به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به نقل از بنیاد پایگاه اطلاع رسانی بنیاد ملی بازی های رایانه ای، حسن کریمی، مدیرعامل بنیاد ملی بازی های رایانه ای از آغاز تخصیص حمایت های ساختار همگرا از تاریخ 17 فروردین 98 خبر داد.

به گزارش روابط عمومی بنیاد ملی بازی های رایانه ای، تخصیص حمایت های ساختار همگرا قرار بود در زمستان امسال آغاز شود که به دلایل بودجه ای با تاخیر مواجه شده بود.

کریمی در همین رابطه گفت: از آنجایی که فرآیند حمایت های ساختار همگرا سالانه است، با تاخیری که در آغاز تخصیص حمایت ها به وجود آمد؛ نخستین سال حمایتی همگرا از فروردین تا اسفند 98 خواهد بود. بدین ترتیب فرآیند ارزیابی مجدد و ثبت نام تیم های جدید در همگرا در زمستان 98 انجام می شود.

مدیرعامل بنیاد به ذخیره 1.000.000.000 تومان بودجه برای آغاز حمایت ها خبر داد و گفت: یکی از دلایلی که منجر به تاخیر در آغاز تخصیص حمایت ها شد این بود که می خواستیم پول کافی برای آغاز کار را ذخیره کرده و کنار بگذاریم تا این ساختار بتواند بدون وقفه و مشکلی در اجرا کار خود را آغاز کند. برای شروع تخصیص حمایت ها یک میلیارد تومان ذخیره کرده ایم که از اولین روز کاری فروردین 98 بازی سازان می توانند منطبق با ساختار همگرا و براساس رتبه ای که دارند از حمایت های مختلفی برخوردار شوند.

کریمی با اشاره به این که باید سعی کنیم در شرایط اقتصادی فعلی از بخش خصوصی حمایت کنیم تا کم ترین ضربه را ببیند، تاکید کرد: برنامه های سال آینده را به نحوی تنظیم خواهیم کرد تا از هزینه های اضافی جلوگیری کنیم. همانطور که در هشتمین جشنواره بازی های ویدیویی نیز هزینه های اجرایی را به شدت کاهش داده و هزینه صرفه جویی شده را در قالب جایزه به بازی سازان برنده دادیم.

لازم به ذکر است همگرا ، ساختار حمایتی جدید بنیاد ملی بازی های رایانه ای است که طی آن بازی سازان ارزیابی شده و در رتبه های مختلفی قرار می گیرند. هدف از همگرا این است که تیم ها و شرکت های بازی سازی را به سمت رتبه های بالاتر و در نتیجه حمایت بیشتر سوق دهد.

بدین ترتیب نخستین سال حمایتی همگرا با حضور 60 تیم و شرکت آغاز به کار خواهد کرد.

برچسب ها :

27 اسفند 1397 13:51

حجت الاسلام نصرالله پژمانفر نماینده مردم مشهد و کلات در مجلس شورای اسلامی در گفت وگو با خبرنگار ویژه نامه مسابقات بین المللی قرآن خبرگزاری فارس اظهار داشت: یکی از نتایج ارزشمند و بسیار مهم برگزاری مسابقات بین المللی قرآن از سوی سازمان اوقاف تعامل گسترده ایران اسلامی به عنوان ام القرای جهان اسلام و مرکز فعالیت های فرهنگی در جهان اسلام با کشورهای اسلامی و غیر اسلامی و شکست سیاست انزوای سیاسی ایران است.

وی افزود: علیرغم همه شیطنت هایی که کشورهای وابسته انجام می دهند، ایران اسلامی به عنوان یکی از مراکز بزرگ قرآنی هرساله مسابقات بین المللی قرآن کریم را برگزار می کند که در این مسابقات از کل جهان اسلام شرکت می کنند و بازتاب بسیار خوبی هم در منطقه و هم کشورهای اسلامی دارد.

پژمانفر اظهار کرد: این موضوع یکی از مسائلی است که باید بر روی آن کار جدی و سرمایه گذاری بسیاری صورت بگیرد تا ما بتوانیم در سال آینده در کنار برگزاری مسابقات بین المللی قرآن کریم، بیانیه ای در د فاع از مسلمانان و افشای ظلم هایی که به مسلمانان در جهان به ویژه اروپا صورت می گیرد به عنوان بیانیه پایانی منتشر و منعکس کنیم.

نماینده مردم مشهد و کلات در مجلس دهم یادآور شد: نکته ای که باید به آن اشاره کنیم این است که ما تلاش کردیم در کنار برگزاری مسابقات قرائت و حفظ قرآن، مباحث دیگری را هم در حوزه قرآنی مطرح کنیم به نظر من این موضوع خیلی مهم است و پرداختن به مسائل جهان اسلام می تواند از مسائلی باشد که در دستور کار این مسابقات قرار بگیرد.

عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در خصوص میزان رضایت خود از مسابقات بین المللی قرآن کریم تصریح کرد: انتظارمان این است که این مسابقات نسبت به سال های قبل در حد بهتر وکیفی تری برگزار و مؤثر تر باشد.

وی درخصوص این سؤال که به نظر شما آیا مطالبات قرآنی مقام معظم رهبری برآورده شده است یا نه متذکر شد: انتظارات رهبری انتظارات واقعی و دست یافتنی است، اما متأسفانه ما هنوز به این موضوع دست نیافته ایم و امیدواریم با برگزاری سی وششمین دوره مسابقات بین المللی قرآن کریم در سال آینده برخی از آنها را برآورده کنیم.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام احمد شرفحانی مدیرکل تحقیق و حسابرسی سازمان اوقاف و امور خیریه امروز در نشست خبری به تشریح برنامه های جدید اداره کل تحقیق و حسابرسی سازمان اوقاف و امور خیریه پرداخت و گفت: از قوانین مهم سازمان اوقاف و امور خیریه اداره کردن موقوفات فاقد متولی و یا مجهول التولیه است که براساس ماده 5 سازمان اوقاف می توان برای سامان بخشیدن به این موقوفات از اشخاص متدین و معروف به امانت بهره برد.

وی افزود: سازمان اوقاف از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی نهایت تلاش خود را در اداره موقوفات انجام داده است و اداره اماکن و بقاع متبرکه را نیز به صورت امین به انجام رسانده است.

حجت الاسلام شرفحانی بیان داشت: یکی از سیاست های مهم در دوره جدید مدیریت سازمان اوقاف استفاده از ظرفیت مردمی برای اداره موقوفات است تا به این وسیله تصدی گری سازمان اوقاف کاهش یافته و نقش نظارتی این سازمان افزایش یابد.

مدیرکل تحقیق و حسابرسی سازمان اوقاف و امور خیریه کشور از تعیین هیات امنا و یا امین برای موقوفات کم درآمد و یا فاقد درآمد خبر داد و گفت: هدف از این اقدام افزایش مشارکت مردمی در اداره موقوفات و ترویج فرهنگ وقف بوده است.

وی ادامه داد: بنابراین از سیاست های اصلی اوقاف در سال 1398 معرفی هیات امنا موقوفات خواهد بود تا از این طریق با اعتماد مردم به سنت حسنه وقف و عایدات تقویت شده و مردم خود از موقوفات صیانت و حفاظت کنند و سازمان اوقاف بتواند صرفا بعد نظارتی خود را تقویت کند.

حجت الاسلام شرفحانی با اشاره به اینکه در سال 98 اداره موقوفات به مردم واگذار می شود، بیان داشت: آبادانی موقوفات و وصول مطالبات، تنظیم و تجدید قراردادهای موقوفات، حفظ املاک و اموال موقوفه، جذب سرمایه گذاری موقوفه، احقاق حقوق موقوفه، شناسایی و ثبیت مالکیت موقوفه، بالا بردن بهره وری موقوفات و افزایش درآمد آنها از جمله دستورالعمل ها و احکامی است که هیات امنا و امینان دنبال خواهند کرد.

خاطرنشان می شود در پایان این نشست حجت الاسلام والمسلمین سید مهدی خاموشی رییس سازمان اوقاف و امور خیریه با حضور در جمع خبرنگاران از زحمات یک ساله آنان تقدیر کرد./813/پ202/ب1

سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: بازی های رایانه ای عرصه ای است که به لحاظ فرهنگی با مهم ترین و حساس ترین رده سنی یعنی کودک و نوجوان سر و کار دارد و هر کشوری اگر نگاه استراتژیک و آینده نگرانه درستی داشته باشد قطعاً باید به این عرصه نگاهی جدی و عمیق نموده و ظرفیت های آن را به نفع فرهنگ ملی ارتقا دهد. جوان در این باره با حمیدرضاجلالی و بابک کرباسی دو نفر از کارشناسان و فعالان این عرصه درباره آخرین رویدادی که اخیراً از سوی بنیاد ملی بازی های رایانه ای برگزار شد به گفت و گو نشسته است.

هشتمین دوره بازی های ویدئویی اخیراً به کار خود پایان داد. فکر می کنید این رویداد تا چه اندازه در ارائه اهداف فرهنگی و فنی که احتمالاً برگزارکنندگان برایش ترسیم کرده بودند موفق عمل کرد؟
جلالی: اولین مسئله ای که لازم است به آن اشاره کنم وجود برخی بازی های غیرشرعی همچون بازی تخته نرد تحت عنوان مارکت های معروف و شناخته شده است که در این دوره از جشنواره شرکت کرده بودند. در یکی از بازی هایی که در بخش دستاورد های هنری این جشنواره موفق به کسب جایزه شد از سمبل ها و نماد های مسئله داری مانند پنتاگرام (دایره و مثلث پنج ضلعی) استفاده شده بود. همچنین می توان به درختی اشاره کرد که از جمله سمبل های مورد توجه خاص فرقه کابالیست ها است که در آن بازی مورد استفاده زیاد قرار گرفته بود. کاربر به وسیله یک نور خاصی راهنمایی می شود تا به آن سمبل پنتاگرام برسد.

ممکن است تولیدکننده بگوید این اتفاق غیرعمدی بوده؟
جلالی: البته ممکن است در مقام دفاع گفته شود استفاده از ستاره همه جا وجود دارد و همه آن ها که شیطان پرست نیستند، اما باید در پاسخ به این سؤال گفته شود که وقتی در دنیا یک فرقه شیطان پرستی اعلام موجودیت کرده و یک ستاره پنج پر قرار گرفته در درون دایره را به عنوان نشانه، سمبل و نماد خودش معرفی می کند استفاده مکرر از آن در یک بازی سرگرم کننده ای که همزمان ضمیر خودآگاه و ناخودآگاه کاربر نوجوان را درگیر خود کرده، نمی تواند صرفاً اتفاقی یا بدون دلیل صورت گرفته باشد!

چطور این بازی از مجاری ورودی جشنواره اعم از نظارت و داوری عبور کرده و کسی هم متوجه چنین مسئله ای نشده است؟!
ما نمی توانیم لباس تیم ملی یک کشور را بپوشیم ولی مدعی حمایت از تیم مقابل آن باشیم! وقتی ما در یک کشور اسلامی داریم زندگی می کنیم و بازی می سازیم نمی توانیم از علامات و نشانه های خاص برخی فرقه های ضاله استفاده کنیم چراکه این یک تناقض آشکار است.

به جشنواره بپردازیم؛ چه مباحث دیگری قابلیت طرح دارند؟
جلالی: مسئله دیگر استفاده از کاراکتر های بازی با ظواهر ناهنجار و خلاف شرع است. متأسفانه یکی از بازی هایی که جایزه گرفته در این دوره از جشنواره چند ایراد اساسی بر آن وارد است؛ اولاً طبق آموزه ها، سوره ها و آیات قرآنی کسانی که برای فرشتگان الهی جنسیت مؤنث یا مذکر قائل شده اند به شدت مورد نکوهش قرار گرفته اند. این کار را کفار در زمان پیغمبر اکرم (ص) با نیت های خاصی انجام می دادند که متأسفانه در این بازی یک فرشته در قامت یک زن تقریباً بی حجاب و بدلباس که بیشتر ظاهری اروتیک دارد، گنجانده شده است. نکته دوم در مورد این بازی استفاده از جادو است که امری مذموم و نکوهیده از نظر قرآن کریم و ائمه هدی (ع) است. نکته سوم که از دو مورد قبلی بسیار شاخص تر است اینکه در این بازی ما با یک کاراکتر خانمی مواجهیم که لباسی شبیه به مینی ژوب به تن دارد که گیمر با یک کاراکتر زن تقریباً نیمه برهنه که اندام هایش بدون پوشش است باید بازی کند. در حالی که این کاراکتر زن برهنه هم در پس زمینه بازی و هم پوستر تبلیغاتی آن وجود دارد. متأسفانه این بازی از سوی هیئت داوران به عنوان بهترین بازی ژانر استراتژی همین دوره اخیر جشنواره بازی های ویدئویی برگزیده شده و جایزه می گیرد! نکته جالب تر اینکه همین الان در اغلب مارکت های ارائه دهنده بازی تبلیغ شده و به فروش می رسد! حرمت داشتن طراحی و جانمایی کاراکتر بی حجاب چیز پنهان و خاصی نیست که تیم سازنده و گروه نظارت و هیئت داوران از آن بی اطلاع باشند چه برسد به طراحی یک کاراکتر زن نیمه برهنه در جشنواره بازی های یک کشور اسلامی مثل ایران! بازی دیگری در این جشنواره به عنوان برگزیده معرفی شد که یکی از کاراکتر های زن آن در منزل به صورت کاملاً بی حجاب نشان داده می شود و باید از مسئولان جشنواره پرسید که چطور یک چنین بازی اجازه حضور در جشنواره و بخش مردمی را پیدا کرده است؟ تکلیف حرمت داشتن پوشش زن در مقابل انظار چه می شود؟ آیا قرار است که در این حوزه ها مباحث شرعی، ملاک عمل در ساخت و تولید محتوا های فرهنگی اثرگذاری مانند بازی های جدید قرار نگیرد و کاملاً بدون قید و بند های شرعی تولید محتوا کنیم؟! شخص وزیر ارشاد که تا به حال چند کارت زرد از مجلس شورای اسلامی گرفته چطور می خواهد از این اتفاقات که در زیرمجموعه تحت مدیریتش شکل گرفته دفاع کند؟ آیا این کارت زرد های مجلس اساساً برای آقای وزیر معنا و مفهومی دارد؟

آیا ممکن است که وزیر از چنین مسائلی بی خبر باشد؟
جلالی: چطور ممکن است در زیرمجموعه وزیری که در آستانه استیضاح قرار دارد چندین بازی با کاراکتر های زن نیمه برهنه کاملاً اروتیک یا مملو از نماد های کابالیستی و برخی فرقه های ضاله دیگر منتشر یا در یک جشنواره ملی (!) حائز رتبه و برنده جایزه های مختلف می شود؟! اگر وزیر به این مسائل اشراف دارد و کاری نمی کند که خدا در روز پسین به دادش برسد و اگر هم اطلاعی ندارد که وای به حال چنین وزارتخانه ای! البته ممکن است افراد دیگری پشت پرده این اتفاقات باشند چراکه گاهی اوقات اخبار غیرموثق یا اصطلاحاً درِگوشی خبر از دخالت های پنهان برخی مسئولان اسبق و سابق می دهد. به هر ترتیب این نمایشگاه محمل گیم کشور است ولی آیا واقعاً این بازی ها نماینده صنعت گیم کشور ما هستند؟! آیا بازی های نازل و پر از اشکالی که در این دوره از جشنواره بازی های ویدئویی شرکت کردند و جایزه بردند ظرفیت و توانایی واقعی صنعت بازی سازی کشور است؟ این ها مفاخر گیم ما هستند؟ هر کسی که مسئول این مسائل است حالا وزیر باشد یا مدیرعامل بنیاد بازی های رایانه ای یا حتی دبیر و هیئت داوران جشنواره باید به این سؤال پاسخ بدهد که ما خروجی این جشنواره را بایستی ماحصل و منتسب به چه جریان فکری یا مدیریتی بدانیم؟!

به نظر شما در این دوره از جشنواره بازی های ویدئویی بازی های خوبی وجود نداشت که برخی از جوایز به بازی های مسئله دار تعلق گرفت؟
جلالی: البته در همین دوره از جشنواره، بازی های قابل توجهی وجود داشتند که احتمالاً برخلاف تمام محسنات و نوآوری هایشان از نظر برگزارکنندگان هیچ دستاورد تکنیکی و هنری نداشتند که به چنین بازی های مسئله داری جایزه داده اند! این مسئله از آن جایی مهم است که همین جشنواره ها و جوایزش هستند که اصطلاحاً نقش ریل گذاری در این صنعت را ایفا می کنند.

کرباسی: من مایلم که گستره بحث را از حوزه هشتمین دوره جشنواره ملی بازی های ویدئویی قدری بالاتر ببریم تا حق مطلب ادا شود و همه مسائل متوجه یک دپارتمان و ساختار داوری نشود. یکی از مشکلاتی که در چند دوره اخیر جشنواره بازی ها خیلی مشهود و ملموس بوده ماجرای عدم توجه به مجوز های تولید در حوزه محصولات برتر است.

لطفاً قدری شفاف تر توضیح بدهید.
کرباسی: یعنی تولید و محصولی موفق به دریافت جایزه می شوند که نه پروانه تولید، نه تأییدیه محتوا و نه هیچ چیز دیگری در وزارت ارشاد ندارند! برعکس جشنواره های دیگر یا حتی هنر صنعت سینما، آثاری که قرار است صرفاً در جشنواره حضور پیدا کنند (توجه کنید که هنوز بحث نشر بازی که مانند اکران در سینماست مطرح نیست و صرفاً حضور در جشنواره است)، حتماً مجوز تولید دارند؛ لااقل فیلمنامه و داستان آن ها مورد تأیید شورای مربوطه است.

قانونی در این رابطه داریم که تولیدکننده بازی را موظف به اخذ مجوز تولید کند؟
کرباسی: بله، داریم؛ اما متأسفانه برخلاف مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی که در حکم قانون لازم الاجرا هستند و بنیاد بازی های ملی رایانه ای را موظف کرده برای بازی های ایرانی پروانه تولید صادر کنند و بر روند تولید این بازی ها نظارت داشته باشد، در عمل چنین اتفاقی نمی افتد.

با همین صراحت؟!
کرباسی: مدیرعامل بنیاد به صورت خودسرانه، بدون مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی و در خفا این بند اساسنامه را لغو کرده و بیش از دو سال است که هیچ پروانه تولید و نظارتی را برای بازی های ایرانی صادر نمی کند و در کمال ناباوری طی مصاحبه های مختلف و انتشار توییت های مرتبط با این تخلف آشکار قانونی (بدون اشاره به نادیده گرفتن مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی از سوی این بنیاد)، آن را یکی از افتخارات و دستاورد های دولت اعتدال در زمینه تسهیل شرایط برای ایجاد زمینه های کسب و کار اعلام کردند! و خیلی شفاف هم اعلام کرده اند که مخالفین این طرح صرفاً مخالفان سیاسی دولت هستند!

جلالی: متأسفانه اشکالی که معمولاً در طرح چنین موضوعاتی پیش می آید این است که با نقش آفرینی برخی شبکه های فروش بازی های رایانه ای برخط و برخی ذینفعان دیگر با تکنیک چندپاره کردن مباحث و موضوعات، اصل اتفاق مورد غفلت قرار می گیرد. نکته دیگر در مورد این دوره از جشنواره بازی های ویدئویی اینکه قاطبه رسانه ها صرفاً به پوشش خبری جشنواره بدون توجه به محتوای ارائه شده و مسائل مترتب بر آن ها اقدام کرده اند که این مسئله برای جامعه رسانه ای کشور آن هم در هزاره سوم یک فاکتور منفی به حساب می آید.

آیا این مدعا درست بود یا...
کرباسی: اصلاً چنین چیزی صحت نداشته و مخالفت با آن هیچ عقبه یا دلیل سیاسی ندارد. ماجرا بر سر این نیست که گفته شود صرفاً باید بازی های ارزشی یا بازی هایی در مورد دفاع مقدس و... ساخته شود. واقعیت این است که چنین اقدامی حتی از نظر صنفی موجب متزلزل شدن حوزه بازی سازی در گستره فرهنگی می شود. یعنی یک شخصی می رود و با پول شخصی یا گرفتن وام و... یک بازی تولید می کند. هیچ دستگاهی هم از او نمی خواهد که مثلاً باید بیاید و از آنجا مجوز تولید دریافت کند. حالا تصور کنید همین شخص تولیدکننده بعد از صرف چند صد میلیون تومان می خواهد کارش را به بازار عرضه کند، اما به اشتباه و نه از سر عمد، یکی از ارزش های انقلابی، دفاع مقدسی یا مسئله ای شبیه به این ها را می زند؛ قطعاً بازی اش توقیف می شود و تنها کسی که متضرر می شود تولیدکننده است نه بنیاد ملی بازی های رایانه ای! و نهایتاً می گوید که در مسیر تولید باید نسبت به آن مسئله دقت می کردی!

آیا قبل از شروع دوره مدیریت جدید بر بنیاد ملی بازی های رایانه ای، برای تولید بازی مجوزی صادر می شد؟
کرباسی: بله؛ سابقه صدور مجوز داشتیم و امروزه این تخلف در حالی انجام می شود که ما در حدود هشت سال بود برای تولید بازی می بایستی مجوز تولید می گرفتیم. این حوزه هم مانند سایر حوزه های فرهنگی است و همانطور که مثلاً در تولید فیلم شیطنت هایی صورت می گیرد در گستره تولید و ساخت بازی های رایانه ای هم وجود دارد.

چه مدت است که مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی در رابطه با اعطای مجوز تولید بازی به تولیدکننده نادیده گرفته می شود؟
کرباسی: حدود دو سال است که این تخلف در حال انجام است. اما سؤالی که می توان مطرح کرد این است که خروجی این مسئله چه چیزی بوده است؟ دو سال پیش یک بازی در جشنواره توانست جایزه بگیرد که اساساً برای بازار داخلی کشورمان تولید نشده بود! حتی مدیرعامل بنیاد در آن موقع گفت که قرار نیست این بازی بدون انجام ویرایش های لازم در بازار داخلی عرضه شود. خب این یعنی چی؟ آیا ما یک بازی تولید می کنیم برای عرضه در کشور های دیگر بعد می آییم و به همان بازی در جشنواره ملی و داخلی جایزه می دهیم و می گوییم حالا برو آن طرف آب و پول دربیاور؟! بقیه بازی ساز ها باید چه بکنند؟ خب شما با این کارتان دارید برای تولید محصولات غیر ایرانی که به طریق اولی هم در آن خبری از باید و نباید های فرهنگ ایرانی- اسلامی نخواهد بود ریل گذاری می کنید! این مسئله که چه کسی و با رعایت چه مسائلی می تواند برای عرضه در مارکت های خارج از کشور محصول فرهنگی تولید کند به دستگاه های مسئول یا امنیتی مربوط می شود ولی چرا در حوزه جایزه جشنواره موضوع داشتن یا نداشتن پروانه تولید را حذف می کنید؟! امسال به بازی هایی جایزه داده اند که بازی ساز ایرانی آن را ساخته، اما در آن از یک کاراکترِ دخترِ جوانی استفاده کرده که لباسش دوتکه (و کاملاً اروتیک) است!

به نظر شما علت استفاده بازی ساز داخلی از چنین کاراکتر هایی آن هم با پوشش نیمه برهنه چه چیزی می تواند باشد؟
کرباسی: ببینید این ها خروجی همین تخلفاتی است که عرض کردم؛ بازی ساز وقتی بازار را رصد می کند و می بیند که بازار آنقدر زرد، چیپ و چرک شده با خودش می گوید اگر من در بازی تولید شده ام تصاویر اروتیک و نیمه برهنه بدن زن یا نمادگرایی از کابالیست ها و ماسون ها را به نمایش نگذارم بازی من مورد توجه قرار نمی گیرد! خب مسئول ریل گذاری و اجرای قوانین در این حوزه چه شخص، دستگاه یا نهادی است؟! آیا منِ تولیدکننده مسئول هستم؟! قطعاً نه! شما ببینید از سه یا چهار سال گذشته تا به امروز که سکان مدیریت کار را به دست گرفته اند به غیر از اینکه در دادگاه های مختلف پیگیر شکایت های پر تعدادشان از افراد و اشخاص مختلف هستند، کار دیگری هم انجام می دهند؟! ما نمی گوییم که برگردید به آرمان های انقلاب اسلامی بلکه می گوییم برگردید به قانونی که تا همین چهار سال پیش اجرا می شد! این دوستان از منِ نوعی که این مسائل را در مصاحبه با رسانه ها یا صدا و سیما مطرح می کنم فوراً شکایت می کنند! با اینکه دوستان به خاطر هر مطالبه بحق و قانونی که ما داریم فوراً به سراغ دادگاه و شکایت می روند، مشکلی نداریم؛ اما این ولنگاری که حضرت آقا بار ها در سخنرانی هایشان به آن اشاره کرده و می کنند نمود عینی و واقعی اش در صنعت بازی های رایانه ای است. این مسئله تا آنجا جلو رفته که برخی از اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی مجبور بشوند در صحن علنی مجلس اعلام کنند که کودتای فرهنگی در حوزه بازی های رایانه ای اتفاق افتاده است! این را پشت تریبون مجلس گفته اند نه در یک جلسه غیرعلنی یا پشت در های بسته! نمی دانم شاید زور آن ها هم نمی رسد؟! در این اثنا هم بازی ساز ها در حال انجام و تولید کار های خودشان هستند. بازی سازی یک صنعت بین المللی است؛ مثلاً اگر یک نفر در شرکت یا هر جای دیگری مشغول ساخت یک بازی به طور مثال در مورد زامبی هاست و می خواهد آن را در مارکت ها و فروشگاه های بین المللی دنیا عرضه کند در حال انجام یک کار شخصی است، اما آیا می شود یک چنین بازی را بیاوریم و در جشنواره ملی بازی های رایانه ای به آن جایزه بدهیم؟

قاعدتاً و با توجه به عنوان جشنواره که از واژه ملی استفاده کرده، نباید چنین اتفاقی بیفتد!
کرباسی: درسته، اما آقایان می گویند که نه! هر کس هر چیزی را که ساخته برای ما ارسال کند. مثلاً در یکی از دوره های قبلی همین جشنواره ما شاهد بازی هایی بودیم که در مورد آن ها دیگر بحث پوشش یا مسائل اروتیک مطرح نبود بلکه مباحث کلان دیگری که در زمینه فرهنگ سازی عمومی یا قبح شکنی و عادی سازی برخی رفتار های خلاف شرع و دین می توانند مؤثر باشند مطرح بود. خب برخی بازی های خوب و قابل قبولی که واقعاً امضای ایرانی دارند یا حتی بازی هایی که بر اساس قصه های قرآنی ساخته شده اند به چه دلیلی بایکوت می شوند؟! حتی برخی بازی ها که از نظر ساختار فنی و محتوایی دارای کیفیت بالایی هستند، اما به دلیل اینکه سراغ مؤلفه هایی مثل تصاویر اروتیک یا کاراکتر های دختر با پوشش های برهنه نمی روند، با زدن برچسب غیر استاندارد بودن کنار زده می شوند!

پس هیئت داوران چه می شود؟
کرباسی: ببینید غالباً هیئت داوران مدیران همین شرکت های بازی هستند و یک لیستی از بازی های راه یافته به جشنواره را در اختیار داوران می گذارند و آن ها هم از میان آن ها گزینه های مطلوب و مورد نظرشان را انتخاب می کنند. داوران که در مرحله غربالگری و انتخاب اولیه محصولات حضور ندارند؟ مثلاً جلوی داور یک لیستی از بازی ها را قرار می دهند و کار به شکلی طراحی و مهندسی می شود که داوران به گزینه های مطلوب انتخاب کنندگان می رسند. چطور امکان دارد که یکسری از بازی های بدون مجوز از طریق برخی مارکت های داخلی اجازه عرضه پیدا می کنند؟ یا اینکه چطور امکان دارد که برگزارکنندگان جشنواره اجازه داشته باشند تعدادی از تولیداتشان را در جشنواره شرکت بدهند؟! حتی ما قبلاً مواردی داشتیم که دبیر جشنواره به عنوان تولیدکننده بازی در جشنواره شرکت کرده و حتی جایزه هم برده است.

آیا به نظر شما شخص وزیر ارشاد از این مسائل خبر دارند یا نه؟
جلالی: من فکر می کنم که آقای صالحی در جریان این امور نیستند و امیدواریم که انتشار این مطلب در روزنامه جوان باعث شود که آقای وزیر ارشاد موضوع را پیگیری کنند.
کرباسی: من فکر می کنم اینگونه اتفاقات در حوزه بنیاد ملی بازی های رایانه ای به نوعی بازی کردن با آبروی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شخص وزیر است.

به گزارش خبرنگار ایلنا، مجید اخشابی، نوازنده سنتور و خواننده موسیقی پاپ است که علاوه بر تولید و انتشار تک آهنگ های متعدد، تیراژ سریال هایی چون همراز ، محله بنده نواز ، مسافری از هند ، خانه به دوش ، متهم گریخت ، گمگشته را خوانده است. اخشابی طی سالهای فعالیتش، علاوه بر مسئولیت های مختلف، عضو شورای کارشناسی موسیقی شهرستان ها، شورای مرکز موسیقی، شورای موسیقی شرکت سروش، شورای طرح و برنامه مرکز موسیقی صداوسیما و عضو کمیته تألیف کتب درسی هنرستان های هنرهای زیبا نیز بوده است. مجید اخشابی که در زمینه تحقیق و پژوهش و تالیف کتاب نیز فعال است، طی گفت و گویی درباره چند و چون فعالیت هایش توضیح داد و از وضعیت فعلی موسیقی و کاستی های آن گفت.

شما بر خلاف بسیاری از هم نسلانتان همواره پرکار هستید و به طور معمول ماهی یک تک آهنگ را منتشر می کنید. درباره روند فعالیت هایتان کمی توضیح دهید.

من در زمینه موسیقی آموزش دیده ام و تحصیلات آکادمیک من نیز در زمینه موسیقی است و در حوزه های مختلفی چون اجرا، تولید، آموزش و مباحث کارشناسی مشغول به کارم و در زمینه تألیف و نگارش آثار مکتوب نیز فعال هستم. زمانی که حرفه ام موسیقی است، فعالیت در این عرصه را به صورت جدی دنبال می کنم و همواره به کسب تجربه می پردازم و قاعدتأ تمام تجربیاتی که در حوزه موسیقی به دست آورده ام تا سال های سال به کارم خواهند آمد و تلاشم این است که روز به روز با تجربه تر عمل کنم؛ زیرا برای افراد حرفه ای این فرمول که بیایند و یک شبه دیده شوند و بعد هم خداحافظی کنند اعمال نمی شود و کاربردی ندارد. به هرحال موسیقی حرفه ای با زمینه های فان و وجود چهره های یک بار مصرف و یک شبه زمین تا آسمان متفاوت است.

طی این سال ها در عرصه موسیقی پاپ چه روندی را طی کرده ایم و نگاه آسیب شناسانه شما نسبت به این مقوله چیست؟

عوامل بسیاری دست به دست هم داده اند تا کیفیت موسیقی تا این حد افت کند. در وهله اول موزیسین هایی که در خیلی از موارد نمی توان نام آنها را موزیسین گذاشت و بیشتر دست اندرکاران تولید به حساب می آیند، واقعأ از دانش و سواد کافی برخوردار نیستند و اگر نگاهی به سوابق آنها بیندازیم، خواهیم دید که اغلب آنها آموزش ندیده اند و دوره خاصی را نگذرانده اند! این افراد به صورت دست و پاشکسته به موسیقی می پردازند و به مدد وجود فضای مجازی، حاشیه، آرایش های ظاهری و نوع پوشش، با روش های غیرموسیقایی دیده می شوند و مردم نیز به آنها توجه می کنند. این دست اندرکاران از کم مایگی هنری برخوردارند و به همین دلیل است که آثارشان نیز کم مایه و سطحی است. نکته دیگر بی حوصلگی مردم است. نمی توان گفت مردم متوجه فضای فعلی نیستند و آثار با محتوا و کم محتوا را از یکدیگر تشخیص نمی دهند و متوجه آسمان ریسمان بافی هایی موسیقایی و شعری نیستند. آنها با بی حوصلگی به آثار گوش می دهند و با خودشان می گویند؛ خب همین است و خوب است.

البته این خوانندگان و هنرمندان هستند که با تولید آثار سطحی سلیقه مخاطب را تنزل داده اند. مخاطب همیشه از آثار با کیفیت استقبال می کند.

نمی توان اینگونه گفت. طی تولید آثار مختلف در هر عرصه ای، زمانی که مصرف کننده سلیقه بالایی داشته باشد، تولیدکننده مجبور است در حد و اندازه سلیقه و خواست او به تولید اثر بپردازد. در این میان اگر سلیقه مخاطب پایین باشد تلاش های تولید کننده در ارائه آثار با کیفیت راه به جایی نخواهد برد و محصولش مورد استقبال مصرف کننده یا همان مخاطب موسیقی قرار نخواهد گرفت. به هرحال این روند کنشی دو سویه است، یعنی هم اینکه کیفیت محصولات تولید کنندگان بسیار پایین است و هم اینکه مردم راضی هستند و نسبت به فضای فعلی و آثار تولیدی رضایت دارند. دلیل دیگر اینکه نسل کنش گرهایی که در عرصه موسیقی سازو کار تولید را فراهم می کردند، عوض شده و هیچ کس در صحبت هایش به این موضوع اشاره نمی کند. من طی مصاحبه های قبلی به این موضوع اشاره کرده ام. در سالهای قبل تهیه کنندگانی موسیقی از دانش کافی و تجربه تولید برخوردار بودند و آثار با کیفیت تولید می کردند. در حال حاضر تهیه کنندگان افرادی سوداگر هستند که سرمایه شان را از کارهای دیگر تامین کرده اند و برای برخورداری از شغلی با کلاس تر پا به عرصه موسیقی گذاشته اند، تا به این ترتیب به شهرتی نسبی برسند و شناخته شوند. طرف یک میلیارد پول با خودش آورده و آمده تا تهیه کننده شود و کنسرت برگزار کند. این افراد به وضعیت بد فعلی دامن می زنند. این تهیه کنندگان افرادی را که برای دل خودشان می خوانند و هنرمندان و خوانندگان زیرزمینی را پیدا می کنند و مشکلات و فرایند کسب مجوز آثار آنها را با روابطی که دارند، حل می کنند و در نهایت از خوانندگان مورد نظرشان چهره ای موجه می سازند و از آنها جهت منافع خودشان استفاده می کنند. اگر قرارداد خوانندگان نسل جدید را ببیند متوجه خواهید شد که در اغلب آنها حدود هفتاد، هشتاد درصد بندها مربوط به تهیه کننده و به نفع اوست. به طور واضح یعنی اینکه حدود هفتاد، هشتاد درصد سود مالی پروژه های مختلف به تهیه کننده می رسد و تنها 20 درصد سهم خواننده و عوامل است. می توان گفت پشت هر خواننده ، تهیه کننده ای نشسته و در حال چرتکه انداختن است. البته از آنجایی که تهیه کنندگان می دانند تاریخ مصرف خوانندگان بسیار کوتاه است، تمام قدرت و تلاش خود را به کار می گیرند تا در مدت زمانی کوتاه از آنها بهره برداری کند. وقتی هم خواننده چنین بلایی سرش بیاید نام محصولش اثر هنری نیست. بخش دیگر این کاستی مربوط به نحوه فعالیت نهادهای نظارتی است. آنها واقعأ عملکرد خوبی ندارند. اگر بخواهم با نگاهی آسیب شناسانه به این موضوع بپردازم باید بگویم روند ممیزی ها اساسأ دچار اشکال است. ممیزی باید منجر به تولید آثار باکیفیت شود و جلوی تولید آثار سخیف و نازل را بگیرد که اینگونه نیست. واقعیت این است که ممیزی های مختلف نه تنها نمی توانند جلوی تولید آثار نازل را بگیرند بلکه باعث تولید آثار بی کیفیت و سطحی می شوند. با این تفاسیر می توان گفت روند ممیزی ها با شرایط فعلی هیچ کمکی به بهبود وضعیت موسیقی کشور نخواهد کرد.

به نظر می رسد از ابتدای ورود به عرصه حرفه ای مسیر مشخصی را برای خود در نظر گرفته اید؛ اینکه از ابتدای فعالیتتان به تولید آلبوم فکر نکردید و به طور متمرکز با سازمان صداوسیما همکاری کرده اید از سوی شما یک روند انتخاب شده است؟

تلویزیون آن سال ها عرصه ای بود که امکان بروز و ارائه آثار هنری در آن وجود داشت. تلویزیون حال حاضر ما چنین شرایطی ندارد و می توان گفت از رسانه های مجازی جا مانده است در صورتی که تا ده سال پیش تنها منبع و مأخذ انتشار آثار بود. در آن سالها اگر اثری توسط تلویزیون تولید و پخش می شد انعکاس زیادی داشت و فراگیر بود. من نیز در تلویزیون فعالیت داشتم و جزو نوازندگان این رسانه بودم و رهبری ارکستر ملی و دیگر ارکسترهای آنرا به عهده داشتم و اینکه به عنوان کارشناس با تلویزیون همکاری می کردم؛ البته در حال حاضر نیز همکاری ام با تلویزیون ادامه دارد. اساسا نسبت به تلویزیون به عنوان رسانه ملی عرق دارم و تا جایی هم که بتوانم در زمینه موسیقی به تلویزیون کمک خواهم کرد، هرچند ممکن است برخی از سیاست های جاری را قبول نداشته باشم. رسانه ملی همچنان برای من دوست داشتنی است؛ اما به طور کلی در بخش های مختلف موسیقی فعالیت کرده ام و اینگونه نبوده که به خواندن تیتراژ برنامه های مختلف و نوازنده صرف بودن رضایت دهم. طی این سال ها تلاش کرده ام به درجات بالای علمی و هنری برسم. دوره دکترای ام را با سختی و تلاش های بسیار طی کرده ام که این روند شش سال زمان برد. اتفاقأ نکته مهم در سیر حرکت هنری من این بود که هیچ گاه به آن چیزی که بودم راضی نشدم و تا سال گذشته درگیر امتحان و شب امتحان و سختی های تحصیل بودم که به فضل خدا به پایان رسید. الان نیز بازهم به دنبال ارتقای درجه و رتبه ام هستم. اعتقادم این است که هنرمند باید با مردمش رشد کند. من و امثال من گاه آن روند رشد را طی می کنیم اما این مردم هستند که برعکس عمل می کنند اما با این حال یک هنرمند باید کارش را مطابق آنچه که به آن ایمان دارد، انجام دهد. یقین دارم هیچ اثر هنری نادیده نخواهد ماند. کار خوب شاید دیر دیده شود اما در نهایت پنهان نمی ماند و جای خودش را در میان مخاطبان بازمی کند.

به نظر می رسد سیاست های فعلی رسانه ملی به نفع موسیقی نیست و یکی از دلایل تنزل سطح کیفی آثار موسیقایی تلویزیون است. به هرحال در دهه های قبل مرکز موسیقی صداوسیما در نوع انتخاب خوانندگان وسواس و دقت بیشتری داشت.

