به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به نقل از پایگاه اطلاع رسانی بنیاد ملی بازی های رایانه ای، مراسم اختتامیه هشتمین دوره جشنواره بازی های ویدیویی ایران امشب بیستم اسفندماه برگزار شد و با نظر هیات داوران دو بازی سرگذشت و آن سوی باران به طور مشترک همای زرین بهترین بازی سال و جایزه 100 میلیون تومانی (هرکدام 50 میلیون تومان) این جشنواره را کسب کردند.

جایزه دستاوردها

هیات سیزده نفره داوران که از سوی شورای سیاست گذاری هشتمین جشنواره بازی های ویدیویی ایران معرفی شده اند، به انتخاب برترین دستاوردهای فنی سال نیز پرداختند. جایزه برندگان همای زرین 20 میلیون تومان و جایزه برندگان دیپلم افتخار 4 میلیون تومان است که فهرست برندگان را می خوانید:

- برنده همای زرین بهترین دستاورد فنی: ارباب جنگ

- برنده دیپلم افتخار دستاورد فنی: رستاخیز

- برنده همای زرین بهترین دستاورد طراحی بازی: آن سوی باران

- برنده دیپلم افتخار دستاورد طراحی بازی: سرگذشت

- همای زرین بهترین دستاورد هنری از منظر فنی و زیبایی شناسی: سرگذشت

- برنده دیپلم افتخار دستاورد هنری: آن سوی باران

- همای زرین بهترین دستاورد صداگذاری و موسیقی: سرگذشت

- همای زرین بهترین دستاورد داستان و روایت: قارقاری نامه را باز نکن

- دیپلم افتخار دستاورد فرهنگی: به طور مشترک برای بازی های سرگذشت و افسانه پر

جایزه ژانرها

بخش برندگان بهترین ژانرهای جشنواره امسال از سوی آکادمی جشنواره بازی های ویدیویی انتخاب شدند. این آکادمی با حضور بیش از 60 نفر از برندگان ادوار مختلف جشنواره و اصحاب رسانه از امسال و به طور دایمی تشکیل شده و برندگان این دوره از جشنواره نیز به اعضای آکادمی افزوده خواهند شد. فهرست برندگان هر ژانر که جایزه 5 میلیون تومانی را ازآن خود کردند به این ترتیب است:

- بهترین بازی ژانر اکشن: ارباب جنگ

- بهترین بازی ژانر ماجرایی: نور-NOOR

- بهترین بازی ژانر استراتژی: رستاخیز

- بهترین بازی ژانر ماجرایی اکشن: حکایات فراهان

- بهترین بازی ژانر پلتفرمر: آن سوی باران

- بهترین بازی ژانر تفننی: O

- بهترین بازی ژانر مسابقه ای: گشت پلیس 2

- بهترین بازی ژانر پازل: Moogy Puzzle

- بهترین بازی ژانر کلمه ای: هزار داستان: شهزاد

جوایز مردمی

در بخش جوایز مردمی، کاربران با مشارکت گسترده و ارسال بیش از 48 هزار پیامک، برترین بازی، برترین به روزرسانی و مورد انتظارترین بازی سال را انتخاب کردند.

براین اساس بازی هزار داستان: شهزاد از نگاه مردم به عنوان برترین بازی سال شناخته شد و همای زرین و جایزه 15 میلیون تومانی هشتمین جشنواره بازی های ویدیویی ایران را کسب کرد.

همای زرین بهترین به روزرسانی از نگاه مردم و جایزه 5 میلیون تومانی نیز به کوییز آو کینگز رسید. همچنین همای زرین بازی مورد انتظار از نگاه مردم و جایزه 5 میلیون تومانی آن نیز به بازی تلیسمان رسید.

جوایز عملیاتی جشنواره

علاوه بر جوایز نقدی، به روال هر سال جوایز عملیاتی با همراهی اسپانسرهای هشتمین جشنواره بازی های ویدیویی برای تمام برندگان در نظر گرفته شده که شامل این موارد است:

- آریو: شش ماه تخفیف سهم مارکت

- سیب اپ: پروموشن یک هفته ای

- مایکت: فیچر

- چارخونه: فیچر

- رپورتاژ مطبوعاتی

- ایرانسل: فیچر و تبلیغات در بازیک

- اول مارکت: قرار گرفتن در لیست بازی های منتخب و تخفیف کامل سهم استور تا شهریور ماه

- آپارات: یک ویدئو در صفحه اصلی و یک ردیف اختصاصی

- فیلیمو: 6 ماه اشتراک

21 اسفند 1397 10:39

به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سید عباس صالحی شامگاه دوشنبه( 20 اسفندماه) در مراسم اختتامیه هشتمین جشنواره بازی های ویدئویی ایران با بیان اینکه جشنواره امسال نسبت به سال گذشته از منظر کمی در بازی ها پیشرفت خوبی داشته است، اظهار داشت: شما بازی سازان بهتر از من مطلع هستید که فضای حوزه بازی گام به گام در بخش های مختلف جای پای بهتری پیدا می کند، در روزگارانی از سینما به بازی می آمدیم اما امروز از بازی به سینما می رویم و این نشان می دهد نقش بازی در تاثیرگذاری فرهنگی و سرمایه انسانی به عنوان وقت و فرصت امروز بیشتر شده است.

وی ادامه داد: آمار پژوهش بنیاد بازی های رایانه ای اعلام کرده است که 27 میلیون ایرانی روزانه 23 دقیقه بازی می کنند و این نشان می دهد ما چه فضایی در داخل و خارج از کشور داریم که باید از آن بهتر استفاده کنیم.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تاکید کرد: بابت همتی که بازی سازان این مرز و بوم دارند تشکر می کنم، البته راه زیادی در بازی سازی داریم اما در حوزه تکنیکال بازی سازان ایرانی گام های جهشی را طی کردند، با این وجود غیر از حوزه تکنیکال در سه حوزه بازار اقتصادی، مبانی نظری و روایتی نیز نیاز به کار داریم.

صالحی یادآور شد: در حو زه اقتصاد که یکی از این بخش ها است باید بهتر عمل کنیم و به صورت درون گرایانه نه خدمات گل خانه ای پیش برویم.

وی افزود: در دو بخش دیگر اینکه ما با چه مبانی نظری و روایتی داستان بازی را پیش می بریم شاخه هایی است که ما کنار فضای تکنیکال باید به آن اهمیت بدهیم تا بهتر بتوانیم بازی را بسازیم.

وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در پایان با اشاره به نشاط و همت جوانان ایرانی گفت: دهه پنجم انقلاب اسلامی می تواند امید به جوانانی داشته باشد که در این عرصه حضور دارند.

20 اسفند 1397 21:46

سفر رئیس جمهوری کشورمان به عراق یکی از مهمترین اتقافات در سیاست خارجی دولت دوازدهم محسوب می شود. ایران و عراق بیش از هر زمان دیگری امروز به یکدیگر نیاز دارند؛ با پایان کار داعش، عراق خسته از جنگ داخلی امروز بیش از گذشته به همسایه قدرتمند خود نیاز دارد تا ضمن تثبیت امنیت داخلی به بازسازی و ترمیم زخم های باقی مانده از جنگ بپردازد؛ ایران نیز تحت فشار شدید تحریم های آمریکا به همسایه غربی خود می نگرد و امیدوار است روابط خوب دو همسایه فرصت تنفس اقتصادی ایران را فراهم کند.
در کنار روابط مستحکم سیاسی و روابط رو به توسعه اقتصادی دو کشور آنچه امروز بیش از گذشته اهمیت دارد روابط فرهنگی دو همسایه است. دو سرزمین ایران و عراق از نظر تاریخی و فرهنگی در هم تنیدگی های فراوانی دارند و علایق و سلایق فرهنگی مردم دو کشور از نزدیکی بسیاری برخوردار است. تسلط حکومت بعث بر عراق و جنگ تحمیلی البته وقفه ای براین روابط انداخت اما با فروپاشی حکومت صدام، دوباره دو ملت ایران و عراق روابط نزدیک و صمیمانه خود را از سر گرفته اند.
این روابط به خصوص با توجه به اشتراک هویت شیعی از قدمت و عمق بسیار زیادی برخوردار است. اماکن متبرکه ائمه شیعه در عراق همواره زیارتگاه ایرانیان بوده است و نجف و قم چونان دو برادر، کانون اندیشه اسلامی و مرجعیت شیعه در طول تاریخ بوده اند. اما آنچه ممکن است به اشتباه صورت گیرد این است که این روابط به روابط صرفا مذهبی یا شیعی فروکاسته شود.
تقلیل روابط فرهنگی ایران و عراق به روابط شیعی اشتباه استراتژیکی است که می تواند عواقب سیاسی و امنیتی به دنبال داشته باشد. شکی نیست که راهپیمایی بزرگ اربعین و حضور پررنگ ایرانیان در مراسم سوگواری ائمه اطهار نشانه ای بسیار پررنگ از نزدیکی و همدلی مردم عاشق اهل بیت در دو سوی مرز است و در سالهای گذشته به درستی و به دلایل هویتی و سیاسی بر حضور پررنگ ایرانیان از هر قشری در مراسم اربعین تاکید شده است.
از سوی دیگر نیز حضور زائران عراقی در امکان متبرکه ایران نیز از جمله موارد مهم تبادل فرهنگی دو کشور بوده است. اما آیا این تمام ظرفیت فرهنگی این روابط است؟ خیر.
روز گذشته خبری در رسانه ها منتشر شد که برهم صالح رئیس جمهوری عراق در دیدار با هیات رسانه ای ایران ضمن ستایش از هنر ایرانی از علاقه شدید خود به موسیقی سنتی ایران به خصوص استاد شجریان سخن گفته بود. بیان این نکته از سوی رئیس جمهوری عراق تذکری است به صاحبان امر در روابط دو کشور که از غنای فرهنگی کشور غفلت نشود و روابط فرهنگی دو کشور به صرف تبادل زائران فرهنگی تقلیل داده نشود.
آیا در این سفر دولت دوازدهم به توسعه روابط علمی، فرهنگی و هنری دو کشور توجه دارد؟ آیا دانشگاه های دو کشور برای تبادل استاد و دانشجو به صورت دوره های کوتاه مدت اقدام می کنند؟ آیا دوره های آموزش فارسی در عراق و آموزش مکالمه عربی در ایران توسط مراکز مرتبط به صورت گسترده صورت می گیرد؟ در سال چند کنسرت، تئاتر، شب شعر، رونمایی از کتاب و نمایش فیلم ایرانی در عراق صورت می گیرد و بر عکس؟ دولت دوازدهم تا چه اندازه این موضوع را در دستور کار خود قرار دارد؟ چرا جای وزیر ارشاد و علوم و یا فعالان فرهنگی و هنری و علمی در هیات همراه رئیس جمهوری خالی است؟
رئیس جمهوری کشورمان قرار است در این سفر با آیت الله سیستانی دیدار کند. اگرچه این کار مفید و بسیار پراهمیت است ولی آیا دیدار با هیچ شخصیت فرهنگی غیرشیعی یا حتی غیرمذهبی در دستور کار رئیس جمهوری قرار دارد؟ آیا در کنار مشهد، اصفهان و شیراز و سنندج و ... نمی توانند میزبان عراقی های غیرشیعه باشند؟ آیا در این مسیر هیچ برنامه ریزی و تلاش جدی شده است؟
اهمیت این موضوع از اینجاست که دشمنان ایران تلاش می کنند که رابطه ایران و عراق را در راستای فرقه گرایی در سیاست خارجی ایران ترسیم کنند. در حالی که در عمل اینگونه نیست و ایران روابط سیاسی خوبی با گروههای غیر شیعی عراقی به خصوص کردها برقرار کرده است و از همه گروههای سیاسی در این کشور برای ثبات و امنیت این کشور حمایت می کند. اما متاسفانه به نظر می رسد در سطح روابط فرهنگی به دلایل مختلف ما از همه ظرفیت های دو کشور استفاده نکرده ایم و این روابط بیشتر به روابط شیعی محدود مانده است.
اگر ایران نتواند روابط فرهنگی غیرشیعی با عراق برقرار کند بخشی از جامعه عراق را نادیده گرفته است و در درازمدت این می تواند آثار سیاسی، اقتصادی و امنیتی به دنبال داشته باشد. اگر بخش های غیر شیعی و حتی غیرمذهبی جامعه عراق احساس کند از روابط بین دو کشور کنار گذاشته شده است ممکن است این بخش را در درازمدت وادار به واکنش کند و این خطری مهم برای روابط دو کشور است.
از این رو از نظر استراتژیک اهمیت دارد که ایران و عراق بیش از گذشته به توسعه روابط فرهنگی به خصوص در بخش های غیرمذهبی/ غیر شیعی اقدام کنند. در حالی که تمام تمرکز رسانه های خبری بر رابطه اقتصادی ایران و عراق است آنچه که از نظر استراتژیک برای دو ملت حائز اهمیت است نزدیکی فرهنگی دو ملت است با تمام غنا و ظرفیت های آن.
شبد**1953**
------------------------------------------------------------
* تحلیلگر مسائل بین المللی

ارتباط با سردبیر newsroom@irna.ir

تماس بی واسطه با مسئولین

به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، لادن حیدری با بیان این مطلب تصریح کرد: مخاطب پدافند غیرعامل عام است و همه سطوح جامعه و افراد مختلف را در بر می گیرد.

وی با اشاره به نقش فرهنگ در پدافند غیرعامل ادامه داد: از منظر فرهنگ و ارزش ها، زمانی که ابعاد اجتماعی و فرهنگی یک کشور مورد تهدید قرار می گیرد، خطر دگرگونی ارزش های فرهنگی و تغییر در رفتارهای اجتماعی به وجود می آید و تغییر در ارزش های فرهنگی موجب کاهش انسجام اجتماعی و اخلال در تداوم کارکرد نظام فرهنگی، اجتماعی و سیاسی می شود.

حیدری افزود: از منظر ساختار سیاسی و اجتماعی، تهدید امنیت کشور پس از انقلاب اسلامی ایران همواره از طریق تغییر در ارزش های فرهنگی و رفتارهای اجتماعی و عدم سازگاری آن ها با فرهنگی که موجودیت اصلی نظام بوده، توسط دشمنان دنبال شده است.

وی در عین حال تصریح کرد: بنابراین حفظ نظام سیاسی مستلزم ساماندهی ارزش های فرهنگی و اجتماعی است و مفاهیم دفاع غیرعامل در فرهنگ عمومی موجب استحکام بیشتر نظام خواهد شد.

معاون وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی افزود: سنت فرهنگی مسلط جامعه ما، آمادگی گسترش مفاهیم جدید را ندارد و نوعی مقاومت در سازمان های فرهنگی برای گسترش مفاهیم جدید و تنوع در کارکردها به چشم می خورد به طوری که دستگاه های فرهنگی کشور بعد از انقلاب اسلامی هنوز نتوانسته اند روش ها و بینش های لازم در راستای نیازهای انقلاب فرهنگی را تامین کنند و با نوعی سنت فرهنگی عمل می کنند.

وی ادامه داد: نهادهای فرهنگی مسلط نیز تمایل چندانی به بازاندیشی در مفاهیم ارزشی با منافع اجتماعی ارائه شده در فرهنگ متعالی ندارند.

حیدری گفت: منتقدان فرهنگی نشان داده اند که راه حل این مهم در انتخاب سنت های فرهنگی، معانی و ارزش های مورد حمایت توسط گروه های مرجع یا نخبگان جامعه است. گروه های مرجع به تدریج مفاهیم ارزشی جدید را در فرهنگ و سنت های فرهنگی گسترش می دهند.

وی با تاکید بر اینکه هدایت بودجه های دولتی برای گسترش مفاهیم دفاع غیرعامل ضروری است، افزود: سوال اساسی وجود دارد که آیا پدافند غیرعامل رسا است یا خیر؟ در این زمینه لازم است بدانیم که راهبردهای دفاعی هر کشور همه جانبه است و تنها در راهبردهای دفاعی و نظامیآن کشور منحصر نمی شود؛ بلکه در مباحث فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و ... نیز قابل طرح است. با این مفهوم، پدافند غیرعامل مجموعه ای از برنامه ریزی های مهندسی شده است که منجر به پایداری و افزایش ضریب دفاع در حوزه های مختلف کشور خواهد شد. اما باید بدانیم که متاسفانه پدافند غیرعامل رسا نیست.

حیدری تصریح کرد: پدافند غیرعامل فرهنگی شاید رساتر باشد زیرا امروز سرمایه گذاری اصلی روی جنگ های مستقیم نیست بلکه بر روی مقوله فرهنگ است. اگر فرهنگ و راهبردهای دفاعی فرهنگی را محور فعالیت های پدافند غیرعامل در نظر بگیریم، اغراق نکرده ایم.

وی افزود: بحث فرهنگ سازی در حوزه پدافند غیرعامل، مباحث آموزش و پرورش را پوشش می دهد. علاوه بر آن دفاع فرهنگی هم مطرح می شود. در حقیقت یک فرهنگ دفاعی مطرح است و یک دفاع فرهنگی.

معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد: در پدافند غیرعامل، دفاع فرهنگی مطرح است. تعارف متفاوتی از فرهنگ وجود دارد ولی به واقع ترین مفهوم، مفهوم مورد نظر مقام معظم رهبری است که در سال 81 در دیدار با اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی فرموده اند: فرهنگ مجموعه ای از اعتقادات و خلقیات است، در این دو همه چیز وجود دارد

حیدری ادامه داد: در حوزه پدافند غیرعامل فرهنگی، کار اساسی صورت نگرفته و این امر باید متولی خاصی داشته باشد. شورایی مانند فرهنگ عمومی که باید به شکل شفاف و روشن وظایف و ماموریت های ذاتی خود را در دفاع فرهنگی، حمایت از فرهنگ خود و در چارچوب پدافند غیرعامل ترسیم کنند. در این بین نقش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متولی اصلی حوزه فرهنگ بیشتر و پر رنگ تر از بقیه است و در این راه قدم اول شناخت فرهنگ خود است. به این معنی که فرهنگ خود را بشناسیم و بشناسانیم.

حیدری ادامه داد: برای شناخت وضعیت موجود باید فانوس را روشن کنیم. آیا در پدافند فرهنگی غیرعامل، جایگاه و سیاست های آن تبیین و تعیین شده است؟ که اگر پاسخ مثبت است کدام سازمان ها، مجری و متولی اجرای این سیاست ها شده اند؟ باید برای آن ها برنامه ریزی کرد. سیاست ها، راهبردهای کلانی هستند که باید به برنامه تبدیل شوند. اما اینکه این برنامه ها در کجا تدوین می شوند، باید مورد بازنگری قرار گیرد.

معاون وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی افزود: پدافند غیرعامل یک علم بین رشته ای است. مخاطب آن نیز عام است یعنی همه سطوح جامعه و افراد مختلف را شامل می شود. متولی آن نیز سازمان پدافند غیرعامل است که زیر نظر فرماندهی کل قوا است و البته از نظر بخش های تخصصی هیچکس متولی رسمی آن نیست. این سازمان به هیچ وجه مجری نیست بلکه سیاستگذار است. مجری تمام دستگاه های اجرایی هستند. بنابراین در بحث عملیات روانی و تهاجم فرهنگی، سیاستگذاری با سازمان پدافند غیرعامل و اجرا، با سازمان های فرهنگی است.

وی اظهار کرد: در شرایط حاضر، ابهاماتی وجود دارد که امیدوارم با حضور آقای کاراندیش رئیس کمیته پدافند غیرعامل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با اقداماتی که صورت می گیرد بخشی از آن با همکاری سازمان پدافند غیرعامل رفع شود.

حیدری تاکید کرد: همه دستگاه های فرهنگی باید به نسبت سهمی که در بودجه دارند و انتظاری که از حکومت دارند در مسیر پدافند غیرعامل فرهنگی قدم بردارند و این وظیفه باید علاوه بر دیده شدن در شرح وظایف در درون مدیران و ارکان این سازمان ها نیز نهادینه شود. نقش شورای هایی مانند شورای عالی انقلاب فرهنگی و شورای فرهنگ عمومی نیز حائز اهمیت است.

وی گفت: درباره پدافند غیرعامل باید تعریفی گویا و رسا ارائه شود و در این امر سازمان پدافند غیرعامل نقش مهمی را ایفا می کند.

حیدری افزود: باید از اقدامات نمادین مانند تدوین سندهای حاوی نکات کلی که صرفا ایده آل ها را مطرح می کند خودداری کرد و برنامه های کاربردی و اساسی و زیر بنایی تعریف و اجرا شود.

وی در پایان تاکید کرد: آموزش و فرهنگ سازی درون سازمانی قدم اول و پایه است که این نشست آگاهی بخشی در همین راستا است و کار درستی است زیرا تا مسئله در درون دستگاه متولی نهادینه نشود به طور قطع در این حرکت برا ی جامعه و مخاطبین موفق نخواهیم بود.

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نقش موثری در پدافند غیرعامل فرهنگی دارد

در ادامه این جلسه خالدی رئیس دانشگاه آزاد تهران شمال به تبیین، تعریف و نقش پدافند غیرعامل در برابر تهدیدات درونی و خارجی در کشور پرداخت.

خالدی با بیان اینکه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نقش موثری در پدافند غیرعامل فرهنگی دارد، گفت: فرهنگ سازی پدافند در کشور ضروری است.

وی افزود: پدافند غیرعامل به مجموعه ای از اقدامات غیر مسلحانه در مقابل تهدیدات و اقدامات خصمانه دشمن اطلاق می شود.

خالدی ادامه داد: پدافند غیرعامل مورد توجه مقام معظم رهبری است و در جلسات متعدد مورد تاکید ایشان بوده است. ایشان در این زمینه فرموده اند: پدافند غیرعامل مانند مصون سازی بدن انسان است که از درون ما را مصون می سازد.

وی افزود: ترویج فرهنگ پدافند غیرعامل موضوع کلیدی و ضروری است. امروزه شکل جنگ تغییر کرده و از طریق فناوری های مختلف به عنوان ابزار جنگ صورت می گیرد.

خالدی ادامه داد: بنابراین توجه به پویایی، دانش محوری، دفاع همه جانبه، مدیریت بحران، حفظ آرامش روانی، ارتقای آمادگی و مقاومت ملی، به عنوان اصول راهبردی در این حوزه حائز اهمیت است.

وی تصریح کرد: پدافند غیرعامل صرفا متکی به ظرفیت های دولت نیست بلکه باید ظرفیت های مردمی را نیز فعال کرد. آگاه سارزی مردم و فعال کردن ظرفیت های بخش های مختلف غیر مردمی در رسیدن به اهداف و سیاست های پدافند غیرعامل ضروری و از راهبردهای اساسی به شمار می رود.

20 اسفند 1397 14:25

به گزارش خبرگزاری شبستان ، مرتضی آقایی درباره آخرین برنامه ریزی ها برای عتبات نوروزی توضیح داد: طبق وعده ای که سازمان حج و زیارت انجام داده بود، امکان ثبت نام و تشرف برای متقاضیانی که در پیش ثبت نام عتبات نوروزی شرکت نکرده بودند، فراهم شده است.

وی افزود: با تلاش های دست اندرکاران ذیربط و فراهم آمدن ظرفیت های فوق العادده، ثبت نام و اعزام کسانی که موفق به نام نویسی نشده بودند مهیا شده است و این عزیزان می توانند هرچه سریعتر به کاروان ها و دفاتر تحت پوشش سازمان حج و زیارت در سراسر کشور مراجعه داشته باشند.

سرپرست اداره کل عتبات سازمان حج و زیارت تصریح کرد: پیش بینی ها حکایت از افزایش 15 درصدی سفرهای هوایی عتبات و 11 درصدی سفرهای زمینی عتبات می کرد اما با تمهیدات اندیشیده شده علیرغم افزایش سفرها و افزایش هزینه خدمات در ایام نوروز، خوشبختانه این افزایش در سفرهای هوایی به کمتر از 5 درصد و در سفرهای زمینی به کمتر از 3 درصد رسید.

آقایی با بیان اینکه سفرهای عتبات نوروزی از تاریخ 24 اسفند ماه تا 9 فروردین ماه انجام می گیرد گفت: افرادی که تمایل دارند در تاریخ های بعد از ایام نوروزی و در ایام ماه مبارک رجب و شعبان به سفرهای اعتاب مقدسه مشرف شوند نیز می توانند به دفاتر تحت پوشش سازمان حج و زیارت یا سامانه atabatorg.haj.ir مراجعه داشته باشند.

امسال برای عتبات نوروزی بیش از 90 هزار نفر از متقاضیان در سامانه مربوط به سازمان حج و زیارت نام نویسی کردند.

بنابراین گزارش مدیر کل عتبات سازمان حج و زیارت پیش از این در گفت و گو با شبستان تصریح کرد: حداقل قیمت اعزام های هوایی از ایستگاه تهران به عتبات در نوروز 3 میلیون و 850 هزار تومان و حداکثر قیمت آن کمتر از 4 میلیون تومان است.

وی درخصوص قیمت سفرهای زمینی عتبات نوروزی گفت: همچنین حداقل افزایش قیمت سفرهای زمینی یک میلیون و 890 و حداکثر قیمت 2 میلیون و 370 هزار تومان است.

آقایی مطرح کرد: در بسته های نوروزی سعی کردیم تا تنوع را در بسته ها ایجاد کنیم تا علاقه مندان بتوانند به راحتی زمان سفر خود را انتخاب کنند.

وی افزود: بسته ها را از 5 تا 9 شب ایجاد کردیم و عمده ی بسته ها دارای اقامت هفت شبه بوده و سه شب در نجف اشرف، سه شب در کربلا، یک شب در کاظمین اقامت داشته و زیارت امامین عسکریین هم در برنامه سفر زائران در نظر گرفته شده است.

آقایی عنوان کرد: تمامی بسته ها دارای پوشش های امنیتی، بیمه ای و درمانی هستند همچنین درخصوص اسکان و تغذیه تلاش شده است که همه ی استانداردهای مورد نیاز رعایت شود.

پایان پیام/ 49

آرمان - به گزارش آرمان به نقل از ایلنا، علیرضا رشیدیان (رییس سازمان حج و زیارت) گفت: در سفر اخیر رییس جمهور به کشور عراق مقرر شده است؛ با توجه به فراهم شدن مقدمات از سوی وزارت امور خارجه دو کشور احتمالا از بعد نیمه فروردین صدور ویزا برای سفر به عراق رایگان شود.

وی با بیان اینکه هنوز زمان این کار قطعی نشده است، ادامه داد: برای سفر تجاری یا زیارتی به کشور عراق اخذ روادید همچنان لازم است، اما برای دریافت روادید هزینه ای لازم نیست پرداخت شود.

رییس سازمان حج و زیارت درباره سفرهای نوروزی به عتبات عالیات نیز گفت: امسال با بهره گرفتن از ظرفیت استان ها و شرکت های کارگزاری استان ها در کنار ظرفیت شمسا یک ظرفیت جدیدی ایجاد شده است تا مردم بتوانند راحت تر برای سفرهای زیارتی به عراق اقدام کنند. تا شب گذشته حدود 50 درصد ظرفیت جدیدی که از طریق کارگزاران در استان ها ایجاد شده، تکمیل شده و به شهرها و استان های متقاضی اعلام شده است چنانچه متقاضی برای سفر به عتبات وجود دارد ثبت نام و از ظرفیت تعطیلات نوروز و ایام ماه رجب استفاده کنند.

وی ادامه داد: با این اقدام رقابتی را نیز در خصوص ارائه خدمات با کیفیت تر و ارزان تر ایجاد شد. معتقدم با این اقدام توانستیم جلوی افزایش قیمت را که تا 20 درصد هوایی و 15 درصد زمینی نیز پیش بینی شده بود، بگیریم.

رییس سازمان حج و زیارت خاطرنشان کرد: با این اقدام سفرهای هوایی کمتر از 5 درصد افزایش خواهد داشت و تقریبا سفر هوایی از دورترین نقطه کشور به عراق در حدود 4 میلیون تومان خواهد بود. همچنین سفرهای زمینی کمتر از 3 درصد نسبت به قبل از ایام نوروز افزایش پیدا کرده است. قیمت های سفرهای زمینی از حدود یک میلیون و 800 هزار تومان در شهرهای نزدیک به مرز شروع می شود.

محمد سلگی در پاسخ به این سئوال که چه تدابیری برای استمرار برگزاری جشنواره پژوهش فرهنگی سال اتخاذ کردید به خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان ، گفت:جشنواره پژوهش فرهنگی سال از سال 95 به بعد برگزار نشد و امسال پانزدهمین دوره آن برگزار شد. این جشنواره از سال 1375 شروع شد. تا کنون حدود ده هزار اثر را در جشنواره پژوهش فرهنگی سال قبول کردیم.

دبیر جشنواره پژوهش فرهنگی سال با بیان اینکه امسال حدود هزار اثر به پانزدهمین جشنواره پژوهش فرهنگی سال رسید که 9 اثر برگزیده شد، عنوان کرد: در این دوره از جشنواره دو پیشکسوت معرفی و تجلیل شدند که یکی از آنها مرحوم شده بود و دیگری هم حی و حاضر و فعال هستند. مرتضی فرهادی، جامعه شناس، نویسنده و پژوهشگر در اختتامیه پانزدهمین جشنواره پژوهش فرهنگی سال تجلیل شدند و از خانواده مرحوم محمد جواد صاحبی نیز تجلیل به عمل آمد.

وی هدف مهم جشنواره پژوهش فرهنگی سال را تشویق پژوهشگران به تحقیق در حوزه فرهنگی و ترویج پژوهش فرهنگی دانست و افزود: توسعه پژوهش های فرهنگی در حوزه تمدن اسلامی و تقویت مشترکات فرهنگی ایران با دیگر کشورها از دیگر اهداف جشنواره پژوهش فرهنگی سال است. در واقع جشنواره پژوهش فرهنگی سال یک جور تجلیل از کسانی است که در زمینه پژوهش فرهنگی تلاش می کنند.

سلگی با اشاره به اینکه پژوهش فرهنگی ویژگی های خاصی دارد، بیان کرد: پژوهش های فرهنگی برای جامعه ای مثل جامعه فرهنگی ما خیلی اهمیت دارد به جهت اینکه پژوهش فرهنگی با زندگی روزمره ما ارتباط دارد. موضوعات پژوهش فرهنگی بین رشته ای است. ماده خام پژوهش های فرهنگی، ماده خام کشور و ماده خام عمومی کشور است. می توان در پژوهش فرهنگی کاملا از توان محققان داخلی استفاده کرد. البته بحث انقطاع نسلی و مسایل مربوط به فرهنگ و در واقع رونق فرهنگ برای انسان سازی در پژوهش فرهنگی مطرح است.

رییس پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات خاطر نشان کرد: در اختتامیه پانزدهمین جشنواره پژوهش فرهنگی سال برگزیدگان و معرفی و تجلیل شدند و جوایز خود را از دست وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و صاحبنظران و دست اندرکاران حوزه فرهنگ دریافت کردند. امیدواریم که جشنواره پژوهش فرهنگی سال به همین اختتامیه ختم نشود و دبیرخانه این جشنواره فعال باشد و ما بتوانیم فعالیت های فرهنگی و پژوهش های فرهنگی را در طول سال همچنان بسط و توسعه دهیم و ارج نهیم.البته لازمه این مساله اقداماتی است که باید صورت بگیرد.

پایان پیام/ 31

به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به نقل از پایگاه اطلاع رسانی سازمان اوقاف و امور خیریه، بخش بزرگی از مهم ترین فعالیت های سازمان اوقاف و امور خیریه از جمله مسائل مربوط به بقاع متبرکه، مؤسسات خیریه و از همه مهم تر اجرای نیات واقفین بر عهده معاونت فرهنگی و اجتماعی این سازمان است. این معاونت علاوه بر طراحی ویژه برنامه های مناسبتی مربوط به وقف و امور خیریه در طول سال فعالیت های مختلف دیگری را نیز با تجمیع و متمرکز کردن نیات واقفین برنامه ریزی و انجام می دهد. با حجت الاسلام والمسلمین غلامرضا عادل معاون فرهنگی و اجتماعی سازمان اوقاف و امور خیریه در مورد مهم ترین فعالیت های این معاونت در سال جاری گفتگویی انجام داده ایم که مشروح آن را در ادامه همین مطلب می خوانید.
مهم ترین فعالیت های معاونت فرهنگی و اجتماعی در سال جاری چه فعالیت هایی بوده است. ارزیابی شما از این فعالیت ها چیست؟
پاسخ دادن به این سؤال احتیاج به مقدمه ای دارد که فعالیت های معاونت فرهنگی سازمان بناست در چه حوزه هایی انجام شود. حتماً مطلع هستید که بخشی از معاونت امور رسیدگی به بقاع متبرکه را بر عهده دارد. بخش دیگری از مأموریت های ما ناظر بر اجرای نیات واقفین می شود. می توانیم بگوییم سازمان اوقاف در دو بخش دارد انجام وظیفه می کند یکی در بخش بقاع متبرکه و دیگری موقوفات و هر چه که سایر بخش های سازمان دارند در حوزه موقوفات انجام می دهند اعم از حفظ موقوفات، تثبیت مالکیت موقوفات، بهره وری اقتصادی موقوفات، کسب عواید موقوفات همه و همه مقدمات اجرای نیت واقفین را فراهم می کند درواقع به نوعی می توان گفت ابر و باد و خورشید فلک در سازمان اوقاف در حال کارند که نتیجه فعالیت همه آن ها می شود اجرای نیات واقفین.
منظورتان فقط اجرای نیات فرهنگی است یا همه نیت ها؟
خیر، کل نیات موقوفات. بخش دیگر فعالیت ما مربوط به مؤسسات خیریه می شود که اداره کل اجتماعی و مؤسسات خیریه ما متولی این کار است. در حوزه فعالیت های ترویج فرهنگ وقف برنامه های فرهنگی عمومی و تشویق به وقفهای جدید هم ما یک اداره کل داریم به نام اداره کل امور فرهنگی که شرح وظایف خودش را دارد. در حوزه اعزام مبلغ هم با توجه به اینکه بخشی از نیات موقوفات به ترویج معارف اسلامی و آموزه های دینی برمی گردد اداره کلی داریم تحت عنوان اداره کل اعزام مبلغ که انجام این وظیفه را بر عهده دارد. همین طور در بحث چاپ و نشر تولید محصولات فرهنگی و بحث فضای مجازی هم در قم مجتمعی را داریم تحت عنوان مجتمع پژوهشی که به انجام این امور می پردازند. درزمینهٔ امور فرهنگی ما امسال چند فعالیت شاخص را پیگیری کردیم یکی از آن ها برگزاری دوره های سبک زندگی برای عموم مردم با توجه به موضوع آسیب های اجتماعی بوده است.
این فعالیت در بستر امامزاده ها انجام شده است؟
بله دوره های سبک زندگی در امامزاده ها اجرا شده اما ما به غیر از بستر امامزاده ها هم فعالیت فرهنگی داریم. آسیب های اجتماعی مشکلات زیادی برای فرهنگ اصیل ایرانی اسلامی ما ایجاد کرده است. موضوعاتی مثل ازدواج، طلاق، فرزند آوری، تربیت فرزند، همسرداری و بحث اعتیاد و غیره که از تأکیدات مقام معظم رهبری هم محسوب می شوند، در این دوره ها مطرح می شود. این فعالیت ها تحت عنوان زندگی به رنگ خدا تعریف شده است. در مجتمعی که ما در قم داریم مربیانی برای این کار آموزش دیده اند که عموماً خواهران و برادران طلبه بوده اند ما در سال جای 650 نفر مربی تربیت کردیم. این 650 نفر در 400 امامزاده با رعایت همه استانداردهایی که یک دوره آموزشی باید داشته باشد، دوره های سبک زندگی را برگزار کردند. در برگزاری این دوره ها ما خیلی دنبال این نبودیم که جمعیت زیادی جمع کنیم و تبلیغات کنیم. این دوره ها دقیقاً به صورت کلاس برگزارشده یعنی با شرایط مشخصی افراد علاقه مند مجاورین امامزاده ها و مردم ثبت نام کردند با طرح درس مشخص و موضوع مشخص در حوزه سبک زندگی که خوشبختانه خیلی با استقبال مواجه شد. این یکی از فعالیت های موفقی بود که در سال جاری انجام شد.
این طرح استمرار هم دارد؟
بله با رویکرد تکمیلی استمرار هم خواهد داشت.خوشبختانه بازخورد مثبت این طرح در بین خانواده ها و افرادی که در این طرح شرکت کردند، ملموس بوده است.
با توجه به ظرفیت های سازمان اوقاف چه ویژه برنامه هایی را برای چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی طراحی و اجرا کرده اید؟
ما چند فعالیت مهم درزمینهٔ چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی انجام دادیم. به دلیل دهه فجر با ایام فاطمیه تقارن داشت ما حوزه اعزام مبلغ را با رویکرد انقلابی تحت عنوان فجر فاطمی فعال کردیم. برای مبلغین اعزامی به استان ها دوره های آموزشی برگزار کردیم و محتوای فرهنگی لازم در اختیار آن ها قرار داریم. بحث امید دادن به مردم، بحث تبیین دستاوردهای مهم نظام و بحث پاسخ به شبهات دشمنان در این اعزام ها مطرح بوده است. همچنین خیمه های معرفت ما که هرساله با حضور مبلغین برپا می شد، امسال در قالب خیمه های انقلاب شکل گرفت و دهه فجر ما هم تحت عنوان فجر فاطمی برگزار شد. پوسترها و عکس نوشته هایی هم ویژه چهلمین سالگرد طراحی و در فضای مجازی منتشر شد.
معاونت فرهنگی و اجتماعی با متمرکز و یکجا کردن نیات واقفین برنامه های مختلفی را در طول سال اجرا می کند. این برنامه های شامل چه مواردی می شود؟ از چندوچون این برنامه ها بگویید .
ما چند عنوان برنامه را در طول سال به صورت متمرکز و سراسری اجرا می کنیم. یکی از این برنامه ها اجرای طرح زائران حرم رضوی است که با هماهنگی که در استان ها انجام گرفت امسال 700 نفر زائر اولی شناسایی و ثبت نام شدند. طرح زائرین حرم حسینی هم در ابتدای سال جاری اجرا شده است که 650 نفر در قالب این طرح به حرم امام حسین (ع) مشرف شدند. از طرفی بخش زیادی از موقوفات را داریم که وقف شده اند برای حمایت از دانش آموزان فقیر، خرید کتاب و لوازم التحریر و کمک به مدرسه. در ابتدای سال تحصیلی یک ویژه برنامه متمرکز سراسری پیش بینی و اجرا شد تحت عنوان مهر تحصیلی که 40 هزار بسته کامل لوازم التحریر بین دانش آموزان در دو سطح ابتدایی و دبیرستان توزیع شد.
در روز ولادت حضرت زینب (س) و روز پرستار هم ویژه برنامه مهر تندرستی را از محل موقوفاتی که برای کمک به بیماران نیازمند وقف شده اند اجرا کردیم. این ها برنامه هایی بود که در حوزه اجرای نیت واقفین به صورت متمرکز در سراسر کشور اجرا می شود.
تبدیل شدن بقاع متبرکه به قطب فرهنگی با چه پشتوانه ای انجام می شود؟
افقی که بقاع متبرکه باید به قطب فرهنگی در کشور تبدیل بشوند تحت عنوان سند چشم انداز بقاع متبرکه نقشه راهی شد برای مجموعه سازمان اوقاف و امور خیریه از این پس تمام فعالیت هایی که در سطح بقاع متبرکه انجام می شود تحت این سند چشم انداز پیگیری می شود اعم از حفظ و حراست حقوقی و ثبتی و ثبت اسناد مالکیت این بقاع، ساماندهی فیزیکی بنا و تجهیزات بقاع و غیره
چه فعالیت ها و برنامه هایی را جز اولویت های کاری معاونت قرار داده اید؟
ما چند کار را به صورت ویژه در معاونت فرهنگی دنبال می کنیم؛ یکی طرح مودت است که شامل بحث کمک های خیرین برای ساخت و ساز در سطح بقاع متبرکه می شود. خوشبختانه استقبال زیادی از این طرح می شود و مردم همیشه پشتیبانی می کنند. موضوع ساماندهی بحث قبور موجود در محوطه امامزاده ها هم جز اولویت های برنامه ای ماست. در تعداد محدودی از امامزاده ها دفن اموات مؤمنین انجام می شود که کمیته ای تحت عنوان ساماندهی قبور تشکیل دادیم که چند و چون این کار و نحوه واگذاری قبور را ساماندهی کند. بحث ساماندهی هیئت امنای بقاع متبرکه هم در دستور کار ماست . ازآنجاکه سازمان اوقاف با این هدف پیش می رود که بخشی از امور را به مردم واگذار کند نیاز است که هیئت امنای بقاع متبرکه افرادی موثق ،موجه، مورد اعتماد، امین، توانمند، متخصص و باانگیزه باشند. ساماندهی خدام بقاع متبرکه هم در دست پیگیری است.امیدواریم بتوانیم در آینده باکیفیت بهتری به این عزیزان خدمات رسانی کنیم.
پررنگ کردن امور خیریه در سازمان اوقاف یکی از اهداف اصلی ریاست جدید سازمان اوقاف و امور خیریه است. با توجه به این که پرداختن به امور خیریه مربوط به حیطه کاری معاونت فرهنگی می شود، فکر می کنید رسیدن به این هدف چگونه میسر خواهد شد؟
امور خیریه بخشی از عنوان سازمان اوقاف است. دو سه مسئله در این زمینه وجود دارد یکی نداشتن وحدت رویه بین مراکزی که به مؤسسات خیریه مجوز فعالیت می دهند که باعث می شود نظارت جدی در این زمینه وجود نداشته باشد.مسئله دیگر این است که موضوع تخصصی کار مؤسسات خیریه آن طور که باید مشخص نیست. نکته مهم برای سازمان اوقاف این است که نقشی که قانونا این سازمان در شناسایی و سازمان دهی مؤسسات خیریه دارد فاقد ابزار اجرایی است. امور خیریه از حوزه هایی است که به طور جدی روی آن داریم کار می کنیم که ان شا الله بتوانیم به اهداف خود در این زمینه برسانیم.
تاکنون چه تعداد نیت واقف احصا شده است؟
اگر بخواهیم موضوعات نیات واقفین را دسته بندی کنیم حدودت 800 نوع نیت قابل احصاست که البته عمده نیت واقفین به روضه خوانی امام حسین (ع) برمی گردد.
چهل سال از عمر انقلاب اسلامی گذشته است . فکر می کنید سازمان اوقاف و امور خیریه که قبل از انقلاب هم پیشینه دارد، در این چهل سال چه دستاوردهایی را داشته است؟
حتماً می دانید که وقف از شئون حاکم شرع است. به عنوان مثال یکی از تکالیف دینی ما پرداخت خمس مال است. تصرف در وجوه خمس از شئون حاکم شرع است وقف هم همین طور است. نذورات مردم در امامزادگان هم همین طور است. سؤال من این است که قبل از انقلاب با چه مجوزی از کدام حاکم شرع عواید این موقوفات هزینه می شد؟ پس ما یک بحث مبنایی شرعی داریم که سازمان اوقاف پیش از انقلاب در مسیر شرعی خودش قرار نداشت و با تشکیل انقلاب و تأسیس نظام جمهوری اسلامی ایران و حکومت اسلامی تحت لوای ولایت فقیه فعالیت های سازمان اوقاف رنگ و بوی شرعی پیدا کرد. قبل از انقلاب تحت عناوین مختلف موقوفات را به تاراج برده بودند. شاید از مهم ترین احکامی که حضرت امام (ره) صادر کردند موضوع ماده واحده مربوط به سازمان اوقاف بود که موقوفات باید بازگردانده شوند و به وقف عمل شود. این شد که بخش عمده ای از موقوفات به وقفیت خود بازگشتند. در حوزه اجرایی هم اخذ سند مالکیت موقوفات، افزایش بهره وری موقوفات، هدفمند شدن اجرای نیات و گسترش فعالیت های فرهنگی موقوفات ازجمله دستاوردهای سازمان اوقاف بوده است. خیلی ها اشکال وارد می کنند به سازمان اوقاف که مردم به شما اعتماد ندارند در حالی آمار وقفهای جدید هرساله رو به رشد بوده است. یک زمانی میانگین سالیانه وقف های جدید 200 وقف بوده است درحالی که الآن این عدد به بالای 2000 وقف رسیده است.
چند سالی است که شبهات زیادی پیرامون تعداد امامزاده ها و مستند بودن آن ها در خارج و داخل کشور مطرح می شود. بعضی ها مدعی این هستند که تعداد امامزاده ها بعد از انقلاب به صورت چشمگیری افزایش داشته است. پاسخ شما به این شبهات چیست؟
شناسایی، ساماندهی و بازسازی امامزاده ها از دستاوردهای انقلاب اسلامی بوده است و هیچ امامزاده ای بعد از انقلاب ایجاد نشده است.این شایعات برای افرادی که از کلیت موضوع اطلاعی ندارند، این تلقی را ایجاد می کند که سازمان اوقاف و امور خیریه بعد از انقلاب یک بقعه بدون سابقه ای را در قطعه زمینی ساخته است و به مردم اعلام کرده است که اینجا امامزاده است. اتفاقی که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی افتاد این بود که امامزاده ها شناسایی و ساماندهی شدند، اتفاقاً ما این مسئله را از دستاوردهای نظام جمهوری اسلامی ایران می دانیم چون قبل از انقلاب حکومت وقت اصلاً نمی خواست آثاری از تمدن اسلامی، فرهنگ اسلامی و فرهنگ شیعه باقی بماند. وقتی پیش از انقلاب با روضه خوانی مخالفت و آن را ممنوع اعلام می کردند، وقتی در فعالیت های انقلابی در مساجد مبارزه می کردند، طبیعتاً نمی خواستند جایی هم به عنوان امامزاده رونق بگیرد و نقش ایفا کند . این مسئله منجر به این شد که سازمان اوقاف به صورت جدی به این موضوع ورود نکند و چه بسا اصلاً نداند چند امامزاده در سطح کشور وجود دارد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی کار شناسایی امامزاده ها انجام شد و امامزاده هایی که شجره نامه داشتند و یا روایت معتبری مربوط به آن ها در طول قرون مختلف توسط مردم متدین آن منطقه به صورت سینه به سینه نقل شده بود، جز آمار قرار گرفتند. پس هرگز چنین چیزی نیست که ما امامزاده ای را ایجاد کرده باشیم . سازمان اوقاف و امور خیریه بعد از انقلاب اسلامی بناهای بعضاً مخروبه و قدیمی امامزاده ها را با حضور و کمک خود مردم و خیرین بازسازی کرده و اگر هم بنا و بقعه ای ارزش میراثی و تاریخی داشته داست، کالبد اصلی آن را حفظ کرده است.

21 اسفند 1397 10:59

به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، مراسم گرامیداشت پانزدهمین سالروز تأسیس نهاد، صبح امروز (دوشنبه 20 اسفند ماه) با حضور سیدعباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، علیرضا مختارپور، دبیرکل نهاد کتابخانه های عمومی کشور و همچنین جمعی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی، چهره های برجسته حوزه تصویرسازی وکارتون، مسئولان نهاد کتابخانه های عمومی کشور و کتابداران کتابخانه های عمومی برگزار شد.
طی برنامه ریزی های انجام شده در حاشیه این مراسم، اختتامیه چهارمین دوسالانه بین المللی کارتون کتاب نیز با معرفی 3 اثر به عنوان آثار برگزیده و 5 اثر به عنوان آثار قابل تقدیر برگزار می شود.
علیرضامختارپور دبیرکل نهاد کتابخانه های عمومی کشور در این مراسم اظهار داشت: اولین قانون مستقل مربوط به کتابخانه های عمومی در سال 1344 به تصویب مجلس رسید اما ابهامات و اشکالات اجرای آن قانون سبب شد تا عملا در سال 1352 با وضع برخی مواد در قوانین دیگر، عملا آن قانون کارکرد خود را از دست بدهد.
وی افزود: پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران اداره کتابخانه های عمومی عملا تحت مدیریت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قرار گرفت. اما علیرغم گسترش کمّی کتابخانه ها، برخی نواقص و کمبودها، اداره کتابخانه های عمومی کشور را با مشکل روبرو ساخت و سرانجام به پیشنهاد دولت قانون تأسیس و نحوه اداره کتابخانه های عمومی کشور در هفدهم اسفند 1382 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید و از آن تاریخ دوره جدید کتابخانه های عمومی کشور آغاز شد.
دبیرکل نهاد گفت: تعداد کتابخانه های عمومی در سال 1356، 373 کتابخانه، و در سال 1382 که لایحه دولت به مجلس شورای اسلامی ارائه می شود 1459 کتابخانه و در پانزدهمین سالگرد تصویب قانون جدید کتابخانه ها در سال 1397 به 3445 کتابخانه عمومی رسیده است. رشد تعداد کتابخانه های عمومی نسبت به سال قبل از پیروزی انقلاب رشد 9برابری را نشان می دهد. و در 15 سال گذشته رشد 136 درصدی در تعداد، 131 درصدی در زیر بنا و 377 درصدی در کتابداران و 73 درصدی مراجعان دستاوردهای دوره 15 ساله این نهاد است.
وی گفت: آنچه در سال های اخیر براساس رهنمودهای رهبر معظم انقلاب اسلامی و نیز برنامه های مورد نظر جناب دکتر صالحی وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس هیات امنا نهاد و نیز مصوبات هیات امنا به عنوان محورهای اصلی فعالیت نهاد قرار گرفته بدین شرح است:
1- تبدیل کتابخانه از مرکز امانت کتابخانه به پایگاه فرهنگی اجتماعی با محوریت کتاب و کتابخوانی، و استفاده از ظرفیت گسترده کتابخانه های عمومی به عنوان مرکزی برای تعامل و گفتگو، رشد آگاهی های اجتماعی-فرهنگی و نقش آفرینی به عنوان مرکز تبادل اطلاعات و آگاهی های فردی و اجتماعی.
2- نقش آفرینی مثبت و موثر کتابخانه ها در ارتقای سلامت اجتماعی خصوصا با توجه به برخی آسیب های اجتماعی موجود با اولویت مناطق دارای ویژگی های خاص.
3- توجه ویژه به کودکان و نوجوانان به عنوان نسل آینده و امید کشور که در گام دوم انقلاب اسلامی منابع اصلی انسانی کشور را در عرصه های مختلف تشکیل می دهند.
4- مبتنی ساختن تمام فعالیت های نهاد کتابخانه های عمومی در عرصه ساخت و تاسیس، تجهیز ، تامین منابع، برنامه های فرهنگی و مانند آن به پژوهش ها و تحقیقات علمی صورت گرفته در داخل و خارج کشور و ارزیابی برنامه ها و عملکرد ها با شاخص های علمی دقیق و نیز بومی ساختن برخی دستاوردهای جهانی در عرصه کتابداری و کتابخانه ها برای اثر بخشی بهتر و بیشتر در کشور.
5- تاکید بر ارتقای سطح علمی، فرهنگی و مهارتی کتابداران به عنوان، رکن اصلی در کتابخانه های عمومی کشور و برگزاری دوره ها و جلسات حضوری و غیر حضوری مهارت های کتابداران.
6- شکستن ساختارهای اداری و دست و پاگیر و روی آوردن به فعالیت های جهادی برای تحقق برنامه های فرهنگی و رسیدگی به مناطق محروم کشور از جمله در برنامه مدرسه جهادی خواندن ، رسیدگی به شهرهای دارای اولویت از نظر ارتقای سلامت و کاهش آسیب های اجتماعی.
7- مشارکت و همکاری با دستگاه ها و نهادهای مهم اجتماعی، فرهنگی و حتی اقتصاد، عمرانی و نیز خیرین عزیز برای تسریع در گسترش کتابخانه ها و امکان دسترسی عادلانه همه مردم شریف کشور به کتابخانه های عمومی.
8- تلاش برای تحقق تاسیس کتابخانه در شهرهای فاقد کتابخانه.
مختارپور متذکر شد: از 1245 شهر کشور در سال 1393، 256 شهر به کلی فاقد کتابخانه عمومی بوده اند که با تلاش نهاد کتابخانه ها عمومی در سال 1397 این تعداد به 130 شهر کاهش یافته و امیدواریم با همکاری همه نهاد های دولتی و عمومی و نیز مجلس شورای اسلامی تا سال 1400 تعداد شهرهای فاقد کتابخانه به صفر برسد. ان شاءالله.
وی در ادامه، سالروز تاسیس نهاد کتابخانه های عمومی کشور را به همه کتابداران و کارکنان کتابخانه های عمومی، به هیات امنا و مخصوصا وزیر ارشاد که همواره پشتیبانی این نهاد بوده اند، به اساتید رشته علم اطلاعات و دانش شناسی و به همه اهالی حوزه کتاب و کتابخوانی و کتابداری تبریک گفت.
دبیرکل نهاد کتابخانه های عمومی کشور اظهار داشت: همچنین امروز اختتامیه چهارمین جشنواره دوسالانه کارتون کتاب است. استفاده از ظرفیت این هنر که از زمان پیدایش مطبوعات نقش مهمی در انتقال مفاهیم ایفا کرده و با ظهور رسانه های مجازی تاثیر آن به مراتب از نظر کمی و کیفی گسترش یافته در حوزه ترویج فرهنگ کتاب و کتابخوانی نیز قابل توجه است.
مختارپور در پایان خاطرنشان کرد: از فعالان عرصه فضای مجازی، و نیز نهادهای موثر در تبلیغات محیطی شهرها و اماکن و مراکز فرهنگی کشور تقاضا دارم تا نسبت به ترویج و انتشار آثار برجسته این جشنواره مساعدت نمایند و از برادر گرامی جناب آقای سیدمسعود شجاعی طباطبایی که دبیری این جشنواره را پذیرفته و به نحوه شایسته ای چهارمین دوره دوسالانه کارتون کتاب را برگزار کردند قدردانی می کنم.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری فارس، جشن نوروزگان خانه تئاتر شب گذشته در حالی در مرکز آفرینش های ادبی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار شد که پیش از آن جمعی از پیشکسوت تئاتر ایران در محوطه کانون به کاشت 12 اصله نهال به نام و تصویر خودشان اقدام کردند.

دکور این مراسم از هفت سین نوروزی به همراه حاجی فیروز و شخصیت نمادین حافظ شیرازی تشکیل شده بود.
پس از آن جشن نوروزی به همت خانه تئاتر و با حضور جمع زیادی از هنرمندان تئاتری از جمله بهزاد فراهانی، ایرج راد، پیروز حناچی، شهردار تهران، شهرام کرمی، مدیر کل هنرهای نمایشی، اصغر همت و اعضای خانه تئاتر به همراه سیاه بازی، برپایی نمایش های کوتاه، آوازخوانی سنتی، تفال به حافظ و دیگر آیین های سنتی نوروزی با موسیقی برپا شد.

در این مراسم از داریوش اسدزاده، شهلا ریاحی، توران مهرزاد، اسماعیل خلج، ژاله علو، صدیقه کیانفر، سعید پورصمیمی، مهین میهن، شمسی فضل اللهی و پری امیر حمزه، آزیتا لاچینی، پری صابری تجلیل شد.

سپس پرده خوانی یوسف و زلیخا توسط استاد داود فتحعلی بیگی و نقالی جنگ ایرانیان و تورانیان انجام شد.

اصغر همت در ابتدای مراسم نوروزگان عنوان کرد که پنجاه سال است چنین جشنی برای تئاتر گرفته نشده که همه دور هم باشند این آداب و رسوم فرهنگ ملت ما است. قبلتر تصور میکردم که فرهنگ قابل تغییر نیست اما الان نظر متفاوتی دارم با این حال به نظرم نوروز را کسی نمیتواند از ملت ما بگیرد.

شهرام گیل آبادی مدیرعامل خانه تئاتر نیز عنوان کرد: اگر همت شهردار تهران و همکاران او نبود نمیتوانستیم چنین مراسمی بگیریم علاوه بر این هم قرار است که در اردیبهشت یک جمع دویست نفره را در برج میلاد همراه داشته باشیم.

وی با اشاره به اینکه نوروز فصل تحول و پیوستگی است، افزود: خانه تئاتر تلاش برای انسجام حقوق هنرمندان دارد و مسئولان می بایست قدردان این هنرمندان باشند، چرا که جایز نیست هنرمندان در شرایط بدی زندگی کنند. ای کاش میتوانستیم با همکاری شهرداری کارهای منسجم تری انجام دهیم ما این آمادگی را داریم وحاضریم برای کارهای آموزشی و مهارتی وقت صرف کنیم.

حق شناس رئیس کمیسیون فرهنگی شورای شهر نیز عنوان کرد که در شرایط سخت برای مردم این هنرمندان هستند که شادی را میتوانند به مردم هدیه و واقعیات را با زبان فاخر هنر نشان دهند. جامعه ما وامدار این هنر ارزشمند است.

وی عمو فیروز را نماد شادی دانست و چند پرسش از جمله اینکه چرا نباید این نمادها از جمله عمونوروز و حاجی فیروز را در میادین و شهر داشته باشیم یا چرا نباید این عروسک ها را جایگزین عروسک های آمریکایی کنیم؟ مطرح کرد. مدت ها بود عمو فیروز نماد تکدی گری شده بود ولی امروز جای عمو فیروز در شهرهای ما نماد شادی و آوردن خبرهای خوب است.

حق شناس با تأکید براینکه رویکرد فرهنگی شورای شهر به سمت حمایت از هنر رفته است، افزود: بسیاری از همکاران را برای حمایت از فرهنگ و هنر متقاعد کردیم چرا که جز زبان هنر نمی توان به فرهنگ درست دست یافت، یک جمله از هنرمند در تئاتر می تواند به اندازه یک کتاب سهم خود را در جامعه بگذارد.

همچنین در این مراسم بهزاد فراهانی، صدیق تعریف و اسماعیل خلج اشعاری را برای حضار خواندند.

اصغر همت پس از خواندن صدیق تعریف گفت: چهل سال گذشته و واقعیت این است که ساز هیچ گناهی ندارد و دیدن و زدن آن گناه نیست، سیاه گناه ندارد اما ما سالهاست در تلویزیون سیاه نداریم و هنوز تلویزیون حضور سیاه را قدغن کرده است.

شمسی فضل اللهی هم در تأیید این امر گفت که تلویزیون به سیاه اجازه حضور نمیدهد درحالیکه ما فکت تاریخی داریم که سیاهان در گذشته همان عیاران بوده اند و خیلی ارج و قرب داشتند.

انتهای پیام/

مهرنوش گرکانی| کودکی های پدر و مادرهای امروز پر از خاطرات مشترک از برنامه های تلویزیونی است که در آن روزهای تک رسانه ای رویاهای مشترک آنها را می ساخت؛ از هادی و هدی تا زهره و زهرا، از شهر موش ها تا کلاه قرمزی و پسرخاله، از بل و سباستین تا نل و پدربزرگ تنومندی که محافظ اطمینان بخش او بود، از تنهایی حنا دختری در مزرعه تا ماجرای عجیب خانواده دکتر ارنست در جزیره ای وسط اقیانوس، از داستان دختری یتیم تا بابالنگ دراز، از ماجراهای سندباد بحری و علی بابا تا پینوکیو، از یوگی و دوستان گرفته تا پسرشجاع، از خیره سری هاچ زنبورعسل تا رامکال و از فوتبالیست ها تا ایکی اوسان خاطرات دوران کودکی ما را رقم می زنند و حالا بسیاری از آنها در این دنیای پر از رسانه های متنوع و آنلاین یک دغدغه مشترک دارند؛ خاطرات فرزندان ما را چه کسانی می سازند؟ آیا ما خودمان در خلق این خاطرات که بنیان هویت نسل آینده است، نقش کافی داریم؟ آیا می دانیم فرزندانمان چه می بینند؟ آیا آن چه می بینند برای روانشان مناسب است و به رشدشان کمک می کند؟ با این دغدغه بود که از دل آن و با همراهی وزیری که اهل همین نسل است، کودک آنلاین به دنیا آمد.
کودک آنلاین قول داد به تمام ایده ها فرصت دیده شدن بدهد، قول داد شرایط را برای رشد منطقی و طبیعی ایده ها فراهم کند، قول داد دغدغه های جعلی و دروغین را در داوری هایش دخیل نکند، قول داد صادق باشد و عدالت توزیعی را در سراسر کشور رعایت کند. شورای سیاست گذاری تشکیل شد، ریاست جشنواره پا به میانه میدان گذاشت و نهادهای حامی پشتیبانی خود را آغاز و VOD ها برای راه اندازی اپلیکیشن های اختصاصی کودکان اعلام آمادگی کردند. دبیر و هیأت دبیران انتخاب شدند و بالاخره از 14 آذرماه 97 درهای کودک آنلاین رو به ایده های تمام مردم کشور باز شدند و همان طور که گمانش می رفت، مردم در تمام کشور به این دعوت پاسخ مثبت دادند. 1121 ایده و فیلم کوتاه برای جشنواره ای که نخستین دوره اش را تجربه می کرد، فرصت تبلیغ چندانی هم نداشت، سازوکارهای تازه ای را هم تجربه می کرد که تا به حال در تاریخ سرزمینمان نظیری نداشت رکوردی باورنکردنی بود و حالا نوبت هیأت انتخاب بود که از میان بیش از هزار ایده و فیلم برترین هایشان را انتخاب کنند تا شرایط برای معرفی فیلم های برتر و ساخت ایده های برگزیده فراهم شود و با یک ماه جلسه، بحث و بررسی کارشناسی و مشورت تا به اینجا رسیدند. 18 اسفند 1397 جشن انتخاب نخستین دوره جشنواره کودک آنلاین و روز معرفی 20 ایده نو، 20 پدیده رسانه ای جدید، 20 زنجیره ارزش صنایع محتوامحور بود که با سرمایه و مدیریت پشتیبان و شتاب دهنده بخش خصوصی مبتنی بر ایده هایی از سراسر کشور و با حمایت و پشتیبانی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات فعالیت خود را آغاز خواهند کرد.
علاوه بر ایده هایی که قرار است با پشتیبانی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات و شتاب دهنده های بخش خصوصی به صورت وب سری ساخته شوند، اپلیکیشن های تاچستان، پیام رسان مداد، نبات و آیوتون نیز در آیین برگزاری این جشنواره معرفی شدند. این اپ ها نیز با همراهی و پشتیبانی جشنواره کودک آنلاین و وزارت ارتباطات ساخته و عرضه شدند.
فیلم های ارایه شده در بخش فیلم کوتاه جشنواره کودک آنلاین نیز در مراسم اختتامیه جشنواره در بهار 98 معرفی خواهد شد و به نمایش درخواهد آمد که این بخش از جشنواره نیز داوران مربوط به خود را دارد.
داوران نماینده شتاب دهنده در بخش ایده جشنواره کودک آنلاین کار بررسی آثار را با حضور صاحبان 44 ایده در سالن یاس باشگاه پیام وزارت ارتباطات آغاز کردند. قرار بر این بود صاحبان 44 ایده، ایده های خود را برای نماینده های شتاب دهنده معرفی کنند و به 20 ایده منتخب خودشان رأی دهند و در انتها هم داوران شتاب دهنده با توجه به رأی طراحان ایده و تصمیم گیری هیأت داوران، 20 ایده منتخب را برای معرفی به شتاب دهنده ها انتخاب کنند. محمد ابوالحسنی، زهرا ابوالحسنی، میثم پورموذن، فرورتیش رضوانیه، فاطمه شکیب، بهرام عظیمی، امیر مسعود علمداری، مریم کشکولی نیا و امیر مهران از صبح روز شنبه، 18 اسفندماه بر اساس حضور صاحبان ایده در برنامه پیچینگ و ارایه ایده ها از سوی صاحبان 44 ایده نامزد شده، به عنوان نماینده شتاب دهنده کار بررسی آثار برای داوری نهایی را انجام دادند و آثار بر اساس رأی نمایندگان شتاب دهنده و صاحبان 44 ایده مشخص شدند.
در انتها هم آیین انتخاب جشنواره وب سری و فیلم کوتاه کودک آنلاین با حضورمحمدجواد آذری جهرمی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، سیدمحمد بطحایی وزیرآموزش و پرورش، سیدجمال هادیان دبیر جشنواره کودک آنلاین، محمدمجتبی حسینی معاون هنری وزارت ارشاد، ابوالحسن فیروزآبادی دبیر شورای عالی فضای مجازی کشور، احمدمسجدجامعی عضو شورای اسلامی شهر تهران، علیرضا تابش مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی، اعضای شورای سیاستگذاری و هیأت داوری و انتخاب جشنواره، مدیران و اعضای آسیفای ایران و سایر چهره های فرهنگی، هنری عصر شنبه، 18 اسفند در سالن شهید قندی وزارت ارتباطات برگزار شد.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، مراسم رونمایی از سامانه بانک اطلاعات موسیقی کشور، صبح امروز دوشنبه 20 اسفند 1397 در طبقه پنجم دفتر موسیقی برگزار شد.

این نشست با حضور اعضای هیات امنای انجمن موسیقی ایران برگزار شد.

*سامانه ای برای اهالی حرفه ای موسیقی

علی ثابت نیا مدیرعامل انجمن موسیقی ایران گفت: از اولین ماموریت هایی که آقای حسینی به ما دادند تشکیل رصدخانه موسیقی ایران بود. اولین قدم این کار تشکیل بانک اطلاعاتی موسیقی کشور بود. در این سامانه جایی برای اصحاب رسانه، پژوهشگران و کسب و کارهای حوزه موسیقی پیش بینی شده است. از مرداد ماه سال گذشته بحث محتوایی این سامانه مورد بررسی قرار گرفت.

