به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در حکم سیدعباس صالحی خطاب به سیدمحمد طباطبایی آمده است:

نظر به سوابق فرهنگی هنری و تجربیات ارزنده جنابعالی به موجب این حکم به سمت دبیر شورای ارزشیابی هنرمندان، نویسندگان و شاعران کشور و نماینده وزیر در آن شورا منصوب می شوید.

امید است با استعانت از خداوند متعال و بهره گیری از ظرفیت های موجود در جهت پاسداشت شان و منزلت هنرمندان، نویسندگان و شاعران، پیگیری تشکیل کمیته های تخصصی و انجام وظیفه محوله موفق و موید باشید.

یادآور می شود، پیش از این محمدرضا اسدزاده عهده دار این مسئولیت در این شورا بود.

27 خرداد 1398 11:56

به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سیدعباس صالحی در این دیدار با تاکید بر تقویت روابط دو کشور گفت: این دیدار می تواند بر روابط دو جانبه فرهنگی، اقتصادی و سیاسی دو کشور کمک کند.

وی افزود: اراده خوبی از سوی رهبران دو کشور بر تقویت و گسترش روابط وجود دارد و سفر رییس جمهور کرواسی به ایران و همچنین سفرهای مسئولان دو کشور به ایران و کرواسی نشان از توجه بر تقویت روابط میان آن ها است.

صالحی خطاب به سفیر کرواسی ادامه داد: امیدوارم در دوره ماموریت شما در ایران روابط دو کشور بیش از پیش تحکیم یابد و در حوزه شعر نیز که شما فعالیت دارید می توان اقدامات مناسبی داشت. شعر هویت ایرانی است و می توان از این طریق نیز روابط دو کشور را تقویت کرد.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با تاکید بر تمدید موافقتنامه فرهنگی میان دو کشور افزود: تمدید این موافقتنامه برنامه های آینده دو کشور در حوزه فعالیت های مشترک فرهنگی و هنری را روشن می کند و ما آمادگی این کار را داریم.

وی با اشاره به همکاری های علمی میان دو کشور نیز گفت: موضوعات علمی باید از زاویه زبان شناسی و باستان شناسی دنبال شود و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز در زمینه ترجمه کتاب های کشور کرواسی و همچنین برگزاری نشست های علمی در این زمینه همکاری های لازم را می تواند داشته باشد.

عضو کابینه تدبیر و امید در پایان بر گفت و گوهای بیش از گذشته میان دو کشور تاکید کرد.

در این دیدار دراگا اشتامبوگ سفیر جمهوری کرواسی در تهران نیز گفت: وقتی می خواستم به عنوان سفیر به کشور ایران مراجعه کنم به من گفتند به کشور تحریم های آمریکا می روی و من گفتم که به کشور شعر سفر می کنم زیرا معتقدم کلمات شعر از تحریم های اقتصادی و سیاسی قوی تر است.

وی افزود: با هدف تقویت روابط میان دو کشور ایران و کرواسی در این دیدار حضور یافته ام.

سفیر کرواسی در تهران ادامه داد: از اول ماه ژانویه سال 2020 ریاست اتحادیه اروپا بر عهده کرواسی خواهد بود و برای این بازه زمانی برنامه های فرهنگی و هنری را پیش بینی خواهیم کرد و می خواهیم نظرات فرهنگی و هنری ایران را نیز در این زمینه بدانیم.

وی در بخش دیگری از سخنان خود بر گسترش و اعزام گروه های فرهنگی و هنری دو کشور تاکید کرد و گفت: در جشنواره بین المللی فرهنگی و هنری کرواسی آمادگی حضور گروه های فرهنگی و هنری ایران را داریم.

سفیر کرواسی همچنین بر ترجمه کتاب های ایران و کرواسی به زبان های دو کشور و گسترش روابط دانشگاهی و علمی تاکید کرد.

یادآور می شود در این دیدار محسن جوادی معاون امور فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و عباس خامه یار معاون سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی حضور داشتند.

26 خرداد 1398 13:30

به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سید عباس صالحی شامگاه یک شنبه( 26 خردادماه) در دیدار با وزیر فرهنگ ترکمنستان با اشاره به اینکه روابط بین ایران و ترکمنستان به گذشته های خیلی دور باز می گردد، افزود: به گفته رهبر معظم انقلاب اسلامی آیت الله خامنه ای روابط دو کشور ایران و ترکمنستان در سطح روابط خویشاوندی است، ما همچون همسایگانی در کنار هم زندگی کرده ایم و حتی برخی از شخصیت های ترکمنی مثل شخصیت های کشور ما هستند.

وی ادامه داد: خوشبختانه روابط سیاسی بین دو کشور بسیار خوب است، حتی بعد از سفر دکتر روحانی رییس جمهوری ایران در سال گذشته فرصت های خوبی برای روابط دو دولت و ملت ایجاد شده است.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تاکید کرد: بسیار جای خوشحالی دارد که در حال برگزاری هفته فرهنگی ترکمنستان در ایران هستیم، این اتفاقات فرهنگی روابط تاریخی و سیاسی بین دو کشور را محکم تر می کند، امیدواریم این روزها سفر شما به ایران تحکیم روابط را بیشتر کند.

صالحی یادآور شد: خوشبختانه ما برنامه ها و زیرساخت های خوبی برای برنامه ها و زیرساخت های فرهنگی داریم، موافقت نامه ای که بین دو کشور نیز امضا شد شرایط متنوعی در زمینه برنامه های دو کشور ایجاد کرده است، براساس این موافقت نامه ها و هم رویکرد رییس جمهور ترکمنستان؛ شرایط خوبی برای کارهای فرهنگی ایران در ترکمنستان فراهم شده است.

وی افزود: یکی از نمونه های این موضوع جشنواره امام رضا(ع) است که در مرو برگزار می شود، پیام رییس جمهور ترکمنستان به این جشنواره در این چندسال بسیار فاخر بوده است، برنامه های فرهنگی دیگری در ترکمنستان برگزار شده است و حتی برنامه هایی از ترکمنستان در ایران برگزار شده است که همچون هفته فرهنگی که امروز در ایران آغاز به کار کرد.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: خوشبختانه این شرایط خوب فضایی مناسب برای روابط بین دو کشور ایجاد کرده است، مجموعه فرصت های حوزه های فرهنگی ایران و ترکمنستان طوری است که بیش از گذشته می توان برنامه های فرهنگی را مورد مبادله و استفاده قرار داد، یکی از فرصت های خوبی که وجود دارد حضور جامعه ترکمن در ایران است که زمینه های فرهنگی خوبی را فراهم کرده است، جامعه ای که در شرایط سیل اخیر در ایران همبستگی کامل را از خود نشان داد.

صالحی بیان کرد: ما فرصت های متنوعی را در مبادلات فرهنگی با یکدیگر داریم، این فرصت ها می تواند روابط گذشته ما را بیش از قبل نشان دهد و همچنین زمینه های مشارکت های آینده را نشان دهد.

وی خاطرنشان کرد: بخش دیگر ارتباطات بین دو کشور در حوزه میراث فرهنگی دو کشور است که برای دو کشور دارای اهمیت است، همچنین مفاخر و مشاهیری هستند که برای دو کشور اهمیت دارند که برای این مفاخر می توان نشست های مشترک داشت، حوزه دیگر ادبیات و رمان است که می تواند بین دو کشور مشترک باشد، ادبیات ایرانی_ترکمنی فرصت گفت وگوها را با هم به وجود می آورد و می توان آثار خوبی را در ترجمه از گذشته تا به امروز داشت.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: خو شبختانه همسایگی و فاصله کم ما با ترکمنستان می تواند فرصت های فرهنگی خوبی را فراهم کند.

صالحی ادامه داد: در زمینه های هنری هم حوزه های متنوعی می تواند فضای ارتباط بین ایران و ترکمنستان را فراهم کند. موسیقی در ایران از قدیم تا به امروز جایگاه خوبی در ایران داشته است، از موسیقی نواحی و کلاسیک گرفته تا موسیقی سنتی و جدید. در هنرهای تجسمی نیز فرصت های ده گانه زیادی وجود دارد، یکی از هنرهای تجسمی،خوشنویسی است که فرصتی است که ما از گذشته تا به امروز با هم داشته ایم.

وی گفت: سینمای ایران نیز یکی از حوزه های حرفه ای و قابل توجه است، ما حدود صد فیلم بلند در طول سال داریم، ده ها فیلم و سریال غیر دولتی و تلویزیونی ساخته می شود، هزاران فیلم کوتاه و مستند در ایران تولید می شود. بنابراین حوزه فرهنگ به عنوان یک شاهراه بین دو کشور تلقی می شود و از این طریق مناسبات بسیار خوبی بین دو کشور اتفاق می افتد.

ایران در تمام زمینه های فرهنگی از تجربیات بالایی برخودار است

در ادامه این دیدار آتاگل شاه مرادوف – وزیر فرهنگ جمهوری ترکمنستان نیز با تقدیر و تشکر از میهمان نوازی گرم ایرانی ها گفت: ریشه روابط ایران و ترکمن ریشه در اعصار گذشته دارد. ایران برای ترکمنستان یک کشور دوست و همسایه مهم است. روسای جمهور دو کشور برای استحکام سازی این روابط تلاش زیادی کرده اند و تفاهمنامه های فرهنگی بین روسای دو کشور به امضا رسیده است که خوشبختانه به تمام تفاهمنامه ها عمل می شود.

وی ادامه داد: از ابتدای سال چندین برنامه مشترک بین دو کشور برگزار شده است. از اجرایی شدن روزهای فرهنگی ترکمنستان در تهران تا سایر برنامه هایی که انجام شده است. خوشبختانه برنامه های مشترک زیادی بین دو کشور برگزار شده که همواره مورد حمایت قرار گرفته است.

وزیر فرهنگ ترکمنستان خاطرنشان کرد: ما به ارتقا روابط بین دو کشور علاقه مند هستیم و درصددیم که در زمینه کتابخانه و اسناد، تئاتر، سینما و تلویزیون از ظرفیت کشور ایران بیشتر بهره ببریم و آمادگی داریم که از اساتید و هنرمندان ایرانی در کشور خودمان بهره مند شویم.

شاه مرادوف تصریح کرد: ما در هر زمینه ای که دست می گذاریم ایران تجربیات بالایی دارد و از گروه های ملی موسیقی ایرانی دعوت می کنیم تا در ترکمنستان به اجرای برنامه بپردازند. همچنین فیلم سازی مشترک را مدنظر داریم. از طرفی در ماه نوامبر فستیوال تئاتر را در ترکمنستان برگزار می کنیم و از طرف ایرانی می خواهیم یک گروه بزرگ تئاتر را به این فستیوال بفرستند.

وی در پایان گفت: ارتقا سطح روابط کتابخانه ای دو کشور و تبادل اسناد ملی نیز از دیگر مواردی است که می توانیم به آن ورود کنیم. انجمن نسخ خطی، باستان شناسی آثار تاریخی و مواردی از این قبیل می تواند در عرصه تبادل مفاهیم فرهنگی کارساز باشد. به همین منظور ما برای اجرایی کردن تفاهم نامه ها اعلام آمادگی می کنیم.

گفتنی است در پایان این دیدار وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به رسم یادبود کتابی نفیس از آثار استاد فرشچیان را به همتای ترکمنی خود اهدا کرد.

27 خرداد 1398 00:01

به گزارش جهانی خبر_روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به نقل از روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، در جریان برگزاری هفته فرهنگی ترکمنستان در ایران، نمایشگاه صنایع دستی و هنرهای تجسمی (26 خردادماه) با همکاری اداره کل همکاری های فرهنگی و امور ایرانیان خارج از کشور سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و سفارت ترکمنستان در تهران در محل خانه هنرمندان افتتاح شد .

آتا گلدی شاه مراداف، وزیر فرهنگ جمهوری ترکمنستان در سخنانی در این مراسم، به جاذبه های فرهنگی و هنری ترکمنستان اشاره کرد و گفت: برپایی این نمایشگاه موجب معرفی هرچه بیشتر هنرمندان صنایع دستی و آثار هنری آن ها به ایرانیان می شود .

وی با تشریح پیوندهای عمیق فرهنگی و تاریخی میان دو کشور گفت: وجود اشتراکات فراوان میان ترکمنستان و ایران به تقویت و تحکیم مناسبات فی مابین منجر خواهد شد .

سید محمدحسین هاشمی، معاون همکاری های علمی و فرهنگی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در سخنان خود، با تأکید بر عملیاتی شدن هرچه سریعتر پروژه های مشترک فرهنگی بین دو کشور گفت: امروز بسیار خرسندیم که در این مرکز، شاهد نمایش صنایع دستی و هنرهای تجسمی و لباس های بومی و سنتی کشور دوست و همسایه ترکمنستان هستیم .

وی ادامه داد: توسعه روابط و پیوند برادری همه جانبه میان ملت ایران و ترکمنستان عامل مهمی در اتحاد، انسجام و دوستی میان دو کشور است .

اجرای موسیقی سنتی ترکمنستان به همراه لباس های بومی توسط هنرمندان این کشور از دیگر برنامه های این مراسم بود .

گفتنی است؛ نمایشگاه صنایع دستی و هنرهای تجسمی ترکمنستان به مدت 3 روز در خانه هنرمندان برای بازدید عموم دایر خواهد بود .

- اخبار فرهنگی -

به گزارش باشگاه خبرنگاران پویا، ابوذر ابراهیمی ترکمان، رییس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی صبح امروز (یکشنبه 26 خردادماه) با آتا گلدی شاه مراداف، وزیر فرهنگ جمهوری ترکمنستان در تالار وحدت تهران دیدار و گفت وگو کرد.

ابراهیمی ترکمان در آغاز این دیدار، با اشاره به روابط دیرینه ایران و ترکمنستان گفت: ترکمنستان در میان 15 همسایه ایران یکی از مهمترین همسایگان ما به شمار می آید و بیش از 1000 کیلومتر مرز مشترک با یکدیگر داریم. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی روابط ایران و ترکمنستان یک روابط فرهنگی خوبی بوده است.

رییس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی افزود: پس از سفر رییس جمهور کشورمان به ترکمنستان در سال گذشته تفاهمنامه همکاری فرهنگی بین ایران و جمهوری ترکمنستان به امضاء رسید تا از این طریق هفته های فرهنگی یک سال در میان بین دو کشور برگزار شود.

وی به برگزاری هفته فرهنگی ترکمنستان در ایران اشاره و تصریح کرد: پس از امضای این تفاهمنامه، امروز آغاز هفته فرهنگی ترکمنستان در ایران است و در ایام دهه فجر همزمان با ماه فوریه هفته فرهنگی ایران در ترکمنستان برگزار می شود.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی در ادامه، برنامه های فرهنگی متعددی در طول این دو سال بین ایران و ترکمنستان را یادآور شد و گفت: از جمله این برنامه ها، اجلاس جاده ابریشم و برنامه نوروزگاهی در نقطه صفر مرزی و شرکت هنرمندان در فستیوال کیش است. همچنین در نظر داریم هزارمین سالگرد درگذشت ابوسعید ابوالخیر را به صورت مشترک بین دو کشور برگزار کنیم.

وی با اذعان اینکه جاده ابریشم در طول تاریخ به عنوان راه دوستی و گفت وگوی فرهنگ ها شناخته می شود، گفت: ایران و ترکمنستان قلب فرهنگی جاده ابریشم هستند به همین منظور باید دو فرهنگ غنی ایران و ترکمنستان بیش از گذشته به یکدیگر معرفی شوند.

آتا گلدی شاه مراداف، وزیر فرهنگ جمهوری ترکمنستان با تأکید بر این موضوع که روابط فرهنگی دو کشور می تواند زمینه فرهنگی دو کشور ایران و ترکمنستان را فراهم کند، گفت: برای استحکام روابط دو کشور باید روابط فرهنگی تأثیرگذاری داشته باشیم.

وی افزود: پس از امضای تفاهمنامه فرهنگی بین دو کشور، سطح روابط فرهنگی گسترش زیادی پیدا کرده است و این امر می تواند در روابط اقتصادی و سایر مسائل نیز گسترش پیدا کند.

مراداف تأکید کرد: ترکمنستان و ایران دو ملت برادر و همسایه هستیم که مرزهای ما، صلح و دوستی است. برای استحکام و تداوم روابط بین دو کشور باید بر روی روابط فرهنگی به ویژه شناساندن شخصیت های بزرگ دو کشور به یکدیگر کار کنیم.

وزیر فرهنگ جمهوری ترکمنستان ادامه داد: ما برای تمام برنامه های فرهنگی بین ایران و ترکمنستان اعلام آمادگی می کنیم چراکه فرهنگ ما خیلی به یکدیگر نزدیک است و تلاش داریم که این روابط فرهنگی بیشتر گسترش پیدا کند.

وی در پایان سخنان خود، یادآور شد: خوشبختانه امسال هفته فرهنگی نسبت به سال گذشته گسترده تر و پُررنگ تر شده است.

گفتنی است، این هفته فرهنگی با همکاری اداره کل همکاری های فرهنگی و امور ایرانیان خارج از کشور، رایزنی فرهنگی ایران در ترکمنستان، وزارت فرهنگ ترکمنستان و سفارت ترکمنستان در تهران برگزار خواهد شد.

انتهای پیام/

به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان ، علی رضا رشیدیان رئیس سازمان حج و زیارت یکشنبه در همایش کارگزاران حج منطقه چهار کشور در اهواز گفت: میانگین سنی حجاج کشورمان امسال 56 سال است ضمن آنکه حدود 43 هزار نفر از زائران ایرانی را بانوان و بیش از 37 هزار نفر دیگر را مردان تشکیل می دهند.

وی ادامه داد: با توجه به شرایط جسمی و سنی حجاج برنامه ریزی های لازم در خصوص تغذیه، تدارکات و ... در این سفر معنوی اندیشیده شده تا شرایط زیارت زائران در مراسم و اعمال حج تا حد امکان با ارائه خدمات مناسب و با کیفیت از سوی عوامل دست اندرکار اجرایی و کارگزاران تسهیل شود.

رشیدیان با بیان اینکه اعزام کاروان های حجاح به سرزمین وحی از 17 تیرماه آغاز می شود، گفت: پرواز های اعزامی به حج تا روز 14 مرداد ماه ادامه می یابد و بازگشت نخستین کاروان حجاح هم از 25 مرداد ماه مصادف با 16 ذی الحجه شروع و تا 17 شهریور ماه به طول می انجامد.

رییس سازمان حج و زیارت با بیان اینکه موسم حج در گرمترین ایام سال برگزار می شود و دمای هوا بالاست، عنوان کرد: تمامی برنامه ریزی ها برای خدمات رسانی مناسب به حجاج اندیشیده شده چنانکه در حوزه حمل و نقل بین شهری شاهد بهره گیری از اتوبوس های با کیفیت و جدید در ارائه خدمت به زائران مان خواهیم بود.

وی با تاکید بر اینکه باید مدیران کاروان ها و مجموعه ها خدماتی و کارگزاری و نیز بخش های ستادی به خوبی به مسئولیت خود واقف باشند، افزود:همه باید نسبت به مناسک، اعمال و برنامه ریزی ها آگاه بوده و توجیه باشند و با سعه صدر و توجه و تمرکز بر شرح وظایف به اداره امور حجاج بپردازند.

این مقام مسئول همکاری و هم افزایی و تعامل مدیران کاروان ها و مجموعه های ستادی و اجرایی را ضرورتی اساسی در خدمت رسانی سریع، صحیح و مناسب دانست و گفت: در برنامه ریزی ها به ویژه ایام تشریق با هماهنگی و تعامل نزدیک برنامه ریزی و اقدام شود تا مبادا خللی در کار روی دهد.

رییس سازمان حج و زیارت با تاکید بر اینکه باید خدمات با کیفیت و متناسب حقوق زائران انجام بگیرد، گفت: دست اندرکاران در عین رعایت این مباحث از هر گونه اسراف پرهیز کنند.

رشیدیان، اوج موسم حج را عملیات تشریق دانست و تصریح کرد: با توجه به تعداد بیشتر بانوان در مناسک و وقوف اضطراری در این ایام، باید پیش بینی و برنامه ریزی های به گونه ای باشد که مشکل وضعفی در کار نمود نیابد و همه هماهنگ با هم در یک راستا عمل کنند.

وی سفر حج را فرصتی مغتنم برای رسیدن حاجیان به قله های معنویت و اخلاق دانست و افزود: تمامی برنامه ریزی های انجام شده اعم از اجرایی و فرهنگی برای نیل به این هدف است، بنابراین کار های فرهنگی فقط مختص روحانیون کاروان ها نیست و مدیران هم باید در راستای این هدف اهتمام کنند و در این میان رعایت مباحث فرهنگی، داشتن خوی نیکو و برخورد پسندیده، توجه به آراستگی و نیز راهنمایی به همراه سعه صدر در ارائه خدمت شایسته بسیار حائز اهمیت است.

رییس سازمان حج وزیارت در ادامه بر جانشین پروری از سوی مدیران کاروان ها تاکید کرد و گفت: باید به انتقال تجربیات خود پرداخته و نیرو های قابل رشد شناسایی و از ظرفیت آن ها استفاده شود.

به گفته وی، دست اندرکاران حج و مدیران می توانند ایده ها و پیشنهادات خود را در جهت هر چه بهتر شدن فرایند ها ارائه دهند.

رئیس سازمان حج و زیارت با بیان اینکه این سازمان حرکت در مسیر حج هوشمندو تسهیل ارائه خدمات به زائران و حجاج رامحور عمل خود قرارداده ایم، افزود: باید در این مسیر از فناوری های جدید در ساماندهی، آموزش، ارائه خدمات و ... بهره بگیریم و در حوزه بهره مندی ازظرفیت فضای مجازی، اینترنت و نرم افزار های کاربردی نوین نیز فعالیت های مناسبی صورت گرفته است.

انتهای پیام/پ

برگزاری مناسک حج تمتع 98

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

سازمان حج و زیارت سال گذشته از عربستان خواست با 10 هزار ظرفیت اضافه برای حج موافقت کند. وزارت حج این کشور هنوز پاسخ ایران را نداده است. رییس سازمان حج و زیارت کشورمان می گوید: قرار است عربستان تا نیمه ماه شوال به این درخواست ایران پاسخ دهد.

به گزارش ایسنا، سهمیه حج براساس مصوبه سازمان همکاری های کنفرانس اسلامی، براساس جمعیت هر کشور تعیین می شود که نسبت آن یک به هزار نفر است. با این حال عربستان بنا بر روابط سیاسی که با برخی کشورها دارد هر سال سهمیه بیشتری را به آن ها اعطا می کند. عربستان دو سال پیش، پس از تکمیل پروژه توسعه مسجدالحرام اعلام کرد برای جبران کاهش سهمیه حج در این سال ها، دست کم 800 هزار نفر بر شمار افرادی که می توانند در مراسم حج امسال شرکت کنند، اضافه خواهد کرد که البته ایران از آن سهمی نبرد.

ایران با توجه به جمعیت در انتظار حاجی ها هر سال درخواست سهمیه مازاد را مطرح می کند. علی رضا رشیدیان گفته است: امسال 86 هزار و 550 زائر ایرانی برای شرکت در مناسک حج تمتع به عربستان عازم می شوند، ضمن آنکه سهمیه مازاد برای 10 هزار نفر به عربستان درخواست داده شده است.

رییس سازمان حج و زیارت در حاشیه همایش تیم های بهداشتی و درمانی حج تمتع 98 با بیان این که امسال آمار زائران خانم بیش از مردان است، افزود: از مجموع 86 هزار و 550 زائر ایرانی حدود 43 هزار نفر زن و 37 هزار نفر مرد هستند.

به گفته او، میانگین سنی حجاج ایرانی امسال 56 سال است.

رشیدیان یادآور شد: برنامه ریزی ها و اقدامات لازم برای خدمات رسانی مناسب و شایسته به این زائران انجام شده و از 17 تیرماه اعزام کاروان های حجاج بیت الله الحرام آغاز می شود.

لینک کوتاه کپی لینک

علیرضا رشیدیان، رئیس سازمان حج و زیارت در همایش تیم های بهداشتی و درمانی در حج 98 با اشاره به ارتقای کیفیت خدمات در مراسم حج بیان کرد: زحماتی که تمام دوستان و همکاران در سال های قبل برای ارتقای کیفیت خدمات به حجاج کشیده اند باعث شده است امسال خدمات با کیفیت بهتری برای حجاج و زائران بیت الله ارایه شود.
او به روابط غیر سیاسی ایران و عربستان اشاره کرد و گفت: شرایط سیاسی بین ایران و عربستان مناسب نیست و روابط سیاسی به طور کامل قطع شده است، اما براساس هماهنگی نانوشته بین کشور ما و عربستان، روابط در زمینه حج با روابط سیاسی بین دو کشور از یکدیگر تفکیک شده است و به صورت مجزا دنبال می شود. با وجود آن که سفارتخانه و کنسولگری ایران در عربستان تعطیل شده است، بعد از مذاکراتی که با وزیر حج عربستان انجام شد، دفتر نمایندگی سازمان حج و زیارت کار خود را در کشور عربستان آغاز کرد و با حمایت دولت توانستیم اعتبارات و ارز مورد نیاز عملیات مربوط به حوزه اجرایی مانند مسکن، حمل و نقل، تغذیه و تدارکات را تأمین کنیم.
رئیس سازمان حج و زیارت با اشاره به تفاهمنامه هلال احمر ایران با وزیر حج عربستان در حوزه پزشکی و فعالیت مراکز پزشکی و درمانی گفت: براساس این تفاهمنامه مشکلاتی که در انتقال دارو و تجهیزات و استقرار نیروها وجود داشت، برطرف شد؛ همچنین با توجه به سیاستی که سازمان حج و زیارت و هیأت پزشکی برای بهره گیری از ظرفیت های درمانی عربستان دنبال می کنند، می توانیم به صورت کامل از این ظرفیت استفاده کنیم. 86 هزار و 550 نفر امسال به حج اعزام می شوند. ممکن است با امکان هیأت پزشکی550 نفره، قادر به سرویس دهی به همه حجاج نباشیم، بنابراین در کنار تیم های پزشکی کشورمان، لازم است از ظرفیت های کشور میزبان نیز بهره ببریم.
رشیدیان به برنامه ریزی ها و آسیب شناسی های صورت گرفته از حج سال 97 اشاره کرد و گفت: به وسیله 22 کارگروهی که تشکیل شد، مجموعه آسیب ها شناسایی و برای آنها راهکارهایی پیش بینی شده و برنامه ریزی هایی صورت گرفته است. به جز مواردی مانند گرفتن برنامه پروازی که مشکلاتی در آن وجود دارد و به کشور عربستان مرتبط است، باقی برنامه ریزی ها به طور کامل انجام شده است. این احتمال وجود دارد که فاصله اقامتی زائران ما در عربستان از 35 روزی که پیش بینی شده بود برای تعدادی از کاروان ها بیشتر شود. از 17 تیرماه پروازهای حج آغاز می شود و باید تا 17 شهریورماه نیز تمام شود. با توجه به این که ممکن است اقامت تعدادی از کاروان های کشورمان بیش از 35 روز باشد، تیم های پزشکی بایستی آمادگی کامل داشته باشند.
او به ثبت نام حجاج در دو مرحله اشاره کرد و گفت: مدت هاست که ثبت نام حجاج در دو مرحله انجام می شود؛ به این دلیل که در مرحله اول، ثبت نام واجدان شرایط صورت می گیرد و در مرحله دوم به کمک تیم پزشکی در کنار بررسی استطاعت مالی حجاج به بررسی وضع جسمی آنها می پردازند. بنابراین کار هیأت پزشکی در معاینات ارزشمند است، زیرا کسانی که به هر دلیلی نتوانند به دلیل مشکلات جسمانی در حج شرکت کنند، وجوب حج نیز از گردن آنها به صورت شرعی برداشته می شود. به همین دلیل معاینات بسیار مهم است، زیرا از این طریق وضع جسمی زائران برای موضوع حمل و نقل، تغذیه و حتی مسکن مشخص می شود تا پیش بینی های لازم انجام شود.

رئیس سازمان حج و زیارت با تاکید بر این که امسال در گرم ترین زمان، حجاج ایرانی در عربستان حضور دارند، گفت: بر این اساس، تلاش خود را به کار بستیم تا از تمامی ظرفیت های ممکن در عربستان برای ارایه هرچه بهتر خدمات به زائران به خصوص در زمینه بهداشت و درمان بهره ببریم.
رشیدیان به خدمات هلال احمر ایران در مراسم حج اشاره کرد و افزود: معاینات زائران و ثبت آن در پرونده الکترونیک زائران از سوی جمعیت هلال احمر در برنامه ریزی سازمان حج برای اعزام حجاج بسیار اهمیت دارد. نکته مهم دیگر آموزش مسائل بهداشتی و بیماری های حج به حجاج است که در این زمینه پزشکان تذکرات مهم را به زائران داده اند. او همچنین تأکید کرد: هلال احمر در زمینه واکسیناسیون حجاج هم عملکرد بسیار مناسبی در سال های گذشته و امسال داشته است. کاری که با عشق، اخلاص و علاقه انجام شود، خستگی ندارد. حضور پزشکان در سال های قبل و امسال همراه با نظم و شور و اشتیاق بوده است. امیدواریم بتوانیم خدمات مناسبی به حجاج ارایه دهیم.

خبرگزاری شبستان ، گروه قرآن و معارف، نخستین نشست ستاد راهبری حفظ قرآن کریم با حضور حجت الاسلام والمسلمین سیدمهدی خاموشی ، رئیس سازمان اوقاف و امور خیریه، حجت الاسلام سید مصطفی حسینی ، رئیس مرکز امور قرآنی این سازمان، حجت الاسلام حمید محمدی ، دبیر شورای عالی توسعه فرهنگ قرآنی و جمعی از نمایندگان دستگاه ها و نهادهای ذی ربط برگزار شد.

حجت الاسلام سید مهدی خاموشی در بخشی از این نشست در سخنانی گفت: خوشحالیم که سازمان اوقاف و امور خیریه این مسئولیت را به عهده گرفته و این مسیر را طی می کند. چه کاری برتر از کار قرآنی؟ قصد ما این است تصدی گری در امور قرآنی را به متولیان امور قرآنی بسپاریم.

رئیس سازمان اوقاف و امور خیریه ادامه داد: منظور از حفظ فقط حفظ ظاهری آیات قرآن نیست بلکه حفظ قرآن باید مقدمه عمل به قرآن باشد. سبک زندگی اسلامی ایرانی بر اساس سبک زندگی قرآنی شکل می گیرد.

خاموشی به نقش مهم مردم برای امداد به سیل زدگان اشاره کرد و گفت: اصل جریان قرآنی کشور هم باید با کمک مردم پیش برود.

وی در ادامه به ظرفیت فرهنگی امامزادگان اشاره کرد و یادآور شد: جریان حفظ قرآن در امامزاده ها را جدی بگیرید.

گفتنی است، مسئولیت ستاد راهبری حفظ قرآن کریم اخیراً به سازمان اوقاف و امور خیریه واگذار شده است.

پایان پیام/ 40

به گزارش خبرگزاری مهر ، در ادامه اجرای فرآیندهای مربوط به قراردادهای پژوهشی نهاد کتابخانه های عمومی کشور در سال 1398، احکام ناظر-راهبران این طرح ها توسط علیرضا مختارپور دبیرکل نهاد کتابخانه های عمومی کشور صادر شد.

بر این اساس نظارت بر روند دانشی و شناختی طرح در چارچوب پیشنهاده های مصوب، از عمده وظایف ناظر- راهبران در این طرح های پژوهشی است.

اسامی و پیشینه علمی این ناظران به شرح زیر است:

علی اکبر فرهنگی: ناظر-راهبر طرح تدوین سند راهبردی آگاه سازی تبلیغ و ترویج خدمات و برنامه های کتابخانه های عمومی کشور

علی اکبر فرهنگی، استاد دانشکده مدیریت دانشگاه تهران و چهره ماندگار جمهوری اسلامی ایران در رشته مدیریت دارای مقاله و ده ها جلدکتاب در زمینه های ارتباطات و مدیریت از جمله تکنولوژی و تکامل فرهنگی ، اصول مدیریت (2 جلد) ، ارتباطات انسانی ، مدیریت بازار (مدیریت بازاریابی) ، ارتباطات غیر کلامی ، نظریه های ارتباطات سازمانی ، تنش در محیط کار فرهنگ علوم اجتماعی ، نظریه های ارتباطات سازمانی و...

علی رضائیان: ناظر- راهبر طرح ارزیابی مدیران نهاد کتابخانه های عمومی کشور

علی رضائیان استاد دانشگاه شهید بهشتی، نویسنده و مترجم مقالات مختلف علمی و پژوهشی و بسیاری از کتاب های مرجع رشته مدیریت شامل اصول مدیریت، نظریه های سازمان ، انتظار عدالت و عدالت در سازمان (مدیریت رفتار سازمانی پیشرفته) ، تجزیه و تحلیل و طراحی سیستم ، تعامل انسان و سیستم اطلاعاتی (سیستم اطلاعات مدیریت) ، مدیریت رفتارهای سیاسی در سازمان (مدیریت رفتار سازمانی پیشرفته) و...

محسن اکبرپور شیرازی: ناظر- راهبر طرح های: طراحی و استقرار نظام رتبه بندی کتابخانه های عمومی کشور ؛ بررسی و مهندسی فرایند های جاری نهاد کتابخانه های عمومی با هدف پیاده سازی نظام مدیریت فرایند

محسن اکبرپور شیرازی استاد دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دارای آثار و مقالات بسیاری در حوزه های توسعه و کاربرد علم سیستم ها در شناسایی و حل مسئله، تحلیل و طراحی سیستم های ساختارمندمدل سازی سیستم های پیچیده، برنامه ریزی استراتژیک، مدیریت و مهندسی فرایند، مدیریت و مهندسی کیفیت، تحلیل و طراحی شبکه های حمل و نقل و تحلیل و طراحی شبکه های لجستیکی و...

هاشم فردانش: ناظر- راهبر طرح های: تدوین برنامه آموزش کتابداران روستایی نیازسنجی طراحی و ارزشیابی ؛ طراحی و تدوین دوره های آموزش کاربران کتابخانه های عمومی همراه با طرح کسب و کار و راهکار تامین مالی هر دوره

هاشم فردانش، استاد دانشگاه تربیت مدرس، متخصص حوزه های نظریه های آموزشی، طراحی آموزشی، برنامه ریزی و توسعه آموزشی، روشهای تدریس، رویکردهای آموزشی، نظریه های یادگیری و دارای مقالات و کتاب هایی چون راهبردها و فنون طراحی آموزشی طراحی نظام های آموزشیمبانی نظری تکنولوژی آموزشیعلوم تربیتی ماهیت و قلمرو آن و...

مهرداد عربستانی: ناظر- راهبر طرح های: شناخت و سنجش نیازهای معلولان به منظور طراحی خدمات و برنامه های متناسب برای کتابخانه های عمومی ؛ شناخت و سنجش نیازهای سالمندان به منظور طراحی خدمات و برنامه های متناسب برای کتابخانه های عمومی ؛ شناسایی و سنجش نیاز اجتماعات محلی کرد در حوزه خدمات کتابخانه های عمومی اطلاع رسانی آموزش و فراغت

مهرداد عربستانی، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، متخصص حوزه انسان شناسی و نویسنده و مترجم مقالات و کتاب هایی چون تمنای رفتن: مهاجرت به خارج در میان ذهنیت ایرانی، خشم به مثابه برساخته ای اجتماعی، مقدمه ای بر انسان شناسی دین، فیلم مردمنگارانه و...

عبدالحسین کلانتری: ناظر- راهبر طرح های: شناخت و سنجش نیازهای اجتماعات محلی شهرستان فامنین در حوزه خدمات کتابخانه های عمومی اطلاع رسانی آموزش و فراغت فرهنگی ؛ شناسایی و سنجش نیاز اجتماعات محلی در حوزه خدمات کتابخانه عمومی مورد مطالعه شهرستان بهارستان استان تهران ؛ ارتقاء سرمایه فرهنگی در کتابخانه های عمومی مبتنی بر نیازهای محلی مورد مطالعه اقدام پژوهی در شهرستان پردیس استان تهران

عبدالحسین کلانتری عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، متخصص حوزه جامعه شناسی و دارای مقالات و کتاب های متعددی چون معنا و عقلانیت در آرای علامه طباطبایی و پیتر وینچ ، رسانه توسعه و سیاست گذاری رسانه ای ، پژوهشی در منشورهای شهروندی ، دفتر تحکیم وحدت در کشاکش سنت و تجدد ، گفتمان از سه منظر زبان شناختی فلسفی و جامعه شناختی ، فقر در فضای شهری ، تنهایی در زندگی شهری: علل و پیامدها و...

رضا صفری شالی: ناظر- راهبر طرح های: شناسایی و سنجش نیاز اجتماعات محلی مناطق سیستانی استان سیستان و بلوچستان در سه حوزه خدمات کتابخانه های عمومی و اطلاع رسانی آموزش و فراغت ؛ شناسایی و سنجش نیاز اجتماعات محلی بلوچ در سه حوزه خدمات کتابخانه های عمومی اطلاع رسانی آموزش و فراغت ؛ شناسایی و سنجش نیاز اجتماعات محلی آذری در استان های آذربایجان شرقی و غربی اردبیل و زنجان در حوزه خدمات کتابخانه های عمومی اطلاع رسانی آموزش و فراغت

رضا صفری شالی، عضو هیئت علمی دانشگاه خوارزمی و نویسنده مقالات و همچنین کتاب هایی چون ترجمه نظریه های توسعه ، راهنمای تدوین طرح تحقیق(پروپوزال نویسی) ، راهنمای جامع کاربرد spss در تجزیه و تحلیل داده ها ، آناتومی رفاه اجتماعی و ...

کد خبر 4642307

صادق وفایی

به گزارش خبرگزاری حوزه از شیراز، عبدالرضا راشد، نماینده سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، پیش از ظهر امروز در نشست مشترک شورای هماهنگی بزرگداشت دهه کرامت کشور که در حرم مطهر حضرت شاهچراغ(ع) شیراز برگزار شد، با اشاره به اینکه سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی کشور نماینده رسمی جمهوری در برنامه های فرهنگی و فعالیت های دینی است، اظهار داشت: در چند کشور برنامه اصلی به مناسبت دهه کرامت خواهیم داشت .

وی با بیان اینکه تمامی نمایندگان فرهنگی ایران در 80 نمایندگی 58 کشور جهان در دهه کرامت به اجرای برنامه ها خواهند پرداخت، افزود: برگزاری جشن های ولادت حضرت معصومه(س) و میلاد امام رضا(ع)، برگزاری نمایشگاه های پوستر،کتاب و ... از جمله برنامه هایی خواهد بود که در سایر کشور ها برگزار می شود.

نماینده سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی کشور به تشکیل شورای دهه کرامت با مدیریت رئیس نمایندگی سیاسی ایران در کشورهای مختلف به دبیری نمایندگان فرهنگی و با عضویت نهادهای فرهنگی در کشورها اشاره کرد و بیان داشت: با هماهنگی های صورت گرفته تشکل های بومی هر منطقه و کشور هم برنامه های ویژه ای خواهند داشت.

وی ادامه داد: مجمع جهانی اهل بیت(ع) در 140 کشور دنیا بیش از 700 نفر عضو دارد، همچنین بیش از هزار مرکز و مؤسسه دینی و شیعی با آن مرتبط است.

راشد در ادامه ابراز کرد: سه هزار مبلغ بومی تحت پوشش مجمع جهانی اهل بیت(ع) در ایام دهه کرامت برنامه اجرا می کنند، یادآورد شد: تشکل های بومی شیعی در ایام دهه کرامت در کشورهای مختلف در مساجد برنامه های ویژه دهه کرامت را اجرا خواهند کرد.

به گزارش روز یکشنبه روابط عمومی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، آیین افتتاحیه رسمی هفته فرهنگی ترکمنستان در ایران با حضور ابوذر ابراهیمی ترکمان رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، آتا گلدی شاه مراداف وزیر فرهنگ جمهوری ترکمنستان، احمد قربان اُف سفیرترکمنستان در تهران و جمعی از سفرای کشورهای خارجی و شخصیت های فرهنگی آغاز شد.

رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی با خیر مقدم به حضور مسئولان خارجی و بویژه کشور دوست و برادر ترکمنستان در این آیین، یادآورشد : کشور ترکمنستان از لحظه استقلال تاکنون رابطه خوبی با جمهوری اسلامی ایران داشته و جمهوری اسلامی ایران هم جزو دو کشور اولی بود که استقلال ترکمنستان را به رسمیت شناخت و از بدو این استقلال روابط این دو کشور همواره بر اساس دوستی وعلاقمندی بوده است.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: به دلیل وجود مرز طولانی و مشترکی که با این کشور داریم، روابط فرهنگی از اهمیت ویژه ای برخوردار است؛ چراکه مشترکات فرهنگی ما بسیار است.

وی با بیان اینکه ما دو ملت دریک بدن هستیم، ابراز امیدواری کرد که در سال ها و روزهای آینده روابط فرهنگی بین ایران و ترکمنستان رو به گسترش هر چه بیشتری پیدا کند.

ابراهیمی ترکمان ادامه داد: جمهوری اسلامی ایران و ترکمنستان در جهان اسلام جزو کشورهای بسیار تأثیرگذار هستند.

هفته فرهنگی فرصتی برای تقویت تعاملات فرهنگی و هنری

رایزن فرهنگی ایران در ترکمنستان هم درباره این رویداد بزرگ فرهنگی ترکمنستان، گفت: در این رویداد فرهنگی کاروان 42 نفره هنرمندان ترکمن در رشته های مختلف فرهنگی و هنری به ارائه آثار می پردازند.

رضا خانیان با اشاره به وجود اشتراکات بسیار فراوان تاریخی و فرهنگی دوکشور ، برگزاری هفته فرهنگی ترکمنستان در تهران را فرصتی مغتنم برای تقویت بیش از پیش مناسبات فرهنگی و حتی سیاسی بین دو کشور مطرح کرد.
وی در مورد جزئیات این برنامه فرهنگی گفت: در هفته فرهنگی ترکمنستان، با همکاری اداره کل همکاری های فرهنگی و امور ایرانیان خارج از کشور سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و سفارت ترکمنستان در تهران نمایشگاه صنایع دستی و هنرهای تجسمی روز یکشنبه ساعت 17 در محل خانه هنرمندان افتتاح و به مدت 3 روز برای بازدید عموم دایر خواهد بود.
رایزن فرهنگی کشورمان با اشاره به برنامه های وزیر فرهنگ ترکمنستان در روزهای حضور خود در تهران اظهار کرد: افزون بر ملاقات های شاه مراداف با مشاور رئیس جمهور و رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی، روز دوشنبه (27 خرداد) رأس ساعت 11 صبح از کتاب های رئیس جمهور کشور ترکمنستان با موضوع جاده ابریشم درکتابخانه ملی ایران رونمایی می شود.
خانیان ادامه داد: به این مناسبت همچنین از سوی سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران، نمایشگاه اسناد و نسخ خطی دوره سلجوقیان به مدت 3 روز در محل کتابخانه ملی برپا خواهد شد.
رایزن فرهنگی کشورمان در عشق آباد اعلام کرد: طبق هماهنگی های انجام شده گروه موسیقی و اجرای حرکات آئینی مردم ترکمنستان نیز در روز سه شنبه ساعت 19 در محوطه برج میلاد تهران به اجرای برنامه خواهد پرداخت.
وی در ادامه گفت: دیدار و گفت وگوی وزیر فرهنگ ترکمنستان با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و همچنین کنفرانس مطبوعاتی وزرای فرهنگ دو کشور و ریاست سازمان فرهنگ و ارتباطات، اجرای موسیقی سنتی ترکمنی، اجرای حرکات آئینی، و بازدید هنرمندان از ایران مال از دیگر برنامه های پیش بینی شده برای برگزاری این هفته فرهنگی است.
خانیان با اشاره به برنامه هایی که به میزبانی خانه هنرمندان برگزار خواهد شد، افزود: برگزاری کارگاه هنری و نشست تخصصی با هنرمندان و کارشناسان فرهنگی کشورمان، نمایش فیلم های مستند و داستانی و همچنین اجرای موسیقی از جمله برنامه های روز دوم این هفته فرهنگی است که در محل خانه هنرمندان برگزار خواهند شد.
رایزن فرهنگی کشورمان یادآور شد: طبق هماهنگی بعمل آمده با مؤسسه اکو، برگزار میزگردی با موضوع جاده ابریشم از دیگر برنامه هایی است که با حضور هنرمندان و تاریخ دانان ایرانی و ترکمنی در خانه هنرمندان برگزار می شود.

این هفته فرهنگی با همکاری اداره کل همکاری های فرهنگی و امور ایرانیان خارج از کشور ، رضا خانیان رایزنی فرهنگی ایران در ترکمنستان، وزارت فرهنگ ترکمنستان و سفارت ترکمنستان درتهران برپاشده است.

احمد مازنی در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری خانه ملت با اشاره به جلسه کمیته فرهنگ، هنر و رسانه کمیسیون فرهنگی با فعالان و مدیران تئاتر دانشجویی گفت: پس از شرکت در جشنواره بیست و دوم تئاتر دانشجویی مشاهده شد که دانشجویان در آن خوش درخشیدند و برنامه ریزی در سطح داخلی و بین المللی و سطح کارهای ارائه شده فراتر از حد بود و در حاشیه این جشنواره بحث حمایت از تئاتر دانشجویی و رابطه آن با تئاتر حرفه ای کشور مطرح و مقرر شد نشستی در مجلس برگزار شود.

نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس در مجلس شورای اسلامی افزود: جلسه کمیته فرهنگ، هنر و رسانه کمیسیون فرهنگی با فعالان دانشجویی در همان راستا برگزار شد و مسئولانی از معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مرکز پژوهش های مجلس و مسئولان مربوطه در دانشگاه تهران نیز در این جلسه حضور داشتند.

وی ادامه داد: پیشنهاد ایجاد یک ردیف حمایت از تئاتر دانشجویی در بودجه سال 99 مطرح و بنا شد وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و وزارت علوم این موضوع را در فصل بودجه نویسی پیگیری کنند.

تولید آثاری در تئاتر دانشجویی متناسب با فرهنگ دینی و ملی و ارزش های جامعه، اشتغال جمعیت فارغ التحصیلان رشته تئاتر و استفاده از آنها در پست های سازمانی دستگاه های فرهنگی از دیگر مباحثی بود که در این جلسه مطرح شد.

رییس کمیته فرهنگ، هنر و رسانه کمیسیون فرهنگی توضیح داد: در نهایت مقرر شد جمع بندی این بحث ها با محورهای مورد به جلسه آتی موکول شود و در آن جلسه مسئولان فرهنگی و دانشجویی نیز حضور داشته باشند./

پایان پیام

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم ، حمید قبادی در این مصاحبه در مورد موضوعات متعددی از جمله دلیل گران تر بودن پوشاک ایرانی از خارجی، پیدا نشدن مانتوی پوشیده و مناسب برای بانوان، برنامه محرمانه دشمنان برای سال 98 در حوزه مد، دلیل گرانی چادر مشکی و درخواست مهم تولیدکنندگان پوشاک از دولت صحبت کرده است .

امسال رنگ سال صورتی است

مجری: ان شاءالله. موضوعی که ما می خواهیم با شما گفتگو کنیم خیلی چالشی است؛ مخصوصا این روز ها که به فصل تابستان و گرما می رسیم شاید چالش حوزه کاری شما بیشتر شود؛ اولین سوالی که از شما داریم اینکه امسال رنگ سال چیه؟

قبادی : ما امسال رنگ صورتی که برگرفته از رنگ دریاچه لیپار سیستان و بلوچستان که در منطقه چابهار کشور بود را استفاده کردیم؛ به عبارتی با رنگ جهانی کمی فاصله داشت اما در ماهیت اشتراکاتی نیز داشتیم .

مجری: رنگ لباس من رنگ سال است، آیا به رنگ سالی که شما انتخاب کردید، شباهت دارد؟

قبادی : کمی تیره تر از این لباس شما اما نزدیک به این رنگ است؛ دریاچه ای به نام لیپار در منطقه چابهار است که به دریاچه صورتی معروف است و علت آن به وجود جلبک هایی برمی گردد که ماهیت آن با جزر و مد رنگ عوض می کنند و بسیار دیدنی است؛ سال گذشته کانسپت و مفهوم جشنواره مد و لباس فجر با عنوان نقش مَکران بود و طراحی داخلی نمایشگاه، چیدمان و طرح هایی که به عنوان غرفه سازی استفاده شده بود، هم با این رنگ انجام شد. مثل اینکه رنگی که شما انتخاب کردید تصادفی بوده؟ !

مجری: بله .

قبادی : بسیار زیبا و تبریک می گویم .

قبادی : نه! در حال حاضر در انتخاب رنگ سال آزمون و خطا انجام می دهیم و این را به مردم عزیزمان بگویم سال گذشته؛ وقتی ما رنگ زیتونی را به عنوان رنگ سال معرفی کردیم؛ تصور نداشتیم که اینقدر استقبال صورت بگیرد؛ برخی از فضا های مجازی بالغ بر شش میلیون بازدید کننده عنوان رنگ را استفاده کرده بودند؛ یعنی اتفاق فوق العاده ای که شاید کم تر پیش بیاد و من شگفت زده شدم. ما سه یا چهار سال است در جشنواره مد و لباس فجر بخشی را با عنوان مسابقه زنده طراحی مد و لباس داریم؛ در این مسابقه با مشورت و نظر گروهی از هنرمندان، طراحان و حتی خارج از حوزه مد و لباس مانند جامعه شناسان نوعی پارچه ایرانی و دارای رنگ مناسب (ماهیت ایرانی داشته و به ساختار فرهنگی ایران نزدیک باشد) انتخاب می شود؛ سه دوره قبل ما رنگ فیروزه ای را انتخاب کردیم خیلی مورد توجه قرار گرفت؛ سال گذشته رنگ زیتونی وقتی انتخاب شد می توانم با اطمینان بگویم هیچ تولیدکننده و طراح ایرانی نبود که استقبال نکرده باشند، وقتی رنگ زیتونی در هر مزون دار و تولیدکننده ای می دیدید؛ یکی از محصولات خود را به رنگ زیتونی اختصاص داده بود. امیدوارم رنگ صورتی نیز که در برگیرنده بخشی از ایران عزیزمان است و داشته های ایران را دربرمی گیرد امسال هم مورد توجه قرار بگیرد. من دیده ام که الان نمونه هایی کار می شود .

مجری: ان شاءالله. الان بهتره برویم به دنبال بحث اصلی مون؛ شما به عنوان دبیر کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور، لباس ایرانی می پوشید یا خارجی؟ الان لباس های شما ایرانی است؟ یا نه !

قبادی : ابتدا یک جمله بگویم که خیال شما و همه خبرنگاران و رسانه های بعدی را هم راحت کنم؛ شاید من پیش از این و تا قبل از شش یا هفت سال گذشته آنقدر تاکید و اهتمام نداشتم؛ البته به خاطر قیمت و تعلق خاطرم تلاش می کردم ایرانی استفاده کنم، ولی به خاطر اینکه با شما صحبت می کنم، مخاطب می بیند؛ احساس می کنم نباید دروغ و خلاف واقع بگویم برای خودم الزام کردم که در هر شرایطی از لباس ایرانی استفاده کنم؛ حداقل اینکه دوخت و طرحش ایرانی باشد؛ بله من الان کفش، کت و لباس هایم همگی ایرانی هستند .

مجری: آیا می توان گفت حمید قبادی به عنوان دبیر کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور وقتی یک یا دوسال آینده از سمت خود کنارگیری کند و دیگر دبیر آن بخش نباشد احتمال دارد از محصولات و لباس های خارجی استفاده کند؟ !

قبادی : نه! من این برداشت را تکمیل کنم که قبلش را عرض کردم اما بعدش را نگفتم! ما از مقطعی که با خودمان عهد بستیم رعایت کردیم و از این به بعد هم چه این مسئولیت را داشته باشم یا نداشته باشم تلاش می کنم از محصولات ایرانی استفاده کنم، خودم هم تنها نه! بلکه همراه با خانواده نیز این امر را دنبال می کنیم، پیرامون خودم هم این توصیه را می کنم حالا غیر از مسئولیت اداری .

حجم لباس خارجی از نیمه دوم سال 97 تا الان رو به کاهش است

مجری: کارشناسانی که در حوزه مد و لباس فعال هستند موضوعی را مطرح می کنند و می گویند قیمت تمام شده لباس ایرانی الان از لباس های مشابه خارجی وارداتی گران تر است، علت چیست؟

قبادی : دلایل مختلفی دارد؛ البته این موضوع مطلق نیست، بعضی وقت ها اتفاق می افتد؛ ممکن است در بازار حراج اتفاقی رخ دهد که یک برند خارجی قیمت متفاوتی با برند ایرانی داشته و ارزانتر باشد؛ البته به اطمینان بگویم که الان این شرایط نیست؛ منتهی علت این موضوع می تواند این باشد که در یک یا دو سال گذشته برند های خارجی در یک شرایط نابرابر رقابتی قرار داشتند؛ مثلا جریان نظارت های مالی و کنترلی که در کشور وجود دارد؛ مانند مالیات و عوارض که جهتش و سود و ضررش به تولید کننده ایرانی بر می گردد تا به یک قاچاقچی یا فعال لباس خارجی که وارد کننده غیر رسمی است؛ بر این موضوع تاکید می کنم ما یک رقم پنجاه تا شصت میلیون دلاری واردات رسمی داریم عمدتا این رقم خیلی محدود و ناچیز در حوزه مد و لباس است؛ در صورتی که حجم لباس خارجی به خصوص تا قبل از سال 97 خیلی بالاتر از این بوده؛ خوشبختانه از نیمه دوم سال 97 تا الان با همکاری های دستگاه های مختلف این روند هم کند شده و هم حجمش به مرور زمان کم می شود. بنابراین اولین دلیل این است شرایط نابرابر باعث رشد آن ها شده بود؛ یعنی آن ها هیچ عوارض 9 درصدی ارزش افزوده را پرداخت نمی کردند و هیچ ردی از مالیات و حقوق کارکنانش نداشتند در صورتی که تولیدکنندگان داخلی باید همه این موارد را انجام بدهند؛ شرایط سرسام آور ما را در زمینه تامین مواداولیه نداشته اند و به راحتی کار خود را انجام می دهند. این یک بخش قضیه است که اصلی ترین مشکل کشور ماست و این موضوع مطلق نیست. البته در حال حاضر به سمت برتری برند ایرانی می رویم تا محصولات با کیفیت با قیمت مناسب تولید و عرضه کنیم .

نکته دوم در این حوزه؛ میزان تولید است، بعضی از محصولات برند های خارجی به طور مثال تی شرت یا پیراهن پر مصرف از 500 هزار به بالا تولید می کنند وقتی میزان تولید یک برند خیلی بالا می رود به طور حتم قیمت تمام شده آن کاهش پیدا می کند و ارزانتر می شود؛ منتهی از این ها که بگذریم روندی که الان پشت سر می گذاریم برگشت شرایط عمومی کشور و اقبال مخاطب، توجه تولید کننده به طرح ایرانی، تامین پارچه ایرانی و نخ ایرانی یکی از مهم ترین نکته ای که باید به آن توجه شود. همه این ها به سمت ارجحیت قیمت نهایی، کاهش آن و افزایش کیفیت محصولات ایرانی می رود .

مجری: خب، چه باید کرد تا این اتفاق نیافتد؟ یعنی اقدامی برای جلوگیری از قاچاق شده است؟

قبادی : خوشبختانه در دو سال گذشته با تلاش های اتحادیه های صنفی و مطالبه گری هایی که داشته اند؛ آقای ایمانی عزیز شاید برخی این اعتقادات را داشتند که خود اتحادیه های صنفی به قاچاق کالا دامن می زنند، ولی الان دو سال است می توانیم بگوییم که هیچ صدایی در حمایت از ایجاد شرایط مناسب برای ورود غیر قانونی کالا های خارجی مد و لباس وجود ندارد. در صورتی که دو سال گذشته وجود داشت و می گفتند باید برای ایجاد شغل از این بستر حمایت کنیم و کارآفرینی شود؛ در حالی که با این کار یک جا را آباد و صد جا را نابود می کردند، ده نفر مشغول کار و هزاران نفر را بیکار می کردند؛ بنابراین دو سال است کالای ایرانی با عزم جدی و با مشارکت اتحادیه های صنفی، وزارت صمت و ستاد مبارزه با قاچاق کالا شکل گرفته است البته عدو شود سبب خیر؛ قیمت ارز هم کمک کرده ما نگاهمان را از بیرون به درون معطوف کنیم به جای اینکه به دنبال قیمت کالای ارزان خارجی باشیم کالای با کیفیت ایرانی را دنبال کنیم؛ همه این ها با شناسایی مراکز مختلف و تعیین چارچوب شرایط حضور تولیدکنندگان و برند های ایرانی، نحوه ارتباط آن ها و اقدامات وزارت صمت، ستاد اقتصاد مقاومتی و به ویژه ستاد مبارزه با قاچاق کالا انجام شده است که الان به اطمینان می توان گفت برند های ایرانی رو به کیفیت است و کمتر به برند های خارجی توجه می شود .

مجری: یک اتفاقی که الان وجود دارد و من می خواهم از صحبت های قبلی شما وام بگیرم. خرید در این روز ها با توجه به شرایط کنونی بسیار سخت شده هم از لحاظ قیمت ها و هم انتخاب؛ الان خانم یا آقا فرق نمی کند؛ یعنی من به عنوان یک آقا هنگام خرید شاید لباسی مناسب یا ساده ای که در شان من باشد و بتوانم خرید کنم و علاوه بر آنکه ساده باشد جنس خوبی و قیمت مناسب نیز داشته باشد، پیدا نکنم و این اتفاق در پوشش خانم ها به مراتب بیشتر است. خیلی از خانم های عادی و شاید متدین، الان به راحتی نمی توانند مانتو بخرند؛ یک مثال بزنم چند وقت پیش به مادرم گفتم روز مادر می خواهم برایت مانتو بخرم، من تا حالا برای مادرم مانتو نخریده بودم؛ بعد مادرم گفت: نه! نه! نمی خواهد مانتو بخری. گفتم: چرا؟ گفت: دیگر مانتوی دکمه دار در بازار وجود ندارد .

قبادی : اجازه می دهید صحبت های شما را دو بخش کنم؛ بخش اول اینکه مردم به دنبال مناسب پوشی هستند و بخش دوم صحبت های شما رعایت ارزش ها، اصول و قواعد دینی مان است که باید به آن ها بپردازیم، اینطوری تفکیک می کنم؛ موافقید با عرض بنده؟

بخش مهمی از سیاست ما انجام مطالبه گری مردم است

مجری: بله موافقم .

قبادی : از سه سال گذشته به صورت سالانه عنوانی را با سیاست های محوری در کارگروه ساماندهی مد و لباس دنبال می کنیم و برنامه هایمان را به آن سمت پیش می بریم؛ من الان خوشحالم این را بگویم که با بخش اول صحبت های شما بخش مهمی از سیاست ما در سه سال گذشته انجام شده است و آن هم مطالبه گری مردم است؛ یعنی گام اول تغییر نگرش بود و گام سوم تغییر نگرش در بین مردم و قبل از آن دست اندرکاران. تغییر این سه نگرش باید به گونه ای رخ دهد که نهایتا مطالبه گری مردم ایجاد شود؛ بخش اول صحبت های شما به مناسب پوشی، هماهنگ پوشی، زیبا پوشی، شیک پوشی، آراستگی بر می گردد به اتفاقاتی که در این چند سال گذشته رقم خورده است و مطالبه گری مردم افزایش پیدا کرده است؛ یعنی دیگر اینگونه نیست که وقتی مردم وارد یک فروشگاه می شوند به راحتی قانع شوند و نظرشان تامین شود. پیش از این به این شکل مطالبه گری وجود نداشت یک دلیل هم دارد آن هم این است که مردم ایران استحقاق بهترین ها را دارند و باید از محل منابع طراحی و تولید شده کالای ایرانی تامین شوند .

مجری: حالا می خواهیم شعار ندهیم آقای دکتر! این واقعا جنبه علمی دارد و نظرسنجی کردید؟ یا برداشت شخصی خودتان است؟

قبادی : نه! من که شخصیتم اینجا حقیقی نیست؛ این صحبت هایی را که داشتم ساعت ها روی آن مطالعه شده و اسناد، مدارک و بررسی ها صورت گرفته است؛ وقتی شما می گویید رنگ، من می توانم هزار رنگ دیگر را هم بگویم چرا این رنگ را می گویم مشخص است روی آن فکر می شود. ما نه تنها در این کار بلکه الان که من در خدمت شما رسیده ام از جشنواره ملی دانشجویی می آییم؛ در این جشنواره فکر شده و کلی ساعت ها بر آن وقت گذاشته شده، همکاران در دانشگاه ها در آن کار کرده اند؛ شاید با صحبت هایی که انجام دادم در نگاه اول تصور شود که شعاری بیش نیست، ولی انصافا شعار هایی است که به آن جامه عمل پوشانده می شود ما باید یک جا به توافق برسیم؛ آیا الان ما در مطالبه گری، در ایجاد مطالبه گری مردم تردید داریم .

مجری: من الان نمی دانم چی بگویم .

قبادی : نه الان در همین گروهی که در کنار شما کار می کنند، مطالبه گری به چه صورت است؟

مجری: مطالبه گری ما یکسان نیست، ولی سلایق ما متفاوت است؛ درست است که سلایق متفاوت است، ولی مردم دوست دارند لباس خوب بپوشند .

قبادی : اشکال ندارد؛ بله! این می شود مطالبه گری؛ در گذشته قدرت مردم به گونه ای نبود که مطالبه کنند الان کم کم الگو های ما در کشور رو به افزایش است، تنوع رنگی که در کشور ما ایجاد شد زمینه الگودهی را در جامعه افزایش داده است؛ از شما سوال می کنم؛ آیا در گذشته ما این تنوع رنگی که الان داریم را داشتیم؟

مجری: آقای قبادی! یکی از نقد هایی که داشتم و به طور مثال می شود بیان کرد این است که چند کت صورتی و سبز در مغازه ها و اماکنی که بورس لباس برگزار کرده اند، وجود دارد؟ همه مشکی، سورمه ای، قهوه ای و کرم و طوسی است .

قبادی : می دانید چرا این رنگ ها دیده می شوند؟

مطالبه گری مردم نسبت به رنگ روشن افزایش یافت است

مجری: ما الان تنوع رنگ نداریم .

قبادی : اتفاقا می دانید دلیلش چی است؟ تا پیش از این می گفتند دولت و حاکمیت اجازه تنوع رنگی نمی دهد، الان که این حرف نیست؛ وقتی شما به قدر کم از این رنگ ها استفاده می کنید یعنی این مسئله دیگر مصداق ندارد، دلیل اصلی آن ساختاری به نام شیما است، شناسه پارچه، مد و لباس؛ یکی از شاخص هایی که طراح در آن تیک می زند، رنگ لباس است و گروه های رنگی را انتخاب می کند؛ در ابتدای کار نسبت میزان رنگ تیره به رنگ روشن، چیزی نزدیک به 65 درصد تیره و 35 درصد روشن بود؛ با تلاش هایی که در این مدت انجام شد براساس آخرین آمار در سال 97 که در چند روز آینده در سطح خبری منتشر می شود و با یک تحلیل مناسب جمع آوری شده است؛ حدود 45 درصد رنگ تیره و 55 درصد رنگ روشن داریم؛ خب این امر بیانگر تغییر نگاه تاریخی ما در طراحی است. سمت و سوی طراحی لباس ایران به سمت روشن شدن و روشنایی بیشتر می رود؛ این امر نشان می دهد که طراحی دیگر نظریه، آرزو و امیال نیست؛ 31 هزار نشان شیما در سال 97 برای طراحی لباس صادر شده است که از این تعداد 55 درصد آن روشن و 45 درصد آن طیف تیره را در بردارد؛ البته برخی از لباس ها طبیعی است تیره باشد. ما خوشحال هستیم که مطالبه گری، تنوع گری و گوناگون خواهی مردم در استفاده از لباس افزایش پیدا کرده است .

دسترسی لباس برای خانواده های مذهبی محدود است

مجری: بهتر است به بحث مانتو های جلو باز بیشتر بپردازیم .

قبادی : افزایش مطالبه گری مردم در لباس، کار طراح را سخت کرده و دیگر حاضر نیستند هر لباسی را به راحتی انتخاب کنند. الان به یک جمله تاریخی که جمله تولیدکننده است، اشاره کنم. در حال حاضر لباس در کشور ایران به سمتی می رود که تاریخ مصرف پیدا می کند و تا 5 سال گذشته لباس تاریخ مصرف نداشت، ولی الان تاریخ مصرف دارد؛ در حقیقت شما نمی توانید لباسی را که سال گذشته در ویترین داشتید الان نیز در ویترین برای فروش قرار بدهید؛ برخی از تولیدکنندگان معتقدند لباس نیز مانند مواد مصرفی از جمله مواد لبنیاتی دارای تاریخ مصرف و انقضاء است؛ یعنی مردم در این حوزه مطالبه گری هایشان افزایش پیدا کرده است. نکته دوم این است که من با شما در موضوع طراحی لباس و مشکلاتی که در تهیه لباس و دسترسی لباس در خانواده های مذهبی و عموم مردم در جامعه است، هم عقیده هستم؛ این طور نیست که نداشته باشیم، ولی کافی نیست و دسترسی به آن نیز بسیار محدود است .

مجری: آقای قبادی نمی توان بپذیرم که شما نداشته باشید در ایده آل ترین حالت ممکن که می تواند وجود داشته باشد مانتو های فرم اداری است که باید جلو بسته و دکمه دار باشد .

قبادی : نه! نه !

ما در حوزه لباس همچنان مورد هجمه هستیم

مجری: بیایید یک سر برویم میدان هفت تیر تهران که بازار بورس فروش مانتو برای خانم ها است؛ با انتخاب و حضور شما و دوربین برویم از نزدیک ببینیم و گزارش بگیریم و بررسی کنیم در مراکز فروشی که حدود هزار مانتو وجود دارد چند تای آن ها دکمه دار است؟ به جزء مانتو های اداری !

قبادی : من آمادگی لازم را دارم، یک بار هم این کار را در گفت و گوی ویژه خبری انجام دادیم تازه اوایل کار بود و خوشبختانه یک اتفاق در معرفی لباس ایرانی اسلامی رخ داد که هنوز هم از گزارش خوب همکاران شما بهره مندیم و نتیجه آن را هم می بینیم؛ اما عرض و تاکید می کنم کافی نیست و شاید بخش عمده نیاز مردم را تامین نکند .

مجری: در این حوزه چه کار برای بهبود وضعیت کنونی کرده اید؟ الان مافیای لباس در تلاشند تا پوشش ما را تغییر بدهند؛ در حال حاضر مانتو های توری و جلو باز در بازار زیاد است؛ مانتو هایی که حداقل دوخت لازم را ندارند .

قبادی : این آسیب ها داخلی نیست بلکه برای مافیای خارجی است. یک خبر بسیار محرمانه را بدون تعارف به شما بگویم؛ از بهمن ماه سال 97 یک سلسله اخبار ی به ما رسید مبنی بر اینکه برای سال 98 طراحی لباس های بسیار شیشه ای و بدن نما و تور در دستور کار طراحی لباس برای ایران قرار گرفت، یک بخشی از واردات پارچه انجام شد و ما متاسفانه شاهد این بودیم که برخی از طرح ها و حتی برخی از تولیدکنندگان به سمت این لباس ها و پارچه ها رفتند، از اسفند ماه سال 97 تا الان که من خدمت شما هستم 50 موسسه طراحی مورد دعوت، تذکر و اصلاح قرار گرفت؛ فقط مختص این حوزه هم نیست در اقلام دیگر پوشش نیز همین مشکل را داریم که کار کاملا هدفمند است و هیچ تناسبی با لباس اجتماع ایرانیان ندارد و این پارچه، پارچه فوق العاده جدیدی نیست، ولی طراحی در قالب لباس اجتماعی است و من اخیرا مصاحبه ای در این باره در یکی از نشریه ها داشته ام و در آنجا گفتم یک نمونه هجمه است که خیلی ها باور ندارند ما در حوزه لباس همچنان مورد هجمه هستیم .

مجری: این شبکه مافیا از کجا آمد و چگونه وارد طراحی لباس ایرانی شده است؟

قبادی : این کار ایرانی نبود و یک سلسله شبکه های اجتماعی فعال در دنیا وجود دارد که در ایران نیز دسترسی به آن راحت است؛ من به عنوان خادم مردم که بخشی از عمر خود را در حوزه طراحی مد و لباس گذرانده ام و با سختی های زیادی مواجه شدم براین باورم که نتیجه کار مثبت است. حجم تهاجم آنقدر زیاده که از نخ گرفته تا پارچه وارداتی، موضوع طراحی و ایده دادن و سبک پوششی همه این ها هوشمندانه کشور ما را به سمت اهداف آن ها هدایت می کند و خروجی آن تغییر سبک زندگی است .

مجری: چه اقداماتی برای شناسایی این آسیب ها انجام داده اید؟

قبادی : شناسایی به این معنا نیست که ما یک مورد را بررسی کنیم و طوری انجام دهیم که تمام شود و دیگر به آن نپردازیم؛ اولین اقدام، آگاهی بخشی در جامعه است .

مجری: بالاخره شما بخشی از دولت هستید؛ وزارت اطلاعات، دستگاه های امنیتی، دادستانی و ...

قبادی : این موارد گام های بعدی ماست؛ در این پنجاه مواردی که گفته شد چند مورد اقدام به مراجعات قضایی شد؛ در طول سال دستگاه های ذی ربط و مجموعه های نظارتی وقتی تذکرات منجر به نتیجه نمی شود و اصرار به انجام تخلفات را دارند مراحل قانونی و قضایی انجام می شود؛ این موارد کم هم نیست و تعداد زیادی وجود دارد منتهی اولین مرحله آگاهی بخشی به حوزه طراحی است؛ اکثر طراحان و تولیدکنندگان داخلی مطلع هستند لباس های شیشه ای ساختاری هدفمند و مافیایی است و از آن استفاده نخواهند کرد .

مجری: وجود مدل های جلف در بازار چیست؟ مثال بزنم؟ الان از کجا آمدید؟ جشنواره ملی دانشجویی؛ چند نمونه مانتو در این جشنواره رونمایی شده که اصلا با فرهنگ ما سازگار نیست .

قبادی : در جشنواره ملی دانشجویی ما؟ !

مجری: بله

قبادی : بعید است !

مجری (با خنده): بعید است؟! انصافا شما از بستگانتان اجازه می دهید آن مانتو را بپوشد؟ !

قبادی : اجازه بدهید من یک تفکیکی داشته باشم؛ اصلا آن چیزی که شما فرمودید دیگر مانتو نیست! ما یک لباس مفهومی داریم و یک لباس کاربردی .

مجری: لباس مفهومی تا حالا نشنیده بودم !

قبادی : به کتاب مراجعه کنید؛ در آموزش های هنر و لباس ما سر فصل های مفهومی داریم؛ ممکن است از برگ نباشد از کاغذ باشد؛ از کاغذ نباشد از فلز باشد؛ از فلز نباشد از آلومینیوم باشد از سایر مشتقات دیگر غیر از پارچه باشد؛ این موضوع در سرفصل های مفهومی آموزش های طراحی وجود دارد؛ الهام هایی از موضوعات مختلف گرفته می شود و آن را در قالب یک شکل و مفهوم شکل می گیرد و هیچگاه جنبه کاربردی هم ندارد و درباره آن مفهوم سازی و گفتگو می کند، ولی اگر به عنوان پوشش در جامعه استفاده شود، جلف می شود؛ من با فرمایش شما موافقم و به طور قطع منظور طراحان ما نیز این نیست که این لباس در جامعه استفاده شود؛ لباس های کاربردی؛ بله بخش قابل توجهی از آن دکمه ندارد، ولی من این لباس های بدون دکمه را واقعا به لباس های بدن نما در شش سال قبل که در جامعه وجود داشت، بیشتر ترجیح می دهم؛ گر چه من مخالفم و هیچ حمایتی از این گونه طرح ها نخواهم کرد این لباس ها غیر قانونی نیست و در برخی موارد لباس بدتر از این نیز در جامعه داشته ایم؛ ما الان طراحان و تولید کنندگانی داریم که به طور دائم طرح ها و لباس هایی را به جامعه ارائه می کنند .

مجری: آقای قبادی از دید من این لباس ها هیچکدام بد و بدتر نیستند؛ نه لباس تنگ و نه مانتوهای جلوباز بدون دکمه، هر دو لباس جزء بدترین هستند، نوع سلیقه عوض شده آن موقع لباس های بدن نما مد بوده و الان مانتو های جلو باز بدون دکمه؛ ما باید به سمت اسلامی کردن لباس ها برویم این بحث جدی است و مطالبات زیادی و پیامک های بسیاری در این زمینه داشته ایم؛ بار ها گفته شده که تو رو خدا این موضوع را در برنامه خود بیان کنید .

قبادی : من به شدت با شما موافقم؛ شما می گویید آیا اجازه استفاده از این لباس را به خانواده ام می دهم؟ دخترم از پیش دبستانی چادر پوشیده و هیچ اجباری وجود نداشته و اختیاری بوده است تا آخر تحصیلش هم اجباری نبود. ولی من با دخترم صحبت می کنم و می گویم هر پوششی را که دوست داری انتخاب کن خوشبختانه چادر را انتخاب کرده است؛ من با شما موافقم، ولی باید به شرایط عمومی جامعه در کشور توجه شود؛ زمانی محصولات ما به خارج از کشور عرضه می شد، ولی الان در داخل کشور عرضه می شود؛ امکانات و دسترسی ها نامحدود است و بر اساس ده ها فاکتوری که با شما و مردم عزیز هم عقیده می شوم .