در آن دوران مرکز موسیقی اقتدار بیشتری داشت. در حال حاضر مرکز موسیقی صداوسیما در زمینه تولید آثار، فعالیت های زیادی ندارد و مانند گذشته مقتدر نیست. متاسفانه در حال حاضر تهیه کنندگان تلویزیون و رادیو خودشان اقدام به شناسایی خوانندگان می کنند، آنها به طور معمول ممکن است اشخاصی را انتخاب کنند که صلاحیت حضور در تلویزیون را ندارند و دلیل اینگونه انتخاب ها دیده شدن برنامه هاست. به طور مثال در شبکه های مجازی حضور باورنکردنی خواننده مورد نظر در فلان برنامه تلویزیونی اعلام می شود و همین اتفاق باعث می شود که نام آن خواننده و برنامه بر سر زبان ها بیفتد. چنین روندی است که کار را مشکل می کند وگرنه عزیزان در مرکز موسیقی صداوسیما همچنان مشغول به کار هستند و زحمت می کشند. این برخی تهیه کنندگان بی دانش و سواد و نامتعهد هستند که برای دیده شدن رویه ای غلط را طی می کنند و برای دیده شدن از حاشیه ها استقبال می کنند و به سراغ خوانندگان ناموجه و بی صلاحیت می روند.

این تهیه کنندگان بر نحوه و چگونگی برگزاری کنسرت ها نیز تاثیر می گذارند و انگار در این عرصه مافیای پرنفوذی شکل گرفته است، البته شما در مصاحبه با یکی از رسانه ها گفته بودید هنر مافیابردار نیست. همچنان چنین نظری دارید؟

بله. نظرم همچنان همین است و اعتقاد دارم که هنر واقعی درگیر مافیا نمی شود. به هرحال نحوه ساز و کار و اینکه چند نفر و چند گروه دست به دست هم دهند و جریانی را شایع کنند و ناهنرمندان را هنرمند جلوه دهند، اتفاقی مقطعی است؛ یعنی این رویه ممکن است در مقاطع مختلف کارکرد داشته باشد، اما در مجموع آن چیزی که در تاریخ هنر باقی می ماند، تحت اختیار و کنترل هیچ کس نیست. همیشه از به کار بردن کلمه مافیا گریزان هستم. ممکن است در مقاطعی کار گروه هایی در ارگان ها ایجاد شوند و به فعالیت بپردازند که البته با تغییر دولت، کار گروه های جدیدی شکل می گیرند. حال در هنر باید ماجرا فراتر از یارکشی های مرسوم باشد.

شما علاوه بر خوانندگی در زمینه نوازندگی نیز فعال هستید. در این زمینه به چه فعالیت هایی مشغول هستید؟

مشغول آماده کردن متدی در زمینه سنتور هستم تا پس از کامل شدن، آن را منتشر کنم؛ البته در حال حاضر و پیش از انتشار متد، مشغول آموزش آن هستم و بازدهی فوق العاده ای داشته است. طبق این متد هنرجویی که باید یک سال و نیم برای آموزش وقت صرف کند در آموزشگاه من طی سه ماه به فراگیری مولفه های لازم پرداخته است که اتفاق خوبی است. به هرحال سنتور ساز اول و آخر من است و امیدوارم به زودی بتوانم سلسله قطعاتی را به صورت تکنوازی آماده و منتشر کنم.

نسبت به آینده موسیقی خوش بین هستید؟

خدا را شکر که در عصر و دوره ما مردم نسبت به قدیمی ترها هنرشناس تر شده اند که همین موضوع به ارتقای هنر کمک خواهد کرد. به هرحال ما نسبت به هنرمندان اعصار دیگر وضعیت بهتری داریم. به طور مثال اگر در دوره ونگوک می زیستیم، طی دوران حیاتمان قدردانسته نمی شدیم و پس از مرگ کشف می شدیم. امیدوارم مردم روز به روز بر اساس ارتقا دانش و آگاهی هنری و اجتماعی شان به انتخاب های بهتری بپردازند.

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، تئاتر ایران در سالی که گذشت دستخوش تغییرات فراوانی بود. تغییراتی که بعضاً بیش از آنکه گامی مثبت در این عرصه برداشته باشند باعث افول وضعیت عرصه هنر های نمایشی شدند.

تئاتر در سال گذشته مشکلات فراوانی را پشت سر گذاشت. از جمله مشکلات عمده تئاتر می توان به حضور بی رویه و کنترل نشده سرمایه های خصوصی و دلالان به این هنر اشاره کرد. اتفاقی که شاید در نگاه اول گیشه تئاتر را پرپول می کرد، اما بعد از مدتی این هنر را تحت الشعاع گیشه زدگی قرار داد.

تعطیلی و تعلیق تماشاخانه های خصوصی در سال 97

سالی که گذشت، اما برای تماشاخانه های خصوصی سال غم انگیزی بود. تئاتر در سال گذشته برای خصوصی ها تنها تعطیلی به بار آورد. تماشاخانه دا با سال ها سابقه مفید به دلیل مشکلات مالی با مالک تعطیل شد.

از سویی تماشاخانه شهرزاد دو ماه اصلی سال را تعطیل بود و تماشاخانه باران هم با تغییر مدیریت روبرو شد. تماشاخانه ای که نخستین تماشاخانه خصوصی تئاتر بود، اما با افت شدید کیفیت آثار و مخاطب روبرو شده بود. تماشاخانه پالیز دیگر قربانی بین مالک و مدیر موسسه بود. این تماشاخانه ماه ها تعطیل شد و پس از آن توسط مالک به سپند تغییر نام داد.

امسال تماشاخانه های خصوصی در جشنواره تئاتر فجر نیز ناکام بودند. البته این تماشاخانه ها خودشان از فجر کنار کشیدند، اما این اتفاق به ضرر اکثریت گروه های نمایشی شد که در این تماشاخانه ها روی صحنه رفته بودند.

افزایش بی رویه قیمت بلیت و افت مخاطب تئاتر

قیمت بلیت آثار نمایشی همیشه یکی از مسائل مورد مناقشه در میان تماشاگران و گروه های نمایشی بوده است. مشکلی که همچنان ادامه داشته و هنوز اساسنامه درستی بابت چگونگی لحاظ کردن قیمت بلیت وجود ندارد.

برخی هنرمندان معتقدند که گرانی بلیت تئاتر در سال های اخیر تنها و تنها به دلیل ورود بازیگران سینما به تئاتر است. آن ها این مساله را ضربه ای مهلک به بدنه اصلی تئاتر می دانند و اعتقاد دارند که این مبالغ نه برای مشاهده تئاتر که برای دیدن برای بازیگران سینما پرداخت می شود.

از سویی دیگر برخی از هنرمندان با استقبال از حضور سینماگران به تئاتر، این افزایش قیمت بلیت را طبیعی دانسته و حتی می گویند که بلیت تئاتر بسیار باید گرانتر از این مبالغ باشد. مدت زمان طولانی تمرینات و اجرای یک اثر نمایشی باعث شده تا اهالی نمایش مبالغ فعلی بلیت را حتی کم بدانند.

از طرفی قیمت بالای هزینه های تولید یک اثر نمایشی باعث شده تا قیمت بلیت همواره روندی صعودی داشته باشد. نخستین هزینه اصلی برای اجرای آثار نمایشی هزینه اجاره سالن و تماشاخانه است. البته در برخی مواقع سالن های دولتی میزبان آثار هستند، اما به دلیل روند نامعلوم تخصیص سالن های دولتی و تعداد کم آن ها اکثر گروه ها به سمت تماشاخانه های خصوصی رفته اند.

حال اینکه تماشاخانه های خصوصی هم به دلیل مشکلات فراوان و هزینه های بالای اداره سالن هرگز نمی توانند قیمت هایی پایینی را برای اجاره اعلام نمایند. هزینه های متداول سالن های اجرایی و همچنین هزینه نگهداری وسائل فیزیکی همچون نور و صدا با توجه به افزایش قیمت این وسائل راهی جز افزایش بهای اجاره جلوی تماشاخانه های خصوصی نگذاشته است.

تکثر اجرا و افت کیفیت در تماشاخانه ها

روزانه آثار فراوانی در تماشاخانه های خصوصی شهر تهران روی صحنه می روند و فارغ از کیفیت آن ها یکی از مشکلاتی که مخاطب همواره با آن روبرو بوده قیمت بلیت و چگونگی اجرا اثر است. به طور معمول تماشاگر تئاتر به تاخیر های طولانی مدت پشت درب های سالن عادت کرده است.

تاخیر در زمان اجرا آثار نمایشی گاهی مواقع به گروه نمایشی و آماده نبودن آن ها بستگی دارد، اما از سویی می بینیم که تماشاخانه ها در روز سه تا چهار اثر را روی صحنه می رود. همین تکثر در اجرا ها باعث می شود که اگر گروه اول ده دقیقه تاخیر داشته باشد این زمان برای اجرای آخر سالن تا نیم ساعت تاخیر هم برسد.

سالن داران دلیل اصلی اجرا تعداد زیاد اثر طی روز را تنها به مشکلات مالی و نخواندن دخل و خرج ربط می دهند. به همین دلیل اکثرا شاهد اجرای آثاری هستیم که شاید از لحاظ کیفی آمادگی کامل نداشته و تنها به دلیل پرداخت هزینه های سالن به اجرا رسیده اند.

از سویی سالن های دولتی هم که هیچگاه نمی توان به چگونگی و نحوه اجرا در آن ها پی برد، زیرا با تغییر مدیریت ها در اکثر مواقع با تغییر نگرش در اجرا روبرو شده و به نوعی همواره در حال تغییر روند اجرایی هستند. این دلیلی شده مخاطب تئاتری همچنان راهکار درستی برای درخواست اجرا در سالن های دولتی نداشته باشد.

البته نباید فراموش کرد که هزینه نگهداری و تامین نیروی فیزیکی و انسانی برای اداره این تماشاخانه ها نسبت به سال گذشته افزایش پیدا کرده، اما حالا وضع به جایی رسیده که اکثریت این سالن ها برای پر کردن تقویم اجرایی خود به دنبال اجرایی بفروش هستند.

این سالن های نمایشی که با مبالغی از 700 تا 2.5 میلیون تومان به ازای هر شب اجرا در اختیار گروه های نمایشی قرار می گیرند حال با فرایندی به نام نبود اثر نمایشی روبرو شده اند. اکثریت گروه های نمایشی از پرداخت این چنین مبالغی که به عنوان مثال برای یک اجرای پانزده شبِ چیزی در حدود 15 تا 30 میلیون تومان است ناتوان هستند.

ورود تهیه کنندگان غیرتخصصی و دلالان بلای جان تئاتر

از طرفی برخی دیگر از تهیه کنندگان تازه وارد تئاتر با استفاده از هزینه ای که اسپانسر پرداخت می کند بازیگران سلبریتی را به تئاتر آورده و علاوه بر حفظ قیمت بالای سالن گاهاً به افزایش آن هم کمک می کنند، زیرا در مورد چنین آثار چندان روند متعادلی بین هزینه و فروش وجود ندارد.

این در حالی است که نسل جوان با مشکلات فراوان می تواند یک سالن کوچک را به خود اختصاص دهد و در همین شرایط سخت بازیگران سلبریتی برای چندمین بار آثار تکراری خود را صرفاً برای فروش صحنه می برند. حال باید دید مرکز هنر های نمایشی تا کجا در قبال این مسائل و مشکلات سکوت می کند.

از طرفی طی سال گذشته و سال جاری به نوعی با حذف تعدیلی گروه های جوان تئاتری روبرو بوده ایم و تنها آثاری که بازیگران مطرحی در آن بازی می کردند در سالن های نسبتاً استاندارد اجازه اجرا داشتند.

حال وضعیت از این هم ناراحت کننده تر شده است. تهیه کنندگان و اسپانسر های تازه وارد به تئاتر این وضعیت بی سامان تماشاخانه ها را فرصتی مغتنم شمرده و همان اندک هزینه تولید اثر را هم نمی پردازند و تنها به بازتولید اثر خود فکر می کنند.

شورای نظارت و ارزشیابی با آثار نمایشی

شورای ارزشیابی مرکز هنر های نمایشی در ماه های اخیر برای انتشار تیزر نیز مجوز صادر می کند. همین طور در متن صریح قانون این شورا آمده که گروه های نمایشی قبل از دریافت اجرا از سوی مرکز هنر های نمایشی اجازه تبلیغات را ندارند.

حال در این میان خلل و فرج زیادی وجود دارد. برخی می گویند می شود تبلیغ کرد، اما نباید زمان و مکان اجرا را مشخص کرد. برخی می گویند همان تبلیغ هم غیر مجاز است.

در این میان باید دید مرکز هنر های نمایشی به عنوان اصلی ترین نهاد تئاتری کشور چه کمکی به تئاتر و گروه های جوان کرده که این چنین از آن ها نسخ می کشد. مرکز هنر های نمایشی طی سالیان گذشته به طور کامل نگاه حمایتی را فراموش کرده و کاملاً به نظارت می پردازد. مشخصاً نظارت بر آثار یک اصل مشهود است، اما این مرکز آیا کمکی به تبلیغات آثار نمایشی می کند؟.

آیا مرکز هنر های نمایشی درگاهی را برای تبلیغات آثار در اختیار گروه ها قرار داده که حالا از آن ها می خواهد در کجا تبلیغ کنند و در چه جایی نه؟ موضوع دیگری که به شدت در این میان به چشم می خورد این است که مرکز آیا این قوانین را در قبال همه با همین سختگیری اعمال می کند یا تنها زورش به کسانی می رسد که رسانه چندانی برای اعتراض ندارند؟.

برخورد گاها دوگانه شورای نظارت و ارزشیابی مرکز با آثار دانشجویی و آثار پر خرج به شدت قشر جوان را ناراحت و مکدر کرده است.

شیوع استفاده از الفاظ رکیک و شوخی های مبتذل

هنر نمایش طی سال های گذشته با افزایش تعداد سالن های خصوصی به بازاری گرم و پر رونق مبدل شده که جمع بیشتری از مردم را با تماشاخانه ها می کشاند.

در این بین تئاتر خصوصی که به طور کامل در دستان تهیه کنندگان محدودی قرار گرفته هر بار با ترفندی تازه سعی در جلب مخاطب دارد. حضور برخی بازیگران که صرفاً برای تضمین گیشه به اثر اضافه می شوند یکی از دغدغه های اصلی اهالی تئاتر است.

از سویی هم راستا با تولید آثار سینمایی کمدی مبتذل، تئاتر نیز برای فروش بیشتر و بهتر به سمت این چنین جنس کمدی رفته است. جنسی از کمدی که تنها به خنداندن مخاطب فکر کرده و فارغ از رسالت اصلی کمدی مبنی بر نیش دار بودن آن همه چیز را به شوخی گرفته است.

در این میان آثار متفاوتی از ادبیات ایران و جهان در تماشاخانه های تهران روی صحنه می روند. آثاری که کارگردان ایرانی باید در مواجهه با آن ها با توجه به نیاز گیشه عنصر خنده را پررنگ کند. گاهی برخی از آثار با بهره گیری از پتانسیل های اجرا به خلق کمدی موقعیت می روند.

این نوع از کمدی در راستای اتفاقات دراماتیک اثر افتاده و اگر خنده ای ایجاد می کند همرنگ متن و شخصیت کاراکتر ها و بسته به فضایی است که موقعیت نمایش ایجاد می کند. اما در این میان تعداد آثاری که کمدی را کاملاً مبتذل و سطحی نگاه می کنند کم نیست.

کافی است به چند تماشاخانه شهر تهران که تعدادشان کم هم نیست سر بزنید تا ببینید شخصیت های اثر به دستور کارگردان گاهاً از متن خارج شده و با بیان برخی الفاظ رکیک و حرکات ناشایست قصد خنداندن مخاطب به هر نحو را دارند.

به طور معمول این نوع از شوخی ها در متن نیامده و کارگردان برای اینکه لبخند را به قیمتی بر لب مخاطب بنشاند از الفاظ رکیک و حرکات نامعقول استفاده می کند. حال می بینیم که در برخی آثار که متن خارجی دارند هم کارگردان گاهاً متن را کنار گذاشته و برای خوش آمد مخاطب شوخی ایرانی تزریق کار می کند.

متاسفانه این روز ها استفاده از الفاظ رکیک و شوخی های مبتذل در تئاتر کشور باب شده است. شورای نظارت و ارزشیابی هم یا چشمش را بر این اتفاق بسته و یا اینکه از گروه های نمایشی رکب می خورد. این شورا چند روز قبل از اجرا نمایش را بازبینی کرده و مجوز صادر می کند، اما اگر اثر در بخش هایی در زمان اجرا تغییر کند چه کسی متوجه خواهد شد؟.

تجربه ثابت کرده که اکثریت نمایش های روی صحنه با همان اثر در زمان بازبینی تفاوت های عمده ای دارند و متاسفانه هیچکدام از اعضای شورای بازبینی به صورت منسجم بعد از اخذ مجوز برای صحت کار گروه تئاتری به تماشای دوباره اثر نمی نشیند. به همین طریق گروه می تواند به راحتی اجرایی درگون نیست به نسخه بازبینی ارائه کند.

این روز ها تئاتر با مدد استفاده از چهره های مطرح سینما و تلویزیون تبدیل به کالایی پرفروش البته برای عده ای خاص شده است. همین استقبال مردمی برای دیدن بازیگر محبوبشان باعث حضور تماشاگر بیشتر در سالن ها می شود. در این میان نکته اینجاست که این مخاطب که هر روز در حال افزایش است با چه خوراکی روبرو می شود؟

کارگردانان در این مسیر چه وظیفه ای دارند و آیا نباید جلوی سیل مسموم تئاتر مبتذل بایستند؟ وضعیت نابهنجار اقتصاد در تئاتر همواره مساله ساز بوده، اما آیا یک هنرمند تئاتری نمی تواند برای انعکاس درست و سالمی از این هنر برای فروش بیشتر دست به دامن هر ترفندی نشود؟.

حال باید دید مسئولین فرهنگی و به ویژه مسئولین مرکز هنر های نمایشی و خانه تئاتر که رابطه صمیمانه ای با اهالی تئاتر ندارند تا کی می خواهند به اقدامات ویترینی خود مثل جشن ها بپردازند و مسائل و حاشیه های مختلف تئاتر روز کشور را نادیده بگیرند. مسئولینی که در مواقع عضوگیری و انتخاب هیات مدیره صنفشان خط اول می ایستند، اما در ادامه سال کاری تنها به جلسات بی قوت خود ادامه می دهند. جلساتی که نه تنها گامی برای تئاتر رو به جلو بر نمی دارد بلکه به مسیر انحرافی این هنر دامن می زند.

انتهای پیام/

به گزارش ایلنا، دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با انتشار گزارش آماری مجوزهای صادر شده حوزه موسیقی از اول فروردین تا پایان آذر ماه سال 97 از افزایش تعداد تک آهنگ ها و اجراهای صحنه ای خبر داد.

در این گزارش آمده است: با توجه به اینکه آمار سه ماهه پایانی سال 97 از استان ها هنوز تکمیل نشده است، گزارش آماری مجوزهای صادر شده برای موسیقی در سال 97 از ابتدای فروردین تا پایان آذرماه اعلام شده است. بر اساس این گزارش در 9 ماهه سال 97 تعداد دو هزار 178 عنوان اجرای صحنه ای با سه هزار و 894 بار اجرا مجوز گرفته است.

در این دوره 548 آلبوم موسیقی، 20 آلبوم تصویری موسیقی، 324 نماهنگ، 73 کتاب گویا مجوز دریافت کرده اند و برای دو هزار و460 تک آهنگ، 141 استودیوی صدابرداری و مرکز تولید و تکثیر آثار صوتی و تصویری مجوز صادر شده است و 19 هزار و 623 شعر از دفتر موسیقی برای اجرا یا انتشار مجوز گرفته است. همچنین این دوره 18 جشنواره در حوزه موسیقی از دفتر موسیقی معاونت هنری مجوز گرفته است.

در مقایسه آمار دوره 9 ماهه سال 97 با دوره مشابه 9 ماهه سال 96، مجوز تک آهنگ رشد قابل توجه نزدیک به 2 برابری (رشد 94 درصد) را نشان می دهد.

اجراهای صحنه ای (54 درصد)، شعر (5/.15 درصد) استودیو صدابرداری و مراکز تولید و تکثیر آثار صوتی (8/12 درصد) و نماهنگ 20 درصد و جشنواره (5/28 درصد) افزایش داشته و تعداد آلبوم های موسیقی و کتاب گویا نسبت به دوره مشابه سال قبل کاهش داشته است.

با توجه به جریان موسیقی و موضوع اقتصاد موسیقی، در سال های اخیر انتشار آلبوم های موسیقی کمتر مورد توجه مؤسسات و مراکز قرار می گیرد.

در 9 ماهه (ابتدای فروردین تا پایان آذرماه) سال 1396، برای هزار و 420 عنوان اجرای صحنه ای با تعداد دو هزار و 680 بار اجرا، 545 آلبوم موسیقی، 30 آلبوم تصویری موسیقی، هزار و 268 تک آهنگ، 270 نماهنگ، 191 کتاب گویا، 125 استودیوی صدابرداری و مرکز تولید و تکثیر آثار صوتی، 16 هزار و 989 شعر و 14 جشنواره مجوز صادر شده است.

به گزارش ایلنا، آمار فروش مجموعه تئاترشهر و تماشاخانه سنگلج تا جمعه 24 اسفند و تالار هنر تا شنبه 25 اسفند به عنوان آخرین آمار فروش تماشاخانه های دولتی در سال 97 مشخص شد.

بر این اساس مجموعه تئاتر شهر آمار تفکیکی اطلاعات فروش و تعداد تماشاگر سه نمایش خود را به شرح زیر اعلام کرد:

نمایش ملاقات به نویسندگی فریدریش دورنمات، با ترجمه، طراحی و کارگردانی پارسا پیروزفر که اجرای خود را از یکشنبه 12 اسفند در سالن اصلی این مجموعه آغاز کرد تا جمعه 24 اسفند با پشت سر گذاشتن 12 اجرا، میزبان 7279 تماشاگر شد. از این 7279 نفر، 2977 نفر با بلیت تمام بها، 413 نفر با بلیت نیم بها، 3416 نفر با بلیت تخفیف دار و 473 نفر با بلیت مهمان به تماشای این اثر نشستند. به این ترتیب با قیمت بلیت 700 هزار ریال، رقم چهار میلیارد و صد و پنجاه و هشت میلیون و ششصد و پنجاه هزار ریال در گیشه این نمایش ثبت شد.

نمایش ما داریم از این خونه می ریم به نویسندگی بهزاد آقاجانی و کارگردانی حسین اکبرپور از روز یکشنبه 12 اسفند در تالار چهارسو روی صحنه رفت و تا جمعه 24 اسفند با پشت سر گذاشتن 12 اجرا، میزبان 494 تماشاگر شد. از این 494 نفر، 103 نفر با بلیت تمام بها، 9 نفر با بلیت نیم بها، پنج نفر با بلیت تخفیف دار و 377 نفر با بلیت مهمان به تماشای این اثر نشستند. به این ترتیب با قیمت بلیت 300 هزار ریال، رقم 33 میلیون و 450 هزار ریال در گیشه آن ثبت شد.

نمایش یک هفته راه رفتن در بهشت به نویسندگی رضا گشتاسب و کارگردانی محمدهادی هاشمزاده اجرای خود را از جمعه 10 اسفند آغاز کرد و تا جمعه 24 اسفند با پشت سر گذاشتن 13 اجرا، میزبان 460 تماشاگر شد. از این 460 نفر، 157 نفر با بلیت تمام بها، شش نفر با بلیت نیم بها، 17 نفر با بلیت تخفیف دار و 280 نفر با بلیت مهمان به تماشای این اثر نشستند. به این ترتیب با بهای بلیت 300 هزار ریال، رقم 52 میلیون و 80 هزار ریال در گیشه این نمایش ثبت شد.

تالار هنر نیز آمار نمایش ساعت 8 در کشتی را تا شنبه 25 اسفند به شرح زیر ارائه داد:

نمایش ساعت 8 در کشتی به نویسندگی آلریچ هاپ با ترجمه حسین فدایی حسین و کارگردانی مریم کاظمی طی دو اجرا در تالار هنر با ظرفیت 240 نفر میزبان 430 تماشاگر شد. از این 430 نفر، در غیاب بلیت تخفیف دار، 103 نفر با بلیت تمام بها، 10 نفر با بلیت نیم بها و 317 نفر با بلیت مهمان به تماشای این اثر نشستند. به این ترتیب با قیمت بلیت 200 هزار ریال، رقم در گیشه آن ثبت شد.

تماشاخانه سنگلج هم آمار تفکیکی وقایع اتفاقیه و طریقه حکومت گجرخان را این گونه اعلام کرد:

نمایش وقایع اتفاقیه به نویسندگی علی موسویان و کارگردانی شهرام عبدلی از چهارشنبه هشتم اسفند در این تماشاخانه روی صحنه رفت. این نمایش طی 15 اجرا تا جمعه 24 اسفند، میزبان 693 تماشاگر شد. برای وقایع اتفاقیه 102 بلیت تمام بها، 60 بلیت نیم بها، سه بلیت تخفیف دار و 528 بلیت مهمان صادر شد تا با بهای بلیت 300 هزار ریال، در گیشه به رقم 43 میلیون و 200 هزار ریال دست پیدا کند.

نمایش طریقه حکومت گجرخان به نویسندگی مجید امرایی و کارگردانی مشترک مجید امرایی و احسان ملکی اجرای خود را از پنجشنبه نهم اسفند آغاز کرد. برای این نمایش طی 14 اجرا، در غیاب بلیت تخفیف دار، 29 بلیت تمام بها، 17 بلیت نیم بها و 163 بلیت مهمان صادر شد تا جمع کل تماشاگرانش به عدد 209 برسد. طریقه حکومت گجرخان با بهای بلیت 250 هزار ریال، در گیشه به رقم هشت میلیون و پانصد هزار ریال دست پیدا کرد.

لازم به ذکر است که تماشاخانه سنگلج با دو نمایش وقایع اتفاقیه و طریقه حکومت گجرخان از دوشنبه پنجم فروردین 98، تالار هنر با نمایش ساعت 8 در کشتی از سه شنبه ششم فروردین 98 و مجموعه تئاتر شهر با نمایش ملاقات از چهارشنبه هفتم فروردین 98 میزبان علاقه مندان خواهند بود.

فاطمه امین الرعایا
سال 97، گرچه سال پرفرازونشیبی برای حوزه های مختلف هنرهای تجسمی بود اما شاید بتوان در مجموع آن را سال خوب و مثبت ارزیابی کرد که اتفاقات خوبی مثل تاسیس دانشگاه فرشچیان و راه اندازی انجمن گالری داران در آن رخ داد.
سالِ خوبِ گالری داران
شروع سال 97 برای حوزه تجسمی سال خوبی بود، از روزهای پایانی سال 96، در کنار آثار موزه لوور که به ایران آمده بود، مجموعه ای از عکس های خاص عباس کیارستمی، کارگردان مطرح سینما، از تابلوهای مستقر در لوور در موزه ملی به نمایش درآمد که تا خرداد 97 هم ادامه داشت. کیارستمی در سال های 1374 تا 1390 در تالارهای نقاشی و مجسمه های موزه لوور به ثبت لحظات ارتباط بازدیدکنندگان با آثار پرداخت که نتیجه آن سلسله عکس هایی بود که منتخب شان با عنوان به من نگاه کن در حاشیه سفر لوور به موزه ملی ایران در معرض دید مخاطبان قرار گرفت.
سال 97 برای گالری داران سال خوبی بود. سالی که در آن تنها در تهران 28 نگارخانه مجوز فعالیت گرفتند تا تعداد گالری های فعال تهران به 192 گالری برسد. همچنین سرانجام پس از سال ها پیگیری، انجمن صنف گالری داران تاسیس و اولین جلسه آن هم برگزار شد. همچنین اولین حضور گالری داران کشور در جشنواره هنرهای تجسمی فجر تحت عنوان بخش چارسوی هنر از جمله مهم ترین اتفاقات این صنف بود. همینطور راه اندازی اولین نگارخانه کودک در فرهنگسرای ارسباران یکی از اقدامات مثبت در جهت آشنایی کودکان با نگارخانه ها و هنرهای تجسمی است.
تغییرات در موزه هنرهای معاصر
موزه هنرهای معاصر تهران را شاید بتوان مهم ترین مکان برای اهالی هنرهای تجسمی دانست، بنایی زیبا از نظر معماری با گنجینه ای ارزشمند از آثار هنری که محلی است برای گردهمایی اهالی هنر. حدودا 40 سال از ساخت بنای این موزه می گذرد، بارها و بارها درباره لزوم تعمیر و بازسازی آن هم برای حفط بنا و هم برای حفاظت از بزرگ ترین سرمایه هنری کشور یعنی گنجینه این موزه صحبت شده بود تا اینکه سرانجام در اردیبهشت امسال وعده بازسازی این مجموعه عملی شد. پیش بینی ها بر آن بود که تعمیرات این موزه 4-5 ماهه به اتمام برسد اما با گذشت حدود 11 ماه، همچنان موزه هنرهای معاصر تهران بازگشایی نشده است.
یکی از اتفاقات مهم دیگر برای این موزه، تغییر مدیریت اش بود. دی ماه امسال، احسان آقایی با حکم هادی مظفری، مدیرکل هنرهای تجسمی به جای علی محمد زارع که از سال 95 ریاست این موزه را به عهده داشت، به عنوان رئیس موزه هنرهای معاصر تهران منصوب شد.
رشد چشمگیر حراج های هنری
حراج های هنری در سال 97، بسیار پررونق بودند. در این سال سه حراج مهم برگزار شد. حراج تهران در تیرماه طبق روال هر سال در بخش هنر کلاسیک و مدرن ایران برگزار شد که با فروش 28 اثر، با مجموع 31.378.000.000 تومان توانست نسبت به سال گذشته خود در این بخش، رشدی 5 میلیارد تومانی داشته باشد. همچنین این حراج در دی ماه در بخش هنر معاصر ایران با فروش 113 اثر، توانست به مجموع فروش 34.403.000.000 تومان دست پیدا کند و نسبت به همین بخش در سال گذشته رشدی حدودا 20 میلیاردی داشته باشد که رشدی قابل توجه بود. در سومین دوره حراج باران، حراج تخصصی خط و خوشنویسی و هنرهای ایرانی اسلامی، که اوایل اسفند برگزار شد، با فروش 46 اثر به رقم 11.769.000.000 دست پیدا کرد که رشدی چشمگیر به نسبت دو دوره گذشته اش بود. همچنین در این حراج، رکورد بالاترین قیمت یک اثر فروخته شده در حراج های ایران با مبلغ 7.700.000.000 شکسته شد.
غوغای کپی کاری
شهریور ماه بود که نمایشگاه نقاشی های تهمینه میلانی، کارگردان، خبرساز شد. تنها یکی دو روز پس از افتتاح این نمایشگاه، موضوع کپی بودن بسیاری از آثار به نمایش درآمده در این گالری به موضوع داغ شبکه های اجتماعی و رسانه ها مطرح شد، تا جایی که گالری برگزار کننده این نمایشگاه، آن را پیش از موعد و تنها پس از گذشت چند روز از افتتاحیه تعطیل کرد، گرچه میلانی هیچ گاه نپذیرفت که این کارها را از آثار هنرمندان خارجی کپی کرده اما شباهت بسیار آثارش با آثار هنرمندان خارجی، منتقدان و افکار عمومی را راضی نکرد. همین موضوع سبب شد تا دوباره بحث کپی کاری در عرصه هنرهای تجسمی باز شود و اهالی هنر درباره چگونگی مبارزه با آن و راهکارهایش صحبت کنند تا جایی که حتی سیدمجتبی حسینی، معاون امور هنری وزارت ارشاد هم درباره لزوم مقابله با این پدیده نوشت.
تاسیس دانشگاه فرشچیان، پس از 20 سال
افتتاح دانشگاه هنرهای اسلامی ایرانی فرشچیان، یکی از مهم ترین اتفاقات هنرهای تجسمی در سال 97 بود. حدودا از 20 سال پیش موضوع تاسیس این دانشگاه مطرح بود اما این اتفاق در سال 97 با اقداماتی که در فرهنگستان هنر، شورای عالی انقلاب فرهنگی و در نهایت با حضور دانشگاه آزاد انجام گرفت، محقق شد.
پایان مدیریت عجیب
میانه های شهریور بود که خبر رفتن علی معلم دامغانی از فرهنگستان هنر در رسانه ها منتشر شد. او که از 20 دی ماه سال 88 ریاست این مجموعه را به عهده داشت، حالا پس از چیزی حدود 9 سال به دنبال نامه رئیس جمهوری از این سمت کناره گیری کرد و معاون امور هنری او یعنی علیرضا اسماعیلی به عنوان سرپرست فرهنگستان منصوب شد. مدیریت 8 ساله او بر این مجموعه گرچه نکات مثبتی داشت اما با حاشیه های فراوان خصوصا در سال 95 و ماجرای بانک پاسارگاد همراه بود. با رفتن علی دامغانی اما فرهنگستان هنر با جانی دوباره و انرژی ای مضاعف کار خود را از سر گرفت و بسیاری از کارگروه های خود را دوباره احیا کرد.
یادشان گرامی...
سال 97 گرچه سال بسیار پرباری برای اهالی هنرهای تجسمی بود، اما ازدست دادن دو هنرمند در این عرصه، کام اهالی هنرهای تجسمی را تلخ کرد. اردیبهشت ماه، جامعه عکاسان، یکی از مطرح ترین هایش را از دست داد. عباس عطار از 1998 تا 2001 رئیس دوره ای مگنوم بود. عباس پنجم اردیبهشت به علت بیماری سرطان در 74 سالگی در پاریس درگذشت. از مشهورترین عکس هایی که این عکاس ایرانی در طول انقلاب گرفته، عکس های مربوط به پایین کشیدن مجسمه رضا و محمدرضا پهلوی از روی پایه های بتونی شان در تهران، عکس معروف امام خمینی (ره) و عکس معروف آیت الله طالقانی است. همچنین محسن وزیری مقدم، طراح، نقاش و مجسمه ساز 16 شهریور در سن 94 سالگی به دلیل کهولت سن در منزلش در شهر رم درگذشت. وزیری مقدم از شاخص ترین نقاشان نوگرای ایران بود که با رویکردی مدرنیستی و سبکی شخصی، آثاری بدیع و منحصر به فرد خلق کرده است. او از نخستین دانش آموختگان دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود و در سال های 1348 تا 1355 ریاست دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران را بر عهده داشت.
اهالی هنرهای تجسمی سال 97 را با دست پر بدرقه می کنند تا سال آینده را پرطراوت تر از سال های دیگر آغاز کنند.

ارسال دیدگاه
نام: ایمیل: دیدگاه:

مدیرکل هنرهای نمایشی اعلام کرد طی جلسه اخیر شورای سیاستگذاری جشنواره بین المللی تئاتر فجر 4 کاندیدا برای دبیری دوره سی و هشتم این رویداد مدنظر قرار گرفته اند.

شهرام کرمی مدیرکل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره وضعیت انتخاب و معرفی دبیر سی و هشتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر، به تئاتر آنلاین گفت: هفته گذشته جلسه شورای سیاستگذاری جشنواره بین المللی تئاتر فجر برگزار و جشنواره سی و هفتم، بررسی و ارزیابی شد.

کرمی افزود: در آن جلسه نقاط قوت و ضعف جشنواره از سوی اعضای شورای سیاستگذاری جشنواره بین المللی تئاتر فجر مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر ارزیابی جشنواره سی و هفتم، اعضا درباره دبیر جشنواره سی و هشتم نیز بررسی هایی داشتند.

وی ادامه داد: عصر روز یکشنبه 26 اسفند نیز آخرین جلسه شورای سیاستگذاری جشنواره بین المللی تئاتر فجر در سال جاری برگزار شد. در نظر شورای سیاستگذاری آقای نادر برهانی مرند دبیر جشنواره سی و هفتم برای حضور به عنوان دبیر جشنواره سی و هشتم هم مدنظر است ولی به یک جمع بندی رسیدیم و در کنار او، 3 کاندیدای دیگر نیز انتخاب و قرار شد من به عنوان رئیس جشنواره رایزنی ها را با این افراد انجام دهم.

مدیرکل هنرهای نمایشی درباره زمان انتخاب و معرفی دبیر سی و هشتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر، تأکید کرد: ما اقدامات و رایزنی ها را انجام می دهیم و فکر می کنم در کوتاه ترین زمان ممکن دبیر سی و هشتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر در اوایل سال 98 انتخاب و معرفی خواهد شد.

موسیقی ما- روز گذشته آلبوم وریشه با خوانندگی بیژن کامکار و آهنگسازی کاوه سپندار در فرهنگ سرای نیاوران رونمایی شد. تکلیفِ بیژن کامکار در موسیقی ایران مشخص است. خواننده ای نامدار و نوازنده ای برجسته که اگر تمام کارهایش در موسیقی ایران را هم نادیده بگیریم (کارهایی که هر کدام شان بخشی از شناس نامه ی موسیقی ایران است) همین تاثیرش در وارد کردن دف را نمی توان نادیده گرفت. او حالا درست 50 سال است که می خواند و برادرِ بزرگ تر، دیروز چه خوب گفت که: به بیژن تبریک می گویم که 50 سال است که دارد می خواند و هم چنان صدایش شفاف است و درست می خواند. بیژن اما، گلایه هایش بسیار بود. خواننده و نوازنده ی توانا که این روزها، وضع و حالِ جسمانی اش چندان خوب نیست و خودش می گفت همین دیشب ش را به خاطر ناراحتی ریه تا صبح نخوابیده است؛ از وضعِ نامناسب موسیقی در این روزها گفت. نه آن گلایه ها که آدم ها می کنند تا سهمِ خودشان را بخواهند که تکلیفِ زندگی بیژنِ کامکار مشخص است. گلایه هایش همه از نگرانی ای می آمد برای موسیقی این سرزمین که حالش خوب نیست و در صورتِ استمرارِ این وضعیت، دیر یا زود، جز در موزه نمی توان یافتش. صحبت های او مثلِ همیشه اما گوش نواز بود، مثلِ خودش. برای همین هم هست که هر که او را می شناسد (و عجب بختِ بلندی دارد که او را می شناسد) می داند که او با تمام خوانندگان موسیقی ایران فرق می کند. این میزان شعور و تکنیکِ خواندن و این میزان افتادگی را کمتر خواننده ای است که نصیب برده باشد.

