خبرگزاری تسنیم – یاسر یگانه

اوضاع اقتصادیِ مردم خوب نیست. همه چیز گران شده و قشر کارگر و کارمند در تامین خرج و مخارج شان مانده اند. مردم تمرکزشان روی خرج های ضروری است و این یعنی کالاهای فرهنگی، هنری و سرگرمی از سبدکالای مردم دور و دورتر می شود. پیش از این کنسرت کالایی لوکس محسوب می شد، چرا که قیمت بلیت ها زیاد بود. اکنون که اوضاع اقتصادی بد شده، کنسرت کالای لوکس تری شده و گویی دولت هم در تلاش است که این کالا را بیش از هر زمان دیگری، لوکس و خارج از دسترس کند.

همه چیز از صحبت های علی اصغر کاراندیش مروستی شروع شد: قانون پرداخت 1 درصد از درآمد بلیت فروشی اجراهای صحنه ای (کنسرت) در کلان شهرها به حساب خزانه در مجلس شورای اسلامی تصویب شد.

آیا این قانون با سیاست های کلی اصل 44 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مغایرت ندارد؟ سیاست های کلی اصل 44 که در یکم خرداد 1384 از سوی مقام معظم رهبری ابلاغ شده اند، تاکید بر حمایت از بخش خصوصی و خصوصی سازی در بخش های مختلف دولتی دارد.
پس چرا دولت باید در راهِ محدود کردنِ بخش خصوصی گام بردارد. چرا دولت به یک باره تصمیم می گیرد که دست در جیبِ بخش خصوصی کند؟

چند جمله ی دیگر از کاراندیش ( معاون حقوقی و امور مجلس و استان های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ) را با هم مرور کنیم: پیش بینی ها حاکیست از محل اجرایی شدن قانون واریز سهم 10 درصدی از درآمد فروش بلیت کنسرت ها به خزانه، حدود یک هزار و 5 میلیارد ریال اعتبار به وزارت ارشاد تزریق شود.

چرا باید اعتبارهای دولتی را بخش خصوصی تامین کند؟ در برگزاری هر کنسرتی، مالیات های لازم اخذ می شود و در عین حال دستگاه های مختلفی مانند اماکن و سالن ها هم هزینه هایی از برگزار کنندگان کنسرت های موسیقی دریافت می کنند.
حال چرا باید 10 درصد دیگر از درآمد کنسرت ها به جیب دولت برود؟ آیا گرفتن 9 درصد مالیات بر ارزش افزوده کافی نیست؟

دولت این پول را برای چه می خواهد

به راستی آیا این پول وضعیت فرهنگ و هنر را بهبود می دهد؟ آیا مشکلات فرهنگی و هنریِ بسیاری که در جامعه وجود دارد با این پول حل می شود؟

باز هم چند جمله ی دیگر از کاراندش: قیمت هر بلیت در کلان شهرها از حدود 650 هزار تا 2 میلیون ریال است و دریافت سهمی از این درآمد و اختصاص آن به شهرستان ها موجب حل بسیاری از مشکلات می شود تا صرف رسیدگی به امور مجتمع های فرهنگی- هنری و تعمیر و تجهیز این مراکز و ساماندهی فعالیت های فرهنگی هنری شود.
رسیدگی به امور شهرستان ها غیر مرکز استان ها و در نظر گرفتن اعتبارهای قابل توجه شهرستان ها هدف تصویب قانون دریافت 10 درصد درآمد فروش بلیت کنسرت در کلان شهرهاست.

چرا باید درآمدهای حوزه موسیقی به حوزه های دیگری از فرهنگ و هنر اختصاص داده شود؟ چرا وزارت ارشاد از بودجه های خودش چنین عملیات هایی را صورت نمی دهد؟

اوضاع موسیقی اصیل ایرانی، موسیقی نواحی و در کل اوضاع موسیقی های جدی در جامعه بسیار اسف بار است. وزارت ارشاد در سال های گذشته عرصه تولید آثار فاخر را تقریبا به طور کامل رها کرده است و فرمان موسیقی کشور را به تهیه کنندگان داده است. حال با تصویب قانون 10 درصد، می خواهد پول موسیقی را به جیب بزند تا شاید در جاهای دیگر مصرف کند.
به طور کلی کار درستی نیست که دولت دست در جیبِ بخش خصوصی کند. اگر هم قرار است پولی از بخش خصوصی؛ مثلا برگزار کنندگان موسیقی پاپ گرفته شود؛ باید در راستای حفظ موسیقی جدی صرف شود، نه اینکه برای موارد دیگر این پول را خرج کنند.

جالب اینکه نمایندگان مجلس و شورای نگهبان هم ایرادی بر این قانون نگرفته و عواقب تصویب آن را مد نظر قرار نداده اند.

نمونه مجوزی که در سال جدید از سوی دفتر موسیقی وزارت ارشاد برای کنسرت ها صادر می شود و قانون اخذ 10 درصد از درآمد اجراهای صحنه ای در آن لحاظ شده است

هدف اصلی این قانون جیب مردم است

دولت طرحش را به مجلس ارائه کرده و مجلس هم تصویب کرده و شورای نگهبان هم تاییدش کرده است. در نهایت هم 10 درصد از درآمد کنسرت ها به جیب دولت می رود.
اما این تمام ماجرا نیست.

بلافاصله بخش خصوصی که همان برگزار کنندگان هستند، قیمت بلیت ها را افزایش می دهد تا این 10 درصد از جیب مردم به جیب دولت برود. دولت هم سکوت می کند، چرا که تنها به جیب خودش فکر می کند.
پس همه راضی هستند؛ به جز مردمی که باید قیمت های نجومی بلیت های کنسرت را پرداخت کنند.

بلیت های مجانی خودشان را هم حساب می کنند / اگر بلیت ها کامل فروش نرفت تکلیف چیست

طبق قانونی که در مجلس تصویب شده، باید 10 درصد از بلیت کنسرت ها به حساب خزانه واریز شود. حال پرسش اینجاست، این 10 درصد چگونه محاسبه می شود؟ مسئولان وزارت ارشاد برای تعیین 10 درصد، حالتِ فروشِ تمام بلیت های هر کنسرت را در نظر گرفته اند. مگر قرار است تمام بلیت های، تمام کنسرت ها به فروش برود؟ در حال حاضر کنسرت های زیادی هستند که بلیت هایشان به طور کامل به فروش نمی رود.

برگزار کنندگان کنسرت ها موظفند بنا به سالنی که در آن اجرا می کنند، تعدادی بلیت برای دفتر موسیقی، دفتر وزیر ارشاد و دفتر معاون هنری بفرستند. این بلیت ها به طور رایگان در اختیار مسئولان ارشاد قرار می گیرد. جالب اینکه خودِ مسئولان وزارت ارشاد در مصوبه شان، 10 درصدِ بلیت هایی که خودشان به طور رایگان می گیرند را هم لحاظ کرده اند تا پولش از سوی برگزار کننده به حساب خزانه واریز شود.

به موسیقی نواحی، اصیل و کلاسیک هم رحم نکردند

تصویب قانون اخذ 10 درصد از اجراهای صحنه ای و واریز به خزانه دولت شامل تمام کنسرت ها می شود. یعنی تمام کنسرت هایی که در حوزه موسیقی نواحی و موسیقی ایرانی و موسیقی کلاسیک برگزار می شود هم باید 10 درصد از درآمدشان را به حساب خزانه دولت واریز کنند. این اوج فاجعه است. این ژانرهای موسیقی همان بخش هایی هستند که دولت موظف به حمایت از آنهاست. اما دولت نه تنها از این بخش ها حمایتی نمی کند که قصد دارد دست در جیب آنها هم بکند.

حساب خزانه یا حساب ارشاد

طبق همین قانون، 10 درصد از درآمد کنسرت ها باید به حساب خزانه واریز شود. اما در هفته های گذشته برخی از استان ها، برگزار کنندگان را مجبور کرده اند که این 10 درصد را به حساب ارشاد استان ها واریز کنند.

عذر بدتر از گناه / کی بود کی بود من نبودم

علی ترابی، مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، روز گذشته در گفت وگو با ایسنا درباره ی تصویب قانون اخذ 10 درصد از اجراهای صحنه ای گفته بود: این قانون مصوب مجلس و لازم الاجرا است و من در موقعیتی نیستم که درباره خوب و بد آن نظر بدهم؛ ما فقط در مقام مجری عمل می کنیم. البته باید نگرانی هایی در این مورد داشته باشیم چرا که به نظر می رسد آنچنان ابعاد کارشناسی در این قانون در نظر گرفته نشده است.
او ادامه می دهد: شاید بهتر بود این قانون به سراغ ژانرها و بخش های خاصی از موسیقی (موسیقی پاپ) می رفت. بخش های موسیقی سنتی، کلاسیک و نواحی ما برای رفتن روی صحنه باید از جیب هزینه کنند و در این قانون به آن ها به چشم موسیقی پاپ نگاه شده، انگار که آن ها هم درآمدزا هستند.
مدیرکل دفتر موسیقی وزارت ارشاد با تاکید بر اینکه این دفتر از قانون تبعیت می کند، می گوید: پس از تصویب این قانون از ناحیه صنف موسیقی اعتراضاتی به وجود آمد. ما درصدد برگزاری جلساتی با مدیران ارشد وزارت ارشاد و صنوف موسیقی هستیم تا به راهکاری برسیم که از آسیب های احتمالی جلوگیری کند و اگر منافعی برای این قانون متصور هست به راه خودش هدایت شود.

خواندن همین چند خط از زبان مدیرکل دفتر موسیقی عمق فاجعه را نمایان می کند. مدیرکل دفتر موسیقی هنوز نمی داند(یا شاید هم نمی خواهد بگوید که می داند) که این قانون پیشتر وجود نداشته و سال گذشته با نظر مسئولان وزارت ارشاد در قالب لایحه بودجه گنجانده شده و پس از آن هم در مجلس تصویب شده است. این یعنی چنین قانونی ابتکاری از سوی مسئولان وزارت ارشاد است و جای تعجب است که مدیرکل دفتر موسیقی به عنوان مسئول مستقیم موسیقی کشور در جریان چنین طرحی و چنین لایحه ای نبوده است.

علی ترابی بهتر است برای هنرمندان عرصه موسیقی مشخص کند که اگر او در جریان شکل گیری این لایحه و در نهایت این قانون نبوده است، کدام مدیرِ وزارت ارشاد در این زمینه تصمیم گیر بوده است.

البته از این به بعد بیش از اینها شاهد چنین بیاناتی خواهیم بود و مسئولان فرهنگی کشور یکی یکی به همان شعار معروفِ کی بود کی بود من نبودم پناه خواهند برد.

وزیر و معاونش مثل همیشه در سکوتند

سیدعباس صالحی وزیر ارشاد و معاون هنریش محمدمجتبی حسینی؛ سکوتشان همیشگی است. آنها به عنوان حمایان اصلیِ حقوق هنرمندان باید اوضاع را برای رونق اتفاق های هنری بهتر کنند. اما تصویب این قانون نوعی ضربه به هنرمندان است. قانونی که نتیجه نهایی اش گران شدن قیمت بلیت هاست و در نهایت به محدود شدن کنسرت های موسیقی منجر می شود.

دولت در این ماجرا به سودش می رسد، بخش خصوصی هم سعی می کند با افزایش قیمت بلیت از ضررش جلوگیری کند. در نتیجه فشار واقعی به مردم وارد می شود و توان شان برای رفتن به کنسرت کم و کمتر می شود. از سوی دیگر این هنرمندان هستند که با کم شدنِ تعداد اجراهای زنده شان ضرر می کنند و در نهایت کنسرت های موسیقی بیشتر از گذشته به کالایی لوکس برای بخشی خاص از جامعه تبدیل می شود.

وزیر ارشاد و معاون هنریش مثل همیشه سکوت کرده اند تا بار دیگر ثابت شود که آنها حامی حقوق هنرمندان و علاقه مندان به هنر نیستند.

وزیر ارشاد اطلاعات درستی دریافت نمی کند

به نظر می رسد محمدمجتبی حسینی معاون هنری وزیر و علی ترابی مدیرکل دفتر موسیقی، درباره اوضاع کنونی موسیقی، اطلاعات درستی در اختیار وزیر ارشاد قرار نمی دهند. چرا که اگر این اطلاعات درست و دقیق بود، شاید وزیر ارشاد هرگز اجازه مطرح شدن چنین طرحی در صحن مجلس را نمی داد.
از سوی دیگر به نظر می رسد ماجرای این قانون را آقای کاراندیش هدایت و رهبری کرده است.
به هر روی سکوتِ مجموعه وزارت ارشاد و عدم حمایتِ مسئولان مستقیمِ حوزه موسیقی از هنرمندان، پیام های منفی بسیاری برای علاقه مندان به هنر و البته خودِ هنرمندان دارد.

انتهای پیام/

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) با توجه به نزدیک شدن زمان ثبت نام بیمه تکمیلی سال 9899 صندوق اعتباری هنر، از ابتدای خرداد سال جاری و همزمان با آغاز ثبت نام بیمه تکمیلی، امکان ثبت نام و یا تکمیل عضویت از طریق سامانه عضویت صندوق تا پایان مهلت مقرر امکان پذیر نیست.

بنابراین متقاضیان باید در مهلت باقی مانده برای ثبت نام و یا تکمیل عضویت در سامانه صندوق اعتباری هنر، به منظور بهره مندی از بیمه درمان تکمیلی تا پایان اردیبهشت ماه سال 1398 اقدام کنند.

به گزارش خبرنگار مهر ، علیرضا رشیدیان در مراسم تکریم و معارفه نماینده ولی فقیه در سازمان حج و زیارت که امروز برگزار شد در مورد سهمیه اضافه حج افزود: هنوز این سهمیه مشخص نشده است اما ما به دنبال این هستیم که سهمیه حجاج افزایش پیدا کند و مذاکراتی را نیز انجام داده ایم و به محض اعلام طرف عربستان، سهمیه مازاد را متقاضیان اعلام خواهیم کرد.

رشیدیان درباره دریافت چک دیه شهدای مسجدالحرام نیز توضیح داد: قبل از مذاکرات حج تمتع امسال، طرف عربستانی درخواست دریافت اطلاعات وراث شهدای مسجدالحرام را داشت که این مهم نیز ارسال شده بود.

وی افزود: در مذاکرات حج تمتع با وزیر حج عربستان، وی از تحویل چک دیه شهدای مسجد الحرام به دفتر نمایندگی عربستان سعودی در سازمان ملل خبر داد که با پیگیریهای مقامات وزارت خارجه، نمایندگی عربستان در سازمان ملل این مطلب را تکذیب کرد؛ ما نیز پیرو این موضوع مکاتبه ای را با وزیر حج عربستان انجام دادیم که پیگیر حل شدن این موضوع هستیم.

کد خبر 4608842

مهناز قربانی مقانکی

اکبر رضایی روز دوشنبه در گفت وگوی اختصاصی با خبرنگار ایرنا افزود: با توجه به اینکه هم اکنون در آستانه ماه مبارک رمضان هستیم و عملیات های اعزام برای حج عمره از پایان ماه صفر آغاز و تا نیمه ماه مبارک رمضان به انجام می رسد عملا از لحاظ زمانی نیز فرصتی برای اعزام در سال جاری وجود ندارد.
وی ادامه داد: پس از به انجام رسیدن عملیات حج واجب امسال و در صورت فراهم بودن زمینه برای اعزام به حج عمره و به توافق رسیدن مسئولان دو کشور اقدامات اجرایی اعزام آغاز خواهد شد، در صورت توافق عربستان بر مبنای خواسته مسئولان مربوطه کشورمان با حفظ عزت و احترام زائران ایرانی و پس از عقد تفاهم نامه موضوع حج عمره نیز به انجام خواهد رسید.
رضایی اظهار داشت: زائران حج نمایندگان جمهوری اسلامی ایران در کنار سایر مسلمانان کشورهای جهان اسلام هستند که باید با رعایت هرچه بیشتر اصول و مسائل اخلاقی با حضور خود در حج نقش بسیار مهمی در جهان اسلام دارند.
معاون سازمان حج در خصوص اقدامات انجام شده برای حج واجب امسال نیز گفت: براساس برنامه های زمان بندی شده اقدامات اولیه حج در خصوص اسکان در مکه و مدینه، حمل و نقل، جابجایی و دیگر مسائل مربوطه به خوبی انجام گرفته و بخشی از آن نیز در حال انجام است.
وی گفت: در حوزه های دیگر از قبیل ارائه مسائل توجیحی برای زائران، آموزشی، فرهنگی و غیره نیز طبق برنامه زمانبندی در حال اجرا هستیم، در حال حاضر پس از قطعی شدن ثبت نام زائران و تکمیل ظرفیت های موجود کاروان ها و انجام معاینات پزشکی و پرداخت مرحله دوم هزینه سفر حجاج نشست های آموزشی در حوزه های اجرایی، بهداشت و سلامت نیز در حال برگزاری است.
وی با توصیه به زائران حج برای حضور جدی در کلاس های آموزشی و فراگیری مسائل مختلف برای حضور در حج، گفت: آموزش های فرهنگی، معارف، احکام ، معرفی اماکن متبرکه و مسائل دینی توسط روحانیون کاروان ها به زائران ارائه خواهد شد.
رضایی با توجه به گرمای پیش رو در ایام حج از زائران خواست با حفظ آمادگی و حضور در نشست های آموزشی با آگاهی خاصی سفر خود را آغاز کنند.
وی با اشاره به اینکه امسال 86 هزار 550 نفر زائر به سرزمین وحی از 17 تیرماه اعزام خواهند شد، گفت: زائران کشورمان از 20 ایستگاه پروازی راهی سرزمین وحی خواهند شد که البته در صورت به انجام نرسیدن تعمیرات در یک یا دو فرودگاه در حال تعمیر کشور دو پرواز یادشده شده در دیگر ایستگاههای موجود ادغام خواهد شد.
وی در پاسخ به این سوال که آیا همانند سال های گذشته به دلیل نبود سفارت ایران در عربستان دفاتر موقت دایر خواهد شد یا خیر؟، گفت: مطابق با تفاهم انجام شده با مسئولان وزارت حج عربستان و امضا این تفاهمنامه توسط رئیس سازمان حج و زیارت قرار است 10 نفر از دیپلمات های کشورمان برای انجام امور حقوقی و کنسولی زائران در ایام مناسک حج به زائران اعزامی از ایران در مکه و مدینه ارائه خدمات کنند.
اجتمام* 1933*9105

ارتباط با سردبیر newsroom@irna.ir

تماس بی واسطه با مسئولین

به گزارش خبرگزاری فارس از شهرضا، منصور وحیدی فر عصر امروز در دیدار با هنرمندان، نویسندگان و فعالان رسانه شهرستان های شهرضا، دهاقان و سمیرم با بیان این که دیدار با اهالی فرهنگ و هنر در شناسایی ظرفیت های هر منطقه ای کمک می کند، اظهار کرد: وظیفه صندوق اعتباری هنر، حمایت از تمامی اهالی فرهنگ، هنر و رسانه کشور است.

وی با اشاره به این که اساس فعالیت ما در سفرهای استانی و شهرستانی کمک به هنرمندانی است که مشکلات معیشتی دارند، افزود: هدف از تأسیس این صندوق، برطرف کردن معضلات اساسی اصحاب فرهنگ و هنر و رسانه است.

معاون صندوق اعتباری هنر با اشاره به تلاش های صورت گرفته در صندوق اعتباری هنر برای بررسی و رفع مشکلات اهالی فرهنگ، هنر و رسانه، گفت: برخورداری از خدمات بیمه تأمین اجتماعی نخستین و مهمترین هدف از تشکیل صندوق اعتباری هنر است.

وی با اشاره به بیمه تأمین اجتماعی هنرمندان و اهالی فرهنگ، بیان داشت: در این زمینه تفاهم نامه ای با سازمان تأمین اجتماعی منعقد شده که به موجب آن، همه اهالی فرهنگ و هنر واجد شرایط، می توانند از مزایای آن استفاده کنند.

وحیدی فر با اشاره به این که تلاش های مؤثری برای حل مشکلات هنرمندان توسط صندوق اعتباری هنر با حمایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی آغاز شده است، اذعان داشت: بر اساس شیوه نامه اجرایی جدید این صندوق، امکان تأیید آثار هنرمندان و اصحاب رسانه از سوی ادارات کل فرهنگ و ارشاد اسلامی فراهم شده است که شرایط برخورداری آنان از خدمات بیمه تأمین اجتماعی را آسان تر می کند.

وی با اشاره به این که 8 درصد از حق بیمه اعضای این صندوق از سوی اعضا و 10 درصد از سوی صندوق اعتباری هنر تأمین می شود، ادامه داد: همه افراد واجد شرایطی که بیشتر از 18 و کمتر از 50 سال داشته باشند، می توانند از مزایای این صندوق استفاده کنند و برای افراد بالای 50 سال، به ازای هر سال بیشتر، باید یک سال سابقه پرداخت بیمه داشته باشند.

معاون صندوق اعتباری هنر با اشاره به این که هنرمندان از ارزش های زیادی برخوردار هستند که باید منزلت اجتماعی و اقتصادی آن ها حفظ شود، اضافه کرد: بیمه تکمیلی یکی دیگر از مزایای این صندوق است که 70 تا 75 درصد هزینه درمان اعضا از سوی این صندوق پرداخت می شود.

وی با اشاره به این که وام قرض الحسنه تا سقف 7 میلیون تومان به اعضا پرداخت می شود که این میزان در استان اصفهان تا 10 میلیون تومان قابل افزایش است، عنوان کرد: خدمات تکریم و کمک مستمری به افراد نیازمندی که از هیچ گونه خدمات بیمه ای استفاده نمی کنند، پرداخت می شود.

وحیدی فر با بیان این که در اسفندماه سال گذشته بدهی 100 میلیاردی این صندوق به سازمان تأمین اجتماعی پرداخت شد، خاطرنشان کرد: اعتباری معادل 91 میلیارد و 900 میلیون تومان در سال 97 به عنوان سهم پرداختی دولت، در اختیار این صندوق قرار گرفته است.

وی با اشاره به ارایه خدمات تکریم به 298 نفر توسط این صندوق، افزود: در حال حاضر 42 هزار نفر در کشور از خدمات صندوق اعتباری هنر استفاده می کنند که از این تعداد 28 هزار و 500 نفر دارای بیمه تکمیلی و 3 هزار و 400 نفر کمک هزینه مستمری دریافت می کنند.

معاون صندوق اعتباری هنر با اشاره به استفاده 712 نفر از هنرمندان استان اصفهان در سال 96 از خدمات بیمه تأمین اجتماعی صندوق، اظهار کرد: در شش ماهه دوم سال گذشته 27 نفر در استان اصفهان متقاضی دریافت تسهیلات این صندوق بوده اند.

انتهای پیام/63101/ح40/

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم ؛ علیرضا رشیدیان امروز در مراسم تکریم حجت الاسلام سیدعلی قاضی عسگر و معارفه حجت الاسلام سید عبدالفتاح نواب نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت اظهار کرد: در حوزه حج مردان بزرگی نه تنها در حوزه خدمات رسانی بلکه در حوزه فرهنگی، سیاسی و بین المللی خدمت کرده اند و به خوبی درخشیده اند؛ حجت الاسلام قاضی عسگر نیز یک از چهره های خدوم این حوزه بود.

وی افزود: یکی از تأثیرات حوزه حج این است که می توان در آن دوستان خوبی پیدا کرد، یکی از آنها قاضی عسگر بود که با فهم عمیق خود درباره حج، ایده های خوبی برای توسعه دیپلماسی حج و زیارت داشت؛ قاضی عسگر برای راه اندازی مجدد حج به عنوان یک واجب شرعی که زمانی قطع شده بود، شجاعت به خرج داد و مجاهدگونه به ویژه بعد از فاجعه منا آن را پیگیری کرد؛ دقت وی در مراقبت از حقوق مردم قابل توجه و ارتباطش با کارگزاران مثال زدنی بود.

رئیس سازمان حج و زیارت تصریح کرد: توجه به ارتقا و سطح خدمات همچنین گسترش فعالیت های پژوهشی از جمله راه اندازی پژوهشکده حج و زیارت، یکی از یادگارهای وی بود؛ بر این اساس 1400 عنوان کتاب، مجله و جزوه منتشر شده است؛ امیدوارم خدمات وی ذخیره دنیا و اخرت او باشد.

وی خاطرنشان کرد: با توجه به اصرار قاضی عسگر برای رفتن از این حوزه و با درایت مقام معظم رهبری فرد دیگری که از کارشناسان زبده جهان اسلام است به نمایندگی مقام معظم رهبری در حوزه حج و زیارت انتخاب شده که امیدواریم مسیر خوبی که قاضی عسگر طی کرد را با حضور وی ادامه دهیم.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار ایکنا ؛ حجت الاسلام والمسلمین سیدعبدالفتاح نواب، نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت امروز، 15 اردیبهشت ماه، پس از آیین معارفه خود در جمع خبرنگاران، اظهار کرد: در سازمان حج و زیارت و بعثه مقام معظم رهبری در 30 سال گذشته کارهای فراوانی انجام گرفته است، در توصیه هایی که امام راحل و مقام معظم رهبری به نمایندگان خود داشته اند، نکات فراوانی است که باید مورد توجه قرار گیرد، همه کارهایی که تاکنون انجام گرفته نیاز به تکمیل دارد و با توجه به گستره آن ها، نیاز به آسیب شناسی هم دارند.

وی افزود: برای نیازهای سازمان حج و زیارت و زائران باید آینده پژوهی انجام شود، امید دارم با همکاری خوبی که در حال حاضر میان بعثه مقام معظم رهبری و سازمان حج و زیارت وجود دارد، خدمات خوبی به مهمانان ضیافت خدای رحمان ارائه دهیم.

نواب یادآور شد: آنچه در دوره نمایندگی آیت الله ری شهری شکل گرفت و در دوره حجت الاسلام والمسلمین قاضی عسکر ادامه یافت، کارهای خوبی بود اما آنچه مقام معظم رهبری در حکم اخیر خود تأکید فرمودند این است که همه ظرفیت ها شناسایی شود، لذا در این راستا و متناسب با گام دوم انقلاب از فرهیختگان حوزه و دانشگاه استفاده خواهیم کرد.

علیرضا رشیدیان، رئیس سازمان حج و زیارت نیز در جمع خبرنگاران اظهار کرد: 86 هزار و 550 نفر امسال عازم حج هستند؛ از سهمیه اضافه ای که درخواست کرده ایم خبری به دست ما نرسیده اما قراردادهای مربوط به پرواز ها، اقامت و تدارکات کامل شده است. آمادگی این را داریم که به محض اعلام سهمیه مازاد، هماهنگی لازم را برای اعزام انجام دهیم.

وی درباره دیه حادثه دیدگان مسجدالحرام نیز اظهار کرد: در مذاکراتی که با وزیر حج عربستان داشتیم، مقرر شد اسناد شهدای مسجدالحرام را برای نمایندگی عربستان در سازمان ملل ارسال کنیم، ما این کار را با پیگیری های مجدانه وزارت خارجه و دفتر نمایندگی ایران در سازمان ملل انجام دادیم اما نمایندگی عربستان تاکنون مبلغی پرداخت نکرده است.

رشیدیان تصریح کرد: در این راستا مکاتباتی از سوی، نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت با وزیر حج عربستان انجام شد تا این مشکل با راهکارهایی که حجت الاسلام قاضی عسکر به عربستان پیشنهاد کرد، حل شود.

انتهای پیام

دکتر سعید رضا عاملی دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی با صدور پیامی انتصاب حجت الاسلام و المسلمین سید عبدالفتاح نواب به نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت و سرپرستی حجاج ایرانی را به وی تبریک گفت.

به گزارش مرکز خبر شورای عالی انقلاب فرهنگی، متن کامل این پیام به شرح ذیل است:

برادر گرامی حجت الاسلام و المسلمین سید عبدالفتاح نواب

سلام علیکم

حسن اعتماد رهبر معظم انقلاب مدظله العالی و انتصاب شایسته جنابعالی به نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت و سرپرستی حجاج ایرانی را صمیمانه تبریک عرض می کنم.

کنگره عظیم حج به مثابه بزرگترین همایش و گردهمایی مسلمانان حول محور خانه کعبه حاوی پیام ها و دقایق ظریف انسان ساز و تجلی روح توحید، اخوت و اتحاد اسلامی است.

بی شک استفاده از این ظرفیت عظیم و اقیانوس بی انتها برای حل مشکلات جهان اسلام می تواند بسیار مفید و موثر باشد و شورای عالی انقلاب فرهنگی آمادگی خود برای هر گونه کمک و مساعدت در این زمینه را اعلام می دارد.

مجددا این انتصاب شایسته که تقارن آن با حلول ماه مبارک رمضان بر تیمن و تبرک آن افزوده است، را به آن برادر ارجمند تبریک عرض می کنم.

سعید رضا عاملی

دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی

به گزارش خبرنگار ایلنا، عباس جوانمرد، پیامی را خطاب به اختتامیه شانزدهمین جشن گرامیداشت هفته تئاتر نوشت که روح الله جعفری (نویسنده، کارگردان و پژوهشگر تئاتر) به عنوان نماینده او، این پیام را قرائت کرد.

متن پیام به شرح زیر است:

آی آدم ها که بر ساحل نشسته، شاد و خندانید

یک نفر در آب دارد می سپارد جان

یک نفر دارد که دست و پای دائم می زند

روی این دریای تند و تیره و سنگین که می دانید

...

ببینید، ما همیشه دیریم، متاسفانه در همه ی زمینه ها.

عاشقان نمایش و تئاتر، ای کسانی که لحظه به لحظه ی زندگی خود را وقف تعالی هنر نمایش کرده اید، نمی دانم می دانید یا نه، به راستی خیلی زود دیر می شود و به سرعت و کوتاهیِ پلکی بر چشم زدن، عمر می گذرد.

اگر فکر می کنید بر ساحل امنی نشسته اید، سخت در اشتباهید. نه، حال تئاتر ما خوب نیست. باید دل به دریا زد و این غریق را با عشق و از خود گذشتگی از چنین احوال نابابی درآورد.

در این بیش از هفت دهه از فعالیت هنری ام، فروتنانه باید بگویم همیشه وامدار پیشینیانم بوده ام. به راستی باورم بکنید که هنوز نمی دانم تئاتر زندگی ست یا زندگی تئاتر؟ ایمان دارم که اگر شما به پاسخ این مهم دست یابید، آن وقت لحظه ای تأمل نخواهید کرد و با همه ی وجود به مدد رفع معضلات انبوه آن خواهید آمد.

راستی و جسارت، نخستین امر حیات ماست. این حقیقت، حقیقتی ست که هیچ گاه نباید فراموش مان بشود. تئاتر، به ما و عمر و عطوفت ما نیاز دارد؛ باید نثارش کنیم.

حال، شما بگویید تئاتر زندگی ست یا زندگی تئاتر؟ . به راستی، کدام یک؟

عباس جوانمرد - اُنتاریو، کانادا- سوم مِی 2019

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان ، امسال را مقام معظم رهبری سال رونق تولید نام نهادند، یقینا این رونق تولید می تواند در زمینه های هنری نیز صورت بگیرد و کمک شایانی به اقتصاد کشور کند، هنر مقوله ای است که در اقتصاد کشور می تواند گردش مالی بالایی ایجاد کند با کمی تامل در داد و ستد کالاهای فرهنگی به وضوح در می یابیم که نقش این بخش در اقتصاد جهان بسیار پررنگ است؛ رونق تولید و تحقق این شعار و حمایت معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از گروه های هنری را با سید مجتبی حسینی با معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به گفتگو نشسته ایم که در زیر می آید:

معاونت هنری برای حمایت از گروه های هنری و تحقق شعار رونق تولید چه اقداماتی انجام می دهد؟

ما در تمام رشته های هنری که در حوزه ماموریت و تکالیف معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است در حال تلاش برای رونق دادن تولید محتوای ملی محتوای برامده از فرهنگ مان هستیم، چنانکه در سال پیش هم طلیعه این را به عنوان یک سیاست اساسی در پیش گرفتیم و بر همین محمل رفتیم و امسال بر حسب رهنمون مقام معظم رهبری آن سیاستی که در سال گذشته توانستیم با ارزیابی های خودمان با توفیق پشت سر بگذاریم امسال با جدیت و اهتمام بیشتری پیگیری و دنبال کنیم.

نمود این حمایت را در حوزه هنرهای نمایشی و موسیقی می توان دید؟

بله، در حوزه نمایش بیشترین آثار به صحنه رفته متونی بود که توسط هنرمندان ایرانی نوشته شده بود و متون غیر ایرانی یا اقتباسی در رتبه های بعد قرار داشتند، در حوزه موسیقی هم اینکه تم آهنگسازان ایرانی برای جشنواره موسیقی فجر انتخاب شد توجه به تولید داخلی در عرصه هنر و آفرینش های ایرانی در عرصه هنر بود.

درحوزه هنرهای تجسمی این حمایت ها از تولید محتوای ایرانی به چه شکلی است؟

در عرصه هنرهای تجسمی آنچه که شاهدش بودیم و در حاشیه جشنواره هنرهای تجسمی فجر رقم خورد سه رویداد بود در کنار طوبای زرین اتفاق افتاد، در مجموع چهار مرحله بود، چهارسوی هنر رویدادی بود که در دل جشنواره هنرهای تجسمی در راستای رونق بخشیدن به اقتصاد فرهنگ و هنر برپا شد در واقع اولین آرت فری بود که به صورت رسمی برگزار شد.

آیا می شود رونق در حوزه هنر و فرهنگ را در مقیاس های کمی سنجید؟

باید این را بدانیم که نیاز به هنر یک نیاز فزاینده ای است به دلیل ویژگی هایی که هنر در جان و بطن خودش دارد و ما هم باید کمک کنیم این افزایش استمرار پیدا کند اما به این معنا نیست که ما یک حد کمی مشخص داشته باشیم مثلا شما در حوزه خودرو می توانید جمعیت را بگیرید و سرانه های دنیا و استانداردهای جهانی را هم محاسبه کنید و به این نتیجه برسید اگر به ازای هر 5 نفر یک خوردروی سواری شخصی وجود داشته باشد پس ما مثلا حداقل های دنیا را داریم و اگر هر چه از آن تعداد کمتر شود ما به توسعه صنعت خودرو نزدیک تر شدیم مثلا اگر به ازای هر 3 نفر یک اتومبیل وجود داشته باشد اما به دلیل تنوع و تکثر سلیقه و گستردگی دامنه مخاطبان و ذی نفعان چنین نیست که ما بتوانیم بگوییم اگر امسال هزار نمایشگاه هنرهای تجسمی برگزار شد پس نیاز تمام سلیقه ها و طیف های رنگین کمانی برطرف شده و ما دیگر نیازی به نمایشگاه نداریم یا اگر صرفا تعداد آمارها افزایش پیدا کرد بگوییم ما رونق بیشتری را تجربه کردیم بلکه در حوزه فرهنگ و هنر به دلیل عاملیت انسان یک حوزه پیچیده تری است که باید شاخص های مختلف را با هم بررسی کرد و به یک نتیجه رسید که آیا امسال رونق بیشتری داشتیم یا نه؟ یا با این مقدمات و تمهیدات سال آینده رونق بیشتری خواهیم داشت و یا نه.

انجمن های ده گانه هنرهای تجسمی داریم که دوسالانه هایی برگزار می کنند قرار است برخی از دو سالانه هابه صورت رویداد سالانه برگزار شود آیا اینها در راستای حمایت از انجمن های هنری در معاونت هنری صورت می گیرد ؟ برای حمایت از این انجمن ها چه اقداماتی در معاونت هنری صورت می گیرد؟

مطالعات آمایشی گسترده ای صورت گرفته برای تحقق این برنامه وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی که ایران تهران نیست ، ما باید بتوانیم ازظرفیت استان ها و شهرهای مختلف ایران که بعضا در رشته های مختلف هنری به حد شاخص رسیدند و بسیار نامدار شدند و تجربیات ارزنده ای کسب کرده اند استفاده کنیم و همچنین بتوانیم به انجمن ها و تشکل های هنری برای برپایی این رویدادها کمک کنیم و بتوانیم آن را در یک گستره جغرافیایی درست توزیع کنیم.

ممکن است دوسالانه های هنری در شهرستان ها برگزار شود؟

اگر این اتفاق بیفتد خیلی خوب هم هست.

پایان پیام/ 32

به گزارش ایلنا، روز گذشته، نشست شورای نظارت و ارزیابی فعالیت نگارخانه ها با حضور هادی مظفری (مدیرکل هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی)، اردشیر میرمنگره (معاون هنری اداره کل هنرهای تجسمی)، جمشید حقیقت شناس (نقاش)، محسن ناصریان (نقاش)، جمال عرب زاده (نقاش)، مژگان قدوسی (نقاش و گالری دار)، الهه جواهری (گالری دار) و فروغ رستم زاده (مسئول امور نگارخانه های اداره کل هنرهای تجسمی)، در اداره کل هنرهای تجسمی برگزار شد .

شورای نظارت و ارزیابی فعالیت نگارخانه ها با استناد به ماده 10 فصل سوم آیین نامه صدور اجازه تاسیس، انحلال و نظارت بر فعالیت نگارخانه ها مصوب 23/11/1379پس از بازبینی آثار به نمایش در آمده نمایشگاه آن دیگری از تاریخ 7 لغایت 9 اردیبهشت 98 در گالری آریانا، اعلام کرد که این مجموعه از منظر هنرهای تجسمی قابل تامل نیست و صرفا جستارهای شخصی در این حیطه است.

شورا درباره کپی بودن آثار نمایشگاه آن دیگری مستفاد از ماده 2 قانون آیین دادرسی مدنی، درخصوص داشتن سمت برای شاکی، تصمیم گیری را منوط به شکایت شاکی خصوصی و صاحب اثر دانست و در مورد نحوه فعالیت گالری آریانا اعلام کرد که مدیر گالری آریانا، قواعد حرفه ای را در تشخیص اصالت و کیفیت آثار به درستی انجام نداده و رعایت نکرده است و به دلیل عدم دقت و سهل انگاری در انتخاب آثار در وهله نخست با توجه به سابقه پیشین گالری، بارعایت تخفیف، تذکر کتبی به وی داده و در پرونده گالری مذکور درج خواهد شد.

در پایان شورای نظارت و ارزیابی فعالیت نگارخانه ها از مدیران گالری ها درخواست کرد تا در تشخیص اصالت و کیفیت آثار، قواعد حرفه ای و هنری را رعایت و دقت عمل بیشتری به کار ببرند زیرا که تاثیر یک بی دقتی و اشتباه، بازخوردهایی را از جمله بی اعتمادی جامعه هنری به یک گالری خاص و حاشیه سازی در عرصه هنرهای تجسمی را در پی خواهد داشت.

همچنین به اطلاع هنرمندان، گالری داران و اهالی رسانه و مخاطبان هنرهای تجسمی می رساند؛ صرفا اخباری که از سوی واحد ارتباطات و رسانه اداره کل هنرهای تجسمی ارسال می شود اعتبار دارد و شایعاتی که در شبکه های اجتماعی و صفحات مجازی شخصی منتشر می شود از نظر اداره کل هنرهای تجسمی فاقد اصالت و اعتبار است.

سید کمال الدین حسینی
با اینکه حدود دو ماه از برگزاری سی و هفتمین جشنواره تئاتر فجر گذشته اما نکته هایی درباره مهم ترین رویداد تئاتر ایران وجود دارد که مرور آنها خالی از لطف نیست.
ورود به جشنواره ها در هرکجای دنیا تابع شرایط خاص خود است که در بین اکثر جشنواره ها، این شرایط کم و بیش مشابه است. هرچند که برای فستیوال های معتبر دنیا مسئله کیفیت در درجه اول اهمیت قرار دارد. زمانی که می گوئیم جشنواره بین المللی در واقع شخصیت و کاراکتر و صفتی خاص را به جشنواره الصاق می کنیم که با دیگر جشنواره های داخلی متفاوت است. درواقع بین المللی بودن و عناصر و پارامترها و خصوصیاتی که بر آن مترتب است را منصوب به آن کرده ایم؛ و چه بخواهیم وچه نخواهیم جشنواره را تبدیل به آئینه تمام نمای تئاترکشورنموده ایم. درواقع یکی از اهداف جشنواره تئاتر فجر همین است. چون بدین گونه نخبگان تئاترکشور را برای شرکت در جشنواره شناسایی کرده و دعوت می نمائیم. چرا که می خواهیم در برابرتئاتر دنیا ما نیز عرض اندام نمائیم. بخصوص زمانی که مثلا بازارچه تئاتر هم راه می اندازیم و از تهیه کنندگان و مدیران تئاتر کشورهای دیگر جهت دیدن و انتخاب آثار تولیدی خودمان دعوت به عمل می آوریم. حال به سندهای بالا دستی واهداف از پیش تعیین شده نظام درخصوص اهمیت و حساسیت برگزاری جشنواره فجر به ویژه در ایام جشن های انقلاب اسلامی نمی پردازیم که خود حدیث مفصلی است ومجال دیگری را می طلبد.
اما با رویکردی که چند سالی است درپیش گرفته شده، یعنی دعوت از نمایش ها بدون شرکت در جشنواره ای جدی و حرفه ای و رقابت سالم جهت انتخاب آثار برتر از میان آنها برای شرکت در جشنواره فجر فقط جنبه کمی جشنواره فجر را بالا برده و ایضا دست آویزی درست کرده اند برای ارائه بیلان نهایی؛ که مثلا بگویند امسال در جشنواره فجر 300 نمایش یا گروه مختلف را شرکت داده اند. والبته این بیلان کمی، خود پوششی است برای ندیدن نواقص و کمبودها و معضلات ومشکلات وپنهان کردن آنها!
حضور فله ای آثار شهرستان ها نیز مورد انتقاد خود تئاتری های پیشکسوت وحرفه ای شهرستان هست. در چند سال اخیر با حذف جشنواره های شهری و استانی و منطقه ای، بازار رابطه بازی در معرفی آثار به جشنواره فجر بالا گرفته است. این گونه می شود که کارهایی به جشنواره راه پیدا می کنند و می آیند که به هیچ عنوان شایستگی حضور در جشنواره ای با سابقه و شهرت جشنواره بین المللی تئاتر فجر را ندارند.
همین روند را نیز برای انتخاب آثار خارجی به کار گرفته اند؛ مثلا مترجم بخش بین الملل یا کسی که تجربه ای در این خصوص ندارد را مسئول انتخاب آثار خارجی می کنند! پر واضح است که با این انتخاب و سپردن مسئولیتی حساس و تماما حرفه ای و تخصصی به فردی ناکار آمد و غیر متخصص، نمایش هایی انتخاب می شوند که شاهدشان بودیم. نمایش هایی که در حد و اندازه های جشنواره تئاتر فجر و تئاتر ایران نبودند. بعضی از آثار حتی به اشتباه انتخاب شده بودند! مثلا برخی آثار، باید برای جشنواره عروسکی یا تهران مبارک انتخاب و دعوت می شدند، نه جشنواره فجر. با این اوصاف، نحوه انتخاب آثار خارجی به سوی نوعی دلال بازی و دلال گری پیش می رود. یعنی فلان شخص که واسطه است با لابی بازی و واسطه گری با گروه های دست چندم خارجی مبلغی را از آنها برای انتخاب کارشان و معرفی به جشنواره فجر می گیرد. از این سو مبلغی را هم بابت این واسطه گری از جشنواره دریافت می کند و کارهای ضعیف و گاه سخیف و دون شان جشنواره را به ایران می آورد. مانند نمایش گذرگاه و... کارهایی که پول کمتری بگیرند تا برای فلان شخص و بهمان کس از بودجه تئاترهای خارجی یورو یا دلار بماند. این مسئله سالهاست که دامنگیر جشنواره تئاتر فجر شده است. باید گفت برای انتخاب آثار خارجی که بخش حساس جشنواره فجر است تنها دانستن زبان یا مترجم بودن کافی نیست؛ اولا باید مسئول انتخاب حداقل زبان انگلیسی را چون زبان مادری بداند، آن هم زبان تخصصی تئاتر، نه فقط توانایی مکالمه کردن. ثانیا می بایست حتما با شیوه های مختلف تئاتر دنیا آشنا باشد؛ ثالثا باید حتما تئاتری باشد، آن هم یک تئاتری متخصص و دوره دیده و استاد در کارش..چهارم هم اینکه می باید اولویت های جشنواره فجر در زمینه های مختلف و سیاست های فرهنگی هنری و اهداف از پیش تعیین شده نظام مقدس جمهوری اسلامی و مصوب های شورای عالی انقلاب فرهنگی را دراین خصوص بداند و قدرت تصمیم گیری و انتخاب درست از هرجهت را داشته باشد.
و اما درباره نحوه حضور گروه های تئاتری شریف و مظلوم شهرستان ها. مسئولان جشنواره می گویند؛ گروه های شهرستانی امروز بیایند تهران، فردا اجرا کنند و بعد هم برگردند شهر خودشان! حتی شب را هم در هتل نمانند چون گروه های دیگر می آیند. اگر می خواهند تا آخر جشنواره بمانند باید با هزینه شخصی خودشان باشد، ما فقط یک روز آنها را حمایت می کنیم !
ما هم می گوئیم حرفتان قبول؛ بودجه ندارید. اما می شود لطفا حق الجشنواره و دیگر حقوق و مزایای متفر قه ای که دریافت می کنید و ایضا هزینه های نابجا و ریخت و پاش هایی که انجام می شود را یکبار و فقط برای یک بار هم که شده اعلام نمائید؟
اینکه گروه های شهرستانی بیایند و اجرا بکنند و بروند، اصولا و از بیخ و بن با روح جشنواره فجر و چگونگی برگزاری آن و چرایی دعوت از گروه های شهرستانی به جشنواره بین المللی فجر در تعارض و مخالفت کامل است. یکی از دلایل بنیادین دعوت از آثار شهرستان ها و شرکتشان در جشنوار تئاتر فجر علاوه بر برگزیدن نخبگان شهرستانی و ارائه فرصتی حرفه ای برای دیده شدن، ارتباط با گروه های دیگرشهرها ودیدن تئاترهای خارجی برای کسب تجارب و تبادل ایده ها و اندیشه ها و تجربه های کاری وحرفه ای گروهها وهنرمندان داخلی وخارجی با یکدیگر است، نه فقط اجرای نمایش، آن هم با این همه مصیبت! این رفتار جشنواره تئاتر فجر با شهرستانی ها، توهین آمیز است.
راستی این حق الجشنواره و پاداش و... دیگر چیست؟ مگر یک کارمند حقوق نمی گیرد که کار کند؟ البته اگر کار کند! خب باید از هشت صبح تا چهار بعد ازظهر که ساعات کاری اداری اوست در سر کارش حاضر باشد. حال چه جشنواره باشد چه نباشد.می ماند اضافه کاری که مثلا در جشنواره انجام می دهد، آن هم که با تعرفه های معمول اداری محاسبه می شود. پس حق الجشنواره و پاداش جشنواره و... بر چه اساسی است؟
ای کاش مدیران جشنواره تئاتر فجر، به اندازه حق الزحمه ای که از جشنواره می گیرند حواسشان بود که در جشنواره اخیر و وسط مراسم اختتامیه، اعلامیه سیاسی در تالار وحدت نمی ریختند و پخش نمی شد. اعلامیه هایی که به یک باره درهوا پرواز کردند و بر سر تماشاکنانی که در تالار وحدت نشسته بودند ریختند. آن هم در وسط اختتامیه جشنواره بین المللی تئاتر فجر در چهل سالگی انقلاب پس از این افتضاح هیچ یک از آقایان مسئولیتش را نپذیرفت؛ آن وقت پاداش و حق الجشنواره و هزار مزایای دیگر نیز می گیرند و دوباره و سه باره و چند باره نیز ابقا می شوند. بهتر نیست این ترکیب ثابت اداره کل هنرهای نمایشی را که برای خودشان تبدیل به مافیا و باند شده اند به بررسی بنشینم، آیا وقت آن نرسیده که بپرسید دوست عزیز ، برادر، تو چگونه دو تابعیتی شده ای و از کجا پول آوردی که خانواده ات را به آن سوی آب فرستادی؟ برادر جان پخش اعلامیه در اختتامیه جشنواره بین المللی فجر می دانی چیست؟ آن هم در تالار وحدت، چه کسانی مسئول این بلبشو هستند؟ حال از برخورد نامناسب همین آقایان که در شرح وظایفشان حمایت صددرصد از هنرمندان وکارهای ارزشی قید شده است با هنرمندان ارزشی و ولایی و آثاری که تولید می کنند و می خواهند در تالارهای دولتی اجرا بروند چیزی نمی گویم. مدیرانی که با هزار بهانه و قانون من درآوردی جلوی تقاضای اجرای این هنرمندان سد می گذارند و یا اصلا به آنها اجرا نمی دهند و بعد آن افتضاح بشکن وبالا بنداز را در تئاتر شهر می بینیم انگار که مثلا تئاتر شهر ملک طلق پدری آنان است و مختص به دوستانشان. آیا وقت آن نرسیده که به این معضلات رسیدگی شود؟ چون اگر مدیری بیاید و بخواهد تغییراتی انجام دهد همین مافیا به قول معروف سه سوته کاری می کنند که استعفا دهد وعطایش را به لقایش ببخشد. چند سال پیش همین اتفاق افتاد و آن مدیر خودش استعفا داد و رفت و باز این مافیا پیروزمندانه و متکبرانه برسر جایش ماند و محکم تر به کارهایشان ادامه دادند. بعد وقتی که در اختتامیه ای مهم و حساسی همچون جشنواره بین المللی تئاتر فجر در نزد میهمانان خارجی و سفرا و خبرنگاران واهالی رسانه های داخلی وخارجی و در جشن های بزرگداشت انقلاب اسلامی و چهل سالگی انقلاب اعلامیه پخش می شود واز سقف تالار وحدت اعلامیه بر سر مردم و مدعوین می بارد وهیچکس صدایش در نمی آید وهرکدام به گوشه ای می خزند تا آبها از آسیاب بیفتد وباز روز از نو و روزی از نو!

به گزارش خبرنگار موسیقی خبرگزاری فارس، نشست رسانه ای کنسرواتوار تهران با موضوع فعالیت های کنسرواتوار در ارتقاء جایگاه هنر و فرهنگ متعالی و موسیقی فاخر ایرانی در مجامع بین المللی ، امروز (یکشنبه 15 اردیبهشت 98) در محل این موسسه آموزشی موسیقی در تهران برگزار شد.

بهزاد معافی رئیس کنسرواتوار تهران در ابتدای این نشست گفت: بحث امروز و هدف از این نشست صحبت در مورد موسیقی که در کشور ما خیلی مورد بی مهری قرار گرفته است. کنسرواتوار تهران اولین کنسرواتواری است که در ایران در سال 1377 تاسیس شده و در چند قسمت کاردانی و کارشناسی فعالیت می کند. فعالیت های ما در اینجا مورد تایید مهم ترین کنسرواتوارهای جهان است که شامل 14 کنسرواتوار می شوند که با همه آن ها قرارداد متقابل داریم. ما توانسته ایم که کنسرواتوارمان را در بهترین های دنیا جای دهیم.

معافی در ادامه افزود: متاسفانه برخی از مسئولان فرهنگی کشور حتی تلفظ درست واژه کنسرواتوار را نمی دانند. ما حداقل توانسته ایم در بخش فرهنگی کمک کنیم و در این راه از هیچ تلاشی فروگذار نکرده ایم. سفیر ایتالیا به من گفت تعجب می کنم که ایران با اینه مه قدمت فرهنگی و تمدن چرا تابه حال پیش از این کنسرواتوار نداشته است. موسیقی قدیم ایران خوب بوده ولی در دوره هایی به هرج و مرج گرایید و آن موسیقی را که دستخوش تغییرات ناخوشایندی شد، قبول نداریم چراکه بی در و پیکر بود.

وی تاکید کرد: متاسفانه تعهدی نبود و هنرجو به کلاس موسیقی می رفت و آنچنان چیزی هم یاد نمی گرفت و تعهدی هم در کار نبود و برخی از هنرجویان یا معتاد می شدند یا از هنر ناکام می ماندند. با این وجود که از حدود 100 سال پیش هنرستان عالی موسیقی تاسیس شده و حدود 80 سال هم دانشگاه موسیقی داشته ایم اما کنسرواتوار نداشته ایم. ولی الان کنسرواتوار تاسیس شده و 20 سال هم از فعالیت آن می گذرد. ما موفقیت های چشمگیری در سطح جهان کسب کرده ایم. بنده مقاله ای با موضوع 6 هزار سال موسیقی در ایران نوشتم که از سوی فدراسیون فرهنگی روسیه برای این مقاله دیپلم افتخار دریافت کردم. همین مقاله موضوع برنامه ای سه ماهه در رادیو روسیه شد و در چند برنامه تخصصی موسیقی در تلویزیون این کشور نیز پخش شد.

رئیس کنسرواتوار تهران درباره تعریف موسیقی فاخر گفت: ما باید موسیقی درست را تقویت کنیم. موسیقی که در فرهنگ ماست موسیقی عرفانی عاطفی است و اگر بتوانیم آن را خوب عرضه کنیم در دنیا جایگاه خوبی خواهد یافت.

وی در مورد مدارک صادر شده توسط کنسرواتوار گفت: مدارکی که ما صادر می کنیم معتبر است و مورد تایید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است و مدارک را به لحاظ توانایی فنی هنرجویان که بتوانند در سطوح جهانی کار خود را ارائه دهند ارائه داده ایم. در کنسرواتوار تهران در بخش های آهنگسازی ، نوازندگی ، معلمی ساز و آواز ، رهبری کر و ارکستر و نیز دوره های کنسرواتواری اجرایی ساز و آواز و نیز دوره های ریتم و مهندسی صدا فعالیت داریم. در دپارتمان های تخصصی: موسیقی ایرانی موسیقی جهانی آهنگسازی و رهبری کر و ارکستر و در بخش پیانو گواهینامه مورد تایید وزارت علوم ارائه می دهیم که قابل ترجمه رسمی است و مدرک جهانی تلقی می شود.

