به گزارش خبرنگار هنر خبرگزاری فارس، سیدعباس صالحی در سیزدهمین سفر برنامه ای خود که به استان هرمزگان رفته است، طی سخنانی گفت: اینکه زیرساخت های حوزه فرهنگی و هنری ما کم است، دغدغه ای درست و اساسی است.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی افزود: سرانه فضای سبز در کشور به 11 متر مربع برای هر نفر رسیده است، سرانه آموزشی با وجود همه کمبودها حدود 5 متر مربع و سرانه ورزشی از یک متر مربع بیشتر شده است، اما سرانه فضاهای فرهنگی و هنری ما زیر یک متر و در واقع سانتی متری است. در حالی که فرهنگ و هنر و ادبیات روح تن ایرانی است و ایران را با آن می شناسند.

وی اظهار داشت: اگر بخواهیم سابقه کهن خودمان را در منطقه و جهان تعریف کنیم، با فرهنگ و هنرمان شناخته می شویم. با این نماد است که جهان با ما ارتباط برقرار می کند و اگر از این نماد انقطاعی پیدا کنیم، به معنای این است که قدرت های ارتباطی و مفاهمه و مکالمه مان با جهان را از دست داده ایم.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تأکید کرد: اگر به خلق هنرهای جدید در ادامه هنر کهن مان و حفظ هنرهای بومی و سنتی خودمان و تکامل آن نیندیشیم، ایران را در گذشته تاریخی اش دفن کرده ایم، گذشته ای که می تواند به یک میراث فراموش شده تبدیل شود.

وی خاطر نشان کرد: در فضای داخل هم برای امید، نشاطف اعتماد به نفس و گسترش روح ابتکار و خلاقیت در نسل جدید به فرهنگ و هنر نیاز داریم.

انتهای پیام/

به گزارش پایگاه خبری بستک نیوز ، شب گذشته وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در سفری به بندرلنگه با فعالین فرهنگ ، هنر و رسانه غرب هرمزگان دیدار کرد.

در این دیدار نمایندگان شهرستان ها به بیان مسائل ، مشکلات و دغدغه های خود در حوزه های فرهنگی و هنری پرداختند.

نماینده شهرستان بستک در این جلسه با اشاره به کمبود زیرساخت های فرهنگی و هنری در شهرستان بستک به عنوان قطب و پیشانی فرهنگی استان هرمزگان گفت : تنها سالن فرهنگی و هنری شهرستان بستک جوابگوی ظرفیت بالای این شهرستان نیست و درخواست یک مجموعه فرهنگی درخور شهرستان بستک هم اکنون از میان هنرمندان فراتر رفته و به بدنه جامعه کشیده شده است.

وی همچنین درخواست کرد وزیر پلاتو وعده داده شده در جلسه هنرمندان با معاون وزیر ارشاد برای شهرستان بستک را پیگیری کند.

همچنین در ادامه ضمن مهم شمردن اهمیت و نفوذ رسانه های محلی توجه ویژه دولت به رسانه های محلی و تنها دو هفته نامه شهرستان بستک را درخواست کرد.

سخنگوی اهالی فرهنگ ، هنر و رسانه شهرستان بستک در این جلسه با اشاره به اینکه بستک از گذشته محل پرورش بزرگان فرهنگی همچون استاد فرامزی ، فایض و غیرت بوده است توجه ویژه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به تخصیص جشنواره های ملی و استانی فرهنگی و تمرکز زدایی از مرکز استان به بستک و شهرستان های دیگر هرمزگان را درخواست کرد.

وی همچنین با اشاره به مجتمع فرهنگی دهنگ ، بلااستفاده بودن این مجتمع از بدو تاسیس تاکنون را عجیب دانست و از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی درخواست کرد به دعوای بین دو نهاد کتابخانه و ارشاد در باره مالکیت و یا تجهیز این مجتمع پایان دهد.

او در پایان بودجه کم و غیرقابل تکیه اداره های ارشاد شهرستان ها برای حمایت از هنرمندان را ناامید کننده دانست و افزود : برخی از ادارات شهرستان ها با ماهیانه 500 هزار تومان اداره می شوند که اکثر بار برنامه های فرهنگی و هنری را به دوش شهرداری ها کشانده است.

انتهای پیام / آ

به گزارش خبرگزاری فارس از رودان اهالی فرهنگ و هنر در دیدار با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دیدار کردند و به بیان نقطه نظرات خود پرداختند.

مصیب داوری نماینده هنرمندان رودان ، نگاه ویژه به موسسات قرآنی، انتقاد از نداشتن سالن سینما، موافقت برگزاری جشنواره ملی شعر و تئاتر خیابانی، تبدیل شدن کانون فیلم و عکس شهرستان به کانون سینمای جوان و تجهیز انجمن موسیقی را جزو در خواست های خود بیان کرد.

وی ادامه داد: مطالبه جدی هنرمندان استان ساخت مسکن هنرمندان است که امیدواریم زمینی اختصاص پیدا کند و این مشکل حل شود.

در ادامه ناصری نماینده هنرمندان میناب، به پشت تریبون رفت وی با لحنی تند بیان کرد:
شهر میناب دومین شهر بزرگ استان هرمزگان بعد از بندرعباس است و مهد تمدن ،فرهنگ و هنر است.

وی از عدم سفر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی انتقاد کرد و ابراز کرد: کل مردم میناب از اینکه وزیر ارشاد و فرهنگ اسلامی میناب را بعنوان یکی از مقاصد سفر خود در هرمزگان انتخاب نکرده است گلایه مند هستند.

ناصری تاکید کرد: سال 1388 کلنگ مجتمع فرهنگی میناب زده شد و امروز فقط چند عدد ستون است و حتی زمین اولیه آن را از ما گرفته اند.

نماینده هنرمندان میناب تصریح کرد: ما نیامده ایم اینجا که وعده وعید بگیریم دیگر گوشمان پر است ، 30 سال است در میناب یک اتاق کوچک برای فرهنگ و هنر میناب افتتاح نشده است.

وی اظهار داشت : الویت دوم و سوم و چهارم اهالی فرهنگ و هنر در میناب همان مجتمع فرهنگی میناب است چرا که تنها سالنی که شهرستان میناب دارد دارای 160 صندلی است که 50 صندلی آن خراب است و اگر یک هزارم ریشتر زلزله بیاید خسارت های جانی بسیاری را به بار می آورد.

ناصری خاطر نشان کرد: شما را به خدا به فکر میناب باشید؛ ما هنرمندان دین خود را برای انقلاب ادا کردیم ولی امروز با مشکلات فراوانی روبرو هستیم.

علی ماهیگیر نماینده هنرمندان شهرستان سیریک با اشاره به بیانیه گام دوم انقلاب ابراز داشت: برای رسیدن به مدینه فاضله باید به کتاب توجه شود زیرا یکی از شاخص های تمدنی کتاب است.

وی ادامه داد: امروز غرب با تمام چنبره هایش برای بلعیدن تمدن نوپای ما قد علم کرده است می بینیم در کنگره ملی آمریکا کتابخانه ای با بیش از 120 میلیون جلد است و یا در روسیه کتابخانه های بسیاری وجود دارد.

ماهیگیر تاکید کرد: در استان های مختلف کتابخانه های بزرگی وجود دارد اما در استان ما برای بنیان نهادن تمدن نوین اسلامی کتابخانه بزرگ وجود ندارد و ناچاریم این کتاب خانه ها را گسترش دهیم.

وی خاطرنشان کرد: از ظرفیت مسجد جامع بندرعباس که یکی از بزرگترین مساجد در کشور است می توان برای ایجاد یک کتابخانه مادر و مرکزی تلاش کرد.

انتهای پیام/س/ق

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛به نقل از هرمز؛ ظهر امروز سیدعباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در دومین روز از سفرخود به هرمزگان وارد شهرستان رودان شد.

وی پس از حضور در گلزار شهدای شهر رودان و ادای احترام به مقام شامخ شهدای این شهر،بلوار فرهنگ رودان با اعتبار 14 میلیارد ریال به طول 102 متر و مجتمع فرهنگی هنری رودکان شهرستان رودان را افتتاح کرد.

مجتمع فرهنگی هنری رودکان شهرستان رودان با مساحت 2500 مترمربع و در متراژ 1150 و با اعتبار 31 میلیارد ریال ساخته شده که شامل سالن آمفی تئاترچندمنظوره، پلاتو، نگارخانه، کتابخانه، نگارخانه ،کلاس های آموزشی و فضای اداری است.

کلنگ زنی این مجموعه به سال 1378 برمی گردد و امروز بعداز 11 سال انتظار جامعه فرهنگی و هنری رودان، توسط وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی افتتاح شد.

42 خانه فرهنگ و هنر در هرمزگان نیمه تمام رها شده است

سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در آیین افتتاح این مجموعه اظهار کرد: کمبود زیرساخت های فرهنگی دغدغه اساسی است سرانه فضاهای فرهنگی و هنری ما زیر یک متر و سانتی متری است در حالیکه فرهنگ و هنر و ادبیات روح تن ایرانی به شمار می رود و ایران را با این می شناسند و با فرهنگ و هنرماست که جهان با ارتباط پیدا می کند.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی افزود: 42 خانه فرهنگ و هنر در استان نیمه تمام رها شده که تلاش می کنیم به نقطه بهره برداری برسانیم.

صالحی ادامه اداد: نمی خواهیم بگوییم شرمند هنرمندان نیستیم اما در این مدت تلاشهایی در اندازه توان خود انجام دادیم و قدمی روبه جلو برداریم و 42هزار نفر در صندوق هنرمندان، بیمه تامین اجتماعی شدند و همچنین 22هزارو 120 نفر بیمه تکمیلی دریافت کردند.

با تاثیرگذاری فرهنگ و هنر می توان روحیه مقاومت و ایستادگی تقویت کرد

فریدون همتی استاندار هرمزگان در این آئین افتتاح اظهار کرد: امروز شاهد افتتاح یک مجتمع فرهنگی هنری بسیار خوب و با امکانات مناسب برای اهالی فرهنگ و هنر در شهرستان رودان هستیم.

استاندار هرمزگان افزود: در حد توان خود تلاش می کنیم تا کمک های لازم را به بخش فرهنگ و هنر استان هرمزگان داشته باشیم تا پروژه ها و طرح های این حوزه به خوبی به پیش رود.

همتی ادامه داد: باید متناسب با بودجه هایی که در اختیار داریم، برنامه ریزی کنیم و بر این اساس پروژه های با پیشرفت فیزیکی بالا در اولویت تخصیص اعتبار قرار دارند تا هر چه زودتر تکمیل و به بهره برداری برسند.

وی کار فعالان حوزه فرهنگ و هنر را در جامعه بسیار تاثیرگذار دانست و اضافه کرد: با بهره گیری از فرهنگ و هنر و ادبیات می توان راه و رسم زندگی مناسب در همه ابعاد فردی و اجتماعی را تبیین و ترویج نمود.

استاندار هرمزگان خاطرنشان کرد: در شرایط امروز می توان با استفاده از قدرت و تاثیرگذاری فرهنگ و هنر، روحیه مقاومت و ایستادگی را هرچه بیشتر تقویت کرد.

حوزه هنر تعزیه رودان صاحب سبک است

مصطفی غلامپور، فرماندار رودان هم در این آئین اظهار کرد: طی نامه ای که از سوی اصحاب هنر تقدیم وزیر فرهنگ و ارشاد شد، فهرستی از ظرفیت ها و درخواست ها در حوزه های مختلف مطرح کردیم.

فرماندار رودان با اشاره به قدمت تاریخی و ظرفیت های گردشگری رودان افزود: دست نوشته ها و آثار باقیمانده از بادافشان و قلعه کمیز تاریخ و تمدنی سه هزارساله را به رخ می کشد و زیارت سید سلطان با طبیعت زیبای خود هر ساله پذیرای دو میلیون نفر گردشگر است.

وی با بیان اینکه رودان سهم عمده ای در تولید فلفل رنگی جهان را دارد، ادامه داد: رودان به دلیل داشتن 42 هزار هکتار باغ و 12 هزار هکتار مزارع، ظرفیتی از تولید محصولات کشاورزی است و سهم 45 درصدی از تولید لیمو ترش اهمیت این شهرستان را نشان می دهد.

فرماندار رودان اضافه کرد: در حوزه تئاتر و هنرهای تجسمی موسیقی پتانسیل های زیادی در شهرستان رودان وجود دارد و می توان گفت که در حوزه هنر تعزیه این شهرستان صاحب سبک است.

فرماندار رودان با بیان اینکه رودان سرزمین سنت و وحدت شور و شعور فرهنگی است، تصریح کرد: از استاندار هرمزگان به خاطر دستور فوری جهت اتمام پروژه مجتمع فرهنگی رودکان قدردانی می کنم اما درخواست داریم که دستور ساماندهی 13 پروژه نیمه تمام با پیشرفت فیزیکی 40 درصد را داریم.

غلامپور با بیان اینکه امیدواریم که تجهیز پلاتو رودان در دستور کار قرار گیرد، خاطرنشان کرد: تخصیص اعتبار جهت اتمام پروژه فرهنگسرای شهر بیکاه با پیشرفت فیزیکی 70 درصد و اتمام پروژه موزه مردم شناسی رودان با پیشرفت فیزیکی 50 درصد از دیگر درخواست های اهالی فرهنگ و هنر رودان است.

همچنین نمایندگان فرهنگ و هنر شهرستان های رودان، میناب، جاسک و سیریک با قرارگرفتن در جایگاه، مسائل، مشکلات، کمبودها و دغدغه های جامعه فرهنگ و هنری شهرستان خودشان را بیان کردند و از وزیر فررهنگ و ارشاد اسلامی خواستند کمبودهای فرهنگی و هنری آنان را تامین کنند.

به گزارش خبرنگار مهر ، سید عباس صالحی یکشنبه شب در نشست با اصحاب رسانه عنوان کرد: یکی از اهداف سفر دو روزه ای که به استان هرمزگان آغاز شد امضای تفاهم نامه ای بود که مقدمات آن توسط وزارت فرهنگ و ارشاد و استانداری بررسی شده بود.

وی تشریح کرد: هرمزگان سیزدهمین استانی بود که با نگاه امضای تفاهم نامه به آن سفر کردم و در 12 استان قبلی بیش از 800 میلیارد تومان تفاهم نامه منعقد شده بود.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تصریح کرد: در استان هرمزگان تفاهم نامه خوبی با رقم 501 میلیارد ریال به مدت دو سال تنظیم شد.

صالحی اذعان کرد: ما بحث های زیرساخت های استان را از این به بعد جدی تر دنبال خواهیم کرد و بیش از 30 میلیارد تومان از این تفاهم نامه مربوط به بهبود زیرساخت های استان است.

وی بیان داشت: تکمیل کتابخانه بندرعباس، احداث مجتمع های سیریک و بشاگرد، تکمیل 42 فرهنگ سرای روستایی نیمه تمام و اتفاقاتی از این قبیل در این تفاهم نامه در نظر گرفته شده است.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تشریح کرد: خوشبختانه در بازدیدی که از بندرلنگه صورت گرفته استاندار هرمزگان از طریق ارزش افزوده یک نگارخانه و یک پلاتو برای هنرهای تجسمی و نمایشی را احداث خواهند کرد.

صالحی عنوان کرد: به این تفاهم نامه ها می توان به عنوان یک مقدمه ای برای بهبود زیرساخت های استان توجه کرد.

وی تشریح کرد: در حوزه های ادبی، سینمایی، دینی، مطبوعاتی و حمایت از هنرمندان در تفاهم نامه نکاتی خوبی دیده شده است تا شرایط مناسبی بوجود بیاید.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تصریح کرد: سینما پردیس امید میناب نیز امسال افتتاح خواهد شد زیرا زمان استاندارد ساخت سینماهای امید در کشور بین 9 ماه تا یک سال است.

صالحی اذعان کرد: گفتگوی با اصحاب فرهنگ و هنر در دستور کار وزارتخانه قرار دارد که در این راستا سه جلسه با بخش های غرب، شرق و مرکز در این سفر برگزار شد.

وی با بیان اینکه این گفتگوهای رودرو به مسئولان فرهنگ و هنر استانی کمک خواهد کرد، بیان داشت: ده ها هنرمند استان در این سه جلسه در حوزه های مختلف دیدگاه ها و پیشنهادات خود را عرضه کردند.

صالحی عنوان کرد: در این سفر افتتاح مجتمع فرهنگی رودان و اتاق نگارخانه در بنرلنگه نیز انجام شد.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تصریح کرد: در این فرصت دو روزه ظرفیت های بیشتری از استان هرمزگان برای من تبیین شد.

صالحی اذعان کرد: این تفاهم نامه با در نظر گرفته شدن مقدورات مرداد ماه سال 97 منعقد و تمام شرایط اقتصادی کشور در این تفاهم نامه در نظر گرفته شده است و مشکلی در اجرا پیش نخواهد آمد مگر اینکه اتفاقات غیرقابل منتظره ای رخ دهد.

وی بیان داشت: ادرات وزارت ارشاد نقش های دوگانه ای دارند و پاره ای از ادارات ما به عنوان خط ارتباطی با هنرمندان در برخی از مناطق فعالیت می کنند.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تشریح کرد: مصرف کاغذ در کشور تنوع زیادی دارد و تنها بخش فرهنگی بر اساس کالاهای اساسی تخصیص ارز به آن صورت می گیرد.

کد خبر 4678857

به گزارش خبرگزاری تسنیم از بندرعباس ، سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در جمع خبرنگاران با بیان اینکه امسال برای دومین بار به هرمزگان سفر کرده ام، اظهار داشت: هرمزگان سیزدهمین استانی بود که بنده حضور داشتم و در دوازده استان دیگر بیش از 800 میلیارد تومان دیگر تفاهم نامه امضاء شده بود و در این استان تفاهم نامه های خوبی به همت استاندار امضا شد که با مبلغ 501 میلیارد ریال در دو سال مصوب شده است.

صالحی بر توسعه زیرساخت های هرمزگان تاکید و بیان کرد: غیر از بحث تالار مرکزی که امیدواریم به نقطه خوبی برسد، تکمیل کتابخانه بندرعباس و تکمیل مجتمع های بندرخمیر و رودان و همچنین تکمیل و تجهیز 42 فرهنگسرای روستایی از برنامه های آینده خواهد بود.

وی تصریح کرد: توجه به زیر ساخت هایی که در بندرعباس و استان هرمزگان مورد توجه قرار گرفته می تواند در جهش های زیرساختی خوب باشد.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی افزود: احساس نیاز به بحث های نگارخانه ای و پلاتو که محسوس بود و دستور خوب استاندار هرمزگان در راستای احداث نگارخانه و پلاتو می تواند برای هنرهای تجسمی و هنرهای نمایشی مفید باشد.

صالحی با اشاره به اینکه می توانیم نگاه کنیم به این تفاهم نامه که بتوانیم زیرساخت های بهتری را ایجاد کنیم، خاطرنشان کرد:

وی نسبت به راه اندازی سینمای شهرستان میناب ابراز امیدواری کرد و اظهار داشت: امیدواریم تا پایان سال 98 شاهد تاسیس سینما پردیس امید میناب باشیم.

وزیر ارشاد به سلسله جلسات با اصحاب فرهنگ و رسانه در طی سفر دو روزه خود به هرمزگان اشاره و بیان کرد:

ده ها هنرمند استان هرمزگان در حوزه های مختلف دیدگاه ها و پیشنهادهایشان را عرضه کردند و گفت و گوهای مستقیم می تواند کمک کند در حیطه فرهنگ و هنر اتفاقات بهتری بی افتند.

صالحی عنوان کرد: افتتاح مجتمع فرهنگی هنری رودان، نگارخانه بندرلنگه و فراهم آمدن فرصت تقدیر از پیشکسوتان حوزه فرهنگ و هنر استان و دیدار با استاد سایبانی از برنامه های دیگر این سفر بود.

وی در پایان خاطرنشان کرد: در مجموع برای من فرصتی بود و ظرفیت های استان برای شخص بنده بیشتر مشخص شد و امیدواریم اتفاقات بهتری برای فرهنگ و هنر استان رقم بخورد.

انتهای پیام/ش

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: در تفاهم نامه توسعه فرهنگی هرمزگان 501 میلیارد ریال اعتبار برای تقویت زیرساخت های فرهنگی هنری استان هرمزگان در نظر گرفته شد.

به گزارش ایسنا، منطقه خلیج فارس، سید عباس صالحی در نشست با خبرنگاران استان هرمزگان با اشاره به اینکه در سفر دو روزه به استان هرمزگان اتفاقات و اقدامات بسیار خوبی در حوزه فرهنگ و هنر رقم خورده است، بیان کرد: یکی از اهداف سفر به استان هرمزگان امضای تفاهم نامه توسعه فرهنگی بود که مقدمات آن با کارشناسان استانداری و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان هرمزگان انجام شده است.

وی با بیان اینکه هرمزگان سیزدهمین استانی است که برای امضای تفاهم نامه توسعه فرهنگی به آن سفر کرده ام، افزود: بیش از800 میلیارد تومان تفاهم نامه میان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و استانداری ها برای 12 استان پیشین و 501 میلیارد ریال تفاهم نامه برای مدت دو سال برای استان هرمزگان به امضا رسید، علاوه بر تفاهمات مالی، تفاهمات غیر ریالی نیز در این تفاهم نامه لحاظ شده است.

صالحی با اشاره به اینکه یکی از مهم ترین دغدغه های استاندار هرمزگان موضوع زیرساخت ها برای حوزه فرهنگ و هنر بوده است، اظهار کرد: توجه بیشتر و جدی تر به زیرساخت های فرهنگی هنری موردنیاز در هرمزگان امری ضروری است؛ به این منظور بیش از 300 میلیارد ریال اعتبار برای تقویت زیرساخت های غیر از تالار مرکزی در نظر گرفته شده است.

وی ادامه داد: تکمیل کتابخانه ها، مجتمع های فرهنگی شهرستان ها، تکمیل 42 فرهنگسرای روستایی در دستور کار قرار گرفته است.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با بیان اینکه در 11شهرستان استان هرمزگان از مجموع 13شهرستان نگارخانه هایی احداث خواهند شد، تصریح کرد: حوزه های هنری، ادبی، سینمایی، قرآنی، مذهبی و مطبوعاتی در استان هرمزگان بسیار توانمند بوده و فعالان و هنرمندان این حوزه ها با جدیت مشغول فعالیت هستند.

وی ادامه داد: در این سفر بر احداث سینما امید میناب طی 9ماه تا یک سال تأکید شد، افتتاح مجتمع فرهنگی و هنری رودان و بندرلنگه، تقدیر از فعالان و پیشکسوتان استان و دیدار با استاد سایبانی در منزل وی، از اتفاقات خوب این سفر بوده است همچنین حدود 50 نفر در حوزه های مختلف در این سفر به بیان دغدغه های خود پرداختند.

صالحی در پایان با اشاره به اینکه ظرفیت های استان هرمزگان برایمان آشکار شد، گفت: رسانه خط ارتباطی بسیار خوبی با حوزه فرهنگ و هنر استان است.

انتهای پیام

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از بندرعباس، دکتر سید عباس صالحی در دومین روز از سفر خود به استان هرمزگان، با حضور در منزل این نویسنده و پژوهشگر پیشکسوت، از زحمات و تلاش های او در عرصه فرهنگ تجلیل کرد.

علی غیاثی مدیرکل امور استان ها، همایون امیرزاده رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و رضا کمالی زرکانی مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی هرمزگان دکتر صالحی را در این دیدار همراهی می کردند.

احمد سایبانی متولد 1312 بندرعباس نویسنده و پژوهشگر استان هرمزگان است و تالیف آثار مکتوبی همچون فین بندرعباس، از بندر جرون تا بندرعباس، بندرعباس و هلال طلایی و جاسک در گذر زمان را در کارنامه دارد.

پایان پیام/ 88

دکتر سیدعباس صالحی شامگاه یکشنبه در نشست با فعالان فرهنگ و هنر و رسانه هرمزگان افزود: با توجه به این مطلب می توان گفت از لحاظ کارکردهای اجتماعی، بیش از گذشته به مشارکت و همراهی هنرمندان نیاز داریم.

وی ادامه داد: کارکرد و اهمیت فرهنگ و هنر در عرصه های اقتصادی نیز قابل توجهه است و به عنوان مثال وقتی از هدف گذاری برای جذب 10میلیون نفر گردشگر به هرمزگان صحبت می شود، تحقق آن بدون فرهنگ و هنر معنا ندارد.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی توضیح داد:تکرار سفر ، ماندگاری گردشگران و افزایش ارزش افزوده گردشگری تنها با کمک فرهنگ و هنر قابل انجام است و توجه به این کارکرد، گردشگری پایدار را رقم می زند.

یک و نیم میلیون فارغ التحصیل فرهنگ و هنر بازار کار ندارند

صالحی توجه به حوزه اشتغال فرهنگ و هنر را نیز مهم ارزیابی و اضافه کرد: بعد از انقلاب یک میلیون و 500هزار نفر در رشته های مختلف فرهنگ و هنر فارغ التحصیل شدند و هم اکنون نیز 300هزار نفر در حال تحصیل در این رشته ها هستند و جای این پرسش باقیست که برای اشتغال آنها چه فکری داریم.

وی تصریح کرد: فضای کار برای فارغ التحصیلان فرهنگ و هنر وجود ندارد وباید به این موضوع نگاه ویژه داشته باشیم.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی اظهار داشت:می توان اقتصاد درون زای قابل اعتماد برای این عرصه تعریف کرد که هم اکنون در شاخه هایی مانند مد و لباس با 500هزار نفر شاغل این بستر و امکان فراهم شده و 67درصد ظرفیت صنعت مد و لباس مربوط به بخش های فرهنگی آن است.

صالحی در بخش دیگری از سخنان خود تقویت زیرساخت ها و فضاهای فرهنگی را موجب بسترسازی برای ایجاد هنر و خلاقیت دانست و یادآور شد:برای توسعه این زیرساخت ها ایده های مختلفی در حال پیگیری است

راه اندازی خیابان فرهنگ و هنر در 15شهر

به گفته وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ایجاد خیابان های فرهنگ و هنر برای ارائه محصولات فرهنگی یکی از ایده های در حال پیگیری است که مقدمات آن در حدود 15شهر فراهم شده است.

صالحی ادامه داد: ایجاد خیابان های فرهنگ و هنر و گذر و پاتوق های فرهنگی به اقتصاد هنر، گردشگری و هویت شهری کمک می کند.

شبکه سازی برای شهرهای خلاق

وی برقراری پیوند و شبکه سازی بین شهرهایی که دارای هنر و سابقه فرهنگی مشترک هستند را یکی دیگر از برنامه هایی معرفی کرد که در قالب ایده شهر خلاق در حال پیگیری است.

صالحی در آخرین بخش از سخنان خود با اشاره به سفر 2روزه اش به هرمزگان اظهار داشت: این سیزدهمین سفر استانی است و در 12سفر قبلی تفاهمنامه هایی به ارزش 8هزار میلیارد ریال امضا شد و در سفر به هرمزگان نیز تفاهمنامه ای به ارزش 500میلیارد ریال با استاندار هرمزگان امضا شد.

پیش از سخنان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نمایندگان بخش های مختلف فرهنگی، هنری و رسانه ای به بیان دغدغه و خواسته های خود پرداختند که صالحی برنامه های وزارتخانه برای پیگیری و تحقق این خواسته ها را بیان کرد.

در آخرین بخش از این برنامه منصور نعیمی و حسین پریش به عنوان دو هنرمند پیشکسوت مورد تجلیل قرار گرفتند.

6048/2094

سیدعباس صالحی شامگاه یکشنبه در پایان سفر دو روزه به هرمزگان در جمع خبرنگاران افزود: تعهدات این تفاهم نامه 501میلیارد ریالی دوساله است و بخشی از موارد آن نیز غیرمالی است .

وی تفاهم نامه با استاندار هرمزگان را سیزدهمین تفاهمنامه استانی اعلام و اضافه کرد: ارزش مالی 12تفاهمنامه پیشین 8هزار میلیارد ریال است.

صالحی یادآور شد: مبلغ در نظر گرفته شده برای توسعه زیرساخت های فرهنگی استان، غیر از اعتبار مربوط به تالار فرهنگی و کتابخانه مرکزی بندرعباس است.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از تکمیل مجتمع های فرهنگی و هنری شهرستان ها، تکمیل و تجهیز 42فرهنگسرای روستایی و ایجاد 10نگارخانه و 10تماشاخانه (پلاتو) در شهرهای مختلف هرمزگان به عنوان دیگر بندهای این تفاهمنامه نام برد.

صالحی همچنین از پیش بینی بندهایی در حوزه برنامه ای برای بخش های فرهنگی و ادبی، هنری، قرآنی و سینمایی در تفاهمنامه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با استاندار هرمزگان خبر داد.

صالحی در جریان سفر 2روزه به استان هرمزگان ، ضمن حضور در شهرهای بندرعباس، بندرلنگه، بندرکنگ و رودان ، در آیین های بهره برداری از چند طرح فرهنگی شرکت کرد.

تجلیل از تعدادی از هنرمندان پیشکسوت و دیدار با اصحاب فرهنگ و هنر و رسانه در شهرهای مختلف از دیگر برنامه های سفر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به هرمزگان بود.

وی شامگاه یکشنبه پس از پایان نشست خبری، بندرعباس را به مقصد تهران ترک کرد.

6048/2094

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو ، روز گذشته به مسئله رانت پژوهشی دستگاه های دولتی پرداختیم. منظور از رانت پژوهشی چیست؟ طبق قانون دستگاه های دولتی وظیفه دارند تا بخشی از بودجه سالانه خود را به مسائل پژوهشی مربوط به دستگاه صرف کنند و همین قانون آغاز استفاده عده ای خاص از بودجه محسوب می شود، هر چند قرار بود این قوانین جای خالی واحدهای تحقیق و توسعه (R&D) را در سازمان های دولتی پر کند اما پس از مدتی به نوعی رانت دولتی تبدیل شد که عده ای خاص و با ارتباط سیاسی تنها قادر به دریافت چنین پروژه هایی هستند.

یکی از اساتید دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران مدتی پیرامون استفاده عده ای خاص از پروژه های تحقیقاتی و البته سر هم کردن چنین تحقیق هایی گفته بود: یک سازمانی به یکی از اساتید حدود 700 میلیون اعتبار برای پژوهش پرداخت کرده بود، 600 میلیون بین برخی افراد تقسیم شده بود و الباقی را خرد کرده بودند در 100 طرح یک میلیون تومانی. وقتی ارائه داده بودند همه خوشحالی می کردند که 100 طرح را با 700 میلیون ارائه داده اند. در قضیه رانت پژوهشی مشکل فقط اساتید یا هیات علمی ها نیستند. ما باید آن طرف این معامله را هم درنظر بگیریم. اگر رانت دهنده ای وجود نداشته باشد، بالطبع رانت خواری به وجود نخواهد آمد.

برای آنکه بتوان رانت های عرضه پژوهش را تشخیص داد باید به سراغ دستگاه هایی رفت که می توانند چنین منابعی را در اختیار افراد بگذارند که یکی از مهم ترین این دستگاه ها، پژوهشگاه ها و پژوهشکده های دستگاه های دولتی است، که طبق بودجه مصوب نیز وظیفه دارد تا بودجه خود را برای تحقیق و پژوهش صرف کند. پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات یکی از این پژوهشگاه ها است.

پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات را بیشتر بشناسید
این پژوهشگاه وابسته به وزارت فرهنگ و ارشاد است که شامل سه پژوهشکده با عنوان پژوهشکده فرهنگ ، پژوهشکده هنر و پژوهشکده ارتباطات می باشد. در معرفی این پژوهشگاه آمده است: مهم ترین هدف پژوهشگاه، پژوهش در چارچوب وظایف و تکالیف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به منظور شناخت تنگناها و مشکلات این حوزه وسیع، شناسایی قابلیت ها و ظرفیت ها و ارائه راهبردها و راهکارهای مناسب برای حل مشکلات و رشد و توسعه قابلیت ها در مسیر تعالی فرهنگی کشور است که در سند چشم انداز منعکس شده است.

این پژوهشگاه هر ساله عملکرد خود را در زمینه های پژوهشی و تحقیقی به صورت رسمی اعلام می کند بر اساس همین اطلاعات (به دلیل کامل نبودن اطلاعات سال 97) به بررسی تحقیقات و پژوهش های انجام شده در سال 96 پرداختیم. سالی که بودجه این پژوهشگاه چیزی بیش از 7 میلیارد تومان بوده است.

حلقه علوم اجتماعی دانشگاه تهران
در این میان اسامی افرادی که در پژوهشکده دین و فرهنگ پژوهش هایی را انجام داده اند به لیستی بر می خوریم که در بیش از 26 درصد یعنی 1/4 پژوهش های این پژوهشکده یا به صورت مجری و یا به صورت ناظر مشارکت داشته اند.

سابقه علمی این افراد یک نقطه مشترک دارد و آن حضور این افراد به عنوان هیئت علمی دانشگاه تهران است. در این لیست محمدرضا جوادی یگانه، مدیر گروه جامعه شناسی دانشکده علوم اجتماعی، غلامرضا غفاری، عضو هیئت علمی دانشکده علوم اجتماعی، مهدی اعتمادی فر، رئیس دانشکده علوم اجتماعی، سیدضیاء هاشمی عضو هیئت علمی دانشکده علوم اجتماعی، ابراهیم فیاض، عضو هیئت علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران قرار دارند که می توان به آن را حلقه دانشکده علوم اجتماعی نامید.

این حلقه 44% از پروژه طرح های ملی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات را نیز در دست داشته است. هر چند حضور این حلقه را در سایر پژوهش های این پژوهشگاه نیز می توان دید.

البته مسئولیت های حلقه دانشکده علوم اجتماعی را نیز نباید از نظر دور داشت، برای مثال سیدضیا هاشمی در آن سال معاونت فرهنگی وزارت علوم را در اختیار داشت و در نیمه های سال 96 نیز به سرپرستی این وزارت خانه منصوب شد.

دوشغله های پژوهش
جالب آنجاست که برخی از این افراد در حالی که پروژه ای را در اختیار داشته اند، توانسته اند نظارت پروژه ای دیگر را نیز برعهده بگیرند و یا دو پروژه را به فاصله زمانی یک ماه دریافت و با عنوان های شبیه به هم پیش برده اند. برای مثال سیدضیا هاشمی پروژه مجموعه مقالات مطالعه آسیب های اجتماعی در 31 استان را در تاریخ 95/12/17 و با نظارت محمدرضا جوادی یگانه و غلامرضا غفاری بر عهده می گیرد به عنوان طرح های ملی بر عهده می گیرد و پس از 6 روز پروژه ای مشابه و با عنوان مطالعه آسیب های اجتماعی در 31 استان را در تاریخ 95/12/23 با همان افراد ناظر برداشته است. مبلغ این دو پروژه که تنها 6 ماه طول کشیده است بیش از 485 میلیون تومان می باشد که در شهریور 96 به پایان می رسد.

البته این تنها نمونه از چند شغله های پژوهش نیست، غلامرضا غفاری که در عین حال طرح ملی سنجش و تحلیل ارزش ها و نگرش های ایرانیان (موج سوم) را که در تاریخ 94/5/1 تا 95/5/1 برعهده داشت، نظارت پروژه ای را نیز در تاریخ 95/4/1 و به مدت سه ماه برعهده می گیرد. البته حضور این افراد آنچنان فراگیر است که نظارت بر پروژه ها به صورت مشترک امری عادی به نظر می رسد.

نتایج پروژه ها چه شد؟
در حالی که عنوان پروژه ها عموما پروژه های مهم و قابل قبولی است اما به نظر می رسد نتایج این پروژه ها یا عملی نمی شود و یا حرفی برای گفتن ندارد. برای مثال پروژه ای با عنوان مطالعه آسیب های اجتماعی در 31 استان تنها در 6 ماه خاتمه یافته است در حالی که پژوهشگران عرصه علوم اجتماعی واقف هستند پروژه هایی در سطح کوچکتر و حتی در سطح یک سازمان از شش ماه بیشتر بطول می انجامد، این که چگونه طرحی ملی و با بودجه چند صد میلیونی تنها در شش ماه به پایان می رسد جای بسی تعجب است. انتشار شفاف نتایج این پروژه ها می تواند نشان دهنده آن باشد که چه میزان این پروژه ها توانسته اند مشکلات جامعه را حل کرده و یا برای آن راه حل بدهند.

چرا این همه اسم تکراری؟
یکی از نکاتی که به آن اشاره شد حجم پروژه هایی است که حلقه علوم اجتماعی دانشگاه تهران در اختیار داشته است. این درحالی است که بسیاری از جوانان و پژوهشگران در روند بروکراسی اداری برای انجام پروژ های خود از دریافت هر گونه تسهیلی ناامید شده و یا کار پژوهشی را ترک کرده و یا خود هزینه آن را تقبل کنند. از طرفی دیگر تمامی این افراد مسئولیت های تمام وقت دیگری را چه در وزارت خانه و دیگر نهادها برعهده داشته اند.

تلاش دانشجو و بنام استاد
یکی از اساتید دانشگاه شاهد پیرامون انجام چنین پروژه هایی گفت: نگاه غالب استاد و دانشجو مخصوصا در مقطع دکتری نگاه مقاله و پروژه محور است، یعنی استاد نگاه می کند که دانشجوی دکتری چه میزان می تواند در انجام پروژه به وی کمک کند، اگر نگاه مقبول باشد فرد در مصاحبه دکتری موفق می شود و در غیر این صورت باید قید دانشگاه را بزند. این حرف هر چند پیرامون آسیب شناسی مصاحبه آزمون دکتری دانشگاه های دولتی است اما نتایج خود را در انجام چنین پروژه هایی نشان می دهد. برخی از این پروژه ها هر چند به نام اساتید دانشگاه های معروف ثبت شده است اما در حقیقت تلاش چندین دانشجوی دکتری و ارشد بوده است که نه تنها ممکن است پولی دریافت نکرده باشند بلکه برای انجام پروژه ای که بتواند استاد را راضی نگه دارد پولی را هم خرج کرده اند.

راه حل: شفافیت
این حجم از پروژه های تحقیقاتی در دست عده ای خاص، بدون احتساب دیگر پژوهشگاه ها که ممکن است همین نام ها در آنها نیز تکرار شده باشد، نشان دهنده آن است که سازوکار مشخصی برای واگذاری چنین پروژه های تحقیقاتی وجود ندارد. سازوکاری که در آن یک فرد می تواند به طور همزمان نظارت چندین پروژه را برعهده بگیرد کمی عجیب به نظر می رسد.

از طرفی دیگر عدم انتشار نتایج این پژوهش ها باعث شده است در سایه همین عدم شفافیت هر گونه مطلبی به عنوان پژوهشی قابل قبول لحاظ گردد. تنها راه حل بر طرف شدن این مشکل "شفافیت" در واگذاری و نتایج پژوهش هاست. امری که چند روز پیش حجت الاسلام رستمی، رئیس نهاد رهبری در دانشگاه ها بر آن تکیه کرد و اعلام کرد: بحث های قابل تاملی که اخیرا در دانشکده علوم اجتماعی ناظر به برخی رانت های پژوهشی شکل گرفته است یک شمشیر دولبه است. لبه ی کُند آن _که اکنون کمتر مورد توجه است_ ممکن است سبب بی اعتمادی مردم نسبت به جامعه ی دانشگاهی کشور شود که باید برای آن راهی جست. اما لبه ی دیگر آن فرصت شفاف سازی است که برای جامعه ی دانشگاهی فراهم شده است. بدنه ی متعهد علمی کشور به عنوان موتور پیشران پیشرفت کشور باید مطالبه گر شفافیت باشد و برای پیشبرد این گفتمان، لازم است شفافیت را از خود شروع کند. ایجاد سامانه ای که در معرض قضاوت همه ی بدنه ی دانشگاهی کشور قرار گیرد و در آن "جزئیات تخصیص بودجه های پژوهشی" لحاظ شود؛ می تواند گام نخست برای این موضوع باشد. مسئله ای که می تواند با افزایش اعتماد، برای دانشگاه سرمایه ی اجتماعی نیز بیافریند.

منبع: خبرنامه دانشجویان ایران

الهه محمدی: 20 سال از ساخت فیلم رنگ خدا، چهارمین فیلم بلند مجید مجیدی گذشته بود که انتشار خاطراتی از مجیدی درباره ساختن امامزاده ای در طی ساخت این فیلم در یکی از روستاهای شمال و بعد استقبال مردم آن منطقه از آن امامزاده به عنوان امامزاده ای واقعی، بر سر زبان ها افتاد. هرچند چندی بعد از انتشار این خاطره، مجیدی آن را تکذیب کرد اما موجی از واکنش ها در فضای مجازی درباره امامزاده هایی که جعلی یا غیرمعتبرخوانده می شوند، به راه افتاد. واکنش هایی اغلب اعتراض آمیز درباره زیاد شدن امامزاده و بقعه های تاریخی در سال های بعد از انقلاب.

این اعتراضات ادامه واکنش ها به خبرهایی مبنی بر وجود داشتن امامزاده هایی به نام امامزاده بیژن یا امامزاده قل قلی و ساختن امام زاده های جدید بود. امامزاده هایی با اسامی عجیب و غریب که واکنش ها به آن ها، اعتراض بعضی از نمایندگان مجلس را هم برانگیخت و البته مقامات سازمان اوقاف کشور را به توضیح وادار کرد. تا جاییکه حجت الاسلام ولی الله عادلی مدیرکل امور اجتماعی و موسسات خیریه سازمان اوقاف و امور خیریه آبان ماه پارسال اعلام کرد که این سازمان با هر گونه خرافات و ساخت بقعه جدید مبارزه می کند و به هیچ عنوان اجازه ساختن امامزاده جدید را نمی دهد.
اما آنطور که از پیگیری های خبرآنلاین برمی آید بازار بعضی از این امامزاده ها داغ است و به گفته بعضی از نمایندگان مجلس فعالیت چندانی برای مقابله با ساختن امامزده های جدید یا همان امامزاده های غیرمعتبر نشده است.

واکنش ها به وجود امام زاده های جعلی

امامزاده سازی ، امامزاده های جعلی ، امامزاده های غیرموثق . این ها تعابیری است که در چند سال اخیر در فضای رسانه ای ومجازی مطرح می شود. 8 سال پیش یعنی در سال 1390 بود که حسن ربیعی، سخنگوی سازمان اوقاف و امور خیریه از رشد هفت برابری تعداد امامزاده ها از سال نخست انقلاب تا سال 90 خبر داد و تعداد امامزاده های رسمی و مورد تایید سازمان اوقاف و امور خیریه را نزدیک به 11 هزار اعلام کرد که دربیش از هشت هزار بقعه دفن شده اند.

چند سال بعد از اعلام این خبر یعنی در سال 1396 بود که خبری به نقل از امام جمعه ایذه منتشر شد که در آن اعلام شده بود امامزاده شهرستان ایذه دیگر امامزاده نیست و تا اطلاع ثانوی امامزاده امیرالمومنین که در ورودی شهر ایذه قرار دارد تعطیل است. ماجرا از آن قرار بود که شخصی که اصالتش ایذه ای است ولی از کودکی ساکن آمریکا بوده با در دست داشتن سند رسمی مربوط به محل فعلی امامزاده امیرالمومنین به سازمان اوقاف و اماکن مذهبی مراجعه و اعلام کرده بود که محل مذکور مقبره پدربزرگ او است اما اداره اوقاف و امور خیریه ایذه این موضوع را همان زمان تکذیب و اعلام کرد این مکان امامزاده نیست و قدمگاه امیرالمومنین(َع) است و تعطیل نشده است.

چندی بعد، ماجرای مقبره پدر میرحمایت میرزاده، نماینده گرمی استان اردبیل در مجلس در شبکه های اجتماعی داغ شد. میرعزیز میرزاده پدر میرحمایت میرزاده 30 سال پیش فوت شده است و سال هاست که محل دفن وی مانند ضریح امام زادگان ساخته شده و گفته می شود محل زیارت هم شده است.

بعضی از امامزاده ها تبدیل به دکان هایی برای درآمدزایی شده است. من نمی دانم چطور شده که یک امامزاده ای در شمال در کنار دریا دفن شده است. الان جوان ها در این زمینه از ما سوال می کنند، درحالیکه بعضی از این امامزاده ها فاقد شجره هستند و کسی هم جرات نمی کند به آن ها دست بزند.

گرچه این خبرها در سالهای گذشته انتقادهایی را از مسوولان سازمان اوقاف برانگیخته است اما مسئولان سازمان اوقاف دلیل این امر را جعلی بودن امام زاده ها نمی دانند. احمد شرفخانی، معاون فرهنگی و اجتماعی سازمان اوقاف و امور خیریه، شهریورماه سال 1396 در این مورد گفته بود: بخش عمده ای از امامزادگان کاملا شجره نامه دارند. اگر برخی از آن ها هم شجره نامه نداشته باشند یک کتاب تاریخی معتبر، حضور امامزادگان را تأیید می کند و یا شهرت محلی و قدیمی که سینه به سینه به ما رسیده است ثابت می کند که در این مکان امامزاده بوده است. همچنین قدمت آثار تاریخی و باستانی که در برخی امامزادگان وجود دارد نشان دهنده آن است که این ها واقعا نوادگان ائمه بوده اند.

اوقاف اجازه بازی با احساسات دینی مردم را ندهد
موضوع امامزاده سازی چندی پیش مورد اعتراض بعضی از نمایندگان مجلس هم قرار گرفت. بطوریکه محمدعلی پورمختار در گفت وگو با خبرآنلاین ، خواستار برخورد با قدرت با افزایش امامزاده های جعلی در ایران شد؛ سازمان اوقاف برای جلوگیری از وهن امامزاده ها باید به این موضوع ورود کند. مضاف بر اینکه سازمان اوقاف متولی اصلی این امر است و تکلیف دارد اجازه این سوءاستفاده ها را ندهد. نکته دیگر این است که به هر حال در این روند از مردم پول گرفته می شود و برای این امامزاده ها گنبد و بارگاه چند ده میلیونی هزینه می شود و اگر این رویه ادامه پیدا کند حتما خسارت بار خواهد بود.

هنوز عمر مجلس نهم تمام نشده بود که کمیسیون اصل 90 این مجلس به موضوع امامزاده های جعلی ورود کرد و آنطور که از خبرها برمی آمد این کمیسیون تا حدودی توانست مانع از گسترش امامزاده سازی شود اما آنطور که حالا غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی به خبرآنلاین می گوید، هنوز اتفاق چندانی برای برچیدن این امامزاده ها نیفتاده است؛ 1000 درصد رشد آماری درباره امامزاده ها نسبت به قبل از انقلاب وجود دارد. بعضی از مسوولان سازمان اوقاف گفته اند که آمار امامزاده ها در اول انقلاب مشخص نبوده است درحالیکه آمار در آن زمان دقیق بوده است و این رشد آماری امامزاده ها هیچ جایگاه قانونی ندارد. ما الان حدود 11 هزار امامزاده داریم. ما انتظار داشتیم که مسوولان مربوطه درباره امامزاده های جعلی شفاف سازی کنند. امامزاده های دست ساخته، جعلی، خودساخته و ... برداشته شود و با احساسات دینی مردم بازی نشود اما این اتفاق نیفتاده است. هنوز می بینیم که مردم به بعضی از درخت ها هم پارچه یا قفل می بندنند. درحالیکه بعضی از این امامزاده ها و بقعه ها هیچ شجره نامه ای ندارند. بزرگترین وظیفه اوقاف این است که اجازه ندهد در هیچ یک از شهرها و محلهها با احساسات دینی و مذهبی مردم بازی شود و خدای نکرده توسل به ائمه یک دکان کاسبی برای شورای یک محله یا دهیاری شود. من هیچ تغییری را در این زمینه از همان زمان مجلس نهم که کمیسیون اصل 90 وارد این موضوع شد، نمی بینم.

او ادامه می دهد: بعضی از امامزاده ها تبدیل به دکان هایی برای درآمدزایی شده است. من نمی دانم چطور شده که یک امامزاده ای در شمال در کنار دریا دفن شده است. الان جوان ها در این زمینه از ما سوال می کنند، درحالیکه بعضی از این امامزاده ها فاقد شجره هستند و کسی هم جرات نمی کند به آن ها دست بزند.

برخی بقاع جعلی را تخریب کرده ایم

اما غلامرضا عادل معاون فرهنگی اجتماعی سازمان اوقاف و امورخیریه این اظهارات جعفرزاده ایمن آبادی را قبول ندارد و به خبرآنلاین می گوید که اساسا قبل از انقلاب، آمار و اطلاعات دقیقی از بقاع متبرکه و امامزادگان در دست نبود و آمار مطرح شده در اوایل انقلاب غیرمستند و بیشتر مبتنی بر حدس و گمانه زنی بوده که هیچ مرجعی آن را تایید نمی کند.

او می گوید: همانطور که بارها از سوی سازمان اوقاف اعلام شده پس از پیروزی انقلاب این سازمان در یک پروسه زمانی مبتنی بر روش و پایش علمی و با بهره گیری از کارشناسان علم اتساب، بر اساس منابع و اطلاعات مرکز آمار ایران، کتب فهرستگان فضاهای فرهننگی کشور و سایر کتب و منابع تاریخی، اطلاعات کلی امامزادگان را در سراسر کشور جمع آوری کرد که در واقع علت اختلاف آمار در ابتدای انقلاب با اکنون عدم انجام شناسایی و ثبت و ضبط احصاء آمار اطلاعات بقاع متبرکه در گذشته بوده است. در حال حاضر این اطلاعات به روز شده است.

عادل ادامه می دهد: استفاده نادرست مردم از برخی القاب و اصطلاحات برای امامزادگان و بقاع متبرکه مزید بر علت و عامل انتشار بیشتر خرافات در حوزه بقاع متبرکه شده است. به عنوان مثال امامزاده بیژن در اصل امامزاده سید محمد معروف به بی جن است که اشتباها بیژن تلفظ می شود و وجه تشمیه آن به بی جن به دلیل عدم وجود جن در آن محل بوده است و یا امامزاده سیدجلال الدین که در کنار مسجد تاریخی نصیرالملک شیراز واقع شده و به سیدالحرمین شهرت دارد در اصطلاح عموم به امامزاده زنجیری معروف شد و دلیل این نامگذاری آن است که در گذشته زنجیری به در آن امامزاده متصل بوده که زائران برای برآورده شده حوائج خود به آن دخیل می بستند. یا امامزاده محمدشهرستان ممسنی به دلیل نصب در آهنی برای آن در گذشته در افواه عمومی مردم منطقه به امامزاده آهنی شهرت یافت.

او با بیان اینکه بر اساس اسناد تاریخی که در دست اوقاف است تمام امامزادگان دارای اسم و شجره نامه هستند، می گوید: اما ممکن است در برخی مناطق و روستاها و شهرستانها آن ها با عنوان و شهرت محلی خود مطرح شوند ولی در تاریخ اسم دقیق آنها مشخص و مضبوط است. متاسفانه در برخی تابلوهای نصب شده در بین راه و یا سردر بقاع متبرکه اشتباهاتی رخ داد به این شکل که به جای اسامی صحیح و واقعی شهرت آن ها درج شد و همین امر موجب ایجاد برخی سوء استفاده ها توسط مغرضین شد. گاهی هم برخی از این افراد با فتوشاپ و امکاناتی که در اختیار دارند این عمل نادرست را ترویج می دهند که بخش عمده ای از فعالیت آنان به توطئه وهابیون بازمی گردد که هدف آنها ایجاد شک و شبهه و آسیب به چهره امامزادگان و جلوگیری از حضور پرشور مردم در این اماکن مذهبی است.

عادل با بیان اینکه این سازمان هرگز بدون پشتوانه تاریخی و اسناد تاریخی و اسناد و مدارک متقن و مستدل درصدد تقویت و تبلیغ و ترویج اماکنی که در اصالت و انتساب آنان به خاندان عصمت و طهارت (ع) محل شک و شبهه است برنیامده است، ادامه می دهد: بلکه خود پیش قدم در مبارزه قاطع باهرگونه عقاید خرافی و ترویج باورهای سست مایه بوده و طبعا در مقاطع مختلف و در هرکجا که ضرورت داشته با هماهنگی مراجع ذیصلاح قضایی و امنیتی برخورد قاطع با خرافه گرایان و سودجویان انجام شده است. همچنین در راستای مبارزه قاطع این سازمان با موضوع پیدایش مقابر امامزادگان و احداث بقعه جدید منسوب به امامزادگان در اثر خواب نما شدن افراد در برخی استانها ادارات اوقاف با همکاری مسئولان محلی و شورای تامین نسبت به تخریب و امحای بقاع جعلی اقدام کرده است.

امامزاده سازی و سودای درآمد

یکی از کارشناسان اداره اوقاف هم در گفت وگو با خبرآنلاین با بیان اینکه سازمان اوقاف با بعضی از امامزاده های جعلی و یا توسل به درخت در شمال کشور برخورد کرده است، می گوید: اما برخورد با بعضی از این موضوعات خیلی هم آسان نیست و ممکن است باعث درگیری هایی شود. خیلی از این بقعه ها هم تحت نظر و زیرمجموعه سازمان اوقاف نیست. بدعت هایی در این زمینه وجود دارد و باید در این زمینه اقداماتی انجام شود اما اول از همه باید فرهنگ ما در این زمینه اسطوره سازی عوض شود.

او می گوید: از طرفی گفته می شود امامزاده ها برای کسب درآمد ساخته می شوند درحالیکه اگر بررسی کنید می بینید که حدود 2 یا 3 هزار از این امامزاده ها درآمدزایی ندارند. درآمد بعضی از این امام زاده ها در طول 3 ماه، یک میلیون تومان هم نمی شود. درباره این موضوع درآمدزایی امام زاده ها بزرگنمایی شده است. اینکه گفته می شود در استان مازنداران خیلی امام زاده وجود دارد دلایلی تاریخی دارد. یکی از این دلایل حکومت علویان طبرستان در این منطقه بوده است.

مهدی ایزدی، معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی استان مازندران، هم در گفت وگو با خبرآنلاین از تفاهم سازمان میراث فرهنگی و سازمان اوقاف برای مرمت امامزاده ها و بقعه ها می گوید؛ یک سری مقبره ها و مکان های زیارتی وجود دارند. در استان مازندارن بالای 110 مقبره داریم که دوره های ساختشان قدمتشان مشخص است. یک سری از آن ها شجره نامه هایی دارند که قدمتشان مشخص شده است و جزو امام زاده ها محسوب می شوند. بعضی از این مکان ها هم جزو اماکن تاریخی هستند.

او ادامه می دهد: سازمان میراث وارد جعلی بودن یا نبودن امام زاده ها نمی شود. تفاهنامه بین میراث فرهنگی و سازمان اوقاف وجود دارد برای مرمت و احیای اماکن مذهبی که به نوعی مشارکت در مرمت آن ها است. مسوول اصلی درباره شجره نامه ها، سازمان اوقاف است.

235235

کد خبر 1280041

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس، اواخر خردادماه امیدعلی پارسا رئیس سازمان امور مالیاتی کشور با ارسال نامه ای به معاون پارلمانی وزیر امور اقتصاد و دارایی، فهرست 12 دستگاهی که برخلاف تبصره 5 ماده 169 مکرر قانون مالیات های مستقیم در زمینه در اختیار گذاشتن اطلاعات مرتبط با موضوع مالیات، با سازمان امور مالیاتی همکاری نمی کردند، را اعلام کرد.

فارغ ازاین موضوع که حتی در صورتی که این اطلاعات در اختیار سازمان امور مالیاتی قرار بگیرد، این سازمان زیرساخت نرم افزاری لازم برای استفاده از این اطلاعات برای جلوگیری از فرار مالیاتی را دارد یا خیر، در این گزارش به این سوال پاسخ می دهیم که سازمان امور مالیاتی به چه اطلاعاتی از هر کدام از 12 دستگاه مذکور نیاز دارد و دستگاه ها از دادن چه نوع اطلاعاتی به سازمان امور مالیاتی استنکاف کرده اند.

بخش مهمی از اطلاعات مورد نیاز سازمان مالیاتی اطلاعات بسیار ساده و در دسترسی است و مشخص نیست دلیل استنکاف این 12 دستگاه از اجرای تکلیف قانونی خود در اشتراک گذاری این اطلاعات با سازمان امور مالیاتی چیست. به خصوص با توجه به این نکته که کشور در شرایط جنگ اقتصادی به سر می برد و مالیات ستانی مهم ترین ابزار تنظیم اقتصاد و تعادل بخشی به درآمدهای دولت است.

فارغ از توانایی سازمان مالیاتی برای پردازش این اطلاعات، این سوال بسیار جدی مطرح است که معنای سرپیچی از قانون و ندادن اطلاعات مورد نیاز برای مالیات ستانی که عملا به فرار مالیاتی و عدم شفافیت مالی بخش مهمی از صاحبان ثروت منجر خواهد شد، چیست؟

1- شرکت پست جمهوری اسلامی ایران: لازم است شرکت مذکور اطلاعات مربوط به کد پستی و همچنین گشت پستی کلیه اماکن در تمامی استان های کشور را به روزرسانی و در اختیار سازمان قرار دهد. همچنین شرکت پست ارائه برخی از اطلاعات را منوط به پرداخت هزینه اعلام نموده است.

2- وزارت صمت: وزارت مذکور می بایست اطلاعات مجوزهای صادره وزارت صمت و زیرمجموعه ها، اطلاعات قراردادهای منعقده وزارت صمت و تمامی زیرمجموعه های آن اطلاعات سامانه تدارکات دولت و اطلاعات نقل وانتقال اموال غیرمنقول را در اختیار سازمان قرار دهد. همچنین یکی از نیازهای اطلاعاتی این سازمان دریافت اطلاعات و واردات خودرو از دفتر مقررات صادرات و واردات سازمان توسعه تجارت ایران و اقلام اطلاعاتی مورد درخواست از دفتر امور خدمات بازرگانی است.

