتی و مذهبی را مطرح می کنیم.

از اجراهای رایگان و خیابانی خیر دیده ام

همان گونه که پیشتر اشاره شد، این هنرمند به تازگی یک کنسرت رایگان مذهبی را به روی صحنه برده است. او پیشتر هم در حوزه اجراهای رایگان و خیابانی سابقه دارد و البته این کارها را بدون هیاهو انجام داده است. این منش و خط فکری او به کجا برمی گردد؟

پاسخ می دهد: آلبوم وداع سال گذشته نیز در آبان ماه اجرا شد و برخی از دوستان آن را شنیده بودند و علاقه داشتند که کنسرتی با اجرای آثار این آلبوم به روی صحنه ببرند. به همین جهت برای برگزاری کنسرت با دست اندرکاران برج میلاد صحبت کردند و آنها نیز استقبال کردند. البته جلسه ای برای فروختن یا نفروختن بلیط این کنسرت داشتیم که من گفتم برای مردم عادت شده که برای شرکت در مجلس اباعبدالله پول نمی دهند. حال چه اشکالی دارد که اگر شهرداری می تواند، هزینه های این امر را تقبل و مردم را برای حضور در این برنامه دعوت کند؟

او ادامه می دهد: چنین برنامه ای به اصطلاح قدیمی، برگزاری همان روضه ولی به شیوه هنری است؛ درواقع در روضه مداحان می خوانند و چند نفر درباره واقعه کربلا صحبت می کنند ولی در این برنامه اشعار عمان سامانی برای مردم خوانده شد، یک ارکستر بزرگ سازهای زهی ایرانی را نواخت و یک گروه کُر 10 یا چهارده نفره نیز همخوانی کرد.

از این خواننده سوال می کنیم که چه ذهنیتی او را به اینجا رسانده که در مقاطع مختلف ارتباط هنری خود را تا حد زیادی با مردم نزدیک و حفظ کرده و از چهارچوب های پر زرق و برق تجاری خارج شده است؟

او اظهار می کند: من از این کارها خیر دیده ام. این کارها آنقدر جنبه معنوی زیادی برای من و بچه های دست اندرکار دارد که حاضرند حتی از جیب خود هزینه کنند و مردم بیایند و این کارها را ببینند. بگذارید یک خاطره برای شما تعریف کنم؛ در مراسم ولیمه استاد رستمی بودیم که به تازگی از سفر حج بازگشته بود، اتفاقا استاد شجریان نیز در آن مجلس بود. یک آقایی جلو آمد و به من گفت: آقا دستت درد نکند. من نیز گفتم خواهش می کنم و با خودم گفتم حتما به خاطر باغ ارغوان یا شرح فراق از من تشکر می کند، ولی گفت به خاطر وداع. وقتی که این گونه صحنه ها را می بینم حس می کنم جایی که می خواستم اثر بگذارم، گذاشته ام. آدم هایی در جامعه هستند که دوست دارند در چنین فضاهای هنری، مطلب معنوی را بشنوند و تمام تلاش ما این بوده که این کار انجام شود. البته اصل ماجرا را عمان سامانی با سرودن گنجینه اسرار و دیگر بچه هایی که در این پروژه شرکت داشتند، انجام دادند. من هم جزئی از پروژه بودم.

در ادامه از او می پرسیم، چرا هنرمندانی که توانایی اجرا در کنسرت های مذهبی یا متناسب با ایام محرم و صفر را دارند، علاقه ای به شرکت در برگزاری این برنامه ها نشان نمی دهند و ترجیح می دهند در این ایام سکوت کنند؟

او می گوید: این مسئله به نوع نگرش افراد برمی گردد. بعضی از هنرمندان به خصوص موسیقیدان ها تصورشان این است که افراد اهل دین و دیانت موسیقی را قبول ندارند؛ یعنی با آن سر سازگاری ندارند، به همین جهت عقب نشینی می کنند. این کار ساده نیست؛ چراکه برای انجام این کار باید با دو جناح بجنگید. از یک طرف باید آقایون مسئول را قانع کنید که این کار یک ضرورت اجتماعی است؛ از طرف دیگر باید برای گرفتن مجوز اجرا دردسر بکشیم. ما برای گرفتن مجوز این اجرا یک هفته معطل شدیم چون آن را نمی دادند. در ابتدا دفتر ارشاد تهران به دفتر موسیقی نامه زده بود. بعد از آن که به دفتر موسیقی مراجعه کردیم، آنها نیز مجوز نمی دادند و می گفتند که باید به ارشاد برگردیم. از طرفی می گفتند که باید شعرها را تایپ کنید که من گفتم به آنها بگویید این کار سال گذشته در تالار وحدت اجرا شده است. ولی به من گفتند این موارد را گفته اند ولی کسی توجه نکرده است. پس با توجه به چنین شرایطی اگر با عشق این کار انجام نشود قاعدتا اصلا انجام نخواهد شد.

سراج اظهار می کند: برگزاری کنسرت در فصول عادی به این صورت است که تهیه کننده با وزارت ارشاد و جاهای مورد نیاز مرتبط است و برای هنرمندان پاپ کنسرت برگزار می کند. به همین جهت نیز به آن مافیا می گویند. با حضور در این مافیا راحت تر می توان کنسرت برگزار کرد تا اینکه بخواهیم در ایام محرم و صفر کنسرت مناسبتی برگزار کنیم.

علت استمرار حضور سراج چیست؟

در بخش دیگری از صحبت ها گذری به دوره فعالیت این هنرمند می زنیم و این مسئله را عنوان می کنیم که در طول فعالیتش نه هیچ وقت هیجان آنچنانی در اطرافش بوده و نه هیچ وقت فراموش شده و معمولا استمرار داشته است. گرچه که معمولا فعالیت ها در حوزه موسیقی کشور گاهی به سقف می رسد و بعد از سه یا چهار سال فراموشی آغاز می شود. علت این امر را از او جویا شدیم.

بیان می کند: این نظر لطف شماست ولی فکر می کنم که وقتی هنر جنبه غنای گذشته را در نظر بگیرد، همیشه یک روش آهسته و پیوسته را در پیش خواهد داشت. به عنوان مثال شعر حافظ را در نظر بگیرید. به یاد دارم که مادربزرگم در کودکی اشعار او را برای ما می خواند و ما از وزن و موسیقی کلماتش لذت می بردیم. اکنون نیز من خودم می خوانم و از آن لذت می برم؛ البته حتی گاهی دیده ام که هنرمندان سبک پاپ نیز بعضی از غزلیات حافظ را انتخاب می کنند و روی آنها کار می کنند. این امر همانگونه که خود حافظ می گوید که هر چه کردم از دولت قرآن کردم ؛ به دلیل عشقی است که در وجود او هست و غنایی که نسبت به گذشتگان خود قائل است و آنها را فراموش نمی کند. فکر می کنم هنر سنتی همیشه این روند را داشته و خواهد داشت.

سراج در ادامه به سبک های دیگر هنر سنتی و روندی که در گذر زمان طی می کنند، می پردازد و می گوید: به عنوان نمونه نمی شود در باب خوشنویسی یک تحول آنچنانی داشته باشید. تحول آنچنانی یعنی اینکه از چهارچوب اصلی خود دور شده تا بتوانید تحول بالایی داشته باشید و معلوم هم نیست که آن تحول ماندگار باشد؛ چون در صورت ایجاد یک تحول بزرگ صاحب نظران از لحاظ مختلف آن را بررسی می کنند و در نهایت ممکن است تحولی که به ظاهر تحول بوده و هیجان ایجاد کرده را رد کنند و به فراموشی سپرده شود.

او همچنین به خواندن هنر سنتی به عنوان هنر ایرانی اشاره می کند و اظهار می کند: بهتر است هنر سنتی را هنر ایرانی بخوانیم؛ چون به کلمه سنت در دوره ما خیلی ظلم شده است. رمز ماندگاری هنر ایرانی آهسته و پیوسته بودن آن است. به قول سعدی که می گوید رهرو آن نیست که گه تند و گه خسته رود، رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود.

تعصب نداشته باشید!

شما در نگاه فردی به مسائل سیاسی و اجتماعی نیز افراط و تفریط نداشته اید و برخلاف برخی ها که در ابتدا خیلی خیلی تندرو و در ادامه از دایره خارج شده اند، از همان ابتدا در نگاه ایدئولوژیک خود تعادل داشته اید. این پرسش بعدی است که در گفت وگو با حسام الدین سراج مطرح می شود.

این خواننده می گوید: امیدوارم که واقعا اینطور باشد. در جوانی در بعضی از مسائل تند می شدیم، هیجان داشتیم و گاهی نیز تعصب داشتیم. گاهی که با پدرم صحبت می کردم شعری از مولانا می خواند که می گفت سختگیری و تعصب خامی است، تا جنینی کار خوناشامی است . او می گفت زمانی که تعصب داری، پیداست که پخته نیستی. آدمی که پخته باشد تعصب ندارد؛ چون در این عالم از هر چیزی انواع مختلفی وجود دارد، حال می خواهد اندیشه باشد، هنر باشد یا حتی دین.

او ادامه می دهد: ادیان مختلف و واحد، می گفتند که یک خالق واحد داریم و اگر به آن سرسپرده شوید راهتان درست است. حال اگر فراتر از آن برویم و وارد جزئیات شویم که با توجه به فرامین دین در فروع چه باید کرد و در یک عمق فقهی فرو رویم، از اصل دین دور خواهیم شد. به همین جهت است که کم کم عرفان وارد می شود و علاقه و نگرش های افراد را پوشش می دهد؛ چون درعرفان جزئیات وجود ندارد. به قول آقای معلم (شاعر معاصر) که می گفت کلا دو قلم جنس در شعر داریم که اگر این دو قلم را از شعرا بگیریم دیگر هیچ چیزی ندارند. می گفتیم چی؟ می گفت: عشق و عرفان. دیدیم که راست می گوید. این عشق در انواع مختلف بیان می شود. یک بار عشق به یک موجود زمینی است و یک بار عشق به یک گل. یک بار عشق به حیات و یک بار عشق به همنوع. یعنی انوع و اقسام آن را داریم.

سراج همچنین به نگاه هنرمندان از این جهت که گمان می کنند دین در تضاد با هنر است می پردازد و اضافه می کند: وارد عرفان که می شویم، می بینیم که معرفت به انواع مختلف بیان می شود. مولانا را می بینیم که در فرهنگ ما شاخص شده ولی باید بدانیم که فرهنگ های دیگر نیز بزرگانی دارند که آنها هم از باب معرفت حرف هایی زده اند که با مردمان آن قوم یا ملیت وابستگی دارد. اگر تعصب را کنار بگذاریم خیلی قشنگ است.

او ادامه می دهد: این امر تنها از جانب دین نیست که بگویم مومنین تعصب را کنار بگذارند، بلکه از هنرمندان نیز این درخواست را دارم و می خواهم که با دید بازتر ببینند. دین صرفا آن چیزی نیست که تصور آنهاست و فکر می کنند که در تعارض با هنر است. دین امری است که در جهان بوده، هست و خواهد بود. دین در حقیقت بودن به روشی است که خدای احد و واحد گفته و قانون طبیعت نیز بر همین منوال است. پس اگر تعصب را از دو سو کنار بگذاریم راه برای رسیدن به حقیقت هموارتر خواهد شد.

اندیشه مهم است نه زرق و برق

این خواننده در طول سال های فعالیت خود به گونه ای نبوده که خواننده بودنش وام دار میزان تحریرهایی که می توانسته اجرا کند، باشد؛ چراکه گاهی خواننده به گونه ای تحریر پیاپی می زند که گویا حنجره به ساز تبدیل شده و شعری که می خواند خیلی مد نظر نیست و اندیشه کاربرد چندانی ندارد.
از او سوال می کنیم که چرا جزو خواننده هایی نبوده که سعی کند با زرق و برق های آواز، جایگاهی در عرصه موسیقی کشور برای خود باز کند؟ می گوید: این بخش از صحبتم را با یک خاطره از استاد شجریان آغاز می کنم. اوایل که او به عنوان خواننده مطرح شده بود، با اسم سیاوش بیدگانی فعالیت می کرد. ایشان یکسری از برنامه های گل های آن زمان را با آن نام به صورت کارهای پرتحریر و پرتکنیک خواند و بعد از چند سال اسم واقعی خود را عنوان کرد. زمانی که کلاس می رفتیم از او سول کردیم: کارهایی که با نام سیاوش از شما منتشر شده است را دوست دارید؟، پاسخ می داد، نه چندان! می گفتیم چرا؟ می گفت: آنجا من یک هنرمند حریص بودم؛ دائم تحریر می رفتم و تکنیک خود را به رخ مخاطب می کشیدم و از معنا غافل بودم. ولی از زمانی که با اسم خودم فعالیت کردم، دیگر به کلام و اندیشه در موسیقی فکر می کنم.

این هنرمند در ادامه این خاطره، با بیان اینکه تحریر باید در خدمت اندیشه باشد، می گوید: نباید این گونه باشد که هنرمند تحریر خود را به رخ مخاطب بکشد و شعری تحویل دهد که ارتباطی با تحریرش نداشته باشد. در حقیقت کار باید به گونه ای باشد که نیازی برای نشان دادن تلاش هنرمند در ارائه اثرش برای گرفتن تأیید مخاطب دیده نشود. این بی نیازی را در ساز آقای جلیل شهناز (موسیقیدان نوازنده تار) و یا حسن کسائی (موسیقیدان و نوازنده نی وسه تار) می بینم. اگر گوش کنید متوجه خواهید شد که هیچ تحریر نابه جا و برای جلب توجه و خودنمایی در کار وجود ندارد. این بی نیازی در کار نیز منعکس می شود و آدم های فرهیخته به درستی متوجه آن خواهند شد. به همین دلیل است که آقای شهناز را به عنوان اسطوره تار یا آقای کسایی را به عنوان اسطوره نی انتخاب می کنند.

او ادامه می دهد: قدرت و تکنیک خواننده مهم است. درواقع دائما باید در حال تمرین و به روز باشد، ولی تفکر او از تکنیکش مهم تر است؛ کما اینکه دیدیم در زمان استاد شجریان افرادی بودند که از او تحریر، قدرت و اوج بهتری داشتند ولی با این حال استاد شجریان ماند؛ چون او به معنا روی آورد. درواقع معنا از تکنیک برای او مهمتر شد.

2 سال معطلی برای چشم بی خواب

او در بخش پایانی درباره آلبوم اخیر خود به نام چشم بی خواب گفت: این آلبوم دو سال برای گرفتن مجوز معطل شد. چشم بی خواب در حقیقت کار گروه سور با مجید مولانیا است. زمانی که مجید مولانیا می خواست این کار را انجام دهد با من مشورت کرد. بعد یکسری شعر انتخاب کردیم. او گفت که ارکستر مضرابی و کوبه ای باشد. من گفتم که مضرابی و کوبه ای را کششی کن که تقریبا کامل شود که او نیز اضافه کرد. مجموعه کار به نحوی است که صدای جدیدی از موسیقی ایرانی می شنوید؛ یعنی در فرم های مختلف تنظیم شده است.

این هنرمند ادامه می دهد: من این کار را دوست دارم چون اشعار حساب شده ای از مولانا، حافظ، حسین منزوی، شفیعی کدکنی و ابتهاج دارد. مجموعه شعری از قدیم تا به امروز را پوشش می دهد و اشعار نیز تناسب اجتماعی دارد. اثر ایران من هنوز به آن اندازه ای که باید، شنیده نشده و باید یک کلیپ روی آن ساخته شود تا دیده شود.

گفت وگو: علیرضا بهرامی نگار ذکایی

انتهای پیام

به گزارش خبرنگار ایلنا، حوزه های موسیقی و تجسمی در چند ماه اخیر درگیر اتفاقات و حاشیه هایی بودند که هنرمندان، علاقه مندان و مخاطبان شان را دچار نگرانی هایی کرده است؛ از آن جمله قانون 10 درصدی بود که باید از درآمد کنسرت ها به خزانه دولت واریز شود و نتیجه آن افزایش بهای بلیت کنسرت ها بوده است. از سویی به اعتقاد برخی ناظران، موسیقی درگیر مافیای واضحی شده که در آن، تهیه کنندگان اند که تصمیم می گیرند کدام خواننده امسال بولد شود و کدام بیست کنسرت بگذارد . در حوزه تجسمی نیز قرار بود هشت ماه قبل بازسازی موزه هنرهای معاصر تمام شود اما عملا تاکنون بیش از یک سال و نیم است که به طول انجامیده و به نظر می رسد تا سال آینده هم به اتمام نرسد. چند صد کیلومتر آن طرف تر یعنی در اهواز هم موزه هنرهای معاصر با مشکلاتی دست و پنجه نرم می کند؛ چندی پیش خبری مبنی بر واگذاری موزه هنرهای معاصر اهواز به مدت هفت سال به بخش خصوصی منتشر شد اما بعد از گذشت چهار سال، خبرها از وضعیت بد گنجینه و تبدیل موزه هنرهای معاصر اهواز به سالن عروسی و رستوران دارد. همه اینها مواردی بود که با سیدمجتبی حسینی ( معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ) مطرح کردیم که مشروح این گفتگو را که در خبرگزاری ایلنا انجام شد، می توانید در ادامه بخوانید.

قانون 10 درصد کنسرت ها بر بهای تمام شده بلیت تاثیر می گذارد

در بخش موسیقی هم چند ماه پیش اتفاقی افتاد که حاشیه هایی هم به همراه داشت؛ آن هم قانون 10 درصدی بود که باید از کنسرت ها باید به خزانه دولت واریز شود. که پس از آن گفته شد سبک ها و گونه های موسیقی دسته بندی می شود تا این قانون تنها شامل موسیقی پاپ شود که این هم شدنی نیست. در کمیسیون فرهنگی مجلس هم جلسه ای برگزار شد تا این ماجرا رنگ و بوی شفاف تری بگیرد که باز هم اتفاقی نیفتاد. همزمان در برخی شهرها این 10 درصد از درآمد کنسرت ها برداشت می شود.

قرار نیست در تمام شهرهای ایران این اتفاق بیفتد؛ تنها در 9 شهری که معرفی شده اند این برداشت انجام می شود.

ولی اغلب کنسرت های ایران هم در همان 9 شهر برپا می شود...

بله کلانشهرها لحاظ شده اند، چون زیرساخت های بیشتری دارند.

اما خیلی ها فکر می کنند این قانون درست نیست چون در نهایت آهنگساز، نوازنده و هنرمند آسیب می بینند.

بله این موضوع می تواند گروه های مختلفی را تحت تاثیر قرار دهد. این مساله ممکن است روی بهای تمام شده بلیت تاثیر بگذارد و مصرف کننده را تحت شعاع قرار دهد...

قانون می توانست مباحث کارشناسی بیشتر و بهتری را سپری کند

دولت در قبال دریافت این 10 درصد چه خدماتی قرار است به جامعه موسیقی ارائه کند؟

آنچه تصویب شده این است که مابه ازای این 10 درصدی که ستانده می شود خرج توسعه فرهنگی شهرهای کوچک تر شود و رویدادهای هنری در شهرهای کوچک تر توسعه پیدا کند.

اما خیلی ها توقع شان این است که با کمک دفتر موسیقی و کمیسیون فرهنگی مجلس این قانون لغو شود یا دست کم درصد کمتری دریافت شود. این موضوع در چه مرحله ای است؟

پیش بینی شده بود که این 10 درصدی که ستانده می شود جای دیگری هزینه شود. اما من به عنوان یک شهروند علاقه مند به هنر فکر می کنم این قانون می توانست مباحث کارشناسی بیشتر و بهتری را سپری کند. از جمله حداقل تصحیح اش هم این بود که انواع هنری تر موسیقی از آن مستثنی شود؛ مانند موسیقی نواحی، ردیف دستگاهی یا کلاسیک که گاهی آنقدر مخاطب عام ندارند و نیازمند حمایت بیشتری هم هستند. بنابراین حداقل اصلاح چنین موضوعی است که اداره کل موسیقی و معاونت هنری، در این زمینه مستندات شان را جمع بندی و در اختیار وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی قرار داده اند که پیشنهادهای ما برای اصلاح این روند لحاظ شود.

این قانون ابلاغ شده اما آیین نامه اجرایی نداشته است

موضوع دیگر این است که این قانون ابلاغ شده اما آیین نامه اجرایی نداشته بنابراین می تواند در اجرایش هم اختلاف سلیقه هایی پیش بیاید که ادار ه کل موسیقی با همکاری نهادهای نظارتی مرتبط با موضوع، تلاش کردند به یک روال مشخصی برسند که در این 9 شهر مامور به دریافت این 10 درصد یک روش متحد هم عجالتا باشد. اما این قانون 10 درصد در قانون بودجه سالانه کشور آمده و جزو احکام دائمی بودجه نیست. بنابراین اینکه در سال آینده تکرار شود منوط به این است که در قانون بودجه 99 هم بیاید. ما به عنوان بخش تخصصی مرتبط، هم نظرات کارشناسی مان تا الان را خواهیم گفت هم مشکلاتی که بر سر اجرای درست چنین قانون یا قوانین مشابه هست را در اختیار مجلس خواهیم گذاشت تا نهاد قانون گذار برای سال 99 مبانی بیشتری برای تصمیمش داشته باشد. قطعا ما در این زمینه آسیب های قانون را بیان می کنیم و ضرورت حمایت از هنر، هنرمندان و دوستداران هنر محور گزارش ها خواهد بود.

فقط بلیت کنسرت نبوده که گران شده؛ بقیه مخارج زندگی هم افزایش یافته است

در چند ماه اخیر و پس از این قانون، شاهد گران شدن بی سر و صدای قیمت بلیت کنسرت ها بودیم. شما به عنوان نهاد ناظر قرار است در این مساله ورود کنید؟

البته بررسی دلایل افزایش قیمت بلیت کنسرت با نگاه جامع ممکن است و ممکن است عوامل متعددی داشته باشد و یکی از عوامل هم این قانون باشد. فقط بلیت کنسرت نبوده که گران شده؛ بقیه مخارج زندگی هم افزایش یافته است. اما هیچ قاعده یا قانون مشخصی برای تعیین قیمت خدمات هنری در کشور وجود ندارد.

اما در سینما تعیین قیمت بلیت بر اساس قواعد مشخصی است.

مخاطبان تئاتر، کنسرت و تجسمی محدودتر از سینماست... و شرایط تولید، عرضه بازار و مخاطبان نیز متفاوت است.

معاونت هنری دستگاه مجری قانون است و در حال حاضر قانونی در زمینه مافیای موسیقی و نقش تهیه کنندگان خاص نیست که بخواهیم اجرایش کنیم و محدودیتی قائل شویم

موسیقی درگیر مافیای واضحی شده و تهیه کنندگان اند که تصمیم می گیرند کدام خواننده امسال بولد شود و کدام یک کنسرت بگذارد و در نهایت سود گران شدن بلیت کنسرت ها به جیب همان سه چهار نفر می رود.

ما دستگاه مجری قانونیم و در حال حاضر قانونی در این زمینه نیست که بخواهیم اجرایش کنیم و محدودیتی در هنرهای مختلف قائل شویم. چون امری کاملا تخصصی است و مخاطبانش از تخصصی نسبی برخوردارند بنابراین موضوعی جدید است که پیشینه ندارد. ضمن اینکه در همین مدت سایر هزینه های زندگی هم افزایش یافته است.

در نهایت شاید تصویب قانون جدیدی بتواند به این مشکلات پاسخ دهد.

بله می توان بررسی کرد که آیا باید قانونی در این زمینه باشد یا خیر. در این مورد بحث چنین قانونی هنوز طرح نشده است.

پیش بینی ها درخصوص موزه هنرهای معاصر تهران درست از آب درنیامد

در زمینه هنرهای تجسمی هم، قرار بود هشت ماه قبل بازسازی موزه هنرهای معاصر تمام شود اما عملا تاکنون بیش از یک سال و نیم است که به طول انجامیده و به نظر می رسد تا سال آینده هم به اتمام نرسد. با اینکه گمانه زنی هایی از اینکه پیمانکار مربوطه ممکن است نتواند کار را به سرانجام برساند مطرح شده بود اما پشت او ایستادید و الان تازه با پیمانکار جدیدی قرارداد بسته شده است؛ که او هم معلوم نیست چه می کند. قرار است چه اتفاقی برای گنجینه موزه بیفتد؟

موزه هنرهای معاصر تهران یکسری ایراد معماری و بنایی پیدا کرده بود که می توانست سلامت آثار را به خطر بیاندازد. یکی از این خطرات، افزایش سطح رطوبت در موزه بود. بخشی از رطوبت موزه صعودی و بخش دیگر نزولی بود چراکه نیمی از معماری و ساختار موزه در زمین قرار دارد. این رطوبت به اندازه ای بود که در برخی از گالری ها دیوارها بیشتر از نم و رطوبت بود. در کنار این، موضوع ساماندهی کانال های تاسیساتی طراحی شده که به ایمنی و رطوبت و تاسیسات کمک می کرد، مطرح بود همچنین بررسی و ساماندهی مخازن و ایمن بودن آن هم مدنظر قرار گرفت. در قوانین برای خرید آثار هنری، تشریفات عمومی مزایده و مناقصه متفاوت است و امکان اعمال صلاحیت های ثانویه مقدور است اما در انتخاب پیمانکار معماری و ساختمانی، با قواعدی کاملا مشخص و ریز روبه رو هستیم که بر اساس تشریفات موجود، پیمانکار موزه هنرهای معاصر انتخاب شد. این پیمانکار کار را آغاز کرد اما متاسفانه برنامه زمانبندی طراحی شده را نتوانست اجرایی کند ضمن آنکه تعمیر یک ساختمان، از نو ساختن آن دشوارتر است. چراکه حین عملیات با ایرادات جدیدی روبه رو می شوید.

معاونت هنری کارفرمای پروژه بازسازی و مرمت موزه هنرهای معاصر تهران نیست بلکه معاونت مدیریت توسعه منابع وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کارفرمای این پروژه است. معاونت هنری به عنوان بهره بردار، نقش نظارتی ایفا می کند. معاونت هنری بیشتر نقش مشاور این مهم را دارد

مرمت و بازسازی موزه هنرهای معاصر تهران بعد از 40 سال انجام شده است و قطعا به تمام جزییات امر واقف بودید اما اکنون بیش از یک سال و نیم از آغاز بازسازی و مرمت موزه می گذرد و هنوز راه طولانی تا اتمام کار در پیش است. چطور شد که با چنین روندی درخصوص بازسازی موزه روبه رو شدید؟

فاز نخست مرمت و بازسازی موزه هنرهای معاصر تهران، انجام شد و فاز دوم آن نیز توسط پیمانکار دیگری در حال انجام است. ما چند وسواس هم در این زمینه داشتیم؛ یکی اینکه تاکید داشتیم که آثار گنجینه از موزه خارج نشود. از این رو درصدد ساخت مخزن موقتی برآمدیم که تمام استانداردهای ضروری را دارا باشد و تمام آثار در مدت زمانی که موزه درحال مرمت و بازسازی است در این مخزن موقت در صحت و سلامت کامل به سر خواهند برد. اما گاهی اوقات پیش بینی ها درست درنمی آید و با آنچه محقق می شود، متفاوت است. نکته دیگری که باید به عنوان پیش فرض بدانید این است که معاونت هنری کارفرمای پروژه بازسازی و مرمت موزه هنرهای معاصر تهران نیست بلکه معاونت مدیریت توسعه منابع وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کارفرمای این پروژه است. معاونت هنری به عنوان بهره بردار، نقش نظارتی ایفا می کند. معاونت هنری بیشتر نقش مشاور این مهم را دارد.

اگر در طول این چهل سال خیلی از این مرمت ها به موقع خودش انجام شده بود نیاز نبود تا امروز یک تعمیرات کلی انجام دهیم

در زمینه نظارت نقش ایفا کردید؟

ما نظارت بهره بردارانه می کنیم که مخزنی که درحال ساخت است به گونه ای تعمیر نشود که دو سال دیگر دچار مشکل شود اگر داریم خودمان را متحمل ریسک تاخیر تعمیر دو ساله می کنیم نباید اینطور باشد که دلشوره داشته باشیم که چند وقت بعد همین اتفاق تکرار شود. قصد ما برآن است، حال که بازسازی و مرمت موزه هنرهای معاصر تهران حدود دو سال به طول انجامید، کار به گونه ای انجام نشود که با بازگشت آثار به گنجینه بازهم نگرانی از بابت سلامت آثار باقی بماند تا جمع بندی کار طوری باشد که خودمان از نتیجه راضی باشیم. این را هم بگویم اگر در طول این چهل سال خیلی از این مرمت ها به موقع خودش انجام شده بود نیاز نبود تا امروز یک تعمیرات کلی انجام دهیم. در خیلی از نهادها و تاسیسات هنری اینطور است که هزینه ای برای تعمیر و نگهداری شان نمی کنیم. آنقدر استفاده می کنیم تا متوقف شود و پس از آن تازه به فکر مرمت می افتیم. خیلی از ایرادها پیشامدهای پنهان بوده است و پشت صحنه بیشتر به تعمیر نیاز داشته و همین باعث شده در برنامه زمان بندی دچار تاخیر شویم. تمام تلاش ما این است که در همه قسمت ها تا حد ممکن تعجیل کنیم. الان در گنیجنه های موقت خود موزه و در وضعیتی کاملا ایمن و استاندارد نگهداری می شوند و مبانی امنیتی آن تائید شده است.

وضعیت موزه هنرهای معاصر اهواز نامعلوم است

شهریور سال 94 بود که خبر واگذاری موزه هنرهای معاصر اهواز به مدت هفت سال به بخش خصوصی منتشر شد اما امروز بعد از گذشت چهار سال، خبرها از وضعیت بد گنجینه و تبدیل موزه هنرهای معاصر اهواز به سالن عروسی و رستوران حکایت دارند. حتی مدیرکل فرهنگ و ارشاد خوزستان نیز اکنون، صلاحیت فردی که به عنوان بخش خصوصی زمام دار موزه هنرهای معاصر اهواز شده است را زیر سئوال برده است. اما مسئولان بازهم کاری انجام نمی دهند، یا آنکه کاری از دستشان بر نمی آید که انجام دهند، چراکه مجری بخش خصوصی قراردادی در اختیار دارد که به امضای مدیرکل وقت فرهنگ و ارشاد خوزستان در سال 94 رسیده است. آیا همچنان قرار است موزه هنرهای معاصر اهواز در قالب سالن عروسی و رستوران فعالیت کند یا آنکه قرار است تدبیر دیگری درخصوص وضعیت این موزه اندیشیده شود؟

در دو سال گذشته مقرر شد که تمام قراردادهای ملی باید به تائید اداره کل حقوقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برسد. قرارداد نوشته شده دارای محسنات و معایبی بوده که حاصلش این شده است. به نظرم موزه هنرهای معاصر اهواز می تواند یکی از بهترین گالری های ایران و فرصتی فوق العاده خوب برای کشور باشد و باید قدرش دانسته شود. در این زمینه گزارش دقیقی خدمت آقای وزیر ارائه دادم و خود ایشان در سفر اخیرشان به اهواز از این موزه با جزئیات بازدید و هیاتی را متشکل از مدیرکل امور استان ها، مدیرکل خوزستان و مدیرکل تجسمی، مدیرکل حقوقی و بنده مامور رسیدگی به این موضوع کردند و تاکنون دو جلسه برگزار کرده ایم تا ابعاد موضوع بررسی شود، اینکه چه ظرفیتی را می توانیم تخصیص دهیم، چطور می توانیم معایب را برطرف کنیم و... یک راه حل این است که منتظر باشیم مدت قرارداد سر برسد اما فکر می کنیم می توانیم از طرق دیگری این مشکل را برطرف کنیم تا زودتر موزه هنرهای معاصر اهواز به شبکه موزه هنرهای معاصر کشور بپیوندد.

یک راه حل این است که منتظر باشیم مدت قرارداد سر برسد اما فکر می کنیم می توانیم از طرق دیگری این مشکل را برطرف کنیم تا زودتر موزه هنرهای معاصر اهواز به شبکه موزه هنرهای معاصر کشور بپیوندد

یعنی می توانید فسخ قرارداد کنید؟

این دقیقا همان کاری است که این هیات وظیفه دارد تا راه های مختلف را بررسی کند و به چند پیشنهاد عملی برسد. فسخ قرارداد در قرارداد هم پیش بینی شده اما مسائل خودش را دارد.

مدت قرارداد چقدر است؟

فکر می کنم حدود سه سال دیگر از آن باقی مانده باشد.

سید عباس حسینی نیک حقوقدان و مدیر مسئول انجمن فرهنگی ناشران کتاب دانشگاهی ، به خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ،گفت: انتشار غیر قانونی کتاب و هر اثری که تحت حمایت قانون است، چه در فضای مجازی و چه به صورت سنتی و کاغذی عمل مجرمانه به حساب می آید و مشمول مجازات قانونی می شود.

وی افزود: متأسفانه بعضی از افراد که در فضای مجازی اقدام به انتشار کتاب های تحت حمایت قانون می کنند، ظاهراً نیت خیرخواهانه و فرهنگی دارند ولی توجه نمی کنند که این اقدامشان خلاف قانون است. این افراد باید بدانند که انتشار اثر تحت حمایت قانون در واقع لطمه شدیدی به مولف یا مترجم و ناشر می زند، زیرا طبعاً آن ها سودی از آن انتشار نمی برند. بنابراین انتشار غیر قانونی کتاب ها در فضای مجازی فقط ایراد قانونی ندارد و ایراد اخلاقی نیز دارد. این اقدام به توسعه علم و فرهنگ لطمه می زند و به هر حال افرادی که اهل فرهنگ و دانش هستند، باید بدانند که این کار غیر قانونی و ضد اخلاقی باعث خواهد شد که توسعه علم متوقف شود.

وی اظهار کرد: بعضی از افراد که در فضای مجازی فعالیت می کنند، به عنوان اینکه کتابی را به مخاطبان و هوادارانشان معرفی کنند، فایل کل کتاب را به اشتراک می گذارند و با این کار به اسم معرفی اقدام به انتشار غیر قانونی کتاب می کنند و ممکن است در بسیاری از این موارد سوء نیت وجود داشته باشد. البته ما با حسن ظن به آن نگاه می کنیم، اما به نظر می رسد برخی از افراد به اسم استاد و مرجع فرهنگی چنین کاری را انجام می دهند.

حسینی نیک تصریح کرد: کسی که نویسنده و استاد است و چنین کاری را انجام می دهد، باید توجه داشته باشد که کار او لطمه و ضرر به همکار خودش است و اگر کسی از این اشخاص شکایت کند، مجازاتشان بین 6 ماه تا 3 سال حبس است و این امر را قانونگذار پیش بینی کرده، اما متاسفانه آموزش های لازم داده نشده و خیلی از متخلفان نمی دانند که مجازات انتشار غیرقانونی آثار تحت حمایت قانون چیست. باید در خصوص مجازات انتشار غیرقانونی آثار تحت حمایت قانون اعلام عمومی و اطلاع رسانی کرد.

مدیر مسئول انجمن فرهنگی ناشران کتاب دانشگاهی در پایان گفت: در جلسه اخیر هیئت مدیره انجمن فرهنگی ناشران کتاب دانشگاهی با معاون محترم امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، توافقاتی در خصوص هماهنگی با مرکز رسانه های دیجیتال وزارتخانه به عمل آمد تا با تخلفات این حوزه برخورد قاطع صورت گیرد.

انتهای پیام/

انتشار غیرقانونی آثار مکتوب چه پیامدی دارد؟

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، بازار کاغذ در دو هفته گذشته روند کاهشی محسوسی را در قیمت تجربه کرد، این کاهش قیمت به ویژه در حوزه کاغذ چاپ و تحریر قابل توجه بود، کاغذ چاپ و تحریر از بندی 480 هزار تومان در یک ماه پیش هر روز کاهش 5 تا 10 هزار تومانی را تجربه کرد تا اینکه روز گذشته قیمت هر بند کاغذ چاپ و تحریر 70 گرمی اندونزی به 390 هزار تومان رسید.

اما تلاطم اصلی امروز در بازار کاغذ رخ داد، بنا به گفته فروشندگان کاغذ صبح امروز قیمت باز هم دچار کاهش قابل توجه شده و به بندی 370 هزار تومان رسید. اما به محض افزایش خرید و فروش در بازار بعد از ظهر امروز کاغذ دچار افزایش قیمت ناگهانی شده و اکنون به بندی 420 هزار تومانی رسیده است.

محسن قدبیگی، مدیرعامل مرکز اطلاعات کاغذ ایران، در گفت وگو با تسنیم، ضمن تأیید قیمت فعلی در بازار کاغذ گفت: کاهش قیمت چند روز اخیر به ویژه امروز نتیجه واردات بسیار کاغذ چاپ و تحریر و گلاسه در هفته های گذشته است، علاوه بر این آغاز جریان توزیع کاغذ از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بین ناشران مزید بر علت شده تا قیمت کاهش یابد.

وی گفت: به هر حال خیلی از تاجران با توجه به اینکه سود کاغذ خوب بود، به سمت واردات این نوع کالا رفتند و ناگهان حجم قابل توجهی کاغذ وارد کشور شده است؛ البته چندان نمی توان به این کاهش قیمت ها امید داشت.

قدبیگی یادآور شد: در حالیکه صبح امروز قیمت کاغذ به کف قیمت یعنی 375 تومان رسید ، افزایش تقاضا برای خرید دوباره، قیمت را افزایش داده و اینک هر بند کاغذ چاپ و تحریر به 420 هزار تومان رسیده است. در مجموع دو هفته گذشته بازار کاغذ بازار عجیبی بود و امیدوارم که قیمت ها در این بازار بالاخره رنگ ثبات به خود بگیرد.

هومان حسن پور رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان در گفت وگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، در خصوص چگونگی نظارت این اتحادیه بر توزیع کاغذ گفت: پس از اینکه کارگروه تخصیص کاغذ در معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از دهه آخر تیرماه سال جاری تشکیل شد, ارز برای واردات تعدادی کاغذ در نظر گرفته شد و در این کارگروه سهمیه معاونت فرهنگی هم تخصیص گرفت.

وی افزود:ما در این کارگروه نظارت را هم به کار تخصیص و توزیع کاغذ اضافه کردیم.وقتی ناشران مشخصات کتابشان را در سامانه اعلام می کنند و می گویند کتاب منتشر شده است ما در اتحادیه ناشران و کتابفروشان به سامانه دسترسی داریم بازرسان ما کتاب را می شمارند و می نویسند چه تعداد کتاب منتشر شده است.

حسن پور گفت: برخی مواقع تغییراتی در سامانه با آنچه منتشر شده است مشاهده می کنیم.امکان دارد کاغذ برای انتشار کتاب در قطع وزیری در نظر گرفته باشند اما کتاب را در قطع رقعی منتشر کنند.اگر با چنین مواردی مواجه شویم در شمارش ما ذکر می شود تا الان مشاهده نکردیم ناشری کاغذ گرفته باشد و آن را در بازار آزاد بفروشد مستنداتی که ثابت کند ناشری کاغذ را در بازار آزاد فروخته است وجود ندارد.ناشر اعلام می کنند کتاب را با تیراژ 1000 جلد منتشر کرده است ما در اتحادیه ناشران می بینیم چنین چیزی وجود دارد یا نه. تعداد صفحات کتاب، قطع کتاب و کیفیت کاغذ براساس آن چیزی است که در سامانه اعلام کردند,بررسی می شود.

وی ادامه داد:بازرسان ما نتیجه بازرسی را اعلام می کنند ما هم نتیجه را به کارگروه کاغذ و کارگروه تخصیص کاغذ اعلام می کنیم تا از نتیجه مطلع شوند و بدانند چه اتفاقی رخ می دهد.

رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان با اشاره به آغاز نظارت بر توزیع کاغذ از تاریخ 20 تیرماه و نبود نظارت در این زمینه پیش از این تاریخ اظهار داشت:به هردلیلی تا آن زمان نظارت بر توزیع کاغذ وجود نداشت.تشکیل این کارگروه 10 تیرماه در معاونت فرهنگی وزارت ارشاد تصویب شد.وقتی کارگروه تخصیص کاغذ در معاونت فرهنگی وزارت ارشاد تشکیل شد تعدادی کاغذ به کشور وارد و مقداری ارز برای واردات کاغذ تخصیص داده شد کل این فرآیند از تایید وارد کننده، تخصیص ، توزیع تا نظارت در معاونت فرهنگی وزارت ارشاد انجام شد و تعدادی اعتبار نامه به مبلغ 40 هزار دلار بود قرار بود به واردات کاغذ تعلق بگیرد هنوز هم همه کاغذهای سهمیه ای وارد نشده و مقدار زیادی از کاغذهای وارد شده توزیع نشده است که باید این مقدار کاغذ در مراحل دیگری تا پایان سال توزیع شود.