* شیفته فرهنگ ایرانی شدم و الان 19 سال است که در ایران زندگی و تدریس می کنم

کلارا بوکوچاوا پروفسور موسیقی از روسیه با تخصص پیانو نوازی مسول دپارتمان پیانوی کنسرواتوار تهران است. او در این مورد گفت: 19 سال است که به ایران آمده ام. 19 استاد و مدرس موسیقی و پیانو در ایران تربیت کردم که همه توسط خودم به این مرحله رسیده اند و در حال حاضر در بهترین سطح تدریس می کنند.

بوکوچاوا در مورد متد جدید آموزشی خود افزود: ما متدی در اینجا تدریس می کنیم که در نوع خود جدید است و در این روش همه هنرجویان پس از فراگیری قطعات خود را می نوازند و من و هیأت ژوری در مورد نقاط مثبت و منفی نوازندگی هنرجو بحث و گفتگو می کنیم و به این شیوه، ضمن گفتن ایرادها و نیز ذکر نکات مثبت هنرجو را پیش می بریم و همانجا هم به هنرجو نمره می دهیم.

وی در مورد برگزاری فستیوالی با میزبانی کنسرواتوار گفت: فستیوال کلارا 6 سال برگزار شده و امسال هفتمین سالش برگزاری آن است. در طول این سال ها شرکت کنندگانی از شهرهای مختلف ایران داشته ایم. ما در این فستیوال از سبک های دوران باروک ، کلاسیک ، رومانتیک و مدرن از آهنگسازهای نامدار جهان آثاری انتخاب کرده و از شرکت کنندگان می خواهیم که آن آثار را بنوازند. در این فستیوال جایزه نقدی هم می دهیم که الان یک میلیون و پانصد هزار تومان است. فستیوال ما رپرتوار ثابت داشته و در سه گروه سنی برگزار می شود.

این مدرس موسیقی گفت: دوست دارم ویلن یا فلوت هم اضافه شود اما تا کنون امکانش فراهم نشده است. شاگردان من برای اولین بار در مسابقات خارجی شرکت کردند و مقام آوردند.

این استاد پیانو تاکید کرد: شاگردان من برای اولین بار از ایران به مسابقات خارجی رفتند و مقام آوردند. پروفسور اینژنگ از آمریکا آمد و اجرای شاگردان من را شنید و گفت سه نوازنده را با خرج خودم به آمریکا می برم تا آنجا اجرا داشته باشند.

وی ادامه داد: بعضی فستیوال ها جایزه می دهند و بعضی جایزه نمی دهند. عرفان داورپناه یکی از شاگردان من در فستیوال اسپیواکوف در اسپانیا جایزه گرفت و اول شد. محمدجواد بهرامی در فستیوالی به نام پلش که در شیراز برگزار شد که سازمان دهندگان آن از فرانسه آمدند و نفر اول شد و جایزه اش 10 روز در مارسی برای برگزاری مسترکلاس و برگزاری کنسرت بود. پیمان مدنی در مسابقه فیوچرز استارس نفر سوم شد. پیمان مدنی با ارکستر سمفونیک تفلیس کنسرتو پیانو بتهوون را به عنوان سولیست پیانو اجرا کرده است.

علی معافی قائم مقام ریاست کنسرواتوار تهران گفت: سالانه 34 فستیوال جز در هلند اتریش و دانمارک برگزار می شود که این همه فستیوال پس از آنکه بریتانیا موسیقی جز خود را توسعه داد دیگر کشورهای اروپایی نیز برای اینکه از قافله عقب نمانند دست به برگزاری رویدادهای متعدد موسیقی جز بردند. ذائقه موسیقی جهان عوض شده و جز انگلیسی در حال غلبه بر دیگر ژانرهاست. این را از این جهت گفتم که ضرورت موسیقی در جای جای جهان اهمیت دارد و ما هم باید در زمینه موسیقی بیشتر تلاش کنیم و به آنجا که حق کشورمان است برسیم. بی شک موسیقی ایرانی پتانسیل جهانی شدن را دارد.

وی افزود: شما کیهان کلهر را می بینید که در سطح جهانی شناخته شده است و در هرکجای جهان که برای مخاطبان غیر ایرانی کنسرت برگزار می کند با بهترین استقبال مواجه می شود در صورتیکه تا همین 10 یا 15 سال پیش هیچ کس در جهان حتی نام ساز کمانچه را نشنیده بود. همین نشان از پتانسیل بالای موسیقی و فرهنگ و هنر ایرانی دارد و ما با تلاش و ارائه تدریس آکادمیک و پرورش هنرجویان توانمند و نیز ارائه مدارک بین المللی باید در شناساندن فرهنگ و توانمندی هنرمندان ایرانی کوشا باشیم تا به حق مان در سطح بین المللی برسیم.

آیدا سوبولوا خبرنگار روسی حاضر در این جلسه گفت: پانزده سال پیش هفته کنسرواتوار مسکو را در تهران و در تالار وحدت برگزار کردیم. و از آن زمان به فرهنگ و موسیقی و نیز مردم ایران علاقمند شدم. شش سال پیش فیلمی درباره یکی از آهنگسازان بزرگ ساختم که دو تن از شاگردانِ ایرانیِ خانم کلارا در آن فیلم اجرا داشتند. بسیاری از موزیسین های جهان از دیدن این فیلم و توانایی نوازندگان ایرانی تعجب کردند.

وی افزود: موسیقی ایرانی از نظر من یکی از زیباترین و گیراترین موسیقی های دنیا است. این موسیقی قطعا قابلیت جهانی شدن را داراست چرا که برای مثال من تا قبل از اینکه چیزی از موسیقی و فرهنگ و هنر ایران ببینم و بشنوم چیزی زیادی از آن نمی دانستم ولی پس از آن شیفته موسیقی و فرهنگ ایرانی شدم و من نوعی به عنوان یک خارجی نمونه ای از یک غیر ایرانی هستم که به هنر این مرز و بوم علاقمند شده ام. کنسرواتوار تهران به نظر من یکی از بهترین ها در نوع خود است و سال هاست که کارها و فعالیت هایش را دنبال می کنم و شاهد موفقیت هایش بوده و هستم.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار ایلنا، خشایار اعتمادی (خواننده موسیقی پاپ) که در اواسط دهه هفتاد، یعنی آن زمان که فضای هنری کشور بسیار بسته بود و موسیقی و البته موسیقی پاپ نزد مسئولان و مخاطبان معنا و تعریف درستی نداشت به همراه دیگر همنسلانش به تولید آثار پاپ پرداخت و حاصل تلاش های آن سال هایش، تولید و انتشار نخستین آلبوم پاپ پس از انقلاب است.

اعتمادی که با خواندن ترانه بارون با شعری از شاملو به شهرت رسید و در مقطعی به دلیل شباهت صدایش به صدای داریوش اقبالی (خواننده پاپ ساکن لس آنجلس ممنوع الکار شد) می گوید: موسیقی و چگونگی برگزاری کنسرت ها در انحصار عده ای خاص است که با تأکید می گویم انشالله اینگونه نباشد، از طرفی بخش های خصوصی و دولتی نیز در این رویه سهیم هستند.

این روزها چقدر فعال هستید؟

فعالیتم به چند دلیل بسیار کم رنگ است. به طور کلی انگیزه زیادی برای کارهای گسترده ندارم و شاید سالی دو یا سه تک آهنگ تولید کنم.

گرچه توانایی اجراهای صحنه ای را دارید اما در این زمینه هم کم کار هستید؟

واقعیت این است که اجراهای صحنه ای در انحصار عده خاصی است، به همین دلیل اگر بخواهم کنسرت بدهم، باید خودم هزینه آن را متقبل شوم که این رویه نیز نتیجه مثبتی نخواهد داشت؛ زیرا گیشه موسیقی نیز در انحصار همان عده است و این موضوع باعث خواهد شد کنسرتی که به صورت شخصی هزینه آن را متقبل شده ام فروش نداشته باشد. به هرحال در بازار فعلی از دست دادن پول و سرمایه بازگشتی نخواهد داشت و به دست آوردن سرمایه از دست رفته بسیار سخت است، بنابراین ترجیح می دهم ریسک نکنم.

پس به وجود مافیا در موسیقی اعتقاد دارید؟

استنباطم این است که موسیقی و چگونگی برگزاری کنسرت ها در انحصارعده ای خاص است که با تأکید می گویم انشالله اینگونه نباشد، از طرفی بخش های خصوصی و دولتی نیز در این رویه سهیم هستند. به طورکلی در تایید نظر برخی همکارانم باید بگویم، بله چنین رویه ای وجود دارد و تمامی سالن ها نیز در اختیار عده ای خاص است که دایره ای تشکیل داده اند و از گیشه گرفته تا دیگر بخش های مربوطه، با یکدیگر هماهنگ هستند. این اشخاص هر کدام تعدادی مشخص از افراد واجد همکاری را در اختیار دارند و آنها را روی صحنه می فرستند و برای آنها کنسرت برگزار می کنند. تعدادی دیگر هم بر فضای مجازی سلطه دارند و آن اشخاص هستند که می گویند چه آثاری در فضای مجازی منتشر شود یا نه. به این ترتیب می توان گفت پخش و انتشار آثار در فضای مجازی هم در انحصار عده ای خاص است.

انتشار آلبوم هم توجیه منطقی و اقتصادی ندارد؟

بله. آنها که بر فضای مجازی تسلط دارند، هزینه می کنند تا آثاری که می خواهند منتشر شود و بوسیله برگزاری کنسرت برای خود درآمدزایی می کنند. در این شرایط من که می خواهم کنسرت ویژه ای داشته باشم زمانی که کنسرت های دیگر را می بینم متوجه می شوم که اغلب آنها بیشتر به کلاب شبیه هستند تا کنسرت، زیرا در نور و صدا خلاصه می شوند. به هرحال این فضا دلخواه من نیست و حضور من روی صحنه نیاز به سرمایه گذاری دارد و همانطور که گفتم در این زمینه پیشنهاد درخوری وجود ندارد. البته سرمایه گذار کنسرت های قبلی و آلبوم هایم خودم بوده ام. در آن مقطع شانس بازگشت سرمایه وجود داشت، اما حال اینگونه نیست و آن بازگشت سرمایه مطمئنا صفر خواهد بود. ساماندهی این بخش در اختیار من نیست؛ بلکه در اختیار همان اشخاصی است که انحصار این بخش را به عهده گرفته اند. از طرفی مردم نیز با آن اشخاص همراه هستند و در سامانه های کامپیوتری مرتبط، با آنها ارتباطند. در این شرایط اگر از تهیه کنندگان و کنسرت گذاران توقع همکاری و انتظار سامان دهی داشته باشیم، از هر بلیت مبلغی برای خود برمی دارند تا برنامه ما را به آن تعداد از مردم که در سامانه های مربوطه حضور دارند، اطلاع رسانی کنند و به دلیل اینکه اشخاصی مثل من در سیستم های موجود؛ نیستیم، بلیت های ما را به طور کامل نمی فروشند و در این زمینه کم کاری می کنند تا خودمان محترمانه کنار بکشیم، سپس مانند اغلب حوزه ها توپ را در زمین مخاطب می اندازند و می گویند اوست که تو را نمی خواهد. از آنجایی که شخصیتم را بیش از هنرم دوست دارم اصراری برای حضور و فعالیت ندارم، زیرا این فضا را محترمانه نمی بینم.

در این سال ها پیشنهادی برای برگزاری کنسرت پیشنهادی نداشته اید؟

به طور کلی برای اجراهای صحنه ای موسیقی از سوی تهیه کنندگان مراجعه و پیشنهاد درخوری نداشته ام، البته هستند اشخاص و دفاتری که چنین پیشنهادهایی دارند، اما با توجه به سابقه ای که در زمینه فعالیت های صحنه ای دارم و با توجه به اجراهای بسیار خاصی که در گذشته داشته ام؛ همچنین، با توجه به شیوه، ساختار و کیفیت کنسرت های سال های پیش و مقایسه آنها با کنسرت های فعلی، ترجیحم این است که همان خشایار اعتمادی خاص به صحنه بازگردد، در غیر این صورت بهتر می دانم مخاطبان همان خاطرات قشنگ گذشته را در ذهن داشته باشند و تلاش من نیز این است که خاطرات خوب گذشته را برای آنها حفظ کنم.

در ابتدای دهه نود نگاهتان به موسیقی مثبت بود چرا تا این حد تغییر موضع داده اید؟

ببینید، از اوائل سال هشتاد مسیری انحرافی در موسیقی ایجاد شد و بازار موسیقی را تحت تاثیر قرار داد و متاسفانه مردم، رسانه ها و نشریات زرد نیز با آن همراه شدند. این روند تا سال 1386 ادامه داشت و اشخاصی که با آن همراه بودند، اصطلاحأ یکه تازی کردند و طی آن مسیر به آزمون و خطا پرداختند. از سال 1386 تا سال 1390 نیز مقطع بازگشت آثار خوب و قابل قبول بود که باعث امیدواری تعدادی از فعالان این عرصه شد، اما از سال 1390 آزمون و خطاهای قبلی سوداگران عرصه موسیقی نتیجه داد و از همان ابتدای همان دهه بود که موسیقی از مسیر درستش خارج شد و از آن فضایی که من دوستش داشتم، فاصله گرفت.

چه کسانی باعث ایجاد این روند شده اند و آیا مردم و مخاطبان هم مقصرند؟

من می گویم همه مقصرند. صنعت موسیقی نیز مانند دیگر صنایع بر اساس عرضه و تقاضا پیش می رود و مبنای آن چرخه، عرضه و تقاضاست. شما به همین ماجرای گرانی بنزین توجه کنید تا متوجه منظورم شوید. تا می گویند بنزین گران شده مردم برای پر کردن باک هایشان صف می کشند، پس می توان گفت آنها متقاضی این اتفاق هستند. در چین نیز چنین اتفاقی افتاد، اما مردم به جای صف کشیدن ماشین هایشان را وسط خیابان خاموش کردند و به خانه هایشان رفتند. به این می گویند اعتراض مدنی. آن مردم نه تظاهرات کردند و نه شورش.

همانطور که گفتم مبنای صنعت موسیقی نیز عرضه و تقاضاست و زمانی که مردم از موسیقی ضعیف استقبال می کنند این مجال را به عرضه کنندگان می دهند تا چنین آثاری را ترویج کنند و به تولید آثار بی کیفیت بپردازند. پس می توان گفت ادامه یافتن این روند اشتباه به گردن مخاطب است و در این بخش مخاطبان مقصر هستند، زیرا نه تنها آثار نازل را تحریم نمی کند، بلکه از آنها استقبال می کنند. در این میان عرضه کنندگان به جای آنکه به این فکر کنند که عرضه کننده کالای فرهنگی هستند و باید برنامه هایشان در جهت ارتقای سطح کیفی و کمی آثار باشد، صرفا به بعد مالی قضیه و سودش فکر می کنند. طی این چرخه، هنرمندانی که شأن و مرتبه موسیقی برایشان مهم است، نمی دانند چه کنند. برخی از آنها انزوا می گزینند و گوشه گیر می شوند و عده ای با شرایط موجود مبارزه می کنند و دیده نمی شوند و برخی نیز افسرده می شوند و در خانه می مانند. عده ای نیز هستند که رنگ عوض می کنند و برای دیده شدن به میدان می آیند.

اما فیلتری وجود دارد به نام وزارت ارشاد که بخشی از وظیفه اش نظارت بر فضای موجود است.

اگر همین امروز 50 میلیارد دلار به مملکت تزریق شود و به وسیله آن ظرف ده سال تمام مشکلات زیرساختی اقتصادی مردم حل شود، باور کنید آسیب های فرهنگی و اخلاقی ما تا پنجاه سال دیگر حل نخواهد شد. در این میان ایجاد تغییرات مثبت فرهنگی به عهده چه اشخاص و مراجعی است؟ این مسئولیت به گردن راهبران کلان فرهنگی و آنهایی است که به نوعی در اصلاح و هدایت فرهنگ مملکت سهیم هستند، از وزارت ارشاد و صداوسیما گرفته تا سایر مراجع و دستگاه های ذیربط. بی شک وزارت ارشاد می تواند در بهبود وضعیت موجود موثر باشد. نه آنکه جلوی تولید موسیقی نازل را بگیرد، اما می تواند با برنامه ریزی های درست سیطره آثار خوب را با دادن یکسری امتیازها بالا ببرد تا باقی هنرمندان نیز سعی کنند بر مبنای آن مولفه ها به تولید اثر بپردازند. به طور مثال مسئولان ذیربط می توانند چهارچوبی ایجاد کنند و بگویند بخشی از هزینه تولید آثار واجد شرایط را متقبل می شوند یا اینکه به آن آثار بیلبوردهای شهری اختصاص دهند. یا اینکه به آنها امکان تولید ویدئوکلیپ دهند و در زمینه پخش آنها را یاری کنند. باید رویه ای این چنینی ایجاد شود تا بقیه سعی کنند برای رسیدن به آن جایگاه مطلوب به هدایت استعدادشان بپردازند. اما زمانی که این رویه کاملا برعکس است و امتیازها و ویژگی های لازم به تولیدکنندگان آثار نازل اختصاص داده می شود، وضعیت از این بهتر نخواهد شد. البته باید بگویم همه نوع موسیقی باید وجود داشته باشد و آنچه لازم و حیاتی است چگونگی اولویت بندی ها است که باید توسط مدیریت کلان انجام شود که اینطور نیست و مراجع ذیربط پشت آثار نازل و متولیان آن هستند.

متاسفانه به لحاظ فرهنگی وضعیت خوبی نداریم و این رویه تا به آنجا پیش رفته که فلان تهیه کننده در فضای مجازی خواننده مقابلش را تخریب می کند و به او می گوید همین است که من می گویم و هر که موافق نیست بزند به چاک! بدتر آنکه متولیان فرهنگی و مسئولان ذیربط به جای برخورد با آن تهیه کننده و حتی به جای تذکر به او به دلیل ادبیات بد و سخیفش، او را حمایت می کند و در اتاقشان به رویش باز است. اینجاست که متوجه می شویم فرهنگ مرسوم غلط در حال ترویج است.

تا به حال با تهیه کنندگانی که ادبیات سخیفی دارند برخورد هم داشته اید؟

در این جامعه هیچکس اجازه ندارد و نمی تواند با من و همکارانی چون علیرضا عصار، محمد اصفهانی و خیلی های دیگر بد صحبت کند و در نوع ارتباطش ادبیاتی سخیف را به کار گیرد. زیرا ما چنین اجازه ای نمی دهیم و از آنجا که آن تهیه کنندگان می دانند چنین اجازه ای به آنها داده نمی شود با برنامه های هماهنگ و از پیش تعیین شده و ارتباط با پایین دستی ها و بالادستی ها ما را کنار می گذارند و اشخاصی را برمی گزیند که طی رابطه با آنها ادبیات سخیفشان را مورد استفاده قرار دهند.

البته خوانندگان مورد تایید تهیه کنندگان تاجر مآب نیز تاریخ مصرف دارند و به زودی از سوی مخاطبان فراموش می شوند.

به طور کلی انسان دارای تاریخ مصرف است و آنکه جاودان است خداوند است. انسان تاریخ مصرف دارد مگر اینکه جامعه به لحاظ فرهنگی آنقدر قوی باشد و دارای قوه تشخیص باشد تا بتواند آثار خوب و بد را از هم تفکیک کند.

یادم هست تلویزیون در مقطعی به تولید نوعی سریال های طنز می پرداخت و به وسیله آنها، اصطلاحأ به جان هنرمندان و ورزشکاران می افتاد. آنهایی که در آن مقطع گمان می کردند از این رویه سود خواهند برد، فکر نمی کردند روزی همان طنازی ها گریبان خودشان را بگیرد. باور نمی کردند آدم هایی که آن طنازی ها را می آموزند به سراغ خودشان بیایند و فکر نمی کردند که مثلأ روزی نوجوانی پانزده ساله دستش را از فضای مجازی بیرون آورد و یقه مسئولان مهم و رده بالا را بگیرد. دلیل همه اینها اشتباهات فرهنگی است که توسط مدیران فرهنگی صورت گرفته است.

یادم هست در دوران ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد روزی در کنار یکی از وزیران نشسته بودم. به ایشان گفتم شما به عنوان یکی از متولیان فرهنگی دوست دارید وقتی وارد اتاقتان می شوم شما را چه صدا کنم؟ مثلا بگویم سلام جناب وزیر یا بگویم سلام آقای دکتر یا بگویم سلام حاج آقا؟ به هرحال این موارد نیز جزیی از فرهنگ است. سپس به ایشان گفتم شما جورج کلونی را می شناسید؟ که ایشان نشناختند. بعد از چند هنرمند دیگر نام بردم و باز ایشان نشناختند. قاعدتأ نباید اینگونه باشد به هرحال وزیر مملکت باید از این مسائل باخبر شد و نسبت به هنرمندان عصر خویش شناخت داشته باشد. در ادامه گفتم همه این آدم ها در مملکت من اجازه بیلبورد دارند بخشی از بیلبوردها هم به ساعت رولکس و امگا تعلق دارد این درحالی است که من هنرمند اجازه بهره گیری از حوزه تبلیغات را ندارم. بنا به همین دلایل است که بعید می دانم مشکلات بزرگ حوزه فرهنگ تا پنجاه سال دیگر حل شود. منِ خشایار اعتمادی که اوائل؛ زمانی که به مخاطبان تعظیم می کردم و از تشویقش به اوج می رسیدم؛ حال دیگر آن تشویق ها را نمی خواهم و به آن علاقه ای ندارم. به قول وحشی بافقی، چون چنین است پی کار دگر باشم به.

در اوائل دهه هفتاد، مرکز موسیقی صداوسیما نقش مهم وموثری در نوع گزینش خوانندگان داشت. طی این مدت صداوسیما نسبت به ارتقای سطح موسیقی چگونه عمل کرده است؟

در آن مقطع مرکز موسیقی صداوسیما، مرکز سرودهای انقلابی بود و ورود افرادی مثل من بود که تغییراتی را ایجاد کرد. در واقع ما بودیم که با فضای بسته و شرایط موجود آن زمان مبارزه کردیم. نمی گویم، جنگیدیم به این دلیل که مفهوم مبارزه با جنگ متفاوت است. در آن مقطع سواد و دانش تاثیر به سزایی در نوع فعالیت مان داشت و این ما بودیم که گمانه زنی و تعامل می کردیم و تلاشمان این بود دیالکتیک و پویا باشیم. شخصأ چهار سال از عمرم، یعنی از سال 1372 تا سال 1376 را صرف این مبارزه کردم. یادم هست در اواخر اسفندماه 1373 تک آهنگی منتشر کردم و پس از پخش آن، مرا ممنوع الکار کردند.

دلیلش چه بود؟

شباهت صدای من به صدای داریوش اقبالی. اما امروز نگاه کنید که چقدر صداهای شبیه به خوانندگان وجود دارد. توجه کنید که چندین نفر شبیه شادمهر عقیلی و داریوش اقبالی و ابی می خوانند؛ اما به این دلیل که ما نفرات اول موسیقی پاپ پس از انقلاب بودیم با ما برخورد شد و به نوعی نقش سیبل را بازی کردیم.

حساب کنید که من و اغلب خوانندگان در دهه هفتاد آموزش دیده بودیم و از سنین پایین فعالیت در عرصه موسیقی را آغاز کرده بودیم. من نزد اردشیر روحانی پیانو می آموختم و علیرضا عصار پیانو را نزد جواد معروفی آموخته بود و پس از آن نزد بزرگان و اساتید دیگر رفتیم تا بیشتر بیاموزیم. در آن مقطع به ادبیات و آثار بزرگانی چون حافظ، مولانا، فروغ فرخ زاد، شاملو و نصرت رحمانی توجه داشتیم و با همین روال بالا آمدیم و رشد کردیم. سپس با بزرگانی چون بابک بیات آشنا شدیم و اینگونه بود که برای خودمان رزومه ای قابل قبول تدارک دیدیم. همه افتخار من این است که با بزرگان عرصه موسیقی همکاری کرده ام. افتخارم این است که شعرهای شاملو، نیما یوشیج، فریدون مشیری و شفیعی کدکنی را خوانده ام، حتی یادم هست یکی از آثار ایرج جنتی عطایی را خواندم و بعدأ فهمیدم که آن ترانه اثر ایشان است. تمام مدت دغدغه مان انتخاب اشعار و ترانه های با کیفیت بود. اینکه ناگهان اثری ضعیف با شعری سخیف مورد توجه مخاطبان قرار می گیرد باعث دل شکستی است. حال همه تلاشم را به کار گیرم تا اشعاری از علی معلم دامغانی و آقای شفیعی کندکنی بخوانم و به محتوای شعرم فکر کنم، قاعدتأ توی ذوقم خواهد خورد. چه در این میان کسی آثار ضعیف را حمایت می کند و با آنها همراه می شود؟! بی شک مردم هم مقصرند و ناخواسته و نادانسته از آثار ضعیف حمایت می کنند. همه اینهاست که باعث می شود برای ادامه فعالیت انگیزه ای باقی نماند و حداقلش این است که فعالیت کمی داشته باشم، حال اگر کسی اثرم را درک کرد به او تعظیم می کنم و با کسی که متوجه معنا و محتوای اثرم نشود، کاری ندارم.

گفتگو: وحید خانه ساز

محمد معتمدی، خواننده سنتی کشورمان به مصوبه 10 درصدی مالیات تمام کنسرت ها انتقاد کرد. او در صفحه شخصی خود، این مصوبه را زمینه ای برای رشد بیشتر موسیقی های تجاری و حذف موسیقی های جدی و فاخر دانسته است و از اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی خواسته تا هنگام قانون گذاری در بعضی حوزه ها از برخی افراد آگاه برای بررسی معضلات و واقعیت های آن حوزه دعوت کنند و نظرات آن ها را پیش از تصویب این گونه قوانین بشنوند. اما ماجرا از چه قرار است و این مصوبه به سود و ضرر چه کسانی تمام می شود؟

مصوبه پرزحمت برای سنتی کارها

چهارم اسفند ماه سال گذشته، خبر رسید نمایندگان مجلس، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را موظف کردند که طبق یک مصوبه جدید عمل کند. مصوبه ای که طبق آن وزارت ارشاد مکلف است 10 درصد همه اجراهای صحنه ای (کنسرت) در تهران و کلان شهرها را به حساب درآمد عمومی نزد خزانه داری کل کشور واریز کند و معنی این، چیزی جز گران شدن 10 درصدی بلیت کنسرت ها نیست. همزمانی این مصوبه با تلاش برخی خوانندگان برای برگزاری کنسرت های خیابانی به دلیل فشارهای اقتصادی تحمیل شده بر مردم و سهیم شدن همه در هنر موسیقی، سوالات زیادی را به ذهن می آورد که یکی از آن ها هدف و کارکرد تصویب چنین لایحه ای است. در حالی که موسیقی ایران در این روزها با هجوم اتفاقات عجیبی مانند ورود یک باره تعداد زیادی خواننده پاپ، ضعف نظارت بر کیفیت و ...رو به رو و سخت نیازمند قوانینی است که موسیقی را از هرج و مرج فعلی نجات دهد.

کمبود یک نگاه کارشناسانه و موسیقایی

شاید در نظر اول افزایش قیمت بلیت کنسرت در سال جدید طبیعی به نظر بیاید اما ایراد اصلی این تصمیم بی توجهی به سبک و محتوای موسیقی است. با این حساب به همه کنسرت ها از جمله کنسرت های پاپ که این روزها در آن رقابت برای پیش افتادن از هم بیداد می کند و اغلب با پشتوانه تهیه کننده های آشنا با تجارت روی صحنه می رود، به همان چشمی نگاه شده که به کنسرت خواننده های موسیقی مقامی که خود نیازمند حمایت هستند و گاهی نیز باید برای برگزاری اجرای صحنه ای خود از جیب مایه بگذارند. حال این که هم اکنون با وجود پدید آمدن گروه های موسیقی و خواننده های یک شبه سبک پاپ، عرصه بر فعالان موسیقی کلاسیک و به خصوص مقامی تنگ شده است و با این روال، سخت تر هم خواهد شد.

تولید قطعه پاپ ،آسان و کنسرتش آسان تر

هم اینک قیمت بلیت کنسرت در اغلب سالن های پایتخت از 45 تا 175 هزار تومان متغیر است و طبق این قانون، یک کنسرت تجاری با بیش از300 سئانس اجرا در سال همان قدر مالیات می دهد که یک کنسرت نیازمند حمایت. با این که بیشتر قطعه های پاپ امروزی به سرعت تولید و منتشر می شوند و می توان با مجموعه ای از آن ها تورهای کنسرت متعدد گذاشت و چند برابر هزینه تولید را به دست آورد، برای تولید یک قطعه کلاسیک و مقامی باید جنبه های هنری و هوشمندی مخاطب خاص این سبک موسیقی را در نظر گرفت. علی ترابی مدیر کل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز روز گذشته از اجرای این مصوبه اظهار نگرانی کرده و به ایسنا گفته است: شاید بهتر بود این قانون به سراغ ژانرها و بخش های خاصی از موسیقی (موسیقی پاپ) می رفت. بخش های موسیقی سنتی، کلاسیک و نواحی ما برای رفتن روی صحنه باید از جیب هزینه کنند و در این قانون، به آن ها به چشم موسیقی پاپ نگاه شده، انگار که آن ها هم درآمدزا هستند.

روزنامه خراسان

به گزارش تبریزمن به نقل از تجددنیوز، “10 درصد بهای بلیط کنسرت ها به خزانه واریز می شود” عنوانی که در چهارم اسفند 97 تیتراول بسیاری از رسانه های فرهنگی شد . شرح تیتر هم بر این قرار بود که وکلای ملت بندی الحاقی تصویب کردند که بر اساس آن وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مکلف شد ده درصد (10%) بهای بلیط اجراهای صحنه ای(کنسرت) در تهران و کلانشهرها را أخذ و به حساب درآمد عمومی نزد خزانه داری کل کشور واریز کند. ابتدائاً هر شنونده ای بر این باور بود که دستورالعمل این بند، قیدهایی خواهد داشت و مطلق نخواهد بود؛ اما زمانی که کار به مرحله اجرا رسید، دیدیم که در چشم نمایندگان همه کنسرت ها برابر بوده و تمایزی شامل حالشان نمی شود! آری واژه برابر، برابری که الزاماً به معنای رعایت عدالت نیست و در بیشتر مواقع ناعدالتی، نا رضایتی و خرابی هایی را در پی خواهد داشت. مصوبه ای که بیش از پیش موسیقی های اصیل و فاخر را خانه ویران خواهد کرد و مردم را از شنیدن موسیقی ارزشی به دور. برای مثال فلان کنسرت تجاری (به اصطلاح) پاپ که به همت مافیای موسیقی در 20 سانس اجرای خود در سالن 2000 نفری با متوسط بلیط 100000تومان، چهار میلیارد پول به جیب می زند، ده درصدش با ده درصد گروه اصیلی که در یک اجرای 500 نفری با متوسط بلیط 600000، سی میلیون آورده دارد که پس از کسر هزینه سالن و صدابردار و تبلیغات عملا پولی به عنوان حق الزحمه باقی نمی ماند وضعیت یکسانی دارند؟ حالا این 10 درصدی هم که همان اول سر گردنه گرفته می شود را اضافه کنیم بر همه این موارد! در همه دنیا از کشورهای شرق آسیا گرفته تا ایتالیا و اسپانیا و حتی همین آذربایجان و ترکیه روال بر این است که موسیقی و اجراهای تجاری به هر نحو مسیر خود را ادامه می دهند زیاد کاری ندارند ولی در مقابل از موسیقی های اصیل حمایت ویژه می کنند و دقیقاً بر این باور هستند که موسیقی به مثابه یک شهر است که بناهایی جدیدالحداث تکلیفشان با آثار تاریخی کاملا متفاوت است. این آثار بناهای تاریخی هستند که اصالت و قدمت و تاریخ یک مملکت را به رخ جهانیان می کشند و نیازجدی به مراقبت دارند. متاسفانه با ندانم کاری و تصمیمات عمدتاً کارشناسی نشده بلایی که سر ارگ ها و منارجنبان ها آوردیم بر سر موسیقی مقامی و سنتی هم آوردیم. نقش رسانه و آموزش و پرورش و تهاجم فرهنگی و صداوسیما در تغییر ذائقه مردم بس نبود، ده درصد خزانه را هم بر آن اضافه کردیم. ال دن توتماق عوضینه، قیچ دان یاپیشیریق.

به گزارش مشرق ، امسال نمایشگاه کتاب علاوه بر حواشی زیادش درگیر مسأله اقتصادی هم بود. بسیاری از مردم به دلیل قدرت خرید کم ناچار می شدند بین کتاب ها دست به انتخاب بزنند و این باعث می شد ناشران هم در بحث فروش دچار مشکلات شوند. در گفت وگویی کوتاه، با تعدادی از ناشران درباره ارزیابی شان از نمایشگاه کتاب صحبت کردیم و از آن ها خواستیم به نمایشگاه کتاب در همه ابعاد از یک تا ده نمره بدهند. جمع بندی این نمره ها نشان می دهند نمایشگاه کتاب از دید ناشران با ارفاق قبول شده و راه زیادی تا تبدیل به نمایشگاهی مطلوب دارد.

نمایشگاه کتاب امسال فرقی با سال قبل نداشت
علی اکبر مزدآبادی، مدیر انتشارات یازهرا: نمایشگاه کتاب امسال برای ما درمقایسه با سال گذشته خیلی فرقی نداشت. فرق خوب امسال بحث نمازخانه مرتب و تمیزتری بود که در نظر گرفته بودند. در بحث فروش و استقبال و کیفیت نمایشگاه فرقی نداشت. گرانی کتاب در مخاطب ما تأثیر چندانی نداشت؛ چراکه ما اصولاً کتاب هایمان را گران نمی فروشیم و مانند برخی ناشران گران فروشی نداریم. برخی کاغذ دولتی می گیرند؛ ولی قیمت را براساس کاغذ دولتی حساب نمی کنند. ما اگر کاغذ آزاد هم گرفتیم، برخی آیتم های افزایش قیمت کتاب را حذف کردیم تا قیمت کتاب زیاد افزایش پیدا نکند. باتوجه به اینکه نمایشگاه را ده روز زودتر هم برگزار کردند، برنامه ریزی مسوولان نمایشگاه کتاب برای امسال به نظرم بد نبود.
من به نمایشگاه کتاب امسال نمره 6 یا 7 می دهم.

برنامه ریزی نمایشگاه کتاب امسال افت کرده بود
حسین چراغچی، از انتشارات صهبا: ازلحاظ فروش، نمایشگاه کتاب امسال درخور توجه بود. ازلحاظ کیفیت برگزاری، امسال نمایشگاه افت داشته است؛ مثلاً رفاه ناشران خدشه دار شده بود و برای حمل ونقل کتاب مشکلات زیادی داشتیم که حتماً باید از چرخ های داخل نمایشگاه استفاده می شد. جالب اینجاست که ما کتاب را نمی توانیم با وسیله خودمان به داخل نمایشگاه بیاوریم؛ اما کامیون نوشابه و بستنی و موادغذایی مستقیم جلو غرفه اغذیه فروشی بارش را خالی می کند. در بحث پارکینک، امسال دچار معضلات زیادی بودیم. خدمات دهی به ناشران غیر از تحویل غرفه آن چنان درست نبود. اطلاع رسانی درستی برای نمایشگاه از قبل از شروع هم انجام نشد. ما حتماً باید در مصلی حضور پیدا می کردیم تا متوجه شویم چه زمانی می توانیم غرفه خود را تحویل بگیریم. قانون برای خروج کتاب از نمایشگاه کتاب گذاشته اند و می گویند از صبح تا ظهر، وقت برای خروج کتاب هست که غیرمنطقی است. این تصمیم گیران باید خودشان را جای ناشران بگذارند تا درک کنند چه اقداماتی باید انجام دهند؛ درحالی که این طور نیست.
به نمایشگاه کتاب نمره 6 می دهم.

مخاطبان تحت تأثیر اینستاگرام کتاب می خریدند
حاتم ابتسام، دبیر بخش داستانی انتشارات جمکران: الحمدالله ازلحاظ فروش، فروش ما امسال بیشتر شده بود و این مسأله برای ما عجیب بود. فکر می کنم یکی از دلایل آن موج گرانی کتاب بود که امسال راه افتاد و به حربه تبلیغاتی ناشران هم تبدیل شد. به مخاطب می گویند بیایید کتاب را بخرید و اگر نخرید چاپ های بعدی گران تر است و این در فروش بیشتر تأثیر داشت.مدیریت نمایشگاه در بحث اطلاع رسانی ضعیف عمل کرده بود. تمام راهرو یازده که ما در آن مستقر بودیم و یک راهرو 1/11 که برخی از ناشران معروف آنجا بودند؛ ازجمله معارف و البرز و افق و...، 80 درصد کار ما شده بود راهنمایی مردم به این راهرو 1/11. به مسوولان هم که منتقل کردیم، می گفتند جواب ندهید که این هم میسر نبود. نشانه گذاری سالن ها درست نبود و این مشکل امسال ما بود. از لحاظ مخاطبان، احساس می کنم واقیعت این بود که مخاطبان فرهیخته ما کم شده بود و مخاطب بازاری و نوجوان اضافه شده بود؛ کسانی که بیشتر جنبه های رسانه ای کتاب برای آن ها مهم بود. خیلی از افرادی که از ما کتاب خریدند، تحت تأثیر اینستاگرام بودند. من سال گذشته و حتی سال قبل تر از آن در شهرآفتاب می دیدم که مخاطب فرهیخته تری می آمد. اگر فروش برای من مهم باشد، قطعاً مصلی محل بهتری است؛ ولی امکانات آن برای ناشران ازلحاظ پارکینگ، شلوغی، و اسکان خیلی زیاد نیست. این در حالی است که ما به عنوان ناشر قم در شهرآفتاب خیلی وضعیت بهتری داشتیم. به نمایشگاه کتاب با ارفاق نمره 5 می دهم.

کیفیت مخاطبان بالاتر رفته بود
حمید خلیلی، مدیر انتشارات شهیدکاظمی: الحمدالله امسال ازنظر مخاطبان، کیفیت خیلی بهتر بود و غالباً افرادی که در غرفه ها حضور پیدا می کردند، کتاب هم می خریدند و یکی از دلایل آن قیمت های خوب ما بود. البته ازلحاظ کمّی مخاطب ما کمتر شده بود؛ ولی کیفیت بالاتر رفته بود. البته نمایشگاه کتاب مشکلات زیرساختی دائمی دارد که کاری هم از دست ما برنمی آید. با اینکه نمایشگاه تغییرات خوبی داشت، چیدمان غرفه ها خیلی بود و عوض شدن مدیریت نمایشگاه تأثیرش را گذاشته بود. وضعیت پارکینگ امسال خیلی بد بود. ازلحاظ فرهنگی وضعیت حجاب بسیار بد بود و باید فکری برای آن کرد چون نه در شأن جمهوری اسلامی بود و نه در شأن رویدادی فرهنگی. ما از یک طرف می گوییم بزرگ ترین رویداد فرهنگی کشور، ولی این وضعیت حجاب را در آن شاهد هستیم. درکل، با اینکه فکر می کردیم چون قیمت کتاب ها افزایش یافته، پس مخاطب کمتر کتاب می خرد، امسال فروش ما بیشتر از سال قبل بود.
به نمایشگاه کتاب نمره 6 می دهم.

در نمایشگاه بین ناشران تبعیض قائل شدند
مهدی بوشهریان، مدیر نشر ستاک: نمایشگاه امسال ازلحاظ بازدیدکننده و فروش به مراتب از سال قبل پایین تر است؛ چون غرفه ما امسال در مکان خوبی نبود، از لحاظ تعداد فروش پایین تر بود. بااین حال، به لحاظ ریالی به دلیل گرانی کتاب بالاتر بود. متأسفانه امسال شاهد تبعیض وحشتناکی بودیم که البته سال قبل هم بود؛ ولی امسال شدیدتر نمایان شد و آن اختصاص غرفه ها به ناشران خاصی بود که در جاهای بهتری بودند و حتی برخی غرفه های سرنبش به سازمان ها و نهادهای دولتی اهدا شد که مجموع فروش آن ها در کل نمایشگاه شاید به اندازه فروش یک روز ما نباشد. استقبال کم مردم دو دلیل دارد: یک گرانی کتاب و دیگری معیشت مردم که مشخص است در این اوضاع و احوال کمتر به سمت کتاب بیایند. برنامه ریزی نمایشگاه امسال کمی بهتر شد، حداقل اینکه غرفه ها در روز اول کاملاً آماده بود؛ ولی مشکل عملکرد مسوولان در جانمایی ها بود.
به نمایشگاه کتاب از ده نمره 6 می دهم.

نمی توان از نمایشگاه کتاب انتظار زیادی داشت
مهدی شادکام، مدیرمسوول انتشارات اقلیما: به نظرم نمایشگاه امسال درمقایسه با سال قبل هم به لحاظ بازدیدکننده و هم خریداران کتاب افت پیدا کرده است. احساس می کنم این تغییر قیمت کاغذ و نوسانات اقتصادی جامعه بر قدرت خرید مردم تأثیر گذاشته و تا زمانی که کتاب جزو اولویت مردم نباشد، نمی توان امید داشت نمایشگاه کتاب جایی باشد برای اینکه مخاطب به آن رجوع کند.
تا زمانی که دغدغه ای غیر از کتاب باشد، نمی توان از نمایشگاه کتاب انتظار زیادی داشته باشیم. عملکرد مسوولان نمایشگاه کتاب چون کاری معمولی و روزانه است و همیشه انجام می دهند و روز اول خیلی سردرگمی وجود داشت.
به عملکرد مسوولان نمایشگاه نمره 6 می دهم.

*صبح نو

به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری ایرنا، انتشارات کودکان یکی از بخش های اصلی در نمایشگاه بین المللی کتاب تهران بود که امسال و در سی و دومین دوره خود، همانند گذشته در این نمایشگاه حضور داشت. نشر کودکان که علاوه بر مشکلات عمومی ای چون مساله افزایش قیمت ها و وارداتی بودن تمامی کاغذ مصرفی ،دچار مشکلاتی ممیزی و خطوط قرمزی نیز هست که بعضا کار را دشوار می سازند.
ممیزی هایی که باعث طرد و نادیده گرفتن بخشی از آثار خارجی و ترجمه می شوند؛ این طرد البته یکسره باعث حذف نمی شود چرا که کانال های متعددی چون ماهواره، سی دی ها، فضای مجازی و اینترنت امکان دستیابی گسترده ای را برای نسل امروز در مواجهه بی واسطه با آنان فراهم می سازد. این مساله باعث می شود که طرد تنها باعث از دست دادن قدرت اثرگذاری و بومی سازی آثار از طرف انتشارات داخلی شود.

**ترجمه بیشتر و بهتر از تالیف است
مقسمی مدیر داخلی یکی از انتشارت کودکان در توضیح مهمترین و بزرگترین ضعف و بحران در وضعیت این روزهای صنعت نشر در گفت وگو با پژوهشگر ایرنا بیان داشت: مشکل اصلی در انتشارات کودکان که خیلی تعیین کننده شده، مشکل تولید و ابزار آن یعنی کاغذ و چاپ و صحافی است؛ در حال حاضر هم تهیه و تدوین سخت شده است و هم هزینه ها بالا رفته است. یعنی ما کارهایی را که قبلا کاغد گلاسه کار می کردیم، کلا حذف شده است؛ چون آنقدر قیمتش بالا رفته که توجیه خرید برای مصرف کننده ندارد. طبیعتا وقتی این کارهایی که روی گلاس بوده برود روی کاغذ معمولی، کیفیتش پایین می آید و متاسفانه اینها همه در کیفیت کلی کار اثر گذار هستند چرا که کاری با کیفیت پایین تر به دست مخاطب می رسد؛ البته اگر برسد.
وی افزود: این گرانی ها هم که پیش آمده است کم کم سطح قدرت خرید مردم را پایین برده است و طبیعتا سطح بیشتری از عایدیشان صرف کالای اساسی می شود و چون متاسفانه کتاب جزو کالاهای ضروری برای نیست، به حاشیه می رود.
این مدیر انتشارات با توضیح این مطلب که آنچه در نشر کتاب در رده سنی کودک خیلی بیشتر استقبال می شود طنز است و در رده سنی نوجوان کارهای فانتزی و تخیلی، بیان داشت: وضعیت فروش ما امسال هم به لحاظ تعداد کتاب ها هم به لحاظ عددی و ریالی خوب بود و حتی با توجه به افزایش قیمت ها (امسال افزایش سی درصدی قیمت داشتیم) نسبت به سال گذشته رشد فروش داشتیم ولی در کل شرایط تولید برای خودمان هم سخت است. و این را می بینیم که مردم به سختی تهیه می کنند و به نظرم در صنعت نشر کودکان خیلی آینده روشنی پیش روی ما نیست.
مقسمی با توضیح اینکه بیشتر تولیدات این انتشارات ادبیات داستانی بوده و امسال زمینه های غیر داستانی علمی و کتاب های مهارت زندگی برای کودکان اضافه شده است، خاطرنشان کرد: نسبت کتاب های انتشارات ما شصت درصد ترجمه به چهل درصد تالیف است. در همه جای دنیا همین است. چه در ادبیات کودک و چه در سایر نشرها. در هر کشوری، کتاب های ترجمه هم بیشتر هستند و هم بهتر؛ چون شما در یک کشور حضور دارید و (نزدیک 240 کشور در دنیا وجود دارد) و بخشی کتاب های خودت است و از 239 کشور دیگر دنیا بهترین کارهایشان را انتخاب کرده، برمی دارید و چاپ می کنید.
شما به خود فرانسه هم رجوع کنید که ادبیات آن معروف است، کیفیت کارهای ترجمه از کارهای تالیفی بهتر است؛ چون بهترین کارهای روسیه و آلمان و آمریکا و ژاپن و ... را گذاشته اند. ولی در مورد کشور خودی این گونه است که همه کارهای ضعیف و متوسط و قوی درهم و کنار هم است. یعنی این مساله حساسیت برانگیزی نیست که چرا ترجمه برتر است .
وی در پاسخ به این سوال که آیا وقتی بحث آموزش برای کودکان مطرح است، لزوم تاکید بر فرهنگ بومی است و متعاقب آن تالیف نباید پررنگ باشد توضیح داد: این مساله را به طور کلی قبول ندارم چون بخش هایی درست است ولی یک سری موضوعات هستند که فرامرزی هستند و به مرز جغرافیایی ارتباطی پیدا نمی کنند؛ یک سری دغدغه ها و پرسش هایی در ذهن هر انسانی هست که ذات انسانی است و ربطی ندارد که شما ایرانی باشید یا ایتالیایی. در نتیجه اینجا ترجمه و تالیف فرقی ندارند.
مثلا ما در کتاب هایمان کتابی در مورد داوینچی داریم و این یک هنرمندی است که در مرز جغرافیایی مشخصی نمی گنجند. ولی در کنار آن تالیف هم داریم و یک سری از جنبه هایی که ذاتا بومی هستند بیشتر پرداخته شده اند کمااینکه ما خودمان در انتخاب کتاب های ترجمه به این نکات توجه داریم. یا چیزی که ما به ازایی در فرهنگ ما نداشته باشد و ملموس نباشد را قاعدتا تولید نمی کنیم چون اساسا ارتباطی بین کودک و آن موضوع برقرار نمی شود .

** کاغذ و باز هم کاغذ
قدیانی معاون یکی از انتشارات کودکان نیز ضمن گلایه از وضعیت کاغذ و مقوا به عنوان پیش نیازهای کار یک انتشارات گفت: از سال گذشته تاکنون مشکل اصلی انتشارات به ویژه کودکان، کاغذ بوده است و دولت توانسته تا حدودی کاغذ ما را تامین کند ولی ما چون کار کودک می کنیم و مصرف مقوایمان هم خیلی بالا است، این واقعا معضل شده، قیمت ها وحشتناک بالا است و نقدینگی بسیار بالایی را به ما تحمیل کرده است.
کاغذی که به درد انتشارت و کار کودک بخورد تماما وارداتی است و مقوا هم همچنین؛ مقوایی هم که برای کارتن سازی و کارهایی از این دست مورد نیاز است و در داخل تولید می شود را هم با قیمت های خارجی حساب می کنند. حتی محصولاتی که از پتروشیمی خودمان تامین می شود (مانند سلفون های شیرین و یا سی دی) اینها را هم به قیمت دلار حساب می کنند. مانند پسته ای که با قیمت دلار گران شده است این ها هم به همین منوال است .
این معاون انتشارات در توضیح این که انتشاراتش تنوعی از موضوعات آموزشی و بعضا صرفا سرگرمی تا کتاب هایی که از شاهنامه و قصه های کهن ایرانی را منتشر می سازد و سعی کرده اند که ترجمه هایشان با با فرهنگ خودی سازگاری داشته باشند گفت: درصد ترجمه و تالیف ما پنجاه پنجاه است و شاید در حال حاضر تعداد کارهای تالیفی ما بیشتر هم شده باشد. کارهای ترجمه هم اکثرا از تصاویرشان استفاده شده است و متن ها دوباره با نظر کارشناسان بازنویسی شده اند.
قدیانی در توضیح بهره گیری از نظر کارشناسان افزود: چند کارشناس داریم که برخی از قدیم و به صورت تجربی اصول کار را فراگرفته اند و برخی تحصیلات دانشگاهی دارند.
خدارا شکر امسال فروش ما خوب بوده است و البته دلیلش این است که ما به نسبت گرانی ها، قیمت هایمان را خیلی افزایش نداده ایم و سود خودمان را تا جایی که توانسته ایم کم کردیم .

**لزوم سهل گیری به جای سخت گیری
این معاون انتشارات کودکان ضمن گلایه از دیدگاه و برخورد برخی از مسوولین خاطرنشان کرد: خیلی از مسوولین بسیار تک بعدی به کتاب های کودکان نگاه می کنند. مثلا اگرچه ما در کتاب های ترجمه هم اصول تناسب با فرهنگ خودمان و بازنویسی بر این اساس را در دستور کار داریم ولی زمانی که مسوولین و ارگان هایی می خواهند خرید کنند یک سری کتاب ها را به خاطر خارجی بودن سریع از فیلترشان خارج می کنند و نمی خرند. در صورتی که فلان شخصیت معروف مورد تقاضای کوددکان است.
بهتر است آن شخصیت با چارچوبی از طرف خودمان به کودک ارائه شود تا این که آن را از ماهواره یا سایر رسانه هایی مانند اینستاگرام و فضاهای مجازی که به وفور وجود دارند، بگیرد. مثلا شخصیتی مانند فِروزن که امروز دختر بچه ها خیلی دنبال آن هستند بهتر است که از طرف ما به کودکان ارائه شود تا یک رسانه خارجی.
وی تاکید کرد: ممیزی روی نوع تصاویر و برخی از کلمات خاص وجود دارد. کلماتی که به عشق و عاشقی نزدیک می شوند و یا روابط دختر و پسر را خیلی نزدیک نشان می دهد؛ ما خودمان ممیزی ها را رعایت می کنیم و معمولا کارهایی که به ارشاد ارائه می دهیم، بدون مشکل پذیرفته می شود. وقتی ما خودمان سال هاست که در این حوزه مشغول به کار هستیم و ممیزی ها را رعایت می کنیم بهتر است در جاهایی به ما قدرت مانور داده شود که متاسفانه این دیدگاه در بین مسوولین خیلی ناچیز است.
پژوهشم**9480**1552

ارتباط با سردبیر newsroom@irna.ir

تماس بی واسطه با مسئولین

ابوذر قاسمی نژاد دکترای توسعه و رفاه اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی و نویسنده کتاب هایی مانند شهروندی فرهنگی ، پساتوسعه و فرهنگ و دولت رفاه در گفت و گو با خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز گفت: نمایشگاه، در تعریف کلی به معنای مکانی است که در آن آخرین و جدیدترین دستاورهای یک حوزه خاص، از فرهنگ گرفته تا اقتصاد و از دستاورهای فنی گرفته تا غیرفنی به نمایش گذاشته می شود. نمایشگاه کتاب هم از این جهت امری مبارک و خجسته است؛ اما نکته ای که وجود دارد این است که متاسفانه در نمایشگاه کتاب، کتب و آثار بکر و فرارونده با کاهش محسوسی روبرو شده است.

وی تاکید کرد: در اکثر نشرهای معتبر به خصوص در علوم اجتماعی به معنای اخص و علوم انسانی به معنای عام، با انتشار و تجدید چاپ کتب سال های پیشین روبرو هستیم که نمایشگاه را صرفا به محل فروش کتاب تبدیل کرده است. این نشان می دهد که با نمایش آخرین دستاورهای تحول ساز روبرو نیستیم و صرفا بعد مکانی و زمانی نمایشگاه مهم است.

دانشگاه ها باید کتاب های تحول ساز ارائه کنند

قاسمی نژاد به نبود فرهنگ کتابخوانی در کشورمان اشاره کرد و گفت: من تصویر بدبینانه ای از حیث ماهیتی نسبت به نمایشگاه ندارم. ما نیازمند این نوع نمایشگاه ها هستیم؛ اما نکته این است که خلق آثار تحول ساز و اثرگذار با کاهش محسوسی روبرو است. یک دلیل به نبود فرهنگ کتابخوانی برمی گردد. در کشور ما فرهنگ کتابخوانی با خلأ عمیقی روبرو است. علم محصول فرهنگ و جهان پدیداری ماست. در واقع، علم ثمره فرهنگ است. بذر علم در یک زمینه فرهنگی مساعد بارور می شود. ما بدون توجه به فرهنگ کتابخوانی نمی توانیم شاهد رشد علمی باشم. نمایشگاه بدون زایش ایده، فقط فرم و نمایش است که محتوای چندانی ندارد.

وی ادامه داد: عامل دیگر به گرانی کتاب برمی گردد. بعضا با قیمت های شگفت انگیزی روبرو هستیم که این قیمت نه با حجم کتاب انطباق دارد و نه با محتوای کتاب. این قیمت های گزاف هم به آشفتگی بازار کاغذ برمی گردد و هم به اقتصاد سیاسی حاکم بر نشر که سوبسیدهای مکفی در اختیار ناشران معتبر قرار نمی دهد یا اگر می دهد عادلانه سوبسیدها را تخصیص نمی دهد.