او پشتِ تریبون که رفت، اول از همه ی کسانی که در مراسم رونمایی حضور پیدا کردند، تشکر کرد و با همان لهجه ی دل نشین و شیوایی بیان ش داستانِ خوانندگی اش را گفت: اولین بار که خواندم، 10 یا 12 سال بیشتر نداشتم، بعد از آن اما به خاطر رسیدن به سنِ بلوغ، صدایم را از دست دادم و 15 سال نخواندم. بعد از این مدت، اولین کاری که خواندم بوی جوی مولیان بود بر اساس تنظیم پدرم، آن را بازخوانی کردم و بعد هم قطعه ای را با ارکستری به سرپرستی هوشنگ کامکار و بر اساس ساخته ای از ایرج عندلیبی خواندم و دوباره خواندن را ادامه دادم. آن روزها خودم هم قطعاتی را آهنگ سازی می کردم و نوازنده هم بودم. یک بار که به محلِ تمرین آمدم، دیدم یک خواننده ای که حالا شناخته شده است، دارد قطعه ای که قرار بود من بخوانم را می خواند و با گروه می نوازند. با تعجب داخل شدم که پدرم به من گفت: تو آهنگ ساز و نوازنده ی خوبی هستی و بگذار تا این قطعه را این خواننده بخواند. من پذیرفتم، اما فکر کردم که صدای خوبی ندارم و به همین خاطر تا سال ها دوباره نخواندم. یک بار دیگر نیز این اتفاق برای من رخ داد، همراه با آقای بنان، کسایی، شهناز و دیگران در منزل استاد ابتهاج بودیم که همه از جمله محمدرضا لطفی و همچنین مهدی فتحی و شهاب موسوی زاده، مقابل این اساتید خواندند و همه شان هم بسیار بد خواندند (خنده). من که همواره آرزوی اجرا مقابلِ این اساتید بود، می خواستم نهانخانه ی دل از ساخته های لطفی را بخوانم که ایشان گفتند: تو رو خدا تو هم اگر می خواهی به همین وضع بخوانی نخوان و به این ترتیب آرزوی من برای اجرا با این اساتید بر باد رفت؛ اما بعد از آن، شهیدان خدایی و همچنین کاری از ارسلان را خواندم و فعالیت هایم به عنوان خواننده را با گروه کامکارها و بعد با کیخسرو پورناظری و فرزندانِ نازنین اش (تهمورس و سهراب) ادامه دادم.

او اما بعد از این خاطراتش از گلایه هایش گفت: چند وقتِ پیش نامه ای برای من آمد تا در جشن موسیقی شرکت کنم؛ اما به یکی از دوستانم گفتم که من در مجلس ختم موسیقی هستم و به همین خاطر در هیچ جشنی شرکت نخواهم کرد. ما همان روزها با کاوه - آهنگ سازِ این اثر- نشسته بودیم و فکر می کردیم باید چه کاری انجام دهیم تا این اثر تا عید منتشر شود؟ فکر می کردیم تمام راه ها به روی ما بسته شده است. اصلا نمی دانستیم باید با سی دی مان چه کنیم و این در حالی است که تمام شکوه و عشق ما این است که آثاری که کار می کنیم به گوش مردم برسد.

بیژن تاکید کرد اصرارش برای انتشار سی دی به هیچ وجه مادی نیست؛ اگر هم در این میان پولی درآید (که در بسیاری مواقع در نمی آید) به خاطر کار برای اثر بعدی است: شما کشوهای میزِ هر کدام از دوستان و برادران من را که باز کنید، می بینید پر از پارتیتور و کارهایی است که آماده است؛ اما هزینه ی اجرا و انتشارش را ندارند.

خواننده ی نامدار موسیقی ایران توضیح داد که در طی دهه های گذشته و در بی توجهی مسوؤلان به موسیقی و نامهربانی رسانه ی ملی با موسیقی ایران، اهالی موسیقی به تنهایی و با دستِ خالی با 150 کانال ماهواره ای (رادیویی و تصویری) مبارزه کردند و این موسیقی را زنده نگاه داشتند تا حالا مشکلِ جدیدی رخ داده است: حالا دیگر فکر می کنم زورمان به تکنولوژی نمی رسد. تکنولوژی با تمام خوبی هایش، ضربه های بدی به موسیقی وارد کرده است. این را به خاطر کم شدن درآمد خودمان و اهالی موسیقی نمی گویم که همیشه گفته ام، ما به اصطلاح سوراخِ دعا را پیدا کرده ایم تا از گرسنگی نمیریم. گاهی کنسرت داخلی می دهیم و گاهی کنسرت خارجی یا روی موزیک فیلم و غیره کار می کنیم و به هر حال به شکلی ارتزاق می کنیم؛ اما دلم برای جوانانی که تازه پا به این عرصه گذاشته اند می سوزد و خودِ این موسیقی که مثل آثار باستانی، مثلِ تخت جمشید و خانه های قدیمی باید حفظ و احیا شود که نمی شود. همان طور که هر روز شاهد خراب شدنِ خانه های قدیمی هستیم که دل مان را به درد می آورد و جایش پاساژهای بدقواره ساخته می شود، این موسیقی هم دارد از میان می رود.

او به این موضوع اشاره کرد که تولید یک سی دی بدون دستمزد نوازندگان، خواننده و آهنگ ساز دستِ کم 40 میلیون تومان هزینه دارد و تنها راه زنده ماندنِ آن حمایت مردن است: امیدوارم شرکت های موسیقی نیز دغدغه ی حمایت از موسیقی جدی را داشته باشند و بخشی از درآمدهای خود از کنسرت ها و آلبوم های پاپ را به موسیقی ایران اختصاص دهند تا این موسیقی منقرض نشود. از آن طرف مردم باید از این آثار حمایت کنند؛ امروز یک سی دی منتشر می شود و چند ساعت بعد با بهترین کیفیت در کانال های تلگرامی و اینستاگرام است، بدون آنکه مردم به این فکر کنند که با هر بار دانلود غیرقانونی آن، یک سوزن به تن آهنگساز و عوامل اثر می زنند.

مردِ آرام موسیقی ایران به این نکته اشاره کرد که از وضعیت پیش آمده بسیار عصبانی است.

هوشنگ کامکار - آهنگساز نامدار ایرانی- هم در این برنامه سخن رانی کرد و البته با همان صراحتِ همیشگی اش از موسیقی ایران در این روزها گفت: دیگر هیچ امیدی به توجه به موسیقی باتکنیک و فاخر نیست؛ این روزها موسیقی مبتدل پاپ رایج شده است که نه شعر درستی دارد و نه خواننده ی خوبی و نه حتی ضبطی حرفه ای. این وضعیت بسیار بسیار غم انگیز است و هیچ جایی هم نیست که به توصیخ و کمک اهالی موسیقی بیاید. نه تلویزیون و نه وزارت ارشاد و نه اسپانسرهای خصوصی، هیچ کدام دغدغه ی موسیقی جدی ندارند، این روزها همه به پول فکر می کنند و در این شرایط به دوستان هنرمندم که این کار را تهیه کردند، خسته نباشید می گویم. ما این روزها، بسیار روزهای عجیبی می گذرانیم، گاهی در خانه که کار می کنم به همسر و دخترم می گویم: به نظر شما من دیوانه نیستم که بدون آنکه امیدی به اجرا داشته باشم، مدام نت می نویسم و مدام در کمد می گذارم؟ من مطمئن هستم اگر این طور پیش رود؛ موسیقی با هویت ایران فقط توسط افراد اندک دلسوزی برای آیندگان می ماند. بخش ارشاد و خصوصی حتما، در این میان مقصر است؛ اما نمی توان کتمان کرد که مقصر اصلی مردمی هستند که تا این اندازه از سطح شعور فرهنگی پایینی برخوردارند که از این آثاری که هم اکنون شنیده می شود، استقبال می کنند و این کنسرت ها تا این میزان فروش می کند. می خواهم بگویم مردم مقصر هستند و خیلی هم مقصر هستند.

او سپس به نقد فنی اثر پرداخت: قطعه ی پیر مغان به عنوان اولین قطعه ی این اثر، اجرای دقیقی دارد و تاثیر بسیاری از موسیقی کردی گرفته است و میکس و مسترینگ بسیار با دقتی هم دارد. باند دوم تک نوازی نی است که بسیار با احساس اجرا شده و دارای تکنیکی قوی است و هویت موسیقی کردی در آن مستتر هست. این قطعه دارای بیان تصاویری است. من وقتی نی را گوش می دادم، حالم دگرگون شد و به یاد کوه ها و دشت های کردستان افتادم.

کامکار درباره ی قطعه ی یادگار نیز گفت: نقش گروه کر و تبادل آن با موسیقی بسیار چشم گیر است. این اثر ریتم پرتحرک و تنظیمی دقیق دارد. تک نوازی دیوان که کاوه سپندار زده است، نیز برگرفته از ملودی های جذابی از موسیقی کردستان است. کوهستان نیز آوازی سولوست که بیژن با ساز و ارکستر خوانده است و دارای یک ویژگی خاصی است که همراه ارکستر اجرا شده است . قطعه ی امانگ نیز دارای ملودی های خیلی کوتاه و زیباست و رابطه ای عمیق با موسیقی هورامان دارد که یکی از اصیل ترین موسیقی های دنیاست و بیت خوانی در موسیقی کردی که شاملِ داستان های شجاعانه و غم انگیز و عاشقانه با شعر است، خود نوعی اپراست که رسیتاتیو دارد و توضیح صحنه ای از وقایع به وسیله ی آواز بیان می شود؛ درست مثل آریا در اپراهای غربی. اگرچه ما متاسفانه در موسیقی کردی، محقق نداشته ایم و به همین خاطر این موسیقی نتوانسته است در دنیا معرفی شود.

استاد برجسته ی آهنگ سازی ادامه داد: باند هفتم این اثر تک نوازی عود است که به نظر من دارای تکنیک و ملودی های زیباست؛ علاوه بر آن نیشتمان با گروه کر شروع می شود و تنظیم بسیار زیبایی دارد و از موسیقی چند صدایی هم در این استفاده شده است. این باند دارای فرم ادواری است و مشخص است که آهنگساز با تفکر این کار را نوشته است . باند نهم تک نوازی دیوان است که ملودی های اصیلی در آن است و از مقام شور شروع می شود و در انتها با تکنیک زیبا از مقام شور به ماهور می رسد؛ در این اثر نقش سازهای کوبه ای بسیار جالب است و ریتم های متنوع و خاصی را به این قسمت داده است .

او اما درباره ی خوانشِ برادر نیز گفت: خواننده این اثر را خوب خوانده است و هیچ گونه خارج بودن نیست و من به او تبریک می گویم که او بیش از 50 سال است که خوانندگی می کند و هنوز صدای درخشان و بی عیبی دارد. در انتها خوشحالم که گروه کامکارها توانست این موسیقی را به صورت کنسرتی رواج دهد و نیز خوشحالم که ستون های اصلی موسیقی ایران در دست موسیقی دانان کرد زبان است که باعث افتخار است .

کاوه سپندار نیز در توضیح این اثر در سخنانی گفت: این کار متشکل از آثاری است که به صورتِ ارکسترال وگروه نوازی و تک نوازی منتشر شده است. اشعار این شاعران از شاعران بنام کرد است. محوریتِ آلبوم را نیز بر اساس ساز دیوان که در مناطق هم مر ز ایران (ترکیه و عراق و سوریه) متداول است قرار دادیم؛ اما با لهجه ی کردی.

او اما درباره ی حضور بیژن کامکار گفت: برای من بسیار باعث افتخاراست که استاد بیژن کامکار این اثر را خواندند. کار کردن با ایشان دو وجه دارد، یک بخش حرفه ای و فنی کار است که برای همگی ثابت شده است و آثار بسیار شاخص و بارزی دارند و جزو کسانی هستند که در زحمت به گردن موسیقی ایران حق دارد؛ اما ایشان در عین حال انسان شریف و دوست داشتنی هستند که هم کاری با او می تواند یک موهبت باشد. ایشان تمام کار را در سه جلسه ضبط کردند و اشعار را بسیار با طرافت و پرحس خواندند و من بار دیگر از ایشان تشکر می کنم.

به گزارش ایسنا، روابط عمومی دفتر موسیقی اعلام کرد، در 9 ماهه سال 97 تعداد دو هزار و 178 عنوان اجرای صحنه ای با سه هزار و 894 بار اجرا مجوز گرفته است.

در این دوره 548 آلبوم موسیقی، 20 آلبوم تصویری موسیقی، 324 نماهنگ، 73 کتاب گویا مجوز دریافت کرده اند و برای دو هزار و460 تک آهنگ، 141 استودیوی صدابرداری و مرکز تولید و تکثیر آثار صوتی و تصویری مجوز صادر شده است و 19 هزار و 623 شعر از دفتر موسیقی برای اجرا یا انتشار مجوز گرفته است.

همچنین این دوره 18 جشنواره در حوزه موسیقی از دفتر موسیقی معاونت هنری مجوز گرفته است.

در مقایسه آمار دوره 9 ماهه سال 97 با دوره مشابه 9 ماهه سال 96، مجوز تک آهنگ رشد قابل توجه نزدیک به دو برابری (رشد 94 درصد) را نشان می دهد.

اجراهای صحنه ای (54 درصد)، شعر (5/.15 درصد) استودیو صدابرداری و مراکز تولید و تکثیر آثار صوتی (8/12 درصد) و نماهنگ 20 درصد و جشنواره (5/28 درصد) افزایش داشته و تعداد آلبوم های موسیقی و کتاب گویا نسبت به دوره مشابه سال قبل کاهش داشته است.

با توجه به جریان موسیقی و موضوع اقتصاد موسیقی، در سال های اخیر انتشار آلبوم های موسیقی کمتر مورد توجه مؤسسات و مراکز قرار می گیرد.

دفتر موسیقی توضیح داده است: با توجه به اینکه آمار سه ماهه پایانی سال 97 از استان ها هنوز تکمیل نشده است، گزارش آماری مجوزهای صادر شده برای موسیقی در سال 97 از ابتدای فروردین تا پایان آذرماه اعلام شده است.

همچنین در 9 ماهه (ابتدای فروردین تا پایان آذرماه) سال 1396، برای هزار و 420 عنوان اجرای صحنه ای با تعداد دو هزار و 680 بار اجرا، 545 آلبوم موسیقی، 30 آلبوم تصویری موسیقی، هزار و 268 تک آهنگ، 270 نماهنگ، 191 کتاب گویا، 125 استودیوی صدابرداری و مرکز تولید و تکثیر آثار صوتی، 16 هزار و 989 شعر و 14 جشنواره مجوز صادر شده است.

انتهای پیام

به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی معاونت هنری، در ادامه برگزاری جلسات بررسی عملکرد مؤسسات و انجمن های مرتبط با معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، جلسه هیأت مؤسس انجمن هنرهای نمایشی ایران با موضوع بررسی عملکرد این انجمن در سال 96 و 97 برگزار شد.

در جلسه هیأت مؤسس انجمن هنرهای نمایشی ایران که با حضور سید مجتبی حسینی؛ معاون امور هنری، شهرام کرمی؛ مدیرکل هنرهای نمایشی، حمید قبادی؛ مشاور اجرایی، امین مویدی؛ مشاور برنامه ریزی و نظارت راهبردی معاونت امور هنری، مجید فروغی، مدیر روابط عمومی معاونت هنری، حمید نیلی؛ مدیرعامل انجمن هنرهای نمایشی ایران، هیأت مؤسس انجمن (حسین مسافر آستانه، محمد علی خبری)، اعضای هیأت مدیره انجمن (جواد مستخدمی، رحمان سیفی آزاد، سعید اسدی)، خزانه دار و بازرس انجمن برگزار شد؛ عملکرد این انجمن در سال های 96 و 97 بررسی شد.

در این جلسه گزارشی از فعالیت ها و اقدامات انجمن هنرهای نمایشی ایران در سال 96 و 97 و برنامه های آتی این انجمن ارائه شد و تکالیفی به ویژه در خصوص بازنگری اساسنامه و اصلاح ساختار و فرآیندها و همچنین انضباط مالی بیشتر در هیأت امنا مصوب و به هیأت مدیره و مدیرعامل انجمن ابلاغ شد.

سید مجتبی حسینی معاون امورهنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این جلسه با تاکید بر ساماندهی و هماهنگی انجمن ها و مؤسسات مرتبط با معاونت امور هنری گفت: بررسی عملکرد مؤسسات و انجمن های مرتبط با معاونت هنری از مدتی پیش آغاز شده است و در سال آینده نیز این فرایند ادامه دارد و ساختار و فرایند انجمن ها و مؤسسات بازنگری، اصلاح و ساماندهی می شود که یکی از ضرورت های آن بازنگری اساسنامه است. همچنین ارائه طرح ها و برنامه ها و هزینه مورد نیاز برای فعالیت ها از سوی انجمن ها و مؤسسات و بررسی آنها می تواند به هماهنگی بیشتر کمک کند.

حسین مسافر آستانه؛ عضو هیأت مؤسس انجمن هنرهای نمایشی ایران در این جلسه ادامه داد: برگزاری این جلسه اتفاق خوشایندی است و امیدواریم با نگاهی که مبنی بر ساماندهی انجمن ها و ارائه برنامه ها و طرح های سالیانه از سوی انجمن هنرهای نمایشی وجود دارد، پویایی بیشتر انجمن هنرهای نمایشی را که در حوزه تئاتر سراسر کشور مؤثر است، شاهد باشیم.

محمدعلی خبری، عضو هیأت مؤسس انجمن هنرهای نمایشی ایران نیز در این جلسه گفت: ضرورت دارد که مسائل و فعالیت های تئاتر از جمله حوزه مخاطبان تئاتر مورد توجه قرار گیرد و امیدواریم این جلسات به تقویت فعالیت های تئاتر از جمله فعالیت های انجمن هنرهای نمایشی ایران کمک کند.

انتهای پیام

سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: حدود 90 درصد از مردم تاکنون تئاتر ندیده اند این نتایج یک نظرسنجی ست که چند روزی نقل محافل تئاتر و هنری کشور شده است، اما به راستی مخاطبان تئاتر در کشور تنها ده درصد از جامعه می باشند؟ مگر نه اینکه از زمان استقرار دولت های یازدهم و دوازدهم وزرای فرهنگ و ارشاد اسلامی بار ها و به کرات از استقبال مخاطبان در تئاتر سخن گفته اند؟ از علی جنتی که چند سال پیش و در حاشیه بازدید از خانه هنرمندان در مصاحبه با یکی از رسانه ها از این استقبال سخن گفت ،گرفته تا سید عباس صالحی در حاشیه تماشای یک نمایش همگی به نوعی حضور و استقبال مخاطبان از تئاتر را حتی به عنوان عملکرد موفق وزارت ارشاد در حوزه تئاتر برشمرده و از آن بسیار سخن گفته اند. اما از زمانی که این نظرسنجی منتشر گردید مشخص شد علی الظاهر اوضاع استقبال مردم از تئاتر نه تن ها در حد و حدودی آن چیزی که آقایان وزیر تاکنون سخن گفتند نیست بلکه بسیار بدتر و ناامیدکننده نیز است.

اما به راستی چرا تنها 10 درصد از مردم پا به سالن های تئاتر گذاشته اند و اساساً مگر نه اینکه بیش از یک صد نمایش هر شب در نقاط مختلف شهر تهران به روی صحنه می روند پس چرا 90 درصد از مردم هرگز تئاتر ندیده اند؟ با این آمار ارقام پرسشی که مطرح می شود آنکه پس مخاطبان این بیش از یک صد نمایش چه افرادی هستند؟

البته نتایج این آمار و ارقام بسیار ساده و قابل پیش بینی بود، زیرا کافی است در طول سال به صورت تصادفی سری به سالن های تئاتر زده تا میزان مخاطب دستان آمده و یا حتی خیلی ساده تر از آن سری به سایت های فروش بلیت زده تا میانگین فروش این یک صد نمایش را خودتان بی دردسر و بدون مراجعه به سالن تئاتر مشاهده کنید. نمایش هایی که بعد از چند اجرا بی سروصدا و البته بعد از شکست خوردن در هزار و یک ترفند تبلیغاتی درنهایت به دلیل عدم استقبال متوقف می شوند.

اما آیا این عدم استقبال 90 درصدی مردم از تئاتر را نباید در سیاست های نادرست و البته فاصل هایی روزافزون هنرمندان و آثارشان از مردم دانست؟ به عنوان مثال چه تعدادی از همین یک صد نمایشی که در اسفندماه در تهران به روی صحنه رفت این قابلیت را داشت تا مردم و یا غالب خانواده ها را به سالن تئاتر بکشاند؟ دیگر سخن از قیمت بلیت به میان نمی آوریم که قیمت های نجومی و عجیب بلیت خود حکایت صد من کاغذ است و تکرار مکررات؟ به عنوان نمونه چگونه یک خانواده باقیمت میانگین 50، 60 و یا در فاجعه ترین حالت ممکن باقیمت های 180 و 200 می تواند به تماشای تئاتر بروند؟

نقش تئاتر در شهرستان ها چیست؟ چرا هیچ آماری از مخاطبان شهرستانی تئاتر وجود ندارد؟ چرا همه امکانات معطوف به تهران شده است؟ چرا یک سالن خوب نمایش در شهرستان ها وجود ندارد؟ چرا نمایش های باکیفیت و پرمخاطب تهرانی حاضر نیستند در شهرستان ها به اجرای نمایش بپردازند؟ این ها سوالاتی است که مدیران و هنرمندان تئاتر باید پاسخگو باشند تا شاید علت این حد کم استقبال مخاطبان از تئاتر در کشور تا حدودی روشن شود.

بی تردید انتشار این آمار بیش از آنکه سمت وسویش برای مردم باشد زنگ خطری ست برای مدیران و هنرمندان تئاتری که از علی رغم ادعای های فراوان دیرزمانی است که خود و به تبع آثارشان را از مردم جدا دانسته و یک کلونی کوچک تشکیل داده به خیال آنکه کل دنیا در همان کلونی قرار دارد و هر که در آنجا نباشد چندان به شمار نمی آید و این چنین به گذران زندگی و خلق آثار هنری می پردازند، راه و روشی که نتیجه اش عدم استقبال 90 درصدی جامعه از آثارشان می باشند.

اما درنهایت امیدواریم در سال آینده با اتخاذ سیاست های معقول و منطقی و البته تولید آثاری که برآمده از بطن و متن مردم باشند شاهد استقبال اکثریت جامعه از تئاتر باشیم.

روابط عمومی مؤسسه نمایشگاه های فرهنگی ایران، جمهوری اسلامی ایران نیز همانند دوره های قبل برای دستیابی به اهداف از پیش تعیین شده ازجمله عرضه برخی از آثار ارزنده ایرانی مناسب بازار کتاب فرانسه، ملاقات و مذاکره با ناشران و آژانس های ادبی فرانسوی و دیگر کشورهای خارجه شرکت کننده در نمایشگاه جهت زمینه سازی و تمهید مقدمات برای مبادلات کپی رایت کتاب های ایرانی و ترجمه و نشر آن ها در فرانسه و کشورهای فرانسوی زبان، دیدار و ملاقات های رسمی با مسئولین و مقامات فرهنگی و نشر و رؤسای برخی از نمایشگاه های بین المللی کتاب برای توسعه روابط و همکاری های مشترک، معرفی طرح های حمایتی از ترجمه و انتشار کتاب ایرانی در بازار جهانی کتاب، دعوت از ناشران برای حضور در نمایشگاه بین المللی کتاب تهران و ... در این دوره از نمایشگاه شرکت کرده بود. همچنین با مشارکت رایزنی فرهنگی کشورمان در پاریس، رونمایی از کتاب تصویری انقلاب اسلامی ایران نیز انجام شد.

دیدار قائم مقام و مدیر بخش بین الملل نمایشگاه بین المللی کتاب تهران با مقاماتی نظیر مدیران نمایشگاه های کتاب فرانکفورت، رئیس اتحادیه ملی نشر و رئیس دفتر توسعه نشر بین الملل فرانسه، مدیر نمایشگاه کتاب پاریس ، مقاماتی از عمان و هیأتی از ایتالیا و دیگر کشورها ازجمله دیدارهای مسئولان غرفه ایران بود. همچنین 35 قرار ملاقات بین مدیر آژانس ادبی و ترجمه پل با مدیران نشر، مسئولان کپی رایت و آژانس های ادبی از کشورهای دیگر، مذاکرات اولیه برای فروش آثار ایرانی با ناشرانی از کشورهای فرانسه، مراکش، الجزایر، تونس و قطر برنامه هایی بودند که در غرفه ایران دنبال شد.

در این دوره از نمایشگاه کشورهای اتحادیه اروپا به عنوان میهمان ویژه این دوره حضور داشتند و شهرهای مسقط و براتیسلاوا نیز به عنوان شهر میهمان در نمایشگاه حضور داشتند. حضور چشمگیر نویسندگان به عنوان پدیدآورندگان آثار از ویژگی های متمایز این دوره از نمایشگاه بود./ مهر

کلمات کلیدی

نمایشگاه کتاب پاریس نمایشگاه های بین المللی کتاب

به گزارش حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، قادر آشنا با صدور احکامی جداگانه وحید کریمی، مجتبی نماینده و رجبعلی سالاریان را به عنوان مدیران بخش های رفاهی، پشتیبانی و اجرایی سی ودومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران منصوب کرد.
در متن هر یک از این احکام آمده است:

ایجاد هماهنگی و هم افزایی در بخش متبوع، تعامل سازنده با معاون اجرایی و سایر مدیران کمیته ها، تلاش برای تحقق سیاست ها و راهبرد های کلان نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، اجرای مقررات و شرح وظایف مصوب، رعایت اصل صرفه جویی و کاهش هزینه ها، استفاده بهینه از امکانات موجود، ارائه به موقع گزارش ها و آمار های درخواستی، همکاری کامل با کارگروه نظارتی شورای نظارت و ارزیابی، پیگیری جهت اجرای بهینه امور و همچنین اجرای شایسته ماموریت های مربوط به آن حوزه؛ از جمله مواردی است که انتظار دارد با استعانت از درگاه خداوند سبحان و به کارگیری همه ظرفیت ها در راستای ارائه خدمات هر چه بهتر و بیشتر به مردم و بازدیدکنندگان عزیز در نمایشگاه وجهه همت خود قرار دهید .

گفتنی است بر اساس پیشنهاد صنف نشر، کمیته اجرایی و پیشتیبانی از ساختار سی و دومین نمایشگاه کتاب تهران حذف و به جای آن سه بخش اجرایی، رفاهی و پشتیبانی در زیر مجموعه معاونت اجرایی نمایشگاه کتاب تهران تعریف و فعال شده است.

سی و دومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران از تاریخ 4 تا 14 اردیبهشت ماه 1398 در مصلی امام خمینی (ره) برگزار خواهد شد.

انتهای پیام/

منیژه آرمین نویسنده کشورمان، در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، با ارائه راهکاری برای ترویج کتابخوانی در خصوص چگونگی استقبال مردم از نمایشگاه کتاب، گفت: ترویج کتابخوانی باید از سنین پایین شروع شود؛ مدرسه باید بچه ها را با فرهنگ کتابخوانی آشنا کند و خانواده ها اگر مطالعه نداشته باشند، نمی توانند فرزندان را به مطالعه کتاب جذب کنند. سیاستگذاران فرهنگی وقتی اهل کتاب نباشند، نباید انتظار مطالعه از سوی عامه مردم را داشته باشند. در این صورت ما الگو های خوبی برای ترویج فرهنگ کتابخوانی نداریم.

وی در پاسخ به اینکه چرا برخی کتابفروشی ها برگزاری نمایشگاه کتاب تهران را مفید نمی دانند، بیان کرد: من فکر می کنم این طرز تفکر اشتباه است. به علت ترافیک سنگین در تهران نمی توان مردم را مجبور به خریدن یا نخریدن کتاب کرد.

این نویسنده افزود: پیشنهاد من این است که ناشران در نمایشگاه های کتاب به جای فروش به عرضه کتاب بپردازند. آنها می توانند حداقل 10 درصد تخفیف بگذارند تا این روش تاثیرگذار باشد و فکر می کنم خیلی جواب دهد.

آرمین با اشاره به تأثیر افزایش نقش نویسندگان و شاعران در استقبال مردم از نمایشگاه کتاب، بیان کرد: من فکر می کنم ناشران باید برای افزایش استقبال مردم از نمایشگاه کتاب اقدام کنند. کار آن ها فقط چاپ کتاب نیست؛ بلکه مخاطب یابی اهمیت ویژه ای دارد. باید بدانیم چه کتابی را معرفی و مطرح کنیم.

وی در ادامه افزود: شاعر و نویسنده ارتباط محدودی در استقبال مردم از نمایشگاه کتاب دارد. بنابراین نویسندگان و مخاطبان را باید برای نشست هایی در کنار هم دعوت کنند تا بتوانند کتاب و محتوای آن را به مخاطبان معرفی کنند.

آرمین با اشاره به فضای کتابخوانی در جامعه خاطرنشان کرد: اکثر افراد به خصوص جوانان فکر می کنند که فضای مجازی جایگزین کتاب شده است، اما اینگونه نیست. مطالعه کتاب با فضای مجازی متفاوت است؛ حتی جوانان می گویند کتاب چیز دیگری است؛ کتاب پیشینه تاریخی دارد و این پیشینه تا حدودی تاثیرگذار است. فضای مجازی برای ارائه اطلاعات در مورد کتاب خوب است، اما کافی نیست...

انتهای پیام/

خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)-آنژیلا عطایی: جوایز ادبی توسط نهادهای دولتی یا خصوصی و حتی از طرف انجمن های ادبی، بنیادها و گاهی اشخاص به صورت سالیانه به کتاب ها یا آثار ادبی برگزیده اعطا می شود. هدف اهدای این جوایز تشویق مولفان آثار منتخب و معرفی آن ها به مخاطب است که ممکن است نتایجی برای ناشران داشته باشد و نیز توجه منتقدان را به آثار اعلام شده جلب کند. صرف نظر از این که این جوایز دولتی یا خصوصی باشند باید برای نویسنده و جامعه ادبی اعتبار کسب کنند، همان چیزی که همواره در ادبیات جهان مشاهده می شود و جوایز ادبی مثل جایزه بوکر نقش موثری در سرنوشت اثر منتخب داشته و عامل موفقیت آن هستند.

مطالعات مختلفی در سطح جهان درباره جوایز ادبی و تاثیر آن ها بر ادبیات در حوزه های مختلف انجام گرفته است. مثلا پژوهشگران ایتالیایی نتایج مهم ترین جایزه ادبی ایتالیا (Strega) را برای ارزیابی تاثیر اهدای جایزه بر فروش کتاب بررسی کرده و مشاهده کردند که دریافت جایزه در فروش کتاب تاثیر فراوانی دارد و بیشترین تاثیر در هفته های پس از اعلام نتیجه دیده می شود. حتی مطالعاتی که روی جایزه بوکر انجام شده نشان می دهد که هیچ تفاوت قابل ملاحظه ای در موفقیت تجاری بین عناوین برنده و نامزدی دریافت جایزه وجود ندارد.

در ایران سالانه حدود هفت تا هشت جایزه مخصوص شعر برگزار می شود و البته تعداد کل جوایز ادبی در ایران در مقایسه با کشوری مثل فرانسه که سالانه هفتصد جایزه ادبی برگزار می کند بسیار کم است. همچنین در مقایسه با جوایزی مثل نوبل، گنکور، پولیتزر و فمینا که نزدیک به صد سال قدمت دارند، قدیمی ترین جوایز ادبی در ایران، عمری بیشتر از دو تا سه دهه ندارند.

طی این سال ها بعضی از جوایز همچنان به فعالیت خود ادامه داده اند در حالی که بسیاری از آن ها پس از چند سال فعالیت و به دلایل مختلف متوقف شده اند. جایزه شعر فروغ، جایزه شعر خورشید و نیز جایزه شعر کارنامه که به دبیری منوچهر آتشی و حافظ موسوی برگزار می شد از جوایزی هستند که به دلایل مختلف متوقف شدند و در مقابل تعدادی از جوایز دولتی و خصوصی به فعالیت خود ادامه می دهند یا به تازگی فعالیت خود را شروع کرده اند. در عین حال به نظر می رسد همین جوایز نیز در سال های اول تاثیر بیشتری داشتند اما با گذشت زمان مقبولیت خود را از دست داده اند. عدم توسعه جوایز ادبی در ایران دلایل متعددی دارد که در زیر به بعضی از آنها اشاره می شود ناگفته پیداست که این این موارد نسبی است:

-برگزار کنندگان دولتی جشنواره ها و جوایز به دلیل داشتن مجاری متعدد برای دریافت منابع مالی و ارتباط جمعی، در رقابت با جوایز خصوصی از امکانات بهتر و بیشتری برخودار هستند، حتی صداوسیمای ملی از انتشار اخبار مربوط به جوایز خصوصی خودداری می کند.

-حامیان مستقل مالی برای جوایز خصوصی وجود ندارد.

-جوایز ادبی خارجی جایزه نقدی چشمگیری دارند که منفعت مالی قابل توجهی را نصیب مولف می کند اما در ایران یا جایزه نقدی وجود ندارد یا اگر جایزه ای مثل جلال آل احمد یکصدوده سکه داشته باشد با حواشی متعدد روبه رو می شود.

- از بین رفتن اعتبار جوایز در طول زمان، حساسیت ناشران و مولفان را نسبت به جوایز کاهش داده است.

- انتخاب سلیقه ای و بدون کارکرد موضوع یا محور بعضی جوایز یا جشنواره ها نگاه همه جانبه داورانیا حتی دامنه انتخاب داوران این جوایز را محدود می کند.

-معیارها و سنجه های داوری شفاف نیستند.

-انتخاب هیات داوران هیچ معیار و دلیل مشخصی ندارد و گاهی به دلیل اینکه شاعران مطرح و صاحب نام به دلایل متفاوت مثل از دست رفتن اعتبار جوایز یا عدم علاقه به مطالعه تعداد زیاد آثار، داوری یک جایزه را نمی پذیرند، افرادی وارد هیات داوری می شوند که شبهاتی را برای نحوه داوری به همراه دارند.

-گاهی بیانیه های پایانی جوایز تبیین کننده علل اعطای جایزه به یک اثر نیست.

با توجه به مواردی که ذکر شد و نیز با بررسی جوایز شعر که در سال های گذشته به فعالیت خود ادامه داده اند به نظر می رسد بتوان نکاتی را مورد بحث قرار داد: داوری جوایز، تاثیر انتخاب ها بر مولفان، تاثیر جوایز بر بازار کتاب و صنعت نشر و نیز اثری که این جوایز بر مخاطبین دارند. داوری جوایز شامل دو عامل شخص داور و معیارهای داوری است. نگاهی به جوایز ادبی خارجی نشان می دهد که هیات داوران در آنها از تنوع برخوردار است، حتی نماینده ای از خوانندگان یا حامیان نشر نیز در بین آنها دیده می شود. تنوع داوری باعث می شود که نگاه ها متفاوت بوده و طیف های مختف آثار مورد بررسی قرار گیرند. همچنین داور باید منتقد خوبی بوده و دنبال کشف در روند داوری خود باشد. او نباید مرتکب پیش داوری شود و باید بتواند فارغ از هرگونه تنگ نظری آثار برتر را کشف کند. مثلا از پیش به جریان گریزی، مخاطب گریزی و امثال آن ها نظر مثبت یا منفی نداشته باشد.

سنجه های داوری نیز باید شفاف و روشن بوده، متناقض هم نباشند و تحت تاثیر شرایط بیرونی قرار نگیرند تا سلیقه ها و داده های ذهنی در آن دخالت نکند. متاسفانه هیچ معیار مشخص و مکتوبی برای جوایز شعر و مخصوصا شعر آزاد وجود ندارد و حتی بررسی دقیقی هم در این زمینه انجام نشده است.

از طرفی داوری نادرست نتایج بدی را نیز به دنبال دارد که عبارتند از: بی اعتبار شدن جایزه، بی اعتبار شدن داوران، عدم معرفی آثاری که دارای شایستگی واقعی هستند و نیز ایجاد سرخوردگی برای شاعری که به غلط انتخاب شده چرا که بعد از مدتی هیچ اثر شاخصی تولید نمی کند. همچنین جوایز ادبی در ایران و در شرایط فعلی هیچ کمکی به افزایش کتاب خوانی و اقتصاد نشر نمی کنند.

به راستی وقتی نویسنده یا شاعر جایگاه خود را در جامعه نمی شناسد چرا باید توقع داشته باشد که جامعه برای جایگاه او قدری قائل شده و حاصل کار او را بشناسد و بخواند؟

رحیم مخدومی، دبیر هفدهمین دوره جایزه قلم زرین، در گفت وگو با خبرنگار ایکنا درباره این دوره از جایزه گفت: داوران این رقابت انتخاب شده اند و گروه های داوری شکل گرفته و جلساتی با آن ها برگزار شده است. همچنین فراخوان عمومی منتشر شده و فراخوان ویژه ای برای ناشرانی که کتاب های قابل توجهی در این زمینه دارند ارسال شده است.

وی افزود: علاوه بر اینکه ناشران، شعرا، نویسندگان، مترجمان و ... آثار خود را به دبیرخانه این دوره از جایزه ارسال می کنند، انجمن قلم نیز آثاری را که امید می رود منطبق با اهداف ما تولید شده باشند شناسایی می کند.

مخدومی ادامه داد: اکنون در مرحله تجمیع آثاریم که تا پایان اسفند ماه بتوانیم آثار قابل توجهی را در دسترس داشته باشیم و در ایام پس از تعطیلات داوران بتوانند در زمان نوروز از فرصت استفاده و آثار را بررسی کنند.

وی در ادامه درباره تفاوت این دوره با دوره های گذشته گفت: تفاوت چندانی در این زمینه نداریم، اما امیدوارم در جلساتی که برگزار می کنیم، به نقطه نظراتی برسیم و با توجه به اینکه چهل سالگی انقلاب را پشت سر گذاشته ایم، نگاه ویژه ای داشته باشیم که در این زمینه نظراتی بوده، اما به جمع بندی نرسیده ایم تا اتفاق جدیدی رخ دهد، اما در جلسات آتی به نظر واحدی خواهیم رسید.

مخدومی در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه به نظرتان در شانزده دوره ای که برگزار شده، چه اندازه در ادبیات انقلاب اثرگذار بوده است، بیان کرد: جشنواره ها همواره اثرگذارند، چرا که پدیدآورنده ها تلاش می کنند قابلیت اثر خود را از نظر کیفی و محتوایی به حدی برسانند که وقتی در یک جشنواره داوری آن را از نظر علمی بررسی می کنند، قابل قبول باشد؛ از این رو جشنواره ها نویسندگان را ترغیب می کند که در این راستا دقت بیشتری داشته باشد.

وی تصریح کرد: چون جشنواره قلم زرین کتاب های برگزیده را معرفی می کند، این کتاب ها دیده می شوند و مخاطبی که به دنبال کتاب خوب است می تواند از آثار این جشنواره استفاده کند و از سوی دیگر نویسنده نیز مایل است اثرش دیده شود و هزینه تولید آن با اتفاقات خوشایندی مانند شمارگان بالا برای ناشر همراه باشد. یعنی هم در افزایش سرانه مطالعه کتاب و هم در شمارگان کتاب و ... اثرگذار باشد.

مخدومی ادامه داد: جایزه قلم زرین تاکنون خوش درخشیده و طی سال های گذشته از اعتبار خوبی برخوردار بوده و تاکنون نیز سطح علمی خود را حفظ کرده است. از این رو این جایزه برای پدیدآورنده و ناشر اهمیت ویژه ای داشته و دارد.