او ادامه داد: هر سامانه و هر نرم افزاری نیاز به کار کردن دارد تا ایرادهایش بررسی و رفع شود. این سامانه از امروز شروع به کار کرده است. یکی از مهمترین نیازهایی که این سامانه نوپا دارد، حمایت هایی است که از سوی ارگان های وزارت ارشاد باید داشته باشد. ما باید ابزارهای تشویقی برای هنرمندان داشته باشیم. در جلساتی از آقای الهیاری خواستم در حوزه آموزش های موسیقی از این سامانه حمایت کنند.

مدیرعامل انجمن موسیقی ایران گفت: کسانی می توانند در این سامانه عضو شوند که فعالیت حرفه ای در حوزه موسیقی داشته باشند. برخی از استان ها خودشان اقدام به جمع آوری اطلاعات کرده اند و تنها لازم است که این اطلاعات روی سایت سامانه بارگزاری شود.

او ادامه داد: انجمن های موسیقی مامور و مکلف می شوند که سراغ هنرمندانی بروند که توان بارگزاری اطلاعاتشان را ندارند، این پروسه زمانبر است. از سوی دیگر از تشویق های حاکمیتی برای سوق دادن هنرمندان به سمت این سامانه استفاده می کنیم.

ثابت نیا گفت: بهره برداران اصلی این سایت مدیرانی هستند که برای موسیقی تصمیم گیری می کنند. این اتفاق هم در سالهای آینده رخ می دهد. ورود هم کدام از ارگان های مختلف، به این بانک اطلاعاتی کمک می کند. عدم تداوم چنین پروژه هایی به تغییر مدیران ربط مستقیم دارد. اگر عزم جدی در هنرمندان باشد حتما اتفاق های خوبی رخ می دهد.

در بخشی از این نشست علی ثابت نیا مدیرعامل انجمن موسیقی در مقابل پرسش خبرنگار تسنیم، درباره فواید این سایت برای هنرمندانی که در آن ثبت نام می کنند، گفت: ما تلاش می کنیم تا مشوق هایی برای حضور هنرمندان در این سامانه داشته باشیم.

در ادامه وقتی پرسش های خبرنگار تسنیم ادامه یافت، علی ثابت نیا با برخوردی تند، از انتشار خبری درباره انجمن موسیقی طی روزهای گذشته در خبرگزاری تسنیم انتقاد کرد و برای فرار از پاسخگویی به پرسش های طرح شده، به فرافکنی پرداخت.

خبرگزاری تسنیم در روزهای گذشته مطلبی به نقل از معاونت هنری وزارت ارشاد منتشر کرد که از تذکرهایی برای شفافیت مالی بیشتر در انجمن موسیقی حکایت داشت.

در پایان این بحث علی ثابت نیا خطاب به خبرنگار تسنیم گفت: شما اگر از این سامانه خوشتان نمی آید، در سایت ثبت نام نکنید.

در بخش دیگری از این نشست احمد صدری گفت: یک از کارهای تشویقی که در این سایت مد نظر است، ارزشیابی هنرمندان از طریق همین سامانه است.

علی ترابی مدیرکل دفتر موسیقی هم در این نشست حضور داشت. ترابی گفت: وقتی مدیری به دوره های بعد از خودش فکر می کند، کار ارزشمندی است. دیدن اهداف بلند مدت کار مهمی است و به همین دلیل از آقای ثابت نیا برای این دیدگاه تشکر می کنم.

او ادامه داد: همه اطلاعات موسیقی کشور در انجمن موسیقی نگه داری می شود و این یک گنجینه است. از این نظر ما امکان پژوهش بر روی سیر تحولات موسیقی کشور را داریم.

ترابی تاکید کرد: بهره برداری از این سامانه زمان بر است. ما هم فکر می کنیم با هماهنگیِ این سامانه کدهایی برای هر هنرمند در سامانه ایجاد کنیم تا دیگر از ارائه اطلاعات تکراری به دفتر موسیقی جلوگیری شود.
من اینجا حاضر شدم تا از همه عزیزانی که در شکل گیری این سامانه نقش داشتند، تشکر کنم.

محمد الهیاری مدیرکل دفتر آموزش وزارت ارشاد گفت: در یازده ماه گذشته که من در حوزه آموزش هنر فعالیت کرده ام، یکی از بزرگترین فقدان هایمان، نبود بانک اطلاعاتی در حوزه موسیقی است. نمایه سازی یک اتفاق مهم برای سامانه های اطلاعاتی است. ما با سایتی مواجه هستیم که پیش از این نمونه اش را نداشته ایم. امکانات مدیریتی سیستم قابل توجه است.

الهیاری تاکید کرد: این بانک اطلاعاتی محدود به یک یا چند صفحه نیست و زیر صفحه های بسیاری دارد. نبود بانک اطلاعاتی مانع از این شده است که ما بتوانیم سیاستگذاری دقیقی برای آینده موسیقی کشور داشته باشیم.

کیوان فرزین از عوامل ساخت سامانه بانک اطلاعاتی موسیقی ایران گفت: این بانک اطلاعاتی که درباره اش صحبت می کنیم، مربوط به اهالی موسیقی کشور است. در حوزه های مدیریت هنر موسیقی و مدیران موسسه های خصوصی هم در این سامانه حضور خواهند داشت.

او ادامه داد: ساز سازان، پژوهشگران، ترانه سرایان، نوازندگان، صدابرداران، ناشران و ... می توانند وارد سامانه شوند و اطلاعاتشان را وارد کنند. اطلاعات جامعی از کل حوزه موسیقی جمع آوری می شود و راستی آزمایی صورت می گیرد و در مراحل بعدی اعضای این سایت می توانند از امکانات بعدی استفاده کنند.

انتهای پیام/

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین ، حمید حامی خواننده موسیقی پاپ در گفت وگویی اینترنتی درباره حواشی کنسرتش در شیراز و ماجرای پخش تصاویر مستهجن در این کنسرت گفت: خیلی سال است که مشغول کار هستم و هیچ وقت خط قرمزها را رد نکردم. 9 روز پس از اجرای کنسرت متوجه پخش این تصاویر شدم. ویدئوی کنسرت هم طبق یک حرکت جمعی و سیستماتیک، در یک ساعت مشخص در صفحات مجازی پخش شد. صفحات هم همگی از نوعی بودند که برای بارگذاری ویدئو پول دریافت می کنند.

او درباره دقت و نظارتی که بر محتوای برنامه کنسرت هایش دارد، توضیح داد: با جزییات همه چیز را زیرنظر دارم، عوامل محترم حراست وزارت ارشاد هم همیشه در سالن هستند و امکان ندارد که چنین صحنه ای از زیر دست آن ها در رفته باشد. این نکته را باید بگویم که صحت وجود تصاویر هنوز مشخص نشده است، فکر می کنم که این مسئله برای مسئولان هم اثبات نشده است.

حامی همچنین گفت: تصاویر فقط توسط یک دوربین که کیفیت پایینی دارد گرفته شده است، در صورتی که آن سالن گنجایش تقریبا هزار نفری دارد و من هیچ تصویری از زوایه دیگری ندیدم.

57243

کد خبر 1239949

حمید قبادی دبیر کارگروه مد و لباس، در گفتگو با خبرنگار گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، درباره تعداد کم طرح های لباس گفت: خوشبختانه طراحی به تدریج جایگاه خود را در کشور به دست آورده است. شاید پیش از این ما نمی توانستیم به قدر کافی نمونه ها را در جامعه معرفی کنیم، اما در حال حاضر طراحی ها به تولید تبدیل می شوند. البته من هم موافقم که تعداد آن ها به قدر کافی نیست، شرایط مطلوب را نداریم و تا رسیدن به آن شرایط ایده آل تلاش بسیار لازم است.

وی ادامه داد: سایر نهاد ها به ویژه وزارت صنعت، معدن و تجارت براساس قانون وظیفه دارد که به اتحادیه ها کمک کند تا اتحادیه ها وارد تولید شوند. به هر حال تولید در اختیار نهاد های بیرون وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است که البته همه آن ها عضو کارگروه های ساماندهی مد و لباس هستند و ما در حال حاضر پیگیر مطالبات مردم از طریق امکانات قانونی هستیم، اما این مسئله ای زمان بر است.

قبادی با بیان اینکه در برخی از مناطق در تجمع ارضی لباس های ایرانی اسلامی، شاهد نمونه های خوب هستیم اظهار کرد: یک نکته بسیار مهم این است که در این چند وقت، طراحی کم کم جایگاه خود را بین تولیدکنندگان باز می کند، اما تعداد آن کافی نیست و باید سرعت تولید بیشتری پیدا کند. بنابر گزارش های اتحادیه های صنفی، در حال حاضر تولید بسیاری از لباس های بانوان به ویژه لباس های اجتماعی آنان، ایرانی است و در سال حمایت از کالای ایرانی، اکثر تولید های لباس ایرانی بود.

دبیر کارگروه ساماندهی مد و لباس در پاسخ به اینکه تعامل تولیدکنندگان با طراحان لباس چگونه است، گفت: امروزه حضور تولیدکنندگان در جشنواره ها برای انتخاب طرح افزایش پیدا کرده است. البته ممکن است یکسری از فروشگاه ها به دلیل اینکه خودشان تولیدکننده نیستند، در جشنواره ها حضور نداشته باشند. در حال حاضر نیاز مصرف جامعه برای تولید مانتو در سال 40 میلیون و برای شال و روسری 150 میلیون عدد است که حجم بسیار بالایی بوده و تولید 40 میلیون مانتو در سال کار سخت و دشواری است، البته این سرانه نیاز جدی و مهم تنها به کشور ما اختصاص دارد. برخی از تولیدکنندگان مجتمع های بزرگ و معتبر را خودمان دعوت و پیشنهاد کردیم که با طراح ها در تعامل باشند، البته موافقم که با برخی از تولیدکنندگان کوچکتر این ارتباط برقرار نشده که باید هرچه سریعتر برقرار شود.

وی در توضیح گرانی لباس ها بیان کرد: مهمترین عامل تولید در بین تولیدکنندگان صلاح و صرفه اقتصادی است، ما تلاش می کنیم که نگاه اقتصادی بیشتری بین طراحان ایجاد شود، زیرا به یاد دارم که پیش تر تولیدکنندگان معترض بودند که طرح های ارائه شده قابلیت اجرایی و صرفه اقتصادی ندارد. بنابراین از طراحان خواستیم که نگاه طراحی را به درخواست مردم و بازار نزدیک کنند، این اتفاق تا حدود زیادی افتاد و در حال حاضر سالانه طرح های بسیاری وارد جامعه می شود که تولیدکنندگان هم به خوبی از آن ها استقبال می کنند.

قبادی افزود: ساختار شیما (شناسه یکپارچه مد و لباس) سندی موثق برای اثبات این میزان از استقبال است. امسال هم در مجموع بیش از 210 اثر از 550 طرح بخش مسابقه ای لباس به تولید انبوه رسید و وارد بازار شد. در کل از همه ابزار های موجود استفاده می کنیم تا نگاه طراحان به نگاه بازار و نیاز مردم نزدیک شود و از طرفی دیگر نگاه تولید کنندگان به طرح های ایرانی افزایش یابد.

وی در ادامه در خصوص اقدامات صورت گرفته برای بخش عفاف و حجاب و کاهش قیمت چادر اظهار کرد: امسال یکی از مشکلات جدی تامین مواد اولیه بود که با همکاری اتاق اصناف و اتحادیه های صنفی بخشی از مواد اولیه این حوزه تامین شد. قبول دارم ما در حوزه عفاف و حجاب در مضیقه هستیم؛ چادر و پارچه چادری محصول مورد نیاز جامعه ماست که در حال حاضر تامین آن به شدت مشکل است.

قبادی افزود: با توجه به هزینه هایی که در مرحله تهیه و تولید چادر صرف می شود، قیمتی که به دست مردم میرسد رضایت بخش نیست و اگر دغدغه فعالان عفاف و حجاب نبود، مردم باید این اقلام را با هزینه های سنگین تر تامین می کردند. البته امیدواریم تا زمان نمایشگاه عفاف و حجاب که اردیبهشت سال آینده است، شرایط بهتری مهیا شود.

دبیر کارگروه مد و لباس درباره راهکارهای رفع این مشکل اظهار کرد: یکی از کارهایی که در جشنواره فجر امسال انجام شد این بود که طراحان ایرانی به سمت استفاده از پارچه ایرانی سوق پیدا کنند. اگر این کار انجام شود، در قیمت تمام شده محصولات تاثیر می گذارد. ما از طراحان خواهش می کنیم که نگاهشان را به استفاده از پارچه ایرانی معطوف کنند. اگر این محصولات به تولید انبوه برسد و با تلفیق زیبای پارچه و هنر ایرانی همراه باشد، قیمت های آن تا حد چشمگیری کاهش می یابد.

وی همچنین درخصوص برخی از طراحی ها از جمله طراحی لباس های توری که متناسب با فرهنگ و عقاید جامعه نیست، گفت: طراحی تور برای لباس اجتماع به هیچ وجه مورد تایید کارگروه ساماندهی مد و لباس نیست؛ قطعاً نیروی انتظامی و اتحادیه های صنفی هم با این مورد برخورد خواهند کرد. پارچه تور با توجه به اقتضاهایی که دارد و با توجه به قواعدی که ما در جامعه داریم، اصلا مناسب طراحی لباس های اجتماعی نیست.

قبادی تاکید کرد: ما از طراحان می خواهیم که اصلا وارد این نوع طراحی ها نشوند؛ اگر هم توانمندی در این حوزه دارند به کاربرد لباس توجه کنند. کاربرد لباس اجتماع با سایر لباس ها فرق دارد. شاید تا پارسال ما تعریفی برای این عرصه نداشتیم، اما از سال گذشته کارگروه ساماندهی مد و لباس، تعریف درستی از لباس اجتماعی و... را تبیین کرد که همه طراحی ها و تولیدها باید مطابق با آن تعاریف باشند.

انتهای پیام/

به گزارش حوزه موسیقی گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، سید مجتبی حسینی معاون امور هنری در حکمی احمد صدری را به عنوان دبیر دوازدهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران منصوب کرد.

معاون امور هنری در این حکم نوشته است: نظر به سوابق علمی و تجربیات ارزنده جنابعالی و پیشنهاد مدیرکل محترم دفتر موسیقی به موجب این حکم به عنوان دبیر دوازدهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران منصوب می شوید.

امید است با استعانت از خداوند متعال و بهره گیری از ظرفیت های موجود، در برگزاری هرچه باشکوه تر جشنواره پیش رو موفق و موید باشید.

احمد صدری کارشناس ارشد رشته پژوهش هنر- گرایش موسیقی و درجه یک هنری از شورای ارزشیابی هنرمندان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دارد.

صدری دارای سوابق و تجارب پژوهشی، علمی و آموزشی متعددی از جمله قائم مقامی ریاست گروه موسیقی فرهنگستان هنر و عضویت تحریریه فصلنامه خیال را در کارنامه خود دارد و تاکنون کتاب ها و مقالات متعددی از او منتشر شده است. صدری همچنین مدرس هنر های ایرانی در دانشگاه شهید بهشتی و دانشگاه هنر بوده است و امسال به عنوان پژوهشگر برگزیده در حوزه هنر های سنتی در هفته پژوهش انتخاب شد. دبیر علمی بخش موسیقی همایش بین المللی حکمت و فلسفه هنر، عضو هیئت علمی همایش های بین المللی؛ معنای زیبایی، کمال الدین بهزاد، سلطان محمد، طبیعت در هنر شرق و همایش های تخصصی موسیقی؛ صفی الدین ارموی، عبدالقادر مراغه ای، قطب الدین شیرازی، فارابی از فعالیت های دیگر علمی و پژوهشی صدری است.

صدری همچنین تاکنون دبیر و داور جشنواره ها و همایش های مختلفی در حوزه هنر و موسیقی از جمله قائم مقام دبیر چهارمین و پنجمین جشنواره موسیقی نواحی ایران، قائم مقام سیزدهمین و چهاردهمین جشنواره موسیقی ذکر و ذاکرین، عضو شورای ارزشیابی کمیته سازسازی هنر های سنتی میراث فرهنگی کل کشور، قائم مقام و عضو شورای سیاستگذاری و داور نهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران، دبیر علمی جشنواره آوا ها و نوا های رضوی، قائم مقام انجمن موسیقی تهران و دبیر علمی دهمین جشنواره ملی موسیقی نواحی ایران و دبیر یازدهمین دوره این جشنواره نیز بود.

صدری، در حال حاضر، قائم مقام و دبیر گروه موسیقی فرهنگستان هنر است.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار ایلنا، ترانه مکرم (شاعر و ترانه سرا) که فعالیت شعری خود را از سال 1372 آغاز کرده و از اواخر دهه هفتاد پا به عرصه ترانه سرایی و موسیقی گذاشته، طی این سالها با خوانندگان مطرحی چون محسن چاوشی، سیروان خسروی، خشایار اعتمادی، فرزاد فرزین، مهدی مقدم، کاوه یغمایی، حامی، علی اصحابی، سینا شعبانخانی و محمد اصفهانی همکاری کرده است. مکرم که 9سال ممنوع الکار بوده و اجازه فعالیت در زمینه موسیقی را نداشته و تاکنون مجموعه ترانه های طلوع من ، ساعت 9 و خدا را چه دیدی را منتشر کرده، درباره کم و کیف ترانه سرایی طی سال های اخیر توضیح داد و از فضای فعلی موسیقی گفت.

به نظرتان در زمینه موسیقی و خلق ترانه چه مسیری را طی می کنیم؟

طی ده سال گذشته در زمینه موسیقی و خلق ترانه روند رو به رشدی داشتیم، اما طی دو سه سال اخیر سیر نزولی عجیبی را طی کردیم و در حال سپری کردن این روند هستیم.

به طور کلی دلیل این سیر نزولی چیست؟

متاسفانه نگاه صرفأ بازاری و تجاری اهالی موسیقی، این هنر را تحت تأثیر قرار داده و این وجه پررنگ درآمدزایی باعث شده در مرحله اول کیفیت شعرها به طرز وحشتناکی پایین بیاید. در وهله بعد نیز سیر نزولی و کاهش کیفیت صداها را داریم. اگر بخواهم جانب انصاف را رعایت کنم، باید بگویم این ضعف در آهنگ سازی، تنظیم ها و نوع ملودی ها کمتر مشهود است و ضربه اصلی به ترانه وارد شده است.

در این میان مخاطبان چه نقشی دارند؟

متاسفانه در حال حاضر مردم را به سمت ترانه های بی کیفیت و صددرصد بدون قافیه و محتوا سوق داده اند. اغلب ترانه ها و شعرها کاملأ سطحی، مبتذل و سخیف هستند. نمی خواهم از گروه یا شخصی خاص نام ببرم؛ اما زمانی که ترانه ای حتی یک بیت سالم ندارد، چطور ممکن است جزو بهترین ترانه های سال قرار گیرد و چطور ممکن است آن اثر ماندگار شود؟ نظر مردم مهم است، اما ما که داعیه کارشناسی داریم، چرا آثار سخیف را به مردم تزریق می کنیم! این مردم همان هایی هستند که با ترانه های بسیار خوب و ماندگار، خاطرات بسیار خوبی دارند پس ایراد از مردم نیست. ایراد از ماست.

منظورتان به طور مشخص چه کسانی است؟

به نظر من اگر خواننده تولیدکننده باشد صددرصد مقصر است. مردم از پشت صحنه موسیقی اطلاع ندارند و من درباره آن می گویم. این شرکت ها هستند که با همکاری آهنگسازانی که با آنها قرارداد دارند، آهنگ را انتخاب می کنند و به صورت دستوری یا قراردادی از خواننده می خواهند آن اثر را بخواند. آن آهنگ تولید می شود و بیرون می آید و مردم نیز آنها را گوش می دهند. یعنی چنین اشخاصی هستند که تصمیم می گیرند و برای مردم برنامه سازی می کنند و گوش مردم و جامعه را تحت تاثیر قرار می دهند. متاسفانه در حال حاضر دیگر خواننده سالاری وجود ندارد. آهنگ سالاری داریم و همین می شود که هر اثر یک هفته نهایتا یک ماه عمر می کند و پس از آن شنیده نمی شد و به فراموشی سپرده می شود.

آهنگ سالاری یعنی چه؟

در حال حاضر خواننده را با آهنگش می شناسیم و خود خواننده و کیفیت کارش مورد توجه نیست؛ و اینگونه است که جا برای بسیاری از ترانه سرایان کاربلد و قوی نویس تنگ می شود. به نظرتان چرا برخی از ترانه سرایان خودشان خواننده میَ شوند؟ زیرا آنها برای آثارشان احترام قائلند و مخاطبان کمی برای اشعارشان پیدا می کنند؛ لذا ترجیح می دهند خودشان آن ترانه را بخوانند تا آن آثار گوشه دفترشان نپوسد و مردم نیز بفهمند شعر و ترانه خوب یعنی چه. ما خانم ها نمی توانیم خواننده شویم اما من نیز اگر مرد بودم، خواننده می شدم و ترانه های خودم را می خواندم.

البته بسیاری از خواننده ها نیز شاعر شده اند.

همینطور است و خب زمانی که اکثر خواننده های ما شاعر شده اند، چرا ما ترانه هایمان را نخوانیم؟ من یکبار این حرف را زدم و جنجال به پا شد. متاسفانه در حال حاضر آهنگسازان نیز شاعر شده اند و ترانه می سرایند! چه کسی به اینها اجازه ورود داده است؟ البته اگر ترانه و شعر اصولی و قوی باشد از آن استقبال می کنم.

چنین خوانندگانی چرا ترانه سرایی هم می کنند آنهم درحالی که ترانه سرایان خوبی داریم؟

برخی از این خواننده ها به دو دلیل شاعر شده اند، اول اینکه هزینه نکنند و دوم اینکه اعتماد به نفس بسیار بالایی دارند. این اعتماد به نفس تا حدی بالا رفته که خودشان را در جایگاه شاعر می گذارند؛ در صورتی که هر کس باید کار خودش را انجام دهد. مگر من آهنگ می سازم که آنها شعر می گویند و ترانه می سرایند. من و هنرمندی چون نیلوفر لاری پور درس این کار را خوانده ایم.

برای خوانندگان شاعرپیشه بی تخصص چه پیامی دارید؟

به آن خوانندگان باید گفت اگر در زمینه شعر و ادبیات تحصیلات دانشگاهی ندارید و چهار تا کتاب نخوانده اید و در املا و دیکته مشکل دارید چطور ترانه می سرایید؟ شما نمی توانید متنی را بدون غلط بنویسید. حتی نمی توانید نامه ای برای وزارت ارشاد بنویسید. این دوستان اگر توانستند در یک گردهمایی نامه ای صحیح و سالم بنویسند من حرفم را پس می گیرم.

سلایق و اهداف خوانندگان و آهنگسازان چقدر بر نوع کار شما تأثیر داشته است؟

ببینید من ترانه های خوبی دارم و گاه برخی از ابیات آنها را در اینستاگرمم منتشر می کنم و با استقبال مردم مواجه می شوم؛ اما زمانی که شخصی با من تماس می گیرد و می گوید ترانه ای می خواهم شبیه کار فلان شخص من چه می توانم بگویم؟ زمانی که حتی نمی توانم آن آهنگ را یکبار بشنونم چه باید بکنم؟ واقعا دلم می خواهد خواننده ای را پیدا کنم که در کارش بسیار متبحر باشد و از او بخواهم که شعرهای نابم را بخواند و آن شخص با قابلیت هایی که دارد بتواند ستاره شود تا مردم متوجه شوند با شعرهای خوب هم می شود ستاره شد. زمانی که الگوی خوانندگان ما فلان شخص و گروه است ترجیح می دهم سالی دو کار به هنرمندانی مثل رضا صادقی، حمید حامی و بابک جهانبخش بدهم. از این بهتر است که خودم و اثرم را مطابق میل و سلیقه این و آن تنظیم کنم. من نمی توانم مغزم را با آنچه برخی می خواهند تطابق دهم. من کار شش و هشت و بازاری نیز نوشته ام اما نیامده ام در اثرم خرابکاری کنم و کل قافیه ها را براساس شیوه غلط بنویسم، این روند برای من ننگ است من ادبیات و ترانه درس می دهم، نمی توانم کاری کنم که مثلا در ترانه ای دوازده بیتی ایراد دستوری و قافیه ای وجود داشته باشد این برای من بسیار زشت است.

فکر نمی کنید ترانه سریان و اعضای خانه ترانه و دیگر تشکل ها و انجمن های مربوطه با هم اتحاد ندارند و در این زمینه چندصدایی وجود دارد؟

همین جا بگویم عضو هیچ گروهی نیستم دوستان بسیاری زیادی دارم که تعدادشان حداقل ده برابر آنهایی است با من مشکل دارند که بحث اش جداست، اما در کل اهل خودنمایی و خودشیفتگی نیستم. برخی گروه ها نیز، مافیای کثیفی دارند که از ابتدا تا الان در هیچ کدام از آنها شرکت نکرده ام و هیچ کس نمی تواند این برچسب را به من بزند که اعتبار این همه سال را از خانه های ترانه کسب کرده ام. من همیشه در خانه ام نشسته ام و کار کرده ام.

این انزوا برایتان حاشیه ساز نبوده است؟

خیلی ها به من برچسب زدند که چون حرفی برای گفتن ندارم در این جلسات حضور پیدا می کنم. به لطف خدا طی سال های فعالیتم هفتصد ترک کار کرده ام، آدمی که حرفی برای گفتن ندارد با دو ترک اول حذف می شود. من یک افشین یدالهی را می شناختم که هیچکس نمی تواند جایگاه ایشان را پر کند و پس از آن هرچه که هست شوآف و تظاهر است و من چنین رویه ای را دوست ندارم. درخت هر چه پربارتر افتاده تر.

در بدو همکاری با خوانندگان ملاک انتخابتان چیست؟

در نوع همکاری ها صدا، سواد و البته شخصیت خواننده برایم از هر چیزی مهم تر است. برایم مهم نیست که آن خواننده شهرستانی است یا خیر؟ پول و وضعیت مالی آن خواننده برایم مهم نیست. آنچه برایم اهمیت دارد نوع برخورد و احترامی است که آن شخص نسبت به من قائل است. می توانید از آنها که مرا می شناسند و با من همکاری کرده اند، بپرسید. در روابط کاری ام، اولین چیزی که می گویم قضیه مالی نیست. پیش از همکاری با خوانندگان به صدای آنها توجه می کنم و از سبک و فضای مد نظرشان می پرسم.

و اگر آن خواننده کار اولی باشد چه؟

در رابطه با خوانندگان کار اولی آنها را با آهنگ سازان حرفه ای مرتبط می کنم تا کیفیت صدای آنها را ارزیابی کنند به این دلیل که تحلیل این قضیه در تخصص من نیست، بنابراین نظر آهنگسازان برایم ملاک است.

گونه و سبک مورد علاقه تان چیست؟

من در همه سبک ها کار کرده ام، از سبک کویتی پور گرفته تا سبک هایی که شاید خیلی دور از ذهن باشند، البته در زمینه راک نیز فعالیت کرده ام. همچنین با خوانندگانی مثل دکتر اصفهانی که در فضای فاخر فعالیت می کنند همکاری کرده ام؛ اما آنچه که خودم دوست دارم کار در فضای فاخر و تولید چنین آثاری است و اینکه فضاها و سبک سیاق های امروزی را نیز می پسندم که البته این سبک ها با هم متضاد هستند. به طور کلی سبک هایی را می پسندم که بتوانم خودم را در نشان دهم. حتی اگر فضای اثری شش و هشت باشد، اگر حرف جدیدی برای گفتن داشته باشم آن را می پذیرم.

نظرتان درباره نوآوری چیست؟

در رابطه با نوآوری ما پایه ای داریم. اول اینکه نوآوری با خرابکاری تفاوت های بسیاری دارد. زمانی که نیما یوشیج شعر نو را ایجاد کرد، پایه شعر و ادبیات را می شناخت و آن را نابود نکرد بلکه نوآوری کرد. یا اگر آقای احمد شاملو در زمینه شعر اتفاقات جدیدی را رقم زد، ادبیات را نابود نکرد این اشخاص ادبیات را بلد بودند. به طور مشخص در ابتدا باید اشراف کاملی بر شعر داشته باشیم و پس از آن یکسری حرکات را آگاهانه و خودآگاه انجام دهیم تا نوآوری اتفاق بیفتد نه اینکه بی سوادی خودمان را توجیه کنیم. طرف با من تماس گرفته و از قافیه آوایی می گوید و زمانی که پاسخ و مخالفتم را می شنود، می گوید شما زیادی سخت می گیرید، زیرا در حال حاضر قافیه وجود ندارد! این جمله بی احترامی به من است زیرا من هنوز شاگرد مولوی و فردوسی هستم چرا باید به ادبیات چند هزار ساله ایران پشت کنم!؟ اگر اینگونه باشد چیزی باقی نخواهد ماند. مثل این است که واژه است را با ص بنویسیم و بگوییم این نوآوری است.

چقدر و تا چه حد آثار و ترانه های خارجی را دنبال می کنید؟

من مترجمی زبان انگلیسی خوانده ام و تا حدودی بر ادبیات انگلیسی اشراف دارم. ترانه انگلیسی نیز سروده ام و ترانه های انگلیسی را نیز دنبال می کنم، اما در حال حاضر در این زمینه خیلی فعال نیستم شاید به این دلیل که وقتم کم است.

شما چند مجموعه نیز منتشر کرده اید. اثر جدیدی برای انتشار ندارید؟

آخرین مجموعه شعرم را سال 95 منتشر کردم که خدا را چه دیدی نام داشت. اما تا زمانی که خودم بالای سر کار نباشم و انتشارات خوبی را پیدا نکنم اثری را منتشر نخواهم کرد، زیرا مانند این است که بچه هایم را به پرورشگاه سپرده باشم و آنها را بکشند.

از روند چاپ و فروش دیگر آثارتان ناراضی هستید؟

دو کتاب من با شکست مواجه شد و دلیلش خودم بودم که ناشران خوبی را انتخاب نکردم. فقط از روند چاپ و فروش کتاب ساعت 9 راضی هستم، زیرا با انتشارات خوب ری را همکاری کردم و از آنها بابت همکاری خوبشان تشکر می کنم.

سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: به رغم اتمام جشنواره تجسمی فجر انقلاب هنوز هم اخباری از برخی حواشی و اتفاقات آن به گوش می رسد که برای هنرمندان انقلابی مأیوس کننده است. این در حالی است که رهبر انقلاب نسبت به مسئولان برپایی پنجمین جشنواره ملی هنر مقاومت که از نظر محتوایی نظیری مشابه جشنواره فجر است، به خاطر تقویت و جان بخشی به انگاره های انقلاب اسلامی ابراز محبت کرده و فرمودند: خدا قوت... به عهدتان وفا کردید.

فشار هماهنگ نفوذی ها و غربگرا ها
از یک سو برخی افراد و جریان های نفوذی برای تصاحب گلوگاه های مهم تصمیم گیری و تصمیم سازی، به کار گماشتن نیرو های مورد نظرشان در جایگاه های خاص و از سوی دیگر فشار باند ها و افراد غربگرا به برخی مسئولان جهت اجرای منویات مورد نظرشان در قالب حرکتی هماهنگ در مسیر پیشبرد اهداف کلان شان مشغول فعالیت های گسترده هستند.
جشنواره هنر های تجسمی فجر محمل مناسبی برای فعالیت هنرمندان و دوستداران این هنر قدیمی و اثرگذار خواهد بود به شرط آنکه یک مدیریت قوی و مسئولانه در آن ساری و جاری باشد. متأسفانه جشنواره تجسمی فجر امسال از همان ابتدای معرفی اعضای شورای سیاستگذاری و هیئت داوران تا زمان برگزاری اختتامیه اش مملو از اقدامات و تصمیماتی عجیب و غریب بود. هر چند همه حرف و حدیث ها متمرکز در جشنواره نبود و به همین علت لازم است جهت رسیدن به یک تحلیل و چشم انداز بهتر، مجموع اقدامات صورت گرفته ذیل عنوان هنری های تجسمی را مورد توجه قرار بدهیم.

اقدام مشکوک از تهران تا تل آویو
به عنوان اولین مثال باید گفت: چطور امکان دارد که در قلب ام القری جهان اسلام تابلوی نقاشی یک صهیونیست تندرو مثل یوسی لمل به نمایش درمی آید و آب از آب تکان نمی خورد؟! آیا به نمایش گذاشتن چندین اثر هنری از برخی هنرمندان حال حاضر کشورمان توسط همین صهیونیست تندرو در قلب رژیم صهیونیستی و شهر تل آویو به خاطر هنردوستی و حس لطیف هنرمندانه و صهیونیست های سفاک کودک کش انجام می شود؟! یا اینکه یوسی لمل می خواهد با چنین اقدامی به برخی افراد در داخل کشور ما پالس های خاصی مخابره کند؟! متأسفانه انفعال و گاه تغافل برخی مدیران زیر بار فشار جریان نفوذ خزنده فرهنگی باعث شده که برخی عناصر نفوذی و اخراجی در پست های مدیریتی مکان های هنری و فرهنگی که سابقه فعالیتی شان مشحون از تحرکات مشکوک و تمایلات فکری غربگرایانه است مجدداً در پست های کلیدی و مهم دیگری به کار گمارده شوند که از آن جمله می توان به سپردن مسئولیت های مهمی مانند عضویت در شورا های سیاستگذاری که وظیفه شان تعریف استراتژی و تدوین مانیفست جشنواره هایی مثل جشنواره تجسمی فجر انقلاب اسلامی است، به افرادی که هنوز دل در گرو طاغوت و پهلوی دارند اشاره کرد.
یک نمونه دیگر که می توان به آن اشاره کرد ارتباط برخی از مسئولان حراج آثار هنری تهران با نیرو های فکری مورد حمایت صهیونیست ها و مخالفان انقلاب اسلامی است که 11 سال تمام با دریافت کمک های ویژه یک کشور غربی تحت نفوذ صهیونیست ها مشغول جمع آوری یک دیکشنری و دایره المعارف معروف بود. برخی چهره های سرشناس و انقلابی حوزه هنر های تجسمی با حالتی دردمندانه به خبرنگار جوان می گویند که در آستانه برپایی جشن 40 سالگی انقلاب و آغاز ایام الله دهه فجر به یک مکان فرهنگی و هنری می روند و در کمال حیرت و تعجب می بینند که یک پرتره نقاشی شده از محمدرضا پهلوی بر یکی از دیوار ها نصب شده و وقتی از علت این اقدام می پرسند، یکی از مسئولان آن مکان می گوید این کار اثر یک استاد نقاش از تصویر زنده شاه است و ما هم آن را به نمایش عموم گذاشته ایم؟!

گندم از گندم بروید، جو ز. جو
یازدهمین جشنواره تجسمی فجر انقلاب اسلامی در بازه بزرگداشت 40 سالگی انقلاب اسلامی که به رغم همه دشمنی ها و کارشکنی های ابرقدرت های دنیا از نهالی نورسته به درختی تناور تبدیل شده برگزار می شود، اما مسئولان ارشاد کسی مثل لیلی گلستان را که هیچ ابایی از تلخکامی اش نسبت به پیروزی انقلاب اسلامی ندارد به عنوان یکی از اعضای شورای سیاستگذاری جشنواره فجر انقلاب! منصوب می کنند؟! آیا مسئولان وزارت ارشاد توقع دارند خروجی برنامه ریزی و طراحی اینچنینی شورای سیاستگذاری تقویت هنر و هنرمند انقلابی یا اسلامی باشد؟! قطعاً کسی که در یک زمین مستعد بذر سالم نکارد نباید انتظاری غیر از روییدن گیاهان هرزه و مضر داشته باشد چه اینکه به قول خواجه شیراز: گندم از گندم بروید جو ز. جو .

خبرگزاری فارس ایمن سادات موسوی نژاد: خمیر کاغذ مقصد پایانی کتاب هایی است که حتی با قیمت حراج نیز خریداری نمی شوند این سخن یکی از فروشندگان کتاب است.

این کتاب ها با قیمت 4 هزار تومان در قسمت میانی مغازه روی میزی چیده شده بود. در شناسنامه برخی از این کتاب ها تاریخ چاپ آنها سال 86 ثبت شده است.

فروشنده نسبت به این امر تصریح می کند و می گوید: اکنون اگر چنین کتاب هایی چاپ و عرضه شود دارای قیمت 15 هزار تومان خواهد بود ولی با این وجود مشتریان حاضر به خرید آنها نیستند.

وارد یکی از مغازه های فروش کتاب های دینی و اجتماعی خیابان ارم می شوم. فروشنده با نگاهی به صفحه گوشی تلفن همراه خود و نگاهی به فضای مغازه علت کاهش مطالعه مردم را فضای مجازی می داند.

وی که 35 سال در حوزه فروش کتاب فعالیت دارد با بیان اینکه فروش کتاب 10 سالی است که به ضرر رسیده است می گوید: اکنون مردم دنبال مایحتاج هستند و کتابخوان نیستند و نسبت به مطالعه کتاب علاقه ای ندارند و سال به سال وضعیت بدتر می شود زیرا کتاب گران است.

ارتباط بیشتر با کتاب های کاغذی

هر یک از کسانی که در کتابفروشی ها به دنبال کتاب هستند سخنانی در زمینه گریز و بی علاقگی نسبت به خرید کتاب دارند.

پگاه سیدی، لیسانس راهنمایی مشاوره در حالی که در قفسه های کتاب مشغول پیدا کردن کتاب مورد علاقه خود است با بیان اینکه روزانه 6 ساعت کتب درسی و یک ساعت کتب غیر درسی مطالعه می کند، می گوید: هر ماه به طور میانگین 20 هزار تومان سعی می کنم کتاب رمان، روانشناسی و فلسفی خریداری کنم.

وی برقراری ارتباط با کتاب کاغذی را نسبت به کتاب مجازی آسان تر می داند و تصریح می کند: زمان زیادی برای مطالعه در فضای مجازی صرف نمی کنم زیرا دسترسی کتاب در فضای حقیقی آسان تر است.

صرفه جویی در هزینه لباس و خرید کتاب

رضا هاشمی، لیسانس حقوق با بیان اینکه ماهی یک یا دو کتاب خریداری می کند خاطرنشان می کند: اکنون بیشتر برای آزمون کارشناسی ارشد مطالعه دارم ولی پیش از این روزانه چهار تا پنج ساعت کتب غیر درسی می خواندم.

وی در زمینه گرانی کتاب می گوید: بنده حتی در خرید لباس صرفه جویی می کنم ولی کتاب می خرم و برخی اوقات کتاب هدیه می دهم.

این فارغ التحصیل رشته حقوق مقوله دنیای مجازی را با کتاب متفاوت عنوان می کند زیرا سیاست، اتفاقات روزمره و اطلاعات عمومی در دنیای مجازی ارائه می شود ولی کتاب شامل مبانی است.

وی تبلیغ فراوان را از جمله موارد تأثیرگذار در فروش کتاب می داند و می افزاید: اکثر دانشجویان کتاب هایی مانند ملت عشق و قلعه حیوانات را خواندند زیرا تبلیغ زیادی درباره آنها شده است.

کتاب های موجود پاک نویس کتاب های پیشین

یدالله یداللهی از نبود کتاب های به درد بخور گلایه می کند و اکثر کتاب های موجود را پاک نویس کتاب های پیشین می داند و این سؤال را مطرح می کند که مگر کتاب ها چرک نویس بوده که باید پاک نویس شود؟

وی خاطرنشان می کند: متن کتاب ها ملموس نیست و در شعرها نیز اینطور است و احساس به معنای واقعی وجود ندارد.

این فعال فرهنگی نسبت به نبود کتاب های مفید ابراز نارضایتی می کند و می گوید: بارها برای خرید کتاب هزینه می کنی ولی آنچه انتظار داشتی و می خواستی در متن آن وجود ندارد.

وی معتقد است: نویسنده لازم است 6 سال زمان بگذارد و کتابی تألیف کند که مفید است و بررسی کند چه موضوعی کار نشده و مورد نیاز جوانان است و جوانان چه سؤالاتی دارند.

کتاب اندیشه و بالندگی ذهن به همراه دارد

محمد مهدی رحیمی طلبه سطح یک که 60 درصد هزینه های خود را صرف خرید کتاب می کند تصریح می کند: روزی دو تا سه ساعت کتاب متفرقه مطالعه می کنم زیرا معتقدم کتاب اندیشه، تفکر و بالندگی ذهن می آورد تا فرد به موفقیت های بیشتر برسد.

وی با بیان اینکه گرانی مقداری مانع خرید کتاب است ولی دوستداران کتاب را دلسرد نکرده است می گوید: کتاب های معاصران مذهبی و اندیشه نو مذهبی را بیشتر مطالعه می کنم.

این طلبه سطح یک به کسانی که می خواهند مطالعه کتاب را آغاز کنند توصیه کرد با خواندن کتاب های کوچک آغاز کنند تا شوق مطالعه در آنها بیشتر شود و به ساعت بیشتر برای مطالعه رو آورند.

کاهش توان خرید کتاب

برهان صدرا از طلاب دیگر با بیان اینکه ماهانه مبلغی برای خرید کتاب اختصاص می دهد می گوید: با این وضعیت نمی توانم کتاب بخرم و توان خرید کتاب کاهش پیدا کرده بنابراین سعی می کنم کتاب های ضروری را خریداری کنم.

وی گرانی کتاب را عامل کاهش علاقه به خرید کتاب عنوان می کند و می گوید: هر اندازه کتاب گران تر شود رغبت ما به خرید کاهش پیدا می کند.

سیدمهدی میرعلایی دانشجوی رشته تفسیر و علوم قرآن با بیان اینکه کتاب های غیردرسی نیز که خریداری می کند بی ربط به درس نیستند گفت: هر ماه سه تا چهار کتاب 10 تا 15 هزار تومانی و یک کتاب در حد 30 هزار تومان خریداری می کنم.

وی کتاب های خواندنی و رمان را در نوع کاغذی ترجیح می دهد و به کتاب های مرجع با قیمت زیاد را در قالب نرم افزاری علاقه مند است.

رانت از جمله مشکلات حوزه کتاب

فروشنده کتاب واقع در خیابان ارم تغییر قیمت کتاب را در امر فروش مهم نمی داند و می گوید: اگر کتاب هزار تومان نیز شود مردم نمی خوانند زیرا مردم باید به جایی برسند که بدانند کتاب برایشان مهم است و اگر به مطالعه کتاب نپردازند هیچ ندارند.

وی معتقد است: مردم هیچ گاه این امر را احساس نکردند و کتاب برای آنها کالای اساسی نیست در حالی که حداقل یک سوم بودجه هر فرد خارجی کتاب می شود.

این فروشنده رانت را از جمله معضلات در بخش کتاب عنوان می کند و می گوید: نظارت وجود ندارد و دزدی ادبی صورت می گیرد و از یک نشر کتاب را دریافت می کنند و با اندک ویرایش سایر نشرها چاپ می کنند.

مردم کتابخوان نیستند

وی با وجود آنکه دارای انواع کتاب های رمان، سیاسی، فلسفی، روانشناسی، مذهبی و ایثار و شهادت است، فروش کتاب را دارای کاهش چشمگیر عنوان می کند و می گوید: زمانی روزی یک میلیون تومان فروش داشتیم ولی اکنون این میزان به روزی 200 هزار تومان کاهش یافته است.

این فروشنده از علاقه نداشتن مردم به مطالعه کتاب سخن به میان می آورد و می گوید: برخی افراد کتاب را ویترینی استفاده می کنند حتی برخی اوقات بیان می کنند 10 سانت کتاب سبز رنگ می خواهم یا مانند اجناس خوراکی این تعبیر را به کار می برند که یک کتاب 10 هزار تومانی می خواهم.

بررسی ها نشان می دهد قیمت کتاب در مقایسه با اقلام خوراکی و غیرخوراکی دیگر افزایش چندانی نداشته ولی به دلیل آنکه مردم کتابخوان نیستند از خرید آن امتناع می کنند به طوری که اگر مراجعه ای به کتابفروشی داشته باشید و دستی بر کتاب ها بکشید غبار روی آنها گواه این موضوع است.

انتهای پیام/78003*40

سیدعباس حسینی نیک؛ پژوهشگر حقوق مالکیت فکری در گفت وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، با اشاره به لایحه حمایت از حقوق مالکیت ادبی و هنری که از سال 1380 در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شورای عالی انقلاب فرهنگی مطرح است، گفت: این لایحه از ابتدای دولت نهم و دهم در وزارتخانه و کمیسیون های فرعی و اصلی لوایح دولت مطرح شده و اکنون در مجلس شورای اسلامی است.

وی افزود: این لایحه در آغاز دولت یازدهم به مجلس ارسال شده است و اکنون در کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس قرار دارد، کلیات آن در این کمیسیون به تصویب رسیده، اما هنوز در صحن علنی مطرح نشده است.

حسینی نیک با اشاره به طولانی شدن فرایند تصویب این قانون گفت: قانون حمایت حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان نیز که در سال 1348 به تصویب رسید، در حدود 10 سال زمان برد. حساسیت این لایحه هم بالا است و به دلیل تخصصی بودن این دست لوایح، طولانی شدن تصویب آن طبیعی است.

وی با بیان اینکه قوانین مصوب سال 1348 و 1352 از جمله قوانین کامل و دقیق در حوزه مالکیت فکری است که بر اساس کنوانسیون برن نگاشته شده و اکنون حدود 50 سال است که دوام آورده و همه بخش ها را پوشش داده است.

حسینی نیک با اشاره به برخی از تفاوت های آن ها ادامه داد: در قانون سال 48 نگاه حمایتی از پدیدآورندگان آثار علمی، ادبی و هنری حاکم است اما در قانون سال 52 نگاه حمایتی معطوف به توابع آثار پدیدآورندگان مثل ترجمه و تکثیر و نشر است. البته نواقصی نیز وجود دارد که قابل رفع اند.

مدیر انتشارات مجد یادآور شد: در این میان معتقدم اگر قرار است قانون جدید به جای آن دو قانون مهم که امروز ساختار حقوق مالکیت ادبی و هنری را شکل دادند، بیاید، باید خیلی قوی و کامل باشد چون بعد از 50 سال باید بتوانیم اشکالات گذشته را رفع کرده و عرصه های جدید را پوشش دهد.

اشکالات اساسی در لایحه

حسینی نیک با بیان اینکه لایحه حمایت از حقوق مالکیت ادبی و هنری نیازمند اصلاحات اساسی است، گفت: معتقدم این لایحه به حدی کامل نیست که بتواند جایگزین قوانین موجود شود و اشکالات اساسی دارد.

وی افزود: اولین اشکال مهم این است که لایحه موجود دست خوش تغییرات زیاد نسبت به متن اولیه شده است. از آنجایی که مراکز تصمیم گیری متعدد هستند و کسانی که در این لایحه اعمال نظر کرده اند متفاوت و زیاد بوده اند نظرات و دیدگاه های زیادی در آن لحاظ شده است. لایحه اولیه را وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با کمک عده ای از حقوقدانان تهیه نموده، بنابراین در کمیسیون های دولت تغییرات اساسی پیدا کرده است.

حسینی نیک با بیان اینکه نخستین متن لایحه توسط شورای عالی اطلاع رسانی شورای عالی انقلاب فرهنگی منتشر شد گفت: پس از آن بررسی ها در وزارت ارشاد ادامه یافت و در سال های 89 تا 91 مسئولیت شورای حمایت از حقوق تالیف و نشر را داشتم که از طرف معاونت فرهنگی ارشاد، لایحه را در 39 جلسه مورد نقدوبررسی قرار دادیم.

این پژوهشگر حقوق مالکیت فکری همچنین به تغییر دولت و اعمال نظرات جدید در این پروسه اشاره کرد و یادآور شد: من در آخرین جلسه کمیسیون اصلی لوایح دولت در دولت یازدهم حضور داشتم و در آن جلسه هم تغییر مهمی در لایحه ایجاد شد و اکنون که لایحه در مجلس قرار دارد کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس نیز بحث هایی روی لایحه انجام داده و کارگروه جدیدی ساخته که این کارگروه طی یکی دو سال گذشته لایحه را حدود 20 درصد تغییر داده است.

ورود به جزئیات در شأن قانون گذار نیست

حسینی نیک همچنین درباره جزئی نگری در برخی از مواد لایحه نیز گفت: نکته دیگر این است که در این لایحه در موارد متعددی جزئی نگری شده و قانون گذار در مواد مختلف وارد جزییات شده است. مثل مبحث قراردادهای نشر. این در شان قانون گذار نیست که وارد جزئیات قراردادهای خصوصی شود.

وی ادامه داد: زمانی که قانون گذار یک ماده قانونی تصویب می کند نمی توان بر خلاف آن کاری انجام داد و ورود به جزئیات موجب ایجاد الزامات و محدودیت هایی می شود که پدیدآورنده یا ناشر یا کارگردان... دستشان بسته می شود و نمی توانند بر خلاف آن توافق داشته باشند.

حسینی نیک همچنین درباره برخی از مواد دارای اشکال در لایحه حمایت از مالکیت ادبی و ادبی، توضیح داد: موضوع دیگر این که برخی از مواردی که در لایحه مطرح شده هیچ کارایی در عالم خارج و واقع ندارد، به عنوان مثال بخشی به موضوع گمرک مرتبط است در حالی که در شرایط موجود نمی توان مصداقی برای مواد این مبحث پیدا کرد.

به گفته وی، برخی از بخش های لایحه هیچ کارایی برای حوزه داخلی ندارند، در قانون سال 1348 قانون گذار به این موضوعات دقت کافی کرده اما در لایحه جدید به حساسیت های قانون سال 48 توجه نشده است، حسن قانون های سال 48 و 52 در این است که قانون گذار دست بالا را نسبت به آثار خارجی دارد و می گوید اگر می خواهید از آثار خارجی در ایران حمایت شود باید برای اولین بار یا همزمان در ایران منتشر شود اما لایحه جدید الان خیلی دست پائین و ملتمسانه است. این دیدگاه و موضع قابل دفاع نیست.

ایجاد تعهد در صورت عدم عضویت در کنوانسیون های بین المللی

حسینی نیک همچنین درباره برخی از تعهدات لایحه حمایت از حقوق مالکیت ادبی و هنری گفت: اشکال دیگر این است که ما در حالی که هنوز عضو کنوانسیون برن نشده ایم و تصمیمی هم برای این موضوع اتخاذ نشده، لایحه پیشاپیش تعهداتی را ایجاد کرده است.

وی ادامه داد: اول باید وضعیت الحاق به کنوانسیون برن مشخص شود و بعد از آن، لایحه با اصلاحاتی تصویب شود.

حسینی نیک با بیان اینکه با توجه به شرایط موجود حرکت در این مسیر نادرست است، عنوان کرد: تصویب این لایحه نتیجه ای جز ایجاد تعهد برای اتباع ایرانی و محروم کردن جامعه ایرانی از منابع علمی خارجی ندارد.

مخالفت مخاطبان لایحه

وی یادآور شد: مخاطبان این لایحه اعم از سینماگران، ناشران، مترجمان و فعالان فضای مجازی همگی با این لایحه مخالفت کرده اند و مکاتباتی در طول تدوین لایحه انجام دادند و موارد اعتراضی خود را بیان کردند. همین که مخاطبان با آن موافقت ندارند یک اشکال مهم است و معتقدم زمانی که آن ها ناراضی باشند، لایحه دارای جامعیت لازم نیست.

حسینی نیک با بیان اینکه در مجموع تصویب این لایحه را با توجه به وضع موجود به صلاح علمی و فرهنگی و هنری کشور نمی دانم، گفت: به نظر من وضع موجود لایحه قابلیت تبدیل شدن به قانون را ندارد و پیشنهاد می کنم فعلا قوانین موجود اصلاح شود تا زمانی که تکلیف پیوستن ایران به کنوانسیون برن مشخص شود زیرا نوآوری های لایحه می تواند به قوانین موجود الحاق یا مورد اصلاح قرار گیرد.

به گزارش ایسنا به نقل از ستاد خبری سی و دومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، نخستین جلسه هیات بدوی رسیدگی به تخلفات سی و دومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران روز دوشنبه (20 اسفند ماه) در معاونت امور فرهنگی زوارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار شد.

داریوش رضوانی درباره مصوبات این جلسه گفت: در این جلسه ضمن مرور آیین نامه، شرح وظایف و تاکید بر رعایت همه چارچوب های قانونی با لحاظ دقت، صحت، انصاف، قاطعیت و مستند بودن، مقرر شد جلسات شورا به طور روزانه در ایام برگزاری سی و دومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران تشکیل شود.

رئیس هیئت بدوی رسیدگی به تخلفات سی و دومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران ادامه داد: در این جلسه اعضای شورا نظرات خود را در خصوص تجارب و اتفاقات سال های گذشته بیان کرده و پیشنهادهای خود را برای این دوره از نمایشگاه کتاب تهران مطرح کردند.

او درباره احکام صادرشده برای ناشران در نمایشگاه پیشین نیز گفت: هیات بدوی سی و دومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران به هیچ وجه در خصوص آرای صادرشده در هیات بدوی و تجدیدنظر سی و یکمین نمایشگاه کتاب تهران وارد نمی شودد و آرای صادرشده به قوت خود باقی خواهد ماند.

رضوانی درباره برنامه های این هیئت در نمایشگاه کتاب آینده گفت: اعضای شورا بر پیشگیری از شکل گیری هر نوع تخلف و نظارت دقیق شورا اتفاق نظر داشتند و بر سالم سازی محیط نمایشگاه برای فعالان حوزه نشر و خودداری از حضور افراد فاقد هویت که به محتوای نمایشگاه آسیب وارد می کنند، تاکید کردند.

او تصریح کرد: آرای صادرشده هیئت بدوی متقن به موزاین حقوقی است و عامل موثری در بازدارندگی از شکل گیری حلقه های تخلف خواهد بود.

سی و دومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران از تاریخ 4 تا 14 اردیبهشت ماه در مصلای امام خمینی(ره) برگزار خواهد شد.

انتهای پیام

سرویس ایثار و مقاومت جوان آنلاین: مدیر بخش بین الملل نمایشگاه کتاب تهران از حضور سه آژانس ادبی از کشور های اسپانیا و ترکیه در بخش بازار جهانی نمایشگاه سی ودوم خبر داد.
احمد شاکری، مدیر بخش بین الملل نمایشگاه کتاب تهران در گفت وگو با تسنیم، با اشاره به ثبت نام 14 کشور در نمایشگاه کتاب تهران گفت: چین، ژاپن، آلمان، هند، اتریش، کره جنوبی، سوریه، روسیه، افغانستان و... از جمله کشور های حاضر در نمایشگاه سی ودوم خواهند بود. وی ادامه داد: 10 نهاد در بازار جهانی نمایشگاه سی ودوم حضور دارند، به طور ویژه سه آژانس ادبی داخلی و نمایندگان چند آژانس ادبی بین المللی و انتشاراتی مثل الهدی، سوره مهر، شباویز، فاطمی و... نیز در این بخش حضور دارند. شاکری همچنین با اشاره به حضور شش نویسنده و 78 ناشر از کشور چین به عنوان مهمان ویژه نمایشگاه کتاب گفت: برنامه هایی برای روز کشور های مختلف در نظر گرفته ایم که از روز کشور مهمان شروع و تا ادبیات مقاومت که شامل برنامه های ویژه ای است، ادامه خواهد داشت. وی از دعوت از چهار رئیس نمایشگاه بین المللی کتاب در کشور های مختلف خبر داد و با اشاره به بورسیه های مهمان گفت: در ترکیب بورسیه های مهمان پیشنهاد های مختلفی را از افرادی که در این حوزه هستند، دریافت کردیم. آژانس های ادبی مختلفی که به ترویج و گسترش نشر و کتاب ایرانی کمک می کنند، در این لیست وجود داشتند که در نهایت از بین 35 پیشنهاد رسیده، 10 گزینه انتخاب شدند که در میانشان سه آژانس ادبی هم از کشور اسپانیا و ترکیه حضور دارند. شاکری با اشاره به تغییر در بخش بازار جهانی به لحاظ فیزیکی گفت: در سه سال گذشته بازار جهانی فضای مشخصی داشت که در این فضا ناشران از فضا های مشاء استفاده می کردند و به صورت متمرکز دیده می شدند، اما امسال با مشورتی که با ناشران و آژانس های ادبی داشتیم، تمایل بر این بود که استقلال عمل بیشتری داشته باشند، بر همین اساس تصمیم گرفتیم در بخشی از فضای اصلی بخش بین الملل که نزدیک به غرفه مهمان ویژه است، فضا های شش تا 9 متری در اختیار این آژانس ها و ناشران فعال ایرانی در حوزه بین الملل و طرح های حمایتی از کتاب ایرانی تاپ و گرنت قرار دهیم.

منبع:جوان آنلاین

مجتبی تبریز نیا؛ مشاور مدیرعامل موسسه خانه کتاب در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) با اشاره به رویداد کتابخانه گردی بیان کرد: شنبه 18اسفندماه، به همراه مدیرعامل خانه کتاب، به مناسبت روز کتابخانه گردی از کتابخانه عمومی باباطاهر در شرق تهران دیدار کردیم.

وی با اشاره به فضای این کتابخانه افزود: کتابخانه بابا طاهر، کتابخانه ای کوچک، اما با معماری و طراحی کاملا متفاوت. دیوارهای شیشه ای و پنجره های بزرگ، چشم اندازِ زیبای فضای سبزِ پارکِ پیرامون کتابخانه را در مقابل دیدگانِ مطالعه کنندگان قرار می دهند و هم زمان حجم انبوه نور را به داخل فرا می خوانند.

تبریز نیا ادامه داد: چنین فضای پرنشاط و روشنی بدون تردید انگیزه و شوق مطالعه را در مراجعان چندبرابر می کند. طراحی مدرن، فضاهای باز با رنگ های روشن و شاد، چیدمان مناسب به خصوص در بخش کودک، در کنار خدمات جدید و امکانات نسبتاً مدرن، توجه به نیازهای مراجعان و تعبیه آن ها در طراحی و تقسیم فضاها، تدارک مجموعه ای از برنامه های متنوع آموزشی و سرگرمی فرهنگی بر محور کتاب، حتی برنامه ها و طرح های استارتاپی به منظور بهره گیری از ظرفیت اعضای کتابخانه، همه نوید آغاز عصر جدیدی در عرصه کتابخانه های این مرز و بوم است.

وی با تاکید بر اهمیت خلاقیت در اداره کتابخانه های عمومی افزود: چنین نوآوری هایی حکایت از نگرش های جدید و خلاقانه و همت عالی و پشتکار و در یک کلام، عشق به کتاب دارد که در گفتار و رفتار و نگاه مدیر پرتلاش و خلاق کتابخانه و همچنین مدیر اداره کل کتابخانه های عمومی استان تهران، هویدا بود.

مشاور مدیرعامل موسسه خانه کتاب گفت: امیدوارم سبک این کتابخانه الگوی ساخت یا تغییر کتابخانه های سراسر کشور شود زیرا تردید ندارم انگیزه مراجعه به کتابخانه و شوق مطالعه را بسیار فزونی خواهد بخشید و بی تردید سرانه مطالعه را افزایش خواهد داد. با مشاهده دیوارهای شیشه ای کتابخانه به یاد برچیده شدن نرده های پارک ها در زمان آقای کرباسچی افتادم که اقدامی متهورانه و تحولی عظیم بود.

شعار سال : معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سه سال است که با طرح های متنوع کتابخوانی و خرید ارزان کتاب، مردم را به کتابخوانی تشویق می کند. این طرح ها شروعش از آبان 94 و با عنوان کتابفروشی ای به وسعت ایران آغاز شد. آنقدر استقبال زیاد بود که در ارشاد تصمیم گرفته شد در نوروز 95 با عیدانه کتاب دوباره طرح را برگزار کنند. بار دیگر برگزاری طرح را ادامه دادند؛ تابستانه تیر و مرداد 95، پاییزه آبان و آذر 95، عیدانه نوروز 96، تابستانه مرداد و شهریور. برگزاری پاییزه کتاب با اما و اگر همراه شد. بودجه ای برای برگزاری نبود، برای همین طرح به آذر 96 افتاد؛ با آمدن اسفند و عوض شدن مدیرعامل خانه کتاب عیدانه 97 رقم خورد و درنهایت پاییزه 97 آخرین دوره برگزاری این طرح ها بود که همزمان با هفته کتاب برگزار شد و استقبال از آن بسیار زیاد بود. اما حالا و در آستانه عید نوروز خبری از طرح عیدانه کتاب نیست، طرحی که مطمئنا می توانست عاشقان کتاب را خوشحال کند و با استفاده از این تخفیف ها بتوانند کتاب های مورد علاقه شان را خریداری کنند. در این گزارش به سراغ کتابفروشانی رفتیم که در این طرح همیشه شرکت داشته اند و با وجود عقب افتادگی پول شان از طرف خانه کتاب و ارشاد اما باز هم خواهان برگزاری این طرح ها هستند. چون معتقدند که برگزاری این طرح ها می تواند به مخاطب کمک زیادی بکند تا کتاب های مورد علاقه اش را انتخاب کند.

عیدانه کتاب 97

طرح عیدانه کتاب 97 در 793 کتابفروشی سطح کشور برگزار شد؛ عیدانه کتاب در نوروز 97 با مشارکت 793 کتابفروشی از 22 اسفند در کتابفروشی های عضو طرح در 30 استان کشور و از 25 اسفند در تهران آغاز شد و تا 12 فروردین سال 97 ادامه داشت که به مناسبت ولادت حضرت علی(ع) و روز جمهوری اسلامی ایران کتاب های خود را با تخفیف 30 درصدی عرضه کردند و حدود 200 هزار شهروند از نقاط مختلف کشور با حضور در کتابفروشی های عضو این طرح توانستند، بیش از 480 هزار نسخه کتاب را به مبلغ 12 میلیارد و 700 میلیون تومان کتاب خریداری کنند. در این طرح، استان های تهران، خراسان رضوی، اصفهان و قم بیشترین مشارکت را به لحاظ تعداد کتابفروشی ها از آن خود کرده اند و استان های فارس، کردستان و آذربایجان شرقی در جایگاه های بعدی قرار گرفته اند. همچنین کتابفروشی های پردیس کتاب مشهد، شهر کتاب ساری، شهر کتاب مرکزی تهران، شهر کتاب اصفهان، کتاب فرازمند رشت، شهر کتاب رشت، شهر کتاب مشهد، کتاب رشد اهواز، انتشارات جنگل جاودانه رشت و نمایشگاه و فروشگاه کتاب محام اهواز در صدر پرفروش ترین کتابفروشی های طرح عیدانه کتاب هستند. در این طرح، پرفروش ترین استان ها براساس کتاب به ترتیب خراسان رضوی، اصفهان، تهران، گیلان، خوزستان، فارس، قم، آذربایجان شرقی، مازندران و همدان هستند.

با مقایسه آماری طرح عیدانه کتاب در نوروز 95، 96 و 97، شاهد رشد قابل توجه استقبال مردم از این طرح بودیم و خود کتابفروشان، یکی از مهم ترین دلایل افزایش فروش و استقبال از این طرح در نوروز 97 حذف محدودیت خرید از برخی کتاب های گرانقیمت است. چون در نوروز دو سال گذشته، محدودیت فروش کتاب مختص کتاب های کودک و نوجوان و کتاب های عمومی(ادبیات و رمان) بود. طرح عیدانه کتاب که تاکنون سه دوره از آن اجرا شده است، فرصتی برای علاقه مندان کتاب است تا از پایان اسفند تا اواسط فروردین ماه کتاب های مورد علاقه خود را با تخفیف بخرند. در این طرح سقف مجاز خرید برای هر خریدار 100 هزار تومان است و خریدار می تواند در چند نوبت و از چند کتابفروشی که پیش از این در طرح ثبت نام کرده اند، کتاب های عمومی و کودک و نوجوان را با 20 تا 30 درصد تخفیف بخرد.

نیکنام حسین پور، مدیرعامل خانه کتاب

فروردین ماه همین امسال بود که با نیکنام حسین پور درباره عیدانه کتاب گفت وگویی انجام دادیم و او که اسفندماه سال گذشته مسئولیت این موسسه را به عهده گرفت تمام تلاشش را انجام داد تا عیدانه 97 را با همه سختی هایش برگزار کند. او درباره طرح عیدانه 97 در گفت وگو با فرهیختگان گفت: امسال برای اولین بار به جای اینکه طرح را از پایتخت شروع کنیم از شهرستان ها و سه روز زودتر شروع کردیم؛ به دلیل اینکه آنها امکان سفارش کتاب قبل از تعطیلات را داشته باشند. تفاوت دیگر این بود که امسال تخفیف ها یکسان شد و دیگر تنها بین کتاب های کودک و عمومی نبود، تا هم کتابفروشان راحت باشند، هم مردم راحت تر کتاب هایشان را انتخاب کنند. در چند روز آخر طرح را تمدید کردیم و تخفیف را به 30 درصد رساندیم. این تخفیف بیشتر هم به دلیل 40 سالگی انقلاب اسلامی و میلاد حضرت علی(ع) بود. ما مبلغ دو میلیارد تومان را برای این طرح در نظر گرفتیم که با رایزنی های انجام شده 500 میلیون تومان هم به آن اضافه و این مبلغ بین 793 کتابفروش توزیع شد. اعتبار مالی ای که برای کتابفروشی های بزرگ در نظر گرفته ایم، براساس استقبال از آنها بوده است. اما این اعتبار مالی را یکجا تخصیص ندادیم، بلکه با توجه به میزان فروش کتابفروشی ها این اعتبار را شارژ می کنیم.