مجری: ببخشید صحبت شما را قطع می کنم؛ شما به عنوان یک مسئول فرهنگی چه اقداماتی را در این باره انجام می دهید درک می کنم و می دانم با من هم عقیده هستید ولی ما در حوزه طراحی لباس عجیب دچار نفوذ فرهنگی شده ایم. مسئولان فرهنگی مد و لباس نیز به دلیل فشار های روانی که وجود دارد دچار مشکل شده اند و نمی توانند هجمه وارده به لباس ایرانی اسلامی را جبران کنند .

قبادی : ما در طراحی لباس دچار نفوذ و تحریک فرهنگی نیستیم و به عنوان مسئول و فعال در این حوزه این موضوع را رد می کنم و در این موضوع با شما همراه و هم عقیده هستم که طراحی ها کم است، ولی نباید گفت اصلا نیست مهم انتخاب و سلیقه خانواده هاست و به این معنا نیست که طراح ما وابسته باشد و خدا نکرده عامل نفوذی دشمن باشند، همه طراحان با باور های مردم جامعه و ایران اسلامی موافق هستند و ما صاحب بهترین طراحان هستیم .

مجری: ولی ممکن است تحت تاثیر غرب قرار گرفته باشند .

قبادی : آقای ایمانی من از شما یک سوال می پرسم؛ یعنی این سوال از مخاطبان بیرونی است. کدام دانشگاه ما یک سر فصل لباس اجتماع را تا چهار سال پیش داشته است؟ لباس اجتماع بانوان را تا چهار یا پنج سال پیش کدام یک از دانشگاه داشته است. مگر نمی گوییم که دانشگاه ها باید خروجی داشته باشد. همین سر و صدا های کارگروه مد و لباس است که جشنواره لباس دانشجویی برگزار می شود و یک کدام واجد تعاریف شما و نکات منفی من نیست. همه کار های مورد تایید هستند. ما تا چهار سال پیش سرفصلی به نام لباس اجتماعی بانوان نداشتیم. ما اگر بخواهیم واقعی نگاه کنیم، کشور ما چهار یا پنج سال است در این زمینه فعالیت می کنیم .

مجری: آقای قبادی من با شما موافق هستم جشنواره دانشجویی داریم، جشنواره فجر داریم، نمایشگاه عاشورایی داریم، مد و پوشاک کودک و نوجوان و حتی عفاف و حجاب داریم. همه این جشنواره ها را داریم و در همه آن ها لباس های طراحی شده با معیار های اسلامی جامعه ما وجود دارد. اما حرف چیه؟ خروجی این نمایشگاه ها چقدر در جامعه وجود می آید؟

قبادی : کم کم باید اجازه بدهید که ما آن چیزی که طراحانمان طراحی می کنند را با قدرت بیاوریم و وارد جامعه کنیم. آقای ایمانی من بخواهم درد و دل کنم حرف زیاد دارم .

مجری: خب آقا راحت باشید .

قبادی : راحت باشم که ... خب یکی از دلایلش این است که پذیرشی از لباس مد ایرانی اسلامی در جامعه وجود نداشت؟

مجری: پذیرش یعنی چی؟

قبادی : نه فقط در جامعه بلکه در دانشگاه ها پذیرشی نسبت به تولید ما نبود .

مجری: شما لباس را تولید کنید .

قبادی : من که تولید کننده نیستم .

مجری: باشه؛ طراحان، همان صاحبان سرمایه و کارخانه داران را ملزم کنید که طبق معیار های جامعه ما تولید لباس کنند .

قبادی : این که می شود دستوری! کار دستوری جلو نمی رود. اصلا کار به این شکل جلو نمی رود به ویژه در حوزه مد و لباس .

مجری: خوب خواهش می کردید؟

قبادی : احسنت. ما الان داریم خواهش می کنیم. احترام می گذاریم، تشویق می کنیم، تایید می کنیم، بستر سازی می کنیم، تسهیل گری می کنیم. این را به عنوان هنر قلمداد می کنیم و شرایط عمومی کشور را به این سمت سوق می دهیم .

مجری: ببینید یک اتفاق دیگر هم رخ می دهد. مثلا یک آدمی که می خواهد یک مانتوی جلو بسته و خیلی پوشیده بگیرد، باید حدود 200 تا 300 هزار تومان هزینه بکند. ولی یک مانتو جلو باز را می توان با 40 ، 50 هزار تومان خرید. یا مثلا در موضوع چادر شما فرمودید دختر خانمتان چادری هستند و حتما خانواده تان هم چادری هستند؟

قبادی : بله همین طور است .

مجری: پارچه چادر چقدر گران است .

قبادی : ببینید برمی گردم به حرفی که گفتم. ببینید چهار سال است در مملکت حوزه لباس راه افتاده است .

مجری: یعنی اگر بخواهی به تدین و عقایدات احترام بگذاری و آن ها را رعایت کنید باید خیلی هزینه کنید .

قبادی : احسنت. ما الان پنج یا شش سال است که این اتفاقات مبارک رخ داده و داریم راجع به مد و لباس ایرانی اسلامی صحبت می کنیم. پیش از این برایتان گفتم، یکی از این اتفاقات دانشگاه بود. دانشگاه پیش از این سر فصل کاملا دایره محدود خودش را داشت. دایره ورود به جامعه و انطباقش با ارزش های جامعه را کمتر داشت. تولید مواد اولیه بخصوص و همین چادر مشکلی است که شما می گویید بسیار محدود بود. الان من حرف شما را تایید می کنم و به شکلی دیگر بگویم. ما ده درصد نیاز مصرف جامعه را در پارچه و چادر مشکی در ایران تولید می کنیم و 90 درصد وارداتی است. خب آقای وزارت صنعت، معدن و تجارت شما مسئولیت دارید، بیایید موضوع چادر مشکی را در ایران حل بکنید. موظفید در قانون ساماندهی مد و لباس که بند مستقلی در آیین نامه دارد، اجرایی کنید. من برای اولین بار است که با این صراحت این حرف را می زنم. من را مجبور کردید که وارد جزئیات بشوم ...

مجری: من انگشت اتهام را به سمت خود شما می گیریم چرا در این چند ساله آنقدر مماشات کردید، داد می زدید و می گفتید آقای وزارت صمتت وظیفه شماست، بیا پای این اتفاق وایسا .

قبادی : آن مطالبه گری الان ایجاد شده است. قبلا اگر ما بحث می کردیم، همراه درست و درمانی نداشتیم اما الان شما، مردم و خانواده های متدین همراه ما هستند. می گویند چرا در چادر مشکی که یک عنصر اصلی نیاز جامعه ماست ما باید وابسته به بیرون باشیم. الان ده درصد از نیاز پارچه چادر مشکی در ایران تامین می شود، تازه این در بهترین شرایط اتفاق می افتد. ما صد میلیون متر مربع در سال دست کم مصرف چادر مشکی فقط برای چادر مشکی داریم، ضمن اینکه این پارچه برای سایر محصولات لباس هم مورد استفاده قرار می گیرد. اگر موافق باشید من این موضوع را به این شکل جمع بندی کنم دشمن نسبت به موضوع مد و لباس خاموش نیست و یک موتور بسیار بسیار محرک را در خارج از ایران دارد. شما مطمئن باشید همه این بحث هایی که ما می کنیم به سرعت مورد نقد و حتی استهذا بیرونی ها قرار می گیرد. اینجا باید عرض کنم اصلا چیز مهمی نیست، ما ارزش ها و اهدافمان در کشور بیش از هر چیزی برایمان مهم است. در این پنج یا شش ساله است که به موضوع مد و لباس بیش از گذشته پرداخت شده. دوستانی که قبل از انقلاب بودند می گویند ما قبل از انقلاب صنعتگر نساجی بودیم، خوب الان چرا نیستید. الان کدام مسئله اتفاق افتاده غیر از این که ارزش های افزوده ملک شما باعث شده است که از نساجی دست بردارید. غیر از اینکه به قول معروف اصطلاح و تعبیر معمولی است که می گویند پشت خودتان را بسته اید و الان دیگر به نیاز جامعه نگاه نمی کنید. البته در پنج و شش ساله دگرگونی ها و اتفاقات خوب رخ داده است .

مجری:خیلی این پنج و شش ساله را گفتیدا !

قبادی : اصلا ربطی به من ندارد. وقتی مطالبه گری در جامعه ایجاد شود وقتی شما از من سوال می کنید من هم سراغ آن چیزی می روم که قانون نوشته است. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که کارگروه مد و لباس در آن است مسئولیت هماهنگی را دارد. من وظیفه نساجی و تولید لباس را برعهده ندارم، من وظیفه ام حوزه طراحی است. در حوزه تولید لباس من وظیفه هماهنگی را دارم. اقدامات زیادی صورت گرفت و همین حوزه نساجی انجمن های متعددی پای کار آمدند و الان این موتور را روشن کردند. شعار هایی که در سال متناسب با موضوع استقلال اقتصادی و فرهنگی انتخاب شده، جهت را به این سمت می برد و الان ارتباط بین طراح و تولیدکنندگان کم کم رخ می دهد و شروع شده است. در این چند ساله طراحی را مسخره می کردند. من 7 سال است در این حوزه مسئولم و اگر می خواهید دقیق تر بدانید، من از سال 91 در این حوزه مسئولیت دارم و در این پنج و شش ساله است که ثمر بخشی، نگاه به تولید داخلی، محصولات ایرانی، پارچه ایرانی و طراحان ایرانی را می بینیم .

مجری: یک موضوع دیگری که در حوزه کاری شما وجود دارد. بحث برگزاری مزون های زیر زمینی است که ظاهرا می بینیم افرادی که به عنوان مانکن انتخاب می شوند کشف حجاب می کنند. به لحاظ عرفی و شرعی و چه از لحاظ قانونی ممنوع است، اما همچنان می بینیم که در مکان های مختلف خاصه تهران که پایتخت است و شهر های بزرگ این موضوع اتفاق می افتد. چه تمهیداتی برای این موضوع اندیشیدید؟

قبادی : از نظر قانون خانه های مد مکلفند طبق موازین و مقرراتی که به آن ها ابلاغ می شود، فعالیت بکنند و عدول از آن ها خلاف مقررات است. من توضیح بدهم، چون خانه های مد مورد خطاب قرار گرفتند. کشور ما تسهیل گری کرده است و ساختار قانونی فعالیت آن ها را فراهم کرده است؛ و طبعا باید آن ها هم تمکین کرده و مقررات را رعایت کنند. آن کسانی که از ما مجوز می گیرند و فعالیت می کنند طبعا می آیند توجیه می شوند و در کارگاه های آموزشی، نشست ها و جلسات ما شرکت می کنند. بخشی که به شدت مشمول این تعریف و فرمایشات شما می شوند این است که اساسا هیچ مجوزی از هیچ مرکز قانونی دریافت نمی کنند. طبق قانون تنها مرکزی که در حوزه مد و لباس باید مجوز صادر بکند بخصوص در نمایشگاه ها ما هستیم؛ بنابراین از فرصت استفاده می کنم برگزار کنندگان و شرکت کنندگان احتمالی پیش از اینکه یک رویدادی را رقم بزنند موظفند که از داشتن مجوز های قانونی اطمینان حاصل بکنند. این مجوز هم به معنای منع فعالیت نیست بلکه پیرو چارچوب ها و ضوابط است که یکی از آن همان عدم اختلاط مرد و زن در کنار همدیگر خواهد بود. ما نمونه هایی را داشتیم که در همین اواخر سال 97 برای ما آفت و مشکلاتی را ایجاد کرد که خوشبختانه با واکنش خوب همکاران ما در کارگروه ساماندهی مد و لباس، مجموعه دستگاه های قضایی و همچنین دستگاه نظارتی باعث شد که برخورد قانونی صورت بگیرد و الان تاکید می کنم که هر فعالیتی در این حوزه بخواهد صورت بگیرد مستلزم دریافت مجوز است. اقدامات غیر مجوز دار طبعا غیر قانونی است و ما در حد امکان شناسایی که می کنیم به نهاد های قانونی معرفی می کنیم .

مجری: در بازار شبکه های اجتماعی سایت ها را که رصد می کردم، حدود چهارصد یا پانصد برند خارجی در کشور ما فعالیت می کنند که از این تعداد فکر می کنم 30 یا 40 تا مجوز دارند. چه اتفاقی قرار است برای برندهای بدون مجوز بیفتد؟

قبادی : مسئول ورود، نظارت، راه اندازی فروشگاه و حتی تدوین تعرفه در ورود کالای خارجی وزارت صمت است اما زیر نظر کارگروه ساماندهی مد و لباس. آخرین آیین نامه ای که دوستان ما داشتند، ساماندهی حضور برند ها در ایران بود. به درستی اشاره کردید حدود 500 عنوان تجاری غیر ایرانی در کشور فعالیت داشتند که اکثر غریب به اتفاق آن ها شاید بالغ بر 95 درصد آن ها غیر رسمی و با غیر نمایندگی در کشور کار می کردند. در سال 95 و 96 این آیین نامه تصویب و تدوین شد و تعدادی موفق شدند که از آن به بعد نمایندگی رسمی را بگیرند. البته الان که من خدمت شما هستم، پوشاک و محصول تمام شده جزو کالا های ممنوعه وارداتی است. حتی اگر یک برندی هم رسما در ایران ثبت شده باشد اجازه واردات کالا به شکل نمایندگی آن را ندارد .

مجری: باید داخل کشور کارخانه بزند و تولید کند .

قبادی : باید تولید مشترک داشته باشد. در این حالت می تواند کار با نشان تجاری خودش را انجام دهد .

مجری: چند کارخانه داریم که در کشور و سرمایه گذاری کردند .

قبادی : تا حدود اوایل سال 97 تا قبل از اینکه واردات محصول ممنوع شود ما چیزی نزدیک به 43 یا 44 مورد در حوزه های مختلف لباس و مد از کیف گرفته تا کفش و لباس، انواع محصولات مد را داشتیم که از وزارت صمت مجوز گرفتند از مبدا خودشان مجوز گرفتند همه این ها طبق قانون موظف بودند که تولید مشترک هم داشته باشند. الان هم بعضا تولید مشترک بعضی از این برند ها در ایران وجود دارد .

مجری: عنوان سال هم سال رونق تولید است. ما الان برند های خوب و با کیفیتی در حوزه مد و لباس داخلی داریم. قبل از برنامه هم که با هم گپ می زدیم درباره دو یا سه نمونه صحبت کردیم. بالاخره شاید قبلا ها می گفتند جوانان خوش پوش تر هستند. الان الحمد الله سلیقه خوش پوشی کودک، نوجوان، جوان، میان سال و پیر نمی شناسد. همه دوست دارند که یک لباس شکیلِ خوب و در شان و شخصیت خودشان بپوشند از طرفی من دیروز با یکی از دوستانم صحبت می کردم، کسی بود که قبلا لباس خارجی استفاده می کرد. با همدیگر به فروشگاهی رفته بودیم ایشان داشت لباس ایرانی خرید می کرد. گفت فلانی من واقعا الان کیف کردم که این لباس را از این برند خوب ایرانی خریدم با وجودی که قیمت پیراهنی که ما خریده بودیم از مشابه خارجی گران تر بود. او به من گفت حد اقل می دانم وقتی من بخرم در این کارخانه عده ای مشغول به کار می شوند. اقتصاد کشور هم به گردش در می آید. چه تمهیدات و کمکی برای این پوشاک تولید کنندگان خوب فراهم کردید. برای آن ها تدارک دید و چه کار می کنید که این رقابت برای افزایش کیفیت بین تولید کنندگان داخلی بیشتر شود. یک نکته دیگری هم که وجود دارد، این است که خیلی از لباس هایی که به عنوان خارجی در کشور عرضه می شود، نشان خارجی دارد، اما ایرانی است، چرا نمی روید آن ها را تقویت کنید فرضا می گویم وحید ایمانی نامی وجود دارد و مثلا شلوار تولید می کند. تو مثلا برو اسم وحید را برند بکن بزن روی لباس هایت. ما می آییم از تو حمایت می کنیم تقویت می کنیم برای این که برند تو یک برند معتبر شود و مردم تشویق شوند و ترغیب شوند که از برند تو خرید کنند .

قبادی : یک جمله و تعبیری دارم که به همان پنج یا شش سال برنمی گرده .

مجری: دچار وسواس شدید .

قبادی : نه خوشحالم از این بابت که شما به عنوان نماینده یک جامعه جوان جملاتی را می گویید که در این سال ها راجع به تک تک واژه هایش فکر شده است. خدا می داند ربطی به حمید قبادی ندارد که اینجا نشسته است. یک تعبیری دارم و آن این است که ما نباید با آدم ها معامله کنیم، چون اگر معامله کنیم ارزش کار دیده نمی شود. نمی دانم مطلبم را رساندم یا نه حتما مخاطب متوجه این عرض من می شود. چون من تا صبح هم حرف بزنم اقدامات جامعه مد و لباس کشور را نمی توانم تبیین کنم. ولی خروجیش را وقتی می بینیم آقای وحید ایمانی می آید هم خودش و هم دوستش را توضیح می دهد که چه علاقه مندی به کالای ایرانی نشان داده است این یعنی اینکه نباید با آدم ها معامله انجام شود، باید با کس دیگری انجام شود و اثرش را هم می بینیم .

مجری: دقیقا آقای قبادی من امروز که اینجا نشستم با افتخار می گویم تمام لباس هایم ایرانی است. من عشق و کیف می کنم که ایرانی پوشیدم. قبل از برنامه هم شما از من پرسیدید و من اسم برند های ایرانی را خدمتتان گفتم و الان برای اینکه تبلیغ نشود، نگفتم. ولی ببینید تا کی من می روم این لباس را می خرم تا زمانی که کیفیتش خوب باشد .

قبادی : در شهریور سال 93 دوستان پیشنهاد کردند و با کمک دوستان از نشان با افتخار ساخت ایران در یکی از نمایشگاه ها رونمایی کردیم. الان شما جمله این است که من افتخار می کنم لباس ساخت ایران را استفاده می کنم، فرهنگ سازی همین است؛ ما باید سلسله اقداماتی را انجام دهیم تا نتیجه آن بشود که وحید ایمانی روبروی من بنشیند و بگوید من افتخار می کنم لباس ایرانی بپوشم. این ماحصل هزاران ساعت فکر، تلاش و اقدام است تا به اینجا رسیده است. تازه ما ابتدای کار هستیم و باید این کیفیت را هم افزایش دهیم و هم حفظش کنیم؛ بنابراین خدا را شکر که این ظرفیت در کشور ما در حال رقم خوردن است. من اگر هم کسی را نقد می کنم دانشگاه، وزارت صمت، خودم، همکارانم و سایرین را این نافی زحمات ارزشمند آن ها و تغییراتی که ایجاد کردند، نیست. نهاد های مختلف اصناف، تشکل ها و اتحادیه های سراسر کشور در خیلی مواقع از ما جلوتر هستند. ما به زودی جشن خودکفایی پیراهن دوزان را برگزار می کنیم و اگر این خودکفایی از 90 درصد رد شود ما این جشن را برگزار خواهیم کرد. یکی از جشن های دیگر ما شال و روسری در حوزه بانوان است. حوزه مانتو و لباس اجتماع بانوان از همین حوزه ها است که ان شاءالله بتوانیم برسانیم. میزان هجمه ای که ما قرار دادیم و محدودیت ها و مشکلاتی که برای ما ایجاد می کنند، در عین حال خوراک ناثوابی که در اختیار ما قرار می دهند از طریق ترویج سبک زندگی نامناسب در کشورمان بی نهایت است. یعنی اگر این اقدام انجام نمی شد نمی دانستیم چه پاسخی دهیم؛ بنابراین این اقدامات مثبت و مفید نشان می دهد که جامعه ما می تواند به یک مطلوبی برسد. بله ما درصدی از لباس های موجود در جامعه مان نشان غیر ایرانی دارد، ولی ایرانی است. این دلیلش عدم اعتمادی است که در این سال های گذشته مردم به محصول ایرانی پیدا کردند. اتفاقا این کلمه وحید را که گفتید خدا می داند بار ها بار ها اولین تولیدکننده ای که می آید و به من مراجعه می کند می گویم اسم کوچکت چیست می گوید مثلا سعید می گویم همین را بگذار. به جای این که فلان برند خارجی را استفاده کنی که مادام العمر هم بنده او هستی و برای او تبلیغ می کنی صرف نظر از کپی رایت تو برای او تبلیغ میکنی از فردا صبح که کار بکنی 10 یا 100 یا 1000 تا هم که برسد به نام خودت است و منافعش به نفع خودت است .

مجری: قبل از برنامه شما دو برادری را مثال زدید که تولیدکننده همین پیراهنی است که من پوشیدم. گفتید که حتی در فشار ها تحمل کردند و کارشان را ادامه دادند الان بهره برداری می کنند. الان در کل کشور هم تقریبا شعبه دارند .

قبادی : همین طور است .

مجری: باید ترغیب شوند؛ برای این ترغیب کردن برنامه ای چیده اید .

قبادی : یک تعبیری دوستان اتحادیه ها، اصناف و صنعتی ها دارند ...

مجری: از زیر سوال در می روید .

قبادی : نه در نمی روم. من اتفاقا می خواهم از طرف آن ها پاسخ بدهم. من نمایندگی همه جامعه مد و لباس را اینجا دارم. من الان به جای تولیدکننده، صنعت، دانشگاه و طراحان جواب دادم .

مجری: دبیر کارگروه هستید دیگر؟

قبادی : اگر واقعیتش را بخواهید تلاش کردیم که در همه حوزه ها اتفاقات خوب رخ دهد. می دانید درخواست آنها چیست؟ خطاب من به بچه های دارایی، مالیات و همه دست اندرکارانی که می توانند مانع باشند، است؛ می گویند همین که برای ما مانع ایجاد نکنید ما هیچ چیز از شما نمی خواهیم. الان این مزون دار هایی که با ما کار می کنند ما کم تر از یک هفته برایشان مجوز صادر می کنیم. دلیلی ندارد که ما ننه و بابای یارو را بیاوریم که می خواهیم یک مجوز مزون دهیم؛ همین که مقررات ما را رعایت کند برایش بس است؛ خدایی نکرده این متهم امنیتی کشور ما نیست. می گویند ما برای مالیات زیر ذره بین می رویم، می گوییم باشد ما آن جا قوانین دیگری داریم که از طریق آن حمایت می کنیم. درخواست جامعه مد و لباس در جهت پیشرفت، ارتقای کیفیت، وابستگی بیشتر داخلی، استقلال، حذف موانع و برداشتن موانع از پیش روی آن هاست. به نظر من راهش پول نیست، راهش اعتبار و وام هم نیست؛ گرچه این موارد در خیلی مواقع موثر و کمک کننده است، اما راه غایی آن ها حذف موانع است .

مجری: خیلی ممنون آقای قبادی سوال آخرم یک کلمه جواب دارد؛ از سال چند مسئولیت دارید؟

قبادی : 91

مجری: در این هفت سال به خودتان چه نمره ای می دهید .

قبادی: بگذارید مردم این نمره را بدهند .

مجری: حالا خودتان قضاوت کنید .

قبادی : من چیزی که از دستم بر می آمد انجام دادم .

مجری: از بیست چند می دهی؟

قبادی : می گویند چقدر از خودت راضی هستی می گویم من تلاشم را کردم. من تلاشم این بوده که با صد ها استاد صحبت کردم، بهره بردم و مشورت گرفتم. از صد ها مدیر دولتی و ده ها کارشناس رسانه استفاده کردم. ده ها نهاد نظارتی را مراجعه کردم تا شرایط مد و لباس در کشور ما شرایط مقبول و موثری باشد. حالا نمره این بیست، پنج و یا ده است؟ شما به ما نمره دهید .

مجری: ان شاءالله مردم به شما نمره می دهند .

قبادی : مردم باید به من نمره بدهند .

منبع: باشگاه خبرنگاران

انتهای پیام/

بازگشت به صفحه رسانه ها

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا ، گروه موسیقی نواحی سازینه قرار بود فردا سه شنبه 28 خرداد 1398 در سالن میلاد نمایشگاه بین المللی، کنسرتش را برگزار کند. اما پیگیری های خبرنگار تسنیم از لغو شدنِ این اجرا حکایت دارد.

قرار بود کنسرت گروه سازینه با برنامه ریزی انجمن دیدبان آزادی و توسعه(هنارس) به نفع سیل زدگان لرستان برگزار شود، قاسم فاضلی کیا مدیرعال این انجمن در گفت وگو با خبرنگار تسنیم گفت: امروز مسئله مجوز و شروع بلیت فروشی حل شد اما اما دیگر خیلی دیر شده است. شاید بهتر بود مسئولان وزارت ارشاد از چند روز پیش تر اجازه باز شدن سایت را به ما می دادند.

وی ادامه داد: ما برای گرفتن مجوز دیر اقدام کردیم. از طرفی تعداد نوازندگان و خوانندگانِ گروه سازینه زیاد بودند و گرفتن مشخصات و تکمیل کردن مدارکشان خیلی طول کشید. ما قبول داریم که دیر اقدام کردیم اما تعلل سیستم دفتر موسیقی هم در این راه بی تاثیر نبود.

فاضلی کیا گفت: ایرادهایی که در تکمیل پروسه مجوز گرفتنِ گروه سازینه وجود داشت، همه قانونی بود، اما می شد برای گروهی که کارنامه مشخصی دارد، مساعدتی از سوی مسئولان ارشاد داشته باشیم.

وی تاکید کرد: به هر روی کنسرت خیریه گروه سازینه را در تاریخ دیگری برگزار خواهیم کرد.

در کنار گروه سازینه قرار بود محمد معتمدی هم کنسرتی برای کمک به سیل زدگان لرستان برگزار کند که این اجرا همچنان به قوت خود باقی است و در تاریخ 29 خرداد 1398 برگزار می شود.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان ، خانه هنرمندان ایران با در اختیار داشتن دو سالن نمایشی بزرگ در مجموعه ایرانشهر و داشتن 8 گالری و سه سالن یکی از ظرفیت های هنری بی نظیر در کشور است، در واقع خانه هنرمندان ایران محل تقاطع افکار و تعامل بین جوامع و اصناف مختلف هنری کشور است که در سال 1378 شکل گرفته است؛ در این مرکز هنری 12 خانه و انجمن اصلی از جمله خانه موسیقی، خانه تئاتر، انجمن شاعران، انجمن گرافیستها، انجمن نقاشان، انجمن سفال و سرامیک و ... عضو شورای عالی هستند که انتخاب مدیرعامل و هدایت کلان و راهبردی خانه هنرمندان توسط آن ها صورت می گیرد؛ خانه هنرمندان ایران از سوی شهرداری و شوری شهر تهران حمایت مالی می شود اما این خانه به گفته مدیران آن از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی حمایت مالی نمی شود، در شرایط کنونی اداره این خانه و تامین منابع مالی اش کار دشواری است چون این خانه ردیف بودجه مشخصی ندارد. تامین منابع مالی خانه هنرمندان موضوعی بود که با مجید رجبی معمار ، رئیس خانه هنرمندان به گفتگو نشسته ایم که در زیر می آید:

خانه هنرمندان امسال که سال ریاضت اقتصادی است برای تامین بودجه مورد نیازش از چه منابعی استفاده می کند؟

خانه هنرمندان مجموعه بسیار فعال فرهنگی است و به تعبیری جزو فعال ترین مجموعه های فرهنگی و هنری در کشور است اما متاسفانه هیچ ردیف بودجه ای در قانون بودجه کشور ندارد، ما در این سال ها هم هر چقدر تلاش کردیم از طریق سازمان برنامه و بودجه و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مراجعات متعدد به کمسیون فرهنگی مجلس که ردیف بودجه ای را به این خانه اختصاص بدهند اما موفق نشدیم.

آیا خانه هنرمندان از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کمک های مالی دریافت می کند؟

نه، این خانه کمکی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت نمی کند .در خانه هنرمندان در سال بیش از صد نمایشگاه برگزار می شود، بسیاری از این نمایشگاه ها نمایشگاه ملی کشور است مثلا سالی حداقل سه یا چهار نمایشگاه انجمن نقاشان ایران فقط در این خانه برگزار می کند سالی حداقل سه نمایشگاه ملی عکس برگزار می شود و تمامی انجمن های مختلف هنری در این خانه نمایشگاه برگزار می کنند. خانه هنرمندان باید تمامی هزینه هایش را خودش تامین کند .

آیا شهرداری تهران هم کمک مالی به خانه هنرمندان نمی کند؟

غیر از کمک های شهرداری تهران که با حمایت آقای حناچی و حمایت کمسیون فرهنگی شورای شهر یک آب باریکه ای برای خانه هنرمندان و تماشاخانه در نظر گرفتند. ما بودجه دیگری نداریم، سال گذشته وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بر اساس سیاست شفاف سازی خود جدول بودجه و نهادهایی را که براساس تصویب مجلس سهم از بودجه دریافت می کنند را منتشر کرد. ممکن است نهادهایی باشند که وزارت ارشاد علاقه ای به تخصیص بودجه به ان ها نداشته باشد ولی لاجرم باید بودجه مصوب در مجلس را تقسیم کند.

رقم کمک وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال گذشته به خانه هنرمندان چقدر بود؟

آقای وزیر خیلی حمایت کردند و سال گذشته مبلغ 200 میلیون تومان به خانه هنرمندان اختصاص دادند که البته این رقم ها پاسخگوی نیازهای ما نیست. من تهیه کننده سینما و مستند ساز هستم با 200 میلیون تومان یک فیلم کوتاه را به سختی می شود ساخت، در حالی که مجموعه ای که در سال 200 تا 250 ایونت و رخداد فرهنگی و هنری را باید برگزار می کند مرتب باید سالن های تئاترش فعال باشد و نشست های تخصصی مرتب برگزار کند سینما تک خانه به عنوان فعال ترین سینما تک کشور فعالیت می کند این رقم برای ما ناچیز است، اما ما با سختی و با همت همکاران و دوستان از فعالیت بازنایستادیم و خانه پر انرژی و پر تلاش دارد پیش می رود.

برای تامین منابع مالی خانه هنرمندان چرا اسپانسر نمی گیرید؟

در تلاش هستیم از بعضی موسسات فرهنگی و اقتصادی اسپانسر بگیریم، خانه هنرمندان با همین فعالیت های هنری مشترک که با کشورهای خارجی انجام می دهد مبالغی را می گیرد که اینها هم بیشتر مبالغ فرهنگی است و چون آن کشورها هم دست و بالشان باز نیست نمی توانیم کمک هایی بگیریم، ولی خانه بلاوقفه کارش را ادامه می دهد من امیدوارم امسال وزارت ارشاد و سازمان برنامه و بودجه تصمیمی بگیرد و ردیف بودجه کمکی برای خانه هنرمندان پیش بینی کند.

پایان پیام/ 32

ایران آرت: ماه گذشته در ایران آرت گزارشی از روند تولید آلبوم "قمارباز" به خوانندگی و آهنگسازی محسن چاوشی منتشر کردیم و به نقل از تهیه کننده اثر خبر دادیم که هدف تیم تهیه و تولید آلبوم این است که "قمارباز" را در هفته آخر خرداد منتشر کنند، اما اکنون که در آخرین هفته خردادماه هستیم خبری از انتشار دهمین آلبوم رسمی محسن چاوشی نیست.

هادی حسینی تهیه کننده آلبوم "قمارباز" در این باره به خبرنگار ایران آرت گفت: آلبوم "قمارباز" تقریباً آماده است اما چهار قطعه جدید به آلبوم اضافه شده و چون این قطعات مجوز شعر نداشتند منتظر مجوز این قطعات هستیم.

هادی حسینی افزود: به محض اینکه مجوز چهار قطعه جدید صادر شود تاریخ انتشار آلبوم را اعلام خواهیم کرد.

گفتنی است؛ ماه گذشته در اتفاقی غیرمنتظره محمد الهیاری فومنی به عنوان مدیر کل دفتر موسیقی منصوب و جایگزین علی ترابی شد و این تغییر مدیریتی می تواند یکی از دلایل تأخیر در صدور مجوز انتشار آلبوم "قمارباز" باشد.

"قمارباز" شامل 10 یا 11 قطعه است. نیمی از اشعار این آلبوم از سروده های مولانا و سایر اشعار نیز از سعدی و دیگر شعرای کلاسیک است. محسن چاوشی در این آلبوم همچون "امیر بی گزند" که در خرداد 95 منتشر شد چند قطعه ریتمیک و طرب انگیز هم اجرا کرده است.

محسن چاوشی تاکنون آلبوم های "یه شاخه نیلوفر"، "ژاکت"، "حریص"، "سنتوری"، "پرچم سفید"، "من خود آن سیزدهم"، "پاروی بی قایق"، "امیر بی گزند" و "ابراهیم" را منتشر کرده است. آلبوم "ابراهیم" سال گذشته با حواشی و جنجال های فراوان منتشر شد و در پایان سال عنوان پرفروش ترین آلبوم سال 97 را به خود اختصاص داد. این آلبوم در یک ماه اول انتشارش بیش از دو میلیارد تومان فروش کرد.

خبرگزاری مهر -گروه هنر- فریبرز دارایی؛ مجموعه تئاتر شهر و محیط پیرامون آن دیگر به مانند داستان هزار و یک شب است و هر روز ماجرای تازه ای برای آن شکل می گیرد. در این بین خانواده فرهنگ و هنر و علاقه مندان و مخاطبان تئاتر چشم انتظار اقدام به جا و عاجل مدیران و مسئولان فرهنگی در نجات این بنای ثبت شده در میراث ملی ایران هستند اما تا به حال این چشم انتظاری نتیجه ای نداشته جز وخیم تر شدن شرایط مجموعه تئاتر شهر.

روز گذشته شنبه 25 خرداد جلسه ای میان مدیران شهری و مسئولان تئاتری جهت رسیدگی به این موضوع برگزار شد که شهرام کرمی مدیرکل هنرهای نمایشی درباره جزئیات آن به خبرنگار مهر گفت: جلسه ای با حضور مقامات نیروی انتظامی، رئیس کمیسیون فرهنگی شورای شهر، مدیران شهری و مدیران تئاتری و خانه تئاتر درباره وضعیت پیرامون مجموعه تئاتر شهر و حریم این مجموعه برگزار شد.

کرمی نتیجه و خروجی این جلسه را مثبت ارزیابی و از مکلف شدن شهرداری منطقه 11 برای مطالعه سریع طرح حریم مجموعه تئاتر شهر و همچنین نظارت جدی نیروی انتظامی در محیط پیرامون مجموعه و بوستان دانشجو خبر داد.

نیازی به حریم نیست!؟

اما همزمان اظهارنظرهایی از حجت نظری سخنگوی کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران در رسانه ها منعکس شد که باعث تعجب و تأمل بود؛ اظهارنظرهایی که به نظر می رسد بیشتر ناشی از ناآشنایی این مدیر شهری با فضای پیرامون مجموعه تئاتر شهر و به خصوص نیازهای یک بنای ملی در زمینه حفظ و نگهداری است.

حجت نظری در این جلسه تأکید کرده است که برای بحث ساماندهی دستفروشان ضلع غربی و شمالی محیط پیرامون مجموعه تئاتر شهر نباید محیط را محصور و ایزوله کنیم.

وی با اشاره به برخی گمانه زنی ها در مورد احتمال دیوارکشی در اطراف مجموعه تئاتر شهر گفت: اینکه بخواهیم فضا را ایزوله کنیم تجربه نشان داده که اتفاق خوبی نخواهد بود. نمی شود گفت که فقط افراد فرهنگی و علاقه مندان به تئاتر در این فضا تردد کنند و بقیه حق ندارند وارد شوند، چرا باید یک فضای فرهنگی را از حضور دیگر شهروندان محروم کنیم؟

حجت نظری

نظری در ادامه سخنان خود با اشاره به یکی از تفاوت های مدیریت شهری اصلاح طلبان با مدیریت شهری قبلی، گفت: ما یک تفاوت عمده ای با مدیریت قبلی داریم و این بود که ما گفتیم که می خواهیم شهر انسان محور داشته باشیم، با این تفکر نمی شود هر جا که رسیدیم بگوییم می خواهیم آنجا را محصور کنیم. به نظرم همان نقدی که در مورد محصور کردن چهارراه ولیعصر وجود دارد، در مورد احتمال محصور شدن تئاتر شهر هم وجود دارد و البته نمی دانم در نهایت این اتفاق رخ می دهد یا نه.

عضو کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر تهران با تاکید بر اینکه ما باید بتوانیم مجموعه تالار وحدت را هم از این حصر خارج کنیم، گفت: اگر مردم نتوانند با اماکن مختلف فرهنگی، میراثی و اماکن مهم شهرشان ارتباط برقرار کنند نمی توانیم همه آنها را شهروند شهر بدانیم چون آنها را از هویتشان دور کرده ایم و این برای شهر و شهروندانش خطرناک است.

نظری با بیان اینکه در بسیاری از کشورهای خارجی مردم می توانند تا حیات مراکز حساس دولتی هم بروند، گفت: در یکی از کشورهای خارجی ما با دوچرخه به وسط حیاط وزارت امور خارجه آن ها رفتیم و آنجا هیچکس به ما نگفت که آنجا نرویم و امینت کشور به خطر می افتد، حالا ما اینجا می خواهیم یک پارک و فضای فرهنگی را هم از مردم بگیریم و مانع حضورشان شویم؟ ما نباید پارک را از مردم بگیریم من خواهشم این است که این کار را نکنیم. محدودیتی ایجاد نکنیم و مانع نشویم.

اما این مدیر شهری اظهارنظر عجیب تری نیز داشت و در مورد اینکه فرهنگ برخی از افراد حاضر در محدوده تئاتر شهر متناسب با شأن فرهنگی این محدوده نیست، گفت: اولاً که ما مرجع تشخیص و تعیین فرهنگ مردم نیستیم، ثانیاً اگر این گذاره هم درست باشد و ما بگوییم که بعضی از آدم هایی که در این فضا هستند، فرهنگشان به اندازه حضور در آن فضاها رشد نکرده، این موضوع ناشی از ضعف ماست که نتوانستیم درست فرهنگسازی کنیم.

نظری در پایان تاکید کرد: بهتر است به جای پاک کردن صورت مساله، کار سخت را انتخاب کنیم تا انشاءالله شهر بهتری هم برای مردم و هم برای آیندگان داشته باشیم.

چقدر تئاتر شهر را می شناسید؟

با نگاهی به این سخنان حجت نظری سخنگوی کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر تهران اشاره به برخی نکات لازم و ضروری است.

نکته اول اینکه گمان می رود این مدیر شهری هیچگاه به همراه خانواده خود و حتی به تنهایی و جدا از دید و بازدیدهای مرسوم و ویترینی مسئولان شهری، در ساعات منتهی به غروب آفتاب از ضلع شمالی و غربی مجموعه تئاتر شهر عبور نکرده، چه رسد به اینکه در ضلع جنوبی تئاتر شهر و میان بوی ناشی از استعمال مواد مخدر و خلافکارانی که چشم به او دوخته اند و یا با دیدن صحنه های مختلف درگیری میان آن ها، دقایقی را سپری کرده باشد.

اگر مدیران محترم شهری یک بار هم که شده به تماشای یک اثر نمایشی در مجموعه تئاتر شهر بنشینند و بعد از پایان اجرا و تاریک شدن هوا در پیرامون مجموعه به تنهایی قدم بزنند و ضربان قلب شان بالا برود و با شنیدن صداها و افراد خلافکار سرعت قدم هایشان بیشتر بشود، احتمالاً نظرات و نگاه شان هم کارشناسانه تر می شود اینگونه برداشت می شود که سخنگوی کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر تهران در اظهارات روز گذشته خود بیشتر به دنبال یک بازی سیاسی به جای اقدامی کارشناسانه بوده است. آیا این مدیر شهری با همین استدلال که ما یک تفاوت عمده ای با مدیریت قبلی شهری داریم و این بود که گفتیم که می خواهیم شهر انسان محور داشته باشیم. حاضر است این شهر انسان محور را با برداشتن حریم اطراف خانه های مردم ایجاد کند؟ زیرا به نظر می رسد از دید کارشناسانه این مدیر شهری، دزدیده شدن کاشی های نمای مجموعه تئاتر شهر و تخریب آن ها با آتش سیگار، یادگاری نویسی روی آن ها و دزدیدن دستگیره های درهای این مجموعه در راستای انسان محور شدن شهر تهران بوده است!

با این استدلال احتمالاً اگر حریم اطراف خانه ها هم برداشته شود، دزدیده شدن سنگ یا آجر نمای ساختمان ها، حضور افراد خلافکار در پیرامون فضای سبز منازل، استعمال مواد مخدر و انجام رفتارهای شرم آوری همانند همان هایی که در زمان تاریکی هوا و ساعات مختلف شب در ضلع جنوبی مجموعه تئاتر شهر رخ می دهد، همگی در راستای انسان محور شدن شهر تهران خواهد بود!

نکته ای که معضل اساسی ما در حفظ و نگهداری مجموعه تئاتر شهر به عنوان یکی از مهمترین بناهای فرهنگی و هنری شهر تهران است، نبود نگاهی کارشناسانه درباره شرایط و معضلات پیرامون این مجموعه است. وقتی سخنگوی کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر توجهی به تیراندازی و سوءرفتارهای متعدد خلافکاران، فروشندگان مواد مخدر و بزهکاران در پیرامون تئاتر شهر ندارد و نمی داند چه آسیب های روحی و روانی به خانواده هایی که قصد تماشای آثار نمایشی در این مجموعه را دارند تحمیل می شود، باید هم معیار مقایسه خود را حضورش در وسط حیاط وزارت امور خارجه کشوری خارجی قرار دهد که کسی به او و همراهانش نگفته چرا وارد این محدوده شده اید!

مشکل اساسی این است که این مدیر و احیاناً طیف گسترده تری از مدیران شهری، اصلاً از مشکلات و معضلاتی که در اطراف بنای مجموعه تئاتر شهر که حریم مشخص این مجموعه است و همچنین حد و مرز این حریم مطلع نیستند و به همین خاطر است که با چنین ادبیاتی وضع خود را استدلال می کنند؛ ما نباید پارک را از مردم بگیریم. ، این در حالی است که هیچکدام از مدیران تئاتری، خانواده هنر و هنرمندان و همچنین مخاطبان تئاتری در مشخص شدن حریم مجموعه تئاتر شهر از گرفته شدن پارک از مردم صحبت نکرده اند که این مدیر شهری از چنین دغدغه ای سخن به میان می آورد.

اگر این مدیر محترم شهری و دیگر مدیران و مسئولانی که بر این باورند تئاتر شهر باید در راستای انسان محور شدن شهر تهران بدون حریم باشد و باید فرهنگ مردم را بالا برد حتی به قیمت اینکه دیگر اثری از تئاتر و تئاتر شهر نباشد، یک بار هم که شده به تماشای یک اثر نمایشی در مجموعه تئاتر شهر بنشینند و ضمن دیدن یک اثر نمایشی و آشنایی با هنر تئاتر بعد از پایان اجرا و تاریک شدن هوا در پیرامون مجموعه تئاتر شهر به تنهایی قدم بزنند و ضربان قلب شان بالا برود و با شنیدن صداها و افراد خلافکار پیرامون مجموعه سرعت قدم هایشان بیشتر بشود، نظرات و نگاه شان کارشناسانه تر می شود.

و نکته پایانی اینکه موضوع دستفروشان با ماجرای خلاف کاران ضلع جنوبی و شرقی مجموعه تئاتر شهر متفاوت است اما گویا از دید سخنگوی کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر تهران این 2 گروه یکی هستند، بحث ساماندهی دستفروشان بحثی جداست و بحث تیراندازی، قمه کشی، سرقت تلفن های همراه، مردم آزاری و ایجاد ناامنی برای خانواده ها و مراجعه کنندگان به تئاتر شهر و انجام رفتارهای اخلاقی و جنسی در ساعات تاریک شب در ضلع جنوبی و شرقی مجموعه تئاتر شهر، چیز دیگری است.

کد خبر 4641950

فریبرز دارایی

به گزارش روابط عمومی معاونت امور هنری، محمد الهیاری با مدیران جشنواره موسیقی جوان، جشنواره موسیقی کلاسیک تهران، جشنواره بین المللی موسیقی معاصر تهران و سیزدهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران دیدار و گفتگو کرد.

در این نشست هومان اسعدی، دبیر سیزدهمین جشنواره موسیقی جوان با مدیرکل دفتر موسیقی درباره برگزاری دوره های قبل جشنواره، حضور استادان و هنرمندان شاخص در داوری، حمایت دفتر موسیقی از این فرایند هنری و ضرورت برنامه ریزی برای حضور برگزیدگان جشنواره موسیقی جوان به حوزه تولید و فعالیت های حرفه ای موسیقی گفتگو شد.

در نشست دست اندرکاران جشنواره موسیقی کلاسیک تهران با مدیرکل دفتر موسیقی نیز، دست اندرکاران جشنواره گزارشی از برگزاری دو دوره قبلی و رویکرد جشنواره در پاسداشت موسیقی ایران بیان کردند. همچنین در این نشست درباره راهکارهای ممکن برای استمرار جشنواره و ضرورت توجه بیش از پیش به موسیقی ایران و پاسداشت استادان موسیقی مباحثی مطرح شد.

در نشست دست اندرکاران جشنواره بین المللی موسیقی معاصر تهران با الهیاری نیز گزارشی از برگزاری سه دوره جشنواره بین المللی موسیقی معاصر تهران و برنامه ریزی برای چهارمین دوره این جشنواره از سوی برگزارکنندگان بیان و درخواست حمایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای هماهنگی ورود میهمانان خارجی جشنواره مطرح شد. محمد اله یاری، مدیرکل دفتر موسیقی در این دیدار بر حمایت از هنرمندان ارزشمند موسیقی و اعتلای آن تاکید کرد.

جلسه برنامه ریزی سیزدهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران با حضور احمد صدری دبیر جشنواره و علی ثابت نیا مدیر عامل انجمن موسیقی ایران جشنواره برگزار شد. احمد صدری دبیر سیزدهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران در این جلسه گزارشی از اقدامات برای برگزاری مطلوب این دوره جشنواره بیان کرد.

علی ثابت نیا نیز درباره تمهیدات و برنامه های اجرایی جشنواره در زمینه های اطلاع رسانی و تبلیغات، امور اجرایی و ... بیان کرد.

مدیرکل دفتر موسیقی در این جلسه با تاکید بر تقویت بخش های مختلف جشنواره و پاسداشت پیشکسوتان موسیقی نواحی کشور گفت: حمایت از موسیقی نواحی به عنوان یکی از سیاست های محوری دفتر موسیقی ضرورت دارد.

ایساک یونانسیان: در مورد نقش آفرینی هنر و فرهنگ ارمنیان ایران بی شک نمیتوان از گشودگی فرهنگ والای ایرانیان و مردم این سرزمین غافل شد که با آغوشی باز ارمنیان را در خود پذیرفتند.

روز گذشته (شنبه 25 خرداد ماه 1398) به همت موسسه ترجمه و تحقیق هور، مراسم نقش ارمنیان در تئاتر ایران و تجلیل از دست اندرکاران ارمنی تئاتر ایران در سالن کومیتاس باشگاه فرهنگی آرارات تهران برگزار گردید.

در این مراسم جمع کثیری از بازیگران، کارگردانان و هنرمندان ایرانی، نمایندگان وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی و اعضای شورای اسلامی شهر تهران حضور داشتند.

در این مراسم بهزاد فراهانی، بازیگر، منتقد و کارگردان و ایساک یونانسیان رئیس هیئت مدیره موسسه ترجمه و تحقیق هور سخنرانی کردند و فیلمی مستند در خصوص سیر تاریخی حضور ارمنیان در تئاتر ایران به نمایش در آمد. همچنین در این مراسم قسمتی از نمایشنامه سیاوش و سودابه که نویسنده ایرانی - ارمنی، گئورگ آوانسیان با تخلص ادبی گئورگ دارفی از شاهنامه اقتباس کرده بود توسط جمعی از بازیگران جوان ارمنی به کارگردانی خانم آناهید آباد بروی صحنه رفت.

بهزاد فراهانی در مراسم نقش ارمنیان در تئاتر ایران گفت: بسیار افتخار می کنم که دانش آموخته مکتب شاهن سرکیسیان هستم، زیرا این بزرگمرد همه چیز به ما آموخت، او انسانیت را آموخت، مطالعه کردن را آموخت و به ما یاد داد که هنرمند بی سواد به درد چیزی نمیخورد. ارمنیان نه تنها در تئاتر بلکه در بسیاری از عرصه های دیگر معلم ما ایرانیان بوده اند.

ایساک یونانسیان، رئیس هیئت مدیره موسسه هور نیز گفت: بنظر بنده نقش آفرینی در عرصه هنر و فرهنگ در هر جامعه نیازمند بستری است که بسادگی بتواند آن هنر و فرهنگ را در خود بپذیرد. درمورد نقش آفرینی هنر و فرهنگ ارمنیان ایران و بستر این نقش آفرینی بی شک نمیتوان از گشودگی فرهنگ والای ایرانیان و مردم این سرزمین غافل شد که مهر خود را در طبق اخلاص گذاشتند و با آغوشی باز ارمنیان را در خود پذیرفتند. تا جایی که این میهمانان توانستند بر غنای فرهنگ و هنر این سرزمین بیافزایند و گامی مثبت در این عرصه بردارند.

موسسه هور در این مراسم از اِدنا زینلیان طراح صحنه و لباس و ملقب به مادر طراحی ایران، آندرانیک خچومیان مترجم، بازیگر و نمایشنامه نویس، آلبرت بیگ جانی کارگردان تئاتر عروسکی، سورن مناسکانیان بازیگر و کارگردان پیشکسوت تئاتر، آراز بارسقیان نویسنده، کارگردان و نمایشنامه نویس، مقدی شامیریان، طراح لباس و زنده یاد لوون خانکلدیان (هفتوان) تجلیل به عمل آورد.

احمد مسجد جامعی، محمد جواد حق شناس، حجت نظری از اعضای شورای اسلامی شهر تهران و سعید پورصمیمی، رحمان رحمانیان، میکائیل شهرستانی، شقایق فراهانی، حمید رضا نعیمی، سیروس شاملو، پیمان شیخی، لوریس چکناوریان، واروژ کریم مسیحی و وارطان ساهاکیان از هنرمندان حاضر در این مراسم بودند.

در مراسم دیروز همچنین گروه موسیقی و کُر به رهبری استاد رازمیک اوحانیان رهبر گروه کُر و ارکستر سمفونیک تهران قطعاتی از ترانه های فولکلور ایرانی تنظیم زنده یاد روبیک گریگوریان و سرود ایران ساخته لوریس چکناوریان را اجرا کردند.

سرویس زنان جوان آنلاین: 40 سال پیش جامعه ایرانی با هدف ارتقا و تعالی ساختار جامعه، ارزش های متعددی را جایگزین ارزش های حاکم بر جامعه کرد. در این میان برون داد این انتخاب ارزشی برای زنان ایرانی حجاب و عفاف بود؛ ارزشی که هنوز هم در میان قاطبه اعضای جامعه جایگاه خود را حفظ کرده است، اما برای تغییر در ساختار ارزشی یک جامعه باید از تغییر در سیمای ظاهری آن آغاز کرد. نخستین دستاورد این ماجرا عادی سازی و دستاورد بعدی آن ارائه الگوی جدید به جامعه است. این درست همان اتفاقی است که در حوزه حجاب و پوشش در جامعه ما رخ داده است و وضعیت پوشش زنان و دختران در بیرونی ترین لایه جامعه را به شکلی رقم زده که موجب شده است حجابی که قانون کشور ماست و فراتر از آن ریشه چندین هزار ساله در نظام ارزشی و فرهنگی ایران دارد به شرایطی دچار شود که نمود های بدحجابی در جامعه از نمود های حجاب بیشتر باشد. از این فراتر، تلنگری بود که ماجرای تذکر راننده اسنپ به مسافر بدحجاب به جامعه وارد کرد و خانم مسافر به جای رعایت قانون با شکستن حریم خصوصی راننده و انتشار تصویر وی در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی کوشید تا التزام به قانون راننده را زیر سؤال ببرد و تقبیح کند. این ماجرا هر چند با واکنش جدی کاربران فضای مجازی در حمایت از راننده اسنپ مواجه شد، اما تلنگری بود برای آنکه عملکرد دستگاه های متولی امر حجاب و عفاف را مورد بازبینی قرار دهیم و ببینیم 26 دستگاه متولی امر حجاب با وظایفی عموماً ایجابی و از جنس اقناع و فرهنگسازی، چگونه عمل کرده اند که اوضاع حجاب و عفاف در جامعه امروز اینگونه است. برای این منظور سراغ دکتر سمیرا خطیب زاده، استاد دانشگاه و فعال اجتماعی رفته ایم. خطیب زاده دبیر سابق ستاد مردمی عفاف و حجاب را در کارنامه دارد و پاسخگوی سؤالات ما با محوریت حجاب و عفاف شد.

خانم دکتر خطیب زاده! ماجرای واکنش خانم مسافر بدحجاب به تذکر قانونی راننده اسنپ تلنگری بود درباره اینکه جامعه ما به عنوان جامعه ای مطالبه گر ارزش های اسلامی از جمله عفاف و حجاب به جایی رسیده که نه فقط در موارد متعدد شاهد نقض این قانون هستیم بلکه در برابر تذکر برای رعایت قانون و مطالبه ای همگانی با واکنش تند و تقابلی مواجه می شویم. اگر بخواهیم ماجرای تذکر راننده اسنپ به خانم بدحجاب را به عنوان یک پدیده اجتماعی مورد آسیب شناسی قرار دهیم چه اتفاقی افتاده است که به چنین شرایطی رسیده ایم؟
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و حال و هوای دفاع مقدس حجاب امری کاملاً پذیرفته شده و شرعی بود و بحث قانونی بودن حجاب در ورای آن مطرح می شود. در حال حاضر، اما به دلیل انفعال دستگاه های مسئول امر عفاف و حجاب در جامعه با شرایطی مواجه هستیم که به رغم قانونی بودن بحث حجاب به نظر می رسد گاهی با هجمه افراد بدحجاب مواجهیم.

اگر به قانون حجاب و عفاف و مسئولیت 26 دستگاه در این امر بازگردیم می بینیم که ریز به ریز مسئولیت های هر 26 دستگاه در این حوزه مشخص شده است، اما با بازبینی مسئولیت ها و دستگاه ها متوجه می شویم هیچکدام از آن ها به وظایف خود عمل نکرده اند.
تبیین موضوع عفاف و حجاب و مقابله با بدحجابی و بی عفتی همچون حلقه های یک زنجیره است که اگر هر دستگاهی و نهادی وظایف خود را در این میان انجام ندهد بخشی از این زنجیره مفقود می ماند و در نهایت کار به نتیجه نمی رسد. بسیاری از دستگاه ها و وزارتخانه هایی که برای آن ها در این قانون مسئولیت تعیین شده نه تنها کاری در این حوزه انجام نداده اند بلکه موجب تضعیف مباحث مرتبط با حجاب و عفاف شده اند. وقتی این حلقه ها کار خود را به درستی انجام نمی دهند می رسیم به حلقه ای که در انتهای این صف قرار دارد و آن نیروی انتظامی است و اگر سایر نهاد ها کار خود را به درستی انجام می دادند شرایط به گونه ای پیش نمی رفت که در نهایت نیروی انتظامی ناگزیر به انجام کار سلبی باشد. در حالی که اگر 25 ارگان دیگر کارشان را درست انجام می دادند انتظارات به سمت این یک ارگان جلب نمی شد.

اشاره داشتید برخی دستگاه ها نه فقط کاری در این حوزه انجام ندادند بلکه موجب تضعیف مباحث مرتبط با حجاب و عفاف شدند. به طور روشن عملکرد کدام دستگاه ها را در راستای تضعیف مباحث مرتبط با عفاف و حجاب ارزیابی می کنید؟
به طور مثال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یکی از دستگاه هایی است که در این زمینه عملکردش در راستای تضعیف پایه های حجاب و عفاف در جامعه بوده است. شما وضعیت پوشش در فیلم های سینمایی را که در سال های اخیر اکران می شود ببینید. در حوزه تئاتر ها با همین مشکل مواجه هستیم. حتی دیالوگ هایی که در این فیلم ها بین بازیگران رد و بدل می شود به نوعی عفت زدایی و حیازدایی را دامن می زند.

مصوبه عفاف و حجاب و تعیین وظایف 26 دستگاه در این حوزه حالا به نوجوانی رسیده است. به نظر شما چه عواملی مانع از اجرایی شدن این مصوبه قانونی شده است؟
این قانون هم به رغم جامع و کامل بودن و مشخص کردن وظایف ریز دستگاه ها ضعف مهمی دارد.

چه نقطه ضعفی دارد؟
نقطه ضعف مهم قانون حجاب و عفاف این است که برای این قانون هیچگونه ضمانت اجرایی در نظر گرفته نشده است، در حالی که اصناف و نوع پوششی که ارائه می شود دستگاه های فرهنگی همچون صداو سیما و رسانه ها و از همه مهم تر آموزش و پرورش و آموزش عالی در این زمینه ضعف جدی عملکرد دارند. آموزش و پرورش تربیت نسل آینده را بر عهده دارد و نقش و اهمیت نهاد های آموزشی در بحث های فرهنگی عفاف و حجاب بسیار حائز اهمیت است. برای آنکه افراد در سنین جوانی و نوجوانی فرهنگ حجاب و عفاف را بپذیرند از سنین کودکی باید روی آن ها کار شود و این باور در ذهنشان نهادینه شود. هر قدر وظایف درست انجام نشود و ما از مواضع خودمان بیشتر عقب نشینی کنیم در نقطه مقابل با تلاش های بیگانگان در این حوزه مواجه هستیم.

شاید یکی از آسیب هایی که موجب شده است حجاب و عفاف از مسیر اصلی خود منحرف شود و گاهی در جامعه شاهد تقابل هایی با این موضوع باشیم گره خوردن بحث حجاب به موضوعات سیاسی یا حتی اقتصادی است. از نگاه شما برای حل این معضل چه باید کرد؟
دقیقاً هر کس می خواهد در انتخابات رأی بیاورد یا نیاورد موضع گیری خودش را در برابر این موضوع اهرمی برای جلب حداکثری قرار می دهد، در حالی که این موضوع اصلاً سیاسی نیست.

از حضرت آقا سؤال کردند چرا موضوع عفاف و حجاب به همه موضوعات جامعه موضوعات سیاسی، اقتصادی و همه موضوعات گره خورده است؟ حضرت آقا پاسخ دادند اگر اینطور هم نباشد دشمنان ما سعی می کنند تا این موضوع را به موضوعات مختلف گره بزنند. در همین راستاست که هرازچندگاهی غائله ای از سوی جریانات فکری مختلف و از سوی اپوزیسیون خارج نشین شکل می گیرد و موضوع عفاف و حجاب را ابزاری برای تسویه حساب های شخصی و سیاسی خودشان علیه حاکمیت و نظام قرار می دهند.

خانم دکتر خطیب زاده! تصاویر حجاری شده روی سنگ و اسناد گوناگون نشان می دهد بحث پوشش در کشورمان ریشه تمدن چند هزار ساله دارد. به نظر شما چرا اپوزیسیون خارج نشین و افرادی که بر عناصر ایران باستان و کوروش تکیه می کنند این بخش از ماجرا را از سخنانشان حذف می کنند و اشاره به پوشش کامل و عفاف زنان در ایران باستان ندارند؟
دلیل دیگری که باید در رویکرد ها و کار های فرهنگی از سوی افراد دغدغه مند دنبال شود این است که ما نباید به حجاب و عفاف تنها از منظر شرعی و دینی نگاه کنیم. درست است دین ما به بحث پوشش توجه دارد، اما فرهنگ ایرانی - اسلامی ما ازتمدنی 6 هزار ساله برخوردار است و پیش از آنکه اسلام وارد ایران شود به بحث پوشش و عفت زنان توجه ویژه ای داشته است و به قدری در این زمینه پایه های عمیق و دقیقی داریم که لباس های بلند و پوشیده جزء فرهنگ ایران بوده است.

یکی از مهم ترین دلایلی که موجب شد ایرانیان اسلام را با آغوش باز بپذیرند این است که آموزه های دین اسلام از جمله عفاف و حجاب به طور کامل منطبق با فرهنگ و تمدن ایرانی بود.
در ایران باستان خانواده های بزرگ زاده و اشرافی پوشش های کامل تری داشتند، زیرا آن را نوعی تشخص برای خود می دانستند.

کافی است به آموزه های فرهنگی کشورمان رجوع و آن ها را بازخوانی کنیم و با ارائه مثال ها، نماد ها و تصاویر گویایی که در این زمینه از تمدن عفاف و حجاب در ایران باستان وجود دارد می توانیم جوان و نوجوان دهه 60، دهه هفتادی و دهه های بعدی خودمان را درباره عفاف و حجاب و گره خوردن آن با تمدن کشورمان قانع کنیم. جوان ما تصور نکند که حجاب چیزی است که به زور به کشور ما تحمیل کردند و سلطنت طلب هایی که کوروش پرستی را در ایران باب کرده اند در زمینه حجاب و عفاف بر خلاف فرهنگ ایرانی رفتار می کنند، بنابراین ما حتی اگر صرف نظر از دینمداری به فرهنگ غنی خودمان نگاه کنیم می بینیم که فرهنگ و تمدن ایرانی به زن نگاهی بسیار فراتر از خودنمایی و پوشش های بدن نما دارد و زن را در پوششی با وقار ترسیم می کند.
البته در این بین نباید از نقش برنامه های جنگ نرم دشمن برای به ابتذال کشیدن زنان و دختران جامعه صرف نظر کنیم. آن ها در برنامه هایشان گاهی اوقات به صراحت می گویند که اگر زنان و دختران را از مسیر درست منحرف کنیم نسلی را به خواسته خود منحرف کرده ایم، اما در برابر تلاش های آنان ما نیز باید تلاشمان را دو برابر کنیم.

این انفعال و عقب نشینی و شاید نفوذی که مقام معظم رهبری درباره آن تذکر داده اند موجب شده است این تلاش ها به ثمر بنشیند، اینطور نیست؟
دقیقاً همین طور است. به طور نمونه حرکت این راننده محترم اسنپ را در نظر بگیرید که خیلی محترمانه به خانمی که حجابش را رعایت نکرده است درباره قانون تذکر می دهد و به رغم هوچی گری های بعضی افراد می توان موج عظیم حمایت های مردمی را از این شخص مشاهده کرد. برای من خیلی جالب بود که یکی از کاربران فضای مجازی در توئیتی به دنبال شماره این راننده محترم بود با این توجیه که من ترجیح می دهم خودم و خانواده ام را به دست چنین فرد قابل اعتمادی بسپارم. واکنش های کاربران فضای مجازی و موج حمایتی که در این ماجرا از راننده محترم اسنپ شکل گرفت نشان می دهد اکثریت جامعه ما عفت مدار هستند، اما یک گروه اقلیتی که از سوی اپوزیسیون نظام و خارج نشین جهت دهی می شوند به دنبال هوچی گری هستند. به طور یقین اگر همه مردم مانند همین شخص احساس مسئولیت داشتند اوضاع حجاب و عفاف به شرایط امروز نمی رسید.

نقش رسانه های غربی و شبکه های اجتماعی را در جدی تر شدن پدیده بدحجابی و قاب بندی ذهن مخاطب با انواع خاصی از پوشش چطور می بینید؟
رسانه ها شگرد های مختلفی برای تصویرسازی های غلط درباره موضوعات مختلف برای مردم دنیا دارند و بحث عفاف و حجاب هم از همین دست مسائل است. در همین راستا هم تلاش می شود چهره ای خشن و غیرمنطقی از افراد مذهبی و محجبه به تصویر کشیده شود، در حالی که اگر مردم و جوانان از پشت پرده این سیاست ها و تکنیک ها آگاه شوند به هیچ عنوان این ها را نمی پذیرند. در این زمینه کم کاری رسانه های خودی و انجام ندادن کار اصولی و حرفه ای سبب شده است برنامه ریزی های آن ها در برخی موارد به ثمر برسد. اما به طور مثال اگر شما برنامه ای همچون برنامه از لاک جیغ تا خدا را ببینید صحبت های دخترانی که به قول خودشان دوباره متولد شده اند واقعا تکان دهنده است. در این میان نوع مواجهه افراد مذهبی با این افراد که شاید ظاهر مناسبی ندارند بسیار تعیین کننده است و می تواند آن ها را خیلی زودتر در مسیر درست قرار دهد و شکافی را که به واسطه تبلیغات رسانه ای بین اقشار مذهبی و اقشار غیرمذهبی جامعه شکل گرفته است از بین ببرد.

خانم خطیب زاده! گاهی وقت ها افراد بدحجاب در برابر امر به معروف و نهی از منکر ماجرا را به چالش های اقتصادی و پرونده های فساد مالی ربط می دهند و می گویند بروید جلوی دزدان را بگیرید. در مواجهه با این افراد باید چگونه برخورد و به آن ها تفهیم کرد بحث حجاب موضوعی جداست و به نفع خود زنان است تا جایی که حتی در کشور های غربی و امواج جدید جریانات فمینیستی هم به این بحث بازگشته اند؟
به نظرم این افراد اغلب ذهنشان به سمت و سوی منابع غربی است و اگر ما بتوانیم از همان منابع برای آن ها مثال بیاوریم یا کُتبی که در این زمینه به قلم نویسندگان غربی وجود دارد را معرفی کنیم بهتر می توانیم آن ها را قانع نماییم. شما اشاره داشتید گرایش به حجاب و عفاف جهانی شده و در تمام دنیا جنبش های عفیفانه در مهد کشور های اروپایی و امریکا شکل گرفته است و حتی غیرمسلمانان آزاده به این جنبش ها گرایش پیدا کرده اند. بازخوانی تجربیات این افراد می تواند بسیار جذاب و عبرت آموز باشد. مطالعه این منابع هم موجب می شود تا ما در ایمان خودمان راسخ تر شویم و هم افراد بدحجاب بدانند این ها منابع داخلی نیست که با سیاست و اقتصاد و مسائلی از این دست آمیخته شده باشد.

سید حمید حسینی با تلخص" شاهد خراسانی" شاعر و ترانه سرا درباره اساس محاسبه قیمت و ترانه در بین آثار هنری گفت: مقیاس و مقدار دستمزد مشخصی در حوزه شعر و ترانه وجود ندارد چرا که در این زمینه بحث پول اولویت ندارد،. من در این چند ساله تغییری در وضعیت حقوقی و دستمزدی ترانه سرایی ندیدم مگر در مواردی که یک ترانه سرا و یا شاعر دست اول به پشتوانه اعتبار و تجربه خود مبالغ بالایی را برای ارائه آثار سفارشی خود دریافت کند.

وی افزود: خصوصا در حوزه ترانه های محلی اجحاف زیادی در حق ترانه سرایان می شود که فقط تعداد معدودی از افراد زمانی که از اشعار و ترانه آنان استفاده می کنند حق و حقوق این هنرمندان را پرداخت می کنند.

حسینی گفت: البته ترانه های سفارش شده برای یک اثر سینمایی و یا تلویزیونی رقم های مشخص خود را دارد و گاها توافقی بین تهیه کننده و شاعر می شود که بر اساس آن شاعر به نوعی موظف به ارائه اثری نو می شود و یا اینکه یک آهنگساز با خلق اثری موسیقایی به شاعر سفارش یک ترانه و یا غزلی داده که در خور اثر موسیقایی خود باشد و بر اساس یک توافق به ثبت قرارداد مالی آن اثر می پردازند.

وی افزود: سابقا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یک مسئول به عنوان قائم مقام شعر با اختیارات و مسئولیتهایی لازم در این حوزه قرار داده بود که با حمایت های لازم به فضای ترانه و به جایگاه شاعران رسیدگی و ساماندهی می داد که در حال حاضر وجود ندارد.

این شاعر و ترانه سرا ادامه داد : در حال حاضر وجود یک تیم کارشناس تخصصی در این حوزه برای بررسی و ارزیابی و ساماندهی های لازم در جهت رشد و بالا بردن سطح کیفی آثار ترانه سرایان و شاعران و پرورش استعدادها و نبوغ تازه ضروری است چرا که تنوع و گستردگی این هنر به مدیریت و حمایت های لازم نیاز دارد تا از این افسارگسیختگی نجات یابد.

شاعر مجموعه " ترانه ای که خوانده شد" افزود: با توجه به اینکه بحث صیانت از زبان فارسی را داریم یکی از شاخصه های اهمیت زبان فارسی شعر فارسی است و باید که یک تعریف مشخص و یا سندیکای مشخصی داشته باشیم که سیاست های لازم را پیش ببرد و این هنر را مدیریت کند.

حسینی با تاکید به اینکه امروزه شورای شعر و موسیقی مدیریت لازم را برای دریافت مجوزهای لازم انجام می دهد گفت: اصولا بودجه آثار تلویزیونی، سینمایی و یا پروژهای هنری توسط تهیه کننده مدیریت و پرداخت می شود که بر اساس میزان بودجه آن مجموعه و یا پروژه بین عوامل تقسیم می شود . که البته سهم ترانه سرا در این میان بسیار اندک و ناچیز است.