انتهای پیام

حسن احمدی؛ مدیر بخش ناشران الکترونیک و فناوری های نوین سی ودومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران در گفت وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، گفت: بخش ناشران الکترونیک به تازگی فعالیت خود را آغاز کرده و قرار است جمعی از فعالان و ناشران که در حوزه کتاب الکترونیک فعالیت دارند در این بخش حضور داشته باشند.

وی افزود: امسال علاوه بر نشر الکترونیک، برای اینکه ناشران مکتوب کشور برنامه هایی داریم تا با این حوزه بیشتر آشنا شوند و از ظرفیت و پتانسیل موجود در این حوزه استفاده کنند. ضمن آنکه بخش فناوری های نوین نیز افزوده شده است.

احمدی با اشاره به ویژگی های بخش فناوری های نوین، عنوان کرد: در این زمینه از شرکت های استارت آپی که در حوزه نشر و فرهنگ کار می کنند برای حضور در نمایشگاه کتاب تهران و ارائه توانمندی ها و ظرفیت های آن ها دعوت به همکاری می کنیم.

وی یادآور شد: با توجه به وضعیت کاغذ در کشور، اعتقاد داریم نشر الکترونیک مکمل نشر مکتوب است و برای توسعه صنعت نشر کشور، یکی از الزامات این حوزه به شمار می آید.

احمدی با بیان اینکه جهان و تکنولوژی های آن رو به افزایش است، تاکید کرد: معتقدیم که در این حوزه نباید صنعت نشر ما عقب بماند و فعالیت هایی از این دست را کنار بگذاریم و ناشران نیز باید به این موضوعات توجه داشته باشند و در جهت توسعه فناوری های نشر به این بخش توجه کنند.

وی همچنین درباره چگونگی ثبت نام شرکت های فعال در این حوزه توضیح داد: به دنبال اتمام زمان ثبت نام، افراد علاقه مند به حضور در این بخش فرصت دارند تا 17 فروردین سال 1398 به کمیته ناشران داخلی واقع در ساختمان اتحادیه ناشران و کتاب فروشان تهران مراجعه کنند.

سی ودومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران 4 تا 14 اردیبهشت 98 در مصلای امام خمینی (ره) برگزار می شود.

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، وضعیت کاغذ در بازار این روزها روزگار غریبی را می گذراند. اخبار ضد و نقیض زیادی به گوش می رسد که نمی توان به سادگی آن را باور کرد. واکنش های متفاوت مسئولان در خانه کتاب، اتحادیه ناشران، کارگروه کاغذ وزارت فرهنگ و ارشاد و حتی ناشران و فروشندگان کاغذ، به سوالات و ابهام ها دامن می زند.

** عدم نظارت در توزیع و مصرف
رشد قیمت کاغذ که آغازش حدودا از ابتدای امسال بود، موجب شد که وزارت ارشاد، خود، محوریت ماجرا را در دست بگیرد و اقدام کند. تا این جا هیچ مشکلی نبود اما ناگهان بازار تاب قیمت های وزارت خانه ای را نیاورد و فرو پاشید. تا جایی که قیمت کاغذ اسفند 97، نسبت به سال گذشته بیش از 4 برابر افزایش داشت.
در کنار آن اظهارنظرهای غیرمنطقی هم شنیده شد که برای مثال کاغذ گلاسه را در میان کالاهای لوکس جای می دهد و قیمت آن به ارز آزاد محاسبه می شود.
هومان حسن پور رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران، در این باره می گوید: کاغذی که در بازار وجود دارد با ارز دولتی وارد شده است اما به قیمت دلار روز فروخته می شود و وجود نداشتن نظارت در توزیع و مصرف، این شرایط را به وجود آورده است.
نوسان بهای کاغذ و ارقام نجومی که هر بند آن در بازار دارد، موجب می شود که دست و دل همه کارگزاران این کالای فرهنگی بلرزد که مبادا تولید هر کتاب ضرری هنگفت باشد. چرا که با این قیمت ها، مخاطبی وجود ندارد و اگر هم باشد باید تیراژ را در حداقل ممکن در نظر گرفت.
نمونه اش کتابی که یکی از ناشران صاحب نام از نویسنده ای پر مخاطب و با ترجمه ای خوب منتشر کرده اما قیمت نهایی کتاب 783 صفحه ای با جلد گالینگور، 105 هزار تومان مشخص شده که صفحه ای 134 تومان شده است که قیمتی منطقی به نظر می رسد اما این که ناشر چقدر از فروش این کتاب سود خواهد کرد؟! و چه مقدار بازگشت سرمایه خواهد داشت؟! موضوعی است که ریسک تولید کتاب را بالا می برد.

** سرنوشت مبهم کاغذهای وارداتی با ارز دولتی
این روزها حرف و حدیث هایی پیرامون حجم کاغذهای وارد شده و مصرف شده در بازار وجود دارد. مثلا هومان حسن پور رئیس اتحادیه ناشران و کتاب فروشان می گوید که حدود 200 هزار تن کاغذ تحریر وارد کشور شده که تنها 14 هزار تن در بازار پخش شده است. در تایید حرف حسن پور، یعقوب فروغیان دبیر کارگروه ساماندهی کاغذ در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفت وگویی با ایرنا گفته است: از ابتدای سال تاکنون، منهای کاغذهای چاپ کتب درسی، 218 هزار و 623 تن انواع کاغذ تحریر وارد کشور شده و تنها 13هزار و 649 تن تحریر با حواله معاونت های فرهنگی و مطبوعاتی وزارت فرهنگ توزیع شده است. به این معنا که سایر مقادیر که با ارز دولتی وارد شده، غیرقانونی توزیع شده است.
این سخنان و نیز موقعیت اقتصادی متزلزل کشور موجب شده است که دغدغه کمبود یا نبود کاغذ نه تنها بر قیمت و تولید کتاب که بر نمایشگاه کتاب و فروش کتاب هایی که پیش از این تولید شده اند سایه بیندازد و ناشران، توزیع کنندگان و حتی کتاب فروشان را دچار مشکل کند.

** ناشران تقلبی!
مطلب دیگری که نیکنام حسینی پور مدیرعامل موسسه خانه کتاب درباره آن صحبت کرده است، ناشرانی هستند که وجود دارند اما حضور ندارند! این فضا موقعیت مناسبی برای استفاده از راه های میان بر برای دریافت و استفاده از تسهیلاتی است که به ناشران داده می شود و تنها موجب شلوغ شدن لیست دریافت کنندگان تسهیلات شده است.
حسینی پور در گفت وگو با خبرنگار ایرنا گفت: ما 17 هزار پروانه نشر داریم، که 5 هزار ناشر کتاب چاپ می کنند و کمتر از 500 ناشر، دفتر، شرکت و عوامل مشغول به کار و شناخته شده دارند. که این ها باید از هم تفکیک شوند.
بر اساس صحبت های مدیرعامل خانه کتاب، برخی ناشران فصلی کار می کنند و برخی دل به خواه اما تا زمانی که ناشران حرفه ای نشوند از پس هزینه های تولید برنمی آیند.

** وضعیت نمایشگاه کتاب در بهبهه بحران کاغذ
نمایشگاه متاب هم تحت تاثیر مسائل کاغذ، دچار وضعیت مبهمی شده است. تولیدی که با مشکل رو به روست و مخاطبی که حضورش کم رنگ تر از هر زمان دیگری است.
حسن پور معتقد است با برگزاری و پایان این دوره نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، دیگر کتابی برای فروش وجود نخواهد داشت و حسینی پور می گوید، گرانی کتاب تاثیر خود را بر بازار نشر گذاشته است و باید چاره جویی کرد تا با حداقل قیمت در نمایشگاه عرضه شود.
نمایشگاه کتاب هم که سختی های خود را همیشه دارد، این بار جدی تر از همیشه با بحران روبه رو خواهد شد.

** راه چاره؟
در نظر گرفتن قیمت کاغذ و واردات آن به طور مستقیم زیر نظر نشر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صورت می گیرد، این نهاد هم کارگروه کاغذ را مسئول این کار کرده است اما کارآیی این نهاد در هاله ای از ابهام قرار دارد و هنوز هم بازخورد مشخصی از آن در بازار نشر دیده نشده است.
شاید گفتن این نکته که نه خانه کتاب و نه اتحادیه ناشران و نه حتی وزارت صنعت، معدن و تجارت در این کارگروه نماینده ای ندارند، اهمیت داشته باشد و ناکارآ بودن آن را توجیه کند.
روند توزیع کاغذ به گونه ای است که پیگیری را غیرممکن می کند در حالی که لیستی در وزارت صنعت، معدن و تجارت وجود دارد که از ما می خواهند بر اساس آن پاسخگوی دریافت میزان و مصرف هر ناشر باشیم. این حرف های حسن پور یعنی نهادی مثل وزارت صنعت نیز خود ناظر مستقیم این تخصیص کاغذ نیست ولی چه کسی این مسئولیت را بر عهده دارد؟
آیا نباید دید که خروجی کاغذ دریافتی از ناشران به چه سرنوشتی دچار می شود که دلایل نهایی این نوسان قیمت را بدانیم؟!

** نامه ناشران و تقاضا برای حل بحران
بحران کاغذ در واپسین روزهای 97 صنف ناشران را بر آن داشت با همفکری تشکل های نشر طی نامه ای از مسئولان دولتی پیگیری جدی برای حل معضل کمبود و گرانی کاغذ را خوستار شدند و اهتمام دولت را در تولید ملی کاغذ و داخلی شدن آن مطالبه کردند.
ناشران در این نامه تنها راهِ حل شدن بحران کاغذ را خودکفایی در تولید این محصول اساسی دانسته و عمل به فرمایش های مقام معظم رهبری را در این خصوص به هیات دولت یادآوری کردند.
این نامه به اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهوری، محمدباقر نوبخت رئیس سازمان برنامه و بودجۀ کشور، رضا رحمانی وزیر صنعت، معدن و تجارت، سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تقدیم شد.
متن این نامه به شرح زیر است: اهمیت کاغذ به عنوان مهم ترین نهادۀ مورد نیاز برای تولید فیزیکی کتاب و گردش صنعت نشر، بر کسی پوشیده نیست. در میان صنوف اقتصادی، صنف نشر شاید، بیشترین آسیب را از افزایش قیمت ها دیده است؛ اما واقعیت این است که این آسیب بزرگ به ساحت فرهنگ و علم و ادب در ایران قابل پیشگیری بوده و هست.
سال ها قبل مقام معظم رهبری در دیدار با مدیران اجرایی، در خصوص اهتمام به تولید داخلی کاغذ، مؤکّداً دستوراتی صادر فرمودند. اگر آن سال ها اهتمام شده بود و ما نیاز کشور را به صورت حداکثری با کاغذ ایرانی مطلوب برطرف کرده بودیم، نوسانات ارزی نمی توانست ظرف هفت سال سرمایۀ ناشران را به یک دهم برساند.
ما ناشران، امروز از جنابعالی و سایر مدیران دلسوز اجرایی نظام با جدّیت می خواهیم که اجازه ندهید این نقصان و وابستگی، آخرین رمق های ما ناشران را بگیرد و بزرگ ترین صنعت فرهنگی کشور را تهدید نماید.
تدبیر کوتاه مدت و برنامه ریزی عملیاتی برای واردات و تنظیم بازار کاغذ که امروز دچار رشد غیرمنطقی قیمت شده، کاری لازم است؛ امّا مطالبۀ جدّی ما تمهید سرمایه گذاری زیربنایی در امر تولید کاغذ در داخل است. به هرحال می دانیم که نظام انقلابی ما مبتلابه دشمنی عنود و قدرتمند است و راه مقابله با چنین قدرت اهریمنی، تقویت استقلال و اتکا به توان و ظرفیت داخلی ایران عزیز است.
استعدادهای خدادادی در ایران پرنعمت، همان طور که برترین فناوری های پیچیده و... را به ملّت ایران هدیه کرد می تواند در صنعت و دانش تولید داخلی کاغذ مرغوب نیز ارمغان آور باشد. ما ناشران راه حل پایدار مشکل کاغذ را در اهتمام به خودکفایی تولید کاغذ می دانیم و مفاد زیر را از جنابعالی درخواست داریم:
- ممانعت جدی دولت از خام فروشی کارخانه های تولید کاغذ و الزام آن ها برای تولید کاغذ مورد نیاز داخل؛
- تسهیل شرایط تولید کاغذ مرغوب داخلی و انجام حمایت های مؤثر اقتصادی از کارخانه های تولید کاغذ؛
- تکمیل فوری و راه اندازی کارخانجات و پروژه های نیمه تمام تولید کاغذ داخلی؛
- سرمایه گذاری ویژۀ دولت برای انتقال دانش، فناوری و صنعت تولید کاغذ بر پایۀ تفالۀ نیشکر.
ما ناشران و اهالی کتاب در آستانۀ پنجمین دهۀ انقلاب اسلامی از جنابعالی می خواهیم ضمن طرح خواستۀ ما ناشران در هیات دولت، با کمک سازمان ها و وزارت خانه های مرتبط دیگر، این فشار روانی و نقصان تکرارشونده را چاره جویی فرمایید. قطعاً ما ناشران نیز در مسیر خودکفایی در این عرصه و انجام دستور مقام معظم رهبری، یار و همراه و کمک کار شما خواهیم بود .
همه دست اندرکاران حوزه کتاب به دنبال راهی برای نظارت و همکاری با نهادهای حاکمیتی برای رفع این مشکل هستند، به طور مشخص معاونت فرهنگی و معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد باید در این زمینه دخالت مستقیم کنند اما تا به حال این اتفاق نیفتاده است.
بازار کاغذ، ناشران و حتی مخاطبان منتظر اتفاقی هستند که در دنیای کاغذ بیفتد، سال 1398 در خود چه ارمغانی برای اهالی کتاب و فرهنگ دارد؟
باید دید...
فراهنگ**9211**3009

ارتباط با سردبیر newsroom@irna.ir

تماس بی واسطه با مسئولین

رفیع احمدجواهری؛ مدیر کمیته ناشران داخلی سی و دومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران در گفت وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، عنوان کرد: از میان 2398 ناشر ثبت نامی برای حضور در نمایشگاه کتاب سال 98، 1442 ناشر به صورت مستقل، 358 ناشر با اعطای نمایندگی و 598 ناشر به صورت ثبت نام موقت هستند.

وی افزود: همچنین 2183 مورد در انتظار مدیر ثبت نام، 188 مورد ثبت نام ناقص و 27 مورد در انتظار تایید نماینده هستند.

جواهری همچنین به آمار تفکیک بخش ها اشاره کرد و گفت: در بخش عمومی 1453 نشر، بخش دانشگاهی 480 نشر، بخش آموزشی 109 نشر و بخش کودک 356 نشر هستند که از میان آن ها 1669 ناشر تهرانی و 699 ناشر شهرستانی هستند.

وی با بیان اینکه نقشه سالن ها به بخش ها ارسال شده است، گفت: سال گذشته ناشران کودک در حیاط و تراس و رواق شرقی جانمایی شده بودند اما در نمایشگاه سی و دوم همه ناشران بخش کودک به طبقه همکف رواق شرقی منتقل شده اند و دیگر پراکنده نیستند.

سی و دومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران 4 تا 14 اردیبهشت در مصلای امام خمینی (ره) برگزار می شود.

به گزارش روابط عمومی معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در آخرین جلسه هیأت انتخاب و خرید کتاب این وزارتخانه در سال 1397، خرید 272 عنوان کتاب در 35 هزار و 200 نسخه به مبلغ کل هشت میلیارد و 347 میلیون و 150 هزار ریال تصویب و عناوین کتاب های مصوب برای خرید در سایت معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در تارنمای هیأت انتخاب و خرید کتاب بارگذاری شد.
ناشران می توانند بعد از اطلاع از تصویب عناوین ارسالی شان همراه با کتاب های مصوب به میزان اعلام شده، به انبار کتاب مراجعه کنند و پس از تحویل کتاب ها و دریافت رسید انبار، طی مراجعه به امور مالی معاونت امور فرهنگی وزارتخانه، با تحویل مدارک، از این تسهیلات بهره مند شوند.
مهلت مراجعه به انبار و تحویل کتاب و مدارک تا سه ماه بعد از اعلام در سایت است. از این رو باتوجه به اقتضائات اداری مالی معاونت، مراجعات بعد از مهلت مقرر مورد رسیدگی قرار نمی گیرد.

**هیات انتخاب و خرید کتاب

هیات انتخاب و خرید کتاب طی نزدیک به دو دهه فعالیت مستمر در راستای وظایف قانونی در زمینه کمک به ناشران از طریق پرداخت یارانه و نیز مجموعه سازی بخشی از کتابخانه های سراسر کشور و همچنین توسعه کتابخوانی در حوزه فرهنگ عمومی از طریق انتخاب، خرید و اهدای کتاب های مناسب حوزه فرهنگ عمومی در فرایند بازار نشر کتاب کشور، تلاش داشته است تا حداکثر امکانات را در حوزه اختیارات و مقدورات خویش به کار ببرد تا رونق بخشی توامان در حوزه نشر و حوزه کتابخوانی فراهم آورد.

این فعالیت به استناد بند (12) ماده 2 قانون اهداف و وظایف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و ماده 3 آیین نامه نحوه پرداخت یارانه در حوزه نشر و مطبوعات مصوب سال 1388 هیات دولت با هدف مجموعه سازی بخشی از کتابخانه های کشور و به منظور توسعه کتابخوانی در حوزه فرهنگ عمومی و همچنین حمایت از انتشار کتاب های مناسب بر مبنای آیبن نامه انتخاب و خرید کتاب مصوب 3/11/1394 انجام می پذیرد.
بعد از انتقال این مجموعه به دفتر امور چاپ و نشر وزارتخانه در پاییز سال 1396، شیوه نامه ای متناسب با این انتقال تنظیم و به امضا و ابلاغ معاون امور فرهنگی رسید که طبق آن، مدیرکل امور چاپ و نشر، ریاست این هیأت را به عهده دارد.
طبق این آیین نامه، چهار کارگروه تخصصی (دین، علوم اجتماعی و انسانی و دانش عمومی، کودک و نوجوان، و هنر و ادبیات) نسبت به ارزیابی کتاب های ارسالی از سوی ناشران در زمینه خرید عناوین و میزان شمارگان آن ها تصمیم می گیرند و مصوبات آن ها بعد از تأیید در هیات مرکزی انتخاب و خرید کتاب اجرایی خواهند شد.

کلمات کلیدی

خرید کتاب وزارت فرهنگ

مهرداد طبرسی/روزنامه نگار

با زیاد شدن قیمت ارز در روزهای نخست سال 97قیمت کاغذ نیز روزبه روز زیادتر شد و ناشران در روزهای پس از نمایشگاه با افزایش چندبرابری قیمت کاغذ مواجه شدند.
چندی نگذشت که با رایزنی های وزارت فرهنگ کاغذ نیز در فهرست کالاهای ضروری قرار گرفت تا با ارز دولتی وارد شود اما ظاهراً سهم چندانی از کاغذ وارد شده با ارز دولتی به ناشران نرسید. مدتی گذشت تا واردات کاغذ از وزارت صنعت و معدن و تجارت به وزارت فرهنگ و ارشاد واگذار شود و کارگروه کاغذ ارشاد توزیع کاغذ میان ناشران را در دست بگیرد. در همین فاصله قیمت کاغذ نیز بیشتر شد هرچند مقایسه رشد قیمت کاغذ با اقلام دیگر نشان می دهد که بازار تا اندازه ای تحت کنترل بوده است اما همین اتفاق ها و فاصله ها تا سامان یافتن بازار سبب افزایش حداقل قیمت کاغذ شد.
در عین حال، درست است که کاغذ با ارز دولتی میان ناشران توزیع می شود اما نوسانات بازار کاغذ و نیز چندبرابر شدن قیمت آن در بازار آزاد سبب شده که خدمات حوزه چاپ و نشر نیز چندبرابر شود و قیمت کتاب از این جهت نیز افزایش پیدا کند. با این همه فروش کتاب کاهش چندانی نداشته است و سال جاری را باید سال خوبی برای کتابفروشان و ناشران به شمار آورد. کتاب های پرفروش همچنان مکرراً چاپ می شدند و اشتیاق عموم مخاطبان برای خرید این کتاب ها در طول سال برقرار بود. اتفاق دیگری که شاید سبب فروش بیشتر کتاب ها شده باشد این است که مخاطبان حرفه ای تر بیشتر از سبد خرید همیشگی خود کتاب خریدند تا پیش از اتمام چاپ های فعلی کتاب را خریداری کنند و مجبور نشوند سال آینده آنها را با قیمت بیشتری بخرند. چنان که ناشران در گفت وگو با همشهری اشاره کردند بحران واقعی نشر در سال آینده، پس از نمایشگاه کتاب و خالی شدن انبارها از چاپ های قدیمی آغاز می شود.
اما مهم ترین اتفاق حوزه کتاب در سالی که گذشت مقابله با شبکه های غیرقانونی انتشار و توزیع کتاب بود؛ اتفاقی که به همت اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران و نیروی انتظامی و قوه قضاییه صورت گرفت. انبوه انبارهایی که یکی پس از دیگری کشف می شدند از گستردگی شبکه قاچاق کتاب خبر می دادند. شبکه قاچاق در سال های گذشته در فقدان قانون و بی توجهی ناشران و کتابفروشان و مسئولان امر آن قدر قدرتمند و پیچیده شده بود که مقابله با آن دشوار بود و عزمی عمومی می خواست. خوشبختانه بخش قابل توجهی از این انبارها در سال 1397کشف شد و اگر همه نهادهای ذیربط همت کنند باقیمانده شبکه نیز در سال آینده کشف خواهد شد. انبارهای کتاب های قاچاق که کشف شد فروش کتابفروشی ها هم افزایش پیدا کرد؛ اتفاقی که نشان می داد قاچاقچیان بخش زیادی از بازار کتاب را در دست داشتند و کتاب ها را به شکل های گوناگون در سراسر ایران توزیع می کردند.

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، سال 1397 هم با وجود همه تلخی ها و شیرینی هایش روز های آخر خود را سپری می کند. این سال به نام حمایت از کالای ایرانی نامگذاری شد و در تمام بخش های فرهنگی و هنری سعی شد تا فعالیت ها در راستای نگاه مقام معظم رهبری پیش رود.

در سال 1397 با وجود اجرایی شدن تحریم ها و مشکلات اقتصادی معیشت مردم دچار تغییراتی شد که شاید اگر با همدلی ایرانیان همراه نمی شد نتیجه بسیار بدتری را در پی می داشت. این نگاه هوشمندانه در تقارن با چهل سالگی انقلاب اسلامی توانست اتفاقات جدیدی را در حوزه فرهنگ و هنر ایجاد کند و رویه بسیار خوبی را بوجود آورد برای مثال در جشنواره هایی، چون هنر مقاومت بجای صرف هزینه برای ارائه آثار خارجی روی کار های هنرمندان داخلی تمرکز شد و بخش زیادی از بودجه رویداد های فرهنگی صرف هنر و فرهنگ ایرانی شد.

البته اجرای این طرح تنها توانست بخشی از مسائل موجود را رفع کند و قسمت دیگری از آن که وابسته به واردات یکسری محصولات بود دستخوش دگرگونی هایی شد. در حوزه فرهنگ با گران شدن کاغذ، چسب، زینک و.. اکثر ناشران تیراژ کتاب های منتشر شده خود را کاهش دادند، به طوریکه با وجود پایین بودن سرانه مطالعه بسیاری از کتاب های پرمخاطب بسیار کمیاب شد.

در این میان مدیران فرهنگی که سعی در رفع موانع بوجود آمده یا حداقل به ثبات رساندن شرایط موجود داشتند، با عرضه کاغذ دولتی بخشی از بازار پرالتهاب موجود را آرام کردند و تعدادی از ناشران را که به واسطه موقعیت فعالیت کمتری پیدا کرده بودند را از حالت انفعال خارج کردند. بر همین اساس انتشار کتاب در نیمه دوم سال رونق بیشتری به خود گرفت و با ورود آثاری جدید به بازار مواجه شدیم.

اگر بخواهیم کمی به حواشی این برهه نیز بپردازیم بد نیست که به انتقاد برخی از ناشران نسبت به ضروری نبودن تخصیص کاغذ به ناشران کتاب های درسی هم اشاره کنیم. بسیاری از ناشران معتقد هستند که به دلیل فروش بسیار بالای کتاب های درسی نباید کاغذ دولتی به این انتشارات اختصاص پیدا کند. آن ها به دلیل کمبود کاغذ و مشکلات عدیده ای که داشتند این حق را صرفا برای ناشران غیردرسی قائل بودند و با وجود ایجاد آرامش و ثبات نسبی از وضعیت موجود، از آینده حوزه نشر اظهار نگرانی می کردند.

با نزدیک شدن به زمان برگزاری نمایشگاه کتاب آمار پرفروش ترین آثار اعلام شد و بسیاری از نکات مبهم مبنی بر اینکه آیا در حوزه کتاب با گران شدن کاغذ ناشران توانسته اند همچون سنوات قبل کار کنند، روشن شد.

بر اساس این آمار، 85 هزار و 12 عنوان کتاب منتشر شده در یازده ماه سال 1397 از سوی 5 هزار و 142 ناشر راهی کتابفروشی ها شده است که از این تعداد 4 هزار و 250 ناشر جز ناشران دارای پروانه نشر و 892 ناشر جزو ناشران و ناشر مولفان هستند. از بین ناشران دارای پروانه نشر، 601 ناشر یک کتاب، 448 ناشر دو کتاب، 327 ناشر 3 کتاب، 284 ناشر 4 کتاب، 216 ناشر 5 کتاب، 184 ناشر 6 کتاب، 181 ناشر 7 کتاب، 154 ناشر 8 کتاب، 118 ناشر 9 کتاب، 126 ناشر 10 کتاب عرضه کرده اند.

آمار تعداد ناشرانی که بیش از 10 عنوان کتاب منتشر کرده اند نشان می دهد که 695 ناشر 11 تا 20 عنوان کتاب، 303 ناشر بین 21 تا 30، 183 ناشر بین 31 تا 40، 110 ناشر بین 41 تا 50، 196 ناشر بین 51 تا 100، 53 ناشر بین 101 تا 150، 71 ناشر بیش از 150 کتاب به جامعه نشر ارائه دادند که در مجموع هزار و 611 ناشر بیش از 10 عنوان کتاب در سال جاری منتشر کرده اند.

در حوزه کودک و نوجوان هم انتشارات پرتقال با 888، هوپا با 512، قدیانی با 464، شرکت انتشارات فنی ایران با 377، ذکر با 358، افق با 302، پیدایش با 263، شهر قلم با 237، جنگل با 180، برف با 172، محراب قلم با 164، بلور با 149، به نشر با 142، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان با 138، جامعه القرآن الکریم با 135، ویدا با 115، شهر زبان با 113، کاردستی با 96، با فرزندان با 93، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی با 91، براق با 89، آریانوین با 88، تیزهوشان با 87، ایران بان با 86، کتاب جمکران با 81، آیسان نگار با 79، بین المللی گاج با 75، فاطمی با 73، کتاب پرنده با 72 و مبتکران با 70 پرکارترین ناشران بوده اند.

طبق آمار تا اسفندماه سال جاری، 5 هزار و 787 عنوان کتاب بیش از یک بار چاپ و روانه کتابفروشی ها شده اند و در این میان شمارگان کل آثار منتشر شده 120547193 نسخه بوده است که بیشترین شمارگان کل در سال 1397 با 33212944 نسخه به موضوع کمک درسی و پس از آن، کتاب های کودک و نوجوان با 26183073 نسخه اختصاص پیدا کرده است و موضوع ادبیات با 13548568 نسخه، موضوع دین با 11790572 نسخه، موضوع علوم عملی با 11053732 نسخه و موضوع علوم اجتماعی با 9293881 نسخه در رتبه های بعدی قرار دارند.

با نزدیک شدن به نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، ناشران سراسر کشور که همواره نمایشگاه را محل عرضه جدیدترین آثار خود می دانند، از فرصت این روز های پایانی سال بهترین استفاده را می کنند تا با دست پر و کتاب های جدید بیشتری به نمایشگاه بیایند.

انتهای پیام/

ایرج پاکرو؛ مدیرمسئول انتشارات ساپرا در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درباره ادامه فعالیت کتابفروشی ساپرا در خیابان انقلاب بیان کرد: فعالیت کتاب فروشی ساپرا در منطقه سعادت آباد یک ماه پیش متوقف شد. مهم ترین دلیل این تصمیم نیز این بود که منطقه سعادت آباد، کشش چندانی برای ادامه فعالیت کتاب فروشی نداشت.

وی درباره ادامه فعالیت کتاب فروشی ساپرا ادامه داد: از 10 روز پیش کتاب فروشی جدید ساپرا در خیابان انقلاب فعالیت خود را آغاز کرده است. در این کتاب فروشی بیش از 2500 عنوان کتاب عرضه شده است. این شعبه 42 متری بین خیابان انقلاب و وصال میزبان علاقه مندان است.

پاکرو افزود: علاوه بر این کتاب فروشی، شعبه دیگری در خیابان انقلاب با متراژ 800 متر در حال تجهیز داریم که در سال آینده افتتاح خواهد شد.

لازم به یادآوری است که کتاب فروشی ساپرا محله سعادت آباد، جمعه یکم خردادماه با حضور نیکنام حسینی پور؛ مدیرعامل خانه کتاب افتتاح شده بود.

عظیم زرین کوب به ایسنا می گوید، مقاله های بسیاری از عبدالحسین زرین کوب - استاد دانشگاه، پژوهشگر و مورخ - به جای مانده که هنوز منتشر نشده اند. این مقالات به همراه حدود 6000 کتاب کتابخانه شخصی او به مرکز دایرةالمعارف اسلامی سپرده شده است و این مرکز درباره انتشار آن ها تصیم گیری می کند.

به گفته او، در این میان تعدادی از کتاب های زرین کوب پیش از انتشار گم یا دزدیده شده اند. در کتاب شناسی ای که عنایت الله مجیدی نوشته، عنوان این کتاب ها این گونه آمده است: ادبیات فرانسه در دوران کلاسیک ترجمه از مجموعه چه می دانم، پایان ترجمه 1329 که در دست ناشر مفقود شده است؛ انسان الهی درباره زندگی و شخصیت علی بن ابی طالب علیه السلام، پایان تحریر اردیبهشت 1357؛ اسلام در نقش فرهنگ و سیاست ، درباره زندگی سیدجمال الدین اسدآبادی، پایان تحریر، اسفند 1356، (این دو کتاب اخیر در دفتر کار نویسنده در دانشکده ادبیات به دست اشخاص غیرمسئول از بین رفتند.)؛ نردبان آسمان ، شامل سه مجلد که نسخه خطی آن نزد ناشر مفقود شد و اکنون در اختیار کس دیگری است که این فرد برای تحویل دادنش مطالبه مبلغی هنگفت کرده است و از قراین پیداست ترجیح می دهد آن را به نام خود منتشر کند؛ و تاریخ ایران بعد از اسلام ، جلد دوم.

برادر عبدالحسن زرین کوب که وصی اوست درباره سرنوشت این کتاب ها می گوید: زرین کوب برای عمل جراحی قلبش به آمریکا رفته بود، وقتی برگشت افرادی دفترش در دانشگاه تهران را گرفته وسایلش را برداشته بودند. بعد از مرگ زرین کوب من خیلی پیگیری کردم، قبل از فوت هم خودش سال ها پیگیری کرد که متأسفانه پیدا نشدند. زمانی که جلد اول تاریخ ایران بعد از اسلام نوشته شد به مدت هفت سال به خاطر اختلاف وزارت آموزش و پرورش و وزارت فرهنگ آن زمان پخش نمی شد که با اعتراض شرق شناسان در داخل و خارج از کشور، پخش شد. جلد دومش هم گم شد.

او می افزاید: برادرم همچنین انسان الهی را که درباره حضرت علی بن ابی طالب(ع) است به سفارش پدرم نوشت که به گونه ای جوابیه ای به 23 سال علی دشتی بود. آقای شهید مطهری کتاب زرین کوب را دیده بود و به قول معروف رویش حساب باز کرده بود و از آن تعریف می کرد؛ زمانی که رئیس شورای انقلاب بود دستور داده بود کمیته ها و سپاه بگردند تا کتاب را پیدا کنند که پیدا نشد.

برادر زرین کوب همچنین درباره کتاب نردبان آسمان که شرح تحلیلی-تحقیقی مثنوی مولانا است، توضیح می دهد: خود زرین کوب می گفت شخصی تماس گرفته و از او پول هنگفتی را برای برگرداندن کتاب طلب کرده است، ایشان هم گفته بود ندارم، واقعا هم نداشت، و به او گفته بود شما چاپ کنید حتی به اسم خودتان؛ اما بعد از گذشت چندین سال، هنوز آن را چاپ نکرده است.

عنایت الله مجیدی نیز در کتاب شناسی زرین کوب نوشته است: جای آن است که از یک ویراستار شریف در این جا سپاسگزاری شود که نسخه خطی منحصر به فرد دنباله جست وجو در دست او مانده بود. این ویراستار کتاب را به وسیله دکتر احسان نراقی به نویسنده بازگرداند و با تواضع و کرامت حتی نام خود را نیز افشا نکرد.

عبدالحسین زرین کوب - استاد دانشگاه، پژوهشگر و مورخ - متولد 27 اسفند 1301 است؛ به قول خودش سه روز از نوروز پیرتر است. او در سن 77 سالگی بعد از یک دوره بیماری روز 24 شهریور 1378 از دنیا رفت. او استاد برجسته تاریخ بود که طی مدت حیاتش آثار بسیاری درباره ادبیات و تاریخ ایران و اسلام از خود به جای گذاشت.

با کاروان حله ، شعر بی دروغ، شعر بی نقاب ، از کوچه رندان ، سیری در شعر فارسی ، سر نی ، بحر در کوزه ، پله پله تا ملاقات خدا ، پیر گنجه در جست وجوی ناکجاآباد ، از نی نامه (برگزیده مثنوی معنوی)، دو قرن سکوت ، فتح عرب در ایران (به زبان انگلیسی در تاریخ ایران کمبریج)، روزگاران ایران ، دنباله روزگاران ایران ، روزگاران دیگر ، ارزش میراث صوفیه ، فرار از مدرسه ، جست وجو در تصوف ایران ، دنباله جست وجو در تصوف ایران ، در قلمرو وجدان ، شعله طور (درباره زندگی حلاج)، بنیاد شعر فارسی ، ادبیات فرانسه در قرون وسطی ، ادبیات فرانسه در دوره رنسانس ، شرح قصیده ترسائیه خاقانی ، فن شعر ارسطو ، ارسطو و فن شعر ، نقد ادبی و نقش بر آب از جمله آثار منتشرشده زرین کوب هستند.

انتهای پیام

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا): دقیقا 96 سال قبل در چنین روزی در شهرستان بروجرد شخصی به دنیا آمد که همه او را با نام عبدالحسین زرین کوب می شناسند. نامی که نویسنده، ادیب، مترجم، مورخ، فیلسوف و شاید بیش از این القاب را در سایه خود دارد و شاید کمتر لحظه ای از عمر هفتاد و چند ساله خود را به بیهودگی گذرانده باشد، شاهد آن هم تعداد کثیر مقالات، تالیفات و پژوهش هایی است که از او به جامانده است. نامی بزرگ و درخور ستایش که به بهانه سالروز تولدش و به خاطر گرامی داشت نام او، به سراغ روزبه زرین کوب، برادرزاده ایشان رفتیم و با وی درباره آثار استاد زرین کوب گفت وگویی داشتیم.

روزبه زرین کوب در گفت وگو با ایبنا درباره وضعیت تجدید چاپ کتاب های عبدالحسین زرین کوب گفت: کتاب های ایشان دست ناشران است و درباره تجدید چاپ کتاب هایشان عملا این ناشرها هستند که تصمیم می گیرند. یک بخش از کتاب های مرحوم استاد در دست انتشارات امیرکبیر است و بخش دیگر آن هم در دست انتشارات سخن است؛ البته امکان دارد که چند کتاب دیگر هم در دست ناشران دیگر باشد، ولی اکثر آثار استاد دست این دو ناشر است بنابراین اختیار و آمار تجدید چاپ آثار استاد در دست خودشان است.

وی در ادامه از چاپ کتابی شامل یادداشت ها و دست نوشته های استاد زرین کوب در آینده نزدیک خبر داد و افزود: امیدوارم بتوانم در سال آینده مجموعه ای از یادداشت ها و مقاله های پراکنده مرحوم استاد را که جزو کتابخانه ایشان بوده و بنده آن ها را جمع آوری کرده ام، چاپ کنم. بیشتر این مطالب، مقالات، یادداشت های بلند و بعضی اشعار زرین کوب است که یا جایی چاپ نشده، یا در جاهایی چاپ شده که امروزه دیگر در دسترس نیست. مثلا بعضی از اشعار و نوشته ها مطالبی است که در بیرون از ایران چاپ شده و احتمالا دیگر کسی آن ها را در اختیار ندارد، یا نوشته های خیلی قدیمی است که مربوط به روزگار جوانی استاد است،که چاپ شده ولی معمولا در اختیار کسی نیست و اثری از آن ها باقی نمانده است؛ بنابراین آن ها هم تقریبا حکم چاپ نشده دارند. امیدوارم که مجموع این ها را در کتابی به چاپ برسانم.

او ادامه داد: گردآوری این مطالب انجام شده ولی نیاز به بازخوانی و تنظیم دارد تا مراحل بعدی آن انجام شود و چون کتابخانه استاد در زمان حیات شان به مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی اهدا و بخشیده شده، ناشر این اثر هم مرکز دایره المعارف اسلامی خواهد بود.

روزبه زرین کوب درپاسخ به اینکه کدام وجهه عبدالحسین زرین کوب را از دیگر وجوه او برجسته تر می داند، بیان کرد: استاد زرین کوب در حوزه هایی مثل ادبیات و تاریخ ایران و اسلام ، به طور ویژه کار کرده است، در حوزه های خاصی از ادبیات و حوزه های مربوط به عرفان و تصوف هم همین طور؛ بنابراین خیلی سخت است که بتوان درمورد آن نظر داد، شاید اصلا درست هم نیست این را بگوییم، چون تقریبا در همه این حوزه ها کارهای مهم و زیادی انجام داده اند؛ چه به لحاظ تعداد که شامل مقالات و کتاب ها می شود، چه به لحاظ عمق تحقیق که در هر کدام از این حوزه ها کارهایی کرده اند که هنوز کتاب های مرجع محسوب می شوند. استاد زرین کوب مقالاتی در حوزه فلسفه اسلامی و فلسفه غرب هم نوشته و دارند؛ بنابراین فقط حرف خودشان را تکرار می کنم که می فرمودند: من زندگی ام را بین تاریخ، ادبیات و فلسفه تقسیم کرده ام ؛ بنابراین عملا بین این حوزه ها نمی توان فرق گذاشت، اگر یک مقدار تفاوتی هم دیده می شود، فرصت هایی است که برای ایشان حاصل می شد و شرایطی بود که ایشان در دانشگاه و امثال این ها داشت، که بر حسب آن شرایط در حوزه های مختلف، به خصوص در این سه حوزه، کارهای اصلی و اساسی کرده اند.