حسین پور درباره برگزار نشدن عیدانه 98 هم می گوید: خبر لغو اجرای طرح عیدانه کتاب صحت ندارد. به موقع درباره اجرای شدن یا نشدن عیدانه کتاب، اطلاع رسانی می کنیم. کار های کارشناسی با بخش فناوری اطلاعات و مدیران موسسه خانه کتاب، در حال انجام است و نمی توان درمورد آینده طرح های حمایتی فصلی قضاوت کرد که چه اتفاقی رخ می دهد. هماهنگی های لازم با بخش مالی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و معاونت فرهنگی انجام شده است و آمادگی لازم وجود دارد. معتقدم طرح های مختلف در حوزه کتاب، باید یه سمت تخصصی شدن حرکت کند؛ بنابراین، می توان درباره برگزاری طرح های مختلف از جمله در ماه مبارک رمضان به ویژه آثار قرآنی با معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رایزنی کرد و یارانه تخصیص داد؛ همچنین می توان برای حوزه های علمیه نیز برنامه جداگانه ای تدوین شود. اگر بودجه عیدانه کتاب از طرف وزارت ارشاد تامین اعتبار شود، می خواهیم حتما این برنامه را در عید 1398 برگزار کنیم. این روزها هر جا می روم در خیابان، در کتاب فروشی ها، اهل فرهنگ سراغ عیدانه کتاب را می گرفتند و آن را از من طلب می کردند. ما هم دوست داریم این اتفاق بیفتد و به نظر می رسد گرانی ها و وضعیت نشر، فرصت خوبی است که این طرح تامین اعتبار و اجرا شود.

علی رکاب، مدیر داخلی ترنجستان سروش

در این 20 روزی که از شروع اسفند گذشته است، خیلی ها سراغ برگزاری این طرح را گرفته اند و جواب ما هم به آنها برگزار نشدن بوده است. معمولا کتابخوان ها از این طرح اطلاع دارند و برای تهیه کتاب هایشان در قالب این طرح به کتابفروشی ها می آیند.

استقبال از این طرح ها خوب است، به خصوص در عیدانه 97 استقبال خوبی داشتیم اما نکته ای که وجود دارد این است که طرح عیدانه به نسبت طرح های پاییزه و تابستانه فروش کمتری دارد؛ چون در تعطیلات نوروزی مردم به سفر می روند و فروش کتاب به نسبت طرح های دیگر کمتر است. اما باز هم می توان گفت کسانی که از این طرح اطلاع داشته اند از آن استفاده کرده اند. بیشتر کتاب هایی هم که ما در قالب این طرح فروخته ایم، کتاب های ادبیات، رمان و داستان بوده است. البته این را هم باید بگویم که این طرح مشکلاتی هم دارد. یکی از مشکلات بزرگ اینکه در قالب این طرح، هیچ کتابخوانی به کتابخوان ها اضافه نمی شود؛ بلکه همان کتابخوان های قبلی از طرح استفاده می کنند. مخاطب این طرح کتابخوان ها هستند، برای همین این افراد کتاب های دارای قیمت بالا را در قالب همین طرح های کتابخوانی خریداری می کنند تا شامل تخفیف ها بشوند اما کلا من از طرح های تشویقی که مثلا آبنبات می شود برای کتاب خواندن مردم مخالفم. اما اینکه این طرح ها مردم را تشویق می کند برای کتاب خریدن مطمئنا همین طور است و تاثیرگذار است. این طرح می تواند به کسانی که کتابخوان هستند کمک کند که کتاب هایی را که در طول سال می خرند همراه با تخفیف باشد وگرنه کسی که در طول سال دو جلد کتاب می خواند بود و نبود این طرح ها برایش فرقی ندارد.

نادر قدیانی، مدیر انتشارات قدیانی

طرح های تخفیفی که در قالب عیدانه کتاب یا تابستانه و پاییزه کتاب برگزار می شود؛ کمک زیادی هم به مخاطب و هم به کتابفروشان می کند. مثلا شما فکر کنید که در این چند ساله توجه زیادی به سایت ناشران و سامانه های الکترونیک فروش کتاب شده است. تخفیف های فصلی کتاب باعث رونق فروش کتاب می شود و طرح هایی مثل عیدانه که دو سال است برگزار می شود باعث شده است تا کودکان و نوجوانان بیشتر کتاب بخرند. این زمان، بهترین فرصت است که خانواده ها تشویق شوند تا کتاب های قصه را برای کودکان شان خریداری کنند و فرهنگ مطالعه گسترش پیدا کند. این اقدامات در گام بعدی می تواند به این سمت پیش برود که کودکان و نوجوانان کتاب هایی را که خودشان انتخاب می کنند مثل کتاب درسی بخوانند و باعث شکوفایی فرهنگ مطالعه شوند. مطمئنا برگزار نشدن این طرح ها بعد از برگزاری این چند سال ضربه بزرگی به کتابخوانان است.

رضایی، مدیر داخلی کتابفروشی کیهان

متاسفانه ما هم شنیدیم که این طرح برگزار نمی شود و هر روز مخاطبان مان سوال می کنند که امسال طرح تخفیفی داریم یا نه؟ مجبوریم به همه بگوییم که امسال طرح عیدانه نداریم. این طرح ها خوب بود و برای مخاطب که می توانست با تخفیف کتاب های مورد علاقه اش را بخرد بسیار مناسب بود. به نظرم این طرح های تخفیفی جزء بهترین طرح های ارشاد و خانه کتاب بود، متاسفانه شنیدیم که این طرح برگزار نمی شود و علت آن را هم نداشتن بودجه اعلام کردند. مطمئنا یکی از خوبی های این طرح ها این است که مخاطب را تشویق می کند که کتاب خریداری کند. تقریبا ما با این طرح ها 1.5 درصد بیشتر فروش داریم یا به عبارت بهتر 50 درصد فروش مان را افزایش می دهد. گلایه ای هم داریم از خانه کتاب و معاونت فرهنگی ارشاد و آن این است که پرداختی طرح های پاییزه هنوز انجام نشده است و نکته دیگر اینکه سهمیه هایی که اختصاص داده می شود، خیلی مبنای درستی ندارند چون وقتی سهمیه مان تمام می شد مجبور بودیم زنگ بزنیم تا زمانی که سهمیه را به ما بدهند 24 ساعت طول می کشید و برهه زمانی باعث می شد تعدادی از مخاطبان را از دست بدهیم. اما با وجود همه این مشکلات و ندادن پرداختی های طرح پاییزه باز هم به نظرم برگزاری این طرح ها خوب بود هم به ما کمک می کرد و هم به مخاطب که بتواند کتاب های مورد علاقه اش را بخرد و خب این حرف ها را گفتن شاید فایده ای نداشته باشد چون دیگر این طرح برای عید برگزار نمی شود که مساله بسیار بزرگ و مهمی است.

آهنگ حقیقت مدیر داخلی کتابفروشی چشمه

دوره های اول این طرح خوب بود ولی رفته رفته ضعیف تر شد. پرداختی ها با تاخیرهای زیاد انجام شد مثلا 6 ماهه و همین مساله کتابفروشان را اذیت می کرد. طول دوره ها بیشتر بود. مثلا یک دوره ما طرحی را هفت روزه برگزار کردیم. این اواخر هم خیلی ضعیف تر شده است.

ما روزی سه چهار مراجعه کننده داریم که از برگزار شدن یا نشدن طرح عیدانه کتاب می پرسند و خودمان هم تازه متوجه شدیم که این طرح برای نوروز برگزار نمی شود. نکته ای که وجود دارد این است که طرح عیدانه برای مخاطب بسیار خوب است چون 20 تا 30 درصد تخفیف شامل خریدش می شود اما برای کتابفروشی ها با توجه به پرداخت هایی که با تاخیر انجام می شود، خیلی مناسب نیست.

رامین شعبانپور، مدیر کتابفروشی افق

آن چیزی که مشخص است و در واقع همه به این نتیجه رسیده اند این است که تخفیف معجزه می کند، به خصوص در حوزه کتاب و کتابفروشی و از این قبیل شغل ها. اتفاقی که در این یکی دو سال اخیر افتاده است، عیدانه کتاب، تخفیف های مربوط به هفته کتاب و سایر طرح های دیگر، هرکدام به یک نحوی به کتابفروشی ها کمک کرده است و من هم با این طرح موافق بودم. اینکه این طرح دیگر برگزار نمی شود فکر کنم جای خالی آن احساس شود با توجه به اینکه مساله بودجه مطرح است و مطلبی را از مسئول خانه کتاب شنیدیم که این طرح امسال برگزار نمی شود. البته تقریبا کتابفروشی ها تصمیم گرفتند در بازه زمانی خاصی که هر ساله به عنوان طرح عیدانه برگزار می شد، خودمان این طرح را اجرا کنیم که کمکی به خریداران کتاب شود. تقریبا از اوایل اسفند، کسانی را داریم که می آیند و می پرسند که تخفیف ها از چه موقع شروع می شود و این مساله را پیگیری می کنند. ما تا آنجایی که بتوانیم برای آنها توضیح می دهیم که احتمالا امسال این طرح برگزار نمی شود؛ اما خودمان جایگزینی برای این طرح خواهیم داشت.

البته گلایه هم داریم، آن چیزی که زمان ثبت نام کتابفروشی ها اتفاق می افتد معمولا به این صورت است که در قرارداد ذکر می شود یک ماه بعد از پایان طرح تسویه صورت می گیرد، ولی این اتفاق نیفتاده است. آخرین باری که این طرح برگزار شد، هفته کتاب در اواخر آبان بود و حدود سه ماه و نیم گذشته و تاکنون تسویه ای صورت نگرفته است. البته دیر تسویه شدن در طرح های قبلی هم بوده است ولی ظاهرا مشکل طرح پاییزه آخر، جدی تر بوده است.

کتابفروشی افق جزء کتابفروشی هایی بوده که همان اول برای شرکت در طرح ثبت نام می کرد، به مرور به طرح ایده الی رسیدیم که هم بحث ثبت فاکتورها و هم اینکه مردم آشنایی داشته باشند و حتی در تلویزیون تبلیغ شود، همه به ایده آل رسیده بودند که مردم بتوانند به راحتی از آن استفاده کنند که متاسفانه دیگر برگزار نمی شود.

آزاده نظر بلند؛ معاون فناوری اطلاعات موسسه خانه کتاب

نظربلند در گفت وگویی درباره برگزار شدن یا نشدن عیدانه کتاب گفته است: برگزاری عیدانه 98 کاملا به تزریق بودجه از سوی معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بستگی دارد. هنوز حساب های پاییزه کتاب سال 97 تسویه نشده است و در صحبتی که با آقای دهقانکار؛ مشاور اجرایی معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی داشتم، برگزاری عیدانه را نه رد و نه تایید کردند. کل مبلغ پاییزه را به کتابفروشان بدهکار هستیم که نزدیک به دو میلیارد تومان است. اگر بودجه تامین شود ترجیح می دهیم این طرح بعد از تعطیلات نوروز برگزار شود. این خواست بسیاری از کتابفروشان است؛ چراکه مجبورند برای مشارکت، کتابفروشی را با یک کارمند باز نگه دارند.

زمستانه کتابی که لغو شد!

خانه کتاب بعد از طرح پاییزه که همزمان با هفته کتاب برگزار شد تصمیم داشت تا به مناسبت چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، نخستین بار طرح زمستانه کتاب همزمان با ایام دهه فجر برگزار شود. طبق برنامه ریزی، مقرر شده بود این طرح جایگزین عیدانه کتاب شود اما بعد از پایان دهه فجر زمستانه اجرا نشد. علت برگزار نشدن این طرح به دلیل تامین نشدن بودجه بوده است.

شعار سال ،با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه فرهیختگان،تاریخ انتشار:20 اسفند 1397،کدخبر:167004،newspaper.fdn.ir

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، براساس آمارهای موجود در سایت خانه کتاب تعداد عناوین منتشر شده در بهمن ماه سال جاری 11 هزار و 384 عنوان کتاب بوده است که در مقایسه با 10 هزار و 158 عنوان در دوره زمانی مشابه در سال گذشته 12 درصد افزایش داشته است.

از میان کل کتاب های منتشر شده در بهمن ماه، این میان 8 هزار و 339 عنوان تألیف و سه هزار و 45 عنوان ترجمه بوده است.

ناشران تهرانی 9 هزار و 222 عنوان و ناشران شهرستانی دو هزار و 62 عنوان کتاب منتشر کرده اند. شمار کتابهای اول بهمن ماه 6 هزار و 349 عنوان و شمار کتابهای چاپ مجدد 5 هزار و 35 عنوان بوده است.

میانگین شمارگان کتابهای منتشرشده در بهمن ماه 1305 نسخه است که در مقایسه با دوره زمانی مشابه در سال گذشته 6 درصد کاهش داشته است، هم چنین میانگین قیمت 252 هزار و 388 ریال بوده است و در مقایسه با دوره زمانی مشابه 54 درصد افزایش داشته است.

در بخش کودک و نوجوان نیز هزار و946 عنوان کتاب منتشر شده است که هزار و 142 عنوان تألیف و 804 عنوان ترجمه هستند، شمار کتاب های چاپ اول 842 عنوان و چاپ مجدد هزار و 104 عنوان است.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، هومان حسن پور روز دوشنبه در نخستین نشست خبری رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران با اشاره به گفت وگوهای سال گذشته با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در مورد کاغذ گفت: خواستار تشکیل کارگروهی برای تخصیص کاغذ در معاونت فرهنگی شدیم، بر این اساس ملاک های مشخصی برای تخصیص کاغذ ایجاد می شد تا بتوانیم توزیع را متمرکزتر و دقیق تر انجام دهیم اما به این نظرات برای نظارت اهمیتی داده نشد.
وی افزود: کاغذی که در بازار وجود دارد با ارز دولتی وارد شده است اما به قیمت دلار روز فروخته می شود و وجود نداشتن نظارت در توزیع و مصرف، این شرایط را به وجود آورده است.
حسن پور با اشاره به اشتباهات تاکتیکی در نحوه تخصیص کاغذ به ناشران گفت: نخست آنکه آمارهای خانه کتاب در خصوص کتاب های منتشر شده دقیق نیست و دوم آنکه تخصیص به ناشرانی تعلق می گیرد که تولید کتاب کرده باشند و این مساله حجم بزرگ نقدینگی کاغذ ناشر را از بین می برد اما وزارت فرهنگ و ارشاد با نظارت در مصرف مخالفت کرد.
وی با بیان اینکه وزارت ارشاد بازار کاغذ را از دست داده است اظهار داشت: نمی دانیم کدام نهاد نظارتی تا چه اندازه می تواند در این موضوع دخالت کند.
حسن پور با اشاره به نحوه عملکرد در مرحله تخصیص خاطرنشان کرد: این روند به گونه ای است که پیگیری را غیرممکن می کند در حالیکه لیستی در وزارت صنعت، معدن و تجارت وجود دارد که از ما می خواهند بر اساس آن پاسخگوی دریافت میزان و مصرف هر ناشر باشیم.
وی افزود: ما برای تخصیص کاغذ باید تعریفی داشته باشیم لذا به وزارت ارشاد پیشنهاد شد که کاغذ مصرفی حوزه کتاب و مطبوعات را در این نهاد بررسی و از کل کاغذ وارداتی جدا کنند اما نکردند. حتی مقوای گلاسه را امروز بین کالاهای زینتی محسوب می کنند و قیمت آن تا سه برابر بیشتر شده است.
حسن پور گفت: من معتقدم با برگزاری و پایان این دوره نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، دیگر کتابی برای فروش وجود ندارد چراکه به قدری اتفاق های پشت سر هم در این حوزه افتاده است و همه به حال خود رها شده که کار به اینجا کشیده است.
وی افزود: از ابتدا می خواستیم کار جزیی تر شود که رسیدگی به آن ساده و نتیجه حاصل شود. ما امسال انبارهای چند هزار تنی پیدا کرده بودیم که وقتی سوال کردیم به نام فلان ناشر فاکتور خورده بود، یعنی انبار ناشران به شمار می رفت.

** نمایشگاهی که بلای جان کتابفروشان است
رئیس هیات مدیره اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران، برگزاری نمایشگاه بین المللی کتاب تهران را معضلی در فرهنگ کشور دانست و گفت: این برنامه برای صنعت نشر کشور برگزار می شود اما بر اتفاقات فرهنگی کشور سایه می اندازد، به طوری که بخش زیادی از نهادها و دستگا ه های مختلف حدود هفت یا هشت ماه درگیر این رویداد می شوند و می توان گفت اصل کار فراموش می شود.
حسن پور گفت: نمایشگاه کتاب تهران بر این اساس شکل گرفت که مشکل کمبود ویترین در کشور را برطرف کند و به عنوان یک مسکن استفاده شود اما الان به مواد غذایی برای ناشران تبدیل شده و از فرمتی که برای آن تعیین شده بود خارج شده است. اگر این وضعیت ادامه داشته باشد به مرور شاهد تعطیلی و بسته شدن کتابفروشی ها خواهیم بود.
حسن پور افزود: می توان گفت که این نمایشگاه به عنوان نشان و پیشانی حوزه نشر به شمار می آید، اما در این میان قوانین و ضوابط موجود در آن اهمیت دارد و معتقدم باید اصلاحات جدی در اجرای نمایشگاه ایجاد شود. نمایشگاه کتاب کم کم کتابفروشان را از رده خارج می کند و ما باید قواعد و ضوابط نمایشگاه را تغییر دهیم. این مطالبه صنعت نشر کشور است که حق قانونی کتاب فروشان در فروش کتاب رعایت شود.
وی گفت: کتاب فروش با در نظر گرفتن، سرمایه، مالیات، هزینه های جاری به مسایل کلی مغازه داری قاعده مند است و باید منافعش را رعایت کرد.
وی با تاکید بر قاعده مند کردن امور بجای برخورد سلبی، اظهارداشت: 650 کتابفروشی در کشور اگر فروش نداشته باشند بطور یقین تعطیل و از این رو به جای هزینه های نمایشگاه و ناشران، باید هزینه های کتابفروشان را با پرداخت وام جبران کرد و ضمن کنترل آنها، هم ناشر و هم کتابفروش هر دو حمایت شوند.
حسن پور در ادامه به وضعیت نگران کننده نمایشگاه های استانی اشاره و اظهارداشت: بسیاری افراد را می شناسم که کارشان نمایشگاه استانی است، یعنی کتابش را به کتابفروش نمی دهد در نمایشگاه استانی می فروشد. بسیاری از هزینه هایی که در نمایشگاه می شود را می توان به کتابفروشی ها کمک کرد. چرا نباید به سمتی برویم که همه اضلاع فرهنگی را پوشش بدهیم؟ ما داریم آژیر خطر را به صدا در می آوریم، ممکن است کمی دیگر اتفاقات خیلی بدی بیفتد. مساله ما انجام شدن کار به صورت کارشناسانه است. وقتی موضوعی قاعده مند می شود می توان آن را مطالبه کرد.
حسن پور افزود: همه می دانیم که بدنه نشر وابسته به نمایشگاه است، اما تا کی قرار است این گونه باشد؟ با یک وام ساده می توان بسیاری از کتابفروشی ها را زنده نگه داشت و این انگیزه که نسل بعدی هم به سراغ این کار بیایند را به وجود می آوریم. به خاطر حمایت بی رویه از یک قسمت که نشر است، کتابفروش ها ناتوان شده اند.
او افزود: 85 درصد تولید کتاب در تهران روی می دهد اما مصرف آن در همه کشور است. این که کتاب چگونه تولید و چگونه خوانده می شود، باید این نکته را در نظر بگیریم.
وی ادامه داد: ما با سازمانی هایی مثل شهرداری بانک ها، سازمان برنامه و بودجه و... جلساتی داشته ایم که برای کتابفروشی ها حمایت بگیریم، باید نظر نهادهای فرهنگی را جلب کنیم. خیلی مهم است که ما برنامه داشته باشیم چون خیلی زود دیر می شود، ممکن است کتابفروشی ها مثل دریاچه اورمیه تمام می شوند. حمایت های ما می تواند از یک ترمیم ساده آغاز شود.
حسن پور مشکل دیگری که کتابفروشان با آن درگیر هستند را افزایش تعرفه های پست دانست و گفت: تفاهم نامه ای که آبان ماه بین موسسه خانه کتاب و شرکت ملی پست جمهوری اسلامی ایران بسته شد ایراداتی دارد که در بررسی کارشناسان اتحادیه دیده و باید برطرف شود. در تفاهم نامه کنونی قیمت ها بسیار بالا رفته و چندین برابر شده است، به طوری که قیمت ارسال کتاب که بین 900 تا 1100 تومان بود الان به هشت تا 9 هزار تومان افزایش پیدا کرده است.
وی ادامه داد: حضور پست در همه مناطق کشور موجب می شود که کتاب به همه جا برسد و نیازی به همکاری با نهادهای جانبی نباشد اما این گونه صرفه ای برای خرید پستی وجود ندارد.
فراهنگ **9211 ** 3009

ارتباط با سردبیر newsroom@irna.ir

تماس بی واسطه با مسئولین

به گزارش جهان نیوز ، ظاهراً قرار نیست کمی سرمان به فرهنگ گرم باشد و از حواشی دور باشیم اما گویا سرنوشت نهایی ما دست و پنجه نرم کردن با همین حواشی است.

چند روزی که مشغول هضم کردن کلاهبرداری بزرگ خانم مرجان شیخ الاسلامی آل آقا بودیم که روز گذشته آقای هومان حسن پور که همین چند هفته قبل به عنوان رییس اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران انتخاب شدند، نشست خبری گذاشتند و خیلی رک و صریح از گم شدن 184 هزار تن کاغذ وارداتی خبر دادند.

پیکان اتهامات آن ها هم مشخصاً سمت کارگروه کاغذ وزارت ارشاد می رود و خلاصه کلی گردوخاک کردند. حتی برخی در کانال های تلگرامی دست به ماشین حساب شدند و رقم 1700 هزار میلیارد تومان را کشیدند بیرون که این وسط غیبش زده است. ما هم سرمان برای حاشیه درد می کند، رفتیم سر وقت ماجرا تا ببینیم بالاخره این 184 هزار تن کاغذ کجا رفته است.

قبل از اینکه صحبت های آقای حسن پور را بخوانید در جریان باشید از همان وقتی که این صحبت را شنیدیم به آن شک کردیم و حتی با خودمان حساب کتاب کردیم. گشتی در اخبار زدیم و دیدیم که بله بحث این 200 هزار تن کاغذ در آذرماه هم توسط آقای محمود آموزگار، رییس وقت اتحادیه ناشران مطرح شده است و اصلاً آن موقع خبری از کارگروه کاغذ ارشاد نبود چون این کارگروه طبق خبری که تسنیم منتشر کرده 12 شهریورماه امسال موجودیت پیدا کرده است.

پس ما سراغ آقای آموزگار رفتیم برای این مسأله ولی چند نکته جالب هم از ماجرای کاغذ و نحوه تخصیص ارز برایمان گفت.
اول اصل صحبت های هومان حسن پور را بخوانید بعد صحبت های محمود آموزگار را بخوانید که هم اکنون عضو کارگروه کاغذ ارشاد هم هست که البته بین خودمان باشد بعد از استعفای آقای همایون امیرزاده از دبیری این کارگروه از رونق و رمق افتاده و فعلاً یک ماهی است که تشکیل جلسه نداده است.

باقی کاغذها کجاست؟
آقای هومان حسن پور به عنوان رییس اتحادیه ناشران در سخنان خود تعریضی هم به کارگروه کاغذ ارشاد زده و گفته است: پیش از تشکیل کارگروه فعلی کاغذ، ما به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پیشنهاد دادیم کاغذ مورد نیاز برای صنعت نشر و تولید کتاب در کشور در کارگروهی به منظور تخصیص به ناشران، به معاونت فرهنگی واگذار شود.

پیشنهاد ما این بود کارگروهی متشکل از نماینده اتحادیه ناشران تهران، نماینده تعاونی ناشران کشور و معاونت فرهنگی، به تخصیص کاغذهای وارد شده برای تولید کتاب در کشور بپردازند و بحث نظارتی آن را نیز در اختیار بگیرند اما این پیشنهاد در آن مقطع با مخالفت روبه رو شد و وضع به سمت ایجاد کارگروه فعلی رفت. در پیشنهاد ما، ملاک های تخصیص کاغذ به ناشران به صورت شفاف مشخص شده بود و با جمع آوری نظرات مختلف، تنظیم آیین نامه ای نیز در نظر گرفته شده بود. پیشنهاد ما همچنین این بود که نظارت بر مصرف را در تهران (اتحادیه تهران) و در شهرستان ها (تعاونی ناشران کشور) در دست بگیرند اما این پیشنهادات رد شد و در حال حاضر نیز ما در فرآیند تخصیص، با وجود آنکه حرف های زیادی برای گفتن داریم، نقشی نداریم.

اصل صحبت های آقای حسن پور اینجاست: از زمان تأسیس کارگروه کاغذ وزارت ارشاد تاکنون 200 هزار تن کاغذ به کشور وارد شده اما تنها 14 هزار تن از آن در قالب سیستم متمرکز دولتی توزیع شده است و باقی را نمی دانیم چه شده است.

ما از روز اول در مورد
این دست اتفاقات هشدار داده بودیم. مؤکداً بیان کرده بودیم که باید تخصیص کاغذ نشر به اتحادیه های نشر و معاونت فرهنگی سپرده شود اما چنین نشد. با این حال در هفته های گذشته جلسه ای با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار کردیم و ایشان با تأیید فرمول پیشنهادی از سوی ما، قول مساعد دادند که این اتفاق عملیاتی شود و تأکید کردند باید به نقطه مشخصی در زمینه توزیع کاغذ می رسیدیم تا این اتفاق بیفتد.

این در حالی است که در آن مقطع، زمانی که ما و نماینده تعاونی ناشران کشور مؤکداً به بحث نظارت بر مصرف و توزیع اصرار داشتیم، تنها با این سؤال روبه رو می شدیم که مگر قرار است دولت نقش پلیس را ایفا کند؟ .

آموزگار:فقط 15میلیون دلار مصوب کارگروه است
آقای محمود آموزگار، رییس سابق اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران و عضو فعلی کارگروه کاغذ ارشاد است که در پاسخ به سؤال ما درباره صحبت های آقای حسن پور به اول بحران کاغذ اشاره می کند و می گوید: نخستین علامت هشداری که ما درباره کاغذ دریافت کردیم آبان ماه 96 در هفته کتاب بود که خبر آمد علاوه بر افزایش تعرفه واردات کاغذ، کاغذ هم از شمول دریافت ارز مبادله ای خارج خواهد شد.

ارز مبادله ای که ابتدا 4200 تومان بود و بعد به 3800 کاهش پیدا کرد. همان موقع با آقای کرباسیان، وزیر اقتصاد وقت تماس گرفتیم و ماجرا را گفتیم. در نهایت وزیر اقتصاد و ارشاد با هم هماهنگ شدند و نتیجه این شد که تعرفه واردات کاغذ افزایش پیدا نکرد و در لیست ارز مبادله ای هم باقی ماند . این مسأله باعث شد کاغذی که از آبان ماه 96 وارد کشور می شد ارز مبادله ای دریافت کند. از ابتدای امسال تا مهرماه 200 هزار تن کاغذ وارد شده است و از این رقم 3500 تن تا مردادماه انواع کاغذ از گمرک ترخیص شده بود.

اگر ضریب بگیرید حدود 60هزار تن آن کاغذ تحریر است و از این رقم چیزی که تحویل شد الان به 15 هزار تن رسیده است. یک کارگروه کاغذ در وزارت صمت تشکیل شده بود و مصوبه ای دارد که نماینده انجمن وارد کننده کاغذ امضا کرده کاغذ روزنامه کیلویی 4100 تومان وکاغذ تحریر 5100 فروش رود ولی این محقق نشد و کسی ندید کاغذی به این رقم فروش برود ولی در همان ایام کاغذ بالک که مورد مصرف ناشران بود توسط واردکنندگان با همین رقم به ناشران عرضه می شد در نتیجه خیلی فشاری به نشر وارد نمی شد اما در مورد کاغذ تحریر با قاطعیت می گویم که کاغذی با آن قیمت مصوب عرضه نشد. آموزگار در ادامه تشکیل کارگروه ارشاد اشاره می کند و می گوید:

بالاخره این مسائل منجر شد که سؤالاتی شکل بگیرد که وزارت صمت این کاغذها را چه کرده است در حالی که کاغذی کشف نشد. از شهریورماه مسوولیت به ارشاد محول شد البته توصیه ما به عنوان صنف این بود که ارشاد مسوولیت کل کاغذ را نگیرد و فقط کاغذ مطبوعات و تحریر را توزیع کند ولی گفتند نمی شود کاغذها را تفکیک کرد ما پیشنهاد هم دادیم که تعاونی و اتحادیه بر توزیع و استحقاق ناشران برای دریافت نظارت کند که البته موافقت نشد. او درباره ناموفق بودن توزیع کاغذ توسط اتحادیه آشنا هم گفت: من دفاع خاصی نمی کنم اما این برنامه در نهایت موفق نشد و قرار شد کمیته سه نفره اتحادیه ناشران، آشنا و نماینده معاونت فرهنگی تشکیل شود تا افراد باصلاحیت را برای دریافت کاغذ معرفی کند و استحقاق ناشران را هم مشخص کند که در نهایت اتحادیه را هم از این کمیته خارج کردند. معاونت فرهنگی تخصیص می دهد و آشنا هم توزیع می کند.

اما مهم ترین صحبت های محمود آموزگار اینجاست که می گوید بخش زیادی از ارز تخصیص یافته خارج از مصوبات کارگروه کاغذ است: اتفاقی افتاد که صدای ما درآمد این بود که طبق اعلام نماینده بانک مرکزی در کارگروه صدمیلیون دلار تا یک ماه پیش از سوی بانک مرکزی تأمین ارز شده بود که 85 میلیون دلار متعلق به وزارت صمت و 15 میلیون دلار برای ارشاد بود در حالی مسوولیت کلی کاغذ بر عهده ارشاد است و ما نمی دانیم آن با 85 میلیون دلار کاغذ وارد شده است یا نه ولی با 15 میلیون دلاری که در کارگروه کاغذ ارشاد مصوب شده کاغذ به مرور در حال واردات است. این صدمیلیون هم اعلام بانک مرکزی است در حالی که فقط 15 میلیون دلار آن مصوب کارگروه کاغذ است

توضیح خاصی نمی خواهد همه چیز مشخص است. ارزهایی به کاغذ از سوی بانک مرکزی تخصیص یافته که خارج از مصوبات کارگروه کاغذ است. حال چرا بانک مرکزی این ارز را خارج کارگروه تخصیص داده باید توضیح دهد؟ وزارت صمت باید توضیح دهد که چرا 85 میلیون دلار ارز تخصیص یافته در اختیارش است و الان وضعیت بازار کاغذ این قدر آشفته است؟ آیا با این ارزهای دولتی کاغذ وارد شده و بعداً به قیمت آزاد فروش رفته است؟ کسی جواب این سؤالات را نمی داند چون خیلی مسائل شفاف نیست. قبلاً هم رسانه ها گفته بودند برخی ارزها به اشخاصی تخصیص داده شده که اصلاً وجود خارجی ندارند.

منبع: صبح نو

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرگزاری تسنیم ، نخستین نشست رسانه ای هومان حسن پور، رئیس جدید اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران پیش از ظهر امروز، دوشنبه بیستم اسفندماه، در اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران برگزار شد.

حسن پور در این نشست در بخش نخست سخنرانی خود با اشاره به برگزاری نمایشگاه کتاب تهران، برگزاری نمایشگاه های کتاب در تهران و شهرستان های کشور را یک معضل بزرگ فرهنگی دانست و گفت: اینکه نمایشگاه کتاب تهران تبدیل به یک رویداد بزرگ فرهنگی شده است، برکسی پوشیده نیست. اما اصل قضیه در این میان فراموش شده و آن این است که اساس برگزاری نمایشگاه تهران کتاب تهران، برطرف کردن مشکل کمبود ویترین کتاب بود، اما این مسکن موقت اکنون تبدیل به مشکلی برای بدنه نشر شده است و آن اینکه ما ویترین های دائمی کتاب را نادیده گرفته ایم.

وی افزود: کتاب فروشی ها در کشور ما سرمایه ای است که باید آن را حفظ کنیم، اگر برگزاری نمایشگاه های کتاب ادامه دار باشد، کتابفروشی ها رفته رفته تعطیل می شوند، جالب اینکه هرگاه صحبت از حمایت کتابفروشی ها به میان می آید، این فروشگاه های بزرگ هستند که مورد حمایت قرار می گیرند، در حالی که فروشگاه های کوچک بیشتر نیازمند حمایت هستند.

حسن پور با بیان این مطلب که با شعار نمی توان کتاب فروشی ها را حفظ کرد گفت: باید سیاست های فرهنگی به گونه ای باشد که کتابفروشی ها از اساس مورد حمایت قرار گیرند، اینکه در طول سال ما شاهد برگزاری نمایشگاه کتاب تهران، نمایشگاه کتاب استانی، نمایشگاه های مختلف در نهادهاف شهرداری ها و... باشیم، ما را به این سوال می رساند که پس کتابفروشی ها چه خواهند شد؟ در سطح شهر پر از نمایشگاه های کوچک و بزرگ با تخفیف های عجیب و غریب شده است در حالی که کتابفروشی ها ضوابط خاص خود را دارند و کتاب را با کیفیت و نظارت بهتر عرضه می کنند.

این ناشر تصریح کرد: حمایت های فرهنگی اشتباه موجب شده است، که رفته رفته کتابفروشی ها از بین بروند ،قسمت عمده کتابفروشی های ما به وضع موجود معترض هستند، چرا که هرگاه صحبت از حمایت از کتاب می شود تنها ناشران دیده می شوند ، کتابفروش، توزیع کننده و حتی کارت پستال فروشی ها که بخشی از فرهنگ ما را تشکیل می دهند، مورد غفلت واقع می شوند.

وی با بیان این مطلب که همیشه نباید به کتابفروشی های تعطیل شده توجه کرد، گفت: بسیاری از کتاب فروشی ها امروز باز هستند اما در واقع بسته اند، چرا که درآمدی برای کتابفروش ندارند و کتابفروش تنها به دلیل روحیه فرهنگی که دارد، آن را حفظ کرده است. ما در سال های گذشته تنها یک قسمت از فرهنگ کشور را که ناشران هستند، حمایت کرده ایم اما دو ضلع دیگر را که کتابفروش و توزیع کننده است، رها کرده ایم.

رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران با اشاره به راه حل رفع مشکل کتابفروشان گفت: نمایشگاه کتاب تهران و نمایشگاه های استانی یک پدیده فرهنگی هستند که همه نهادهای فرهنگی در آن حضور پیدا می کنند، قواعد و ضوابط نیز روی آن حاکم است اگر ما بتوانیم این ضوابط و قواعد را اصلاح کنیم بخشی از ماجرا حل می شود، وضعیت به گونه ای است که ما بعد از نمایشگاه کتاب تهران با خلاء وحشتناکی از نظر تقاضای کتاب و حتی وجود کتاب مواجه می شویم، 32 سال پیش وقتی نمایشگاه کتاب تهران راه اندازی شد، ما تصمیم داشتیم که این کتاب را به مناطق محروم ارسال کنیم، این 32 سال فرصت خوبی برای شناسایی مناطق محروم بوده است، اما در این 32 سال چقدر کتاب فروشی در این استان ها در این مناطق تاسیس کرده ایم؟ هنوز بسیاری از شهرهای ما کتابفروشی ندارند، حتی کتابفروشی های موجود در استان ها نیز بی روح شده اند.

وی همچنین گفت: اینکه سازمان ها و نهادهای مختلف اقدام به برگزاری نمایشگاه کتاب می کنند، یعنی اینکه دغدغه دارند، اما این دغدغه باید درست و در جای خود هدایت شود، برای نمونه سازمان های فرهنگی به توان خود می تواند در این زمینه کمک کنند، شهرداری می تواند عوارض کتابفروشی ها را کاهش دهد، تامین اجتماعی می تواند حق بیمه ها را کاهش دهد، بانک ها به جای تبلیغ و ترویج کتابخوانی می توانند تسهیلات با نرخ پایین تر در اختیار کتابفروشی ها قرار دهند، ما رایزنی با این نهادهای مختلف را در دستور کار خود قرار داده ایم و بخشی از آن نیز پیش رفته است.

حسن پور همچنین در بخش دوم صحبت های خود به موضوع کاغذ اشاره کرد و گفت: زمانی که قرار شد کارگروه کاغذ در وزارت ارشاد راه اندازی شود و حتی پیش از آن وقتی قرار شد وزارت ارشاد به موضوع کاغذ ورود پیدا کند، از اتحادیه ناشران و کتابفروشان پرسیده شد که میزان استفاده نشر کشور از کاغذ در سال چه میزان است؟ ما مقدار را تعیین کرده و به وزارت ارشاد در نامه ای مکتوب اعلام کردیم که پیشنهاد ما این است که کارگروهی به نام کارگروه تخصیص در معاونت فرهنگی وزارت ارشاد تاسیس شود و کاغذ کتاب داخل معاونت فرهنگی توزیع شود ، کارگروه متشکل از نمایندگان اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران، اتحادیه آشنا و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باشد ، واحد تخصیص، ملاک تخصیص کاغذ به ناشر را مشخص می کرد، ما گفتیم هر کدام از این سه واحد یک نماینده دارند، که در عقبه خود دارای کارگروه کاغذ نیز هستند، برای نمونه اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران کارگروه کاغذ دارد، اتحادیه ناشران آشنا سراسر کشور کار خوبه کاغذ دارد و معاونت فرهنگی وزارت ارشاد نیز کارگروه کاغذ وزارت ارشاد را در عقب خود دارد.

وی افزود: در گام دوم اعلام کردیم که توزیع کاغذ باید متمرکز باشد، تا بتوانیم پس از آن توزیع را ارزیابی کنیم، چون اتحادیه ناشران آشنا به سراسر کشور دسترسی دارد، توزیع در اختیار آشنا باشد، موضوع سومی که در این نامه مطرح کردیم، نظارت بر توزیع و مصرف بود، نظارت به این معنا که شهرستان ها را اتحادیه آشنا، تهران را اتحادیه تهران و نظارت بر تخصیص را هم اتحادیه تهران در دست داشته باشد.

حلقه نظارت در سامانه توزیع کاغذوجود ندارد

حسن پور تصریح کرد: اما برون ده این ماجرا این شد که در واحد تخصیص، اتحادیه آشنا و اتحادیه تهران خط خوردند، کارگروه کاغذ در وزارت ارشاد تشکیل شد، یک نفر در معاونت مطبوعاتی و یک نفر در معاونت فرهنگی مسئول توزیع عنوان شدند، ما از اول در تخصیص کاغذ نقشی نداشتیم، در حالی که برنامه لازم برای آن را در اختیار داشتیم، بخش نظارت بر تخصیص هم حذف شد.

وی ادامه داد: البته فرمول تخصیص کاغذ نیز ایراد داشت، مطرح شد که فعالیت 3 سال گذشته ناشر را ارزیابی می کنند و بعد بر اساس آن کاغذ را اختصاص دهند، آمارهای خانه کتاب ملاک قرار گرفت، در صورتی که همه می دانیم، آمارهای خانه کتاب معیار درستی نیست، چرا که ناشران خود اعلام می کنند ونمی توان آن را ارزیابی کرد ، اشکال دیگر این بود که اگر بخواهند یک سوم مصرف سالیانه ناشر را در اختیار او قرار داد، نقدینگی ناشر عملا از بین می رود.

حسن پور افزود: در این میان اتحادیه های صحاف، لیتوگراف و چاپ هم به جای اینکه به دنبال رفع مشکل مواد اولیه، مرکب، زینک و غیره باشند، درخواست دریافت کاغذ داشته اند، نتیجه این شد که 200 هزار تن کاغذ به کشور وارد شد، اما 14 هزار تومان توزیع شد. اینکه مابقی چه شده است را وزارت ارشاد باید پاسخ دهد.

وعده صالحی برای عملیاتی شدن فرمول اتحادیه ناشران برای ساماندهی کاغذ

رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران همچنین از برگزاری دیداری با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی خبر داد و گفت: دو هفته پیش خدمت آقای صالحی رسیدیم، وی مطرح کرد که فرمولی که اتحادیه ماه ها پیش ارائه داده است درست است و سعی می کند که عملیاتی شود.

وی ادامه داد: در حالی که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کارگروه کاغذ دارد و توزیع کاغذ و واردات آن زیر نظر ارشاد است، وزارت صنعت نیز کارگروه کاغذ دارد و مجوز واردات صادر می کند، هم چنین اشکالات دیگری نیز مطرح شده است برای نمونه می گویند کاغذ گلاسه تزئینی است در صورتی که چنین نیست ما برای چاپ کتاب و جلد آرایی نیاز به کاغذ گلاسه داریم، این اظهارات سلیقه ای موجب شده است که کاغذ گلاسه از کیلویی 4000 تومان به کیلویی 28000 تومان برسد.

وی در پاسخ به پرسش تسنیم مبنی بر اینکه 86 درصد کاغذ های وارداتی زیر نظر وزارت ارشاد اکنون کجا هستند که توزیع نشده اند گفت: این را ما نمی دانیم چرا که نظارت بر عهده ما نبوده است، اساس حلقه نظارت در کارگروه کاغذ دیده نشده است.

حسن پور همچنین افزود: اسفند ماه سال گذشته ریاست جمهوری به وزارت خانه های خود بخشنامه کرد که رقم کالای استراتژیک مصرفی خود در سال را اعلام کنند، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی کارگروهی را تشکیل داد که بنده نیز عضو آن بودند و از ما نظر خواستند، در نهایت وزارت ارشاد حدود 280 میلیون دلار برای کاغذ که کالای استراتژیک به شمار می رفت، پیشنهاد کرد اما این را که این رقم به اختصاص داده شده یا نه و اکنون کجاست، نمی دانم.

تفاهم نامه جدید با پست مقرون ببه صرفه نیست

رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان همچنین در بخش دیگری از سخنان خود ایراداتی را به تفاهم نامه پست به خانه کتاب وارد کرد و گفت: ما در دوره گذشته تفاهم نامه ای با وزارت با اداره پست داشتیم که به جاهای خوبی نیز رسیده بود و قرار بود پست در سال آینده امکانات بهتری در اختیار ما قرار دارد، اما وقتی تعرفه ها عنوان شد، متوجه شدیم که پیشرفت نکرده بلکه پسرفت کردیم، با تفاهم نامه سال گذشته ما با 1100 تومان می توانستیم کتاب را به نقاط دور ارسال کنیم، اما اکنون به 8 تا 9 هزار تومان رسیده و این اصلاً مقرون به صرفه نیست.

کارگروه صیانت از حقوق ناشران و کتابفروشان رسما در نمایشگاه کتاب مستقر می شود

وی همچنین در پایان صحبت های خود را با اشاره به اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران و هیئت مدیره جدید گفت: ما تاکنون پنج جلسه هیئت مدیره را برگزار کرده ایم، کارگروه ها و کمیسیون ها مشغول به کار شده اند و کارگروه صیانت از حقوق ناشران و کتابفروشان امسال در نمایشگاه کتاب تهران مستقر و وارد میدان شده و ضمن بررسی کتاب های قاچاق گزارش خود را به نهاد نظارتی اعلام می کند.

انتهای پیام/

به گزارش ایسنا، نشست خبری هومان حسن پور - رئیس اتحادیه ناشران و کتاب فروشان تهران - امروز (دوشنبه، 20 اسفند ماه) در محل اتحادیه برگزار شد. وضعیت کتاب فروشی ها با توجه به برگزاری نمایشگاه های کتاب در سطح شهر و نمایشگاه های استانی، و بحران کاغذ از محورهای این نشست بود.

هومان حسن پور در ابتدا با بیان این که برگزاری نمایشگاه کتاب برای ناشران مهم است و نمی توان آن را نادیده گرفت، اظهار کرد: مساله ما این است که نمایشگاه کتاب بر نهادهای فرهنگی که همان کتاب فروشی ها باشند سایه می اندازد. نمایشگاه کتاب روزی بر اساس کمبود ویترین برای کتاب برگزار شد تا نیاز کمبود ویترین را برطرف کند. در واقع مانند مسکنی بود که به بدنه نشر تزریق می شد؛ اما حالا این مسکن خود به مواد غذایی تبدیل شده و طوری بدنه نشر را درگیر کرده است که نمی توانیم ویترین های قدیمی کتاب را حفظ کنیم.

او افزود: سیاست های فرهنگی ما به گونه ای بوده که مسأله کتاب فروشان طی سال های اخیر کم رنگ تر شده است. به نظر می رسد سرمایه گذاری هایی که برای نمایشگاه های کتاب می شود باید به سمت زیرساخت ها برود. اگر سرمایه گذاری مان را فقط صرف نمایشگاه استانی، مترو، مساجد و مدارس بکنیم، آن وقت وضعیت کتاب فروشی ها چه می شود؟

رئیس اتحادیه ناشران همچنین با انتقاد به کتاب فروشی های بزرگ گفت: نمی گویم کتاب فروشی های بزرگ نباشد، اما کتاب فروشی های محلی که هستند باید بمانند. با شعار کتاب فروشی های محلی را حفظ کنیم نمی توانیم کاری پیش ببریم؛ کتاب فروشی ها زمانی حفظ می شوند که در نمایشگاه چادری در مقابل شان برپا نشود. باید کاری بکنیم تا کتاب فروشی ها زنده بمانند.

او در ادامه خاطرنشان کرد: کتاب فروشی ها بر اساس قوانین و ضوابط شکل می گیرند و کتاب ها را هم بر اساس قوانین عرضه می کنند. اما نمایشگاه های چادری و کنار خیابانی این قوانین و ضوابط را ندارند. این ها باعث می شود کتاب فروشانی که به صورت قانونی عمل می کنند از بین بروند.

حسن پور با اشاره به اعتراض کتاب فروشان به برگزاری نمایشگاه های کتاب گفت: عمده کتاب فروشان ما معترض اند که اعترض شان نیز بحق است. به اشتباه فکر کردند فقط کار فرهنگی مختص نشر کشور ماست؛ این در حالی است که کتاب فروشی ها نیز قسمت مهم فرهنگی ما هستند. اگر کسی بخواهد با توجه به گرانی قیمت مغازه، کارگر و چیزهای دیگر، خود را با آبمیوه فروشی همسایه اش مقایسه کند، خب کار فرهنگی انجام نمی دهد؛ در واقع اگر فرد فرهنگی نباشد سراغ کارهای دیگر می رود. اگر این غفلت درباره کتاب فروشی ها ادامه داشته باشند خیلی ها پاسوز می شوند.

او درباره این که تاکنون چه میزان کتاب فروشی بسته شده است گفت: این موضوع یک بیماری مزمن است. گاهی اعلام می کنند کتاب فروشی بسته شده است و گاه اعلام نمی کنند و کتاب فروشی به ظاهر فعال است، اما عملاً بسته است و از داشته های خود می خورد. در این میان قیمت کاغذ، فیلم، زینک و چاپ مهم است.

رئیس اتحادیه ناشران در ادامه بیان کرد: همان طور که در پرورش اندام، حفظ تناسب در بدن مهم است در صنف نیز حفظ تناسب میان ناشران و کتاب فروشان و موزعان مهم است. به دلایلی فقط در سال های اخیر به یک بخش توجه شده و می توان گفت بخش های دیگر را به نحوی ول کرده اند، در حالتی که دو ضلع دیگر با نشر در تقابل قرار گرفته اند. انتخاب نام اتحادیه ناشران و کتاب فروشان تهران منطقی پشتش دارد زیرا ناشران و کتاب فروشان و موزعان منافع مشترکی دارند که باید به آن ها توجه داشته باشیم.

او با بیان این که دیگر در نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، ناشران شروط اصلی و کفایی نمایشگاه نیستند، گفت: نمایشگاه کتاب فقط 10 روز است اما افراد مختلفی زمان زیادی درگیر آن هستند. این مهم است که نمایشگاه کتاب را ضابطه مند و قاعده مند کنیم تا تخفیف های خارج از عرف در آن جا وجود نداشته باشد. متأسفانه بعد از نمایشگاه کتاب خلأ وحشتناکی برای مصرف کتاب داریم و کتاب فروشی ها می مانند که چطور کتاب های شان را عرضه کنند.

حسن پور با بیان این که 32 سال از برگزاری نمایشگاه کتاب تهران می گذرد گفت: در این سال ها می توانستند مناطق محروم را که ویترین کتاب ندارند شناسایی کنند. اگر یک دهم هزینه نمایشگاه ها را به تأسیس کتاب فروشی ها اختصاص می دادند الان در شهرهای دورافتاده کتاب فروشی داشتیم. در برخی از سفرها زمانی که به کتاب فروشی ها سر می زنم واقعاً ناراحت می شوم. کشور ما هم به کتاب فروشی های کوچک، کتاب فروشی های بزرگ و کافه کتاب ها نیاز دارد. اما باید بدانیم که ترویج کتاب خوانی تحت تأثیر کتاب فروشی های محلی است.

او سپس افزود: معمولا دسترسی به کتاب فروشی های بزرگ سخت است و کودکان به این نتیجه می رسند که هر وقت وقت اضافه ای وجود داشت و یا پدر و مادر حوصله داشتند سراغ کتاب فروشی می رویم. کتاب فروشی های بزرگ برای پر کردن فضای خود به اسباب بازی و لوازم تحریر روی می آورند. کتاب فروشی های محلی فضای فرهنگی در محل ایجاد می کنند و مانند شیرینی فروشی ها و لبنیاتی ها باید باشند. نبایدبه نحوی برخورد کنیم که کتاب به عنوان کالای خاص مطرح شود تا حتما باید وقت اضافه ای باشد سراغ آن برویم.

هومان حسن پور تاکید کرد: سیاست گذاران فرهنگی در 32 سال گذشته کار را با ایجاد نمایشگاه کتاب خراب کردند. در واقع نمایشگاه کتاب مسکنی بود که کدئین داشت و ناشران اکنون به شدت به آن وابسته شده و روی فروش کتاب های شان در نمایشگاه حساب باز کرده اند. 32 سال است این نمایشگاه ایجاد شده است و نمی توان یک ساله آن را کنار گذاشت. ما نگاه فرهنگی را به جایی رسانده ایم که فلسفه نمایشگاه را زیر سوال برده، اما بدنه نشر به شدت محتاج آن است. با برگزاری این نمایشگاه ها قسمت عمده ای از کتاب فروشان ما از رده خارج می شوند. هرچه این موضوع بگذرد فعالیت کتاب فروشی ها سخت تر می شود. سیاست گذاران فرهنگی باید در ضوابط نمایشگاه، تعدیل ایجاد کنند تا قسمت های دیگر از بین نرود.

او خاطرنشان کرد: کتاب فروشان حق قانونی خود را می خواهند و می خواهند طبق قانون با آن ها برخورد شود. همان طور که جای خرید و فروش کتاب در کتاب فروشی هاست نه جای دیگر. این وابستگی شدید ناشران به نمایشگاه کتاب ایجاد شده است و نمی توان برای آن کاری انجام داد.

او سپس به رایزنی اتحادیه ناشران با شورای شهر تهران اشاره کرد و گفت: ما 15 دی ماه نامه ای به شورای شهر زدیم تا نمایشگاه هایی که در سطح شهر برگزار می شوند از اتحادیه ناشران مجوز بگیرند. ما می خواهیم همه چیز را قاعده مند کنیم. نمی خواهیم نگاه سلبی داشته باشیم.

هومان حسن پور با تاکید بر این که باید کتاب فروشی ها بویژه کتاب فروشی های کوچک در شهرستان ها را حفظ کنیم، اظهار کرد: باید برنامه ای برای آن ها در نظر داشته باشیم. زمانی می توانیم فرهنگ یک کشور را حفظ کنیم که کتاب و کتاب فروشی ها را بتوانیم نگه داریم. ما مطالبه حفظ کتاب فروشی ها را داریم. از طرف دیگر اگر نهادهای فرهنگی دغدغه فرهنگی نداشته باشند اقدام به برگزاری نمایشگاه نمی کنند، اما ما می خواهیم در این زمینه اصلاحات صورت بگیرد، یعنی ضلع کتاب فروشان و موزعان را نیز نگه داریم. ما اکنون آژیر خطر را می زنیم که فردا نگویند دیگر کتاب فروشی نداریم. وضعیت کتاب فروشی های ما کم کم به دریاچه ارومیه نزدیک می شود. زمانی به خودمان می آییم که بخش زیادی از آن ها از بین رفته باشد. این مطالبه عمومی ماست و در سطح کشور نیز مطرح شده است. همان طور که وقت و بی وقت نمایشگاه لباس نمی گذارند، در مورد کتاب نیز باید همین طور باشد. من تاکید دارم که ما نگاه سلبی نداریم؛ ما می خواهیم همه کارها قاعده مند انجام شود.

او همچنین اظهار کرد: بهتر است نهادهای مختلف به نحو دیگری به کتاب بپردازند. مثلاً تأمین اجتماعی به جای این که نمایشگاه کتاب برگزار کند در حق بیمه کتاب فروشان تخفیف بدهد. یا شهرداری ها عوارض شهری را کمتر بگیرند.

او تاکید کرد: ما درباره کتاب فروشی ها غفلت کرده ایم و اگر این موضوع ادامه داشته باشد ممکن است خیلی دیر شود.

رئیس اتحادیه ناشران و کتاب فروشان تهران همچنین درباره مبحث کاغذ و گرانی آن گفت: پیش از تشکیل کارگروه فعلی کاغذ، ما به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پیشنهاد دادیم کاغذ مورد نیاز برای صنعت نشر و تولید کتاب در کشور در کارگروهی به منظور تخصیص به ناشران، به معاونت فرهنگی واگذار شود. ما پیشنهاد کردیم کارگروهی متشکل از نماینده اتحادیه ناشران تهران، نماینده تعاونی ناشران کشور (آشنا) و معاونت فرهنگی، به تخصیص کاغذهای واردشده برای تولید کتاب در کشور بپردازد و بحث نظارتی آن را نیز داشته باشد، اما با این پیشنهاد در آن زمان مخالفت شد.

او ادامه داد: در پیشنهاد ما، ملاک های تخصیص کاغذ به ناشران به صورت شفاف مشخص شده بود و با جمع آوری نظرات مختلف، تنظیم آئین نامه ای نیز در نظر گرفته شده بود. همچنین ما پیشنهاد دادیم نظارت بر مصرف را در تهران اتحادیه ناشران و در شهرستان ها آشنا در دست بگیرد اما این پیشنهادها رد شد و در حال حاضر نیز در فرآیند تخصیص، با وجود آن که حرف های زیادی برای گفتن داریم، نقشی نداریم.

هومان حسن پور خاطرنشان کرد: در حال حاضر ملاک تخصیص کاغذ، میزان تولید کتاب این ناشران در سه سال گذشته، ان هم بر مبنای آمارهای مؤسسه خانه کتاب است، در حالی که آمار خانه کتاب دقیق نیست. از طرف دیگر این نحو تخصیص کاغذ نقدینگی ناشران را از بین می برد.

او سپس بیان کرد: از زمان تأسیس کارگروه کاغذ وزارت ارشاد تاکنون 200 هزار تن کاغذ به کشور وارد شده اما تنها 14 هزار تن از آن به صورت متمرکز توزیع شده است و باقی را نمی دانیم چه شده است. ما از روز اول در مورد این دست اتفاقات هشدار داده بودیم و تأکید داشتیم باید تخصیص کاغذ نشر به اتحادیه های نشر و معاونت فرهنگی سپرده شود اما چنین نشد. با این حال در هفته های گذشته جلسه ای با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی داشتیم و او قول مساعد داد که این اتفاق (پیشنهاد ما) عملیاتی شود و تأکید کرد باید به نقطه مشخصی در زمینه توزیع کاغذ می رسیدیم تا این اتفاق بیفتد.

رئیس اتحادیه ناشران همچنین اظهار کرد: در روزهای اخیر قیمت کاغذ گلاسه که مصرف عمده آن برای تولید جلد کتاب است، از کیلویی 4,000 تومان به کیلویی 27 هزار تومان افزایش پیدا کرده است. در کنار آن، افزایش قیمت مرکب، فیلم، زینک و سلفون جلد کتاب را نیز باید اضافه کنیم. با ادامه این روند، به نظر می رسد بعد از پایان نمایشگاه کتاب تهران، عملاً ناشران کتابی نخواهند داشت، این درصورتی است که ناشران آموزشی تازه کار خود را آغاز می کنند.

او خاطرنشان کرد: اوضاع کاغذ خیلی خراب است. از طرفی حلقه نظارت در کارگروه کاغذ وجود ندارد و مرحله تخصیص کاغذ بنا بر مبنای آمار خانه کتاب است که آمار صحیحی نیست.

رئیس اتحادیه ناشران سپس با بیان این که هیأت مدیره جدید اتحادیه به علت تأخیر در انتخابات خیلی دیر مستقر شده است گفت: اولین خروجی جلسه ما این بود که کارگروه ها و کمیسیون ها به کار خود ادامه دهند. اکنون کارگروه بیمه، مالیات، طرح ترافیک و... فعالیت های خود را انجام می دهند و کمیسیون ها نیز فراخوان داده اند تا کسانی که می خواهند ایده های جدید خود را ارائه دهند. همچنین برنامه ای که برای نمایشگاه کتاب در نظر داریم این است که کمیسیون بازرسی، حل اختلاف و کارگروه صیانت اتحادیه ناشران در نمایشگاه مستقر شوند. در واقع می خواهیم در این زمینه کار میدانی انجام دهیم. ما نمی خواهیم خودمان را مانند دیگران درگیر نمایشگاه کنیم. فقط از اتحادیه ناشران یک نفر کار میدانی نمایشگاه را انجام می دهد.

انتهای پیام

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ، هومان حسن پور؛ رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران صبح امروز در نشست خبری با حضور جمعی از خبرنگاران حوزه فرهنگ با اشاره به اهمیت نقش کتابفروشان در صنعت نشر کشور، گفت: نمایشگاه بین المللی کتاب تهران برای صنعت نشر کشور برگزار می شود اما برگزاری آن معضلی است که بر بحث فرهنگی کشور سایه می اندازد، به طوری که بخش زیادی از نهادها و دستگا ه های مختلف حدود هفت یا هشت ماه درگیر این رویداد می شوند و می توان گفت اصل کار فراموش می شود.

وی ادامه داد: نمایشگاه کتاب تهران بر این اساس شکل گرفت که مشکل کمبود ویترین در کشور را برطرف کند و به عنوان یک مسکن استفاده شد اما الان به موادغذایی برای ناشران تبدیل شده و از فرمتی که برای آن تعیین شده بود خارج شده است.

ضرورت اعمال اصلاحات در نمایشگاه کتاب
حسن پور با بیان اینکه برگزاری نمایشگاه کتاب تهران بدنه نشر را درگیر کار کرده است، افزود: می توان گفت که این نمایشگاه کتابفروشان را که صاحبان ویترین دائمی کتاب هستند و با سرمایه شخصی افراد راه اندازی شده اند تحت تاثیر قرار داده است و اگر این وضعیت ادامه داشته باشد به مرور شاهد تعطیلی و بسته شدن کتابفروشی ها خواهیم بود.

وی با اشاره به اهمیت نمایشگاه کتاب تهران در صنعت نشر کشور، گفت: می توان گفت که این نمایشگاه به عنوان نشان و پیشانی حوزه نشر به شمار می آید، اما در این میان قوانین و ضوابط موجود در آن اهمیت دارد و معتقدم باید اصلاحات جدی در اجرای نمایشگاه ایجاد شود.

رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران در این زمینه توضیح داد: عموما بعد از برگزاری نمایشگاه کتاب، ما دچار خلاء مصرف و خریداری کتاب در کشور می شویم، زیرا سبد کالاهای مصرف کنندگان کتاب کوچک است و بعد از آن معمولا دیگر مخاطبان سراغی از کتابفروشی ها نمی گیرند.

وی با بیان اینکه اغلب با حمایت های دولتی کتابفروشی های بزرگ تاسیس می شوند، عنوان کرد: معتقدم در کنار فعالیت کتابفروشی های بزرگ، کتابفروشی های کوچک هم باید بمانند و فعالیت کنند و می توان در این زمینه حمایت های مالی مختلفی برای ادامه و بقای فعالیت آن ها انجام داد.

حسن پور تاکید کرد: می توان بخش زیادی از حمایت های نشر برای کتابفروشی های محلی و کوچکی باشد که شاید بیش از 40 سال سابقه فعالیت دارند و به آن ها در نوسازی و تجهیز کتابفروشی هایشان کمک کنیم و شاهد رونق فعالیت آن ها باشیم.

وی با بیان اینکه ما خواستار اصلاح ضوابط و قواعد نمایشگاه بین المللی کتاب تهران هستیم، گفت: کتابفروشان هم می دانند که نمی تواند با سرعت بدنه نشر را از نمایشگاه بین المللی جدا کرد و این کار نیاز به زمان دارد، اما با اصلاح قوانین همچنین حل مبحث نمایشگاه کتاب استانی و شهری می توان فضا را کنترل کرد.

معضل نمایشگاه های خیابانی
وی در بخش دیگر صحبت های خود به برگزاری نمایشگاه های کتاب در نقاط مختلف شهر اشاره کرد و گفت: یکی دیگر از مشکلاتی که کتابفروشان با آن روبه رو هستند، این است که در جوار محل کسب آن ها یک غرفه زده می شود و کتاب با تخفیف 50 درصدی به مردم عرضه می شود و متاسفانه هیچ گونه نظارتی در این زمینه وجود ندارد.

رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران افزود: علاوه بر نمایشگاه هایی که در سطح شهر برگزار می شود، نمایشگاه هایی نیز در داخل وزارتخانه ها، سازمان ها و نهادها برگزار می شوند و کتاب را با تخفیف عرضه می کنند که همین کارها نوعی تداخل در حرفه کتابفروشان به شمار می آید.

حسن پور با بیان اینکه می دانیم اغلب این نمایشگاه ها با هدف حمایت از فرهنگ و مطالعه انجام می شود، گفت: این حمایت ها باید از شکل برگزاری نمایشگاه کتاب با تخفیف خارج شود و در قالب های دیگری اعمال شود، به عنوان مثال شهرداری عوارض نگیرد، تامین اجتماعی در حق بیمه ها تحفیف بدهد یا یک بانک وام کم بهره به کتابفروشان بدهد.

وی با بیان اینکه حفظ ویترین دائمی فروش کتاب یک ضرورت است، گفت: نباید از نقش موثر کتابفروشی های محلی غافل بود و نباید گذاشت که به بهانه های مختلف در سطح شهر شامل مترو، مدارس، دانشگاه ها و نهادهای مختلف نمایشگاه برگزار شود و حمایت های فرهنگی در اشکال دیگر اجرایی شود.

حسن پور با بیان اینکه برخی از این اقدامات فرهنگی به بیراهه می رود، گفت: در این زمینه کتابفروشان زیادی به برگزاری نمایشگاه های شهری اعتراض دارند که البته اعتراض به حقی است زیرا به مرور زمان فعالیت آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد و ممکن است موجب نابودی آن ها شود.

وی یادآور شد: فراموش نکنیم که حمایت از صنعت نشر فقط محدود به ناشران نیست و کتابفروشان و توزیع کنندگان نیز در این چرخه قرار دارند و در سیاست های حمایتی باید به حضور آن ها هم توجه شود.

حسن پور با بیان اینکه فعالیت در حوزه کتاب نیاز به عشق و علاقه دارد، گفت: گاهی درآمد مغازه آبمیوه فروشی کنار یک کتابفروش چندین برابر درآمد کتابفروش است اما دست اندرکاران این حوزه به دلیل علاقه ای که به کار فرهنگی دارند آن را ادامه می دهند، در این میان مساله اصلی این است که بسیاری از کتابفروشی ها باز هستند اما فروشی ندارند و کارکرد آن ها به شدت پایین آمده است.

به گفته وی، اهالی نشر شامل ناشر، موزع و کتابفروشی سه ضلع یک مثلث هستند و به یکدیگر وابسته هستند اما ما دو ضلع این مثلث را رها کرده ایم و فقط به حوزه نشر و ناشران توجه کرده اند و در این زمینه معتقدم باید نوع حمایت ها تغییر کند.

وی همچنین به رایزنی های اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران با شهرداری تهران و شورای اسلامی شهر تهران اشاره کرد و توضیح داد: در دی ماه امسال رئیس کمیسیون فرهنگی شورای اسلامی شهر تهران در نامه ای خطاب به نهادهای شهری اعلام کرده است ساز و کار نظارت بر عرضه کتاب اهمیت دارد و برگزاری تمام رویدادها در حوزه کتاب شامل برگزاری نمایشگاه ها باید با مجوز اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران باشد.

جایگزینی برای نمایشگاه های استانی
حسن پور در بخش دیگر صحبت های خود با بیان اینکه نمایشگاه های استانی نیز یکی دیگر از مسائلی است که ما بر سر آن بحث داریم، گفت: این نمایشگاه ها با این هدف فعالیت خود را آغاز کردند تا در شهرهایی که کتابفروسی ندارند، کتاب به دست مردم برسد، در این میان ما 32 سال فرصت شناسایی مناطق محروم را داشتیم اما به نظر می رسد کاری در این زمینه نشده است.

وی افزود: به نظر من در طول این سال ها می شد با یک دهم هزینه برگزاری نمایشگاه کتاب یا نمایشگاه های استانی، کتابفروشی در شهرهای مختلف و محروم کشور تاسیس کرد و به این ترتیب کتاب به دست مخاطبان می رسید.

حسن پور با بیان اینکه هزینه برگزاری نمایشگاه کتاب حدود 17 میلیارد تومان است، گفت: این نمایشگاه در حالی طی 11 روز برگزار می شود و این مبلغ در آن هزینه می شود که در بسیاری از موارد هزینه ملک یک فروشگاه کتاب حدود 10 میلیارد تومان است، ملکی که به مرور زمان رو به تعطیلی می رود.