3- شهرداری تهران: می بایست اطلاعات مربوط به اطلاعات موضوع تبصره 3 ماده 77 قانون مالیات های مستقیم، اطلاعات مهندسین ناظر، اراضی بایر، اطلاعات ملک، مالکین و واحدهای کسبی، اطلاعات مجوزهای صادره و اطلاعات سازمان ها و مؤسسات وابسته، تاکنون اطلاعاتی از شهرداری دریافت نگردیده است.

4- سازمان ثبت احوال: سازمان ثبت احوال بایستی اطلاعات هویتی کامل اشخاص را در اختیار سازمان قرار دهد تا سازمان بتواند مراتب مربوط به اعتبارسنجی را انجام دهد.

5- درگاه های پرداخت الکترونیک: اطلاعات قراردادهای منعقده بین شرکت های PSP و اشخاص حقیقی و حقوقی جهت دریافت درگاه پرداخت و دستگاه کارت خوان باید در اختیار سازمان قرار بگیرد ولیکن قرار نمی گیرد.

6- شرکت های مخابرات و همراه (همراه اول، ارتباطات سیار و رایتل): شرکت های مذکور می بایست اطلاعات مجوزهای صادره، اطلاعات قراردادهای مبتنی بر محتوا، اطلاعات هویتی خریداران حق امتیاز خطوط تلفن همراه، اطلاعات هویتی و اقتصادی فعالان در فضای مجازی و شماره تلفن فعال مشترکین به منظور پیام رسانی به مؤدیان را در اختیار سازمان امور مالیاتی کشور قرار دهند ولیکن تاکنون اطلاعاتی در اختیار سازمان قرار نداده اند.

7- معاونت ها و نهادهای زیرمجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: وزارتخانه مذکور می بایست اطلاعات بقاع متبرکه را در اختیار سازمان قرار دهد و به غیراز سازمان اوقاف و معاونت قران و عترت هیچ کدام از سازمان های ذیل وزارتخانه اطلاعاتی تاکنون نداده اند.

8- معاونت توسعه کارآفرینی وزارت تعاون، کار و رفاه و اشتغال و سازمان های تأمین اجتماعی: اطلاعات مجوزهای صادره و قراردادهای هریک از سازمان ها و معاونت ها و اطلاعات درآمدی پزشکان طرف قرارداد سازمان های تأمین اجتماعی می بایست به سازمان امور مالیاتی کشور ارسال گردد.

9- سازمان غذا و دارو و معاونت درمان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی: نهادهای مذکور می بایست اطلاعات مربوط به مجوزهای صادره از قبیل مجوزهای تأسیس درمانگاه، مطلب، داروخانه و...، قراردادهای منعقده فی مابین زیرمجموعه های دانشگاه های علوم پزشکی و پزشکان غیرمستخدم در خصوص ارائه خدمات درمانی و قرارهای منعقده فی مابین زیرمجموعه های دانشگاه های علوم پزشکی با سایر اشخاص در خصوص اجاره بخش های مختلف بیمارستان ها، درمانگاه ها و... را به سازمان امور مالیاتی ارائه دهد.

10- سازمان تنظیم مقررات رادیویی: سازمان مذکور باید اطلاعات شماره تلفن های همراه صادره توسط اپراتورهای زیرمجموعه را در اختیار سازمان قرار دهد که تاکنون قرار نداده اند.

11- نیروی انتظامی: نهاد مذکور، مکلف است مجموعه اطلاعات موردنیاز این سازمان از قبیل VIN خودرو، اطلاعات دفاتر خدمات الکترونیک پلیس +10، و تالارها و اماکن به انضمام مجوزهای صادره جهت تأسیس آموزشگاه های رانندگی را در اختیار سازمان قرار دهند اما تاکنون اطلاعاتی نداده اند.

12- مرکز آمار قوه قضاییه: نهاد مذکور اطلاعات مجوزهای صادره جهت تأسیس دفاتر خدمات الکترونیک قضایی در غالب اقلام اطلاعاتی موردنیاز سازمان امور مالیاتی را در اختیار این سازمان قرار نداده است.

انتهای پیام/

به گزارش گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان ، علی رضا رشیدیان رئیس سازمان حج و زیارت درخصوص تمهیدات بیمه ای اندیشیده شده برای خسارت وارده به بار زائران گفت: در رابطه با بیمه زائران و بار آن ها تمهیدات لازم طبق قرارداد با بیمه ایران اندیشیده شده و مشکلی وجود ندارد.

او افزود: در مواردی که خسارت هایی به بار زائران در پرواز های ورودی به عربستانی روی دهد، تمهیداتی اندیشیده شده در قرارداد بیمه ای مورد توجه قرار گرفته تا نسبت به جبران آن اقدام شود.

رشیدیان تصریح کرد: بر این مبنا امسال مقرر شد در صورت آسیب به بار زائران یا مفقودی ساک و چمدان آن ها، هزینه خسارت مربوطه بعد از تایید مسئول منطقه و محاسبه ارزش آن در ایران و در زمان بازگشت زائر پرداخت شود.

وی با اشاره به افزوده شده یک متمم به قرارداد بیمه ای در موضوع بار حجاج افزود: در واقع برای آن که زائر در جریان این سفر به دلیل مفقود شدن ساک و لوازم شخصی، دچار مشکل نشود، برنامه ریزی شد و طبق این متمم بعد از تایید مفقودی ساک توسط ستاد منطقه، 100 ریال به صورت علی الحساب به زایر برای خرید وسایل شخصی مفقود شده داده می شود تا چمدان او مشخص شود.

رشیدیان افزود: البته در صورت مفقود شدن ساک زائران، مابه التفاوت مبلغ خسارت وارده در ایران پرداخت می شود که این امر نیز مستلزم تایید ستاد منطقه است.

او دربخشی دیگر از سخنان خود با اشاره به اینکه تا روز گذشته از 361 پرواز برنامه ریزی شده برای انتقال زائران به عربستان 259 مورد به انجام رسیده است، گفت: در این میان حدود 60 درصد پرواز ها بدون تاخیر بوده است و متوسط تاخیر در سایر پرواز ها هم 22 دقیقه بوده است که عملکرد قابل قبولی است.

رئیس سازمان حج و زیارت با بیان اینکه شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی با همه محدودیت ها، عملکرد مناسبی در انتقال زائران به سرزمین وحی داشته است، افزود: تمامی نیرو ها و پرسنل این مجموعه تمام همت خود را به کار بسته اند و عملکرد شایسته و قابل تقدیری از خود ارائه دادند.

رشیدیان در خصوص دیدار با بیوت آیات عظام گقت: همه ساله در موسم حج تمتع بعثه های بیوت عظام برای پاسخگوی به سوالات شرعیه مقلدین راه اندازی می شود و فعالیت صورت می گیرد.

او با اشاره به دیدار خود و نماینده، ولی فقیه در امور حج زیارت از این بیوت مراجع تقلید افزود: اینکار نیز طبق سنوات هر ساله و برای پیگیری احوال این بیوت انجام می گیرد.

انتهای پیام/

نماینده ولی فقیه و سرپرست حجاج ایرانی و رئیس سازمان حج و زیارت در ادامه ارزیابی های از عملکرد و خدمات ارائه شده در هتلها و مراکز اسکان زائران امروز به دو هتل بدر المدینه و مراج الطیبه در مدینه منوره سر زدند.
حجت الاسلام عبدالفتاح نواب و علی رضا رشیدیان ضمن سرکشی به بخش های مختلف هتل از وضعیت اتاق ها تا آشپزخانه ها و غیره در بین زائران حضور یافتند.
آنان طی گفت و گو با زائران نقطه نظرات آنان را شنیدند میزان رضایت یا عدم رضایت آنان را از این خدمات و امکانات در اختیار جویا شدند.
یکی از این زائران که جوانی 30 ساله است می گوید : لحظات عرفانی، معنوی و عبادی خوبی درمدینه در مسجد النبی (ص) ، قبرستان بقیع و زیارت دوره و نیز مراسم معرفتی که از سوی بعثه مقام معظم رهبری در هتل ها برنامه ریزی شده ، گذرانده ، لذت حضوری که در سایه آرامش و آسایش حاصل از تلاش های نیروها و دست اندرکاران اجرایی فراهم شده است.
او در ادامه به منظور تقدیر از این تلاش ها ، لوحی را که با هنر خود به صورت کارروی مس تهیه کرده بود به نمایندگی از زائران حاضر در این هتل به مدیر اجرایی در مجموعه اهدا کرد.
یک زائر اصفهانی هم انبوهی از تسبیح هایی ویژه طواف و سعی بین مروه و صفا تهیه کرده و بین زائران توزیع می کند تا در زمان انجام اعمال با در دست داشتن آن بدون اشتباه آنها را انجام دهند.
او می گوید : چندین سال است که خداوند این فرصت را به او داده به حج بیاید و هر بار در طول سال این تسبیح ها را آماده و درموسوم حج بین زائران توزیع می کند تا هم در ثواب زیارت آنان شریک شود و هم کمکی کرده باشد تا اعمال دقیق و صحیح انجام شودو.
زائران با چهره های روشن و بشاش مشتاقانه خود را برای اعمال و مناسک حج مهیا می کنند و در میان این زائران کاروانی از زائران شهرستان گناباد در حال ترک هتل هستند که با بدرقه رئیس سازمان حج و زیارت و نماینده ولی فقیه و سرپرست حجاج ایرانی عازم مسجد شجره می شوند تا بعد از بستن احرام به مقصد مکه مکرمه حرکت کنند.

به گزارش روز یک شنبه پایگاه اطلاع رسانی حج، جمع کاروان های حجاج ایرانی در مکه تا پایان امروز به 397 کاروان با 57 هزار و 258 زائر می رسد.

بر اساس این اطلاعیه، از این تعداد، 221 کاروان با 31 هزار و 679 نفر پس از 6 روز اقامت در مدینه و زیارت اماکن مقدس در شهر پیامبر وارد مکه شده اند و 176 کاروان با 25 هزار و 579 نفر بطور مستقیم از فرودگاه جده به سرزمین وحی آمده اند. از مجموع افراد یاد شده، تعداد 4 هزار و 587 نفر تا پایان امروز در این شهر مقدس مستقر خواهند شد.

ورود زائران ایرانی به مکه مکرمه با پروازهای شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران (ایران ایر) تا 14 مرداد ادامه دارد. آخرین پرواز زائران به مدینه منوره نیز 9 مرداد اعلام شده است.

مناسک حج تمتع دهه سوم مرداد با ورود بیش از دو میلیون زائر از کشورهای مختلف اسلامی به سرزمین وحی آغاز خواهد شد.

اداره کل گذرنامه وابسته به وزارت کشور عربستان سعودی اعلام کرد که تا پایان روز گذشته (شنبه) شمار حجاج بیت الله الحرام از کشورهای خارجی از مرز یک میلیون نفر گذشته است.

به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات و کتاب گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا ، کتابخانه های عمومی برای بسیاری از علاقه مندان و دوست داران کتاب اولین منبع دسترسی به کتاب است مکانی که در بسیاری از مناطق کشور تنها مرجع و مرکز فرهنگی است. کتابخانه ها با قرار دادن افکار، عقاید و اندیشه های خلاق و مختلف در قالب کتاب در کنار یکدیگر وسیله ای برای ایجاد علاقه به مطالعه و تحقیق برای افراد جامعه پدید می آورد که می تواند کارکردهای مختلفی از جمله فرهنگی، آموزشی و تربیتی داشته باشد.

فضای کتابخانه های عمومی می تواند محفلی برای ایجاد روابط و گروه های فکری، درسی، شغلی و ... باشد. کتابخانه ها به جهت در دسترس داشتن منابع اطلاعاتی و فضای کتابخانه ای بهترین امکان را برای ایجاد حس مشارکت و رعایت حریم و حقوق دیگران فراهم می آورند.

در ادامه گفتگوی خبرنگار خبرگزاری آنا با مهدی رمضانی معاون توسعه کتابخانه ها و ترویج کتابخوانی نهاد کتابخانه های عمومی کشور را درباره ظرفیت ها کتابخانه های عمومی و برنامه های ویژه این نهاد برای اوقات فراغت مخاطبان را می خوانید.

آنا: برنامه نهاد کتابخانه های عمومی برای 2 ماه باقیمانده از تابستان که محصلین فراغت بیشتری دارند چیست؟

رمضانی: کتابخانه های عمومی یک مقطعی از ابتدای تابستان را با توجه به اینکه هنوز بحث کنکور ادامه و استمرار دارد و تقریباً اکثر جوانان و محصلین درگیر موضوع کنکور هستند، موظف می دانستیم که فضا را فراهم کنیم که با توجه به مشکلاتی هم که وجود دارد، مخصوصاً در مناطق محروم کشور فرصت کتابخانه ها در خدمت خانواده ها برای استفاده در این حوزه باشد. البته آمارها و گزارش های ما نشان می دهد که بعد از پایان کنکور هم افت قابل توجهی در سالن های مطالعه نداشتیم و همچنان از این ظرفیت نهاد دارد استفاده می شود.

کتابخانه فقط مخزن کتاب و سالن مطالعه نیست

فرصت دیگری که داریم مربوط به بخش های کودک و نوجوان است و استفاده از ظرفیت آنهاست که تقریباً الان تمامی کتابخانه های عمومی نهادی در سراسر کشور که حدود 2 هزار و 500 کتابخانه بوده مجهز به بخش کودک و نوجوان است و بچه ها از آن استفاده می کنند. در این بخش هم برنامه های مختلف و متفاوتی شامل هم خوانی، بازی، کلاس های کاردستی و ... در حال اجرا است. در کنار اینها استفاده از ظرفیت نهاد برای برگزاری کلاس های مختلفی که بر اساس اقتضائات هر منطقه یا دوره های عمومی که مورد نیاز اعضا هست در کتابخانه ها برگزار می شود و سطوح و سنین مختلفی یعنی از کودک و نوجوان تا بزرگسالان را هم دربر می گیرد. اینها همه در کنار کارکرد اصلی کتابخانه ها که امانت دادن کتاب ها به اعضا و استفاده از سالن مطالعه است انجام می گیرد.

در خیلی از شهرها و استان ها کتابخانه ها تقریباً یا تحقیقاً تنها مرکز فرهنگی آن شهر یا استان محسوب می شود. اگر کلان شهرهایی مثل تهران، اصفهان، مشهد و ... را کنار بگذارید حتی مثلاً در شهر یزد، کتابخانه ها تنها پایگاه های فرهنگی است که در هر شهر یا کل استان وجود دارد. لذا ما تلاش کردیم که این ظرفیت ها منتفع شود و یعنی بر اساس نیازهای هر منطقه کاربردی شده و برنامه هایی در آنها تدارک دیده و انجام شود. مثلاً در شهر فامنین همدان که شهری است که جزء مناطق در معرض آسیب اجتماعی محسوب می شود، تنها مرکز فرهنگی شهر، کتابخانه اش است که سالن اجتماعات دارد، مخزن کتابخانه و سالن مطالعه کتابخانه است که استفاده می شود و این مثال ها را بخواهم بزنم، در سطح کشور فراوان وجود دارد.

آنا: گران شدن کتاب و کاغذ و مشکلات اقتصادی امکان خرید کتاب را کاهش داده و مراجعه به کتابخانه ها افزایش یافته است. این وضعیت یک فرصتی را برای کتابخانه های کشور ایجاد کرده است، برای استفاده از این فرصت چه تدابیر و برنامه هایی اندیشیده شده است؟

رمضانی: در کل دنیا، کتاب کالای گرانی است و خیلی کالای ارزان و دم دستی محسوب نمی شود و در ایران با حمایت هایی که دولت می کرده و فضایی که وجود داشته، تا قبل از این افزایش قیمت ها باز کالای متوسط محسوب می شد و اقشار مختلف جامعه از متوسط رو به بالا امکان دسترسی به کتاب را داشتند اما با این تغییرات کار یک مقدار سخت تر شده است. یک سیاست کلی و درستی از طرف ادوار وزارت ارشاد وجود داشت که ما حمایت را باید از سمت تولید به سمت مصرف بیاوریم، این هم اتفاقی منطقی بود. به هر حال باید کالایی مورد حمایت قرار بگیرد که می تواند توجه مصرف کننده را به خودش از ابعاد مختلف جلب کند. در کتاب هم محتوا مطرح است، هم شکل و ظاهر کتاب، کتاب سازی و صفحه آرایی و کیفیت خود کتاب مطرح است. در کتابخانه ها هم تحقیقاً این فضا شکل می گیرد. یعنی آن کتابی مورد مراجعه و امانت واقع می شود که از همه این جهات و مورد نیاز مردم باشد و مردم به آن احتیاج داشته باشند یا ارزش مطالعه را به نوعی داشته باشد، بیایند امانت بگیرند و کتاب را بخوانند. موضوع افزایش قیمت ها هم باعث افزایش عضو و هم افزایش امانت ها شده است. این مسئله کار ما را سخت می کند و متأسفانه اینجا یک اشکالی وجود دارد که حمایت های موجود در کشور به سمت حوزه مصرف الزاماً گسیل نشده در حوزه کتابخانه ها، یعنی همه آن ظرفیتی که وجود دارد و می تواند اینجا را تقویت کند، هنوز اتفاق نیفتاده و این اشکال می تواند وارد شود که شاید همه آثار خوب قابل ارائه در کتابخانه ها که در بازار عرضه و منتشر می شود، در کتابخانه وجود نداشته باشد، این اشکالی است که شکل گرفته و ما آن را می پذیریم، بحث اولش هم همین محدودیت های مالی است.

تیراژ کتاب از تعداد ناشران در توسعه یافتگی فرهنگی مهم تر است

یعنی اگر می خواستیم یک عددی را تخفیف بدهیم برای تولید کتاب به ناشران یا اقشار دیگر، می آوردیم در مصرف کتاب و حوزه کتابخانه ها که هم تعدادش محدودتر است یعنی با یک تیراژ 2 هزار و 500 نسخه ای می توانید آن کتاب را در کل کشور توزیع کنید. توان نهاد کتابخانه ها هم به عنوان یک نهاد عمومی غیردولتی توان محدودی است. ما بودجه دولتی ثابتی نداریم و تنها یک کمکی از دولت می گیریم، الباقی اش را هم از محل درآمدهای عمومی است که بخشی اش در قانون در نظر گرفته شده است و درآمد پایداری نیست. جمیع این مسائل عرصه را به ما تنگ کرده و امیدواریم با تدابیری که اندیشیده می شود این مشکل حل شود و بتوانیم منابع کتابخانه ای را بیش از پیش حمایت کنیم و از این فرصتی که به وجود آمده استفاده کنیم.

آنا: بسیاری از خوانندگان کتاب به دنبال کتاب های تازه منتشر شده و پرمخاطب هستند و گاهی این کتاب ها در کتابخانه ها وجود ندارد.

رمضانی: منطقاً اگر نیازی ایجاد شود و مردم مراجعه کنند و ما پاسخگوی آن نیاز و مراجعه نباشیم، احتمال مراجعه بعدی مردم به کتابخانه را خودمان داریم کم می کنیم چون مخاطب یک بار به کتابخانه مراجعه می کند، یک کتاب را نداریم، دو کتاب را نداریم، ممکن است 10 کتاب را نداشته باشیم، بعد این شخص دیگر احتمال مراجعه بعدی اش کم می شود. لذا ما باید از این فرصت استفاده کنیم، تلاش هم داریم می کنیم که با همه فشارها و محدودیت هایی که هست، منابع کتابخانه ای را به روز نگه داریم.

آنا: وزارت ارشاد می تواند در این زمینه کمک کند و بخشی از حمایت هایی که از ناشران و دیگر حوزه های مرتبط با کتاب را به سمت کتابخانه ها بیاورد.

رمضانی: این بحثی است که جداً نسبت به آن معتقد هستیم و قائلیم که باید عمل شود ولی در سازوکارهای اداری قابل پیگیری نیست، شاید رسانه ها بتوانند این موضوع را پیگیری کنند. اشخاص در مدیریت ها ماندگار نیستند آنچه که پایدار خواهد ماند منفعت عمومی اش برای مردم است. اگر این فضای حمایت از تولید به حمایت از مصرف منتقل شود اتفاقات خوبی می افتد. وقتی که شما قرار است مثلاً بالسویه از همه ناشران به ماهو ناشر حمایت کنید و هیچ استانداردی وجود نداشته باشد، به هرحال ما ناشر قوی داریم، ناشر ضعیف داریم، وقتی این وجود ندارد و همه دارند از حمایت برخوردار می شوند، نتیجه اش همین فضای موجود می شود. اگر این موضوع هدفمند شود، بر اساس استاندارد شاخص باشد، حتماً این فضا رشد پیدا خواهد کرد. یک نکته را هم مد نظر داشته باشید، درست است که مثلاً وجود تعداد ناشر می تواند در مؤلفه های توسعه یافتگی فرهنگی باشد ولی اگر بخواهیم درجه بندی کنیم، حتماً تیراژ کتاب و میزان سرانه مطالعه از تعداد ناشر اهمیت بیشتری دارد. تعدد ناشر یک مؤلفه دسته چندمی در این تقسیم بندی است. شما اگر فضای ناشران را حرفه ای کنید، بخشی از این نکاتی که در حوزه نشر وجود دارد را مرتفع خواهیم کرد و یک باری از حوزه اجرا را باید خود ناشران برعهده گرفته و جلو ببرند. ضرورتی ندارد که دولت بخواهد همه اینها را انجام دهد. چون اینها وجود ندارد، نتیجه اش در خروجی همین وضعی می شود که الان شاهد هستیم.

آنا: در قسمتی از صحبت ها اشاره کردید که برخی کتابخانه ها تنها مرکز فرهنگی آن منطقه و شهر است، آیا برای این مراکز برنامه هایی مانند نشست با نویسندگان، رونمایی کتاب و جشن امضا و امکاناتی برای اجرای این نوع برنامه ها را مورد توجه قرار داده اید.

رمضانی: یک تصور سنتی از کتابخانه مخصوصاً در ایران وجود دارد که کتابخانه از دو بخش اصلی، مخزن کتابخانه و سالن مطالعه تشکیل شده است. حتی بعضی از آدم هایی که در این فضا فعال بودند و قدیمی هستند اصلاً کارکرد دیگری را برای کتابخانه تعریف نمی کنند، زیر بارش هم نمی روند که این به نظر ما غلط است. شما تجربه های موفق دنیا را اگر مرور کنید، کتابخانه های مهم دنیا، مراکز فرهنگی مهم آن منطقه یا شهر یا بعضاً حتی شهرت کشوری پیدا کرده اند. نکته دیگر اینکه بعضاً خاطرات آدم های بزرگ شخصیت های بین المللی را که نگاه می کنید، اتفاقات مهم زندگی شان در کتابخانه محل زندگی شان افتاده است. در کشور ما این تصور وجود نداشته، در دوره جدید مدیریت نهاد این موضوع مطرح شده که کتابخانه باید کارکرد فرهنگی اجتماعی داشته باشد، یعنی با هسته اولیه کتاب و با محور اصلی کتاب، حول محور کتاب، کارکردهای دیگری هم برای کتابخانه تعریف شده و رقم بخورد. این اتفاق در حال انجام است. موضوعاتی که شما اشاره کردید قبل از این است. یعنی ما همین الان برنامه های نقد و رونمایی را که اصلاً وابسته به موضوع کتاب است، یا جمع خوانی کتاب یا مثلاً حافظ خوانی و سعدی خوانی، یعنی این چیزهایی که در کتابخانه وجود دارد و باید هم تقویت شود، اعداد و ارقام و اتفاقاتی هم که بر اساس رصد ما صورت می گیرد، اعداد قابل توجهی است. من خیلی تمایل ندارم آمار ارائه دهم و دنبال عدد حرکت کنم ولی خب عدد هم یک معیار سنجش است.

ظرفیت کتابخانه ها در سراسر کشور به جامعه معرفی نشده است

یکی از مزایای نهاد کتابخانه ها، زیرساخت خوبی است که در حوزه آی تی و فناوری اطلاعات دارد. سامانه سامان ما که سامانه یک پارچه کتابخانه های عمومی کشور است، حوزه کتابخانه ها را پیگیری می کند به لحاظ تخصصی و امور کتابخانه ای، یک سامانه فرهنگی هم داریم که اصلاً مختص اتفاقات فرهنگی در نهاد، یعنی دورترین کتابخانه حتی یک کتابخانه روستایی متصل است به این سامانه و برنامه هایش را ثبت و اعلام می کند، یک بخشی از برنامه ها با طراحی و اختیار مسئولان کتابخانه انجام می شود، یک بخشی اش نیاز به تأیید استانی و حتی ملی دارد. اینها دارد انجام می شود به صورت منظم و هفتگی هم در پورتال نهاد بارگذاری می شود و دوستان می توانند ببینند که در هر کتابخانه ای چه اتفاقی می افتد. به لحاظ گستردگی نهاد، ما 2 هزار و 500 کتابخانه داریم، میانگین در هفته دو برنامه هم برگزار کنند، می شود 5 هزار برنامه در سطح کشور که عدد قابل توجه و اتفاقی بزرگ است که البته هم به لحاظ اجرایی بیش از این است و هم به لحاظ خروجی، اتفاق های گسترده و مفصلی دارد می افتد. حتی در تهران هم ما الان کتابخانه های فعال خوب زیاد داریم که از بعضی از مراکز فرهنگی دیگر معروف تر و مؤثرترند. چهره های خوب فرهنگی، ادبی و هنری در آن کتابخانه ها حاضر شده و آثارشان به نقد گذاشته شده یا مورد مطالعه واقع شده یا با حضور خودشان تقدیر شده است.

آنا: منظور من بیشتر اجرای برنامه های مرتبط با کتاب در کتابخانه ها در شهرهای کوچک بود.

رمضانی: این برنامه ها در همه کتابخانه در حال پیگیری و اجرا است. این طور هم نیست که من الان بگویم بهشت مطلق است ولی این هم نیست که راهش بسته شده باشد. اتفاقاً به عنوان نمونه ما در بوشهر رفتیم به یک کتابخانه ای روستایی که کتابخانه خوبی هم بود، قشنگ به معنای واقعی مرکز فرهنگی آن روستا بود و همه اتفاقات در آن می افتاد، بچه ها می رفتند، می آمدند، تردد داشتند. یا مثلاً کتابخانه سیار روستایی داریم در همین پاکدشت اطراف تهران که به اندازه دو فرهنگسرا تأثیرگذار است، مردم به آن وابسته هستند و دارد خدمت فرهنگی می دهد؛ اخیراً هم وزیر ارشاد از آن بازدید کرد. یعنی می خواهم بگویم که ظرفیت های خوبی در این حوزه در کل کشور وجود دارد. نهاد کتابخانه ها حرکت خوبی دارد، یعنی اتفاق بزرگی افتاده که متأسفانه شناسانده نشده است که بخشی اش به ما به عنوان متصدیان این حوزه برمی گردد و بخشی اش هم به دلیل کم توجهی رسانه ها بوده است. از ظرفیت کتابخانه ها در سراسر کشور اطلاع جامعی در دسترس جامعه قرار نگرفته است. ما 800 کتابخانه روستایی داریم. هیچ دستگاهی در حوزه فرهنگ این قدر شعبه در روستاها ندارد. یک هزار و 700 کتابخانه شهری داریم، این غیر از یک هزار کتابخانه مشارکتی است که نظارت نهاد اداره می شود، یعنی 3 هزار و 500 کتابخانه شبکه کتابخانه های کشور را تشکیل می دهد.

انتهای پیام/4072/4028/

به گزارش خبرنگار ایلنا، جشنواره موسیقی جوان یکی از رویدادهای مهم موسیقی کشور است که امروز به سیزدهمین دوره رسیده است. بسیاری از صاحب نظران معتقدند در هنرهایی چون سینما، تئاتر و موسیقی با کمبود جشنواره مواجهیم. شاید به لحاظ کمی جشنواره های متعددی در طول سال برگزار شوند، اما اغلب آنها رویدادهایی تاثیرگذار نیستند و خروجی قابل قبولی ندارند. می توان، گفت اغلب این رویدادها به دلیل روابط فرا قانونی و انتخاب ها و گزینش های سلیقه ای، درگیر بی نظمی ها و گاه زد و بندهایی می شوند که کیفیت برگزاری آنها را تحت تاثیر قرار می دهد و در نهایت حاشیه ها و انتقادهایی را در پی خواهد داشت و شرکت کنندگان عرصه های مختلف را به اعتراض و گلایه و نارضایتی وا می دارد.

جشنواره های موسیقی

در حوزه موسیقی نیز در طول سال چند جشنواره مهم برگزار می شود، اما وضعیت این عرصه نیز مانند هنرهای دیگر مغشوش است؛ حتی اگر کمی بهتر باشد. به طور معمول جشنواره های موسیقی مورد استقبال متقاضیان و هنرمندان قرار می گیرند، اما جز چند مورد معدود، باقی آنها رویدادهایی خنثی هستند که هیچ اتفاق جدیدی را رقم نمی زنند.

به طور مثال رویداد مهم و با اهمیتی مانند جشنواره موسیقی فجر که سال هاست به لحاظ برنامه ریزی ها و گزینش ها مورد اعتراض فعالان عرصه موسیقی است و طی سال های گذشته حتی رسانه های جمعی، به خصوص خبرنگاران و منتقدان حوزه موسیقی به نوع برگزاری و چگونگی سیاست ها و نحوه داوری های آن معترض بوده اند. بارها پیش آمده که حتی شرکت کنندگان در این جشنواره به دلایل مختلفی از حضور انصراف داده اند.

جشنواره موسیقی نواحی کرمان نیز با وجود پرداختن به موسیقی مهجور مناطق که در نوع خود اتفاقی با اهمیت و ستودنی است، از نظر کارشناسان رویدادی است که رویه درستی ندارد و محتاج دگرگونی در مدیریت و اجراست. برخی منتقدان و کارشناسان عرصه موسیقی نیز آن را تشکلی در خدمت دبیر و دیگر مسئولان آن می دانند.

به طور مثال پیروز ارجمند طی مصاحبه ای با ایلنا در تاریخ 23 اردیبهشت امسال درباره اهمیت این جشنواره و کیفیت آن گفته است: به نظرم در میان جشنواره های موجود، جشنواره کرمان یکی از مهم ترین رویدادهای کشوری است. اما می توان گفت جشنواره های خصوصی مانند نوای خرم ، آیینه دار یا جشنواره موسیقی بسطامی قوی تر از جشنواره موسیقی نواحی کرمان عمل می کنند. در بخش های فنی و مدیریتی و اجرایی جشنواره کرمان نقدهای بسیار زیادی دارم و بارها آنها را در رسانه های مختلف مطرح کرده ام، اما آقای احمد صدری به عنوان دبیر این جشنواره هیچ گاه به انتقادها و سوال هایم پاسخ نداده اند.

البته باید گفت جشنواره هایی چون نوای خرم ، آیینه دار ، بسطامی ، فستیوال کوچه و جشنواره موسیقی الکترونیک که سومین دوره آن به تازگی برگزار شده برخی از رویدادهای مهمی هستند که گاه توسط بخش خصوصی حمایت می شوند و به جز چند مورد کیفیت قابل قبولی دارند. برخی از این جشنواره در دوره ای متوقف و اصطلاحأ تعطیل شده اند.

جشنواره ملی موسیقی جوان

در میان همه رویدادهای سالانه عرصه موسیقی شاید جشنواره ملی موسیقی جوان از بقیه موثرتر است و می توان گفت حال در سیزدهمین دوره به درجه ای از بلوغ و پختگی رسیده است، البته قضاوت در این باره را باید به روزهای دیگر، یعنی آن زمان که جشنواره به پایان می رسد موکول کنیم تا به این ترتیب از پیش داوری ها و انتقادهای لحظه ای جلوگیری شود.

جشنواره موسیقی جوان نسبت به دیگر رویدادها ساختار و محتوای متفاوتی دارد. در این جشنواره از انبوه مخاطبان و علاقمندانی که صرفا برای سرگرمی به دیدن آثار مختلف می نشینند خبری نیست. اغلب حاضران در جشنواره موسیقی جوان شرکت کنندگان و اهالی موسیقی هستند که در این میان والدین شرکت کنندگان نوجوان نیز به طور معمول فرزندان شان را همراهی می کنند. آثار حاضر در جشنواره موسیقی جوان بلیت فروشی ندارند و علاقمندان می توانند پس از هماهنگی های لازم به دیدن آثار مختلف بنشینند.

می توان گفت جشنواره موسیقی جوان بیش از آنکه به فستیوال های مردمی کلیشه ای مرسوم شبیه باشد، مسابقه استعدادیابی است که ضوابط و قوانین خود را دارد. این جشنواره رویدادی محدود به چند روز نیست و برگزاری آن بیش از بیست روز به طول می انجامد و طی این زمان، دوران که همه از هنرمندان مطرح هستند با حوصله آثار را قضاوت می کنند. هر روز از این جشنواره به ساز و منطقه ای خاص اختصاص دارد و شرکت کنندگان در رده های سنی الف، ب و ج دسته بندی می شوند و در همان روز به نوبت و بر اساس برنامه ای از پیش تعیین شده در مقابل داوران به اجرای اثر می پردازند و سپس همان قطعه نواخته شده را در استودیوی ضبط می کنند. جشنواره با همین روال ادامه دارد تا در نهایت پس از اجرای همه افراد و گروه ها، طی هفته های بعد نتایج آن از سوی داوران اعلام شود.

یکی از مهم ترین ویژگی های جشنوار ملی موسیقی جوان توجه و تمرکز بر افرادی است که با تمام سختی ها در استان ها، شهرها و دهات به فعالیت در عرصه موسیقی مشغول هستند. این توجه و تمرکز بر موسیقی مناطق مختلف اتفاقات بهتری را برای فعالان عرصه موسیقی رقم می زند. جشنواره ملی موسیقی جوان برای خوانندگان، آهنگسازان و نوازندگان مناطق مختلف فرصتی مغتنم به حساب می آید تا با حضور در آن به ابراز خلاقیت ها و بروز استعدادها بپردازند. همانطور که گفته شد، این جشنواره منحصر به هنرمندان بزرگسال نیست و کودکان و نوجوانان نیز در آن حضور پررنگی دارند. این جشنواره با درایت داوران به کشف استعدادهای جدید می پردازد، اتفاقی که خلا آن به شدت احساس می شود. با این تفاسیر می توان گفت نبود چنین تشکلی، آینده موسیقی کشور را تحت تاثیر قرار خواهد داد و وجود آن شرایط بهتری را برای موسیقی آینده رقم خواهد زد.

سیزدهمین جشنواره موسیقی جوان از روز شنبه 5 مردادماه در بنیاد رودکی کار خود را آغاز کرده است. طبق برنامه ریزی های انجام شده روز اول این جشنواره به ساز دف مقامی اختصاص داشت و هنرمندان مناطق مختلف در رده های سنی تعیین شده در حضور داوران به اجرای آثارشان پرداختند. روز یکشنبه 6 مرداد نیز به سازهای تار، کمانچه، قانون، گارمون، دایره، نقاره و قوبوز اختصاص داشت و هنرمندان ترک زبان در آن شرکت کردند.

به طور معمول هنرمندان مناطق مختلف و گاه دور افتاده نسبت به وجود چنین رویدادی نظرات مثبتی دارند و آن را مامنی برای بروز خلاقیت ها و استعدادهایشان می دانند. برخی از شرکت کنندگان روزهای اول و دوم جشنواره قبل یا پس از اجرا با خبرنگار ایلنا درباره کم و کیف جشنواره گپ و گفت کردند که در پی می آید:

مقام اول دوره های یازدهم و دوازدهم جشنواره ملی موسیقی سطح بالاست

محمد مرادی نوازنده نوجوانی که از استان کردستان به تهران آمده و اهل سنندج است و یکی از برگزیدگان دوره های قبل محسوب می شود، درباره چگونگی حضورش در جشنواره ملی موسیقی جوان می گوید: در رده سنی ب حضور یافته ام و در دوره های یازدهم و دوازدهم این جشنواره مقام اول را کسب کرده ام. امسال نیز در رده سنی ب که متعلق به سنین 15 تا 18 سال است شرکت کرده ام و سال های بعد نیز در جشنواره حضور پیدا خواهم کرد.

این نوجوان هنرمند درباره نحوه فعالیتش در عرصه موسیقی می گوید به طور معمول هم به صورت تک نوازی و هم در قالب گروه نوازی فعالیت می کنم که در این جشنواره در بخش تک نوازی حضور دارم و در جشنواره های دیگر به صورت گروهی به رقابت می پردازیم. در جشنواره نوای رحمت نیز که سالانه در سنندج برگزارمی شود نیز با همراهی اعضای گروه حضور خواهم یافت.

محمد مرادی درباره کیفیت سیزدهمین دوره از جشنواره ملی موسیقی جوان می گوید: به نظرم این جشنواره یکی از مهم ترین کشور است و از هر لحاظ سطح بالایی دارد اما اجرای ما امروز تمام شده و باید به شهرمان برگردم و اگر جزو برگزیدگان باشم پنجم شهریورماه در مراسم اختتامیه حضور پیدا می کنم.

دف نواز سنندجی:

لازم است در بخش تکنوازی دف، آقایان و خانم ها را به دو گروه تقسیم کنند

آرمین حسن نژاد یکی دیگر از دف نوازانی است که روز نخست جشنواره در رده سنی ج حضور یافته و اهل سنندج است.

آرمین حسن نژاد می گوید: این دومین سالی است که در جشنواره شرکت کرده ام و در دوره دوازدهم نیز حضور داشتم اما مقامی کسب نکردم. در حال حاضر نیز این امکان وجود دارد که یک روز در تهران بمانم و سپس به شهر خودم بازگردم.

آرمین حسن نژاد درباره کیفیت جشنواره امسال در نحوه برنامه ریزی ها و چگونگی برگزاری نظر مثبتی دارد. او می گوید: به نظرم جشنواره موسیقی جوان امسال و سال گذشته کیفیت بالایی داشته و داوران نیز به درستی انتخاب شده اند.

این هنرمند درباره کاستی های جشنواره نیز می گوید: به نظرم کاستی های چنین جشنواره ای که به جوانان اختصاص دارد و رویدادی ملی محسوب می شود، باید هرچه زودتر رفع شود. او در ادامه می گوید: یکی از کاستی های جشنوارهدوضعیت اسکان شرکت کنندگانی است که از شهرهای دور به جشنواره می آیند. به نظرم حتی اگر متقاضیان یک یا دو روز در جشنواره حضور دارند باید وضعیت اسکان مشخصی داشته باشند که در حال حاضر اینگونه نیست.

حسن نژاد درباره چگونگی حضورش در جشنواره امسال می گوید: شما حساب کنید که به لحاظ مسافت، فاصله سنندج تا تهران هفت ساعت است و در این شرایط من نوازنده باید شب سنندج را به مقصد تهران ترک کنم و فردای آن شب با وجود خستگی راه در جشنواره حضور یابم و به اجرای اثرم بپردازم. قطعا طی این مسافت طولانی و وجود خستگی بر کیفیت اجرای من تاثیر خواهد گذاشت.

این هنرمند دف نواز می افزاید: به نظرم مسئله اسکان مقوله بسیار مهمی است البته کیفیت و اندازه آن محل سکونت اصلا مهم نیست و لازم نیست لاکچری و شیک باشد. همین که محلی برای استراحت وجود داشته باشد، برای ما کافی است.

آرمین حسن نژاد ضمن درست دانستن رده بندی های سنی جشنواره، درباره نحوه دسته بندی بخش های مختلف نیز نظر متفاوتی دارد. او می گوید: به نظرم در بخش تک نوازی دف لازم است آقایان و خانم ها را از یکدیگر جدا کنند، یعنی دوستان شرکت کننده طی دو دسته آقایان و خانم ها به رقابت بپردازند، زیرا در بخش دف که حیطه کاری خودم است و می توانم درباره آن نظر دهم، مطمئنا نوازندگان خانم و آقا به لحاظ قدرت دست ها و نوع نواختن با یکدیگر تفاوت دارند و در این زمینه آقایان از خانم ها قوی ترند و ضرب شان در زمان نواختن قدرت بیشتری دارد. به هرحال دف سازی است که وزن آن بیشتر روی دستهای نوازنده است و قدرت جسمانی در نوع و کیفیت نوازندگی آن موثر است. بنا به همین دلایل اگر بخش دف به دوسته تک نوازی آقایان و تک نوازی خانم ها تقسیم بندی شود، اتفاقات بهتری خواهد افتاد.

حسن نژاد شیوه برگزاری جشنواره ملی موسیقی جوان را با جشنواره دف نوازی نوای رحمت مقایسه می کند و در این باره می گوید: مسئولان مربوطه در بخش دف نوازی جشنواره دف نوازی نوای رحمت که به طور سالانه و گروهی در آن حضور می یابیم و مقام کسب می کنیم به مقوله دف نوازی بهای بیشتری می دهند. در آن جشنواره سالن بزرگتری در اختیار شرکت کنندگان قرار می گیرد و تعداد شرکت کنندگان نیز بیشتر است. در آن جشنواره علاوه بر گروه نوازی دوسالی است که مداحی نیز به بخش های دیگر افزوده شده است. یعنی آن جشنواره در حال حاضر دارای سه بخش تکنوازی، گروه نوازی و مداحی است.

آرمین حسن نژاد طی توضیحات بیشتر می گوید: جشنواره موسیقی جوان در چگونگی دسته بندی و رده بندی های سنی شبیه به جشنواره دف نوازی نوای رحمت است با این تفاوت که جشنواره دف نوازی خدمات بهتری به شرکت کنندگان می دهد هم به لحاظ نوع پذیرایی و شام و ناهار و سرویس های رفاهی، هم به لحاظ ارائه محل اسکان. و همه این ها در حالی است که آن جشنواره نسبت به جشنواره ملی موسیقی جوان بودجه کمتری دریافت می کند. این را هم بگویم که جشنواره نوای رحمت هر سال به شرکت کنندگان شهرهای دیگر سوغاتی های سنندج را هدیه می دهد.

آرمین حسن نژاد یکی دیگر از ویژگی های جشنواره موسیقی ملی جوان را وجود داوران کاربلد می داند و معتقد است که آنها از میان افراد مطرح و کاربلد انتخاب کرده اند.

این هنرمند جوان اهل کردستان در پایان می گوید: جشنواره موسیقی جوان در زمینه تعداد بخش ها و نوع سازها بسیار گسترده است و بزرگترین ویژگی آن کشف استعدادهاست.

نوازنده تار ترکی:

مانند بخش های کلاسیک و سنتی رپرتوار ارائه کنند

ایمان اطهری نوازنده تار یکی دیگر از شرکت کنندگان حاضر در جشنواره ملی جوان است که از شهر خوی به تهران آمده و در روز دوم که متعلق به سازهای تار ترکی، کمانچه، قانون، گارمون، دایره، نقاره و قوپوز است به اجرای اثر پرداخته است.

ایمان اطهری با اینکه کیفیت اجرای اش را منوط به نظر داوران می داند، اما خودش تاحدودی راضی است. او می گوید: این سومین بار است که در جشنواره ملی موسیقی جوان شرکت می کنم.

اطهری درباره کیفیت جشنواره موسیقی جوان می گوید: با توجه به برنامه ریزی ها و دسته بندی سازها و رده بندی های سنی، می توان گفت این رویداد از کیفیت بالایی برخوردار است.

او درباره دیگر مزیت ها و کاستی های جشنواره موسیقی جوان می گوید: در این جشنواره در بخش کلاسیک و موسیقی سنتی رپرتوار مشخص کرده اند. به طور مثال مشخص می کنند گروه سنی الف فلان گوشه ها از دستگاه چهارگاه را اجرا کند. در بخش موسیقی آذربایجان که من نیز در حضور یافته ام چنین رویه ای وجود ندارد و این موضوع باعث می شود رقابت ها تا حدودی نابرابر باشند. منظورم این نیست که دستگاه های موسیقی در نوع اجرا با هم تفاوت دارند اما خب این عدم قطعیت و انتخاب آزادانه کار نوازندگان را سخت می کند. به نظرم مشخص کردن قطعات و دستگاه ها توسط برگزارکنندگان به خصوص در بخش موسیقی آذربایجان اتفاق درست تری خواهد بود.

اطهری می گوید: کاش برگزار کنندگان مکانی را برای اسکان شرکت کنندگان غیر تهرانی مشخص کنند تا نوازندگان بلافاصله پس از رسیدن، با وجود خستگی راه به اجرای آثارشان نپردازند. او می گوید: قطعا برای وزارت ارشاد ایجاد محل اسکان برای ششصد یا هفتصد شرکت کننده کار دشواری نخواهد بود.

پدر یکی از شرکت کنندگان نوجوان:

مسئولان با نوجوانان ارتباط صمیمی تری برقرار کنند

آقای محسنی پدر یکی از نوجوانان حاضر در جشنواره می گوید: پسرم سپهر، در مدرسه تیزهوشان تحصیل کرده و معدلش بالای نوزده است و کمتر از سه سال است که نوازندگی تار آذربایجانی را شروع کرده و با وجود سابقه کم در این عرصه به جشنواره موسیقی جوان راه پیدا کرده و برای اولین بار در آن حضور یافته است. جشنواره ملی موسیقی جوان محلی برای کشف استعدادهاست. حال نیز امیدوارم استعداد فرزندم توسط داوران آن مورد ارزیابی قرار گیرد.

او می گوید: حضور نوجوانان در این جشنواره اتفاق مغتنمی است اما بهتر آن است که مسئولان برگزاری ارتباط صمیمی تری با رده های سنی پایین تر داشته باشند تا آنها نیز با انگیزه بیشتر به فعالیت در عرصه موسیقی بپردازند.

سپهر محسنی نیز درباره اولین تجربه اجرایی اش می گوید: برای اولین بار در جشنواره موسیقی جوان حضور یافته ام و در زمان اجرا کمی استرس داشتم البته به لحاظ تکنیک و اجرا درست عمل کردم اما شدت صدای سازم کمتر از همیشه بود.

سپهر محسنی با اینکه در تهران ساکن است اما می گوید لازم است که جشنواره برای حضور شرکت کنندگان شهرستانی و آنهایی که سن و سال کمتری دارند تمهیدی بیاندیشند و برای استراحت آنها حتی برای یک روز یا چند ساعت، محلی را در نظر گیرند تا خستگی راه طولانی کیفیت اجرای آنها را تحت تاثیر قرار ندهد و آنها نیز بتوانند با هنرمندان شهرهای دیگر مراورده و تعامل داشته باشند و سازهای مهجور و حاضر در جشنواره را ببینند و بشناسند.

نوازنده تار ترکی:

به بچه ها و نوجوانان بیشتر بپردازند

احسان عبادی یکی دیگر از نوجوانانی است که برای اجرا در روز دوم جشنواره از ارومیه به تهران آمده و در بخش تار ترکی حضور یافته است.

عبادی از حضورش در جشنواره موسیقی جوان خوشحال است و وجود رقابت سالم را بزرگترین ویژگی آن می داند. او می گوید: تازه سه سال است که نوازندگی تار ترکی را آغاز کرده ام اما با این حال توانایی آن را داشته ام که در این جشنواره شرکت کنم.

عبادی از اینکه جشنواره موسیقی جوان به بچه ها و کم سن و سال ها می پردازد بسیار خوشحال است و می گوید: تعداد چنین جشنواره هایی باید بیشتر شود تا افرادی چون من بهتر و بیشتر پیشرفت کنند.

این نوجوان می گوید: با اینکه نام داوران را نمی دانم اما در حین اجرا و پس از آن حرف هایشان به جا و درست بود و از شیوه برخوردشان خوشم آمد.

اتفاق خوب، آرزوی خوب

گفتنی است، برگزارکنندگان سیزدهمین جشنواره ملی موسیقی جوان برای شرکت کنندگانی که از شهرهای دورافتاده سیستان و بلوچستان به تهران می آیند تمهیداتی اندیشیده و برای آنها محل اسکان در نظر گرفته است. به امید آنکه سال آینده بودجه بیشتری به این جشنواره مهم تعلق گیرد تا با وجود آن ارایه خدمات رفاهی به میهمانان دیگر شهرها آسان تر شود و جنبه اجرایی پیدا کند. برای ارزیابی بیشتر جشنواره ملی موسیقی جوان نیز باید تا پایان آن صبر کنیم.

لازم به ذکر است سیزدهمین دوره جشنوارۀ ملی موسیقی جوان با دبیری هومان اسعدی با مشارکت اساتید موسیقی کشور توسط انجمن موسیقی ایران، با حمایت معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، دفتر موسیقی و با همکاری بنیاد رودکی از تاریخ 5 مرداد تا 5 شهریور سال جاری در تالار رودکی تهران درحال برگزاری است.

به گزارش مشرق ، آقای حسین پارسایی که با دو نمایش بینوایان و الیور توئیست با برچسب تئاتر لاکچری انتقاد بسیاری از اهالی تئاتر و رسانه ها را برانگیخته بود، این روزها نمایشی سبک و کم بازیگر را با متن ساده بومی داخلی و البته همچنان با حضور دو چهره سرشناس روی صحنه برده است. آیا پارسایی با این شکل از گزینش، سعی می کند به ما بگوید باید بین تئاتر پرمحتوا، اما سنگین و هزینه بر با تئاتر مبتذل و سخیف، اما سبک و عامه پسند، یکی را انتخاب کنیم؟ آیا دغدغه اصلی این جریان جدید در تئاتر را باید حفظ حضور تماشاگر در سالن ها و مردمی کردن این هنر نخبگانی دانست؟ این سوالات و برخی حواشی دیگر را با پارسایی در میان گذاشتیم.

نمایش مولن روژ با حضور آقایان محسن تنابنده و احمد مهران فر، در حالی به روزهای پایانی خود نزدیک می شود که با واکنش گسترده تماشاگرانش در سایت های میزبان فروش بلیت تئاتر مواجه شده است. یکی از کاربران سایت تیوال، ضمن ابراز تعجب از اینکه کارگردان دو نمایش بینوایان و الیور توئیست چنین نمایشی روی صحنه برده، در اعتراض به ارائه نکردن خلاصه داستان پیش از انتخاب، ابراز کرده است: قبل از هر چیز، باید بگویم بدون اطلاع از موضوع و داستان نمایش به تماشای آن نشستیم؛ چون ظاهرا تیم اجرایی خیلی از نمایش ها خودشان را موظف نمی دانند که دو خط درباره نمایش توضیح بگذارند. برایم کاملا دور از انتظار بود آقای پارسایی که خالق نمایش های الیورتوئیست و بینوایان بود، این نمایش را روی صحنه ببرد. نمایشی که در سطح نمایش های خنده داری است که تو سینما گلریز، اریکه ایرانیان، جوان و... می توان دید . این کاربر درادامه اعتراض به قیمت گران بلیت این نمایش را در تضاد با فروش کامل آن می داند و این موضوع را درباره تحلیل تماشاگران این دست نمایش ها هضم نشدنی توصیف می کند: من واقعا گیج شدم و نمی دانم دیگر چه چیزی را باید باور کنم؟ اعتراض ها به قیمت گران بلیت (Sold Out شدن) و ازدحام جمعیت برای دیدن این نمایش؟ مگر این آدم ها همان هایی نیستند که اعتراض می کنند؟

بیشتر بخوانید:

آیا تئاتر جدید حسین پارسایی روی صحنه می رود؟

پارسایی: مولن روژ ربطی به اعتراض ها به تئاتر لاکچری نداشت

این دست نظرات که کم هم نیستند، نشان می دهند روی آوردن کارگردان نمایشنامه هایی چون بینوایان و الیور توئیست با تمام حواشی اقتصادی آن ها، به متن کم مایه ای چون مولن روژ بازهم محل سوال است. این موضوع را با حسین پارسایی در میان گذاشتیم و او در کمال تعجب، ضمن تکذیب اثرگذاری اعتراض ها با محوریت تئاتر لاکچری بر این چرخش و انتخاب، اظهار کرد: من اصلا عنوان لاکچری را قبول ندارم و اصلا چیزی در تئاتر به عنوان لاکچری وجود ندارد. اگر هم این واژگان ابداعی، دست مایه و سوژه ای برای اخبار می شود، احساس می کنم تعریف درستی از لاکچری نشده است . او درباره نمایش مولن روژ هم توضیح می دهد: قبل از بینوایان، قرار بود این نمایشنامه را با تنابنده و مهران فر کار کنم و تجربه مشترک کمدی داشته باشیم تا اینکه بالاخره فرصت دست داد و در طول تمرین ها، درکنار آرش عباسی با اتودها و بداهه پردازی های این دو بازیگر متن تکمیل شد و نمایشنامه ای که سال پیش نوشته شده بود، با کمک نویسنده به روز شد . پارسایی درادامه تصریح می کند که نمایشنامه متناسب با ذائقه و تجربیات خود بازیگران تغییرات گسترده پیدا کرد و بازنویسی شد. این موضوع نیز بر تضادهای مخاطبان بیشتر می افزاید؛ چراکه آنان تنابنده و مهران فر را در قالب شخصیت های دیگری در سریال پرمخاطب پایتخت شناخته اند؛ چنان که یکی از کاربران در بخش ارائه نظرات سایت تیوال می نویسد: چرا واقعا آقای تنابنده؟ چرا تا این حد ابتذال؟

زوج ساده مازندرانی یا قالتاق های قمی و کاشانی؟

جالب است بدانید این دو چهره که در مجموعه پایتخت با شخصیت های صاف و صادق و لهجه مازندرانی شان شناخته شده اند، در نمایش مولن روژ در قالب دو شخصیت دزد، منحرف و سازنده مشروب تقلبی ظاهر می شوند که لهجه های دو شهر قم و کاشان را گرفته اند. این در حالی است که در هر دو اثر، فقر مضمون مشترک است و هر دو اثر نیز با ژانر کمدی به ناهنجاری های اجتماعی می پردازند. کارگردان این نمایش درباره دلیل استفاده از این زوج هنری و شهرت و محبوبیت شان درنتیجه دیده شدن سریال پایتخت می گوید: البته ما سال ها دوست و هم کلاس بودیم و قبل از اینکه به این اوج شهرت برسند، قرار بود باهم کار کنیم. این وعده به سال های گذشته برمی گردد؛ اما طبیعتا شهرت، محبوبیت و تجربه قبلی آن ها در اجرای ما هم مؤثر بوده است .

محدودیت سنی؛ قربانی تئاتر تجاری

به نظر می رسد در آثار اخیر حسین پارسایی، کشاندن تماشاگر بیشتر به سالن تئاتر و بازکردن پای مخاطب عام اهمیت ویژه ای داشته است. این موضوعی است که تعدادی از کاربران سایت تیوال موردتوجه قرار داده اند و حتی التزام نداشتن سالن داران به جلوگیری از ورود افراد کمتر از 15 سال را با وجود ممنوعیت اعلام شده، محصول همین نوع نگاه دانسته اند. یکی از آن ها دراین باره می نویسد: ا نگار رفته بودم مدرسه ابتدایی، نه تئاتر! جالب بود که نوشته اند محدودیت سنی دارد؛ اما خانواده ها به هیچ عنوان توجه نکرده بودند و جالب تر اینکه موقع ورود هم برای مأموران اصلا مهم نبود. مهم این است که صندلی فروش رفته است. موضوع مهم فقط تجارت است. چطور یک نفر قبل از تهیه بلیت به موضوع داستان و شروط خرید توجه نمی کند؟ چرا فکر می کنند هر تئاتر کمدی، یعنی تئاتر روحوضی است؟ خدا رحم کرد که این تئاتر را با مادرم نرفتم؛ وگرنه از شدت خجالت تا چند روز نمی توانستم با مادرم حرف بزنم. شکر خدا با برادرم بودم. حالا نمی دانم آن کودک هشت نه ساله چه سوالاتی امشب بعد از تئاتر برایش پیش میاد!

پارسایی: دوگانه نخبگانی-عامه پسند را قبول ندارم

حسین پارسایی درباره توجه اش به جذب مخاطب و استفاده از عناصری که پای آن ها را به تئاتر باز می کند، در گفت وگو با صبح نو می گوید: مخاطب، سرمایه هر محصولی است و اگر کاری بسازیم که مخاطب نداشته باشد، احتمالا موفق نبوده ایم. اینکه چطور به این موفقیت دست پیدا کنیم، هم به سوژه برمی گردد، هم به انتخاب آدم ها، هم تبلیغات و موضوعات دیگر. به هرحال، مخاطب برای من خیلی مهم است . کارگردان نمایش سردار مهر و ماه ضمنا در نقد دوگانه نمایش نخبگانی دربرابر نمایش عامه پسند اضافه می کند: اینکه اساسا تئاتر را نخبگانی ببینیم و اگر نمایشی در جذب مخاطب گسترده موفق بود، اسم آن را عامه پسند بگذاریم، غلط است. اگر نمایشی خوب است و مردم دوستش دارند و قادر است بر سرانه تماشای تئاتر مردم بیفزاید، در وهله نخست توانسته وجه سرگرمی بودن خودش را حفظ کند. بنابراین، اگر می بینید نمایشی با استقبال مواجه شده است؛ پس لااقل یکی از عناصر جذب مخاطب کارگر واقع شده است. تئاتر صرفا برای انتقال مفهوم، پیام و اندیشه نیست، بلکه برای انتقال حرف خوب، به ابزار مناسب نیاز دارد .

حسین پارسایی

بیشتر بخوانید:

حسین پارسایی هیچ خط قرمزی را برای سازمان سینمایی باقی نگذاشت!