وی در پایان گفت: البته استاد زرین کوب در روزگار جوانی شان ترجمه هم کرده اند، اما بعدها بیشتر به تالیف پرداخته اند. ایشان همچنین چندین داستان و نمایشنامه یا به قول خودشان نمایش واره هم نوشته اند، که معمولا چاپ شده اند. شعر هم می گفته اند، منتها خیلی به کار شاعری مشغول نشدند، ولی به هر حال طبع شعر خیلی خوبی داشته اند و توانایی شعر گفتن بسیار داشتند، که مجموعه ها یا قطعه هایی از این اشعار در جاهای مختلف به چاپ هم رسیده است.

به گزارش روز دوشنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا، در ساختمان وزارت ارشاد، راهرویی است که به سالن کنفرانس عمومی منتهی می شود با تابلوهایی از تصاویر وزیران فرهنگ و ارشاد اسلامی از 1357 تاکنون؛ عکس هایشان و یادها و خاطره های برجای مانده از زحمات و آورده هایشان از کم و بیش.
وزیرانی که هر یک بعد از ترک این مسئولیت، به چهره هایی مشهور تبدیل شدند از رئیس جمهوری و رئیس مجلس تا نماینده مجلس و عضو شورای شهر.
تعداد وزیران ساختمان کمال الملک، این روزها عدد 12 را نشان می دهد، وزیرانی که مهم ترین حوزه استحفاظی شان در فرهنگ این سرزمین، حوزه کتاب بوده است و برای همه مردم ایران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در زمینه کتاب هویت مستقلی دارد و این هویت مستقل گاه از همه اتفاقات جهان، ایران، دنیای سیاست، بازار ارز و حتی بازار کاغذ، تاثیر می پذیرد.
در پایان سال 97 می خواهیم در مورد کارنامه 40 ساله انقلاب در بخش کتاب، صحبت کنیم اما این کارنامه به بخش هایی کوچک تر تقسیم می شود و اینگونه است که به جای بررسی کارنامه یک فرد 40 ساله، ما چند کودک داریم که کمتر بعد از چهار سالگی را دیده اند!
البته این تنها قصه کتاب در سرزمین ما نیست، قصه فرهنگ ماست که هر چند سال تکرار شده است!
وقتی قرار است در مورد یک فرد میانسال 40 ساله صحبت کنیم دیگر نمی توانیم شرایط تولدش را در نظر بگیریم، تولد او هر چه بود به پایان رسیده و حال می خواهیم درباره آن صحبت کنیم که چه اتفاقی موجب منقطع شدن رشد این کودک شده؟ چرا کارنامه چهل ساله کتاب، رشدی شایسته خود را تجربه نکرده است؟

** آن نقطه خاموشی در حرف نمی گنجد
اولین تصویر روی دیوار تصویر، ناصر میناچی است و عجیب آن که به جای شباهت به مردان انقلابی به سال 56 به عقب تر شبیه است با کراوات، کت و شلوار و عینکی که در سال های آخر دهه پنجاه مرسوم بود.
زمان کوتاه وزارت او این امکان را نمی دهد که درباره اش صحبت شود، او نماینده هیچ دولتی نبود تنها حد فاصل 57 تا 59، شخص برگزیده کمیته انقلاب برای حضور در وزارت ارشاد بود که آمار انتشار کتاب را به یک هزار و 826 نسخه رساند.
وزیر بعدی عباس دوزدوزانی است، وی از سال 1359 تا 1360 وزیر ارشاد دولت محمدعلی رجایی بود اما هنوز خط تولید کتاب به راه نیفتاده بود، در این سال رقم عناوین منتشر شده در بهترین حالت یک هزار و 753 عنوان است. در این دوره یک هزار و 327 نویسنده و مولف ثبت شده در ایران داریم که 77 نفر از آنان بانوان هستند!

** مرهم نجویی زخم را، خود زخم را دارو شوی
تصویر دیگر، چهره ای آشناست، یک روحانی انقلابی که کار خود را در زمینه فرهنگ خوب بلد است و طبیعی است که سه سال پس از انقلاب اسلامی، در زمینه کتاب دچار انقلاب شویم؛ رشد کتاب در این دوره دو برابر می شود و اعداد هر کدام، درشت تر و درست تر.
سخن از سیدمحمد خاتمی است، یک روحانی که دوره وزارتش با انتشار کتاب های متفاوت زبانزد بود. او کتاب هایی را منتشر می کند که آوردن اسم هایشان هنوز هم کمی عجیب است، خاتمی در اوایل دهه 60 که ملی گرایی جرم محسوب می شود، اجازه چاپ کتابی در مورد محمد مصدق را می دهد.
در سال های 60 تا 64 آمار انتشار کتاب با وجود نوساناتی که جنگ تحمیلی در بازار به وجود آورد، ارقام جالب توجهی است که سرآغاز کارنامه انقلاب در زمینه کتاب را نشان می دهد. در این سال هاست که تولید کتاب کم کم سر و شکل پیدا می کند و تصویری عمیق تر به دست می دهد، در این دوره حد فاصل سال های 62-63 تعداد کتاب های منتشر شده از مرز پنج هزار نسخه می گذرد و تعداد آن به شش هزار و 407 عنوان کتاب می رسد اما دوباره در سال های 64 تا 68 این آمار با در پیش گرفتن روند نزولی تا سه هزار و 701 کتاب در سال 1367 پایین می آید.
رویکردهای متفاوتی در این دوره وجود دارد، مخالفت هایی که با وزارت فرهنگ و ارشاد می شود و اعتراض به انتشار آثار نویسندگانی که مدت ها خانه نشین بودند، جدا از رویکردهای اعتراضی به سیاست های وزیر در حوزه های سینما و موسیقی، ترمز کار وزیر فرهنگ وقت را کشید، با این حال تا روز استعفای او آمار تولید کتاب در ایران به هشت هزار و 163 در سال 69 می رسد که در دوره خود بهترین آمار در سال های پس از انقلاب بود.
البته باید این نکته را در نظر گرفت که آمار نشر در همین دوره 10 ساله، جان می گیرد و این سال، سال رونق کتاب در کار همین متولی امر کتاب در 10 سال وزارت است. در زمانی که او وزارت ارشاد را ترک می کند، شش هزار و 921 پدیدآور در این وزارتخانه ثبت شده اند که 683 نویسنده زن در میان نام ها دیده می شود، رقمی کمتر از یک دهم کل نویسندگان و پدیدآورندگانی که در کشور بوده اند.

** خوشا نزهت باغ در نوبهار
پس از خاتمی، قاب بعدی مصطفی میرسلیم است، وزیری که در سکوت کار خود را پیش برده است. در سال های پس از جنگ و در اوج دوران سازندگی، ارقام نشر کتاب از مرز 10 هزار اثرگذشت و رقم 15 هزار و 414 را به خود دید. در پایان دوره وزارت او نویسندگان، 11 هزار و 749 نفر هستند که در این دوره چهار ساله دو برابر شده است. یک هزار و 743 پدیدآورنده زن نیز خبر از اتفاقات خوبی در میان نویسندگان و مترجمان خانم می دهد.

** تو یکی نه ای هزاری تو چراغ خود برافروز
وقتی وزیر سابق ارشاد، به دفتر ریاست جمهوری می رسد، دو وزیر دارد، دو تابلوی عکس در کنار هم در راهرو که درخشان است، دو وزیر که روند شگفت انگیز رشد کتاب در دوره آن ها اتفاق می افتد، دو وزیر دارد که سیستم کتاب و انتشار آن را دگرگون می کنند اما لازم است که گفته شود وزیر چهار سال دوم، معاون نفر پیش از خود بوده است.
این معاونت در بخش کتاب وزارت ارشاد از این رو اهمیت دارد که بدانیم این پروژه هشت ساله است و زمینه کاری مثبت و مستقلی ساخته که می توان از آن به عنوان دوران پیشرفت شگفت انگیز کتاب یادکرد. عطاءالله مهاجرانی و احمد مسجدجامعی ، حد فاصل سال های 76 تا 84، دو وزیر پرتلاش در زمینه چاپ کتاب بودند. در پایان وزارت مهاجرانی، عناوین کتاب های منتشر شده، به رقم 32 هزار و 266 می رسد که بیش از دو برابر دوره چهار ساله قبلی است. این دوره، اوج کار نویسندگان تازه بود، اوج کتاب های تازه چه نویسندگانی که می توانند و می توانستند خود را معرفی کنند و چه ناشرانی که می توانستند کار خود را آغاز کنند. پس از پایان دوره سازندگی، همزمان با اصلاحات وگفت و گوی تمدن ها، گفت و گوی درونی بین اهالی فرهنگ نیز شکل گرفت، اهل فرهنگ با این حجم از کتاب ها می توانستند در هر موضوعی نظری بدهند و در گفت و گویی شرکت کنند، نظراتی که لزوماً شبیه به دولت اصلاحات نبود اما زمینه گفت و گو میان تفکرات گوناگون بود چرا که 22 هزار و 607 نویسنده که سه هزار و 834 زن در میان آنان بود، در این دوره فعالیت کردند که این آمار نسبت به دوره قبلی خود دقیقا ضرب در 2 شده است.

** ز کارستان او یک شمه این است
وزیر دوم، این دوره، مردی با عینک درشت قاب و نگاهی عجیب در میان این قاب ها، کسی که آمار کتاب در دوره اش، به اوج خود می رسد و پس از او هیچ وزیری نمی تواند این راه را با همین کیفیت ادامه بدهد. عنوان کتاب های منتشر شده در پایان دوره وزارت او، 53 هزار و 544 است و تعداد پدیدآورندگان کتاب، 37 هزار و 770 نفر است. زنان پدیدآور نیز هشت هزار و 465 نفر هستند که در دوره خود عدد بسیار ارزشمندی به شمار می آید.
احمد مسجدجامعی، عضو امروزی شورای شهر تهران، کسی است که در تمام اتفاقات فرهنگی شهر تهران می توان رد پای او را دید، پای ثابت هر چه فرهنگ به آن ارتباط داشته باشد، وزیر فرهنگ و ارشاد اسبق که هنوز هم در حوزه فرهنگ و ارشاد فعال است و حتی حضور سیاسی اش در سایه حضور فرهنگی اش قرار گرفته، مجموعه خانه کتاب و مسئولیت هایش، یادگار حضور مسجدجامعی در ساختمان خیابان کمال الملک است.

** کار پاس کشتی و کشتی نشین با ناخداست
از سال 84 نماینده ای از طرف دولت در وزارت ارشاد به وزارت منصوب می شود ، محمدحسین صفار هرندی ، کسی که معتقد است این همه آزادی نیاز نیست. آمار کتاب در این سال ها پس از 13 سال کاهش پیدا می کند یا دست کم سرعت گیر بسیار قدرتمندی در میان راه می بیند اما با این وجود، پیش می رود. در این سال ها آمار کتاب تفاوتی با پایان کار مسجدجامعی ندارد. وقتی هرندی وزارتخانه را به وزیر بعدی می سپارد، عنوان های منتشر شده 60 هزار و 827 اثر است که تنها هفت هزار عنوان به ارقام قبلی افزوده شده و مولفان 41 هزار و 755 نفر هستند که 11 هزار و 261 زن نیز در میان آنان حضور دارند و به طور کلی حدود چهار هزار نفر بر آنان افزوده شده است.

** گر تو نمی پسندی تغییر کن قضا را
این آمار در کنار رونق تولید الکترونیکی کتاب با ظهور دستگاه های چاپ جدید، چندان چشم گیر به شمار نمی آید اما کار زمانی سخت تر و پیچیده تر می شود که پیش می رویم و می رسیم به سال های عجیب 88، سیدمحمد حسینی ، وزیر ارشاد در سال های 88 تا 92 کارنامه بهتری دارد البته شاید تحت تاثیر اتفاقاتی که در جامعه رخ داده است آزادی هایی نیز آن داده می شود، آزادی هایی که شاید معلول اتفاقات است اما اهمیت دارد، آزادی اندیشه در این سال ها دوباره بازمی گردد، دوباره می توان سخن گفت. نکته دارتر آن که دوباره می توان از چیزهایی گفت که ممکن است آقای رئیس نپسندد! این تفاوتی است میانه دو وزیر از یک دولت که در امتداد یکدیگر کار نکردند و ارقام به روشنی نشان می دهند دلیلی ندارد دو وزیر در یک دولت به هم شباهتی داشته باشند. بهترین سال کاری حسینی، 1390 است که 68 هزار و 835 عنوان کتاب، در کشور منتشر می شود اما کار او در پایان دوره وزارتش نوسان دارد و آمار تا 64 هزار و 218 سقوط می کند. پدیدآورندگان در پایان دوره وزرات حسینی، 45 هزار و 18 نفر هستند که 14 هزار و 564 زن نیز در بین آنان است.

**ما را بضاعت این است گر در مذاقت افتد
سال 92 دوباره این بازی تغییر می کند، قاب بعدی به وزیری تعلق دارد که روش کارش متفاوت است دولتش نیز و روند نشر کتاب دوباره شکل صعود به خود می گیرد.
علی جنتی در فاصله سه ساله حضورش در وزارت ارشاد، آمار نشر کتاب را به 89 هزار و 258 عنوان در سال 1395 می رساند، برآیند کار دو نیم ساله نماینده دولت در وزارت ارشاد در مقام وزارت، اتفاقات خوشایندی است اما نه کافی است و نه کامل می شود. 78 هزار و 726 پدیدآورنده، آمار دیگری است که اهمیت دارد.
آخرین آمار موجود مربوط دوره چند ماهه وزارت رضا صالحی امیری است که در عرض کمتر از یک سال، به رقم 99 هزار و 114 می رسد اما در این جایگاه نمی ماند که عدد مقابل نامش را 6 رقمی ببیند. صالحی امیری در همین یک سال به یازده هزار مولف تازه اجازه کار می دهد و رقم پدیدآورندگان را به 89 هزار و 474 می رساند، که حدود یک سوم آن را زنان تشکیل می دهند، یعنی 28 هزار و 239 پیدآور زن در بین آن ها حضور دارند.
***
در این چهل سال، روند کتاب در ایران، نوسان زیادی داشته اما سیر پیشرفت آن متوقف نشده است. این کاروان، راه خود را در هر پیچ و خمی یافته است و کارنامه انقلاب در زمینه نشر کتاب، با وجود همه کاستی هایش، نمره قبولی می گیرد. هر چند این ارقام همیشه می توانستند بهتر باشند. سال های 80 تا 84 اوج نشر کتاب در ایران بوده است؛ روزهایی که روزهای شادمانی فرهنگ بوده است.
روزهای خوش کتاب، با شرایط امروز کاغذ و وضعیت اقتصادی، در ابهام مطلق است، چشم انداز چهل سال آینده کتاب را نمی توان به سادگی دید اما فردا همیشه روز بهتری است...
فراهنگ*9211* 9053

ارتباط با سردبیر newsroom@irna.ir

تماس بی واسطه با مسئولین

به گزارش خبرگزاری تسنیم ، در آخرین روزهای سال 97 بحران کاغذ همچنان اصلی ترین دغدغۀ ناشران است. بحرانی که شدت گرفتن آن در هفته های اخیر موجب تکاپوی بیشتر ناشران برای حل این مشکل شده است. در پی حل نشدن این بحران و افزایش بی رویۀ قیمت کاغذ، صنف ناشران با همفکری تشکل های نشر در نامه ای از مسئولان دولتی خواستار پیگیری جدی برای حل معضل کمبود و گرانی کاغذ شدند و از دولت برای اهتمام در تولید ملی کاغذ و داخلی شدن آن مطالبه کردند.

ناشران در این نامه تنها راه حل شدن بحران کاغذ را خودکفایی در تولید این محصول اساسی دانسته و عمل به فرمایش های مقام معظم رهبری را در این خصوص به هیئت دولت یادآوری کرده اند.

نهادها و تشکل های امضاکنندۀ این نامه به قرار زیر است:

مجمع ناشران انقلاب اسلامی، انجمن اسلامی ناشران و کتابفروشان، انجمن فرهنگی ناشران آموزشی، انجمن ناشران کودک و نوجوان استان قم، انجمن فرهنگی ناشران کتاب دانشگاهی، مجمع ناشران دفاع مقدس، انجمن فرهنگی ناشران کتاب کودک و نوجوان، مؤسسۀ فرهنگی هنری زنان ناشر، شرکت تعاونی خدمات فرهنگی دانشگاهیان پارسا، شرکت تعاونی ناشران و کتابفروشان استان قم

رونوشتی از این نامه به نهادها و افراد زیر ارسال شده است:

دفتر رهبر معظم انقلاب

اعضای محترم مجمع تشخیص مصلحت نظام

هیئت رئیسه محترم مجلس شورای اسلامی

اعضای محترم کمیسیون محترم فرهنگی مجلس شورای اسلامی

متن این نامه به این شرح است:

باسمه تعالی

سال حمایت از کالای ایرانی

برادران گرامی؛

جناب آقای دکتر اسحاق جهانگیری، معاون اول محترم رئیس جمهور

جناب آقای دکتر محمدباقر نوبخت، رئیس محترم سازمان برنامه و بودجۀ کشور

جناب آقای دکتر رضا رحمانی، وزیر محترم صنعت، معدن و تجارت

جناب آقای دکتر سید عباس صالحی، وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی

سلام علیکم؛

اهمیت کاغذ به عنوان مهم ترین نهادۀ مورد نیاز برای تولید فیزیکی کتاب و گردش صنعت نشر، بر کسی پوشیده نیست. در میان صنوف اقتصادی، صنف نشر شاید، بیشترین آسیب را از افزایش قیمت ها دیده است؛ اما واقعیت این است که این آسیب بزرگ به ساحت فرهنگ و علم و ادب در ایران قابل پیشگیری بوده و هست. سال ها قبل مقام معظم رهبری دردیدار با مدیران اجرایی، در خصوص اهتمام به تولید داخلی کاغذ، مؤکّداً دستوراتی صادر فرمودند. اگر آن سال ها اهتمام شده بود و ما نیاز کشور را به صورت حداکثری با کاغذ ایرانی مطلوب برطرف کرده بودیم، نوسانات ارزی نمی توانست ظرف هفت سال سرمایۀ ناشران را به یک دهم برساند. ما ناشران، امروز از جنابعالی و سایر مدیران دلسوز اجرایی نظام با جدّیت می خواهیم که اجازه ندهید این نقصان و وابستگی، آخرین رمق های ما ناشران را بگیرد و بزرگ ترین صنعت فرهنگی کشور را تهدید نماید.

تدبیر کوتاه مدت و برنامه ریزی عملیاتی برای واردات و تنظیم بازار کاغذ که امروز دچار رشد غیرمنطقی قیمت شده، کاری لازم است؛ امّا مطالبۀ جدّی ما تمهید سرمایه گذاری زیربنایی در امر تولید کاغذ در داخل است. به هرحال می دانیم که نظام انقلابی ما مبتلابه دشمنی عنود و قدرتمند است و راه مقابله با چنین قدرت اهریمنی، تقویت استقلال و اتکا به توان و ظرفیت داخلی ایران عزیز است.

استعدادهای خدادادی در ایران پرنعمت، همان طور که برترین فناوری های پیچیده و... را به ملّت ایران هدیه کرد می تواند در صنعت و دانش تولید داخلی کاغذ مرغوب نیز ارمغان آور باشد. ما ناشران راه حل پایدار مشکل کاغذ را در اهتمام به خودکفایی تولید کاغذ می دانیم و مفاد زیر را از جنابعالی درخواست داریم:

ما ناشران و اهالی کتاب در آستانۀ پنجمین دهۀ انقلاب اسلامی از جنابعالی می خواهیم ضمن طرح خواستۀ ما ناشران در هیئت محترم دولت، با کمک سازمان ها و وزارت خانه های مرتبط دیگر، این فشار روانی و نقصان تکرارشونده را چاره جویی فرمایید. قطعاً ما ناشران نیز در مسیر خودکفایی در این عرصه و انجام دستور مقام معظم رهبری، یار و همراه و کمک کار شما خواهیم بود.

شهروند| آشغال های دوست داشتنی یکی از جنجالی ترین فیلم های ده سال اخیر است. در جنجالی بودن و حاشیه ساز بودن این فیلم همین بس که شش سال در محاق مانده و بعد از این شش سال هم از همان اوان اکرانش با اتفاقات عجیب وغریب و دلهره آوری روبه رو بوده که باعث شده سازنده اش در تمام گفت وگوهایش در این مدت دست به عصا راه رفته باشد.
اما شاید بنابه ذات برخی رسانه های آزاد، محسن امیریوسفی در صحبت با این رسانه ها از آن لاک محافظه کاری که در گفت وگو با رسانه های وطنی- ازجمله شهروند - در آن اسیر بود، بیرون آمده. گفت وگویی که دیروز یورونیوز با این کارگردان منتشر کرده از این قبیل است. گفت وگویی که در آن امیریوسفی با اشاره به این که فیلمش در دوره احمدی نژاد و سپس دوره اول ریاست جمهوری روحانی در محاق مانده، با این جمله به استقبال مصاحبه می رود: این نشان می دهد برای غول سانسور تفاوتی نمی کند که در دوره طلایی نقره ای یا برنزی باشد، چون در همه حال همچنان سرحال و قوی است و این شرم آور است.
خیلی ها در فضای مجازی این عقیده را جار زده اند که این فیلم اگر در زمان خودش اکران می شد، نمی توانست چنین مردم را به سینماها بکشاند و درواقع توقیف درنهایت به نفع این فیلم تمام شده است. مطلبی که کارگردان فیلم آن را انکار می کند: توقیف هیچ وقت تأثیر مثبت ندارد. هر کسی هم فکر می کند که توقیف یا سانسور به فیلم کمک می کند خواسته یا ناخواسته همکار توقیف کننده است.
حالا استقبال از فیلم توقعات تان را برآورده کرده؟
اتفاق جالب همین استقبال مردم بود. فیلمی که شش سال توقیف بود، شاید از دید مردم یک فیلم کهنه باشد، اما مردم از آن استقبال کردند .
چه قدر از فیلم سانسور شده؟
تقریبا هیچ. فیلم من حدودا 90 دقیقه است و مجموعه اصلاحاتی که از من خواسته شده بود تا در فیلم اعمال کنم 46 دقیقه بود، پس مشخص است که چیزهایی از فیلم باید کم می شد و نشد.
ظاهرا شما رکورددار سانسور و توقیف هستید. فیلم اولتان خواب تلخ بعد از دوازده سال توقیف، و فیلم دومتان آتشکار پس از سه سال توقیف اکران شدند. این هم از وضع آشغال های دوست داشتنی.
در این 15 سال 22 سال فیلم های من در توقیف بوده اند . البته همه تقصیرهای توقیف را نباید به گردن مدیران ارشاد انداخت. در بسیاری از مواقع آنها به طرز هولناک و تأسف باری ابزار دست گروهی از سینماگران هستند که آنها را به سمت سانسور برخی نگاه ها هدایت می کنند .

حسین فرحبخش، کارگردان و تهیه کننده سینما در گفتگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو در واکنش به احتمال تغییر و افزایش بلیط سینما عنوان کرد: به نظرم این افزایش منطقی است؛ چرا که نرخ فیلمسازی الان مثل چندسال پیش نیست و چندبرابر شده است.

فرخبخش افزود: تا چندسال قبل چه بسا با 400 میلیون تومان فیلم میساختند اما همان فیلم را امروز باید با 2 میلیارد و 400 میلیون تومان باید بسازند، پس افزایش بلیط سینما هیچ ایرادی ندارد.

فرحبخش با بیان اینکه کاهش یا ثبات قیمت بلیط خیانت به فیلمساز است، گفت: کسانی که با این تصمیم مخالفت میکنند، درواقع منفعت و تخصصی ندارند. این ادعاها برای جلوگیری از افزایش قیمت، غیرکارشناسی است و تنها انحراف از واقعیت امروز سینماست.

وی اشاره داشت: اگر می خواهند کمکی به مردم کنند، لااقل مسئولین بودجه درستی در اختیار فیلمساز قرار بدهند تا فیلم خوب بسازد و مردم را ناامید از سینما خارج نکند. در عین اینکه در قبال این بلیط، سینمادار نیز باید سرویس بهتری به مردم بدهد.

کارگردان آب نبات چوبی تأکید داشت: بنابراین من به شخصه با این همه هزینه فیلمسازی، با افزایش قیمت بلیط سینما موافقم و هر ادعایی برای ثبات نرخ قیمت را غیرکارشناسی میدانم.

فرحبخش با این توضیح که بخش خصوصی نباید تاوان تصمیمات برخی را بدهد، گفت: افزایش قیمت به نظرم تغییری در کمیت تماشاگران سینما نخواهد داشت؛ چون مردمی که اهل سینمارفتن هستند همچنان به سالنها خواهند رفت.

به گزارش حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از روابط عمومی سازمان امور سینمایی و سمعی بصری، اطلاعات فیلم های سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر بر اساس نام فیلم، تهیه کننده، کارگردان و سرمایه گذار تهیه شده که در راستای سیاست شفاف سازی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و در چارچوب قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات منتشر می شود.

اطلاعات این لیست بر اساس اعلام تهیه کننده به سازمان سینمایی است و در مورد فیلم هایی که سرمایه گذار اعلام نشده، تهیه کننده هنگام اخذ پروانه نمایش ملزم به اعلام کتبی به سازمان سینمایی است.

لیست سرمایه گذاران فیلم های سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر

انتهای پیام/

غلامرضا فرجی (سخنگوی شورای صنفی نمایش) در گفتگو با خبرنگار ایلنا، با اشاره به جلسه امروز (دوشنبه 27 اسفندماه) شورای صنفی نمایش گفت: در این جلسه درباره افزایش قیمت بلیت سینماها، بحث و تبادل نظر شد. گروهی از اعضا باتوجه به افزایش هزینه های نگهداری سالن های سینما و همچنین گران شدن سایر اجناس، پیشنهاد افزایش قیمت بلیت ها برای سال 98 را داشتند و برخی از اعضا نیز با استدلال اینکه افزایش قیمت باتوجه به تورم های اخیر باعث ریزش مخاطب می شود با این مساله مخالف بودند.

وی ادامه داد: بعد از چند ساعت بحث و تبادل نظر و جمع بندی مباحث پیشنهادی آماده شد و این پیشنهاد به وزارت فرهنگ و ارشاد و سازمان سینمایی اعلام و قرار شد آخرین تصمیم درباره قیمت بلیت ها در سال 98 توسط وزارت ارشاد اتخاذ و نظر آنها درباره پیشنهاد اعلام شود.

فرجی همچنین درباره تعطیلی سینماها در آخرین چهارشنبه سال گفت: بر اساس جدول نمایش؛ ما تعطیلی به عنوان آخرین چهارشنبه سال یا چهارشنبه سوری نداریم اما صاحبان سینما در هر منطقه می توانند بر اساس صلاحدید و تشخیص خود و اقتضائات منطقه برای حفظ آرامش و امنیت سالن های سینما تصمیمات لازم را اخذ کنند.

به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی، تفاهم نامه حمایت از ایجاد و راه اندازی مرکز نوآوری و شتابدهی سینمای ایران، بین ستاد فرهنگ سازی اقتصاد دانش بنیان معاونت علمی فناوری ریاست جمهوری، بنیاد سینمایی فارابی و یکی از شرکت های دانش بنیان به امضا رسید.

علیرضا تابش در مراسم امضای تفاهم نامه تاسیس مرکز نوآوری و شتاب دهی سینمای ایران اظهار کرد: موضوع تولید محتوای تصویری در همه اقسام امری ضروری است؛ وقتی از سینما و صنعت تصویر صحبت می کنیم، تغییرات ملموسی را در همه عرصه ها می بینیم بنابراین به نسل خلاق و نوجو در این بخش نیاز داریم که زیست بوم جدیدی در عرصه صنایع خلاق به وجود آورند.

وی با اشاره به اهمیت نهضت تولید محتوا در طرح جامع سینما عنوان کرد: سینما در همه عرصه ها نیاز به خلاقیت و فناوری های روز دارد و یکی از این محمل ها ایجاد مرکز نوآوری و شتاب دهی سینما است و خوشحالم امروز در مراسم امضای تاسیس این مرکز هستیم.

مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی با تقدیر از تلاش های دبیر ستاد توسعه فرهنگ علم، فناوری و اقتصاد دانش بنیان معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری در حمایت از راه اندازی این مرکز در آینده نزدیک یادآور شد: در بنیاد سینمایی فارابی شوراهایی مشورت و کمک فکری می دهند و کمک می کنند که در عرصه فناوری و تولید و ایده یابی و فیلمنامه به کدام سمت برویم. اما در رویکرد جدید امیدواریم مرکز نوآوری و شتاب دهی سینما به فعالیت های بخش خصوصی سینما و بنیاد سینمایی فارابی شتاب بیشتری دهد.

وی تاکید کرد: بنیاد سینمایی فارابی بیش از سه دهه گذشته نقش تسهیل گر اصلی برای سینمای حرفه ای را برعهده داشته است. اما بد نیست به همین مناسبت برای اولین بار رسماً اعلام کنم در سال 1398 با ادغام برخی مسئولیت های موسسه رسانه های تصویری، حمایت از تولید وب سری ها برای عرضه در فضای مجازی و تقویت متن و محتوا برای نمونه سازی و تولید یک قسمت از سریال و حمایت از تولید انیمیشن سینمایی نیز به فارابی سپرده شده است.

مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی با اشاره به اهمیت تاسیس مرکز نوآوری و شتاب دهی سینما گفت: راه اندازی این مرکز را در سال آتی به فال نیک می گیرم؛ امیدوارم بتوانیم با راه اندازی این مرکز، علاوه بر نقش تسهیل گیری برای تولید پروژه های سینمایی، حمایت های لازم از هنرمندان را داشته باشیم.

تابش با اشاره به همراهی فارابی در راه اندازی مرکز نوآوری و شتاب دهی سینما عنوان کرد: موضوع تسهیل گری در ذات ماموریت های بنیاد فارابی است و ساختمان شماره 2 بنیاد را که پیش از این بخش پشتیبانی فنی سینما بود به مرکز نوآوری و شتابدهی سینما اختصاص دادیم.

وی در این باره توضیح داد: دو سال پیش بخش پشتیبانی بنیاد منحل و تجهیزات ساختمان مربوط به این بخش تعیین تکلیف شد و امروز با هدف هم افزایی، این ساختمان به مرکز نوآوری و شتاب دهی سینما تبدیل خواهد شد.

مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی تصریح کرد: دوران حمایت سخت افزاری از سینما سال هاست سپری شده و بخش خصوصی در این حوزه به اندازه کامل فعال است. در دوره جدید بنیاد سینمایی فارابی در حوزه نرم افزاری سینما، تسهیل گری خواهد داشت.

تابش تصریح کرد: حمایت های فارابی از حوزه سخت افزار به سمت حمایت نرم افزاری می رود و قرار نیست مرکز جدیدی به بنیاد سینمایی فارابی اضافه و یا این بنیاد بزرگ تر شود و تجربه های معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری و بخش خصوصی امروز برای شتابدهی به صنعت تصویر و سینما می آید.

ورود فناوری های نوین به سینما
در ادامه این مراسم، دکتر پرویز کرمی دبیر ستاد توسعه فرهنگ علم، فناوری و اقتصاد دانش بنیان معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری با تبریک سال نو و آرزوی توفیق و بهروزی برای مردم ایران اسلامی و عرصه فرهنگ و هنر گفت: از علیرضا تابش مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی برای حمایت و کمک به معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری تقدیر می کنم و امیدوارم با ورود نوآوری و فناوری به عرصه هنر صنعت سینما شاهد شکوفایی بیش از پیش این بخش باشیم.

وی با اشاره به امضای تفاهم نامه میان دکتر سورنا ستاری معاون علمی و فناوری ریاست جمهوری و رئیس وقت سازمان امور سینمایی کشور اشاره کرد و افزود: عمده فعالیت ما در این بخش، ورود نوآوری های متنوع به عرصه فرهنگ و هنر بوده و در این راستا، سینما نگاه ویژه تری را می طلبید.

دبیر ستاد توسعه فرهنگ علم، فناوری و اقتصاد دانش بنیان معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری یادآور شد: نشست هایی با سینماگران و سازمان های تابع سینمایی منجر شد تا به تاسیس مرکز نوآوری و شتاب دهی در سینما در کنار دیگر مراکز برسیم که در حوزه سینما و صنایع تصویر نیز در کنار دیگر مراکز شتابدهی، مرکز نوآوری و شتابدهی اختصاصی این حوزه تأسیس شود.

وی با اشاره به گردش 260 میلیارد تومانی فروش فیلم در اکران سینما در یک سال اخیر اظهار کرد: ما معتقدیم می توان در حوزه سینما به درآمد بالغ بر 4 تا 5 هزار میلیارد تومان در سال رسید و غیر از حوزه تولید و نمایش، می توانیم بازارهای دیگری را به وجود آوریم و بنیاد سینمایی فارابی این مهم را دیده و رصد کرده و با تفاهم نامه امروز این کار رسماً آغاز می شود.

کرمی با تقدیر از تلاش های محمد ابوالحسنی به عنوان یکی از فعالان این بخش و همراهی مدیران بنیاد سینمایی فارابی تصریح کرد: بنیاد سینمایی فارابی در سینمای ایران منشا اثر بوده و امیدوارم با نوآوری هایی که از این پس به این حوزه وارد می شود شاهد اثرگذاری فرا ملی و بین المللی بیشتر هنر هفتم باشیم.

وی با اشاره به اهمیت به تصویر کشیدن پیشرفت های بنیادین در حوزه علمی و فناوری تاکید کرد: تا امروز آثار سینمایی، انیمیشن و تصویری کمتر به موضوع دستاوردهای علمی فناوری کشور پرداخته است و امیدواریم در آینده با توجه به ظرفیت های کشور در عرصه فناوری های علمی در منطقه و جهان، با همراهی بنیاد سینمایی فارابی این دستاوردها در آثار سینمایی و تلویزیونی به تصویر کشیده شود.

حمایت از تولید محتوا
دکتر اسماعیل قادری فر رئیس مرکز توسعه فناوری های راهبردی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری نیز در این نشست عنوان کرد: ترویج نوآوری در حوزه هنر صنعت سینما امری ضروری است که امیدوارم با همراهی معاونت علمی و فناوری و بنیاد سینمایی فارابی تسریع شود.

وی ادامه داد: خوشبختانه این مهم نشاندهنده عزم معاونت علمی فناوری ریاست جمهوری است که فقط فناوری به حوزه های پیچیده از جمله بایو و نانو اختصاص نیافته و در عرصه فرهنگ و هنر و صنایع خلاق نیز شاهد رسوخ و ترویج فناوری باشیم.

رئیس مرکز توسعه فناوری های راهبردی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری با اشاره به آغاز به کار فعالیت ستاد فرهنگسازی اقتصاد دانش بنیان عنوان کرد: این ستاد نوپاست و سعی کردیم در تعامل با دستگاه های حاکمیتی، فضای مورد نظر در این بخش را فراهم کنیم.

قادری فر در این باره توضیح داد: 50 درصد از فارغ التحصیلان دانشجویی ایران مربوط به حوزه علوم انسانی است؛ دو تا دو و نیم میلیون فارغ التحصیل در این حوزه هستند و برای پاسخگویی به این بخش و با توجه به اینکه حوزه علوم انسانی نیاز جامعه است تلاش کردیم با تشکیل این ستاد، ظرفیت نیروی انسانی کشور را به بدنه اجرایی کشور وصل کنیم.

وی با اشاره به لزوم حمایت از نهضت تولید محتوا در صنعت سینما تاکید کرد: در این راه باید از ظرفیت نوآوران جوان استفاده کنیم؛ دکتر سورنا ستاری معاون علمی فناوری رییس جمهوری نیز بارها اشاره کرده اند که زبان فارسی در اینترنت رتبه نهم را دارد و با توجه به فراگیری اینترنت در کشور، بر راه اندازی نهضت محتوا در حوزه تولید تاکید کرده اند و امیدوارم تفاهم نامه امروز قدمی در این راستا باشد.

رئیس مرکز توسعه فناوری های راهبردی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری تصریح کرد: دنبال موازی کاری نیستیم بلکه به دنبال هم افزایی هستیم و امیدواریم این مرکز نوآوری و شتابدهی تبدیل به محملی برای نخبگان و هنرمندان شود تا از ظرفیت ها در نهضت تولید محتوا استفاده کنند.

قادری فر گفت: امیدوارم از فرصت تعطیلات نوروز استفاده کنیم و با انجام امور آماده سازی محل مرکز، تا پایان فصل بهار فضای مورد نظر برای فعالیت این مرکز را آماده و فعالیت های آن را آغاز کنیم تا این ظرفیت در اختیار هنرمندان قرار گیرد.

حرکت به سمت کسب و کارهای نوین در سینما
محمد ابوالحسنی رئیس هیأت مدیره شرکت دانش بنیان نسل اندیشه سبزنما نیز در این مراسم با اشاره به تسهیل سازی امور با استفاده از فناوری های نوین در زندگی روزمره مردم عنوان کرد: حرکت به سمت کسب و کارهای نوین در سینما یک ضرورت است و مرکز نوآوری و شتاب دهی سینما، درگاه جدیدی برای حضور نسل خلاق در تولید نهضت محتواست.

وی عنوان کرد: باید حجم بازار سینمای ایران را گسترش یابد و این امر حوزه سینما، انیمیشن و وب سری را پوشش می دهد و می توانیم با توجه به علاقه مندی ها در این بخش، به افق های جدیدی برسیم.

حبیب ایل بیگی قائم مقام بنیاد سینمایی فارابی نیز در ادامه یادآور شد: امروز نیازمند آن هستیم که فعالان سینمایی را برای ورود به مسیری جدید آماده کنیم. سینمای ایران با شیوه های نوین و فناوری ها آشنایی کمتری دارد و بلافاصله بعد از تعطیلات نوروزی برای آشنایی جامعه سینمایی با این شیوه ها، جلساتی را با فعالان و گروه های سینمایی خواهیم داشت.

وی عنوان کرد: حضور جوانان خلاق و مشاوره های خوب برای ایده های نوین به پیشرفت سینما کمک می کند؛ برای بسیاری از جوانان خلاق و نوآور پیدا کردن سرمایه سخت است و به دلیل اینکه مرکزی برای حمایت نداشتند از این حوزه کنار رفتند و یا استعدادشان سوخته است.

قائم مقام بنیاد سینمایی فارابی تاکید کرد: ایجاد ثروت از سوی سینما برای دیگر صنایع، موضوع مهم دیگری است و ایده های جدید، سرمایه های زیادی را برای سینما دربر خواهد داشت.

حسین شیخ الاسلامی نیز با تقدیر از اعتماد و همراهی مدیران فرهنگی به نسل جوان عنوان کرد: نسل جوان ظرفیت های بسیاری دارد و می تواند فناوری ها نوین، تولید خلاق و خلق ثروت در صنایع مجاور را با یکدیگر پیوند دهد.