دکترای توسعه و رفاه اجتماعی عامل دیگر را فرورفتگی علمی دانشگاهی دانست و اظهار کرد: واقعیت این است که دانشگاه در مواردی فقط به محیطی تبدیل شده که افراد دانشگاهی را از گزند سرما و گرما دورمی کند و ارتباط چندانی به نیازهای جامعه ندارد. این وضعیت برای حوزه نیز مصداق دارد. دانشگاه و حوزه ما در حالت تدافعی قرار دارند که چیزی برای ارائه ندارند. دقت کنید زمانی که می گویم چیزی برای ارائه نیست، منظور تولید تحول ساز است که بتوان از وجود آن برای سیاست گذاری و حل مسئله استفاده کرد، وگرنه هر سال بر تعداد کتب و مقالات علمی افزوده می شود که از نظر محتوایی بعضا شباهت های اعجاب آوری با هم دارند. این رویه اثرعمیقی برجای نمی گذارد. از نظر کمیت تولید که الان در حد استاندارهای بین المللی هستیم با غلبه بعد کمی آثار علمی، نمایشگاه به مکانی برای کالایی شدن دانش تبدیل شده است.

علم و دانش به برند و کالا تبدیل شده است

قاسمی نژاد با اشاره به تبدیل نمایشگاه به مکانی برای کالایی شدن دانش تاکید کرد: زمانی که فرهنگ حاکم بر علم و کتابخوانی با مشکل روبرو باشد، به ناچار شما با یک عامل انگل وار روبرو می شوید که آن هم هجوم سرمایه به اموری است که در بنیان ماهیت کالایی و مادی ندارند. سرمایه ذهن افراد را از طریق تبلیغات و زیباسازی تسخیر می کند تا خرید کند. یکی از این موارد کتاب و علم است. البته علم باید به اقتصاد و تولید کمک کند و اساسا یکی از ثمرات علم کمک به رشد اقتصاد است؛ اما این زمانی رخ می دهد که بین فرهنگ، علم و تولید، توازن و ارتباط متقابل شکل گیرد ولی ما شاهد این ارتباط نیستیم.

وی افزود: بدیهی است که علم و دانش سریع به برند و کالا تبدیل شده است و کتاب فقط زینت بخش طاقچه ها و کتابخانه های شخصی خواهد شد. علم به چیزی تبدیل می شود که برای افراد بعد مصرفی، بازاری و زبانی پیدا می کند. شما الان در نمایشگاه ببینید چقدر ناشر داریم که حتی شمارش آنها سخت است؛ اما به نظر من حدود 70 درصد از آنها یک اثر تحول ساز ارائه نمی کنند.

قاسمی نژاد در پایان ضمن ابراز نگرانی از کاهش میزان مطالعه در جامعه و در راستای اعتلای جایگاه کتاب و کتابخوانی، گفت: باید ناشران بی برنامه و بی کیفیت را آگاه کرد که در چه راه بزرگی قدم می گذارند و نسبت به ناشران فعال و در صحنه با سعه صدر بیشتری برخورد کرد و همچنین می توان با آموزش های بیشتر فرهنگ کتابخانی را عمق بخشید.

انتهای پیام/

سید یاسر رایگانی روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار حقوقی قضائی ایرنا افزود: مجموعه آمار مربوط به 2 هزار و 279 ناشر دریافت کننده ارز و میزان 2 میلیون و 641 هزار و 548 تن کاغذ دریافتی مربوط به 27 استان کشور به تعزیرات حکومتی ارسال و گزارش ها پس از تفکیک به استان های مربوطه برای اقدام بعدی ارجاع شده است.
وی اظهار داشت: بیشترین تعدا ناشر مربوط به استان تهران است که هزار و 925 ناشر میزان یک میلیون و 748 هزار و 970 تن کاغذ دریافت کرده اند.
رایگانی اضافه کرد: در چهار استان قزوین، آذربایجان شرقی، ایلام و زنجان گزارش به سازمان صنعت، معدن و تجارت استان برای بررسی و اعلام نظر کارشناسی ارسال شده و در استان کردستان نیز این موضوع در دستورکار گشت های مشترک نظارتی قرار گرفته است.
سخنگوی تعزیرات گفت: سایر استان ها در حال انجام اقدامات لازم هستند و جزئیات بررسی ها و نتایج تحقیقات پس از تکمیل به اطلاع مردم می رسد.
رایگانی خاطرنشان کرد: با توجه به اینکه فهرست ارسالی مربوط به تمام ناشران دریافت کننده ارز ترجیحی است، لازم است این اطلاعات در گشت های نظارتی یا توسط بازرسان سازمان صنعت، معدن و تجارت بررسی و در صورت تائید ارتکاب تخلف مراتب به تعزیرات حکومتی برای تشکیل و صدور حکم پرونده اعلام شود.
به گزارش ایرنا، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز در تاریخ دهم اردیبهشت در اطلاعیه ای اعلام کرد از مجموع 262هزار تن واردات کاغذ با ارز دولتی، فقط 23 هزار تن با تایید این وزارتخانه توزیع و مابقی آن به تفکیک واردکننده به سازمان تعزیرات حکومتی ارجاع شده است.
اجتمام*3229*1834

ارتباط با سردبیر newsroom@irna.ir

تماس بی واسطه با مسئولین

به گزارش خبرنگار مهر نمایشگاه کتاب امسال در حالی به پایان رسید که قیمت کتاب به واسطه افزایش قیمت کاغذ و سایر اقلام مورد نیاز برای تولید این محصول از سال های گذشته هم گران تر شده است. همین وضع هم سبب شده است که مخاطبان این محصول راحتی نتوانند کتاب مورد نیازشان را تهیه کنند. به قول مسئول خرید کتابخانه دانشگاه رازی کرمانشاه در شرایط کنونی دانشجویان به عنوان یکی از بزرگترین مصرف کنندگان کتاب طی چند وقت اخیر حجم مراجعه شأن به کتابخانه های دانشگاهی جهت امانت گرفتن کتاب بیشتر شده است، چرا که خرید کتاب برای آنها مقرون به صرفه نیست. او می گوید به این دلیل که دانشگاه ها و اماکن بزرگ دولتی توان بالای مالی دارند بهتر است سیاست های حمایتی از ناشران به کمک این نهادها صورت بگیرد.

اما خود ناشران هم وقتی صحبت از سیاست های حمایتی از نشر می شود، صحبت های مهمی دارند و به عبارت بهتر دل پری از وزارت ارشاد و دست اندرکاران نهادهای صنفی که در واقع از جنس خودشانند، دارند. چرا که معتقدند نه برگزاری نمایشگاه با سیاست های حمایتی درستی صورت گرفته و نه اینکه بعد از اتمام نمایشگاه افق روشنی در انتظار فعالیت حرفه ای شأن است.

خبرنگار خبرگزاری مهر در این گزارش برای شنیده شدن صدای ناشران در ایام برگزاری نمایشگاه سی و دوم به سراغ چند ناشر حاضر در دانشگاه رفته است. البته به دلیل اینکه برخی ناشران از حضور در نمایشگاه به دلایل مختلفی منع شده بودند و آنها هم اعتراض هایی داشتند که اغلب در فضای مجازی به گوش می رسید. در این گزارش با ناشرانی در این بخش هم صحبت شده است.

زلزله در صنعت نشر

مجید رضا زرویی، مدیر انتشارات فدک ایساتیس و مدیر مسئول انتشارات دانش بنیاد، گفت: کتاب و نمایشگاه نسبت مستقیمی با کاغذ دارند درحالی که متولیان امر به این افزایش قیمت بی توجه بوده اند، به طوری که افزایش 400 درصدی قیمت کاغذ زلزله ای در بخش صنعت نشر به راه انداخته است.

وی تاکید می کند: در شرایطی که قیمت کتاب رشد 200 درصدی داشته است، طبیعی است در نمایشگاه سی و دوم اعلام شود در مقایسه با سال گذشته رشد 10 درصدی فروش (ریالی نه افزایش نسخه های فروخته شده) داشته ایم. باید توجه داشت قیمت کاغذ رشد 300 درصدی را تجربه کرده و ناشر مجبور به افزایش قیمت کتاب شده است. در چنین شرایطی شرکت کننده های نمایشگاه هنگامی وضعیت مشابه سال قبل را تجربه می کنند که به جای رشد 10 درصدی فروش، حداقل فروش شأن 100 درصد افزایش پیدا کند، در صورتی که چنین نشده است؛ در سال گذشته اگر ناشری با 200 میلیون تومان به طور میانگین 10 عنوان کتاب چاپ می کرد، امسال این سرمایه به اندازه تولید سه عنوان کتاب رسیده است.

رشد ناناشران

زرویی در خصوص رشد بی رویه ناشران غیر حرفه ای و به تعبیر او ناناشر و تمایل دولت به حذف چنین بنگاه هایی ادامه داد: با این سیاست موافق هستم. اما وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی خودش چنین زمینه ای را فراهم کرده است. هم اکنون هم قوانین بازدارنده ای را به اجرا در نمی آورند تا ناشران غیر فعال کنار روند. در هیچ کجای دنیا چنین تعدد انتشاراتی نداریم.

این فعال حوزه نشر با اشاره به رشد انتشارات ها از سال 76 توأم با دریافت تسهیلاتی که در این حوزه وجود داشت، گفت: از سال 84 امتیازات (همچون یارانه کاغذ و زینک) حذف شد و عرصه برای سودجویان تنگ تر شد. از این مقطع به بعد جنس افرادی که وارد این حرفه شدند تفاوت پیدا کرد و بیشتر به خاطر بیکاری وارد این حوزه شدند. در حالی که بسیاری از این افراد نگاه تجاری و دلالی داشتند.

این فعال نشر با تاکید بر اینکه در فضای کنونی پدیده کتاب سازی رواج پیدا کرده است، تصریح کرد: برخی از فعالان نشر با در نظر گرفتن اینکه چه کتاب هایی در بازار متقاضی دارد، شروع به کتاب سازی می کنند و گاهی اقدام به ترکیب چند کتاب در قالب یک کتاب جدید با همان سرفصل ها می کنند؛ برخی هم از محل اجاره پروانه خود کسب درآمد می کنند.

کمی گرایی در وزارت ارشاد

زرویی افزود: نگاه کمی در وزارت ارشاد غالب است. بنابراین کتابی که برای آن ماه ها وقت گذاشته شده است را با کتاب دیگر که چنین انرژی برایش گذاشته نشده است را یکسان می بینند. به عنوان مثال در انتشارات فدک ایساتیس کتابی داریم با عنوان محمد بن موسی خوارزمی که به طور کامل تألیفی و 37 سال آماده سازی آن وقت برده است و در برنامه های تخصصی مختلف از آن تقدیر شده است اما وزارت ارشاد به آن بهایی نمی دهد. در حالی که برای وزن دادن کیفی به چنین آثاری باید این وزارتخانه کارشناسانی را برای تعیین اهمیت کتاب ها به صورت فعال به کار گیرد.

کاغذهایی که هنوز ناپیداست

این فعال حوزه نشر با اشاره به اینکه فعالیت و حمایت دولت در حوزه کاغذ نباید ماهیت دلالی پیدا کند، تاکید می کند: وزارت ارشاد در این حوزه باید نظارت درستی انجام دهد و خودش به طور مستقیم وارد بازار نشود، دولت اگر تخصیص کاغذ را رها کند بیشتر به نفع صنعت نشر است. چنانچه دولت توزیع کاغذ را به بازار آزاد بسپارد، در صورت افزایش بی رویه قیمت ها درخواست مشتری کاهش پیدا می کند و همین موضوع به کاهش قیمت کاغذ منجر می شود. در شرایط کنونی که دولت در بازار دخالت دارد ملاحظه می کنیم علی رغم اذعان به واردات 200 هزار تن کاغذ به کشور شاهدیم که حداکثر 35 هزار تن در بازار توزیع نشده است!

وزارت ارشاد بی تفاوت به محتوای غنی

محمد تیموری، مدیر مسئول انتشارات علم و دانش با اشاره به اینکه نظارت دولتی و صنفی بر نحوه واگذاری غرفه صحیح نیست، گفت: فعالیت نشر بیشتر از آنکه کیفی و پرمحتوا باشد، نگاه تجاری و اقتصادی در آن حاکم است. ناشران هم از هیچ جایی حمایت نمی شوند. در گذشته وزارت ارشاد غرفه ها را واگذار می کرد، اما الان که انجمن های صنفی نهاد متولی هستند هیچ نگاهی به محتوا نمی کنند و مافیایی پشت پرده برگزاری نمایشگاه شکل گرفته است. در حالی که وزارت ارشاد هم نگاه نظارتی ندارد.

وی در پاسخ به این سوال که آیا در خصوص شرکت در نمایشگاه می توان ناشران را به دو دسته تقسیم کرد به این شکل که ناشرانی به محتوا اهمیت می دهند و ناشرانی که کتاب سازی می کنند، گفت: فقط منظورم کتاب سازی نیست، ناشرانی هستند که فقط نگاه شأن غلبه تجاری دارد. در حالی که ناشرانی هستند که به دنبال ارزش های کیفی کار هستند و می خواهند آثارشان در مراکز معتبر علمی کشور مورد استفاده قرار بگیرد.

سلیقه؛ در تعطیلی غرفه ناشران متخلف

تیموری در بخش دیگری از صحبت خود با اشاره رایزنی برخی ناشران برای جا به جایی چینش غرفه ها در روزهای اول، به موضوع برخورد با تخلفات ناشران در ایام برگزاری نمایشگاه اشاره کرد و گفت: بستن بعضی غرفه ها در نمایشگاه امسال بیش از آنکه واقعاً جنبه برخورد با تخلف را داشته باشد، ماهیت نمادین داشت، برای مشتریان هم حالت انگشت نمایی را بوجود آورد. در صورتی که اگر مسئولان نمایشگاه می خواستند برخوردی انجام دهند باید با همه ناشران متخلف برخورد می کردند.

توزیع نامطلوب یارانه

مدیر مسئول انتشارات علم و دانش با بیان اینکه یارانه دولت که به شکل بن تخفیف ارائه می دهد، شکل درستی ندارد و اگر به ناشران اختصاص پیدا می کرد قیمت کتاب برای همه کاهش پیدا می کرد و مصرف کننده نهایی بیشتر منتفع می شد، ادامه داد: نمایشگاه کتاب با اینکه ماهیتش باید به شکل نمایشگاه واقعی باشد بیشتر جنبه فروش دارد. چرا که ماحصل تلاش یکساله ناشران در این نمایشگاه به دست می آید.

وی بهترین حالت حمایت از صنف ناشران را با کمک وزارت ارشاد دانست، اما گفت: این وزارتخانه باید جلوی رانت در تخصیص کاغذ را بگیرد. اینکه به یک ناشر که حتی کتاب چاپ نمی کند 500 بند کاغذ بدهند و ناشر دیگر 100 بند دریافت کند، اجحاف به ناشران است. با این مدل توزیع کاغذ مخالف هستم، پیش از این ناشران برای دریافت کاغذ باید اعلام وصول می گرفتند. اما شکل فعلی آن به ایجاد بازار سیاه منجر شده است.

شفافیت نیاز امروز صنعت نشر

تیموری که معتقد است شفاف سازی پیرامون توزیع کاغذ بهترین راه حل است، تاکید کرد: وزارت ارشاد باید اعلام وصول ناشران را بگیرد و خودش هم ناشران را رتبه بندی کند، به عبارتی باید جلوی غلبه روابط را بگیرد. این شفافیت باید از طریق اعلام کاغذهای تخصیصی در یک سایت انجام شود و برای عموم ناشران قابل رؤیت باشد.

تیموری با گلایه از پاسخگو نبودن افرادی که با آرای انتخاباتی متصدی انجمن های صنفی نشر می شوند، گفت: وزارت ارشاد در انتقاد به برگزاری نمایشگاه کتاب می گوید شما خودتان به این افراد رأی داده اید و آنها مسئول برگزاری نمایشگاه هستند.

تیموری در بخش دیگری با اشاره به اینکه در واردات کاغذ گروه های مافیایی بوجود آمده که باعث شده است قیمت کاغذ افزایش پیدا کند و اختلاف فاحش قیمت کاغذ یارانه ای و نرخ آزاد آن در بازار سیاه شکل بگیرد، گفت: انجمن ناشران دانشگاهی و اتحادیه ناشران اعلام کردند اگر کاغذ با ارز آزاد هم وارد می شد باز هم قیمت آن پایین تر از نرخ فعلی بود.

اعمال اصلاحات کفر است!

سید حسن هوشمند مدیر مسئول انتشارات شهیدی و آرمان شهر، در خصوص نمایشگاه کتاب سی و دوم گفت: امسال حتی از اولین دوره نمایشگاه هم بدتر برگزار شد. ناشران درست انتخاب نشده بودند، غرفه ها هم درست اختصاص داده نشدند و چینش الفبایی ناشران دستکاری شد. از سویی ناشران دولتی بزرگ در حیطه دانشگاهی کار جدیدی نداشتند و به همین دلیل اختصاص متراژ بالای غرفه (بیشتر از فعالیت سه ساله) به آنها در مقابل ناشرانی که پرکار تر بودند، درست صورت نگرفت. برخی ناشران بخش خصوصی علی رغم تولیدات کم اما غرفه هایی با متراژ بالاتر از حق شأن دریافت کردند.

این فعال صنعت نشر با بیان اینکه واگذاری غرفه ها در مقام اجرا با آنچه که در قانون مربوطه از آن صحبت شده متفاوت بود، ادامه داد: ما در مجموعه خودمان کتاب سال هم داشتیم، یا کارهایی با کیفیت منتشر کرده ایم، اما کمیته چیدمان نمایشگاه به درستی قانون را اجرا نکردند. کماکان همان ایرادهای دوره های قبل دیده می شد و گویا کفر است اگر ایرادهای شأن را اصلاح کنند.

هوشمند در پاسخ به این سوال که اگر شما مسئولیت برگزاری نمایشگاه را بر عهده داشتید، چگونه عمل می کردید، اذعان داشت: در نمایشگاه کتاب در نمایشگاه کتاب حداقل کاری که باید صورت گیرد دعوت از پیشکسوتان حوزه نشر است تا ایرادها را به برگزار کنندگان گوشزد کنند. همان طور که در خصوص حضور پخشی های کتاب به همین روش اصلاحاتی صورت گرفت.

پاسکاری زیر چادرهای بدون موکت

مدیر انتشارات شهیدی که از پاسکاری عوامل اجرایی نمایشگاه اعم از نمایندگان اتحادیه ها و مسئولان ارشاد گلایه مند است، تاکید می کند: امسال حتی در چادرهای نمایشگاهی موکت را هم حذف کردند و وقتی اعتراض کردیم بین عوامل برگزاری پاسکاری انجام می دادند.

هوشمند گفت: معتقدم فضای نمایشگاه باید به معنای واقعی نمایشگاه باشد تا از کتابفروشی های سراسر کشور هم حمایت شود، اما این موضوع رعایت نمی شود و حاضران در نمایشگاه به دنبال فروش هستند. همین سبب می شود تخلفاتی صورت پذیرد و ناشران واقعی مظلوم واقع شوند.

چند مدل رانت آسیب زا به صنعت نشر

وی ادامه می دهد: دستگاه های دیجیتالی چاپ ضرر زیادی به اقتصاد نشر (چاپ افست) زده اند و این موضوع ناشران را در معرض صدمه زیاد قرار داده است. در حالی که در چنین فضایی رانت بازی ها هم فشار زیادی به ناشران وارد آورده است. به عنوان مثال بودجه های اندک دانشگاه ها که به نمایندگان خود می دهند مورد سو استفاده قرار می گیرد. در کل فضای نشر هم رانت ها به شکل های مختلفی دیده می شوند.

مدیر نشر آرمانشهر با بیان اینکه 11 سال از صدور پروانه این انتشارات می گذرد و بسیاری از کتاب های این مجموع در زمینه تخصصی ماهیت مرجع و تألیفی دارد، گفت: در این مدت حتی یک مورد خرید کتاب از تولیدات این انتشارات توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انجام نشده است. به عنوان مثال فرهنگ بی نظیر فارسی به فارسی معماری مان هم خریداری نشده است. اما در بعضی لیست های خریدی که وزارت ارشاد منتشر می کند همواره نام چند ناشر معدود دیده می شود.

این فعال حوزه نشر سپس گفت: در تخصیص کاغذ که پیش از این در دهه های گذشته تجربه شده، خیانت به صنف نشر است، همین موضوع را اگر ارشاد در اختیار شما به عنوان فعال رسانه ای قرار دهد، ملاحظه خواهید کرد که افراد بسیاری کاغذها را گرفتند و تسویه آن را انجام ندادند. چرا که با پول حاصل از فروش آنها سرمایه گذاری هایی در زمینه ملک، خودرو و... کردند و هنوز در منطقه انقلاب تهران در ترددند.

هدف پنهانی از جا به جایی غرفه ها

فرهاد تیمورزاده، مدیر مسئول انتشارات تیمورزاده هم که در حوزه پزشکی فعالیت می کند و امسال از شرکت در نمایشگاه انصراف داده است، گفت: انتشار کتاب در حوزه پزشکی از بسیاری جهات با حوزه های دیگر فرق دارد. چرا که کتاب ها دراین بخش خیلی زود نیاز به تجدید چاپ دارند. از سویی هم مشتریان کتاب های این بخش علاوه بر دانشجویان، پزشکانی هستند که مدام باید کتاب تهیه کنند.

وی افزود: بر اساس یک تجربه درست در گذشته امسال درخواست داشتیم که ناشران حوزه پزشکی در یک سالن کنار یکدیگر باشند، اما به دلیل اینکه برخی از برگزار کننده ها تمایل داشتند تخلفاتی را اعم از خریدهای مشکوک و عرضه های متفرقه انجام دهند چنین خواستی محقق نشد.

وی تاکید کرد: یکی از دلایل مهمی که از شرکت در نمایشگاه کتاب انصراف دادیم به موضوع تخصیص ندادن درست متراژ غرفه بر اساس تعداد عناوین منتشر شده بود، در حالی که بر اساس قوانین نمایشگاه مجاز بودیم تمام کتاب هایمان را در حوزه های مختلف در یک غرفه عرضه کنیم. همچنین بر اساس مکاتباتی که پیش از این با وزارت ارشاد انجام دادیم مجاز به ارائه پوسترهای علمی- پزشکی در نمایشگاه بودیم که از جمله وسایل مورد نیاز بیمارستان ها و دانشجویان این رشته است.

آمارهای فریبنده نمایشگاه

تیمورزاده طرح این موضوع که فروش نمایشگاه در روزهای مختلف توسط وزارت ارشاد بررسی می شود و با مدت زمان مشابه در سال گذشته مقایسه می شود و در نهایت رقم فروش را افزایشی اعلام می کنند، نادرست خواند و گفت: به چند دلیل این قیاس نادرست است. اول اینکه هرساله از میزان خریدهای نقدی مشتریان از غرفه ها کاسته می شود، در حالی که وزارت ارشاد آمار فروش غرفه ها را تنها از طریق پایانه های فروشگاهی (P.O.S) برآورد می کند. دوم اینکه قیمت مواد اولیه تولید کتاب افزایش پیدا کرده است، دلار هم نسبت به قبل شیب صعودی داشته است، بنابراین ناشران قیمت کتاب را بالا برده اند و در کل تعداد کتاب های فروخته شده کمتراست و به لحاظ برابری با ارزش دلار حجم فروش نمایشگاهی در مقایسه با قبل بسیار کاهش پیدا کرده است.

این فعال حوزه نشر با اشاره به اینکه شرایط بی ثباتی در بازار کاغذ ناشی از دخالت های دولت است، گفت: افزایش قیمت کاغذهای وارداتی چینی و هندی باعث شده تا قیمت سایر کاغذها هم بالا برود، در حالی که هر وقت یارانه ای توزیع می شود در کنار آن رانتی هم شکل می گیرد.

وی افزود: در سال 97 به افرادی اجازه واردات کاغذ با ارز غیر دولتی داده شد، اما این افراد برای توزیع توجیه نشده بودند، که بعدها کاغذ این افراد توقیف و آنها به زندان افتادند و کاغذها توسط اتحادیه با نرخ دولتی توزیع شد. لازم به ذکر است اینجانب ثبت سفارشی برای این کاغذها انجام ندادم زیرا به لحاظ اخلاقی این شیوه توزیع را نمی پسندیدم.

مراقب انتخابات باشید!

تیمورزاده با بیان اینکه شیوه توزیع یارانه ای کنونی کاغذ به اسم حمایت از تولید است اما تنها 10 درصد آن در خدمت تولید کنندگان قرار می گیرد، پیشنهاد کرد: شکل صحیح توزیع کاغذ این است که دولت دخالتی در بازار انجام ندهد و مصرف کننده کاغذ به قیمت بازار نیازش را تهیه کند. اما الان که اعلام می شود کاغذ توسط دولت وارد شده است باید اسامی افرادی که کاغذ را دریافت می کنند، اعلام و بازرسی های دقیق تر نسبت به تجربه مشابه در سال های قبل صورت گیرد.

این فعال حوزه نشر اعلام کرد: وقتی کاغذ یارانه ای (100 70) با قیمت 150 هزار تومان توزیع می شود و همین امروز با قیمت 450 هزارتومان در بازار آزاد خرید و فروش می شود (قیمت کاغذ در زمان نگارش این گزارش) حاصلی ندارد جز اینکه ناشر به دزد، محتکر و فاسد تبدیل می شود و رونق چنین بازار سیاه بعد از پایان نمایشگاه کتاب قابل پیش بینی است.

یکی از شایعه های مرتبط با افزایش قیمت کاغذ، احتکار آن به بهانه برگزاری انتخابات پیش روی مجلس شورای اسلامی است، در همین خصوص تیمورزداه گفت: ضرورت دارد تمهیداتی از هم اکنون برای این معضل اندیشیده شود.

کد خبر 4608856

اقتصاد آنلاین – فاطمه اکبرخانی؛ برخی از فعالان این بازار عامل گرانی کاغذ را واردات آن به دو دسته و تخصیص متفاوت نرخ ارز می دانند؛ به گفته آن ها گروه اول (کاغذ تحریر، بالکی و روزنامه ای) با ارز 4200 تومانی وارد شده و گروه دوم (مابقی کالا های سلولزی، گلاسه و مقوا) با ارز 8800 تومان و این یک دوگانگی را در بازار ایجاد می کند.

از طرفی دیگر این فعالان اظهار می کنند که حتی آن دسته از کاغذ هایی که با ارز دولتی وارد شده اند نیز با همان نرخ به بازار عرضه نمی شود و باز هم رنگ و لعاب نرخ بازار آزاد باعث رانت خواری عده ای سودجو شده و کاغذ را به قیمت روز دلار به فروش می رسانند.

در روزهای پایانی سال97 نیز دبیر کارگروه ساماندهی کاغذ گفته بود که در سال گذشته 37 هزار و 354 تن کاغذ روزنامه ای و 218 هزار و 623 تن انواع کاغذ تحریر وارد کشور شده اما تنها 6915 تن روزنامه ای و 13649 تن تحریر با حواله معاونت های فرهنگی و مطبوعاتی وزارت فرهنگ توزیع شده است به این معنا که سایر مقادیر که با ارز دولتی وارد شده به صورت غیرقانونی توزیع شده است.

در همین رابطه، رئیس سندیکای تولیدکنندگان کاغذ و مقوای ایران نیز کمبود عرضه را علت اصلی افزایش قیمت کاغذ در روزهای اخیر دانست و اظهار کرد: عدم تخصیص صحیح ارز برای واردات و مشکلات تولید منجر به افزایش قیمت کاغذ طر روزهای اخیر شده است.

روغنی گلپایگانی در گفت و گو با خبرنگار اقتصاد آنلاین تاکید کرد: وضعیت تولید کاغذ در کشور مناسب نیست به طوری که با وجود ظرفیت تولید 150 هزار تن کاغذ وجود، تولید ما به 20 هزار تن می رسد.

افزایش 100هزار تومانی کاغذ در یک هفته

حسین میرباقری، رئیس اتحادیه صنف فروشندگان کاغذ و مقوا نیز به افزایش چشمگیر قیمت کاغذ اشاره کرد و گفت: اگرچه قیمت کاغذ از هفته گذشته حدود 100 هزار تومان افزایش یافته اما قیمت های فعلی بازار نیز کاذب است.

میرباقری وعده کاهش قیمت در روزهای آینده را داد و افزود: قیمتی که در بازار توسط خرده فروشان عرضه می شود، قیمتی غیرواقعی است، بنابراین ناشران اقدام به خرید کاغذ نکنند چرا که کاغذ طی روزهای آینده از سوی کارگروه توزیع می شود و قیمت ها کاهش محسوسی خواهد داشت.

بر اساس این گزارش، گرانی قیمت کاغذ مسئله روشنی است که به گفته بیشتر فعالان این بازار تخصیص نامناسب ارز برای واردات و نظارت نا کافی منجر به التهاب و اختلال در بازار و قیمت ها شده است، بنابراین ضرورت دارد تا دولت بعد از گذشت یکسال از تخصیص ارز دولتی و چشیدن طعم تلخ این سیاست حالا با دقت بیشتری بر بازارها نظارت کند تا هر روز شاهد جهش قیمت کالا های مختلف نباشیم.

لینک کوتاه لینک کپی شد

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) ، نیکنام حسینی پور، مدیرعامل خانه کتاب در مراسم اختتامیه دومین جشنواره ملی نقد کتاب، در توضیح کارکردهای این جشنواره گفت: این جشنواره به واقع همایشی است در سطح دانشگاهی که فراخوان عمومی می دهد تا علاقه مندان برای این جشنواره مقاله نقد کتاب بنویسند. بدین معنی که نقدهای منتشر نشده نویسندگان برای نخستین بار به این جشنواره ارسال می شود و پس از داوری و انتخاب، نقدهای برتر در کتاب مجموعه مقالات جشنواره منتشر می شود.

او ادامه داد: نخستین دوره این جشنواره به کتاب های حوزه کلیات و اطلاع رسانی اختصاص داشته و دوره دوم شامل کتاب های عمومی است.

حسینی پور در بیان تفاوت دوره های پیشین جشنواره با این دوره اعلام کرد: جشنواره نقد کتاب این است که در جشنواره نقد کتاب همه مقالات نقد کتابِ منتشرشده در کل نشریات کشور ارزیابی و بررسی می شود.

نوشتن گفتگویی مکتوب است
مدیرعامل خانه کتاب با اعلام اینکه این جشنواره برای دومین بار فضای نقد و نقادی را در بستر دانشگاه وارد کرده است، گفت: البته معمولاً وجوب و نقش ویژه پدیده تاثیرگذار نقد کتاب در میان دانشگاهیان و نشریات دانشگاهی از گذشته و هنوز هم، چندانکه باید و شاید روشن نیست و رونق چندانی ندارد.

او ادامه داد: جشنواره ملی نقد کتاب که دانشگاهیان بنیانگذار و حافظ درخت نونهال آن هستید سرچشمه ای است که به دریای خروشان نقد مکتوب می ریزد و می تواند یکی از منابع متقن و مطمئن جشنوارة نقد کتاب باشد که خانه کتاب پانزده سال است رسالت برگزاری آن را برعهده دارد و امسال در آستانه برگزاری شانزدهین دوره آنیم. به هر روی آرزوی ما و همه اصحاب فرهنگ این است که این جشنواره ببالد و تداوم یابد و کمبودهای آن اندک اندک برطرف شده و به کمال مطلوب برسد.

حسینی پور دراشاره به نکاتی درباره جشنواره نقد کتاب گفت: نخست اینکه نقد کتاب پدیده ای اجتناب ناپذیر است. بدیهی است دانش و معرفت بشر آمیخته از خطا و لغزش است و برای کشف حقایق و حرکت متعالی باید به بازنگری آن پرداخت، از کاستی ها پرده برداشت و نقاط قوت را برجسته کرد. از اینجاست که نقد ضرورت می یابد و شکوفایی هر دانشی با نقد و نقادی همراه است.

او ادامه داد: نکته دوم اینکه نویسنده ای که معرفت خود را می نویسد و نوشتة خویش را منتشر می کند خود خوانندگان را به نقد اثر خود دعوت می کند زیرا که نوشتن گفتگویی مکتوب است و هر گفتگویی دو طرف دارد در نتیجه آنکه از نقد اثر خود پرهیز دارد از منطق نوشتن بی خبر است و اجازه نمی دهد اثرش تعالی یابد و کاستی های آن برطرف شود لذا نباید نقد منصفانه را به دست فراموشی سپرد.

مدیرعامل خانه کتاب با ابراز امیدواری برای گسترش نقد در مجامع دانشگاهی اعلام کرد: تا بدین روش دانشجویان و ناشران و اساتید و صاحبان معرفت نیز بتوانند در فضایی سالم که برای نقد ایجاد می شود به طرح دیدگاه های خود بپردازند.

او ادامه داد: در جامعه امروز ما که تشخیص سره از ناسره خیلی مشکل شده است و با توجه به حجم تولیداتی که هر ساله صورت می گیرد و بعضا کتاب سازی هایی که انجام می شود به نظرم نقد بیشتر باید خودش را نشان دهد، ما در خانه کتاب سال 98 را سال نقد عنوان گذاشته ایم و به همین خاطر هم است خود را به سوی همه مجامع علمی و دانشگاهی دراز می کنیم که بتوانیم نقد را هم در مجامع دانشگاه ها رونقی دو چندان بخشیم.

خانه کتاب بیش از 40 عنوان مقاله زمینه منتشر کرده است
مدیرعامل خانه کتاب با اشاره به اینکه خانه کتاب تاکنون از حدود 250 نفر از منتقدان برجستة ایران زمین تقدیر کرده است، بیان کرد: ومقالات ارزشمند و منتقدانه آن ها را از لابه لای کثرت اوراق جراید و انبوه نشریات بیرون کشیده و به جامعة علمی و ادبی معرفی کرده ایم.

او ادامه داد: مؤسسة خانة کتاب در کارنامة خود انتشار بیش از40 عنوان کتاب با موضوعات مجموعه مقالات نقد، تئوری نقد و اخلاق نقد و...، انتشار فصلنامه های تخصصی نقد کتاب و جلسات روزانة نقد و بررسی کتاب را دارد و امید که بتواند در راستای اهداف خود با یاری اصحاب قلم، همواره برای تداوم آموزة نقد و فضای نقادی فرهنگ سازی کند و نویسندگان را به سوی نقد کتاب سوق دهد.

از همه می خواهیم با شناسنامه حرف بزنند. بگویند از کجا هستند، وابسته به کدام جناح هستند و با نام جناح خود سخن بگویند نه با نام ملت ایران.
پنج سال پیش در چنین روز هایی در جریان برگزاری بیست وهفتمین نمایشگاه کتاب تهران رئیس جمهور منتقدان دولت را بی شناسنامه خواند و با چنین عباراتی آن ها را تخطئه کرد.
اکنون البته گویا رویه تغییر کرده و دولت دوازدهم دیگر میل چندانی به شناسنامه دار بودن رسانه ها و تریبون ها ندارد. گرانی و کمیابی کاغذ، امان از رسانه های مکتوب بریده و به اذعان مدیران دولتی در سال گذشته 260 هزار تن کاغذ با ارز دولتی واردشده و فقط 10 درصد آن به دست مطبوعات رسیده است. در چنین شرایطی یکی از مدیران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تأکید می کند مردم دیگر روزنامه خوان نیستند و یارانه دولتی هم کم شده که این با چند تحول مرتبط است و در نهایت توصیه می کند که رسانه های مکتوب سراغ پلت فرم دیجیتالی بروند!
قضاوت اینکه توصیه این مدیر محترم از روی دلسوزی و آینده نگری فناورانه است و یا دلیل دیگری دارد را به مخاطبان واگذار می کنیم، اما نکته عجیب آن است که او به عنوان نمونه کانال تلگرامی یکی از مؤسسات مطبوعاتی را شاهد مثال مطلوب این تحول می آورد. نکته قابل تأمل آن است که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که متولی نظارت و حمایت از رسانه های مجوزدار و شناسنامه دار است خود توصیه به تعطیلی فعالیت رسانه های تحت نظارت خود و توسعه فعالیت ها در خارج از حیطه نظارتی حاکمیت می کند!
طبعاً حضور فعال در عرصه فضای مجازی و رسانه های نوین و آینده نگری منطبق بر تحولات فناورانه امری پسندیده است، اما زمانی که نهاد های دولتی از هرگونه اعمال حاکمیت در بستر شبکه های اجتماعی غیربومی ناتوان هستند و در مقابل نیز در جهت تقویت شبکه ملی اطلاعات تلاش جدی ای صورت نمی گیرد، چنین توصیه ای جز توصیه به خروج از حیطه نظارتی و توسعه بی شناسنامه کردن رسانه های رسمی نیست؛ امری که رئیس محترم دولت پنج سال پیش با صراحت آن را رد کرده بود!
اکنون صد ها و بلکه هزاران کانال خبری پرمخاطب در شبکه های اجتماعی غیربومی و به ویژه تلگرام وجود دارد که نه تن ها اداره کنندگان آن ناشناس هستند، بلکه ساده ترین اصول حرفه ای رسانه ای همچون صحت سنجی اخبار، نقل منبع خبر، مسئولیت پذیری در انتشار محتوا، دادن حق پاسخگویی به افرادی را که در موردشان ادعایی مطرح شده و ... رعایت نمی کنند و بعضاً حتی اصول ساده خبرنویسی را رعایت نمی کنند. نمی توان نقش رسانه های بی شناسنامه را در التهابات بازار ارز، طلا، مسکن، خودرو و ... در یک سال اخیر نادیده گرفت. در واقع دود رسانه های بی هویت و فاقد نظارت به چشم دولت و ملت می رود و در همین زمان مدیرکل مطالعات و برنامه ریزی رسانه ها از احتمال تعطیلی جشنواره مطبوعات که در واقع نماد حمایت حاکمیت از رسانه های هویت دار است، خبر می دهد.
اگر حقیقتاً مسئولان فرهنگی و رسانه ای دغدغه پیشگامی با روند تحولات فناورانه را دارند، چرا بستر نظارت قانونی و اعمال حاکمیت را مطابق بسیاری از کشور ها در فضای مجازی فراهم نمی آورند و تنها به عبور از فضای اعمال حاکمیت ملی توصیه می کنند؟
در افقی فراگیرتر به نظر می رسد سیاستی که در لایه هایی از دولت در طی این چند سال رشد کرده و به دنبال خلع سلاح از حاکمیت ملی در فضای مجازی به بهانه توسعه تبادل آزاد اطلاعات است، اکنون به وزارت ارشاد رسیده و مسئولان وزارت ارشاد فراموش کرده اند که اگر وارد این بازی خطرناک شوند، نه تن ها به زیان منافع ملی خواهد بود، بلکه وجود نهاد نظارتی ای به نام وزارت ارشاد نیز کم کم محلی از اعراب نخواهد داشت!

محمد حقی، مدیر انتشارات کتابستان درباره سی و دومین دوره نمایشگاه کتاب تهران به خبرنگار کیهان گفت: آقای آشنا اعلام کرد که گردش مالی نمایشگاه، امسال سی و هفت درصد افزایش یافت. این درحالی است که با توجه به افزایش 80 تا 100 درصدی قیمت کتاب، گردش مالی در عمل نسبت به سال قبل کاهش یافت. این نشان می دهد که خرید کتاب برای مردم در مقایسه با گذشته سخت تر شده است.
وی افزود: در این دوره نیز متأسفانه با عدم سیاست واحد در واگذاری غرفه ها مواجه بودیم. یعنی هرچه روابط و لابی ناشران قوی تر باشد کارشان در نمایشگاه کتاب، بهتر جلو می رود. بارها بین دو ناشر که از هر نظر با هم شرایط برابری دارند مقایسه کرده و دیده ام، آنکه ارتباطات بهتری دارد، جای بهتری را در نمایشگاه می گیرد.
حقی، درباره دیگر نقطه ضعف این دوره از نمایشگاه کتاب تهران نیز، اظهار داشت: در واگذاری غرفه ها، یک کمیت گرایی جدی وجود دارد و توجه چندانی به کیفیت نمی شود. به این معنا که اگر ناشری با خون دل یک سال زحمت کشیده باشد و کاری را با کیفیت خوب ارائه کند، با ناشری که از طریق کتاب سازی اثری را در چند روز بیرون داده باشد، از نظر مدیریت نمایشگاه یک عنوان محسوب می شود. یعنی در ارزیابی کار ناشران، کیفیت کتاب ها اصلا ملاک نیست. این باعث شده تا برخی از ناشرانی که با کتاب سازی تعداد عنوان های خود را افزایش داده اند، غرفه بزرگ تری را در اختیار بگیرند. به طور مثال، در غرفه انتشارات کتابستان، نسبت به سال قبل با یک رشد چشم گیر در گردش مالی مواجه بودیم و به نظر برخی نیز غرفه ما به واسطه برنامه های جشن امضا، نشست ها و محصولات جدیدش، یکی از پدیده های نمایشگاه کتاب امسال بود. اما به واسطه سیاست کمیت گرایی، در مقایسه با بسیاری از ناشران، غرفه کوچک تری در اختیار ما قرار دادند.
این ناشر در پایان گفت: کند بودن اطلاع رسانی هم از دیگر نقاط ضعف این دوره از نمایشگاه کتاب تهران بود، به طوری که بعضا صف های طولانی در مقابل باجه های مربوط به این کار تشکیل می شد که البته شاید به دلیل کم شدن تعداد باجه های اطلاع رسانی بود. اما به هر حال برای بازدیدکنندگان، ناراحت کننده بود. با توجه به اینکه سال به سال بر تعداد ناشران افزوده شود، اطلاع رسانی هم باید گسترده تر صورت گیرد.

شعار سال: محسن جوادی، معاون فرهنگی وزارت ارشاد و رئیس این دوره نمایشگاه کتاب تهران، در آخرین روز برپایی این نمایشگاه با ارائه گزارش و آماری به سیاق هرساله به برخی ابهامات پاسخ داد و با بی پاسخ گذاشتن برخی پرسش ها از رسانه ها خواست تا به دنبال مچ گیری نباشند. او نمایشگاه امسال را فراتر از انتظار خواند و به جابه جایی زمانی نمایشگاه امسال که چندروزی زودتر برگزار شد و نیز وضعیت اقتصادی اشاره کرد که تأثیری در حضور چشمگیر مردم نداشت.

جوادی گفت: ما نمی گوییم نمایشگاه کتاب مطلوب بوده، اما باید از این بهتر شود. در بخش داخلی وضعیت خوب بود و عمده ناشران احساس رضایت می کردند؛ البته گله هایی نیز وجود داشته است، اما از آستانه نگرانی ها فراتر رفتیم . او درباره افزایش فروش نمایشگاه امسال نیز آماری به دست داد که حاکی از رشد 36 درصدی فروش کتاب بود. البته ممکن است بگویند افزایش 35 درصدی فروش به خاطر افزایش قیمت کتاب ها بوده است، اما تراکنش ها نسبت به سال گذشته 11 درصد افزایش داشته که نشان دهنده افزایش دفعات خرید است.
جوادی به معضل کاغذ نیز اشاره کرد و آن را بحث مزمن خواند و ابراز امیدواری کرد پس از دیدارهایی که بین وزیران ارشاد و صمت انجام شده و نیز صحبت با اسحاق جهانگیری در حاشیه بازدید از نمایشگاه، به زودی راه حل هایی برای این موضوع پیدا کنند تا مشکل کاغذ حل شود.

جهانگیری، معاون اول رئیس جمهور، در جریان بازدید از نمایشگاه کتاب تهران، موضوع کاغذ را از موضوعات اقتصادی کشور دانست و گفت، توان دولت برای نظارت بر توزیع کاغذ بیش از این نیست: اینکه دولت چقدر توان نظارت بر جریان توزیع کاغذ دارد، همین میزانی است که الان دیده می شود. بعد از گذشت 30 سال از جنگ و واگذاری امور، اینکه به یک باره بخواهیم سازمان های نظارتی وسیع اجرائی را دوباره ایجاد کنیم، فرایند آسانی نیست. به هرحال امیدوارم، با سیاست هایی که در پیش می گیریم، با شرایط دشوار فعلی به نحو مطلوبی مقابله کنیم و زندگی و فعالیت های اقتصادی و فرهنگی از این شرایط متأثر نشود.
ممنوعیت فروش برخی از کتاب های مجوزدار در نمایشگاه نیز از موضوعات هرساله ای است که تاکنون پاسخ روشنی از سوی مسئولان به آن داده نشده.

محسن جوادی دراین باره گفت: به نظر ما عرضه کتاب با مجوز ارشاد کفایت می کند . یک سری از کتاب ها از نظر وزارت ارشاد مجاز هستند که نشر پیدا کنند، اما برخی از نهادهای نظارتی نظری غیر از این دارند. ممکن است کتاب مجاز به فروش باشد، اما نباید در معرض نمایش قرار بگیرد . او ابراز امیدواری کرد که در سال های آینده این رویه وجود نداشته باشد و گفت: تعداد کتاب هایی که جمع آوری شد زیاد نبود. دوستان اداره کتاب با این نهادهای نظارتی گفت وگو کردند تا برخی از کتاب ها بتوانند در نمایشگاه وجود داشته باشند . او در آخر گفت که وضع کتاب و نشر وضع خوبی نیست و نگرانی زیادی در این زمینه وجود دارد. اگر دلتان به حال نشر می سوزد، دل ما هم برای آن می سوزد. باید به یکدیگر کمک کنیم تا کتاب جایگاه خود را در جامعه
پیدا کند.
از دیگر حواشی نمایشگاه کتاب تهران جز جمع آوری برخی از کتاب های دارای مجوز از غرفه ها، لغو جلسات و نشست های ادبی و فرهنگی در نمایشگاه بود که اعتراض برخی نویسندگان و مترجمان را برانگیخت و در این ارتباط 20 نفر از داوران جایزه مهرگان ادب و مهرگان علم به دبیری علیرضا زرگر با امضای نامه ای، اعتراض خود را به تصمیم مسئولان نمایشگاه کتاب تهران برای لغو نشست های ادبی و علمی جایزه مهرگان اعلام کردند. آنان لغو جلسات را اقدامی نادرست خواندند که با وجود کسب مجوز و موافقت قبلی انجام گرفته است . جایزه قدیمی مهرگان، امسال برای نخستین بار پس از گذشت 20 سال از فعالیت خود در بخش غیرتجاری نمایشگاه کتاب تهران، در غرفه کوچکی حضور یافته بود تا پس از سال ها یک جایزه مستقل ادبی و علمی نیز برای معرفی آثار برگزیده خود در نمایشگاه کتاب جایگاهی داشته باشد. در جای دیگری از این نامه آمده است : دریغ و درد که در این شرایط دشوار فرهنگی و اجتماعی، سهم اندک تشکل های مردم نهاد و بخش خصوصی واقعی ایران حتی در حد یک غرفه کوچک و سه نشست تخصصی ادبیات و علم نیز، تحمل نمی شود! عنایت سمیعی، ثریا قزل ایاغ، مهدی غبرایی، پروین سلاجقه، علیرضا سیف الدینی و مژده دقیقی، برخی از امضاکنندگان این نامه هستند. نمایشگاه کتاب امسال نیز با ابهام در مورد وضعیت گرانی کاغذ و نیز حواشی هرساله اش تمام شد، اما اهالی فرهنگ و نشر و مطبوعات همچنان در انتظار وعده های مسئولان در مورد ساماندهی وضعیت بازار کاغذ خواهند بود .

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه شرق، تاریخ انتشار 15 اردیبهشت 98، شماره: 3419

به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز ، سی و دومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران از تاریخ 4 تا 14 اردیبهشت در مصلای تهران برگزار شد.

کشور چین با شعار شناخت چین در نمایشگاه حاضر شد و در این راستا تلاش کرد تا به وسیله کتاب، مردم ایران را با فرهنگ، زبان و آداب و رسوم خود آشنا سازد.

کشورهای مختلفی از جمله آلمان، ایتالیا، ژاپن، کره جنوبی، افغانستان، هند و تعدادی دیگر از کشورها و در کنار آن ها نهادهایی مانند سازمان ملل متحد نیز در این نمایشگاه حضور پیدا کرده بودند.

نمایندگان کشورهای مختلف نسبت به سال گذشته در این دوره از نمایشگاه، حضور کمرنگ تری داشتند. برای مثال فرانسه در این دوره حضور نداشت و برخی دیگر از کشورها به جای حضور در غرفه، تنها کارمندان سفارت های متبوعشان در ایران را به عنوان نماینده قرار داده بودند.

به جز کشور چین که میهمان ویژه این دوره بود، سایر کشورها حضوری کمرنگ در این رویداد داشتند و تعداد کتاب ها در سایر غرفه های بخش بین الملل هم چندان چشمگیر نبود.

بازار جهانی کتاب از دیگر بخش های حوزه بین الملل نمایشگاه کتاب تهران بود که رسالت آن گسترش صنعت چاپ و نشر با یاری نهادها و مراکز مختلف فرهنگی، ناشران، آژانس های ادبی، نهادهای مستقل داخلی و خارجی، نویسندگان، مترجمان و تصویرگران و همچنین سایر متخصصان حوزه نشر است.

بخش رایت سنتر نیز به عنوان زیر مجموعه بازار جهانی کتاب در حالی برای اولین بار در این دوره از نمایشگاه فعالیت خود را آغاز کرد که به گفته مسئولین، این قسمت با توجه به افزایش فشارها در مورد حق رایت با استقبال مواجه شد و 80 مذاکره ای که منجر به اعطای 20 حق رایت شد، در این مرکز کلید خورد.

با توجه به آمارهای به دست آمده، حضور کشورها نسبت به سال قبل کمتر بود؛ اما همه کشورهای شرکت کننده با هدف حضور در نمایشگاه حاضر شدند.

در ادامه به طور مختصر به عملکرد غرفه های برخی از کشورها و نهادها در نمایشگاه کتاب تهران می پردازیم.

چین

این کشور کوشید تا با استفاده از فرصت به دست آمده ، فرهنگ خود را از دریچه کتاب به ایرانی ها معرفی کند. علاوه بر به نمایش گذاشتن کتاب های مختلف آموزش زبان چینی، طبی، تاریخی، فرهنگی و صنایع دستی، تفاهم نامه همکاری در حوزه نشر نیز بین چینی ها و طرف ایرانی امضا شد.

کره جنوبی

غرفه کره جنوبی در نمایشگاه، دو فعالیت عمده انجام می داد: یکی جمع آوری آرزوهای بازدید کنندگان در دفتر مخصوص و نوشتن اسم آن ها به زبان کره ای و دیگری معرفی 77 جلد کتاب برای رده های سنی جوانان و کودکان که اکثر آنها کتاب های مصور و داستانی بودند.

لبنان

این غرفه، کتاب های ناشران لبنانی را در معرض دید عموم قرار داد که شامل موضوعاتی مانند ادبیات، پزشکی، بهداشت، دینی و سیاسی بود. برخی از انتشارات کشور لبنان مانند دار إحیاء التراث العربی و مکتبه العلم که در ایران مجوز فعالیت دارند نیز کتاب های خود را به نمایشگاه آورده بودند.

یمن

یمنی ها به دلیل وقوع جنگ در این کشور، امکان انتقال کتاب به نمایشگاه را نداشتند. از این رو مجبور شدند تا برخی از کتاب ها را در تهران چاپ کنند و برخی دیگر نیز از موجودی های پیشین سفارت این کشور در تهران به نمایشگاه آورده شده بودند که بیشتر درباره مکان های تاریخی، آداب و رسوم، فرهنگ مردم و معرفی جزیره های یمن بود.

آلمان

تعداد زیادی کتاب در این غرفه به نمایش گذاشته شد که از جمله آن ها می توان به کتاب های کودکان که به زبان انگلیسی نیز ترجمه شده اند، اشاره کرد. این غرفه برای اولین بار کتاب هایی در زمینه هوش مصنوعی را نیز به نمایش گذاشت.

همچنین آثاری درباره ایران و اسلام در معرض دید عموم قرار گرفت که هدف آن ها باز هم تبلیغ ادبیات و انتشارات های مختلف آلمانی بود.

ایتالیا

در این غرفه کتاب های مربوط به به ناشران ایتالیایی فعال در زمینه ترجمه فارسی به ایتالیایی به نمایش درآمد. تعداد کتاب های این غرفه در کل چندان چشمگیر نبود؛ اما کتاب های ایرانی ترجمه شده به زبان ایتالیایی خبر از علاقه مردم این کشور به ادبیات و هنرهای معاصر مردم ایران می داد.

هند

در غرفه این کشور، کتاب هایی در زمینه های مختلف از جمله ادبیات، فرهنگ، تاریخ، علم، علوم اجتماعی و روش های درمانی ارائه شد. در همین راستا National Book Trust از اعطای حق تکثیر به ناشران خارجی که کتاب های هندی را ترجمه می کنند، خبر داد.

National Book Trust ، یک نشر هندی است که در سال 1957 به عنوان یک نهاد مستقل، تحت نظارت وزارت آموزش و پرورش دولت هند تاسیس شده و همچنان به کار نشر کتاب های مختلف اشتغال دارد.

هندی ها در این غرفه نسبت به آشنایی با فرهنگ و زبان ایرانیان علاقه زیادی از خود نشان دادند.

سازمان ملل متحد

یکی از مهم ترین نهاد های حاضر در سی و دومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران سازمان ملل بود که در غرفه خود بیشتر، پوسترهای اطلاع رسانی در باب موضوعات مختلف از جمله پیشگیری از مواد مخدر را به نمایش گذاشته بود.

همچنین انواع کنوانسیون ها مانند کنوانسیون پناهندگان، به ارائه گزاره برگ در این غرفه می پرداختند. موضوع کتاب های موجود در این غرفه در زمینه وظایف هرکدام از آژانس ها و کارگزاری های فعال در ایران مانند یونسکو و فائو بودند.

توسعه، محیط زیست و میراث فرهنگی از دیگر موضوعات کتاب های عرضه شده در این غرفه بود که به علت گرانی قیمت قابل فروش نبودند.

با نگاهی گذرا به غرفه های کشورهای دیگر می توان دریافت که آن ها روی شناساندن فرهنگ خود به ایرانیان تلاش های زیادی کرده اند؛ بنابراین ایران نیز باید برای شناساندن فرهنگ غنی خود در نمایشگاه های خارجی این چنین تلاش کند.