وی همچنین به برخی از مشکلات برگزاری نمایشگاه های استانی، گفت: برخی افراد فقط در نمایشگاه های استانی حضور دارند، آن ها چندین کارتن کتاب برای حضور در نمایشگاه می برند و بعد از پایان آن در رایزنی با نهادهای دیگر یک نمایشگاه کتاب در نقطه ای از شهر برگزار می کنند و این کار در نقاط مختلف شهر چرخشی ادامه دارد تا کتاب ها فروخته شود.

به گفته حسن پور، این موضوع آسیب زیادی به کتابفروشان استانی و محلی وارد کرده است و موجب نیمه تعطیل شدن یا تعطیلی آن ها می شود، این موضوع در حالی بیان می شود که اگر کتابفروشی ها و نشر زنده نگه داشته شوند، فرهنگ هم زنده می ماند.

پازل به هم ریخته کاغذ
چهارمین بخش صحبت های رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان به موضوع کاغذ و تخصیص آن به ناشران اختصاص داشت، حسن پور در این زمینه گفت: قبل از تشکیل کارگروه فعلی کاغذ، اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پیشنهاد داد برای تخصیص کاغذ مورد نیاز صنعت نشر کارگروه تخصیص کاغذ در معاونت فرهنگی با حضور نمایندگانی از اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران، اتحادیه آشنا و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تشکیل شود.

وی افزود: در این زمینه می خواستیم بحث کاغذ کتاب از مطبوعات جدا باشد و علاوه بر ملاک تخصیص کاغذ به ناشران، آئین نامه ای نیز برای آن تنظیم شود و بر توزیع و مصرف نیز نظارت شود تا مشکلاتی که الان در زمینه گرانی و بحث فروش کاغذها مطرح می شود پیش نیاید، اما این پیشنهاد با مخالفت روبه رو شد.

حسن پور با بیان اینکه برون ده پیشنهاد ما چیز دیگری بود، عنوان کرد: در این زمینه معتقدیم که نحوه فرمول تخصیص کاغذ به ناشران ایراد دارد، زیرا بر اساس مصرف سه سال گذشته ناشران است در حالی که آمار خانه کتاب در زمینه تیراژ کتاب ها اغلب دقیق نیست و معمولا یک سوم یا یک پنجم از کاغذ مورد نیاز و تقاضا شده از سوی ناشران در این سیستم به آنها اهدا می شود.

وی گفت: فروش یکجای کاغذ به ناشران حجم زیادی از نقدینگی آن ها را از بین می برد، در گذشته ناشر خرید کاغذ خود را به صورت خرد در طول سال انجام می داد اما اینجا مجبور بود مبلغ زیادی واریز کند تا بتواند کاغذ دریافت کند.

وی همچنین به موضوع واردات 200 هزار تن کاغذ به کشور از زمان فعالیت کارگروه کاغذ وزارت اشاره کرد و گفت: در این میان فقط 14 هزار تن از این کاغذها در قالب سیستم متمرکز دولتی توزیع شده است و سرنوشت بقیه این کاغذها مشخص نیست و 186 هزار تن دیگر از کاغذها باقی می ماند.

رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران یادآور شد: این موضوع در حالی مطرح می شود که ما این موضوعات را پیش بینی کرده بودیم و هشدار داده بودیم و گفته بودیم که تخصیص کاغذ نشر به اتحادیه های نشر و معاونت فرهنگی سپرده شود اما چنین نشد.

حسن پور همچنین به دیدار سه هفته قبل با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی اشاره کرد و گفت: دکتر صالحی در این دیدار فرمول پیشنهادی از سوی ما را تایید کرد و قول داد این اتفاق عملیاتی شود و تأکید کرد باید به نقطه مشخصی در زمینه توزیع کاغذ می رسیدیم تا این اتفاق بیفتد.

به گفته وی، زمانی که ما در زمینه نظارت بر مصرف پیشنهاد می دادیم و تاکید داشتیم که این موضوع برای جلوگیری از سوءاستفاده های احتمالی اجرایی شود به ما گفته می شد که مگر قرار است دولت نقش پلیس را ایفا کند؟

حسن پور همچنین به بحث گرانی کاغذ گلاسه هم اشاره کرد و گفت: کاغذ گلاسه کیلویی 4 هزار تومان بود اما اکنون حدود 27 هزار تومان خرید و فروش می شود و این موضوع بر قیمت نهایی کتاب تاثیر زیادی گذاشته است و به افزایش حدود 9 برابری بهای آن منجر شده است.

وی تاکید کرد: با استمرار این گرانی ها و وضعیت افزایش قیمت دیگر مواد اولیه صنعت چاپ و نشر به نظر می رسد بعد از نمایشگاه کتاب تهران ناشران دیگر کتابی برای توزیع نخواهند داشت و در تولید نیز با کمبود بودجه روبه رو خواهند شد.

قیمت بالای پست کتاب
پنجمین بحث حسن پور در نشست خبری امروز به موضوع گران بودن هزینه ارسال کتاب با پست اختصاص داشت، وی در این زمینه گفت: تفاهم نامه ای که آبان ماه امسال بین موسسه خانه کتاب و شرکت ملی پست جمهوری اسلامی ایران بسته شد دچار ایراداتی است که در بررسی کارشناسان ما دیده شده و به نظرم باید برطرف شود.

وی افزود: تفاوتی که تفاهم نامه کنونی با تفاهم نامه سال قبل دارد در این است که قیمت ها بسیار بالا رفته و چندین برابر شده است، به طوری که قیمت ارسال کتاب که بین 900 تا 1100 تومان بود الان به هشت تا 9 هزار تومان افزایش پیدا کرده است.

حسن پور با بیان اینکه در همه کشورها سرویس ویژه پست کتاب وجود دارد، گفت: امیدواریم ایرادات این موضوع به زودی با مساعدت دو مجموعه برطرف شود و ناشران و کتابفروشان برای ارسال کتاب به مخاطبان با مشکل جدی روبه رو نشود.

به گزارش خبرنگار مهر ، هومان حسن پور صبح امروز در نشستی خبری با اهالی رسانه درباره وضعیت کتابفروشی ها و بحران کاغذ، به ایراد توضیحاتی پرداخت.

حسن پور در این نشست با اشاره به موضوع کاغذ و افزایش قیمت آن عنوان کرد: پیش از تشکیل کارگروه فعلی کاغذ، ما به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پیشنهاد دادیم کاغذ مورد نیاز برای صنعت نشر و تولید کتاب در کشور در کارگروهی به منظور تخصیص به ناشران، به معاونت فرهنگی واگذار شود. پیشنهاد ما این بود کارگروهی متشکل از نماینده اتحادیه ناشران تهران، نماینده تعاونی ناشران کشور و معاونت فرهنگی، به تخصیص کاغذهای وارد شده برای تولید کتاب در کشور بپردازند و بحث نظارتی آن را نیز در اختیار بگیرند اما این پیشنهاد در آن مقطع با مخالفت روبرو شد و وضع به سمت ایجاد کارگروه فعلی رفت.

وی ادامه داد: در پیشنهاد ما، ملاک های تخصیص کاغذ به ناشران به صورت شفاف مشخص شده بود و با جمع آوری نظرات مختلف، تنظیم آئین نامه ای نیز در نظر گرفته شده بود. پیشنهاد ما همچنین این بود که نظارت بر مصرف را در تهران (اتحادیه تهران) و در شهرستان ها (تعاونی ناشران کشور) در دست بگیرند اما این پیشنهادات رد شد و در حال حاضر نیز ما در فرآیند تخصیص، با وجود آنکه حرف های زیادی برای گفتن داریم، نقشی نداریم.

رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران افزود: در حال حاضر ملاک تخصیص کاغذ را میزان تولید کتاب این ناشران در سه سال گذشته آن هم بر مبنای آمارهای مؤسسه خانه کتاب قرار داده اند درحالی که این مسئله اشتباه است چون هم آمارهای خانه کتاب دقیق نیست و هم این گونه تخصیص دادن، حجم زیادی از نقدینگی ناشران را معطل می گذارد به ویژه اینکه به طور معمول یک سوم یا یک پنجم از کاغذ مورد نیاز و تقاضا شده از سوی ناشران در این سیستم به آنها اهدا می شود.

حسن پور تصریح کرد: از زمان تأسیس کارگروه کاغذ وزارت ارشاد تاکنون 200 هزار تن کاغذ به کشور وارد شده اما تنها 14 هزار تن از آن در قالب سیستم متمرکز دولتی توزیع شده است و باقی را نمی دانیم چه شده است. ما از روز اول در مورد این دست اتفاقات هشدار داده بودیم. مؤکداً بیان کرده بودیم که باید تخصیص کاغذ نشر به اتحادیه های نشر و معاونت فرهنگی سپرده شود اما چنین نشد. با این حال در هفته های گذشته جلسه ای با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار کردیم و ایشان با تائید فرمول پیشنهادی از سوی ما، قول مساعد دادند که این اتفاق عملیاتی شود و تأکید کردند باید به نقطه مشخصی در زمینه توزیع کاغذ می رسیدیم تا این اتفاق بیفتد. این در حالی است که در آن مقطع، زمانی که ما و نماینده تعاونی ناشران کشور مؤکداً به بحث نظارت بر مصرف و توزیع اصرار داشتیم، تنها با این سوال روبرو می شدیم که مگر قرار است دولت نقش پلیس را ایفا کند؟ .

وی اظهار داشت: در روزهای اخیر قیمت کاغذ گلاسه که مصرف عمده آن برای تولید جلد کتاب است، از کیلویی 4,000 تومان به کیلویی 27 هزار تومان افزایش پیدا کرده است. در کنار آن، افزایش سرسام آور قیمت مرکب، فیلم، زینک و سِلِفون جلد کتاب را نیز باید بیفزاییم که اخیراً حدود 9 برابر قیمت افزایش داشته است. با ادامه این روند، به نظر می رسد بعد از پایان نمایشگاه کتاب تهران، عملاً ناشران کشور کتابی برای توزیع نخواهند داشت و برای تولید نیز بودجه ای در اختیار نخواهند داشت و تازه این در زمانی است که ناشران آموزشی می خواهند کارشان را آغاز کنند و برای ابتدای سال تحصیلی، به تولید آثارشان بپردازند.

رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران در بخش دیگری از این نشست خبری، به موضوع کتابفروشی ها و برگزاری نمایشگاه های کتاب در کشور اشاره کرد و گفت: ما نمایشگاه بین المللی کتاب و نمایشگاه های استانی را برای این ایجاد کردیم که مشکل کمبود ویترین، عرضه کتاب در کشور حل شود. درواقع این اتفاق یک مُسکن برای صنعت نشر کشور بود و حالا بعد از 32 دوره از تزریق این مسکن، متوجه شده ایم گویا درون آن کدئین هم داشته است و نشر ما به شکل عجیب به آن وابسته شده است. این روند و ادامه پیدا کردن آن در 32 سال گذشته باعث از بین رفتن ویترین های عرضه کتاب در تمام شهرها و استان ها شده و سرمایه های بسیار زیادی را به نابودی کشانده است. اگر ما برای برگزاری یک دوره نمایشگاه بین المللی کتاب، حدود 15 میلیارد تومان هزینه می کنیم، تنها یک کتابفروشی ما در حوالی خیابان انقلاب، حدود 10 میلیارد تومان ارزش مِلکی دارد. از بین رفتن این سرمایه، چیزی نیست که به سادگی از کنار آن عبور کنیم و با ادامه یافتن روند فعلی، این اتفاق در حال رخ دادن است.

حسن پور بیان کرد: سیاستگذاری های فعلی ما در برگزاری نمایشگاه های کتاب، به سمت کم رنگ کردن نقش کتابفروشی ها است درحالی که اگر به دنبال حمایت فرهنگی از نشر هستیم، به جای برگزاری نمایشگاه های مختلف استانی، در ادارات، نهادها و ... باید بودجه های موجود را به سمت حمایت و حفظ ویترین های دائمی فروش کتاب، یعنی کتابفروشی ها سوق دهیم. فراموش نکنیم که کتابفروشان و توزیع کنندگان هم بخش بزرگی از بدنه فرهنگی کشور ما را شکل می دهند که در حال تعطیل شدن و نابودی است.

وی خاطرنشان کرد: نمایشگاه کتاب در تهران و شهرستان ها تبدیل به پدیده ای شده است که تمامی ناشران هم دیگر کنترلی بر آن ندارند. به نظر من لازم است که هر چه سریع تر به فکر اصلاح قوانین و ضوابط باشیم که در این نمایشگاه ها حاکم است. ما 32 سال فرصت شناسایی مناطق محروم و توسعه کتابفروشی ها در آنجا را داشتیم. اگر تاکنون یک دهم از هزینه نمایشگاه های استانی را صرف کتابفروشی ها کرده بودیم، این مسئله رفع شده بود. به نظر من باید ضوابط و قواعد این نمایشگاه ها به شکلی اصلاح شود که دیگر فرق زیادی میان ناشران و کتابفروشان در آنها نباشد. کتابفروش حق قانونی خودش را می خواهد یعنی اینکه به عنوان محلی برای فروش کتاب به رسمیت شناخته شود نه اینکه به بهانه های مختلف به جای رجوع به آن، نمایشگاه کتاب تأسیس شود.

رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران از ابلاغ مصوبه شورای شهر تهران به تمامی نهادهای ذیربط شهرداری خبر داد که به موجب آن، برگزاری هرگونه بازارچه، نمایشگاه و رویدادی با محوریت فروش کتاب باید با مجوز اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران باشد.

حسن پور همچنین از رایزنی با برخی از بانک ها و نهادهای فرهنگی و عمومی و نیز سازمان برنامه و بودجه به منظور تخصیص بودجه ای به منظور حمایت از کتابفروشی ها خبر داد.

کد خبر 4565116

حمید نورشمسی

در پی سیاست کوچک سازی دولت و برنامه های سازمان سینمایی برای ادغام برخی مؤسسات و نهادهای زیرمجموعه این سازمان از جمله انجمن سینمای جوان، با دکتر احمد الستی مدرس سینما و فیلم کوتاه به گفت وگو نشستیم.

الستی در ابتدای صحبت هایش با ایسنا، گفت: من هم مانند بسیاری از کسانی که در این کشور فیلم تدریس می کنند، از شنیدن خبر مربوط به تغییر سیستم اداری انجمن سینمای جوان خیلی مضطرب شدم و مواردی که در امتداد این اخبار می شنوم، مرا متاسف کرده است.

او بیان کرد که دلایل بسیاری وجود دارد، برای اینکه متوجه خطراتی که برای این سازمان به وجود می آید، باشیم.

این مدرس سینما در ادامه گفت: در طول 20 سالی که در دانشگاه های گوناگون تدریس کردم، دانشجوهای من کسانی بودند که قبل از اینکه با اطلاعات ما در دانشگاه آشنا شوند، پایه ریزی علمی و تجربی سینما را در دفاتر دور و نزدیک انجمن سینمای جوان فراگرفتند.

او افزود: اما با تغییر سیستم انجمن، دیگر این زمینه وجود نخواهد داشت و ما فقط به دنبال یک برنامه غلط تمرکزگرایی هستیم. در این حالت فقط در شهرهای بزرگ که مراکز آموزشی خصوصی و یا دانشگاه ها وجود دارند، بچه ها امکان فراگیری در رشته سینما را دارند. من نه تنها سطح علمی مدارس و آموزشگاه های خصوصی را بالا نمی بینم بلکه نمی توانم دلسوزی این مدارس را با انجمن سینمای جوان مقایسه کنم.

الستی تصریح کرد: زمانیکه ادغام مدیریتی در سازمان بزرگ تری انجام شود و دفتر مرکز انجمن سینمای جوان وجود نداشته باشد، دفاتر بسیار زیادی که انجمن در گوشه و کنار ایران دارد و سال ها تجربه پشت هر یک از آن ها نهفته، از بین خواهند رفت.

او با بیان اینکه "در خلال سال هایی که من به یاد دارم، هنرجوهای این انجمن در جشنواره های بین المللی بسیاری درخشیدند و برای این انجمن افتخار آوردند" افزود: این موضوعات جنبه سندیت دارد. در عین حال تعداد دانشجویان سینمایی ما که در این کشور تحصیل می کنند و فیلم می سازند و فیلم هایشان را به جشنواره های بین المللی می فرستند، از این افراد کمتر است.

به گفته این پژوهشگر سینما "جوانان سینمای ایران را انجمن سینمای جوان به دنیا معرفی کرده است".

او با بیان اینکه "من هیچ سمتی در این تشکیلات ندارم و این دفاعیه من برای منافع شخصی من نیست" افزود: این دفاعیه به خاطر مشاهدات من از بهترین دانشجوهایم است که از این انجمن آمدند و سرکلاس من نشستند.

این مدرس و مترجم در بخش دیگری از صحبت هایش بیان کرد: در حال حاضر برخی از بهترین فیلم سازان ما به خصوص فیلم سازان جوان، فارغ التحصیلان این انجمن از گوشه کنار ایران هستند. نباید فراموش کنیم شهرام مکری ابتدا فارغ التحصیل و تعلیم دیده انجمن سینمای جوانان است و بعد به دانشگاه سوره آمد، حالا هم به عنوان یکی از بهترین و پیشروترین فیلم سازان ایران است. افراد بسیاری مانند او هستند که در ایران یا دیگر جشنواره های دنیا درخشیدند که فارغ التحصیل این انجمن هستند.

او با تاکید بر اینکه "باید به یاد داشته باشیم انجمن سینمای جوان یک نهاد غیر متمرکز است" ادامه داد: مفهوم این موضوع این است که این انجمن، علم سینما را به گوشه و کنار ایران برده است. اما چرا فکر می کنیم نظام متمرکز بهتر است؟ این به شدت غلط است، خصوصاً در ایران غلط تر از هر جای دیگر است . این انجمن با ایجاد این سیستم غیرمتمرکز موجب شده که دانشجویان عرق جغرافیایی و بومی خود را در فیلم هایشان بیاورند و این یک نحوه آموزش درست است .

الستی خاطر نشان کرد: فیلم سازی هنری است که خیلی سریع شکل پایتخت های جهان را به خود گرفته است. اما انجمن سینمای جوانان در ایران با نظامی غیر متمرکز این هنر را به اقصی نقاط کشور برده است، شبیه همین موضوع در هند است که با نظامی غیرمتمرکز موجب تولید انبوه در فیلم سازی و توفیق اقتصادی کشور شده است.

او در ادامه گفت: انجمن سینمای جوان با قیمت خیلی نازل موجب می شود، هنرجویان فیلم بسازند و از طریق این نظام وارد نوعی از فیلم سازی شوند که به فیلم هنری منجر می شود، فیلمی که حس و حال بومی در آن است.

الستی افزود: مطمئن باشیم که اگر بخواهیم فیلمسازان را از گوشه و کنار ایران برای آموزش به تهران بیاوریم، آن ها حس بومی و جغرافیای خود را در فیلم هایشان از دست می دهند و به جریان سینمای تهرانی می پیوندند. این کار بسیار اشتباه است.

این مدرس سینما در پایان گفت: باید بگویم اگر موفق به از بین بردن انجمن سینمای جوان شوید، خطر بزرگی متوجه آینده سینمای ایران است.

انتهای پیام

کارگردان فیلم سینمایی دختری به نام تندر در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: انجمن گویندگان و سرپرستان گفتار فیلم جزو قدیمی ترین صنوف سینمایی است و اولین صنفی است که پیش از انقلاب به اسم سندیکا در وزارت کار آن زمان ثبت شده؛ البته مسئولان خانه سینما به ما گفتند باید به دلیل اینکه این صنف بر اساس سنوات قبل از انقلاب ثبت شده نسبت به ثبت مجدد صنف در ذیل وزارت کار اقدام کنید که ما علاقمند نبودیم این کار را انجام دهیم و راضی نشدیم صنف مان را بر اساس قوانینی عجیب مجدداً ثبت کنیم.

وی ادامه داد: مهمترین مشکلی که این قانون جدید دارد این است که معلوم نیست سرنوشت صنوف بعد از ثبت در وزارت کار چه خواهد شد؛ صنوف منطقه ای که دیگر جامعیت ملی و کشوری ندارند اصلاً برای سینما و اهالی صنوف اتفاق جالبی نیست. آقایان باید بدانند سینما محدود به جغرافیای خاصی نیست. این تقسیم بندی مشکلات بسیاری را در سینمای کشور به وجود خواهد آورد و دیگر صنوف رسماً هیچ جایگاهی نخواهند داشت.

آشتیانی پور سپس با تأکید بر اینکه وضعیتی آشفته در خانه سینما و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به وجود آمده و ما به این شک رسیده ایم که مافیای مناسبات عجیب دست اندرکاران ارشد سینما هستند اظهار داشت: برخی از دست اندرکاران و مدیران برای رسیدن به منافع کلان اقتصادی از هیچ کاری کوتاهی نمی کنند. آن ها حاضرند وضعیت سینما آشفته تر شود اما منافع شان از بین نرود و به همین علت است که اصرار به ثبت صنوف ذیل وزارت کار دارند.

سرپرست گویندگان سریال تلویزیونی مختارنامه تأکید کرد: ما بارها به آقایان گفته ایم اجازه نمی دهیم هویت ملی را از صنف مان بگیرید؛ امروزه همه ستاره های تاریخ دوبله در انجمن ما حضور دارند و این انجمن نباید مثلاً با یک انجمنی که در فلان استان ثبت شده و چند علاقمند جوان در آنجا دور هم جمع شده اند یکی باشد. این اتفاقات تناسب و تعادل حرفه ای را به هم می زند و زمینه را مستعد می کند تا مافیا جولان دهی بیشتری در سینما داشته باشند و جریان فساد مالی در صنوف شکل بگیرد.

وی تصریح کرد: آقایان از عنوان های موجه و شیک برای این تشکل ها استفاده می کنند تا رفتار غیرحرفه ای خود را پوشش دهند و ما هرگز اجازه نخواهیم داد تا از صنف مان استفاده ابزاری شود.

آشتیانی پور خاطرنشان کرد: کسانی که سیاست گذاران کلان فرهنگی هستند باید دلشان برای عرصه فرهنگ و هنر بسوزد و اجازه ندهند تا هر موضوعی به عنوان بستری برای بهره مندی اقتصادی افرادی خاص شود. کسانی که به رانت ها و باندها دسترسی دارند نباید اجازه دهند تا تشکلات صنفی واقعی زیر سوأل برود. یک تشکل سینمایی و صنفی وقتی معنا پیدا می کند که سیاست گذاران برای آن ارزش و اهمیت قائل باشند نه اینکه ویترینی شود برای موارد خاص و مناسبتی و انتخاباتی و تبلیغاتی و...

این سینماگر در پایان این گفتگو متذکر شد: نکته قابل تأمل آنجا است که در یکی از بندهای ثبت صنوف ذیل وزارت کار آمده که این وزارتخانه می تواند به صورت یک طرفه تصمیم به انحلال صنوف بگیرد. آیا این اتفاق به جز مهتر تشکلات صنفی چیز دیگری با خود به همراه دارد؟ چرا باید صنوف به همچنین حرکت عجیبی تن در بدهند؟ ما دیگر از دست مدیران خسته شده ایم. متأسفانه به این نتیجه رسیده ایم که فعالیت صنفی در کشور ما تنها آب در هاون کوبیدن است چرا که امروزه علیرغم تمامی تلاش های ما بسیاری از اهالی سینما مشکلات شدید معیشتی دارند و کسی نیست که به داد دل آن ها برسد و مدیران به جای آنکه ترتیبی برای رفع مشکلات اهالی سینما بدهند در پی به ثمر رساندن اتفاقات عجیب و غریب در صنوف هستند.

جلیل شعبانی در گفت وگویی با ایسنا با بیان اینکه "اکران این فیلم تاکنون شرایط خوبی را پشت سر نگذاشته و این فصل خوبی برای اکران فیلم های سینمایی نبوده" اظهار کرد: چه برای ما و چه برای فیلم های دیگری که در این تایم روی پرده رفته به جز یکی دو مورد، شرایط خوبی به وجود نیامده است.

او ادامه داد: کسانی که فیلم شان را در این فصل روی پرده بردند از شرایط راضی نیستند و تا فیلمی بخواهد شناخته شود و مخاطب خود را پیدا کنند زمان نمایش را از دست می دهد و فیلم های نوروزی از راه می رسند و به این ترتیب نمایش خوبی ندارند.

شعبانی معتقد است: اکران فیلم در این موقع سال دو گروه از مخاطبان سینمایی را از دست می دهد، یک گروه کسانی هستند که فیلم های جشنواره فجر را دنبال کردند و از دیدن فیلم اشباع شده اند و گروه دوم کسانی هستند که منتظرند فیلم های جدید و اکران نوروزی را روی پرده ببینند و به این ترتیب دو دسته از مخاطبان سینما را این موقع سال در سالن های اکران فیلم نمی بینیم.

این تهیه کننده که فیلمش تا کنون که در سومین هفته اکرانش قرار دارد و حدود 300 میلیون تومان فروش داشته، بیان کرد: یکی از معضلات ما این است که تمام فیلم هایی که می خواستند، در طول سال نمایش داشته باشند را آورده اند و در این موقع از سال روی پرده برده اند.

شعبانی در ادامه صحبت های خود به ارائه چند پیشنهاد و راه حل برای خروج از این شرایط اشاره کرد و گفت: می توانند تعداد فیلم های اکران شده در این فصل را کمتر کنند تا هر کدام از آثاری که روی پرده رفتند، فرصت بهتر و بیشتری برای دیده شدن پیدا کنند. اکران همزمان حدود 10 فیلم در یک بازه زمانی کوتاه باعث می شود که هیچکدام از آنان نتوانند فروش خوبی داشته باشند و باید برای کسانی که در این موقع از سال فیلمشان نشان داده می شود، این امتیاز را قائل باشند. همچنین می توانند امکانی را ایجاد کنند که این آثار بتوانند تا 10 فروردین روی پرده بمانند یعنی زمان بیشتری به آنها اختصاص داده شود.

وی افزود: اگر قرار باشد سیاست اکران فیلم تغییری نکند، دیگر هیچ فیلمسازی راضی نمی شود و رغبتی نخواهد داشت تا اثرش در این موقع از سال نمایش داده شود. البته راهکار دیگر هم این است که می توان تسهیلاتی در امر تبلیغات فیلم ها در نظر گرفته شود. به طور مثال با تلویزیون برای داشتن تعداد بیشتری تبلیغات و همچنین شهرداری برای داشتن تبلیغات محیطی هماهنگی هایی شود تا امکانات ویژه ای را در اختیار فیلم ها قرار دهند تا شاید از این طریق بتوانند مخاطب بیشتری را به سینما جذب کنند.

تهیه کننده فیلم سینمایی قسم با اشاره به اینکه با شروع نمایش فیلم های نوروزی امکان نمایش فیلمهایی که هنوز در سومین هفته نمایش خود هستند از بین می رود اظهار کرد: با شروع اکران فیلمهای نوروزی تقریباً نمایش فیلم هایی که اکنون روی پرده اند تمام می شود، البته می گویند اینطور نیست و فقط از تعداد سالنهای آن کاسته می شود ولی انچه مشخص است، این است که قدرت فیلم های نوروز بیشتر است و هر اثر دیگری که در این بازه زمانی روی پرده بوده، نهایتاً با چهار هفته نمایش از گیشه سینمای ایران حذف می شود.

شعبانی که تهیه کنندگی سو تفاهم را در جشنواره فجر 36 و قسم را در جشنواره فجر 37 داشته، درباره شرایط موجود سینمای ایران بیان کرد: سینما نیاز به یک سیاست گذاری دقیق دارد ما نمی توانیم آن را به حال خود رها کنیم. باید یک مدیریت کلان وجود داشته باشد و آنچه تولید می شود کنترل شود. مسئولین باید در نظر بگیرید که چه فیلمی با چه وزنی و توسط چه کسانی تولید می شود و به لزوم تنوع ژانر در سینمای ایران توجه داشته باشند تا شاید از این طریق بتوان مخاطبان بیشتری را با سلایق گوناگون به سینما آورد زیرا با توجه به شرایط موجود به نظر می رسد که ما به طور مثال سینمای کودک را از دست داده ایم زیرا نتوانستیم ساخت و تولید ان را مدیریت و کنترل کنیم با این اوصاف سینما در حال رفتن به سمتی است که فقط فیلم های سطحی کمدی بسازد و تنها محلی برای تفریح کردن صرف باشد.

انتهای پیام

به گزارش خبرنگار سینماپرس برخی از تهیه کنندگان موافق افزایش قیمت بلیت سینماها تأکید داشتند: امروزه هزینه تولید یک فیلم سینمایی چند برابر شده، تورم و گرانی در همه بخش های جامعه به چشم می خورد و اقتصاد سینما نیاز به تحرک دارد و اگر بلیت گران نشود بسیاری از سالن های سینما به تعطیلی کشیده می شوند اما برخی دیگر از تهیه کنندگان سینما با تأکید بر اینکه هم اکنون کشور در شرایط بدی از لحاظ اقتصادی قرار دارد و بسیاری از خانواده ها از پس تأمین هزینه های ساده و ابتدایی معیشتی شان هم بر نمی آیند و از این رو سینما را به طور کل از سبد کالای شان حذف می کنند ابراز داشتند: سینما نباید به کالایی لوکس و تجملی تبدیل شود که تنها اقشار پرآمد و مرفه جامعه و خانواده های اشرافی بتوانند به سینما بروند.

برخی دیگر از تهیه کنندگان نیز با بیان اینکه سیاست های تشویقی دولت می تواند عاملی برای رونق بیشتر سینماها و استفاده قشر پایین دست جامعه از سینما شود تأکید کردند: دولت باید برای کالاهای فرهنگی یارانه در نظر بگیرد.

در همین رابطه 5 تن از تهیه کنندگان سینمای کشور آقایان: علی اکبر ثقفی، حسین فرحبخش، عبدالله علیخانی، سیدجمال ساداتیان و حبیب اسماعیلی با ما به گفتگو پرداختند که ماحصل آن برای اطلاع بیشتر مخاطبان گرامی سینماپرس در ذیل نقل شده است.

ثقفی: کالای فرهنگی نیز یک کالای ضروری محسوب می شود/ برای حضور برخی قشرها در سالن های سینما نیاز به سیاست های تشویقی داریم

علی اکبر ثقفی تهیه کننده و کارگردان سینما در خصوص انتشار اخباری مبنی بر افزایش قیمت بلیت سینماها در سال جدید گفت: وقتی قیمت هرچیزی در سطح کشور چندبرابر شده نباید به افزایش قیمت بلیت سینماها ایراد گرفت؛ ما باید کاری کنیم تا افرادی که به سینما می روند راضی از سالن ها خارج شوند. این یک امر طبیعی است که وقتی هر کالایی دچار افزایش قیمت شده، قیمت بلیت سینما هم افزایش پیدا کند؛ امروزه همه چیز گران شده، مثلاً کرایه تاکسی های اینترنتی هم نزدیک به 2 برابر شده؛ برخی کالاهای ضروری دچار گرانی شده اند و از این رو نمی توان ایراد گرفت که چرا قیمت بلیت سینماها افزایش پیدا می کند.

فرحبخش: جلوی قیمت های نجومی تئاترها و کنسرت ها را بگیرید!/ چرا باید اقتصاد سینما در کف آن بچرخد؟

حسین فرحبخش تهیه کننده و کارگردان سینما در این رابطه گفت: مخالفان افزایش قیمت بلیت سینماها از روی ناآگاهی حرف می زنند؛ امروزه هزینه تولید یک فیلم سینمایی چند برابر شده، تورم و گرانی در همه بخش های جامعه به چشم می خورد و اقتصاد سینما نیاز به تحرک دارد و اگر بلیت گران نشود بسیاری از سالن های سینما به تعطیلی کشیده می شوند. من نمی دانم چرا نوبت به سینما که می رسد برخی افراد می گویند که قیمت ها نباید افزایش پیدا کند اما همین آدم ها در قبال گرانی های دیگر سکوت اختیار می کنند! بنده به عنوان یک سینماگر قدیمی تأکید می کنم که اگر قیمت بلیت سینماها افزایش پیدا نکند بسیاری از سالن های سینما تعطیل می شوند. ما به حداقل ها راضی هستیم و می خواهیم کاری کنیم که اقتصاد سینما در کف آن بچرخد برای این کار هم نیاز است قیمت بلیت حداقل 100 درصد گران شود؛ در حال حاضر قیمت بلیت 15 هزار تومان است و حداقل باید به 30 هزار تومان برسد.

علیخانی: افزایش قیمت بلیت سینماها نباید لجام گسیخته باشد/ باید به فکر کارمندان، کارگران و بازنشستگان هم باشیم!

عبدالله علیخانی تهیه کننده سینما نظری مخالف با دیگر همکارانش داشت و در این باره اظهار داشت: بنده معتقدم افزایش قیمت بلیت سینماها نباید لجام گسیخته باشد، یعنی بر اساس تورم که در کشور وجود دارد قیمت بلیت ها نباید افزایش پیدا کند چرا که اگر این اتفاق رخ بدهد ما شاهد ریزش شدید مخاطبان سینما خواهیم بود. این ما هستیم که باید خودمان به فکر هم نوعان مان باشیم؛ حوزه فرهنگ و هنر و بالاخص سینما هم درگیر همین وضعیت است؛ هزینه ها در سینما بسیار بالا رفته و این نکته ای است که همه به آن واقف هستیم اما اگر بخواهیم بر اساس تورمی که در کشور وجود دارد قیمت بلیت ها را افزایش دهیم ممکن است افت جدی مخاطب داشته باشیم که در درازمدت به ضرر سینما خواهد بود. ما باید به فکر کارمندان، کارگران و بازنشستگان هم باشیم بنده همیشه به همکاران و دوستان خودم عرض می کنم که ما وقتی دست در جیب مان می کنیم همیشه پر بیرون می آید اما یک کارگر و کارمند همیشه جیبش پر نیست و این ما هستیم که باید رعایت حال این اقشار را بکنیم چرا که سینما با حضور مخاطبان و تماشاگران معنا پیدا می کند و ما نباید کاری کنیم که سالن های سینمای مان عاری از تماشاگر شود.

ساداتیان: افزایش 25 درصدی قیمت بلیت سینماها نمی تواند باعث ریزش مخاطب شود/ برای بخشی از جامعه افزایش قیمت بلیت سینماها سنگین است

سیدجمال ساداتیان تهیه کننده سینما در خصوص انتشار اخباری مبنی بر افزایش قیمت بلیت سینماها در سال جدید گفت: کسانی که فکر می کنند افزایش قیمت بلیت سینماها می تواند باعث ریزش مخاطب شود در اشتباه هستند چرا که افزایش 25 درصدی قیمت بلیت سینماها رقمی نیست که بتواند باعث ریزش مخاطب شود. طی 6 ماه گذشته قیمت همه چیز در کشور حداقل 2 برابر شده جز قیمت بنزین و بلیت سینما، این در حالی است که هزینه تولید یک فیلم سینمایی خیلی بالا رفته، هزینه نگهداری از یک سالن سینما هم بسیار زیاد شده؛ به عنوان مثال امروزه همه سینماها دیجیتال شده اند و مصرف لامپ برای نمایش فیلم ها بسیار بالا رفته، ما تا همین چند ماه پیش یک لامپ را به قیمت 4 میلیون تومان خریداری می کردیم اما در حال حاضر قیمت یک لامپ به 20 میلیون تومان رسیده که تازه گیرمان هم نمی آید! از این رو افزایش قیمت بلیت سینماها امری بدیهی است چرا که قیمت بلیت باید با هزینه کردها تناسب داشته باشد؛ البته این افزایش 25 درصدی هم که پیش بینی شده باز هم کفاف افزایش شدید هزینه ها را نمی دهد اما به هر حال بهتر از این است که افزایش پیدا نکند.

اسماعیلی: دولت باید به اقشار ضعیف جامعه و خانواده های پرجمیعت یارانه کالای فرهنگی بدهد/ هزینه تولید فیلم از سال گذشته تاکنون بیش از 2 برابر شده است

حبیب اسماعیلی تهیه کننده و بازیگر سینما نیز در این باره گفت: افزایش قیمت بلیت سینماها امری طبیعی است، وقتی همه چیز در کشور افزایش قیمت داشته نمی توان جلوی افزایش قیمت بلیت سینماها را گرفت فقط برای اینکه همگان بتوانند از کالاهای فرهنگی و هنری استفاده کنند دولت باید یارانه کالای فرهنگی به اقشار ضعیف جامعه و خانواده های پرجمیعت بدهد. می توان مانند سبدکالا و یارانه نقدی که برای مردم درنظر گرفته شده شرایطی را فراهم آورد که برای کالاهای مهم فرهنگی مانند تئاتر، موسیقی، سینما و... هم یارانه ای به اقشار ضعیف جامعه، خانواده های پرجمعیت، کارگران و کارمندان و همینطور دانشجویان و دانش آموزان اعطا شود. دولت می تواند برای این کار با انجمن سینماداران و صاحبان آثار قرارداد ببندد و با این تدبیر کاری کند تا شرایط استفاده از کالاهای فرهنگی برای همه اقشار جامعه فراهم شده و سینما و تئاتر و... مختص استفاده از قشری خاص نشود.

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ قرارداد هفت فیلم با سرگروه ها برای اکران نوروز نهایی شده و اگر اتفاق جدیدی نیفتد ترکیب اکران نوروزی به این شکل است: متری شیش و نیم (آستارا)، غلامرضا تختی (استقلال)، چهارانگشت (زندگی)، زندانی ها (آزادی)، رحمان 1400 (ایران)، ژن خوک (باغ کتاب)، پیشونی سفید3 (فرهنگ)

هومن حکیمی/

سینمای ایرانی، یک موجود عجیب و غریب و گاه ناقص الخلقه است. اگر به فرآیند ساخت اغلب فیلم ها؛ چه در مرحله نگارش ایده و درخواست مجوز و قبول یا رد ساخت آن و مرحله تولید و بعد، مرحله پخش و اکران و...، نگاه کنیم، پذیرش این ادعا چندان دشوار نخواهد بود. سینمایی که همچنان ژانر در آن معنی و مفهوم خاصی ندارد و اگر جرقه ها و نابغه های اندکش و معدود فیلم های باکیفیتش را کنار بگذاریم، جز یک کلیت نامغشوش، چیز دیگری از آن نصیبمان نمی شود.

1
آشغال های دوست داشتنی اگر ترجمه بخش اول اسمش نباشد، قطعا دوست داشتنی نیست. فیلم، سرشار از گنگی، بلاتکلیفی، نقض خود و نقض غرض و قطعا یک اشتباه تصویری و البته بیشتر گفتاری است.
با دیدن این فیلم حتما باید این سوال مهم اما همیشگی را بلند و صریح بپرسیم؛ چرا سراغ یک سوژه می رویم و برای به تصویر کشیدنش، تلاش می کنیم؟
حدس می زنم که حتی خود محسن امیر یوسفی برای این سوال درباره این فیلمش، جواب واضح و مشخصی نداشته باشد! فیلمی که این همه آشفته است و یکی به نعل می زند و یکی به میخ، چه توجیهی می تواند داشته باشد؟

2
درباره اتفاقات انتخابات 1388، اسم چند فیلم را می شود آورد که جامه سینما بر تن کرده باشند (هرچند در هیچکدام شان، سینما به شکل درست حضور ندارد)؛ قلاده های طلا و عصبانی نیستم . دومی که حاشیه اش بر متن می چربید و اتفاقا از این حاشیه ها و به محاق رفتنش، کلی نفع برای مجموعه فیلم فراهم شد و خب قطعا منظورم از نفع، تنها وجه مالی و مادی نیست. فیلمی به شدت عصبی و پراکنده و بی هویت که از بستر اغتشاشات 88 نتوانست استفاده دراماتیکی ببرد و بسنده کرد به سطح و در نهایت هم با تدوینی دیگر و پایانی که فیلم را نسبت به نسخه اصلی، ده ها کیلومتر به زیر خط فقر مفهومی و ساختاری رساند، به اکران عمومی و خانگی رسید و تبدیل شد به یک شکست مطلق.
اولی اما اگرچه فیلمی شد که مورد پسند خیلی ها از نظر مفهوم و نشان دادن واقعیت قرار نگرفت و برخی برچسب سفارشی به آن چسباندند اما دست کم تکلیف سازنده اثر با آن معلوم بود. یعنی ادعای روشنفکری و گرفتن پز و ژست متفاوت بودن نداشت و خیلی صریح نظرش را با فیلمش اعلام کرد که خب فیلم خوب و جالبی از آب درنیامد اما موضع واضحی داشت که می شود دوستش نداشت.
آشغال های دوست داشتنی اما نه آن است و نه این... .

3
آیا در این فیلم درباره وقایع انتخابات 1388 چیز خاص و جدیدی می بینیم و می فهمیم؟ اگر قرار بوده که بستر اصلی فیلم این باشد، پس تا این اندازه کاریکاتوری و باسمه ای بودن را کجای دلمان بگذاریم؟ آن سکانس های اولیه مسخره اعتراض خیابانی با آن مچ بند نخ نمای سبز و اشاره های مستقیم بدون ظرافت فیلمنامه نویسی درباره انقلاب 57 و اعتراض 88 را چطور تحلیل کنیم؟! شخصیت (شخصیت؟!) پادرهوای هدیه تهرانی و از آن بدتر حضور بدون کارکرد نگار جواهریان را که هیچ نقشی در فیلم ندارد، چگونه تحمل کنیم؟ اگر هم انتخابات 88 قرار بوده که نقش مک گافین را بازی کند (که در ابتدای این فیلم به نظرم نشانه هایی از آن دیده شد و امیدوارم کرد اما سراب بود) چرا فیلم روی نوار 1388 راه می رود (بدون هیچ رفتار دراماتیکی) و پایانش به آن مرتبط است؟ (یا سعی می کند که مرتبط باشد!)
آشغال های دوست داشتنی یک دروغ آشکار است که می خواهد خودش را یک فیلم سیاسی جا بزند؛ با علم به اینکه می داند سیاسی نیست، و برای وقتی هم که دستش رو شد از قبل جوابی آماده کرده؛ من سیاسی نیستم و 1388 تنها بهانه ای برای تعریف یک قصه دیگر است!

4
این قصه دیگر که در بند بالایی به آن اشاره کردم که خودش آخر کمدی است! فیلم، نه فیلمنامه واضحی دارد که انتظار داشته باشیم قصه تعریف کند و نه ساختار مشخصی دارد. اپیزودیک هم نیست که بشود برایش توجیه جور کرد. فرم خاصی هم ندارد که با اصطلاحات دهان پر کن فرمالیستی بشود ماست مالی اش کرد و از دستش خلاص شد! پیرزنی که توهّم دارد و بیمار است، با قاب عکس های عزیزان از دست رفته و تنها فرزند زنده اش که در خارج از کشور است حرف می زند. حرف می زند و حرف می زنند و حرف می زنند و... . در خلال این حرف های بی وقفه بی منطق کشدار و خسته کننده، نویسنده و کارگردان سعی می کند منظورش (!) را به تماشاگر نفهم (احتمالا در نظر کارگردان، مخاطبانش یک مشت نفهم فیلم نبین کتاب نخوان هستند وگرنه این حجم از بلاهت در ساخت فیلم چه توجیهی دارد؟ یا تماشاگر ابله فرض شده یا نویسنده و کارگردان، زبانم لال دچار بلاهت اند) بفهماند!
این فهماندن را هم با دم دستی ترین چیزها و رفتارها انجام می دهد. با گفتن مارکسیسم و مارکسیست و اگزیستانسیالیسم و نشان دادن کتاب سرمایه مارکس یا نمایش ابلهانه پوستر کافکا و گفتن مشمئزکننده یکی از تیپ های بیشمار فیلم درباره رمان مسخ یا نشان دادن چفیه بر گردن فرزند بسیجی یا لباس احرام بر تن پدر مرحوم خانواده، که نمی شود ادعای گفتن از روشنفکری و تفکر چپ و فرهنگ بسیجی و... یا نقد شرایط امروز و دیروز و تاریخ معاصر را در سینما داشت!

5
آشغال های دوست داشتنی اما یک وجه تاسف بار بزرگ دیگر هم دارد. برخی مسئولان، آن را در راستای فتنه دانستند و اکرانش را به صلاح ندانستند. فیلمی که اتفاقا اگر در زمان خودش اکران می شد -حتی اگر چند دقیقه حذفیاتش هم مجوز می گرفت- جز سرخوردگی؛حتی برای طرفداران مضمون مثلا نهفته اش، به همراه نداشت. اگرچه معتقدم این فیلم در نقد وضعیت سال 1388 هم نیست و اصولا کم مایه تر از این است که زوری برای نقد داشته باشد. توقیف این فیلم اما بار دیگر ثابت می کند که درک سینمایی آنهایی که باید به ساخت و اکران یک فیلم مجوز بدهند چقدر پایین است که با این لغو مجوزها اتفاقا برخلاف چیزی که به آن معتقدند و چیزی که دلشان نمی خواهد مطرح و دیده شود، عمل می کنند!

6
برای تماشای آشغال های دوست داشتنی در سینما، همراه با همسرم در یک شب طوفانی، 45 کیلومتر رانندگی کردم تا به سینما هنر و تجربه بابل برسیم. حسمان می گفت که قرار نیست با یک شاهکار در مقیاس سینمای ایران مواجه شویم اما قطعا انتظار چنین سرخوردگی و افتضاحی را نداشتیم.
خسته کنندگی آشغال های دوست داشتنی اما وجه منفی دیگری از فیلم است که هیچ ارتباطی به فرم و محتوای اثر ندارد. چه سیاسی باشد چه نباشد. چه طنز باشد یا نباشد و چه موصوف هر صفتی که بشود به آن اطلاق کرد، چطور کارگردانی که آتشکار را ساخته، متوجه نمی شود که فیلمش اضافه گویی دارد؟ چطور نمی داند که این همه کلوزآپ بی مورد از مادر فیلم آزاردهنده می شود؟ و چرا میزانسنش این قدر ساکن و دلگیر (دلگیری اش ربطی به محتوایش ندارد. منظور، دلگیری بصری آزاردهنده است که اتفاقا به محتوای نیم بندش آسیب می زند) است؟ این قدر بازی تکراری با آدم های سطحی توی قاب را چرا زودتر تمام نمی کنی لعنتی؟ !

7
یک کارگردان مشهور سینمای ایران که مدت هاست فیلم خوبی نساخته گفته که پیرزن فیلم آشغال های دوست داشتنی که شیرین یزدان بخش نقشش را بازی می کند، نماد ایران و مام وطن است! با خواندن این حرف نمی دانم باید به بخت بد خودم لگد بزنم یا به شخص دیگری یا سینما را کلا ببوسم و کنار بگذارم! سینمای ایران انگار جای نمادگرایی پوچ و شعار و بیانیه دادن و ادا و اطوار است اما جای سینما نیست!

8
اما محسن امیر یوسفی کارگردان و نویسنده سکانس پایانی فیلم را چطور تحمل کنم؟ کارگردانی که تا قبل از پایان فیلم همچنان او را شجاع و منتقد می دانستم و در دلم حق می دادم که فیلم ضعیفی مثل آشغال های دوست داشتنی هم بسازد چون کارگردان هم آدمیزاد است و حق انجام اشتباه دارد اما پایان فیلمش مرا بهت زده کرد. زنی که در دل نمادها و نشانه های رو و گل درشت، ذره ذره پیش می آید و جز جمع کردن یک سری آشغال مضحک و ریختنش در کیسه زباله و مجادله های کلامی و نه کنش و واکنشی با قاب های عکس،هیچ کنش موثری ندارد؛ در فیلمی که در ابتدا، متظاهرانه، نقش اپوزیسیون به خود می گیرد اما فقط ادا در می آورد و بعد، متفرعن می شود و دلش می خواهد نه سیخ بسوزد و نه کباب، بالاخره در پایان احمقانه اش و با پایان بزدلانه و احمقانه اش، زیر پایان احمقانه و بزدلانه اش دفن می شود و نشان می دهد که در حد و اندازه های مخالفت که نه، حتی انتقاد از سیستم هم نیست. نویسنده و کارگردانی که تظاهر کند و در آخر بترسد و همان تظاهرش را هم پس بگیرد، بهتر است یا فیلم کمدی بسازد یا کلا شغلش را عوض کند.

سرویس فرهنگ و هنر جوان آ نلاین : سینمای ایران در سال جاری، حرکت سینوسی جذابی را پشت سر گذاشت. برخلاف سالیان گذشته اش، شهریور سردی را پشت سر گذاشت و درعوض، پاییز خیره کننده ای به لحاظ تعداد مخاطب و طبعا فروش گیشه داشت.

اگر رقم فروش کلی سینما ها در سال گذشته، به مرز 180 میلیارد تومان نزدیک شد و این، نوید بسیار خوبی برای نزدیک شدن به شاخصه های یک سینمای صنعتی بود باید بگوییم این رقم در سال جاری و تا هجدهم اسفند، به بیش از 240 میلیارد تومان رسیده است که البته تمام آن را نباید به پای بالا رفتن قیمت بلیت در سال جاری محدود کنیم چراکه تا همینجا، تعداد مخاطبان سینمای ایران، یک میلیون بیشتر از سال گذشته بوده اند.

به تمام این ها اضافه کنید که فیلم های اکران نوروز قرار است بنا به گفته ای، از چهارشنبه این هفته روی پرده بروند که همین اتفاق، قطعا تعداد مخاطبان سینما در سال 97 را با رشدی بسیار بالاتر نسبت به آمار سال 96 قرار خواهد داد و حالا رقم فروش کل سینما در سال 97 را به رقم افسانه ای 250 میلیارد تومان نزدیک خواهد کرد.

برای مشخص شدن ریزجزئیات آمار سینمای ایران در سال 97، آن را در چهار دسته بندی مجزا مورد بررسی قرار داده ایم که در ادامه توجه شما را به مطالعه آن جلب می کنیم. با این توضیح که مبنای محاسبه در هریک از این جمع بندی ها، فروش مکانیزه سینما های کل کشور بوده و طبعا سینما هایی در کشور وجود دارند که زیر نظر این سیستم قرار ندارند، ولی با درنظر نگرفتن آن تعداد سینماها، خدشه ای جدی به این آمار وارد نمی شود.

میزان فروش ماهانه سینما در سال 97

سینمای ایران، کار خود را در سال 97 با یک اکران نوروزی رویایی آغاز کرد. بازه ای که در آن پنج فیلم توانستند خود را در میان 10 فیلم پرفروش سال قرار دهند. به همین دلیل فروش فروردین امسال که رشد 25 درصدی بلیت را به خود می دید، توانست 42 میلیارد و 500 میلیون تومان فروش کند. تعداد مخاطبان این ماه نیز کمی بیش از چهار میلیون و 500 هزار نفر بودند.

در اردیبهشت امسال با اینکه تمام فیلم های اکران نوروز، روی پرده بودند و حتی برخی فیلم های تازه نفس مانند تگزاس در قالب اکران دوم نوروز به نمایش درآمدند، اما تعداد مخاطبان و فروش این ماه، افتی آشکار در قیاس با فروردین ماه داشت به گونه ای که رقم فروش سینما های کشور در اردیبهشت امسال به 27 میلیارد و 200 میلیون تومان رسید و تعداد مخاطبان هم کمی کمتر از سه میلیون و 500 هزار نفر بودند.

خرداد ماه، همواره به دلیل تعطیلی هایی که در خود دارد، ماه پایین آمدن آمار های سینمایی است. در خرداد ماه امسال، ماه رمضان و تعطیلی های ایام ضربت و شهادت نیز مزید بر علت شد تا یک کاهش آشکار در این آمار ها داشته باشیم به طوری که رقم فروش سینما ها در این ماه به 12 میلیارد و 615 میلیون تومان تقلیل یافت و تعداد مخاطبان هم به یک میلیون و 672 نفر رسید.

در تیر ماه، میزان فروش سینما ها به بیش از 21 میلیارد و 600 میلیون تومان رسید و تعداد مخاطبان هم دو میلیون و 360 هزار نفر بودند.

مرداد، پرفروش ترین اکران تابستان را در خود داشت؛ ماهی که با بیش از 28 میلیارد تومان فروش، دومین ماه پرفروش سینما های کشور پس از فروردین بود. تعداد مخاطبان سینما نیز در مرداد ماه داغ، بیش از سه میلیون و 221 هزار نفر بودند.

شهریور اگرچه یکی از ماه های خوب سینمایی است، اما به دلیل تلاقی این ماه با دهه اول محرم، استقبال چندان خوبی از فیلم ها صورت نگرفت. در شهریور امسال، سینما ها تنها 12 میلیارد و 779 میلیون تومان فروختند و چیزی در حدود یک میلیون و 441 هزار نفر به تماشای فیلم ها نشستند. آماری که تقریبا با خرداد ماه پر از تعطیلات برابری می کند. اما هر چه شهریور نفروخت، در مهر ماه، مخاطبان استقبال خوبی از سینما ها به عمل آوردند به طوری که به رغم رسیدن سرمای زودرس و سونامی باران در کل کشور، فروش مهر سینماها، به بیش از 20 میلیارد و 764 میلیون تومان رسید. تعداد مخاطبان این ماه هم بیش از دو میلیون و 230 هزار نفر بودند. البته حجم سرما و بارش ها در آبان ماه به یک افت تدریجی رسید به طوری که سینما ها در این ماه، کمی بیش از 15 میلیارد و 500 میلیون تومان فروختند و تعداد کسانی که به تماشای فیلم نشستند نیز یک میلیون و 787 هزار نفر بود.

در آذر ماه سینما های کشور حدود 18 میلیارد و 290 میلیون تومان فروش داشتند و نزدیک به دو میلیون و 100 هزار نفر نیز به سینما رفتند.

این رقم فروش و تعداد مخاطب برای دی ماه نیز تکرار شد به طوری که در این ماه 18 میلیارد و 805 میلیون تومان عایدی سینما ها بود و تعداد دو میلیون و 174 هزار نفر نیز به تماشای فیلم ها نشستند.

در بهمن ماه به دلیل سرمای هوا و البته برگزاری جشنواره فیلم فجر، طبیعتا حجم استقبال از آثار روی پرده با کاهشی چشم گیر همراه بود به طوری که در این ماه سینما ها حدود 14 میلیارد تومان فروختند و چیزی حدود یک میلیون و 708 هزار نفر نیز به سینما رفتند که البته این آمار، تنها محدود به فیلم های اکران است و دربردارنده آثار به نمایش درآمده در جشنواره سی وهفتم فجر نیست.

در اسفند ماه نیز در 18 روز نخست این ماه، عایدی گیشه چیزی حدود هشت میلیارد تومان بوده است و 838 هزار نفر نیز به سینما ها رفتند. با اضافه شدن فیلم های اکران نوروز در هفته پایانی سال، آمار های اسفند ماه دگرگون خواهد شد. با احتساب فروش 18 روزه اسفند، سینمای ایران در سال 97، چیزی درحدود 240 میلیارد و 86 میلیون تومان فروش داشته است. تعداد مخاطبان امسال سینما ها نیز 12 میلیون و 869 هزار نفر بوده اند. این آمار در سال گذشته، حدود 173 میلیارد تومان فروش (با احتساب 18 روز نخست اسفند) و 11 میلیون و 873 هزار مخاطب بوده است. سینما های ایران در قیاس با سال گذشته، حداقل در جذب مخاطب تا امروز بیش از یک میلیون شاخص مثبت به خود می بیند. هرچند با اضافه شدن مبلغ بلیت در سال آینده و افزوده شدن سالن های سینمایی در تهران و چند شهرستان کشور، قطعا میزان فروش در سال 98، سینمای ایران را در سراشیبی صنعتی شدن قرار خواهد داد و به همین دلیل، برآورد هایی بیش از 300 میلیارد را متوجه خود کرده است.

10 فیلم پرفروش امسال

قطعا تصور اینکه فیلمی از ابوالحسن داوودی بتواند به لحاظ ریالی، پرفروش ترین فیلم امسال لقب بگیرد، کمی سخت بود. آن هم با رقم عجیب 38 میلیارد فروش مکانیزه و بیش از 40 میلیارد درمجموع. اما با این حال زوج رضا عطاران و جواد عزتی نتیجه داد و سبب شد تا هزارپا با فاکتور های امتحان پس داده ای همچون بازگشت به فرهنگ زندگی مردم در دهه 70 و نوستالژی هایی که امروز برای ما حکم سرگرمی پیدا کرده، بتواند به این فروش افسانه ای دست پیدا کند.

هزارپا از 13 تیر روی پرده رفت یعنی در بهترین زمان ممکن. ماه رمضان تمام شده بود و تنها یک هفته پس از عید فطر درحالی که امتحان مدارس و دانشگاه ها نیز به پایان رسیده و آغاز فصل تابستان، توانست در یک اکران طلایی و با تعداد سینما های زیاد به چنین فروشی نائل آید. خیلی جالب است بدانید این فیلم، هنوزهم در چند سینما روی پرده است. مثلا فیلم هم اکنون در سه شهر استان اصفهان و در کرج روی پرده است. این فیلم در 18 اسفند امسال که دی وی دی آن نیز منتشر شده، در 10 سانس، در این شهرها، 435 هزار تومان فروش داشته است. در 17 اسفند، طی 11 سانس یک میلیون و 805 هزار تومان فروخت و در 16 اسفند، طی 12 سانس، یک میلیون و 507 هزار تومان فروش داشته است. همچنین این فیلم در سه شنبه هفته گذشته، با بلیت های نیم بها در 16 سانس نمایش داده شد و دو میلیون و 477 هزار تومان فروش را از آن خود کرد؛ آماری که حتی از رقم فروش برخی فیلم های تازه اکران سینمای ایران نیز بالاتر است.

تعداد مخاطبان این فیلم طبق آمار سینما های مکانیزه، حدود چهار میلیون و 218 هزار نفر است. همین آمار خود نشانگر آن است که تا چه اندازه با کلیت سینما به لحاظ ارتباط با عموم مخاطبان فاصله دارد. به طوری که پرفروش ترین فیلم امسال سینمای ایران که فروشی بسیار بالاتر از پرفروش ترین آثار چند سال اخیر سینمای کشور دست پیدا کرده تنها توانسته کمی بیش از چهار میلیون نفر از مردم را به سینما ها بکشاند؛ حال آنکه این تعداد در مقیاس 70 میلیون جمعیت واجد سینما رفتن ما، بسیار ضعیف لحاظ می شود.

دومین فیلم پرفروش امسال، با یک فاصله ریالی عجیب به نسبت هزارپا قرار دارد. گروتسک مصادره باز هم با بازی رضا عطاران ، توانست حدود 15 میلیارد و 700 میلیون تومان فروش داشته باشد. فیلمی که در نوروز روی پرده رفت و نخستین تجربه کارگردانی مهران احمدی محسوب می شد. مصادره توانست بیش از یک میلیون و 640 هزار نفر را به سینما ها بکشاند.

لاتاری ، دیگر فیلم اکران نوروز امسال بود که تنها 800 میلیون کمتر از مصادره فروخت و در جایگاه سومین فیلم پرفروش امسال قرار گرفت. این فیلم 14 میلیارد و 802 میلیون تومان فروخت و توانست بیش از یک میلیون و 816 هزار نفر را به سینما ها بکشاند.

تگزاس در اکران دوم نوروز روی پرده رفت. از 29 فروردین توانست 14 میلیارد و 424 میلیون تومان فروش داشته باشد. تعداد مخاطبان این فیلم هم یک میلیون و 722 هزار نفر بودند.

به وقت شام ابراهیم حاتمی کیا، پنجمین فیلم پرفروش امسال است. فیلم در اکران نوروزی امسال، 13 میلیارد و 52 میلیون تومان فروش داشت.

مغز های کوچک زنگ زده که از چهارم مهر ماه روی پرده رفت توانست در یک گیشه غیرقابل انتظار، 12 میلیارد و 766 هزار تومان فروش داشته باشد. تعداد مخاطبان این فیلم هم یک میلیون و 307 هزار نفر بودند.

قانون مورفی رامبد جوان که هنوز هم روی پرده است توانسته تا اینجا 9 میلیارد و 391 میلیون تومان فروش داشته باشد. خیلی بعید است در هفته های آتی که تعداد سالن های این فیلم، به شدت محدود خواهد شد، این فیلم بتواند به رکورد فیلم هومن سیدی نزدیک شود، بنابراین جایگاه هفتمین فیلم پرفروش امسال برای فیلم جوان تثبیت شده است. تعداد مخاطبان فیلم نیز تا امروز حدود یک میلیون و 100 هزار نفر بوده اند.

لونه زنبور که ترانه تیتراژ پایانی آن به عنوان بهترین قطعه سال انتخاب شد، توانست هشتمین فیلم پرفروش امسال باشد. فیلم برزو نیک نژاد که جزء اکران نوروز بود، توانست 9 میلیارد و 145 میلیون تومان فروش داشته باشد و حدود یک میلیون و 60 هزار نفر را به سینما ها بکشاند.

مورد بسیار عجیب اکران امسال، فروش بیش از انتظار یک انیمیشن بود. فیلشاه که در اکران نوروزی حضور داشت به لطف یک اکران طولانی و حمایت نسبی پردیس های بزرگ و البته تبلیغات تلویزیونی بسیار توانست گیشه رویایی 7 میلیارد و 906 میلیونی را به خود ببیند.

دهمین فیلم پرفروش امسال، فانتزی پرحاشیه لس آنجلس –تهران بود که از هجدهم مهر امسال روی پرده رفت و توانست 7 میلیارد و 177 میلیون تومان فروش داشته باشد. با نگاهی به 10 فیلم پرفروش امسال متوجه می شویم که پنج فیلم از این 10 فیلم جزء اکران نوروزی بوده اند. همچنین پنج فیلم از این تعداد، کمدی بوده اند. حضور یک فیلم از سینمای مقاومت و یک فیلم انیمیشن، جزء موارد بسیار عجیب اکران امسال است که تمایل مخاطبان برای تماشای این گونه آثار را نشان می دهد.

مردان پرفروش سینمای ایران

رضا عطاران در دو فیلم اول پرفروش امسال، نقش اصلی را بازی کرده، مهران احمدی نیز در قامت بازیگر، پرفروش ترین فیلم سال را داشته و در قامت کارگردان، دومین فیلم پرفروش را. هومن سیدی هم در قامت بازیگر، دومین فیلم پرفروش را داشت و در لوای کارگردان، ششمین فیلم پرفروش سال را. علاوه بر رضا عطاران و مهران احمدی ، بابک حمیدیان، حمید فرخ نژاد، پژمان جمشیدی و هادی حجازی فر بازیگرانی هستند که در دو فیلم از این 10 فیلم پرفروش سال بازی داشته اند.

سینما های پرفروش

همان گونه که تصور می شود، بیشترین میزان فروش فیلم ها در پردیس های سینمایی اتفاق می افتد. حدس زدن چند سینمای اول این فهرست نیز نباید کار چندان دشواری باشد. پردیس کورش به مانند چند سال اخیر، رتبه اول این فهرست را از آن خود کرد. این پردیس با 12 سالن فعال عمومی توانست تا 18 اسفند، 30 میلیارد و 326 میلیون تومان فروش داشته باشد و با این آمار خیره کننده، قاطعانه در صدر پردیس های پرفروش کشور قرار گیرد. دو میلیون و 400 هزار مخاطب نیز در سال جاری برای تماشای فیلم به این پردیس مراجعه کرده اند.

به عنوان مثال فیلم هزارپا به عنوان پرفروش ترین فیلم سال، چهار میلیارد و 174 میلیون تومان از 38 میلیارد فروش کل خود را در این پردیس به دست آورد. مصادره که دومین فیلم پرفروش امسال است نیز حدود دو میلیارد و 100 میلیون از فروش 15 میلیارد و 691 میلیون تومانی خود را در این پردیس کسب کرده است.

پردیس آزادی که روزگاری 30 تا 35 درصد فروش کل یک فیلم را رقم می زد، در رده دوم پرفروش ترین سینما های کشور قرار گرفته است. این پردیس پنج سالنه، امسال 13 میلیارد و 412 میلیون تومان فروش داشته و یک میلیون و 47 هزار مخاطب نیز به خود دیده است.

میان پردیس های پرسالن تهران، پردیس هویزه مشهد توانسته سومین سینمای پرفروش کشور در سال 97 باشد. این پردیس هشت سالنه در سال جاری، هشت میلیارد و 800 میلیون تومان فروش داشته و 893 هزار مخاطب را جذب کرده است.

رتبه چهارم سینما های پرفروش امسال به پردیس باغ کتاب با 10 سالن می رسد. این پردیس امسال هشت میلیارد و 656 میلیون تومان فروش داشته و تعداد مخاطبانش نیز 739 هزار نفر بوده است.

پردیس مگامال هم با 10 سالن، هشت میلیارد و 324 میلیون تومان فروش داشته است. این پردیس توانست 739 هزار مخاطب داشته باشد.

پردیس ملت با پنج سالن، هفت میلیارد و 478 میلیون تومان فروش داشته و تعداد مخاطبان امسالش هم 59 هزار نفر بوده است.

پریس اطلس مشهد که 11 سالن دارد و تنها چند روز است که وارد دومین سال حیات خود شده نیز در سال جاری 6 میلیارد و 362 میلیون تومان فروش داشته و توانسته 758 هزار مخاطب داشته باشد.

رتبه هشتم سینما های پرفروش امسال به چارسو رسید. این پردیس پنج سالنه، 6 میلیارد و 165 میلیون تومان فروش داشته و تعداد مخاطبانش هم امسال 499 هزار نفر بوده است.

پردیس زندگی با پنج سالن، پنج میلیارد و 672 میلیون تومان فروش داشته و 492 هزار نفر را به خود جذب کرده است.