پیشتر مجله هنری آرت نیوز پیپر در گزارشی، از غرفه ایران، به عنوان یکی از شش غرفه دوسالانه هنری ونیز که حتماً باید از آن بازدید کرد یاد کرده و رسانه های دیگر چون فرانت پیج به بازدید مدیران گالری ها و موزه های مختلف سراسر جهان و روزنامه نگاران از غرفه ایران اشاره کرده اند. اکنون در این جشنواره سه هنرمند ایرانی که از طرف شورای انتخاب مرکز هنرهای تجسمی انتخاب شده اند، شرکت کرده اند و آثارشان اینگونه مورد توجه قرار گرفته است. آن هم از بین 90 کشور شرکت کننده و این نشان از رشد و پویایی هنر معاصر ایرانی دارد.
بیشتر آثار بی ینال ونیز تکنیکی بود
رضا لواسانی یکی از این شرکت کننده هاست. آثارش را با موضوع زندگی خلق کرده است. بیش از 30 سال است که نقاشی و مجسمه سازی و تصویرسازی می کند. خودش می گوید تمام نمایشگاه هایش در ایران برگزار شده اند و این اولین باری است که در بی ینال ونیز شرکت کرده است. او در گفت و گو با ایران از حس و حال خوبش در این جشنواره می گوید: جذاب و تماشایی بوده است و توانستم با نگاه هنرمندان دیگر بیشتر آشنا شوم. کار اکثر هنرمندان دیگر تکنیکی بود و جذابیت داشت. کارهای خوب خیلی بود. از انواع و اقسام ویدئو آرت ها گرفته تا مجسمه و هنرهای گوناگون دیگر.
لواسانی که کارهایش را با خمیر کاغذ درست کرده است در مورد اینکه چه طرح هایی روی میز ایران گذاشته است، می گوید: لوستر، صندلی، رومیزی و چیزهای عادی زندگی یک انسان که هر کسی از آن استفاده می کند را با خمیر کاغذ درست کردم و به نمایش گذاشتم.
او در مورد استقبال بازدیدکنندگان از غرفه ایران می گوید: در مدت زمان محدودی که آنجا بودم غرفه ما قابل اعتنا بود. همه گروه ها برای بازدید می آمدند. از هنرمندان تجسمی گرفته تا گالری دارها و موزه دارها و استادان دانشگاه برایشان جذاب بود.
پاویون ایران روایت باشکوهی از زندگی انسان
جشنواره بی ینال ونیز، نمایشگاهی از آثار هنری معاصر که هر دو سال یک بار در شهر ونیز ایتالیا برگزار می شود، یکی از مهم ترین و قدیمی ترین جشنواره های هنر تجسمی جهان است. بی ینال ونیز اولین بار توسط ریکاردو سلواتیکو شهردار خوش فکر ونیز در 19 آوریل 1893 ایجاد شد و توانست بعد از چند دوره برگزاری نظر هنرمندان تجسمی جهان را به خود جلب کند و حالا اعتبار آن به حدی است که اکنون از آن به عنوان المپیک هنر جهان یاد می شود.
به گفته هادی مظفری کمیسیونر پاویون ایران در این جشنواره کشور ما در 8 دوره بی ینال ونیز شرکت داشته که 2 دوره آن مربوط به سال های قبل از انقلاب و 6 دوره آن مربوط به سال های بعد از انقلاب است.
اما براساس نظر کارشناسان، ایران در این بی ینال موفق تر از بی ینال های گذشته بوده است. با اینکه در بی ینال های گذشته آثار هنرمندان مشهور و حتی آنهایی که در خارج از کشور بودند شرکت داده شد اما به خاطر رعایت نکردن اصول شرکت در بی ینال، غرفه ایران موفق نبود، چرا که بیش از 40 هنرمند در بی ینال 2015 شرکت کرده بودند و این در حالی است که کشورهای دیگر بیش از 3 هنرمند در جشنواره شرکت نمی دهند. مظفری مدیرکل مرکز هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که پیشتر درمورد شرکت هنرمندان داخلی در این بی ینال سخن گفته بود و حضور یک بانوی هنرمند را هم نوید داده بود در مورد شرکت سه هنرمند ایرانی در بی ینال ونیز به ایران می گوید: بی ینال های گذشته تجربه موفقی نبود که ایران با بیش از 40 هنرمند شرکت کرد. این تجربه را در هیچ کشوری نمی بینید. همه کشورها برای اینکه بتوانند حرف واحدی بزنند و گفتمان جدیدی با دنیا داشته باشند، بیش از 3 هنرمند حضور نیافتند. حتی برخی کشورها با یک هنرمند آمدند.
او در پاسخ به اینکه آیا بی ینال ونیز می تواند در انتقال فرهنگ ما به دنیا مؤثر باشد، افزود: عنوانی که برای بی ینال ونیز به کار رفته است که اینجا المپیک هنر است، برای دنیا شاید تشبیه قابل قبولی باشد از این جهت که همه کشورها تلاش می کنند بهترین دستاوردها و به روزترین هنرشان را به دنیا عرضه کنند. این اتفاق را زمانی می توانید بهتر قضاوت کنید که آثار کشورهای دارای سابقه تاریخی را با هم مقایسه کنیم. ما در بی ینال ونیز فرهنگ و تکنولوژی مصر، ژاپن و هند و... را در هنر امروزشان بخوبی دیدیم. اینکه بتوان در چنین فضایی هنر مربوط به هر کشور با مختصات خودش را کنار هم ببینید، مهم است. در بی ینال ونیز آثار با هم قضاوت نمی شوند فقط یک شیر طلایی به یک کشور در هر دوره ای اهدا می شود و جنبه رقابتی با هم ندارد. اما واقعاً وقتی احساس می کنید هنر کشوری مثل ایران که سابقه تمدنی طولانی دارد به فرض اینکه در این فضا قرار نداشته باشد، خلأ و نقصان بزرگی را ایجاد کرده است، یعنی هنر ایران مهم است. کشورهایی که تاریخ طولانی ای ندارند، مثلاً در دهه های اخیر به استقلال رسیده اند و کشورهای بزرگی بوده اند که امروز تقسیم شده اند و اکنون به عنوان کشورهای کوچک تری در عرصه هنر بین المللی حضور پیدا می کنند، بسیار مایلند هنرشان را در معرض نمایش قرار دهند. سعی می کنند پاویون هایی با چشم انداز خوبی انتخاب کنند و با تابلوهای بزرگی خودشان را معرفی کنند. جایگاه ایران که اکنون در عرصه هنرهای معاصر به صورت جدی فعالیت می کند و دارای پیشینه تمدنی طولانی است از اهمیت بالایی برخوردار است.
مظفری در پاسخ به اینکه آثار ایرانی آیا بیانگر تمدن ایران بوده اند، تصریح کرد: بله. کار آقای لواسانی با اینکه از یک متریال بازیافتی ساخته شده بود برای مخاطبان خیره کننده بود و یک چهلچراغ بسیار عظیم در بخشی از شکوه زندگی بود. اینها با سایر آکساسوار روی میز معنایی را بیان می کرد و در انتها به سمت انتهای زیستن می رود و در جایی صندلی خالی فردی را می بینید یعنی یک داستان دارد که از جایی شروع می شود و در جایی پایان می یابد و این روایت باشکوهی است از زندگی انسان. کار خانم علیزاده گذشته انسان است و آقای لواسانی حال و زندگی اکنون و میرعظیمی آینده را بیان می کند و این سه قسمت در کنار هم معنا می یابد.
غرفه ایران با چیدمانی حرفه ای و جذاب
سمیرا علیخانزاده، نقاشی که 12 نمایشگاه انفرادی در ایران، امارات، انگلیس و امریکا برگزار کرده است، دومین باری است که آثارش برای شرکت در بی ینال ونیز انتخاب شده است. دفعه قبل دربی ینال سال 2015 شرکت کرده بود.
او امسال چیدمان 5 لته ای به نام شبح صلب خاطره دارد که در موردش توضیح می دهد: در امتداد کارهای قبلی و با استفاده ازعکس های قدیمی و چاپ دیجیتال روی توری فلزی است. چهره زن روی لباسی از تور حالتی شبح گون می دهد و در پس زمینه نامه ای است که اشاره به سال های دور دارد و یادآور زمان از دست رفته است و مخاطب هم در قسمتی از کار با تصاویری که وجود دارد، امکان همذات پنداری پیدا می کند.
او در پاسخ به اینکه چگونه کار او انتخاب شده است، تصریح کرد: از طریق نظرخواهی و مشورت با گروهی از دست اندرکاران هنرهای تجسمی شامل کیوریتورها، گالری دارها، مدرسان و محققان به این انتخاب ها رسیدند و براساس یک ایده مناسب با تم امسال بی ینال با این مضمون (که باشد که در زمانه جذابی زندگی کنیم) تصمیم گیرندگان در ایران قرار گذاشتند که تداوم زندگی ازگذشته تا به حال و تا آینده را با عنوان از بودن و سرودن که بخشی از اشعار استاد شفیعی کدکنی است در انتخاب هنرمندان ایرانی تجلی دهند. به نظر می آید تأکید داشتند که یک هنرمند زن و یک هنرمند غیر ساکن تهران هم حتماً در بین شرکت کنندگان حضور داشته باشد. طبعاً سیاستگذاران دیگری ممکن بود که به ترکیب دیگری برسند اما شرایط امسال و نتیجه هم اندیشی ها انتخاب ما سه نفر بود.
او در مورد حال و هوای بی ینال و غرفه ایران می گوید: غرفه ایران از نظر مکان و فضای نمایشگاهی بسیار عالی بود و چیدمان آثار بسیار حرفه ای و جذاب و کاملاً تأثیرگذار بود و بینندگان خیلی خوب ارتباط برقرار کردند و بازخوردهای خوبی در هفته اول افتتاح داشتیم و با توجه به اینکه بی ینال تا شش ماه ادامه دارد باید ببینیم که به چه صورت پیش می رود. غرفه ایران تا به الان جزو غرفه های مورد استقبال بوده که بازدید کنندگان علاقه مندند سری به آنجا بزنند. توجه مدیریت بی ینال با گذاشتن عکس غرفه ایران در شبکه های مجازی خودشان و در سایت های معتبر در همان یکی دو روز اول نشان دهنده ارزش های کیفی غرفه ایران بود.

کلمات کلیدی

نمایندگی از ایران بی ینال ونیز نگین ونیز

به گزارش ایسنا، مراسم بزرگداشت ده سالگی تماشاخانه ایرانشهر عصر شنبه 25 خرداد ماه با حضور مدیران و هنرمندان فرهنگی هنری در تماشاخانه ایرانشهر برگزار شد.

مجید رجبی معمار، سید مجتبی حسینی، حسین مسافر آستانه، مجید جوزانی، شهرام کرمی، شهرام گیل آبادی، ایرج راد، فرهاد آییش، مائده طهماسبی، اتابک نادری، مریم معترف، رحمان محمد عمروآبادی، ابراهیم حقیقی، طیبه سیاوشی و ... از جمله حاضران این مراسم بودند.

در این آئین مجید رجبی معمار رئیس تماشاخانه ایرانشهر، سید مجتبی حسینی معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد، حسین مسافر آستانه دبیر شورای سیاستگذاری تماشاخانه ایرانشهر، شهرام گیل آبادی و ایرج راد سخنرانی کردند.

در ابتدای مراسم مجید رجبی معمار در سخنان خود از غلامحسین کرباسچی، مهندس کاظمی، بهروز غریبپور، قالیباف، ایرج راد، دکتر مجید جوزانی و ... که بانیانی بودند که در ساخت و احداث تماشاخانه ایرانشهر نقش داشتند، تشکر کرد.

او در بخش دیگری به دوره مدیریت خود در این تماشاخانه اشاره کرد و گفت: در این چهار سال مدیریت، با مشورت دکتر مهندس پور شورای سیاستگذاری تشکیل دادیم و با کمک اعضا شورا و تجربیات تئاتری آن ها، این تماشاخانه را اداره کردیم. نتیجه آن هم این بوده که افزایش مخاطب داشتیم، سال 92 حدود 92 هزار تماشاگر داشتیم و امروزه 986 هزار نفر به این تماشاخانه برای دیدن تئاتر و نمایش آمده اند. در این چهار سال حتی یک مورد تئاتر را از صحنه پایین نیاوردیم.

رجبی معمار افزود: دو سه چیز حسرتش به دل ما مانده است، یکی پردیس تئاتر صباست که خواهشمندم با ایجاد تدابیر لازم این مجموعه که نیمه کاره مانده به ناوگان تماشاخانه های تهران اضافه شود. نکته دیگر غم و غصه ای است که برای تئاتر شهر می خوریم. فضای نامطلوبی که در حاشیه آن پیش آمده موجب ایجاد اندوه و غصه تئاتری ها شده است که باید چاره ای برای آن اندیشیده شود.

مدیر خانه هنرمندان در بخش پایانی صحبت هایش به علاقه مندی شهردار تهران (پیروز حناچی) برای ایجاد تماشاخانه در تهران اشاره کرد و بیان کرد: امیدوارم این اتفاق در حمایت ایجاد تماشاخانه خصوصی الگویی برای تمام شهرهای کشور شود.

سپس حسین مسافر آستانه در سخنانی کوتاه چنین گفت: من به نیابت اعضای شورای سیاست گذاری اینجا حاضر هستم و باید بگویم اولین قدم برای بازسازی این تماشاخانه با پیگیری های دکتر جوزانی برداشته شد. سال هایی بود که با وجود تلاش های شهرداری در بخش های مختلف، کمبود اماکن فرهنگی به شدت احساس می شد، اما سال های بعدی با رشد چشمگیر فرهنگ و هنر مواجه شدیم و در این سال ها امیدواری برای راه اندازی اماکن فرهنگی بیشتر شد و تأسیس سازمان فرهنگی هنری یکی از این تلاش ها بود. تماشاخانه ایرانشهر نیز در این سال ها راه اندازی شد و یک عملکرد مؤثر بود.

او افزود: بدون حمایت شهرداری مکان هایی از قبیل اماکن فرهنگی، نقش خود را در ارتقای فرهنگ و کاهش آسیب های اجتماعی از دست می دهند و قطعاً شهرداری در ایجاد این اماکن بسیار مؤثر است. علت اینکه تماشاخانه ایرانشهر در ارتقای فرهنگی و کاهش آسیب های اجتماعی مؤثر بوده به دلیل حمایت شهرداری بوده و الان نیز به حمایت بیش از پیش آن نیاز دارد هم این مکان و هم اماکن فرهنگی دیگر.

در بخش بعدی سید محمد مجتبی حسینی به روی صحنه آمد و یادداشتی را که برای این آئین آماده کرده بود، برای حاضران خواند: هنر خالق گفت وگو است و گفت وگو خالق جامعه. این ماهیت با معنابخشی به شهر و اصول شهروندی در اصلاح و استقرار هنجارهای فردی و گروهی نقش چشمگیری دارد و مسئولانه به بهبود کیفیت زندگی اجتماعی مخاطبان خود می اندیشد و متضمن سرزندگی و نشاطی می شود که تعلق شهروند را به زمان و مکان خویش دوچندان می کند. شهرداری از آن رو متولی شهر است و مروج فرهنگ شهروندی، از توان ارتباطی هنر و الگوهای اعتباری آن در جهت تحکیم و تثبیت هنجارهای اجتماعی و تعالی زیستی شهرها بهره برده است و یکی از جدی ترین کارکردهای خود را در توسعه مصادیق فرهنگ و هنر و مشارکت خواهی از آن یافته.
تئاتر از مهم ترین جلوه های هنری روزگار ماست که بنا به پیشینه اثرگذاری آن در تعالی شهر و شهروندی همواره مورد توجه ساختارهای اجتماعی بوده چراکه تئاتر نمایش نشاط و نشان فرهیختگی جامعه و امکان ارجمند انسانی برای ساختن شهر و تعالی شهروندی است و جهات امروز بیشتر از هر چیز به شهروند آگاه و مسئول نیاز دارد.
و تئاتر می تواند مربی و مدرس مردمانی باشد که خود را و آرزوها و آرمان های خود را در این حوزه دنبال می کنند. تئاتر امروز مصداقی مؤثر از مصادیق توسعه و تعالی جامعه شهری است و این فرصتی مغتنم می تواند مستوره ای باشد از امتزاج ارواح و اذهان گونه بر صحنه که خود شکل و شمایلی از شهر و شهروندان است.
تئاتر امروز متعهدانه به میدان آمده است، مشارکتی خردمندانه که علاوه بر ارتقا فرهنگ شهروندی و نشاط بخشی شهروندان می تواند زمینه الگو آفرینی تصحیح ناهنجاری ها و علاج آسیب ها فراهم نماید. مدرسه ای بی مرز که فروتنانه در جامعه شکل می گیرد و به شکل دلخواهی می آموزد.
تماشاخانه ایرانشهر که امروز در طلیعه تابستان دهمین بهارش از راه رسیده، فرجام همدلی و هم نظری مدیریت شهری و هنرمندان است. امکان فرخنده ای که به شایستگی به صحن و سرای اهالی ارجمند تئاتر بدل شده. به گمان من آمار آثار، جمعیت مخاطب و آبرومندی این مجموعه طی یک دهه ساده ترین محاسبه ای است که می تواند استحقاق شادمانی ما را در این جشن گواه باشد.
امیدوارم این توجه نه فقط ارزانی تهران که عنوان الگویی فراگیر و تحول آفرین در کارنامه همه شهرداری ها مورد تاکید و توجه باشد. مایه مباهات است که تقویت بدنه تئاتر و حمایت از بخش غیر دولتی، تأمین تماشاخانه های دولتی و تأسیس نوسازه های نمایشی از اولویت های سازمان مردم نهادی چون شهرداری قرار گرفته است و بر این نعمت، امیدوارم تئاتر بتواند در توان بخشی و تعالی فرهنگی بیش از پیش مؤثر باشد.
می کند حافظ دعایی، بشنو آمینی بگو .

ایرج راد عضو شورای سیاستگذاری تماشاخانه ایرانشهر بعد از پخش موسیقی زنده به روی صحنه آمد و خطاب به مجری برنامه که اصلیت او را بروجردی اعلام کرد، گفت: من بروجردی نیستم اما خوشحالم که به اشتباه در یکی از سایت ها نوشته شده که بروجردی ام چون بروجردی ها را بیشتر دوستم دارند.

او افزود: من انتظار داشتم این سالن مملو از دوستان تئاتری باشد، ما برای غم و اندوه زیاد دور هم جمع می شویم و به مراسم ها می آییم اما برای جشن و شادی نه. متأسفانه همیشه وقتی به جایی می آییم، فکر می کنیم از ابتدا همین گونه بوده اما اینجا فقط دو سوله خرابه بود و جریان طولانی را طی کرده تابه شکل کنونی رسیده است.

راد در ادامه به روند تأسیس و راه اندازی تماشاخانه ایرانشهر اشاره کرد و گفت: در اوایل ساخت این تماشاخانه که هنوز تکمیل نشده بود، با صندلی های کرایه ای برای هنرمندانی بزرگداشتی گرفته شد، از جمله این هنرمندان مهین اسکویی، حسن فتحی و عزت الله انتظامی بودند. برای جمیله شیخی هم بزرگداشتی ترتیب داده شد اما چند روز قبلش او از میان ما رفت.

این هنرمند در پایان گفت: حالا خوشحالم که این سالن ها در راه تئاتر و برای تئاتر به مدت ده سال است به کار خود ادامه داده است و امروز جز سالن های خوب تهران است و خوشحالم که اینجا به همت دوستان و مدیران، درست و پاک و منظم باقی مانده است و خرابه نشد و جایگاه و اعتبار خودش را حفظ کرد، چراکه تئاتر جایگاه اعتباری دارد و اگر در جایگاه خود نباشد ارزش های خود را از دست می دهد. اگر فرهنگ واقعی تئاتر از بین رود در حقیقت تئاتر جایگاهی ندارد و آن چیزی که مهم است این است که تئاتر در این تماشاخانه و در این ده سال جایگاه خود را حفظ کرده است و امیدوارم این تماشاخانه به همت اهالی تئاتر و افرادی که در نگهداری این تماشاخانه کوشا هستند، همچنان پایدار باشد.

در بخش بعدی شهرام گیل آبادی با بیان اینکه "در این سالن تاریخ شفاهی شکل گیری تماشاخانه ایرانشهر گفته شد اما این بیانات، تاریخ تئاتر ایران است و باید ثبت شود" گفت: در تمام ادیان خداوند اشاره به این دارد که انسان را برای خودش آفریده نه کس دیگری، اما انسان نیاز به توسعه فکری اجتماعی و ... دارد. اگر برنامه ریزی درست اجتماعی برای او تعریف نشود، شاهد انسدادهای اجتماعی در بخش هایی از جامعه می شویم.

او افزود: متأسفم که از ظرفیت جدی تئاتر در ایران بهره گرفته نشده است. متأسفم که بسیار از ظرفیت های آموزشی که بسیاری از کشورها از آن ها استفاده می کنند در کشور ما دیده نمی شود. اگر بخواهیم ظرفیت های آموزشی اجتماعی و سیاسی و تربیتی تئاتر را بازشناسی کنیم، متوجه خواهیم شد که تئاتر می تواند جامعه را به یک نظم اجتماعی برساند.

گیل آبادی اضافه کرد: آقایانی که در زمینه تئاتر زحمت می کشند خوب است که مطلع باشند در شهرهای توسعه یافته دنیا 1800 سالن تئاتر وجود دارد. در شهرهای پیش رو مناطقی به عنوان مناطق خلاق نمایشی معرفی شده اند که بچه ها در آنجا آموزش می بینند. افتخارمان این نباشد که دو سالن به سالن های فرهنگی شهر اضافه کردیم در قیاس با خودمان خیلی عقب هستیم، باید ببینیم ما نسبت به فضای فرهنگی مان کجا هستیم و باید چقدر تلاش کنیم که هدف مورد نظر برسیم.

او بیان کرد: من به تک تک دوستانی که اینجا زحمت می کشند و در اوج آرامش و متانت اجراها را ترتیب می دهند و مردم را تکریم می کنند، این روز را تبریک و به مدیریت این مجموعه دست مریزاد می گویم اما به این موضوع هم اشاره می کنم که نباید تعهد خود را فراموش کنیم، ما نسبت به اهداف و بناهای فرهنگی خود عقب هستیم.

در بخش پایانی مونا رحمانی از وب سایت این تماشاخانه رونمایی کرد و گفت: این وب سایت علاوه بر اینکه مشخصاتی از سالن ها و اجراها دارد، یک سامانه فروش مستقیم هم دارد که مخاطبان می توانند به صورت مستقیم از این سایت، بلیت های نمایشی را تهیه کنند.

در پایان این مراسم هم مدیران و هنرمندان کیک ده سالگی تماشاخانه ایرانشهر را بریدند و در یک قاب عکس دسته جمعی گرفتند.

مجید جوزانی مدیر سابق ایرانشهر نیز در پایان مراسم در جملاتی کوتاه از دوران مدیریت خود و تأسیس تماشاخانه ایرانشهر یاد کرد.

انتهای پیام

مائده طهماسبی در گفتگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا ، درباره عملکرد تماشاخانه ایرانشهر به عنوان یکی از سالن های تئاتر پایتخت گفت: وقتی 10 سال پیش ساختمان تماشاخانه ایرانشهر تأسیس شد، برای همه ما نویدبخش و خوشحال کننده بود. اهالی تئاتر می دانستند که مجموعه تئاتر شهر به عنوان قلب ایران دیگر کفاف نیاز جامعه تئاتری را نمی دهد. تأسیس این تماشاخانه با مدیریت عالی و اجراهای حرفه ای و پرمحتوا بسیار مطلوب بود.

وی اظهار کرد: افتتاح تماشاخانه ایرانشهر آغازگر جریانی شد که بر مبنای آن سالن های تئاتر خصوصی در گوشه و کنار شهر به وجود آمد و هم اکنون سالن های زیادی در سطح شهر تهران داریم؛ اگرچه هنوز با کمبود سالن مواجه ایم. در واقع، تماشاخانه ایرانشهر شروع و گسترش تفکر تئاتر خصوصی بود؛ با این که شهرداری مجری و متولی این سالن است اما موجب قوت گرفتن تئاتر خصوصی شد.

افتتاح تماشاخانه ایرانشهر آغازگر ایجاد سالن های تئاتر خصوصی در گوشه و کنار تهران شد

این کارگردان و بازیگر تئاتر عنوان کرد: در اکثر شهرهای جهان همچون لندن، پاریس و نیویورک نیز تمرکز تئاترها در مناطق خاصی از شهر است. من وقتی می شنوم که هر شب در محدوده خیابان ولیعصر و خیابان انقلاب حدود 90 تا 100 نمایش روی صحنه می رود خوشحال می شوم؛ هر چند برخی با توجه به تعداد نمایش ها و کاهش کیفیت تئاترها نقد دارند اما من خوش بین هستم. وقتی جوانان این امکان را داشته باشند تا تئاترهای متعددی بر روی صحنه ببرند، این کمیّت بالاخره در بلندمدت مقدمه رشد کیفیت می شود چون تا اجرا نباشد تمرین هم اتفاق نمی افتد و در نتیجه کیفیت بازی ها و کارگردانی تغییر نمی کند.

وی عنوان کرد: با این حال آنچه تا اندازه ای باعث نگرانی است این است که گروه های کمتر شناخته شده و هنرمندان جوان برای سالن های خصوصی هزینه می کنند و چون گاهی کارهایشان فروش زیادی ندارد موجب ضرر آنها می شود.

انتهای پیام/4072/4104/

به گزارش ایسنا- از شور و اشتیاق خبری نیست. کسی استرس دیر رسیدن به محل برگزاری آزمون را ندارد. بی حسی و بی رمقی، بر فضا حاکم شده است. انگار زمان ایستاده. به اطراف نگاه می کنم، بقیه نیز چون من، منتظر آمدن اتوبوس برای حرکت به سمت محل برگزاری آزمون هستند. کسی حوصله حرف زدن ندارد و جوانان، فقط به ساعت یا کارت های ورود به جلسه خود نگاه می کنند.

بلایی به نام بیکاری

احمد فارغ التحصیل رشته ادبیات نمایشی است. از او درباره مشکلات پیش روی فارغ التحصیلان رشته هنر می پرسم، در پاسخ می گوید: مثل سایر فارغ التحصیلان، بیکاری، بیکاری و درحالی که سوار اتوبوس می شود، ادامه می دهد: فقط تأسف می خورم که این همه سال، وقت و هزینه خود را به پای رشته ای گذاشته ام که هیچ آورده مالی برایم نداشته است.

سوار اتوبوس می شوم، احمد از من دور می شود، شاید دیگر حوصله هم صحبتی با من را ندارد. سؤالم را برای فردی دیگر، که مانند او فارغ التحصیل رشته ادبیات نمایشی است تکرار می کنم. با احمد هم نظر است و در ادامه عنوان می کند: متأسفانه هر کس می خواهد در این رشته موفق و وارد بازار کار شود، نیاز به سرمایه اولیه بالا دارد، زیرا کیفیت مباحث آموزش داده شده در برخی از آموزشگاه های خصوصی، از دانشگاه ها بالاتر است. ضمن اینکه اگر به عنوان فارغ التحصیل رشته هنر، بالأخص گروه ادبیات نمایشی بخواهی وارد بازار کار شوی، نیاز داری که خودت خرج کنی و متنت را به مرحله اجرا دربیاوری چون هیچ اسپانسر یا کارگردانی حاضر به مطالعه متنی که نوشته ای نخواهد بود!

از او دلیل شرکت در آزمون مقطع ارشد را می پرسم و در پاسخ بیان می کند: مهاجرت. زیرا دیگر از بازار کار در کشور ناامید شده ام. من به رشته ادبیات نمایشی بسیار علاقه دارم و دوست ندارم به غیراز این رشته، در رشته دیگری فعالیت داشته باشم. اگر با مدرک کارشناسی ارشد درخواست کار یا بورسیه تحصیلی به کشور دیگری بدهم، راحت تر پذیرش می شوم.

همه می گویند مگر عروسک گردانی هم نیاز به مدرک دانشگاهی دارد؟

در میان آن همه جوان، فرد میان سالی را می بینم که در حال حرکت به سمت محل برگزاری آزمون است و برخلاف سایر داوطلبان رشته هنر، پوشش و ظاهر متفاوتی ندارد. او پس از اطمینان از این که خبرنگار هستم می گوید که فارغ التحصیل رشته عروسک گردانی است و به همراه همسرش، در جشن های تولد، عروسک گردانی می کند اما مبلغی که در قبال این کار به او می دهند، بسیار ناچیز است و به همین دلیل مجبور است برای گذران زندگی و تأمین هزینه های خانواده، در گرما و سرمای روزهای سال، لباس یک مرغ را بپوشد و برای یک رستوران زنجیره ای، مشتری جذب کند.

مرد میان سال ادامه می دهد: متأسفانه در کشور، به کار عروسک گردانی اهمیت خاصی داده نمی شود و اکثر افراد می گویند مگر عروسک گردانی هم نیاز به تحصیلات آکادمیک دارد؟ آن ها فرق عروسک بازی با عروسک گردانی را نمی دانند و همین امر باعث می شود که به کار عروسک گردانی بها داده نشود. بارها به صداوسیما، کانون پرورش فکری کودکان، حتی اداره کل ارشاد برای اجرای برنامه مراجعه کردم ولی متأسفانه با در بسته و یا جواب هایی مثل خبرت می کنیم ، اسپانسر داری یا نه؟ و... مواجه شده ام.

پول، توی رشته معماری است

محمد، فارغ التحصیل رشته بازیگری است و مثل من برای آزمون رشته معماری شرکت کرده. از او درباره علت تغییر رشته اش می پرسم و لبخند به لب، پاسخ می دهد: پول، در رشته معماری است. ای کاش از همان اول به جای اینکه علاقه ام را دنبال کنم و به سراغ بازیگری بروم، در رشته معماری یا رشته های پزشکی شرکت می کردم. باوجود آموزشگاه های متعدد بازیگری که در سرتاسر کشور به تعداد موی سر زیاد شده، مگر فرصت و مجالی برای ورود فارغ التحصیلان رشته بازیگری به بازار کار باقی می ماند؟

محمد، درحالی که تلفن همراهش را تحویل مسئول بخش امانات می دهد، با لحنی که کمی عصبانی شده می گوید: اگر کارگردانی بخواهد برای فیلم مستند، سریال یا حتی تئاتر خود بازیگر انتخاب کند، به اینکه شما از کدام دانشگاه معتبر مدرک گرفته ای، یا چقدر مسلط به بازیگری هستی کاری ندارد. تأسف بارتر این که مدرک بسیاری از آموزشگاه های آزاد، به خاطر نام مدرسش که یا بازیگر بوده و یا جزو اهالی سینما است، از مدرک دانشگاه های ما فارغ التحصیلان رشته بازیگری معتبرتر است.

هزینه بسیار برای هیچ

یکی دیگر از داوطلبان شرکت در آزمون رشته معماری نیز تنها امید برای جذب بازار شدن را قبولی در مقطع ارشد می داند و می گوید: خسته ام. بیکاری کل انگیزه ها و خلاقیت هایم را از من گرفته است. دانشجویان هنر به ویژه دانشجویان معماری در دوران تحصیل خود علاوه بر هزینه های دانشگاه، هزینه بالایی برای ابزار و وسایل خود می پردازند؛ مثلاً هزینه ساخت یک ماکت ساده که دانشجو معماری در مقطع کارشناسی باید برای فقط یکی از واحدهای درسی خود پرداخت کند 150 هزار تومان است. حالا جمع بزنید، این همه پول در دوران دانشجویی پرداخت می شود و درنهایت، نه تنها در رشته موردنظر کار پیدا نمی شود بلکه اگر بخواهیم در رشته ای دیگر، حتی کارهای خدماتی ورود کنیم با حداقل حقوقی مواجه می شویم که کفاف هزینه یک هفته از زندگی ما را هم نمی دهد.

او درحالی که بسته پذیرایی خود را برداشته و باعجله به محل آزمون وارد می شود، ادامه می دهد: دانشجویان هنر هرچند نسبت به سایر دانشجویان رشته های دیگر، در کنار درس های تئوری حداقل به یک مهارت دست می یابند اما متأسفانه این مهارت ها فاقد ملاک های لازم برای جذب بازار کار شدن است و به عبارتی دیگر، ملاک های موجود در بازار کار رشته های هنر، از زمین تا آسمان با مهارت ها و عنوانی که در دانشگاه ها آموزش داده می شود فرق دارد و همین امر باعث شده دانشگاه های ما فارغ التحصیلانی بی هنر به جامعه تحویل دهند.

به گزارش ایسنا، آزمون کارشناسی ارشد سال 98 به همراه اولین مرحله المپیاد علمی دانشجویی کشور در 6 گروه آموزشی و 131 کد رشته برای تمام دانشگاه های دولتی و غیردولتی ازجمله دانشگاه آزاد اسلامی با حضور 614 هزار و 883 داوطلب برگزار شد. بر اساس گزارش سازمان سنجش در آزمون کارشناسی ارشد سال جاری، در گروه هنر 45 هزار و 913 داوطلب در 13 کد رشته با هم به رقابت پرداخته اند. سال گذشته تعداد داوطلبانی که تنها در این گروه آزمایشی شرکت کرده اند 12 هزار و 249 نفر و تعداد داوطلبانی که علاوه بر گروه آزمایشی هنر در گروه آزمایشی دیگری نیز شرکت کرده اند 66 هزار و 566 نفر بوده است.

هرچند آمار شرکت کنندگان مقطع ارشد، نسبت به سال گذشته بر اساس اعلام سازمان سنجش کاهشی 120 هزارنفری داشته و قطعاً آمار شرکت کنندگان رشته های هنری نیز مانند سایر رشته ها با کاهش تقاضا مواجه بوده اند اما همان طور که از صحبت برخی از داوطلبان شرکت در آزمون هنر و بسیاری داوطلبانی که به دلیل مشابه بودن صحبت های آنان، نظراتشان در گزارش فوق انعکاس داده نشد، برمی آید، مواردی مثل وجود آموزشگاه های آزاد رشته های هنر و معتبرتر بودن مدارک این آموزشگاه ها نسبت به مدارک دانشگاهی برای جذب در بازار کار کشور و... باعث شده که حال فارغ التحصیلان رشته هنر درمجموع خوب نباشد.

گزارش از: کورش دیباج، خبرنگارایسنا، منطقه اصفهان

انتهای پیام

به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری فارس، داستان هفت تیرکشی در اطراف مجموعه تئاتر شهر و راه یافتن یک عده افراد نادرست به حریم این مجموعه، دستفروشان اطراف پارک دانشجو، معتادان، پاتوق و گعده های ناسالم در حوالی میراث فرهنگی و دزدی از مجموعه تئاتر شهر، قصه ای است که سر دراز دارد و درباره آن در این چند روز زیاد صحبت شده است اما اینکه در این چند ساله هر چه گفته و شنیده شده چرا به عمل تبدیل نشده است نیز خود مثنوی جداگانه ای است.

در ارتباط با ایجاد امنیت مجموعه تئاتر شهر و اطراف آن در این چند روزه رویکردهای کوتاه مدت و بلندمدتی از سوی مسئولان هنرهای نمایشی و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مجموعه شهرداری و شورای شهر تهران مطرح شده به طوریکه پای وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز در این چند روز به مجموعه باز و جلسه ای نیز روز گذشته با حضور مسئولان تئاتر و وزارت ارشاد و شورای شهر تهران برگزار شد.

این روزها اگر در اطراف بوستان دانشجو عبور کرده باشیم، شرایط بهتری را به لحاظ رفت و آمد و جمعیت دستفروشان و شلوغی گعده های خاص شاهد هستیم و امیدواریم که این اتفاق مقطعی نباشد و بتوانیم شاهد شهری سالم برای تردد خانواده ها باشیم. حال اینکه جمع آوری دستفروشان اطراف تئاتر شهر به معنای ساماندهی آنها است یا جمع کردن آنها از یک منطقه و بردنشان به منطقه دیگر و باز هم همین داستان در محدوده دیگری و اینکه گعده های ناسالم عده ای معتاد و پاتوق های افراد خاص به کجا کشیده شده است، نیز جای بحث زیاد دارد.

*برنامه های عملیاتی از حصارکشی تا اجرایی شدن طرح پهنه رودکی

شهرام کرمی مدیر کل هنرهای نمایشی در این باره می گوید: جلسه ای که با شورای شهر برگزار کردیم خوشبختانه جلسه عملیاتی و موفقی بود. یکی از مشکلات ما این است که در بحث فعالیت های اجرایی با هم هم فکری و هماهنگی نداریم و سعی نمی کنیم با تعامل مسائل را در چارچوب های مختلف حل کنیم تا به نتیجه برسیم.

وی در این باره می افزاید: در ارتباط با حفظ امنیت تئاتر شهر نیز مسائل عملیاتی زیادی مطرح شد و قرار شد برنامه کوتاه و بلند مدت داشته باشیم و هر نهادی بنا به وظیفه خود عمل کند. ابتدا قرار شد مطالعاتی در زمینه معضلات و مسائل مختلف اطراف تئاتر شهر صورت بگیرد و نیروی انتظامی نیز آسیب ها را مطرح کرد. منتها نمی توان یک شبه انتظار داشت که معضلات رفع بشوند. به هرحال چهارراه ولی عصر(عج)، مکان شلوغی است با خروجی مترو ، تجمع گروه های پرتردد مردمی و عدم حصار در اطراف تئاتر شهر که قابل دسترسی است، اینها همه نیاز به برنامه ریزی دارند.

نمی توان یک شبه انتظار داشت که معضلات شهری رفع بشوند. چهارراه ولی عصر مکان شلوغ و پرترددی به لحاظ مترو تهران و تجمع گروه های مردمی است

وی در پایان می افزاید که قرار بر این است طرح پهنه رودکی به زودی اجرایی شود. مطالعات در حوزه شهرداری برای حصارکشی اطراف تئاتر شهر انجام شود و نیروی انتظامی نیز مکلف شد که نظارت بیشتری برای کنترل گروه های حاشیه ساز منطقه انجام دهد و امیدواریم همه اینها تداوم داشته باشد و مقطعی نباشند!

*محصورسازی تئاتر شهر کارشناسی می طلبد

سعید اسدی مدیر مجموعه تئاتر شهر نیز این باره می گوید که در جلسه شورای شهر مقرر شد، تعامل بینا بخشی بین شهرداری منطقه، نیروی انتظامی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صورت بگیرد، آنچه قرار است عملیاتی بشود این است که دستفروشان اطراف ساماندهی و محیط از بزه کاران مقیم پاکسازی شود.

وی در ادامه نیز می افزاید که درباره طرح محصور سازی تئاتر شهر در گذشته ایده هایی مطرح بوده، منتها چون شهرداری ایده اش این بود که دسترسی مردم به بناهای فرهنگی بیشتر باشد، چنین اتفاقی نیافتاده و حصارها برداشته شده است. همین ایده خود تئاتر شهر را در خطر خیلی مسائل قرار داده است. الان بسیاری از موزه ها و فضاهای فرهنگی برای حفظ و حراست میراث خود نیازمند حفاظت و حراست بیشتر هستند. در نهایت حصارکشی اطراف تئاتر شهر نیاز به کارشناسی دارد و نیاز به تغییر وضعیت کلی بوستان دانشجو و راه اندازی پهنه رودکی دارد.

اسدی همچنین یادآور می شود که آنچه در پایان مدنظر این جلسه قرار گرفت، این بود که بخش های مختلف وظایف خود را انجام دهند و شهرداری منطقه یازده و شش نیز بودجه لازم را برای تأمین هزینه های این مکان برآورد و تخصیص دهند. اما این نکته لازم به ذکر است که تنها با رویکردهای سلبی نمی توان کار را پیش برد بلکه برخوردهای سلبی مقطعی است و ما نیاز به کارهای ایجابی داریم تا فضاهای فرهنگی مان رفته رفته بافت اجتماعی اش تغییر کند.

تنها با رویکرهای سلبی نمی توان امنیت شهر را تأمین کرد بلکه ما نیاز به کارهای ایجابی داریم تا فضاهای فرهنگی به تدریج بافت اجتماعی اش تغییر کند

مدیر مجموعه تئاتر شهر در پایان می گوید که مسئله دستفروشان برای شهرداری پیچیده است چون اینها چندین سطح از کسانی هستند که در این حوزه بساط گستری می کنند.

برخی سازمان یافته و به مثابه سودا گر آنجا هستند، برخی هم شاید مشکل معیشتی داشته باشند اما شهرداری اعتقادش این است که این تفکیک اتفاق افتاده و نیازمندان واقعی شناسایی و کسانی که نظام یافته سوداگری می کنند، جلویشان گرفته خواهد شد.

در نهایت اینکه همه این طرح ها نیاز به پژوهش مناسب دارد. ما اقداماتی را از گذشته شروع کرده بودیم و الان هم بعد از این حادثه اخیر شدت پیدا کرده است و امیدواریم بعد از این اتفاق و کاسته شدن حضور دستفروشان شاهد باشیم که فضا به نفع رخدادهای فرهنگی سازمان یابد.

انتهای پیام/

این مترجم و منتقد ادبیات کودک و نوجوان در گفت وگو با ایسنا، درباره این که برخی فکر می کنند نوشتن در حوزه ادبیات کودک کار راحتی است و با نوشتن چند جمله کودکانه می توانند صاحب نام شوند، اظهار کرد: این تصور یا بهتر است بگویم توهمی است که وجود دارد و عده ای فکر می کنند ادبیات کودک در واقع ادبیات سهل و ساده ای است. آن ها فکر می کنند ظاهرا چون بچه نمی فهمد می توان هرچیزی را برایش نوشت؛ درصورتی که این گونه نیست.

او در ادامه افزود: ادبیات کودک اگر از ادبیات بزرگسال دشوارتر نباشد، قطعا آسان تر نیست. این که ما بخواهیم با زبان ساده جملاتی را کنار هم قرار دهیم و فکر کنیم یک اثر ادبی و هنری برای بچه ها خلق کرده ایم، درست نیست. زیرا شناخت ذهن و زبان و روان و جهان کودکان از بدو زاده شدن شان تا زمانی که وارد بزرگسالی می شوند مرحله به مرحله تغییر می کند و شناخت این مراحل بسیار مهم است. البته منظورم این نیست که نویسنده ها کتاب روان شناسی رشد پیاژه را بخوانند و به صورت مکانیکی کتاب بنویسند. به قول خانم توران میرهادی، کودکان همه با هم متفاوتند و براساس رویکرد روان شناسی رشد بزرگ نمی شوند.

اقبال زاده با بیان این که کسی که می خواهد برای کودک بنویسد حتما باید اطلاعات گسترده ای داشته باشد، خاطرنشان کرد: نوزادی که به دنیا می آید در تاریخ و فرهنگ خاصی به دنیا می آید. این که نوزاد در چه خانواده ای به دنیا بیاید، مهم است زیرا ذهن و جهان یک خانواده با خانواده دیگر متفاوت است. ذهن و زبان کودکی که در یک خانواده فقیر و بی سواد به دنیا بیاید با کودکی که در خانواده فرهیخته دانشگاهی به دنیا بیاید متفاوت است و نوشتن برای بچه این دو خانواده فرق می کند. یا نوشتن برای بچه روستایی با بچه شهری فرق دارد زیرا جهان آن دو با هم متفاوت است. ما در یک جهان متکثر به دنیا می آییم و اگر این تنوع و این تکثر را نشناسیم برای چه کسی می خواهیم بنویسیم؟ من نمی خواهم مشترکات بین کودکان را نفی کنم، بلکه می خواهم بر پیچیدگی های فرهنگی و اجتماعی و تفاوت های سطح رشد اقتصادی و اجتماعی و سیاسی جوامع و جایگاه متفاوت فرهنگی و طبقاتی و خانوادگی و فردی انگشت بگذارم، مطالعات روانشناسی کافی نیست. امروز باید از جامعه شناسی دوران کودکی و مطالعات کودکی و فلسفه کودکی و فلسفه برای کودکان و روابط بین رشته ای اطلاع داشت.

این مترجم ادامه داد: مشترکات بشری بسیار زیاد است، یک سری ترانه ها و لالایی های کودک در هر جامعه ای و خانواده ها جریان داشته و بچه ها هنوز قصه و افسانه را دوست دارند، نمی خواهم بگویم مشترکات را نادیده بگیریم، اما نویسنده های کودک باید تفاوت های فرهنگی، اجتماعی و تاریخی و جهان کودک را بشناسند. ادبیات خلاق روایت خاصی است که باید از موضوعی خاص، اثری بیافریند که با بیشتر مخاطبان چه در سطح ملی و چه جهانی ارتباط برقرار کند.

اقبال زاده با بیان این که برخی از نویسنده ها غریزی نویس هستند و بر اساس تجربه ها و دانسته های خود می نویسند و شاید روان شناسی رشد و نظریه کودک فرهنگی ویگوتسگی و اندیشه گفت و شنود باختین را نشناسند، اظهار کرد: جامعه شناسی کودکی و شناخت دوران کودکی خود یک رشته دانشگاهی بسیار مهم و در غرب یکی از رشته های درحال بالندگی است. متاسفانه در ایران در حد دو یا سه واحد دانشگاهی مطرح شده، که باید به عنوان رشته دانشگاهی مطرح شود. متاسفانه این واحد دانشگاهی از دوره ادبیات کودک، حذف شده است. این ها چیزهایی است که باید بشناسیم و اگر نشناسیم نمی دانیم چطور باید بنویسیم. اگر تفاوت سطوح زبانی را ندانیم، نمی دانیم چطور باید دیالوگ نویسی کنیم. همچنین اگر تفاوت های سنی و مقطعی کودکان و نوجوانان را ندانیم، نمی توانیم برای آن ها بنویسیم.

او با تأکید بر این که شناخت از کودکان و نوجوانان اهمیت بسیاری دارد، بیان کرد: ما با شناخت ذهن و زبان کودک می توانیم فکر و تخیل او را پرورش و گسترش دهیم. نویسنده ها باید عاشقانه و عالمانه جهان کودک را بشناسند؛ شما باید عاشق جهان کودک و نوجوان باشید تا در این حوزه بنویسید نه این که چون آسان است بخواهید بنویسید.

این منتقد ادبی درباره این که به نظر می رسد ادبیات کودک در میان متولیان فرهنگی جدی گرفته نمی شود مثلا در جایزه کتاب سال و در بخش ادبیات کودک سال هاست برگزیده ای نداریم و این موضوع چه تبعاتی را به دنبال دارد، گفت: در بحث کلان از وزارت ارشاد تا نهادهای دیگر مانند کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آشفتگی و بی برنامگی در حوزه کودک دیده می شود. ما هیچ برنامه کلان مدونی برای کودکان و به ویژه برای ادبیات کودک نداریم. اگر مدیری دلسوز و آگاه باشد و ادبیات کودک را بشناسد یک سری برنامه مقطعی و ضربتی برگزار می شود، اما با رفتن آن مدیر همه چیز تمام می شود.

او با اشاره به این که خود سال ها در جشنواره های مختلف داور بوده است، با انتقاد از نحوه داوری جایزه کتاب سال اظهار کرد: برخی داوران تصور مجردی دارند که گویی کتاب سال باید کتاب قرن باشد و باید تحول جدیدی در ادبیات به وجود بیاورد. چند کتاب در جهان و در ایران با این ویژگی وجود دارد؟ این چه نگاهی است؟ کتاب سال بهترین کتاب منتشرشده در همان سال است. اگر در مدرسه ای به دلایل مختلف این که پایه ها ضعیف است، کسی با نمره 15 بالاترین معدل را بیاورد شاگرد اول است اما در مدرسه ای دیگر ممکن است دانش آموزی با معدل 19/75 شاگرد اول نباشد. مقایسه این دو با هم درست نیست. این که بگوییم کتابی که سال گذشته برای داوری آمده بود، بهتر بود، اشتباه است. مسابقات ورزشی بدون برنده نیست، حتما یک تیم اول یا دوم می شود، این که بگوییم جایزه نمی دهیم و نمی گوییم فلانی اول است، اشتباه است. داورها هم در کتاب سال مقصرند.

شهرام اقبال زاده همچنین در پاسخ به این پرسش که چه راه کارهایی برای تقویت رشته ادبیات کودک پیشنهاد می کند گفت: من در جریان روند تصویب رشته ادبیات کودک توسط مرتضی خسرونژاد - رئیس پیشین مرکز مطالعات دانشگاه شیراز - بودم. او تلاش سنگین و پیگیری را پیش برد تا این رشته را دانشگاهی کند و به دشواری توانست این کار را انجام دهد زیرا دانشگاهیان ادبیات کودک را سهل می دانستند و می گفتند یه قل دو قل و یه توپ دارم قلقلیه تخصص نمی خواهد. گرچه نسل ما همین طوری بزرگ شد و بسیاری از ما نمی دانستیم ادبیات کودک چیست، البته در برخی از شهرستان های بزرگ کیهان و اطلاعات کودکان وجود داشت. اما شورای کتاب کودک شعبه نداشت و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هم بعدها درست شد. بالاخره این رشته به همت مرتضی خسرونژاد و همکاران شان در دانشگاه شیراز نهادینه شد و گسترش پیدا کرد.

او در ادامه بیان کرد: اما حالا که ادبیات کودک دانشگاهی شده به ابتذال کشیده شده است. افرادی زبده و کارشناس این رشته را دانشگاهی کردند اما زمانی که ادبیات کودک به عنوان رشته دانشگاهی مطرح شد، عده ای آمده و گفتند حاجی من هم شریک و خیلی از شعبه های دانشگاهی در مناطق دورافتاده که استاد ادبیات ندارند و مطلقا ادبیات کودک را نمی شناسند، در مقطع فوق لیسانس این رشته را دایر کرده اند که این موضوع خطرناک است و ادبیات کودک را به ابتذال می کشد. جالب است وقتی پایان نامه می خواهند بنویسند نه استاد راهنما و نه مشاور کارکشته دارند و نمی توانند دانشجو را راهنمایی کنند؛ این یعنی فاجعه. دانشجویانی که دغدغه دارند ممکن است بروند بگردند و تحقیق کنند اما آن هایی که فقط مدرک می خواهند، می روند از جلو دانشگاه می خرند و مدرک شان را می گیرند زیرا کسی نیست که کار آن ها را به درستی ارزیابی کند.

این چهره فعال ادبیات کودک خاطرنشان کرد: دانشگاهی شدن یک رشته خیلی مهم است اما اتفاقی که در برخی از دانشگاه های کشور افتاده، ارتقای کیفی آکادمیک کردن نیست بلکه بازیچه کردن ادبیات کودک است.

انتهای پیام

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) ، کتابفروشی آوا یکی از دست دوم فروشی های کتاب در پاساژ صفوی است که به فروش کتاب های کم یاب اختصاص دارد و کتاب های دستِ دوم روز و موجود در بازار را نمی فروشد.

بهرام قیاسوند، مدیر کتابفروشی آوا در گفت وگو با ایبنا درباره تهیه کتاب ها بیان کرد: معمولا کتاب هایمان را از کتابخانه های شخصی که صاحبانشان به پول آن نیاز دارند یا مسافر خارج از کشور هستند و همه لوازم خانه خود را برای فروش گذاشته اند، تهیه می کنیم.

هیچ کتابی خمیر نمی شود
او با تاکید بر اینکه هیچ کتابی را برای انجام پروسه خمیر شدن نمی فرستد، ادامه داد: کتابی که چند سال در قفسه باقی بماند، به کتابفروشی هایی که حراجی کتاب راه می اندازند، فروخته می شوند.

این کتابفروش افزود: البته خودمان هم می توانیم قفسه فروش ارزان راه اندازی کنیم اما تا به امروز چنین کاری انجام ندادیم.

باید سوخت و ساخت
به گفته قیاسوند، درآمد حاصل از فروش کتاب های دست دوم از ابتدا هم کم بوده و حالا که شاهد بروز بحران های متعددی در بازار کتاب هستیم و تمام حلقه های نشر به نوع دچار مشکل شده اند، درآمد این حرفه از فبل هم کمتر شده است.

او اظهار کرد: با اینکه مالکیت مغازه را داریم و اجاره ماهیانه پرداخت نمی کنیم، رقمی که از فروش کتاب های دست دوم به دست می آوریم به هیچ وجه کافی نیست؛ باید سوخت و ساخت.

مدیر این کتابفروشی که عضو اتحادیه ناشران و کتابفروشان است، توضیح داد: ما ناشر نیستیم و فکر می کنم بیشتر امکاناتی که اتحادیه در نظر گرفته است، خاص اعضایی است که ناشر و کتابفروش هستند.

وی افزود: به همین دلیل ما هیچ وقت مطالبه ای از اتحادیه ناشران و کتابفروشان نداشته و نداریم و اصلا نمی دانیم که آیا می توانیم از این سفره نانی ببریم یا نه.

دنیای مجازی عامل کاهش فروش کتاب
قیاسوند گسترش استفاده از تلفن همراه را یکی از عوامل مهم و تاثیرگذار بر فروش کتاب می داند و معتثد است که گوشی های همراه جای همه چیز را گرفته است.

این کتاب فروش عنوان کرد: در گوشی هایی که این روزها دست هر فردی می بنیم، همه چیز وجود دارد، بازی، سرگرمی، اخبار، کتاب و ... انسان ها وارد دنیای مجازی گوشی های خود شده اند و قصد بیرون آمدن از آن را ندارند؛ به همین دلیل فروش کتاب به شدت کاهش یافته است.

فعالیت دستِ دوم فروش ها در فضای مجازی
به گفته این کتابفروش تعدادی از کتابفروشان دست دوم فروش اقدام به فروش کتاب های خود در فضای مجازی کرده اند، که این کارهم فروش کتاب فروشی های دست دوم را بیشتر کاهش داده است.

او توضیح داد: همکارانمان در فضای مجازی کتاب های را با قیمت هایی بالاتر از آنچه در کتابفروشی دست دوم به فروش می رسد، می فروشند اما من با سود بیشتر هم علاقه ای به فعالیت در فضای مجازی ندارم.

پیشتر در پرونده بررسی بازار کتاب های دست دوم منتشر شده است:

بازار کتاب های دست دوم هم خراب است

تاثیر مثبت نمایشگاه بر دست دوم فروشی های کتاب!

دستِ دوم فروشی های کتاب زیر خط فقر

نیکنام حسینی پور، مدیر عامل موسسه خانه کتاب در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درباره بودجه برنامه های کتاب و کتابخوانی بیان کرد: ردیف حمایت از نشر کتاب و مطبوعات که در ردیف 114046 لایحه بودجه تصویب شده به مقوله کتاب و کتابخوانی اختصاص دارد اما بعد از گذشت سه ماه از سال این بودجه از سوی سازمان مدیریت برنامه و بودجه به نهاد های مربوط تخصیص داده نشده، بنابراین اجرای این برنامه ها زیر سوال رفته است.

وی با تاکید بر جایگاه و اهمیت کتاب خوانی به عنوان غذای روح و توجه دولت ها به سرمایه گذاری در این حوزه درباره تاثیر منفی تاخیر در تخصیص بودجه این بخش افزود: طرح عیدانه کتاب به دلیل کمبود بودجه برگزار نشد، برای طرح تابستانه نیز با وجود اینکه فضای فرهنگی طالب آن هستند، چشم انداز قابل توجهی نمی توان تصور کرد. حتی پرداخت برخی ناشران به تاخیر افتاده است. اهالی قلم هم نیازمند حمایت هایی مانند وام و سایر تسهیلات هستند که وظیفه دولت هاست؛ بنابراین سازمان مدیریت برنامه ریزی باید در زمینه تخصیص بودجه و یارانه فرهنگی جدی تر عمل کند.

حسینی پور با اشاره به اهمیت کتاب برای مسئولان عالی رتبه نظام ادامه داد: دغدغه مقام معظم رهبری، رئیس جمهوری و همچنین وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره کتاب و کتابخوانی بر کسی پوشیده نیست. می دانیم رهبر معظم انقلاب تنها در نمایشگاه بین المللی کتاب تهران حضور پیدا می کنند که نشان از دغدغه ایشان است؛ بنابراین باید تخصیص اعتبارات این بخش را جدی بگیریم. اعتبار حوزه کتاب وکتابخوانی در مقایسه با اعتبار کل کشور رقم حداقلی محسوب می شود؛ این رقم که خیلی زیاد نیست، سرمایه گذاری درازمدت برای نسل های آینده قلمداد می شود.

وی با تاکید بر ضرورت حمایت از مخاطب و حلقه های مختلف نشر با یارانه های دولتی بیان کرد: بخشی از حمایت ها در قالب یارانه ها از جمله بن کارت های نمایشگاه بین المللی کتاب تهران و یا طرح های فصلی، تخصیص داده می شود. امید واریم تخصیص بودجه برای سه ماه آینده از سوی سازمان برنامه بودجه جدی تر پیگیری شود.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، دومین نشست تخصصی ویرایش ادبیات کودک و نوجوان با محوریت بررسی شیوه نامه های موجود با حضور جمعی از ویراستاران کتاب کودک، عصر یکشنبه (26 خرداد 1398) در موسسه خانه کتاب برگزار شد.

در ابتدا دبیر انجمن ویرایش و درست نویسی، در این مراسم به مشکلات و دغدغه های حوزه ویراستاری اشاره کرد و گفت: هنوز مجموعه ای نداریم که در حوزه زبان فارسی مطالبه گر و مدعی العموم باشد. نهادهای دولتی کم و بیش وظایف خودشان را انجام می دهند اما مطالبه گری اتفاق نمی افتد.

مهدی صالحی، با بیان اینکه یکی از جاهایی که باید مطالبه گری در آن صورت گیرد ویرایش کتاب های کودک و نوجوان است، افزود: ما باید اوضاع موجود را بررسی کرده و در مقابل خرابی ها صبوری نکنیم و تلاش کنیم انجمنی ایجاد کنیم و برای زبان فارسی مطالبه داشته باشیم.

این ویراستار افزود: در این راستا انجمن ویرایش و درست نویسی درحال ایجاد پویش های مردمی برای مطالبه گری در حوزه زبان فارسی است. مثلا در حوزه زبان و ادبیات کودک و نوجوان ما می توانیم از نهادهای مربوطه مانند صدا و سیما، آموزش و پرورش و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در زمینه زبانی که با کودکان صحبت می کنند، کتاب هایی که تبلیغ می کنند و مجوزی که به آثار کودک و نوجوان می دهند، مطالبه گری کنیم.

وی با بیان اینکه امروزه اغلب بچه ها در مهدکودک ها یا دبستان، ترانه های غیرمجاز را حفظ می کنند و می خوانند، افزود: این درحالی است که اغلب موسیقی های مجاز و غیرمجاز امروزی از نظر ابتذال زبانی و موسیقیایی از هم سبقت می گیرند و ما باید نقدهای منسجم داشته باشم.

صالحی گفت: تا به حال هیچ اتفاقی درمقابل ایرادهای ویرایشی کتاب های درسی و کتاب های ادبیات کودک و نوجوان رخ نداده است. ما در این زمینه نقد منسجم نداریم. همه نقدها جسته و گریخته است. باید کاری کنیم نقدها منسجم باشد و کمک کنیم محصولی تولید شود که از نظر زبانی بتوانیم از آن دفاع کنیم.

مهدی صالحی

تدوین شیوه نامه جدید ویرایش ادبیات کودک
اسماعیل طاهری، از پژوهشگران حوزه کودک و نوجوان، سخنران بعدی این نشست بود. وی با بیان اینکه آثاری که تا به حال در زمینه ویرایش ادبیات کودک تولید شده، پراکنده بوده، گفت: ما می خواهیم شیوه نامه مدونی برای ویرایش ادبیات کودک درنظر بگیریم تا پدیدآورندگان ادبیات کودک بتوانند به آن مراجعه کنند. برای این کار ابتدا باید شیوه نامه های موجود را بررسی کنیم و شیوه نامه آکادمیک و علمی اولیه ای را تهیه کرده و برای بازبینی در اختیار صاحب نظران قرار دهیم تا در نهایت شیوه نامه قابل قبولی را تدوین کنیم که اغلب صاحب نظران روی آن اتفاق نظر داشته باشند.

طاهری در ادامه به ارائه توضیحاتی درباره ایرج جهانشاهی، آموزگار، نویسنده، مترجم و ویراستار ادبیات کودکان و نوجوانان، پرداخت و با قرائت بخش هایی از شیوه نامه او به بررسی و نظرسنجی درباره آن پرداخت.

اسماعیل طاهری

سیدعلی کاشفی خوانساری نیز در این نشست درباره شیوه نامه جهانشاهی گفت: درزمینه ویراستاری متون مربوط به حوزه کودک و نوجوان، منابع زیادی نداریم. قبل از اینکه ایرج جهانشاهی این شیوه نامه را بنویسد، نادر ابراهیمی برای نخستین بار فارسی نویسی را برای کودکان مطرح کرد. اما به صورت تخصصی در زمینه ویراستاری برای کودکان صحبت نشده است. مثلا در سال های اخیر مریم جلالی، کتابی را در این زمینه منتشر کرده است. براین اساس می توانیم بگوییم منابع اندکی داریم و آنچه که جهانشاهی در شیوه نامه اش آورده شامل مبانی و مباحث عملی و اجرایی است که ارزشمند است.

زبان و تخیل دو اصل عمده در ادبیات کودک است
مجید راستی، نویسنده کودک و نوجوان، نیز در بخش دیگری از این نشست بیان کرد: جهانشاهی یکی از مهم ترین افراد در ادبیات کودک و نوجوان است و قدم هایی برداشته که در زمان خودش خیلی تاثیرگذار و مهم بوده است. معمولا تجربیات و آموخته ها دست به دست هم می دهند تا در هر زمانی پایگاهی برای ادبیات کودک ایجاد شود، همانگونه که جهانشاهی در زمان خودش این کار را انجام داد.

نویسنده این سر دنیا، آن سر دنیا در ادامه بیان کرد: اگر امروز بخواهیم نوشته های جهانشاهی را بررسی کنیم شاید ضعف هایی دیده شود که امروزه بتوان آن ها را برطرف کرد و متن جدیدی تولید کرد. اما این متن هم 50 سال پیش دارای ضعف های مختلفی خواهد بود. مثلا جای تخیل در بخش هایی از متنی که خوانده شد خالی است درحالی که به نظر من دو اصل زبان و تخیل هستند که ادبیات کودک را از بزرگسال تفکیک می کند.

مجید راستی

حال زبان فارسی خوب نیست
این نویسنده با بیان اینکه حال زبان فارسی خوب نیست، گفت: دانسته و ندانسته بلاهای زیادی از سوی نهادهای مختلف بر سر زبان فارسی آمده است مثلا صدا و سیما که یکی از پایگاه های زبانی ماست، و ترویج عمومی انجام می دهد، معیوب است.

وی در ادامه بیان کرد: توجه به حوزه زبانی در ادبیات کودک یکی از ویژگی های لازمی است که باید وجود داشته باشد و ویراستار می تواند کمک کند این زبان سالم تر باشد. اما ویراستاری می تواند این کار را انجام دهد که ادبیات کودک را بشناسد نه اینکه فقط متخصص ویراستاری باشد. ویراستار کودک قبل از ویراستار کودک بودن باید با ادبیات کودک آشنا باشد چون فقط بخشی از ادبیات کودک به زبان برمی گردد و بخش دیگر آن مضمون و ساختار است.

ویراستار ادبی نجات دهنده قصه های معیوب است
خالق ماجراهای فندق و پسته بهترین شکل ویراستاری را ویرایش ادبی عنوان کرد و گفت: در ویرایش ادبی، ویراستار هم ساختار ادبی را اصلاح می کند و هم زبان را. کار بر روی زبان، شکل جزئی ویراستاری است و شکل کلی آن ویرایش ادبی است و می توان گفت که ویراستار ادبی نجات دهنده یک قصه معیوب است.

وی یادآور شد: یکی از نکاتی که ادبیات کودک امروز در کنار تخیل و فانتزی که از واجبات قصه کودک است، نگاهی است که نویسنده می تواند به قصه و نوشته اش داشته باشد. نگاه همگرا و واگرا در این زمینه اهمیت زیادی دارد. اگر واگاریی را دنبال کنیم پرسش هایی طرح می کنیم که بچه را به فکر کردن وادار کند. اگر قصه هایی که می نویسیم به بچه ها کمک کند با این نگاه بزرگ شوند، خودشان آینده شان را خواهند ساخت و روحیه پرسشگری و مطالبه گری در سایه این واگرایی اتفاق می افتد. اما اگر از نوع همگرا باشد آینده را دیگران باید برایشان بسازند.

به گفته راستی، ویراستار خوب کسی است که حوزه کاری اش را خوب بشناسد. ویراستار هم مثل نویسنده هرقدر بتواند به ایجاز کار کمک کند و از جملات کوتاه تر استفاده کند، کیفیت کار افزایش می یابد.

جواد کریمی قدوسی در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری خانه ملت با اشاره به فاصله بین فرهنگ رسمی و فرهنگ عمومی در جامعه گفت: موضوع فرهنگ گرچه از لحاظ اهمیت در جایگاه اول قرار دارد اما توصیه مقام معظم رهبری به دولت و مسئولان نظام این بود که اقتصاد کاری بسیار مهم است و بسیاری از مشکلات در حوزه فرهنگ با اقتصاد برطرف می شود.

تفکر غرب گرا به دنبال برداشتن حجاب از سر زنان است

نماینده مردم مشهد و کلات در مجلس با توجه به مسائلی از جمله اتفاقاتی که در مدارس افتاد، سد لفور و بی حجابی هایی که اخیرا شاهد آن هستیم، ادامه داد: بنده بارها به صراحت مبتنی بر سند گفتم که استحاله فرهنگی یکی از 5 خواسته تفکر نفوذ در بدنه جمهوری اسلامی است یا به تعبیری دیگر تفکر غرب گرا 5خواسته اساسی از نظام جمهوری اسلامی دارد که یکی از خواسته های آن به طور مشخص در بحث حجاب متمرکز است.

وی ادامه داد: خواسته چهارم تفکر غرب گرا این است که باید قوانین، الزامات و پوشش زن را در ایران بردارید و این یعنی دموکراسی که زنان هر جور که دلشان می خواهد بیرون بیایند. خواسته اول حذف ولایت فقیه، خواسته دوم حذف سپاه از قانون اساسی، خواسته سوم حذف نظارت استصوابی شورای نگهبان، خواسته چهارم بحث حجاب و خواسته پنجم نیز شناسایی اسرائیل به طور رسمی است؛ بنابراین تمام اقداماتی که در دانشگاه تهران و دیگر جاها صورت می گیرد، یک ریشه آن به سفارت خبیث انگلیس و هدایت رسانه های ضد انقلاب برمی گردد.

ایران از لحاظ مباحث فرهنگی و دینی بسیار قوی است

کریمی قدوسی اظهار داشت: آدم هایی را پیدا می کنند و با نظر فرهنگی جلو می فرستند، درحالیکه ایران از لحاظ مباحث دینی، فرهنگی و مذهبی انقدر اصالت قوی دارد که جامعه بانوان ما پی می برند حال اینکه 10 یا 20 نفر هنجارشکنی می کنند خیلی باعث تشویش و اضطراب ما نمی شود؛ گرچه با همین معضلات نیز باید به روش منطقی و فرهنگی برخورد شود و در جاهایی اقدامات امنیتی باید صورت گیرد تا امنیت ملت حفظ شود چراکه امنیت مردم به جان نیست بلکه به اعتقاد و فرهنگ است.

عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه شأن دولت، نظام، قوه قضاییه و مجلس حفاظت از امنیت، اقتصاد و فرهنگ مردم است، تصریح کرد: البته اقدامات مختلفی از سوی دستگاه ها صورت گرفته و جای تشکر دارد که به موقع اقدام کردند و قطعا هیچ نتیجه ای از این نوع تخریب های فرهنگی نمی گیرند.

فرهنگ حجاب جاذبه جهانی پیدا کرده است

وی افزود: فرهنگ حجاب در اسلام به حدی قوی است که امروز جاذبه جهانی پیدا کرده است به طوری که در کشورهای اروپایی به این نتیجه می رسند که برای حفظ قوام خانواده و مسائل اجتماعی باید رعایت حدود در این مسائل داشته باشند و آمارهای تکان دهنده ای را از انگلیس، کشورهای اروپایی و آمریکایی در فرو ریختن شاکله فرهنگی شان شنیدیم و اضطرابی که در غرب و خانواده ها وجود دارد نتیجه متلاشی شدن شجره طیبه خانواده ها است به طوری که ازدواج های سفید در آنجا فاجعه است و غرب را همین فاجعه فرهنگی به زمین می زند چراکه در مسائل اقتصادی و فرهنگی مشکلی ندارند.

عضو فراکسیون ولایی مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه باید آنچه را که داریم خوب عرضه کنیم و بخش های فرهنگی مثل حوزه و علما همیشه درباره حجاب سخن گفته اند، گفت: متاسفانه دولت ها خود را موظف نمی دانند که در این زمینه سرمایه گذاری کنند و مبانی فرهنگی اصیل خانواده ها را گسترش دهند. در سفر به برخی از کشورها و بازدید از موزه ها دیدیم که فرهنگ حجاب در تمام دنیا دارای شأن و جایگاه بوده و فیلم های مستند جنگ جهانی دوم را که نگاه می کنیم می بینیم که در اروپا 90 درصد زن ها در آن زمان حجاب داشتند و این نظام لیبرال دموکراسی و سرمایه داری است که خواسته اینها را برای رسیدن به اهداف شوم اقتصادی تخریب کند.

مزیت برتر ملت ایران در دنیا مزیت دین و آموزه های دینی است

وی اظهار داشت: مجالس و دولت های جمهوری اسلامی کم کاری کردند به طوری که امثال بحث حجاب و مبانی فرهنگی فراوانی داریم و مزیت برتر ملت ایران در دنیا همین مزیت دین و آموزه های دینی است. در طی سفرهایی که در دنیا داشتم به این موضوع فکر می کردم که چه چیزی ما داریم که آنها ندارند و بالعکس و فهمیدم که تنها مزیت ایران، دین و ارزش های فرهنگی است که آنها ندارند، به شدت به آن محتاج هستند و به دنبال آن می گردند.

این نماینده مردم در مجلس دهم خاطرنشان کرد: چنانچه این مزایا در اختیار دیگر کشورها بود، به خوبی از آن استفاده می کردند اما اطلاع ندارند البته دنیا به تدریج به این سمت می آید؛ مسائل فرهنگی و بحث حجاب خصلتی است که در تمام دولت ها دیده ام و این مباحث شیرین و منطقی همیشه در دسترس است که باید جبران شود./

پایان پیام

خبرگزاری مهر - سرویس فرهنگ:

فهم رایجی که از فرهنگ در جامعه ما شکل گرفته عموماً مبتنی بر انتزاعیات و تجریدات و به دور از عینیات و انضمامیات بوده است. دلیلش هم این است که چنین فهمی عموماً از بالا رخ داده، نه از پایین ؛ بر این اساس فهم فرهنگ به واسطه نوعی آموزش و پرورش فرهنگی از بالا القا و منتقل می شود تا در پایین اتفاقات فرهنگی مطلوب رخ دهد. همین فرایند نشان دهنده یک انقطاع بنیادین میان امر فرهنگی و امر اجتماعی در تقسیم بندی های رایجی است که ما در زمینه های مختلفی پژوهشی، آموزشی، اجرایی، ژورنالیستی و... به آن دچار شده ایم. اگر چه در این زمینه ژورنالیسم و کنش هایی رسانه ای جدید به دلیل همبستگی شان با یک فضای عینی تر و ملموس تر یا آنچه که می توان آن را ماتریالیسم رسانه ای نامید، از حوزه های آموزشی و به ویژه پژوهشی در ایران وضعیت بهتری دارند و کمک کرده اند تا این مغاک اندکی کوچک تر شود، ولی به هر حال این گسست و شکاف روز به روز خود را حادتر و جدی تر نشان می دهد و ما می توانیم آن را به خوبی از طریق بررسی بیگانگی برنامه های فرهنگی - ترویجی نهادها با فرهنگ عمومی رایج در شهرها، کف خیابان ها، داخل تاکسی ها، استادیوم های ورزشی، کتابخانه ها و فرهنگسراها و حتی زیارتگاه ها و مساجد و هیئات مذهبی تشخیص دهیم و باور کنیم.

در این زمینه کافی است مختصات و ویژگی های پایدیا ی (تعلیم و تربیت فرهنگی) یونانی را در 3 هزار سال پیش با مختصات و ویژگی های اساسنامه ها، اسناد بالادستی و منابع مرجع ما در زمینه تعلیم و تربیت و فرهنگ عمومی در قرن بیست و یکم مقایسه کنید تا روشن شود که آن انقطاع و گسست در اینجا چه وضعیتی دارد و آن همبستگی و انسجام فکری و فرهنگی و اجتماعی در زندگی روزمره یونیانیان باستان چطور رخ داده بود. بدون آنکه نیاز باشد با رویکردی نوستالژیک و خودکم بینانه به ستایش و تحسین سرآغاز تمدن غربی نگاه کرده و وضعیت فرهنگی امروز در ایران را تقبیح کنیم، می توانیم واقع بینانه به بررسی پایدیا ی یونانی پرداخته و دریابیم که چطور در آنجا نوعی عینیت میان فرهنگ و زندگی روزمره اتفاق می افتد و کف جامعه (آگورا) در عینی ترین معنایش به خاستگاه آموزه ها و تعالیم فرهنگی، محل تولید و بازتولید ایده ها و کنش های عینی فرهنگی و در یک کلام به میدان فرهنگی بدل می شود. سقراط را در نظر بگیرید که بر مبنای پایدیا ی یونانی هرگز در اتاق فکر خویش، در برج عاج روشنفکرانه اش، و در هیچ مرکز مطالعاتی و پژوهشی و شورای عالی فلان و اندیشکده و پژوهشگاهای بهمان و چه و چه نمی اندیشد؛ او در خود آگورا (میدان مرکز شهر) می اندیشد و با مردم سخن می گوید و چنان شورش فرهنگی ای بر پا می کند که نهاد قدرت حاکم مجبور است او را به جرم انحراف جوانان به مرگ محکوم کند.

در وضعیتی که ما در اینجا در حال تجربه آن هستیم، از یک سو نهادها اعم از مراکز پژوهشی شوراهای عالی و اتاق های فکر و... با تولید چیزهایی که مردم حاضر در میدان های عینی جامعه درکی از آنها ندارند، راه خود را می روند و در سوی دیگر هم مردم و توده که مراجع و منابع فرهنگی خاص خود را در جاهای دیگری غیر از آن نهادها یافته اند، راه خود را می روند.

این وضعیتی است که به هیچ وجه قابل قیاس با شرایطی که در آن نهادهای فرهنگی ما، پژوهشگاه های فکری، اتاق های تولید فکر و برج عاج های اندیشه گران فعالان اجتماعی ما، ارتباط عینی، ملموس و معنادار خود با جامعه و مردم را از دست داده اند، نیست. در وضعیتی که ما در اینجا در حال تجربه آن هستیم، از یک سو نهادها اعم از مراکز پژوهشی شوراهای عالی و اتاق های فکر و... با تولید چیزهایی که مردم حاضر در میدان های عینی جامعه درکی از آنها ندارند، راه خود را می روند و در سوی دیگر هم مردم و توده که مراجع و منابع فرهنگی خاص خود را در جاهای دیگری غیر از آن نهادها یافته اند، راه خود را می روند. این دو راه متقابل که تقاطعی با هم ندارند، به سرعت در راه طی شدن است و وضعیت فرهنگی و اجتماعی روز به روز در حال وخیم تر شدن.

بیایید با مثال هایی، بحث را عینی تر کنیم؛ دو روز پیش، خبرگزاری تسنیم گزارشی آماری منتشر کرد که وضعیت نسبت ازدواج و طلاق در ده سال اخیر در ایران را نشان می داد؛ در سال 87 یعنی حدود یازده سال پیش، از هر هشت ازدواج، یکی به طلاق منجر شده، ولی در سال 97 یعنی پارسال از هر 3 ازدواج، یکی از آنها به طلاق انجامیده است. به احتمال قریب به یقین، وضعیت رو به رشد مشابهی را در زمینه بزهکاری که عمومشان خاستگاه های فرهنگی دارند، می توان نشان داد و مثلاً رشد مصرف مواد مخدر و آمار سقط جنین، نزاع های خیابانی، قتل، تجاوز و... را هم مورد بررسی قرار داد. اینها از یک منظر نتیجه همان گسست نهادهای انتزاعی فعال در حوزه فرهنگ با ایده آل و فانتزی انجام پروژه های مطالعاتی و پژوهشی بی کارکرد و تدوین برنامه و سند راهبردی و... با جامعه ای است که مردمش اساساً هیچ نسبتی با تولیدات فانتزی و انتزاعی آنها برقرار نمی کند. اندکی جستجو لازم است تا در همین بازه ده ساله شمار کثیری از اسناد بالادستی و راهبردی، برنامه های تدوینی و پروژه های مطالعاتی و پژوهشی و ابلاغیه های سازمانی و نشست آسیب شناسی و هم اندیشی و کنگره و همایش و... را بیابید که برای رفع همین مسائل و آسیب ها منتشر و برگزار شده است.