کاهش یافتن تعداد غرفه های خارجی نیز در این دوره نشانه چندان خوبی نیست. سال گذشته 53 کشور خارجی در این نمایشگاه حضور یافتند که این تعداد در سال جاری به 23 مورد کاهش یافت. این اتفاق مسئله ای قابل تأمل است که باید تمامی مسئولان از هم اکنون به فکر تغییر این وضعیت برای نمایشگاه سال آینده باشند.

انتهای پیام/

مهرزاد دانش؛ مدیرکل دفتر چاپ و نشر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفت وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، با اشاره به روند برگزاری مسابقات جشنواره صنعت چاپ در سال جاری گفت: در حال تدوین آیین نامه جدیدی در دفتر چاپ هستیم. سال گذشته فقط مرحله اول که تقدیر از پیشکسوتان و فعالان صنعت چاپ بود برگزار شد و بخش رقابتی که یکی از بخش های مهم این جشنواره بود، برگزار نشد.

وی افزود: یکی از دلایل برگزار نشدن مسابقات، مناسبات مالی و بودجه ای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود و بخشی به این برمی گشت که جشنواره دیر شروع شده بود و زمان کافی برای بهینه برگزار کردن بخش رقابتی وجود نداشت.

دانش توضیح داد: در این زمینه با اتفاق نظر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و تشکل های صنفی به این نتیجه رسیدیم که برگزاری مسابقه را به سال آینده موکول کنیم.

وی با بیان اینکه در این زمینه به فعالان صنف پیشنهاد دادیم که خودشان آیین نامه ای بر مبنای بضاعت و برنامه های خود بنویسند، گفت: این آیین نامه بعد از طی مراحل قانونی می تواند ثبت شود و در صورتی که این آیین نامه جدید مناسب باشد وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی آیین نامه قبلی را ملغی می کند.

دانش با اشاره به اقدامات دفتر چاپ و نشر برای تدوین این آیین نامه نیز عنوان کرد: با توجه به اینکه حدس می زدیم اهالی صنف در کار با موانع زمانی و موقعیتی مواجه باشند، به موازات آن در دفتر چاپ اقدامات اولیه برای تدوین یک آیین نامه جدید را آغاز کرده ایم؛ آیین نامه ای که محتوای فرهنگی تر داشته و با فضایی که در آن قرار دادیم متناسب باشد.

به گفته وی، تلاش می شود در آیین نامه جدید بحث چاپ با نگاه فرهنگی تر باشد و در این زمینه در اداره چاپ و نشر برای این موضوع در مرحله رایزنی هستیم.

مدیرکل دفتر چاپ و نشر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی همچنین با بیان اینکه بعید می دانم امسال جشنواره صنعت چاپ برگزار شود، گفت: در این زمینه با صنف توافق ضمنی داشتیم که برگزاری جشنواره صنعت چاپ دوسالانه شود، زیرا این موضوع می تواند از شتا ب زدگی جلوگیری کند و محصولات بهتری با مطالعه بیشتر برای بخش های رقابتی انتخاب شود.

دانش یادآور شد: البته در این زمینه نظر وزیر و معاون وزیر تعیین کننده است و طرح این موضوع فقط ایده من است و هنوز سیاست معاونت فرهنگی نیست و هر زمانی که به قطعیت برسیم در این زمینه اطلاع رسانی خواهیم کرد.

بررسی وجه صنعتی و فرهنگی چاپ در کمیسیون فرهنگی
دانش همچنین درباره سرنوشت انتقال وجه صنعتی چاپ به وزارت صنعت، معدن و تجارت، گفت: چند ماهی می شود که لایحه انتقال وجه صنعتی چاپ از وزارت صنعت، معدن و تجارت به مجلس شورای اسلامی تقدیم شده است و در هفته دوم فروردین امسال کمیسیون صنعت مجلس جلسه ای برای بررسی این موضوع برگزار کرد.

وی ادامه داد: در این جلسه از نمایندگان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دعوت شد که از دفتر چاپ و نشر حضور پیدا کردیم و در این جلسه این لایحه تایید و تصویب نهایی شد.

دانش با بیان اینکه اکنون این موضوع به کمیسیون فرهنگی ارسال شده است، عنوان کرد: در این کمیسیون برخی مباحث چالش برانگیز شد و ممکن است که با برخی تغییرات همراه باشد و همچنان در حال صحبت با اعضا کمیسیون برای بررسی موضوع هستیم.

مدیرکل دفتر چاپ و نشر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با اشاره به برخی از این مباحث توضیح داد: این مباحث درباره واگذاری موضوعات فرهنگی به ارشاد و موضوعات صنعتی به وزارت صمت است که در این میان برخی دغدغه ها برای صنف به وجود آمده که حمایت و نظارت صنفی توسط کدام وزارتخانه انجام می شود.

وی یادآور شد: در این زمینه مجلس معتقد است که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید به صنف توجه بیشتری پیدا کند و نماینده وزارتخانه نیز معتقد است که صنف زیر نظر اتحادیه ها هستند، اتحادیه ها زیرنظر اتاق اصناف فعالیت دارند و اتاق اصناف هم زیرمجموعه وزارت صنعت است.

به گفته دانش، در این زمینه اینکه بخواهیم در کار صنف دخالت کنیم و از حد قانونی خود فراتر برویم با قوانین مادر و بالادستی تعارض دارد و از سوی دیگر دخالت در امور وزارخانه دیگر است.

وی با بیان اینکه در این زمینه در حال رایزنی و صحبت هستیم، گفت: اکنون استدلال های دو طرف در حال بررسی است و امیدوارم هرچه زودتر به نتیجه نهایی دست پیدا کنیم و لایحه د به صحن علنی مجلس برود و تصویب شود.

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) محمد رضا اربابی، رئیس انجمن صنفی مترجمان استان تهران: حوزه نشر ایران همواره با مشکلات و معضلات عمیق، پیچیده و ریشه داری مواجه بوده است که این مشکلات دامن نویسندگان و مترجمان و سایر آفرینندگان آثار را نیز گرفته و می گیرد.

تعریف اهل قلم از آن اموری است که نیازمند دقت و توجه ویژه ای است، زیرا می تواند وجهه اجتماعی و حرفه ای افراد را از منظر رسمی تعریف کند. این کار زمانی دشوارتر می شود که قرار است برای افراد حائز شرایط اهل قلم امتیازاتی را تعیین کرده و به ایشان اختصاص داد.

سال 94 بود که طی مرقومه ای به معاونت محترم فرهنگی وقت وزارت ارشاد نقاط ضعف آیین نامه اهل قلم را منعکس کردم که در آن زمان رئیس وقت خانه کتاب از کارشناسی بودن آئین نامه گفت و در نتیجه نرتیب اثری داده نشد.

اما آیین نامه قبل چه معایبی داشت؟
مهم ترین ویژگی منفی آئین نامه قبلی کمی گرایی مطلق بود. در آن آئین نامه هیچ توجهی به ماهیت و کیفیت آثار نشده بود و در نتیجه هر کتابی با هر کمیت و کیفیتی می توانست صاحبش را اهل قلم کند.

ویژگی منفی دیگر آن آئین نامه بی توجهی به ظرفیت های صنفی و در نتیجه انحصار اختیارات و تصمیمات برای خانه کتاب بود و خانه کتاب هم توانایی مالی و اجرایی لازم برای نظارت بر آثار تولید شده را نداشت.

و اینک آئین نامه بازنگری شده است و به اعتقاد من به همین دو ویژگی منفی حمله کرده است.

در بند 2 آئین نامه جدید آمده است که احراز صلاحیت علمی پژوهشی اهل قلم با مدیریت علمی پژوهشی خانه کتاب است که با همکاری انجمن های علمی، ... و صنوف مرتبط با حوزه کتاب و نشر که مجوز فعالیت کشوری دارند انجام می شود.

در تبصره 2 بند 3 آمده است که چنانچه اهل قلمی به سبب حادثه و یا هر علت دیگری نیاز به حمایت داشته باشد، با معرفی نامه انجمن های علمی ... و صنوف مرتبط با حوزه کتاب و نشر که مجوز فعالیت کشوری دارند در اولویت برنامه های حمایتی قرار می گیرند.

این یک پیشرفت بزرگ برای دولت و وزارت ارشاد به طور خاص و یک دستاورد مهم برای صنوف است. مشروط به اینکه درست، پیوسته و دقیق اجرا شود. بدین معنا که خانه کتاب این امر را به طور کامل به صنوف واگذار کند تا از موازی کاری پرهیز شود.

کانون کشوری انجمن های صنفی مترجمان به عنوان بزرگترین صنف فرهنگی و اولین صنف در این حوزه که مجوز فعالیت کشوری را اخذ کرده، از این تعییر استقبال می کند.

با واگذاری این اختیار و البته تعیین هزینه 200 هزار تومانی برای داوری آثار معرفی شده از سوی اهل قلم، از یک طرف هر اثری برای داوری ارائه نخواهد شد و از طرف دیگر صنوف با بهره گیری از ظرفیت های علمی و حرفه ای خود می توانند نظارت جدی بر کیفیت آثار داشته باشند.

این ها اتفاقات مثبتی است که باید به فال نیک گرفت. با این حال آئین نامه حاضر نکاتی هم دارد که باید از سوی تدوینگرانش مورد تدقیق قرار گیرد.

- در تبصره 1 بند 1 در خصوص تعریف اهل قلم آمده: ترجمه، برگردان درست و دقیق کتاب از زبان های دیگر به فارسی و یا از فارسی به زبان های دیگر است

به موجب تبصره 4 بند 1 اهل قلم باید دارای مدرک علمی و یا مستندات پژوهشی معتبر باشد. این بند اگر شرط لازم باشد، اجرای آن مترجمان ادبی حرفه ای فاقد مدرک تحصیلی مرتبط یا غیرمرتبط را از چرخه فعالیت ترجمه ادبی حذف می کند. با توجه به اینکه نگاه به گذشته و امروز ترجمه ادبی ایران نشان می دهد که مترجمان برجسته و موفق ادبی عموما مشمول این بند نمی شوند. بنابراین به نظر می رسد این بند نیازمند بازنگری است.

در تبصره 7 بیان شده است که ویراستارانی که بیش از 50 درصد در شکل دهی محتوا نقش داشته اند اهل قلم محسوب می شوند.

باید به این نکته توجه کرد که این تبصره نباید مشمول آثار ترجمه ای شود. زیرا اثر ترجمه ای که بیش از 30 درصد ویرایش داشته باشد نه تنها نیازمند ترجمه مجدد است، بلکه مترجم آن صلاحیت اهل قلم بودن را ندارد.

در پایان خاطر نشان می کنم که اساسا فعل بازنگری و برخی تغییرات را به فال نیک می گیریم و با دقت نحوه اجرای آن را رصد می کنیم.

نیکنام حسینی پور مدیرعامل خانه کتاب در گفت وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس ، با اشاره به استقبال ناشران کودک و نوجوان برای اهدای کتاب به مردم مناطق سیل زده کشورمان اظهار داشت: خوشبختانه در حاشیه سی و دومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران ناشران استقبال خوبی از پویش جمع آوری کتاب برای مناطق سیل زده به عمل آوردند.

وی از جمع آوری بیش از 100 هزار کتاب در این پویش خبر داد و افزود: ناشران مختلف کودک و نوجوان در ایام نمایشگاه کتاب تهران بیش از 100 هزار کتاب برای ما ارسال کردند که طی روزهای آینده جداسازی و به مناطق ارسال خواهد شد.

مدیر عامل خانه کتاب درباره نحوه توزیع این کتاب ها عنوان کرد: مکاتباتی با ادارات کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان های لرستان، خوزستان، گلستان و ایلام انجام خواهیم داد و بر اساس این مکاتبات نیازسنجی و برنامه ریزی های لازم را انجام می دهیم.

حسینی پور ادامه داد: در این پویش ان شاءالله تلاش خواهیم کرد تا به کتابخانه های عمومی این مناطق، مدارس، مساجد و روستاها کتاب اهدا کنیم.

انتهای پیام/ 121

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، گشتی در لابه لای غرفه های نمایشگاه کتاب سی و دوم نشان می دهد هنوز هم ویترین بسیاری از غرفه ها با کتاب هایی پر شده است که تلاش می کنند مخاطبان خود را با مطالعه چند ده صفحه به خوشبخت ترین انسان روی زمین تبدیل کنند.

کتاب هایی که برای مشتریان هم با وجود گسترش محتوای اینترنتی مشابه باز هم هنوز جذاب است و انگار برای بسیاری از مردم گوهر گمشده زندگی شان در دل همین صفحات کتاب مستور است.

ناشران تولید کننده محتوای جذاب و عامه پسند روانشناسانه در نمایشگاه کتاب امسال به دو بخش قابل تقسیم بودند. بخشی از آنها ناشرانی هستند که در حوزه تخصصی روانشناسی کار می کنند و کتاب هایی در سطوح مخاطب عمومی و کارشناسی عرضه می کنند و ناشرانی که بیشتر نگاه تجاری در فعالیت شان غلبه دارد. به این معنا که از هر حوزه ای کتابی را که احساس کردند پرفروش

مدیر اجرایی نشر رشد با اشاره به اینکه هرسال به طور میانگین 30 تا 40 عنوان کتاب جدید چاپ می کنیم، ادامه داد: امسال در حوزه مثبت اندیشی و مثبت نگری کتاب های جدیدی را چاپ کردیم و در حوزه شادکامی چند عنوان کتاب منتشر کردیم. بخشی از این کتاب ها مربوط به مخاطب عام است و بخشی هم با رویکردهای تحقیقی و پژوهشی ویژه صاحبنظران است.

است به مخاطبان عرضه کرده اند.

خبرنگار ایبنا به منظور بررسی وضعیت کتاب های روانشناسی در نمایشگاه کتاب امسال با چند نفر ازاین ناشران گفت وگو کرده است.

نگاه مثبت نشر رشد به حوزه شادکامی
صحرایی، مدیر اجرایی انتشارات رشد با اشاره به اینکه این مجموعه در نمایشگاه کتاب امسال بالغ بر 45 اثر چاپ اولی داشته است، گفت: کتاب های این مجموعه در دو بخش عمومی و تخصصی قابل طبقه بندی است. البته بخشی از آثار این انتشارات هم مربوط به کودکان است.

مدیر اجرایی نشر رشد با اشاره به اینکه هرسال به طور میانگین 30 تا 40 عنوان کتاب جدید چاپ می کنیم، ادامه داد: امسال در حوزه مثبت اندیشی و مثبت نگری کتاب های جدیدی را چاپ کردیم و در حوزه شادکامی چند عنوان کتاب منتشر کردیم. بخشی از این کتاب ها مربوط به مخاطب عام است و بخشی هم با رویکردهای تحقیقی و پژوهشی ویژه صاحبنظران است.

صحرایی با بیان اینکه استقبال از نمایشگاه امسال ضعیف تر بود، اما کتاب های حوزه مثبت اندیشی انتشارات رشد فروش خوبی داشت، تاکید کرد: کتاب هایی که منتشر کردیم اغلب ترجمه شده هستند و متاسفانه کتاب تالیفی در این بخش هنوز زیاد نیست. دلیل این موضوع هم کم بودن فعالیت های پژوهشی در این بخش است و اساتید با توجه به فرهنگ کشورمان اطلاعاتی را جمع نمی کنند تا در قالب کتاب های مناسب با فرهنگ مان در این بخش کتاب تولید شود.

یک مشکل فرهنگی کتاب های روانشناسی جذاب
مدیر اجرایی انتشارات رشد ادامه داد: اغلب آثار تالیفی که در حوزه شادکامی و مثبت اندیشی در ایران چاپ می شوند برگرفته از همان آثار خارجی است. در واقع نویسندگان این کتاب ها با مطالعه کتاب خارجی حاصل برداشت شان را بازنویسی می کنند. خیلی از این کتاب ها حاصل نظر شخصی است و کار علمی نیست.

صحرایی چند عنوان کتاب تازه چاپ شده این انتشارات که مورد استقبال قرار گرفته است را به این شرح عنوان کرد: کتاب راهنمای شادکام زیستن، که کتاب تخصصی است. کتاب چگونگی بازنشستگی شادی داشته باشیم که برای مخاطب عام مناسب است. همچنین دو اثر با فرزندان نوجوان تان در ارتباط باشید و همچنین کتاب دوران نوجوانی فرزندتان را دریابید ازکتاب های خوب و کاربردی برای خانواده هاست که در نمایشگاه کتاب هم مورد توجه قرار گرفتند.

او افزود: یک مجموعه کتاب رواشناسی درباره کودکان منتشر کرده ایم با عنوان 50 سوال

مدیر غرفه انتشارات تیسا با اشاره به اینکه در حوزه روانشناسی بر مجموعه کتاب های بیشعوری کار می کنیم، گفت: این کتاب برای بار اول در ایران توسط همین انتشارات به چاپ رسید و بسیار کتاب پرطرفداری است. اما متاسفانه 14 انتشارات دیگر این کتاب را چاپ کردند. بخشی از این کتاب ها کپی همین ترجمه ای است که انتشارات تیسا عرضه کرده است. بخشی هم ترجمه های غیر است.

اساسی که بچه ها از بزرگترها می پرسند. این کتاب موضوعاتی را که اغلب بچه ها از بزرگترها می پرسند و بزرگترها برای آنها جوابی ندارند را مورد توجه قرار می دهد. همچنین کتاب دیگری داریم با عنوان 50 کاری که بچه ها باید انجام دهند. این کتاب هم شامل مجموعه فعالیت هایی است که برای رشد و افزایش توان بچه ها مناسب است و اغلب بزرگترها مانع اجرای آن می شوند.

صحرایی با بیان اینکه کتاب های زیادی داریم که مناسب افراد مختلف است، گفت: به دلیل محدودیت هایی که در فضای اختصاصی غرفه ها داریم بسیاری از کتاب های خوب مجموعه ما مغفول واقع می شود.

بیشعورهایی که بیشعوری را دزدیدند!
مدیر غرفه انتشارات تیسا با اشاره به اینکه در حوزه روانشناسی روی مجموعه کتاب های بیشعوری کار می کنیم، گفت: این کتاب برای بار اول در ایران توسط همین انتشارات به چاپ رسید و بسیار کتاب پرطرفداری است. اما متاسفانه 14 انتشارات دیگر این کتاب را چاپ کردند. بخشی از این کتاب ها کپی همین ترجمه ای است که انتشارات تیسا عرضه کرده است. بخشی هم ترجمه های غیر است.

او ادامه داد: بخشی از کتاب های بیشعوری هم که در بازار عرضه شده با مقدمه یا بخشی است که مترجم به آن افزوه و اصل کتاب ها را به چند جلد تقسیم کرده اند.

مدیر غرفه انتشارات تیسا با بیان اینکه این مجموعه انتشاراتی حق کپی رایت کتاب بیشعوری را خریداری کرده است، تاکید کرد: این کتاب توسط آقای فرجامی ترجمه شد که بهترین مترجم این کتاب در ایران هستند، بعدها ایشان کتاب بیشعوران را تالیف که این کتاب هم در نشر تیسا منتشر شده است. این کتاب به لحاظ فرهنگی به زندگی مردم ایران نزدیک تر است.

این فعال حوزه نشر همچنین گفت: نشر تیسا مجموعه کتاب های خاویر کرمنت را ترجمه کرده است که مورد توجه مخاطبان هم قرار گرفته است با عنوان های بیشعورهای ابدی ، توطئه بیشعورها و بیشعورهای گردن کلفت رایج ترین آنهاست. کرمنت در کتاب بیشعوری به طور کامل مریضی بیشعوری را تشریح و تبیین کرده است. اما در کتاب های قبلی بیماری ها را تفکیک کرده اند.

مغز دنیای جذابی برای مشتریان
حسن پور، مدیر فروش انتشارات مهرسا درباره کتاب های پرفروش این مجموعه گفت: نشر مهرسا به صورت تخصصی در مورد مغز هوشمند، فرزندپروری و روانشناختی فعالیت می کند. البته مجموعه های دیگری هم در حوزه گردشگری دارد.

مدیر فروش مهرسا افزود: عناوین زیادی در سال جاری در این انتشارات تولید شده و حدود 50

مدیر فروش مهرساز افزود: عناوین زیادی در سال جاری در این انتشارات تولید شده است. قریب به 50 عنوان کتاب کودک است و 20 کتاب در حوزه بزرگسال منتشر کردیم. از جمله کتاب های پرفروش ما مجموعه باشگاه مغز است که جلد اول تا چهارم آن مورد توجه مخاطبان قرار دارد. این کتاب عمومی است و بازه سنی مخاطبانش از هشت سال تا 80 سال را در بر می گیرد.

عنوان کتاب کودک است و 20 کتاب در حوزه بزرگسال منتشر کردیم. از جمله کتاب های پرفروش ما مجموعه باشگاه مغز است که جلد اول تا چهارم آن مورد توجه مخاطبان قرار دارد. این کتاب عمومی است و بازه سنی مخاطبانش از هشت سال تا 80 سال را در بر می گیرد.

این کارشناس فروش ادامه داد: در مجموعه کودک ما جعبه مهارت اولیه مورد استقبال قرار گرفته که از سوی سازمان بهزیستی کل کشور برای مهدکودک ها هم اجباری شده است. همچنین مجموعه کتاب پانچلو هم مورد استقبال زیاد مخاطبان قرار داد که باز بازه سنی مخاطبان گسترده ای را در بر می گیرد. البته این کتاب را مشتریان بیشتر برای کودکان و نوجوانان خود تهیه می کنند.

حسن پور با بیان اینکه 8 سال است انتشارات مهرسا فعالیت دارد، تصریح کرد: حیطه اصلی فعالیت این مجموعه شناختی است و به مغز تمرکز دارد. بخش روانشناسی را کمتر مورد تاکید قرار می دهیم. بیشتر کتاب های این بخش هم از حامد بختیاری است که مدرس بین المللی مغز هستند و در نقاط مختلفی از دنیا به عنوان چهره ای شناخته شده اند و تدریس انجام می دهند.

به گفته او، کتاب های تالیفی در این انتشارات بیش از ترجمه هستند. اما همان طور که اشاره شده بیشتر کتاب ها تالیف حامد اختیاری است.

مردم به دنبال تقویت اعتماد به نفس و مدیریت خشم
سارا صالحی، مدیر تولید انتشارات ابوعطا درباره کتاب های پرفروش این نشر که در حوزه روانشناسی با مخاطب عام کار می کند، گفت: این مجموعه امسال سعی کرد همچون سنوات گذشته کتاب های روز دنیا را تهیه و اقدام به ترجمه کند. امسال تلاش کردیم که کتاب هایی را ترجمه کنیم که نویسندگان معروف تری داشتند.

وی افزود: مخاطب عام به نویسنده اهمیت زیادی می دهد. به عنوان مثال کتاب های برایان تریسی و افرادی این چنین برایش اهمیت زیادی دارد. ما هم سعی کردیم به فراخور نیاز جامعه از نویسندگان مطرح که در حوزه رواشناسی موفقیت کار می کنند، اقدام به چاپ کتاب کنیم.

این کارشناس حوزه کتاب در پاسخ به این سوال که چقدر کتاب های ترجمه شده روانشناسی موفقیت با فرهنگ جامعه سنخیت دارد، تصریح کرد: در وهله اول هرکس می تواند از هر فرهنگی چیزهای مثبتی را بگیرد و مواردی که منفی است را کنار بگذارد؛ اما خود ما بر اساس قراردادی که با مترجمان مجموعه داریم، گوشزد کردیم که مواردی که با فرهنگ جامعه همخوانی ندارد را ترجمه نکنند. این نکته را هم باید در نظر داشت که

مسئول غرفه ابوعطا: در وهله اول هرکس می تواند از هر فرهنگی چیزهای مثبتی را بگیرد و مواردی که منفی است را کنار بگذارد؛ اما خود ما بر اساس قراردادی که با مترجمان مجموعه داریم، گوشزد کردیم که مواردی که با فرهنگ جامعه همخوانی ندارد را ترجمه نکنند. این نکته را هم باید در نظر داشت که ما یک وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی داریم که مواردی که کتاب ها با فرهنگ ایرانی مغایرت دارد را اجازه چاپ نمی دهند.

ما یک وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی داریم که مواردی که کتاب ها با فرهنگ ایرانی مغایرت دارد را اجازه چاپ نمی دهند.

صالحی همچنین تاکید کرد: کتاب هایی که در حوزه روانشناسی موفقیت به چاپ می رسند، مفید و آموزنده هستند. در همه جای دنیا هم خیلی ارتباطی با فرهنگ ندارد. چون مواردی که مطرح می شود بسیار کلی است.

این فعال حوزه نشر گفت: کتاب پرفروش نشر ابوعطا کتاب هنر اندیشیدن است که با وجود گران بودن مخاطبان آن را تهیه می کنند. کتاب دیگری هم با عنوان صد روش برای تقویت اعتماد به نفس است که نشان می دهد جامعه ما در این بخش نیاز به کتاب هایی دارد که به آنها کمک کند. باز در همین خصوص کتاب مدیریت خشم هم جزء کتاب های پرفروشی است که نشان می دهد جامعه به چنین کتاب هایی نیاز دارد.

صالحی در پاسخ به این سوال که خودتان چنین کتاب هایی را معرفی می کنید و پرفروش می شود یا اینکه مشتریان خودشان به سراغ این کتاب ها می آیند، هم گفت: هر دو روش وجود دارد، به عنوان مثال مجموعه ما مشتریانی دارد که فقط برای تهیه کتاب هنراندیشیدن می آیند. البته توضیح افرادی که در غرفه به کار فروش می پردازند هم موثر است.

وی افزود: چند سال قبل کتابی داشتیم در خصوص روش مدیریت و آن زمان اینترنت گسترش نیافته بود، فردی برایمان نامه وشت که مطالعه این کتاب بازخورد مثبتی در زندگی ام داشته است و کمک زیادی از آن گرفتم. البته شاید مشتریان بازخوردهای منفی را به ما نمی دهند چون کسی تا کنون راجع به کتاب ها حرف بدی نمی زند.

بی تفاوتی ناشران بزرگ به روانشناسی زرد
البته به غیر از کتاب هایی که عامه پسند هستند و در نمایشگاه امسال رونق خوبی دارند و حتی برخی از آنها به قدری سرشان شلوغ است که برای یک مصاحبه کوتاه چند دقیقه حاضر نبودند دست از کار بکشند. ناشرانی هم هستند بی تفاوت به این بازار داغ در حوزه روانشناسی کتاب هایی را هدفمند و برای مخاطب خاص تولید می کنند.

نشر ثالث یکی از این دسته ناشران است که در حوزه روانشناسی چندین عنوان دارد، البته به قول مهدی تدینی، پژوهشگر و دبیر بخش علوم اجتماعی نشر ثالث همه این کتاب ها زیر مجموعه علوم اجتماعی هستند و به همین دلیل با سیاستگذاری های تولید کتاب های علوم اجتماعی این مجموعه انتشاراتی منتشر می شوند.

دبیر بخش کتاب های علوم اجتماعی نشر ثالث با بیان اینکه در مورد تحقیقات پیرامون فروید کتاب جدیدی را منتشر کردیم، گفت: این کتاب جستارهایی درباره فروید نام دارد که مجموعه مقالات است.

او همچنین به این موضوع پرداخت که مخاطبان نشر ثالث خاص هستند و بعضی کتاب ها با ماهیت پژوهشی برای محققان به مرور کاربرد دارد، گفت: امسال کتابی

البته به غیر از کتاب های که عامه پسند هستند و در نمایشگاه امسال رونق خوبی دارند و حتی برخی از آنها به قدری سرشان شلوغ است که برای یک مصاحبه کوتاه چند دقیقه حاضر نبودند دست از کار بکشند. ناشرانی هم هستند بی تفاوت به این بازار داغ در حوزه روانشناسی کتاب هایی را هدفمند و برای مخاطب خاص تولید می کنند.

در مورد عقده اودیپ منتشر کردیم.

تدینی با اشاره به اینکه کتاب های روانشناسی در نشر ثالث در زیر مجموعه علوم اجتماعی تعریف می شوند، افزود: استقبال مشتریان امسال از غرفه نشر ثالث بیش از حد انتظارمان بود. این درحالی است که قیمت های کتاب 30 درصدی افزایش پیدا کرده است، اما با وجود تورم دراقتصاد، افت فروشی تجربه نکردیم.

یک روایت رواشناسانه از جامعه آمریکا
علی هداوند با بیان اینکه انتشارات علمی وفرهنگی در حوزه روانشناسی به شکل گسترده ورود پیدا نکرده است، گفت: کتاب دلایلی برای زنده ماندن از جمله کتاب های ترجمه شده این انتشارات است که به نمایشگاه کتاب امسال نرسید. اما جزء پرفروش های این انتشارات قرار دارد.

وی ادامه داد: کتاب تاوان یک مادر هم که در حیطه روانشناسی و جامعه شناسی بزهکاری قابل طبقه بندی است از جمله کتاب هایی بود که سال 97 به چاپ رسید و مورد توجه قرار گرفت. این کتاب به پدیده بزهکاری میان کودکان آمریکایی می پردازد که در خانواده زندگی طبیعی و سالمی دارند اما در مدرسه به اعمال خشونت آمیز همچون استفاده از اسلحه می پردازند و روانشناسی این پدیده را مورد توجه قرار می دهد اما به شکل روایی و از زبان یک مادر که درگیر این مساله است.

به گفته او، کتاب هنر عشق ورزیدن انتشارات علمی وفرهنگی در بخش روانشناسی با اینکه اثر قدیمی است اما هنوز مورد استقبال مخاطبان قرار دارد. کتاب دیگر با این ویژگی اثری با عنوان مفاهیم ساده روانکاوی از فروید هم بر پایه روانشناسی با ترجمه جواهر کلام است و کتاب دیگر رواشناسی ضمیر ناخودآگاه است که در نمایشگاه امسال پرفروش این حوزه بود. دو کتاب روانشناسی دین و تلنگر هم در نمایشگاه امسال با استقبال خوبی مواجه شد.

گشت و گذار در بازار کتاب های روانشناسی نمایشگاه کتاب نشان می دهد روانشناسی زرد هنوز هم می تواند بفروشد و برای مخاطب ایرانی در صدر پرفروش ها قرار بگیرد. روانشناسی که امروز صرفا یک بازار تجاری برای بسیاری از ناشران این عرصه شده و حتی قرار نیست در حوزه روانشناسی عامه پسند کتاب های جدی تری را به بازار بفرستند.

با این وجود هنوز هم فعالیت ناشران شناخته شده و جدی در روانشناسی که نگاه دقیق و علمی به آن دارند کورسوی امیدی را روشن نگه می دارد که رنگ کتاب های روانشناسی می تواند چیز دیگری هم باشد به جز زرد!

به گزارش مشرق، صفحه ریحانه سایت KHAMENEI.IR در اینستاگرام ، پستی درباره استفاده ابرازی از تصاویر زنان برای فروش کتاب منتشر کرد که در ادامه می آید:

روایت هایی از بازدید رهبر انقلاب از نمایشگاه کتاب در بهار کتاب 98

رهبر انقلاب در جریان بازدید از نمایشگاه کتاب و خطاب به وزیر ارشاد، استفاده ی ابزاری از تصویر زنان روی جلد بعضی کتابها را جزو مواردی یاد کردند که وزارت ارشاد باید درباره آن مراقبت کند و گفتند:

تحت تاثیر برخی جوها نباید قرار گرفت. شما مأمور اسلام و جمهوری اسلامی هستید. رودربایستی نکنید. اگر کتابی به خواننده و مخاطبش زیان می رساند باید جلویش را گرفت.

در همین کشورهای غربی که با وقاحت دم از آزادی بیان می زنند محدودیت هایی در چاپ و انتشارات هست که اگر بیشتر از ما نباشد کمتر نیست.

به گزارش اقتصاد هنر آنلاین، حسین انتظامی به عنوانِ دستیار ارشد وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در این باره به تازگی اعلام کرده است: "در سال گذشته 260 هزار تن کاغذ، ویژه مطبوعات و کتاب با ارز دولتی وارد شده که فقط 10درصد آن با موافقت معاونت های تخصصی وزارت فرهنگ به دست مصرف کنندگان مطبوعاتی و انتشاراتی رسیده است."

از آنجایی که نمایشگاه کتاب محلِ دیدار و عرضه ی محصولاتِ فرهنگی ست، ناشران و نویسندگان بسیاری امسال مشکل اصلی را مشکل کاغذ عنوان کرده اند و چالشِ پیش رو به عنوان بزرگترین مانع برای توسعه ی صنعت نشر به وجود آمده است. سال های سال است که اردیبهشت ماه، ناشران به نمایشگاه می روند و به عرضه ی کتاب برای مخاطبانِ رشته هایِ مختلف می پردازند. نمایشگاه کتاب تهران سالهاست در محلِ مصلی تهران برگزار می شود. ناشرانِ خارجی نیز با کتاب هایِ معتبری در این نمایشگاه حضور دارند. کتاب های هنرِ انتشاراتی های معتبرِ جهان کمابیش در این نمایشگاه نیز عرضه می شود. در بخشِ ناشرانِ داخلی، امسال نیز نمایشگاه با حضور ده ها ناشر و هزاران بازدید کننده برپا شد. اما امسال، با رشدِ غیر متعارفِ نرخِ کاغذ، ناشران با مشکلاتِ فراوانی روبرو شدند.

انتظامی می گوید عمده کاغذهای وارداتی توسط شرکت هایی که واردات کرده اند احتکار شده. او می گوید: "اسامی این شرکت ها که منتشر و بررسی سایر درخواست هایشان متوقف شده، به سازمان تعزیرات داده شده تا برخورد قانونی بکند. به علاوه به خودشان هم اعلام شده اگر کاغذهای وارداتی را تعیین تکلیف نکنند سایر اقدامات تنبیهی از جمله متوقف کردن درخواست های در جریان و همچنین تقاضای ابطال کارت بازرگانی در دستور کار قرار می گیرد.

انتظامی تاکید کرد: مقایسه ارقام واردات و مصرف یکساله اخیر نشان می دهد که بخشی از آن واردات، موجود است، به عبارت بهتر در جاهایی پنهان شده تا دلالان بتوانند با کمبودنمایی، قیمت را به سطوحی غیرمنطقی ببرند."

در مقایسه با شاخه های دیگرِ نشر، کتاب های هنری به عنوانِ منابعِ دست اولِ هنر پژوهان و دانشجویان نیازمندِ کیفیتِ چاپ بهتری هستند. در نتیجه قیمتِ کاغذ هایِ قابل چاپ برای تصویر و رنگِ هنر بیشتر است.

ناشرانِ رشته های هنری از تورم شدیدِ نرخِ کاغذ، گرانیِ لیتوگرافی و هزینه های نا متعارف چاپ نا راضی هستند.

کتاب های هنری با این رقم ها، ناچار باید گرانتر فروخته شوند و دانشجویان هنرو هنرپژوهان با سختی بیشتری به خرید کتاب می روند. بنا براین بازارِ کتاب های هنر دچار رکودِ کم سابقه ای شده است و اهالی هنر ترجیح می دهند نیازهایِ بصری و دانشیِ خود را از اینترنت مرتفع کنند.

در این آشفته بازار کتاب هایی هم هستند که به تاریخ و نظریه های هنر بپردازند. به نظر می رسد بازارِ این کتاب ها داغ تر باشد.

ناشرانی همچون حرفه هنرمند، آبان و پیکره، تلاش می کنند کتاب هایی با قیمتِ مناسب تر به بازار عرضه کنند. اما ناشرانی همچون یساولی و نظر با توجه به شکلِ کتاب هایشان مجبورند قیمتِ گرانتری برای پشت جلد معین کنند.

دستیارِ وزیر ارشاد و رئیسِ کارگروهِ ساماندهی کاغذ وعده داده است: " ظرف روزهای آینده حواله های کاغذ با قیمت مصوب قبلی توزیع می شود".

باید منتظر ماند و دید دولت می تواند بازارِ کاغذ را مهار کند و قیمتِ کتاب به عدد واقعی خود باز خواهد گشت یا مانند اغلبِ مشکلاتِ حوزه هنر، کتاب های هنری نیز به محاق خواهند رفت.

لینک کوتاه لینک کپی شد

خبرگزاری مهر -گروه فرهنگ: سی و دومین دوره نمایشگاه بین المللی کتاب تهران عصر روز شنبه به کار خود پایان داد. نمایشگاهی که از نظر وسعت و اقبال مردمی به آن بی تردید بزرگترین رویداد فرهنگی کشور در هر سال به شمار می رود و بخش های زیادی از جامعه فرهنگی کشور و دستگاه های فعال در این عرصه را به خود مشغول می کند. نمایشگاه امسال اما با وجود اینکه در نهایت با بمب های خبری و یا اتفاقات هیجان انگیزی همراه نبود و بیشتر بستری برای ترویج دل نگرانی های ناشران و تلاش برای اتخاذ راه و روشی برای تداوم حیات فعالیت آنها بود. با این همه درباره نمایشگاه کتاب در سال جاری می توان از جهات گوناگونی به تحلیل پرداخت و درباره آن سخن گفت.

پیش از هرچیز لازم است به نکته هایی کلی درباره این رویداد اشاره کرد که مهمترین اصل آن برنامه ریزی برای چنین رخدادی است. برنامه ریزی اصلی است که در صورت اتخاذ و اجرای صحیح آن در پایان نمایشگاه مدیر آن را ناچار از اعتراف به این مساله نمی کند که تا 27 اسفند ماه سال گذشته یعنی کمتر از چهل روز تا آغاز این رویداد سالانه هنوز بر سر برگزاری آن تردید بوده است و بودجه ای برای آن تدارک دیده نشده بود.

برنامه ریزی اصلی است که می تواند زمان برگزاری یک نمایشگاه را یک سال و گاه بیشتر از یک سال از اجرای آن در دستور کار قرار داده و سیستم های اجرایی و سیاست گذار برای اجرای آن را در مدار اجرا قرار دهد. این مساله اما پس از پایان نمایشگاه سی و دوم کماکان کلیدی ترین مشکل و پاشنه آشیل چنین رویدادی است و در نتیجه کار را به سردرگمی مخاطب و کلافگی ناشران و در نهایت اتخاذ رویکردهایی در رسانه ها هدایت می کند که رئیس نمایشگاه از آن به مچ گیری تعبیر می کند.

به هر تقدیر آنچه در ادامه درباره آن صحبت خواهیم کرد نگاهی است تحلیلی به برخی پدیده های نمایشگاه کتاب تهران که می توان از آن برای تدوین مسیر ساخت فرهنگ عمومی در کشور و نیز برنامه ریزی برای صنعت نشر کشور بهره برد.

تیغ دو لبه فضای مجازی

هرچند که کتاب و نمایشگاه کتاب و قامت بلند کردن آن را به ظاهر باید نوعی صف آرایی برای تجدید و اعلام حیات کلمات حقیقی بر صفحات قابل لمس کاغذی تعبیر کرد اما تیغ فضای مجازی که این روزها بی محابا خود را بر بخش های متنوعی از پیکره جامعه ایرانی فرود می آورد در نمایشگاه کتاب نیز از نمایش برندگی خود دریغ نداشت و حیرت و گاه انتقادات بسیاری را برانگیخت.

انتشار کتاب هایی از افرادی که بیش از تلاش برای خلق متون پرمغز دارای هوش برای خلق تولیدات مشتری پسند بر بستر فضای مجازی هستند یکی از بزنگاه های این دوره از نمایشگاه کتاب بود. رونمایی از آثار نویسندگان شاعران ترانه سرایان و حتی چهره هایی که بیش از منسوب بودن به قلم و اندیشه وابسته به فضای مجازی و تاثیرپذیری از آن هستند، در نمایشگاه کتاب امسال از همین زاویه قابل تاکید بود. تسلط فضای سرمایه سالاری در نشر و کسب درآمد از این رویداد به هر قیمتی کار را به جایی رسانده است که این نمایشگاه در موارد زیادی کارکرد ضد فرهنگی و تهی کردن فرهنگ عمومی جامعه را به خود گرفته است.

غلامرضا طریقی از شاعران و منتقدان معاصر در واکنش به چنین پدیده ای طی روزهای گذشته در صفحه شخصی خود در فضای مجازی در این زمینه نوشت: همه چیز دارد از معنا تهی می شود. همه چیز. و در این سقوط وحشتناک تک تک ما نقش داریم. افتاده ایم در سراشیبی و با سرعتی غیرقابل کنترل داریم به سوی نابودی می ریم. خیر سرمان سال های قبل دلمان به نمایشگاه کتاب خوش بود. به خریدن کتاب هایی که جای دیگری نمی شد آنها را پیدا کرد. به دیدن مولف های اندیشمندی که جاری دیگری نمی شد آنها رادید. حالا همین نمایشگاه به سیرکی تبدیل شده است که در هر گوشه اش یکی دارد ژانگولر بازی می کند. ناشرانی که آروغ روشنفکری شان گوش عالم را کر می کند خزعبلات چهره های مجازی را در تیراژهای گسترده چاپ می کنند و از نمایش صف های غرفه شان لذتی لمپن وار می برند. میانگین سنی ناشران جدید کتاب های شعر به سی سال رسیده است و صف های فروش کتاب در قرق دل نوشته نویسانی است که تا همین یکسال قبل نمایشگاه کتاب را از نزدیک ندیده بودند.

اما پرده دیگر این پس رفت و یا فاجعه فرهنگی، دستمایه و مستمسک شدن این اتفاق توسط برخی از چهره های تلویزیونی و فضای مجازی برای تحقیر مخاطبان آن است. مخاطبی که آقای بازیگر و خنداننده به او می گوید برای دیدن او در نمایشگاه کتاب باید از پشت فنس کشیده شده به دور غرفه ناشر نظاره گر او باشد و البته این سمفونی فخر فروشی در نهایت با حرکات عجیب او نیز همراه می شود.

فضای مجازی افسار گسیخته با چنین دستمایه هایی در نمایشگاه کتاب امسال جولانگاه از معنی تهی کردن کیفیت نمایشگاه کتاب بود. شاید این اتفاق و روایت از آن این روزها نوعی پز و غر زدن پنداشته شود اما بدون شک تداوم یکی دو ساله آن طی سال های آتی یکی از مهمترین دستمایه های شکستن پوسته فرهنگی نمایشگاه کتاب و تحویل حال آن به اتفاقی دیگر و عمیقاً ضد فرهنگی خواهد بود.

جالی خالی نویسنده

سال هاست که نمایشگاه کتاب تهران محلی برای برگزاری جلسات و به اصطلاح نشست های فرهنگی متعدد در سطوح مختلف و با موضوعات متنوع است که به تعبیر مدیران این رویداد سالانه از اعتبار و توجه به آن کاسته شده و به اصطلاح مشتری خود را از دست می دهد. تا جایی که دست اندرکاران بخش فعالیت های فرهنگی نمایشگاه کتاب در این دوره از برگزار کنندگان چنین نشست هایی در نمایشگاه کتاب تضمین هایی درباره حضور مخاطب در برنامه شان می خواستند. اینکه چه اصراری به برگزاری چنین نشست ها و برنامه های فرمایشی در نمایشگاه های کتاب وجود دارد محل بحث فعلی نیست اما چند رویکرد فراموش شده که می توانست منجر به احیای این بخش شود را در ادامه مرور می کنیم.

در تمامی نمایشگاه های کتاب جهان یکی از مهمترین برنامه های فرهنگی اجرایی، ایجاد بستری برای دیدار و ملاقات رودرروی مخاطب و نویسندگان نامدار داخلی و خارجی حاضر در نمایشگاه است. این اتفاقی است که سال هاست در نمایشگاه کتاب تهران فراموش شده و اجرای آن به دلبخواه ناشر آن هم در فضای شلوغ غرفه اش و به شرط بر هم نزدن نظم عمومی سالن ها واگذار شده است که ترکیب این گزینه ها خود به معنای انجام ندادن آن است.

بسیاری از مؤلفان و اهالی رسانه در خلال برگزاری نمایشگاه امسال بر این مساله تاکید داشتند که وجهه نمایشگاهی نمایشگاه کتاب تهران به ویژه در سال جاری از برنامه ریزی و اتخاذ روشی برای چنین اتفاقی غافل بود در حالی که می شد بخشی قابل توجه از برنامه های عجیب و گاه بی فایده ای که در قالب نشست های ادبی برگزار شد؛ به ارتباط و آشنایی نزدیک مخاطب با ذهن و اندیشه یک نویسنده، شاعر و حتی ناشر اختصاص یابد. به راستی اگر در نمایشگاه کتاب تهران جایی برای دیدار و گفتگوی بی واسطه اهالی قلم با مخاطبان خود فراهم نباشد چگونه این رویداد می تواند برای خود رسالت فرهنگ سازی قائل باشد؟

ناشران و ناشر نماها

مخاطبان نمایشگاه کتاب در مواجهه با درهای ورودی تمامی بخش های نمایشگاه پوسترهای قرمز رنگی را رؤیت می کردند که از سوی کارگروه صیانت از حقوق مؤلفان و ناشران با موضوع هشدار به مخاطبان درباره خرید نکردن آثار قاچاق پیامی داده شده بود.

قاچاق کتاب که در سال های اخیر یکی از چالش های جدی نشر ایران بوده است با این وصف و با وجود تلاش های بسیار زیاد اتحادیه ناشران و دستگاه های انتظامی در سال گذشته در نمایشگاه کتاب شکلی تازه از خود را به نمایش گذاشته بود.

کتابهای که برخی از آنها بیش از 30 ترجمه از آنها با یک رسم الخط و حتی جلد و تنها با تغییر نام مترجم به مخاطبان عرضه می شد و نیز ارائه ترجمه هایی از آثار مشهور کلاسیک که افراد بی نام و نشانی به ظاهر آن را انجام داده بودند در نمایشگاه به خوبی مشهود بود. تأسف انگیزتر اینکه ناشران چنین آثاری که گاه برای حضور در نمایشگاه برای یکی از این آثار در سه استان کشور مجوز چاپ و اعلام وصول دریافت کرده بودند تا از یک کتاب در سه شکل برای حضور در نمایشگاه بهره ببرند، در نمایشگاه خودنمایی و بروز بسیاری داشت.

در کنار آن غرفه های مؤسسات بزرگ دولتی نشر که فضای بزرگ اما مخاطبی کم داشتند نیز باید به این مساله افزود که در نهایت سناریوی تنگ شدن فضای تنفس ناشران فعال و حقیقی در نمایشگاه را رقم می زد.

بر همین مبنا و با وجود اذعان بسیاری از مسئولان امسال نمایشگاه کتاب مبنی بر اصلاح آئین نامه حضور ناشران در این رویداد به نظر نمی رسد بدنه و صنف نشر عزمی جزم برای اصلاح این رویه داشته باشند و البته همین مساله به زودی یکی از چالش های نمایشگاه کتاب در سنوات آتی خواهد بود به ویژه اینکه رشد قابل توجه ناشران جوان و فعالیت آنها در قالبی که می توانند حضور در نمایشگاه کتاب را تجربه کنند فضای تنگ مکان برگزاری نمایشگاه را سال به سال برای ناشران تنگ تر و غیر قابل پذیرش تر می کند.

یارانه و دیگر هیچ

چرا دولت برای خرید کتاب یارانه پرداخت می کند؟ این سوال را به شکل های مختلفی می توان پاسخ داد. مثلاً می توان گفت پرداخت می شود چون برای خیلی امور دیگر در ایران هم یارانه پرداخت می شود. یا می توان گفت چون بخش بدنه مخاطب نمایشگاه یعنی طیف محصل و دانشجو به طور عمده فاقد شغل و توان اقتصادی برای خرید از نمایشگاه کتاب هستند و....

فارغ از این پاسخ ها باید در نظر بگیریم که یارانه دولتی در تمامی این سال ها یکی از عوامل اصلی بی نظمی در نظام اقتصادی نشر ایران و بزرگ شدن بی اندازه آن و نیز ریشه تمامی تخلفات در نمایشگاه کتاب است.

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بر همین اساس امسال در نمایشگاه کتاب و در دو بخش نظام هدفمندی یارانه را سامان داد که بر مبنای آن تنها با ثبت کتاب در سیستم رایانه ای و ممهور شدن کتاب به مهر نمایشگاه یارانه های موجود برای دریافت کتاب قابل استفاده بود. هرچند که این مساله در نهایت منجر به فروش موفقیت آمیز کتاب در این بخش نشد و بسیاری از آثار به دلیل گرانی نرخ ارز و مابه التفاوت ریالی آن به فروش نرفت.

رئیس نمایشگاه کتاب و معاون فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی اما در زمره مدافعان نظام یارانه ای اینچنین در نمایشگاه کتاب است و در نشست خبری خود تاکید داشت که تزریق نشدن پول به ناشران به این سبک منجر به ناکامی آنها در تولید خواهد بود و صنعت نشر کشور را به خاموشی می کشد. با این وصف معتقدان به حذف نظام یارانه ای نیز بر این باورند که چرخه نشر کشور به واسطه این نظام یارانه ای در طول سال لنگان لنگان قادر به حرکت است و باید این نظام در صورت تمایل به حیات در مسیر تزریق به چرخه واقعی نشر از مسیر کتاب فروشی ها به دست ناشر برسد.

نمایشگاه کتاب از این منظر در سال جاری چالش و روش تازه ای را در تخصیص استفاده از یارانه ها تدارک دید که برای بررسی تأثیرگذاری آن باید مدتی بیشتر تأمل کرد.

مساله ناشران دو پُسته

ناشران بزرگ دولتی و خصوصی که در چند عرصه به فعالیت مشغول هستند امسال به طور همزمان در چند بخش از نمایشگاه به فعالیت و غرفه داری پرداختند. این مساله به ویژه درباره ناشران شناخته شده با آثار کودک قابل توجه بود. از سوی دیگر اقبال به بخش کودک و نوجوان نمایشگاه در سال جاری چیزی کمتر از سال قبل نداشت و مخاطبان و آثار این بخش کماکان پرشور به مرور و خرید اثر در آن مشغول بودند در مقابل اما ناشران کودکی که به بهانه انتشار آثار بزرگسال در سالن عمومی هم برای خود غرفه ای تدارک دیده بودند جز در برخی موارد استثنایی از اقبال بالایی برخوردار نشدند تا همین مساله مزیت نسبی آنها را بار دیگر مورد تاکید قرار دهد.

تراکنش های پُرمعنی

در مساله فروش کتاب مدیران نمایشگاه کتاب به استناد تراکنش ها و نیز برخی آمارهای مشابه از افزایش بیش از سی درصدی فروش کتاب و افزایش نزدیک به یازده درصدی تراکنش های منجر به فروش کتاب خبر داده اند. این مساله از چند منظر قابل توجه و تحلیل است. ناز سویی قیمت کتاب در کشور طی یک سال گذشته افزایش چشمگیری داشته که ناشی از افزایش هزینه تولید کتاب است و به طبع پول خرج شده برای خرید کتاب نیز از سوی دیگر مخاطبان با افزایش روبرو خواهد بود اما مخاطبان هدفمند نمایشگاه کتاب نیز در یال جاری رشد قابل توجهی داشتند. بسیاری از مخاطبان بر همین اساس با لیست مشخص و برای تهیه آثاری خاص خود را به نمایشگاه رسانده بودند و همین مساله منجر به توزیع پول آنها میان ناشران مختلف می شد. افزایش تراکنش ها نیز در واقع نشان از انتخاب جزئی نگر مخاطبان نمایشگاه داشته و همه اینها به معنی این است که درباره آمار فروش کتاب و مبادله مالی نمایشگاه کتاب باید فراتر از یک نگاه سرخوشانه توجه به خرج داد. در یک تحلیل ساده می توان ردپای یک مخاطب هوشمند را در لابه لای این آمار جستجو کرد. مخاطبی که می داند برای چه به نمایشگاه آمده و با هدف دست به انتخاب می زند.

گلوی اطلاع رسانی کمتر فشرده شود

تعداد نیروهای اطلاع رسانی نمایشگاه امسال تقریباً یک دوم شد و پایگاه اینترنتی نمایشگاه کتاب نیز نه بستر مناسبی برای اطلاع رسانی داشت و نه مایل بود خودش را برای نیل به اطلاع رسانی صحیح اصلاح کند. این بخشی از مهمترین نکاتی است که مدیران بخش اطلاع رسانی در نمایشگاه کتاب درباره عملکرد تقریباً نامناسب خود عنوان کردند. دوسایتی شدن نمایشگاه کتاب (یک سایت برای اطلاع رسانی و دیگری سایت خبری و اجرایی نمایشگاه) هرچند با هدف مطلوب سهولت در اطلاع رسانی صورت پذیرفت اما در نهایت جدای از دوپاره کردن پایگاه داده های نمایشگاه کتاب حاصلی نداشت و فعالان نشر را از بانک اطلاع رسانی حاصل از جستجوی ناشران و مؤلفان محروم کرد. از سویی داده های حاصل از جستجوی کاربران که می تواند منبع مهمی برای برنامه ریزی آینده نشر در بلند مدت و کوتاه مدت باشد با دو سایتی شدن نمایشگاه امسال به صورت عملی از دسترس برنامه ریزان نمایشگاه خارج بود.

و از سوی دیگر جمعیت بسیاری که در نمایشگاه قادر به شناسایی غرفه و اثر مطلوب خود نشده بودند و شلوغی باجه های اطلاع رسانی نیز به آنها اجازه دریافت صحیح اطلاعات را نمی داد هم با تدبیر ناشیانه امسال به معترضان سرگردان در نمایشگاه افزوده شدند.

بر همین اساس تجربه کاهش هزینه ها و صرفه جویی در ایجاد سامانه های راهنمایی مخاطبان در نمایشگاه کتاب را باید در زمره نقاط مردودی مدیران سیاست گذار و اجرایی در نمایشگاه امسال به شمار آورد. تجربه ای که حاصلی جز سردرگمی و کلافگی مخاطبان نمایشگاه کتاب نداشت.