تئاتری برای تخریب اخلاق عموم مردم

برخی دیگر از نظرات مردم نشان می دهد برخلاف تصور ترتیب دهندگان، نمایش از واقعیت مخاطبان تئاتر هم به دور است. پارسایی در پاسخ به این پرسش که مخاطب نمایش مولن روژ را چه تیپی از جامعه می داند و انتظار دارد کدام قشر از آن استقبال کند؟ می گوید: جامعه هدف من، عموم مردم و همه اقشار هستند. معمولا در همه نمایشنامه هایی که کار کرده ام، کوشیده ام همه اقشار را جذب کنم. بعضی برای کنجکاوی می آیند و بعضی از سر علاقه؛ اما من مرزی قائل نیستم . این اظهارات نشان می دهد عرف و اخلاق استاندارد غالب جامعه در چنین رویکردی باید مدنظر قرار گیرد. بااین حال، یکی از کاربران دیگر پس از تماشای این نمایش در سایت تیوال می نویسد: این دیگر چی بود! رگباری از شوخی های جنسی و جنسیتی. به نظرم خود دست اندرکاران هم فهمیدند آنچه اجرا می شود، دقیقا به حالت جنگ شبانه است و در سینما مفهوم دارد، نه جای دیگر. ناهماهنگی ها، سوت های آزاردهنده بلندگوها، تأخیر و... که میان اجرا گم شد. ارسطو و نقی با لهجه کاشی و قمی و دیگر هیچ! کاربر دیگری نیز درباره همین ابعاد عرفی و اخلاقی معترض است و می نویسد: نمایش واقعا افتضاح بود. بیشتر از 20 دقیقه نتوانستم این حجم از ابتذال را تحمل کنم و از همه تأسفبارتر اینکه بخشی از مردم برای آن حجم از ابتذال و ادای کلمات رکیک جنسی کف هم می زدند که انگار چه نطق بامعنایی ادا شده است. سطح این کار آنقدر پایین بود که به قول یکی از دوستان نمایشی در سطح نمایش های خنده داری است که تو سینماهای دست چندم دیده می شود. خوب است ایران هنوز ممیزی دارد؛ وگرنه نمی دانم در تئاترهای اینچنینی دیگر چه چیزهایی می خواست بیان شود. من به عنوان خانم فقط حالم هر لحظه خراب و خراب تر می شد و از نمایشی که فقط برای خنده به مبتذل ترین شکل ممکن بیننده را به سطح دیالوگ های تماما فاحشه خانه ای در سطح اجتماع پایین می کشید، فقط تأسف خوردم و این نمایش پوچ را ترک کردم . این در حالی است که کارگردان مدعی است این نمایش برای عموم جامعه توصیه شدنی است که نشان دهنده فقدان مخاطب شناسی درست و هوش ارتباط و تعامل با تماشاگران است.

پناه بردن به شوخی جنسی از فرط فقدان خلاقیت

برخی کارشناسان حوزه طنز در ادبیات نمایشی معتقدند که انباشته کردن متن از شوخی های جنسی و رکاکت اروتیک، محصول ضعف خلاقیت در خلق لحظات کمیک و طنز در انبوه محتواهای دیگر است. پارسایی ضمن تکذیب این موضوع که مولن روژ نمایشی مملو از شوخی های جنسی رکیک است، درباره این موضوع بیان می کند: مسأله ما اصلا توانایی یا ناتوانی در خنداندن مردم نیست. ما اصلا قرار نیست در مولن روژ کسی را بخندانیم. شخصیت های ما در موقعیتی قرار دارند که اوج فاجعه و تراژدی انسانی است و ما اتفاقا به چیزی می خندیم که باید برای آن گریه کنیم! از او می پرسیم معنای این حرف آن است که مخاطب در تمام طول نمایش به اشتباه دارد به موقعیت ها و دیالوگ ها می خندد؟ ؛ اما کارگردان این نمایش مدعی می شود: این عادت ماست که در جامعه ای زندگی می کنیم که دربرابر اتفاقات شوم اطراف مان آنقدر بی توجه شدیم که نه تنها از آن ها متأثر نمی شویم، بلکه به آن می خندیم .

مردم نخندند؛ اما ما بخندانیم

پرواضح است که دیدن روسپی در خیابان برای عامه مردم موجب خنده نمی شود، بلکه در نمایش مولن روژ طوری به آن پرداخته شده که موجب خنده، آن هم خنده ای بدون تأثر یا نقد یا حتی ترحم باشد. پارسایی در جواب این نقد می گوید: مردم می ایستند او را نگاه می کنند یا او را نقد می کنند . بااین حال، نهایتا او ما را با این پرسش بی پاسخ رها می کند که اگر سکوت، نقد، سرزنش و خنده هرکدام به دلیلی در واکنش به چنین موردی در جامعه مردود هستند؛ پس نهایتا مردم باید چه کار کنند. پارسایی با اینکه تمام این رفتارها را مردود می داند، درباره نمایش مولن روژ تصریح می کند: همه مناسبات و رفتارهایی که در این نمایش می بینیم، ازنظر من محکوم است و همه آسیب های بزرگی در جامعه هستند . وی درادامه تأکید می کند خندیدن جامعه به این رفتارها نیز محکوم است و دوباره این پرسش را بی پاسخ می گذارد که دراین صورت چطور نمایش مولن روژ تلاش می کند طنزی بسازد که بدون جهت گیری و نقد، به هیچ مسأله ای از رفتارهای ناهنجار افراد گرفته تا دلیل این رفتارها، صرفا مردم را با بهانه هایی مبتذل بخنداند.

منبع: صبح نو

تهران (پانا) - دبیر نوزدهمین جشنواره نمایش های آیینی و سنتی معتقد است، هنرمند نباید از جامعه جدا باشد و اگر قرار است هنری در این سرزمین تولید شود باید متناسب با فرهنگ ایرانی باشد و این آثار باید مورد حمایت مالی قرار گیرند.

داوود فتحعلی بیگی یکی از نمایشنامه نویسان و کارگردانان مطرح تئاتر است که سال ها در حوزه نمایش های ایرانی فعالیت کرده است. او که دبیری جشنواره نمایش های آیینی و سنتی را برعهده دارد از سال 57 فعالیت حرفه ای خود را با نویسندگی و کارگردانی نمایش برخورد در زنجان آغاز کرد و از آن پس تا امروز در عرصه های مختلف تئاتر به فعالیت پرداخته است.

نزدیک 40 سال از شروع فعالیت او در تئاتر می گذرد و این هنرمند هنوز با انرژی فراوان درباره نمایش ها و نمایشنامه های ایرانی سخن می گوید.

فتحعلی بیگی در گفت و گو با خبرنگار پانا درباره نمایش هایی که با نمایشنامه های ایرانی روی صحنه می روند، گفت: در هیچ جای دنیا آثار پیشینیان را بایگانی و کنار نمی گذارند تا به جای آن ها آثار جوامع دیگر را اجرا کنند؛ بلکه آن ها را بازخوانی می کنند و متناسب با اوضاع اجتماعی روز به معرض تماشا می گذارند.

وی درباره آثار مثبت مطالعه و به صحنه آوردن متن های پیشینیان عنوان کرد: مطالعه این گونه آثار و معرفی آن ها می تواند ما را با طرز تفکر جامعه، روابط اجتماعی و مسائل مهم زمان آشنا کند. حتی از این طریق می توان به نگاه و اندیشه غالبِ آن زمان در جامعه و تغییر و تحولاتی که بر آن مترتب شده است، دست یافت.

این بازیگر درباره نمایش استاد نوروز پینه دوز که یک نمایشنامه ایرانی دارد تصریح کرد: در نمایش استاد نوروز پینه دوز وقتی پینه دوز درباره زن ها صحبت می کند مانند یک کالا از آن ها یاد می کند انگار که می تواند آن ها را به آسانی بخرد یا طلاق بدهد و این نشان می دهد که نگاه مردان چقدر نسبت به زنان بد، عقب مانده و مرد سالار بوده است.

وی ادامه داد: چند روز پیش گزارشی درباره رئیس جمهوری فرانسه نشان می داد که از خشونت مردان علیه زنان معترض بود. به نظرم این گزارش نشان دهنده سابقه موضوع این نمایشنامه است. در هر مقطعی از تاریخ باید کج رفتاری ها را نقد کرد و از آن ها ایراد گرفت تا اصلاح شوند.

قبل از انقلاب هر نویسنده باید از نمایشنامه اش یک نسخه به شهرداری می داد

فتحعلی بیگی درباره متون قدیمی ایرانی که هرگز اجرا نشده اند، گفت: متون ایرانی زیادی هستند که حتی از وجود آن ها خبر نداریم، مثلا اگر بخواهیم فقط آرشیو تئاتر شهر را در نظر بگیریم ممکن است هزاران نمایشنامه پیدا کنیم، زیرا قبل از انقلاب هر نویسنده باید از نمایشنامه اش یک نسخه به شهرداری می داد.

این کارگردان با اشاره به اینکه آثار غربی جایگزین نمایشنامه های ایرانی شده اند، توضیح داد: هنرمند نباید از جامعه جدا باشد، اگر قرار است هنری در این سرزمین تولید شود باید متناسب با فرهنگ ایرانی باشد. تا کی قرار است آثار غربی جای متن های ایرانی را بگیرند؟

تکلیف نویسنده ایرانی چیست؟

دبیر نوزدهمین جشنواره نمایش های آیینی و سنتی ادامه داد: بعضی آثاری که دانشجویان می نویسند قوی تر و شریف تر از آثاری است که الان در تماشاخانه ها اجرا می شوند؛ با این حال نمی فهمم منبع این نگاه حقیرانه به نمایشنامه های ایرانی چیست؟ در ایران بازیگران و کارگردان هایی داریم که اگر در هر جای دنیا بودند آن ها را روی چشمشان می گذاشتند. نمی گویم نمایشنامه های غربی را نبینیم، نخوانیم و یاد نگیریم اما تکلیف نویسنده ایرانی چیست؟

فتحعلی بیگی همچنین درباره حمایت هایی که می توان انجام داد تا نمایشنامه های غربی کمتر مورد استقبال کارگردان ها و بازیگران قرار بگیرند و علاقه مردم به سمت نمایشنامه های ایرانی برود، عنوان کرد: در سیاست های وزارت ارشاد و نهادهایی که در زمینه تئاتر سرمایه گذاری می کنند این موضوع حتما باید لحاظ شود که اولویت با نمایشنامه های ایرانی باشد. اکثر کارگردان ها نیازمند حمایت های مالی هستند. این حمایت ها لازم و ضروری است؛ چون اگر بخواهیم به گیشه متکی باشیم همه ما باید تئاتر آزاد کار کنیم.

این بازیگر خاطرنشان کرد: از قدیم گفته اند هر عیب که سلطان بپسندد هنر است این ضرب المثل برای جامعه امروز هم به کار می آید، وقتی برای آثار نویسندگان ایرانی سرمایه گذاری می شود کسی که می خواهد نمایش به روی صحنه ببرد از این بودجه استفاده می کند و فرهنگ ایرانی را ترویج می دهد. زیرا وقتی می گویند فلان خانم یا آقا نویسنده است و نمایشنامه های او برای تئاتر انتخاب می شوند آن نویسنده تازه به قوت و ضعف خودش واقف می شود و بخشی از ضعف های نوشته او برطرف می شود.

نیره خادمی| شهرام شکوهی، خواننده ای است که با صدا و چهره خاصش احتمالا برای خیلی ها آشناست، کسی که در این سال ها جز صدا ویژگی دیگری به نام حاشیه داشته است. در سال های گذشته شایعات زیادی درباره تعداد دفعات عمل جراحی روی صورتش مطرح بود که البته همه را تکذیب کرد یا مثلا ماجرای بیماری قلبی و اتفاقاتی که بعد از جام جهانی برایش افتاد. او با یک مسابقه آواز در تلویزیون های آن ور آبی ها برای همیشه در لیست سیاه تلویزیون قرار گرفت و هنوز که هنوز است هیچ کاری از او پخش نمی شود. او به شهروند می گوید که چندباری برای برنامه دورهمی دعوت شده است اما با حضورش مخالفت شده است؛ یک بار هم به خندوانه رفته و حتی برنامه اش ضبط شده است اما هیچ وقت از صداوسیما پخش نشده است.
ظاهرا از آلبوم تازه هیچ خبری نیست؟
اتفاقا یک آلبوم جدید در راه داریم که درحال اتمام است و احتمالا پایان تابستان وارد بازار می شود. هنوز البته اسمی برای آن انتخاب نکرده ایم.
جالب است که شما سراغ آلبوم رفتید، درحالی که این روزها ظاهرا بیشتر خواننده ها به تک آهنگ روی آورده اند. چندوقت هم دفتر موسیقی اعلام کرد که نسبت به سال گذشته درخواست برای آلبوم کاهش یافته و بیشتر مجوز تک آهنگ صادر شده است.
آلبوم هیچ صرفه اقتصادی ندارد، برای همین کمتر کسی سراغ آن می رود. ما هم صرفه اقتصادی برای آن درنظر نگرفتیم. تعدادی از تک آهنگ هایی که قبلا منتشر کردیم، به اضافه چند قطعه جدید را در قالب یک آلبوم برای کسانی که دوست داشته باشند کار را به صورت آرشیو داشته باشند، ارایه می دهیم؛ البته با تیراژ کم.
زمانی که شما وارد فضای موسیقی شدید، با صدا و سبک خاص تان مخاطبان خودتان را پیدا کردید اما مسیرتان را به موسیقی عامه پسندتر تغییر دادید، حالا این که تغییر مسیر درست یا غلط بوده، بماند اما در کل رفتارتان نشان می دهد که ریسک پذیر هستید. این ریسک پذیری چه تاثیری در کار شما داشت؟
گاهی جبر بازار شما را مجبور به تغییر سبک یا خواندن مدل های دیگر می کند. برای من این اتفاق افتاد اما از کاری که کردم، راضی نیستم. شما وقتی در طبقه ای قرار می گیرید و مخاطب خاص دارید، خیلی نباید دنبال مخاطب عام باشید اما خواه ناخواه این اتفاق می افتد. حالا به هر دلیلی وسوسه خود یا اطرافیان. بعد از ما موجی درست شد و خیلی ها از مدل کار ما الهام گرفتند. به نظرم ما هم باید همان مدل را ادامه می دادیم، چون حالا هم کسانی که در مارکت موفق هستند، در همان مدل کار می کنند.
اساسا هنرمند باید ریسک پذیر باشد و سبک های مختلف را امتحان کند؟
وقتی با چیزی شناخته می شوید که متعلق به خودتان است و مردم شما را با آن پذیرفتند، نباید تغییرات تان خیلی بزرگ باشد؛ مثلا می توانید رنگ و لعاب کار را عوض کنید اما نباید اصل کار تغییر کند.
خودتان هم گفتید که تغییر مسیرتان اشتباه بوده است و قرار بود دوباره به راه خودتان برگردید. آیا حالا به سطح قابل قبولی از بازگشت رسیدید؟
یکی از مشخصه های بزرگ، بازگشت ما در نحوه اجراست. مدل گروهمان درحال تغییر است و کلا صدایی که روی صحنه شنیده می شود یا تصویری که دیده می شود، کاملا متفاوت از چیزی است که تا الان از ما یا از دیگران دیده و شنیده اید. البته تا زمانی که تمهیدات لازم برای آن کنسرت متفاوت مهیا نشود، کنسرت نمی گذارم. معتقدم اگر طبق روال قبلی بخوانم، حتی اگر بفروشد و مخاطب را راضی کند، من را راضی نمی کند و احساس می کنم که چیزی جز تکرار خودم نیست. با این تفاسیر برای کنسرت بعدی ام بعد از محرم و صفر برنامه ریزی می کنم.
بارها به نقل از خودتان خداحافظی از خوانندگی مطرح شد. می دانم که بخشی از آن به دلیل وضع پزشکی تان است اما ظاهرا خودتان هم دیگر اشتیاق لازم را ندارید.
نداشتم. به دلیل خیلی از مسائلی که روی هم تلنبار می شود و شما را به این نتیجه می رساند اما بعد فکر می کنید نباید چیزی که خدا داده است را منکوب کنیم. واقعا دلیلی ندارد در این اوضاع موسیقی پاپس بکشیم و معتقدم مردم باید تصمیم بگیرند که باشیم یا نه.
هنوز هم در برخی جاها ممنوع الفعالیت هستید؟
خودمان هم نمی دانیم چندچند هستیم. در اینگونه موارد جواب رسمی نمی گیرید، البته الان چند برنامه ای که مثل خندوانه و دورهمی برد خوبی هم داشت، تعطیل شده است. دو سه بار برای دورهمی دعوت شدیم که مخالفت شد، یک بار هم در خندوانه شرکت کردم، برنامه ضبط شد اما پخش نشد.
پارسال یک کنسرت با قیمت مناسب تر نسبت به بقیه برگزار کردید، برای امسال همچنین برنامه ای دارید؟
راستش حمایتی از ما نشد. متاسفانه سالن ها یا بخش های مرتبط با تبلیغات با ما همکاری نکردند، چون وقتی کنسرت با قیمت پایین می گذارید، یعنی از دستمزد خود گذشتید اما به دلیل سایر هزینه ها نیازمند حمایت هستید. وقتی قانونی برای دریافت 10 درصد فروش بلیت می گذارند، یعنی اصلا برایشان مهم نیست. شاید فکر می کنند کنسرت برای آدم پولدارهاست و هر چقدر از آنها پول بگیرند، به نفع است، درصورتی که این طور نیست. مگر آدمی که کارمند است، دل ندارد! در این شرایط کنسرت بروها که تقریبا 5 درصد مردم بودند، با افزایش دوباره قیمت ها به 2 درصد می رسند. این 2 درصد اگر قیمت بلیت به یک میلیون هم برسد، برایشان فرقی نمی کند آنها کنسرت می روند تا استوری بگذارند و بگویند کنسرت رفتیم. چه بسا کسانی که جدی تر به موسیقی نگاه می کنند، دیگر شرایط تهیه بلیت کنسرت ندارند.
از این حرف ها بگذریم. فضای امروز موسیقی پاپ ایران چه تفاوتی با موسیقی دهه80 دارد؟
هر دوره ای نقاط ضعف و قوتی دارد. در آن دوره بیشتر از صدای جدید و یونیک با پدیده تقلید از موسیقی آن ور آبی مواجه بودیم اما در عوض موسیقی و اشعار آنها شریف و قابل دفاع بود اما الان از نظر شعر و موسیقی دچار افت شدیم.
و البته خوانندگان نسل اول موسیقی پاپ هم خیلی زود فراموش شدند.
خواننده باید مولف باشد. درصورتی که خواننده های نسل اول بیشتر از این که مولف باشند، مصرف کننده بودند؛ یعنی منتظر بودند که فلان آهنگساز برایشان فلان آهنگ را بزند تا آن را بخوانند.

سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: سیدوحید فخرموسوی ، رئیس شورای نظارت و ارزشیابی بر تئاتر اداره کل هنر های نمایشی عنوان کرد: ما یکسری فرم داریم که در آن ها نظرات کارشناسان و اصلاحیه هایی که به گروه خورده است، وجود دارد و نماینده سالن و کارگردان ذیل آن برگه ها را امضا می کنند. این فرم ها برای ماست و آن ها می توانند برای خودشان هم کپی شده نگه دارند. فخرموسوی در پاسخ به این سؤال که چرا این اندازه تعداد تغییرات در مدیریت شورای نظارت و ارزشیابی بر تئاتر زیاد است، گفت: کار نظارت و ارزشیابی تئاتر واقعا دشوار است و یک جا هایی افراد کم می آوردند البته ما کارمند وزارت هستیم و وظیفه مان هم کار کردن است، شاید یک بخشی از این تغییرات شخصی هم باشد. وی درباره سیستماتیک بودن شرایط نمایش ها و اینکه برای چه گروه سنی است، گفت: این به کار ارزشیابی ما برمی گردد که متأسفانه هنوز سیستماتیک نشده است، ولی دوستان بازبین در این زمینه ها با کارگردان ها موضوعاتی را مطرح می کنند و پیشنهاداتی به آن ها می دهند، ولی در مورد اینکه قانونگذار بتواند تعریف درستی از اینکه چه قشر و چه سنی باید نمایش را تماشا کند و چه شرایط مشخصی وجود داشته باشد هنوز تعریف درستی ارائه نشده است.
فخرموسوی درباره مجوز هایی که در تهران و شهرستان ها به کار ها داده می شود، گفت: طی مصوبه سال 78 که در سال 79 نیز به آن اصلاحیه خورد، اگر برای کاری قید مکان خاصی در مجوز آورده شده باشد، دیگر در جای دیگری امکان اجرا ندارد، اما اگر این قید نباشد، کار عمومی است و پروانه اجرا برای همه جا می تواند داشته باشد. وی با اشاره به اینکه شرایط اجرای برخی نمایش ها در خرده فرهنگ های مختلف با هم متفاوت است، گفت: شاید طرح برخی مفاهیم برای استانی نباشد، اما در استان دیگری مشکلی نداشته باشد، این ها را هم باید در نظر بگیریم. در نهایت اصولا کار هایی را که قید اجرایی و قانونی نداشته باشند می توانیم در همه استان ها و شهر ها اجرا کنیم. فخرموسوی اظهار داشت: همین الان شبی 145 اجرا در همه گونه ها به صحنه می رود که بالای 50 درصد کار ها از نویسندگان ایرانی است و من این را قبول ندارم که بیشتر کار ها از درام نویس های خارجی هستند. همه اصلاحیه هایی که به نمایش های مختلف می خورد، خیلی صریح به سالن و گروه نمایشی به صورت مکتوب اعلام می شود.

سجاد تابش کارگردان نمایش در اتاق باد می وزد ، در خصوص این نمایش در گفت وگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، گفت: حدود دو سال پیش با امیر نجفی نویسنده نمایشنامه در اتاق باد می وزد درباره متنی صحبت کردیم. ما یک دغدغه مشترک داشتیم که نشان دهد انسان ها در شرایط مختلف و بنا به نفع شخصی خود تصمیم هایی می گیرند. ما این متن را با دو شخصیت در نظر گرفتیم و امیر نجفی آن را نوشت. متن نمایشنامه به اندازه ای خوب شد که امیر نجفی تصمیم گرفت آن را در جشنواره تئاتر دانشگاهی کارگردانی کند و نمایش در جشنواره تئاتر دانشگاهی اجرا رفت و لوح تقدیر بهترین متن را گرفت.

وی افزود: من دانشجوی تئاتر نبودم و در جشنواره تئاتر دانشگاهی به دلیل دانشجو نبودن مورد بی مهری واقع شدم. بعد از دو سال تصمیم گرفتم متن نمایشنامه در اتاق باد می وزد را کار کنم و خوشبختانه اتفاقات بسیار خوبی نیز برای ما رخ داده است.

تابش در خصوص انتخاب بازیگران نمایش در اتاق باد می وزد گفت: برای انتخاب شخصیتی در سن و سال فرشته صدرعرفایی گزینه های کمی داشتیم؛ کاراکتر زن این نمایش پر از جزئیات است و زمانی که می خواهید کاری دو نفره را شروع کنید, هر دو کاراکتر به اندازه خود در پیشبرد قصه تاثیر می گذارند و باید هر دو شخصیت از نظر تجربه و پتانسیل اتفاقات خوبی را روی صحنه رقم بزنند. به همین منظور من به دو بازیگر توانمند و درجه یک نیاز داشتم و فرشته صدرعرفایی اولین گزینه من برای صحبت بود. خوشبختانه ایشان متن را دوست داشتند و ما تمرین های نمایش را آغاز کردیم.

وی ادامه داد: فرشته صدرعرفایی من را به عنوان یک بازیگر می شناسند تا یک کارگردان و همین موضوع اعتماد ایشان نسبت به من را جلب کرد. سارا محمدی هم یکی از نوازنده های توانمند هستند که تجربه بازیگری در کارهای مختلف را دارند و البته در نمایش کنتر باس با هم همکاری داشتیم. من گزینه های زیادی به خصوص بازیگران چهره برای نقش سارا محمدی داشتم؛ ولی سارا محمدی متن را خواند و از بازی در آن استقبال کرد. من هم با ایشان تمرین کردم و بازی ایشان را برای این نقش پذیرفتم.

تابش در خصوص تمایل خود برای استفاده از بازیگران چهره در نمایش بیان کرد: دلیل این موضوع کاملا مشخص است؛ زیرا ما بحث فروش و تبلیغات را داریم و در شرایطی هستیم که تماشاگران به اجبار به سالن های تئاتر می آیند و ترجیح می دهند هزینه بلیت خود را صرف نمایش هایی با بازی بازیگران چهره کنند. البته ما آثاری هم داشته ایم که از نظر کیفی بسیار عالی بودند و بازیگر چهره هم نداشتند؛ اما این موضوع ریسک دارد. من نمی خواستم ریسک آن را بپذیرم ولی تهیه کننده کار خیام وقار کاشانی, این ریسک را پذیرفت و دلگرمی او سبب همکاری ما با سارا محمدی شد.

کارگردان نمایش در اتاق باد می وزد درخصوص پیش بینی خود از استقبال تماشاگران گفت: امیدوارم از نمایش استقبال شود ولی این که چه قرار است پیش آید, قابل پیش بینی نیست. قرار است بعد از نمایش در اتاق باد می وزد نمایش گولاگ را روی صحنه ببرم. این نمایش را به مدت چهار ماه تمرین کردیم و مجوز کار را نیز دریافت کردیم ولی قبل از اجرای نمایش سالن پالیز پلمپ و اجرای نمایش لغو شد.

نمایش در اتاق باد می وزد با بازی فرشته صدر عرفایی و سارا محمدی در تاریخ 13 مرداد هر شب ساعت 19:30 در تئاتر هامون بر روی صحنه می رود.

انتهای پیام/

کارگردان جوان از شکل گیری همکاری اش با فرشته صدرعرفایی گفت

دکتر محمدرضا خاکی روز دوشنبه در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا اظهارکرد: از زمان مطرح شدن بحث تقویت پایه های اقتصاد تئاتر در سیاست های کلان فرهنگی و هنری کشور؛ با تکیه بر رواج خصوصی سازی در عرصه نمایش و تلاش هنرمندان این عرصه برای جذب کمک های مالی خارج از بخش های دولتی، این طرح موافقان و مخالفان بسیاری را به خود دیده است.

وی افزود: به دلیل وجود تکثر آرا در این شاخه است که شاهدیم دولت نیز کماکان در اجرایی کردن نهایی طرح اجباری تامین بخشی از هزینه های نمایش های تولید شده در طول سال از منابع غیر دولتی صبوری به خرج می دهد، اما با این وجود هستند هنرمندانی که شرایط به وجود آمده را با تمام سختی هایشان برای رسیدن به هدف نهایی ترسیم شده در سند چشم انداز حضور بخش خصوصی در تولید آثار نمایشی روشن ارزیابی می کنند.

کارگردان نمایش های پرتره و مرغ دریایی چشم انداز خصوصی سازی تئاتر و رشد پلکانی اقتصاد تئاتر با وجود تلاش های صورت گرفته تا امروز و برنامه های در دست اجرا برای آینده را روشن ارزیابی کرد و افزود: وقتی به استعدادهای موجود در میان جوانان هنرمند تئاتر در بازار امروز کشور نگاه می کنیم، متوجه می شویم که اتکا بر خلاقیت های فردی و تلاش و پشتکار خستگی ناپذیر این نسل نوید ظهور نسل جدیدی از هنرمندان تئاتر را در آینده نزدیک می دهد که شعارشان آشتی مخاطب با تئاتر است.

به گفته خاکی؛ کما اینکه در طی چند سال اخیر همین جوانان در سایه حمایت های دولتی و تعداد محدودی از بخش های خصوصی توانسته اند اعتماد دولت و متولیان فرهنگی و بخش خصوصی را به توانایی هایشان جلب کنند و موفقیت های بی نظیری در آن سوی مرزها برای تئاتر ایران کسب کنند.

مترجم نمایشنامه های کسب و کار آقای فابریزی و آتش سوزی ها تصریح کرد: ادامه این شیوه، بی شک مسئولان را وا می دارد تا برای حمایت از این سرمایه های گران بها تمامی امکانات خود را برای رفاه نسبی حال هنرمندان بسیج کنند. همچنین تشویق و ترغیب حامیان مالی بخش خصوصی به سرمایه گذاری بر کارهای خلاقانه و تماشاگر پسند این جوانان باعث جذب روزافزون بخش خصوصی به تولید آثار نمایشی در کشور شده است.

این مدرس دانشگاه با بیان آنکه مسئولان نیز در این مدت با توجه به محدودیت های موجود در راه پر فراز و نشیب مسئولیتشان تا حد توان از این جوانان حمایت کرده اند ابراز امیدواری کرد: رایزنی مسئولان و انعکاس موفقیت های این هنرمندان تازه نفس، دولت را مجاب کند تا امکانات و زیرساخت های سخت افرازی خود را در عرصه هنرهای نمایشی توسعه دهد و در کنار این تلاش ها با تضمین بازگشت سرمایه بخش خصوصی و حمایت از تبلیغ تئاتر در رسانه های مردمی، در جذب حداکثری مخاطبان به سالن های نمایشی و منابع مالی بخش خصوصی موفق تر از پیش عمل کند.

به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، با گذشت سال ها از پیروزی انقلاب اسلامی و پایان جنگ تحمیلی ، نمایشنامه های بسیاری برای این حوزه نوشته و آثار بسیار خوبی نیز ساخته شده است. با این حال زمانی که به تاریخ اجرای این نمایش ها در سالیان گذشته نگاه می کنیم، اجرای نمایش های این حوزه را مختص زمانی مشخص و برای رویداد های خاص می بینیم که البته نگاه ما را به این نمایش ها سفارشی می کند.

ممکن است که نگاه سفارشی به آثار ما را از تماشای آن باز دارد، ولی سفارشی بودن آثار برای بیان اهداف مناسب است. از طرفی مخاطبان اجرای نمایش هایی در حوزه انقلاب اسلامی را مناسب دهه فجر و دفاع مقدس را مناسب شهادت ها می دانند، اما بهتر است شاهد اجرای آثار حوزه دفاع مقدس و انقلاب اسلامی در طول روز های سال باشیم و نمایش های این حوزه را مختص مناسبت ها نکنیم. از طرفی قدرت آثار تولیدی در این زمینه بسیار موثر است و اجرای قوی این گونه آثار مخاطبان زیادی را به خود جذب می کند.

سال ها است که نویسندگان خوبی در حوزه پیروزی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس می نویسند و کارگردان های خوبی نیز آن ها را بر روی صحنه می آورند، اما به نظر می رسد هنوز هم در این حوزه در مرحله آزمون و خطا به سر می بریم و این موضوع نیازمند توجه بیشتری است.

علی موسویان نویسنده، بازیگر و کارگردان تئاتر در خصوص کمبود آثار هنری در حوزه پیروزی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، به خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: کمبود آثار نمایشی در حوزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس به نبود حمایت و استقبال در این حوزه بازمی گردد. این استقبال از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و متصدیان فرهنگ و هنر صورت نمی گیرد؛ نمایشنامه هایی که در این حوزه نوشته می شوند، چاپ نمی شود و نمایش های آن اجرا نمی گیرد. به همین دلیل نویسنده سراغ آن نمی رود. نویسنده فعالیت هنری را انجام می دهد که یک فرآیند فرهنگی، مادی و معنوی به دنبال داشته باشد.

وی افزود: زمانی که این فرآیند ها وجود ندارد، نویسنده نیز تصمیم می گیرد در این زمینه قلم نزد. از طرفی باید سفارشی پشت این نمایش ها باشد. این سفارش ها برای اجرای این گونه از نمایش ها بد نیست.

موسویان با اشاره به اینکه در تمام هنر سفارش وجود دارد، گفت: اگر بخواهیم به این سفارش ها به شکل عام نگاه کنیم، باید بگوییم تمام هنر سفارشی است. برای نمونه شخصی به شما سفارش تولید کار با هر موضوعی را می دهد که البته این سفارش بد نیست؛ اما چیزی که در جامعه مصطلح شده و به اشتباه بد برداشت می شود، این است که سفارشی و به سفارش ارگانی کار کرده اید، در حالی که این موضوع خوب است.

وی ادامه داد: فلان ارگان برای حفظ و پیشبرد اهداف خود از تئاتر کمک می گیرد و این خوب است؛ چرا باید آن را بد تلقی کرد؟ شاید کار های ضعیفی که در این زمینه تولید شده اند سبب به وجود آمدن این ذهنیت و باعث شده که اسم سفارشی در کار ها نامناسب جلوه دهد.

انتهای پیام/

گلایه دوباره از بی توجهی مسئولان فرهنگی به تئاتر ارزشی

خبرگزاری شبستان -سرویس فرهنگی؛ لیلا ضامنی: آموزش موسیقی در رشد شناخت و تفکر انتزاعی نقش دارد و می تواند باعث افزایش توانایی های کلامی و حافظه در کودکان شود موسیقی از طریق تأثیر بر توانایی شنیداری و بهبود کیفیت آن باعث افزایش قدرت کسب زبان و قابلیت های شناختی در کودکان می شود، موسیقی در کشور ما در هنرستان های موسیقی و آموزشگاه هایی موسیقی خصوصی توسط مدرسان به کودکان آموزش داده می شود، شیوه آموزش موسیقی به کودکان در هنرستان های موسیقی و آموزشگاه های موسیقی را با آرش عزیزی نوازنده و مدرس موسیقی به گفتگو نشسته ایم که در زیر می آید:

سیستم آموزش هنر در هنرستان های موسیقی و آموزشگاه های موسیقی به کودکان در کشور چگونه است؟

در آموزشگاههای موسیقی تدریس و آموزش موسیقی بر اساس یک سیستم یکپارچه و استاندارد نیست و در هر آموزشگاه بسته به سلیقه و نظر مدیریت و معلمهای آموزشگاه روش آموزش متفاوت است و این مساله هم میتواند حسن باشد که هنرجو بر اساس نیاز و علاقه خود روش آموزش اش را انتخاب کند و از طرفی هم اگر استانداردهای لازم در روشهای مختلف رعایت نشود می تواند آسیب برساند.

آیا نظارتی بر عملکرد آموزشی آموزشگاه های موسیقی می شود؟

البته؛ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی روشهایی برای نظارت و ارزیابی عملکرد آموزشگاه های موسیقی دارد ولی عملا بیشتر در حد بخشنامه و پر کردن فرم و مسایل اولیه در روند دریافت مجوزهاست و بعد از آن این عدم نظارت عملی و موثر باعث سردرگمی و پایین آمدن راندمان سیستم آموزش شده است. مساله دیگر صلاحیت تدریس مدرسین آموزشگاههاست که در سیستم نظارت وزارت ارشاد روشهایی برای تایید یا عدم تایید این صلاحیت پیش بینی شده است ولی این مساله هم به دلیل عدم نظارت و اجرای صحیح باعث شده که عده ای در آموزشگاهها مشغول به تدریس موسیقی شوند که باعث هدر دادن انرژی هنرجو و بیراهه بردن و عدم هدایت صحیح کودکان شود.

در آموزش موسیقی به کودکان باید به چه مواردی توجه کرد؟ آیا داشتن استعداد کافی است یا باید به شیوه مهارت آموزی توجه کرد؟

در آموزش موسیقی به کودکان به نظر من اولین و مهمترین نکته توجه به ایجاد علاقه و لذت بردن کودک از پروسه یادگیری و تمرین و کلاس موسیقی است؛ چرا که تاثیر و ادامه مراحل آموزش همگی تحت الشعاع و وابسته به میزان علاقه و لذت بردن کودک در مراحل ابتدایی آموزش است که همین ایجاد انگیزه برای تمرین موسیقی در کودک می کند.بعد از این مرحله عادت دادن کودک به روش تمرین صحیح و ایجاد مسوولیت در کودک در قبال درسها و مسایلی که آموزش دیده که کم کم و به مرور زمان زمینه نگاه جدی به مقوله موسیقی در آینده برای کودک بوجود آید.مساله دیگر انتخاب صحیح ساز با توجه به علاقه و استعداد کودک با مشاوره با اساتید و معلم های با تجربه موسیقی و انتخاب کلاس و معلم مناسب بدون تاثیر از فضای تبلیغاتی کاذب جامعه است.

در ابتدای آموزش موسیقی به کودک اعتماد به نفس دادن می تواند در روند یادگیری تاثیر گذار باشد؟

یک مساله مهم دیگر که در روند آموزش موسیقی به کودک باید به آن توجه کرد، ایجاد جسارت و اعتماد به نفس در کودک از همان مراحل ابتدایی آموزش و توجه به پرورش و تقویت خلاقیت کودک است که از مهمترین عوامل به وجود آمدن هنرمند است ؛ همچنین تشویق کودک در قبال پیشرفتش در سن پایین می تواند انگیزه تمرین و ادامه مسیرصحیح را بوجود آورد از طرفی توجه به مساله تشویق هنرجوی کودک با موسیقی خوب برای لذت بردن بدون وارد شدن به بحثهای سنگین موسیقی می تواند کمک بزرگی به شکل گیری صحیح نگاه هنرجو در آینده باشد

پایان پیام/ 32

ندا انتظامی/روزنامه نگار

سرانجام 3مرداد 1398طلسم سکوت اجباری 17ساله حسین زمان شکست شد و او 2نوبت در مرکز همایش های برج میلاد با طرفداران خود دیدار کرد؛ طرفدارانی که طی این سال ها او را فراموش نکرده بودند.
نکته ای که باعث شد حسین زمان در ابتدای کنسرت از آن سخن بگوید: خیلی ها به من گفتند که کنسرت برگزار نکن، مردم تو را فراموش کرده اند و از یاد برده اند، اما شما ثابت کردید که من برحق بودم.
مخاطبان این کنسرت از همه طیفی بودند؛ جوانان امروزی که زمانی که حسین زمان ممنوع الکار شد، سن کمی داشتند تا جوانان دیروزی که با کارهای او خاطره داشتند. همه یک صدا او را تشویق کردند و هربار از گوشه سالن یک نفر داد زد: حسین زمان دوستت داریم. او مزد صبرش را از مخاطبان خود گرفت. او از هنرمندانی بود که اواخر دهه70 موسیقی پاپ را از پستوخانه درآورد و به آن رنگ حرفه ای و اعتبار داد، اما با وجود این کارنامه هنری و حضورش در جایگاه فرمانده در ایام جنگ، مغضوب شد و دلیل ممنوع الکاری این هنرمند هرگز مشخص نشد و پیگیری های او برای این موضوع به این جمله ختم شد: دستور از بالاست. سرانجام مهر ماه 1397 برای 3 قطعه از دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز دریافت کرد.
او قبل از اجرای هر قطعه با مردم سخن می گفت؛ از دلایل انتخاب ارکستر بزرگ تا شرایط این روزهای موسیقی. او از مردم و هنرمندانی که او را تنها نگذاشتند قدرانی کرد: زمانی که در اوج هستید، معمولا اطرافت شلوغ است اما زمانی که تنها هستید یا مشکلاتی دارید، برخی از تو دوری می کنند، اما من دوستانی داشتم که هرگز من را تنها نگذاشتند.
شروع کنسرت با قطعه بی کلامی بود که از ای ایران اقتباس شده بود. روی این قطعه تصاویری از جلد آلبوم های حسین زمان به نمایش درآمد و آخرین تصویر او زمان جوانی او بود با موهای سیاه. اما امروز او چهره دیگری دارد: آخرین باری که روی این صحنه رفتم، موهایم تا این حد سفید نبود و این سفیدی مو حرف های بسیاری برای گفتن دارد، اما من نمی توانم همه آن حرف ها را اینجا بیان کنم؛ هرچند شما به خوبی می دانید چه می خواهم بگویم.
تصمیم برگزاری کنسرت برای حسین زمان دغدغه چندین ساله بوده است اما برای برگزاری کنسرت به تو می رسم دوباره او گروهش را از 5 ماه پیش گرد هم آورد و تمرینات را شروع کردند. هرچند طی این مدت عده ای به او گفتند که به نسل قبل تعلق دارد ، مسیر امروز کنسرت دشوار است ، ممکن است در بازار امروز و فضای فعلی جایی نداشته باشد ، سالن خالی می ماند ، آبرویت می رود اما او مصمم بود که این کنسرت را برگزار کند. دلیل برای حسین زمان نه بازار بود و فروش بلکه او هدف دیگری داشت: به هرحال من بازگشته ام و امیدوارم با این اتفاق، دیگران هم بیایند.
دلیل بازگشت او را باید در تلاش برای احیای حق رفع ممنوع الکاری اش دانست؛ همان دلایل که باعث شد او در دهه70 برای احیای موسیقی پاپ تلاش کند: ما در دهه70 نیز خطر کردیم؛ زیرا آمده بودیم تا موسیقی پاپ را احیا کنیم. حالا نیز من به خاطر خودم نیامده ام و اگر مردم مرا نپسندند و نخواهند، به احترام آنها دست از فعالیت می کشم و ادامه نخواهم داد.
تشویق های مردم و هم خوانی آنها با قطعات این خواننده 60ساله نشان داد که او اشتباه نکرده: شاید حنجره من بعد از این مدت طولانی توانایی اجرای 2 نوبت کنسرت در یک شب را نداشته باشد اما من باور داشتم که در خاطر شما مانده ام.
حسین زمان برای برگزاری این کنسرت به ارکستر بزرگ فکر کرده است: می توانستیم این کنسرت را با یک ارکستر کوچک پاپ نیز برگزار کنیم اما مردم ما سال هاست از تلویزیون و رسانه های رسمی سازها و نوازندگان را به صورت زنده ندیده اند. اجرای این کنسرت امکان خوبی است که مردم ارکستری بزرگ و حرفه ای ببینند.
دوری از فضای برگزاری کنسرت باعث نشده است که او از مشکلات دنیای موسیقی مطلع نباشد. حسین زمان از خواننده محوری و بی توجهی به نوازندگان سخن گفت و به نکته مهم این روزهای موسیقی اشاره کرد: تلاش کردم که از بانوان نوازنده در گروه استفاده کنم. همانطوری که اصرار داشتم نوازندگان خانم در گروه باشند، اصرار داشتم که از نوازندگان جوان هم استفاده کنم.
او به منفعت طلبی برخی در دنیای موسیقی نیز اشاره کرد و نقش هنرمندان برای حفظ حرمت موسیقی را مهم خواند.
حسین زمان، یکی از فرماندهان سپاه در دوران جنگ تحمیلی بوده است، اجرای قطعه جدید برادرجان ادای دین او به همرزمان سابق بود که با تکنوازی پیانوی محمدرضا چراغعلی و تصاویری از فیلم آژانس شیشه ای همراه بود.
حسین زمان اجرای قطعه تو نباشی را به پاس روزهای سخت و همراهی 40ساله به همسرش تقدیم کرد.
بغض ، من هنوز فکر تو بودم وقتی آیینه ها شکستن ، مسافر ، آخرین مرد عروج ، دوراهی ، هبوط ، بوی تنهایی ، به تو می رسم دوباره ، تو تنها ماندی ، روشن تر از ستاره ، مشق عشق ، تو خود منی ، یکی لیلی، یکی مجنون ، برادرجان ، گریه های بعد تو ، ایران، ایران و زندونی قطعاتی بودند که حسین زمان با رهبری صابر جعفری اجرا کرد.

نیکنام حسینی پور، مدیرعامل موسسه خانه کتاب در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) با تاکید بر رسالت موسسه خانه کتاب در توجه به همه حلقه های نشر از تولید کننده فکر و اندیشه تا مصرف کننده درباره پرداخت وام به اهل قلم بیان کرد: به دنبال توافق با بانک صادرات، موسسه خانه کتاب به پدید آورندگان آثار مکتوب شامل مولف، مترجم، مصحح و همچنین افرادی که نقشی در تولید اثر داشته اند از جمله ویراستار و تصویر گر وام پرداخت می کند.

وی با اشاره به تدوین آئین نامه وام اهل قلم افزود: تدوین آئین نامه پرداخت وام به اهل قلم با حضور نمایندگان کارگروه وام نهایی شده است. متن این آئین نامه بلافاصله بعد از طراحی تارنما، برای اهل قلم و متقاضیان از سایت اهل قلم در دسترس است.

حسینی پور درباره مبلغ وام به اهل قلم ادامه داد: درخواست ها از سوی اعضای کارگروه بررسی و افراد واجد شرایط به بانک معرفی می شوند. برای پیشگیری از مراجعه اهل قلم به تهران، با بانک صادرات مکاتبه شده است تا شعب استانی بانک عامل نیز تعیین شود.

مدیر عامل موسسه خانه کتاب با اشاره به مبالغ وام، درباره شروط پرداخت وام گفت: سه مبلغ شامل 20، 30 و 50 میلیون تومان در نظر گرفته شده است. افرادی که طی سال های 1396 و 97 از موسسه خانه کتاب و یا صندوق اعتباری هنر، وام دریافت کردند، مشمول این وام نمی شوند. سود وام ها با اقساط 36 ماهه 10 درصد و اقساط 48 ماهه با نرخ سود 11 درصد برای بازپرداخت تعیین شده است.

حسینی پوردرباره اعضای کارگروه وام بیان کرد: مدیر عامل موسسه خانه کتاب به عنوان رئیس و دبیر کارگروه، علی اصغر محمد خانی، عضو هیات مدیره موسسه خانه کتاب، سید سعید میرمحمد صادق، معاون فرهنگی موسسه خانه کتاب، ایوب دهقان کار، مشاور اجرایی معاون امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مهدی حافظی، مدیر امور مالی معاونت دو نماینده از معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و همچنین مهدی قزلی، مدیرعامل بنیاد ادبیات داستانی ایرانیان نیز اعضای کارگروه وام هستند.

وی درباره معیار های پرداخت وام بیان کرد: معیار های پرداخت هر کدام از مبالغ وام به متقاضیان متفاوت و در نهایت کارگروه تصمیم گیرنده نهایی است اما برگزیدگان جوایز کتاب اعم از کتاب سال، جلال آل احمد و دیگر جوایز دارای امتیاز هستند.

مدیرعامل موسسه خانه کتاب ادامه داد: معیار ما کتاب است که در بانک اطلاعات خانه کتاب هم ثبت شده باشد؛ همچنین در این فرایند از نظرات مشورتی انجمن های فعال در این حوزه چه در تایید افراد و چه در پیشنهاد افراد برای دریافت تسهیلات، استفاده خواهد شد.

تاریخ دریافت درخواست متقاضیان متعاقبا اعلام می شود. متقاضیان می توانند برای اطلاع از زمان آغاز ثبت نام به یکی از سه پایگاه اهل قلم به نشانی ahleghalam.ir روابط عمومی خانه کتاب http://khaneheketab.ir/ و خبرگزاری کتاب ایران ایبنا http://www.ibna.ir/ را پیگیری کنند.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، قاچاق کتاب که در سال های گذشته صدمات غیرقابل جبرانی را به بدنه صنعت نشر وارد کرده است، چند وقتی است که با تلاش های خود ناشران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و همکاری قوه قضائیه قابل کنترل تر شده است. هرازچندگاهی اخباری از شناسایی و کشف انبار یا مغازه ای از کتاب های قاچاق منتشر می شود. از ابتدای سال جاری نیز دو جلسه برای متهمان قاچاق کتاب در دادگاه تشکیل شده است. در این میان با وجود پیگیری های قضایی ناشران آرای صادره برای متهمان را با جرم انجام شده چندان متناسب نمی دانند.

مهدی حسین زادگان، مدیر داخلی نشر ققنوس که در یک پرونده تنها 600 هزار نسخه از کتاب هایشان قاچاق شده است، می گوید: متأسفانه اتفاقی که افتاده این است که پرونده ها همه در هم ادغام می شود، برای نمونه در یکی از جلسات دادگاه یک نفر از ما هشت هزار جلد کتاب قاچاق چاپ کرده بود که توقیف شد و یکی دیگر 20 جلد کتاب توقیفی از ما داشت، قاضی با یک دید کلی به موضوع نگاه کرد و میزان قاچاقی که انجام شد، در حکمی که صادر شد، تأثیرگذار نبود.

وی ادامه داد: انتشارات ققنوس از سال 93 تاکنون از اشخاص مختلفی به خاطر قاچاق کتاب شکایت کرده است ، تعدادی از آن ها را شخصاً پیگیری کرده ایم و تعدادی دیگر نیز از طریق کارگروه صیانت پیگیری شده است.

کتاب هایی که ققنوس با شمارگان هزار نسخه ای منتشر کرده، قاچاقچیان با شمارگان 10 هزار نسخه ای چاپ کردند؛ به عنوان مثال در کشفیات اخیر فقط از کتاب چشمهایش هفت هزار نسخه توقیف شده است. 900 بساط کتاب در تهران و کتابفروشی های شهرستانی از سوی این قاچاقچیان به اصطلاح تغذیه می شدند که تقریباً با تعداد کتاب فروشی ها برابر است.

پیگیری پرونده های مربوط به کتاب چه در موضوع قاچاق کتاب و چه خارج از آن، موضوع جدیدی نیست، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال 94 پیگیری های تشکیل دادگاه ویژه کتاب را در مذاکرات با قوه قضائیه آغاز کرد، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی که آن زمان در سمت معاون فرهنگی مشغول به فعالیت بود، این خبر را رسانه ای کرد و گفت: ما در حال رایزنی با قوه قضائیه هستیم تا شعبه ویژه ای برای رسیدگی به پرونده های مربوط به کپی های غیرمجاز کتاب مشابه دادگاه رسانه و مطبوعات ایجاد شود؛ چراکه یکی از مشکلات مربوط به پیگیری حقوق ناشران در رابطه با همین کپی های غیرمجاز، طولانی بودن مراحل پیگیری آن است. نشر غیرمجاز به معنی غارت فکرها و سرمایه هاست که قوه قضائیه باید در این زمینه اقدام کند و تا این اتفاق رخ ندهد، از آنجا که غارت ها ادامه پیدا می کند، شرایط سخت تر هم می شود.

در حالیکه پس از این اظهارنظر صریح معاون فرهنگی وزیر ارشاد، انتظار می رفت، دادگاه کتاب نهایتاً تا پایان همان سال تشکیل شود ، این اتفاق نیفتاد و معاون فرهنگی قوه قضائیه 3 سال بعد در نمایشگاه کتاب سی و یکم آب پاکی را روی دست ناشران ریخت و گفت: به دلیل اینکه پرونده های مرتبط با کتاب اندک است، نیازی به تشکیل دادگاه کتاب نیست.

حجت الاسلام هادی صادقی در این زمینه گفت: معنا ندارد وقتی تنها چند شکایت در طی سال در این حوزه ارائه می شود، یک دادگاه تخصصی با موضوع کتاب تشکیل شود. در حال حاضر حجم شکایات در این زمینه اندک است، بنابراین تخصصی کردن دادگاه در این حوزه بی معنا است، در دادگاه رسانه هم اغلب به دلیل وجود شکایات بسیار موارد آنگونه بررسی می شود، ولی در صورتی که میزان شکایات در حوزه کتاب هم بسیار باشد، شاید این اتفاق یعنی دادگاه تخصصی تشکیل شود.

این اظهارات معاون فرهنگی قوه قضائیه در حالی مطرح شده است که صنف نشر در سال های گذشته مصراً خواستار تشکیل دادگاه کتاب بوده اند و گویا اخیراً و شاید به علت زیاد شدن پرونده های مرتبط با کتاب به ویژه در حوزه قاچاق این لاقدام در دست اجرایی شدن است.

هومان حسن پور رئیس اتحادیه ناشران وکتابفروشان تهران نیز به مانند کلیه اعضای صنف متبوعش نسبت به احکام صادره برای جرم قاچاق کتاب اعتراض دارد و می گوید: درست است که ما معتقدیم که این احکام تناسبی ندارد، اما در نهایت این مقام قضایی است که باید تصمیم گیری کند.

وی با اشاره به مذاکرات با قوه قضائیه در این زمینه گفت: بحث این جاست که قاضی پرونده باید مجاب شود و مدارک به گونه ای باشد که حکم متناسبی صادر شود، شکل و نحوه ارائه مدارک مهم است، کما اینکه در پرونده قاچاق کتاب یکسری از کتاب ها با جنبه عمومی جرم مواجه می شوند.

حس پور هم چنین در ادامه خبر از تشکیل دادگاه کتاب در آینده نزدیک داده و می گوید: زیاد طول نخواهد کشید که دادگاه کتاب تشکیل شود، مقدمات آن طی شده و در مرحله نزدیک به اجرا هستیم، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ، اتحادیه ناشران و قوه قضائیه درگیر راه اندازی این دادگاه هستند.

شاید بتوان امیدوار بود که با تشکیل دادگاه کتاب، از یک سو پرونده های مرتبط با قاچاق کتاب با شتاب بیشتری رسیدگی شود و از سوی دیگر احکام صادره برای متخلفان این حوزه به اندازه ای باشد که مانعی برای ترویج هر چه بیشتر قاچاق کتاب در کشور باشد، البته نباید از نظر دور داشت که مشکل اصلی در این زمینه تدوین قانون است.

انتهای پیام/

خرداد؛ وقتی ماجرای گشت ارشاد و زد و خورد پلیس با بدحجابان شدت می گیرد، خیلی ها می گویند که این شیوه جواب نمی دهد و باید کار فرهنگی کرد. به سراغ کار فرهنگی و به طور مشخص، نشر کتاب در حوزه حجاب رفتیم تا ببینیم آنجا اوضاع چطور است. از بررسی کتاب هایی که با موضوع حجاب منتشر شده اند، اطلاعات جالبی به دست می آید.

تابستان که می شود بحث حجاب هم داغ تر از فصل های دیگر می شود؛ از یک سو تعقیب و گریز پلیس و بدحجابان شدت می گیرد و از سوی دیگر، آنها که امر به معروف و نهی از منکر را نرم تر پی می گیرند، دست به کار اقدامات فرهنگی می شوند. ما هم به همین بهانه در این گزارش به سراغ کتاب هایی رفته ایم که با موضوع حجاب نوشته شده اند.

طبق اطلاعات موجود در سایت خانه کتاب، از سال 1357 تا اول مرداد 98 تعداد 773 عنوان کتاب با موضوع حجاب در خانه کتاب ثبت شده است که 138 عنوان آن، کتاب های مرتبط با حجاب در رده سنی کودک و نوجوان است.

نسخه های مردانه برای حجاب زنانه

با وجود آنکه کتاب هایی که موضوعشان حجاب است، بیشتر بر حجاب زنان متمرکز هستند تا حجاب مردان و توقع می رود که بانوان صاحب نظر از حوزه و دانشگاه در حوزه مباحث مرتبط با خودشان فعال تر باشند، اما برعکس، آنها نقش بسیار کمی در پدیدآوری این کتاب ها داشته اند و مردان دست بالاتر را در تولید کتاب های حجاب دارند. گاه هم نام زنان و مردان در کنار هم به عنوان پدیدآورندگان یک اثر آمده است که در نوع خود اتفاق جالبی است.

از 773 عنوان کتابی که اطلاعاتشان در سایت خانه کتاب وجود دارد، نویسندگان 61.06 درصد کتاب ها (472 کتاب) مردان هستند و زنان تنها 21.35 درصد (165 کتاب) را به تنهایی نوشته اند. همچنین در تهیه 11.13 درصد کتاب ها (86 کتاب) زنان و مردان همکاری مشترک داشته اند و پدیدآورندگان 6.47 درصد کتاب ها هم یا اشخاص حقوقی بوده اند یا نامشان نیامده است.

رشد یک باره کتاب های حجاب در سال های اخیر

پس از انقلاب تا دهه 80 آمار کتاب هایی که درباره حجاب نوشته شده باشند، بسیار پایین است؛ به صورتی که از 1357 تا 1379 تنها اطلاعات 44 کتاب موجود است که این رقم، تنها معادل حدود شش درصد کتاب هایی است که پس از انقلاب درباره حجاب نوشته شده اند. بنابر این آمار حتی در بعضی سال ها هیچ کتابی درباره حجاب نوشته یا منتشر نشده است. با نگاه دقیق تر معلوم می شود 94 درصد کتاب های درباره حجاب، از ابتدای سال 1380 تا مرداد 1398 منتشر شده اند. این نشان می دهد دغدغه بدحجابی از سال 80 آهسته آهسته شدت گرفته و از طرفی نشان دهنده این است فروش کتاب ها در موضوع حجاب (چه فروش سازمانی که نقش مهمی در بالا رفتن آمار کتاب های دینی دارد و چه تک فروشی) از سال 80 به بعد رشد چشمگیر داشته است و قبل از آن یا حجاب دغدغه پدیدآورندگان و نویسندگان نبوده یا نگاه به این موضوع فرهنگی نبوده و بیشتر راهکار چوب و چماق انتخاب می شده است.

انتشار کتاب هایی که موضوعشان حجاب است، در دهه 90 اوج گرفته است؛ به صورتی که نسبت به دهه 80، نشر کتاب های جدید با این موضوع تقریباً دو برابر شده است و از 241 کتاب در دهه 80 به 488 کتاب در دهه 90 رسیده و رشد 100 درصدی داشته است. اوج انتشار این کتاب ها هم در سال 1390 با 77 عنوان کتاب بوده و بعد از آن، سال های 1396 و 1393 به ترتیب با 71 و 70 عنوان کتاب، رکورددار انتشار این کتاب ها بوده اند.

البته در کنار این افزایش تعداد عنوان کتاب ها، باید به این نکات هم توجه شود که سودجویی از طریق نوشتن کتاب هایی با چنین عناوینی به منظور گرفتن بودجه از برخی نهادهای خاص هم بیشتر شده است. کتاب هایی هم در این زمینه با تیراژهای بسیار پایین صرفاً برای رزومه سازی نوشته شده است.

برای نمونه، کتابی با عنوان پوشش و احکام آن را ناشری به نام راه دکتری در 50 نسخه منتشر کرده است. این انتشارات متعلق به یک گروه آموزشی است و از روی تیراژ ناچیز کتاب می توان فهمید که هدف از انتشار آن چه چیزی بوده است.

در بین کتاب های موضوع حجاب، کتاب سازی هم از اتفاقات تلخ است که دیده می شود. یعنی کسی با جمع آوری چند حدیث و حکایت و داستان از کتاب های مختلف و با کنار هم قرار دادن این مطالب، کتابی با عنوان جدید می سازد و به ناشر می سپارد و بعد از چاپ با همین کتاب کاذب، به سراغ سازمان ها و نهادها می رود و چند برابر هزینه چاپ را دریافت می کند.