حسن پور با اشاره به اینکه اگر ناشری تیراژ کتابش را 1000 جلد زده باشد اما دو جلد از آن منتشر شده باشد ما تعداد جلدهای منتشر شده را 2 جلد منعکس می کنیم, بیان کرد: چنین موردی بسیار کم رخ داده است.اگر ناشری کاغذ دریافت کرده باشد اما کتابی منتشر نشده باشد بار دیگر به ناشر کاغذ نمی دهیم. اگر تعداد تیراژ کتاب های منتشر شده اش با آنچه اعلام کرده است مغایرت داشته باشد باید دلیل مغایرت را توضیح دهد در صورتی که نتواند دلیل مغایرت را حل کند وارد مراحل بعدی می شود.اواخر مرداد ماه تعدادی کاغذ به کشور وارد شد یک مقدار هم شهریور رسید مسئله ای که دیگران حس نکردند این بود که برای اینکه تاخیر رسیدن کاغذ احساس نشود با کسانی که پیش از این کاغذ وارد کرده بودند وارد مذاکره شدیم.از آن ها کاغذ گرفتیم تا ناشران معطل نشوند.

او ادامه داد: هرکتابی که از تاریخ 15 تیرماه منتشر شده باشد شمارش شده است این کار برای جلوگیری از موارد اندک تخلفی بود که در این زمینه وجود دارد این کارگروهی بود که تشکیل و به این کار وارد شد.

انتهای پیام/

حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، محمد جواد حق شناس رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران، در روز های اخیر به برگزاری نمایشگاه کتاب تهران در شهر آفتاب اصرار کرده و گفته است: درخواست اتحادیه ناشران و کتابفروشان قابل احترام است، اما ناشران تنها ذی نفعان نمایشگاه کتاب نیستند.

این در صورتی است که پیش از این رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران با ارجاع نامه بیش از 400 ناشر عضو از اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس جمهوری درخواست کرد به دغدغه ناشران برای منتقل نشدن نمایشگاه کتاب به شهرآفتاب رسیدگی کند.

حسن علایی فعال مدیر مسئول انتشارات شهود، به خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ،گفت: ناشران، فروشندگان کتاب و اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران یک ضلع قضیه برگزاری نمایشگاه بین المللی کتاب تهران و ضلع دیگر این قضیه مخاطبان هستند. این فاکتور بسیار مهمی است؛ در برگزاری رویداد فرهنگی، چون نمایشگاه کتاب نمی توانیم صرفاً یک ضلع قضیه را ببینیم و علی القاعده باید نظر مخاطبان و مردم را نیز در نظر بگیریم، اما آنچه که از برگزاری نمایشگاه کتاب تهران در شهر آفتاب به دست آمد، این بود که مردم نیز به خاطر مسافت طولانی و عدم دسترسی از برگزاری این نمایشگاه در شهر آفتاب راضی نبودند.

او افزود: این عدم رضایت مخاطبان از برگزاری نمایشگاه کتاب در شهر آفتاب در آمار نیز به چشم می آید. با مرور این آمار متوجه می شویم که در زمان برگزاری نمایشگاه کتاب در شهر آفتاب شاهد ریزش چشمگیر مخاطبان نمایشگاه بودیم. البته این امر به آن معنا نیست که مصلای تهران یا مجموعه نمایشگاه های بین المللی کتاب تهران مکان بسیار مناسبی برای برگزاری نمایشگاه کتاب هستند، اما به نظر می رسد سیاستگذاران نمایشگاه کتاب باید برای مکان برگزاری نمایشگاه تصمیمی بگیرند که همه اضلاع قضیه برگزاری این نمایشگاه اعم از ناشران و مخاطبان از آن راضی باشند.

یحیی دهقانی نیز که در دوره های قبلی برگزاری نمایشگاه کتاب جزو شورای سیاستگذاری این نمایشگاه بوده، در گفت وگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، بیان کرد: اولین باری که نمایشگاه کتاب در شهر آفتاب برگزار شد، خود ناشران خواستار این امر بودند، اما در سال هایی که نمایشگاه کتاب در شهر آفتاب برگزار شد خیلی لطمه دیدند.

او تاکید کرد: ناشران ما مثل ناشران کشور هایی که نمایشگاه برگزار می کنند، دوست دارند که محل مناسب و ثابتی برای برگزاری نمایشگاه داشته باشند و متاسفانه در سال های استقرار نمایشگاه کتاب در شهر آفتاب هیچ گونه امکانات مناسبی وجود نداشت. حتی در سال دوم بارش باران موجب برق گرفتگی شد و با لطف خداوند کسی جانش را از دست نداد. این عوامل باعث شدند که ناشران از رفتن به شهر آفتاب دلسرد شوند.

دهقان اظهار کرد: اگر شهرداری تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مسئولانی که در برگزاری نمایشگاه کتاب دخیل هستند این اطمینان را به ناشران بدهند که شهر آفتاب امکانات خوبی برای برگزاری نمایشگاه کتاب دارد، فکر می کنم همه به برگزاری این نمایشگاه در شهر آفتاب رضایت بدهند.

او گفت: یکی از دلایلی که امروز حق شناس و بقیه مسئولان امر تلاش دارند که نمایشگاه کتاب به شهر آفتاب برود، این است که ارگان هایی که غیر از وزارت فرهنگ و ارشاد در برگزاری نمایشگاه کتاب تهران دخالت دارند مخالف برگزاری نمایشگاه کتاب تهران در مصلای امام خمینی (ره) هستند و فشار می آورند؛ البته شهرداری در برگزاری نمایشگاه کتاب کمک زیادی می کند.

انتهای پیام/

مجید صیادی مدیر کل اسبق کتاب وزارت ارشاد

اعلام حرام بودن ساخت فیلم و سریال درباره شمس و مولوی از طرف آیات عظام مکارم شیرازی و نوری همدانی، مرا به یاد خاطره ای انداخت. در سال های ابتدایی دهه 80 شمسی، و در دولت دوم اصلاحات، طلاب علوم دینی در قم نسبت به انتشار کتابی معترض و به دنبال آن برخی علما ازجمله آیت الله مکارم شیرازی نیز به مسئله وارد شدند. به فاصله اندکی بر تعداد کتاب های مورد اعتراض اضافه شد و با طرح شکایت از سوی برخی اشخاص وگروه ها، روند قضایی شروع شد. به عنوان مدیرکل اداره کتاب وزارت ارشاد باید از حوزه مسئولیتم دفاع می کردم. به علاوه چون کتاب های مورد بحث با مجوز منتشرشده بودند، علی القاعده نباید ناشر، نویسنده یا مترجم را بازخواست می کردند. مسئولیت پذیرفتم و در دادگاه حاضر شدم. قریب به اتفاق شکایت ها برای رسیدگی به شعبه ای ارجاع شده بودکه قاضی مرتضوی رئیس آن بود. در یکی از جلسات بازجوئی سؤالی مطرح شد که منظور از ذکر این مقدمات رسیدن به آن بود. بازجو یا کارشناس گفت که آیت الله مکارم شیرازی نسبت به انتشار کتاب مورد بحث واکنش نشان داده اند و آن را حرام دانسته اند. شما چطور از انتشار کتاب و مجوز صادرشده دفاع می کنید؟ روزنامه ای آوردند که سخنرانی آیت الله مکارم شیرازی را نسبتا مفصل کار کرده بود. اما هرچه گشتند مطلب ادعایی را نیافتند. بنابراین گفتند در روزنامه چاپ نشده اما سخنرانی ضبط شده و در نسخه صوتی موجود است. خواستند بروند و آن را بیاورند. گفتم لازم نیست. حرف شما را می پذیرم و فرض می کنیم که ایشان چنین گفته اند. با اندکی اظهار تعجب خواستند که پاسخ دهم.
خلاصه پاسخ و استدلال من این بود:
می دانیم که فقه تشیع تعدد مراجع تقلید و نیز تفاوت استنباط و فتوا را پذیرفته. ومی دانیم که اجرای فتاوا برای مقلدین هر مرجع دینی واجب است و نه مقلدین سایر مراجع. بنابراین اگر مقدمات سؤال از ایشان رعایت شده باشد و ایشان حکم به حرمت کتاب داده اند، بر مقلدین ایشان واجب است که بسته به اینکه این حرمت چه قسمتی از تولید، خرید و فروش یا خواندن کتاب را شامل می شود، انجام دهند. این از یک طرف. اما طرف دیگر ماجرا که مسئولان هستند و منظور از سؤال هم بیشتر متوجه آن است بنده و هر مدیر دیگری، موظف به اجرای قانون هستیم. امروز مدیری مجوزهایش را براساس نظر و فتوای مرجع تقلیدش صادر می کند، چندی بعد مدیر بعدی از مرجع دیگری تقلید و همه مجوزهای صادره قبلی را باطل می کند. و همینطور مدیران بعدی. به علاوه با توجه به تعدد فتاوا که امری طبیعی، پذیرفته شده و از افتخارات فقه تشیع است، در امر حکومت داری به نظریه ولایت فقیه منجر شده است. چون کشور درحوزه های عمومی و حکومتی باید از یک نظریه و یک فتوای واحد تبعیت کند و این امر در قانون تجلی یافته است. برای اینکه شورای نگهبان قوانین مصوب مجلس را با موازین شرع تطبیق می دهد و اگر فتوای واحدی وجود نداشته باشد، فتوای ولی فقیه را مبنا قرار می دهد. موردی هم گفتم که ذکرش خالی از لطف نیست. خبر داده بودند در یکی از مراسم موقع اجرای سرود جمهوری اسلامی یکی از علمای حاضر در مراسم، سالن را ترک می کند. از ایشان علت را جویا می شوند، دلیل را حرمت موسیقی اظهار می کند. همین را بیان کردم و پرسیدم به نظر شما مسئولین مراسم تکلیفشان چیست؟ باید از اجرای سرود ملی خودداری می کردند؟ درپایان هم درخواست کردم که به پرونده براساس قانون و ضوابط ابلاغی رسیدگی شود. صدالبته که نهایتا دادگاه حکم محکومیت را صادر کرد!
اتفاق پیش آمده برای ساخت فیلم درباره شمس و مولانا شبیه اتفاقی است که خاطره اش ذکر شد. و احتمالا موارد دیگری هم بوده که کمتر رسانه ای شده. از این جهت سؤال اساسی این است که درصورت تعارض بین قانون و فتوای یک یا چند مرجع تقلید و مجتهد، مدیران و مسئولان مکلف به اجرای کدامند؟ بنا به دلایل فوق و دلایل متعدد دیگر، قانون باید اجرا شود. قانون شامل همه آحاد ملت با هر عقیده ای می شود. درحالی که فتوای مراجع محترم، صرفاً شامل مقلدان هریک از آنهاست. شایسته است قوه مجریه و قوه قضاییه موضوع را برای مدیران و محاکم روشن کنند و به اطلاع عموم نیز برسانند که فعالین حوزه فرهنگ (اکثر چنین اتفاقاتی در عرصه های مختلف فرهنگی بروز کرده است) ملزم به رعایت قوانین ابلاغی هستند و مدیران در همین چارچوب تصمیم گیری کرده درصورت الزام قانونی مبادرت به صدور مجوز کنند و نهایتا محاکم نیز بر همین اساس رسیدگی خواهند کرد. دراین صورت می توان امیدوار بود که فعالین حوزه فرهنگ با اطمینان بیشتری خلق اثر کنند و مجوزهای دستگاه های اجرایی و به ویژه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز از اعتبار و ثبات فزاینده ای برخوردار شوند.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) ، به نقل از ستاد اطلاع رسانی رویدادهای ترویج کتابخوانی در نشست مشترک مدیرکل دفتر مطالعات و برنامه ریزی فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مدیرکل دفتر فرهنگی و تربیتی سازمان زندان های کشور، ابراهیم حیدری، دبیر اجرایی رویدادهای ترویج کتابخوانی گفت: در چهارمین سال برگزاری جام باشگاه های کتابخوانی کودک و نوجوان، برای گسترش حوزه فعالیت این رویداد، ترویج کتابخوانی و با توجه به تاکید وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی مبنی بر ترویج کتابخوانی در میان همه اقشار مردم ما بر آن شدیم با همکاری سازمان زندان های کشور فعالیت باشگاه های کتابخوانی را در زندان های کشور دنبال کنیم. فعالیت ترویچ کتابخوانی در زندان های کشور را امسال به صورت آزمایشی در چند استان کشور آغاز کردیم. در مرحله نخست کارگاه های آموزشی و توجیهی باشگاه های کتابخوانی را برای مسئولان فرهنگی شهرهای مختلف استان های ایلام، خراسان جنوبی، کرمان، مرکزی، گیلان با حضور بیش از 100 مسئول فرهنگی سازمان زندان های برگزار کردیم و همچنین در مرحله دوم نیز این کارگاه ها در استان های بوشهر و اردبیل و همدان و یزد برگزار شد.

مدیرکل دفتر مطالعات و برنامه ریزی فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی همچنین در این نشست با اشاره به تفاهم نامه همکاری میان معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان زندان های کشور از تخصیص اعتبار 400 میلیونی معاونت فرهنگی برای تجهیز و تهیه کتاب زندان های کشور خبر داد و تاکید کرد: انتظار می رود مسئولان فرهنگی سازمان زندان های کشور در تهیه کتاب ها تنوع آثار، نویسندگان را لحاظ کنند و علاوه بر اهتمام به کتاب های دینی و اخلاقی که رویه معمول سازمان زندان ها برای تهیه کتاب بوده است، به آثار ادبی و سایر موضوع ها توجه داشته باشند. انتظار می رود با مساعدت و همکاری موثر و خوب مسئولان فرهنگی سازمان زندان های کشور، همان طور که جام باشگاه های کتابخوانی کودک و نوجوان به دست آوردهای خوبی رسیدیم و الان بیش از 200 هزار کودک و نوجوان در سراسر کشور در باشگاه های کتابخوانی به فعالیت های ترویجی کتاب و اقدام های فرهنگی مشغول هستند این اتفاق خوب هم با گستردگی و کیفیت در زندان های کشور رخ دهد.

تنوع آثار و به روزرسانی منابع کتابخانه ای زندان ها
همچنین در این نشست، حجت الاسلام رضا رستمی، مدیرکل دفتر فرهنگی و تربیتی سازمان زندان های کشور با تاکید بر اهمیت این رویداد تصریح کرد: بی شک فعالیت باشگاه های کتابخوانی در زندان های کشور می تواند بسیار موثر باشد و ما هم با تمام توان از تجربه های و توان اجرایی و محتواسازی برای گسترش کتابخوانی در زندان های کشور بهره خواهیم گرفت. همچنین برای تسهیل هرچه بیشتر فعالیت های کتابخوانی اقدام های لازم را به عمل خواهیم آورد.

این مقام مسئول فرهنگی در امور زندان های کشور تصریح کرد: بی شک ما به تنوع آثار و به روزرسانی منابع کتابخانه ای توجه داریم. بخشی از کتاب های کتابخانه های زندان ها، آثار اهدایی از سوی خیران و روحانیون و اهل فرهنگ و فکر در شهر های مختلف کشور است و شماری از عنوان ها هم به اعتبارات تخصیصی در سازمان زندان ها و نهاد های دیگر مانند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تهیه می شود و ما سعی می کنیم در تهیه کتاب ها توازن میان آثار با موضوع های دینی، ادبی، تاریخی و ... برقرار شود. البته ناگفته نماند که تجربه ما نشان می دهد وقتی متکی به منابع و کتاب های دینی به ویژه قرآن کریم روی بازآموزی و تعلیم اخلاقی و فکری زندان های کار شده است، شمار بسیار اندک و ناچیزی از آن ها دوباره سر و کارشان به زندان افتاده است. بر این اساس ما معتقدیم ضمن ارائه و ترویج آثار ادبی و تاریخی و کابردی در کتاب خانه های زندان و فضای زندان ضرورت دارد آثار با مضامین دینی و اخلاقی در اولویت باشد.

همچنین در این نشست نویسندگان کودک و نوجوان مجید راستی، سیدعلی کاشفی، جعفرتوزنده جانی، احمد شهدادی، حمید اباذری و اسماعیل یزدان پور و محسن زین العابدینی به طرح دیدگاه های و تجربه های شان از حضور در کارگاه های باشگاه های کتاب خوانی برای مسئولان فرهنگی زندان های کشور گفتند و پیشنهاد هایی را برای بهبود و ارتقاء سطح کیفیت فعالیت های کتابخوانی در زندان های کشور مطرح کردند. در پایان این نشست پوستر باشگاه های کتابخوانی در زندان های کشور رونمایی شد.

به گزارش حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از روابط عمومی موسسه خانه کتاب، مطالبات کتابفروشی های دارای فروش در طرح تابستانه کتاب98 پرداخت شد.

به دلیل محدودیت های مالی، نگرانی هایی در مورد پرداخت دیر هنگام مطالبات کتابفروشی ها وجود داشت، اما خوشبختانه به دلیل باور راسخ سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و محسن جوادی معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به جهت گیری مناسب توزیع یارانه ای و تاثیرگذار بودن این طرح در چرخه نشر، یارانه کتابفروشی های عضو طرح تابستانه کتاب 98 ظرف مدت دو ماه پرداخت شد.

با پایان یافتن طرح تابستانه کتاب98 که با شعار کتاب، همنشین دلنشین در بازه زمانی 10 و 8 روزه در استان ها و شهر تهران در سراسرکشور اجرا شد، 111 میلیارد و 508 میلیون و 480 هزار و 525 ریال کتاب به فروش رفته است.

انتهای پیام/

یک خبر از طرح تابستانه کتاب 98

به گزارش ایسنا، طبق گزارش رسیده، سفیر فنلاند "کیو نوروانتو" عصر سه شنبه (8 مهرماه) با هیات همراه در جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران برای تبادل اطلاعات و همکاری های بیشتر با هیات مدیره جامعه صنفی دیدار کرد.

در این دیدار پس از گزارشی که توسط سید ضیا هاشمی مدیرعامل جامعه صنفی ارائه شد، لس سارنین مدیر عامل بنیاد فیلم فنلاند درباره فعالیت بنیاد گفت: نوع فعالیت بنیاد فنلاند نزدیک به فعالیت بنیاد فارابی است که بودجه حدود 25 میلیون یورویی این بنیاد به صورت سالانه توسط دولت تامین می شود. نزدیک به 20 میلیون یورو هزینه تولید و مابقی صرف حمایت از هزینه های بین المللی آثار است که مجموعه مدیران بنیاد توسط دولت تعیین می شوند.

وی یادآور شد: در فنلاند بودجه تقریبی فیلم 4 تا 5 میلیون یورو است و هزینه فیلم کم هزینه (لو باجت) 1 میلیون یورو می باشد.

لس سارنین مدیر عامل مدیر عامل بنیاد فیلم فنلاند تاکید کرد: ما علاقه مندیم تولیدات مشترکی با بخش خصوصی سینمای ایران داشته باشیم و در حوزه تولید مشاورانی داریم که با ما همکاری میکنند. سالیانه 17 تا 20 فیلم داستانی توسط بنیاد حمایت می شود و حدود 90 درصد تولیدات فیلم فنلاند توسط بنیاد صورت می گیرد و کمک ها بلاعوض است، از میان اثار تولید شده بین 5 تا 7 فیلم تجاری ساخته می شود.

سیدضیاء هاشمی رییس جامعه صنفی تهیه کنندگان سینمای ایران تاکید کرد: در ایران تولیدات موفقی با بضاعت محدود تهیه کنندگان ساخته می شود که تلاش می شود، اقشار مختلف جامعه را در برگیرد و به سلایق مختلف توجه شود. بخشی از آثار تولید شده توان جذب مخاطب بین الملل را دارد و در جشنواره ها موفق عمل می کند.

وی ادامه داد: تولید مشترک باعث رونق سینما در دو کشور و اشنایی هر دو ملت با فرهنگ ها و اداب و رسوم دو کشور خواهند بود.

یانا پاسکا مدیر امور بین الملل بنیاد فنلاند تاکید کرد:سینمای فنلاند همیشه در جشنواره های مطرح برلین، تورنتو و. . . حضور داشته و موفق عمل میکنند و کمپانی های فرانسوی و آلمانی از پخش کننده های خارجی هستند که بیشتر برای خرید آثار رغبت دارند.

مدیر بین الملل فنلاند درباره تعداد سالن های این کشور گفت: سینماهای ما در 120 شهر واقع شده که 180 سالن در اختیار داریم.

وی درباره تولیدات مشترک توضیح داد: زمینه همکاری بین سینمای ایران و سینمای ما کاملا فراهم است و تولید مشترک به نوع فیلم و نام کارگردان بستگی دارد، به نظر می رسد بودجه سینمای ایران نزدیک به بودجه کشورهای کوچک اروپایی است و ما آمادگی تولیدات مشترک داریم.

یانا پاسکا در پایان گفت: اکثر سالن های سینمای فنلاند فیلم امریکایی نمایش می دهند و تنها 16 تا 17 درصد سهم سینما فنلاند در نمایش فیلم است.

سفیر فنلاند و هیات همراه درباره تولید مشترک با ایران اعلام امادگی کردند که در این جلسه به این نتیجه رسیدند تا سیناپس فیلمنامه جهت تولید مشترک در اختیار دو هیات قرار گیرد تا منجر به تولید مشترک شود.
انتهای پیام

تهیه کننده فیلم های سینمایی آذر، شهدخت، پرویز و دیگران و متری شش و نیم در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: در فیلم ناصرالدین شاه آکتور سینما صحنه ای بود که ناصرالدین شاه به هیأت دولت می گفت اگر نمی توانید کشور را اداره کنید من بگویم تا قیصر بیاید و کشور را اداره کند و یکباره قیصر را زیر بازارچه نشان می داد حالا هم نیاز به قیصر است که بیاید سینما را درست کند و ما را از این بحران نجات دهد!

ساداتیان سپس با بیان اینکه مشکل اساسی سینمای ما جدی تر از این حرف ها است متذکر شد: متأسفانه سینمای ایران مدت ها است فاقد استراتژی مشخص است و در وهله اول برای برون رفت از این اوضاع بحرانی باید یک استراتژی برای اداره سینما تعریف شود؛ این استراتژی باید به گونه ای باشد که سینما بر اساس ذات و جوهره خود بتواند فعالیت کند.

وی خاطرنشان کرد: در حال حاضر گویا فیلم ها برای مسئولان و به سلیقه آن ها تولید می شود و فیلمی که برای مسئولان تولید می شود به مذاق مردم خوش نمی آید. ما نباید فراموش کنیم سینما نیازمند فیلم های خوب است. همین اواخر فیلم های خوب اجتماعی مثل شبی که ماه کامل شد ، سرخپوست و متری شش و نیم توانستند مردم را تا حدودی به سالن های سینما بکشانند، این اتفاق نشان از آن دارد که مردم دیگر تمایلی به تماشای این فیلم های به ظاهر طنز که اکنون سینما را در چمبره خود گرفته اند نیستند و دیگر دوران این فیلم ها به سر آمده است.

این سینماگر تأکید کرد: مشکل اساسی ما این است که سالی حدود 100 فیلم می سازیم اما فقط تعداد انگشت شماری از آن ها خوب هستند. ما نیازمند آن هستیم که به سینمای اجتماعی بهای بیشتری داده شود و فیلم های اجتماعی بتوانند با جسارت بیشتری حرف بزنند.

تهیه کننده فیلم های سینمایی به رنگ ارغوان و برف روی کاج ها تصریح کرد: مدیران سینمایی باید از خود سوأل کنند چرا به جای اینکه سینماداران مشتاق اکران فیلم ها باشند مرتب با هم دعوا می کنند که فیلم ها را در سینماهای شان اکران نکنند! آن ها موظفند تدبیری فوری و عاجل برای این مسأله اندیشه کنند در غیر این صورت بسیاری از سالن های سینما در سراسر کشور محتوم به قطع حیات خواهند شد.

ساداتیان در ادامه با بیان اینکه سینمای امروز نیازمند قهرمان سازی در فیلم ها و عدم اعمال سلیقه مدیران است یادآور شد: اگر ما نگاهی گذرا به سینمای موفق کشور در دهه 60 و 70 بیندازیم متوجه می شویم که بخش اعظمی از موفقیت فیلم ها در آن زمان مدیون فیلمنامه ها و قصه های شان بوده است. در آن روزگار هیچ فیلمی به صورت باری به هر جهت و بر اساس سلیقه مدیران تولید نمی شد و کیفیت فیلم ها بالا بود و ذائقه مردم هم فیلم های کم کیفیت را قبول نمی کرد اما متأسفانه امروزه شرایط به گونه ای شده که اعمال سلیقه از سوی مدیران و دخالت آن ها در روند تولیدات سینمایی باعث افت شدید کیفی فیلم ها شده است.

این تهیه کننده در پایان این گفتگو افزود: ما نباید عنصر اصلی سینما یعنی الگو و قرمان سازی را در فیلم ها فراموش کنیم. سینمای ایران امروزه نیازمند قهرمان است و مسئولان سینمایی باید تدبیری برای تولید این گونه آثار داشته باشند تا بتوان از این رهگذر مردم قهر کرده با سالن های سینما را دوباره به سمت سینماها کشاند.

محمدرضا مهدوی پور / بی تردید جمهوری اسلامی ایران را می بایست از جمله نظامات سیاسی شاخصی قلمداد نمود که نه تنها منشاء اثر خود را وام دار توجهات عقیدتی- سیاسی است، بلکه بقا و دوام خود را نیز با توجه به پایگاه اجتماعی مدیون همین منشاء اثر می باشد. همین امر موجب شده تا انقلاب اسلامی ایران در دنیای امروز به عنوان انقلابی اصیل و توانمند مطرح شود. انقلابی که ریشه های اصلی آن بر بستر تعقلات اسلامی و بارویکردی ایرانی شکل گرفته و همانگونه که بر حب الوطن من الایمان متمرکز می باشد، حب الحسین را به عنوان یکی از اصلی ترین عوامل ایجاد وحدت ملی خود قلمداد نموده و به عنوان یک نظام شیعی بر این فرمایش امیرالمومنین باور دارد که ستم را جز ملت فرومایه، تحمل نمی کند.

انقلاب اسلامی یک استثناء است. انقلاب اسلامی حرکتی بود که با اهداف مشخصی به وجود آمد. هدف اسلام خواهی، هدف استکبارستیزی، هدف حفظ استقلال کشور، هدف کرامت بخشی به انسان، هدف دفاع از مظلوم، هدف پیشرفت و اعتلای علمی و فنی و اقتصادی کشور و ... که تمام آنها به عنوان اهداف انقلاب و تاسیس نظام جمهوری اسلامی در متون اسلامی ریشه داشته و از این جهت مبتنی بر تعالیم اسلام، مردمی بودن، متکی به ایمان مردم، عقاید مردم و انگیزه های مردمی و عواطف مردمی، جزو پایه های اصلی انقلاب است. این خط ادامه پیدا کرده؛ این خط انحراف پیدا نکرده و زاویه نخورده است.

اصالت ریشه و اتصال آن به منابع غنی فیض موجب شده تا سرنوشت انقلاب اسلامی همانند بسیاری از انقلاب های مطرح در طی صد سال گذشته به زوال نیانجامد و همانند انقلاب چین یک حرکت سیاسی مقطعی محسوب نشود و یا همچون انقلاب فرانسه و یا انقلاب شوروی پس از گذشت چند سال راهش عوض نشود و هیچ رنگی نتواند بر وجاهت اصیل آن غلبه نموده و یا اسباب انحراف رویکرد آن بر مسیری دیگر را موجب شود. انقلابی که با تمام ریزش ها و رویش های خود توانست تا در صورتی مستحکم و استوار به دوران چهل سالگی خود وارد شده و خود را محیای برداشتن گام دوم سازد.

از میان همه ی ملّت های زیر ستم، کمتر ملّتی به انقلاب همّت می گمارد؛ و در میان ملّت هایی که به پاخاسته و انقلاب کرده اند، کمتر دیده شده که توانسته باشند کار را به نهایت رسانده و به جز تغییر حکومت ها، آرمان های انقلابی را حفظ کرده باشند. امّا انقلاب پُرشکوه ملّت ایران که بزرگ ترین و مردمی ترین انقلاب عصر جدید است، تنها انقلابی است که یک چلّه ی پُرافتخار را بدون خیانت به آرمانهایش پشت سر نهاده و در برابر همه ی وسوسه هایی که غیر قابل مقاومت به نظر می رسیدند، از کرامت خود و اصالت شعارهایش صیانت کرده و اینک وارد دوّمین مرحله ی خودسازی و جامعه پردازی و تمدّن سازی شده است.

اما صرف نظر از استحکام انقلاب و نظام جمهوری اسلامی، آنچه که اسباب نگرانی شده و بیش از هر چیز خودنمایی می کند، ضعف انقلاب اسلامی و لُکنت آن در بازنمایی و تعریف خود با زبان هنر و بالاخص سینما می باشد زبانی که اسباب ماندگاری و انتقال مفاهیم را از نسلی به نسل دیگر موجب و سبب می شود تا یک نظام در مرحله جامعه پردازی و تمدّن سازی موفق عمل نماید و دچار شکاف های بین نسلی نشود.

قطعا تاسیس جمهوری اسلامی حول مفاهیم عاشورا و قیام حسینی بر کسی پوشیده نبوده و این گنجینه را می بایست به عنوان یکی از اصلی ترین بسترهای هویتی نظام قلمداد نمود و همچنین هشت سال دفاع مقدس را می توان به عنوان یکی از اصلی ترین ظرفیت های فرهنگی از برای حفظ آرمان های انقلاب اسلامی مورد توجه قرار داد و ... اما به راستی دستاورد هنری و بالاخص سینمایی کشور در سال 1398 هجری شمسی از برای تعریف و تبیین هنرمندانه این مفاهیم چه بود و در این راستا می بایست به صورتی معین از متولیان امر پرسش نمود که در بضاعت فرهنگی و مشخصا سینماهای کشور چه اثری مناسب با شرایط تلفیق زمانی ایام محرم حسینی با هفته دفاع مقدس به نمایش درآمده است؟

بله! متاسفانه دست هنر و بالاخص سینمای کشور در زمینه تولید و عرضه آثار ارزشی حول مبانی و معارف انقلاب اسلامی خالی است و در این میان طبیعتاً یکی از دلایل بی محلی و عدم توجه بخش های مختلف فرهنگی و هنری کشور به موضوع قیام حسینی و همچنین دفاع مقدس، حاکمیت جریان روشنفکری بر عرصه مدیریت و تامین منابع مالی و معنوی دخیل در این عرصه می باشد. جریانی که جنگ از هر نوع آن را محکوم کرده و آن را کاری غیرانسانی، خشن و بدوی می داند و ترجیح می دهد تا بجای توجه و تمرکز بر تولید آثاری همچون فیلم سینمایی کودک و فرشته و ایجاد ساختاری الگوده از برای تولید چنین آثاری در جشنواره بین المللی فیلم های کودکان و نوجوانان و آماده سازی برای عرضه چنین تولیداتی در موعد آغاز فصل مدارس و هفته دفاع مقدس و ... سردرب سینماها کشور را به آثاری همچون فیلم سینمایی تُپُلی و مَن اختصاص داده و ظرفیت اکران مناسبتی ایام محرم حسینی را در اختیار فیلم هایی همچون کلوپ همسران ، روسی و درخونگاه و ... قرار دهد.

البته محدود آثاری و تولیداتی همچون ماجرای نیمروز: رد خون و یا فیلم سینمایی 23 نفر را می توان نام برد که در میان کثرت آثار و تولیدات سینمایی کشور عرضه شده و به صورتی برجسته ابزاری از برای آمارسازی و بیلان دهی مدیران فرهنگی کشور مبدل گردیده اند؛ اما واقعیت آن است که این معدود آثار نسبتا ارزشی در میان هجم انبوه تولیدات سینمایی کشور جایگاهی نداشته و اصلا نمی تواند برطرف کننده نیازهای فرهنگی کشور قلمداد شود و غالبا در اتمسفر انبوه آثار و تولیدات سینمایی گُم شده و نادیده انگاشته می شوند.

بدیهی است در روزهایی که با نام محرم حسینی با هفته دفاع مقدس نام گذاری شده، توقع اکران فیلم هایی متناسب با گنجینه عظیم، سوژه های ناب و بکر و اتفاقا در خور روزگار کنونی جامعه ایران به آرمانی دست نیافتنی در شرایط سیاه، تلخ، آکنده از ناامیدی، لوده گری و تمسک جستن به ادبیات سخیف و زشت و سوژه های تکراری حوصله سر بر و ...تبدیل شده و تنها به بسط و توسعه شرایط ولنگاری فرهنگی در کشور انجامیده و در تضاد با فرهنگ غنی ملت مسلمان ایران و به نوعی هجمه بر ریشه های انقلاب اسلامی می باشد.

در طول چهل سال پس از انقلاب که با جانفشانی و فداکاری ملت مسلمان ایران همراه بوده تا فضا برای عرض اندام عده ای منوالفکر از طیف مدیران و هنرمندان باز شود و... فی الحال در نقطه ای قرار داریم که فیلم سینمایی کلوپ همسران به عنوان فیلم کمدی می خواهد مردم را به سینماها بکشاند و دریغ از وقتی که صرف دیدن آن شود!

و یا فیلم سینمایی روسی که به عنوان فیلمی کثیف و سیاه و البته شاید خاص، برای مخاطب عام سینما قطعا چاره ای برای خارج شدن از سالن سینما قبل از اتمام فیلم باقی نخواهد گذاشت و تمام راه هایی را که برای مجاب نمودن خویش به صبر و تحمل برای دیدن فیلم تا انتها وجود دارد را مسدود خواهد نمود و ... اساسا این گونه آثار با چه منطقی در این شرایط فشرده نمایش آثار به اکران عمومی می رسند؟

پس باید آسیب شناسی نمود که چرا تولید کنندگان سینمایی کشور به همراه متولیان امر، به سادگی در توجه به قهرمانی ها و فداکاری های ملت مسلمان ایران در طول مبارزات پیش از انقلاب و دوران هشت سال دفاع مقدس عبور کرده است؟ در حالی که روح لطیف هنرمند نمی تواند انبوه زیبایی های موجود در تاریخ انقلاب اسلامی را نادیده بگیرد و ... چطور سینماگر ایرانی نسبت به دفاع مقدس بی اعتنایی می کند و آیا اساسا این سینماگر است که نسبت به مفاهیم ارزشی انقلاب اسلامی بی اعتناست و یا آنکه متولیان و مدیران فرهنگی و سینمایی کشور هستند که توجهی به عرضه و تولید آثار این چنینی ندارند! و امکانات لازم را در اختیارر تولید چنین آثاری قرار نمی دهند؟

البته این را هم عرض کنم: امروز بعضی هستند که در دنباله ی کارهای فرهنگی خطرناک، می خواهند یاد آن روزها را هم از خاطر ملت ایران ببرند. از تکرار اسم جنگ و اسم مناطق جنگی و خرمشهر و شلمچه و دو کوهه و از این قبیل چیزها عصبانی می شوند. از نام آنچه که مردم و ذهن ها را به یاد آن روزها بیاورد، خشمگین می شوند و بدشان می آید و تلاش می کنند که اینها از یاد مردم برود. اینها کسانی هستند که در آن دوران، خجلت زده و شرم زده بودند؛ چون حضوری در صحنه نداشتند. چون در آن دوران، آنچه اتفاق می افتاده است مایه ی خجلت آنها و علیه کسانی بوده که دل اینها با آنان بوده است. لذاست که از تکرار آنها ناراحت می شوند و می خواهند این را از خاطر ملت ایران حذف کنند؛ به همین سبب، درست عکس این خواست باید انجام گیرد؛ یعنی خاطره ی درخشان روزهای بزرگ دفاع مقدس، باید با قوت و قدرت بیشتر و روشن و همان که بوده است باقی بماند. البته این که عرض می کنیم همان که بوده است یعنی مبالغه ای در آن انجام نگیرد؛ چون احتیاج به مبالغه هم نیست.

(امام خامنه ای در دیدار فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی-1377/06/24)

به راستی اگر تولیدات ارزشی خارج از حوزه عملکرد سازمان سینمایی و موسسات تابعه آن را کنار بگذاریم، آیا اثری برای بیلان دهی و پُرنمودن جاهای خالی عملکرد متولیان امر باقی می ماند و آیا مدیران در ایان بنفش سینمای ایران مصمم هستند تا به اشتغالات ذهنی خود پرداخته و مترصد باشند که تک اثری نسبتا آبرومند را در میان کثرت آثار معلوم الحال پیدا نموده و با تزریق مبالغی ناچیز خود را به عنوان سرمایه گذار به افکار عمومی معرفی نمایند!؟

مدیران فرهنگی جمهوری اسلامی در ده ها نهادی که در عرصه فرهنگی از بودجه های تعیین شده برخوردار بوده و بخشی از تولیدات هنری شان به آثار سینمایی اختصاص دارد نمی توانند آثاری برای عرضه در بازارهای جهانی و یا انتشار رایگان بر روی اینترنت جهت آشنایی مردم جهان با مظلومیت ملت ایران در سال های دفاع مقدس و رشادت های ایشان و برجستگی های فرهنگی بروز کرده در آن دوران ارائه دهند، چرا که اساسا چنین آثاری تولید نشده و یا تعداد آنها بسیار بسیار اندک است. نتیجه آنکه امام جامعه با گذشت سی و شش سال از آغاز و بیست و هفت سال از پایان جنگ تحمیلی، باید ابتدائیات مدیریت فرهنگی را برای مدیران و متولیان امور تشریح کنند، باید درباره ثروت های فرهنگی ناب و ارزشمند کشور و لزوم استفاده از ثروت غنی و سرچشمه ی قوی دوران دفاع مقدس صحبت نمایند چرا که مدیران فرهنگی در چهار دهه گذشته عُرضه جهادگری در عرصه فرهنگ و تولید و عَضه آثار مرتبط با مبانی ارزشی انقلاب اسلامی را نداشته اند.

در شرایطی که برای نخستین بار در قرن های اخیر، ملت ایران بدون واگذاری حتی یک وجب از خاک خود، دشمن را ناکام گذاشت و با ارایه بُن مایه های فکری خود در تقابل با مستکبرین عالم موجب شد تا حتی مردم کشورهای دیگری همچون سوریه و لبنان و یمن و عراق و ... نیز بتوانند تمامیت سرزمینی خود را محفوظ دارند و ... به راستی چرا هنوز بسیاری از ابعاد و زوایای فکری انقلاب اسلامی مورد توجه و انعکاس در آثار متعدد سینمایی قرار نگرفته و چرا متولیان فرهنگی کشور وظیفه خود نمی دانند که به تولید آثاری حول تعریف مبانی انقلاب اسلامی و یا تبیین مبانی الهام بخش جمهوری اسلامی مبادرت ورزند؟

آنچه سینما قادر است به صحنه آورد، ایجاد تعامل پیچیده بین پدیدارشناختی ( Phenomenology ) و هستی شناختی ( Ontology ) است؛ هم می تواند چیزی را پدیدار کند و هم می تواند درباره هستی آن حرف بزند و این مهم موجب می شود تا در ترسیم سینمایی واقعه ی کربلا بیش از هر موضوع دیگر و حادثه ای به این نکته توجه داشت که دو هدف اصلی انبیا علیهم السلام را سالار شهیدان سلام الله علیه در نهضت خود مدار کار خود قرار داد تا مردم عاقل شوند در بخش علم و عادل شوند در بخش اندیشه و توجه به این دو هدف عاقل سازی و عادل سازی جامعه موضوعی بس ویژه است که به نوعی شاید تنها قدرت و توان ارایه ی جهانی آن را داشته باشد و همچنین شاید تنها سینما از قدرت و توان ارایه ی وجه تحریف گونه ی آن به جهانیان برخوردار باشد.

معلوم نیست که چرا متولیان فرهنگی و سینمایی کشور به این موضوع کاملا شفاف توجه ندارند که همانا افرادی که در سال 1420هجری شمسی به سن جوانی می رسند حق دارند قهرمانان ملی خود را بشناسند! قهرمانانی نظیر سیدعلی اندرزگو که 60 هزار نیرو در سراسر کشور به دنبال او بودند و یا قهرمانانی همچون شهید علی محمدی و شهید محمود شهریاری که در راه اقتدار علمی ملت ایران ترور شدند و یا شهدایی نظیر شهید سیدعلیرضا ستاری که در طی فتنه سبز و جریان عاشورای سال 1388 برای جلوگیری از آتش زدن یک بسیجی به دست اغتشاشگران روشنفکرنمای غرب زده، مورد حمله قرار گرفته و پس از تحمل 4 سال آثار مصدومیت، در سال 1392 به شهادت رسید و قهرمانانی نظیر شهید مصطفی چمران ، شهید محمدابراهیم همت ، شهید حسین خرازی ، شهید حسن باقری ، شهید مهدی باکری و ... را بشناسند و یا بداند که شهدای مدافع حرم و شهدای والامقامی همچون محسن حججی و حامد بافنده و شعبان نصیری و ... برای چه رفتند و در کیلموترها دورتر از حریم ایران اسلامی و حتی دورتر از حرم حضرت زینب سلام الله علیها به شهادت رسیدند!