دهمین سینمای پرفروش کشور در سال 97، سینما فرهنگ تهران است که سه سالن دارد و توانسته پنج میلیارد و 467 میلیون تومان فروش داشته باشد. تعداد مخاطبان امسال این سینما نیز 433 هزار نفر بوده است.

کدام پردیس های سینمایی در جمع پرفروش های سینما؟

البته نمی توان این طور برداشت کرد که این 10 پردیس، برای سال آینده نیز بتوانند در همین رتبه ها قرار گیرند. رقابت بسیار سنگینی بین پردیس های سینمایی در جریان است.

پردیس کورش قرار است از دو سالن دیگر خود رونمایی کند که قطعا در میزان فروش ماهیانه این پردیس محبوب، تاثیر مثبت خواهد گذاشت.

پردیس ایران مال که هم اکنون 12 سالن دارد، احتمالا در سال آینده از تعداد سالن های بیشتر خود رونمایی می کند. هرچند این پردیس در جشنواره فجر امسال رونمایی شد و در همین بازه نیز به محبوبیت بسیار بالایی دست یافت که قطعا سبب خواهد شد سال آینده این پردیس جزء 10 پردیس پرفروش کشور قلمداد شود.

پردیس رزمال در غرب تهران (چیتگر) سال آینده افتتاح می شود و احتمال اینکه این پردیس نیز در این فهرست قرار گیرد، بسیار زیاد است.

لوتوس مال با 14 سالن در جنوب تهران، دیگر پردیس خبرساز سال آینده سینما های کشور خواهد بود که قطعا پتانسیل حضور در جمع 10 پردیس پرفروش سال 98 را خواهد داشت.

پردیس ساحل اصفهان که به تازگی احیا شده و دارای 9 سالن است نیز احتمالا رقیب سرسختی برای دیگر پردیس ها خواهد بود و سبب خواهد شد تا فهرست 10 پردیس پرفروش کشور از انحصار تهران و مشهد خارج شود و... تمام این ها نشان می دهد رقابت نفس گیری میان پردیس های محبوب کشور وجود دارد که البته بیشتر آن ها در نقاط بالای شهر تهران متمرکز شده اند.

پردیس های سینمایی در پاساژ ها و فروشگاه های زنجیره ای قد بلند کردند و مخاطبان سینما را درکنار مشتریان فروشگاه ها دارند.

پرکارترین دفاتر پخش کدامند؟

اگرچه در آمار های سالیانه ترین ها ، بیشتر نگاه ها به سمت پردیس ها، فیلم ها و بازیگران معطوف است، اما باید نگاه جدی تری به دفاتر پخش هم داشت. دفاتری که در این سال ها، حواشی بسیاری را رقم زده و ترجیح بر این داده شده که برخی فرهنگ سازی ها از این دفاتر آغاز شود.

با این حال، به رغم فزونی دفاتر پخش در سینمای ایران، دفاتر پرکار را همه می شناسند. پرکارترین دفتر پخش سینمای ایران در سال 97، به مانند سالیان گذشته دراختیار فیلمیران است. علی سرتیپی ، مدیرعامل این دفتر است که مدیریت پردیس کورش را نیز برعهده دارد و از قضا، رئیس کانون پخش کنندگان سینمای ایران نیز است. این دفتر در سال جاری، تاکنون 11 فیلم را روی پرده فرستاده که برای این تعداد فیلم، بیش از 9 میلیون و 451 هزار قطعه بلیت فروخته شده است. میزان گردش فیلم های این دفتر در گیشه سال 97 نیز 82 میلیارد و 993 میلیون تومان بوده است.

دومین دفتر پرکار امسال، نیکان فیلم است که متعلق به بیژن امکانیان است. این دفتر امسال هفت فیلم را روی پرده فرستاده است. برای این هفت فیلم، چیزی حدود چهار میلیون و 675 هزار قطعه بلیت فروخته شده یعنی 44 میلیارد و 995 میلیون تومان از گیشه امسال.

سومین دفتر، هدایت فیلم نام آشناست که دراختیار مرتضی و مصطفی شایسته است. این دفتر، امسال 6 فیلم داشته که برای آن، دو میلیون و 594 هزار قطعه بلیت فروخته شده است. 22 میلیارد و 102 میلیون تومان از کل میزان فروش سینمای ایران متعلق به فیلم های این دفتر پخش است.

بهمن سبز که دراختیار حوزه هنری است، چهارمین دفتر پخش پرکار سینمای ایران در سال 97 بوده است. این دفتر امسال 10 فیلم را اکران کرده که بابت آنها، دو میلیون و 722 هزار بلیت فروخته است. 20 میلیارد و 670 میلیون تومان هم در گردش امسال سینمای ایران نقش داشته است.

حبیب اسماعیلی که مدیریت فیلمسازان مولود را برعهده دارد، پنجمین دفتر پرکار امسال بوده است. این دفتر 9 فیلم روی پرده فرستاده که برای این تعداد فیلم، دو میلیون و 361 هزار قطعه بلیت به فروش رسانده است. 19 میلیارد و 914 میلیون تومان از فروش کل سینمای امسال متعلق به فیلم های این دفتر است.

سیمای مهر به مدیریت سیدمحمود رضوی ، 6 فیلم امسال را روانه پرده سینما کرد. تعداد بلیت های فروخته شده برای آثار این دفتر، دو میلیون و 265 هزار قطعه و میزان فروش آن نیز 19 میلیارد و 558 میلیون تومان بوده است.

خانه فیلم با مدیریت سعید خانی 6 فیلم در اکران امسال داشت. یک میلیون و 342 هزار بلیت برای آثار این دفتر به فروش رفته که معادل ریالی آن، 12 میلیارد و 650 میلیون تومان است.

هشتمین دفتر پرکار امسال سینمای ایران، نسیم صبا با مدیریت سعید سعدی است که چهار فیلم روی پرده داشته است. این دفتر بابت این چهار فیلم، 571 هزار بلیت فروخته که جمع گیشه آن پنج میلیارد و 612 میلیون تومان است.

راه عرفان با مدیریت محسن مسافرچی ، امسال سه فیلم روانه اکران کرده و برای این سه فیلم، 525 هزار بلیت فروخته است. سه میلیارد و 879 میلیون تومان از گیشه امسال متعلق به این سه فیلم است.

کمپانی قدیمی پویا فیلم با مدیریت عبدالله علیخانی و حسین فرحبخش هم امسال تنها یک فیلم روی پرده فرستاده و بابت آن 382 هزار بلیت فروخته که جمع آن، سه میلیارد و 188 میلیون تومان می شود.

به گزارش سینماپرس ، مرتضی میرباقری معاون سیمای صداوسیما درباره نحوه تعامل شبکه های تلویزیونی با شبکه نمایش خانگی در راستای بهره گرفتن از تولیدات این مدیوم در سیما عنوان کرد: مذاکراتی را با حوزه های بالادستی انجام می دهیم بر محور اینکه نباید استاندارد چندگانه در تولیدات نمایشی در کشور وجود داشته باشد، حالتی که اکنون وجود دارد.

وی ادامه داد: استانداردهای تلویزیون از نظر حرمت، حریم، حلال، حرام، حجاب و... مشخص است و این استانداردها را حوزه های دیگر هم باید رعایت کنند وگرنه اگر استانداردها چندگانه باشد نوعی فضای بلبشو به وجود می آید.

معاون سیمای رسانه ملی با اشاره به اینکه فضای از هم گسیخته در حوزه های گوناگون، استانداردها را هم بهم می ریزد، بیان کرد: این استانداردها هم از نظر محتوا و هم از نظر مالی تفاوت هایی را به همراه داشته است. به طور مثال شما می بینید که نویسنده ای در تلویزیون یک قسمت از یک فیلمنامه را با هشت میلیون تومان دستمزد می نویسد اما در شبکه نمایش خانگی همان فیلمنامه را قسمتی 25 میلیون تومان می نویسد و یا بازیگری در اینجا دستمزدی می گیرد که در آنجا سه برابر آن را مطالبه می کند.

میرباقری تصریح کرد: در کوتاه مدت ممکن است عده محدودی از این استانداردهای چندگانه بهره مند شوند، اما این چندگانگی در طولانی مدت صنعت سریال سازی ایران را مختل می کند و ما با جدیت در تلاش هستیم که این استانداردهای چندگانه بهم بخورد. اگر این شرایط بهم خورد و تغییر کرد می توان از تولیدات شبکه نمایش خانگی در سیما هم بهره گرفت.

وی همچنین در ادامه درباره اینکه گفته می شود در بین تولیدات تلویزیون هم نوعی تبعیض وجود دارد و برای برخی از پروژه ها مانند مجموعه پایتخت بودجه بیشتری در نظر گرفته می شود، اظهار کرد: بعضی آثار از یک شرایط استثنایی برخوردار هستند. به طور مثال یک کار تک قسمت و ویژه مثل پایتخت در یک شرایط خاص قرار بود ساخته شود. در چنین مواردی طبیعتاً ما هم به پروژه فشار می آوریم و می گوئیم کاری با این شرایط می خواهیم. کارگردان باید بازیگرانش را از سریال های مختلف فرابخواند و طبعاً باید در شرایط ویژه تری پروژه را بسازد، این مربوط به موارد خاص است و در حالت عادی چنین چیزی نیست و پروژه ها با شرایط یکسانی مواجه هستند.

*مهر

دوشنبه ها برای اهالی سینما و رسانه، روز شورای صنفی نمایش است. هر هفته در این روز سخنگوی این شورا مصوبات جدید شورا و برنامه اکران فیلم ها را به اطلاع می رساند. دوشنبه این هفته بنا بود یکی از مهم ترین دوره های نشست سال 97 این شورا باشد چرا که بالاخره قرار بود تکلیف اکران نوروزی مشخص شود و از میان 14 فیلم متقاضی، نام 7 فیلم به عنوان آثاری که قرار است در ایام نوروز 98 روی پرده بیایند، اعلام شود.

اما در شرایطی که خیلی ها منتظر بودند تا طبق روال هر هفته غلامرضا فرجی، سخنگوی شورای صنفی نمایش، مصوبات روز این شورا را اطلاع دهد، او در گفت وگویی از لغو پیامکی جلسه تعیین تکلیف اکران نوروزی خبر داد: قرار بود جلسه امروز (دوشنبه، 20 اسفند) برگزار شود، اما دوستان پیام دادند که امروز برگزار نمی شود.

اکران نوروزی بحث داغ این روز های سینما است و طبق آیین نامه اکران، فیلم های نوروز باید از هفته آینده روانه پرده سینماها شوند اما تعیین تکلیف اکران نوروزی در حالی به تعویق می افتد که صاحبان فیلم ها باید این فرصت را داشته باشند تا برای اکران نوروزی خود را آماده کرده و برای تبلیغات محیطی برنامه ریزی کنند.

غلامرضا فرجی در این باره گفته است: از آنجا که عده ای از صاحبان فیلم متقاضی بودند از چهارشنبه همین هفته فیلم ها اکران شوند باید هرچه زودتر جلسه برگزار شود، چون هر چه این اتفاقات دیرتر رخ دهد تهیه کنندگان سخت تر اقلام مورد نیاز را به شهرستان ها می رسانند.
او با اعلام خبر احتمال برگزاری این جلسه در روز سه شنبه 21 اسفندماه، در پاسخ به اینکه آیا پیش بینی می کند انتخاب هفت فیلم از میان 14 متقاضی برای اکران نوروزی در همین جلسه کارگروه اکران به نتیجه برسد یا اینکه باید در شورای عالی اکران حل و فصل شود؟ به ایسنا گفته است: خیر به نظرم در همین کارگروه به نتیجه خواهیم رسید و نام هفت فیلم برای اکران نوروزی معرفی می شود.

فیلم های سینمایی غلامرضا تختی به کارگردانی بهرام توکلی، متری شیش ونیم به کارگردانی سعید روستایی، دیدن این فیلم جرم است به کارگردانی رضا زهتابچیان، زیر نظر به کارگردانی مجید صالحی، تگزاس 2 به کارگردانی مسعود اطیابی، زندانی ها به کارگردانی مسعود ده نمکی، ایکس لارج به کارگردانی محسن توکلی، ژن خوک به کارگردانی سعید سهیلی، چهار انگشت به کارگردانی حامد محمدی، تیغ و ترمه به کارگردانی کیومرث پوراحمد، درخونگاه به کارگردانی سیاوش اسعدی و رحمان 1400 به کارگردانی منوچهر هادی

روزنامه ایران

به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، بر اساس اطلاعات منتشر شده در سایت سازمان سینمایی، 26 دی ماه آخرین خبر از خروجی شورای پروانه ساخت آثار سینمایی در اختیار رسانه ها قرار گرفته است و بعد از آن این شورا تشکیل جلسه نداده یا جلسات آن خروجی نداشته اند و یا مفاد مصوبات جلسات اطلاع رسانی نشده است.

خبر 26 دی ماه از تشکیل جلسه شورای صدور پروانه ساخت آثار سینمایی حکایت دارد که در آن جلسه فیلم نامه های موسی (ع) به تهیه کنندگی مصطفی مزرعتی حسن آبادی، کارگردانی و نویسندگی معین عنایتی نوش آبادی با موضوع انیمیشن، بی صدا، حلزون به تهیه کنندگی مرتضی شایسته و کارگردانی بهرنگ دزفولی زاده و نویسندگی محمد رضا رهگذر با موضوع اجتماعی و پیش از برخورد به تهیه کنندگی، کارگردانی و نویسندگی محمد ابراهیم معیری با موضوع اجتماعی، موافقت شورای ساخت سازمان سینمایی را اخذ کردند.

در چنین شرایطی اهالی سینما نیز دچار سردرگمی هستند، زیرا مشخص نمی شود که چه پروژه هایی در مسیر ساخت قرار می گیرند و چه عواملی سر کار می روند. فیلمسازان بسیاری در صف دریافت پروانه ساخت هستند که بلاتکلیف مانده اند این در حالی است که برخی ها فارغ از درست یا غلط بودن با بازیگران و عوامل مورد نظرشان قرارداد بسته اند و یا قول های صد در صدی داده شده است.
این بی نظمی در مورد جلسات شورای پروانه ساخت آثار سینمایی در حالی اتفاق می افتد که پیش از این شورای صدور پروانه ساخت، شبکه نمایش خانگی و شورای پروانه نمایش در این ایام به طور مرتب تشکیل جلسه داده و اخبار آن نیز به طور مرتب و رسمی در اختیار رسانه ها قرار می گیرد.

انتهای پیام/

بانی فیلم ، گروه سینمای ایران ، شهرزاد رویائی: فیلم های سینمایی با موضوع کمدی در سال های اخیر تضمینی برای فروش و بازگشت سرمایه عوامل سازنده بوده است. با این حال از سال گذشته شدت گرفتن نقد های منفی منتقدان نسبت به بعضی از فیلم های کمدی و ابراز نظر های منفی متعدد مردم و کاربران در فضای مجازی از جمله اینستاگرام، نشان از کمرنگ شدن اعتماد مخاطبان به فیلمسازان این حوزه و در نهایت استقبال کمتر از این نوع فیلم ها دارد. این مساله مانند هر بحث دیگری شامل استثنائاتی بوده و برخی فیلم های کمدی در سال گذشته از استقبال چشمگیر مخاطبان بهره مند شدند، اما نمی توان نکار کرد سیل نظرات منفی مخاطبان نسبت به برخی دیگر از فیلم ها نیز بی سابقه بوده است. البته دلایل این جریان تا حدی روشن است، زیرا منتقدان در سال های اوج فروش و استقبال از اکثریت فیلم های کمدی به دوام نداشتن این استقبال با ذکر دلایل متعددی اشاره کرده بودند. از جمله عوامل موثر بر نبود استقبال دائمی از این فیلم ها قصه، لوکیشن و بازیگران یکسان در بیشتر کارهای کمدی بوده و در نهایت فرمولی دائمی که تازگی چندانی برای مخاطب فیلمهای کمدی ندارد.
برخی از این فیلم ها در چند سال اخیر با الگوبرداری از آثار موفق در این ژانر و صرفاً با شوخی های نسبتا جنسی یا غیر متعارف برای تماشاگر سینمای داخل کشور ما جالب توجه بوده و امروز نظرات نشان می دهد که این نوع فیلم ها برای ادامه حیات به محتوا و پردازشی متفاوت نیاز دارند. از آنسو مخاطب نیز در انتظار پیشرفت فیلمسازان این نوع سینما است.
بانی فیلم برای پیش بینی وضعیت فیلم های کمدی در گیشه سینما با وجود این نوع نگاه منفی از سوی مخاطب به گفت و گو با سه کارگردان از جمله، برزو نیک نژاد ، رضا مقصودی و سهیل موفق و یک منتقد سینما، طهماسب صلح جو پرداخته است.

***

طهماسب صلح جو:
به توفیق کمدی ها در گیشه 98 مطمئن نیستم

درباره این موضوع که چرا مخاطب حتی برای فیلم های کمدی نه چندان قوی همچنان به سینما می رود، نظر یک منتقدان جالب است.
از نظر طهماسب صلح جو، جلب همیشگی مخاطب در یک ژانر بدون تغییر مسیر، ممکن نیست. این منتقد راجع به تداوم وضع مناسب فیلم های کمدی در گیشه سینماها برای سال آینده چندان مطمئن نیست. صلح جو درباره فیلم های کمدی می گوید: ژانرهای سینمایی ابدی و ازلی نخواهند بود و تا حد زیادی به روحیه تماشاگرمرتبط هستند. تماشاگر دوره ای این فیلم های کمدی را دیده و اکنون به دنبال حال تازه ای در سینماست. افت و خیز در توجه مخاطب به ژانرهای مختلف فیلم های سینما سابقه دارد و هیچگاه مخاطبان برای همیشه خود را موظف به استقبال از یک ژانر نمی دانند .
صلح جو در ادامه می گوید: تلاش تماشاگر برای فرار از مشکلات روزمره حتی برای دو ساعت عاملی غیر قابل انکار بر توجه بیشتر مخاطبان به فیلم های کمدی است و به طور واضح دلیلی برای تمرکز سینماگران بر این ژانر موجود نیست، زیرا فیلم های کمدی یا هر ژانر دیگری هر چقدر که خوب و مورد پسند مخاطب باشند، به هر حال تا ابد جذاب نخواهند بود. ببینید یک پدیده هر چقدر هم که مثبت باشد، تا حدی برای مخاطبان خوشایند است و مخاطب در ادامه به فکر گریز خواهد بود .
این منتقد در پایان تاکید می کند: بدبینی مخاطب نسبت به ژانر کمدی عنوان مناسبی نیست، بلکه به طور کلی رعایت تنوع نکته پر اهمیت برای ژانرهای مختلف سینما، از جمله ژانر کمدی است. فیلم های اجتماعی جشنواره فیلم فجر امسال مانند متری شش و نیم امکان رشد بیشتری برای سینما فراهم می آورد و این به دلیل حال و هوای تازه و ساختار مناسب این دست فیلم هاست .

***

رضا مقصودی:
مخاطب حق دارد از کمدی های تکراری، خسته و اشباع شود

رضا مقصودی کارگردان فیلم خجالت نکش که سال گذشته با این فیلم در جشنواره فیلم فجر حضور داشته، اکنون مسیر فیلم های کمدی را تکراری می بیند.
این سینماگر در این باره به بانی فیلم توضیح می دهد: مخاطب حق دارد که از فیلم های کمدی با مسیر و بازیگران تکراری خسته و اشباع شود و این اتفاق در نهایت منجر به تلاش فیلمسازان برای ارائه فیلم های کمدی تازه تر با حضور بازیگران متفاوت تری خواهد شد و امید می رود به این صورت، پیشرفت سینمای کمدی ایجاد شود .
مقصودی در ادامه می گوید: ما تا چه زمانی بازیگرانی تکراری با بازی های تکراری را در آثار کمدی ببینیم؟ بازیگرانی که حتی دیگر کمدی هم نیستند. مخاطب امروز بهترین فیلم های جهان را در منزل دانلود می کند و توقع بالاتری از آثار این ژانر دارد. گرچه من معتقدم حتی کمدی های نه چندان قوی همچنان مخاطب خود را خواهند داشت و فروش نسبی این فیلم ها باقی خواهد بود و این اتفاق برای چند اثر در سینمای کمدی طبیعی است، اما کل آثار کمدی نباید در راه گذشته تکرار شود .
این کارگردان در پایان بیان می کند: کیفیت و چگونگی ساختار فیلم ها اهمیت دارد، اما نباید نقش اقتصاد بیمار را بر احتمال ریزش مخاطبان سینما در سال جدید نادیده بگیریم. ما فیلم های خوبی در جشنواره فجر امسال داشتیم که اگر در هر شرایطی غیر از شرایط امروز اکران شوند، با استقبال بسیار بالایی رو به رو می شوند. هر چند شرایط سخت اقتصادی امروز شامل حال سینمای کمدی هم خواهد شد .

***

برزو نیک نژاد:
خنداندن مخاطب در دوره دلار 15 هزار تومانی سخت است!

برزو نیک نژاد کارگردانی که اوایل امسال با فیلم کمدی و پرفروش لونه زنبور در سینما حضور داشت، امروز این موفقیت را ناشی از احترام اثر به مخاطب می شمارد.
او در این باره به بانی فیلم توضیح می دهد: هر فیلمی در گام نخست با محتوا و چگونگی پرداخت این محتوا، احترام خود به مخاطب را نشان می دهد. کمدی های مورد انتقاد که معمولا با واژه سخیف درباره شان صحبت هایی می شنویم و من به دلیل زمان و انرژی صرف شده برای ساخت هر اثر از واژه کمدی ساده استفاده می کنم، چندان مورد استقبال قرار نگرفته و در سال آینده هم همین جریان برای این نوع فیلم ها ادامه دارد. در ضمن از یاد نبریم که حال خوب تماشاگر در میزان موفقیت سینماگران تاثیر دارد، زیرا فیلم برای مردم ساخته می شود و سینما بدون مردم معنی ندارد. امروز بارها دیده ایم که تماشاگر از سینما بیرون می آید و به همراه خود می گوید: دیدی گفتم فیلم خوبی نیست . این جمله یعنی او پیش از تماشای اثر با دیدی منفی به استقبال کار رفته و طبیعتاً این نگاه در نتیجه گیری اش از فیلم بی تاثیر نخواهد بود .
نیک نژاد در ادامه درباره فیلم های کمدی سال گذشته اشاره می کند: سال 1397 ما نوزده فیلم با موضوع کمدی در سینما داشتیم که از این تعداد 5 فیلم واقعا خوش ساخت و پر فروش بوده اند. خنداندن توام با حفظ درونمایه اثر، کار راحتی نیست و این سختی در جامعه ای که هر روز سختی بیشتری را می چشد، بیش ازهر جای دیگر است. بنابراین ما نمی توانیم به راحتی با دید منفی به انتقاد از کارهای کمدی سینما بپردازیم. من برای سال جدید فیلم کمدی در دست ساخت ندارم و به همین دلیل به راحتی می گویم که فیلم های کمدی مفرح و درستی را روی پرده سینما ها خواهیم دید که با استقبال بالای مخاطب همراه خواهد شد. اگر تماشاگر مورد احترام قرار گیرد قطعا با تبلیغات بین فردی از اثر حمایت می کند و فیلم به فروش خوبی می رسد .
این کارگردان در پایان درباره جایگاه آثار سینمای کمدی نزد مخاطبان در سال آینده می گوید : اگر تبلیغات رسانه ای در کنار حفظ احترام مخاطب درهر فیلم رعایت شود، هرگز دلزدگی از فیلم های کمدی وجود نخواهد داشت. حال مخاطب تاثیر زیادی در وضع سینما دارد ، به طور مثال زمانی که فیلم لونه زنبور را می ساختم، دلار 3800 تومان بود و امروز دلار 15 هزار تومان است و خنداندن مخاطبان این اثر سخت تر شده و نمی توان بدبینی مخاطب را صرفاً مختص به آثار کمدی سینما بدانیم، بلکه زمینه های ایجاد این بدبینی گسترده تر است .

***

سهیل موفق:
اشتیاق مطلق سرمایه گذاران برای حمایت از فیلم های کمدی به سینما ضربه می زند

سهیل موفق اعتقاد دارد فیلم کمدی نباید سرشار از لطیفه ها و صحبت های زرد باشد.
کارگردان فیلم کمدی کودک و نوجوان روی پرده پاستاریونی ، درباره عوامل موثر بر بدبینی مخاطب نسبت به فیلم های کمدی سینما به بانی فیلم می گوید: مخاطبی که به تماشای فیلم های کمدی می رود، صرفاً به قصد سرگرمی هزینه برای تماشای فیلم پرداخت نکرده و به دنبال دستاوردهای محتوایی دیگر نیز بوده است. فیلم کمدی نباید سرشار از لطیفه ها و صحبت های زرد باشد. حال با وجود انتقادهایی که به برخی فیلم های کمدی وارد است، باید منتقدان این نکته را در نظر بگیرند زمانی که فیلمی با فروش بسیار بالا همراه می شود، یعنی نیاز مخاطب را پاسخ داده و به هر صورت نظر مثبت او را جلب کرده است. حال علاوه بر ساختار فیلم، تبلیغات و حضور ستاره های سینما نیز در این باره بی تاثیر نیست، اما در نهایت نتیجه مثبتی حاصل شده که به نفع عوامل سازنده و کلیت سینما است و باید با دید مثبت به این دست فیلم ها نگاه کنیم .
موفق در ادامه به اشتیاق مطلق سرمایه گذاران برای حمایت از فیلم های کمدی انتقاد کرده و بیان می کند: امروز اگر فیلمنامه خوبی در دست داشته باشیم و گریزی به فضای کمدی نزنیم، قطعا در جلب سرمایه گذار موفق نخواهیم شد و این زنگ خطر برای سینما است. فیلم ها و ژانرهای مختلف باید موازی با هم پیش روند و امکان رشد سینما به واسطه غلبه آثار کمدی وجود ندارد. فیلم های کمدی، اجتماعی و ... در کنار هم معنی می گیرند. ما امسال شاهد فروش بالای فیلم مغزهای کوچک زنگ زده به کارگردانی هومن سیدی با موضوعی تلخ و اجتماعی در سینما بوده ایم، بنابراین باید فیلمنامه های غیر کمدی را نیز دریچه ای برای رشد سینما در نظر بگیریم .
این کارگردان درباره عوامل موثر در میزان فروش فیلم پاستاریونی اشاره می کند: فیلم ما با وجود اینکه کامنت منفی نگرفته، اما فروش خیلی بالایی نداشت و این مساله تا حدی به تبلیغات برمی گردد و سرمایه گذاران نیز بیشتر به سرمایه گذاری روی کارهایی که ستاره های سینمایی متعددی دارند تمایل نشان می دهند و ما هم با این مساله رو به رو بودیم .
در کنار تاکید دو کارگردان به حمایت از فیلم های کمدی و تاثیر شرایط جامعه در چگونگی وضعیت فیلم های کمدی در گیشه سال آینده بعضی نگاه دیگری دارند و دلزدگی مخاطب از سینمای کمدی را اتفاق مثبتی برای رشد فیلم هایی با این موضوعات می دانند.

اشتراک گذاری در:

مهدی فقیه، بازیگر پیشکسوت سینما، در گفت وگو با خبرنگار ایکنا با گلایه از وضعیت حاکم بر جامعه بازیگری ایران اظهار کرد: آنچه امروز بر جامعه بازیگری حاکم شده چندان با ارزش های اسلامی همخوانی ندارد. در شرایط فعلی بازیگری نظیر من که سال هاست در هنر این سرزمین فعالیت کرده است، باید در انتظار پیشنهاد یک کار خانه نشین باشد، آنگاه یک بازیگر تازه کار باید درآمد های آن چنانی داشته باشد.
وی افزود: بیش از هفتاد سال از عمرم می گذرد و در آثار بسیاری ایفای نقش کرده ام. بسیاری از مردم هنوز مرا به اسم بابا عقیل فیلم هور در آتش می شناسند و سیمرغ بازیگر مکمل جشنواره فیلم فجر را هم دریافت کرده ام، اما متأسفانه هم اکنون برای گذران زندگی با مشکل رو به رو هستم. عده ای فکر می کنند بازیگران درآمد آن چنانی دارند، اما به واقع این گونه نیست، چون به جز عد ه ای معدود، اکثر ما زندگی آسانی نداریم. من برای شش ماه کار در سریالی، 10 میلیون دستمزد گرفته ام که اگر بخواهید ماهیانه آن را محاسبه کنید به ماهی دو میلیون تومان هم نخواهد رسید. آیا با این میزان درآمد می توان زندگی یک خانواده را تأمین کرد؟
این بازیگر ادامه داد: شاید این سؤال در ذهن برخی افراد ایجاد شود، مگر بازیگران درآمد دیگری ندارند که از نحوه گذران زندگی خود گلایه مند هستند؟ من بازنشسته اداره فرهنگ و هنر سابق (وزارت ارشاد) هستم و ماهیانه یک میلیون ونیم حقوق می گیرم. نکته دیگر اینکه من به عنوان بازیگری که سال ها برای مردم خاطره آفرینی کرده ام، نمی توانم دستفروشی یا مسافرکشی کنم. پس ناچارم به همین منوال زندگی کنم.
فقیه در ادامه اظهار کرد: آنچه امروز ما مدعی آنیم به نظر چندان ارتباطی با هنر اسلامی ندارد. من سال ها پیش به واسطه کارم سفری به فرانسه داشتم. در آنجا می شود هنر مسیحی را در همه جا مشاهده کرد، یعنی از معماری گرفته تا موزه ها سعی در اشاعه اندیشه کلیسایی دارند، اما در کشور ما نمود هنر اسلامی را فقط می توان در اماکن خاصی مشاهده کرد؛ مکان هایی که عمدتاً دولتی هستند و بین مردم شاید محبوبیت لازم را ندارند و این مقوله را در سینما هم می توان به سادگی مشاهده کرد.
وی با بیان اینکه در سینما آثار ارزشمند جای خود را به تولیدات بی کیفیت داده اند، تصریح کرد: اگر نگاهی اجمالی به فیلم های روی پرده بیندازیم، درمی یابیم که سینمای امروز به هر قیمتی به دنبال کسب سود است. برای همین از نمایش صحنه های رقص و شوخی های رکیک هم برای رسیدن به این مقصود استفاده می کنند. در چنین شرایطی، چگونه توقع داریم این سینما بخواهد ارزش های دینی و اسلامی را تبلیغ کند. برای مثال من در حوزه کار های عروسکی مدعی هستم و می توانم آثار خوبی تولید کنم، اما متأسفانه این این هنر هیچ جایگاهی در هنر این سرزمین ندارد.
این بازیگر پیشکسوت ادامه داد: تمام گلایه هایی که مطرح کردم به معنای نارضایتی از زندگی شخصیم نیست، چون بزرگ ترین دلخوشی من این است که تاکنون نان حلال به خانه برده ام. اکنون نیز اگر اثری به من پیشنهاد شود که مفهومش با عقایدم همخوان نباشد، مطمئناً آن را نخواهم پذیرفت، اما دردم این است که چرا این سرزمین به هنرمندان خود بی توجه است.
بازیگر فیلم سینمایی ملک سلیمان در بخش دیگری از سخنانش از تمرکزگرایی حاکم بر هنر گلایه کرد و گفت: من ساکن شیرازم و این شهر را دوست دارم، چون زادگاهم است. برای همین به هیچ قیمتی آن را ترک نمی کنم، اما متأسفانه موقعیت کاری آن گونه که باید در شهرستان ها همانند تهران فراهم نیست. این معضل برای هنرمندان دیگر شهر ها هم وجود دارد. به همین جهت اکثر هنرمندان تهران را برای ادامه زندگی انتخاب می کنند. این اتفاق به نوعی شهر های دیگر را از وجود هنرمندان خالی کرده است، درصورتی که معتقدم فضا در شهرستان ها برای کار های هنری مناسب تر از تهران است.
وی با بیان اینکه هنر اسلامی جدای از تاریخ این سرزمین نیست، تأکید کرد: یکی از آسیب های جدی در هنر این سرزمین، تفکیک هنر اسلامی از هنر ملی است، زیرا این امر ممکن نیست. اولاً درباره ایران قبل از اسلام ما منابع چندانی از آثار هنری آن زمان نداریم، اما بعد از ورود اسلام هر اتفاقی هنری که در این سرزمین رخ داده به نوعی با اسلام پیوند خورده است. برای همین چندان با این تفکیک ها موافق نیستم و معتقدم پشت چنین دسته بندی هایی غرض ورزی وجود دارد. برای مثال وقتی رهبر انقلاب از سبک زندگی مطلوب سخن می گویند، عنوان ایرانی اسلامی را باهم می آورند. به همین دلیل این دست جداسازی ها متکی به اندیشه های خیر نیست.
فقیه در انتهای این گفت وگو تأکید کرد: هنر زمانی رشد خواهد کرد که همه گونه های هنری امکان رشد داشته باشند؛ برای همین اگر در کشورمان وضعیت برعکس شود و فقط به هنر دینی اهمیت داده شود، باز هم من گلایه می کردم، چون باید پراکندگی موضوع وجود داشته باشد. این موضوع با آنچه امروز شاهدش هستیم متفاوت است و فقط به آثاری بها داده می شود که درآمدزا باشند. پس در چنین شرایطی، باید از هنر دینی خداحافظی کرد.
گفت و گو از داوود کنشلو
انتهای پیام

به گزارش مشرق، اکران سینما در سال 1397 با اتفاقات جالب و جذاب و در همین حال تاسف برای برخی تهیه کنندگان و پخش کنندگان روبرو بود. سال جاری در سینما با وجود اینکه سال رکوردشکنی گیشه تاریخ سینما محسوب می شود، اما سالی است که بسیاری از آثار هزینه های خود را نیز در نیاورند.

بیشتر بخوانید:

آخرین تصمیمات برای اکران نوروز 98 پرفروش ترین سینماهای کشور را بشناسید +عکس

با اکران هشتاد فیلم طی سال سینمایی 97 رقمی معادل 242, 410, 264, 000 تومان به ثبت رسید که از این مبلغ تنها 30 میلیارد به یک فیلم "هزارپا" اختصاص دارد. اما با این وجود جالب است بدانید که 10 فیلم در اکران امسال حتی 100 میلیون تومان هم نفروخته اند.

به همین مناسبت، به 10 فیلم کم فروش سینما در سال 1397 به ترتیب بدترین گیشه نگاهی انداخته ایم که به شرح زیر است:

گام های شیدایی

گام های شیدایی به کارگردانی حمید بهمنی قعرنشین بی چون و چرای گیشه سینما در سال جاری است. این فیلم در کل به فروشی معادل 3, 553, 000 تومان رسیده و تنها 418 مخاطب را به سینماها کشانده است.

این فیلم با بودجه رسمی یک میلیارد تومان ساخته شد و داستان زنی آمریکایی به نام جولی است که به خدمت ارتش ایالات متحده درآمده و تلاش دارد مدارکی را که در حین انجام وظیفه در این کشور به دست آورده به دوست خبرنگار خود برساند. در جریان این اتفاقات یکی از پرده های سناریو آزادسازی عراق به تصویر کشیده می شود.

محمدرضا شریفی نیا، جمشید هاشم پور، لوریت حنینو، فخرالدین صدیق شریف و کورش تهامی از جمله بازیگرانی هستند که در این فیلم ایفای نقش پرداخته اند.

دایان

فیلم دایان دومین فیلم کم فروش سینما تا اینجای کار است. البته این فیلم از ابتدا هم امیدی به فروش زیاد نداشت ولی با وجود اینکه از اکرانش هنوز باقی مانده بعید از است بتواند تفاوت چندانی را در رقم فروش خود لحاظ کند.

این فیلم با فروش کلی 4, 085, 000 تومان و با جذب مخاطب 756 نفری رتبه دوم کم فروش ترین فیلم در سال سینمای ایران را در اختیار دارد. این اثر به کارگردانی بهروز نورانی پور داستانی درباره فردای جنگ و افرادی که در یک روستا زندگی می کنند و برای فردای بهتر تلاش می کنند را روایت می کند.

مرداد

فیلم سینمایی "مرداد" ساخته تازه "بهمن کامیار" رتبه سوم کم فروشترین فیلم سال را در اختیار دارد. این فیلم با فروشی معادل 111, 678, 000 تومان تنها 11, 133 نفر مخاطب را جذب کرده است.

شاید در ابتدا دو فیلم از یک کارگردان اتفاقی مثبت برای وی باشد اما زمانی که این دو فیلم نمی فروشند و علاوه بر فروش پایین نقدهای خوبی را نیز از آن خود نمی کنند این بدان معناست که کارگردان باید زمان بیشتری را برای کیفیت آثار خود صرف کند.

فیلم سینمایی "مرداد" بعد از یک هفته از اکران و با وجود حضور بازیگران برجسته ای همچون "محمدرضا فروتن"، مهتاب کرامتی، بهنوش بختیاری و رعنا آزادی ور تنها 5 میلیون تومان فروش داشته است.

زوج جوان پرستاری بعد از سالها زندگی مشترک می خواهند صاحب فرزند شوند اما بعلت سابقه سقط جنین از نظر پزشکی فعلاً امکان آن فراهم نیست و درمانهای خاصی را می طلبد، زوج جوان به سختی در حال فراهم کردن هزینه درمان ناباروری هستند تا اینکه اتفاقاتی باعث تردید زن برای ادامه ی مسیر درمان می شود.

قرارمون پارک شهر

فیلم سینمایی "قرارمون پارک شهر" جدیدترین ساخته فلورا سام با فروشی معادل 21, 470, 000 تومان و جذب 2, 532 نفر مخاطب رتبه چهارم بدترین فیلم در اکران سال را در اختیار دارد.

این فیلم با وجود حضور بازیگران پرتعداد نتوانست در بازار چرخه اکران دوام بیاورد و علاوه بر پخش و تبلیغات ضعیف نظر مثبت مخاطبان را نیز به خود به همراه نداشت.

"قرارمون پارک شهر" با نام پیشین"نیمکت" مضمونی اجتماعی دارد و داستان زندگی نویسنده ای را روایت می کند که در حین نوشتن آخرین رمان خود پرده از حقایق زندگی اش برداشته می شود.

شقایق فراهانی، ماه چهره خلیلی، امین زندگانی، سام نوری، سیاوش طهمورث، امید روحانی، افسر اسدی، شیوا خسرومهر، مریم کاویانی، نرگس محمدی و محمدرضا شریفی نیا بازیگران پرتعدادی هستند که حضورشان در کنار یکدیگر نتوانسته باعث فروش خوب این فیلم در گیشه شود.

بهشت گمشده

فیلم سینمایی "بهشت گمشده" به کارگردانی "حمید سلیمانیان" هر چند در ژانر کودک و نوجوان و برای این سنین ساخته اما تمامی این موضوع را نمیتوان دلیل شکست این اثر در گیشه دانست زیرا این فیلم حضور چهره های بسیاری را در خود می بیند.

این فیلم سینمایی با فروش 35, 523, 000 تومانی و جذب تعداد 3, 703 مخاطب به سینما رتبه پنجم کم فروشترین فیلم در سال جاری را به خود اختصاص داده است.

فرامرز قریبیان، افسانه پاکرو، متین ستوده، هادی قمیشی، نیره فراهانی، رویا شریف، افشین هاشمی، کاوه خداشناس، محمدمهدی احدی، شکیبا فرمانی، یاشار سلیمانی، ریحانه شهرامی فر، محمدحسین خرسندی فر از جمله بازیگرانی هستند که در این فیلم به ایفای نقش پرداخته اند.

اسکی باز

اسکی باز دیگر فیلم ژانر کودک و نوجوان از دیگر آثار کم فروش سینمای در سال جاری است که با فروشی معادل 36, 648, 000 تومان و جذب 7, 158 مخاطب به سینما رتبه پنجم را در اختیار دارد.

در خلاصه داستان اسکی باز آمده است: بز کوهی که به روستاه پناه آورده، قرار است قربانی یک رسم محلی شود، جولی پسربچه ای است که تا عصر، قبل از مسابقه اسکی، فرصت دارد او را نجات دهد.

همچنین فیلم های چراغ های ناتمام با 44, 092, 000 تومان، یک کیلو و بیست و یک گرم با 61, 071, 000 تومان، ناخواسته با 75, 480, 000 تومان و بی نامی با 83, 282, 000 تومان فروش رتبه های ششم تا دهم بدترین فیلم ها از لحاظ فروش را در سال جاری در اختیار دارند.

شعار سال: به فاصله چند ماه همین حواشی گریبان سریال نهنگ آبی به کارگردانی فریدون جیرانی و تهیه کنندگی سعید ملکان را گرفت و تیغ سانسور باعث شد تا ارتباط معنایی و مفهومی بسیاری از صحنه های فیلم برای مخاطبانش از بین برود و صفحات مجازی از کنایه مخاطبان این سریال به مدیرانی که محصولات شبکه نمایش خانگی را این چنین به دست مخاطبان می رسانند پر شود. هرچند ماجرای سانسور و ممیزی در شبکه نمایش خانگی اتفاق جدیدی نیست اما به نظر می رسد اعمال نظرهای سلیقه ای در ماه های اخیر بیشتر از سابق شامل حال تولیدات نمایش خانگی شده است .
ساعد سهیلی و حمیدرضا آذرنگ از جمله بازیگران سریال نهنگ آبی در هفته های گذشته با انتشار مطالبی در صفحات شخصی نسبت به آنچه در فیلم نامه خوانده و بازی کردند و آنچه مخاطب به تماشایش نشسته است و تفاوت این دو نوشتند و اعتراضشان را به گوش مخاطبانشان رساندند. در این میان در ماه های گذشته و در جریان سرمایه گذاری محمد امامی در سریال شهرزاد، باز هم صحبت از چگونگی و مبلغ سرمایه گذاری امامی در این پروژه شد و بسیاری که خواستار شفاف سازی در این زمینه بودند منتظر واکنشی از سوی کارگردان و بازیگرانی بودند که تا پیش از این مخاطبانشان را به شفاف سازی منابع مالی پروژه ارجاع داده بودند . پرونده سرمایه های مشکوک در ساخت آثار سینمایی در سینما بین اهالی رسانه همچنان باز است و دیگر اثری که در آستانه آغاز تولید در شبکه نمایش خانگی قرار دارد، با سرمایه گذاری صادق رنجکشان که یکی از افراد پرحاشیه جشنواره سی وهفتم فیلم فجر و مورد پرسش بسیاری از رسانه ها درباره چگونگی سرمایه گذاری در تولید بسیاری از پروژه های این دوره جشنواره فیلم فجر بود، نیز قرار است در جدیدترین تجربه هومن سیدی در شبکه نمایش خانگی حضور داشته باشد. اما دیگر حاشیه ای که چند روز گذشته باعث شد بار دیگر توجه مخاطبان این مدیوم را به خود جلب کند، انتشار دی وی دی های فیلم سینمایی هزارپا در دو قسمت است. اتفاقی که با انتقادهای بیشماری رو به رو شد. ابوالحسن داودی کارگردان فیلم سینمایی هزارپا در ویدئویی در واکنش به انتقادهای مطرح شده گفت: با توجه به اعتراض هایی که برخی از دوستان بیننده نسبت به نحوه ارائه دی وی دی اول فیلم هزارپا داشتند، لازم دانستم قبل از تماشای قست دوم توضیحی را بیان کنم. فیلمی که می بینید نه یک سریال و نه یک مینی سریال است، بلکه یک فیلم سه ساعت ونیمه و نسخه کامل فیلم سینمایی هزارپا است. ما در نمایش سینمایی به دلیل محدودیت هایی که داشتیم مجبور شدیم حدود یک ساعت ونیم از این فیلم را حذف کنیم و دوستان نسخه دوساعته را در سینماها دیدند.
او ادامه داد: این نسخه کامل فیلم است، دلیل ارائه آن در دو دی وی دی این است که اگر قرار بود با کیفیت خوب تصویر، تمام فیلم و پشت صحنه را ارائه دهیم طبعا در یک دی وی دی جای نمی گرفت. البته بهتر بود نسخه نهایی در یک پک متشکل از دو دی وی دی در یک زمان عرضه می شد اما مقررات شبکه نمایش خانگی به نحوی است که یک فیلم سه ساعت ونیمه را به رسمیت نمی شناسد و مجوز مینی سریال به آن می دهد. به هر حال من بابت این مسئله از جانب همه، از شما بینندگان عزیز پوزش می خواهم.
در پی سخنان ابوالحسن داودی، کارگردان فیلم سینمایی هزارپا ، اداره کل نمایش خانگی سازمان سینمایی اعلام کرد: انتشار 200 دقیقه ای فیلم سینمایی هزارپا در دو نسخه DVD به درخواست و اصرار مؤسسه تصویری سوره وابسته به حوزه هنری بوده است.
اما صحبت بسیاری از منتقدان نمایش فیلم هزارپا در دو قسمت این است که به چه دلیل بعد از تماشای این فیلم در سینما و پرداخت هزینه بلیت این بار باید فیلم را در شبکه نمایش خانگی در دو قسمت و در واقع کامل تر از نسخه ای که در سینما نمایش داده شده ببینند !
تا اینجا شبکه نمایش خانگی یکی از پربحث ترین اتفاقات شش ماهه دوم سال 97 را به خود اختصاص داده و باید دید در روزهای آینده حواشی ادامه دار این حوزه به کجا خواهد رسید .

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه شرق ، تاریخ انتشار 20 اسفند 97، شماره: 3387

اسماعیل عفیفه تهیه کننده تلویزیون در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری برنا ورود پول های نامشخص یه نمایش خانگی را کذب دانست و گفت: از نظر من ادعای ورود پول های نامشروع و کثیف به نمایش خانگی ادعایی کذب است که توسط افرادی که با نمایش خانگی مشکل دارند مطرح می شود. ما تهیه کنندگان در مقامی نیستیم که چنین ادعایی را مطرح کنیم. اگر سند و مدرکی مبنی بر صحت این موضوع وجود دارد باید قوه قضائیه رسیدگی کند. بنده به شخصه تهیه کنندگان زیادی را در نمایش خانگی می شناسم که از راه درست در حال کار کردن هستند. این حرف ها توسط افرادی رسانه ای می شود که مشکلشان جای دیگریست و از این طریق می خواهند نمایش خانگی را زمین بزنند.

عفیفه افزایش تولیدات نمایش خانگی را به نفع تلویزیون دانست و افزود: اگر نمایش خانگی روز به روز پیشرفت بیشتری کند باعث می شود تلویزیون به خودش بیاید و کیفیت کارهای خود را بالا ببرد. این اتفاق در همه جای دنیا می افتد و طبیعی است.

این تهیه کننده عامل افزایش دستمزد بازیگران را وضعیت اقتصادی جامعه مطرح کرد و گفت: بر خلاف ادعاهای دیگران، نمایش خانگی هیچ تاثیری بر افزایش قیمت بازیگران نداشته و این وضعیت اقتصادی جامعه است که قیمت ها را بالا برده است. نمایش خانگی و سینما بازیگران خاص خود را دارد که در تلویزیون حتی یک کار هم انجام ندادند مثل محمدرضا گلزار و لیلا حاتمی. تلویزیون بازیگران خود را دارد که به دلیل شرایط موجود در جامعه به تبع دستمزدشان بالا رفته که این هیچ ارتباطی به نمایش خانگی ندارد.

سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: زمانی که یک فیلمِ سخیف و مبتذل با برچسب کمدی در سینما ساخته و اکران می شود قطعاً بعد از دیدن فیلم آن را از یاد می بریم، اما اینکه همین فیلم تبدیل به پرفروش ترین اثر سینمایی می شود و باید مدام از آن به عنوان فیلم پرفروش یاد کنیم شرم آور است، فیلمی مثل هزارپا که بر اساس موقعیت های مبتذل شکل گرفته است، فارغ از تفکر و نگرش که تنها قصد آن خالی کردن جیب مخاطب بوده اساساً تفکر بساز و بفروش مهم ترین نکته حائز اهمیت در ساخت آن از جانب کارگردانش بوده است، اینکه صرفاً جنبه سرگرمی سینما مطرح باشد بدون لحاظ جنبه های فرهنگی آن نتیجه اش هم می شود فیلمی مثل هزارپا. این فیلم بعد از فروش 40 میلیاردی اش چند روزی است در شبکه خانگی توزیع شده است، اما در دو قسمت 10 هزار تومانی که اینگونه از توزیع برای اولین بار است که اتفاق می افتد، چراکه عوامل ساخت این فیلم در تلاش بودند که آن را در یک قسمت 20 هزار تومانی توزیع کنند، اما با مخالفت مدیران قرار بر این شد که هزارپا در دو قسمت توزیع شود که این شیوه دور زدن مخالفت های مسئولان محسوب می شود. همیشه رسم بر این بوده که نسخه سینمایی فیلم ها در شبکه خانگی کوتاه تر شوند، اما هزارپا بر خلاف چارچوب های مرسوم در توزیع خانگی اش اضافه شده است، حالا در این نسخه خانگی چگالی بی حرمتی ها و سخیف بودن فیلم به حد اعلا رسیده است این در شرایطی است که تعداد بیشتری در مقایسه با تعداد تماشاگرانِ سینما این فیلم را در خانه می بینند. اینکه مسئولان ارشاد در زمان اکران اجازه نمایش چند سکانس را ندادند و حالا این فیلم در شبکه خانگی به کامل ترین شکل ممکن توزیع شده جای سؤال و البته تعجب دارد. فیلمساز پیشکسوت ما سینمای کمدی را به شدت به سخره گرفته است که با تک سکانس ها بی سروشکل توقع دارد مخاطب را بخنداند و البته مخاطب های عام می خندند، زیرا فرهنگ سینمای کمدی ما در همین حد است که دو بازیگر برقصند یا اینکه دیالوگ های جنسی بگویند. این روز ها تعریف سینمای کمدی همین است ترکیب زوج بازیگر البته پرفروش (ترجیحاً رضاعطاران) و جا دادنِ دیالوگ های اروتیک وار در دهانِ آن ها تضمینی است برای فروش بالا و اساساً فرهنگ در سینمای کمدی تبدیل به هجویات شده است. مخاطب هم که فرهنگ مطالعه ندارد فکر می کند سینمای کمدی یعنی هزارپا، چرا؟ چون خنده آور است، اما باید این نکته را فراموش نکنیم که حرف های رکیک و جنسی در جامعه ما بیش ازحد رواج دارد. اینستاگرام یا تلگرام مملو از همین شوخی هاست که فیلمساز های ما از همین شوخی ها در دیالوگ نویسی کمدی استفاده می کنند، اینکه فیلمساز از دیالوگ های جنسی دوپهلو استفاده ابزاری و غیرسینمایی می کند بسیار تأسف آور است، اما جدا از بحث ساختاری که در زمان اکران مفصل به آن پرداخته شد بحث ضد ارزشی بودن فیلم است و انگار وزارت ارشاد در برابر این فیلم بیش از حد کوتاه آمده است. توهین به ارزش های آرمانی و دفاع مقدس، رزمندگان شیمیایی و مفقودالاثر چگونه در این فیلم جا گرفته است؟ آسایشگاه جانبازانی که در فیلم می بینیم کاملاً زاده فکر نویسنده است. این یک توهین بزرگ به جانبازان است، چراکه چنین مکانی مصداق واقعی ندارد و نکته فاجعه برانگیزتر که مدیر آسایشگاه جانبازان است که چرا به این اندازه عقب افتاده و الکن است که سریع در دام می افتد و در سکانس های آخر آن دیالوگ های مستهجن دو پهلو را می گوید! این شوخی با خانواده شهید محسوب نمی شود؟ چرا برای رسیدن به پول حاضر به انجام هر کاری می شویم، رقص با پای مصنوعی می شود شاه سکانس فیلم.

فاجعه انگیز تر از این هم مگر داریم؟

در برهه عجیبی قرار گرفتیم که ارزش ها دیگر برای برخی به ظاهر هنرمندان مهم نیستند. حالا می شود با همه چیز شوخی کرد حتی با جانباز، بسیجی و مفقودالاثر. چگونه به آیندگان از ارزش های مقدس حرف بزنیم در شرایطی که پرفروش ترین فیلم تاریخ سینمای کشورمان هزارپاست؛ فیلمی که اساساً سخیف و لمپن است. می گویند در شرایط بد اقتصادی قرار گرفتیم که فیلمی مثل هزارپا می تواند مردم را کمی شاد کند، اما واقعاً این فیلم را می شود با خانواده تماشا کرد؟ فیلمی که ملغمه ای از دیالوگ های جنسی و موقعیت های اروتیک است؟ تمامی دیالوگ های این فیلم بر اساس شوخی های کف خیابان نوشته شده است فارغ از کمی نگرش انسانی. در این میان وظیفه سینما و فرهنگ چه می شود؟ چگونه به نسل جدید بگوییم که هزارپا سخیف و مبتذل است و بچه های جانباز، شأن و منزلت گرانبهایی دارند، هزارپا یک اثر ضدجنگ است که تلاش کرده است مقوله جنگ را به شوخی بکشاند. این همه سال فیلمسازان دفاع مقدس سعی کردند قسمتی از واقعه جنگ را به تصویر بکشند تا نسل های بعدی جنگ و آدم های جنگ را درک کنند، اما هزارپا به دلیل سرمایه اندوزی تصویری دروغ به مخاطب سینما نشان می دهد که حتماً عواقب ناخوشایندی درآینده خواهد داشت.

فارغ از قابلیت های محتوایی و تصویری این فیلم، تلاش های سازنده اش محسن امیریوسفی برای اکران آن، نمایش آشغال های دوست داشتنی را به نمادی برای شکستن بند توقیف سینمای ایران بدل کرده بود چنانکه وقتی عصبانی نیستم ، خانه دختر ، دلم می خواد ، زادبوم و فیلم های دیگر هم طی کمتر از دو سال اکران شد علاقه مندان جدی سینما همچنان چشم انتظار بودند که با نمایش آشغال های دوست داشتنی و خانه پدری کیانوش عیاری نفسی تازه کنند و با اطمینان امید ببندند به اینکه بالاخره می شود به وعده و وعیدهایی که این سال ها شنیده اند دل خوش کرد.

آشغال های دوست داشتنی که حالا حدود سه هفته ای است آرام و بدون حاشیه روی پرده سینما آمده با استقبال خوب مخاطبان همراه است و محسن امیریوسفی این گونه از ثمرات این استقبال به عنوان یکی از پاداش های رفع توقیف این فیلم یاد می کند: در گفت وگویی که هفته گذشته با آقای عیاری داشتم جمله ای گفتند که من را امیدوار و خوشحال کرد.

گفتند وقتی شنیدم فیلم آشغال های دوست داشتنی بعد از 6 سال در فصل بد اکران توانسته طی یک هفته فروش یک میلیارد را رد کند، ناخودآگاه لبخندی روی لبم نشست و به این فکر کردم که برای خانه پدری و کاناپه هم می تواند این اتفاق بیفتد. به این بهانه به همراه محسن آزرم منتقد ادبیات و سینما گفت وگویی با محسن امیریوسفی داشته ایم که در ادامه می خوانید.

ایران : تاریخ 6 ساله تولید تا اکران فیلم آشغال های دوست داشتنی را که مرور کنیم محسن امیریوسفی به نوعی به نماد استقامت برای نمایش و رفع توقیف فیلمش تبدیل شده است؛ از 16بار بازنویسی فیلمنامه تا سکته مغزی برای دریافت پروانه نمایش و 8 بار درخواست حضور در جشنواره ملی و بین المللی فیلم فجر. درمجموع هر جا که بحث رفع توقیف فیلم ها بوده شما پیشتاز بوده اید. در این سال ها این میزان پافشاری و تلاش برای رفع توقیف فیلم را در کمتر فیلمسازی شاهد بوده ایم. چرا ساخت و اکران این فیلم اینقدر برایتان مهم بود؟

محسن امیریوسفی: گویاترین پاسخ از نگاه من یک کلمه است: امید . این روزها یک جمله از آشغال های دوست داشتنی در فضای مجازی خیلی بازنشر می شود: ما امیدوارترین افسردگان جهان هستیم . فیلم آشغال های دوست داشتنی هم یکجورهایی با واژه امید عجین شده است. ما امید را همیشه با انتظار عجین می دانیم در حالی که در تمام حواشی زندگی ما اگر چه امید شرط لازم است اما کافی نیست و لازمه اش سختکوشی و تلاش است. نمی خواهم با مرور اتفاق های این 6 سال از آن حماسه بسازم چرا که من فیلمسازم، نه چریک و نه سیاستمدار. از ابتدا هم در مورد آشغال های دوست داشتنی گفتم اولین اکران این فیلم در ایران خواهد بود و پای حرفم هم ایستادم. بزرگ ترین پاداشم هم اکران فیلم و تشویق های بدون هماهنگی مردم پس از نمایش فیلم است. درباره تلاشم برای اکران فیلم همین نکته را با نگاه طنز بگویم که من در 15 سال فیلم بلند ساختن، 22سال توقیف دارم؛ 12 سال توقیف خواب تلخ و 4سال توقیف آتشکار و 6 سال آشغال های دوست داشتنی .

ایران : چرا همه فیلم هایتان با مشکل توقیف همراه است، آن را یک ویژگی می دانید یا به نظر خودتان اتفاقی است که تکرار می شود؟

امیریوسفی: اگر خودم مقصر بودم می شد یک ویژگی. خواسته قلبی من این بود که خواب تلخ در همان سال 82 نمایش داده می شد تا زندگی کاری من متحول شود و ما از خواب تلخی صحبت کنیم که در سال 82 اکران شد و روی سینمای ایران و مسیر کاری من تأثیر گذاشت و نه از خواب تلخی که بعد از 12 سال توقیف، در سال 94 اکران شد و گیرم که اکران خیلی خوبی هم داشت. آتشکار اگر در همان سال 85 نمایش داده می شد خیلی متفاوت بود از اکران نیم بندی که همزمان با آغاز جشنواره در سال 89 آغاز شد. آشغال های دوست داشتنی هم اگر در همان جشنواره 91 و 92 به جای این که روانه کیف یکی از مدیران شود روانه پرده سینما می شد مطمئناً در زندگی من خیلی تأثیر داشت. این مسیری نیست که خودم به وجود آورده باشم من نه دعوایی با کسی دارم و نه ستیزی با کسی داشتم. جالب این که وقتی بعد از 12 سال می خواهند برای خواب تلخ پروانه نمایش بدهند با من تماس می گیرند و به مضحک ترین شکل می پرسند مشکل فیلم شما چه بود؟

در حالی که حداقل در 6 سال آخر توقیف در چندین مرحله نامه نگاری و پیگیری، پاسخ شنیدم که آقای امیریوسفی خودتون می دونید چی ساختین، توقع دارین این فیلم اکران بشه؟! این یک مدل سیاسی اش بود و مدل غیرسیاسی اش هم این که آقا این فیلم رو آخه کی می بینه، بازیگر هم که نداره و یکهو همه یادشان می رود که اصلاً مشکل فیلم چه بوده. این برخوردها وضعیت مضحک سینمای ما را نشان می دهد که قرن ها عقب است، یک نشانه دیگر این عقب بودن این است که وقتی درباره مدیریت سینمایی حرف می زنیم از دهه 60 به عنوان دوره درخشان یاد می کنیم و یکی دو مدیر سینمایی می شوند در گرانبها. در حالی که مدیریت سینمای ایران باید خیلی بهتر از این می بود.

محسن آزرم: حتی در دهه 60 هم وضعیت همین بود. واقعیت این است که ما به خاطر علاقه به گذشته از مدیریت آن دوران با نیکی و تمجید یاد می کنیم اگر نه در کارنامه مدیریت دهه 60 هم شاهد همین ماجرا هستیم. مگر توقیف و تغییر مسیر کارگردان در اولین دوره جشنواره اتفاق نمی افتد؟ با توقیف فیلم بهرام بیضایی و مسعود کیمیایی و علی حاتمی در اولین دوره جشنواره فجر خشت اولی که برای مدیریت سینما بنا گذاشته می شود اشتباه است و به نظر می رسد به طور کلی تعارضی با هنرمند دارد. این قضیه در سی و چندسال بعدی ادامه پیدا می کند تا می رسد به کارگردانی مثل محسن امیریوسفی.

امیریوسفی: خوشحالم سراغ اولین دوره جشنواره فیلم فجر در سال 1361 رفتی. من رکورد دیگری هم دارم که اگر ریا نباشد آن را اعلام کنم (باخنده)، برای سه فیلمم 12 بار تقاضای حضور در جشنواره فجر داشتم که با احتساب جشنواره جهانی می شود 15 بار. جالب این که خواب تلخ در بخش خارج از مسابقه نمایش داده شد و آتشکار در سال 88 فقط یک نمایش سمبلیک در برج میلاد داشت تا به قول خودشان واکنش ها را ارزیابی کنند یعنی عملاً حضور در بخش مسابقه صفر است؛ البته با همین حضور نداشتن در جشنواره هم دو سیمرغ آنونس آتشکار و خواب تلخ را بردیم. گفتن این حرف ها نه از این بابت است که سند افتخاری برای من باشد و نه از جهت مظلوم نمایی است چون قلدرتر از این حرف ها هستم که به این نوع واکنش ها احتیاج داشته باشم و ساخت فیلم انتخاب خودم بوده، قصدم از نقل آن این است که دیگر سرنوشتی شبیه آشغال های دوست داشتنی یا آدم هایی مثل امیریوسفی در سینمای ایران تکرار نشود.

آزرم: با وجود امیدی که گفتی من همچنان معتقدم این اتفاق در نهایت باز هم تکرار می شود. به نظر می رسد هر کس که بر مسند معاونت شورای ارزشیابی و نظارت تکیه می زند همین رفتار را تکرار می کند، انگار بر اساس قاعده ای نانوشته فیلمساز از اول متهم است و باید گشت و عیب و ایراد کارش را پیدا کرد و خلاصه یک قیچی هم زد، اگر نه نانی که مدیر می خورد حلال نمی شود. از اول بنا بر این است که فیلمساز دارد کار خطایی انجام می دهد.

امیریوسفی: یکی از هولناک ترین صحبت هایی که در 16-15 سال فیلمسازی ام شنیدم همین بحث مدیریت پشت پرده سینمای ایران است که به جرأت می گویم بچه های مطبوعات نمی دانند کیست. بخشی از مدیران 20 سال اخیر در اتاق های تاریک برای سینما تصمیم گیری می کنند و این جمله هولناک که برای سینمای ایران استاندارد فکری داریم و تمام فیلم های 40 سال اخیر از آن رد شده و روی پرده سینما آمده است، همین مدیریت را نشان می دهد و گویای این واقعیت است که یک نگاه اجباری تلاش کرده تونلی را به وجود بیاورد که همه فیلمنامه نویس ها و تهیه کننده ها و کارگردانان و... به نوعی از آن رد شوند. یکی از همین مدیران ناشناخته تعبیر زورخانه را داشت یعنی این که هر کس که وارد این گود می شود باید سرش را خم کند اما زورخانه کجا و اداره سانسور و توقیف کجا؟ اگر جمله ها و حرف هایی که طی این چند سال درباره آشغال های دوست داشتنی شنیدم را باور می کردم باید با دریافت خسارت فیلم را کنار می گذاشتم و با خیال راحت سراغ فیلم بعدی ام می رفتم و هیچ وقت اسمی از آن نمی آوردم مثل خیلی ها که این کار را کردند اما این میان برای من چیزی وجود داشت به اسم امید و تلاش.

آزرم: مسأله این است که چطور بعد از 6 سال این فیلم اجازه نمایش گرفته و روی پرده سینما رفت. آن پیش بینی هایی که در این 6 سال مدام روی آن تأکید داشتند که با اکران فیلم اتفاق می افتد، چه شد؟ واقعاً اتفاق افتاد؟ یعنی قرار بود اعتراضات گسترده ای شکل بگیرد و مردم به خیابان ها بریزند و برخی هم سینماها را به آتش بکشند؟ واقعاً اتفاق افتاد؟

امیریوسفی: ت وقیف مثل انداختن سنگی در چاه است. مدیری تحریک می شود و توقیف می کند و بعد مدیران دیگر هم نمی توانند مشکلی که او ساخته را حل کنند. توقیف در کشور ما امری سیاسی است یعنی کافی است مدیر سینما بابت مشکلی دیگر نگران میزش باشد یا بابت کارهایی که چند سال قبل انجام داده، گیرهایی به او بدهند و او برای برائت از آن اتهامات بخواهد به قول اصفهانی ها چایی شیرین بازی در بیاورد و دستور به توقیف یک فیلم بدهد، دیگر نه تنها خودش بلکه مدیران بعدی هم نمی توانند آن را جمع کنند.

آزرم: درباره آشغال ها... اساساً بحث این بود که به نظر می رسید شمقدری و تیمش می خواستند توپ را به سازمان سینمایی بعدی پاس بدهند و دولت بعدی پاسخگو باشد.

امیریوسفی: در سال 92 که این مباحث مطرح شد من توضیحاتی دادم اما تصمیمم این بود که انرژی ام را صرف حل مشکل اکران فیلم کنم، بنابراین کمتر درباره آن صحبت کردم اما چون اخیراً دوباره این موضوعات مطرح شده لازم می دانم توضیحاتی بدهم، حتی آقای میرعلایی رئیس وقت بنیاد فارابی هم صحبت هایی در این خصوص داشتند که اگر چه از سکوت 6 ساله ایشان متعجم اما باز هم خوشحالم که به مناسبت اکران فیلم در این باره صحبت کردند. تمام این مباحث نشان می دهد که دعوای مدیریتی شکل گرفته است. آقای رضاداد در جشنواره 92 گفتند که آشغال های دوست داشتنی پوست خربزه ای است که زیر پای ما انداخته شده و از طرف دیگر آقای میرعلایی می گویند که این فیلم در دوره آقای شمقدری هم می توانست به جشنواره بیاید و اکران شود؛ اما فیلمی که آماده نبوده چطور می توانست در جشنواره سال 91 حضور پیدا کند.