مسئله فرهنگ عمومی را در جامعه ایرانی در نظر بگیرید؛ تنها متولی آنچه در ایران فرهنگ عمومی خوانده می شود، یک شورای تقریباً ناشناخته است با عنوان شورای فرهنگ عمومی کشور . این شورا یک دبیرخانه دارد و این دبیرخانه دارای یک سایت اینترنتی است (pcci.ir). این سایت تقریباً به طور متوسط (بسته به برگزاری جلسات شورا یا وقوع برخی رویدادها یا فرارسیدن برخی مناسبت ها) هر دو هفته تا یک ماه، یک بار به روزرسانی می شود و مثلاً پیامی از دبیر شورا، یا رئیس شورا (وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی) و... را منتشر کرده یا گزارشی از کار شورا را انعکاس می دهد. توصیه می شود خوانندگان به این سایت سری بزنند و مطلبی را که این سایت در تاریخ 4 اردیبهشت ماه با عنوان مروری بر عملکرد شورای فرهنگ عمومی (شهریور 96 تا اسفند 97) منتشر کرده مطالعه کند. این گزارش عملکرد، مصادیق جالب توجهی را در خصوص گسستی که در اینجا محل توجه بود در دسترس خوانندگان قرار می دهد. در ادامه به برخی از این واقعیت ها و مصادیق نگاهی می کنیم؛ نکته اینجاست که نگارنده فقط به فصل اول این گزارش نگاهی کرده و مطالعه سه بخش بعدی را ضروری ندیده است؛ همه مباحثی که در ادامه می آید صرفاً با نگاه به همان یک فصل تقریر شده اند. چه بسا اگر فصول بعدی هم مورد مطالعه قرار می گرفت، عمق مسئله بهتر و بیشتر روشن می شد. این کاری است که امید می رود خوانندگان به آن توفیق یابند.

در گزارش مروری بر عملکرد شورای فرهنگ عمومی (شهریور 96 تا اسفند 97) با فهرست مطالبی مواجه می شویم که دارای چهار فصل است و برخی از زیرعناوین مطالب این فصول اینهاست: تدوین سرفصل ها و برنامه ها ، نامگذاری روزها و مناسبت های خاص ، حمایت از همایش ها ، برگزاری نشست ها ، برنامه ارتقا فرهنگ زیارت و گردشگری ، برنامه ارتقا فرهنگی مراسم و راهپیمایی اربعین ، طرح اجرایی جشن های بهار مهربانی ، برنامه جامعه ارتقا کارکرد مساجد کشور و....

بعد از فهرست عجیب این گزارش که اغلاط تایپی و املایی هم در آن دیده می شود، در فصل نخست آن با عنوان تعاریف، روند حرکت و آسیب شناسی به ارائه یکسری از کلیات و امور انتزاعی با دغدغه تعریف چیزها برخورد می کنید که گویا هدف از آن ها صرفاً یک مقدمه چینی برای ورود به ارائه گزارش عملکرد و پرزنت شورا است. در ادامه به تاریخچه فعالیت شورا می رسیم که بر اساساً دوره بندی هایی انجام گرفته است. در اینجا دوره های پیشین و اسبق را رها می کنیم و به دوره کنونی نگاهی می اندازیم: دوره دهم (1396 – تاکنون)

عین متنی که در گزارش آمده در اینجا می آید:

دوره دهم (1396 – تاکنون): در این دوره ضمن توجه به موضوعات فرهنگ عمومی و آسیب های اجتماعی بر استفاده از ظرفیت دستگاه های عضو شورا و هم افزایی در تهیه مباحث تاکید شد. در همین راستا، سرفصل های پانزده گانه به تصویب رسید و سرلوحه کار شورا قرار گرفت. اهم مصوبات این دوره عبارتند از: برنامه ترویج کتاب و کتابخوانی، برنامه ارتقا فرهنگی مراسم اربعین، برنامه ارتقا فرهنگ زیارت و گردشگری مذهبی، سند برنامه ارتقا فرهنگ سلامت، طرح اجرای جشن های بهار مهربانی، برنامه جامعه ارتقا کارکرد مساجد کشور، برنامه ترویج فرهنگ مصرف بهینه آب و....

به نظر می رسد در طول بیش از یک سال از فعالیت های اخیر شورای فرهنگ عمومی در شرایطی که آسیب های فرهنگی و اجتماعی از سر و کول جامعه بالا می رود، یکی از مهمترین کارهایی که در صدر این پاراگراف آمده صرفاً توجه به موضوعات فرهنگی و آسیب های اجتماعی بوده است. این شورا در ضمن این کار خطیر تلاش کرده از ظرفیت های دستگاه های عضور شورا استفاده کند تا یک هم افزایی را شکل دهد؛ هم افزایی برای چه کاری؟ برای تهیه مباحث ! بی هیچ توضیحی روشن است که هنوز تا چه حد درگیر امر انتزاعی و فانتزی در فضایی از بالا به پایین هستیم که تصور می کنیم همچنان تهیه بهتر و گسترده تر مباحث می تواند در رفع وضعیت عینی تیره و تلخی که در دل جامعه در جریان است، مثمر ثمر باشد.

در شرایطی که اعتقادات دینی در حجم وسیعی از جامعه رنگ باخته و در حال زدوده شدن است و کارشناسان اجتماعی و فرهنگی از فرایند دین گریزی شدید جوانان در ایران خبر می دهند، می توانیم در سالن جلسات شورای فرهنگ عمومی دور هم بنشینیم و برنامه ارتقا فرهنگی مراسم اربعین ، برنامه ارتقا فرهنگ زیارت و گردشگری مذهبی و برنامه جامعه ارتقا کارکرد مساجد کشور و... تصویب کنیم و خوش باورانه منتظر این ارتقا باشیم.

در همین زمینه است که می توانیم به سادگی سرفصل های پانزده گانه تصویب می کنیم و سرلوحه کار شورای فرهنگ عمومی قرار دهیم تا فرهنگ کتابخوانی ، فرهنگ مصرف بهینه آب، فرهنگ سلامت و... ترویج شود! باز در همین زمینه و در شرایطی که اعتقادات دینی در حجم وسیعی از جامعه رنگ باخته و در حال زدوده شدن است و کارشناسان اجتماعی و فرهنگی از فرایند دین گریزی شدید جوانان در ایران خبر می دهند، می توانیم در سالن جلسات شورای فرهنگ عمومی دور هم بنشینیم و برنامه ارتقا فرهنگی مراسم اربعین ، برنامه ارتقا فرهنگ زیارت و گردشگری مذهبی و برنامه جامعه ارتقا کارکرد مساجد کشور و... تصویب کنیم و خوش باورانه منتظر این ارتقا باشیم.

صفحات فایل پی دی اف گزارش مروری بر عملکرد شورای فرهنگ عمومی (شهریور 96 تا اسفند 97) را اسکرول می کنیم و پایین تر می رویم؛ عنوانی را می بینیم که تا حدی امیدوارکننده است و نویدبخش یک نکته که با آن بتوان به کلیت این شورا و فعالیت هایش دل خوش بود: عنوان چنین است: ج – تشکیل جلسات آسیب شناسی در خصوص نحوه کارکرد شورا: تحت این عنوان ذکر شده است که همواره امید می رفته شوا بتواند تأثیرات مطلوبی در فرهنگ عمومی جامعه بگذارد؛ با این هدف، این نیاز احساس شده که به نقد و بررسی کارکرد خود بپردازد و در این راستا چندین جلسه و نشست برگزار شده است که نتایج آن نشست های آسیب شناسی از عملکرد شورا در ادامه خواهد آمد. عین این نتایج را از نظر می گذرانیم؛ اینها خروجی های جلسات خودانتقادی شورای فرهنگ عمومی است که و تصریح می کنم که با هدف تأثیرگذاری بیشتر در فرهنگ عمومی جامعه انجام شده اند:

1. عدم تشکیل منظم جلسات شوراهای استانی

2. عدم شرکت برخی از اعضای اصلی جلسه و حضور نمایندگان آنان در جلسات

3. طرح موضوعات غیرمرتبط در برخی از جلسات

4. تصویب مصوبات فراوان و در بسیاری از مواقع غیرضروری

5. عدم وجود ضمانت اجرایی کافی برای اجرای مصوبات مناسب و ضروری

6. فقدان باور نسبت به جایگاه شورا از سوی برخی از اعضا و برخی از دستگاه ها

7. عدم وجود بودجه کافی برای اجرای مصوبات و پیگیری تصمیمات شورا

هیچ اغراقی در کار نیست؛ این بندها مهمترین خروجی جلسات آسیب شناسی شورای فرهنگ عمومی کشور با تاکید وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار شده و از قضا با همراهی و توصیه های دبیر سابق شورای عالی انقلاب فرهنگی به این نتایج درخشان و اعجاب آور رسیده است. بر مبنای بند اوئل و دوم این سلسله نتایج، اگر اوضاع شورای فرهنگ عمومی کشور، توان دخالت و تأثیرگذاری در فرهنگ عمومی رایج در کف جامعه ایرانی را ندارد به این دلیل است که جلسات استانی این شورا به طور منظم تشکیل نمی شود و برخی از اعضای این شورا در جلسه حضور به هم نمی رسانند ! اعجاب آورتر از این هم سراغ دارید؟ شاید باشد، بندهای بعدی را ببنید؛

طبق بند ششم این سلسله نتایج درخشان، اگر شورای فرهنگ عمومی نمی تواند در فرهنگ رایج در جامعه و نزد توده تأثیر قابل توجهی بگذارد، به این خاطر است که از سوی برخی از اعضای خود این شورا و همچنین برخی از دستگاه های کشور، باوری به جایگاه این شورا وجود ندارد! . نتیجه درخشانی نیست؟ بر اساس این نتیجه گیری گویی مصوب کنندگان، همانگونه که انتظار دارند با تدوین برنامه ، فرهنگ در جامعه ارتقا یابد، همچنین انتظار دارند با تصویب این گزاره و اظهار آن، برای اعضای خودشان و دستگاه های مرتبط با خود، از بیرون باور تولید کنند! به نظر می رسد که بخش مهمی از اعضای این شورا هنوز درنیافته اند که تولید باور از طریق دستورالعمل، تدوین برنامه و با فرمایش ها از بیرون غیرممکن است و شخص دارای باور کسی است که خود (از درون) با مشاهده واقعیت ها، گفتمان ها، نظریه ها و مهمتر از همه عملکردها به چیزی یا کسی باور پیدا می کند. اما سوال اساسی تر این است که آقای شورای فرهنگ عمومی کشور ! وقتی اعضای خود شما به خود این شورا باوری ندارند، چگونه باید انتظار داشت مردم شما را باور کنند و از برنامه های انتزاعی، فانتزی و دستورالعملی و فرمایشی شما تأثیرات مثبت فرهنگی بگیرند؟

حالا بند پنجم را نگاه کنید: عدم وجود ضمانت اجرایی کافی برای اجرای مصوبات مناسب و ضروری ! صفت مناسب در این عبارت بسیار معنادار است؛ یکی از پیشفرض های جالبی که در پس این عبارت نهفته، این است که این شورا مصوبات "نامناسب" هم دارد ؛ چرا که ضمانت اجرایی فقط برای مصوبات مناسب شورا مطالبه شده است و خود اعضا، فروتنانه از پیش پذیرفته اند که نیازی نیست برای مصوبات نامناسب و غیرضروری شان ضمانت اجرایی فراهم شود. جا دارد که در اینجا و به این وسیله از فروتنی و صداقت اعضای محترم این شورا سپاسگزاری شود.

بندهای بعدی هم در مسیر آسیب شناسی از خود، توسط اعضای شورای فرهنگ عمومی برای بیشتر کردن تأثیرات فرهنگی شان در جامعه هم بسیار جالب هستند و از واقعیت اعجاب آور دیگری هم خبر می دهند؛ اینکه عده ای در این شورا دور هم می نشینند و موضوعات غیرمرتبط با جلسه را طرح می کنند! یا اینکه با سرعت و کثرت قابل توجهی، تند تند مصوبات تولید می کنند و بعد هم با هوشمندی قابل توجهی متوجه می شوند که اینها غیرضروری هستند و.... در نهایت، بند آخر آسیب شناسی و البته مهترین بند و اصلیترین هدف آمده است که طبق آن اگر شورای فرهنگ عمومی کشور تأثیری در جامعه ما ندارد به این دلیل است که پول ندارد . والسلام

کد خبر 4642328

علیرضا جباری دارستانی

قادر آشنا، مدیرعامل موسسه نمایشگاه های فرهنگی، در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، از پرداخت مابه تفاوت ارزی ناشران خارجی سی و دومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران خبر داد و گفت: ما از هفته پیش پرداخت ها را آغاز کردیم، این مدتی هم که دست نگه داشته بودیم ، برای گرفتن مجوز از وزارتخانه و تأییدیه وزیر فرهنگ و ارشاد بود. اکنون در حال پرداخت هستیم.

وی ادامه داد: ما برای پرداخت این مابه تفاوت های ارزی باید دو کار انجام می دادیم، اول اینکه باید مجوز لازم را از مجموعه وزارتخانه دریافت می کردیم و دوم اینکه ارز باید با امضای وزیر هزینه می شد، تا نامه نگاری های این دو اقدام انجام شد و معاون فرهنگی نیز مکاتبات لازم را انجام داد، ما اقدام به پرداخت کردیم.

آشنا در پاسخ به این پرسش که ارز از بانک مرکزی تامین شده است ، گفت: ارزی که از سال گذشته در اختیار نمایشگاه کتاب تهران بود با اجازه وزیر فرهنگ در این مسیر هزینه شد. در مجموع 447 هزار یورو باید مابه تفاوت ارزی به ناشران خارجی نمایشگاه پرداخت کنیم که تاکنون 40 هزار یورو آن پرداخت شده است و مابقی را هم به تدریج پرداخت خواهیم کرد.

انتهای پیام/

برنامه سکوت کتاب با دعوت از سید احمد رفیع جواهری از ناشران و دست اندرکاران حوزه کتاب، به آسیب ها و تهدیدات حوزه نشر می پردازد.

به گزارش روابط عمومی رسانه ملی، علیرضا بهرامی ، کارشناس برنامه سکوت کتاب امروز یکشنبه 26 خرداد، با سید احمد رفیع جواهری، ناشر درباره آسیب هایی که در حوزه کتاب وجود دارد، گفت وگو می کند. برنامه سکوت کتاب کاری از گروه کتاب رادیو فرهنگ است که یکشنبه ها از ساعت 17:30 به مدت 30 دقیقه به آسیب شناسی چرخه نشر کتاب در ایران می پردازد. علاقه مندان می توانند این برنامه را به تهیه کنندگی رضا غیور از رادیو فرهنگ روی موج اف ردیف 106 مگاهرتز بشنوند.

فاطمه ذوالقدر؛ نایب رییس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در گفت وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، با بیان اینکه اقتصاد و فرهنگ از دیرباز دو عرصه درهم تنیده و مؤثر بر یکدیگر بوده و خواهند بود، گفت: این موضوع به نحوی است که سیاست گذاری و اقدام در هیچ یک از این دو بدون رعایت لوازم دیگری ممکن نیست و حتی هرگونه بی توجهی به هر کدام از آن ها تبعات و نتایجی منفی نسبت به هر دو در بر خواهد داشت.

وی افزود: در کشور ما نیز چه در ابعاد نظری و چه در سیاست گذاری ها و برنامه های عملی، آن گونه که باید و شاید توجهی به این تلاقی و تعاطی نشده و واکاوی علمی متمرکزی نیز در این زمینه شکل نیافته است.

ذوالقدر با بیان اینکه اکنون نیز فرهنگ متأثر از اقتصاد، در تنگنای اجرای برنامه و مسیر دشوار اهدافش قرار دارد، گفت: به همین سبب می توان در ضمن و ورای اغلب مشکلات اقتصادی و فرهنگی، بی توجهی به پیش زمینه های دیگر و عدم استفاده از ابزارهای مزبور را دید.

وی تاکید کرد: اگرچه نمی توان انکار کرد که متاسفانه از ابتدا هم بودجه بخش فرهنگی را بسیار کوچک در نظر گرفته اند و چالش های زیادی در بخش های مختلف فرهنگی وجود دارد ولی توجه به این نکته حائز اهمیت است که ناگزیر، ساختار بودجه، متناسب با چالش های کشور تنظیم شده است.

ذوالقدر با اشاره به اقداماتی برای افزایش بودجه های فرهنگی توضیح داد: رایزنی های بسیار برای ارتقای سرانه فرهنگی صورت گرفته است زیرا هزینه فعالیت های فرهنگی و تولید آثار و... نسبت به سال پیش افزایش چشم گیر داشته است ولی با توجه به ظرف موجود، سهم بودجه فرهنگی تعیین شد.

لزوم توجه به سیاست های حمایتی اقتصادی
نایب رییس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی همچنین درباره معوق ماندن برخی طرح های حمایتی و فصلی حوزه کتاب به دلیل عدم تزریق ردیف 3 بودجه گفت: عدم توجه به لزوم اجرای سیاست های حمایتی اقتصادی از حوزه های فرهنگی طی سنوات گذشته، سبب شده از یک سو با تعطیلی بسیاری از فعالیت های پژوهشی و بنیادین فرهنگی روبه رو باشیم و از سوی دیگر در شرایطی که مردم به علت مشکلات اقتصادی تمایل به مصرف کالای فرهنگی رایگان یا سوبسیددار دارند، دستگاه ها امکان ارائه چنین کالاهایی را نداشته باشند.

وی ادامه داد: در چنین فضایی اعتبارات فرهنگی اهمیت ویژه ای پیدا می کند. مسلم است که با گرانی کاغذ و هزینه های بالای ارائه آثار، اجرای چنین طرح هایی آسان نخواهد بود ولی نباید اجازه داد که همین حداقل خدمات فرهنگی هم از مردم دریغ شود.

ذوالقدر با ارائه راهکاری در این زمینه عنوان کرد: در این زمینه معتقدم که باید با مدیریت صحیح و رعایت اولویت ها، طرح های حمایتی حوزه کتاب با قدرت و با در نظر گرفتن اهداف فرهنگی آن و لحاظ شرایط ناشران و فروشندگان، اجرا شود.

وی تاکید کرد: آنچه مهم است، به کارگیری راهبردهایی متناسب، کارآمد و مقتضی است که باید با توجه به نقاط قوت و ضعف و فرصت ها و تهدیدات تنظیم و اجرا شود تا رونق اقتصاد و فرهنگ و ثمرات متعددش را به دنبال داشته باشد.

ذوالقدر با بیان اینکه قبول داریم که بودجه ها محدود است، گفت: سرمایه گذاری در حوزه فرهنگ، زیرساخت های جامعه را مستحکم می کند و سبب می شود نتایج مثبتی را به صورت ملموس، شاهد باشیم. زیرا تقویت بخش فرهنگ منجر به کاهش هزینه کشور برای رفع آسیب های اجتماعی می شود.

اثرات مستقیم و غیرمستقیم فرهنگ بر اقتصاد
ذوالقدر همچنین با بیان اینکه فرهنگ به صورت مستقیم و غیرمستقیم بر ارتقای اقتصاد کشور اثرگذار است، گفت: تدوین سیاست های کارآمد، ایجاد فضای گفت و گو، بهبود فضای کسب وکار فرهنگی، مداخله اصولی دولت و واگذاری به بخش خصوصی، قاعده مندشدن حمایت های کارشناسی شده، ایجاد نهاد متولی و به کارگیری مدیران کارآمد همچنین شریان سازی سالم اقتصادی در روند این فعالیت و شکل گیری بازار می تواند در این زمینه موثر باشد.

وی تاکید کرد: از سوی دیگر بهره گیری از ظرفیت های متنوع داخلی، شبکه سازی سالم تولید و توزیع، راه اندازی کسب وکارهای کوچک، تقویت و شکل گیری بازار صنایع دستی، تقویت و گسترش گردش گری، نظارت کارآمد، فراهم آوردن زیرساخت از جمله اقداماتی است که باید به خصوص در شرایط تحریم برای تقویت حوزه فرهنگ بر آن تمرکز کنیم.

نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی با تاکید بر اینکه کاهش هزینه ها و کسب درآمد از طرق مذکور اهمیت فراوانی دارد، افزود: با ظهور صنایع فرهنگی، رقابت در حوزه فرهنگ نیز به طور حیرت انگیزی در جریان است، به همین دلیل صنایع فرهنگی باید جدی گرفته شوند. عصر، عصر فرهنگ است؛ رقابت ها از حوزه اقتصاد به حوزه فرهنگ منتقل می شوند و حتی اقتصاد نیز ماهیت فرهنگی به خود می گیرد.

به گفته ذوالقدر، همانطوری که هیچ صنعتی بدون بازاریابی نمی تواند به رشد خود ادامه دهد و همه صنایع چه در ظهور و چه در ادامه حیات و رشد خود، وابسته به بازاریابی هستند، صنایع فرهنگی نیز بدون بازاریابی نمی تواند رشد و نمو کنند و این صنایع، متناسب با ماهیت خود به بازاریابی فرهنگی نیاز دارند.

وی با بیان اینکه بهره گیری از دانش و اطلاعات امروزه، مزیتی رقابتی محسوب می شود، گفت: سازمان ها و نهادهای فرهنگی کشور در میان این عرضه و تقاضا، برای کاهش واردات فرهنگی می توانند با بهره گیری از دانش مدیریت بازاریابی، فرصت های گسترده ای برای توسعه صادرات آن در کشور فراهم کنند.

1398/03/26 ساعت 14:35

حجت الاسلام احد آزادیخواه در برنامه اقتصاد حوالی فرهنگ رادیو اقتصاد افزود: بجزء صنایع چوب و کاغذ مازندران و چند کارخانه کوچک تاکنون واحد جدی در حوزه تولید کاغذ در کشور راه اندازی نشده و بیشتر جهت گیری ها طی این سال ها بر حوزه واردات متمرکزبوده است.

وی همچنین اظهارداشت: این در حالیکه صنعت کاغذ نسبت به خیلی از صنایع دیگر صنعت پیچیده ای نیست بنابراین به راحتی می توان کارخانه های زیادی در حوزه تولید کاغذ در سطح کشور راه اندازی کرد.

نماینده مردم ملایر و دبیر اول کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی گفت: سرمایه گذاران زیادی در کشور علاقه مند به سرمایه گذاری در این حوزه هستند از اینرو ضرورت دارد وزارت صنعت، معدن و تجارت با همکاری و همیاری دیگر بخش ها از سرمایه گذاران در این زمینه استقبال کند و دست آنان را به گرمی بفشارد.

وی در ادامه افزود: مسئولان مرتبط باید بسترهای لازم را هم در حوزه سرمایه گذاری و هم در حوزه مشوق های دیگر فراهم تا بتوان در حوزه تولید کاغذ به یک سرانجام مطلوب و مقصود رسید.

آزادیخواه در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه آیا کمیسیون فرهنگی مجلس برنامه مدونی برای سال رونق تولید به منظور تحقق این مهم دارد یا خیر، اظهارداشت: بدون شک کمیسیون مزبور هر اقدامی که لازم باشد تولید کاغذ در داخل رونق گیرد انجام خواهد داد.

وی اضافه کرد: البته ناگفته نماند کمیسیون فرهنگی نهاد اجرایی نیست که بخواهد برنامه ارائه دهد بلکه یک نهاد قانونگذاری و نظارتی است بنابراین هر خلاء قانونی که در حوزه تولید کاغذ و حمایت از تولیدکنندگان در کشور وجود داشته باشد و دولت ارائه نظر کند کمیسیون با قوت و قدرت هرچه تمامتر این خلاء را پر خواهد کرد.

برنامه اقتصاد حوالی فرهنگ کاری از گروه اقتصاد و جامعه به تهیه کنندگی فرزانه صادقیان از شنبه تا پنجشنبه هر شب ساعت 22 به مدت 55 دقیقه با هدف حمایت از کارآفرینی در عرصه فرهنگ و هنر به منظور تحقق بخشی در سیاست های اقتصاد مقاومتی از رادیو اقتصاد پخش و علاقمندان می توانند جهت دریافت فایل صوتی برنامه به سایت این رادیو مراجعه کنند.

کلمات کلیدی: #شبکه اقتصاد

علی شاهمرادی در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات و کتاب گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا ، درباره ورود خود به عرصه ترجمه رمان و شعر گفت: ورود من به کار ترجمه رمان با پیشنهاد یوسف علیخانی بود که از ترجمه شعرم در نشر چشمه مطلع شده بودند و از من خواستند که رمان هم ترجمه کنم. اولین کارم را هم خودشان چاپ کردند به نام خانه ای که در آن بزرگ شدیم . الان هم آن کار و هم دومین رمانی که ترجمه کردم با عنوان وقتی که او رفت توسط نشر خزه به چاپ دوم رسیده است.

وی با بیان اینکه چند کتاب در نشرهای مختلف در مراحل چاپ دارم، عنوان کرد: من کار ترجمه را با ترجمه شعر شروع کردم، به غیر از مجموعه شعرهایی که ترجمه کرده ام، 9 رمان هم ترجمه کرده ام که چهارتای آنها چاپ شده و در دسترس مخاطبان قرار دارد و پنج تای دیگر در مراحل چاپ هستند.

این مترجم افزود: جز کتاب هایی که کار ترجمه آن ها را به اتمام رسانده ام، ترجمه یک رمان دیگر را هم در شروع کرده ام. مجموعاً 10 رمان می شود که هر کدام در مراحل مختلف قرار دارند و اکثرشان مجوزشان هم گرفته شده، که به هم ریختگی بازار کاغذ، سرعت کار چاپ و نشر آن ها را پایین آورده است.

شاهمرادی ضمن بیان این نکته که سه رمان در دست نشر آموت آماده چاپ دارد، گفت: رمان های ترجمه شده را با نشرهای سنگ، خزه و آموت منتشر کرده ام و ترجمه شعر را با نشرهای چشمه و هزار کار کرده ام.

انتهای پیام/4072/4028/

علی حاجی تقی مدیر مسئول انتشارات ارمغان طوبی در گفت وگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، در خصوص خریدهای هیئت خرید کتاب از ناشران گفت: با اینکه در کل سیاست های یارانه ای را تایید نمی کنم اما در حال حاضر که سیاست های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در زمینه نشر مبتنی بر یارانه است.بهترین راه همین است که یارانه به جای اینکه به سمت مواد اولیه تولید برود، به خریدار نهایی یا محصول اختصاص یابد.خرید کتاب توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می تواند برای برخی ناشران به خصوص ناشران کوچکی که کتاب خوب منتشر می کنند تاثیر گذار باشد به شرط آنکه به آفت های همیشگی سیستم یارانه ای دچار نشود.

وی افزود:امسال در لیست خرید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از ناشران ، خرید کانون فرهنگی مساجد حذف شده است و تنها لیست خرید نهاد کتابخانه های عمومی دیده می شود، در صورتی که در گذشته کانون مساجد علاوه بر نهاد کتابخانه های عمومی از ناشران خرید می کردند و این کمک خوبی به ناشران بود.

مدیر مسئول انتشارات ارمغان طوبی با اشاره به خرید هیئت خرید کتاب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از ناشران دولتی و شبه دولتی اظهار داشت: خرید هیئت خرید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از ناشران دولتی و شبه دولتی کاملا اشتباه است؛ناشری که از بودجه های دولتی، عمومی یا هر بودجه دیگری استفاده می کند نباید در لیست خرید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بیاید،بودجه این وزارت خانه برای خرید کتاب های ناشران محدود است و حتی اگر کتابخانه ها به این کتابها نیاز داشته باشند باید از بودجه و مآخذ دیگری اقدام شود.

حاجی تقی با رد این مطلب که در هیئت خرید کتاب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی فقط کتاب های برخی ناشران خاص دیده می شود، بیان کرد: هر چند اسامی برخی ناشران بیشتر در لیست خریدها دیده می شود اما انحصاری بودن خرید کتاب را از برخی ناشران خاص رد می کنم.خودم بارها ناشران تازه کار و غیر مطرح را دیده ام که کتاب خوب تولید کرده اند،مراحل قانونی ارائه کتاب را بدون هیچ گونه ارتباط خاصی با مجموعه ارشاد طی کرده اند و کتاب از آنها خریداری شده است. این نشان می دهد که تمام کتاب ها صرف نظر از اسم ناشر در هیئت خرید کتاب وزارت ارشاد دیده می شود و آنهایی که شرایط خرید را داشته اند در لیست خرید قرار می گیرند.

انتهای پیام/

وجه مصداقی این ماجرا، از ترجمه آثاری منشأ می گیرد که در ایران چاپ و منتشر می شوند و نه نویسنده و نه ناشر بین المللی آن هیچ حقی در قبال اثری که از آنها در کشور ما ترجمه می شود ندارند و از طرفی دیگر، میدان نشر و ناشران ایرانی هم اصولاً به میدانی برای مسابقه تبدیل می شود و هر کس گوی سبقت را زودتر به دست بیاورد خود را به عنوان اولین ناشر معرفی می کند و قدر و منزلتی برای خود قائل می شود که تقریباً هیچ وجه حرفه ای ندارد جز بازار گرمی برای فروش.
مجموعه کتاب های هری پاتر از آن دست کتاب هایی بود که ناشران برای چاپ آنها و پیوستن به بازار کتاب های پرفروش صف می کشیدند و خود را ناشر رسمی این کتاب ها معرفی می کردند. از این نمونه ها کم نیستند. همه این تعددها و تکثرها کار را به جایی رساند که از یک کتاب چندین ترجمه مختلف در بازار وجود داشت و دارد و وقتی اهل فن کمی ذره بین روی این ترجمه ها گذاشتند، مشخص شد که بسیاری از آنها یا به صورت ماشینی و گروهی ترجمه شده اند یا از یک کتاب ترجمه به عنوان نسخه اساس الگو گرفته اند. نمونه نه چندان دور آن، ترجمه ملت عشق الیف شافاک است. ارسلان فصیحی که ترجمه آثار اورهان پاموک را هم انجام می دهد و مترجم مورد وثوق این نویسنده ترک هم هست درباره ترجمه های رنگارنگ و بسیاری که از این کتاب منتشر می شود صراحتاً این موضوع را پیش کشید که شافاک کتابی به نام ملت عشق ندارد و این اسم را من روی کتاب گذاشته ام و چطور ممکن است بقیه مترجمان نیز اسم کتاب را ملت عشق بگذارند. این وضعیت و شرایط مواجهه ناشران ما با کتاب، به عنوان یک کالای فرهنگی است. کتاب رمز داوینچی دن براون هم دقیقاً با همین وضعیت روبه رو شد و آوردن لیستی از این نمونه کتاب ها، سیاهه ای است طول و دراز که تقریباً همه آنها بنا به آرزوی تیراژهای چند ده هزارتایی چاپ شده اند و مابه ازاهای فرهنگی از قبیل اصالت ترجمه و مسائلی از این دست آنچنان برای ناشرانشان مهم نبوده و نیست.
در این میان برخی از ناشران، با آنکه می دانند لزومی برای گرفتن اجازه از نویسنده اثر و ناشر بین المللی وجود ندارد اما این راه را می روند و پای مذاکره و گفت و گو با آنها می نشینند تا هم به لحاظ اخلاقی و هم به لحاظ بالابردن سطح کیفی کار، اصول حرفه ای را رعایت کرده باشند. نویسنده ها و ناشران آن طرف مرزی هم اصولاً کم پیش آمده که بعد از کمی تحقیق درباره ناشر ایرانی، دست رد و مخالفت با ترجمه آثارشان در ایران به سینه ناشر زده باشند. از این نویسنده ها و ناشران نام های معدود و محدودی وجود دارد که مخاطبان حرفه ای کتاب با آنها آشنایی کامل دارند. اسدالله امرایی یکی از این مترجمان است که همین یکی دو روز پیش، دستخط نویسنده کتابی را آبتین گلکار ترجمه کرده منتشر کرد و کنارش نوشت: از مزایای رعایت کپی رایت این است که نویسنده کتاب هم پابه پای مترجم در تبلیغ کتاب می کوشد. بگذریم البته برخی ناشرنماها که حقوق نویسنده و مترجم هموطن خودشان را مراعات نمی کنند. این رفتارها، علاوه بر آنچه امرایی در متن کوتاهش اشاره می کند، حتماً مزایای دیگری هم به دنبال دارد که می توان مهم ترین آن را احترام به مخاطب دانست وقتی با این دوستی و مراوده، می تواند مطمئن باشد که ترجمه کتاب حداقل ترجمه ای است مورد تأیید نویسنده.

کلمات کلیدی

هری پاتر اثر تازه الیف شافاک ترجمه در غیاب کپی رایت

سید علی کاشفی خوانساری نویسنده و پژوهشگر عرصه فرهنگ و ادبیات در گفت وگو با خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان ، درباره فعالیت های کنونی خود در عرصه نویسندگی گفت: در حال حاضر مشغول نگارش جلد پنجم مجموعه "من مسلمانم" هستم، این کتاب دایرة المعارف مسلمانان برای سنین کودک و نوجوان است که مراحل پایانی را برای عرضه در بازار کتاب پشت سر می گذارد.

وی در همین راستا ادامه داد: علاوه بر کتاب "من مسلمانم"، مشغول جمع آوری، تالیف و تدوین مجموعه مقالات خود درباره نقد ادبی هستم، این مجموعه با عنوان "از نقد گفتن" نیز برای انتشار در سال جاری آماده می شود.

نویسنده کتاب "پدران و مادران من" درباره تاثیر مستقیم گرانی کاغذ بر فعالیت نویسندگان اظهار کرد: متاسفانه به دلیل گرانی کاغذ بسیاری از ناشران فعالیت خود را متوقف کرده اند و به هیچ عنوان آثار جدید را برای نشر و چاپ پذیرا نیستند و بیشتر به چاپ آثار معوق می پردازند.

وی در همین رابطه تاکید کرد: صنعت نشر و چاپ و همچنین عرصه ادبیات روزگار خوبی را سپری نمی کند اما با این وجود اعتقاد دارم که ما نباید ناامید شویم و این روزها وظیفه نویسندگان سخت تر و جدی تر از گذشته شده است، نویسندگان باید با اعتقاد راسخ راه گذشته را پیگیری کرده و در برابر ناملایمات عرصه چاپ سر خم نکنند.

دبیر دو ویژه نامه پژوهشنامه ادبیات کودکان ادامه داد: نویسندگان همواره با مشکلات آشنا هستند، گاهی برای یک نویسنده پیش می آید که کتابش برای چاپ سالها پشت صف می ماند پس معتقدم در این شرایط هم نویسندگان باید صبر را پیشه کنند تا بحران کاغذ سپری شود، این شرایط به هیچ وجه نباید مانع تالیف و نوشتن کتاب از سوی نویسندگان شود، حتی اگر این نوشته ها برای چاپ مسیر سختی را پشت سر بگذارند.

وی وضعیت نسل جوان نویسنده را در خطر دانست و اظهار کرد: متاسفانه وضعیت کاغذ و گرانی آن باعث شده تا ناشران ریسک معرفی و انتشار آثار نویسندگان جوان را نپذیرند، از نظر من این وضعیت نیاز به برنامه ریزی دقیق و مدون دارد تا بتوانیم از وضعیت فعلی خارج شویم و اگر نه اوضاع نویسندگان جوان در آینده در خطر خواهد بود، استفاده از تعرفه های رایگان، ترویج کتب الکترونیکی و انتشار کتب صوتی راه هایی هستند که می توان با آنها از بحران فعلی خارج شد.

خوانساری با تاکید بر لزوم صرفه جویی در کاغذ خاطرنشان کرد: بدون شک در وضع فعلی صرفه جویی در مصرف کاغذ لازم است، از نظر من نهادهای دولتی فرهنگی و غیرفرهنگی می بایست باید در این راستا اقدامات موثری انجام دهند و همچنین ناشران هم باید بر اساس نیازسنجی کتب را به چاپ برسانند و از چاپ کتبی که بازار ندارد اجتناب کنند.

انتهای پیام/

احمد مازنی در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری خانه ملت ، با اشاره به فاصله بین فرهنگ رسمی و فرهنگ عمومی در جامعه گفت: این مسئله خود یک عنوان پژوهشی است و نیازمند کار تحقیقی عمیق میدانی است اما در مجموع به عنوان یک فرضیه می توانم درباره این مسئله اظهار نظر کنم؛ به نظر بنده بخشی از این فاصله به جهانی شدن برمی گردد یعنی اینترنت و گسترش شبکه های اجتماعی بر روی هویت افراد تاثیر گذاشته است.

مردم تحت تاثیر فضای مجازی هستند

نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس در مجلس شورای اسلامی افزود: افراد بیش از آنکه تحت تاثیر فرهنگ بومی، ملی، مذهبی یا فرهنگ ناشی از سازمان، حکومت و نظام رسمی خود باشند، تحت تاثیر جریان فرهنگی حاکم بر رسانه یا فضای مجازی هستند و به نوعی می توان گفت که مجموعه این موارد آنها را تحت تاثیر قرار داده و بحران هویت در این افراد شکل گرفته و ما نیز از این قائده مستثنی نیستیم.

فاصله نسلی بین مردم و مسئولان آسیب زننده است

وی ادامه داد: عامل دوم به فاصله عمیق مسئولان کشور از این فضایی که در دنیا شکل گرفته برمی گردد. یعنی دنیا با سرعت نور در حوزه ارتباطات و اطلاعات در حال رشد است و با گسترش شبکه های اجتماعی و فضای مجازی پیش می رود اما مسئولان عمدتا از نسلی هستند که برخی حتی پیامک زدن را بلد نیستند و طبیعی است که فاصله بین جامعه ای که اکثرا جوان هستند و با گوشی موبایلی که در اختیار دارد، با تمام مسائل دنیا می تواند ارتباط برقرار کند و از آنها تاثیر بگیرد، فاصله مسئولان با چنین نسلی باعث شده تا فرهنگ رسمی از ناحیه نسل حاکم با نسل محکوم بسیار عمیق و گسترده باشد.

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: با تاسیس حکومت دینی و نظام جمهوری اسلامی، بسیاری از ارزش های اجتماعی و فرهنگی را که در گذشته جدا از نظام سیاسی تعریف می شد و بین دین و سیاست فاصله بود، زمانی که در هم ادغام شد در عین اینکه اصل دیانت و سیاست و هماهنگی و ادغام اینها را به عنوان یک امر اعتقادی می دانیم اما رفتار سیاسی ما به شکلی بوده که جامعه را به سمت فاصله گرفتن از فرهنگ رسمی هدایت کرده است.

حاکمیت رفتار دوگانه دارد

وی اظهار داشت: عامل بعدی رفتار دوگانه حاکمیت است. حاکمیت از یک طرف می گوید که دیانت ما عین سیاست ما و سیاست ما عین دیانت ما است اما در عمل در کنار نظام رسمی بین دیانت و سیاست تفاوت قائل می شود و یک نظام غیر رسمی ایجاد می کند؛ به عنوان مثال درحالی که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را به عنوان یک نهاد فرهنگی حکومتی داریم اگر حکومت دیانت و سیاستش با هم ادغام شده پس این سازمان باید محافظ دین و دنیای مردم در حوزه فرهنگ باشد.

عضو فراکسیون امید مجلس شورای اسلامی گفت: این سازمان یک سازمان تبلیغات اسلامی، ستاد نماز، ستاد زکات و یا دفتر تبلیغات حوزه قم هم درست می کند در واقع ده ها سازمان تبلیغی فرهنگی ایجاد می کند و عملا می گوید آن چیزی که در حاکمیت در نظام سیاسی تعریف شده با فرهنگ دینی فاصله دارد بنابراین آنها حقوق می گیرند که کار فرهنگی غیر دینی انجام دهند و اینها حقوق بگیرند که کار مذهبی کنند در نتیجه جامعه در عمل با حکومتی رو به رو است که عملا سکولاریسم را ترویج می کند به جای اینکه بیاید هماهنگی بین نظام سیاسی و دینی را ترویج کند.

دشمنان تلاش می کنند تا مردم را از فرهنگ دور کنند

مازنی افزود: به نظر بنده این عوامل تاثیر بسیاری در تفاوت بین فرهنگ عمومی و رسمی و مطلوب حاکمیت در جامعه دارد ضمن اینکه تلاش گسترده دشمنان اسلام و ایران در تهاجم فرهنگی، شبیخون فرهنگی و قتل عام فرهنگی مردم بی تاثیر نبوده چرا که دشمنان تلاش می کنند تا مردم را از فرهنگ دور کنند و حوزه علمیه و دستگاه فرهنگی نیز تلاش می کنند که مردم را در مسیر فرهنگ رسمی هدایت کنند.

وی تصریح کرد: طبیعتا این وسط هر که زور بیشتری داشته باشد، تاثیرگذاری بیشتری نیز دارد و از کار خود نتیجه بهتری می گیرد. تمام این موارد با فرض این است که اول باید بررسی شود که آیا واقعا باید بین فرهنگ رسمی و غیر رسمی تفاوت وجود دارد؟ در صورت مثبت بودن چند درصد از جامعه رفتارشان با فرهنگ رسمی فاصله دارد؟ بعد از مشخص شدن جواب ها باید فرضیه هایی مشخص شود و در قالب کار پژوهشی میدانی کار تحقیقی انجام شود.

دستگاه های فرهنگی باید کار مشترک انجام دهند

این نماینده مردم در مجلس دهم خاطرنشان کرد: پژوهش را باید انجام داد تا این فاصله کم شود و در پایان پژوهش جواب هایی که به دست می آید می تواند نشان دهد که چه کارهایی باید انجام داد. البته به نظر بنده شورای عالی انقلاب فرهنگی، کمیسیون فرهنگی مجلس، دستگاه ها و نهادهای فرهنگی کشور به صورت مشترک در یک نشستی باید این موضوع را بررسی کنند و با نگاه علمی ابعاد مسئله را بسنجند و راه حل را پیدا کنند./

پایان پیام

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از مشهدپیام ، در دیدار اخیر دانشجویان با رهبر معظم انقلاب مطرح شد که دست های پشت پرده خواهان زمین زدن دانشگاه فرهنگیان به عنوان مرجع تربیت نسل معلمان آینده کشور را دارد و در این راستا نیز به فشار بر مجموعه های انقلابی نیز اشاره شد.

محمد امین مهدی پور دبیرکل اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان کشور، در گفت وگو با مشهد پیام اظهار کرد: فشارهایی که این چند سال بر مجموعه های دانشجویی انقلابی وارد می شود با هدف محدود کردن و کاهش فعالیت های جنبش دانشجویی مؤمن و انقلابی صورت می گیرد تا صدای انقلاب در دانشگاه تضعیف شود.

وی افزود: افرادی که با اهداف خاص در دانشگاه ها منصوب شده اند قصد تقلیل دادن فضای فرهنگی و نخبگانی دانشجویان را به فضای سطحی دارند و نهایت تلاش خودشان را با فشارهای مالی، فشار بر افراد فعال در این حوزه و کمیته های انضباطی در این راستا می کنند.

دبیرکل اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان گفت: از همان ابتدا موافقان و مخالفان برای تأسیس این دانشگاه وجود داشته بود و هست و نظراتی ارائه می شد که چرخه تربیت معلمان آینده کشور باید از دانشکاه های سراسری باشد و برخی نیز اعتقاد داشتند با آزمون های استخدامی از سراسر دانشگاه ها وارد آموزش و پرورش شوند.

وی افزود: اما آن چیزی که در تربیت معلم مطرح است بعد تربیتی آن است که معلمان آینده کشور باید درفضایی فرهنگی تربیت شوند و به نظر نمی رسد غیر از فضای دانشگاه فرهنگیان بشود این کار را انجام داد.

مهدی پور تصریح کرد: اهمیت دانشگاه فرهنگیان از این لحاظ است که اگر معلمان در این دانشگاه تحصیل می کنند به درستی تربیت شوند و آموزش ببیند طبیعتا آموزش و پرورش رشد شگرفی روبرو می شود.

وی با بیان اینکه دید و نگرش معلمان کشور نسبت به مسائل و جهان بینی در بحران های آینده و مسائل کشور از اصلی ترین بحث ها قلمداد می شود افزود: آیا ما صرفا معتقدیم که معلم ما باید بیاید سر کلاس و آموزش صرف بدهد، یا قرار بود و هست معلم درس زندگی در مسیر صحیح به دانش آموز بدهد این تفاوتی هست که ما بین دانشگاه عادی و دانشگاه تربیت معلم است.

دبیرکل اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان با اشاره به ارتباط مدیران جنتلمن با اجرای سند 2030 خاطرنشان کرد: مدیران و مدارس خاص با اهدافی این روزها به عنوان مجری فعالیت می کننند چراکه برای پیشبرد یک سند و اهداف خاص همواره نیاز به مجریان و مدیرانی هستند که به آن اهداف اعتقاد داشته باشند و طبیعتا برای اجرای سند 2030 باید یک سری افرادی باشند تا آن را معتقدانه اجرایی کنند.

وی افزود: با مسئله این روزهای آموزش و پرورش به عنوان طرح خرید خدمات آموزشی این شرایط فراهم می شود که هر مجموعه و هر شرکت و نهادی که پول و سرمایه دارد، می تواند نظام آموزشی کشور را در اختیار بگیرد و با خرید خدمات، تاسیس مدارس و با تجمیع خدمات آموزشی در یک محل تعداد زیاد دانش آموز مخاطب خودش بگیرد و در آن مدارس با هر محتوایی که دوست داشته باشد به تدریس و تربیت دانش آموز بپردازد و در ادامه کنترل آموزش و پروش نسبت به محتوای تدریس شده مسلما پایین خواهد آمد.

مهدی پور گفت: افراد باقیمانده فتنه گران سال 78 و 88 قرار بود در دانشگاه جایگاهی نداشته باشند اما در این دولت تعدادی از آنها پست و مسئولیت اخذ کردند و دلخوری و کینه خودشان را از آن سال ها را که نتوانستند مقابل جبهه انقلاب اسلامی قد علم کنند و به اهداف خودشان برسند، در اقشار دانشجویی مؤمن و انقلابی اعمال کرده اند.

وی با اشاره به اهداف سیاسی و تخریب جریان انقلابی افزود: حضور چنین افراد در دانشگاه ها در جایگاه های تصمیم گیری خطرناک و مورد اعتراض است اما ما به اصلاح آموزش و پرورش امیدواریم و خودمان به عنوان یکی از اعضای خانواده فرهنگیان کشور در این راستا فعال هستیم و همچنین دغدغه های دانشجویی و تشکل های نوپا همه نوید بخش هست و می توان امکان تحول عظیم و جدی در آموزش و پرروش را شاهد باشیم که البته شرط دارد تا جو رخوت انگیز از آموزش و پرورش جدا شود.

دبیرکل اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان اظهار کرد: افرادی با سن و سال های زیاد و توان فعالیت پایین در جایگاه مدیریتی و مسئولیتی نقاط کلیدی و حساس در دانشگاه فرهنگیان را در دست دارند و از طرفی درگیری دانشجویان با این افراد است و حس ناخوشایندی را در بین دانشجومعلمان ایجاد می کند.

وی افزود: اصلی ترین مشکل دانشگاه فرهنگیان این است که دارای فضای تخصصی تعلیمی نبوده و به هیچ عنوان فرهنگی و تربیتی نیست لذا بایستی فکر اساسی برای آن شود و افراد کارشناس و با استعداد در این مسیر بکار گرفته شوند.

مهدی پور گفت: بر اساس سند تحول بنیادین آموزش و پرورش باید افرادی روی کار بیایند که بصورت تمام و کمال به این سند اعتقاد داشته باشند و آن را اجرایی کنند.

مخالفت با اقدامات انقلابی دانشجویان در راستای اهداف دولت است

حسن محمودی معاون سابق فرهنگی دانشگاه فرهنگیان مشهد در ادامه با بیان اینکه دست های پشت پرده مخالفت با اقدامات انقلابی دانشجویان در راستای اهداف دولت تدبیر و امید است گفت: مهره ها و مدیران دانشگاه ها در ابتدای دولت بر همین اساس جابجا شدند.

وی پیرامون موضوع اقدامات ساختار شکنانه اخیر در مدارس افزود: این نوع اقدامات چه به صورت خودآگاه یا ناخوداگاه در راستای اجرای سند 2030 در حال انجام است و به بهانه نشاط و شادابی محیط درسی صورت می گیرد که نیاز به هوشیاری است.

معاون سابق فرهنگی دانشگاه فرهنگیان مشهد اظهار کرد: نباید بدون برنامه ریزی فرهنگی باشیم تا دیگران برای ما تصمیمات را از خارج بگیرند و برای دانشحوی ما محتوا و برنامه فرهنگی تدوین کنند.

وی افزود: علاوه بر اینکه همه در حد توان خود وظیفه داریم، اصلاح ساختار آموزش پرورش تبدیل به بحثی رویایی شده است و بایستی در راستای سند تحول بنیادین آموزش و پرورش روزی این امر محقق شود.

محمودی تصریح کرد: نیروهای دانشگاه فرهنگیان افرادی باانگیزه و مستعدی هستند و وظیفه مسئولین این است که از این فضا و نیروها با هدایت صحیح بهره برداری مطلوب را داشته باشند.

مدیران لیبرال معتقدند اسناد غربی و وارداتی جزو بهترین ها هستند

متین منتظمی دبیرکل سابق اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان کشور گفت: پروسه ای از زمان روی کار آمدن دولت تدبیر و امید برای فشار به تشکل ها و دانشجویان انقلابی شروع شده که در آن قصد دارند دانشجویان نتوانند اقدامات لازم را در راستای تغییر فضای سیاسی انجام دهند.

وی افزود: دانشجو باید تحلیل و اندیشه سیاسی داشته باشد اما دست های پشت پرده اجازه این کار را نمی دهند چراکه از نظر این طیف دانشجو، دست و پاگیر است.

دبیرکل سابق اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان با اشاره به اهمیت مطالبه گری دانشجویان تصریح کرد: برخی دنبال این هستند که دانشگاه از فضای سیاسی و مطالبه گری دور بماند و دچار عقب افتادگی در این زمینه شود درصورتی که دانشجو قشر آگاه و مؤذن جامعه است و باید مطالبه گری ها ادامه داشته باشد.

وی افزود: همیشه معتقد هستیم نظام آموزشی ما نیاز به یک تحول عمده دارد و این تحول رخ نخواهد داد جز با اینکه ما برنامه ریزی بلند مدت داشته باشبم و قطعا دانشگاه فرهنگیان یکی از این برنامه ها است.

منتظمی گفت: سند بنیادین آموزش و پرورش نوشته شد اما زمانیکه مدیران روی کار تفکر لیبرالیستی دارند و معتقدند تحول باید همان تحولی باشد که در غرب اتفاق افتاده قطعا نمی توانیم اهداف سند را پیش ببریم.

وی ضمن اشاره به اجرای مخفیانه سند 2030 افزود: از نظر مدیران غرب زده سندی مطلوب است که مورد تأیید غرب و منابع دانشگاهی جهان باشد لذا اصلا دنبال سند وارداتی هستند.

دبیرکل سابق اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان اظهار کرد: مدیران لیبرال همیشه معتقدند اسناد وارداتی جزو بهترین ها هستند درحاالیکه اینطور نیست و امروز شاهد فجایعی در مدارس هستیم که نتیجه همان سند است.

وی افزود: قطعا اگر مدیران این تفکر را اصلاح نکنند با صحنه های تعجب برانگیز بیشتری در سیستم آموزشی مواجه خواهیم شد لذا مدیران فعلی باید سریعا نسبت به این قضیه عکس العمل نشان دهند و برخورد لازم داشته باشند.

منتظمی خاطرنشان کرد: شورای عالی انقلاب فرهنگی بازیچه دست سیاست شده و موضوع فرهنگ مغفول مانده لذا ضروری است در رأس شورای عالی انقلاب فرهنگی نسبت به سند 2030 واکنش نشان داده شود.

وی با بیان اینکه قطعا فتنه گران و معتقدان به فتنه در بدنه حضور و فعالیت دارند افزود: کسانی که در سال 88 به این نتیجه رسیدند که با فتنه سیاسی نمی توان به این کشور ضربه زد درحال برنامه ریزی و ساختن راه هایی برای راه اندازی فتنه های دیگر اقتصادی و فرهنگی هستند و بصورت مخفیانه در این کار فعالیت دارند.

فضای اجرایی برای مدیران جنتلمن در آموزش و پرورش باز است

علی رزم آرا دبیر هیئت مؤسس جامعه اسلامی دانشگاه فرهنگیان خراسان رضوی گفت: نارضایتی در قشر فرهنگیان و معلمان کهنه و قدیمی شده که در دانشگاه فرهنگیان نیز همین صادق است.

وی افزود: دولت نیز فردی را که مخالف مدل آموزشی دانشگاه فرهنگیان بود جزو مسئولان اصلی این دانشگاه قرار داده بود.

رزم آرا اظهار کرد: آموزش و پرورش محل اثر است اما همه در این باره شعار می دهند و در شرایط معلمان هیچ قدمی برداشته نشده است.

وی با بیان اینکه دانشجومعلمان از ابتدا در دانشگاه فرهنگیان ناراضی وارد آموزش و پرورش می شوند افزود: موارد آمده در سند 2030 بومی سازی نشده است و نمی توان بصورت خام اجرایی کرد چرا که دوگانگی هویتی فرهنگی در پی خواهد داشت.

دبیر هیئت مؤسس جامعه اسلامی دانشگاه فرهنگیان خراسان رضوی تصریح کرد: مدیران جنتلمن در فضای آموزش و پرورش کم نیستند و متاسفانه در دولت دوازدهم نیز این فضای باز اجرایی برای این افراد ایجاد شده است.

وی افزود: رهبر معظم انقلاب هر ساله درباره دانشگاه فرهنگیان بیاناتی دارند و نشان می دهد این موضوع دارای اهمیت است اما این راهبردها مظلوم و مغفول بوده و لذا نیاز است مطالبات دانشگاه فرهنگیان بصورت مجزا در این دیدارها در سطوح بالاتر کشوری مطرح شود.

اخیرا محمد امین مهدی پور دبیرکل اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان کشور مدعی شده بود که در جامعه اسلامی ما قرار بود آموزش و پرورش و آموزش عالی مکمل هم باشند، اما پس از گذشت 40 سال از انقلاب اسلامی، تبعیض و تفاوت های میان این دو، چه بسیار زیاد است.

وی افزود: قاطعانه می گویم اصلاح آموزش و پرورش جز از مسیر دانشگاه فرهنگیان میسر نمی گردد، اما دست های پشت پرده خواهان زمین زدن این دانشگاه هستند.
مهدی پور همچنین اظهار کرده بود که آن ها خوب می دانند که امروز باید از طرح خرید خدمات آموزشی حمایت کنند و برای دانش آموزان ما، مدرسه های به اصطلاح مجهز بسازند و آن وقت مدیران جنتلمن را در راس این مدارس گمارده و سند 2030 را در خفا اجرا کنند.

اخیرا نیز با ورود سرپرست جدید به منصب مهم وزارت آموزش و پرورش شائبه حمایت از مدارس لاکچری و همچنین برخی سیاسی کاری ها در این نهاد قوت گرفته است و لذا امیدواریم علاوه بر سروسامان دادن به وضعیت دانشگاه فرهنگیان با سرلوحه قرار دادن سند تحول بنیادین به جای سند 2030 در این نهاد مهم و حیاتی شاهد تربیت مدیران و معلمان اسلامی در سیستم آموزشی باشیم.

انتهای پیام/

حجت الاسلام احمد سالک در گفت وگو با خبرنگار انتظامی باشگاه خبرنگاران پویا درباره عملکرد نیروی انتظامی در مسئله حجاب و برخورد با بی حجابی اظهار کرد: هر دستگاهی بر اساس مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی، مأموریت برخورد با ولنگاری فرهنگی و بی بند و باری را برعهده دارد.

نایب رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس ادامه داد: تا جایی که ما کنترل کردیم و اطلاع داریم، نیروی انتظامی در حد توان، وسع و منابع مالی در زمینه عفاف و حجاب خوب برخورد کرده و باید تقویت شود.

وی با بیان اینکه فقط یک دستگاه نمی تواند در برخورد با ولنگاری فرهنگی پاسخگو باشد، متذکر شد: برخورد با این ولنگاری فرهنگی نیاز به عزم ملی دارد و تمام دستگاه ها اعم از حاکمیتی، قضایی، مقننه، مجریه و نهادهای مربوطه باید دست به دست هم دهند و نیاز به فرهنگ سازی قوی در زمینه عفاف و حجاب داریم.

نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی در پاسخ به این سؤال که آیا حمایت کافی از آمران به معروف و ناهیان از منکر صورت می گیرد، گفت: قانون حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر را در دوره نهم مجلس تصویب کردیم، اخیراً هم جناب آقای رئیسی؛ رئیس قوه قضاییه اعلام کردند که باید از آمران به معروف و ناهیان از منکر حمایت شود.

عضو هیات رئیسه کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه باید از آمران به معروف و ناهیان از منکر حمایت قاطع صورت گیرد، تصریح کرد: مصوبه جدیدی در زمینه حمایت بیشتر از آمران به معروف و ناهیان از منکر در طرح مجلس است که امیدوارم در صحنه علنی مجلس نسبت به آن بحث شود.

عضو فراکسیون نمایندگان ولایی درباره اختصاص سامانه هایی برای معرفی متخلفان در زمینه حجاب به دادستانی و پلیس، یادآور شد: این اقدام خوب و یک نوع نظارت ملی است، با انجام این کار، امور در این رابطه به مردم واگذار می شود که تخلفات نیز از این طریق به دستگاه های مربوطه منعکس می شود.

انتهای پیام/

خبرگزاری تهران پرس را با جدیدترین و به روزترین اخبار دنبال نمایید

آرمان صالحی سردبیرتهران پرس

پولاد امین| این روزها در رسانه های سینمایی نام فیلم دختر شیطان بسیار بسیار بیشتر از فیلم های پرتماشاگر و موفق تر اکران به گوش می رسد. یک بار برای اعتراض های کارگردانش، یک بار برای اعتراض رسانه هایی خاص به عکس های بازیگر زنش، یک بار به خاطر شکست گیشه ای فاحش اش و باری دیگر و جایی دیگر هم به بهانه ای دیگر که قطعا در روزهای آتی درست خواهد شد!
دختر شیطان البته از همان آغاز کار جنجالی بود. این فیلم که در ابتدا عروس بمبئی 2 نام داشت (و قرار بود موفقیت گیشه ای آن فیلم را ادامه دهد!) در هفته های آغازین تولیدش بیشتر به واسطه نام های کنجکاوی برانگیزی که در میان گزینه های بازیگری اش وجود داشت، بارها و بارها خبرساز شد؛ بازیگرانی مانند یانگوم، شادمهر عقیلی و حتی محمدرضا گلزار- که هیچ کدام به نتیجه نرسید و حمید فرخ نژاد و ایشا گوپتا نقش های اصلی فیلم را بازی کردند.
بعدتر؛ این فیلم که یکی از گزینه های اصلی صدرنشینی جدول فروش بود، اما به دلیل شکست اقتصادی اش حاشیه ساز شد. حالا که دو هفته از اکران فیلم گذشته، دختر شیطان حدود نیم میلیارد تومان فروخته. موضوعی که کارگردان فیلم تقصیرش را متوجه شرایط سخت اکران این فیلم می داند: دختر شیطان در 15 سینما سانس شب ندارد، در 10 سینما در روز فقط یک سانس دارد، در 16 سینما فقط دو سانس دارد، در 30 سینما در روز سه سانس 10 صبح، 2ظهر و یک سانس 5 به بعد دارد، در 35 سینما سالن های 20نفره، 30نفره، 40 و 50 نفره دارد !
آن چه در ادامه می آید، گلایه های قربان محمدپور است در گفت وگو با شهروند . کارگردانی که با فیلم های زبان مادری، دل بی قرار، آن چه مردان درباره زنان نمی دانند، عروس بمبئی و دختر شیطان نشان داده، بشدت دلبسته سینمای تجاری است، اما جز عروس بمبئی بقیه فیلم هایش در گیشه موفقیتی به دست نیاورده اند.
بی شک نباید از شرایط حاکم بر اکران دختر شیطان راضی باشید. نه؟
قطعا که راضی نیستم. فیلم دختر شیطان به مراتب بیش از این ارقام و مبالغ خنده دار می توانست بفروشد- که نشد دیگر...
خب؛ این شکست باید دلایلی داشته باشد دیگر. شما خودتان مهمترین دلیل را در چه می دانید؟
مشکل بزرگ این است که ما سالن نداریم؛ یعنی اگر برنامه اکران ما را مرور کنید، می بینید که ما در 15 سینما سانس شب نداریم، در 10 سالن فقط یک سانس در روز داریم، در 16 سینما فقط دو سانس داریم، در 30 سینما هم فقط در سانس های 10 صبح و 2ظهر اکران می شویم، در 35 سینما هم اگر بروید سینما تیکت را ببینید، متوجه می شوید که سالن های 20 نفره، 30نفره، 40 و 50 نفره داریم و حتی اگر هم پراکران شویم، باز هم اتفاقی نمی افتد از نظر مالی. این یعنی که عملا دارند این فیلم را نابود می کنند.
آقای محمدپور؛ یک زمانی فیلم های آرت هاوسی و بالقوه کم مخاطب از این گلایه ها داشتند که دارند نابودمان می کنند و از این حرف ها- که متهم آن ماجرا هم همیشه فیلم های بدنه و تجاری هایی چون دختر شیطان و سلام بمبئی بود، اما حالا حتی فیلمی هم که گلزار و دیگر سوپراستارهای گران را هم دارد، باز گلایه می کند. یعنی شماها هم از بی عدالتی حاکم بر اکران می نالید؟ شما دیگر چرا؟
البته ما گلزار را نداریم.
درست است، ولی شما هم فرخ نژاد را دارید دیگر. شما هند را دارید و یک ستاره هندی را که در صحبت های مردم متوجه شده ام، خیلی ها می شناسندش. اما در کل غرضم اصلا اشاره به بازیگر نبود و تنها تجاری بودن فیلمتان مدنظرم بود.
به هرحال دو سه تا فیلم پرفروش دارند همزمان با ما اکران می شوند که حجم تبلیغاتشان زیاد و حتی گاهی وحشتناک است. تیزرهایشان مرتب از تلویزیون پخش می شود و همه جا هم بیلبوردهایشان را زده اند و بنابراین سالن هایشان پر می شود دیگر. سینمادار هم که این را می بیند، وسوسه می شود که در بقیه سالن هایش هم همان فیلم ها را اکران کند. چرا بیاید فیلم مرا بگذارد که معلوم نیست سالن را پر خواهد کرد یا نه. او می رود کاری را می کند که حس می کند به نفعش است.
باز خداراشکر شما پای مافیا و پدرخوانده ها را وسط نکشیدید و همه چیز را ناشی از رقابت اقتصادی خواندید.
بله؛ به نظر من جز دلیل اقتصادی دلیل دیگری پشت این بی عدالتی ها نیست.
شما کاری در این مورد نکردید؟ یا که کاری ازتان برنمی آمد؟
ما شکایت کرده ایم، به همه جا، ارشاد، شورای صنفی نمایش و... ولی آنها هم می گویند که سینماها زیر بار نمی روند و برنامه ای را دنبال می کنند که خودشان دلشان می خواهد و به نفعشان است.
ولی شنیدم که در بعضی سالن ها برنامه را به نفع شما تغییر داده اند.
نه؛ تنها جایی که زیر بار رفته، باغ کتاب است که از دو روز پیش سانس های دختر شیطان را برگردانده است.
آقای محمدپور؛ وقتی چنین شکستی عاید یک فیلم تجاری مثل دختر شیطان می شود، حس پشیمانی ندارید؟ این که چوب دو سرطلا شده باشید؟ بالاخره کتمان نمی شود کرد که رسانه ها هم چندان روی خوشی به این جور فیلم ها نشان نمی دهند و تنها مشوق سازندگان فیلم های تجاری موفقیت های مالی فیلم هایشان است- که در مورد دختر شیطان این هم رخ نداده.
به هرحال این یعنی فشار مضاعف دیگر. فشاری که فیلمساز را تحت تأثیر قرار می دهد. انگیزه اش را می کشد و امکان ادامه کار را برایش محدود می کند. البته من فیلم خودم را با آن تجاری هایی که شما درنظر دارید، مقایسه نمی کنم. دختر شیطان فیلم خوبی است. یک فیلم معمولی نیست، آبدوغ خیاری نیست، فیلمی ست که اغلب تماشاگرانش راضی از سالن بیرون می آیند. فیلمی که دارد یک گونه جدید را تجربه می کند. نمی دانم شما فیلم را دیده اید یا نه؛ ولی ما تاکنون در سینمای ایران شبیه چنین فیلمی را نداشتیم.
در اوضاع واحوال اقتصادی حال حاضر و با توجه به قیمت دلار و یورو، فیلمسازی در خارج از کشور برای تولیدکنندگان می صرفد یا نه؟
ما فیلم را در بالیوود ساختیم. اما در پاسخ شما باید بگویم که بستگی به فیلمی دارد که شما ساخته اید. در مورد تجربه های خودم این را می توانم بگویم که برای ما فیلم سلام بمبئی به صرفه بود، چون دیده شد و خوب فروخت. ولی دختر شیطان با توجه به فروشی که تاکنون داشته، فکر نمی کنم اگر تنها قرار بود در ایران اکران شود، در پایان مقرون به صرفه می شد.
یعنی اکران خارج از کشور هم خواهید داشت؟
بی تردید. به هرحال تهیه کننده فیلم هندی است و از تهیه کنندگان بزرگ هند هم هست که فیلم هایش را در تمام دنیا پخش می کند و درباره دختر شیطان هم چنین برنامه هایی دارد.
ظاهرا قرار نیست حاشیه های فیلمتان تمام شوند. تازگی ها دیده ایم که رسانه هایی خاص به یکی از بازیگران زن فیلمتان انتقاد کرده اند و گفته اند ارشاد نباید به چنین بازیگرانی اجازه فعالیت در سینمای ایران را بدهد.
واقعا نمی دانم دوستان چه می گویند و چه انتظاراتی دارند. کسی که اندک آشنایی با شرایط سینمای دنیا داشته باشد، به خودش اجازه چنین انتقاداتی را نمی دهد. به هرحال در بالیوود رقص و آواز جزیی از عناصر فیلم است. اصلا رقص و آواز عنصر محوری سینمای بالیوود است. وقتی در فیلمی کارگردان می رود سراغ بازیگری که 28 فیلم در کارنامه اش دارد، طبیعی است که در کارنامه اش چنین صحنه هایی هم داشته باشد.
اما انتقادها فراتر از این هستند و حتی روزنامه کیهان خانم ایشا گوپتا را بدکاره خوانده!
دوستان رفته اند فیلم های گذشته بازیگر را لحظه لحظه کاویده اند که شاید چیزی گیر آورند و با تمسک به آن ما را زیرسوال برده و شاید هم از پرده پایین بکشند. همین هم شده که فیلم در قم اکران نشده، اما می خواهند این اتفاق در تمام شهرهای ایران رخ دهد و تنها کسانی که خودشان می خواهند در این سینما فعالیت کنند. این بازی ها را سر بازیگر فیلم سلام بمبئی هم درآوردند و الان هم که نوبت این بدبخت رسیده. آقایان انتظار دارند طرف در آنسوی دنیا هم به قواعد و قوانین ما زندگی کند، درحالی که او یک بازیگر هندی است و قرار نیست جوری لباس بپوشد و در فیلم هایی بازی کند که بازیگران ما مجبور به رعایت شان هستند.

وطن امروز نوشت: همان طور که پیش بینی می شد گیشه اکران عید فطر پررونق تر از ایام رمضان بود و فیلم های برجسته روی پرده از فروش قابل توجهی برخوردار شدند. اما همه اتفاقات گیشه برای تهیه کنندگان سینما قابل پیش بینی نبود. فیلم ما همه با هم هستیم به عنوان پرسلبریتی ترین فیلم سال های اخیر روی پرده آمد ولی برخلاف پیش بینی ها استقبال چندانی از آن نشد و به نظر می رسد این فیلم به سختی بتواند در لیست 5 فیلم پرفروش سال 98 قرار بگیرد.

مشابه این اتفاق برای قربان محمدپور و فیلم دخترشیطان وی نیز رقم خورد. در حالی که محمدپور به دنبال تکرار فروش 13 میلیاردی سلام بمبئی بود با شکستی شگفت آور در گیشه روبه رو شد و در رقابت با فیلم هایی چون شبی که ماه کامل شد ، سرخپوست و ما همه با هم هستیم ، تاکنون تنها 300 میلیون تومان فروش داشته است. این درحالی است که رقبایش از مرز 3 میلیارد تومان عبور کرده اند. شکست دختر شیطان در گیشه اگرچه با توجه به رقبا چندان دور از انتظار نبود اما این میزان از فروش حکایت از مسائل دیگری دارد.

تجربه فیلم سلام بمبئی نشان داد شعار همکاری سینمایی بین 2 ملت بیش از آنکه به ظرفیت 2 سینما برای خلق اثر مشترک اهمیت بدهد، در پی رفع محدودیت های سینمای ایران با حضور بازیگران خارجی است، در حالی که همکاری بین 2 سینما از 2 کشور مختلف می تواند ابعاد مختلفی داشته باشد. ظرفیت اکران سینمای ایران و هند به شکل گسترده ای قابل توجه است و یک محصول مشترک خوب عایدی فراوان اقتصادی و فرهنگی به همراه خواهد داشت.

آشنایی و نزدیکی جهان بینی ایرانی و هندی که اشتراکات بسیاری با هم دارند، می تواند دستاورد دیگری باشد تا بتوان ساخت اثری مشترک را بین این 2 سینما تشویق کرد. تکنیک های سینمایی متفاوت نیز قابل مبادله است و می تواند سینمای هند را به واقعیت نزدیک تر کند و سینمای ایران را از رئالیسم سیاه نجات دهد.

اما سلام بمبئی و پروژه جدید محمدپور یعنی دختر شیطان ثابت کرد از سینمای هند تنها بازیگران بی حجاب و رقص و آواز وارد همکاری با سینمای ایران شده است؛ همکاری ای که بیش از هر چیزی گیشه را نشانه رفته و تلاش دارد با عبور از خط قرمزهای سینمای ایران به جذب مخاطب اقدام کند. حال آنکه محمدپور در این مسیر دچار اشتباهات بزرگی شده است. از سویی انتخاب حمید فرخ نژاد به عنوان تنها سلبریتی ایرانی در دختر شیطان قابل قیاس با ترکیب بنیامین بهادری و محمدرضا گلزار در سلام بمبئی نیست.

از سویی مدت هاست مخاطب ایرانی دیگر نیازی به هنجارشکنی سینماگران ندارد. نمونه های هالیوودی پرقوت تر از فیلم های سطحی کارگردان های هنجارشکن ایرانی می تواند مرزهای اخلاق و فرهنگ را درنوردد، از همین رو صرف شکست اخلاقی در فیلم و عبور از هنجارها برای جذب مخاطب کارگر نمی افتد.

ضعف قصه، فقر اندیشه، ناتوانی در خلق سوژه های جذاب و عدم تنوع بخشی به جهان ژانرهای سینمایی، تبدیل به معضلی برای سینمای ایران شده است و سینماگران به جای رفع این چالش های اصلی به دنبال راه های میانبری جهت جذب مخاطب هستند؛ راه هایی که به هنجارشکنی اخلاقی، ابتذال، کنایه های سیاسی و استفاده حداکثری از سلبریتی ها محدود شده است.

نه در سینمای کمدی که در سینمای ملودرام ایرانی نیز همچنان ناتوانی در همکاری مشترک با دیگر کشورها به چشم می خورد. مجید مجیدی با خلق آن سوی ابرها تنها در جشنواره های سینمایی توفیق داشت اما در مقابل نه سینمای ایران و نه سینمای هند از آن استقبال نکردند.

تجربه این سال ها نشان داده است محصولات مشترک سینمای ایران و هند نه متعلق به ایران است و نه هند و از همین رو است که در هیچ کدام از کشورها مورد توجه قرار نمی گیرد؛ مساله ای که به نظر می رسد صرفا محدود به آثار مشترک تولید شده بین ایران و هند نباشد و اساسا نگاه نادرست سینماگران ایرانی به استفاده از ظرفیت های تولید مشترک در سینما باعث شده این نوع از تولیدات سینمایی تبدیل به آثاری سطح و بدون هویت شود؛ آثاری که نه ایرانی است، نه خارجی و گاهی حتی سینمایی نیز نیست!

اما چالش دختر شیطان به همین جا ختم نمی شود، چرا که این فیلم قدم های جدیدی در هنجارشکنی از خطوط قرمز سینمای ایران برداشته است. حضور ایشا گوپتا مدل نه چندان خوشنام هندی به عنوان بازیگر شخصیت اصلی زن این فیلم حاشیه های فراوانی در پی داشته است.

بعد از قدم اولی که محمدپور برداشت، یقینا با عدم نظارتی که از سازمان سینمایی شاهد هستیم، باید منتظر شخصیت های دیگری در سینمای ایران باشیم که نام نه چندان خوش شان موجب ایجاد حاشیه های فراوانی در سینمای ایران شود. حتی اگر برترین بازیگران سینمای هالیوود یا بدنام ترین شخصیت های جهان نیز پا به فیلم های ایرانی بگذارند و هر میزان نیز فروش این فیلم ها کم یا زیاد شود، تاثیری بر چالش های سینمای ایران و نقطه ضعف هایش ندارد.

مهم این است که همچنان عمده سینماگران ایرانی از ضعف قصه، فقر اندیشه و نبود تنوع ژانر رنج می برند و تمام این حاشیه سازی ها صرفا به صورت موقت صورت مساله را پاک می کند. شاید بهتر باشد فیلم های دیگری همچون دختر شیطان در نوبت های اکران شلوغی چون اکران عیدفطر یا نوروز قرار بگیرند، آن وقت مشخص می شود آیا مخاطبان به این فیلم ها اقبال دارند یا از فرط نبود اثر خوب به دامن فیلم های مبتذل افتاده اند.

در چهار، پنج سال اخیر اکران فیلم ها برای تهیه کنندگان و پخش کنندگان به یک دردسر تبدیل شده است. ظرفیت اکران فیلم های سینمایی در هر سال حدود 80 فیلم است. این در حالی است که تعداد فیلم های ساخته شده در هر سال به طور میانگین 120 تا 130 فیلم است. به بیان دیگر هر سال دست کم 40 فیلم به سیاهه انتظار اکران اضافه می شود. هم اکنون در ایران 550 سالن سینمای فعال وجود دارد که در بیش از 1100 شهر پراکنده شده اند. با وجود این همچنان تهران با 56 سینما و در مجموع بیش از 130 سالن سینمایی در صدر شهرهای سینمادار است.