نیم میلیون تیراژ برای مسئله حجاب

با این حال، کتاب های ماندگاری هم در حوزه حجاب نوشته شده است. شهید مرتضی مطهری پیش از انقلاب، کتاب معروفی با نام مسئله حجاب نوشت و چندی بعد از نوشتنش، نقدها و پاسخ ها درباره این کتاب در قالب کتاب دیگری با عنوان پاسخ های استاد به نقدهایی بر: کتاب مسئله حجاب منتشر شد.

مسئله حجاب هم از نخستین کتاب هایی است که در دوره معاصر درباره حجاب نوشته شده و هم مؤثرترین و پرتیراژترین کتاب در این حوزه. تیراژ این کتاب از ابتدای انقلاب تاکنون، بدون در نظر گرفتن ترجمه های کتاب به زبان های دیگر، در مجموع بیش از 526 هزار نسخه است و امسال صد و نوزدهمین چاپ آن منتشر شده است. این کتاب به زبان های دیگر از جمله انگلیسی، روسی و تاجیکی ترجمه شده است و نسخه صوتی آن هم در دسترس است. البته مخالفت ها با کتاب استاد مطهری کم نبود و هنوز هم مخالفان جدی در حوزه دارد و به همین دلیل، تبلیغ و ترویج این کتاب از سوی برخی از دستگاه های دولتی و عمومی کمتر انجام شده است.

تأثیر کتاب بر فرهنگ حجاب

حال با این حجم رو به ازدیاد کتاب هایی که درباره حجاب منتشر می شود، این سؤال در ذهن پررنگ می شود که کیفیت این کتاب ها کجا سنجیده شده و اصلاً حاصل همه اینها در مناقشه حجاب چیست؟

در شرایطی که بخش قابل توجهی از این کتاب ها با تکیه بر بودجه نهادهای فرهنگی و غیرفرهنگی مختلف منتشر می شوند و حتی برخی از آنها تنها بر این مبنا منتشر می شوند که از سوی این سازمان و آن ارگان، خریداری شوند و هدیه داده شوند، سؤال اینجاست که این کتاب ها آیا می توانند اوضاع حجاب را بهتر کنند و تاکنون چقدر در بهبود وضعیت حجاب در جامعه ما تأثیر داشته اند.

رضا حاجی آبادی مدیر مسئول انتشارات هزاره ققنوس ، در گفت وگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، با اشاره به اینکه می توان به میزان فروش سایت های فروش کتاب اعتماد کرد، گفت: دو بحث در فروش اینترنتی کتاب مطرح می شود؛ یکی کتاب های ایبوک که در سایت های خرید کتاب فروخته می شود و دیگری کتاب های چاپی که از طریق این سایت ها به فروش می رسد. در هر دو مورد می توان به آمار فروش اعلام شده اعتماد کرد. این مسئله به خصوص درباره کتاب های ایبوک بیشتر مطرح است؛ چون در این زمینه حساب و کتابی میان ناشر و سایت های فروش کتاب وجود دارد.

وی افزود: تعداد بازدید از کتاب های عرضه شده در سایت های فروش کتاب مشخص است. از طرف دیگر، چون حساب و کتاب مالی میان ناشر و سایت های فروش کتاب وجود دارد، این سایت ها آمارشان را درست اعلام می کنند.

مدیر مسئول انتشارات هزاره ققنوس ادامه داد: فروش اینترنتی کتاب در میزان فروش ناشران بی تاثیر نیست. خودمان در انتشارات هزاره ققنوس کتاب ها را به صورت اینترنتی می فروشیم و حتی به سمت فروش کتاب های صوتی رفته ایم. ما با دید تبلیغی به فروش کتاب های ایبوک نگاه می کنیم. فروش این نوع کتاب ها بیشتر برایمان جنبه تبلیغاتی دارد؛ کتاب در قالب ایبوک در فضای مجازی دیده می شود و سپس کتاب به صورت فیزیکی در اختیار مخاطب قرار می گیرد؛ چون هنوز فرهنگ استفاده از کتاب ایبوک در میان مردم ما جانیفتاده است.

حاجی آبادی در پایان گفت: تعداد شرکت هایی که در زمینه ارایه کتاب ایبوک و فروش آن فعال هستند، افزایش یافته است. خود ناشران بزرگ هم به سمت فروش اینترنتی کتاب هایشان رفتند. در این بخش مخاطب خارج از کشور هم به کتاب دسترسی پیدا می کند و در آینده درصد فروش کتاب های ایبوک در بازار بیشتر از کتاب های چاپی می شود و شاهد فروش بیشتر این نوع کتاب ها خواهیم بود.

انتهای پیام/

اظهار نظر یک ناشر درباره سایت های فروش کتاب

جلال صابری نژاد، مدیر مسئول نشر آریترین در گفت وگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، با اشاره به اینکه مسلماً میزان فروش در سایت های فروش کتاب به اندازه ای نیست که اعلام می شود، گفت: آمار جامعی از میزان فروش در سایت های فروش کتاب به صورت ماهیانه یا سالیانه تهیه می شود. فروش اینترنتی کتاب می تواند 10 تا 20 درصد روی میزان فروش کتاب یک انتشاراتی تاثیر بگذارد؛ چون علاوه بر ارتباط سریع تر و آسان تر با مخاطب، کتاب بهتر معرفی می شود و این روش راهی برای معرفی بهتر نویسنده، کتاب و ناشر است.

وی به لزوم استانداردسازی سایت های فروش کتاب اشاره کرد و افزود: باید سایت های فروش کتاب استاندارد شوند. علاوه بر آن این سایت ها جای مشخصی برای معرفی کتاب داشته باشند و کتاب ها را با اطلاع ناشر بفروشند. برخی سایت های فروش کتاب بدون اینکه ناشر اطلاعی داشته باشد، کتابش را می فروشند. برخی هم کتاب هایی را که قاچاق هستند یا کتاب هایی را که انتشار آن در کشور ممنوع است، می فروشند.

مدیر مسئول انتشارات آریترین درباره نبود نظارت روی سایت های فروش کتاب از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: تعداد بسیار کمی از سایت های فروش کتاب هستند که قوانین را نقض می کنند یا اینکه کتاب را بدون اجازه ناشر می فروشند. ناشران چندین بار به این مسئله اعتراض کردند و نامه اعتراضی خود را به اتحادیه ناشران و کتابفروشان دادند و اعلام کردند بدون اطلاع ناشر برای معرفی یا فروش کتاب اقدام شده است. اما هنوز نامه شان به انجمن ناشران و کتابفروشان به نتیجه نرسیده است.

انتهای پیام/

تأکید یک ناشر بر لزوم استانداردسازی سایت های فروش کتاب

داریوش مؤدبیان در گفت وگو با ایران به بهانه انتشار مجموعه طنزآوران جهان نمایش : انتشار مجموعه طنزآوران جهان نمایش ، حاصل تحقیق پنجاه ساله داریوش مؤدبیان در عرصه نمایشنامه نویسی کمدی در حالی آغاز شده که او یکی از مهم ترین دلایل کاهش تیراژ کتاب طی دهه های اخیر را سرانه پایین مطالعه می داند. به عقیده مؤدبیان، سنگینی سایه این فقدان حتی بیش از گرانی های اخیر کاغذ و دیگر ملزومات چاپ بر سر نشر کشورمان احساس می شود.

طی دو هفته اخیر هفت جلد از این مجموعه از سوی انتشارات کتاب گویا روانه بازار نشر شده است که داریوش مؤدبیان در همین رابطه به ایران می گوید: مجموعه طنزآوران جهان نمایش را می توان حاصل تحقیقات پنجاه سال من در عرصه نمایشنامه نویسی کمدی دانست، کمدی بر خلاف تراژدی حوزه گسترده ای را شامل می شود که همین مسأله ضرورت کار جدی در خصوص آن را طلب می کرد.

او گستردگی کمدی نویسی در عرصه نمایشنامه را یکی از مهم ترین دلایل ضرورتی می داند که در انجام این کار دیده است. مؤدبیان ادامه می دهد: کمدی عرصه بسیار گسترده ای است و اگر قرار باشد آن را با تراژدی مقایسه کنیم، تردیدی نیست که ما در تراژدی در نهایت با تراژدی کهن و نو روبه رو هستیم که این دو هم به نوعی در یک مسیر هستند. اما کمدی در طول تاریخ تحولات بسیاری پیدا کرده و با سبک های بسیاری درآمیخته و مولد سبک های متنوعی هم بوده که در آن ما با انواعی همچون کمدی فلسفی، تراژدی-کمدی، سنتی و... روبه رو هستیم.

به گفته مؤدبیان، نه تنها در کشورهای اروپایی، بلکه در سراسر جهان ما با انواع مختلفی از کمدی روبه رو هستیم که سیاه بازی یا تخت حوضی از انواع آن در کشور خودمان به شمار می آید. او حتی تأکید دارد که به واسطه این گستردگی شاهد شکل گیری سبک های مختلفی در این گونه نمایشنامه نویسی هستیم که کمدی ابزورد و کمدی سیاه از آن جمله هستند.

آن طور که مؤدبیان در گفته هایش تصریح می کند او طی این نیم قرن موفق به جمع آوری و ترجمه آثار متعددی در خصوص کمدی شده که حاصل آن را در قالب سی جلد نوشته است، البته از سی جلد تنها هفت دفتر نخست وارد بازار نشر و مابقی آن طی فاصله زمان چهار ماه به چهار ماه منتشر می شوند.

مؤدبیان با تأکید بر اینکه روند انتشار این مجموعه حدود دو سال زمان می برد، می گوید: تحقیقاتی که دراین سال ها انجام داده ام تنها به این سی جلد محدود نمی شود و بعد از اتمام کار انتشار این کتاب ها تألیف جلدهای بعدی را بر اساس تحقیقاتی که انجام داده و اطلاعاتی که جمع آوری کرده ام آغاز می کنم، امیدوارم تا وقتی که زنده هستم فرصت تألیف و انتشار همه این جلدها نصیبم شود.

با وجود تأکیدی که مؤدبیان بر کامل بودن این مجموعه دارد، او منکر کارهایی که دیگران دراین حوزه انجام داده اند نمی شود و می گوید: در این مجموعه در کنار نمایشنامه ها و نقدی که در خصوص هر کدام از آنها آمده من به کارهایی که دیگران انجام داده اند هم اشاره کرده ام. منتهی همان طور که تأکید کردم تلاش من بر گردآوری و انتشار مجموعه ای کامل بوده و بر همین اساس شما با گلچینی از نمایشنامه های یکصد نمایشنامه نویس جهان در این سلسله کتاب ها روبه رو می شوید.

نمایشنامه های این مجموعه بر اساس روند تاریخی مشخصی کنار هم قرار نگرفته اند، در عوض تلاش مؤدبیان بر این بوده که در هر کتاب بحث تنوع نویسنده و نمایشنامه رعایت شود تا برای مخاطب خسته کننده نباشد.

نمایشنامه هایی که از یونان باستان آغاز می شوند و به دوران معاصر می رسند که البته تأکید او انتخاب نمایشنامه های کوتاهی بوده که امکان به روی صحنه بردن آنها هم فراهم باشد.

به گفته این کارگردان تئاتر و مترجم، نخستین ترجمه ای که در این مجموعه جای گرفته متعلق به سال 48 است، دهه هفتاد بخشی از این تحقیق ها در قالب دوازده جلد منتشر می شود که حالا با از سرگیری مجدد انتشار آنها و در شکل و قالبی نو دانشجویان تئاتر و علاقه مندان ژانر کمدی می توانند به مجموعه ای دربردارنده اطلاعات گسترده در این زمینه دسترسی داشته باشند.

مؤدبیان در پایان گفته هایش از وضعیت حاکم بر بازار نشر هم گلایه می کند و می گوید: تا همین چند دهه قبل کتاب ها در تیراژ حداقل پنج هزار نسخه ای منتشر می شدند، این در حالی است که هم جمعیت کم تر از امروز بود و هم تعداد فارغ التحصیلان رشته های مرتبط با تئاتر. امروز تیراژ کتاب ها به زور به پانصد نسخه می رسد و شواهد گویای این است که مردم کمتر از قبل کتاب می خوانند. با وجود آنکه منکر تأثیر شرایط اقتصادی و گرانی های کاغذ نیستم اما مسأله اصلی نشر را سرانه پایین مطالعه می دانم که سنگینی سایه اش منجر به آسیبی جدی به این بخش از فرهنگ مان شده است.

حجت الاسلام مختار نوبختی امام جماعت مسجد جابری در گفت وگو با خبرنگار حوزه مسجد و هیأت خبرگزاری فارس با اشاره به اجرای طرح خیرات کتاب در این مسجد اظهارداشت: نقطه آغاز این طرح از آن جا شروع شد که مشاهده کردیم، در مجالس ختم تاج گل، شیرینی و میوه هزینه می شوند و رقم بسیاری بالایی نیز در این زمینه هزینه می شود که شاید برای مستمعین مجلس مناسب باشد اما ماندگار نیست لذا تصمیم شد تا طرح خیرات کتاب اجرایی شود تا مردم سوق پیدا کنند و خیرات و مبرات ماندگار داشته باشند.

ثواب ماندگار خیرات کتاب برای اموات

وی با اشاره به اینکه کتاب یک مقوله فرهنگی است و تا مادامی که مورد مطالعه افراد است، خیرات و برکات نصیب بانی خیر آن می کند، افزود: طرح خیرات کتاب صرفا برای مراسم های ختم نیست بلکمه مردم در روزهای پنجشنبه که بنا دارند خیراتی برای اموات خود داشته باشند، می توانند مبلغی را در صندوق های مربوطه این طرح واریز کنند تا کتاب خریداری شود.

اهدا کتاب به مدارس برای ترویج فرهنگ کتاب و کتابخوانی

نوبختی اضافه کرد: با مبالغ جمع آوری شده در این طرح به طور مثال برای مدارس و یا برنامه های آنان مانند جشن تکلیف دانش آموزان و یا برنامه های مسجد در ایام مناسبتی عید غدیر، اعتکاف و ... کتاب مناسب خریداری و به منظور ترویج فرهنگ کتاب و کتابخوانی توزیع می شود.

نوبختی گفت: از محل مبالغ جمع آوری شده در این طرح، براساس اعلام نیاز ائمه جمعه سراسر کشور برای مناطق محروم کتاب تهیه و ارسال شده است و یا حتی اگر بنا بوده در منطقه ای از کشور کتابخانه ای تاسیس شود که با محدودیت منابع جهت تأمین کتب آن مواجه بودند، کمک رسانی شده است.

امام جماعت مسجد جابری تصریح کرد: در مجموع مبالغ جمع آوری شده در طرح خیرات کتاب صرفاً جهت خرید کتاب و توزیع در مناطق مختلف کشور هزینه می شود که ثوابی را نیز شامل خیران آن می کند.

ضرورت کمک و یاری مسئولان برای رونق خیرات کتاب

وی با اشاره به اینکه برای رونق هرچه بیشتر این طرح نیازمند کمک و یاری مسئولان مختلف هستند، گفت: به دلیل مشکلات امروز کاغذ در کشور که موجب افزایش قیمت کتاب شده، این طرح با افت مواجه شده است که برای رونق مجدد آن نیازمند حمایت مسئولان هستیم، به طور مثال بارها با مسئولان فرهنگی مترو و سازمان بهشت زهرا مذاکره شد تا غرفه ای به این طرح اختصاص دهند که به جمع آوری کمک و یا تبادل کتاب مبادرت کنیم که همکاری های لازم صورت نگرفت.

نوبختی افزود: یکی از طرح هایی که می توان به موازات طرح خیرات کتاب انجام داد، جمع آوری کتاب های راکد منازل است و در ادامه می توان با تبادل، کتاب های مورد نیاز مناطق مختلف را تأمین کرد که اجرای آن نیازمند حمایت و همراهی مسئولان است.

تهیه و توزیع 100 هزار جلد کتاب در طرح خیرات کتاب

امام جماعت مسجد جابری با بیان اینکه تاکنون در قالب این طرح بیش از 100 هزار جلد کتاب تهیه و توزیع شده است، تصریح کرد: نمازگزارانی که پول در صندوق می اندازند، می دانند که در اقدامی مثمرثمر در حال مشارکت هستند و زمانی که کتاب قصه ای به کودکان مسجدی اهدا می شود موجب جذب او به مسجد است که ثواب مطالعه آن و بعدها حضور او در مسجد، ثواب برای خیر به همراه دارد.

وی افزود: زمانی که مسجدی ها فرزند دار می شوند، کتاب های فرزندپروری به آنان اهدا می شود که ثواب مطالعه و تربیت صحیح فرزند در این زمینه به فرد خیر نیز می رسد، بنابراین اگر ائمه مساجد و مسئولان فرهنگی مساجد، پذیرایی ها را به سمت محصولات فرهنگی سوق دهند می تواند بسیار تاثیرگذار باشد.

تأمین کتب مورد نیاز دانشجویان برای پژوهش

نوبختی با اشاره به اینکه هم اکنون یک کتابخانه تخصصی مهدویت در این مسجد فعال است، افزود: سال های گذشته در این مسجد یک کتابخانه مجهز وجود داشت اما به دلیل آن که قادر به تامین هزینه های جاری آن نبودیم، تعطیل شد اما امروزه اگر دانشجوریان برای تحقیق و پژوهش خود نیازمند کتابی باشند، از محل مبالغ این طرح کتب خریداری و اهدا می شود.

گفتنی است، مسجد جابری در خیابان پیروزی، خیابان شکوفه، خیابان نورصالحی واقع شده است.

انتهای پیام/

محمدحسن حلوائیان مدیر شرکت نوشت افزار بچه های آسمانی در گفت وگو با خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس اظهار داشت: برای دریافت کاغذ با ارز دولتی بارها و بارها تقاضا دادیم و نامه نگاری با وزارت ارشاد هم داشتیم. مجموعه ایران نوشت به ارشاد نامه نوشت، اما پاسخی دریافت نکرد، بنابراین تمام کاغذ مورد نیاز را از بازار خریداری کردیم.

وی درباره سال تحصیلی جدید و حضور پرقدرت در نمایشگاه نوشت افزار گفت: امسال پرقدرت تر از سال های گذشته در نمایشگاه شرکت می کنیم، چرا که تلاش کردیم تولیدات به روز تری داشته باشیم. از سوی دیگر به حوزه سیسمونی ایرانی نیز وارد شدیم و برای نخستین بار کاراکترسازی کردیم.

حلوائیان تصریح کرد: انواع نوشت افزار را با 11 برند در نمایشگاه ارائه می دهیم، دفاتر پارچه ای، دفاتر با تصویرگری جدید، دفاتری با تصاویر شهدای مدافع حرم و... به مخاطبان ارائه می شود.

وی درباره افزایش قیمت ها توضیح داد: کاغذ در سال جاری 300 درصد افزایش قیمت داشته است، اما حدود 200 درصد بر اساس سخنان رئیس اتحادیه نوشت افزار قیمت ها افزایش یافته است.

حلوائیان در بخش دیگری به افزایش تولیدات شرکت خود اشاره کرد و با بیان اینکه تولیدات ما در سال جاری بیشتر شده بیان داشت: امسال واردات دفاتر کاغذی از بازار خارج یا کالای قاچاق در حوزه دفتر را نداریم چرا که با دلار کنونی این امر شدنی نیست، از این رو در حوزه دفتر نگاه ها بیشتر به داخل خواهد بود.

وی تصریح کرد: هفتمین نمایشگاه نوشت افزار ایرانی اسلامی ایران نوشت به همت مجمع نوشت افزار ایرانی اسلامی برگزار می شود. در این دوره از نمایشگاه 100 تولیدکننده، جدیدترین محصولات خود را در معرض دید علاقه مندان قرار می دهند. هفتمین دوره نمایشگاه ایران نوشت با هدف عرضه طرح های ایرانی اسلامی و حمایت از تولیدکنندگان در این حوزه از روز 14 تا 25 مردادماه در مرکز آفرینش های ادبی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان واقع در خیابان حجاب برگزار می شود.

حلوائیان درباره فعالیت های خود خاطرنشان کرد: شرکت ما از سال 1390 کار خود را به صورت حرفه ای درحوزه جنگ نرم شروع کرد. اولویت اصلی این مجموعه با در نظرگرفتن دغدغه های مقام معظم رهبری و با اولویت مقابله با جنگ نرم و تولید داخلی با محوریت اقتصاد مقاومتی است. به اعتقاد ما هر کشوری محصولات خود را باید با محوریت فرهنگ و دین خود و با محوریت تولید داخلی بر پایه شکوفایی اقتصاد جامعه داشته باشد. در مرحله دوم به دلیل احساس کمبود کاراکتر در ایران، مجموعه هایی با نام های بچه های آسمانی و ستایش و سبحان طراحی شد. این مجموعه با تلاش و همت مضاعف و با مشاوره از اساتید بزرگ خانواده ایرانی اسلامی را طراحی کرد و به عرصه ظهور رساند که بتواند محصولات جامع و کاراکتر محوری را از آن استخراج کند.

انتهای پیام/

امیر رجبی نویسنده کتاب شرح صفا در گفت وگو با خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان پیرامون عدم شناخت مخاطب از کتاب را یک عامل مهم در کاهش تولید کتاب دانست و گفت: تبلیغات نامناسب موجب شده تا حاصل تلاش و تحقیقات بسیاری از نویسندگان و پژوهشگران در خاموشی باقی بماند. از سوی دیگر ضعف در سیستم چرخه کتاب نقش موثری در شناخت و دسترسی مخاطبان به کتاب های تولید شده دارد.

وی در ادامه تصریح کرد: اقتصاد نشر ضعیف است و سبب می شود نویسنده به این حرفه به عنوان یک شغل نگاه نکند. به همین دلیل است که نویسندگان نگارش را به عنوان کار دوم بر می گزینند و دیگر نمی توانند تمام وقت و زمان خود را برای تولید محتوا بگذارند.

رجبی اشاره ای به کاهش میزان کتاب و کتابخوانی در کشور و ضعف فرهنگی در این حوزه کرد و افزود: کاهش سرانه مطالعه کتاب و تهی شدن سبد خانوار از کالا های فرهنگی باعث شده جایی برای خرید کتاب باقی نمانده، این امر نگرانی هایی را متوجه نسل آینده می کند که قابل توجه است.

وی نادیده گرفتن حقوق نویسندگان شهرستانی را یکی دیگر از مشکلات موجود بر سر راه تولید کتاب دانست و تاکید کرد: هم اکنون بیشتر امکانات و تسهیلات مربوط به نویسندگان پایتخت نشین است و نویسندگان شهرستانی در بی مهری به سر می برند، حتی در پخش نیز کتاب های نویسندگان شهرستانی در چرخه مناسب توزیع قرار نمی گیرند و این امر سبب شده تا نویسندگان در شهرستان ها با مشکل و بی انگیزگی مواجه شوند.

این پژوهشگر ابراز کرد: دیده شدن برخی نویسندگان و فعالیت آن ها با برخی ناشران معتبر بی عدالتی است و سایر فعالان عرصه نگارش را در حاشیه قرار می دهد، نکته قابل توجه دیگر افزایش فشار های اقتصادی است که موجب شده تا نویسندگان کتاب نوشته شده خود را با هزینه های شخصی خود به چاپ برسانند، اما این موضوع ادامه پیدا نمی کند چراکه هزینه ها افزایش بسیاری پیدا کرده و نویسندگان ترجیح می دهند با کمک و سرمایه ناشران به میدان چاپ و نشر کتاب قدم بگذارند.

رجبی اظهار کرد: تعداد کتاب های نوشته شده خوب و ارزشمند هم اکنون کم نیستند اما توان مالی برای چاپ آن ها وجود ندارد، این امر در شهرستان ها به علت وجود ناشران ضعیف تر ملموس تر است. تدابیر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای تقویت نهاد های صنفی نویسندگان در شهرستان ها باید روندی متفاوت به خود بگیرد و حمایت عادلانه تری برای نویسندگان در سراسر کشور شکل بگیرد. تقویت ساز و کار ها همچنین اراده ای برای اجرای برنامه های تدوین شده، موضوعی اساسی و پر اهمیت است.

وی در خصوص کتاب خود با نام شرح صفا ابراز کرد: کتاب شرح صفا که به چاپ سوم رسیده است در خصوص زندگی شیخ صفی الدین اردبیلی عارف بزرگ اسلامی در قرن هشتم است که در یک کار مستند، پژوهشی و تحقیقی به بررسی ابعاد زندگی و افکار این عارف پرداخته و تدوین شده است.

وی ادامه داد: این کتاب می تواند به عنوان یکی از کتاب های مرجع در رفرنس های درسی مورد استفاده قرار بگیرد. کتاب شرح صفا به گونه ای نگاشته شده است که قشر جوان نیز می تواند از آن استفاده کند.

وی با اشاره به فصل های مختلف کتاب شرح صفا خاطرنشان کرد: فصل نخست کتاب به تولد و شرح زندگی تا سلوک این زاهد می پردازد در فصل دوم تربیت و انتخاب شیخ زاهد به عنوان استاد و در فصل سوم به دوران تاسیس خانقاه و تربیت شاگردان، فصل چهارم مروری بر مکتب شیخ صفی الدین اردبیلی می شود و در فصل آخر نیز سرانجام به جانشینان و نوادگان این عارف پرداخته شده است.

انتهای پیام/

یارانه ها و حمایت های فرهنگی دولت عمدتا در سه حوزه نشر کتاب، رسانه ها و سینما موضوعیت دارد. در دیگر حوزه ها رقم های حمایتی دولت چندان بالا نیست و شیوه توزیع یارانه های فرهنگی نیز کمتر از این سه حوزه حاشیه ساز بوده است. در سال 97 انجمن سینمای جوانان که یک نهاد دولتی برای حمایت از سینمای نوپای جوانان است، نزدیک به 20 میلیارد تومان به عنوان حمایت دولتی به ساخت فیلم در حوزه ها و بخش های مختلف پرداخت کرده است، نهادهای بزرگ تری مثل فارابی، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربه و... هم حمایت ها و یارانه هایشان به ده ها میلیارد تومان می رسد. این رقم ها هر بار نشست های خبری سازندگان فیلم ها را به تنش می کشاند و موضوع رانت و لابی و... را به بخش همیشگی جلسات نقد و بررسی فیلم ها تبدیل کرده است.

در حوزه کتاب هم یارانه ها و حمایت های دولتی حاشیه های بسیاری به دنبال داشته است. از سویی در سال 97 هفت هزار و 957 عنوان کتاب از سوی وزارت ارشاد خریداری شده است. این خریدها به قصد حمایت از ناشران و نویسندگان انجام می شود، اما همیشه شائبه های بسیاری در شیوه انتخاب کتاب ها، تعداد کتاب های خریداری شده و... وجود داشته است. افزون بر این ارائه کاغذ به ناشران نیز سال های سال بازار کتاب را با بحران هایی بزرگ روبه رو کرده است. مشکل آنجاست که حمایت دولت از ناشران در این سال ها باعث شده با رشد فزاینده و قارچ گونه نشرها روبه رو شویم. به این آمار جالب نگاه کنید! در ایران حدود سه هزار کتاب فروشی فعال وجود دارد، اما تعداد ناشران کتاب طبق آخرین آمار اعلامی بیش از 14 هزار ناشر است در حالی که همه کشورهای اتحادیه اروپا مجموعا کمتر از 10 هزار ناشر دارند.

همه آنچه درباره حمایت های دولتی از بازار نشر گفته شد، به شکل تشدیدیافته ای در حوزه مطبوعات نیز جاری و ساری است. سال ها است که کارشناسان رسانه ای و اقتصادی از تبعات و پیامدهای یارانه های دولتی داد سخن داده اند؛ اما همچنان شیوه ناقص و فسادبرانگیز پرداخت یارانه به شکل گذشته در دستور کار قرار دارد. اگرچه تلاش هایی برای نظام مند کردن پرداخت این رسانه ها انجام شده و به ویژه در چند سال گذشته با امتیاز دهی به روزنامه ها تلاش شد تا پرداخت ها کارآمدتر باشد، اما واقعیت آن است که یارانه مطبوعات فقط به روزنامه ها خلاصه نمی شود و خبرگزاری ها، مجلات و... که جمعیت بسیار بیشتری دارند نیز یارانه می گیرند و افزون بر این به طور کلی ساختار حمایتی از کسب وکارهای رسانه ای که تنها مبتنی بر داشتن مجوز است، زمینه را برای فساد و تقسیم غیرعادلانه فراهم می کند.

باورش سخت است، اما در کشور ما 11 هزار و 640 رسانه مختلف مجوز فعالیت دارند. یعنی به ازای هر شش هزار و 800 نفر از جمعیت ایران یک مجوز رسانه صادر شده است. فایل اکسلی که معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد از این مجوزها روی سایتش گذاشته، فله ای و درهم است، به تفکیک دوره انتشار نیست و به سادگی نمی توان آمارهای دقیق و روزآمد مربوط به هر یک از انواع رسانه اعم از روزنامه، خبرگزاری، پایگاه خبری، هفته نامه، فصل نامه و... را به دست آورد. به هر روی از این 11 هزار و 640 رسانه در کشور، حدود 353عنوان روزنامه، 42 خبرگزاری، حدود سه هزار و 238سایت و پایگاه خبری و حدود هشت هزار هفته نامه، ماهنامه، فصل نامه و... وجود دارد.

اعطای یارانه و حمایت مالی و همچنین کاغذ یارانه ای به بسیاری از رسانه هایی که اصولا منتشر نمی شوند یا انتشارشان نمایشی از فعال بودن است، این قاعده را برملا کرده است که گویا داشتن یک برگه کاغذ به نام مجوز شرط لازم و کافی برای دریافت یارانه ها و حمایت های دولتی است. در واقع قاعده این است که مجوز امتیاز می آورد و دارندگان مجوزهای رسانه می توانند در معادلات پرداخت یارانه و... دست ببرند و کمک نقدی دولتی بگیرند. نتیجه آن شده است که 39 مجله بدون نام و نشان که حتی صاحبان دکه های روزنامه فروشی هم نام مجله هایشان را نشنیده اند و تحریریه مشخصی هم ندارند و مجوزشان به نام یک نفر است، در سال 97 نزدیک به 2 میلیارد تومان یارانه گرفته اند و این در حالی است که برای مثال گروه رسانه ای دنیای اقتصاد با انتشار مداوم و منظم روزنامه، هفته نامه، سایت خبری و... و همچنین فعالیت بیش از 350نیروی رسمی در سال 97 حدود یک میلیارد و 200 میلیون تومان یارانه دریافت کرده است. این شیوه توزیع یارانه ها اگرچه همه رسانه داران فعال و حرفه ای کشور را با بحران های متناوب روبه رو کرده است، اما همه ماجرا نیست.

وزارت ارشاد به مطبوعات کاغذ یارانه ای می دهد. به این معنی که دولت با اختصاص ارز دولتی به واردات کاغذ، این کالای مورد نیاز نشریات را با ارز 4200 تومانی و به قیمت هر کیلو 4 تا 5 هزار تومان به صاحبان نشریات می دهد. این در حالی است که قیمت کاغذ در بازار آزاد هر کیلو 14 تا 15 هزار تومان است. جالب است بدانید که قیمت کاغذ باطله در بازار هر کیلو 10 تا 11 هزار تومان است. در واقع برخی صاحبان مجوزهای رسانه ای می توانند کاغذ یارانه ای را از دولت به قیمت 5 هزار تومان بخرند و سپس در بازار آزاد همان کاغذ را به دو تا سه برابر قیمت بفروشند. این ساختار معیوب اقتصادی کار را به جایی رساند که کاغذ باطله برخی از روزنامه ها از قیمتی که برای فروش روی آنها درج شده بود، بیشتر ارزش داشت و بازار نشریات برگشتی را وارد معادلات تازه ای کرد.

تصمیم های نادرست در مدیریت وضعیت رسانه ای کشور و بحران های متعددی که گریبانگیرش شده است، باعث شده تا رقابت نشریه های کارآفرین و اثرگذار کشور که در روند فعالیت خود ارزش افزوده تولید می کنند با نشریه های غیر از این دشوار و دشوارتر شود. نکته آن است که در همه جای دنیا دولت ها به بنگاه های اقتصادی حوزه فرهنگ یارانه می دهند یا از آنها حمایت مالی می کنند. اما حمایت آنها کنترل شده و زیربنایی است. یعنی عموما در بخش های زیرساختی، حمل و نقل و توزیع و... یارانه پرداخت می شود، در صورتی که حمایت نقدی هم انجام شود، این حمایت مبتنی بر فرآیند تولید، اشتغال زایی و خروجی نهایی این بنگاه ها است نه مجوزهای پیشینی. مجوزمحور بودن همه ساختار و سازمان های مدیریتی در حوزه مطبوعات در ایران باعث شده است تا نفس داشتن این مجوزها به یک امتیاز بدل شود. این موضوع آنجا برجسته تر است که در مراودات سازمان و به ویژه در انتخابات میان مدیران مسوول نشریات، همه مدیران مسوول به صرف داشتن یک مجوز در فرآیند انتخاب یک رای برابر دارند. برای مثال مدیر مسوول روزنامه همشهری با مدیرمسوول یک فصل نامه که تحریریه ای هم ندارد و نامنظم منتشر می شود و بعضا توزیع هم نمی شود، رای برابر دارد. این نقیصه باعث شده است تا سازوکارهای قانونی چندان اثربخش و قدرتمند نباشد و به سادگی بتوان قوانین را دور زد و منابع ملی را هدر داد.

به گزارش ایسنا، مسعود نصرتی در این زمینه گفت: به موجب تفاهم نامه همکاری مشترک بین سازمان شهرداریها و دهیاریهای کشور و سازمان امور سینمایی و سمعی بصری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با استفاده از ظرفیت طرفین تفاهم نامه و با مشارکت شهرداریها در شهرهای فاقد سالن سینما، پردیس سینمایی امید ساخته می شود.

وی با بیان اینکه در احداث پردیس های سینمایی امید، سازمان امور سینمایی و سمعی بصری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کار صدور مجوز و ارائه مشاوره های فنی، تهیه نقشه و طراحی سازه و پرداخت 700 میلیون تومان به صورت کمک بلاعوض را بر عهده دارد، گفت: به منظور سرعت گرفتن اجرای این پروژه، سازمان شهرداریها و دهیاریهای کشور به شهرداریهای شهرهای فاقد سینما که در احداث پردیس سینمایی امید مشارکت دارند تا سقف 500 میلیون تومان، با پیشرفت فیزیکی پروژه، بصورت کمک بلاعوض پرداخت می کند.

وی با بیان اینکه یکی از اهداف احداث این پردیس ها، ارتقای شاخص های فرهنگی و عمومی سازی دسترسی شهروندان به تولیدات فرهنگی است، گفت: مقرر است طی سال جاری در20 شهر پردیس سینمایی امید ساخته شود و تاکنون در 11 شهر این پروژه با اعلام آمادگی شهرداری ها آغاز شده است.

نصرتی افزود: ساخت پردیس سینمایی امید در شهر ایلام با چهار سالن و 400 صندلی و در شهر اندیمشک در استان خوزستان در با سه سالن و 410 صندلی پس از طی مراحل مربوطه شامل اعلام آمادگی شهرداری، انعقاد تفاهم نامه برای تحویل فازهای مختلف نقشه و انتخاب پیمان کار در مرحله آغاز عملیات اجرای پروژه قرار دارد.

وی ادامه داد: ساخت پردیس سینمایی امید در شهرهای گناوه در استان بوشهر شامل سه سالن با 360 صندلی، ایرانشهر در استان سیستان و بلوچستان شامل سه سالن با 373 صندلی، بانه در استان کردستان شامل سه سالن با 265 صندلی و منطقه آزاد ماکو در استان آذربایجان غربی شامل سه سالن با 365 صندلی پس از اعلام آمادگی شهرداری ها در مرحله تحویل نقشه فاز دو قرار دارد.

نصرتی همچنین اعلام کرد: ساخت پردیس سینمایی امید شامل سه سالن در شهرهای میناب در استان هرمزگان، تربت حیدریه در استان خراسان رضوی و طبس در استان خراسان جنوبی در مرحله انعقاد قرارداد تهیه نقشه قرار دارد.

براساس گزارش روابط عمومی سازمان شهرداریها و دهیاریهای کشور، وی همچنین از اعلام آمادگی شهرداریهای خلخال در استان اردبیل و بم در استان کرمان برای مشارکت در ساخت پردیس سینمایی امید خبر داد.

انتهای پیام

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین ، اکران خصوصی فیلم سینمایی سرکوب ساخته رضا گوران با حضور اهالی سینما و تئاتر شنبه پنجم مرداد در پردیس سینمایی چارسو برگزار شد و پیش از آغاز فیلم، سرمایه گذار این اثر از اهالی سینما خواست باعث راندن سرمایه گذاران از سینما نشوند.

رضا گوران که به همراه عوامل و بازیگران فیلم، حبیب اسماعیلی تهیه کننده و محمدصادق رنجکشان روی صحنه آمد بود از اینکه اهالی سینما میزبان خوبی بودند برای او که از تئاتر به این عرصه آمده، قدردانی کرد و با تقدیر از تهیه کننده و سرمایه گذار و تمامی افرادی که در این پروژه حضور داشتند، تاکید کرد، همگی آنها شرایط آرام و مناسبی را برای تولید و ساخت این فیلم فراهم کردند که بدون حضور هریک از آنها به ثمر نشستن این پروژه ممکن نبود. او با اشاره به اکران سرکوب گفت: ما ساختار فیلم را به نفع اکران حفظ کردیم و اجازه ندادیم که فیلم به خاطر جشنواره آسیب بخورد.

محمدصادق رنجکشان سرمایه گذار سرکوب از اهالی سینما خواست با سرمایه قهر نکنند و در شرایطی که حتی بانک ها هم نمی توانند به سینماگران کمک کنند و وضعیت اقتصادی سینما سخت و مشکل است باعث رانده شدن سرمایه گذاران و سرمایه آنها از سینما نشوند.

حبیب اسماعیلی از تماشاگران خواست از فیلم هایی با موضوعات اجتماعی مانند سرکوب حمایت کنند تا این فیلم ها هم بتوانند مانند آثار کمدی در گیشه موفقیت کسب کنند. او به شرایط نابرابر اکران فیلم های روی پرده اشاره کرد و گفت: کل تیزرهای تلویزیونی که به سرکوب اختصاص داده شده همراه با تبلیغات دیگر و زیرنویس تنها به چهل تیزر می رسد و امیدواریم شرایط طوری باشد که همه فیلم ها از امکانات تبلیغاتی یکسانی برخوردار باشند.

رویا افشار هم طی سخنان کوتاهی از حبیب اسماعیلی و محمدصادق رنجکشان تشکر کرد که پشت فیلم را خالی نکردند.

رویا افشار، سارا بهرامی، پردیس احمدیه از بازیگران فیلم در این مراسم حضور داشتند و باران کوثری و الهام کردا به دلیل حضور در دو نمایشی که در حال حاضر روی صحنه است از حضور در این مراسم بازماندند.

رخشان بنی اعتماد، فریدون جیرانی، کمال تبریزی، رضا کیانیان، سید جمال ساداتیان ، جواد نوروزبیگی، جهانگیر کوثری، پانته آبهرام، هنگامه قاضیانی، حبیب رضایی، هوشنگ گلمکانی، عباس یاری، نگار اسکندرفر، بهرام دهقانی، خسرو دهقان و... از مهمانان حاضر در این مراسم بودند.

258243

کد خبر 1284177

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، نامش با ارتفاع پست ابراهیم حاتمی کیا سَرِ زبان ها افتاد، فیلم هایی چون مزرعه پدری ، صبحانه برای دو نفر و سریال هایی مثل معصومیت از دست رفته ، فقط به خاطر تو ، هنگامه ، پیله های پرواز و خسته دلان را در کارنامه خودش دارد. سریال برای آخرین بار ماه مبارک رمضان نامِ رامتین خداپناهی را بیشتر مطرح کرد و بعد از بانوی عمارت هم مثلِ همیشه، پُرکار نیست، البته در گسل و پریا و اولین انتخاب تلویزیون هم حضور داشته ولی بازیگر پُرکاری نیست.

خداپناهی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری تسنیم در این باره توضیح داد: دو سریال برای عید و سریال تک سواران راما قویدل هم پیشنهاد شد من نپذیرفتم چون اعتراض دارم؛ چرا باید یک دستمزد 600میلیونی و ارقام افسانه ای به عده ای خاص داده شود و ما با این سابقه کار و عضویت در هیئت علمی دانشگاه نمی توانیم طلب دستمزدهای معقول هم داشته باشیم؟ سریعاً به ما خرده می گیرند و انتقاد می کنند.

وی تأکید کرد: چرا ما نباید بگیریم؟ آیا سابقه و کار و سواد نداریم یا بد کار کردیم؟ چرا برخی ها ماهانه 100 میلیون و رقم های افسانه ای دیگر بگیرند و ما برای سه ماه کار، صدمیلیون درخواست کنیم، اعتراض می کنند؟ اینجا عدالتی در کار نیست؛ البته استثنا هم وجود دارد متن و کارگردان و عوامل خوب هستند و با مبالغ پایین تر هم پذیرفته ام. برای سریال بانوی عمارت این اتفاق افتاد اما آن موقع دلار 3800 تومان بود و امروز 14000 تومان و پراید 70 میلیون تومان.

بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون با انتقاد از عدم نظارت بر حوزه دستمزدها و کارهای نازل و سخیف دنیای تصویر، تأکید کرد: هیچ سیستم نظارتی نیست که آن طور که باید و شاید بر حوزه دستمزدها، کارهای نازل و سخیف دنیای تصویر اشرافی داشته باشند. من 20 سال برای رادیو و تلویزیون زحمت کشیده ام خصوصاً در شبکه سه که کارهای رمضانی داشتم 70 میلیون مخاطب تماشاگرش بوده اند. چرا با تمام این سابقه و کارنامه، نباید ما پیشنهاد کار درجه یک داشته باشیم؟ انگار ما بچه زن بابا هستیم!

خداپناهی به بیکاری و کم کار شدن هنرمندان کاربلد و حرفه ای اشاره کرد و گفت: متأسفانه هنرنمایی بر فضای هنرهای نمایشی غلبه کرده و باعث شده هنرمندانی که حرفی برای گفتن دارند بیکار و کم کار شوند. ما آن زمان که کار می کردیم 30 سالم بود و امروز 48ساله شده ام اما با این همه سابقه کار بازیگری و فعالیت های دانشگاهی، آرامش فکری ندارم و نگران فردا هستم، چرا باید چنین اتفاقی برای امثال ما بیفتد؟ و عده ای رقم های افسانه ای برای کارهای سخیف بگیرند.

وی خاطرنشان کرد: این روزها از خودم می پرسم؛ چرا این همه کارهای سخیف با ارقام بالا ساخته می شوند و چرا با پدیده ای مثل پولشویی روبه رو شده ایم؟ چرا امثال ما نباید سالی 20 پیشنهاد داشته باشند و سه کار درجه یک و خوب از میان آن ها انتخاب شود؟ در صورتی که دو پیشنهاد می شود که یا ناگزیریم برویم و یا مثلِ من ترجیح می دهم دوران سخت زندگی را انتخاب کنم ولی بازیگرِ هر کاری نشوم.

خداپناهی در خاتمه خاطرنشان کرد: به هر حال یک روز تاریخ قضاوت می کند. خیلی از هنرمندان کاربلد و بادانش ما چنین روزگار سختی را دارند، هنرمندانی که تلاش کرده اند ولی با آن ها برخوردِ غیرحرفه ای شده است. شاید این درد و گرفتاری بیشتر عاید بازیگران و برخی از عوامل پشت صحنه شده اند که بیشتر اوقات هم ندیده گرفته می شوند، اما یک عده به قدرت لابی و رفتار مافیایی باقی مانده اند. این ها هنرمند را دلسرد کرده و همه را به شکوه و شکایت واداشته است.

پیش از این هم برخی از پیشکسوتان دیگر به ارقام افسانه ای و نجومی برخی و توجه به عده خاص اعتراض و گلایه کرده اند، برخی که اصطلاحاً شق القمر هم نکرده اند و نمی کنند اما تحت تأثیر بوق و کرنا و هیاهو میلیاردی دستمزد می گیرند ولی توانمندی خاصی را روی صحنه نمایش و جلوی دوربین از آن ها نمی بینیم.

انتهای پیام/+

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی خانه تئاتر، مجمع عمومی کانون کارگردانان که با دستور جلسه اصلاح آیین نامه کانون کارگردانان و انتخابات هیات مدیره این کانون گرد هم آمده بودند به جدایی انجمن دستیاران کارگردان از این کانون به اتفاق آرا رای مثبت دادند.

همچنین در خلال این گردهمایی مسعود دلخواه رییس هیات مدیره منحل شده این کانون گفت: امروز به علت انحلال هیات مدیره قبلی اینجا جمع شده ایم تا در مورد 2 موضوع تصمیم گیری کنیم، تایید و تصویب تغییرات آیین نامه کانون کارگردانان که مهم ترین آن تعیین و تفکیک انجمن دستیاران از کارگردانان است و دومین سبب این گردهمایی انتخاب هیات مدیره جدید کانون کارگردانان است.

وی همچنین افزود: امیدوارم هیات مدیره جدید همگون تر، همراه تر و یکدست تر باشند ما حدود 90 جلسه داشتیم اما به دلایلی انحلال هیات مدیره کانون کارگردانان را اعلام کردیم.

پس از دلخواه بازرس اسبق کانون کارگردانان محمودرضا رحیمی در ارائه گزارشات خود به مجمع گفت: این هیات مدیره یک سال و پنج ماه بر سر کار بود و یکی از کارهای خوبی که انجام داد اعلام شجاعانه انحلال خود بود. کانون کارگردانان منحل شد چون دیدگاه های موجود در آن نه متضاد بلکه متناقض بود و مجاورت منتخبینش سبب مودت میان آنها نشد.

در ادامه جلسه نبی اله گیاهچی برای ارائه تغییرات آیین نامه جدید حاضر شد و توضیحاتی را ارائه داد و سپس افزود: تشکیل مجامع عمومی به دشواری محقق می شود بنابراین تصمیم گرفته شد اکنون که چنین مجمعی برقرار شده است برخی موارد نامشخص و نامتعین را مشخص کنیم مثلا در اساسنامه قبلی بازرس جزو هیات مدیره بود که این اشکال قانونی دارد. در آیین نامه اصلاح شده که از مدتی پیش در فضای مجازی برای مطالعه به اشتراک گذاشته شده است، تلاش کرده ایم تا تمامی این موارد را برطرف کرده و اگر اعضا امروز آمادگی تصویبش را داشته باشند آن را به رای خواهیم گذاشت.

در ادامه این جلسه مجمع جدایی انجمن دستیاران کارگردان از کانون را تصویب کرده اما باقی پیشنهادات برای تغییر آیین نامه را بر عهده هیات مدیره جدید گذاشت و مصوب شد نامزدهای غایب در جلسه از نامزدی کنار گذاشته شوند.

نامزدهای هیات مدیره شب گذشته متشکل از محمود ابراهیم زاده شاپوری، احسان حاجی پور، شهاب الدین حسین پور، آرش خباز دادگر، هادی عامل هاشمی، مریم کاظمی، هوشنگ گلروز توکلی، نبی الله گیاهچی، شهرام گیل آبادی، مریم معترف و مسعود موسوی بودند و احسان فکا، محمد برومند، میثم مطهری، مجید کریمی و یداله کریمی برای امر بازرسی این کانون نامزد شده بودند.

در پایان از میان 59 برگه رای با 42 رای دهنده حضوری و 17 رای دهنده وکالتی افراد زیر انتخاب شدند:

هیات مدیره منتخب کانون کارگردانان:

شهرام گیل آبادی: 41 رای

محمودرضا رحیمی: 31 رای

نبی اله گیاهچی: 28 رای

آرش خباز دادگر: 26 رای

هادی عامل هاشمی: 22 رای

هوشنگ توکلی: 20 رای

مریم کاظمی و احسان حاجی پور: 19 رای

بازرسان منتخب کانون کارگردانان خانه تئاتر:

احسان فکا: 18 رای

مجید کریمی: 17 رای

کد خبر 4678165

آروین موذن زاده

به گزارش مشرق ،هالیوود همه چیزش هم بد نیست و باید سینمایی های ما آن چیزهای خوبش را یاد بگیرند و به کار ببندند. فارغ از این که حتما آنجا هم مناسبات پشت پرده و سازوکارهایی مخفی وجود دارد، اما دست کم در ظاهر ماجرا، همه چیز سروشکلی حرفه ای و درست دارد و هیچ داده ای مبهم و با پنهانکاری ارائه نمی شود. از انتشار خلاصه قصه فیلم ها بگیرید که داستان را به شکلی سرراست و آدمیزادی مطرح می کنند و ابایی هم از لو رفتن و بهره برداری از آن ندارند تا اعلام بی رودربایستی هزینه تولید فیلم و سرانجام هم رقم نهایی فروش فیلم در گیشه. همه اینها که به آن اشاره کردیم، در سینمای ایران کاملا برعکس است؛ خلاصه فیلم ها که در اخبار تولید رسانه ای و منتشر می شود، تقریبا همگی گنگ و مبهم و پرت و پلاست و تماشاگر ذهنیت مناسبی درباره فیلمی که قرار است ساخته شود و بعدا ببیند، پیدا نمی کند. انگار قرار است چه شاهکاری تولید شود که سازندگان نگران علنی کردن خلاصه قصه آن هستند! این ابهام و گنگی خودخواسته در اعلام هزینه تولید فیلم ها هم وجود دارد و کمتر صاحب اثر، تهیه کننده و کارگردان و حتی سرمایه گذاری است که بودجه و سرمایه دقیق و درست آثار را اعلام کنند. مشخص نیست دلیل این ملاحظه یا پنهان کاری و ترس چیست؟ به ندرت و به شکلی استثنائی این اتفاق می افتد که سینماگران و سازندگان آثار، هزینه تولید یک فیلم را به شکل شفاف اعلام کنند. عدم اعلام دقیق و رسمی هزینه تولید، اما راه را برای شایعات و حرف و حدیث های مختلف باز می کند.

وقتی سازندگان آثار، رقم تولید را اعلام نمی کنند یا به دروغ می خواهند آن را بسیار کمتر از بودجه واقعی اعلام کنند، همه اشخاص حقیقی و حقوقی که در تهیه و تولید فیلم دست داشته اند، زیرسؤال می روند و گاهی به شکلی بدتر گمانه زنی درباره زدوبندهای پشت پرده و تزریق پول های مشکوک و سرمایه کثیف، بیشتر می شود. در حالی که شفاف سازی در اعلام هزینه های تولید، مانع ایجاد حاشیه درباره فیلم می شود که هم احترام به اهالی رسانه و مخاطبان خواهد بود و هم به لحاظ هزینه می تواند برآیند و الگویی برای فعالان سینما و سرمایه گذاران و سازندگان آثار سینمایی باشد و آنها مطلع شوند ساخت فیلمی با این مختصات، چقدر هزینه خواهد داشت.
گاهی این دروغ و پنهان کاری در مرحله اکران و نمایش فیلم هم وجود دارد و با این که ظاهرا با سیستم فروش آنلاین و مکانیزه، چندان نباید جای ارائه اطلاعات اشتباه و نادرست وجود داشته باشد، اما باز برخی صاحبان آثار سعی می کنند، میزان فروش فیلم هایشان را گاه کمتر و گاه بیشتر از میزان واقعی اعلام کنند!
در چنین وضعیتی، برخی سازندگان آثار سینمایی نه به شکلی دقیق و واضح، رقم تولید فیلم هایشان را اعلام می کنند و نه پاسخ درستی به سؤالات اهل رسانه در این زمینه می دهند. گاهی هم تهیه کننده فیلم یک چیزی می گوید و بعد کارگردان حرف دیگری می زند و بعدتر هم سرمایه گذار رقم متفاوتی را اعلام می کند. مشخص نیست این بازی بیهوده، با چه هدفی انجام می شود.
این پنهان کاری و عدم اعلام دقیق رقم و بودجه فیلم، کاملا مشخص نمی کند چه فیلم هایی در گیشه شکست می خورند و چه آثاری به سود می رسند. با این حال سعی کردیم از گوشه وکنار و از خلال مصاحبه ها و اظهارنظرها، هزینه تولید برخی فیلم های روی پرده را اینجا بیاوریم و ببینیم باتوجه به میزان فروش، این فیلم ها به سود رسیده اند یا در گیشه شکست خورده اند. مرور اجمالی آمار فروش فیلم ها نشان می دهد، از میان 25 فیلم اکران شده تا اینجا، بیشتر فیلم ها باتوجه به میزان هزینه تولید، یا در گیشه شکست خورده اند یا به زحمت توانسته اند، به سود ناقابلی برسند. این وسط تنها دخل و خرج دو سه فیلم کامل با هم می خواند و به سودی درست و حسابی رسیده اند.

بیشتر بخوانید:

اصلاح طلبان جیره خوار انگلیس و اصولگرایان نوکر شاه هستند؟! +عکس

سود موادمخدر!
پول ناشی از قاچاق مواد مخدر که حرام است و خوردن ندارد، اما خوب می دانیم که متاسفانه پول و منفعت قاچاق مواد مخدر، بسیاری را به سمت سوداگری مرگ می کشاند. حالا این سود و منفعت به طور حلال و مثبتش نصیب سازندگان متری شیش و نیم هم شده که فیلمی با موضوع اعتیاد و مواد مخدر ساختند. این فیلم نه تنها به سود رسیده، بلکه حتی تا اینجا به پرفروش ترین فیلم امسال سینمای ایران تبدیل شده است. سیدجمال ساداتیان، تهیه کننده متری شیش و نیم جایی اعلام کرد این فیلم دو و نیم برابر یک فیلم معمولی هزینه برداشته است.
محمدصادق رنجکشان، سرمایه گذار متری شیش و نیم هم در اظهارنظری بودجه تولید این فیلم را هفت میلیارد تومان اعلام کرد، با این حال منابع غیررسمی، هزینه تولید متری شیش و نیم را بسیار بیشتر از این اعلام کرده اند: 14 میلیارد تومان! حتی اگر همین رقم اخیر را درنظر بگیریم، فروش تا اینجا 28 میلیارد تومانی فیلم، به طور قطعی از سود این اثر خبر می دهد. رقمی که برای یک فیلم ملتهب اجتماعی، بسیار مناسب است. آن هم در سال هایی که اقبال عمومی بیشتر نسبت به آثار به اصطلاح کمدی است.
زوج پول ساز
همه چیز از سریال پژمان شروع شد و سام درخشانی و پژمان جمشیدی، چشمه های بامزه ای از هم نمکی شان را نشان دادند! بعدتر پیمان قاسمخانی، نویسنده آن سریال موفق، خوب بد جلف را با حضور این زوج ساخت که آن هم اثر موفقی در گیشه از آب درآمد. آنها همین لحظه که شما مشغول خواندن این گزارش هستید هم در حال بازی در قسمت دوم این فیلم با پسوند ارتش سری هستند. اما بعد از قسمت اول خوب بد جلف، از ظرفیت این زوج در تگزاس هم استفاده شد. البته باید به حضور حمید فرخ نژاد هم اشاره کرد که او هم در فیلم قاسمخانی حضور داشت و در تگزاس هم بازی می کرد. موفقیت تگزاس در گیشه، سازندگان آن را به فکر ساخت قسمت دوم کشاند و حتی ظاهرا قسمت های دیگری هم در راه است.
مسعود اطیابی در مصاحبه ای گفت: تگزاس 2 حداقل باید 16 میلیارد تومان فروش داشته باشد تا هزینه ساختش تامین شود. ابراهیم عامریان، تهیه کننده این فیلم هم در اظهارنظری گفت: دستمزد بازیگران برزیلی تقریبا همان دستمزدی بود که در قسمت اول تگزاس پرداخت شد، اما باتوجه به افزایش قیمت دلار، دستمزد آنها به ریال، چهار برابر شد.
حتی اگر دستمزد واقعی تولید این فیلم را هم همان 16 میلیارد تومانی که کارگردان گفته درنظر بگیریم، با فروش تا اینجا 22 میلیارد تومانی، تگزاس 2 فیلم پرسودی بوده است.
شب میلیاردی
فیلم شبی که ماه کامل شد، فیلم پرهزینه است و طبیعتا برای ساخت اثری جذاب و پرکشش باید هزینه درخوری می شد. مضاف بر این که تولید در خارج از کشور و بروز اتفاقات پیش بینی نشده، به هرحال خرج زیادتری روی دست تهیه کننده و سرمایه گذار می گذارد. با این حال معلوم نیست، چرا سازندگان شبی که ماه کامل شد، هزینه دقیق تولید فیلم را اعلام نمی کنند. منابع غیررسمی از رقم حدودی 10 میلیارد تومان می گویند که باتوجه به مواردی که ذکر شد، رقم نامتعارفی برای تولید چنین اثر سنگینی نیست.
این فیلم به کارگردانی نرگس آبیار و تهیه کنندگی محمدحسین قاسمی که به تازگی به فروشی بیش از 15 میلیارد تومان در گیشه رسیده، موفق شده به سود برسد. هرچند هنوز جا دارد رقم این منفعت مالی را افزایش دهد.
بازنده های سرشناس
شده حکایت این تیم های فوتبال و باشگاه های ثروتمندی که انبوه بازیکن سرشناس در ترکیب دارند، اما نتیجه مسابقاتش در زمین چیز دیگری است و انگار نه انگار که کلی برای این تیم هزینه شده که فقط ببرد. ما همه با هم هستیم به کارگردانی کمال تبریزی و تهیه کنندگی رضا میرکریمی با انبوه بازیگر سرشناس، حکم نمونه سینمایی همان تیم های غلط انداز را دارد. این فیلم که با بودجه ای حدود 12 میلیارد تومان تولید شده و بخش زیادی از هزینه تولید هم صرف دستمزدهای بازیگران چهره فیلم شده، در گیشه ده میلیارد تومان فروخته، یعنی هنوز نتوانسته خرجش را هم دربیاورد، سود که بماند. این شکست در حالی رخ داده که پیشتر و در منابع غیررسمی، رقم تایید نشده 20 میلیارد تومان را برای تولید این فیلم ذکر کرده بودند! که اگر قرار بود آن را ملاک قرار دهیم، باید شاهد سقوط آزاد سازندگان ما همه با هم هستیم، می بودیم!
ضربه فنی شدن تختی در گیشه
اگر بخواهیم، سراغ نمونه های متاخرتر در گیشه برویم، باید به فیلم غلامرضا تختی به کارگردانی بهرام توکلی و تهیه کنندگی سعید ملکان اشاره کنیم که یکی از بزرگ ترین شکست خورده های گیشه در سال 98 است. این فیلم که بنا به اعلام سازندگان آن، با بودجه 5/8میلیارد تومان ساخته شده، در گیشه به سختی توانست حدود دو میلیارد تومان بفروشد. به قول خود گزارشگران ورزشی این البته هیچ چیز از ارزش های این فیلم خوب و مهم، کم نمی کند!