این تفاهمنامه در راستای سیاست های کلی کشور برای توسعه اقتصاد دانش بنیان و ایجاد زیست بوم کارآفرینی برای فارغ التحصیلان دانشگاهی و هنرمندان نوجو و خلاق منعقد شده است.

علیرضا تابش مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی، پرویز کرمی دبیر ستاد توسعه فرهنگ علم، فناوری و اقتصاد دانش بنیان معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، دکتر اسماعیل قادری فر رئیس مرکز توسعه فناوری های راهبردی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، محمد ابوالحسنی رئیس هیأت مدیره شرکت نسل اندیشه سبز نما، حبیب ایل بیگی قائم مقام بنیاد فارابی، سیدمهدی سجادی خزانه دار بنیاد سینمایی فارابی و حسین شیخ الاسلامی نویسنده در این نشست حضور داشتند.

در خبری دیگر آمده است؛ تفاهم نامه حمایت از ایجاد و راه اندازی مرکز نوآوری و شتابدهی سینمای ایران بین ستاد فرهنگ سازی اقتصاد دانش بنیان معاونت علمی فناوری ریاست جمهوری، بنیاد سینمایی فارابی و شرکت نسل اندیشه سبز نما به امضا رسید.

تفاهم نامه حمایت از ایجاد و راه اندازی مرکز خصوصی نوآوری و شتابدهی سینمای ایران با حضور علیرضا تابش مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی، اسماعیل قادری فر رئیس مرکز توسعه فناوری های راهبردی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، پرویز کرمی دبیر ستاد توسعه فرهنگ علم، فناوری و اقتصاد دانش بنیان معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری و محمد ابوالحسنی مدیرعامل شرکت نسل اندیشه سبز نما در بنیاد سینمایی فارابی به امضا رسید.

هدف از انعقاد این تفاهم نامه حمایت از تأسیس مرکز نوآوری و شتابدهی سینمای ایران با مأموریت تغییر شرایط صنعت سینما، از شرایط سنتی به صنعت خلاق مبتنی بر اصول کسب و کارهای محتوا محور، فرهنگسازی اقتصاد دانش بنیان، جذب شتاب دهنده ها، استارت آپ ها و شرکت های دانش بنیان است.

حمایت از تأسیس و راه اندازی مرکز نوآوری و شتابدهی سینمای ایران، انجام اقدامات لازم جهت تسریع در اخذ سایر مجوزهای لازم برای تأسیس و آغاز به کار مرکز نوآوری و شتابدهی سینمای ایران، فراهم آوری زمینه لازم برای همکاری و انعقاد تفاهم نامه های مورد تأیید کمیته راهبری، در نهادهای وابسته به معاونت یا سایر دستگاه های مرتبط، هرگونه حمایت مالی و معنوی مرکز و ستاد در چارچوب مواد قانون حمایت از شرکت های دانش بنیان، از ابتدا تا انتهای فعالیت مرکز از جمله تعهدات مرکز و ستاد توسعه فرهنگ علم، فناوری و اقتصاد دانش بنیان (معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری) است.

انتهای پیام

توسط معاونت علمی و فناوری رئیس جمهوری و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی؛

به گزارش ایسنا ، علیرضا تابش رئیس بنیاد سینمایی فارابی امروز در مراسم امضای این تفاهم نامه اظهار کرد: طرح جامع سینمای ایران 2 ساله شد. این طرح به عنوان یک سند چشم انداز 10 ساله صنعت سینما را ترسیم می کند و دارای 10 راهبرد اساسی است. یکی از این راهبردهای مهم در این سند نهضت تولید محتوا و توجه ویژه به بازارهای داخلی و بین المللی است.

تابش ادامه داد: امضای این تفاهم نامه میان بنیاد فارابی و ستاد فرهنگ سازی اقتصاد دانش بنیان معانت علمی مسیر تحقق دستیابی به این راهبرد اساسی را تسهیل می کند. زیرا صنعت سینما در حال حاضر نیاز به نسلی خلاق و تزریق ایده های نوآورانه دارد تا شاهد رونق زیست بوم جدید در عرصه صنایع خلاق باشیم. پس ایجاد مرکز نوآوری و شتاب دهی می تواند این حرکت را شتاب دار کند.

وی فعالیت های بنیاد فارابی در صنعت سینما را تسهیل گرانه خواند و گفت: امضای این تفاهم نامه در آخرین روزهای سال 97 را به فال نیک می گیرم. این هم افزایی با معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری نیز با توجه به تجربه این نهاد در حوزه فعالیت های نوآورانه برای صنعت سینما اقدام خوشایندی است.

صنعت سینما نیازمند نگاه ویژه و نوآورانه تری است

پرویز کرمی، دبیر ستاد فرهنگ سازی اقتصاد دانش بنیان معاونت علمی نیز انعقاد این تفاهم نامه را گشودن درهای ورود نوآوری و فناوری به هنر- صنعت سینما دانست و بیان کرد: این تفاهم نامه همکاری که میان معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به امضا رسید، نفوذ علم و فناوری های مختلف و متنوع به حوزه فرهنگ و هنر را پایه ریزی می کند؛ اما هنر-صنعت سینما نیازمند نگاه ویژه تری در بهره گیری از فناوری و نوآوری های امروز است. در این راستا نشست هایی با حضور دکتر ستاری معاون علمی و فناوری رئیس جمهوری ، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، معاونین و سینماگران برگزار شد که نتیجه آن تلاش در ایجاد این مرکز نوآوری و شکوفایی در حوزه های مختلف فرهنگ و هنر و به ویژه هنر سینما است.

افزایش گردش مالی سینما به 5 هزار میلیارد تومان

دبیر ستاد فرهنگ سازی اقتصاد دانش بنیان ادامه داد: گردش 260 میلیارد تومانی صنعت سینما نشان از اهمیت این حوزه دارد؛ اما ظرفیت در این صنعت بسیار بیشتر از وضعیت فعلی است. باید تلاش کنیم تا با ایجاد بازارهای جدید مانند وب سری ها، سینمای دیجیتال، انیمیشن و تولید محتواهای جدید، این بازار را به رقم 4 تا 5 هزار میلیاردی آن نزدیک کنیم. هنر-صنعت سینما در کشور بیشتر به تولید و نمایش پرداخته، اما بنیاد فارابی با نگاه استارتاپی خود موضوعات دیگری را رصد کرده است که با این تفاهم نامه و ایجاد مرکز نوآوری حرکت در این مسیر آغاز می شود.

کرمی، تولید محتوای خلاق را بنیان اصلی هنر-صنعت سینما دانست و گفت: بهره مندی از مدل های کسب و کار جدید بازار بزرگ تری را برای محتوای تولید شده در صنعت سینما ایجاد می کنند.

وی همچنین با بیان خاطره ای از شکل گیری استارتاپ موفق "دیرین دیرین" که آن هم برای نخستین بار با مشارکت ستاد فرهنگ سازی اقتصاد دانش بنیان معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری انجام شد، گفت: با ایجاد نخستین مرکز نوآوری و شتابدهی سینمای ایران به موضوعاتی همچون سریال های اینترنتی، سریال های شبکه خانگی و انیمیشن و بهره گیری و به وجود آوردن استارتاپ های حوزه هنر-صنعت سینما پرداخته می شود. همچنین بر اساس این تفاهم نامه با همکاری بنیاد فارابی پتانسیل های حوزه علم و فناوری و دستاوردهای آن به موضوعات فیلمنامه ورود می کند و روایت گری فتوحات جهاد علم و فناوری بیشتر نمایش داده می شود.

رسوخ نوآوری در سینما پیگیری می شود

همچنین اسماعیل قادری فر، رئیس مرکز توسعه فناوری های راهبردی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری نیز عنوان کرد: رسوخ نوآوری در حوزه هنر و صنعت سینما با امضای این تفاهم نامه پیگیری می شود. همچنین این اقدام نشان می دهد که عزم معاونت علمی برای توسعه نوآوری در کشور محدود به حوزه های پیچیده همچون علوم نانو و بایو نیست، بلکه هنر و فرهنگ را نیز مد نظر قرار دارد.

قادری فر در ادامه ابراز کرد: اساس شکل گیری ستاد فرهنگ سازی اقتصاد دانش بنیان در معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری نیز اتصال جریان نوآوری به صنایع مختلف فرهنگی همچون سینما است. این ستاد تا کنون با تعاملات و استفاده از ظرفیت نوآوران جوان تا کنون اقدامات اساسی در این عرصه انجام داده و نهضت فرهنگ سازی، ترویج و تولید محتوا را پایه ریزی کرده است. ایجاد این مرکز نوآوری نیز مقدمه ای برای آغاز فعالیت های نوآورانه در صنعت سینما با استفاده از ظرفیت نیروی خلاق است.

شاهراهی جدید برای سینمای ایران

محمد ابوالحسنی، مدیرعامل شرکت مجری شتابدهنده در این تفاهم نامه نیز اظهار کرد: سینما و صنعت تصویر از آشنایی با متدهای جدید کسب و کار و شیوه های جدید کسب درآمد سود خواهد برد.

وی با بیان اینکه بازار بالفعل امروز سینمای ایران در بهترین حالت 25 درصد ظرفیت واقعی این بازار است، ادامه داد: مرکز نوآوری و شتابدهی هدفش افزایش این سهم است. سینمای ایران برای رشد، چاره ای جز ایجاد پیوند وثیق با صنایع نوین، مجاور و خلاقیت محور ندارد، مرکز نوآوری و شتابدهی ، با حمایت ستاد فرهنگ سازی اقتصاد دانش بنیان معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری و بنیاد سینمایی فارابی این پیوند را ایجاد خواهد کرد.

ابوالحسنی همچنین ابراز کرد: مرکز نوآوری و شتابدهی ، شاهراهی خواهد بود برای ورود نیروهای تازه نفس به سینمای ایران، مرکزی که هوایی تازه در فضای سینمای ایران جاری خواهد کرد و در کنار سینماگران، فناوران تازه نفس و صاحبان سرمایه های پاک و صنایع خلاق را گردهم جمع خواهد کرد.

بر اساس این گزارش، هدف از امضای این تفاهم نامه حمایت از تأسیس مرکز نوآوری و شتابدهی سینمای ایران با مأموریت فرهنگ سازی اقتصاد دانش بنیان، جذب شتابدهنده ها ، استارتاپ ها و شرکت های دانش بنیان است.

همچنین این تفاهم نامه در راستای سیاست های کلی کشور برای توسعه اقتصاد دانش بنیان و ایجاد زیست بوم کارآفرینی برای فارغ التحصیلان دانشگاهی و هنرمندان نوجو و خلاق منعقد شده است.

انتهای پیام

موسوی گفت: به نظر می رسد که به هر ترتیب انجمن مهم ترین تولیدکننده فیلم کوتاه و بزرگترین مدرسه سینمای ایران است.

به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، انجمن سینمای جوانان ایران یکی از ارکان اصلی سینما برای تولید فیلم های کوتاه و معرفی چهره های مستعد جوان به شمار می آید که می تواند موثر باشد.

سید صادق موسوی مدیرعامل انجمن سینمای جوانان، در گفتگویی با خبرنگار ما به برخی سوالات مربوط به عملکرد و حاشیه های به وجود آمده برای این انجمن و نواقص آن پاسخ داد که در ادامه می خوانید:

وضعیت کلی فیلم کوتاه در سال 97 چگونه پیش رفت؟

می توانم با قاطعیت اعلام کنم و مبتنی بر مستندات منتشر شده در قالب کتاب 1819 که در سال 97 منتشر شد، بگویم هیچ بخش دیگری در کل حوزه فرهنگ و هنر معادل فیلم کوتاه ایرانی، حضور بین المللی و جوایز افتخار آفرین نداشته است. 1819 حضور بین المللی و نزدیک به 400 جایزه جهانی. این نکته کلیدی بود که حسین انتظامی دریافت کرد و از آن غلفت نکرد؛ یعنی مزیت نسبی ما در سینمای جهان با فیلم کوتاه و آثار هنری سینما رقم می خورد. من مطمئنم سال 98 بر اساس مطالعات اولیه سال پرافتخاری خواهد بود.

خودتان نقایص انجمن سینمای جوان را در چه مقوله هایی می دانید؟

به نظر می رسد که به هر ترتیب انجمن مهم ترین تولیدکننده فیلم کوتاه و بزرگترین مدرسه سینمای ایران است. در مقابل خیل عظیم مشتاقان و سالانه بیش از 4 هزار هنرجو در سراسر کشور متأسفانه تا کنون آن چنان که شایسته است، نسبت به تجهیز فنی دفاتر و تخصیص اعتبارات کافی برای تولید اقدام نکرده ایم که با این تغییر رویکرد سازمان سینمایی نسبت به انجمن، امیدواریم سال آینده این کاستی ها را مخصوصاً برای هنرجویان و فیلم سازان شهرستانی مرتفع کنیم.

مهم ترین افتخار انجمن سینمای جوان در سال 97 از نظر شما چه بود؟

به تصدیق موافقان و منتقدان بهترین و با کیفیت ترین و با شکوه ترین جشنواره ای که در سال 97 برپا شد، جشنواره بین المللی فیلم کوتاه بوده است. هم از حیث استقبال جهانی که بیش از 5 هزار فیلم از خارج از کشور در این جشنواره ثبت نام کرده اند و هم اینکه بیش از 45 مهمان شاخص بین المللی در این جشنواره حضور داشتند و هم برای اولین بار پس از 35 سال بازار بین المللی فیلم کوتاه در ایران راه اندازی شد. همچنین تنوع و کیفیت کتاب های منتشر شده در جشنواره مورد تحسین قرار گرفت و باز برای اولین بار ورک شاپ های بین المللی به شکل مجازی و ویدئو کنفرانس برگزار شد و نشست های تخصصی 35-20 با مدیریت جناب آقای دکتر الستی برگزار شد و بی اغراق با شکوه ترین اختتامیه تمام رخداد ها ی سینمایی سال 97 اختتامیه جشنواره فیلم کوتاه تهران در برج میلاد بود.

به نظر شما حسین انتظامی گزینه خوبی برای ریاست سازمان سینمایی بوده است؟

آقای انتظامی یک آدم غیر منتظره است. من از رفتار فرهنگی ایشان، صداقتش، وفای به عهدش و توجهش به جریان فرهنگی و هنری سینما اعم از فیلم کوتاه و مستند شگفت زده شدم. ما برای اولین سال با این امر مواجهیم که سازمان سینمایی توجه ویژه ای به انجمن سینمای جوانان و ایران کرد و صد در صد تفاهم نامه انجمن با سازمان را پرداخت کرد و این امر سابقه ندارد. هر چند ممکن است هر مدیر دیگری اگر وجود داشت، به دلیل تشکیل کمپین و یا اظهار نظر نمایندگان مجلس دست به انتقام جویی از انجمن سینمای جوان بزند، ولی او با سعه صدر با آگاهی و صبوری نه تنها واکنش هیجانی نداشت بلکه با من بار ها گفتگو کرد و حتی دو شب پیش با هیئت مدیره انجمن فیلم کوتاه خانه سینما ملاقات کرد و همه ما از این دیدار ها و اظهار نظر ها و رفتار فرهنگی خوشحالیم. به نظرم انتظامی یک روشنفکر، مدیر کارآمد و دلیر با ارتباطات چشمگیر در همه حوزه های تصمیم سازی کشور است.

حسین انتظامی وعده داده بود که انجمن سینمای جوان تثبیت خواهد شد و فیلم کوتاه قدر بیشتری خواهد دید. به نظرتان این حرف محقق می شود؟

او فراتر از وعده ای که داده بود، عمل کرد؛ برای اولین بار در سال های اخیر ما جهش کم نظیری در بودجه تولید فیلم کوتاه در کشور ملاحظه می کنیم. ضمن اینکه تمرکز ایشان بر حمایت فیلمسازان، هنرمندان و جوانان خلاق شهرستانی است. به همین منظور ایشان امسال دو میلیارد تومان پول برای تولید فیلم کوتاه در تهران و 5 میلیارد تومان برای تولید فیلم کوتاه در شهرستان اختصاص داد و من مطمئنم سال 98 حوزه فیلم کوتاه در ایران و جهان غوغا خواهد کرد.

انتهای پیام/

برنامه "سینما دو" در اولین قسمت خود در سال 96 مهمان مصطفی زمانی و همایون اسعدیان بود و طی این برنامه علاوه بر نگاهی ویژه به چند اتفاقِ رخ داده در سینمای ایران، فیلم در حال اکران "یک روز بخصوص" آخرین ساخته همایون اسعدیان مورد نقد و بررسی قرار گرفت.

مصطفی زمانی بازیگر کشورمان از بازی در ادامه مجموعه "شهرزاد" و سینمایی "تیک آف" خبر داد و درباره "یک روز بخصوص" گفت: به نظرم "امتحان" کلیدواژه این فیلم است. امتحان های مختلف در روند زندگی کیفیت زندگی را بالا می برند.

او ادامه داد: همه انسان ها با یک سری الگوها بزرگ شده اند. زمانی که در مقابل یک اتفاق قرار می گیرند، با توجه به ذهنیت شان آن واقعه را معنی می کنند و دست به کنش می زنند. چالش این فیلم این است که مخاطب را به این فکر وا می دارد که اگر خودش در این امتحان قرار می گرفت چه می کرد.

زمانی درباره پایان بندی این فیلم نیز با بیان اینکه اگر خودش بود هم همین پایان را انتخاب می کرد توضیح داد: هر فیلمسازی باید نشانه های خودش را داشته و کپی فیلمساز دیگری نباشد. سینما به تو فرصت دوباره ای می دهد که بهانه ای قوی برای تغییر عقیده داشته باشی.

زمانی در ادامه افزود: بارها پیش آمده که به عنوان مثال می توانستم با یک تلفن برای برادرم کاری را انجام دهم اما این کار را نکرده ام چون معتقدم من قسمتِ کسی را جابجا نکنم همانطور که برای ورود خودم به این حرفه کسی قسمتِ فرد دیگری را جابجا نکرد.

اختصاص دو روز به فروش نیم بهای بلیت سینماها

بخش بعدی این برنامه با توجه به مسئولیت همایون اسعدیان در شورای صنفی نمایش به بررسی اوضاع فروش فیلم ها، تبلیغات و ... در سینمای ایران اختصاص داشت. اسعدیان در ابتدا در خصوص افزایش قیمت بلیت که به مناقشه ای جدی برای شورای صنفی نمایش تبدیل شده بود از جوسازی های فضای مجازی گلایه کرد و گفت: قرار بود با رضایت تهیه کننده و صاحبان سینما؛ قیمت شناور برای برخی فیلم ها مصوب شود که در نهایت با این مساله موافقت نشد.

اسعدیان در توضیحی بیشتر افزود: قیمت پلکانی در سانس های مختلف نمایش فیلم که در بسیاری از نقاط دنیا باب است نیز با توجه به عدم وجود یک سیستم مکانیزه در ایران امکان عملی شدن ندارد. بنابراین با منتفی شدن اجرای طرح شناورسازی قیمت بلیت سینماها، در حال حاضر گران ترین بلیت سینما 12 هزار تومان است و هنوز می توان با قیمت های 10، 8، 7، 6 و 5 هزار تومان هم بلیت تهیه کرد.

کارگردان "طلا و مس" بیان داشت": به نظرم این کمترین بهایی است که برای یک سرگرمی می پردازیم و به هیچ عنوان هزینه های بالای تولید فیلم در ایران را نیز جبران نمی کند. رونق سینما در سال گذشته امتیازات بسیاری برای سینمای ایران داشت اما در عین حال باعث افزایش هزینه های تولید هم شد چون عوامل با قیمت های قبلی قرارداد نمی بندند.

اسعدیان درباره فروش بلیت سینماها همچنین اظهار داشت: در شورای صنفی به این فکر می کنیم تا در صورت امکان بعد از خردادماه سال جاری یک روز را به روزهای نیم بها اضافه کنیم تا دو روز در هفته قیمت بلیت ها نیم بها شوند.

اغلب مخالفان حمایت از سینمای بخش خصوصی؛ فیلم هایشان را با کمک دولت ساخته اند

در ادامه اسعدیان امر اطلاع رسانی را در چرخه تولید فیلم مهم ذکر کرد و گفت: هزینه نصب بیلبورد در سطح شهر بسیار گران است، بنابراین تلویزیون باید کمک کند تا سالمترین سرگرمی در کشور ما رونق بگیرد.

وی همچنین با بیان اینکه در سال گذشته 100 فیلم تولید شد اما در عمل تنها 52 تای آنها امکان اکران یافت، اظهار داشت: با راه افتادن سیستم VOD مشکلات اکران کمتر می شود اما در شرایط فعلی وقتی 5-6 فیلم را با هم اکران می کنیم؛ کمبود سالن ها بسیار مشکل ساز می شود. ظرفیت سینمای ایران بسیار بیشتر از اینهاست اما مشکل ما امکانات زیرساختی است.

خراعی؛ مجری- کارشناس برنامه اسعدیان را خطاب قرار داد و گفت: چرا وقتی امکان نمایش 50 فیلم را داریم، شورای صنفی به 100 فیلم پروانه ساخت می دهد و اسعدیان پاسخ داد: هر تهیه کننده ای فکر می کند فیلمش بهترین است. ممکن است در شورا به فیلمسازی گفته شود تولید این فیلم بلامانع است اما با توجه به شرایط بهتر است ساخته نشود اما نمی توان افراد را مجبور به پذیرش این پیشنهاد کرد.

در پرسش بعدی خزاعی بیان داشت: مدیریت دولتی نمی تواند بر اساس نیاز سینما به ژانرهای مختلف؛ به فیلمسازان سفارش تولید دهد و اسعدیان نیز بیان داشت: در کاغذ چرا اما در عمل خیر. مضامین فیلم های ما متاثر از شرایط اجتماعی جامعه است.

اسعدیان در ادامه گفت: برای کشاندن قشرهای مختلف به سینما نیاز به همراهی تلویزیون، آموزش و پرورش و نهادهای دیگر است. از سوی دیگر یکی از مشکلات سینما این است که این حمایت باعث نشود همه خود را متولی فرهنگ بدانند.

اسعدیان همچنین توضیح داد: کسانی که حمایت از سینمای بخش خصوصی توسط دولت را نادرست می دانند اغلب فیلم هایشان را با کمک دولت ساخته اند. نهادهای دولتی و نیمه دولتی در همه جای دنیا از فیلمسازان و جریان فیلمسازی حمایت می کنند. می توان با دخالت و تحمیل نقطه نظرات دولت مخالفت کرد اما حمایت از فرهنگ یکی از وظایف دولت است.

نقد و بررسی فیلم "یک روز بخصوص"

با اضافه شدن جواد طوسی به برنامه، فیلم در حال اکران "یک روز بخصوص" مورد نقد قرار گرفت. در ابتدا اسعدیان در خصوص ریسک اکران نوروزی این فیلم و همراه شدنش با چند فیلم طنز که اقبال بیشتری برای دیده شدن در ایام نوروز توسط خانواده ها را داشتند؛ توضیح داد: بله این نوع اکران یک ریسک بود اما من هم نگاه واقع بینانه ای به این قضیه دارم هر چند فروش خوبی نداشتیم اما ناامید هم نیستم چون فیلم مخاطب خود را می یابد. به کسانی هم که به اکران نوروزی فیلم اعتراض کردند باید بگویم ما در بهمن 94 فیلمبرداری را شروع و در مهر 95 پروانه نمایش گرفتیم بنابراین با فیلم هایی که چند ماه مانده به جشنواره فیلم فجر شروع به ساخت فیلم شان می کنند؛ تفاوت هایی ایجاد می کند.

او در خصوص پایان فیلم "یک روز بخصوص" اظهار داشت: من نمی خواهم ناامید باشم و در فیلم بگویم هیچ راه نجاتی نیست، شاید اگر قهرمان من انتخاب دیگری داشت واقعی تر می نمود اما من این نگاه ناامیدانه را دوست ندارم.

اسعدیان ادامه داد: قرار نیست در سینما لزوما واقعیت را نشان دهیم. حتی در "طلا و مس" هم این امید را می دهم که قرار است بسیاری از مشکلات با عشق حل شود. اگر ناامید باشیم حتی در بدترین شرایط وظیفه داریم بگردیم و نقاط زیبا را پیدا کنیم چون ساختن یک فضای سیاه و تلخ سخت نیست.

کارگردان "بوسیدن روی ماه" در خصوص بازی های این فیلم نیز اظهار داشت: وقتی نقشی خوب نوشته می شود بازیگران هم بازی خوبی دارند بنابراین اگر در برخی شخصیت ها ضعف در بازی دیده می شود حتما به دلیل ضعف در نگارش آن شخصیت ها بوده که آن را می پذیرم.

وی ادامه داد: اما در خصوص نقش سازگار که فرهاد اصلانی آن را جان داده و اتفاقا از نقاط قوت کار است باید بگویم این شخصیت را دوست دارم چون نهایت توجیه کردن اعمال غیر اخلاقی است. هیچ عمل غیر اخلاقی به وجود نمی آید تا زمانی که توجیهی برای آن نداشته باشیم. ضمن اینکه در دنیای واقعی نیز فرهاد اصلانی به من ثابت کرده انسان ارزشمندی است و من از این انتخاب بسیار راضیم.

اسعدیان در پایان در خصوص سینمای اجتماعی گفت: فیلم های تاریخ مصرف دار و شعاری را فیلم اجتماعی نمی دانم. فیلم اجتماعی به نظرم باید زمان و مکان داشته باشد تا مثلا مشخص شود تهران در سال های 94-95 چه گونه بوده است.

برنامه "سینما دو" به تهیه کنندگی عباس یداللهی و کارگردانی حمیدرضا معدنچی کاری است از گروه نهادهای اجتماعی که پنجشنبه هر هفته ساعت 23:30 از شبکه دو سیما پخش می شود.

"سینما دو" با نگاهی جامعه شناسانه به نقد و بررسی آثار سینمایی می پردازد. این برنامه غالبا هر هفته میزبان یک کارگردان سینمای ایران است که با حضور منتقدان و کارشناسان برنامه به بحث و تبادل نظر درباره آخرین ساخته کارگردان مدعو، سینمای اجتماعی و آثار موجود در این عرصه می پردازند.

گزارش های موضوعی و مردمی، قاب ملاقات؛ گفت و گو با بازیگران و یکی از اعضای اصناف سینمای ایران، گزارشِ فیلم و ... از جمله بخش های در نظر گرفته شده برای این برنامه است.

برنامه "سینما دو" در اولین قسمت خود در سال 96 مهمان مصطفی زمانی و همایون اسعدیان بود و طی این برنامه علاوه بر نگاهی ویژه به چند اتفاقِ رخ داده در سینمای ایران، فیلم در حال اکران "یک روز بخصوص" آخرین ساخته همایون اسعدیان مورد نقد و بررسی قرار گرفت.

مصطفی زمانی بازیگر کشورمان از بازی در ادامه مجموعه "شهرزاد" و سینمایی "تیک آف" خبر داد و درباره "یک روز بخصوص" گفت: به نظرم "امتحان" کلیدواژه این فیلم است. امتحان های مختلف در روند زندگی کیفیت زندگی را بالا می برند.

او ادامه داد: همه انسان ها با یک سری الگوها بزرگ شده اند. زمانی که در مقابل یک اتفاق قرار می گیرند، با توجه به ذهنیت شان آن واقعه را معنی می کنند و دست به کنش می زنند. چالش این فیلم این است که مخاطب را به این فکر وا می دارد که اگر خودش در این امتحان قرار می گرفت چه می کرد.

زمانی درباره پایان بندی این فیلم نیز با بیان اینکه اگر خودش بود هم همین پایان را انتخاب می کرد توضیح داد: هر فیلمسازی باید نشانه های خودش را داشته و کپی فیلمساز دیگری نباشد. سینما به تو فرصت دوباره ای می دهد که بهانه ای قوی برای تغییر عقیده داشته باشی.

زمانی در ادامه افزود: بارها پیش آمده که به عنوان مثال می توانستم با یک تلفن برای برادرم کاری را انجام دهم اما این کار را نکرده ام چون معتقدم من قسمتِ کسی را جابجا نکنم همانطور که برای ورود خودم به این حرفه کسی قسمتِ فرد دیگری را جابجا نکرد.

اختصاص دو روز به فروش نیم بهای بلیت سینماها

بخش بعدی این برنامه با توجه به مسئولیت همایون اسعدیان در شورای صنفی نمایش به بررسی اوضاع فروش فیلم ها، تبلیغات و ... در سینمای ایران اختصاص داشت. اسعدیان در ابتدا در خصوص افزایش قیمت بلیت که به مناقشه ای جدی برای شورای صنفی نمایش تبدیل شده بود از جوسازی های فضای مجازی گلایه کرد و گفت: قرار بود با رضایت تهیه کننده و صاحبان سینما؛ قیمت شناور برای برخی فیلم ها مصوب شود که در نهایت با این مساله موافقت نشد.

اسعدیان در توضیحی بیشتر افزود: قیمت پلکانی در سانس های مختلف نمایش فیلم که در بسیاری از نقاط دنیا باب است نیز با توجه به عدم وجود یک سیستم مکانیزه در ایران امکان عملی شدن ندارد. بنابراین با منتفی شدن اجرای طرح شناورسازی قیمت بلیت سینماها، در حال حاضر گران ترین بلیت سینما 12 هزار تومان است و هنوز می توان با قیمت های 10، 8، 7، 6 و 5 هزار تومان هم بلیت تهیه کرد.

کارگردان "طلا و مس" بیان داشت": به نظرم این کمترین بهایی است که برای یک سرگرمی می پردازیم و به هیچ عنوان هزینه های بالای تولید فیلم در ایران را نیز جبران نمی کند. رونق سینما در سال گذشته امتیازات بسیاری برای سینمای ایران داشت اما در عین حال باعث افزایش هزینه های تولید هم شد چون عوامل با قیمت های قبلی قرارداد نمی بندند.

اسعدیان درباره فروش بلیت سینماها همچنین اظهار داشت: در شورای صنفی به این فکر می کنیم تا در صورت امکان بعد از خردادماه سال جاری یک روز را به روزهای نیم بها اضافه کنیم تا دو روز در هفته قیمت بلیت ها نیم بها شوند.

اغلب مخالفان حمایت از سینمای بخش خصوصی؛ فیلم هایشان را با کمک دولت ساخته اند

در ادامه اسعدیان امر اطلاع رسانی را در چرخه تولید فیلم مهم ذکر کرد و گفت: هزینه نصب بیلبورد در سطح شهر بسیار گران است، بنابراین تلویزیون باید کمک کند تا سالمترین سرگرمی در کشور ما رونق بگیرد.

وی همچنین با بیان اینکه در سال گذشته 100 فیلم تولید شد اما در عمل تنها 52 تای آنها امکان اکران یافت، اظهار داشت: با راه افتادن سیستم VOD مشکلات اکران کمتر می شود اما در شرایط فعلی وقتی 5-6 فیلم را با هم اکران می کنیم؛ کمبود سالن ها بسیار مشکل ساز می شود. ظرفیت سینمای ایران بسیار بیشتر از اینهاست اما مشکل ما امکانات زیرساختی است.

خراعی؛ مجری- کارشناس برنامه اسعدیان را خطاب قرار داد و گفت: چرا وقتی امکان نمایش 50 فیلم را داریم، شورای صنفی به 100 فیلم پروانه ساخت می دهد و اسعدیان پاسخ داد: هر تهیه کننده ای فکر می کند فیلمش بهترین است. ممکن است در شورا به فیلمسازی گفته شود تولید این فیلم بلامانع است اما با توجه به شرایط بهتر است ساخته نشود اما نمی توان افراد را مجبور به پذیرش این پیشنهاد کرد.

در پرسش بعدی خزاعی بیان داشت: مدیریت دولتی نمی تواند بر اساس نیاز سینما به ژانرهای مختلف؛ به فیلمسازان سفارش تولید دهد و اسعدیان نیز بیان داشت: در کاغذ چرا اما در عمل خیر. مضامین فیلم های ما متاثر از شرایط اجتماعی جامعه است.

اسعدیان در ادامه گفت: برای کشاندن قشرهای مختلف به سینما نیاز به همراهی تلویزیون، آموزش و پرورش و نهادهای دیگر است. از سوی دیگر یکی از مشکلات سینما این است که این حمایت باعث نشود همه خود را متولی فرهنگ بدانند.

اسعدیان همچنین توضیح داد: کسانی که حمایت از سینمای بخش خصوصی توسط دولت را نادرست می دانند اغلب فیلم هایشان را با کمک دولت ساخته اند. نهادهای دولتی و نیمه دولتی در همه جای دنیا از فیلمسازان و جریان فیلمسازی حمایت می کنند. می توان با دخالت و تحمیل نقطه نظرات دولت مخالفت کرد اما حمایت از فرهنگ یکی از وظایف دولت است.

نقد و بررسی فیلم "یک روز بخصوص"

با اضافه شدن جواد طوسی به برنامه، فیلم در حال اکران "یک روز بخصوص" مورد نقد قرار گرفت. در ابتدا اسعدیان در خصوص ریسک اکران نوروزی این فیلم و همراه شدنش با چند فیلم طنز که اقبال بیشتری برای دیده شدن در ایام نوروز توسط خانواده ها را داشتند؛ توضیح داد: بله این نوع اکران یک ریسک بود اما من هم نگاه واقع بینانه ای به این قضیه دارم هر چند فروش خوبی نداشتیم اما ناامید هم نیستم چون فیلم مخاطب خود را می یابد. به کسانی هم که به اکران نوروزی فیلم اعتراض کردند باید بگویم ما در بهمن 94 فیلمبرداری را شروع و در مهر 95 پروانه نمایش گرفتیم بنابراین با فیلم هایی که چند ماه مانده به جشنواره فیلم فجر شروع به ساخت فیلم شان می کنند؛ تفاوت هایی ایجاد می کند.

او در خصوص پایان فیلم "یک روز بخصوص" اظهار داشت: من نمی خواهم ناامید باشم و در فیلم بگویم هیچ راه نجاتی نیست، شاید اگر قهرمان من انتخاب دیگری داشت واقعی تر می نمود اما من این نگاه ناامیدانه را دوست ندارم.

اسعدیان ادامه داد: قرار نیست در سینما لزوما واقعیت را نشان دهیم. حتی در "طلا و مس" هم این امید را می دهم که قرار است بسیاری از مشکلات با عشق حل شود. اگر ناامید باشیم حتی در بدترین شرایط وظیفه داریم بگردیم و نقاط زیبا را پیدا کنیم چون ساختن یک فضای سیاه و تلخ سخت نیست.

کارگردان "بوسیدن روی ماه" در خصوص بازی های این فیلم نیز اظهار داشت: وقتی نقشی خوب نوشته می شود بازیگران هم بازی خوبی دارند بنابراین اگر در برخی شخصیت ها ضعف در بازی دیده می شود حتما به دلیل ضعف در نگارش آن شخصیت ها بوده که آن را می پذیرم.

وی ادامه داد: اما در خصوص نقش سازگار که فرهاد اصلانی آن را جان داده و اتفاقا از نقاط قوت کار است باید بگویم این شخصیت را دوست دارم چون نهایت توجیه کردن اعمال غیر اخلاقی است. هیچ عمل غیر اخلاقی به وجود نمی آید تا زمانی که توجیهی برای آن نداشته باشیم. ضمن اینکه در دنیای واقعی نیز فرهاد اصلانی به من ثابت کرده انسان ارزشمندی است و من از این انتخاب بسیار راضیم.

اسعدیان در پایان در خصوص سینمای اجتماعی گفت: فیلم های تاریخ مصرف دار و شعاری را فیلم اجتماعی نمی دانم. فیلم اجتماعی به نظرم باید زمان و مکان داشته باشد تا مثلا مشخص شود تهران در سال های 94-95 چه گونه بوده است.

برنامه "سینما دو" به تهیه کنندگی عباس یداللهی و کارگردانی حمیدرضا معدنچی کاری است از گروه نهادهای اجتماعی که پنجشنبه هر هفته ساعت 23:30 از شبکه دو سیما پخش می شود.

"سینما دو" با نگاهی جامعه شناسانه به نقد و بررسی آثار سینمایی می پردازد. این برنامه غالبا هر هفته میزبان یک کارگردان سینمای ایران است که با حضور منتقدان و کارشناسان برنامه به بحث و تبادل نظر درباره آخرین ساخته کارگردان مدعو، سینمای اجتماعی و آثار موجود در این عرصه می پردازند.

گزارش های موضوعی و مردمی، قاب ملاقات؛ گفت و گو با بازیگران و یکی از اعضای اصناف سینمای ایران، گزارشِ فیلم و ... از جمله بخش های در نظر گرفته شده برای این برنامه است.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی مشهدپیام ، سعید سهیلی کارگردان مشهدی در اکران خصوصی فیلم ژن خوک گفت: اول فکر کردم فیلم را به احمد امینی عضو هیات انتخاب سی و هفتمین جشنواره ملی فیلم فجر تقدیم کنم چون 5-6 فیلم ساخته که فروششان اندازه یک شب فیلم من نبوده است.

وی افزود: ولی بعدش گفتم فیلم را به بهروز شعیبی دیگر عضو هیات انتخاب جشنواره تقدیم کنم که با پول بیت المال فیلم می سازد ولی نگذاشت فیلم من وارد جشنواره شود.

سهیلی در پایان بیان کرد: می خواستم فیلم ژن خوک را به ناصر خان ملک مطیعی تقدیم کنم اما تهدیدم کردند و گفتند ممکن است در بعضی سینماهای غیرخصوصی فیلم را اکران نکنند، اما من فیلم را به ناصر خان تقدیم می کنم

سیدمحمود رضوی تهیه کننده مشهدی سینما نیز نسبت به صحبت های کارگردان همشهری خود در رابطه با بهروز شعیبی، یکی دیگر از کارگردانان مشهدی واکنش نشان داد و در صفحه اینستاگرامی خود نوشت:

دیشب در مراسم اکران خصوصی ژن خوک کارگردان همشهری ما آقا سعید سهیلی ، نکاتی را در ابتدای مراسم در مورد دو عضو محترم هیأت انتخاب جشنواره فجر بیان نمودند ، حاج سعید بزرگتر همه ما هستند و در سالهای اخیر فیلم های پرفروش و موفق در گیشه را تهیه و کارگردانی نموده اند ، اما نکات دیشب ایشان در خصوص برادر عزیزم آقا بهروز شعیبی عزیز را دور از انصاف دیدم .
آقا بهروز و یا هر عضو دیگر هیئت انتخاب یکی از هفت عضو بوده اند و قاعدتا یک رای هستند و درست که ایشان و آقای امینی به عنوان کارگردان در آن هیئت بوده اند و شاید آقای سهیلی از این دو بزرگوار به عنوان هم صنف توقع حمایت داشته اند ، اما میتوانستند با لحن بهتر نیز این مطالب را بیان نمایند که باعث تخریب یا کدورت نشود،ضمن اینکه مطلب بیان شده در مورد ساختن فیلم با پول دولت یا حکومت در مورد آقای شعیبی صادق نیست ، ایشان تا به حال 3 فیلم سینمایی کارگردانی نموده اند که هر 3 به تهیه کنندگی اینجانب بوده و فیلم های دهلیز و سیانور محصول سیمای مهر و با سرمایه گذاری 100 درصدی خود ما و دارکوب نیز 90 درصد سیمای مهر و 10 درصد آقای حسین پورمحمدی بوده اند ، لذا این مطلب نیز ناروا بود .
امیدوارم این موضوعات دخیل در جشنواره و اکران باعث از بین رفتن دوستی های قدیمی بین آقا بهروز شعیبی و آقا سعید سهیلی نگردد.
اگر خدا بخواهد ، حتما پیگیر خواهم بود تا در یک دیدار حضوری کدورت به وجود آمده بین این دو بزرگوار را بر طرف نمایم.