سعید خانی تهیه کننده و پخش کننده سینما با اشاره به نبود تناسب میان تولیدات سینمایی و ظرفیت اکران و نیز ضعف مدیریت تاکید کرد: با توجه به اینکه میزان تولیدات سینمای ما از امکانات نمایشی بیشتر است، طبیعتا در چرخه اکران مشکلاتی پیش می آید؛ چراکه با شرایط فعلی و باوجود افزایش سالن های سینمایی، سالی حداکثر 130 فیلم تولید می شود؛ اما در نهایت 80 فیلم بخت نمایش همگانی را در سینماها می یابند و بقیه فیلم ها که نزدیک 40تا 50 فیلم می شود اساسا امکان نمایش پیدا نمی کنند، ضمن اینکه در این میان یکسری از آثار به اکران مطلوبی دست پیدا نمی کنند و این باعث می شود برخی ناراضی باشند.

این پخش کننده تاکید کرد: از سوی دیگر یکی از مشکلات ما این است که سیستم مدیریتی هیچ گاه منسجم نیست؛ برای مثال در ابتدای امسال هرچند یک ماه و نیم از سال گذشته بود، ولی شورای صنفی نمایش هنوز تشکیل جلسه نداده بود و با وجود فروش خوب اکران نوروزی هیچ آینده نگری برای اکران دوم عید صورت نگرفت، همین باعث شد نمایش برخی فیلم ها با ماه رمضان مقارن شود. یعنی در سیستم ضعیف اکران، هم بحث عرضه و تقاضا دخیل است و هم کیفیت مدیریت. این ضعف همیشه وجود دارد؛ به طوری که با ورود هر مدیری به ارشاد نه تنها این سیستم بهبود پیدا نمی کند، بلکه آن مدیر در پی این است که برنامه های خود را اجرا کند و همین موضوع باعث می شود فیلم ها دیده نشوند و صدمه بخورند.

به دنبال انتقادهای گسترده ای که سینماگران و سینمادارها درباره وضعیت اکران فیلم ها داشته اند، شورای اکران نیز تصمیم گرفته است تا شیوه ثبت درخواست های اکران را مکانیزه کند. غلامرضا فرجی، سخنگوی شورای اکران روز گذشته در همین رابطه گفت: از نیمه دوم مرداد ثبت قرارداد توزیع کنندگان و سینماداران به صورت آنلاین ، مکانیزه واجرایی می شود و سینمادار و توزیع کننده ای که نتواند از سیستم مکانیزه استفاده کند، امکان ثبت قرارداد و اخذ حواله را نخواهد داشت.

یکی از مهم ترین ارکان اکران فیلم ها، دفترهای پخش فیلم ها هستند. هر تهیه کننده ای برای اکران فیلمش دست به دامن دفترهای پخش می شود. این دفترها با توجه به ضریب نفوذ متفاوتی که دارند، می توانند دامنه اکران فیلم ها در سینماهای مختلف کشور را گسترش بدهند. رقابت میان این دفترها، در واقع رابط میان فیلم های در حال اکران است. اما شیوه رقابت این دفترها همچنان محل انتقاد بسیاری از کارشناسان است. اتفاقی که گویا با مکانیزه شدن ثبت قراردادها، قرار است سر وسامان بگیرد و تبعیض ها را از میان بردارد. از ابتدای سال جاری تاکنون 18 فیلم سینمایی توسط 12 شرکت پخش فیلم در سینماهای کشور اکران شده است که از این میان شرکت پخش فیلمیران با 4 فیلم سینمایی رحمان 1400 به کارگردانی منوچهر هادی، دختر شیطان به کارگردانی قربان محمدپور، سامورایی در برلین به کارگردانی مهدی نادری، سرخ پوست به کارگردانی نیما جاویدی، در مجموع 29 میلیارد و 830 میلیون تومان فروش را تجربه کرده و سهم نزدیک به 29 درصدی در بازار داشته است.

اما از میان 12 شرکت پخش، شکوفا فیلم با مدیریت داریوش بابائیان با نمایش فیلم تولدت مبارک به کارگردانی سمیه زارعی نژاد و فروش 37 میلیون و 900 هزارتومانی کمترین فروش را به نام خود ثبت کرده و سهمش از بازار اکران 98 تا به اینجا تنها 037/ 0 درصد بوده است. در رده بندی میزان سهم شرکت های پخش فیلم از بازار اکران 98، بعد از فیلمیران ، شرکت خانه فیلم قرار دارد که هر چند تنها یک فیلم را روانه پرده سینماها کرده اما با فروش بالای متری شیش و نیم توانسته است سهمی 26 درصدی از بازار سینما در بهار 98 را از آن خود کند. بهمن سبز با نمایش 2 فیلم زندانی ها به کارگردانی مسعود ده نمکی و ما همه با هم هستیم به کارگردانی کمال تبریزی با مجموع فروش 9 میلیارد تومانی (تا تاریخ 24 خرداد) سهمی حدود 8 درصد از بازار داشته که افزایش این سهم با سیر صعودی فروش فیلم کمال تبریزی، دور از انتظار نیست.

در رتبه بعدی دفاتر پخش، نیکان فیلم با نمایش 2 فیلم نبات به کارگردانی پگاه ارضی و تگزاس 2 به کارگردانی مسعود اطیابی قرار دارد که با مجموع فروش حدود 16 میلیارد تومانی 16درصد سهم بازار را داشته است. باید دید با آغاز اکران های تابستانی، کدام یک از شرکت های پخش موفق تر از دیگر شرکت ها فعالیت می کند و آیا در صدر این فهرست شاهد جابه جایی رقیبان خواهیم بود؛ به خصوص با توجه با این نکته که بیش از 38دفتر پخش فیلم در کشور مجوز فعالیت دارند که از این میان تنها 12 شرکت فعال هستند و به نظر می رسد در ماه های اخیر 26شرکت دیگر فعالیتی نداشته اند.

به گزارش سینماپرس خانه سینما که همچنان نمی توان آن را نهادی قانونی شناخت، مرتباً در پی گسترده تر کردن ابعاد ساختاری اش است به نحوی که به تازگی انتشار یک عکس در فضای مجازی از جدیدترین ساختمان این نهاد که به ساختمان شماره 3 خانه سینما مشهور شده، موج انتقادات و اعتراضات اهالی سینمای کشور را در پی داشته است.

سینماگرانی که مدت ها است بیکار و خانه نشین شده اما همچنان باید حتی پول بیمه شان را خودشان پرداخت کنند، از این وضعیت به ستوه آمده و بعضاً با اطلاع رسانی در فضای مجازی خواستار توجه ویژه رسانه های عدالت طلب به این مقوله شدند.

سوأل اینجا است که اصلاً دلیل چنین کارهایی از سمت مسئولان فعلی این نهاد چیست؟ آیا هدف منفک کردن صنوف از یکدیگر و چند شقه کردن اهالی سینما برای عدم ایجاد اتحاد میان آن ها است و یا هدر دادن بخشی از پول های نجومی که از طرق مختلف به این نهاد صنفی تزریق می شود و مسئولان آن مجبورند برای رد گم کردن بخشی از این پول ها را در جایی هزینه کنند؟

مسأله آنجا است که مسئولان این نهاد که گویا سینماگران را زیردست خود می پندارند از چند سال قبل که تعدادی از اهالی شریف خانه سینما درصدد بودند تا با شناسایی بیماران خاص در خانه سینما آن ها را برای ادامه درمان شان یاری کنند و حتی در زمانی با بیمارستان های زنجیره ای محب هم در تماس بودند، وقعی به این کار نگذاشتند و اجازه عملی شدن این حرکت انسانی را ندادند. این اتفاق در حالی است که بخش عمده ای از سازمان ها و نهادها برای خود بیمارستان و درمانگاهی مجزا دارند اما اهالی سینمای کشور و خانواده های شان که جمعیت کثیری هستند از این امکانات به دلیل سهل انگاری، نابخردی و نامدیریتی مسئولان خانه سینما بی بهره مانده اند.

به گفته یکی از اعضای مطرح خانه سینما وضعیت امروز این نهاد صنفی ضرب المثل معروف آفتابه لگن هفت دست ولی شام و نهار هیچی! را در اذهان تداعی می کند؛ مسئولان این نهاد صنفی به جای آنکه همه صنوف را در زیر یک سقف واحد گرد هم جمع کنند آن ها را در ساختمان متعدد شهر تهران تار و مار کرده اند و حالا هم قرار است بخشی از صنوف از جمله تهیه کنندگان به ساختمان شماره 3 خانه سینما واقع در خیابان لاله زار منتقل شوند؛ ساختمانی که شنیده می شود همانند 2 ساختمان دیگر خانه سینما استیجاری است و هر ماه هم مبلغی قابل توجه از جیب اهالی سینمای کشور صرف اجاره بهای آن می شود!

جالب آنجا است که با بخشی از این پول ها می توان برای خانه سینما یک ساختمان بزرگ خریداری کرد اما گویا منافع شاه نشینان خانه سینما در آن شرایط به خطر خواهد افتاد.

اما جدا از این مسائل اخبار زیاد دیگری این روزها از این نهاد به گوش می رسد؛ از تعویق مجدد زمان انتخابات هیأت مدیره تا فشار مضاعف بر صنوف عدالت طلب، برای ثبت در وزارت کار! بر اساس شنیده های خبرنگار سینماپرس تاکنون و بعد از این همه کشمکش تنها 5 صنف توانسته اند شناسه وزارت کار را دریافت کنند، بخش عمده ای از صنوف در وزارت کار بلاتکلیف مانده اند و بخش دیگری هم هنوز دغدغه مندانه و متعهدانه جلوی مسئولان خانه سینما ایستاده اند و راضی به ثبت در زیرمجموعه وزارت کار نشده اند.

ولی بر اساس شنیده ها فشار بر روی صنوفی که راضی به ثبت در وزارت کار نشده اند بسیار زیاد شده است؛ برخی از اهالی خانه سینما معتقدند این کار مسئولان خانه سینما طرحی است که سینماگران و هنرمندان را بی هویت می کند و شأن هنری شان را زیر سوأل می برد در صورتی که در زمان مدیریت جواد شمقدری قرار بودند اهالی سینما ضمن حفظ شأن در ذیل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شوند؛ معلوم نیست کسانی که در آن دوران سینه ها چاک دادند و یقه ها دریدند امروز کجا هستند تا این رفتار ضد انسانی مسئولان خانه سینما را که با اجبار و ارعاب و تهدید می خواهند صنوف را ملزم به ثبت در وزارتخانه ای غیرفرهنگی کنند، کجا هستند تا جلوی عملکردشان را بگیرند؟

شنیده می شود برای چندمین بار به صورت غیرقانونی انتخابات هیأت مدیره خانه سینما که قرار بود در زمستان سال گذشته برگزار شود به تعویق افتاده است تا همه صنوف در وزارت کار ثبت شوند، حال سوأل اینجا است که آیا این رفتار مسئولان خانه سینما قانونی است؟

این اتفاقات در حالی است که طی ماه های اخیر اتفاقات عجیب و بی پاسخ زیادی در این نهاد صورت گرفته از عدم شفاف سازی در خصوص اهدای عیدی میلیاردی وزارت ارشاد تا پاسخگویی غیرمنطقی خانه سینما در خصوص عضویت معتمدآریا در هیأت مدیره و همزمان ریاستش در انجمن بازیگران!

امید است دستگاه های ناظر بر عملکرد نهادهای فرهنگی و مسئولان قضایی کشور هرچه سریع تر نسبت به این قضایا ورود کرده و اجازه ندهند تا افرادی شاه نشین به عنوان مدیران این نهاد هر کاری که می خواهند انجام دهند!

به گزارش سینماپرس نامگذاری سال ها سنت نیکویی است که هر ساله در آغاز سال جدید رهبر معظم انقلاب انجام می دهند و در این شعارها به نوعی مردم و مسئولان سیاسی را مخاطب تلاشی همه جانبه برای حل مشکلات کشور می دانند. دقت در نامگذاری ها نشان می دهد این نامگذاری به دو گونه بوده اند. گاه دستیابی به هدف و حل مشکلی اقتصادی یا سیاسی مدنظر بوده است گاهی هم این نامگذاری ها راهبرد محور بوده اند. انتخاب شعار رونق تولید نشان می دهد که همچنان اولویت کشور مسئله اقتصاد است. از این رو سیاست های کشور باید به سمت رفع موانع فعالیت های فعالین اقتصادی هموار شود.

سینما و تلویزیون هم که تلفیقی از هنر، صنعت و اقتصاد هستند نیاز به رونق در تولید دارند، رونقی که چند سالی است چندان از آن نشانی دیده نمی شود و اغلب اعتراض ها و گلایه های هنرمندان طی این مدت مربوط به این بوده که عدالت در سینما وجود ندارد و کارها تنها به دست عده ای خاص انجام می شود.

در همین رابطه 11 تن از سینماگران کشور آقایان: حمید بهمنی، ماشاالله شاهمرادی زاده، شفیع آقامحمدیان، رضا برجی، اکبر حر، جهانگیر الماسی، حسن برزیده، امرالله احمدجو، حامد عنقا، جواد مزدآبادی و منوچهر مصیری نظرات و پیشنهادات خود را طی گفتگو با سینماپرس مطرح کردند که ماحصل این گفتگوها برای اطلاع بیشتر مخاطبان گرامی در ذیل نقل شده است.

بهمنی: متأسفانه چند سالی است حوزه فرهنگی از رویکردهای رهبر انقلاب دور مانده است/ وظیفه متولیان سینمایی است که از هنرمندان انقلابی حمایت کنند

حمید بهمنی کارگردان سینما در پی نامگذاری سال 98 به عنوان رونق تولید توسط رهبر معظم انقلاب گفت: متأسفانه چند سالی است حوزه فرهنگی از رویکردهای رهبر انقلاب دور مانده است؛ اصولاً شاید طی سال های اخیر تنها 10 درصد از دغدغه مندی های ایشان انجام شده و بیش از 90 درصد آن توسط مسئولان و مدیران انجام نشده و به فراموشی سپرده شده است. یکایک هنرمندان، بالاخص مدیران و مسئولان عالی رتبه سینما که بودجه های بیت المال را در اختیار دارند موظف هستند تنها در حوزه دغدغه های مقام معظم رهبری کار و فعالیت کنند و بر اساس خواسته ها و نیازهای کشور مبادرت به تولید آثار ماندگار و ارزشمند فرهنگی نمایند. ما در زمینه تولید آثار فرهنگی استراتژیک ضعف های بسیاری داریم، این در حالی است که پیشرفت ها و دستاوردهای ارزشمند ما در زمینه های هسته ای، نانوتکنولوژی و... می تواند دستمایه تولید ده ها اثر داستانی و مستند قرار بگیرد. ما موظف هستیم در حوزه مسائل استراتژیک کار کنیم و این اتفاق باید رخ دهد.

شاهمرادی زاده: همه فیلمسازان وفادار به آرمان های انقلاب باید امکان فعالیت داشته باشند/ سینمای کشور تولیدات استراتژیک می خواهد نه آثار سیاه و تلخ!

ماشاالله شاهمرادی زاده بازیگر و کارگردان نیز در این باره اظهار داشت: همه فیلمسازان متعهد، ارزشی و وفادار به آرمان های نظام و انقلاب در سال رونق تولید باید امکان فعالیت داشته باشند و ما نباید طبق روال گذشته شاهد آن باشیم که تنها عده ای از سینماگران که از لحاظ تفکرات سیاسی و جناحی با برخی مدیران مراوده دارند مرتب سرکار هستند و سایرین بیکار و خانه نشین! سینمای ارزشی و استراتژیک به طورکلی فراموش شده و کسانی که اداره امور را در دست دارند با عملکرد خود ثابت کرده اند که اهتمامی برای رونق و رشد این نوع سینما ندارند و به همین دلیل هم شاهد رشد فزاینده تولید فیلم های نازل و سطحی هستیم؛ حالا امیدواریم با توجه به تدبیر و درایت مقام معظم رهبری برای انتخاب شعار درست و به جای رونق تولید ، شاهد آن باشیم که نیروهای متعهد و وفادار به اسلام و انقلاب هم جایی برای کار در سینما پیدا خواهند کرد و آثاری مناسب با فرهنگ و آرمان های انقلاب و اسلام برای ملت تولید کنند.

آقامحمدیان: حمایت از آحاد اهالی سینما در سال رونق تولید وظیفه مدیران است/ آثار فرهنگی ما باید در سطح جهان دیده شوند

شفیع آقامحمدیان کارگردان سینما و مدیرعامل سابق مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در پی نامگذاری سال 98 به عنوان رونق تولید گفت: حمایت از آحاد اهالی سینما در سال رونق تولید وظیفه مدیران است و همه سینماگران با هر دیدگاه و تفکری باید بتوانند در سال جدید مبادرت به تولید آثار با ارزش و ماندگار کنند. متأسفانه مدیران سینمایی اصلاً به فکر گسترش اقتصاد سینما نیستند و ما از لحاظ اقتصادی در سینما کوتاهی های جدی داشته و داریم. متأسفانه ما فقط از ظاهر جشنواره ها و سینمای جهان و غرب تقلید می کنیم و هیچ وقت به فکر آن نبوده ایم تا کمی هم در خصوص مسائلی که باعث رونق فراوان اقتصاد سینما در کشورهای دیگر شده از آن ها بیاموزیم.

برجی: عملکرد بد متولیان فرهنگی مشمئزکننده است/ در سال رونق تولید هنرمندان انقلابی، متعهد و مردمی باید امکان تولید آثار ارزشمند داشته باشد

رضا برجی عکاس و مستندساز کشور در این باره گفت: عملکرد بد مدیران و متولیان فرهنگی مشمئزکننده شده است؛ متأسفانه ما با مدیرانی مواجه هستیم که به هنر واقعی و هنرمندان واقعی و انقلابی آنچنان که شایسته است بها نمی دهند و عرصه فرهنگ و هنر را به کسانی واگذار کرده اند که فیلم های نازل و بی ارزش تولید کنند و سینما و جامعه را به سمت قهقرا ببرند. مقام معظم رهبری همیشه مدبرانه و هوشمندانه با رهنمودها و نقطه نظرهای ارزشمندشان می خواهند جامعه را به سمت بهترین اتفاقات سوق دهند اما متأسفانه کسانی که باید دستورات و فرامین ایشان را اجرا کنند اصولاً دنبال انجام کارهای زیربنایی نیستند و به صورت روبنایی و ظاهری کارها را انجام می دهند و بیشتر به دنبال بیلان دادن هستند تا کارکردی واقعی! امیدوارم امسال در سال رونق تولید که همه ما باید دست در دست هم دهیم و خرابی ها را درست کنیم این اتفاق نیفتد. مسئولان باید بدانند هنرمند به خاطر پیشرو بودنش، به خاطر خوب فکر کردنش و به دلیل اینکه همواره باید یک گام جلوتر از سایر مردم حرکت کند و مشوق مردم برای حل مسائل و مشکلات کشور باشد، باید بتواند کار و فعالیت کند.

حر: باید تولید در هر زمینه ای از انحصار خارج شود/ آثاری که امروز در سینماهای کشور نمایش داده می شود عواقب مخرب فرهنگی و اجتماعی دارند

اکبر حر کارگردان سینما در پی نامگذاری سال 98 به عنوان رونق تولید گفت: رونق تولید از نظر مقام معظم رهبری به این معنا است که باید تولید در هر زمینه ای از انحصار خارج شود اما متأسفانه ما امروزه شاهد هستیم که در سینما و تلویزیون همه چیز به صورت انحصاری شده و بسیاری از افراد امکان حضور، تولید و فعالیت ندارند. در تلویزیون لیست خاصی مربوط به تهیه کنندگان وجود دارد که در میان آن لیست اسامی برخی مدیران سابق و یا شاغل سازمان صدا و سیما دیده می شود و فقط این افراد هستند که امکان و اجازه کار و فعالیت دارند؛ در سینما هم مشکل بسیار پیچیده تر و بیشتر از تلویزیون است و متأسفانه بسیاری از هنرمندان به ویژه هنرمندان دغدغه مند در حوزه مسائل ارزشی و استراتژیک امکان کار و فعالیت ندارند. همین اتفاق باعث شده تا ما تنوع موضوع و سوژه و ژانر در سینما نداشته باشیم؛ سینمای ما انحصاراً یا در اختیار کمدی های مبتذل است که محتوای خوبی ندارند و یا در اختیار فیلم های به اصطلاح اجتماعی سرشار از تلخی و سیاهی!؛ این در حالی است که ما در سینما نیازمند تولیدات فراوانی در حوزه های دفاع مقدس، انقلاب اسلامی، مقاومت اسلامی، سبک زندگی ایرانی-اسلامی، خانواده و آسیب های اجتماعی، تاریخی و سیاسی و... هستیم.

الماسی: مدیران فرهنگی باید از تولید آثار چالشی بر اساس فرهنگ انقلاب اسلامی حمایت کنند

جهانگیر الماسی بازیگر و کارگردان سینما نیز در این باره اظهار داشت: امروزه ما با شیوع آثار نازل در سینما و تلویزیون روبرو هستیم بنده معتقدم مدیران فرهنگی در گام اول برای جلوگیری از پیشروی این بحران باید از تولید آثار چالشی بر اساس فرهنگ ملی پس از انقلاب اسلامی حمایت کنند تا در گام های بعدی بتوان ضمن تغییر ذائقه مخاطبان، تولید آثار نازل و بی ارزش را به صفر رساند. در شعار امسال که مقام معظم رهبری با هوشمندی و ظرافت تمام آن را انتخاب کرده اند نکات بسیار مهمی وجود دارد؛ بنده معتقدم فقدان نگاه استراتژیک به موضوع تولید داخلی و گرایش 100درصدی به فرهنگ غربی فاجعه بار است. ما باید بدانیم و آگاه باشیم که یکی از مهمترین مشکلات کشور ما این بوده که طی سال ها نگاه مان به سمت غربی ها معطوف شده و این ما را دچار بحران کرده است.

برزیده: انتخاب مدیرانی بدون سوابق روشن باعث آشفتگی و ابتذال شده است/ حرف های انقلاب در سینما و تلویزیون باید بازگو شود

حسن برزیده کارگردان سینما گفت: انتخاب مدیرانی بدون سوابق روشن در سینما و تلویزیون باعث آشفتگی، عرضه کالاهای تکراری و بی مخاطب و ابتذال شده است؛ مدیران عموما با نگاه های سیاسی و جناحی انتخاب می شوند، چه در جریان اصلاحات و یا در جریان های اعتدال و میانه رو و حتی جریان راست وضعیت همین است و این اتفاق باعث هرج و مرج بسیار در حوزه تولید آثار سینمایی و تلویزیونی شده است. نامگذاری سال 98 به عنوان رونق تولید به این معنا است که تولید باید در همه زمینه ها رونق بگیرد؛ امسال برخلاف سال های پیش باید به مبحث تولید به صورت ویژه توجه شود. این نامگذاری دلایل بسیار روشنی دارد که بخشی از آن به تحریم ها برمی گردد. ما باید از خودمان سوأل کنیم حالا که بیش از 40 سال از انقلاب اسلامی گذشته چه کرده ایم؟ چرا طی همه این سال ها روی پای خودمان نایستاده ایم و کالاهای دم دستی و ابتدایی مان را تولید نکرده ایم که حالا وقتی با تحریم مواجه می شویم اینطور در جامعه کمبود احساس نکنیم؟ به عقیده بنده اینک وقت آن رسیده که با همت و اتحاد این تحریم ها را به مثابه یک نقطه عطف در تاریخ انقلاب اسلامی در نظر بگیریم و در رویکردهای مان بازنگری اساسی کنیم و متوجه شویم که باید خودمان همه کالاهای مان را تولید کنیم و اگر این کار را انجام ندهیم با کوچترین تحریمی دچار مشکل خواهیم شد.

احمدجو: مسئولان با بهانه هایی نظیر تحریم اقتصادی نباید مانع رونق تولید آثار سینمایی و فرهنگی شوند/ رونق تولید در سینما سیاست گذاری مناسب لازم دارد

امرالله احمدجو کارگردان پیشکسوت سینما و تلویزیون در پی نامگذاری سال 98 به عنوان رونق تولید گفت: مسئولان با بهانه هایی نظیر تحریم اقتصادی نباید مانع رونق تولید آثار سینمایی و فرهنگی شوند؛ امروزه دولت سرمایه گذار اصلی سینما است و ما چندان سرمایه گذار خصوصی برای تولید آثار سینمایی نداریم و به همین علت این وظیفه متولیان سینمایی دولت است که دغدغه مندانه دست به کار شوند و تدبیری برای رونق تولید آثار سینمایی داشته باشند؛ چطور ما این همه جشنواره ریز و درشت برگزار می کنیم و پول های فراوان برای آن ها خرج می کنیم و تحریم ها مانع برگزاری این رویدادها نمی شوند اما نوبت به تولید که می رسد داد کمبود بودجه و تحریم ها را سر می دهیم؟ بنده امیدوارم در این سال که با درایت رهبر معظم انقلاب به درستی نامگذاری شده شاهد رشد کمی تولیدات سینمایی و به طور کل کالاهای فرهنگی باشیم و البته به کیفیت این کالاها توجه کنیم و با تولیدات مان سعی در رشد و ارتقای فرهنگ عمومی جامعه داشته باشیم.

عنقا: مسئولان سینما باید چرخه پخش و اکران را گسترش دهند/ در تلویزیون با حجم گسترده ای از آثار بی کیفیت روبرو هستیم

حامد عنقا فیلمنامه نویس و تهیه کننده سینما و تلویزیون هم گفت: آنچه حضرت آقا در خصوص مبحث مهم رونق تولید فرمودند در حوزه سینما و تلویزیون نسبت به سایر حوزه ها تا حدودی تفاوت دارد چرا که ما در این 2 رسانه مهم و تأثیرگذار بعضا با تولیدات کمی زیادی روبرو هستیم اما کیفیتی وجود ندارد از این رو بنده معتقدم مثلا در سینما مسئولان باید چرخه پخش و اکران را گسترش دهند و یا در تلویزیون کیفیت آثار را ارتقا دهند. این وظیفه متولیان سینمایی است که بستری برای رونق عرضه محصولات سینمایی فراهم نمایند. ما نباید فراموش کنیم که میزان تولیدی که در سینما داریم بعضا بالاتر از ظرفیت اکران مان است از این رو متولیان باید تلاش کنند تا با بسترسازی مناسب در راستای منافع جمعی و عدالت طلبانه چرخه پخش و عرضه را گسترش دهند. تولید را می توان به پخش خصوصی واگذار کرد اما آنچه که مسئولان دولتی باید نسبت به آن اهتمام ویژه تری داشته باشند مبحث چگونگی عرضه آثار سینمایی است که طی سال های اخیر به خصوص با اعتراضات زیادی از سوی صاحبان آثار روبرو بوده است.

مزدآبادی: تولیدات امروز سینما جوابگوی اهالی سینما نیست/ مدیران سینمایی انگیزه را در وجود هنرمندان می کشند

جواد مزدآبادی کارگردان سینما و تلویزیون در پی نامگذاری سال 98 به عنوان رونق تولید گفت: مسئولان برای رونق بیشتر تولید، به جای حمایت از پروژه های میلیاردی و بی خاصیت از آثار ساده و کم خرج حمایت کنند، این اتفاق باعث کارآفرینی بیشتر در سینما می شود و چرخه اقتصاد در سینما را به حرکت در می آورد و به نوعی عدالت را در سینما ایجاد می کند. در حال حاضر بخش عمده ای از اهالی سینما در بیکاری مطلق به سر می برند و از سوی دیگر عده ای مرتبا سر کار هستند و فعالیت دارند؛ قطعا اگر مسئولان به جای حمایت از چند پروژه میلیاردی از تعدادی فیلم با هزینه پایین حمایت کنند افراد بیشتری می توانند در سینما فعالیت داشته باشند.

مصیری: پول های کثیف و سرمایه های مشکوک اوضاع سینما را نابسامان تر از گذشته کرده است/ مسئولان باید به فیلم های دارای اندیشه و استاندارد بها دهند

منوچهر مصیری کارگردان سینما در پی نامگذاری سال 98 به عنوان رونق تولید گفت: متأسفانه مدت ها است در سینمای ما خبری از رونق تولید نیست! همه چیز در اختیار عده ای معدود قرار گرفته که خودشان می سازند و پخش و اکران می کنند؛ فاجعه بارتر از همه این سریال های شبکه نمایش خانگی هستند که با پول های آنچنانی تولید می شوند و دستمزد بازیگران را به شدت بالا برده اند و باعث شده اند تا بخش عمده ای از اهالی سینما توان پرداخت دستمزد بالا را نداشته باشند و ناخودآگاه بیکار و خانه نشین شوند، در واقع پول های کثیف و سرمایه های مشکوک اوضاع سینما را نابسامان تر از گذشته کرده است. کی از بزرگترین مشکلات سینمایی ایران این است که مدیران آن همیشه در پی آمار دادن و پر و پیمان نشان دادن بیلان های کاری شان بوده اند، این در حالی است که سینما نیاز به مدیری دغدغه مند دارد که بیاید و از نزدیک ببیند کدامیک از اهالی سینما کار می کنند و چه کسانی سال ها است که بیکار هستند؟ این وظیفه مدیران سینمایی است که شرایط یکسانی برای حضور و فعالیت همه اهالی سینما فراهم کنند، اتفاقی که متأسفانه مدت ها است شاهد آن نیستیم!

مجله مهر : چند سالی ست در چرخه اکران فیلم های سینمایی اکران ماه رمضان راه افتاده است و با توجه به باز بودن سینما از افطار تا سحر فیلم های این دوره هم مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است. با بررسی میزان کلی فروش فیلم های روی پرده در ماه رمضان طی سه سال گذشته می توان این نتیجه را گرفت که فروش سینما رو به رشد بوده است، البته در این میان مورد مهم افزایش قیمت بلیت ها را نباید نادیده گرفت، اما مقایسه تعداد مخاطبان این سه سال هم نشان می دهد که افراد بیشتری به سینما رفته اند و مخصوصاً در سال 98 این رقم دو برابر شده است.

البته نکته ای که از کنار آن ساده نمی توان گذشت، این است که بسیاری بر این باور هستند که هم فروش فیلم های سینمایی و هم مخاطبان آن کاهش پیدا کرده است، شاید دلیل این تصور را بتوان در نبودن تبلیغات مخصوصاً تلویزیونی دانست. مخصوصاً طی یک سال گذشته بسیاری از فیلم هایی سینمایی بیشتر در فضاهای مجازی تبلیغ داشته اند و شاید کسانی که خیلی اهل این فضا نباشند، از اکران برخی فیلم ها و جو موجود در سینما بی خبر بمانند. در این صورت تلویزیون به عنوان فراگیرترین رسانه کشور می تواند در بهتر دیده شدن سینما کمک کند.

کد خبر 4642810

شراره داودی

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، شبکه آی فیلم این شب ها سریال در جستجوی آرامش را تکرار می کند که محمد متوسلانی بازیگر قدیمی سینما و تلویزیون و کارگردان کفش های میرزا نوروز که مردم با آن خاطره دارند، پخش می شود. البته او سریال گاهی به پشت سر نگاه کن را هم سال 94 برای رسانه ملی بازی کرده است. او دلیل کمرنگ شدن خودش را در بازیگری و کارگردانی نگاه کاملاً تجاری سینما که ارزش های کار هنری را زیر سوال می برد و شرایط مطلوبی که در تلویزیون هم برای ساخت سریال وجود ندارد؛ عنوان کرد.

متوسلانی در پاسخ به این سوال که چرا امروز کارهای تلویزیونی و سینمایی نمی توانند همچون گذشته، ماندگار بشوند به خبرنگار خبرگزاری تسنیم ، گفت: من فکر می کنم اصالت رمز اصلی ماندگاری آثار هنری است که کمتر این روزها در کارهای تلویزیونی و سینمایی شاهد آن هستیم. متأسفانه به تئاتر هم راه پیدا کرده که عمدتاً در نمایش های موزیکال شاهد آن هستیم به هر قیمتی دنبال جذب مخاطب هستند. مسئله معروف آنچه از دل برآید بر دل نشیند مصداق بارزی بر آثار گذشته ما دارد. اگر کفش های میرزا نوروز هنوز برای مردم خاطرانگیز است چون با تمام وجود در آن هنر وجود دارد و حرف دل در آن زده شده است. بدون توجه به مسائل جانبی دنبال ارائه یک کار منحصر به فرد بودیم؛ به همین خاطر کار دلنشین از آب درآمد.

وی افزود: امروز برنامه سازی و سریال سازی در تلویزیون رنگِ تأثیرگذاری به خود نمی گیرد چون صراحت و صداقت وجود ندارد. من حسّ می کنم سازندگان برنامه و سریال با ملاحظه کار می کنند یعنی قبل از هرچیز به معضل "خودسانسوری" گرفتار می شوند. در این صورت آن اثر، خالص بیرون نمی آید چون مخلوطی از عقاید سازنده و یکسری مسائل دیگر است.

این بازیگر و کارگردان سینما و تلویزیون با اشاره به اینکه پدیده نقش فروشی و تقسیم نقش در مهمانی های آنچنانی ، رانت، مافیا و حرکت تجارت در سینما و حتی آثار سریالی تلویزیون به سرمنزلی نادرست، افزود: این پدیده ها و معضلات حقیقت دارند. یعنی اگر عمده پیشکسوتان ما به نقش فروشی و تقسیم نقش در مهمانی های آنچنانی اشاره می کنند یا از رانت و مافیا رنج می برند، حقیقت دارند. امروز واقعاً برخی از تهیه کنندگانِ صرفاً سرمایه گذار در سینما و تلویزیون محتوا را قربانی کرده اند. همه این پدیده ها و معضلات باعث شده اند خلوص از بین برود. هنر در گرو خلوص و عشق است و کار هنری که از این فریضه های مهم و تأثیرگذار تهی باشد، آن اثر ماندگار نخواهد شد. چون هنرمندِ عاشق همه چیز را بدون مراعات، ملاحظه و بدون درنظر گرفتن منافع چه مادی و معنوی، وارد عمل می شود، در این صورت کارهایی به سرمنزل می رسند که سال های سال مردم از تماشای آن لذت می برند. واقعاً انعکاس این نقش فروشی ها و دخالت اسپانسرها و سرمایه گذاران در سینما و تلویزیون به بدنه صدیّق و حرکت تأثیرگذار آثار نمایشی ما لطمه وارد می کند.

بازیگر سریال در جستجوی آرامش با اشاره به اینکه معیار درستی نیست که بگوییم فیلمی به فروش می رسد حتماً خوب است یا سریالی پربیننده می شود از اصول و منطق درست فیلمسازی برخوردار است، خاطرنشان کرد: امروز بحث جذب مخاطب همه دغدغه یک تهیه کننده است چون به دنبال فروش محصول ارائه شده است. بنابراین اصلاً معیار درستی نیست که بگوییم فیلمی که می فروشد حتماً فیلم خوبی است یا فیلمی که نمی فروشد را نیز رد کنیم. دلایل فروش خیلی زیاد و جامعه شناسان باید بگویند مردم گرایش دارند این نوع فیلم را ببینند یا از سرناچاری به تماشایش نشسته اند.

وی با انتقاد از نگاه صرفاً تجاری برخی از تهیه کنندگان و تئاترهای موزیکال ضعیف، افزود: کارگردانی که دنبال تهیه کننده ای می رود که صرفاً دنبال فروش است و به خاطر کاسبی آمده، طبیعی است بدون توجه به محتوا و تأثیرگذاری اثر، می کوشد تا مخاطب به هر قیمتی این اثر هنری را ببیند. اینجا بحث های محتوایی و هنری قربانی می شوند. حالا چرا مردم استقبال می کنند چون جامعه نیازمند خنده و طنز است. کیفیت فراموش می شود و برای به هر قیمت خنداندن مردم، هر نوع اثری ارائه می شود. متأسفانه تئاترهای موزیکالی ساخته و اجرا می شود که با تماشای آن ها بارها خجالت کشیده ام. چون با مبتذل ترین مسائل و سخیف ترین کلمات و حرکات می خواهند مردم را بخندانند و به واقع این رویه، شکلِ تئاتر نیست و باید نام دیگری روی آن ها گذاشت که متأسفانه از موزیک های دست چندم هندی و دی جی استفاده می کنند.

انتهای پیام/

فرشته طائرپور مشاور مالیاتی خانه سینما، در پاسخ به خبرنگار ایسنا در مورد وضعیت مالیاتی سینماگران با بیان این مطلب نوشت: علی رغم معافیت مصرح در بند ل ماده 139 قانون مالیات های مستقیم برای همه سینماگران و هنرمندان کشور و از آن مهمتر علیرغم افزایش همکاری اکثر آحاد این اقشار -بخصوص سینماگران- در انجام تکالیف مالیاتی شان، ما همچنان با افزایش سال افزون آمار تعیین مالیات های نابجا برای اهالی سینما و سایر هنرمندان و ارجاع پرونده هایشان به هیئت های حل اختلاف مالیاتی مواجه هستیم.

هرچقدر در طول این سالها، مذاکرات در سطوح مسئولان و کارشناسان بالادستی، آسان و مثبت جلو رفته، متاسفانه در عمل و در حوزههای تشخیص و ممیزی و اجرا هنوز دچار گرفتاریهای متعدد، فرسایشی و تکراری هستیم.

از یکسو اعلام معافیت مالیاتی سینماگران و هنرمندان بعد از سالها پیگیری، تنها دستاورد ملموس جامعه هنری از حمایت دولت و مجلس به حساب می آید، و از سویی دیگر به قدری شرایط استفاده از این معافیت بخاطر آییننامه های اجرایی، مدام سختتر و سختتر شده و میشود که بسیاری از سینماگران ترجیح میدهند عطای این معافیت پر از دست انداز را به لقای آن ببخشند؛ البته به شرط آنکه ضریب مالیاتی شان نسبت درستی با وضعیت متزلزل فعالیت شان داشته باشد.

در کشوری که ضرایب مالیاتی تولید کنندگان و فروشندگان آهن بین 5/1 تا 8 درصد و ضرایب مالیاتی تولید کنندگان و فروشندگان کود حیوانی بین 4 تا 12 درصد است، کدام ترجیح و تناسب ضرایب مالیاتی سینمایی و هنری را بین 10 تا 40 درصد تعیین میکند؟ ما حق نداریم متوقع باشیم در عرصه تولید و ارائه محصولاتی برای تفکر و تفریح مردم که همواره از هزینه بالا و ریسک بالاتری برخوردار است، ضرایبی متناسبتر با هزینه و درآمد هر حرفه تعیین شود و شرایط محاسبه و تسویه آن نیز بقدری سهل و آسان باشد که بدون عبور از لابیرنتهای عملیاتی و اینترنتی به وصول درآید؟

مثلاً اگر مصوب شود که تحت ضریبی معادل 1درصد از رقم کلیه قراردادهای منعقده در تولید فیلم اخذ شود و وجه حاصل از آن توسط کارفرما (تهیه کننده) که معمولاً طرف اول همه قراردادهای تولیدی است به حساب دارایی واریز شود، هم کلیه عوامل سینمایی از یک معافیت پیچیده و همیشه در معرضِ حذف نجات پیدا میکنند و هم حوزههای مالیاتی از رد و بدل کردن پروندههای نخ نمای کاغذی بین خود و هیئتهای حل اختلاف خلاص میشوند و دیگر لازم نمیشود که مثلاً برای بررسی یک مالیات 7 یا 10 هزارتومانی، حدود یک میلیون تومان در سازمان مالیاتی هزینه شود و در این تحریم و کمبود کاغذ، 12 صفحه برای بایگانی رای آن در طرح ایریس به هدر برود. این رقم 1% حتی اگر بین طرفین قرارداد (تهیه کننده و کارگزار) تقسیم نشود و تماماً توسط خود تهیه کننده پرداخت شود، باز از هزینه های نگهداری دفاتر و حسابدار و احیاناً مشاور مالیاتی و...ارزانتر و کم دردسر تر خواهد بود.

سازمان امور مالیاتی هم اگر برایش مهم است که وجهه فرهنگی و حمایتی خود از سینمای ملی ایران با ابعاد جهانی آن را حفظ کند، سر فرصت یک آسیب شناسی جدی در مورد معافیتی که تارهایش چنان به دست و پای مودیان پیچیده که ترجیح می دهند از خیر آن بگذرند، انجام دهد و ببیند چرا اینهمه موانع بر سر راه معافیتی تعبیه شده که مودی آن، به تولید آثار و محصولات وطنی و داخلی در عرصه هنر و فرهنگ مشغول است.

چگونه میشود شعار حمایت از تولید داخلی را باور کرد، وقتی معافیت مالیاتی هنر-صنعتی که کل گردش مالی آن در سال بابت آموزش و پژوهش و تولید و توزیع و تبلیغ و نمایش و جشنواره و حقوق کارمندان و... حدود 200 میلیارد تومان و اینقدر متزلزل است و استفاده از این معافیت این همه موانع پیش رو دارد؟؟؟

سازمان امور مالیاتی خود بهتر از ما می داند که سایر مشمولان معافیت مالیاتی -مانند تولیت امامزاده ها، مساجد، کشاورزان و...برای استفاده از معافیت مالیاتی شان اینهمه گرفتاری ندارند و برخلاف سینماگران و هنرمندان اینقدر موظف به انجام امور مالی و حسابداری و نگهداری دفاتر و مراجعه به حوزه و هیئت و...نیستند.

چرا مطالبه مالیات از سینماگری که چند سال است هیچ کاری به او پیشنهاد نشده، با مطالبه مالیات از کشاورزی که زمینی برای کشاورزی نداشته، نزد نظام مالیاتی کشور تفاوت دارد و شرایط دومی را درک میکند و اولی را نه؟

برای شناخت بیشتر مشکلات مالیاتی سینماگران و هنرمندان، می توان با تفکیک مسائل در طبقه بندی زیر، امکان آسیب شناسی را فراهم کرد.

1- مشکلاتی که با سازمان امور مالیاتی وجود دارد

این دسته از مشکلات که حل آنها در حوزه اختیارات وزارت امور اقتصادی و دارایی، سازمان امور مالیاتی، هیئت دولت و مجلس است، مشکلاتی هستند که راه های عمل به قانون و استفاده از امتیازهای تعریف شده آن را برای صاحبان مشاغل (منظور هر کسی است که در این مملکت جهت اداره زندگیش به کاری اشتغال دارد، فارغ از اینکه مکان، مجوز، امتیاز و درآمدی برای آن کار دارد یا ندارد) دشوار کرده است. این نابسامانی بیش از هرچیز به آیین نامه های اجرایی سازمان امور مالیاتی مربوط میشود که معمولاً موارد غیرقابل اجرا و یا غیرمنصفانهای در آنها وجود داشته و دارد؛ مواردی که در گذشته هم پیرو اعتراضها و پیگیریهای مستمر معترضان حقیقی و صنفی به مراجع ذیربط، سرانجام حذف یا اصلاح شدهاند اما به دلیل اینکه عطف به ماسبق نشدهاند، زخمیها و زیان دیدههای زیادی از خود برجای گذاشتهاند. در کتابی بنام آرای هیات عمومی و هیاتهای تخصصی دیوان عدالت اداری که اخیراً درباره موارد ابطال قوانین مالیاتهای مستقیم و مالیات بر ارزش افزوده توسط یکی از اساتید و کارشناسان امور مالیاتی بنام اسماعیل مقدم سلیمی در 619 صفحه منتشر شده، می توان به وضوح آمار و ابعاد چنین وضعیتی را متوجه شد.

در سینما هم از این تجربیات کم نداشتهایم. سال 77 بود که متوجه شدیم طوفانی بنام مالیات برای سینماگران در راه است که میتواند پایههای استقرار این هنر- صنعت را بلرزاند. با ممنوع الخروج شدن برخی از همکاران متوجه شدیم که دیگر نمیتوانیم به کارهای هنری، فرهنگی و ذوقی خود فارغ از اینکه درآمد دارد یا ندارد و بی اعتنا به قوانین مالیاتی ادامه دهیم و سایه سنگین بحرانی بنام مالیات را بالای سر خود ندیده بگیریم. آن زمان آقای شهسوار خجسته رئیس سازمان امور مالیاتی کشور و مرحوم سیف اله داد مسئول سینمای کشور بودند. قصه از همان روز آغاز شد و اولین کار-گروه سینمایی در سازمان امور مالیاتی با حضور اساتید و متخصصان عالی رتبهای از سازمان مالیاتی مانند آقایان دکتر سمعیعی، فلاح میرزایی، مهدیزاده و متین و مسئول دیگری که الان نامشان را به یاد نمیآورم و نمایندگانی از ارشاد و سینما تشکیل شد. اولین دستور کار این گروه، اصلاح نظام پرداخت مالیات علی الحساب 5% بود که به سینماداران واگذار شده بود اما سازمان مالیاتی اسناد و فیش پرداخت آن مالیات را از تهیه کنندگان مطالبه میکرد. کافی بود سینماداری این وجه را از محل فروش فیلم یک تهیه کننده به حساب دارایی نریخته باشد (که معمولاً هم همینطور بود) و تهیه کننده مشمول پرداخت مالیاتی سنگین یا احکام ممنوع الخروجی و پلمب دفتر شود. مشکل دیگر نداشتن هیچ نماینده کارشناسی تا آن تاریخ در هیئتهای سه نفره حل اختلاف مالیاتی بود. این هیئت های سه نفره متشکل از نماینده سازمان مالیاتی، نماینده قوه قضاییه و نماینده صنف مرتبط با فعالیت مودی هستند. در آن زمان هیئتها بدون حضور هیچ نمایندهای از صنوف سینمایی و هنری برگزار میشد و پرونده های اشخاص سینمایی با حضور نماینده اتاق بازرگانی یا نماینده صنوف دیگر که هیچ اطلاعی از واقعیت های مشاغل سینمایی نداشتند مورد بررسی قرار میگرفت.

ضرایب نجومی فعالیتهای سینمایی نیز از مشکلات جدی دیگر ما بود که هیچ ارتباط منطقی و واقعی با درآمدهای حاصله سینماگران نداشتند. در چنین شرایطی سازمان امور مالیاتی متوقع بود که تهیه کنندگان، کلیه عوامل تحت قراردادشان در هر پروژه را نیز به حوزهها معرفی کنند (کاری که با پیش بینی گرفتاریهای ناشی از آن، چندان مورد پذیرش تهیه کنندگان بخش خصوصی قرار نگرفت).

آن کار گروه کارش را خیلی خوب شروع کرد و گام های بلندی بخصوص در ارائه تعریف واقعی از فعالیتهای سینمایی و هنری به اتاق فکر سازمان مالیاتی برداشت. قیمومیت مالیاتی سینماداران از تهیه کنندگان برداشته شد، ضرایب مالیاتی تا حدی کاهش پیدا کردند، نمایندگانی از سینما جهت شرکت در هیئت های حل اختلاف به سازمان امور مالیاتی معرفی شدند و حکم گرفتند. این تعامل تا سالها با سازمان مالیاتی ادامه داشت و حتی تا پیش از یکی دو سال اخیر، جلسات کار-گروه نیز در سازمان امور مالیاتی و یا دفتر مشاور اجرایی سازمان سینمایی، گاه و بیگاه برگزار میشد. اما متاسفم از اینکه بگویم همچنان نگاه سازمان مالیاتی به فعالیتهای هنری و فرهنگی، تطابق کافی با واقعیتهای قابل اثبات در این حوزه را ندارد و هنوز هستند ممیزانی در حوزهها که اغلب سینماگران را به چشم تعداد معدودی از بازیگران گران-دستمزد میبینند و بی اعتنا به بیکاریهای چند ساله و یا کمکاریهای اغلب آنها، به هر بهانهای که شده و با پیدا کردن یک اشتباه در اظهارنامه یا مدارک موجود در پرونده شان، معافیت شان را منتفی کرده و بر اساس حدس خود از درآمد داشته و نداشته آنان، تحت ضرایبی که هنوز برای حرفههای سینمایی و هنری قابل توجیه نیست، آنها را مشمول پرداخت مالیات میکنند.

بهترین گواه این ادعا آمار بالای پروندههایی است که سینماگران را به دفعات ناچار به حضور در هیئت های حل اختلاف مالیاتی میکند، (تازه اگر برگ تشخیص ممیز و یا اعلام نوبت هیئت عملاً و واقعاً به دست آن سینماگر رسیده باشد و از روال مسخره "ابلاغ قانونی" عبور نکرده باشد تا بموجب آن هر نامه بر دارایی، بدون الزام به تحویل رسمی و فیزیکی حکم به دست مودی، حکم را تحویل داده شده تلقی کرده و مودی بی خبر را که حتی ممکنست اصلاً در آن نشانی ساکن نباشد، در مسیر پرداخت مالیات و جریمه قرار دهد).

به نظر من هم سازمان امور مالیاتی و هم وزارت ارشاد هنوز کار کافی را انجام ندادهاند وگرنه این ماجرا قاعدتاً نباید بیست سال طول بکشد و بقول قدیمیها استخوانی را لای زخم نگه دارد؛ و تازه سال به سال هم با روزآمد کردن روشها و ضوابط در سازمان امور مالیاتی، شرایط سخت تری پیش روی مودیان بگذارد.

روزگاری در اتاق فکر سازمان امور مالیاتی، اساتید مسلّم و چاره جویی چون شادروان دکتر سمیعی بودند که دارای دانش و معرفتی کارساز و ستودنی بودند. وقتی نسبت به موضوعی یا اعتراضی قانع میشدند، شجاعت و علم و همت حل آن مشکل را داشتند. فراموش نشدنی است که متن لایحه اعتراض به دو ماده 15 و 16 را که شده بود بلای جان همه تولید کنندگان در فعالیتهای مختلف از جمله سینما، خود ایشان در یکی از ایام آخر عمر پر برکتشان و در اوج بیماری سرطان برای ما نوشتند. خدا ایشان را غرق رحمت کند. ایشان به ما ثابت کردند که میشود در چارچوب یک سازمان مطالبهگر، مقامی عالیرتبه بود اما درکی وسیع و همه جانبه از کل جامعه و مشکلات مردم داشت.

روزگاری در معاونت سینمایی وزارت ارشاد، شادروان سیف اله داد مسئول سینمایی بود. در اولویت بندیهای او، مشکلات اساسی و زیرساختی سینما در صدر فهرست قرار داشتند. در مذاکرات بالادستی با دیگر سازمانها مانند همین سازمان امورمالیاتی، صدا و سیما، سازمان تامین اجتماعی و... و همچنین در مسیر صیانت از اعتبار و آبروی سینماگران، واقعاً فعال و جسور و موفق عمل می کرد. متاسفانه در سال های اخیر بیشترین اتفاقاتی که از ارشاد دیده و شنیده ایم در زمینه تشکیل، تجمیع و یا تفکیک انواع شوراهای نظارتی یا تصویبی بوده و یا وعده پاسخگویی های کم حاصل به جریان های دلواپس و معترض، و یا دخالت های بی حاصل در تغییر شکل تشکیلات صنفی.

همه ما یادمان است که در آن سال ها جهت طی مراحل فرهنگ سازی، توافق شده بود که حتی ارائه اظهارنامه سفید هم برای استفاده از معافیت مالیاتی کافیست و تا چندسال سینماگران بخاطر همین معافیت تشویقی به خانه سینما و یا حوزههای مالیاتی رجوع میکردند و اظهارنامههایشان را دستی پر میکردند. اما انگار روحیه تشویق بطور جدی از فرهنگ ما حذف شده و جای خود را به تنبیه و سختگیری داده است.

2- مشکلاتی که با همکاران سینمایی و هنری (اعم از عضو خانه سینما یا سینماگر غیرعضو) وجود دارد

آمار تقریبی موجود نشان می دهد که حدود 20 هزار نفر در 33 رشته مختلف سینمایی و فعالیت های وابسته به آن، سینماگر شمرده میشوند؛ اعم از اینکه عضو خانه سینما باشند و یا نباشند. چنانچه در بهترین شکل ممکنه سالی 40 فیلم سینمایی تولیدشان محقق شود و در هرکدام از آنها حدود 25 نفر فرصت کار پیدا کرده باشند، مجموع فعالان هرسال سینمای ایران به طور تقریبی می شود 1000 نفر. میان این 1000 نفر، کم نیستند افرادی که طی پنج سال تنها در یک پروژه دعوت به کار شده باشند و یا خود تولیدی انجام داده باشند، به عبارتی دیگر فصلیترین و غیرمتمرکز ترین فعالیت ممکنه را در ایران، سینماگران و هنرمندان دارند. اما متاسفانه نظام مالیاتی کشور توقع جدی دارد که کلیه آن 20 هزار نفری که در اوج بیکاری و کم کاری و یا گاهی کاری قرار دارند به موارد زیر عمل کنند:

* حتماً بروند قوانین مالیاتی کشور را مطالعه کنند چون ندانستن قانون رافع مسئولیت هیچکس در برابر آن نمی شود و حتماً بعداً مورد سئوال قرار میگیرند.

* حتماً هر سال در ماه مالیاتی– که گاهی در تیر ماه است و گاهی (بی اعتنا به تعطیلات متعدد) در خرداد ماه، بروند در حوزهها یا کافی نتها و (و یا اخیراً خانه سینما) و اظهارنامههایشان را بابت درآمدهای نداشته پُر کنند تا به تکلیف خود در قبال قانونی که در بسیاری موارد تکلیفی نسبت به آنها نداشته، عمل کرده باشند و فراموش نکنند که دادن اظهارنامه مالیاتی شرط اصلی استفاده آنها از معافیت حق، ولی لق، شان است که قانون کشور اعلام کرده است؛

* حتماً متوجه باشند که طی سالهای اخیر، صرفاً دادن اظهارنامه سالیانه کافی نیست و باید طبق ماده 169 گزارش فصلی هم بدهند. مثلاً در پایان هر فصل کلیه عملیات خرید و فروش و خدماتی را که در آن فصل داشته اند در فرم هایی که روی سایت سازمان یا خانه سینما وجود دارد اعلام کنند.

* حتماً اگر حتی سواد کامپیوتری هم ندارند، شرایط دسترسی به اینترنت و یا کار با آن را با هر مصیبتی که شده احراز کنند تا جهت ورود به سامانه صعب العبور سازمان امور مالیاتی و تنظیم اظهارنامه شان از آن طریق و انجام این تکلیف قانونی کم نیاورند.

* حتماً درک کنند که سامانه اینترنتی سازمان امور مالیاتی علیرغم راه اندازی در سالهای اخیر، هنوز فرایند هوشمند سازیاش را به طور کامل طی نکرده و بسیار اتفاق افتاده که سینماگری درآمد خود را صادقانه در ردیف درآمدهای معاف از مالیات ذکر کرده اما سیستم به طور خودکار و زیرکانه آنرا به ردیف سود ویژه منتقل ساخته؛ تا دست ممیز شرعا وقانونا برای تعیین مالیات باز باشد. این مشکل سیستم در هیچ مرحلهای قابل اعتراض نبوده و نیست و ممیز و سرممیز و حتی هیئت حل اختلاف میتوانند از آن رقم بعنوان اقرار مودی به درآمد خود استفاده کنند. برای حل این مشکل هنوز راهکاری در سامانه یا بیرون از سامانه کشف نشده و مودیان سینمایی صرفاً میتوانند در مراسم متعددی که جهت تشییع جنازه همکاران دقمرگ شده شان در خانه سینما برگزار میشود، به طور دست جمعی دست به دعا بردارند.

* حتماً هرچه مدرک و قرارداد دارند به حوزه مالیاتی شان ببرند و ارائه کنند؛ حتی اگر ممیز محترم بخاطر تراکم پرونده های در دست بررسی، حاضر به قبول آنها نشود و یا بشود ولی رسید ندهد. این مراجعه با همه ریسکی که در نتیجه خود دارد از اوجب واجبات است؛ چون بعدها که مودیان سینمایی مجبور می شوند در هیئت حل اختلاف مالیاتی حضور یابند، می توانند با ارائه کپی همان مدارک و قراردادها، در اثبات فقدان درآمد و یا میزان واقعی درآمدشان، هیئت را قانع کنند. (خوشبختانه در سینما قراردادهای فاقد درآمد که مثلاً محقق نشده، یا اقساط آن وصول نشده، یا کار کلاً منتفی شده، یا فیلم توقیف شده، یا... کم نداریم)؛

* حتماً اگر نوع فعالیت شان تعریف کارفرمایی و مدیریتی دارد، موظف هستند که اسناد و مدارک و دفاتر حسابداری (مهر شده در اسفند ماه هرسال برای سال بعد) هم داشته باشند تا هزینه هایی که بعنوان دستمزد به دستیاران داده اند و یا برای آن پروژه خرج وسایل و مصالح و تجهیزات و دفتر و سفر کردهاند، مورد قبول حوزه قرار گیرد.

* حتماً هرچند وقت یک بار به حوزه مالیاتی شان رجوع کنند و ببینند برایشان -بی دلیل یا با دلیل- مالیاتی تعیین شده یا نه و یا اینکه پرونده شان به طور اتوماتیک برای هیئت حل اختلاف ارسال شده یا نه، چون عدم اطلاع آنها از تعیین مالیات و یا نوبت هیئت، اتفاقی است که اساساً نیازی به حضورشان ندارد و از اختیارات حوزه است، همینطور عدم شرکت شان در جلسه هیئت حل اختلاف، مطلقاً مانع بررسی و تایید مالیاتی که حوزه تشخیص داده، نمیشود؛ کمترین خاصیت این مراجعات این است که لااقل امکان تصحیح شماره موبایلها و کد پستی های تغییر یافته شان در پرونده فراهم می شود.

* حتماً به پیامک های تلفنی حوزه مالیاتی شان (و اخیراً خانه سینما) جهت شرکت در هیئت حل اختلاف توجه کنند و منتظر نباشند که ماموری از اداره مالیات موظف شده باشد که برگه تشخیص و یا اطلاعیه نوبت بررسی پرونده شان در هیئت حل اختلاف مالیاتی را به دستشان برساند.

* حتماً سعی کنند که شخصاً در هیئت حل اختلاف حضور پیدا کنند و اسنادی برای اثبات درآمد واقعی و یا فقدان درآمدشان در سال اعلام شده را همراه داشته باشند تا شاید شاید شاید و باز شاید بشود در اثبات معافیت و یا کاهش مالیات و جریمه هایی که بطور طبیعی بر مالیات شان افزوده شده، کمکشان کرد.

* حتماً تعجب نکنند که چطور حوزه مربوطه برای شش سال پیش آنها نیز مالیاتی تعیین کرده است، این از اختیارات حوزه مالیاتی است که در این مسیر عقب عقب هم گام بردارد و تلاش کند تا سهم دولت را از درآمد و درنیآمدِ صاحبان مشاغل! در سینمایی که اساساً فاقد تعریف و امنیت از مشاغل است اخذ کند.

* حتماً مدام به خود یادآوری کنند که هرچقدر هم کار پر زحمت و بیدستمزد و عاشقانهای در این سالها انجام دادهاند و از هیچگونه امتیازی در زمینه مسکن و بازنشستگی و بهداشت و رفاه و امنیتهای شغلی و اعتباری و سرمایهگذاری برخوردار نبودهاند، باز از منظر نظام مالیاتی کشور، صرفاً یک مودی عادی به حساب میآیند که وظیفه دارد همه درسهای نخوانده فوق الذکر را پس بدهد و نمره قبولی یا رفوزگی بگیرد.

* حتماً متوجه باشند که در قوانین جدید که حدود دو سال است به اجرا در آمده، سازمان برای مشمولان بند ل ماده 139 دیگر از عنوان"معافیت" استفاده نمیکند و جای این عبارت را با ضریب صفر عوض کرده. البته فعلاً حاصل محاسبه همان میشود که قبلاً بود، اما با توجه به اینکه صفر به هرحال یک عدد است، لذا سازمان امور مالیاتی میتواند دفعتا و طی یک حرکت ضربتی این عدد را به عدد دیگری تبدیل کند.

* حتماً یادشان باشد که اگر کارفرمایی اعم از دولتی یا خصوصی، از محل اقساط آنها مالیاتی کسر کرده، موظف بوده که فیش پرداخت آن مالیات به خزانه دولت را به آنها تحویل بدهد چون اینکار را به نیابت از جانب آنها انجام داده و وجه کسر شده به نوعی، طلب آنها از نظام مالیاتی کشور محاسبه میشود و قابل تهاتر است؛ اگر آن کارفرما چنان فیشی را اصلاً نداشت و یا به آنها نداد، فقط می توانند او را نفرین کنند و کار دیگری از دستشان بر نمیآید.

* حتماً یادشان باشد در جلسه هیئت حل اختلاف که حاضر میشوند، خیلی در مورد هنر و فرهنگ و سینما و شرایط سخت و نابسامان کار در این عرصه ها و یا وجهه جهانی سینمای ملی ایران، توضیح ندهند و نطق نکنند، چون فقط همان اظهارنامه و اسناد دریافت و پرداخت میتواند نجات شان بدهد؛ جای آنگونه نطقها و اعتراضها قطعاً در سازمان امور مالیاتی نیست (البته من هم نمیدانم جایش کجاست و فقط میدانم آنجا نیست چون هر مودی فقط سه دقیقه وقت دارد از خودش دفاع کند. البته به لطف برخی از دوستان اهل هنر و فرهنگ در هیئتها، گاهی این مهلت افزایش پیدا میکند)

* حتماً یادشان باشد که پیرو چندین سال پیگیری، کلیه هنرمندان و سینماگران اکنون یک حوزه مالیاتی ویژه دارند که بموجب بخشنامه صریح معاونت سازمان مالیاتی، تمامی پروندههای مالیاتی میبایست در این حوزه (در اداره مالیاتهای مرکز واقع در میدان شعاع) تجمیع شوند. لازم به ذکر است که هنوز برخی از حوزهها (مانند حوزه شمال و شرق) از ارسال پرونده مودیان سینمایی مفتوح در حوزه خود، به حوزه مرکز امتناع میورزند که دلیل این امر هنوز بر هیچکس مشخص نیست چون قاعدتاً و منطقاً یک مودی معاف از مالیات، نباید خیری برای هیچ حوزهای داشته باشد و اصرار آنها بر این امتناع، تنها باعث میشود که امکان حضور نماینده صنف در هیاتهای حل اختلاف آنها منتفی شود و مودی سینمایی، مثلاً با حضور نماینده صنف فروشندگان لوازم یدکی در دفاع از پرونده خود تقلا کند.

3- مشکلاتی که با زیر مجموعه های معاونت های هنری و مطبوعاتی وزارت ارشاد و صدا وسیما وجود دارد

کلیه موارد ستاره دار بالا، در ارتباط با هنرمندان تئاتر، موسیقی، انتشارات، هنرهای تجسمی و بیش از آنها با همکارانی که در سازمان صدا و سیما و برخی سازمانهای دیگر کار فیلمسازی میکنند، ستاره دارتر میشود.

با توجه به اینکه پروندههای این دوستان نیز در تمام سالهای اخیر در هیئتهایی مطرح شده که نمایندگان خانه سینما در آن حضور داشتهاند و علیرغم بارها درخواست از معاونتهای فرهنگی ارشاد و یا ارسال پیغام برای مسئولان صدا و سیما هیچ نمایندهای برای مودیان این گروهها به هیئتهای حل اختلاف مالیاتی معرفی نشده، از این فرصت استفاده میکنم و به مسئولان صدا و سیما و زیر مجموعه معاونت هنری و همچنین عواملی که در ارتباط با آنها کار میکنند، اعلام می کنم که شرایط این افراد، بیش از سینماگران مورد تهدیدهای جدی مالیاتی است. متاسفانه در اغلب مواردی که مربوط به این جریانهای هنری و تولیدی و فرهنگی می شود، یا اساساً قراردادی منعقد نشده یا اگر شده بقدری کلی، ناقص، غیرحرفهای و غیرشفاف بوده که باعث شده کل رقم قرارداد در حوزه مالیاتی، بعنوان درآمد طرف قرارداد تلقی شود و مبنای محاسبه مالیات قرار گیرد.

در تئاتر (غیر از تئاترهایی پر هزینه و اجرا شده در سالن های بزرگ) غالباً ارقامی نه چندان زیاد بعنوان بودجه حمایتی از طرف مراکز ذیربط در اختیار کارگردان یا یکی از عوامل نمایش قرار می گیرد تا کلیه مخارج دکور و پذیرایی و تبلیغات آن تئاتر و دستمزد بازیگران و عوامل پشت صحنه از محل آن پرداخت شود و مانده رقم که گاهی از صفر هم عبور می کند و به اعداد منفی میرسد، برای طرف قرارداد بعنوان دستمزد باقی بماند. مفاد این قراردادها و استفاده از عناوینی چون تهیه کننده یا مجری طرح برای طرف قرارداد، او را در وضعیتی قرار می دهد که علاوه بر ارائه اظهارنامه، ملزم به نگهداری اسناد و دفاتر است. شاید این عنوان برای کسی که قرارداد میبندد حامل اعتبار و اهمیت باشد، اما گرفتاری های خودش را نیز دارد. شاید کسی که طرف قرارداد با اداره تئاتر یا صاحب سالن و یا هر حمایت کننده دیگری می شود، آشنا به پیچ و خم های مالیاتی این فرایند نباشد، اما از طرف اول قرارداد که در مقام پرداخت کننده قرار دارد توقع می رود که این عواقب مالی و مالیاتی را بشناسد و در متن قرارداد لحاظ کند.

از آنها بدتر بسیاری از قراردادهای تلویزیون است که با افراد پوششی و غیرحرفه ای بسته شده. ظاهراً قانونی در سازمان صدا وسیما وجود دارد که اجازه تهیه کنندگی و عقد قرارداد با افراد شاغل در سازمان را نمیدهد. پروندههای زیادی داشتهایم از پروژه هایی که با همسر، داماد، عروس، برادر زاده، باجناق و حتی مادر زن تهیهکننده های واقعی پروژه ها بسته شده و در نتیجه به دلیل عدم ارائه اظهارنامه یا نداشتن دفاتر و اسناد مالی، آن بندگان خدا را مشمول مالیات های سنگین کرده و روانه هیئت های حل اختلاف ساخته. مجسم کنید مادر زن هفتاد و چندساله و از همه جا بی خبر یک تهیه کننده را که بعنوان مودی برای مالیاتی چندصد میلیونی به هیئت احضار شده و هیچ آگاهی و تسلطی برای ادای توضیحات ندارد. سال گذشته پرونده یک پروژه تلویزیونی هشت میلیاردی به هیئت آمده بود که تهیه کننده واقعی آن جوانی بود که قرارداد را بنام همسرش بسته بود و کمی بعد هم زنش را طلاق داده بود. حالا زن مطلقه او با کام سوخته از آش نخورده، بخاطر ندادن اظهارنامه، شده بود مودی بدهکار به نظام مالیاتی کشور. فکر میکنم وقت آن رسیده که سازمان با یک بازنگری در قوانین و ضوابطش، لااقل به این وضعیتی که برای فیلمسازانش ایجاد کرده سر و سامانی بدهد و جلوی این پنهان کاریهای خسارت بار و غیراخلاقی را بگیرد.

خوشبختانه طی سالهای اخیر خانه سینما بعنوان یک نهاد صنفی، ابتدا با اطلاع رسانیهای مستمر پیامکی، ایجاد اتاق مشاوره مالیاتی برای اعضا در طول سال و استقرار سامانه تنظیم و ارسال اظهارنامه در ساختمان شماره یک خود، در ماه مالیاتی، توانسته از طریق ارائه خدمات مشورتی و فنی، بخش بزرگی از مشکلات نه تنها اعضای حقیقی خود، بلکه تعداد قابل توجهی از هنرمندان حوزه های دیگر هنری را نیز در انجام این تکلیف قانونی (که شرط لازم و اصلی استفاده از معافیت مالیاتی است) مرتفع کند. پر کردن اظهارنامه برای فعالان سینمایی و هنری به دقت هایی نیاز دارد که یقیناً با مشورت افراد مطلع حاصل می شود.

سازمان امور مالیاتی باید بپذیرد که با اینترنتی کردن این فرایند، بخاطر عدم هوشمندی کافی سیستم و مشکلاتی که در اتصال به سایت سازمان وجود دارد، عملیات تنظیم و ارسال اظهارنامه، برای مودیان بمراتب بیشتر از قبل شده. قابل حدس است که این دشواری در سطح شهرستان ها و شهرهای کوچک جدی تر باشد و بسیاری از مودیان را به کل از ارائه اظهارنامه منصرف کند. متاسفانه استناد به این مشکلات از سوی مودیان، برای سازمان امور مالیاتی، عذر موجهی به حساب نمیآید و همه را مکلف می داند که به هر مصیبتی شده، اظهارنامههای خود را در مهلت غیرقابل تمدیدی که اعلام میکند، در سیستم ثبت کرده و کد رهگیری گرفته باشند.

بعید می دانم در سینما هم اگر با اقدام خانه سینما، شرایط مناسبی ایجاد نشده بود، این تعداد اظهارنامه از طرف مودیان سینمایی ارسال میشد. این حرکت خانه سینما می توانست بعنوان الگو مورد تقلید دیگر نهادهای هنری و فرهنگی قرار بگیرد که متاسفانه این اتفاق تا کنون نیفتاده و همچنان دودش به چشم فعالان عرصه های تئاتر و موسیقی و نشر و تجسمی می رود و بار دفاع از مودیان شان نیز بر دوش نمایندگان خانه سینما قرار می گیرد.

اگرچه کمتر از یک هفته از مهلت ماه مالیاتی باقیست، اما کاش لااقل صدا و سیما در تعامل با چند کافی نت موجود در سطح شهر چنین موقعیتی را برای فیلمسازان و برنامه سازان خود ایجاد کند و یک دوره تمرینی کوتاه را برای ارائه خدمات در سال های بعد آغاز کند. بخصوص اینکه برخلاف فعالیت های سینمایی که کلاً در تهران متمرکز هستند، برنامه سازان تلویزیونی در سطح کشور مشغول به کار هستند و حتماً مشکلات بیشتری نسبت به سینمایی ها دارند.

متاسفانه سال به سال هرچه تعداد سینماگرانی که اظهارنامه می دهند و امکان دفاع از آنها در هیئتهای حل اختلاف میسر میشود، افزایش پیدا می کند، از سوی دیگر تعداد مودیان فاقد اظهارنامه در میان فیلمسازان تلویزیونی و سایر فعالیت های هنری، در هیئت های حل اختلاف بیشتر می شود. برخی از این مودیان (بخصوص مجریان و تهیه کنندگان برنامههای شبانه و مسابقه ای که ارقام دستمزدشان نیز کم نیست) به دلیل ندادن اظهارنامه، نداشتن قراردادی معتبر و یا دفاتر و اسناد مثبته برای هزینه هایشان، در حال حاضر با مالیات های چند صد میلیونی و خطر ممنوع الخروجی و توقیف اموال مواجه شدهاند.

با توجه به اینکه نظام مالیاتی کشور اکنون حق دارد به حساب های بانکی افراد دسترسی پیدا کند و درآمدهای آنان را استخراج کند و در قوانین جدید مبنای گروه بندیهای مالیاتی گردش مالی هر فرد در سال است، بهترست اداره حقوقی سازمان به این موضوع رسیدگی جدی داشته باشد.

... و اما مالیات بر ارزش افزوده

این مالیات نسبتاً تازه متولد شده، مشکلاتی را برای سینمای ایران ایجاد کرده که با هیچ اساس و منطقی همخوانی ندارد.

جهت تحقق این مالیات برای سازمان، مصرف کننده نهایی که همان تماشاگر است باید 9% روی هر بلیط سینما مالیات بر ارزش افزوده بدهد و سینمادار موظف است مجموع دریافتی های هر فیلم از این محل را به حساب دارایی واریز کرده و فیش آن را در صورتحسابی که به پخش کننده (توزیع کننده) فیلم می دهد ارائه کند تا نهایتاً به تهیه کننده داده شود. اما آنچه در عمل اتفاق می افتد این است:

1- بلیط سینما برای تماشاگر 9% گرانتر میشود که در شرایط فعلی اقتصادی، این افزایش، فشار بیشتری بر مشتری وارد ساخته و عملاً در کاهش تعداد تماشاگر نقش پیدا میکند.

2- سینمادار موقع تحویل صورتحساب فروش هر فیلم، این رقم را در محاسبات خود ذکر میکند اما درصورت ندادن فیش واریزی، تهیهکننده نمی تواند اثبات کند که این وجه کسر شده از درآمدش، به حساب دارایی واریز شده است.

3- پخش کننده فیلم که حلقه واسط بین تهیه کننده و سینمادار است، علاوه بر 9% کسر شده در گیشه سینما، مکلف شده که 9% دیگر هم خودش در مرحله تسویه حساب با تهیه کننده، بعنوان مالیات بر ارزش افزوده یک کار خدماتی، از سهم وی کسر کند و عملاً ماجرا به جایی بیانجامد که تهیه کننده دوبار و جمعاً معادل 18% از دریافتی (و نه درآمد) خود را بعنوان مالیات بر ارزش افزوده به سازمان پرداخت کند.

به عبارتی دیگر با چنین کسوراتی سهم تهیه کننده از فروش فیلمش به زیر 30% تقلیل پیدا میکند. این وضعیت در شرایطی گریبان تولید را در سینما می گیرد که در اغلب موارد، تهیه کننده ها حتی از بازگشت اصل سرمایه ای که برای یک فیلم صرف کردهاند هم محروم ماندهاند، اما نظام مالیاتی کشور سهم خدشه ناپذیر خود را از محل اولین بلیط فروخته شده در گیشه، نقد کرده و کنتور محاسبه و اخذ مالیاتش را تحت نرخی ظالمانه به کار انداخته است.