به گزارش سینماپرس ، سینما محفلی برای نمایش قدرت سیاسی کشورها و خط و مشی از دیپلماسی فرهنگی در جهان است. در این میان چتر سلطه آمریکا بر سیاست گذاری جشنواره های فیلم خارجی، منجر به تسلط بر دیپلماسی کشورها شده و با سیاه نمایی تاریخ، اندیشه هایی ضد ایرانی را ترویج می دهد.

به گزارش روابط عمومی سازمان سینمایی حوزه هنری، چهاردهمین نشست تحلیلی برنامه سینما؛ گفتمان فرهنگی با موضوع سینما و دیپلماسی فرهنگی با حضور: دکتر ابراهیم فیاض نویسنده، پژوهشگر و استاد دانشگاه تهران محمدرضا شرف الدین تهیه کننده سینما، امیررضا مافی منتقد سینما، امیر اسفندیاری کارشناس سینمای بین الملل، سیدمحمد حسینی و یزدان عشیری از منتقدان و کارشناسان سینما در سازمان سینمایی حوزه هنری برگزار شد.

دکتر ابراهیم فیاض عنوان کرد: ما در تحلیل مقوله های درونی و بیرونی سینما هیچ تعبیری به اسم قدرت نداریم و این امر منجر به تقسیم بندی ادوار به مخملباف اول و دوم شده است. به طور کلی عدم وجود قدرت، سینما را به دو دوره رسانده است ولی قدرت و عملکرد علوم انسانی تا حدی است که منجر به ساخت غرب شده و در تحلیل مسائل مختلف به نحوی سیاست گذاری می کنند که اجازه نفس کشیدن را از همه گرفته است و در شرایطی که به ظاهر شعار آن آزادی است، اما به شیوه ای دیکتاتوری عمل می کند. در حالیکه علوم انسانی در دانشگاه های ما کاربردی ندارد.

فیاض ادامه داد: بزرگترین نرم افزار، قدرت است که به واسطه آن می توان به پیشرفت رسید. گفتمان از جمله پیشرفت های ارتباطی است که لازمه اجرای آن نیز، قدرت است اما متاسفانه، ما از وجود آن محروم بوده و این کمبود منجر به پیچیده شدن امور شده است. در سینما و تلویزیون ما، قدرت معنای تعیین و تکلیف به خود گرفته و افراد را ملزم به انجام برخی وظایف کرده است. برنامه سازی صداو سیما نمونه ای بارز این نگاه است که مدیران به واسطه قدرتی که دارند ما را نوکر خود حساب می کنند و برایمان تعیین و تکلیف می کنند. از طرفی دیگر، دانش آموخته های ما که عاملی برای قدرت هستند، با وجود تحصیلات آکادمیک توانایی بهره مندی از تحصیلات دانشگاهی خود را نداشته و با بی درایتی خود بر این بی قدرتی دامن می زنند.

وی یادآور شد: فعال بودن سینما مایه حیات آن است و اهمیت آن در همه ابعاد، تا مرز امنیتی کشورها هم، پیش رفته است. تام کروز بازیگر آمریکایی، نمونه ای از تاثیر سینما در ابعاد سیاسی کشورها است که با نقش آفرینی در فیلم های امنیتی، خط و مشی خاصی را دنبال می کند. فیلم های پنتاگونی نیز از جمله ها ژانرهایی است که تنها با حفظ ظاهر به مسائل امنیتی آمریکا مراجعت کرده و پیام هایی متناسب با سیاست های این کشور را منتقل می کند. این در حالی است که در سینمای ما مباحثی درباره قدرت CIA و تاثیرات آن بر خاورمیانه و تصمیمات مملکتی وجود ندارد و باید فضایی برای اینگونه موضوعات در ابعاد تولیدات تلویزیونی و سینمایی تعریف شده و نسبت به این مغفولات اقدامی جدی صورت گیرد.

این نویسنده و پژوهشگر فرهنگی تاکید کرد: برخی توییترهای بازیگران ما مضمونی فراماسونری دارد که این امر مایه خفت سینمای ایران بوده و نمی توان آن را تنها اشتباه یک هنرمند معرفی کرد چرا که اصولا سازمان صدا و سیما سیاست فراماسونری را دنبال کرده و وضعیت امروز آن بر گردن مدیران این مجموعه است. نشاندن افراد نالایق و بی مهارت بر صندلی های مدیریتی وضعیت اسف باری را برای کشور رقم زده است.

وی اظهار داشت: سینما هنر هفتم و آخرین هنر است و تا حدی جامع و کامل است که جایی برای فکر کردن باقی نمی گذارد. پس، سینما ایدئولوژیک بوده و محور اصلی قدرت محسوب می شود. این درحالی است که اقتدار آمریکا، سینمای این کشور را نیز قدرتمند کرده و در فیلم های مبتذل و حتی ارزشی آن هم نمودی ملموس پیدا کرده است.

فیاض یادآور شد: سینما محدودیت ندارد و باید به همه موضوعات در قالب فیلم بپردازد چرا که اگر جای برخی از موضوعات را در این عرصه خالی کنیم، محصولات ضد ارزشی خارجی این خلا را پر کرده و منجر به مدیریت سینمای غرب بر ما می شود. فیلم تایتانیک، نمونه بارزی از رهبری فرهنگی آمریکا بر سایر کشورها است. بنابر این اگر سینما وارد قدرت نشود، عملا نابود شده و نمودی از دوران مخملباف دوم را پیشرو خواهیم داشت.

وی درباره سیاست های آمریکا در مواجهه با مخاطب بین المللی گفت: آمریکا هیچ وقت جامعه شناسی و علوم اجتماعی را نپذیرفت و به جای آن روان شناسی را قبول کرده و جایگاه فرد در جامعه را جایگزین جامعه مشتمل از فرد کرده است. مردم این کشور نیز، تحت تاثیر سیاست ها، در سن نوجوانی متوقف شده و بر منوال این دوران حرکت و به حیات خود ادامه می دهند. مسئولان آمریکایی با محدود کردن فضای نقد اجتماعی، بر ماندگاری این سیستم و ادامه روند سیاست ها تاکید می کنند.

وی دیپلماسی و فرهنگ را دو معنای جداگانه می داند که در کنار هم محتوایی ارزشمند را می سازند. این درحالی است که در زمان وزارت دکتر ولایتی، زمانی که برای اولین بار از واژه دیپلماسی فرهنگی استفاده کردم با تمسخر عده ای از مسئولان بی سواد رو به رو شدم.

وی عدم وجود سواد رسانه ای را یکی از بزرگترین مشکلات ایران دانست و عنوان کرد: سانسور به معنای ضعف است و اعمال آن در ماهواره و اینترنت هم کاملا احمقانه است. سانسور در سلسله فعالیت ها، نهایتا به نتیجه ای ویرانگر در جامعه می رسد و متاسفانه، مسائلی نظیر روابط خصوصی زن و شوهرها را نیز به کف خیابان کشانده است. مسئولان ما خیال می کنند اگر چشم بندی برای مخاطب بگذارند کسی متوجه مفاهیم نمی شود در حالیکه مخاطب برای دیدن همه چیز فراتر از سانسور پیش می رود.

اخفای مشکلات اخلاقی سقراط در پس فلسفه

این نویسنده و پژوهشگر فرهنگی تاکید کرد: قطعا، دیپلماسی در همه ابعاد زندگی وجود دارد و نداشتن آن کاملا احمقانه است. مرده شور این تمدن را ببرند که در حال خفه کردن ما است و زندگی را به روال تکراری رسانده است. ما در سینما همچون جاده ابریشم در مسیر اشتباه حرکت می کنیم. چرا که تصور می کردیم تاریخ ما به جاده ابریشم گره خورده است در حالیکه این تاریخ متعلق به دو دوره مغول و اسکندر مقدوتی بوده و ما نوکر اروپا بوده ایم. پس تمدنی برای ما نیست و نباید به این ذلت افتخار کنیم. واقعیت دیگری در این زمینه وجود دارد که بر روابط ما با کشورها تاکید می کند. واقعیت فلاسفه یونان چیزی دیگری است. به عنوان مثال سقراط مشکل اخلاقی و جنسی داشته است تا جایی که اعدامش می کنند. افلاطون هم همین مشکل را داشته است. ولی چگونه تصویری از تاریخ یونان و فلاسفه شان در ذهنمان نقش بسته؟ قطعا، ما بدون افغانستان و عراق به جایی نمی رسیم و باید از لحاظ تمدنی از این کشورها پیشی بگیریم و اگر نه از لحاظ امنیتی دچار مشکل می شویم. مسئولان نمی دانند که در دیپلماسی ما عراق، کویت و افغانستان اهمیت و نقش به سزایی دارند.

وی ادامه داد: برای موفقیت دیپلماسی فرهنگی باید به همه ابعاد ادبیات، هنر و فلسفه توجه شود. اگر در دیپلماسی از متن به مفهوم برسیم همه مشکلات حل می شود. بسیاری از مشکلات ما ریشه در عدم شناخت ما از غرب دارد. این درحالی است که زن در یونان به برده داری گرفته می شود اما اینگونه موضوعات در فیلم های انان جایگاهی ندارد و به این موضوعات تا به حال پرداخته نشده است. ما اگر غرب را به غرب و ایران را به خود برگردانیم همه چیز درست می شود. بدون ایران ما غرب را نمی شناسیم و بدون غرب ایران را نخواهیم شناخت، و در هر دو موضوع بدون بررسی اسلام به نتیجه ای نخواهیم رسید.

سینما مسیری برای پیشرفت در ایران

فیاض گفت: بدون سینما، ایران هیچ پیشرفتی نخواهد داشت. در حالیکه ما متفکرین پشت سینما را نمی شناسیم و با رفتارهای منفعلانه مسئولان در کشور، منجر به بروز مشکلات امروز سینمای ما شده است در شرایطی که صورت خارجی همه اشیا هنر است و هنر هفتم ما نیز سینما است که تکنولوژی، پیشرفت و امپراطوری و غیره را شامل می شود.

وی اظهار داشت: مهمترین عامل گذشته و تاریخ است که فرهنگ را می سازد. اگر رسانه نتواند گذشته را به آینده ببرد حتما آینده را ویران می کند در حالی که این تفکر حیثیت منافع ملی آمریکا و اروپا است و عاملی برای سازندگی آینده است.

مهندسی فرهنگی عاملی برای پیشرفت سینما

محمدرضا شرف الدین تهیه کننده سینما در این نشست ضمن تاکید بر تمدن غنی ایران گفت: سیاست های سینمای ما نیاز به هدف گذاری و ارائه راهکارهای جدیدی برای پیشرفت دارد. ما از مهندسی فرهنگی غافل بوده و مدیریتی بر منابع مختلف اقتصادی و نیروی انسانی وجود نداریم. با وجود فرهنگ و تمدن غنی و با قدرت، به لحاظ بهره مندی از افکار و اندیشه های دینی و اعتقادات به صورت کلی عمل می کنیم. در این راستا با غفلت از نهادینه کردن آن ها، در بسیاری از زمینه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و غیره با خلا روبرو شده و ادامه حیات مشکل ساز شده است.

وی افزود: دیپلماسی فرهنگی، فن مدیریت تعامل با جهان خارجی در عرصه فرهنگی است و نیاز ما به مدیریت تعاملات فرهنگی با دیگر کشورها را نشان می دهد. مجموعه های فرهنگی نظیر حوزه هنری باید میزان تعاملات ما با جهان خارج را بررسی و بهره برداری از این اصل مهم را مورد پیگیری قرار دهند.

شرف الدین خاطرنشان کرد: دیپلماسی فرهنگی با قدرت معنا پیدا کرده و قطعا بدون آن به سینمای پیشرفته ای نخواهیم رسید. در هر زمینه ای که قدرت وجود داشته، عملکردهای خوبی صورت گرفته است. نظیر انرژی هسته ای، پیش از مذاکرات برجام. موضوعات بسیاری در 40 سال تعاملات ایران و جهان نیاز به برون نمایی و اظهار دارد که سینما تنها راه بروز آن است.

این تهیه کننده سینما، تصریح می کند: متاسفانه، برخی فیلمسازان ما برای کپی برداری از فیلم های کشورهای حتی جای دوربین را عوض نکرده و به بازنمایی کامل این آثار می پردازند و با کمال افتخار نسبت به خلق اثر خود ادعای نوآوری دارند.

مدیرعامل سابق انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس ادامه داد: مرور موفقیت ها و کم و کاستی های گذشته در حوزه دیپلماسی فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و غیره می تواند راهکاری برای بهبود این وضعیت باشد. از طرفی دیگر، شناسایی دیپلمات ها و بررسی محتوای مناسب فیلم های راه یافته به عرصه بین المللی عاملی برای ممانعت با سیاه نمایی های رایج در این آثار است؛ چرا که معرفی دیپلماسی فرهنگی، جمهوری اسلامی را به چالش کشانده و فیلمسازان را به ساخت فیلم های مورد پسند جشنواره های خارجی ترغیب کرده است. در این شرایط فیلم سازان بنابر سیاست های مدون و از پیش تعیین شده حرکت می کنند و به افکار و اندیشه ها جامه عمل می پوشانند. اساسا، برخی افراد ترجمان زبان بیگانگان محسوب می شوند و تابع خط و مشی مستقیم و غیرمستقیم کشورهای دیگر بوده و اصول فرماسونری را به عرصه فرهنگی ما می کشانند. ادله لازم برای اثبات این امر نیز، در بسیاری از جشنواره های فیلم خارجی وجود داشته و حتی با انتخاب ریاست جشنواره ها، تعیین راهبردها و رویکردهای فرماسونری جشنواره فیلم کن نیز تناسب بسیاری دارد.

به گفته وی، جشنواره فیلم فجر به عنوان بزرگترین رویداد هنری کشور که بستری برای نمایش و ارائه فیلم های انقلابی و ارزشی است، امروز از این فضا به دور مانده است در حالی که نامگذاری آن نیز به رویداد بزرگ انقلابی اشاره دارد. جوایز اهدا شده در این جشنواره نیز جای بحث بسیاری دارد.

این تهیه کننده سینما معتقد است سینما به عنوان یک ابزار امنیت ملی مهم تلقی شده و عاملی برای تعاملات امنیتی ما با دنیاست که در چارچوب قدرت معنا می گیرد. در این میان نظام نیز در ایجاد قدرت اجتماعی تا حدی موفق بوده است. کشورهایی چون افغانستان و عراق به علت نداشتن سینما از لحاظ دیپلماسی فرهنگی به پیشرفت خوبی نرسیده اند. با این وجود آثارخوبی از این کشورها در جشنواره های بین المللی وجود دارد که بسیاری از کشورهای سینمادار نظیر ایران، با وجود صرف هزینه های مربوط به آن، به نتیجه قابل توجهی در حوزه دیپلماسی فرهنگی نرسیده اند.

موفقیت سیاست خارجی در گروی بها به سینما

وی یادآور شد: ما به حضور در جشنواره های مختلف نیاز داریم ولی سیاست گذاری خاصی در این زمینه نداریم.

سیاست خارجی ما برای موفقیت نیاز به سینما دارد. آمریکا در همه جای دنیا سینمایی برای اکران فیلم دارد. چندین هزار کیوسک روزنامه فروشی اجاره دارد و ما از این زمینه های فرهنگی عقب مانده ایم.

یزدان عشیری، در این برنامه با اشاره به اهمیت موضوع دیپلماسی فرهنگی در سینما گفت: یکی از موضوعات مفقوده سینما، فقدان بررسی محتوای برنامه های تلویزیون و سینما و تاثیر گذاری و نسبت آن با منافع ملی و دیپلماسی فرهنگی است و از افق هدفمند در این زمینه غافل بوده ایم. این در حالی است که با نیم نگاهی به سینمای غرب وهالیوود، شاهد توجه جدی به مقوله دیپلماسی فرهنگی و رسانه ای در سینما و تاثیر گذاری اش بر مخاطب هستیم.

قدرت هالیوود، ارتش آمریکا را حریف است

وی افزود: جا دارد اشاره ای به جمله ماندگار مرحوم کیارستمی کنم که مفهوم رسایی از دیپلماسی سینمای غرب در آن است. می گوید: هالیوود از ارتش آمریکا هم قدرتمندتر عمل می کند این روند در همه دوره های تاریخ سینمای آمریکا از دوران جنگ با آلمان و ژاپن تا جنگ های سرد و جنگ به اصطلاح با تروریسم می بینیم.

عشیری خاطرنشان کرد: وزارت امور خارج آمریکا با ایجاد اتاق فکر در کمپانی های فیلمسازی، در پی برنامه هایش از سینماست. در حالیکه ما فاقد این اتاق فکر برای برنامه های دیپلماتیک و استراتژیک مان هستیم. معتقدم نسبت سینمای ما با مقوله دیپلماسی فرهنگی و حفظ منافع ملی در نظام جامعه بین الملل، نیاز به تحلیل و بررسی دارد تا ریشه غفلت های موجود در این عرصه شناسایی و جبران شود.

سیدمحمد حسینی، با اشاره به نقصان محتوایی فیلم های راه یافته به جشنواره های خارجی خاطرنشان کرد: نوع رفتار ما در قبال فرهنگ و خواستگاه کشورمان نیاز به تحقیق و پژوهش های غیرمتعارف ندارد و برای رسیدن به جمع بندی کافی است نگاهی به تولیدات راه یافته در چند سال اخیر به جشنواره های خارجی انداخته شود.

به گفته وی، سینمای ما مملو از آثاری است که با رویکرد جشنواره ای ساخته شده و به دنبال کسب جوایز و مطرح شدن در عرصه بین المللی هستند. معتقدم این آسیبی جدی است. همچنین، استفاده از عوامل خارجی در تولید آثار شکل دیگری از آسیب است که سازندگان آثار با انگیزه های مختلف اقدام به کارگیری داف های خارجی می کنند.

وی یادآور شد: ما تاکنون ورود جدی ای به عرصه اکران بین المللی نداشته ایم و دستورالعمل و نظام حقوقی تبیین شده ای هم به منظور نحوه تولید فیلم ها و شرایط اکران آن در عرصه بین المللی وجود ندارد. نبود نظام حقوقی روشن در کشور، عرصه را برای ساخت آثار مشترک با دیگر کشورها تنگ کرده و ما را از این پیشرفت محروم کرده است در این میان حرکت به سمت آرمان های هالیوود سیاست های ما را با تحولات متناقضی روبرو می کند.

حسینی، نداشتن رویکرد مناسب برای تولید آثاری شگفت انگیز به منظور اکران در عرصه بین المللی را از دیگر معضلات سینمای ایران خواند و افزود: در قبال کشورهای خارجی از تصورات خوبی نسبت به تولیدات سینمایی برخوردار نیستیم در حالیکه از لحاظ پتانسیل های سینمایی از دیگر کشورها عقب نبوده و از نظر مهارت و توانایی، از فیلمسازان خوبی برخورداریم که حیرت بسیاری از فیلمسازان خارجی را هم برانگیخته است. ضعف ما در سینما در نظام مدون حقوقی است که این وظیفه برگردن سینماگران نبوده و به نظام آموزشی برای ارائه راهکار مناسب، وزارت امور خارجه جهت تعیین دیپلماسی عمومی و برقراری این کرسی ها و تفکر به ساز و کارها بر می گردد تا با تعامل با نهادهایی نظیر حوزه هنری و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نسبت به آن مبادرت شود.

این منتقد و کارشناس سینما اظهار داشت: فیلمی نظیر بچه های آسمان صرفا مفهومی امروزی ندارد و گویای مفهومی انسانی است. اهمیت علوم انسانی در این است که از کالبد موضوع خارج شده و مفهومی انسانی را به مخاطب ارائه دهد. دیپلماسی فرهنگی زمانی نتیجه مثبتی دارد که منجر به شناخت درست ماهیتی انسان شود و محتویات را با همان مفاهیم انتقال دهد.

وی یکی از شیوه های توسعه ارتباط فرهنگی را جشنواره های بین المللی دانست و عنوان کرد: از شروع جریان سینما در آمریکا، بر سیطره اکران فیلم ها تاکید شده و اجازه نفوذ به سیطره اکران در دنیا را به هیچ کشوری نمی دهند. آمریکایی ها در برهه ای متوجه قدرت روس و ایتالیا شده اند ولی با هوشمندی آن ها را به زیر سایه خود برده اند. در اکثر جشنواره های دنیا سیاست گذاری ها تحت سلطه آمریکا هدایت می شود. از سوی دیگر، با اختصاص امکانات، موتور قصه گویی سینماهای فرانسه، ایتالیا و آلمان را خواباندند. جریان قصه گویی، مجدد در حال احیا است و اگر سینمای ایران می خواهد از فضای مهلک امروز خود جان سالم به در برد باید خارج از فضای مدیریتی، به سنت قصه گویی خود باز گردد.

امیر رضا مافی منتقد سینما، از دیگر میهمانان این نشست با اشاره به عدم دستیابی به مرحله گفتمان و دیالوگ در فرهنگ ایران گفت: ما چیزی به نام گفتمان انقلاب فرهنگی نداریم.

مافی عنوان کرد: همه جهان متاثر از سینما است و به طور کلی سینما بازسازی یک جهان در برابر یک مخاطب است و سینمای غرب نیز از ان قضیه مستثنی نمانده است. در شرایطی که غرب را خوب نخوانده ایم، یا به کپی برداری از آن پرداخته ایم و یا برعلیه آن پیش رفته ایم و همواره آن را تماشا کرده ایم. ما غرب را به خوبی نخوانده ایم تا مستقلا از آن هویتی برای خود بسازیم. غرب گرایی، لیبرال سوسیالیستی و غیره تعابیری است که از این عدم شناخت و بی هویتی نشات می گیرد.

وی یادآور شد: تا مدت ها وظیفه رسانه بازنمایی جهان حقیقی بوده است. اما برای همه ما مشخص شده است که از سال 70 به بعد، مسیر رسانه دیگر بازنمایی نیست بلکه به وانمایی حقیقت می پردازد. در این حالت حقیقت از بین رفته و کتمان حقیقت را مکتوب می کند. طی 20 سال اخیر این اتفاق از کتمان حقیقت فراتر رفته و حقیقت های جعلی نیز ساخته می شود و چنان متورم و حجیم می شود که جلوی دید را می گیرد. در واقع امروز، روز کوری و ناشنوایی ما است که با پیشرفت فضای مجازی، تکنیک و تکنولوژی و گذر زمان به اوضاع بدتری رسیده است و ما آن را دوران پسا تکنولوژی می نامیم.

این منتقد سینما معتقد است که سینما در حال حاضر مشغول وانمایی کردن است و این عمل فراتر از بازنمایی است. امروز مبنایی برای اندیشه وجود ندارد و فاقد فلسفه هستیم یعنی ما در فلسفه اسلامی در ملاصدرا باقی مانده ایم و همیشه به عنوان یک ساحت مقدس یک منطقه ممنوعه به آن نگاه کرده ایم تا نسخه ای از آن را برای جامعه امروز بپیچیم. در حالی که ابتکارات مهمی صورت گرفته، اما آیا تدریس ادله اثبات ملاصدرا در دانشگاه امروز می تواند جوابگوی نیاز ما باشد؟ ما در ملاصدرا مانده ایم و هر چه که از او داریم را برای امروز تجویز می کنیم. در واقع ما حرف جدیدی نداریم و غرب را هم صرفا بد می دانیم. از طرفی دیگر به سراغ دین و اسلام رفته ایم این در حالی است که در سده اخیر مدام مشغول تقلیل دین به شرع بوده ایم.

وی خاطرنشان کرد: ما بیشتر مفعول دیپلماسی غرب هستیم. سریال چرنوبیل و فاجعه انرژی هسته ای در اوکراین بالاترین مخاطب را امروز به خود اختصاص داده است. چه اتفاقی در این سریال می افتد که موجب وجد و شعف در مخاطب جهانی شده است؟ این فیلم قرائت آمریکا از یک فاجعه است که با ساختار و درام خوبی که دارد بر مخاطب تاثیر شگرف گذاشته است. ما برای معرفی جمهوری اسلامی و انقلاب چه اثری فرهیخته ای ساخته ایم؟ مدام مشغول معرفی شورای سیاست گذاری هایی هستیم که حرفی برای گفتن ندارند و متاسفانه شورای عالی انقلاب فرهنگی ما هم به این فاجعه دچار شده است.

اولویت جوایز اسکار با اقلیت های سیاه پوست و جنسی

مافی در بررسی وضعیت برندگان اسکار در چند سال اخیر اذعان داشت: اکثریت برندگان اسکار از اقلیت های سیاه پوست و اقلیت های جنسی ر ا شامل می شود.

وی عنوان کرد: خارج از مرزها، دیپلماسی فرهنگی نه تنها برای کشور ما معنایی ندارد بلکه حتی پاسخی هم برای یک دانشجوی ایرانی نسبت به این حوزه وجود ندارد چرا که فلسفه، جهان بینی و ایدئولوژی محدود به قدرتی برای آن ساخته اند که از قدرت نظام و حاکمیت نشات می گیرد. ما نمی توانیم پروژه ای به نام دیپلماسی فرهنگی داشته باشیم چرا که این اقدام به عنوان یک امر مستقل، معنایی ندارد. همه نهادهایی که وظیفه دیپلماسی فرهنگی را برعهده دارند، قادر نیستند به عنوان یک پروژه به آن نگاه کنند. احقاق دیپلماسی مناسب فرهنگی مستلزم فلسفه و مبنای هستی است تا جهان بینی مناسبی در این عرصه داشته باشیم.

دین آرتور میلر برگردن اصغر فرهادی/ فروشنده تقلیدی تمام عیار از نمایشنامه مرگ فروشنده
این منتقد سینما گفت: فروشنده اصغر فرهادی با همه موافق ها و مخالف ها موفق به کسب اسکار شد. معتقدم کارگردان این اثر هوشمندی خاصی نسبت به جامعه هدف داشت چرا که در این فیلم از المان هایی استفاده کرده که مخاطب هدف به خوبی آن را درک می کند چون فیلم برگرفته از نمایش نامه مرگ فروشنده اثری انگلیسی به قلم آرتور میلر است و تماما از این اثر الهام گرفته است. در این میان تعجب آمریکایی ها نسبت به شخصیت اصلی فیلم فروشنده و تشابه عجیب آن به نمایش نامه مرگ فروشنده دیدنی است.

امیر اسفندیاری کارشناس سینمای بین الملل، در باره بازار جهانی فیلم گفت: بنده مدت زیادی در آمریکا زندگی کرده ام معتقدم آمریکا تنها کشوری است که از طریق سینما می شناسیم و نمی توان این عقیده را به همه کشورها تعمیم داد. سینمای آمریکا مونوپل همه کشورها را شامل شده و 76 درصد فیلم های اروپایی را که همیشه سعی دارد در نمایش فیلم هایش خودکفا باشد، در اختیارهالیوود است. کسانی که به دنبال گرفتن بازار جهانی هستند هنوز برداشت درستی از بازار جهانی ندارند. تنها 3 درصد فیلم های بازار جهانی متعلق به کشورهایی نظیر چین، ایران، هند، کره و ژاپن است. بنابر این، درصد بسیار کمی از بازار به فیلم های ایرانی تعلق دارد. اگر زمینی را که در آن بازی می کنیم به خوبی بشناسیم قطعا به موفقیت های زیادی می رسیم اما همینجوری امکان پیشرفتی برای ما در بازار جهانی و دنیا وجود ندارد.

وی افزود: رسانه ها در آمریکا بیشترین قدرت تاثیرگذاری را بر مردم جهان دارند و تزریق اندیشه به مردم از جمله وظایف آن است. خودم به عنوان یک ایرانی که اعتقادی به اندیشه آنها نداشته ام بعضا تحت تاثیر رسانه های شان قرار می گرفتم. در ایران موفق ترین اتفاق در حوزه دیپلماسی از طریق سینما رخ داده است اما سینمای آمریکا با نشان دادن مباحث اشتباه، بر افکار عموم مردم آمریکا تاثیر گذاشته وتصویر دیگری از ایران را به نمایش می گذارد.

اسفندیاری خاطر نشان کرد: فیلم بچه های آسمان اوجی برای سینمای ایران است چرا که فیلمی ایرانی به بزرگترین کمپانی خارجی فروخته شد که تا قبل از آن فیلم های کارگردانان به نامی چون کیارستمی به این مرحله نرسیدند. در واقع این فیلم مسیر را برای پیشرفت فیلم های دیگر هموار کرد. تاثیر حضور فیلمی ایرانی در اسکار تاحدی زیاد است که حتی کسانی را که با نظام جمهوری اسلامی ایران مشکل دارند را به واکنش مثبت عرق ملی و افتخار آفرینی ترغیب کرده است.

وی اظهار داشت: سینما با وجود همه تبلیغات عجیب توانسته است پنجره ای از فرهنگ اصیل ایران باز کند. نقدهای زیادی به فیلم بچه های آسمان وارد شده که نمادی از فقر و غیره است در حالی که این فیلم عزت مردم ایران را نشان می دهد. خانه دوست کجاست نیز نمادی ازتعهد یک فرهنگ اصیل است و چه بسا مفاهیم خوبی که تماشاگران خارجی از این فیلم به خود گرفته اند. ما باید نقدهای خوب را هم شنیده و بعد از آن در جایگاه انتقاد بنشینیم. فیلم مارمولک ساخته کمال تبریزی، یکی دیگر از آثاری است که واکنش های خوبی را در جامعه غرب به خود دیده و بر ارزش های مذهبی ما تاکید دارد. بنابراین بسیاری از تفسیرهایی که از فیلم های ما می شود، کاملا نادرست و اشتباه است. حضور فیلم های ایرانی در خارج از کشور واکنش های زیادی را برانگیخته است و در حوزه دیپلماسی از کلیت آن صحبت می کنند. طبیعتا مسائل جزیی تری هم در آن وجود دارد که می تواند تاثیرات بدی داشته باشد اما باز هم دلیل خوبی برای نادیده گرفتن کلیت محسوب نشده و ارزش آن را کم نخواهد کرد.

اسفندیاری عنوان کرد: عده ای از افراد در ایران بنابر دلایلی غیرمنطقی نسبت به جشنواره های خارجی موضع می گیرند در حالی که با وجود تبادلات سیاسی صرفا نمی توان این گونه جشنواره ها را با دیدگاهی صرفا سیاسی نگاه کرد در جشنواره فیلم کن فیلم زیر نور ماه به خوبی درخشید در حالی که بسیاری از منتقدان تصور راهیابی این فیلم به جشنواره کن را محال می دانستند. تاکنون آثار بسیار زیادی با محتواهای مختلف موفق به حضور در جشنواره فیلم کن شده اند برای نمونه می توان به فیلم گاوخونی اشاره کرد.

این کارشناس سینمای بین الملل ادامه داد: در جشنواره فیلم برلین که محتوایی کاملا سیاسی دارد بسیاری از فیلم های خوب دیده شده است. در حال حاضر سینمای اسرائیل به تقلید از سینمای ایران می پردازد و چه بسا از آثاری که بر علیه خودشان است نیز اقتباس کرده اند. در سینمای آمریکا نیز کلیتی وجود دارد که همه مضامین و سیاست های خود را به همه نقاط دنیا منتقل می کند و در حیطه تاثیرگذاری بر مخاطب تا کنون بسیار موفق بوده است اما سینمای آمریکا کاملا مستقل و بدون تاثیر گذاری از دیگر کشورها عمل می کند.

سینما مهمترین اتفاق در حوزه دیپلماسی فرهنگی

وی اذعان داشت: من قبول دارم که هر جشنواره فیلمی به دنبال پرورش مقاصد خود است و برای حضور در این عرصه باید قوانین حاکم بر جشنواره های بین المللی فیلم را به خوبی بشناسیم و به گونه ای بازی کنیم که از فرصت های این جشنواره ها استفاده شده و در عین حال از مقاصد و هدف خود در فیلم غافل نمانیم. باید حواسمان باشد که صرفا برای جلب رضایت بانیان جشنواره های خارجی، محتوا و مضمون را بیگانه با معیارهای فیلمسازی کشور خود نکنیم. سینمای جنگ ما با همه دنیا متفاوت است. از فیلم دیده بان تفاسیر زیادی شده است. ما در سینمای ایران یک یا دو مورد فیلم خوب نداریم و تاکید می کنم مهمترین کاری که در حوزه دیپلماسی فرهنگی اتفاق افتاده، سینما بوده است.

سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: ابراهیم فیاض جامعه شناس و استاد دانشگاه تهران در نشست سینما و دیپلماسی فرهنگی گفت: ما در تحلیل مقوله های درونی و بیرونی سینما هیچ تعبیری به اسم قدرت نداریم و این امر منجر به تقسیم بندی ادوار به مخملباف اول و دوم شده است. به طور کلی عدم وجود قدرت، سینما را به دو دوره رسانده است، ولی قدرت و عملکرد علوم انسانی تا حدی است که منجر به ساخت غرب شده و در تحلیل مسائل مختلف به نحوی سیاست گذاری می کنند که اجازه نفس کشیدن را از همه گرفته است و در شرایطی که به ظاهر شعار آن آزادی است، اما به شیوه ای دیکتاتوری عمل می کند. در حالیکه علوم انسانی در دانشگاه های ما کاربردی ندارد.

فیاض ادامه داد: بزرگترین نرم افزار، قدرت است که به واسطه آن می توان به پیشرفت رسید. گفتمان از جمله پیشرفت های ارتباطی است که لازمه اجرای آن نیز، قدرت است، اما متاسفانه، ما از وجود آن محروم بوده و این کمبود منجر به پیچیده شدن امور شده است. در سینما و تلویزیون ما، قدرت معنای تعیین و تکلیف به خود گرفته و افراد را ملزم به انجام برخی وظایف کرده است. برنامه سازی صداو سیما نمونه ای بارز این نگاه است که مدیران به واسطه قدرتی که دارند، ما را نوکر خود حساب می کنند و برایمان تعیین و تکلیف می کنند. از طرفی دیگر، دانش آموخته های ما که عاملی برای قدرت هستند، با وجود تحصیلات آکادمیک توانایی بهره مندی از تحصیلات دانشگاهی خود را نداشته و با بی درایتی خود بر این بی قدرتی دامن می زنند.

وی یادآور شد: فعال بودن سینما مایه حیات آن است و اهمیت آن در همه ابعاد، تا مرز امنیتی کشور ها هم، پیش رفته است. تام کروز بازیگر آمریکایی، نمونه ای از تاثیر سینما در ابعاد سیاسی کشور ها است که با نقش آفرینی در فیلم های امنیتی، خط مشی خاصی را دنبال می کند. فیلم های پنتاگونی نیز از جمله ها ژانر هایی است که تنها با حفظ ظاهر به مسائل امنیتی آمریکا مراجعت کرده و پیام هایی متناسب با سیاست های این کشور را منتقل می کند. این در حالی است که در سینمای ما مباحثی درباره قدرت سازمان سیا و تاثیرات آن بر خاورمیانه و تصمیمات مملکتی وجود ندارد و باید فضایی برای اینگونه موضوعات در ابعاد تولیدات تلویزیونی و سینمایی تعریف شده و نسبت به این مغفولات اقدامی جدی صورت گیرد.

انتقاد ازتوئیت های ماسونی برخی بازیگران

این نویسنده و پژوهشگر فرهنگی تاکید کرد: برخی توییت های بازیگران ما مضمونی فراماسونری دارد که این امر مایه خفت سینمای ایران است و نمی توان آن را تنها اشتباه یک هنرمند معرفی کرد، چرا که اصولا سازمان صدا و سیما سیاست فراماسونری را دنبال کرده و وضعیت امروز آن بر گردن مدیران این مجموعه است. نشاندن افراد نالایق و بی مهارت بر صندلی های مدیریتی وضعیت اسف باری را برای کشور رقم زده است.

وی اظهار داشت: سینما هنر هفتم و آخرین هنر است و تا حدی جامع و کامل است که جایی برای فکر کردن باقی نمی گذارد. پس، سینما ایدئولوژیک بوده و محور اصلی قدرت محسوب می شود. این درحالی است که اقتدار آمریکا، سینمای این کشور را نیز قدرتمند کرده و در فیلم های مبتذل و حتی ارزشی آن هم نمودی ملموس پیدا کرده است.

فیاض یادآور شد: سینما محدودیت ندارد و باید به همه موضوعات در قالب فیلم بپردازد، چرا که اگر جای برخی از موضوعات را در این عرصه خالی کنیم، محصولات ضد ارزشی خارجی این خلا را پر کرده و منجر به مدیریت سینمای غرب بر ما می شود. فیلم تایتانیک، نمونه بارزی از رهبری فرهنگی آمریکا بر سایر کشور ها است؛ بنابراین اگر سینما وارد قدرت نشود، عملا نابود شده و نمودی از دوران مخملباف دوم را پیش رو خواهیم داشت.

وی درباره سیاست های آمریکا در مواجهه با مخاطب بین المللی گفت: آمریکا هیچ وقت جامعه شناسی و علوم اجتماعی را نپذیرفت و به جای آن روان شناسی را قبول کرده و جایگاه فرد در جامعه را جایگزین جامعه مشتمل از فرد کرده است. مردم این کشور نیز، تحت تاثیر سیاست ها، در سن نوجوانی متوقف شده و بر منوال این دوران حرکت و به حیات خود ادامه می دهند. مسئولان آمریکایی با محدود کردن فضای نقد اجتماعی، بر ماندگاری این سیستم و ادامه روند سیاست ها تاکید می کنند.

وی دیپلماسی و فرهنگ را دو معنای جداگانه می داند که در کنار هم محتوایی ارزشمند را می سازند. این درحالی است که در زمان وزارت دکتر ولایتی، زمانی که برای اولین بار از واژه دیپلماسی فرهنگی استفاده کردم با تمسخر عده ای از مسئولان بی سواد رو به رو شدم.

ویرانگری، نتیجه سانسور است

وی، نبود سواد رسانه ای را یکی از بزرگترین مشکلات ایران دانست و عنوان کرد: سانسور به معنای ضعف است و اعمال آن در ماهواره و اینترنت هم کاملا احمقانه است. سانسور در سلسله فعالیت ها، نهایتا به نتیجه ای ویرانگر در جامعه می رسد و متاسفانه، مسائلی نظیر روابط خصوصی زن و شوهر ها را نیز به کف خیابان کشانده است. مسئولان ما خیال می کنند اگر چشم بندی برای مخاطب بگذارند کسی متوجه مفاهیم نمی شود در حالیکه مخاطب برای دیدن همه چیز فراتر از سانسور پیش می رود.

این نویسنده و پژوهشگر فرهنگی تاکید کرد: قطعا، دیپلماسی در همه ابعاد زندگی وجود دارد و نداشتن آن کاملا احمقانه است. مرده شور این تمدن را ببرند که در حال خفه کردن ما است و زندگی را به روال تکراری رسانده است. ما در سینما همچون جاده ابریشم در مسیر اشتباه حرکت می کنیم. چرا که تصور می کردیم تاریخ ما به جاده ابریشم گره خورده است در حالیکه این تاریخ متعلق به دو دوره مغول و اسکندر مقدوتی بوده و ما نوکر اروپا بوده ایم. پس تمدنی برای ما نیست و نباید به این ذلت افتخار کنیم. واقعیت دیگری در این زمینه وجود دارد که بر روابط ما با کشور ها تاکید می کند.

این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: واقعیت فلاسفه یونان چیزی دیگری است. به عنوان مثال سقراط مشکل اخلاقی و جنسی داشته است تا جایی که اعدامش می کنند. افلاطون هم همین مشکل را داشته است. ولی چگونه تصویری از تاریخ یونان و فلاسفه شان در ذهنمان نقش بسته؟ قطعا، ما بدون افغانستان و عراق به جایی نمی رسیم و باید از لحاظ تمدنی از این کشور ها پیشی بگیریم و اگر نه از لحاظ امنیتی دچار مشکل می شویم. مسئولان نمی دانند که در دیپلماسی ما عراق، کویت و افغانستان اهمیت و نقش به سزایی دارند.

وی ادامه داد: برای موفقیت دیپلماسی فرهنگی باید به همه ابعاد ادبیات، هنر و فلسفه توجه شود. اگر در دیپلماسی از متن به مفهوم برسیم همه مشکلات حل می شود. بسیاری از مشکلات ما ریشه در نشناختن غرب دارد. این درحالی است که زن در یونان به برده داری گرفته می شود، اما اینگونه موضوعات در فیلم های آنان جایگاهی ندارد و به این موضوعات تا به حال پرداخته نشده است. ما اگر غرب را به غرب و ایران را به خود برگردانیم، همه چیز درست می شود. بدون ایران ما غرب را نمی شناسیم و بدون غرب ایران را نخواهیم شناخت، و در هر دو موضوع بدون بررسی اسلام به نتیجه ای نخواهیم رسید.

سینما مسیری برای پیشرفت در ایران

فیاض گفت: بدون سینما، ایران هیچ پیشرفتی نخواهد داشت. در حالیکه ما متفکرین پشت سینما را نمی شناسیم و با رفتار های منفعلانه مسئولان در کشور، منجر به بروز مشکلات امروز سینمای ما شده است، در شرایطی که صورت خارجی همه اشیاء هنر است و هنر هفتم ما نیز سینما است که تکنولوژی، پیشرفت و امپراتوری و ... را شامل می شود.

وی اظهار داشت: مهمترین عامل گذشته و تاریخ است که فرهنگ را می سازد. اگر رسانه نتواند گذشته را به آینده ببرد حتما آینده را ویران می کند در حالی که این تفکر حیثیت منافع ملی آمریکا و اروپا است و عاملی برای سازندگی آینده است.

دوستی درباره تجربه کار در یک رسانه که مدیرانش هراز چندگاهی جای خود را به دیگری می دادند می گفت تقریباً هر مدیر تازه واردی برای اینکه ثابت کند آمده تا تغییر ایجاد کند و مشتاق بود خیلی زود زیردستانش این تغییرات را لمس کنند و به زعم آن ها در دل بگویند چه آدم با عرضه ای است اولین جایی را که مشمول تغییر می کرد ظواهر تحریریه بود؛ یکی در بدو ورود همه مانیتور ها را تعویض می کرد، دیگری جای میزو و صندلی ها را عوض می کرد، دیگری تصمیم می گرفت رنگ دیوار ها را مثلاً از سبز به آبی تبدیل کند و تنها چیزی که ارتقا پیدا نمی کرد و اتفاقا تحلیل هم می رفت بازدهی وظایف و تکالیفی بود که برای آن مجموعه تعریف شده بود. حالا وضعیت سازمان سینمایی هم تقریبا به همین مثال شبیه شده است.
رئیس اسبق این سازمان مهم ترین جشنواره هنری کشور را دوپاره می کند، مدیر بعدی می آید و از مدیریت سیستماتیک سخن می گوید و صرفا نظاره گر امور است تا جای خود را به دیگری بدهد و پس از مدتی حرف درمانی کردن جای خود را به رئیس دیگری می دهد که اتفاقا چند شغله است و او هم تازه آمده تا به اصطلاح در این حوزه کارآموزی کند و سینما را یاد بگیرد تا این دوسال باقی مانده دولت دوازدهم هم به سرآید.
مواجهه سازمان سینمایی با جشنواره فجر دقیقا حاکم بودن همین وضعیت را نشان می دهد. تجمیع جشنواره ملی و جهانی فجر موضوعی بود که حسین انتظامی در روز های آغازین سرپرستی سازمان سینمایی اشاره ای تلویحی به آن کرد، اما از آن زمان تا حالا به کلی درباره آن سکوت اختیار کرده و موضعی نگرفته است.
همین بی موضع بودن خود منجر به دامن زدن شایعات می شود چراکه در فضای ابهام آلود وقتی آن ها که مسئولیت دارند ساکتند شایعات قوت می گیرند. در واقع سازمان سینمایی خود را در وضعیتی قرار داده که پس از گذر زمانی طولانی هنوز برای اتخاذ یک تصمیم برای دخل و تصرف در ظواهر یک موضوع عاجز نشان می دهد. بعد سؤال این است که چقدر می توان درباره تغییرات ماهوی و راهبردی عمیق و راهگشا به سود ارتقای سینمای ایران در این دو سال باقی مانده انتظار داشت. تا کی قرار است سازمان سینمایی خود را درگیر ظواهری مانند شفاف سازی کند و سر اهالی رسانه و سینما را با طرح این مباحث گرم نماید. آیا مسئله اصلی و مهم سینمای ایران شفاف سازی است یا می طلبد این مسئله به عنوان یک اقدام فرعی که در هر سیستم دولتی می تواند یک ضرورت باشد در حد و اندازه خودش مطرح شود.
الان مدت هاست که اصحاب رسانه و به طور کلی جامعه سینمایی کشور حرفی مهم و اساسی از زبان رئیس سازمان سینمایی نشنیده اند و مدام موضوع شفاف سازی مالی مطرح می شود، بماند که همین موضوع نیز ابهامات و سؤالات زیادی را به همراه دارد که برای مثال چرا باید فلان مبلغ هنگفت برای فلان اتفاق ساده هزینه شود. واقع مطلب این است که متولی سینما در کشور سازمان سینمایی است و وظایف و تکالیف این سازمان نیز معلوم و مشخص است.
جناب انتظامی دقیقا چه زمانی قرار است برنامه های مهمی که منجر به تصمیمات مهم در این سازمان می شود را برای جامعه سینمایی کشور تبیین کنند و آن هایی را که هر روز در رسانه های مختلف انتقاد های بحقی به وضعیت سینمای ایران دارند را دست کم با حرف های قشنگ امیدوار کنند! واضح است که هیچ کس به دنبال حرف درمانی نیست، اما جناب انتظامی حتی در این وادی نیز تخصصی از خود نشان نمی دهند تا دست کم با حرف های ایشان سر سینمایی ها برای مدتی گرم شود؛ کاری که حجت الله ایوبی خوب از عهده آن برمی آمد و در هر جلسه و بزمی شعری مربوط یا نامربوط قرائت می کرد و وعده ای سرخرمن حواله مستمعان می نمود.
مدیر اسبق در ماه های منتهی به پایان مدیریتش دست کم برای شیرین شدن دهان هم که شده از سینمای امید یاد می کرد، اما در این ماه ها دریغ از یک حرف حساب برای سینما. به نظر می رسد حسین انتظامی به دنبال همان اقدام ویترینی است که یک تغییر شکلی را رقم بزند، آن هم چیزی نیست جز تلفیق دوباره جشنواره های فجر و جهانی، اما از آنجا که تیم قدرتمند رضا میرکریمی مخالف آن است و برای خود دلایل سفت و سختی هم دارد فعلا وضعیت برای این تصمیم گیری در حال تعلیق است.
پس باید گفت خوب است آقای انتظامی فعلا به همان بحث شفافیت سرگرم باشند تا جشنواره فجر امسال هم تمام بیاید و برود و علی برکت الله، پس از آن تا پایان عمر دولت دوازدهم هم چیز زیادی باقی نمانده. به هر حال کجای این دولت کار عمیق، حساب شده و دقیق انجام شده که انتظار داریم در حوزه فرهنگ و سینما انجام شود.

به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس ، سینمای ایران با توجه به عمر طولانی خود هنوز با کاستی های زیادی مواجه است. این سینما هر چند مولفه های آشنای خود را دارد، اما هنوز فاقد گونه ها و تنوع در ژانر است. این مساله سبب شده تا سینمای دفاع مقدس که از دستاورد های انقلاب و جنگ تحمیلی است هر چند به عنوان ژانر شناخته شده است، اما به لحاظ فرمی به زبان سینمایی خود نرسد و ساخت فیلم در این حوزه بیشتر ماحصل ذوق و سلیقه فردی باشد تا یک زبان استاندارد تصویری.

همچنین وجود نهاد های ارزشی که به موازات آثاری در حوزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس تولید می کنند به ضرر سینمای دفاع مقدس تمام شده چرا که سیاست گذاری های کلانی صورت نمی گیرد تا تار و پود این سینما را از مشکلاتی که درگیر آن است، رها کند.

این مقدمه بهانه ای شد تا گفت وگویی با جبار آذین از منتقدان و مدرسان سینما انجام دهیم تا آسیب های سینمای دفاع مقدس را آسیب شناسی مختصری کرده باشیم. قسمت اول این گفت وگو را در ادامه می خوانید:

جبار آذین از منتقدان و مدرسان حوزه سینما و تلویزیون است که مقالات متعددی در این زمینه به نگارش در آورده است.

دفاع پرس: سینمای ایران سابقه ای بیش از 100 دارد، اما همچنان در فقر ژانر به سر می برد. عمده دلیل این مسئله در چه چیزی نهفته است که ما صاحب سبک خاص خود نشده ایم و ژانر هایی مثل سینمای اجتماعی، کودک و نوجوان، پلیسی، کمدی و دفاع مقدسی نداریم؟

سینمای ایران اکنون 116 سالگی خود را سپری می کند. بیش از یک قرن است که از ورود سینما به ایران می گذرد. ما در این سال ها به رغم تولیدات انبوه آثار سینمایی چه پیش از انقلاب و چه بعد از انقلاب هنوز در مسیر تجربه هستیم. همه سعی ما ایجاد سینمای ملی است، اما نه تنها به این هدف نرسیده ایم که سینمای مردمی هم نداریم. در قانون اساسی کشور پیرامون قوانین مرتبط با فرهنگ در جامعه، هیچ تعریف مشخص و معینی وجود ندارد. ما قانونی درباره سینما و ویژگی ها و عملکرد آن نداریم تا بدانیم چه انتظاری از سینما باید داشته باشیم.

در قانون اساسی کشور فقط در چهار خط در مورد سینما توضیحات جزئی داده شده است. برای همین سینمای ایران به تدوین قانونی نیازمند است تا در سیاست گذاری های کلان فرهنگی به ما کمک کند. ما در سینما نیازمند اساسنامه و آیین نامه هستیم که متاسفانه نداریم. جدا از یکسری از آیین نامه های سلیقه ای که در طول این سال ها توسط برخی از سینماگران و مدیران به صورت مقطعی تدوین شده است چیز دیگری نداریم. فقدان چنین چیزی است که باعث شده ما بعد از 116 سال که از عمر سینما می گذارد هنوز تکلیف خود را با سینما، هنرمندان و مخاطبین روشن نکرده ایم.

نکته دومی که باعث شده ما سینمای ملی نداشته باشیم به ساختار سینمای ما برمی گردد. ما متاسفانه در کشور صنعت سینما نداریم. بازار سینما در کشور وجود دارد، اما صنعت سینما هرگز. بازار سینمایی هم که در کشور ایجاد شده در واقع بازار مکاره ای است که هر کسی به آسانی می تواند با سرمایه شخصی یک اثر تولید کند. در کنار آن با بودجه دولتی و بخش خصوصی فیلم هایی ساخته می شود که ربطی به سینمای ملی ندارد. بدیهی است در این سال ها ما کمتر مسئول فرهنگی و کارشناس سینمایی داشتیم که متولی اداره امور سینما باشند.

وقتی کسانی که مدیریت سینما را به عهده می گیرند، از مقوله فرهنگ و سینما در حد متوسط هم اطلاعی ندارند چگونه می توان انتظار سینمای ملی داشت. در کنار آن اشخاصی وارد عرصه سینما می شوند که همسو با منافع مدیران هستند و برخاسته از فرهنگ جامعه نیستند. وضعیت سینمای پیش از انقلاب کاملا روشن است، به هرحال سینمایی بود که در قالب فیلمفارسی در خدمت سیاست های رژیم پهلوی بود. جریان کوچکی تحت عنوان موج نو سینما بود، اما کلیت آن در تشدید اختناق و سرکوب مردم بود.

سینمای بعد از انقلاب که می باید با فرهنگ کشور همگام باشد و با تغییر جامعه دچار تحول می شد، بی تغییر ماند. اگر مسئولان ما در این خصوص فرهنگ سازی کرده بودند و اگر سینمای ما در یک جریان همگام با ارزش های انقلابی حرکت می کرد، بعد از 40 سال فضای فرهنگی کشور دچار این وضعیت نمی بود که شاهد غارت دارایی های ملی، از دست رفتن سرمایه های مردمی در قالب جشنواره های متعدد باشیم (که من آن ها را جشن پاره می دانم). اگر فرهنگ با وقوع انقلاب دچار تحول می شد شاهد تبلور حقیقی فرهنگ ایرانی و اسلامی در جامعه بودیم.

مسئولان ما در زمینه فرهنگ سازی بسیار کوتاهی کردند و باید پاسخگو باشند. بعد از انقلاب ما در عرصه شعار فعال بودیم نه در عرصه تولیدات فرهنگی. ما اصلاً جریان ساز نبودیم. جدای از بخش های سینمای دولتی، گروه هایی هم که در برخی از ارگان ها فعال هستند، در این زمینه کم کار بودند. کدام یک از دوستان ما توانستند در سینمای انقلاب و دفاع مقدس آثار قابل توجهی تولید کنند؟ یا زمینه ای برای تولید آثار ارزشی ایجاد کنند؟ تا رفته رفته صاحب گونه سینمایی خاص خود شویم. اگر چنین اتفاقی می افتاد قطعا صاحب سینمای اجتماعی، خانوادگی، جنایی، پلیسی و ... هم می شدیم.

مشکل اساسی در اداره سینمای کشور است. به ویژه در دهه اخیر به دلیل اینکه سیاست و تجارت از فرهنگ، و فرهنگ از جامعه فاصله گرفته، راه برای جریان های ناسالم در سینما باز شده است و جریان هایی تحت عنوان مافیا و پولشو ها در سینما بوجود آمده و کسانی در این فضا مشغول به فعالیت هستند. وقتی چنین سینمایی در کشور حاکم است بدیهی است که فیلمسازان ارزشی که به فرهنگ ایرانی . اسلامی می اندیشند و کسانی که برای هنر این مملکت دل می سوزانند مجال حضور پیدا نمی کنند.

به خاطر همین است که هنوز هم در جشنواره بین المللی فجر ما همچنان شاهد ادامه روند تضییع بیت المال هستیم. آثاری هم که مورد توجه و قدردانی قرار می گیرند، پیش از آنکه به مردم و ارزش های آن تعلق داشته باشند، به برخی از جناح های سیاسی متمایل است. از کسانی تجلیل می شود که منافع سیاسیون را پوشش می دهند. در این میان هم تعدادی از آثار نیرو های ارزشی هم مورد لطف قرار می گیرد. اما پیش از آن که شایستگی تقدیر داشته باشند نتیجه حرکت دلالان سیاسی است. اگر مقاصد سیاسی به دنبال تقدیر از آثار ارزشی نیست و مسائل سیاسی در امر هنر و فرهنگ دخالت ندارد مثلا چرا موانع متعددی برای مجموعه گاندو ایجاد می شود و اگر قضیه ملی است و برای مردم کار می کنند نباید با عصبانیت با این قبیل کار ها برخورد کنند.

دفاع پرس: سینمای دفاع مقدس با عمر نزدیک به 40 ساله خود با همه دستاورد هایی که در سینمای ایران به دست آورده و آثار ماندگاری در این حوزه خلق شده، اما هنوز در فرم به آن چیزی که باید، واقعاً نرسیده ایم تا بتوانیم از روی مولفه های فرمی سینمای دفاع مقدس را بشناسیم. چه دلایلی باعث شده است که ما به این جایگاه نرسیم؟

علت این امر می تواند در چند مورد خلاصه شود که مهم ترین دلیل آن چندگانگی سازمان هایی است که در این زمینه فعالیت می کنند. نهادی تحت عنوان انجمن سینمای دفاع مقدس و انقلاب اسلامی ، سازمان سینمایی اوج و حوزه هنری را داریم که هر یک از این نهاد ها کار خود را می کنند و راه خود را می روند. این چند دستگی باعث می شود که وحدت نظر در تولید سینمای دفاع مقدس نداشته باشیم. دلیل دیگر کوتاهی ها و خودخواهی ها و عملکرد های سیاسی دولت در حوزه سینمای دفاع مقدس است گرچه در تبلیغات نشان می دهند که به این سینما معتقد هستند، اما در عمل چنین چیزی را نمی بینیم.

تولیدات سخیف کمدی که گاهی از آثار مبتذل هم غیرقابل تحمل تر است و بازار سینمای دفاع مقدس را با مشکل واجه کرده است. در کنار این ها موضوع مهم تر این است که برمی گردد به خود سازندگان این نوع آثار. در دهه 60 و 70 سینماگرانی داشتیم که در زمینه دفاع مقدس فعال بودند و گاهی با هزینه شخصی فیلم های انقلاب اسلامی و دفاع مقدسی تولید می کردند. این دوستان کسانی بودند که دلسوز کشور بودند و برای فرهنگ جامعه تلاش می کردند. آن ها سعی داشتند سینمای دفاع به عنوان یک گونه و ژانر تثبیت شود.

متاسفانه این هنرمندان در سال های اخیر همراه با تغییر و تحولات اجتماعی دچار دگرگونی درونی شدند. نمونه های متعددی داشتیم که نمی خواهم نامی از آن ها ببرم. واقعیت این است که فیلمسازی که در گذشته آثار دفاع مقدسی تولید می کرد، اخیرا آثاری با مضامین سیاسی و اجتماعی تولید کرده که سطح نازلی داشته اند. این موارد نشان دهنده این است که این فیلمسازان از ارزش ها فاصله گرفته اند. وقتی این دلایل را کنار هم می گذاریم می توانیم به این نتیجه برسیم که چرا در حوزه سینمای دفاع مقدس موفق نبودیم.