انتهای پیام

سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: جوان در گفت وگو با صادق کرمیار به موضوع ساخته نشدن نامیرا در سینما و تلویزیون پرداخته است. چند ماه پیش بود که صادق کرمیار در مصاحبه ای از ساخته شدن فیلم سینمایی نامیرا خبر داد، اما روز گذشته با انتشار یادداشتی قضیه منتفی شدن ساخت فیلم سینمایی نامیرا را مطرح کرد، پیش از این نیز وی از منتفی شدن تولید سریال نامیرا خبر داده بود. این نویسنده و کارگردان، درباره منتفی شدن یک باره ساخت نامیرا می گوید: نمی دانم چه کسی به سرمایه گذار توصیه کرده که به یک باره آن ها اعلام کرده اند نمی خواهند در این پروژه حضور داشته باشند. با کنار کشیدن آن ها ساخت فیلم سینمایی منتفی شده است.

ما استراتژی فرهنگی نداریم
به رغم اینکه در کشورمان بزرگ ترین و منظم ترین فعالیت های فرهنگی برای زنده نگه داشتن فرهنگ عاشورا و ارج نهادن به قیام حسینی (ع) انجام می شود، در سینما و تلویزیون شاهد کمترین حجم از تولیدات با موضوع زندگی و زمانه امام حسین (ع) هستیم. کرمیار در پاسخ به این سؤال که چطور با وجود اینکه امام حسین (ع) برای مردم ایران جایگاه ویژه ای دارد، هیچ گاه در سینما و تلویزیون، اثری در خور جایگاه آن امام و قیام عاشورا ساخته نشده است، پاسخ می دهد: چند دلیل برای این اتفاق وجود دارد. اول اینکه یک نگاه خاص وجود دارد که نمی خواهد و اجازه نمی دهد درباره امام حسین (ع) با نگاه های دیگر اثری ساخته شود. این نگاه می خواهد ماجرای کربلا و قیام امام حسین (ع) را آن طور که دوست دارد روایت کند، پول و قدرت هم دارد. نگاه نامیرا به عاشورا و کربلا نگاهی است که بسیاری از بزرگان آن را قبول دارند، اما با وجود تأیید آن ها هم نگذاشتند کار تولید شود و نامیرا را تحمل نکردند. وی ادامه می دهد: دلیل دیگر این است که متأسفانه افرادی وجود دارند که فقط برای کاسبی وارد کار شده و کاسبانه برای امام حسین (ع) و کربلا کار می کنند و آن را محملی برای کسب و کار قرار داده اند. آن ها با قدرت در سوگواره ها وارد می شوند، چون سودشان در آنجاست. کرمیار در ادامه تأکید می کند: دلیل دیگر این است که اساساً ما استراتژی فرهنگی و هنری نداریم که بخواهیم بر اساس آن حرکت کنیم. همه اتفاق ها را کسانی تعیین می کنند که پول و قدرت دارند.

در هیئت قیمه می دهند، اما کتاب نه!
آخرین فیلمی که در سینما درباره قیام عاشورا ساخته شده است- رستاخیز - به دلیل وهن عاشورا، امکان پخش پیدا نمی کند. کرمیار با اشاره به این فیلم می گوید: جلوی اکران رستاخیز به دلیل نگاه متفاوتش به عاشورا گرفته شده، وقتی این فیلم اکران نمی شود سایر کارگردان ها، می ترسند که کاری تولید کنند و فیلم شان توقیف شود برای همین است که کار جدی درباره امام حسین (ع) ساخته نمی شود و باور های عوام زده درباره عاشورا وجود داشته باشد.
کرمیار به جوان می گوید: تا حالا دیده اید در هیئت های مذهبی به مردم کتاب بدهند؟ فقط قیمه می دهند، چون می خواهند نگاه عوام زده به عاشورا باقی بماند. نمی خواهند حتی جوان های مذهبی و هیئتی کتاب بخوانند و رشد فکری داشته باشند، چه برسد به جوان هایی که اهل هیئت هم نیستند!
این نویسنده و کارگردان در پاسخ به این سؤال که نپرداختن صحیح به ماجرای عاشورا می تواند باعث وهن این حرکت بزرگ تاریخ شود، تصریح می کند: عوام زدگی عامل وهن دین و نعوذ بالله وهن امام حسین (ع) می شود. این خطر وجود دارد و نتایج آن در آینده نشان داده می شود.
نویسنده رمان نامیرا می گوید: وقتی نویسنده های دلسوز و توانا که سابقه کار دارند به حاشیه رانده می شوند و یکسری نویسنده سازی و کارگردان سازی می کنند و آن ها کتاب و فیلم می سازند، نتیجه اش سکولاریزه کردن جامعه و تولید شیعه داعشی می شود!
به رغم اینکه قرار بود در تلویزیون سریال نامیرا بر اساس متن کتاب نامیرا ساخته شود، این قضیه منتفی شد. صادق کرمیار درباره اینکه چرا در تلویزیون که سریال های ضعیف ساخته می شود، بودجه ای برای ساخت سریال نامیرا در نظر گرفته نشده، توضیح می دهد: صداوسیما مشکلی با ساخت سریال و دادن بودجه برای تولید نامیرا ندارد ولی آن ها می گویند من نباید کارگردان کار باشم و متن فیلمنامه نامیرا را دیگران بازنویسی کنند.

صداوسیما نامیرا را به کرمیار نمی دهد
کرمیار در یادداشتی که به مناسبت منتفی شدن ساخت فیلم نامیرا منتشر کرده، به ممنوع الکاری هشت ساله اش در صداوسیما اشاره کرده است. وی در پاسخ به این سؤال که چرا با وجود تولید آثاری مانند خاطرات مرد ناتمام اجازه ساخت سریال نامیرا به وی داده نشد، پاسخ می دهد: همه کار هایی که من در صداوسیما انجام داده ام، چه فیلم ساخته یا سریال تولید کرده ام، صرفاً برای این بود که برای ساخت نامیرا تجربه فیلمسازی کسب کنم. برای این بود که بتوانم نامیرا را بسازم. متاسفم که صداوسیما با همه سرمایه گذاری هایی که روی من انجام داد و گذاشت سریال بسازم و تجربه کسب کنم، نگذاشت نامیرا را بسازم.
در سال های اخیر، نهاد های فرهنگی مانند اوج و حوزه هنری، علاوه بر ساخت فیلم سینمایی در تولید مجموعه های تلویزیونی نیز فعالیت کرده اند. صادق کرمیار درباره اینکه چرا برای ساخت فیلم و سریال نامیرا سراغ این دو نهاد نرفته است، می گوید: با اوج مذاکراتی داشتم و آن ها خیلی استقبال کردند، اما بعد از آن دیگر خبری نشد، ولی با حوزه هنری درباره ساخت فیلم هیچ صحبتی تا امروز نداشته ام.
در زمانی که تولید آثار ارزشمند در حوزه فرهنگ دینی می تواند مانعی در مسیر ترویج انحرافات دینی باشد، سنگ اندازی در مسیر تولید نامیرا نوعی بدسلیقگی است. امید است با حل شدن مسئله سرمایه گذاری برای تولید فیلم سینمایی و سریال نامیرا شاهد تولید یک اثر اقتباسی قوی با محوریت قیام عاشورا باشیم.

بودجه هدف ادعا در رسانه ها، یک میلیارد تومان اعلام شده که از سوی سازمان سینمایی در اختیار خانه سینما قرار گرفته است اما بسیاری از اعضای صنوف و انجمن های مختلف خانه سینما، عیدی مذکور را دریافت نکرده اند.
با توجه به اینکه یکی از شعارهای حسین انتظامی، سرپرست سازمان سینمایی، شفاف سازی و رفع ابهامات مالی است، امید است که این ابهام که هنوز صحت آن تأیید نشده اما به خاطر طرح در رسانه ها، سؤال برانگیز شده نیز برطرف شود.

بانی فیلم ، گروه سینمای ایران ، شهرزاد رویائی: در بخش نخست گزارش حاضر به بررسی تاثیر بازتاب های منفی برخی فیلم های کمدی نازل اکران شده در سال جاری در گیشه سال نود و هشت به گفت و گو با اهالی فرهنگ و هنر پرداختیم. رضا مقصودی، برزو نیک نژاد و سهیل موفق در بخش نخست گزارش بانی فیلم پاسخگوی ساوالات ما بودند. کارگردانان فیلم های کمدی امسال، در این گفت و گو شرایط را وابسته به اقتصاد، حال مردم و جذابیت فیلم ها دانسته و البته بدبینی احتمالی مخاطبان را، انگیزه ای برای تلاش بیشتر فیلمسازان سینمای کمدی در نظر گرفته اند. طهماسب صلح جو منتقد مصاحبه شونده در گزارش قبلی نیز، افت و خیز در ژانرهای سینمایی را اتفاقی معمول و قابل انتظار دانست. در بخش دوم این گزارش نظر کارگردانان متفاوت از بخش نخست، با نوعی مثبت نگری بیشتر نسبت به آینده سینمای کمدی همراه شد.
در این بخش با سه کارگردان از جمله مسعود اطیابی، حسین قناعت و رحیم بهبودی فر و منتقد پیشکسوت سینما، اکبر عالمی به گفت و گو درباره چشم انداز سینمای کمدی در سال 1398 پرداخته ایم.

***

اکبرعالمی:
نقد ها معیاری بر موفقیت یا شکست کمدی ها نیستند

بر اساس نظر اهالی سینما در این بخش از گزارش، گریز مخاطب از شرایط سخت جامعه، شاید شانسی برای سینمای کمدی ایجاد کند و انتفاع مالی از راه های مختلف اگر با رضایت مخاطب همراه شود، امری بدیهی و بدون ایراد است.
اکبر عالمی، منتقد سینما اما نسبت به سینمای کمدی خوشبین است. او درباره کارنامه سینمای کمدی در سال جاری بیان می کند: فیلم های کمدی سال گدشته به جز یک یا دو اثر، اکثرا نتیجه درخشانی در بر داشته و به نظرم این نتیجه مثبت در سال آینده نیز تکرار می شود. یادمان باشد یک جامعه استوار، به شادی نیاز دارد و اگر منتقدان مطلبی منفی یا مثبت درباره هر اثری منتشر می کنند، محتوای نوشته شان بر خاسته از ذهن منتقد است؛ بنابراین این نقد ها معیار قطعی بر موفقیت یا شکست سینمای کمدی نیستند. سینمای ایران در هر ژانری نیاز به حمایت دارد .
از او همچنین با توجه به حاشیه های توزیع فیلم هزارپا در شبکه ویدئویی می پرسیم. او درباره رفتارهای نامتعارف عوامل برخی فیلم ها به قصد کسب سود بیشتر در شبکه نمایش خانگی، به بانی فیلم می گوید: بعضی از رفتارها برای ادامه فعالیت فیلمساز و تهیه کننده کارنامه خوبی به همراه نمی آورد؛ به طور مثال اگر تهیه کنندگان از ارائه فیلم در دو بخش به بازار نمایش خانگی پرهیز کنند، ریسک کمتری را متحمل می شوند، زیرا از رویگردان شدن احتمالی مخاطب از اثر و ضرر در سطح کلان در امان می مانند .

***

حسین قناعت:
مخاطب در شرایط سخت جامعه سینمای کمدی را ترجیح می دهد

کارگردان فیلم سینمایی لازانیا نیز وضع فیلم های کمدی را نسبت به فیلم های سایر ژانرها موفق تر پیش بینی می کند.
حسین قناعت درباره دلایل پیش بینی مثبت اش به بانی فیلم توضیح می دهد: اقتصاد به عنوان زیربنای جامعه مطرح است؛ بنابراین سینما نیز در شرایط اقتصادی بسیار بد این روزها در امان نخواهد بود. مردم با ناامیدی محض رو به رو هستند. درنتیجه تمایل به تماشای فیلم کمدی بیشتر می شود و نمی توانیم متوقع باشیم در جامعه پر دردی مثل جامعه کنونی ما، افراد برای تفریح، سینمای جدی و اجتماعی را ترجیح بدهند .
او در ادامه اشاره می کند: سایر فیلم های کمدی سال گذشته را ندیده ام، اما از نظر و برخورد مخاطبان نسبت به فیلم های مختلف، متوجه سختی کار فیلمسازان کمدی شده ام، زیرا نظرات حاکی از راه سخت فیلمسازان برای خنداندن مردم است. حال بد مردم با هر شیوه ای خوب نمی شود و این خطری برای سینمای کمدی است .
این کارگردان درباره انتقاد مردم نسبت به بعضی رفتارهای سود طلبانه فیلمسازان می گوید: فیلمسازی یک صنعت است و هر تهیه کننده ای در پی قصه ای است که بازگشت سرمایه اش را تضمین کند و این فرمول برای همه روشن است، اما اینکه در ادامه راه برای سود بیشتر به چه کارهایی دست می زند تا جایی که خلاف قانون نباشد، به تصمیم های شخصی هر کسی برمی گردد و ترجیح می دهم درباره تایید یا تکذیب چنین رویکردهایی از سمت همکارانم نظری ندهم. به طور کلی با شیوه های کسب سود بیشتر موافقم و به نظرم همه ما باید برای نفع بیشتر یکدیگر تلاش کنیم. من وقتی از فیلم کمدی موفق صحبت می کنم، به یاد اجاره نشین ها ساخته داریوش مهرجویی و دایی جان ناپلئون به کارگردانی ناصر تقوایی می افتم، زیرا نمونه درست قصه و فیلم طنز محسوب می شوند. این دست آثار اگر در بدترین شرایط اقتصادی و اجتماعی هم روی پرده سینما و صفحه تلویزیون باشند، مردم مشتاق تماشای این آثار هستند .

***

مسعود اطیابی:
بدبینی نسبت به بعضی کمدی ها،تاثیری بر فیلم های با کیفیت ندارد

مسعود اطیابی تهیه کننده و کارگردانی که نام فیلم های کمدی متعددی درکارنامه حرفه ای اش به چشم می خورد، اقبال سینمای کمدی در سال آینده را خوب می داند.
این کارگردان دراین باره به بانی فیلم می گوید: مردم به سینمای ایران اعتماد دارند و ضعف برخی فیلم های کمدی سال گذشته، به مراتب کمتر از موفقیت فیلم های این ژانر بوده است. اگر فیلمی با نگاه تخصصی در ژانر مورد نظر ساخته شود و رضایت مخاطب را به دست آورد، فیلم نیاز به تبلیغات رسانه ای نخواهد داشت و مردم فیلم مورد پسندشان را نجات خواهند داد .
کارگردان فیلم تگزاس1 در ادامه بیان می کند: سال گذشته فیلم هایی با تبلیغات بیشتر، فروش کمتری داشته اند و این نشان می دهد رسانه ها در حال حاضر تاثیر زیادی روی مردم ندارند و بیشتر روی مسئولان تاثیر گذار هستند! طی سال های اخیر هجمه ها نسبت به سینمای کمدی زیاد بوده، اما این هجمه بیشتر از سمت رسانه ها صورت گرفته و سند صحبت من، فروش بالای فیلم های این ژانر است. فیلم تگزاس 1 در چهار هفته نخست اکران هیچ گونه تیزر و بیلبوردی نداشت و فروش بدی هم نداشتیم، چرا که مردم با رضایت از این فیلم خودشان به تبلیغ و معرفی تگزاس 1 پرداختند. منظورم از این صحبت تاثیر کیفیت هر فیلم بر میزان موفقیت کار است. بدبینی نسبت به فیلم های ضعیف دلیلی بر رکود کلیه فیلم های کمدی در سال آینده نخواهد بود، بلکه دلیلی برای تلاش و خلاقیت بیشتر فیلمسازان سینمای کمدی است. در هر حال فیلمسازان همه ژانرها به دلیل بحران اقتصادی با شرایط سخت تری در سال آینده مواجه خواهند شد. همچنین نیمه اول سال گذشته به طور کلی فیلم های بهتری اکران شد و در نیمه دوم وضعیت متفاوت بود و این ضعف ناشی از مدیریت اکران فیلم ها بود .
این فیلمساز درباره بعضی رفتارهای عوامل سازنده فیلم های کمدی برای کسب سود بیشتر توضیح می دهد: اگر سودجویی با رضایت مخاطب اتفاق بیفتد، کار مثبتی است. هر فعالیتی به قصد کسب سود بیشتر شروع می شود. من شب گذشته مهمان خانواده ای بودم که بخش نخست یک فیلم کمدی را از شبکه نمایش خانگی تماشا کرده بودند و اتفاقا در پی تهیه بخش دوم این فیلم سینمایی بودند. حال بعضی از مخاطبان یا منتقدان نسبت به این موضوع نگاه مثبتی نداشته اند، اما عده زیادی هم از این موضوع استقبال کردند، بنابراین اگر رسانه ها مسیرشان را به سمت حمایت از سینما پیش ببرند، قطعا بدبینی های کمتر و نتیجه ای بهتر برای همه اهالی سینما ایجاد می شود .

***

رحیم بهبودی فر:
هنوز امید به حفظ اعتماد مخاطبان سینمای کمدی داریم

رحیم بهبودی فر کارگردان فیلم کمدی هشتگ که با استقبال مخاطبان همراه بوده، شرایط جوی را بر خنثی شدن اندک بدبینی مخاطبان به بعضی فیلم های کمدی موثر می داند.
این کارگردان در این باره می گوید: اطمینان دارم سال آینده کمدی نسبت به سایر ژانرهای سینمایی بیشتر مورد توجه قرار خواهد گرفت. اینکه سینما به طور کلی با ریزش مخاطب همراه خواهد شد را منکر نیستم، اما در قیاس با سایر ژانرها، شک نکنید فیلم های ژانر کمدی موفق تر خواهند بود. در واقع فرد به سینما می رود تا کمی حال بهتری پیدا کند و هرچه این شرایط سخت تر باشد، تحمل تماشای فیلم جدی و تلخ کمتر می شود. معتقدم اگر امروز دو فیلم با کیفیت مناسب در دو ژانر کمدی و اجتماعی روی پرده سینما برود، فیلم کمدی فروش بیشتری خواهد داشت. اگر فیلم های کمدی سینمای ما مانند بعضی از فیلم های ناموفق سال گذشته با انتقادهای مخاطبان رو به رو شوند، دلیلی بر تعمیم این ضعف به کل سینمای کمدی وجود ندارد، اما مخاطب بسیار دقیق تر از گذشته به انتخاب فیلم ها می پردازد و حتی حضور بازیگر خاص و انجام تبلیغات گسترده، تاثیر مثبت یا منفی مطلق بر او نمی گذارد .
کارگردان آدم آهنی در ادامه بیان می کند: فیلم خوب در هر ژانری موفق خواهد بود؛ مانند مغزهای کوچک زنگ زده به کارگردانی هومن سیدی و همانطور که این موفقیت برای فیلم متری شش ونیم به کارگردانی سعید روستایی در سال آینده قابل پیش بینی است، اما این اتفاق برای بعضی فیلم های اجتماعی در هر سال می افتد. این در حالیست که فیلم های سینمای کمدی بنا به فاصله مخاطب از زندگی تلخ روزمره شانس بیشتری برای انتخاب توسط مخاطب دارند .
این کارگردان در پایان تاکید می کند: فروش هفته اول فیلم ها ناشی از تبلیغات است، اما قطعا فروش هفته های بعد به نقل و تبلیغ رضایت آمیز سینه به سینه در میان تماشاگران بستگی دارد. من یکی از فیلم هایی که مورد نقد منفی بسیاری قرار گرفته بود را در سینما دیدم و واقعا هیچ کلمه ای غیر از بد در توصیف این فیلم نمی گنجید و اگر عملکرد اکثر فیلمسازان کمدی به این سمت حرکت کند، قاعدتاً نتیجه ای منفی در فروش کار کمدی ایجاد می شود، اما در سال گذشته تعداد فیلم های ناموفق در سینمای کمدی زیاد نبوده، در نتیجه هنوز امید به حفظ اعتماد مخاطب به سینمای کمدی باقی است .

اشتراک گذاری در:

سرانجام بعداز موضع گیری هاوسخنان تند و انتقادی مسعودجعفری جوزانی، سینماگرملی وشاخص کشور، ضد نابسامانی ها، بحران ها، معضلات و ابتذال در سینمای کشور،سیدضیا هاشمی، تهیه کننده حرفه ای، سختکوش و قابل احترام سینماهم ازمیان اهالی سینما قد علم کردودرامتدادحرکتهای اعتراضی منتقدان ورسانه های مستقل و عدالتخواه، درسخنانی صریح باانتقادواعتراض به امورغلط،مناسبات ناسالم،باندهای مخرب و ضدسینما، علیه
کج روهاوکجروی ها وانحرافهای سینمای ایران، شورید.سخنان بحق،بجا و درست جوزانی و هاشمی و مستقل های جامعه نقد وسینما ورسانه، ابعادی تازه به مبارزات مستمر عدالتخواهان وسلامت
اندیشان سینما داده و فضارا برای ابرازنظر و
اعتراض های اهالی سینماهموار کرده است.امید که حرکت مستقل اندیشان ودلسوزان سینما با پیوستن اهالی شریف و هنردوست و مردمی سینمای
کشورگسترش یابد و با لایروبی و پاک و سالم سازی سینما از وجود نامدیران ناکارآمد، باند مافیا و پولشویان ومبتذل سازان و حامیان اقتصادی و سیاسی آن ها، آبرو، اعتبارواحترام وسلامت رابه سینما بازگرداند!

به گزارش جهانی خبر؛ غلامرضا گمرکی - از زمان برکناری مهندس حیدریان بعنوان ریاست سازمان سینمایی که بعلت عدم بکارگیری بازنشستگان صورت گرفت و میسر نشد سایه مبارکشان در سازمان سینمایی برسر اهالی از هم گسیخته سینما بماند همواره تلاش می کردند و می کنند که یادگاری جاودانه از خود باقی بگذارند که همانا به ثمر رسانیدن مشکل تهیه کنندگان بود. از حضور حسین انتظامی بعنوان سرپرست سازمان سینمایی زمان زیادی گذشت تا ایشان لب به سخن بگشایند و با چکاندن ماشه، تیر خلاصی را رها سازد. بگونه ای که این احساس در وجود نگارنده بوجود آمده بود که انگار حسین انتظامی را به زور بر مسند پست کلیدی و حساس سازمان سینمایی وزارت ارشاد نشانده اند. کما اینکه یک بار برای ملاقات با ایشان خدمت جناب زمانی، رئیس دفتر ایشان رفتم ولی جناب زمانی اظهار داشتند که حسین انتظامی تاکید دارند تا زمانیکه چهار تشکل تهیه کنندگان یک پارچه نشوند هیچ تهیه کننده ای را بحضور نخواهند پذیرفت.

ابتداء تصور کردم ایشان قصد دارد نگارنده را سنگ قلاب نماید اما بعداً پی بردم تفکر درستی را جناب انتظامی پیشه کرده اند، چرا که بالاخره تهیه کنندگان برای خیلی از مسائل بایستی با جناب انتظامی وارد مذاکره شوند، لذا این اهالی سینما هستند که باید منتظر اذن ایشان باشند... تا بالاخره بعد از نوشتن حدود یکسال یادداشت های مکرر و چاپ آنها در خبرگزاریها و روزنامه وزین بانی فیلم درخصوص اصرار به یک پارچه گی تهیه کنندگان و ممانعت تهیه کنندگان از پرداخت دستمزد نجومی به بعضی از بازیگران و نیز تلاش بقیه دوستان خصوصاً جناب سید ضیاء هاشمی و حسین فرحبخش، عضو جامعه صنفی تهیه کنندگان باعث شد چند روز قبل جلسه ای با حضور مهندس حیدریان، حسین انتظامی و 12 نفر از نمایندگان چهار تشکل در محل باغ فردوس تشکیل و بعد از ساعتها بحث و گفتگو، جناب انتظامی بسان دهه شصت که مهندس حیدریان قاطعانه عمل می کرد تیر خلاص را رها کرد و سریعاً دستور داد کلیه تهیه کنندگان به ریاست سید ضیاء هاشمی یک پارچه شوند تا در ادامه راه، مشکلات صنف بخصوص دستمزد نجومی بعضی بازیگران بمرور توسط تهیه کنندگان سرو شکل واقعی بخود بگیرد تا با این حرکت خوشایند و عادلانه بتوان به خیلی از مسائل من درآوردی بازیگران خاتمه داده شود. با انتشار این خبر که مثل توپ در بین اهالی سینما صدا کرد، یکی از همکاران تهیه کننده غیر فعال، این پیشنهاد را به تمسخر گرفت و اذعان داشت: اگر انتظامی قدرت دارد با حوزه هنری درافتد و حوزه هنری را وادار به حرف شنوایی نماید که صد البته این بحث هیچ ربطی به ایجاد تشکل و دستمزد بازیگران ندارد. با سنگ اندازی این تهیه کننده غیر فعال یقین حاصل نمودم که انگار از دستمزد نجومی بازیگران، چیزی هم عاید ایشان می شود که هنوز امضاء انتظامی خشک نشده آواز ناسازگاری سر داده می شود. به هر حال قضیه را جدی تلقی نکردم و با تنی چند از تهیه کنندگان فعال صحبت و آنان نگارنده را ترغیب نمودندکه راه خود یعنی نوشتن یادداشت ها برای خبرگزاریها و بانی فیلم ادامه دهم. به همین دلیل صادقانه بخود بالیدم و خوشحالم که بالاخره یادداشت های چاپ شده در این خصوص بعد از نزدیک به دو سال و پیگیری دوستان و همت والای جناب مهندس حیدریان به ثمر نشست و قطعاً بمرور زمان شرایط فیلمسازی، دستمزدهای نجومی و هرج و مرج در سینما بشدت کاهش خواهد یافت و این پتک محکمی است که توسط جناب انتظامی بعد از مدتها سکوت بر سندان سینما فرود آورد که قطعاً آوازه آن، جهانی خواهد شد.

حال اگر تهیه کنندگان بشکل خداپسندانه و بدون پرداخت زیرمیزی به بازیگران، کلیدی و یکصدا عمل نمایند می توان باور کرد که سینما راه اصولی خود را طی خواهد نمود و تمام تهیه کنندگان که سالها در حسرت فیلم سازی بودند فیلم خود را بسازند و سینما را به سمت انحصار نکشانند به شرطی که تهیه کنندگان نمایش خانگی، دست از پرداخت دستمزد نجومی به بازیگران که در ساخت فیلم های سینمایی بشدت تاثیرگذار هستند بردارند در غیر اینصورت وزارت ارشاد ساخت سریالهای نمایش خانگی را از دستور کار خود خارج نماید چون قرار نیست چند نفر تهیه کننده زیاده خواه برای پرکردن جیب خود، کلیات فیلمسازی را زیر سوال ببرند و هم چنان عده کثیری از سینماگران پشت دوربین به سمت بیکاری سوق داده شوند.

پایداری ، اقتدار و قاطعیت جناب انتظامی می طلبد که در این برهه از زمان از تصمیم خود عدول ننماید و چون کوهی استوار به پای دستوری که صادر نموده است ایستادگی نماید، در غیر اینصورت دیری نخواهد گذشت که قدمت صد ساله سینمای ایران زیر سوال خواهد رفت و دستور قدرت مند آن فرو خواهد ریخت.

درخصوص افزایش بلیط در شماره قبل روزنامه بانی فیلم تحت عنوان (سینما و راه های نرفته اش) نگارنده توضیح داده است چون ملت ایران جز سینما و تئاتر تفریح سالم و ارزان دیگری ندارند افزایش قیمت بلیط تحت هیچ شرایطی به نفع سینما نیست و نخواهد بود... و درخصوص دستمزد نجومی بعضی از بازیگران که در همان یادداشت توضیح داده شده به راحتی تهیه کنندگان می توانند با داشتن فیلمنامه خوب و کارگردان توانا از وجود چهره های جدید و با هزینه کم اقدام به تولید فیلم نمایند. که در این صورت دستمزدهای نجومی کاهش یافته و چهره های تازه نفس جای سوپراستارها را خواهند گرفت چرا که هیچ بازیگر سوپراستاری را مردم تا ابد طرفدار او نخواهند بود. هم چنانکه امروز هیچ نامی از سوپراستارهای قبل از انقلاب و حتی بعد از انقلاب که به رحمت خدا رفته اند، باقی نمانده است! ضمن اینکه یادمان باشد هیچ بازیگری یک شبه به شهرت و محبوبیت نرسیده است.

بهمن فرمان آرا، کارگردان سینما درباره فیلم آشغال های دوست داشتنی ساخته محسن امیریوسفی، بیان کرد: فیلم اخیر محسن امیریوسفی را به تازگی دیدم، فیلم بسیار خوبی بود و کارگردانی درجه یکی دارد.

او ادامه داد: مسائلی که در این فیلم مطرح می کند، مسایلی است که خیلی از افراد مملکت با آن درگیر هستند و علاقه مند که آن را مطرح کنند.

فرمان آرا با بیان اینکه هیچ زمانی سانسور را درک نکرده است، ادامه داد: همچنین دلایل سانسور را هم برای جلوگیری و پیشگیری از نمایش؛ یک اثر هنری درک نمی کنم.

او با اشاره به بازی های خوب بازیگران فیلم آشغالهای دوست داشتنی ا ز شیرین یزدان بخش به عنوان بازیگری که بازی فوق العاده دارد نام برد و گفت: ای کاش این فیلم در رقابت جشنواره فیلم فجر شرکت می کرد تا بازی بازیگران علی الخصوص شیرین یزدان بخش دیده می شد.

این کارگردان با اشاره به نامه ای که چند وقت قبل به وزیر ارشاد نوشته اند، ادامه داد: در نامه ای که به وزیر ارشاد نوشتم گفتم که ما در روزنامه ها و جراید بارها درباره آشغال های منفور که مال مردم را خورده اند، می خوانیم حالا در این فیلم با کاراکترهای مواجه هستیم که باید درباره آنها حرف بزنیم و این ها آشغال نیستند و ما باید آنها را دوست داشته باشیم./ایسنا

کلمات کلیدی

بهمن فرمان آرا فیلم آشغال های دوست داشتنی

به گزارش روز دوشنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا، در اطلاعیه اداره کل مطبوعات و خبرگزاری های داخلی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با اعلام اینکه اجرای طرح رتبه بندی روزنامه ها در سال 98 در دستور کاراین اداره کل قرار گرفته، از مدیران مسئول روزنامه ها و صاحب نظران درخواست کرد نقطه نظرات کارشناسی خود را در خصوص شیوه نامه رتبه بندی روزنامه ها که دروبگاه معاونت مطبوعاتی و اطلاع رسانی این وزارتخانه منتشر و اعلام کنند.
براساس اعلام اداره کل مطبوعات و خبرگزاری های داخلی نظرات همکاران و مدیران رسانه ای در خصوص شاخص های رتبه بندی و فرایند محاسبه رتبه روزنامه ها تا پایان اردیبهشت ماه 98 از طریق matbooatdakheli@e-rasaneh.ir دریافت خواهد شد.
این گزارش می افزاید: این نظرات پس از جمع بندی نهایی برای اطلاع عموم رسانه ها منتشر خواهد شد.
به گزارش ایرنا، طرح رتبه بندی روزنامه ها با رویکرد ارتقاءبخشی به کیفیت محتوایی و شکلی روزنامه های کشور به طور کامل توسط انجمن صنفی روزنامه های غیردولتی اجرا و نتایج آن برای انتشار در اختیار اداره کل مطبوعات و خبرگزاری های داخلی قرار گرفته است.
همچنین با توجه به دریافت نظرات همکاران رسانه ای، جلسات کارشناسی برای اصلاح و اعمال تغییرات در شیوه نامه فعلی رتبه بندی روزنامه ها با رویکرد استفاده از مدل های نرم افزاری برای کاهش خطای نیروی انسانی در سال آینده مدنظر خواهد بود.
ذکر این نکته ضروری است که نتایج رتبه بندی روزنامه ها برای سال 95 با رویکرد کاهش حداکثری اختلاف نظرها و به منظور ایجاد رقابتی سالم و دوستانه، به تایید اعضای دو کمیته ارزیابی اولیه و تجدیدنظر رسیده است.

** رتبه بندی نشریات
به گزارش ایرنا، برای رتبه بندی نشریات شامل روزنامه های سراسری و منطقه ای، استانی و محلی با پایان کارهیات ارزیابی و جلسات کارشناسی و راستی آزمایی جداول خود اظهاری روزنامه ها و تکمیل فرم های مربوطه، شورای ارزیابی کیفی مطابق بند 28 شیوه نامه برگزارشده و جدول مقایسه ای رتبه بندی که در آن امتیاز همه روزنامه ها به تفکیک شاخص ها درج شده به نشانی پست الکترونیکی روزنامه ها مندرج در سامانه جامع رسانه های کشور ارسال می شود تا در صورت اعتراض به ترتیبی که اطلاع رسانی می شود، اقدام کنند.
هیأت ارزیابی طرح رتبه بندی روزنامه ها یک نفر به معرفی روزنامه های بخش دولتی یا عمومی شرکت کننده در طرح (با استعلام رئیس انجمن روزنامه های غیردولتی از آنان)، یکی از اعضای هیأت مدیره انجمن روزنامه های غیردولتی به عنوان دبیر، یک استاد ارتباطات یا روزنامه نگاری به معرفی مجمع رؤسای دانشکده ها و گروه های ارتباطات دانشگاه های تهران، یک نفر به معرفی کارگروه توسعه مطبوعات و یک نفر به معرفی هیأت مدیره انجمن مدیران مسئول روزنامه های غیردولتی تشکیل می دهند.
ارزیابی و رتبه بندی پایگاه های خبری، براساس فرم های خوداظهاری و نظر کارشناسی کمیته هفت نفره متشکل از اساتید ارتباطات و نمایندگان منتخب مدیران مسئول پایگاه های خبری اعلام می شود.
نتایج این دوره رتبه بندی پایگاه های خبری بعد از نهایی شدن در سایت معاونت مطبوعاتی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منتشر می شود.
تاکنون چندین مرحله رتبه بندی توسط معاونت مطبوعاتی در خصوص روزنامه ها و مجلات، پایگاههای خبری و سایت ها و همچنین خبرگزاری ها انجام و نتایج آنها از طریق همین سایت اطلاع رسانی شده است.
شرح کامل گروه های مختلف به همراه جدولهای مربوطه هم کنون در سایت معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به نشانیhttps://press.farhang.gov.ir قابل مشاهده است.

** شیوه نامه رتبه بندی روزنامه ها
شیوه نامه رتبه بندی روزنامه ها که توسط کارگروه توسعه مطبوعات اصلاح و تدوین شده است با هدف ارتقای کیفی روزنامه ها، ایجاد رقابت حرفه ای و سالم، حمایت از حقوق مصرف کننده و روشن شدن جایگاه واقعی هر روزنامه و با توجه به استقبال ذینفعان مشترک از اجرای دو مرحله قبلی این طرح و بازخورد آن، بدین شرح است: برای ارزیابی امتیاز روزنامه ها، چهار روز به صورت اتفاقی ازماه هایی اعلام می شود.

** رتبه بندی خبرگزاریها
همچنین تاکنون دو دوره رتبه بندی خبرگزاری ها در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت تدبیر و امید برگزار شده است.
اجرای نخستین دوره رتبه بندی خبرگزاری ها اسفندماه 94 با اصلاح شاخص ها، تعاریف دقیق تر و اوزان هر شاخص برگزار شده است.
همچنین دوره دوم رتبه بندی خبرگزاری ها نیز مطابق آیین نامه پس از اصلاحات لازم شاخص ها و تأیید مدیران مسئول خبرگزاری ها تیرماه 95 و در فصل بهار همان سال اجرا شد و به همین صورت نیز تا سال 96 ادامه پیدا کرده است.
کمیته رتبه بندی خبرگزاری ها هم از ترکیب دو استاد ارتباطات به انتخاب مجمع روسای دانشکده ها و گروههای ارتباطات دانشگاههای تهران، یک مدیرمسئول خبرگزاری عمومی، یک مدیر مسئول خبرگزاری تخصصی و یک سردبیر خبرگزاری، همگی به انتخاب مدیران مسئول خبرگزاری ها و عضو ششم نیز مدیرکل مطبوعات و خبرگزاری های داخلی است.

** رتبه بندی پایگاههای خبری
همچنین ارزیابی و رتبه بندی پایگاه های خبری، براساس فرم های خوداظهاری و نظر کارشناسی کمیته هفت نفره متشکل از اساتید ارتباطات و نمایندگان منتخب مدیران مسئول پایگاه های خبری اعلام می شود.
نتایج این دوره رتبه بندی پایگاه های خبری بعد ازنهایی شدن در سایت معاونت مطبوعاتی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منتشر خواهد شد.
تاکنون چندین مرحله رتبه بندی توسط معاونت مطبوعاتی در خصوص روزنامه ها و مجلات، پایگاههای خبری و سایت ها و همچنین خبرگزاری ها انجام و نتایج آنها از طریق همین سایت اطلاع رسانی شده است.
روند رتبه بندی نشریات، خبرگزاریها و پایگاههای خبری در دولت تدبیر و امید با تغییرات رو به رشدی شاهد بود که توانست با اجرای دقیق ضوابط و قانون و از همه مهمتر تدوین شیوه نامه مربوط به رتبه بندی هر بخش از رسانه ها، اهتمام و توجه ویژه را رقم بزند.
از طرفی هم درادامه موضوع شفاف سازی عملکرد، اقدامات ،فعالیت ها ،دریافت و پرداخت ها و هزینه های مالی جشنواره ها، نمایشگاهها و همه رویدادهای فرهنگی و هنری و... در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بطور کامل در سایت اصلی وزارتخانه و همچنین سایت های معاونت ها و زیر مجموعه های آن منتشر و اطلاع رسانی شده و علاوه بر آن نیز از طریق رسانه ها به افکار عمومی هم اطلاع رسانی شده و خواهد.
سید عباس صالحی هم از ابتدای ورود و قبول مسئولیت به عنوان وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در این وزارتخانه در دولت دوازدهم همواره بر شفاف سازی، گفت وگو، تعامل با دیگران، قانونمند کردن فعالیت ها و اقدامات، اهتمام و توجه به رسانه های مجازی و مکتوب، اهتمام و توجه به همه استانها با توجه به برقراری عدالت فرهنگی و تکیه بر شعار ایران تهران نیست تاکید و در نشست ها، جلسات، دیدارهای جداگانه ای با اهالی فرهنگ، هنر و رسانه نیز بر استمرار آن تاکید داشته و دارد.
فراهنگ ** 1355 **3009

ارتباط با سردبیر newsroom@irna.ir

تماس بی واسطه با مسئولین

به گزارش ایکنا ، فارس نوشت: کانون های فرهنگی و هنری مساجد کشور با عبور از مرز 24 هزار باب یکی از وسیع ترین و مؤثرترین مراکز فرهنگی نظام مقدس جمهوری اسلامی به شمار می رود که از سال 1372 رسماً آغاز به فعالیت کرده و تاکنون مأمن صدها هزار نوجوان و جوان علاقه مند و مستعد بوده است. به مناسبت بیست و ششمین سالگرد کانون های فرهنگی هنری مساجد، حجت الاسلام والمسلمین حبیب رضا ارزانی مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و دبیر ستاد هماهنگی و نظارت بر کانون های فرهنگی هنری مساجد و مرتضی طاهریان عهده دار وظایف امور معاونت ساماندهی و فضای مجازی ستاد عالی کانون های فرهنگی هنری مساجد کشور با حضور در خبرگزاری فارس، به سؤالات خبرنگار مسجد و هیأت این خبرگزاری درباره نقش جوانان مسجدی در تحقق بیانیه گام دوم رهبر انقلاب پاسخ دادند.