در یک نگاه کلی نمایشگاه کتاب تهران همانند یک سازه فلزی بلند قامت برای ایجاد بنایی استوار، کماکان در تنظیم و چفت و بست کردن اتصالات حیاتی خود بدون اطمینان و ایمنی لازم در حال گذران روزگار است. شاید در موقعیت فعلی این سازه با همین اتصالات نیم بند بتواند به حیات خود ادامه دهد اما در بزنگاه های کاری این سازه چنان ترد است که شاید نتوان آوار ناشی از خراب شدنش بر سر مخاطبانش را به سادگی گردآوری کرد.

کد خبر 4608751

حمید نورشمسی

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزای دانشجو، سی و دومین دوره نمایشگاه کتاب تهران از روز گذشته پس از 10 روز فعالیت ناشران، فعالان و علاقه مندان به حوزه کتاب و کتابخوانی در مصلی تهران به کار خود پایان داد که این دوره از نمایشگاه نیز همانند دوره های پیشین از فرازونشیب های مختلفی برخودار بود که در ادامه و پس از برپایی این دوره از نمایشگاه کتاب تهران در گفتگو با یکی از نویسندگان کشور نگاهی اجمالی به روند برپایی نمایشگاه و مسکلات پیش روی حوزه کتاب شده است که از نظرتان میگذرد:

انتشارات ساقی که شعبه اندیشه محور و ھنری انتشارات بنیاد فرھنگی روایت فتح به حساب می آید، امسال نیز با آثار پرمخاطبی به نمایشگاه کتاب آمده بود، سینمای امنیت ملی به قلم متیو آلفورد و تام سکر در سال 2017 با ترجمه محمدعلی شفیعی به انتشار رسیده است. این کتاب در صدر پرفروشھای نشر ساقی قرار دارد. خبرگزاری دانشجو به سراغ مترجم این کتاب محمد علی شفیعی رفته و پیرامون موضوعات کتاب و معضل گرانی به گفتگو پرداخته است. شفیعی در ابتدا پیرامون ارزیابی وضعیت امسال نمایشگاه گفت: نگاه کلی من در خصوص نمایشگاه این است که همان مقدار که می تواند اتفاق خوبی باشد در عین حال نیز می تواند اتفاق بدی هم باشد، گردآوری ناشران جهت فروش کتاب در چنین مکانی به جهت آشنا شدن با محصولات یکدیگر خوب است، اما به جهت مسائل آسیبی اقتصادی که نمایشگاه به جریان نشر می زند به طور کل برآیند خوبی نیست. هرچند امسال بنده احساس کردم که انتخاب ها کمی تخصصی تر و جدی تر شده است، شاید دلیل آن هم گرانی کتاب است، این اتفاق می تواند خوشایند و میمون باشد، اما من فکر میکنم اگر نمایشگاه جایی بود تنها برای عرضه و نمایش کتب و در کنار هم جمع شدن ناشران خیلی بهتر از این بود که به یک فروشگاه بزرگ تبدیل شود.

شفیعی در ادامه گفت: این که ما ناشران را در کنار هم جمع کنیم تا ناشر خود کتاب هایش را بفروشد، خیلی اتفاق خوبی نیست، زیرا چرخه توزیع را از بین می رود و کتابفروشی ها در این زمان فروشی ندارند و اینجا تبدیل به یک فروشگاه بزرگ کتاب می شود که باید یا محدود شود و یا مثل نمایشگاه های معروف کتاب در دنیا که نمایشگاه کتاب است نه فروشگاه تبدیل شود، یعنی مردم بیایند و کتاب های چیده شده را بببینند و با آن آشنا شوند، کتابفروشان بیایند و با کتاب های جدید آشنا شوند و برای کتابفروشی خود خرید عمده کنند، خرید تک نسخه برای مردم وجود نداشته باشد.

وی خاطر نشان کرد: این در کنار قرار گرفتن ناشران در این فضا و استقبال مردم بسیار اتفاق خوبی است، اما فروش تک نسخه اتفاق خوبی نیست. می توان همین مکانیزم بن کتاب را به مردم ارائه دهند تا به جای خرید سالیانه از نمایشگاه کتاب به طور مداوم از کتابفروشی ها خرید شود، در تهران کتابفروشی زیاد هست، اما به این دلیل که نمایشگاه بین المللی کتاب بسیاری از دانشجویان و اهل کتاب را از شهرستان ها به تهران می آورد تا کتاب یک سال خود را از پیش بخرند و در این صورت کتاب فروشی که در شهرستان مستقر است عملا ضرر کرده و فروشی نخواهد داشت، به همین دلیل مجبور می شود تا به فروش کتاب ها کنکوری روی آورد.

شفیعی در ارتباط با تداوم نمایشگاه های این چنینی گفت: بنظرم این نمایشگاه ها برگزار شوند، اما سالی یکبار، نه دائمی؛ زیرا به دلیل پروسه عملیاتی مجریان و ناشران برگزاری دائم این اتفاق کمی سخت خواهد شد، اگر مقطعی باشد، اما در حقیقت نمایشگاه باشد و به جای فروش کتاب به نمایش کتاب بپردازد، بسیار مفیدتر خواهد بود.

مترجم کتاب سینمای امنیت ملی در خصوص عملکرد جریان انقلابی در پیشبرد اهداف انقلاب در حوزه کتاب ونویسندگی گفت: ما باید مقطع ده یا دوازده سال پیش را با امروز مقایسه کنیم، تعداد ناشران خصوصی حزب اللهی و ناشران خصوصی دغدغه مند که کتاب های تولیدی خوبی نیزمنتشرمی کنند زیاد شده اند، این افراد دیگر به ترجمه و تغییر کتاب های موجود در بازار بسنده نمی کنند، حضورشان نسبت به سال های گذشته محسوس است و در این ده سال رشد خوبی داشته اند.

شفیعی ادامه داد: من به این تعداد ناشر خصوصی دغدغه مند انقلابی امید دارم، کسانی که سال گذشته حتی توانایی گرفتن یک غرفه را نداشتند ویک غرفه را سه نفرمی گرفتند، اما امسال از یکدیگرجداشدند و به صورت مستقل در حال فعالیت هستند، این اتفاق کم کم جای امیدواری دارد به این دلیل که ما ناشران قوی و روشنفکر قدیمی زیاد داریم، اما دوستان حزب اللهی تا به امروز کمتر در این فضا ها حضور داشتند، ولی امروز حضورشان کاملا قوی احساس می شود و باید بیش از قبل فعالیت کنند.

وی درخصوص کمک های دولت به رفع معضلات درنشر کتاب گفت: اگردولت هیچ دخالتی در نشر نکند تنها کاغذ را تامین کند اکثر مشکلات رفع خواهد شد. دغدغه ناشرین تنها کاغذ است. من ناشر نیستم، اما دوستانم که مدیر انتشاراتی هستند، می گویند ما اگراز بازار آزاد کاغذ بیاوریم ارزانترحساب می شود. چرا ما باید اینجا بیشتراز قیمت جهانی آن پول دهیم؟. در بخش هایی از وزارت ارشاد به صورتی کاغذ تخصیص می دهند که توسط باند بازی و لابی صورت می گیرد و یا آن چنان دیر یا زود و نامنظم می شود که ناشر نمی تواند روی آن حسابی باز کند و اگر هم برای تهیه کاغذ به بازار برود، قیمت جهانی است و می بایست گرانتر خرید کند. دولت این دغدغه را اگر برطرف کند، معضلات دیگر خود بخود راه رفع را پیدا خواهند کرد.

شفیعی علت اصلی گرانی کاغذ را سومدیریت عنوان کرد و در ادامه گفت: من بیشتر سو مدیریت می بینم تا تحریم، البته قیمت دلارنیز بر افزایش قیمت کاغذ نقش داشته است. اما زمانی که قیمت کاغذ در ایران بیشتر از قیمت کاغذ در خارج از ایران است، نشان از سومدیریت دارد. یعنی با وضع دلار که با قیمت بالا به بازار می آید باید با خارج از ایران هم برابر باشد و این نشان از سومدیریت بیشتر دارد و انشالله که سهوی است.

وی در خصوص محتوی کتاب سینمای امنیت ملی گفت: این کتابی که بنده آن را ترجمه کردم کتابی است که در سال 2017 نوشته شده، نویسنده آن نیز پژوهشگر آزاد بوده و تخصص وی نیز حوزه های امنیتی است که 70، 80 درصد تمرکز اوبر سینما است؛ محتوای آن تاثیر حوزه های امنیتی و سینما بر هم است. نگاه کلی آن این است که فیلم ها اکثرا تحت تاثیر نهاد های امنیتی هستند و به طرق مختلف به بررسی این موضوع پرداخته همینطور درفصل های مختلف به بررسی cia , pentagon , fbi پرداخته، اما درجایی بیان کرده که دربرخلاف نظر برخی از مردم گا ها به این شکل نیست. قاعله همیشه بر این نیست و این بر اساس اسناد موجود کتبی است که فایل های ان را در سایت منتشر خواهیم کرد.

این کتاب به بررسی4000 صفحه سند راپرداخته و بیشتر به دنبال فکت و سند بوده تا تحلیل, او در این کتاب به بررسی فیلم های مختلف می پردازد. به عنوان مثال کارگردانی درصدد ساخت یک فیلمی است و نیاز به ناور جنگی دارد به همین دلیل به سراغ پنتاگون رفته و درخواست یک ناو جنگی می کند، پنتاگون هم در مقابل به کارگردان می گوید که ابتدا باید فیلمنامه از طرف آن ها تایید شود؛ و تغییراتی روی آن انجام می دهند و کارگردان و نویسنده هم چاره ای جز پذیرش ندارند,، زیرا اگر قبول نکنند فیلم بدون آن ناو ساخته نمی شود. این کتاب حتی اسامی کارگردانان و اسامی فیلم های آن ها را که به این شکل ساخته شده اند و یا نتواسته اند فیلم خود را بسازند، را جمع آوری کرده و در اختیار خواننده قرار داده است.

شفیعی در آخر گفت: حرف کلی نویسنده این است که سینما یک ابزار است و ما از این ابزار باید در راستای اهداف امنیت ملی خود استفاده کنیم. در ایران شاید خیلی از روشنفکران وسینماگران خیلی قائل به این نباشند، اما در هالیوود مشکلی ندارند و می گویند بالاخره این یک ابزاری است که ما باید از ان در راستای حفظ امنیت ملی خود استفاده نماییم؛ و هدف بنده از ترجمه این کتاب این بود که موردی ندارد که ما ازسینما برای امنیت ملی خودمان استفاده کنیم، همانطور که در دنیا این امر انجام می شود.

سید رضا اکرمی معاون نمایشگاه های بانک شهر در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، با اشاره به بن کارت های دانشجویی ، طلاب و اساتید پس از اتمام نمایشگاه کتاب تهران گفت: دارندگان بن کارت های دانشجویی ، طلاب و اساتید که کل رقم بن کارت های خود را استفاده نکرده اند حدودا تا یکماه پس از نمایشگاه می توانند نسبت به برداشت یا خرج کردن قدرالسهم خود اقدام کنند.

وی ادامه داد: قدرالسهم ارشاد که یارانه خرید کتاب بوده به حساب وزارت ارشاد برگردانده می شود و قدالسهم صاحب کارت در کارت می ماند تا دارنده آن تا تاریخی که متعاقبا اعلام می شود، یا آن را از طریق دستگاه های خودپرداز بانک شهر وجه خود را نقدا برداشت کند و یا از طریق کارت خوان های عضو شتاب خرید کند.

اکرمی تصریح کرد: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی این یارانه را برای خرید کتاب از نمایشگاه در نظر گرفته بود، بنابراین ما موظف هستیم باقی مانده آن را به حساب ارشاد بازگردانیم، اگر ارشاد اعلام کند که می توان از این بن کارت ها در کتابفروشی ها خرید کرد، ما بن کارت ها را در کتابفروشی ها باز خواهیم کرد.

وی با اشاره به آمار بن کارت های دانشجویی، طلاب و اساتید گفت: در مجموع 143 هزار بن کارت دانشجویی، طلاب و اساتید صادر شده است که از این تعداد 85 هزار بن کارت فیزیکی و حدود 40 هزار عدد نیز از طریق سیستم NFC و کارت ملی هوشمند به ثبت رسیده است. همه بن کارت ها در ایام نمایشگاه کتاب تهران تحویل داده شده اما هنوز آمار دقیقی از مانده حساب ها نداریم، طی روزهای آینده می توان این آمار را بررسی و اعلام کرد.

انتهای پیام/

آرمان - نمایشگاه کتاب امسال هم همچون هر سال، میلیون ها نفر از سراسر کشور را به سوی هزاران غرفه و میلیون ها جلد کتاب هایی که در همه زمینه ها منتشرشده و در پهنه ای بزرگ به نمایش گذاشته شده اند، جذب کرد. هدف از این یادداشت کوتاه که به مناسبت سی ودومین نمایشگاه کتاب تهران (1398) نوشته می شود، انگشت گذاشتن بر برخی از این آسیب ها، بحثی کوتاه درباره پیامدهای آنها و ارائه چند راهکار برای بیرون آمدن از آنها و واردشدن در چرخه های مثبت است. یکی از این آسیب ها را من، انحصار و ابتذال در نشر می نامم و آن را حاصل نبود یا کمبود راهبردی روشن، دقیق و پایدار نسبت به سرنوشت نشر در کشور می دانم. چنین راهبردی بدون تردید می تواند حاصل گردهم آمدن اکثر متخصصان و دست اندرکاران کتاب و نشر، آفرینندگان و عناصر مختلف حلقه های تولید و توزیع و فروش و بهره برداری از کتاب باشد و نه نتیجه تصمیم گیری هایی از بالا و یا اراده هایی از پایین. ابتدا بگوییم سخن ما بر سر چیست و کدام آسیب مورد نظرمان است؟ در برابر این پرسش که آیا اصولا با آسیبی سروکار داریم باید گفت: وقتی در کشوری به گفته همه مسئولان، نویسندگان، مترجمان، ناشران، ویراستاران، توزیع کنندگان، فروشندگان و خوانندگان وضعیت کتاب به گونه ای نیست که باید باشد، یعنی تقریبا همه، البته هر یک از آنها از چیزهایی متفاوت، ناراضی هستند باید لزوما مشکل و یا بهتر بگوییم مشکلاتی اساسی وجود داشته باشد. کافی است پای صحبت هر یک از کنشگرانی که نام بردیم، بنشینیم تا ببینیم همه از گرانی، از پایین بودن کیفیت بسیاری از کتاب ها، از بالارفتن بی اندازه و بی معنای کمیّت آنها، از ورود گسترده تعداد بی شماری از افراد غیرحرفه ای اعم از ناشر، نویسنده و مترجم در بازار، از پخش نامناسب و دسترسی سخت به کتاب و البته همه از نبود علاقه در مردم به مطالعه و بازار نابسامان، شکایت می کنند. در این یادداشت کوتاه، هدفم صرفا انگشت گذاشتن بر یکی از این آسیب ها است که به نظرم اهمیت زیادی دارد.

انحصار و ابتذال

اما آسیب مورد نظرم در اینجا به فرایند و بهتر است بگویم چرخه باطلی مربوط می شود که من آن را دور باطل انحصار و ابتذال می خوانم. منظور از انحصار در آن است که امروز بازار نشر کشور در بسیاری از موارد و شاخه ها به دست گروه هایی انحصاری درآمده که به صورت زنجیره ای و پیوسته به یکدیگر و در اصطلاحی که امروزه بسیار رایج شده، مافیایی عمل می کنند. این گروه ها عمدتا تشکیل می شوند از یک یا چند ناشر، به همراه یک یا چند توزیع کننده، کتابفروشی و مراکز فرهنگی و بالاخره در انتهای کار مجموعه ای نویسندگان روزنامه ها و نشریاتی خاص و حتی مراکز فرهنگی و شبکه های اجتماعی که به صورت هماهنگ عمل کرده و تمام چرخه نشر اعم از انتخاب کتاب برای ترجمه و تالیف، توزیع و سپس مطرح کردن و فروش و تبلیغ درباره آن را برعهده دارند و در این چرخه، تنها کتاب هایی را وارد می کنند که از شرایط آنها تبعیت کنند و به هر علتی که آفریننده ای نخواهد وارد شبکه ای از این دست شود و یا حتی فروشنده و فروشگاهی و یا نویسنده ای به این کار مایل نباشد، خود را با نوعی تحریم آگاهانه یا ناخودآگاهانه روبه رو می بیند. بدین ترتیب نتیجه کار آن است که نوعی سلیقه عمومی عمدتا به وسیله کسانی که کمترین مشروعیت را در ساختن این سلیقه دارند، شکل می گیرد؛ گروهی از کلیشه ها نیز به مثابه حقایق بدیهی رایج شده اند، مثلا اینکه ترجمه همیشه بسیار از تالیف بهتر است ، ویراستاران هستند که از نویسندگان و مترجمان، نویسنده و مترجم ساخته اند ، ناشران و توزیع کنندگان بهتر از هر کسی می دانند چه کتابی ارزش دارد یا ندارد و از همه بدتر معیار ارزش یک کتاب در موفقیت آن در بازار است . البته کلیشه ها به اینجا ختم نمی شوند. ناشران برای خود امپراتوری های خیالی ساخته اند و توزیع کنندگان از آنها بدتر و در نهایت نویسندگان و به اصطلاح ناقدان که اغلب کارکنان همان ناشران بوده یا هستند و یا به گونه ای به آنها نزدیکند، در بده بستان هایی که در آنها همه چیز جز اندیشه، فکر و خلاقیت وجود دارد، شریک می شوند. نتیجه آنکه کتاب هایی نه چندان ارزشمند بیش از اندازه دیده می شوند و کتاب هایی ارزشمند، اصلا دیده نمی شوند. بسیاری از کسانی که هیچ مشروعیتی نه برای ناشربودن، نه برای نویسنده بودن، و نه به خصوص برای مترجم بودن ندارند، تبدیل به تصمیم گیرندگان اصلی این بازار مکاره می شوند و برای همه تعیین تکلیف می کنند که چه کتابی خوب است و چه کتابی بد، کجا و چطور باید تالیف کرد یا نکرد و غیره. این چرخه انحصاری که صد البته با سیستم های انحصاری توزیع و روابط بالادستی نیز پیوندهای آشکار و نهان دارد، بیشتر از آنکه به سرنوشت یک شاخه علمی و هنری و ادبی در آینده کوتاه یا درازمدت در زبان فارسی و فرهنگ این کشور علاقه مند باشد، به فکر برندسازی برای خود و تولید محصولاتی در رده محصولات شیک است. همین گروه هستند که کتاب را بیش از پیش به یک کالای لوکس تبدیل کرده و به دلیل نبود سیاست فرهنگی کتابخانه ساختن در کشور به جای آنکه به فکر فروش نهادی باشند، به فکر شکل و ظاهر و حجم و سلبریتی ساختن از نویسندگان (به ویژه خارجی) برای فروش محصولات بی ارزش خود (به ویژه ترجمه ها) به تازه به دوران رسیده هایی هستند که قصدشان از خرید کتاب، پُز دادن است و نه خواندن و فهمیدن چیزی از آن.

تیراژ 500 نسخه ای

اما در کنار این چرخه نخست و در پیوند با آن و درست برخلاف آنچه ممکن است در نگاه سطحی اندیشیده شود، هم جهت و همسو با آن، فرایند مبتذل سازی کتاب و فرهنگ مطالعه قرار دارد. کمتر از بیست سال پیش در بسیاری از شاخه های علمی و فرهنگی و ادبی تعداد کتاب ها و نویسندگان و مترجمان آنقدر محدود بود که اغلب در هیچ زمینه ای نمی توانستیم کتابی بیابیم. اما امروز در هر زمینه ای وارد شویم، آنقدر عنوان و کتاب وجود دارد که به معنای واقعی کلمه با ابتذال در این زمینه روبه رو هستیم. تعداد ناشران به چندین هزار و تعداد مترجمان و نویسندگان به ده ها هزار رسیده است آن هم در کشوری که هر روز تیراژ کتاب کمتر می شود و امروز در حدود 500 نسخه است. در یک کلام همان گونه که پیش تر هم گفته ام ما وارد جامعه ای شده ایم که در آن ظاهرا همه نویسنده شده اند ولی ظاهرا چندان خواننده ای وجود ندارد. پاسخ به اینکه چه باید کرد پیش تر داده ایم و در اینجا نیز به صورت کوتاه می دهیم: بیش و پیش از هر چیز باید برنامه ریزی گسترده ای کرد تا ناشران علمی و دانشگاهی جایگاه درخور خود را همچون همه ناشران دانشگاهی در جهان بازیابند و بتوانند هدایت کننده سیاستگذاری علمی شوند و البته این امر به نقد و بهبود وضعیت دانشگاه ها بازمی گردد که خود پروژه عظیمی ست. سپس باید سیاستگذاری نشر در سطح کشور را در رابطه با نیازهای علمی و فرهنگی آن تنظیم کرد و همچون همه کشورهای جهان به قانون کپی رایت پیوست تا از این موقعیتی که در پهنه نشر ما وجود دارد، خارج شویم. شاید مهم ترین اصلاحی که بتوان پیشنهاد داد، ایجاد شبکه ای هرچه بزرگ تر از کتابخانه های کوچک محله ای است که با تعداد زیاد، خریدار اصلی کتاب ها باشند و امکان دهند که بتوان فرهنگ کتابخوانی را به درون تمام کنشگران شهری برد. حُسن نیت، بلوغ و شناخت از جهان در نزد همه دست اندرکاران کتاب، اندیشه و مسئولان در این زمینه، مهم ترین امری است که به آن نیاز داریم، بدون این شرط، تقریبا هرگونه امیدبستن به آنکه با افزایش کمّیت بتوان کیفیت نشر را در کشور بالا برد، کاری که سال هاست همه مشغول به آن هستند، بیهوده است.

محمدرضا شمس / نویسنده کودک و نوجوان
برپایی نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، امسال باوجود مشکلاتی نظیر گرانی کاغذ موجب امیدواری و دلگرمی برای فعالان این عرصه است. باوجود اینکه عده ای احتمال می دادند نمایشگاه خلوت و کم رونق باشد، به نظرم به ویژه در روزهای تعطیل از سال های پیش شلوغ تر بود. چنین استقبالی هم موجب خوشحالی پدیدآورندگان کتاب و هم کتاب دوستان است. اگر بخواهم در حوزه ای تخصصی ایراد و انتقادی درباره نمایشگاه داشته باشم، قطعاً مهم ترین آن مربوط می شود به وضعیت نیمه کاره ای که در سالن ها و نمایشگاه وجود داشت؛ اینکه نمایشگاه حالت کارگاه عمرانی داشته باشد خوب نیست؛ به خصوص برای بچه ها مهم است که جایی که می روند رنگ و رویی شاد و با نشاط داشته باشد.

قطعا برای سال های بعد باید مدنظر قرار گیرد که کارهای عمرانی پیش از برپایی نمایشگاه انجام شود و کارها به سامان برسد.

گرانی کتاب موجب شد تا خیلی ها موقع خرید دست به انتخاب بزنند و قطعا بسیاری نتوانستند بیشتر کتاب های مورد نظرشان را تهیه کنند.

بهتر بود باتوجه به وضعیت گرانی کاغذ، کارگاه های حاشیه ای و آموزشی بیشتری برپا می شد تا جبران این نقیصه را بکند که چنین نشد. این یکی از ضعف های بزرگ نمایشگاه کتاب امسال بود که قطعاً اگر رفع می شد می توانست تأثیر دوچندانی در مراجعان و مخاطبان داشته باشد. مورد دیگر این است که ظاهرا فروش نسبت به سال پیش بیشتر بوده است. تصور می کنم این افزایش مربوط به قیمت باشد و در کل عناوین فروش رفته کمتر از سال پیش باشد. به هر حال همان طور که در ابتدا گفتم برپایی موفق نمایشگاه با توجه به مشکلات اقتصادی موجود، موجب دلگرمی فعالان این عرصه شد و باوجود چنین اشکالاتی باز هم مفید و قابل قدردانی است.

شهروند| بزرگترین رخداد فرهنگی سال ایران درحالی تمام شد که به نظر می آید این رویداد هم از شرایط نامناسب اقتصادی این روزها و وضعیت نامناسب کاغذ بی نصیب نماند. اگرچه قائم مقام سی ودومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران از افزایش 37درصدی مبلغ خرید تا پایان روز نهم خبر داد، اما با درنظرگرفتن افزایش قیمت کتاب ها احتمالا تعداد کتاب های راه یافته به خانه های ایرانیان اگر کاهش نیافته باشد، افزایشی هم نداشته است. در همین شرایط نامناسب هم البته کتاب بازها، روزهای پرهیجانی را پشت سرگذاشتند و در کنار بازدید از نمایشگاه، بعضی آثار مدنظر خود برای مطالعه در سال پیش رو را هم خریداری کرده اند. در این بین اما پرفروش های یکی از بزرگترین و پربیننده ترین نمایشگاه های کتاب جهان، مانند سال های پیش در هاله ای از ابهام است؛ اگرچه برخی ناشرها در معرفی پرفروش های خود پیشگام اند، اما تعدادی دیگر بر این باورند که انتشار چنین فهرستی می تواند به سلیقه مخاطب جهت دهد و روی خرید آنها تاثیر بگذارد. علاوه براین بعضی منتقدان انتشار چنین فهرست هایی هم معتقدند که در ایران پرفروش ها دقیق و لزوما پرفروش نیستند، چون ممکن است ناشر با هدفی خاص کتاب هایی را در این فهرست قرار دهد و درحال حاضر امکان صحت سنجی هم وجود ندارد. علاوه براین بعضی از ناشران هم ترجیح هم می دهند اطلاعاتی درباره پرفروش های خود منتشر نکنند، چون به اعتقاد آنها با این کار زمینه برای برخورد و حذف کتاب های پرفروش فراهم می شود. با همه این اوصاف، شهروند در این گزارش به بررسی کتاب های پرطرفدار در روزهای برگزاری نمایشگاه کتاب پرداخته تا شاید بتوان براساس چنین فهرستی از سلیقه کتاب بازهای ایرانی سردرآورد.
پیشتازی رمان های همیشه پرفروش
چشمه به عنوان یکی از انتشارات عمومی و پرطرفدار ایران، امسال هم در نمایشگاه کتاب حضور داشت و غرفه این نمایشگاه روزهای شلوغی را پشت سرگذاشت. البته در روزهای برگزاری این نمایشگاه، فروشگاه های این انتشارات در تهران و همچنین فروش اینترنتی هم برقرار بود که براساس اطلاعات منتشرشده در پایگاه خبری این انتشارات، برخی کتاب های همیشه پرطرفدار، امسال هم در سبد خرید فرهنگی مردم قرار گرفتند. در صدر این فهرست هشت کتابی، داستان بلند غیرفارسی 1984 اثر جورج اورول قرار دارد؛ کتابی 349 صفحه ای به قیمت 40 هزار تومان. آثار اورول از جمله قلعه حیوانات سال هاست که در ایران مخاطبان فراوانی پیدا کرده و هرساله نامی از این دو کتاب در بین پرفروش ها دیده می شود. دومین پرفروش چشمه، کتابی چاپ اولی و منتشرشده در سال 98 است؛ اعلان قرعه ی 49 اثر تامس پینچن و ترجمه طهورا آیتی که در 228 صفحه و با قیمت 33 هزارتومان در نمایشگاه کتاب عرضه شد. کتاب طنز چرت و پرت اثر ابراهیم رها هم یکی دیگر از چاپ اولی های پروفروش چشمه است. شیفتگی ها اثر خابیر ماریاس و ترجمه مهسا ملک مرزبان هم رمان دیگری از پرفروش های این نشر است که باوجود انتشار در سال 98 تاکنون به چاپ سوم رسیده است. چهار پرفروش دیگر این نشر هم به ادبیات داستانی اختصاص دارد: طریق بسمل شدن اثر محمود دولت آبادی ، عقاید یک دلقک به نویسندگی هاینریش بل و ترجمه محمد اسماعیل زاده ، مجوس اثر جان فاولز و با ترجمه پیمان خاکسار و همچنین مردی به نام اوه به نویسندگی فردریک بکمن و ترجمه حسین تهرانی.
قیمت هشت کتاب پرفروش نشر چشمه، 320 هزارتومان است. علاوه براین تمام این هشت کتاب در حوزه ادبیات است؛ یکی طنز و هفت مورد دیگر هم داستان بلند. البته این علاقه به رمان و داستان در بین پرفروش های دیگر ناشران عمومی هم دیده می شود و به نظر می آید همچنان داستان، بخش جدایی ناپذیر سلیقه ایرانیان در انتخاب کتاب است.
علاقه به تاریخ روشنفکری و اندیشه سیاسی
در نمایشگاهی که امسال شعار خود را دانستن توانستن است انتخاب کرد، بعضی انتشارات فعال در حوزه های اندیشه و علوم انسانی هم از غرفه های پرطرفدار برای مخاطبان و کتاب دوستان ایرانی بود. شیرازه کتاب ما یکی از این انتشارات است که در نمایشگاه امسال هم با آثار تالیفی و ترجمه جدید حضور پیدا کرد و با استقبال مناسبی هم روبه رو شد. براساس گفته های یکی از مسئولان این انتشارات به شهروند پرفروش های این انتشارات در نمایشگاه کتاب امسال، 10 اثر زیر است:
اندیشه اصلاح دین در ایران (دوجلدی)/ سیدمقداد نبوی رضوی
استاد نادان/ ژاک رانسیر/ ترجمه آرام قریب
سیاست های خیابانی/ آصف بیات/ ترجمه سید اسدالله نبوی
نه طبقه، نه متوسط/ مراد ثقفی
چندسالاری/ رابرت دال/ ترجمه ابراهیم اسکافی
خشونت و نظام های اجتماعی/ داگلاس نورث، جان جوزف، ربی واینگاست/ ترجمه بهنام ذوقی
روشنفکران و دولت در ایران/ نگین نبوی/ مترجم: حسن فشارکی
شهروندی چندفرهنگی/ ویل کیملیکا/ ترجمه: ابراهیم اسکافی
هواهای نفسانی و منافع؛ استدلال های سیاسی به طرفداری از سرمایه داری پیش از اوج گیری/ آلبرت هیرشمن/ مترجم: محمد مالجو
تاریخ مکتوم/ سیدمقداد نبوی رضوی
آثار پرفروش در انتشارات شیرازه کتاب ما متنوع است و همین موضوع شاید دسته بندی سلیقه مخاطبان را به امری دشوار تبدیل کند. ابراهیم اسکافی مترجم و ویراستار این انتشارات درباه حوزه کاری این انتشارات به شهروند می گوید: بیشتر در حوزه علوم انسانی و علوم اجتماعی و حوزه ای هم درباره تاریخ معاصر که به صورت تخصصی درباره وقایع مختلف، اسناد و پژوهش منتشر می کند. اما پرفروش های این انتشارات چه اطلاعاتی درباره سلیقه مخاطبان در این حوزه می دهد. اسکافی دراین باره هم می گوید: کتاب های پرفروش امسال چندان ارتباط محتوایی با هم ندارند، ولی شاید وجه مشترک بسیاری از آنها پرداختن به اندیشه سیاسی و تاریخ روشنفکری است، هرچند کتاب استاد نادان یک کتاب کلاسیک در زمینه فلسفه آموزش است، ولی در کل نمی توان درباره این چندروز به جمع بندی دقیق رسید.
فروش کم سابقه بود؛ دست این مردم را باید بوسید
انتشارات نگاه که از سال 1352 با محوریت فرهنگ، هنر و ادبیات فعالیت خود را آغاز کرد، یکی از غرفه های پرطرفدار نمایشگاه امسال بود و علاوه بر کتاب های پیشین، آثار تازه ای را هم در سال جدید و در روزهای نمایشگاه کتاب رونمایی کرد. بابک رئیس دانا یکی از مسئولان این انتشارات، پرفروش های نگاه در روزهای برگزاری نمایشگاه را 8 کتاب زیر عنوان می کند:
رومی (جلال الدین محمد)/ بهمن شکوهی/ چاپ اول
سپید برفی باید بمیرد/ نله نویهوس/ فروغ مهرداد
کابل اکسپرس/ سدریک بانل/ ابوالفضل الله دادی
من یک گربه هستم/ ناتسومه سوسه کی/ ترجمه پرویز همتیان بروجنی
پنه لوپه به جنگ می رود/ اوریانا فالاچی/ ترجمه فرشته اکبرپور
جنایات و مکافات/ فئودور داستایوسکی/ اصغر رستگار
پسرانی از جنس روی/ سوتلانا الکسیویچ/ ترجمه ابوالفضل الله دادی
توتم و تابو/ زیگموند فروید/ محمدعلی خنجی
رئیس دانا در توضیح سلیقه مخاطبان انتشارات نگاه در روزهای برگزاری نمایشگاه کتاب هم به شهروند می گوید: بیشتر داستان و رمان مورد استقبال قرار گرفته است؛ حدود 60درصد آثار مورد استقبال رمان و داستان اند. فروش کتاب های چاپ جدید هم در نمایشگاه بسیار عالی بود. برخلاف اینکه کاغذ امسال خیلی گران شده بود و ما همه فکر می کردیم از لحاظ تعدادی و ریالی افت داشته باشیم ولی جالب این است که استقبال هم از لحاظ تعداد و هم ریالی عجیب خوب بود. پیش بینی البته این بود که با توجه به شرایط اقتصادی و قیمت کتاب، امسال بسیاری از انتشارات با استقبال کمتری نسبت به پارسال روبه رو شوند اما دست کم در انتشارات نگاه شرایط متفاوت از پیش بینی ها بود. رئیس دانا در توضیح این موضوع هم می گوید: واقعا ما هم تعجیب کردیم و باید دست این مردم را بوسید. البته نگاه از بهار پارسال تا بهار امسال، 150 عنوان کتاب جدید منتشر کرد که همین کتاب های تازه خیلی تاثیرگذار بوده و باعث رضایت و خرید مشتریان شده است. من واقعا نمی دانم به چه صورتی باید از این مردم تشکر کرد.
اگر پرفروش ها را بگوییم، حذف شان می کنند
در این بین اما مدیران برخی انتشارات ترجیح می دهند در پایگاه اطلاع رسانی خود و همچنین در گفت و گو با رسانه ها نامی از پرفروش ها نبرند که البته برای این موضوع دلایل متفاوتی هم دارند. مدیر یکی از انتشارات شناخته شده در حوزه عمومی که امسال از نمایش و فروش برخی کتاب های پرمخاطب خود در نمایشگاه محروم بود، در پاسخ به پرسش شهروند درباره پرفروش های امسال می گوید: اگر اجازه دهید من صلاح نمی دانم در این باره حرف بزنم چون هر کتابی پرفروش می شود جلوی آن را می گیرند و ترجیحم این است که امسال چیزی در این باره نگویم. می دانید که امسال چند مورد از کتاب های پرطرفدار ما اجازه حضور در نمایشگاه نداشتند. مدیر این انتشارات می خواهد که نامی از او در این گزارش هم برده نشود.
رسانه ای ها چه می خوانند؟
انتشارات همشهری یکی از غرفه های مورد علاقه رسانه ای ها و دانشجویان علوم ارتباطات و روزنامه نگاری است که امسال هم در نمایشگاه کتاب حضور داشت و با استقبال خوبی هم از سوی این قشر از مخاطبان نمایشگاه روبه رو شد. معاون غرفه این انتشارات درباره آثار پرفروش این انتشارات در نمایشگاه امسال به خبرگزاری مهر گفت: کتاب های نظریه های رسانه ، روش تحقیق کیفی ، تکنولوژی رسانه ای و تبلیغات و اقناع آثار پرفروش تر این انتشارات بود که در مجموعه 18 عنوان کتاب با موضوع ارتباطات و رسانه را در این دوره از نمایشگاه کتاب عرضه کردیم. علی لبافی دراین باره توضیح داد: با توجه به این که بهای آثار انتشارات نسبت به سال گذشته تغییری نداشت و ما کتاب های سال گذشته را ارایه دادیم، فروش خوبی را از نظر تعداد عنوان و ریالی تجربه کردیم. همشهری البته تنها ناشر کتاب های مرتبط به حوزه رسانه و روزنامه نگاری نیست و کتاب های این حوزه در چندین انتشارات دیگر هم با فروش خوبی روبه رو شدند.

آش شله قلم کار سلیقه مخاطبان اپلیکیشن های کتابخوانی
مانند چند سال گذشته امسال هم دو برنامه موبایلی پرطرفدار در حوزه کتاب یعنی اپلیکیشن های فیدیبو و طاقچه در نمایشگاه حضور داشتند و در روزهای برگزاری این نمایشگاه تخفیف هایی را هم برای مخاطبان اینترنتی خود لحاظ کردند. طاقچه هر روز یک کتاب را به صورت رایگان در اختیار مخاطبان خود قرار می داد و فیدیبو هم با تخفیف هایی فراتر از دیگر روزها تلاش کرد که مخاطبان خود را در روزهای برگزاری مهمترین نمایشگاه کتاب ایران راضی نگه دارد. نحوه عملکرد این برنامه ها به این صورت است که پس از عقد قراردادی با ناشرها، تعدادی از کتاب های آنها را برای فروش نسخه اینترنتی در برنامه خود قرار می دهند و مخاطب می تواند با رعایت حق مولف (کپی رایت) و پرداخت هزینه ای کمتر از قیمت کتاب کاغذی، این کتاب ها را بخواند و برای همیشه هم در حساب خود در این برنامه کتاب هایش را داشته باشد. این دو برنامه و برنامه های مشابه کتاب هایی در حوزه های مختلف و از انتشارات متفاوت را عرضه می کنند و به همین دلیل هم در بین پرفروش های آنها، تنوع زیادی دیده می شود. آن طور که یکی از مدیران طاقچه به شهروند می گوید، 10 کتاب پرفروش این برنامه در روزهای برگزاری نمایشگاه کتاب به صورت زیر است:
اثر مرکب/ نشر نواندیش
حرم سرای قذافی/ نشر ثالث
چاره کمرویی، قدرت اراده، دقت/ نشر نگاه
خودت باش دختر/ نشر کوله پشتی
هنر ظریف رهایی از دغدغه ها/ نشر میلکان
درباره معنای زندگی/ نشر پارسه
بیشعوری؛ راهنمای عملی شناخت و درمان خطرناک ترین بیماری تاریخ بشریت/ نشر تیسا
زنان زیرک؛ چرا مردان عاشق زنان زیرک می شوند؟/ نشر دانژه
چشم هایش/ نشر نگاه
هفته ی چهل و چند؛ بیست روایت از مادری در همین روزها/ نشر اطراف
فیدیبو هم در پایگاه اطلاع رسانی خود نام تعدادی از آثار پرفروش را منتشر کرده که به نظر می آید علاقه مخاطبان این برنامه بیشتر به سمت کتاب های موفقیت و خودشناسی بوده است.

سیداحمد موسوی، مدیر انتشارات ترجمان علوم انسانی و مترجم درباره فعالیت غرفه این انتشارات و کتاب های پرفروش آن در سی ودومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران به خبرنگار مهر گفت: معمولاً برگزاری نمایشگاه های کتاب هم با اتفاقات خوشایند و هم با حواشی نامناسب همراه است. سی ودومین نمایشگاه کتاب تهران نیز از این روند برکنار نبود. در این دوره بویژه در اختصاص دادن متراژ غرفه ها به ناشران و چینش آنها مشکلاتی وجود داشت.

وی افزود: نشر ترجمان علوم انسانی می توانست با 70 عنوان کتابی که به نمایشگاه آورده بود غرفه ای 12 متری بگیرد، اما غرفه ای 9 متری را برای ما درنظر گرفتند. ناشرانی هم که در دوره گذشته غرفه های 9 متری داشتند، در این دوره تنها 6 متر به آنها تعلق گرفت. دلیل این کم شدن متراژها نیز، گنجاندن تعداد بیشتری از ناشران در فضای شبستان بود. این مساله بویژه برای نشر ترجمان علوم انسانی مشکل ساز شد.

موسوی ادامه داد: متأسفانه هر سال نهاد برگزار کننده نمایشگاه کتاب تهران قوانین را تغییر می دهد. ما در مدت زمان برگزاری نمایشگاه 32 تعدادی از مترجمان همکارمان را برای حضور در غرفه دعوت کردیم. اصولاً یکی از خوبی های نمایشگاه همین مواجهه مستقیم و بی واسطه پدیدآورندگان کتاب ها با مخاطبان است. این فضا امکان خوبی را به مترجمان می دهد تا با کسانی که در زمینه و موضوع ترجمه منتشر شده شان، صاحب نظر هستند گفت وگو کنند، اما حضور مترجمان همکار ما در نمایشگاه به دلیل کوچک بودن غرفه مان مشکلاتی را برای ما ایجاد کرد.

سرویراستار انتشارات ترجمان علوم انسانی کوچک بودن غرفه این انتشارات را مانع از برگزاری مناسب دیدارهای فرهنگی در نمایشگاه دانست و گفت: ما برنامه هایی برای معرفی بهتر کتاب ها و دیدارهای مترجمان با مخاطبان داشتیم، اما به دلیل کوچکی غرفه میهمان ناچار بود در بیرون غرفه بایستد؛ چرا که اگر درون غرفه حضور پیدا می کرد و با علاقه مندان کتاب خود به گفت وگو می پرداخت، دیگر مخاطبانِ انتشارات ما نمی توانستند وارد غرفه شده و کتاب ها را ببینند و خریداری کنند.

موسوی همچنین لیست کتاب های پرفروش انتشارات ترجمان علوم انسانی در سی ودومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران را به این شرح بیان کرد: فقر احمق می کند نوشته الدار شفیر ، سندهیل مولاینیتن و ترجمه سید امیرحسین میرابوطالبی، مرگ با تشریفات پزشکی؛ آنچه پزشکی درباره مرگ نمی داند نوشتۀ آتول گاواندی و ترجمۀ حامد قدیری، بازداشتگاه صورتی؛ نیروهای پنهانی که طرز فکر، رفتار و احساسات ما را تغییر می دهند نوشتۀ آدام آلتر و ترجمۀ هوشمند دهقان، انقلاب تصور ناپذیر در ایران نوشته چارلز کرزمن و ترجمه محمد ملاعباسی ، فوکو در ایران نوشتۀ بهروز قمری تبریزی و ترجمۀ سارا زمانی، چگونه درباره کتاب هایی که نخوانده ایم حرف بزنیم نوشته پی یر بایار و ترجمه محمد معماریان و مینا مزرعه فراهانی و اعترافات یک کتابخوان معمولی نوشته آنه فدیمن و ترجمه محمد معماریان به ترتیب از کتاب های پرفروش نشر ترجمان علوم انسانی بودند.

کد خبر 4608772

محمد آسیابانی

تلاش برای حل معادله آشفته بازار کاغذ ادامه دارد؛ تلاش هایی که البته هنوز روی کاغذ مانده و قرار است به صورت برخورد با واردکنندگان متخلف و دلالان سودجو اجرایی شود تا بازار این کالای اساسی در ازای آن همه دلار 4200تومانی که صرف آن شد، دوباره روی آرامش ببیند.

به گزارش همشهری، فعلا، نبض بازار کاغذ دست دلالان است و روزگار مصرف کنندگان کاغذ سفید، سیاه شده. ناشران توان چاپ کتاب های در نوبت مانده را ندارند و کتاب هایی که با قیمت جدید کاغذ چاپ می کنند، خریدار ندارد. صنایع چاپ و بسته بندی به درهای بسته خورده و در چالش متعادل سازی درآمد و هزینه مانده اند. مطبوعات و رسانه های مکتوب هم زیر بار هزینه تأمین کاغذ، کمر خم کرده اند و در رویارویی با مافیای کاغذ بی سلاح مانده اند. تاکنون برآیند سیاه شدن قیمت ها در بازار کاغذ، بیکار شدن نیروی کار متمرکز در بنگاه های کاغذ محور و تعطیلی برخی از این بنگاه هاست. اما این ماجرا هنوز با تبدیل شدن به یک بحران تمام عیار فاصله دارد و اگر تدبیری در کار باشد، می تواند ختم به خیر شود.

اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس جمهور از عزم دولت برای برخورد با متخلفان حوزه واردات کاغذ خبر داده و اینکه احتمال تغییر نرخ ارز واردات کاغذ و پرداخت مابه التفاوت نرخ ارز به مصرف کنندگان وجود دارد. محمدتقی خوش بین، عضو هیأت رئیسه انجمن واردکنندگان کاغذ اما، معتقد است راه نجات بازار کاغذ از نابسامانی های فعلی، در گام اول تأمین باقی مانده نیاز بازار از محل واردات آزاد و در گام دوم حذف رانت خواران از چرخه تخصیص ارز کاغذ است. البته مرتضی هاشمی مقدم، یکی از فعالان صنعت چاپ معتقد است: قیمت گذاری کاغذ در بازار متولی ندارد و همین چند سلیقه بودن تعیین قیمت بازار را به چالش کشیده، وگرنه در انبارهای شورآباد به اندازه کافی کاغذ انبار شده و فقط باید ضمن یکسان سازی قیمت، پای دلالان را از بازار برید.

گلایه از کارگروه ساماندهی کاغذ
با بالا گرفتن تنش های ارزی، بلافاصله بازار کاغذ نیز دچار نابسامانی شد و اواسط شهریور 97بود که برای کنترل اوضاع این بازار، کارگروه ساماندهی کاغذ در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تشکیل شد تا با حضور نمایندگانی از وزارت صنعت، مطبوعات، ناشران، واردکنندگان کاغذ و... روند واردات و توزیع کاغذ میان مصرف کنندگان را ساماندهی کند اما مصرف کنندگان عمده کاغذ به خصوص مطبوعات و ناشران معتقدند با ورود این کارگروه به ماجرای کاغذ، نه تنها مشکل کاغذ حل نشده بلکه تأمین کاغذ برای آنها سخت تر نیز شده است. از سوی دیگر گلایه ای که کارگروه ساماندهی بازار کاغذ می شود این است که این کمیته با واردات کاغذ از سوی مصرف کنندگان عمده موافقت نمی کند و باوجود بدعهدی برخی از واردکنندگان کاغذ، همچنان مأموریت تأمین کالای اساسی را به این افراد واگذار می کند؛ در نتیجه تنگنای کاغذ در بازار پابرجا مانده و خصوصاً رسانه ها مجبورند نیاز خود را از دلالان تهیه کنند.

برخورد با متخلفان واردات کاغذ
اگر قرار باشد گرهی از بازار کاغذ باز شود، از نخستین اقداماتی که باید انجام داد برخورد با واردکنندگانی است که ارز دولتی برای واردات کاغذ گرفتند، اما با خلف وعده، کاغذهایی که قرار بود با قیمت دولتی در اختیار مصرف کنندگان قرار بگیرد، سر از انبارهای شورآباد و بازار سیاه درآورد تا سود 400درصدی عاید دلالان کند. دیروز نیز در جریان بازدید معاون اول رئیس جمهور از سی و دومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، برخورد با متخلفان واردات کاغذ یکی از وعده هایی بود که از سوی دولت داده شد. اسحاق جهانگیری با تأکید بر اینکه دولت اصرار دارد مسائل اقتصادی حوزه نشر و کاغذ را به صورت جدی حل کند، گفت: مهم ترین موضوعی که پارسال و امسال موردتوجه مصرف کنندگان کاغذ بوده و رهبر معظم انقلاب نیز در بازدید خود از نمایشگاه کتاب به آن اشاره کردند، مسئله کاغذ است که دولت نیز در سیاست های خود تخصیص ارز ترجیحی به واردات آن را در دستور کار قرار داد. اما برخی از کسانی که این ارزها را گرفتند، کاغذ وارداتی را که در شبکه مورد تأیید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده، توزیع نکردند.

به گفته جهانگیری، این افراد حتما مرتکب تخلف شده اند که این موضوع تا آخر پیگیری و با آنها برخورد خواهد شد. معاون اول رئیس جمهور اعلام کرد: باوجود محدودیت های سال گذشته و با وجود افزایش این محدودیت ها در سال جاری، تأمین ارز موردنیاز کاغذ جزو سیاست های دولت است ضمن اینکه وزارت صنعت باید برای حل مشکلات واحدهای تولید کاغذ داخل که عمدتا غیردولتی هستند، وقت بگذارد و بخش خصوصی نیز مدیران مناسبی برای این کارخانه ها منصوب کند تا در کنار تأمین ارز موردنیاز واردات کاغذ، تولید داخلی نیز با حداکثر توان انجام شود.

تخصیص ارز کاغذ در دوراهی
جهانگیری در بخش دیگری از اظهارات خود، به احتمال تغییر سیاست دولت در حوزه تخصیص ارز ترجیحی اشاره کرد و افزود: یکی از تصمیمات کلانی که اتخاذ شده به کالاهایی مربوط می شود که بخش عمده آن در داخل تولید می شود. به گونه ای که تأمین ارز برای واردات مابقی آن از حالت دلار 4200تومانی به ارز نیمایی تغییر کند و در مقابل مابه التفاوت قیمت ارز دولتی و نیمایی به استفاده کننده های این کالاها پرداخت شود. البته جهانگیری تأکید کرد: اجرای این تصمیم نیازمند این است که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برنامه مشخصی تدوین کند. ضمن اینکه در یکی، دو هفته آینده جلسه ای با حضور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و نمایندگان مطبوعات و ناشران برگزار خواهد شد و پس از ارائه پیشنهاد روشن وزارت ارشاد یا به فرمول ارز نیمایی و پرداخت مابه التفاوت عمل خواهیم کرد که هزینه مازاد بر هزینه های فعلی برای تأمین کاغذ تحمیل نشود و یا همان نرخ ارز سال گذشته را برای تأمین کاغذ اختصاص خواهیم داد.

چرا کاغذ دوباره گران شد؟
یکی از عواملی که از نظر فعالان بازار کاغذ به نابسامانی قیمت ها در این بازار دامن زده، ضعف نظارت دولت است که اتفاقا معاون اول رئیس جمهور نیز در حاشیه بازدید از نمایشگاه کتاب تهران به آن اشاره کرد. جهانگیری در پاسخ به سؤالی درخصوص برنامه دولت برای نظارت بر نحوه توزیع کاغذ، گفت: نظارت دولت بر نحوه توزیع کاغذ در همین حد است که امروز وجود دارد. چراکه بزرگ کردن دولت و ایجاد سازمان های نظارتی و اجرایی گسترده به راحتی ممکن نیست. به گزارش همشهری، اذعان به اینکه دولت توان نظارتی بیشتری در بازار کاغذ ندارد در حالی است که دلالان، نرخ لحظه ای ارز را مبنای قیمت گذاری کاغذ در بازار سیاه قرار داده اند؛ آن هم کاغذهایی که عمدتا در ماه های گذشته و با دلار 4200تومانی وارد کشور شده است.

حل مشکل کاغذ با واردات غیردولتی کاغذ
در این میان محمدرضا کلامی، مدیرکل دفتر تنظیم بازار وزارت صنعت، تک نرخی نبودن ارز را یکی از فاکتورهای گرانی اخیر کاغذ دانسته است. در مقابل محمدتقی خوش بین، عضو هیأت مدیره انجمن واردکنندگان کاغذ به همشهری، می گوید: اگر دولت در کنار تخصیص ارز ترجیحی به واردات کاغذ، نظارت خود بر کاغذهای وارداتی از این طریق را تقویت کند و اجازه بدهد فعالان حوزه کاغذ نسبت به واردات انواع کاغذ با دلار نیمایی و حتی آزاد اقدام کنند، وضعیت بازار بهتر خواهد شد چراکه در این صورت لااقل بازار به واسطه کمبود کالا دچار جهش قیمتی نمی شود. خوش بین با اشاره به اینکه فعلا قیمت انواع کاغذ در بازار آزاد از قیمت واردات با ارز آزاد نیز بالاتر است، تأکید کرد: دونرخی بودن قیمت یک کالا مفسده آور است. اما رها کردن بازاری که از کمبود کالا رنج می برد تبعات بدتری دارد و به افزایش شدید قیمت ها دامن می زند. به عقیده خوش بین، نوسان قیمت در بازار کاغذ فقط اثرات اقتصادی ندارد و از مسیر ضربه ای که به حوزه نشر و مطبوعات وارد می کند، تبعات اجتماعی قابل توجهی به دنبال دارد. او راه حل اساسی برای رفع مشکلات بازار کاغذ را در حذف سوءاستفاده گران از چرخه تأمین و توزیع کاغذ و تقویت نظارت دولت در حوزه واردات، توزیع و مصرف کاغذ می داند.

در پی اعلام رسمی بودجه های سینمایی در سال پیش رو، مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی در پی پیگیری ایسنا مبنی بر بودجه های اعلام شده برای این بنیاد و بازگشت جشنواره های فیلم فجر به این بنیاد نوشتاری را اختصاصاً در اختیار ایسنا گذاشت که در آن آمده است: همه ساله موسسات سینمایی با سازمان سینمایی تفاهم نامه ای امضاء می کنند، که به تازگی مفاد آن برای نخستین بار به صورت شفاف توسط سازمان سینمایی در آغاز سال منتشر شد.
بر اساس مفاد تفاهم نامه فی مابین سازمان سینمایی و بنیاد، مشخص است که در سال 1398 بنیاد سینمایی فارابی چه رویکردها و ماموریت هایی را دنبال و اجرا می کند.

یکی از آن بندها، پشتیبانی از جشنواره های فیلم فجر و فیلم کودک و نوجوان است، سیاستگذاری و اجرای جشنواره ها زیر نظر سازمان سینمایی انجام می شود و پشتیبانی از جشنواره های فجر و کودک به صورت متمرکز در بنیاد سینمایی فارابی انجام می شود. البته مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی در شورای سیاستگذاری این جشنواره ها عضویت و همکاری دارد.

مدیر عامل بنیاد سینمایی فارابی در بخش دیگری از این نوشتارش آورده است: طبق برنامه ریزی انجام شده طی چهار سال گذشته بنیاد سینمایی فارابی با انحلال یک معاونت (معاونت پشتیبانی تولید) و برون سپاری خدمات و فعالیت های حوزه تجهیزات سینمایی به پروژه های تولیدی، از تصدی گری فاصله گرفت و در حوزه نیروی انسانی چابک سازی و ارتقای دانش همکاران را در دستور کار قرار داد به طوری که در چهارسال اخیر با برنامه ریزی انجام شده نزدیک به هفتاد نفر از کارکنان این بنیاد، بازخرید و یا بازنشسته شده اند و تجهیزات فنی این بنیاد با هدف کاهش تصدی گری تعیین تکلیف شد.