دفاع پرس: به برخی از فیلم سازانی که در حوزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس کار می کنند مانند محمدحسین مهدویان و نرگس آبیار برچسب فیلم سازان سفارشی و حاکمیتی می زنند، تحلیل شما از این مسئله چیست؟

فیلمساز سفارشی و حاکمیتی بودن چندان هم دور از واقعیت نیست، اما همه حقیقت هم نیست. ساختن فیلم سفارشی چه از سوی دولت باشد چه از سوی نهاد های دیگر، می تواند یک فرصت برای فیلم ساز باشد. اولین چیزی که برای هنرمند جهت ساختن آثار سینمایی ارزشی مهم است هزینه تولید است. اگر هزینه از سوی دولت یا نهاد ها و ارگان ها در اختیار هنرمندان قرار نگیرد هنرمند چگونه یک فیلم خوب انقلابی و دفاع مقدسی سازد. نمی توان با پول های جزئی کاری را ساخت. سفارشی کار کردن چنانچه اندیشه مخاطب را جهت دهی کند نه تنها بد نیست که در جایگاه خود می تواند قابل تامل باشد.

برخی از فیلمسازان ما در همین مسیر فیلم می سازند که گفته می شود این فیلم ها سفارشی و همسو با نگاه دولتی و جنایی است. واقعیت این است که اگر نگاه مثبت و هدفمند به نظام اسلامی داشته باشیم و معضلات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی مورد تحلیل و ارزیابی قرار بگیرند ساخته شدن آثاری که بتواند ویژگی ها و اهداف نظام را منعکس کند حتما موثر خواهد بود. به هر حال ما در کشوری اسلامی زندگی می کنیم و هنرمندان ایرانی باید منطبق با فرهنگ ایرانی . اسلامی فیلم بسازند. هر اثری که انعکاس دهنده ایرانی و اسلامی بودن باشد و باعث وحدت نظر شود، قابل تقدیر است. اما زیر سوال بردن جریان های فعال ارزشی جای نقد دارد.

ادامه دارد...

خسرو معصومی، کارگردان سینما، در گفت وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا در انتقاد به شرایط اکران فیلمش گفت: اصلا از شرایط اکران فیلم کار کثیف راضی نیستم. دلیلش هم کم بودن تعداد سینماهایی است که به من داده اند. همین الان فیلم کودکانه تپلی و من 60 سینما دارد درحالی که برای فیلم اجتماعی من 20 سینما اختصاص داده شد، یعنی یک سوم فیلم کودکانه. هدفشان هم تنها این است من را زمین بزنند تا دیگر از این کارها نکنم.

این کارگردان ادامه داد: برای ساخت کار کثیف یک میلیارد تومان هزینه کردیم اما تا الان فقط 100 میلیون تومان بیشتر نفروختیم. تنها دلیلش هم همین کمبود تعداد سینماهاست. طبیعی است فیلمی که 60 سینما دارد سه برابر فیلمی که 20 سینما دارد فروش می کند. متاسفانه در سینماها پایه ای وجود دارد که برای مثال می گوید اگر فیلمت روزی 25 میلیون تومان نفروشد از روی پرده برداشته می شود. این یعنی بلدند چگونه سینمای اجتماعی را زمین بزنند و نابود کنند.

کارگردان فیلم خرس ادامه پیدا کردن شرایط نامساعد برای اکران فیلم های اجتماعی را زمینه ای برای نابودی آنها دانست و بیان داشت: ما بارها با آقای انتظامی این مسئله را به مسئولان گوشزد کردیم که با این کارها سینمای اجتماعی به عرصه نابودی کشیده می شود و اگر جلویش گرفته نشود فقط فیلم های زرد و کمدی سخیف باقی می ماند. به نظر من تمام این اتفاقات حساب شده است و از روی عمد انجام می گیرد.

خسرو معصومی افزود: من با اکران کار کثیف همزمان با فیلم های پر فروشی مثل شبی که ماه کامل شد ، سرخپوست و... هیچ مشکلی ندارم و اصلا اعتقادی نداشتم که وجود این فیلم ها مانع فروش فیلم من می شود. اگر زمان اکران موقع دیگر با فیلم های دیگری بود، باز هم از این بیشتر نمی فروخت، چون تعداد سینماهای آن کم است و انتظار بیشتری نمی توان داشت.

خسرو معصومی، کارگردان سینما، در گفت وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا با اشاره به حضور بازیگران زن خارجی در فیلم ها و سریال های ایرانی گفت: قاعده این است اگر فیلمنامه ای احتیاج به بازیگر خارجی داشته باشد که آن فرد در فیلم نقش یک خارجی را بازی کند، از آن استفاده شود. اینکه یک بازیگر خارجی در فیلم ایرانی با زبان دیگر بازی کند یک امر غیرمنطقی است. حال اگر فیلم در ایران فیلمبرداری شود یا خارج از کشور.

وی ادامه داد: از طرفی دستمزد این بازیگران آنقدر بالاست که می توان با آن 10 فیلم دیگر ساخت. بنابراین به نظر من تاجایی که فیلمنامه نیاز نداشته باشد نباید کارگردانان و تهیه کنندگان چنین انتخاب هایی داشته باشند. مشکل این است خیلی اوقات ما اصلا نیاز به بازیگر خارجی نداریم اما به خاطر دلایل اقتصادی این کار انجام می شود در حالی که می توانیم همان نقش را به یک بازیگر ایرانی بدهیم.

کارگردان فیلم کار کثیف با اشاره به مشکلات در ساختار شورای انجمن صنفی ساخت و نمایش اظهار کرد: بسیاری از فیلم ها بوده که پس از ساخت به بهانه حضور یک بازیگر زن خارجی و ایرادات ظاهری نتوانستند پروانه نمایش بگیرند. اگر قرار است این اتفاق بیفتد از اول نباید پروانه ساخت داده شود. وقتی تهیه کننده هزینه 2، 3 میلیارد تومانی کرده یعنی پروانه ساخت گرفته حالا اینکه فیلم توقیف می شود حاکی از اشکالاتی است که در ساختار سینمای ما وجود دارد. یکی از ضعف هایی که اخیرا مشاهده کردیم و خنده دار بود، توقیف فیلم کتاب قانون پس از سال ها به بهانه بازیگر خانم خارجی آن بود. در حالی که آن خانم کارهایی انجام داده و پوششی داشته که خارج از کشور کاملا عادی است و در ایران خط قرمز محسوب می شود.

معصومی با بیان اینکه حضور زنان خارجی در ایران دلیل دراماتیک ندارد افزود: حضور این بازیگران دلایل اقتصادی دارد. اگر قرار باشد همچین فیلم هایی در ایران ساخته شود قطعا این بازیگران مانند خانم های ایرانی حجاب دارند و باید تمام خط قرمزها را رعایت کنند. فیلم هایی مثل سلام بمبئی ، من سالوادور نیستم و... چون خارج از کشور ساخته شدند توانستند جذابیت های بصری ایجاد کنند. وگرنه حتی در فیلم جن زیبا خانم بازیگر مطرح تُرک با چادر بازی کرد. پس اینکه بخواهیم جذابیت بصری ایجاد کنیم یا دست بازتری در نگارش دیالوگ داشته باشیم در ایران جواب نمی دهد.

خسرو معصومی تصریح کرد: چرا در فیلم ایرانی یک دختر کنار پدرش باید حجاب داشته باشد؟ کدام خانمی در خانه پیش شوهرش روسری سر می کند؟ همانطور که در سریال گاندو سر خانم ایرانی کلاه گیس گذاشتند چرا در فیلم ها و سریال های دیگر این کار را نمی کنند؟ این مسئله الان در سینما مهم است. اگر تکلیف این موضوع مشخص شود بسیاری از مشکلات ما حل خواهد شد.

وی ادامه داد: سینما باید برگرفته از واقعیات باشد وقتی غیر از این باشد یعنی در واقعیت دست برده شده است و سینما تبدیل به کمدی می شود. آقای عباس کیارستمی فقط به همین دلیل دوربینش را وارد خانه نمی کرد. در فیلم طعم گیلاس اصلا ندیدیم آقای ارشادی وارد خانه و فضای بسته شود. مراجع و مسئولان باید از نظر شرعی و قانونی این مسئله را مورد بررسی قرار دهند و حل کنند.

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ صدای آهسته با نوشته ای از محمد رضایی راد تاکنون در نمایش های بین المللیِ خود جوایز بهترین فیلمِ تجربی، بهترین فیلمِ آوانگارد، بهترین فیلمبرداری و... را دریافت کرده است.

این دومین فیلمِ افشین هاشمی پس از خسته نباشید! است، که پیش از فیلم های گذر موقت ، خاله قورباغه و خداحافظ دختر شیرازی ساخته شده و اکنون پس از سه سال فرصتِ اکران پیدا کرده است.

موسیقیِ صدای آهسته را سکایلر دی کِلِهر ساخته است و منوروا سلزا، جورجیا وارنر، جو پلیستر، جیک جئون، کریس بریدی و کیت موئت بازیگران آن هستند. همچنین اشکان خطیبی و مارتین شمعون پور حضورِ افتخاری دارند و رویا تیموریان صدای شخصیت اصلیِ فیلم را اجرا کرده است.

افشین هاشمی، کارگردان این فیلم، در گفت وگو با خبرگزاری برنا در پیش بینی وضعیت اکران فیلمش گفت: از آنجایی که این فیلم را برای گروه هنر و تجربه ساختم انتظار فروش زیادی ندارم اما همه کارگردانان برای دیده شدن و مورد استقبال قرار گرفتن کارشان فیلمسازی می کنند. امیدوارم صدای آهسته مورد استقبال مخاطبان قرار گیرد.

خبرگزاری تسنیم - یزدان عشیری

- ورود سرمایه های مشکوک بدون شک، برای کمک به سینما نیست. انگیزه های پیچیده دیگری پشت آن مطرح است. بدیهی ترین تحلیل برای این اقدام، قانونی کردن پول های غیرقانونی، مشروع سازی پول های نامشروع و تمیزکاری و تطهیر پول های کثیف است. برخلاف ظاهر امر، که احساس می شود این پول ها، به رونق سینمای راکد و بی رمق ما کمک می کنند اتفاقا، در بلند مدت به شدت، آسیب می زنند.

- در این زمینه بیش تر از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، این دستگاه قضایی و مراکز و سازمان های نظارتی مسئول و مقصر هستند. چرا که مکانیسم ارشاد به گونه یی نیست که دسترسی به استعلامات پیچیده و عمیق را داشته باشد و اساسا، فن و توان و تخصص این وزارتخانه هم نیست. قوه قضائیه و سازمان های بازرسی و نظارتی این امکان را دارند و قدرت رصد و نظارت بر شعاع عمل همه مفسدان و یا متخلفین اقتصادی را دارا هستند.

- در دیگر سو، نمی توان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را مبرا جلوه داد. به نظر می رسد در این زمینه خلاء های قانونی وجود دارد که به آسانی ورود پول های کثیف یا سرمایه های مشکوک اتفاق می افتد. چگونه برای یک عضویت ساده و ناپیوسته در یکی از صنوف غیراصلی هزار جور ملاحظه و تبصره و ماده واحده وجود دارد ولی برای ورود این گونه سرمایه ها قانونی وجود ندارد. برخلاف سایر بخش های سینمایی ظاهرا هیچ گونه مرام نامه یی در این زمینه وجود ندارد. سرمایه گذاری در سینما یکی از نقاط پرابهام سینماست.

- البته، فراموش نکنیم سینما هم مثل سایر عرصه های صنعتی، اقتصادی و اجتماعی به شدت به مشارکت بخش های خصوصی و سرمایه گذاری های آزاد احتیاج دارد. طبیعی است برخی از شهروندان مشتاق باشند که در سینما سرمایه گذاری کنند. کما اینکه در طول سال های گذشته به وفور، از این نوع تعاملات صورت گرفته است. این به نفع سینماست. نباید ورود پول های تمیز را مانع شویم. برای این موضوع با توجه به چالش های پیش آمده و پرونده های مفتوح در رابطه با چند سرمایه گذار مشکوک معتقدم نیاز به یک کمیته یا مرکز نظارتی مشترک با بخش قضایی و بازرسی داریم. مرکزی که کیفیت این پولها، صلاحیت و سوابق و انگیزه های سرمایه گذارانش را تشخیص دهد.

- سینما دارای قدرت سلبریتی سازی و چهره سازی است. این رسانه پرنفوذ و تاثیرگذار از چنان قدرت کم نظیری برخوردار است که به سرعت از آدم های گمنام چهره های مشهور و مرجع در منظر افکار عمومی می سازد و چنانچه فردی با سرمایه های مشکوک و کثیف وارد این عرصه شود در آن صورت، پیاده کردنش از اسب زین شده سینما کار چندان راحتی نیست چون هزینه اجتماعی ایجاد می کند و آسیب می رساند.

- علی الظاهر، این سرمایه گذاران مشکوک با ژست حمایت از سینما و قرار گرفتن در ویترین جذاب و هیجان انگیز سینما وارد این وادی می شوند. ولی شکی نیست که انگیزه ها، اهداف و نیات دیگری در میان است. به طور قطع، انگیزه هایی اقتصادی، اجتماعی و بیزنس، همچنین فرار مالیاتی هم در میان است.

- متاسفانه برخی از مدیران در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با تحلیلی سطحی دارای ذهنیت های اشتباهی در این زمینه هستند و می پندارند ورود هر نوع سرمایه و پول اعم از کثیف و تمیز، حرام و حلال، پاک و نجس و مشکوک و شفاف به نفع سینمای فلک زده و بحران زده ماست. اما سخت در اشتباهند. حساب سرمایه های حلال، تمیز و پاک جداست؛ و اتفاقا، می طلبد تا مدیران تصمیم ساز در این حوزه، با تدبیر و هوشمندی در قالب تفاهمنامه های رسمی با مراکز، بانک ها، وزارتخانه ها، شرکت ها و مراکز تولیدی و صنعتی و اقتصادی و اجتماعی مشارکت بخش های دولتی، خصوصی و خصولتی را با سینما همراه سازند.

رهبران دینی و معصومین به کرات در مذمت لقمه حرام سخن گفته اند. فارغ از نگاه دینی نسبت به لقمه حرام ، پول کثیف پیامدهای زیان باری برای سینما دارد که گوشه های از این ضرر و زیان تاکنون هم آشکار شده است. پرداخت دستمزدهای نجومی و خارج از عرف و ریخت و پاش های غیرمنطقی و به هم ریخت مناسبات معمول روندهای تولید فیلم در کنار ایجاد لابیگری و رانت از طریق قدرت های پشت پرده در چرخه اکران، پخش و توزیع از جمله آن است. رکود تولیدات مستقل، حذف یا به حاشیه رانده شدن استعدادهای جوان و کوچک شدن دایره فعالان سینمایی و بیکاری خیل عظیم سینماگران و شباع شدن فضای سینما از چند سینماگر و بازیگر و مضامین تکراری و طنزهای سخیف و بعضا، مبتذل و بی اعتنایی به فیلم های فرهنگی و سینمای انقلابی و جدی از دیگر آسیب هایی است که در صورت گسترده شدن دامنه ورود پول های مشکوک سینما گرفتارش می شود. نکته جالب، فصل مشترک محتوای اغلب این تولیدات ویژگی اروتیک آثار و ابتذال آن هاست.

- یکی از بدترین بلایی که این پول ها سر سینما می آورند عقیم سازی و تهی سازی سینماست. بی دلیل نیست که سینمای امروز به تدریج از فیلم های جدی خالی می شود و موجی از تولیدات خنثی محتوایی فیلم ها را فرا می گیرد. جوهره و ذات هنر و هنرمند عدالت خواهی و داشتن نگاه انسانی است. پول کثیف، توان و تفکر نقد و اعتراض علیه فساد و بی عدالتی را از هنرمند سلب می کند. طبیعی است هنرمندی که تن به پول کثیف بدهد توان مطالبه عدالت اجتماعی و مقابله با مفسدان اقتصادی را ندارد.

- ورود پول کثیف و حواشی آن بدون شک، مانع ورود پول های تمیز می شود و باعث باعث بی انگیزه شدن افراد دلسوز و علاقمندی به سرمایه گذاری سالم در سینما. متاسفانه، فضایی که پیرامون پرونده چند متخلف اقتصادی که در سینما هم از پول های بادآورده و از حق طبقات محروم جامعه ریخت و پاش کرده اند جو روانی بدی در فضای اجتماعی ایجاد شده و خلی از کسانی که مثل همیشه راغب به حمایت از جوانان برای فیلمسازی و سرمایه گذاری در سینما بوده اند از ترس مبتلاشدن به این گونه حواشی در فضای غبارآلود پاپس کشیدند و نگران شدند. و شاید زمانی طولانی باید بگذرد تا این غبار فرو نشیند.

- فراموش نکنیم فرار مالیاتی هم یکی از انگیزه های پیچیده پشت تفکر این سرمایه گذاری هاست. در غرب موسسه های خیریه معاف از مالیات هستند که همواره دستاویزی می شوند برای سوء استفاده باندهای مافیا و در ایران هنر و سینما از مالیات معافند. برخی از این سرمایه گذاری ها در این راستا، شاید اتفاق می افتد. یعنی سینما می شود محلی برای فرارهای مالیاتی. و ...

باور داشته باشیم که سرمایه های مشکوک و پول های کثیف سینما را از درون تهی می سازد و توان، تفکر، نقادی و اعتراض و آگاهی بخشی را از سینما می گیرد.

انتهای پیام/

مجید قاری زاده، کارگردان سینما، در گفت و گو با ایکنا ؛ با بیان اینکه سینما باید برای تماشاگران تصویرگر زیبایی های خانواده باشد، اظهار کرد: هدف من از فیلم سازی، به تصویر کشیدن یک خانواده ایده آل است و این خانواده تنها با اشاعه امید در جامعه میسر می شود. البته امیدبخشی صرفاً به معنای بی قیدی و یا سرخوشی های کاذب نیست. قصد دارم شکلی از زندگی را ترسیم کنم که فرهنگ و سنت های دینی و ملی در آن نمایان باشد.

وی با تأکید بر اینکه هیچ گاه در فیلمسازی در پی دستیابی به جوایز جشنواره های خارجی نبوده است، افزود: البته گرفتن جایزه برای هر فیلم سازی اقدامی خوشایند است که من نیز از آن مستثنا نیستم، اما به شرطی که این خواسته متکی به عزت فرهنگ و سنت های کشورم باشد، چون متأسفانه این روز ها مرسوم شده است که برخی آثار برای کسب موفقیت در فستیوال های خارجی، نگاهی تلخ و ناامید کننده به خانواده داشته باشند. این موضوع شاید برای فیلم ساز مربوطه دستاورد خوبی داشته باشد، اما مطمئناً لحظات خوشی را برای تماشاگر به همراه نخواهد داشت.

لزوم توجه به فرهنگ بومی

قاری زاده ادامه داد: فیلم هایی که جشنواره پسند هستند، عموماً از سوی فیلم سازان فیلم اولی یا دومی ساخته می شود. این آثار با این انگیزه تولید می شوند که برای فیلم ساز در جشنواره های خارجی جایزه به همراه داشته باشد. در حقیقت این اتفاق راهی ساده برای مطرح شدن سازنده است. جالب اینکه اگر از این فیلم سازان درباره فیلم های دهه 60 سؤال شود، ممکن است مدعی باشند که آن گونه سینما را دوست ندارند، در صورتی که سینمای واقعی همان سینمای قصه گو است که هیچ گاه فراموش نمی شود. در این رابطه توصیه ای هم برای این دست فیلم سازان دارم و آن این که سیاست گذاران جشنواره های خارجی دیگر نگاهشان را معطوف به سینمای ترکیه یا افغانستان کرده اند. پس بهتر است بی جهت برای جلب رضایت آنها، فرهنگ بومی خود را قربانی نکنند.

وی با تأکید بر اینکه روش آموزش سینما در کشورمان مشکل دارد، گفت: جدا از دانشگاه ها، آموزشگاه های بسیاری وجود دارد که در آن ها فیلمسازی آموخته می شود، درصورتی که در چنین کلاس هایی در گام اول باید ناخدا خورشید تدریس شود تا فیلم سازان جوان دریابند راه قصه گویی در سینما چیست. وقتی این اتفاق رخ داد و الگو ها شکلی صحیح پیدا کرد، مطمئن باشید در ادامه شاهد اتفاقات بهتری در سینما از جمله سینمای ملودرام خواهیم بود.

کارگردان فیلم دخترم سحر در پاسخ به این پرسش که چرا در سینمای ما توجه به ارزش های بومی و اسلامی نوعی عقب افتادگی تعبیر می شود، تأکید کرد: سوق یافتن به سمت مدرنیته به این معنا نیست که باید سنت را فراموش کنیم. بگذارید مثالی از سینمای هند بزنم. بالیوود یکی از پول سازترین سینما های جهان بعد از هالیوود است، اما جالب است در اکثر فیلم های هندی توجه به سنت ها یک اصل نانوشته است. آن ها ابایی ندارند تا باور های دینی و بومی خود را نشان دهند، اما نمی دانم چرا در سینمای ما این موضوع مدنظر قرار نمی گیرد!

کارگردان فیلم جوانی با بیان این که بخشی از خانواده را کودکان تشکیل می دهند، گفت: سینمای کودک در همه جای دنیا یک گونه پرمخاطب است، چون وقتی فیلمی در این ژانر روی پرده می رود، والدین نیز همراه فرزندانشان به سینما ها می روند. این مسئله هم دستاورد فرهنگی به همراه دارد و هم این که می تواند به رونق اقتصادی سینما منجر شود؛ حتی معتقدم الگو سازی برای رفتار های خانوادگی از طریق این گونه فیلم ها شکل می گیرد، اما متأسفانه این مدل مدت هاست که در سینما فراموش شده است.

قاری زاده متذکر شد: نکته تأسف آور این است که معدود آثاری که در سینمای کودک تولید می شود نیز متکی بر فرهنگ ایرانی – اسلامی خودمان نیست، بلکه الگو برداری از شخصیت ها و عروسک های غربی است که سنخیتی با فرهنگ بومی کشورمان ندارد. این آثار جدا از این که هیچ کمکی به سینمای کودک نمی کند، اقدامی در جهت فراموشی بیشتر این ژانر است.

سرمایه گذاران، تصمیم گیرندگان کنونی سینما

وی با تأکید بر اینکه امروز سرمایه گذاران برای سینما تصمیم می گیرند، یادآور شد: شاید در ظاهر این گونه به نظر برسد که برای هنر هفتم مدیران تصمیم می گیرند، اما به نظرم این تنها صورت ماجراست، چون در شرایطی فعلی سرمایه گذاران حرف اول را می زنند، چون آن ها حاضرند برای فیلم هایی سرمایه گذاری کنند که بازگشت سرمایه شان تضمین شده باشد. برای این خواسته هم بهترین آثار فیلم های کمدی است؛ کمدی هایی که به نوعی باعث شرم این نام شده اند، چون زمانی بود که صمدی با فیلم هایی نظیر اتوبوس و آپارتمان شماره 13 علاوه بر این که لحظات شادی را رقم می زد به دغدغه های مردم نیز می پرداخت، اما متأسفانه شکل طنز در زمان حال بسیار سخیف شده است.

کارگردان فیلم سینمایی پدربزرگ تأکید کرد: افسوس دیگر شرایط اکران در سینما هاست که سبب شده خانواده ها از سینما فاصله گیرند. در شرایط فعلی تنها دو یا سه شکل از سینما مدنظر است. همین موضوع نیز حضور خانواده را به شدت محدود کرده و تنها قشر خاصی مخاطب دائمی سینما هستند. نتیجه این اتفاق آن است که فیلم هایی نظیر کار کثیف ساخته خسرو معصومی فرصت نمایش را پیدا نکند. این فیلم بعد از دو سال، مهجورانه روی پرده رفت، در حالی که در آن به معضلاتی پرداخته شده است که برخی خانواده ها از آن رنج می برند.

قاری زاده آینده سینما ملی را روشن ندانست و گفت: شاید این سؤال در ذهن پیش آید که فروش برخی فیلم های سطحی عاملی برای رونق سینماست، پس چرا باید در مواجهه با آن عکس العمل منفی نشان داد؟ جواب بسیار روشن است، چون در آینده مردم از این دست آثار اشباع خواهند شد. این اتفاق در سال 56 رخ داد. در آن دوران مردم از تماشای فیلم فارسی خسته شدند و دیگر این آثار در گیشه فروشی نداشت. در نتیجه سینمای ملی به شدت افت کمی و کیفی پیدا کرد، به نحوی که اکثر سالن ها فیلم های آمریکایی نشان می دادند. این اتفاق در حال تکرار است.

وی در پایان اعلام کرد: برای رهایی از وضعیت موجود، تنها راه ممکن نظارت حداکثری بر شبکه تولید و اکران است. این مسئله هم به معنای سانسور نیست، بلکه باید شرایط برای دیده شدن فیلم هایی که در آن امید و ارزش های بومی و دینی مدنظر است بیشتر فراهم باشد تا در یک پروسه زمانی مجدداً سلیقه تماشاگر به سمت این دست تولیدات هدایت شود.

گفت و گو از داود کنشلو

انتهای پیام

محمد قاصد اشرفی رئیس انجمن سینماداران در گفتگویی به ده برابر شدن هزینه های نصب و بهره برداری سردر های سینما های تهران از سوی سازمان زیباسازی شهرداری تهران اشاره کرده است و گفته هزینه سالیانه سه میلیون تومانی، سی میلیون تومان شده است.

در این خصوص با چند سینماگر گفتگو کردیم و نظرات آنها را جویا شدیم که در ادامه می خوانید؛

عبدالله علیخانی تهیه کننده و بازرس انجمن سینماداران گفت: این بیلبورد ها به زیباسازی شهر کمک می کند، برای تبلیغ کالای خود استفاده می شود، جذب مخاطب دارد و ... پس ده برابر کردن عوارض آن بخصوص برای سینما های تک یا دو سالنه و آن هایی که در مرکز و جنوب شهر هستند، اصلا درست نیست.

او افزود: به جای تشویق نباید به سینمادار ها فشار وارد شود. این رویکرد باعث می شود، ارائه افکار نو و خدماتی برای روح بخشیدن به شهر از بین برود.

این تهیه کننده ادامه داد: کسانی که این کار را می کنند، تخصصی در زمینه زیباسازی ندارند و معنی مردم شناسی، جامعه شناسی و شهر شناسی را نمی دانند. پس بهتر است به جای حمایت، تخریب نکنند.

امیرحسین شریفی تهیه کننده سینما هم گفت: به نظرم در شرایطی که هرروز برای سینما مشکلاتی ایجاد می شود و به آن فشار می آورند، همان بهتر که کاملا تعطیل شود تا خیال همه هم راحت شود. مگر می شود هزینه را به یک باره ده برابر افزایش داد؟! آن هم زمانی که تبلیغ در دیگر فضا ها به شدت گران و از عهده صاحب فیلم خارج است.

او ادامه داد: با این کار راه تبلیغ فیلم ها در ماهواره دوباره باز می شود. حتی به نظر من دو برابر شدن هزینه تبلیغ فیلم ها در سر در سینماها هم منطقی نیست؛ چه برسد به اینکه ده برابر شود. من با جدیت مخالف چنین جریانی هستم.

رحمان رضایی کارگردان سینما هم اظهار کرد: اگر فشار ها منجر به گشایش شود، اشکالی ندارد؛ اما متاسفانه اینگونه نیست. در شرایط اقتصادی کنونی که همه در فشار هستند، ایجاد سختی بیشتر برای سینماگران منصفانه و منطقی نیست. مشکل ما این است که با جدیت جریان هایی به این شکل را نقد و برای بهبود آن تلاش و پافشاری نمی کنیم. از آن بدتر به راحتی شرایط سخت جدید را می پذیریم.

این کارگردان گفت: به نظرم حتما باید درباره این موضوع بازنگری شود؛ بخصوص برای سینما هایی که واقعا توان پرداخت هزینه های این شکلی را ندارند.

باشگاه خبرنگاران جوان

نخستین دوره آموزش جامع خبرنگاری در بحران

به گزارش " صدای بانک " ، معاون مطبوعاتی وزیر فرهنگ و ارشاد در اختتامیه نخستین دوره آموزش جامع خبرنگاری در بحران گفت: با وجود بحران آفرینی آمریکا و برخی متحدانش در جهان و منطقه، ایران به برکت خون شهدا و باورهای مردم به نظام و انقلاب، از گردنه سخت شرایط جنگ تحمیلی اقتصادی، با سربلندی عبور خواهد کرد.

خُدادی با اشاره به اینکه امروز قدرت اصلی، قدرت اطلاعات است، افزود: در رسانه ها علاوه بر تولید محتوا باید با پردازش اطلاعات، مخاطب محوری را در دستور کار قرار دهیم.

وی مهارت افزایی را مهمترین وجه تمایز خبرنگار و رسانه برای جذب مخاطب در جامعه امروز دانست و گفت: در بحران ها، ابتدا نیازمند نیروی متخصص هستیم، در حوزه رسانه نیز به متخصص رسانه ای نیازمندیم. امروز یکی از مشکلات رسانه های کشور، ضعف مهارتی است و برگزاری اینگونه دوره های تخصصی بسیار حیاتی و موثر است و باید تداوم داشته باشد.

معاون مطبوعاتی وزیر فرهنگ برگزاری مانورهای رسانه ای برای عملیاتی کردن آموزش های ارائه شده را بهترین شیوه تقویت دوره های آموزشی عنوان کرد و بر ساده سازی مفاهیم و ارائه محتوا مبتنی بر آمار برای افزایش ضریب نفوذ تاکید کرد.

اشتراک گذاری :

خبرگزاری آریا- بنابر پیش بینی ها مطبوعات تا شهریور به 17 هزار تن کاغذ نیاز دارند که ما برای تأمین این مقدار کاغذ موافقت نامه های لازم را گرفته ایم.
به گزارش خبرگزاری آریا به نقل از خبرگزاری صداوسیما، محمد خدادی افزود: ما برنامه ریزی کرده ایم که طبق زمان بندی مشخص در هر ماه چه مقدار کاغذ به مطبوعات تعلق بگیرد.
وی گفت: معاونت مطبوعاتی از ابتدای امسال هزار و 700 تن کاغذ از کاغذ های سال قبل را بین همه رسانه ها توزیع کرده است، اما این میزان منطبق با نیاز آن ها نیست.
خدادی افزود: طبق برآورد ها رسانه ها در هر ماه حدود 3 هزار تن کاغذ نیاز دارند که این کاغذ ها به زودی توزیع خواهد شد.
وی با اشاره به بحران کاغذ در بخش نشر کتاب و مطبوعات ادامه داد: این دو بخش مانند هم هستند، با این تفاوت که نشریات به صورت روزانه به کاغذ نیاز دارند و این فوریت در بخش کتاب نیست.
معاون امور مطبوعاتی و اطلاع رسانی وزارت ارشاد گفت: کاغذ یارانه ای که تا کنون در مطبوعات توزیع شده است تنها مسکنی برای ادامه فعالیت اهالی رسانه بوده است و ما خوشحالیم که در این مدت همراهی لازم از طرف همه صورت گرفته است.
خدادی افزود: کارگروه کاغذ پیش از آمدن من به معاونت مطبوعاتی کار خود را شروع کرده است، اما با آمدن من در فروردین، به علت کمبود ارز مورد نیاز برای تأمین کاغذ دولتی، این مشکلات به وجود آمده است.
وی گفت: البته کاغذ تنها مشکل مطبوعات نیست بلکه ساختار اقتصادی مطبوعات هم باید اصلاح شود و به نظام عرضه و تقاضا برسد به طوری که روی پای خود بایستند.
خدادی گفت: الان در آمد اصلی رسانه های چاپی بیشتر از آگهی است و یک بخشی از آن هم یارانه ها هستند در حالی که در دنیا نظام اصلی رسانه های چاپی بر مبنای فروش است و در آمد اصلی هم از فروش روزنامه هاست ما باید این چرخه را ایجاد کنیم و فعالیت روزنامه ها را به روال منطقی اش برگردانیم تا براساس شوک هایی از این قبیل، دچار صدمه نشوند؛ و ی افزود: تعداد رسانه های چاپی در 2 سال گذشته کاهش پیدا کرده به طوری که از 3 هزار به هزار و 300 رسیده است. از این تعداد 300 روزنامه در کشور فعالیت می کنند.
مشکل کمبود کاغذ در ماه های گذشته باعث شد برخی روزنامه ها تعداد صفحات خود را کم کنند.
کاغذ اکنون در بازار آزاد وجود دارد، اما مشکل اصلی مطبوعات نبود کاغذ با ارز 4 هزار و 200 تومانی است.
پایگاه اینترنتی معاونت مطبوعاتی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اعلام کرده است توزیع 3 هزار تن کاغذ به زودی انجام می شود.

مطابق بررسی ها، هم از نگاه اصول اقتصادی و هم از نگاه تجربه عملی، یارانه مستقیم به رسانه ها تعلق نمی گیرد و در برخی موارد نیز یارانه با مکانیزم تشویق به مطالعه روزنامه صورت می گیرد. این در حالی است که هر سال به میزان رسانه های یارانه بگیر کشور افزوده می شود. سایت معاونت امور مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، فهرست یارانه نشریات در سال 98 را روی وب سایت اطلاع رسانی خود بارگذاری کرده است. تنها در بخش روزنامه های لیست منتشر شده نام 246 روزنامه به چشم می خورد. این در حالی است که حدود 8 هزار و 608 مجوز برای رسانه مکتوب ثبت شده است که بسیاری از آنها دارای تیراژ روزانه کمتر از هزار نسخه هستند و به نظر می رسد که 90 درصد تیراژ روزنامه ها محدود به 10 درصد رسانه های کشور است. در لیست منتشرشده برای رسانه ها توضیحی درباره مکانیزم های تخصیص یارانه به این روزنامه ها به چشم نمی خورد. آیا پرداخت یارانه به این صورت در بلند مدت به نفع شاخص کارآیی در این صنعت خواهد بود و منجر به افزایش شاخص رفاه اجتماعی خواهد شد؟ دنیای اقتصاد با بررسی تئوری های بنیادی پرداخت یارانه و تجربه های جهانی درباره پرداخت یارانه به مطبوعات سعی در تطابق این سیاست ها در ایران و دیگر کشورهای پیشرو در صنعت مطبوعات دارد.

پرداخت یارانه در مباحث مطرح شده در علم اقتصاد همواره یکی از بحث های داغ در موضوع دخالت دولت بوده است. درخصوص تخصیص یارانه از سوی دولت، سیاست گذار با دو سوال کلیدی مواجه می شود. اولین سوال این است که آیا اصولا صنعت یا بنگاه مورد نظر به لحاظ اقتصادی، صلاحیت دریافت یارانه را دارد؟ به عبارتی دیگر، آیا در صورتی که دولت از این بخش حمایت نکند، آیا بخشی از رفاه اجتماعی خشک می شود؟ می توان با اعطای یارانه آن بخش خشک شده را زنده کرد یا نه؟ در صورتی که سیاست گذار به این نتیجه برسد که ورود به این بخش از بازار در قالب اعطای یارانه، می تواند منجر به افزایش رفاه اجتماعی شود، تصمیم به مداخله در بازار می گیرد. اما در شرایطی که ورود دولت به این بازار در قالب اعطای یارانه، هیچ آورده اجتماعی نداشته باشد یا آورده اجتماعی به دست آمده کمتر از هزینه های آن باشد، مداخله دولت هیچ توجیه اقتصادی ندارد. دومین سوالی که سیاست گذار هنگام تصمیم به اعطای یارانه با آن مواجه می شود، بعد از یافتن پاسخ پرسش اول ایجاد می شود. یعنی زمانی که سیاست گذار به این نتیجه رسید که با اعطای یارانه می تواند رفاه اجتماعی را تقویت کند، با این سوال مواجه می شود که یارانه مذکور را با چه حجمی و با چه مکانیزمی بین بازار توزیع کند؟ اینکه مکانیزم اعطای یارانه به چه طریقی باشد، اثر قابل ملاحظه ای روی میزان تقویت رفاه اجتماعی خواهد داشت.

نقطه آغاز فرآیند اعطای یارانه این است که آیا اصولا پرداخت یارانه توجیه اقتصادی دارد؟ پاسخ به این پرسش به میزان قابل توجهی به دو متغیر ساختار بازار در صنعت و درجه اهمیت کالا یا خدمت تولید شده از سوی آن صنعت بستگی دارد. درخصوص ساختار بازار، می توان بازارهای مختلف را در طیفی گسترده تقسیم کرد که یک سر آن بازار رقابت کامل و سر دیگر آن بازار انحصار کامل قرار دارند. در صورتی که بازار رقابت کامل باشد، یعنی تعداد زیادی از بنگاه ها با اختیار آزاد برای ورود و خروج از بازار فعالیت می کنند، برآیند رقابت کامل این است که قیمت به نحوی تعیین می شود که بیشترین رفاه اجتماعی ممکن حاصل شده و مقدار به نحوی تعیین می شود که به نیازهای مصرف کنندگان پاسخ می دهد. در واقع فرض کلیدی در بحث پرداخت یارانه، فرض بازار رقابت کامل است. در صورت پذیرفتن فرض رقابتی بودن بازار، پرداخت یارانه به هیچ کالا یا صنعتی توجیه اقتصادی ندارد. در صورتی که بازار انحصار کامل باشد، یعنی بخش بنگاه ها در سمت عرضه نقش مسلط را در بازار بازی می کنند و سود قابل توجهی کسب می کنند. بنابراین در چنین شرایطی نیز اعطای یارانه به بنگاه ها نه تنها نمی تواند رفاه اجتماعی را تقویت کند، بلکه می تواند اثرات مخرب توزیعی به همراه داشته باشد.

با این توضیحات از لحاظ تئوری در چه شرایطی می توان یارانه اعطا کرد؟ به نظر می رسد که اقتصاددانان دو نوع نگاه در این خصوص دارند که در یک وجه معتقدند هیچ نوع یارانه ای به تولید کمک نخواهد کرد و در وجه دیگر، برخی اقتصاددانان اعطای یارانه را به موارد خاص محدود کردند. به لحاظ ساختار بازار، دولت در صورتی می تواند به سمت عرضه بنگاه ها، یارانه تخصیص دهد که کالای تولیدی نقش کلیدی در اقتصاد ایفا کند و در صورت عدم تولید آن کالا رفاه بخش بزرگی از بازار از بین برود. به عنوان مثال در بسیاری از کشورها، سیاست گذاران به تولیدکنندگان برخی محصولات کلیدی کشاورزی مانند گندم یارانه اعطا می کنند.

همچنین از نگاه اقتصاددانان، در شرایطی که میزان تولید یک کالا، از میزان بهینه اجتماعی کمتر باشد و میزان تولید آن کالا یا خدمت در صورت عدم مداخله دولت به نیازهای بازار پاسخ ندهد و این حالت زمانی به وقوع می پیوندد که آن کالای خاص اثر خارجی مثبتی داشته باشد. در چنین شرایطی اگر این کالا برای اقتصاد ضروری باشد و واردات آن به دلایل مختلف با محدودیت مواجه باشد، دولت می تواند با ورود به بازار بنگاه ها را به سمت تولید بیشتر ترغیب کند. حتی با پذیرش این فرض که در صنعت مطبوعات نوعی اثر جانبی مثبت وجود دارد، سوالات زیادی درباره نحوه پرداخت یارانه در این بخش به وجود می آید. آیا روش اعمال شده کنونی، روشی بهینه در پرداخت یارانه به مطبوعات است؟ دومین سوالی که پیش می آید این است که، شرط محدود بودن زمان پرداخت یارانه در این سیستم پرداخت رعایت می شود یا خیر؟ پرداخت یارانه به صورت نامحدود، تمامی انگیزه های رقابتی را از بین می برد. با توجه به تجربیات پرداخت یارانه در حوزه های مختلف در دهه های اخیر، به نظر می رسد در صورت تداوم پرداخت یارانه به صورت بی ضابطه، مانند تجربیات گذشته، کارآیی در این صنعت را تضعیف کند.

تحلیلگران و کارشناسان دلایلی محکم برای اقامه ادعای بی فایده بودن پرداخت یارانه به مطبوعات دارند. از این دیدگاه یارانه ها در بلندمدت کمکی به مشکلات اقتصادی بنیادی مطبوعات کاغذی نمی کنند. با توجه به گسترش روزافزون رسانه های دیجیتال و گرایش مخاطبان به این رسانه ها، پرداخت یارانه به هزینه های جاری مطبوعات، نمی تواند جلوی کاهش تعداد روزنامه های کاغذی را بگیرد.

دخالت اقتصادی دولت در بازار مطبوعات به صورت کلی غیرکارآتر از عملکرد بازار آزاد است و نتیجه این اقدامات منجر به کاهش سطح رفاه اجتماعی خواهد شد. از همین رو پرداخت یارانه برای مطبوعاتی که با کمبود مخاطب مواجه هستند نیز عملی بی فایده است. عملی که منجر به هدر رفتن پول پرداخت کنندگان مالیات خواهد شد. استدلال این هدررفتگی نیز بیشتر بودن هزینه پرداختی توسط پرداخت کنندگان مالیات از سودی است که به وسیله پرداخت یارانه به منتشرکنندگان و مشتریان خواهد رسید. در این بخش نیز رفاه اجتماعی شاخص کلیدی است که کاهش یافته است. پرداخت یارانه به مطبوعات اگرچه می تواند به وسیله کمک های مالی، به زنده ماندن بیشتر روزنامه ها کمک کند، اما نیمه تاریک ماجرا آن است که پرداخت این یارانه ها منجر به لختی این مطبوعات در مواجهه با تغییرات آینده بازار است. مطبوعات دریافت کننده یارانه انگیزه نوآوری را از دست می دهند و این موضوع زمانی بغرنج تر می شود که شدت تغییرات زیرساخت های رسانه ای را در دنیای امروز نیز در نظر بگیریم. بنابراین به طور کلی می توان گفت اعطای یارانه به بسیاری از مطبوعات از سه کانال مختلف می تواند به رفاه اجتماعی ضربه وارد کند. اولین کانال این است که مطبوعات کاغذی یک کالای جانشین قدرتمند دارند که به تدریج نظر عموم را به خود جلب کرده است؛ در نتیجه استقبال عموم از مطبوعات کاغذی به سمت بازارهای رقیب در حال انتقال است. در چنین شرایطی شاید اعطای یارانه به مطبوعات کاغذی مطلوبیت لازم را برای اجتماع به همراه نداشته باشد. دومین کانال این است که ورود دولت به این صنعت می تواند کارآیی را در بازار کم و برخی از بنگاه های فعال در بازار را حذف کند. این تصنعی زنده نگه داشتن بنگاه ها تنها حکم دورریزی منابع را دارد. سومین کانالی که ورود سیاست گذار به بازار می تواند منجر به تحمیل هزینه شود، این است که هزینه تمام شده این اعطای یارانه بیشتر از فایده آن است و در نهایت رفاه اجتماعی را کاهش می دهد.

دیگر انتقاد مهم تحلیل گران مبحث یارانه مربوط به ملاحظات سیاسی در پرداخت یارانه به مطبوعات است. اقتصاددانان سیاسی در حوزه پرداخت یارانه ها دست به روی نکته کلیدی تضاد منافع در جامعه می گذارند. در هر جامعه ای طیف های مختلفی از سلایق سیاسی گوناگون وجود دارد. این موضوع در مورد یارانه مطبوعات با توجه به اهمیت رسانه ها در مسائل سیاسی پررنگ تر نیز می شود. منتقدان پرداخت یارانه ها می گویند با توجه به وجود جهت گیری سیاسی سیاست گذار، هیچ تضمینی مبنی بر تخصیص بهینه یارانه بین مجلات و روزنامه های مختلف وجود ندارد. با توجه به این موضوع همواره خطر کانالیزه شدن یارانه ها به سمت طیف خاصی از روزنامه ها وجود دارد. در صورت وقوع این اتفاق و با توجه به تنوع گرایش های سیاسی مخاطبان در هر جامعه فرضی، رفاه اجتماعی کاهش می یابد. از طرف دیگر احتمال انحراف از سمت دریافت کنندگان یارانه نیز وجود دارد. با توجه به اینکه در صورت عدم دریافت یارانه، روزنامه های مستقل در مقابل روزنامه های دریافت کننده یارانه، شرایط سختی برای رقابت خواهند داشت، احتمال وابستگی این روزنامه ها در بلندمدت نیز وجود دارد. به طور کلی خطر وابستگی سیاسی روزنامه ها جهت دریافت یارانه بیشتر، خطری بسیار بزرگ است که آزادی بیان و نشر بدون جهت گیری اخبار در صنعت مطبوعات را تهدید می کند.

در بخش نخست، به این نکته اشاره شد که اعطای یارانه جز در موارد استثنایی باعث افزایش رفاه اجتماعی نمی شود، در عمل نیز تجربه کشورها این موضوع را تاکید می کند. مرور تجربه دیگر کشورها در مورد پرداخت یارانه به مطبوعات نشان می دهد، پرداخت یارانه به صورت مستقیم در کشورهای توسعه یافته و پیشرو در زمینه رسانه امری منسوخ است. این کشورها سعی کرده اند به جای پرداخت یارانه مستقیم از طریق راه های دیگری از جمله تسهیل فضای کسب و کار و از طریق یارانه های غیرمستقیم و مشوق های نوآوری، دست به حمایت از رسانه ها و مطبوعات بزنند. بررسی ها نشان می دهد که در بسیاری از کشورهای توسعه یافته تعداد روزنامه های سراسری کمتر از روزنامه های منتشر شده در ایران است. به طور مثال، در آلمان 120 روزنامه و در کانادا 100 روزنامه فعال هستند و در فرانسه میزان تیراژ 9 روزنامه سراسری مجموعا بیش از یک میلیون و 200 هزار نسخه در روز محاسبه شده است. عددی که بیشتر از مجموع تیراژ روزانه روزنامه های ایران است. در آمریکا که یکی از پایگاه های مهم شبکه های خبری و روزنامه های جهان است، هیچ گونه یارانه ای به صورت سراسری برای مطبوعات در نظر گرفته نشده است. در عوض در آمریکا سیستم پُست در جهت اهدافی مربوط به بهبود فرهنگ، ادبیات و آموزش نوعی تخفیف در فرآیند تحویل این مجلات به مخاطبان تدارک دیده است. این گونه سیستم های کمک به یارانه های خاص مزیت های قابل توجهی دارد. اول اینکه با توجه به عمومی نبودن پرداخت این یارانه ها و رساندن کمک تنها به بخش کوچکی از این صنعت، خدشه ای بر کارآیی و رقابتی بودن بازار وارد نشده است. دوم اینکه با توجه به محتوای مشخص مطبوعات هدف شائبه جهت گیری و وابستگی سیاسی نیز کاهش می یابد. در کانادا نیز به همین شکل هیچ گونه یارانه مستقیمی برای روزنامه ها در نظر گرفته نشده است. همین وضعیت یعنی عدم پرداخت یارانه های مستقیم در کشورهای اروپایی که رتبه های بالای رده بندی آزادی رسانه ها در جهان را در اختیار دارند نیز به چشم می خورد. فنلاند، سوئد، اسپانیا، سوئیس، اوکراین و انگلیس نیز دنباله رو همین سیاست هستند و یارانه مستقیمی به مطبوعات پرداخت نمی کنند. این کشورها به جای پرداخت یارانه به صورت مستقیم، روش های دیگری را برای حمایت از مطبوعات انتخاب کرده اند. در فنلاند که رتبه دوم رده بندی آزادی مطبوعات را در اختیار دارد، تنها حجم کوچکی از یارانه به روزنامه هایی پرداخت می شود که به زبان اقلیت ها چاپ می شود. این دقیقا مثال مناسبی برای توجیه دخالت دولت در حالت شکست بازار است. این کشور در زمینه حمایت از یارانه ها پا را از آثار جانبی فراتر برده و امتیازاتی را به روزنامه هایی که در زمینه نوآوری پیشرو بوده اند اعطا می کند. این گونه از حمایت ها نه تنها منجر به مخدوش شدن رقابت و بی انگیزگی بنگاه ها نخواهد شد، بلکه به نظر تاثیری در جهت مثبت نیز خواهد داشت.

آنچه از تئوری های اقتصادی و مرور تجربیات دیگر کشورها به دست می آید، دال بر غیر کارآتر بودن پرداخت یارانه، مخصوصا به صورت مستقیم و به صورت عمومی به همه روزنامه ها است. پرداخت یارانه علاوه بر خطر مخدوش ساختن کارآیی بازار، تصمیمات غیربهینه، ایجاد رانت و انحراف مطالب، در نهایت با مشکلی نهایی تحت عنوان کاهش رفاه اجتماعی همراه خواهد بود. علاوه بر این پرداخت یارانه های مستقیم علاوه بر خطرات قبلی، خطر ملاحظات سیاسی و از دست دادن استقلال سیاسی نهادهای خبری را نیز به همراه دارد. در آخر باید گفت حتی با وجود تمامی موانع عنوان شده اگر سیاست گذار تصمیم به پرداخت یارانه بگیرد، شکل پرداخت یارانه می تواند تغییراتی ماهوی در اثرگذاری یارانه ایجاد کند. سیاست گذار باید با در نظر گرفتن معایب مختلف شکل های پرداخت یارانه و تجربیات دیگر کشورها، تصمیم خود را به سمت نقطه بهینه سوق دهد. با توجه به نحوه پرداخت کنونی یارانه ها بازبینی در اصل پرداخت و شیوه آن اجتناب ناپذیر است.

2- در میان معادل های فارسی که تاکنون برای الفاظ خارجی قرار داده شده، لفظ یارانه که معادل واژه اروپایی سوبسید است، یکی از دقیق ترین معادل هاست و چه بسا از لفظ اصلی هم گویاتر باشد. علت رسایی و گویایی لفظ یارانه، سابقه درخشان واژه و فعل یاری است که از دیرباز جزو ارکان زندگی اجتماعی ایرانیان بوده است. پارسی زبانانِ سخن شناس می دانند که یاری با کمک و دستگیری فرق دارد: یاری، عمل به مسوولیت اجتماعی و اخلاقی در قبال همتایان و همگنانی است که از بد روزگار، در کار نیک و مسوولانه خود مانده اند و با مساعدت دیگران سر پا می شوند و دوباره به جرگه توانمندان و بی نیازها می پیوندند. رسم گل ریزان برای تاجران ورشکسته و بدهکاران آبرومند که از دیرباز در ایران رواج داشته است، یکی از جلوه های یاری رساندن براساس حس مسوولیت اجتماعی و تکلیف اخلاقی است. نمونه دیگر، یاری رساندن مردم به آسیب دیدگان بلایای طبیعی است. اما کمک و دستگیری، کار خیری است که در حق ناتوانانِ همیشگی روا داشته می شود. در هر جامعه ای همواره کسانی بوده اند و هستند که به علل جسمی و ذهنی، توان تامین نیازهای خود را ندارند و خداوند نیکوکاران و خیرخواهان را اسباب روزی ایشان قرار داده است. در دوران جدید، بخشی از این نیکوکاری را دولت ها بر عهده گرفته اند.

3- در هفت دهه اخیر که مداخله دولت ها در امور اقتصادی در سراسر جهان و از جمله ایران افزایش یافته، واژه های یاری و دستگیری، یکی انگاشته شده و بر اثر این خلط معنی، دولت ها به جای تخصیص یارانه های توانایی بخش به توزیع کمک های آرام بخش روی آورده اند. این جابه جایی مفهومی، دست کم دو مفسده بزرگ در پی داشته است. مفسده نخست این بوده و هست که دولت ها به جای بهره گیری از مهارت های حکمرانی خوب که کاری دشوار است و دست سیاستمداران و وابستگان ایشان را از اموال عمومی کوتاه می کند، به حکمرانی آسان روی آورده اند که بند ناف آن را با فساد و رانت بریده اند. حکمرانی آسان موجب می شود هر جا در کاری خللی آشکار می شود، آن خلل به کمبود منابع نسبت داده شود و محل رفع و رجوع آن هم اموال عمومی باشد که نامش به غلط شده است دارایی های دولت. مفسده دوم برآمده از خلط معانی یاری و دستگیری، این بوده و هست که رند و رمال ها خود را در هر دو گروه نیازمندان یاری و نیازمندان دستگیری جا زده اند و بخش بزرگی از اموال عمومی را با مساعدت کارچاق کن های دولتی تصاحب کرده و می کنند.

4- برآیند دو مفسده مذکور، چیره شدن ناکارآمدی و ناکارآمدان بر امور عمومی و حتی خصوصی است. ماجرای یارانه های مطبوعاتی که در روزهای اخیر پرسش های فراوانی آفریده، یکی از مصادیق همنشینی مفسده هاست. در روزگاری که سخن مشترک عوام و خواص، گلایه از کاهش مطالعه و افول بازار نشر مطبوعات و کتاب است و تقریبا همه بنگاه های مطبوعاتی و انتشاراتی معتبر کشور به هزینه کردن از پس اندازها افتاده اند و طرح های توسعه شان را متوقف کرده اند، ناگهان خبر می رسد که یارانه های مطبوعاتی از جاهایی سر درآورده اند که پیش تر نه نام و نشانی از آنها بوده است و نه خبری از تاثیرگذاری آنها بر فرهنگ عمومی در دست است. چنین یارانه ای طبعا نه یاری رسانی به مطبوعات مهم و تاثیر گذار برای عبور از دوران بحران و تلاطم و رسیدن به ثبات و آرامش است نه دستگیری از نشریات ضعیف و محلی است که شاید اقتضای کارشان و مخاطبان کم درآمدشان این باشد که در همه حال کمک هایی، ولو اندک، دریافت کنند؛ بنابراین چنین یارانه هایی، یارانه های سمی هستند که نتیجه آنها، فقط مداخله در بازار رسانه ها و دستکاری در رقابت سالم و در نهایت ایجاد تردید در مخاطبان نسبت به منابع مالی نشریات سالم است.

5- جمع بندی: با وجود اینکه همواره گفته شده و می شود که سرانه مطالعه مردم ایران کم است، تعداد ناشران مطبوعات و کتاب در ایران از همه کشورهای همتای آن و حتی از برخی کشورهای بزرگ تر بیشتر است. علت این عدم توازن کاملا روشن است: وقتی بشود با گرفتن مجوزی کم هزینه به منابع مالی برآمده از یارانه های سمی دست یافت، کیست که اغوا نشود و پا به میدان فرهنگ نگذارد. اینکه در آغاز این نوشته گفته شد مخاطب سخن حتی دریافت کنندگان یارانه های نامعقول و ناموجه هم نیستند، ناظر به همین موضوع بود که هر جا مال سهل الحصولی باشد، طبیعی است که به سوی آن هجوم برده شود. پس کسانی و نهادهایی مستوجب مواخذه در زمینه این فقره هستند که سفره یارانه های سمی را می گسترانند. از این حیث، ماجرای یارانه مطبوعات را باید بخش کوچکی از منظومه بزرگ تر نظام یارانه کشور به شمار آورد که هر روز وجهی از آن رخ نمایی می کند. مثلا، سفره ای که از اوایل سال گذشته در حوزه ارز گسترده شد، با وجود پاکدلی ها و خیرخواهی های نهفته در آن، شعبه ای از یارانه سمی است که هر روز پرده ای از ناکارآمدی آن عیان می شود. تعهدات ارزی ایفا نشده که بانک مرکزی برای چاره کردن آن به رئیس جمهوری متوسل شده، معنای روشنی دارد. همان گونه که بخشی از منابع کشور به نام ترویج فرهنگ مطالعه، به کام کسانی شده، بخش بزرگی از ارز کشور هم که قرار بوده صرف واردات کالا و تنظیم بازار و کاهش قیمت ها شود به کیسه کسانی رفته که حاضر به برگرداندن آن نیستند. یعنی دولت بخشی از اموال عمومی را در اختیار کسانی قرار داده تا آنان موجب خیر عمومی شوند؛ اما آنچه در عمل رخ داده، تامین منافع خاص به هزینه عموم مردم بوده است.

به گزارش خبرگزاری فارس، علی علیزاده نوشت: چهار دهه است که غرب زن ایرانی را توسری خور و مفلوک تصویر کرده است. در تصویر غرب، زن ایرانی چون به حجاب مقید شده دیگر هیچ عاملیتی ندارد. منفعل و بی قدرت است. در یک کلام زن ایرانی قربانی محضی است که منتظر است ناجیان غربی بیایند و با حمله نظامی و تحریم حقوق بشری و با دخالت و حمایتشان آنها را نجات دهند.

دقیقا به این علت است که ماشین پروپاگاندای غربی داستان میلیونها زن موفق و با اراده و پویای ایرانی را در زمینه های علمی و دانشگاهی و ورزشی سانسور و سرکوب می کند. از کیمیا علیزاده ها و مهلا مومن زاده ها و دهها تیم موفق ورزشی زنان هیچ نمیگوید و به جایش زنانی را چهره میکند و در صفحات اول روزنامه هایشان جای میدهد که عاملیتی ندارند و منفعل و بیقدرت و قربانی اند.

بزرگترین دلال و واسطه ی فروش تصویر زن ایرانی در مقام قربانی به ماشین پروپاگاندای غرب هم در سالهای گذشته مسیح علینژاد بوده است. کافی است به صفحه او سری بزنید تا ببینید در میان شش هزار و هفتصد و شصت پست این صفحه زنان موفق ایرانی سانسور و سرکوب شده اند .در مقابل چنین سانسور و هجمه ای باید ایستاد.

دختران انقلاب ایران کسانی هستند که خلبان میشوند و خود را چنان به جامعه اثبات میکنند که تلویزیون رسمی دعوتشان میکند تا از اراده زن ایرانی صحبت کنند و وقتی هم مجری به چالش میطلبدشان صدایشان را بلند میکنند و از انتخابشان دفاع میکنند و دختران انقلاب تقلبی امثال شاپرک شجری زاده، کالاهای مسیح علی نژاد هستند که با کمک ماشین چهارشنبه های سفید بسته بندی میشوند و به رسانه های غربی ارائه میشوند تا بتوانند به غرب پناهنده شوند و در مقام قربانی، ناجیان سفیدپوست و غربی شان را ستایش و عبادت کنند.