معلوم نیست که چرا متولیان فرهنگی و سینمایی کشور نمی خواهند بفهمند که شان و وظیفه مدیریتی ایشان مبتنی بر قوانین جمهوری اسلامی رشد فضائل اخلاقی بر اساس ایمان و تقوی و سپس استقلال فرهنگی و مصونیت جامعه از نفوذ فرهنگ اجانب بوده و در این میان تعریف مدیریت صحیح اجرایی به تولید آثار و ثبت و ضبط هنرمندانه مبانی انقلاب اسلامی خلاصه شده و میزان پایندی ایشان به نظام جمهوری اسلامی تنها با این ملاک قابل اندازه گیری می باشد.

یکی از عوامل سایش در جبهه ی خودی، این است که مسؤولینِ خودیِ فرهنگ، مانند وزارت ارشاد و بعضی دستگاه های دیگر، به آن کم توجّهی کردند. از ابتدا که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تشکیل شد، بایستی دفتر گزینش دایر میکرد و به سراغ کسانی که اهل نویسندگی، شعر، فیلمسازی، موسیقی حلال و دیگر رشته های هنری بودند، میرفت. حتی به سراغ کسانی می رفت که صدای خوبی برای خوانندگی داشتند. بنده گاهی اوقات که میبینم نوجوانی را به تلویزیون می آورند که از صدای خوبی برخوردار است، دلم میلرزد که آیا بناست این نوجوان، فردا، پس فردا خواننده ی خوبِ جبهه ی مستضعفین و جبهه ی حق شود، یا قرار است به خود و مادر و پدرش پولی بدهند، بعد هم ببرندش و یک استودیوی مجّانیِ پر زرق و برق در اختیارش بگذارند و یکی دیگر بر خیل آدم هایِ ناباب اضافه کنند؟

دایر کردن چنان دفتر گزینشی در وزارت ارشاد لازم بود تا مراجعه کنندگانِ دارای استعداد هنری را جذب میکردند، یا حتی به سراغشان میرفتند. اگر چنین میشد، وزارت ارشاد را که گاهی لانه ی مراکز فساد فرهنگ گذشته بود، بتدریج و به مرور استحاله و تبدیل به مرکزی برای انقلاب و اسلام و خدا و حقّ و آزادگی میکردند و مسلّماً پس از گذشت ده سال، میتوانستند در همه ی رشته های هنری، شخصیتهای عظیمی را پرورش دهند و معرفی کنند. اما چنین کاری نکردند. حال مقصّر چه کسی است؟ ما که این جا قاضی نیستیم. با مقصّرین باید چه کار کنیم؟ ما که دادستان نیستیم. فعلاً می خواهیم وصف الحال کنیم و ببینیم از حالا به بعد باید چه کار کرد؟

(امام خامنه ای در دیدار هنرمندان -1373/04/22)

پس چقدر عجیب و غیرقابل هضم است که دست سینمای کشور در چهل سالگی انقلاب اسلامی اینقدر خالی است و متولیان سینمایی کشور در بالغ بر پنجاه نهاد فرهنگی نه تنها در حوزه دفاع مقدس، که حتی در سایر حوزه های فرهنگی آنقدر ضعیف عملکرده اند که بخش تولیدات فرهنگی راکدتر از تولیدات صنعتی است و جمهوری اسلامی پس از چهاردهه، به جای آنکه در حال صادرات محصولات فرهنگی به جهان باشد، درگیر واردات بی رویه محصولاتی است که از اساس در تضاد با بنیان های فرهنگ زندگی اسلامی ایرانی قرار دارند و این آشکار کننده نفوذ فررهنگی در عمق جان کشور است؛ زیرا مگر می شود یک مدیر فرهنگی در جمهوری اسلامی نداند که طراحی های فرهنگی خطرناکتر از توطئه های امنیتی و تهدیدات نظامی است؟ مگر می شود که یک مدیر فرهنگی در جمهوری اسلامی نداند که در جنگ فرهنگی، هدف دشمن تضعیف اراده هاست؟

پس اگر انسان ایرانی سال 1414 علاقه ای به مقاومت، ایستادگی، ایثار، استکبارستیزی و ... نداشته باشد، متولیان امر فرهنگ در تمام دستگاه های فرهنگی به ویژه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و به صورت معین سازمان سینمایی کشور، چطور پاسخگوی دویست و سی هزار شهید انقلاب اسلامی، دفاع مقدس، ترور، مدافع حرم و ... خواهند بود؟ نادیده گرفتن حقوق فرهنگی یک ملت و بلکه خیانت به امنیت فرهنگی آن، جرم فرهنگی نیست؟ کدام قانون نانوشته ای وجود دارد تا افرادی را که مغز و قلب میلیون های ایرانی مسلمان را به عرصه تاخت و تاز محصولات وارداتی دشمن تبدیل کرده اند، به پای میز محاکمه کشاند؟ مجرمانی فرهنگی که سوء مدیریت، هوی پرستی، بی کفایتی، جهل، ترس و سایر خصوصیاتشان باعث کندی مسیر حرکت ملت ایران در برپایی تمدن نوین اسلامی شده و با این شرایط شاید حتی آنها را از این مسیر منحرف کند، مجرمانی که اگر عامل نفوذی نباشند، قطعا در روزگاری که فرهنگ از دست برود، شرمنده خواهند شد و در این میان امید است تا ریاست جدید سازمان سینمایی کشور در زمره این طیف از مدیران فرهنگی قرار نگیرد.

فیلم رحمان 1400 در اکران نوروزی 98 در رقابت تنگاتنگی قرار گرفته بود و در حالی که به فروش 22 میلیارد تومانی رسیده بود بنا بر ادعای منوچهر هادی کارگردان این فیلم دلیل توقف، ممیزی و حذف فیلم به دلیل موضوعات اخلاقی و ناهنجاری ها بوده است که براساس ادعای سازمان سینمایی دلیل اصلی توقیف تخلف در اکران بوده است.

به طوری که عوامل فیلم با قبول اصلاحاتی که وزارت ارشاد بر آن وارد کردند اقدام به دریافت مجوز اکران کرده است و باید همان نسخه مورد تأیید را اکران می کرد اما در کمال ناباوری نسخه دیگری اکران کرده است از آن به عنوان تخلف آشکار یاد شده است. اما کارگردان به گونه ای موضوع را تفسیر کرد که انگار توقیف فیلم به دلیل مشکلات اخلاقی آن است و همین دلیل بین برخی سلبریتی های بی اطلاع رواج پیدا کرد.

بیشترین جنجال خبری و واکنش کاربران فضای به توقف این فیلم بخاطر حضور بازیگرانی همچون محدرضا گلزار در کنار مهران مدیری بوده است و این حضور سبب شد حساسیت ها بیشتر شود.

بیشتر بخوانید: جزییاتی از توقیف فیلم پرفروش رحمان 1400

حال با گذشت چند ماه نسخه غیرقانونی این فیلم منتشر شده است که با بازتاب ویژه ای بین مخاطبان مواجه شده است و در صدر دانلودها قرار گرفته است.

در این میان معاون ارزشیابی سازمان سینمایی به عرضه غیرقانونی رحمان 1400 واکنش نشان داد و به صراحت اعلام کرد که انتشار نسخه غیر قانونی رحمان 1400 جرم است.

سید محمدمهدی طباطبایی نژاد درباره انتشار غیرقانونی فیلم رحمان 1400، چنین تشریح کرد که انتظار سینماگران از ما این است و وظیفه جدی خود می دانیم با ابزار قانونی که در اختیار داریم بازدارندگی لازم را در مقابل پخش های فاقد حقوق مالکانه ایجاد کنیم تا حقوق سازندگان آثار سینمایی حفظ شود.

وی افزود: البته نسخه ای که از این فیلم منتشر شده، با کیفیت و بدون آرم است و این موضوع برای اهل فن، به اندازه کافی گویاست. ازنظر ما انتشار این نسخه غیرقانونی علاوه بر خسارتی که به صاحبان فیلم زده است یک جرم نیز مرتکب شده؛ زیرا فیلمی بدون اصلاحات را منتشر کرده است. قاعدتا کسانی که نسخه اصلی در اختیارشان بوده در محضر دادگاه پاسخگو خواهند بود.

انتشار نسخه غیرقانونی فیلم سینمایی رحمان 1400 در فضای مجازی، خبرساز شد. رحمان 1400 در زمان اکران توقیف شد. این فیلم سینمایی به دلیل برخی صحنه ها و دیالوگ ها که باید حذف می شد اما نشده بود، از پرده اکران پایین کشیده شد.

منوچهر هادی کارگردان فیلم رحمان 1400 با انتشار پستی در فضای مجازی به صراحت اعلام کرده است که راضی به انتشار غیرقانونی این فیلم نیست و دیدن نسخه غیرقانونی را حرام دانسته است.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی پروژه، مراسم اکران و نشست خبری فیلم سینمایی درخونگاه شب گذشته 8 مهر در پردیس سینمایی باغ کتاب برای اهالی رسانه با حضور علی علایی مجری نشست خبری، سیاوش اسعدی کارگردان، منصور سهراب پور تهیه کننده و امین حیایی بازیگر نقش اصلی مرد فیلم برگزار شد.

در ابتدای این جلسه امین حیایی گفت: از آنجایی که شما اهالی رسانه و اهل قلم متفاوت تر و جزیی تر فیلم را می بینید، باعث خرسندی ماست که در خدمتتان هستیم.

علی علایی در ادامه درباره تقدیم کردن این فیلم توسط سیاوش اسعدی به مسعود کیمیایی و حواشی اطراف آن گفت: موضوع پیشکش کردن فیلم، امری شخصی و خصوصی و بهتر است آن را تمام کنیم تا از حواشی بیشتر جلوگیری شود.

وی افزود: بحث بعدی موضوع نمادگذاری است که باید از آن نیز پرهیز کرد. به نظرم این فیلم نمادگذاری ندارد و فقط یک اثر خوش ساخت است.

در ادامه بخش سوالات اهالی رسانه آغاز شد و سیاوش اسعدی درباره تفاوت پایان بندی نسخه اکران شده فیلمش نسبت به نسخه سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر گفت: مقداری اصلاحات به فیلم وارد شد و آن را انجام دادیم و به این شکل درآمد. ما خودمان را با شرایطی که پیش آمد وفق و اصلاحات را انجام دادیم و البته این پایان بندی هم به نوعی برای من جذاب و امیدوار کننده تر است.

عباس یاری از منتقدان سرشناس که در نشست حضور داشت، اظهار کرد: خوشحالم فیلم را دیدم و فکر می کنم اتفاق خوبی برای سینمای ایران، عوامل، سازندگان فیلم و به ویژه برای امین حیایی است و البته شانس خوبی برای او بود که به جز فیلم نعمت الله یک بار دیگر شاهد بازی دلچسب و حساب شده ای از او بودیم.

یاری ادامه داد: تعییرات این فیلم من را به یاد مادیان علی ژکان انداخت که باید پایانبندی فیلم را عوض می کرد و البته بهتر شد چرا که آنقدر فیلم تلخ بود که پایانبندی تلخ مخاطب را آزار می داد اما این پایان امیدوار کننده بهتر است.

سپس سهراب پور بیان کرد: به شخصه از پایانبندی نسخه جدید غافلگیر شدم و آن را دوست دارم و البته بگویم اصلاحات فیلم ربطی به ارشاد نداشت و باید منصفانه صحبت کنیم.

در ادامه سیاوش اسعدی کارگردان درخونگاه اظهار کرد: امین حیایی هم اولین انتخاب من بود و حتی چند مرتبه ای که تهیه کننده عوض شد او و شریفی نیا همیشه انتخاب اول من بودند.

حیایی نیز درباره ایفای نقشش در این فیلم بیان کرد: علت موفقیت های چند فیلم اخیرم این بود که خودم را به متن، کارگردان و فیلم واگذار کردم و سعی کردم واو به واو فیلمنامه را بگویم و حس و حالش را به بهترین نحو بیرون بیاورم.

اسعدی درباره فضای فیلمسازی سینما، گفت: ما در شرایطی فیلمسازی می کنیم که فشارهای چند جانبه ای وجود دارد و متاسفانه از سوی بچه های خودمان بسیار این موضوع دیده می شود چون انگار بیشتر به دنبال کشف و شهود و دادن گراهای سانسور شدن هستند و اینها را برای بزرگ کردن خودشان به زبان می آورند.

وی افزود: منتقدی در برنامه تلویزیونی وجود دارد که هر توهینی می کند و متاسفانه حذف شدنی هم نیست. این شخص باعث شد ارشاد روی فیلم ما حساس شود.

سپس سهراب پور درباره کم رنگ بودن نقش جمشید هاشم پور در فیلم، بیان کرد: درباره جمشید هاشم پور باید بگویم که سیاوش اسعدی موافق حضور هاشم پور در فیلم با این سکانس کم نبود ولی با نظر من اضافه شد. هاشم پور با حضورش در فیلم بر سر ما منت گذاشت و به شخصه و قطعا مردم این بازیگر محبوب را بسیار دوست دارند و کم و زیاد بودن نقش برای آنها مهم نیست.

در پایان نشست امین حیایی درباره رسیدن به شخصیت رضا و حساس بودن آن برای پرهیز از تکراری شدن، گفت: واقعا هرچه بود از فیلمنامه و با هماهنگی اسعدی اتفاق افتاد و واقعا لب مرز حرکت کردیم، اما اینکه بخواهم از بیرون دنبال این نقش بگردم چنین نبود.

کد خبر 4733801

زهرا منصوری

به گزارش ایلنا، معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی درباره انتشار غیرقانونی فیلم رحمان 1400 در فضای مجازی گفت: بلافاصله پس از اطلاع از این موضوع، اقدامات لازم را انجام داده ایم و امروز هم از طریق مراجع قضایی از پخش کننده این فیلم در فضای مجازی شکایت می کنیم.

سیدمحمدمهدی طباطبایی نژاد در این باره توضیح داد: انتظار سینماگران از ما این است و وظیفه جدی خود هم می دانیم که با ابزار قانونی که در اختیار داریم بازدارندگی لازم را در مقابل پخش های فاقد حقوق مالکانه ایجاد کنیم تا حقوق سازندگان آثار سینمایی حفظ شود.

وی افزود: البته نسخه ای که از این فیلم منتشر شده، با کیفیت و بدون آرم است و این موضوع برای اهل فن، به اندازه کافی گویا هست. از نظر ما انتشار این نسخه غیرقانونی علاوه بر خسارتی که به صاحبان فیلم زده است یک جرم نیز مرتکب شده زیرا فیلمی بدون اصلاحات را منتشر کرده است.

معاون ارزشیابی و نظارت ادامه داد: قاعدتا الان کسانی که نسخه اصلی در اختیارشان بوده در محضر دادگاه پاسخگو خواهند بود.

فیلم سینمایی کروکودیل به کارگردانی مسعود تکاور در سینماهای سراسر کشور اکران شده است. عزت الله جامعی ندوشن (تهیه کننده فیلم کروکودیل) در گفتگو با خبرنگار ایلنا، با اشاره به وضعیت اکران این فیلم گفت: ما دوست داشتیم سال گذشته این فیلم اکران شود اما به دلیل زیاد بودن فیلم های کمدی فرصت اکران برای این فیلم به وجود نیامد و سینماداران نیز اولویت و تمایل خود را به فیلم های کمدی می دادند و امسال نیز در فصل بهار و تابستان فیلم های کمدی در اولویت اکران بودند.

وی ادامه داد: شورای اکران فرصت نمایش این فیلم را اواخر تابستان و ابتدای پاییز به ما دادند و اگر ما از این فرصت استفاده نمی کردیم شاید دیگر هرگز نمی توانستیم فیلم را اکران کنیم. البته خود ما این زمان را برای اکران انتخاب نکردیم بلکه نوبت به ما رسید و بعد از صحبت هایی که با پخش کننده انجام دادیم به این نتیجه رسیدیم که بهتر است فیلم را در فرصتی که به ما دادند، به نمایش دربیاوریم.

ندوشن با اشاره به اینکه به صورت کلی فروش فیلم ها در ماه محرم کاهش پیدا می کند، گفت: امسال این میزان بیشتر شده است. البته اگر سالن های سینمای ما بیشتر بود شاید فروش فیلم ها نیز افزایش پیدا می کرد.

وی ادامه داد: مشکل دیگر این است که سینماها تمایل چندانی به اختصاص همه سانس های خود به اکران فیلم های جدید را ندارند و همچنان فیلم هایی را نمایش می دهد که مدتهاست روی پرده هستند و گاهی حتی وقتی یک فیلم چند ماه از اکرانش گذشته بازهم آن را نمایش می دهند.

ندوشن افزود: متاسفانه گستره توزیع سالن های سینما حتی در شهر تهران نیز درست و عادلانه نیست. خانواده ها و مخاطبان برای پیدا کردن سانس فیلم مورد علاقه خود و تماشای آن با مشکلات زیادی مواجه هستند و اگر یک خانواده ای که در جنوب شهر زندگی می کند بخواهد فیلمی را در سینمایی در مرکز شهر و یا شمال شهر ببیند هزینه سنگینی را باید پرداخت کند.

ندوشن با اشاره به اینکه سینماداران به صورت کلی به فیلم های اجتماعی روی خوش نشان نمی دهند، ادامه داد: اینکه یک یا دو فیلم اجتماعی در سال به فروش خوبی می رسد نشانه ای از استقبال سینماداران از فیلم های اجتماعی نیست و فقط استثناست و اولویت اصلی سینماداران فیلم های طنز است.

تهیه کننده کروکودیل با اشاره به اینکه فروش فیلم ها به صورت کلی امسال در تابستان نسبت به سال گذشته افت محسوسی کرده، گفت: متاسفانه در هیچ سالی ما در تمام طول سال شاهد اکران پرفروش نبوده ایم و یک سال در دو فصل و گاهی سه فصل شاهد اکران خوبی بودیم اما امسال فقط در فصل بهار فیلم ها فروش خوبی به دست آوردند. اگر ما به دنبال این هستیم که در تمام طول سال فروش فیلم ها خوب باشد باید فیلم هایی که پیش بینی می کنیم به فروش خوبی دست پیدا می کنند را در طول سال تقسیم کنیم نه اینکه همه آنها را در یک فصل اکران کنیم.

وی ادامه داد: در سال های نه چندان دور فیلم هایی همچون همسر به کارگردانی مهدی فخیم زاده یا خواستگاری که فیلم های اجتماعی با رگه های طنز بودند در فصل زمستان اکران می شدند و در حالی که برف شدیدی نیز باریده بود مردم از این فیلم ها استقبال می کردند.

به گزارش خبرگزاری فارس به نقل از عمار فیلم، اکران مردمی مستند سینمایی بانو به کارگردانی محمد حبیبی منصور، با نمایش روز گذشته این فیلم در دانشگاه مدنی آذربایجان تبریز وارد هفته دوم خود شد.

اکران مستند سینمایی بانو از 25 شهریورماه با نمایش این فیلم در سالن اندیشه حوزه هنری آغاز شد و تا امروز در سالن اجتماعات سازمان سراج، حسینیه هنر تهران، سالن اجتماعات شهرک شهید محلاتی تهران، سالن اجتماعات سازمان سراج مازندران و سالن شیخ صفی الدین حوزه هنری ارومیه تهران ادامه پیدا کرد.

این مستند سینمایی در ادامه برنامه اکران های مردمی خود در حوزه علمیه فاطمه الزهراء (س) تهران، پایگاه ولی عصر (عج) تهران، حسینیه مسجد غریبلر تبریز، دانشگاه مدنی آذربایجان تبریز، سالن اجتماعات کمیته امداد سنندج و مسجد امام حسن مجتبی (ع) نیز نمایش داده شده است.

سالن امام خمینی (ره) سبزوار، دانشگاه فارابی تهران، سینما مردم کاشان، سینما هویزه مشهد، سینما قدس تبریز، بنیاد غدیر کاشان، حسینیه هنر اصفهان، فرهنگسرای انقلاب تهران، دانشگاه پیام نور مشهد و دانشگاه امام صادق (ع) تهران و تعدادی دیگر از مساجد در سراسر کشور از جمله اماکنی هستند که در صف اکران مستند سینمایی بانو قرار دارند.

مستند سینمایی بانو در 82 دقیقه روایت گر زندگی پرفراز و نشیب بانو عصمت احمدیان، از زنان تاثیرگذار اهواز است. زنی که خودش و اعضای خانواده او از جمله همسر و سه فرزندش هرکدام به نوعی با جنگ در ارتباط هستند. زندگی پس از جنگ و فعالیت های اجتماعی و اقتصادی خانم احمدیان نیز بخش مهمی از زندگی اوست که در این مستند به آن پرداخته شده است.

گروه سینمایی هنر و تجربه با اکران مستند سینمایی بانو مخالفت کرده است و به رغم این اینکه برای نمایش آن مخالف صورت گرفته شاهد اکران و استقبال بسیار خوبی از این مستند هستیم.

بلیت فروشی مستند سینمایی بانو به دو صورت اختیاری و اجباری انجام می شود که در مراسم رونمایی از آن در حوزه هنری مبلغ 170 میلیون ریال بلیط فروشی اختیاری انجام شده بود.

انتهای پیام/

گروه فرهنگی _ سید محسن عبدالهی: طی چند سال گذشته شاهد اتفاقی عجیب در سینما و تلویزیون بوده ایم که با افزایش این پدیده، نمی توان آن را یک اتفاق ساده و معمولی و اشتباهی سهوی به شمار آورد و بیشتر شباهت به یک حرکت برنامه ریزی شده و الگویی تکرار شونده دارد.

به گزارش بولتن نیوز، این پدیده ساخته شدن فیلم و سریال هایی است که با عنوان سینمای دفاع مقدس و یا مسائل روز انقلاب و تاریخ انقلاب مطرح می شوند اما پس از مشاهده آن ها به ماهیت حقیقی این آثار پی می بریم. بیشتر فیلم ها و سریال هایی که تحت این عنوان و با بودجه سازمان های فرهنگی و دولتی و صدا و سیما به تولید رسیده اند، بیش از اینکه نمایانگر ارزش های انقلاب باشند، بیشتر به تخریب هر آن چه که از جایگاهی رفیع از منظر انقلاب قرار دارد، پرداخته اند.

فیلم هایی با بودجه عظیم و غالبا دولتی ساخته می شوند که سازمان ها و مدیران کارنابلد و بعضا ساده و ناآگاه از درک مفاهیم گنجانده شده در فیلم نامه، بدون اینکه به آن چه که قصد حقیقی فیلمساز و فیلم نامه نویس می باشد، پی ببرند، تمام قد از ایشان حمایت می کنند. نتیجه چه اثری از آب در می آید؟! تعدادی فیلم ضد جنگ که به دفاع مقدس نه از منظر یک دفاع ارزشمند ملتی انقلابی در برابر دشمنان متجاوز و زورگو، بلکه به مثابه یک جنگ دیگر همانند سایر جنگ های تاریخی نگاه می کنند و از جیب جمهوری اسلامی فیلمی مخالف با ارزش های آن و ضد جنگ می سازند.

این فیلمسازان بدون اینکه اندکی مفهوم دفاع مقدس را درک کرده باشند، به این امر به چشم یک پدیده دیگر می نگرند و تنها به دنبال نشان دادن این هستند که جنگ بد است. و البته که کسی منکر بد بودن جنگ نیست اما آیا میان دفاع در برابر زورگویان عالم و تجاوز یک دشمن خونخوار با همراهی تمام قدرت های جهانی تفاوت وجود ندارد؟! آیا برای مثال هشت سال دفاع مقدس و جنگ های جهانی اول و دوم در یک کفه ترازو و به عنوان یک جنگ در این جهان پر از درگیری باید مورد سنجش قرار بگیرد؟!

و کار در همین نقطه خلاصه نمی شود. فیلم هایی ساخته می شود در مورد انقلاب و تاریخ آن که به جای بازنمایی حقیقت ماجرا، فیلمساز برای اینکه متهم نشود حکومتی است، فیلمنامه را به گونه ای تنظیم می کند که نه سیخ بسوزد و نه کباب و حتی اگر راه هم داشته باشد، یک نیشی هم به جمهوری اسلامی بزند. نمونه اش هم ساخته جدید محمدحسین مهدویان یعنی ماجرای نیمروز: رد خون .

شوربختانه این آثار به لحاظ هزینه های هنگفت و پروداکشن عظیم می بایست توسط نهادهای حکومتی و بودجه عمومی حمایت شوند. این اتفاق نیز توسط بنیاد سینمایی فارابی ، سازمان رسانه ای اوج و حوزه هنری و چند نهاد دیگر رخ می دهد. اما متاسفانه به این دلیل که نظارتی دقیق بر فیلم نامه این آثار صورت نمی گیرد واگر هم انجام شود، چون تنها به ظاهر آن ها توجه می شود و به لایه های زیرین فیلم نامه دقت نمی شود، یا در زمان ساخت توسط سازندگان تغییر می یابد و بودجه ای فراوان نیز برای ساخت آن ها هدر رفته است، شاهدیم که آثاری با هزینه های بالا و با مضامینی ضد جنگ و ضد انقلاب اما به نام سینمای دفاع مقدس و سینمای انقلاب و مقاومت و با حمایت نهادهای رسمی اکران می شوند.

اوضاع در صدا و سیما نیز بهتر از این نیست و نمونه آخرش هم که باعث مجادلات فراوانی شد، سریال بوی باران بود که به اسم نشان دادن آسیب های اجتماعی، نهادهای مختلف جمهوری اسلامی را زیر سوال برد تا مفاهیم مورد علاقه خود را بیان کند.

با بررسی روند ساخت این آثار متوجه می شویم که فیلمسازان ایرانی به ضعف مدیریت و سواد رسانه ای مدیران این ارگان ها پی برده اند و به همین دلیل با نوشتن فیلمنامه هایی که در ظاهر یک چیز دیگر را نشان می دهند اما در باطن حرف دیگری می زنند، مدیران را گول می زنند و آثار خود را می سازند و به ریش حضرات مدیر می خندند. مدیرانی که اگر اندکی به حیطه مدیریت خود تسلط داشتند و یا از مشاورانی ماهر و توانمند بهره می بردند، متوجه کلاه گشادی که توسط برخی فیلمسازان به سرشان گذاشته می شود، می شدند و جلوی تکرار این اتفاق را می گرفتند.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین ، کیانوش عیاری، کارگردان و نویسنده در خصوص جایگاه سینمای مستقل و حمایت از جشنواره فیلم مستقل خورشید از آن گفت: جشنواره فیلم مستقل خورشید ویژگی هایی دارد که بعضا در دیگر جشنواره های فیلم دیده نمی شود. احترام به انسان، طبیعت و جهان شعار و موضوعی اساسی در سینماست که انتخاب آن ارزش این جشنواره را دو چندان کرده است.

او افزود: احترام، زیر شاخه اصلی وجود آدمیت و الگویی برای سینما است. اشاعه این خصلت ارزشمند در شرایطی که هیچ بشری به هیچ چیزی احترام نمی گذارد، توجه این رویداد فرهنگی اقدامی جدی محسوب می شود.

این کارگردان سینما خاطرنشان کرد: بی احترامی در درجه اول از خود فرد شروع می شود و افراد ابتدا به خود بی احترامی می کنند چرا که اگر انسان ها برای خود ارزش قائل بودند تا این حد یاغی نمی شدند. در این میان برقراری ارتباط با طبیعت و درک آنچه که در جهان وجود دارد از جایگاه خاصی برخوردار است و برای احقاق و بروز آن به هنر احتیاج داریم که خوشبختانه در این جشنواره محقق شده است.

او در خصوص حمایت از سینمای مستقل عنوان کرد: طی چند سال اخیر با وجود همه کمبود حمایت ها، اتفاقات خوبی همچون هنر و تجربه در سینمای ایران رخ داده است و بر اهمیت سینما و تاثیر آن افزوده است اما متاسفانه این اقدام در همه جهان پراکنده نشده و با محدودیت های جغرافیایی همراه است.

عیاری اظهار کرد: ایران هم نقطه ای از جهانی است که به سینمای هنر و تجربه احترام می گذارد. اهمیت این موضوع منجر به انگیزه هنرمندان برای فیلمسازی شده و با امکان بالای ورشکستگی در تولید فیلم مستقل و سقوط مالی فیلمساز، اما ساخت آن از اهمیتی برخوردار است که حتی اگر تعداد کمی از مخاطبان به این فیلم تعلق توجه کند، چیزی از ارزش آن کاسته نمی شود. کسی در سینما جای کسی را نمی گیرد و ماندگاری هر فیلمساز منوط به توانایی او در ساخت آثار است.

258243

کد خبر 1305840

به گزارش د یده بان ایران؛ امیرحسین مصلی روزنامه نگار ، به بهانه انتشار فیلم متری شش و نیم در شبکه نمایش خانگی نوشت: با هیچ پارامتری نمی توان استعداد سعید روستایی در سینمای ایران را کتمان کرد، جوانی که در 30 سالگی سه فیلم نامه مطرح نوشته و دو اثر شاخص خلق کرده، قطعاً آخرین فیلم او متری شش و نیم هم از این قاعده مستثنا نیست که در سینمای کلیشه ای این روزهای کشورمان نوآور و تأثیرگذار است، خاصه آنکه این فیلم در جشنواره فیلم فجر سال گذشته فیلم منتخب مردمی بود و پس از فروش بالا در اکران عمومی اکنون نیز راهی بخش افق های جشنواره ونیز شد که همگی گواه از نظر مثبت منتقدان و مخاطبان به متری شش و نیم دارد؛ اما در این مقال قصد حمایت یا نقد این اثر را ندارم چراکه به حد کافی منتقدان درباره این فیلم سخن گفته اند و بنده حقیر سراپا تقصیر هم ادعای نقادی در این حوزه را ندارم، بااین همه می خواهم بحث مهمی را درباره سینمای معترض و نوآور این روزهای سینمای ایران داشته باشم که تا حدی مغفول مانده است، هنگامی که در سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر سعید روستایی به روی سن رفت تا سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه تماشاگران را دریافت کند، به طعنه به مسئولین حاضر در سالن گفت: من پشت دستم را داغ می کنم که پلیس از جلوی دوربینم که هیچ، حتی از پشت دوربینم هم رد نشود! وقتی این سخنان را شنیدم منتظر بودم تا در فیلم با چهره ای متفاوت از پلیس در سینمای ایران مواجه باشم که با واقعیت های حضور پلیس در جامعه مطابقت دارد اما در انتهای فیلم با تعجب بسیار با تطهیر و موجه جلوه دادن تمام رفتارهای خشن و فراقانونی پلیس مواجه شدم! یعنی اگر پلیس دست به خشونت میزند، اگر بی حرمتی می کند، اگر رفتاری غیرقانونی با متهم انجام می دهد و... حتماً حق دارد! و به بیننده این طور القاء می شود که حق با مأموران بوده، مانند سکانسی که مأموران پلیس با رعب و وحشت به یک خانه حمله می کنند و زن و بچه را می ترسانند و همچنین به وسایل خانه آسیب می زنند اما دست آخر مشخص می شود که حق داشتند دست به تمام این کارهای غیرقانونی بزنند! محض رضای خدا یک بار در این فیلم مأموران پلیس اشتباه نمی کنند! یک مأمور خطاکار و فاسد وجود ندارد! حتی یک مأمور هم رشوه نمی گیرد! پس چنین مأمورانی حق دارند با خشونت فراقانونی با متهمان دست به گریبان شوند و اصل برائت متهم تا زمانی که جرمی در دادگاه ثابت نشده است را زیر پا بگذارند که صراحتاً در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران آمده است! شاید بگویید اینجا هالیوود نیست که سرپیکو ساخته شود و نمایش پلیس فاسد در سینمای ایران جزو خط قرمزها است! اما جالب است که بدانید در صداوسیما جمهوری اسلامی ایران که خط قرمزهای به مراتب عجیب وغریب تری نسبت به سینما دارد، در دهه 70 سریالی پخش می شد به نام مزد ترس ساخته حمید تمجیدی که بارها نیز در سال های اخیر از تلویزیون باز بخش شد، در این سریال اسماعیل محرابی نقش پلیسی را در جمهوری اسلامی ایران بازی می کرد که هم معتاد شد در حین خدمت، هم رشوه گرفت و هم مواد مخدر ضبط شده توسط پلیس را می دزدید! دست آخر هم این پلیس فاسد توسط همکارانش بازداشت شد؛ اما آیا آسمان به زمین آمد؟ و موجبات وهن در خصوص زحمات اعضای خدوم نیروی انتظامی به وجود آمد؟ یا سریال توقیف شد؟ قطعاً خیر! بلکه نشان دادن یک پلیس فاسد در یک مجموعه سالم یکی از دلایل محبوبیت سریال مزد ترس در بین مردم بود که ازقضا تماشاگران طرفدار پلیس سالم این مجموعه با بازی عبدالکریم اکبری بودند. بماند که در دهه 80 هم شاهد حضور پلیس خشن در آثاری چون فیلم سینمایی آواز قو به کارگردانی سعید اسدی بودیم که اتفاقاً فیلم نامه اش را پیمان معادی بازیگر نقش اول همین فیلم متری شش و نیم نوشته بود.
حال در اواخر دهه 90 که متأسفانه طبق آمار رسمی فساد در بین مسئولین بسیار بالاتر از قبل رفته است آیا هیچ پلیس فاسد یا قانون شکنی در مجموعه نیروی انتظامی وجود ندارد؟! یعنی دادگاه ها هیچ پلیسی را محکوم نکرده است؟ آیا خط قرمزهای موجود در این دهه آن قدر سفت وسخت شده است که نمایش یک پلیس فاسد و قانون شکن و همچنین ناکارآمد در یک حوزه هم تراز با توهین به مقدسات تلقی می شود؟ قطعاً خط قرمزها و ممیزی هایی کاملاً سلیقه ای در این زمینه وجود دارد، چنانکه اخیراً فرزاد مؤتمن دیگر کارگردان سینمای ایران در اعتراض به تفاوت ممیزی ها در فیلم پلیسی اش آخرین بار کی سحر را دیدی؟ با ممیزی های فیلم متری شش و نیم، متن تندی را در اینستاگرامش منتشر کرد و تلویحاً سازندگان این فیلم را به داشتن رانت برای نشان دادن عربده کشی پلیس متهم کرد!
اما ریشه این تناقض که در یک سو سعید روستایی ژست اپوزیسیون نسبت به اقدامات پلیس به خود می گیرد و از سوی دیگر در فیلم خود تمام اقدامات خلاف عرف و قانون پلیس را در زیر متن اثر تطهیر می کند، آن هم با داشتن رانت عبور از خط قرمزها، جای سؤال و تأمل در خصوص مباحثی چون ارتباط تفکر سرمایه گذار با محتوای اثر دارد! شاید به همین دلیل هم باشد که با تمام ظرفیت های مثبت فیلم در ساختار که بی اغراق فراتر از سقف سینمای ایران است، هرگز با یک شاهکار هنری که انسان معاصر را پس از دیدن اثر تا مدت ها به فکر و اندیشه فروببرد مواجه نیستیم، خاصه آنکه در اختتامیه جشنواره ونیز نیز این فیلم با اقبال داورها در بخش افق ها همراه نشد!
دلیل این پارادوکس چیست؟ اکنون به بحث اصلی می رسیم، این روزها بحث ورود سرمایه های نجومی و بعضاً پول های کثیف به سینما و تئاتر بسیار خبرساز شده است، بخشی از این سرمایه گذاری ها مربوط به پول شویی است که اخبار دادگاه های رسیدگی به آن را هرروزه می شنویم؛ اما به زعم نگارنده ورود پول های نجومی و سرمایه گذاران غیر هنری به سینما و تئاتر فارغ از بحث فساد مالی روی دیگری هم دارد که آن به نوعی موجب استحاله سینمای معترض و نوآور ایران شده است!

آیا تابه حال توجه کرده اید که چرا پول های نجومی و غیر شفاف برخی از آقازاده ها یا به اصطلاح ژن خوب ها بیش از آنکه به سمت فیلم های کمدی یا حتی ارزشی و اعتقادی در ژانر تاریخی و مذهبی برود، سینما اجتماعی و فیلم سازان معترض به شرایط جامعه را نشانه گرفته است؟! جالب است که بدانید یکی از سرمایه گذاران فعلی در این حوزه جناب محمدصادق رنج کشان سرپرست پردیس تئاتر شهرزاد است که با حرف وحدیث های بسیار سرمایه گذار فیلم های سینمایی هنرمندان به اصطلاح روشنفکر و نوگرا و تئاترهای لاکچری هم بوده است، نظیر سرکوبِ رضا گوران، سرخپوستِ نیما جاویدی، بی حسی موضعیِ حسین مهکام، قاتل و وحشیِ حمید نعمت الله، روسیِ امیر ثقفی، تفریقمانی حقیقی و همچنین تئاتر موزیکال بینوایانِ حسین پارسایی و ... و البته یکی از سرمایه گذاران همین فیلم متری شش و نیمِ جناب سعید روستایی به تهیه کنندگی سیدجمال ساداتیان!
وی اخیراً طی حکمی محمد دشت گلی سرپرست اداره کل هنرهای نمایشی دولت محمود احمدی نژاد و سرپرست سازمان بسیج هنرمندان سپاه حضرت محمد رسول الله (ص) تهران بزرگ را به مدیریت این پردیس منصوب کرد، آن هم با حکمی که به اصطلاح از سوابق و تجربه های ارزشمند ایشان به نیکی یاد شده است! کافی است با یک جستجوی ساده در اینترنت نگاهی به مواضع و کارنامه جناب دشت گلی و دیگر همفکران او در دوران مختلف مدیریتی شان نسبت به تولید آثار اجتماعی توسط این هنرمندان روشنفکر و نوگرا انداخت! قطعاً یا همواره جزو مخالفان تولید چنین آثاری بوده اند یا ازجمله موافقان سانسور و ممیزی و البته تحریم اکران این تولیدات! چراکه این آثار در نگاهشان به عنوان سیاه نمایی تلقی می شود!
اکنون سؤال اساسی این است که چرا سرمایه گذاری چون رنج کشان و امثال او که میلیاردی برای هنرمندان به اصطلاح معترض سینما و تئاتر پول خرج می کند، از طرفی نیز حامی تفکر و مدیریت افراد اصولگرای ارزشی هستند که به گواه تجربه و سوابقشان بیشترین زاویه را با نگاه این هنرمندان معترض داشته اند؟!
به واقع چرا این سرمایه گذاران با چنین تفکراتی به سراغ فیلم سازان به اصطلاح ارزشی چون حاتمی کیا و جمال شورجه و... نمی روند که با صراحت و افتخار آثار سفارشی و تبلیغاتی می سازند؟ و در عوض سرمایه خود را خرج سینمای به ظاهر روشنفکری می کنند؟
آیا سینمای سفارشی کارکرد و تأثیرگذاری خود را از دست داده است؟ و قرار است اندیشه های دلواپسان فرهنگی به شکل غیرمستقیم از طریق پول سرمایه گذاران غیر هنری به هنرمندان معترض تزریق شود؟ یعنی چیزی فراتر از سانسور و خودسانسوری در راستای ایجاد یک پروپاگاندای نامحسوس در سینما! در اصل این سازوکار به نوعی استحاله هنر هنرمندان منتقد است به نفع همان چیزی که منتقدش هستند! در اصل تطهیر قدرتی که عقاید خود را فراتر از قانون می پندارد! و متأسفانه این استحاله به زیرپوستی ترین شکل ممکن در آثاری که با سرمایه گذاری های غیر شفاف و نجومی ساخته شده به وضوح دیده می شود؛ مانند تطهیر قانون شکنی های پلیس در فیلم متری شش و نیم، آن هم با ژست اپوزیسیون کارگردان این اثر علیه پلیس!

به گزارش خبرگزاری فارس، هجدهمین نشست هم اندیشی سینما، گفتمان فرهنگی با موضوع چالش های سینمای دفاع مقدس با حضور: مهدی عظیمی میرآبادی رییس انجمن سینمای دفاع مقدس، مهدی جعفری و مریم دوستی کارگردان در سازمان سینمایی حوزه هنری برگزار شد.

* می توانیم صدها فیلم در سینمای دفاع مقدس بسازیم

دوستی در این نشست گفت: فیلمسازی در حوزه دفاع مقدس قطعا، موثر و مهم است اما از نظر پشتیبانی و حمایت قادر نیستم فیلمنامه ای را به دست گرفته و با مراجعه به هر مدیر و ارگانی اصرار به ساخت داشته باشم. معتقدم متولیان سینمای دفاع مقدس خودشان باید از فیلمسازان دعوت به همکاری کنند و اگر قرار باشد فیلم سازان دفاع مقدس از این حوزه فاصله گرفته و به ساخت فیلم های کمدی بپردازند یعنی کوتاهی صورت گرفته است.

دوستی خاطرنشان کرد: نگه داشتن این اعتقاد و تفکر نیاز به حمایت دارد. در حال حاضر برای ساخت فیلم ها کاملا سلیقه ای رفتار می شود. من برای ساخت فیلم دومم بعد از 6 ماه مطلع شدم که ارگان مربوطه نسبت به فیلمنامه ام نظر منفی داشته و فیلم را کاری تلخ تلقی کردند. سینمای دفاع مقدس را اگر به سمت قصه های پس از جنگ سوق دهیم و داستان بازماندگان این دوران طلایی ایران را فارغ از قصه های موجود و تکراری به تصویر بکشیم، می توانیم معضلات بچه های جنگ را به نسل های امروز معرفی نماییم.