کانون های فرهنگی هنری مساجد ثمره انقلاب است/ در هیچ جای دنیا چنین ساختاری وجود ندارد

ارتباط شما با مرکز رسیدگی به امور مساجد چگونه است؟

حجت الاسلام ارزانی: اکنون یک شورا وجود دارد که در سال 71 مصوب شده که هر سه ماه یکبار تشکیل جلسه داشته باشند. متأسفانه جلسه تا سال گذشته تشکیل نشده بود و از زمانی که بنده عهده دار این سمت شدم تا کنون 5 جلسه تشکیل شده است که 11 عضو به غیر از سه عضو اصلی دارد که همه آن ها به نوعی با مسجد مرتبط هستند. ارتباط خوبی با مرکز رسیدگی به امور مساجد در این شورا برقرار شده است. این مرکز مختص به استان تهران است، ولی در دیگر استان ها، بنا به سلیقه خودشان با تلاش نماینده ولی فقیه استان تشکیل شده که گاهی با استان دیگر هم مرتبط است.

حُسن کانون ها این است که فرزند و ثمره انقلاب است، یعنی 26 سال از انقلاب گذشته است. چنین ساختاری را معابد، کلیساها و کنیسه ها ندارند و این مدل به نظر بنده، یک مدل پیشگامی است که قابل ارائه و عرضه است و می توان به صورت تخصصی کار کرد. در این زمینه ما اصل و محتوا را داریم، اما موفق به صدور قالبش به عنوان ثمره انقلاب نشده ایم. البته ما این ثمره انقلاب را به لبنان منتقل کردیم، بعد می بینیم آن ها در این فضا از ما جلوتر هستند یا مردم عراق واقعاً نسبت به انقلاب اسلامی عطش دارند. در سفری که به عراق داشتیم، محافل علمی و آکادمیک عراق بسیار علاقه مند بودند و می گفتند ما بسیار درخواست کردیم اساتید و دانشجویان شما به عراق بیایند، ما هم به ایران بیاییم، تعاملات علمی ما بیشتر باشد.

وجود 14 هزار کتابخانه در کانون های مساجد/ سامانه سجا حلقه ارتباط مسجد با فضای مجازی است

فعالیت ها در کانون مبتنی بر چه امری است؟

حجت الاسلام ارزانی: در اساسنامه کانون ها، اساس کار در حوزه فرهنگ و هنر در مسجد است. سرلوحه کار ما در حوزه فرهنگ قرآن، نهج البلاغه و صحیفه سجادیه است و تا پایان تابستان 98، حدود 20 هزار نفر در حوزه نهج البلاغه، قرآن و صحیفه با توجه به موضوع محتوایی شورای عالی انقلاب فرهنگی آموزش خواهیم داد. همچنین بحث کادرسازی یکی از اولویت های ما است که نیروهای انقلابی و متعهد در مسجد تربیت کنیم. در حوزه کتاب ورود خوبی داشتیم و 14 هزار کتابخانه در کانون های مساجد داریم. در سامانه سجا بچه های مسجد هم حدود 2 میلیون و 100 هزار نفر تا امروز ثبت نام کردند. در حوزه فرهنگ نگاه ما بیشتر تولید محتوا است. در حوزه دوم کاری، ما در راستای هنر برای هنر کار نمی کنیم و در مساجد، هنر را برای تعالی دنبال می کنیم. در بحث سرود هم ورود جدی داشتیم. در این رابطه سرود 40 هزار نفری مسجد در دهه فجر اجرا شد. در حوزه تئاتر با حوزه هنری تفاهم نامه ای امضاء شد که 40 نمایشنامه و 40 اجرای تئاتر داشتیم که بنای ما این است با کارهای ما مردم جذب مسجد شوند.

بچه های مسجد در حوزه داستان نویسی خیلی قوی وارد شدند. بنا داریم در بحث فیلم هم با قوت بیشتری وارد شویم. امسال بخش زیادی از کارها به سمت فضای مجازی رفت. در سال آینده هم فعالیتی نخواهیم داشت که در فضای مجازی ثبت نشود. در بخش سوم توجه ویژه به فضای مجازی کانون ها، اعضا، کارها، فعالیت ها و ایده ها داریم که در این سامانه مجازی ثبت شود که کانون ها با اشتراک گذاشتن کارها و فعالیت هایشان بتوانند برای ارتقاء بیشتر مسجد کمک کنند.

بچه های مسجد به حوزه فراملی و بین المللی می اندیشند/ صدور انقلاب توسط نسل چهارمی ها

حوزه آخر، حوزه بین الملل است که فعلاً با دو کشور عراق و لبنان شروع کردیم. در سال 98 بنا داریم تعاملات را با سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و وزارت امور خارجه بیش تر کنیم. زیرا احساس من این است که در زمینه صدور انقلاب ضعیف عمل کردیم. این را در خاطر داشته باشید که بعد از صدور بیانیه گام دوم رهبر انقلاب، ما اولین تشکلی بودیم که به طور رسمی ورود پیدا کردیم و پویش بچه های مسجد را برای حمایت از بیانیه تشکیل دادیم. اکنون قله ها کاملاً توسط معظم له ترسیم شده است و طبیعتاً ما در این حوزه نیز به این سمت حرکت خواهیم کرد. به همین منظور در 18 اسفند ماه این کمپین با شعار گام دوم انقلاب با بچه های مسجد اعلام موجودیت کرده است که در این رابطه نیازمند همکاری و مساعدت رسانه ها هم هستیم. هر چند که امید داریم که بتوانیم در حوزه داخل و بین الملل بچه های مسجد را وارد عرصه کنیم.

40 هزار نفر از بچه های مسجد دارای مدرک کارشناسی به بالاتر هستند

نمی شود با توجه به بیانیه گام دوم، مسجد محور محله را تقویت کرد؟ به گونه ای که مشکلات محل چه در عرصه فرهنگی و اجتماعی و چه در عرصه اقتصادی با مرکزیت مسجد حل شود. چرا که در گستره وسیع تر با گسترش این ایده می توان ادعا کرد که مسجد به ماهیت اصلی خود باز می گردد؟!

حجت الاسلام ارزانی: طبیعتاً ما با یک بخشی از مسجد که فعالیت های فرهنگی و هنری را در دل مسجد دارد و با یک گروهی از مسجدی ها که بچه های کانون ها هستند، مرتبط هستیم. از حدود 2 میلیون نفری که در سامانه سجا ثبت نام کرده اند، بیش از 40 هزار نفر آن ها جوانان با مدرک کارشناسی به بالاتر هستند. یک بخشی از کار هم، اعتبارات است. نمی خواهم بگویم همه چیز اعتبارات است. اما در واقع یک بخشی از اعتبارات سوخت برای حرکت است که طبیعتاً یک بخشی از آن در اختیار ما است، یک بخشی دیگر از آن هم در اختیار بسیاری از کسانی است که در مسجد فعالیت می کنند مانند هیأت امنای مسجد، امام جماعت مسجد، پایگاه های بسیج - الان 26 سال از عمر کانون های فرهنگی هنری مساجد می گذرد، اما پایگاه بسیج از ابتدای انقلاب در دل مسجد حضور داشتند.

توصیه جالب رهبر انقلاب درباره کانون های مساجد

منظورم کار ستادی است، همان روحیه ای که جوانان در دهه 60 داشتند، می توان همان روحیه را به دهه 90 تسری داد.

حجت الاسلام ارزانی: به نظرم اگر مساجد به دغدغه های مردم در هر محل بپردازند، موفق خواهند شد. مثلاً در همان سال 60 اگر ما نمایشنامه و فیلم داشتیم، قالب فیلم های ما رنگ و بوی جنگ، جبهه و جهاد داشت. حتی نمایش هایی که در سطح خیابان ها اجرا می شد، سریال ها، تئاترها و سرودها، همه به این سمت سوق پیدا می کرد. بنابراین اگر بخواهیم آن فضا ایجاد شود، طبیعتاً باید به این سؤال پاسخ داده شود که چرا این شخص باید مسجد بیاید؟ برای اینکه احساس کند مسجد دغدغه او را دارد و مشکلش را حل می کند. به طور طبیعی مسجد در حوزه مسائل اجتماعی باید یک ورود بسیار قوی تر و فعال تر داشته باشد. زیرا مسجدی نمی تواند بدون توجه پیرامون خودش حیات داشته باشد. اما کاری که ما انجام می دهیم چیست؟

تلاش می کنیم در قالب ارتباط در فضای مجازی حضور افراد را در قالب های مختلف، افزایش بدهیم، این غایت کار ما است؛ یعنی بتوانیم این فضای مجازی را به عنوان قالب ابزاری قرار دهیم که بتوانند از این فضا به حقیقت مسجد بیاید. بسیاری از کارها، آزمون ها، مسابقات، جشنواره ها، سوگواره ها و غیره را از ابتدا تا انتها در این فضای مجازی در معرض دید دیگر مسجدی ها قرار گیرد. تعریف ما این است که اگر شخص وارد دل مسجد شد، خود مسجد راه دیگر را به او نشان می دهد و این کاری است که به سمت آن حرکت می کنیم. إن شاءالله سال آینده قوی تر و جدی تر عمل می کنیم.

البته یک بحثی با شورای سیاستگذاری داشتیم که به انسجام و کار ستادی کمک کند، زیرا در آن شورا، سازمان بسیج حضور فعال دارد. در همان شورای بخشی از فعالیت هایی که در مسجد صورت می گیرد را بچه های پایگاه بسیج انجام می دهند. بسیاری از کانون های ما اصلاً با بسیج یکی است، در آن قالب مدیرمسئول و رئیس پایگاه یک نفر است. اتفاقاً جالب است که مقام معظم رهبری در این زمینه می فرماید: من سفارش می کنم که کانون های فرهنگی - هنری مساجد را فراموش نکنید؛ البته با همکاری بسیج ، این موضوع در فرمایش حضرت آقا هم آمده است. در همین راستا تفاهمنامه ای با سازمان بسیج، شهرداری و آموزش و پرورش امضاء کرده ایم تا از قالب گفتمانی به قالب عملیاتی سوق پیدا کند.

مدیریت این شورا با وزارت ارشاد است؟

حجت الاسلام ارزانی: بله! رئیس شورای سیاستگذاری، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی است، وزیر آموزش و پرورش، وزیر ورزش و جوانان هم حضور دارند. حجت الاسلام حاج علی اکبری رئیس شورای سیاستگذاری ائمه جمعه، حجت الاسلام خاموشی رئیس اوقاف و امورخیریه ، حجت الاسلام قمی رئیس سازمان تبلیغات اسلامی، سردار غیب پرور رئیس سازمان بسیج مستضعفین، از شورای انقلاب فرهنگی رئیس کمیسیون بانوان خانم آیت اللهی، از حوزه علمیه آیت الله اَعرافی دیگر اعضای این شورا هستند که هر سه ماه یک بار دور هم جمع می شوند.

رهبر اصلی در مسجد، با امام جماعت است

برای وحدت درون مسجد چه اقداماتی را انجام داده اید؟

حجت الاسلام ارزانی: آحاد مختلفی در مسجد فعالیت می کنند، اگر این هم افزایی بین آن ها نباشد، هماهنگی میان آن ها ایجاد نمی شود. رهبر اصلی در مسجد، با امام جماعت است. آنچه که در فقه ما و در نظام جمهوری اسلامی است، مدیریت مسجد طبیعتاً باید با امام جماعت باشد. البته مؤمنان در آنجا هستند، دور هم جمع می شوند و امام جماعت را انتخاب می کنند و با نظر مؤمنان کارهای مسجد را ساماندهی می کنند. معتقدیم که اگر تمام نهادهای نظام یعنی آموزش و پرورش، ورزش و جوانان در مسجد بیایند و از برنامه ها حمایت کنند و همه این چرخ را به سمت جلو حرکت دهند، خیلی ارزشمند است. اما اینکه بخواهند برای خودشان تشکیلاتی داشته باشند و یک مدلی را تعریف کنند و قله های متعدد داشته باشند، این طبیعتاً آسیب زا است. در مساجدی که امام جماعت توانسته این ارتباط و انسجام را ایجاد کند و از ظرفیت سازمان بسیج در مسجد استفاده کند و همه این ها را در خدمت به محله بیاورد، موفق است. متأسفانه بعضی ها نتوانستند این ارتباط را ایجاد کنند و هر کدام برای خودشان یک سازی می زنند و این مسجد را دچار مشکل کرده است.

نگاه رهبر انقلاب در بیانیه گام دوم یک نگاه تمدنی است

در اینجا، نظارت بر امام جماعت چگونه انجام می شود؟

حجت الاسلام ارزانی: یکی از اعضای شورا، حوزه علمیه است. در بعضی استان ها از جمله استان تهران در این مورد قوی تر ورود کردند؛ یعنی می بینیم امامت جماعت مسجد که یک کار بسیار بزرگ و عظیمی است، دوره هایی را برای تربیت امام جماعت برگزار می کند. این دوره ها توسط بعضی مراکز رسیدگی به امور مساجد برگزار می شود و ما در این حوزه ورود پیدا نکردیم، چون گفتیم این حوزه مرتبط با مراکز رسیدگی به امور مساجد است که روحانی را به نوعی نصب می کند. به نظرم این دوره کاربردی و مهارتی بسیاری دارد، چون بعضی از آن ها مهارتی است و علمی هم نیست؛ یعنی شخص ممکن است درجه عالی حوزوی داشته باشد، اما مهارت ارتباط با کودک و نوجوان و مدیریت مسجد را نداشته باشد. حتی دیده شده در حوزه خادمی مسجد هم دوره ای تعریف شده که الان فوق دیپلم خادمی مسجد را داریم.

در راستای بیانیه گام دوم، معتقدم نگاه مقام معظم رهبری یک نگاه تمدنی است که برای ایجاد یک تمدن نوین ما 250، 300 سال زمان نیاز داریم. مهم این است که بدانیم درست حرکت می کنیم و داریم به مطلوب می رسیم. هر سال خودمان را سنجش می کنیم. نمی خواهم بگویم همه کارها خوب جلو می رود. اما می خواهم عرض کنم 40 سال از انقلاب گذشته است، اما هیچ وقت اینطور نبوده که این روحانی مسجد کجا آموزش ببیند؟ چه آموزشی ببیند؟ چگونه روی مسائل اجتماعی و حتی مسائل روانشناسی و جذب مخاطب کار کند؟ اینها مباحثی است که طبیعتاً باید به آن پرداخته شود.

سند تحول کانون های فرهنگی هنری مساجد به زودی منتشر می شود

نقشه راه جوانان مسجدی برای گام دوم چیست؟

حجت الاسلام ارزانی: ما یک سند تحولی داریم در آن سند تحول با توجه به بیانیه گام دوم که نزدیک به انتشار بود، 7 بسته تعریف کرده بودیم که بعد از صدور این بیانیه، زمانی را برای بازنگری مجدد در سند گذاشتیم. زیرا سند ما، افق 1414 است. ممکن است این 7 بسته افزایش یا کاهش پیدا کند. طبیعتاً در حوزه علمی پژوهشی، که فرمایش حضرت آقا است، حتماً ورود خواهیم کرد. این سند نهایتاً در بهار سال آینده منتشر می شود و در آنجا به طور خاص خواهیم گفت که انتظار ما در پایان هر سال چه خواهد بود. در آن سند خواهیم گفت در حوزه علمی پژوهشی مساجد و کانون های فرهنگی مساجد چه سهمی را عهده دار خواهند بود؟ اصلاً مربوط به ما می شود که ورود پیدا کنیم یا نه؟ یا این مربوط به دانشگاه است و مربوط به کانون فرهنگی نیست.

دقیقاً در آن سند تعریف خواهیم کرد که کدام حوزه به طور خاص به ما به عنوان کانون فرهنگی و هنری مسجد مربوط می شود و ما چه سهمی را از این خواهیم داشت؟ در حوزه کسب و کار، در استان تهران نمایشگاه مختصری برگزار شد. در برخی کانون ها در حوزه صنایع دستی خصوصاً در شهرستان های اطراف تهران فعالیت می کنند، کارهایشان را در آن نمایشگاه عرضه کرده بودند. یکی از کارهایی که ما در سامانه سجا دنبال می کنیم این است که محصولات تولیدشده توسط بچه های مسجد در آنجا عرضه و خرید و فروش شود.

طاهریان: در رابطه با سؤال اول شما، حدود 7 ماهی است که روی پروژه ای با عنوان کانون های شاخص و الگو کار می کنیم که در آن شاخص کانون های موفق ترسیم شده است. ولی مهم ترین شاخص آن این است که اثرات کانون در محله قابل مشاهده باشد و تا آنجا ما گفتیم اگر کانونی در حوزه بین الملل خوش درخشیده، اما تا زمانی که در محله خودش مؤثر نبوده باشد، یک کانون شاخص به حساب نمی آید. در واقع برای مجموعه ما در درجه اول کارکرد محلی اولویت دارد. در ارتباط با موضوع هم افزایی، بسیاری از دغدغه ها در حوزه ما با وجود شورای سیاست گذاری به حداقل رسید؛ یعنی به موازات تفاهم نامه هایی با همه اعضای شورای سیاستگذاری امضاء می کنیم که بتوانیم با همدیگر هماهنگ تر پیش برویم. به طور مثال در موضوع اربعین یک همکاری خیلی خوبی بین ستاد و نهادی فرهنگی اتفاق افتاد.

حضرت آقا در بیانیه گام دوم به یک مطلب کلیدی اشاره می فرمایند و آن اینکه مساجد و مراکز مذهبی ما از رونق ویژه یا خاصی برخوردار شدند. به نظرم این وظیفه رسانه ها را خیلی سنگین می کند. زیرا الان آن قدر می گویند مسجدهایمان خالی هستند و مسجدهایمان کار نمی کنند، ما هم باورمان می شود! اما واقعیت این است که آقا که اطلاعات دقیقی درباره مسجد دارند. در واقع مساجد بسیار پویا و فعال هستند. در این یک سال گذشته حجت الاسلام ارزانی به بعد رسانه ای کانون ها بیشتر توجه داشتند. خوشبختانه در پروژه کانون های شاخص الگو یک بسته خوبی از فعالیت های متنوع داریم که اگر اینها اطلاع رسانی شود، مردم بیشتر در جریان فعالیت های مسجدی قرار می گیرند.

حجت الاسلام ارزانی: معرفی کانون های موفق خیلی کار خوبی است. می تواند برای کانون های دیگر الگو باشد و هم اینکه انگیزه ای برای آن ها شود که بیشتر تلاش کنند و ببینند کارشان دیده می شود و فکر نکنند فقط در یک محل محدود و محصور هستند. ما آمادگی داریم که این کانون های موفق را معرفی کنیم.

با توجه به سابقه برگزاری جشنواره مدهامتان در کانون ها، برنامه شما برای پررنگ کردن فعالیت های قرآنی در کانون ها چیست؟ در سایر رشته های فرهنگی و هنری مدنظر نیست که آن ها را در سایه یک جشنواره به سرانجام برسانید؟

حجت الاسلام ارزانی: با چند مدل می توانستیم با بحث مدهامتان برخورد کنیم، یک مدل اینکه این بالاخره تمام شده و 10 دوره تمام کردیم. یک مدل اینکه بیاییم یک مقدار متفاوتش کنیم و ما امسال همین کار را کردیم. البته بحث ما این بود که آیا وظیفه ما برگزاری مسابقات قرآن است؟ این سؤال اساسی ما است که باید به آن پاسخ بدهیم. چون مهم این نیست که ما همه کارهای خوب را انجام دهیم. مهم این است که ما وظیفه خودمان را درست انجام بدهیم. یک بحثی که ما داشتیم این بود که همپوشانی بسیار زیاد حدود 70 درصد در زمینه مسابقات قرآن وجود دارد که سازمان اوقاف متولی مسابقات بین المللی قرآن است. همچنین ورزش تصدی خاص دارد. مثلاً ورزش زورخانه ای خیلی خوب است، اما به عنوان کانون فرهنگی جایش در مسجد نیست و اگر هم باشد، وظیفه ما نیست، شاید وظیفه وزارت ورزش و جوانان یا بسیج باشد.

با این وجود پارسال حدود 17 هزار نفر شرکت کننده در مدهامتان بودند. اما امسال شرکت کننده به بیش از 7 هزار نفر رسید. علتش این بود که نقاشی، چند رشته هنری و افزایش سن شرکت کننده ها را هم اضافه کردیم. در این راستا یک مدلی را برای کل فعالیت های ستاد طراحی داریم می کنیم که کلیه فعالیت ها به یک قله پرتاب شود. در این مدل تلاش داریم بتوانیم هر کسی هر فعالیتی در کانونی انجام داد، به عنوان یک قطعه از پازل عمل کند و به آن فعالیت، امتیازی برای کانون داده شود.

نحوه سنجش فعالان کانون ها به چه صورتی خواهد بود؟

حجت الاسلام ارزانی: 2 مدل را آنجا در نظر گرفتیم و گام های نهایی اش در حال انجام است و تا اواخر بهار سال آینده تکمیل می شود. این پروژه یک خود ارزیابی است که خود کانون به خودش امتیاز می دهد. یک ارزیابی توسط دیگر کانون ها است و دیگر یک ارزیابی هم توسط دبیرخانه استانی صورت می گیرد. این سه امتیاز را با هم جمع می کنیم. البته این مدل پیشنهادی ما است و داریم نقاط ضعف و قوت آن را بررسی کنیم و چالش های آن را اصلاح کنیم تا به یک مدل درست ارزیابی برسیم.

انتهای پیام

به گزارش خبرگزاری تسنیم از بجنورد ، آخرین روز سال فرصت مناسبی است تا در کنار دغدغه های اقتصادی و شور و هیاهوی مردم برای برگزاری نوروزی دیگر، شرحی از قصه پر غصه هنرمندان و اهالی فرهنگ خراسان شمالی را با هم مرور کنیم.

چندی پیش در خراسان شمالی در نشستی با اصحاب فرهنگ و هنر استان برگزار شد جلسه ای که مهم ترین خروجی آن آشکار شدن شکاف عمیق دولت و دستگاه های دولتی با مقوله فرهنگ بود.

حسین فرخنده مدیرکل ارشاد استان خراسان شمالی در این نشست اظهار داشت: اعتبارات کم فرهنگی استان پاسخگوی نیاز هنرمندان نیست و فعالیت های فرهنگی استان را به چالش کشیده است.

وی از کاهش اعتبارات فرهنگی خبر داد و افزود: در سال 90 اعتبارات فرهنگی استان 800 میلیون تومان بود که این رقم در سال 97 به 600 میلیون تومان کاهش پیدا کرده است.

فرخنده تخصیص تسهیلات بانکی را درمان کننده بخشی از مشکلات اصحاب فرهنگ دانست و تصریح کرد: تاکنون تسهیلات بانکی با بهره کم و مفید برای اصحاب هنر در نظر گرفته نشده است که درخواست هنرمندان تخصیص تسهیلات با درصد سود پائین به این قشر است.

حسن روشان نماینده جامعه شعرا و ادب خراسان شمالی عملکرد دولت در معرفی هویت اقوام را ضعیف عنوان کرد و اظهار داشت: وقتی فضای کاری برای پژوهشگران کرد و ترک ما در نظر گرفته نمی شود شاهد عزیمت آنان به کشورهای مجاور و شرکت در فستیوال های مختلف هستیم.

وی با بیان اینکه بازشناسی هویت فرهنگی اقوام نیاز به کار پژوهشی دارد افزود: بیش از 120 جلد سرفصل در حوزه دانش نامه اقوام خراسان شمالی موجود است که نیازمند توجه بیشتر برای شناسایی و معرفی است. بودجه فضاها و جشنواره های فرهنگی نیازمند توجه بیشتر است.

با 17 سال سابقه کاری هیچ گونه تسهیلات دریافت نکرده ام

شیرازی نماینده موسسات فرهنگی هنری خراسان شمالی اظهار داشت: با 17 سال سابقه کاری در موسسات فرهنگی اما تاکنون هیچ گونه تسهیلات به موسسات تخصیص نیافته است.

وی با گلایه از ناهماهنگی های بین دستگاهی افزود: اداره امور مالیاتی بر مبنای قوانین پیچیده و دست و پاگیر برای جشنواره ای که بنده تنها 1.5 میلیون تومان سود داشته ام 11 میلیون تومان مالیات بریده است.

وضعیت چاپ در هیچ عصری به خرابی وضعیت کنونی نبوده است

ابراهیمی نماینده چاپخانه داران خراسان شمالی نیز با تشریح وضعیت صنعت چاپ در استان اظهار داشت: با توجه به مشکلات فراوان در حوزه کمبود و گرانی کاغذ، خیلی عجیب است که تاکنون هیچ کاغذی با ارز 4200 تومانی وارد بازار نشده است.

وی با بیان اینکه وضعیت چاپ در هیچ عصری به خرابی وضعیت کنونی نبوده است افزود: بنده کاغذی را که 50 هزار تومان می خریدم الان باید به مبلغ 400 هزار تومان بخرم، همچنین افزایش قیمت مقوا از 3 هزار تومان به 25 هزار تومان امکان کارکردن را خیلی سخت کرده است.

ابراهیمی تصریح کرد: چاپخانه بنده که در گذشته با 15 کارگر فعال بود در شرایط کنونی تنها با 4 کارگر مشغول به فعالیت هستیم.

انتهای پیام/ح

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، سومین دوره جام باشگاه های کتاب و کتابخوانی کودک و نوجوان 14 اسفندماه امسال و طی مراسمی در باغ کتاب تهران، با معرفی برگزیدگان در چهار بخش به کار خود پایان داد. ایبنا در گفت وگوهایی با تعدادی از منتخبین این دوره، دلایل انتخاب آنها را از زبان خودشان جویا شده است.

در چهارمین شماره از این گفت وگوها، به سراغ معصومه موسوی مسئول باشگاه کتابخوانی اوریای شهدای باصدی از روستای باصدی شهرستان رامهرمز در استان خوزستان رفتیم که در بخش باشگاه های این جام، به نشان برگزیده دست یافت. وی درباره فعالیت این باشگاه کتابخوانی به خبرنگار ایبنا می گوید: بچه های باشگاه کتابخوانی اوریای شهدای باصدی سومین سال عضویت خود را در این باشگاه پشت سر می گذارند؛ آنها در این مدت، با حضور در دورهمی های کتاب علاوه بر مطالعه کتاب، به همراه مربی خود کارهای خلاقانه انجام می دهند تا خواندن کتاب برایشان لذتبخش تر شود.

موسوی دعوت از نویسنده های بومی شهرستان برای حضور در جمع اعضای این باشگاه کتابخوانی را از جمله فعالیت های آن برشمرده و اظهار می کند: بچه ها ضمن آشنایی با نویسندگان از دانش و تجربه آنها نیز استفاده می کنند. بچه ها خلاصه کتابی را که می خوانند، برای دوستان خود تعریف کرده و به صورت نمایشی اجرا می کنند. این کار اعتماد به نفس آنها را بالا برده و صحبت کردن در جمع رای برای بچه ها آسانتر می کند.

مربی باشگاه اوریای شهدای باصدی درباره فعالیت های اعضای باشگاه اینگونه توضیح می دهد: بچه ها در این دورهمی، خواندن شاهنامه را فرا گرفته و با رفتن به روستاهای اطراف ضمن هدیه کتاب، آموخته های شاهنامه خوانی را برای آنها اجرا می کنند.

موسوی، خواندن کتاب در فضای باز روستا با استفاده از لباس های بومی و محلی فرهنگ روستا را از دیگر برنامه های باشگاه باصدی عنوان کرده و می گوید: رفتن به منزل شهدای روستا و نوشتن خاطرات والدین شهدا، شرکت در عملیات پاکبانی روستا، راهپیمایی با محوریت کتاب، حضور در اعیاد مذهبی و معرفی کتاب برای شرکت کنندگان، کاشت نهال و گل در روستا با خواندن کتاب، همه و همه از جمله فعالیت هایی بود که توانست این باشگاه را به این مقام برتر برساند.

مدیر دبستان باصدی در جواب این سوال که به عنوان یکی از برگزیدگان جام باشگاه های کتابخوانیف برای ترویج فرهنگ کتابخوانی در روستا ها چه پیشنهادی دارید؟، می گوید: در مرحله نخست باید از خانواده ها شروع کرده و آنها را درگیر کتاب خواندن کنیم. اگر خانواده ها متوجه شوند که مطالعه، فرزندانشان را از آسیب های اجتماعی مصون می کند، حتماً در این امر مشارکت کرده و با تشویق فرزندان راه رشد و تعالی آنان را هموار می کنند.

وی دعوت نویسندگان استانی و کشوری به روستا را مرحله دیگر این طرح توسعه ای و ترویج کتابخوانی می داند و بیان می کند: با حضور نویسندگان در روستاها بچه ها و خانواده ها از نزدیک با نظرات نویسندگان آشنا می شوند و با گفت وگو و بحث می توانند مهارت های خواندنی و نوشتنی اصولی را نیز یاد بگیرند.

مسئول این باشگاه کتابخوانی یادآور شد: در حرکت مثبتی که از سوی دفتر مطالعات و برنامه ریزی فرهنگی کتابخوانی وزارت ارشاد در آبان ماه امسال با برنامه 40 شهر، 40 کتاب، 40 نویسنده با حضور معصومه انصاریان در روستاهای شهرستان رامهرمز ایجاد شد، بچه ها مشتاقانه دور نویسندگان حلقه زده و با پرسش از زوایای زندگی و دیدگاه نویسنده آشنا شدند ادامه این حرکت ها در روستاها می تواند نوید تولد نویسندگان جوان را در آینده ای نزدیک دهد.

مربی باشگاه کتابخوانی باصدی نقش دهیاران روستاها را در ترویج کتابخوانی کلیدی ذکر کرده و معتقد است: برگزاری نمایشگاه کتاب با حضور کتابفروشی های شهرستان با ارائه تخفیف های ویژه در مساجد روستا ها، اجرای مسابقات کتابخوانی، برگزاری جلسات کتابخوانی با حضور مسئولان و پیشکسوتان، اردوی کتابخوانی و دورهمی های هفته ای با محوریت کتاب برای زنان روستا، از جمله اقدامات برای توسعه و پیشرفت کتابخوانی هستند که اگر دهیاران مشارکت کنند می توانند تحول شگرفی در روستاها پدید آورند.

موسوی افزود: نیاز بچه ها در روستا برای به دست آوردن کتاب از مشکلات عمده آنهاست و از این رو، اختصاص یک مکان برای کتابخانه حتی اگر یک اتاق در مسجد، حسینیه و یا خانه دهیار باشد، می تواند انگیزه را برای گروه وسیعی از علاقه مندان کتاب در روستاها به وجود آورد. ازجمله ارگان های بنیادی در این زمینه، آموزش و پرورش است که می تواند با تبلیغات مناسب از کمک خیرین برای تاسیس و تجهیز کتابخانه های مدارس روستایی استفاده کند.

ناصر چنانی سه شنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت : اجراهای نمایشی و برگزاری جشنواره های تئاتر در استان خوزستان نسبت به سال گذشته حدود 10 درصد افزایش داشته است که همین عامل نیاز به سالن های نمایش برای استان و اهواز را چند برابر کرده است.
چنانی با اشاره به 2سالن نمایش چندمنظوره در اهواز گفت : بخش عمده اجراهای نمایشی در مکان های تمرین تئاتر(پلاتو) برگزار می شود که در خوزستان سالن مجهز و استانداردی برای اجرای جشنواره های تئاتر وجود ندارد.
معاون هنری سینمایی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خوزستان بیان کرد : در سال 1397 تعداد 976 اجرای نمایشی در 95 عنوان جشنواره برگزار شده است .
چنانی از برگزاری جشنواره های ملی و بین المللی در خوزستان خبر داد و گفت: استان خوزستان در بخش نمایش از استان های پیشرو کشور محسوب می شود که در سطح استانی ، ملی و بین المللی نقش پررنگی داشته است .
وی افزود : گروه های نمایشی خوزستان در جشنواره تئاتر فجر در بخش استانی، برون استانی و تولیدات محتوایی شرکت کرده و مقام های متعددی کسب کرده اند .
معاون هنری سینمایی فرهنگ و ارشاد اسلامی خوزستان اظهار داشت : سال 1397 در اهواز، باغملک ، چذابه ، بندر ماهشهر ، اندیمشک ، شوشتر و دزفول برنامه های همایش ، تعزیه ، تئاتر ، استند آپ کمدی و جشنواره های منطقه ای کودک و نوجوان برگزار شده است.
چنانی افزود : شهرستان اهواز بیشترین اجرای تئاتر کودک را به خود اختصاص داده است که نشان دهنده علاقه مندی و درخواست گروه های نمایشی به فرهنگسازی در گروه کودک و نوجوان است .
به گزارش ایرنا تعداد گروههای ثبت شده و دارای پروانه رسمی نمایش از اداره کل هنرهای نمایشی کشور در خوزستان بیش از 66 گروه می باشد که در 25 شهرستان فعالیت می کنند .
بر این اساس استان خوزستان با داشتن گروه های نمایشی در شهرستان های آقاجاری، امیدیه ، اندیمشک ، اهواز ، بهبهان ، باغملک ،بندر امام خمینی(ره) ، بندر ماهشهر ، دزفول ، رامهرمز ، سوسنگرد،دزفول ، شادگان ، شوش ،شوشتر و کارون جزو اولین استانهای کشور محسوسب می شود.
7165/6064
انتهای پیام

به گزارش روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی چهارمحال و بختیاری، علی غیاثی ندوشن، طی نامه ای از فعالیت های اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی چهارمحال و بختیاری در برگزاری آیین های چهلمین سالگرد پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران تقدیر کرد.

در متن این نامه آمده است:

"جناب آقای جواد کارگران

مدیر کل محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی چهارمحال و بختیاری

با سلام و احترام

بدین وسیله از تلاش های ارزنده جنابعالی در برگزاری هر چه باشکوه تر آیین های چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی قدردانی می نمایم.

دوام توفیقات جنابعالی را در پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی و آرمان های حضرت امام "رحمت الله علیه" و شهیدان انقلاب اسلامی را از درگاه خداوند منان خواستارم

علی غیاثی ندوشن

مدیر کل هماهنگی امور استان های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی".

شایان ذکر است در سال جاری، کارگروه های برتر فرهنگی هنری شهرستان های شهرکرد، بروجن، کوهرنگ، فارسان، سامان، اردل و بن با کسب امتیاز عالی، جزو 10 کارگروه برتر در سطح استان بودند.

برپایی نمایشگاه دستاوردهای چهل ساله انقلاب اسلامی، برگزاری بخش استانی سی و هفتمین جشنواره بین المللی فیلم فجر، برگزاری بخش استانی سی و هفتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر، اجرای سرود 1000 نفری چله انقلاب، برگزاری نمایشگاه هنرهای تجسمی، همایش خانواده قرآنی انقلاب (بانوان انقلابی) قرآنی، همایش بزرگ زنان پرچمداران انقلاب اسلامی، جشنواره استانی داستان نویسی بومی و محلی چهارمحال و بختیاری، برگزاری عصر شعر با موضوع انقلاب اسلامی، نمایشگاه پوستر و روزنامه سیر پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، برگزاری اولین جشنواره آواها و نواهای بومی و محلی شهرستان کوهرنگ، برپایی میز خدمت، برگزاری نمایشگاه عفاف و حجاب، دیدار و سرکشی از خانواده معظم شهدا، ایثارگران و جانبازان، برگزاری ایستگاه عکس، برپائی کارگاه ورک شاپ و ایستگاه خوشنویسی با موضوع انقلاب، برگزاری روز هنر سامان، اهدای کتاب و ... از جمله برنامه های اجرا شده توسط این کمیته ها بودند.

کارگروه های فرهنگی و هنری در شهرستان های تابعه چهارمحال و بختیاری به ریاست ادارات فرهنگ و ارشاد اسلامی این شهرستان ها فعالیت نمودند.

روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی چهارمحال و بختیاری

27 اسفند 1397 12:49

یونس قیطانی روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: این تعداد کتاب در قالب 300 هزار جلد در موضوع های مختلف فرهنگی، هنری، علمی، ادبیات، کودک و نوجوان و ... در این استان چاپ و منتشر شده است.
وی با ذکر اینکه اکنون 30 ناشر در استان ایلام فعالیت دارند، ادامه داد: هم اینک نزدیک به سه هزار نویسنده و مولف در استان فعالیت می کنند.
معاون فرهنگ و ارشاداسلامی ایلام به حمایت های این اداره کل از ناشران اشاره کرد و یادآور شد: طی سال جاری توسط کمیته استانی خرید کتاب طی 2 مرحله در مجموع یک میلیارد ریال از آثار مولفان استان ایلام خریداری شده است.
قیطانی حمایت پیش از چاپ برای آثار فاخر و ارزشمند که دارای شرایط ویژه از لحاظ پژوهشی بودن، نو بودن، آثار فاخر مرتبط به فرهنگ بومی و محلی را از دیگر حمایت های این اداره کل در حوزه نشر عنوان کرد.
به گفته معاون فرهنگی و رسانه ای اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی ایلام، از مجموع آثار خریداری شده 430 میلیون ریال در حمایت از آثار فاخر حوزه موسیقی، ادبیات شفاهی بومی، محلی استان بوده است.
وی اهدا کتاب به مراکز فرهنگی، مساجد و مراکز آموزشی به مبلغ 2 میلیارد و 700 میلیون ریال را از دیگر فعالیت های این اداره کل در سال جاری برشمرد.
قیطانی صرف 2 میلیارد و 700 میلیون ریال برای حمایت از کتابفروشی های استان و توزیع کتب نفیس به ارزش حدود 600 میلیون ریال را از دیگر فعالیت های حوزه نشر استان در سال جاری برشمرد.
7171/6119
انتهای پیام