ما پلان های مربوط به اکبر عبدی را یک ماه بعد از جشنواره یعنی اسفند 91 گرفتیم که خود آقای میرعلایی هم در جریان بودند. نکته دوم این که بله به قول آقای میرعلایی، آقای شمقدری به فیلم و فضای متفاوت آن لطف داشتند و اصلاحاتی هم دادند که اگرچه تمام موارد در فیلمنامه تصویب شده وجود داشت من همه را انجام دادم اما از آنجا که دو سه جلسه بیشتر از پایان کار شورای پروانه نمایش آن دوره باقی نمانده بود خود آقایان پیشنهاد دادند که به خاطر وجود دو چهره تندرو در این شورا، دریافت پروانه نمایش به دوره بعد موکول شود اما در نهایت دیدیم که با وجود پذیرش این پیشنهاد درست، گفتن که دیدید پیش بینی ما درست از آب درآمد و ... این اتفاق یک شیطنت مدیریتی بود.

با همه این احوال مهم این است که فیلم آشغال های دوست داشتنی از ابتدا یک فیلم غیرمتجانس با سینمای ایران بود دلیلش هم بازنویسی 16 باره فیلمنامه و پیش بردن من تا سکته مغزی بود. بعد از تمام فراز و نشیب ها از پاییز 1389 تا تیرماه 1391، بالاخره یک سال و نیم بعد مجوز ساخت فیلم را گرفتم اما کاش آقای میرعلایی در صحبت هایشان به بحران هایی که در مهر و آبان 91 و در زمان فیلمبرداری پیش آمد هم اشاراتی داشتند؛ از جمله اطلاعیه هایی که خبرگزاری های تندرو می دادند و مکان فیلمبرداری را در خبرها اعلام می کردند... اگرچه همان زمان هم به آقای میرعلایی گفتم حمایتشان از آشغال های دوست داشتنی جزو درخشان ترین سوابق سینمایی شان است، هر چند مدیر بعدی فارابی عملاً پشت فیلم نایستاد و پیشنهاد خرید سهم فیلم را داشت که در نهایت من قبول نکردم و مالکیت فیلم را گرفتم و به فارابی بدهکار شدم.

آزرم: در مرحله نوشتن، این فیلم قرار بود واکنشی باشد از طرف امیریوسفی به اتفاقاتی که در جامعه افتاده یا واکنشی باشد به فیلم هایی که در دوره شمقدری درباره این ماجرا ساخته شد از پایان نامه تا قلاده های طلا ؟

امیریوسفی: می شود گفت واکنشی بود به نگاهی که می خواهد تعبیری یک طرفه از اتفاقات سال 88 و حوادث پس از آن داشته باشد؛ تعبیری یکسویه که همچنان هم ادامه دارد. پیش از این در پاسخ به سؤالی مبنی بر این که چه زمانی ایده اولیه فیلم به ذهنم رسید گفتم در راهپیمایی سکوت 25 خرداد که خود از شاهدان عینی آن بودم. نکته جالب این اتفاق این بود که برای اولین بار در سن 38 - 37 سالگی راهپیمایی می دیدم که همه مردم در آن حضور داشتند؛ شاید از نظر دیگران همه مردم تعریف دیگری داشته باشد اما از نظر من همه مردم بودند از قشر مذهبی و غیرمذهبی تا جوان آراسته و جوانانی با تیپ و شکل و شمایل امروزی. همه تیپ آدم کنار هم بودند. این در کنار هم بودن و راهپیمایی در سکوت تصویر درخشانی بود و این ایده را داد که فیلمی بسازم نه در طرفداری یک جناح خاص بلکه درباره همه مردم. الآن 150سال است که گروه های مختلف نگاهی به گروه بغلی می اندازند و می گویند 2 ماه دیگه اینا میرن و این دو ماه هیچ وقت به وجود نمی آید. همگی اینجاییم، چه بخواهیم چه نخواهیم.

به قول جمله درخشان ویسکونتی در فیلمنامه زمین می لرزد اگر مبارزه ای هست همین جاست؛ البته نه مبارزه کشمکش و برتری جویانه یک شخص و نه مبارزه شاعرانه همراه با انتظار برای سپیده دم خورشید که هیچ نقشی در طلوع آن نداریم بلکه تلاش برای طلوع خورشیدی که در نهایت به وحدت ملی برسیم. فیلم آشغال های دوست داشتنی چیزی بیشتر از یک فیلم نیست مثل همه فیلم های دیگر اما آنچه برای خود من جالب است واکنش مخاطبان در پایان نمایش فیلم است. در دوره اکران گردی که دارم و شب ها عموماً بدون اطلاع رسانی به سالن نمایش فیلم ها سر می زنم نقطه نظرات مردم برایم جالب است و حتی شوخی هایی که می کنند.

آخرین بار پیرمردی دست رو شانه ام گذاشت و گفت اگه یک خورده دیگه تأخیر می شد شما هم می رفتی لب طاقچه، آقای امیریوسفی ، یک بار خانم مسنی عصایش را سمت من گرفت و گفت: ولی سانسورم هم نشده بودها و من گفتم کم بود خوشبختانه و شما هم این رو جایی نگید و او هم به شوخی دستش را به نشانه این که دهانش قرص است گذاشت روی دهانش و رفت، یک خانواده شهید می گفت مادر شهیدی که در این فیلم می بینیم خیلی نزدیک تر به مادران شهیدی است که خودمان دیده ایم و نه مادران شهیدی که در صداوسیما دیده ایم (قصدم اصلاً تیکه انداختن به تلویزیون بابت پخش نشدن تیزرهایم نیست، تیکه انداختن را دوست ندارم و همه چیز را رک می گویم) یا یکی از کسانی که در دهه های قدیم جزو آسیب دیده های گروه های چپ بود آرام تر و در تاریکی سالن در مورد فیلم صحبت می کرد که بالاخره فیلمی دیدیم که ما هم گوشه ای از تاریخ این مملکت بودیم و... خوشحالم از این که این دو سه گروه مختلف ساعتی در کنار هم از یک چیز مشترک خوششان آمده و همین برای من کافی است.

آزرم: از همان روز اول که ایده فیلم به ذهنتان رسید قرار بود همه این آدم ها که شاید ربطی به هم ندارند کنار هم باشند و کسی آنها را به هم پیوند بدهد.

امیریوسفی: بله منتهی اعتقادم همیشه این است که اصل سینما سرگرمی سازی و جذابیت است و هر حرفی که قصد گفتن آن را داری باید در بسته بندی سینما عرضه شود، سینما جای بیانیه دادن نیست ولی وقتی تصمیم به ساخت فیلمی مثل آشغال های دوست داشتنی داری ناگزیر از حرف زدن راجع به گروه های سیاسی هستی اما همه تلاش من این بود که فیلم سیاسی نشود بلکه فیلمی درباره سیاستی باشد که به سراغ ما آمده، در دوره های مختلف آمده و در زده، نمی توانی بگویی نیست و فراموشش کن. او می آید، از در نیاید، از دیوار می آید.

آزرم: و چون فراموش کردیم که هر بار ممکن است در بزند دوباره می آید؟

امیریوسفی: بله. به نظر من فراموشی است. ما یا باید این در را بکنیم که نمی توانیم، یا جایمان را عوض کنیم یعنی همان راهی که رامین با بازی حبیب رضایی انتخاب کرده یا بهایش را بدهیم و یا این که کاراکتر ندیده آشغال های دوست داشتنی یعنی کسی که علامت ضربدر روی در زده و تا پایان رد پایش را هم روی تیتراژ آخر می بینیم را پیدا کنیم و با او گفت و گو کنیم؛ البته امیدوارم فقط به گفت وگو ختم شود.

آزرم: اگر عکس خودمان نرود روی طاقچه (خنده).

امیریوسفی: آقای رزنبام که چند ماه پیش در ایران بود بعد از تماشای فیلم حرف جالبی زد. گفت حالا می فهمم که چرا ایرانی ها اینقدر به عکس های قدیمی علاقه دارند. مادربزرگی که چند عکس لب طاقچه دارد از آن دست چیزهایی است که آنقدر جلو چشم مان بوده و جزو خاطراتمان شده که شاید هیچ چیز جدیدی نمی تواند داشته باشد غیر از آن چیزی که همیشه در ذهن مادربزرگ های ما بوده. خیلی از مردم در کامنت هایشان نوشته اند که مادربزرگ ما هم با قاب عکس ها حرف می زد. همین تلاش برای گفت و گو با قاب عکس ها و به نوعی آرزوی مادربزرگ ها و پدربزرگ ها است که بالاخره با تکنولوژی به دنیای امروز آمده و الآن ما با قاب عکس هایی رو به رو هستیم که (گوشی موبایل) با آنها صحبت می کنیم.

ایران : آقای آزرم چه اتفاقی می افتد فیلمی که نگاهی به تفکرها و گروه های مختلف دارد و با همدلی همراه است از بسیجی، روشنفکر، مهاجر و مجاهد و... و از گفتن، کنار هم نشستن و با هم حرف زدن می گوید که به نوعی آَشتی ملی است، جور دیگری قرائت می شود و 6 سال در توقیف می ماند.

آزرم: طبیعتاً کسانی دوست ندارند این اتفاق بیفتد. به هر حال ممکن است ما از یک ماجرا قرائت رسمی داشته باشیم همان طور که در تمام سال هایی که از سال 88 گذشته این روایت در قالب کتاب، مجله، روزنامه، رادیو و تلویزیون مدام منتشر شده است و یا آثار سینمایی مثل پایان نامه و قلاده های طلا راجع به آن ساخته شده است. وقتی فیلمساز یا نویسنده قصد کند روایت جدیدی ایجاد کند روبه روی روایت رسمی ایستاده و تغییر دادن این روایت رسمی مستلزم آن است که تمام کسانی که در این روایت نقش داشتند بپذیرند که تا امروز فقط از دید خودشان داشتند روایت می کردند. ما کشوری هستیم که خیلی به گفت و گو اعتقادی نداریم. به نظر می رسد اساساً بنای گفت و گو هم نداریم، نه فقط بین مدیر و فیلمساز بلکه بین منتقد و فیلمساز، بین دو فیلمساز یا دو منتقد هم این فضای گفت وگو وجود ندارد.

در چنین موقعیتی که اصلاً قرار نیست دیالوگ و گفت وگو شکل بگیرد حرف زدن از همدلی قدری عجیب است؛ این برایمان ناآشناست که کسی بگوید همه با هم هستیم، همه سوار یک کشتی هستیم و همه در یک مملکتیم و همه از خانه چنین خانمی بیرون آمدیم یعنی زنی که خودش نمازخوان است، شوهرش آخر عمری حاجی شده، یک پسرش رفته یک پسرش کشته شده، برادرش سابقه سیاسی دارد و...

همه اینها را که کنار هم بگذاریم نهایتاً می شود یک خانواده کاملاً ایرانی. وقتی نخواهیم این تصویر کامل را ببینیم و همه چیز را بفرستیم زیر فرش، یک بخشی از یک عکس را قیچی کنیم این مشکل پیش می آید. بخش عمده ای از مشکلی که سر آشغال های دوست داشتنی پیش آمد همین است که ما همیشه می خواهیم بخشی از تاریخ را قیچی کنیم و این قدسیتی که به تاریخ و گذشته می دهیم اجازه نمی دهد که حتی به آن دست بزنیم. اجازه دهید برای روشن شدن منظور مثالی متفاوت از فضای کار آقای امیریوسفی بزنم یعنی کاری که علی حاتمی قصد داشت با تاریخ 100 سال اخیر ایران کند.

به نظر می رسید حاتمی تاریخ را محملی می دانست برای این که داستان خودش را روایت کند و برای همین مجبور بود به گذشته ای رجوع کند که زمان حال نباشد. گاهی وقتی سراغ شخصیت های واقعی می رفت ایراد می گرفتند که مثلاً فلانی در فلان سال کالسکه سوار نشده بود و... در نهایت قید آن را می زد و می آمد سراغ داستانی مثل هزاردستان که به نظر می آمد شخصیت هایش واقعی نیستند اما باز هم همان ایرادها پابرجا بود.

اتفاقی که در آشغال های دوست داشتنی می افتد همدلی است اما مسأله اینجاست که هر دو طرف هنوز فرصتی پیدا نکردند به اتفاقی برسند که در فیلم می افتد یعنی یافتن فرصتی برای گفت وگو. در فیلم محسن امیریوسفی همه با هم گفت و گو می کنند اما به قول خودش این یک فیلم است و در سطح جامعه هنوز اتفاق نیفتاده است و خیلی هم بعید است که به این زودی ها اتفاق بیفتد از این جهت شاید برای اولین بار در تاریخ این سال ها یک فیلم بتواند پیشقدم شود برای این که چنین اتفاقی بیفتد و دو طرف یک ماجرا کنار دست هم بنشینند، راجع به این ماجرا صحبت کنند و آن را حل کنند چون به هر حال هدف این نیست که یک نفر، نفر مقابل را حذف کند. امیدوارم این اتفاق با فیلم محسن امیریوسفی در سطح تماشاگران فیلم اتفاق بیفتد، در مقام های بالادستی شاید به ما ربطی نداشته باشد.

ایران : آقای امیریوسفی در اکران اول فیلم تأکید داشتند که مخاطب ماجرای توقیف 6 ساله فیلم را فراموش کند و فکر کند این فیلم در همین ایام ساخته و اکران شده است. از نگاه یک منتقد به اعتقاد شما 6 سال توقیف تأثیری در فیلم داشته و یا شما هم مثل پرویز شهبازی و نرگس آبیار معتقدید فیلم همچنان به لحاظ فرم و روایت تازه است.

آزرم: همچنان فیلم تازه ای به نظر می رسد بخصوص بحث اصلی فیلم یعنی ایجاد گفت وگو و دیالوگ در جایی مثل ایران همیشه تازه است و هیچ وقت حرف کهنه ای نمی شود. از نظر سینمایی هم این فیلم مثل دو اثر قبلی امیریوسفی از زمانه ساخت جلوتر است. امیدوارم که محسن امیریوسفی فیلم بعدی اش را زودتر شروع کند و در این فیلم نماند چون خیلی خطرناک است. واقعیت این است که توقیف می تواند زندگی و مسیر فیلمساز را عوض کند حتی در فیلمسازانی که ظاهراً مدیران نباید کمترین مسأله ای با آثارشان داشته باشند هم همین اتفاق می افتد، بعد از فیلم به رنگ ارغوان ابراهیم حاتمی کیا چند فیلم خوب ساخته؟

با وجود این که به نظر می آید حاتمی کیا در این سال ها امکانات بیشتر گرفته ولی آیا واقعاً فیلم های بهتری هم ساخته؟ جواب من خیر است. من فکر می کنم آشغال های دوست داشتنی می تواند آشتی امیریوسفی با زمان حال باشد. می توانیم امیدوار باشیم فیلم بعدی او به لحاظ زمانی و مکانی به تماشاگران فیلم هایش نزدیکتر باشد و منتظر باشیم فیلم بعدی او شهری تر باشد.

امیریوسفی: من که هر فیلمی می سازم برای خودم زمان اکران هم می گذارم. در تولید همه چیز طبق زمان و برنامه ریزی پیش می رود اما در اکران نمی دانم چرا هر بار درگیر این شوخی همیشگی عدم اکران می شوم.

آزرم: فضای خود فیلم هم اینجا برای تماشاگر معاصرتر است؛ یعنی یک فیلم کاملاً شهری است. در شرایطی که امروز به نظر می رسد از مسأله مکان و جغرافیا در فیلم هایمان خیلی سرسری رد می شویم. بخش عمده ای از فیلم هایی که در این سال ها ساخته و اکران می شود همیشه در تهران اتفاق می افتد اما چه چیزی از تهران در آن وجود دارد اگر فیلم به جای تهران در شهر کوچکتری هم ساخته می شد شاید کسی متوجه نمی شد اما به اعتقاد من آشغال های دوست داشتنی از آن دست فیلم هایی است که فقط می توانست در تهران ساخته شود، هم به خاطر وقایع 88 و هم بخاطر تنوعی که در خانواده وجود دارد و ماجراهایی که پیش می آید.

امیریوسفی: جالب این که زمان اکران خواب تلخ در سال 89 یکی از مدیران سینما به من گفت که من خواب تلخ رو دیده بودم و آتشکار رو هم الآن دیدم به نظر من دیگه باید از این فضای روستایی و کلاه نمدی و... بیرون بیایی، از این روحانی دو تا فیلم هم در فیلم بعدی ات نباشه، با مسائل مذهبی مثل عزرائیل یا بهشت و جهنم هم شوخی نکنی، اصلاً بیا در همین تهران و با هنرپیشه های حرفه ای فیلم بساز. گفتم قبول. گفت طرحی داری؟ گفتم بله آشغال های دوست داشتنی و این شد شروع یک سال و نیم دوندگی و 16 بار بازبینی و هزار ماجرا تا این فیلم ساخته شد. نکته ترسناک و طنزآمیز آن برای چندسال بعد است. زمانی که خواب تلخ اکران شد و موفق هم بود باز جانشین همان مدیر بدون این که از حرف های مدیر قبلی خبر داشته باشد گفت دیدی خواب تلخ ات هم اکران شد و چقدر استقبال شد، آتشکار رو قبلاً دیده بودم و آشغال های دوست داشتنی ات را که امروز در اوج نگرانی و درگیری آن هستی رو هم دیدم، یه توصیه برات دارم، بهتره به همون فضای پاک روستا برگردی و فیلم دل خودت رو بسازی. من یک فیلمنامه داشتم به اسم پیرمرد خلیج فارس که همه فیلم روی آب اتفاق می افتد، به نوعی پیرمرد و دریا همینگوی است که با جنگ ترکیب شده. داستان ساخت آن هم داستانی پرآب چشم است، سه سال دنبالش بودم و به نتیجه ای نرسید. قبول کنید در این مسیر فیلمسازی سخت است که بین این همه حواشی و ماجرا تلاش کنید چیزی متفاوت برای عرضه داشته باشید که اگرچه وظیفه فیلمساز همین است.

ایران : گفتید که ایده اولیه فیلم را از راهپیمایی در سکوت سال 88 گرفتید در همان ایام ادبیات یکی از مدیران این فضا را ملتهب تر کرد اما ما نشانه ای از این اتفاق ها را در فیلم نمی بینیم از اول نگاهتان رویکرد اجتماعی این وقایع بود و فیلم را با این نگاه ساختید که به گفته آقای آزرم گفت وگو و آشتی در بین مردم شکل بگیرد فارغ از رویکرد مسئولان و یا این که سانسور و ممیزی باعث شد از این وجه چشم پوشی کنید.

امیریوسفی: فکر نکنید گفت وگو کار راحتی است مثل تفاوت صلح و جنگ است. جنگ ساده ترین راه حل نسبت به صلح است. وقایع سال 88 هم مثل اغلب روایت های تاریخی است که در کودکی خوانده ایم و همیشه چند شخصیت تاریخی به صورت نمادین به ما معرفی شده و صحبت های آنها شده کل تاریخ ما. ما در مملکتمان کمتر تاریخ مردم یا روایت اجتماعی داشته ایم. شاید تاریخ اجتماعی قرن های گذشته را فقط در پس یادداشت ها و نوشته های بزرگان یا سیاسیون دیدیم. یادی کنیم از کارهای آقای راوندی که تاریخ اجتماعی ایرانش هنوز نیاز به خلاصه نویسی دارد تا همه مردم ببینند چه چیزهای هیجان انگیزی برای گفتن وجود دارد.

آزرم: البته محسن دامادی آن را خلاصه کرده.

امیریوسفی: پس به ما نرسید و ما همیشه با شوق آن حجم بزرگ را می خواندیم. در واقع این را می خواهم بگویم که این تاریخ اجتماعی در قرن های گذشته را کمتر می بینیم. ما متأسفانه در این باره همیشه از نقاشی محروم بودیم، از رمان یا داستان نویسی تا حد زیادی محروم بودیم، حتی در تاریخ شعر مملکت هم یک روایت تاریخ اجتماعی هست که خیلی جذاب است مثلاً به قرن 3 و 4 قمری که نگاه می کنیم از حلاج که نام برده می شود او و دو سه کاراکتر کنارش مهم هستند اما نگاهی که بین توده های مردم بوده برایمان اهمیتی نداشته در حالی که این بخش مهم تر است. از وقایع دنیای غرب مثال بزنم که متأسفانه برایمان ملموس تر است مثلاً در قرون وسطی ماجرای به آتش کشیدن یک عالم و روشنفکر توسط کشیشان را دیده ایم اما در فیلم ها و ادبیات غرب در نگاهی که به قرون وسطی وجود دارد از همه اینها جذابتر آدم هایی هستند که شب قبل به آنها خبر می رسد که فردا قرار است کافری در این محل به آتش کشیده شود و مردم شبانه هیزم جمع می کنند و پای صلیب ها می گذارند تا ثواب بیشتری ببرند و بینندگان این وقایع هولناک باشند.

در یک جاهایی این تفکر دهشتناک توده مردم مطرح است و در جای دیگر حماسه هایی که به وجود آوردند. به این قسمت اجتماعی در تاریخ ما کمتر نگاه شده، تاریخ معاصر ما هم همین طور است. درباره انقلاب مشروطه همیشه نویسندگانی بودند که گفتند بگذارید یک روز فضا باز شود، ما رمان ها و داستان هایی در این باره خواهیم داشت اما هیچ وقت این اتفاق نیفتاد غیر از تکه های درخشانی که در شعرهایمان داشتیم. درمورد کودتای 28 مرداد همیشه صحبت سر این بود که فضا که باز شود فلان فیلم را می سازیم اما هیچ وقت نشد. درباره وقایع سال 88 هم تأکید می کنم از منظر اجتماعی و نه از منظر قضاوت، هم همین اتفاق افتاده است. ما همیشه منتظر هستیم و دوره های تاریخی می گذرد.

در مورد تسخیر سفارت امریکا چیزی گفته نمی شود و یک گروه منتظرند که فضا باز شود تا چیزی بگویند و آخرش یک آرگویی ساخته می شود و روضه خوان های سیاسی به میدان می آیند که وامصیبتا. در حالی که پیش از آن باید اجازه می دادند که فیلمسازان خودمان با نگاه های مختلف راجع به این ماجرا فیلم بسازند نه این که فیلمی ساخته شود و سینمای ایران برای پاسخگویی به آن دست به کار شود. به نظرم آشغال های دوست داشتنی اگر چه باز تأکید می کنم فقط یک فیلم است تلاش می کند این مسیر باز شود و درباره یکسری وقایع اجازه پیدا کنیم که صحبت کنیم و بدانیم که هیچ اتفاقی نمی افتد. من نه پیشگو هستم و نه آینده بین؛ اما می دانستم چه ساختم و واکنش مردم نسبت به آن چه خواهد بود. 6 سال پیش نامه نوشتم و پیشنهاد دادم که برای فیلم اکران آزمایشی بگذارید و واکنش مردم را ببینید حالا که اکران عمومی شده و مدیران و حتی مخالفان فیلم واکنش ها را دیده اند از این مسأله صحبت می کنند که اتفاقی هم نیفتاد و خیلی خوب بود. اینجا امتحان من است که عصبانی شوم و بگویم من که 6 سال پیش نامه دادم و جملات شما درباره واکنش های مردم هم موجود است و الآن می بینید که همگی غلط است. حالا نوبت من است که به نوعی به آنها بگویم که لطفاً به آغوش مردم برگردید و بدانید که تماشاگران سینما خیلی بازتر از ما نگاه می کنند.

آزرم: این اتفاق از تفاوت یک فیلمساز هنرمند با مدیر می آید؟ اینکه مدیر در لحظه فکر می کند و فیلمساز به نوعی چند قدم جلوتر را می بیند.

امیریوسفی: به نظر من مدیر دست و پایش بسته است از این لحاظ که میز دوست داشتنی خودش را طبیعتاً از آشغال های دوست داشتنی بیشتر دوست دارد، نمونه اش مدیران سال 92 و ابتدای دوره دولت آقای روحانی هستند. بارها رفتم و آمدم تا متقاعدشان کنم این فیلم همان چیزی است که شما درباره اعتدال می گویید و دو سال قبل از روی کار آمدن دولت آقای روحانی فیلمنامه اش نوشته شده است.

خوشحالم که بعد از 6 سال در همین سازمان سینمایی دولت آقای روحانی، نگاهی مثبت به وجود آمد و با حضور آقای انتظامی و نگاه مثبت وزیر فرهنگ وارشاداسلامی و پیگیری های آقای داروغه زاده یک باره همت کردند و گفتند این فیلم تحت هر شرایطی اکران شود. بعضی ها می گویند تلاش های 6 ساله خودت و سماجت و اعتراض کاملاً مدنی ات در نشست خبری جشنواره نتیجه داد اما به نظر خودم اینها همه حواشی قضیه است. اتفاق مهم این است که مدیری مثل دکتر انتظامی، وزیری مثل سید عباس صالحی و همین طور آقای داروغه زاده تصمیم جمعی گرفتند که بالاخره اجازه دهند این فیلم روی پرده سینما برود. امیدوارم تأثیر مثبت این اتفاق روی همه سینمای ایران باشد همان طور که در این مدت در نگاه های مخالفان سینما هم بی تأثیر نبوده است.

آزرم: نکته اینجاست که در تمام این سال ها هر بار سر یک فیلم چنین ماجرایی پیش آمده و بارها تجربه کرده ایم که بعد از اکران این فیلم ها اتفاق خاصی نمی افتد؛ از قصه ها ی رخشان بنی اعتماد تا عصبانی نیستم درمیشیان و امروز هم آشغال های دوست داشتنی محسن امیریوسفی. قبول کنید کاناپه هم که نمایش داده شود هیچ اتفاق خاصی نمی افتد، ممکن است در دو سانس اول، توجه تماشاگر به کلاه گیس بازیگران جلب شود اما بعد از 2 سانس و دیدن ماجراها، یادشان می رود. این خاصیت سینماست که تماشاگر را غرق داستان کند. در آشغال های دوست داشتنی هم بعد از 5 دقیقه تماشاگر حواسش به این نیست که داستان فیلم درسال 88 اتفاق افتاده بلکه مسأله اش این می شود که شخصیت فیلم با ماجراهایی که برایش پیش آمده قرار است چه کار کند؟ کاش مدیران ما به هوش فیلمسازها اعتماد می کردند، به نظر می رسد در این زمینه فیلمسازها را دست کم می گیرند.

امیریوسفی: و نتیجه اش می شود افتادن سینما به دست گروهی خاص و ظهور فیلمسازانی که محبوب مدیران هستند؛ گروهی که یا از ابتدا محبوب بوده اند یا راه های دلبری از مدیران را یاد می گیرند. در نهایت سینمایی داریم که نهایت تلاشش دلبری از مدیران است.

آزرم: افرادی که در یک دوره در خانه سینما و فعالیت های صنفی همه کاره اند و در دوره دیگر در پروانه ساخت و پروانه نمایش و اکران. زمانی هم که فیلمسازانی مثل شما حتی در تلویزیون اجازه پخش تیزر ندارند آنها در تلویزیون سریال می سازند و... برای خودشان حاشیه امنی ایجاد کرده اند تحت این عنوان که ما حرفه ای هستیم و آداب حرفه ای گری را هم بلدیم. این مدل فیلمسازها خوب یاد گرفته اند که طی این 40 سال چطور در هر دوره کار کنند و جایزه شان را هم بگیرند.

امیریوسفی: توقیف به هر حال برکات زیادی دارد نه برای فیلمساز بلکه برای مدیران و فیلمسازانی که در این فضای توقیف راحت تر می توانند کار کنند، این گفته به معنی انتقاد به فیلمساز خاصی نیست، هر فیلمسازی که می خواهد فارغ از هرگونه تعهد اجتماعی یا حتی سیاسی و وقایع جامعه فیلم بسازد و اصلاً فیلمش از ابتدا سرگرم کننده باشد هم حق دارد فیلمش را بسازد اما به نظرم در خلوت خودش باید به این فکر کند که در نبود یکسری از فیلم ها و فیلمسازها او نفر اول شده است. همه سینما به هم وصل است، وقتی بخشی از سینما توقیف می شود تأثیرش را بر همه سینما می گذارد. وقتی فیلمسازی تحت هر شرایطی از ایران می رود (کاری به تفکر و نوع کار ایشان ندارم) جای خالی او با فیلمسازهای دیگری پر می شود که هیچ وقت در حد و اندازه او نیستند. وقتی امیر نادری از ایران مهاجرت کرد جای او را فیلمسازهایی می گیرند که برای مدیران مطمئن ترند. این اتفاق شاید در قسمتی از تاریخ سینمای ایران به چشم نیاید ولی وقتی روند کلی را نگاه می کنیم می بینیم چقدر این سیر آرام تر شده است. مثال بارز این اتفاق در دهه بعدتر بهرام بیضایی است که وقتی در دهه 80 از ایران می رود جای نگاه محکم و قدرتمند او در فیلمسازی و موضع گیری هایش را کسی نمی تواند پرکند و فیلمسازانی می آیند که شاید در خوش بینانه ترین حالت شبیه آقای بیضایی صحبت می کنند؛ یک مثال هولناک تر فقدان عباس کیارستمی است که البته شاید ربطی به توقیف نداشته باشد.

آزرم: ایشان هم اجازه فیلمسازی ندارد که مجبور می شود خارج از ایران فیلم بسازد.

امیریوسفی: دقیقاً! به نوعی رفتن ایشان به طور هولناکی یک تعادلی در سینما به وجود آورد؛ سینمایی شد که همان مدیران ناشناخته سینمای ایران از آن به عنوان ایجاد استاندارد فکری در سینمای ایران یاد می کنند. ابتدا و انتهای سینمای ایران مشخص شد؛ یک ابتدای هنری و یک انتهای تجاری. مثال روشن دیگر وضعیت فیلم کاناپه کیانوش عیاری است. اگر این فیلم در دهه 60 ساخته می شد و اجازه نمایش پیدا می کرد ما الان سینمای متفاوت تری را تجربه می کردیم شبیه همان اتفاقی که آقای عیاری با فیلم شبح کژدم در سینمای ایران ایجاد کرد. این فیلم غیر از فضای سرگرمی و جنایی و جذابی که دارد اولین فیلم سینمایی در ایران است که با صداگذاری سر صحنه ساخته شد. همان موقع غیر از عوامل سینما که با آن مشکل داشتند و می گفتند بیشتر جذابیت سینما به صدا و کلام دوبلورهاست و غیر از دلخوری دوبلورها که بخشی از فضای کارشان را از دست داده بودند، بیشترین مخالفت ها از مدیران سینمایی بود به این دلیل که قبلاً وقتی می خواستند فیلمی را سانسور کنند با دوبله دوباره مشکل را حل می کردند.

من نمی خواهم دوبلورها را متهم کنم و این چیزی است که همیشه در تاریخ سینما وجود داشته اما با این روش دست مدیران در سانسور مجدد فیلم بسته شد و این موضوع عیناً به آقای عیاری گفته شده بود. اگر کاناپه هم همان زمان ساخته می شد ما یک اتفاق از حضور زنان در سینمای ایران داشتیم که به نظر من یک راه حل بود. شاید در همان دوره هم غیر از مخالفت مدیران و اهالی سینما، یک عده هم بودند که این روش را یک دروغ بزرگ می دانستند اما همه سینما یک دروغ بزرگ است اگر این دروغ را در کنار دروغ ماهیت داستانی و درام سینما اضافه می کردیم به نظرم در 40 سال گذشته سینمای دیگری داشتیم.

آزرم: در دهه 50 هم که کیارستمی فیلم گزارش را ساخت صدابرداری سر صحنه اتفاق تازه ای بود و با آن مخالفت شد. به بولتن روزانه جشنواره فیلم تهران که مراجعه کنید احتمالاً سؤال اصلی منتقدان و خبرنگاران این است که حالا چه اصراری داشتید این کار را انجام دهید؟ در 10 سال اول انقلاب حجم دوبله در سینمای ایران بالاست و محبوب ترین فیلم های دوران کودکی ما مثل گل های داوودی هم شاید به خاطر صدای دوبلورهاست که اینقدر جذاب شده است. به هر حال هر بدعتی در سینمای ایران تاوان دارد و به نظر می آید آقای عیاری در این زمینه رویین تن شده است وهر بار هر فیلمی که می سازد یکسری مکافات دارد. با توجه به توالی تکرار این اتفاق هرکس دیگری جای ایشان بود شاید قید همه چیز را می زد و دیگر فیلمسازی نمی کرد.

امیریوسفی: در گفت وگویی که هفته گذشته با ایشان داشتم جمله ای گفتند که من را امیدوار و خوشحال کرد. گفتند وقتی شنیدم فیلم آشغال های دوست داشتنی بعد از 6 سال در فصل بد اکران طی یک هفته فروش یک میلیاردتومان را رد کرده، ناخودآگاه لبخندی روی لبم نشست و به این فکر کردم که برای خانه پدری و کاناپه هم می تواند این اتفاق بیفتد. به نظرم این هم جزو پاداش های کوچک است. امیدوارم دیگر برای هیچ فیلمی چنین اتفاقی نیفتد، نکته دردناک این است که ما داریم درباره توقیف فیلم هایی صحبت می کنیم که همه آنها قانونی ساخته شده اند یعنی اگر آدمی خارج از جریان سینما به این ماجرا نگاه کند تصور می کند ما فیلمسازان زیرزمینی هستیم که تقاضای اکران داریم؛ هرچند که به اعتقاد من حتی فیلم های زیرزمینی سینمای ایران هم حق اکران و دیده شدن دارند.

ایران : آشغال های دوست داشتنی به نوعی روایت فشرده از تاریخ معاصر ایران حول محور یک مادر و یک زن است که با وجود تنش ها، تفاوت های عقیدتی و تشتت ها تلاش می کند انسجام خانه را حفظ کند. به نظر می رسد در فضای مردانه و سیاست زده یک زن منبع مهر و آشتی است و تنها شخصیت زن است که زنده است و حضور دارد بقیه مردها در قاب عکس اند.

آزرم: مردها در قاب های دیگر هم حضور دارند مثلاً قاب تلویزیون و به نظر می آید اساساً هرجا که هستند اخلا لگرند اما نکته اساسی شکل تمثیلی است که بین وطن و مادر شکل می گیرد؛ مادری که با آغوش باز همه خانواده را با وجود تفاوت های فکری در آغوش می گیرد و باز بواسطه بودن اوست که این قاب ها همدیگر را کشف می کنند و با هم صحبت می کنند، اگر او اسباب این دورهمی و گفت وگو را ایجاد نمی کرد ممکن بود سال ها همان طور ساکت و ساکن روی طاقچه باشند و از وجود هم بی خبر باشند. از این منظر مادر فیلم آشغال های دوست داشتنی همان کسی است که باید به او اعتماد کرد و او را دچار آشوب و دلهره نکرد برای اینکه بتواند همه این ها را کنار هم بنشاند و برایشان فضای گفت و گو بسازد اما همیشه کسانی در طول این سال ها پشت در هستند که باعث می شوند یک نفر حتی گذشته خودش را در یک کیسه جمع کند و تصمیم بگیرد آن را دور بیندازد. فیلم یک بوس کوچولو بهمن فرمان آرا دیالوگی دارد با این مضمون که آدم اگه اسم باباش رو در شناسنامه خط بزنه چیزی عوض نمی شه همان چیزی که در فیلم آشغال های دوست داشتنی عملاً اتفاق می افتد؛ اینکه آدمی اگر قاب های روی طاقچه و اسباب و اشیا و تمام چیزهایی که در طول سال ها در خانه داشته را دور بیندازد باز همان آدم است. تا این زن هست همه این آدم ها در وجود او زندگی می کنند و با دور انداختن، آشغال های دوست داشتنی فراموش نمی شوند حتی جالی خالی شان یادآور آنهاست. نکته دیگر فشار بیرونی است که باعث می شود چنین آدمی حتی از قاب دوست داشتنی اش بگذرد یعنی همان علامت ضربدر روی در و کارکردی که در عنوان بندی آخر فیلم هم دیده می شود و در اصل یک بازی بچگانه و کار بچه مدرسه ای هاست که با آن خوب ها و بدها را نشانه می گذاشتند. در فیلم می بینیم که این اتفاق یعنی تقلیل دادن فعالیت اجتماعی به یک بازی بچگانه می تواند هر خانواده ای را از هم بپاشد، رابطه آدم های توی قاب را بر هم بزند و رابطه آدم های کوچه را به هم بریزید.

امیریوسفی: شاید داستان در نگاه اول داستان چند قاب و مادری است که مثل همه مردم همیشه مفعول ماجراهای تاریخی بوده و فاعل کار کسی است که در زده و با خشونت وارد شده و تغییر سرنوشت به وجود آورده است اما با همه این احوال مهم خانه است و وسایل و خاطرات دوست داشتنی که باقی مانده است. فارغ از بحث دراماتیک و اینکه هر کدام از این قاب ها بخشی از وجود این مادر هستند برای من تمثیل داستان فیل در تاریکی است و هر کس گوشه ای را که لمس کرده تعریف می کند تا در نهایت مادر این فیلم با تخیل خودش یک کبریت می کشد و ما را با واقعیتی که جلوی رویمان است مواجه می کند، بر این اساس واکنش هایمان هم ممکن است متفاوت باشد و بفهمیم که آنچه لمس می کردیم ستون نبوده و پای فیل است یا بادبزن های بزرگ گوش فیل بوده؛ اما همه واکنش یکسان ندارند برخی هم از اشتباه های خودشان عصبانی می شوند و می گویند خاموش کن چراغ را ما می خواهیم بر سر همان تفکر و برداشت قبلی خودمان باشیم. کار مادر یا فیلم آشغال های دوست داشتنی به نوعی همین بود که یک کبریت روشن کرده و نگاهی به گذشته خودمان داشته باشیم بدون قضاوت.

آزرم: وقتی این قاب ها را کنار هم می گذاریم می رسیم به همان گفته آقای امیریوسفی یعنی تاریخ اجتماعی. به هر حال مردم همزمان در این جامعه زندگی می کنند و هر کس مدل خودش است حتی آنهایی که خیلی شبیه اند یکی نیستند. این تفاوت نگاه و اینکه همه حضور داشته باشند سعی شده در آشغال های دوست داشتنی اتفاق بیفتد؛ اینکه همه حق حرف زدن دارند و هیچ کس قرار نیست محکوم شود. این محکوم نشدن برای مایی که همه جوره محکوم و متهم است عجیب به نظر می رسد، به همین خاطر برخی از کسانی که شخصیت شهاب حسینی را می بینند احتمالاً حیرت می کنند که چرا فیلم کمی با آن مهربان است و به او اجازه حرف زدن می دهد و در برخورد شهاب حسینی و صابر ابر هیچ کدام مغلوب و در نهایت محکوم نیست. این اتفاق خوبی است که در آشغال های دوست داشتنی و باز حول محور مادر داستان می افتد. همیشه در چنین داستان هایی باید روایت ها را در نظر گرفت نه یک روایت را. درست است که ما از دید مادر همه چیز را می بینیم اما این مادر آنقدر سعه صدر دارد که روایت ها را دریافت می کند نه یک روایت را.

امیریوسفی: به شکل عجیبی تمام کسانی که جلوی اکران فیلم آشغال های دوست داشتنی را گرفتند مرد بودند و همه کسانی که تلاش زیادی برای رفع مشکل فیلم داشتند خانم ها بودند. از زمان نگارش فیلمنامه که همسرم محکم تر از خودم پای آن ایستاد و تشویقم کرد که زودتر به نتیجه برسد و تأکید داشت که موسیقی پایانی حتماً خونه مادربزرگه گروه پالت باشد، دوستان مطبوعاتی هم که پیگیر اکران فیلم بودند اغلب خبرنگار یا روزنامه نگار زن بودند که بعد از همدلی با فیلم مدام این مشعل مطبوعاتی را در این 6 سال روشن نگه داشتند، باز به طرز غریبی در شورای پروانه نمایش، خانم فرشته طائرپور اولین کسی بود که جلوی آقای جنتی (یکی از مخالفان فیلم) اعلام کرد که آقای وزیر همه ما به نوعی آشغال های دوست داشتنی هستیم و همراه آقای صدرعاملی تلاش زیادی برای اکران فیلم داشتند، در کمیسیون فرهنگی مجلس هم باز خانم ها سیاوشی، ذوالقدر و سلحشوری پیگیر این فیلم بودند. به نوعی فضای زنانه در حمایت از آشغال های دوست داشتنی در مقابل فضای مردانه توقیف بود که این هم به نظر من استعاره ای عجیب است مبنی بر اینکه انگار اگر اختیار سینمای ایران دست خانم ها بیفتد شاهد اتفاقات بهتری خواهیم بود، هر چند که البته من آنقدرها هم خوشبین نیستم.(خنده)

ایران : نقش نگار جواهریان در نسخه اصلی هم همینقدر بود؟ به نظر می رسد در مقایسه با نقش های دیگر الکن و بی هویت است.

امیریوسفی: شاید به خاطر مدت زمان حضورش چنین تصوری ایجاد شده، نسخه اکران شده کمترین سانسور را دارد. نگار جواهریان از ابتدا از سر لطف به فیلم پیوستند مثل همه عوامل که از فیلم حمایت داشتند اما ایشان از ابتدا می دانست که قرار است نقش کوتاهی داشته باشد. تلاش این بود که هم در ابتدای فیلم تعریفی از حضور نگار داشته باشیم، گفت وگوی او را در تلویزیون به عنوان نمادی از این نسل در کنار هدیه تهرانی داشته باشیم و به نوعی یکی از سه زن زنده فیلم باشد در کنار مردان نبوده فیلم. نگار جواهریان اگر حذف می شد یکی از مهم ترین اتفاقات فیلم که کشته شدن منصور است هیچ وقت عیان نمی شد، حضور او باعث می شود داستان به سمت دیگر برود. در واقع به یک کاراکتر نیاز داشتیم که وسط گفت وگوی خانوادگی که همه می خواهند حقیقتی را پنهان کنند و برسند به آن نکته مهم تر که اسلحه پنهان شده در خانه است، همه سرنوشت منصور (شهاب حسینی) را پنهان می کنند و این شخصیت است که بی محابا با همان نگاه ساده ای که دارد ماجرا را بیان می کند و داستان را به سمت دیگری می برد که البته این افشاگری درنهایت به نفع داستان و شخصیت منیر تمام می شود.

آزرم: در نهایت هر چقدر بخواهیم راجع به این صحبت کنیم که فیلم در وهله اول چه بوده و امیریوسفی می خواسته چه چیزهایی را در فیلم لحاظ کند فایده چندانی ندارد. در نهایت ما با فیلمی که امروز در حال اکران است مواجهیم و با همین کیفیت توانسته اغلب مخاطب را راضی از سالن سینما روانه خانه شان کند و این اتفاق بار دیگر به مدیران سینمایی ثابت می کند که فیلم ها واقعاً فیلم هستند و قرار نیست با نمایش یک فیلم اتفاقاتی گسترده در عرصه اجتماعی شکل بگیرد، هیچ فیلمسازی هم آدم خطرناکی نیست.

ایران: آقای امیریوسفی گفته بودید تا زمانی که آشغال های دوست داشتنی اکران نشود سراغ فیلم بعدی تان نمی روید. برنامه تان برای آینده چیست؟

امیریوسفی: مجبورم فیلم بعدی ام را بسازم. فقط در کنار اتفاقات خوبی که افتاد باید تشکر کنم از مدیران سینما که بالاخره تصمیم به اکران فیلم گرفتند از آقای انتظامی، آقای سید عباس صالحی و آقای داروغه زاده. همچنین تشکر ویژه دارم از بچه های مطبوعات که بدون حمایت آنها چراغ آشغال های دوست داشتنی زودتر از این خاموش می شد. یک آرزو هم بکنم؛ در کنار تمام این موفقیت ها و استقبال خوب مردم که به نظرم بزرگ ترین پاداش برای من و عوامل فیلم بود آرزو می کنم آشغال های دوست داشتنی آخرین فیلم توقیفی سینمای ایران باشد، این مهم را به لحاظ صنفی شخصاً پیگیری می کنم و خوشحالم در این چندسال به طور ناخودآگاه حداقل این تأثیر را آشغال های دوست داشتنی در جشنواره فیلم فجر داشت که در این 6 سال هیچ مدیری دیگر جرأت نکرد از جشنواره فجر استفاده توقیفی برای یک فیلم داشته باشد، به نوعی یک فیلمساز با اطمینان به جشنواره فجر فرم حضور را پر کند و خواهان حضور در بخش مسابقه سینمای ایران باشد اما نه تنها این اتفاق نمی افتد بلکه فیلمش از کیف توقیف سر برمی آورد. در این 6 سال هیچ مدیری جرأت نکرده، بعد از این هم اگر کسی چنین جرأتی داشته باشد حداقل من و گروهی از فیلمسازان تلاش خواهیم کرد که به طور کاملاً مدنی و صنفی جلوی آن بایستیم./روزنامه ایران

کلمات کلیدی

آشغال های دوست داشتنی محسن امیریوسفی محسن آزرم

به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری ایرنا، سابقه حضورهنرپیشگان خارجی در فیلم های ایرانی پدیده ای جدید نیست و در سال های اخیر در تولیدات سایر کارگردانان نیز رخ داده است. به طوری که سابق بر این شاهد حضور هنرپیشگانی با ملیت های مختلف در فیلم های ایرانی ای تولید داخل و خارج از ایران بوده ایم.
در جدیدترین نمونه در سریالی با نام حوالی پاییز که پاییز 97 از شبکه سوم سیما به نمایش درآمد، آن ماری سلامه خواننده پیشین عرب حضور داشت که پس از پخش سریال و دست به دست گشتن و بازنشر کلیپ های خوانندگی این خواننده لبنانی در فضای مجازی، بازخوردهای زیادی را برانگیخت.
حضور برنیس بژو در فیلم گذشته ساخته اصغر فرهادی، دارین حمزه در فیلم کتاب قانون ساخته مازیار میری، الیسا کاچر در فیلم استرداد ساخته علی غفاری، دیا میرزا در فیلم سلام بمبئی ساخته قربان محمدپور، کارول ویدوتی در فیلم من سالوادور نیستم ساخته منوچهر هادی، ژولیت بینوش در فیلم شیرین به کارگردانی عباس کیارستمی، لوریت حنینو در فیلم گام های شیدایی به کارگردانی حمید بهمنی، پاملا الکیک در سریال ساخت ایران 1 نمونه هایی از حضور هنرپیشگان خارجی در تولیدات ایرانی است.
این هنرپیشگان همانطور که ذکر آن رفت از چهره هایی مطرح چون ژولیت بینوش تا هنرپیشگانی کمتر شناخته شده را در بر می گیرد و همچنین در کارهای کارگردانانی سرشناس چون کیارستمی و فرهادی تا کارگردانی مبتدی تر را شامل می شود.
نکته جالب اما در این رویکرد استفاده و حضور زنان هنرپیشه نسبت به هنرپیشگان مرد خارجی در این نوع تولیدات است. که البته عمده ترین دلیل آن را می توان در خطوط قرمز استفاده از زنان ایرانی در چنین نقش هایی دید. رویکردی که جنسیت را فراتر از حرفه و قدرت بازیگری یک هنرمند هدف می گیرد.
در فیلم جن زیبا که به تازگی به اکران عمومی در سینماها درآمده نیز از یک زن خارجی بازی گرفته شده است. زنی که در ایران و به ویژه برای دنبال کنندگان شبکه های ماهواره ای فارسی زبان نه تنها آشنا که هنرپیشه ای محبوب است.
نورگل یشیلچای در نقش دلارام زنی که دچار بیماری و اختلالات روانی است در این فیلم به نقش آفرینی پرداخته است. یشیلچای (متولد 1976) در ایران به واسطه ی سریال حریم سلطان شناخته می شود. وی که بازیگری ترک با سابقه ای حدود 20 سال فعالیت در عرصه سینما و تلویزیون ترکیه است، برای اولین بار در فیلمی محصول مشترک ایران و ترکیه به بازی پرداخته است.
زنی که جز زیبایی ظاهر و محبوبیت پیشینش در یک سریال تحریف شده تاریخی چیزی حضور وی را توجیه نمی کند. که البته به همین دلیل تبلیغ این فیلم در صداو سیما پخش نشد و به بنرهای خیابانی و تابلوهای مترو و فضای مجازی محدود ماند. البته به رغم بهره گیری از یک سلبریتی ترک، فیلم نتوانست آنچنان که تولیدکنندگانش انتظار داشتند موفق شود و بفروشد، و این نشان از عدم موفقیت فیلم با بهره گیری از صرف یک مولفه (یعنی هنرپیشه ای مشهور) دارد.
فیلم در اصفهان فیلمبرداری شده و روایت زنی است که دچار اختلالاتی روانی است و در یک آسایشگاه روانی بستری. او در تلاش است تا با کمک یکی از نظافتچی تیمارستان (با بازی فرهاد اصلانی) که خود نیز سابق بر این در آن آسایشگاه بستری بوده است، فرزندش را ببیند. این فیلم که محصول مشترک ایران و ترکیه در سال 1396 است با سرمایه گذاری دو کشور انجام شده و کارگردان آن بایرام فضلی است.

**پارادوکس ترس و زیبایی
جن در ادبیات دینی و فرهنگ ایرانی جزو مقولاتی است که همواره ترس و ابهام را در دل خود دارد و کراهت ظاهری یکی از ویژگی هایی است که همواره در توصیف آن بکار رفته است. اما ترکیب جن و زیبایی و نمایندگی یک زن زیبا برای آن، به نوعی تلفیقی است از دو مفهوم متناقض نما.
چهره ای زیبا و ظاهری فریبنده که پوششی است بر درونی متلاطم و شاید ترسناک زنی آشفته. زن زیبایی که حالات، رفتار، شخصیت و غیب و ظاهرشدن های بی اطلاع و شبح وارش او را به گونه ای ترسناک اما زیبا جلوه می دهد. چنانچه شخصیت مرد فیلم یدالله نیز عاشقش می شود.
اختلال جنون روانی آنی، یکی از مباحث جذاب علم روانشناسی است که پتانسیل روایی بالایی را در تولیدات سینمایی دارد. نکته ای که فضلی به درستی دست روی آن گذاشته است و مانند بسیاری از ساخته های هالیوودی المان های بالقوه ای در میخکوب کردن، جلب نظر و توجه بیننده دارد. نکته ای که البته می توانست بسیار بیشتر و بهتر در این فیلم پرداخته شود.

**معضلی به نام فیلمنامه
به رغم انتقادات مکرر و تحلیل های بسیار زیاد منتقدان و صاحبنظران، یکی از مهمترین ایراداتی که به ویژه در سال های اخیر نسبت به ضعف مضمون فیلم های ایرانی یا همان فیلمنامه وجود دارد، همچنان یکی از مهمترین نقاط ضعف ساختاری در سینمای ایران است.
فیلمنامه هایی که سرتاسر دچار ضعف و عدم توجه به درک و دریافت مخاطب هستند و دلزدگی و بعضا انزجار داخلی و همچنین عدم بازتاب و دیده شدن خارجی را به همراه دارند.
جن زیبا هم از همین ضعف همیشگی در منتهی الیه خود رنج می برد. فیلمنامه ای که معلوم نیست برای چه و با چه رویکردی ساخته است، چه چیزی را قرار است بیان کند و در غایت به چه چیزی قرار است برسد. از نقاط مغفول در صنعت فیلم در ایران این است که حتی زمانی که فیلمی صرفا و نهایتا به منظور سرگرمی ساخته می شود هم لازم و ضروری است که قدرت درک و دریافت مخاطب نادیده گرفته نشده و استانداردهایی در آن ملحوظ باشد.
نکته ای که بعضا، اصلا در بیان روایی و داستان و فیلمنامه درنظر گرفته نمی شود.
جن زیبا دارای ابهامات بیشماری است. ابهاماتی که البته در انتها امید بیننده را برای روشن شدنشان به ناامیدی بدل می سازد چرا که نه فیلم و نه داستان هیچ اطلاعاتی از بابت این گره ها نمی دهند و مخاطب را سردرگم رها می سازند.
مسائلی چون این که آیا دلارام از ابتدای زندگی لال بوده است یا پس از تجاوزی که به وی صورت گرفته و جنونی که پس از کشتن متجاوز بر وی مستولی گشته است قدرت تکلم خود را از دست داده، این که مشکل یدالله در بستری شدن او در تیمارستان چه بوده و چرا قرص هایش را نمی خورد و این که اصلا او چگونه در تیمارستانی کار می کند که قبلا در آن بستری بوده است و ... سوالات بی پاسخ این فیلم است.
پژوهشم**9480**1552

ارتباط با سردبیر newsroom@irna.ir

تماس بی واسطه با مسئولین

به گزارش هنرآنلاین ، دفتر جشنواره ها و همکاری های بین الملل سازمان سینمایی اعلام کرد: جشنواره بین المللی سیمرغ ( وابسته به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی) فاقد مجوز بوده و نکات آئین نامه ای در همان بدو انتشار فراخوان با رصد موضوع، مکرر به برگزار کننده یادآوری و طی دو نامه در سال جاری به مسئولان این وزارتخانه اعلام شده است.

دفتر جشنواره ها و همکاری ای بین الملل سازمان سینمایی پیرو مذاکره و توضیحات قبلی در خصوص برگزاری ادوار گذشته جشنواره در سال 96 نظر به فراخوان برگزاری دهمین جشنواره بین المللی سیمرغ توسط مسئولان جشنواره ، با عنایت به جایگاه حاکمیتی وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی در تبیین ونظارت بر کلیه فعالیت های فرهنگی هنری کشور وفق ماده دوم قانون وظایف، مصوبه هیئت وزیران و برابر مواد19، 20و21 ذیل فصل دوم - آیین نامه شماره 174327 /1" آیین نامه نحوه صدور مجوز برگزاری ونظارت بر جشنواره ها ومجامع سینمایی"، برگزاری جشنواره فیلم، فیلم نامه و هر مجمع مرتبط با آن( اختتامیه و...) را منوط به داشتن مجوز معتبر دانسته که متأسفانه به سبب قرائت آن مجموعه به داخلی بودن این جشنواره علیرغم فراخوان بین المللی و عمومی آن، در این خصوص تخطی قانونی و آیین نامه ای صورت گرفته است.

سازمان سینمایی لازم می داند در صورت برگزاری بدون مجوز، موضوع را به مراجع نظارتی منعکس و به سبب استیفای حقوق قانونی مراتب را پیگیری کند.

رویداد24 حال ناخوش شبکه نمایش خانگی با ممنوعه شروع شد و ادامه پیدا کرد. با انتشار اخباری درباره ساخت نهنگ آبی و رقص روی شیشه این توقع ایجاد شد که احتمالاً شرایط بهتر شود، اما آیا این اتفاق رخ داد؟ بررسی سه سریال فوق نکات قابل توجهی را مشهود خواهد کرد.

شهوت توقیف
ممنوعه را آقای امیرپورکیانی کارگردانی کرده است. داستان فیلم درباره گروهی از جوانان است که گردهم آمده و لحظات شان را در کنار هم می گذرانند. در میان این جمع، پسری به نام سامی (با بازی آقای میلاد کی مرام ) حضور دارد که به تازگی به رابطه اش خاتمه داده و حالا به دختری به نام برکه (خانم الهه حصاری) علاقه مند شده و این در حالی است که برکه در رابطه دیگری حضور دارد. ممنوعه نه ایده جدیدی دارد، نه اجرای تمیزی و نه هیچ چیز دیگر. ترکیبی از بازیگران مخاطب پسند دور هم جمع شده اند تا با داستانی که تلفیقی از خشونت، خیانت، رفاقت و روابط نامشروع است، نفس تشنه مخاطب را سیراب کند! اعتراضات به داستان ممنوعه - که از عنوانش مشخص است کارگردان دنبال چه چیزی بوده- به قدری بود که معاون ارزشیابی سازمان سینمایی و مسوولان شبکه نمایش خانگی مورد بازخواست مردمی قرار گرفتند. حتی پای وزیر ارشاد هم به ماجرا کشیده شد. پخش ممنوعه تعلیق و قرار شد تا اصلاح داستان قسمت جدیدی از آن توزیع نشود.

دراین بین توجیهات کارگردان و معاون ارزشیابی جالب بود. آن ها مدعی بودند به مرور داستان به انتقادات پاسخ خواهد داد و هر چه نشان داده شده با نیت تقیبح آن عمل بوده است! پس از مدتی ممنوعه دوباره توزیع شد و چند وقتی را هم به یمن اتفاقات اینچنینی در کشورمان، با موج سواری بر حواشی توقیف و اصلاح، مورد توجه قرار گرفت؛ اما ضعف ساختاری این سریال آنقدر زیاد بود که حتی مخاطبان حاشیه پسند(!) هم آن را پس زدند. این نقایص به قدری زیاد است که رسانه ها هرازچندگاهی به برخی از آن ها اشاره می کنند. در یکی از این موارد مووی مگ نوشت: ممنوعه مشکلات فنی نظیر صدابرداری را نیز در خود دارد به طوری که فواصل را رعایت نمی کند و کیفیت صداها یکسان و بدون بالانس است بدون آنکه دوری یا نزدیکی شخصیت ها مطرح باشد! منطق حداقلی داستان نیز باعث می شود تا کمتر بتوانیم آدم های سریال را جدی بگیریم و برای آنان اهمیت قائل شویم. یکی از ناامید کننده ترین اتفاقات سریال، زمانی رخ می دهد که برکه تصادف می کند و سپس مجموعه ای از اتفاقات عجیب رخ می دهد که اصلی ترین آن مواجهه سامی و برکه در بیمارستان در قسمت دوم است که به ساده لوحانه ترین روش ممکن انجام می شود و گریم و بازی بسیار بد الهه حصاری نیز وضعیت بد داستان را تکمیل می کند.

شکست دوم جیرانی
با افتضاح ممنوعه ورود دو مجموعه جدید به شبکه نمایش خانگی این امید را به وجود آورد که شاید اوضاع بهتر شود. سریال نهنگ آبی از چند جهت بااهمیت بود؛ اول این که آقای فریدون جیرانی برای نخستین بار سریالی را برای شبکه نمایش خانگی می ساخت. قطعاً جیرانی یکی از فیلمسازان مهم نسل دوم پس از انقلاب است. او فیلم هایی ساخته که برخی از آن ها در بین مخاطبان و منتقدان نظرات مثبتی را جلب کرده است. مجری سابق برنامه هفت دو سریال برای تلویزیون ساخته که اولی مرگ تدریجی یک رؤیا و دومی تعبیر وارونه یک رؤیا است. هرچقدر سریال اول جیرانی با توجه به ترکیب معمولی بازیگران و فضای قصه اش موفق و مثال زدنی بود، دومین پروژه اش در تلویزیون ناموفق و ناامیدکننده بود. تعبیر وارونه یک رؤیا برخلاف قصه جاسوسی اش که توقعات زیادی را ایجاد کرده بود به هیچ وجه نتوانست بیننده را راضی کند، اما حالا کارگردان مشهدی سینمای ایران سومین سریالش را -این بار برای شبکه نمایش خانگی- ساخت.

مورد بعدی خاص نهنگ آبی حضور آقا و خانم ساعد سهیلی و لیلا حاتمی دراین مجموعه بود. آن هم برای نخستین بار حضور در این عرصه را تجربه می کردند و با توجه به موفقیت های شان در سه سال اخیر در سینما، از جمله بازیگران روی بورس به حساب می آیند. در زمان تولید خبرهایی درباره میزان دستمزد قابل توجه سهیلی و حاتمی برای حضور دراین سریال منتشر شد که خبرساز شد. اما با تمام این شرایط و تبلیغات گسترده، تا این جای کار نهنگ آبی نتوانسته در بین مخاطبان جایش را باز کند. تأخیر در پخش و جشنواره فیلم فجر البته دراین جریان بی تأثیر نبود اما به هرحال تا به امروز فریدون جیرانی پس از آشفتگی ، دومین شکستش در سال جاری را تجربه می کند. با این همه هزینه و بریز و بپاش، مشخص نیست پول تولید این سریال چگونه بازخواهد گشت.

حرف های بزرگ تر از دهان
آقای مهدی گلستانه که به طور ویژه با تهیه سریال عاشقانه رسانه ای شد، این بار خودش سراغ ساخت سریالی دیگر رفت. رقص روی شیشه برای اولین بار آقای بهرام رادان را وارد این حوزه کرد. رقص روی شیشه داستان زن میانسالی است که تا همین چند سال پیش ستاره سینما بوده اما پس از ازدواجش، همسرش او را از حضور در سینما نهی کرده است. همسرش یک مرد ثروتمند است که زن را تمام و کمال به لحاظ مالی و حتی احساسی تأمین می کند. باز هم خانه هایی لوکس، زندگی تجملاتی و ماشین های میلیاردی که احتمالاً برای بخشی از مخاطب جذاب و وسوسه کننده خواهد بود. نخستین نکته ای که در ذوق مخاطب می زند نمایش تعاملات یک ستاره سینما در حوزه کاری اش است. عجیب است که یک جماعت فیلمساز نتوانسته اند حتی خودشان را به درستی بازی کنند! مشخص نیست که زن سلبریتی است. فراموش شده است یا چه؟ روابط دوستانه و خانوادگی شخصیت های داستان-به جز نقش مادر که خانم بیتافرهی مثل همیشه خوب است- نچسب و سطحی است.

نقش خانم میترا حجار گنگ است. بدترین نقش را که شخصیت نیست، آقای مهرداد صدیقیان بازی کرده که بیشتر کپی دست چندم از بازی های دیگر بازیگران در آثار دیگر است. مهم ترین باگ فیلمنامه مربوط به زن و شوهر است. اصولاً چرا باید شخصیت بهرام رادان با آن مختصات، آنقدر نسبت به زنش حساس و غیرتمند(متعصب) باشد؟ اگر تا این حد با بازیگری وی مشکل دارد چرا با او ازدواج کرده؟ مگر می شود یک بازیگر تا ابد به دلیل ازدواج، حرفه اش را کنار بگذارد؟ دیالوگ های مرد، که مدام می گوید دوست ندارد عکس زنش در بیلبوردهای شهر باشد آنقدر بی منطق است که مخاطب تا آخر هر قسمت با آن درگیر است. وجه دیگر رقص روی شیشه که کم کم درحال نمایان شدن است مربوط به مسأله فساد اقتصادی است که با چند دیالوگ مثل بند204 و... سعی به ورودش دارد. دیالوگ هایی که با توجه به فرم، شخصیت پردازی و قصه نازل سریال، بزرگ تر از دهانش است. ضعف ساختاری و محتوایی مجموعه های سال جاری شبکه نمایش خانگی آینده این صنعت در سال98 را با اما و اگرهایی همراه می کند. خصوصاً که حالا چند نفر از سرمایه گذاران گردن کلفت این شبکه در پشت میز دادگاه محاکمه مفاسد اقتصادی صف کشیده اند!

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان ، سال نودوهفت سال عجیبی برای سینمای ایران بود. در کنار همه پیشرفت های فنی و بصری سینمای ایران که امسال جدی تر از هر وقت دیگری خود را نشان داده است، فقر داستان و روایت بیش از همیشه به چشم می خورد و در کنار این کمدی های مبتذل و دست پایین هم از سر و کول سینما بالا می رفتند و گیشه ها را درمی نوردیدند. بی اغراق می توآن همه کمدی ها را جز چند مورد محدود مانند به وقت خماری (که آن هم البته اثر متوسط و تلویزیونی بیش نبود) در این لیست گنجاند. از هزارپا و شوخی های قدیمی و تاریخ مصرف گذشته اش بگیرید تا لونه زنبور و داستان کلیشه ای و شلخته اش.

5- جاده قدیم

منیژه حکمت بعد از سال ها که پشت دوربین نرفته بود و حضوری جنبی در تهیه کنندگی داشت، به سراغ ساخت جاده قدیم رفت. کارگردانی که او را با زندان زنان و سه زن به جا می آوریم در تجربه جدیدش بازهم سراغ موضوعی زنانه و فمینیستی رفته بود. جاده قدیم ، اما به شدت پایین تر از سطح انتظارمان از کارگردان جدی ای مانند منیژه حکمت بود. فیلمی پر از سوراخ و سکته چه در ساخت و کارگردانی و چه در طراحی داستان و تعریف آن. اساساً منطق جایی در جاده قدیم ندارد. همه اتفاقات روی هوا می افتند و فضای فیلم هرکی به هرکی است! از واکنش قهرمان زن فیلم به تجاوز و سکوت و تمیزکاری بگیرید تا خنده های مصنوعی پیش از واقعه که هدفش این است او را زنی محکم و ستون خانواده نمایش دهد. برخورد فیلم با مسئله تجاوز در سطح گزارش های صفحه حوادث جراید باقی می ماند و پیش تر نمی رود و ما با کاردستی و ماکتی از یک فیلم واقعی طرف هستیم انگار.

4- خرگیوش

هرچند خرگیوش در اوایل سال اکران شد، اما به سختی می شد تصور کرد که فیلمی بدتر از این هم ساخته شود. یک اثر هذیان گو و مالیخولیایی که البته اصلاً مالیخولیایی بودن را بلد نیست و انگار فقط یک چیزی در فیلم های تاریخ سینما دیده و از فلسفه شنیده و حالا خیال کرده عالم دهر است! اما خرگیوش درواقع هیچ چیز نیست. یک فیلم سرگردان که می خواهد بی دروپیکری اش را پشت روشنفکر بازی و البته فضای متوهم افتر دراگ پنهان کند و همش به تماشاگر هم یادآوری کند که ببین من چقدر کول هستم!