وی معتقد است هنوز هم می توانیم صدها فیلم در سینمای دفاع مقدس بسازیم. من به عنوان فیلمساز این حوزه گله مندم چرا که سال هاست در راستای سینمای جنگ تحقیق کردم و بهتر از بعضی افراد می توانم درک کنم که بر سر خانواده های شهدا و جانبازان دوران جنگ تحمیلی چه گذشته است. جانبازانی که در جنگ حضور داشته و خانواده های آنها نیز از این فرهنگ دفاع کردند. ولی همواره، بی مهری دیده ام.

کارگران فیلم دریاچه ماهی عنوان کرد: نمی دانم تکلیف سینمای دفاع مقدس چیست؟ به عنوان کسی که 20 سال در حوزه فیلم کوتاه و دیگر حوزه های سینمایی فعالت دارم، در حال حاضر نمی دانم فیلمنامه ام را کجا ببرم؟ چرا که مکانی خاص با یک نگاه مشخصی به سینمای دفاع مقدس وجود ندارد؟ همه آدم هایی که به عنوان مدیر و استاد در شورای فیلمنامه ها حضور دارند و فیلمنامه های اجتماعی و کمدی را رصد و نقد کرده و به امتیاز بندی می پردازند تا در بودجه فیلمسازی مراکزی مانند فارابی قرار گیرد، فیلمنامه های دفاع مقدس را هم همان ها می خوانند. چرا شورای ویژه برای سینمای دفاع مقدس نداریم. پیشنهاد می دهم می کنم بخش خاصی را با عنوان سینمای ملی _ ارزشی را در جشنواره ها ایجاد کنیم.

وی یادآور شد: قطعا، در سینمای دفاع مقدس شاهد اتفاقات خوبی خواهیم بود. تقریبا همه ی مردم در خانواده و اقوام نزدیک یک شهید و جانباز و از دست رفته در جنگ دارند، پس، قطعا نسبت به تولید فیلم با این موضوع استقبال زیادی وجود دارد.

* ادبیات از سینما ماندگارتر است

در ادامه مهدی جعفری کارگردان 23 نفر گفت: نسبت به فعالان سینمای دفاع مقدس، از بیرون این تصور وجود دارد که از اوضاع بهتری از لحاظ مالی، حمایتی و فعالیتی برخوردارند. در حالی که واقعا، کسانی که در این حوزه فعالیت کرده اند متوجه سختی ها و چالش های این نوع از سینما می شوند. من کسی را مقصر نمی دانم. کارکردن در حوزه سینما به طور کلی کار مشکلی است و فیلمسازی در حوزه دفاع مقدس مشکل تر. به طور کلی فارغ از هرگونه شعار موضوع دفاع مقدس ما مظلومیتی دارد که بعد از جنگ این فضا بیشتر از جانب مسئولین پر هیاهو شده است. در واقع هیاهویی برای تاکید بر ارزش های جنگ و دفاع مقدس مان که در برهه ای از زمان به یک اصل تبدیل شد.

وی افزود: این خوب است که ما به یاد دورانی باشیم که در واقع گنجی پنهان در لایه های تاریخ ماست. در این زمان ما باید قادر به کاوشگری این گنج پنهان باشیم تا بفهمیم که چه چیز هایی را در دوران دفاع مقدس خود از دست داده ایم. من معتقد هستم تاکنون هیچگاه نسبت به این گنج پنهان در تاریخ به طور کلی پرداخته نشده و همه اتفاقات تنها در ظاهر و شواهد بوده است. در سال های اخیر سعی داشته ایم فقط یادی از آن دوران کنیم و در ایام دفاع مقدس نسبت به برگزاری یادواره و برنامه هایی از این قبیل اقدام کنیم تا شاید یادی زنده شود. این گونه مراسم ها منافاتی با ارزش گذاری به جنگ تحمیلی ندارد اما متاسفانه همه چیز به همین هفته خلاصه شده و تا هفته دفاع مقدس سال آینده فراموش می شود.

وی ادامه داد: در این میان برگزاری جشنواره فیلم مقاومت به صورت دو سالانه بر این ارزش ها صحه می گذارد و به نمایش تعداد آثار هنری محدودی به یادآوری آن روزها می پردازد. بنابراین چیزی که به دور از عملیات گسترده، ذات معنایی و موضوعی دفاع مقدس و دوران قهرمان پروری و تاریخ اش را به ثبت رسانده و تنها حوزه ی موثر و مثبت این سالها ادبیات دفاع مقدس بوده که به صورت ماندگار برای ما باقی مانده است. که بخش بزرگ آن در همین حوزه هنری اتفاق افتاده است. تنها چیزی که در این بخش تاریخی و ماندگار شده و به همت آقای مرتضی سرهنگی و دوستانشان محقق شده، ادبیات دفاع مقدس است. این مفهوم یک واقعیت است که ادبیات از سینما ماندگارتر بوده است.

کارگردان فیلم 23 نفر اذعان داشت:کارهای کلیشه ای در زمینه سینمای دفاع مقدس عاملی برای مخاطب گریزی و قهر مردم با این ژانر از سینما شده است. آشتی دادن مخاطب با سینمای دفاع مقدس بسیار مشکل است اما به دور از ذهن نیست. ما برای درست شدن اوضاع نیاز به باور فیلمسازان و مسئولان داریم. اگر فارغ از باورها، پرکردن جشنواره ها، راهیابی به سینما و اختصاص بودجه فیلم های ارزشی ساخته شود فاتحه سینمای دفاع مقدس خوانده می شود. اگر باور را از این سینما برداریم همه ی داشته های ما در این ژانر از بین می رود. ما در این مسیر کمی به تغییر راه نیاز داریم و باید اعتماد خود به چند نفر محدود را برداشته و به فیلمسازان جوان بهای بیشتری دهیم تا شاید کارهای بهتر و اصولی تری ساخته شود. این فیلمسازان نیاز به باور و اعتماد دارند.

* موضوع قهر مردم با سینمای دفاع مقدس، غلط است

مهدی عظیمی میرآبادی مدیرعامل انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس گفت: مسئله ای که مطرح می شود این است که سینمای دفاع مقدس مورد اقبال عمومی قرار نمی گیرد. آیا این سوال درست است؟ در سال های گذشته فیلم هایی که با تبلیغات و شرایط خوب به نمایش گذاشته شده و از امکانات و سالن اکران مناسب برخوردار بوده اند آیا فیلم ها به اندازه خود نفروخته است؟ پس تعریف اینکه فیلم دفاع مقدس از نظر مردم مهجور واقع شده خیلی دقیقی نیست. سالانه تقریبا 80 فیلم سینمایی تولید می شود که از این تعداد تقریبا کمتر از 10 فیلم در این حوزه است.

وی افزود: این حرف درست نیست که مردم با سینما دفاع مقدس قهر کرده اند. چه مسئولین حکومتی، چه دولتی، چه صنفی و چه مسئولینی که به طور اختصاصی و موضوعی به این حوزه مربوط می شوند. همه باید در رابطه با این اقدام به یک انگیزه بالا همانند فیلم های کمدی برسند بویژه در زمینه حمایت و اختصاص سانس و سالن مناسب به آن؛ و امکان دسترسی راحت را برای آن فراهم کنند.

وی اذعان داشت: اصل موضوع قهر مردم با سینمای دفاع مقدس، غلط است. از 100 فیلم ساخته شده در سینما، 8 فیلم قابل اعتناست پس اگر ما در شرایط امروز نتیجه ای را به نام قهر عمومی مردم با سینمای دفاع مقدس می بینیم، به علت برنامه ریزی مدیران است. اگر فیلمساز نتواند به موضوعات، مسائل و سوالات امروز جامعه پاسخ دهد و از گذشته به عنوان چراغ راه آینده استفاده نشود، مسلما توجهی به این سینما نمی شود. سیاست گذار سینمای دفاع مقدس و فیلمساز باید اشتباه خود در این زمینه را رفع کنند. از جهت ساختاری، فیلمساز برای ارتباط با مخاطب، باید به اصالت و جذابیت موضوع برای مخاطب توجه کند. اگر این موضوع لحاظ نشود از هر طیف و باندی هم که باشند جذب اینگونه فیلم ها نمی شوند.

مدیرعامل انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس اظهار داشت: متولی سینمای دفاع مقدس کیست؟ آن کجاست؟ چه مسئولیتی دارد و این مسئولیت چه بازخوردی دارد؟ اگر ما بگوییم که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مسئول کل سینماهای کشور است سینمای دفاع مقدس جزیی از آن سینما هست یا نیست ؟ آیا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نسبت به مسئولیت خود به این موضوع توجهی می کند؟ من به ارگان های نظیر حوزه هنری و سازمان اوج را به عنوان سیاست گذار نمی دانم و مجموعه هایی هستند که کمک کننده اند.

عظیمی یادآور شد: از نگاه مدیریتی هم که به این موضوع نگاه می کنم باید مدیریت سینمای دفاع مقدس ستادی متشکل از مجموعه هایی باشد که تصمیم گیری های اساسی در آن انجام شود تا به مرحله تولید برسیم.

انتهای پیام/

سیدجمال ساداتیان تهیه کننده فیلم متری شش و نیم در پاسخ به این پرسش که چرا در سینمای ما هیچ متر و معیاری برای دستمزد بازیگران وجود ندارد، به خبرنگار ایرناپلاس گفت: عوامل مختلفی در این مسئله دخالت دارند. البته باید به این مسئله توجه داشت که سالی صد فیلم ساخته می شود و در مجموع ممکن است پنج، شش و یا 10 فیلم گیشه موفقی داشته باشند، بقیه متحمل ضرر می شوند. حالا از ده درصد تا صد درصد اما کسی به آن ضررها توجه نمی کنند، اما آن چند فیلمی که می فروشد متر و معیار می شود و با این استدلال که سینما رونق داشته که فیلم ها فروخته، پس ما هم دستمزدها را افزایش می دهیم. از آن طرف هم یکباره هجمه زیادی از طرف کارگردانان و تهیه کنندگانی که می خواهند فیلم بسازند، وارد می شود و سعی می کنند کاندیداهایشان چند بازیگری باشند که گیشه موفقی دارند و اسمشان سر زبان هاست و آن ها را به کار دعوت می کنند. اما مگر آن ها در مجموع سالی چند فیلم می توانند بازی کنند؟ بالطبع وقتی می بینند متقاضی زیادی دارند، دستمزدهایشان را بالا می برند. برخی از تهیه کنندگان هم به ناچار قبول می کنند و دستمزدها را می پردازند و این دستمزدی که پرداخت می شود، به متر و اندازه تبدیل می شود.

هر چه پولش باشد پرداخت می کنیم

وی در ادامه افزود: از طرف دیگر بعضی پول هایی که وارد سینما می شود هم بی تاثیر نیست. افرادی که سرمایه هایشان را وارد سینما می کنند، ضوابط تولید را نمی دانند و فقط تاکیدشان این است که فلان بازیگر خانم و یا آقا باید در آن اثر باشد. برایشان هم مهم نیست و می گویند این افراد را دعوت کنید که بیایند و هر چه پولش باشد پرداخت می کنیم. افتخارشان این است که قدرت پرداخت دارند. تهیه کننده هم بر اساس سلیقه سرمایه گذار این بازیگران را دعوت به کار می کند و دستمزدهای بالا می پردازد. این مسئله در کنار پارامترهای مختلف دست به دست هم می دهد و به متر و اندازه تبدیل می شوند و علیرغم گیشه ناموفق، می بینیم دستمزدها در حال افزایش است. از طرفی قیمت ها در یک سال و نیم گذشته خیلی متغیر بود و وقتی قیمت دلار دچار نوسانات شد روی همه چیز از جمله دستمزدها تاثیر گذاشت.

متقاضی زیاد و بالاترین قیمت

تهیه کننده فیلم چهارشنبه سوری در پاسخ به این پرسش که آیا تعیین نرخ دستمزد بازیگران مانند اتفاقی که برای فیلمنامه نویسان افتاد، می تواند راه حلی برای جلوگیری از دستمزدهای نجومی باشد، عنوان کرد: نمی گویم که موثر نیست و تا حدودی موثر خواهد بود. این تنها بخشی از قیمت ها را مشخص می کند. برای بازیگرانی که خیلی اسمشان سر زبان ها نیست کمتر این بحث ها مطرح است. اما برای بازیگرانی که مطرح هستند، بیشتر اتفاق می افتد. مثلا بازیگری که در سال، 30 تا 40 پیشنهاد کار دارد، در مجموع دو یا سه پیشنهاد را قبول می کند و به همین دلیل سعی دارد بهترین قیمت ممکن را بپذیرد، چون متقاضی و پیشنهاد زیاد دارد. البته همان بازیگرانی که مورد توجه هستند، وقتی یک قصه خیلی خوب به آن ها پیشنهاد می شود، سعی می کنند خود را با قیمت پیشنهادی تهیه کننده تطبیق دهند و حضورشان را در آن فیلم تثبیت کنند.

قیاس سینمای ورشکسته با سینمای هالیوود

ساداتیان که تجربه تهیه کنندگی به رنگ ارغوان را هم در کارنامه دارد، با اعلام اینکه سینمای ما در مجموع ورشکسته است، درباره دستمزدهای نجومی در سینمای هالیوود و اخذ مالیات و شفافیتی که آنجا وجود دارد و قیاسش با دستمزدهای بازیگران داخلی، افزود: به خاطر یک بی نماز در مسجد را نمی بندند. ما به صرف این که چهار بازیگر قیمت هایی را مطالبه می کنند، نباید این هزینه ها را دوباره به سینما تحمیل کنیم. سینمای ما در مجموع ورشکسته است و گردش مالی اسفناکی دارد. حساب کنید وقتی شما یک گردش مالی 250 میلیارد تومانی برای یک جمعیت شش هزار نفری دارید. به طور متوسط به هر کسی 40 میلیون تومان می رسد. این چهل میلیون تومان را اگر تقسیم بر دوازده ماه کنید ماهی سه میلیون تومان می شود. هالیوود سینمای صنعتی و شرایطش خاص است. اما چرا آن را با سینمای اروپا مقایسه نمی کنید؟ در اروپا برای اینکه سینمای ملی کشورهایشان سرپا بایستند، شهرداری ها را موظف کرده اند که تعمیرات سینماها را بر عهده بگیرند. همچنین ارزش افزوده را در بسیاری از کشورها از فیلم های بومی و ملی حذف کرده اند و کلی امتیاز قائل می شوند که سینمای ملی شان از بین نرود. نمی شود با این گردش مالی اندک که در سینما داریم، مالیات هم بدهیم. در حال حاضر بحث سر این است که مالیات بر ارزش افزوده هم از سینما حذف شود.

گفت وگو از هنگامه ملکی

مهم ترین ویژگیِ فیلمِ تازه ی محمد حسین مهدویان این است که با دیدنش خواهی گفت باز گلی به جمالِ ماجرایِ نیم روز یک، فیلمی که با همه ی ضعف هایش شخصیت ها و روابطِ نیم چه درستی داشت.

ماجرایِ نیم روز دو ابداً فیلمِ خوبی نیست؛ چون کارگردان به جایِ آن که به دنبالِ ساختِ فیلم باشد، درگیرِ زدنِ حرفی ست که ربطی به سینما ندارد .

مهدویان هر چه به سینما نزدیک می شود به همان میزان موفق و هر چه به شعار دادن و القایِ حرفی خاص می پردازد، نتیجه اش می شود توهین به شعور مخاطب.

بزرگ ترین مشکلِ ردِّخون ناتوانیِ عجیبِ کارگردان در ساخت و ارائه ی روابطِ درست در فیلم است؛ روابطِ کمال(هادی حجازی فر) و افشین(محسن کیایی) به عنوانِ برادر زن و داماد، روابطِ این هردو با سیما(بهنوش طباطبایی)، روابطِ ماموران امنیتی با هم و با رییس شان، روابطِ عباس زریباف(حسین مهری) و همسرش، روابطِ نیروهای حاضر در پادگان اشرف چه در پادگان چه در صحنه ی عملیات مرصاد، روابطی تعریف نشده، ناقص، بی معنا و در برخی صحنه ها مضحک است.

به یاد بیاورید رحیم(احمد مهران فر) را در ماجرای نیم روز یک که به عنوانِ فرمانده آن تیم هم شخصیت پردازیِ خوبی داشت و هم روابطش با هم کارانش در آمده بود، و مقایسه کنید با فرمانده جدید در ردِّ خون که یک فاجعه ی تمام عیار در بازی و شخصیت پردازی ست.

کمال در تمامِ فیلم هیچ گاه حسِّ برادرِ سیما بودن را انتقال نمی دهد، حتا در سکانسی که تفنگِ دوربین دار به دست، سیما را نشانه گرفته و باید صحنه ای تکان دهنده خلق کند که نمی کند.

جز رابطه یِ مسعود(مهدی زمین پرداز) و آن توّاب هیچ رابطه ی درستی در فیلم وجود ندارد؛ تنها رابطه ی درست و درآمده ی فیلم جایی اثر و نتیجه ی یک رابطه ی درست را نشان می دهد که صادق(جواد عزّتی) این دو را از هم جدا می کند؛ یکی از معدود لحظاتِ خوبِ فیلم.

مهدویان هم چنان در ارائه ی تصویری درست و واقعی از سازمانِ تروریستیِ رجوی عاجز است، هم چون ماجرای نیم روز یک.

آن چه که از سازمانِ رجوی در ردِّخون ارائه می شود، کاریکاتوری و در برخی صحنه ها مضحک و کلیشه ای ست؛ در یکی از صحنه ها برخی اعضای سازمان پشتِ سرِ زریباف نماز جماعتِ مغرب و عشا می خوانند و کمی آن سوتر عدّه ای دیگر از هم رزمان شان دارند مردمِ عادّی را به رگبار می بندند، در یک تصویر شما نماز خواندنِ این جماعت و هم زمان به رگبار بستنِ مردم عادی را می بینید و زنی که بیانیه ای می خواند و کلّی شعار می دهد و بعد عباس زریباف مشعلی در دست جنازه هایی که روی شان بنزین ریخته شده را به آتش می کشد و در همان حال شعارهایی می دهد.

موضوع این نیست که برخی منابع تاریخی می گویند جنایتی مشابه در جریان حمله به سرپل ذهاب صورت گرفته است، بلکه مساله ی مهدویان این است که او در سینمایی کردنِ آن فاجعه و عمق و بُعد بخشیدن به آن واقعیت بر پرده ی سینما لکنت و ضعف دارد.
به نظرم مهدویان متوجه نیست در چه سالی و چه دوره ای زندگی می کند، حواسش نیست سینما جایِ شعار دادن و القایِ حرف و نتیجه ای خاص به مخاطب نیست.

کارگردان تلاش می کند با گذاشتنِ جملاتِ پُرالتهاب در دهانِ ماموران امنیتی التهاب و اضطرابی از هجوم به سرپل ذهاب و کرند و قصر شیرین ارائه کند اما هیچ التهاب و تشویشی به تماشاگر منتقل نمی شود، چون التهاب را نمی شود و نباید "گفت" بلکه باید "ساخت".

و این دیگر اشکالِ بزرگِ ردّ خون است؛ ردِّخون مدام می خواهد بگوید و تلاشی برای ساختن صورت نمی گیرد.
بازی ها در ردّخون در مقایسه با ماجرای نیم روز یک، پس رفتی فاحش است؛ تنها می ماند بازیِ خوبِ بهنوش طباطبایی که به نظرم بهترین بازی در کارنامه ی کاری اش است .

هادی حجازی فر که در ماجرای نیم روز یک فوق العاده بود، در این فیلم عادّی و در برخی لحظات اغراق شده و لوس جلوه کرد.

ویژگی ها و کاراکترِ صادق(جواد عزّتی) به شکلِ آزار دهنده ای در ردِّ خون پُررنگ شد و از آن حالت مرموز و جدّی و عمیق بودن خارج شد.

صحنه های جنگیِ فیلم نکته ی تازه و منحصر به فردی نداشت و چیزی به سینمای ایران اضافه نکرد؛ در همین سینمای خودمان تصاویری به مراتب بهتر و فنّی تر از صحنه های عملیات مرصاد در این فیلم، خلق شد .

ردِّ خون بی جهت کش دار و کند است و برای اکرانِ عمومی حتما باید ریتمش تندتر شود.

و آخر این که مهدویان می تواند فیلم ساز خوبی باشد به شرطِ آن که "گفتن" را کنار بگذارد و "ساختن" پیشه کند.
در چند جایِ ردِّخون، هرگاه کمال حس می کرد به او توهین شده با حالتی خاص می گفت: بهشون گفتی من کی ام؟!
هیچ کس به مهدویان نگفته ما تماشاگرانِ سینما کی هستیم؟!

منبع : حامیان ولایت

سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: هنوز قائله انتشار و قاچاق نسخه غیر قانونی فیلم رستاخیز به کارگردانی احمد رضا درویش تمام نشده که این بار فیلم رحمان 1400 به کارگردانی منوچهر هادی تقریبا با همان شیوه و روش، از سایت ها و کانال های غیر قانونی پخش فیلم سر در آورد.

قبل تر نیز این اتفاق برای فیلم هایی که به هر دلیلی اجازه اکران نگرفته بودند افتاده بود که نسخه با کیفیتشان سر از سایت های پخش فیلم در می آورد. آخرین نمونه اش همین فیلم لرد ساخته محمد رسوال اف که حتی مجوز ساخت هم نگرفته بود.

اما قصه رحمان 1400 با این فیلم ها فرق دارد. این فیلم هم مجوز اکران داشت و هم اکران شده بود. فیلم رحمان 1400 نوروز امسال در سینما های کشور اکران شد. خیلی سریعتر از آن که کسی فکر ش را بکند رقم های میلیاردی فروش را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشت و تنها در سه هفته به فروش 22 میلیاردی رسید.

رقمی که کمتر فیلمی قادر بود که با چنین سرعتی به آن برسد.مخاطبان، منتقدان و خود سازندگان فیلم اعتقاد داشتند که این فیلم خیلی زود رکورد فیلم هزارپا ساخته ابولحسن داودی را خواهد شکست. اما هیچ وقت این اتفاق رخ نداد.

فیلم ناگهان با خبری که حکایت از تخلف سازنده و پخش کننده رحمان 1400 را می داد، خیلی سریع از پرده های سینما پایین کشیده شد.

رحمان 1400 به دلیل محتوای نامناسب با اصلاحیات و حذفیات زیادی مجوز اکران گرفته بود. در تاریخ 27 فروردین خبرگزاری تسنیم طی گفت وگویی که با فرجی مدیر نظارت و ارزشیابی کرده بود مدعی شد که نسخه ای که هم اکنون در بعضی از سالن های سینما به نمایش درامده ، بدون سانسور و بدون اعمال ممیزی ها است. همین خبر کافی بود که سازمان سینمایی سریع دست به کار شود و فیلم را به دلیل تخلف سازندگان و پخش کنندگانش توقیف کند.

اطلاعیه سازمان سینمایی برای توقیف رحمان 1400

در اطلاعیه سازمان سینمایی برای توقیف رحمان 1400 آمده است: بر اساس گزارش های رسیده به اداره کل سینمای حرفه ای معاونت ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی و بررسی بازرسان این اداره کل، تخلف فیلم رحمان 1400 مبنی بر عدم حذف کامل برخی از صحنه های اعلامی از سوی شورای پروانه نمایش در برخی از سینما ها محرز شد و با عنایت به مفاد ماده 18 آیین نامه نظارت بر نمایش فیلم از ادامه اکران این فیلم جلوگیری بعمل آمد.

در این جا حق با وزارت ارشاد و مدیران سازمان سینمایی بود. تخلف سازندگان آشکار و جای هیچ گونه دفاعی وجود نداشت. هر چند نقدی که به مدیران سازمان سینمایی وارد شد، این بود که آن ها از چند هفته قبل از تخلف فیلم اطلاع داشتند و با رسانه ای شدن این موضوع تازه دست به کار شدند.

از آن سو سازندگان فیلم ادعا کردند که این تخلف فقط در یک یا نهایتا دو سالن سینما رخ داده و آن هم به دلیل این بوده که فیلم دارای دو نسخه اصلاحی بوده است.

منوچهر هادی در پست اینستاگرامی اش نوشته است: تمام سینما های کشور نسخه اصلاح شده را روی پرده اکران می کردند و تازه سینما های حوزه نسخه اصلاح شده تری را. هیچ باکی نیست تمام تلاشم را خواهم کرد که رحمان را دوباره اکران کنم فیلمی که حرف مردم را میزند و خوشحالی را به مردم هدیه می داد.

هر چه بود قضیه اکران رحمان 1400 با همه حاشیه هایش تمام شد. هر چند منوچهر هادی در چندین و چند پست اینستاگرامی با تندی مدیران ارشاد را نواخت و گفت به زودی نسخه نمایش خانگی آن را منتشر خواهد کرد.

ظاهرا سازندگان رحمان 1400 از آن تاریخ چندین و چند بار درخواست مجوز نمایش خانگی را دادند که هر بار به دلایل مختلف مجوز نمایش خانگی فیلم صادر نشده است. تا اینکه چند روز پیش نسخه با کیفیت فیلم از سایت های فروش فیلم سر دراورد.

منوچهر هادی در نامه تندی که دیروز خطاب به انتظامی رییس سازمان سینمایی نوشته است، گفته: آقای انتظامی معاونت فعلی سینما شما به شدت محافظه کار هستین. بعد از توقیف رحمان و اکنون بعد از قاچاق نسخه بدون سانسور آن نه تنها من و تهیه کننده فیلم رو حضوری در دفترتون نپذیرفتید بلکه جواب تماس ها و پاسخ پیامک های مارا هم ندادین. مگر شما معاونت وزارتخانه دیگری هستید مثلا وزارت نفت یا وزارت خارجه یا... شاید هم ما برای وزارتخانه دیگری فیلم ساختیم و مجوز از جایی غیر از ارشاد گرفتیم؟

شما مدیر سینمایی هستین و من و جناب سرتیپی سینماگر. مگر شما مراجعه کننده دیگری هم غیراز ما دارین؟ دقیقا وظیفه شما چیست؟ شنیدم به زیر دستانتان گفتید فعلا صلاح نیست نسخه اصلاح شده شورا توزیع شود. دلیلش چیست؟

هادی در این نامه نوشته: بیش از صدبار تماس و پیامک دادیم و طلب حقمان را کردیم. نسخه فیلم ما قاچاق شده و شما در اتاقتان نشستین و پاسخ مارا نمیدهید. گذاشتین چند وقت بگذره و سرمایه بخش خصوصی که از بین رفت بعد مجوز بدهید. من به سهم خودم شمارا نمی بخشم و به خدا واگذار میکنم فقط به خاطر اینکه با من و تهیه کننده فیلم رحمان مثل غریبه ها رفتار کردین و مارا در این اتفاق مهم سینمایی سال تنها گذاشتین. من و جناب سرتیپی همچنان بخاطر عدم حمایت شما به دادسرا احضار می شویم و در حال حاضر با وثیقه آزاد هستیم.

امروز و در پی نامه تند منوچهر هادی ، سازمان سینمایی دوبار و با همان سناریوی فیلم رستاخیز خبر از شکایت از پخش کنندگان نسخه غیرقانونی رحمان 1400 داد.

شکایت سازمان سینمایی از انتشار دهندگان نسخه قاچاق رحمان 1400

معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی درباره انتشار غیرقانونی فیلم رحمان 1400 در فضای مجازی گفت: بلافاصله پس از اطلاع از این موضوع، اقدامات لازم را انجام داده ایم و امروز هم از طریق مراجع قضایی از پخش کننده این فیلم در فضای مجازی شکایت می کنیم.

سید محمدمهدی طباطبایی نژاد در این باره توضیح داد: انتظار سینماگران از ما این است و وظیفه جدی خود هم می دانیم که با ابزار قانونی که در اختیار داریم بازدارندگی لازم را در مقابل پخش های فاقد حقوق مالکانه ایجاد کنیم تا حقوق سازندگان آثار سینمایی حفظ شود.

وی افزود: البته نسخه ای که از این فیلم منتشر شده، با کیفیت و بدون آرم است و این موضوع برای اهل فن، به اندازه کافی گویاست. از نظر ما انتشار این نسخه غیرقانونی علاوه بر خسارتی که به صاحبان فیلم زده است، یک جرم نیز مرتکب شده، زیرا فیلمی بدون اصلاحات منتشر شده است.

معاون ارزشیابی و نظارت ادامه داد: قاعدتا الان کسانی که نسخه اصلی در اختیارشان بوده در محضر دادگاه پاسخگو خواهند بود.

تلویحا در این نامه طباطبایی می گوید این سازندگان آثار هستند که باید پاسخگو باشند و به نظر می رسد منظور از شکایت، شکایت از سازندگان فیلم است در اینجا.

رستاخیز

اولین بار رستاخیر در سی ودومین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد. عموم واکنش ها منتقدان به فیلم منفی بود. فیلم اشکالات فنی، تکنیکی و از همه این ها مهمتر اشکالات محتوایی و تاریخی زیادی داست .اما آن چیزی که باعث شد این فیلم دچار حاشیه ای تمام نشدنی بشود. نمایش چهره حضرت عباس (ع) و علی اکبر (ع) در فیلم بود. با وجود اینکه فیلم در محافل خصوصی برای افردا مختلف به نمایش درامد و حتی یک روز نیز برای چندین ساعت روی پرده رفت و لی هیچ گاه نتوانست به اکران وسیع برسد.

احمد رضا درویش کارگردان فیلم مدعی شد تا زمانی که این فیلم اکران نشود فیلم بعدی اش را نخواهد ساخت. در طول نزدیک به 6 سال سه وزیر خواستند این فیلم را اکران کنند که هیچکدام موفق نشدند و درنهایت فارابی اعلام کرد کل هزینه های فیلم که رقمی نزدیک به 11 میلیارد تومان بوده را پرداخت کرده و فیلم را از آن خوده کرده است.

هر سال نزدیک به ماه محرم که می شود بحث اکران این فیلم نیز داغ می شود تا اینکه همین چند هفته پیش بود که بالاخره فیلم به طرز مشکوکی و با کیفیت عالی با دوبله عربی روی سایت یوتیوب قرار گرفت. درویش و سازندگان انگشت اتهام و تقصیر را به سمت مدیران ارشاد نشانه گرفتند و از آن سو مدیران ارشاد مدعی شدند که از انتشار دهندگان نسخه فیلم شکایت کرده است.

بنیاد سینمایی فارابی اعلام کرد که از ارائه کنندگان غیرقانونی نسخه عربی فیلم سینمایی رستاخیز در شبکه های اینترنتی، شکایت می کند.

اینکه بنیاد سینمایی فارابی و مدیران ارشاد از کی و چی شکایت کرده و می کنند دقیقا مشخص نیست ولی آن چه مشخص است این است که در این بین هم صاحبان آثار به معنی کسانی که نسخه فیلم در اختیارشان بوده باید پاسخگو باشند و هم مدیران ارشاد باید جواب دهند که چرا هنوز نتوانسته اند ساز و کار درستی اتخاذ کنند که چنین اتفاقاتی دیگر رخ ندهد.

حالا باید دید که در این بین تهدید عوامل دو فیلم رحمان 1400 و رستاخیز مبنی بر شکایت از پخش کنندگان نسخه غیرقانونی این دو فیلم درست از آب درمی آید

یا اینکه به گفته تلویحی مدیران ارشاد این خود سازندگان هستند که باید پاسخ دهند که چگونه آثارشان به دست قاچاقچیان افتاده است.

به گزارش سینماپرس ، عبدالله باکیده کارگردان سینما درباره وضعیت سینمای دفاع مقدس در برنامه ریزی مدیران سینمایی و خروجی آن در تولید و اکران به صبا بیان کرد: سینمای دفاع مقدس یک گونه فراموش شده است و آن چیزی که امروز مشاهده می کنیم آثاری ویترینی است که به صورت محدود سالانه تولید می شوند.

وی افزود: سینمای دفاع مقدس زمانی که حیات داشت، می شد تاثیرات آن را در جامعه مشاهده کرد اما آیا معدود تولیداتی که امروز به اسم سینمای دفاع مقدس تولید می شود کارکرد لازم را دارد؟ جواب این گفته کاملا مشخص است پس بهتر است از تولیدات این روزهای سینمای دفاع مقدس به عنوان آثاری ویترینی نام ببریم.

کارگردان فیلم صلیب طلایی درباره فضای نامساعد تولید در این ژانر سینمایی نیز توضیح داد: به شخصه فیلمنامه و طرح های بسیاری دارم که در آنها به انحای مختلف به دفاع مقدس توجه شده است اما وقتی هیچ سرمایه گذار و تهیه کننده ای حاضر به سرمایه گذاری در این حوزه نیست چگونه باید از فیلمسازی مثل من انتظار داشت که کارهای درخور توجه تولید کند.

باکیده ادامه داد: از نگاه من مسئولان سینمایی در به وجود آمدن فضای نامساعد تولید در سینمای دفاع مقدس اصلی ترین نقش را ایفا می کنند چون سینماگر دغدغه مند کم نیست اما حامی واقعی وجود ندارد.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا سینمایی دفاع مقدس هنوز باید به شکل دهه شصت مدنظر قرار گیرد، گفت: بخشی از سینما بیان اتفاقاتی است که در جنگ 8 ساله رخ داده است. این رویدادها در قالب فیلم هایی که به صورت مستقیم به جنگ توجه دارند، متبلور می شود اما آثاری هم هستند که به صورت غیرمستقیم به جنگ توجه دارند و به نوعی حاشیه های آن را مدنظر قرار می دهند فیلم هایی نظیر آژانس شیشه ای بهترین مثال در این زمینه هستند.

کارگردان سریال نبردی دیگر تاکید کرد: پرداختن به موضوعاتی با محور مقاومت یکی دیگر از مسیرهای رسیدن به سینمای دفاع مقدس است برای مثال فیلمسازی درباره مدافعان حرم یکی از مسیرهای مورد نظر است اما متاسفانه فضای روشنفکری اجازه چنین کاری را از سینمای ما گرفته است.

باکیده متذکر شد: آیا این سینمایی که امروز شاهدش هستیم آرمان های شهدا را مدنظر دارد؟ آیا فیلم هایی که روی پرده می روند و تنها خنده تماشاگر را به همراه دارد ما را به نقطه مطلوب خواهد رساند؟ هر گاه که به این سوال ها جواب دادیم الزام توجه به سینمای دفاع مقدس را درخواهیم یافت.

وی در پایان با اشاره به اینکه سینمای دفاع مقدس متعلق به یک یا چند نفر خاص نیست، اظهار کرد: هر فیلمسازی باید بتواند فیلمی را که در این حوزه می خواهد، تولید کند. این تنوع افکار یکی از ابزارهای مهم در رونق سینمای دفاع مقدس است.

با غفلت مراکز نظارتی سازمان سینمایی، فیلمی در بهار امسال روی پرده رفت که پس از مدتی مشخص شد آنچه اکران شده با نسخه ای که مجوز گرفته، متفاوت است. در نتیجه، وزارت ارشاد از ادامه اکران این فیلم جلوگیری کرد. این فیلم مدتی است که بطور غیرقانونی و قاچاقی، در فضای مجازی منتشر شده است. اما نامه ای که کارگردان این فیلم درباره قاچاق شدن آن، خطاب به رئیس سازمان سینمایی نوشته، این مسئله را قابل تأمل کرده است! او در نامه اش نوشته که این فیلم توسط شورای نمایش خانگی، بازبینی شده و با انجام اصلاحات، مجوز توزیع گرفته، اما به دستور رئیس سازمان سینمایی، جلوی توزیع آن گرفته شده است. روال معمول این است که سازندگان فیلم های قاچاق شده، به سرعت فیلم خود را در نمایش خانگی توزیع می کنند، تا مخاطب نسخه اصلی را ببیند و ضرر کمتری متحمل شوند. معمولا سازمان سینمایی هم در این مرحله، همراهی می کند و سریع مجوزها را صادر می کند. حالا اگر سازمان سینمایی مجوز نمایش خانگی یک فیلم را صادر نکرد، تیم تولید با درز دادن فیلم در فضای مجازی، می تواند سازمان سینمایی را تحت فشار بگذارد تا سریع تر مجوز بدهد. اطلاعات موثق حاکی از آن است که عوامل متخلف این فیلم سخیف، در پی فضاسازی برای اخذ مجوز نمایش خانگی هستند و برای همین هم ماجرای انتشار نسخه قاچاق فیلم توسط اهالی سینما و رسانه، جدی گرفته نشد.

به گزارش حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، فرزاد موتمن کارگردان فیلم سراسر شب در صفحه شخصی اش از تعویق اکران این فیلم خبر داد و نوشت: در حالیکه اعلام شده بود سراسر شب به زودی اکران می شود اما باز هم نمایش آن به دلیل بروکراسی اکران به تعویق افتاده است.
این نکته به این معنی نیست که که اکران نمی شود(خصوصا که بالاخره دارد اتفاق های خوبی هم میفتد) اما فعلا تاریخ دقیق اکران مشخص نیست.

پروسه ساخت و آماده سازی و بالاخره اکران این فیلم، به مسیری سخت و جانکاه تبدیل شد، به این دلیل خیلی ساده که سراسر شب شباهتی به فضای حاکم بر فیلمهای سینمای ایران ندارد و از ساز و کار دیگری در ساخت آن استفاده شده و البته در این میان سراسر شب تنها نیست.

چند فیلم دیگر اغلب از تولیدات متفاوت تر سینمای ما در شرایط مشابهی قرار دارند..ممنونم از همه دوستانی که مرتبا در این صفحه پیگیر سرانچام این فیلم هستند.خیلی طول نخواهد کشید.

گفتنی است پیش از قرار بود این فیلم در نیمه دوم سال اکران شود.

انتهای پیام/

بهرام صادقی مزیدی تهیه کننده و کارگردان سینما، درباره آخرین وضعیت اکران فیلم صله سحر به خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، گفت: در حال کم کردن زمان فیلم از 105 به 90 دقیقه هستیم و برنامه ریزی های لازم برای حضور در جشنواره ای خارجی را انجام دادیم و در آینده ای نزدیک این اتفاق رخ می دهد.

او در خصوص اکران عمومی فیلم افزود: الان سه سال از ساخت فیلم می گذرد و هنوز موفق به اکران عمومی نشده ایم؛ اما حس می کنم پس از حضور در جشنواره های خارجی و دیده شدن فیلم اکران ما در ایران راحت تر خواهد شد.

گفتنی است صله سحر به زندگی یک استاد موسیقی با بازی پرویز پورحسینی می پردازد. او به دلیل ضعف جسمانی توانایی اجرای برنامه ارکستر را ندارد و همین مسئله او را مستأصل و پریشان می کند.

برخی عوامل فیلم سینمایی صله سحر عبارتند از:

نویسنده و کارگردان: فرزین مهدی پور، مدیر فیلمبرداری: ابراهیم اشرفی، صدابردار: علیرضا نوین نژاد، طراح چهره پردازی: مهدی شیرازی، آهنگساز: امیر توسلی، طراح صحنه و لباس: علی وطن دوست.

بازیگران: ماه چهره خلیلی، پرویز پورحسینی، مریم معترف، عنایت شفیعی، علی ملاپور، بهرام ابراهیمی.

انتهای پیام/

سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: فیلم های در حال اکران می گویند که سینما مانند قهوه خانه جای خوبی برای بچه ها نیست. چه کسی فکر می کرد سینمایی که قرار بود پس از انقلاب اسلامی زمینه حضور خانواده ها را فراهم کند و بستری برای فرهنگ سازی باشد، به سویی برود که اغلب آثارش برای بچه ها ممنوع باشد و یک خانواده نتواند با تمام اعضایش حتی یک فیلم برای تماشا پیدا کند.

روز سه شنبه 10 اردیبهشت سال 98، نقطه عطفی در تاریخ سینمای ایران رقم خورد. در این روز با امضای رئیس سازمان سینمایی، دستورالعمل رده بندی سنی فیلم ها اجباری شد. صاحبان آثار موظف شدند تا رده بندی سنی فیلم ها را در اقلام تبلیغاتی مثل پوستر فیلم درج کنند تا علاقه مندان به تماشای فیلم، قبل از خرید فیلم از محدودیت سنی اعمال شده باخبر شوند. اکنون با گذشت چند ماه از اعمال این آیین نامه، سایت معتبر فروش بلیت سینما پر از پوستر های فیلم هایی است که روی آن رده بندی سنی درج شده و جالب است تقریباً اکثر فیلم های در حال اکران دارای رده بندی سنی هستند و کمتر فیلمی را می توان پیدا کرد که برای همه اعضای خانواده مناسب باشد.

تکلیف بچه ها چیست؟!
وقتی همه فیلم های سرگروه اکران سینمایی مناسب کودکان نیستند، خانواده ها در انتخاب سینما به عنوان ابزاری برای گذران اوقات فراغت تجدیدنظر خواهند کرد. این اتفاق قطعاً عواقبی در پی خواهد داشت. یکی از عواقب آن ایجاد شبهه در ماهیت سینمایی است که ادعای اخلاق دارد و قاعدتاً در یک سینمای اخلاقی همه فیلم ها برای همه افراد مناسب خواهند بود.