اخیراً و در مهلتی که از طرف مجلس به سازمان امور مالیاتی داده شد تا برای اصلاح برخی ضرایب مالیاتی اقدام کند، نمیدانم چرا هیچ مسئول دلسوزی در وزارت ارشاد، مطلع نشد و یا به یادش نیامد که اهالی سینما و فرهنگ کشور هم نیاز به بازنگری و اصلاح در ضرایب مالیاتی خود دارند. (در همین مهلت، آهن فروشان توانستند با پیگیری موفق شوند که ضریب مالیات بر ارزش افزوده خود را -آنهم بدون الزام به کسر- به 6% برساند.)

جالب اینجاست که در جلسه ای که سال 96 با حضور وزرای اقتصاد و دارایی و فرهنگ و ارشاد اسلامی و معاونت های ذیربط داشتیم، مدیران بالادستی هم به این باور رسیدند که تهیه کنندگان سینما، بنیه پرداخت مالیات بر ارزش افزوده را ندارد و احاله این مالیات به تماشاگر نیز کار منصفانه و عاقلانهای نیست. سینما در همه جای جهان جزو تفریحات ارزان و مردمی به حساب میآید و با استفاده از همین امتیازها و معافیت هاست که می تواند ارزان بودن و مردمی بودن خود را حفظ کند.

معمولاً در جلساتی که با مدیران می نشینیم، حرف ها و استدلال هایمان مورد تایید قرار میگیرد؛ اما در عمل باز اتفاقاتی میافتد که ربطی به مذاکرات انجام شده ندارد. با تغییر هر وزیر و معاون هم، باز جلساتی با همان موضوعات برگزار میشود و همان تجربه های قبلی تکرار می شود تا نوبت به وزیر و معاون بعدی برسد.

ای کاش آقای انتظامی معاونت محترم سینمایی، بجای این همه صرف وقت روی موضوع یکی کردن صنوف تهیه کنندگی (که نه در احوال کل سینما تاثیری جدی دارد و نه مشکلی حاد از خود تهیه کنندگان را حل می کند)، روی مسائلی چون بیمه و مالیات و امنیت سینماگران در تولید و اکران متمرکز می شدند.

البته ما سینماگران همانقدر که آدم های ایده آلیستی هستیم، واقع بین هم هستیم و حواسمان هست که در کشوری زندگی می کنیم که خانم نماینده شورای شهر آن علناً میگوید بجای بودجه دادن به سینما بهترست توالت های عمومی بسازیم؛ و صدا وسیمایش سال هاست از حمایت فیلمهای ایرانی توبه کرده؛ و کوچکترین تبلیغ خواسته و ناخواسته یک فیلم در رسانههای خارجی تهیه کننده آن فیلم را به دادگاه می کشاند و سایت های متعددی در فضای مجازی اعتبار و آبروی سینماگران را به رگبار بستهاند؛ و وزرا و معاونان وزیرش مدام تغییر میکنند پیش از آنکه زورشان به ترجیح هنر بر سیاست رسیده باشد و... لذا از اینکه نظام مالیاتی مان هم مدام موی سپید از ماست بیرون بکشد و سهم این موجود لجوج و خودسر و زبان دراز را از کود فروش و آهن فروش کمتر بداند و معافیتش را چنان بپیچاند که سرگیجه بگیرد، دیگر خیلی حیرت زده نمیشویم.

فرشته طائرپور- ماه مالیاتی 1398

اسامی اعضای هیأت بازبینی و انتخاب بخش بین الملل سی و ششمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران اعلام شد.

به گزارش رسیده، حسن دزواره، نیما عباسپور، عطا مجابی، آرمان فیاض و طوفان نهان قدرتی به عنوان هیأت بازبینی و انتخاب بخش بین الملل سی و ششمین دوره جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران معرفی شدند.

اشتراک گذاری در:

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین ، ابراهیم داروغه زاده معاون نظارت و ارزشیابی ریاست سازمان سینمایی در توییتی درباره انتقادها از برخی محصولات شبکه نمایش خانگی نوشت: هزاران ساعت فیلم و سریال با ضوابط جمهوری اسلامی در شبکه نمایش خانگی و از طریق وی او دی منتشر می شود و مخالفان با سیاه نمایی و برجسته سازی خطاهای اندک این رسانه های دارای مجوز ارشاد، ناخواسته به توسعه شبکه های ماهواره ای و سایت های مستهجن بدون مجوز کمک می کنند.

258243

کد خبر 1270501

به گزارش گروه فرهنگی قدس آنلاین ، ابراهیم داروغه زاده معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی اخیراً در توییتی نسبت به هجمه ها علیه تولیدات شبکه نمایش خانگی اعتراض کرده و در صفحه شخصی خود با هشتگ خودزنی فرهنگی نوشته است: هزاران ساعت فیلم و سریال با ضوابط جمهوری اسلامی در شبکه نمایش خانگی و از طریق وی_او_دی منتشر می شود و مخالفان با سیاه نمایی و برجسته سازی خطاهای اندک این رسانه های دارای مجوز ارشاد، ناخواسته به توسعه شبکه های ماهواره ای و سایت های مستهجن بدون مجوز کمک می کنند .

داروغه زاده در توئیت خود صراحتاً به رعایت ضوابط جمهوری اسلامی در این تولیدات اشاره کرده و بر برجسته سازی خطاهای اندک از سوی مخالفان تأکید داشته است. به نظر می رسد همین ابتدا باید تعریف و تفسیرمان از خطاهای اندک یا برجسته سازی را مشخص کنیم. این در حالی است که وی به روی دیگر سکه نپرداخته است که ورود پول های مشکوک به سینما یک نمونه آن است که از شبکه نمایش خانگی آغاز شد و راه خود را به پروژه های سینمایی هم باز کرد. تا جایی که بسیاری از تهیه کنندگان برای توضیحات فراخوانده شدند و پرونده بسیاری از همین پروژه ها هنوز هم در دادگاه باز است. اینکه سرنوشت سریال هایی مانند قلب یخی ، قهوه تلخ ، ابله ، عشق تعطیل نیست و ... هیچ گاه مشخص نشد. حواشی مالی سریال شهرزاد و پرونده سرمایه گذاران آن اعتماد عمومی را خدشه دار کرد و سریالی مانند رقص روی شیشه هنوز درگیر حواشی مالی و شکایت بازیگرانش از سرمایه گذاران سریال است.

حتی اگر بخواهیم فقط به همان ابعادی که مدنظر داروغه زاده بوده هم تمرکز کنیم، مدت زیادی از توقف پخش سریال ممنوعه به بهانه محتوای نامناسبش تا رفع سوءتفاهم و حساسیت ها نگذشته است. سریالی که به گواه بسیاری از منتقدان و مخاطبانش با ضوابط جمهوری اسلامی فاصله داشته است!

از سوی دیگر تعداد سریال هایی که در این شبکه به ورطه شکست افتاده اند و بازیگرانش آن را در میانه راه رها کرده اند هم کم نبوده است. جدیدترین نمونه آن سریال نهنگ آبی به کارگردانی فریدون جیرانی است که لیلا حاتمی در اعتراض به پایبند نبودن گروه به تعهدات از آن جدا شد و پیش تر نیز بهرام رادان و امیر آقایی نیز رقص روی شیشه را ترک کردند.

خیلی دور از انتظار و عجیب نیست که این بازیگران عدم موفقیت این سریال ها را دریافتند و در کنار دلایل موجه خودشان حال چه مسائل مالی یا تغییر در سناریو، از ادامه کار در این پروژه ها انصراف دادند.

بنابراین به نظر می رسد اگرچه در بسیاری موارد حمله به شبکه نمایش خانگی و تخریب آن اتفاق افتاده و اساساً نمی توان منکر آن شد، اما فراموش نکنیم همین فضایی که تولیداتش را به اصطلاح با ضوابط جمهوری اسلامی به ثمر می رساند چنان کارنامه پراشتباه و غیرقابل اغماضی از خود به جای گذاشته که در برخی موارد جای دفاعی از آن باقی نمی ماند و همین خطاهای به ظاهر کوچک گریبانگیر سینما هم شده و توانسته در همین مدت کوتاه چند ساله، رقم تولیدات سینمایی را به طرز قابل توجهی جا به جا کند و بسیاری تهیه کنندگان را در مقابل بازیگران در موضع ضعف قرار دهد.

بد نبود آقای داروغه زاده نگاهی هم به کارنامه عملکرد خود می داشت و بعد از مخالفان انتقاد می کرد!

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری فارس، طی یک دهه اخیر استفاده از بازیگران غیرایرانی و اکثراً غیرمسلمان در فیلم هایی سینمایی کشورمان رواج پیدا کرده و گاهی حاشیه هایی را هم به همراه داشته است. به عنوان نمونه، یکی از جدیدترین حاشیه ها به پخش تصاویر نامناسب بازیگر هندی یکی از فیلم های سینمایی روی پرده اختصاص دارد. این موضوع انتقادهایی را به همراه داشت و برخی کارشناسان عنوان کردند باید نظارت بیشتری برای استفاده از این هنرپیشگان غیرایرانی صورت گیرد.

ابراهیم داروغه زاده معاون ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی در این باره به خبرنگار فارس گفت: در موضوع بازیگران خارجی در سینمای ایران، تا کنون ملاحظه ما عدم حضور آنها در فیلم های مستهجن و غیراخلاقی و عدم شهرت آنها به مفاسد اخلاقی بوده است.

وی درباره حضور بازیگران خارجی در فیلم های ایرانی با بیان اینکه عکس های صفحات شخصی هیچکدام از بازیگران زن خارجی بی مسأله نبوده است، اظهار کرد: حتی بازیگران لبنانی هم از این قاعده مستثنی نبودند که نمونه های آن را در فیلم های سی و سه روز ، کتاب قانون و به وقت شام شاهد بوده ایم و باید در این زمینه دقت بیشتری داشته باشیم.

معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی ادامه داد: این نکته را توجه داشته باشیم که به عنوان مثال آنتونی کویین بازیگر بزرگ هالیوود در فیلم ماندگار محمد رسول الله(ص) در نقش حمزه سیدالشهدا ظاهر شده بود که حتماً این بازیگر عکس ها و سبک متفاوتی از نقشش داشته است.

داروغه زاده در پایان تاکید کرد: البته در نظام نامه تولیدات مشترک که در حال آماده شدن است، ضوابط استفاده از بازیگران خارجی دیده شده که پیش نویس آن حتما برای استفاده از نظرات اهالی سینما و رسانه منتشر خواهد شد.

انتهای پیام/

وی ضمن ابراز خرسندی از تغییرات ایجاد شده در شرح فعالیت های مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در سال 1398 طی گفتگویی اظهار کرد: مرکز گسترش حدود 20 سال قبل تولید فیلم های سینمایی اول و دوم و تجربی را برعهده داشت، اما پس از مدتی از رسالت خود دور شد، چرا که امکان تولید فیلم های تجربی را از این مجموعه گرفتند.
کارگردان "حمال طلا" افزود: افزوده شدن حمایت از فیلم های تجربی به مجموعه فعالیت های مرکز گسترش خبر خوشی است، چرا که این مرکز به رسالت گذشته خود بازگشته و سینمای تجربی بار دیگر متولی پیدا می کند. البته امیدوارم که ماجرای خودی و غیرخودی که معضلی بزرگی در نهادهای سینمایی و بنیادهای فرهنگی است، کنار گذاشته شود تا مرکز بتواند به درستی به رسالت اصلی خود بپردازد.
اصلانی با بیان این که اگر مرکز گسترش بتواند پلی میان فیلمسازان و تهیه کنندگانی که علاقه به تولید فیلم های تجربی دارند ایجاد کند، فضای امنی در این حوزه ایجاد خواهد کرد، تصریح کرد: بسیاری از تهیه کنندگان سینما علاقمند به فعالیت در حوزه فیلم های تجربی هستند، اما امکان رقابت و تهیه ی ویترین برای عرضه در کنار سینمای تجاری را ندارند و حضور یک متولی می تواند فضای امنی برای این تهیه کنندگان ایجاد کند تا امکان ساخت و نمایش آثارشان فراهم شود.
وی در پایان با اشاره به احتمال افزوده شدن گروه هنر و تجربه به مجموعه ی مرکز گسترش گفت: این موضوع که گروه هنر و تجربه در مرکز گسترش ادغام شود هم اتفاق خوبی است و می تواند این مرکز را در انجام رسالت اش کمک کند.

غلامرضا فرجی درباره مصوبات شورای صنفی نمایش در جلسه یکشنبه 26 خردادماه به ایسنا گفت: فیلم سینمایی زهرمار جواد رضویان از چهارشنبه 29 خرداد در گروه سینمایی زندگی به جای فیلم نبات اکران می شود.

او افزود: همچنین از نیمه دوم مرداد ثبت قرارداد توزیع کنندگان و سینماداران مکانیزه و اجرایی می شود و سینمادار و توزیع کننده ای که سیستم مکانیزه نداشته نباشد امکان ثبت قرارداد و اخذ حواله نخواهد داشت.

زهرمار اولین فیلم سینمایی سیدجواد رضویان در مقام کارگردان است که سیامک انصاری، شبنم مقدمی، شقایق فراهانی، سیامک صفری، برزو ارجمند، نسیم ادبی، علیرضا استادی، رضا رویگری، حسین محب اهری، سیامک ادیب، و آدرینا توشه بازیگران فیلم هستند.

در خلاصه داستان فیلم آمده است: رضا مردی که امروز به عنوان یک فرد ارزشی شناخته می شود گذشته ای دارد که او را رها نمی کند و همین گذشته برای او ایجاد دردسر می کند. پخش فیلم توسط شرکت سینمایی نمایش گستران انجام می شود.

انتهای پیام

به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی کانون کارگردان سینمای ایران این اقدام که با موافقت انجمن سینماداران به تصویب شورای صنفی نمایش رسیده و در روز اول تیر ماه قبل از نمایش کلیه سانس های همه فیلم ها، فیلمی کوتاهی جهت پاسداشت یاد و خاطره این هنرمند ارزنده ملی را پخش خواهند کرد.

عباس کیارستمی که از اسفند سال 94 تا اوایل اردیبهشت 95 به دلیل انجام چند عمل جراحی در ناحیه روده در بیمارستان بستری شده بود و پس از آن چندین بار به بیمارستان مراجعه کرده بود، 8 تیر ماه سال 95 برای تکمیل مراحل درمان به پاریس رفت و در سن 76 سالگی و در ماه تولدش 14 تیر ماه درگذشت.

انتهای پیام

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، بیست و ششمین روز از خرداد ماه 1398 با اخبار و حاشیه های فراوانی در عرصه فرهنگ و هنر روبرو بود که از جمله مهمترین آن ها می توان به صحبت های حسام نواب صفوی در خصوص اظهار نظر هنرمندان در فضای مجازی اشاره کرد.

اتهام سرقت ادبی به من زدند/حضور نابازیگران در سینما ظلم در حق بازیگری است

بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون گفت: متاسفانه بدون اینکه تحقیقی کنند به من تهمت سرقت ادبی زدند که اصلاً کار درستی نبود؛ حتی به فرهاد قائمیان بازیگر فیلم "رنج و مستی" گفته بودند که یک بازیگر دیگری جایگزینش شده و این حرف ها باعث شد که ما در فیلم فرهاد قائمیان را نداشته باشیم.

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان ، از آخرین باری که جهانگیر الماسی بازیگر سینما و تلویزیون را در فیلم و سریال دیدیم زمان زیادی می گذرد و این روزها در کمتر کار سینمایی و یا تلویزیونی نقشی داشته است.

به همین مناسبت خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان ، با جهانگیر الماسی به گفت وگو نشسته و علاوه بر دلایل کم کاری وی، در خصوص وضعیت فعلی سینما و بازیگری سوالاتی را مطرح کرده که به شرح زیر است:

میزان: کمی در مورد فعالیت های اخیر خود بگویید، این روزها مشغول چه کاری هستید؟

الماسی: در این چند سال اخیر اهدافی غیر از هنر باعث شده ارزش های هنری به جهت های دیگری متمایل شود، بر این اساس طبیعی است که کسانی چون من بیکار شوند، در هر حال این روز ها بیشتر از بازیگری مشغول استراحت و نگارش فیلمنامه هستم، البته صحبت هایی بابت ساخت فیلمنامه رنج و سرمستی هم شده اما همچنان ادامه دارد.

میزان: برگردیم به بازیگری، مهمترین اولویت های شما برای انتخاب یک نقش چیست؟

مهمترین اولویت من برای نقش طبیعتاً فیلمنامه کار است و نقشی را که من باید در آن فیلم ایفا کنم، حتی بیشتر از گروه و دستمزد برای من نقش مهم است.

میزان: شما سینما را از تئاتر شروع کردید، چرا این روز ها کمتر شما را در صحنه تئاتر می بینیم؟

الماسی: بله من از کودکی کار نمایش می کردم و با تئاتر به بازیگری علاقه مند شدم، اما متاسفانه به دلیل بی مهری هایی که این اواخر دیدم در دو کار تئاتری که انجام دادم و یکی هم که بعد از یک ماه تمرین حتی منجر به اجرا هم نشد، سعی کردم با دقت و وسواس انتخاب کنم و در حال حاضر هم پیشنهاد جدیدی ندارم.

میزان: در مورد فعالیتتان در عرصه کارگردانی بگویید؟

الماسی: من فیلمسازی را در سال 1371 شروع کردم، و اولین فیلم کوتاهم نیز فیلمی به نام زمینی برای علی بود، در این فواصل نیز فیلم های مختلفی برای تلویزیون و جا های مختلف ساخته ام، اما فیلم رنج و سرمستی اولین تجربه بنده در مقام کارگردانی در سینمای حرفه ای است.

برای مشاهده ادامه این خبر اینجا کلیک کنید.

پول باد آورده سینما را به این روز انداخته است/در دستور کار اهالی سینما نیستم و کم کارم

بازیگر سریال "بانوی عمارت" گفت: پول های باد آورده سینما را به این روزگار انداخته است، پول هایی که بدون برنامه ریزی آمده و بدون فکر کردن به بازگشت سرمایه فقط و فقط خرج می شوند.

رامتین خداپناهی بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون در گفت وگو با خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان ، درخصوص آخرین فعالیت های خود در عرصه بازیگری گفت: متاسفانه و یا خوشبختانه هیچ گونه فعالیتی ندارم و در حال حاضر کم کار یا بهتر بگویم بیکارم.

وی با اشاره به پیشنهادات حضور در سینما و تلویزیون برای خود تاکید کرد: البته این طور نبوده که هیچ پیشنهادی نباشد اما آنقدر کم کیفیت و کمرنگ بوده که ترجیح داده ام به هیچ وجه آنها را قبول نکنم، دو اثر سینمایی هم به تازگی پیشنهاد شد که حتی قرارداد هم بستیم اما سرمایه گذار پا پس کشید و پروژه تعطیل شد.

بازیگر سریال " بانوی عمارت " درباره میل خود برای کارگردانی سینما افزود: طبیعتاً کارگردانی در سینما و یا تلویزیون کار راحتی نیست اما با این وجود به شدت دوست دارم این اتفاق را تجربه کنم، دو فیلمنامه کاملاً آماده هم دارم اما متاسفانه نزدیک به هفت ماه به دنبال سرمایه گذار و یا تهیه کننده بوده ایم اما هنوز موفق به پیدا کردن آنها نشده ایم.

وی در همین راستا ادامه داد: وقتی فیلمنامه را پیش دوستان می برم همه در حد حرف هستند اما به محض اینکه پای عمل به میان می آید هرکدام به نحوی عقب می کشند، به همین دلیل همچنان ساخت فیلمم به تعویق افتاده است.

بازیگر فیلم " کروکودیل " درباره حضور کمرنگ خود در سینما تاکید کرد: در سینما هرکسی لابی، گروه و دسته خود را دارد و اگر کسی خارج از این گروه ها باشد باید همیشه پشت صف بایستد؛ من هم عضو لابی خاصی نیستم که بخواهم تند به تند در آثار حضور پیدا کنم.

برای مشاهده ادامه این خبر اینجا کلیک کنید.

ابتذال دسته جمعی در فیلم ما همه با هم هستیم /سقوط آزاد کمال تبریزی در سینما

افول کمال تبریزی از آثار درخشانی همچون مهر مادری، یک تکه نان، شیدا و فرش باد به اثری با نام ما همه با هم هستیم چیزی نیست جز سقوط آزاد سینمای ایران در دهه های اخیر، اتفاقی که حتی دبیر جشنواره بین المللی فیلم فجر یعنی رضا میرکریمی هم به عنوان تهیه کننده به آن تن داده است.

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان ، فیلم سینمایی "ماه همه با هم هستیم" تازه ترین ساخته کمال تبریزی در حال حاضر اکران در سینما های تهران و شهرستان ها را پشت سر گذاشته و تاکنون مرز 4 میلیارد تومان فروش را در کمتر از 10 روز پشت سر گذاشته است.

این موفقیت در گیشه در حالی برای کمال تبریزی اتفاق می افتد که این فیلم رکورد پرتعدادترین بازیگران مطرح در یک اثر سینمایی را به خود اختصاص داده و در راستای سینمای گیشه توانسته مخاطبان بسیاری را با خود به سالن بکشاند.

جدیدترین فیلم کمال تبریزی به معنای کامل یک ابتذال واضح و کامل در سینمای امروز و نابودی یک کارگردان صاحب سبک در تن دادن به موج گیشه زدگی است، کارگردانی که آثار معتبری را در کارنامه داشته و حالا دل به دریای بلیت فروشی زده و هرچه از خود به یادگار گذاشته را نابود کرده است.

ما همه با هم هستیم، اما نکته قابل تامل دیگری نیز دارد، حضور مهران مدیری و محمدرضا گلزار در این دست آثار اتفاق عجیبی نیست، حتی جواد عزتی و پژمان جمشیدی نیز سال های گذشته را با آثار گیشه ای پشت سر گذاشته اند، اما در فهرست بازیگران این اثر نام هایی دیده می شود که مشخص نیست به چه دلیل به حضور در این فیلم جواب مثبت داده اند.

البته ورود سرمایه های میلیاردی به سینما و ارائه دستمزد های نجومی هر بازیگری را در هر سطح به وسوسه انداخته است، سیر حضور بازیگران، نویسندگان و کارگردانان سینما که پیشتر در آثار معتبر همکاری می کردند به سوی آثار گیشه زده زنگ خطر بزرگی را برای آینده این هنر به صدا در آورده است.

برای مشاهده ادامه این خبر اینجا کلیک کنید.

هنرمندان ادب و شخصیت خود را در فضای مجازی حفظ کنند/وقتی اطلاعات نداریم نظر ندهیم

بازیگر سریال "کیف انگلیسی" گفت: نه تنها در ایران بلکه در هر جای دنیا هنرمندان الگوی قشر های مختلفی از جامعه هستند و رفتار و کردارشان در جامعه تاثیرگذار خواهد شد، در فضای مجازی رعایت کردن ادب و شخصیت هنرمند در ابتدا از سوی خودش واجب است، هنرمندان نشانه های خوبی از یک کشور هستند.

حسام نواب صفوی بازیگر سینما در گفت وگو با خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان ، در خصوص آخرین فعالیت های خود در عرصه بازیگری گفت: به تازگی بازی در سریالی بین المللی به نام هفت شهر عشق را به پایان رساندم که تولید آن در کشور های همسایه اتفاق افتاد.

وی در همین راستا ادامه داد: همچنین بازی در یک پروژه سینمایی را قبول کرده ام که هم اکنون در مرحله پیش تولید است و نمی توانم اطلاعات بیشتری در مورد آن ارائه کنم، این فیلم از ابتدا هدف رسیدن به جشنواره فیلم فجر را نداشته و به احتمال فراوان اکران بین المللی گسترده خواهد داشت.

این بازیگر سینما درباره روند انتخاب نقش در کارنامه کاری خود تاکید کرد: در سینمای ایران با هر کارگردان و هر طیفی کار کرده ام، بعد از موفقیت اکران "نهنگ عنبر 2" و همچنین فیلم کودک " پیشونی سفید " دنبال سوژه تکراری نیستم و نمی خواهم خودم را در سینما تکرار کنم، به همین دلیل قویاً به دنبال سوژه ای جدید برای بازی در سینما هستم.

وی در همین رابطه اضافه کرد: در حال حاضر به دنبال یک اتفاق نو در سینمای ایران هستم، به طور مثال بیست سال است که از ساخت کیف انگلیسی می گذرد، پس از آن با کارگردانان مطرحی کار کردم بنابراین ترجیح می دهم آن شروع خوب و کارنامه همکاری با این بزرگان را خراب نکنم.

بازیگر سریال " کیف انگلیسی " درباره وضعیت بازیگری در سالهای گذشته افزود: از نظر من وضعیت بازیگری قبلاً بسیار بهتر از وضع کنونی بود، فیلمبرداری آثار به صورت نگاتیو بود و همین حساسیت های فراوانی ایجاد می کرد و کارگردانان هر بازیگری را جلوی دوربین نمی بردند، اما امروز وضعیت کاملاً عوض شده است.

برای مشاهده ادامه این خبر اینجا کلیک کنید.

گمانه زنی ها برای حضور ابراهیم حاتمی کیا در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر ادامه دارد

بر اساس آخرین شنیده ها ابراهیم حاتمی کیا کارگردان برجسته سینمای ایران مدتی است که پیش تولید جدیدترین اثر سینمایی خود را آغاز کرده است.

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان ، بر اساس آخرین شنیده ها "ابراهیم حاتمی کیا" کارگردان برجسته سینمای ایران مدتی است که پیش تولید جدیدترین اثر سینمایی خود را آغاز کرده است.

حاتمی کیا آخرین بار در مراسم افتتاحیه سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر حضور یافت و در آن زمان هم هیچ صحبتی در خصوص ساخت فیلم جدید خود اعلام نکرد، حال اذهان عمومی و اهالی سینما در انتظار نخستین اخبار از تازه ترین ساخته کارگردان فیلم بادیگارد هستند.

طی سالهای گذشته حاتمی کیا نشان داده که برای ساخت هر فیلم به دو سال وقت نیاز دارد، فاصله زمانی ساخت فیلم سینمایی "چ"، " بادیگارد " و " به وقت شام " هر کدام دو سال بود و حالا بر اساس همین فرمول به احتمال فراوان این کارگردان پیشکسوت امسال باید فیلم جدید خود را به جشنواره فیلم فجر برساند.

حاتمی کیا که طی سالهای گذشته موضع انقلابی خود را بارها اعلام کرده حالا در فیلم جدیدش شاید بار دیگر سراغ مسئله ای استراتژیک و جدی برود، اتفاقی که در سه اثر قبلی این کارگردان به خوبی به چشم می خورد.

برای مشاهده ادامه این خبر اینجا کلیک کنید.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری فارس، احمدرضا درویش به مناسبت هشتمین سالگرد تأسیس اوج در خصوص عملکرد این سازمان هنری رسانه ای گفت: در عرصه داخلی و در جهان، به ویژه کشورهای اطراف منطقه رویدادهای مختلفی رخ داده است. تجزیه خاورمیانه، ظهور تکفیری ها، رشد داعش و اتفاق هایی که در سوریه و عراق افتاده می تواند دستمایه ساخت فیلم، مستند و برنامه تلویزیونی باشد. اوج در این زمینه موفق بوده است.

این کارگردان ادامه داد: نهادها، موسسات خصوصی و دولتی متعدد و مختلف در زمینه ساخت فیلم و مستند در حوزه جدی فعالیت دارند، اما تمرکز و توجه جدی موسسه اوج در این زمینه چشمگیر و قابل توجه است. اغلب این آثار سینمایی و مستند که در اوج تهیه شده، توسط جوان های خلاق و بااستعداد ساخته شده است. اگر حمایت سازمان اوج نبود این جوانان زمینه ای برای حرکت و بروز توانایی شان نداشتند.

کارگردان فیلم متولد ماه مهر گفت: خوشبختانه بیشتر این آثار از شبکه مستند و دیگر شبکه های تلویزیون پخش شده یا در نوبت پخش است. این اسناد تصویری باارزش سال ها بعد قابل بررسی، استناد و تحلیل است.

درویش در بخش دیگری از سخنانش گفت: یکی از شاخصه های اوج تا امروز چابکی و سرعت عمل بوده است. توجه رسانه ای به مسائل و رخدادهای سیاسی و اجتماعی داخل کشور و منطقه و پوشش و ثبت آنها در زمانی کوتاه قابل تقدیر است. این چابکی و واکنش به موقع را در رسانه ملی نمی بینیم. بخش خصوصی هم به دلیل محدودیت های اقتصادی قادر به عملکرد سریع و پوشش گسترده رسانه ای مطلوب و مناسب نیست. وجود نگاه عملیاتی و حضور در خط مقدم رخدادها برکات فراوانی برای حوزه فرهنگ دارد.

این نویسنده و کارگردان افزود: مطلع بودن از اخبار و وقایع روز و آگاه بودن از روند رخدادها دیگر مزیت سازمان اوج است که تصمیم گیری درباره تولید آثار را به روز کرده، این عکس العمل ها و تصمیم گیری های سیستمی از امتیازهای موسسه اوج است که در موفقیت آن موثر بوده است .

* اقتصاد سینمای ایران نحیف است

درویش با اشاره به نیاز ساخت فیلم سینمایی درباره مهمترین مقاطع تاریخ سیاسی این سرزمین گفت: پس از پیروزی انقلاب اسلامی همواره خلائی در سینما دیده شده و آن بسترسازی برای ساخت آثار جدی است. به نظر می رسد سازمان اوج با توجه به بضاعت ها و عملکردی که داشته باید در سینما، در این عرصه پررنگ تر فعالیت کند. اقتصاد سینمای ایران نحیف است و بسیاری از موضوع های جدی تاریخ معاصر به این دلیل در قالب فیلم سینمایی ساخته نشده است. سینماگران علاقه مند هستند در این عرصه کار کنند اما بضاعت مالی برای این کار وجود ندارد.

او ادامه داد: حوادث مهم سال های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی که به پیروزی انقلاب انجامید و رویدادهای شاخص تاریخ معاصر، سال های دفاع مقدس و حتی پدیده های متاخر جای کار دارند و سازمان اوج می تواند در این بخش پرچم دار باشد. کارهایی که بهرام توکلی، محمدحسین مهدویان و ابراهیم حاتمی کیا در این سال ها در اوج انجام داده اند از اتفاق های سینمایی مهم و باارزش است.

احمدرضا درویش با اشاره به گستردگی فعالیت های این سازمان گفت: سازمان اوج خود را محدود به سینما و تلویزیون نکرده است. این ویژگی هم می تواند مثبت باشد، هم تهدیدکننده تلقی شود. فعالیت گسترده و متنوع سمعی و بصری و رسانه ای در صورتی پویاست که بسترهای فکری آن قوی باشد. نظامی پویا و متکثر از تفکر، تکنیک، آگاهی، بینش و منابع مالی ضروری است تا تنوع این تولیدات حفظ شود. پشتیبانی نهادهای مختلف از سازمان اوج می تواند این موسسه را به یک نهاد کامل و جامع از موسسات سینمایی، تلویزیونی و رسانه ای تبدیل کند.

کارگردان فیلم سینمایی کیمیا در پایان سخنانش با آرزوی موفقیت برای مدیران اوج گفت: امیدوارم حرکت و تلاش این دوستان مورد رضایت خداوند و مردم باشد و ان شاءلله در تولید آثار برتر مثل گذشته موفق باشند.

انتهای پیام/

پیش از نمایش فیلم، مهدی رحمانی کارگردان فیلم سینمایی کارت پرواز درباره حمایت از سینمای مستقل گفت: سینمای مستقل نیاز به حمایت ندارد چون کسانی که علاقه مند به فیلم های مستقل هستند، این آثار را پیدا می کنند و می بینند، همانطور که ما فیلم های مستقل دوردست دنیا را می بینیم.

وی ادامه داد: سینمای مستقل در حال حاضر نیاز به یک همبستگی دارد که در مقابل چرخه بزرگ سینمای بدنه که با سرعت در حال پیشروی است، مقاومت کند.

کارگردان فیلم سینمایی کارت پرواز با بیان اینکه مشکلی با سینمای بدنه ندارم، گفت: تنها مشکلم با بزرگ و بزرگ تر شدن آن است که به مرور شبیه به یک بهمن شده و روی سرمان می ریزد و تنها راهی که برای ادامه حیات سینمای مستقل وجود دارد، شکل گیری این همبستگی است تا ما هم بتوانیم قدرت بگیریم، حرفمان را بزنیم، کارمان را انجام دهیم و حضور داشته باشیم، چرا که فکر نمی کنم وجود ما و فیلمسازی مان به غیر از خودمان برای کسی اهمیتی داشته باشد.

در ادامه بهمن کامیار تهیه کننده فیلم کارت پرواز با اشاره به اینکه بزرگانی در جمع هستند که اگر بخواهد نام ببرد بسیار زمان بر خواهد شد، گفت: فیلم کارت پرواز بعد از 3 سال و پشت سر گذاشتن اتفاقاتی که رخ داد و مانع اکران فیلم شد، بالاخره با همکاری دوستان گروه هنر و تجربه برای مخاطب اصلی خودش در این گروه اکران می شود.

وی افزود: امیدوارم دوستانی که در اینجا حضور دارند اگر فیلم را دوست داشتند حتماً به دیگران هم توصیه کنند که این فیلم را ببینند، چون هدف اصلی همین است که مخاطب اصلی یک فیلم آن را ببیند.

تهیه کننده فیلم کارت پرواز ، ادامه داد: از گروه فیلم کارت پرواز که یک گروه خیلی صمیمی بودیم در زمان ساخت فیلم و در رأس همه از مهدی رحمانی خیلی تشکر می کنم که موجب شدند کارت پرواز به کارنامه کاری من اضافه شود، من به این فیلم افتخار می کنم.

جعفر صانعی مقدم مدیر گروه هنر و تجربه، محمدعلی نجفی، اصغر رفیعی جم، شیرین یزدانبخش، پرویز شهبازی، حبیب رضایی، سروش صحت، منوچهر زنده دل، مهدی رجبی، پدرام اکبری، صادق بهروز، طاها ذاکر، محسن عبدالوهاب، محمد رسولی، پناه برخدا رضایی، سپیده عبدالوهاب، عباس امینی، امید صالحی، آرش فلاحت پیشه، ندا جبرئیلی، منصور شهبازی، علی علایی، طلا معتضدی، محمد اطبایی، افشین هاشمی، سمیرا اعلایی، سهیل مستجابیان، بابک میرزاخانی، سهیلا گلستانی، ویدا روشنی، بهرنگ علوی، آناهیتا افشار، گلاره عباسی، نگین معتضدی، فرشته حسینی، لیلا ارجمند، فتانه ملک محمدی، نهال دشتی و مژگان صابری از جمله مهمانان آئین دیدار و اکران خصوصی فیلم سینمایی کارت پرواز به کارگردانی مهدی رحمانی و تهیه کنندگی بهمن کامیار بودند.

فیلم سینمایی کارت پرواز از اول تیرماه سال جاری در گروه سینمایی هنر و تجربه آغاز می شود.

به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس ، سینمای دفاع مقدس در طول چهار دهه حیات خود مسیر پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشته است. آسیب شناسی این گونه بومی سینمای ایران قطعا می تواند راه را برای تولید آثار ارزشمندی در این حوزه باز کند. فیلمسازان حوزه دفاع مقدس به دلیل اینکه مشکلات ساخت این نوع فیلم ها را با تمام وجود حس کرده اند، بهتر از هر کس دیگری می توانند در این زمینه موثر باشند.

در قسمت اول مصاحبه با محمدحسین لطیفی کارگردان روز سوم ، بخشی از آسیب های دفاع مقدس مورد بررسی قرار گرفت. در قسمت دوم و پایانی این مصاحبه به مشکلاتی مثل مدیریت، چند کانونی بودن مراکز فرهنگی در حوزه دفاع مقدس و عدم نظارت بر نهادهای فرهنگی، پرداخته شده است که در ادامه می خوانید.

دفاع پرس: شما چه راهکاری برای خروج از این وضعیت پیشنهاد می کنید؟

ما دو راه بیشتر نداریم یا اینکه کلا از مسئله دفاع مقدس صرف نظر کنیم یا باید با همه توان وارد میدان شویم و از این گنجینه استفاده لازم را ببریم. باید مطمئن باشیم که هیچ وقت آن شرایط آرمانی که منتظرش هستیم ایجاد نخواهد شد تا سینمای دفاع مقدس را به حرکت وادارد. ما الان داریم راجع به 30 سال پس از جنگ صحبت می کنیم. آیا وقت آن نرسیده که با همه توان و انرژی خود کار کنیم. فیلم هایی هم که ساخته می شود و وقت و انرژی زیادی صرف تولید آن شده به دلیل نداشتن فیلمنامه درست و دراماتیک در گیشه با شکست مواجه می شوند.

در جشنواره سی و هفتم فجر، فقط فیلم سینمایی 23 نفر با سایر آثار دفاع مقدسی متفاوت بود، همه چیز آن درست و اصولی بود. فکر می کنم هزینه زیادی هم صرف این فیلم نشده باشد؛ اما ببینید این فیلم چه تاثیر عمیقی در جامعه می گذارد. مهدی جعفری بلد است چگونه داستان فیلم خود را پیش ببرد. چرا نباید بعد از ساخته شدن 23 نفر از این کارگردان تقدیر شود. مطمئناً جعفری داستان های بی شماری در رابطه با سینمای دفاع مقدس دارد.

چرا نباید از او و فیلم سازان مانند او حمایت شود. دیگر چه چیزی باید تکلیف ما را روشن کند؟ مسئله پول نیست، مسئله اصلی پشتوانه و امکانات است تا بتوانیم آن اتفاقی را که باید رقم بزنیم. فیلمساز وقتی وارد این فضا می شود که مطمئن باشد فیلم خوبی تولید خواهد کرد، معضلی که متوجه کارگردانان است این است که همه می خواهند در سینمای دفاع مقدس همه کاره باشند. هم می خواهند کارگردان باشند هم فیلمنامه بنویسند که بگویند ما فیلمساز مولف هستیم.

دفاع پرس: بعد از گذشت 30 سال از جنگ تحمیلی نهادهای مختلفی متولی امور سینمایی دفاع مقدس شدند که هر کدام راه خود را پیش گرفته اند. اگر نگاه کنید می بینید که روی کاغذ کارهای بزرگی انجام داده اند اما در عمل با وجود ادعاها، اتفاقی که باید نیافتاده است و هر روز ضرر بیشتری کرده ایم. چگونه می شود یک وفاق و همدلی ایجاد کرد تا همه این نهادها در کنار هم کار کنند؟

ما اگر به عنوان مثال بخواهیم در یک نقطه از کشور مانوری مشترک با همکاری ارتش و سپاه انجام دهیم باید پرسید دفتر فرماندهی کجاست؟ آیا این دفتر در یک نقطه متمرکز شده یا چند نقطه را در برمی گیرد؟ پاسخ روشن است اگر دفتر فرماندهی متفاوت باشد مشخص می شود که چقدر تلفات خواهیم داد. در این مانور وقتی ما با هم هماهنگ نباشیم عملا مانوری صورت نمی گیرد. حتی اگر سیستم و نقشه و امکانات هم مهیا باشد به دلیل کثرت نقاط فرماندهی با مشکل مواجه خواهیم شد.

در کارهای فرهنگی هم با همین رویه مواجهیم. ما با چند کانونی بودن فرماندهی فرهنگی روبه رو هستیم. اگر همه اینها در یک نقطه مشترک باشند ثمرات مثبت بسیاری به دنبال خواهد داشت. برای همین است که با وجود این همه مراکز فرهنگی که متولی سینمای دفاع مقدس هستند عملاً آن نتیجه ای را که انتظار داریم نمی بینیم. کاملا مشخص است که باید یک استراتژی واحد تعیین شود و با برنامه ریزی پیش برویم. باید اولویت ها را تشخیص داد که کدام بخش های دفاع مقدس باید مطرح شود.

البته منظور من این نیست که همه این دفاتر در هم ادغام شود اما باید همان مرکز فرماندهی مشخص شود تا با تعامل با یکدیگر هم گرایی داشته باشند. در چنین شرایطی می توانیم روی بودجه ای که در اختیار داریم برنامه ریزی منسجم تری داشته باشیم و کارهای مهمی را به سرانجام برسانیم. ما برای یک هدف مشترک فعالیت می کنیم و باید کار همدیگر را قبول داشته باشیم بدون این امر کار کردن میسر نخواهد شد.

دفاع پرس: نکته دیگر این است که با توجه به برنامه ریزی ها و تغییر مدیریت ها هنوز مشکلات به قوت خود باقی است، آیا مشکل فقط به مواردی که اشاره کردید برمی گردد؟

یک مساله دیگر در خصوص مساله مدیریت این است که مدیران باید قبل از هر چیز مسائل مالی خود را حل کنند و کارگردان را در آن دخالت ندهند. مدیر به هر نحو ممکن باید تامین سرمایه گذاری کند و بعد این سرمایه را در اختیار کارگردان قرار دهد و از وی بخواهد که فیلم خوب تولید کند. مدیر فرهنگی ای که نمی تواند پولی برای تولید فیلم تهیه کند بهتر است جای خود را به کس دیگری بدهد.

باید از برخی از این مدیران پرسید نمود عینی دغدغه شما نسبت به مسئله دفاع مقدس کجاست؟ باید بررسی کرد که آیا واقعاً مساله سینمای دفاع مقدس را دارند. متاسفانه تعدادی از این مدیران هستند که نمی خواهند مسئله دفاع مقدس در جامعه ترویج پیدا کند برای آنکه گفتن از شهدا، منش مطالبه گری را بین مردم ایجاد می کند و از مسئولان خود چیزهایی را طلب می کنند که مسئولان نمی خواهند به آنها پاسخ بدهند. اگر ما هر روز از شهدا بگوییم این برای عده ای خطرناک می شود. برای همین ترجیح می دهند که شهدا فراموش شوند.

یک مساله اساسی و مهم را نباید از نظر دور داشت و آن بحث نظارت است. مهم ترین مساله در به ثمر رسیدن هر تصمیم، نهاد نظارتی است. یک زمانی آمدند و روی تولید فیلمنامه سرمایه گذاری کردند اما به دلیل نبودن نظارت، خروجی قابل توجی نداشت. در بخش تهیه کنندگی هم با همین مشکل مواجه هستیم، نباید کسی به واسطه آشنایی با فلان کارگردان و مدیر، تهیه کننده شود. در سینمای دفاع مقدس تهیه کننده حتی نقشی اساسی تر از کارگردان ایفا می کند.

تهیه کنندگی فقط به معنای تامین هزینه و پول دادن نیست، تهیه کننده باید عاشق سینمای دفاع مقدس باشد. وقتی ما نظارت نداریم با توجه به کثرت پایگاه قدرت، هر کس برای خودش تصمیم می گیرد و متاسفانه چنین شرایطی را بوجود می آورد. باید تا دیر نشده یک استراتژی مشخص برای سینمای دفاع مقدس تعیین کرد. باید همه ما به سهم خودمان برای حفظ آثار دفاع مقدس قدم برداریم. اگر همت کنیم و فیلم استاندارد و درستی را تولید کنیم آن فیلم بیننده خود را پیدا خواهد کرد. اگر ما سالانه شش فیلم ارزشمند در حوزه دفاع مقدس تولید کنیم بعد از 10 سال 60 فیلم ارزشمند در کارنامه دفاع مقدس ثبت خواهد شد که در آنها 60 فراز جنگ تحمیلی به تصویر کشیده شده است. باید بدانیم که کار دفاع مقدسی حرفه ای کاملا مقدس است و این را نباید به دست هرکسی سپرد.

انتهای پیام/ 161

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا ، شاید وقتی برادران لومیر، سخت در تلاش برای ساخت سینماتوگراف خود بودند که منجر به وجود آمدن سینما های امروزی شد، فکرش را هم نمی کردند که در اندک زمانی این پدیده جدید سردم دار جهت دهی فکری فرهنگی و اجتماعی جامعه شود.

احتمالاً وقتی که چارلی چاپلین آن حرکات موزون بی کلام را اجرا می کرد و آرامش عجیبی که به مردم می بخشید، حدس می زد که اتفاق بزرگی در این عرصه در راه است.

برای فهم تأثیر فیلم و سینما در زندگی مردم لازم نیست راه دوری برویم. با کمی دقت به محیط اطراف و تعاملات اجتماعی کاملاً میزان نفوذ فرهنگ داخل فیلم ها به زندگی روزمره افراد کاملاً مشخص است. برای مثال می توان به فیلم شب های برره و تأثیر آن در رفتار و سخن گفتن مردم در زمان پخش فیلم و فیلم مرد عنکبوتی درمحیط کودکان و فروش بالای عروسک ها و لباس و لوازم منقوش به عکس آن اشاره کرد.

زمانی بود که افراد عکس بازیگر مورد علاقه شان را به دیوار چسبانده و تکه کلام معروف او را استفاده می کردند و سعی می کردند در پوشش خود را شبیه او کنند. این ها اوج نفوذ فیلم ها و بازیگران در جامعه بود.

ولی با گسترش قدرت این رسانه، امروزه کار به جایی رسیده است که رفتار یک هنرمند بر رفتار جامعه تاثیر می گذارد. کوچک ترین رفتار خارج از عرف هنرمندان چه مثبت و چه منفی بر تمام لایه های جامعه اثرگذار است. در واقع آنان فارغ از درخشش روی پرده سینما همواره در نقش های زشت و زیبای جامعه نیز حضور دارند.

نباید تصور شود که رسانه ها با بی طرفی کامل صرفاً برای آگاه ساختن مخاطب در تلاش و تکاپو هستند، امروزه رسانه ها بیش از هر زمان دیگر تحت تأثیر اغراض و اهداف سیاسی و اقتصادی و منافع خاص گروهی، جاه طلبی ها و قدرت طلبی ها قرار دارند. [1]

امروزه بازاریابی برای فیلم ها اهمیت بسیاری دارد. زیرا تهیه کننده فیلم به دنبال سود بیشتر است و حاضر است برای این امر از خیلی چیز ها بزند. یکی از عرصه های این بازاریابی، حضور فیلم در جشنواره های فیلم در کشور های مختلف است. ولی هر بار در این جشنواره ها یک فیلم پرطمطراق و پربازیگر هالیوودی پا به میدان گذاشته و عرصه را برای هر فیلم هنری و ارزشی دیگری تنگ می کند. این عمل باعث می شود که رفته رفته میل برای ساختن برخی از فیلم ها که برای فرهنگ عمومی نیز سودمندترند کم تر شود.

تهیه کنندگان و سرمایه گذاران این حوزه عموماً، سینما را نه به عنوان صرفاً هنر، بلکه تابعی از مناسبات بازار آزاد می فهمند و می خواهند. ابزار سنجش اصلی آنان تراز عرضه و تقاضا و سود و زیان است. به این ترتیب آنان از طریق سازو کار های گوناگون و پیچیده ای که ایجاد کرده اند به میل خود در فیلمنامه ها اعمال نظر می کنند تا آن ها را مطابق کلیشه های مردم پسند و تجاری آماده ی بازار مصرف کنند. به همین دلیل معمولاً تنش های مستمری میان سینماگران و فیلمنامه نویسان از یک طرف و ویراستارانی که از طرف سرمایه گذاران برای اصلاح فیلم نامه تعیین می شوند بروز می دهد.

بدین ترتیب انگیزه های زیادی برای ورود فیلم های بی ارزش بر روی پرده وجود دارد. این فیلم ها خواه ناخواه تأثیرات خود را بر جای خواهند گذاشت. حال کار آنجا بیخ پیدا می کند که افرادی عمداً در پی اظهار ایدوئولوژی و جهان بینی خاصی به مخاطب باشند که پیامد های خوشایندی را هم به دنبال نخواهند داشت. نمونه اش سیاه نمایی های بیش از حدی است که در برخی از فیلم های اجتماعی داخلی دیده می شود. این فیلم ها با بزرگ جلوه دادن معضلی که مسئله بسیاری از مخاطبان نیست سعی در همه گیر جلوه دادن این معضلات کرده و جامعه را از پرداختن به مسائل واقعی خود باز می دارند. بسیاری از این فیلم ها نیز نه از روی دل سوزی برای جامعه و حل مشکلات آن، بلکه برای خوشآمد جشنواره های خارجی ساخته می شوند.

مخاطب سینما و به طور کلی فیلم، هر چند قدرت نقد فیلم را دارد، ولی باید دانست که این نقد یک طرف دارد و نقد شونده ی حقیقی ای وجود ندارد که جواب نقد ها را داده و یا آن ها را قبول کند. فیلم حرفش را می زند و بدون این که کوچک ترین توجهی به مخاطبش داشته باشد بیرحمانه صحنه را ترک می کند. همین امر به مرور زمان مخاطب عام را متقاعد می کند که بدون هیچ حرف اضافه ای پای فیلم بنشیند.

شاید نکته مهمی که تا به حال کسی به آن توجه نکرده است تأثیر فیلم ها در زاویه نگاه ما به زندگی و مشکلات آن است. ورود و خروج و چاره جویی هایی که شخصیت فیلم در مواجه با رخداد ها انجام می دهد در ناخودآگاه مخاطب اثر گذاشته و کم کم به خصلتی در او تبدیل می شود. برای روشن شدن این امر می توانید تفاوت تأثیر فیلم های خارجی و داخلی را در افراد مشاهده کنید که در واقع زاییده همین امر است.

توانایی های ذاتی وسائل ارتباطی در جریان سازی های فرهنگی و سیاسی، اثرگذاری شان بر شیوه های رفتاری و سلیقه های عمومی و جایگاه آن ها به عنوان منبعی اصلی و مسلط برای ارائه تصاویر ذهنی از واقعیات، ارزش ها و هنجار های اجتماعی غیر قابل انکار است. رسانه ها مانند واسطه ای در روابط اجتماعی نقش خود را ایفا می نمایند و قادرند در سطحی وسیع تر و مدت زمانی طولانی تر با مردم ارتباط برقرار کرده و تاثیر اولیه مدرسه و خانواده و مذهب و امثال آن را بر افراد تحت الشعاع قرار دهند. [2]

آگاهی های اجتماعی در یک جامعه وقتی به صورت فرهنگی عمومی در می آیند که دائماً از طریق رسانه های جمعی و جوامع مختلف مطرح شوند. در جامعه امروزی همه افراد از رسانه های گروهی تأثیر می پذیرند و در واقع بخش عمده ای از اوقات بیداری ما در مصاحبت با این رسانه ها سپری می شود. [3] فیلم ها با قدرت سمعی و بصری خود در امر گفتمان سازی در زمینه های مختلف از قدرت ویژه ای برخوردارند.

جوانان بدنه اصلی جامعه هستند که رشد و بالندگی آنان، باعث پیشرفت جامعه شده و رخوت و گمراهی آنان، موجب پسرفت جامعه می شود. در واقع مخاطب اصلی فیلم ها همین جوانان هستند.

در زمان های قبل تر صناعت شعر بر روی افراد تاثیر بسزایی داشت و همه را مجذوب خود می کرد. ولی امروزه این امر جای خود را به فیلم ها و پرده ی سینما ها داده است.

جوانان، چون از راه پرده سینما با جهان دیگر نیز رابطه پیدا می کنند، اوقات بسیاری از زندگی خویش را در سینما می گذرانند و افکار و اعتقاداتشان بوسیله تاثیر فیلم نقش و شکل می پذیرد. سینما یکی از ارکان مهم و موثر در تعلیم و تربیت است. فیلم اثر گذار مطلق نیست، ولی خواست ها و گرایش ها را تشدید و تقویت کرده و موجب به وجود آمدن عقیده و اندیشه خاصی می شود. /918/ی702/س

مهدی خدایی

منابع

[1] دروازه بانی خبر چیست؟ دروازه بانان کیستند؟/ مهدخت بروجردی علوی

[2] پوشش زنان در سینمای پس از انقلاب اسلامی/ محمد رضا جوادی یگانه، حمیده هاتفی

[3] بررسی تاثیر وسایل ارتباط جمعی بر اخلاق اجتماعی نوجوانان/ دکتر غلامرضا خوشفر

فاطمه حسینی شکیب در مورد جایگاه و وضعیت انیمیشن در ایران به خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان ، گفت: حمایت دولتی و سماجت باعث شده است که امروز انیمیشن داشته باشیم وگرنه ما نباید چیزی به عنوانی انیمیشن می داشتیم. از طرفی دولتی بودن باعث کنترل روی انیمیشن شده است. در حال حاضر داریم به یک سبک در انیمیشن می رسیم البته سبک ملی هم یک شبه بوجود نمی آید.

استادیار گروه انیمیشن دانشکده سینما تئا تر دانشگاه هنر تهران است که در سال های 2007 تا 2009 استاد رسمی پاره وقت تئوری انیمیشن در دانشگاه هنرهای خلاقه انگلستان بوده است با بیان اینکه دیالوگی بین جامعه انیمیشن و کسانی که در این زمینه سیاستگزاری می کنند ، وجود ندارد، افزود: این امر باعث هدر رفت بسیاری از منابع و استعدادها شده است.

وی با اشاره به اینکه اقتباس ادبی در انیمیشن خیلی موفق نبوده است، اظهار داشت: اقتباس ادبی در انیمیشن کم نیست اما چون این اقتباسها پشتوانه پژوهشی نداشته و از طرفی نگاه امروزی به آن نبوده است، مخاطب را جذب نکرده است.

حسینی شکیب در پاسخ به این سئوال که آیا وقت آن نرسیده که در دانشگاه هایمان علاوه بر کارگردانی، شاخه های مختلف انیمیشین را داشته باشیم، تصریح کرد: به نظرم از وقت این امر نیز گذشته است. ظرفیت های زیادی برای تولید گرایش ها و شاخه های مختلف انیمیشن در دانشگاه ها وجود دارد که باید از آنها بده رستی استفاده شود.

وی همچنین در مورد نقاط قوت و ضعف جشنواره پویانمایی تهران خاطر نشان کرد: ثبات دبیر جشنواره پویانمایی تهران منجر به ثبات این جشنواره شده است. این یکی از مهم ترین نقاط قوت جشنواره پویانمایی تهران است. از طرفی به نظر بنده جشنواره پویانمایی تهران بین المللی نیست و فقط داوری آن بین المللی است زیرا هر اثر و هنرمندی نمی تواند وارد این جشنواره شود.

پایان پیام/ 31

جمشید جعفرپور رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در گفت وگو با خبرنگار پارلمانی خبرگزاری فارس، اظهار داشت: برنامه ریزی برای برگزاری مراسم جشن تولد ملکه انگلیس در سفارت این کشور در تهران واکنش هایی را در پی داشته است.

وی افزود: این مراسم به دلیل محدودیت های مالی سفارت انگلستان، با هزینه ایرانیان دعوت شده به مراسم برگزار شد.

رییس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در واکنش به برگزاری این مراسم توسط سفارت انگلستان گفت: ضروری است که وزارت خارجه و نهادهای مربوط بررسی دقیقی نسبت به این اقدام سفارت انگلستان داشته باشند تا عملی خارج از عرف بین المللی و مغایر با عزت و فرهنگ ملی صورت نپذیرد.

جعفرپور افزود: از آنجایی که ملت ایران نگاه مثبتی به انگلستان به دلیل فتنه گری های متعدد این کشور در طول تاریخ روابط دو کشور ندارند، این اقدام سفارتخانه انگلستان حساسیت آفرین است.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار ایلنا، در نشست خبری هفتمین جشنواره بین المللی فیلم شهر، میرزاخانی گفت: هفتمین جشنواره بین الملی فیلم شهر به عنوان مهم ترین رویداد سینمایی در حوزه شهری به منظور ارائه الگوی مناسب در حوزه مقوله شهر و شهروندی به ایستگاه هفتم رسیده است، این جشنواره به صورت دو سالانه برگزار می شود که امسال نیز در همین مکان(پردیس ملت) برگزار خواهد شد. دبیرخانه این جشنواره از دی ماه 97 رسما کار خود را آغاز کرد و درنهایت 4241 اثر و از 114 کشور به دبیرخانه واصل شد.

میرزاخانی ادامه داد: این جشنواره در پنج بخش مسابقه سینمای ایران، مسابقه سینمای بین الملل و محله و اقلام تبلیغات سینمای ایران و جنبی برگزار می شود. از بین این آثار هشت هیأت انتخاب برای معرفی آثار با ما همکاری کردند. در نهایت مجموعا در بخش های مختلف سینمای ایران 128 و 31 اثر در بخش بین الملل از سایر کشورهای جهان معرفی خواهند شد.

وی افزود: موسسه تصویر شهر، به عنوان بازوی اجرایی- هنری سینمایی شهرداری تهران و سازمان فرهنگی و هنری فعالیت موثری دارد. از جمله اهداف جدی این موسسه تشویق هنرمندان در عرصه سینمای کشور در تولید آثار در مقوله شهر و شهروندی است. اشاعه حقوق و اخلاق شهروندی، به تصویر کشیدن تغییرات فرهنگی نامطلوب و آسیب های ناشی از آن، تحکیم بنیان خانواده و بیان جنبه های مثبت افزایش جمعیت، توجه به نقش خاطرات در هویت بخشی شهری، توجه به فرهنگ ایرانی- اسلامی، انعکاس رویکردها و دستاوردهای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس در زندگی شهری، مشارکت جمعی در راستای حل مشکلات اجتماعی، توجه به آسیب های اجتماعی و نقد تصویری و آثار مرتبط با پایتخت ایران با محوریت تهران شناسی و تهران نگاری در جشنواره داوری می شوند.

میرزاخانی با اشاره به انتخاب آثار در بخش بین الملل گفت: در بخش بین الملل با توجه به اینکه زمان خوبی برای باز کردن سایت داشتیم توانستیم آثار خوبی را از کشورهای مختلف داشته باشیم که هم در برد بین المللی و ترویج پیام انسانی تلاش کرده باشیم. از 114 کشور آثار به دبیرخانه ارسال شد که هند، امریکا، اسپانیا، فرانسه، ایتالیا، استرالیا، برزیل، ترکیه، روسیه، انگلیس و آلمان 10 کشور اول از نظر کثرت ارسال اثر به جشنواره بودند.

حضور چشمگیر سینماگران در بین اعضای هیات انتخاب جشنواره فیلم شهر

در ادامه دبیر جشنواره نسبت به معرفی هیأت انتخاب بخش سینمای بین الملل اعلام کرد: در بخش سینمایی محمد احسانی زاده، حسن بلخاری و محمدحسین لطیفی و در بخش پویانمایی، حسین صافی، علیرضا گلپایگانی و محمدحسین نیرومند اعضای هیأت انتخاب بودند. همچنین در بخش ویدئویی، توجه ویژه ای که به آثار داشتیم، تلاش شد برای آن برنامه ریزی و جوایز بیشتری در نظر گرفته شود، هیأت انتخاب این بخش نیز را آقایان مهدی جعفری، مسعود اطیابی و بهمن حبشی بودند. در بخش سریال رحمان سیفی آزاد، امیر بوالی و سیدعلی حمیدی، در بخش فیلم های کوتاه داستانی و نیمه بلند امیر پوروزیری، محمدرضا شفاه، طهماسب صلح جو، آرش رصافی و خانم مریم جلالی، در بخش مستند محمدعلی فارسی، سیاوش سرمدی و محسن یزدی از اعضای هیأت انتخاب بودند.

دبیر این جشنواره ادامه داد: همچنین در بخش محله به منظور ترویج شهروند خبرنگار و توجه به جوانان آماتور در حوزه فیلمسازی توانسیتم در 13 منطقه تهران کارگاه ایده تا فیلمسازی را برگزار کنیم. این کارگاه ها در سراهای محله شریف، دریا، زرگنده، شمیران نو، اباذر، یاخچی آباد، صبا، خانی آباد جنوبی، شهادت، یوسف آباد، جی، قیام، و مینایی برگزار شد و در این کلاس ها اساتیدی همچون حمیدرضا حافظی، آرمین ایثاریان، داریوش یاری، علیرضا اسحاقی، عادل تبریزی، حبیب الله بهمنی و حامد سلیمان زاده به آموزش پرداختند. داوری این بخش را نیز هادی مقدم دوست، شبنم قلی خانی و داریوش یاری و داوری بخش اقلام تبلیغاتی را نیز مسعود نجابتی، ساعد نیک ذات و آرش معیریان بر عهده داشتند.

در بخش دیگر این مراسم از پوستر هفتمین جشنواره بین المللی فیلم شهر که توسط محمد روح الامین طراحی شده بود، توسط دبیر جشنواره و شبنم قلی خانی، عضو هیأت داوری بخش محله رونمایی شد.

همچنین از تندیس های جشنواره توسط ساعد نیک ذات و طهماسب صلح جو و علیرضا گلپایگانی رونمایی شد و تیزر معرفی هیأت انتخاب این جشنواره برای اهالی رسانه نمایش داده شد.

افتتاح جشنواره فیلم شهر در 26 تیر با شعار شهروند مسئول، شهر سالم

در بخش دیگری از این مراسم میرزاخانی گفت: ما توانستیم یک ماه پیش از افتتاحیه برای بحث داوری و کتاب آماده شویم. آیین افتتاحیه جشنواره در 26 تیر در همین مکان -پردیس سینمایی ملت- خواهد بود و همزمان با این مراسم، افتتاح سالن چند منظوره در طبقه فوقانی پردیس سینمایی ملت رونمایی می شود و مورد بهره برداری قرار می گیرد که به همین واسطه امیدواریم خدمات بهتری را به مردم کشورمان ارائه دهیم.

وی با اعلام شعار این دوره از جشنواره خاطرنشان کرد: شهروند مسئول، شهر سالم به عنوان شعار این دوره از جشنواره تعیین شده است، این جشنواره سعی دارد موضوع شهورند مسئول را ترویج کند و همه ما باید دست به دست هم دهیم تا مجموعه شهری بتواند درست کار کند و خدمات بهتری ارائه دهد. در واقع دستمایه این جشنواره ترویج خدمات عمومی است.

برگزاری نمایشگاه خانه خوبان و جمع آوری کمک برای سیل زدگان کشور

پس از آن تیزر بخش نمایشگاه خانه خوبان به نمایش درآمد که میرزاخانی درباره آن گفت: نمایشگاه خانه خوبان به فروش آثار اساتید تجسمی در حمایت از آسیب دیدگان حادثه سیل اختصاص دارد. در این حوزه خیرین مدرسه ساز به همت پویش بی قرار توام توانستند کمک های مناسبی جمع آوری کند. هنرمندان نیز در حوزه تجسمی آثارشان را به حراجی هدیه کردند. این حراجی در 31 خرداد ماه با حضور هنرمندان برگزار خواهد شد که عواید آن مربوط به مردم سیل زده است.

افزایش سالنهای سینما ملت به 15 سالن

در بخش دوم این نشست، میرزاخانی با ارائه اطلاعاتی درباره موسسه تصویر شهر گفت: موسسه تصویر شهر، با سابقه 15 سال خدمات جدی در حوزه تولید و اکران آثار سینمایی، بازوی هنری سینمای شهرداری تهران و سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران است که با 4 پردیس سینمایی ملت، تماشا، راگا و رازی فعالیت می کند. پردیس ملت دارای 4 سالن سینما و یک سالن 30 نفره VIP، پردیس تماشا و راگا نیز از لحاظ معماری شبیه به هم کار شده است که هر کدام دارای سه سالن سینما هستند. همچنین پردیس رازی دارای دو سالن 160 و 60 نفره است. از نظر اکران، با توجه اینکه پردیس ایران مال نیز به جمع اکران اضافه شده و توانسته جایگاه سوم اکران را از آن خود کند. پردیس ملت نیز هفتمین جایگاه اکران را داشته و سهم قابل توجهی از اکران را به خود اختصاص دهد. این پردیس به واسطه این پتانسیل هایی که داشته توانسته میزبان جشنواره های فیلم فجر و فیلم کوتاه تهران که از جشنواره های قدیمی هستند، باشد.

وی ادامه داد: همان طور که می دانید ما مشکل پارکینگ در این پردیس را در ایام جشنواره فیلم فجر شاهد بودیم. برنامه ریزی ها و صحبت هایی را در دیدار با شهردار و رییس محترم سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران داشتیم. امیدواریم این مسئله با حمایت رسانه ها و مسئولان و مدیران ارشد شهرداری تهران که دغدغه جدی فرهنگی دارند برای همیشه برطرف شود، تلاش ما بر اجرایی شدن آن است.

وی درباره توسعه پردیس سینمایی ملت گفت: با تیم های متعدد تخصصی و همچنین موسسه سینماشهر و مجموعه های ذیل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صحبت شده و برنامه ریزی ما بر این است که 10 سالن به این پردیس اضافه کنیم. با این برنامه ریزی 500 صندلی به ظرفیت پردیس ملت اضافه خواهد شد. امیدواریم شاهد بهره مندی مردم محترم شهرمان در این مجموعه از 15 سالن باشیم که بر آن هستیم این اتفاق تا قبل از جشنواره فیمل فجر به منظور ارائه خدمات بیشتر و مناسب تر به هم وطنان علاقه مند به سینما بیفتد.

پس از آن با حضور رحمان سیفی آزاد، یکی دیگر از اعضای هیأت انتخاب جشنواره و نمایندگانی از رسانه های حاضر در نشست از پلان هایی که برای سینما گالری ملت در نظر گرفته شده رونمایی شد و میرزاخانی به ارائه توضیحاتی درباره پلن های سالن ها پرداخت. او گفت: در خصوص تجهیز و نوسازی پردیس های غیر از ملت هم سفارش هایی انجام شده و بعضی از آنها عملیاتی گشته و مجموعه ملت تنها پردیسی است که کل سالن های آن با کیفیت دی سینما خدمات سینمایی خود را ارائه می کند.

این مدیر فرهنگی درباره برنامه ریزی های انجام شده در سایر پردیس های تحت اختیار گفت: برنامه ریزی شده هم در پردیس رازی واقع در جنوب تهران در همه سانس ها با قیمت 6 هزار تومان به مردم ارایه خدمت می دهد. پردیس راگا نیز به جز روزهای سه شنبه از ساعت22 به بعد نیم بها و پردیس تماشا نیز در تمام ایام سال طبق روال سال گذشته برای خبرنگاران خدمات رایگان ارائه می دهد.

سید کمال الدین حسینی ساوجی
اخیرا اخباری مبنی بر حضور جمعی از هنرمندان در مهمانی های سفارتخانه های اروپایی در تهران منتشر شد. اغلب این هنرمندان از سلبریتی ها و چهره های شناخته شده عرصه تئاتر وسینما بودند. که در یک مهمانی مجلل به سبک غربی واروپایی شرکت داشتند. آن هم در این برهه حساس که مردم با صدها مشکل دست به گریبانند ودر حال مقاومت؛ ازیکسو تحریم های ناجوانمردانه آمریکا و همدستانش و از سوی دیگر بلایای طبیعی و ... اینان مدعی هستند که برای مردم کار هنری می کنند و مثلا می خواهند از درد آنان و جامعه بگویند و خود را پیش قراولان فرهنگ و هنر واندیشه می دانند!
در این مهمانی نیز انواع مکولات و مشروبات الکلی و موارد دیگر از مخدرات ومنشئات -شما بخوانید نشئه جات- به همراه مقادیر متنابهی خانم با سر و وضع آنچنانی یافت می شد. اما مهم ترین بخش این میهمانی حضور مدعوین خارجی از سفارتخانه ها یا کنسولگری های کشورهای اروپایی مانند انگلستان، هلند و... بود.
هرچند که ما سعی کردیم با کمی طنز، تلخی و هولناکی این اتفاق را کمرنگ نمائیم اما با خروارها عسل هم نمی توان این خبر را هضم کرد. موضوع تنها گرفتن یک میهمانی نیست، مسئله حضور کارداران یا مسئولین سفارت خانه ها یا کنسولگری های کشورهای اروپایی است. سؤال اینجاست که چرا در اکثر یا تقریبا در همه این میهمانی ها حضور پر رنگ این افراد که مسئولیت سفارتی وکنسولی وکارداری دارند مشهود است؟ و سؤال مهم تر اینکه این هنرمندان چه سر و سری با این افراد و کشورهای مطبوع شان دارند؟ چرا علی رغم همه مسائلی که ممکن است حضور این کارداران و مسئولین سفارتی در این میهمانی ها برایشان ایجاد کند آنها همه این مشکلات و مسایل را به جان می خرند اما در این میهمانی ها شرکت می کنند؟ چرا حضور مستمر و تاثیرگذارشان در این میهمانی ها برایشان مهم است؟
ما سالهاست که داریم از همین زاویه ضربه می خوریم؛ آنچه مقام معظم رهبری مبنی بر خطر نفوذ فرهنگی می خوانند. ایشان مکرر در خصوص مقابله جدی، مستمر و تاثیرگذار در برابر نفوذ تأکید می کنند، اما کو گوش شنوا؟
به راستی چرا عرصه همواره برای کارگزاران نفوذی فرهنگی باز است؟ بارها در جلسات و پیرو آن در نوشته ها متذکر شده ایم که اتاق های فکر وجود دارد و هدایتش نیز به دست این نفوذی ها و شبه روشنفکران غرب زده ای است که از درون همین سفارتخانه ها و وابسته های فرهنگی هنری اشان هدایت می شود. اما باز کو گوش شنوا و چشم بینا و بصیرت بالا؟
بگذارید برایتان بگویم که اینان چگونه عمل می کنند:
مثلا به یک بار همه می بینیم که در یک یا دو یا حتی سه فصل هنری بر صحنه های تئاتر اکثر موضوع ها در خصوص خیانت است. در فصل بعدی موضع عوض شده و روابط ضربدری و چند سویه بین زوجین مطرح می شود. در فصل بعد عشق های چند سویه و مثلثی و مربعی و... یا نمایش هایی در خصوص مسایل سیاسی علیه انقلاب و یا همجنسگرایی و دگرباشان جنسی و... اینان حتی پا را فراتر می نهند و نمایشنامه هایی از نویسنده های مطرح ومشخص دنیا که در زمینه های دگرباشی و ضد دین و مذهب، موضوع های جنسی، سبک های به اصطلاح مدرن و یا شیوه هایی مانند تئاترشقاوت وحشت آنتوان آرتور، تئاتر مرگ که موضوع های خاص را مطرح می کند و ... استفاده می کنند. درست به همین دلایل است که می بینید به یکباره مثلا تب کار کردن روی نمایشنامه های نویسندگانی مشخص چون پینتر، دیوید ممت، تادوش کانتو، پازولینی، وودی آلن، تئاتر سادیسمی و جنون شهوانی مارکی دوساد و... در می گیرد و همه روی یک یا دو نمایشنامه نویس از این دست متمرکز می شوند؛ و یا حتی شیوه و سبک خاصی به یکباره بین همه رایج می شود و...
مثلا یک مدت بودیسم و کار روی موضوع هایی از این دست رایج شده بود و یا برداشت از داستان ها و رمان ها و نمایشنامه ها و فیلم هایی خاص که البته همه موارد در آن محفل ها برنامه ریزی وتعیین می گردند. پر واضح است که همه اینها به یک یا چند اتاق فکر وابسته است و از آنجا بیرون می آید. باید گفت که این روند سال هاست ادامه دارد و متاسفانه ادامه خواهد داشت. چون هنرمندان ارزشی و کارهایشان در موضع ضعف هستند و از آنها حمایت های لازم و کافی مادی و معنوی به عمل نمی آید. باید گفت؛ تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.
این وابسته های فرهنگی هنری، مخفیانه و در پس پرده امکانات مورد نیاز و بودجه های این نمایش ها را می پردازند و خط و خطوط فکری و هنری لازم را ارائه می دهند و اهداف خاص خود را نیز مشخص کرده و نشانه گذاری می کنند. اینان حمایت های لازم را انجام می دهند و ازهیچ هزینه ای امتناع نمی ورزند.
همین کارها هستند که از سوی این وابسته ها به کشورهای مطبوع خود فرستاده شده و توسط آنان شرایط حضور در جشنواره های خارجی و اروپایی مهیا شده و به آن فستیوال ها دعوت می شوند و به اشاره و سفارش آنها جوایزی نیز دریافت می نمایند. بدین ترتیب این هنرمندان به اصطلاح لانسه شده و از دید هنرمندان داخلی بعضا آرام آرام به جرگه حرفه ای ها وچهره ای های بین المللی می پیوندند. حتی شرایط تحصیلشان هم در آن کشورها و دیگر کشورهای اروپایی به سادگی فراهم می شود. و سپس با کارهای مشترک در جشنواره تئاتر فجر شرکت داده می شوند و چون مسئولین جشنواره نیز از همین دوستان و از همین جمعند و با یکدیگر ارتباط داشته و دارند به راحتی لابی می کنند و موضوع های مد نظر را در جشنواره فجر به صحنه می برند.
از سویی اینان یعنی بعضی از دوستان مسئول در تئاتر و در جشنواره که دستی از نزدیک برآتش دارند متون ارزشی و هنرمندان ارزشی را به راحتی رد کرده و تقریبا از چرخه حذف می نمایند.
خب با حذف هنرمندان ارزشی و متعهد و اندیشمند، عرصه هرچه بازتر و خالی تر می ماند برای این هنرمندانی که در همین محافل و میهمانی ها در رفت وآمد هستند و با این کاردار و آن سفارتخانه در ارتباطند و به خارج می روند و می آیند.حالا اینان تبدیل می گردند به روشنفکران و اساتید جامعه فرهنگی و هنری و تئاتری کشور و الگویی برای جوانان و نوجوانان و هنرمندان و دانشجویان این رشته های هنری. اینها همچنان از سوی سفارتخانه ها حمایت می شوند و به نوبه خود به جذب استعدادها برای آنان می پردازند واین چرخه ادامه پیدا می کند.
برای مسئولان ما، تئاتر اهمیتی بسیار کمتر از سینما دارد. اما کشورهای غربی خلاف این را اعتقاد دارند و به همین دلیل هم روی تئاتر سرمایه گذاری های بالایی انجام می دهند تا اهداف از پیش تعیین شده ای را پیش ببرند. چون تئاتر تاثیر گذار است؛ برای اینکه زنده است و نفس به نفس با مخاطب ، برای اینکه در لحظه است و سینما هرگز این قدرت را ندارد و نخواهد داشت. غربی ها قرن هاست که به این قدرت شگفت انگیز و سحر گونه تئاتر پی برده اند و از آن بهره ها می برند؛ اما متاسفانه مسئولین ما هنوز متوجه این مهم نشده اند و هنوزکه هنوز است اندر خم یک کوچه اند.
با یک حساب سر انگشتی می بینید که تئاتر چه تاثیر شگرفی فقط به لحاظ کمی می تواند در جامعه داشته باشد. فرض بفرمائید نیمی از نمایش ها ، نمی گویم 80 یا 90 درصد؛ اصلا 30 درصد از نمایش هایی که اجرا می شود در راستای اهداف غربی ها باشد. به دیگر سخن از 200 تئاتری که هر روز روی صحنه می رود 60 نمایش؛ حال هر نمایش اگر فقط به طور متوسط 200 تماشاگر در هرشب داشته باشد -توجه بفرمائید نمایش هایی هستند که بیش از 500 تماشاگر در هر شب دارند- در یک ماه می شود شش هزار نفر، این را اگر ضربدر 60 نمایش بکنیم می شود 360هزار نفر، یعنی در ماه این تعداد نفر از نمایش ها دیدن می کنند. البته ما دست پایین را گرفتیم ، این را ضرب در تعداد ماه های سال بکنید یعنی 12 ماه می شود بیش از چهار میلیون نفر و این آمار کمی نسیت. آمار نگران کننده و هراس انگیزی است! این تازه فقط یک حساب سرانگشتی درسطح پایتخت است یعنی تهران بزرگ، اگر کل ایران را در نظر بگیریم وحشتناک تر هم خواهد شد. می بینید چه سرمایه گذاری هایی در خصوص تهاجم فرهنگی، هنری، فکری،مذهبی و... انجام می دهند.
اینها با ارائه ایده ها وموضوع های خاص به این هنرمندان مثلا روشنفکر و البته تامین تمامی هزینه هایشان به صورت حمایت از کارهای فرهنگی هنری در راستای ارتباط فرهنگی هنری بین کشورها از طریق کارداران فرهنگی هنری اشان اخلاقیات ، معنویات ، سنتها و آئین و باورها ،روابط اجتماعی وروابط بین زوجین، شکستن تابوهای فکری وعقیدتی ومذهبی واخلاقی و فردی واجتماعی ، ایجاد و تشریح روابط باز و بدون حدود ، تعریف دیگر گونه از غیرت و مردانگی و زنانگی ، ریختن قبح روابط چند سویه و ضربدری ، ایجاد شک و شبه بین زوجین و خانواده ها و سست کردن بنیان خانواده از طریق ایجاد شک و رفتارمتقابل تلافی جویانه بین افراد و دوستان و زوجین و فامیل و شکستن قبح این روابط، سست نمودن بنیان های اجتماعی و خانوادگی وفرهنگی و هنری و دینی ومذهبی و سنتی و... و پوسیده و خرافی جلوه دادن وکهنه و قدیمی انگاشتن اینها و... با این حساب فکر کنم خودتان متوجه شده اید که ما و همه چیزمان را هدف گرفته اند و گرنه یک میهمانی چندان محلی ازاعراب ندارد.
جالب اینجاست که در اکثر موارد مسئولین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و زیرمجموعه های آن مانند انجمن نمایش و... ازاین هنرمندان و آثارشان به بهانه فروش بالا و سلبریتی بودن و جذب مخاطب و.... حمایتهای مادی و معنوی واجرایی و اداری نیز به عمل می آورند! زبانم لال چنانچه هنرمند مدنظر یک زن باشد که دیگر حمایت ها صدردصد میشوند ، چنانچه به این حرفها اعتراض دارید فقط لطف بفرمائید چگونگی حمایت از نمایشی مانند تو مشغول مردنت بودی که جناب وزیر و معاونشان و مسئولین دیگر از آن دیدن کردند و یا نمایش خسیس که آن ماجرا را ببار آورد ... را مرور بفرمائید.
بنابراین بایدگفت این میهمانی ها به مثابه اتاق فکر و محافل نفوذ فرهنگی و محملی برای پرورش نفوذی ها و روشنفکرنماهای هنری و فرهنگی است. به دیگر سخن، دست آویزی جهت آشنایی با هنرمندان و ایجاد رابطه و البته عملیاتی کردن و هدایت و اجرایی نمودن ایده ها و طرح هایی است که مستقیما در راستای ناتوفرهنگی وتهاجم فرهنگی ، هنری ، فکری ، دینی ، اخلاقی و.. بیگانگان و دشمنان نسبت به ایران اسلامی و کشور عزیزمان و ایضا مسموم نمودن و منحرف کردن قشر جوان ونوجوان کشورگام بر می دارد.
سفارتخانه ها با این مهمانی ها و دعوت از هنرمندان ایرانی می خواهند از نزدیک حاصل کار خود را ببینند و از مطالعات میدانی و محیطی واقعی نیز بی بهره نمانند تا بتوانند دیگر ایده ها و طرح هایشان را نسبت به زمان و فضای حاکم بر جامعه ارائه دهند و این بسیار برایشان حائز اهمیت است که جمع های این چنینی را به وجود آورند.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، مسافر ، نود شب ، زیر آسمان شهر و نقطه چین جزو کارهای مطرح ساناز سماواتی بازیگر سینما و تلویزیون به شمار می رود. در عید نوروز با شش قهرمان و نصفی به تلویزیون آمد و این شب ها هم با سریال محرمانه یک کار نوجوانانه ارائه داده است. او نقش مادر را در این سریال شبکه سه ایفا می کند. سماواتی بازیگر نمایش کودکانه موزیکال است و بهترین سال های زندگی ما احمد کاوری را هم برای پخش از شبکه های تلویزیونی، آماده نمایش دارد.