فیلم پر از المان ها و نشانه هایی از تاریخ سینماست؛ از بازسازی صحنه های بزرگ گرفته تا عکس روی تی شرت و...، اما کاش یک جو از تاریخ سینما در ذهن فیلم ساز ذخیره و فهم می شد تا نتیجه چنین بلاهتی نباشد. مانی باغبانی (که البته پیش تر وقتی که نقد می نوشت محمد باغبانی بود!) در همان باند و گنگی از سینما است که کلاً از همین فیلم های کول می سازند: مهمونی کامی که نگارش فیلم نامه اش را بر عهده داشته هم مثلاً نمونه دیگری از آثار این گنگ کول است. حقیقتاً در حین تماشای فیلم هیچ گمان نمی کردم که فیلم هایی بدتر از خرگیوش در سال 97 در پیش رو باشند، اما سینما همیشه چیزی در چنته دارد تا بیش ازپیش شگفت زده تان کند.

3- خانم یایا

هرچند که در ابتدای یادداشت به کیفیت بد آثار کمدی اشاره شد و اینکه تعداد زیادی شان می توانند در این لیست جا بگیرند، اما خانم یایا را می توان گل سرسبد این کمدی های دست پایین، سطحی و مبتذل دانست. شاید مثلاً کیفیت ساخت فیلم از دشمن زن بهتر باشد، اما مسئله اینجاست که در خانم یایا یک فیلم ساز جدی و پرحاشیه به نام عبدالرضا کاهانی پشت دوربین ایستاده و این یعنی انتظاری که از فیلم می رود نباید هم اندازه دشمن زن یا مثلاً هشتگ باشد؛ اما محصول نهایی کاهانی چندان تفاوتی با چنین کمدی هایی ندارد. کاهانی که عمده اهمیت خود و جایگاهش در سینما را مدیون حواشی توقیف یا سانسور فیلم هایش است و همین فاز ضد حکومتی و انتقادی اش باعث شده ستایش بسیاری از منتقدان را با خود به یدک بکشد (هرچه باشد ما در جامعه ای سیاست زده زندگی می کنیم که نفس هیچ چیزی را نمی توان از سیاست جدا کرد.) فیلم به فیلم نخ نماتر شده و فیلم هایش شعارزده تر. نگاه سطحی و توام با حرص و کینه او به افراد مذهبی حالا شبیه به یک غده سرطانی در خانم یایا ، فضای فیلم را مسموم کرده و با تأکید و افزایش دوقطبی گری یک خیانت فرهنگی به حساب می آید. ضمن اینکه خانم یایا فیلمی است حتی سرگردان تر از خرگیوش ! فیلمی که می خواهد اثری ابزورد باشد و فازی شبیه به در انتظار گودو را متناسب با فرهنگ ایرانی بازسازی کند، اما تبدیل به کاریکاتور خود می شود.

2- لس آنجلس تهران

لس آنجلس تهران به چند دلیل در این لیست جا می گیرد. اول اینکه تینا پاکروان فیلم سازی بود که با دقت و حسابگری وارد سینمای ایران و گروه تولید شد و به تدریج جای پای خود را محکم کرد و دو فیلم اجتماعی و جدی یعنی خانوم و نیمه شب اتفاق افتاد را ساخت. در سیر ساخت این دو فیلم پیشرفتی جدی دیده می شد، اما در لس آنجلس تهران با فیلمی طرفیم که سازنده و فیلم نامه نویسش هیچ ایده ای درباره زمان بندی روایت و جنس شوخی های متناسب با آن و نوع کمدی و تکنیک های ساخت یک کمدی ندارند! هیچ ساختار و اسلوب سینمایی در نگارش فیلم نامه رعایت نشده و تماشاگر با متنی پرت وپلا طرف است که اساساً سینمایی نیست. فیلم نامه لس آنجلس تهران حتی پلات هم نیست و در خوش بینانه ترین حالت یک پیشا پلات است که می شود بر اساس ایده هایش فیلم نامه ای نوشت. درواقع میان نوشتن یک فیلم نامه فانتزی با داستانی تخیلی و پرت وپلا فاصله زیادی وجود دارد. آخرین حضور پرستویی در فیلمی کمدی مارمولک بود، وقتی بعدازاین همه سال پرستویی در فیلمی کمدی نقش آفرینی می کند ناخودآگاه انتظاری را در تماشاگر به وجود می آورد؛ حتماً چیز خاصی در این فیلم هست؛ اما لس آنجلس تهران چیزی نیست جز یک فاجعه و بازی پرویز پرستویی هم.

تلقی کودکانه و پیش پاافتاده خالقین اثر از آزادخواهی های زنانه که بیش از همه در کاراکتر های خیراندیش و یزدان بخش و البته افشار (که به شکل متوهمانه ای فاز فعال اجتماعی حقوق زنان را برداشته و خیال می کند خبری ست) هم تیر آخر را می زند تا فیلم یکی از منفورترین آثار سال 97 هم باشد.

1- سوفی و دیوانه

دلیل اینکه سوفی و دیوانه در صدر لیست بدترین فیلم های سال قرار می گیرد ادعا های بی حدواندازه فیلم و فیلم ساز است که در هر پلان فیلم می خواهند نشان دهند که دارند کار عجیب الخلقه ای می کنند. دریغ که در همان ده دقیقه آغازین فیلم دستشان رو می شود و تماشاگر تا ته قصه را می خواند.

فیلم در جشنواره 95 با برخورد بدی روبه رو شد و در سالن مطبوعات، تماشاگران و منتقدان تقریباً در تمام طول مدت نمایش، به فیلم می خندیدند و با صدای بلند دستش می انداختند و سالن رسانه ها تبدیل به پیک نیکی بامزه و به یادماندنی شده بود.

فیلم از همان شروعش، یعنی آشنایی امیر جعفری (دیوانه) با دختر (سوفی) که هم خیلی بد بازی می کند و هم همه چیزش از چهره گرفته تا صدا و شکل دیالوگ گفتنش هیچ ربطی به آن شخصیت رؤیایی ندارد و آزاردهنده است و بیشتر روی اعصاب تماشاگر قدم می زند، مسیر اشتباهی را می رود. حتی شکل آشنایی آن ها هم ربطی به باقی روایت ندارد و شدیداً غیرقابل باور است؛ همان طور که مسیری که در تهران قدیم در کنار هم به عنوان دو توریست طی می کنند هم بی ربط است؛ اما فیلم ساز خودش هم تبدیل به توریستی در لوکیشن های موردعلاقه اش شده و انگار که اولین نفری باشد که بافت سنتی تهران را کشف کرده، مدام پز کشف تاریخی اش را می دهد؛ اما دریغ از ذره ای تأمل و فکر که حداقل یک کارکرد زیباشناسی به این گشت وگذار های تاریخی بدهد و آن را از ول چرخیدن بدل به پرسه زدنی سینمایی کند و یا خلاقیت بصری که در نمایش تهران قدیم در سوفی و دیوانه با تیزر های تبلیغاتی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری تمایزی به وجود بیاورد!

فیلمی که قرار بوده درباره جهان رویا و خیال باشد و ادعا های سربه فلک کشیده فیلم ساز پیش از ساخت فیلم این بوده که جهان رویا ها را می خواهد به تصویر بکشد، به هر دری می زند جز فانتزی و صور خیال. پیچ پایانی داستان که مثلاً قرار است نشان دهد که اصل داستان چه بوده و این خانم فرشته گون از زندان برای مرخصی بیرون آمده از هر صحنه کمدی ای خنده دارتر است و البته تماشاگر را با اعصابی خورد از سالن سینما بیرون می فرستد چراکه احساس می کند به شکلی رگباری شعورش آماج حملات فیلم ساز کم هوش قرار گرفته است.

منبع: بلاگ نماوا

انتهای پیام/

افتضاح ترین فیلم های سال 97

به گزارش حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، در حالی که رسانه ها در انتظار اعلام فهرست نهایی فیلم ها از سوی شورای صنفی نمایش بودند، اعضای شورای صنفی نمایش از طریق پیامک در جریان لغو جلسه امروز قرار گرفتند!

غلامرضا فرجی سخنگوی شورای صنفی نمایش ضمن تأیید خبر برگزار نشدن جلسه امروز، تأکید کرد دلیل اصلی برگزار نشدن این جلسه هنوز اعلام نشده و این امکان وجود دارد که برگزاری این جلسه به روز دیگری موکول شود.

در حالی که کمتر از 10 روز به پایان سال باقی مانده و طبق آیین نامه اکران، فیلم های نوروز باید از هفته آینده روانه پرده سینماها شوند، هنوز ترکیب قطعی فیلم ها مشخص نشده و تأخیر در معرفی آثار موجب سردرگمی برخی از صاحبان فیلم ها برای آماده سازی مقدمات اکران نوروزی شده است.

انتهای پیام/

در راستای سیاست شفاف سازی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و در چارچوب قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات، جزئیات گزارش عملکرد مالی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی از موسسات تابعه سازمان سینمایی در یازده ماه سال 97 منتشر شد.

به گزارش روابط عمومی سازمان امور سینمایی و سمعی بصری، اطلاعات گزارش عملکرد مالی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی بر اساس حمایت از تولید فیلم مستند کوتاه،حمایت از تولید فیلم مستند نیمه بلند،حمایت از تولید فیلم مستند با دیگر کشورها،کمک به برگزاری جشنواره بین المللی سینما حقیقت و شهید آوینی و برگزاری همزمان در دیگر استان ها،کمک به خانه مستند استان ها ، حمایت از تولید فیلم مستند فاخر، کمک به تولید و انتشار منابع و فصلنامه تخصصی و آرشیو آثار مستند و انیمیشن و جلسات نمایش و نقد فیلم ، حمایت از تولید فیلم انیمیشن کوتاه،حمایت از تولید فیلم انیمیشن سینمایی،حمایت از تولید مشترک فیلم انیمیشن با دیگر کشورها، حمایت از توزیع ، عرضه و اکران فیلم های انیمیشن و مستند در جشنواره ها و بازارهای داخلی و خارجی ( اکران، نمایش خانگی،تلویزیون،VOD و ...)، کمک به برگزاری جشنواره فیلم مستند رضوی (یزد)، کمک به برگزاری جشنواره پویانمایی رضوی گلستان، کمک به برگزاری یازدهمین جشنواره پویانمایی تهران،هزینه های جاری و پشتیبانی تنظیم شده است.

گزارش عملکرد مالی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی در یازده ماه سال97

مسعود میر/روزنامه نگار

هنروتجربه یک اتفاق بود که بعد از موفقیت هایش در ابتدای راه اندازی کم کم به یک مشکل بدل شد. بعد از دوره ای کیفیت فیلم های این گروه افت کرد و سازمان سینمایی چندان حمایتش نکرد و سینمادارها هم به این گروه بی اعتنا شدند. روزهای بد اما با شوک تغییر مدیر سازمان سینمایی و البته تغییر مدیر هنروتجربه تمام شد. بعد از تابستان، امیدواری ها برای احیای این گروه، فیلم هایش و البته سیاست هایش افزایش یافت و حالا جعفر صانعی مقدم، مدیرعامل این مؤسسه خبر از روزهای خوب آینده می دهد. همشهری در گفت وگو با او فراز و فرودهای هنروتجربه را بررسی کرده است.

برای آغاز بحث به گمانم بد نباشد نگاهی بیندازیم به مسیری که هنروتجربه از بدو تاسیس تا به امروز طی کرده است. به زبان خودمانی باید بگویم افتتاح گروه هنروتجربه در دوره مدیریت آقای ایوبی در سازمان سینمایی مترادف بود با به روز شدن یک ایده خوب و توجه به فیلم های مهجور که مورد پسند همه واقع شد. در دوره مهندس حیدریان هنروتجربه کم کم به حاشیه رفت و حالا چون هم مدیریت سازمان سینمایی تغییر کرده و هم مدیریت گروه هنروتجربه با وضعیتی جدید و کمی مبهم مواجهیم.

ما در یک دوره، شورای سیاستگذاری را تشکیل دادیم و پیش آقای ایوبی رفتیم و حدود 2 سال بعدتر هم گروه هنروتجربه را ثبت کردیم. بعد از مدتی مسیر این گروه به گونه ای پیش رفت که رئیس سازمان سینمایی دیگر رئیس گروه هنروتجربه نباشد.
البته ما هیچ وقت نفهمیدیم چرا مهندس حیدریان با گروه هنروتجربه یا لااقل وضعیت موجود آن مشکل داشتند و گمان می کنم بعضی از مدیران درباره دستگاه های زیرمجموعه شان ایده هایی مطرح می کنند و از زیرمجموعه ها و دستگاه ها می خواهند درباره آن ایده ها نظر بدهند. دوره سوم کار ما با مدیریت آقای انتظامی همزمان شد و با اینکه یکی، دو جلسه بیشتر همدیگر را ندیده بودیم اما متوجه شدیم نگاه ایشان نسبت به آقای حیدریان متفاوت است. شرایط دوره آقای حیدریان باعث شد که آقای علم الهدی نتوانند ادامه دهند و پیشنهاد دادند که نفر دیگری از مجموعه، کار را بر عهده بگیرد.

ولی این ذهنیت ایجاد شد که شخص آقای حیدریان نمی تواند با آقای علم الهدی کار کند. البته آن روزها هم بدترین روزهای هنروتجربه به لحاظ کیفیت فیلم ها و انباشت متقاضی برای ارائه فیلم بود و گویا آقای علم الهدی شدند سیبل برای زدن هنروتجربه.

البته آقای علم الهدی در دوره آقای ایوبی هم چندباری استعفا داده بودند. بعد از شروع خوب هنروتجربه در دوره آقای ایوبی مجموعه گرفتاری هایی برای هنروتجربه از سوی خانه سینما و شورای صنفی نمایش ایجاد شده بود. به همین دلیل موضوع آمدن بنده مطرح شد که من چندبار امتناع کردم تا اواخر تیرماه امسال که نهایتا پذیرفتم و موضوع خورد به تغییر مدیریت سازمان سینمایی.

آقای حیدریان معتقد بودند که هنروتجربه باید بخش تحقیق و توسعه سینمای صنعتی را به عهده بگیرد اما ما معتقدیم که جنس فیلم های هنروتجربه نمی تواند این موضوع را محقق کند؛ چون فیلم های مهم این بخش مربوط به فیلمسازانی است که شاکله فکری شان شکل گرفته و سیاق و مسیرشان مشخص است؛ به عنوان مثال عرض می کنم که فیلم های مرحوم کیارستمی نمی تواند در نقش زیرساخت تحقیق و توسعه مثلا پرفروش ترین فیلم های سینمای ایران قرار گیرد؛ این، هم توهین به کیارستمی است و هم نشناختن انواع سینما. من معتقدم فیلم های ما چه در هنروتجربه و چه در بدنه سینما باید صنعتی شوند و صنعتی بودن معنایش این نیست که فروشش از الف به ب برسد، بلکه به این معناست که ما چقدر می توانیم در تولید مشترک ورود کنیم و چقدر سینمای ما ن را بین المللی کنیم. هنروتجربه در هفته های فیلم و جلسات مشترک برای تولید فیلم موفق عمل کرده است؛ این یعنی صنعتی کردن سینما.
البته این نکته درست است که ظرفیت اکران ما کم و فیلم هایی که قبول کردیم زیاد بوده و فیلم ها گاهی درجه بالایی نداشتند و درجه 2 و 3 و حتی مهمان بودند و این باعث شده نگاه اکرانی ما کمی اکران به هر جهت یا جشنواره ای تلقی شود.

صنعتی شدن سینما و بحث هایی که فرمودید چقدر با ایده اصلی راه اندازی گروه هنروتجربه همخوان است؟ هنروتجربه قرار بود مأمن فیلم هایی باشد که به رغم دارا بودن درجه کیفی در شرایط سخت اکران به قولی زیر و دست و پا له می شدند.

الان چهارپنجم فیلم هایی که مایلند در هنروتجربه اکران شوند پشت درمی مانند چون ما سختگیرانه تر عمل می کنیم. ما در این سال ها شاید توجه لازم را به فیلم های خوب هنروتجربه نداشتیم و به همین دلیل فیلم های ضعیف تر خودشان را نشان دادند. از طرفی در این 4 سال به تجربه فهمیدیم که بعضی از فیلم هایی که قبول کردیم با توجه به وضعیت شان در اکران، موفق نبودند. حالا هم با نمونه های فراوان مشابهی مواجهیم که چون در صف 4،3 ساله مانده اند راضی نمی شوند کنار بروند و این در حالی است که ما می دانیم اکران این فیلم ها نه برای فیلمسازش مفید است و نه برای گروه هنروتجربه و حتی برند ما را هم ضعیف می کند.
سیاست جدید ما این خواهد بود که به فیلم های خوب سالن ها و سانس های بیشتر بدهیم و سینمادارها و شورای صنفی نمایش هم موافق این هستند و اگر سازمان سینمایی هم بپذیرد، ما از سال آینده سراغ فیلم هایی می رویم که اتفاقا پروانه ساخت و نمایش سینمایی دارند ولی در رقابت سخت اکران خیلی موفق نخواهند بود و می خواهیم این فیلم ها را یا اختصاصی در گروه هنروتجربه اکران کنیم یا به طور همزمان در هنروتجربه و دیگر سرگروه ها.

شما در تابستان مسئولیت گروه هنروتجربه را تحویل گرفتید. دقیقا چه چیزی را تحویل گرفتید و چه کردید؟
من با سرعت فیلم های در صف را اکران کردم و به فیلم هایی که از اکران در هنروتجربه شاید دلسرد شده بودند اما فیلم های خوبی بودند توجه نشان دادم؛ حتی مستند و برگرداندن آنها به گروه. چون همچنان در خدمت آقای علم الهدی به عنوان عضو هیأت امنا و هم به عنوان مؤسس و مشاور بودم سعی کردم از ظرفیت آشنایی ایشان استفاده کنم و تلاش کردم با یک دیزالو تغییرات جدید را به وجود بیاورم و گذشته را کات نکنم.

و چه افق مدیریتی پیش رویتان هست؟
من تلاش دارم فیلم هایی که در سبد ما هست در حد ظرفیت اکران کنیم و در حد ظرفیت شان امکانات خود را خرج کنیم و نه به مساوات. به هر حال بعضی فیلم ها در گیشه اقبال بیشتری دارند و ما به این فیلم ها بیشتر بها خواهیم داد. البته حواسمان هست که اگر رضایت مشتری عام وجود ندارد، مشتری خاص و خبرگان ما راضی باشند چون برند ما را حفظ خواهد کرد.

چرا فیلم های خوب را انتخاب نمی کنید و خودتان را موظف به اکران همه فیلم ها می دانید؛ درحالی که واقعا خیلی هایشان ضعیف هستند؟
ما انتخاب را چند ماه است شروع کرده ایم و نمونه اش در انتخاب بسته فیلم های کوتاه بود که هم مخاطب راضی بود و هم قشر خاص تر که سینما برایشان جدی تر است. ما از آنها خواستیم یک مجموعه به ما ارائه کنند از فیلم هایی که در جشنواره فیلم کوتاه عرضه شده بود و برای چند مستند هم همین کار را کردیم و فیلم های جدی تر را از صف انتظار بیرون کشیدیم. الان هم مذاکرات جدی برای پخش اختصاصی یا همزمان فیلم های جشنواره فجر برای گروه هنروتجربه را انجام می دهیم.

یک سالن سینما برای هنروتجربه

ماجرای خرید سینما عصرجدید و تجهیز آن برای گروه هنروتجربه به عنوان مرکز و پاتوق چه بود؟

از همان روزهای اول که قرار شد هنروتجربه آغاز به کار کند من و دیگر دوستان گفتیم ما کاری پیش نمی بریم؛ مگر اینکه یک مرکز به عنوان قلب هنروتجربه در اختیارمان باشد. متأسفانه اما مهر ماه همان اردیبهشتی که ما این حرف ها را زدیم کار هنروتجربه شروع شد و در همان ابتدا هم این گروه موفقیت های چشمگیری به دست آورد. بعدها اما سر اکران فیلم خانه پدری و فروشنده بهانه های مختلفی پیش آمد و شورای صنفی نمایش و سینماگران را علیه ما همصدا کرد. سینما آزادی و سینما فرهنگ مشکلات بسیاری پیش پای ما گذاشتند و بعد از مدتی شورای صنفی نمایش اکران همزمان را از گروه هنروتجربه گرفت. درباره سینما عصرجدید هم بگویم که ما مذاکر ه ای در دوره آقای ایوبی با مالکان این سینما داشتیم که به نتیجه نرسید. بعد به سینما قیام فکر کردیم، ولی بنیاد مستضعفان رضایت نداد و الان هم ما همچنان بر این موضوع مصر هستیم و برای محقق شدن این آرزوی چهار و نیم ساله مبنی بر داشتن یک مرکز ویژه برای هنروتجربه تلاش می کنیم.

هنروتجربه در سال 98سینمای اختصاصی خواهد داشت؟
من همه تلاشم را می کنم و هر گونه مذاکره و رایزنی را انجام خواهم داد. امیدوارم نگاه مثبت رئیس سازمان سینمایی هم به کمک ما بیاید.

چطور به افتتاح یک سالن در سینما فرهنگ تن دادید؟ این سالن گویی بیشتر نقش ضرب گیر را داشت برای اینکه عده ای بگویند هنروتجربه بالاخره سالن هم دارد.
من با اصطلاح ضرب گیر موافق نیستم و افتتاح این سالن را در مسیر سیاست های هنروتجربه می دانم. ما اگر موفق شویم مثلا در چارسو هم یک سالن جدید بسازیم در ادامه سیاست های مان است و منافاتی با موضوع داشتن یک مجتمع برای هنروتجربه ندارد. ما نباید برای اکران فیلم خوب بترسیم و اگر فیلمی خوب باشد بهتر است آن را در سالن های مختلف اکران کنیم؛ چه هنروتجربه و چه گروه های دیگر.

نقد و نوروز

مشکل اینجاست که الان فیلمسازانی که با گروه هنروتجربه مطرح شده و توانسته اند مسیر فیلمسازی شان را بیابند و ادامه دهند چندان علاقه ای به ادامه حضور در این گروه ندارند. من خودم با یکی، دو نفر از آنها گفت وگو کردم و از خودشان شنیدم که می گفتند چرا می گویید فیلم جدید ما هم به درد گروه هنروتجربه می خورد؟
این فرهنگ ما ایرانی هاست که همیشه طرف برند ه ایم. زمانی هنروتجربه در اوج شکوفایی بود و همه دور و برش بودند و از هنروتجربه استفاده می کردند و بعد از روزهایی که دچار افت شد، خیلی ها آن را فراموش کردند. هنروتجربه بسیاری از گرفتاری های ممیزی فیلم های فیلمسازان را رفع کرد و فیلم هایشان را به نمایش درآورد و نامشان را مطرح کرد. جالب اینکه در یک دوره، پخشی ها فیلم همین کارگردانان را گرفتند اما یا پخش نکردند یا طوری نمایش دادند که شکست خوردند.

مثلا گروه هنروتجربه برای آشغال های دوست داشتنی خیلی هزینه کرد اما فیلمساز فیلمش را اختصاصی به شما نداد. نمونه های دیگری هم هستند.

من پیگیری کردم و فیلم را برای اکران هنروتجربه هم گرفتم و همزمان اکران کردیم. درساژ را هم اکران همزمان داشتیم. فیلم های جدید جشنواره را هم برای اکران پیگیری می کنیم. جالب هم اینکه الان بخشی از ایرادهایی که به ما وارد می شود از سوی فیلمسازانی است که در گروه هنروتجربه درجه2 و 3 یا مهمان داشتند و اتفاقا ما زیاد به آنها بها دادیم، ولی قطعا این فضا تغییر خواهد کرد. ما تعارف را کنار گذاشته ایم و همه توان خود را روی فیلم هایی متمرکز خواهیم کرد که سازندگانشان به فضای جدید ما اعتماد می کنند و فیلمشان را به ما می دهند.

می دانم که اکران نوروزی برایتان مهم است و می خواهم بدانم چه تلاشی برای این مهم به کار بسته اید؟

ما به دنبال سانس های ثابت، سالن های بیشتر و البته فیلم های بهتر هستیم. درواقع ما به دنبال بهبود مستمر هستیم و می خواهیم کارها را بهتر به سامان برسانیم. اکران عید برای ما حیاتی است، ولی اگر در اکران عید هم شکست بخوریم من پشیمان نیستم چون معتقدم روزی که فکر کنیم همه چیز خوب است شکست خورده ایم.

در جایزه هنر و تجربه نقشی نداریم

درباره جایزه هنروتجربه در جشنواره توضیح بدهید.

از پارسال جایزه ای به نام سیمرغ بلورین هنروتجربه اهدا شده که با جایزه ما که تا 2 سال پیش می دادیم و تندیس هنروتجربه نام داشت، فرق می کند. امسال ما نامه ای نوشتیم به رئیس سازمان سینمایی که هرچند فیلم های هنری در جشنواره زیاد شده اما ما مجموعه ای تحت عنوان هنروتجربه نداریم؛ بنابراین جایزه آن هم به ما مربوط نمی شود. درواقع آنها از برند هنروتجربه استفاده می کنند، درحالی که بهتر است نامش بهترین فیلم خلاق باشد. البته انتخاب مغزهای کوچک زنگ زده در سال گذشته و مسخره باز درجشنواره امسال بسیار شبیه سلیقه ما در گروه هنروتجربه بود ولی به هر تقدیر ما در این جایزه نقشی نداریم.
خب، این نگاه ها هنروتجربه را ضعیف می کند؛ مثلا مدیرعامل مؤسسه رسانه های تصویری که هیچ اطلاعی از فیلم هنری و تجربی و حتی به گمان من هیچ اطلاعی از سینمای تجاری ندارد می گوید: چون فلان فیلم، هنروتجربه ای است رایت آن را کم می خرم. طبیعی است به مرور گروه هنروتجربه ضعیف شود و طبیعی است که کارگردانان چندان به گروه ما اقبال نشان ندهند.

دنیای سینما:

امتیاز پخش نمایش خانگی فیلم هزارپا به موسسه ریز موج واگذار شده است.
به گزارش دنیای سینما از روابط عمومی موسسه هنرهای تصویری سوره؛ در هفته گذشته پرفروش ترین فیلم تاریخ سینمای ایران یعنی فیلم سینمایی هزارپا در نمایش خانگی عرضه شد. همزمان با پخش این فیلم اعتراض های بسیاری از سوی مردم و رسانه ها نسبت به نحوه، قیمت فیلم و دو قسمتی شدن آن مطرح شده که پاره یی از انتقادها، متوجه موسسه هنرهای تصویری سوره وابسته به حوزه هنری بوده است. این در حالی است که امتیاز پخش نمایش خانگی فیلم هزارپا اساسا، به موسسه ریز موج واگذار شده است و در این خصوص هیچ مسئولیتی متوجه موسسه هنرهای تصویری سوره نیست.
علیرضا اقبالی مدیر بازرگانی موسسه ریزموج، نسبت به حواشی مطرح شده گفت: نسخه نمایش خانگی فیلم با نسخه سینمایی فیلم هزارپا متفاوت است. ما در نمایش خانگی توانستیم نسخه اصلی کارگردان را که 205 دقیقه است پخش کنیم؛ در واقع 85 دقیقه از فیلم هزارپا در سینما پخش نشده است و مخاطب این صحنه ها را برای اولین بار خواهد دید. اما متأسفانه، زیرساخت های سخت افزاری از قبیل کیفیت و ظرفیت DVD در ایران، پاسخگوی نیاز ما یعنی پخش فیلم 205 دقیقه ای را ندارد. به همین به ناچار فیلم را 2 نسخه دی وی دی نمایش خانگی عرضه کردیم.
وی ادامه داد: در مورد قیمت نسخه نمایش خانگی هزارپا نیز به مخاطبان این اطمینان را می دهیم قیمت نسخه نمایش خانگی هزارپا ارزان تر از دیگر مدل های پخش تمام شده است. حتی با توجه به 85 دقیقه فیلم که تا بحال دیده نشده است و برای اولین بار توزیع می گردد ، نسخه نمایش خانگی فیلم، هزارپا را با نصف قیمت واقعی آن عرضه کرده ایم. وی ضمن تشکر از همراهی همه مردم و رسانه ها اظهار امیدواری کرد زیرساخت های فنی و سخت افزاری در ایران بهبود یابد تا شاهد چنین مشکلاتی نباشیم.

خبرگزاری آریا - چهارمین جلسه کمیسیون انتشارات دولتی روز دو شنبه 20 اسفند 97 با حضور اعضا در محل اداره کل امور مطبوعات و خبرگزاری های داخلی تشکیل شد.
به گزارش روابط عمومی معاونت امور مطبوعاتی و اطلاع رسانی، در این جلسه تعداد 27 مورد درخواست انتشار نشریه از سوی دستگاه ها و مؤسسات دولتی مطرح و مورد موافقت قرار گرفت.

نام دستگاه درخواست کننده
شرح موافقت

سازمان نقشه برداری کشور – سازمان برنامه و بودجه
نشریه تخصصی - الکترونیکی برروی لوح فشرده

ستاد توسعه زیست فناوری – معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری
نشریه تخصصی - الکترونیکی برروی لوح فشرده

مرکز آموزش علمی کاربردی شهرداری قزوین –
موسسه آموزش عالی علمی کاربردی مدیریت شهری و روستایی وزارت کشور
نشریه تخصصی - الکترونیکی برروی لوح فشرده

سازمان برنامه و بودجه استان اصفهان
نشریه داخلی

سازمان برنامه و بودجه استان کرمانشاه
نشریه داخلی

مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان گلستان - سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
نشریه تخصصی - الکترونیکی برروی لوح فشرده

مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان قزوین - سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
نشریه تخصصی - الکترونیکی برروی لوح فشرده

مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان شرقی - سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
نشریه تخصصی - الکترونیکی برروی لوح فشرده

مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان زنجان - سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
نشریه تخصصی - الکترونیکی برروی لوح فشرده

مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان مازندران - سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
نشریه تخصصی - الکترونیکی برروی لوح فشرده

موسسه تحقیقات برنج کشور - سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
نشریه تخصصی - الکترونیکی برروی لوح فشرده

موزه ملی ایران – سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری
نشریه تخصصی

شهرداری یزد
پایگاه خبری اینترنتی

سازمان مرکزی تعاون روستایی ایران – وزارت جهاد کشاورزی
نشریه عمومی - الکترونیکی برروی لوح فشرده

صندوق بیمه کشاورزی
نشریه داخلی

پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری
نشریه داخلی

پژوهشگاه فضایی ایران – وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات
نشریه تخصصی - الکترونیکی برروی لوح فشرده

سازمان بهزیستی کشور
10 عنوان کتاب

مطابق ماده 4 آیین نامه اجرایی قانون ممنوعیت وزارتخانه ها و مؤسسات و شرکت های دولتی از چاپ و انتشار نشریات غیر ضرور تشخیص ضرورت انتشار نشریات موضوع قانون مذکور، لغو اجازه انتشار و اعلام موارد تخلف با کمیسیون انتشارات دولتی است که با ترکیب زیر در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تشکیل می شود.
1 - معاون امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یا نماینده تام الاختیار وی
2 - معاون حقوقی، امور مجلس و استان های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یا نماینده تام الاختیار وی
3- نماینده تام الاختیار وزارت امور اقتصادی و دارایی
4 - مدیرکل امور مطبوعات و خبرگزاری های داخلی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

منبع خبر: معاونت امور مطبوعاتی و اطلاع رسانی

به گزارش ایکنا ؛ دیدار جمعی از هنرمندان بسیجی با یکی از مراجع عظام تقلید، آغاز اجرای سند چشم انداز مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی، برگزاری جشنواره علمی و پژوهشی امین و همچنین بیان جزئیاتی از سومین دوره مسابقات بین المللی قرآن طلاب علوم دینی از جمله مهم ترین خبرهای منتشر شده در صفحات معارفی رسانه ها در روز 20 اسفندماه بوده است. در ادامه نگاهی گذرا به خبرهای منتشر شده در این صحفات داشته ایم.
فارس
خبرگزاری فارس امروز 20 اسفندماه با انتشار شش مطلب خبری صفحه قرآن و فعالیت های دینی را به روزرسانی کرده که در بین آنها از بارگذاری فایل صوتی تلاوت ترتیل تا بیانیه گام دوم انقلاب به چشم می خورد.
این خبرگزاری در یکی از خبرهای خود از اجرای طرح دستهای مهربانی با اجرای نیت بیش از 7100 موقوفه خبر داده است. مدیرکل امور اجتماعی و مؤسسات سازمان اوقاف با اعلام این خبر گفته است: این طرح از چهاردهم اسفندماه هم زمان با روز احسان و نیکوکاری و با هدف کمک به ایتام، مستمندان، و زنان سرپرست خانوار در سطح کشور آغاز شده است .
فارس همچنین از دیدار امیر نصیربیگی رئیس سازمان بسیج هنرمندان کشور و جمعی از هنرمندان بسیجی با آیت الله العظمی حسین نوری همدانی خبر داده است. آیت الله نوری همدانی در این دیدار گفته است: هنرمندان بسیجی در دنیای امروز که مبارزه میان حق و باطل و انقلابی و ضدانقلابی در سطح وسیعی وجود دارد، می توانند هنرنمایی های بسیاری داشته باشند .
آغاز اجرای سند چشم انداز مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی در افق 1414 از دیگر خبرهای منتشر شده در صفحه قرآن و فعالیت های دینی است. در بخشی از این خبر آمده است: با صدور سند چشم انداز مجمع جهانی تقریب در افق 1414، جلسه شورای راهبردی هر سه ماه یکبار با حضور آیت الله اراکی تشکیل می شود و اولین جلسه در اردیبهشت سال آینده برگزار خواهد شد .
فارس در بین خبرهای امروز خود در قالب یک یادداشت وارده به بیانیه گام دوم انقلاب پرداخته است. این یادداشت را سیداحمد زرهانی معاون راهبردی مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی در اختیار خبرگزاری فارس قرار داده است و در آن از 3 زاویه تولید علم، اخلاق و امور جوانان به تحلیل این موضوع پرداخته است.
در بخشی از این یادداشت می خوانیم: رهبر معظم انقلاب اسلامی، حکومت ها را موظف به اهتمام برای رشد اخلاق و معنویت در جامعه می داند و به برخورداری دولتمردان از فضائل و رعایت منش، رفتار اخلاقی ومعنوی تأکید می فرمایند. دولت ها برای حرکت در این مسیر افتخار آفرین لازم است به اصل قرآنی: الَّذینَ إِن مَکَّنّاهُم فِی الأَرضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَآتَوُا الزَّکاةَ وَأَمَروا بِالمَعروفِ وَنَهَوا عَنِ المُنکَرِ وَلِلَّهِ عاقِبَةُ الأُمورِ عمل کنند. یک دولتمرد عامل به احکام الهی می تواند آمر به معروف و ناهی از منکر و مروج فضائل اخلاقی و انسانی باشد. نخبگان یک جامعه اگر باهم با پرخاشگری و پرده دری تعامل کنند از وجاهت کافی برای اصلاح روابط و مناسبات اجتماعی برخوردار نمی شوند و نفوذ کلام خود را از دست می دهند .
بارگذاری تلاوت ترتیل آیات 10 و 11 سوره مبارکه عادیات و آیات 1 تا 11 سوره مبارکه قارعه و آیات 1 تا 8 سوره مبارکه تکاثر واقع در صفحه 600 قرآن کریم با صدای شهریار پرهیزکار و همکاری 19 هزار خیر با دفاتر نمایندگی آستان قدس رضوی/ مازندران در صدر سامانه موقوفات از دیگر عناوین خبری منتشر شده در این خبرگزاری است.
تسنیم
صفحه دین، قرآن و اندیشه خبرگزاری تسنیم در بین خبرهای امروز به انتشار خبری از سومین دوره مسابقات بین المللی قرآن طلاب علوم دینی پرداخته است. در این خبر از پایان مرحله مقدماتی این مسابقات و حضور 57 طلبه از 35 کشور در مرحله نیمه نهایی خبر داده شده است. از میان بیش از 153 نفر شرکت کننده این مرحله از 49 کشور جهان، تعداد 15 نفر در رشته قرائت تحقیق همراه با تفسیر، 15 نفر در رشته قرائت ترتیل همراه با تفسیر، 10 نفر در رشته خطابه قرآنی و 17 نفر در رشته حفظ کل قرآن کریم با تفسیر به مرحله نیمه نهایی راه یافتند.
تسنیم همچنین در بین خبرهای خود به دیدار رئیس سازمان بسیج هنرمندان کشور و جمعی از هنرمندان بسیجی با آیت الله نوری همدانی اشاره کرده و آن را با تیتر هنر باید در راه تقویت حق بکار گرفته شود بر روی خروجی قرار داده است.
این خبرگزاری در مطلب دیگری به موضوع اخلاق در کسب و کار بر اساس احادیثی از امام صادق(ع) پرداخته است. در بخشی از این مطلب آمده است: امام صادق(ع) ضمن معرفی سه گروه از افرادی که بدون حسابرسی وارد بهشت می شود، یکی از آن ها را تاجر یا فروشنده با صداقت معرفی کرد و فرموده است: خداوند سه کس را بدون حسابرسی به بهشت می برد: 1 پیشوای عادل 2 بازرگان راستگو 3 پیری که عُمر خود را در اطاعت خدا گذرانیده باشد .
حضور احمد ابوالقاسمی در کرسی تلاوت نفحات القرآن و بارگذاری تلاوت این قاری بین المللی از سوره مبارکه رعد و نیز ثبت نام اعتکاف مسجد جمکران ادامه دارد دو عنوان خبری دیگر خبرگزاری تسنیم در روز 20 اسفندماه است.
ایسنا
صفحه دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران شش خبر مخابره کرده است که گفت وگو با مدیرکل تبلیغات اسلامی بوشهر با موضوع صله رحم یکی از این مطالب خبری است. حجت الاسلام والمسلیمن عبدالرضا سروستانی در بخشی این گفت وگو بیان کرده است: در صله رحم بنیان خانواده و جامعه تحکیم پیدا می کند. باید در صله رحم از زندگی سالم و نکات مثبت افراد برای رشد و تعالی بهره ببریم .
این خبرگزاری همچنین در خبری از اسکان روزانه 15 هزار زائر نوروزی در مسجد جمکران خبر داده است. احمد حاجی زاده قمی معاون اجرایی مسجد مقدس جمکران در گفت وگوی خود با ایسنا در این مورد گفته است: در ایام عید، هرساله، 15 درصد افزایش جمعیت نسبت به سال گذشته مشاهده می شود، اما با توجه به اینکه نوروز امسال با ایام میلاد ائمه معصومین(ع) و هم چنین ایام اعتکاف همزمان شده است، پیش بینی می شود، نوروز 98 افزایش جمعیت بیشتری در مسجد مقدس جمکران نسبت به نوروز سال های گذشته داشته باشد .
ایسنا همچنین در گزارشی که با عنوان هیاهویی که 35 سال است نخوابیده بر روی خروجی قرار گرفته، به موضوع قانون بانکداری بدون ربا پرداخته است. در بخشی از این گزارش که به بررسی نظرات تعدادی از مراجع عظام تقلید در مورد این مو ضوع اشاره کرده است، می خوانیم: آیت الله مکارم شیرازی یکی دیگر از مراجع عظام تقلید نیز به جایگاه بانکداری اسلامی اشاره کرده و می گوید: در دنیای امروز بانکداری اسلامی، وجود بانک یک ضرورت است و اساسا بدون بانک نمی توان مبادلات و فعالیت های بزرگ اقتصادی کرد و زندگی بدون بانک بسیار سخت است. بانکداری از غرب به کشور آمده و ما از غرب پیروی کردیم؛ باید بانکداری را اصلاح و اسلامی کنیم؛ هر کاری می کنیم از طرف دیگر بوی غرب می دهد، خیلی کار می خواهد تا بانکداری تبدیل به اسلامی شود .
خبرگزاری دانشجویان ایران در مطلب دیگری به نقل خاطره ای از محمدعلی بهمنی در حاشیه مراسم بزرگداشتش در مشهد و رونمایی از کتاب روزگار من و شعر پرداخته است. این مطلب خبری با تیتر بهمنی چگونه برای امام رضا(ع) شعر گفت؟ مخابره شده است.
کلیشه اندیشی، مانع اصلی نظریه پردازی در حوزه و دانشگاه ها و مرگ هم چاره دارد دو عنوان خبری دیگر خبرگزاری دانشجویان ایران در صفحه دین و اندیشه و تا زمان تهیه این گزارش است.
باشگاه خبرنگاران جوان
صفحه قرآن و عترت باشگاه خبرنگاران جوان هشت مطلب خبری را تا زمان تهیه این گزارش مخابره کرده است که در یکی از آنها آخرین جزئیات سومین دوره مسابقات بین المللی قرآن طلاب علوم دینی تشریح شده است. در این خبر از حضور 57 شرکت کننده از چاد، موریتانی، افغانستان، تاجیکستان، عراق، کنیا، آمریکا، تونس، کامرون، توگو، غنا، هندوستان، سریلانکا، الجزایر، لبنان، سوریه، قرقیزستان، اوگاندا، عربستان، بروندی، کرواسی، بوسنی، پاکستان، تانزانیا، اندونزی، بنگلادش، ترکیه، فلسطین، ساحل عاج، آذربایجان، روسیه، آلبانی، مالاوی، سیرالئون، و جمهوری اسلامی ایران خبر داده شده است.
باشگاه خبرنگاران جوان در خبر دیگری از برگزاری جشنواره علمی و پژوهشی امین توسط حوزه علمیه آیت الله مجتهدی خبر داده است. این جشنواره با هدف آشنایی طلاب با مضامین گام دوم انقلاب اسلامی و زمینه سازی برای تحقیق و پژوهش درباره مفاهیم و آموزه های اساسی آن در منظومه فکری رهبر انقلاب تشکیل می شود. طلاب شرکت کننده در این جشنواره باید مقالات پژوهشی با موضوعات اعلام شده درباره بیانیه گام دوم انقلاب را به آدرس اعلام شده ارسال کنند.
مراسم تحویل سال 98 در حرم عبدالعظیم(ع) برگزار می شود/ میزبانی از 300 معتکف ، ششمین دوره طرح دست های مهربانی با اجرای نیت بیش از 7 هزار و 100 موقوفه ، گاهی سکوت سخت تر و عاقلانه تر است/ آفت سیاست ورزی ، حدیث امام باقر(ع) درباره سخن نیک ، دبیر ستاد احیای امر به معروف: اولویت ما آموزش مردم در امر به معروف و نهی از منکر مسئولان است و خضاب چیست؟ / فضایل حنا بستن در نگاه ائمه از دیگر عناوین خبری منتشر شده در صفحه قرآن و عترت باشگاه خبرنگاران جوان است.
مهر
خبرگزاری مهر نیز همچون دیگر خبرگزاری ها در صفحه قرآن و متون دینی از حضور 57 نفر در مرحله نیمه نهایی سومین دوره مسابقات بین المللی قرآن طلاب علوم دینی خبر داده است.
این خبرگزاری در خبر دیگری که به مسابقات بین المللی قرآن جمهوری اسلامی ایران اختصاص یافته، به برگزاری جلسه هماهنگی برگزاری سی و ششمین دوره مسابقات بین المللی قرآن کریم اشاره کرده و به نقل از معاون سیاسی و اجتماعی استاندار تهران نقل کرده است: این مسابقات از 21 فروردین سال آینده در تهران آغاز می شود و همه دستگاه ها مکلفند با عوامل اجرایی برگزاری این مسابقات همکاری کنند .
مهر همچنین در گفت وگویی با معاون قرآن و عترت وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از برگزاری اختتامیه اولین دوره جایزه جهانی دو سالانه کتاب برگزیده نهج البلاغه در روز 21 اسفندماه خبر داده است. نخستین دوره جایزه جهانی دوسالانه کتاب برگزیده نهج البلاغه ، با هدف شناسایی آثار و نویسندگان برتر و معرفی شایسته آن ها به عنوان جامعه علمی، تشویق و حمایت از نویسندگان کتاب های برتر و دیگر مترجمان، مصححان و پژوهشگران همچنین تقویت روحیه و انگیزه های تحقیق و پژوهش در حوزه های مرتبط با امام علی (ع) و نهج البلاغه برگزار شد.
ایبنا
خبرگزاری کتاب ایران تنها خبر منتشر شده در صفحه دین تا زمان تهیه این گزارش را به بررسی کتاب علی(ع) تجلی حق پرداخته است. جلد پنجم کتاب علی(ع) تجلی حق ، تألیف محمد وجگانی استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، در سال جاری از سوی انتشارات آراد کتاب راهی بازار نشر شد. این کتاب با محور قرار دادن کتاب شریف نهج البلاغه ، در چهار بخشِ نامه ها ، حکمت ها ، نامه شماره 31 و شرح موضوعی دنیا در نهج البلاغه ، با ارائه مصادیق مختلف، به تشریح نگاه امیرالمومنین (ع) نسبت به دنیا می پردازد.
میزان
خبرگزاری میزان نیز در صفحه دین و اندیشه دو مطلب خبری مخابره کرده است که یکی از آنها نقل حدیثی از امام رضا(ع) و بیان فرق بین رسول و نبی است.
خبر دیگر این خبرگزاری به آیین رونمایی از کتاب روزی که شهید شدم اختصاص یافته است. این کتاب زندگی نامه داستانی شهید حسین حسن زاده نمین نوشته ابوالقاسم وردیانی است که مراسم رونمایی از آن روز گذشته برگزار شده است.
یادآور می شود، خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) نیز تا زمان تهیه این گزارش هیچ خبری بر روی خروجی صفحه معارف قرار نداده است.

انتهای پیام

خبرگزاری شبستان _ گروه قرآن و معارف : کانونهای فرهنگی هنری مساجد امروزه بعد از گذشت بیش از 26 سال، با همت و توان جوانان و نوجوانان کانونی در بیش از 24 هزار مسجد، مبدل به شجره طیبه ای شده است که تمامی استان ها و نقاط مختلف شهری و روستایی کشور را تحت پوشش خود درآورده است. در ادامه دیدگاه ها و نظرات اساتید و جامعه قرآنی کشور در خصوص فعالیت های قرآنی این مراکز مهم را که در سایه مساجد امروز به بیست و شش سالگی رسیده اند بررسی می کنیم.

مسجد بهترین مکان فعالیت های قرآنی و آموزش نسل جوان معتقد است

محمود لطفی نیا مسجد را بهترین مکان برای فعالیت قرآنی دانست و گفت: اصلی ترین رسالت همه عوامل اجرایی برای حرکت های فرهنگی در حوزه مسجد و قرآن آموزش نسل نوجوان و جوان است.

محمود لطفی نیا در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان با اشاره به 18 اسفند و سالروز تاسیس کانون های فرهنگی و هنری مساجد درباره تاثیر کانون های فرهنگی قرآن مساجد بر جذب جوانان به مساجد گفت: اگر بخواهیم یک حرکتی موفق باشد یکی از جهاتی که باید رسیدگی و تقویت شود بحث عناصر فعال در آن عرصه است، اما در عین حال آنچیزی که درباره کانون ها می بینم و تجربه کرده ام کانون هایی که از عناصر قوی تری چه از حیث جذب نیرو و چه از حیث فعال سازی بحث فرهنگی برخوردار بودند در حوزه قرآن موفق تر عمل کرده اند. امروز خیلی از مساجد هستند که فعال هستند ولی چون برنامه سالانه و عناصر فعال پای کار ندارند با مشکل مواجه می شوند.

قاری بین المللی قرآن کریم اظهار کرد: مسجد بهترین مکان برای فعالیت قرآنی است اما خود مساجد هم باید یک زیر ساخت ها را از حیث فیزیکی برای این نوع فعالیت ها محیا کنند، باید فرهنگ پرورش و تربیت ایمانی بچه ها و نوجوانان مان در مسجد افزایش پیدا کند.

این عضو جامعه قرآنی در پاسخ به این سوال که در دهه پنجم انقلاب چه وظایفی بر گردن مسئولین قرآنی وجود دارد گفت: اصلی ترین رسالت همه عوامل اجرایی برای حرکت های فرهنگی در حوزه مسجد و قرآن آموزش نسل نوجوان و جوان است، عناصری مثل کانون های فرهنگی مساجد باید با هم افزایی هرچه بیشتر با سازمان های مربوط به قرآن اهتمام بورزند تا برای تربیت نسل نو انقلابی بیشتر شاهد موفقیت بشویم، باید زیر ساخت های آموزشی در سطح نوجوان و جوان توسعه پیدا کند.

جامعه قرآنی باید تصمیات مثمر ثمری برای قرآن در دهه پنجم انقلاب بگیرد

شاه میوه با تاکید بر نقش موثر کانون های فرهنگی و هنری مساجد در اعتلای فرهنگ قرآنی گفت: جامعه قرآنی باید تصمیات مثمر ثمری برای قرآن در دهه پنجم انقلاب بگیرد.

غلامرضا شاه میوه اصفهانی در گفت و گو با خبرنگار قرآنی خبرگزاری شبستان درباره فعالیت های قرآنی کانون های فرهنگی و هنری مساجد گفت: نفس بودن این کانون و برنامه های فرهنگی و هنری و قرآنی که خیلی خوب است و بهتر از نبودن آن است، ولی حضور حداقل جوانان و نوجوانان در این کانون ها و فعالیت قرآنی در آن بسیار محدود است.

این استاد و داور بین المللی قرآن کریم افزود: بودن برنامه های قرآنی در مساجد به ذات چیز خوبی است چون مساجد باید مهد قرآن باشند، البته الان با توجه به اینکه موسسات و مراکز قرآنی زیاد است طبیعی است که یک بخشی از این افراد جذب موسسات شوند، ولی اگر کانون های مساجد با سیاست درست و برنامه ریزی مدون درست فعالیت کنند قطعا بخش عمده ای از این افراد جذب کانون مساجد می شوند.

وی در پاسخ به این سوال که کمی و کاستی های این نوع برنامه ها در کجاست گفت: خیلی از کار ها وجود دارد که قبلا باید انجام می شد، در یک زمانی فضای فرهنگی مناسب تری وجود داشت به خصوص در دهه شصت و هفتاد این کار ها باید انجام می گرفت که متاسفانه صورت نگرفت، الان هم با توجه به گسترش فضای مجازی و مشکلات فرهنگی که در سطح جامعه گریبان گیر همه اقشار جامعه شده است، دیگر آن تاثیری گذاری سابق را ندارد.

این استاد قرآن با اشاره به موضوع ورود انقلاب به دهه پنجم انقلاب اظهار داشت: نبود برنامه درست جامعه قرآنی را درگیر خود کرده و این مشکلی است که باید در سطح کلان کشور حل و فصل شود و چیزی نیست که به شخصه بتوان درباره آن نظر داد، آقایانی که دست اندرکار این موارد هستند از خود وزیر فرهنگ و ارشاد گرفته تا مجموعه قرآنی وزارت ارشاد و مسئولین ارشد جامعه قرآنی باید هر چه زود تر تصمیات مثمر ثمری برای قرآن اتخاذ کنند.

مسابقات مدهامتان راهی برای گرایش جوانان به مسجد

حسن ربیعیان گفت: برگزاری مسابقات قرآنی در کانون های مساجد مثل مدهامتان راهی است تا جوانان و نوجوانان را به جذب حداکثری به مساجد تبدیل کنیم.

حسن ربیعیان در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان همزمان با 18 اسفند ماه و سالروز تاسیس کانون های فرهنگی و هنری مساجد درباره میزان تاثیر گذاری برنامه های قرآنی کانون ها چون برگزاری مسابقات مدهامتان در جذب نوجوانان و جوانان به مساجد گفت: مساجد معمولا حلقه مفقوده هستند و باید برای بیشتر شدن حضور نوجوانان و جوانان بیشتر از اینها تلاش کنیم، باید به بهانه های مختلف مثل مسابقات قرآن به این مهم بیشتر توجه داشته باشیم.

قاری بین المللی کشورمان گفت: قشر نوجوان جامعه باید با برنامه ریزی های منظم خود را عضو همیشگی مسجد بداند و با برنامه های درست تعیین شده، فعال در حوزه قرآن شود. مسابقاتی مثل مدهامتان راهی است تا جوانان و نوجوانان را به جذب حداکثری تبدیل کنیم.

ربیعیان درباره رسالت مساجد در رابطه با جذب جوانان و نوجوانان اظهار داشت: مسئولان با برنامه ریزی خوب و مداوم و همچنین تشویق این قشر از جامعه می توانند آنها را با قرآن آشنا کنند و در ادامه بین جوانان و قرآن انس ایجاد کنند.

این فعال قرآنی درباره کارهایی که باید برای قرآن صورت پذیرد گفت: مدیریت خوبی انجام نشده و می شد که بهتر از اینها کار انجام داد، چرا که می توان با یک کار کارشناسی شده و استفاده از بودجه در موارد مناسب بچه ها را درگیر مسائل قرآن کرد. وجود یک مسئول خوب می تواند راهگشای این مسئله باشد، بعضا چون این فعالیت ها فی سبیل الله انجام می شود خروجی مناسبی به دست نمی آید و باید یک متصدی منظم و دائم برای این امر در نظر گرفته شود تا به نتیجه مطلوب برسیم.

اعتلای فرهنگ قرآنی با برگزاری مسابقات قرآن مدهامتان

رحیم خاکی گفت: مسابقات قرآن مدهامتان اتفاق خوبی است و هر کدام از این نوع مسابقات که از سوی کانون های مساجد برگزار می شود می تواند به تنهایی نقش به سزایی در پیشرفت و اعتلای قرآن در میان جوانان ایفا کند.

رحیم خاکی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان با اشاره به 18 اسفند و سالروز تاسیس کانون های فرهنگی و هنری مساجد درباره نتیجه حاصل از تاسیس کانون های فرهنگی قرآن مساجد گفت: این کانون ها بیشتر از مربیان و اساتید جوان استفاده می کنند و افرادی مثل من به عنوان یک معلم قرآن کمتر توفیق داشتم فکر می کنم تعامل کانون ها با مربیان و اساتید قرآن بایستی زیاد شود.

این استاد برجسته قرآن گفت: حضور مربیان و اساتید مطرح قرآنی در حیطه آموزش قرآن در کانون های مساجد بسیار اتفاق خوبی است، در هر صورت با قابلیتی که مساجد دارند می توانند با استفاده از اساتید قرآن در کانون های فرهنگی و هنری مساجد بهتر از این می توان عمل کرد.

خاکی اظهار داشت: در توسعه فرهنگ قرآنی طبیعتا کانون های مساجد نقش به سزایی دارند و به هر حال همه ثروت و دارایی معنوی کشور در طول تاریخ معاصر، از اوایل انقلاب، دفاع مقدس تا به امروز همه تربیت یافته مساجد هستند. مساجد همیشه محور فعالیت فرهنگی بوده اند و حداقل دهه 60 خیلی خوب کار کردند و می توان با جرات گفت که دهه موفقی بوده است.

وی تاکید کرد: قطعا فعالیت کانون های مساجد دارای مدیریت کلانی در کشور است و مدیریت راهبری اصلی این فعالیت ها حتما دارای ساختار از پیش تعیین شده است، مسئولین این مهم باید با همفکری و هم افزایی با سازمان های فعال حوزه قرآن کار را بهتر از خروجی امروز انجام دهند.

وی خاطرنشان کرد: نقش راهبردی مسجد بر کسی پوشیده نیست، فعالیت فرهنگی در راس آن فعالیت های قرآنی در این زمینه بسیار مهم و تاثیر گذار می باشد، اگر تصمیم گیران کلان بر فعالیت راهبری فرهنگی مساجد اهتمامی داشته باشند همه حاضر هستیم از هیچ تلاشی کوتاهی نکنیم.

کانون های فرهنگی مساجد نقش ویژه ای را تا کنون در حوزه قرآن ایفا کرده اند

امیر آقایی گفت: از زمان شکل گیری کانون های فرهنگی و هنری مساجد کار ویژه ای در حوزه قرآن صورت پذیرفته است که نمود آن را می توان در مسابقات قرآن مدهامتان مشاهده کرد.

امیر آقایی در گفت و گو با خبرنگار قرآنی خبرگزاری شبستان درباره تاثیر برگزاری برنامه های قرآنی کانون های فرهنگی و هنری مساجد بر جوانان و نوجوانان گفت: اولین جایی که جوانان و نوجوانان می توانند با مسائل قرآنی و دینی آشنایی کامل پیدا کنند مدرسه و مسجد است. در داخل مدارس با برگزاری کلاس قرآن نوجوانان درباره بعضی از مفاهیم خورده و کم قرآن آشنایی پیدا می کنند ولی این مسجد است که می تواند در امر انتقال مفاهیم با ارزش قرآنی، نقش بی نظیری را ایفا کند.

حافظ بین المللی قرآن کریم افزود: با اینکه نفس کار دینی و اسلامی است لذا جا و مکان مشخصی برای انتقال این مفاهیم به نسل امروز انقلاب مشخص نشده بود تا اینکه کانون فرهنگی، هنری مساجد شکل گرفت، از زمان شکل گیری این کانون ها یک کار ویژه ای در حوزه قرآن صورت پذیرفت که نمود آن را می توان در مسابقات قرآن مشاهده کرد.

آقایی اظهار کرد: خروجی این مسابقات هم این بود که از میان نونهالان و نوجوانان قاریانی پیدا شد که می توان گفت در رشته و سن خود بعضا سرآمد هم شدند. اینها ثمرات و اثرات همین وجود کانون هاست و امیدوار هستیم که برنامه های اینچنینی هر روز بیشتر از قبل شود.

جذب جوانان به فعالیت های قرآنی در مساجد نیازمند به روز رسانی است

قاسم رضیعی گفت: روش هایی که اخیرا در مساجد برای جذب نوجوانان و جوانان باب شده است تا فعالیت فرهنگی و قرآنی انجام دهند نیازمند به روز رسانی است.

قاسم رضیعی در بیست و ششمین سالروز تاسیس کانون های فرهنگی هنری مساجد در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان گفت: در رابطه با کانون های فرهنگی مساجد، فرهنگ ما منبعث از قرآن و اهل بیت است، تمرکز ما در فعالیت های فرهنگی باید در راستای قرآن و اهل بیت باشد، طبیعی است که ثقل اکبر قرآن است لذا مساجد باید برنامه قرآنی بیشتری در حوزه فعالیت های فرهنگی داشته باشند.

قاری بین المللی و فعال قرآنی کشورمان با انتقاد به اینکه فعالیت قرآنی مساجد نسبت به دیگر فعالیت ها کم شده است تاکید کرد: بعضی ها ممکن است به این باور رسیده باشند که الان جوانان و نوجوانان را باید با روش های دیگری جذب مسائل فرهنگ اسلامی کرد. به عنوان مثال اردوهای مختلف، کلاس های آموزشی، کلاس های درسی و کمک درسی، فعالیت های ورزشی، تماشای فیلم و تئاتر برنامه هایی هستند که متاسفانه جای فعالیت های واقعی و اصلی مساجد که مباحث آموزش قرآن است را می گیرند.

رضیعی با بیان اینکه اجرای فعالیت های ورزشی فقط در بعضی از موارد درست و قابل دفاع است اما نباید جای فعالیت های قرآنی را در مساجد بگیرند تصریح کرد: فعالیت های فرا قرآنی در مساجد می تواند روشی باشند برای جذب مخاطب، اگر واقعا این روش یعنی توجه صرف به برنامه های ورزشی در مساجد جوابگو بود تا الان باید جواب خودش را داده بود.

وی در پاسخ به این سوال که راه جایگزین برای این موضوع چیست گفت: راه جایگزین بازگشت به قرآن و اهل بیت است منتهی با روش های هنرمندانه، یعنی اینکه کار نیکو کردن است از پر کردن است؛ فعالیت قرآنی ما در مساجد باید خیلی بیشتر از این چیزی باشد که الان هست.

این عضو جامعه قرآنی کشور با اشاره به سخنان مقام معظم رهبری که فرموده اند؛ ما باید یک جلساتی داشته باشیم صرفا برای شنیدن قرآن اظهار داشت: متاسفانه در بعضی از مساجد بعضی از ائمه جماعات یا مسئولین فرهنگی سلیقه شخصی خودشان را در رابطه با قرآن اعمال می کنند! یعنی تا صحبت از قرائت قرآن می شود می گویند که قرائت کافی نیست و باید به عمق قرآن پی ببریم! استباط من این است که هر کسی که این شعار را می دهد و از دهانش خارج شد یعنی می خواهد فعالیت قرآنی نکند! هر کسی که در رابطه با محافل قرآنی، کرسی های تلاوت، جلسات سنتی قرآن در مساجد ان قلت بیاورد و ترجمه و تفسیر و عمق قرآن را شعار خودش برای سرکوب کردن این حرکت ها قرار دهد قطع به یقین هدفش این است که کار قرآنی نکند!

وی اذعان داشت: اگر اهمیت دادن به اهل بیت صرفا بحث ماه محرم و صفر و رمضان باشد الحمدالله خوب است و کسی نمی تواند منکر این شود که مساجد ما در زمینه استقبال از محرم و عزای اهل بیت کم کاری کرده اند، اما این کافی نیست و باید عمق بیشتری نسبت به اهداف والای اهل بیت پیدا کنیم که همان قرآن است.

این عضو جامعه قرآنی تاکید کرد: ما باید بازگشت کنیم به دوران اول انقلاب که از همین جلسات قرآنی بود که جبهه را پوشش می دادیم، در اوایل جنگ و در حین دفاع مقدس نیروهای رزمنده جبهه حق علیه باطل، از همین مساجد تربیت و اعزام می شدند. روش هایی که اخیرا برای جذب نوجوانان و جوانان باب شده است تا فعالیت فرهنگی و قرآنی انجام دهند نیازمند به روز رسانی است.

پایان پیام/ 49

مسئولان از ظرفیت خبرنگاران استفاده کنند

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری امین از مازندران صبح روز دوشنبه 20اسفندماه جلسه هم اندیشی خبرنگاران شهرستان های ساری و میاندورود با مدیرعامل و اعضای هیات مدیره خانه مطبوعات مازندران طبق برنامه ریزی و اطلاع رسانی قبلی( پس از اجرا در شهرهای دیگر استان) در تاریخ تعیین شده به میزبانی فرمانداری ساری برگزار شد؛ اما علی رغم اطلاع رسانی قبلی تنها شمار اندکی از خبرنگاران شهرهای ساری و میاندورود در این جلسه حضور بهم رساندند. این جلسه با حضور رضایی فرماندار مرکز استان، عشریه رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی ساری، حق شناس مسئول بسیج رسانه استان، معصومه فرجی، رئیس اداره مطبوعات اداره کل ارشاد استان، یوسفی مدیرعامل خانه مطبوعات مازندران، جمعی از خبرنگاران شهرهای ساری و میاندرود و همچنین رابطین و نمایندگان خانه مطبوعات شهرهای استان برگزار شد.

در آغاز عباسعلی رضایی فرماندار ساری، ضمن خوشامدگویی به خبرنگاران و مسئولان خانه مطبوعات و ارشاد استان، گفت: خبرنگاران انسان های تیزبینی هستند که می توانند برای جامعه فرهنگ سازی و تحول گرایی کنند.

وی افزود: در هرجایگاهی که بودم به اهالی قلم و رسانه احترام گذاشتم و ادب را در مواجهه با این قشر رعایت کردم.

فرماندار ساری، با تصریح اینکه خبرنگاران می توانند با نقدهای منصفانه ی خود به مسئولان کمک کنند، افزود: اگر مسئولی از ظرفیت رسانه استفاده نکند متضرر خواهد شد، چون یک مدیر زمانی می تواند موفق بشود که رسانه و خبرنگار را همراه، همکار و دلسوز بداند.

رضایی، خطاب به خبرنگاران حاضر گفت: امیدوارم با کمک و همراهی شما در جهت شکوفایی کشور قدم های بلندی برداریم.

همچنین در این نشست هریک از خبرنگاران آقا و خانم به بیان نقطه نظرات، انتقادات، پیشنهادات و راهکارهای خود در بخش های بیمه خبرنگاری، ساماندهی خبرنگاران، عضویت در خانه مطبوعات، آموزش اعضای خانه، خدمات دهی به خبرنگاران( از سوی خانه مطبوعات)، نحوه دریافت کارت خبرنگاری، منزلت بخشیدن به جایگاه خبرنگاری در دستگاه ها، ادارات و سازمان ها و.... پرداختند.سپس مدیرعامل خانه مطبوعات استان، مدیر مطبوعات اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران و ...به سوالات و انتقادات خبرنگاران پاسخ دادند.

میزبانی مازندران از جشنواره مطبوعات استانهای حاشیه خزر/60درصد خبرنگاران مازندران واقعی اند

علی یوسفی، مدیرعامل خانه مطبوعات مازندران در این نشست، با بیان اینکه خانه مطبوعات استان بیشترین تعداد عضو را نسبت به استان های بزرگ نظیر اصفهان، تبریز و ... دارد، افزود: اعضای اصلی این خانه در مازندران335نفر و اعضای افتخاری 13نفر هستند ضمنا 100نفر از خبرنگاران ثبت نامی نیز پشت خط تایید مدیرمسئول رسانه محل فعالیت خود، هنوز ثبت نام آنان نهایی نشده است.

وی، در ادامه با تصریح اینکه در این بخش رتبه اول را در کشور داریم، گفت: در بدبینانه ترین حالت 50تا 60درصد اعضای خانه مطبوعات مازندران واقعی اند، اگرچه عضویت در خانه مطبوعات اجباری نیست اما بنا داریم از سال آتی تمامی خدمات خانه مطبوعات استان تنها به خبرنگاران عضو ارائه شود وتنها کسانی مشمول خدمات و هدایای روز خبرنگار خواهند شد که عضو خانه مطبوعات باشند.

مدیرعامل خانه مطبوعات مازندران، با اشاره به عضویت استاندار مازندران در این خانه، گفت: مازندران تنها استانی در کشور است که استاندارش عضو خانه مطبوعات آن است که در هیچ استانی تکرار نخواهد شد.