حبیب اسماعیلی، بازیگر و مدیر یکی از دفاتر پخش فیلم می گوید: با احترام به سازمان سینمایی و شورای محترم بازبینی فیلم که با درجه بندی سنی به دنبال مراقبت از سلامت جوانان و کودکان است، درجه بندی تمام فیلم های تازه اکران این سؤال را پیش رو می گذارد که آیا تمامی فیلم ها باید محدودیت شرایط سنی داشته باشند؟ با این حساب برای کودکان و جوانان زیر 12 و 15سال چه کرده ایم که نمی توانند هیچ کدام از فیلم های دوره تازه اکران را ببینند؟

روز گذشته، فاضل نظری، مدیرعامل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در نشست خبری هفته کودک به رابطه کودک و سینما پرداخت. این شاعر بدون اینکه بخواهد به فیلم رحمان 1400 اشاره کند، خاطره ای از سینما به همراه خانواده در ایام نوروز امسال را برای خبرنگار ها تعریف کرد. وی گفت که به خاطر محتوای فیلم در اواسط نمایش سینما را به همراه خانواده ترک کرده است و از اینکه چنین فیلمی که بعداً توقیف شده، بدون اعلام هشدار درباره محتوای آن اکران شده ابراز تأسف و نسبت به تولید نشدن آثار مناسب برای خانواده ها و رده سنی کودک و نوجوان انتقاد کرد.

سال هاست پرفروش ترین آثار سینمایی کشور به فیلم هایی اختصاص دارد که به هیچ عنوان مناسب رده سنی کودک و نوجوان نیست و با خانواده نمی توان این آثار را تماشا کرد و عجیب است که سینماگران از سویی از بی رونقی سینما می نالند و از سویی دیگر، اما اقدامی برای تولید آثاری که مناسب همه اقشار باشد، نمی کنند. در امریکا چند دهه است که برای رونق دادن به سینما به این فکر افتاده اند که تولید آثار مناسب رده سنی کودک بیشتر شود و حتی قوانین هم به این موضوع کمک می کند. در واقع طبق قوانین به آثاری که برای خانواده ها مناسب باشد سالن های بیشتری تعلق می گیرد و آثاری که مسائل اخلاقی را رعایت نکنند با محدودیت سالن مواجه می شوند.

استفاده تبلیغاتی از محدودیت ها
نکته دیگر این است که متأسفانه در ایران هشدار سنی منجر به تحدید سالن های سینما نمی شود و اتفاقاً قوانین تشویق کننده هم هست. در واقع وقتی رده بندی سنی منجر به محدود شدن سالن ها نمی شود و برخی از سنین را ترغیب می کند که برای تماشای فیلم به سینما بروند.

فرهنگ سازی محدودیت سنی
در سینمای ایران نمونه های زیادی از استفاده های تبلیغاتی برای محدودیت های سنی وجود دارد؛ از محدودیت برای فیلم مصائب شیرین در دهه 70 گرفته تا همه محدودیت هایی که تا قبل از اعلام آیین نامه رده بندی سنی در سال جاری اعمال شد، اما برخلاف ایران که در آن رده بندی سنی به شکلی غیرکارشناسانه اعمال می شود در کشوری مانند امریکا آثاری که دارای رده بندی سنی هستند، در اکران با محدودیت روبه رو می شوند و هرچه درجه سنی فیلم بالاتر برود، سالن های کمتری برای اکران در اختیار آن قرار خواهد گرفت، بنابراین شرکت های بزرگ دارای سالن های زنجیره ای سینما در امریکای شمالی بیشترین توجه را به اکران فیلم هایی دارند که مناسب اکران برای همه اعضای خانواده باشد.

بیتا منصوری تهیه کننده سینما می گوید: در همه جای دنیا ژانری به نام خانواده وجود دارد که ما اصلاً در سینمای ایران چنین چیزی نداریم، یعنی در پروانه ساخت آنلاین فیلم های سینمایی گونه های مختلفی مثل کمدی، اجتماعی و تاریخی هست ولی اصلاً چیزی به اسم سینمای خانواده نداریم.

حضور یک خانواده کامل در سینما هم به فروش بیشتر فیلم کمک می کند و هم حضور بچه ها باعث افزایش فروش محصولات جانبی مانند تنقلات خواهد شد. آشنایی و تمایل کودکان به حضور در سینما، آینده اقتصادی گیشه را تضمین می کند، اما آنچه در سینمای ایران در حال رخ دادن است اینکه هر سال میزان مخاطب سینما در حال کاهش است؛ مسئله ای که در آمار های رسمی سازمان سینمایی نیز به وضوح دیده می شود.

با حذف کودکان از فیلم ها و اکران آثاری که برای تماشای گروه سنی کودک و نوجوان مناسب نیست، عملاً سینما بخش بزرگی از مخاطبان خود را از دست می دهد؛ اتفاقی که اگر فیلمسازان ایرانی به آن توجه داشته باشند، قطعاً در روند فیلمسازی آن ها تأثیرگذار خواهد بود.

گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس رسول حسنی؛ سینمای ایران در طول حیات خویش هیچ وقت صاحب ژانر به معنای دقیق کلمه نشده و تقریباً تلاشی هم برای ایجاد آن از سوی فیلم سازان صورت نگرفته است. اگر با فقر ژانر در سینمای ایران مواجه هستیم برای آن است که کارگردانان اغلب به جای ایجاد یک سینمای بومی و ملی نظر به جشنواره های خارجی داشته اند و از خاستگاهی که در آن سینما را تجربه کرده اند غافل بوده اند. نکته قابل تأمل انگیز اینکه نه تنها سینمای ایران صاحب ژانر نیستند، بلکه کارگردانان ما کمتر به سبک خود دست یافته اند.

از سینماگران بسیاری که اثر تولید کرده اند، نام های بسیار معدودی بودند که به سبک خود رسیده اند. علی حاتمی و بهرام بیضایی به طور مشخص از کارگردان هایی هستند که می توان گفت داری سبک هستند؛ یعنی به واسطه دیدن آثارشان می توان مؤلفه های فرمی و نه محتوای آنها را برشمرد. برای همین است که اغلب سینمای ایران را به نام کارگردان ها و جوایزشان می شناسند و نه سبک فیلم سازی کارگردان هایشان. از میان جوانانی که وارد سینما شده اند و به سبک منحصربه فرد خود رسیده اند، می توان به چند نام مشخص اشاره کرد که محمدحسین مهدویان یکی از آن هاست.

مهدویان در ایستاده در غبار ، ماجرای نیمروز ، لاتاری و ماجرای نیمروز یک سیر مشخص و رو به رشدی را طی کرده است که مطالعه آنها سبک این کارگردان تازه نفس را روشن می کند. هرچند او به اوج و پختگی سبک خویش دست نیافته است اما در سینمای ایران سیری صعودی را طی می کند. مهدویان در رد خون همان مؤلفه های پیشین خود را به کار گرفته است که ابداً به معنای تکرار خود نیست. او در آثارش خود را تکرار می کند تا بر زبان دستور زبان سینمایی که می خواهد برسد، مسلط شود. مگر کارگردانان بزرگ صاحب سبک دنیا چیزی جز تکرار مؤلفه هایشان وجود دارد؟ اصلاً ما به واسطه همین تکرارهاست که سبک فیلم سازی یک کارگردان را می شناسیم.

توجه داشته باشیم که این تکرار با اصطلاح کلیشه کاملاً متفاوت است. مهدویان در رد خون نه در فرم که در فیلم نامه نیز راه خود را می رود و از کسی چیزی را به عاریت نگرفته است. همه اجزاء فیلم یک کلیت واحد را شکل داده اند. به طوری که با حذف یک جزء، اثر دچار کاستی می شود. مهدویان در رد خون نه کم فروشی کرده و نه زیاده گویی کرده است. مهم ترین ویژگی رد خون ریتم درست آن است که به ندرت در آثار سینمایی دیده می شود. تسلط بر ریتم نکته کم ارزشی نیست و مطمئناً آسان به دست نمی آید. اگر کارگردانی توانست ریتم مناسبی در اثرش ایجاد کند، مشخص کننده این است که چقدر زبان سینما را می شناسد.

عملاً بدون ریتم فیلمی وجود نخواهد داشت. وجود این خصیصه است که بازی و تدوین را به حد مطلوب و استانداردی می رساند. ممکن است مخاطب با داستان رد خون ارتباط برقرار نکند یا آن را دوست نداشته باشد، اما نمی توان منکر این شد رد خون در شکل تعریف داستانش ضعیف عمل کرده است یا کارگردان در ترجمه متن به تصویر دچار لکنت شده است. حداقل حسن رد خون که حسن کمی نیست در این نکته است که مخاطب حاضر است آن را ببیند، هرچند با آن مخالف باشد. دلیل توفیق رد خون در جذب مخاطب در این است که می داند آنچه را که می خواهد بگوید چگونه بگوید. انتظاری بیش از این از صاحب اثر منصفانه نیست.

مگر چه چیزی باید از یک فیلم بخواهیم جز اینکه فقط یک فیلم باشد، نه بیانیه صادر کند، نه سخنرانی کند و نه سعی داشته باشد چیزی را به مخاطب تحمیل کند. رد خون نه فیلمی علیه منافقین است و نه له نظام. رد خون فقط یک برهه تاریخی از کشور را بدون اغراق و غلو به درستی روایت می کند، برای همین شعاری نیست. رد خون نساخته نشده تا از منافقین متنفر شویم بلکه ساخته شده تا نفاق را بشناسیم. همین جمله مهم ترین پیامی است که در رد خون نهفته است.

انتهای پیام/ 161

جهانگیر کوثری، تهیه کننده سینما، در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری برنا با اشاره به افزایش تورم در جامعه گفت: موقعیت اقتصادی شرایط حاضر در جامعه طوری است که افراد در هر صنف، صنعت، تجارت و هنری با بحران مالی روبه رو هستند. متاسفانه هرکس به خود اجازه می دهد با هر نرخی کار کند. نانوا یک شبه قیمت نان را بالا می برد، قصاب ها به یک باره قیمت گوشت را افزایش می دهند و.... طبیعی است در این شرایط اوضاع اقتصادی جامعه بهم می ریزد و همه افراد تحت تاثیر این وضعیت آشفته قرار می گیرند.

وی در مورد قیمت بلیت سینما بیان داشت: مخاطب سینما حق دارد که بگوید بلیت سینما گران است، از طرفی تهیه کنندگان با افزایش هزینه ها در فیلمسازی روبه رو هستند و حق دارند از قیمت بلیت ها گله کنند. بلیت 20 هزار تومانی جوابگوی یک فیلم معمولی که با 4 الی 5 میلیارد تومان ساخته می شود نیست.

تهیه کننده فیلم فراری ادامه داد: اگر یک خانواده 4 نفره سینما برود با هزینه بلیت، پارکینگ، شام و... باید 300 هزار تومان هزینه کند. الان هرکسی توانایی خرج کردن همچین مبلغی برای سینما رفتن ندارد. برای همین ترجیح می دهد این مبلغ را صرف مخارج مهم دیگر کند و در خانه سریال های رایگان تلویزیون را ببیند.

کوثری با اشاره به وظیفه دولت برای قرار دادن یارانه سینما اظهار داشت: در این بحبوحه نه مخاطب سینما مقصر است نه تهیه کننده و نه سینمادار. دولت باید قدمی بردارد تا علیه کسی اجحافی نشود. در شرایط کنونی تولید یک فیلم برای تهیه کنندگان بسیار مشکل است مگر اینکه پول های بادآورده ای وجود داشته باشد. وگرنه با پول سالم و حلال نمی توان با بلیت 20 هزارتومانی فیلم ساخت.

این تهیه کننده ضمن مخالفت با افزایش قیمت بلیت سینماها تصریح کرد: قیمت بلیت سینما با تئاتر و کنسرت و... اصلا قابل مقایسه نیست. کنسرت فقط یک شب است اما یک فیلم در سینما حداقل یک ماه در 100 سینمای کشور که حداقل هرکدام 5 سانس دارند روی پرده می رود، بنابراین طبیعی است که کنسرت گران تر باشد. به نظر من قیمت بلیت الان سینما معقول و منطقی است اما گلایه مردم و تهیه کنندگان هم وارد است که در این میان مسئولین باید وارد شوند و مشکل را حل کنند.

برگزاری هفته فیلم کشورهای مختلف اتفاق مبارکی است به مفهوم واقعی کلمه و نه به مفهوم شعاری اش؛ البته به این شرط که به عنوان سینماگر به این باور برسیم که می توانیم از این اتفاق فرهنگی برداشت هم داشته باشیم و به عنوان مثال به تولید مشترک برسیم و فضای کارمان را بین المللی کنیم. ما که معتقدیم سینمای ایران سینمای بین المللی است چرا در طول این سال ها نتوانسته باشیم به شکل نظام یافته یا حداقل قابل توجهی فیلم مشترک تولید کنیم؟ چند نمونه حداقلی هم که داشتیم تولید مشترک به معنای واقعی آن نبوده اند. مثلاً عباس کیارستمی از ایران دعوت شده و به کشور دیگر رفته و در آنجا فیلم ساخته است. تولید چنین کارهایی هم به باور عمومی نیاز دارد و هم منطبق شدن با قواعد و اصول بین المللی. ما در ایران وقتی تصمیم می گیریم فیلم بسازیم به شرط فراهم بودن سرمایه یک ماه بعد کار را کلید می زنیم. در صورتی که در چارت بین المللی همه چیز با برنامه ریزی حساب شده، هماهنگی، صبر و دقت پیش می رود. اما ما دوست داریم سریع همه کارها را انجام بدهیم تا به آمال و آرزویمان یعنی جشنواره فیلم فجر برسیم. هیچ کس هم نمی گوید که مگر برای فیلمی که در جشنواره حضور دارد چه اتفاقی می افتد که برای فیلمی که حضور نداشته نمی افتد. معاشرت در هفته های فیلم یک فرصت آموزشی است تا سینمای ما با سینمای دیگران منطبق شود. تا بین ما و آنها تشریک مساعی شکل بگیرد.
البته یکی از اشکالات این رویدادهای فرهنگی این است که به مسائل سیاسی گره خورده و عموماً اتفاقات دیپلماتیک با فراز و فرود همراه است. هر مسأله کوچکی در ارتباط سیاسی با کشور مقابل ممکن است این اتفاق فرهنگی را تحت الشعاع قرار دهد. کاش بین هنر و سینما و سیاست خط کشی اتقاق بیفتد. اگر در حوزه سیاست به جهان وسیعتر و بزرگتری فکر می کنیم بهترین و مؤثرترین راه همین سینماست. لازمه اش هم این است که حضور واقعی در کشورهای دیگر داشته باشیم، فیلمسازان مان سلیقه هایشان را ارتقا بدهند و نگاه شان را تخصصی تر و با کیفیت تر کنند. هر چند که گروه هنر و تجربه تلاش می کند این اتفاق بیفتد اما نباید به همین بسنده کنیم. باید حمایت شود و گسترش پیدا کند و البته دستاورد عملی هم داشته باشد. مثلاً اگر رئیس صندوق تولید فیلم فنلاند به ایران آمده باید بتوانیم به سازوکار اجرایی برسیم و نه این که فقط یک تفاهمنامه امضا کنیم بلکه باید آن را اجرایی کنیم و عملگرا باشیم. هر چند در شرایط فعلی برگزاری این هفته ها حتی اگر فقط در حد پر کردن بیلان باشد باز هم خوب است ولی مؤثر نیست.

کلمات کلیدی

هفته فیلم فنلاند رویدادهای مهم سینمایی سایه سیاست

پس از پایان اکران فیلم های پرفروشی مانند "متری شیش و نیم"، "سرخ پوست" و "شبی که ماه کامل شد"، ناگهان گیشه سینما در دو ماه گذشته از رونق افتاد و تابستان سردی را سپری کرد. در این وضعیت تنها فیلم هایی مانند "ایده اصلی" و "قصر شیرین" موفق شدند حدود 3 میلیارد بفروشند و حداقل وضعیت بهتری نسبت به فیلم هایی که میلیاردی نشدند، داشته باشند.به گزارش خراسان، اما این بی رونقی و سردی گیشه قرار نیست خیلی طولانی شود و در شش ماهه دوم سال 98، فیلم هایی در صف اکران منتظر هستند که احتمالاً گیشه را تکان خواهند داد و جزو امیدهای اکران به حساب می آیند.

ماجرای نیمروز: رد خون
از میان این فهرست، "ماجرای نیمروز: رد خون" تنها فیلمی ا ست که اکرانش آغاز شده و می توان آن را شروع دوران پررونقی که در پیش است، به حساب آورد. این فیلم از چهارشنبه تا شنبه تقریباً 800 میلیون تومان فروخته.محمدحسین مهدویان در فیلم "ماجرای نیمروز" سراغ موضوع حساسی مانند ماجرای منافقین رفت و با ساخت یک فیلم اکشن، سیاسی و جذاب توانست نظر تماشاگران و منتقدان را به وقایع مهم سال 60 جلب کند.او در "ماجرای نیمروز 2" هم دست روی عملیات مرصاد گذاشت، با شخصیت هایی که در "ماجرای نیمروز 1" شناختیم، با تصاویر مستندگونه که از ویژگی های آشنای سینمای مهدویان است، فیلمی سیاسی، مهیج و البته کمی هم عاشقانه ساخت.

مطرب
مصطفی کیایی جزو آن کارگردان هایی است که رگ خواب تماشاگر را خوب می شناسد و می تواند با کنار هم چیدن اجزایی مانند، بازیگران محبوب و ستاره و یک قصه سرگرم کننده، تماشاگر را به دیدن فیلمش ترغیب کند. فیلم "مطرب" که تازه ترین ساخته اوست، یکی از امیدهای قطعی گیشه است.پرویز پرستویی که در حوزه آثار کمدی گزیده کار و البته بسیار موفق است، نقش اصلی فیلم را بازی می کند و ستاره هایی مانند الناز شاکردوست و مهران احمدی در کنار او حضور دارند، ژانر فیلم کمدی است، فیلم برداری آن در خارج از ایران، استانبول انجام شده و قصه فیلم درباره زندگی کاراکتر جالبی مانند یک خواننده است. تکه های پازل "مطرب" برای یک کمدی موفق تقریبا کامل است.

تورنادو
در نیمه دوم سال 98، دو فیلم سینمای کودک یعنی "بازیوو" و "تورنادو"، در انتظار مخاطب کودک و نوجوان هستند. از بین این دو فیلم معلوم نیست کدام فیلم بهتر بفروشد اما احتمالا "تورنادو" اثر جواد هاشمی شانس زیادی برای فروش داشته باشد. هاشمی هرچه به عنوان بازیگر در سینما جایگاه ویژه ای نداشته اما به عنوان کارگردان در حوزه سینمای کودک موفق بوده.هر سه قسمت فیلم "آهوی پیشونی سفید" به واسطه گریم های جالب، جلوه های ویژه خوب و موزیکال بودن و خلق دنیایی ناشناخته، تجربه لذت بخشی برای مخاطب کودک و نوجوان بود. "تورنادو" هم از این قاعده مستثنا نیست و آن چه از تصاویر آن برمی آید، احتمالا فیلم پرزرق وبرق و جذابی است.

جهان با من برقص
فیلم "جهان با من برقص" اولین ساخته سروش صحت به عنوان کارگردان، یکی دیگر از فیلم هایی است که ظرفیت بالایی برای موفقیت در گیشه دارد. وقتی این فیلم در جشنواره جهانی فجر اکران شد، منتقدان نقدهای مثبتی به آن داشتند و فیلم را تحسین کردند. دو جایزه سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی و دیپلم افتخار بهترین بازیگر مرد، در جشنواره جهانی نصیب این فیلم شد. جزئیاتی از قصه و ژانر فیلم منتشر نشده اما ظاهرا "جهان با من برقص" فیلمی جدی با کمی رگه های طنز است و ستاره های محبوب و پرطرفداری مانند جواد عزتی و پژمان جمشیدی در آن ایفای نقش کرده اند. احتمالاً با یک فیلم خوب و متفاوت، نه فیلمی شبیه کمدی های گیشه طرف هستیم.

خوب بد جلف: ارتش سری
درباره فیلم "خوب بد جلف: ارتش سری" دو عامل مهمی که فروش فیلم را تضمین می کند، خاطره خوب فیلم "خوب بد جلف" در ذهن مخاطب و از آن مهم تر، حضور زوج محبوب کمدی سام درخشانی و پژمان جمشیدی است. این دو بازیگر در سریال "پژمان" مورد استقبال فراوان مخاطبان قرار گرفتند و پس از آن در فیلم "خوب بد جلف" و "تگزاس 1 و 2" دیده شدند و بسیار موفق بودند. کارگردانی فیلم بر عهده پیمان قاسمخانی بوده و فیلم نامه را نیز خودش نوشته است. او که نویسنده بسیاری از آثار مهران مدیری است، معمولاً موفق شده در فیلم نامه هایش شوخی های بامزه ای خلق کند و مخاطب را به خنده بیندازد. قطعاً این اسامی مخاطب را به تماشای فیلم ترغیب می کند.

دینامیت
شاید اگر فیلم "دینامیت" تابستان امسال اکران می شد، می توانست گیشه را از این بی رونقی که دچار آن شده بود نجات دهد اما تقریباً یک سال از پایان فیلم برداری فیلم گذشته است و این اثر همچنان منتظر صدور پروانه نمایش است. زوج مسعود اطیابی و ابراهیم عامریان که در دو فیلم کمدی "تگزاس 1" و "تگزاس 2" نشان داده بودند، استاد استفاده از فرمول تولید آثار تجاری پرفروش هستند، فیلم "دینامیت" را ساخته اند. این فیلم به واسطه حضور ترکیب بازیگرانی مانند پژمان جمشیدی، احمد مهرانفر و محسن کیایی، می تواند تماشاگران عام را به سینما بکشاند و فروش خوبی داشته باشد تا در این صورت حضور موفقی که اطیابی با "تگزاس" در گیشه داشت، ادامه یابد.

زیر نظر
مهم ترین فیلم کمدی که به جرئت می توان گفت گیشه را تکان می دهد فیلم "زیر نظر" اثر مجید صالحی است. حضور رضا عطاران در این فیلم به تنهایی کافی است که روی موفقیت فیلم در گیشه حساب کنیم. هرچند که او آخرین بار سال 97 با فیلم "خانم یایا" روی پرده سینما دیده شد که فقط سه میلیارد فروخت و این مبلغ برای بازیگری مانند او پس از رکوردهایی که "هزارپا" به جا گذاشت شکست کامل است، اما حساب فیلم "زیر نظر" جداست، این فیلم برخلاف "خانم یایا" کمدی است و اصلاً از جنس آن فیلم نیست، بنابراین نمی توان آن ها را با یکدیگر مقایسه کرد. فیلم مورد ممیزی هم قرار گرفته و پروانه نمایش آن به تازگی، دیرتر از زمانی که مخاطبان منتظر آن بودند صادر شد.

طلا
فیلم "طلا" به کارگردانی پرویز شهبازی، یکی از فیلم های غیرکمدی این فهرست 8 تایی است که شانس بالایی برای فروش خوب در گیشه دارد. این فیلم که محمد شایسته و رامبد جوان تهیه کنندگان آن هستند، اولین بار در سی وهفتمین جشنواره فجر رونمایی شد و قرار است در فصل پاییز اکران شود. حضور ستارگانی مانند هومن سیدی، نگار جواهریان، طناز طباطبایی و مهرداد صدیقیان در فیلم، برگ برنده مهمی برای آن محسوب می شود. "طلا" یک فیلم قصه گو و خوش ریتم است که داستانی ملموس برای طبقه متوسط دارد. قصه آن به طوری طبیعی رشد کرده و دخالت نویسنده در آن دیده نمی شود. کارگردانی شسته رفته پرویز شهبازی، از دیگر برگ های برنده "طلا" است.

خانه فرهنگی
تاریخ انتشار : 10 مهر 1398 - 8:56 | 54 بازدید |
|نفیسه امامی|
سینمای دفاع مقدس را بدون اغراق می توان سینمایی دربرگیرنده مفاهیم ارزشی و انقلابی دانست که در دهه های 60 و 70 توانست قد بکشد و آثار ماندگاری را از خود به جای بگذارد؛ آثاری مانند مهاجر، از کرخه تا راین، آژانس شیشه ای و در همین اواخر تنگه ابوقریب که در اذهان ماندند. اما این سینمای ارزشی، این روزها با همه ظرفیت های بالا در پرداختن به موضوع و محتوا، کم رنگ شده و کمتر فیلمنامه نویس یا کارگردانی به سراغ ساخت چنین آثاری می رود. این درحالی است که رهبر معظم انقلاب اسلامی، هشت سال دفاع مقدس را گنجی بی پایان عنوان فرموده و این تصور که هنر دفاع مقدس در جامعه مخاطب ندارد را خطای بزرگی می دانند.
سؤال اینجاست که چرا با وجود سوژه ها و موضوعات متعدد که به دوران دفاع مقدس و بعد از آن مربوط می شود، ساخت چنین آثاری کمرنگ شده و ذائقه مخاطبان به دلیل ایجاد فاصله میان ساخت آثار موفق جنگی، کمتر به دیدن این آثار گرایش پیدا کرده است.
محمدحسین نیرومند مدیرعامل اسبق انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس در گفت و گو با رسالت با اشاره به کمرنگ شدن ساخت فیلم هایی با ژانر دفاع مقدس بیان کرد: توجه به ساخت فیلم های جنگی و یا در اولویت قرار ندادن آنها، در وهله اول به تصمیمات مسئولان فرهنگی ارتباط پیدا می کند. اگر مسئولان و
تصمیم گیران تمایل داشته باشند، این ژانر احیا می شود، اما در حال حاضر در نظام فرهنگی، تمایلی برای ساخت فیلم هایی با رویکرد دفاع مقدسی وجود ندارد. بنابراین باید مطالبه ما از مدیران فرهنگی باشد.
وی با اشاره به اینکه ساخت فیلم های جنگی با مشکلات متعددی همراه است، گفت: به دلیل مشقت های ساخت این گونه آثار که شامل بودجه تا فراهم آوردن امکانات لجستیکی می شود، همت بالایی برای ساخت آثار لازم است. اگر وزارت ارشاد به همراه مؤسسه هایی مانند اوج و انجمن دفاع مقدس از تولید این آثار حمایت نکنند، چنین محصولاتی ساخته و عرضه نمی شوند. ضمن اینکه عده ای به دنبال بی توجهی به این مفاهیم و محو شدن آنها هستند.
نیرومند، سوژه های مناسب برای ساخت فیلم های جنگی را متعدد عنوان کرد و افزود: در سال های اخیر ادبیات دفاع مقدس بسیار مورد توجه واقع شده و کتاب های زیادی با این موضوع و در تیراژ بالا به چاپ رسیده اند. بنابراین سوژه درباره این ژانر وجود دارد. به عقیده من جریان های فرهنگی می توانند به نگارش فیلمنامه با موضوع دفاع مقدس کمک کنند و اگر نمی توانند بودجه های میلیاردی برای ساخت فیلم جنگی را آماده کنند، اما حمایت های لازم را برای نگارش چند فیلمنامه مناسب در یک سال فراهم نمایند. مدیرعامل اسبق انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس اظهار کرد: همه نهادهای فرهنگی که در تولید و ساخت فیلم های دفاع مقدسی فعال هستند، در ساخت این نوع از فیلم ها
کوتاهی می کنند. باید در نگارش فیلمنامه هایی با موضوع جنگی بیشتر از حال حاضر فعال باشیم، اما متأسفانه این گونه نیستیم.
وی به نقش انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس در حمایت از آثار جنگی اشاره کرد و افزود: بهترین آثار جنگی در این انجمن تولید می شد و از هنرمندان این عرصه حمایت می کرد و اگر اکنون وزارت ارشاد و حوزه هنری در تخصیص بودجه برای ساخت آثار همت کنند، انجمن نیز می تواند امکانات لجستیکی و پشتیبانی را در اختیار سازندگان آثار قرار دهد.
نیرومند تصریح کرد: انجمن دارای محدودیت های مالی است در حالی که ساخت فیلم های جنگی بسیار پرخرج هستند. به همین علت این انجمن به تنهایی نمی تواند ساخت چنین فیلم هایی را به عهده بگیرد، بلکه نیازمند حمایت ارگان های دیگر است.
وی در پایان سخنانش، جنگ را محدود به سال های دفاع مقدس ندانست و گفت: امروز مدافعان حرم کاری از جنس دفاع مقدس می کنند و مشق دفاع مقدس را می نویسند که باید به آنها نیز پرداخته شود.
به زعم عده ای عدم نگارش فیلمنامه های مناسب برای ساخت آثار دفاع مقدسی، یکی از دلایل مهم در ساخته نشدن این آثار هستند ،درحالی که مسعود ده نمکی که سابقه ساخت فیلم پرمخاطبی مانند اخراجی ها را در کارنامه خود دارد، معتقد است فیلمنامه های با موضوع دفاع مقدس از نظر کیفیت قابل رقابت با دیگر فیلمنامه ها هستند.
مسعود ده نمکی کارگردان سینما و تلویزیون در گفت و گو
با رسالت دلایل متعددی را در کمرنگ شدن ساخت فیلم هایی با ژانر دفاع مقدس تأثیرگذار دانست و گفت: هزینه های بالا و فراهم کردن امکانات لجستیکی از سختی های ساخت چنین آثاری است که بخش خصوصی را از ورود به این عرصه دور کرده و ضرورت ورود دستگاه های دولتی برای ساخت آثار جنگی وجود دارد. بنابراین باید از سیاست گذاری، نمایش و اکران چنین فیلم هایی حمایت شود.
ده نمکی ادامه داد: باید برنامه ریزی مناسب و نگاه ویژه ای برای تبلیغات و سالن هایی که فیلم های دفاع مقدسی را نمایش می دهند، در نظر گرفته شود تا در رقابت با دیگر آثار سینمایی از نظر تعداد سالن ها و زمان نمایش، تعادل ایجاد شود و مخاطب برای دیدن چنین آثاری تشویق شود. توجه به چنین مؤلفه هایی دارای اهمیت زیادی است.
کارگردان فیلم اخراجی ها، به اهمیت جذب مخاطب جوان و نوجوان توسط سینمای دفاع مقدس اشاره کرد و گفت: در ساخت این آثار هنری باید به سلیقه رده سنی جوان و نوجوان توجه ویژه ای داشت تا این گروه نیز از چنین آثاری استقبال کنند.
ده نمکی، کیفیت فیلمنامه های آثار جنگی را قابل قبول قلمداد کرد و افزود: فیلمنامه با موضوع دفاع مقدس به هیچ عنوان عقب تر از دیگر فیلمنامه ها نیست و این مسئله بسیار مهمی محسوب می شود. نکته ای که باید به آن توجه داشت، تفاوت در بستر نمایش و تولید آثار جنگی با آثار آپارتمانی است زیرا سختی تولید فیلم های دفاع مقدسی با آثار آپارتمانی قابل قیاس نیست.
وی در پایان سخنانش بیان کرد: برای بهبود این وضعیت علاوه بر سرمایه گذاری و حمایت از ژانر دفاع مقدس، باید فضای میان رمان نویسی و ادبیات داستانی دفاع مقدس را پر کرد تا زنجیره ای تشکیل گردد که به تولید آثار با کیفیت تر منجر شود.
در این میان مسئولان و تصمیم گیران فرهنگی نقش مهمی در حمایت و ساخت آثاری با مضامین گوناگون دارند و شاید غفلت آنان از توجه به سینمای دفاع مقدس، بستری را برای کمرنگ شدن این آثار مهیا کرده است.
اصغر نقی زاده بازیگر سینما و تلویزیون که نقش های متعددی را در فیلم های حوزه دفاع مقدس برعهده داشت نیز در گفت و گو با رسالت درباره ساخت فیلم های با موضوع دفاع مقدس گفت: در کشور هر شخصی که مسئولیتی را به عهده می گیرد، طبق سلیقه خود عمل می کند و به نظر می رسد مسئولان فرهنگی که دارای بودجه و اختیارات هستند، علاقه ای به آثار دفاع مقدسی ندارند و اکنون این سینما تا حدودی کم رنگ شده است. شاید با حضور وزیر یا مسئول فرهنگی دیگر این روند تغییر کند. این مسئله را می توان ناشی از عدم وجود قانون مشخص در کشور دانست.
نقی زاده درباره کیفیت فیلم های جنگی ساخته شده، بیان کرد: در دهه 70 فیلم های ماندگاری مانند
از کرخه تا راین و آژانس شیشه ای ساخته شد که یکی از دلایل ماندگاری آنها بازیگرانی بود که تجربه حضور در جبهه ها را داشتند و جنگ را از نزدیک لمس کرده بودند. به همین علت توانستند نقش بی بدیلی را ایفا کنند.
بازیگر فیلم دیده بان اضافه کرد: در سال های اخیر فیلم های خوبی مانند تنگه ابوقریب ساخته شد که از نظر تکنیکی بسیار قوی بود، اما نباید از بازیگران آن انتظار داشت مانند هنرمندانی که زمانی رزمنده بودند، ایفای نقش کنند زیرا حس و حالی که بازیگر دهه 60 در جبهه ها تجربه کرده با هنرمندی که در آن دوران حتی به دنیا نیامده و آن زمان را از نزدیک ندیده، متفاوت است و نباید چنین انتظاری از آنان داشت که از کرخه تا راین دیگری را بیافریند. داشتن چنین توقعی، نابه جا و نادرست است.
گفتن از رشادت ها و دلاوری های فرزندان این سرزمین در دوران دفاع مقدس در قالب فیلم، سریال و نگارش کتاب را نمی توان نادیده گرفت و با بهانه جویی هایی از سر بی حوصلگی، کم رنگ کرد. این نکته که ساخت آثاری با ژانر دفاع مقدس سختی های خود را دارد، قابل کتمان نیست، اما نباید از این مسئله به راحتی گذر کرد که هشت سال از تاریخ کشور را جنگی تحمیلی به خود اختصاص داد و نباید اجازه داد گفتن از آن رنگ فراموشی و رخوت به خود بگیرد و یا مسئولان فرهنگی نگاه سلیقه ای به آن داشته باشند.

مسعود ردایی، تهیه کننده سینما، در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری برنا در مورد افزایش هزینه فیلمسازی گفت: هزینه تولید یک فیلم شامل دستگاه ها، لوکیشن ها، افراد، کارگردان، بازیگران، عوامل فنی و... می شود. یک فیلم از پیش تولید تا پس تولید هزینه هایی دارد که امروز با توجه به افزایش تورم بالا رفته است.

وی ادامه داد: سرمایه گذاری که پولش را در کار فرهنگی می گذارد باید بتواند آن را برگرداند تا در پروژه های بعدی هم سرمایه گذاری کند. درحال حاضر قیمت بلیت سینما کفاف هزینه های تولید یک فیلم سینمایی را نمی دهد. به همین دلیل شورای نمایش هر سال قیمت بلیت سینما را افزایش می دهد. از طرفی هم بحث مردم کاملا منطقی است که می گویند توانایی پرداخت قیمت بلیت سینما را ندارند.

تهیه کننده سریال مالاریا با اشاره به قیمت بلیت سینما بیان داشت: به نظر من در این شرایط فعلی قیمت بلیت سینما متعادل و خوب است. قیمت بلیت ها به میزانی هست که اگر یک فیلم خوب باشد جدا از سود، بتواند پولش را دربیاورد.

ردایی درمورد روزهای نیم بها گفت: تصمیم گیری درمورد روزهای نیم بها با شورای صنفی نمایش است. حتما این شورا محاسبات ریالی و عددی انجام داده است که فقط روز سه شنبه را نیم بها اعلام کرده و شنبه ها را لغو کرد. اگر قرار باشد روزهای دیگری هم اضافه شود قطعا مردم روزهای سینما آمدن شان را به همان چند روز تقلیل می دهند و عملا روزهای دیگر هفته هیچ استقبالی صورت نمی گیرد.

به گزارش ایسنا، یکی از کاربرهای فضای مجازی نوشته است زمانی داشتن یک دستگاه ویدئو داشتن مانند داشتن مواد مخدر خطرناک بود اما به خاطر لذت تماشای فیلم این خطر را به جان می خریدند و برای دیدن فیلم دستگاه ویدئو را لای پتو مخفی می کردند و در خانه یکی از اقوام دور هم جمع می شدند.

کاری که حالا دیگر خیلی آسان شده و با آمدن گوشی های موبایل و پیدا شدن سروکله VOD ها شاید دیگر خانواده ای کنار هم فیلم نبینند و هر کسی فیلم مورد علاقه اش را در گوشی خودش تنها با پرداخت یک اشتراک ماهیانه ببیند.

انگار با وجود سختی هایی که قبلا برای تماشای فیلم وجود داشت، خاطرات شیرین تری از فیلم دیدن در آن روزها برای مردم به جا مانده است و امروز تماشای فیلم دیگر بهانه ای برای دور هم جمع شدن نیست.

یکی از طرفداران ویدئوکلوپ ها که در دوران نوجوانی خود زیاد به این مغازه ها سر می زده و فیلم اجاره می کرده است، در بیان خاطره ای از آن روزها می گوید: ویدئوکلوپ محله ما، هر فیلم را فقط یک شب کرایه می داد و باید حتما شناسنامه، گواهینامه و یا کارت پایان خدمت را گرو می دادیم. یادم است فیلم های معروف و پربیننده را هر دو ساعت به دو ساعت اجاره می داد، فیلم شوکران تازه امده بود و ما رفتیم این فیلم را برای دو ساعت کرایه کردیم همین که خواستیم داخل دستگاه بگذاریم، برق رفت! تصمیم گرفتیم منتظر باشیم برق بیاید، فیلم را ببینیم و بعد ان را برگردانیم. سه ساعت که گذشت صاحب ویدئو کلوپ در خانه مان آمد، در را باز نکردیم و وقتی برق آمد و فیلم را دیدیم نوار ویدئویی را به او بازگرداندیم. او هم نامردی نکرد و تا یک هفته به ما فیلم اجاره نداد تا تنبیه شویم (می خندد).

او اضافه می کند: بعدها که اوضاع ویدئوکلوپ ها بهم ریخت، فیلم خارجی می آورد و برای مان آهنگ های قدیمی ضبط می کرد.

یکی دیگر از آن ها می گوید: آن موقع ها داشتن ویدئو، کلاس داشت. باید برای کرایه فیلم به کلوپ می رفتیم و شناسنامه آبا و اجدادمون رو گرو می گذاشتیم و اگر یک روز دیرتر از موعد فیلم را بازمی گرداندیم، جریمه می شدیم و باید پول بیشتری پرداخت می کردیم.. تازه دخترها هم نباید برای کرایه فیلم به ویدئوکلوپ ها می رفتند چرا که پاتوق پسرای محل بود.

رقبایی که کوچک تر اما قوی تر بودند

هر روز که می گذرد با به روز شدن دنیا و پیشرفت تکنولوژی، عادت های روزمره ما نیز تحت تاثیر قرار می گیرند و روند زندگی ما را دست خوش تغییرات می کنند. زمانی با آمدن CD وDVD کار و کسب ویدئو کلوپ ها کساد شد و فیلم هایشان روی دست شان ماند. اما آن زمان آن ها توانستند خود را به روز کنند و از غافله جا نمانند و شمایل ویترین مغازه های شان را از نوارهای ویدئو به CD وDVD تغییر بدهند و ضمانت گذاشتن شناسنامه برای امانت گرفتن فیلم به نفع پرداخت وجه و خرید CD وDVD کنار رفت و نوارهای ویدئو که روزی برای عده ای نان آوری می کردند برای همیشه در کنج نوستالژی کمدهای خانه جای گرفتند.

از معلمی تا دل کندنی اجباری از نوارهای ویدئویی

علاقه مند دیگری یادآور می شود: هشت، نه ساله بودم که نبش کوچه ی مان یک ویدئوکلوپ بود، هر پنجشنبه با پدرم به مغازه می رفتیم و فیلم جدیدی که آمده بود را اجاره می کردیم اما آقا سید (صاحب مغازه) مانند دیگر ویدئو کلوپ ها شناسنامه گرو نمی گرفت و تنها به نوشتن نام پدر و فیلمی که برداشته بودیم اکتفا می کرد. این کار فقط درباره ما صدق نمی کرد، کم پیش می آمد که از کسی شناسنامه بگیرد.

هر روز هفته را با ذوق تماشای فیلمِ پنج شنبهِ شب ها سپری می کردیم و این یکی از عادت های زندگی ما شده بود. کم کم CDها پا به دنیای فیلم گذاشتند و دیگر کمتر کسی به فکر اجاره فیلم بود. آقا سید هم در کنار نوارهای ویدئویی که در مغازه داشت یک جعبه سی دی، روی یکی از میزهایش گذاشته بود و تقریبا خود را با تغییرات به وجود آمده به روز کرده بود اما چندی نگذشت که ویدیوکلوپش را جمع کرد ومغازه را به یک آرایشگاه مردانه اجاره داد.