علیرضا تابش در بخش پایانی با اشاره به بودجه ی اعلام شده، نوشت: نسبت هزینه های پشتیبانی بنیاد به اعتبارات حمایت از سینما، در سال 97 نسبت سی به هفتاد بود و تلاش خواهیم کرد تا این نسبت (هزینه های پشتیبانی) در سال 98 همچنان کاهش داشته باشد.
طرح جامع سینمای ایران به عنوان یک سند، چشم انداز 10 ساله صنعت سینما را ترسیم می کند و دارای 10 راهبرد اساسی است. یکی از این راهبردهای مهم در این چشم انداز نهضت تولید محتوا و توجه ویژه به بازارهای داخلی و بین المللی سینما است، لذا در سال جاری و در ادامه روندهای گذشته؛ تقویت و توانمندسازی بخش خصوصیِ خلاق در حوزه تولید و بازار، رویکرد جدی بنیاد سینمایی فارابی است و بنیاد با حمایت از تاسیس مرکز نوآوری و شتابدهی سینمای ایران تمام تلاش خود را به عنوان حلقه واسط بخش خصوصی و دولت جهت گسترش نهضت تولید محتوا و تسهیل و آماده سازی زیست بوم کسب و کارهای نوین در سینما انجام خواهد داد.
- طبق برآوردها اندازه فعلی بازار سینمای ایران در بهترین حالت 25 درصد است و با پیوند سینما با صنایع مجاور و همین طور شتاب دهی پروژه های سینمایی، بی تردید این سهم افزایش قابل توجهی خواهد یافت.

به گزارش ایسنا، بنیاد سینمایی فارابی 60 میلیارد و 246 میلیون تومان و در بخش هزینه پشتیبانی 8 میلیارد و 500 میلیون تومان در سال 98 بودجه گرفته است.

انتهای پیام

مرتضی شایسته با تاکید بر اینکه شفاف سازی در حوزه اداری سینما کار مثبت و بسیار خوبی است به ایسنا گفت: شفاف سازی رسانه ای در حوزه دولتی به طور جدی در سینمای ایران غایب بود و اهتمام وزیر ارشاد و رییس سازمان سینمایی در انجام این امر جای تقدیر فراوان دارد.

تهیه کننده فیلم روز واقعه بیان کرد: روشن شدن و شفافیت همراه با جلوگیری از رانت خواری و سو استفاده ها می تواند خیلی از کارها را پیش ببرد و به سینماگران کمک کند، همانطور که شفاف سازی های اخیر به تولید کنندگان سینما کمک بسیار کرده است و امیدواریم که اهالی سینما از موهبت این شفافسازی ها بهره مند شوند.

وی ادامه داد: در گذشته بسیاری از افراد و موسسات غیر سینمایی از مواهب کمک های دولتی بهرمند شده اند و امیدواریم این قضیه شفاف سازی در جهت هدایت حمایت های سازمان به سینماگران حرفه ای باشد.

این تهیه کننده سینما با خرسندی از اعلام جزئیات بودجه سازمان سینمایی در سال 1398 ابراز امیدواری کرد تا همه بخشهای فرهنگی و خصوصاً زیر مجموعه های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به همین شکل روشن و شفاف عمل کنند چرا که این روشنی جلوی بسیاری از ابهامات و شایعات محفلی و مجازی را گرفته و خنثی خواهد کرد.

مدیر هدایت فیلم در ادامه گفت: شفاف سازی، مدیران فعال و درستکار می خواهد و در غیر اینصورت به اصل هدف شفاف سازی خدشه وارد خواهد شد؛ با مدیران صادق و کاربلد این شفاف سازی ها می تواند خود را به خوبی در روند پیشبرد اهداف کلان فرهنگ در حوزه سینما نشان دهد.

شایسته در پایان گفت: از آنجایی که شفاف سازی به تنهایی نمی تواند تاثیر گذار باشد، توصیه ام این است که در ادامه این کار خوبی که انجام شده باید با برنامه ریزی دقیق و هدف گذاری درست و استفاده از مدیران و کارشناسان کاربلد و مناسب، در جهت پیشبرد و تعالی سینمای ایران گام برداشت.

به گزارش ایسنا، بودجه ی سال 98 سینما به تازگی با ریز هزینه های درنظر گرفته شده، منتشر شد.

انتهای پیام

به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از بیرجند ، زمزم ، معاون امور سینمایی و هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: در ایام ماه مبارک رمضان بلیط سینما های استان در سانس های اکران شده قبل از افطار و تا 8 شب نیمه بهاست.

وی افزود: با هماهنگی صورت گرفته با نیروی انتظامی، دو سانس دیگر از ساعت 21 تا 23 و 23 تا 1 بامداد در سینما های مرکز استان درایام ماه مبارک رمضان اکران خواهد شد که بلیط این سانس ها بدون تخفیف و تمام بها می باشد.

زمزم گفت: سانس های بعد از افطار فقط برای سینما های بیرجند در نظر گرفته شده است.

انتهای پیام/ک

بلیط سینما های استان تا 8 شب نیمه بهاست

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین ، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس درباره اعلام بودجه سازمان سینمایی در سال 98 گفت: اطلاع رسانی درباره بودجه سازمان سینمایی و زیرمجموعه های آن حرکت بسیار مثبتی است و سازمان سینمایی درواقع به وعده ای که داده بود عمل کرد. این روند در جهت شفاف سازی که طی ماه های اخیر پیش گرفته و بر روی آن تاکید شده است، بسیار تاثیرگذار خواهد بود.

طیبه سیاوشی ادامه داد: در ماه های گذشته مخصوصا در جشنواره جهانی فیلم فجر در مورد اسپانسرها بحث های زیادی شد که مخالفان و موافقان زیادی به همراه داشت و آقای حسین انتظامی اعلام کردند که ظرف مدت 45 روز باید هزینه های ریز جشنواره اعلام شود. همه این شفاف سازی ها به سوالات پیش آمده درباره ورود پول های مشکوک به سینما و اسپانسرها را پاسخ می دهد.

وی با بیان اینکه گزارش عملکرد هر دستگاهی مهم است، یادآور شد: در مجموع اعلام بودجه هر ساله کار درستی است زیرا گزارش ها ارزیابی می شوند اما این را هم باید درنظر داشته باشیم که برخی زیرمجموعه ها به خاطر کم بودن بودجه شان یک راه فراری پیدا می کنند و باید دید درباره آنها چه تصمیمی گرفته می شود.

سیاوشی ادامه داد: قدم اول درباره شفاف سازی بودجه را سازمان سینمایی برداشت و قدم بعدی، بررسی گزارش های آنها است.

5757

کد خبر 1256787

آرش فهیم
وقتی به جریان شناسی فیلم های مبتذل و حامیان آنها می پردازیم، آشکار است که برخلاف گذشته، دیگر با یک صف ساده متشکل از چند فیلم یا فیلمساز تجارت پیشه مواجه نیستیم، بلکه با یک جریان چند لایه رسانه ای-سیاسی-اقتصادی رو به رو هستیم.
ضلعی از این تشکیلات، شامل سرمایه دارهاست. گروهی که این روزها با کلیدواژه صاحبان پول های مشکوک در سینما مطرح هستند برخی از آنها، پردیس های عریض و طویلی با پسوند مال هم ساخته اند. به طور مثال، آقازاده مدیر یکی از این پردیس ها، کارگردان یکی از فیلم های روی پرده است.
گروه های به اصطلاح صنفی فعال در اکران نیز دستشان با این نوکیسه ها در یک کاسه است. هر دو به نفع دیگری، به فیلم های مستهجن ضریب می دهند. اتفاقا سرمایه گذار فیلم رحمان 1400 نیز خودش یکی از افراد صاحب نفوذ در حوزه اکران است. جالب است؛ وقتی فیلم او را از پرده پایین آوردند، باز هم یکی از آثاری که با شراکت او تولید شده بود را جایگزین کردند تا مشخص شود، همه چیز دست همین جریان بساز-بفروش ضد فرهنگ است.
اما نوکیسه های سینما، پشتیبان رسانه ای و سیاسی هم دارند. دولت و دستگاه اجرایی کشور، از خودشان است. دلقک های سیاسی و مدیران ناتوان، این روزها منافذ را برای نفوذ آنها باز گذاشته اند.
اما حمایت مافیای رسانه ای و سینمانویس های به ظاهر روشنفکر اما در باطن زرد نیز از فیلم های مستهجن، کاملا آشکار شده است. انواع شبکه های ماهواره ای از بی بی سی و صدای آمریکا گرفته تا شبکه های وقیح لس آنجلسی و فلان روزنامه وابسته به سرمایه دارهای دولتی، همه و همه پشت این فیلم ها درآمده اند و از آنها حمایت می کنند. حتی به اصطلاح منتقدانی که توسط برنامه های سینمایی صداوسیما باد شده اند نیز پشتیبان همین جریان شده اند. هدفشان نیز کاملا روشن است؛ سقوط فرهنگی مردم ایران، یعنی صعود سیاسی آنها. اوضاع به گونه ای شده که توقیف و از پرده پایین آمدن یک فیلم ضدخانواده، داد شارلاتان های ضدفرهنگ اما متظاهر به حمایت از سینما را درمی آورد. منتقدی که تا چند روز قبل، ادعای روشنفکری اش گوش فلک را کر می کرد، به خاطر توقف اکران رحمان 1400 عزا گرفته است!
این وضعیت، درون صنف فیلمسازان هم دیده می شود. تا پیش از این تصور می شد که برخی از فیلمسازها چون توانایی جذب مخاطب از راه درست و هنرمندانه را ندارند،با دستمایه قرار دادن شوخی ها و مسائل جنسی و غیراخلاقی، سعی در جلب مشتری و بالاتر بردن فروش خود را دارند. اما طی سال های اخیر، سینماگرانی به ساخت سخیف ترین فیلم ها رو آورده اند که از قضا، خود از مدعیان روشنفکری بوده اند. کافی است تا به اسامی کارگردان های فیلم های به اصطلاح کمدی که این روزها روی پرده هستند نگاهی انداخته شود. اغلب فیلمسازهایی که امروز به تولید کم مایه ترین آثار می پردازند، افرادی هستند که معمولا دیدگاه های سیاسی و اجتماعی شبه اپوزیسیون داشته اند، به جریان سیاسی خاصی نزدیک هستند و در فیلم های قبلی خود نیز نگاهی انتقادی از جامعه امروز ایران و نظام حاکم بر کشور را مطرح کرده بودند. حال چه شده است که این فیلمسازهای مدعی روشنفکری و ساخت آثار سیاسی و اجتماعی با نگاه انتقادی، در این وانفسا رو به ساخت آثاری آورده اند که هم از نظر ساختاری و هنری به شدت ضعیف هستند و هم از نظر محتوایی، رکورد ابتذال و لودگی را شکسته اند؟ به طوری که در آثارشان به شکل بی پروایی به بیان شوخی های جنسی می پردازند! به عنوان مثال، کارگردانی که آثار قبلی اش در حوزه فمنیستی و اجتماعی بود، اخیرا فیلمی ساخته پر از هجویات و بدون ساختار سینمایی! همچنین کارگردان دیگری که فیلم قبلی اش یک أثر سیاسی و پر از کنایه به نظام بود، اخیرا فیلمی را روی پرده برده که از ابتدا تا انتهای آن را شوخی های جنسی در بر گرفته است!
جریان ترویج ابتذال از سوی اپوزیسیون فقط به سینما و سریال های شبکه نمایش خانگی محدود نمی شود. کافی است نگاهی به بازار کتاب و به ویژه کتاب های ادبی هم بیندازیم. ناشرانی که معمولا کتاب هایی با مواضع سیاسی هم جهت با منافع غرب را منتشر می کردند، این روزها بیش از آثار سیاسی، کتاب هایی با دورنمایه ضداخلاقی چاپ می کنند. طی سال های اخیر، موج گسترده ای از انتشار کتاب های شعر به وجود آمده که نه تنها ردی از شعر به معنای واقعی در آنها دیده نمی شود بلکه مملو از عبارات و کنایه های شرم آور هستند. وضعیت در حوزه ادبیات داستانی فجیع تر است. به گونه ای که در برخی از کتاب های داستان و رمان، مسائل جنسی و ضداخلاقی به صراحت مطرح می شود. به طور طبیعی، ناشران و نویسندگانی که چنین کتاب هایی را روانه بازار می کنند، اهداف سیاسی و ایدئولوژیک خاصی دارند. استراتژی آنها این است که با تضعیف روحیات اخلاقی در مردم، نفوذ و سیطره بیشتری بر جامعه بیابند. چون معادله رایج در همه جوامع این است که زوال ارزش های اخلاقی، مساوی با گرایش بیشتر جامعه به جریان های غربگراست.
وقتی این وضعیت واضح تر به نظر می رسد که می بینیم، در عرصه تئاتر که فضایی به ظاهر روشنفکرانه تر دارد و حضور هنرمندان اپوزیسیون در این بخش بیشتر است، طرح ماجراهای جنسی نیز پررنگ تر است. به گونه ای که هر روز شاهد روی صحنه آمدن نمایش هایی پر از الفاظ رکیک، پوشش نامناسب بازیگرها و ماجراهای غیراخلاقی هستیم.
بنابراین، آنچه تحت عنوان ابتذال و هجمه آثار سخیف در عرصه ادبی و هنری ایران برجسته شده، یک استراتژی فرهنگی برای پیشبرد پروژه ای سیاسی در جهت هر چه لیبرال تر کردن فرهنگ و مناسبات اجتماعی کشور است. به همین دلیل هم برخلاف گذشته، نام هنرمندان و نویسندگان اپوزیسیون و شبه روشنفکر در این زمینه بیشتر به چشم می خورد.

حسن مصطفوی تولید کننده و تهیه کننده سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری برنا درمورد تاثیر وضعیت اقتصادی کنونی بر تولید آثار سینمایی و تلویزیونی گفت: طبیعی است وضعیت اقتصادی که اکنون در جامعه وجود دارد و مردم به شدت تحت فشار هستند، بر تولید آثار سینمایی و تلویزیونی هم تاثیر بسزایی گذاشته است.

وی ادامه داد: اجاره تجهیزات، لوکیشن، دستمزد بازیگران، هزینه سنگین تدارکات و... باعث شده خواه یا ناخواه هزینه تولید فیلم و سریال بالا رود. برای مثال اوایل اینطور بود ما به عنوان تولیدکننده یک سری تسهیلات را می گرفتیم اما الان جوری شده که همه پولشان را جلو جلو می خواهند. مثلا کسانی که لوکیشن دارند چون وضعیت اقتصادی بی ثبات است و هر روز که می گذرد ارزش ریالی پول پایین می آید، پولشان را پیش پیش می خواهند. تمام این عوامل تاثیر بسیار بدی در ساخت فیلم و سریال گذاشته است.

مصطفوی با اشاره به اینکه افزایش هزینه ها باعث فشرده شدن کارها شده است افزود: یادم است سر سریال شهرزاد غذا پرسی 10 هزار تومان می گرفتیم اما الان همان غذا را 15 هزار تومان می گیریم. یا مثلا دوربین را ماهی 30 میلیون تومان اجاره می کردیم که الان 40 تا 70 میلیون تومان شده است. تمام این هزینه ها ساخت فیلم و سریال را طاقت فرسا کرده و به کسانی که تولید کننده و تهیه کننده هستند آسیب جدی وارد می کند. یکی از تاثیرات مخربی که گذاشته این است برای اینکه کار طولانی تر نشود و هزینه بالا نرود تایم شوتینگ را کم میکنیم. این مسئله خیلی اوقات باعث پایین آمدن کیفیت کار می شود اما چاره ای نداریم.

این تولید کننده ساخت سریال های نمایش خانگی را سراسر ضرر دانست و بیان داشت: من سریال های شهرزاد، ممنوعه، هیولا، گلشیفته و... را در حوزه نمایش خانگی کار کردم. معتقد هستم کسانی که نمایش خانگی تهیه می کنند عمدتا متحمل ضرر می شوند. هر چقدر جلوتر می رویم ساخت سریال های نمایش خانگی به شدت سخت پیش می رود. به دلیل اینکه تهیه کننده با هزینه بالا سریال را می سازد اما اکثر مردم از طریق دانلود غیرقانونی آن را تماشا می کنند. این عاملی است که باعث شده میزان تولیدات پایین بیاید.

حسن مصطفوی با اشاره به وضعیت تلویزیون در این شرایط افزود: من اخیرا سریال نون خ را برای تلویزیون کار کردم. در این کار من و آقای فرجی مجبور شدیم از جیب خودمان دستمزدها را بپردازیم تا اینکه تلویزیون به ما بدهد. در این شرایط فعلی یا خود تهیه کنندگان و تولیدکنندگان باید از جیبشان بپردازند یا اینکه به بازیگر و عوامل بدهکار شوند تا زمانی که تلویزیون پول آنها را بدهد.

سرپرست گویندگان سریال تلویزیونی مختارنامه در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: در شرایطی که بودجه های هنگفت در جاهایی صرف می شوند که ارتباطات زیادی در آن وجود دارد، رقم ناچیز یک میلیارد تومان برای جمعیت عظیم خانه سینما چیست و به چه دردی می خورد؟ من اصلاً نمی دانم در این شرایط بحرانی معیشتی چرا باید این رقم ناچیز به سینماگران اختصاص یابد؟

وی ادامه داد: با توجه به اینکه هریک از اعضای خانه سینما خانواده دارند و افرادی تحت پوشش شان هستند یک جمعیت حدود 10 هزار نفری زیرمجموعه خانه سینما هستند و نباید اینطور با اعطای رقم های ناچیز عزت آن ها را زیر سوأل برد.

آشتیانی پور با بیان اینکه پول های اصلی را سلبریتی هایی که حضور در محافل خاص دارند می خورند و می برند اظهار داشت: این افراد در قالب پروژه های مختلف و یا مناسباتی که بعضی از آن ها هرگز منعکس نمی شود زندگی شان از این رو به آن رو می شود. متأسفانه بدنه سینما و افرادی که هویت فرهنگی دارند آنچنان که شایسته است دیده نمی شوند.

کارگردان فیلم سینمایی شعله های خشم خاطرنشان کرد: متأسفانه همیشه ما شاهد این بودیم که پول هایی به خانه سینما آمده اما کسی خبردار نشده که این پول ها در کجا مصرف شده البته بعضی مواقع جاهایی خرج شده که به راستی مستحق آن بوده اند و این اتفاق را بنده از نزدیک هم شاهد بوده ام و به صورت خصوصی می توانم برخی از مصادیق آن را عنوان کنم، اما مسأله اینجا است که این ماجرا از اصل و بنیان توهین آمیز است چرا که در زمانه ای که معیشت و هویت سینماگران در خطر جدی است نباید به هنرمندان صدقه سری داده شود.

این سینماگر تأکید کرد: بنده معتقدم ارشاد با این کار سینماگران را تحقیر کرده؛ اصولاً پررنگ کردن این رقم ناچیز خاصیت هنرمندان را مضمحل می کند و در راستای سیاست هایی است که برخی نمی خواهند اجماعی در میان سینماگران صورت گیرد. من نمی دانم سرچشمه این ماجرا چیست و مقاومت هیأت مدیره در خصوص عدم شفاف سازی چه دلیلی دارد؟ قطعاً اگر داستانی پشت این ماجرا نباشد هیأت مدیره به راحتی می توانند در این مورد شفاف سازی کنند.

وی افزود: در هر صورت ما نباید از یاد ببریم که سینمای ایران امروز دچار ابتذال شده است؛ ما دچار استحاله نیروی انسانی در سینما شده ایم که بنده معتقدم این اتفاق آگاهانه و از طریق اعمال سیاست کسانی که دوست هنر و هنرمند نیستند رخ داده؛ ما امروزه باید پیگیر مطالبات جدی و برحق هنرمندان باشیم و نباید به خاطر مسائل کوچک بیش از پیش بدنه سینما را دچار شکاف کنیم.

به گزارش سینماپرس طی سال های اخیر همواره شاهد افول و نزول جدی مطالعه و کتاب خوانی در سطح کشور بوده ایم و آنقدر بی توجهی به این حوزه بسیار بوده که دیگر قشر فرهیخته و هنرمند کشور نیز هیچ رغبتی برای مطالعه و کتاب خوانی و علم آموزی و تحقیق و پژوهش از خود نشان ندادند و همین امر باعث افت کیفی و عمقی اغلب آثار سینمایی و تلویزیونی ما و همینطور نزول سطح سلیقه مردم شده است.

بسیاری از کارشناسان فرهنگی بال و پر دادن به فضای مجازی را یکی از دلایل مهم دور شدن مردم از مطالعه می دانند و تأکید دارند که کم کاری مدیران فرهنگی کشور باعث شده تا دیگر رغبتی برای آگاهی بخشی و مطالعه حتی در بین هنرمندان وجود نداشته باشد. ذائقه مردم روز به روز در حال تنزل است و متولیان فرهنگی دست روی دست گذاشته و نظاره گر این اوضاع اسفناک هستند.

این در حالی است که قطعاً می توان با به کارگیری سیاست های تشویقی عامه مردم و همینطور هنرمندان را علاقه مند به مطالعه و کتاب خوانی کرد. در این رابطه 7 تن از سینماگران و کارشناسان فرهنگی کشور خانم ها و آقایان: چیستا یثربی، احترام برومند، ستاره اسکندری، راضیه تجار، مریم پوریامین، طهماسب صلح جو و عباس کریمی با ما گفتگو کردند که ماحصل آن برای اطلاع بیشتر مخاطبان گرامی در ذیل نقل شده است.

جایگاه مطالعه و کتاب خوانی در حوزه تولید آثار تصویری/1 یثربی: برخی فیلمسازان و سینماگران فاقد مطالعه هستند و به همین علت سینمای ایران سرشار از آثار نازل شده است/ منتظر یک رنسانس در حوزه فرهنگ هستم

چیستا یثربی مدرس دانشگاه، منتقد و فیلمنامه نویس سینما و کارگردان و نمایشنامه نویس تئاتر در آستانه برگزاری سی و دومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران در رابطه با ضرورت مطالعه و کتاب خوانی در حوزه تولید آثار تصویری گفت: اکثریت فیلمسازان و سینماگران فاقد هرگونه مطالعه هستند و به همین علت سینمای ایران سرشار از آثار نازل شده است؛ ما باید بدانیم و آگاه باشیم هنرمندی که کتاب نخواند هیچ چیز از جهان نمی داند و هنرش قابل تأمل و ماندگار نیست. ما با هنرمندانی در کشورمان روبرو هستیم که هیچ الگوی درستی برای خود در نظر نگرفته اند و متأسفانه الگوی شان خودشان و یا امثال خودشان هستند!؛ وضعیت در حوزه مطالعه آنقدر وخیم شده که حتی دیگر برخی افراد کتاب را به عنوان هدیه هم قبول نمی کنند و از پذیرفتن آن امتناع می کنند. این اتفاق برای خود بنده بارها افتاده و زمانی که خواستم کتابی را به فردی هدیه بدهم با این جمله مواجه شده ام که ما جای کتاب نداریم و یا وقت مطالعه نداریم ! جالب است بدانید بخشی از این افراد هنرمندانی هستند که امروزه مشغول کار و فعالیتند!

جایگاه مطالعه و کتاب خوانی در حوزه تولید آثار تصویری/2 برومند: فقدان مطالعه کافی در میان هنرمندان باعث اظهارنظرها و موضع گیری های سطحی می شود/ فضای مجازی جذابیت کتاب خوانی را از بین برده است

احترام برومند مجری و بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون نیز در رابطه با ضرورت مطالعه و کتاب خوانی در حوزه تولید آثار تصویری گفت: برخی اوقات فقدان مطالعه کافی در میان هنرمندان باعث اظهارنظرها و موضع گیری های سطحی از سوی آن ها می شود و این اتفاق بسیار بد و ناراحت کننده است. طبیعی است که یک هنرمند اگر باسوداد و کتاب خوان باشد بهتر از دیگران می تواند اظهار نظر و عقیده کند اما متأسفانه ما در برخی اوقات شاهد آن هستیم که در اظهارنظرهای هنرمندان سطحی نگری صرف وجود دارد و گاهی در صحبت برخی افراد آنقدر قضاوت های سطحی و بدون پشتوانه ای دیده می شود که کاملاً روشن است طرف در هیچ زمینه ای مطالعه ندارند و فقط یک مدعی است! هنرمندان باید بدانند که صرفاً به واسطه دیدن چند برنامه تلویزیونی و یا چرخیدن در فضای مجازی نمی توانند در همه زمینه ها به دانش برسند و باید سعی کنند تا اظهارنظرهای شان را کنار بگذارند و بیشتر مطالعه کنند. بهتر است افراد تا زمانی که راجع به هر مسأله ای به دانش و آگاهی کامل نرسیده اند راجع به آن اظهارنظر نکنند.

جایگاه مطالعه و کتاب خوانی در حوزه تولید آثار تصویری/3 اسکندری: سیاست گذاران فرهنگی مردم را به سمت عاری شدن از تفکر سوق داده اند/ فیلم های سینمایی بسیار سخیف و بی هویت شده اند

ستاره اسکندری بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر همزمان با برگزاری سی و دومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران در رابطه با ضرورت مطالعه و کتاب خوانی در حوزه تولید آثار تصویری گفت: سیاست گذاران فرهنگی مردم را به سمت عاری شدن از تفکر سوق داده اند، این اتفاق از زمانی رخ داد که سیاست گذاران تصمیم گرفتند بازار و اقتصاد را بر اندیشه مسلط کنند که در کار خود موفق شدند و از عرصه فرهنگ جز ویران سرایی جا نگذاشتند. برنامه های رسانه ملی باعث شرمساری و فیلم های سینمایی نیز بسیار سخیف و بی هویت شده اند؛ در تئاتر و سینما ما با آثاری مواجه هستیم که بسیار سخیف و کم مایه هستند. این اتفاق در کشوری که سبقه طولانی در ادبیات و فرهنگ دارد مایه شرمساری است. بنده تأکید می کنم تا زمانی که مبنای همه چیز در کشور ما مبتنی بر اقتصاد مطلق باشد وضعیت به همین صورت خواهد بود.

جایگاه مطالعه و کتاب خوانی در حوزه تولید آثار تصویری/4 تجار: یکی از دلایل افت آثار سینمایی و تلویزیونی فقدان مطالعه در میان دست اندرکاران شان است

راضیه تجار نویسنده مطرح و مدرس خانه داستان فرهنگسرای انقلاب نیز در این باره گفت: هنرمندان برای تکامل خود و آثار هنری که تولید می کنند نیاز به مطالعه در همه زمینه ها دارند، در غیر این صورت هنر آن ها ناقص و عقیم می ماند و مردم هیچ استقبالی از آثار آن ها به عمل نخواهند آورد. واضح و مبرهن است که مطالعه یکی از پایه های رشد هنرمند است؛ یک هنرمند تا ورودی مناسب نداشته باشد نمی تواند خروجی قابل قبولی از خود ارائه کند. هنرمند باید با مطالعه میزان دانش و ذوق خود را پرورش دهد تا دچار رخوت و سکون نشود. یک هنرمند باید دانش خود را در زمینه های مختلف عمق ببخشد و هرگز دچار ایستایی نشود، همه این ها با مطالعه امکان پذیر است و اگر هنرمندی مطالعه نکند نمی تواند به این مهم دست یابد.

جایگاه مطالعه و کتاب خوانی در حوزه تولید آثار تصویری/5 پوریامین: فقدان مطالعه، تحقیق و پژوهش منجر به تولید آثار سطحی و پر ایراد می شود/ تولید آثار نازل چه نفعی برای سینمای کشور دارد؟

مریم پوریامین کارشناس سینما و عضو سابق شورای پروانه نمایش سینمای خانگی همزمان با برگزاری سی و دومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران در رابطه با ضرورت مطالعه و کتاب خوانی در حوزه تولید آثار تصویری گفت: فیلمنامه نویسان و فیلمسازان نیازمند مطالعه جدی در تمامی زمینه ها هستند؛ مطالعه، تحقیق و پژوهش دریچه ای است که انسان را به سمت تعالی پیش می برد و انسان معاصر بیش از هر زمان دیگری نیاز به تحقیق و جستجو دارد، باید با تغییرات زمان خود آشنا باشد و از تمام تحولات زمانه خودش آگاهی و اطلاع کافی داشته باشد. مطالعه آثار سینمایی و کتاب و فنون فیلمنامه نویسی و ادبیات داستانی کمک می کند اثری درخور برای مخاطب تولید شود. اثری ماندگار که نفعی برای جامعه و کشور به همراه داشته باشد. من نمی دانم تولید این همه آثار ضعیف و نازل چه نفعی برای سینمای کشور و حوزه فرهنگ و هنر در پی دارد که مرتباً شاهد تولیدشان هستیم؟

جایگاه مطالعه و کتاب خوانی در حوزه تولید آثار تصویری/7 صلح جو: مطالعه و کسب دانش در کیفیت آثار هنری نقش بسزایی دارد اما هرکه کتاب بخواند هنرمند خوبی نمی شود

طهماسب صلح جو منتقد سینما نیز در این باره اظهار داشت: مطالعه و کسب دانش قطعاً در کیفیت آثار هنری نقش بسزایی دارد اما هرکه کتاب بخواند هنرمند خوبی نمی شود و ما باید این باور غلط که با مطالعه می توان هنرمند خوبی شد را از خود دور کنیم. تجربه تاریخ سینما نشان داده استادان سینما و کسانی که تحصیلات عالیه دانشگاهی داشته اند و سال ها درس خوانده و باسواد بودند وقتی خواستند فیلمی بسازند نتوانستند به خوبی از پس آن برآیند و ماحصل فیلم های شان به گونه ای شده که نه هیچ منتقدی از آن استقبال کرده، نه مورد توجه فستیوال های معتبر جهان قرار گرفته و نه مخاطبان و مردم عام از آن خوش شان آمده است. البته این بدان معنا نیست که مطالعه مسأله ای بدون اهمیت است، منظور این است که نباید این باور غلط را ترویج کنیم که هر کس مطالعه کرد و دانش بسیار کسب نمود هنرمند و یا فیلمساز خوبی می شود. بنده معتقدم این به خود هنرمندان مربوط می شود که تا چه میزان مطالعه داشته باشند؛ آن ها باید خودشان متوجه شوند که چقدر نیاز به مطالعه دارند و بر اساس درک و دانش و ذوق و استعدادشان باید فیلم ها و سریال های شان را بسازند.

جایگاه مطالعه و کتاب خوانی در حوزه تولید آثار تصویری/6 کریمی: فقدان مطالعه میان فیلمسازان و تولید آثار نازل و سخیف ارتباط جدی با یکدیگر دارند

عباس کریمی منتقد سینما و کارشناس فرهنگی همزمان با برگزاری سی و دومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران در رابطه با ضرورت مطالعه و کتاب خوانی در حوزه تولید آثار تصویری گفت: فقدان مطالعه میان فیلمسازان و تولید آثار نازل و سخیف ارتباط جدی با یکدیگر دارند چرا که اگر یک سینماگر اندکی مطالعه جدی داشته باشد دست به تولید آثاری درخور، فکرشده و با مسما می زند و به سمت آثار پوچ و تهی نمی رود. یک سینماگر در هر رشته ای که فعالیت می کند نیاز به مطالعه و کسب دانش دارد، این مسأله به ویژه برای فیلمنامه نویسان و کارگردانان جدی تر است. یک فیلمساز و فیلمنامه نویس باید در همه زمینه ها مطالعه کافی و دقیق داشته باشند و به ویژه باید متون مهم ادبیات داستانی را خوانده باشند و درام را بشناسند و بدانند که باید یک فیلمنامه را چطور بنویسند و آن را کارگردانی کنند.

علیرضا تابش در گفت وگو با خبرنگار ایرنا که بخش اول آن روز گذشته بر روی خروجی خبرگزاری جمهوری اسلامی قرار گرفت درباره جهش سینمای ایران در جهان صحبت کرد و این اتفاق را ناگهانی و بدون برنامه ریزی دانست و معتقد است: در حالی که اگر برنامه ریزی مناسب در وضعیت فعلی صورت نگیرد همین موفقیت ها را هم از دست خواهیم داد.
تابش بودجه برای سینما به عنوان یک صنعت خلاق و نقش تسهیل گری نهادهای حمایتی را دو راهکار مهم دانست تا بتوانیم آینده روشن تری را برای سینمای ایران در جهان ترسیم کنیم.
در بخش دوم گفت و گوی خبرنگار ایرنا با مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی، جشنواره ای شدن آثار سینمایی، مشکلات بازاریابی و راه کارهای گذر از آسیب ها و ضعف های جهانی شدن سینمای ایران از جمله موضوعات مورد بحث است.
وی جشنواره ای شدن آثار سینمایی را مشکلی بزرگ برای این هنر خواند و اظهار داشت: طی سال های اخیر از سوی برخی کارگردانان گرایشی برای جشنواره ای کردن فیلم ها به وجود آمده که به اقتصاد سینما لطمه وارد کرده است، در حالی که سینمای ایران فقط فیلم های جشنواره ای نیست.
جشنواره ای شدن آثار سینمای ایران منافعی را برای کارگردانان در پی دارد که از جمله آن معرفی بهتر و ارزان تر فیلم ها در بین اقشار مختلف جامعه است، برای حل این آسیب اگر بتوانیم منافع دیگری را برای سینماگران ایجاد کنیم طبعاً گرایش آنها به تولید نوع دیگر فیلم سازی می رود.

** نبود صنف و بازاریاب موفق از مشکلات پخش کنندگان ایرانی است
تابش نداشتن صنف برای پخش کنندگان بین المللی آثار سینمایی را ضعف دیگر در این هنر دانست و اظهار داشت: تعداد پخش کنندگان بین المللی به میزانی نیست که بتوانند یک صنف داشته باشند تا اتحادی را بین آنان ایجاد کند.
همین تعداد محدود پخش کننده نیز از بازاریابان حرفه ای در سینمای ایران محروم مانده اند؛ این موضوع، عمده اشکال سینمای ایران در بخش بین الملل است زیرا فقط به پخش کنندگی بسنده می کنیم در حالی که بازاریابی یک فن و هنر مجزا برای معرفی آثار سینمایی محسوب می شود؛ همچنین سرمایه کافی در شرکت های پخش وجود ندارد که این خود مانع دیگری برای معرفی آثار سینمای ایران به جهان است.

** آثار سینمای ایران بدون بخش بندی روانه بازار بین المللی می شود
مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی بخش بندی آثار سینمایی را راهکاری مناسب برای جهانی شدن ایران معرفی کرد و گفت: به نظر من محصولات سینمای ایران بدون اینکه بخش بندی صحیحی داشته باشند روانه بازارهای بین المللی می شوند و چون این سطح بندی وجود ندارد عمدتاً توفیق چندانی در بخش بین الملل برای ایران حاصل نمی شود.

** به شهرت کارگردان بیش از تکنیک آثار سینمایی توجه می شود
وی معتقد است: در پخش بین المللی فیلم ها ضعف هایی داریم از جمله اینکه عمده فیلم هایی که از سینمای ایران در جهان پخش می شود به شهرت کارگردانان وابسته است و به تکنیک های سینمایی آن اثر توجهی نمی شود که باید این ضعف را جبران کنیم؛ به هر حال اگر بازاریاب یا پخش کننده تحولی در سیستم خود ایجاد کند شرایط سینمای ایران در جهان نیز تغییر خواهد کرد.
بازاریاب و پخش کننده نباید تنها توجه خود را به نام کارگردان یک فیلم معطوف کنند بلکه باید به خود اثر توجه کرده و بررسی کنند که آیا ارزش های سینمایی در آن به چشم می خورد یا خیر اما پخش کنندگان تنها به موفقیت فیلم ها در جشنواره ها توجه نشان می دهند در حالی که اگر فیلمی نتوانست در موعد مقرر به جشنواره برسد نباید مانعی برای دیده شدنش به وجود آید، شاید بازاری برای آن وجود داشته باشد .
وی افزود: از سوی دیگر شرکت های توزیع و پخش در ایران خدمات به روز ندارند و توجهی به، به روز رسانی سیستم های سنتی پخش نمی کنند، همچنین استفاده از شیوه های غیر حرفه ای و عدم توجه به سیستم پخش منسجم بین المللی آسیبی است که می توان به آن اشاره کرد؛ بی توجهی به سایر انواع محصولات تصویری و تمرکز بر فیلم های سینمایی در حالی که ما سریال هایی در کشور تولید کرده ایم که مناسب بازاریابی در جهان است، همینطور انیمیشن ها، فیلم های کوتاه و مستندهایی ساخته می شود که قطعا می تواند در بازار بین الملل جایگاه خوبی را به خود اختصاص دهد اما خود را محروم کرده ایم و تنها فیلم های سینمایی را معرفی می کنیم و به عرصه پخش جهانی می فرستیم.

** کشورهای آسیایی در لیست بازار ایران فراموش شده اند
تابش شناسایی نادرست مناطق مختلف برای بازار را یکی از دلایل سخت شدن مسیر جهانی شدن سینمای ایران دانست و خاطرنشان کرد: در نظر نگرفتن قوانین اقتصاد بازار در عرضه صحیح بین المللی محصولات سینمایی ایران و همینطور نادیده گرفتن منطق بازار یکی از آسیب های دیگر در سینمای ایران است؛ پخش کننده ها بررسی بازار را به درستی انجام نمی دهند.
شناسایی بازارهای مختلف به طور صحیح و بخش بندی درست بازارهای بین المللی متناسب با محصولات ایرانی از راهکارهای جهانی شدن سینمای ایران است و مطمئن هستم در این جهان بزرگ و پهناور که محصولات متنوع سینمایی مصرف می کند بازارهای متنوعی برای مصرف کننده سینمای ایران می تواند باشد اما ما به تعداد محدودی بازار بسنده می کنیم، در حالی که بخش بندی کشورهای مختلف با ذائقه های متنوع می تواند راه گشا باشد.
سال هاست که بسیاری از کشورهای آسیایی و بازار بزرگ چین را دست کم گرفته ایم و نگاه ما صرفا به جهان غرب بوده است در حالی که کشورهای منطقه خودمان می توانند مصرف کننده های خوب محصولات سینمایی ایران باشند، این بازارها در گام نخست پُرخطر هستند و حمایتی نیز از پخش کنندگان نمی شود اما اگر اتحاد میان پخش کنندگان به وجود بیاید مطمئنا می توانند امکانات بگیرند اما چون تعداد آنها کم است در ضعف به سر می برند؛ به هر حال می توانند با برنامه ریزی آرام آرام به قدرت برسند.

** نیروی متخصص در بخش بین الملل سینمای ایران نداریم
مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی ضمن اظهار تاسف نداشتن نیروی متخصص در حوزه بین الملل تاکید کرد: نیروی متخصص در حوزه بین الملل به طور جدی در سینمای ایران تربیت نشده است اما به تازگی بخش خصوصی، کلاس هایی برای آموزش متخصصان در بخش بین المللی سینمای ایران برگزار می کند که امیدوارم شاهد ظهور نسل جدیدی از پخش کننده ها و بازاریاب ها در عرصه سینمای ملی باشیم.

** راهکارهایی برای حذف موانع در مسیر جهانی شدن سینمای ایران
تابش بعد از بررسی ضعف ها و آسیب هایی که برای جهانی شدن سینمای ایران وجود دارد راهکارها و پیشنهاداتی را نیز ارائه کرد: به اصلاح ساختارهای مدیریتی نیاز داریم تا برای ایجاد تغییر و یا پذیرا شدن تغییرات جدید آماده باشیم.
نقش دولت باید در عرصه فرهنگ و سیاست های سینمایی کشور بازتعریف شود و دولتی ها تا حد زیادی اهمیت مقوله بازاریابی و پخش را جدی تر بگیرند زیرا تاکنون عمده توجهات دولت به تولید و محتوای فرهنگی بوده است.
وی با اشاره به لزوم بازنگری دوره ای در سیاست های سینمایی از آغاز این بازنگری ابراز خرسندی کرد و افزود: به همان اندازه این سیاست های دولتی اهمیت دارند که باید سیاست های فرهنگی جدیدی هم برای کشور تدوین شده باشد. در بخش کسب و کار مدل های موجود نیازمند اصلاحات جدیدتر هستند، اول و مهم تر از همه کسب و کارهای فیلم و سینما باید از درآمد نفتی مستقل شوند و خودشان به درآمدزایی برسند اگر فیلمی قابلیت تجاری سازی ندارد لزوما قرار نیست ساخته شود؛ بسیاری به سمت تولید آثاری می روند که یقین دارند بازاری برای آن وجود ندارد. مگر اینکه برای ساخت آن اثر هدف های متعالی تری صرف تولید فیلم در پشت آن نهفته باشد.
برای سینما و فیلم باید بر پایه صنایع خلاق و استقلال از درآمد نفتی بسترسازی های جدی صورت بگیرد و نکته بعدی این است که هر فیلم را می توان پروژه اقتصادی در نظر گرفت عمدتاً در کشور ما فیلم سازی یک پروژه فرهنگی محسوب می شود؛ به این ترتیب اقتصاد فیلم و سینما هم باید درمحصولات سینمایی به طور جدی لحاظ شود.
سینمای ایران باید به سمت حرفه ای گرایی و تقویت آن حرکت کند این موضوع در جایی اهمیت پیدا می کند که به لزوم صنعتی شدن سینمای ایران، اخلاق، رفتار و تولید حرفه ای و تحلیل علل شکست پروژه های قبلی سینمای ایران می پردازیم، ما عمدتاً به تحلیل شکست توجه نمی کنیم و موشکافانه آن را مورد بررسی قرار نمی دهیم .
مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی به لزوم تعیین استانداردهای جدید برای فیلم سازی و برنامه ریزی دقیق برای تقویت حرفه ای گرایی اشاره و عنوان کرد: عملکرد حرفه ای یک زبان مشترک بین داخل و خارج ایجاد می کند و این یک عملکرد سیستماتیک در حوزه فیلم سازی است که باید به آن توجه کنیم.
برای اعضا و ملزومات زنجیره ارزش محصولات نمایشی باید یک اکوسیستم طراحی شود زیرا ما هنوز در زنجیره مشاغل سینمایی در کشور به یک اکوسیستم طراحی شده نرسیدیم، این مشاغل به صورت پراکنده وجود دارد به این معنا که فیلنامه نویسی، گیم نویسی، تولید موسیقی انجام می شود اما یک اکوسیستم جذاب برای این حوزه طراحی نشده است که به نظر من طراحی آن از پیش شرط های صنعتی شدن سینمای ایران است و به همین دلیل باید میان منابع، همگرایی و تجمیع صورت بگیرد، نقشه های مورد نیاز در صنعت باید تکمیل و تدوین شود که جایگاه صحیح افراد و مشاغل را در زنجیره ارزش فیلم نشان دهد .
تابش در بخش راهبردهای آموزشی تحقیقاتی نیز به ارائه آموزش به روز، تربیت سرمایه انسانی حرفه ای، آینده پژوهی، تحقیقات و بازاریابی اشاره کرد و افزود: در بخش راهبرد بین المللی باید به ایجاد دفاتر مستقل منطقه ای برای سهم گرفتن از بازار کشورهای منطقه اشاره کرد، ورود به بازارهای جهانی با سرمایه گذاری مستقیم باعث آشنایی با بازار بر اساس تولید در بازار مقصد و همین طور بر اساس تولید مشترک و نزدیکی بازارهای همسایه با حضور مستقیم ایران از جمله روش های ورود به بازارهای خارجی هستند که باید در سینمای ایران جدی گرفته شوند، به همین منظور باید برای تبدیل مزیت های رقابتی پایدار به عوامل کلیدی موفقیت برای تحقق تثبیت و حفظ تمایز تلاش کنیم.
وی تقویت سینمای ملی در کشور برای هم زبانان همجوار ایران مانند تاجیکستان و افغانستان را حلقه اول بازار بین المللی فیلم برای کشور خواند و ادامه داد: گسترش امکان همکاری های مشترک در حوزه فیلم سازی با داشتن تفاهم نامه های همکاری با کشورهای مختلف از جمله راهکارهایی است که تا کنون مورد توجه کافی قرار نگرفته و قراردادها و تفاهم نامه هایی که تاکنون امضا شده به صورت پیگیری جدی نشده است.
در بخش راهبردهای توسعه می توان به ایجاد کمپانی های یکپارچه فیلم سازی، ایجاد مراکز رشد و شتاب دهنده، ایجاد موسسات و پایگاه های داده ای جدید با هدف ورود به بازارهای بین المللی و به روز رسانی سیستم های توزیع تحقیق و توسعه، توانمندسازی بخش خصوصی تولید بر اساس مزیت های رقابتی اشاره کرد.
برای به کارگیری مدیریت کیفیت جامع و لزوم طراحی صحیح محصول برای بازاریابی موفق ایران لازم است در بخش راهبرد های حقوقی سینمای ایران به قوانین جدیدی دست یابیم.
وی همچنین سرمایه گذاری، تامین مالی و شناسایی راهکارهای روز را از نیازهای جدی عرصه فیلم سازی در کشور عنوان کرد و افزود: سینمای ایران نمی تواند صرفا به منابع نفتی متکی باشد پس ایجاد صندوق سرمایه گذاری جسورانه در بورس می تواند یکی از راه های تامین مالی باشد. تمرکز سرمایه گذاری باید بر روی مزیت های رقابتی برای کسب بازده و بقا باشد و داشتن بازده سرمایه برای بقای بخش خصوصی لازم است اما باید گام به گام پیش رفت.
مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی در پایان عنوان کرد: بخشی از زنجیره های موفقیت سینمای ایران در جهان مانند تولید قوی است و جشنواره ها نیز به لحاظ کیفی در سطح جهانی برگزار می شود اما آن ها فقط حلقه هایی از یک زنجیره هستند و باید به تکمیل زنجیره توجه کنیم تا بتوانیم موفقیتی که تاکنون به دست آورده ایم را گسترش داده و به مقام بالاتری در جهان دست یابیم.
فراهنگ ** 7561 ** 9053

ارتباط با سردبیر newsroom@irna.ir

تماس بی واسطه با مسئولین

فاطمه ذوالقدر با تایید اعلام جزییات بودجه سازمان سینمایی در سال 1398 به خبرآنلاین گفت: این گونه شفاف سازی ها در اعلام بودجه های تخصیص یافته در موضوعات فرهنگی بسیار مطلوب ارزیابی می شود و اگر این اطلاعات به صورت کانالیزه و در سامانه ای مشخص در اختیار مخاطبان و علاقه مندان حوزه سینما و حتی عموم مردم قرار گیرد باعث رفع ابهامات و شبهات خواهد شد.

او در ادامه افزود: سازمان سینمایی با ارائه و انتشار عمومی جزییات بودجه خود دست به اقدام مناسبی زده است و این امر با رعایت اصول و مسائل قانونی و ابلاغیه ها و آیین نامه های مرتبط، می تواند در راستای جریان شفاف سازی که بسیار هم مورد تایید نظام مقدس جمهوری اسلامی است پاسخگوی شبهات سینماگران بوده و ابزاری برای اقناع درست و منطقی سینماگران باشد.

نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در پایان نظر مجلس شورای اسلامی را در شفاف سازی و اعلام بودجه و هزینه ها در همه زمینه های فرهنگی مثبت و مورد تایید دانست.

سازمان سینمایی به تازگی جزییاتی درباره بودجه سال 98 این سازمان را منتشر کرده است.

به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری، یکی از مهمترین دلایلی که در آسیب شناسی رشد روز افزون کتاب های ترجمه شده نسبت به تالیفات در حوزه آثار سینمایی می توان ذکر کرد، فرآیند طولانی و زمان بر تالیفات به دلیل پیش نیاز مطالعاتی آنان است.
مشکلی که به ویژه با شرایط اقتصادی امروز و نیازهای معیشتی که مولفان و مترجمان با آنان روبرو هستند هرچه بیشتر آنان را به سمت کارهایی می کشاند که زودتر به بازار مصرف رسیده و به نتیجه برسند. در نتیجه اقبال و افزایشی از بازار عرضه به سمت ترجمه آثار شکل می گیرد که اگرچه لزوما همراستای با نیازهای بازار تقاضای نیست اما خود را به آن تحمیل می کند.

**کمیتی زمینه ساز کیفیت
علیرضا کاوه مولف و پژوهشگر سینما که آثار متعددی را در حوزه سینما به چاپ رسانده است در گفت و گو با پژوهشگر ایرنا در باب وضعیت نشر آثار در حوزه سینما و فیلم، بیان داشت: تنوع عناوین در حوزه انتشارات سینمایی معاصر خیلی زیاد شده است؛ اگر زمانی ما تا سال 57 حدود سیصد عنوان کتاب سینمایی داشیتم فقط در سال گذشته بیش از سیصد عنوان کتاب سینمایی داشتیم و این افزایش آثار نشانه ای از نوع جهش است. البته که کمیت تیراژها کم است یعنی اگر در گذشته از هر کتاب سه هزارتا چاپ می شد امروز خیلی کمتر شده و چیزی حدود سیصد یا پانصد جلد منتشر می شود؛ ولی چنانچه ذکر شد تنوع عناوین خیلی زیاد شده است.
وی افزود: فکر می کنم تنوع عناوین خیلی می تواند به افزایش کیفیت کمک کند. این تجربه در ایران و خیلی جاها هست که خیلی کارها آمدند و خیلی کارها فارسی شدند؛ ما نمی توانیم آنان را فاقد ارزش بدانیم البته که هم کار با ارزش در آنها هست و هم بی ارزش. البته که باید توجه داشته باشیم که عصر کتاب، عصری رو به افول است چرا که کتاب ها امروز به صورت نسخه های پی دی اف و الکترونیک درآمده اند، بسیاری از اطلاعات در اینترنت هست و هرچیزی را که بخواهید می توانید در این فضا جستجو و مطالعه کنید.
مثلا شما به عنوان یک خبرنگار در روز چند مطلب را از نت پیدا می کنید؟ و این مساله و عمومیت این استفاده از اینترنت در مورد بسیاری از حوزه ها هست؛ بر این اساس جسم کتاب کمرنگ تر شده است .
با این حال فکر می کنم چیزی را که در کتاب های باارزش می شود پیدا کرد، در اینترنت نمی شود یافت. در دنیا هم به همین منوال است. به همین صورت کتاب ها هستند و نمود و حضور بارزی دارند و خیلی هایشان هم در ایران ترجمه می شوند. البته که نمی شود انکار کرد که سرعت ترجمه کارهای خوب شاید پایین باشد و آثار تخصصی کم باشند.

**عمر کوتاه مولف
کاوه ضمن تاکید بر این مطلب که کار وی به صورت تخصصی سینما، نظریه و ژانر است، یعنی حوزه مطالعاتی و پژوهشی خودش را را خیلی محدود و خاص کرده است، تصریح کرد: اگر چه هستند کسانی که در حوزه نشر آثار سینمایی، ترجمه و به ویژه تالیف کتاب تخصصی کار می کنند اما این تخصص در بازار سینمایی خیلی زیاد نیست و دلیلش این است که نویسنده و مترجمان درگیر معیشت روزمره شان هستند و فرصت این کار را ندارند؛ ناشران به قدر کافی به نویسنده ها بها نمی دهند و مشکلات اقتصادی و ممیزی هم که وجود دارند به اینها دامن می زنند و این بسیاری را زده می کند چون یک کار تخصصی و تالیفی خیلی زمان بر است. کار من محصول بیست سال پژوهش است ولی ارائه کار خودش یکسال تمام از من وقت گرفت. فقط نوشتن نیست و شما باید این دانش را به صورت نوعی از استراتژی در مقابل مخاطب قرار دهید. یعنی کتاب شما باید رویکردی داشته باشد؛ ممکن است مخاطب سواد کمتری نسبت به شما که متخصص سینما هستید داشته باشد ولی قدرت تشخیص اش از شما بیشتر است. در نتیجه وقتی کتاب را دستش می گیرد و در حالی که هنوز آن را نخوانده، متوجه می شود که این کتاب کاری را که باید انجام می داده را انجام نداده است .
این پژوهشگر تصریح کرد: در نتیجه و براساس آنچه ذکر آن رفت شما به این مطلب فکر کنید که یک نویسنده چقدر زمان دارد؟ چقدر عمر دارد؟ من سی سال است که در این حوزه مشغول نوشتن هستم ولی باور کنید آماده کردن یک کتاب 200 صفحه ای که سال ها روی آن تمرکز و مطالعه شده است، باز هم زمان زیادی برای منتشر شدن می طلبد. در نتیجه به کسانی که از مسیر منحرف می شوند این حق را بدهید چرا که بعضا از مسیر زندگی رومزه شان وامانده اند.

**نبود کاغذ؛ رکود عرصه نشر
رحمانی مسوول اجرایی یکی از انتشارت مرجع سینمایی در اشاره به وضعیت انتشار آثار سینمایی بیان داشت: براساس وضعیت خودمان و آنچه که در نمایشگاه کتاب متوجه شدم امسال خیلی تولید جدیدی در حوزه رسانه و سینما نبوده است. بخشی به نبود کاغذ برمی گردد که مشکل خود ما هم بوده است و به سختی کتاب ها را تجدید چاپ کردیم. به ویژه کاغذ که گران شد باعث شد که قیمت پشت جلدهایمان خیلی بالا برود و برای این که این مساله را تعدیل کنیم مجبور شدیم تا در جاهایی سود خودمان را به صفر برسانیم؛ با مترجم و نویسنده صحبت کردیم و درصد آنها را پایین آوردیم.
وی افزود: ما برند سینما و رسانه هستیم و بیشتر کتاب هایمان مرجع کارشناسی ارشد هستند و این گویای این نکته است که کیفیت کتاب هایمان در حدی بوده است که بخواهند معرفی شوند و اساتید به آنان ارجاع دهند. ضمن این که دو کتاب ما به عنوان منبع درسی معرفی شده اندبه همین دلیل مخاطب ما مخص است و ما می دانیم وقتی که مخاطب دانشجو است، خیلی قدرت خرید ندارد به همین دلیل چنین تمهیداتی را اعمال کردیم و درصدها را تا جایی که توانستیم پایین آوردیم.
این مسائل باعث می شوند تا مترجم و نویسنده وقتی کتابشان به مشکل بخورد، کاغذ نباشد و یا چاپ نشود، کتابشان را به انتشارات دیگری ببرند. می برند. حتی نویسنده هایی داشته ایم که کتابشان را به انتشارات دیگری برده اند و چون مشکل گرانی بوده و چاپ نشده ،دوباره به ما برگردانده اند و این مشکل امسال اتفاق افتاده است .