این روزها علاوه بر بازیگری، بازرس انجمن صنفی بازیگران سینما و تلویزیون است و اوقات فراغت خود را به مطالعه، ورزش و کنار خانواده بودن و کارهای حمایتی می گذراند. او سفیر سلامت دانشگاه علوم پزشکی، سفیر هپاتیت در سازمان هپاتیت و سفیر تعاونی های صنایع دستی استان تهران است. سماواتی در حوزه کودکان کار، حمایت از حیوانات شهری و محیط زیست فعالیت می کند.

ساناز سماواتی بازیگری که هنوز سریال مسافر سیروس مقدم او در شبکه های سیما بازپخش می شود اما مثل آن روزها نقش به امثال این بازیگرانِ فعالِ گذشته پیشنهاد نمی شود. او هم اعتقاد به این کمرنگی دارد ولی با دلایلی که قدری تأسف بار است، چرا که او به خاطر داشتن مسئولیت بازرسی انجمن صنفی بازیگران سینما و تلویزیون خیلی دقیق تر و جزئی تر با برخی از این معضلات، برخورد کرده است.

سماواتی به خبرنگار خبرگزاری تسنیم گفت: ترجیح می دهم در شرایطی که روابط جای ضوابط را می گیرد گزیده کار شوم. من بازرس انجمن صنفی بازیگران سینما و تلویزیون هستم و دارم می بینم که سیاست های انتخاب بازیگر و عوامل در گذشته فراموش شده است. ما زمانی که کار بازیگری را شروع کردیم توانایی فرد در اجرای وظیفه ای که به او واگذار می شد در بالاترین کیفیت، ملاک بود.

وی با اشاره به ضدارزش هایی که امروز ارزش شده اند، تأکید کرد: این مشکل و معضل تنها برای منِ بازیگر به وجود نیامده بلکه در تمام حرفه ها و صنوف هنری ما وجود دارد، یعنی شما نمی بینید صدابرداری که کاربلد است بر سر کار باشد، اکثراً بیکارند! تصویربردار خوب و قدیمی در خانه نشسته و منشی صحنه حرفه ای هم خانه نشین شده و خیلی این حرفه ای ها را نمی بینیم. این نکته شاید یکی از آن ضدارزش هایی است که این روزها ارزش شده است.

این بازیگر سینما و تلویزیون با ابراز اینکه "رنج می برم وقتی امروز بازیگر اسپانسر مُد شده است"، تأکید کرد: یک معضلی که امروز به مُد در عرصه دنیای تصویر تبدیل شده و بسیار هم تأثیرگذار است موضوع بازیگر اسپانسر است که معنی آن را تا به امروز نفهمیده ام. در زمانی که ما شروع کردیم به کار بازیگری، آموزش های بازیگری استاد سمندریان را شرکت کردیم. جزو اولین گروه کانون تئاتر تجربی در سال 69 بودم و بعد جلوی دوربین آمدم. اما امروز همه چیز رابطه ای انجام می شود و من از فقدان ضوابط در دنیای بازیگری رنج می برم. ما یک استانداردهایی داشتیم و امروز به خاطر این فضای غیرتخصصی و غیراصولی رابطه بازی، این توجه به استانداردها و کیفیت فراموش شده است.

سماواتی فالوورها را تعیین کننده انتخاب بازیگرانِ امروزی دانست و اضافه کرد: این روزها هم می بینم و هم می شنوم که چقدر برای تهیه کنندگان ما دغدغه شده کدام بازیگر چقدر فالوور دارد، عمدتاً هم بازیگرانی هستند که در ابتدای راهند و سابقه چندانی هم ندارند ولی به جهت فعالیت زیادشان در فضای مجازی پُرکارتر می شوند، چون تهیه کننده بیشتر ترجیح می دهد این فالوور زیاد بازیگر سریال یا فیلم سینمایی اش شود، چون ذائقه مخاطب هم به این سمت رفته و فروش و صرفاً مخاطب برای تهیه کننده ما اهمیت دارد نه اینکه؛ آیا آن هنرمند از دانش های اولیه هنر بازیگری آن طور که باید و شاید برخوردار است یا خیر؟ آیا این کاری که او ارائه می دهد می تواند مولّد خوبی برای انتقال مفاهیم درست به جامعه باشد؟

وی با انتقاد از تعیین تکلیف کردن اسپانسرها برای صداوسیما، گفت: ورود سرمایه و اسپانسرها به حوزه کارهای نمایشی خصوصاً در صداوسیما یک مشکل مضاعفی را پدید آورده، چون در گذشته کار می کردیم همه متمرکز از یک فرآیند و پروسه ای، دستمزدهایمان را دریافت می کردیم ولی امروز اسپانسرها تعیین کننده اند. آن ها می گویند "من پول آوردم و من بازیگر و عوامل را انتخاب می کنم". از طرفی با سفارش آدم ها و آشنایان خودش را پشت دوربین و جلوی دوربین حاضر می کند، بنابراین به دلیل ورود سرمایه و تزریق مسائل مالی، تعیین کننده است و خیلی از کسانی که اسپانسر هستند سواد کار ما را ندارند و بنابراین نمی توانند در حوزه دنیای تصویر کارهای تأثیرگذاری ارائه دهند، بنابراین تأثیرگذاری و محتوا هم در این ورطه، قربانی می شود.

سماواتی با طرح این سؤال که چرا باید آی فیلم این قدر بیننده داشته باشد، افزود: امروز مردم مرا می بینند از من تشکر می کنند به کارهای حرفه ای و نوستالژی که در شبکه آی فیلم روی آنتن می رود، به همین خاطر است که آی فیلم آن قدر بیننده دارد، چون کارهای قدیمی را بازیگران حرفه ای، و نوستالژیک را کاربلدها کار کردند و مردم به من در کوی و برزن می گویند "شما به شخصیت فیلم ها بوی زندگی واقعی دادید، تصنعی نبودید و صورت هایتان جراحی زیادی نداشت، تغییر فرم آن چنانی نداشتید و سادگی در بازی تان بود؛ درست برای نقش ها انتخاب می شدید و نه اینکه از روی رابطه و صرفاً چهره و فالوور!"، سریال های قدیمی از کاربلدهای این عرصه بودند.

وی با بیان اینکه امروز کسی تهیه کننده می شود که اسپانسر بیاورد، گفت: در زمانی که من کار بازیگری را شروع کردم یک تولید و جانشین تولید داشتیم. یک اصطلاح خاصی است کسی که می خواست وارد عرصه تولید بشود سه سال تمام باید دستیار تولیدی کار می کرد تا آرام آرام ارتقاء پیدا کند. الآن فردی اسپانسر بیاورد عنوان تهیه کننده را به او می دهند و می تواند کار تولید کند. حرفه ای گری به ورطه فراموشی سپرده شده و الآن موضوع مادیات ارجحیت بیشتری دارد و در نهایت کار بی کیفیت تولید می شود. کارگردان را هم تحت فشار قرار می دهند که اگر بخواهد کارش را با دقت و درایت انجام دهد حتی تذکر می گیرد؛ چرا که این اسپانسرها عمدتاً می گویند "بگیر بریم"! سرعت بیشتر از کیفیت برایشان اهمیت دارد؛ این اتفاقات است که بی کیفیت شدن و تهی شدن فضای هنری لطمه می زند، چرا که کار هنری لازمه اش صبوری و خلاقیت است.

بازیگر سریال تولدی دیگر داریوش فرهنگ درباره معضل دیگر این روزهای بازیگری صحبت کرد که بازیگران پول می دهند تا در سریال و فیلم سینمایی بازی کنند. او به خبرنگار خبرگزاری تسنیم ، تصریح کرد: این روزها کنار تعیین کننده بودن اسپانسرها، به کرّات به گوش من می رسد پول به اسپانسرها می دهند تا بازیگر بشوند، معنی اش این است که "پول بدهید بازیگر شوید!"، این معضل بزرگی است. وقتی مادیات وارد عرصه هنر می شود، به نظر من لطافت و قداست هنر تحت تأثیر قرار می گیرد و یک گونه ای هنر سفارشی می شود، برای همین شاید همین تأثیرگذار بوده باشد و مد شده است؛ متأسفانه اسپانسرها بازیگر می آورند و دو بازیگر خاص کار را به دست می گیرند و بعد می گویند کار هم خوب شده است، در حالی که ما می بینیم خیلی از هنرمندان مستعد خانه نشین شده اند و برای آن نقش، مناسب تر بوده اند.

سماواتی گزیده کاری را در برخی اوقات پسندیده دانست که پیشینه و کارنامه قدرتمند و خاطره انگیز خودش را به خاطر فقط بودن در دنیای تصویر از بین ببرد، خاطرنشان کرد: نکته دیگر در روزهای کم کاری و کمرنگ شدن توجه به پیشینه و کارنامه هنرمند است، چرا که کاربلدها هیچ گاه کار غیرحرفه ای انجام نمی دهند و عمدتاً با گروه هایی که الفبای اولیه کار را هم بلد نیستند فعالیت نمی کنند، چرا که هم به لحاظ فقدان هنر و هنرمندی رنج می برند و از طرف دیگر گروهی که تخصصی نباشد در ارائه تعهدات مالی هم غیراصولی رفتار می کند. در این شرایط چه اصراری است که پُرکار باشیم؟ گزیده کار کنیم ولی با افرادی که در این حرفه صاحب شناسنامه اند و به اصول هنر و هنرمندی واقفند. امثالِ من بارها برای گرفتن پول دردسر داشته ایم، به همین خاطر در خانه به مطالعه و ورزش کردن می پردازیم؛ توجه به خانواده را جدی می گیریم تا کارهای درست و اصولی پیشنهاد شود. هنرمند زمانی موفق است و می تواند از کارنامه قدرتمند خودش دفاع کند که احترامش در دنیای تصویر حفظ شود. حتماً متن و کارگردانی خوب و سنجیده اهمیت دارد.

وی در خصوص توجه به نقش و کاراکتر زنان در سریال ها و فیلم هایی سینمایی، گفت: یک نکته ای که برای پیشکسوتان به یک معضل تبدیل شده گریبان نقش خانم ها را هم گرفته است. همان طور که برای پیشکسوتان آن طور که باید و شاید متن خوب نوشته نمی شود و کمتر کاراکترهای فرعی دیده می شوند، نقش های زیبایی هم برای خانم ها نوشته نمی شود. در صورتی که زمانی خانم ها محور داستان های نمایشی بوده اند و بارها هم دیده ایم که سریال ها یا فیلم های زن محور چقدر موفق شده اند. البته برخی اوقات هم به علت تعدد بازیگر، کمتر توفیق شده که من بازیگر نقش های مؤثر زنانه در سینما و تلویزیون باشم.

سماواتی در خاتمه با اشاره به یک سریال تلویزیونی آماده نمایش، خاطرنشان کرد: در عید امسال دو سریال تلویزیونی شش قهرمان و نصفی و زندگی شگفت انگیز است از تلویزیون پخش شد که بنده در این سریال ها حضور داشتم. در سریال جدید احمد کاوری به نام بهترین سال های زندگی ما هم حضور دارم که تابستان امسال به تلویزیون می آید. البته تله فیلم رامینالدو را برای کودک و نوجوان کار کردم که آن هم قرار است به زودی روی آنتن شبکه های سیما برود.

انتهای پیام/*

به گزارش گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان ، احمد مومنی راد سخنگوی هیئت منصفه دادگاه مطبوعات استان تهران در تشریح جلسه امروز دادگاه مطبوعات اظهار کرد: مدیر مسئول سایت پرتاب نیوز به اتهام افترا به اتفاق آرا مجرم شناخته نشد.

وی ادامه داد: مدیر مسئول سایت بانک ورزش به اتهام نشر اکاذیب به قصد اضرار به غیر با اکثریت آرا مجرم شناخته نشد.

مومنی راد افزود: مدیرمسئول هفته نامه امید جوان به اتهام نشر اکاذیب به قصد تشویش اذهان عمومی با اکثریت آرا مجرم شناخته شد و به اتفاق آرا مستحق تخفیف دانسته نشد.

سخنگوی هیئت منصفه دادگاه مطبوعات استان تهران در پایان خاطرنشان کرد: به این پرونده های مطبوعاتی در شعبه سوم دادگاه کیفری یک استان تهران به ریاست قاضی کاشانکی رسیدگی شد.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار حوزه رسانه گروه اجتماعی خبرگزاری آنا ، امروز 27 خردادماه ساعت 10 صبح مدیران برخی رسانه ها و مطبوعات با حضور در دفتر معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد به مشکلات رسانه ها خواهند پرداخت.

در این دیدار که مدیران مسئول نشریات کاغذی و رسانه های آنلاین حضور خواهند داشت با بیان مشکلات کاغذ و اقتصاد در رسانه به گفتمان خواهند پرداخت.

همچنین این مدیران درباره مشکلات رسانه، اگهی های دولتی، یارانه، بیمه و افت چشمگیر تیراژ مطبوعات با معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد به گفتگو خواهند نشست.

مدیران مسئول با حضور و دیداری حضوری با معاون مطبوعاتی سعی دارند تا مشکلات مطبوعات را از خدادی مطالبه کنند.

انتهای پیام/4046/

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از اصفهان، عبدالهادی فقهی زاده در بازدید از موسسه قرآن و عترت بینه اصفهان که (شنبه، 25 خرداد) انجام شد، با تمجید از فعالیت های آموزشی و قرآنی این موسسه گفت: قرآن آموزان این موسسه مصداق آیه مثل کلمه طیبه کشجره طیبه اصلها ثابت و فرعها فی السما هستند و امیدواریم خداوند به مربیان قرآنی این موسسه و تمام فعالان قرآنی اجر جزیل در دنیا و آخرت عطا فرماید.

معاون قرآن و عترت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی اظهار کرد: مهم تر از یادگیری قرائت قرآن، یادگیری تفسیر و فهم دقیق آن بوده و عمل به دستورات انسان ساز قرآن کریم آن اصل اساسی است که باید به آن رسید، موفقیت اصلی همان قرآنی شدن، قرآنی بودن و قرآنی ماندن است که امیدوارم به آن نائل شوید.

در ابتدای این بازدید، مدیر موسسه قرآن و عترت بینه اصفهان به بیان توضیحاتی پیرامون فعالیت های این موسسه پرداخت./

پایان پیام/ 129

حجت الاسلام حبیب رضا ارزانی یکشنبه در نشست شورای هماهنگی بزرگداشت دهه کرامت کشور که به میزبانی حرم مطهر احمد بن موسی شاهچراغ (ع) برگزار شد افزود: دهه کرامت یکی از ثمرات نظام جمهوری اسلامی ایران است.
وی ادامه داد: دهه کرامت با میلاد حضرت معصومه (س) آغار می شود و روز ششم ذی القعده با حضرت احمد بن موسی شاهچراغ (ع)، حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) ادامه می یابد و در نهایت با میلاد امام هشتم (ع) خاتمه می یابد.

دهه کرامت سال 98 با سیزدهم تیرماه تا بیست و دوم این ماه مصادف شده است.
مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با بیان اینکه اگر می خواهیم آسیب های اجتماعی در جامعه کاهش یابد بهترین مدل تکریم فرد، خانواده و جامعه دنبال کنیم، افزود: در دهه کرامت ما نه تنها نشاط اجتماعی را افزایش می دهیم بلکه تکریم آحاد جامعه را دنبال می کنیم.
مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در ادامه با اشاره به فعالیت های شورای هماهنگی بزرگداشت دهه کرامت گفت: برای بزرگداشت دهه کرامت امسال 6 کارگروه و یک هیأت اندیشه ورز داریم که فعال هستند و تلاش می کنند برنامه هایی را سامان مند انجام دهند؛ تلاش شورا هماهنگی و انسجام بخشی به فعالیت ها است.
ارزانی همچنین به موضوع تشکیل بنیاد بین المللی احمد بن موسی (ع) اشاره کرد و گفت: اگر تولیت این بارگاه مقدس در این زمینه تصمیم بگیرد ما ننیز برای شکل گیری آن کمک می کنیم.
9254 / 1876‬

اتحاد خبر:گفتگوی پنجاه وهشتم خانه فرهنگ دشتستان درتاریخ بیست وپنج خرداد ماه با علیرضا بحرینی با موضوع "وضعیت و جایگاه تئاتر دشتستان"

در متن تنظیم شده، جهت سهولت مطالعه برای خوانندگان محترم، پرسش ها با علامت (●) و پاسخ های مهمان برنامه با علامت (●●) مشخص شده است.

●امیر نوری زاده: برای پیشگفتار و ورود به مبحث اصلی لطفا بفرمائید خود کلمه ی تئاتر یعنی چه و خاستگاه این واژه چیست؟

●●علیرضا بحرینی: تئاتر یک کلمه یونانی می باشد؛ به معنای نمایش یا دیده شدن و ریشه این کلمه به زمان یونان باستان بر می گردد. لازم هست که عنوان کنم نمایش شامل هر گونه آیین و مراسمی می شود که عده ای به تماشا می نشینند.

●امیر نوری زاده: واژه ی تئاتر از چه زمانی وارد فرهنگ و جامعه ی ایرانی شد؟

●●علیرضا بحرینی: تئاتر با نمایش تفاوت دارد. تئاتر یک چارچوب و قواعد خاص و کلی در سراسر جهان دارد؛ ولی نمایش اینگونه نیست . تاریخ دقیق و محکمی برای ورود تئاتر به ایران وجود ندارد؛ ولی به صورت مدرن و امروزی در زمان ناصرالدین شاه وارد ایران شد . البته قبل از آن ما تعزیه داشتیم که ناصرالدین شاه در سفرهای خود به اروپا تئاتر مدرن را وارد کشور کرد.

●امیر نوری زاده: جناب بحرینی در مورد تاریخچه ی تئاتر دشتستان اگر چیزی در ذهن و خاطر دارید بفرمائید.

●●علیرضا بحرینی: تئاتر دشتستان در دوره های مختلف بزرگان زیادی داشته و همواره افتخار آفرینی کرده اند. متاسفانه یکی از مشکلات تئاتر ما این است که هیچ وقت این افتخارات و نام عزیزان مکتوب نشده است.

●امیر نوری زاده: از نظر شما وضعیت تئاتر دشتستان چگونه است؟

●●علیرضا بحرینی: این سوال شما را اجازه بدهید در دو بخش کوتاه جواب دهم: 1- بخش فنی که خدا را شکر در چند سال اخیر با همت و تلاش هنرمندان زحمت کش و بی ادعا جان تازه ای به این هنر داده؛ هرچند مشکلات زیادی سر راه این عزیزان بوده و هست 2- بخش حمایتی و امکاناتی که متاسفانه بهتر که نشده بدتر هم شده؛ البته پارسال دو تئاتر از برازجان که در جشنواره های ملی بودند از سوی اداره کل ارشاد استان حمایت شدند؛ ولی این کافی نیست و نباید این حمایتها به یکی دو گروه و مقطعی ختم شود.

●امیر نوری زاده: در دشتستان چند گروه فعال تئاتر داریم؟

●●علیرضا بحرینی: در برازجان سه گروه ثبت شده داریم که در حال فعالیت هستند؛ ولی به طور دقیق از تعداد گروههای ثبت شده در دیگر نقاط دشتستان اطلاع دقیقی ندارم، هرچند تعداد زیادی گروه داریم که فعالیت می کنند اما ثبت انجمن هنرهای نمایشی کشور نشده اند.

●امیر نوری زاده: این گروه هایی که فرمودید آیا از طرف انجمن هنرهای نمایشی و یا اداره ی ارشاد حمایت مالی هم می شوند؟

●●علیرضا بحرینی: خیر ، هرچند در همان سال اول وعده دادند که سالانه کمک شود ولی تا به امروز کمکی نکردند.

●امیر نوری زاده: پس چطور با توجه به عدم حمایت از طرف مسئولین بالادست به حیات هنری خود ادامه می دهند؟آیا اجراهای عمومی پاسخگوی هزینه ی صفر تا صد یک نمایش هست؟اصلا تماشاچی به اون اندازه هست و استقبال صورت می گیرد ؟

●●علیرضا بحرینی: در سالهای گذشته گروه های هنری در سالنی که اداره ارشاد در اختیارشان قرار می داد، تمرین و پس از ماه ها اجرا می کردند؛ که با مبلغی که از بلیط فروشی بدست می آوردند هزینه دکور، لباس و غیره را جبران می کردند؛ اما دو سه سالی هست همان سالن را هم به بخش خصوصی واگذار کردند و باید کرایه سالن را هم به هزینه ها بیفزایند که مشکلاتی را در این دو سه سال به وجود آورده است.

●امیر نوری زاده: با این تفاسیر آیا امیدی به بهبود وضعیت و جایگاه تئاتر دشتستان هست؟

●●علیرضا بحرینی: ما همه ی این سالها با امید به آینده کار کردیم و همچنان امیدواریم؛ ما از لحاظ استعداد واقعا چیزی کم نداریم و در سطح مطلوبی هستیم ، همانطور که دوستان اطلاع دارند در این سالها هر وقت بازیگر جدیدی وارد تئاتر شده درخشیده و بعضا در جشنواره ها افتخار آفرینی کرده است، اما تا رسیدن به وضعیت مطلوب در بخش امکانات فاصله داریم. ما همچنان تنها شهرستان استانیم که پلاتو نداریم و بدتر از پلاتو نور موضعی هم نداریم؛ این در حالیست که بزرگترین شهرستان استان هستیم . با این وضعیت که مثلا با ساخت نورهای دست ساز بخواهیم با دیگر گروههای استان در جشنواره ها و یا شرکت در جشنواره های ملی رقابت کنیم؛ کاری بسیار دشوار خواهد بود، هرچند در این سالها گروههای شهرستان دشتستان با دستان خالی کارهای بزرگی کردند.

●امیر نوری زاده: کلام آخر در این بخش؛ به نظر شما اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متولی بخش هنر در دشتستان آیا سهم خود را به نحو احسنت در زمینه ی تئاتر انجام داده است؟

●●علیرضا بحرینی: درسته که تصمیم های کلان در بخش فرهنگ و هنر؛ کشوری و استانی است؛ اما در سالهای گذشته آنگونه که هنرمندان انتظار داشتند؛ از طرف اداره ارشاد برازجان حمایت نشدند و این فقط به تئاتر بر نمی گردد، همه هنرمندان این گلایه را دارند؛ هرچند با انتخاب جناب شنانپور انتظار داریم شرایط بهتر شود و حداقل یکی باشد که از حق و حقوق هنرمندان در استان دفاع کند.

●امیر نوری زاده: دوستان و همراهان ارجمند خانه فرهنگ دشتستان در این بخش از گفتگو با طرح سوال از مهمان برنامه و بیان نظرات ارزشمندتان در خدمت شما هستیم.

●امیر نوری زاده: آقای بحرینی ضمن عرض خسته نباشید.وارد بخش دوم گفتگو می شویم و خواهش می کنم تا آنجا که امکان دارد پاسخگوی سوالات مرتبط با بحث دوستان باشید.

●●علیرضا بحرینی: تشکر. خدا قوت به شما . بله حتما در خدمت دوستان هستم.

●حسین بهزادی:

1.چارچوب های تئاتر و تفاوت آن با نمایش (حالا چه طنز و و چه جدی و چه کودک و بزرگسال)چیست؟

2. تئاتر خوب چه مولفه هایی دارد؟

3.معیار سنجش یک کار خوب چیست ؟

4.برای اینکه در تئاتر یا نمایش موفق باشیم چه راهکاری را پیشنهاد می دهید؟

●●علیرضا بحرینی: تئاتر امروزه علاوه بر هنر یک فن است و یک سری تکنیک ها و قوانینی دارد که برای زیبا، بهتر نشان دادن و درک بهتر آن است.مثلا یک نمایش روحوضی فهماندنش به یک فرد خارجی سخت است؛ اما اگر تکنیک های بازیگری، کارگردانی و بخشهای دیگر رعایت شود قاعدتا آن تماشاگر درک بهتری خواهد داشت .هر تئاتری که استانداردها را رعایت کند و حس بهتری انتقال دهد؛ قطعا موفق خواهد بود. من پیشنهاد می کنم نمایشنامه ای کار شود که ساختار و روایت خوبی داشته باشد و بازیگر و کارگردان توانایی اجرای آن را داشته باشند.

●ساناز دانشگر: ممنون از گفتگوی خوبی که ارائه دادید.آقای بحرینی چرا دوستان هنرمند در برازجان بیشتر تمایل به اجرای تئاتر های خارجی دارند؟چرا تئاترهای فولکور و ایرانی (سنتی) به ندرت دیده می شود؟

●●علیرضا بحرینی: سپاس از شما. این طور نیست که صرفا به تئاترهای خارجی علاقمند باشند؛ هرچند هر کارگردان و بازیگری سلیقه خاصی دارد؛ اما فکر می کنم بزرگترین مشکلی که هست و اغلب در سراسر کشور با آن دست به گریبان هستند؛ نمایشنامه خوب ایرانی است. نمایشنامه خوب ایرانی هم که پیدا می شود بچه های ما توانایی اجرایش را ندارند . در دشتستان و بخصوص برازجان بزرگترین ضعف ؛ در این بخش فقر نویسنده است؛ البته در سال های اخیر در آبپخش کارهای بومی خوبی به اجرا در امده است.

●مهدی کفایی: فرمودین که پارسال دو تئاتر از برازجان در جشنوارهای ملی بودند، که از سوی اداره کل ارشاد حمایت شدند ولی ...من شنیده ام حمایت از تئاتری که در جشنواره فجر پلاس تهران حضور داشته (البته اگر صحیح گفته باشم) کلا حدود ده میلیون تومان بوده! آیا این مبلغ ناچیز واقعا هزینه این گروه را در پایتخت تامین کرده است؟ البته مجدد عرض می کنم که فقط شنیده ام.

●●علیرضا بحرینی: بله این گروه خود ما بود که در بخش فجر پلاس جشنواره فجر حضور داشتیم. قطعا این هزینه برای حضور یک گروه دوازده نفری به مدت پنج روز در تهران کافی نیست . ما مجبور شدیم بخش عظیمی از دکورمان را نبریم. اگر مساعدت و همکاری خانم حسینی از اعضای شورای شهر نبود واقعا اجرای این نمایش به مشکل می خورد . در واقع با کمک ده میلیونی اداره کل ارشاد ، کمک های خانم حسینی ، درآمد حاصل از بلیط فروشی در اجرای عموم برازجان و مقداری از جیب شخصی توانستیم اجرا برویم.

●ساناز دانشگر: برای اینکه مردم دشتستان را به دیدن تئاتر، بیشتر علاقمند کنیم ؛ جوری که تماشای تئاتر به عنوان یک دغدغه و فرهنگ در دشتستان جا بیفتد ، چه راهکاری ارائه می دهید؟

●●علیرضا بحرینی: با تولید تئاترهای خوب و قوی، فراهم نمودن امکانات بهتر و بیشتر ، می توان این مهم را ایجاد کرد.

●امیر نوری زاده: آیا هنرمندان باهم هماهنگ هستند؟ ازهم پشتیبانی می کنند؟ آیا خود اهالی تئاتر در مسیر درست پیشرفت هستند؟

●●علیرضا بحرینی: همواره در دوره های مختلف اختلاف سلیقه بوده و هست و خواهد بود؛ این فقط به دشتستان بر نمی گردد؛ اما خدا را شکر در این سال های اخیر بچه های تئاتر بیشتر با هم رفیق شدند و به هم کمک می کنند ؛ ولی درباره بخش آخر باید بگویم بعضا دوستانی مسیر اشتباه را در پیش می گیرند و بشدت هم براشتباهشان پا فشاری می کنند. متاسفانه بعد از مدتی شکست می خورند.

●غلامرضا شنبدی: فرمایشات جناب بحرینی درد دل کهنه ایست از سالهای متمادی که برای همه ما یک عادت شده ...ما همه دنبال راه کار میگردیم، که بتواند این هنر زیبا که در شهر ما نفس نفس میزند را یاری کند...

●●علیرضا بحرینی: دقیقا موافقم حاجی جان

●غلامرضا شنبدی: نبود بودجه کافی، نداشتن پلاتوی حرفه ای،کمبود نویسنده حرفه ای و...

●امیر نوری زاده: جناب بحرینی، حالا که جناب شنبدی هم تشریف آوردند در سالیان اخیر شاهد برگزاری جشنواره ی تئاتر دشتستان هستیم.آیا این جشنواره از نظر کیفی در حد و اندازه ی مطلوب قرار دارد؟

●غلامرضا شنبدی: جناب بحرینی خودشان سالهاست کار حرفه ای می کنند و مشکلات را خوب می دانند، فقط بیان کردن مشکلات نمیتواند به ماکمک کند...

●●علیرضا بحرینی: شما لطف دارید. استاد جان درس پس می دهیم؛ بله متاسفانه اتفاق خاصی در این سال ها نیفتاده است.

●●علیرضا بحرینی: با کسب اجازه از استاد خودم جناب شنبدی. جشنواره برازجان از قدیمی ترین و معتبرترین جشنواره های استان هست که چند سالی به دلیل کمبود امکانات و مشکلات مالی برگزار نشد؛ ولی چند سالیست که باز رونق گرفته و خدا را شکر سال به سال بهتر می شود. این چیزی نیست جز همدلی و همکاری همه ی بچه های تئاتر و بزرگی پیشکسوتان و بزرگترهای ما در برگزاری جشنواره در برازجان.

●غلامرضا شنبدی: در تکمیل فرمایشات آقای بحرینی باید عرض کنم که برگزاری جشنواره سال به سال برای بهتر شدن هزینه هایی دارد؛ که انتظار داریم مسئولین محترم نگاه ویژه ای به آن داشته باشند. این جشنواره با حضور گروه های خوب استان می تواند ایام شکوفایی نمایش شهرمان باشد هرچند با مشکلات مالی عدیده ای دسته پنجه نرم میکنیم که جناب عوض پور وجناب بحرینی در جریان آن هستند.

●غلامرضا شنبدی: دوست داشتم بصورت میدانی و حضوری این بحث را ادامه دهیم، ولی در این زمان اندک بایستی عرض کنم جشنواره تئاتر دشتستان اتفاق فرخنده ای در تاریخ تئاتر دشتستان است.

●حسن رزم آزما: دوستان عزیز در خاص محبت کردند که در گفتگوی امشب مشارکت داشته باشم. بنده در خدمت عزیزان هستم؛ ولی برای بهتر دنبال کردن مباحث با حضور استاد شنبدی بعنوان بزرگ ما و نماینده بنده سعی می کنم از این گفتگو استفاده ببرم.

●عبدالرحیم کاویانی: آقای بحرینی بحث آموزش یکی از بزرگترین مشکلات ماست؛خیلی ها دوست دارند تئاتر کار کنند؛ ولی متاسفانه کلاس یا دوره ی آموزشی که بتوان به آنها معرفی کرد را در سطح دشتستان نداریم.

●غلامرضا شنبدی: بله همیشه آموزش جهت پیشرفت حرف اول را میزند؛ ولی بار مالی آن بایستی تامین شود. حضور اساتید جهت تدریس هزینه هایی هم دارد، ما سالن بسیار خوبی در کنار مجتمع شهید شاهینی داریم که متاسفانه بدلیل عدم تامین بودجه و تکمیل آن؛ هنوز بعد از چند سال افتتاح نشده که الان مخروبه شده است.

●●علیرضا بحرینی: بله آقای کاویانی یکی از مشکلات بزرگ ما آموزش است. ما دوستانی داریم که متاسفانه توانایی تدریس ندارند؛ ولی علاقمند هستند. در جاهای مختلف بدون مجوز به طور غلط آموزش می دهند و بعد از مدتی بدون نتیجه همه چیز تعطیل می شود. این کارشان در واقع به تئاتر لطمه میزند . دوستان در سال های گذشته اساتید بزرگی را از استان و تهران دعوت کردند ولی استقبال چندانی نشد که باید ریشه یابی شود؛ هرچند فکر می کنم بخاطر این است که دوستان می خواهند در زمان اندکی مثلا بازیگر یا کارگردان شوند که قطعا شدنی نیست.

●عبدالرحیم کاویانی: بله آقای شنبدی هزینه دارد؛ ولی به نظر من همانطور که می توانیم برای حضور در جشنواره بودجه بگیریم؛ برای استاد هم می توانیم بودجه بگیریم.

●●علیرضا بحرینی: بله راهکار های ساده ای هست؛ که باید انجام شود.

●عبدالرحیم کاویانی: فکر میکنم اگر حضور استاد همراه با یک کار عملی همراه باشد بهتر میتواند خروجی داشته باشد.

●غلامرضا شنبدی: آقای بحرینی بنظر شما مقصر این اتفاق و برگزاری این کلاسها کیست؟؟؟

●●علیرضا بحرینی: اول خود ما که سکوت کردیم و بعد اداره فرهنگ ارشاد. هرچند در این یک ماه اخیر اداره سختگیری هایی انجام میدهد.

●غلامرضا شنبدی: همه اینها درست؛ولی آقای کاویانی تا پول نباشد هیچ اتفاقی نمی افتد...البته ببخشید عزیزان چون من بانکی هستم مسائل مالی برایم خیلی مهم است ...در هرصورت عزیزان هنرمند، بنده معتقدم با نشست های مختلف و آسیب شناسی، تامین بودجه و برگزاری کلاسهای آموزشی میتوانیم کمی به جلوتر حرکت کنیم.

●عبدالرحیم کاویانی: آقای شنبدی بنده که نگفتم بدون پول میشود؛ اتفاقا باید پول باشد، ولی می گویم با پیگیری ها می شود این پول را به دست آورد ، همین جور که برای حضور در جشنواره این کار را می کنیم.

●ساناز دانشگر: چه بسا برازجان و هنرمندان دشتستانی توانایی برگزاری جشنواره فولکور در سطح کشوری را دارند...البته اگر حمایت مالی،معنوی شوند و همینطور اگر سالن خوب داشته باشیم،مردم دشتسستان با آن همه تمدن کهن لایق بهترین ها هستند،امید است که مسئولین استانی نگاه ویژه ای به دشتستان بخصوص در حوزه هنرهای نمایشی داشته باشند. به امید شکوفایی و درخشش هنرمندان دشتستانی.

●●علیرضا بحرینی: من اتفاقا در همین رابطه برای شورای شهر برازجان پیشنهادی داشتم؛ بجای اینکه هر سال هزینه زیادی برای هفته برازجان داشته باشند یک جشنواره ملی ترجیحا آیین و سنتی برگزار کنند. هر روز مردم ما در سطح شهر نمایش خیابانی با لباس و رنگهای مختلف می بینند. یک هفته شاد و متفاوت خواهد بود.

●غلامرضا شنبدی: البته اقدام آقای بازدار بابت دعوت از هنرمندان غیر از شهر خودمان ستودنی و قابل تقدیر است.

●●بحرینی: بله من این چند روز شاهد زحمات ایشان بودم و الحق تلاش کردند ، اما باید عنوان کرد که کم کم تئاتر کودک دارد زیاد میشود و باید به تئاتر بزرگسال هم توجه شود.

●غلامرضا شنبدی: دلیل دارد و آن هم بحث برگشت هزینه است.

●عبدالرحیم کاویانی: باید اتفاقی بیفتد که در نمایش بزرگسال هم همین برگشت هزینه ها صورت گیرد.

●غلامرضا شنبدی: متن جذاب وجود ندارد؛ یا لااقل بچه های ما دست بکار نمیشوند؛متن هایی که میتواند تماشاگر را به سالن ها بکشد و روی صندلی ها میخکوب کند.

●عبدالرحیم کاویانی: می توانیم با دعوت از گروه های خارج از استان این مشکل را حل کنیم.

●امیر نوری زاده: بله در ورزش هم برای پیشرفت مربی خارجی می گیرند و در بسیاری از مواقع جواب میدهد.

●غلامرضا شنبدی: بسم الله ؛آقای کاویانی این هم فکرخوبی است،همین کاری که آقای رضا بازدار دارد انجام می دهد که کاری ستودنی است.

●عبدالرحیم کاویانی: باید آقای بازدار به عنوان تهیه کننده زحمتش را بکشد.

●حسن رزم آزمای: نمی خواهد از خارج از استان کسی را بیارورید. مردم تشنه نمایش کمدی هستند ؛ با این همه پتانسیل های خوبی که داریم نیازی به جای دیگری نیست.

●امیر نوری زاده: جناب رزم آزمای به عنوان کسی که سالها در حوزه ی تئاتر فعالیت داشتید و در برهه ای از زمان مسئولیت فرهنگسرای ارشاد هم با شما بود. اگر پیشنهادی دارید که به پیشرفت و تثبیت جایگاه تئاتر دشتستان کمک می کند در خدمت شما هستیم.

●حسن رزم آزمای: جناب آقای نوری زاده عزیز، در تمام فرهنگ های کشور ها چه کشورهای پیشرفته و غیر پیشرفته دنیا؛ اهمیت ویژه ای به هنر و الخصوص هنر نمایش می دهند؛ حتی در بعضی از کشورها نهادهای دولتی موظف به حمایت قاطع از هنر نمایش هستند.
متاسفانه در این بخش از زمان؛ حکومت ما تازه هنر را رها کرده و به بخش خصوصی جهت درآمد تبدیل نموده که بسی جای تاسف است. هنرمند، فرزند صغیری است که در خانواده محتاج توجه، کمک ، هزینه ،آموزش و ... است. حال این فرزند چگونه هزینه کند و بزرگ شود؟!

●● علیرضا بحرینی: اداره های ما بودجه فرهنگی خوبی دارند. اگر همه کمک کنند من قول می دهم می توانیم بزرگترین اتفاق فرهنگی و هنری در کشور را رقم بزنیم ، کاری که مازندران سال ها قبل در تئاتر آیین و سنتی انجام داد.

●غلامرضا شنبدی: البته ما بایستی به درآمدزایی در این عرصه نیز فکر کنیم؛ ازجمله بستن کارهای سفارشی برای اداراتی که بودجه فرهنگی دارند.

●غلامرضا شنبدی: جا دارد از زحمات جناب مهدی عوض پور که الحق در این چند سال مخصوصاً در ایام جشنواره زحمات زیادی کشیدند تشکر کنم.همچنین سپاسگزارم از جناب نوری زاده عزیز و همه دوستان گلم انشالله یک وقتی را حضوری دور هم به بررسی مشکلات بپردازیم و دنبال راه کار باشیم و در پایان حضور جناب شنانپور عزیز را در رأس فرهنگ و هنر دشتستان به فال نیک می گیریم و امیدوارم با پیگیریهای بطور جّد ایشان شاهد افتتاح سالن جدید جنب مجتمع و کلنگ زنی پلاتوی جدید در پشت مجتمع باشیم.

●امیر نوری زاده: خواهش می کنم جناب شنبدی بزرگوار؛ ان شاءالله برای نشست حضوری هم برنامه ریزی خواهیم کرد. خانه فرهنگ دشتستان با کمال میل درکنار هنرمندان فرهیخته و خوب دشتستانی بوده و هست.

●امیر نوری زاده: جناب بحرینی با توجه به پتانسیلی که از اهالی تئاتر سراغ دارید،چه راهکاری برای پیشرفت و رسیدن به جایگاه واقعی تئاتر دشتستان دارید؟ (همراهان گرامی در صورت تمایل پیشنهادات و راهکارهای خود را در ادامه ی فرمایش جناب بحرینی بنویسید)

●●علیرضا بحرینی: آموزش صحیح _همدلی _تلاش _استقبال عمومی از تئاتر

امیر نوری زاده :

ریشه یابی مشکلات تئاتر دشتستان با حضور اهالی تئاتر و پیشکسوتان

مطرح کردن راهکارهای مناسب و عملی

پیگیری و نظارت بر وصول مطالبات بحق از مراجع ذی صلاح

همراهی و همدلی اهالی تئاتر و متولیان هنر در سطح شهرستان

●رضا بازدار: حرفهایی دارم ولی مجال نیست؛ آرزوی موفقیت برای تمامی هنرمندان شهرم بخصوص حوزه نمایش دارم.

●امیر نوری زاده: جناب بازدار،گفتگو با اعلام قبلی بود و در زمان مشخص؛همین حالا 45 دقیقه وقت اضافه داشتیم ولی باز هم در خدمت شما هستیم؛ نظرات و فرمایشات خود را کوتاه بیان کنید.

●رضا بازدار: ان شالله فرصت های آینده ؛ ولی در یک جمله عرض می کنم؛ بخش خصوصی که مسئولیت فرهنگسراها را دارد تا کنون نه تنها سدی در مقابل هنرمندان نبوده بلکه با سند عرض می کنم حتی بعضی از مواقع بیش از خود اداره ارشاد کمک حال و در کنار هنرمندان بوده؛ این امر بر خود هنرمندانی که با ما کار کرده اند واضح و روشن است. بنده در حوزه نمایش کودک برنامه هایی داشته و در حال اجرای برنامه های خود هستم. به امید خدا؛ در خصوص تئاتر بزرگسال هم در همین سال اقدامات زیاد و بسیار ارزشمندی خواهیم داشت که به زودی اعلام می کنیم.

●علیرضا بحرینی: انشاالله، جا دارد بابت دعوت گروه تهرانی در این یک هفته از جنابعالی و خانم عباس زاده تشکر و قدردانی کنیم.

●رضا بازدار: سپاس؛ شما و دیگر دوستان هم بسیار کمک کردید که قدردان زحمات شما هستم.

●حسن رزم آزمای: آقای بازدار با عرض پوزش؛ اینجور که می فرمایید تا قبل از شما هنر این شهر هیچ پیشرفتی نداشته و حالا که شما تشریف آوردید همه چیز پیشرفت کرده است، سد عمل اداره ارشاد است که بخش خصوصی را آورده و یک گروه نمایشی جهت اجرا حال اگر این گروه به شما اجاره ندهد شما به کار میدهید؟ قطعا نه؛پس این یک سدی برای هنرمند است. اجازه

●رضا بازدار: کجای حرف بنده این بوده که از وقتی ما امدیم پیشرفت داشتین؛ در ضمن برادر عزیز اگر در جریان نیستید، بروید و از هنرمندان بپرسید که آیا گروهای نمایشی برای تمرین هزینه می دهند؟ برای اجرای نمایش من در بخش خصوصی چه خدماتی خارج از مجموعه بهشان می دهم؟ شما را نمی شناسم ولی بدانید من بعنوان مدیر بخش خصوصی برای توسعه حوزه کاری خودم یعنی فرهنگ و هنر تمام تلاشم را می کنم و فقط حرف ها و انتقادات با ارزش و راهگشا را می شنوم.

●حسن رزم آزمای: آقای بازدار بنده با شما مشکلی ندارم؛ با نحوه حمایت ارشاد از هنرمندان مشکل دارم.

●رضا بازدار: من چجوری فرمودم که شما اینجور برداشت کردید؟درست نیست همینجوری به جای من حرف می زنید و می گویید من گفته ام از زمانی که آمده ام پیشرفت داشته ایم. کی من چنین حرفی را زده ام؟

●حسن رزم آزمای: محتوای سخن حضرتعالی این است؛ شما می گویید سد نشده اید؛ به عقیده بنده سیاست ارشاد از طریق شما برای هنرمندان سد است.

●رضا بازدار: همین حرف شما هم اشتباه؛ مگر می شود کاری کرد و درآمدی کسب نکرد؟ مگر دیوانه ایم وقت گرانبها را هدر بدهیم و درآمدی نخواهیم؟ تا پول نباشد کاری پیش نمیرود؛ در بخش خصوصی تا کنون هم به فکر درآمد مجموعه بوده ام و هم حامی پر و پا قرص هنرمندان شهرم، در این رابطه شاهدین زیادی هستند.

●شاکر شکیبا: در مورد آقای بازدار من نکته ای را بگویم؛ به نظر من در بحث خصوصی سازی و تصدی گری خیلی دقیق بررسی نمی کنیم. وزارت خانه یک تصمیم گرفت ( به عقیده ی من غلط ) امکانات و مجموعه های حمایتی فرهنگی هنری اش را به بخش خصوصی واگذار کرد.آقای رضا بازدار هم سبقه ی بیزینس در کارهای هنری داشته. با توجه به تجاربش ورود کرد و عینا ما بنا را می گذاریم بر رونق بیزینس خود؛ اشکال بر بازدار وارد نیست. ایشان دلش خواست از سود خود کم و به حمایت هاش می افزاید. دلش هم نخواست خشک و طبق قرار داد با متقاضیان رفتار می کند. نمی دانم چرا باید گیر به بازدار بدهیم؟

خب یک امر طبیعی است ایشان ورود کرده که کسب درآمد کند. چرا نباید کسب درآمد داشته باشد.!؟ ما اگر نقد برآقای بازدار داریم باید بر کارهای کیفی ایشان باشد. مثل: ساختار کلاس هایش، اساتید، مهمانان خارجی، حتی کنسرت هایش و... وگرنه ایشان طبق قرار داد با اداره کل این مجموعه ها را در اختیار گرفته است. هم هزینه های نگهداری را پرداخت کند و هم کسب درآمد کند.

●شاکرشکیبا: ضمن اینکه، آقای بازدار در اوج بیزینس من بودنش؛ خیلی اهل تعامل است.

●حسن رزم آزمای: آقای شکیبا؛ جناب بازدار کارش درست؛ ولی نگاه درآمدی پیمانکار هیچ وقت هنر پرور نخواهد شد.

●شاکرشکیبا: از اقای بحرینی سوالی دارم؛در شرایط فعلی؛ آیا می توانید از نمایش کسب درآمد کنید، بدون نیاز به کمک های دولتی؟
آیا راه و روش درآمد زایی از طریق نمایش را کسب کرده اید؟

اگر بله، راهش را بگویید تا دیگر فعالان نمایش یاد بگیرند و اگر نه، چرا اینقدر تنبلی کردید و هنوز یاد نگرفتید!؟

●●علیرضا بحرینی: در تئاتر برازجان حال حاضر یا باید اسپانسر جذب کنیم یا قیمت بلیط را افزایش دهیم. در جذب اسپانسر هنوز موفق نبودیم و عزیزان استقبال نمی کنند . برای بلیط هم مثل همه کالاها که افزایش بیش از صد برابری داشته باید افزایش داشته باشیم ، اما من می پرسم مردم ما با بلیط چهل و پنجاه هزار تومانی آیا به دیدن تئاتر می آیند؟

●امیر نوری زاده: جناب بحرینی در پایان اگرسوالی جا مانده یا سخن ناگفته ای دارید؛ پذیرای آن هستیم.

●●علیرضا بحرینی: حرف و درد زیاد است امیدوارم گوش شنوا باشد و درمانگری. هنرمندان و بخش خصوصی مقابل هم نیستند. هنرمندان قدیمی هیچ یک تا به امروز از هنر درآمد زیادی نداشتند که بخواهیم بگوییم مخارج زندگیشان بر اساس هنرشان تامین شده است؛ اما با کج سلیقه ای اداره ارشاد به یک باره بخش خصوصی وارد جریان هنر شده و مجالی برای برنامه ریزی و آمادگی هنرمندان نبوده ، حال هرچه قدر بخش خصوصی تلاش کند از نظر من هنرمند میگویم برای کسب درآمد است و سخت می پذیرم ، این کاملا طبیعی است . من فکر می کنم این روند اگر بخواهد بهتر شود و جا بیفتد، باید به هم زمان دهیم و بخش خصوصی تعاملش را بیشتر کند ، اداره ارشاد هم جهت تامین امکانات بهتر در تلاش باشد، تا هرچه زودتر به جایگاه اصلی و والای تئاتر انشاالله برسیم . از همه هنرمندان تئاتر، بزرگترها ،اساتید خودم و همه دوستان خانه فرهنگ بابت شرکت در گفتگو تشکر می کنم. از جناب نوری زاده و مدیران خانه فرهنگ بابت اینکه بنده کمترین را قابل دانستند سپاس گزارم و امیدوارم جواب سوالات دوستان را به طور خلاصه و مفید داده باشم . به امید موفقیت همه هنرمندان؛ بلخص تئاتری های دشتستان بزرگ . شاد باشید.

ضمن عرض خسته نباشید به مهمان محترم برنامه و تشکر ویژه از اعضای محترم خانه فرهنگ دشتستان که ما را در برگزاری این گفتگو یاری کردند

تا درودی دیگر

بدرود .

با سپاس از علیرضا بحرینی، برای وقت و اطلاعات ارزشمندی که در اختیار ما قرار دادند.

موضوع گفتگو :وضعیت و جایگاه تئاتر دشتستان

مهمان گفتگو : علیرضا بحرینی

مدیر گفتگو : امیر نوری زاده

تاریخ گفتگو :98/3/25

تنظیم و ویرایش : ساناز دانشگر

تهیه شده در: گروه اجتماعی خانه فرهنگ دشتستان

به گزارش بلاغ ، آیت الله علی معلمی در آئین اختتامیه چهل و دومین مسابقات قرآنی مرحله شهرستانی در شهرستان سوادکوه، با بیان اینکه قبل از انقلاب هم مومن و قرآن خوان بوده اما در اقلیت بوده است، اظهار کرد: از ثمرات انقلاب اسلامی توجه جدی به قرآن بوده است، هرچند در حال حاضر نیز از وضعیت مطلوب عقب هستیم چرا که قرآن سرمایه عظیمی است.

وی با بیان اینکه در یک مقطعی رویکرد خوبی در آموزش و پرورش ایجاد شد، به تأسیس مدارس قرآنی در این زمینه اشاره کرد و با ابراز تأسف بیان داشت که در حال حاضر، جای این کلاس ها را موسیقی و امور مبتذل گرفته و بر خانواده است که هوشیار باشند و از مسئولان مطالبه کنند.

نماینده مردم مازندران در مجلس خبرگان رهبری، با بیان اینکه همه انبیا و اولیا سر سازش با طاغوت نداشتند، موضع رهبری در قبال نخست وزیر ژاپن را به نمایش گذاشتن سیره انبیا و اولیا در عدم سازش با طاغوت دانست و خاطرنشان کرد: با این سخنان و موضع رهبری نه اهل دین و متدینان بلکه هر ایرانی غیرتمند احساس غرور کرد و حرف دل زنان و مردان هوشیار و بصیر بوده است.

حجت الاسلام یوسفی رئیس اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان سوادکوه نیز با اشاره به سخن رهبری مبنی بر اینکه در این فضای آلوده انسان به سمت قرآن و معنویت بیاید تا از گرفتاری ها در امان باشد، افزود: تنها 5درصد از کل موقوفات برای امور قرآنی است و این انتظار این است که علاوه بر اینکه واقفان در امور جدید همچون دارو درمان، تحصیل و جهیزیه که ضروری زندگی امروز است وقف می کنند به ترویج فرهنگ قرآنی و وقف با نیت انجام کارهای قرآنی نیز توجه داشته باشند.

وی در رابطه با مسابقه قرآنی سطح شهرستان در سوادکوه و سوادکوه شمالی گفت: تعداد 250 نفر در سایت ایران قرآن و امور خیریه ثبت نام کردند که با برگزاری مسابقه در روز پنج شنبه هفته گذشته، تعداد 20 نفر به مرحله استانی راه یافتند.

انتهای پیام/

موضوع خیلی ساده و درعین حال قابل تامل است؛ چوب و کاغذ مازندران بزرگ ترین واحد تولیدی کاغذ در کشور برای تامین خمیر کاغذ ارز ارزان قیمت تهیه می کند و مبادرت به واردات کاغذ می کند!

درطول چند سال اخیر که صنایع کشور در بدترین شرایط ممکن قرار داشتند و بسیاری از آنها نتوانستند دوام بیاورند؛ چوب و کاغذ مازندران نه تنها با افتخار از گردنه دشوار مشکلات عبور کرد که مدیریت وقت کارخانه؛ طرح های متعددی را برای توسعه تولید و فروش به اجرا می گذاشت.

این واحد بزرگ صنعتی که زمینه اشتغال مستقیم بیش از دو هزار نفر را فراهم نموده با تولیدات متنوع خود به معاش بیش از 10 هزار نفر در مشاغل پایین دستی مرتبط نیز کمک می کند.

در سالهایی نه چندان دور؛ واردات انبوه کاغذ که با انتقادات شدید مسئولان چوب و کاغذ مازندران مواجه می شد، به مشکلی پیچیده برای این واحد عظیم تولیدی تبدیل شده بود؛ برخی وزارتخانه ها از جمله مسئولان وقت وزارت آموزش و پرورش که می بایست براساس تاکیدات مقامات عالی کشور به منظور حمایت از تولیدات داخلی از محصولات این شرکت و دیگر واحدهای تولیدی سفارشات خود را از شرکت های داخلی از جمله چوب وکاغذ تامین می کردند؛ با واردات کالای خارجی – به هردلیلی- آتش بر خرمن تولیدات ملی و اشتغال می زدند و این درحالی بود که انبارهای عظیم چوب و کاغذ مازندران مملو از کالاهای تولیدی بود و خریداری نداشت!

کارگران غیرتمند و متخصصان شرکت چوب و کاغذ مازندران تمام مشکلات را تحمل نمودند تا شرکت به سلامت از بحران ها عبور کرده و در ریل تولید و اشتغال زایی حرکت نماید؛ با تغییرات مدیریتی اگر چه در ابتدا شرکت چوب و کاغذ مازندران دچار برخی نوسانات گردید لیکن آرام آرام وضعیت عادی می شد اگرچه مشکلی دیگر پدیدار شد؛ ممنوعیت برداشت چوب از جنگل ها و مشکلی دیگر برای ادامه تولید!

امروز چوب و کاغذ مازندران نماد تولید و اشتغال است با گذشته ای افتخار آمیز و واحدی که می تواند نقشی مهم و تاثیرگذار در شکوفایی اقتصاد استان مازندران ایفاء نماید؛ ظرفیت های موجود این کارخانه تا حدی است که می تواند بخش قابل توجهی از نیاز کشور به انواع کاغذ را تامین نماید.

به هرحال حرف و حدیث درباره چوب و کاغذ مازندران این روزها زیاد است؛ این که مدیران این کارخانه ارز ارزان قیمت دریافت کرده اند و به جای واردات خمیر؛ کاغذ وارد کرده اند و در بازار آزاد به فروش رسانده اند ؛ این که چوب و کاغذ در بحران به سر می برد؛ تغییرات مدیریتی کارساز نبوده و...!

کارخانه معظم چوب و کاغذ؛ اموال ملی است و هیچ کس حق ندارد تصمیمی درباره آن بگیرد که سرنوشت تولید واشتغال را به مخاطره انداخته وآینده آن را تهدید نماید بنابراین انتظار می رود مسئولان محترم شرکت به ابهامات موجود پاسخ داده و شفاف سازی را در دستور کار خود قراردهند.

خدایا چنان کن سرانجام کار/تو خوشنود باشی و ما رستگار

محمد درخشنده

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ نصرالله شفیعی رئیس سازمان هماهنگی تبلیغات اسلامی استان بوشهر در مطلبی ارسالی به سایت سپاس نوشت:اقدام اخیر موسسه فرهنگی ورزشی شهرداری بوشهر در نصب بنرهای تبلیغاتی سناتورهای رژیم منفور و ضد مردمی پهلوی در شهر بوشهر به بهانه برگزاری یک جشنواره ادبی، موجی از اعتراض را در میان اقشار مختلف مردم برانگیخت.

اینکه برخی گفته اند تعدادی از داستان های رسول پرویزی در برخی از کتب درسی مدارس جمهوری اسلامی تدریس می شود و همین اقدام را به عنوان دلیلی بر مشروعیت تبلیغ این عناصر فاسد قلمداد می کنند قطعا نمی تواند توجیهی قانع کننده و قابل قبول باشد.

نکته مهم و اساسی که همگان باید بدان توجه داشته باشند این است که باید بین دو مقوله ی آثار ادبی یک فرد و شخصیت آن فرد تفاوت هایی قائل شویم.

اگر این مرزبندی دقیق صورت بگیرد می توان به شیوه ای منطقی و قابل قبول با آثار ادبی و علمی منتشر شده در جامعه روبرو شد.

افرادی که صاحب آثار ادبی هستند به دو دسته تقسیم می شوند، یک دسته هم آثار ادبی قوی دارند و هم خودشان از نظر شخصیتی قابل دفاع هستند و می توانند حتی رفتار و اخلاق آن ها به عنوان الگو در جامعه قلمداد می شود.

عده ای نیز هستند که آثارشان از نظر ادبی دارای ضوابط و معیارهای قابل قبول هست ولی شخصیت آنها شخصیت مطلوب و قابل قبول نیست ولی چه بسا بتوان از آثار آن ها درجاهایی استفاده کرد. مثل امام علی علیه السلام که بدون تایید شخصیت اخلاقی و رفتاری امروالقیس شاعر برجسته دوران جاهلیت به برخی از اشعار او در نهج البلاغه استناد جسته است.

وقتی به نصب بنرهای تبلیغاتی سناتور های وابسته و ضد مردمی و نوکر انگلیس و امریکا اعتراض می شود اعتراض به کتب ادبی و منتشر شده ی آن ها _ البته به شرط نداشتن محتوای نادرست _ نیست، هیچ اشکالی ندارد که کتب این افراد در مجامع و جلسات ادبی مورد نقد و بررسی قرار گیرد.

وحتی در فضای ادبی از جنبه های قوت آنها نیز استفاده شود و تاکنون نیز قضیه به همین گونه بوده است و همانطور که شاهد هستیم تاکنون کتب بسیاری از این افراد اعم از نثر و نظم چاپ شده و در بازار نشر ارائه گردیده است.

البته در این میان افراد مرتدی مثل علی دشتی مستثنی هستند. کسی که به صراحت

با تالیف کتاب 23 سال، نبوت پیامبر اسلام را از زیر سوال برد و از سوی علمای اسلام مهدورالدم و مرتد شناخته شد و بعد از انقلاب که دستگیر شد صرفا به علت کهولت سن و بیماری اعدام نگردید و گرنه حکمش اعدام بود.

حالا موسسه فرهنگی ورزشی شهرداری بوشهر بدون توجه به این مسائل می آید و تصویر این فرد را در خیابان های بوشهر نصب می کند.

اما اعتراض اصلی در این است که عده ای هدفمند، با برنامه و حساب شده تلاش می کنند این افراد مسئله دار را از نظر رفتاری و اخلاقی به عنوان الگو به جامعه و نسل جوان و جامعه ی ادبی بقبولانند.

آن ها می خواهند رسول پرویزی، صادق چوبک، علی دشتی و امثالهم و حتی محکومان فتنه 88 را به عنوان الگوهای جامعه اسلامی معرفی کنند و نقطه ی ثقل اعتراض مردم انقلابی و متدین در همین جا است و بزنگاه نفوذ فرهنگی که بسیار خطرناک نیز هست همین جاست.

مردم نمی توانند بپذیرند که بر روی دیوار شهرشان که روزی زینت بخش تصاویر شهدای عزیزمان بوده، شاهد تصاویر عناصر شاه پرست، معتاد و تریاکی، نوکر انگلیس و آمریکا، شرابخور و زنا کار باشند.

لحظه ای بیندیشید، دستگاه های فرهنگی نظام جمهوری اسلامی مبلغ این افراد و هویت بخش به کسانی باشد که چهل سال پیش مردم با شجاعت و سلحشور ی و با دادن خون هزاران شهید به افکار پوسیده آن ها نه گفتند.

بدون تردید این اقدامات سخیف که با هدف تطهیر افراد مسئله دار صورت می گیرد به هیچ وجه قابل قبول نخواهد بود و مردم در هیچ شرایطی چنین وضعیت شومی را برنمی تابند.

انتهای پیام/

من و برخی همکارانم در روزنامه خبرشمال ، هم به دلیل وظیفه حرفه ای و هم به خاطر علاقه مندی به حوزه فرهنگ و هنر و رسانه، بخشی از نوشته هایمان معطوف به نقد این حوزه است. هرگز هم ادعا نداشتیم و نداریم که همه تحلیل ها و مطالبمان از صفر تا صد بدون ایراد بوده چون هیچکس در هیچ جایی کامل نیست. اما برای نوشته ها و نقدهایمان همواره دلیل داشته ایم و سعی کرده ایم علی رغم حتی انتقادهای تند، حرمت و شأن افراد را حفظ کنیم و جوری بنویسیم که در ابتدا خدا را خوش بیاید چون تنها با حفظ شأن حقیقی آدم هاست که هم می شود وجه حقوقی آنها را نقد کرد و امیدوار به ایجاد تغییر مثبت شد و هم مدعی داشتن رسالت فرهنگی بود.
ما معتقدیم که خانه مطبوعات مازندران در این سال ها هرگز نتوانسته خانه ای برای ارتقای وضعیت مطبوعات و رسانه های مازندران باشد. در تمام این سال ها هم عده ای به این خانه وارد شدند و رفتند و عده ای دیگر آمدند که خواهند رفت اما هیچوقت اتفاق تازه و خوشآیندی برای اهالی رسانه مازندران رخ نداد.
اغلب کسانی هم که در رأس این خانه قرار گرفتند گرچه هرکدام رزومه ای به عنوان فعال رسانه ای داشتند و دارند (که البته بر سر کیفیت این رزومه ها هم می شود بحث کرد) اما خروجی مدیریت شان در خانه مطبوعات چندان رضایت بخش نبوده است.
برای اینکه بی انصاف نباشیم (و البته به قول فرمایش مدیرعامل فعلی خانه مطبوعات استان، مزخرف و اراجیف نویس نباشیم!) این را هم باید گفت که باعث بخشی از مشکلات امروز جامعه رسانه مازندران، خود اهالی رسانه مازندران هم هستند که خیلی هاشان دانش و تخصص و علاقه ای ندارند و از بد حادثه یا به دلایل دیگری وارد عرصه رسانه شده اند و بعضی ها هم معمولا مصلحت ها را فدای منفعت ها می کنند. این رویکرد در یک روند مدت دار، منجر شده به اینکه توقع اغلب مدیران از رسانه های مازندران به سخیف ترین و پایین ترین حد ممکن برسد و حتی سطح توقع ها و مطالبات خود اهالی رسانه نیز.
در این فضا هم خیلی طبیعی ست، تعدادی که اهل مطالعه و بررسی و آگاهی باشند و دلشان بخواهد مصلحت در حوزه فرهنگ و هنر و رسانه، با منفعت، سر بریده نشود و نقد را جزو لاینفک ارتقا و توسعه بدانند، در ذهن مدیران کوتاه قامت فرهنگی، هیولا یا دیو دو سر باشند که باید با آنها برخورد شود!
روزنامه خبرشمال به گواه آمار و مستندات و نتایج، در این سال ها اگر نگوییم برترین اما یکی از برترین های حوزه رسانه مکتوب شمال کشور بوده است و این حق را داشته و دارد که براساس قانون و رعایت کردن موازین و اصول حرفه ای، پیگیر مسائل مختلف مازندران و شمال کشور باشد و موضعی را درباره موردی، اتخاذ کند.
بنابراین درک این مطلب که فعالیت های خانه مطبوعات مازندران در بیشتر موارد مورد تایید ما و به نفع جامعه رسانه استان نیست، نه دشوار است و نه غیرقانونی و نه چیزی فراتر از رسالت و وظیفه حرفه ای ما. ضمن اینکه برای مان در این مجموعه فرقی نمی کند که چه کسی مدیر فلان قسمت فرهنگی و رسانه ای است چون آنچه اهمیت دارد عملکرد مدیران است نه قیافه و اسم و اتوموبیلش!
خبرشمال به دفعات در این سال ها مطالبی را در نقد عملکرد خانه مطبوعات مازندران نوشته و منتشر کرده که خوشبختانه در آرشیو موجودند! همواره هم مجموعه خانه مطبوعات را به شکل کل و نه جزء مورد انتقاد قرار داده و هرگونه کاستی را به پای همه خانه گذاشته و نه شخص خاصی چون معتقدیم، برآیند یک مجموعه است که اهمیت دارد و یک دست، هیچگاه صدا ندارد.
آخرین مطلب نقادانه ما هم چند روز پیش با تیتر این خانه متروک است بوده؛ به قلم یک نویسنده خوشنام و باسابقه عرصه مطبوعات مازندران و کشور، که مطالعه آن ثابت می کند، از ابتدا تا انتهایش با دلیل و مصداق بوده است (که البته طبیعی ست یک نوشته مستدل همراه با سند باشد). پیگیری وضعیت مطبوعات و رسانه مازندران (تاکید می کنم که این، یکی از اصلی ترین وظیفه های ماست) نگارنده را بر آن داشت که دیروز با مدیرعامل خانه مطبوعات مازندران، تماسی تلفنی برقرار کنم و درباره مسائل مربوط به حرفه ام و جشنواره و... سوال هایی را از ایشان بپرسم اما در کمال شگفتی مواجه شدم با فرمایش(!) ایشان که من و همکارانم را در خبرشمال متهم کرد به نوشتن اراجیف و مزخرف و... ما را دلیل بخشی از مشکلات در حوزه رسانه استان معرفی کرد و قبل از اینکه پاسخ من به این ادعای کذب را بشنود، گوشی را قطع کرد!
شکی نیست که یک مدیر این اختیار را دارد که نسبت به مسأله ای موضعی داشته باشد یا حتی عملکرد و رویکرد یک مجموعه مرتبط با حوزه مدیریتش را قبول نداشته باشد اما قطعا علی یوسفی که مدیرعامل خانه مطبوعات مازندران خوانده می شود، نمی تواند مروج لمپنیسم در رسانه باشد!
اینکه چگونه است که مدیریت خانه ای که می بایست حامی حقوق هم صنفانش باشد و به شکل طبیعی در ابتدا باید آداب کار رسانه ای و تعامل و روابط عمومی و... را بداند، بر عهده کسی ست که چنین رفتار و ادبیاتی دارد، نکته و سوالی ست که پاسخش گرچه چندان دشوار نیست اما واقعا جای تأمل دارد. چرا که ما را مواجه می کند با مسأله ای دیگر؛ خانه ای که متولی اصلی اش درکی از کار درست رسانه ندارد و نقد حرفه ای را برنمی تابد و پاسخش به جای استدلال، هتاکی است، اصلا چرا وجود دارد و سوال دیگر اینکه؛ مسوولان ارشد مازندران کی قرار است سر و سامانی به این وضعیت اسفناک خانه مطبوعات بدهند و سره را از ناسره جدا کنند؟
ضرب المثل های قدیمی را که مرور می کنیم، گنجینه ای از درک و آگاهی در آنها موج می زند که هنوز هم کاربردی و قابل استفاده هستند. من البته و قطعا هیچ خصومتی با شخصیت حقیقی آقای مدیرعامل خانه مطبوعات ندارم و نمی دانم بر او چه گذشته است که خروجی رفتارش با همکارانش چنین تاسف آور شده است اما برای اینکه حسن نیتم را به او نشان بدهم و متوجه بشود که خطابم، وجه حقوقی ناخوشآیند اوست، از امروز پیگیر خواهم شد تا بدانم روز تولدش چه تاریخی ست تا کتابی را با موضوع مثل ها و متل های تاریخ و فرهنگ سرزمینم به او هدیه بدهم. شاید این جوری باعث شود تا در جایی و مسندی دیگر، به درد او بخورد و قدر موقعیت و عافیت را بهتر بشناسد؛ حتما می دانید که در کشور و به خصوص استان ما، مدیر مانند انرژی از بین نمی رود، بلکه از مسوولیتی به مسوولیت دیگر منتقل می شود!