حالا بعد از گذشت یک دهه سراغ او می روم و از حال هوای آن روزها و دلیل تعطیلی آن ویدئو کلوپ خاطره انگیز از او می پرسم.

آقا سید با بُِغض از آن روزها یاد می کند و می گوید: من آن موقع ها معلم بودم اما از آن جایی که علاقه شدیدی به فیلم و سینما داشتم یک ویدئوکلوپ راه انداختم تا در کنار تدریس از کاری که عاشق آن هستم لذت ببرم. آن موقع ها مشتری های ثابتی داشتم که آخر هفته ها منتظر بودم برای کرایه فیلم جدید به مغازه بیایند. گاهی با این کارم مخالفت هایی می شد و می گفتند این شغل با آموزگاری مغایرت دارد چراکه هنوز آدم هایی بودند که تماشای فیلم را گناه و درآمد حاصل از این کار را حرام می دانستند، اما من گوشم به این حرف ها بدهکار نبود و کار خودم را می کردم.

او اضافه می کند: در مغازه یک آرشیو کامل از فیلم های قدیمی و جدید داشتم که هر کدام بسته به ژانری که داشتند در قفسه های مشخصی دسته بندی شده بودند. آن قدر روی فیلم هایم تعصب داشتم که هیچ وقت هیچ نواری در مغازه صدمه ندید و مشتری ها هم از این موضوع مطلع بودند و فیلم ها را سالم برمی گرداندند.

سید به حال و هوای فیلم دیدن در آن روزها اشاره می کند و می گوید: آن موقع ها فیلم دیدن طعم دیگری داشت، انگار فیلم بهانه ای برای دور هم جمع شدن خانواده ها بود. در خانواده ما هم همه آخر هفته ها خانه پدرم جمع می شدند تا من فیلم جدید بیاورم و دور هم ببینیم. آن روزها همه چیز رنگ و بوی دیگری داشت. حالا زندگی و روابط ما آدم ها تحت تاثیر موبایل و اینترنت است. برای احوالپرسی به یک پیام کوتاه اکتفا می کنیم و کم تر دور هم جمع می شویم چه برسد که بخواهیم برای دیدن فیلم دور هم جمع شویم. قدیم سینما رفتن هم یک سرگرمی بود اما حالا بچه ها حاضر نیستند با خانواده ها به سینما بروند و تمام وقت آزادشان را در کافه ها می گذرانند. آن قدری که من با پدر و مادر و خواهر و برادرهایم فیلم دیدم شاید یک دهم آن را با بچه هایم ندیده باشم. این روزها هرکس در گوشی و لپ تاب ش فیلم می بیند و در تنهایی از این کار بیشتر لذت می برد.

او ادامه می دهد: من چند سالی را در مغازه مشغول بودم و از کارم لذت می بردم اما فضای تماشای فیلم هر روز تغییر می کرد و به دوره ای رسیدیم که فیلم ها روی CD و DVDضبط و بین مردم پخش می شدند تعداد مشتری های ویدئو کم شده بود و خیلی ها ترجیح می دادند به جای کرایه فیلم یک سی دی بخرند تا در آرشیو فیلم های خانه شان داشته باشند. من به خاطر علاقه به مغازه و شغلم خود را با این سیستم به روز کردم و گوشه ای از مغازه را به CD و DVD اختصاص دادم. اما اوضاع مانند سابق نبود و فروش کم شده بود چون فیلم های کپی و قاچاق در دورانی که CD و DVD به میان آمدند، بیشتر شد و مردم کم تر CD و DVD اورجینال می خریدند. علی رغم علاقه ام به این شغل اما مشکلات زیادی پیش رویم بود و نگه داشتن آن مغازه فقط خرج داشت و درآمدی برایم نداشت. من هم دو فرزند داشتم و باید مخارج ان ها را تامین می کردم، تصمیم گرفتم در مغازه تغییراتی ایجاد کنم و به کسب و کار دیگری در آن بپردازم. چند ماهی با خودم کلنجار رفتم اما دوست نداشتم به جای نوارهای ویدئویی چیز دیگری در قفسه های مغازه بچینم و سرانجام مغازه را اجاره دادم. شاید پیشرفته علم و تکنولوژی به خیلی موضوعات کمک کرده باشد اما برخی چیزها قدیم شان لذت بخش بود. آرزویم این است که دوباره به گذشته برگردم و بین نوارهای ویدئویی ام مشغول آماده کردن سوالات امتحانی برای بچه های مدرسه باشم.

از او می پرسم که چرا برای کرایه فیلم ها شناسنامه گرو نمی گرفتید، در پاسخ بیان می کند: این کار را می کردم ولی خیلی کم، یک اعتمادی بین من و مشتری ها بود و می دانستم برای بردن فیلم جدید دوباره به مغازه می آیند و فیلمی که بردند را برمی گردانند.

سید از سرانجام نوارهای ویدئویی مغازه اش و وضعیت الان آن ها می گوید: بعد از جمع شدن مغازه آن ها در کتابخانه یکی از اتاق های خانه ام چیدم اما بعد از چند سال به علت کمبود جا آن ها را کارتن کردم و به انباری خانه منتقل کردم، الان هم همانجا هستند.

ضرب شست شبکه نمایش خانگی !

شاید خیلی از ویدئو کلوپ ها به سرانجام ویدئوکلوپ سید دچار شدند و شاید هم خیلی از آن ها از میدان به در نشدند و به رقابت پرداختند. اما همیشه رقیب های جدیدی به میدان رقابت پا می گذارند. در دورانی که برخی ویدئوکلوپ ها خود را حفظ کردند، رقیبی سرسخت تری به نام شبکه نمایش خانگی پدید آمد و CD وDVDهای پشت ویترین از ویدئو کلوپ ها به جایی میان قفسه های آدامس و پفک سوپرمارکت ها کوچ کردند و در چنین شرایطی دیگر برای تماشای یک فیلم لازم نبود دنبال ویدئو کلوپ ها گشت و خیلی راحت در سوپرمارکت سرکوچه ها فیلم های جدید و به روز در دسترس بودند.

در چنین شرایطی کافی بود که برای خرید مایحتاج زندگی به سوپرمارکت می رفتیم تا در کنار آن ها فیلم جدیدی که به بازار آمده را هم بخریم، بدون زحمت رفتن به یک ویدئوکلوپ.

حالا دیگر رقابت در این میدان سخت تر شده بود و اوضاع کاسبی خراب تر، در چنین وضعیتی ویدئوکلوپ ها برای امرار معاش ناچارشدند در کنار فروش فیلم اجناس دیگری برای فروش به عرضه بگذارند.

همچنین وقتی شبکه نمایش خانگی فیلم دیدن را برای مردم آسان کرد، کارگردان های سریال های خانگی هم تصمیم گرفتند برای کسب درامد بیشتر سریال هایی برای این شبکه بسازند و از قاب تلویزیون فاصله بگیرند البته در این میان بودند کارگردان هایی که فیلم های سینمایی می ساختند و به غافله ساخت سریال در شبکه نمایش خانگی پیوستند.

قاچاق؛ رقیب همیشگی

چه در دوران اوج ویدئوکلوپ ها و چه در زمان ظهور شبکه نمایش خانگی همیشه پای یک رقیب در میان بود؛ فیلم های قاچاق. گاهی CD و نوار ویدئو قاچاق فیلم هایی که روی پرده سینما بودند بین مردم با قیمت های کم دست به دست می شد حتی در دورانی که شبکه نمایش خانگی و سریال های این شبکه در اوج بودند CD هایی با قیمت کمتر از مغازه و قسمت های بیشتری از این سریال ها در گوشه و کنار خیابان روی زمین بساط می شدند. البته که کارگردان های سریال های خانگی بازنده این رقابت نمی شدند و به هر ترفندی مردم را به خرید سی دی های اورجینال از مراکز معتبر و سوپرمارکت ها تشویق می کردند، گاهی با گذاشتن جایزه های نقدی ، ویلا و آپارتمان و گاهی هم با انتشار ویدئویی در فضای مجازی برای درخواست خریدن نسخه اورجینال فیلم هایشان.

اینترنت؛ غول مرحله آخر

حالا چند سالی است که پای غول فضای مجازی و اینترنت به دنیای فیلم و سینما باز شده است و اکنون رقیب پر قدرت شبکه نمایش خانگی نرم افزارهایی تحت وب هستند که ارزان تر و آسان تر مخاطب را پای به روزترین فیلم ها و سریال های داخلی و خارجی می نشانند.

این روزها برای فیلم دیدن لازم نیست حتما در خانه و جلوی تلویزیون باشید و بلکه تنها با داشتن یک گوشی همراه، چند گیگ اینترنت و خرید یک اشتراک در یکی از VODها می توانید در محل کار، مترو، اتوبوس و ... فیلم و یا سریال مورد علاقه تان را تماشا کنید.

شاید پیشرفت تکنولوژی تماشای فیلم را که در گذشته کار راحتی نبوده و ریسک هایی به همراه داشته برای مردم آسان کرده اما اکنون حال و روز ویدئوکلوپ های سطح شهر خوب نیست و بعد از سال ها دست و پنجه نرم کردن با رقیبان سرسخت خود و خالی نکردن میدان نبرد، پرچم سفید خود را بالا گرفته اند و کم کم جای خود را به این غول بی حریف می دهند.

از فروش لوازم آرایشی_بهداشتی تا CD های آموزشی

برخی از این مغازه ها یا به طور کل جمع شده اند و جای خود را به فروشگاه های دیگر داده اند، برخی هم هنوز دلشان نیامده که کامل این شغل را کنار بگذارند اما برای امرار معاش ناچارند در کنار سی دی ها خاک خورده مغازه به فروش اجناسی چون لوازم جانبی موبایل، لوازم آرایشی بهداشتی، روسری و ... بپردازند.

نمونه این موضوع ویدئوکلوب قدیمی در مرکز شهر است که در کنار فیلم ها و CD های مغازه به فروش شال و روسری و لوازم آرایش روی آورده و با کاغذهایی بر شیشه مغازه خود این موضوع را فریاد می زند.

حوالی میدان انقلاب در کنار کتاب فروشی ها قسمت کوچکی از بعضی از مغازه ها جعبه ای از CD و DVD از فیلم های به روز و سریال های نمایش خانگی دیده می شود. فروشنده های این فیلم ها با کرایه بخشی از مغازه به دنبال کسب درآمد هستند.

VOD ها، زندگی و درآمد این افراد را تحت تاثیر خود قرار داده است. برخی از آن ها با بیش از 15 سال سابقه فروش فیلم و CD و DVD در این محله از اوضاع این روزهای خود گله مند هستند به طوریکه بعضی هایشان به تغییر شغل فکر می کنند. آن ها برای درآمدزایی در کنار CD های فیلم و کارتون، CD های آموزشی هم می فروشند.

یکی از این فروشنده ها می گوید: من چند وقتی است که به تغییر شغل فکر می کنم. هر روز صبح با این امید می آیم که کسی در کنار خرید یک کتاب از من هم یک CD آموزشی بخرد.

یکی دیگر می گوید: اوضاع کاسبی اصلا خوب نیست و مردم در خرید مایحتاج زندگی خود مانده اند، چه برسد به فیلم و CD، آن هم با این قیمت ها.

اکثر فروشنده ها دلیل کسادی بازار را علاوه بر VOD ها، وضعیت اقتصادی مردم و قیمت بالای فیلم های اورجینال می دانند و بیان می کنند که مردم برای دیدن یک فیلم آن هم یکبار راضی به پرداخت چنین پولی نیستند و اگر می خواستند چنین پولی هزینه کنند به سینما می رفتند.

البته در میان فروشنده های گله مند، فروشنده ای هم بود که از اوضاع راضی باشد.

او بیان می کند: من از اوضاع راضیم، ما در مرکزشهر هستیم و خیابان های اینجام پاخور خوبی دارد. خداروشکر بعضی از آدم ها هنوز با CD فیلم می بینند.

این قصه سر دراز دارد...

اما داستان فقط به اوضاع وخیم این مغازه ها و ویدئو کلوپ ها ختم نمی شود و اگر بخواهیم ظهور VOD ها را آسیب شناسی کنیم به کمرنگ شدن روابط انسان ها و خصوصا اعضای خانواده با یکدیگر می رسیم. شاید یکی از جذابیت های فیلم دیدن در گذشته و پذیرش هر ریسکی برای این کار دور هم جمع شدن خانواده کنار هم بود، اتفاقی که خیلی کمرنگ شده است.

حالا دیگر کم تر پدر و مادرها فرصت تماشای فیلم در کنار فرزندان خود دارند و هر کدام از اعضای خانواده با داشتن امکان تماشای فیلم در تلفن همراه خود به تنهایی این کار را انجام می دهد حتی اگر از لذت دسته جمعی فیلم دیدن بی بهره بمانند.

یکی دیگر از آسیب های این به روز شدن، اعتیاد نوجوانان و جوانان به گوشی های همراه خود است. شاید اگر برای تماشای فیلم در تلویزیون چند ساعتی از گوشی خود غافل می شدند حالا دیگر این کار را با همان گوشی انجام می دهند و می توانند لحظه ای هم آن را زمین نگذارند که البته این معضل هم آسیب های مربوط به خود را دارد.

ممکن است یکی دیگر از معضلات این اتفاق در آینده نمایان شود و دیگر کسی خاطره ای از تماشای پر ریسک و دسته جمعی فیلم برای فرزندان خود نداشته باشد.

شاید روزی هم غولی پیشرفته تر حریف این نرم افزارها شود و پای آن ها را از میدان رقابت تماشای فیلم بِبُرد، کسی چه می داند؟

انتهای پیام

به گزارش خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ سینما، هنر، صنعت، سرگرمی، منبر، ابزار سیاست، دانشگاه، مکانی برای فرهنگ سازی است، بارها این سوال پیش آمده است که وظیفه اصلی و ذات اولیه سینما تولید و حمایت از این فرهنگ است؛ عقل حکم می کند افرادی که در سینما مشغول به کار هستند و خود را سینماگر و مهم تر از آن هنرمند می دانند، به کدام یک از موارد بالا عمل کرده اند؟!

مدت های مدیدی است که سینمای ما نه تنها آن سهم از فرهنگ سازی و آموزش صحیح را که هر کشوری از هنر و سینمایش انتظار می رود بر آورده نمی کند بلکه به ابزاری برای تهاجم فرهنگی و جنگ نرم دشمنان این مرز بوم تبدیل شده است.

آثاری را در سینمای کشور می بینیم که ابتذال را به نهایت رسانده اند، به گونه ای که اکثر خانواده های ایرانی که به بعد تربیتی و فرهنگی خانواده خود اهمیت می دهند، از بردن خانواده شان به سینما امتناع می کنند، به تازگی هم که خود سینما و آثارش برای نوجوانان و کودکان مکانی ممنوعه تبدیل شده استف زیرا که با این نظام رده بندی سنی که اخیرا به وجود آمده است اکثر فیلم های برچسب سنی بالای 12 یا 15 سال خورده اند و توصیه شده است که افرادی زیر این رده های سنی به تماشای فیلم ننشینند.

تا به این جای کار متوجه می شویم که اصل فرهنگ سازی از سینما برچیده شده است، چون قشر مهمی از جامعه را نادیده گرفته و برنامه ریزی و پیامی برای آنان ندارد.

وقتی به تماشای فیلم های سینمایی می نشینیم در کمال تعجب می بینیم که دیالوگ هایی در فیلم ها بر زبان بازیگران جاری می شود که انگار یکی از مسئولین سیاسی کشور رو به روی ما نشسته است و می خواهد با سخنرانی کردن حرف های سیاسی و نقشه های خود را که در چارچوب قانون نمی گنجند را به مردم بخوراند و برای آن ها دغدغه سازی کند.

اگر چنین مسائلی در کشور وجود نداشته باشد، ایران دیگر جایی برای زندگی نیست، ما از دنیا عقب مانده ایم و دنیا به چشم یک کشور عقب مانده و بدبخت به ما می نگرد، گویی مردم ایران در جزیره ای دور افتاده در انتهای جهان به دست اهریمنان اسیر گشته اند، این درست همان حرف ها و چیزهایی که دشمنان ملت ما 40 سال است می خواهند به مردم تحمیل کنند اما جالب آن است که این حرف ها را از بیگانه ها نه، بلکه از خودی می شنویم.

سطح کیفی فیلم هایی که به روی پرده می روند نه تنها از لحاظ محتوا بلکه از نظر ساختاری نیز به حدی رسیده اند که وقتی مخاطب از سینما خارج می شود، احساس می کند که پول خود را دور انداخته و وقتش را تلف کرده است در حالی که می توانست از این زمان بهره بهتری برای گذراند با خانواده اش ببرد.

این تنها از نگاهی از منظر فنی به آثار تولید شده سینمای امروز است اما اگر بخواهیم از نظر محتوا به آن بپردازیم متوجه کی شویم که مردم دیگر نیازی به داشتن ماهواره در منزلشان و دیدن سریال های سخیف و مبتذل ترکیه ای ندارند، چون سینمای درخشان این روزهای ما به خوبی توانسته است همان مضمون ها و همان رنگ و لعاب ها را مردم خود هدیه بدهد، باید پرسید این گونه می خواستند با ماهواره و سریال های ترکیه ای و خانمان سوزشان مقابله کنند این مسئله اگر سهوی باشد بازی کردن در زمین حریف است و اگر تعمدی باشد که باید بگوییم سازندگان این آثار سربازان جنگ نرم دشمنان حقیقی این مردم و این خاک هستند.

سینمای ایران یک زمانی وسیله ای برای به نمایش گذاشتن رشادت های سربازان دلیر ایرانی و همینطور تعالیم آیینی و سنتی برای مردمش بود، امروز اما به غده ای سرطانی تبدیل گشته است که اگر مانع آن نشویم باید هر روز بیشتر و بیشتر شاهد مرگ تک تک سلول های بنیادین جامعه باشیم؛ اگر سینما به دست اهلش نیافتد هر چه سریع تر خواهیم دید که دشمن اصلی فرهنگ، سنت و مردم ایران سلاح های ممنوعه نیست، بلکه سالن های بزک شده از بازیگران بدحجاب داخلی و بازیگران بی حجاب دسته چندم غربی است.

انتهای پیام/

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم ، غلامرضا فرجی سخنگوی شورای صنفی نمایش درباره آخرین وضعیت اکران فیلم های کودک و نوجوان در سینماهای کشور به مهر گفت: طبق آخرین مصوبه شورای عالی اکران در سال گذشته، قرار شد تا سرگروه های سینمایی در طول سال اقدام به اکران یک فیلم کودک کنند، این اتفاق در حال حاضر در برخی از سرگروه های سینمایی انجام شده است.

وی بیان کرد: به عنوان مثال سرگروه سینمایی فرهنگ فیلم سینمایی تپلی و من به کارگردانی حسین قناعت را اکران کرده است و سرگروه استقلال قرارداد فیلم سینمایی منطقه پرواز ممنوع به کارگردانی امیر داسارگر را بسته است، به این مصوبه عمل کرده اند.

سخنگوی شورای صنفی نمایش با اشاره به شرایط اکران فیلم کودک، توضیح داد: در حال حاضر اکران سینمای کودک اگر مورد حمایت قرار نگیرد، در میان دیگر آثار در حال اکران دیده نمی شود و نیازمند تبلیغات مناسب و حمایت مناسب است تا بتواند خروجی گیشه خوبی نیز داشته باشد.

وی تاکید کرد: خروجی گیشه باعث می شود که بتوانیم مخاطب جدیدی را برای آینده سینمای ایران آماده کنیم. البته این امر بستگی به این دارد که پتانسیل و خروجی فیلم های کودک و نوجوان چگونه باشد، باید آثار با کیفیت تولید شود تا این امر منجر به تربیت نسل سینماروی آینده شود.

فرجی گفت: در جلسه شورای صنفی نمایش نیز دوباره یادآوری شد تا سرگروه هایی که قراردادهای فیلم های کودک خود را ارائه نداده اند، هرچه سریع تر اقدام کنند. در میان سرگروه های سینمایی، سینما فرهنگ از ابتدای سال جاری تاکنون 2 فیلم سینمایی پیشونی سفید و تپلی و من را اکران کرده است.

وی ادامه داد: پردیس های باغ کتاب، آستارا، آزادی از جمله سرگروه هایی هستند که باید قراردادهای خود را به شورا ارائه دهند.

سخنگوی شورای صنفی نمایش درباره تعداد فیلم های کودک و نوجوان متقاضی اکران توضیح داد: تعدادی از این فیلم ها درخواست اکران داده اند که از آن جمله می توان به انیمیشن سینمایی بنیامین به کارگردانی محسن عنایتی اشاره کرد که صاحبان این اثر در تلاش هستند تا آن را برای 13 آبان ماه روز دانش آموز و تسخیر لانه جاسوسی اکران کنند، همچنین تورنادو به کارگردانی جواد هاشمی نیز متقاضی اکران بود که با پردیس سینمایی زندگی قرارداد بسته است.

فرجی در پایان گفت: اگر فیلم های خوبی در 6 ماه دوم سال اکران شود با توجه به آغاز فصل مدارس، بی شک با گیشه مناسبی همراه خواهیم بود.

بازگشت به صفحه رسانه ها

همچنین جشنواره هایی در زمینه تئاتر، موسیقی، انیمیشن، تئاتر کودک، سینمای کودک، گرافیک، کاریکاتور و ... در کشور ما با رویکرد بین المللی برگزار می شود. عمده این جشنواره ها فاقد شاخصه های موضوعی و یا جغرافیایی هستند؛ البته معدودی از جشنواره ها مثل جشنواره سینما حقیقت و یا برخی مسابقات کاریکاتور گرایش موضوعی و جوایزی مثل جایزه مصطفی و جایزه کنز ممیزه جغرافیایی و دینی دارند. تنها جایزه بین المللی ایران در حوزه کتاب، جایزه جهانی کتاب سال جمهوری اسلامی است که به طور تخصصی محدود به دو رشته ایرانشناسی و اسلام شناسی می باشد.

با وجود فراوانی جوایز بین المللی فرهنگی و هنری در ایران، هیچ جایزه بین المللی در حوزه کتاب کودک در کشورمان نداریم. این در حالی است که موقعیت و جایگاه جهانی کتاب کودک ایران از جایگاه ما در هنر نمایش، مد و لباس، گرافیک، موسیقی، کاریکاتور و ... بسیار بالاتر است.

متاسفانه اکثر جوایز جهانی ایران در زمینه فرهنگ و هنر، از جشنواره ها و جوایز معتبر جهانی به شمار نمی روند و تقریباً هیچ کدام در جداول برنامه های جهانی رشته خود ثبت نشده اند و طرفه آنکه معدود جشنواره های نسبتاً معتبر ایرانی در سطح جهانی (همچون جشنواره انیمیشن، جشنواره فیلم رشد، جشنواره قصه گویی و جشنواره سینمای کودک) مربوط به مخاطبان کودک و نوجوان هستند و توفیق آنها تا حد زیادی مرهون سطح کیفی و جایگاه جهانی هنر و ادبیات کودک و نوجوان ایران است.

اگر ما به قابلیت های ادبیات کودکمان باور داریم و جهانی شدن آن را دنبال می کنیم، شکل گیری رویدادهای بین المللی ادبیات کودک در ایران همچون جشنواره، نمایشگاه، همایش و ... شرط الزامی آن است. این نوشته ضمن مرور برخی سوابق مرتبط در این عرصه، به ارایه پیشنهادهایی در خصوص چنین جشنواره ای می پردازد.

برخی زمینه ها و سوابق
سازمان کنفرانس اسلامی پس از سازمان ملل متحد فراگیرترین نهاد بین المللی است که حدود 60 کشور در آن عضویت دارند. سازمان فرهنگی این نهاد (آیسسکو) جوایز جهانی متعددی را با کمک کشورهای عضو تعریف نموده است و ایران می تواند بانی جایزه کتاب کودک و نوجوان آن باشد. ایران چند دوره میزبان مسابقات ورزشی و همچنین مسابقات ورزشی بانوان در مجموعه سازمان کنفرانس اسلامی بوده است.

در سال 1384 جایزه جهانی کتاب کودک ایران به تصویب هیات نظارت بر کتاب کودک و نوجوان (در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) رسید که این مصوبه مورد تائید شورای فرهنگ عمومی کشور نیز قرار رگفت. طبق این مصوبه وزارت ارشاد ایران هرساله جشنواره انتخاب بهترین کتاب کودک در کشورهای اسلامی را برگزار می کرد. دبیرخانه این جشنواره در ساختمان فجر معاونت فرهنگی وزارت ارشاد تشکیل شد و در نمایشگاه های کتاب بولونیا و فرانکفورت بیش از صد عنوان کتاب کودک خارجی با این موضوع تهیه و گردآوری شد. این جشنواره با تغییر دولت امکان برگزاری نیافت و کتاب های جمع آوری شده به بخش کودک و نوجوان کتابخانه ملی انتقال یافت.

دبیرخانه جایزه جهانی کتاب سال جمهوری اسلامی، زمینه ای مساعد برای برپایی این جشنواره است. با توجه به سابقه این نهاد و ارتباط با آن با رایزنی های فرهنگی ایران، سفارتخانه های خارجی و ... به آسانی می توان بخش کودک و نوجوان را به این جشنواره افزود. این جشنواره، نهادی با سابقه و معتبر است که جایزه آن توسط شخص رئیس جمهور اهدا می شود.

از دیگر معدود سوابق تلاش ایران برای کشنگری در بازار جهانی کتاب، تلاش برای تشکیل اتحادیه ناشران جهان اسلام بود که در دولت قبل توسط یکی از مشاوران رئیس جمهور که مدیر یک موسسه انتشاراتی بزرگ دولتی بود، دنبال شد. این ایده پس از برگزاری دو نشست با تغییر دولت به فراموشی سپرده شد و حتی سایت آن از دسترس خارج شد.

جایزه ادبی حوا توسط یکی از آژانس های ادبی ایرانی در سال 1391 برگزار شد. در این جشنواره در کنار نویسندگان، مترجمان و ناشران ایرانی که فعالیت شایسته ای در بازار جهانی کتاب کودک و نوجوان داشتند، از ناشران و نهادهای خارجی که در انتشار ادبیات کودک و نوجوان ایران فعالیت و مشارکت داشتند، تقدیر شد. این جایزه در سال های بعد ادامه نیافت.

در زمینه تصویرگری کتاب کودک از دهه هفتاد تلاش هایی برای برپایی جشنواره بین المللی در ایران صورت گرفت که ماحصل آن برپایی یک دوره جایزه آسیایی و یک دوره جایزه جهانی بود. این جشنواره با تاخیرها و فواصل طولانی و تغییر متناوب تعریف، محل برگزاری، سازمان پشتیبان و ... همراه بوده و متاسفانه به توفیقی دست نیافته است.

بین المللی شدن بخش کودک و نوجوان نمایشگاه کتاب تهران هم از ایده هایی است که بارها مطرح شده اما تا به حال تحقق نیافته است. برگزاری جشنواره بین المللی کتاب کودک ایران در کرمان(شامل نمایشگاه و همایش) در سال 1383 به تصویب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و به تائید شورای عالی انقلاب فرهنگی رسید که این مصوبه با تغییر دولت به فراموشی سپرده شد.

در سال جاری مجمع ناشران انقلاب اسلامی، جایزه جهانی کتاب فلسطین را بنیان گذاشته که هنوز برگزار نشده است و نمی دانیم آیا شامل کتاب کودک نیز هست یا نه.

دلایل عدم توفیق جشنواره های بین المللی ایرانی

دلایل عدم توفیق جشنواره ها و جوایز بین المللی ایران در سطح جهان متعدد است که از مهمترین آنها می توان به این موارد اشاره کرد: فقدان نظم در زمان و چگونگی برگزاری، پایین بودن جایگاه ایران در آن هنر و رشته در سطح جهانی، عدم هویت و ممیزه حرفه ای جشنواره، پایین بودن سطح جوایز به دلیل ارزش پایین پول ملی، جایگاه کشور در جامعه جهانی و عدم ارتباط گرم با برخی کشورها.

جایزه جهانی کتاب کودک در ایران

بی شک در میان کشورهای جهان، ایران از جایگاهی ممتاز و ویژه در حوزه کتاب و کتاب کودک و نوجوان برخوردار است. ادبیات ایران از سابقه ای چند هزار ساله و چهره هایی درخشان در عرصه جهانی برخوردار است و زبان فارسی حجم عمده ای از کل مخطوطات سراسر جهان را تا پیش از رواج صنعت چاپ شامل می شده است.

همچنین زبان فارسی اولین زبان غیر اروپایی در جهان است که کتاب چاپی داشته است و امروز نیز از زبان های اصلی تولید متون در شبکه جهانی اینترنت است.

کتاب کودک ایران هم با سابقه ای حدوداً صد و هشتاد ساله، امروز از نمونه های معتبر چه در متن و چه تصویرگری به شمار می رود. در حقیقت می توان گفت ایران در موضوع کتاب کودک و نوجوان پتانسیل جدی برای کنشگری در حوزه جهانی دارد.

برای این که جایزه جهانی ایران در حوزه کتاب کودک و نوجوان دچار آسیب های مشابه دهها جشنواره ناموفق ایرانی نباشد باید نکاتی را مدنظر قرار داد. خوشبختانه با توجه به جایگاه ایران در حوزه، نگرانی فقدان اعتبار لازم برای راه اندازی این جشنواره منتفی است. ضرورت رعایت استانداردهای جهانی در زمان بندی، تقویم ثابت، اجرا و ... همچنین مشکل پایین بودن ارزش پول ملی و روابط سیاسی با جامعه جهانی هم که به قوت خود باقی است. پس دلیل موفقیت و یا شکست چنین جایزه ای را باید در آخرین و مهترین عامل موفقیت جشنواره های بین المللی جستجو کرد: هویت و ممیزه حرفه ای.

ممیزه حرفه ای جشنواره جهانی کتاب کودک ایران

بدیهی است که اگر جشنواره بین المللی کتاب کودک ایران با موضوعی عام و بدون هویت و تعاریف مشخص و متمایز شکل بگیرد، هیچ شانسی برای اقبال و توفیق نخواهد داشت و در میان دهها جشنواره بزرگ و پرسابقه جهانی به فراموشی سپرده می شود.

در طراحی این جشنواره لازم است با مطالعه کافی و امکان سنجی به یکی از روش های زیر، حدود و حوزه جایزه را تعریف کرد و به آن هویت و کار ویژه مشخص بخشید.

محدودیت موضوعی: مثلا این جشنواره می تواند کتاب های را بررسی کند که به موضوع دین و معنویت برای مخاطبان کودک و یا موضوعاتی چون محیط زیست، میراث فرهنگی، و ... می پردازند و محدودیتی از نظر زبان و کشور متقاضی نداشته باشد.

محدودیت جغرافیایی: هویت و دایره این جشنواره می تواند چنین تعریف شود که تنها به بررسی کتاب های کودک و نوجوان آسیایی و یا کشورهای غرب آسیا بپردازد.

محدودیت دینی و اعتقادی: این جشنواره می تواند به بررسی کلیه کتاب های کودک و نوجوانی بپردازد که نویسنده آنها مسلمان باشد. این نویسندگان می توانند شهروند و یا مقیم هر یک از کشورهای جهان باشند و اثر خود را به هر زبانی منتشر کرده باشند.

_ حدود دیپلماتیک: همچنین این جشنواره می تواند به کتاب های کودک منتشر شده در کشورهای عضو یک سازمان بین المللی همچون سازمان همکاری اسلامی، اکو، اوپک، دی هشت، و یا ... محدود شود.
تشکیل دبیرخانه دائمی، هیات امنا، هیات علمی و هیات داورانی فراملیتی و با مقبولیتی جهانی، از پیش شرط های چنین جشنواره ای است. جشنواره ای که با تغییر دولت ها و مدیران از حرکت بازنماند.

* منتشر شده در خبرگزاری تسنیم 10 شهریور 1398

کد خبر 1306084

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم ، انسیه شاه حسینی کارگردان مستند "بانو" در خصوص عدم پذیرش سینمای هنر و تجربه برای اکران این مستند در گفتگو با راه دانا ؛ اظهار داشت: فیلم هایی که هنر و تجربه اکران می کند هیچ سانسوری ندارند و کسانی که به دیدن این فیلم ها می روند متوجه این موضوع می شوند؛ حتی در زمان بازبینی اعضای شورا می گویند که این فیلم ها برای مخاطبان خاص است و نیازی به سانسور ندارد و مثل سینماتک با آن ها برخورد می کنند.

وی با بیان اینکه سینماتک در تمام دنیا این گونه است یادآوری کرد: در زمان طاغوت هم این گونه بود که سینماتک ها برای یک قشر و یا عده ای مخاطب خاص بود و برای این دسته از فیلم ها هیچ گونه سانسور اعمال نمی شد ولی برای فیلم های دیگر که همه نوع آدم برای دیدن آن ها به سینما می رفتند این گونه نبود.

شاه حسینی اظهار داشت: هنر و تجربه هم امروز مانند سینماتک برخورد می کند و هیچ سانسوری اعمال نمی کند در صورتی که مخاطبان آن از همه نوع آدم هستند؛ وقتی که سینمای هنر و تجربه چنین فضای افسار گسیخته ای دارد، بنابراین من تعجب می کنم چرا تقاضا کرده اند که مستند نازنین را هنر و تجربه نمایش دهد طبیعی است که هنر و تجربه با آن خط و مشی که دارد جایی برای نمایش چنین فیلم های ارزشی و ارزشمندی که در راستای اهداف انقلاب هستند ندارد.

وی در ادامه گفت: تا زمانی که این مدیران بر سر کار هستند امیدی به این سینما هنر و تجربه نیست، مگر این که شخم زده شود و اتفاقی بیافتد که هنر و تجربه مسیر اصلی اش را پیدا کند وگرنه نمایش کارهای ارزشی برای آنها معنی ندارد.

برخی از مسئولان از سینمای دفاع مقدس هراس دارند

کارگردان مستند بانو در پاسخ به این پرسش که چرا مسئولان متولی نسبت به سینمای دفاع مقدس بی مهری می کنند گفت: چون می ترسند؛ مانند این که یک جایی کویری وجود دارد و یک عده می خواهند آن کویر باقی بمانند دست به هرکاری می زنند که ابرهای باران زا به آن منطقه ورود نکنند و آبادانی به وجود نیاید؛ مسئولان ما آنهایی که خودشان می دانند چرا به این قسمت آمدند.

این کارگردان در ادامه افزود: بعد از انقلاب یک سری از خائنان تقسیم شدند و هرکسی به جایی رفت؛ یک سری از ادم هایی که از اصل مخالف انقلاب بودند تقسیم شدند و یک عده از آنها به صنعت رقتند، عده ای به تلویزیون و ارشاد و... رفتند؛ این ها وظیفه دارند مانع رفتارها و اعمال انقلابی شوند، نمی خواهم از کسی اسم بیاورم اما من همه این آدم ها را می شناسم و سابقه همه را می دانم.

اگر فرهنگ شهادت به ادارات و سازمان ها باز گردد، دزدی و رانتی از بین می روند

وی در ادامه گفت: اگر امثال شهید سیدحسین علم الهدی زنده بودند کافی بود در مجلس فریاد بکشد آن وقت حساب کار دستشان می آمد، یا اگر شهید حججی ها بودند شهرداری جرات می کرد این فسادها را بالا بیاورد؟ حالا که این شهیدها نیستند اگر فرهنگشان به جامعه نفوذ کند همه چیز حل می شود و مملکت همان می شود که مقام معظم رهبری آرزو دارند و فریاد هایی که امام راحل می زدند.

قبل از رای آوردن فریاد می زنند و از اهدافشان می گویند اما در ادامه رفتارشان تغییر می کند

برای رأی آوردن علی جنتی دعا کردم اما پشیمان شدم

وی اظهار داشت: وقتی که وزیر ارشاد می آید در مجلس فریاد می زند که می خواهم این کار را بکنم و آن کار را بکنم، بعد از این که رای می آورد فراموش می کند که کیست و چه کار باید بکند و در جلسه اول با یک ویترین از سلبریتی ها کارش را شروع می کند، معلوم است که نمی تواند و نمی خواهد که کارش را درست انجام دهد؛ مثلا وقتی آقای علی جنتی وزیر ارشاد اسبق می خواست از مجلس رای اعتماد بگیردف چنان می گفت که من استاندار خوزستان بوده ام و در زمان جنگ جنازه ها را بغل می کردم و چکارها می کردم، دعا کردم که رای بیاورد اما وقتی که رای آورد دیدیم آن طور که باید نیست.

کارگردان مستند بانو در پایان گفت: مستند بانو را خیلی وقت است که تصمیم گرفته ام به عنوان سریال بسازم، به امید خدا این تصمیم را گرفته ام و صحبت هایی کرده ام که می خواهم این سریال را بسازم، می دانم که وقتی با مدیران تلویزیون صحبت کنم ان شاءالله همکاری می کنند چون قطعا آن ها هم دوست دارند که چنین سریال های ارزشی ساخته شود و به فرمایشات مقام معظم رهبری جامه عمل بپوشانند.

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه رسانه ها

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از شرق، منوچهر هادی در روزهای توقیف فیلمش در اکران نوروزی سینماها به دلیل آنچه تخلف فیلم رحمان 1400 مبنی بر عدم حذف کامل برخی از صحنه های اعلامی از سوی شورای پروانه نمایش در برخی از سینماها محرز شد، تلاش بسیاری برای رفع این مشکل کرد. همان زمان محمدرضا فرجی، مدیر کل دفتر سینمای حرفه ای، درباره تأخیر در توقف فیلم رحمان 1400 گفت: همه فیلم های سینمایی که پروانه نمایش می گیرند، بنای ما بر حرفه ای بودن تهیه کننده و پخش کننده است و تأکید دارم در سال هایی که در این سمت کار می کنم، چنین اتفاقی نیفتاده بود و همه تهیه کننده ها و پخش کننده ها به دلیل اهمیت موضوع قوانین را رعایت می کنند. در بیشتر سالن ها همان نسخه ای از فیلم رحمان 1400 که مورد تأیید ما بوده و اصلاحات کامل انجام شده، نمایش داده شده است. با توجه به اینکه بازرسان سازمان سینمایی معمولا به صورت تصادفی در سالن های سینمایی حضور پیدا می کنند، متأسفانه در هفته اخیر متوجه شدیم در برخی از سالن های سینما نسخه ای که به صورت کامل اصلاح نشده بود اکران شده است .

او از نظر حقوقی پخش کننده و تهیه کننده را پاسخ گوی اتفاقات دانست و گفت: انتظار ما بر اخلاق حرفه ای داشتن تهیه کنندگان، پخش کنندگان و حتی کارگردان فیلم ها در اجرای ضوابط و مقررات و آیین نامه های اجرائی مصوب است و سینما نباید به خاطر یک سهل انگاری دچار آسیب شود .

سیدعباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز تنها تأکید کرد که مسیر حرفه ای بودن را در کل کار باید تعقیب کرد و حرفه ای بودن هم این است که مقررات اکران با دقت رعایت شود.

حسین انتظامی، رئیس سازمان سینمایی نیز توجه و احترام به پروانه نمایش صادرشده برای فیلم های سینمایی را اولویت اکران سینماها دانست و گفت: پروانه نمایشی که صادر می شود، کسی نباید در هرکدام از بسترهای نمایشی آن را کم یا زیاد کند، چون ما مسئول آن هستیم. گزارش هایی رسیده بود که در برخی سینماها پلان هایی نمایش داده می شود که در بازبینی نهایی نبوده و نسبت تخلف را در سینماها بررسی کردیم و اقدام شد. درباره برخورد با متخلفان هم در معاونت نظارت و ارزشیابی اقدام شده، ولی گفتن آن مغایر با شفاف سازی است، چون بحث رفتاری است و مطرح کردن آن به ضرر سینماست .

رحمان 1400 با تمام حواشی ریز و درشت در اکران، بعد از گذشت شش ماه حالا از بازار قاچاق فیلم سر درآورده است. فیلمی که به گفته سازندگانش به طور معمول مسیر قانونی رسیدن به شبکه نمایش خانگی را طی می کرده است و با ورود غیرقانونی به بازار ضرر بسیاری به سازندگانش تحمیل کرده است. منوچهر هادی، کارگردان این فیلم، در ساعات ابتدایی خبر قاچاق فیلمش از حرام بودن دیدن این نسخه گفت و در روزهای بعد او حسین انتظامی را خطاب قرار داد و در صفحه شخصی اش نوشت: معاونت فعلی سینما، شما به شدت محافظه کار هستین. بعد از توقیف رحمان و اکنون بعد از قاچاق نسخه بدون سانسور آن نه تنها من و تهیه کننده فیلم را حضوری در دفترتون نپذیرفتید، بلکه جواب تماس ها و پاسخ پیامک های ما را هم ندادین. مگر شما معاونت وزارتخانه دیگری هستید؟ مثلا وزارت نفت یا وزارت خارجه یا... شاید هم ما برای وزارتخانه دیگری فیلم ساختیم و مجوز از جایی غیر از ارشاد گرفتیم؟ شما مدیر فرهنگی و سینمایی هستین و من و جناب سرتیپی سینماگر. مگر شما مراجعه کننده دیگری هم غیر از ما دارین؟ دقیقا وظیفه شما چیست؟ شنیدم به زیردستانتان گفتید فعلا صلاح نیست نسخه اصلاح شده شورا توزیع شود. دلیلش چیست؟ قطعا دوره مدیریت شما به زودی تمام خواهد شد، ولی من باز هم فیلم خواهم ساخت! همان طورکه مدیران لایق و نالایق قبلی رفتند و من و همکاران شریفم همچنان هستیم. کمی منصف باشید و جسور. شهامت داشته باشید و پاسخ گو! .