**نفس گیر اما از نفس افتاده
این مسوول اجرایی در اشاره به یکی از مهمترین ضعف ها در حوزه انتشارات سنیمایی تصریح کرد: در این حوزه ما یک سری کتاب را به صورت ترجمه شده داریم و بخشی را به صورت تالیف. مساله این است که اکثر کتاب های حوزه فیلم و سینما در حال حاضر ترجمه شده است. درست است که سینما مال ایران نیست و از خارج به ایران به داخل آن ورود کرده است ولی به هرحال ما حوزه رسانه و سینمای بومی خودمان را داریم در حالی که تالیفات زیادی نداریم. و عمده ترین دلیل این فقدان تالیف هم پروسه زمان بر و طولانی در تولید یک اثر تالیفی است.
پرفروش ترین کتاب امسال ما یک کتاب تالیفی است که حدود سه سال از مولفش زمان گرفته است. کمتر آدمی این همه زمان می گذارد تا چنین اثری تولید کند. کار تالیف البته در نهایت باعث درخشش یک برند انتشاراتی است و این زحمت اینجا خودش را نشان می دهد اما واقعا زحمت دارد و زمان بر است هرکسی این کار را نمی کند .
وی خاطر نشان کرد: اساتید بنامی داریم که در حوزه تخصصی شان کارهای بزرگی انجام داده اند اما در حوزه نشر این را به ثبت نرسانده اند و یک کار تالیفی و ماندگار برای دیگران انجام نداده اند. دلیلش زمان است و این که برخی این زمان را می گذارند ولی نتیجه خوب نمی شود و ناشر نمی پسندد؛ در نتیجه طرف ریسک این کار را نمی پذیرد که از عمر خود مایه بگذارد و در نهایت ناشر تاییدش نکند. مگر این که عاشقانه رفته باشد دنبال این کار و برایش مهم نباشد که یک روز شاید چاپ بشود یا نشود.
در نتیجه اساتید برجسته هم خودشان را در این ورطه نمی اندازند؛ یا وقتش را ندارند یا خیلی تمایل ندارند. و این بد است که ما دائما کار ترجمه دست مردم می دهیم درصورتی که آدم هایی را داریم که حرف برای گفتن دارند و نظریه پردازند یا کارهای تجربی شان را به اثبات رسانده اند. و مردم استقبال خوبی از تالیف دارند و آن را به ترجمه ترجیح می دهند .
پژوهشم**9480

ارتباط با سردبیر newsroom@irna.ir

تماس بی واسطه با مسئولین

سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: غلامرضا فرجی سخنگوی شورای صنفی نمایش در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه اعضای شورای صنفی نمایش مشخص شده اند، گفت: به اتفاق آرا محسن امیر یوسفی به عنوان رئیس شورای صنفی نمایش، سیدمحمود رضوی نایب رئیس و غلامرضا فرجی سخنگوی شورای صنفی نمایش انتخاب شدند.

وی بیان کرد: همچنین در جلسه شورای صنفی نمایش در سرگروه آزادی بعد از فیلم زندانی ها قرارداد فیلم تولدت مبارک به کارگردانی سمیه زارعی نژاد بسته شد که این فیلم از چهارشنبه 18 اردیبهشت 98 در سینما های کشور اکران می شود. همچنین اکران ما همه با هم هستیم به کارگردانی کمال تبریزی برای عید فطر ثبت شد.

وی تاکید کرد: در سرگروه آستارا بعد از فیلم متری شش و نیم به کارگردانی سعید روستایی قرارداد فیلم خانه دیگری به کارگردانی بهنوش صادقی ثبت شد که این فیلم از چهارشنبه 18 اردیبهشت 98 اکران می شود. همچنین قرارداد سرخپوست به کارگردانی نیما جاویدی بعد از خانه دیگری در این گروه سینمایی بسته شده است.

فرجی در پایان گفت: در سرگروه استقلال بعد از فیلم غلامرضا تختی قرارداد فیلم وکیل مدافع به کارگردانی سلما بابایی ثبت و این فیلم از چهارشنبه 18 اردیبهشت 98 اکران و بعد از آن قرارداد فیلم شبی که ماه کامل شد به کارگرانی نرگس آبیار برای اکران عید فطر ثبت شد. همچنین در سرگروه باغ کتاب قرارداد فیلم سامورایی در برلین به کارگردانی مهدی نادری بسته شد که از چهارشنبه 18 اردیبهشت 98 اکران می شود.

خبرگزاری تسنیم - نفیسه ترابنده

چهارانگشت فیلمی به کارگردانی و نویسندگی حامد محمدی و تهیه کنندگی حمید پنداشته از جمله فیلم های اکران نوروز 98 می باشد. فیلمی که برخی از دیالوگ های آن در سینماهای حوزه هنری با صدای بوق جایگزین شده اند.

حامد محمدی بعد از ساخت فیلم اکسیدان و فروش نسبتأ موفق آن باز هم فیلمی در همان حال و هوا و با همان بازیگران ساخته است، فیلمی که در شکستن مرزهای اخلاقی و توهین به دین اسلام چه بسا گوی سبقت را از تجربه پیشین این فیلمساز ربوده است!

چهارانگشت داستان مردی مذهبی و متصل به بدنه حاکمیت به نام احد فاتحه ای (امیرجعفری) است که به کمک مدیر برنامه خود نادر ایستاده (جواد عزتی) به نام سفر به مکه راهی کامبوج می شود تا زن صیغه ای خود را ملاقات کند، اما متوجه می شود همسر موقتش بدون اطلاع او به تایلند رفته است، او به همراه ایستاده به تایلند می رود تا همسرش را پیدا کند و سرانجام می فهمد او با مردی آمریکایی ازدواج کرده و اکنون نیز باردار است.

کل داستان فیلم همین چند خط مسخره و بی اساس است. فیلمساز تحت تأثیر جریان حاکم بر سینما شخصیت اصلی خود را مردی مذهبی و حکومتی قرار داده است و تا دلش خواسته در موقعیت های مختلف به بهانه ریاکاری و ساده لوحی او را مسخره کرده است. احد فاتحه ای در فیلم نماینده یک حاج آقای مومن و متصل به دستگاه حاکمیت است که سودای نمایندگی مجلس را در سر دارد ولی مخاطب چیزی به جز هوس بازی، حماقت و دروغ بافی از او نمی بیند. فیلمساز در سکانس پایانی خود و نمایش پیمان قاسم خانی در کنار نادر ایستاده اصرار دارد بگوید تمام مردان مذهبی جامعه ما همین گونه اند.

مشخص نیست چرا احد با وجود آنکه همسرش (مونا فرجاد) را دوست دارد، زن دیگری گرفته است؟ اصلاً چرا این همه زحمت و مشقت را تحمل کرده و در کاموج زن صیغه ای خارجی گرفته است؟ چندین سکانس فیلم تلاش مضحک احد و نادر ایستاده برای بازسازی فضای مکه و مراسم حج است تا زن احد متوجه نشود آنها به تایلند رفته اند، سکانس هایی که نوعی توهین به این مراسم بزرگ مسلمانان محسوب می شوند.

حامد محمدی بعد از اکسیدان که شوخی هایش با مسیحیت سرو صدای زیادی به پا کرده بود، این بار به سراغ شوخی با بودایی ها رفته است . گرچه سکانس های حضور احد و ایستاده در معبد تایلند برپایه شوخی های گفتاری و رفتاری می چرخد ولی در پس این شوخی ها فیلمساز زیرکانه با نمایش عظمت و زیبایی معبد بودا، رفتار انسان دوستانه و دلسوزانه کارکنان آن حتی در برخورد با غریبه هایی چون احد و ایستاده، نمایش تحسین برانگیز از شیوه عبادت بودایان و توجه و اخلاص آنها در انجام عبادات ضمن تبلیغ دین بودایی در مقایسه با دین اسلام، به شعائر اسلامی نیز توهین کرده است.

چهارانگشت در میان دیالوگ های مضحک و بی سرو ته احد فاتحه ای به اسم روایت و احکام شرع، تیکه هایی سیاسی نیز دارد، از جمله تمسخر راستگویی اخبار 20:30، علت وقوع انقلاب اسلامی، شعار مرگ بر آمریکا و ... .

نام فیلم نیز برگرفته از روایتی است که چندین بار در فیلم از زبان احد بیان می شود: فاصله بین بهشت و جهنم چهارانگشت است. روایتی که هیچ سنخیتی با داستان هجوآمیز فیلم ندارد و احد فاتحه ای زمانهایی این روایت را برای ایستاده بیان می کند که در پس آن می خواهد ضمن توجیه اعمال ناپسند و ابلهانه خود، به تطهیر و مقدس نمایی سایر ایدئولوژی ها و تحقیر سنت فرهنگی و دینی ایرانیان بپردازد.

در پایان باید گفت اینکه در تعطیلات عید به همراه خانواده به سینما بروی و شاهد فیلم هایی چون رحمان 1400 و چهارانگشت باشی که به اسم فیلم کمدی هر نوع ابتذال جنسی و توهین به ارزش های اخلاقی و دینی را در دل خود جای دهند، بسیار رنج آور و تأسف بار است. واقعاً مشخص نیست این فیلم ها با این فیلمنامه های وقیحانه و هجوآمیز و با وجود سابقه مشکل دار فیلمسازان خود چگونه مجوز ساخت و اکران گرفته و در بهترین زمان سال اکران شده اند؟

انتهای پیام/

خبرگزاری مهر -گروه هنر-نیوشا روزبان: وقتی از صنعت سینما صحبت می کنیم، فراتر از مباحث محتوایی، توجه به سخت افزار تولید و تأمین زیرساخت ها چه در مرحله فیلمسازی و چه در فرآیند عرضه و نمایش، اهمیتی دوچندان پیدا می کند. به خصوص که در شرایطی غیرمعمول فرآیند تولید و اکران تحت تأثیر متغیرهای بیرونی قرار داشته باشند.

تحریم یکی از همین متغیرهاست که نه فقط بر جنبه های اقتصادی از جمله تأمین نیازهای اولیه اقشار مختلف جامعه تأثیر گذاشته و می گذارد، که در مواردی به واسطه تأثیر بر فرآیند تأمین کالاهای ضروری، دیگر حوزه ها را نیز تحت تأثیر قرار می دهد.

در این شرایط تأمین و واردات ابزار و امکانات لازم برای تولید محصول فرهنگی، هنری و رسانه ای در مدیوم مهمی مانند سینما هم از اهمیت و حساسیت ها بالایی برخوردار می شود که از آن جمله می توان به تجهیزات سمعی و بصری فرآیند تولید و یا امکانات اکران و یا حتی صندلی های سینمایی اشاره کرد.

این روزها بسیاری از شرکت های داخلی سعی کرده اند در زمینه تولید ابزار مختلفی از جمله صندلی سینما و دیگر ابزارآلات مورد نیاز برای تجهیز سالن های سینمایی دست به عمل شده اند، که در سال رونق تولید ملی ، این رویکرد نیز در راستای تأمین زیرساخت های صنعت سینما در کشور بسیار قابل تحسین است.

در این گزارش بحث تولید، صادرات، واردات و حتی مصرف تجهیزات سینمایی در کشور را در گفتگو با تعدادی از کارشناسان و فعالان این حوزه مورد بررسی قرار داده ایم.

ایجاد بازار مناسب در منطقه

سیدسعید رضوی مدیرعامل کارخانه سیستم های رسانه ای بعثت است. یکی از کارخانه های فعال در حوزه تأمین تجهیزات سینمایی. رضوی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه نزدیک به 33 سال است که شرکت بعثت به صورت تخصصی در حوزه تولید تجهیزات استودیوهای تلویزیونی و صنعت سینما فعالیت می کند، گفت: در حال حاضر حدود 165 محصول متنوع در کارخانه صنعتی بعثت تولید می شود که از آن جمله می توان به انواع کرین فیلمبرداری، پروژکتورهای استودیویی، سیستم های تراولینگ و سینماهای سیار اشاره کرد. تنوع این تولیدات بدون کمک دولت سبب شد تا این کارخانه بتواند در این سال ها روی پای خود بایستد و در خاورمیانه و آسیای غربی بازار مناسبی پیدا کند.

وی تاکید کرد: تا 15 سال پیش تحت لیسانس کمپانی های معتبر جهانی ابزار و تجهیزات سینمایی را تولید می کردیم، اما بعد از آن و با افزایش تحریم ها، تصمیم به مهندسی معکوس در این زمینه گرفتیم که خوشبختانه در این زمینه بسیار موفق بودیم. البته در حوزه مهندسی معکوس به دنبال ارزان تر تمام شدن تولیدات خود نبودیم بلکه بیشتر به این مساله توجه کردیم که شرکت های تولیدکننده خارجی با چه متریال و از چه المان هایی استفاده می کنند تا ما نیز همان را دنبال کنیم.

رضوی تأکید کرد: با توجه به استانداردی که در تولیدات خود مورد توجه قرار دادیم، همین مساله سبب شد تا کشورهایی مانند سوریه، عراق، کردستان عراق، ابوظبی، پاکستان از تجهیزات و تولیدات کارخانه بعثت استفاده کنند و در این زمینه توانستیم بازار خوبی در منطقه داشته باشیم. البته این تولیدات در داخل کشور نیز از سوی شبکه های مختلف مورد استقبال قرار گرفته است.

سعید رضوی: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نامه ای در این زمینه به نهاد مربوطه ارسال کرده است که این اجناس مورد نیاز است، اما متأسفانه اجازه ترخیص نمی دهند. همه کارهای مورد نیاز در این زمینه را انجام داده ایم اما هیچ پیشرفتی در این زمینه نداشته ایم. نگرانی ما این است که در چنین شرایطی تجهیزات مورد نیاز به سالن های سینما نرسد مدیرعامل شرکت بعثت با بیان اینکه تجهیزات تولید شده از نظر کیفیت و شباهت بسیار به تولیدات اروپایی نزدیک است، گفت: این آثار تولید شده با تجهیزاتی که در چین تولید می شود، بسیار متفاوت است. البته تاکید می کنم که این ابزار گران بوده و برای ساخت آن دقت لازم صورت گرفته است. در این میان بسیاری از سینماگران که از مدیر نخستین نمایشگاه تخصصی دستاوردهای صنعت سینمای ایران و غرفه ما بازدید کردند بسیار شگفت زده شدند که چنین کارخانه ای در ایران وجود دارد. در نهایت امیدواریم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با اطلاع رسانی مناسب تر شرایطی را فراهم می کند تا دست اندرکاران صنعت سینما با آگاهی از چنین پتانسیلی امکانات مناسبی را دریافت کنند.

وی توضیح داد: البته همه قطعات توسط شرکت بعثت تولید نمی شود، ما سازنده قطعات الکترونیک نیستیم و این بخش به کشور وارد می شود، در واقع ساخت قطعات الکترونیک یک تکنولوژی است که کمپانی های خاصی در دنیا تولید می کنند. تاکید می کنم که کارخانه بعثت با توجه به تحریم هایی که با آن مواجه است توانسته بخش اعظمی از سخت افزارهای سینمایی را تولید کند.

سعید رضوی بیان کرد: متأسفانه بسیاری از شرکت ها که ابزار سینمایی در ایران تولید می کنند، به دلیل نبود توجه در حوزه تولید و خدمات پس از فروش، شرایطی را به وجود آورده اند که مصرف کننده نسبت به تولیدات داخلی اعتمادی نداشته باشند. اما با دیدن تولیدات و بررسی شرایط خدمات پس از فروش نسبت به ما اعتماد کرده و خرید می کنند. نباید فراموش کرد که در کار سینما تأخیر جایز نیست و باید به موقع و در زمان مشخص تولیدات خود را به مشتریان ارائه کنیم. در همین راستا تمام تلاش خود را کرده ایم تا همانند شرکت های اروپایی به موقع و بدون تأخیر کار خود را تحویل دهیم و همه این موارد سبب شده است تا بتوانیم رضایت مشتری را جلب کنیم.

وی تاکید کرد: تولیدات ما مصرف عام ندارد و به همین دلیل باید سفارش های لازم را دریافت کنیم تا ابزار موردنظر را تولید کنیم. ما هیچ علاقه ای نداریم در بازار جهانی کیفیت تولیداتمان مانند تولیدات چین باشد و تمام تلاش خود را کرده ایم تا در سطح تولیدکنندگان اروپایی کار کنیم. تجهیزات و تولیدات ما گران قیمت است اما نسبت به نوع اروپایی آن بین 30 تا 50 درصد تفاوت قیمت دارد.

رضوی در پایان گفت: یکی دیگر از مواردی که به آن توجه کرده ایم به روزرسانی دانش کارشناسان خود در حوزه سخت افزارهای سینمایی است. به همین منظور در نمایشگاه های تخصصی بین المللی که در کشورهای مختلف برگزار می شود، حضور پیدا کرده و از به روزرسانی تجهیزات مطلع می شویم. نباید فراموش کنیم که کشورهای مختلف در دنیا تمایلی به پیشرفت صنعت در ایران نیستند و ما با تمام این شرایط سعی می کنیم که خود را با تکنولوژی روز نزدیک کنیم.

تجهیزات سینمایی هم حمایت می خواهد

نصرت احمدی مدیرعامل شرکت طرح و توسعه دی سینمای ایرانیان نیز در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: شرکت ما در کلیه فعالیت های پخش تجهیز سالن های سینمایی فعالیت دارد، به این معنا که از طراحی ساخت تا تجهیز مجموعه های سینمایی فعالیت می کنیم که شامل تجهیزات صوتی و تصویری است، می توان گفت اولین تجهیزات سینمای دالبی توسط این شرکت در سینما فرهنگ اجرایی شد، آن زمان چندان سینمای دالبی مورد توجه نبود، اما در حال حاضر بسیاری از فیلم هایی که تولید می شود به صورت دالبی ساخته می شود. با توجه به اینکه تعدادی از سینماهای مدرن در کشور مجهز به سیستم 3 بعدی هستند، از سال گذشته نیز تعدادی از سالن های سینمایی کشور را از جمله سالن شماره یک مگامال را به سیستم صوتی 3D تجهیز کرده ایم.

وی بیان کرد: هدف ما این است که گوش مخاطب سینما با این نوع از صدا نیز آشنا شود تا کیفیت های جدید سینمایی را تجربه کنند. متأسفانه در این زمینه از جمله مشکلاتی که با آن مواجه هستیم این است که به دلیل مشکلاتی که تحریم به وجود آورده است، فیلم های 3D وارد کشور نمی شود. که امیدوارم شرایط برای ورود لایسنس این فیلم ها فراهم شود، البته به دلیل محدودیتی که در حوزه نمایش فیلم های خارجی در کشور وجود دارد، استقبال از این سیستم بسیار کم است.

احمدی درباره واردات سیستم های صوتی به کشور تاکید کرد: خوشبختانه قبل از شدید شدن تحریم ها، بخشی از تجهیزات مورد نیاز سینماها را وارد کشور کردیم اما مساله مهم این است که وزارت صنعت و معدن همراهی لازم در این زمینه را نمی کند، به عنوان مثال اگر لامپ پروژکتورهای نمایشی وجود نداشته باشد، سینماها نمی توانند به فعالیت خود ادامه دهند. ما این تجهیزات را وارد کشور کردیم تا هرچه سریع تر به دست صاحبان سینماها برسانیم، اما متأسفانه اجازه ترخیص و یا ثبت سفارش نمی کنند و شرایط سختی را برای ما فراهم کرده اند.

نصرت احمدی: قبل از شدید شدن تحریم ها، بخشی از تجهیزات موردنیاز سینماها را وارد کشور کردیم اما مساله مهم این است که وزارت صنعت و معدن همراهی لازم در این زمینه را نمی کند وی ادامه داد: این در حالی است که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نامه ای در این زمینه به نهاد مربوطه ارسال کرده است که این اجناس مورد نیاز است، اما متأسفانه اجازه ترخیص نمی دهند. همه کارهای مورد نیاز در این زمینه را انجام داده ایم اما هیچ پیشرفتی در این زمینه نداشته ایم.

این فعال صنعت سینما ادامه داد: نگرانی ما این است که در چنین شرایطی تجهیزات مورد نیاز به سالن های سینما نرسد، هربار هم که درباره اهمیت این تجهیزات صحبت کردیم به ما گفتند که شیرخشک مهم تر است یا تجهیزات سینمایی؟ البته من نمی دانم کار واردکنندگان شیرخشک را راه می اندازند یا خیر. اما معتقدم هم سینما و هم شیرخشک برای جامعه لازم است.

احمدی توضیح داد: در حال حاضر نزدیک به 6 ماه است که کانتینرهای ما در گمرک خوابیده است و اجازه ترخیص نمی دهند و این مساله به ما صدمه می زند.

مصائب فعالان بخش خصوصی

پرستو توکلیان مدیر فروش شرکت توانمند سینا صنعت نیز گفت: مشاوره، طراحی و اجرای سالن های سینما، همایش و آمفی تئاترها فعالیت اصلی شرکت ما است، اما به صورت مستقیم تولیدکننده صندلی های همایشی و سینمایی هستیم که البته در کنار آن تجهیزات کامل سالن های سینمایی را برعهده داریم که شامل تأمین تجهیزات صدا، نورپردازی، دکور هستیم. از این میان تنها صندلی های سینمایی تولید داخل است اما در بخش نور، صدا و تصویر از برندهای مختلف خارجی که موجود در بازار است، استفاده می کنیم.

مهران ملکوتی: تجهیزات صدا با برندهای مناسب در ایران وجود دارد، اما مساله این است که هزینه آن به نسبت دستمزدهایی که دریافت می کنیم، بسیار خنده دار است؛ یک صدابردار خارجی شاید بتواند با دستمزد یک ماه خود یک رکوردر بگیرد اما ما در ایران باید حداقل دستمزد 3 سال کار خود را پس انداز کنیم تا بتوانیم یک رکوردر دریافت کنیم وی بیان کرد: سال 92 چنین نمایشگاهی در برج میلاد برگزار شد که متأسفانه تداوم پیدا نکرد اما خوشبختانه امسال دوباره به این مساله توجه کردند و این نمایشگاه توانست شرایطی را فراهم کند تا سینماگران و یا سازندگان سالن های سینمایی از ساخت صندلی های سینمایی توسط شرکت های داخلی باخبر شدند، این در حالی است که بسیاری از افراد فکر می کردند که چنین تولیداتی در کشور صورت نمی گیرد و همه تجهیزات سینمایی به خصوص صندلی ها از خارج از کشور وارد می شود. از جمله سالن هایی که توسط شرکت ما تجهیز شده است می توان به پردیس سینمایی هویزه، سالن همایش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اشاره کرد.

توکلیان ادامه داد: بخش خصوصی در این حوزه با مشکلات بسیاری همراه است، مساله این است طرف دیگر ما در این حوزه نهادهای دولتی است، چرا که اکثر سالن های سینمایی در اختیار وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و یا حوزه هنری است، مساله این است که بودجه مناسبی برای ساخت و یا تجهیز سالن های سینمایی در اختیار آنها قرار نمی دهند، به عنوان مثال در همین نمایشگاه یکی از مشتریان قدیمی خود را دیدم که می گفت 4 سال است از شهرداری برای تجهیز و بازسازی سینمایی که 16 سال است بدون استفاده باقی مانده است، کمک خواسته ایم که متأسفانه در این زمینه آنها را همراهی نکرده اند.

وی بیان کرد: یکی دیگر مسائل موجود بحث ورود تجهیزات صوتی و تصویری است که متأسفانه این روزها در بازار پیدا نمی شود، این در شرایطی است که سالن داران نیز ترجیح می دهند از برندهای اصل استفاده کنند که متأسفانه این امر بسیار سخت شده است و همین مساله مشکلاتی را به همراه دارد، در حالی که اگر بتوانیم تجهیزاتی با برند اصل هم پیدا کنیم به دلیل وضعیت دلار هزینه آن بسیار گران تمام می شود.

توکلیان گفت: شرکت های خصوصی که وابستگی به نهادهای دولتی ندارند، معمولاً برای همکاری کردن با پروژه ای دولتی با مشکل مواجه می شوند، تاکید می کنم که به شرکت های خصوصی در این حوزه توجه چندانی نمی شود و اگر وابسته به نهاد دولتی نباشید نمی توانید پروژه های قابل توجهی را دریافت کنید. نباید فراموش کرد که استفاده از تولیدات داخلی برای خریدار نیز می تواند سود اقتصادی داشته باشد، به عنوان مثال هزینه هر صندلی در شرایط فعلی از 450 هزار تومان شروع می شود و گران ترین آن یک میلیون و دویست هزار تومان است. تاکید می کنم که صندلی های تولید داخل استانداردهای موردنظر را دارد و بی شک خرید از تولیدات مقرون به صرفه است.

مهندسی معکوس با کیفیت پایین

اما مهران ملکوتی صدابردار و صداگذار سینما در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به این مساله که برخی از شرکت های سینمایی دست به تولید ابزار صدابرداری و صداگذاری در سینما زده اند، گفت: چندی پیش با یکی از شرکت هایی که در تولید ابزاری از این دست ورود پیدا کرده بود آشنا شدم و از محصولات آن ها بازدید کردم، به خاطر دارم شرکت موردنظر از مهندسی معکوس برای تولید تجهیزات سینمایی مانند میکروفون، سیستم های صدا استفاده می کردند.

وی بیان کرد: این به آن معنا است که این شرکت ها مشابه خارجی ابزار موردنظر را خریداری می کنند، با می کنند و از روی آن می سازند و جالب این است که کیفیت این تولیدات حتی نزدیک به تولیدهای خارجی نیست که البته خودشان نیز این را می دانند.

این صدابردار با تاکید بر اینکه ترجیح می دهد از تولیدات خارجی با برندهای شناخته شده استفاده کنند، توضیح داد: البته همه چیز بستگی به شرایط اقتصادی مصرف کننده دارد، گاهی یک ابزار صدا به قدری گران است که پرداخت هزینه آن خارج از توان مصرف کننده است و نمی تواند آن را تهیه کند. این در حالی است که اگر هم ابزار موردنظر را نداشته باشیم هم نمی توان کار کرد. در چنین شرایط فرد مجبور است که تولید ایرانی را با کیفیت پایین تر خریداری کند.

ملکوتی گفت: تجهیزات صدا با برندهای مناسب در ایران وجود دارد، اما مساله این است که هزینه آن به نسبت دستمزدهایی که دریافت می کنیم، بسیار خنده دار است، به عنوان مثال یک صدابردار خارجی شاید بتواند با دستمزد یک ماه خود یک رکوردر بگیرد اما ما در ایران باید حداقل دستمزد 3 سال کار خود را پس انداز کنیم تا بتوانیم یک رکوردر دریافت کنیم.

وی ادامه داد: مهندسی معکوس با کیفیت نه چندان خوب، برای سینمای ایران که تجهیزات سالن های سینمایی آن چندان خوب نیست، قابل قبول است، اما اگر قرار باشد همین آثار در خارج از کشور به نمایش گذاشته شود، با مشکل مواجه می شویم.

ملکوتی در پایان گفت: به هر حال تولیدات ابزارهای سینمایی به لحاظ فنی در ایران راه درازی دارد تا به استانداردهای خود برسد.

کد خبر 4607959

نیوشا روزبان

با اعلام جزئیات بودجه سینمای ایران برای سال هزار و سیصد و نود و هشت، ادغام مؤسسه رسانه های تصویری، مدرسه ملی سینما و گروه سینمایی هنروتجربه رسمیت یافت و در عین حال مشخص شد، دست کم حدود یک سوم کل اعتبارات سینمایی صرف هزینه های ستادی می شود و در عوض برای هر یک از جشنواره های ملی و جهانی فجر، فقط پنج میلیارد تومان بودجه در نظر گرفته شده است.

به گزارش تابناک ؛ سازمان امور سینمایی و سمعی بصری جدول کلی برنامه و بودجه سال 98 سینمای ایران را بر اساس مدل بودجه ریزی عملیاتی اعلام کرد؛ جزئیاتی که اعلام شان اتفاق مهمی برای درک شرایط مدیریت و راهبری سینمای ایران است و به خوبی نشان می دهد ضعف بزرگ سازمان سینمایی همچون دیگر مجموعه های حاکمیتی و دولتی، هزینه های سنگین ستادی نسبت به کلیت اعتبارات است؛ هزینه هایی که برخلاف سایر بخش ها قابل تقلیل نیست و اگر درصدی از بودجه نیز تخصص نیابد، بخش های ستادی و پشتیانی معمولاً مشمول این کسری نمی شود و مأموریت های سازمان باید این کسری را پوشش دهند.

بر اساس اعلام سازمان سینمایی این جدول ها با فرض تخصیص صد در صدی اعتبارات سینما تنظیم شده است. بدیهی است ردیف های جدول زیر در صورت کاهش تخصیص اعتبار، تسهیم به نسبت می شوند اما به هر حال نمی توان حقوق کارمندان را نداد و در مقابل می توان کسری از هزینه های برگزاری جشنوار ه ها یا حمایت از تولید را به دلیل کسری بودجه تأمین نکرد. البته در راستای اجرای سیاست ایران، تهران نیست اعتبارات استانی در هر شرایط، به صورت صددرصد تأمین خواهد شد تا اختلالی در اجرای فعالیت های سینمایی استان ها پدید نیاید.

بر اساس این جدول ها که برای دیدن هر یک می توانید روی نام این مجموعه ها کلیک کنید، سازمان سینمایی مستقیماً 60 میلیارد و 600 میلیون ، بنیاد سینمایی فارابی 64 میلیارد تومان ، انجمن سینمای جوانان ایران حدود 23 میلیارد تومان ، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی قریب به 24 میلیارد تومان ، موسسه سینماشهر نزدیک به 18 میلیارد تومان و خانه سینما 5 میلیارد به صورت مجزا (بدون در نظر گرفتن 700 میلیون هزینه بیمه هنرمندان که در بودجه سازمان سینمایی لحاظ شده) در سال جاری اعتبارات دریافت می کنند که این اتفاق در صورت محقق شدن کامل منابع رخ خواهد داد.

در حوزه هزینه های ستادی و پشتیبانی که عملاً حقوق و رفاهیات و دیون کارکنان را شامل می شود، 37 میلیارد تومان از بودجه صرف ستاد سازمان سینمایی و 14 میلیارد تومان در بنیاد فارابی (8.5 میلیارد از بودجه سینمایی و 5.5 میلیارد از منابع داخلی) صرف امور مشابه می شود.

همچنین هزینه ستادی انجمن سینمای جوان تحت عنوان حمایت از گسترش انجمن سینمای جوان یازده میلیارد و هزینه پشتیبانی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی نیز 5 میلیارد تومان در نظر گرفته شده که یک میلیارد تومان از منابع داخلی مرکز است. ظاهراً ادغام موسسه سینماشهر نیز منتفی است و 3.4 میلیارد هزینه پیشتیبانی برای این مجموعه در نظر گرفته شده است. بدین ترتیب هزینه های ستادی سینمای ایران در سال 98 بالغ بر 70 میلیارد تومان است!

از سوی دیگر ظاهراً ادغام مؤسسه رسانه های تصویری، مدرسه ملی سینما و هنروتجربه با این بودجه رسمیت یافته است. بر اساس جزئیات اعتبارات، گروه سینمایی هنروتجربه در مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی ادغام شده و در یکی از ردیف های بودجه این مرکز، 3.5 میلیارد تومان تحت عنوان حمایت از اکران فیلم های هنری و تجربی اختصاص یافته است. با این اوصاف باید دید ساختار ستادی هنروتجربه نیز قرار است از هم بپاشد یا فقط شاهد ادغام مدیریتی هستیم و تشکیلات این گروه سینمایی که همجوار موزه سینماست پابرجا می ماند؟

وظایف مؤسسه رسانه های تصویری نیز در فارابی و سینماشهر ادغام شده، به گونه ای که 2 میلیارد تومان برای حمایت از تولید آثار برای عرضه در شبکه نمایش خانگی در بودجه بنیاد فارابی در نظر گرفته شده و 500 میلیون تومان نیز برای کمک به صیانت از آثار سینمایی و سمعی و بصری و جلوگیری از قاچاق آنها در بودجه موسسه سینماشهر در نظر گرفته شده است. شواهد نشان می دهد با تعطیلی مدرسه ملی سینما، وظایف این مجموعه نیز میان انجمن سینمای جوان و معاون توسعه فناوری و مطالعات سینمایی سازمان سینمایی تقسیم شده است.

هرچند تلاش برای کوچک سازی و چابک سازی بدنه سینمای ایران قابل توجه است، به نظر می رسد باید شاهد اقدام جدی تری به خصوص در خودِ سازمان سینمایی باشیم چرا که هزینه ستادی سازمان سینمایی بیش از کل مؤسسات تابعه است و هنوز گام معناداری برای کوچک سازی سازمان سینمایی برداشته نشده است. اگر قرار است تحولی رخ دهد، ابتدا باید در ساختمان سازمان سینمایی رخ دهد؛ مجموعه ای که در یک طبقه از ساختمان بزرگ این سازمان قابلیت کوچک سازی و اداره دارد، مشروط بر آنکه قائل به حذف تشریفات و حواشی پرهزینه این سازمان بود.

نکته قابل توجه اینکه حوزه ستادِ سازمان سینمایی هیچ تاثیری در تولیدات ندارد و حداکثر در نقش سیاست گذار و ناظر پیرامون مؤسسات تابعه عمل می کند و از این منظر انتظار می رود هزینه های ستادی سازمان سینمایی برای سال 1399 دست کم 50درصد کاهش یابد تا جشنواره های سینمای ایران به ویژه جشنواره های ملی و جهانی فجر، سهم شان از این بودجه مجموعاً به 10 میلیارد تومان محدود نشود و مهم ترین اتفاقات سینمای ایران در هر سال، کمترین سهم از اعتبارات نصیب شان نشود و به جای تلاش برای کوچک سازی بدنه اداری، تمامی فشارها برای برگزاری درویشانه رویدادهایی که ویترین سینمای ایران محسوب می شوند، متمرکز نشود.

در این میان آنچه از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است، شفاف سازی فرآیندهاست که حسین انتظامی وعده آن را داده بود. یک فیلمساز باید بداند امسال با طی چه فرآیندی در اولویت دریافت پروانه ساخت قرار می گیرد یا جزو فیلمسازان مورد حمایت فارابی، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی یا انجمن سینمای جوان قرار می گیرد و اساساً چه فرآیندی تعیین کننده ترجیح یک شخص یا فیلمنامه یا سینما برای دریافت حمایت ها و تسهیلات مالی سینمای ایران است. آیا این شفاف سازی به این سطح نیز تسری می یابد یا در حد اعلام ردیف بودجه و هزینه کردش محدود می شود؟

تقریباً 3 سال از اکران فیلم 50 کیلو آلبالو می گذرد. فیلمی که سرنوشتش شباهت های بسیاری به رحمان1400 امروز دارد. با مرور و بررسی اتفاقاتی که برای این دو فیلم افتاده است، علاوه بر تکان دادن سر از تاسف، در نهایت به همان کلیشه ی همیشگی بازمی گردیم که ما ‘درس نمی گیریم’.
دوباره درگیر یک لوپِ آشنا شده ایم؛ فیلمی مجوز ساخت می گیرد، به هر طریق و روشی پروانه نمایش را کسب می کند، بالاخره اکران می شود و پس از فشار عده ای بسیار زودتر از موعد مقرر از پرده نقره ای پایین کشیده می شود!

مارمولک ، زندگی خصوصی و گشت ارشاد از این دست نمونه هایی هستند که از علاقه مدیران سینمایی ما به ایجاد جنجال های قابل پیشگیری حکایت می کنند. البته این بار سروصدای رحمان1400 احتمالاً در گیرودار سِیلیزه شدن کشور، بَدان/خوبان نوشتن ترامپ و سوختن خانه ی گوژپشتِ محبوب ویکتور هوگو، کمتر شنیده خواهد شد.

با این اوصاف بسیاری از انگاره هایی که قصد داشتم درباره این اتفاق بگویم، به دلیل همان شباهت فوق الذکر با ماجرای 50 کیلو آلبالو ، در گذشته گفته شده و تکرار مکررات است؛ مانند اینکه چرا و چطور رحمان1400 پروانه نمایش گرفته است؟ چرا بعد از آن که از معبر قانونی رد شده و پروانه مورد نظر را به دست آورده، پایین کشیده می شود؟ یا آن طرف قضیه که اصلاً چه نیازی به این میزان اشاراتِ جنسی در فیلم است؟ اینکه اگر کارگردانِ باتجربه و پُرکار می داند که محدودیت ها و خط قرمزهای سینمای کشور چیست ، چرا عامدانه از روی آنها رد می شود؟ و اگر نمی داند چرا در سنگرِ اینستاگرام مظلوم نمایی می کند؟

بیشتر بدانید؛ سینما و چند کیلو آلبالو

درباره اینگونه موارد بارها نوشته شده است. اما این بار قصد نگارنده سخن از بد بودنِ پایین کشیدن یک فیلم در حین اکرانِ قانونی یا بدتر بودن نمایش ابتذال در سینماها نیست؛ بلکه بیان چرایی آن است. چرایی از آن جهت که مدتی قبل فیلمی نزدیک و همسو با رحمان1400 به نام هزارپا توانست در قالب طنز و باز هم با استفاده ی زیاد از مضامین جنسی به یک فروش عجیب و رکوردشکن دست پیدا کند. اثری که گفته شد حدوداً 4 میلیون مخاطب داشته است! .

قطعاً چنین اتفاقی جرقه ای در ذهن بسیاری ایجاد می کند – آنچنان که کرده است - که ذائقه عموم مردم دیدن کمدیِ جنسی است؛ پس برای رسیدن به پول و درآمد هنگفت باید تعدادی بازیگر مشهور را با فحش ها و تیکه های زیرشکمیِ کفِ کوچه و خیابان هَم زد و آن را به وسیله هر پُلی شده به مَنصه ظهور رساند.

این پازل ها بیش از آنکه از سنجش سلیقه عامه برآید، سوق دادن مذاق مردم به این سو است که شما باید بین دیدن مهران مدیری و رضا گلزار در یک اثر بی اخلاق و مشاهده زندگی نامه اُسوه اخلاق و ادب در یک اثر سیاه و سفید و بدون حضور سلبریتی، انتخاب داشته باشید! .

در واقع به نوعی انتخاب به بیننده تحمیل شده است؛ آن هم تحمیلی که به زعم برخی برای عموم مردم است! عامه ای که نه فقط بالانشین های شهری هستند و نه فقط دوست دختر/پسرهای جوان. اشتباهی که این برخی متصورند این است که هرکس بلیت فیلم را می خرد و به تماشایش می رود، طرفدار آن اثر است و پس از پایان فیلم خشنود و سرخوش از صندلی خود بلند می شود. به نظر برای این برخی تنها همان آمار چند میلیونی شدن افرادِ بلیت خریده و رکوردشکن بودنِ پول های به جیب رفته اهمیت دارد.

همانطور که تعدادی از اعضای شورای پروانه نمایش نیز اذعان کردند، بسیاری که اتفاقاً جز عموم مردم و مخاطب سینما هم محسوب می شوند، فیلم هایی مانند رحمان1400 را مطابق با بسیاری از ارزش ها و مفاهیم فرهنگی نمی دانند، حتی اگر صاحبان اثر میزان صفرهای به دست آمده از گیشه ی آن را در بوق و کرنا کنند.

شواهد و قرائن می گویند که متاسفانه این روند دنباله دار است و باز هم شاهد حضور رحمان های مشهور، طناز و وقیح در مقابل تختی های ناشناس، باوقار و متادب بر روی پرده عریض سینما خواهیم بود و بی خیالی ها ادامه خواهد داشت.

به گزارش باشگاه خبرنگاران پویا، نشست تحلیلی چالش نظارت در سینمای ایران با حضور محمدعلی حسین نژاد عضو شورای پروانه نمایش و عضو شورای علمی مدرسه ملی سینمای ایران ، امیر حسین شریفی تهیه کننده سینما و تلویزیون و عضو هیات مدیره انجمن تهیه کنندگان مستقل سینمای ایران، محمد تقی فهیم منتقد و تحلیل گر حوزه فرهنگ، علی قائم مقامی تهیه کننده و عضو هیات مدیره خانه سینما، رضا اورنگ نویسنده و کارشناس سینما، سیدمحمد حسینی نویسنده و مدیر مرکز تولید متن حوزه هنری برگزار شد.

در ابتدا یزدان عشیری، ضمن اشاره به اهمیت موضوع نظارت بر فیلم ها و حواشی که بر اثر نبود اقتدار و مکانیسم مشخص پیش می آید، گفت: نظارت بر فیلم های سینمایی همیشه دچار چالش و مناقشه بوده است. در دولت های مختلف فیلم هایی داشته ایم که با وجود پروانه ساخت و حتی پروانه نمایش با بن بست هایی روبرو شدند.اکنون، این سوال مطرح می شود که آیا ما قانون مدونی برای رسیدگی به محتوا و مضمون فیلم ها نداریم؟ در شرایطی که آیین نامه فیلم و نمایش در دهه اول انقلاب اسلامی تصویب و بعد در دوره اصلاحات بازنگری شده است، این شائبه به وجود می آید که آیا امروز این آیین نامه نیاز به بازنگری، تغییر و تحول و پالایش دارد و یا اعمال سلیقه برخی مدیران فرهنگی منجر به رفتاری فرا قانونی و یا به تعبیری دیگر، رفتاری فرو قانونی در سینما و تداخل در چرخه اکران فیلم ها شده است؟

رضا اورنگ منتقد سینما با اشاره به اهمیت نظارت بر فیلم ها گفت: بحث نظارت در همه دنیا اهمیت دارد و اشتباه بزرگی است که بگوییم کشوری از این قضیه مستثنی بوده و نظارتی در این حیطه ندارد اما تفاوت عمده ای در نظارت بر سینمای ایران و دیگر کشور ها وجود دارد که آن هم در مشخص بودن آئین نامه ها و تعیین کردن خط قرمزهای موجود در سینمای کشورهای دیگر است و فیلمسازان را نسبت به رعایت آن آگاه کرده اند.

وی افزود: سینمای ایران به یک قانون مصوب مجلس نیاز دارد تا با تغییر مدیریت ها عوض نشده و هرگونه دخل و تصرف در آن تنها در صحن مجلس امکان پذیر باشد.

محمدتقی فهیم منتقد و تحلیل سینما بر دردسر های نبود نظارت در سینما تاکید کرد و اظهار داشت: بحث نظارت در کشور ما واقعا جدی است و هزینه های زیادی را برای هنر و سینما تراشیده و بارها، دردسرساز شده است. تفاوت بین نظارت و سانسور بسیار مخدوش است. من معتقد هستم قانون و آیین نامه وجود دارد اما به روز نشده است. بنابراین، بحث مهم تر وجود آدم هایی است که قانون را نمی شناسند و فرق بین نظارت و سانسور را نمی دانند. درک ما از قانون مهم تر از خود قانون است.

امیرحسین شریفی تهیه کننده سینما و تلویزیون گفت: بنده به عنوان تهیه کننده فیلم، سه دهه ای می شود که با نظارت بر فیلم ها درگیر هستیم. در شرایطی که این نظارت ها کاملا سلیقه ای اعمال می شود و با تغییر مدیران نیز تغییر می کند. ما تهیه کننده ها هیچ وقت نمی توانیم درست و غلط را تشخیص دهیم. برای نمونه می توانم به فیلم هایی اشاره کنم که مجوز نمایش دارند اما حوزه هنری در اکران آن مشارکتی نمی کند که البته من حق می دهم چرا که بعضی فیلم ها واقعا، دارای ابتذال هستند. در بحث نظارت، سانسور و نظارت باهم عجین شده و در کاربرد تقریبا یکی شده اند.

وی در خصوص اکران و توقیف فیلم رحمان 1400 افزود: اکران نسخه اصلاح شده این فیلم در سینماهای حوزه هنری و پخش نسخه اصلی آن در دیگر سینماها تجربه بدی در حوزه نظارت ها بوده و تهیه کننده متخلف باید تنبیه شود. در واقع، حیثیت سینمای ما را خدشه دار کرده و به واکنش رسانه های خارجی هم رسیده است.

شریفی یادآور شد: نظارت بر سینما باید بر اساس قانون باشد همانگونه که خط قرمزها در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران مشخص شده و سالهاست با تغییر مدیران تغییری در قوانین برنامه سازی ایجاد نمی شود. اما در سینما تکلیف مشخص نیست و متاسفانه با ورود گروه های مافیایی به سینما حتی قدرت اکران فیلم ها هم در دست این افراد قرار گرفته و در مورد نمایش فیلم ها سلیقه ای تصمیم گیری می شود و این حیثیت سینما را نشانه گرفته است. فیلم رحمان 1400 اگر مال بنده بود قطعا در مرحله ساخت با ممانعت روبرو شده بود. من به عنوان یک تهیه کننده هر نسخه ای از فیلم را که تحویل می دهم کد دریافت می کنم و نمی دانم چگونه امکان دارد نسخه های فیلم رحمان 1400 در سینما ها باهم متفاوت باشند.

محمدعلی حسین نژاد عضو شورای پروانه نمایش، در پاسخ به سوال آیا در نظارت بر فیلم ها قانونی وجود دارد یا خیر ؟ گفت: پاسخ به این سوال به بحث کلی تری از سطوح جامعه برمی گردد، تا بتوان میزان تاثیرگذاری قانون را بررسی کرد. در واقع فرهنگ، رفتارها و تعاملات عمومی بیش از اینکه متکی به قانون باشند به عرف بستگی دارند. در کشوری که قانون باشد، تا زمانی که هنجارهای اجتماعی اصلاح نشود کاری پیش نمی رود و قانون تاثیری نخواهد داشت . فرض کنیم در سینما قانون را عوض کردند آیا همه چیز درست می شود؟ یا در تلویزیون که مثلا قانون مدون داریم آیا همه چیز درست است ؟ آیا ما دیگر خروجی مبتذل نخواهیم داشت؟

حسین نژاد ادامه داد: تا زمانی که ابتذال بر سینما غالب است ما مجبور به دادن مجوز هستیم چرا که در شرایط رخنه و سیطره ابتذال بر فیلم ها، دادن و یا ندادن مجوز و پروانه راه حل مناسبی برای رفع آن نیست و یا باید سیستم اصلاح شود یا سیستم دیگری را در این راستا، رشد دهیم. وقتی سیستم بیمار است گیر دادن به امثال فیلم رحمان 1400 فایده ای ندارد و این چرخه تمام نشدنی است.

سیدمحمد حسینی نویسنده و منتقد سینما ، در خصوص وجود قوانین مربوط به نظارت بر فیلم ها گفت: در آبان ماه 61 آیین نامه ای 17 بندی در خصوص پخش آثار سینمایی در جلسه هیئت دولت تدوین شد و بسیار دقیق و شفاف خط قرمزهای مربوط به این حوزه را مطرح کرده است و اتفاقا، اگر رفتار حوزه هنری هم نگاه کنیم تاکنون منطبق با همین قانون پیش رفته است. بنابراین بنده، معتقدم ما قانون داریم اما بیشتر در فضای ناآگاهی به سر می بریم چرا که از جانب قانون گذار ابلاغی به فیلمسازان صورت نگرفته است در حالی که ابلاغ قانون از جانب مجریان،کمترین کاری است که باید نسبت به آن مبادرت شود. در مقایسه با سایر کشورها، آنچه که در سینمای آمریکا اتفاق می افتد نظارت شفاف بر آثار است اما سینمای ما چند خدایی شده و مدیریت یکسان و عمیقی ندارد.

علی قائم مقامی تهیه کننده سینما یادآور شد: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی موظف به رعایت آیین نامه مصوب سال 61 است و زمانی که فیلمی مهر تایید کسب می کند وزارت ارشاد باید پای آن مجوز بایستد وگرنه سنگ رو سنگ بند نمیشود.

این تهیه کننده سینما با طرح سوالی درباره نظارت مجدد حوزه هنری برفیلم ها عنوان کرد: وقتی دستگاه نظارتی و شورای پروانه نمایش وجود دارد دیگر موضوعیتی ندارد که ارگانی همانند حوزه هنری یا شهرداری با نظارت مجدد تصمیم به اصلاح و ممیزی جدید فیلم بگیرد. مجوز فیلم دارای پروانه نمایش را فقط وزارت ارشاد یا دادگاه میتواند لغو کند و مرجع دیگری حق این کار را ندارد.

قائم مقامی در پایان اذعان داشت: من نیز اعتقاد دارم سینمای ما به جای پیشرفت عقب گرد داشته است و حتی کیفیت فیلم های دهه 60 و 70 هم با امروز قابل مقایسه نیست. شورای پروانه نمایش که قرار بود یک شورای سینمایی باشد تقریبا دولتی شده که اتفاق خوبی نیست. نیاز است ساختار شورای پروانه نمایش از اکثریت مدیران دولتی به نفع سینماگران اصلاح شود. قائم مقامی در جواب نظر حسین نژاد که اظهار داشت من نمیتونم با خانواده ام برم این فیلم مبتذل را ببینم. گفت: شما خودتان در شورای پروانه نمایش به این فیلم مجوز دادین.

حسین نژاد عضو شورای پروانه نمایش، در پاسخ به سوال اقای قائم مقامی متذکر شد: حوزه هنری به عنوان سینمادار این حق را دارد که فیلمی را انتخاب کند یا نکند.

عشیری هم در توضیح پرسش این تهیه کننده سینما گفت: حوزه هنری هیچگاه دست به ممیزی فیلمی نمی زند و اگر فیلمی هم استانداردهای مربوط به اخلاق و صیانت از حقوق و حریم خانواده را رعایت نکرد در صورت امکان اصلاح، پیشنهادات مان را به صاحب اثر منتقل می کنیم.
وی در خصوص حواشی مربوط به پخش نسخه اصلاح شده فیلم رحمان 1400 در سینماهای حوزه هنری خاطر نشان کرد: حوزه هنری به مجوز ارشاد احترام می گذارد و ای کاش، ارشاد هم به آراء نهادهای متعامل، همفکری و نگاه گروه های مرجع احترام بگذارد و در مسیر نوسانات سیاسی رفتاری فرا قانونی یا فروقانونی پیش نگیرد.

انتهای پیام/

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در حکم سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی خطاب به حسین انتظامی که پیش از این سرپرستی سازمان سینمایی، سمعی و بصری را عهده دار بود، آمده است:

نظر به تعهد، سابقه و توانایی مدیریتی ارزشمند جناب عالی به موجب این حکم به سمت معاون وزیر و رئیس سازمان سینمایی، سمعی و بصری منصوب می شوید.

انتظار می رود با بهره گیری از تمامی ظرفیت های موجود، در رشد و اعتلای کیفی سینمای کشور و توجه به تولیدات متناسب با سبک زندگی ایرانی اسلامی، صیانت از حریم اخلاق و هنجارهای ملی، شکوفایی اقتصاد سینما و حضور فعال تر در بازارهای جهانی شکوفا باشید.

توفیق جنابعالی را از درگاه خداوند متعال مسالت دارم.

انتظامی به زودی در یک نشست خبری سیاست ها و برنامه های خود در سازمان سینمایی، سمعی و بصری را اعلام خواهد کرد.

کد خبر 4608979

زهرا منصوری

سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: این روزنامه در سال گذشته با خرید عمده کاغذ از بازار، به تنهایی یکی از عوامل اصلی کمبود و افزایش قیمت کاغذ بود و حالا نیز درست 48 ساعت بعد از ردشدن درخواست واردات 25 هزار تنی کاغذ با قیمتی نجومی برای خود، یاد کارگروه و کاغذ افتاده است. در واقع همشهری، مشکل شخصی خود را تیتر یک کرده!

اصلاح طلبانی که از پس اداره یک موسسه بر نمی آیند و اخلاق حرفه ای را قربانی ناتوانی مدیریتی خود می کنند!
برخی شنیده ها حاکی است همشهری سال گذشته، کسری بودجه شدید خود را با واردات کاغذ و فروش آن با قیمت بالا در بازار جبران کرده و قصد تکرار آن را داشته است.

محمد تاج الدین در جهان صنعت نوشت؛ نه توقیف فله ای مطبوعات و احضار و بازداشت روزنامه نگاران مستقل در زمان مرتضوی، نه نگاه شک آلود و خصمانه محمد علی رامین به مطبوعات در زمان احمدی نژاد، نه کوچ اجباری و بیکاری تعداد زیادی روزنامه نگار و فعال مطبوعاتی پس از حوادث خرداد سال 1388 و نه نگاه سلیقه ای و خط قرمزهای تعریف نشده در سال های اخیر، هیچ کدام نتوانست جریان آزاد اطلاع رسانی توسط مطبوعات مستقل را قطع کند. روزنامه نگاران در هر دوره با سعه صدر و توجه به رسالت ذاتی حرفه خود، سنگر را خالی نکردند و در مقابل مشکلات ایستادند. اما این بار اوضاع فرق می کند.

تدبیر جدید روحانی در برخورد با مطبوعات، امید خیلی ها را نا امید کرده است. گرانی کاغذ بلایی است که دو سال است به جان رسانه های کاغذی مخصوصا مطبوعات مستقل افتاده و راهی جز تعطیلی پیش پایشان نگذاشته است.

در روزی که مقام معظم رهبری از نمایشگاه کتاب بازدید داشتند و در توصیه ای وزیر ارشاد و صنعت را ملزم به پیگیری وضعیت کاغذ کردند، دولت در اقدامی عجیب که البته پیشتر توسط جهان صنعت پیش بینی شده بود، ارز 4200 تومانی کاغذ را حذف کرد.طبق تصمیم جدید دولت کاغذ با ارز نیمایی وارد و عرضه خواهد شد؛ ارزی که در زمان تهیه این گزارش در بازار با قیمتی حدود 14 هزار تومان معامله می شود. کاغذی که قبل تر 5300 تومان قیمت داشت حالا با رقمی نزدیک به 14 هزار تومان آن هم به سختی به دست مطبوعات می رسد.