به گزارش روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی هرمزگان ، میرهاشم خواستار ضمن بازدید از بخش های مختلف این مجتمع فرهنگی اظهار داشت : تکمیل و تجهیز مجتمع فرهنگی هنری بندرخمیر یکی از اولویت های کاری در بخش فرهنگی است و تکمیل و تجهیز آن نقش بسیار زیادی در توسعه فرهنگ و هنر این شهرستان خواهد داشت.

فرماندار خمیر در ادامه با اشاره به روند کند اجرای طرح مجتمع فرهنگی خمیر تصریح کرد : متاسفانه با گذشت زمان زیادی از اجرای این پروژه هنوز این طرح تکمیل نشده و پیشرفت فیزیکی این طرح به کندی پیش می رود.

وی همچنین خواستار تسریع در روند اجرایی این طرح شد و تاکید کرد : دیگر تعلل در اجرای ساخت این پروژه از سوی پیمانکار قابل توجیه نیست.

در پایان این بازدید نیز مقرر شد ظرف مدت دو هفته ساختمان اداری این مجتمع تحویل اداره فرهنگ و ارشاد خمیر شود تا این اداره در زمان مذکور در این مجموعه مستقر گردد.

گفتنی است : این مجموعه فرهنگی و هنری شامل ساختمان اداری،سالن آمفی تئاتر ،کلاس ها جهت برگزاری برنامه های فرهنگی و هنری، پلاتو ، نگارخانه می باشد.

روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی هرمزگان

25 خرداد 1398 07:24

به گزارش خبرگزاری صداوسیما، همزمان با روز عید سعید فطر، چند دختروپسر جوان درسد لفور سوادکوه از توابع استان مازندران، با پوششی هنجارشکنانه در مقابل چشم همگان با قایق به تفریح پرداختند و البته تصاویر این افراد به سرعت در فضای مجازی منتشر و دست به دست می شد.

دادستان مازندران اعلام کرد: حضور عده ای به صورت مختلط و نداشتن پوشش مناسب و انتشار این تصاویر در شبکه های اجتماعی جرم است و با عوامل این هنجارشکنی برخورد می شود. یونس حسینی عالمی با اشاره به اینکه آب منطقه ای مازندران اعلام کرده این فضا در اختیار بخش خصوصی بوده است، گفت: نظارت بر عهده آب منطقه ای و اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندر ان بوده و ممکن است واگذاری مقطعی در اختیار بخش خصوصی باشد، اما تکلیف اینکه به چه کسانی واگذار شود و مراقبتهای نظارتی با آب منطقه ای است. وی تأکید کرد: این نهادها، باید در حوزه مسئولیت خود به درستی عمل کنند و به بهانه واگذاری به بخش خصوصی از خود سلب مسئولیت نکنند.

معاون سیاسی امنیتی استاندار نیز به این واقعه واکنش نشان داد و گفت: با وجود همه تمهیدات به دلیل حجم بالای حضور گردشگران و گستردگی استان، عده ای معدود در نقاطی دورازمنظرعمومی اقدام به رفتار های ضد فرهنگی و اخلاقی کردند که دستگاه های مسئول، رسیدگی می کنند.

بعد ازاین موضعگیریها، دادستان عمومی و انقلاب مازندران دستور داد تا قایق های سد لفورتوقیف شوند و پلیس در اقدامی ضربتی قایق های خصوصی را هم توقیف کرد و یک نفر نیزدستگیر شد.

همزمان با اقدامات و واکنش های مقامات قانونی درباره این هنجارشکنی، این ماجرا در فضای مجازی هم واکنش های متفاوت و گسترده ای را در پی داشت و برخی نیز اتفاق رخ داده را ناشی از تعطیل شدن امر به معروف و نهی از منکر در کشور دانسته و عده ای نیز از کسانی که مرتکب این اقدام شده اند انتقاد کرده اند که با وجود آگاهی درباره عرف و قوانین با این اقدامشان، حساسیتها را برانگیخته اند.

اجرا نشدن پیوستهای فرهنگی در اماکن گردشگری

اما با وجود مزایای اقتصادی گردشگری برای مازندران نکته ای که سالهاست از چشم مسئولان اجرای طرحهای گردشگری مازندران دور مانده و فرصتی برای هنجارشکنان به وجود آورده است، اجرا نشدن پیوست های فرهنگی در قالب طرحهای گردشگری است. پیوستهایی که در جلسات فقط تصویب می شوند و در حد همان کاغذ باقی می مانند.

اوج این بی بندو باری ها و هنجارشکنی ها را می توان این روزها در سواحل مازندران دید. سواحلی که در 95 منطقه آن طرحهای سالم سازی دریا نیز در حال اجراست. اما دریغ از نظارت ها بر امور فرهنگی و شئون اخلاقی در طرحها...

رسولی از کارشناسان آسیب شناسی اجتماعی دانشگاه مازندران گفت: هر چند وزارت کشور و استانداری متولی و هماهنگ کننده اجرای طرحهای سالم سازی دریا هستند که مقابله با ناهنجاری ها یکی از مصادیق آن است، اما به نظر می رسد در مقابله با ناهنجاری های این حوزه نیروی انتظامی تنهاست و اگر امروز برخورد با پدیده بدحجابی فقط در ناجا خلاصه شده، به دلیل کم کاری و ضعف عملکرد 26 دستگاهی است که طبق قانون در این حوزه نقش داشته اند و بار این ضعف عملکرد بر دوش نیروی انتظامی افتاده است.

وظایف فرهنگی دستگاههای اجرایی و نظارتی

به گفته این کارشناس ، طرح راهکارهای اجرایی گسترش فرهنگ عفاف وحجاب 13 دی 1384 به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسید. بر اساس این طرح 26 وزارتخانه، سازمان و دستگاه اجرایی موظف به اجرای طرحهایی برای گسترش فرهنگ حجاب و عفاف شدند.

این پژوهشگر علوم اجتماعی گفت: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با 21 وظیفه، وزارت وقت بازرگانی با 13 وظیفه، سازمان صدا و سیما با 31 وظیفه، نیروی انتظامی با 21 وظیفه، وزارت ورزش جوانان با 24 وظیفه، سازمان تبلیغات اسلامی با 12 وظیفه، وزارت آموزش و پرورش با 21 وظیفه، وزارت علوم با 17 وظیفه، مرکز زنان و خانواده با 6 وظیفه، وزارت ارتباطات با 8 وظیفه، شهرداری با 10 وظیفه، وزارت بهداشت با 17 وظیفه، ستاد امر به معروف و نهی از منکر با 11 وظیفه، سازمان بهزیستی با 5 وظیفه، وزارت امورخارجه با 10 وظیفه، وزارت کار با 5 وظیفه، مجلس شورای اسلامی با7 وظیفه، وزارت کشور با 11 وظیفه، سازمان مدیریت و برنامه ریزی با 9 وظیفه، قوه قضائیه با 5 وظیفه، وزارت راه و شهرسازی با 9 وظیفه، سازمان میراث فرهنگی با 11 وظیفه، بسیج با 6 وظیفه و سازمان تبلیغات اسلامی با 12 وظیفه، نهادهایی هستند که در مصوبه 427 شورای عالی انقلاب فرهنگی برای گسترش عفاف و حجاب وظایفشان تعیین شده است.

هجوم خرده فرهنگهای مخرب

اما یکی از مهمترین دغدغه ها در حوزه گردشگری که باز هم مورد غفلت متولیان قرار گرفته است تأثیر مخرب خرده فرهنگهای وارداتی برخی گردشگران بر فرهنگ و اصالتهای بومی مناطق میزبان است.

محمدی از جامعه شناسان دانشگاه مازندران هم با بیان اینکه بیشتر کسانی که در تأثیر از گردشگران قرار می گیرند، قشر جوان شهری هستند گفت: ارتباط با گردشگران و الگو قرار دادن و تقلید از رفتارهای آنان، سبب شکاف فرهنگی و اجتماعی می شود. این پژوهشگر افزود: لباس های غیررسمی و بیگانه، تغییر در نوع زندگی عادی و حتی افزایش استفاده از مشروبات الکلی و مواد مخدر از مهمترین چالش های این بخش است.

عضو کمیته علمی گردشگری پایدار سواحل خزر هم گفت: حرکت خزنده تغییرات مخرب محیط زیست بوسیله انسان، ترافیک های سنگین، افزایش آلودگی هوا که سبب تغییرات آب وهوایی وگرم تر شدن و کاهش میزان بارش و نابودی حیوانات و گیاهان نادر وکمیاب دارویی و درمانی مازندران ، زباله ها و پسماندها، تغییر کاربری زمینهای کشاورزی و گسترش ویلا سازی در دو دهه اخیر،کاهش تولیدات سنتی، افزایش هزینه های زندگی روستاییان، تغییر در شیوه رفتاری و سبک زندگی، به فراموشی سپردن آداب و سنن بومی، از دیگر پدیده های منفی اقبال گردشگران به این مناطق است.

محمد فاضلی افزود: سوء استفاده برخی از مردم از مسافران به عناوین مختلف مانند اجاره اماکن مسکونی با قیمت های بسیار بالا و به ویژه در زمان های خاص، بی نظمی و نامناسب نمودن چهره جاده ها و خیابان ها و ورودی های شهرها بوسیله تابلو بدست ها، سوء استفاده برخی از جوانان از اماکن استیجاری به علت نبود مدارک شناسایی، ترویج زندگی های مدرن ناموفق، خرید و فروش املاک و اماکن روستاییانی که اطلاعات کافی از آثار سوء فروش املاک ندارند از دیگر آثار منفی و بدون نظارت حضور گردشگران است.

فلاح نماینده سازمان های مردم نهاد مازندران نیز با بیان اینکه سهم مازندران و مازندارنی ها از گردشگری، نه تنها رونق اقتصادی نیست بلکه آسیب های فراوان اجتماعی و فرهنگی را تجربه می کند گفت: حضور پر تعداد مسافران و گردشگران در سواحل خزر ، بی تردید فرصتی بزرگ برای مازندران محسوب می شود که با برنامه ریزی مناسب می تواند موتور محرک اقتصاد استان باشد اما این استان به لحاظ اقتصادی از این صنعت بی بهره است و فقط در نقش ارائه دهنده خدمات را به مسافران دارد تا به این ترتیب پس از فصل تابستان شاهد انبوهی از زباله های تولید شده و خستگی نیروهای خدماتی و انتظامی و امنیتی باشد که برای ارائه خدمات به مسافران، شب و روز نداشته اند.

در میان غفلت و کم توجهی مسئولان کشوری و استانی به این بی حرمتی ها نسبت به فرهنگ مازندارنی، این ماموران انتظامی استان هستند که در برخورد با این هنجارشکنان، بارها و بارها مورد شدید ترین توهین ها و درگیری ها واقع می شوند و به نام تحجر و خشک مقدس بودن، هدف سنگین ترین حملات هنجارشکنان قرار می گیرند.جالب آنکه، طرحهایی مانند کتابخوانی در سواحل، جشنواره ساحل سالم، برگزاری تئاتر و محفل های ادبی و فرهنگی از برنامه های مصوب ستاد خدمات سفر و ستاد طرح دریا در مازندران که هیچ یک از این برنامه ها تاکنون اجرا نشده است. این درحالی است که از 30 دستگاه عضو ستاد اجرای طرح دریا، تقریبأ همگی به بهانه کمبوداعتبار، از انجام وظایف فرهنگی خود سر باز می زنند تا بیشترین سود از این غفلتها را هنجارشکنان ببرند و صنعت گردشگری به نام مازندران باشد و به کام هنجارشکنان.

به گزارش ایرنا سعید صریحی روز یکشنبه در نشست شورای هماهنگی حفظ آثار دفاع مقدس آبادان اظهار داشت: حفظ آثار دوران دفاع مقدس در آبادان به عنوان شهری مرزی که بیشترین آثار دوران دفاع مقدس را در خود جای داده امری ضروری است.

وی همچنین به طرح احداث موزه دفاع مقدس در آبادان اشاره کرد و با تاکید بر ضرورت حفظ بخشی از آثار هشت سال دفاع مقدس در موزه دفاع مقدس آبادان اظهار داشت: در فاز نخست طرح موزه دفاع مقدس آبادان 32 اولویت محوری با 123 عنوان برنامه طراحی و پیش بینی شده است.

معاون سیاسی اجتماعی فرمانداری آبادان نیز گفت: طرح جامع موزه دفاع مقدس آبادان در 2 فاز طراحی شد که پیش بینی شده فاز اول آن در دهه فجر امسال افتتاح شود.

بیژن ربیعی اظهار داشت: طراحی فاز اول موزه دفاع مقدس آبادان با اولویت نگاه به آبادان در هشت سال دفاع مقدس شامل بادان در یک سال محاصره شامل ساختمان های تخریب شده، یادمان شهدای گمنام، محوطه نظامی و مرکز فرهنگی به اتمام رسیده است.

وی از آبادان به عنوان یکی از شهرهای مهم و تأثیرگذار در هشت سال دفاع مقدس نام برد و گفت: ظرفیت های ارزشمند و خوبی در خصوص انتقال مفاهیم دفاع مقدس به نسل جوان کشور در شهرستان آبادان وجود دارد که باید از آنها بهره گرفت.

ربیعی گفت: همه دستگاه های اجرایی و فرهنگی آبادان باید برای ایجاد زیر ساخت های لازم در موزه دفاع مقدس آبادان به تعهدات خود عمل کنند.

وی خواستار تدوین روزشمار برنامه های فرهنگی دفاع مقدس در شهرستان آبادان شد و گفت: برنامه های دفاع مقدس در آبادان باید بر اساس این تقویم اجرا شوند.

معاون سیاسی اجتماعی فرمانداری آبادان، حفظ آثار دفاع مقدس در انتقال مفاهیم ارزشمند ایستادگی مردم آبادان در برابر تهاجم دشمن بعثی بخصوص در زمان محاصره این شهر را مهم و اثرگذار دانست و تصریح کرد: حفظ و نگهداری آثار دوران دفاع مقدس در آبادان به شکل شایسته بسیار ضروری است.

مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی منطقه آزاد اروند نیز به اختصاص هفت میلیاد ریال برای ایجاد زیرساخت های عمرانی و زیربنایی در موزه دفاع مقدس آبادان اشاره کرد و گفت: سالانه بیش از یک میلیون و 500 هزار نفر از کاروان های راهیان نور از شهرهای آبادان و خرمشهر بازدید می کنندکه باید از این ظرفیت به خوبی استفاده کرد.

همایون قنواتی افزود: در کنار برنامه های فرهنگی در موزه های دفاع مقدس منطقه آزاد اروند باید به فکر درآمدزایی برای آنها نیز بود تا بخشی از هزینه های آنها تأمین شود.

وی گفت: موزه های دفاع مقدس در منطقه آزاد اروند می توانند در توسعه منطقه و جذب گردشکر تأثیرگذار باشند.

بیشترین آثار دفاع مقدس در شهرهای آبادان، خرمشهر، دزفول، شوش و سوسنگرد وجود دارند که در این میان، آبادان به دلیل مقاومت مردم آن در دوران محاصره این شهر بیشترین آثار دفاع مقدس را در دل خود جای داده است.

به گزارش ایرنا مرکز فرهنگی دفاع مقدس آبادان در منطقه ای به وسعت 27 هکتار و در ابعادی به طول تقریبی 950 متر و عرض متغیر 300 متر در نظر گرفته شده که در سال 1391 توسط هیأت مدیره وقت پالایشگاه آبادان به امور موزه دفاع مقدس و صنعت نفت تخصیص داده شده است.

موزه دفاع مقدس آبادان بر خلاف دیگر موزه های کشور که در مناطقی دور از خط مقدم جبهه ساخته شد اند، در منطقه جنگی و در خط مقدم جبهه در حال طراحی و ساخت است.

3015/ 6068

به گزارش ایرنا سرهنگ همت علی ترکارانی روز یکشنبه در جلسه شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر در فرمانداری خرمشهر با بیان اینکه مباره با پدیده شوم مواد مخدر به یک اقدام جهادی نیاز دارد گفت: از ابتدای سال جاری تاکنون 90 نفر از خرده فروشان مواد مخدر در خرمشهر دستگیر شدند این آمار خوش آیند نیست و باید کار اصولی و اساسی برای ریشه کنی مصرف مواد مخدر با کمک فرهیختگان انجام شود.

وی افزود: باید مؤسسه ای برای کمک به افراد بهبود یافته از مواد مخدر در شهرستان خرمشهر راه اندازی شود تا برای این افراد اشتغالزایی شود.

سرپرست فرمانداری ویژه خرمشهر نیز در این نشست بر تقویت برنامه های فرهنگی، اجتماعی و ورزشی به عنوان مهمترین راه پیشگیری از اعتیاد در این شهر تاکید کرد و گفت: اطلاع رسانی جامع در زمینه ی عوارض منفی مصرف مواد مخدر از طریق فیلم ، و فضای مجازی می تواند در پیشگیری از مصرف مواد مخدر کار ساز باشد.

کورش مودت اظهار داشت: یک شهر زمانی به صورت آرمانی و مطلوب اداره می شود که همه اعضا و نهادهای مدنی آن در کنار دولت با همدلی ب همکاری کنند.

وی با بیان اینکه دشمن در زمینه مواد مخدر در حال برنامه ریزی است، گفت: در حالیکه در گذشته قاچاقچیان مواد مخدر را از طریق خشکی جا به جا می کردند اکنون از طریق دریا مواد مخدر رد و بدل می شود.

مودت اظهار داشت: در زمانی که دریا توفانی است و شناورها مجوز فعالیت در دریا را ندارند قاچاقچیان اقدام به جا به جایی مواد مخدر می کنند.

وی در ادامه گفت: این منطقه به لحاظ مرزی بودن همه مخاطرات مرز و کشورهای همسایه را دارد لذا هر دستگاهی باید برنامه ریزی لازم را در مبارزه با مواد مخدر داشته باشد.

سرپرست فرمانداری ویژه خرمشهر از فعالیت سه مرکز ام ام تی و سه مرکز انجمن ترک اعتیاد در این شهرستان خبر داد و گفت: کارگاه های آموزش هنر و تئاتر خیابانی، گشایش نمایشگاه نقاشی و کتاب و همایش ها با هماهنگی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی خرمشهر در هفته مبارزه با مواد مخدر برگزار شود.

وی بر برگزاری کلاس های اوقات فراغت تابستانی در خرمشهر تاکید کرد و گفت: سایر دستگاه های فرهنگی اعم از سازمان تبلیغات اسلامی، سپاه، اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی، بهزیستی و کمیته امداد امام خمینی (ره) پایگاه های اوقات فراغت تابستانی خود را فعال کنند.

در پایان این نشست مقرر شد کمپ ها و مراکز ترک اعتیاد بدون مجوز در شهرستان خرمشهر شناسایی شوند.

7100/ 6068

به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم ، از سال 75 یعنی از 23 سال پیش قانون ممنوعیت به کارگیری اسامی، عناوین و اصطلاحات بیگانه مقرر شده که در کشور اجرایی شود که این قانون هم به مانند بسیاری از قوانین جاری کشور یا در اجرا یا در تفهیم با مشکل روبه رو شده و آن چنان که باید و شاید به کار گرفته نشده است.

بر اساس این قانون به منظور حفظ قوت و اصالت زبان فارسی به عنوان یکی از ارکان هویت ملی ایران و زبان دوم عالم اسلام و معارف و فرهنگ اسلامی، دستگاه های قانون گذاری، اجرایی و قضایی کشور و سازمان ها، شرکت ها و مؤسسات دولتی و کلیه شرکت هایی که شمول قوانین و مقررات عمومی بر آنها مستلزم ذکر نام است و تمامی شرکت ها، سازمان ها و نهادهای مذکور در بند ( د) تبصره (22) قانون برنامه دوم توسعه موظف اند از بکار بردن کلمات و واژه های بیگانه در گزارش ها و مکاتبات، سخنرانی ها، مصاحبه های رسمی خودداری کنند و همچنین استفاده از این واژه ها بر روی کلیه تولیدات داخلی اعم از بخش های دولتی و غیردولتی که در داخل کشور عرضه می شود ممنوع است .

یکی از تبصره های این قانون منع استفاده از نام های بیگانه و خارجی برای اماکن تولیدی، خدماتی و تجاری است که متأسفانه با ولنگاری های انجام شده امروز این نام گذاری ها در قم با لجام گسیختگی همراه شده است و متأسفانه شاهد برخی اسامی بر روی محصولات و مراکز فروشگاهی و مغازه ای که درشان نام ایرانی و ایرانی نیست.

لزوم احصا خلأهای قانونی برای اجرای این قانون

استاندار قم در این زمینه معتقد است: قانون ممنوعیت استفاده از عناوین بیگانه در طول 23 سال گذشته اجرایی نشده است و روند توسعه استفاده از عناوین بیگانه در سطح مراکز تجاری استان رو به افزایش است که باید عدم اجرایی این قانون در طول بیش از دو دهه گذشته را به درستی در سطح استان بررسی شود.

به گفته وی یکی از دلایل عدم استقبال مردم از واژگان معادل خارجی نبود پیشنهاد مناسب از جانب فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی است که مردم نسبت به استفاده از واژگان رایج بیگانه تمایل بیشتری دارند.

قانون اختیار جمع آوری تابلوهای بیگانه و اسامی ناملموس را به اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی بعد از تذکرات ابتدایی داده است، ولی نمی توان با اقدامات قهری تابلوهای فروشگاه ها و مغازه ها را جمع آوری کرد و باید با فرهنگ سازی و اقدامات فرهنگی خود کاسب ها را با معضلات این نام گذاری آشنا کرد.

لزوم تشکیل کمیته نام گذاری در صدور پروانه صنفی

نکته ای که نماینده مردم قم در مجلس هم بر آن صحه گذاشت و می گوید: باید با اقدامات نرم و منطقی نسبت به تغییر ذائقه اصناف در نام گذاری تابلوهای تبلیغاتی و اسامی مغازه های اقدام شود .

حجت الاسلام والمسلمین ذوالنور عنوان کرد: سازمان صمت باید کمیته نام گذاری در زمینه صدور پروانه و تابلوهای تجاری تشکیل داده تا از امکان استفاده از عناوین بیگانه کاهش پیدا کند .

وجود خلأهای قانونی در برخورد با هنجارشکنان

مدیرکل ارشاد قم با اشاره به قانون ممنوعیت استفاده از عناوین، واژگان و اصطلاحات بیگانه و موانع و راهکارهای شهر مقدس قم تأکید کرد: در سطح شهر و به ویژه در سر در فروشگاه ها برخی اسامی نامتناسب و نا به هنجار مشاهده می شود.

سیدموسی حسینی کاشانی وجود خلأهای قانونی در ثبت اسامی و عناوین فروشگاه ها و مراکز تجاری را مورد توجه قرار داد و اظهار داشت: این خلأ قانونی امکان برخورد جدی با متخلفان را از بین برده است.

وی خاطرنشان کرد: با تعامل صورت گرفته با شهرداری قم تلاش می شود در یک بازده زمانی 6 ماهه عناوین و اسامی بیگانه از سطح شهر قم پاک سازی شده و سر در فروشگاه ها ساماندهی شوند.

روند نگران کننده استفاده از نام های بیگانه برای فروشگاه ها و مغازه ها در قم

معاون مطبوعاتی ارشاد قم نیز اظهار می دارد: برخی حساسیت های معیشتی و اقتصادی حاکم بر جامعه سبب شده تا روند رسیدگی و نظارت بر تابلو و سر در فروشگاه های استان قم با طمأنینه انجام شود، به صورتی که شاهد استفاده از این قبیل به صورت روزافزون و فزاینده هستیم.

محمدجواد محرابی معتقد است: رشد صنعت و نیاز روزافزون تولیدکنندگان به تبلیغات و نقش رسانه های جمعی، تابلوهای تبلیغاتی و اصناف در استفاده و توسعه عناوین ناملموس و بیگانه در سطح استان قم نقش دارند

وی عنوان کرد: تبدیل اسامی خاص و شرکت های برند به فارسی الزامی نیست، اما شرکت های داخلی و محصولات ساخت داخل نباید از عناوین ناملموس بیگانه استفاده کنند، علی رغم صراحت قانون مسئله عدم استفاده از عناوین بیگانه جدی گرفته نشده است .

ضعف آگاه سازی عدم استفاده از عناوین بیگانه برای مردم

حجت الاسلام والمسلمین عباس اسکندری مدیرکل اوقاف و امور خیریه استان قم نیز تأکید می کند: برای رسیدن به نتیجه منطقی در حذف اسامی بیگانه باید نظام درستی در حوزه ترمیمی، اجرایی و فرهنگی در سطح استان تشکیل شود و متأسفانه آگاه سازی و اطلاع رسانی دستگاه های استانی در عدم استفاده از عناوین بیگانه رضایت بخش نبوده و بسیاری از دستگاه به وظایف خود به درستی عمل نمی کنند.

اما آنچه به نظر می رسد آن بوده که شرایط برای تغییر ذائقه مردم با توجه به رشد روزافزون فناوری و دسترسی به اطلاعات کاری سخت و زمان بر است و نمی توان با اقدامات قهری کاری فرهنگی انجام داد که نمونه آن همین قانون ممنوعیت به کارگیری اسامی، عناوین و اصطلاحات بیگانه بوده که تازه بعد از 23 زمانی که کار از کار گذشته و به مانند ضرب المثل آب رفته به جوی برنمی گردد بوده تازه مسئولان به فکر آن افتاده که جلوی اشاعه آن گرفته شده و تابلوها را از سطح شهر جمع آوری کنند.

انتهای پیام/ح

اسکان نیوز : مریم اطیابی- مجموعه امام زاده جعفر (ع) دامغان با قدمت بیش از هزار سال دارای آثاری از دوران سلجوقی و تیموری است. این مجموعه شامل چهار بنای آرامگاه امام زاده محمد از نوادگان امام موسی کاظم، امام زاده جعفر، خانقاه منسوب به شاهرخ تیموری و برج چهل دختران است که همگی در مرکز شهر تاریخی دامغان قرار دارند.

تنها 24 ساعت پس از بازدید هادی احمدی هادی احمدی هادی احمدی - مدیر دفتر محوطه ها و بناهای تاریخی سازمان میراث فرهنگی- از ساخت و سازهای اطراف امام زاده جعفر (ع) و نشست او با هیأت امنای امام زاده و تعدادی از مسئولان که مقرر شد ساخت و ساز متوقف و طرح جامعی از سوی اوقاف به میراث فرهنگی ارائه شود، عملیات اجرایی از سر گرفته شد.

پس از این اتفاق علی اصغر مجد – فرماندار دامغان- در گفت و گو با خبرنگار اسکان نیوز در خصوص ساخت و سازهای انجام شده در اطراف امام زاده جعفر(ع) و چرایی این اتفاق توضیح می دهد:قانون مبنای عمل است و ما به قوانین میراث فرهنگی احترام می گذاریم و توجه به میراث فرهنگی و حفظ و نگهداری و مرمت آثار تاریخی با توجه به قدمت شهر دامغان جزو الویت های ما است. من حتماً پیگیری و بر آنها تأکید می کنم که نظرات میراث فرهنگی را در اقداماتشان مد نظر داشته باشند.

اما ساخت و سازها همچنان ادامه داشت تا آنجا که این بار محمد حسن طالبیان – معاون میراث فرهنگی کل کشور- به دامغان سفر کرد و باردیگر جلسه ای با حضور اعضای فرمانداری، شهرداری ، میراث و اوقاف برگزار شد. اکنون فعالان میراث فرهنگی خبر می دهند که هرچند کارگران در محوطه چرخ می زنند اما کار ساخت و ساز به طور رسمی از سوی فرماندار و شهردار متوقف شده است.

مصطفی یغمائیان-معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان سمنان- در خصوص نتایج این هم اندیشی مسوولان به خبرنگار اسکان نیوز چنین توضیح می دهد: در امتداد بازدید آقای طالبیان و صحبت هایی که بین آقایان شهردار و فرماندار انجام شد، مقرر شد طرح را هرچه سریع تر تهیه و به میراث فرهنگی ارسال کنند. البته قسمت هایی از کلیات طرح به تأیید میراث فرهنگی رسیده است اما با توجه به اتفاقات روی داده و جزئیات طرح، همگی توافق کرددند که طرح را با جزئیات کامل تهیه کرده و برای بررسی و تأیید نهایی به میراث فرهنگی ارسال کنند.

او ادامه می دهد که فعلاً ساخت و ساز تا تهیه طرح و انجام کار کارشناسی و تأیید میراث فرهنگی متوقف شود و ادامه آن منوط به تصویب طرح از سوی میراث فرهنگی شد.

یغماییان در پاسخ به این پرسش که دستور توقف از سوی فرماندار دامغان صادر شده است؟ می گوید:پیرو نامه نگاری های پیشین ما، شهرداری دو هفته پیش هم اعلام کرد که کار فعلاً متوقف است اما عملاً متوقف نبود. اما در جلسه ای که آقای طالبیان معاونن میراث فرهنگی کل کشور و آقای مجد فرماندار دامغان حضور داشتند آقای شهردار قول دادند و متعهد شدند که کار تا تأیید طرح متوقف شود که خوشبختانه این اقدام را انجام دادند.

معاون میراث فرهنگی استان سمنان تأکید می کند که همه طرفین دخیل در این موضوع قطعاً خواهان رخ دادن بهترین اتفاق برای مجموعه امام زاده جعفر(ع) و بافت تاریخی دامغان هستند و با یک خرد جمعی و گفت و گو و تعامل نشان دادند که می توانند اقداماتی در خور شأن یک مکان زیارتی- تاریخی انجام دهند.

خبرگزاری شبستان- خراسان جنوبی؛ صنایع دستی یا کاردستی نوعی هنر است که در آن لوازم تزئینی و کاربردی تنها با استفاده از دست یا ابزار ساده ساخته می شوند و معمولاً این کلمه به روش های سنتی ساختن کالاها اطلاق می گردد و صنایع دستی متعلق به هر منطقه یا فرهنگ از زیبایی فوق العاده چشمگیری برخوردار است و هر انسانی را وادار می کند تا لحظه ای در شییوه ساخت این لوازم چشم نواز کمی تامل داشته باشد .

صنایع دستی یکی از بخش های مهم اقتصادی و فرهنگی کشورمان محسوب می شود و هنری بسیار موثر در رونق مسائلی هم چون صادرات کالا و ارزآوری، اشتغالزایی، جذب گردشگر خارجی، بالا بردن سطح تولید ملی و معرفی فرهنگ اصیل ایرانی به جهانیان به شمار می رود که به باور صاحب نظران این هنر از نظر ایجاد اشتغال پایدار و از حیث گردش اقتصادی و مباحث مربوط به گفتمان سازی و تبلیغات فرهنگی، مورد توجه بسیاری از کشورها قرار گرفته است .

نکته مهم این است که برخی از کارشناسان امور اقتصادی و فرهنگی، آیندۀ اقتصاد جهان را وابسته به هنر و صنایع دستی می دانند و معتقد هستند که حجم عظیمی از مبادلات تجاری و بازرگانی بازارهای آیندۀ جهان در تسخیر صنایع دستی و هنرهای سنتی خواهد بود و در ایران نیز شاهد بودیم که در سال های گذشته صنایع دستی به فراموشی سپرده شده بود اما اکنون مردم هنرمند ایرانی دست به دست هم داده اند تا این میراث در حال خاموشی را دوباره احیا کنند .

در حال حاضر، تولید و بازار صنایع دستی با مشکلات فراوانی روبرو شده که مهمترین این مشکلات شامل ثابت نبودن قیمت ارز است و هنرمندان بخش صنایع دستی برای تامین مواد اولیه خود با آرامش خاطر رو به رو نیستند و هر روز دلهره افزایش قیمت مواد اولیه هنر خود را دارند و متاسفانه برخی فروشندگان این مواد نیز با ناملایتی رفتار می کنند و نسبت به فروش کلی محصولات خود روی خوشی به هنرمندان نشان نمی دهند .

از دیگر مشکلات حوزه صنایع دستی می توان به وجود کالاهای مشابه خارجی، تولید صنایع بی کیفیت، آشنا نبودن به بازارهای هدف و تبلیغات ضعیف برای صنایع دستی در خارج، وجود قوانین دست و پاگیر بانکی و گمرکی، قرارگرفتن برخی از رشته های صنایع دستی در سایر صنوف و اعمال نشدن مدیریت واحد در این صنعت، جزیره ای عمل کردن دستگاه ها و پی نبردن به ظرفیت های فراوان اشتغالزایی و ارز آوری از سوی قانونگذاران می توان اشاره کرد که هنرمندان با آن ها دست و پنجه نرم می کنند .

صنایع دستی نیازمند عزم جدی مسئولان برای رونق

خراسان جنوبی نیز مانند سایر استان های کشور دارای صنایع دستی مخصوص خود از جمله پته دوزی، برک بافی، قالی بافی، قلم زنی، توبافی، نگارگری، حوله بافی، گلدوزی است که طی چند سال اخیر نسبت به احیای این هنرهای زیبا حرکتی جهادی انجام شده اما متاسفانه این حرکت جهادی در شرایط بد اقتصادی با موانعی رو به رو شده است که نیاز به عزم جدی مسئولان برای برطرف کردن این موانع دارد .

هنرمندان بسیاری در خراسان جنوبی برای ترویج و گسترش صنایع دستی استان فعالیت دارند اما با ناملایمتی هایی از طرف بازار و برخی از مسئولان در این مسیر مواجه هستند. خراسان جنوبی نیز می تواند مانند سایر استان ها از جمله اصفهان حرفی برای گفتن در زمینه صناع دستی در کشور به خصوص جهان داشته باشد و این زمانی محقق می شود که همکاری و مشارکت متقابلی بین مسئولان و هنرمندان استان وجود داشته باشد و هنرمندان احساس حمایت از طرف مسئولان کنند و با دل و جرات فراوان پای کار بیایند

هنرمندان چشم انتظار احیای بیمه مشاغل خانگی

فاطمه ذاکریان هنرمند خراسان جنوبی در گفتگو با خبرنگار شبستان اظهار داشت: حدود 16 سال است که در زمینه هنر توبافی فعالیت دارم و اکنون آموزشگاهی برای آموزش توبافی در روستای خراشاد برپا کرده ام و زنان این روستا در این آموزشگاه آموزش می بینند و مشغول به کار هستند .

وی با بیان اینکه قدمت توبافی به زمان های بسیار دور در استان بر می گردد، افزود: متاسفانه این هنر گران بها به مرور با حضور دستگاه های نساجی در جامعه کمرنگ شده بود و مردم تمایلی برای بافت این محصولات نداشتند و از سال 83 تصمیم گرفتیم تا نسبت به احیای این هنر در روستای خراشاد با کمک بانوان این روستا انجام بدهیم و توانستیم هنر تو بافی را نسل به نسل آموزش بدهیم .

این هنرمند خراسان جنوبی با اشاره به اینکه اینکه در سال 95 روستای خراشاد به عنوان روستای ملی توبافی شناخته شد، ادامه داد: در سال 97 نیز این روستا به عنوان اولین روستای توبافی کشور معرفی شد و هم اکنون روستای خراشاد ثبت جهانی شده است و حدود 300 نفر در آموزشگاه توبافی این روستا عضو هستند .

ذاکریان با بیان اینکه در خصوص بیمه اعضای آموزشگاه توبافی روستای خراشاد با مشکلاتی مواجه هستیم، در ادامه گفت: به طور مثال بیمه یک نفر بعد از هشت سال قطع می شود و اعضای آموزشگاه نسبت به بیمه عشایری و روستایی تمایلی نشان نمی دهند .

وی در ادامه تاکید کرد: امیدواریم بیمه مشاغل خانگی و صنایع دستی دوباره احیا شود و اعضای این آموزشگاه پشتیبانی برای ادامه کار خود در حوزه توبافی داشته باشند.

ذاکریان با اشاره به اینکه در گذشته حضور در برخی از نمایشگاه ها برای ما هزینه بردار بود، افزود: اکنون با ثبت جهانی شدن روستای خراشاد این مشکل حل شده است و غرفه ای رایگان برای حضور در نمایشگاه ها در اختیار ما قرار داده می شود ولی در برخی از نمایشگاه ها با نبود سرویس ایاب و ذهاب و مکانی برای استراحت هنرمندان مواجه هستیم که امیدواریم این مشکل برطرف شود .

سطح آموزش ها ارتقا یابد

محمدرضا رضازاده هنرمند فردوسی که در رشته قلم زنی فعالیت دارد در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان گفت: از سال 1380 در این رشته فعالیت دارم و محصولات تولیدی خود را فقط در بازار تهران به فروش می رسانیم و میزان استقبال بسیار خوب است .

وی با بیان اینکه یکی از مشکلات ما در حوزه قلم زنی این است که نمی توانیم محصولات خود را صادر کنیم، گفت: میراث فرهنگی هیچ حمایتی از ما نداشته است و حدود 10 سال از ادغام صنایع دستی با میراث فرهنگی می گذرد و در این مدت مدیریت بخش صنایع دستی به هم ریخته است و به بحث صادرات صنایع دستی در گذشته بهتر توجه می کردند و اکنون در این زمینه سطح پایین عمل می کنند .

هنرمند فردوسی با اشاره به اینکه در گذشته شرکت در نمایشگاه ها برای هنرمندان رایگان بود، افزود: اما اکنون اینگونه نیست و هنرمندان برای در اختیار گرفتن غرفه ها باید هزینه پرداخت کنند و امیدواریم مسئولان به این موضوع رسیدگی داشته باشند و بیشتر توجه کنند .

رضازاده با توجه به اینکه در زمینه آموزش صنایع دستی مسئولان بی کیفیت عمل می کنند، ادامه داد: مربیانی برای آموزش صنایع دستی آورده می شوند که خود تجربه خیلی زیادی در این عرصه ندارد و می طلبد که این مهم، مورد توجه قرار گیرد.

وی با بیان اینکه آموزش رایگان صنایع دستی باید حذف شود، گفت؛ از نظر کسب درآمد رشته قلم زنی دارای درآمد بسیار بالا است و ظروف ممکن است بین یک تا ده میلیون قیمت داشته باشد و بسیاری از افراد از حضور در این رشته هراس دارند ولی باید برای این افراد بازگو شود که اگر این مقدار هزینه کنند بیش از آن در آینده کسب خواهند کرد اما این موضوعات برای افراد علاقمند بازگو نمی شود .

هنر آخرین اولویت مردم

محمد رضا اطمینان هنرمند فعال استان در رشته نگارگری نیز در گفتگو با خبرنگار شبستان اظهار داشت: متولد 1339 هستم و از 12 سالگی که حدود 50 سال است در رشته نگارگری فعالیت دارم؛ نگارگری یک هنر ایرانی محسوب می شود و نوع نگاه هنرمند ایرانی در این رشته با هنرمندان اروپایی کاملاً متفاوت است .

وی با بیان اینکه نگارگری ریشه در فرهنگ ایرانی دارد، افزود: این هنر زیبا و با ارزش دارای سابقه بسیار طولانی در کشور است و شیوه نگارگری و نوع نگاه آن بعد از اسلام نسبت به قبل از آن در دوره های هخامنشی، ساسانیان و غیره هیچ تفاوتی نداشته است .

هنرمند بیرجندی ادامه داد: در این شرایط اقتصادی که مردم برای تامین معیشت خود با مشکلات زیادی دسته و پنجه نرم می کنند، هنر در آخرین اولویت ها قرار دارد و کمتر کسی به آن توجه می کند .

اطمینان در ادامه بیان کرد: میراث فرهنگی حمایت های بسیار خوبی از ما داشته است و اگر مدیریت در این اداره بد بود با شرایط بسیار سختی روبرو می شدیم؛ در زمان های گذشته مشکلات بسیاری وجود داشت که امروز خوشبختانه برطرف شده است .

وی بیان کرد: بسیاری از مشتریان آثار هنری در کشورهای خارجی هستند که با توجه به شرایط اکنون فعلی نمی توانند نسبت به خرید این محصولات اقدام کنند و برطرف شدن این مشکل زمان می برد و امیدواریم شرایط اقتصادی کشور و رابطه با دیگر کشورها بهبود یابد .

میراث فرهنگی از عده ای خاص حمایت می کند

سارا راغبی مسئول کارگاه دستان پرتوان نیز در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان اظهار داشت: این کارگاه از سال 84 با 10 نفر عضو در زمینه تولید محصولات صنایع دستی آغاز به کار کرد و اشتغالی کاملاً غیر انتفاعی برای دختران کم توان ذهنی و جسمی در این کارگاه ایجاد کرده ایم .

وی با بیان اینکه همه عایدات فروش محصولات این کارگاه به دست خود اعضای کارگاه می رسد، گفت: در سال 96 وارد صنعت اشتغال خانگی در خوسف شدیم و پارچه بافی را در این شهرستان احیا کردیم و اکنون 42 نفر با سرمایه ما مشغول به پارچه بافی در خوسف هستند .

راغبی با اشاره به اینکه بیشترین مشکل ما در تولید صنایع دستی مربوط به موضوع تأمین مواد اولیه است، افزود: در هر مرتبه که مواد اولیه را تهیه می کنیم از دفعه قبل آن گرانتر است و فروشندگان راضی به فروش کلی مواد اولیه به ما نمی شوند و به خاطر این نگرانی ها ثبات قیمت در محصولات تولیدی خود نداریم .

وی با بیان اینکه دستگاه های اجرایی در مراسمات خود اقدام به تامین هدایایی می کنند، ادامه داد: این دستگاه ها می توانند از محصولات صنایع دستی تولید داخل استان به عنوان هدیه استفاده کنند اما متاسفانه مشاهده می کنیم که به سراغ محصولات استان های دیگر می روند و اگر این چرخش پول در استان ما برقرار شود تولید کنندگان نیز از آن بهره می برند و اگر به این موضوع توجه نشود قطعا به تولیدکنندگان استان ضربه می زنند .

راغبی اظهار کرد: میراث فرهنگی تاکنون هیچ حمایتی از ما نداشته است و از این اداره تقاضا کردیم که ما را در نمایشگاه های داخل و خارج از استان شرکت دهند و متاسفانه این اداره با یک عده خاصی کار می کند و کلیه حمایت ها برای این افراد در نظر گرفته می شود .

لزوم توجه هنرمندان استان به افزایش کیفیت و بسته بندی محصولات صنایع دستی

حسن رمضانی مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان جنوبی هم در گفتگو با خبرنگار شبستان در خصوص صادرات محصولات صنایع دستی خراسان جنوبی اظهار داشت: نمایشگاه های سطح جهان را به هنرمندان در این راستا معرفی می کنیم و تسهیلات ارزان قیمتی را در اختیار هنرمندان برای حضور در این نمایشگاه ها می دهیم .

وی در ادامه بیان کرد: این کار را برای تعدادی از هنرمندان و صنعتگران استان انجام داده ایم تا بتوانند محصولات تولیدی خود را به عرضه و نمایش بگذارند و برای اولین بار خراسان جنوبی توانسته است در بیش از 4 نمایشگاه در خارج از کشور حضور داشته باشد و محصولات صنایع دستی خود را به جهانیان معرفی کند .

مدیرکل میراث فرهنگی خراسان جنوبی با اشاره به اینکه برخی از هنرمندان بخش صنایع دستی استان در حوزه صادرات محصولات خود هیچ مشکلی ندارند، افزود: به این علت است که این افراد به دنبال بازاریابی و بسته بندی مناسب رفته اند و هنرمندان باید در زمینه کیفیت بخشی به تولیدات خود اقداماتی انجام بدهند .

رمضانی در خصوص ارائه غرفه رایگان در نمایشگاه ها به هنرمندان استان گفت: برخی غرفه ها به صورت رایگان در اختیار میراث فرهنگی قرار داده می شود و ما هم این غرفه ها را به صورت رایگان در اختیار هنرمندان قرار می دهیم؛ همه نمایشگاه ها رایگان نیستند و تا زمانی که هنرمند هزینه ای برای حضور در نمایشگاه ها ندهد قطعا به دنبال بازاریابی و افزایش کیفیت تولیدات خود نخواهد رفت .

وی به مشکلات رفاهی هنرمندان برای حضور در نمایشگاه ها هم اشاره کرد و افزود: اگر متولی برگزاری یک نمایشگاه میراث فرهنگی باشد قطعا تمام امکانات رفاهی اعم از سرویس ایاب و ذهاب و مکان برای استراحت هنرمندان در نظر گرفته و تامین می شود اما اگر متولی برگزاری یک نمایشگاه دستگاه های دیگر باشند هر امکاناتی که پیش بینی شده باشد را در اختیار هنرمندان قرار می دهیم .

مدیرکل میراث فرهنگی خراسان جنوبی بیان کرد: از نگاه میراث فرهنگی افرادی که تولیدات با کیفیت تری دارند و پیشکسوت تر هستند و تولیدات آن ها دارای بسته بندی مناسب است و حضور فعالی در رویدادهای فرهنگی دارند قطعا باید حمایت بیشتری شوند .

گزارش: زینب روحانی مقدم

پایان پیام/ 573

راضیه چنگیز نائین- اصفهان امروز: تئاتر اصفهان این روزها حال وروز خوشی ندارد از طرفی سالن اصلی و مهم شهر یعنی تالار هنر برای بازسازی تخریب شده و از طرف دیگر سالن های تئاتر مجتمع فرهنگی فرشچیان اصفهان به بخش خصوصی واگذار شده است. تعطیلی تالار هنر و مشکلات همیشگی سالن های تئاتر در اصفهان بهانه ای شد تا جمعی از هنرمندان تئاتر اصفهان در بیانیه ای، صدای اعتراض خود را به گوش مسئولین برسانند. هنرمندان تئاتر اصفهان سه شنبه هفتم خردادماه با حضور در مجتمع فرهنگی هنری فرشچیان اعتراض خود را نسبت به مشکلات حوزه تئاتر در اصفهان با امضای بیانیه ای بیان کردند، بیانیه ای که با واکنش های بسیاری روبه رو شد و توانست صدای تئاتر اصفهان را به گوش مسئولین برساند. با جلیل عالی پور یکی از هنرمند فعال در جمع آوری امضا و تنظیم این بیانیه اعتراضی درباره وضعیت تئاتر اصفهان و مشکلات این هنر در اصفهان به گفت وگو پرداخته ایم.

جلیل عالی پور متولد 1365 بازیگر تئاتر است. او تجربه بازی در تئاترهای بسیاری همچون دنیا در 20 دقیقه، هنوز مهره های پشتم نی لبک می زند، جایی دیگر، این میز برای دو نفر چیده شده است، تماشاچی محکوم به اعدام، واگویه های گاه و بی گاه مردی که به خاطر نمی آورم، آخرین روایت شهرزاد قصه گو، هی تو و... را در کارنامه هنری خود دارد. تندیس بهترین بازیگر (جشنواره تئاتر منطقه ای کشور) و دریافت لوح سپاس ششمین دوره بزرگداشت روز جهانی تئاتر بخشی از افتخارات او محسوب می شود. عالی پور در فیلم های کوتاهی همچون کسی شبیه من، آقای راننده، دیگری و ذهنی با ظرفیت یک خاطره بیشتر به ایفای نقش پرداخته و در سریال های همه بچه های ما به کارگردانی تاجبخش فناییان و آسمان من به کارگردانی محمدرضا آهنج نیز به ایفای نقش پرداخته است.

از دیگر فعالیت های او می توان به عضویت در خانه سینما اصفهان اشاره کرد.

درباره بیانیه اعتراضی هنرمندان تئاتر اصفهان توضیح دهید بیانیه ای که با واکنش های بسیاری روبه رو شد و اخبار فرهنگ و هنر اصفهان را تحت تأثیر قرار داد.

اوایل خردادماه بود که شنیدیم تالار هنر اصفهان برای بازسازی تخریب شده اما پس ازآن اعلام شد که بودجه کافی برای این بازسازی تأمین نشده و پروژه بازسازی متوقف شده است اخبار ضدونقیض بسیاری از آینده تالار هنر اصفهان به گوش می رسید هرچند برخی از آنها نیز شایعه بود اما همین امر نگرانی هایی را در میان هنرمندان تئاتر اصفهان به وجود آورد. از طرف دیگر درباره حوزه هنری هم شنیدیم که قرار است خانه هنرمندان به طورکلی تعطیل شود و اداره تئاتر حوزه هنری نیز که مدیرش برکنار شده بود در آستانه تعطیلی است. هم چنین اعلام شد که سالن های حوزه هنری به بخش خصوصی واگذار شده است. همین اخبار منتشرشده سبب شد تا به همراه جمعی از اهالی تئاتر اصفهان بیانیه اعتراضی منتشر کنیم و همه این مسائل را در آن بیانیه مطرح کنیم. همین بیانیه موجب شد تا آقای احمدی فر رئیس حوزه هنری اصفهان اعلام کنند که خانه هنرمندان تنها ساختمانش منتقل شده و اداره تئاتر و سایر بخش های خانه هنرمندان به فعالیتشان ادامه می دهند و خبر انحلال خانه هنرمندان و اداره تئاتر به طورکلی کذب است. رئیس حوزه هنری اعلام کردند که تنها مدیر اداره تئاتر اصفهان تغییر کرده و هرگز تصمیمی برای تعطیلی اداره تئاتر گرفته نشده است. بدین ترتیب سو تفاهم ها کاملا برطرف شد و اعتراضمان نسبت به حوزه هنری منتفی شد. بخش دیگر اعتراضمان به شهرداری و عملکردش در ارتباط با تالار هنر بود. در این بخش خانم فریده روشن با ما گفت وگو کرده و حمایت کردند. ایشان مشکلات تئاتر و تالار هنر را در شورای شهر مطرح کردند و قرار شد که وضعیت سالن های تئاتر تالار هنر هرچه سریع تر مشخص شود. دیگر مطالبه ما از شهرداری اصفهان تئاتر شهری بود که از سال 92 شهرداری اصفهان کلنگ آن را در کوچه سینما سپاهان و هم چنین مکان قبلی سینما همایون زده بود اما پس ازآن خبری از تئاتر شهر اصفهان نشد و پروژه به سرانجام نرسید. به همین دلیل از شهرداری خواستیم تا وضعیت تئاتر شهر اصفهان و احداث آن را مشخص کند.

روی دیگر صحبتمان در این بیانیه اعتراضی با اداره کل ارشاد اصفهان بود که درواقع باید متولی اصلی تئاتر باشد اما به نظر می رسد آخرین متولی تئاتر است. اعتراضمان به اداره کل ارشاد اصفهان درباره سالن فرشچیان بود. سالنی که ازلحاظ موقعیت جغرافیایی یکی از بهترین جانمایی ها را در شهر اصفهان دارد ولی متأسفانه چند سالی است همین یک سالن دولتی هم به بخش خصوصی واگذار شده و در حال حاضر بین 400 تا 600 هزار تومان به ازای هر شب برای اجرا در این سالن از کارگردانان دریافت می شود، درواقع اگر یک کارگردان بخواهد این سالن را برای اجرا کرایه کند برای ده شب باید 6 میلیون تومان پرداخت کند. بحث ما این بود که فلسفه خصوصی سازی باتوجه به وضعیت تئاتر این است که در کنار سالن های دولتی سالنی به صورت خصوصی اضافه شود نه اینکه همان یک مجموعه دولتی هم به بخش خصوصی واگذار شود. در حال حاضر مجموعه فرشچیان اعلام کرده که سالن های این مجموعه را 5 تا 6 شب به صورت رایگان در اختیار کارگردانان قرار می دهد که باتوجه به تعداد روزهای استاندارد اجرای نمایش که کم تر از 15 شب نیست همان هزینه 6 میلیون برای کارگردان تمام می شود. اعتراض ما به اداره کل ارشاد این است که این اداره کل می توانست حداقل از بین دو سالن فرشچیان یکی از سالن ها را واگذار کند نه هردو سالن را.

درباره تخریب و بازسازی تالار هنر صحبت کردید. با انتشار این نامه اعتراضی تکلیف تالار هنر و زمان اتمام بازسازی آن مشخص شده است؟

قبلا می گفتند که بازسازی این مجموعه یک سال زمان می برد اما حالا اعلام کرده اند که هزینه بازسازی تأمین نشده اما طبق وعده ای که به ما داده شده 7 تا 8 ماه دیگر بازسازی تالار هنر به اتمام می رسد و در اختیار هنرمندان تئاتر قرار می گیرد اما مشخص نکرده اند که بازسازی انجام می شود یا سالن ها به همان روال قبل بازمی گردد.

چند نفر از هنرمندان تئاتر اصفهان این بیانیه را امضا و از آن حمایت کردند؟

70 نفر

هنرمندان دیگر از سراسر کشور هم از این بیانیه حمایت کردند؟

بله آقای حمیدرضا نعیمی از نویسندگان و کارگردانان سرشناس تئاتر از این نامه حمایت کردند. صفحه اینستاگرام تئاتربازها و فستیوال تئاتر دو صفحه مهم تئاتری در شبکه اجتماعی این نامه را پوشش دادند و هم چنین آقای رضا گوران و دیگر هنرمندان تئاتر نیز از این بیانیه حمایت کردند.

با نمایندگان مجلس یا مسئولین شهر هم در راستای این بیانیه دیدار و گفت وگویی داشته اید؟

در این چند روز دیدار و گفت وگویی با آقای دکتر عابدی نماینده مجلس داشته ایم و من و دو نفر از دوستان تئاتری جلسه ای هم با حضور دکتر عابدی و معاون مدیرکل ارشاد آقای جعفری و هم چنین آقای شهرانی کارشناس نمایش اداره کل فرهنگ داشته ایم. آقای عابدی در این جلسه گفتند که اداره کل فرهنگ و ارشاد اصفهان یک بار هم برای تأمین بودجه و ردیف به نمایندگان اصفهان مراجعه نکردند درحالی که سایر سازمان ها و وزارتخانه ها در زمان بودجه مراجعات بسیاری به نمایندگان مجلس دارند. بااین حال آقای عابدی فرمودند که در بهمن ماه که کمسیون تلفیق هست می توانیم یک ردیف بودجه ای برای تئاتر اصفهان اختصاص دهیم و قرار شد مکاتبه ای با وزیر ارشاد و استاندار و شهردار نیز در این رابطه انجام بگیرد. هم چنین ایشان نامه اعتراضی هنرمندان تئاتر اصفهان را برای پیگیری های آینده ضمیمه نامه خود کردند.

در بیانیه اعتراضی هنرمندان تئاتر اصفهان به ناکارآمدی انجمن هنرهای نمایشی نیز اشاره شده است. دراین باره بیشتر توضیح دهید.

اعضای انجمن نمایش همگی از رفقای قدیمی ما هستند اما هیچ حمایتی از این بیانیه نکردند و حتی از این که در متن این بیانیه ناکارآمدی انجمن نمایش قید شده بود ناراحت بودند درحالی که منظور ما از ناکارآمدی این بود که انجمن نمایش نه اختیاراتی دارد، نه سالنی، نه بودجه ای و نه می تواند مجوزی صادر کند. این موضوع را مطرح کردیم تا فکری برای این انجمن شود تا اختیاراتی داشته باشند و هنرمندان مطلع شوند که این انجمن دقیقا چه اقداماتی انجام می دهد.

باوجوداینکه اصفهان از قدیم الایام به تئاترش مشهور بوده اما پروژه های ساخت سینماهای مجهز و پیشرفته در اصفهان سریع تر انجام می شود و سالن های سینمایی مجهز بسیاری در اصفهان وجود دارد اما سالن های تئاتر در اصفهان به شدت مهجور واقع شده اند و شهر اصفهان سالن های تئاتر مجهزی ندارد. دلیل این تبعیض چیست؟

من فکر می کنم رویکرد مسئولین استان اصفهان این است که دوست دارند بیشتر به سمت سینما برویم تا تئاتر و علاقه مند هستند که اصفهان بیشتر به عنوان پایتخت سینمایی شناخته شود. اتفاق خوبی است که سالن های مجهز سینما در اصفهان این قدر زیاد شده اما اصفهان شهری است که سابقه تئاتری اش به 400 سال پیش می رسد و طبق نوشته های مکتوب، قدمت تئاتر اصفهان به عصر صفوی بازمی گردد و اولین اجراهایی که در میدان نقش جهان بوده است. اگر بخواهیم درباره تعزیه به عنوان گونه ای از نمایشی نگاه کنیم اولین تعزیه نیز به روایت مورخان در اصفهان اجراشده است. در زمان تئاتر حرفه ای روز دنیا هم به ارامنه اصفهان می رسیم. ارامنه اصفهان جزو اولین گروه های حرفه ای در ایران بوده اند که زمانی که در ایران چیزی به معنای تئاتر امروزی وجود نداشت نمایشنامه های مشهور جهان را در اصفهان اجرا می کردند به همین دلیل می توان گفت اصفهان پایتخت و مهد تئاتر در ایران است؛ اما در مهد تئاتر ایران به آن اهمیت داده نمی شود.

به نظر من سینما و تئاتر باید در کنار هم پیشرفت کنند یعنی اگر 4 تا 5 سالن سینما ساخته می شود یک یا دو سالن مجهز تئاتر نیز احداث شود. اتقاقا وجود تئاتر و مخاطبان حرفه ای تئاتر به سینما هم کمک می کند. چون سینما وامدار تئاتر است و تئاتر مادر تمام هنرها است.

یکی از گلایه های هنرمندان تئاتر اصفهان که بارها در گفت وگوهای مختلف مطرح کرده اند این است که تئاتر اصفهان متولی مشخصی ندارد. نظر شما دراین باره چیست؟

در تهران وقتی می خواهید از متولی تئاتر صحبت کنید می گویید مرکز هنرهای نمایشی که زیرمجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد است. شما هرکاری درباره تئاتر داشته باشید از مجوز گرفته تا جشنواره و سالن و... در این مرکز بررسی می شود و ساختمانی در تالار وحدت به این مرکز اختصاص دارد. ولی ما در اصفهان با چندین نهاد و سازمان روبه رو هستیم حوزه هنری، شهرداری و اداره کل فرهنگ و ارشاد هر سه متولی تئاتر در اصفهان هستند. به عنوان مثال اگر هنرمندی بخواهد در تالار هنر به اجرا بپردازد یک بار باید به اداره کل فرهنگ و ارشاد و بازبینان این اداره کل مراجعه کند و بار دیگر برای شورایی در تالار هنر بازبینی بدهد.

راهکار پیشنهادی شما برای بهبود وضعیت تئاتر و رفع موانع و مشکلات امروز تئاتر اصفهان چیست؟

ما باید سه متولی را در تئاتر اصفهان بپذیریم و راهکار بدهیم. راهکار من برای حل مشکلات تئاتر اصفهان این است که حوزه هنری، شهرداری و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی در کنارهم شورایی به نام شورای سیاست گذاری تئاتر اصفهان تشکیل دهند. در این شورا تمام بودجه، امکانات، سالن، خط و مشی و ...را تجمیع کرده و یک کاسه کنند. مجری این شورا هم انجمن نمایش باشد و اختیارات اجرایی کامل داشته باشد تا ما به عنوان هنرمند فقط با انجمن نمایش و شورای سیاست گذاری تئاتر سروکار داشته باشیم. این صورت هم انجمن نمایش هویت پیدا می کند و اختیارات پیدا می کند و هم هنرمندان برای اجرای تئاترشان سردرگم نمی شوند و مجبور به درگیر بودن با چند ارگان و سازمان نیستند. با این راهکار هم می توان جشنواره تئاتر استانی مان را به بهترین شکل انجام دهیم، هم صاحب تئاتر شهر شویم و هم مشکل سالن تئاتر نداشته باشیم.

این بیانیه اعتراضی را در ماه های آینده پیگیری می کنید؟

زمانی که این بیانیه را تنظیم می کردم بسیاری از دوستان ناامید بودند و پیام می دادند که این کار فایده ای ندارد و تلاش بیهوده ای است اما من امیدوار و پیگیر هستم هرچند اگر حل مشکلات تئاتر به زمان فعالیت ما نرسد و در درازمدت اتفاقات خوبی برای تئاتر اصفهان بیافتد بازهم ارزش تلاش دارد. یکی از مطالبات اصلی و بلندمدت ما تئاتر شهر است تئاتر شهری که در خیابان چهارباغ خواستگاه اصلی تئاتر اصفهان و با امکانات روز دنیا ساخته شود و چهارباغ اصفهان را به مهد تئاتر ایران تبدیل کند.

-**-*

هرچند تبلیغات و اطلاع رسانی خوب و مناسبی که از مدتی قبل درباره این برنامه شده بود، جمعیت قابل توجهی از مردم بستک و همچنین فرماندار، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان و یکی از نمایندگان مجلس را به محل اجرای برنامه آورده بود اما در رضایتمندی شرکت کنندگان از محتوای برنامه تردیدهای جدی وجود دارد.

البته متن های خوب و مستندی که درباره تاریخ و خاستگاه موسیقی بستک در این برنامه ارائه شد در کنار پخش فیلمی کوتاه از اجراهای خاطره انگیز چهار نفر از پیشکسوتان موسیقی این خطه ، از مزیت ها و موفقیت های این برنامه بود.

غیر از یکی دو قطعه بی کلام کوتاه اجرا شده با اَلمان و جفتی و دایره، جای اجرای زنده موسیقی بستکی همچنان تا انتها خالی بود.

در این برنامه نه تنها جای موسیقی بستکی خالی بود، بلکه با اختصاص دادن بخش زیادی از وقت برنامه به اجراهای یک گروه موسیقی خاص که صدای پُرحجم پرکاشن و گیتار و کیبورد آن در قالب موسیقی پاپ، نوای جفتی جا داده شده در گروه را نیز خفه می کرد، جفایی بیشتر در حق موسیقی بستک بود.

نوازندگان این گروه تسلط خوبی در اجرای قطعات پاپ داشتند اما به نظر می رسید کسی به آنها نگفته بود که تنها استفاده از ترانه ها و اشعار محلی برای نمایندگی و معرفی موسیقی ریشه دار بستک که خود سبکی منحصر بفرد در موسیقی جنوب ایران است، کافی نیست.

اما با وجود این برپایی برنامه ای تحت عنوان تجلیل از پیشکسوتان موسیقی بستکی آن هم برای اولین بار، اقدام بزرگی بود که جای تقدیر دارد.

طبیعی است هر حرکتی در اولین قدم با کاستی هایی روبرو است که در گام های بعدی، ایرادهای آن برطرف خواهد شد.

تنها دیدن تصاویری از زنده یادان عبدالرحیم مقیمی، یوسف هادی، عبدالله علی و حاج محمدعلی وطن پرست و شنیدن قطعاتی از اجراهای این مفاخر موسیقی بستکی بر پرده سالن محل برگزاری همایش از تقصیر برگزارکنندگان در سهم اندک موسیقی بستکی در این برنامه کم می کند.

همچنین تقدیر از ترانه سرایانی همچون برادران بیداد و بی قرار کوخردی ، امید بهزاد، محمدحسن مشایخی و حبیب جامه دار در کنار بزرگداشت موسیقی دانان به نام منطقه مانند محمد مقیمی، احمد مدان ، برادران وجدانی و نوازندگان صاحبنامی از جمله جیرانیان ، جمعه مندنی، حسن قائد و کریم پلنگر و آمدن خوانندگانی همچون حسن غیرت، غلامرضا عبدلی و حسن جناحی در جایگاه تقدیرشوندگان کافیست تا دست مریزادی نصیب برگزارکنندگانی کند که وقت و انرژی و از همه مهمتر همت و عشقی بزرگ را به پای این برنامه ریخته بودند.

راه اندازی جشنواره ها و جایزه هایی به نام هر یک از این پیشکسوتان و حمایت از فعالان موسیقی واقعی بستکی در سال های آینده می تواند به احیا و ماندگاری این شاخه پرمیوه از درخت هنر ایران و موسیقی جنوب کمک کند.

2094 / 6048

دو، سه سال پیش بود، هاشم رضازاده، دوست شاعرم تماس گرفت و گفت: قرار است با چند نفر از دوستان به دیدن استاد امیر برزگر خراسانی بروند و از من هم برای رفتن دعوت کرد. فردای آن روز ما بودیم و جایی در رضا شهر روبه روی خانه استاد برزگر. دوستان که آمدند، وارد خانه استاد شدیم و ساعتی را نشستیم و بیشتر شنونده حرف های استاد بودیم. سال پیش در برنامه دیگری استاد جواد محقق همدانی برای انجام چند گفت وگو با اهالی شعر و ادب استان به مشهد آمدند. یکی از آن گفت وگوها با بنده و محور اصلی گفت وگو هم درباره جلسات ادبی مشهد و در کنار آن پرسش هایی مرتبط با حوزه شعر بود. یکی از گفت وگوها هم با استاد برزگر بود. دوستان دعوت کردند تا در صورت تمایل، آن ها را در رفتن به خانه استاد همراهی کنم و با این دعوت، بنده هم همراه دوستان شدم. چون بدون مقدمه دعوت شده بودم، فقط تلفن همراه در دسترسم بود و دوربینم همراهم نبود تا از استاد فیلم بگیرم. یادم هست آنجا به دوستان گفتم شما که قرار است مجموعه ای از گفت وگوها با چهره های مختلف شعری تهیه کنید، کاش فقط به ضبط صدا اکتفا نمی کردید و همه این گفت وگوها را تصویری می گرفتید حتی با یک دوربین.

آن روز با موبایلم بخش زیادی از برنامه را فیلم گرفتم هر چند کیفیت گوشی که همراهم بود به دوربینم نمی رسید اما با خودم فکر کردم همین هم غنیمت است. حالا و بعد از گذشت سالی خبردار شدم استاد مریض حال بوده و تعدادی از دوستان و مدیران ارشاد به ملاقات ایشان رفته اند. پس از شنیدن و خواندن این خبر، دوباره این فکر به ذهنم رسید که کسی چون او به سبب حضور چند دهه ای خود در شعر و نشست و برخاست و دوستی های چندین و چند ساله اش با بزرگان ادب و هنر این سرزمین و از جمله خراسان بزرگ می تواند منبع داشته ها و اطلاعات فراوانی باشد. او از نسلی است که تحصیلات خود را با رفتن به مکتبخانه در دهه 20 شروع کرده است و علاوه بر اینکه برای آموختن و پرداختن به شعر محضر برخی از بزرگان شعر و ادب از جمله زنده یاد قدسی، فرخ، کمال، صاحبکار و ... را درک کرده است، برای آموختن هنر موسیقی و نقاشی هم با برخی از استادان هنر مراوده و ارتباط داشته است که می تواند شنیدن از آن ها هم خالی از لطف نباشد. این صحبت ها البته به معنای آن نیست که درباره گذشته ادبی خراسان، چهره ها و شخصیت ها، جلسات و مباحثی از این دست ننوشته اند اما به نظرم در این بخش هنوز جای کار فراوان وجود دارد چرا که در

گفت وگوی یکی، دو ساعته با استادی همچون امیربرزگر و یا دیگر پیشکسوتان، نمی توان به همه جوانب بحث پرداخت. در این گونه گفت وگوها استاد مورد نظر می تواند گاهی 50 سال خاطرات ادبی خود را و گفتنی ها از جلسات و شخصیت های تأثیرگذار شهر را در قالب چند خاطره و یا جمله و اظهارنظر بازگو کند. برای همین اگر به دنبال کار جدی هستیم، باید گاهی ساعت ها و روزها پای صحبت های هر کدام از این پیشکسوتان بنشینیم و حرف های آن ها را با جزئیات بشنویم و ثبت کنیم. به عبارت دیگر گفت وگو با هر کدام از این بزرگان را باید در قالب طرح و برنامه ای چند جلسه ای تعریف کنیم. ناگفته روشن است از استادان بزرگوار هم انتظار می رود با آن هایی که تنها به خاطر زنده نگه داشتن گذشته ادبی شهرمان تلاش می کنند همکاری و همراهی کنند زیرا این نوشتن ها، شنیدن ها و ثبت و ضبط کردن ها بخشی از هویت تاریخی و ادبی شهر مشهد است و اگر آن چنان که باید و شاید به آن نپردازیم، بخشی از تاریخ شهرمان را خودخواسته به فراموشی سپرده ایم.

نکته آخر اینکه جوانانی که امروز پا در عرصه شعر و ادب می گذارند، پای در مسیری گذاشته اند که رفتگان و بزرگان این وادی تا حد زیادی مسیر را برای رفتن آن ها هموار کرده اند که صائب تبریزی فرموده است: نقش پای رفتگان هموار سازد راه را پس باید از خواندن راه های رفته و استادان و پیشکسوتانی که این راه ها را هموار کرده اند، غفلت نکرد.

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار حوزه تجسمی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، پس از اعتراض هایی که سردیس استاد جمشید مشایخی به دنبال داشت، گمان می رفت مدیران شهری وسواس بیشتری برای طراحی المان های مشاهیر به کار گیرند. مشکلات مالی بهترین و در دسترس ترین توجیهی است که مسئولان می توانند برای پوشش کم کاری خود ارائه دهند؛ اما اهالی فن و متخصص این دلایل را منطقی ندانسته و به محض مشاهده هرگونه نقص و کم کاری اعتراض خود را اعلام می کنند.

جدیدترین اعتراض هنرمندان و هنرشناسان به المان سعدی شیرازی مربوط می شود. با وجود مجسمه ساز های حرفه ای در کشور، المان شخصیتی که نه تنها در ایران بلکه در جهان مشهور است، به صورت کاملاً غیر حرفه ای و ناشیانه طراحی و در شهر شیراز نصب شده است. این پرتره هیچ شباهتی به تصاویر منتشر شده از سعدی ندارد و فقط یک هزینه هنگفت برای ساخت آن صرف شده است.

حمید شانس مجسمه ساز، در خصوص ماهیت مجسمه های شهری به خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان ،گفت: مجسمه های شهری، بنا ها، یادمان ها و پدیده های بزرگ این چنینی که نیازمند هزینه های دولتی هستند، در قدیم نمایشگر قدرت حاکمیت بوده اند. در نتیجه حاکمان به خودشان حق می دادند که میادین، فضا های عمومی، چهارراه ها و محل گذر مردم را به عنوان یک مکان برای تبلیغ نظریات سیاسی، فرهنگی یا اجتماعی خود تبدیل کنند. امروزه در جوامع شهروند محوری که زندگی می کنیم، فضا های عمومی که محل حضور مردم هستند به فضا های گفتمان قدرت بین عرصه های خصوصی و عمومی تبدیل شده است. یعنی این عرصه دو پتانسیل دارد؛ یک پتانسیل این است که این عرصه ها در وهله اول فضا های کاربردی هستند و نیاز های انسانی را تامین می کنند. در وهله دوم ساختاری اجتماعی و فرهنگی را هدایت می کنند و نیازمند قابلیت های زیبایی شناسانه هستند.

این مولف کتب هنری ادامه داد: آن چیزی که در وهله اول این فضا ها نیاز دارند، تحول طراحی محیطی با مجموعه زیادی آیتم است تا شهر مبتنی بر ساختار تولیدی شهر صنعتی دوران مدرنیته، به شهر خدماتی تبدیل شود. آخرین عنصر در این شهر هم عناصر برجسته بصری هستند که بخشی از آن مجسمه است، اما حاکمیت هم نیازمندی هایی دارد تا به مردم توضیح دهد چه کسی مشهور است؟ چه کسی ارزش اجتماعی دارد؟ چه چیزی باید به عنوان یک فضیلت اجتماعی مطرح شود؟

وی با بیان اینکه شهرداری های کشور تابع سیاست هستند، اظهار کرد: مسئولان شهرداری عناصری را که می خواهند داخل شهر نصب کنند، بدون فضاسازی، بدون درک نیاز های مردم و بدون درک استعداد ها انتخاب می کنند. همانطور که تقریبا در تمام فضا های شهری ما المان ها تحمیلی به محیط هستند و هیچ فضایی در شهر یا اطراف شهر برای مجسمه تعبیه نشده است.

شانس افزود: تنها کاری که تاکنون کرده ایم این بوده که عناصر تزئینی به این فضا ها تحمیل شده است. این عملکرد دو مشکل اساسی دارد که اولین آن سیاست محور بودن شهرداری است و دوم این است که همین سیاست مجسمه ها را در مکان هایی قرار می دهد که تردد و ترافیک زیاد است؛ این آثار نیاز این محیط ها را برطرف نمی کنند.

وی ادامه داد: متاسفانه در شهرداری ها هیچ تصور درستی از هنر شهری، وظایف و امکانات آن وجود ندارد. تا زمانی که مسئولان اصلی شهری یا سیاست مدار یا اجرا کار هستند، کار شهر تنها از طریق مشارکت مردمی پیش خواهد رفت، البته مشارکت مردمی هم نیازمند همدلی است.

وی در پاسخ به اینکه چرا انجمن مجسمه سازان برای اعتراض به این موضوع اقدامی نمی کند، اظهار کرد: من عضو انجمن نیستم، یکی از دلایلم هم برای انصراف این بود که انجمن ها عملاً فاقد قدرت اجرایی لازم هستند، به طور مثال بعد از کلی تلاش به تعدادی از هنرمندان مجسمه ساز از طریق صنایع دستی جواز کار دادند، اما بعد ها به بهانه اینکه این جواز را انجمن ها صادر خواهند کرد، این موقعیت را از ما گرفتند.

شانس خاطرنشان کرد: در حال حاضر نه وزارت ارشاد و نه انجمن جوازی که وجهه قانونی داشته باشد به هنرمندان نمی دهند. در واقع هنرمندان از لحاظ شغل هیچ اعتبار قانونی ندارند، اما باید مالیات پرداخت کنند.

به نظر می آید مدیران شهری باید فکری به حال این وضعیت کنند، یا به طور کلی دست از نصب مجسمه های مشاهیر برداند یا اینکه بانک اطلاعاتی مجسمه سازان را یک بار دیگر مطالعه کرده تا ببینند که افراد حرفه ای تری هم برای انجام این کار در کشور وجود دارند.

انتهای پیام/