اما سیدمهدی طباطبایی نژاد، معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی، از اقدامات قانونی در جهت پیگیری چگونگی عرضه نسخه قاچاق فیلم صحبت کرد و افزود: بلافاصله پس از اطلاع از این موضوع، اقدامات لازم را انجام داده ایم و از طریق مراجع قضائی از پخش کننده این فیلم در فضای مجازی شکایت می کنیم. انتظار سینماگران ما این است و وظیفه جدی خود هم می دانیم که با ابزار قانونی که در اختیار داریم، بازدارندگی لازم را در مقابل پخش های فاقد حقوق مالکانه ایجاد کنیم تا حقوق سازندگان آثار سینمایی حفظ شود. البته نسخه ای که از این فیلم منتشر شده، باکیفیت و بدون آرم است و این موضوع برای اهل فن، به اندازه کافی گویا هست. از نظر ما انتشاردهنده این نسخه غیرقانونی علاوه بر خسارتی که به صاحبان فیلم زده است، یک جرم نیز مرتکب شده، زیرا فیلمی بدون اصلاحات را منتشر کرده است. قاعدتا الان کسانی که نسخه اصلی در اختیارشان بوده، در محضر دادگاه پاسخ گو خواهند بود .

در شش ماه گذشته انتشار نسخه قاچاق فیلم های سینما آن قدر چشمگیر بوده است که می توان از مسئولان مربوطه انتظار پاسخ گویی و پیگیری بیشتری را داشت. فیلم سینمایی متری شیش و نیم نیز از جمله فیلم هایی است که با فاصله کوتاهی از اکران از بازار قاچاق سر درآورد و نسخه ای از فیلم رستاخیز که سال هاست مهر توقیف خورده، در فضای مجازی قابل رؤیت است. کانون کارگردانان سینمای ایران در پی عرضه نسخه ای از فیلم رستاخیز در فضای مجازی در بیانیه ای نوشت: متأسفیم که این مشکل هنوز در سینمای ایران حل نشده و مسئولان سینمایی حاضر به پاسخ گویی و اقدامی قاطعانه برای جلوگیری از قاچاق ادامه دار محصولات سینمایی نیستند؛ اتفاقی ناگوار که تاکنون به تعداد زیادی از کارگردانان و تهیه کنندگان سینمای ایران آسیب زده و این بار فیلم سینمایی رستاخیز ساخته جناب آقای احمدرضا درویش، کارگردان برجسته سینما را نشانه گرفته است. کانون کارگردانان سینمای ایران امیدوار است مسئولان سینمایی با توجه به قاچاق فیلم رستاخیز شرایطی را فراهم بیاورند تا این فیلم بتواند پس از هفت سال بر روی پرده سینماهای کشور به نمایش دربیاید .

پرونده قاچاق فیلم های سینمای ایران پس از سال ها و بروز اتفاقات ناگواری که ضرر بسیاری را متوجه اهالی سینما کرده، همچنان باز است. هرچند به گفته مسئولان از مراجع قضائی این موضوع پیگیری می شود اما باید دید نزدیک ترین اقدام عملی مسئولان مربوطه درباره پرونده های این چنینی چه خواهد بود؟

لینک کوتاه لینک کپی شد

به گزارش خبرنگار مهر ، بحران مطبوعات چاپی از سال 97 جدی شد و در مقطعی واردات کاغذ در کشور متوقف شد. در نهایت با تصمیم گیری های کلان در کشور مقرر شد برنامه ریزی برای واردات کاغذ صورت بگیرد. طبق گزارش اخیر معاون مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تا کنون 5 هزار تن کاغذ در کشور توزیع شده است و مقادیر دیگری هم در برنامه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هست که توزیع شود. اما با این حال هنوز مطبوعات کشور ابراز رضایت کامل از وضعیت کاغذ ندارند.

با ایجاد مشکل کاغذ در کشور و حذف برخی نشریات از پیشخوان مطبوعات کشور یکبار دیگر حرف و حدیث ها بر سر دریافت یارانه مطبوعات هم در کشور بر سر زبان ها افتاد. جداولی که هر روز در صفحات اجتماعی افشاگر منتشر می شدند و حکایت از این داشتند که یارانه مطبوعات از سویی و دریافت سهمیه کاغذ برای افرادی سودآوری های کلانی به همراه داشته است و در این میان برخی نشریات کاغذهایی دریافت کردند اما در هیچ کجا اسم شان به گوش مخاطبان نرسیده است. یا در مورد یارانه هم جداول منتشر شده توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی حساسیت برانگیز شد مبنی بر اینکه نشریات بر چه اساسی یارانه می گیرند و وجه تمایز این نشریات برای دریافت چیست؟

معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در پاسخ به درخواست سیدعباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تلاش کرد به طور عملی نسبت به این موضوعات واکنش نشان دهد و از این جهت آخرین روزهای شهریورماه فایلی را با عنوان پیشنویس دریافت یارانه مطبوعات در سال 98 منتشر کرد و اعلام شد این پیش نویس بعد از نظرسنجی به مرحله اجرا در می آید.

پرداخت ناکارآمد یارانه به مطبوعات

از نگاه مصطفا صباغ، کارشناس و فعال حوزه رسانه منتشر شدن این پیشنویس خود محل اشکال است و سیستمی که به پرداخت یارانه مطبوعاتی روی آورده، ناکارآمد است و برای کمک به مطبوعات باید دولت به گونه دیگری چاره اندیشی کند.

وی با اشاره به اینکه این روزها در بسیاری از مجامع، محافل و گعده های رسمی و غیر رسمی سخن از "بحران مطبوعات در ایران" در میان است، می گوید: وقتی از من به عنوان یک فعال رسانه ای درباره علت بحران مطبوعات پرسش می شود، من این پرسش را با طرح پرسشی دیگر پاسخ می دهم که صحبت از کدام بحران حادث شده برای مطبوعات ایران است؟

وی می افزاید: اگر مقصود از بحران، وارد شدن به دنیای فناوری و قرار گرفتن در توفان شبکه های اجتماعی باشد، پاسخ این است که این بحران دامن همه مطبوعات در سراسر جهان را گرفته است و محدود و منحصر به کشور ما هم نیست؛ آخرین و دیده شده ترین نمونه ابتلای مطبوعات به این بحران شاید نشریه معروف آمریکایی "اکسپرس" باشد که با 16 سال تداوم در انتشار و شمارگان روزانه 130هزار نسخه ای تعطیل شد و برای آخرین شماره تصمیم گرفت از طرف همه روزنامه نگاران در سراسر جهان کنایه ای به جامعه فرو رفته در دل شبکه های اجتماعی بزند: "با تلفن های چندش آورتان خوش باشید!" دیگر در چنین وضعی، تکلیف مطبوعات ایرانی که شاید یک دهم این رقم هم تیراژ ندارند، مشخص تر باشد.

کم کاری مشهود مدیران

صباغ سپس به طرح این موضوع پرداخت که اگر منظور از واژه بحران، ماجرای پیش آمده در موضوع کاغذ باشد، در آن صورت هم دلیل کاملا واضح است؛ مدیران نخواسته اند و تاکیدم بر مصدر نخواستن هم از آن جهت است که می دانم حتی کم اطلاع ترین فرد ممکن هم اگر بر مصدر کار قرار می گرفت، می توانست با کمی پرس و جو از استخوان خرد کرده های این کار، به خصوص در حوزه چاپ و نشر، به راهکاری قابل اجرا برای کنترل و غلبه بر سوء استفاده های ظاهراً متداول شده برسد. یا این که حتی الامکان، به پشتوانه دستورات قاطع سران مملکتی، قدمی جدی در این راه بردارد؛ قدمی که تاکنون برداشته نشده و حتی اکنون هم برای برداشتن آن کمی دیر است.

بحران جدی مخاطب داریم

این فعال حوزه رسانه می افزاید: این دو مورد شاید هرکدام به نحوی یک چالش جدی برای اهل رسانه ایجاد کرده باشد، اما به عقیده من بحران اصلی در مطبوعات ایران، کاسته شدن جدی مخاطبان است. هرچند نگاه نظری به مسایل و پدیده های مختلف به من آموخته که در موضوعات اجتماعی هرگز نمی توان به قطعیت سخن گفت، اما اصلی ترین دلیل این بحران از دیدگاه من یک مساله است که من آن را "نفتی بودن" می نامم.

وی تأکید می کند: نفتی بودن به آن معناست که تقریبا کمتر رسانه ای را می توان یافت که به نحوی وابسته به بودجه عمومی کشور نباشد؛ بودجه ای که تا پیش از مسایل سیاسی اخیر، بخش عمده آن از محل درآمدهای نفتی بود و به اشکال مختلفی که جدی ترین آن واریز یارانه دولتی به حساب مطبوعات است، توزیع می شود. به عبارت دیگر هزینه مطبوعات از جیب مردم برداشته می شود، بی آن که خودشان بخواهند. این در حالی است که ساده ترین شکل تعامل رسانه با مخاطبش، انتخاب شدن توسط اوست.

گردش مالی مطبوعات منهای مخاطب

در ادامه این کارشناس رسانه با بیان اینکه در شرایطی که گردش مالی مطبوعات و به طور کلی رسانه ها بر محور مخاطب نباشد، طبیعی است که نقشه راه رسانه را هم دیگران (یارانه، حامی مالی، کمک های فردی و گروهی، رشوه، و...) تعیین کنند و می گوید: این چنین است که مخاطب جای خود را خالی می یابد و آگاهانه تصمیم به دور شدن از رسانه می گیرد و هرچه دورتر شود، رسانه خودش را به دیگران نزدیک تر می کند. بدین ترتیب این چرخه به مانند یک گرداب عمل می کند و هر دو عنصر قرار گرفته در خود را بیشتر به عمق بحران فرو می کشد؛ یعنی رسانه و مخاطب روز به روز از یکدیگر فاصله بیشتری می گیرند و بحران فزاینده می شود.

یارانه ندهید تا حال مطبوعات خوب شود

در پایان وی با طرح این سوال که چاره اندیشی وضع موجود برای مطبوعات چگونه است، این گونه پاسخ می دهد: دولت اگر واقعا قصد کمک کردن به مطبوعات را دارد، باید کمک کردن به مطبوعات را متوقف کند! به عبارت دیگر، مطبوعات و رسانه های ایران باید به مسیری برگردند که علاوه بر سخن گفتن به زبان مردم، از زبان آنان نیز سخن بگویند و منبع درآمد اصلی شان، جیب مردم باشد، به شرط آن که مردم خودشان تصمیم بگیرند این پول را بپردازند. چنین اتفاقی هم شدنی نیست مگر آن که پرداخت یارانه دولتی به هر شکلی متوقف شود و رسانه ها روی پای خودشان بایستند. در چنین وضعیتی ممکن است تعداد زیادی رسانه قربانی شده و برای همیشه تعطیل شوند، یا حتی تعداد فراوانی روزنامه نگار بیکار شوند، اما گمان می کنم این اتفاق بهتر از آن است که همه رسانه ها باهم به گردابی چنان حایل فرو روند که دیگر هیچ مخاطبی نداشته باشند و در عوض مشتی روزنامه نگارِ جیره و مواجب بگیر برای خودشان ذخیره کنند.

کد خبر 4734259

به گزارش خبرگزاری مهر ، لادن حیدری ظهر امروز در مراسم افتتاحیه نهمین نمایشگاه بین المللی کتاب کردستان در خصوص اهمیت کتابخوانی، اظهار داشت: دینی که با مطالعه آغاز می شود مهمترین پیامش یادگیری و علم اندوزی است و تلاش مسئولان نیز سبب ترویج کتاب و کتابخوانی می شود.

معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی افزود: ماه مهر فرصت خوبی برای عرضه کتاب است و به دلیل اهمیت کتاب، باید از مقوله شعار جدا شده و به مرحله عمل برسیم.

حیدری با اشاره به اینکه اگرما معتقدیم کشور شایسته پیشرفت است و جوانان و کودکان سرمایه های ما هستند، بیان کرد: باید بیش از پیش کشور را تقویت کنیم و راه آن بالا بردن علم و آگاهی از طریق خواندن کتاب است.

وی با بیان اینکه سرمایه گذاری در بخش فرهنگ و کتاب بسیار ضروری است، اضافه کرد: سرمایه گذاری برای آگاهی بخشی و افزایش اطلاعات سرمایه گذاری طولانی مدت را می طلبد تا بتواند ثمرات و اثرات آن کشور را در برابر هجمه ها محافظت کند.

وی یکی از ثمره های حمایت از صنعت چاپ و نشر را توسعه یافتگی دانست و یادآور شد: پایین بودن سرانه مطالعه و عدم افزایش آگاهی بیشتر از تلاطم اقتصادی فاجعه بار است.

معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت ارشاد برپایی نمایشگاه کتاب را دارای ثمرات ارزشمندی خواند و اضافه کرد: همه ما آرزومند فرزندانی اهل کمالیم و باید از خودمان شروع کنیم چون کتاب می خوانیم تا به هدفمان نزدیک شویم.

نمایشگاه بین المللی کتاب کردستان از امروز تا پانزدهم مهرماه در محل نمایشگاه های دائمی استان کردستان در سنندج برپا شده است.

کد خبر 4735014

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از بندرماهشهر، سید احمد محفوظیان امروز (سه شنبه 9 مهر) در جلسه شورای فرهنگ عمومی بندرماهشهر اظهار کرد: عدم توجه به حوزه فرهنگ و هنر و ادارات فرهنگی و هنری باعث شده که نهادهای امنیتی و قوه قضائیه در خط مقدم باشند .

سرپرست ادره فرهنگ و ارشاد اسلامی بندرماهشهر افزود: باید بودجه فرهنگی قابل ملاحظه ای برای ادارات فرهنگی تخصیص داده شود تا ادارات فرهنگی با تمام توان پای کار بیایند.

وی با اشاره به وجود کارشناسان متخصص در ادارات فرهنگی تصریح کرد: موسسات قرآنی و فرهنگی و انجمن های هنری با ظرفیت موجود خود می توانند به خوبی وارد عمل شده و نقشه های دشمن را خنثی کنند.

دبیر شورای فرهنگ عمومی بندرماهشهر اضافه کرد: احتمالاً دستور کار جلسه بعدی شورای فرهنگ عمومی بندر ماهشهر علل غیبت رؤسای ادارات در این جلسه باشد.

وی عنوان کرد: غیبت مکرر برخی مسئولان و رؤسای ادارات در جلسه مهم شورای فرهنگ عمومی شهرستان که زیرمجموعه شورای عالی انقلاب فرهنگی کشور است به هیچ عنوان پذیرفتنی و قابل قبول نیست.

پایان پیام/ 662

شکیبا افخمی راد| حضور در جشنواره فیلم فجر برای دیده شدن فیلم ها پیش از اکران عمومی، یک امتیاز برای کارگردانان محسوب می شود، از این رو هرساله در فصل پاییز، هم زمان با نزدیک شدن به زمان برگزاری جشنواره فیلم فجر، کارگردانان بسیاری ساخت فیلم های جدیدشان را آغاز می کنند تا بتوانند فرم تقاضای حضور در جشنواره فجر را پر کنند. امسال نیز کارگردانان بسیاری اعم از جوان و پیش کسوت، درحال تدارک برای ساخت فیلم های خود هستند که اگر مراحل تولید آن ها تا دی ماه به پایان برسد، می توان در انتظار یک جشنواره با نام های بزرگ و فیلم های متنوع بود. درمیان افرادی که خود را برای جشنواره امسال آماده می کنند، نام هنرمندان خراسانی و مشهدی نیز پررنگ دیده می شود؛ اتفاقی که می تواند ما را به گرفتن سیمرغ توسط هنرمندان خراسانی در جشنواره امسال امیدوار کند. ازمیان این هنرمندان خراسانی می توان به بهروز شعیبی، داریوش ارجمند، ساره بیات، ساعد سهیلی، رضا عطاران، سیاوش حقیقی، مهران احمدی، لاله و ستاره اسکندری، نیما جاویدی، مهدی صباغ زاده، میترا حجار و ابراهیم ایرج زاد اشاره کرد. در گزارش پیش رو ضمن معرفی فیلم های هنرمندان مشهدی، دیگر فیلم های مهمی را که این روزها مراحل تولیدشان را برای رسیدن به ماراتن فجر سپری می کنند، مروری خواهیم کرد.

بازگشت بعد از وقفه ای یک ساله
درمیان نام کارگردانانی که خود را برای ماراتن فجر سی وهشتم آماده می کنند، نام چهار کارگردان دیده می شود که همگی در جشنواره سی وششم حاضر بودند و حال بعد از یک دور غیبت، درحال آماده سازی برای حضور در بزرگ ترین رویداد سینمایی کشور در سال 98 هستند. حمید نعمت ا... یکی از این افراد است. او با فیلم شعله ور در سی وششمین دوره جشنواره فجر حاضر شد و توانست نظر منتقدان را جلب کند. حال بعد از وقفه ای کوتاه، این کارگردان بار دیگر برای حضور در جشنواره، خیز برداشته و این روزها ششمین فیلم سینمایی اش را جلوی دوربین برده است؛ فیلمی با نام قاتل وحشی که در ژانر جنایی ساخته می شود. نعمت ا... در فیلم جدیدش برای سومین بار با لیلا حاتمی همکاری می کند. حاتمی پیش از این در فیلم های بی پولی و رگ خواب این کارگردان بازی کرده بود. همچنین امین حیایی که برای بازی در فیلم شعله ور نعمت ا... لوح افتخار از جشنواره فجر دریافت کرده بود، در ساخته جدید این کارگردان هم حضور خواهد داشت. از دیگر بازیگران قاتل وحشی ، می توان به شهرام حقیقت دوست و ستاره اسکندری اشاره کرد.
ابراهیم حاتمی کیا نیز که در جشنواره سی وششم با فیلم به وقت شام حاضر بود، بعد از یک سال دوری از جشنواره، احتمالا در دوره سی وهشتم آن با فیلم خروج ، حضور خواهد داشت. فرامرز قریبیان، پانته آ پناهی ها، جهانگیر الماسی و آتش تقی پور از بازیگران فیلم جدید حاتمی کیا هستند. در این بین، تقی پور در گفت وگویی با خبرگزاری میزان، درباره آخرین وضعیت ساخت فیلم خروج گفته است: حدود 20روز از آغاز فیلم برداری در شهر گچساران می گذرد. تاکنون تمامی بازیگران جلوی دوربین رفته اند و فیلم برداری بیست وچهارساعته ادامه دارد. درباره داستان فیلم هنوز اخبار موثقی منتشر نشده است.
مهران احمدی که با مصادره در جشنواره دو سال پیش حضور داشت، به تازگی فیلم سینمایی سگ بند را جلوی دوربین برده است. فیلم برداری این کمدی با حضور بازیگرانی چون امیر جعفری، بهرام افشاری و خود مهران احمدی در تهران آغاز شده ، اما هنوز اطلاعاتی درباره داستان آن منتشر نشده است. انتظار می رود این فیلم نیز با طی مراحل آماده سازی خود، در سی وهشتمین جشنواره فیلم فجر رونمایی شود.
بهروز شعیبی دیگر کارگردانی است که بعد از گذشت دو سال به سراغ ساخت فیلم تازه ای رفته است. فیلم او از محصولات مرکز فیلم و سریال سازمان اوج است و روز بلوا نام دارد. در خلاصه داستانی که درباره این فیلم منتشر شده، آمده است: عماد، استاد دانشگاهی خو ش نام و یک چهره تلویزیونی مورد توجه است. او ناگهان توسط پلیس با اتهام هایی جدی روبه رو می شود که خود و خانواده اش را در موقعیت پیچیده ای قرار می دهد. براساس اخبار منتشرشده، نقش عماد را بابک حمیدیان ایفا می کند تا دومین همکاری او با شعیبی بعد از فیلم سیانور رقم بخورد. داریوش ارجمند نیز در این سینمایی نقش خواهد آفرید. روز بلوا چهارمین تجربه کارگردانی شعیبی بعد از سه فیلم دهلیز ، سیانور و دارکوب خواهد بود؛ سه فیلمی که به تهیه کنندگی سیدمحمود رضوی ساخته شده بودند. به این ترتیب روز بلوا اولین تجربه کارگردانی سینمایی شعیبی بدون حضور رضوی است. باید دید این جدایی برای کارگردان جوان سینما، موفقیت بیشتری به همراه خواهد داشت یا خیر.

آماده باش بزرگان سینما برای حضور در فجر
باتوجه به اخبار منتشرشده، پیش بینی می شود سی وهشتمین جشنواره فیلم فجر با حضور پررنگ پیش کسوتان و بزرگان سینما همراه باشد. داریوش مهرجویی، از بنیان گذاران موج نوی دوم سینمای ایران، یکی از آن هاست. او بعد از شش سال دوری از سینما به سراغ ساخت فیلمی با نام لامینور رفته است. لامینور داریوش مهرجویی، فیلم پربازیگری خواهد بود. تا به امروز حضور بازیگرانی چون علی نصیریان، پردیس احمدیه، سیامک انصاری، علی مصفا، مهرداد صدیقیان، بهناز جعفری، کاوه آفاق و رضا داوودنژاد قطعی شده است. درمیان فهرست بازیگران، دو نکته جلب توجه می کند؛ اول همکاری مهرجویی با علی نصیریان بعد از 40سال و دوم، انتخاب کاوه آفاق، خواننده سبک های پاپ و راک، به عنوان یکی از نقش های اصلی فیلم. دیگر نکته جالب فیلم، تهیه کننده آن است. تهیه کنندگی لامینور را رضا درمیشیان، کارگردان فیلم های عصبانی نیستم و لانتوری ، برعهده دارد.
مسعود کیمیایی، دیگر کارگردان پیش کسوت سینما، این روزها فیلم برداری بیست ونهمین فیلمش را در تهران آغاز کرده است؛ فیلمی با نام خون شد که تهیه کنندگی اش برعهده جواد نوروزبیگی است. قاتل اهلی ، آخرین ساخته کیمیایی، در جشنواره سی وپنجم به نمایش درآمد؛ این فیلم حواشی بسیاری به دنبال داشت و نتوانست مخاطبان و منتقدان را راضی کند. حال کیمیایی بعد از گذشت سه سال به سراغ ساخت فیلم جدیدی رفته است. به گزارش سایت سینمایی زومجی، کیمیایی درباره فضای فیلم سینمایی خون شد گفته است: داستان خون شد به مثابه خانه ای قدیمی است که همه چراغ هایش خاموش بوده و هیچ کس نیز در اتاق هایش ساکن نیست. در این میان یکی از ساکنان خانه می آید و همه چراغ ها را روشن می کند. همین خلاصه داستان باعث شده است عده ای از این فیلم به عنوان قیصر امروزی یاد کنند؛ حدسی که برای اثبات درست یا غلط بودنش، باید تا زمان اکران فیلم صبر کرد. همچنین براساس فهرست بازیگران اعلام شده فیلم، می توان حدس زد که سعید آقاخانی این بار نقش قهرمان قصه کیمیایی را برعهده بگیرد. درکنار او بازیگرانی چون سیامک انصاری، نسرین مقانلو، هومن برق نورد و سیامک صفری به ایفای نقش خواهند پرداخت.
مجید مجیدی، دیگر کارگردان کارکشته سینما، امسال در تدارک ساخت فیلمی با مضمون اجتماعی است. این فیلم خورشید نام دارد و نویسندگی آن را خود مجیدی و نیما جاویدی، کارگردان فیلم سرخ پوست ، برعهده دارند. این فیلم با گنجاندن مسائل مذهبی در دل خود، به موضوع کودکان کار می پردازد و تا این لحظه از جواد عزتی به عنوان بازیگر اصلی اش نام برده شده است.

فیلم هایی برای مخاطب کنجکاو
در میان فیلم هایی که این روزها درحال سپری کردن مراحل تولیدشان هستند، نام چند فیلم به دلایلی چون موضوع متفاوت یا بازیگران قدرتمند، حس کنجکاوی مخاطب را بیشتر برمی انگیزد. درخت گردو ی محمدحسین مهدویان یکی از این فیلم های مهم است. براساس شنیده ها، جدیدترین ساخته این کارگردان، قرار است داستان بمباران شیمیایی سردشت را روایت کند. از پیمان معادی و مهران مدیری به عنوان دو بازیگر اصلی فیلم یاد شده است. همچنین تا این لحظه از حضور هادی حجازی فر، بازیگر ثابت فیلم های قبلی مهدویان، در فیلم درخت گردو خبری منتشر نشده است.
روز صفر دیگر فیلم مهمی است که این روزها درحال طی مراحل تولیدش است. سعید ملکان که در سینمای ایران، چهره پرداز و تهیه کننده شناخته می شود، کارگردانی این فیلم را برعهده دارد. درباره داستان فیلم نیز تا امروز شایعات زیادی مطرح شده که اصلی ترین آن ها پرداختن به ماجرای دستگیری عبدالمالک ریگی بوده است، اما این موضوع را تا این لحظه، روابط عمومی پروژه تایید نکرده است. براساس اخبار معتبر منتشرشده درباره این فیلم، روز صفر فیلمی با روایتی متفاوت از یک اتفاقِ ملتهبِ معاصر با بازی امیر جدیدی و ساعد سهیلی است که فیلم نامه اش را سعید ملکان و بهرام توکلی به صورت مشترک به نگارش درآورده اند.
فیلم سینمایی عنکبوت، دومین ساخته ابراهیم ایرج زاد، با روایت داستانی واقعی از قتل های زنجیره ای مشهد در دهه70 نیز می تواند یکی از فیلم های بحث برانگیز امسال باشد. ایرج زاد که پیش از این، فیلم موفق تابستان داغ را ساخته بود، برای فیلم دومش به سراغ داستانی جنایی با رگه های اجتماعی رفته است و ماجرای قاتل عنکبوتی مشهد را به تصویر می کشد. نویسندگی این کار برعهده اکتای براهنی است و در آن بازیگرانی چون محسن تنابنده، ساره بیات و ماهور الوند به ایفای نقش می پردازند.
مجبوریمِ رضا درمیشیان دیگر فیلم کنجکاوی برانگیز جشنواره امسال خواهد بود. این فیلم این روزها درحال طی مراحل فنی اش است و قرار است کیهان کلهر، چهره ماندگار موسیقی ایران، برای آن موسیقی بسازد. درباره موضوع فیلم هنوز اطلاعاتی منتشر نشده است اما باتوجه به آثار پیشین درمیشیان، می توان حدس زد که این فیلم نیز درون مایه ای انتقادی داشته باشد. فیلم درمیشیان، بازیگران بی شماری دارد که ازمیان آن ها می توان به فاطمه معتمدآریا، نگار جواهریان، پارسا پیروزفر، بهمن فرمان آرا، پردیس احمدیه و ژاله علو اشاره کرد. از مست عشق حسن فتحی که باتوجه به حواشی ایجادشده معلوم نیست در ایران به نمایش دربیاید یا نه، همچنان به عنوان یکی از گزینه های اکران در جشنواره امسال یاد می شود. همان طور که پیش تر در این صفحه خواندید، این فیلم قرار است برشی از زندگی شمس و مولانا در قونیه را با بازی شهاب حسینی در مقام شمس و پارسا پیروزفر در مقام مولانا به تصویر بکشد.

مروری بر دیگر فیلم ها
علاوه بر فیلم های گفته شده، چندین فیلم دیگر نیز این روزها درحال طی مراحل پیش تولید و تولید خود برای رسیدن به سی وهشتمین جشنواره فیلم فجر هستند. از میان آن ها می توان به گورکن ، دومین فیلم کاظم ملایی، پس از فیلم کوپال اشاره کرد. در این فیلم بازیگرانی چون ویشکا آسایش، حسن معجونی، مهراوه شریفی نیا، بهنوش بختیاری و گوهر خیراندیش به ایفای نقش می پردازند.
کیانوش عیاری این روزها ساخت فیلم سینمایی رکر را با بازی رضا عطاران آغاز کرده است. این فیلم به احتمال زیاد در ژانر کمدی ساخته می شود. هرچند که دو فیلم آخر این کارگردان توقیف شده اند، انتظار می رود ساخته جدید کیانوش عیاری به فجر سی وهشتم برسد.
فیلم سینمایی کارو به کارگردانی احمد مرادپور با بازی مریلا زارعی، نیز این روزها در مرحله پیش تولید به سر می برد. این فیلم درباره یک نوجوان کرمانشاهی است که بعد از سال ها تمرین به تیم ملی کشتی دعوت می شود.
کمدی ملاقات با جادوگر به کارگردانی حمید بهرامیان و نویسندگی امیرمهدی ژوله، دیگر فیلمی است که برای حضور در جشنواره فجر، خیز برداشته است و در روزهای گذشته نیز از گریم متفاوت ژوله در نقش بن لادن رونمایی شد.
رمانتیسم عماد و طوبا به کارگردانی کاوه صباغ زاده و تهیه کنندگی مهدی صباغ زاده، مرحله پیش تولید طولانی خود را پشت سر گذاشته و وارد مراحل تولید شده است. این فیلم، اقتباسی آزاد از کتابی نوشته آلن دوباتن است.
فیلم اکشن سبز، سفید، قرمز به کارگردانی محمدحسین لطیفی با موضوع نخبگان و عزت ایرانی، نیز به تازگی فیلم برداری اش آغاز شده است. در این فیلم هدی سلطانی، بهاره کیان افشار، نادر سلیمانی، ایرج نوذری و بهنوش بختیاری به ایفای نقش می پردازند.
دو فیلم اجتماعی مغزِ استخوان به کارگردانی حمیدرضا قربانی با بازی جواد عزتی و پریناز ایزدیار و بی صدا حلزون به کارگردانی بهرنگ دزفولی زاده با بازی هانیه توسلی، مهران احمدی، پدرام شریفی و محسن کیایی، از دیگر فیلم هایی اند که متقاضی حضور در جشنواره سی وهشتم هستند.
آتابای ، پنجمین اثر سینمایی نیکی کریمی که از اواسط تیر در خوی، از شهرهای تاریخی استان آذربایجان غربی، مقابل دوربین رفته است، نیز احتمالا اکرانش به جشنواره سی وهشتم موکول شود. این فیلم را هادی حجازی فر براساس طرحی از نیکی کریمی نوشته است و بازیگرانی چون هادی حجازی فر، جواد عزتی و سحر دولتشاهی در آن نقش می آفرینند.
فیلم اجتماعی مردن در آب مطهر به نویسندگی و کارگردانی نوید محمودی و تهیه کنندگی جمشید محمودی، از دیگر گزینه های اکران فجر امسال است. این فیلم، داستان عاشقانه چند جوان افغانستانی را که از ایران به اروپا می روند، روایت می کند. برادران محمودی این روزها فیلم شکستن هم زمان بیست استخوان را بر پرده دارند.
پیمان قاسم خانی بعد از تجربه موفق ساخت خوب، بد، جلف و کسب دیپلم افتخار بهترین فیلم از نگاه تماشاگران در سی وپنجمین جشنواره فیلم فجر، سری دوم این فیلم را با نام خوب، بد، جلف: ارتش سری آماده نمایش کرده است. باتوجه به تجربه پذیرفته شده اکران قسمت اول این فیلم در جشنواره فجر، انتظار می رود سری دوم آن نیز در جشنواره اکران شود. در قسمت دوم این فیلم، سام درخشانی، پژمان جمشیدی، حامد کمیلی، ریحانه پارسا، گوهر خیراندیش، فرهاد آئیش و امیرمهدی ژوله، نقش بازی می کنند.
رؤیای سهراب به کارگردانی علی قوی تن که مراحل تولیدش دو سال به طول انجامید، بالاخره آماده نمایش شده است. طبق گفته های کارگردان این فیلم، رؤیای سهراب فرم تقاضا برای جشنواره امسال را پر خواهد کرد. این فیلم به زوایای پنهان و دیده نشده ای از زندگی سهراب سپهری می پردازد و مهدی سلطانی، بهاره کیان افشار، لاله اسکندری و ترلان پروانه در شمار بازیگران آن هستند.

فیلم های پربازیگر
به گزارش خبرگزاری برنا، فیلم جنجالی لاله به کارگردانی اسدا... نیک نژاد که ساختش در دولت محمود احمدی نژاد متوقف شده بود، بار دیگر مراحل ساختش از سر گرفته شده و قرار است در جشنواره سی وهشتم به نمایش دربیاید. این فیلم روایتی از زندگی لاله صدیق، قهرمان رالی و سوارکاری است. نیکی کریمی، همایون ارشادی، میترا حجار، سام قریبیان و آزیتا حاجیان در آن بازی می کنند.
طبق خبرهای منتشرشده، در روز گذشته ساخت یک فیلم با بازی ترانه علیدوستی نیز آغاز شده است؛ فیلمی با نام اورکا به کارگردانی سحر مصیبی که اگر این پروژه به سرانجام برسد، علیدوستی پس از سه سال به سینما بازخواهد گشت.
از دیگر فیلم های درحال تولید که هنوز اطلاعات موثقی درباره آن ها منتشر نشده است، می توان به عامه پسند به کارگردانی سهیل بیرقی، درام اجتماعی زنبور کارگر ، ساخته افشین صادقی با بازی حمید فرخ نژاد، شبنم مقدمی، سعید آقاخانی، حسین مهری، مارال فرجاد و پگاه آهنگرانی، جنایت بی دقت ، چهارمین ساخته شهرام مکری، با مضمونی درباره سینما، لتیان به کارگردانی علی تیموری با بازی امیر جدیدی، پریناز ایزدیار، سارا بهرامی، حسن معجونی و ستاره پسیانی، سلفی با دموکراسی ، ساخته علی عطشانی، با مضمونی درباره جانبازان و شهدای هشت سال دفاع مقدس با حضور بازیگرانی چون پولاد کیمیایی و پژمان بازغی و آتیلا پسیانی، سه کام حبس به نویسندگی و کارگردانی سامان سالور با بازی محسن تنابنده و پریناز ایزدیار، سگ ها دیشب نخوابیدند به تهیه کنندگی سیاوش حقیقی و کارگردانی رامین رسولی به عنوان محصول مشترک ایران و افغانستان، کمدی انفرادی به کارگردانی مسعود اطیابی، با بازی رضا عطاران، مهدی هاشمی و احمد مهرانفر، روزی دو میلیون به کارگردانی مجید توکلی با بازی زهرا داوودنژاد و نازنین بیاتی، دوزیست ساخته برزو نیک نژاد، با بازی جواد عزتی، هادی حجازی فر، ستاره پسیانی، مانی حقیقی و پژمان جمشیدی اشاره کرد.

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا ، درست در 6 سال قبل فیلمی از کارگردان فیلم تاریخی و مهم تیرباران یعنی علی اصغر شادروان ساخته شد که مشتاقان سینمای دفاع مقدس منتظر تماشای آن بودند. فیلمی درباره یکی از بسیجیان و رزمندگان غیور دفاع مقدس که درست در میانه حوادث سال 88 بدن مطهر او پیدا شد و به آغوش مردم خونگرم و مهربان خوزستان بازگشت؛ شیهد سید علی هاشمی .

شادروان نام فیلم را یوسف هور گذاشت. تمثیلی زییا و جذاب از شخصیت یوسف که منتظران او چشم انتظارش هستند. زیرا مردم و خانواده این شهید عزیز سال ها منتظر او بودند تا اینکه نوید آمدنش داده شد.

شادروان خصوصا چون خود اهل خوزستان است تصمیم گرفت این فیلم را با سرمایه گذاری اداره کل ارشاد استان خوزستان بسازد. فیلم ساخته شد و در همان ایام مورد استقبال مدیران و علاقه مندان این شهید قرار گرفت.

اما بعد از آن هرچه مخاطبین جدی سینما منتظر بودند تا این فیلم به پرده نمایش در سالن های سینما برسد خبری نشد. اخبار ضد و نقیضی درباره اکران این فیلم منتشر شد ولی نهایتا هیچ اتفاقی نیافتاد تا اینکه در هفته جاری خبر ساخته شدن فیلم جدید این کارگردان قدیمی سینمای کشور به گوش رسید.

فیلم ریگلام به نویسندگی، کارگردانی و تهیه کنندگی علی اصغر شادوران .

این خبر بهانه ای شد تا ضمن آنکه از ساخت فیلم جدید این کارگردان سینمای کشور باخبر شویم از سرنوشت فیلم قبلی این کارگردان نیز سوال کنیم.

آقای شادروان لطفا بفرمایید که برای فیلم قبلی شما چه اتفاقی افتاد؛ از زمان ساخته شدن فیلم مدت زمان زیادی می گذرد ولی به اکران نرسید. آیا این امر علت خاصی دارد؟

مدیریت ارشاد دولت فعلی در این باره چه می گوید؟ آیا حاضر هستند کمکی در این زمینه بکنند؟

اداره ارشاد فعلی اهواز هم می گوید که پول هزینه های فیلم مانند تبلیغات و تبدیل نگاتیو به پوزیتیو را ندارد.

حتی من گفتم که این فیلم را بدهید خود من تا کارهای فنی آن را انجام دهم و هزینه هایش را خودم پرداخت کنم اما این پیشنهاد را هم قبول نکردند. فیلم از نظر مالی واقعا در زمان خودش با کمترین هزینه ممکن ساخته شده است. آن سال فیلم با کمک ارشاد و دولت و با کمک مختصری که فارابی کرد با هزینه 650 میلیون تومانی ساخته شد. فیلم بیگ پروداکشن جنگی در خوزستان و با لوکیشن های مختلف و در شرایطی که می دانیم ساخته شده است و می توانست هزینه های بسیار بالایی را داشته باشد اما توانست با این مقدار کار تولید بشود.

الان برخی از فیلم ها را با هزینه هایی معادل 7 میلیارد تولید می کنند؛ من نمی خواهم از فیلم خودم تعریف کنم ولی این فیلم به شهادت بسیاری از هنرمندان و فعالان این حوزه از بسیاری از این فیلم ها یک سروگردن بالاتر است.

آقای مهندس جعفری جلوه که مدیریت سازمان سینمایی وقت بودند بعد از تماشای فیلم گفتند که واقعا این فیلم باتوجه به هزینه و مشکلات خاصی که ساخت این سبک آثار دارد واقعا جذاب و قابل توجه ساخته شده است. یا آقای زندباف که تدوین کار را به عهده داشتند و خودشان از فیلمسازان قدیمی و کاربلد سینمای ما هستند گفتند که بعد از نمایش این اثر قضاوت های بسیار زیادی در حوزه تاریخ تغییر خواهد کرد.

بعد از ساخت این اثر بیشتر دنبال ساخت چه فیلمی و با چه حال و هوایی بودید؟

من بعد از ساخت فیلم تیرباران و دیگرکارهایی که ساختم به سمت تولید فیلم های کمدی و لوده ای که این روزها در سینما می بینیم نرفتم. به نظر من سینما قدرت ویژه ای دارد. من در آن وادی ها و حال و هوای سبک کمدی و بفروش از این راه نیستم. من هنوز هم معتقدم که سینما مانند سینمای دهه 60 مخاطبین خاص و جدی خود را دارد. خیلی ها فکر می کنند که ساخت فیلم سینمایی در آن سبک و مدیوم دیگر جوابگو نیست، درحالی که در فیلم های خوب اجتماعی که در این شش ماه اول سال دیده شد معلوم شد که پیروی از قواعد ساخت کلاسیک فیلم سینمایی و اصیل هنوز جوابگو است و می تواند فروش بسیار خوبی هم داشته باشد.

فیلم جدید من با عنوان ریگلام طبق همان قواعد ساخت سینمایی است. مانند تیرباران و دیگر کارهای من. البته مضمون آن اجتماعی است ولی رگه های سیاسی خودش را دارد.

فیلم درباره نسل جوان و مشکلات حال حاضر است؛ مسائلی مانند شغل که به خاطر زدوبندهای سیاسی و رانت های موجود شایسته سالاری را زیر سوال می برد. برای همین فیلم اگرچه اجتماعی است، ریتم و ضرباهنگ مانند تیرباران بحران پاتک را دارد تا بتواند هم مخاطب عام و هم مخاطب خاص خودش را داشته باشد.

آثار قبلی شما در گونه جنایی و پلیسی و آخری هم دفاع مقدس بود. آیا این فیلم طعم اکشن و پلیسی را دارد؟

بله اگرچه که فیلم اجتماعی است ولی صحنه ها و لحظات زد و خورد و اکشن را دارد که به فضای پلیسی نزدیک می شود. بنابراین فاکتورهای عام را دارد که اگر هزینه هایی هم برای فیلم شده است با جذب مخاطب بتواند سرمایه را برگرداند.

سرمایه گذاری فیلم توسط چه کسی انجام شده است؟

به دلیل آنکه کسی حاضر نشد روی فیلمم سرمایه گذاری کند خودم سرمایه گذاری آن را به عهده گرفتم.