در خوش بینانه ترین نگاه، دولت و دولتمردان به دلیل ضعف مدیریت و ناتوانی در مواجهه با مشکلات، توانایی سر و سامان دادن به وضعیت بازار کاغذ را ندارند. اما در نگاهی بدبینانه باید گفت بخشی از حاکمیت راهی تازه برای زیر سلطه بردن رسانه های آزاد پیش گرفته است؛ تعطیلی به دلیل مشکلات مالی و بیکاری مجموعه ای که رکن چهارم دموکراسی لقب گرفته است.

زهره آشتیانی / روزنامه نگار
بر هیچ کس پوشیده نیست که حال اقتصادی کشور خوب نیست؛ نخبگان و کارشناسان این حوزه مدت هاست که با جداولی که آمار و ارقام قابل پیش بینی را مطرح می کنند، در جلسات مختلف حضور می یابند و نسبت به روند پیش رو هشدار می دهند، ولی آنچه مشهود است اینکه ظاهرا توقفی نداریم. البته این حرکت پرسرعت متاثر از تحریم هایی است که آمریکا وارد ساخت و تا مدتی قبل برخی کالاها را شامل می شد، اما اکنون حوزه گسترده ای را در بر می گیرد ؛ هر چند که سعی داریم با اتکا به فرایند اقتصاد مقاومتی و تقویت تولید ملی از این بحران عبور کنیم که البته مسیر سختی را پیش رویمان قرار می دهد، ولی نمی توانیم نقش بسیج افکار عمومی برای تقویت روحیه سرزمین محوری و وطن خواهی را نادیده بگیریم که قطعا درصورت جابه جایی نقش رسانه های سنتی به شبکه های اجتماعی محوریت اثر بخش دچار خدشه خواهد شد.

لذا باید گفت که نقش اطلاع رسانی بموقع و شفاف برای آگاهی بخشی به افکارعمومی دارای اولویت است، چرا که تنها در این صورت است که می توانیم به ایجاد همدلی و انسجام نظر جهت مقابله با فشارهای داخلی و خارجی بپردازیم و البته این موضوعی است که به نظر می رسد مسئولان مختلف پذیرفته اند ولی جالب توجه است که مدتی است حال مطبوعات و خبرگزاری های ما خوب نیست و قابل تامل تر آنکه ظاهرا تاکنون کسی صدای آنها را نشنیده است.

آنچه اکنون به روالی معمول تبدیل شده، گعده های مسئولانه با مدیران رسانه هاست که گاهی در طول یک روز به 3 جلسه طولانی مدت نیز می انجامد ولی آیا دعوت مدیران مسئول و سردبیران به جلسات متعدد خصوصی به معنای تعهد نسبت به تقویت اثر بخشی یک رسانه است ؟ چطور می شود هر روز دستورالعمل هایی الزام آور برای اطلاع رسانی به مردم از طریق رسانه ها داشته باشیم اما نسبت به اقتصاد رسانه ها بی تفاوت باشیم. اینک مسله تامین کاغذ و زینک برای مطبوعات و از سویی اصلاح قیمت آگهی های دولتی که سال هاست به نرخ قبلی محاسبه می شود، به چالشی جدی تبدیل شده که حیات آنها را با خطر روبه رو می سازد.

عجیب تر آنکه درحالی که این روزها مطبوعات اصلی و اثر بخش کشور روزانه برای تامین کاغذ مصرفی خود به طرق مختلف تلاش می کنند، برخی نشریات ناشناخته که صرفا مجوز دریافت کرده اند و شاید هرگز منتشر نشده اند، یارانه و سهمیه هایی به اندازه رسانه های مؤثر و مطرح دریافت می کنند و این سؤالی است که تا کنون مسئولان مرتبط با تامین این مسئله بدان پاسخ نداده اند! اکنون 1200نشریه دارای مجوز یارانه می گیرند درحالی که طبق آیین نامه می بایست به نشریاتی که دارای 3000نسخه تیراژ هستند، تعلق گیرد اما تعداد قابل توجهی از نشریات استانی که فاقد اثربخشی و نظم انتشار هستند، در صف اول پرداخت ها قرار دارند و این عدم شفافیت می تواند فضای غبارآلودی را میان کانال های اطلاع رسانی با دولت ایجاد کند.

باید بدانیم اینگونه اما و اگر های ابهام انگیز مدیران مطبوعات را با چالش ذهنی درباره تصویر دولت و سایر قوا نسبت به مطبوعات مواجه می سازد که عواقب آن نه تنها فاصله رسانه ها از سیاست های کلان قوای سه گانه برای اطلاع رسانی به مردم بلکه تعطیلی و البته بیکاری جمعیت کثیری از روزنامه نگاران است.

در یک دهه گذشته در اغلب اوقات توقیف مطبوعات بود که ما روزنامه نگاران را با بیکاری عجین می کرد ولی اکنون تعطیلی ناشی از عدم حمایت برای تداوم حیات است که روزنامه نگاران را خانه نشین می سازد با این تفاوت که اکنون صفحات شبکه های اجتماعی ملجأ آنها برای بیان ناگفته ها خواهد بود.

در 2 ماه اخیر کمیته صنفی شورای مشورتی مدیران مسئول دفتر رئیس جمهور با برگزاری جلسات متعدد و البته همراهی آقای واعظی اقدام جدی را نسبت به حل چالش پیش روی مطبوعات و خبرگزاری ها صورت داد، ازجمله آنکه پیشنهادهای معینی نسبت به تغییر جایگاه و نقش کمیته کاغذ و البته بازنگری در نرخ آگهی های دولتی مطرح شده که منجر به حرکت جمعی دستگاه های مختلف برای این مهم شده است، ولی آنچه مبرهن است اینکه باید مافیای واردات کاغذ شکسته شود و مسئله کاغذ و حواشی آن با همکاری وزارت ارشاد به خود رسانه ها واگذار شود که رویکرد فعلی نیز دایر بر همین مهم است. امید است که بتوانیم با خروج از گفتاردرمانی و جلسه محوری اقدام جدی را نسبت به حفظ شاکله و هویت مطبوعات و خبرگزاری های کشور داشته باشیم.

معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد چنان سرش شلوغ شد که از مهمترین ارکان وزارتخانه گردید بطوری که چهره های آشنا و غیر آشنای مطبوعات را که سالها یا در انزوا بودند و یا منزل نشین،به راهروهای ارشاد کشاند .و، صف درخواستها برای مجوز بیشترو بیشتر میشد.

دفاتر روزنامه ها جان تازه ای گرفته بود.جوانان پرشور و طالب اخبار گوشه و کنار جهان عاشقانه کارمیکردند و دنیای جدیدی به رویشان باز شده بود.

این اشتیاق چنان بود که گاها بسته شدن روزنامه ای به هر دلیل و تخلف ریزو درشتی نمیتوانست سدی باشد در برابر این حلقه گمگشته ی کشورمان پس از انقلاب شکوهمند اسلامی .

این تجربه ی جدید مانند هراتفاق نوپایی نیاز به غربال داشت نفوذی ها،تندروها،کم تجربگانی که ره صدساله را یک شبه میخواستند طی نمایندو متخلفینی که خطوط قرمز را رعایت نمیکردند باید از این قطار نو ظهور پیاده میشدند.

آرامشی نسبی مطبوعات را فراگرفت .با کمی تنگ شدن فضا پیشکسوتان دوباره به منازل بازگشتند و کاسبان مطبوعاتی برجایگاهشان نشستند .نظرها از اطلاع رسانی به جذب آگهی های ریزو درشت معطوف شد و با ایجاد تورم اقتصادی این توجه بیشتر هم شد .دیگر شور اتاق تحریریه به واحد های بازرگانی منتقل شده بود.

تلفن هایی که مدام مشغول بود و قیمتهایی که هرلحظه برای سبقت از رقبا شکسته میشد.

ودر این بین کاغذ هایی بود که بعنوان یارانه تخصیص میافت و در بازار خریدو فروش میشد .به ناگاه شمارگان کمترو کمتر گردید ودایره توزیع تنگ تر و تنگ تر شد. اما همچنان صدای زنگ تلفن های بازرگانی می آمد.

تورم از یک سنگ کوچک به کوهی تبدیل میشد و بخش های دفاتر مطبوعات حداقل تر.رنگ و بوی حرفه ای گری جایش را به رقابت در جذب آگهی داد. هرکه زودتر جنبید او پیروز بود.

دیگر راهروهای ارشاد خلوت بود و بیشتر فشار بر گرفتن یارانه های نقدی که جایگزین کاغذ شده بود .سراسر جهان حامل اخبار رنگارنگ بود و مطبوعات عاری از هر اطلاع رسانی دقیق

رسانه های مکتوب رنگ و بوی همیشگی را ندارد آندسته از مدیران مسوول که دغدغه ی فرهنگی دارند و به عشق مردم اخبار و اطلاعات را به چاپ میرسانند دیگر رمقی در خود نمیبینند .و دیگران با توقف انتشار به نظاره نشسته اند .راهی پر خطر طی شد ،آزمون و خطاها به بار نشست

و تجربه ها آموخته شد تا ایران عزیزمان دوره ای از نشر و توزیع جراید آزاد را تجربه نماید .و این یک خواسته عمومی بود از مردم کوچه و بازار که روزنامه میخواندند تا مسوولین بلند پایه که پاسخگویی راملزم قلم داد میکردند .

با آغاز تحریم ها سلاطین رنگارنگ سر بیرون آوردند و تازه فهمیدیم که آن خون و جگر ها که تا پاسی از شب برای تولید یک روزنامه میخوردیم دست مایه سلطان کاغذی ها و تاجران بازار بود.فهمیدیم که شریان خبر تولید آن نیست بلکه کاسه پر آگهیهایی است که فقط باید طی مراحل قانونی کند.

جلسات مدیران مسوول کمرنگ تر و کم رونق تراز همیشه شد و آندسته که با چنگ و دندان ماندند کاسبانه به دنبال کاغذ در خیابانند.

مجوز ها اینک خاک میخورند و چراغ مطبوعات رو به خاموشیست.

وزارت ارشاد و وزارت صمت تا جایی منفعلانه عمل میکنند که ورود پربرکت مقام معظم رهبری را باعث شدند . این درست است که مایحتاج عمومی مردم و تامین آن در راس امور قرار گرفته است اما آیا دانستن حق مردم نیست ؟ آیا گزارش عملکرد همین مسوولین نیاز جامعه ی ای که وکیل آنند نمیباشد؟ مردمی که بار فرهنگی شان به قرن ها قبل یر میگردد آیا اکنون باید در رنج نبود کاغذ و زینگ و جوهر چاپ باقی بمانند؟اوضاع اسفناک تر از قبل است جامعه نیازمند اطلاع رسانی دقیق و شفاف است و روزنامه نیاز مند حیاتی دوباره ،باید این بیمار رو به موت را درمان کرد . همگان راه درمان را میدانند از خرد تا کلان اما همت میخواهد ،همتی انقلابی و در شان فرهنگ و ادب این کشور اما سریع و با دقت و بدور از حق کشی های رایج توسط کاسبان فرهنگ که اوضاع اسفناک است

ام لیلا تاجداری

صاحب امتیاز و مدیر مسوول

به گزارش خبرگزاری مهر ، برنامه صبح و گفت و گو رادیو گفت و گو با موضوع غبارروبی از مساجد و استقبال از ماه مبارک رمضان و در ارتباط تلفنی با حجت الاسلام و المسلمین حبیب رضا ارزانی مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و دبیر ستاد عالی کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور روانه آنتن شد.

حجت الاسلام ارزانی با بیان اینکه سنت غبارروبی از مساجد به عنوان سنتی ارزشمند از دیرباز در بین ملت ما مرسوم بوده گفت: در گذشته نیز مردم در آستانه ماه مبارک رمضان از مساجد محله خود غبارروبی می کردند.

مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی افزود: ستاد عالی کانون فرهنگی هنری مساجد نیز با اقدامات در این راستا به شمولیت سنت ارزنده غبارروبی از مساجد کشور کمک می کند.

دبیر ستاد عالی کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور همچنین با اعلام اینکه بسیاری از مساجد روستاهای کشور این سنت زیبا را از چند روز قبل آغاز کرده اند گفت: گزارشات زیادی از نقاط مختلف کشور به دست ما می رسد که جوانان و نوجوانان در کنار هم این سنت زیبا را در مساجد احیا می کنند.

این مقام مسئول با اشاره به احیای این سنت در دیگر کشورهای اسلامی یادآور شد: در کشورهای اسلامی نیز خود مردم و دولت ها در این ایام از مساجد غبارروبی می کنند البته مهم ترین مسئله قبل از نظافت مسجد حضور مردم در خود مسجد است. ماه مبارک رمضان فرصت بسیار خوبی است که تلاش کنیم تا با فرزندانمان وارد مسجد شویم.

حجت الاسلام ارزانی با بیان اینکه مساجد متعلق به هیچ کسی نیستند عنوان کرد: خداوند در قرآن کریم صراحتاً بیان می کند که مسجد خانه خداست و کسی می تواند مساجد را آباد کند که ایمان به خدا و آخرت دارد.

دبیر ستاد عالی کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور یادآور شد: متأسفانه یک سنتی که از گذشته وجود داشته و امروز هم به صورت کمرنگ تر از گذشته وجود دارد این است که می گویند بچه های کوچک را به مسجد نبرید و مسجد فضایی برای حضور کودکان نیست درحالیکه در روایات داریم فرزندان تان را با خود به مسجد ببرید اما مراقبت کنید که بچه ها در صف آخر قرار نگیرند و یا اگر در میان صفوف قرار گرفتند کنار بچه های دیگر نباشند و در کنار بزرگ تر نماز بخوانند تا فضای روحانی و سکوت مسجد حفظ شود.

مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی رعایت سکوت و حفظ آرامش در مسجد را از مهم ترین حقوق مسجد برشمرد و افزود: عبادت کردن در مسجد با عبادت کردن در منزل بسیار متفاوت است لذا باید در ایجاد آرامش و معنویت هرچه بیشتر در این فضا تلاش کرد.

کد خبر 4608990

مصطفی بوعذار شاعر ونویسنده خوزستانی با اشاره به رشد حرکت های چند جهتی در ادبیات گفت:ادبیات در خوزستان متاَثر رابطه های معمول وروزمره شده است.

ایشان حجم انتشار کتاب های ادبی در کشور ونمود بارز آن در نمایشگاه کتاب امسال را خوب توصیف کردند وافزودند: علیرقم ممیزی های سلیقه ایی دراستان ها و رابطه های موجود وهمچنین مشکلات توزیع در سطح کشور اغلب صدای شاعران شنیده نمیشود.

بوعذار اشتباه مکرر برخی مدیران فرهنگی دراستان وباج خواهی جریان های مسموم ادبی وشناخته شده را آفت ادبیات خوزستان خواند وافزود:نقد های جدی به مجموعه معاونت فرهنگی وکارشناسان خودخوانده ارشاد خوزستان وارد است که نه تنها برخی شاعران را نمی شناسند بلکه پاسخگوی شاعران ونویسندگان نیستند.

دبیر جشنواره ادبی خوزخندان ادامه داد: حجم مطالبات شاعران اهوازی ازسالیان دور انباشه شده است واز فضای موجود فقط باند مافیای ادبیات خوزستان متشکل از برخی سودجویان وفرصت طلبان متنفع هستند وشاعران غیر همراه محکوم به حذف وخانه نشینی هستند.

توزیع عادلانه امکانات ومنابع مالی در میان انجمن های ادبی درخوزستان صورت نمیگیرد واین باعث رخوت وبی انگیزگی میشود
این مدیر فعال فرهنگی گفت: انجمن های فعال وسالم ادبی همچون انجمن آفتاب وانجمن شعر جوان وبرخی محافلی که در شهرستانها به دور از حاشیه های معمول به کشف وپرورش استعداد های جوان میپردازند باید مورد حمایت قرارگیرند وفرصت ظهور وبروز را از سوی مدیران فرهنگی داشته باشند

مدیر انجمن ادبی شاهد اهواز گفت: ساماندهی جشنواره ها رویداد های ادبی استان سالها برزمین مانده است همچنین برگزاری شب شعر 20نفره واستفاده ابزاری از وقایع روزمره همچون “سیل” وشعرخوانی شاعران برای یکدیگر در مکانی غیرعمومی و بدون مخاطب چه خروجی دارد؟

پروژه بگیران وپیمانکاران ادبی بنام ادبیات خوزستان با همراهی برخی مدیران ناکارآمد همچنان جولان میدهند وعزمی برای بهبود این وضعیت موجود نیست.

این شاعر برگزیده خاطر نشان کرد:
چرخش نخبگان ادبیات در رویداد های ادبی وآسیب شناسی جشنواره های ادبی از نیاز های اساسی این حوزه می باشد.
وی ادامه داد: تعدد نهادهای موازی وبرگزاری محافل ادبی توسط سازمانها وادارات گاها هیچ تاثیری در رشد وارتقای ادبیات ندارند واغلب با هدف تولید آمار وارقام صورت میگیرد که جنبه های دورهمی دارد.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خوزستان، محمد جوروند مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی خوزستان با اعلام این خبر گفت: کاروان فرهنگی این اداره کل از زمان سیل در شهرستان های خوزستان، کار امداد فرهنگی خود را در قالب طرح همیاران کتاب آغاز کرد.

وی با اشاره به اینکه همیاران کتاب این اداره کل تاکنون توانسته اند امداد فرهنگی را در بیشتر مناطق سیل زده به کار ببندند، تصریح کرد: این حرکت فرهنگی برای ترویج و گسترش فرهنگ کتابخوانی در بین کودکان و نوجوانان روستاهایی که از تحصیل بازماندند و یا با تاخیر مقطع تحصیلی خود را شروع کردند، انجام شد و هدف ما این بود که با خرید کتاب های دوزبانه بتوانیم ارتباط بیشتری با کودکان این روستاها برقرار کنیم.

جوروند ادامه داد: این کاروان تاکنون توانسته است وارد روستاهای صعب العبوری شود که امکان تردد در آنجا میسر نبود و نقش امداد فرهنگی را در بین کودکانی که اشتیاق و علاقه زیادی به گرفتن کتاب دارند، به نحو مطلوب ایفا کند.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان خوزستان در خصوص رایزنی های صورت گرفته با معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درخصوص ارسال کتاب و بسته های فرهنگی به مناطق سیل زده، گفت: تعداد 1900 کتاب در حوزه کودک و نوجوان از سوی این معاونت طی چند روز گذشته به دست ما رسید و با توجه به اولویت بندی و نظرسنجی بر آن هستیم تا در ماه مبارک رمضان این تعداد کتاب را بین کودکان علاقه مند دیگر در مناطق سیل زده توزیع کنیم.

به گزارش کُردتودی، علی اکبر ورمقانی در ابتدای جلسه ضمن خوش آمد گویی به مسئولان و بیان اینکه امیدواریم برگزاری این جلسه موجب باز گشایی گره ای از مشکلات بیجار شود اظهار داشت: قبل از اینکه فرماندار شوم، باور نمیکردم بیجار محروم ترین شهرستان کردستان باشد اما الان به این واقعیت پی برده ام.

وی افزود: ما در بیجار 300 هزار هتکار زمین کشاورزی داریم اما فقط 8000 هکتار آن آبی است و از مدیرکل محترم امور آب خواهشمندیم که برای شهرستان بیجار به عنوان قطب اول تولید گندم و کشاورزی به صورت ویژه اقدام کنند.

راه اندازی موزه فرش در دستور کار اداره میراث فرهنگی قرار بگیرد

فرماندار بیجار با اشاره به موقعیت گردشگری بیجار ، اعلام کرد: ما غارها و منطقه گردشگری و روستاهای بکر و کمیابی در بیجار داریم و انتظار داریم میراث فرهنگی در این راستا اقدام کند.

ورمقانی با تاکید بر اینکه فرش بیجار به فرش آهنین شهرت دارد ، موزه فرش از دیگر مطالبات ما و مردم این دیار است که باید در بیجار اجرا شود.

کم کاری ادارات برای ارائه برنامه های سال رونق تولید ملی پذیرفتنی نیست

فرماندار بیجار در قسمت دیگری از سخنان خود گفت: راه و شهرسازی طبق قولی که داده است، باید پل چنگیز قلعه تا شهریور ماه اجرا شود و کنارگذر جنوب غربی بیجار افتتاح شود.

وی بیان داشت: متاسفانه تعدادی از همشهریان استاندار، با کمال بی انصافی در صدد تخریب استاندار هستند و اقدامات وی را زیر سوال میبرند.

ورمقانی با اشاره به وضعیت نامناسب جاده های بخش کرانی اعلام کرد: مدیر کل اداره راه و شهرسازی باید برای جاده های نامناسب و فرسوده بخش کرانی و شهر یاسوکند اقدام عاجل انجام شود، چون واقعا خطرات زیادی برای مردم دارد.

وی تصریح کرد: یک نامه برای ادارات فرستادیم که برنامه های خود را برای سال رونق تولید و عملی کردن این شعار ارائه دهند که متاسفانه فقط اداره جهادکشاورزی برنامه مناسبی ارائه کرده است.

برخی پروژه های عمرانی بیجار سریعا تعیین تکلیف شوند

فرماندار بیجار خطاب به مسئولان شهرستان بیجار گفت: ما دل یک روستایی رو بابت ساخت خانه در روستا و ماندن در آنجا نباید بیازاریم و باید برای دریافت وام هایشان و خسارت های ایجاد شده با بهترین وجه به آنها کمک کنیم

وی از مدیر کل های حاضر در سالن خواست شهرک صنعتی حسن آباد یاسوکند، دامداری توپ آغاج، گاوداری مغولی و جاده های پیرتاج و همدان باید هرچه سریعتر تعیین تکلیف و بهسازی و ساخته شود.

چرا تعدادی به خاطر ایجاد کارخانه فولاد در بیجار باید به زندان بروند

نماینده مردم بیجار در مجلس شورای اسلامی سخنران دوم اولین جلسه شورای اداری شهرستان بیجار در سال 98 بود .

وی افزود: برای بیجار حدود 310 هزار سند ولادت صادر شده که فقط 89 هزار نفر آن باقی مانده و این نشان از محرومیت این شهرستان و مهاجرت مردم به خاطر این محرومیت است.

کریمی گفت: امیدواریم سفر رئیس جمهور به کردستان انجام شود و پروژه های بزرگی مانند پتروشیمی هم کلنگ زنی شود.

کریمی با بیان اینکه پروژه فولاد کردستان هم مانند پروژه جاده همدان تبدیل به یک جوک شده است ، اظهار داشت: کاملا مشخص است که کدام شهرستان استحقاق وجود کارخانه فولاد را دارد و چرا نباید این قضیه مدیریت شود که تعدادی به خاطر این موضوع به زندان بروند.

وی با تاکید بر اینکه چرا باید به خاطر سیاسی بازی و بی تدبیری بعضی افراد، یک برادر شهید به زندان برود، از مسئولان اجرایی استان کردستان خواست بهتر است هرچه سریعتر قضیه فولاد تعیین تکلیف شود.

برای پروژه ماسی تن بیجار اینقدر به بانک سپه مراجعه کرده ام خودم خجالتی میکشم

نماینده مردم بیجار با بیان اینکه سال قبل 18 روستا گازرسانی شد و امسال هم ان شاالله 28 روستا گازرسانی خواهد شد، اعلام کرد: از مخابرات می خواهیم نسبت به رفع پوشش نامناسب آنتن دهی در برخی روستاها سریعا اقدام نماید.

وی با اشاره به پروژه ماسی تن که یکی از پروژه های طولانی مدت بیجار گفت: اینقدر به خاطر پروژه ماسی تن به بانک سپه مراجعه کردم و پیگیری کردم که هم خودم خجالت میکشم و هم بانک به ما مشکوک شده در همین جلسه از مدیریت این بانک خواهشمندیم مشکل این پروژه و تولیدی را یک بار برای همیشه حل کند.

چرا بودجه ای که ما برای بیجار گرفتیم را به شهر دیگری دادید

نماینده بیجار با اظهار گلایه از مدیر کل های حاضر در جلسه گفت: بعضا کارشناس های استانی اجازه نمی دهند کار انجام شود و همین مجتمع گاو شیری یکی از آن کارها و پروژه هاست.

کریمی گفت: چرا وقتی بودجه کوهستان پارک مصوب شده، میراث فرهنگی و گردشگری اقدامی نمیکند، چرا اماکن گردشگری و باستانی شهرستان مورد توجه قرار نمی گیرد که یکی از راه های درآمد پایدار در این شهرستان است.

وی تصریح کرد: چرا ارشاد اسلامی برای بیجار یک برنامه شاخص فرهنگی تعیین و اجرا نمیکند،چرا بودجه ای که ما برای بیجار گرفتیم را به شهر دیگری دادید؟؟

نماینده مردم بیجار در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه چرا مدیران کارهای خود را انجام نمی دهند ، اعلام کرد: باید برای پیگیری یک موضوع، شخصا صد بار به ادارات زنگ بزنم یا مراجعه کنم.

علت پرداخت مالیات معادن بیجار در شهرهای دیگر چیست

کریمی در قسمت دیگری از سخنان خود گفت: مدیرکل محیط زیست، خانم رضایی باید در خصوص نظارت بر واحدهای آلاینده بیشتر دقت کنند چون بعضی واحدهای آلاینده، پول سازند و متاسفانه ساخت و پاخت صورت میگیرد.

به گفته این مسئول460 میلیون تومان تا کنون برای هیئت ها و برنامه های ورزشی از وزارت پول گرفته ایم و اقدامات خوبی هم در این راستا انجام انجام گرفته است.

وی با تاکید بر اینکه وجود معادن بیجار بهترین فرصت برای رفع مشکلات اقتصادی شهرستان است ، گفت: چرا کیمیا معادن و صبانور، مالیات هایشان را در شهرستان دیگری پرداخت میکنند و ورونده های مالیاتیشان در بیجار نیست؟

چرا باید مدیریت سد تالوار به عهده زنجان باشد

رئیس مجمع نمایندگان استان کردستان با تاکید بر اینکه ما از وزیر قول گرفته ایم که مدیدیت سئ تالوار به کردستان واگذار شود ، بیان داشت: این مافیا نیست که سد تالوار در خاک این شهرستان باشد و مردم برای رفع مشکلاتشان در حوزه این سد، به مدیریت این سد در زنجان مراجعه کنند؟

اگر مدعی انقلابی هستی به فکر اتمام پروژه های سفر مقام معظم رهبری باشید

کریمی با اظهار گلایه از عدم حضور رئیس دانشگاه پیام نور کردستان در این جلسه ، اعلام کرد: احمدی رئیس دانشگاه پیام نور کردستان گفته که با آقای شاهرودی جلسه دارم و به بیجار نیامده است، به او بگویید جنابعالی اگر مدعی انقلابی هستی ، از نماینده رهبر هزینه نکن و به جای آن پروژه آمفی تئاتر دانشگاه پیام نور که جزء مصوبات سفر مقام معظم رهبری در سال 88 هست را به اتمام برسان.

شهر یاسوکند با وجود معادن عظیم آهن از داشتن یک سالن اجتماعات محروم است

نماینده مردم بیجار در مجلس شورای اسلامی گفت: یاسوکند واقعا مظلوم است، چون آنجا معادن و سرمایه زیاد اما مردمش محرومند و نمونه آن عدم وجود یک سالن آمفی تئاتر مناسب برای این شهر است.

وی از اختصاص 300 میلیون تومان برای بازسازی سالن شهید فهمیده حسن آباد یاسوکند خبر داد.

انتهای پیام/m.r

در سیزدهمین جشنواره مسابقات قرآنی مدهامتان ویژه اعضای کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور، سه نماینده استان خوزستان در دو بخش آقایان و بانوان به رتبه های برتر دست یافتند. مینا چشم سبز از اهواز در رشته حفظ کل موفق به کسب رتبه اول و آمنه آلبوخنفر از شادگان در رشته قرائت موفق به کسب رتبه دوم شد. در بخش آقایان ، خلیل سواری از اهواز رتبه سوم رشته قرائت تحقیق را به دست آورد.

در گفت وگوی ایکنا با این سه قهرمان قرآنی استان خوزستان به مواردی همچون دشواری دو مرحله ای برگزار شدن مسابقات قرآن، اعتراض به نمره دهی داوران، گلایه از تفاوت میزان جوایز بخش آقایان و بانوان و کمبود جلسات تخصصی تلاوت قرآن در اهواز اشاره شد.

متن زیر گفت وگوی خبرنگار ایکنا خوزستان با برترین های قرآنی است.

سطح بالای مسابقات و رقابت نزدیک
مینا چشم سبز، حافظ کل قرآن کریم با تجربه دومین سال شرکت در مسابقات مدهامتان رتبه نخست رشته حفظ کل قرآن کریم شد.
وی در گفت وگو با خبرنگار ایکنا بیان کرد: مسابقات به دلیل آنکه دارای دو مرحله مقدماتی و فینال بود، با سختی برگزار شد. سال گذشته مسابقات دو مرحله ای نبود و به طبع استرس آن هم کمتر بود. مسابقه اصلاً قابل پیش بینی نیست و رقیبان همه افرادی بودند که من در مسابقات اوقاف دیده بودم.

این حافظ کل قرآن کریم گفت: سؤالات در فینال بسیار مشابه یکدیگر بودند و داوران در این زمینه سخت گیری زیادی داشتند.
چشم سبز افزود: انتقادم به مسابقات در مورد تفاوت میان مبلغ جایزه بانوان و آقایان است و نسبت به این موضوع اعتراض دارم و همچنین دو سال است که جوایز مسابقات مدهامتان در مرحله استانی به برگزیدگان داده نشده است.

از داوری راضی نبودم
آمنه آلبوخنفر، قاری قرآن کریم که سال اول حضور خود در مسابقات مدهامتان را تجربه کرد، در رشته قرائت تحقیق رتبه دوم را به دست آورد.
وی بیان کرد: از داوری راضی نبودم؛ نمره صوت من در مرحله مقدماتی 13 و در فینال 15.75 بود. صوت من که تغییری نداشت پس بنابراین برای چه تا این حد تفاوت در نمره دهی دو مرحله بود؟ البته مسابقات از سطح بالایی برخوردار بود و شرکت کننده ای که بر کار مسلط نباشد نمی تواند در مسابقات حضور یابد.

وی در مورد تفاوت میزان مبلغ جوایز میان خانم ها و آقایان گلایه مند بود و گفت: مثلاً شرکت کننده هم رشته من در بخش آقایان که رتبه سوم شد به اندازه من که رتبه دوم شدم جایزه دریافت کرد.

خلیل سواری، قاری قرآن کریم در این دوره از مسابقات کشوری مدهامتان رتبه سوم رشته قرائت تحقیق را به دست آورد.
وی در گفت وگو با ایکنا گفت: مسابقات در مشهد مقدس برگزار شد و در بخش نخست مرحله مقدماتی 40 قاری با یکدیگر رقابت کردند و 9 نفر به فینال راه یافتند. بیشتر شرکت کنندگان افرادی بودند که من در مسابقات اوقاف دیده بودم.

کمبود جلسات تخصصی تلاوت قرآن در اهواز
سواری گفت: نفر اول از مشهد بود و نفر دوم از تهران؛ جلسات تخصصی قرائت آنها بسیار زیاد و حرفه ای است اما ما در اهواز جلسات تخصصی تلاوت زیادی نداریم. آنها در تدریس شان پیگیر هستند. مثلاً اگر در یکی از جلسات مشهد یا تهران به قرآن آموز و قاری تکلیف داده می شود حتماً آن را برای جلسه بعد از او می خواهند اما در اهواز اینگونه نیست و به خاطر همین است که آنها خیلی موفق عمل می کنند.

انتهای پیام

مسعود میر/روزنامه نگار

بعد از 4 سال وقفه و البته کلی برنامه ریزی جشنواره ای که برگزاری اش مسکوت مانده بود دوباره جان گرفت اما کاش لااقل بعد از این همه وقفه و صرف زمان و بودجه، تغییراتی واقعی در برگزاری این جشنواره رخ می داد. حرف از جشنواره فیلم وارش است که در استان مازندران روزگاری توانست اعتباری نصیب این خطه کند و البته به سیاق همه فعالیت های این چنینی استانی با تغییرات مدیران و حفظ تنگ نظری برخی مسئولان دیگر برگزار نشد. وارش اکنون هم که نهمین دوره خودش را با عنوان لایتچسبک بین المللی به پایان برده باز هم شمایلی است بی قواره از مثلا یک جشنواره سینمایی که اندک اتفاق های مثبت رخ داده در آن با سیلاب بی مدیریتی بعضی مسئولان استانی و مدیرانش نابود شده است.

حرف از جشنواره ای است که در آن گویی فیلم فقط یک بهانه با مسما است برای برگزاری یک جشنواره و جشنواره هم یک عنوان دهن پرکن است برای برپایی یک دورهمی. در ایام برگزاری وارش سالن های بی تماشاگر یک اتفاق عادی بود و فضای باز مجتمع محل برگزاری جشنواره تنها زمانی میزبان چند نفر می شد که صدای ساز و آواز محلی نوازندگان وخوانندگان محلی بالا می رفت و یا آن عروسک های بدترکیب غول پیکر در محوطه تکان تکان می خوردند. به اینها البته باید روش های مدیریتی بدیع در برگزاری این جشنواره مانند امتناع دبیر جشنواره، فرماندار، استاندار و حتی رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان از دیدار با اهالی رسانه های سراسری را هم افزود. البته ظاهرا دبیر جشنواره در ساعات پایانی جشنواره بالاخره رضایت داده و برای دیدار با اندک اهالی رسانه که هنوز در مازندران حضور داشته اند رخصت داده است.

فارغ از اینها می توان به اتفاقات محیرالعقولی مانند افزایش ناگهانی تعداد بخش های رقابتی جشنواره و تعداد جوایز، آن هم دقیقا یک روز مانده به اختتامیه اشاره کرد. حالا بماند که در روزهای برگزاری جشنواره هم دائم اخباری مبنی بر اختلاف نظرهای شدید مسئولان استانی و برگزارکنندگان جشنواره به گوش می رسید و بی تردید در این آتش اختلاف، تنها قربانی سینما بود و جشنواره و فعالیت فرهنگی.

جشنواره تمام شده، اهالی رسانه و فیلمسازان بازندگان اصلی این وارش بی رمق هستند و البته آنهایی که به نام رسانه و خبرنگاری مشغول کاسبی خبر شده اند از وارش و جشنواره های مشابه بی نهایت راضی اند. برگزارکنندگان جشنواره و مسئولان استانی عکس های یادگاری شان را گرفته اند و حالا برای نقد شدن فاکتورها در تقلا هستند و خلاصه یک برگ زرین دیگر به پرونده بی حساب و کتاب برگزاری جشنواره های متعدد اما بی حاصل سینمایی اضافه شد.

به گزارش روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی هرمزگان ،رضا کمالی زرکانی در نشست مشترک با جمعی از سینماگران استان هرمزگان ضمن تاکید به ظرفیت های فراوان استان در حوزه فیلم و سینما گفت : اعتقاد داریم ظرفیت های استفاده نشده بسیاری در حوزه فیلم و سینما در اقصی نقاط استان وجود دارد که استفاده مطلوبی از آنها نشده است .

وی به برگزاری جشنواره فیلم در استان اشاره کرد و افزود : بستر و ظرفیت لازم برای برگزاری جشنواره فیلم در استان فراهم نیست و لازم است در قدم نخست زیر ساخت های لازم فراهم شود زیرا با دستورالعمل و روش های چند سال قبل نمی توان برنامه با جشنواره ای را اجرا کرد زیرا نیازها و مطالبات جامعه تغییر کرده است .

مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی هرمزگان موفقیت سینماگران را موفقیت اداره کل و جامعه فرهنگ و هنر استان دانست و عنوان کرد : سینماگران استان باید دور یک میز بنشینند و مشورت کنند تا اختلاف سلیقه ها کنار برود.

کمالی زرکانی بر افزایش تولیدات فیلم در استان تاکید کرد و گفت : برای برگزاری جشنواره باید حداقل 30 فیلم تولید شود و فیلم سازان سعی کنند به سوی تولید فیلم های ارزان بروند و بیشتر از خلاقیت و نو آوری در تولید فیلم ها استفاده کنند.

در ادامه این نشست ، سینماگران استان به بیان نظرات و پیشنهادات خود پرداختند.

روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی هرمزگان

15 اردیبهشت 1398 14:11

به گزارش ایرنا، ناصر مقدم روز یکشنبه در نشست فصلی با خبرنگاران افزود: عملیات اجرایی پردیس تئاتر استان در زمینی به مساحت یک هزار و 560 متر مربع در سه پلاتو از سال گذشته آغاز شده و تاکنون 30 درصد پیشرفت فیزیکی دارد.
وی اضافه کرد: در آغاز عملیات اجرایی این طرح، هفت میلیارد ریال برای راه اندازی این پردیس جذب شد، اما با توجه به اینکه پروانه نگرفته ایم، اجرای آن از سوی شهرداری ماده 100 شده است.
مقدم گفت: با پیگیری های استاندار البرز مقرر شده تا مشکلات ایجاد شده بر سر راه اجرای این پروژه برطرف شود، که بتوانیم آن را به سرانجام برسانیم.
وی در بخش دیگری از سخنان خود به بیانیه گام دوم انقلاب اشاره و اظهار داشت: بر مبنای این بیانیه، در جهت توجه به جوانان، نشاط اجتماعی، کاهش آسیب های اجتماعی، توسعه و ترویج ارزش های دینی و همچنین رونق تولید از اولویت های امسال فرهنگ و ارشاد اسلامی استان خواهد بود.
مقدم گفت: همچنین تکمیل زیر ساخت ها بویژه در بخش های فرهنگی، هنری، از جمله پردیس تئاتر استان، تکمیل فرهنگسرای شهرستان ها، محل دائمی نمایشگاه فرهنگی و هنری، از جمله برنامه های در دست اقدام اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی البرز در سال جاری است که با حمایت استانداری و برنامه و بودجه بتوانیم آنها را به سرانجام برسانیم.
وی با بیان اینکه یکی دیگر از اولویت های امسال ما، بیمه هنرمندان و اصحاب رسانه است که به صورت جدی پیگیر آن هستیم اظهار داشت: در سال 97، 60 نفر بیمه شده جدید داشته ایم و از ابتدای سال جاری تاکنون 10 نفر از اصحاب فرهنگ و هنر تحت پوشش بیمه هنرمندان قرار گرفتند.
مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی البرز افزود: یک هزار و 200 نفر در استان تحت پوشش بیمه تکمیلی هستند که از این تعداد حدود 50 درصد بیمه تکمیلی دارند.
مقدم در ادامه با اشاره به اینکه 965 نفر از طریق سامانه کارا از تسهیلات اداره کل کار، رفاه و تامین اجتماعی استان بهره مند شدند خاطرنشان کرد: همچنین با هدف توسعه زیر ساخت ها یک مجتمع تجاری در مشکین دشت در حال ساخت است که دارای پنج باب سینما است و با برنامه ریزی های صورت گرفته، امیدواریم با کمک سازنده مجتمع و حمایت 9 میلیارد و 600 میلیون ریالی وزارت ارشاد برای تجهیز این سینماها بعد از عید فطر به بهره برداری و شاهد افزایش هزار صندلی به مجموع صندلی سینماهای استان خواهیم بود.
وی ادامه داد: یکی دیگر از برنامه های امسال اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان، این است که بتوانیم همه انجمن های استان را در فرهنگسرا مستقر کنیم که به زودی این امکان فراهم می شود که تمامی انجمن های هنری و فرهنگی البرز در اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مکانی داشته باشند.
مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی البرز افزود: در کنار این موارد، توافقی با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی داشته ایم تا سالن سیروس صابر اداره کل را به آخرین سیستم پخش فیلم های هنر و تجربه مجهز کنم.
مقدم در بخش دیگری از سخنان خود به موضوع آگهی مطبوعات استانی اشاره و خاطرنشان کرد: توزیع این آگهی ها بر مبنای قانون و آئین نامه است، که البته در این میان ممکن است خطاهایی نیز صورت گیرد که در صورت بروز این خطاها جبران می کنیم.
وی ادامه داد: آگهی ها هر چه بوده در استان توزیع شده، برای توزیع آن طبق آئین نامه عمل می کنیم و آشنا بازی در کار نیست و ما مجری قانون هستیم.
مقدم با بیان اینکه اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی محفل تعامل و گفت و گو با اهالی حوزه فرهنگ است گفت: حوزه فرهنگ و هنر مظلوم ترین بخش است، همه باید کمک کنند تا از حداقل امکانات بیشترین استفاده را کنیم، مساله آگهی مطبوعات تنها بحث فرهنگی استان نیست و نمی توانیم استان را برای چند آگهی تعطیل کنیم.
وی ادامه داد: در حوزه آگهی و در مابقی مسایل مربوط به فرهنگ و هنر طبق قانون و آئین نامه عمل می کنیم و از هیچ جنجالی نیز نمی ترسیم.
مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی البرز با بیان اینکه باید به فکر توسعه زیر ساخت ها در استان باشیم گفت: طبق آئین نامه توزیع آگهی ها 70 درصد باید بین نشریات محلی و 30 درصد نشریات سراسری توزیع شود، برای ما هیچ گونه توجیهی وجود ندارد که به یک روزنامه بیشتر و به دیگری کمتر داده شود و توزیع آگهی ها بر مبنای این اولویت ها است.
مقدم در بخش دیگری از سخنان خود به کاهش تصدی گری دستگاه های دولتی اشاره و گفت: در دولت نهم و دهم خیلی از قواعد بهم ریخت به جز کاهش تصدی گری بخش دولتی و این روند همچنان ادامه دارد.
وی در ادامه به نقش خانه مطبوعات اشاره داشت و افزود: خانه مطبوعات تشکلی قانونی و مورد تائید وزارتخانه است و ما نیز از آن حمایت می کنیم.
مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی البرز به توزیع کاغذ برای مطبوعات استانی اشاره و افزود: 6 هزار تن کاغذ در شرف ورود به کشور است، که طبق اعلام وزارتخانه مقرر شده هر روزنامه ای به هر میزان که کاغذ نیاز دارد به ما اعلام و ما نیز به مرکز ارسال می کنیم.
7414/6993

ارتباط با سردبیر newsroom@irna.ir

تماس بی واسطه با مسئولین

خبرگزاری مهر ، گروه استان ها- زهرا بهرامی: در فاصله 6 کیلومتری روستای گچی سو در منطقه ای کوهستانی، گورستان و زیارتگاه خالدنبی واقع شده است. هرچند مطالعات دقیق باستان شناسی در این مجموعه تاریخی انجام نشده اما بر اساس شواهد سطحی باستان شناختی، این محوطه تاریخی مربوط به قرون اول و میانی دوره اسلامی بوده و یکی از آثار شاخص استان و کشور محسوب می شود.

این مجموعه تاریخی پس از سال ها بلاتکلیفی (در حفظ، حراست و مدیریت) آبان ماه 94 با عنوان محوطه باستان شناختی خالد نبی در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید.

وجود گورستان بزرگ با حدود 600 سنگ قبر استوانه ای که ارتفاع بعضی از آن ها به بیش از دو متر می رسد و تپه ماهورهای گوگجه داغ این مجموعه تاریخی را به سرزمین عجایب ایران تبدیل کرده است و سالانه بیش از 150 هزار گردشگر داخلی و خارجی را به شرقی ترین ارتفاعات گلستان می کشاند.

بقعه خالد نبی، بقعه های عالم بابا و چوپان عطا، دره ای به نام پنج شیر، چشمه خضر دندان، رشته تپه ماهورهای خاکی که ارتفاع آن ها به مراتب کمتر از ارتفاع محل مرقد خالد نبی است، گورستان، سنگ مزارهای ایستاده و منحصربه فرد، مناظر باستانی و طبیعت بکر و دست نخورده اطراف محوطه 12 هکتاری خالد نبی با فرم بیضی شکل، تنها بخشی از جاذبه های این مجموعه تاریخی است.

کارشناسان معتقدند در سال های اخیر توجه بیش از حد به توسعه گردشگری این مجموعه تاریخی، غفلت از مباحث میراثی در آن را رقم زده است.

یک فعال حوزه میراث فرهنگی به خبرنگار مهر اظهار کرد: میراث فرهنگی گلستان از موضوعات میراثی این مجموعه غفلت کرده است و جابه جایی سنگ ها از محل اصلی، بی توجهی به حفظ اصالت و قداست مقبره، مخدوش کردن دید بصری و دخل و تصرف، عدم حفاظت از محوطه و حریم و اجرای پلکان غیراصولی تنها بخشی از اتفاقاتی است که خالد نبی را تهدید می کند.

اسحاق حمایتی افزود: اشتباهات میراث فرهنگی گلستان در سال های اخیر در خالد نبی کم نبوده است و فنس کشی یک قطعه از چند 10 هکتار مجموعه اشتباه نخست میراث بوده است.

وی با اشاره به این که حفاظت از سنگ قبرها و یافتن راه حل برای جلوگیری از تکرار آتش سوزی در خالد نبی باید مورد توجه میراث قرار گیرد، گفت: توجه میراث به توسعه گردشگری منطقه معطوف شده و از مباحث میراثی مجموعه غفلت شده است و آخرین نمونه بارز این غفلت را می توان در نصب فرفره های آهنی با ارتفاع حدود 6 متر مشاهده کرد.

برای گمانه زنی و تعیین حریم اعتبار نداریم

موضوع نصب فرفره های آهنی در مجموعه تاریخی خالد نبی را از معاون میراث فرهنگی گلستان جویا شدیم و سارا اخوت به خبرنگار مهر اظهار کرد: فرفره ها بدون نظارت و هماهنگی با میراث فرهنگی، توسط اداره اوقاف نصب شد که درآخرین جلسه مشترک (میراث، هیئت امنا و اوقاف) مقرر شد این فرفره ها جابه جا شوند.

مجموعه تاریخی خالد نبی ر شرایطی که هیچ گونه زیرساخت نداشت، گردشگر خارجی داشت اما نبود زیرساخت باعث می شد همیشه شرمنده مسافران باشیم وی ادامه داد: هرچند فرفره ها از گورستان تاریخی خالد نبی فاصله داشتند و در حریم منظری گورستان نبودند اما مقرر شد با حضور کارشناسان میراث فرهنگی جانمایی جدیدی برای فرفره ها انجام و این فرفره ها به مکان دیگری منتقل شوند.

معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گلستان اضافه کرد: هم اکنون اداره کل اوقاف در حال اجرای طرح در خالد نبی است و تلاش داریم تعامل بیشتری بین اوقاف، میراث و هیئت امنا شکل بگیرد تا مانع دوباره کاری در مجموعه شویم.

اخوت تصریح کرد: هم اکنون میراث فرهنگی از محل اعتبارات گردشگری در حال اجرای طرح در مجموعه خالد نبی است اما در حوزه میراث اعتباری نداریم و به محض تخصیص اعتبار برای گمانه زنی و تعیین حریم در این مجموعه تاریخی اقدام می کنیم.

میراث در خالدنبی برنامه ندارد و سلیقه ای عمل می کند

در حالی که اخوت اعلام می کند نصب فرفره های آهنی در خالد نبی بدون هماهنگی با میراث انجام شده اما رئیس اداره اوقاف و امور خیریه کلاله نظر دیگری دارد و در خصوص نصب فرفره های آهنی به خبرنگار مهر گفت: قبل از این که این فرفره ها سفارش داده شده و نصب شود هماهنگی های لازم در جلسه ستاد تسهیلات سفر که با حضور هیئت امنا خالد نبی، فرماندار، معاون سیاسی فرماندار، رئیس اداره میراث فرهنگی کلاله انجام شد.

جعفر سرابی با تأکید بر این که هدف از اجرای طرح آرامش بهاری، ایجاد محیط لذت بخش برای زائران و مسافران است، افزود: فرفره ها در محدوده بقعه نصب شده بود و اصلاً در حریم گورستان خالد نبی نبود.

وی ادامه داد: هرچند پایه های پرچم در ارتفاع بلندتری از فرفره ها نصب شده اما اعتراضی نسبت به آن انجام نشد و ماهم به دلیل تفاهمی که با میراث داریم حاضر شدیم فرفره ها را جابه جا کنیم.

رئیس اداره اوقاف و امور خیریه کلاله تصریح کرد: نصب فرفره ها در حریم بقعه خالدنبی به ثبت جهانی مزار و گورستان آسیب وارد نمی کرد و به جرأت می توان گفت که آنچه هم اکنون خالد نبی را تهدید می کند فنس کشی های انجام شده، استقرار کانکس، دکل مخابراتی و ... است.

وی با تأکید بر اینکه میراث فرهنگی برای خالد نبی طرح، برنامه مدونی ندارد؛ ادامه داد: میراث فرهنگی هم اکنون سلیقه ای عمل می کند؛ هرچند اشتباهی مرتکب نشده بودیم اما فقط برای حفظ آرامش در منطقه با میراث تعامل کردیم و حاضر به جابه جایی فرفره ها شدیم.

سرابی خاطرنشان کرد: تاکنون اداره اوقاف و امور خیریه در راستای اجرای طرح آرامش بهاری و بهبود فضای بقعه بیش از 150 میلیون تومان هزینه کرده است و زیباسازی حریم بقعه، سرویس های بهداشتی و ... با اعتبارات این سازمان اجرا شده است.

تأمین زیرساخت های اولیه برای گردشگران اولویت اصلی

اما یک منبع آگاه که نخواست نامی از وی ذکر شود به خبرنگار مهر اظهار کرد: مجموعه تاریخی خالد نبی سال ها بدون نظارت دستگاه های اجرایی و میراث فرهنگی و ... توسط اهالی بومی منطقه حفظ و تنها در دو سه سال اخیر آن هم به همت مدیرکل میراث، خالد نبی مورد توجه مسئولان استان قرار گرفته و برای آن ردیف اعتباری تعیین شده است.

وی افزود: مجموعه تاریخی خالد نبی در شرایطی که هیچ گونه زیرساخت گردشگری نداشت، گردشگر داخلی و خارجی داشت، اما نبود زیرساخت های اولیه در مجموعه (سرویس بهداشتی مناسب، آبخوری، جای نشیمن، جاده دسترسی و ...) باعث می شد همیشه شرمنده مسافران و گردشگران باشیم.

احداث پله دسترسی به گورستان و روشنایی مجموعه با انرژی خورشیدی انجام شده و وجود سیمان، ماسه و سنگ در خالد نبی به همین منظور است وی با تأکید بر این که تأمین زیرساخت های گردشگری اولویت اصلی است، ادامه داد: با هزینه کرد هیئت امنا و بقعه ساخت 20 چشمه سرویس بهداشتی و وضوخانه در دستور کار قرار گرفت که تا چند روز آینده کار ساخت آن به پایان می رسد.

این منبع آگاه اضافه کرد: میراث فرهنگی هم در سال های اخیر اقدامات خوبی انجام داده و آسفالت هفت کیلومتر مسیر دسترسی به مجموعه تاریخی، احداث پله در مسیر بقعه عالم بابا تا گورستان تاریخی، روشنایی و ... بخشی از اقدامات انجام شده بوده است.

وی تصریح کرد: هم اکنون اداره اوقاف در محوطه بقعه مشغول اجرای طرح آرامش بهاری شامل زیباسازی محوطه، تکمیل امکانات برای برپایی غرفه پاسخگویی به سوالات شرعی، بازی کودکان، مسابقات قرآنی، نمایشگاه دستاوردهای انقلاب و عملکرد بقعه و ... است که فرفره ها هم برای ایجاد زیبایی بصری نصب شد.

وی خاطرنشان کرد: سال ها خالد نبی از داشتن زیرساخت های اولیه محروم بود اما در یکی دو سال اخیر اقدامات خوبی در حوزه گردشگری در حال انجام است و نگهبان هم در محوطه مستقر شده و امید داریم با نصب دوربین های مدار بسته و انجام کاوش های باستان شناسی شاهد اتفاقات بهتری در حوزه حفاظت و تعیین حریم منطقه باشیم.

بر اساس نظر کارشناسان حرکت کردیم

عده ای از کارشناسان معتقدند نصب فرفره های آهنی، فنس کشی ها، احداث پله سیمانی و دیگر اقدامات در مجموعه تاریخی خالد نبی با ضوابط میراث مغایرت دارد اما مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گلستان به خبرنگار مهر اظهار کرد: بر اساس نظر کارشناسان حرکت کرده ایم و برای جلوگیری از تردد گردشگران از 10 مسیر از سمت بقعه تا گورستان یک مسیر را تعریف کردیم و احداث پله در دستور کار قرار گرفت.

ابراهیم کریمی با این توضیح که فرفره ها در محوطه گورستان خالد نبی نیست، از تصویب تخصیص پنج میلیارد تومان اعتبار برای خالد نبی در سفر رئیس جمهور به گلستان خبر داد و گفت: تلاش داریم با نظر کارشناسی میراث و مجموعه تخصصی خودمان کار را جلو ببریم.

وی با اشاره به این که تاکنون یک میلیارد و 845 میلیون تومان برای تأمین زیرساخت ها در خالد نبی هزینه شده است، افزود: احداث پله دسترسی به گورستان و روشنایی مجموعه با انرژی خورشیدی از محل اعتبارات سال مالی 96 انجام شده و وجود سیمان، ماسه و سنگ در خالد نبی به همین منظور است.

مدیرکل میراث فرهنگی گلستان با بیان اینکه سال مالی گذشته (1396) 650 میلیون تومان در خالد نبی هزینه شد، ادامه داد: 350 میلیون تومان برای اجرای پله (طرح بتن همگون با طبیعت) و 300 میلیون تومان برای روشنایی هزینه شد.

کریمی اعتبار مصوب استانی خالد نبی در سال 1397 را یک میلیارد و 150 میلیون تومان اعلام و تصریح کرد: از این میزان اعتبار تاکنون 462 میلیون تومان تخصیص داشته ایم و تلاش داریم بتوانیم 100 درصد آن را جذب کنیم.

هرچند گردشگری و جذب توریسم در توسعه پایدار منطقه محروم کلاله و شرق استان مؤثر است اما نباید تمام اعتبارات خالد نبی به سمت گردشگری سوق داده شود و گمانه زنی و تعیین حریم این مجموعه تاریخی مورد غفلت قرار گیرد.

کد خبر 4567842