پانوشت: جامعه ایران جامعه ای متکثر است. مادران بسیاری هم هستند که شادی و موفقیت و رضایت را در کار بیرون از منزل نمیدانند.
انتهای پیام/

خبرگزاری مهر گروه فرهنگ : از نخستین روزهای آغاز بحران کاغذ و دست به کار شدن وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای سامان دهی به این مساله بسیاری از فعالان بازار و نشر و نیز اهالی مطبوعات از آسیب های حضور دولت در این زمینه سخن به میان آوردند و این موضوع را فسادآور خواندند با این همه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثابت قدم برای رتق و فتق این مساله خود را وارد این میدان کرد و سعی کرد تا راه تعامل میان نهادهای دولتی بالا دستی در واردات از جمله وزارت صنعت و بانک مرکزی و نهادهایی چون سازمان حمایت از تولیدکننده و مصرف کننده و نیز بدنه ناشران و مطبوعات برای استفاده صحیح از امکانات دولتی برای کاغذ وارده شده با ارز دولتی را هموار کند. با این همه همانطور که بیم آن می رفت سودجویان و برخی سو مدیریت های بار دیگر گریبان این جریان را گرفت و کار به جایی رسید که دبیر انجمن صنفی مدیران رسانه در گفتگویی که با مهر انجام داده است و البته تاکید کرده که مستندات آن نیز قابل ردیابی است از یک فساد 40 میلیارد تومانی در واردات کاغذ مطبوعات پرده برداشت است.

محمد حیدری دبیر انجمن صنفی مدیران رسانه و نماینده مدیران رسانه در کارگروه کاغذ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که سابقه ای بیش از بیست و هفت سال فعالیت مطبوعاتی را در کارنامه خود دارد به دنبال انتشار سلسله گزارش هایی درباره وضعیت بد توزیع و واردات کاغذ و زینک همچنین نشر و مطبوعات وپس از انتشار نامه بلندش به معاون مطبوعاتی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی که به گفته او از سوی مدیران این معاونت یک انشا نامیده شده است، به دعوت خبرگزاری مهر در گفتگویی درباره ابعاد تخلف های بزرگ شرکت های واردکننده کاغذ و نیز نقش تسهیل کننده مدیران ارشد معاونت مطبوعاتی در این تخلفات اظهاراتی داشته که از فسادهای متعددی در پروسه واردات کاغذ پرده بر می دارد

هر چند که مهر صرفاً نقل کننده اظهارات وی به شمار می رود و آماده پاسخگویی این معاونت و نیز ذینفعان واردات کاغذ است. پرونده ای که به نظر می رسد زودتر از آنچه فکرش را می شود کرد پای بسیاری را به دستگاه های قضائی و نظارتی باز می کند. این گفتگو با توافق با حیدری بدون درج سوالات مهر و تنها با درج بخش بندی شده مختلف اظهارات دبیر انجمن صنفی مدیران رسانه تنظیم شده است.

تخلف گسترده در واردات کاغذ خارج از سامانه کارگروه کاغذ وزارت ارشاد

شهریور سال گذشته کارگروه کاغذ به ریاست حسین انتظامی تشکیل شد. فلسفه تشکیل این کارگروه این بود که بازرگانان وارد کننده کاغذ اهلیتشان تأیید شود. یادتان هست که تا پیش از آن دو شرکت با دریافت بیش از بیست و دو میلیون یورو برای واردات ارز و امتناع از آن متواری شده بودند و کسی در وزارت صمت مسئولیتی درباره آنها قبول نکرده بود. نکته این است که با وجود تشکیل کارگروه مذکور نیز از شهریور تا اسفند سال گذشته باز هم واردات کاغذ خارج از این سیستم انجام می شد. این مساله را می توانید در سامانه وزارت صمت جست وجو کنید. شاید بپرسید این کار ممنوع بوده یا نه؟ نه ورود کاغذ صنعتی ممنوع نبوده است اما تخلف اینجا بودکه اولاً نظارتی بر سرنوشت کاغذهای وارداتی صنعتی صورت نگرفت ثانیاً کاغذهایی که به اسم صنعتی ولی با کارکرد دوگانه وارد شد در بازار آزاد به اهالی نشر و مطبوعات به قیمت گزاف فروخته شد.

تخلف واردات کاغذ با اسم صنعتی چطور شکل گرفت؟

از شهریور سال گذشته بازرگانان برای واردات انواع کاغذ در صورتی که آن را برای مصارف نشر و مطبوعات استفاده کنند مکلف بودند تعهدنامه ای را علاوه بر اسناد قبلی به کارگروه کاغذ مبنی بر اینکه کاغذ وارداتی را که ارز دولتی دارد را با قیمت مصوب جهت فروش در حوزه ی فرهنگی در اختیار معاونت های مربوطه قرار دهند، ارائه کنند اما کسانی که برای واردات کاغذهای صنعتی اقدام می کردند نیازی به این تعهد مضاعف نداشتند و تنها کافی بود اسناد متداول را مبنی بر اینکه یک تولیدکننده نیاز به کاغذ دارد به سازمان های مربوطه تحویل دهند. این گروه از کاغذها از قضا شامل کاغذ روزنامه و تحریر با گرماژهای مختلف نیز می شد که مصرف دوگانه دارند. حال فرض کنیم واردات کاغذ دولتی به هزار و یک دلیل با مشکل روبه رو بود اما در بحث کاغذ صنعتی تسهیل کنندگانی در وزارت صمت و بانک مرکزی وجود داشت که در مجموع 5 برابر کاغذ دولتی در شش ماه دوم سال کاغذ صنعتی بدون نظارت بر توزیع آن وارد کشور کردند. به عبارتی از شهریور تا پایان اسفند سال گذشته کل مصوبات کارگروه واردات 200 هزار تن کاغذ بود ولی از مجموع این 200 هزار تن تنها بیست و چند هزار تن کاغذ با ارز دولتی وارد کشور شد و دیگر کاغذی وارد نشد. یا در بانک معطل ماند یا دلایل دیگری پیدا کرد.

وزارت صمت تسهیل کننده واردات کاغذ خارج از کارگروه

آن 20 هزار تن وارد شده بین دو معاونت ارشاد تقسیم و قرار شد جدول توزیع برای آنها ایجاد شود که ظاهراً هم صورت گرفت اما نواقص آن جدی است. در این زمینه دو بحث مطرح است یکی اینکه کاغذ صنعتی وارداتی خارج از کارگروه با ارز دولتی که تنها از کانال وزارت صمت وارد شده نزدیک به 80 هزار تن حجم داشته است. چرا کار این بخش به سرعت حل شده اما کار کارگروه در بانک و... معطل باقی مانده است؟ چه کسی در بانک مرکزی و وزارت صمت کار وارد کنندگان خارج از سیستم کارگروه را راه می انداخت؟ اینها را باید کسی پاسخ دهد؟ ما در کارگروه در این باره دو بار تذکر دادیم ولی پاسخ روشنی نگرفتیم. همین مساله باعث شد که کارگروه خواهان این شود که دیگر برای واردات کاغذ صنعتی ارز دولتی تخصیص داده نشود.

سوداگران کاغذ دولتی در بازار آزاد که هستند؟

واردکنندگانی به اسم واردات کاغذ صنعتی در حال سوداگری در بازار بودند و نظارتی هم روی کارشان نبود. در آن بخش تنها با یک پیش فاکتور ارز دریافت می کردند ولی در بخش کارگروه کار به این سادگی نبود. از سوی دیگر در سال گذشته و پیش از تشکیل کارگروه کاغذ، ارز با قیمت 3800 تا 4,200 تومان به واردات کاغذ پرداخت شده بود. به همین خاطر کارگروه پس از تشکیل، از معاونت ها خواست تا از بازرگانانی که با آنها کار می کنند بخواهد تا لیست توزیع کاغذهای وارداتی خودشان را به این کارگروه اعلام کنند تا ما بدانیم چه کسانی کاغذ دولتی دریافت کرده اند واز اولویت دریافت کاغذ دولتی در کارگروه خارجشان کنیم. اما هیچکدام از آنها اسامی را اعلام نکردند. شما بگویید چرا این اتفاق نیفتاد؟

مقاومت معاونت مطبوعاتی در مقابل شفافیت مصرف کاغذ

در معاونت مطبوعاتی در مقابل این موضوع مقاومت شد. مدیرکل مطبوعات داخلی با وجود اینکه دوبار در کارگروه مکلف به پیگیری لیست توزیع کاغذ در شش ماهه اول سال 97 شد و مقرر شد بازرگانان طرف حساب معاونت خود را که هنوز با ارز دولتی کاغذ وارد می کردند تحت فشار قرار دهد تا مشخص شود که در شش ماهه اول کدام روزنامه ها و مؤسسات دریافت کننده کاغذهای دولتی بودند اما متأسفانه این درخواست سرانجامی نداشت.

روایتی تلخ از همراهی دولت و مطبوعات خاص برای کاسبی با کاغذ مطبوعات

معاونت مطبوعاتی مدت هاست ناظر کار بازرگانان است و آنها بدون تأیید این معاونت نمی توانند دست به واردات بزنند. چرا از این بازرگان نمی خواهند لیست توزیع شان را بدهند تا کار تداوم پیدا کند. اگر هم به فرض محال می گویند ما قدرت اجرایی نداریم، چرا از تعزیرات نخواستند که جلوی این تمرد گرفته شود؛ تعزیرات که می تواند. در دوره معاون مطبوعاتی سابق اعمال نظر مستقیم در حوزه واردات کاغذ مطبوعات وجود داشت. توجه کنید که بازرگان در این زمینه تخلفی نکرده اند. او مجبور نبوده در آن زمان طبق لیستی کاغذ بفروشد. اگر فلان روزنامه ای مثلاً درخواست 2 هزار تن کاغذ داشت به او رسماً می فروختند. وقتی این فرآیند قانونی را کسی شفاف تشریح نمی کند این شائبه به وجود می آید که در این فروش مسأله ای وجود داشته است و با اعمال نظر فعالیت برخی رسانه ها در حال مخفی شدن است. ساده اش می شود اینکه برخی روزنامه هایی که مثلاً در برج پنج سال قبل کاغذ دولتی خریدند به دلیل اینکه بازرگان با اعمال نظر معاونت مطبوعاتی از اعلام نامشان خودداری کرد، در برج هفت اعلام کردند که کاغذ ندارند و درخواست ارز کردند برای واردات کاغذ. ما در حال حاضر پرونده مفتوحی داریم که یک روزنامه نیمه دولتی مشهور با همین حربه و دریافت 5 هزار تن کاغذ دولتی مازاد بر نیاز خود و فروش آن کسری بودجه خود را جبران کرده است. این نشان می دهد که برخی بنگاه های مطبوعاتی بزرگ در شش ماه اول سال گذشته کاغذهایی با ارز دولتی دریافت کردند که سرنوشت چاپ پیدا نکرده است. سال گذشته 48 هزار تن کاغذ مطبوعاتی وارد شده اما باز هم در پایان سال کسری داشتیم. به این مساله افت تیراژ مطبوعات را نیز اضافه کنید و این معما را حل کنید که چه اتفاقی رخ داده است. این مساله به طور مشخص به همان پنهان شدن لیستی که گفتم بر می گردد.

فشار به کارگروه کاغذ برای زیرپا گذاشتن قانون و شفافیت

سال گذشته شاهد بودیم که علیه کارگروه هجمه های زیادی وارد و حتی گفته شد که از درون آن اخبار محرمانه به بازار راه پیدا می کند. این مساله باعث شد که ریاست کارگروه تصمیم بگیرد که اسم تمام واردکننده ها منتشر شود و هر پرونده تازه ای هم که می آید به لیست اضافه شود. اما باز هم دست هایی در کار بود که ناکارآمدی کارگروه را رقم بزند. در پایان سال فشار مصرف و کمبود کاغذ زیاد شد و دولت اعلام کرد که می خواهد حمایتش از واردات کاغذ را حذف کند و این اتفاق افتاد. تلاش شد تا نزدیک به 100 هزار تن کاغذ سالانه مورد حمایت واردات قرار بگیرد که در نهایت به 80 هزار تن رسید. در جلسه ای به همین منظور که با معاون اول رئیس جمهور برگزار و مقرر شد که انجمن ها باید در توزیع کاغذ نظارت کنند اما در نهایت توزیع با سیاست گذاری معاونت ها انجام شد و جالب اینکه همیشه هم معاونت ها در پاسخگویی در این زمینه پشت کارگروه ها پنهان شده اند در حالی که کارگروه ها اصلاً لیست توزیعی نداشته است.

تصمیمات قائم به فرد و عجیب در توزیع کاغذ مطبوعات

از فروردین امسال در هر دو معاونت کارگروهی تازه تشکیل و مقرر شد وارد کنندگان از طریق پنلی که وزارت صمت در اختیار معاونت ها برای تأیید وارد کنندگان و پروفرمای آن ها قرار داده مراحل ابتدایی ثبت سفارش را صورت دهند که متأسفانه به رغم چنین تسهیلی هنوز مشکل کاغذ در کشور حل نشده و تنها شاهد نمایش و مصاحبه های متعددی در معاونت مطبوعاتی پیرامون کاغذ دولتی و توزیع آن هستیم. در حوزه معاونت فرهنگی به دلیل کار تیمی و بهره مندی از مدیران باتجربه اوضاع بهتر است اما در حوزه معاونت مطبوعاتی متأسفانه شاهد یک تیم یک نفره در تصمیم گیری ها هستیم. در توصیف بی اطلاعی اداره کل مطبوعات داخلی تشریح یک ماجرا جالب است. سال گذشته درخواست واردات 5 هزار تن کاغذ با ارز دولتی توسط یک مؤسسه که ثبت رسمی ندارد توسط نماینده اداره کل به کارگروه ارائه شد. این درخواست یک بار در کارگروه رد شد اما متأسفانه مجدداً نماینده اداره کل مطبوعات داخلی همین درخواست را با شکل دیگری به کارگروه ارائه کرد که مجدداً با مخالفت بنده رد شد. شنیده ها حاکی از تأیید این درخواست و با سیستم جدید معاونت مطبوعاتی دارد. آیا اداره کل مطبوعات داخلی فقر اطلاعات درباره این مؤسسه دارد؟ نه. پس چرا بر این مساله تاکید می کرد؟ چه کسی مسئول نظارت بر این گونه مسائل است؟

انتخاب شریک در واردات کاغذ بدون مناقصه و اعلام عمومی

از فروردین امسال تأیید بازرگانان واردکننده کاغذ مطبوعات و کتاب نیز به معاونت های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سپرده شده است. مقرر شده درخواست ها در معاونت ها رسیدگی شود. در معاونت فرهنگی ظاهراً برای انتخاب شرکت های واردکننده شرایطی خاص در نظر گرفته شده است که خوشنامی و سرعت در امر واردات اولویت شان بوده اما در معاونت مطبوعاتی صرفاً با انتخاب مدیر کل سه شرکت طرف قرارداد واردات می شوند اما شرکت های دیگری هم هستند که به رغم درخواست قانونی برای واردات از چرخه ی واردات دولتی کنار گذاشته شدند. آیا انتخاب شرکت های واردکننده با ارز دولتی با اعلان عمومی یا مناقصه صورت پذیرفته است؟ خیر ما شاهد این هستیم که برخی از شرکت ها مشمول حمایت ویژه معاونت مطبوعاتی هستند و از این قِبَل سود گزافی به افراد رسیده است که شاهکار آن تبدیل کاغذ دولتی به شبه نیمایی و توزیع گسترده ی آن در بازار است.

کمک مدیرکل مطبوعات داخلی برای رفع اثر پرونده واردکنندگان متخلف

سال گذشته 133 شرکت طبق لیستی به عنوان واردکنندگان متخلف و بدهکار اعلام و مقرر شد این لیست با همکاری معاونت های فرهنگی و مطبوعاتی و حضور نماینده ای از تعزیرات رسیدگی شود و متخلفان از ادامه ی واردات دولتی محروم گردند. توجه شما را به 10 نفر اول این لیست جلب می کنم. دو شرکت از شرکت های وارد کننده امسال کاغذ دولتی در لیست شرکت های تعزیراتی قرار دارند. تخلف اینها این بود که سرنوشت کاغذهایی که در شش ماه اول سال قبل وارد کرده و به فروش رساندند طبق اسناد مشخص نیست. کارگروه کاغذ این لیست را به تعزیرات داد و آنها هم رفتند سراغ سی شرکت بزرگ و اصلی و در حال بررسی اسناد آنهاست و البته هنوز اسامی خریداران معلوم نیست و هنوز این شرکت های پر ابهام شریک اصلی معاونت مطبوعاتی ارشاد برای واردات کاغذ هستند.

مجموعاً حدود 20 هزار تن کاغذ روزنامه توسط شرکت های طرف قرارداد معاونت مطبوعاتی در سال گذشته بلاتکلیف باقی مانده است. بارها در کارگروه تذکر داده شد که شرکت هایی که در تعزیرات پرونده دارند اجازه واردات دیگری نگیرند. یک موضوع جالب که در کارگروه چندین بار توسط مدیرکل مطبوعات داخلی مطرح شد این بود که کاغذ وارداتی یک شرکت خاص در سال 96 که پروفرمای آن حدود 1700 دلار صادر گردیده و به رغم نظارت ها در وزارت صمت و بانک مرکزی ثبت پروفرما و دریافت ارز و خریداری شده و خوشبختانه در گمرک جلوی این بار گرفته شده بود. اینکه چطور در سال 96 چنین رقمی برای واردات کاغذ ثبت و منجر به دریافت ارز شده امری شگفت آور است اما اینکه این بار کاغذ که در گمرک به عنوان پرونده تعزیراتی توقیف شده بود در کارگروه برای ترخیص آن پیگیری می شد جالب تر بود.

در آن زمان اداره کل مطبوعات داخلی سه بار پرونده این شرکت را آورد در کارگروه و اصرار بر فروش این محموله داشت، علتش چه بود؟ کسری کاغذ در کشور؟ کسی نمی داند از این دست پرونده ها برای هفت هشت شرکت در سازمان حمایت ایجاد شد. برخی از آنها قیمت را کاهش دادند و اعلام آمادگی کردند برای فروش با قیمت واقعی و جالب تر اینکه شرکتی که شریک اصلی واردات کاغذ با معاونت مطبوعاتی است این کسر قیمت را قبول نکرد. ممکن است بپرسید سرنوشت محموله اش چه شد؟ پاسخ این است که احتمالاً دیگر الان فروخته اند. اداره کل مطبوعات داخلی الان هم فشار آورده که از پرونده این شرکت در تعزیرات رفع اثر شود. به نظرم دستگاه های امنیتی و اطلاعاتی باید در این زمینه ورود کنند.

تخلف صریح در واردات و عرضه زینک

جلسه ای با حضور معاون مطبوعاتی وزیر و حدوداً 80 مدیر مسؤول در تیر ماه برگزار شد و در همان جلسه همان مدیرکل پشت تریبون می گوید بروید و هرچقدر کاغذ نیمایی می خواهید با قیمت 11,800 تومان از این شرکت (خاص) بگیرید. ایشان در موضوع زینک هم که اتفاقاً وارد کننده ی اصلی همان شرکت خاص است راساً تصمیم می گیرد که مثلاً زینک مطبوعاتی دیگر به مدیران رسانه ها تحویل نشود و تنها به چاپخانه ها برود. چرا باید این اتفاق بیفتد؟ شما حجم وارداتی شرکت هایی که ارز دولتی در سال 97 را دریافت کرده اند را بررسی کنید؟ ما با این حجم زینک وارداتی تا دی و بهمن امسال باید زینک دولتی داشته باشیم. اما خبر دارید وضع بازار چگونه است؟ زینکی در بازار نیست؟ چه شده است؟ به شما می گویم. الان در بازار همه در حال خرید و فروش زینک با ارز نیمایی هستند. می دانید که این نوع از خرید و فروش نوعی پاک کردن تخلف در واردات با ارز دولتی است؟ می روید و با ارز دولتی زینک می آورید ولی جنس وارداتی را تحویل نمی دهید بعد پروفرمای نیمایی پر می کنید و نیمایی هم وارد می کنید و هر دو را با هم به اسم نیمایی می فروشید و برای بخش دولتی هم اسنادی جور می کنید که نشان دهد فروخته اید! حالا آقایان معاونت بیایند بگویند چرا این شرکت ها با این سابقه، شریک کار آنها شده اند و سرنوشت مطبوعات را به آنها سپرده اند.

طبق مصوبه سازمان حمایت از تولید کننده و مصرف کننده وقتی کالایی با نرخ دولتی وارد می شود هیچ نهادی حق ندارد قیمت درب انبار آن کالا را تغییر دهد. در کارگروه چندین بار در این زمینه صحبت کردیم. درصدهایی که به هر دلیلی بر روی قیمت کاغذها و زینک های وارداتی اضافه می شود تخلف صریح است. باید مصوبه ستاد تنظیم بازار را برای این کار داشته باشند، اما وزارت ارشاد زیر بار این تخلف رفته است. نماینده سازمان تعزیرات در کارگروه هست ولی باز هم صدای کسی در نمی آید. نماینده ستاد تنظیم بازار می گوید ما مجوزی ندادیم اما این رقم ها با تخلف در حال دریافت است. تازه چاپخانه هم برای زینک دریافتی اش 9 درصد ارزش افزوده دریافت می کنند و همه هم می گویند ما نداریم. یعنی می گویند ما زینک دولتی نداریم. در این تخلف بزرگ در حوزه مطبوعات معاونت مطبوعاتی مستقیماً شریک شد و تن به افزایش غیرقانونی قیمت داد. امیدوارم در این موضوع منافعی متوجه آقایان مدیر نباشد زیرا در کارگروه کاغذ با پیگیری نمایندگان صنف مطبوعات مقرر شده بود زینک وارداتی مستقیم به مدیران رسانه ها فروخته شود و این زینک ها به چاپخانه معرفی شده توسط ناشر تحویل گردد اما به اصرار اداره کل مطبوعات داخلی توزیع زینک ها شکل دیگری به خود گرفت.

تخلف 40 میلیارد تومانی در واردات کاغذ روزنامه و شائبه حمایت دولتی

در آذر و دی بهمن سال گذشته تقاضاهای زیادی برای واردات کاغذ در کارگروه تصویب شد که متأسفانه به دلایل مختلفی منجر به واردات کاغذ نگردید. در سال جاری مصوبه تخصیص واردات 40 هزار تن کاغذ مطبوعات صادر و قرار بر این شد که کاغذ تخصیصی سال گذشته از سبد امسال کم نشود. علی القاعده من مدیر دولتی باید خوشحال شوم و این کار را تسهیل کنم. اما چه اتفاقی رخ داد؟ آن کاغذهایی که بالاتر عرض کردم که پروفرمای آن در شش ماهه دوم سال گذشته در کارگروه مصوب شده بود قبل از ابلاغ دستور رئیس جمهور مبنی بر تغییر گروه وارداتی کاغذ از یک به دو به تخصیص و تأمین ارز در بانک مرکزی رسید و بازرگان قبل از خرداد امسال بار کاغذش به گمرک رسید. در چهار ماه اول امسال وضع کاغذ مطبوعات بسیار بد شد و قیمت ها به کیلویی 20 هزار تومان هم رسید. به محض اینکه اعلام شد بازرگانان می توانند با ارز نیمایی هم کاغذ وارد کنند، یازده هزار تن از کاغذهای مصوب فوق الذکر که با ارز دولتی وارد گمرک شده بودند به کاغذ با ارز نیمایی تبدیل شد. اما چه نیمایی؟ آنها به ازای هر دلار 4,200 تومان پرداخت کرده بودند و گمرک مابه التفاوت تا 4,800 تومان برای هر دلار را از آنها گرفت و جنس را ترخیص کرد و آن را با قیمت دلار بیش از 12 هزار تومان در بازار فروختند. یعنی به ازای هر دلار 3500 تومان. مابه التفاوت این رقم برای یازده هزار تن عدد 40 میلیارد تومان است.

توضیح بیشتر اینکه هر تن کاغذ حدوداً 860 دلار تا بندر هزینه دارد و سود بازرگان به علاوه هزینه انتقال ارز به آن اضافه می شود. حال این بازرگانان کاغذی که بابت واردات آن هر دلار 4,200 تومان پرداخت کرده بودند و مکلف بودند طبق تعهد محضری به معاونت مطبوعاتی جهت توزیع بین رسانه ها تحویل نمایند 4,800 تومان مابعدالتفاوت پرداخت کرده و این کاغذ را به اسم نیمایی در بازار آزاد به فروش رساندند. از ابتدای امسال تا به امروز کمبود کاغذ دولتی کاملاً مشهود است و توجه به این نکته که قیمت ارز نیمایی در اردیبهشت 12,000 تومان کمی بیشتر یا کمتر بوده یک اختلاف 3500 تومانی در این بین وجود دارد.

این کاغذها را با خون دل در کارگروه مصوب و جهت تسهیل در واردات آن ها تلاش بسیاری صورت گرفته بود. چرا معاونت مطبوعاتی اجازه داد تا این اتفاق بیفتد. چرا یازده هزار تن کاغذ دولتی با این وضعیت روبرو شد؟ چه کسی از این افزایش قیمت سود برد؟ چرا همه از این مساله چشم پوشیدند؟ این کار بی تدبیری است یا باید اسم دیگری روی آن گذاشت؟ چرا مقام مسئول در معاونت مطبوعاتی در این زمینه هیچ وقت توضیح نداد؟ چرا معاون مطبوعاتی روی آن سکوت کرد؟ چرا اجازه داد مدیرکل برای فروش این کاغذ گران شده تبلیغ کند؟

کد خبر 4678208

حمید نورشمسی

به گزارش ایکنا ؛ به نقل از روابط عمومی معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، این معاونت در راستای شفاف سازی اطلاعات در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، بیلان هزینه کرد بخش های مختلف بیست وهفتمین نمایشگاه بین المللی قرآن کریم به عنوان بزرگترین رویداد قرآنی کشور منتشر شد.

صرفه جویی 15 درصدی نسبت به سال گذشته در هزینه های نمایشگاه قرآن سال جاری و همچنین جذب مشارکت و حامی مالی برای برپایی این نمایشگاه از جمله موارد مطرح شده در این گزارش است.

حجت الاسلام والمسلمین حبیب رضا ارزانی در گفت وگو با ایسنا، با تاکید بر این موضوع که ما در حوزه بچه های مسجد سامانه ای را از اول تابستان در حوزه برنامه و فعالیت های کانون راه اندازی کرده ایم که در6 عرصه فعالیت می کند، اظهار کرد: این عرصه ها عبارتند از فعالیت در حوزه قرآن و عترت، آموزش و توانمندی، فعالیت هنری، شبکه یابی و فضای مجازی، کتاب و کتابخوانی و فعالیت اجتماعی که امروز تعداد فعالیت های ثبت شده در این سامانه 1971 فعالیت است. این سامانه بالای دو میلیون عضو دارد.

وی افزود: فعالیت کانون درعرصه قرآن و عترت شامل فعالیت های حفظ، روخوانی، تفسیر، نهج البلاغه، طرح 1453، صحیفه سجادیه است و در عرصه هنر سرود، نمایش مسجدی، خیاطی، نقاشی، صنایع دستی مداحی، تولیدات هنری، تئاتر، قصه گویی، تواشیح، داستان و فیلم نامه نویسی، تصویر سازی، کاریکاتور و پرده خوانی است. در حوزه هنری نیز گرافیک، تجسمی، موسیقی، کلیپ و سایر موارد را نیز داریم. مجموعا 71 نوع فعالیت در 6 محور در این حوزه ها به ثبت رسیده است و گروه سنی فعال در این سامانه شامل گروه سنی زیر هفت سال، 7 تا 14 سال، 14 تا 21 سال، 21 تا 40 و بالای 40 سال است. 80 درصد مخاطبان بین 7 تا 21 سال هستند و تمرکز ما نیز بیشتر بر روی این قشر از جامعه است.

مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: از لحاظ جنسیت نیز در این سامانه تعداد زنان نسبت به مردان کمتر است و به لحاظ اینکه بانوان در بحث فرهنگی می توانند تاثیرگذارتر باشند باید برنامه هایی تهیه کنیم که این قشر از جامعه نیز در این سامانه فعالتر شوند.

ارزانی گفت: سامانه بچه های مسجد پس از پایان اوقات فراغت نیز به فعالیت خود ادامه می دهد و در سراسر ایران هر کدام از رنج های سنی که به آن اشاره شد بخواهند فعالیت در عرصه های مختلف داشته باشند می توانند از طریق این سامانه اعضای فعال در مساجد را شناسایی و با آنها ارتباط بگیرند.

وی در ادامه به ایجاد مرکز رشد مسجد اشاره کرد و گفت: این مرکز در حوزه کارآفرینی کلید می خورد و نه فقط در قالب ایده شغل و استارت آپ، بلکه برای تبدیل به هسته فناورانه و رشد در زمینه اشتغال حرکت می کند. در این راستا طرح های نوآورانه و خلاقانه هر استان در سامانه سحاب بارگزاری می شود و کانون به نسبت اعتبار مورد نیاز طرح های ارائه شده منابع مالی جهت انجام طرح تخصیص می دهد به طوری که طرح های زیر پنج میلیون تومان در استان و بالای این مبلغ در مرکز کانون اعطا می شود.

رئیس ستاد هماهنگی کانون های فرهنگی و هنری مساجد کشور در خصوص فعالیت های این نهاد برای اوقات فراغت اظهار کرد: کانون در سال جاری برای اوقات فراغت متفاوت تر ظاهر شده و مدل پایتخت فهما (فرهنگ و هنر مساجد ایران) را تعریف کرده است که در 4 عرصه محله محوری، خانه بنیانی، مسجد پایه و نشاط اجتماعی و در حوزه فعالیت های فرهنگی و هنری میان مساجد رقابت ایجاد می کند.

ارزانی گفت: تعداد مساجد در حدود 70 هزار و تعداد کانون ها 25 هزار است یعنی کانون ها در همه مساجد فعال نیستند و قرار شد کاردانی رشته خادمی مسجد در دانشگاه پایه گذاری شود.

انتهای پیام

به گزارش خبرنگار پارلمانی خبرگزاری شبستان ، حجت الاسلام حبیب رضا ارزانی در جلسه بعدازظهر امروز یکشنبه (6 مرداد) کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی ضمن ارایه گزارشی از مهمترین فعالیت های کانون های فرهنگی و هنری در طول 27 سال گذشته گفت: از اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس که در سال 97 بازدیدی را از ستاد عالی کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور داشتند، تشکر می کنم و امیدواریم این سلسله بازدیدها و نشست ها ادامه داشته باشد.

رییس ستاد کانون های فرهنگی و هنری مساجد کشور اظهار داشت: مهمترین کاری که در طول یک سال و 9 ماهی که در ستاد عالی کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور هستم انجام شده است، بحث اساسنامه کانون های فرهنگی و هنری مساجد کشور است. 27 سال از عمر ما می گذرد و اساسنامه ای نداشتیم اما سال گذشته در دی ماه این اساسنامه مصوب شد و تازه هویت پیدا کردیم.

وی با اشاره به برگزاری شش جلسه شورا سیاستگذاری به ریاست وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بیان داشت: تمام کسانی که در حوزه مسجد فعالیت می کنند به نوعی در این شورا و در جلسات حضور دارند، مرکز رسیدگی به امور مساجد، اوقاف، سازمان تبلیغات در این شورا حضور دارند.

رییس ستاد کانون های فرهنگی و هنری مساجد کشور تصریح کرد: از شاخص ترین کارهایی که انجام شده است؛ اجرای سرود چهل هزار نفری در روز 12 بهمن 1397 ساعت 9 صبح در سراسر کشور بود که در روز 13 بهمن شورای تبلیغات به این خاطر از ما تقدیر کرد.

حجت الاسلام ارزانی با بیان اینکه در حال حاضر 25 هزار کانون فرهنگی و هنری فعالیت دارند ، اظهار داشت: بیش از 24 هزار کانون ثبت شده اند و مراحل ثبت بقیه کانون ها نیز در حال انجام است.

وی با بیان اینکه تعداد 14 هزار کتابخانه در حال ارایه خدمات به جوانان و نوجوانان و اهالی مسجد هستند، گفت: بر اساس تکلیفی که قانون برنامه ششم توسعه برای ما در نظر گرفته است باید تا پایان برنامه تمام مساجد شهری و روستایی کشور که بالای هزار نفر جمعیت دارند، دارای کانون باشند که بر این اساس 32 هزار و 739 مسجد باید کانون داشته باشند که تاکنون 25 هزار کانون در مساجد راه اندازی شده است و هفت هزار مسجد دیگر باقی مانده است که باید تا پایان برنامه ششم توسعه کانون در آنها ایجاد کنیم.

وی خاطرنشان کرد: البته تعداد مساجدی که از سوی سازمان اوقاف و امور خیریه ثبت شده 70 هزار است ولی تکلیف ما در قانون برنامه ششم توسعه فقط 32 هزار مسجد است.

رییس ستاد کانون های فرهنگی و هنری مساجد کشور با اشاره به برخی مشکلات کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور بیان کرد: درخواست اعتبار در سال 97 با میزان تخصیص یافته و پیشنهاد اولیه ما بسیار متفاوت است و در سال 98 این فاصله بیشتر نیز شده است. ما برای ایجاد یک کانون در حال حاضر حداقل رقمی حدود 15 تا 20 میلیون تومان نیاز داریم که کانونی در مسجد ایجاد شود که سرانه ای که برای ایجاد کانون داریم، تقریبا هیچ می شود.

وی ادامه داد: با توجه به تعداد کانون هایی که در حال فعالیت هستند و همچنین 14 هزار کتابخانه باید در نظر داشته باشیم که بودجه ما باید بیشتر از رقم موجود باشد البته بودجه پرسنلی و جاری ما نیز در همین بودجه اعمال می شود و بودجه ای که ما دریافت می کنیم فقط به بودجه جاری و پرسنلی اختصاص یابد. متاسفانه ما بعد از 27 سال هنوز مکانی برای ستاد عالی نداریم و حتی در برخی استان ها، کانون ها از فرهنگسراها استفاده می کنند و همین حکایت از وضعیت اعتباری ما دارد.

حجت الاسلام ارزانی اضافه کرد: اگر قرار است در حوزه مسجد کار شاخصی در حوزه کانون ها انجام شود، باید مجلس شورای اسلامی نگاه ویژه ای به بودجه و اعتبارات این کانون ها در لوایح بودجه داشته باشد.

وی با اشاره به برنامه های کانون های فرهنگی هنری مساجد برای اوقات فراغت دانش آموزان و جوانان و نوجوانان گفت: در بحث اوقات فراغت با ورود به سامانه بچه های مسجد اولین سایتی که بالا می آید، سایت ماست که تاکنون بیش از 106 هزار برنامه در این سامانه ثبت شده است و اعضای ما بیش از 2 میلیون و 137 هزار نفر هستند یعنی ما بیش از 2 میلیون و 100 هزار نفر مخاطب داریم.

وی با تشکر از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به دلیل عنایت ویژه ای که به حوزه مسجد دارد، گفت: یکی از دغدغه های اصلی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مسجد است و خود وزیر نیز این دغدغه را دارند، مسایل را به خوبی پیگیری می کنند و همواره در این زمینه تاکید دارند.

بنابراین گزارش حجت الاسلام احمد مازنی در ادامه این جلسه گفت: اهمیت ارتباط جوانان و نوجوانان با مساجد بسیار بالاست چرا که اگر این بچه ها به مسجد بیایند و فرصت را برای تربیت نوجوانان و جوانان به مساجد بدهیم، قطعا بهتر بهره برداری خواهیم کرد و بچه هایمان با حضور در مساجد بیمه می شوند.

این عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی بیان کرد: مهمترین برنامه صیانت از جوانان و نوجوانان جذب این عزیزان به مسجد است منتهی باید ببینیم چه شیوه ای در این زمینه کارآمد است.

وی همچنین در رابطه با هم افزایی کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور با سایر مراکز گفت: حکومتی کردن مساجد آفتی است که باید به شدت از آن پرهیز شود و ما از کانون ها می خواهیم در این زمینه فعالیت جدی داشته باشند.

حجت الاسلام احمد سالک ، دیگر عضو کمیسیون فرهنگی نیز با طرح چند سوال در این جلسه گفت: ما می خواهیم بدانیم که کانون ها در راستای تحقق فرمایشات مقام معظم رهبری مبنی بر همکاری کانون های فرهنگی و هنری با بسیج در مساجد چه کارهایی انجام داده است؟ گزارش کیفی و محتوایی از فعالیت کانون ها ارایه شود، آیا در بحث مشارکت های مردمی توفیقی حاصل شده است و یا صرفا بر بودجه دولتی تاکید می شود؟

حجت الاسلام ارزانی پس از سخنان اعضای کمیسیون فرهنگی گفت: در بحث ارتباط با نوجوانان و جوانان تفاهم نام های با بهزیستی امضا کردیم که هزار مجوز با استانداردهای بهزیستی برای راه اندازی و ایجاد مهد در مسجد گرفته ایم.

رییس ستاد کانون های فرهنگی و هنری مساجد کشور همچنین با اشاره به بحث پرهیز از حکومتی کردن مساجد گفت: وظیفه اصلی ما این است که زیرساخت ها را تامین کنیم، می دانیم که در شهرها امکاناتی از طرف خیرین برای مساجد فراهم می شود اما در روستاها گاها یک مسجد برای تهیه یک دستگاه کامپیوتر مشکل دارد. خیرین و معتمدین برای مسجد پول هزینه می کنند اما برای کانون ها این گونه عمل نمی شود .

وی در رابطه با بحث هم افزایی با سایر مراکز نیز تصریح کرد: ما اولین جلسه را با سازمان فرهنگی و هنری شهرداری برای هم افزایی بیشتر برگزار کردیم و با شهردار تهران و همچنین سایر شهرداران در استان ها ارتباط خوبی داریم، حتی در استان ها شورای هماهنگی استان ها را به ریاست امام جمعه و قائم مقامی استاندار همانند شورای سیاستگزاری داریم.

رییس ستاد کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور در مورد همکاری کانون ها با بسیج نیز گفت: ما در این دوره ارتباط خوبی با بسیج داریم، حدود بیش از 100 نفر ساعت وقت گذاشتیم، شش تا هفت نفر از آقایان در حوزه بسیج با برنامه ریزان ما در کانون ها جلسه داشتند و خوشبختانه چند کار عملیاتی مهم تصویب و برای اجرا در حوزه مسجد تایید شده است.

وی همچنین با اشاره به طرح پایتخت فرهنگی و هنری مساجد گفت: ما در بحث فعالیت جوانان و نوجوانان در مسجد سامانه ای را طراحی کردیم که در این سامانه 71 شاخص تعریف شده است و جوانان و نوجوانان بر اساس میزان علاقه شان در این سامانه ثبت نام کرده، تحت آموزش قرار می گیرند و بعد از امتحان، امتیاز دریافت می کنند که بعد از امتیاز، مسجد برتر و استان برتر مشخص می شود و از بین استان های برتر یک استان که بالاترین امتیاز را گرفته باشد به عنوان پایتخت فرهنگی و هنری مساجد ایران به مدت یک سال پرچمدار در حوزه فعالیت های فرهنگی و هنری در مساجد می شود، در واقع به عنوان پایتخت فهما شناخته می شود.

حجت الاسلام ارزانی با تاکید بر اینکه محوریت با مسجد است، تصریح کرد: جلودار و مکان ما مسجد است و ما در سند تحول نیز این موضوع را دیده ایم، ما به عنوان بازوان فرهنگی و هنری و امامان جماعات در مسجد فعالیت می کنیم.

حجت الاسلام ارزانی در پایان خواستار ردیف بودجه مستقل برای کانون های فرهنگی و هنری شد و گفت: ما معتقدیم باید بحث ردیف مستقل احیا شود تا ما بتوانیم بخشی از مشکلات اعتباری مان در این حوزه را حل کنیم./

پایان پیام/ 33

پیش از این، موسسات قرآنی دارای مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، دارای یک اتحادیه و موسسات دارای مجوز فعالیت از سازمان تبلیغات اسلامی نیز دارای اتحادیه دیگری بودند، دوگانگی که سردرگمی فعالان قرآنی را در پی داشت و جایی برای هم افزایی و مطالبه جدی موسسات برای گرفتن حقوقشان نگذاشته بود و از نوشتن بیانیه و طومار تا مراجعات حضوری به دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی و تا این اواخر تجمع در این دبیرخانه، شیوه هایی بود که فعالان قرآنی از اقصی نقاط کشور در پیش گرفته بودند.

حال امروز با انتشار این بیانیه ، امید برای آغاز وحدت در ذیل یک اتحادیه واحد ایجاد شده است تا موسسات قرآنی در سراسر کشور راه پر فرازونشیب خود را هموارتر طی کنند. د ر ادامه گفت وگوی ایکنا با حجت الاسلام والمسلمین حمید محدی، قائم مقام رئیس و دبیر شورای توسعه فرهنگ قرآنی را می خوانید؛

بیانیه دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی با چه هدفی منتشر شده است؟
تقویت نهاد مردمی فعالیت های قرآنی و لزوم پرهیز از دوگانگی که موجب اختلاف میان ظرفیت های موثر قرآنی کشور می شود، همواره از رویکردهای اصلی ما بوده است. پس از آنکه دو اتحادیه قرآنی مردمی موجود به درخواست خودشان به شورا مراجعه و طرح موضوع کردند دبیرخانه شورا با هدف هماهنگ سازی، جلسات متعددی را با توافق و همراهی دو اتحادیه و دو دستگاه دارای مسئولیت در این حوزه یعنی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان تبلیغات اسلامی برگزار کرد و ماحصل این جلسات توافق بر طرح مشترک ادغام و اساسنامه واحد اتحادیه ها بود و در نهایت در جلسات 24 و 25 شورا در سال 1393 اصل ادغام دو اتحادیه و کلیات اساسنامه اتحادیه مدغم مؤسسات مردمی و تشکل های قرآن و عترت کشور و فرایند ادغام آن به تصویب شورا رسید.

یکی از شبهات این است که ادغام اتحادیه ها دارای مصوبه قطعی نیست از جمله دلایل آن را هم عدم درج در روزنامه رسمی و کتاب مصوبات شورا گفته اند. آیا این مطلب قبول دارید؟
طبق بند دو ماده هشت منشور توسعه فرهنگ قرآنی، مصوبات شورا با امضای رئیس شورا ابلاغ می شوند و بعد از ابلاغ لازم الاجرا هستند. لذا هیچ لزوم قانونی برای درج مصوبات در روزنامه رسمی وجود ندارد. در خصوص این مصوبه هم چون کلیات اساسنامه به تصویب رسید و مقرر شد تا هیئت رسیدگی به موسسات قرآن و عترت، اساسنامه را نهایی کند. ما منتظر اعلام نظر هیأت ماندیم که البته این انتظار بیش از پنج سال به طول کشید و موجب شد تا رئیس شورا با انتشار این بیانیه سردرگمی ها را قطع کرده و به مطالبات مکرر و پیاپی مؤسسات مردمی پاسخ دهد. البته اصل مصوبه ادغام توسط رئیس شورا ابلاغ شده و حتی طرفین ادغام در سال های قبل طی نامه های رسمی به شورا به این مطلب اشاره و از شورا تشکر کردند، پس اینکه الان کسی بگوید ادغام مصوبه شورا را نداشت از روی عدم اطلاع و یا ناآگاهی حقوقی است.

جناب دکتر عاملی، تأکید ویژه ای بر راهبرد عدم ورود ارکان شورا در مسائل اجرایی دارند و به شدت معتقدند که اینگونه امور باید در دستگاه های اجرایی مسئول حل و فصل شود

- برخی هم مطرح کردند که شورای توسعه، تنها توصیه به ادغام کرده است؟
این نظر واجد وجاهت نیست، کما اینکه قبلا هم توضیح داده شد. در هیچ از مصوبات شورا، اشاره ای به این که توصیه و یا ارشاد به ادغام شده وجود ندارد، بلکه با توجه به الزام آور بودن مصوبات شورای توسعه این مصوبات به منزله الزام و تکلیف قانونی است.
- چه مشکلات و مسائلی منجر به بروز اختلاف در امر ادغام دو اتحادیه شده است؟
اجازه بدهید که وارد جزئیات نشویم و با تمام وجود به تمام موسسات و نهادهای مردمی قرآنی ادای احترام کنیم. تحلیل بنده مبتنی بر مشاهدات میدانی و حضور در عرصه فعالان قرآنی در سطح کشور این است که این اختلافات در سطح شهرستان ها و مؤسسات وجود ندارد و هرچه به سمت رأس هرم می رویم، برخی اختلاف نظرها تقابل منافع و مضار طرفین و تطویل پیگیری توسط هیئت رسیدگی موجب اختلافات شد، البته عدم تمکین به قانون و برداشت های سلیقه ای برخی افراد نیز بر این اختلافات افزود.
- مهمترین ایرادات وارد بر تعدّد اتحادیه های قرآنی مردمی چیست؟
قانون اساسی و دیگر اسناد بالادستی از جمله منشور توسعه فرهنگ قرآنی بر اصلاح نظام اداری و کاهش حجم تصدیگری بخش های دولتی و گسترش مشارکت های عمومی و مردمی تأکید دارد. تعدد اتحادیه های قرآنی آسیب های فراوانی را رقم می زند و موجب بروز معاصی ناشی از اختلاف و درگیری مؤمنین در میان مسئولان و فعالان قرآنی دولتی و مردمی و اختلافات در رسانه ها و پایین آمدن سطح اعتماد عمومی به جامعه قرآنی می شود از سویی هم موجب بلاتکلیفی در مدیران کشور و مجلس شورای اسلامی در تعامل و واگذاری امور به بخش مردمی قرآنی و کاهش سهم نهادهای غیر دولتی در تصمیم سازی ها و سیاست گذاری های قرآنی می شود و اساسا دقت در همین عوامل بود که موجب شد تا اتحادیه ها خودشان موضوع ادغام را در شورا مطرح و پیگیری کنند.
- مهمترین نکته این بیانیه چیست؟
این بیانیه از جایگاه دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی و با تاکید بر محوریت مصوبه سال 1382 شورای عالی انقلاب فرهنگی صادر شده است اتخاذ این مبنای حقوقی اختلاف بر سر تعیین تکلیف ادغام را به نحو مطلوبی حل می کند. این مصوبه تاکید دارد که هرگونه تشکیلات مرکزی موسسات فرهنگی کشور از جمله موسسات قرآن و عترت باید مجوز خود را از هیئت مندرج در این مصوبه قانونی أخذ کنند، لذا مسئله شبهات حقوقی در خصوص اختیار یا عدم اختیار سایر دستگاه ها در حوزه صدور مجوز و نظارت بر اتحادیه های قرآنی با تکیه بر این مصوبه کاملا حل شده است یعنی تصریح شده است که دستگاه دیگری جایگاه حقوقی برای این کار ندارد و اگر پیش از این اقداماتی به هر دلیل در این خصوص شده است باید به جایگاه اصلی خود برگردد، البته این نکته به معنای نفی اختیار دستگاه هایی مانند سازمان تبلیغات اسلامی، وزارت کشور یا وزارت ورزش و جوانان، که بر اساس قوانین و مقررات کشور و اساس نامه خود می توانند نسبت به صدور مجوز موسسه در حوزه های فرهنگی اقدام کنند، نیست بلکه به این معناست که تنها جایگاه قانونی مصرح برای صدور مجوز ایجاد تشکیلات مرکزی مؤسسات فرهنگی در سطح استانی، منطقه ای و کشوری و نظارت بر فعالیت آن ها هیئت رسیدگی به امور مراکز فرهنگی است که ریاست آن بر عهده وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی است و سایر دستگاه ها مجاز به چنین کاری نیستند.

اگر پیش از این دبیرخانه شورای توسعه فرهنگ قرآنی در امور اجرایی ورودی داشته بنابر ضرورت هایی بوده است و اکنون که اسناد به تصویب رسیده است، امور مطابق این اسناد بر عهده کمیسیون های شورا و دستگاه های مسئول اجرای اقدامات اسناد است

- مدتی قبل در شورای توسعه فرهنگ قرآنی تصویب شد که دو هیئت مجزا برای صدور مجوز و نظارت بر مؤسسات قرآنی مردمی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان تبلیغات اسلامی مستقلاً تشکیل شود. هیئت رسیدگی به امور مراکز فرهنگی چه نسبتی با این دو هیئت دارد؟
بنده این مطلب را اصلاح می کنم در مصوبه شورای توسعه فرهنگ قرآنی یک هیئت با نام هیئت هماهنگی صدور مجوز مؤسسات قرآنی مردمی آمده است که متشکل از مدیران قرآنی و نمایندگان دو دستگاه هیئت و دبیر شورا است. دو هیئتی که اخیرا در وزارت ارشاد و سازمان تبلیغات اسلامی تشکیل شده یک نام گذاری داخل دستگاهی است و با هیئت هماهنگی مندرج در مصوبه شورا متفاوت است، البته این توضیح هم ضروری است که هیئت هماهنگی برای هماهنگی در ضوابط صدور مجوز مؤسسات ایجاد شده است و ارتباطی با موضوع اتحادیه ها ندارد و موضوع اتحادیه ها منحصرا در اختیار هیئت رسیدگی به امور مراکز فرهنگی است که جلسات آن به ریاست وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی تشکیل می شود، این هیئت جایگاهی فوق هیئت هماهنگی و دو هیئت داخلی ارشاد و سازمان برای صدور مجوز مؤسسات فرهنگی قرآن و عترت دارد.
- شورای توسعه فرهنگ قرآنی بعد از این، چه اقداماتی را باید انجام دهد؟
شورا، تمامی اقداماتی که می توانست در حوزه هماهنگی و ساماندهی صدور مجوز مؤسسات قرآن و عترت انجام دهد، انجام داده است. مصوبه جلسه 43 مورخ 15/10/1397 با موضوع توافق نامه تشکیل هیأت هماهنگی صدور مجوز مؤسسات قرآنی مردمی و مصوبات قبلی شورا در مورد ادغام و تصویب کلیات اساسنامه اتحادیه مدغم، مبنای فعالیت دستگاه های مسئول خواهد بود. لذا شورا جز تائید دو نماینده دو دستگاه در هیأت هماهنگی صدور مجوز و شرکت دبیر شورا در جلسات هیئت مذکور ورود دیگری به موضوع صدور مجوز و ادغام نخواهد داشت. جناب دکتر عاملی، دبیر محترم شورای عالی انقلاب فرهنگی تأکید ویژه ای بر راهبرد عدم ورود ارکان شورا در مسائل اجرایی دارند و به شدت معتقدند که اینگونه امور باید در دستگاه های اجرایی مسئول حل و فصل شود، لذا بنده از همه عزیزان اتحادیه ها و سایر افرادی که در این زمینه، کتباً یا شفاهاً دیدگاهی دارند خواهش می کنم که مسائل خود را با هیئت رسیدگی به امور مراکز فرهنگی مستقر در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مطرح کنند، امیدواریم که این هیئت در اسرع وقت موضوع را جمع بندی کرده و اقدامات قانونی لازم برای تحقق عملی و حقوقی ادغام اتحادیه ها را تدبیر و اجرایی سازد. از رسانه های جمعی هم می خواهم که اینگونه مطالبات را به جایگاه اصلی آن یعنی هیئت رسیدگی به امور مراکز فرهنگی کشور انتقال دهند. در اینجا تأکید می کنم که اگر پیش از این دبیرخانه شورای توسعه فرهنگ قرآنی در امور اجرایی ورودی داشته بنابر ضرورت هایی بوده است و اکنون که اسناد به تصویب رسیده است، امور مطابق این اسناد بر عهده کمیسیون های شورا و دستگاه های مسئول اجرای اقدامات اسناد است و دبیرخانه شورای توسعه فرهنگ قرآنی مسئولیت مهم سیاست گذاری قرآنی و هماهنگی و نظارت راهبری بر اجرای اسناد توسعه فرهنگ قرآنی را بر عهده دارد.
انتهای پیام

به گزارش روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی هرمزگان ، رضا کمالی زرکانی در این پیام ضمن تاکید بر خیر و برکات بسیار ارزشمند این سفر برای عرصه فرهنگ و هنر استان ، این دستاورد عظیم را حاصل حضور کم نظیر و گسترده هنرمندان از سراسر استان دانست و عنوان کرد : بدون شک اگر حضور عزتمندانه اصحاب فرهنگ و هنر استان در همراهی این سفر نبود چنین دستاوردهای بزرگی را به دنبال نداشت به ویژه بیان مطالبات ، تنگناها و کمبودهای فرهنگی استان در نشست وزیر با اهالی فرهنگ و هنر که در شهرستان بندرلنگه ، رودان و بندرعباس برگزار شد که همراه با احترام و نمایش وقار و متانت مثال زدنی هنرمندان شریف هرمزگانی بود به ویژه پیشکسوتان عزیز که به این نشست ها اعتبار بخشیدند که با مناعت طبع و عزت نفس فرصت گفتگو را به جوان ترها سپردند تا آینده فرهنگ این استان زرخیز و هنرمند پرور تضمین یابد.

هنرمندان و اهالی فرهنگ و هنر و رسانه هرمزگان در دو روز سفر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ، نمایشی از مطالبه گری همراه و توام با احترام و ادب مثال زدنی و حجب و حیای هرمزگانی و یک جامعه فرهیخته را به نمایش گذاشتند که تاثیر شگرفی به همراه داشت و موجب افزایش حمایت ها و دستاوردهای این سفر شد و اثبات گردید هر زمان بدنه مدیریتی فرهنگ و ارشاد اسلامی و جامعه هنری همراه و پشتیبان هم باشند می توان از سد همه مشکلات گذشت و تهدیدها و نگرانی ها را به فرصت تبدیل کرد و سپاسگزارم که با حضورتان شانیت و اعتبار هرمزگان را در کشور افزایش بخشیدید.

در این جا لازم می دانم از حضور دو روزه وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی جناب دکتر سید عباس صالحی و هیات همراه به هرمزگان و بازدید از شرق و غرب استان و امضای تفاهم نامه توسعه فرهنگ و هنر هرمزگان و دادن خبرهای خوش و دستورات لازم و گوش سپردن به سخنان و بیانات تک تک هنرمندان تقدیر و تشکر نمایم و بدون شک این حضور تاثیرگذار فصلی جدید و نوین برای توسعه فرهنگ و هنر هرمزگان را رقم خواهد زد . انشاالله .

وظیفه می دانم از همراهی تمام وقت و ویژه استاندار هرمزگان جناب دکتر فریدون همتی در سفر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و استماع سخنان هنرمندان و دادن قول های مسرت بخش همچون ساخت نگارخانه و پلاتو نمایش برای تمامی شهرستان های هرمزگان و اولویت بخشیدن به پروژه های فرهنگ و هنر و اهتمام در حل مشکلات هنرمندان تقدیر و تشکر ویژه نمایم و به حق ایشان پرچمدار توسعه زیر ساخت های فرهنگی هرمزگان هستند .

در پایان ، مجددا از همراهی غرور آفرین اهالی فرهنگ ،هنر و رسانه استان به ویژه پیشکسوتان معزز همچنین اهالی مطبوعات و رسانه که این سفر را به خوبی و شکوه فراوان پوشش دادند و همکاران خدوم و زحمتکش در اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی هرمزگان که چندین ماه پیگیری انجام امورات این سفر پر خیر و برکت بودند تشکر و قدردانی می نمایم.

روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی هرمزگان

7 مرداد 1398 11:31

به گزارش خبرنگار مهر ، داوری ظهر یکشنبه در نشست صمیمانه اصحاب فرهنگ، هنر و رسانه شرق استان با سیدعباس صالحی اظهار داشت: رودان متشکل از چهار بخش است و یکی از قطب کشاورزی استان نیز محسوب می شود.

وی با بیان اینکه فرهنگیانی در شهرستان رودان وجود داشتند که جریان ساز انقلاب اسلامی بودند، تصریح کرد: امیدواریم که به کارگیری نیروهای توانمند هرمزگان در بدنه وزارت ارشاد رشد پیدا کند.

نماینده فرهنگیان شهرستان رودان گفت: اگر نگاه ویژه ای به مؤسسات قرانی وجود داشته باید، طرحی از سوی شهرستان رودان وجود دارد که اگر تأمین اعتبار شود 150 نفر قاری وارد جامعه خواهد شد.

داوری با اشاره به اینکه شهرستان رودان قبل و بعد از انقلاب از داشتن سالن سینمایی محروم بوده است، تشریح کرد: شهرستان رودان به واسطه وجود هنرمندانی در رشته نمایش، ساختن پلاتوی هنر و نمایش یکی از واجبات شهرستان محسوب می شود.

به گفته وی، برای یک نفر اهل رودان رفتن به نزدیک ترین سینما آن هم در بندرعباس 100 هزار تومان هزینه دارد.

وی با ذکر اینکه ساخت موزه هنر و معاصر باید در اولویت قرار گیرد، گفت: امیدواریم که با برگزاری جشنواره ملی شعر و تئاتر خیابانی در این شهرستان موافقت کنید چراکه جشنواره های شهرستانی زیادی در رودان برگزار شده است.

نماینده فرهنگیان شهرستان رودان اذعان کرد: با توجه به ظرفیت ها بالا در حوزه فیلم سازی انتظار می رود که کانون فیلم وعکس به انجمن فیلم و عکس تبدیل شود تا امکان برگزاری جشنواره های بزرگ تر وجود داشته باشد.

داوری با بیان اینکه درخواست داریم تا رایزنی های لازم برای ساخت مسکن فرهنگیان در دستور کار قرار گیرد، بیان داشت: یکی از انجمن های پویا در رودان انجمن موسیقی است که نیاز به تجهیز دارد و انتظار داریم این امر محقق شود.