آیا به فارابی هم برای سرمایه گذاری فیلم رجوع کردید؟

رغبتی برای رجوع به آنجا نداشتم. علت این است که برای کار قبلی که قصد ساخت آن را داشتم و اتفاقا در گونه کودک بود به آنجا رفتم. آنها گفتند که باید پروانه نمایش را داشته باشد. بعد از آنکه پروانه نمایش را با این دست و آن دست کردن آقایان گرفتم به فارابی رجوع کردم ولی آن ها گفتند که حمایت مالی از آن کار نمی کنند. جالب بود که فارابی در حوزه ساخت آثار کودک و نوجوان حمایت های زیادی می کند ولی از این کار در هر حال حمایتی نکرد. به ایشان گفتم که اگر قصد حمایت نداشتید پس چرا برای اخذ پروانه من را به ارشاد فرستادید؟

برای این کار هم به آنجا دیگر نرفتم چون احساس کردم که بیشتر به دوستان و علاقه مندان خودشان بیشتر بها می دهند. از طرف دیگر بین ساخت فیلم های من فاصله افتاده است، من هم نمی توانم بگذارم برای ساخت این اثر زمان تلف شود. برای همین کارهای مالی فیلم را عهده دار شدم و قرار شد که برای ساخت اثر خودم یکتنه اقدام کنم.

نکته دیگر این است که در سال 1343 یکی از فیلمسازان آن سال ها مرحوم آقای درویش صفت که اهل خوزستان بود، دوست داشت که یک فیلم مستقل بسازد اما به دلیل مشکلات مالی کار نیمه تمام ماند. چیزی که مطلوب من است این است که بتوانم فیلمی کاملا مستقل در استان خوزستان بسازم تا آرزوی آن فیلمساز محقق شود. یعنی لوکیشن ها، بازیگران و عوامل تا جایی که ممکن است از خود اهواز باشند.

به دلیل فیلمبرداری در این شهر و هوای گرمی که دارد، باید کمی برای خنک شدن هوا صبر کنیم تا فیلمبرداری آن کمی راحت تر بشود.

آیا بازیگران فیلم جدید مشخص شده اند؟

فعلا دارم روی انتخاب آن ها فکر و مشورت می کنم اما به زودی اخبار بازیگران و برنامه های دیگر را خواهم گفت.

انتهای پیام/

به گزارش قدس آنلاین ، جواد علی زاده در خصوص عدم رونق و تولید فیلم سازی در مشهد اظهار کرد: یکی از دلایل عدم تولید فیلم در مشهد این است که مسئولان به فیلم سازان مشهدی اعتماد ندارند؛ ارگان هایی هستند که حاضرند چندین برابر هزینه کنند تا فیلم ساز درجه دو تهرانی را بیاورند و کار را به دست آن ها بسپارند؛ در نتیجه یک بخش به ارگان هایی مانند آستان قدس و شهرداری و ... برمی گردد و بخش دیگر به مسائل مالی مربوط می شود؛ یعنی منابع مالی ای که برای فیلم در استان هزینه می شود، کم است.

وی در خصوص این که چرا سینمای مشهد به تنهایی و به صورت مستقل شناخته شده نیست و به نوعی در سینمای تهران حل شده، تصریح کرد: این که سینمای مشهد شناخته شده نیست، مشکل فیلم سازان است؛ به این دلیل فیلم سازان ما سراغ سوژه های بومی و مسائل شهر خودشان نمی روند. پرداختن به امام رضا(ع) در قصه ها، داستان ها و فیلم های ملی در کشورمان را کم و بیش می بینیم؛ ولی فکر می کنم این مشکل به این دلیل است که خود فیلم سازان به سراغ قصه های بومی و مسائل بومی نمی روند و به همین جهت سینمای مشهد در تهران حل شده است.

این کارگردان خاطرنشان کرد: از طرفی دیگر به جهت این که در مشهد کار وجود ندارد و اگر کاری هم باشد، بسیار نازل است، فیلم سازان، فیلم نامه نویسان و فیلم برداران به تهران می روند؛ برخی هم که در مشهد مانده اند، به دلیل مسائل خانوادگی و شرایطی است که دارند.

علی زاده عنوان کرد: به دلیل این که مسئولان نسبت به هنرمندان سینمایی شهر خودشان شناخت ندارند، سعی می کنند از هنرمندان تهرانی با هزینه بیشتر استفاده کنند، اما کیفیت کار پایین است به جهت این که هیچ وقت کارگردانان و فیلم برداران درجه یک در مشهد کار نمی کنند و برایشان مقرون به صرفه نیست. در نتیجه وقتی مسئولان در محافل هنری شرکت نمی کنند و کارگردان، فیلم بردار، تصویرگر، تدوین گر و نویسنده ما را نمی شناسند، به تهران سفارش می دهند.

وی هم چنین در مورد این که آیا زیرساخت ها در مشهد برای ارتقاء سینما فراهم است یا خیر، بیان کرد: یکی ازاین زیرساخت ها آموزش است ولی ما مدرس خوب کم داریم؛ بخش دیگر به تولید و بخش دیگر هم به امکانات برمی گردد. در خصوص امکانات باید گفت که فقط یک دفتر سینمایی وجود دارد که تقریبا امکانات خوبی از لحاظ نور و وسایل حرکتی دارد که البته باز هم نیاز به سرمایه و حمایت دارد.

این کارگردان اضافه کرد: در مجموع بخش اقتصادی، بخش مسائل فنی و بخش آموزش، زیرساخت های ما هستند که متاسفانه در هر سه مورد مشکل داریم؛ به دلیل این که افراد به محض این که اندکی رشد می کنند، به تهران می روند، این امر طیبعی است چون در مشهد حوزه فعالیت، حوزه گسترده ای نیست.

منبع: ایسنا

انتهای خبر/

به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، سردار حسین عبدی پیش از ظهر امروز در جمع خبرنگاران آذربایجان شرقی اظهار کرد: در رابطه با المان تراکتور در منطقه ائل گلی که موضوعاتی مطرح شده و اینک نیز سوال شد، هیچ مخالفتی نداریم و شایعه است، امروز برای اولین بار از شما خبرنگاران می شنوم.

وی با بیان اینکه جمع کردن متکدیان بر عهده سازمان های دیگر است، گفت: پلیس به عنوان نیروی حمایتی می تواند کمک کند.

فرمانده انتظامی آذربایجان شرقی ابراز کرد: ما برای برگزاری کنسرت و تئاتر صلاحیت به فرد و مکان می دهیم و با محتوا کاری نداریم، این در حیطه کار فرهنگ و ارشاد اسلامی است.

وی با بیان اینکه سرقت سه ضلع فرصت، محیط و مال باخته دارد، گفت: مال باخته باید از اموال خود مراقبت کند و قوانینی منعی برای مال باخته وجود ندارد، در حالی که نقش مهمی در حفظ مال خود دارد.

عبدی یادآور شد: نیروی انتظامی به دنبال توسعه حضور فیزیکی نیست بلکه به دنبال توسعه الکترونیکی و هوش مصنوعی هستیم.

وی تاکید کرد: من می گویم که استان امن است و شما سوال چالش امنیتی استان را می پرسید؟ ما بهترین شورای امنیت استان را داریم.

فرمانده انتظامی آذربایجان شرقی ادامه داد: دوربین ثبت تخلفات الکترونیکی است و من به عنوان فرمانده انتظامی هم تخلف کنم، ثبت می کنند.

عبدی بیان کرد: حاج آقای آل هاشم در چارچوب عرف، شرع و قانون تذکر نسبت به دوچرخه سواری زنان دادند ولی هر آن چیزی که در خارج از شرع و قانون باشد، قطعا پلیس برخورد خواهد کرد.

انتهای پیام/60027/س

به گزارش خبرگزاری فارس، در این جلسه شهرام کرمی مدیر کل هنرهای نمایشی در جلسه ستادی پانزدهمین جشنواره سراسری تئاتر مهر کاشان طی سخنانی با اشاره به اینکه سیاست وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی محدود کردن جشنواره ها است و برگزاری تعدادی از جشنواره ها ضرورتی ندارد، گفت: در حال حاضر بیش از 80 جشنواره تئاتری در طول کشور برگزار می شود و جشنواره تئاتر مهر کاشان نیز جزء جشنواره های با هویت کشور شناخته می شود .

وی با اشاره به اینکه جشنواره سراسری تئاتر مهر کاشان از لحاظ ماهیت هنری در حال رشد کردن است و برگزاری پانزدهمین دوره آن اتفاق خوب و مبارکی است، افزود: این ظرفیت و پتانسیل در کاشان وجود دارد که جشنواره سراسری تئاتر مهر به صورت بین المللی برگزار شود و ما اعلام آمادگی می کنیم که در این زمینه نیز کمک کنیم.

مدیر کل هنرهای نمایشی ، نقش جشنواره سراسری تئاتر مهر در روند تئاتر کشور را مثبت ارزیابی کرد و یادآور شد: در دوره های گذشته این جشنواره اتفاقات خوبی رقم خورده و این رویدادی موثر است و برای همه ما اهمیت دارد که این برنامه در دوره پانزدهم به نحو احسن اجرا شود و انشااله کمک می کنیم این جشنواره به نحو خوبی انجام شود.

مدیر عامل سازمان فرهنگی اجتماعی و ورزشی شهرداری کاشان و رئیس ستاد برگزاری جشنواره نیز در این جلسه با ارائه گزارشی از روند برگزاری در دوره های قبلی و در پانزدهمین دوره و ضمن قدردانی از همکاری اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در برگزاری این رویداد هنری، به رویکردهای اصلی جشنواره در حوزه اجتماع از سوی سازمان فرهنگی اجتماعی و ورزشی شهرداری کاشان اشاره کرد.

مرتضی والی زاده، ثبت جشنواره در تقویم جشنواره ها را مطرح کرد و گفت: انتظار می رود با ثبت ملی این جشنواره در تقویم رویدادهای فرهنگی هنری کشور و نیز ثبت برند به نام شهر کاشان، موجبات استمرار هر چه پویاتر این حرکت و دلگرمی هنرمندان این عرصه فراهم شود.

دبیر پانزدهمین جشنواره سراسری تئاتر مهر کاشان هم در این دیدار به بخش های مختلف این جشنواره اشاره و گزارش کوتاهی از روند فعالیت های دبیرخانه در بخش های مختلف ارائه کرد و گفت: ما در این دوره از جشنواره اقدامات خوبی با همفکری شهردار کاشان و اعضای ستاد داشته ایم و تلاش کردیم تا در کنار بخش های مختلف جشنواره، تمرکز ویژه ای روی آموزش علاقه مندان به هنر تئاتر داشته باشیم که خوشبختانه برگزاری زنگ تئاتر با مشارکت آموزش و پرورش کاشان برای آموزش دانش آموزان و اجرای کارهای هنری آن ها در طول جشنواره یکی از موارد اضافه شده به پانزدهمین دوره جشنواره بود که با وجود ثبت نام از علاقه مندان بسیار مورد استقبال قرار گرفته است.

خیام وقار کاشانی، بخش آشنایی با تئاتر ملل با اجرای 3 اثر از کشورهای مختلف، اجرای 3 اثر برگزیده در بخش مسابقه ی صحنه ای به مدت یک هفته در یکی از سالن های تئاتر تهران، تشکیل 7 ورکشاپ تخصصی در طول جشنواره با حضور اساتید به نام، برگزاری 2 سمینار با عناوین گردشگری رویداد با تکیه بر ظرفیت های جشنواره سراسری تئاتر مهر و همچنین سمینار اجلاس دبیران جشنواره های شهروندی کشور به منظور ایجاد تفاهم نامه و تبادلات و نیز چاپ 4 عنوان نمایشنامه در 2 جلد از نویسندگان کاشانی را به عنوان بخشی از برنامه های پانزدهمین جشنواره سراسری تئاتر مهر کاشان عنوان کرد.

وی افزود: قطعا تامین بودجه برای برگزاری رویداد مهمی چون جشنواره تئاتر مهر یکی از مشکلات عمده ای است که با آن مواجه هستیم اما تلاش می کنیم با حمایت های مرکز هنرهای نمایشی تا این رویداد مهم در بهترین شرایط ممکن برگزار شود.

رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی کاشان هم در بخش پایانی این جلسه ضمن قدردانی از تلاش ستاد برگزاری پانزدهمین جشنواره سراسری تئاتر مهر کاشان گفت : خوشبختانه کار ارزشمندی در حال انجام است و اتفاقات خوبی در این چند دوره از جشنواره رقم خورده است .

میثم نمکی با اشاره به اینکه جشنواره سراسری تئاتر مهر با پشتوانه و همت شهرداری کاشان شکل گرفته و برای پانزدهمین دوره برگزار می شود، افزود: اگر چه شاید برگزاری این جشنواره از سوی شهرداری برای تعدادی از دوستان خوشایند نباشد ولی با کمال صداقت اعلام می کنیم با همه محدودیت هایی که برای شهرداری وجود دارد اگر این نهاد اجتماعی پای ثابت کارهای هنری نباشد، ما نمی توانیم شاهد برگزاری این قبیل برنامه ها باشیم.

گفتنی است پانزدهمین جشنواره سراسری تئاتر مهر به دبیری خیام وقار کاشانی 21 تا 28 آذر ماه با تلاش سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری کاشان و با همکاری اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار می شود.

انتهای پیام/

به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، دفاع مقدس، دروازه ای بود به سوی سعادت که 8 سال به روی ملت ما به سبب فداکاری و اخلاص در عملشان گشوده شد و نسل اول انقلاب اسلامی توانستند از این گذرگاه وسیع، تفکر انقلابی خود را به دنیای غفلت زده صادر کنند و بذر بیداری اسلامی جوامع را در پرتو عشق به ولایت در زمین بکارند و با خون بیش از 230 هزار شهید، آن را آبیاری کنند.

تحولات منطقه و کوتاه شدن دست استکبار از ظلم و چپاول برخی ملت ها از ثمرات این دفاع به واقع مقدس است که البته باید امنیت، آرامش، اقتدار و عزت خودمان را هم به آن اضافه کنیم، یادمان نرود از ذلت، ظلم و تاریکی پهلوی به نور جمهوری اسلامی مشرف شدیم چرا که این وعده الهی است که خداوند، ولی و سرپرست کسانی است که ایمان آورده اند، آن ها را از ظلمت ها، به سوی نور بیرون می برد، اما کسانی که کافر شدند، اولیای آن ها طاغوت ها هستند، که آن ها را از نور، به سوی ظلمت ها بیرون می برند، آن ها اهل آتش اند و همیشه در آن خواهند ماند .

هر رزمنده ای که به قصد سربازی پای در جبهه می گذارد، در کوله بار خود، نگرانی های پدر، اشک مادر، دل تنگی های همسر و گریه های کودکانش را همراه دارد و به واقع جمعیتی پشت سر او می خوانند که: ای ساربان آهسته رو کآرام جانم می رود/ وآن دل که با خود داشتم با دلستانم می رود.

خانواده های شهدا، جانبازان، آزادگان و ایثارگران به حق ولی نعمتان ما هستند چراکه این انقلاب شکوهمند و امنیت و سربلندی امروز را مرهون فداکاری های ایشان هستیم که بهشت را با بهای جان معامله کردند و بعضی بالاتر از آن، جان جانان خود را، فرزند خود، همسر خود و یا پدر خود را در راه اسلام فدا کردند.

یکی از تفاوت های مسؤولان در نظام جمهوری اسلامی با مدیر و رئیس در نظام های حکومتی دیگر در خود لغت مسؤول نهفته است، یعنی باید پاسخگو باشند، پاسخگو به مردم و البته خون شهیدان دفاع از یکپارچگی، امنیت و ارزش های وطن که سرکشی به خانواده های آنان و همچنین ایثارگران جزو وظایف مسؤول در جمهوری اسلامی تعریف می شود، همان طوری که امام امت (ره) تأکید کردند که نگذارید پیشکسوتانِ شهادت و خون در پیچ وخم زندگی روزمره خود به فراموشی سپرده شوند .

کدام یک از مسؤولان اصفهان، ترویج روحیه ایثار و مقاومت را از اولویت های کاری خود می دانند؟

در همین راستا به سراغ مسؤولان اصفهان رفته و سوال شد که تا آخرین دیدار و سرکشی شان از خانواده شهدا مربوط به چه زمانی بوده است تا مشخص شود هرکدام در حوزه خود، تا چه اندازه از خانواده های شهدا خبردارند و از نزدیک با مشکلاتشان آشنا هستند و یا لااقل درد دلشان را می شنوند. بین مسؤولان شهری و استانی اصفهان که در این گزارش از آن ها نام برده شده است، تعدادی بر اساس حجم فعالیت و حوزه مسؤولیتی و به نمایندگی از اقشار مختلف آن حوزه برای اظهار نظر انتخاب شدند.

مهدی احمدی فر، رئیس حوزه هنری اصفهان در گفت وگو با فارس با اشاره به توجه ویژه حوزه هنری به شهدا اظهار داشت: ما معمولاً دیدار با خانواده شهدای هنرمند و همچنین دیگر شهدا را داریم و یکی از دیدارهایی که ابتدای سال اتفاق افتاد و خوب و خاص بود، دیدار با خانواده شهیدان یار محمدیان بود که سه فرزند ایشان به شهادت رسیده اند و پس از این دیدار تصمیم گرفته شد تا خاطرات پدر این سه شهید که خود از رزمندگان دفاع مقدس هم هست، مستند نگاری شود.

مدیر حوزه هنری تصریح کرد: البته پس از این دیدار چند دیدار دیگر وجود داشت که مربوط به دو سه هفته قبل است، حوزه هنری به لحاظ آن که یک نهاد انقلابی و ارزشی است، در خصوص افراد ارزشی در جامعه همچون رزمندگان و جانبازان و خانواده های آنان توجه خاص دارد؛ به لحاظ اداری امور مربوط به خاطرات رزمندگان و جانبازان با حوزه هنری است اما به طور کلی در برنامه ریزی هایی که وجود دارد توجهمان به خانواده شهدا و رزمندگان هست، وظایف حوزه هنری که ثبت تاریخ شفاهی است، بخشی از آن مربوط به خانواده شهدا، رزمندگان، جانبازان و آزادگان است.

در همین رابطه حجت الاسلام احمد عبدالهی نژاد دبیر ستاد امر به معروف و نهی از منکر استان اصفهان ابراز داشت: آخرین دیدار ما در هفته امر به معروف بود که به دیدار خانواده های شهدای امر به معروف، شهید محسنیان و دو تن از شهدا دیگر که نامشان خاطرم نیست، رفتیم و همچنین غبارروبی مزار شهدای امربه معروف هم یکی از فعالیت ها در حوزه گرامیداشت شهدا بود و البته سعی بر این است که ارتباط با خانواده شهدا به یک ارتباط دوسویه تبدیل شود.

رضا صفری، مسؤول بسیج رسانه استان اصفهان هم دیدار با خانواده های شهدا و ایثارگران را برای فرهنگ سازی خود لازم دانست و بیان داشت: آخرین دیدار من با یک جانباز امنیت در هفته دفاع مقدس دیدار با خانواده شهدای رسانه در روز خبرنگار بوده است که در راستای فرهنگ سازی اعضای قشر خودمان تلاش شده اصحاب رسانه با شهدا این حوزه بیشتر آشنا شوند و به مناسبت های مختلف با شهدای رسانه، مدافع حرم، دفاع مقدس، امنیت و ... دیدار داشته باشند و در حد توان به به گفت وگو با آن ها و انتشار درخواست های ایشان بپردازند.

در ادامه محمد سلطان حسینی، مدیرکل اداره ورزش و جوانان اصفهان در گفت وگو با فارس عنوان داشت: در طول سال به ده ها خانواده شهید مدافع وطن و حرم سرکشی می کنیم، همچنین در جلساتی که برای برگزاری مسابقات داریم از خانواده یکی از شهدای مدافع حرم تقدیر به عمل می آید.

مدیرکل اداره ورزش و جوانان استان اصفهان افزود: حدود 3 هفته گذشته و در مسابقات استعدادیابی، از خانواده شهید مدافع حرم، شهید کاظمی تجلیل به عمل آمد، همچنین برخی ورزشکاران و قهرمانان مدال ها خود را به صورت نمادین به خانواده شهدا تقدیم می کنند، همچنین حدود 2 هفته پیش، با هماهنگی های صورت گرفته، خدمت یکی از شهدای جنگ تحمیلی، شهید موجودی در رهنان رسیدیم.

همچنین عباس رضایی استاندار استان اصفهان آخرین دیدار خود با خانواده شهدا را مربوط به 22 شهریور ماه دانست و ابراز داشت به دلیل مشغله ذهنی نام شهید را به یاد ندارم.

حجت الاسلام علی رضا باطنی، جانشین مدیر حوزه علمیه اصفهان نیز آخرین حضور خود در منزل شهید قربانی را معطوف به گذشته دانست و پیرامون ترویج فرهنگ ایثار شهادت و بزرگداشت خانواده شهدا در بین طلاب اصفهان گفت: تدابیری اندیشه شده تا یادواره های سالانه مدرسه ای برای شهدا هر حوزه علمیه در سطح استان برگزار شود، برای برگزاری یادواره ها مقدماتی همچون سرکشی به خانواده ها شهدا در نظر گرفته شده و همچنین تلاش ما بر این است که اگر خاطره یا دست نوشته جدیدی از شهدا حوزه علمیه وجود داشته باشد، جمع آوری شود.

وی ادامه داد: همچنین شناسی جانبازان و رزمندگان حوزه علمیه با میزان سابقه حضور آنان در جبهه را آغاز کرده ایم و دریافت خاطرات، عکس، مقاله ها و... هم به همین صورت است که از این رو با بنیاد حفظ آثار جهت جمع آور نشر آن ها صحبت شده است.

و البته قدرت اله نوروزی شهردار اصفهان آخرین دیدار با خانواده شهدا را مربوط به 18 شهریور ماه سال جاری و دیدار با مادر سردار شهید خرازی عنوان کرد و در ادامه به بیان اقدامات صورت گرفته توسط شهرداری اصفهان در راستای ترویج فرهنگ گرامیداشت یاد و خاطره شهدا در شهر اصفهان و همچنین روحیه خدمت رسانی به مردم پرداخت و اظهار کرد: برنامه های متعددی در راستای رسیدن به اهداف ذکرشده صورت گرفته است که به اختصار می توان به ویژه برنامه شناسنامه شهر، نصب بیش از 100 پایه و لمپست با عنوان ما پیروزیم و نصب 50 نماد مرتبط با هفته دفاع مقدس در میادین و چهارراه های اصلی شهر که اثرانگشت به عنوان یک نماد هویتی محور این طرح ها است، اشاره کرد، همچنین می توان برگزاری برنامه های مختلف از جمله نمایشگاه عکس، ادوات جنگی و اجرا ویژه برنامه با محوریت روایت گری و... نام برد.

شهردار اصفهان در ادامه تأکید داشت: اماکنی همچون موزه دفاع مقدس که تداعی کننده روزهای مقاومت و ایثار است، باید هر چه سریع تر با حمایت شهرداری به بهره برداری برسد تا از طریق این مرکز نسل جوان با رشادت رزمندگان دفاع مقدس و... آشنا شوند.

علی رضا نصر اصفهانی رئیس شورای شهر اصفهان نیز در این باره این طور بیان داشت: آخرین دیدار ما مربوط به دو هفته پیش در منزل حاج خانم تابش مادر شهید خرازی است و این دیدارها بیش تر به منظور تقویت روحیه خودمان انجام می شود و معتقدم ارتباط ما با شهدا و خانواده ها سبب ایجاد برکت در زندگی شخصی و به خصوص فضای کاری خدمت رسانی به مردم خواهد شد.

مسؤولانی که جوابی برای یک سؤال ندارند

در این بین البته هستند مدیرانی که شأن خود را اجل از پاسخ گویی شفاف و درست به خبرنگار می دانند همچون فتح اله معین رئیس سابق شورا شهر اصفهان که در پاسخ به خبرنگار فارس پس مبنی بر آخرین دیدارش با خانواده شهدا به عنوان عضو و رئیس سابق شورای شهر گفت: این سؤال را باید از آقای نصر رئیس فعلی شورا پرسیده شود؛ وفی کل جدیدٍ لذت و البته حجت الاسلام محمد علی انصاری مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان که می توان لقب مردی که هیچ گاه در دسترس نیست را داد.

به این سیاهه مسؤولان پاسخ گریز باید نام هوشنگ طالبی، رئیس دانشگاه اصفهان ، سیدناصر موسوی لارگانی، رئیس مجمع نمایندگان استان اصفهان و حجت الاسلام محمد قطبی رئیس دفتر تبلیغات اسلامی را هم اضافه کنیم که با عدم پاسخ گویی تلفن همراه خود جوابی در مقابل این سؤال ساده اما بسیار مهم ارائه نکردند.

خبرگزاری فارس آمادگی دارد پاسخ مدیران اشاره شده در این گزارش و البته سایر مدیران استانی که در حوزه فرهنگ ایثار و شهادت فعال بوده اند را منتشر کند.

انتهای پیام/63106/ص30/

هومن حکیمی/

اشاره: دیدار صمیمی مدیرکل فرهنگ و ارشاد مازندران با انجمن (کارگاه آموزشی) شعر کلاسیک، پسا نیمایی (آزاد) و داستان ارشاد ساری در آینده ای نزدیک منجر به نتایج ارزشمندی خواهد شد.

1

نگارنده حدود ده سال پیش را خوب به خاطر دارد. در همین اتاق کوچک و قدیمی اداره ارشاد ساری، به همت احسان مهدیان؛ نویسنده، شاعر، مدرس و محقق افتاده و آگاه جامعه ادبی مازندران و همسر بزرگوارش؛ سرکار خانم دکتر مشفق که او هم مدرس زبان شناسی و محقق و شاعر است، جمعی شکل گرفت که رویکردش، فراتر از یک دورهمی شاعرانه، آموزش مبانی و مفاهیمی به علاقه مندان حوزه ادبیات بود که بتوانند، شعر و ادبیات و زبان را از دریچه ای متفاوت و کاربردی تر و جامع تر
درک کنند.
من آنجا با کلام و شعر و انواع گونه های ادبی و نیما و شعر حجم و... حتی ترانه، به شکلی ملموس تر و نقادانه تر و عمیق تر مواجه شدم. این را تمام بچه هایی که با انجمن باران (هیأت موسسش، احسان مهدیان، لیلا مشفق و احسان خلیلی هستند)، همراه بودند، خوب درک می کنند که صمیمیت، مهربانی و امنیت در باران ابتدای ادبیات و شعر و گونه ها و روایت و داستان و ... بوده و است. دیروز که بعد از مدت ها به دعوت استاد مهدیان و گروه مهربانش و به بهانه دیدار عباس زارع ؛ مدیرکل محترم فرهنگ و ارشاد مازندران از این انجمن، مهمانشان شدم، هنوز می شد همان تلاش و مهربانی و جدیت را در چهره تک تک آنها و در آتمسفر نم گرفته آن اتاق قدیمی احساس کرد؛
دست مریزاد.

2

در دیدار مدیرکل فرهنگ و ارشاد مازندران از انجمن باران که به همراهش منصور علی اصغری؛ مدیر روابط عمومی ارشاد استان، و محمدی؛ مشاور هنری مدیرکل که چندی پیش معاون امور هنری سینمایی این اداره کل بوده نیز حاضر بودند، برخلاف این نشست های معمول که فقط حرف از صمیمیت است اما در عمل، پای چیزهای دیگری به میان می آید، هر چه بود درد دل با ابراز محبت بود. احسان مهدیان و سرکار خانم مشفق و مازیار صفدری ؛ مسوول کارگاه داستان این انجمن، و احسان خلیلی؛ مسوول شعر کلاسیک، از نیازهای اولیه ای گفتند که بودنشان و توجه به آنها، از ملزومات رخ دادن اتفاق های خوب فرهنگی ست.
در این جلسه، کسی از کسی گلایه نکرد، کسی خواستار معجزه نشد و البته که کسی از ناامیدی چیزی نگفت.

خروجی انجمن های شعر و ادب ساری در سال های کمی دور، چشمگیر بوده. خوب به خاطر دارم شب های شعر و جشنواره های کوچکی را که چقدر پرشور برگزار و باعث ظهور و اوج گیری چه جوانان مستعدی می شدند. همین خانم مشفق و احسان مهدیان و احسان خلیلی، آن روزها هم عاشقانه و بی هیچ چشمداشتی سعی می کردند که چراغ خانه شعر و ادبیات مرکز استان مازندران روشن بماند.
مهدیان بچه جنگ است و کیست که نداند، برای باقی ماندن در عرصه فرهنگ و هنر این روزهای کشورمان، همچنان باید جنگید، جنگید و جنگید... .

4

عباس زارع را نمی شود دوست نداشت. او در این جلسه هم ثابت کرد که چرا اغلب هنرمندان مازندران و ساری او را دوست دارند و برایش احترام قائلند. زارع به دقت به صحبت های بچه های باران گوش کرد و قول داد که بخشی از مشکلات ساختاری آنها را به زودی رفع کند -در این اتاق قدیمی که برای اهالی انجمن و عاشقان شعر و ادبیات، تبدیل به نوستالژی شده، فقر بیداد می کند اما لبریز از سرمایه انسانی ست.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد مازندران در این جلسه با ابراز خوشحالی از حضور در این جمع صمیمی با اشاره به اینکه شأن و جایگاه هنرمندان واقعی، بسیار بیشتر از این گونه فضاهاست، وعده داد که به زودی ساختار مجتمع فرهنگی و هنری اداره ارشاد را بهبود خواهد بخشید.
زارع با بیان اینکه تالار بزرگ فرهنگی هنری ساری به زودی به مرحله بهره برداری خواهد رسید، گفت: با حمایت استاندار محترم مازندران و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، به شدت پیگیریم که این تالار هر چه سریع تر به بهره برداری برسد و نهایتا تا تابستان سال بعد، دوستان هنرمند و فرهنگی در رشته های مختلف، آنجا مستقر شوند و با خیال راحت و بدون دغدغه،
فعالیت کنند. زارع در خصوص اهدای کتاب به انجمن باران و خریداری کتاب های موردنظر، اعلام کرد: علی رغم کمبود بودجه و افزایش قیمت کتاب، همچنان برای تامین کتاب های موردنیاز و همین طور چاپ آثار برگزیده انجمن داستان و شعر با شما همکاری خواهیم کرد.
مدیر کل فرهنگ و ارشاد با اشاره به اینکه 20 انجمن ادبی در مازندران را به ثبت رساندیم، گفت: من هیچ اعتقادی به برگزاری برنامه های پرهزینه و خاص ندارم اما معتقدم برگزاری همایش ها و برنامه های فرهنگی و هنری را باید به انجمن ها بسپاریم و در حد توانمان به آنها برای بهتر برگزار شدن برنامه ها کمک کنیم.
زارع با اعلام اینکه تفاهم نامه ای با انجمن ها منعقد خواهیم کرد، گفت: سعی خواهیم کرد بخشی از دغدغه های دوستانی مانند شما را برطرف کنیم.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد مازندران در پایان حرف هایش با تمجید از فعالیت های دلسوزانه انجمن باران، آن را الگویی برای کار موثر و بی حاشیه در مازندران دانست... .
صحبت های عباس زارع که تمام شد، همه، حالشان بهتر شده بود.

5

جلسه تمام می شود. مدیرکل فرهنگ و ارشاد و همراهانش می روند تا از یک گالری بازدید کنند. هوا تاریک شده و فرصتی برایم به وجود آمده که بعد از مدت ها با استاد مهدیان چند دقیقه ای گپ و گفت کنم. او همچنان پر انرژی و امیدوار است. همچنان از حاشیه فرار می کند و سرش به ادبیات و آموزش و عشق گرم است. انجمن باران هنوز خوشبختانه پابرجاست و اندیشه و مهربانی تولید می کند، آن اتاق قدیمی کارگاه با اینکه نمورتر شده، هنوز نفس می کشد و...، فقط با این تفاوت که تعداد موهای سفید احسان مهدیان، لیلا مشفق، احسان خلیلی و من، بیشتر شده است؛ خیلی بیشتر!

به گزارش جنوب ایران نیوز ، جلسه هم اندیشی دستگاه های فرهنگی زیر مجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شامل اوقاف و امور خیریه، حج و زیارت ، خبرگزاری ایرنا و اداره کل کتابخانه های عمومی به ریاست رضا کمالی زرکانی مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار شد.

در این جلسه پیرامون هم افزایی فعالیت ها و جلوگیری از موازی کاری و تدوین برنامه های مشترک با رویکرد اقتصاد مقاومتی تبادل نظر صورت گرفت.

خبرگزاری آریا-مدیرکل دیوان محاسبات استان سمنان گفت: اداره کل اوقاف و امور خیریه استان سمنان فعالیت های گسترده ای دارد و میزان اعتبارات این اداره کل با حجم فعالیت های آن تناسب ندارد.
به گزارش خبرگزاری آریااز سمنان، مهدی دهرویه در دیدار با مدیرکل اوقاف و امور خیریه استان سمنان در محل اداره کل دیوان محاسبات استان سمنان اظهار کرد: متأسفانه پایه اعتبارات اداره کل اوقاف و امور خیریه استان سمنان از ابتدا ضعیف دیده شده و به همین دلیل با اعمال ضرایب افزایش سالیانه اعتبارات دستگاه های دولتی، میزان اعتبارات اختصاصی به این اداره کل کفاف هزینه های فعالیت هایش را نمی کند.
وی افزود: فعالیت های دینی، اساس کار و اقدامات حکومت اسلامی است و اداره کل اوقاف و امور خیریه استان سمنان به عنوان یکی از دستگاه های فرهنگی استان، اقدامات متعددی در این حوزه انجام می دهد.
مدیرکل دیوان محاسبات استان سمنان تصریح کرد: یکی از مأموریت های اداره کل اوقاف و امور خیریه استان سمنان حفظ و حراست از موقوفات است و به واسطه گستردگی استان انجام این مهم هزینه های بالایی را برای این اداره کل ایجاد می کند.
وی گفت: واقفین خیراندیش اموال خود را با نیت های مختلفی وقف کرده اند و اداره کل اوقاف و امور خیریه استان سمنان بر اساس وظایف شرعی و قانونی خود تنها مجری نیات واقفین است و نمی تواند ذره ای از عواید را در راه غیر از نیت واقف هزینه کند.
دهرویه افزود: در حوزه فعالیت های این اداره کل در بقاع متبرکه و اماکن مذهبی نیز به واسطه وقوع استان در مسیر زائران آقا علی ابن موسی الرضا(ع) هرچند در طول سال خدمات فراوانی به زائران ارائه می شود، اما با حد مطلوب فاصله زیادی داریم و لازم است دولت به این بخش نگاه ویژه ای داشته باشد و در کنار اداره کل اوقاف استان سمنان باشد.
وی خاطرنشان کرد: ورود دولت در این بخش و تخصیص اعتبار برای توسعه بقاع متبرکه و اماکن واقع در مسیر زائران امام رضا(ع) به منظور ایجاد فضای مناسب جهت اسکان و ارائه خدمات رفاهی و فرهنگی به زائران علاوه بر کاهش میزان تصادفات جاده ای، باعث ایجاد اشتغال در این اماکن و رونق اقتصادی خواهد شد.

خبرنگار_ابراهیم پورتقی

به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد به نقل از روابط عمومی اداره کل اوقاف و امور خیریه خراسان رضوی، حجت الاسلام جعفر مهدوی خواه در نشست خبری با اصحاب رسانه گفت: از ابتدای سال جاری برای 25 موقوفه در دادگاه دادخواست دادیم و تاکنون در 20 مورد حکم و رأی اولی به نفع موقوفات صادر شده و هشت مورد در حال اجراست، یکی از این دعاوی حقوقی ملی است که ارزش آن بیش از یک میلیارد تومان است.

رئیس اداره اوقاف و امور خیریه سبزوار با اشاره به اینکه در طرح آرامش بهاری بیش از 26 هزار نفر از برنامه های فرهنگی این طرح استفاده کرده و 10 هزار نفر اسکان داده شدند، افزود: برپایی جشن ولایت علوی از دیگر برنامه های فرهنگی اداره اوقاف بود که به غیر از سطح شهر در مسجد جامع سبزوار نیز به مدت دو شب اجرا شد.

وی تصریح کرد: در طرح بصیرت عاشورایی، اطعام 18 هزار نفر از محل موقوفات مرتبط به انجام رسید، در سال جاری یکی از اولویت های اداره اوقاف و امور خیریه فعالیت در حاشیه شهر سبزوار بود و برای اولین بار از طریق مراکز نیکوکاری و فعالیت در بقاع متبرکه ابورفاعه (پیرحاجات)، امامزاده حسن کوشک(ع) و امام زاده شعیب(ع) به صورت هدفمند در سبزوار به افراد نیازمند با نظرات کمیته امداد و بهزیستی کمک شد.

مهدوی خواه عنوان کرد: از نمازگران و افراد نیازمند 24 مسجد حاشیه شهرستان 14 اتوبوس به زیارت امام رضا(ع) مشرف شدند، توزیع گوشت گرم به ارزش 50 میلیون تومان و توزیع لوازم التحریر به افراد نیازمند مناطق حاشیه شهر سبزوار از دیگر خدماتی بود که برای دانش آموزان این مناطق انجام شد.

رئیس اداره اوقاف و امور خیریه سبزوار با تأکید بر اینکه از محل موقوفات مرتبط به 150 هیأت عزاداری شهرستان در قالب طرح شمیم حسینی به ارزش 250 میلیون تومان کمک شد، تصریح کرد: راه اندازی دو مرکز قرآنی در راستای طرح حفظ ملی قرآن برای آموزش و حفظ کلام الله مجید از دیگر برنامه های فرهنگی اوقاف و امور خیریه در 6 ماه اول سال جاری بوده است.

وی با اشاره به درخواست برخی افراد و ادارات دولتی برای سرمایه گذاری در زمین های موقوفات بیان کرد: یکی از بدهکارترین ادارات و نهادها به موقوفات شهرداری و آموزش و پرورش هستند که گاهی در بهترین نقاط شهرستان از زمین های موقوفات استفاده کرده اند اما اجاره آن را پرداخت نکرده اند، بنابراین به نفع موقوقات نیست که بخواهیم زمین های وقف شده را به بخش دولتی واگذار کنیم.

مهدوی خواه بیان کرد: در جوار امام زادگان خسروجرد(ع) 6 زائرسرا تکمیل و به 9 زائرسرا رسیده است، برای تکمیل شبستان این بقعه متبرکه دو میلیارد تومان هزینه برآورد شده که در سال جاری 154 میلیون تومان اعتبار اختصاص یافته است.

رئیس اداره اوقاف و امور خیریه سبزوار با تأکید بر درآمدزایی موقوفات روستایی در بخش کشاورزی با اشاره به احیای قنوات و ساخت استخر آب در روستای رباط سرپوش، افزود: در گذشته در طرح ملی حفظ قرآن همه هزینه ها بر عهده اداره اوقاف بود اما با راه اندازی مراکز قرآنی در سبزوار به صورت مشارکتی با اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و آموزش و پرورش فعالیت های قرآنی ادامه خواهد داشت و بخشی از جوایز قرآن آموزان از جمله سفر به کربلا، مشهد مقدس و قم از سوی اداره اوقاف از محل موقوفات تأمین شده است.

وی بیان کرد: یکی دیگر از فعالیت های اداره اوقاف در سال جاری راه اندازی انجمن وقف مشارکتی با موضوع ترویج فرهنگ تشیع و توسعه بقاع متبرکه است، در این طرح هر گروه از 6 تا 12 نفر تشکیل شده و هر گروه قرار است با ایجاد موقوفه برای برنامه های فرهنگی در راستای ترویج فرهنگ تشیع و هر برنامه ای که در این راستا است قدم بردارد.

مهدوی خواه با تأکید بر اینکه ائمه اطهار(ع) همه نور واحدی هستند، با انتقاد از نبود موقوفه برای میلاد ائمه اطهار(ع) و یا 11 امام معصوم(ع) به غیر از سیدالشهدا(ع) افزود: برخی از ائمه معصوم مظلوم واقع شده اند و یکی از نیازهای شهرستان سبزوار در بخش موقوفات توجه به میلاد ائمه اطهار(ع) و برپایی جشن هایی مانند جشن نیمه و شعبان و توجه به ترویج معارف قرآنی است.

رئیس اداره اوقاف و امور خیریه سبزوار در خصوص امام زاده عینعلی در مسیر جاده سبزوار به سلطان آباد و عدم ثبت آن، گفت: براساس ساماندهی بقاع متبرکه و اسنادی که وجود دارد، در سال 92 تمام بقاع متبرکه در سامانه جامع پالایش ثبت شده و امام زاده ای با نام عینعلی در سبزوار در این سامانه وجود ندارد و براساس تحقیقاتی که انجام شده ساختمان آن در دوره های گذشته چندین مرتبه تخریب شده اما مجدداً برخی افراد آن را احیا کرده اند که از طریق دادستانی پیگیر این موضوع هستیم.

انتهای پیام/ 70051