یوسفی، در بخش دیگری از حضور مسئول بسیج رسانه ی استان در جلسه هم اندیشی با خبرنگاران قدردانی کرد و گفت: با حضور آقای حق شناس در بسیج رسانه ی استان، فصل جدیدی از همکاری های خانه مطبوعات مازندران و بسیج رسانه آغاز شده است.

وی، با ابراز اینکه به عنوان تحصیلکرده حوزه رسانه، خودم را همیشه خبرنگار و فعال رسانه ای دانسته ام ، افزود: در خانه مطبوعات استان نیز خود را خادم همکاران و دوستان رسانه ای می دانم و امیدوارم همکاران ما با دقت و حساسیت بیشتری به گذران دره های آموزشی خبرنگاری مشارکت کنند.

مدیرعامل خانه مطبوعات مازندران همچنین از برگزاری اولین جشنواره مطبوعات حاشیه خزری به میزبانی این استان خبر داد و افزود: این میزبانی فرصتی برای خبرنگاران مازندران است و می طلبد تا حضوری پرشور و گسترده در این جشنواره داشته باشند.

یوسفی، افزود: خبرنگاران سه استان حاشیه خزر تا پنجم اردیبهشت سال 98 فرصت دارند تا آثار خود را جهت حضور در این جشنواره به دبیرخانه ارسال کنند.

وی اضافه نمود: آثار ارسالی به دبیرخانه جشنواره بایستی در بازه زمانی یکم دی ماه 96 الی 31 فروردین 98 تولید و منتشر شده باشد.

مدیرعامل خانه مطبوعات مازندران، در بخش دیگری با تاکید بر تولید آثار فاخر و مردم پسند توسط خبرنگاران، از نبود صنف حوزه رسانه انتقاد کرد و افزود: متاسفانه هر فردی از راه رسید خبرنگار شد از آنجاییکه خبرنگاری شغل نیست انگار برخی برای سرگرمی می آیند!

یوسفی، افزود: از برنامه های اولویت دار خانه مطبوعات مازندران در سال آتی، آموزش خبرنگاران است تا ضمن افزایش آگاهی، همکاران آثاری فاخر تولید کنند.

عملکرد خانه مطبوعات مازندران، جای تقدیر دارد

در ادامه، معصومه فرجی،رئیس امور مطبوعات اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران، با بیان اینکه بیش از 200رسانه مجوز دار در مازندران داریم، گفت: آندسته از خبرنگارانی که عضو خانه مطبوعات نیستند با دریافت نام کاربری و رمز ورود می توانند ادامه مراحل ثبت نام را از طریق سامانه پیگیری کنند.

وی درپاسخ به انتقاد یکی از خبرنگاران پیشکسوت درباره قطع بیمه خبرنگاری در زمان حسین انتظامی، معاون مطبوعاتی و گله از این اقدام نابهنگام، گفت: ما هم می دانیم با این اقدام با آینده خبرنگاران بازی شد، انتقادات شما را به روی چشم می گذاریم اما دست ما به لحاظ اداری بسته است .

فرجی، در ادامه تصریح کرد: تمامی خبرنگاران واجد شرایط می توانند با عضویت در صندوق اعتباری هنر از خدمات و حمایت های این صندوق بهره مند شوند ضمن اینکه ملاک عضویت در صندوق و تمدید آن استمرار فعالیت حرفه ای و بارگذاری آثار می باشد.

وی، در خاتمه اقدامات خانه مطبوعات مازندران در دوره فعلی را مثبت ارزیابی کرد و گفت: عملکرد خانه مطبوعات استان جای تقدیر دارد.

حسین عشریه، رئیس ارشاد شهرستان ساری نیز در این جلسه هم اندیشی با اشاره به راه اندازی خانه خبرنگاران در ساری گفت: معتقدیم این خانه باید تقویت شود زیرا برای دست یابی به برنامه ها نیاز است خبرنگاران با انگیزه ی حوز های مختلف ورود پیدا کنند تا اهداف پیش رو محقق شود.

وی در ادامه از راه اندازی انجمن های مختلف در ساری خبر داد و تصریح کرد: برخی انجمن ها نظیر انجمن های ادبی در گذشته تعطیل بوده است اما در حال حاضر به دنبال تقویت انجمن ها هستیم تا به اهداف و اجرای برنامه های ارشاد برسیم.

تاکید بر ایجاد وحدت بین خبرنگاران مازندران

در خاتمه این جلسه، عبدالمهدی حق شناس، رئیس بسیج رسانه سپاه کربلای مازندران،با تاکید بر لزوم هم افزایی و وحدت بین خانه مطبوعات و بسیج رسانه استان، گفت: خانه مطبوعات و بسیج رسانه باید دو بال برای رسانه باشند، ما باید نشان دهیم مسئولان بدون رسانه نمی توانند عملکرد و اقدامات خود را به اطلاع جامعه برسانند.

وی افزود: اگر مسئولی به جایگاهی رسیده به پشتیبانی رسانه ها بوده است بنابراین وظیفه داریم شان و منزلت این قشر زحمتکش را حفظ کنیم .

گفتنی است؛ در بخشی از این جلسه محسن هدایتی به عنوان نماینده و رابط خانه مطبوعات ساری حکم خود را (صادر شده از خانه مطبوعات استان) از فرماندار مرکز استان دریافت کرد.

حمیدرضا سبحانی نژاد در گفت وگو با خبرنگار فارس از قزوین با اشاره به وضعیت بازار کتاب اظهار کرد: در حال حاضر بازار کتاب وضعیت خوبی ندارد به گونه ای که به جز یک سری از کتاب های کمک درسی و کتاب هایی که برای کودکان است، بسیاری از کتاب های خوب هم فروش نمی رود.

وی افزود: در زمینه نشر و تازه تر شدن کتاب ها از منظر مفهومی و سایر مسائل نیز اوضاع مناسب نیست زیرا وقتی اوضاع اقتصادی نامطلوب می شود به دلیل اینکه کتاب در سبد خانواده ها قرار نمی گیرد، نخستین ضربه ها به حوزه فرهنگ وارد می شود.

این نویسنده وفعال فرهنگی اضافه کرد: در چنین شرایطی مردم فقط سراغ کتاب هایی مانند کمک درسی و کتاب های کنکور که چاره ای جز خرید آن را ندارند، می روند.

سبحانی نژاد ادامه داد: حتی کتاب هایی که چاپ می شود بیشتر پایان نامه های فوق لیسانس و دکترا است که متأسفانه نویسندگان همان پایان نامه ها نیز شناخت کافی از موضوع مورد مطالعه خود ندارند که این امر موجب می شود حاصل آن چه منتشر می شود شکل مناسبی نداشته باشد زیرا کسی حوصله عرق ریزان فکری و مطالعه درست را نداشته و بیشتر به دنبال نمره گرفتن هستند.

وی عنوان کرد: این در حالی است که با توجه به مشکلات اقتصادی که الان گریبان گیر مردم است و70 درصد آن به جنبه های ذهنی القاء شده توسط دشمنان به شمار می رود، بسیاری از نیازها کاذب است بنابراین جنس زندگی مردم باید تغییر کند.

این نویسنده وفعال فرهنگی با بیان اینکه کتاب خوب کم چاپ می شود و این به چرخه مطالعه آسیب می زند، تصریح کرد: اگر بخواهیم به شکل متعارفی از فرهنگ مطالعه دست پیدا کنیم در گام نخست باید کتاب خوب نوشته شده و حق الزحمه خوب نیز به نویسنده پرداخت شود.

سبحانی نژاد با اشاره به اینکه در حوزه دفاع مقدس کتاب های خوب کمتر چاپ می شود، گفت: علت کاهش نشر در حوزه دفاع مقدس این است که در حوزه مذکور حقوق نویسنده به خوبی دیده نمی شود و در حوزه کودک نیز مسائل تحلیلی مربوط به رشد خیلی کم رنگ است.

وی بیان کرد: در مسائل اجتماعی، فلسفی و شناختی نیز که رهبر معظم انقلاب تأکید زیادی نسبت به آن دارند، همه کتاب ها ترجمه است و ربطی به جامعه ما ندارد که این امر موجب می شود هنگام مطالعه کتاب در خیلی از بخش های آن در ذهن مخاطب علامت سوال ایجاد شود.

این نویسنده وفعال فرهنگی خاطرنشان کرد: اقداماتی که برای بهبود وضعیت بازار کتاب و ارتقا فرهنگ مطالعه در جامعه نیاز است باید با همکاری دستگاه های اجرایی فرهنگی صورت گیرد تا اثربخشی لازم را داشته باشد.

سبحانی نژاد یادآور شد: مدارس و صدا وسیما در این زمینه می تواند اثرگذاری زیادی داشته و کارهای اساسی در این زمینه انجام دهند.

انتهای پیام/77010/

روز پنجشنبه 16 اسفند ماه سال جاری که مصادف بود با 7 مارس، جمعیت زنان مسلمان نواندیش استان گیلان، به دنبال برگزاری نشستی با موضوع بررسی مسأله زن در ایران بود. این جمعیت که دارای شناسنامه مشخصی است و مجوزات لازم را نیز در اختیار دارد، به مناسبت روز زن (8 مارس) به دنبال برگزاری مراسمی بوده که مجوزات لازم نیز اخذ شده بود. بنابر اطلاع رسانی که از سوی این جمعیت از قبل انجام شده بود، قرار بوده، این مراسم با سخنرانی خانم فریده غیرت (وکیل دادگستری و از فعالین حقوق زنان) و پرستو سرمدی، (نویسنده و فعال زنان و یکی از اعضای شورای مرکزی زنان مسلمان نواندیش) برگزار شود. متأسفانه 2 ساعت پیش از برگزاری این نشست و در حالی که میهمانان نیز از شهر های مختلف برای حضور در این مراسم به رشت رفته بودند، گروهی که معمولاً تحت عنوان خودسر ها شناخته می شوند، بدون هیچ مجوز قانونی و بدون هیچ دلیل موجهی، با بهانه های تکراری اقدام به برهم زدن آن نمودند. نکته جالب توجه اینجاست که دقیقاً در همین زمان، استان گیلان میزبان حسن روحانی، رئیس جمهور ایران بود. اینکه چنین افراد و جریان هایی به کجا وابسته هستند، یک بحث است، ولی مسأله اینجاست که چرا همچنان این گونه رفتار ها در خصوص مراسم و برنامه هایی که تمامی مجوز های لازم را از مراجع مربوطه اخذ نموده اند، صورت می گیرد و تنها سخنی که از زبان مسئولین شنیده می شود، محکومیت این رفتارهاست و متأسفانه هنوز که هنوز است اقدام لازمی در جهت برخورد جدی با این افراد صورت نگرفته، زیرا اگر برخورد لازم صورت می گرفت نباید شاهد بروز چنین اتفاقاتی باشیم. داتیکان در گفتگو با یکی از مسئولین برگزاری مراسم و فریده غیرت، به بررسی جزئیات این ماجرا می پردازد.

این شخص که نخواست نامش فاش شود در گفتگو با داتیکان گفت: مجوزات مربوط به مراسم را دو هفته قبل گرفتیم و فرمانداری باید یک نامه به نیروی انتظامی ارسال می کرد که نیروی انتظامی امنیت مراسم را بر عهده بگیرد. در حالی که این نامه عملا ضرورتی ندارد، ولی از سه روز مانده به برگزاری مراسم، گفتند که اخذ این نامه بسیار اهمیت دارد و ما برای گرفتن این نامه در مدت باقی مانده، هر روز پیگیری می شدیم. اما عملاً تا ظهر روز برنامه به ما جواب ندادند و در آخرین لحظه گفتند که برخی نهاد ها با مهمان های مراسم مشکل دارند و فشار آوردند که نباید مراسم به این شکل برگزار شود. بعد اعلام داشتند که مراسم را بدون مهمان ها برگزار کنید و در نهایت پیشنهاد دادند که برنامه را برگزار کنید، اما مسئولیت آن با خودتان است.

این فرد در خصوص اتفاقاتی که در حاشیه برگزاری مراسم افتاد گفت: من که یکی از مسئولین برگزاری مراسم بودم، کمتر از دوساعت مانده به شروع برنامه به سالن رفتم تا صوت و تصویر و بقیه مسائل را هماهنگ کنم. مسئول ساختمان گفت که سالن متعلق به شماست، ولی تا زمانی که نامه مربوط به تأمین امنیت نیاید، درب سالن رو باز نمی کنم. ما بیرون از سالن و در حال هماهنگی کار ها و منتظر ارسال نامه بودیم که در ابتدا حدود سه یا چهار نفر آمدند و با لحن بدی گفتند که: برنامه مال کیه؟ و سپس به وسایل لگد زدند و گفتند که برنامه قطعا برگزار نمی شود و من را مجبور کردند که از سالن خارج شوم. در همین حین حتی به من اجازه ندادند که به مسئول اصلی برگزاری زنگ بزنم.

این فرد در ادامه به این مسأله اشاره کرد که فرمانداری در آخرین صحبت های خود اعلام کرده بود که امنیت بیرون از سالن را تأمین می کند و امنیت داخل را به عهده خود ما گذاشت. او در همین خصوص گفت: آخرین صحبت فرمانداری این بود که ما امنیت بیرون را تامین می کنیم، ولی امنیت داخل با خود شما است. ولی کمتر از 2 ساعت به شروع مراسم، این افراد آمدند و شروع به گرفتن عکس و فیلم نمودند و حرفشان این بود که ما عوامل بی بی سی هستیم و تعدادشان رفته رفته زیاد شد. با توجه به اینکه جو در حال متشنج شدن بود، ما تصمیم گرفتیم که طی اعلام عمومی برنامه را لغو کنیم، این در حالی بود که ما برای برگزاری مراسم مجوز های لازم را در اختیار داشتیم.

وی در خصوص برخورد این افراد اظهار داشت: بعد از اینکه مراسم کنسل شد، ما با ماشین در حال ترک آن منطقه بودیم که این افراد به ماشین ما مشکوک شدند و بدون هیچ دلیل موجهی به دنبال متوقف کردن ماشین بودند و حتی می خواستند یکی از دوستان ما را با زور با خودشان ببرند که با ممانعت ما منصرف شدند. به خاطر این برخورد ها ما به فرماندار زنگ زدیم و گفتیم که به خاطر این وقایع ما برنامه را کنسل کردیم، ولی ماموران هنوز هم برای ما مزاحمت ایجاد می کنند.

این شخص در پایان گفت: طبق اطلاعاتی که تا این لحظه از این افراد داریم، این گروه سایت اینترنتی موسوم به 8 دی دارند و 3 ساعت پیش از برنامه ما، در سایت خود مهمان های ما را مورد هجمه قرار دادند.

فریده غیرت که به عنوان یکی از سخنرانان این مراسم دعوت شده بود نیز در همین خصوص به داتیکان گفت: من به دعوت جمعیت زنان مسلمان نواندیش استان گیلان، برای شرکت در مراسم روز جهانی زن و بحث های حقوقی در مورد حقوق زن به رشت آمدم که در مراسم حضور پیدا کنم، اما متاسفانه همان روز صبح دستور دادند و مراسم را لغو کردند. البته مسئولین این تشکیلات نهایت تلاش خود را برای برگزاری مراسم انجام دادند، ولی اجازه صادر نشد و از ورود خانم ها به مراسم ممانعت کردند.

وی در خصوص تشکلیلات برگزار کنند این مراسم گفت: این تشکیلات یک تشکیلات رسمی، کارنامه دار است و من هم در زمینه حقوق زنان شناخته شده هستم و حرف غیر قانونی نمی زنم و لغو این مراسم به نظر بنده غیر قانونی بود.

وی در مورد چرایی لغو مراسم اظهار داشت: دوستان تلفن کردند و گفتند در یک اجتماع کوچکتر شرکت کنید، من در جواب گفتم وقتی اجتماع بزرگ را لغو می کنند به احتمال زیاد اجتماع کوچک را هم لغو می کنند.

غیرت در خصوص اینکه برخوردی با وی صورت گرفته یا خیر گفت: خیر هیچ گونه برخوردی با من نشد. ولی سؤال اینجاست که چرا با تشکیلاتی که دارای مجوز است و ثبت شده و خلاف قانون عمل نکرده، این گونه برخورد می کنند؟ من هم که قرار بود در مراسم سخنرانی کنم، رزومه مشخصی دارم و خلاف قانون هم تا امروز صحبت نکرده ام، اما این افراد برای لغو مراسم هیچ دلیلی هم نیاوردند.

فریده غیرت در خصوص اینکه اعلام شده حضور ایشان در مراسم علت لغو مراسم بوده عنوان داشت: من آدمی نبودم که چنین برخوردی با من شود و کار خلاف قانونی هم نداشتم. مگر وکیل دادگستری که از یک قاتل دفاع می کند، خودش هم قاتل است؟ وقتی از یک زندانی سیاسی دفاع می کنم، آیا من مشکلی دارم؟ بنده وکیل هستم و دفاع از متهمین وظیفه من است.

وی در پایان گفت: من بسیار از این بابت متاسفم و این اندازه تنگ نظری در خصوص برگزاری مراسم های این چنینی خیلی بد است. من هم به این عملی که انجام شده بسیار معترض هستم.

گفتنی است این جمعیت با انتشار بیانیه ای نسبت به لغو مراسم واکنش نشان داد. متن بیانیه بدین شرح می باشد:

بیانیه جمعیت زنان مسلمان نواندیش استان گیلان

بسم الله الرحمن الرحیم

الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِکَ الَّذِینَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِکَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ

درآستانه روز جهانی زن، درست در زمانی که زنان جهان تلاش دارند تا به انعکاس پیشرفت ها و دستاوردها، کنش های شجاعانه و عزم راسخ شان بپردازند و صدای آهسته نیمی از جامعه را، به آوایی رسا و غیرقابل خاموش شدن؛ تبدیل کرده و مطالباتشان را به گوش جهانیان برسانند، در شهر رشت شاهد وضعیت دیگری بودیم.

حادثه تکان دهنده جلوگیری از سخنرانی و لغو مراسم روز جهانی زن در شهر رشت که با دعوت از دو فعال حوزه زنان "سرکار خانم فریده غیرت" وکیل پایه یک دادگستری و عضو اسبق کانون وکلای مرکز و "سرکار خانم پرستو سرمدی" محقق و پژوهشگر و عضو شورای مرکزی جمعیت زنان مسلمان نواندیش در شرف برگزاری بود، موجبات حیرت جامعه زنان را فراهم آورد.

در پی لغو اجباری برنامه ی بزرگداشت روز جهانی زن، جمعیت زنان مسلمان نواندیش استان گیلان ذکر چند نکته را حائز اهمیت می داند:

1. جمعیت زنان مسلمان نواندیش یک حزب شناخته شده و قانونی در کشور و استان بوده و در چارچوب قانون ماده 10 احزاب فعالیت نموده و خود را ملزم به رعایت تمامی موازین قانونی می داند؛ لذا جهت برگزاری هرگونه برنامه روال اخذ مجوز ها را از مراجع ذی صلاح کسب می نماید. در خصوص این برنامه نیز طبق مجوز اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و اداره ارشاد شهرستان رشت، برگزاری برنامه در سالن مجتمع فرهنگی هنری خاتم الانبیاء بلامانع و کاملاً قانونی بوده است. ضمن آنکه برای برقراری امنیت بیرون سالن وفق مقررات، از طریق اداره ارشاد شهرستان و هم از طریق این حزب در موعد مقرر اقدام به درخواست اخذ مجوز از فرمانداری شهرستان رشت نموده است. علی رغم پیگیری های مکرر و مستمر فعالان این حزب قانونی، صدور مجوز برقراری امنیت این مراسم تا دقایق آخر به تعویق افتاد و عملاً تا قبل از برنامه صادر نشد.

2. در ساعات منتهی به برگزاری برنامه، فشار های شدید وارده از سوی گروه های خاصی که سبقه ی آشنایی برای فعالان سیاسی استان دارند، قوت گرفته به طوری که با حضور در جلوی مجتمع خاتم الانبیاء و داخل آن پیش از شروع مراسم با اعمال خشونت از ورود اعضای جمعیت زنان به داخل سالن ممانعت به عمل آورده و تهدید نمودند که ابایی از انجام رفتار های خارج از چارچوب شرع و اخلاق و قانون ندارند!

3. اعضای جمعیت زنان مسلمان نواندیش گیلان با توجه به جمیع شرایط و برای حفظ امنیت میهمانان و سخنرانان برنامه خود، در غیاب نهاد های ذی ربط امنیتی که موظف به تامین امنیت و انجام وظایف قانونی خود بودند، صلاح دانست تا عملاً لغو اجباری برنامه را بپذیرد و جهت خودداری از درگیری های بیشتر محل را ترک نماید.

4. درحالی که تنها چند ساعتی از سفر ریاست جمهوری به استان گیلان نمی گذشت، و وی در نشست خبری خود روز جهانی زن را گرامی داشت، انتظار می رفت نهاد های قانونی مرتبط، ضعف عملکرد خود را با حمایت های قاطع تری از یک تشکل قانونی برای اجرای برنامه ای قانونی جبران نموده و با مدیریت به موقع اجازه ی خشونت طلبی به عده ای مشخص و آشنا را نمی دادند.

5. اینگونه رفتار ها بار دیگر ثابت می کند که زنان برای عده ای در ایران مساله ای اساسی هستند و جز به خروج کامل آن ها از عرصه های مختلف اجتماعی راضی نشده و با هر اقدامی تلاش می کنند این هدف را دنبال نمایند و مشخص نیست تا چه زمانی گروه های فشار این چنینی که اعتقادی هم به آزادی بیان مصرح در قانون اساسی ندارند، قدرت خواهند داشت که در ازای چنین عملکرد هایی به هیچ مرجع قانونی پاسخگو نبوده و هر آنچه می خواهند انجام دهند و برای برنامه ی برگزار نشده نسخه بپیچند و به انگ زنی های واهی بپردازند و قانون را به تحقیر و تمسخر بگیرند؟

در پایان جمعیت زنان مسلمان نواندیش استان گیلان ضمن تقبیح و محکوم کردن چنین اقدامات خارج از اخلاق و قانون، به عنوان بخشی از زنان فعال جامعه مطالبه می کند که حمایت از زنان تنها در کلام کافی نبوده و در چنین مواردی نیاز به اقدامات قاطع و شفاف در چارچوب قانون توسط متولیان امر می باشد و از تمامی دستگاه های مسئول و علی الخصوص استاندار محترم، ساعی و پرتلاش دولت تدبیر و امید به عنوان رئیس شورای تامین استان می خواهد در پاسداری از قانون مستحکم بوده و با مقاومت در برابر زیاده خواهی افراطیون، برای سلب حقوق شهروندی مردم بیش از گذشته جدیت نشان دهند و با پیگیری هرچه سریع تر نسبت به برخورد با این عده موسوم به خودسر و قانون شکن اقدام کرده و نتایج آن را به اطلاع افکار عمومی برسانند.

همچنین لازم است از تمام میهمانانی که زحمت حضور در مراسم را متقبل شده و با در های بسته مواجه شدند عذرخواهی نموده و آرزو کنیم که روزی فرا رسد که معیار همه ی افراد در جامعه اسلامی پایبندی به قانون و دوری از زورگویی و ظلم به همنوع باشد!

سعید مروتی/روزنامه نگار

در حالی که افزایش چشمگیر فروش فیلم ها در روزهای ارائه بلیت نیم بها، نشان می دهد هنوز هم برای تماشاگر قیمت بلیت مسئله ای مهم و تعیین کننده برای ورود به سالن سینما محسوب می شود، پردیسی تازه تاسیس در مشهد سانس ویژه با بلیت 50هزار تومانی تدارک دیده است. پردیس های مدرن و چندمنظوره در تهران و شهرستان ها جای سالن های قدیمی را گرفته اند و مردم اگر بخواهند فیلمی ببینند ترجیح شان رفتن به همین پردیس هاست که هم فال هستند و هم تماشا. اما اینکه از اقبال عمومی نسبت به پردیس هایی که چند سالن نمایش دارند و امکان انتخاب بیشتری به تماشاگر می دهند، سوءاستفاده صورت بگیرد، داستان دیگری است.
گرانفروشی در حوزه ای رخ می دهد که به هر حال نان شب ملت نیست و جزو اولین گزینه هایی است که در این روزگار سخت و دوران صعب، از سبد خانواده کنار گذاشته می شود. مثل انبوهی از تخلفات ریز و درشت مانند اکران سریال شهرزاد که برای شبکه نمایش خانگی تولید می شد ولی مدیران برخی پردیس ها برایش بلیت فروشی می کردند و در سالنی که باید در آن فیلم ایرانی نمایش می دادند سریال پخش می کردند احتمالا با این استدلال که ملت دوست دارند شهرزاد را روی پرده تماشا کنند و بی پاسخ به این سوال که آیا می توانید همه آنچه مردم علاقه مند به نمایش بر پرده بزرگ سینما هستند را نمایش دهید و اینکه چرا باید با کاستن از سهمیه محدود و مشخص فیلم ایرانی، محصولی را روی پرده بیاورید که اساسا برای سینما تولید نشده است؟
حالا پردیسی در مشهد، شهری که در سال های اخیر خارج از فرمان مرکز در حوزه فرهنگ عمل کرده و می کند، در یکی از سالن هایش فیلم ها را به عنوان نمایش VIP نمایش می دهد و بدون ارائه هیچ خدمات ویژه ای 50 هزار تومان از خلق الله دریافت می کند.

این تمهید ابتدا توسط پردیس تازه تاسیس مشهد به کار گرفته می شد و گویا بعد از تذکر ارشاد یکی از پردیس ها، فروش بلیت 50هزار تومانی را متوقف کرده ولی پردیس دیگری که یکی از سرمایه گذارانش پخش کننده ای معروف است، همچنان به کار خودش ادامه می دهد. در سالنی با 250 صندلی وقتی 50 نفر بلیت VIP بخرند، مثل این است که کل ظرفیت سالن اشغال شده است. ممکن است این سوال پیش بیاید که فروش بلیت 50هزار تومانی VIP که با استقبال چندانی هم مواجه نمی شود چه سودی نصیب صاحب سینما می کند؟ به این سوال بدون توجه به هویت مالکان سینما نمی توان پاسخ داد. واقعیت این است که پردیس های تازه تاسیس مشهد مثل خیلی از پردیس های مشابه در شهرهای دیگر، با سرمایه و هدایت پخش کنندگان حاضر در پایتخت اداره می شوند. پشت پرده بلیت VIP هم مهندسی پیچیده آمار فروش قرار دارد. مهندسی ای که تعدادی از پخش کنندگان در سال های اخیر در آن به مهارت قابل توجهی رسیده اند. حالا که با مکانیزه شدن گیشه، روش های سنتی برای جمع آوری جواب نمی دهد، به بهانه بلیت VIP می توان آمار گیشه را مهندسی کرد. با این مهندسی می توان آمار تماشاگران را در سینماتیکت بالا برد و جایگاهی برای پردیس تازه تاسیس کسب کرد که در شرایط طبیعی و معقول، شاید به این سرعت امکان پذیر نباشد. کسانی که دستی بر آتش دارند و خبرنگارانی که با مناسبات پخش و اکران آشنا هستند خوب می دانند مهندسی گیشه در این سال ها چگونه رخ داده و برندسازی چه برای فیلم ها و چه برای پردیس ها چطور و با چه تمهیداتی امکان پذیر شده. بازاریابی بخشی از قاعده بازی است ولی بازی با اعداد و کوشش برای پیچیده کردن معادله ای ساده، از طریق روش هایی چون VIP 50هزار تومانی، هم غیراخلاقی است و هم غیرقانونی.

علیرضا محمودی نویسنده رمان جنایت جردن در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در قم، در پاسخ به ارزیابی خود از فضای ادبیات داستانی ایران در سالی که گذشت، گفت: از لحاظ چاپ کتاب وضع خوبی را تجربه می کنیم. خوشبختانه عناوین کتاب زیاد است و این نشان می دهد برخلاف تصور ما که وضعیت اقتصادی به تولید کتاب و ادبیات داستانی لطمه بزند، این طور نیست.

وی افزود: فکر می کنم در دهه 90 در مورد تولیدات ادبی به رکود های جدیدی برسیم. علت اصلی هم این است که مصرف کننده های متنوعی که نمایندگان خرده فرهنگ ها هستند، وارد بازار کتاب شده اند و دنبال محصولات مورد نظر خودشان می گردند.

این نویسنده که در حاشیه نشست بررسی کارنامه سینمایی چهل ساله ایران در مدرسه اسلامی هنر با خبرنگار ایبنا گفت وگو می کرد، ادامه داد: تنوع سلیقه مصرف کنندگان باعث شده تولید کتاب به لحاظ عنوان تنوع داشته باشد. اگر از نظر تیراژ فقری وجود دارد، باید ببینیم که بازار تغییر کرده است. اینکه یک کتاب بتواند تمام خرده فرهنگ ها را پوشش دهد، باید کتاب جامعی باشد. به خاطر همین باید به خانم مرعشی تبریک گفت که توانسته چنین کاری را در شرایط سخت انجام دهد.

علیرضا محمودی در مورد ادبیات داستانی قم هم افزود: ادبیات داستانی قم در دهه 90 با نویسندگانی مثل آقایان بطحایی، خداوردی، کفاش، اکبری، رکنی و دیگران، تمایل دارد که در بازارهای جدیدی وارد شود و مخاطبان جدیدی پیدا کند. وضعیت ادبیات اقلیمی کمی با دوره قدیم فرق می کند؛ ما 50 سال پیش می گفتیم ادبیات خراسان، ادبیات اصفهان، ادبیات جنوب و مناطق دیگر کشور که نویسنده های خودش را داشت. اما الان با نزدیک شدن زندگی ها و تجربه ها شاید زود است بگوییم ادبیات قم مثلا فلان ویژگی ها را دارد؛ اما به نظرم اگر هر استانی و هر اقلیمی مخاطبان خودش را به دست بیاورد و ادبیات خودش را تولید کند، راه خیلی خوبی را طی خواهد کرد.

به گفته وی، این نکته به ظرفیت کل ادبیات داستانی ایران کمک می کند و چون از قم توقع تولید بیشتری می رود لذا این ظرفیت برای این استان وجود دارد که بتواند نقش بیشتر و بهتری را ایفا کند.

نویسنده رمان جنایت جردن با ارائه پیشنهادی به ناشران قمی بیان کرد: به ناشران و تولیدکنندگان کتاب در قم پیشنهاد می کنم ژانری تر به تولیداتشان فکر کنند و مدل های متنوعی را در داستان نویسی، تجربه و سعی کنند روی ادبیات ژانری که مخاطب بیشتری هم دارد، سرمایه گذاری کنند، چون در این زمینه تجربه هایی که برای اولین بار در تهران صورت گرفته، تجربه هایی هستند که با موفقیت رو به رو شده اند. به نظرم آینده ادبیات ایران به ژانر روی خوش نشان خواهد داد و اگر جایی مثل قم این کار را انجام بدهد، چه بهتر!

به گزارش تابناک اردبیل، معاونت مطبوعاتی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، برای یک هزار و 593 نشریه محلی، استانی و منطقه ای در سراسر کشور و بابت 6 ماهه دوم سال 1397، یارانه کاغذ مطبوعات واریز کرد که مخاطبان می توانند ارقام واریزی برای نشریات استان اردبیل را در این جدول ملاحظه کنند.

انتهای پیام

به عنوان مقدمه باید گفت که تمدن بشری از آن زمان نهادینه و آغاز شد که اندیشه ها به لباس کلام نوشتاری ملبس شد و در کنار آن، تحولات اجتماعی و فرهنگی، سرعتی چند چندان یافت. چرا که تجارب دیگران با ابزار واژه ها و عبارات به آیندگان رسید در کنار این نوشته های مدون به مرور ایام خبرنامه هایی با نقد و تحلیل به بازار آمد و به آن فرهنگ و مدنیت سرعت بخشید آن چنان که موجد نهضت های بی سابقه شد که نامش را روزنامه نهادند و در ایران با کاغذ اخبار و به همت میرزا صالح شیرازی، ایرانی به فرنگ رفته آغاز شد و کم کم به زبان فارسی در ایران و دیگر کشورها نقش اذهان بیدار شد و حاصلش هم انقلاب مشروطه بود که می دانید. علت هم تعاطی افکار و تبادل سلایق دراین عرصه است که متبلور می شود و اثر می گذارد.

بعدها و در سمنان نیز بعد از صدای سمنان زنده یاد غلامعلی رحیمیان و با تاسی از مشی بانوی فرهیخته ی سمنانی و نخستین زن روزنامه نگار در ایران به نام مریم عمید با روزنامه ی شکوفه که اثاثه ی منزلش را می فروخت و روزنامه منتشر می کرد، به همت جوانی تحصیل کرده و فرهنگ مند به نام پیام استان سمنان به خیل رسانه ها پیوست با روش اعتدال و مشی درست با هدف تربیت عقول و جهت دادن افکار و بدون تعصبات منطقه ای که اگر غیر از این بود نمی توانست به پنج هزارمین شماره برسد و 27 سال دوام بیابد و همچنان، استمرار داشته باشد.

و انصاف این که مردم سمنان هم زمینه ی پذیرش آن را داشتند و دارند که اگر نبود چنین زمینه ای، هیچ کار فرهنگی به نتیجه نمی رسید و طرفه این که از متن و بطن این روزنامه، روزنامه ی دیگری به عرصه ی رسانه ها و در این شهر که مرکز استان و جمعیتی بالای 200 هزار نفری دارد، وارد نمی شد. این، به غیر از همت اهل قلم و ا ندیشه، به نشانه ی توان مندی فرهنگی مردمی است که در هر کجا که نشانی از فرهنگ و ادب هنر را می یابند، جهت جلوه و کمال آن حضوری فعال خواهند داشت. وجود انجمن های هنری و نشست های ادبی و مراکز متنوع علمی دال بر این مدعاست.

و اما روزنامه ی پیام عرصه ی اندیشه ها و نقد و تحلیل های صدها اهل نظر در این مدت نزدیک به عمر یک نسل بوده است نگارنده با استناد از نوشته های مندرج در آن به ضرس قاطع و بدون هیچ اغراق و مجامله ای، معتقد است که هیچ زبان و بیانی به مانند این روزنامه از حقوق مردم استان دفاع نکرده و در کنار آن هیچ نقد و تحلیل منصفانه ای به دور از رسالت و تعهد روزنامه نگاری نبوده است چنان که مسئولان رده های مختلف استان به کرات اذعان کرده اند که از نقدها و راه حل های پیشنهادی این روزنامه، بسیار سود برده اند و تذکرات را آویزه ی گوش دارند.

و اما، حال که در این وانفسای اقتصادی و فرهنگی، که قیمت تمام شده ی هر نسخه اش سه برابر، قیمت مندرج در آن است و در قحط سال کاغذ و اسباب چاپ فقط با شیدایی و از خود گذشتگی، نشر و توزیع این روزنامه همچنان استمرار دارد، نگارنده یقین می داند که اهالی با فرهنگ و فرهیخته ی سمنان، با حضور سبز خود، روز پنج شنبه 23 اسفند 97، متولیان روزنامه را در حضور وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی که خود از همراهان این راه است و نیز نمایندگان مردم تهران و سمنان در خانه ی ملت، دل گرم و سربلند خواهند ساخت و شوق آنان را در این راه دشوار و این حرفه ی بسیار سخت و پر از نگرانی به ادامه ی کار برخواهند انگیخت و نشان خواهند داد که چرا این شهر باستانی ظرفیت پذیرش نمادهای کالاهای فرهنگی را خواهند داشت و چرا به وجود همین فرهنگ و مدنیت، امن ترین شهر ایران و نیز مهاجرپذیرترین آنهاست چنان که مردم اغلب و اعم از شهرها و نقاط اقماری به سمنان می آیند و بی دغدغه زندگی می کنند و در تعامل فرهنگی خود با فرهنگ رایج بومی به تعامل منطقی و عقلانی می رسند.

به گزارش ندای گیلان ،مدیرمسئول خبرگزاری تابناک استان در واکنش به عدم دعوت برخی از رسانه های ارز شی گیلان به نشست خبری با رئیس جمهور در رشت اظهار کرد: با مدیریت فعلی روابط عمومی استانداری گیلان نباید انتظار زیادی داشت.

سیدرحمان موسوی تصریح کرد: قبل از تعریف رسانه باید توجه کنیم که ارتباط نه تنها یکی از عناصر مهم و اساسی زندگی جمعی انسان است، بلکه سنگ بنای جامعه و شاکله اصلی تشکیل ساختمان اجتماعی است و بدون فرهنگ و رسانه, جامعه لباس وجود بر تن نخواهد کرد.

این فعال رسانه ادامه داد: امروز سواد رسانه فراتر از یک ابزار و وسیله برای انسان است اما به دلیل مسائل مختلف در کشور ما معمولا حواشی برجسته شده و موضوعات از ناحیه پرداختن به چالش, نگریسته نمی شود.

موسوی گفت: در جریان سفر ریاست محترم جمهوری به گیلان و نشست خبری با اصحاب قلم به برخی از رسانه های منتقد دولت مانند رویداد, 8 دی و ... بی مهری شد که با مدیریت فعلی روابط عمومی استانداری گیلان نباید انتظار زیادی هم داشته باشیم؛ جدا از بحث اخیر و عملکرد مرتضی عاطفی در روابط عمومی استانداری گیلان باید به دنبال درمان ریشه ای این ماجرا باشیم چراکه روابط عمومی تنها مدیریت رسانه نیست.

این فعال اجتماعی خاطرنشان کرد: باید به نقطه ای برسیم تا اگر کسی خواست در مقام مدیر روابط عمومی قرار بگیرد حتما دوره های تخصصی لازم را طی کرده باشد چراکه شغل روابط عمومی نیازمند ویژگی و تخصص های خاصی است.

مدیرمسئول خبرگزاری تابناک استان در پایان گفت: علت رفتار نامتعارف برخی را سکوت رئیس ستاد دکتر روحانی در گیلان و دوستان سال 92 می دانم و من بعد از خانواده “تابناک” در هیچ یک از برنامه های استانداری شرکت نخواهیم کرد.

متن این تذکر کتبی به شرح زیر است:
مخاطب : ریاست محترم جمهوری ، وزرای محترم اطلاعات ، امور اقتصادی و دارایی و فرهنگ و ارشاد اسلامی
خلاصه تذکر : لزوم برخورد با تخلفات شرکت چوب و کاغذ مازندران در دوران مدیریت جدید که منجر به افزایش 4 برابری قیمت کاغذ در بازار در طول دو ماه اخیر شده است. لازم است با تغییر مدیریت این شرکت ثبات به بازار مطبوعات بازگشته و دلالان و واسطه ها حذف شوند
شرح تذکر : به دلیل مشکلات کمبود کاغذ روزنامه در کشور، اغلب نشریات در وضعیت فوق بحرانی قرار دارند و در آستانه سال جدید صدها نفر از شاغلین در مطبوعات در معرض از دست دادن شغل خود قرار گرفته اند. به دلیل شرایط تحریم فعلی و به واسطه عدم توانایی انتقال ارز و یا عدم تخصیص ارز از طرف بانک مرکزی عملا واردات کاغذ توسط بازرگانان به بن بست کشیده شده است . در این میان متأسفانه صنایع چوب و کاغذ مازندران که به طرز موفقیت آمیزی در حال تعدیل این بحران بود ، دوماه قبل ضمن تغییر نادرست مدیریت، تولید کاغذ روزنامه خود را متوقف نموده است و باعث تشدید بحران موجود گردید. نکته آن است که در زمان تغییر مدیریت تذکرات لازم به مسئولین ذیربط ارائه و درباره تبعات آن هشدار داده شد. به هرحال بعد از تعویض مدیریت این صنعت مهم و تنها به فاصله ده روز ، یکی از خطوط تولید کارخانه از کار افتاد و ده روز بعد از آن نیز خط دوم کارخانه از مدار خارج شد و کارخانه کلا تعطیل گردید . البته نکته تاسف بار دیگر آن است که مجددا مسیر فروش کاغذ از طریق دلالان جایگزین فروش مستقیم به روزنامه ها گشت.
لذا کاغذ روزنامه به دلایل ذکر شده در حال حاضر تا مبلغ هر کیلو 16 هزار تومان رسیده است و تازه به همین قیمت نیز موجود نیست. به همین دلایل اکثر مطبوعات ملی و استانی در حال تعطیل شدن کامل هستند. در پایان همانگونه که قبلا نیز به اطلاع وزیر اقتصاد رسیده است استفاده از توانایی های سرپرست قبلی می تواند در کمترین زمان ممکن هم وضعیت کارخانه را به روال عادی بازگرداند و هم التهاب نبود کاغذ را تسکین دهد. آقایان دولتمرد ! از آنجا که وضعیت موجود فوق بحرانی می باشد نیاز به اقدام فوری و قاطع از سوی حضرتعالی می باشد ضرورت دارد با فوریت اقدام لازم را در راستای نجات این صنعت مهم و استراتژیک اتخاذ شود .

نماینده تذکر دهنده: سید ناصر موسوی لارگانی
حوزه انتخابیه : فلاورجان

به گزارش خبرگزاری فارس از شهرستان ساری، جلسه کارگروه ستاد اجرایی خدمات سفر مازندران ویژه نوروز 98 با حضور ولی تیموری معاون گردشگری سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور و رئیس ستاد مرکزی هماهنگی خدمات سفر با تغییر معاونت اجرایی ستاد مازندران همراه بود؛ رویه سال های گذشته تغییر کرده و این مسؤولیت را از معاون عمرانی به معاون سیاسی امنیتی استاندار مازندران محول کرده اند.

احمد حسین زادگان استاندار مازندران در این جلسه با اعلام اینکه فرمانداران در شهرستان ها مسؤول ستاد اجرایی خدمات سفر هستند، گفت: به دلیل اینکه معاون سیاسی امنیتی به صورت مستقیم با فرمانداران در ارتباط بوده، بهتر است این رویه در سال جاری تغییر کند و معاون عمرانی در قالب کمیته های دیگر در کنار معاون سیاسی امنیتی مشغول فعالیت باشد.

* دغدغه انتقال مصدومان

رئیس دانشگاه علوم پزشکی مازندران دغدغه انتقال مصدومان حوادث نوروزی را دارد، سیدعباس موسوی با اعلام اینکه در زمان ترافیک برای انتقال بیماران به شدت دچار مشکل هستیم،گفت: در این بخش نیاز به همکاری بین بخشی داریم.

* برنامه ریزی برای تأمین ارزاق عمومی مردم

استاندار مازندران با اعلام اینکه مدیران صنعت، معدن و تجارت استان برنامه ریزی مناسبی داشته باشند که ارزاق عمومی به اندازه کافی وجود داشته باشد، گفت: علاوه بر تأمین نیازمندی ها نظارت ها در این بخش باید تقویت شود.

وی با اشاره به توزیع بیش از 170 تن در روزهای عادی افزود: این موضوع در غرب استان با حساسیت ویژه ای پیگیری شود.

* ارشاد مازندران و دغدغه برنامه های فرهنگی

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی مازندران به صورت کلی نسبت به تشریح برنامه های این اداره کل اشاره کرد و از تهیه و توزیع مجله ویژه گردشگری در استان خبر داد.

برگزاری کنسرت های متعدد از دیگر برنامه های پیش بینی شده در این ایام بوده که حسین زادگان استاندار مازندران اعلام کرد با توجه به حساسیتی که نسبت به این کلمه وجود دارد، پیشنهاد می کنم تا نام کنسرت تغییر کند.

یکی از حضار پیشنهاد داد که به جای واژه کنسرت از کلمه موسیقی در صحنه استفاده شود.

البته استاندار مازندران در ارتباط با برگزاری کنسرت نظر دیگری هم دارد.

* زمان توزیع سیب و پرتقال

دغدغه تنظیم بازار و تأمین نیازهای مردم به سیب و پرتقال توسط حسین اصغرزاده معاون نظارت و بازرسی سازمان صنعت، معدن و تجارت مازندران مطرح شد.

وی گفت: سیب و پرتقال تنظیم بازاری از فردا در سطح استان مازندران توزیع می شود.

اصغرزاده با اعلام اینکه بر اساس برنامه ریزی انجام شده، بیش از 600 تن سیب و 500 تن پرتقال در سطح استان مازندران توزیع می شود، تصریح کرد: در 59 نقطه استان مازندران پیش بینی شده است که این اقلام توزیع شود.

* پیش فروش بلیط های نوروزی مازندران

مدیرکل حمل و نقل و نگهداری راه های مازندران با اعلام اینکه 10 درصد از ترددهای کل کشور ایام نوروز در مازندران انجام می شود، گفت: مازندران از استان های پرتردد کشور است.

احمدآفرین محمدزاده با اعلام اینکه پیش فروش بلیط های نوروزی مازندران شروع شده است، گفت: از 15 اسفندماه فروش حضوری هم شروع شده است.

وی در ارتباط با کاهش تصادفات و دغدغه های کنترل نظارت تصویری بیان کرد: دوربین های پلاک خوان در سطح جاده ها فعال است و نه تنها سرعت لحظه ای بلکه میانگین سرعت در سطح محورها هم در نظر گرفته می شود.

* جلوگیری از اتلاف وقت مردم

استاندار مازندران خواستار برنامه ریزی برای جلوگیری از اتلاف وقت مردم در سطح محورهای ورودی استان مازندران شد و گفت: اگر به ناچار این اتفاق افتاد باید با برنامه ریزی مناسب تلاش شود که مسافران در محورها خدمات مناسب دریافت کنند.

* گردشگری تخصصی

در ادامه ولی تیموری معاون گردشگری سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور و رئیس ستاد مرکزی هماهنگی خدمات سفر اظهار کرد: اگر خدمات مناسبی ایجاد می کنیم در قبال سفر منافع مناسبی نصیب استان ها می شود.

وی خاطرنشان کرد: در استان مازندران از گردشگر انبوه عبور کرده و به سمت گردشگری تخصصی حرکت کنیم.

انتهای پیام/3141/ح

مسعود صفری کارگردان جوان و بااستعداد تئاتر خراسان است که توانست با نمایش رمئو و ژولیت در جشنواره امسال تئاتر فجر خوش بدرخشد. او که روزنامه نگار نیز هست مصاحبه ای با رئ یس انجمن نمایش استان ترتیب داده است که بخش اول آن را در ادامه می خوانید

آرش خیرآبادی رئیس انجمن نمایش استان خراسان رضوی و مشهد کمتر از یک سال است که میز مدیریت را در اختیار دارد. در همین مدت کوتاه نکات پرحاشیه و منفی کارنامۀ او آنقدر به چشم می آید که به زعم منتقدانش با اقتدار در میان سایرین ، منفورترین چهرۀ حال حاضر تئاتر استان است. به زعم من اما از جهات بسیاری مهمترین چهرۀ تئاتر سال استان نیز خود اوست. رد پای کارهایی که انجام داده است یا بهتر بگویم باید انجام می داده و نداده است شاید تا سال ها در خاطرۀ تئاتر این شهر باقی بماند. از این حیث در پایان این سال پر ماجرا برای تئاتر ، در یک روز سرد زمستانی پای صحبت های او نشستیم تا در مورد همۀ ناگفته هایش بیشتر بدانیم.

صفری: آقای خیرآبادی ممکن است قدری برای ما بگویید اساسا انجمن نمایش چه نهادی هست؟ و ساز و کارش به چه ترتیبی ست؟

خیرآبادی: اول اینکه من یک مقدمه کوچک را عرض بکنم، گفتی ممکن است مغضوب ترین چهرۀ سال 97 تئاتر مشهد باشم، من از نیمۀ سال 97، در واقع از مرداد ماه رئیس انجمن هستم و تا قبل از آن فرد دیگری رئیس انجمن بود، طبیعتا من شش ماه از سال را مسئولیت داشتم و قبل از این شش ماه جزو کارنامۀ من محسوب نمی شود و در واقع شما با رئیس انجمنی صحبت می کنید که شش ماه است بر سر کار آمده...

صفری: خب ظاهرا همین شش ماه هم برای شما تونسته کافی باشه...(هر دو می خندیم)

خیرآبادی: اما در مورد سوالی که پرسیدی، ما در ساختار اداره کل ارشاد قبل تر نهادی داشتیم به اسم انجمن هنرهای نمایشی که این انجمن هنرهای نمایشی رئیسش انتصابی بود. یعنی از طریق حکم و به انتصاب مدیر کل یک مسئولی را برا ی ش انتخاب می کردند، تا دورۀ آقای کیوان صباغ روال بر همین منوال بود. بعد از آقای صباغ این پروسه انتخابا تی شد که اولین دوره انتخاباتی را آقای اشکذری در انتخابات رای آورد و در دورۀ دوم من. یعنی من دومین رئیس انجمنی هستم که با انتخابات بر سر کارآمده. در استانها یک شیوه نامۀ انتخاباتی موجود هست، پنج نفر در انتخابات به عنوان هیئت مدیره انتخاب می شوند، از بین خودشان یا یک نفر از بیرون به عنوان رئیس انجمن انتخاب می شود. رئیس انجمنی که انتخاب شده پس از تاییدیه قبلی حراست باید به اداره ارشاد و اداره کل انجمن هنرهای نمایشی کشور معرفی بشود. حکم رئیس انجمن باید توسط اداره ارشاد به تهران ارسال شود، یعنی ما خودمان نمی توانیم حکممان را امضا کنیم. مدیر عامل انجمن هنرهای نمایشی که الان آقای حمید نیلی هستند، حکم انتخابات را ابلاغ می کنند و پس از تایید دوباره به استان ارجاع می دهند. به این ترتیب تازمانی که حکم از سوی آقای نیلی به ما ابلاغ نشده باشد، ما قانونا در راس امور قرار نمی گیریم. خیلی ها اعتقادشان بر این است که ما زیر مج موعۀ انجمن هنرهای نمایشی کشوریم و خیلی ها معتقدند که ما استقلال رای داریم و خودمان می توانیم تصمیم بگیریم، مثلا فرض کن اگر من به عنوان مدیر انجمن نمایش استان و مشهد تصمیم بگیرم کاری را انجام بد ه م، خلاف میل باطنی رئیس ان جمن نمایشی کشور، آیا امکان پذیر است ؟ و برعکس، رئیس انجمن هنرهای نمایشی کشور اگر خواسته ای برخلاف نظر هئیت مدیره یا رئیس انجمن هنرهای نمایشی استان داشت چه؟ بیایید یک واحد پائین تر را حساب بکنیم، یعنی آیا اگر ما در استان تصمیم بگیریم در شهرستانی نمایشی اجرا شود یا تصمیمی اتخاذ شود ، رئیس انجمن هنرهای نمایشی شهرستان که ما خودمان حکمش را امضا کردیم می تواند مخالفت کند؟ به این ترتیب یک نگاه سلسله مراتبی بوجود می آی د.

صفری: بسیاری معتقدند که بله کاملا می تواند. چون به این ترتیب دیگر نیازی به تشکیل واحدهای کوچک تر نبود. همه به مرکز مراجعه می کردند.

خیرآبادی: ا نجمن اختیارات به شدت محدودی دارد که تماما مبتن ی بر تایید نهایی اداره کل ارشاد است ، بر خلاف آنچه که دیگران تصور می کنند فعلا در حال حاضر با توجه به قوانین موجود، اسقلال رای انجمن عملا امکان پذیر نیست.

صفری: روی کاغذ اما انجمن آنقدرها هم دست و پا بسته نیست؟!

خیرآبادی: بله، اتفا قی که دارد می افتد این است که عملا اختیارات سوری و تنها روی کاغذ به انجمن واگذار شده، هنوز قدرت نظارت و تاییدیه ها در دست اداره ارش اد باقی ما نده. هرچند مسئولین در اداره ارشاد ترجیح می دهند که ما در انجمن مشکلاتمان را حل بکنیم و حتی المقدور مسائل و موضوعات را به سمت ارشاد نبریم . حال آنکه انجمن برای اینکه بتو اند مشکلات را حل کند اهرم قانونی ندارد، یعنی ما مشکلاتی را با ید حل کنیم که توان قانونی حل آن مشکلات را نداریم!

صفری: اما منتقدین آرش خیرآبادی ضعف او را در عدم وجود سابقه مدیریتی می دانند...

خیرآبادی: اولا اینکه من یک طرح سی صفحه ای داده بودم و این طرح سی صفحه ای یک سند چشم انداز دو ساله بود و از طرف دیگر یک رزومۀ هشت صفحه ای از گذشتۀ خودم ارائه داده بودم که در کجاها کار کردم و مسئولیت ها یم چه بوده که همۀ آن ها هست و اگر بخوا ه ی د می تو انم بعضی را بگ وی م.

صفری: بله بگویید

خیر آبادی: اولین بار من همکار شما بودم، یعنی سال هفتاد من خبرنگار روزنامه قدس بودم، با روزنامه و مطبوعات ش روع کردم، در سال هفتادو یک وارد روزنامه خراسان شدم، بعد وارد ماهنامه بین المللی زائر شدم در آستان قدس رضوی و آ نجا پنج سال سردبیر بودم. سردبیر و مدیر مسئول مجله موج آفتاب هم بودم. در حاشیه اش هم کار های دیگری هم انجام می دادم ، کار ه ای هنری در زمینه تئاتر و البته گرافیک، چون گرافیست هم هستم، عضو انجمن صنفی طراحان گرافیگ ایرانم، درحوزۀ تئاتر بیشتر مطالعه می کردم به همین دلیل بچه ها من را ب عنوان یه تئاتری حرفه ای نمی شناختن د و برایشان هم جذاب بود که آدمی از بیرون می آی د. من زمانی که آمدم نامزد انتخابات این دور شدم، دو سال بود که رسما وارد کار تئاتر شده بودم.

صفری: من شخصا آرش خیر آبادی رو با نقدهاش می شناختم یعنی یادداشت ها و نقدهایی که منتشر می کرد.

خیرآبادی: در حوزۀ اجرایی اصلا کاری به کسی نداشتم. وقتی تصمیم به آمدن گرفتم، یکسال وقت گذاشتم بدون تعارف برای ل ابی کردن.

صفری: با چه کسانی لابی کردی؟

خیرآبادی: با سه دسته، چون عملا مقابل سه گروه قرار می گیری. که این سه دسته و گروه در نهایت هما ن هایی هستن د که حوزه مخاطبین تو را در اجرا هم تشکیل می د ه ن د . یکی جامعه آماری که می تو ا نن د رای بد ه ن د ، چیزی نزدیک به سیصد نفر در کل استان خراسان رض وی، دومی سرپرست گروه های نمایشی که این ها تاثیر گذاراند حداقل بر گروه های خ ودشا ن. دسته سوم آدم هایی که در تنۀ اداری دارن د فعالیت می کنند. یعنی آنهایی که تو بعدا باید با آن ها طرف حساب بش وی در اداره ارشاد. آ نهایی که در ارشاد هستن د اغلبشا ن صاحب رای نیستن د، ولی چون شما بالاخره باید از حراست اداره، تاییده بگیری و بعدا قرار ه ست با هما ن ها همکار بش و ی و در مجمو عۀ آنها فعالیت کنی ، طبیعت ا تو باید یک اطمینان خاطری به آن ها بد ه ی که من با ورود به این مجموعه قرار نیست که در برابر شما قرار بگیرم، یا اینکه قرار نیست با شما سر جدال ب گذارم، یا ممکن است آن ها این پیام ها را بد ه ن د که ما با شما همکاری می کنیم، خیلی ها هم از قبل پیام می د ه ن د که ما جلوی شما خواهیم ایستاد، می دانید آ نها بالاخره جامعه مخاطبی هستن د برای خودشا ن و تعی ین کننده اند، چون آ ن ه ا می تو ا ن ند عملا راه های قانونی تو را برای رسیدن به خواسته ها ی ت بگیرند ، اجازه ندهند تو آنچه که در ما فی الضمیرت دارد می گذرد و ال بته هیئ ت مدیر ه ا ت به تصویب رسا ند ه ا ن د را اجرایی اش کنی.

صفری: یعنی ما برای مدیر انجمن شدن با سه دسته از افراد باید لابی کنیم؟

خیرآبادی: بدنۀ گروه ها (سیصد عضو گروه های ثبت شده)، سرگروه ها و مسئولین...

صفری: و تو در واقع توا نستی همه این ها را با برنامه هایی که داشتی متقاعد کنی که مدیر بش وی.

خیرآبادی: یکسال طول کشید.

صفری: پس می ش ود سابقۀ مدیریتی خاصی نداشت اما لابی کرد و مدیر شد. منتقدین تو اصلی ترین ضعف تو را در این نکته می دا نند.

خیرآبادی: کاملا موافقم با آن ها، کاملا درست است منتها من آ دم باهوشی هستم، یعنی ظرف دو ماه اول خودم را آماده کردم، مثل دانشجویی که می نشست درس می خو ا ند، می نشستم اساسنامه ها، تفاهم نامه ها، نامه های ق دیمی، نامه های سادۀ قدیمی که در دفتر ما رفت و آمد داشت، همه این ها را می نشستم می خو اندم، چارت های اداری را می خو ا ندم حفظ می کردم و ظرف یک ماه و ن یم دو ماه، به تمام آنچه که قرار است اتفاق بیوفتد اشراف پیدا کردم، به این معنا که روز اول من نمی دانستم حتی طی مسیر سادۀ گرفتن مجوز یک نمایشنامه چیست ولی در پایان دو ماه خیلی ها حتی از من سوال می کردند در بعضی مسائل که به مشکل می خوردند، یعنی همه را حفظ کردم چون هوشم خوب است دراین زمینه ولی یک اتفاق بد افتاد و آ ن اینکه من به محض اینکه رئیس انجمن شدم پا یم ر گذاشتم توی جشنواره، یعنی هیچ پشتوانۀ اجرایی ند اشتم در زمینه برگزاری جشنواره آ ن ه م در حجم استانی، و یک آدم خالی الذهن وارد یک پروسۀ اجرایی گسترده شد، این را می گ ویم رسما که در آن یک م اه اول کاملا یک آدم منفعل بودم، یعنی می نشستم و فقط گوش می دادم ک ه ببینم دیگران چه می گ وی ن د.

صفری: می ش ود خیلی خلاصه بگ و ی ید اساسا نهاد انجمن نمایش در ذات خودش همان ابتدایی که بوجود آمد چه هدفی را دنبال می کرد؟

خیرآبادی: با شعار صیانت از حقوق جامعه هنرمندان تئاتر بوجود آمد.

صفری: طبیعتا تو به عنوان رئیس انجمن نمایش استان، و بعد مشهد یکی از ابتدایی ترین و اصلی ترین وظایفت این بوده و هست. با توجه به این نقد که تو سابقۀ مدیریتی کافی نداشتی و به هر ترتیب با صورت بندی که خودت کردی فکر نمی کنی در یک سطح عالی مثل ریاست انجمن نمایش استان و مشهد، فرص تی برای آموختن مدیریت وجود ندارد؟ بماند که مدیریت فقط از بر کردن قوانی ن و آیین نامه ها نیست... بلکه آن جایگاه متعلق به کسی است که تمام این پروسه را پیش از این ها آموخته و آشناست به این ساز و کار و می تو اند از اصلی ترین هدف انجم ن یعنی صیانت از حقوق هنرمندان ان استان و شهر دفاع کند ، فکر نمی کنی ا نجا جای آموزش نیست؟

خیرآبادی: چرا..چرا..البته جای آموختن هست، تو باید هر جایی بتو ا نی بیاموزی...

صفری: بله می تو ا نی اما هر آزمون و خطای تو دقیقا برابر با آزمون و خطا برای حق و حقوق هنرمندانی است که در این شهر کار می کنند.

خیرآبادی: لبخند می زند

صفری: آیا دوباره هم دوست داری مدیر بش و ی؟

خیرآبادی: نه نمی کنم این کار را ...

صفری: قطعا؟

خیرآبادی: بله نمی کنم این کار را، به خاطر اینکه تصور من یا بهتر است بگ وی م تعریف من از قانون، با تعریف بسیاری که در تئاتر هستن د خیلی فرق می کند ، من تعریفم از قانون یک چیز دیگه ست، بحث بر بود و نبود قانون نیست.. .

سیروس فرهنگ

زهره قندهاری

اولین نشست خبری مد و لباس با محوریت تدوین نخستین منشور مد و لباس و عملکرد طراحان اصفهان با حضور سید رضا میر محمد صادقی، مدیر موسسه هنری مد و لباس دانش آراء، محمد حسین طغیانی، مدیر شرکت سها دانش نقش جهان، سمیه شفیعی نیا، استاد دانشگاه و طراح حوزه عفاف و حجاب و ژاله کیانی، مدرس و طراح لباس و با حضور اصحاب رسانه در مجتمع مطبوعاتی برگزار شد. در این نشست مدیر موسسه هنری مد و لباس دانش آراء گفت: منشور مد و لباس با همکاری مرکز تخصصی بانوان آفتاب که زیر مجموعه شهرداری است تدوین شد.

مدیر موسسه هنری مد و لباس دانش آراء با بیان اینکه این منشور با دو هدف عمومی و تخصصی طراحی شده است، اظهار کرد: اهداف عمومی آن اصلاح فرهنگ صحیح پوشش با رعایت معیارهای ایرانی- اسلامی و ارتقای کیفیت سطح زندگی مردم با انتخاب هوشمندانه پوشش و اهداف تخصصی آن، ایجاد بستری مناسب برای شناسایی و حمایت از طراحان لباس و استفاده بهینه از پتانسیل های نرم افزاری و سخت افزاری در حوزه مد و لباس است.میر محمد صادقی با اشاره به اینکه سه گروه برنامه در این منشور وجود دارد، ادامه داد: نیاز سنجی در برگزاری همایش های تخصصی برای شناخت نیاز طراحان لباس و ارتقای سطح حرفه ای آنها، از مهم ترین برنامه های این منشور است.

حضور300 طراح مختلف در نمایشگاه
مدیر موسسه هنری مد و لباس دانش آراء تصریح کرد: در اولین گام، 300 طراح مختلف در نمایشگاه شرکت کردند و 35 کارگاه تخصصی و بین المللی برگزار شد و طراحان شناسایی شدند.میر محمد صادقی خاطرنشان کرد: امسال توانستیم با توجه به استقبال خوب طراحان، نخستین نمایشگاه لباس دانشگاهی را برگزار کنیم که بازتاب خوبی هم داشت.او با بیان اینکه عمده فعالیت های مد و لباس استان اصفهان روی دوش این موسسه قرار دارد، تاکید کرد: تلاش کردیم با همکاری سایر موسسات در بخش خصوصی و سازمان هایی که در حوزه های مختلف بر روی مد و لباس کار می کنند، به اهداف خود برسیم. مدیر موسسه هنری مد و لباس دانش آراء گفت: اصل ایجاد طرح مد و لباس در ایران به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی داده شده و در این مجموعه کارگروهی به نام مد و لباس تعریف شده است که این کارگروه متشکل از تمام سازمان ها و تشکل ها همچون اتحادیه ها، تولیدکنندگان، بخش صنعت و بخش های هنری است که در حوزه مد و لباس فعالیت می کنند. میر محمد صادقی افزود: این موسسه با دریافت مجوز از کار گروه مد و لباس از سال 1389 با موضوع تخصصی و تامین ملزومات لباس، مشاوره خدمات هنری مد و لباس و برگزاری همایش ها و نمایشگاه های مختلف در حوزه مد و لباس فعالیت خود را آغاز کرد.

تربیت یک هزار نیروی متخصص
او ادامه داد: تاکنون در حوزه مد و لباس، طراحی دیجیتال و طراحی روی پارچه در حدود یک هزار نیروی انسانی تربیت کردیم. همچنین همایش ها و گردهمایی مختلفی را برگزار کردیم. مدیر موسسه هنری مد و لباس دانش آراء بیان کرد: ثبت 300 طرح با کمک طراحان، شرکت در جشنواره های مختلف و کسب مقام های عالی، از دیگر فعالیت های این موسسه است. میر محمد صادقی با اشاره به فعالیت های این موسسه در سال 1397 خاطر نشان کرد: موضوع تولید ایرانی و اسلامی یکی از الزامات فرهنگی ایران است و لباس و پوشاک یک کالای فرهنگی محسوب می شود که جزو کالاهای ضروری است. او با اشاره به برنامه های آینده این موسسه تصریح کرد: موضوع شبکه سازی مد و لباس از خرداد امسال آغاز شد و با اجرایی کردن برنامه ها به مرحله عملیاتی رسید.مدیر موسسه هنری مد و لباس دانش آراء گفت: برگزاری 35 همایش تخصصی با موضوع ورکشاپ و کارگاه، برگزاری هشت نشست تخصصی با حضور کارشناسان مد و لباس، برگزاری نخستین نمایشگاه ایرانی- اسلامی اصفهان و رونمایی از نخستین منشور مد و لباس استان اصفهان از دیگر فعالیت های این موسسه است. او از برگزاری نخستین نمایشگاه مفهومی لباس عاشورایی خبر داد و گفت: فرشتگان گریان نام این نمایشگاه بود که با رسته صنفی طراحان لباس و با همکاری اتاق اصناف و صنف خیاطان در آذر رونمایی شد و نتیجه تمام فعالیت های یک ساله طراحان لباس این موسسه، نخستین نمایشگاه هنر صنعت مد و لباس کشور با عنوان مدیکس لباس کشور است که از نهم تا یازدهم اسفند در محل نمایشگاه های دائمی اصفهان واقع در پل شهرستان برگزار می شود.میر محمد صادقی تاکید کرد: منشور مد و لباس یکی از موضوعات محوری است که با حضور مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و برخی از مسئولان تدوین شد و با این حرکت، اتفاق جدیدی را در کشور رقم زدیم و ثابت کردیم که ارگان های مختلفی می توانند در کنار یکدیگر کار کنند.