کد خبر 4678307

به گزارش خبرنگار مهر ، رضا عرب پیش از ظهر یک شنبه در جلسه رسمی شورای اسلامی شهر بجنورد اظهار کرد: با توجه به اینکه مرکز استان خراسان شمالی فاقد سینما بوده و در حال حاضر سالن اجتماعات ارشاد به عنوان سینما مورد استفاده قرار می گیرد، توافقنامه ای بین سازمان شهرداری ها و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مبنی بر ساخت سینما در شهرستان بجنورد منعقد شده است.

عرب افزود: طبق این تفاهم نامه 700 میلیون تومان فرهنگ و ارشاد و 500 میلیون تومان نیز از سوی سازمان شهرداری ها کمک بلاعوض می شود.

وی تصریح کرد: شرط تخصیص این میزان اعتبار برای احداث سینما در مرکز استان، تامین زمین از سوی شورای اسلامی شهر بجنورد است.

کد خبر 4678383

الهام یزدان پناه

حسین قوامیان مدیر کتابفروشی دنیای کتاب قم در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در قم، گفت: اگر به شاخصه جمعیت و تعداد کتابفروشی های سه استان برتر طرح یعنی استان های خراسان رضوی، اصفهان و تهران در سامانه طرح تابستانه کتاب 98 نگاه کنید، می بیند هم از نظر جمعیتی و هم از نظر مشارکت تعداد کتابفروشی آمارشان از استان قم بیشتر است. به هر حال، به نسبت جمعیت و مشارکت کتابفروشی ها در استان قم، ما توانسته ایم جایگاه خوبی را در کشور به خودمان اختصاص دهیم.

قوامیان با اشاره به نمودارها و آمارهای خانه کتاب از خروجی این طرح، مدعی شد: در صورت شرکت نکردن کتابفروشی دنیای کتاب قم در طرح تابستانه، رتبه این استان از ششم به نهم تنزل پیدا می کرد؛ چرا که طبق آمار سایت خانه کتاب، کتابفروشی دنیای کتاب با فروش 9918 نسخه کتاب، به تنهایی 40 درصد کل فروش طرح تابستانه در استان قم را به خود اختصاص داد.

مدیر کتابفروشی دنیای کتاب درباره استقبال مردمی از تابستانه کتاب گفت: با توجه به افزایش 80 درصدی قیمت کتاب، ما پیش بینی نمی کردیم که استقبال خوبی از این طرح صورت گیرد اما خوشبختانه استقبال خوب بود و مردم ساعت ها در صف خرید کتاب بودند و نکته جالب اینکه از ایستادن در این صف، ابراز رضایت می کردند و لذت می بردند؛ این جای خوشحالی دارد.

وی گفت: ما در دنیای کتاب قم برای فراهم کردن شرایط بهتر خریداران مجبور شدیم تعداد صندوق هایمان را افزایش دهیم.

این فعال عرصه کتاب تصریح کرد: برای اطلاع رسانی و دعوت از مردم جهت حضور در این طرح تبلیغات گسترده ای را در سطح شهر انجام دادیم؛ نصب تابلوهای شهری و ارسال 120 هزار پیامک به شهروندان استان قم، نمونه هایی از این اقدامات بود.

چهارده دوره از ضیافت خانواده تئاتر به نام مبارک علی ابن موسی الرضا (ع ) می گذرد و امام عزیز و سراج الله راهی را روشن ساخته است تا این بار صحنه نمایش به مهر و عشق آذین شود.

در سرزمین ایران باور و ایمان و اندیشه در فرهنگ و رفتار مردم جاری است. آنچه به نام فرهنگ رضوی می شناسیم نشانه ها و معنایی از این هویت است که به زبان هنر شکل گرفته و قوام یافته است.

جهان نمایش یک امکان بزرگ است که با الهام از این فرهنگ غنی و پرفروغ چراغ روشن جلوه های این فرهنگ عیان خواهد شد. لحظه های ما و امام هشتم غریب نیست. این حضور نمایش بزرگ بودن است. آنچه هنرمندان عرصه هنرهای نمایشی در پس روایت و رفتار و خاطرات در صحنه های نمایش رقم خواهند زد.

مایه خوشحالی و غرور است که هنرمندان نجیب و بی ادعا عرصه تئاتر یک بار دیگر در این محفل جمع شده اند تا واقعیت و باور و ایمان این جامعه را با هنر نمایش جلوه گر سازند.

وظیفه دارم از همه کسانی که برای برگزاری چهاردهمین جشنواره تئاتر رضوی تلاش نموده اند تشکر و قدردانی نموده و امید دارم آنچه در این رویداد عرضه شده گام بلندی برای رشد و بالند گی عرصه هنرهای نمایشی باشد .

شهرام کرمی

مدیرکل هنرهای نمایشی

روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی

6 مرداد 1398 13:12

در متن این پیام آمده است:

اللهم صل علی علی بن موسی الرضا المرتضی

هنر، ماناترین وسیله برای به تصویر کشیدن فرهنگ و اعتقادات است که کلام و پیام را جان بخشیده و سالیان سال چون دٌرّی گرانبها، چشم نواز و زیبا، چراغ راه باشد. دراین میان هنر تئاتر هنری گویا و مصور برای تحقق این امر است.

و چه زیباست تنفس در جشنواره ای که به نام ثامن الحجج علی ابن موسی الرضا(علیه آلاف تحیه و الثنا) مزین شده است و عطر خوش بیانات و سخنان گهر بار ایشان در تک تک تولیدات، روح و جان انسان را طراوت بخشد.

امسال هم این رویداد به صحنه اجرا درآمد تا فضای هنرهای نمایشی آکنده به رایحه عطر رضوی باشد، به این امید که امام هشتم دست گیر ما باشد در روز محشر...

در پایان لازم می دانم از هنر دوستان و همکارانی که در برپایی این جشنواره تلاش کردند تشکر و قدر دانی نمایم.

خدا قوت

حمید نیلی

مدیر عامل انجمن هنرهای نمایشی ایران

روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی

6 مرداد 1398 13:11

در متن این پیام آمده است:

هنر نمایش(تئاتر) از قدیمی ترین هنرهای هفتگانه است که سرچشمه آن بنابر نظر اندیشمندان و پژوهشگران این هنر در آئین ها و مراسم مذهبی و اجتماعی بوده است.

در ایران هنر نمایش(تئاتر) جدید قدمتی بیش از یک قرن دارد و شهر تبریز از پیشگامان این هنر بوده است و تاریخ این هنر در تبریز گواهی می دهد که تبریز نقش مهمی در معرفی و پیشبرد این هنر نه تنها در آذربایجان بلکه در ایران داشته است.

با ظهور انقلاب اسلامی در کشور عزیزمان ایران و تحول همه جانبه در فرهنگ و هنر کشور، این هنر مردمی و بالنده هم در جهت ترویج و گفتمان انقلاب اسلامی مورد استفاده قرار گرفت. گرچه قبل از انقلاب هم کارایی بسیار با ارزشی در تئاتر ایران درباره مفاهیم دین از سوی هنرمندان متعهد این هنر به صحنه رفته است که مورد توجه عموم مردم و علاقه مندان به این گردیده است.

از ابتدای برگزاری جشنواره بین المللی امام رضا علیه السلام، تئاتر و نمایش یکی از جشنواره های مهم و اصلی بوده است که سیزده دوره برگزاری آن آثار ارزشمندی را از سیره و سبک زندگی و اخلاق امام رضا علیه السلام و اهل بیت علیه السلام به نمایش گذاشته است که بنظر می رسد با تلاش مضاعف در تهیه متون نمایشی فاخر بتوان چشم انداز روشن تری را برای این جشنواره ترسیم کرد.

با تغییر محل برگزاری این جشنواره به تبریز و حضور اهالی تئاتر در استان آذربایجان شرقی امیدوارم که دستاوردهای این جشنواره نسبت به سالهای قبلی از نظر کمی و کیفی بسیار متمایز باشد و از این رویداد بزرگ برای معرفی بیشتر فرهنگ رضوی و آموزه های اخلاقی و اجتماعی آن حضرت و اجداد و فرزندان بزرگوارشان استفاده شود.

از همه دست اندرکاران برگزاری این جشنواره در شهر تبریز که طی ماه های گذشته تلاش زیادی برای برگزاری این رویداد هنری به انجام رسانده اند به ویژه معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی – اداره کل نمایش – و مدیر کل محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی استان آذربایجان شرقی و هیئت داوران و انتخاب و هنرمندان تقدیر و تشکر دارم و توفیق روزافزون همه را برای خدمت بیشتر به آستان مقدس حضرت امام رضا علیه السلام ولی نعمت همه ایرانیها از خدای متعال خواستارم.

محمودرضا برازش

مدیرعامل بنیاد بین المللی امام رضا (ع)

روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی آذربایجان شرقی

6 مرداد 1398 13:11

به گزارش خبرنگار ایلنا از قوچان، حمید ضیایی رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی قوچان، ضمن تشکر از فعالیت های انجمن ها، ضمن بیان مشکلات و کمبود هایی که ارشاد با آن رو به رو است، گفت: تمام این مسائل با همکاری نماینده شهرستان پیگیری شده اما متاسفانه کم کاری هایی از سوی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان خراسان رضوی صورت گرفته است.

وی ضمن تاکید بر این مطلب که تقریبا 95 درصد همایش ها و برنامه های شهرستان در آمفی تئاتر این اداره برگزار می شود، خاطر نشان کرد: با توجه به این حجم از برگزاری همایش ها، باید سریعا مشکل کمبود و فرسودگی صندلی های موجود در این آمفی تئاتر حل گردد و سیستم صوت و نور نیز نیازمند تعمیر و تجهیز می باشد.

هم چنین در این نشست، اسعدی از مشاهیر و شاعران نامی قوچان و خراسان، به نیابت از انجمن شعر معضلات این انجمن را مطرح و خاطر نشان کرد: متاسفانه ما از قشر جوان و مستعد، غافل شده ایم، درحالیکه باید آنها را کشف و استعداد های این جوانان و نوجوانان را شکوفا کنیم، چرا که این افراد نگهبان فرهنگ قوچان هستند و می بایست اسباب و امکانات گرد هم آمدن هر صنف و حرفه ای فراهم شود که این نیز یکی دیگر از کمبود هایی است که ما با آن رو به رو هستیم.

هاشمی، مسئول انجمن هنرهای تجسمی در این جلسه با اشاره به محدودیت ها و کمبودهای نگارخانه ی قوچان، تاکید کرد: می بایست برای هنرمندان زمینه ی اشتغال زایی را در بخش های مختلف هنری و به طور تخصصی فراهم کرد و از این طریق به بسط و معرفی هنر و فرهنگ قوچان و هنرمندان شهرستان نیز اقدام کرده ایم.

رئیس انجمن عکس شهرستان قوچان نیز در ادامه افزود: متاسفانه از تمام پتانسیل های انجمن عکس استفاده نمی شود در حالیکه اعضای این انجمن عنوان ها و مقام های کشوری و بین المللی را کسب کرده اند.

وی همچنین به ظرفیت اشتغال زایی عکاسی اشاره کرد و گفت: می توان با عکاسی و چاپ کتابی تصویری از مناطق گردشگری و صنایع دستی قوچان آن را به دنیا شناساند و از این طریق به امر اشتغال زایی کمک شایان توجهی کرد.

در ادامه این نشست رضا غلامی رئیس انجمن موسیقی قوچان، ضمن ابراز خشنودی از استقبال مردم و برگزاری سه شنبه های موسیقی در آمفی تئاتر اداره ارشاد، تصریح کرد: ما در این شهرستان استعداد های بی نظیر هنری داریم که متاسفانه استعدادیابی و پیگیری نمی شود.

این هنرمند و مدرس دوتار با اشاره به این موضوع که چرا نمی توانند خانم ها روی سن اجرای موسیقی داشته باشند، اظهار داشت: ما هنرمند خانم در عرصه هنر موسیقی زیاد داریم اما متاسفانه از توان آنها استفاده نمی شود و نمی توانند اجرای زنده ی هنر خود را داشته باشند در حالیکه در تئاتر اینگونه نیست و هنرمند و بازیگر خانم به راحتی می تواند هنر بازیگری خود را نمایش دهد.

وی هم چنین با توجه به راکد بودن اکثر کلاس های مدارس در ایام تابستان یاد آور شد: می توان از این ظرفیت آموزش و پرورش و مدارس استفاده نمود و این کلاس ها را در اختیار انجمن های فرهنگی و هنری قرار داد تا بتوان علاوه بر برگزاری کلاس های اوقات فراغت، فرهنگ و هنر قوچانی را نیز به دانش آموزان منتقل کرد و ترویج داد.

هادی نیرومند، فرهنگی و عضو انجمن عکس قوچان نیز از اینکه مسئولین تنها در زمان انتخابات به سراغ هنرمندان می آیند و از آن ها برای شناخته شدن استفاده می کنند، ابراز تاسف و بیان کرد: گرچه سیاست و هنر جدا از هم هستند اما می توان به راحتی از طریق فرهنگ و هنر بسیاری از مسائل سیاسی و گرفتاری های موجود را برطرف نمود و اگر در زمینه های فرهنگی و هنری سرمایه گذاری و هزینه کنیم، تا حدودی می توان از بوجود آمدن مشکلات سیاسی جلوگیری کرد.

شایان ذکر است در این نشست رؤسا و اعضای انجمن های دیگری نظیر خبرنگاری، خوشنویسی، نویسندگی و هنر های نمایشی نیز حضور داشته اند.

به گزارش خلیج فارس به نقل از ایسنا؛ فعالان عرصه خبر و رسانه بارها و در جلسات متعددی با مسئولان این مشکل را مطرح کرده اند و در این خصوص قلم زده اند اما تاکنون اقدام قابل توجهی در جهت رفع این مشکل انجام نشده است.

مدیرعامل خانه مطبوعات و رسانه های استان بوشهر درخصوص وضعیت خانه مطبوعات این استان گفت: این خانه در حال حاضر جایگاه استقرار ثابتی ندارد، و متاسفانه فاقد یک ساختمان می باشد. پیش از این از طرف شهرداری یک واحد در خیابان باغ زهرا -پس از تجهیز- به خانه مطبوعات تحویل داده شد، امّا در ابتدای واگذاری برق واحد به دلیل بدهی 35 میلیون تومانی -مربوط به سال های گذشته- قطع شده بود، که باعث شد این واحد تقریباً بدون استفاده بماند.

به ما گفتند صبر کنید

مازیار هوشمند افزود: با پیگیری های ما چندین بار برق وصل شد، اما به شکل موقت و چند روزه؛ و به علت مشکلات موجود در شهرداری بوشهر انگیزه ای برای پیگیری این مشکلات وجود نداشت. تا این که آب آن واحد نیز قطع شد، ما چندین بار به استانداری مراجعه کردیم اما به ما گفتند صبر کنید.

وی تاکید کرد: از زمان استاندار سابق اعتباری مربوط به احداث خانه مطبوعات اختصاص داده شد، و یک ملک در بافت قدیم بوشهر در نظر گرفته شد که اعتباری بالغ بر یک میلیارد تومان نیز از طرف استانداری بوشهر -در زمان استاندار سابق- به منظور بازسازی آن تخصیص داده شد، مشروط به اینکه در اختیار موزه چاپ و نشر و خانه مطبوعات باشد. اما متاسفانه در حال حاضر درب این مجموعه بسته شده و یک مکان که در بازسازی آن هزینه های زیادی صورت گرفته، با وجود افتتاح در سال گذشته، بدون استفاده مانده است، و هیئت امنا آن ملک با استقرار خانه مطبوعات مخالفت می نماید.

وعده هایی که محقق نمی شوند...

به گفته مدیرعامل خانه مطبوعات کشور، پروژه مرمت عمارت علوی از سال 95 آغاز شده و بازسازی آن به درازا کشیده است، تا اینکه در شهریور ماه سال 97 به بهره برداری می رسد، ولی مجموعه را به خانه مطبوعات تحویل نمی دهند، در حالی که بخشی از اعتبار تخصیص داده شده از طرف استانداری مربوط به ایجاد مکانی برای خانه مطبوعات بوده است. هوشمند ادامه می دهد: در این مورد چندین جلسه با استاندار و مسئولان استانداری داشته ایم، به مسئولان میراث فرهنگی و ارشاد نیز مراجعه کرده و پیگیری نموده ایم، اما هنوز اقدامی انجام نشده است.

وی با بیان اینکه واحد مربوط به شهرداری را تحویل داده ایم، خاطرنشان کرد: چندین بار به استانداری نامه نوشته ام و خواستم که حداقل بودجه ای اختصاص داده شود تا مکانی را برای استقرار خانه مطبوعات اجاره نماییم و از طرف دیگر نیز درخواست دادیم که زمین به ما بدهند. از طرف مسکن و شهرسازی قول مساعد داده اند، و مدیرکل محترم دستور همکاری داده اند که بتوانیم زمینی را خرید نماییم، و خانه مطبوعات ساخته شود.

مدیر خانه مطبوعات و رسانه های استان بوشهر عنوان کرد: پیگیری های ما ادامه دارد و امیدواریم که با حمایت استانداری این کار انجام شود. مشکل ما این است که چرا اعتبار مربوط به خانه مطبوعات بر زمین مانده و این کار متوقف شده است، با توجه به تورم امروز باید تکلیف اعتبار مصرف شده مشخص شود که این یک اراده قوی در استانداری را می طلبد.

امیدواریم این موضوع با جدیت بیشتری دنبال شود

وی افزود: البته استاندار مصر است که این مشکل هر چه زودتر حل شود، ما نیز امیدواریم که این موضوع با جدیت بیشتری دنبال شود. نامه های زیادی ارسال کردیم و تماس و پیگیری هم انجام دادیم اما تاکنون نتیجه بخش نبوده است.

مدیرعامل خانه مطبوعات بوشهر با اشاره به وضعیت نامشخص این خانه و دو پیشنهاد موجود گفت: به تازگی یکی از عمارت ها در بافت قدیم به ما پیشنهاد شده که مشروط به بهسازی می تواند مکان خوبی باشد. میراث فرهنگی قرار شده بررسی های خود برای برآورد ریالی بودجه جهت ترمیم این عمارت را اعلام کند تا موضوع را دنبال کنیم که منتظر اعلام میراث فرهنگی و مساعدت استانداری هستیم.

قول استاندار بوشهر برای حل مشکل

مازیار هوشمند عنوان کرد: در آخرین دیداری که دو هفته پیش با استاندار محترم داشتم، پیشنهاد دادم تا زمان تعیین یک مکان برای خانه مطبوعات، در رهن و یا اجاره یک واحد به ما کمک کنند، که استاندار موافقت کردند و مقرر شد به مدت دو سال مکانی را برای خانه رهن کنیم. الان یک واحد خوب و مجهز را برای استقرار خانه پیدا کرده ایم که نیاز به مبلغی به منظور پرداخت رهن دو ساله دارد.

طبق اظهارات مدیر خانه مطبوعات قرار شده پیش از فرا رسیدن روز خبرنگار -هفده مردادماه- این مکان رهن شده در اختیار خانه مطبوعات استان بوشهر قرار بگیرد، اما با وجود اینکه وقت زیادی باقی نمانده تا امروز هنوز این بودجه محقق نشده است. وی ادامه می دهد: مبلغ بیعانه محلی که پیش بینی کرده ایم نیز پرداخت شده، اما به دلیل عدم تزریق بودجه هنوز این اتفاق نیفتاده است. از طرف دیگر هم رسانه ها و مسئولان عنوان می کنند که خانه مطبوعات آماده است!

هوشمند تصریح کرد: مطبوعات و رسانه های استان به گردن همه دستگاه های اجرایی استان بوشهر حق بزرگی دارند، چرا که در انعکاس فعالیت ها و اقدامات این دستگاه ها حمایت کامل داشته اند و اصحاب رسانه بدون هیچ چشم داشتی به اطلاع رسانی خدمات این مراکز پرداخته اند، اما متأسفانه تاکنون همکاری و تعامل خوبی از سوی مدیران استان ندیده ایم.

طی چند سال اخیر نبود جایگاه استقرار خانه مطبوعات استان بوشهر سبب بروز ناهماهنگی ها و بلاتکلیفی خبرنگاران و اصحاب رسانه و مطبوعات شده است، تا جایی که نوعی گسست رسانه ای و عدم اتحاد و تعامل در میان رسانه ها به وجود آمده و مشهود است.

گفتنی است خانه مطبوعات و رسانه های استان به منظور کمک به ارتقای کمی و کیفی مطبوعات محلی و افزایش استانداردهای کار خبری و اطلاع رسانی، حفظ حقوق و منافع مشروع و قانونی، بهبود وضع اقتصادی، اجتماعی، توسعه دانش فنی و امنیت شغلی - حرفه ای اصحاب رسانه و شناسایی امکانات بالقوه و بهره گیری از افکار، اندیشه، تجارب و اراده جمعی اصحاب مطبوعات و فعالان این عرصه، به عنوان موسسه ای فرهنگی، صنفی، غیردولتی و غیرتجاری و مستقل از میان دست اندرکاران مطبوعات و رسانه های استانی دارای مجوز فعالیت از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، نمایندگان نشریات سراسری، خبرگزاری ها و پایگاه های خبری تشکیل شده تا با همکاری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان و به موجب این اساسنامه اهداف یاد شده را در هر استان دنبال نماید.

امید داریم که مدیریت ارشد استان در راس، و سایر دستگاه ها در تحقق این مطالبه چند ساله همت بیشتری به خرج دهند تا خبرنگاران بتوانند با ایجاد پایگاه ثابت و داشتن مرجع رسیدگی به مشکلات و مسائل جاری، بیش از پیش در انجام رسالت خبری و وظایف خود کوشا باشند.

خبر یزد - یزد امام جمعه مهریز با بیان اینکه جوانان و نوجوانان مهریز مطالبات خود را پیگیری می کنند، گفت: مسئولان مهریز باید رفع مشکلات جوانان این شهرستان اهتمام جدی داشته باشند.

به گزارش خبرنگار مهر ، حجت الاسلام عبدالرضا محی الدینی امروز در دیدار با جمعی از جوانان و نوجوانان شهرستان مهریز به مناسبت چهلمین سالگرد برگزاری اولین نمازجمعه با اشاره به توصیه های رهبر معظم انقلاب در زمینه شنیدن دغدغه های جوانان اظهار داشت: دیدار با جوانان و شنیدن دغدغه های آنها باید به صورت مستمر انجام شود.
وی بیان کرد: مهمترین مطالبات و انتقادات جوانان مهریز، عدم همکاری برخی مسئولان از جمله مدیران اوقاف و امور خیریه، اداره تبلیغات اسلامی مهریز و برخی دیگر از دستگاه ها است که در اولین فرصت این مسئله را حل و فصل خواهیم کرد.
محی الدینی افزود: دیدار و هم اندیشی با جوانان و نوجوانان مهریزی باید به صورت مستمر و پایدار باشد هرچند فقط گوشه کوچکی از مشکلات و دغدغه های آنها برطرف شود.
وی ادامه داد: ستاد برگزاری نمازجمعه و شخص امام جمعه با نشان دادن راه، سعی در حل مشکلات و دغدغه های شهروندان به خصوص جوانان، با پای کار بودن و حضور مسئولان شهرستان مهریز دارد و معتقدم مشکلات جوانان باید توسط مسئولان این شهرستان به صورت آتش به اختیار و بدون ایجاد هرج و مرج انجام شود.
امام جمعه مهریز عنوان کرد: هدف از برگزاری این دیدارها انس و الفت با جوانان و شنیدن دغدغه های آنها و راه حل مشکلات و پیشنهادات جوانان است.
استفاده درستی از ظرفیت های بسیج در مهریز نشده است
فرمانده ناحیه بسیج مهریز نیز در این دیدار با اشاره به اینکه ظرفیت های مناسبی در بسیج شهرستان مهریز وجود دارد، اظهار داشت: پایگاه های بسیج طرفیت های زیادی برای جلب جوانان برای ورود به عرصه های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی دارد اما متأسفانه بهره برداری لازم از آن نمی شود.
سرهنگ علی اصغر سلمانی ادامه داد: بسیج مهریز آمادگی اختصاص کمک هزینه جهت راه اندازی مرکز رشد را با همکاری فرمانداری دارد ولی هیچ گونه حمایتی از سوی این نهاد انجام نشده است.
سلمانی افزود: همه افراد باید آموزش های لازم را برای مطالبه گری از مسئولان شهرستان مهریز دریافت کنند تا بتوانند به موقع و دقیق نسبت به خواسته های به حق و قانونی خود اقدام کنند.
به گزارش مهر، در ابتدای این هم اندیشی جوانان دغدغه های خود از جمله مسائل اقتصادی، ازدواج، حقوقی، مسکن، اشتغال، اتباع خارجی، بانوان، نخبگان و شرکت های دانش بنیان را مطرح کردند.

حجت الاسلام سید مهدی خاموشی یکشنبه شب در مراسم آغازین دوره آموزشی ویژه معاونان فرهنگی ادارات کل اوقاف و امور خیریه سراسر کشور در مشهد افزود: پنج آسیب اعتیاد، طلاق، فساد و فحشا، حاشیه نشینی و سکونت غیررسمی از مواردی است که رهبر معظم انقلاب نیز بر کاهش آن تاکید کرده اند و در این راستا وزارت کشور نقاطی را در کل ایران شناسایی کرده که باید به آنها رسیدگی کرد.

وی ادامه داد: محوری ترین کار اوقاف می تواند رسیدگی به آسیب های اجتماعی باشد و باید سازمان اوقاف به این فضاها نیز ورود کند.

رئیس سازمان اوقاف و امور خیریه گفت: فرهنگ جهت دهنده تصمیمات کلان کشور است و در مدیریت اوقاف نیز تعیین کننده است و همه فعالیتها در سازمان اوقاف باید پیوست فرهنگی داشته باشد و به ویژه پیوست فرهنگی برای بقاع متبرکه امامزادگان ضروری است.

خاموشی افزود: نیت اصلی وقف، خدمت به مردم است از این رو همه موقوفات باید علاوه بر پیوست فرهنگی, پیوست اجتماعی و محیط زیستی نیز داشته باشند.

وی بر ورود فعالیت اجتماعی به سازمان اوقاف، نظارت بیشتر بر رقبات آموزشی، خواندن دقیق وقف نامه و عمل دقیق به آن از سوی معاونت های فرهنگی و اجتماعی ادارات کل تابعه در کشور تاکید کرد.

رئیس سازمان اوقاف و امور خیریه کشور گفت: ساماندهی مکان هایی همچون هتل ها و مهمانسراها نیز باید در نظر گرفته شود، عمران و آبادانی موقوفات در اولویت قرار گیرد، سازمان اوقاف در حوزه مدارس، آموزش عالی و شرکتهای دانش بنیان نیز فعال بوده و همه همت خود را معطوف به جلب اعتماد مردم کرده است.

معاون فرهنگی، اجتماعی سازمان اوقاف و امور خیریه نیز در این همایش گفت: در سازمان اوقاف موضوعات متنوع و بسیاری از آموزش، بازار، کشاورزی، بهداشت و درمان، ایتام و موارد دیگری وجود دارد که ارتباط با طیف وسیعی از مردم را اجتناب ناپذیر می کند.

حجت الاسلام غلامرضا عادل افزود: سازمان اوقاف ظرفیت بی نظیری در حوزه مردمی در اختیار دارد که شاید در هیچ دستگاه و نهاد و وزارتخانه ای چنین ظرفیتی وجود نداشته باشد که بتوان از آن بیشترین بهره را برداشت.

7489/1922

حجت الاسلام محسن مؤمنی مقدم، مدیرکل اوقاف و امور خیریه سیستان وبلوچستان، در گفت وگو با ایکنا از سیستان وبلوچستان، گفت: سهم استان از موقوفات منفعتی یا دارای درآمد بسیار ناچیز است، به طوری که از این منظر، در سطح کشور در رده آخر قرار دارد.

مدیرکل اوقاف و امور خیریه استان ادامه داد: در حال حاضر، پنج هزار موقوفه در سیستان و بلوچستان به ثبت رسیده است که چهار هزار و 500 موقوفه اماکن عمومی هستند و درآمدی ندارند.

وی اظهار کرد: منفعتی بودن موقوفات یکی از مؤثرترین راه های استفاده بهینه از سنت حسنه وقف به شمار می رود و امیدواریم با همراهی خیران این سهم افزایش یابد.

مؤمنی مقدم بیان کرد: وقف های منفعتی در رفع مشکل نیازمندان، کمک به فقرا و تأمین جهیزیه، درمان و مسکن نیازمندان نقش بسزایی داشته و موجب ایجاد عدالت در جامعه می شود، اما متأسفانه فرهنگ وقف علی رغم تبلیغات صورت گرفته در سال های اخیر، هنوز به نحو مطلوب در جامعه نهادینه نشده و باید این سنت حسنه بیشتر در جامعه رواج یابد.

مدیرکل اوقاف استان بیان کرد: با وجود افراد خیّر و نیکوکار در استان، بسیاری از آن ها با این سنت حسنه که ماندگاری آن هم در دنیا و هم در آخرت است، آشنایی کامل ندارند که در این زمینه رسانه های گروهی باید اطلاع رسانی مناسب از وقف داشته باشند.

انتهای پیام

منبع: خبرگزاری ایکنا

حجت الاسلام جعفر جنتی شامگاه یکشنبه در جلسه بررسی نهایی طرح توسعه شبستان آستان مقدس امامزاده اسماعیل در فرمانداری ابهر (ع)، افزود: طرح توسعه شبستان این امامزاده از خواسته های به حق مردم شهرستان ابهر بود که با پیگیری مسئولان نقشه طرح توسعه آن آماده و به تصویب اداره میراث فرهنگی رسیده است.

وی اظهار داشت: هدف از این طرح خدمت رسانی مطلوب به زائران و همچنین افزایش ظرفیت پذیرش زائر و نمازگزاران است.
حجت الاسلام جنتی تاکید کرد: پس از بررسی نقشه های معماری و عمرانی مختلف که پیشنهاد شده بود در نهایت با بررسی کارشناسان اداره اوقاف و با همکاری اداره میراث فرهنگی یک طرح از نظر فنی و مهندسی و با توجه به اینکه این بنا جزو آثار ملی ثبت شده است به تایید سازمان اوقاف و میراث فرهنگی در تهران رسید.
علی حیدری فرماندار ابهر در این جلسه افزود: پس از 12 سال با پیگیری مسئولان مجوز طرح توسعه شبستان اخذ و امروز نقشه اجرایی آن آماده اجرا شده است.
وی اظهار داشت: امیدواریم با اجرای این طرح مردم شهرستان بیش از گذشته از برکات این مکان مقدس بهره مند شوند.
حیدری خاطرنشان کرد: این امامزاده فاقد شبستان و دارای تربت خانه است که با اجرای طرح شبستان ظرفیت پذیرش زوار آن به بیش از 250 نفر می رسد.
این مسئول تاکید کرد: امیدوارم که بتوانیم با همکاری، همدلی و اتحاد هیئت امنای امامزاده، سازمان اوقاف و میراث فرهنگی طرح بسیار فنی و تخصصی که با دقت نظر و با توجه به محدودیت های میراث فرهنگی تهیه شده است را به نحو مطلوبی اجرا و به اتمام برسانیم.
9556/8068

انتهای پیام

به گزارش ایرنا حسین صفری یکشنبه در شورای کتابخانه های عمومی شهرستان اهواز، در سالن اجتماعات فرمانداری، اظهار داشت: کتابخانه هایی که در پارک ها قرار دارند از جمله شهدا، بهجت، کوثر، رسول الله، غیزانیه، فریدنیا، ملاشیه و حجر بن عدی در معرض خطر سرقت قرار دارند.

وی با بیان اینکه اخیرا پنج کتابخانه اهواز مورد سرقت قرار گرفته اند، افزود: کولر و تجهیزات سرمایشی کتابخانه شهدا چهار نوبت و کتابخانه بهجت سه نوبت و کتابخانه های فریدنیا، حجر بن عدی ام التمیر و غیزانیه نیز یک نوبت مورد سرقت قرار گرفته اند که هر کدام چند روز تعطیل شده اند و ناچار شدیم تعدادی از پنجره ها را با آجر مسدود کنیم.

صفری با اشاره به تجمع معتادان در اطراف برخی کتابخانه ها، خواستار همکاری نیروی انتظامی و شهرداری اهواز برای تامین امنیت کتابخانه ها شد.

وی همچنین گفت: 10 شهر خوزستان، کتابخانه عمومی ندارند که در شهر الهایی از توابع اهواز از آن جمله است و بر اساس نامه وزیر ارشاد، باید زمین مناسبی برای احداث این کتابخانه اختصاص داده شود.

صفری تعداد کتابخانه های فعال شهرستان اهواز را 20 مورد با بیش از 12 هزار مترمربع عنوان کرد و گفت: در این کتابخانه ها بیش از 20 هزار نفر عضو هستند.

بدهی چهار میلیاردی شهرداری اهواز

رئیس اداره کتابخانه های عمومی اهواز همچنین بدهی شهرداری اهواز به کتابخانه های عمومی را 40 میلیارد ریال عنوان کرد و گفت: اخیرا نشستی در همین زمینه با شهردار جدید اهواز برگزار شده و شهردار وعده داده که این اعتبار را برای کتابخانه ها تامین کند.

به گفته وی بدهی شهرداری اهواز تا سال 94 تسویه شده و سال های 95 و 96 و اعتبار جاری باید به کتابخانه ها پرداخت شود.

صفری با اشاره به کمبود اعتبارات در بخش کتابخانه های عمومی شهرستان اهواز گفت: در سال گذشته 1.3 میلیارد ریال برای تعمیر و تجهیز و 6 میلیارد ریال برای خرید زمین کتابخانه کوی علوی اختصاص یافته که در بخش تجهیز فقط توانستیم 6 کامپیوتر خریداری کنیم.

وی افزود: برای امسال درخواست 20 میلیارد ریال اعتبار کرده بودیم که برای اختصاص آن نیاز است که معاونت برنامه ریزی فرمانداری همکاری لازم را داشته باشد.

ادامه غیبت شهرداری اهواز

معاون سیاسی اجتماعی فرماندار اهواز همچنین در این نشست گفت: اختصاص فضای مناسب برای احداث کتابخانه شهر الهایی در دستورکار قرار می گیرد.

سید مجید صالحی حداقل انتظار از نیروی انتظامی را تعیین گشت پلیس در اطراف کتابخانه ها دانست و افزود: سرقت کتابخانه های عمومی شهرستان اهواز در کمیسیون پیشگیری از سرقت شورای تامین شهرستان مطرح و برای آن راهکاری اندیشیده می شود.

وی همچنین با اشاره به غیبت برخی اعضای در نشست های این شورا ، تصریح کرد: غیبت های اعضا از طریق قانونی پیگیری شده و به آنها به صورت کتبی تذکر داده می شود.

صفری با اشاره به اختصاص 0.5 درصد اعتبار شهرداری به کتابخانه های عمومی بر اساس قانون، تاکید کرد: از شهردار اهواز و یا معاون فرهنگی شهرداری انتظار می رفت که در این نشست ها شرکت کنند، زیرا بر اساس شرح وظایف مکلف به حضور هستند.

نهادهای قانون گریز

عضو حقیقی انجمن کتاب خانه های عمومی اهواز در این نشست از غیبت اعضای اصلی شورای کتابخانه های عمومی انتقاد کرد و گفت: قانون گریزی دستگاه های که در این زمینه وظایفی دارند، اوضاع کتابخانه ها را رقت بار کرده است.

علی یاری افزود: در سال های گذشته همه تلاش های ما بر این بوده که اعضای این شورا که بر اساس قانون وظایفی به آنها محول شده را مجاب به شرکت درنشست ها کنیم، به طور مثال در چهار سال گذشته تنها یک نوبت شهردار اهواز در جلسات شورای کتابخانه ها حضور یافته است.

وی غیبت اعضای شورای کتابخانه های شهرستان اهواز در نشست ها را نشانه بی اعتنایی به نهاد بالادستی و فرمانداری دانست و گفت: اعضای غایب از جمله شهرداری اهواز طبق قانون موظف به تامین اعتبار کتابخانه ها هستند و حضور سایرین به اندازه این اعضا تاثیرگذار نیست.

عضو حقیقی انجمن کتاب خانه های عمومی اهواز همچنین گفت: برخی اعضای این شورا پنج نوبت در نشست ها غایب بوده اند که طبق قانون باید حذف شوند.

حجت الاسلام قاسم سمیری تاکید کرد: غیبت شهرداری یا هر کدام از اعضا در شورای کتابخانه ها باعث آسیب به تشکیلات این شورا می شود.

9754/6002

به گزارش خبرنگار مهر ، حسام الدین انصاریان عصر یکشنبه در نشست اهالی فرهنگ، هنر و رسانه هرمزگان که با حضور وزیر فرهنگ و ارشاد بیان داشت: همانطور که می دانید این دیار از دیرباز به عنوان خطه ای ویژه و مطرح در حوزه فرهنگی هنری آئینی شناخته می شود، موضوعی که شاید کماکان به دلیل برخی از سو مدیریت ها و تنگناها برای بسیاری از مردمان سرزمین ایران ناشناخته باقی مانده است.

وی عنوان کرد: بررسی های تاریخی به خوبی نشان می دهد، که این خطه از جغرافیای خاورمیانه، با قرار گیری در مسیر ارتباطی اصلی جهان در قرون متمادی در کرانه شمالی خلیج فارس، جاذبِ فرهنگ ها، رسوم، ذائقه ها و آداب گوناگونی بوده که امروز خود در حوزه پوشش، موسیقی، ادبیات گویش، سنن و آئین ها دارای ظرفیت های کم نظیری است که در صورت توجهِ درست می تواند به عنوان یک بانک و ذخیرگاه فرهنگی برای دنیا محسوب شود.

انصاریان خاطرنشان کرد: آقای وزیر، شما در حالی به هرمزگان سفر کرده اید که متأسفانه باید بگوییم، حوزه فرهنگ و هنر استان چه در بعد سیاست گذاری کلان و راهبردی، و چه در بعد برنامه های توسعه ای، موضوعی و حمایتی، در این سال ها نسبت به سال های گذشته با شیب معکوس روبرو بوده و رکودی قابل ملاحظه در تمامی ابعاد دیده می شود.

وی اظهارداشت : کاهش شدید اعتبارات فرهنگی هنری استان، مدیریت چند بعدی و موازی کاری، بی انگیزگی و عدم تخصص لازم در نزد متولیان و مسائل خرد و کلان دیگر که شما خود بهتر در جریان هستید، همه و همه سبب کساد و به نوعی انحطاط فعالیت های فرهنگی هنری در استان شده است.

رئیس انجمن عکاسان هرمزگان ابراز داشت: تعطیلی جشنواره هایی همانند فیلم و عکس اردیبهشت هرمزگان، ضامن آهو، شعر و قصه و غیره که در سال های اخیر، نماد و نشانه ای از تنفس سو سو و رمق باقیمانده حوزه فرهنگ و هنر هرمزگان به شمار می رفته و می رود.

وی افزود: در کنار دچار شدن دستگاه های سیاست گذار حوزه فرهنگ و هنر به روزمرگی، همه و همه سبب پیش آمدن وضعیتی شده که می توان گفت زمینه ناامیدی هر چه بیشتر فعالان عرضه فرهنگ و هنر را رقم زده، هر چند که معقتدیم هنرِ مردمی نامیرآ و در خانه به خانه و کوچه به کوچه هرمزگان و هرمزگانی ها همواره در حال ریشه دواندن است.

به گفته انصاریان، بد نیست یادآور شویم، جشنواره فیلم و عکس اردی بهشت هرمزگان که پس از نه سال برگزاری مداوم به برندی ویژه در باب هنرهای سمعی بصری در کشور تبدیل شده بود، به دلیل کم توجهی ها، بی ملاحظه گی ها و بی مهری ها، در 6 سال گذشته امکان برگزاری آن فراهم نشد.

وی تصریح کرد: رویدادی که در نوع خود و به نسبت هزینه ها و انرژی صرف شده، نه تنها حکم ضیافتی هنری هر چند گذرا برای فعالان عکاسی و فیلمسازی در بعد ملی را بازی می کرد، بلکه سبب معرفی ظرفیت های استان و سایر نقاط کشور به قالب عکس و تصویر می شد، و میزبان عکاسان و فیلمسازان مطرح کشور بود.

انصاریان خاطرنشان کرد: درخواست عاجل جامعه فرهنگی هنری استان به ویژه انجمن عکاسان استان از وزیر محترم این است که در این نشست دستور لازم برای دمیدن روح دوباره در کالبد نیمه جان این جشنواره را صادر کنند.

وی عنوان کرد: از طرفی نباید فراموش کرد که در این سال ها علیرغم صرف هزینه های گزاف، جشنواره هایی همانند خلیج فارس که عنوان بین المللی را نیز یدک می کشند ، به رویدادی تشریفاتی و سیاسی تبدیل شده که جا دارد فکری به حال اینگونه چالش ها نیز شود.

وی ادامه داد: نخستین قدم برای اصلاح این رویه نامیمون، تسری دادن فعالیت های دبیرخانه این جشنواره به تمامی ماه های سال است نه اینکه چند روز قبل از دهم اردیبهشت هر ساله، امور را با سرعت و صرفاً با هدف تکمیل جداول گزارشی به پیش ببریم.

وی خاطرنشان کرد: متأسفانه شنیده می شود که هدایت، معاونت هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد استان که در سال های اخیر در رأس آن مدیرانی همانند رضایی ها، دمادم ها و همایون امیرزاده ها که امروز از مدیران شناخته شده وزارتخانه به شمار می روند، پس از گذشت شش ماه، به کسانی وعده داده شده و می شود، که چیزی جز پیام ناامیدی و عقب رفت را در اذهان مخابره نمی کند، این در حالیست که اگر به اصل شایسته سالاری نظر داشته باشیم با اندک کنکاش و تحقیقی متوجه خواهیم شد که در بدنه کنونی فرهنگ و هنر استان نیروهایی بس شایسته تر برای تصدی اینگونه پست ها وجود دارند.

انصاریان تاکید کرد: در استانی همانند هرمزگان با این سطح برخورداری از هنرمندان و وجوه متعدد فرهنگی هنری، همواره انتظار بر این است که این استان و شهرهای مختلفش میزبان هفته های فرهنگی هنری سایر کشورها به ویژه کشورهای جنوبی خلیج فارس و کشورهای مرز شرقی و حتی هندوستان باشند، همانطور که مستحضر هستید نه تنها در این سال ها این رویدادها به وقوع نپیوسته بلکه روز به روز بیم از دست رفتن ظرفیت های موجود نیز قوت یافته است.

وی اظهارداشت : باید پرسید، در حوزه مدیریتی کلان فرهنگ و هنر استان به کجا رسیده ایم ؛ که در تمام این سال ها، هرمزگان نتوانسته است آنگونه که باید هفته فرهنگی هنری خود در مرکز و سایر شهرهای بزرگ و فرهنگی کشور را برگزار کند.

وی افزود: چرا تاکنون در این استان، نتوانسته ایم به سمتی پیش برویم که بتوانیم در قالب هفته های فرهنگی هنری، ظرفیت های خود را در کشورها و شهرهای جنوبی ساحل خلیج فارس معرفی کنیم.

به گفته وی، حضور شما در این روزهای گرم تابستانی در هرمزگان، امضا تفاهم نامه ای را در پی داشته؛ جا دارد از این فرصت استفاده کنیم و بپرسیم چه میزان از بندهای این تفاهم نامه متوجه توسعه زیرساختی حوزه های مختلف فرهنگی و هنری استان است؟

وی پیشنهاد داد: همواره در استان و سایر استان ها، با گلایه و انتقاد از کمبود اعتبارات حوزه فرهنگ و هنر روبرو هستیم، جا دارد در این حوزه با توجه به محدودیت های بودجه ای، در اسرع وقت به تأسیس مجمع خیرین فرهنگ و هنر افدام کنیم کما اینکه تاکنون در سایر حوزه ها همانند سلامت و آموزش، خیران منشأ برکات فراوانی شده اند .

انصاریان گفت: ایجاد یک ساز و کار، کارآمد با هدف کانالیزه کردن تمامی اعتبارات فرهنگی هنری، دستگاهای مختلف با محوریت ادراه کل فرهنگ و ارشاد استان، که این امر می تواند در هماهنگی با استانداری، شهرداری و سایر مراجع دارای بودجه و اعتبارت فرهنکی رنگ و بویی اجرایی بخود بگیرد.

رئیس انجمن عکاسان هرمزگان خاطرنشان کرد: شهرداری بندرعباس در این سال ها در سطح شهر فرهنگسراهای متعددی را احداث کرده، که این فضاهای مطلوب و در خور ، اغلب بدون استفاده مانده و یا با حداقل ظرفیت در حال فعالیت های جزئی است، از مسئولان وزارت ارشاد و همچنین استانی خواستاریم برای کاربردی شدن این فضاها و امکانات با مقامات شهرداری بندرعباس وارد مذاکره شوند، تا علاوه بر کابردبری شدن، شاهد توجه بیشتر به ساکنان اطراف و اکناف شهر نیز باشیم.

وی تصریح کرد: بی شک در جریان پروژه تالار فرهنگی بندرعباس که در این سال ها توقیف شده هستید، این در حالیست که همزمان با این پروژه، پروژه بازار ماهی که در ساحل مرکزی و قلب تجاری و ترددی شهر قرار دارد، ساخته شده، اما این پروژه با کاربردی عمومی و فرهنگی که در بخش شرقی و خلوت شهر در حال ساخت است به این روز گرفتار شده آمده، جا دارد با رایزنی با مقامات ارشد کشوری موضوع این تالار را ختم به خیر کنید.

انصاریان افزود: به نمایندگی از رؤسای انجمن های فرهنگی هنری درخواست داریم که نشستی مشترک با معاون هنری وزارت ارشاد داشته باشیم.

کد خبر 4678760

به گزارش خبرگزاری فارس از منوجان، حسین اسحاقی امروز در جلسه شورای فرهنگ عمومی این شهرستان اظهار داشت: 438 کانون فرهنگی و هنری مساجد در جنوب استان وجود دارد که در آینده نزدیک به 450 کانون می رسد لذا به دلیل اینکه شورای فرهنگ در گذشته هیچ اساسنامه ای نداشت از اعتبارات و بودجه ها برخوردار نمی شد ما می توانستیم کمک ناچیزی به این کانون ها انجام دهیم اما در آینده در ردیف بودجه قرار می گیرد.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی جنوب استان کرمان یکی از مهمترین مسائل صورت گرفته را امضاء تفاهمنامه بین استاندار و وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی عنوان کرد و ابراز داشت: در این تفاهمنامه 54 میلیارد تومان اعتبار برای سه سال آینده به جنوب استان کرمان تعلق گرفت که این در تاریخ فرهنگ و ارشاد اسلامی بی سابقه بود.

وی بیان داشت: کارهای تجهیز مجتمع فرهنگی و هنری شهرستان منوجان به سیستم نمایشی فیلم دیجیتال صورت گرفته و با توجه به اینکه در دستور کار جدی فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده کارهای تجهیز سالن مجتمع فرهنگی و تبدیل آن به سینما پیگیری شد.

اسحاقی تصریح کرد: در زمینه توسعه و فعالیت های هنری و قرآنی جلسه ای با معین اقتصادی شهرستان منوجان صورت گرفت که مصوبات خیلی خوبی در این جلسه حاصل شد.

وی عنوان کرد: در راستای تمرکززدایی از برنامه ها و فعالیت های اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامیف یک برنامه خاص فرهنگی و هنری به صورت ملی را در شهرستان منوجان پیگیری خواهیم کرد.

اسحاقی با اشاره به دستاوردهای سفر به شهرستان منوجان، تصریح کرد: تجهیز سالن مجتمع فرهنگی و در نهایت افتتاح سینمای شهرستان در چند روز آینده و بحث کمک به دوره های آموزشی سبک زندگی اسلامی که در شهرستان منوجان جزو مصوبات شورای فرهنگ عمومی بوده از دستاوردهای این سفر است.

به گزارش فارس مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان در پایان جلسه شورای فرهنگ عمومی نشستی با هنرمندان شهرستان منوجان داشت و هنرمندان هر کدام از مشکلات خود که عمده آن بیمه و توجه نکردن به این قشر بود را بیان کردند.

انتهای پیام/80006/ق

استاندار هرمزگان با بیان اینکه نشاط جامعه از طریق فعالان فرهنگ و هنر منتشر می شود، گفت: این فعالان در حال حاضر با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشته اند.

به گزارش ایسنا، منطقه خلیج فارس، فریدون همتی در نشستی با اهالی فرهنگ و هنر و رسانه استان هرمزگان که با حضور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار شد، عنوان کرد: در شرایط سخت کنونی با پیگیری های مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی هرمزگان پیشرفت های قابل توجهی در حوزه فرهنگ و هنر استان رخ داده است.

وی با بیان اینکه حضور و نقش آفرینی اصحاب هنر و رسانه بسیار ارزشمند است، ادامه داد: تلاشمان بر این است که تا پایان دولت اقدامات قابل توجه و قدم های خوبی در این راستا برداشته و به عبارتی در زمان پایان دولت روسفید باشیم.

استاندار هرمزگان با اشاره به اینکه نشاط جامعه از طریق فعالان فرهنگ و هنر منتشر می شود، تصریح کرد: این فعالان در حال حاضر با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشته اند.

همتی در پایان با بیان اینکه جامعه فرهنگ و هنر و رسانه در استان رضایتمندیم، خاطرشان کرد: مسئولیت ایجاد نشاط و شادابی در جامعه بر عهده جامعه هنری است.

انتهای پیام

به گزارش خبرگزاری همسو نیوز حبیب ناصری عصر یکشنبه در نشست صمیمانه با اصحاب فرهنگ، هنر و رسانه شرق استان تصریح کرد: با توجه به اینکه شهرستان میناب مهد و تمدن فرهنگ هنر در استان محسوب می شود و مفاخر زیادی را عرضه کرده است تمام مردم میناب گله مند هستند که چرا شهرستان میناب در سفر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی جایی ندارد.

وی عنوان کرد: در حال حاضر در شهرستان میناب بیش از سه هزار نفر در حوزه صنایع دستی و بیش از 12 گروه نمایشی زیر نظر انجمن نمایش و 40 گروه موسیقی مشغول به کار هستند.

نماینده اهالی فرهنگ و هنر شهرستان میناب با ذکر اینکه بیش از 50 گروه فعال در عرصه تعزیه فعالیت می کنند، اذعان کرد: میناب با دارا بودن این همه پتانسیل چرا نباید میزبان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی باشد تا وزیر شاهد پروژه های نیمه تمام رها شده در شهرستان میناب باشد.

ناصری بیان داشت: سال 1388 کلنگ مجتمع فرهنگی در میناب به زمین زده شد اما در حال حاضر نتیجه آن مجتمع فرهنگی چهار عدد ستون است و حتی زمینی که کلنگ روی آن زده شد از حوزه فرهنگی بازپس گرفته شد

نماینده اهالی فرهنگ و هنر شهرستان میناب با بیان اینکه کارد به استخوان رسیده است، گفت: در طول سی سال گذشته تا کنون هیچ ساختمانی برای حوزه فرهنگ احداث نشده است و دیگر ظرفیت وعده و وعید در شهرستان میناب وجود ندارد.

ناصری ابراز داشت: اولویت اول، دوم، سوم و چهارم جامعه فرهنگی و هنری میناب احداث مجتمع فرهنگی و هنری است.

وی تشریح کرد: ما هنرمندان در بازه های زمانی مختلف دِین خود را به این انقاب ادا کرده اند اما مسئولین ادا نکرده اند و نمی کنند.

نماینده اهالی فرهنگ و هنر شهرستان میناب اظهار داشت: فرهنگسرایی دو طبقه با زیر بنای 200 الی 300 متر در شهرستان میناب تعریف شده است که اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی میناب، فرهنگسرای شهید بهشتی، سینما، کتابخانه، منزل مسکونی و انجمن های نمایشی در آن مستقر هستند و اگر یک عضو دیگر به این ساختمان اضاف شود منفجر می شود.

ناصری افزود: دشمنان از راه فرهنگ با ایران مبارزه می کنند و با توپ و تانک نمی توان جلوی آن ها را گرفت بلکه باید خود را از در حوزه های فرهنگی و هنری قوی کنیم.

وی عنوان کرد: در تمام کشور و بندرعباس کنسرت های زیادی برگزار می شود اما زمانیکه که نوبت به برگزاری کنسرت در میناب می شود همه در این خصوص نظر می دهند و قدرت تصمیم گیری در این خصوص در یک مرکز متمرکز نیست.

منبع: خبرگزاری مهر

به گزارش خبرنگار مهر ، حسین کریمی یکشنبه شب در نشست صمیمی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با اهالی فرهنگ، هنر و رسانه استان هرمزگان اظهار داشت: انجمن نمایش استان هرمزگان دو هزار 500 نفر عضو فعال دارد و در طول سال به صورت مستمر نمایش هایی برگزار می شود.

رئیس انجمن نمایش هرمزگان با ذکر این نکته که یکی از دغدغه های حیاتی هنرمندان، کمبود زیرساخت است، گفت: تنها سالن تخصصی تئاتر که در مرکز استان واقع شده است تنها دارای 71 صندلی است که به هیچ عنوان در شأن مردم استان و هنرمندان نیست.

وی با اشاره به اینکه سال گذشته 120 تولید نمایش در استان داشتیم، عنوان کرد: جشنواره رضوی که یازده دوره در استان هرمزگان برگزار شده بود سال گذشته به دلیل کمبود بودجه از استان هرمزگان گرفته شد.

کد خبر 4678885

به گزارش خبرنگار مهر ، غلامعباس شمس الدینی یکشنبه شب در دیدار اهالی فرهنگ، هنر و رسانه هرمزگان با سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد هرمزگان بیان داشت: به نمایندگی از هیئت مدیره و اعضای انجمن صنفی روزنامه نگاران استان هرمزگان بی مقدمه به مسائل و مشکلاتی خواهم پرداخت که جامعه رسانه ای استان آن را مطالبه می کند.

وی افزود: انجمن صنفی از سال 1396 با مجوز وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی رسماً فعالیت خود را آغاز کرده و امروز با افتخار اعلام می کنم که یکصد عضو از 70 رسانه مکتوب برخط و پایگاه های خبری مجوز داریم.

شمس الدینی خاطرنشان کرد: منکر تلاش های مجموعه کارشناسان وزارت فرهنگ و ارشاد در بخش رسانه ها نیستیم اما سوال مهم این است که حاصل این زحمات چه کمکی به رسانه ها به طور اعم و بهبود شرایط خبرنگاران به طور اخص، کرده است.

به گفته وی، حاصل طرح های حمایتی از جمله سهمیه کاغذ و حمایت های بیمه ای برای اکثر نشریات و خبرگزاری های هرمزگان هیچ منفعتی نداشته و تنها چند رسانه به واسطه تلاش خودشان در مرکز یا به واسطه روابط خاص از این خوان ارشاد بهره گرفتند.

نماینده انجمن صنفی روزنامه نگاران هرمزگان افزود: آقای وزیر محترم ممنونیم که سند جامع توسعه فرهنگی را امضا فرمودید شما را به خدا قسم می دهم که مراقبت بفرمائید منافع این سند مانند طرح های گذشته منجر به بی عدالتی نشود.

وی با طرح سوالی از وزیر فرهنگ و ارشاد که در خصوص موضعتان نسبت به تشکل های صنفی چیست؟، ادامه داد: در ماده دو آئین شورای فرهنگ عمومی مصوب 29 فروردین ماه سال 85 شورای عالی انقلاب فرهنگی اعضای شورا را معرفی کرده است که در بندر 21 و 22 یک نفر از جراید با انتخاب مدیرکل و سه شخصیت معتبر فرهنگی استان عضویت دارند، جناب آقای وزیر آیا برای انتصاب نماینده در شورای فرهنگ عمومی نظر فعالان رسانه باید اخذ شود یا خیر؟

شمس الدینی با اشاره به بیکاری گسترده خبرنگاران در هرمزگان، تصریح کرد: از 400 فعال عرصه رسانه در استان هرمزگان بی تعارف به کمتر از 150 نفر رسیده ایم یعنی 250 نفر خبرنگار و فعال رسانه هرمزگان از عرصه حذف شده اند که دلیل عمده آن شرایط بغرنج اقتصادی و دستور العمل ممنوعیت اعطای آگهی از سال 92 و البته بحث ورود وزارت ارشاد به توزیع آگهی و گزارش است.

وی گفت: شاید پاسخ این باشد که مطبوعات باید خودشان روی پا خود بایستند اما آیا واقعاً این زمان که شرایط سختی در عرصه مطبوعات حاکم است زمان مناسبی است؟ تنها راه نجات مطبوعات و جلوگیری از بیکار شدن خبرنگاران عدم دخالت، عدم دخالت و عدم دخالت ارشاد است.

به گفته شمس الدینی، بیمه خبرنگاران تحت پوشش ارشاد خصوصاً در بخش درمان از کمترین مزیت ها برخوردار است به نحوی که برخی از همکاران ما از خیر این موضوع گذشته اند و به بخش سوابق آن اتکا کرده اند. اگر خبرنگاری در زمره مشاغل سخت قرار دارد، پس باید بیمه آن هم متناسب با شغل تعریف شود.

وی افزود: اشکالاتی است که در سامانه توزیع آگهی ها است در سفر مدیرکل محترم مطبوعات داخلی هم عرض کردم یکی از عوامل بیکاری خبرنگاران همین سامانه بود. وجود امضای طولانی و توزیع نابرابری آگهی ها، الزام نمایندگان نشریات سراسری به داشتن دفتر مستقل در حالیکه برخی ماهانه فقط یک آگهی دریافت می کنند و مبلغ آگهی هم به حساب مدیرمسئول در تهران می رود و بعد از کلی دردسر مبلغی به عنوان حق الزحمه به حساب خبرنگاران واریز می شود.

کد خبر 4678887